Рыбаченко Олег Павлович : другие произведения.

Сталкер Гульня Без ПравIлаѓ

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:
 Ваша оценка:
  • Аннотация:
    Сталкера, суцэль пасрэднага мужчыну, сустракаюць дзяѓчыны вельмi нават выдатныя. I ѓ iх звышздольнасцi i такiя крутыя закiдоны. Вось гэта дзяѓчынкi - проста супер i гiпер.
  . СТАЛКЕР ГУЛЬНЯ БЕЗ ПРАВIЛаѓ
  АНАТАЦЫЯ
  Сталкера, суцэль пасрэднага мужчыну, сустракаюць дзяѓчыны вельмi нават выдатныя. I ѓ iх звышздольнасцi i такiя крутыя закiдоны. Вось гэта дзяѓчынкi - проста супер i гiпер.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 1.
  Прайшло, мусiць, секунд трыццаць, перш чым у вушах перастала гусцi. Iрванула вельмi моцна. Яго адкiнула на некалькi метраѓ таму, блiжэй да беражка балота, дзе ён адчуѓ, як агiдны смурод пачаѓ пранiкаць у яго лёгкiя.
  Падняѓ руку, пакратаѓ галаву, правяраючы цi няма ѓ ёй чаго нядобрага ѓ выглядзе дзiркi ад кулi або ѓваткнуѓся аскепка. Але ѓсё было ѓ парадку, калi такое наогул было дастасавальна да стану, калi ты не можаш падняцца, а любы рух выклiкае такi боль, што мiмаволi можна памерцi ад болевага шоку.
  Перад вачыма паплылi кругi, у грудзях зашчымела i рука адразу пацягнулася да кiшэнi, дзе ляжала аптэчка са шпрыцам. Цi ледзь сiл магло хапiць на большае, але ѓ той момант гэта было хоць нешта.
  Намацаѓшы неабходны прэпарат, сталкер з апошнiх сiл уторкнуѓ iголку i выцiснуѓ усё змесцiва, адчуѓшы, як вадкасць i сiла расцякаецца па венах, растлумачваючы розум i напаѓняючы мышцы энергiяй.
  Неѓзабаве ён ужо мог нармальна бачыць, боль у грудзях паступова сыходзiѓ на нiшто i яму, нарэшце, удалося прыѓзняцца i ѓбачыць, што ѓвесь гэты час ён ляжаѓ пасярод чароту, смуроду i бруду. Зброя адкiнула выбухам крыху далей. На целе не было бачных раненняѓ i ѓсе яго спробы знайсцi хоць нешта якое пацвярджае той боль, што ён адчуваѓ да ѓколу, не ѓвянчалася поспехам. Ён быѓ цэлы, хоць i ладна пакамячаны.
  Паветра было насычана смерцю. Гэта адчувалася з кожным удыхам i той порцыяй паветра, што паступала ѓ яго лёгкiя, калi ён поѓз да сваёй зброi i ѓбачыѓ праз сцяну шэрых раслiн i балотнай травы некалькi цел сталкераѓ, што валялiся проста ѓ яго перад вачыма. Непадалёк чулася выццё псеѓдаасабак i яшчэ нейкiх стварэнняѓ, якiя рыкалi па адчуваннях зусiм блiзка ад гэтага месца. Чуючы кроѓ i свежую плоць, яны вось-вось павiнны былi з'явiцца тут.
  Мужчына сутаргава праверыѓ краму - патронаѓ павiнна было хапiць на пару хвiлiн, але толькi калi пачвары не наляцяць на яго гуртам, тады яму прыйдзецца прутка.
  "Граната" - пранеслася ѓ яго ѓ галаве. Гэта быѓ апошнi аргумент у спрэчках з мутантамi, але на жаль нiчога такога зараз у яго не было.
  "Можа праверыць целы? У каго-небудзь з iх павiнна была быць хаця б адна."
  Ён устаѓ на ногi, зняѓ аѓтамат з засцерагальнiка i акуратна, быццам iдучы па мiнным полi, пачала рухацца наперад, усё блiжэй падыходзячы да таго месца, дзе прагрымеѓ выбух i былi забiты яго баявыя таварышы.
  Тут. амаль у варонкi, дзе вiдавочна была закладзена мiна, у нос стукнула смурод ад гарэлага мяса. Ён крыху пачакаѓ, душачы пачуццё ванiт, потым зрабiѓ адзiн крок, апусцiѓся на адно калена i перавярнуѓ знявечанае цела сталкера на спiну.
  "Не пашанцавала" - падумаѓ ён, аглядаючы кiшэнi на прадмет гранат.
  Потым падышоѓ да другога, трэцяга. Прыйшлося зняць некалькi запасных крам i адысцi ѓ бок старой хацiны, пакiнутай тут яшчэ з часоѓ першага выкiды i забарыкадавацца, пакiнуѓшы толькi адно выйсце, адкуль можна было весцi агонь па мутантах, калi тыя ѓчуюць яго i папруць прама да хаты.
  - Чорт, - нарэшце вырвалася ѓ яго з грудзей.
  Мужчына дастаѓ рацыю, прыклаѓ да вуха i стаѓ гаворыць даѓно завучаныя словы, спадзеючыся, што яго пачуць перш, чым мутанты згрызуць апошнi кавалак яго мяса.
  - База, гэта "Сокал", мы патрапiлi ѓ засаду, у жывых застаѓся толькi я.
  Ён паѓтарыѓ гэта яшчэ некалькi разоѓ, услухоѓваючыся ѓ пустэчу эфiру. Потым зрабiѓ гэта яшчэ адзiн раз, спадзеючыся, што ѓсяму вiной нядаѓнi выкiд i гэты ён стварае перашкоды для радыёсувязi, але пасля таго, як на яго заклiк аб дапамозе не адгукнулiся, выключыѓ рацыю, прыцiснуѓшы да грудзей аѓтамат.
  У бараку ѓ гэты час было цёпла. Прыкладна да дзевяцi вечара, калi разведатрады i паляѓнiчыя за артэфактамi вярталiся на свае звыклыя месцы начлегу, у памяшканнi станавiлася не прапiхнуцца. Зала напаѓнялася людзьмi, гоманам, атручвалiся байкi i анекдоты. Тыя, каму ѓдавалася вынесцi з паходаѓ нешта даражэй за разарваныя порткi, iмгненна накiроѓвалiся да гандляра, чыя будка размяшчалася на другiм паверсе прама за кабiнетам Барава.
  Стары неахвотна iшоѓ на кантакт. Ён наогул быѓ чалавекам маѓклiвым. Такiх звычайна цураюцца, лiчачы дурнаватымi цi не ад гэтага свету. Але паколькi дзед (менавiта так яго паважлiва звалi ѓсе мясцовыя сталкеры за ѓзрост i досвед) быѓ галоѓным у санаторыi, то галеча хоць бы зрэдку да яго звяртацца за дапамогай, прымушала сталкераѓ iсцi да яго на паклон.
  - Паверыць не магу, што мы зноѓ на нулi.
  Вiктар стомлена ѓвайшоѓ у залу, акiнуѓшы поглядам бiтком набiтае памяшканне, дзе як звычайна несла потым, цыгарэтамi, спiртным i смярдзелi гiсторыямi. Затым прайшоѓ крыху наперад, дзе агледзеѓ невялiкi столiк у самым куце i далучыѓся да яшчэ двум сталкерам, якiя дапiвалi сваё пiва пасля паходу.
  -Ну як? З чым вярнуѓся, Вiця? Мяркуючы па тваiм твары, справа дрэнь.
  Ён праѓда быѓ выматаны доѓгай i небяспечнай дарогай. Палескiя балоты нiколi не былi прыязнымi да чужынаѓ, асаблiва калi тыя рвалiся ѓ яе ѓладаннi за артэфактамi. З той самай пары, калi Зона прасунулася на поѓнач i ахапiла частку брэсцкай i гомельскай абласцей, многiя сталкеры нахвальвалi гэтыя месцы, выносячы адтуль незлiчоную колькасць хабара i рэдкiх артэфактаѓ. Цэлымi караванамi сыходзiлi ѓ багну сталкеры, пакуль крынiца не стала перасыхаць. Шмат з тых дзён выцекла вада. Хабара стала значна менш, а рызыка ѓзрасла шматкроць. Камусьцi яшчэ ѓдавалася адшукаць пару рэдкiх экзэмпляраѓ, за якiя навукоѓцы гатовы былi рваць адзiн аднаму глоткi, але раз на раз не прыходзiѓся i на адзiн удалы паход прыходзiлася тузiн абсалютна нулявых. I добра калi абыходзiлася без страт. Бо бывалi выпадкi, калi з зусiм звычайнага рэйду вярталася палова атрада, расказваючы як па шляху да месцаѓ астатнiх разарвалi псеѓдасабакi, цi яшчэ таго горш. Шмат гiсторый хадзiла аб тых месцах, але сталкераѓ гэта ѓсё роѓна не спыняла. Прага нажывы справа такая. Складана ѓтрымаць сябе ад вялiкай рызыкi, калi куш можа забяспечыць нябеднае жыццё да самай старасцi.
  - Усё дрэнна, - сказаѓ Вiктар, дастаючы з рукзака апошнi слоiк тушонку, якая засталася з паходу. Хутка выявiѓ яе, правёѓшы вастрыём нажа па вечку, пасля чаго ѓ iмгненне з'еѓ усё змесцiва, праглынуѓшы большую частку амаль не разжоѓваючы-так моцна было пачуццё голаду ѓ сталкера.
  -Мы прайшлi ѓсе, аж да самага Кратэра.
  -Ты быѓ там?-Спытаѓ адзiн з якiя стаялi побач сталкераѓ.-Добра залiваць, там такi фон, што мрэ ѓсё, ледзь наблiжаючыся да яго.
  Ён нягучна засмяяѓся.
  -Можаш не верыць, я нi да чаго не абавязваю.
  -I якое там? Я чуѓ бандосы аблюбавалi тыя краi. Зручна лавiць жаѓтаротых - месцы глухiя. Як хто прападзе, шукаць ужо няма сэнсу, вось i шарашацца там цэлымi натоѓпамi.
  Абодва сталкеры пераглянулiся. Вiктар зразумеѓ, што iм вядома гэта не па чутках.
  -Шмат усякай дрэнi там i бандыты меншае з попелаѓ, якое мне там сустракалася.
  Даеѓшы рэшткi сваёй сцiплай сталкерскай трапезы, ён падняѓ заплечнiк на плечы, падзякаваѓ мужыкоѓ за кампанiю i накiраваѓся да гандляра. На другiм паверсе людзей было крыху менш, але з-за невялiкай плошчы памяшкання i адсутнасцi вокнаѓ i добрай вентыляцыi, смярдзела так, быццам толькi што тут быѓ забiты i вытрыбушаны псеѓдагiгант, чые астанкi зараз смярдзелi прама ѓ яго пад нагамi. Дабiвалi нюх Вiктара i тлелыя на стале ѓ гандляра цыгарэты. Ён не палiѓ ужо некалькi гадоѓ i, у адрозненне ад сваiх дымiлых калег, адчуваѓ усю гiдоту тытуню пры кожным удыху.
  Стаяла чарга. Некалькi салдат з абавязку, якiя мабыць праходзiлi гэтымi месцамi да сваёй базы i зазiрнулi для папаѓнення боепрыпасамi i правiянтам, пiльна аглядалi выкладзены на стол тавар. Зброя. Боепрыпасы. Абсталяванне i абмундзiраванне. Усё гэта было ѓ больш-менш належным стане, што выклiкала iншы раз здзiѓленне не меншае, чым бюрэр у навакольных месцах, бо санаторны комплекс i прылеглыя да яго жылыя i гаспадарчыя пабудовы знаходзiлiся вельмi далёка ад вялiкай зямлi, i здабыць такое аказвалася вельмi цяжка. Але Вiтольд на тое i быѓ гандляром, што ѓмеѓ знайсцi любы тавар, а калi да гэтага прыкладалiся добрыя грошы, то за вынiк можна было не хвалявацца - усё будзе дастаѓлена своечасова i ѓ тэрмiн. Вось i зараз, калi група даѓгоѓцаѓ, нарэшце здзейснiѓшы куплю i напоѓнiѓшы кашалёк Вiтольда грашовымi знакамi, адышла ѓбок, на яго твары запанавала ѓсмешка.
  -Дзень пражыты не дарма, калi клiент сыходзiць задаволены, а я атрымлiваю прыбытак.
  -Рады, што ѓ цябе ѓсё выдатна,-сказаѓ Вiктар, падыходзячы да прылаѓка.
  -Ну-с, мусье, з чым завiтаѓ? Даѓнютка цябе не было. Я тут часам падумаѓ, што ты гэта, усё, памёр, так бы мовiць, забрала цябе зона i ператварыла ѓ аднаго з тых дзiвакоѓ у выпальшчыка.
  -Але я тут i мазгi ѓ мяне ѓ парадку.
  -I мяне гэта радуе, значыць у цябе ёсць добры тавар.
  Вiктар прамаѓчаѓ. Шчыра кажучы, прапанаваць Вiтольду яму не было чаго i прызнавацца ѓ гэтым ён не хацеѓ. З апошняга рэйду сталкер выйшаѓ пусты i пазбаѓлены сiл, ледзь дацягнуѓшы да санаторыя. Тым не менш сёе-тое ѓ яго ѓсё ж было, нешта каштоѓнае, што нельга было пакратаць цi ацанiць вiзуальна, нешта, што марыѓ займець нават Бораѓ.
  -У мяне ёсць iнфа, Вiтольд. Я ведаю куды сышла гiганцкая хiмера. Я магу паказаць.
  Торгаш падазрона паглядзеѓ на свайго клiента, потым зiрнуѓ на iншых сталкераѓ за яго спiной, якiя чакалi сваёй чаргi, пасля чаго крыху нахiлiѓся наперад, пераважыѓшы сваё цельца праз школьную парту, якая служыла Вiтольду працоѓным сталом.
  -Ты пра гэта iржавае стварэнне лепш не згадвай. Апошнi раз яна загрызла дванаццаць чалавек на РВЭС. З той пары яе нiхто не бачыѓ i лепш бы яна правалiлася наѓпрост у пекла, чым пужала сваёй прысутнасцю маiх клiентаѓ.
  Яе сапраѓды многiя называлi iржавай з-за колеру грубай поѓсцi, якая нагадвала наматаную на такi ж грубую i трывалую скуру iржавую калючы дрот. Больш, чым усе iншыя асобiны падобнага тыпу, яна аджэрлася на сталкерах да нейкiх неверагодных памераѓ, з-за чаго мясцовыя групоѓкi нават прыпынiлi варожасць, каб аб'яднацца i забiць яе. Але пасля налёту на РВЭС, стварэнне бясследна знiкла i з таго часу яе нiхто не бачыѓ.
  -Значыць ты не гатовы плацiць за гэта?
  Вiтольд вярнуѓся ѓ сваё ранейшае становiшча, адкiнуѓшыся на спiнку крэсла, якi хрустаѓ пад вагой свайго ѓладальнiка. Пстрыкаючы пальцамi i пацiраючы шырокi лоб, ён усiм сваiм выглядам паказваѓ, як змагалiся ѓнутры яго прагнасць i цiкаѓнасць.
  -Чорт, - працягнуѓ ён, ударыѓшы па стале далонямi. -Даѓно мяне не ставiлi ѓ тупiк такiмi прапановамi.
  -Значыць пытанне ѓ кошце?
  -Не толькi, - ён з секунду памаѓчаѓ. -А раптам ты хлусiш? Што калi ты атрымаеш грошы, а нiчога талковага не скажаш. Потым шукай ветру ѓ полi. Зона вялiкая, чортведама куды цябе занясе.
  -Я цябе хоць раз падманваѓ?
  -Не, але ѓсё калiсьцi робiш у першы раз.
  - У прынцыпе, мне зразумела, твая асцярожнасць, - сказаѓ Вiктар, закiдваючы рукзак за плечы.
  -Вельмi рады, што мы знайшлi паразуменне. Схадзi лепш да Барава. Ён зараз якраз у сябе. Стары празорлiвы, хлусня адразу адрознiвае, калi зможаш яго пераканаць, я чым-небудзь падмагу ѓ тваiм паляваннi, а так - прабач. У мяне тут кожны другi то зданяѓ бачыѓ, то з богам меѓ зносiны, то мутантаѓ дзiѓных на залеску ѓ поѓню бачыѓ. I ѓсiм патрэбны грошы, зброя i рыштунак.
  Вiктар пайшоѓ, усё яшчэ чуючы старэчае бурчанне гандляра. Каля дзвярэй ён спынiѓся - хтосьцi адчынiѓ некалькi паддашкавых вокнаѓ, дзе блiжэй да ночы ѓ мэтах бяспекi размяшчаецца снайперская пара, i свежае паветра, якое падштурхоѓваецца ѓзмацнелым ветрам, стала пранiкаць у санаторнае памяшканне.
  Вiктар глыбока ѓдыхнуѓ. Яму было прыемна дыхаць няхай i не iдэальна чыстым, але свежым паветрам, якое разбавiла прыкры сумесь смуроду, што вiсела ѓвесь гэты час на другiм паверсе. Робячы крок за крокам, ён дыхаѓ уме часцей, быццам у гэтым паветры было ѓсё яго жыццё i ён не мог насыцiць iм свой арганiзм перад сустрэчай з непазбежным.
  У дзверы ён пастукаѓ па даѓнiне: тры кароткi разы, памятаючы аб нешматслоѓнасцi дзеда, якая адлюстроѓвалася амаль ва ѓсiм. Звыклай адказу на стук не было, але Вiктар чамусьцi падумаѓ, што ѓвайсцi ён ужо мог, пасля чаго прыадчынiѓ цяжкiя драѓляныя дзверы i ступiѓ у добра асветлены кабiнет.
  Бароѓ сядзеѓ за вялiкiм сталом, нешта разглядаючы на экране манiтора. Увайшоѓшы чалавек яго зусiм не цiкавiѓ, толькi адзiн раз ён падняѓ погляд, каб плсiатрэць на госця, пасля чаго зноѓ патануѓ у беглых ѓнiз радках тэкставага дакумента.
  Вiктар прайшоѓ блiжэй да стала, сеѓ на крэсла i чакаѓ. У старога бывала такое, калi ён iгнараваѓ уме адбывалае вакол, пасля чаго iзноѓ вяртаѓся ѓ наш мiр як нi ѓ чым не бывала. Вось i зараз чакаць Вiктару прыйшлося хвiлiн пятнаццаць, перш чым Бароѓ адарваѓся ад кампутара i, нарэшце, звярнуѓ сваю ѓвагу на сталкера.
  -Гавары,-басам прагрымеѓ дзед.
  -У мяне ёсць iнфармацыя з нагоды хiмеры, той самай, што шляхетна пакалашмацiла нам нервы паѓгода назад. Я бачыѓ яе на мяжы брэсцкай вобласцi ѓ раёне Жадзiнi. Мясцовыя казалi, што стварэнне матаецца i далей: Столiн, Рэчыца, Варонi. Людзi там усё часцей знiкаюць. Падобна на тое яна абжывае свае новыя паляѓнiчыя ѓгоддзi.
  Бароѓ нiчога не сказаѓ. Не ѓстаючы са свайго крэсла, ён павярнуѓся да карце, якая вiсела на сцяне, i позiркам упёрся ѓ тое месца, пра якое казаѓ Вiктар.
  -Далёка забралася.
  -Я сустрэѓ яе па шляху да кратара. Яна спала ѓ нiзiне, проста ѓ чароце, чакаючы паѓдзённую спякоту. Мне наогул павезла, трапiся я ёй крыху пазней, калi б стала прахаладней, хто ведае чым бы ѓсё гэта скончылася.
  Стары маѓчаѓ. Ён быццам узважваѓ усё За i Супраць, як i Вiтольд, якi мучыѓся сумневамi наконт iнфармацыi, ён не спяшаѓся прымаць рашэнне, чым шляхетна адчуваѓ цярпенне Вiктара. Ён быѓ ужо гатовы разгарнуцца i пайсцi прэч, напляваѓшы на ѓсе правiлы, набраць людзей i самастойна развязваць дзiѓнае стварэнне i праславiцца легендарным паляѓнiчым, як раптам стары ажыѓ. Вярнуѓся з краiны разважанняѓ, у якой знаходзiѓся ѓвесь гэты час. Павярнуѓся тварам да сталкера i гэтак жа лаканiчна вымавiѓ.
  -Чаго ты хочаш?
  -Мне трэба адпаведнае зброю. Я толькi сёння вярнуѓся з рэйду i гол як сокал. У мяне няма сродкаѓ, каб набыць усё неабходнае, але калi ты мне дапаможаш з гэтай справай, а ѓ мяне атрымаецца завалiць стварэнне, то сюды натоѓпамi паваляць сталкеры i хабара будзе нялiчанасць.
  Дзед з хвiлiну памаѓчаѓ.
  -А калi не?
  Тут Вiктар не знайшоѓ нiчога сказаць. Па праѓдзе кажучы, уся гэтая задума з паляваннем на Iржавую была чыстай вады вар'яцтвам i самагубствам. Яна загрызла ѓзброеных да зубоѓ людзей на РВЭС, што ёй варта зрабiць тое ж самае з невялiкай групай сталкераѓ ды i яшчэ на сваёй тэрыторыi.
  -Я пастараюся, каб у мяне атрымалася.
  Нарэшце выцiснуѓ з сябе Вiктар. Але Бароѓ стаяѓ на сваiм. Дзед паѓтарыѓ сваё пытанне.
  -А калi не справiшся?
  Пасля таго, як Вiктар пакiнуѓ без адказу пытанне, дзед моѓчкi адвярнуѓся да камп'ютара i працягнуѓ сваё чытанне. Гэта азначала, што размова скончана. Рашэнне стары прыняѓ i нi аб якой зброi гаворкi быць не магло.
  Ён выйшаѓ у калiдор, дзе па-ранейшаму смярдзела, як на памыйнiцы, прайшоѓ мiма двух iншых сталкераѓ, якiя чакалi сваёй аѓдыенцыi ѓ Бароѓп, пасля чаго спусцiѓся на першы паверх. Людзi ѓсё знаходзiлiся. У нейкi момант iх стала так шмат, што нельга было зрабiць i кроку, каб не закрануць кагосьцi плячом.
  Тым не менш яму ѓдалося працiснуцца да выхаду i выбрацца вонкi, дзе Вiктар змог удыхнуць на поѓныя грудзi. Тытунёвы дым больш не здушваѓ яго лёгкiя - дыхаць стала значна лягчэй, а прыкрая сумесь поту i алкаголю засталася за яго спiной. Праржавелыя, але ѓсё яшчэ моцныя дзверы зачынiлiся за яго спiной i наперадзе перад яго вачыма адчынiлася Зона.
  Калi ён упершыню сюды патрапiѓ, тут мала што было абжыта людзьмi i ѓсё ѓ акрузе нагадвала цiхi, мёртвы хаос, што надыходзiць, калi на гарызонце вырастае ядзерны грыб i ѓдарная хваля зносiць уме да чортавай мацi. Вось нешта падобнае было i тут. Аднак нейкая сiла: гаспадар або прырода, каму як цiкава, стаѓ наводзiць парадак i неѓзабаве тутэйшыя месцы напоѓнiлiся жыѓнасцю, якая сяк-так прыстасавалася да радыяцыi, а калi i гэтая пошасць пачала сыходзiць на нiшто, якая выносiцца невядомымi сiламi ѓсё далей на поѓнач, сталi з'яѓляцца i людзi. За iмi прыйшлi i мутанты. Паляѓнiчы i ахвяра (гледзячы з якога боку паглядзець) раптам апынулiся сябар перад сябрам, што прымусiла кожную з груп строга акрэслiць свае валадарствы. Людзi аселi ѓ сьарым будынку санатрыю. Комплекс часоѓ позняга СССР, ён страшэнна добра захаваѓся нават пасля ѓсiх катаклiзмаѓ i дзясяткаѓ выбрлсаѓ, стаѓшы выратавальнай гаванню для сотняѓ вандроѓцаѓ i валацуг, якiя шукалi ѓ Зоне сваё шчасце. Невялiкi ѓчастак вакол трох клрпусаѓ санаторыя таксама ахоѓваѓся людзьм, але вось усё, што было за iм - глухая мясцовасць, усё гэта належала мутантам. Там дзейнiчалi iншыя законы. Першабытныя, жывёлы, калi iнстынкты, якiя драмалi ѓнутры сталкераѓ, прачыналiся i тыя ператваралiся ѓ такiх жа драпежнiкаѓ, забыѓшыся пра сваё чалавечае прыходжанне.
  Вось i цяпер, гледзячы перад сабой, у глухую далячынь, дзе рэшткi некалi вялiкай iмперыi патанулi ѓ высокiх зараснiках чароту, дзе шматпавярховыя будынкi ператварылiся ѓ рассаднiкi мутантаѓ i невядомых навуцы iстот, Вiктар адчуѓ, як усё яго цела напялося, а рукi машынальна пацягнулiся да зброi.
  Свет сапраѓды змянiѓся. Не так хутка, як многiм падалося, але кардынальна, змянiѓшы не столькi ландшафт усёй тэрыторыi, колькi душы людзей, якiя вырашылi свячаць сваё жыццё з Зонай. Яна паглынала людзей, валодала розумамi так моцна, як не мог гэтага зрабiць нiводны дурман. Апантаныя цудамi, якiя робяцца ѓ гэтым месцы, кiраваныя марамi ѓзбагацiцца цi проста спазнаць iншае жыццё, людзi тодпамi валiлi ѓ гэтыя месцы, нягледзячы нi на якую небяспеку.
  Вiктар iшоѓ доѓгай вулiцай, якая выцягнулася, як удаѓ у зараснiках, памiж некалi жылымi шматпавярхоѓкамi. Яны памерлi. Вельмi даѓно людзi пакiнулi сваё жыллё, пакiнуѓшы цагляных волатаѓ дажываць свой век ужо ѓ новым свеце.
  Пад нагамi ляснуѓ метал-трамвайныя пуцi якраз пралягалi ѓ гэтым месцы. Праѓда цяпер яны заржавелi i нагадвалi надзьмутыя вены, даѓно пазбаѓленыя крывi, але ад гэтага не менш страшныя.
  Пустата.
  Вiктар раптам убачыѓ нейкiя дзiѓныя сляды. Яны былi нiбы зайчыя, але даволi вялiкiя. Пры чым кiпцюры тут тыгравыя i вельмi вострыя. Нават метал рэйка была падрапана.
  Вiктар нахмурыѓся. Яшчэ не хапала наткнуцца на труса-мутанта. Гэта жывёла памерамi з добрага льва, магла на дыстанцыi плявацца ядам. I яго нялёгка спынiць,
  нават разрыѓной куляй. Зразумела што сустрэча з такiм трусам i атрутным тыграм адначасова не абяцала нiчога добрага. Гэта сапраѓды монстар.
  Вiктар звярнуѓ у завулак i мiмаволi прыгнуѓся. Ён не шукаѓ лiшнiх прыгод.
  I дастаѓ пiсталет з-за пояса. Прыслухаѓся. Такi вялiкi звер не можа падкрасцiся неѓзаметку. Нечакана сталкер убачыѓ з боку ад сябе шкiлет. Ён быѓ такiм...
  Жудасна пакарабачаным i абгрызеным. А на касцях вiселi абрыѓкi формы, i вiдавочна забiлi i валодалi нядаѓна - сцякаючая кроѓ не паспела застыгнуць.
  Вiктар лаяѓся:
  - Вось гэта японскi гарадавы!
  I замёр... Зноѓ прыслухаѓся. Быццам бы ѓсё было цiха. Але iнтуiцыя падказвала, што лепш за ѓсё было б вярнуцца ѓ кампанiю iншых сталкераѓ, цi абраць сабе хату
  надзейней. Вiктар рухаѓся прыгнуѓшыся... I кароткiмi перабежкамi.
  I вось сапраѓды пачуѓся прыглушаны рык, i драпанне нечых магутных лап. Вiктар паскорыѓся, ён нёсся да дзвярэй. У тое ж iмгненне за iм палыхнула полымя.
  I агонь ударыѓ па брудным гарнiтуры. Вiктар азiрнуѓся. За iм iмчалася пачвара. Памерамi з быка неслася сумесь труса з вушамi i льва, з магутнымi лапамi.
  I яшчэ гэта звер шугаѓ агнём.
  Вiктар чуѓ што мутанты-трусы ѓмеюць плявацца ядам, але не думаѓ, што гэтая здольнасць распаѓсюджваецца i на дыханне агнём.
  Мужчына ледзь не памёр ад страху. А звер iмклiва скарачаѓ адлегласць. Вось ён ужо нагнаѓ Вiктара i ѓдарыѓ сталкера лапай. Удар звалiѓ мужчыну з ног.
  Туша наступiла на Вiктара зверху i прыцiснула. Затым пажадлiва пстрыкнула пашчу.
  Яшчэ iмгненне i канец. У гэты момант блiснуѓ прамень, i нейкая невядомая сiла адкiнула труса-мутанта. Нiбы яго ѓразiла маланкай.
  Монстар паспрабаваѓ зноѓ тузануцца, але яго зноѓ уразiла да смерцi. I вялiзная туша абвуглiлася, зацiхнуѓшы.
  Вiктар быѓ у моцным шоку. Ён нiяк не чакаѓ падобнага. I каб яшчэ на зоне была такая магутная зброя, каб бiла промнямi.
  Адначасова мужчыну скаваѓ страх. А раптам i яго самога прыкончаць. Каму ён патрэбен - яшчэ адзiн шматлiкiх сталкер...
  Ужо палову Беларусi ахапiла анамальная зона i сюды з'язджаюцца ѓ пагонi за артэфактамi авантурысты з усяго свету. А хтосьцi спецыяльна шукае што
  можна паграбiць. У дамах яшчэ можна знайсцi нямала каштоѓнага. I мафiя таксама на зоне мае свае iнтарэсы.
  Вiктар паспрабаваѓ адпаѓзцi. I тут нечакана перад iм узнiкла постаць. Вiктар замiргаѓ вачыма. Яму здалося што ён трызнiць.
  Пярэднiм была дзяѓчына казачнай прыгажосцi. Яна была аблiпальным камбiнезоне, не хаваючым фiгурку з адкрытай галавой, i было вiдаць як лунаюць яе залацiстыя,
  пышныя валасы. I тварык мужны i разам з тым цудоѓны.
  Вiктар паспрабаваѓ быѓ устаць, як дзяѓчынка нечакана ѓзяла i схапiла яго босымi пальчыкамi ножак за нос. Тут сапраѓды было ад чаго паехаць на даху.
  Басанож казачна прыгожая дзяѓчынка ходзiць па зоне. I так схапiла.
  Вiктар адчуѓ моцны боль. Яму ноздры сцiснула нiбы абцугамi. I такiя моцныя былi ѓ гэта цудоѓнай дзяѓчыны пальцы. А потым ён адчуѓ i як нешта схапiла
  яго i за загрыва.
  Вiктар пачуѓ голас iншай дзяѓчынкi, ён быѓ вельмi прыемны, i разам з тым злавесны:
  - Ну што Герда злавiла пацука?
  Дзяѓчына бландынка са смяшком адказала:
  - Як бачыш Шарлота! Праѓда драбнавы i не аблiччам сiмпатычны мужчына!
  Вiктар збянтэжыѓся. На самай справе якi ён: трохдзённае шчацiнне, даѓно не мыты, потны, смярдзючы. Ды i прыгажосцю не блiскае, i гадоѓ яму ѓжо за трыццаць.
  Вiктар увогуле мужык так сабе... Самы пасрэдны. Рост звычайны сярэднi, у ложку таксама нiчога асаблiвага. Некалькiх зубоѓ ужо не хапае i няма чаго ѓставiць.
  Самы просты чалавек, а не нейкi тамака герой Галiвуду. А вось дзяѓчаты. Перад iм з'явiлася другая дзяѓчынка. Яна была вогненна рудая. I таксама ѓ аблiпальным
  камбiнезоне, якiя не хаваюць фiгуры. Прычым было вiдаць што дзяѓчыны вельмi мускулiстыя i прэс у iх плiтачкамi. Абедзве вельмi прыгожыя, з мужнымi асобамi,
  i рослыя. Як мiнiмум у iх метр восемдзесят пяць i гэта басанож. на высокiх абцасах дзяѓчынкi i зусiм былi б бамбiзамi.
  Рудая была ѓзброена нейкiм наварочаным аѓтаматам, i на поясе ѓ яе вiсела яшчэ чортведама што. Ды i бландынка пры поѓным арсенале.
  Вiктар падумаѓ, што дзiѓна, што дзяѓчаты босыя. Бо на зоне столькi заразы, i сам грунт атручаны, i поѓных рознай атрутнай цвiлi, грыбкоѓ, крапiвы, i
  рознага роду насякомых.
  У самой справе гэтыя дзяѓчаты, моцна рызыкавалi сваiмi голымi падэшвамi, якiя як нi дзiѓна ружовыя i чыстыя, слана ѓ iм не лiпне бруд i пыл.
  Наогул гэтыя дзеѓкi такiя незвычайныя.
  Жанчын на зоне куды менш, чым мужчын. I ѓ ёй лёгка атрымаць бясплоддзе, i нараджэнне дзiцяцi мутанта. Хаця сустракаюцца i рэдкiя авантурысткi - дамы-бандыты,
  i прастытуткi. Хоць вядома ж у прастыткi iдуць i зусiм апушчаныя бабы, многiя з якiх страшныя i якiя спiлiся. Наогул алкаголь, на зоне папулярны.
  Лiчыць, што ён нейстралiзуе хоць часткова радыяцыю i многiя яды. Але ад п'янства жанчыны хутка старэюць i губляюць свой таварны выгляд. I гэта сумна.
  А гэтыя дзяѓчаты, такiя юныя, свежыя, загарэлыя i здаровыя - проста любата.
  Вiктар прамармытаѓ, схапiѓшы рукаi за босую нагу Герды якая працягваѓ трымаць яго за нос:
  - Адпусцiце бо балюча!
  Дзяѓчына засмяялася, адзначыѓшы:
  - Ды балюча... Але што скажаш крыса. Я ж цябе выратавала!
  Вiктар адказаѓ з уздыхам:
  - Я мог бы вам заплацiць, але ѓ мяне амаль нiчога няма!
  Герда хiхiкнула i адзначыла:
  - А што браць з такога жабрака як ты!
  Рудая Шарлота адзначыла:
  - Можа, ён нам палiжа?
  Герда пагардлiва фыркнула:
  - Ад яго смярдзiць!
  I адкiнула Вiктара нагой. Мужчына ѓлавiѓ на спiну... Дзяѓчыны хорам засмяялiся. Яны былi такiя сэксуальны, што Вiктар мiмаволi ѓзбудзiла.
  Шарлота тым часам падышла да тушы труса-мутанта i пляснула яго па поѓсцi, адзначыѓшы:
  - Шляхетная асоба! Але толькi яго хвост каштоѓны!
  Герда кiѓнула i спытала ѓ Вiктара:
  - Калi ты не хочаш, каб мы табе адрэзалi галаву раскажы дзе знаходзiцца камень удачы!
  Вiктар разгублена прамармытаѓ:
  - Ды я... Хiба я быѓ бы такi, каб у мяне быѓ камень удачы!
  Шарлота адрэзала ѓ труса-льва пышны хвост. Паклала яго ѓ сумку, i зароѓ:
  - Ён хлусiць! Стары яму расказаѓ дзе камень! Давай адрэжам яму галаву?
  Вiктар разгублена прамармытаѓ:
  - Навошта яму гэта казаць? Хто я для яго такi? Тым больш вы б у яго самi i пазналi б...
  Герда рыкнула:
  - Не пракоцiць ... Але я адчуваю што ён не такi просты як здаецца. Можа, адвядзем яго ѓ падвал, i падвергнемся катаванням па ѓсiх правiлах!
  Шарлота згодна кiѓнула:
  - Вызначана гэта i варта зрабiць! Адвесцi яго ѓ склеп i там паспрабаваць!
  Герда хацела што сказаць, як пачулася лаянка i брудны мат.
  Дзяѓчаты павярнулiся. Тузiн брудных i iрваных мужчын з'явiѓся на дарозе. Яны рухалiся ѓ напрамку дзяѓчынак. I пры гэтым лаялiся, прычым даволi брудна.
  Шарлота хiхiкнула:
  - Гэта банда кулакоѓ... Як поѓнае святло крыцiнамi!
  I выхапiла пiсталет.
  Герда згодна кiѓнула:
  - Будзем iх забiваць! На зоне дык вось, занадта шмат бруду!
  I абедзве дзяѓчыны ѓзялi i выскалiлi мордачкi. Вiктар задрыжаѓ ад страху. Столькi гневу здавалася ѓ вачах гэтых незвычайных дзяѓчынак. Цiкава, хто яны?
  I якi фенаменальнай валодаюць сiлай! Чаго яны толькi ня могуць.
  З пiсталетаѓ Шарлоты i Герды, вылецелi промнi. Яны стукнулi па мужчына што рухалiся ѓ iх кiрунку, вiдавочна жадаючы згвалтаваць прыгажунь.
