|
|
||
|
Белы дзень расхiнуў свае крылы, Раскацiў коўдру шэрую неба. Над аморфнасцю горада стылай Сонца дрэмле... Няма ў iм патрэбы... Лiхтары замяняюць i фары Абыякавай зоркi мiгценне. Ноч таксама белаю стала, Адмянiўшы зорак падзеннi. I тым самым пазбавiла горад Нават шанцу замовiць жаданнi. I вiсяць без адказу пытаннi... Над зямлёю пануе холад. 1998, лiстапад, 16, панядзелак, 11:49 |
|