|
|
||
|
Стан перманентнай цямрэчы Звыклы краiне маёй З сонцам дзiўныя рэчы Робяцца ў небе над ёй Быццам яно ўзыходзiць Нават ззяе адтуль Толькi цяпло не даходзiць Вечным здаецца нуль Сыплецца снег у траўнi Гiнуць кветкi ўначы Дзесьцi блукае праўда Толькi крычы не крычы Праўда цябе не знойдзе Стогны твае дарма Праўда сюды не ўвойдзе Ёй уваходу няма Брагай залiтыя вочы Цiш пазяхае з вушэй Край бясконцае ночы Край забытых надзей Толькi дзесьцi пад снегам Выйсце шукае агонь Мроямi новага свету Пульс сатрасае скронь 24.4-18.5-21.6.1997 |
|