  I вось пякельны жар i... Некалькi чалавек зараз апынулася перарэзана прамянямi. Яны з выццём завалiлiся. Астатнiя ѓскiнулi аѓтаматы i абрэзы.
  Абедзве дзяѓчыны: рудая i бландынка перакацiлiся. I зараз як возьмуць i ѓсадзяць. Гэта былi смяротныя разрады. I вось зноѓ завальваюцца, у
  масе мужчыны. Даволi брыдкая публiка...
  Герда адстраляѓшыся пiскнула:
  - Лялька фа!
  Шарлота адзначыла:
  - Хутка мы з iмi!
  Дванаццаць мужчын з банды кулакоѓ былi прыкончаны. Iх забiлi нейкай незвычайнай прамянёвай зброяй. Двое з iх усё яшчэ курчылiся, i тузалiся.
  Герда праарала:
  - Чорны крумкач у аблiчча смерцi,
  Ахвяру чакае ѓ паѓночную гадзiну...
  Шарлота пацвердзiла:
  - Будзе воiнам неѓмiруч,
  Калi ѓрэжаш смела ѓ вока!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 2.
  Дзяѓчыны дзелавiта абшукалi трупы. Забралi ѓ iх усе грошы з кiшэняѓ i паясоѓ, прыхапiлi некалькi дробных каменьчыкаѓ-артэфактаѓ.
  Далей падабралi i зброю. I тут Вiктар не паверыѓ сваiм вачам. Усе гэтыя нажы, пiсталеты, аѓтаматы, абрэзы, улезлi ѓ сумачкi
  ваяѓнiц i там лiтаральна растварылiся...
  Вiктар здзiѓлена спытаѓ:
  - Як гэта вы робiце?
  Герда хiхiкнула i адказала:
  - Табе не зразумець чалавек!
  Шарлота лагiчна заявiла:
  - А так, занадта доѓга тлумачыць! Давай устаючы i iдзi за намi! Ты яшчэ спатрэбiшся, калi не хочаш, каб i табе адсеклi
  галаву!
  Герда хiхiкнула i адзначыла:
  - Ды i неадкладна!
  I схапiла Вiктара за карак. Лёгка адарвала яго ад зямлi, i панесла.
  Мужчына завiс i забiѓся ѓ паветры бездапаможным. Шарлота босымi пальчыкамi ножак падхапiла пiсталет Вiктара i шпурнула яму.
  Той машынальна злавiѓ зброю.
  Рудая ѓхваляльна кiѓнула:
  - Нядрэнная рэакцыя!
  Вiктар з уздыхам адказаѓ:
  -Iнакш не выжыць!
  Герда паставiла яго на ногi i кiѓнула:
  - Iдзi з намi! I не ѓздумай збегчы. Мы рухаемся хутчэй самага шустрага чалавека на свеце.
  I штурхнула Вiктара аѓтаматам.
  Той сагнуѓшыся пакрочыѓ разам з дзяѓчынкамi. Яго выгляд быѓ нiбы ѓ пабiтага сабакi.
  Дзяѓчына пляскалi ножкамi, пакiдаючы ѓ пыле босыя, зграбныя сляды. Мала таго Шарлота яшчэ абмакнула ступнi ѓ кроѓ.
  Такое адчуванне што абедзве кралi нiкога не баяцца. I такiя яны сэксуальныя - проста абуральна.
  Вiктар спытаѓ у дзяѓчынак:
  - Хто вы?
  Рудая ваяѓнiца з усмешкай адказала:
  - А ты як думаеш?
  Мужчына развёѓ рукамi:
  - Не ведаю! Але вы такiя незвычайныя!
  Герда кiѓнула, выскалiѓшы зубы:
  - Мы тыя што можам цябе забiць... Але ѓ выпадку чаго i здольныя даць узнагароду. гэта ѓжо ад цябе залежыць!
  Вiктар скептычна ѓсмiхнуѓся:
  - Чым я магу быць карысны такiм крутым бабам як вы?
  Герда ѓ адказ падняла нагу i зноѓ схапiла Вiктара босымi пальчыкамi за нос i сцiснула куды мацней. I зароѓ:
  - Мы табе не бабы! Бабы семечкамi гандлююць на базары!
  Шарлота кiѓнула:
  - Так! Але ты шмат ведаеш! Вось напрыклад, такi артэфакт як камень амаладжэння!
  Вiктар уздрыгнуѓ i адзначыѓ:
  - Гэта вельмi рэдкi камень. I валодае пабочным эфектамi. Можна ѓвогуле стаць маленькiм хлопчыкам, калi яго доѓга трымаць у руках.
  Тым больш, што па-за зонай, тыя хто атрымаѓ такое юнацтва, проста памiраюць. А ѓнутры зоны ператвараючыся ѓ дзяцей, губляюць i дарослыя.
  сiлы i навыкi, а часта i дарослую памяць.
  Герда згодна кiѓнула:
  - Ды мы чулi аб тым што камень маладосцi валодае пабочнымi i не занадта прыемным уласцiвасцямi. Аднак у спалучэннi з каменем ѓдачы,
  i яшчэ так-сякi артэфактамi ён можа зрабiць чалавека i па-за зонай несмяротным i вечна маладым супермэнам. Так што...
  Шарлота ахвотна пацвердзiла:
  - Хочаш жыць дапамагай нам!
  Вiктар пакурчыѓшыся, спытаѓ:
  -А хто вы ѓсё-ткi такiя?
  Герда адзначыла з усмешкай:
  - Лiшняе веданне толькi пакарацiць тваё жыццё!
  Шарлота пацвердзiла:
  - У нас толькi дадацца прычын цябе забiваць!
  Вiктар змоѓк... Яны прайшлi мiма смуроднай звалкi. Нейкi бомж убачыѓшы дзяѓчын кiнуѓся да iх з стаѓ клянчыць:
  - Падайце сiрацiнушцы... скарынку хлеба!
  Шарлота падхвасталi босымi пальчыкамi ножак асколак шкла i кiнула яго. Бамж падскочыѓ занадта блiзка атрымаѓ вастрыём прама ѓ вока. I кавалак шкла
  прабiѓ сцябло i ѓшлеѓ мозг. Абарванец завалiѓся.
  Вiктар свiснуѓ:
  - Добра! Вельмi спрытна!
  Герда адзначыла:
  - Мы i не такое ѓмеем!
  Шчарлота рыкнула:
  - Ды замачыла я мiкроба!
  Вiктар заѓважыѓ:
  - Гэта таксама чалавек i забiваць так жорстка!
  Шарлота засмяялася i заѓважыла:
  - А можа наадварот. Чым тут марнець на тым свеце будзе бамжу куды лепш!
  Герда адзначыла з усмешкай:
  - Так! Навошта адмарозку жыць... Для чалавецтва гэта невялiкая страта!
  Рудая дадала:
  - А можа i прыбытак!
  Вiктар прамаѓчаѓ, падумаѓшы, што i ён для чалавецтва не такi значны экзэмпляр, i што прыгажунi яго крыкi могуць прыкончыць. А яны крочаць i iх босыя, круглыя,
  ружовыя пяткi мiльгаюць.
  Вiктар падумаѓ, што чаму яны не баяцца хадзiць басанож. Бо тут столькi рознага роду заразы i аскепкаѓ i iншай гадасцi.
  Мужчына не ѓтрымаѓшыся спытаѓ:
  - А чаму вы... без абутку!
  Герда хiхiкнула i адказала:
  - Басанож лягчэй жыць i...
  Шарлота дадала:
  - Ты сам бачыѓ як я спрытна гэтага бамжа опризодовала!
  Вiктар кiѓнуѓ:
  - Ды так больш практычна. Але чаму ѓ вас ножкi не пэцкаецца?
  Герда жорстка заѓважыла:
  - Нiшто так не кароцiць жыццё, як доѓгая мова. Так што лепш ты прамаѓчы!
  Шарлота адказала з сур'ёзным тонам:
  - Таму што нашы ножкi бруд не ѓспрымаюць...
  Вось яны дабралiся да закiнутага дома. Там таксама аказалася кампанiя з трох п'ючых бамжоѓ. Дзяѓчыны не сталi марнаваць на iх прамянi. Шарлота скокнула i ѓ палёце
  схапiла за загрыѓкi апушчаных бiзуноѓ босымi пальцамi ножак i як стукнула iх. Удар быѓ моцны, i чэрапы трэснулi. Палiлася кроѓ.
  Герда рушыла трэцяга суб'екта голай, круглай пяткай у падбародак. у таго паляцела скiвiца. I ён завалiѓся мёртва i зацiх.
  Цяпер дзяѓчаты адчулi сабе каралевамi.
  Рудая схапiла бутэльку з чарнiлам босай нагой i запусцiла яе ѓ сценку, разбiѓшы. Пасля чаго праваркавала:
  - Я наймацнейшая ѓ свеце!
  Бландынка-тэрмiнатар выкiнула ѓ акно закуску i прапiшчала:
  - Бамжоѓ замачыла ѓ сарцiры!
  I дзяѓчаты засмяялiся ва ѓсё горла. I ваяѓнiцы былi зараз проста дзеѓкi - супер.
  Вiктар падаѓся назад да выхаду. Але Герда зноѓ злавiла яго за шматпакутны нос i тузанула:
  - Спакойна козлiк! Мы цябе зараз дапытваць будзем!
  Вiктар брашчэѓ:
  - Я нiчога не ведаю!
  Шарлота блiснула смарагдавымi вачамi:
  - Значыць ты памрэш!
  Мужчына захрасся... Дзяѓчына-бландынка падышла да яго i схапiла за плячо. Сцiснула пальчыкамi рук i завыла:
  - Кажы што табе казаѓ пра атэфакты Бораѓ7
  Вiктар прамямлiѓ:
  - Нiчога канкрэтнага! Ён i сам за iмi палюе...
  Герда кiѓнула:
  - можна дапытаць i яго. А цябе мы...
  Шарлота прапанавала:
  - Можа, пакуль не будзем яго забiваць. Ёсць адна iдэя.
  Бландынка-тэрмiнатар кiѓнула:
  - Забiць таракана мы заѓсёды паспеем. А iдэi ѓ нас розныя iснуюць!
  Рудая ваяѓнiца прапанавала:
  - Давай тады на iм камень якi адводзiць кулi паспрабуем. I...
  Герда запярэчыла:
  - Мы ѓжо спрабавалi, а супраць прамянёѓ гэта не дзейнiчае. Якiя яшчэ ёсць iдэi?
  Шарлота прапанавала з усмешкай:
  - можа раскажам яму пра нашы подзвiгi?
  Бландынка запярэчыла:
  - Не кiдайце жэмчуг перад свiннямi. Не давайце iсцiну сабакам!
  Шарлота запярэчыла на гэта:
  - Можа быць ён сам тады нешта ѓспомнiць! Спрабаваць бескарысна. А нам патрэбен камень удачы. Тады можа атрымаецца ѓ спалучэннi з iншымi камянямi супер.
  Герда згодна кiѓнула:
  - Тады яму раскажу! Няхай пасядзiць паслухае.
  I бландыдзiнка-тэрмiнатар стала плесцi аповяд;
  Немаведама адкуль якая выпаѓзае анамалiя атачыла дзяѓчын са ѓсiх бакоѓ. Камень пульсавала i бiѓ з частатой па руках. Нават паветра вакол нi нiбы застыла i стала мёртвым. Заадно дзяѓчыны адчулi рост радыяцыi.
  Яна прашывала паветра, выклiкаючы злiццё ядраѓ азоту i кiслароду. Ад чаго ѓсё насычалася незвычайнай, якая мучыць нос свежасцю.
  - Нам трэба адсюль сыходзiць! - сказала Герда.
  Шарлота пагадзiлася:
  - Прымем гiперфiца i паспрабуем прарвацца!
  Дзяѓчыны маментальна ѓкалолi ѓ сябе вадкасцi якая знiжае радыяцыйнае ѓздзеянне. Здавалася, што тваю скуру джаляць тысячы радыеактыѓных пчол.
  Герда пiскнула:
  - Пойдзем наперад!
  Шарлота пагадзiлася:
  - Так! Не хацелася гэтую суперанамалiю абыходзiць яшчэ раз. Раптам яна мае падабенства iнстынкту драпежнiкаѓ i будзе нас атачаць.
  Бландынка-тэрмiнатар адзначыла:
  - Як правiла, такiя палi не суцэльныя i знойдзем шчылiнку.
  Рудая мегера нагадала:
  - Галоѓнае правiльна вызначыць межы.
  Апошняе зрабiць не так проста. Некаторыя спрабавалi, пераймаючы не якiя мелi практычнага навыку пiсьменнiкам проста кiдаць балты i гайкi.
  Не надзейна, жалеза можа праляцець, не запавольваючы, ходу i звалiцца, а вось арганiку разарве.
  Тут патрэбен больш тонкi падыход, насыпаеш тонкi наструганы пыл са звычайнага свiнцу, кiдаеш яго, а затым сочыш за найменшым адхiленнем прамяня лiхтарнага лiхтара.
  Там дзе праменьчык знаходзiцца шчылiна памiж анамальнымi палямi. Навука, правераная вучонымi.
  Наогул, чаму раптам звычайная Чарнобыльская зона такой крутой стала - парушыѓшы законы прыроды.
  На гэта вучоныя не далi адназначнага адказу. А спрэчак i дысертацый напiсалi многiя сотнi тамоѓ. Добра яшчэ дзяѓчаты могуць чытаць са шпаркасцю кампутара, а то пажаѓцелi б над кнiгамi.
  Для пiсьменнiкаѓ-фантастаѓ зона таксама дойнай каровай стала, але ѓсё ж некалькi аднастайна пiшуць: пасткi, фартэры, артэфакты, мутанты, бандыты!
  Хтосьцi каго забiвае! А вось чыстым бязгрэшным каханнем i жанчынамi нават не павее! Хоць вайна - жаночага роду!
  Дзяѓчаты павольна прабiралiся, дайшоѓшы па вiбруючага паветра. Тут iм нечакана дало ѓ твар запалам, нiбы нехта зладзiѓ падагрэѓ.
  У юных разведчыц было спецыяльнае маленькае прыстасаванне, а свiнец або жалеза на зоне знайсцi раз плюнуць.
  Тоненькi пласт пылу мiгоча ѓ кропкавым промнi лiхтарыка. Першыя дзесяць метраѓ анамалiя была суцэльнай.
  Затым па меры прасоѓвання дзяѓчат сталi з'яѓляцца сякiя-такiя расколiны ѓ полi. Разведчыцы ѓважлiва сачылi за скрыѓленнем.
  - Ёсць! - Заѓважыла Шарлота.
  - Можна прайсцi.
  - Што ж паспрабуем! - падтрымала яе Герда.
  Дзяѓчыны на дыбачках сталi прабiрацца па лiнii. Наперадзе апынулася падабенства багны, i прыйшлося прыкметна дадаць кроку, каб не засмактала.
  Раптам паветра ѓхнула, i разведчыц аблiло патокамi гразi.
  - Яна нiбы адчувае наша пранiкненне. - заѓважыла Герда.
  Шарлота рыкнула:
  - Магчыма! Гавары цiшэй.
  Дзяѓчыны працягнулi рух. Раптам распылены метал закруцiѓся вiхурай. Затым так жахнуѓ, то толькi дзякуючы гiмнастычным спрыту дзяѓчыны не ѓпалi.
  Краты, якiя стаялi збоку, фермы разарвала на часткi, а абломкi згарнулi ѓ мудрагелiсты карунак. Затое шлях наперадзе стаѓ крыху шырэйшы.
  Трава пажухла, зямля выглядае, нiбы пасля сейсмiчнага катаклiзму. Наперадзе праходу шлях нечакана заступiѓ бетонны плот.
  Пералезь, яго не ѓяѓлялася магчымым, зверху дыхала смерцю анамальная зона.
  Шарлота вымавiла усмiхаючыся:
  - Назад паварочваць няма сэнсу. Мы занадта далёка прайшлi i невядома цi знойдзем яшчэ шчылiну. Прапаную падарваць гранатай.
  - Навошта калi можна сьцерцi ѓдарам рос-каратэ. - заявiла Герда.
  Шарлота нахмурылася:
  - Ты ѓпэѓнена, плот даволi тоѓсты.
  Бландынка-тэрмiнатар адзначыла:
  - У бетоне ёсць спецыяльныя энергетычныя кропкi, якiя дазваляюць праламаць усю канструкцыю. Ды i нагам трэнiроѓка не перашкодзiць.
  Рудая ваяѓнiца жорстка адзначыла:
  - Тады я з табой.
  Што б не пашкодзiць абутак, дзяѓчаты знялi боты, i сваiмi хупавымi як скульптур антычных майстроѓ нагамi сталi бiць у бетон.
  Дзiѓна, але iх загарэлыя, босыя ногi былi настолькi добра натрэнiраваны, што здавалася, гэта б'юць сталёвыя ломiкi.
  З маленства дзяѓчаты атрымлiвалi баявую падрыхтоѓку, i што для iх 25 сантыметраѓ бетону.
  Сцяна пакрылася расколiнамi, яшчэ праз некалькi секунд абрынулася.
  Хоць ножкi ад скалынанняѓ злёгку гулi, па iх пульсавала кроѓ, разведчыцы былi задаволеныя.
  Шарлота вякнула:
  - Прарвалiся мы з табой!
  Герда пацвердзiла:
  - Заадно i размялiся! -
  Юным прыгажуням стала весела, толькi вось твары свярбелi ад душманскiх барод i камуфляжу.
  Далейшы шлях быѓ лягчэйшы, дзяѓчаты ѓжо навучылiся адрознiваць межы анамалii толькi па праламленнi святла.
  Варта было пусцiць праменьчык лiхтара i ѓсё вiдаць. Праѓда, прыкладна паѓкiламетра прыйшлося iсцi, сагнуѓшыся, рызыкуючы пераступiць небяспечную рысу: праход зноѓ звузiѓся.
  - Ты калi-небудзь выпiвала Герда? - Спытала Шарлота.
  Бландынка адказала:
  - Не! Праѓда, мне калолi спiрт, каб праверыць рэакцыю арганiзма на алкаголь.
  Рудая прышчырылася:
  - I як?
  Герда шчыра адказала:
  - Галава балiць, кiшкi выварочвае. Давалi маленечкiя мiнi-капсулы памерам з проса. Яны падвышалi ѓстойлiвасць арганiзма да алкаголю.
  Хоць п'янства грэх, але ѓ разведцы без яго не абыдзешся.
  Шарлота хiхiкнула:
  - Зноѓ грэх! Дык i папы п'юць! Ды i наогул калi мы патрапiм у анамалiю, то выпрабуем пахмелле, толькi ѓ тысячу разоѓ мацней.
  Вастрыё аѓтамата АКМ выпадкова ѓвайшло ѓ анамалiю i злёгку сагнулася. Прыйшлося на хаду выпростваць. Зверху палiѓ дождж, з буйнымi кроплямi, даволi цёплы.
  Унутры анамалii яны проста шыпелi i выпаралiся. Мiма быѓ навалены склад металалому: перавернутыя зламаныя грузавiкi, трактары, фрагменты цяжкай сельскагаспадарчай тэхнiкi, iржавыя бочкi.
  Каля склада не звяртаючы ѓвагi на смяротны фон, сядзела рэптылiя, чырвоная крышталiчная чарапаха, з галавой акулы. Яна без асаблiвых праблем пажырала метал, а яе лапы нешта сярэдняе памiж клюшнёй краба, кiпцюрамi тыгра.
  - Рыфулiк! - Шапнула Шарлота.
  Герда пацвердзiла:
  - Цi не бялковая форма жыцця сумесь кварца i лiтыя.
  Рудая ваяѓнiца буркнула::
  - Супраць яго наша зброя магчыма бяссiльная.
  Бландынка пацiснула плячыма:
  - Не ведаю! Тыя, хто ѓ такое стварэнне страляѓ, як правiла, не выжывалi. Праѓда, навошта яму наша бялковая плоць, ён хутчэй аѓтаматам паласавацца.
  Шарлота папярэдзiла:
  - Не паскарай рухi, гэта рыфулiка справакуе.
  Дзяѓчыны ѓсё ж плаѓна, але рухалiся ѓсё хутчэй. Праѓда, неѓзабаве натрапiлi на калючы дрот. Яе прыйшлося перарэзаць.
  Дзяѓчыны справiлiся з гэтым выдатна, прафесiйна пазбегнуѓшы рыпання.
  Праз некалькi крокаѓ, Шарлота шапнула Гердзе на вушка: - Глядзi мiлая вось наш першы прыз.
  - Яна паказаѓ каменьчык цытрынавага колеру.
  Бландынка-тэрмiнатар адказала:
  - Нiчога асаблiвага гэта самы распаѓсюджаны артэфакт "кулеш". Больш за тысячу долараѓ, ты за яго не выручыш.
  Рудая кiѓнула:
  - Можа нават i менш, але i гэта не блага.
  Анамалiя вакол дзяѓчат стала ажываць, яна здабывала нейкi асаблiвы пiсклявы гук, якi б'е барабанную перапонку.
  Ён быѓ за межамi ѓспрымання чалавечага вуха, але дзяѓчаты яго чулi.
  - Хвалюецца чартоѓка! - Заѓважыла Шарлота.
  Герда пацвердзiла:
  - Хоць тут на краi прорвы не кажы аб нячыстым.
  Рудая ваяѓнiца пiскнула:
  - Ды добра ѓжо!
  Шыпенне i запал прыкметна ѓзмацнiлiся, кроплi дажджу выпаралiся, не даляцеѓшы да зямлi, трава стала мяняць колеры, а на мяжы ѓзнiкла люмiнесцэнцыя.
  У цэлым вiдовiшча i прыгожа i страшнае. Дзяѓчаты азiрнулiся на рыфулiка, той быѓ ужо даволi далёка, але падобна наеѓся, "хрумканне" не дасягала iх адчувальных вушэй.
  Разведчыцы супакоiлiся, бо павiнна гэтае марыва ѓрэшце скончыцца.
  Герда лагiчна заѓважыла:
  - Вялiкiмi сiламi сюды перцi нельга! Загубiм i людзей i тэхнiку, вось глядзi.
  Сапраѓды ѓ небе з'явiѓся верталёт МI-8, заѓважыѓшы зону, ён прыняѓся набiраць вышыню, але было позна. Расплывiстыя шчупальцы кiнулiся да яго i абхапiлi машыну.
  "Вяртушка" захлынулася i стала падаць. Вiнт перастаѓ круцiцца, але машына апускалася павольна, нiбы ѓ ваду. Па шляху яна ператварылася ѓ падабенства гармонiкi.
  Дзяѓчыны зрэшты, не столькi любавалiся дадзеным вiдовiшчам, колькi iмкнулiся выйсцi з небяспечнай зоны. Гарачае паветра дзьмула iм у твар, уздымаючы вiхурай травiнкi, пыл, каменьчыкi.
  Вочы ѓ дзяѓчын, ад прыроды сапфiравыя ѓ Герды, але зафарбаваныя пад карыя, i смарагдавыя ѓ Шарлоты слязiлiся. Тут па зямлi прайшоѓ разрад, урэзала токам.
  Дзяѓчыны войкнулi. Трохi прабеглiся. Потым i зусiм зрабiлася кепска, глеба раптам стала як масла i прыляпiла боты.
  Затым зверху калыхнула смяротная, зона прыцiснула дзяѓчат да зямлi.
  - Падобна, нам пагражае вялiкi "кiлдык" - заявiла Шарлота.
  Бландынка прапiшчала:
  - Пакайся пакуль не позна!
  Рудая ѓзрасла:
  - Няма Герда, не хачу памiраць духоѓна прыгон. Акрамя таго, з чаго ты ѓзяла, што нас чакае смерць.
  Бландынка пагадзiлася:
  - Спадзяюся, што не! Неахвота памiраць такi малады. Я нiчога не паспела зрабiць для Радзiмы.
  Шарлота пагардлiва фыркнула:
  - Нават не забiла! У мяне на рахунку, ёсць хоць снайпер.
  Герда здзiвiлася:
  - А ты не ѓдзельнiчала ѓ баявых аперацыях.
  Рудая ахвотна пацвердзiла:
  - Не! Мяне, як i цябе бераглi, для важнейшых спраѓ. Нас толькi дзве на ѓсю краiну.
  Бландынка-тэрмiнатар кiѓнула:
  - Вось i мне патрэбен адзiн каб ад яго нараджаць дзяцей.
  Рудая ваяѓнiца Хiхiкнула:
  - Я не ведаю дакладна! Ад простага чалавека нам i зацяжарыць, мабыць, немагчыма.
  Верталёты канчаткова апусцiлiся да iх падбеглi ѓжо два рыфулiкi. Яны, бачачы свежае жалеза, прыступiлi да сваёй драпежнай трапезы.
  - Якой страшнай сiлай трэба валодаць, каб iрваць такое трывалае жалеза. - заѓважыла Герда.
  - У iх iншы метабалiзм з ультрарадыёактыѓнымi ѓкрапiнамi. - Паведамiла Шарлота.
  Бландынка прачырыкала:
  - Зрэшты як бы яны не зжэрлi наша ѓзбраенне. Мiльёны долараѓ выкiдваць неахвота.
  Дзяѓчыны нажом прамацалi нырку, пару разоѓ нажы прылiпаѓ, але яго кончык аддзiралi. Потым, кiнуѓшы пластмасавы шарык, выявiлi, што далей глеба стала нармальная.
  - Добра, што на нашых нагах просты камуфляж, не шкада рэзаць. - Сказала Шарлота.
  Герда ѓзяла i прапiшчала:
  - Прыйдзецца праѓда рыбкай нырнуць, але даскочыць.
  Рудая актыѓна заѓважыла:
  - Нас вучылi скакаць з любога становiшча, справiмся.
  Бландынка агрэсiѓна адзначыла:
  - На вайне добрая падрыхтоѓка як паветра для лёгкiх, благая сумесь газаѓ калечыць i забiвае!
  Дзяѓчаты разрэзалi боты, крыху прамарудзiлi i рэзка скокнулi. Герда ледзь зноѓ не прылiпла, раздрапала нагу.
  Цяпер праход стаѓ нашмат шырэйшы i дзяѓчаты маглi з яго выбрацца. Перасоѓвалiся разведчыцы, не спяшаючыся, пакуль, нарэшце, анамалiя не перастала калыхацца.
  Шарлота з доѓгiм выглядам вымавiла:
  - Жывем сястра! А думала, што ѓсё ѓлiплi.
  Герда лагiчна адзначыла:
  - Цяпер трэба знайсцi боты, а то нашы ногi занадта ѓжо прыгожыя для барадатых маджахедаѓ.
  Рудая з гэтым пагадзiлася:
  - Гэта проста задаволiм засаду i каго-небудзь прыпляснем.
  Бландынка махнула прыкладам:
  - Калi знойдзем!
  Дзяѓчыны не гледзячы на груз, вырашылi прабегчыся, не асаблiва спешна, так што б не было шуму. Iх востры слых улавiѓ стралянiну справа.
  - Гэта ѓжо сёе-тое! Вiдаць паляванне цi разборка. - Заѓважыла Шарлота.
  Дзяѓчаты прыпусцiлi кроку, мiнулi пагорак, у адтуль адкрыѓся выгляд, дарогу. Па ёй пачуѓся шум характэрны для "Ягуара".
  Гэта магутная васьмiмясцовая машына выскачыла з-за зарослага лесам павароту. У ёй сядзеѓ дзясятак тыпаѓ у скуранцы i броннiках.
  Нахабныя твары i голеныя галовы, выдавалi бандытаѓ, у некаторых на руках наколкi. А ѓ самага буйнога татуiроѓка была на твары. Ён нагадваѓ адмоѓнага героя комiксаѓ.
  - Калi чалавек штучна надае сабе грозную знешнасць, то гэта дакладная прыкмета духоѓнай слабасцi. - Заѓважыла Шарлота.
  - Напэѓна, такi страшны воѓк у авечай шкуры, а не авечка ѓ шкуры ваѓка! - працягнула Герда.
  На ѓзбраеннi ѓ бандытаѓ быѓ ПКУ - кулямёт Калашнiкава ѓдасканалены. Яго 14,7 мiлiметровыя кулi маглi прабiць спецвопратку дзяѓчат.
  Зрэшты, па звычайнай курткай у дзяѓчын былi лёгкiя, але вельмi трывалыя броннiкi, зробленыя з гiдравадароднага тытана, утрая трывалей прыроднага ѓ два з паловай разы лягчэй.
  Праѓда i каштавала такая кальчуга як цэлы танк Т-90. Але патрап у iх такая буйная куля, нават трывалыя костачкi дзяѓчын маглi не выстаяць.
  А вось "Калашнiкаѓ" цi "Абакан" не страшны з любой дыстанцыi. Верхавод як заѓсёды крыл матам.
  - Тут нам зязюля перадала, што два фартэры паѓзуць. Трэба iх жухнуць.
  Дзiкае выццё ѓ адказ:
  - Яно не ѓ падлу бос, але сэнс ёсць. Толькi нешта прыбылi i не разжылiся хабарам.
  Таксама рык у сумесi з мацюком:
  - Гэта арабы, а значыць у iх напэѓна ёсць "зялёныя" i дур.
  Шарлота вырашыла страляць з АКМ. Галоѓны недахоп аѓтамата, адносна вялiкi разлёт куль асаблiва на вялiкай дыстанцыi. Праѓда калi выкарыстоѓваць не калiбр 7,62, а 5, 45, то дакладнасць павялiчваецца.
  Зверскiя галовы ѓ бандытаѓ адкрыты. Шарлота адкрыла агонь, а Марыя як заѓсёды прынялася малiцца. Чатыры бандыты былi забiтыя адразу. Адзiн з крыкнуѓ:
  -...издец!
  Для бандытаѓ характэрна iнстынктыѓнае рэагаванне. Адкуль страляюць не ясна, лепш прытармазiць i залегчы, але верхавод не доѓга думаючы, схапiѓ гранату ФУ-12 таксама з разлётам да двухсот метраѓ, але ѓранавымi ѓкрапiнамi на пласцiнах i больш магутнай узрыѓчаткай.
  I дзе адкапаѓ, бо такiя ёсць толькi на ѓзбраеннi Расiйскага спецпрызна. Герда стрэлiла, яе куля трапiла дакладна ѓ цэнтр гранаты.
  Iрванула страшна, ФУ-12 гэта не Ф-1. Бандытаѓ изрешетило, а "Ягуар" страцiѓшы кiраванне, паступова знiжаѓ хуткасць. Шафёр у смяротнай агонii нацiснуѓ на тормаз.
  Магутная марка-звер спынiлася. Дзяѓчыны на ѓсiх хуткасцях падбеглi да яе. Трупаѓ разам з шафёрам аказалася адзiнаццаць. Яны выглядалi жудасна пасечанымi.
  Шарлота прынялася аглядаць мяшкi. Яе цiкавiлi найперш артэфакты. Яна старанна агледзела iх. Акрамя "кулеша" самага распаѓсюджанага артэфакта якi валодае ѓласцiвасцю свяцiцца ѓ цёмна, i подзаряжать невялiкi акумулятар.
  Прычым гэты камень губляѓ свае ѓласцiвасцi толькi праз год пасля пакiдання зоны. Сярод iншай каштоѓнасцi тут было пару "разакоѓ" здольных прарэзаць легiраваную сталь.
  Iх трэба абкладваць поѓсцю iнакш папалiць метал аѓтамабiля. Быѓ тут ружовы камень "Каханне" якi значна падвышае мужчынскую патэнцыю, i вельмi каштоѓны на зоне "Шчыт" якi нейтралiзуе ѓздзеянне звычайнай радыяцыi.
  - Не няѓжо бандыты, збiралi ѓсё гэта? - спытала сама сябе Герда.
  Шарлота запярэчыла:
  - Не, хутчэй за ѓсё ѓ фартэраѓ узялi.
  Бландынка наiѓна спытала:
  - А з iмi што зрабiлi?
  Рудая раѓнула:
  - Забiлi! Што ж яшчэ! I добра калi перад гэтым не абышлося без катаванняѓ. Некаторыя фартэры маюць схованкi, чакаючы, калi кошты на хабар паднiмуцца.
  Акрамя таго, бо i навукоѓцы не сядзяць, склаѓшы рукi. Шукаюць спосабы ѓзмацнiць уласцiвасцi артэфактаѓ i асаблiва падоѓжыць iх тэрмiн прыдатнасцi па-за зонай.
  - Я гэта ведаю! - Вочы Герды запоѓнiлiся слязамi. - Але вось са мной нешта здарылася. Я сама стала забойцам, ад майго стрэлу загiнула сем чалавек.
  Нiколi сабе гэтага не дарую. У душы маёй нiбы лопнула струна.
  Шарлота выскалiлiся:
  - Ну чаму ты, якая дурная.
  Бландынка пiскнула:
  - Царква супраць гвалту.
  Усёведная рудая запярэчыла:
  - Хiба? Забiць злыдня грахом не з'яѓляецца. Даслоѓны пераклад з iѓрыту запаведзi шостай запаведзi не забi: гучыць: не ѓчыняй злога забойства!
  Гэта значыць, не добра забiваць толькi добрых людзей, а зло павiнна быць пакарана.
  Герда нясмела заѓважыла:
  - Але сам Iсус гэтаму не вынiкаѓ.
  Шарлота запярэчыла:
  - Ды не! Уцелаѓлёны Бог не былi пацыфiстам. У старым запавеце Хрыста параѓноѓвалi з Царом Давiдам, а гэта быѓ вялiкi воiн.
  Сам Iсус кажа - не мiр я прынёс на зямлю, а меч. Дрэнны крынiца кроѓ распуснiкаѓ. Так, акрамя таго, да свайго цялеснага ѓвасаблення, будучы тварам Iеговы, Iсус выносiѓ смяротныя прысуды, загадаѓ вынiшчыць усiх Амялiкан, спалiѓ Садома i Гамору.
  Гэта значыць, справядлiвасць патрабуе пакарання зла. А хто мясцовыя бандыты. Адмарозкi з адмарозкаѓ, збеглыя з месцаѓ зняволення, маньякi, якiя знаходзяцца ѓ мiжнародным вышуку, проста тэрарысты, якiх мы ловiм.
  Гэта значыць, гэта зло, i дзеля дабра яго варта знiшчыць. Дрэнны крынiца кроѓ распуснiкаѓ - казаѓ Iсус.
  Слёзы на вачах у Герды высахлi. Яна са здзiѓленнем спытала:
  - А адкуль ты так добра ведаеш пiсанне.
  Шарлота шчыра адказала:
  - Ну, як жыць у фармальна Праваслаѓнай краiне i не ведаць катэхiзiса. Але веданне трэба прымяняць з розумам, каб не апусцiцца да пячорнага пацыфiзму Сведкаѓ Iеговы.
  Бландынка кiѓнула:
  - Ведаю гэтую секту! Яны Хрыста не прызнаюць Богам. Зрэшты, казаць аб ерэтыках нецiкава не мне, не табе.
  Рудая пагадзiлася:
  - Давай спачатку аѓтамабiль паправiм.
  Машына пацярпела нязначна, па яе краях былi металiчныя пласцiны, якi так i не паспеѓ стрэлiць кулямёт, быѓ зараджаны свежай стужкай.
  - Я ѓ першую чаргу кулямётчыка забiла. - Пахвалiлася Шарлота.
  - Лагiчна! Цяпер паспрабуем завесцi. - Боты знайдзi прыдатныя. Гердзе было брыдка прымяраць абутак пасля смярдзючых бандыцкiх ног.
  Яна элементарна грэбавала, як зрэшты, i Шарлота. Дзяѓчаты падышлi да ручая i спаласнулi боцiкi. Яны былi ледзь завялiкiя, але крыху падумаѓшы нацягнулi анучы.
  Не вельмi зручна, затое пры здзяйсненнi намаза iх любаты не прыцягнуць лiшняй увагi. Цяпер дзяѓчыны скiнуѓшы ѓ канаву трупы, магла заехаць на колах.
  Зрэшты, стрэлi, прыцягнi ѓвагу iншых стварэнняѓ: пацукоѓ-трусаѓ. Гэта была злавесная мутацыя сумесь звычайных грызуноѓ i зайцоѓ. Якiм чынам гэтым вiдам удалося скрыжавацца загадка, але атрымалася вельмi злавесная мешанка з атрутнымi зубамi.
  Пацукоѓ-трусiкi выбягалi на дарогу. Iх было не менш за паѓсотню, буйныя памерам з сабаку. Яны скалiлiся сваiмi тонкiмi як iголкi зубамi.
  Яны часта ламалiся, але праз пару дзён вырасталi новыя. Само цела аблезлае, толькi зад i пышны амаль лiсiны хвост. За межамi зоны падобны мех шанаваѓся.
  Асаблiва дамамi. Але самi жывёлы былi вельмi спрытныя i жывучыя, не грэбавалi падалкай. Акрамя таго, ад пацукоѓ яны атрымалi ѓ спадчыну пэѓную кемлiвасць.
  Напрыклад, мёртвае цела можа i не такое ѓжо i смачнае, але затое бяспечнае, а на зоне мерцвякоѓ...
  - Ну што з iмi рабiць! - спытала Герда.
  Шарлота рашуча адказала:
  - Прыстрэлiм i зрэжам хвасты! Будзе што прадаць.
  Бландынка засумнявалася:
  - А навошта нам грошы. Нам у ФСБ выдалi наяѓнасць, ды i ѓ бандытаѓ па кiшэнях знайшлi трыццаць тысяч зялёных.
  Рудая засмяялася:
  - Так! Я заѓважыла, што тэрарысты i мафiя аддаюць перавагу даляру еѓра, не гледзячы на рознiцу ѓ курсе.
  Хiтры долар па сэрцы бандытам
  Тым, хто Расiю хоча загубiць!
  Купюра гiдкая, валюта паразiтаѓ.
  Наймiт атрымлiвае, каб забiць!
  
