Глава 3. Воля рознай ступенi

"Буравеснiк" стаяў у ангары, бессаромна зiхоцячы вантробамi. Мытня на Новым Уэдзеле апынулася наўдзiў непераборлiвай - адкусiўшы добрую трацiну нарабаванага ў выглядзе ўвазной мыты, астатняе яна пагадзiлася прызнаць "сумленным набыццём". Зрэшты, нават дзесяцi адсоткаў пакiнутага за вочы хапiла на поўны рамонт карабля.

Капiтан упершыню за шмат гадоў пачуваў сябе шчаслiвым - нарэшце яму не прыходзiлася трэсцiся над кожным крэдытам, вылiчваючы, што лепш: добра паесцi, напiцца, паспаць пад дахам або падлатаць карабель. Кiркс нават перастаў пiць, нямала здзiвiўшы гэтым штурмана.

Iдылiя працягвалася цэлы месяц.

- Кiркс? - ад сцяны аддзялiўся шэры цень, блiснуўшы пунсовым жэтонам. - Камiтэт грамадскага спакою. Вам прыйдзецца пайсцi з намi.

* * *

- Альбо капiтан загуляў, альбо з iм нешта здарылася, - кiбер адключыўся ад сiстэмы вонкавага назiрання карабля. - Па маiх разлiках, ён павiнен быў вярнуцца яшчэ паўгадзiны назад.

- Ды што з iм можа здарыцца, я жа тут, - хмыкнуў некрамант, не адрываючыся ад сваiх цыдулак.

- Я сур'ёзна.

- Ты паводзiш сябе занадта па-чалавечы для механiзму, - вядзьмак з здзiўленнем зiрнуў на штурмана.

- Гэта доўгая гiсторыя. Мне здаецца, трэба нешта рабiць.

- Я лiчу, што трэба пачакаць, - чарадзей шматзначна ткнуў доўгiм белым пальцам уверх - туды, дзе пад столлю ангара з вiскам кiдалася кажан. - Гэта - да добрых вестак. Нiчога з намi не здарыцца. Прынамсi, са мной.

* * *

Кiркс сядзеў на вельмi няёмкiм сталёвым табурэце, а ў вочы яму свяцiў невялiкi пражэктар.

- Iмя? - прычуўся дзiўна булькаючы голас.

- Кiркс.

- Цалкам.

- Еўлiн Кiркс.

- Ты вiнавацiшся ў рабаваннi Трэцяга планетарнага банка планеты Абрадокс. Табе ёсць, што сказаць у сваё апраўданне?

- Мяне прымусiлi!

- У прынцыпе, гэта не так ужо i важна, - святло, пстрыкнуўшы, загасла. - Скажы, з табой можна мець справу?

Кiркс прыкрыў вочы - усё роўна ён не бачыў нiчога, акрамя пералiўных фiялетавых кругоў.

- Наколькi я ведаю...

- Будзем лiчыць, што так. Прынамсi, цяпер - будзем лiчыць так.

Вочы нарэшце прывыклi да цемры, i капiтан разглядзеў суразмоўцу. Iм апынуўся невысокi канiкоiд, луска якога ўжо слiплася ад старасцi. Ён утульна ўладкаваўся ў самаходнай гiдракушетцы.

- Нас вельмi цiкавiць твой спадарожнiк. Як мы лiчым... - суразмоўца перавярнуўся на спiну, паказаўшы капiтану хваравiта бледны брух, i папляскаў ластамi.

- Мы - гэта хто? - капiтан жадаў стрымацца, але не змог.

- Перабiваць няветлiва, - канiкоiд незадаволена пажаваў бяззубым ротам, да крайнасцi нагадаўшы акварыўмнай рыбку, выўягнутую з акварыўма. - Я бы жадаў скончыць. Як нам здаецца, ён выявiў нейкiя... незвычайныя здольнасцi пры здзяйсненнi рабавання. Нас гэта вельмi цiкавiць.

- Гэта ўсё яго задумкi, - хутка адклiкаўся Кiркс. - Ён наогул нейкi дзiўны. Пазнаў, што з грашыма цяжка - i тут жа... На могiльнiк...

