V4era ya napilsya tak sil'no,4to na4al prosit' proshen'ya pered vihodcami iz vosto4noy evropi,za vsyo,4to sdelala Rossiya. Oni bili ne tak pyani i poetomu smeyalis'. Ya,stoya na kolenyah, spenoy u rta, 4to to im ob'yasnyal i dokazival. A zatem zasnul.
Ya edu v super novoy elektri4ke,prijavshis' k oknu. Elektri4ka idyot v dol' morya. Za steklom Adriatika. Ya zahlyobivayus' peyzajami.
Ya stoyu na beregu i smotryu za gorizont. Ya igrayu s morem. Volni nakativayut. Ya ostayus' na meste. Volni nakativayut i moi,povidavshie pol mira Dr.Martins'i namokayut. Ya smotru v vdal'. Ya deluyu vid,4to morya ne sushestvuet. More delaet vid, 4to ne sushestvuet menya.
Vihodci iz vosto4noy evropi,rashvativayut real'nost' po kuskam. Ocifrovivayut momenti i zapihivayut ih poglubje v karmani. Oni rassipalis' po plyaju i shyolkayut svoimi cifrovimi fotoapparatami. Mne smeshno. Dlya nih otpe4atki real'nosti na monitore, na mnogo vajnee proishodyashego. Ya smeyus'. Ya sajus' na gal'ku,otkuporivayu butilku vina i tiho-tiho smeyus'. Ve4nost' dishit v lico peregarom. Dlya nih,ona navsegda ostanetsya na jyostkom diske komp'utera ili v ramo4ke na stole. Dlya menya ona budet vsego lish razvodami soli na botinkah.
Ya delayu eshyo glotok vina i bluyu.