  Прыцягвае кроѓ да сябе i мярзота
  Не дарма зелянiна колеру вачэй бяды!
  Няхай у сэрцы будзе дабрыня i сумленнасць
  У рэальнасць увасобiм каханнi мары!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 3.
  Прачытала Шарлота.
  - Чые вершы? - Спыталася Герда.
  - Сама стварыла! - Адказала рудая дзяѓчына.
  Бландынка засмяялася:
  - Добра прыдумала. I галоѓнае жыццёва i праѓдзiва. Але ты маеш права продаж лiшняй хабары дазволiць завесцi нам выгадныя знаёмствы сярод прадаѓцоѓ.
  Дзяѓчаты ѓзялi пацукоѓ пад прыцэл, i далi залп. Страляць трэба толькi ѓ галаву, бо цела лёгка аднаѓляецца, нават лiпкая зялёная кроѓ амаль не выцякае.
  Стрэл прабiлi чэрапныя каробкi дзесяцiм монстрам. Яны завалiлiся, iншыя кiнулiся ѓцякаць.
  - Ого, ды i яны адразу ацанiлi нашу баявую моц.
  - Гэта не псеѓдасабакi што лезуць напралом. Зрэшты, iх ужо столькi на адстрэльвалi, таксама хвасты зразаюць толькi крыху горш за трусiных. - заѓважыла Герда.
  - Даражэй за ѓсё шануюцца хвасты пацучыных. За iх плацяць утрая больш чым за собаляѓ. - буркнуѓ Шарлота.
  Бландынка кiѓнула:
  - Кажуць iх мех, мяняе колер магчыма.
  Дзяѓчаты прыстрэлiлi яшчэ дзясятак пацукоѓ-трусоѓ. Потым спусцiлiся ѓнiз. Упэѓненымi рухамi зрэзалi пышныя хвасты.
  - Асцярожней з зубамi, на iх яд у прынцыпе ёсць антыдот, але каштуе 1800 даляраѓ за ампулу. - Папярэдзiла Шарлота.
  Герда адзначыла:
  - Мяне iнструктавалi не горш за цябе. Акрамя таго, калi зубы абламаюцца i застануцца ѓ целе будзе не жартоѓны запаленчы працэс.
  - Вельмi пакутлiвы, праѓда нашы целы трывалыя i iх не вось так проста заразiць. - дадала бландынка.
  Дзяѓчаты ѓжо накiравалiся да машыны як з'явiлiся псеѓдасабакi. Не шмат, штук пятнаццаць. Таксама мабыць прывабiла стральба.
  - На iх кулю марнаваць шкада? - Заѓважыла Шарлота.
  Герда пацвердзiла:
  - Хоць i не атрутныя, затое кусаюцца, i заразiць шаленствам могуць. Давай iх шуганем пiсталетаѓ, каб аѓтаматныя патроны дарма не пераводзiць.
  -Толькi дамаѓленне хто прамахнецца, атрымае щелбан, у лоб! - прапанавала Шарлота.
  Бландынка хiхiкнула:
  - А ѓ табе шмат дзяцiнства.
  Стралялi дзяѓчаты з удасканаленага ТТ-100. Памеры, аддача i калiбр менш чым у традыцыйнага ТТ, а забойная сiла i хуткастрэльнасць вышэй, дзякуючы асаблiвай канструкцыi рулi.
  I запас патронаѓ дваццаць на ствол. Не стральба, а прыемнасць. Не патрацiѓшы нiводнай лiшняй кулi, дзяѓчаты разбiлi галовы псеѓдасабакам.
  Праѓда, праз чуѓся наблiжаючыся iншая зграя.
  - Ведаеш! - прапанавала Шарлота. - Не будзем марнаваць на iх патроны.
  Герда пацвердзiла:
  - У нас, па-мойму i бандыцкай зброi хапае. Ды i ТТ-100, амаль любы патрон запiхнуць можна.
  Шарлота прабуркавала:
  - Усё роѓна для нас гэта нецiкава. Даючы, рызыкнем сваiмi азадкамi i сустрэнем iх з аднымi нажамi.
  Бландынка праверашчала, скалячы зубкi:
  - Гучыць панадлiва, але цi маем мы права на пустую рызыку.
  Рудая запярэчыла:
  - Калi мы трэнiравалiся ѓ школе ФСБ, нам не пагражала смерць або цяжкае калецтво. А тут добрая магчымасць сябе праверыць.
  Герда выскалiлася:
  - Мiж iншым, укус у зад гэта любiмы прыём псеѓдаасабак. Пра гэта нават у мемуарах першых сталкераѓ, так яны сябе спачатку называлi апiсана.
  Шарлота кiѓнула:
  - Фартэр гучыць прыгажэй i па блатным! А зараз давай нажамi.
  Дзяѓчаты ѓсталi спiна да спiны, псеѓдаасабак было не менш за трыццаць. Бой меѓся быць нялёгкi.
  Нечакана Шарлота кiнула свой кiнжал у блiжэйшага сабаку, уразiѓшы яго прама ѓ горла. I тут жа засталася бяззбройнай. Скачок у бок сабак, моцны ѓдар псiне па галаве.
  Узрушаная жывёла павалiлася. Затым выпад, нiбы наском у вока, удар кулаком у скiвiцу. Дзяѓчына б'е нiбы молатам, зубы рассыпаюцца, нiбы сухiя гарошынкi.
  Герда кiдаецца ѓслед за ёй, паражальныя ногi дзяѓчыны адкiдаюць сабаку. Сабакi падаюць, пераварочваюцца. Удар кiнжалам кранае глоткi.
  - На моцны ѓдар, патрэбен дар! - заявiла Шарлота.
  - Хто не б'е, тое прападзе! - Дадала Шарлота.
  Дзяѓчыны разышлiся не на жарт. Шарлота высока скокнула, зрабiла круцёлку, пераляцеѓшы праз галовы, збiла трох сабак у скачку. Паласнула адной па шыi, ссекшы галаву.
  Герда паѓтарыла манеѓр, абклаѓшы чатырох, i завяршыѓшы ѓдарам у сэрца. Праѓда псiна змагла яе крыху драпнуць.
  Бландынка пiскнула:
  - Паскудная сцерва.
  Рудая паправiла:
  - Трэба сказаць сука.
  - Не культурна так называць нават сабаку.
  Вякнула Шарлота:
  - Затое шалёную.
  Сабакi i на самай справе хацелi ѓкусiць дзяѓчат за зад. Звычайна курткi ѓ фартэраѓ i бандытаѓ браняваныя i iх так проста не пракусiш. А штаны танчэйшыя будуць.
  Герда ѓсадзiла нажом у вока, а Шарлота адной рукой пальцамi ѓ зенкi, а другой прымянiла кiнжал.
  Бландынка пiскнула:
  - Вось так, а цяпер што?
  Рудая адзначыла:
  - Мы кiдалi нажы ѓ галаву, так можа лепш у грудзi.
  Дзяѓчаты паѓтарылi манеѓр, тупыя псеѓдасабакi былi начыста пазбаѓлены хiтрасцi i iнстынкту самазахавання. Яны iшлi наперад, кiдалiся, iх скачкi былi прадказальныя.
  I ѓсе злёгку драпнулi кiпцюром i Шарлоту.
  Рудая заѓважыла:
  - Не, у нашай падрыхтоѓцы ёсць прабелы. А раптам гэта былi б пачвары з моцна атрутнымi кiпцюрамi.
  Бландынка пiскнула:
  - Як пацукоѓ?
  - Няхай так! Дарэчы iх iголкi мацней сталёвых. Вельмi непрыемныя стварэннi.
  - А наогул нешта шматрозных вытворных ад пацукоѓ.
  Шарлота на хаду ссекла яшчэ адну галаву, i зламала псiне хрыбет. Герда нi чым не саступала ёй.
  Бландынка заѓважыла з усмешкай:
  - Усё таму што радыяцыя пацукоѓ не забiвае, а робiць яшчэ мацней i жыццяздольнай. Гэта як у антыѓтопii. Магчыма, ядзерная вайна прывядзе да з'яѓлення своеасаблiвай пацучынай цывiлiзацыi.
  - А як ты думаеш, пацукi змогуць выйсцi ѓ космас. - Калi злiюцца прыматамi то не выключана. - Кажуць на зоне ѓжо з'явiлiся такiя.
  Герда рэзкiм рыѓком зламала сабаку шыю. Шарлота прыкончыла апошняе стварэнне.
  - Ужо давялося нам паскакаць.
  Бландынка пiскнула:
  - Гэта яшчэ не ѓсе вылюдкi, ёсць i горшыя.
  Рудая заѓважыла:
  - Ведаю, але вайна з монстрамi не наша кампетэнцыя.
  Дзяѓчаты, абклаѓшы тры дзясяткi стварэнняѓ, акуратна зрэзалi хвасты. Цяпер iм было што прадаваць. Тут здарылася нечаканае, адзiн са смяротна параненых бандытаѓ стаѓ паднiмацца.
  Шарлота хiхiкнула:
  - Ого, глядзi, здаецца аднаго з iх, не дабiлi!
  Герда са смяшком адзначыла:
  - А можа гэта ператварэнне ѓ зомбi.
  Рудая адзначыла:
  - Я чула аб гэтым, але каб стаць зомбi трэба загiнуць ад анамалii.
  Бландынка пiскнула:
  - Або ад рукi вельмi грэшнага чалавека.
  Шарлота пiскнула:
  - Не жартуй так!
  Бандыт падняѓся i кiнуѓся бегчы. Яго хуткасць не саступала чэмпiёну свету па спрынце.
  Шарлота прапiшчала:
  - Ого, давай за iм.
  Герда адзначыла са смяшком:
  - Можа на "Ягуары" ѓ яго добрая праходнасць.
  Рудая бразнула:
  -Паглядзiм!
  Ажыѓшы мерцвяк i сапраѓды iмчаѓся па дарозе. Значыць, можна было за iм i на машыне. Дзяѓчыны панеслiся, не асаблiва разганяючыся.
  Iм было цiкава, куды бяжыць бандыт.
  Герда адзначыла:
  - Гэта цiкавая гульня, але верагодная засада?
  Шарлота пiскнула:
  - А яе ѓбачым, для вернасцi прапаную апрануць цуда-лiнзы.
  Адмысловыя кантактныя лiнзы яшчэ адно з дарагiх цудаѓ расiйскай навукi. Яны дазвалялi бачыць у iнфрачырвоным i ѓльтрафiялетавым дыяпазоне, у поѓнай цемры i пад вадой.
  Акрамя таго, яны дазвалялi павялiчваць малюнак, як звычайных прадметаѓ, так i выкарыстоѓваць лiнзы ѓ якасцi мiкраскопа.
  Праѓда вынаходства пакуль яшчэ недасканалае, нельга доѓга карыстацца: перагарае.
  Дзяѓчаты надзелi iх i амаль адразу былi здзiѓлены:
  - Ён бяжыць, i не толькi не награваецца, а астывае. Рознiца памiж iм i навакольным асяроддзем не больш за пяць градусаѓ. - заявiла Герда.
  Шарлота рыкнула:
  - Ды гэта зомбi! Можа нейкi артэфакт, яго зрабiѓ такiм крутым.
  Прабежка працягвалася, бандыт павярнуѓ у бок, яны былi вымушаны трэсцiся. Грудкi, выбоiны, купiны пагражалi перавярнуць машыну.
  - Можа яму раскалоць галаву? - прапанавала Шарлота.
  Марыя дасцiпна адзначыла:
  - Паглядзiм, можа ён вядзе нас у сваё логава.
  Рудая дасцiпна адзначыѓ:
  - Хочаш пабiцца?
  Бландынка шыкнула:
  - А ты не?
  Шарлота зарагатала:
  - Вядома, але ж тваё сэрца разарвецца ад жалю.
  Герда лагiчна адзначыла:
  - У iхнiм логаве могуць быць закладнiкi! Няѓжо ты гэтага не ведаеш?
  Рудая ѓсумнiлася:
  - Малаверагодна! Ну, навошта iм заложнiкi?
  Бландынка лагiчна адзначыла:
  - Узяць выкуп! Або прымусiць працаваць на сябе.
  Шарлота ѓсумнiлася:
  - Ну, за замежнiка яшчэ могуць сёе-тое даць, а за рускага, як бы самi не прыстрэлiлi.
  Герда шчыра заѓважыла:
  - Дзiѓна, што пры такiм стаѓленнi да навукоѓцаѓ, нас так добра забяспечылi.
  Рудая са скептысам адзначыла:
  - Ваенныя даследаванне прыстойна фiнансуюцца, ЗША купляе вучоных, а мы проста спiсваем з iх iнфармацыю. - Шарлота ѓсмiхнулася.
  - Дакладней сказаць крадзем?
  - Збiраем звесткi, апрацоѓваем i выдаём сваё! Наогул уся гэтая сакрэтнасць тармозiць прагрэс. Не было б шпiёнаѓ, мы былi куды больш адсталымi, я маю на ѓвазе ѓвесь свет.
  Герда выдыхнула:
  - I калi чалавецтва стане адзiным? -
  Шарлота адзначыла з усмешкай:
  Не ведаю! Але для касмiчнай экспансii, трэба аб'яднанне намаганняѓ.
  Бландынка з уздыхам адзначыла:
  - Але пакуль усё адбываецца наадварот. Калi ѓ пачатку дваццатага стагоддзя было ѓсяго трыццаць сем дзяржаѓ, то зараз iх дзвесце сорак. Куды кацiцца наш свет, чалавецтву патрэбен вялiкi правадыр.
  - I дзе знайсцi такога! - Заѓважыла Шарлота. - Хутчэй iдзе нарастанне хаосу. - Была феадальная раздробленасць, а зараз капiталiстычная. Але рана цi позна гэта скончыцца.
  Веру, будзе яшчэ ѓсеагульнае шчасце i мiр без зла.
  Герда пiскнула:
  - Калi прыйдзе Хрыстос?
  Шарлота рашуча заявiла:
  - Калi чалавек, фiзiчна i духоѓна стане богам.
  Размова перарвалася, наперадзе з'явiлася вышка. На ёй сядзелi два тыпы з кулямётам, палiлi.
  - Дурная звычка! - Дзяѓчыны стрэлiлi, зняѓшы бандытаѓ. Бранiраваны лоб "Ягуара" прабiѓ плот, i прыгажунi ѓварвалiся ѓ двор. Там два тузiны бандытаѓ распiвалi напоi i жэрлi шашлыкi.
  Кулямёт зарабiѓ, цяжка выплёѓваючы свiнец. Ва ѓмелых руках ПКУ - занадта страшная зброя ѓ дзве секунды ператварыла цела ѓ трупы, выбiваючы фантаны крывi.
  Потым кулi ѓпiлiся ѓ веранду, прабiѓшы драѓляныя сцены. Шкло разбiвалася, ад бярвення ляцелi трэскi. Было скрушана ѓсё запар, дошкi смiналiся, сыпалася крывавая стружка.
  Рэдка бывае, каб бой так быѓ падобны на бойню. Але хто можа выстаяць, калi за хвiлiну вывяргаецца шэсць тысяч куль.
  За секунду прыкладна сто, разрыѓных калiбру 14,7, за пяць пяцьсот. Каб забiць дваццаць пяць бандытаѓ, якiя гулялi ѓ двары, балазе надвор'е сухое i яшчэ пятнаццаць на верандзе хапiла пяцi секунд.
  Герда нават Ойча Наш не паспела прачытаць як усё было скончана.
  - Бой апынуѓся кароткiм! - Хоць яшчэ двое ѓ самiм будынку поѓзаюць.
  Па дзяѓчынах адкрылi агонь у адказ, прычым даволi трапна, тры кулi трапiлi Шарлоце ѓ бронекамiзэльку, але стрэл з падствольнiка скончыѓ з абстрэлам.
  - Ого, я зазевалася, адцягнулi думкi з нагоды глыбока не адпаведнасцi, ваюеш i адначасова молiшся.
  - Усякi грэх павiнен быць адкуплены! - заявiла Герда.
  Шарлота лагiчна заявiла:
  - Ёсць святыя, што заступаюцца ваярам. Напрыклад, Георгiй Перамаганосец, архангел Мiхаiл i многiя iншыя!
  Бландынка адзначыла са смяшком:
  - Так! Але ѓсё роѓна брыдка! Цяпер праверым дом.
  Рудая засмяялася:
  - А яшчэ аднаго сябра мы не прымiрылi.
  Бандыт-зомбi скокнуѓ на разведчыцу Юльяну, але атрымаѓ удар ботам у кадык. Адляцеѓ i дзяѓчаты ѓсадзiлi ѓ яго з "Калашаѓ". Тым не менш, зомбi спынiѓся не адразу.
  Некаторы час рыкаѓ i роѓ, па чарзе з ПКУ канчаткова не рассыпаѓся.
  - Поѓны капец табе! Ну i жывучае стварэнне! - здзiвiлася Герда. - Адразу вiдаць спараджэнне д'ябла.
  Шарлота адзначыла з усмешкай:
  - Я чула, што зомбi можна зрабiць любога жывога чалавека. Тое, што мы бачым, гэта чарговы пацалунак зоны.
  Бландынка скептычна адзначыла:
  - Ты ведаеш, у нашых учынках няма нiчога гераiчнага. З дапамогай кулямёта мы выкасiлi ворагаѓ, але не зрабiлi нiкога лепей.
  Рудая хiхiкнула:
  - Ты iдэалiстка Герда. Жадаеш выправiць увесь мiр, нават не ведаючы ѓ якi бок.
  Бландынка выказала меркаванне:
  - Думаю што ѓ першую чаргу, трэба выконваць iнтарэсы Радзiмы.
  Шарлота ѓзрадавана заявiла:
  - Забiѓшы паѓсотнi бандытаѓ, мы ѓжо аказалi краiне прыстойную паслугу. Турмы i так перапоѓненыя i смерць верагодна гуманней.
  Герда дасцiпна дадала:
  - Як сказаць, жывы заѓсёды можа пакаяцца, асаблiва прысуджаны да пажыццёвага зняволення. Бо ѓ спецтурме куды менш спакус, i падахвочванняѓ да граху.
  Рудая змянiла тэму размовы:
  - Абследуем памяшканне, можа, павязе на закладнiкаѓ, а заадно паглядзiм трафеi.
  Дзяѓчаты абшукалi кiшэнi забiтых бандытаѓ. Атрымалася атрымаць прыстойныя сумы гатоѓкай, далярамi i еѓра.
  А таксама некалькi артэфактаѓ, сярод iх каштоѓную "Бiрузу", здольную павысiць трываласць металу.
  Праѓда, iх уладальнiку даволi буйной, мяркуючы па вялiкай колькасцi купюр шышцы, гэта не дапамагло. Куля развярнула не прыкрыты страѓнiк i праламала грудзi.
  Акуратна асцерагаючыся мiн i расцяжак, дзяѓчаты абследавалi дом. Як высветлiлася, iх асцярогi не былi беспадстаѓнымi. Прыйшлося абясшкодзiць тры мiны i дзве гранаты.
  Зрэшты, баючыся, як бы пласты не падарвалiся з п'яных вачэй, замiнiраваныя дзверы пазначылi крыжом.
  - Да чаго па iдыёцку збудавалi пастку! - здзiвiлася Герда.
  Шарлота пiскнула:
  - Не няѓжо яны так заѓсёды ваююць.
  Бландынка праверашчала:
  - Я думаю, што гэтыя мiны небяспечней для самiх бандытаѓ. Вось паглядзi, i тут былi выбухi ѓсё пакарэжанае.
  Сцены i сапраѓды пасечаны аскепкамi, бачная распырсканая кроѓ. Прыбiралi тут бачна не часта.
  - Грязнулi, гэтыя бандзюгi, вось, колькi слоiкаѓ i бутэлек навалена, разграбаць трэба. - Шарлота ткнула шкло нагой.
  Герда жорстка адказала:
  - Такiя ѓ iх маральныя прынцыпы. Будзем шукаць схованку, схованку i зiндан.
  Дзяѓчаты абшукалi хату, скануючы маснiчыны, а пасля спусцiлiся ѓ склеп. Як i меркавалi, першая схованка з артэфактамi, грашыма i нарабаванымi каштоѓнасцямi апынулася пад мармуровай плiтой у адмысловай выемцы.
  Тамака была таксама цэлая калекцыя залатых зубоѓ, завушнiц верагодна здзёртых разам з вушкамi, пярсцёнкаѓ, iншых упрыгожванняѓ.
  Былi таксама i камянi, у тым лiку i такiя чыiх назоваѓ дзяѓчыны не ведалi, ды i ѓласцiвасцi загадкавыя.
  Шарлота пацерла адзiн з iх, той загарэѓся i стаѓ палiць рукi.
  - Ого, гэта мабыць "Бiл", кажуць, здольны сапсаваць любы кампутар, на даволi вялiкай дыстанцыi. Акрамя таго, выводзiць са строю вiдэакамеры.
  Герда здзiвiлася:
  - Каштоѓны артэфакт?
  Рудая надзьмуѓшыся грозна адказала:
  - Куды больш каштоѓна толькi за межамi зоны сiлы губляе ѓ два-тры тыднi. Прычым эфектыѓнасць уздзеяння адразу падае, варта пакiнуць гэтую немаведама кiм заражаную мясцовасць.
  Бландынка нахмурылася:
  - А камень "Броня" дзе. Кажуць, ён дае кулям адварот.
  Шарлота агрэсiѓна адзначыла:
  - Ды гэта вядомы артэфакт. Скрыѓляе траекторыi не толькi куль, але i гранатных аскепкаѓ. Асаблiва моцна дзейнiчае, калi злучыць некалькi камянёѓ.
  Яго часта апiсваюць у мемуарах, а за межамi зоны дзейнiчае два-тры месяцы.
  Герда ѓсумнiлася:
  - Нешта на верхаводы яго не вiдаць!
  Рудая адзначыла з усмешкай:
  - Павiнна быць усё ж прадалi! Для наймiта гэты камень каштоѓны, верагодна спакусiлiся коштам.
  Герда са смяшком адзначыла:
  - Цi не знайшлi, трэба фартэра лоха! "Куляшоѓ" шмат, вiдаць не так лёгка гэта каменьчык збыць.
  Шарлота насцярожылася, навастрыѓшы вушы:
  - Я чую, нехта ѓ падвале мармыча, тут усё ж ёсць палонныя.
  Бландынка пацвердзiла:
  - Ды я таксама, падобна, гэта арабская гаворка.
  Рудая ваяѓнiца адзначыла:
  - Запомнi, чаму нас вучылi, асаблiва ѓ пластыцы рух. Для арабаѓ характэрныя рэзкiя жэсты, мужчыны наогул павiнны быць хмулацей.
  Герда кiѓнула:
  - Я ведаю, як iмiтаваць арабаѓ. У даляглядзе памiж Расеяй i iсламскiм мiрам могуць быць войны.
  - Асаблiва калi з Персiдскага залiва i Аѓганiстана выганяць амерыканцаѓ. Мы запрэглi янкi ѓ калёсы прымусiѓшы iх прыкрываць нашы межы! - засмяялася Шарлота.
  Бландынка занепакоена заѓважыла:
  - Але Чорны Султан, падобна, мае зуб менавiта на Расею. Тым больш што тэрыторыя ЗША далёка да iсламскага свету, а наша побач. Найперш экспансiя пройдзе па расiйскай тэрыторыi. - Герда кiѓнула. -
  Падобнае выклiкае турботу.
  Шарлота адзначыла:
  - Пакуль благiя амерыканцы выюць з арабамi, мы паспеем стварыць такое магутнае i тэхналагiчна развiтае войска, што будзе не страшная вайна з паѓднёвымi ордамi.
  Галоѓнае - выйграць некалькi гадоѓ. - шэптам скончыла рудая ваяѓнiца.
  Дзяѓчаты накiравалiся да "зiндану", калiдор увёѓ у бок, дзе за цагляным мурам змяшчалiся браняваныя дзверы.
  Яна была, як у падводнай лодкi надзейна ѓманцiравана i зачынена на код.
  - Што ж паспрабуем! - сказала Герда.
  Выкарыстоѓваючы мiнiятурнае падабенства стетоскоп дзяѓчыны, праслухалi сейф. Лёгкая рознiца ѓ гуках дазволiла вылiчыць код, i адкрыць таѓшчэзныя дзверы.
  - А калi верхавод забудзе? - А ѓ яго запiсана! - Шарлота дастала лiсточак.
  Герда пакрыѓдзiлася:
  - I чаго ты маѓчала?
  Рудая смела адказала:
  - Хацела праверыць твае здольнасцi ѓзломшчыка.
  - Дзяѓчыны на ѓсялякi выпадак размаѓлялi на арабскай мове. Iм нават быѓ вядомы спецыфiчны ѓсходнi жаргон.
  Герда скончыла гаварыць, i выскалiла мордачку:
  - Ну што? Цяпер успомнiѓ дзе камень удачы?
  Вiктар з уздыхам адказаѓ:
  -Гэтага я ... ну кажуць што ён загубiць адной з наймiт чорнага султана. I быццам гэта недзе недалёка ѓ балотах. Але знайсцi...
  Шарлота жорстка адказала:
  - Па балотах хiстацца ѓ нас рацыi няма! Ты нам бескарысны так што...
  Вiктар сцяѓся ад страху.
  Герда схапiѓ босымi пальчыкамi ножак мужчыну за вуха i скаланула.
  У гэты момант пачуѓся дзiкi роѓ праз мегафон:
  - Здавайцеся шлюхi! Вы акружаны!
  Шарлота хiхiкнула:
  - Ну, вось нашы добразычлiѓцы ѓ дзеяннi!
  Герда кiѓнула Вiктару:
  - Пойдзеш з намi! Калi не заб'юць падчас прарыву!
  Дзяѓчаты начапiлi камянi. А Шарлота накiнула Вiктару на шыю ланцужок. Чуѓ шум, над дахам вiдавочна завiс верталёт.
  Герда са смяшком адзначыла:
  - Няма нiчога лягчэйшага, чым збiваць верталёты!
  Шарлота ѓзяла босымi пальчыкамi ножак гарошку i кiѓнула:
  - Зараз яго не будзе!
  У акно ѓдарыла чарга буйнога калiбру. Пасыпалася шкло. Рудая дзяѓчына шпурнула сваёй босай загарэлай ножкай гарошынку.
  Звонку адбыѓся выбух. I вялiкая туша верталёта без цырымонiй завалiлася.
  Герда таксама шпурнула босай ножкай гарошынку i праспявала:
  - Няхай не па правiлах гульня - прарвемся фраера!
  I дзве прыгожыя дзяѓчыны: рудая i бландынка рванулi з акружэння. Яны цягнулi на вяроѓцы Вiктара. Той змушаны быѓ бегчы за iмi з-за ѓсiх сiл.
  Герда аала чарга з аѓтамата. Некалькi бандытаѓ з ровам завалiлiся.
  Шарлота лупанула з лазера. I зароѓ:
  -Мы ворагаѓ капiтальна падрэжам!
  Герда шпурнула босымi пальчыкамi ножак гарошынку з узрыѓчаткай. Масiѓны танк, якi быѓ для маскiроѓкi прычынены галiнкамi з грукатам перавярнуѓся.
  З яго сарвала каткi i яны паляцелi па полi, круцячыся i падскокваючы. Адзiн з iх трапiѓ у галаву бандыту раскошаны чэрап. Нягоднiкi спрабавалi бязладна
  страляць. Але ваяѓнiцы былi непаражальныя. Яны ѓ адказ палалi з аѓтаматаѓ i лазераѓ. Вiктар цяжка дыхаючы iмчаѓся за iмi.
  Здавалася, што пятля якой яго ахапiлi - вось-вось задушыць.
  Герда хiхiкнула i адзначыла:
  - Хутка ворагу стане дрэнна!
  Шарлота заѓважыла:
  - Яму i зараз не весела! А можа ты памолiшся Герда?
  Бландынка хiхiкнула i адзначыла:
  - Я расчараваѓся ѓ Богу i веру толькi ѓ сiлу!
  Дзяѓчынкi працягвалi страляць i кiдаць гарошынкi з забойнай узрыѓчаткаѓ.
  Вось яшчэ адзiн танк ад магутнага разрыву перавярнуѓся i стаѓ да верха гусенiцамi. Гэта сапраѓды ѓражвала. Гердла рушыла цёмнаму скурай бандыту ѓ падбародак i
  той атрымаѓшы ѓ скiвiцу паляцеѓ дагары нагамi. I збiѓ яшчэ траiз атакавалых тыпаѓ.
  Шарлота з агрэсiяй праспявала:
  - Чорны крумкач у асобе смерцi,
  Ахвяру чакае ѓ паѓночную гадзiну...
  Герда ведучы агонь па бандытах, падхапiла:
  - Будзем страмчэй усiх мы верце,
  Каля магiлы сустрэнем вас!
  Вось такiя яны баявыя ваяѓнiцы. Якая вырашыла iх акружыць банда вiдавочна не разлiчыла свае сiлы. Тры магутныя кулямёты класа "Цмок" ахоѓвалi подступы да логава завадатара.
  Але дзяѓчаты разам з Вiктарам раптам знiклi, а затым з'явiлiся ззаду магутнай i забойнай зброi. Вось герда прарвалася i да верхавода. Яна яго схапiла босымi пальчыкамi ножак
  за нос i рэзка тузануѓ шпурнула праз сябе. Той паляцеѓ патрапiѓ на ѓласныя кулямёты. Яго нiбы барана шомпаламi прабiлi свiнцовыя бруi.
  Шарлота праспявала:
  -Адзiн два тры! Бандыта разарвi!
  I сама як схопiць кулямёт i давай iм па ворагах рэзаць. Герда ѓступiла такке. Бандыцкi кулямёт нечакана апынуѓся ля грудзей i Вiктара.
  Мужчына схапiѓ за гашэткi. I як лунае... Палiѓся свiнцовы дождж. Нейкая апантаная сiла падхапiла бандытаѓ, i распляскала iх налёту. Вiктару ѓжо
  даводзiлася забiваць. Але каб адразу так многа. Ён адчуѓ у сабе баявы транс. I давай малацiць супостатаѓ, якiя варушылiся нiбы тараканы. I вiдаць было
  як кулi буйнога калiбра прабiваюць наскрозь целы i пырскаюць фантанчыкi крывi.
  герда кiнула погляд на Вiктара i пiскнула:
  - Тэрмiнатар!
  Шарлота страчачы па бандытах, праспявала:
  - Гiмн Радзiмы ѓ сэрцах да нас спявае,
  Мы самыя дзяѓчынкi ёсць хвацкiя...
  Сцiснi мацней вiцязь кулямёт,
  Бо чакаюць справы дзяѓчат крутыя!
  На дзяѓчын спрабаваѓ перцi танк "Амбрамс", даволi шыкоѓная машына для банды. I ён палiваѓ з шасцi ѓсталяваных на даху кулямётаѓ прастору.
  Герда кiнула сваёй босай, точанай ножкай чарговую гаршынка. Тая праляцеѓшы трапiла ѓ гусенiцу танка. Рушыѓ услед узяѓшы... Машына спачатку на бок, а затым Шарлота
  шпурнула яшчэ гарошынку. Мастадонт пакацiѓся, i яго кулямёты ѓдарыѓ па бандытах. I сталi касiць iх дзясяткамi. Вiдаць гэта зрабiла ѓражанне на ацалелых баевiкоѓ.
  I яны з баязлiвымi крыкамi, i бруднымi мацюкамi сталi разбягацца!
  Дзявонкi лупiлi iм у след.
  Шарлота нават праспявала:
  - Ты iх не шкадуй,
  Вынiшчай усiх гадаѓ...
  Як блашчыц душы -
  Бi як тараканаѓ!
  Герда страляючы ѓслед, напявала:
  - Няма лiтасцi, няма лiтасцi, няма лiтасцi ворагу!
  Дзеѓкi з пекла, дзеѓкi з пекла, усiх казлоѓ я пашыбу!
  Вiктар таксама палiѓ па iнэрцыi ѓ яго атрымлiвалася вельмi трапна.
  Шарлота заѓважыла:
  - Ого! А ён не такi просты як здаецца!
  Герда згодна кiѓнула:
  - Ды зусiм не просты! Можа не будзем яго забiваць?
  Шарлота адзначыла:
  - Час трывае!
  I дзяѓчаты падхапiлi Вiктара i пацягнулi яго за сабой. Мужчына кiнуѓ кулямёт i ледзь паспяваѓ перабiраць нагамi. Дзяѓчынкi на хаду працягвалi страляць з кулетам "Драконаѓ".
  Яны iмкнулiся дабiць усiх бандытаѓ i нiкому не даць сысцi. Прыгожыя ваяѓнiцы i бязлiтасныя. Iх напор проста вар'ят.
  Вiктар не мог ужо за iмi паспяваць i ѓпаѓ. Яго за шыю павалакла пятля. Як гэта было балюча. А Герда i Шарлота разам уначы босымi пальчыкамi ножак запусцiлi аскокамi.
  шкла дзiвячы уцякаючы баяваѓ у патылiцу i шыю.
  Герда i Шарлота зараз праспявалi:
  - Каханне i смерць, дабро i зло,
  Што свята, што грэшна, зразумець нам наканавана!
  I вось яшчэ адзiн верталёт завiс над iмi. Скрозь туман спавiлых вачэй Вiктоор смутна бачыѓ як Шарлота перавяла кулямёны струмень верх, а Герда стукнула голай пяткай.
  баявiк у жывот, ад чаго ѓ таго вылецела з-за рота кроѓ. Верталёт узарваѓся... I разнеслiся па небе аскепкi. I Герда страхнула са шчокi палоску пунсовай крывi.
  Вiктар раптам перастаѓ гэта бачыць. Вельмi моцна пятля сцiснула шыю. Перад вачыма ѓ яго незвычайна ярка сталi скакаць бачаннi з дзяцiнства, такога далёкага i
  шчаслiвага. А таксама мноства рознага роду паданне. Вось школа. I ён з кiмсьцi бiцца. Яму ставяць двойку. I гучыць апошнi званок. I раздаецца нечы смех.
  А затым усё раптам абарвалася, i на iмгненне святло патухла.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 4.
  Вiктар ачуѓся. Шыя моцна хварэла нацёртая вяроѓкай. I наогул ён адчуваѓ сябе дрэнна. Косцi ламала. I хацелася есцi i пiць.
  Ён ляжаѓ на нечым мяккiм. Паслухаѓся грубы голас Шарлоты:
  - Ну што прыйшоѓ у сябе слабак?
  Вiктар прахiпеѓ:
  - Вы мяне ледзь не задушылi...
  Рудая мегера хiхiкнула:
  - Ледзь не лiчыцца!
  Больш мяккiм i ласкавым тонам Герда вымавiла:
  - Ачуѓся мужчына! Можа, яго пакармiць!
  Рудая мегера злосна раѓнула:
  - Дай яму трафейны кансерваѓ! няхай паласуецца!
  Бландынка адкрыла банку з мядзведзiнай з гарохам i адказала:
  - Можаш, паспрабаваць... i малака выпi!
  Яна сунула бутэльку i ѓ горла вiктара палiлася цёплая бруя. Яму стала нашмат лягчэй.
  Герда з усмешкай заѓважыла:
  - Ты вельмi трапна страляѓ. Можа, служыѓ у спецназе!
  Вiктар трасянуѓ галавой:
  - Не! Проста калi я моцна хвалююся ѓ мяне як цудам усё пачынае атрымлiвацца!
  Шарлота з усмешкай пацвердзiла:
  - каштоѓны навык! Але бегаеш ты занадта павольна!
  Вiктар падцiснуѓ плячыма:
  - Я просты чалавек, а гэта вы супер!
  Рудая засмяялася i адказала:
  - Ды просты! Але мы можам зрабiць цябе лепей. Зварым зелле, што амадолiць арганiзм i ты зможаш бегаць куды хутчэй i довiш сiлы!
  Вiктар здзiвiѓся:
  - Вы гэта ѓмееце?
  Герда пацвердзiла:
  - Мы данво на зоне! I тут ёсць раслiны-мутанты што ѓ спалучэннi з артэфактамi i асаблiвай камбiнацыi здольныя амалоджваць арганiзм i рабiць яго мацней i хутчэй.
  Вiктар свiснуѓ:
  - Каласальна! А чаму вы ѓсiм людзям такое не зробiце?
  Шарлота адказала з усмешкай:
  - Людзям? Яны ѓ асноѓным быдла, каб для iх нешта рабiць!
  Герда згодна кiѓнула:
  -I мы не зусiм людзi!
  Вiктар цiкаѓна спытаѓ:
  -А хто ж вы?
  Шарлота ѓсмiхнулася i адзначыла:
  -Зелле яшчэ доѓга гатаваць Герда! Расскахi яму нашу гiсторыю з самага пачатку!
  Герда пацiснула плячыма:
  - З самага пачатку?
  Рудая пацвердзiла:
  - Ну з пачатку задання! А то ты пачала яму расказваць не зусiм спачатку!
  Герда кiѓнула:
  - Ды крыху не разлiчыла. Ну добра слухай, мужчына якi не такi пусты!
  Палоннiк кiѓнуѓ:
  - Можаце клiкаць мяне вiця!
  Бландынка-тэрмiнатар кiѓнула:
  - Ну слухай мяне Вiця!
  I папляла сваё найцiкавае апавяданне.
  Нясмелае зiмовае сонца злёгку пазалацiла пышныя снягi, дорачы кароткiя iмгненнi святла, такiя рэдкiя на крайняй поѓначы.
  Панаваѓ суровы пяцiдзесяцi пяцi градусны мароз, калi плявок, даляцеѓшы да зямлi, ператвараецца ѓ лядышку.
  Тым больш нечакана ѓбачыць, як амаль аголеная загарэлая дзяѓчына ѓ бiкiнi iмклiва як паѓночны алень бяжыць па гурбах.
  Яе босыя расчырванелыя ногi вельмi хутка мiльгаюць амаль не пакiдаючы слядоѓ, а залацiстыя валасы падобныя на светлае полымя.
  Бездакорная, мабыць, занадта мускулiстая постаць з iдэальнымi прапорцыямi, сапраѓдная дзяѓчына-багiня, увасабленне сiлы i эратызму.
  Рэльефныя мышцы калышуцца нiбы рабiзна. Калi прыгледзецца больш уважлiва, то на яе целе бачныя малюсенькiя датчыкi.
  Зрабiѓшы круг i вырабiѓшы ѓ скачку некалькi ѓдараѓ па хвоях, ад якiх тыя здрыганулiся, пасыпалася збiтая кара, дзяѓчына вяртаецца, да пафарбаванага белай фарбай велiзарнага як "КАМАЗ" усюдыходу.
  З бакавой дзверцы высоѓваецца чалавек у шлеме. Яго разумны i iнтэлiгентны твар расплываецца ва ѓсмешцы:
  - Выдатна Герда. Тваё цела выдатна спраѓляецца з холадам, а хуткасць неверагодная: ты лёгка паб'еш усе сусветныя рэкорды ѓ бегу!
  - Не толькi ѓ бегу, але i ѓ плаваннi i нават у штанзе! - Адказала дзяѓчына.
  - Хвала Усявышняму, што ён надзялiѓ мяне такiм дарма. - Дадаѓ бландынка тупаючы босай ножкай.
  Рушыѓ услед лiслiвы адказ:
  - Не зусiм, над табой працавалi спецыялiсты-генетыкi i ѓжывалi iнвазiйныя тэхнолагi, у тым лiку асаблiвы трэнiнг.
  Герда з натхненнем вымавiла:
  - Ведаю праграма "Дасканаласць" з мэтай стварэння чалавека будучынi! З-за яе я пазбавiлася дзяцiнства!
  - Затое зараз ты можаш куды больш эфектыѓна служыць Вялiкай Расii!
  Дзяѓчына пакланiлася i зрабiла патройнае сальта перакулiѓшыся ѓ марозным паветры i з пафасам вымавiла:
  - Радзiма гэта самае дарагое, што ёсць у чалавека, без яе жыццё не мае сэнсу! Чалавек без айчыны як цела, без душы!
  Афiцэр кiѓнуѓ:
  - Добрыя словы Герда! Спадзяюся, у цябе будзе магчымасць паслужыць краiне!
  Iх словы перарвалiся з'яѓленнем у небе буйнога верталёта. Гэта была найноѓшая мадэль са складанымi прапелерамi i рэактыѓнымi рухавiкамi.
  Гэта дазваляла аб'яднаць усе станоѓчыя якасцi хуткаснага знiшчальнiка i "Чорнай акулы".
  Звалася машына "Дзiк" - 2, першы ѓ свеце верталёт са звышгукавой хуткасцю.
  "Вяртушка" завiсла, два прапелеры заварочвалiся, апускаючы машыны на гумовыя прысоскi. Верталёт быѓ абцякальнай формы: нагадваючы кiта.
  З яго выскачыла некалькi дэсантнiкаѓ, яны пастроiлiся ѓ паѓкола. Затым паважна вылез чыноѓнiк з пагонамi генерал-лейтэнанта ФСБ. Ён памахаѓ рукой дзяѓчыне.
  Падышоѓшы блiжэй, вымавiѓ:
  - Часу на разварушванне ѓ нас няма! Так што адразу да справы. Ты чула аб беспрэцэдэнтным тэракце ѓ Маскве?
  Паѓнагая Герда адказала:
  - Так! Гэта жудасна!
  Генерал аглушальна зароѓ:
  - Прэзiдэнт у лютасцi, мы нават асцерагаемся за яго здароѓе. Аб'яѓлена дзесяцiдзённая жалоба. Пракляты тэрарыст "Чорны султан" кiнуѓ выклiк вялiкай краiне!
  Нiколi такога не было, каб гiнуѓ урад у поѓным складзе, а гэтага мярзотнiка нават хапiла нахабства прад'явiць ультыматум.
  Герда кiѓнула:
  - Ён даѓ пятнаццаць сутак!
  Генерал пацвердзiѓ:
  - Так, ужо прайшло васемнаццаць гадзiн. Так што мы мусiм спяшацца.
  Бландынка з заклапочанасцю спытала:
  - А меры па ѓзмацненнi аховы прэзiдэнта?!
  Генерал з уздыхам адказаѓ:
  - Прыняты беспрэцэдэнтныя, але калi супернiк выкарыстоѓвае д'ябальскiя, артэфакты зоны, то яго будзе занадта цяжка спынiць.
  Хiба прэм'ера - сапраѓды вялiкага чалавека слаба ахоѓвалi. За iм даѓно палявалi тэрарысты асаблiва чачэнскiя, але не маглi нават падступiцца.
  Цяпер уся краiна пад пагрозай, не зламаная i не запалоханая: ужо прызначаны выконваючы абавязкi прэм'ера, i фармуецца новы кабiнет мiнiстраѓ.
  - Такога вялiкага чалавека як прэм'ер замянiць няма кiм. - заѓважыла Герда.
  - У яго быѓ самы высокi рэйтынг за ѓсю гiсторыю Расii, нiкога народ так не любiѓ.
  Генерал нахмурыѓся:
  - I ты што рабiла?
  Дзяѓчына з сумнай усмешкай адказала:
  - Малiлася за яго душу! Спадзяюся, царква прылiчыць чалавека, якi выратаваѓ Расiю да лiку святых?
  Генерал трасянуѓ галавой:
  - Я атэiст! I для мяне галоѓнае захаваць постацi, хоць прэм'ер куды больш варты кананiзацыi чым Мiкалай Другi. Зараз аб справе!
  Цябе даставяць у Маскву, а адтуль перакiнуць у зону цудаѓ.
  Не схаваю, табе трэба пагрузiцца ѓ падабенства апраметнай, але Чорны султан абавязкова павiнен быць знiшчаны.
  Зрэшты, калi ты захопiш яго жывым, то атрымаеш дадаткова 50 мiльёнаѓ Еѓра ѓзнагароды.
  Герда свiснула:
  - Ого! А якая ѓся сума?
  Генерал рыкнуѓ:
  - Дзвесце мiльёнаѓ еѓра за мёртвага i дзвесце пяцьдзесят за жывога!
  Бландынка з усмешкай прабуркавала:
  - Уражвае! Хаця я асабiста расправiлася з "Чорным султанам" бясплатна, толькi каб адпомсцiць за Святаслава Уладзiмiравiча!
  Генерал энергiчна падмiргнуѓ:
  - Выдатна! У цябе будзе напарнiца! Таксама палепшаная мадэль чалавека як ты!
  Герда з усмешкай вымавiла:
  - Я здагадвалася, што не адзiная. Але мне б хацелася ѓ пары з мужчынам.
  Генерал з уздыхам адказаѓ:
  - Такiх як ты мужчын няма! Усе хлопчыкi памерлi, на вялiкi наш жаль. Навука яшчэ такая недасканалая.
  Вось i ты, напрыклад, ходзiш па краi прорвы, мы нават не ведаем, колькi такiя людзi жывуць. Можа, ты не будзеш старэць, а можа, памрэш праз год.
  Герда ѓпэѓнена заявiла:
  - Мяне гэта не моцна палохае. Я ж такi ж чалавек, як i ѓсе астатнiя людзi, а значыць, маю несмяротную душу.
  - Рэлiгiя суцяшэнне слабых - любыя няшчасцi здаюцца не значнымi, калi яны часовыя! - заѓважыѓ генерал.
  - А ты дзяѓчынка павiнна быць моцнай, зрэшты, пакiнем размовы нельга губляць нi хвiлiны.
  За пяць секунд дзяѓчына накiнула камуфляж i заскочыла ѓ верталёт.
  Машына лёгка разгарнулася, выявiѓшы выдатную манеѓранасць, а затым рэзка ѓзнялася ѓверх.
  Наогул iдэя абсталяваць верталёты рэактыѓнымi рухавiкамi з'явiлася яшчэ ѓ пяцiдзесятыя гады, але рэалiзаваць яе нiяк не ѓдавалася.
  Зараз машына маментальна перавысiла хуткасць гуку, яна амаль не саступала нават Мiгу-35.
  Генерал пахвалiѓся:
  - Электронiка наша айчынная, увогуле ѓ нас ёсць выдатныя распрацоѓкi, толькi з укараненнем часам узнiкаюць праблемы.
  - Калi тэхнiка анёл-ахоѓнiк, то баявы дух гэта Бог вайны! - заѓважыла Герда.
  Генерал са шкадаваннем у голасе адказаѓ:
  - Нажаль большасць прызыѓнiкоѓ маюць слабое здароѓе i мне здаецца гэтаму трэба надаваць больш увагi.
  I затым дадаѓ:
  - Трэба шмат што змянiць у прыродзе чалавека, вось над гэтым мы i працуем. Вось ты верыш, што Бог стварыѓ чалавека па выяве i падабенству свайму.
  Герда пiскнула:
  - Гэтаму вучыць Бiблiя!
  Генерал цалкам лагiчна спытаѓ:
  - Але цi не ђсемагутны Бог такi слабы i далiкатны як чалавек?
  Бландынка жорстка выдала:
  - Гэта наступствы граху!
  Генерал не пагадзiѓся:
  - Тытан не ржавее i выява божая не цьмянее! Калi вядома чалавек, сапраѓды выява.
  Герда рашуча заявiла:
  - Ведаеш лягчэй вычарпаць акiян сталовай лыжкай, чым спрачацца атэiста! Таму я не хачу размаѓляць на гэтую тэму!
  Генерал развёѓ рукамi:
  - А што яшчэ рабiць у нас наперадзе цэлую гадзiну палёту.
  - Палюбуюся на прыроду! Тут можна ѓключыць выдатны кiбер-вiдэаагляд. - заявiла Герда.
  Сапраѓды цiкава назiраць вiртуальны мiр. Кампутар узмацняе малюнак: паказваючы маляѓнiча размаляваныя рэкi, азёры, лясы, горы.
  Усё такое незвычайнае можна наблiжаць i выдаляць малюнак.
  Герда глядзела, раз-пораз змяняючы вугал малюнка. Так усё выглядала ѓ электронным дыяпазоне мiгатлiвым, якi робiць свет падобным на гульню.
  Нарэшце наперадзе зьявiлася Масква. Велiзарны мегаполiс, бачныя найноѓшыя хмарачосы, аѓтабанкi, памяткi мастацтва.
  У цэлым уражвае, асаблiва для дзяѓчыны, што правяла сваё кароткае жыццё на палiгонах, трэнiруючыся ѓ мастацтве забiваць.
  Зрэшты, у электронiцы Герда разбiралася лепш, чым акадэмiя навук.
  - Антывiрусная абарона ѓ вас ненадзейная. - Заѓважыла яна. Наогул антывiрус Касперскага састарэлы, а супраць чарвяка, або каракацiцы ён i зусiм бяссiльны.
  Генерал кiѓнуѓ:
  - Ды праграмаванне крыху адстае! Занадта шмат таленавiтай моладзi iдзе ѓ бiзнэс, а займаюцца навукай пажылыя людзi.
  А сама ведаеш кампутар як дзяѓчына - кахае маладых i настырных!