Канiкоiд мiргнуў.

- Могiльнiк. Як цiкава, - ён пастукаў сябе ластамi па грудзях. - Зрэшты, усё роўна. Мы жадаем прапанаваць вам працу.

- Нам?

- Так, табе i твайму дзiўнаму спадарожнiку. Сiтуацыя цяпер такая, што выжываць у мiжпланетным гандлi стала вельмi складана. Кажучы прасцей, мы на парозе глабальнага крызiсу. Прадухiлiць яго можа невялiкая вайна - але мы не жадалi бы звяртацца да такiх метадаў адчынена.

- Давайце напрасткi. Без выкрутаў, - Кiркс нарэшце зразумеў, чаму канiкоiды лiчылiся самымi слiзкiмi стварэннямi ў Галактыцы.

- Напрасткi... - суразмоўца незадаволена закруцiўся, расплюхаўшы ваду з гiдракушеткi. Памяшканне напоўнiлася пахам цiны. - Вы павiнны здзейснiць шэраг дзёрзкiх нападаў на нашых канкурэнтаў. Спiсам мы вас забяспечым. Здабыча дзелiцца ў прапорцыi "адзiн да трох": чвэрць вам, астатняе нам.

- Палову, - хутка адклiкаўся капiтан.

- Трыццаць пяць адсоткаў.

- Iдзе.

- Вось i выдатна, - канiкоiд, схiлiўшыся наперад, правёў ластай па стале. Наручнiкi, мацаваўшыя капiтана да крэсла, з лёгкай пстрычкай расчынiлiся. - Больш мы з вамi не ўбачымся - астатнiя пытаннi не патрабуюць асабiстай сустрэчы.

* * *

Кiркс выявiўся пад ранiцу - п'яны да непрытомнасцi, i з пухлым заплечнiкам за спiной.

- Я не вiнаваты. Мяне апаiлi, - адклiкнуўся капiтан, як толькi яго занеслi ўнутр.

- Ага, як жа, - хмыкнуў штурман, здабываючы з аптэчкi шклянку з атрутна-жоўтай вадкасцю. - Адкрыйце яму рот.

- Не! - капiтан тузануўся, спрабуючы вырвацца з дужых рук гнома, але ў яго нiчога не атрымалася.

- Так, - цягучая эсэнцыя правалiлася ў глотку Кiркса, напоўнiўшы рубку водарам цытрыны. Капiтан здрыгануўся i адкрыў поўныя болi вока.

- Мая галава... Слухай, кансервавы слоiк, навошта такiя жорсткасцi?

- Мы хвалявалiся.

- Робаты не хвалююцца.

- Усё роўна, - штурман, прыпадняў цела капiтана, зняў з яго паклажу. - Цiкава, што тут такое?

- Гэй паасцярожней! - Кiркс з вохканнем перавярнуўся на жывот. - Ты мне ледзь рукi не вывiхнуў!

Кiбер, не слухаючы скарг, перавярнуў заплечнiк уверх дном, вывярнуўшы на падлогу ўсё змесцiва.

- Што гэта такое? - гном асцярожна ўзяў у руку буйны зялёны крышталь. - Такiя буйныя смарагды... Ён што, абрабаваў ювелiрную краму?

- Звычайныя мема-крышталi, - штурман грэблiва махнуў далонню. - Танней толькi пясок.

- Нiчога сабе, - Гарын ошалело зiрнуў на штурмана. - Праўда, цi што?

- Цалкам, - адклiкнуўся Кiркс слабым голасам. - Дарэчы, гэта пару разоў нас выдатна выратоўвала - калi трэба было вымяняць нешта па-сучаснасцi каштоўнае.

- Мабыць, мне не трэба лекцыя на тэму мiжзоркавага гандлю.

- Думаю, гэта ўжо неактуальна, - штурман ужо паспеў уставiць адзiн з крышталяў у гняздо счытвальнiка. Над пультам павiс iмглiсты зялёны конус.

- Добрага часу сутак, - голас з дынамiка здаўся капiтану смутна знаёмым. - Гэта крышталь нумар восем. Калi вы жадаеце працягнуць, нацiснiце "адзiн".

