|
|
||
|
А я не прызнаўся ў каханнi табе... Навошта? Бо што б ты сказала? Канешне ж, "не". Цi можа Адказ быць iнакшым не ў сне? Не можа. Бо час рамантычных казак мiнуў... Мiжвольна Каханню я ў вочы вось так зазiрнуў... I толькi. I восеньскi вецер мяне ахiнуў На золку, I травы схавалi мае рубяжы... Зямля непатрэбнай табе душы. I толькi... 1998, студзень, 4, нядзеля, 12:38 |
|