Ты хацеў быць са мной.
Ты так шчыра кахаў.
Я хацела аддзячыць табе.
Толькi тою вясной
Ты дарэмна чакаў:
Я не здолела здрадзiць сабе.

Ты хадзiў па пятах.
Ты ўночы не спаў.
I таму мне так цяжка казаць,
Што ты быў тады там,
Дзе нiхто не чакаў.
I таму больш не варта кахаць.

Колькi часу прайшло,
А не можаш забыць
Майго твару i вочай маiх.
А каханне было -
Яму б лепей не быць! -
На загубу с табой нам тады.