* * *

- Я нiколi нiкому не служыў, - адрэзаў некрамант. - I не збiраюся, калi сапраўды.

- Справа гонару?

- Справа спакою. Усе службоўцы задаюць занадта шмат пытанняў.

- Пытаннi нам ужо задаюць, - уздыхнуў капiтан, нацэджваючы сабе яшчэ адзiн шклянка ледзяной вады. - Ты жа не думаў, што нам так проста спусцяць з рук рабаванне банка?

- Калi сапраўды - то менавiта так i думаў, - хмыкнуў чарадзей. - Прынамсi, мiнулыя пару разоў мне гэта суцэль сышло з рук. Ведаеш, калi ў цябе няма грошай, каб абаранiцца ад некраманта - у цябе тым больш не будзе сродкаў адпомсцiць.

- Выпадкам, гэта не ты абрабаваў драконаборцу Сiгурда Зланраўнага?

Чарадзей ледзь прыкметна ўсмiхнуўся.

- Абрабаваў, я думаю - не то слова. Я перамог яго ў паядынку.

- Сумленным?

- Я што, падобны на ненармальнага? Вядома, не. Я аддаю перавагу гарантаванаму вынiку.

- Дарэчы аб вынiку, - адклiкаўся штурман. Ён тым часам паспеў вывучыць першыя два крышталя, i перайшоў да трэцяга. - Вы, рабяты, абвешчаныя ў iнтэргалактычны вышук. Дарэчы, фатаграфii, па-мойму, выдалiся, - ён, пстрыкнуўшы кнопкай, вывяў на экран выразныя, лiмiтава дэталёвыя фотаздымкi Кiркса з некрамантам.

- Якiя яны мсцiвыя, - некрамант адкiнуўся на спiнку крэсла. - Дарэчы, а што яны нам зробяць, калi мы адмовiмся?

- Хутчэй за ўсё, прышыбуць, - кiбер выдаў металiчнае хiхiканне. - I я ўпэўнены - у iх гэта атрымаецца.

- Ну, гэта мы яшчэ паглядзiм, - некрамант з храбусценнем расцёр пальцы. Кiркс, машынальна зiрнуўшы на ўваходны люк, нервова iкнуў.

- Трэба пагаварыць. Тэрмiнова.

* * *

У левым труме, часова пераўтвораным у сейф, было цёмна.

- Ты, я бачу, напалохаўся, Кiркс, - сказаў некрамант, не хаваючы iронii.

- А ты проста не ведаеш, у што мы прылiплi. Елкi, калi бы я не пiл гэтулькi... Пра што я думаў?

- Па-мойму, усё добра. Мы на волi, з грашыма - нават цябе вярнулi. Калi Галактыка настолькi вялiкая, нiхто нас нiколi не знойдзе. Прынамсi, досыць доўга, каб я змог знайсцi шлях дадому.

- Хе! - настрой капiтана звалiлася нiжэй плiнтусу. - Ты проста не ведаеш, што такое Галактычны патруль.

Кiркс паспрабаваў успомнiць сваю першую сустрэчу з патрулём - велiчэзны крэйсер, больш кiламетру ў даўжыню, нiбы выскачыў з нiадкуль, адразу захапiўшы ў прыцэл iх транспарт. Нi адзiн выкрут не спрацаваў - здавалася, нешта трымае карабель сталёвымi трасамi, намёртва блакуючы любыя спробы манеўру. У дадатак, праз хвiлiну начыста згарэла бартавая электронiка, так што ўсе дванаццаць кантэйнераў з кантрабандай засталiся на месцы. Аварыйныя сiстэмы таксама выжылi, так што каманда ў цэласцi i захаванасцi перавандравала ў турэмныя блокi крэйсера. Тады капiтан адкараскаўся ўсяго паўгодам арышту - бо ён быў усяго толькi юнгай.

- Уражвае, - у поглядзе чарадзея выявiлася заклапочанасць. - I наколькi яны добрыя?

