|
|
||
|
Сеецца дождж на знясiлены спёкаю горад, Што доўга хварэў на пыл i шурпаты асфальт, Сеецца трэцiя суткi, нiбыта над хмарамi мора, Нiбыта спраўляе доўгачаканы баль. Сеецца дождж на сiвыя грыбы парасонаў, Што ў адказ прарастаюць праз мокры бетон, Горад стэрыльна блiшчыць, нiбы санiтарная зона. Руйнуе ўсе нашыя планы залётны цыклон. Яшчэ адзiн дзень захлынуўся, спрабуючы выпiць Усе тыя лужыны, што паляглi пад акном. Схавалася сонца ў нябёсах, нiбыта ў нябыце. На крэпасць, якая ў аблозе, падобны мой дом... 2004, чэрвень, 15, аўторак |
|