  Герда вякнула:
  - Я магу прагледзець праграму.
  Генерал адрэзаѓ:
  - Пазней! У нас графiк разлiчаны па секундах.
  Яны прызямлiлiся на падземны аэрадром, а потым на спецыяльна гоначным браневiку дзяѓчыну даставiлi ѓ падземнае памяшканне.
  Там яе чакаѓ новы дырэктар ФСБ генэрал-палкоѓнiк Апалонаѓ. Лiтаральна след у след з iмi ѓвайшла iншая дзяѓчына ѓ камуфляжы.
  Таксама высокая, магутная, пышна складзеная, але валасы ѓ адрозненне ад светла-залацiсты Герды, агнiста-рудыя, падобныя на чырвоны сцяг.
  Яна моцна пацiснула руку сваёй новай напарнiцы, прадставiлася:
  - Шарлота!
  Бландынка адказала:
  - Герда!
  Рудая хiхiкнула:
  - Будзем знаёмыя!
  Генерал-палкоѓнiк быѓ кароткi.
  - У сапраѓдны момант над радзiмай навiсла смяротная пагроза. Такiм чынам, вам юныя дзяѓчаты трэба спяшацца! Падрабязныя iнструкцыi вам дасць Цiхамiраѓ.
  - Ён тыцнуѓ пальцаѓ у генерал-лейтэнанта. - Пакуль я вас скажу наступнае. Большая частка зоны размешчана за мяжой на тэрыторыi, краiны з якой у нас i так абвостраныя адносiны, дакладней дзве краiны.
  Акрамя таго, спецыфiка зоны цудаѓ такая, што на ёй цяжка разгарнуць буйныя сiлы. Так што апроч вас там будзе дзейнiчаць толькi спецпрызн.
  Зразумела, мы маем сваю разведвальную сетку на зоне, але ѓ апошнi час у нас адбылiся збоi.
  Цiхамiраѓ падаѓ слова:
  - Нашых разведчыкаѓ сталi забiваць. Нават самых заканспiраваных. Ёсць нават версiя, што тэрарысты навучылiся чытаць думкi.
  Герда пацвердзiла:
  - Вось менавiта! Некаторыя артэфакты ѓзмацняюць тэлепатычныя здольнасцi. Тое, што рабiлi Вольф Месiнг ды iншыя, стала даступным простым тэрарыстам.
  - Не зусiм простым! - Карацей тыя, хто засталiся, забяспечаць вам падтрымку.
  Шчарлота заѓважыла: - Сцяпафанiя, хутчэй за ѓсё, забiлi.
  - А ты адкуль ведаеш? - насцярожыѓся дырэктар ФСБ.
  - Я часам адчуваю, часам не! - Заѓважыла дзяѓчына.
  Герда некалькi дурное, дадала: - Не хвалюйцеся! За вамi няма сур'ёзных правiн, а з сакратаркай не спiць толькi лянiвы.
  Дырэктар ФСБ ускiпеѓ:
  - Дык вы гэта можаце чытаць думкi!
  Бландынка-тэрмiнатар кiѓнула:
  - Не заѓсёды i не ва ѓсiх! Але калi б не валодалi звышздольнасцямi, то навошта нас выклiкалi.
  Кiраѓнiк таемнай палiцыi кiѓнуѓ:
  - Паважаю! Шкада будзе калi, вы не вернецеся, назад!
  - Смерць адрознiваецца ад каханай тым - што сустрэчу з ёй заѓсёды спрабуюць адкласцi! - заѓважыла рудавалосая Шарлота.
  - Смерць адрознiваецца ад умiлаванага тым - што заѓсёды прыходзiць не падчас, але нiхто не папракае яе ѓ спазненнi! - Працягнула думка Герда.
  Кiраѓнiк таемнай палiцыi кiѓнуѓ:
  - Вы дзяѓчынкi валодаеце высокiм каэфiцыентам iнтэлекту, але цела ѓ вас такое ж бялковае як i ѓ мяне. Так што куля ѓ галаву i канец.
  Ну добра ѓ мяне цэлая куча неадкладных спраѓ. Не так цяжка будзе забiць Чорнага султана, як знайсцi. Па яго слядах мы пусцiм мноства сышчыкаѓ. Ведайце што Радзiма з вамi.
  Дзяѓчаты ветлiва пакланiлiся ѓ суправаджэннi, Цiхамiрава адправiлiся да выхаду. Ад Масквы да зоны прыкладна тысяча кiламетраѓ.
  Па шляху казала ѓ асноѓным Шарлота:
  - Нямецкiя аѓтаматы сорак пятага калiбра UMP са здымнымi глушыцелямi, я асабiста разабрала i зрабiла выдатную вiнтоѓку.
  Невялiкiя змены ѓ канструкцыi дазволiлi сумясцiць добрыя якасцi адразу некалькiх сiстэм.
  - Я сама працавала над армалайтаѓскай вiнтоѓкай АR 10 амерыканскi аналаг вiнтарэза, а таксама на М-16. Нязначна змянiѓшы параметры, мне ѓдалося яшчэ больш павысiць пачатковую хуткасць кулi i яе прыцэльнасць.
  А галоѓнае падняць надзейнасць самай вiнтоѓкi. Бо вядома, што М-16 пераѓзыходзiць "Калашнiкаѓ" у пачатковай хуткасцi кулi амаль у 300 метраѓ у секунду, а дакладнасцю стральбы ѓ два разы. Але затое капрызная штучка.
  Калi б амерыканцы ведалi, яны б мне вялiкую прэмiю ѓручылi! Наогул мяне здзiѓляе тупасць iх канструктараѓ.
  Цiхамiраѓ адказаѓ: - Гэта таму што ѓ iх вытворчасць зброi ѓ прыватных руках. Ненадзейная вiнтоѓка часта ламаецца, значыць, iх мага больш прадаць, не кажучы аб iндустрыi рамонту.
  Наогул на ЗША лепшыя навукоѓцы з усяго свету працуюць, але з-за таго, што капiталiсты думаюць толькi аб прыбытках аддача ад iх працы значна нiжэй, чым у нас.
  Шарлота заѓважыла:
  - Я думаю, капiталiзм загубiць чалавецтва!
  Яны зайшлi ѓ прасторны кабiнет, там iх ужо чакалi iнструктары. Пытанне датычылася асобных дэталей.
  - У вас занадта кiдкая знешнасць. - заѓважыѓ Цiхамiраѓ. - Адразу прыцягне ѓвагу. Я думаю, будзе лепш, калi вы загрымiруйцеся пад мужчын у гадах.
  У гэтым выпадку ваша пранiкненне ѓ зону будзе суцэль натуральным.
  Герда здзiвiлася:
  - Як?
  - Сыйдзеце за звычайных сталкераѓ. Гэта так проста, такiх на зоне тысячы.
  - Магчыма, але гэта не самая лепшая iдэя. Вось калi мы прыбудзем як яркiя дзяѓчыны, то гэта якраз пройдзе. - заявiла Шарлота.
  Генерал вылупiѓ зенкi:
  - Сур'ёзна!
  Рудая мегера кiѓнула:
  - Цалкам! Мы можам папрацаваць прастытуткамi. На зоне такiх хапае, а пасцелi можна шмат чаго даведацца.
  Герда закруцiла галавой.
  - Спаць з мужчынамi гэта грэх.
  Шарлота агрэсiѓна прымецiла:
  - А забiваць хiба не грэх. Наогул ты манашка цi воiн. Нашто ёй толькi далi ѓ руку Бiблiю.
  Бландынка нясмела вымавiла:
  - Гэта калi святар благаслаѓляѓ праект, то пакiнуѓ.
  - Вялiкая памылка, трэба выбiраць памiж Хрыстом i Радзiмай! - заявiла Шарлота.
  - Так! - Пагадзiѓ Цiхамiраѓ. - Нельга служыць краiне выключна ѓ белых пальчатках.
  Герда завагалася, а затым выцiснула:
  - Я выбiраю Радзiму!
  Генерал з задаволеным выглядам усмiхнуѓся:
  - Вось i дзiѓна! Вам, зразумела, прыйдзецца на зоне выкарыстоѓваць свае жаночыя чары, без гэтага мiсiя бессэнсоѓная, але пранiкнiце вы як звычайныя мужчыны сталкеры.
  Справа ѓ тым, што калi вы з'явiцеся на зону адразу ва ѓсёй красе, то ад лiпучых мужчын прыйдзецца адстрэльвацца.
  А жанчына дасканала валодае зброяй, адразу зразумела агент ФСБ.
  Шарлота кiѓнула галавой:
  - Я згодна! Можа i не трэба надта свяцiцца.
  Генерал пацвердзiѓ:
  - Ды i яшчэ! Вы будзеце не рускiмi, а заходняй Украiны. Акцэнт зможаце скапiяваць?
  Рудая пацвердзiла:
  - Вядома! Нам не прывыкаць, але тады чаму б не мусульманкамi.
  Генерал хiхiкнуѓ:
  - З вашай яркавыражанай славянскай знешнасцю.
  - А хiба вы не можаце яе змянiць, тым больш што ѓ нас шакаладная скура. - заявiла Герда.
  Генерал пацiснуѓ плячыма:
  - Пра гэта я i не падумаѓ! - Усё робiцца занадта паспешна. Толькi вось для мусульманак вы занадта мускулiстыя.
  Бландынка заѓважыла:
  - Таскаючы па горах гранатамёты, не грэх сабе мышцы напампаваць. А чачэнскай мовай мы валодаем дасканала.
  Генерал прыняѓ рашэнне:
  - Не, лепш вам быць, арабскiмi наймiтамi. Барады зробiм, грудзi можна ѓцiснуць, а калi спытаюць на рахунак сэксу, скажаце, што Каран забараняе кахаць па-за шлюбам.
  - Так i зробiм! Вымавiлi дзяѓчыны палаца.
  Генерал пацвердзiѓ:
  - Толькi вось з прыбiральняй будуць праблемы, але вас навучым.
  - Фалас i прымайстраваць можна! - заѓважыла Герда.
  Генерал рыкнуѓ:
  - Выдатна! У вас ужо ёсць досвед?
  Шарлота хiхiкнула:
  - Нас вучылi, як мяняць iмiдж, а арабскую мову мы ведаем.
  Генерал павучальна вымавiѓ:
  - Кажаце лепш на рускай з акцэнтам, на iнтэрнацыянальнай зоне, гэта мова мiжнародная.
  Дзяѓчыны ва ѓнiсон раѓнулi:
  - Выдатна мы зразумелi!
  Да зоны iх даставiлi на хуткасным знiшчальнiку, гэта не выклiкае падазрэнняѓ. Затым праз украiнскую мяжу пераляцелi на "Страказе" -5.
  Гэта лёгкi манаплан са спецыяльным пакрыццём, неадметны для самых сучасных радараѓ.
  Акрамя таго, яго крылцы мяняюць афарбоѓку пад колер мясцовасцi, што робiць машыну практычна нябачнай.
  Перад адпраѓкай iнструктар уручыѓ дзяѓчатам спецыяльныя ранцы. У iх у прыватнасцi была схавана дзве падобныя на дзiцячыя цацкi машынкi.
  Iнструктар палкоѓнiк ФСБ Руслан Iбрагiмаѓ тлумачыѓ дзяѓчатам.
  - Гэта робаты-разведчыкi. Каштуюць дарэчы дзесяць з паловай мiльёнаѓ долараѓ кожная. У iх скарыстаны найноѓшыя нанатэхналогii.
  У прыватнасцi кампутарная маскiроѓка, яны адлюстроѓваюць мясцовасць i пераводзяць адлюстраванне на знешнi контур, робячы машынку нябачнай.
  Яна здольная лётаць на невялiкiя адлегласцi, скакаць да пяцi метраѓ у вышыню, сцiскаць, каб пракрасцiся ѓ шчылiну дыяметрам да трох сантыметраѓ.
  Акрамя таго, праз акуляры перадаюць любую iнфармацыю. Батарэйкi таксама асаблiвыя на радыi. То могуць працаваць вельмi працяглы час, даѓжэй, чым вы прабудзецеся ѓ зоне.
  Дзяѓчыны агледзелi машынкi. - Шарлота заѓважыла: - Я бачыла падобныя распрацоѓкi. У прыватнасцi робат-разведчык у форме змеi.
  - Гэта таксама не дрэнна, але прайграе ѓ хуткасцi. - Сказаѓ Iбрагiмаѓ. - Беражыце iх! Такiх на ѓсё ФСБ пакуль толькi сем штук. Ды i аѓтаматы вам выдалi асаблiвыя.
  Герда паглядзела на зброю. Вонкава гэта быѓ просты "Абакан", толькi з оптыкай i прыробленай скрынкай.
  Iнструктар заѓважыѓ iх погляд:
  - Гэты аѓтамат мае электрамагнiтны разгон, i пачатковая хуткасць яго кулi пяць тысяч метраѓ за секунду.
  - Ого! - здзiвiлася Герда. - А аддача?
  - Яна мякчэе, спецыяльным шарнiрам. Акрамя таго, калiбр куль незвычайны ѓсяго 3, 15 мiлiметра.
  - Такi маленькi з яго блыху не заб'еш! У жаночага рэвальвера i тое больш. - заявiла Шарлота.
  Iнструктар растлумачыѓ:
  - Тут не простыя кулi! У iх выкарыстаны звышцяжкi Уран 435. Ён зусiм бяспечны i не радыеактыѓны, але ѓ два з паловай разы шчыльней звычайнага ѓрану, i восем разоѓ вальфраму пры значна большай цвёрдасцi.
  Акрамя таго кулi забяспечаны ѓзрыѓчаткай у дзесяць разоѓ мацней за трацiл. Каштуюць яны пакуль жудасна дорага, я нават не хачу называць колькi, а то вам захочацца страляць.
  - Хто эканомiць на бяспецы - згалець на пахаваннi! - сказала Герда.
  Палкоѓнiк кiѓнуѓ:
  - Верагодна, вы маеце рацыю, але адна маленькая куля ѓ амаль тысячу даляраѓ, гэта нешта!
  Шарлота праверашчала:
  - Ого нас бачу цэняць!
  Iнструктар кiѓнуѓ:
  - Занадта важна схапiць Чорнага султана. У вас будзе па дзве тысячы пяцьсот падобных патронаѓ. Акрамя таго ѓ аѓтаматах восем рэжымаѓ стральбы. Ад тысячы двухсот куль за хвiлiну, да адзiночных, а таксама прамежкавыя рэжымы.
  Герда пiскнула:
  - Уражвае! Такая зброя ва ѓсяго нашага спецпрызна?
  Iнструтар запярэчыѓ:
  - Не! Падобных аѓтаматаѓ не больш за дваццаць. Звярнiце ѓвагу на мiнiятурны кампутар. Яму можна аддаваць загады голасам, i ён адказвае, можа вам нават музыку ѓключыць.
  Акрамя таго, гэта штучка будзе слухацца толькi вас.
  Шарлота лагiчна адзначыла:
  - Наогул гэта не дрэнна, але не цi занадта прыкметна. Версiя што мы проста, арабы не пройдзе.
  Палкоѓнiк пагадзiѓся:
  - Вось менавiта, аѓтамат складаны: лепш схаваць яго ѓ заплечнiк i карыстацца па крайняй неабходнасцi.
  Тут ёсць яшчэ два дзясяткi асаблiва магутных гранат з атрутнымi iголкамi, але гэта небяспечна, можна i самому атрымаць.
  А ѓвогуле генерал параiѓ не асаблiва перагружаць вас тэхнiчнымi ноу-хау. Тут галоѓнае хiтрасцi i кемлiвасць!
  - Дакладна, прыродны розум здольны замянiць кампутар, але не адзiн кампутар не заменiць прыроднага розуму! - Сказала Шарлота.
  Iнструктар кiѓнуѓ:
  - А зараз паслухайце ваш аѓтамат, як ён спявае Дзiму Бiлана. Раздалася музыка i знаёмая песня.
  - Усё немагчымае магчыма ведаю дакладна... - А iншую мелодыю! - перабiла Герда.
  Над аѓтаматам узнiкла маленькая трохмерная святлiвая праекцыя:
  - Якiя вы хочаце паслухаць мелодыi! У нас тры тысячы песень, як айчынных, так i замежных!
  Герда пляснула рукамi:
  - Хачу орган з Бахам!
  - Выконваю!
  Музыка была прыгожай, але Шарлота перабiла.
  - А гульнi ѓ цябе ёсць!
  Галаграма пiскнула:
  - Вядома! Рэкамендую трыццаць дзевяць розных мадыфiкацый "Сталкера" i восемдзесят пяць "Фартэр", у прыватнасцi найноѓшую мадэль "Рассвет зоны".
  - З розуму можна сысцi! Быѓ аѓтамат, гуляючы стаѓ страляючым. Вось да чаго тэхнiка дайшла. - здзiвiлася Шарлота.
  Iбрагiмаѓ усмiхнуѓся ѓ каѓказскiя вусы:
  - У iм яшчэ ёсць навучальныя курсы, дапрызыѓная падрыхтоѓка i многае iншае. Гэта зброя будучынi, сам аѓтамат будзе тлумачыць курсанту, што рабiць.
  Зброя сама навучыць, як з iм абыходзiцца.
  - Цудоѓна! - заявiла Герда.
  Iнстуктар пацвердзiѓ:
  - Шкада, што такую штучку прыйдзецца схаваць. Дарэчы, як гэты аѓтамат называюць?
  - "Разушчы" - 1, хутка з'явiцца яшчэ больш дасканалая мадэль. А з часам такiя аѓтаматы паступяць на ѓзбраенне Расiйскай армii.
  Бландынка кiѓнула:
  - Зразумела!
  Iнструктар дадаѓ:
  - Ды яшчэ i оптыка таксама кампутарная, дае такое павелiчэнне, якое хочаш, прыцэльная далёкасць дванаццаць кiламетраѓ.
  Ёсць таксама карэкцiруемая чырвоная кропка, тактычны лiхтар, лазерныя целеуказатели, штурмавыя дзяржальнi, сумешчаныя з кампактнымi сошкамi.
  Але ѓвогуле каштуе гэты аѓтамат паѓтара мiльёна долараѓ.
  - Часам мне здаецца найбагацейшы чалавек у мiры дырэктар ФСБ. - уразiла Шарлота.
  Палкоѓнiк усмiхнуѓся:
  - Ведаеце, чаму я чачэнец па нацыянальнасцi так аддана служу Расii?
  Рудая спытала:
  - Чаму?
  Палкоѓнiк ахвотна адказаѓ:
  - Гэта адзiная краiна ѓ свеце, дзе вайскоѓцам не павыкупляючыся, адпускаюць сродкi. Паверце, будучыня належыць нашай краiне, сытае войска - заклад росквiту!
  - Калi да ѓлады не прыйдзе дурань цi падонак. - Пагадзiлася Шарлота. А то былi такiя тыпы як Гарбачоѓ i Ельцын, крыху краiну не знiшчылi.
  - Гарантый даць не магу, але народ стаѓ нашмат мудрэйшым, нават калi прэзiдэнта заб'юць перавыбары мала што зменяць.
  - Наша задача знайсцi чорнага султана. - Таму пакiнем размовы рыкнуѓ Шарлота.
  Iнструктар папярэдзiѓ:
  - Галоѓнае вазьмiце гэтыя камянi, дэтэктар анамалiй яны папярэдзяць вас аб небяспецы.
  Герда нахмурылася i спытала:
  - А астатнiя, напрыклад камень Дыфа, якi адводзiць кулi ѓ прастамоѓi "Браня"?
  Iбрагiмаѓ адказаѓ з сумным выглядам:
  - Нажаль, амаль усе артэфакты губляюць сiлу за межамi зоны, нас нават дзiвiць, як тэрарысты змаглi iмi скарыстацца.
  Не выключана, што пазнаць гэта, нават важней, чым проста замачыць Чорнага султана.
  Шарлота кiѓнула:
  - Мы будзем падтрымлiваць сувязь i пастараемся даведацца сакрэт.
  Iнструктар кiѓнуѓ на развiтанне:
  - Да спаткання, паспрабуйце знайсцi Алi Масхадава. У яго будзе тое-сёе цiкава для вас.
  Дзяѓчаты, якiя прынялi аблiчча маджахедаѓ, падышлi да краю зоны.
  - Тут мiны! - заѓважыла Шарлота.
  Герда пацвердзiла:
  - Пройдзем акуратна!
  Скiнуѓшы вайсковыя боты дзяѓчыны, прабеглi па снежным схiле, iх босыя ножкi амаль не пакiнулi следа. Падскочыѓшы да мяжы, яны нырнулi напаѓпразрыстую сферу.
  У твар пахла моцным пахам азону, потым ударыѓ святло. Дзяѓчаты перабралiся, надзелi боты, на выпадак, каб не нарвацца на выпадковае сачэнне.
  Хаця ѓнутры зоны зiмой надвор'е было восеньскае, прыкладна градусаѓ дзесяць, i нiякага снегу.
  Разведчыцы ѓважлiва ѓглядалiся ѓ зону, такую таямнiчую, вядомую па расказах i гульнях.
  У свой час спрабавалi нават зняць вiдэафiльмы, але ѓся выява сцiралася, немагчыма было нават зрабiць фатаграфii.
  На зоне шмат было цудоѓнага, але ж яна была смяротна небяспечнай. Гэтулькi ѓ ёй было ѓсяго. Нават дрэвы адмысловыя, лiстота фiялетавая i ружовая, поѓная калючак.
  Трава таксама выглядае злавесна, нiбы пакрыта крывавымi плямамi. Па ёй скачуць дванаццацiногiя аранжавыя ѓ плямках конiкi.
  Варушачы вусамi, яны спрабуюць сесцi на дзяѓчын. Шарлота энергiчна зганяе iх, а Герда ловiць iх пальцамi.
  Пазногцi на яе руках зрэзаны, а грым з пальчаткамi са спецгумы зрабiѓ пальцы таѓсцей i грубей.
  Дзяѓчына-бландынка ласкава гладзiць iх i гаворыць.
  - Яны жывыя i патрабуюць ласкi.
  Сярод конiкаѓ сустракаюцца асобнiкi памерамi з голуба. Пры пагладжваннi яны бурчэлi, адскоквалi. Якiя ѓ конiкаѓ скiвiцы укусiѓшы, могуць быць небяспечнымi.
  - Ды яны атрутныя! - Заѓважыла Шарлота.
  - Ты многiм рызыкуеш.
  - Магчыма, i наша слiна для каго атрутная. Тут на зоне агрэсiя вяртаецца сто разоѓ. - заѓважыла Герда.
  - А пацыфiзм .... - Шарлота не знайшла падыходнага вызначэння. Каменьчык замiгцеѓ, папярэджваючы аб анамалii.
  Наперадзе, прама па ходзе iх руху, вiбравала паветра. Як над камiнам, толькi замест цяпла наадварот веяла ледзяным холадам.
  Шарлота заѓважыла: - Можа, правядзём эксперымент, сунемся ѓ анамалiю.
  Герда здзiвiлася:
  - Хочаш рызыкнуць галавой?
  Рудая не пагадзiлася::
  - Часам анамалii надаюць дадатковыя здольнасцi. Няѓжо ты не чытала фантастыкi.
  - Але звычайна з анамалiй выходзiлi толькi трупы. Вось паглядзi. - Дзяѓчына-бландынка паказала пальцам на шкiлет.
  - Труп належаѓ мужчыну, наогул большасць "фартэраѓ" гэта самцы. Тут многiя жанчыны баяцца, атрымаеш апраменьванне i не зможаш нараджаць дзяцей. - Заѓважыла Шарлота.
  - Фартэр, гэта цiкавы тэрмiн. - У свой час спрабавалi ѓкаранiць тэрмiн "сталкер", але блатныя перарабiлi яго на фартэр, ад слова фарт, якi ловiць поспех.
  Так што фартэр гэта накшталт сухапутнага пiрата. Пiрат гэта таксама даслоѓна значыць - паляѓнiчы за поспехам. - Працягнула дзяѓчына-бландынка.
  Разведчыцы прайшлi мiма гэтай амаль нябачнай пасткi, але тут жа ледзь не наткнулiся на другую! У паветры вiсеѓ шкiлет, а асобна мяса i кiшкi.
  Далiкатная Герда адчула млоснасць, а яе больш нахабная напарнiца ступiла на сустрэчу.
  - Нiчога асаблiвага! Проста труп вiсiць. - Заѓважыла яна. Побач валялася абваленая i праржавелая высакавольтная апора, пахла нафтай i гнiлатой.
  Пах разлажэнне быѓ такiм кiслым, што зводзiла скiвiцы.
  - Нешта ѓ iм дзiѓнае! Я адчуваю пагрозу! - заявiла Герда. Нечакана шкiлет скокнуѓ на iх. Дзяѓчыны рэфлекторна стрэлiлi з "Калашаѓ".
  Кулi разнеслi чарапок, збiѓшы мерцвяка з ног. Ад зрэшты, тут жа падняѓся i паспрабаваѓ атакаваць прыгажунь. Цяжка вудзiць таго, хто ѓжо мёртвы.
  Дзяѓчыны перабiлi каленкi трапнымi стрэламi каленкi. Тым не менш, касцяны палец драпнуѓ Шарлоту па шчацэ, пашкодзiѓшы маску i прабiѓшы скуру.
  Тая ѓ адказ секанула яго прыкладам, зламаѓшы некалькi рэбраѓ. Шкiлет упаѓ i, атрымаѓшы яшчэ некалькi трапных стрэлаѓ у канечнасцi, зацiх.
  - Мы скончылi з iм! - крыкнула Герда. - Ты, здаецца, паранена. Яна нахiлiлася i выцерла ѓ Шарлоты кроѓ.
  - Пусцяк, ты сама ведаеш, як хутка гояцца на нас драпiны.
  Герда адзначыла:
  - Камуфляж пашкодзiѓся!
  - Не бяда склеiм. - Дзяѓчына рудай масцi палезла ѓ заплечнiк.
  Гiперклей прыбраѓ парэз, i перад iмi зноѓ паѓстаѓ агiдны арабскi твар.
  - То чаго гэта дурная рэч барада, яна старыць мужчыну i траѓмiруе жанчыну! - Сказала Шарлота.
  Герда лаканiчна адказала::
  - Так вырашыѓ Бог.
  Рудая мегера заѓважыла:
  - А яму гэта навошта трэба! Калi вышэйшы розум iснуе, то ён бы не стаѓ надзяляць людзей непатрэбнымi якасцямi.
  Сама па сабе наяѓнасць барады i ѓвогуле слабасць чалавечага цела прымушае ѓсумнiцца ѓ iснаваннi стваральнiка.
  Бландына-тэрмiнатар заѓважыла:
  - Ты ведаеш Шарлота! Вось мы сьмяротныя i цалкам можам не вярнуцца з зоны, што ѓ гэтым выпадку нас чакае.
  Шарлота дасцiпна заѓважыла:
  - Я чытала фантастыку, ёсць тэорыя матэматыка. Душа, складаецца з iнфармацыйных сiмвалаѓ. Значыць, яна не можа знiкнуць у бясконцым сусвеце.
  Проста памяняе свае якасныя характарыстыкi. Або зменiць зарад.
  Герда ѓсмiхнулася:
  - Так у душу, ты верыш, а ѓ стварыѓ яе Бога няма!
  Рудая ваяѓнiца з запалам заѓважыла:
  - У Праваслаѓную цi Бiблейскую версiю Бога няма, але ѓ Суперразум, чаму i не паверыць. А што да душы, то мы ж лятаем у сне.
  Не з'яѓляецца гэта памяццю аб нашым духоѓным стане, калi мы ѓ свой час складалiся з асаблiвай iнфармацыйнай субстанцыi, здольнай думаць i адчуваць без цела.
  Бландынка насупiлася:
  - Магчыма, што замiнае табе паверыць у Бiблiю.
  Шарлота шчыра адказала:
  - Многае! У прыватнасцi дзiѓная для вышэйшага розуму жорсткасць, асаблiва ѓ Старым запавеце.
  Акрамя таго, калi Бог любоѓ, то чаму ѓсё яго тварэнне не з'яѓляецца абсалютна шчаслiвым!
  Герда вякнула:
  - Можа аб тым, што не годна!
  Рудая цалкам лагiчна адзначыла::
  - Мы дзецi ђсявышняга i нас трэба выхоѓваць, каб мы былi годнымi! А дзе выхаванне. Як робяць з бацькамi, што запускаюць сваiх дзяцей?
  Бландынка пацвердзiла:
  - Iх пазбаѓляюць правоѓ! Але ж нельга мераць Бога чалавечымi меркамi.
  Шарлота цалкам рацыянальна адзначыла:
  - Чаму калi мы вобраз i яго падабенства, значыць i мараль у нас падобная. А паняцце, што такое добра i што такое дрэнна ѓ розных народаѓ аднолькавае.
  А не даваць дзецям святла i ведаѓ пра сябе хiба можа быць добра? - Спытала Шарлота. Герда хацела адказаць, як раптам зверху на iх што скокнула i дзяѓчына ледзь паспела адскочыць убок.
  Гэта была дыжж лясная медуза, яна жыла на дрэвах i палявала, нападаючы зверху. Паколькi яе цела амаль празрыстае заѓважыць цяжка.
  Дзяѓчыны зрэшты, яшчэ да адпраѓкi вывучалi матэрыялы па зоне. Мноства фартэраѓ, у тым лiку прадстаѓнiкоѓ спецслужбаѓ i навукоѓцаѓ апiсалi прыроду зоны i iстоты-мутанты ѓ большасцi сваёй драпежныя i небяспечныя.
  Хто б напэѓна яе забiць, трэба патрапiць у сiнюю кропку пасярэдзiне жэлепадобнага цела з кiпцюрамi. Хоць стварэнне рухомая, не кожны фартэр на гэта здольны.
  Дзяѓчаты страляюць на ѓскiдку, i не цэлячыся. Пападаюць, лясныя медузы выбухаюць, выпускаючы фантанчыкi крывi i з'едлiвай, нiбы кiслата вадкасцi.
  Трава пры трапленнi ѓ яе стала жухнуць.
  - Гэта як фiльме "Чужы" - заѓважыла Герда. - Не вада кiслата.
  - На гэта зоне цудаѓ з'явiѓся асаблiвы вiд субгiперрадыяцыi. Яна выпускае iзатопы з хуткасцю ѓ дзвесце разоѓ хутчэй светлавой, а пранiкальная здольнасць проста ѓзрушае.
  - Адстраляѓшы чатырох кiслотных медуз, Шарлота была задаволенай.
  - Добра што на вочы яна не ѓплывае.
  Яшчэ адно стварэнне паспрабавала закапацца ѓ зямлю, але атрымала сваё ад Герды.
  Дзяѓчыне зрэшты, не было сорамна:
  - Колькi ад мярзоты загiнула людзей.
  Шарлота кiѓнула:
  - Не злiчыць, але ѓсяго лiк загiнулых на зоне iдзе на дзясяткi тысяч.
  Бландынка прапанавала:
  - Тады трэба iсцi хутчэй, можа, нават прабяжыш. Камуфляж войска НАТА зручны, боты амаль не мяшаюць бегу, хоць вялiкая спакуса iх скiнуць.
  Хмары, праѓда, пачалi рассейвацца, яшчэ больш пасвятлела. Злева мiма дзяѓчат праплыѓ стары элеватар яшчэ савецкiх часоѓ.
  Пасля чарнобыльскай катастрофы яго кiнулi. Зрэшты, на вяршынi сядзеѓ снайпер. Не доѓга думаючы ён адкрыѓ агонь.
  Дзяѓчаты знялi яго за секунду, а ад кулi пайшлi зiгзагам.
  Шарлота i тут знайшла да чаго прычапiцца:
  - Чаму ты не страляла?
  Герда адказала з усмешкай:
  - Гэта чалавек, ды мяркуючы па твары, славянiн.
  Рудая агрэсiѓна запярэчыла:
  - Ён быѓ адзiн i не паспеѓ паслаць сiгнал аб нашым наблiжэннi. Дурное свяцiцца, але яшчэ дурнейшыя паводзiны дык вось адразу страляць.
  Яны падбеглi да трупа. Галава пад шлемам брытая, на руках блатныя "пярсцёнкi", тыповы браток.
  - Можа гэта i руская, але не з нашай каманды.
  Герда растраена вымавiла:
  - Усё роѓна, нават злачынец мае права на пакаянне.
  Шарлота пакруцiла пальцам ля скронi: - Ты што, дык нiкога не заб'еш!?
  Бландынка з пафасам адказала:
  - Калi iнтарэсы Радзiмы запатрабуюць: я пераступлю цераз сумленне.
  Рудая агрэсiѓна адзначыла:
  - Ведаеш Бiблiя гэта кнiга, якую трэба забаранiць у першую чаргу.
  - Ад чаго?
  Шарлота жорстка заявiла:
  - Выхоѓвае пацыфiзм. А ѓвогуле давай больш не будзем казаць пра рэлiгiю.
  Герда злосна рыкнула:
  - Згодна! Не кiдайце жэмчуг перад свiннямi.
  Рудая набычылася:
  - Ты што мяне абражаеш?
  Бландынка ледзь мякчэй вымавiла:
  - Не! Гэты вобразны выраз.
  Шарлота супакоiлася:
  - Я так i зразумела! Ну добра, пойдзем, трэба будзе ѓступiць з сёе-кiм у кантакт.
  Дзяѓчыны не спяшаючыся, працягнулi, абышлi апору ЛЭП. На небе канчаткова праяснiлася, i тут Герда заѓважыла.
  - Гэта не можа быць!
  Над iмi i сапраѓды рабiлася неверагоднае, свяцiла тры сонцы: Жоѓтае, зялёнае, чырвонае. Праѓда апошнiя два былi маленькiя i амаль не давалi цяпла.
  Шарлота адказала:
  - Гэта эфект аберацыi, насамрэч Сонца толькi адно.
  Герда прапiшчала:
  - А прычына феномену не разгадана?
  Рудая ахвотна кiѓнула:
  - Пакуль няма! Але на клiмат усярэдзiне зон гэта ѓплывае.
  Мiма iмклiва праляцела буйная аса. Шарлота разрэзала на лёце кiнжалам.
  - Гэта таксама мутант i даволi небяспечны.
  - "Жалiк" я яго даведалася! - заявiла Герда. - Яд перажыѓ мутацыю i можа выклiкаць найцяжкую алергiю.
  Рудая кiѓнула:
  - Так што тут, што не атрутна, тое сумевала.
  Па дарозе iм некалькi разоѓ траплялiся вытрыбушаныя трупы. А на выгнутай апоры ЛЭП, урослай у размоклую глiну атожылкамi правадоѓ, завiс павешаны.
  - Ого, гэта ѓжо дзеянне людзей! - заѓважыла Герда.
  - Чалавек самая небяспечная жывёла на зямным шары. - Пагадзiлася Шарлота.
  Бландынка пiскнула:
  - Чуеш, шумiць верталёт, заляжам.
  Рудая насупiлася:
  - Можа гэта нашы?
  Дзяѓчынка-бландынка буркнула:
  - Тым больш бо па легендзе мы iх ворагi.
  Дзяѓчыны залеглi i ѓключылi мiнiятурны ѓсечастотны радыёсканер. Верталётаѓ было двое, тыповыя, мабыць, састарэлыя МI-8.
  Расейскi спецназ на такiх ужо не лятае. У эфiры чуты мацюк i набор каѓказскiх i рускiх слоѓ. Маскiравацца дзяѓчыны ѓмелi, але была спакуса, цi не стрэльнуць?
  - Гэй ты, фраер! Тут нiчога каштоѓнага няма! Дарэмна кружым.
  Роѓ у адказ:
  - Тут могуць быць артэфакты!
  Агiднае завыванне:
  - Не будзь лохам, у гэтым раёне фартэры ѓсё ѓжо даѓно абралi.
  - Можа з'явiцца зноѓ. i сыграць блатную музыку.
  Была вялiкая спакуса збiць iх мiнiятурных падствольнiкаѓ, але гэта азначала засвяцiцца. Герда малiлася, а Шарлота пагрузiлася ва ѓспамiны. Як яна абдымалася i цалавалася з хлопцам.
  Пасля пайшлi. Адчуваннi вострыя, вельмi прыемныя, вось яе дурная сяброѓка напэѓна яшчэ нявiннiца, не ведае каханнi. Асаблiва калi гэта розныя мужчыны, як правiла, маладыя i здаровыя спецназаѓцы.
  Круцёлкi, павярнуѓшыся, далi залп i пакiнулi сектар. Вiдаць i ѓ праѓду лавiць iм не было чаго.
  - Згуляем да кардоны, да разгону! - адказаѓ прапiты затым i зусiм малазразумелы мацюк.
  Пакуль верталёты кружылiся, Герда адрознiвала не толькi газавы пах, але нават даѓно не мытыя целы пасажыраѓ. Такое адчуванне, што пахне зонай.
  - I адкуль бандыты гэта ѓзялi! Бо верталёт так проста не купiш.
  - Можа хахлы прадалi! У iх занадта шмат бязладдзяѓ. Зрэшты, i ѓ нас шмат тэхнiкi спiсваецца. - Заѓважыла Шарлота.
  Дзяѓчаты рушылi далей, i сябар здарылася рэдкая з'ява празванае "схлопка". У тых, хто трапляѓ у яе, шанец выжыць быѓ адзiн са ста!
  Герда тут спынiла i адказала з ухмылкай:
  - А што было далей я табе ѓжо расказвала.
  Вiктар нясмела спытаѓ:
  - А пра той гучны тэракт вы падрабязнасцi высветлiлi?
  Шарлота кiѓнула:
  - Ды сёе-тое ѓдалося высветлiць! У кратцы я раскажу табе пра гэта!
  I на гэты раз пачала гаварыць Рудая мегера;
  Нябёсы рыдалi, вывяргаючы на зямлю патокi дажджу змешанага з брыдкай снежнай дробкай.
  Велiчэзная сталiца Расii Масква, у перадсвiтальны час здавалася шэрай i маркотнай, нягледзячы на мноства агнёѓ, i незлiчоныя верацянiцы дарагiх машын.
  Зульфiя Мадуева ѓ падпольнай кватэры, арандаванай праз падстаѓных асоб, завяршала здзяйсненне рытуалу.
  Прама ѓ паветры палала вогненнае зарыва ѓ выглядзе незвычайна пачварнага чэрапа.
  Смяротнiца-сяброѓка ѓ плямiстым камуфляжы, з тварам, прыкрытым зялёным вэлюмам, чытала падабенства малiтвы. Некалькi зiхоткiх каменьчыкаѓ рознай формы ляжала перад iмi.
  Жанчына ѓ камуфляжы стала апранаць iх на строгую сукенку Зульфii.
  - Ужо вiднее i пачынае мацнець мароз. Гэта павiнна дапамагчы выканаць табе самае цяжкае i адказнае заданне!
  - Прахрыпеѓ, вельмi нiзкi, нiбы выходны з глыбокага тунэля голас.
  - Я гатова служыць справе джыхаду! - Як салдат на пляцы, адсекла дзяѓчына, узмахнуѓшы тоненькай рукой.
  Страшны, булькатлiвы голас працягнуѓ:
  - Хоць некаторыя лiчаць, што ѓ жанчын няма душы, я з гэтым не згодна. Якi здзейснiѓ подзвiг па iмя Алаха здабудзе неѓмiручасць i незлiчоны акiян скарбаѓ!
  Дзяѓчынка-смяротнiца (яе галасок быѓ такiмi чыстым i нявiнным) вымавiла адчаем:
  - Я гатова нават не столькi дзеля неѓмiручасцi, колькi з-за адплаты! Тое зрабiлi са мной i маiмi блiзкiмi, патрабуе помсты!
  Вогненнае зарыва памяняла чырвонае святло на зялёнае, i стала яшчэ ярчэй. Вочы жанчыны ѓ камуфляжы, счарнелi, нiбы чорныя дзюры.
  Здавалася, у iх можа патануць увесь сусвет:
  - Я не люблю пафасных прамоѓ, яны, што перад магiяй прававернага!
  Палец ведзьмы ѓ камуфляжы, жахлiва падаѓжэѓ i з яго забiѓ, пузырысты, атрутна-жоѓты фантан.
  Зульфiя глядзела на яго як трус на ѓдава, не маючы сiлы адарваць позiрк.
  Канчаткова развiднела, ударыѓ "марозiк", неба стала праясняцца.
  - Вось ён наш знак звыш!
  Цяпер здабытыя на зоне артэфакты набудуць паражальную моц. Голас ведзьмы стаѓ громападобны, быццам гаварыла не адна жанчына, а цэлы хор басавiтых мужчын.
  Тэрарысткi завяршылi рытуал, Зульфiя з дапамогай напарнiцы надзела ѓсе каменьчыкi, а адзiн з iх вялiкi шасцiгранны зацягнуѓ на поясе з узрыѓчаткай.
  Яе чорныя валасы былi з сiвiзной, на твары, калi здзьмуты ветрам вэлюм ледзь-ледзь прыадчынiѓся, стаѓ бачны iрваны, чорна-барвяны шнар.
  - Цяпер ты гатова! Iдзi да сваёй мэты!
  - Голас раптам, стаѓ танчэй.
  Тэрарыстка зрабiла некалькi крокаѓ i раптам знiкла, толькi лёгкi рух паказаѓ, што яна побач.
  - Камень Мюль, спрацаваѓ, ты цяпер нябачная, i амаль не чутная, нават самыя адборныя сышчыкi не возьмуць твайго следу.
  - Вядзьмарка ѓ камуфляжы, стала на галаву вышэй, а яе кароткiя валасы падаѓжэлi.
  - Я гэта ведаю! - коратка кiнула смяротнiца.
  - А цяпер iдзi! I няхай святло Алаха асвецiць тваё сэрца.
  - Чарадзейка-кiлер засвяцiлася як тузiн газавых паходняѓ, а яе валасы ператварылiся ѓ кодлу, жахлiвых, i пры гэтым незвычайна агiдных змей.
  Зульфiя нiбы i не заѓважала падобных змен. Смяротнiца выйшла, яе хада была лёгкая, нават рухацца яна стала нашмат хутчэй.
  Наблiжалася гадзiна пiк, з'явiлiся традыцыйныя для Масквы пробкi.
  Выхлапныя газы, пах бензiну, бесперапынны якi мучыць вушы шум, вялiкага горада, усё гэта ѓжо звыкла, але ненавiсна ѓраджэнцы крутых гор Зульфiе.
  Так што пешшу перасоѓвацца было значна зручней, чым душыцца ѓ перапоѓненым грамадскiм транспарце.
  Праѓда, адзiн раз размроiѓшыся, тэрарыстка, збiла мiнака. Той, упаѓшы, вылаяѓся матам, затым, падняѓшыся, пагразiѓ кулаком у пустату.
  - Вось якое выхаванне ѓ няверных! - заѓважыла Зульфiя, шчыра радуючыся тым, што яе меркаванне чарговы раз пацвердзiлася.
  - Забiваць iх самая вышэйшая мэта, якую можна прыдумаць на Зямлi.
  А вось жаданая мэта: дом урада ѓ Маскве, якi таксама называецца белым. Сёння тамака будзе важнае паседжанне з удзелам прэм'ера.
  Што ж гэта лёс! Вось бачная машына, узмоцненая ахова, высачэзны плот з найноѓшай сiгналiзацыяй навакольны Белы дом.
  Дзяѓчына проста падышла да брамы разам з мiнiстрам фiнансаѓ. Той нядбайна сунуѓ пропуск i прайшоѓ пiльную ахову.
  Сабакi элiтнай пароды ( сумесь некалькiх вiдаѓ, накачаных стэроiдамi, ростам з падгадаванага цяля i грудзьмi корпуса танка) мабыць усё ж пачулi амаль неадметны шоргат мяккага абутку тэрарысткi, зароѓ.
  Двух метровыя ахоѓнiкi блiснулi вачыма, сабакi не гледзячы на тонкi нюх, не змаглi адрознiць нi найменшага паху i супакоiлiся ( Тым больш што рабам iдуць высокапастаѓленыя асобы - аблай iх i атрымаеш электрашокерам).
  Зульфiя адчувала, як калацiцца яе сэрца, здавалася, яно стукае так гучна, што яго могуць пачуць.
  Яны пераадолелi чатыры кольцы аховы, на апошняй мяжы: нават iх нават адукавалi падабенствам рэнтгенаѓскiх прамянёѓ.
  Ад найноѓшага сканiруючага выпраменьвання смяротнiцу абаранiѓ камень Эфа, набор неацэннай калекцыi артэфактаѓ.
  Рух па паверхах i калiдорах здаецца бясконцым, на шчасце лiфт прасторны, але Зульфiе даводзiцца некалькi разоѓ паварочвацца, каб пазбегнуць сутыкнення з рэфератамi мiнiстра.
  Урэшце яны рухаюцца ѓ цэнтральную залу. Паседжанне закрытае, журналiсты адсутнiчаюць. Мiнiстр зайшоѓ у залу, там ужо стаялi на выцяжку чальцы ѓрада.
  А вось i сам прэм'ер. Чалавек невысокага росту з жывымi вачамi. Як заѓсёды паводзiць сябе, ветлiва цiсне рукi, але вiдаць, што мiнiстры перад iм адчуваюць трапятанне.
  Паседжанне адкрылася, i прэм'ер вялiкай дзяржавы вымавiѓ, нягучным мяккiм голасам:
  - Сёння мы абмяркуем сiтуацыю ѓ так званай зоне цудаѓ. Турбота выклiкае тое, што зона хоць павольна, але расце.
  А таксама той факт, што там знайшлi прытулак многiя тэрарысты. У прыватнасцi Чорны Султан.
  Хто хаваецца пад гэтым iмем невядома, у нас няма нiводнай фатаграфii яго фiзiяномii. Толькi бясформенны балахон i маска.
  Апошнiм часам ягоныя паплечнiкi ѓчынiлi шэсьць тэрактаѓ. Прычым, як правiла, супраць высокапастаѓленых дзяржаѓных чыноѓнiкаѓ, не шкадуючы i мiрных жыхароѓ.
  Нават мне яны даслалi чорную пазнаку!
  Словы ѓзяѓ дырэктар ФСБ. Ён увесь спацеѓ ад напружання, укормлены твар пачырванеѓ, голас дрыжаѓ:
  - Прапаную прызначыць за галаву чорнага султана ѓзнагароду ѓ дзесяць мiльёнаѓ еѓра. А таксама паслаць у зону спецгрупы "Альфа" i "Вымпел".
  Хай дастануць султана жывога цi мёртвага...
  Прэм'ер паправiѓ, зрабiѓшы нецярплiвы жэст далонню:
  - Лепш за жывога! Паколькi мы не ведаем што за асоба, тэрарысты заѓсёды могуць аб'явiць яго ѓваскрослым.
  Кiраѓнiк ФСБ па тэатральным (трэба паказаць стараннасць) павысiѓ голас:
  - Ды будзе так! А зараз разгледзiм дадзеныя па эканамiчных злачынствах.
  Зульфii гэта было ѓжо не цiкава. Яна апошнi раз прачытала малiтву, звяртаючыся да Алаха, затым дрыготкiмi рукамi павярнула шасцiгранны камень Тытра.
  Яго ѓласцiвасцю было ѓ тысячаразовае павелiчэнне моцы зарада.
  Звышяркая нiбы ад атамнага выбуху ѓспышка, ахапiла ѓвесь будынак i праз iмгненне на месцы ѓрадавага корпуса, з'явiѓся страшны ядзерны грыб.
  Адначасова ѓ Крамлi раздаѓся званок. Адваротны, каравы галасок вымавiѓ:
  - Перадайце прывiтанне прэзiдэнту ад чорнага султана. Я даю вам роѓна пятнаццаць дзён на тое, каб вы цалкам вывелi ѓсе войскi з паѓночнага Каѓказа i спынiлi падтрымку амерыканцаѓ у Аѓганiстане.
  Калi праз пятнаццаць сутак нашы патрабаваннi не будуць выкананы, прэзiдэнт адправiцца ѓслед за прэм'ерам.
  Праз палову гадзiны гэтае паведамленне абляцела ѓвесь свет, выклiкаючы розныя пачуццi ад спагады да злараднасцi.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Рабынi кахання
  Настаѓнiца, якая вярнулася з адпачынку, выяѓляе ѓ сваёй кватэры труп голай дзяѓчыны, а ранiцай саму настаѓнiцу знаходзяць мёртвай пад вокнамi яе дома. У таямнiчай незнаёмцы апазнаюць амерыканскую порнаактрысу. Апынулася, апошняя здымка нябожчыцы была ѓ Расii з дзяѓчынай, якую заспелi з нажом у руках на месцы забойства iх рэжысёра. Але на нажы выяѓлены адбiткi пальцаѓ i няѓлоѓнага тульскага маньяка.
  