- Досыць добрыя, - Кiркс пачасаў патылiцу, - каб захоўваць падабенства парадку ў мiльёнах кубiчных светлавых гадоў пустэчы. Калi абвешчаны вышук - яны нас засякуць на падлеце да любой больш-меней абжытай планеты. Астатняе - справа тэхнiкi.

- Тады чаму яны нас дагэтуль не знайшлi?

- Я думаю, наш новы "гаспадар" проста не паведамляў, - капiтан да драбнюткiх дэталяў успомнiў сiстэму апазнавання караблёў, якую вывучаў яшчэ ў лётнай акадэмii. Атрымалася пераканаўча.

- Калi ты не памыляешся - то ў нас няма iншага выхаду, - некрамант, пасеўшы на гравiцележку, прыняўся церабiць вадкую бороденку. - Гэтая штука - з тваiх успамiнаў - выглядае вельмi пагрозлiва. Можна пазнаць падрабязней?

- Суцэль, - Кiркс раптам адчуў каласальнае палягчэнне - яму вельмi не падабалася становiшча "памiж молатам i кавадлай". - У рубцы ёсць даведнiк.

* * *

- Такая штука варта цэлай крэпасцi, - задуменна прамармытаў некрамант, вывучаючы трохмерную мадэль патрульнага крэйсера. - Ведаеш, у нашым мiры палiцыя ўзброена вельмi слаба.

- Гэта не палiцыя, - Кiркс нервова хiхiкнуў. - Гэта патруль. Лiчы iх мiжзоркавымi сiламi аховы правапарадку. Такое невялiкае войска, якое сочыць, каб у космасе было спакойна.

- А каму яно падпарадкоўваецца?

- Фармальна - Планетарнай садружнасцi, а фактычна... - капiтан пацiснуў плечамi. - Тут можна судзiць толькi па справах.

- I?

- Верагодна, нейкаму з гандлёвых кланаў. Або адразу некалькiм. Сучаснае войска - вельмi дарагая штука.

- Прыкметна, - чарадзей, хмыкнуўшы, ткнуў у левы нiжнi кут галаграмы, дзе пералiвалася сямiзнакавая лiчба. - А калi прыкiнуць, што гэты Патруль можа пасылаць адну такую штучку за звычайным кантрабандыстам...

- Акрамя грошай, яны абяцаюць "бяспечную гавань", - нагадаў Кiркс.

- Добра, я згодзен. Але гэта не павiнна мяшаць асноўнай мэце - я жадаю папасць дадому!

* * *

Золата раставала хутчэй лёду пад паўднёвым сонцам. Штурман, вывучыўшы ўсе крышталi, катыгарычна адмовiўся "iсцi на справу на гэтым карыце".

- Нас прыстукнуць, як муху. Твой "Буравеснiк"...

- Наш!

- Добра, наш "Буравеснiк" ужо засвяцiўся па ўсiх каналах, уключаючы музычныя. Нас зб'юць яшчэ на подлете.

- Слухай, адкуль такiя веды, а?

- Распавядалi, - загадкава адклiкаўся кiбер. - Увогуле, мне патрэбен карвет. Пажадана - праекту "8477-11". Тут як раз прадаецца адзiн, я пазнаваў.

- А ты ў курсе, колькi ён каштуе?

- Думаю, танней жыцця. Або ты будзеш спрачацца?

* * *

Асноўнай перавагай карвета праекту "8477-11" была яго крайняе падабенства са сярэднiмi грузавiкамi серыi "Тэрмiнал-4" - асаблiва калi дэмантаваць абедзве гарматныя вежы, а насавую батарэю прыкрыць дадатковай бранёй. У гэтым выпадку адзiным козырам карабля заставалася самавiтая хуткасць i нядрэнная браня, якая дазваляла яму ўцячы, калi супрацiўнiк выяўляўся мацней, чым меркавалася.

За гэтую ўласцiвасць карвет атрымаў мянушку "Шакал" i заслужанае каханне як пiрацтвуючай брацii, так i Патруля, якi любiў лавiць нахабных карсараў "на жыўца".

