|
|
||
Рыфмаваная версiя гэтага верша: "Незапатрабаванае цяпло" | ||
|
Ён стаяў на скрыжаваннi адзiн I глядзеў, як былыя сябры i знаёмцы Адыходзяць усё далей. I нават тая, якую кахаў, iшла сярод iх. Сэрца ўспыхнула на яго далонi, Але нiхто не азiрнуўся I яно згасла, Гэтае непатрэбнае нiкому святло. А калi холад адзiноты Патрушчыў апошнiя iлюзii, Ён памёр унутры сябе. Але нiхто гэтага не заўважыў. 1997, кастрычнiк (?) |
|