  Лiха закручаны дэтэктыѓны сюжэт пераплятаецца з ашаламляльнымi гiсторыямi шокавага i забароненага кахання гераiнь. Настаѓнiцы, якая сустракаецца з вучнем, рабынi БДСМ, якая iмкнецца дагаджаць свайму гаспадару, сяброѓкi серыйнага забойцы, гатовай дзеля каханага ѓзяць на сябе яго вiну.
  
  Увага! Строга 18! Гiсторыi кахання апiсаны лiмiтава адкрыта, прысутнiчаюць сэксуальныя сцэны.
  
  Праду пастараюся выкладваць кожны дзень, а кнiгу скончыць у канцы лiстапада. Каб быць у курсе, калi ласка, дадайце кнiгу да запамiнаѓ.
  
  
  Мы будзем папярэджваць аб непажаданых раздзелах i эпiзодах тых, хто хоча сачыць за дэтэктыѓным сюжэтам, але не любiць нетрадыцыйны сэкс i жорсткiя сцэны
  
  , спецыяльна будзем вылучаць непажаданыя раздзелы i эпiзоды. Кiраѓнiкi будуць вылучацца так: ПНР (я кiраѓнiк, цалкам, не рэкамендавана). Эпiзоды так: .НР (-я кiраѓнiк, не рэкамендуемы эпiзод).
  
  Увазе чытачоѓ ЛН! Прода будзе выкладвацца па меры гатоѓнасцi. Пастараюся кожны дзень. плануецца разы на тыдзень
  
  Каб быць у курсе ѓсiх змен, калi ласка, дадайце кнiгу да запамiнаѓ рэкамендуем нацiснуць "адсочваць аѓтара"
  
  
  Цi ведаеце вы пра шокавае i забароненае каханне i яго наступствы? Пра тое, як можа кахаць вядомая порнаактрыса, пра што думае настаѓнiца, якая сустракаецца са сваiм вучнем, на што гатова пайсцi дзеля каханага сяброѓка серыйнага забойцы.
  
  нестандартныя гiсторыi кахання з залежнасцю, псiхалагiчнае i сэксуальнае рабства са здымкамi гераiнь у жорсткiм БДСМ, апiсанне такiх сэксуальных сцэн, пра якiя шмат хто не ведае, плюс цiкавы дэтэктыѓны сюжэт павiнны прыцягнуць чытачоѓ сваёй арыгiнальнасцю.
  
  
  Было прыбраць
  Настаѓнiца, якая вярнулася з адпачынку, выяѓляе ѓ сваёй кватэры труп голай дзяѓчыны, а ранiцай саму настаѓнiцу знаходзяць мёртвай пад вокнамi дома. Падазраюць яе маладзенькага палюбоѓнiка, але ѓсё аказваецца значна складаней! У таямнiчай незнаёмцы апазнаюць амерыканскую порнаактрысу, Аказваецца, апошняя здымка нябожчыцы была ѓ Расii з дзяѓчынай, якую заспелi на месцы забойства iх рэжысёра з нажом, на якiм знайшлi адбiткi пальцаѓ няѓлоѓнага тульскага маньяка.
  
  
  
  Увага! Строга +. У тэксце прысутнiчаюць адкрытыя сцэны, у тым лiку жорсткага сэксу i нетрадыцыйнага кахання. Некаторыя героi маюць сваiх рэальных прататыпаѓ.
  
  Для тых, хто хоча сачыць за сюжэтам, але не любiць нетрадыцыйны сэкс, буду папярэджваць аб непажаданых раздзелах i эпiзодах.
  
  
  Увага! Строга +! Не рэкамендуецца асобам са слабой псiхiкай. У тэксце прысутнiчаюць адкрытыя сцэны, у тым лiку жорсткага сэксу i нетрадыцыйнага кахання. Многiя героi маюць сваiх рэальных прататыпаѓ.
  
  Для тых, хто хоча сачыць за дэтэктыѓным сюжэтам, але не любiць нетрадыцыйны сэкс i жорсткiя сцэны, спецыяльна будзем вылучаць непажаданыя раздзелы i эпiзоды. Кiраѓнiкi будуць вылучацца так: ПНР (я кiраѓнiк, цалкам, не рэкамендавана). Эпiзоды так: .НР (-я кiраѓнiк, не рэкамендуемы эпiзод).
  
  Увазе чытачоѓ ЛН! Прода плануецца разы на тыдзень. Аднак пры слабой чытацкай цiкавасцi тэкст перастане выкладвацца на сайце. Каб быць у курсе ѓсiх змен, рэкамендуем нацiснуць "адсочваць аѓтара". На iншых рэсурсах поѓнасцю выкладваць раман не плануем!
  
  
  Настаѓнiца, якая вярнулася з адпачынку, выяѓляе ѓ сваёй кватэры труп голай дзяѓчыны, а ранiцай саму настаѓнiцу знаходзяць мёртвай пад вокнамi дома. Падазраюць яе маладзенькага палюбоѓнiка, але ѓсё аказваецца значна складаней!
  У таямнiчай незнаёмцы апазнаюць амерыканскую порнаактрысу. Толькi дзякуючы iнтуiцыi i азарэнням таленавiтага шпiка Васiля Красiна атрымоѓваецца разблытаць загадкавы клубок.
  
  Увага! Строга +! У тэксце будзе некалькi шчымяць душу гiсторый кахання, але прысутнiчаюць i адкрытыя сцэны.
  