- Гэта лепшы карабель у Галактыцы! - прадавец залiваўся салаўём. Ён ужо страцiў надзею прадаць спiсаны корвет са знятым узбраеннем, адзiнай вартасцю якога застаўся магутны рухавiк.

- Дзесьцi я гэта ўжо чуў, - прашаптаў гном. Ён ужо паспеў адзначыць добры дзясятак дэфектаў, кожны з якiх суцэль мог адправiць павозку на тое святло.

- Мы, радзiнiйцы, не падманваем клiентаў! - прадавец састроiў нявiнны выраз асобы, якую можа пакрыўдзiць любы хулiган.

- Ну ды, - кiбер, выцягнуўшы з сцягна гнуткi iнтэрфейсны шнур, падлучыўся да бартавога кампутара. - Гарын, што скажаш?

- Гiдрасiстэма грузавога шлюза подцякае. Электрыка сбаiць. Лiфты рыпаюць, нiбы змазкi тамака не было гадоў пяць. Корпус iржавы. Усярэдзiне смярдзiць, як у памыйнiцы.

- А яшчэ вiрусаў - вагон, - дадаў штурман. - Гiракомпас збiты. Планетарны радар дэмантаваны. Увогуле, - кiбер задумаўся, - трыццаць штук.

- Гэта рабаванне, - абурыўся прадавец. - Сто. Мая цана рэальная.

- Дваццаць пяць.

- Я буду жалiцца.

- Адпусцi мяне, - прашыпеў чарадзей, спрабуючы дацягнуцца да жазла. - Нахабнiкаў...

- Дваццаць тысяч перакладзены на ваш рахунак, - адклiкнуўся кiбер. - Дакументы ўжо запоўнены i адпраўлены ў Планетарны рэестр. I на наступны раз - не шкадуйце грошай на антывiрус. Усяго добрага.

* * *

Карабель пераставiлi ў ангар да "Буравеснiка", i да канца кароткага пералёту Киркс канчаткова пагаднiўся са сваiм сумленнем. У паветры корвет паводзiў сябе агiдна - здавалася, яшчэ трохi, i ён проста павалiцца ўнiз, прыборы на панэлi большай часткай зусiм не працавалi, а з паветраводаў несла гнiлатой.

- Дваццаць тысяч - гэта нават занадта за такую развалюху, - калi карабель нарэшце сёлаў, суколку капiтана можна было выцiскаць.

- Нармалёва, - кiбер нарэшце адключыўся ад бартавой сеткi, вярнуўшыся прытомнасцю ў рэальны мiр. - З улiкам, якiя тут рухавiчкi - у самы раз.

* * *

Падрыхтоўка корвета заняла яшчэ тры тыднi. Штурман з гномам канчаткова спелiсь i аблазiлi "Бясстрашны" зверху да нiзу, не выпусцiўшы нi найменшай дэталi. Гарын ладна спрактыкаваўся ў карабельнай тэхнiцы, а кiбер яшчэ больш запаважаў гномаў.

Кiркс таксама не губляў чакай дарма - праспаўшы трое сутак пасля куплi карабля, ён заахвоцiўся рабiць зарадку i нават бегаць па ранiцах - чаго за iм не вадзiлася са часоў Навiгацкай школы. Некрамант, трохi падумаўшы, далучыўся да капiтана, i зараз свiтанак сустракалi ўжо двое бягуноў, потных i задыханых, але дзiўна задаволеных.

- Простыя забаўкi могуць быць вельмi займальныя, - вядзьмак, звыкла развеяўшы старую адзежу, прайшоўся па бетонавым паў ангара колам, атрымлiваючы асалоду ад спева натружаных цяглiц. - Дрэнна толькi, што яны патрабуюць вельмi шмат часу.

- Па-мойму, нармалёва, - Кiркс накiнуў на шыю ручнiк - потныя валасы на галаве стаялi вожыкам. - Усяго гадзiна - трохi жа.

- А у сутках - усяго дваццаць чатыры гадзiны. - павучальна адклiкаўся некрамант, прыщчоўквая пальцамi. - Не паверыш, дома я ўжо падумваў, каб расцягнуць дзень, а то нi на што не хапала. Дарэчы, ведаеш што?

- Што? - капiтан небяспечна ўтаропiўся на прыбраную шнарамi спiну некраманта.

- Я нават рады, што мы зоймемся хоць нейкай справай. Яшчэ трошкi гультайства - i я пачну сваволiць.

- Сваволiць? - капiтан ужо досыць добра ўяўляў, на што здольны некрамант, i зусiм не жадаў увасабленнi сваiх горшых кашмараў. Чарадзей кiнуў на Кiркса хуткi погляд - падобна, ён усё зразумеў.

- Так, для навакольных мае забаўкi звычайна вельмi непрыемныя.

* * *

Пасля даводкi i абкаткi корпус корвета стаў яшчэ пузацей. Падставы пад гарматныя вежы немiласэрна зрэзалi i прыкрылi бранёй, месца пярэдняй батарэi заняла пара аўтаматычных супрацьметэарытных гармат, а месца тарпедных скляпоў занялi капсулы з генератарамi перашкод.

- Таксама мне, баявы карабель, - пагардлiва чмыхнуў Кiркс, агледзеўшы жыдзенькi арсенал. - У нас жа яшчэ ёсць грошы - давай што-небудзь сучаснае паставiм?

- Сучаснае - гэта як на вайсковых караблях? - хмыкнуў штурман. - Абыйдзешся. Не забывай - у нас адзiн рэактар на ўсе сiстэмы. З нашымi заняткамi ўзмацнiць абарону i хуткасць - самае то.

- А гарматы супрацьметэарытныя навошта? - выклiкнуў капiтан, уражаны да глыбiнi душы. - З такiм-то шчытом!

- Трэба, - лаканiчна адклiкаўся штурман. - Усё, годзе прахалоджвацца. Час для справы.

- Па-мойму, нам падмянiлi робата, - шапнуў некраманту да крайнасцi здзiўлены Кiркс.

- Я усё чую, - адклiкаўся кiбер. - Не хвалюйцеся, усяму ёсць рацыянальнае тлумачэнне. Акрамя таго, як мы наогул прымудрылiся ўлiпнуць у гэтую авантуру.

* * *

Сiстэма Алiнтрей складалася адразу з двух зорак, i таму планет не мела. Магчыма, калiсьцi яны i былi - на гэта намякалi некалькi астэроiдных паясоў рознай шчыльнасцi, але цяпер заселенай была толькi велiчэзная станцыя - сканцэнтраванне мясцовай банкаўскай думкi.

- План простай: прылятаем, курочым найблiзкi банк, збягаем, - у космасе, падлучыўшыся да бартавога кампутара, дроiд стаў больш падобны на механiзм. Я узяў на сябе працу падрыхтаваць падрабязныя iнструкцыi. Яны - перад вамi.

- Нешта мне гэта ўсё не падабаецца, - чарадзей агiдлiва выбавiў з канверта цнатлiва чысты лiст паперы з адной-адзiнай фразай: "Не вядзьмарыць (што бы гэта нi значыла)".

- Так будзе лепш для ўсiх, - кiбер начапiў на асобу скручаныя з дрота ачкi без шклоў. Выгляд пры гэтым у яго стаў да немагчымасцi камiчны. - Я усё прадумаў.

- Ён усё прадумаў! - абурана выклiкнуў Кiркс. - Ты на сябе ў люстэрка глядзеў?

- Мне гэта не патрэбна. У мяне досыць добра працуе самадыягностыка.

- Не, ты, падобна, сапраўды разладзiўся. Начапiў на сябе невядома што, i яшчэ залiвае: маўляў, усё ў парадку!

- Гэта - ачкi, - павольна адклiкаўся штурман, паправiўшы споўзшыя дужкi. - Гарын мне сказаў - у яго родным мiры гэта з'яўляецца прыкметай вучонасцi. Мне здалося недарэчным, што кавалак дрота так моцна можа змяняць уражанне аб чалавеку. Але на вас, падобна, дзейнiчае.

- Ды нiчога не дзейнiчае!

- Цiшэй, капiтан, - кiбер выцягнуў наперад сталёвую далонь, усiм сваiм выглядам патрабуючы цiшынi. - Я бы перш жадаў скончыць.