  
  М
  Ana Cherie
  https://litnet.com/ru/ana-cherie
  
  РАБЫНI КАХАННЯ
  (2-я кнiга цыкла "ШОКАВАЯ КАХАННЕ". Першую кнiгу "ПРЫГАВОРНАЯ ДА СМЕРЦI" можна прачытаць на сайце "Прывiдныя светы")
  
  Кiраѓнiк 1.
  Настаѓнiца фiзiкi Марыя Новiкава пасля паездкi на мора вярнулася дадому. У прадчуваннi адпачынку пасля бяссоннай цяжкай ночы яна паднялася па лесвiцы, дастала ключы. Цяпер можна будзе прыняць душ, абавязкова паспаць з дарогi. А потым яна патэлефануе Паѓлушы. Iх чакае доѓгачаканая сустрэча: лёгкая вячэра, прыглушаная музыка, мяккая пасцеля...
  Дзверы ѓ кватэру адчынiлiся не адразу. Спачатку ключ заядаѓ, нiбы замак быѓ не спраѓны. Гэта насцярожыла Марыю, але яна адагнала дрэнныя думкi прэч i ѓвайшла ѓ пярэднi пакой.
  Раптам раптоѓны страх ахапiѓ яе. Настаѓнiца паставiла рэчы на падлогу i спынiлася ѓ нерашучасцi. Што не так? Дзверы ѓ пакой прыадчынены! I нейкi слабы чужы пах, ледзь улоѓны, у той жа час нечым знаёмы. Але пах не яе кватэры!
  У моцным хваляваннi Марыя зазiрнула ѓ пакой. Рэчы, здаецца, на месцах, прыкмет абрабавання няма. Але покрыва на ложку... Яно звiсае да самай падлогi! Яна яго так не пакiдала! Можа, Паѓлуша заходзiѓ? Так, мусiць, ён.
  Жанчына наблiзiлася да ложка, адхапiла покрыва i ... ѓскрыкнула ѓ жаху, убачыѓшы босыя жаночыя ногi! Марыя iнстынктыѓна зацiснула рот рукой, каб заглушыць крык, рэзка адскочыла назад i ѓперлася ѓ сцяну. Скацiлася па сцяне, прысела на падлогу. Позiрк яе прайшоѓся па голых нагах, яна выразна бачыла пад ложкам аголенае нежывое жаночае цела.
  Ледзь стрымлiваючы ванiтавы пазыѓ, Марыя ѓскочыла на ногi i кiнулася ѓ туалетны пакой. Нагнулася над унiтазам, яе званiтавала некалькi разоѓ. Спазмы здушвалi горла, а галаву свiдравала толькi адна думка: у яе ѓ кватэры труп!
  Настаѓнiца схапiла мабiльны тэлефон, выскачыла на лесвiцу, прысела на прыступку. Яна цяжка дыхала, адчуваючы шалёны рытм свайго сэрца. Пальцы дрыжалi дробным дрыготкам, Марыя з цяжкасцю набрала дзве лiчбы "02".
  У палiцыi доѓга не здымалi трубку, нiбы чакалi, што той, хто тэлефануе, перадумае i пакiне iх у спакоi. Нарэшце на тым канцы провада адказалi няветлiва:
  - Дваццаць пяты аддзел палiцыi. Дзяжурны Неялаѓ. Слухаю вас.
  Няѓпэѓнена, дрыготкiм голасам, злёгку заiкаючыся ад хвалявання, Марыя вымавiла:
  - У мяне ѓ да-да-варцiры... да-здаецца... т-труп!
  У адказ рушыла ѓслед халоднае:
  - Вы што, дама, п'яная? Якi труп? Кажыце нармальна i выразна.
  Марыя прастагнала:
  - Не, не, я не п'яная! У мяне ѓ кватэры мёртвая жанчына!
  - А чаму яна мёртвая? - пацiкавiѓся палiцэйскi.
  - Не ведаю! Слова гонару - не ведаю! Я прыехала з водпуску, а яна пад ложкам мёртвая! I голая!!!
  - Яшчэ i голая? - Зноѓ спытаѓ цiкаѓны Неелов. - Як жа яна трапiла да вас пад ложак?
  - Ды адкуль жа я ведаю?! - зноѓ пракрычала ѓсхваляваная Марыя, - прыязджайце хутчэй!
  - Гаварыце адрас...
  Марыя не вырашылася ѓвайсцi ѓ сваю кватэру. Яна так i сядзела на лесвiцы, спрабавала зразумець, што за жанчына пад ложкам, чаму яна мёртвая i як патрапiла да яе дадому. Настаѓнiца была ѓ роспачы: яна не ведала адказы на гэтыя пытаннi. Нават не магла нiчога ѓявiць.
  Палiцыя зьявiлася нечакана. Нейкi афiцэр i з iм два чалавекi ѓ цывiльным. Увайшлi ѓ кватэру. Афiцэр i паѓнаваты супрацоѓнiк адразу прайшлi ѓ пакой, а малады мужчына прапанаваѓ Марыi пачакаць на кухнi, пасля чаго сам далучыѓся да калег.
  Жанчына не ведала, што рабiлася ѓ пакоi яе аднапакаёвай кватэры. Хутчэй за ѓсё, фатаграфавалi нябожчыцу, здымалi адбiткi пальцаѓ, шукалi сляды. Усё як належыць па законе. Настаѓнiца бачыла падобнае ѓ дэтэктыѓных фiльмах. Цяпер такое ѓ яе дома...
  Неѓзабаве падышоѓ малады супрацоѓнiк, каб апытаць Марыю. Спачатку задаѓ фармальныя пытаннi аб прозвiшчы Марыi, яе ѓзросце, спытаѓ, як быѓ знойдзены труп. Настаѓнiца адказвала лаканiчна, часам усхлiпвала.
  - Я толькi прыляцела з мора, - растлумачыла Марыя, якая сядзела на крэсле за кухонным сталом i дрыготкiмi рукамi нервова перабiрала валасы. - Розуму не прыкладу, як труп мог апынуцца ѓ кватэры.
  Мужчына пацiкавiѓся:
  - Хто-небудзь можа пацвердзiць, што вы адсутнiчалi ѓ горадзе?
  Настаѓнiца тут жа кiѓнула i ѓпэѓнена вымавiла:
  - Гэта могуць пацвердзiць шмат людзей, сярод iх мая сяброѓка, мы з ёй толькi ранiцай прыляцелi на самалёце, у яе мамы здарыѓся iнсульт. З-за гэтага мы раней часу вярнулiся з поѓдня.
  - У каго яшчэ былi ключы ад вашай кватэры?
  Марыя здрыганулася, адказала не адразу i няпэѓна:
  - Цi бачыце, я жанчына самотная, нiкога да сябе не запрашаю, ключы не раздаю.
  Палiцыянт падазрона паглядзеѓ на настаѓнiцу i сказаѓ:
  - Так?! Не было нi ѓ кога ключоѓ цi вы не хочаце казаць? Не хочаце - а прыйдзецца!
  - Спадзяюся, вы мяне не падазраяце? - спалохалася Марыя.
  Мужчына пацiснуѓ плячыма:
  - Кватэра-то ваша. Зараз скончым тут, праедзiце з намi ...
  - Навошта? - здзiвiлася настаѓнiца.
  - Пагутарыце са следчым, якi будзе весцi вашу справу.
  - Мая справа? А вы хто?
  - Я дазнаѓца. Не хвалюйцеся, думаю, надоѓга вас не затрымаюць, апытаюць i выпусцяць.
  З'явiѓся поѓны мужчына ѓ цывiльным.
  - Што я магу сказаць, Андрэйка? - звярнуѓся ён да дазнаѓцы. - Труп зусiм свежы, не астыѓ яшчэ канчаткова. Хутчэй за ѓсё, смерць наступiла сёння каля пяцi ранiцы. Странгуляцыйнай разоры на шыi няма, iншых прыкмет гвалтоѓнай смерцi я тое ж не ѓбачыѓ. Але на целе ёсць сiнякi рознай даѓнiны. Свежыя сiнякi на лабку i грудзi, застарэлыя на сцёгнах. Дама забаѓная. Стройная, рост каля ста васьмiдзесяцi, татуiроѓка на лабку ѓ выглядзе ружы памерам каля сямi сантыметраѓ. Верагодна, прастытутка. Накiроѓвайце да нас у бюро, выкрыццё пакажа, што i як.
  - Што ж, давядзецца прайсцiся па суседзях, - задуменна вымавiѓ Андрэй. I тут жа звярнуѓся да настаѓнiцы:
  - Калi ѓсё скончаць, вы кватэру агледзiце, можа быць, якiя-небудзь рэчы нябожчыцы выявяцца.
  Не, нiякiх рэчаѓ, нiчога старонняга Марыя ѓ сябе дома не знайшла. Труп незнаёмкi павезлi на спецыяльнай машыне, а настаѓнiцы прыйшлося ѓзяць дакументы i праехаць з афiцэрам палiцыi. Да таго часу супрацоѓнiкi ѓ цывiльным ужо з'ехалi.
  У машыне палiцыянт маѓчаѓ, Марыя нервова разважала. Каму яна так дапячыла? Чаму менавiта ёй падкiнулi труп дзяѓчыны? I хто? Больш за ѓсё жанчыну хвалявала пытанне дазнаѓцы аб ключах ад яе кватэры. Яны былi ѓ Паѓлiка. Але ён такi малады! Толькi шаснаццаць у вераснi споѓнiцца.
  Калi б Паѓлуша старэйшы, можна было б распiсацца, нарадзiць ад яго дзiця. Марыя хацела мець дзяцей. Апошнiм часам яна вельмi хацела выйсцi замуж, яе мучыла жаночая адзiнота. I яна была рада таму, што ѓ яе жыццi з'явiѓся Паѓлiк. Хто добра ведае душу жанчыны, не асудзiць яе за каханне. Яна - штука складаная, непрадказальная, часам забароненая. Не ведаеш, калi наляцiць, з кiм павязе...
  Марыя ѓспомнiла першыя абдымкi з Паѓлушам, iх нясмелыя пацалункi. Як бiлася тады яе сэрца ад страсцi! Хоць яна ѓ два разы старэйшая за хлопца. I як пакутлiва жанчыне кахаць, калi над ёй вiсiць артыкул крымiнальнага кодэкса. Даводзiцца хаваць сваё каханне ад усiх цiкаѓных вачэй, нельга падзялiцца нават з лепшай сяброѓкай. А што яна, уласна, дрэннага робiць? Паѓлiк сам хацеѓ гэтай блiзкасцi! Няѓжо жанчыну варта саджаць за каханне, якое яна дорыць падлетку? За ѓзаемнае светлае каханне. Цi справядлiва гэта? Марыя лiчыла, што не...
  
  
  ГЛАВА 2.
  Марыя Аляксандраѓна Новiкава сядзела ѓ калiдоры следчага камiтэта, зрэдку глядзела ѓ акно: высокi плот i калючы дрот толькi пагаршалi яе страх. Настаѓнiца нервавалася, ёй загадалi пачакаць, але прайшло ѓжо больш за паѓгадзiны, а пра жанчыну нiбы забылiся.
  Нечакана дзверы расчынiлiся, следчы кiѓнуѓ Марыi, запрашаючы зайсцi ѓ кабiнет.
  - Васiль Красiн, - назваѓся мужчына, - дайце, калi ласка, пашпарт.
  За сталом у куце пакоя знаходзiѓся яшчэ адзiн чалавек у такiм жа, як у Васiля, цёмным гарнiтуры.
  Красiн паглядзеѓ пашпарт, адклаѓ яго ѓ бок i сказаѓ:
  - Ну, расказвайце, хто тая жанчына i як труп патрапiѓ у вашу кватэру.
  - Не ведаю я! Слова гонару, не ведаю! - узмалiлася настаѓнiца. - Дазнаѓца ѓжо пытаѓся.
  - Пытаѓся ... Суцэльная загадка, - скептычна вымавiѓ Красiн i ѓважлiва паглядзеѓ у вочы жанчыне. - Бачу ж, падманваеце.
  - Пасадзi ты яе ѓ малпнiк! - нечакана прагучаѓ голас другога супрацоѓнiка. - Пасядзiць пару дзён, адразу ѓсё ѓспомнiць.
  - Будзеце маѓчаць, давядзецца ѓзяць вас пад варту! - пацвердзiѓ Красiн.
  Аднак Марыя iнтуiтыѓна адчула, што яе проста запалохваюць. А ёй няма чаго баяцца! У яе ёсць усе доказы сваёй невiнаватасцi. Настаѓнiца спакойна адказала манатонным голасам:
  - Часам пасядзець у турме карысна. Гэта надае мудрасцi. Але мне сапраѓды няма чаго вам сказаць. Вось у мяне i бiлет ёсць, я толькi ранiцай прыляцела.
  Красiн звярнуѓся да калегi:
  - Апытанне суседзяѓ што-небудзь даѓ?
  - Як звычайна: нiчога не бачылi, нiчога не чулi. Толькi суседка па лесвiчнай пляцоѓцы расказала, што бачыла, як гэтая фiфачка выходзiла з кватэры ѓ абдымку з маладзенькiм хлопцам. I гэты хлопец нядаѓна прыходзiѓ да яе дадому ѓ яе адсутнасць i адчыняѓ дзверы ключом.
  - Ну, што скажыце? - спытаѓ Красiн i зноѓ зiрнуѓ на Марыю.
  - Дык гэтая суседка - пляткарыца, ёй верыць нельга, - пачала апраѓдвацца жанчына i звярнулася да памагатага следчага:
  - Бабка Марфа настукала, так?
  Памочнiк не адказаѓ, а Красiн спытаѓ:
  - Як прозвiшча хлопца?
  - Гэта мой вучань. Я яго па фiзiцы падцягваю.
  - Улетку на канiкулах? - не паверыѓ Красiн. - Кажаце iмя, прозвiшча i яго адрас.
  - Дык Паѓлiк Рыбачэнка яго завуць, - Марыi давялося прызнацца. - Жыве ѓ бацькоѓ на вулiцы Савушкiна.
  Красiн запiсаѓ сабе ѓ блакнот i зноѓ спытаѓ:
  - Павел - хто ён такi?
  Марыя праз сiлу ѓсмiхнулася:
  - Ён яшчэ дзiця. Я ягоная школьная настаѓнiца! Вы ж не будзеце падазраваць у злачынстве хлапчука?!
  Следчы адказаѓ пытаннем на пытанне:
  - Значыць, у яго ёсць ключы ад вашай кватэры?
  Марыя развяла рукамi:
  - Ну i што? Вы ж не думаеце, што гэта ён падкiнуѓ труп...
  - Як ведаць, як ведаць! Падлеткi бываюць часам такiя жорсткiя! - задуменна вымавiѓ Красiн.
  - Павел - выдатны хлапчук, спартсмен, ён мухi не пакрыѓдзiць! - Пачала абараняць вучня Марыя.
  - Калi вы апошнi раз бачылiся з iм? - Спытаѓ Красiн.
  - У пачатку жнiѓня. Паѓлiк праводзiѓ мяне на цягнiк. Гэта было... сёмага чысла. Ён проста дапамагаѓ мне рэчы несцi.
  Красiн задаѓ яшчэ некалькi пытанняѓ. Спытаѓ, з кiм сябруе Павел, цi не было чагосьцi падазронага ѓ яго паводзiнах, цi не праяѓляе жорсткасцi да жывёл. Марыя адказвала, што нi разу не бачыла, каб Паѓлiк дрэнна абыходзiѓся з жывёламi. А вось пастаяць за сябе хлопчык умеѓ, займаѓся адзiнаборствамi i хакеем.
  Раптам Васiль Красiн задаѓ нечаканае пытанне:
  - У вас з iм быѓ сэкс?
  Марыя здрыганулася i нясмела, няѓпэѓнена адказала:
  - З Паѓлiкам? Не... Ён яшчэ дзiця...
  Красiн уважлiва назiраѓ за рэакцыяй жанчыны. Марыя нават збялела ад такога пытання, апусцiла позiрк, закруцiлася на крэсле, рукi сашчапiла ѓ замак.
  - Да ну? - спытаѓ следчы. - Нешта мне не верыцца! Будзьце са мной шчырыя. Вы разумееце, што вам могуць даць прыстойны тэрмiн за сувязь з непаѓналетнiм?
  Марыя падняла на мужчыну вочы i з уздыхам адказала дрыготкiм голасам:
  - Мне няма за што даваць тэрмiн...
  Васiль усмiхнуѓся i вымавiѓ:
  - А мы пацана дапытаем! Ён нам усё раскажа.
  Марыя зноѓ здрыганулася i адказала з надрывам:
  - Хлапчукi так любяць складаць i перабольшваць. Але я ѓпэѓнена, што ён вам не скажа нiчога ганебнага мяне.
  Следчы ѓсмiхнуѓся i строга вымавiѓ:
  - Мы можам затрымаць вас i адправiць у суд, каб зацвердзiлi арышт на два месяцы. Так што не спакушайце лёс. Кажаце нумар тэлефона.
  - Чый? Мой?
  - Давайце абодва: ваш i Рыбачэнка.
  - I Паѓлiка? Ну не ведаю...
  - Не ведаеце, сказаць цi не? Можа, мне ѓ вас у смартфоне паглядзець?
  - Я скажу, - кiѓнула Марыя i прадыктавала тэлефоны.
  Следчы дастаѓ з папкi фатаграфiю нябожчыцы, паклаѓ перад Марыяй i сказаѓ:
  - Уважлiва паглядзiце яшчэ раз, можа, вы яе дзе-небудзь бачылi раней.
  Марыi было цяжка глядзець на цела той, якая аказалася мёртвай у яе кватэры. Але гэта прыйшлося зрабiць, настаѓнiца прымусiла сябе зiрнуць на фота. Прыгожае, але знявечанае смерцю твар. Не, яна нiчога не ведае пра яе, упершыню ѓбачыла дзяѓчыну ѓ сябе пад ложкам.
  Красiн зiрнуѓ на гадзiннiк i сказаѓ:
  - Аднак! Час сканчаць. Трэба толькi адпячаткi пальцаѓ яшчэ зняць i падпiску аформiць. Добра, пакуль адпусцiм вас дадому пад падпiску аб нявыездзе.
  Неѓзабаве Марыя выйшла з будынка следчага камiтэта, дастала выдадзеную ёй паперу, паглядзела на друк, убачыла подпiс намеснiка пракурора горада. Схавала паперу ѓ кiшэню, цяжка ѓздыхнула i пачала думаць пра Паѓлiка. Яна так хацела парадаваць каханага датэрмiновым нечаканым прыездам. Ён моцна перажываѓ, што давядзецца расстацца на цэлых тры тыднi. Вось прыехала раней, парадавала хлопца...
  Няѓжо Паѓлуша прывёѓ прастытутку ѓ яе адсутнасць? А адзенне дзяѓчыны куды спраѓ? Панёс з сабой? Эх, Паѓлiк. Паѓлiк...
  Блiн, трэба яму патэлефанаваць! Як адразу не здагадалася?!
  Марыя нацiснула кнопку ѓ смартфоне з iмем каханага. Чужы голас паведамiѓ: "Тэлефон адключаны або знаходзiцца па-за зонай дзеяння сеткi".
  
  
  Кiраѓнiк 3.
  Гарыныч адчынiѓ дзверы кватэры, упусцiѓ дзяѓчыну i яе спадарожнiка, зайшоѓ сам, уключыѓ святло i сказаѓ:
  - Сцiплы тут у нас для такiх дарагiх гасцей.
  - Нiчога, да ранiцы як-небудзь пратрымаемся, - сказаѓ высокi шыракаплечы мужчына, гадоѓ трыццацi, - давай перакусiм з дарогi i ѓ спальню. Я па Люсiным целе засумаваѓ. Пакажам табе сапраѓднае каханне!
  Дзяѓчына ѓсмiхнулася i ласкава паглядзела ѓ вочы спадарожнiка. Яны прайшлi на кухню, Гарыныч паставiѓ iмбрычак i пачаѓ рабiць бутэрброды, крадком пазiраючы на дзяѓчыну. Падабалася яна яму! Стройная, блакiтнавокая пышнагрудая бландынка амаль усю цяжкую дарогу з поѓдня ѓ жыгуленцы маѓчала, не прасiла спынiць машыну або купiць ёй што-небудзь, не выяѓляла нiякай незадаволенасцi, не папракала за нязручнасць. Гарыныч не любiѓ балбатлiвых i капрызных жанчын.
  - Своечасова мы з Утрыша звалiлi, - сказаѓ ён, адчыняючы бутэльку пiва. - Там зараз шмон. Надзьку забралi. Чаго яна рэжысёра нажом пырнула?
  - Дурнiца! Балюча было, не можаш цярпець, сказала б Ачынцаву, здымку б спынiлi.
  - Так яна яго пасля здымкi пырнула.
  - Цярпела. А потым дала волю эмоцыям. Ачынцаѓ сам вiнаваты - нельга так над дзяѓчынкамi здзекаваѓся! Бач, катаванне прыдумаѓ. Да мурашнiка iх прывалаклi, шлангi празрыстыя ѓ похвы ѓставiлi i здымалi буйным планам, як мурашкi туды...
  - Так, Саша, гэта бляха, - пагадзiѓся Гарыныч.
  - Мая нiчога, цярплiвая, а Надзька - дурнiца, - сказаѓ Саша i звярнуѓся да спадарожнiцы:
  - Як у цябе там унутры - не балiць?
  - Усё добра, любы, - адказала дзяѓчына з лёгкай усмешкай.
  - Добра, паглядзiм.
  Яны перакусiлi i прайшлi ѓ спальню.
  - Ты не супраць таго, каб Люся распранулася? - спытаѓ у Гарыныча Саша. - Мне падабаецца, калi яна голай танчыць. Гэта так эратычна! - Мы там у нас дома зусiм без адзення ходзiм.
  - Я люблю стрыптыз! Шкада толькi, што музыкi няма, - адказаѓ Гарыныч. - Ды i позна ѓжо, суседзi могуць пачуць.
  - Нiчога, я зараз з тэлефона цiхенька музыку ѓключу, - сказаѓ Аляксандр.
  Ён падабраѓ нейкую бальную мелодыю, дзяѓчына распусцiла валасы, якiя спадалi крыху нiжэй плячэй, некалькi разоѓ энергiчна трасянула галавой i стала павольна, прагiнаючыся i прытанцоѓваючы, вызваляцца ад сукенкi. Станiка на Люсi не было. Пацiху сцягваючы сукенку, яна кружылася ѓ танцы, то выпiнаючы свае прыгожыя грудзi, то, прагнуѓшыся, паказваючы попу.
  Затым стрыптызёрша села на шпагат, але тут жа энергiчна ѓскочыла на ногi, сцягнула свае трусiкi, крыху пакруцiла iх у руках i кiнула ѓ напрамку Гарыныча, якi сядзеѓ у крэсле. Ён убачыѓ татуiроѓку на лабку дзяѓчыны i ѓзбудзiла яшчэ больш.
  Застаѓшыся голай, Люся паляпала сябе па ягадзiцах, рассунула iх рукамi, на насочках адышла да дзвярэй. Там апусцiлася на каленi, прагнулася так, што зад апынуѓся прыкметна вышэй галавы, разгарнулася i спружыняючымi рухамi, злёгку згiнаючы i разгiнаючы рукi ѓ локцях, папаѓзла да Аляксандра, ткнулася вуснамi ѓ шырынку яго джынсаѓ, затым высунула мову, патрэсла iм i, усмiхнуся раз лiзнула штаны Сашы. Ён расшпiлiѓ шырынку, вызвалiѓ свой злёгку эрэгiраваць член.
  Дзяѓчына зноѓ усмiхнулася кончыкамi вуснаѓ, прыняла годнасць партнёра ѓ рот i стала лашчыць, iмкнучыся давесцi да патрэбнай кандыцыi. Затым цалкам заглынала ѓжо узбуджаны, уражлiвых памераѓ член мужчыны, на некалькi секунд прытулiлася тварам да Лабко партнёра i замерла. Пасля чаго адхiснулася, але не выпусцiла член з рота, а злёгку пасмактаць яго галоѓку, зрабiла некалькi мiнэтных рухаѓ, зноѓ прыняла член мужчыны ѓ рот i замерла секунд на дзесяць, адсаплася i працягнула свае характэрныя руху.
  - Не спяшайся, - скамандаваѓ Саша.
  Дзяѓчына павярнулася да яго бокам так, што Гарынавiчу стала вiдаць, як член прыяцеля упёрся ѓ губу Люсi.
  Аляксандр лёгенька паляпаѓ сяброѓку па шчацэ, але затым адхiлiѓся ад дзяѓчыны, вызвалiѓ свой член i махнуѓ ёй рукой.
  Люся разгарнулася, адпаѓзла на пару крокаѓ, зноѓ прагнулася так, што сталi добра бачныя яе палавыя органы, i стала дрыгаць сваiмi ягадзiцамi.
  - Класна! - прашаптаѓ Гарыныч.
  - Мы i не такое можам! - сказаѓ Аляксандр. - Стрэйк на члене бачыѓ?
  Гарыныч нават не ведаѓ, што гэта такое.
  А дзяѓчына зрабiла гурток на карачкi па пакоi, прызыѓна вiляючы попай, затым апусцiлася на локцi i падпаѓзла да палюбоѓнiка.
  На гэты раз яна расшпiлiла зашпiлькi на яго сандалях i зубамi стала акуратна сцягваць з Аляксандра шкарпэткi.
  - Добрая дзяѓчынка! - пахвалiѓ ён.
  - Ай лаѓ ю! - скончыѓшы са шкарпэткамi, адказала Люся. Яна пацалавала спачатку адну, потым iншую ступню сябра i язычком стала лашчыць пальцы яго ногi, аблiзваючы iх i запiхваючы вiльготны мову памiж пальцаѓ.
  - Сасi! - Скамандаваѓ Саша.
  Дзяѓчына ѓзяла чатыры пальцы нагi палюбоѓнiка ѓ свой рот.
  - Глыбей, - загадаѓ Аляксандр.
  Люся села на попу, пальцам рукi адцягнула сабе шчаку, уцiснула ѓ рот i вялiкi палец ногi партнёра, пастаралася як мага глыбей захапiць ступню.
  - Разумнiчка, - пахвалiѓ Аляксандр. - Выпрастаѓся, дай палашчыць цябе.
  Не выпускаючы нагу з рота, дзяѓчына прыѓзнялася i выгнулася ѓ напрамку палюбоѓнiка. Ён вольнай нагой стаѓ гладзiць яе па пiську i Лабко.
  - Ложак нiзкая, - сказаѓ Саша, - няёмка цягнуцца.
  Дзяѓчына падалася наперад, шырэй развяла ногi. Аляксандр пальцамi ступнi пагладзiѓ сяброѓку па жываце, затым нацiснуѓ на адну грудзi, iншую, павольна правёѓ ад кропкi памiж грудзей праз пупок ѓ самы нiз жывата.
  Люся адной рукой па-ранейшаму прытрымлiвала правую ступню Аляксандра ѓ роце, другой ѓзяла пальцы яго левай нагi i ѓставiла сабе ѓ похву.
  - Малайчына, - зноѓ пахвалiѓ Саша. - Ведаеш, як я люблю.
  Дзяѓчына зрабiла энергiчны рух тазам, iмкнучыся глыбей увагнаць пальцы палюбоѓнiка ѓ цела. Але ѓскрыкнула i адсунулася. На твары яе адбiлася грымаса болю.
  - Пасля катаванняѓ Ачынцава нешта не так? - спытаѓ Аляксандр. - Моцна балюча?
  - Цярплiва, любы, - адказала дзяѓчына.
  - Ты проста так крычаць не будзеш, - сказаѓ Саша i раптам звярнуѓся да Гарынавiча:
  - Хочаш паглядзець, што ѓ яе ѓнутры?
  - Гэта як? - задаѓ дурное пытанне Гарыныч.
  - А-а-а! У мяне ёсць прынада. Заадно i генiтальны агляд правядзём. Люсенька, прынясi ѓ мяне там, у партфелi, сама ведаеш што.
  Голая дзяѓчына выслiзнула ѓ пярэднi пакой i неѓзабаве з'явiлася з лiхтарыкам, нейкiм цюбiкам i празрыстай круглай шклянкай у руках. Зрэшты, Гарыныч убачыѓ, што шклянка аказалася без дна.
  Аляксандр вызвалiѓ ложак. Дзяѓчына села на яго месца, павярнулася ѓ напрамку Гарыныча i шырока рассунула сагнутыя ѓ каленях ногi. Саша апусцiѓся каля яе так, каб Гарынычу было ѓсё вiдаць, энергiчна пастукаѓ далонькай па выгаленым Лабко сяброѓкi, затым правёѓ пальцамi па пiську, лёгенька памасiраваць клiтар дзяѓчыны, паторгаѓ за губкi i рассунуѓ iх, паказваючы ѓваход ва ѓлонне прыгажунi. Пасля чаго прыѓзняѓся, даѓ дзяѓчыне аблiзаць i пасмактаць пальцы сваёй рукi.
  Гарыныч назiраѓ за палюбоѓнiкамi ѓ сладастрасным чаканнi працягу. I яна рушыла ѓслед! Аляксандр увёѓ пару пальцаѓ Люсi ѓ похве i стаѓ рабiць iнтэнсiѓныя дрыгацельнага руху.
  Дзяѓчына нягучна застагнала.
  - Глядзi, не нарабi яму ложак, - усмiхнуѓся Аляксандр, выцягнуѓ свае пальцы i зноѓ даѓ iх сяброѓцы аблiзаць i пасмактаць.
  Затым узяѓ шклянку, вышмараваѓ яго край без дна гелем з цюбiка i стаѓ акуратна ѓводзiць у цела дзяѓчыны.
  - Ай! - зноѓ нягучна ѓскрыкнула Люся.
  - Балiць? - Спытаѓ Саша. - Можа, болесуцiшальнае трэба?
  - Не, любы, усё нармальна. Цярплiва.
  Саша ѓставiѓ шклянку амаль цалкам у похву дзяѓчыне, загадаѓ прытрымлiваць яго пальцамi, а сам пасвяцiѓ унутр лiхтарыкам, уважлiва агледзеѓ i сказаѓ:
  - Усё нармальна! Запалення амаль няма. Вось толькi тут, у самым пачатку, след ад укусу застаѓся. Сэксам сёння зоймемся? Балюча не будзе?
  - Я пацярплю, любы! - пакорлiва адказала Люся.
  - Яна любiць трахацца, асаблiва са мной, - сказаѓ Саша Гарынычу. - Iдзi сюды, пакажу нешта цiкавае. I ручку дай.
  Гарыныч падскочыѓ да дзяѓчыны i ѓпiѓся вачыма ѓ шчылiнку выпнутай горкай у шклянцы маткавага зяпы.
  - Ну? Што ѓтаропiѓся? - Даволi спытаѓ Аляксандр. - Не бачыѓ яшчэ такога?
  - Я не гiнеколаг, - прамямлiѓ Гарыныч.
  - I я не, - сказаѓ Аляксандр. - Але сяброѓку сваю люблю...
  Ён даѓ Люсi аблiзаць указальны палец i ѓставiѓ яго падушачку праз шклянку ѓ шчылiнку зяпы дзяѓчыны. Пакруцiѓ там крыху, выцягнуѓ i зноѓ даѓ аблiзаць. Пасля чаго ѓзяѓ у Гарыныча ручку i ѓвагнаѓ яе ѓ маткавую зяпа амаль па крапежную клямар.
  - Трымай, - загадаѓ ён Люсi i зноѓ прапанаваѓ прыяцелю палюбавацца карцiнай.
  Дрыготкiмi рукамi узбуджаны Гарыныч дастаѓ свой смартфон i зрабiѓ некалькi здымкаѓ.
  - У цябе клiзма ѓ доме ёсць? - спытаѓ Аляксандр.
  - А клiзма табе навошта? - пацiкавiѓся Гарыныч.
  - Разумееш, я люблю анальныя гульнi. Каб не выпацкацца, гэтым лепш займацца пасля клiзмы.
  - А-а-а, - жадана вымавiѓ Гарыныч. - Не карыстаемся мы клiзмамi.
  - Добра, тады бутэльку з-пад пiва давай. Яна сама сабе ѓсё зробiць. Iдзi, Люсiчка, рыхтуйся. Пакажам чалавеку сапраѓдны сэкс!
  
  
  Кiраѓнiк 4.
  - Класная цёлка! - захоплена сказаѓ Гарыныч, калi дзяѓчына схавалася ѓ ваннай. - Мне б такую!
  - А то! - сказаѓ задаволены Аляксандр.
  - Дзе ты яе знайшоѓ? - спытаѓ Гарыныч.
  - Адбiѓ у свайго знаёмага, аднаго з лiдэраѓ iх абшчыны. Люся выхоѓвалася так, што найвышэйшай цнотай ёй забiвалi ѓ галаву iмкненне дагадзiць мужчыну.
  - Якая яна сэксуальная! Я такiх яшчэ не сустракаѓ.
  - Яна школу абаяння прайшла ѓ Агаё. Там iх паслухмянству i ѓсякiм эратычным штучкам навучалi.
  - Што за школа?
  - Сакрэтная. Дзяѓчынак рыхтуюць для забаѓкi элiты i здымак у порна. Люську туды па лiнii Муна прыбудавалi.
  - У порна яна часта здымаецца? - зноѓ спытаѓ Гарыныч.
  - Раней часта. Люся - жанчына прыгожая, попыт быѓ.
  - Цiкава было б паглядзець сцэны з яе ѓдзелам!
  - Ты ж казаѓ, што парнушку не глядзiш!
  - На Люсю б зiрнуѓ з задавальненнем.
  - Бачу, што ѓзбудзiла, калi назiраѓ за намi, - усмiхнуѓся Саша. - Так i зняѓ бы штаны, мы эрэгiраваных членаѓ пабачылi мноства.
  - Не раѓнуеш, калi глядзiш порна з яе ѓдзелам, як яна з iншымi мужыкамi...
  - Не ... Чаго раѓнаваць-то?
  - Разумею, да працы не раѓнуюць, - прымiрэнча сказаѓ Гарыныч.
  - А мы i свiнг дома, бывае, практыкуем. Прыяцель мой - Скот. У яго цялушка - адна з самых вядомых зорак порна. Роксi Рэй клiчуць. Не чуѓ? Ах, так, ты ж не глядзiш... Дык мы часам разам сустракаемся. Ведаѓ бы толькi, што з цялушкамi робiм! Спаборнiцтвы ѓсякiя ѓладкоѓваем, хто з iх далей з пiську мячык выкiне, хто на дилдо лепш скача або ѓ цела сабе больш тэнiсных шарыкаѓ запiхае. А на Каляды прыбралi сябровак страмчэй елак. На соску i памiж ног ланцужкоѓ з грузiкамi начапiлi, целы прысоскамi i прышчэпкамi з ёлачнымi шарамi багата размалявалi. А потым карысталi iх у такiм выглядзе па чарзе. Шароѓ пабiлi мноства, затое весела было.
  - Добра забаѓляецеся, - летуценна сказаѓ Гарыныч.
  - У цябе бялiзнавыя прышчэпкi ёсць? - спытаѓ Аляксандр.
  - Трэба ѓ мацi ѓ ваннай паглядзець. А навошта табе?
  - Разумееш, я люблю маркiтавацца, калi ѓ Люськi на сасках прышчэпкi боѓтаюцца, гэта мяне ѓзбуджае, - сказаѓ Саша, зноѓ паглядзеѓ на адтапыраныя штаны Гарыныча i спытаѓ:
  - Ты МЖМ практыкуеш?
  - Гэта як?
  - Ну, калi дзяѓчына з двума мужчынамi.
  - Не, ты што! Я толькi сам-насам магу i без сведкаѓ.
  - Ну i дарма. Тады я спачатку з Люськай разрадуся i спаць завалюся, а ты можаш потым з ёй пагутарыць.
  - Мы можам у тым пакоi! - узрадаваѓся Гарыныч. - У мяне там ложак ёсць!
  - Добра, пайду рукi памыю i Люську паспяшаю, - сказаѓ Аляксандр i выдалiѓся.
  Неѓзабаве ён вывеѓ з ваннага пакоя сваю сяброѓку. На прыгожых грудзях дзяѓчыны тырчалi бялiзнавыя прышчэпкi, прымацаваныя да соску. Вiляючай хадой, панадлiва калыхаючы сцёгнамi, дзяѓчына павольна прайшла мiма Гарыныча, якi пажыраѓ яе вачыма, прысела на ложак, зноѓ шырока расставiла ногi, але на гэты раз не стала згiнаць iх у каленях, а выцягнула, нiбы балерына ѓ расцяжцы, i падняла высока над галавой.
  Аляксандр падышоѓ да яе ѓшчыльную, сцягнуѓ з сябе джынсы з баязлiѓцамi. Дзяѓчына пры гэтым пакiвала прызыѓна ступнямi ног i выцягнула шкарпэткi. Але Саша не адразу прыступiѓ да ласкам. Ён раптам выцягнуѓ з джынсаѓ рамень i даволi моцна ѓдарыѓ iм сяброѓку па генiталiях.
  Люся ѓскрыкнула нягучна i сказала:
  - Сэнкай, сэр! Ай лаѓ ю!
  - Гавары па-руску! Мы ж у Расii, - сказаѓ Аляксандр i зноѓ ударыѓ дзяѓчыну рамянём.
  - Ты чаго? - спытаѓ узбуджаны Гарыныч.
  - Гэта для разагрэву, - адказаѓ Аляксандр. - Яна звыклая. Дома я ёй часам помпу стаѓлю.
  Аляксандр працягнуѓ дзяѓчыне руку. Яна, не апускаючы выцягнутых ног, зноѓ аблiзала пальцы палюбоѓнiка i ѓзяла руку ѓ рот.
  Праз хвiлiну Саша выцягнуѓ далонь з рота, паднёс яе да похвы сяброѓкi, сунуѓ туды адзiн палец, затым iншы, але мастурбаваць не стаѓ. Ён пацiху стаѓ уводзiць сваю далонь ва ѓлонне Люсi. Яна не пярэчыла, толькi злёгку стагнала.
  - Не балюча? - пацiкавiѓся Аляксандр.
  - Цярплiва, любы, - звыкла адказала дзяѓчына i закрыла вочы.
  Саша прыклаѓ намаганне, i ѓся яго далонь апынулася ѓ целе Люсi. Яна нягучна ѓскрыкнула зноѓ. Саша замёр на пару секунд, затым яшчэ крыху прасунуѓ руку ѓ цела сяброѓкi i стаѓ акуратна круцiць яе.
  У гэты момант назiралы за ѓсiмi манiпуляцыямi Гарыныч адчуѓ, што канчае: яго насеньне самаадвольна выплюхвалася вонкi, пэцкаючы трусы.
  А ноч толькi пачыналася!
  