Кiркс жадаў было спрачацца далей, але яго плячо кранула ледзяная рука чарадзея, i капiтан змоўк.

- Дзякуй. Дык вось, я працягваю. Наша мэта - станцыя "Глорыя", - на экран выпаўз пухлы абаранак, счэрчаны радыяльнымi лiнiямi. - Мы прадставiмся трэйдарамi, якiя жадаюць асабiста паўдзельнiчаць у гандлi - тым больш, што гэта праўда. Наша задача - дачакацца канчатка гандлю, адначасова заклаўшы тры iмпульсныя бомбы ў гэтых кропках, - указка заскакала па малюнку сектара "Бiржа". - Яны спрацуюць строга сiнхронна, што выклiча перагрузку сiлавых лiнiй i адключэнне сiстэмы бяспекi. У нас будзе роўна пятнаццаць хвiлiн, каб дабрацца сюды, - указка ткнула ў памяшканне побач з ангарамi. - З-за перагрузкi замок сховiшча будзе адключаны, i мы зможам яго адкрыць.

- А далей куды? - тужлiва спытаў капiтан. Ён прасачыў поглядам увесь шлях назад - ад сховiшча да ангара, i яму стала страшна. - Тамака жа мiнiмум дзесяць пастоў аховы.

- Дваццаць два. Але нас хвалююць толькi тры - iх мы павiнны будзем мiнуць за пятнаццаць хвiлiн.

- А назад?

- Назад - справа тэхнiкi, - кiбер звярнуўся да некраманта. - Пакуль мы будзем дабiрацца да "Глорыi", я навучу цябе страляць з супрацьметэарытных гармат. Як толькi пачуеш першы выбух - пачынай страляць у сцяну перад сабой, роўна пятнаццаць хвiлiн, секунда ў секунду. Сыдзе за выпадковы збой - так што нiхто не ўстрывожыцца. Калi ўсё мiнуе як па нотах - да таго часу, як ты праб'еш дзюру ў сховiшча, мы як раз паспеем адтуль убрацца. Пасля чаго мы аператыўна грузiмся на борт "Бясстрашнага" i робiм ногi, падарыўшы станцыйнай службе бяспекi пару ўключаных генератараў перашкод.

- А калi мы выб'емся з графiка?

- Або нас падсмажаць, або сцапаюць, - пацiснуў плечамi штурман. - Таму пунктуальнасць - гэта наш адзiны шанец выжыць.

* * *

Дыск планеты павольна раставаў ззаду, наганяя на Кiркса жудасную меланхолiю. Яму зноў адчайна жадалася напiцца, але нажаль "Буравеснiк", з сапраўды невычэрпным запасам спiртнога застаўся ззаду. На прыборнай панэлi замiгцеў сiгнал выклiку - на гэты раз ён быў сiнi.

- Выклiкаюць, - рахмана заўважыў Кiркс. - Па афiцыйным канале.

- Спакойна, - кiбер выдаў кароткi бляшаны смяшок. - На сувязi.

- Кажа мытны тэрмiнал нумар дванаццаць. Назавiце сябе i прад'явiце палётную дэкларацыю.

- Грузапасажырское судна "Тэрмiнал-4 Спрынт", порт прыпiскi Малы Бжожак. На борце тры чалавека i адзiн кiбер, - капiтан прабегся пальцамi па панэлi, адпраўляючы запытаныя дакументы ахоўнiкам вольнага гандлю. - Мэта прызначэння - вольная гандлёвая станцыя "Глорыя". Памiж iншым, нас ужо правяралi.

- Колькi трэба, гэтулькi i правяраем, - з дынамiка данёсся магутны позех. - Як прагандлюецеся - сардэчна запрашаем дадому. Тут усiм праца знойдзецца. Але, зрэшты, поспехi.

- Дзякуй.

Штурман пстрыкнуў тумблерам гучнай сувязi, адключаючы мiкрафон i закiнуў рукi за спiну.

- Я назваў гэтую аперацыю "Эдэльвейс", - летуценна вымавiў ён.