  
  Раздзел 5.
  У кабiнеце следчага Марыя моцна нервавалася, але i на вулiцы яе хваляванне не праходзiла. Толькi зараз жанчыну больш турбавала не тое, як патрапiѓ у кватэру труп, а сiтуацыя з Паѓлушай. Цi не раскажа хлапчук пра iх грахоѓную сувязь? Чаму ягоны тэлефон не адказвае?
  Да дома трэба было праехаць пару прыпынкаѓ на метро. Як шмат у падземцы стала аховы! Цяпер гэта пачало раздражняць Марыю. Ёй здавалася, што яе вось-вось спыняць, надзенуць кайданкi i завядуць у турму. Потым будуць судзiць за спакушэнне непаѓналетняга.
  Але ахоѓнiкi не звярталi на Марыю ѓвагi. Настаѓнiца выйшла з метро i адчула палёгку. Цяпер крыху прайсцiся, будзе яе дом. Вось i ранiцай яна тут жа iшла з рэчамi, думала пра Паѓлiк, успамiнала пляж, гарачыя каменьчыкi пад босымi нагамi, цёплае мора з хвалямi, якiя лашчылi нiбы дакрананнi каханага чалавека.
  Яе любоѓ да Паѓлушы не астыла за пару тыдняѓ паѓднёвага адпачынку. Хлопец снiѓся ёй па начах, настаѓнiца ѓспамiнала яго рэльефнае цела, мужны твар, светлыя, пастрыжаныя пад паѓбокс валасы, блакiтныя, вельмi выразныя вочы. Выдатны, прыгожы хлапчук. З яго можа атрымацца выдатны кiнаакцёр, яму б на плакаце красавацца.
  Марыi хацелася хутчэй убачыць Паѓлушу, абняць i прыцiснуць яго да сябе, удыхнуць пах моцнага юнага цела, абсыпаць пацалункамi твар, шыю, гладкiя, ружовыя шчокi. Яна зноѓ i зноѓ набiрала нумар яго тэлефона, якi па-ранейшаму не адказваѓ.
  Настаѓнiца супакойвала сябе: зараз лета, у хлопцаѓ вакацыi, Паѓлуша куды-небудзь з'ехаѓ, не ѓзяѓ з сабой тэлефон цi проста адключыѓ яго. Але навошта адключаць? Ды i нiчога не казаѓ ёй палюбоѓнiк аб магчымай паездцы, калi яна тэлефанавала яму з Сочы два днi таму. А потым здарылася гэтая жахлiвая гiсторыя з мамай сяброѓкi, хуткiя зборы, заѓчасны ад'езд...
  Можа, Паѓлушу бацькi ѓсё ж раптоѓна павезлi за мяжу? Ён хацеѓ у Францыю.
  Сама Марыя з юнацтва марыла здзейснiць вясельнае падарожжа па Еѓропе. Наведаць Прагу, Варшаву, Берлiн, Парыж. Асаблiва хацелася ѓ Парыж, горад мары i рамантычнага кахання. Яна расказала аб сваiм жаданнi Паѓлiку. Ён адказаѓ, што з задавальненнем з'ездзiѓ бы ѓ Францыю, таму што французы з усiх еѓрапейскiх народаѓ больш за ѓсё падобныя да рускiх i характарам, i менталiтэтам. Марыя спрачацца не стала, хаця падумала тады, што не надта падобныя нашы народы. У яе было жаданне абвянчацца з Паѓлiкам праз пару гадоѓ, калi ён стане паѓналетнiм, i з'ехаць з iм у падарожжа.
  Цяпер настаѓнiцы не хацелася нават думаць аб тым, што Павел здраджвае ёй, што ён прыводзiѓ у яе кватэру iншую дзяѓчыну. Няѓжо не заслужыла Марыя свайго жаночага шчасця? Раней у марах яна малявала сабе самавiтага забяспечанага мужа, аднак закахалася ѓ хлапчука, якi апынуѓся малодшай яе на пятнаццаць гадоѓ. Закахалася так, што розум страцiла.
  Настаѓнiца выглядала прывабна. Фiгура стройная, стан тонкая, прыгожыя доѓгiя ногi, скура чыстая, твар свежае, маршчын няма, шавялюра вельмi пышная, валасы ледзь кучаравыя, светла-русыя да плячэй. Апошнiм часам яна перыядычна садзiлася на дыету, мазалася крэмамi. Такiя жанчыны падабаюцца мужчынам. На выгляд ёй не давалi больш за дваццаць пяць, хоць настаѓнiцы нядаѓна перавалiла ѓжо за трыццаць.
  Але Марыя была самотная, нягледзячы на сваю прыгажосць i нядрэнную фiзiчную форму. У юнацтве яе жанiх, якога яна любiла ѓсiмi фiбрамi душы, трапiѓ у Чачню i загiнуѓ там. У вынiку дзявочае сэрца очерствело i абледзянела на некалькi гадоѓ.
  На ѓсе спробы заляцання з боку мужчын настаѓнiца адказвала такой халоднасцю, што патэнцыйныя жанiхi адразу знiкалi. Марыя не ѓлюблялася доѓгiя гады, нават не глядзела ѓ бок мужчын. Яна адчувала вельмi глыбока, свет здаваѓся ёй чорна-белым пасля трагiчнай смерцi яе першага хлопца.
  I толькi апошнiм часам настаѓнiца стала пакрысе адтаваць, усё часцей задумвацца аб вяселлi i нараджэннi дзiцяцi. Але з мужчынамi Марыя была нясмела, танцы i iншыя месцы, дзе прасцей пазнаёмiцца, яна не наведвала.
  У жанчыны з'явiлася думка даць аб'яву аб знаёмстве з мэтай замужжа ѓ газету або на адпаведны сайт у Iнтэрнеце. Але тут у яе жыццi з'явiѓся Паѓлiк. I свет зайграѓ новымi фарбамi.
  Гэты прыгажун вылучаѓся сярод усiх вучняѓ сваёй знешнасцю i камунiкабельнасцю, прыгожы хлапчук стаѓ сардэчнай пасiяй настаѓнiцы, Марыя на яго запала. Хаця i разумела, што гэта няправiльна, нават небяспечна з пункту гледжання iснуючых законаѓ.
  Першы раз настаѓнiца ѓбачыла Паѓлiка амаль год таму ѓ сябе на ѓроку ѓ новай школе, куды ѓладкавалася, калi пераехала ѓ Прыморскi раён. Ён амаль адразу прымусiѓ трапятаць яе адталае, засумавала па каханнi сэрца. Паѓлуша абудзiѓ у жанчыне спачатку невыразныя мары, а затым i даволi моцныя пачуццi.
  Марыя вырашыла шукаць падыход да гэтага хлопца, але баялася, што хлапчук адпрэчыць яе. Настаѓнiца стала старанней сачыць за сабой, села на дыету. Яна старалася добра выглядаць i выклiкаць размяшчэнне Паѓлiка, завышала яму адзнакi. Аднак доѓгi час не рабiла нiякiх крокаѓ пазнаёмiцца блiжэй.
  У красавiку стаяла цудоѓнае сонечнае надвор'е, Марыя апранулася адпаведным вясной чынам, а на ѓроку выклiкала Рыбачэнку адказваць.
  Першы прыгажун класа Павел стаяѓ ля дошкi. Марыя пажырала яго вачыма, а ён з цiкавасцю глядзеѓ на сваю настаѓнiцу, якая ѓ той дзень была ѓ даволi кароткай спаднiцы, з прыгожым макiяжам i шыкоѓнай прычоскай.
  З усмешкай Павел вымавiѓ:
  - Закон Кiркорава абвяшчае...
  У класе пачуѓся смех. Паѓлiк злёгку збянтэжыѓся i ледзь прыкметна пачырванеѓ. Настаѓнiца ветлiва паправiла:
  - Кiргофа... Дык пра што гэты закон?
  Марыя чула, што Рыбачэнка падказвае дзяѓчынка на першай парце, але зрабiла выгляд, што нiчога не заѓважае.
  Яе любiмчык, гледзячы настаѓнiцы ѓ вочы, адказаѓ:
  - Сума токаѓ у ланцугу на ѓваходзе роѓная суме токаѓ у ланцугу на выхадзе...
  Марыя згодна кiѓнула i сказала:
  - Сядай, Павел, пяцёрка!
  Вучнi свiснулi. Хлапчук сеѓ i пачаѓ адкрыта разглядаць настаѓнiцу.
  Потым Паѓлiк прызнаѓся Марыi, што менавiта ѓ той дзень у iм закiпелi пачуццi. Марыя падабалася яму i раней, але як настаѓнiца. А тады ён вывучаѓ гэтую дарослую жанчыну, яе прыгожы арыстакратычны твар, светлыя кучаравыя валасы, панадлiвыя ногi. Разглядаѓ i адчуваѓ, як яго мужчынская добрая якасць здрадлiва брыняе, становiцца гарачым i нават пульсуе.
  Ён падабаѓся дзяѓчынкам, меѓ зносiны з iмi, а з прыгажуняй Верай нават цалаваѓся пару разоѓ. Але сэксам нi з кiм яшчэ не займаѓся, ён бачыѓ працэс толькi на вiдэа, якое знайшоѓ у Iнтэрнеце. Ад такога вiдэа ён узбуджаѓся гэтак жа, як i зараз ад аднаго толькi вiду настаѓнiцы, яе незаслужанай пяцёркi.
  Паѓлiку раптам захацелася заняцца з фiзiчкай каханнем. Як на вiдэа. Але ён разумеѓ, што гэта немагчыма, прынамсi, хуткiм часам. Аднак пакутлiвы стан патрабаваѓ выйсця. Паѓлiк адчуваѓ моцнае ѓздрыгванне, перад вачыма заскакалi зорачкi. Жар у пахвiне ѓ школьнiка станавiѓся невыносным. Хлапчук падняѓ руку i спытаѓ, залiваючыся фарбай:
  - У туалет можна?
  Марыя паблажлiва дазволiла:
  - Iдзi!
  Паѓлiк прыпусцiѓ з усiх ног. Толькi ѓ сарцiры ён змог зняць напругу i суняць сваю ѓсё яшчэ якая тырчыць добрая якасць.
  Потым ён са смехам расказваѓ Марыi пра сваё нечаканае ѓзбуджэнне. А тады ён вярнуѓся ѓ клас якраз да званка. Прыйшлося iсцi на наступны ѓрок.
  Але выява настаѓнiцы фiзiкi стаяѓ перад вачыма. Яна змагла распалiць у хлопцы агонь моцных пачуццяѓ. Яму зноѓ хацелася ѓбачыць Марыю Аляксандраѓну.
  Паѓлiк з цяжкасцю дасядзеѓ да канца ѓрокаѓ. Ногi самi прывялi яго да кабiнета фiзiкi.
  З моцна трапяткiм сэрцам Паѓлiк спынiѓся каля дзвярэй, набiраючыся смеласцi. Ён не ведаѓ, што скажа, як будзе паводзiць сябе з настаѓнiцай, але ѓсё ж адчынiѓ дзверы.
  Настаѓнiца тлумачыла нешта рабятам з выпускнога класа, урок скончыѓся, але не ѓсё яшчэ сышлi. Марыя павярнулася да Паѓла, якi ѓстаѓ у дзвярах, чакаючы, што ён растлумачыць прычыну свайго вiзiту. Яна добразычлiва ѓсмiхнулася, але нават гэтая ветлая шчырая ѓсмешка не змагла зняць збянтэжанасць Паѓлiка, ён нiбы страцiѓ слоѓнiкавы запас i толькi тупа глядзеѓ на настаѓнiцу. I Марыя Аляксандраѓна глядзела на каханага вучня, прама яму ѓ вочы.
  Паѓза зацягвалася, Марыя ласкава спытала:
  - Ты што прыйшоѓ, Павел? Нейкiя праблемы?
  У Паѓла нарэшце прарэзаѓся голас:
  - Я... я хачу рэферат напiсаць па фiзiцы. Законам гэтым... як яго? Увогуле, токi...
  - Пачакай крыху, зараз я з хлопцамi скончу, i ѓсё абмяркуем з табой, - сказала настаѓнiца i ѓсмiхнулася зноѓ.
  I Паѓлiк адчуѓ, што ад яе выгляду, яе добразычлiвай усмешкi яго мужчынскае годнасць зноѓ мiмаволi заварушылася ѓ штанах.
  Ён выйшаѓ у калiдор, пастараѓся адцягнуцца ад сладастрасных думак i супакоiцца.
  Вядома, яму было б прасцей мець зносiны з аднагодкай, але цяпер хлопец моцна ѓзбуджае гэтая дарослая жанчына. Мабыць, яе цяга на iнтуiтыѓным узроѓнi перадалася Паѓлу, i ён не вытрымаѓ, паддаѓся адказ страсцi, хоць i не ведаѓ, як паводзiць сябе з настаѓнiцай.
  Паѓлiк адчуваѓ, што яго годнасць зноѓ моцна вырасла i прыкметна адтапырыѓ штаны. Хлапчук упершыню сутыкнуѓся з такой страсцю. Гэта было нешта новае i незвычайнае. Нiколi яшчэ юны Паѓлiк так не заводзiѓся. Яму раптам захацелася ѓбачыць настаѓнiцу голай, пакратаць яе стройныя ногi, аголеную грудзi.
  А Марыя? Яна была рада, што Павел зайшоѓ, пастаралася хутчэй адправiць астатнiх рабят i паклiкаць каханага хлопца. Яна марыла мець зносiны з гэтым прыгожым хлопчыкам, глядзець у яго далiкатныя выразныя вочы. Марыя разумела, што гэта - усяго толькi падлетак. I з iм трэба будзе паводзiць сябе якая адпавядае выявай. Яна не планавала спакушаць школьнiка, ёй хацелася проста паразмаѓляць з iм. Так, аб жыццi, аб вучобе.
  А ён увайшоѓ i ѓтаропiѓся на яе ногi. Хлопец нiяк не мог суняць сваю цягу. Яго штаны ... Яны былi адтапыраныя!
  Марыя заѓважыла гэта, настроiлася на жартоѓны лад, весела ѓсмiхнулася i спытала:
  - Падабаюцца мае ногi?
  Паѓлiк з цяжкасцю выцiснуѓ з сябе:
  - Вельмi... Прабачце...
  Марыя не ѓтрымалася i адразу задала другое пытанне:
  - Ты сустракаешся з дзяѓчынкамi?
  Хлопец адказаѓ не адразу, i настаѓнiца ѓдакладнiла:
  - З аднагодкамi сустракаешся?
  - Не... Яны дурныя. А вы... такая разумная... i прыгожая. Мне падабаецеся вы.
  Марыя ѓсмiхнулася зноѓ i нягучна сказала:
  - Ты прыгожы хлопчык, але мне нельга сустракацца з вучнямi, калi толькi гэта не тычыцца школьных спраѓ.
  Паѓлiк цяжка ѓздыхнуѓ i прашаптаѓ:
  - Праклятыя ѓмоѓнасцi!
  Марыя пацiснула плячыма:
  - Хлопец з такой знешнасцю, як у цябе, не можа быць абдзелены жаночай увагай. Знойдзеш яшчэ сабе дзяѓчыну, больш прыдатную па ѓзросце.
  Паѓлiк прамармытаѓ:
  - Я не хачу... Мяне цягне да вас.
  Марыя ѓсмiхнулася:
  - Гэта пройдзе!
  Яшчэ некалькi хвiлiн яны гаварылi аб школьным жыццi i аднакласнiцах, затым Паѓлiк асцярожна падаѓся да выхаду, яму тэрмiнова спатрэбiлася ѓ прыбiральню. Ён спяшаѓся хутчэй аблегчыцца, скiнуць пакутлiвы сверб i звышчалавечую напругу.
  Фiзiчна моцны хлопец не мог пакуль кантраляваць свае жаданнi i суняць эрэкцыю. Падсвядомае iмкненне да кахання i сэксу са сталай дамай лiтаральна перапаѓняла трэнiраванае цела юнага атлета.
  Школьнiк уцёк, Марыя не стала яго чакаць, яна пайшла са школы. I Паѓлiк пайшоѓ дадому. Бацькi звярнулi ѓвагу, што iх сын вельмi змрочны i амаль не ёсць.
  Мама спытала ѓ сына:
  - Паѓлiк, ты двойку атрымаѓ?
  Школьнiк адмахнуѓся:
  - Якое глупства!
  Бацька ѓсмiхнуѓся:
  - Ён, вiдаць, закахаѓся, не прыставай з роспытамi, iнакш выбухне.
  Павел замкнуѓся ѓ сябе ѓ пакоi. Каб адцягнуцца i разрадзiцца, улез у Iнтэрнэт i ѓключыѓ порна.
  Уначы хлапчук спаѓ дрэнна, увесь час успамiнаѓ настаѓнiцу, iх апошнюю размову, бянтэжыѓся сваiм паводзiнам i марыѓ.
  Нярэдка вучнi ѓлюбляюцца ѓ сваiх настаѓнiкаѓ, хай i значна старэйшыя за сябе. Яны любяць iх за мудрасць i аѓтарытэт. Часам настаѓнiкi адказваюць узаемнасцю: iм падабаецца маладосць i прыгажосць. Бывае, настаѓнiкi самi спрабуюць закахаць у сябе вучняѓ. Марыi гэта ѓдалося. Яна пайшла са школы, але потым шкадавала, што не дачакалася хлопца i не працягнула размаѓляць з iм у той дзень.
  
  
  Кiраѓнiк 6.
  Наступнай ранiцай Павел быѓ панурым i замкнёным. Нагрубiянiѓ бацькам, у школе зусiм не размаѓляѓ з аднагодкамi, настаѓнiкам адказваѓ недарэчы. З хваляваннем ён чакаѓ апошняга ѓрока - фiзiкi.
  Перад урокам пагаварыць з настаѓнiцай не ѓдалося: яна ѓпусцiла рабят у клас толькi са званком i адразу стала тлумачыць матэрыял.
  Павел лавiѓ яе погляды. Марыя Аляксандраѓна таксама глядзела часам на каханага вучня. Яна заѓважыла, што хлопчык бледны i ёй стала шкада хлопца.
  Калi ѓрок скончыѓся, хлопцы сталi выходзiць з класа, а Павел набраѓся смеласцi, падышоѓ i сказаѓ настаѓнiцы:
  - Я ѓчора так i не даведаѓся пра рэферат.
  Марыя спытала:
  - Чаму ты ѓцёк?
  - Мне трэба было... у туалет.
  - Можаш зайсцi да мяне пасля ѓрокаѓ, - дазволiла настаѓнiца.
  Паѓлiк адчуѓ сябе акрыленым! Ён з нецярпеннем чакаѓ заканчэння заняткаѓ. I адразу паспяшаѓся ѓ кабiнет фiзiкi. Марыя Аляксандраѓна была адна.
  - Нешта ты сёння выглядаеш не вельмi, - першай сказала настаѓнiца. - Не захварэѓ?
  - Не, - адказаѓ Павел, - не выспаѓся проста.
  - Такое бывае. Ты на самой справе хочаш напiсаць рэферат? - спытала Марыя.
  Павел кiѓнуѓ, хоць абодва разумелi, што гэта толькi нагода. Настаѓнiца стала тлумачыць, як пiшуцца рэфераты. А Паѓлiк раптам сказаѓ:
  - Можа быць, мы абмяркуем дэталi гэтай працы ѓ iншым месцы? Тут занадта людна... У нас ёсць лецiшча ѓ Аляксандраѓскай. Там нам нiхто не перашкодзiць.
  Уначы школьнiк разважаѓ аб тым, што будзе казаць настаѓнiцы пры сустрэчы, i выдаѓ нарыхтаваную фразу.
  Марыя ѓсмiхнулася, паклала руку на шыю вучня i вымавiла:
  - А ты асаблiвы, не такi як астатнiя хлапчукi...
  Паѓлiк уздрыгнуѓ ад яе дакранання. Ён зноѓ адчуѓ здрадлiвае варушэнне ѓ штанах. Але на гэты раз не стаѓ нiкуды ѓцякаць, а зноѓ сказаѓ пра дачу:
  - Можна паехаць у любы час. У мяне ёсць ключы, бацькi ѓ Аляксандраѓскую зараз не ездзяць.
  Марыя прыбрала руку i адказала:
  - Нiкуды я, вядома, не паеду. Але ты можаш зайсцi да мяне дадому.
  - А калi можна зайсцi?
  Марыя пацiснула плячыма i адказала:
  - Ды хоць сёння.
  - Здароѓ! - узрадаваѓся Паѓлiк. - Мне цяпер трэба ѓ секцыю па хакеi, а потым я магу прыйсцi да вас.
  - Давай тады запiшы нумар майго тэлефона, - прапанавала настаѓнiца, - патэлефануеш, калi вызвалiшся, я скажу куды падысцi.
  Хлопчык расцвiѓ ад шчасця:
  - Вельмi добра! Вы проста супер!
  - Толькi прашу, нiкому, калi ласка, не кажы, што збiраешся да мяне дадому.
  Паѓлiк кiѓнуѓ, яму каштавала вялiкiх намаганняѓ адарваць свой позiрк ад грудзей жанчыны. На ватных нагах школьнiк выдалiѓся. У блiжэйшым кiёску хлапчук купiѓ сабе пачак чыпсаѓ i бутэльку Колы. Прагна праглынуѓ набытае, суняѓ нервовую дрыготку i адчуѓ сябе больш упэѓнена.
  На трэнiроѓцы Павел быѓ актыѓны, гуляѓ грубiянска. Ён першым выскачыѓ з пляцоѓкi, прымчаѓся ѓ раздзявалку i патэлефанаваѓ настаѓнiцы. Марыя Аляксандраѓна назвала вулiцу, нумар дома i кватэру.
  
  Настаѓнiца адчынiла дзверы, усмiхнулася i сказала:
  - Я рада, што ты прыйшоѓ. Не саромейся, адчувай сябе як дома.
  Яна была ѓ прыгожай сiняй сукенцы да каленяѓ, хатнiх тэпцiках, з распушчанымi валасамi i лёгкiм макiяжам. Марыя чакала хлопца, яе добразычлiвая ѓсмешка дапамагла Паѓлу зняць залiшняе хваляванне, але ён усё ж задаѓ даволi дурное пытанне:
  - А мы тут адны, нам не перашкодзяць... вашыя мужчыны?
  - Нажаль, я пакуль самотная, - развяла рукамi настаѓнiца. - Праходзь.
  Павел зняѓ чаравiкi, Марыя ѓзяла яго за руку, разам яны ѓвайшлi ѓ пакой. Тут стаяѓ ужо накрыты столiк. Марыя падрыхтавалася да сустрэчы з каханым вучнем. Купiла торцiк, зрабiла бутэрброды i нават адкрыла бутэльку з сухiм вiном. На столiку быѓ таксама фужэр са свечкамi.
  - Пра рэферат я табе раскажу потым, - сказала настаѓнiца. - Давай спачатку перакусiм... пры свечках.
  Марыя выключыла святло i запалiла свечкi.
  Паѓлiк з натхненнем вымавiѓ:
  - Як рамантычна! Але пры святле вы выглядаеце яшчэ лепей.
  - А мне хочацца рамантыкi, я такая самотная...
  - У вас ёсць мы, вашы вучнi, - запярэчыѓ Паѓлiк.
  - А сардэчнага кавалера няма...
  - Дык я магу iм стаць! - з энтузiязмам сказаѓ хлапчук. Цяпер ён нерваваѓся менш, чым у школе, калi дамаѓляѓся аб сустрэчы з настаѓнiцай.
  Марыя зноѓ усмiхнулася i прапанавала Паѓлiку сесцi на канапу каля столiка. Сама прысела побач i шапнула:
  - Я вып'ю крыху вiна, а ты еш торт. Ён з арэхамi. Не ведаю, цi любiш ты салодкае.
  - Кахаю, - адказаѓ Павел.
  - Вось i добра.
  Паѓлiк узяѓ лыжкай кавалачак торта i без энтузiязму праглынуѓ. Хлопчык часам еѓ торт i дома. Але шакалад ён любiѓ больш.
  Марыя крыху прыгубiла вiна i паставiла куфель назад. Адной пiць здалося непрыстойным. А прапанаваць падлетку тым больш. Яна палюбавалася вучнем у полымi свечак, сказала Паѓлiку, што ѓ яго фотагенiчны i выразны твар, а постаць - нiбы ѓ грэцкай статуi.
  Хлапчук адкрыѓ рот ад такiх камплiментаѓ, а настаѓнiца ѓзяла ѓ руку далонь Паѓлiка, паклала сабе на нагу i шапнула:
  - Можаш пагладзiць.
  Хлапчук залiѓся фарбай, яго далонь дрыжала i адразу ж стала потнай. Паѓлiк асцярожна правёѓ па назе. Марыя ѓсмiхалася: дакрананнi прыгожага хлопца прыемныя для жаночага цела. Настаѓнiца паклала сваю руку на мускулiстыя грудзi Паѓлiка i стала масажаваць яе. Хлопчыка часта задыхаѓ, Марыя адчувала, як моцна б'ецца сэрца падлетка. Хлопец гарэѓ ад узрушанасцi. Ён камячыѓ рукамi калена жанчыны, яму раптам захацелася зняць з яе сукенку, а з сябе сарваць адзенне. Iнтуiтыѓнае, моцнае жаданне...
  Але Марыя краем свядомасцi зразумела, што трэба спынiцца, каб не страцiць кантроль над сабой. Яна адарвала руку Паѓла ад калена, пацалавала хлопчыка ѓ лоб i сказала:
  - Ну, усё, хопiць! Давай вернемся да рэферата.
  Паѓлiк прашаптаѓ:
  - Калi ласка ... Рэферат потым. Мне спякотна. Можна, я здыму майку?
  Марыi хацелася працягу iнтымнага спаткання, яна марыла ѓбачыць голы тулава маладзенькага прыгажуна, жанчына не стрымалася, працягнула рукi i адказала:
  - Давай, я памагу табе.
  I сцягнула з хлапчука майку.
  Рэльефны, хупавы малюнак цяглiц хлопца яшчэ больш разагрэѓ усярэдзiне жывата жанчыны жар, якi пагражаѓся стаць невыносным. Але i Паѓлiк лiмiтава ѓзбудзiла, яго дасканаласць паѓстала, цела стала блiшчаць ад поту. Дрыготкiм голасам хлопец сказаѓ:
  - Можна, i я вам дапамагу... зняць сукенку...
  Марыя паблажлiва кiѓнула:
  - Вядома!
  Паѓлiк нахiлiѓся i дрыготкiмi пальцамi расшпiлiѓ зашпiлькi...
  Марыя засталася ѓ адных тонкiх трусiках i станiку. Павел, нарэшце, убачыѓ цела настаѓнiцы амаль без адзення. Вытанчанае, кранальнае, вельмi мiлае i эратычнае.
  Паѓлiк цалкам шчыра вымавiѓ:
  - З вашай грацыяй можна стаць фотамадэллю.
  - Мне больш падабаецца працаваць настаѓнiкам, - адказала Марыя Аляксандраѓна.
  Хлапчук правёѓ далонню па спiне каханай настаѓнiцы. Марыя глыбока задыхала. Дакрананнi хлопца ѓзбуджалi яе. Жадалася адкiнуць усе ѓмоѓнасцi i злiцца з юным прыгажуном у экстазе. I Паѓлiка трэсла ад узрушанасцi буйной дрыготкай. Упершыню з iм адбывалася такое. Хлапчука перапаѓнялi эмоцыi, яго розумам завалодалi iнстынкты.
  Марыя падалася на сустрэчу хлопцу. Яны сталi абдымацца i цалаваць адно аднаго...
  Паѓлiк першы раз апынуѓся на любоѓным ложы, ён пераѓзбудзiла i пад канец спаткання нават знясiлеѓ. Толькi тады Марыя паглядзела на гадзiннiк i спалохана закрычала:
  - Ого! Ужо адзiнаццатая гадзiна! Твае бацькi будуць турбавацца. Давай, хутчэй тэлефануй iм i апранайся.
  Стомлены Паѓлiк рухаѓся марудна. Пад яго блакiтнымi выразнымi вачыма з'явiлiся цёмныя кругi. Узбуджэнне спала, але хлапчук адчуваѓ сябе спустошаным. Марыя супакоiла яго:
  - Пасля першага разу заѓсёды так, - жанчына пацалавала Паѓлiка ѓ вусны. - Ты надзвычайны хлопец! Мне з табой было добра, але наша страсць злачынная. Мне будзе пагражаць турма, калi даведаюцца, што мы перайшлi мяжу.
  Паѓлiк прашаптаѓ:
  - Клянуся, я нiкому нiчога не скажу. Даю слова гонару.
  Марыя ѓсмiхнулася i спытала:
  - I не будзеш выхваляцца прыяцелям?
  Паѓлiк для пераканаѓчасцi нават перахрысцiѓся:
  - Не! Вось вам крыж!
  - Нам нельга любiць адзiн аднаго па законе. Ты ж не хочаш, каб тваё каханне пасадзiлi ѓ турму?
  Паѓлiк упэѓнена адказаѓ:
  - Не, не хачу!
  Марыя кiѓнула i прашаптала:
  - Мяне могуць судзiць за спакушэнне непаѓналетняга.
  Паѓлiк энергiчна закруцiѓ галавой:
  - Не! Ты не спакушаеш мяне, я сам цябе хачу.
  Марыя адказала:
  - Гэта не мае значэння. Абвiнавацяць у спакушэннi таго, хто старэйшы.
  - Несправядлiвыя законы!
  - Дрэнны цi добры закон, але гэта - закон, з iм даводзiцца лiчыцца, - сказала Марыя. - А ты iдзi хутчэй дадому. Што скажаш бацькам?
  Паѓлiк сказаѓ:
  - Скажу, што затрымаѓся з прыяцелем, гулялi ѓ кампутарныя гульнi.
  - А калi спытаюць iмя прыяцеля? - пацiкавiлася настаѓнiца.
  Паѓлiк упэѓнена адказаѓ:
  - Мае сябры надзейныя, яны мяне адмажуць.
  Марыя яшчэ раз папрасiла:
  - Калi ласка, не кажы нiкому.
  Паѓлiк зноѓ перахрысцiѓся:
  - Клянуся мамай, нiкому не раскажу!
  Настаѓнiца i вучань пацалавалiся на развiтанне.
  Дома хлапчук хутка пагаварыѓ з бацькамi, павалiѓся на ложак i адразу ж заснуѓ.
  На наступны дзень заняткаѓ па фiзiцы ѓ класе Рыбачэнкi не было. Ён аднавiѓся пасля рамантычнага спаткання, яму зноѓ хацелася бачыць каханую жанчыну, на перапынку ён зайшоѓ да Марыi Аляксандраѓны.
  Каб не выклiкаць дадатковых падазрэнняѓ i плётак, настаѓнiца папрасiла Паѓла больш не прыходзiць у яе кабiнет калi няма ѓрока фiзiкi, але дазволiла зноѓ зайсцi да яе дадому.
  I зноѓ была рамантычная вячэра пры свечках. Толькi замест вiна Марыя адкрыла бутэльку Кока-Колы. А потым настаѓнiца зрабiла вучню масаж. Паѓлiк адчуваѓ сябе спакайней i больш упэѓнена, чым раней, быѓ гатовы працягнуць пазнаваць навуку кахання.
  Яны расталiся далiкатнымi пацалункамi.
  На гэты раз хлапчук прыйшоѓ дадому задаволены i вясёлы. Мацi, бачачы яго шчаслiвыя вочы, спытала:
  - Ты знайшоѓ сабе дзяѓчыну?
  Павел уздрыгнуѓ, пачырванеѓ, але нiчога не адказаѓ.
  Мама спытала:
  - Цалавалiся ѓжо?
  - Не, - схлусiѓ Павел.
  - Будзьце асцярожней, не свавольце. Вы ж такiя маладыя...
  Хлопец не хацеѓ слухаць навучаннi, ён распрануѓся, лёг у ложак. Уявiѓ, што побач з iм ляжыць Марыя, i пагрузiѓся ѓ салодкую дрымотнасць.
  Настаѓнiца i вучань сталi таемна сустракацца. Фармальна хлапчук хадзiѓ да настаѓнiцы, каб пiсаць рэфераты. Але гэта было толькi прыкрыццём iх рамантычнага кахання, якое развiвалася гарманiчна. Закаханыя планавалi з часам злучацца законным шлюбам. Марыя старалася не думаць аб тым, што iх таемная сувязь да паѓналецця Паѓлiка можа раскрыцца, а яе абвiнавацяць у спакушэннi вучня. Аднак сёння такая перспектыва стала рэальнасцю.
  Ну, чаму нейкаму маньяку прыйшло ѓ галаву падкiнуць труп дзяѓчыны ѓ яе кватэру? Марыi не хацелася верыць, што такое мог зрабiць Паѓлiк. Але тэлефон каханага маѓчаѓ.
  Дома настаѓнiца залезла ѓ ванную i працягнула думаць аб падкiнутым трупе i сваiх адносiнах з Паѓлам. Не, у iх была не заганная сувязь, а сапраѓднае каханне! Без брудных думак i благiх намераѓ. А чаму была? Магчыма, усё не так дрэнна. Можа быць, Паѓлiк не здраджваѓ ёй, у яе адсутнасць нiкога не прыводзiѓ у кватэру. Але хто тады падкiнуѓ труп? Загадка...
  Марыя зрабiла цёплую ваду ѓ надзеi супакоiцца. Жанчына церла сябе вяхоткай i зноѓ разважала аб тым, што раскажа Паѓлiк у палiцыi.
  Раптам раздаѓся званок у дзверы.
  "Паѓлуша?! - падумала настаѓнiца. - Нарэшце-то! Але чаму так позна i без папярэджання?
  Яна накiнула халат i паспяшалася ѓ пярэднi пакой.
  
  
  Кiраѓнiк 7.
  Ранiцай Красiн сустрэѓ каля кабiнета свайго памагатага Андрэя Кавалёва.
  - Вася, у нас яшчэ адзiн труп, - сказаѓ Кавалёѓ.
  - Добра хоць, што не два, - аѓтаматычна адказаѓ Красiн.
  - I ведаеш хто? Учорашняя кабетка, якой труп у кватэру падкiнулi.
  - Што? - перапытаѓ Красiн.
  - Ну, тая, якую вечарам апытвалi.
  - Так, час ад часу не лягчэй!
  - Яе пад вокнамi дома знайшлi мёртвай, выпала з акна, - растлумачыѓ Кавалёѓ.
  - Выпала? - Спытаѓ Красiн. - З чыёй дапамогай?
  - Магчыма. На нас i гэты труп павесяць.
  - У адну справу прыйдзецца аб'ядноѓваць, - уздыхнуѓ Красiн.
  Афiцэры прайшлi ѓ кабiнет.
  - Зноѓ спатрэбiцца апытанне суседзяѓ, - сказаѓ Кавалёѓ.
  - Яшчэ i асобу той, што падкiнулi ѓ кватэру Новiкавай, трэба хутчэй усталяваць, - нагадаѓ Красiн.
  - Тое ж марока, - махнуѓ рукой Кавалёѓ. - Суседзi сцвярджалi, што нiколi яе раней не бачылi.
  - Там татуiроѓка ѓ падкiдыша на лабку, ёсць у нашым раёне спецыялiст па тату? Даведацца трэба, можа, скажа, хто рабiѓ гэтую ружу. Такiя рэдка сустракаюцца.
  - Трэба было б гэтага, як яго, Рыбачэнку, найперш апытаць. Хутчэй за ѓсё ён нешта ведае. Або датычны.
  - Правiльна, вось з яго i пачнi, - сказаѓ Красiн.
  - Давай тэлефон, пазваню яму.
  Тэлефон Паѓла маѓчаѓ.
  - Дзiѓна, - сказаѓ Кавалёѓ, - тэлефон па-за зонай сеткi.
  - Дык з'ездзi на адрас, там i апытаеш на месцы, - загадаѓ Красiн.
  Кавалёѓ з'ехаѓ, а старэйшы следчы Васiль Красiн у чаканнi звестак пасмяротнай экспертызы разважаѓ. Нават яму, следчаму з дзесяцiгадовым досведам працы, справа здавалася вельмi складанай i заблытанай. Не было вядома нiчога пра дзяѓчыну, якая апынулася ѓ кватэры настаѓнiцы. Сiмпатычная, на выгляд не больш за трыццаць, з арыгiнальнай татуiроѓкай на iнтымным месцы. Яшчэ i сiнякi на попе i грудзях. Не падобна, каб непаѓналетнi хлопец так яе "лашчыѓ".
  Вынiкi экспертызы хутка будуць. Ад чаго незнаёмка памерла? Вельмi падобна на ѓдушша.
  Вядома, сумнеѓна каб хлапчук прывёѓ гэтую даму ѓ кватэру сваёй настаѓнiцы, але ѓ нашым свеце ѓсё магчыма.
  Красiн патэлефанаваѓ у дзiцячы пакой палiцыi. Матэрыялу на Паѓла Рыбачэнку ѓ iх не аказалася. Не прыцягваѓся, у дзiцячым пакоi на ѓлiку не знаходзiѓся. Але хлапчук, судзячы па ѓсiм, бойкi. Раз з настаѓнiцай сустракаѓся, нават ключы ад яе кватэры меѓ.
  Васiль Красiн не любiѓ малалетнiх злачынцаѓ. Яны самыя нахабныя, жорсткiя i цынiчныя. Упэѓненыя ѓ сваёй беспакаранасцi. Шмат у каго няма нiчога святога. Асабiста яму малалетняя шпана псавала машыну, праколвала шыны. Дзецi зараз пiсьменныя, ведаюць, што да чатырнаццацi гадоѓ iм амаль нiчога не будзе. Ды i пасля чатырнаццацi трэба вельмi сур'ёзнае злачынства здзейснiць, каб адправiлi ѓ спецшколу цi, тым больш, у калонiю. I тэрмiны даюць малыя, а самi зоны падобныя да дзiцячых лагераѓ. Возяць хлапчукоѓ-зэкаѓ на экскурсii, камп'ютарная зала ёсць i басейн.
  Не, цяперашняя зона-малалетка зусiм не катарга. Дзецюкi пампуюцца i не працуюць. Выходзяць пасля зоны навучанымi спецыяльнасцi. Гуманiзм у адносiнах да непаѓналетнiх нягоднiкаѓ развялi, а яны гэтым карыстаюцца. Нiчога не баяцца.
  Калi падлетак здзейснiѓ забойства, а затым, магчыма, ухiлiѓ i настаѓнiцу, яго можна будзе засадзiць гадоѓ на дзесяць. Хоць грамадства ад такога ката на час пазбавiм. Але вось цi мае Павал дачыненне да гэтых злачынстваѓ?
  Прафесiйная iнтуiцыя падказвала Красiну, што Рыбачэнка забойстваѓ не ѓчыняѓ. Аднак дапытаць хлопца было неабходна.
  Ва ѓсякiм разе, Васiль Красiн вырашыѓ Паѓла добра прыцiснуць. Цiкава, якiя ѓ яго былi адносiны з нябожчыцай настаѓнiцай?
  Сiмпатычная жанчына. А чаму самотная? Няма нi мужа, нi дзяцей. Хоць знешнасць у яе вельмi прывабная. Такая дама можа закружыць галаву любому сэксуальна заклапочанаму падлетку. Калi захоча.
  Цi не звязвае iх каханне, магчыма, нават i сэкс? Напалохалася настаѓнiца ѓчора, калi намякнулi, што можам пасадзiць за спакушэнне непаѓналетняга. Прыгожую жанчыну прасаваць i саджаць пад арышт шкада. Адпусцiлi пад падпiску, а яна як выйшла. Нават пачуццё вiны ёсць. Кавалёва трэба было да Паѓла ѓчора ѓвечары паслаць. Або самому з'ездзiць. Хоць нам за перапрацоѓку i не даплочваюць. Можа, i не было б другога трупа...
  
  
  Раздзел 8.
  Кавалёѓ знайшоѓ кватэру Рыбачэнкi хутка. Адкрыла мацi Паѓла. Андрэй прадставiѓся, сказаѓ, што жадае задаць хлопцу некалькi пытанняѓ.
  - Вадзiм усё ж заяву напiсаѓ? - спытала жанчына. - Вельмi прашу, не чапайце хлопчыка! Ён у моцнай дэпрэсii.
  - Скажыце, што ѓ вас здарылася, i якую заяву напiсаѓ Вадзiм, - папрасiѓ Кавалёѓ.
  - Ды на настаѓнiцу. Вы хiба не пра яе распытаць Паѓлiка хочаце? - здзiвiлася жанчына.
  - Менавiта пра настаѓнiцу мне i трэба атрымаць iнфармацыю.
  - Пакуль не трывожце сына, калi ласка! - узмалiлася мама Паѓла. - Ён адыходзiць ад ... Цi бачыце, Паѓлiк хацеѓ рукi на сябе накласцi, ужо пятлю зрабiѓ. Добра Вадзiм убачыѓ ... Цяпер Паѓлiк крыху супакоiѓся, нi з кiм мець зносiны не хоча. Давайце лепш я вам раскажу ѓсё, што ведаю, пройдзем на кухню.
  - Дык што ѓ вас адбылося? - спытаѓ Кавалёѓ, сядаючы ля кухоннага стала.
  - Паѓлiк моцна палаяѓся з бацькам. З-за гэтай самай настаѓнiцы. Я ж вiнаватая. Куртку ён кiнуѓ у прыхожай. Я падняла, а з яе ключы нейкiя не нашыя выпалi i тэлефон сына. Не ѓтрымалася, паглядзела, з кiм Паѓлiк мае зносiны. I знайшла перапiску любоѓную...
  - З настаѓнiцай? - здагадаѓся Кавалёѓ.
  - З ёй самой. Я гэтую цётку бачыла ѓ школе. Яна старэйшая за сына ѓ два разы. Паѓлiк жа зусiм яшчэ дзiця. А там такое... Я ѓ шоку была, мужу паказала. Вадзiм раззлаваѓся, адабраѓ у Паѓлiка ключы i тэлефон, абяцаѓ з цёткай пагаварыць. У хлопчыка iстэрыка...
  - А дзе Вадзiм быѓ гэтай ноччу? - працягнуѓ пытацца Кавалёѓ.
  - На працы. Ён ахоѓнiкам на базе працуе. Суткi праз трое.
  - Калi пайшоѓ з дому?
  - Учора ѓвечары, яму да васьмi.
  - А да гэтага, пазамiнулай ноччу, муж дома быѓ? - спытаѓ Кавалёѓ.
  - Так, быѓ дома. З Паѓлiкам пасварыѓся, мы ѓвесь вечар сачылi, каб Паѓлуша нiчога з сабой не нарабiѓ. Цяпер у Паѓлiка дэпрэсiя, не чапайце яго, вельмi прашу.
  - Добра, я зразумеѓ, павестку пакiну, як толькi сын адыдзе крыху, няхай зойдзе да нас у следчы камiтэт. I Вадзiма апытаць тое ж трэба будзе.
  - Добра, я перадам.
  - Скажыце, а ключы, якiя Вадзiм забраѓ, дзе? - задаѓ важнае пытанне Кавалёѓ.
  - Дык у яго, - пацiснула плячыма жанчына, - напэѓна, з сабой носiць.
  - Зразумела. Скажыце, калi ласка, а ѓ ноч пасля сваркi з Паѓлам Вадзiм дакладна з дому нiкуды не выходзiѓ?
  - Думаю, не. Я спаць лягла, ён за Паѓлiкам даглядаць застаѓся.
  - Зразумела! Значыць, вы сапраѓды не ведаеце. А на якой базе Вадзiм працуе?
  - На нашай агароднiннай базе прыморскага раёна. Увечар павiнен дадому прыйсцi, я перадам, што вы прыходзiлi.
  Кавалёѓ выйшаѓ з кватэры i адразу ж патэлефанаваѓ у следчы камiтэт Красiну:
  - Вася! Ёсць падазраваны! Тэрмiнова трэба ехаць на затрыманне.
  - Каго затрымлiваць будзем? - Спытаѓ Красiн. - Школьнiка гэтага?
  - Са школьнiкам потым разбярэмся. Яго бацьку! Ён пры справе i ключы ад кватэры настаѓнiцы ѓ яго ёсць, - растлумачыѓ Кавалёѓ.
  
  Вадзiма Рыбачэнку прывезлi ѓ следчы камiтэт проста з працоѓнага месца. Дапытвалi яго ѓдваiх Кавалёѓ i Красiн. Iнiцыятыву ѓзяѓ у свае рукi Кавалёѓ.
  - Ну, расказвайце, што вы рабiлi ѓ кватэры настаѓнiцы, - загадаѓ Кавалёѓ.
  - Якой настаѓнiцы? - Спытаѓ Вадзiм, незадаволены тым, што яго даставiлi ѓ следчы камiтэт.
  - Той самай, якая мiлавалася з вашым сынам, - удакладнiѓ Кавалёѓ. - Нам усё вядома!
  - Ах, вы пра гэтую сцерву. Не быѓ я ѓ яе ѓ кватэры нi разу.
  Кавалёѓ стукнуѓ кулаком па стале:
  - Не хлусi! Пажыццёвае атрымаеш за падвойнае забойства! Адзiная магчымасць аблегчыць вiну - распавесцi нам усю праѓду.
  Падазроны вылупiѓ вочы:
  - Падвойнае забойства? Каго забiлi? Вы што? Я нiчога не ведаю!
  - Мая хата з краю, нiчога не ведаю, - скептычна сказаѓ Кавалёѓ. - А хто ключы ѓ сына ад кватэры настаѓнiцы забраѓ, з дамай гэтай абяцаѓ разабрацца?
  - Я... я не быѓ у яе, - сказаѓ усхваляваны Вадзiм, - блiзка да яе не падыходзiѓ.
  - Хлусiш! Цябе суседзi бачылi! - схлусiѓ Кавалёѓ. - Хочаш вочную стаѓку?
  - Не быѓ я там! Слова гонару! Павел сказаѓ, што яна ѓ водпуск з'ехала. Я толькi пагаварыць з ёй хацеѓ. Пасля, калi вернецца.
  - Ну i як пагаварыѓ? - зло спытаѓ Кавалёѓ. - З акна яе выкiнуѓ? Не раскажаш нам праѓду, пачнём прымяняць меры фiзiчнага ѓздзеяння!
  Мужчына зусiм панiк, рукi яго затрэслiся, ён зноѓ сказаѓ:
  - Праѓда, мужыкi, не быѓ я там...
  Красiн працягнуѓ падазраванаму фатаграфiю памерлай незнаёмкi i даволi ветлiва сказаѓ:
  - Паглядзiце, калi ласка, на фота. Што вам вядома аб гэтай жанчыне?
  Вадзiм узяѓ фатаграфiю ѓ рукi i адказаѓ:
  - Нiчога не вядома. Мы не знаёмыя.
  - А калi добра падумаць? - спытаѓ Кавалёѓ. - Паглядзiце больш уважлiва.
  - Дакладна яе не ведаю! - Настойваѓ Вадзiм. - Упершыню бачу.
  - Што вы рабiлi ноччу дваццаць першага жнiѓня? - Спытаѓ Красiн.
  - Заѓчора? Усю ноч дома быѓ. Мы з сынам пасварылiся, я нiкуды не выходзiѓ.
  - А гэтай ноччу куды з працы адлучалiся? - пацiкавiѓся Кавалёѓ.
  - Я нiкуды не адлучаѓся! Увесь час быѓ на працоѓным месцы. Калегi могуць пацвердзiць. У чым вы мяне падазраяце?
  - Цi бачыце, - сказаѓ Красiн, - у кватэры настаѓнiцы знойдзены труп жанчыны, а гэтай ноччу саму настаѓнiцу выкiнулi з акна. У вас былi ключы ад яе кватэры i матыѓ: разабрацца з каханкай вашага сына.
  - Але я не быѓ там! Клянуся!
  - Давай адправiм яго ѓ суд, каб зацвердзiлi арышт на два месяцы. Хай пасядзiць, падумае, можа, успомнiць што i раскажа нам, - працягнуѓ палохаць падазраванага Кавалёѓ.
  Але Красiн адчуваѓ, што мужчына насамрэч не быѓ у той бяздольнай кватэры. Вадзiма Рыбачэнку адпусцiлi пад падпiску аб нявыездзе.
  А сiтуацыя не высветлiлася. Пралiць святло на такое загадкавае злачынства магло высвятленне асобы падкiнутай дзяѓчыны. Трэба было распытаць прастытутак, што працуюць у раёне, яшчэ раз апытаць суседзяѓ, вывучыць зводку знiклых без вестак. Але перш за Красiн адправiѓ Кавалёва да спецыялiста па татуiроѓках.
  Андрэй вярнуѓся, загадкава ѓсмiхаючыся.
  - Вася, ты ѓпадзеш, - сказаѓ Кавалёѓ. - Татуiроѓка на целе нашай незнаёмкi - знак сэкс-рабынi секты ордэна Iлюмiнатараѓ.
  - Што? - перапытаѓ здзiѓлены Красiн. - Сэкс-рабынь нам толькi не хапала...
  - Такiя далiкатныя ружы на запясце i Лабко робяць у секце дзяѓчатам, якiх выкарыстоѓваюць для сэксуальных уцех, - пацвердзiѓ Кавалёѓ.
  - Высветлiѓ, хто менавiта робiць такiя татуiроѓкi? - Спытаѓ Красiн.
  - Iмёнаѓ спецыялiст не назваѓ. Ён не ведае, хто ѓ нашым горадзе займаецца такiмi малюнкамi.
  - А што за секта?
  - Вельмi буйная. У ЗША - яе штаб, а ѓ нас фiлiялы ѓ некалькiх гарадах.
  - Гэта не тая секта, якую апiсаѓ у сваiм нашумелым рамане Браѓн? - Спытаѓ Красiн. - Чытаѓ?
  - Не, не чытаѓ i фiльм, зняты па кнiзе, не глядзеѓ, але мне пра раман Браѓна ѓжо спецыялiст па тату казаѓ. Iлюмiнатары пабудаваны па аналагiчным прынцыпе, але ѓ iх буйнейшая секта, у нашай краiне ёсць фiлiялы ѓ Маскве i яшчэ дзесьцi. У Пiцеры фiлiяла, накшталт, не.
  - Наогул-то жанчына магла зрабiць сабе ружу па ѓзоры, не ѓдаючыся ѓ падрабязнасцi таго, што такая татуiроѓка можа азначаць, - выказаѓ здагадку Красiн.
  - Цалкам можа быць такое, - пагадзiѓся Кавалёѓ. - У майго нябожчыка бацьку на руцэ былi рэшткi выведзенай татуiроѓкi. Прыйшоѓ ён з войска i недзе на пляжы ѓбачыѓ у мужыка татуiроѓку ѓ выглядзе сонейка з праменьчыкамi на тыльным баку далонi. Захацеѓ такую ж. А ѓ яго сябар тату добра бiѓ. Ён i бацьку зрабiѓ па апiсаннi. Пасля гэтага заѓважыѓ мой бацька, што мужыкi, з выгляду зэкi бывалыя, сталi падыходзiць да яго са словамi: "Прывiтанне, браценiк!" Аднойчы ехаѓ ён у электрычцы, падсеѓ да яго урка татуiраваны i пытаецца: "У якой зоне ты сядзеѓ?" Баця не сядзеѓ нiколi i ѓрок не любiѓ. Так i сказаѓ яму, што несудзiмы ён. "А татуiроѓку тады навошта зрабiѓ?" Аказалася, яе назва ѓ крымiнальным асяроддзi азначае: "Прывiтанне злодзеям" Такую робяць на зоне асуджаныя за буйныя крадзяжы. Вырашыѓ бацька татуiроѓку звесцi. I больш iх сабе не рабiѓ.
  - Бывае такое, - усмiхнуѓся Красiн. - I ѓсё ж версiю аб прыналежнасцi нашай незнаёмкi да секты трэба старанна праверыць.
  - Добра, я займуся, па Iнтэрнеце палажу, - сказаѓ Кавалёѓ.
  
  
  Раздзел 9.
  Экспертыза паказала, што незнаёмка была задушана шляхам здушвання соннай артэрыi. Як i меркаваѓ Красiн. Засталося высветлiць асобу загiнулай.
  Кавалёѓ з'явiѓся зноѓ з загадкавай усмешкай.
  - Слухай, сябар мой Вася! Даведаѓся я, здаецца. нашу незнаёмку. Нiколi не здагадаешся, хто яна.
  - Ну, i хто ж? - Спытаѓ заiнтрыгаваны Красiн.
  - Давай раскажу ѓсё па парадку. Стаѓ я шукаць матэрыял па секце i яе фiлiялах у нашай краiне. Наткнуѓся на паведамленне, што ѓ Анапе за забойства рэжысёра БДСМ нядаѓна арыштаваная жанчына...
  - БДСМ - гэта ж перакручанае порна з элементамi гвалту? - Удакладнiѓ Красiн.
  - Яно самае, жорсткi сэкс з прымусам, прычыненнем болю, знявагамi, - пацвердзiѓ Кавалёѓ. - Дык вось, арыштаваная ѓ Анапе жанчына таксама належыць да секты Iлюмiнатараѓ, дакладней, яна з iх фiлiяла ѓ горадзе Сочы. У Анапе ѓдзельнiчала ѓ здымках, а потым пырнула нажом свайго рэжысёра.
  - Наша-то дама, забiтая ѓ Пiцеры, якое дачыненне мае да анапскага забойства? - Спытаѓ Красiн.
  - Можа, i не мае, - адказаѓ Кавалёѓ. - Проста я зацiкавiѓся тым, што здымаѓ нябожчык рэжысёр. Ачынцаѓ яго прозвiшча...
  - Хочаш сказаць, што наша дама здымалася ѓ яго? - выказаѓ здагадку Красiн.
  - Як раз нябожчык у фiльмах Ачынцава я не ѓбачыѓ. Але вось у iншай аналагiчнай здымцы амерыканскай студыi Кiнг, якая спецыялiзуецца на БДСМ, Вася, я пазнаѓ яе! Знешнасць, татуiроѓка... Наша нябожчыца дама - амерыканская порнаактрыса.
  - Ты нiчога не блытаеш?! - здзiвiѓся Красiн. -Як амерыканка магла апынуцца зусiм голай у звычайнай пiцерскай кватэры?
  - Прыйдзецца высвятляць. А вось iмя памерлай актрысы, тое, пад якiм яна здымалася, Люсi Стар.
  - Гэта ѓжо хоць нешта, - сказаѓ Красiн. - Усё ж трэба даведацца, як яна апынулася ѓ Пiцеры.
  - Хутчэй за ѓсё, прыляцела ѓ здымках удзельнiчаць, - выказаѓ здагадку Кавалёѓ.
  - Цалкам магчыма, - пагадзiѓся Красiн. - Даведайся, хто ѓ Пiцеры спецыялiзуецца на БДСМ, дзе i калi Люсi здымалася апошнi раз.
  Нялёгкая задача мелася быць Кавалёву. Iзноѓ прыйшлося капацца ѓ Iнтэрнэце, мець зносiны з самым вядомым дзеячам порнабiзнэсу ѓ горадзе, шукаць iнфармацыю па Люсi i яе секце. Нiякiх звестак аб тым, чым займалася нябожчыца Люсi Стар у Санкт-Пецярбургу, знайсцi не ѓдалося. Але порнаробак паведамiѓ Андрэю, што, па чутках, Люсi сапраѓды здымаѓ у Расii порнарэжысёр Уладзiмiр Ачынцаѓ, якога некалькi дзён таму забiлi ѓ Анапе.
  Кавалёѓ звязаѓся з Анапай, запытаѓ iнфармацыю па забойстве Ачынцава i зноѓ пагрузiѓся ѓ нетры Iнтэрнэту.
  На наступны дзень ён дакладваѓ Красiну:
  - Атрымалася ѓсталяваць сапраѓднае iмя дзяѓчыны - Людмiла Старкова. Як я казаѓ ужо раней, у порна яна здымалася пад iмем Люсi Стар. Яе вывезлi дзiцем з Украiны, разам з бацькамi яна была ѓ секце Iлюмiнатараѓ. Ёсць меркаванне, што дзяѓчынка з дзяцiнства падвяргалася жорсткай псiхалагiчнай апрацоѓцы, яе прымушалi займацца порна, а затым зрабiлi сэкс-рабыняй.
  - А што, насамрэч у Амерыцы распаѓсюджанае сэксуальнае рабства? - Спытаѓ Красiн.
  - Так, распаѓсюджана. I педафiлiя прысутнiчае. Усё гэта замоѓчваецца, таму што выкарыстоѓваецца i пакрываецца амерыканскай кiруючай элiтай, так цi iнакш злучанай з Iлюмiнатарамi. Знойдзены мной матэрыял нават для мяне стаѓ шокам. З самых раннiх гадоѓ прымус, брудны сэкс...
  - Што па нашай справе? - Спытаѓ Красiн.
  - Трэба вывучыць апошнюю здымку Ачынцава. Магчыма, там ключ да разгадкi. Не выключана, што нябожчыца здымалася ѓ яго, а потым перамясцiлася ѓ Пiцер.
  - Запытай матэрыял па забойстве рэжысёра, звяжыся з Анапай, - загадаѓ Красiн.
  - Ужо запытаѓ. Як будзе нешта цiкавае, адразу паведамлю.
  
  
  Раздзел 10.
  Аказалася, у следчым камiтэце Анапы ёсць апошняя здымка нябожчыка Ачынцава. Кавалёѓ паглядзеѓ дасланую копiю файла i матэрыял па забойстве. Праз некалькi хвiлiн ён дзялiѓся iнфармацыяй з калегам:
  - Наша нябожчыца Люся Старкова здымалася непасрэдна перад забойствам рэжысёра ѓ яго ѓ Анапе разам з iншай актрысай, той самай, якая зараз затрыманая за забойства iх рэжысёра.
  - Ой, спадзяюся, што Люся хоць не замяшаная ѓ гэтым забойстве, - сказаѓ Красiн.
  - Як ведаць, як ведаць, - адказаѓ Кавалёѓ.
  - З порнарэжысёрам нам яшчэ разбiрацца не хапала, - уздыхнуѓ Красiн.
  - Ты будзеш лаяцца, але там не толькi порнарэжысёр, там i маньяк у справе фiгуруе.
  - Ану падрабязней, - папрасiѓ Красiн.
  - Раскажу, што высветлiѓ. Апыняецца, апошняя здымка нашага загадкавага падкiдыша Люсi была як раз у дзень забойства рэжысёра. Здымалi жудасную хрень з садызмам дзяѓчат на прыродзе. Пасля здымкi другая акторка, накшталт як, пырнула рэжысёра нажом. Яе заспелi на месцы злачынства.
  - З доказамi злачынства? - Удакладнiѓ Красiн.
  - Так, з нажом у руках. Там былы пракурор быѓ на адпачынку. Ён усё арганiзаваѓ, не даѓ сысцi падазраванай, сляды на стаянцы рэжысёра затаптаць i рэчы яго расцягнуць. Палiцыю выклiкалi, падазраваную забралi, зараз яна ѓ следчым камiтэце Анапы. Дзяѓчына маѓчыць, увогуле нiчога казаць не хоча. Але самае нечаканае дала экспертыза. Толькi што паведамiлi: на нажы акрамя пальчыкаѓ падазронай актрысы былi знойдзены таксама адбiткi пальцаѓ тульскага маньяка, якому прыпiсваюць пяць забойствах пад Тулай i некалькi ѓ горадзе Сочы. Але асоба серыйнага забойцы да гэтага часу не ѓстаноѓлена.
  - А па нашай экспертызе пальчыкаѓ адшукваецца маньяка ѓ кватэры настаѓнiцы ж не выяѓлена? - Зноѓ удакладнiѓ Красiн.
  - Так, не знайшлi. Але добра было б яшчэ раз праверыць.
  - Давядзi iнфармацыю да эксперта, - загадаѓ Красiн. - Хоць я не думаю, што адбiткi знойдуць пасля пераправеркi.
  Кавалёѓ сышоѓ, а Красiн пагрузiѓся ѓ разважаннi. Следчы не верыѓ у тое, што настаѓнiца сама, па добрай волi, выкiнулася з акна. Ён меѓ зносiны з гэтай жанчынай. Такiя на суiцыд не здольныя!
  У яе кватэры слядоѓ знаходжання нi Вадзiма Рыбачэнкi, нi тульскага маньяка не знойдзена. Цi наѓрад яны датычныя да згубы акторкi, а затым i настаѓнiцы.
  Дзiѓна, але думкi Красiна раптам засяродзiлiся на тульскай маньяку. Дзесьцi ѓ глыбiнi душы, iнтуiтыѓна, ён адчуѓ, што вылiчыць гэтага маньяка, iмя якога не было вядома органам. Васiль вырашыѓ вывучыць усю iнфармацыю, якая мелася ѓ базе дадзеных па серыйным забойцы. Падстава была: маньяк перасякаѓся з нябожчыцай акторкай на Утрышы, не выключалася яго дачыненне да расследуемай Красиным справе.
  Iнтуiцыя. Ёй Васiль карыстаѓся яшчэ ѓ школе. Iнтуiтыѓна ён знаходзiѓ адказы на пытаннi, якiя хвалявалi яго, часам прадказваѓ нечаканыя вынiкi футбольных матчаѓ. Ён не ведаѓ, як гэта працуе. Трэба было проста задумацца, "прагнаць" у мозгу наяѓную iнфармацыю i рашэнне прыходзiла само сабой, як азарэнне. I на працы шмат у чым дзякуючы сваёй прафесiйнай iнтуiцыi Красiну атрымалася расчынiць ужо некалькi вельмi заблытаных спраѓ. Ён быѓ на добрым рахунку ѓ сьледчым камiтэце.
  Вось i зараз Красiн уважлiва вывучыѓ атрыманы матэрыял i адчуѓ iнтуiтыѓны сiгнал-азарэнне: знiклы хлапчук i ёсць тульскi маньяк!
  Тады пад Тулай на працягу некалькiх дзён забiлi адразу чатырох чалавек. I прапаѓ школьнiк, труп якога не знайшлi. Гэтую прапажу прыпiсалi на рахунак не ѓсталяванага забойцы. Але чамусьцi нiхто не стаѓ як след правяраць непаѓналетняга ѓ той час хлопца на дачыненне да забойстваѓ. Затым пальчыкi ѓ спадчыну ѓ Тульскай вобласцi забойцы ѓсплылi ѓ Сочы, а нядаѓна вось i на Утрышы пад Анапай.
  Але ж адбiткаѓ пальцаѓ знiклага Барыса Сонцава няма ѓ картатэцы. Цалкам магчыма, што хлапчук i ёсць той самы тульскi маньяк.
  Усё ж гэта было толькi меркаванне, якое трэба было праверыць. А вось як голая амерыканка апынулася ѓ пiцерскай панэльнай хаце iнтуiцыя Красiна пакуль маѓчала. Ён засяроджваѓся зноѓ i зноѓ, але адказ не прыходзiѓ. Была толькi ѓпэѓненасць, што тульскi маньяк да забойстваѓ у Пiцеры не датычны.
  Красiн вырашыѓ знайсцi фатаграфiю знiклага без вестак школьнiка. Яшчэ трэба было аформiць камандзiроѓку ѓ Анапу, каб дапытаць затрыманую там дзяѓчыну на прадмет знаёмства з загiнулай у Пiцеры акторкай. Хутчэй за ѓсё, падследная ведае i тульскага маньяка, раз адбiткi пальцаѓ абодвух ёсць на адным нажы.
  Красiн папрасiѓ Кавалёва звязацца з Тулай i тэрмiнова запатрабаваць фатаграфiю знiклага там падлетка, любую, якая ёсць, няхай школьную, абы хлопец быѓ добра вядомы. Сам следчы пачаѓ рыхтавацца да паездкi ѓ Краснадарскi край. Ён хацеѓ узяць з сабой Кавалёва, але адпусцiлi толькi Красiна, Андрэй абяцаѓ дапрацаваць да канца тыдня, узяць кароткатэрмiновы водпуск i далучыцца да свайго начальнiка. Заадно пабыць на моры некалькi дзён: у самым канцы жнiѓня на поѓднi добра, вада цёплая, адпачывальнiкаѓ не так шмат.
  Кавалёѓ патэлефанаваѓ у Анапу, папярэдзiѓ аб маючым адбыцца вiзiце Красiна.
  - Вася, я пра ѓсё дамовiѓся, - сказаѓ ён следчаму. - Самалёт начны, заѓтра ранiцай будзеш у Анапе. З дзесяцi цябе чакаюць у следчым камiтэце. Гасцiнiцу можаш не здымаць, з жытлом табе абяцалi дапамагчы. Справа вядзе капiтан Бергман. А я ѓ суботу пастараюся прыляцець.
  
  
  Кiраѓнiк 11.
  Ноч была бяссоннай, але чаканне сустрэчы з морам, а таксама жаданне разблытаць клубок складанай справы напоѓнiлi душу Васiля прадчуваннем чагосьцi радаснага i значнага. З аэрапорта ён адразу праехаѓ на аѓтавакзал, закiнуѓ рэчы ѓ камеру захоѓвання i паспяшаѓся на найблiжэйшы пляж. Балазе ведаѓ, што пляж знаходзiцца побач з вакзалам, пешшу ѓсяго толькi некалькi хвiлiн. У дзяцiнстве Вася з бацькамi адпачываѓ у Анапе. Колькi тады яму было? Гадоѓ дванаццаць. Яны спынiлiся ѓ Джемеце, у прыватным сектары, недалёка ад чыгуначнага вакзала. Вася пешшу хадзiѓ па беразе да цэнтра горада з бацькамi, а неяк раз i адзiн, ён купаѓся ѓ тым лiку i на пляжы каля аѓтавакзала. Вострае жаданне зноѓ убачыць знаёмыя месцы завалодала Красiным. Тым больш, часу да дзесяцi было дастаткова.
  Той дзiцячы адпачынак Васiль памятаѓ да гэтага часу. I прыватны сектар з драѓлянай прыбiральняй на вулiцы, i цiкаѓную бабулю-гаспадыню гадоѓ сямiдзесяцi, якая любiла распытваць хлапчука пра Санк-Пецярбург, яго школьныя справы. Цiкава, цi жывая бабулька? Колькi ёй зараз? Каля дзевяноста гадоѓ, не менш. Але на поѓднi даѓжэй жывуць. Можна будзе як-небудзь наведацца, паглядзець цi захаваѓся яе дом, хто там зараз жыве.
  Васiль любiѓ мора, i ѓ Анапе яму спадабалася. Шкада, што не атрымалася прыехаць сюды яшчэ хаця б раз. З бацькамi ён быѓ потым у Крыме, у студэнцкiя гады ездзiѓ у Адлер у спартлагер ад унiверсiтэта. А потым праца, яшчэ за мамай хворай прыйшлося прыглядаць i за бацькам, якi пасля смерцi мацi зусiм здаѓ. Не да поѓдня было.
  I вось новая доѓгачаканая сустрэча. Сам пляж змянiѓся мала. Усё той жа пясок, усё той жа пейзаж. Стала толькi больш гандлёвых намётаѓ пры ѓваходзе i мацней пахла тванню.
  Лёгкi свежы марскi ветрык наганяѓ хвалi. Некаторыя адпачывальнiкi, пераважна хлапчукi, купалiся. Васiлю таксама захацелася выкупацца. Але ён пакiнуѓ у камеры захоѓвання свае плаѓкi. Паспее яшчэ акунуцца, зараз можна проста памачыць ногi ѓ вадзе i ехаць па справах, хутка дзесяць, яго будуць чакаць. А з жытлом ён потым вызначыцца...
  На аѓтавакзале Красiн яшчэ раз удакладнiѓ адрас следчага камiтэта i прозвiшча следчага, пасля чаго сеѓ у гарадскi аѓтобус.
  Справа аб забойстве на Утрышы вёѓ нейкi Бергман. I. Я. яго iнiцыялы. У школе ѓ Красiна быѓ настаѓнiк фiзiкi Бергман Яфiм Барысавiч. Цi не сваяк? А яшчэ ёсць вельмi вядомы рэжысёр з такiм прозвiшчам...
  Народу ѓ аѓтобусе было шмат, Красiн стаяѓ недалёка ад задняй дзверы. На прыпынку ѓ салон увайшла дзяѓчына. I погляд Васiля адразу ж сфакусаваѓся на ёй. Высокая, стройная бландынка ѓ строгiм дзелавым гарнiтуры вылучалася сваёй прыгажосцю ѓ натоѓпе курортнiкаѓ i мясцовых жыхароѓ, якiя запоѓнiлi аѓтобус у гэтую ранiшнюю гадзiну.
  Васiль любiѓ глядзець на прыгожых жанчын. Часам, калi ён аб нечым думаѓ, яго погляд як бы сам сабой фiксаваѓся на якiм-небудзь мiлым твары. Вось i цяпер ён думаѓ аб маючай адбыцца размове з Бергман i нiбы ѓ медытацыi ѓтаропiѓся на дзяѓчыну. Яна змерала незадаволеным поглядам якi глядзiць на яе мужчыну. Гэты погляд красамоѓна казаѓ: "Чаго ѓтаропiѓся? Не наблiжайся да мяне, глядзi ѓ iншы бок! Я не збiраюся з табой знаёмiцца!
  А Красiн i не думаѓ знаёмiцца, заводзiць размову. Ён наогул не ѓмеѓ знаёмiцца з дзяѓчынамi, быѓ не ѓлюблiвым i сарамлiвым з процiлеглай падлогай. Мусiць, таму ѓ свае трыццаць пяць не абзавёѓся сям'ёй. У студэнцкiя гады ѓ яго з'явiлася сяброѓка, якая падабалася яму. Але справа да загса не дайшло. Дзяѓчына знайшла сабе нейкага прадпрымальнiка, а Васiль не стаѓ за яе дужацца. Потым здарыѓся вялацякучы раман з суседкай па параднай, якi паступова сышоѓ на нiшто. Красiн быѓ вольны, яго сэрца i розум любоѓныя перажываннi не займалi.
  Выразны погляд незнаёмкi збянтэжыѓ Васiля. Ён выйшаѓ са сваёй мiнi-медытацыi i стаѓ глядзець у акно. Красiн крыху нерваваѓся: не ведаѓ, як яго сустрэнуць калегi i як будуць развiвацца следчыя дзеяннi.
  Дзяѓчына ѓ дзелавым гарнiтуры выйшла перад iм на яго прыпынку. Красiн пайшоѓ за ёй, за некалькi крокаѓ ззаду: яму трэба было iсцi ѓ тым жа кiрунку.
  Раптам незнаёмка павярнулася i спынiлася. Iзноѓ у яе поглядзе чыталася незадаволенасць, нават злосць: "Чаго прывязаѓся, мужык?! Адчапiся неадкладна! " Красiн нават спалохаѓся, што дама скажа яму нейкую грубiянства. Але дзяѓчына не сказала нiчога, разгарнулася i паскорыла крок.
  Васiль падышоѓ да газетнага кiёска, пачакаѓ, пакуль незадаволеная паненка схаваецца з-пад увагi.
  У следчым камiтэце Красiн звярнуѓся да вахцёра:
  - Мне да Бергмана.
  Мужчына адказаѓ:
  - Зараз паднiмiцеся па лесвiцы на другi паверх, там налева пройдзеце па калiдоры ѓ канец. Кабiнет дзвесце дванаццаты.
  Каля кабiнета Васiль спынiѓся ѓ нерашучасцi, iмкнучыся суняць сваё хваляванне. Ён - следчы з самавiтай рэпутацыяй, а ѓсё роѓна чамусьцi хвалюецца. Як у дзяцiнстве хваляваѓся, калi трэба было наведваць незнаёмых людзей. Яшчэ i не выспаѓся...
  Васiль ужо сабраѓся пастукаць, як раптам дзверы перад яго носам расхiнулася. З кабiнета вызiрнула тая самая дзяѓчына з аѓтобуса! Яна закрычала на Васiля ѓ моцным узбуджэннi:
  - Вы?! Што вы сабе дазваляеце?! Хто вас сюды прапусцiѓ?
  - Я... Мне трэба да следчага Бергман...
  - Ну, я Бергман. А вы хто такi?
  - Я следчы з Санкт-Пецярбурга. Вось у мяне i пасведчанне з сабой, - Красiн дастаѓ сваё пасведчанне. - Вас павiнны былi папярэдзiць аб маiм прыездзе.
  Дзяѓчына здзiвiлася:
  - Дык вы з Пецярбурга?
  Васiль пацвердзiѓ:
  - Так, я з Пецярбурга. Следчы следчага камiтэта. Красiн маё прозвiшча. Няѓжо вас не папярэдзiлi?
  - Пятроѓ казаѓ... Выбачыце, але начальнiк сказаѓ, што прыедзе навальнiца пiцерскага вышуку, фанатык працы, трэба падрыхтаваць для яго ѓсе матэрыялы следства па забойстве рэжысёра на Утрышы. Дык гэта, значыць, вы?
  - Я не навальнiца i не фанатык, але, сапраѓды, мяне цiкавiць забойства рэжысёра, - адказаѓ Красiн. - Мне трэба апытаць вашу падследную. Яе сяброѓку забiлi ѓ нас у горадзе.
  - Думала, вы па-iншаму будзеце выглядаць, - усмiхнулася Бергман. - I ѓ аѓтобусе мы нечакана сутыкнулiся. Я спяшалася на працу, мяне начальства накруцiла. Хтосьцi з вашых тэлефанаваѓ Пятрову...
  - Кавалёѓ тэлефанаваѓ, не ведаю, што ён наплёѓ пра мяне. I мне не сказаѓ, што вы - жанчына. Я думаѓ, што справу вядзе мужчына.
  - Iнай мяне клiчуць, прозвiшча ведаеце, - прадставiлася дзяѓчына. - Праходзьце ѓ кабiнет. Калi вы хочаце дапытаць падследную?
  - Пажадана сёння, - адказаѓ Красiн. - Толькi мне трэба яшчэ пасялiцца недзе на некалькi дзён. Торбу з рэчамi я пакуль у камеры захоѓвання пакiнуѓ на аѓтавакзале.
  - Так, Пятроѓ пытаѓся ѓ мяне пра жыллё. У нас свабодна, запрашаю да нас, мы з мамай жывем недалёка ад мора ѓ прыватным доме. Улетку здаем пару пакояѓ адпачывальнiкам, зараз народ ужо з'ехаѓ. Калi задаволiць - калi ласка. Грошай я з вас не вазьму.
  Красiн успомнiѓ аб сваiм супрацоѓнiку i сказаѓ:
  - Паслязаѓтра павiнен яшчэ мой памочнiк Кавалёѓ прыляцець, той, якi тэлефанаваѓ Пятрову.
  - I яму месца ѓ нас хопiць, - адказала гасцiнная Iна. - Як да вас звяртацца?
  - Можна проста па iменi. Мяне клiчуць Васiль.
  - А па бацьку?
  - Лепш без iмя па бацьку, - сказаѓ Красiн i дадаѓ:
  - У нас настаѓнiк у школе быѓ Бергман Яфiм Барысавiч. Я калi сюды ехаѓ, думаѓ, цi не сваяк вы яго. Можа, нават сын. А вы аказалiся дзяѓчынай.
  - Не, Яхiм Барысавiч не наш сваяк. Майго бацьку Яѓгенам клiкалi. Так, крыху пацешна выйшла. Я падумала, што вы - лавелас, пераследваць мяне збiраецеся.
  - Выбачыце, але я не збiраѓся нiкога пераследваць, выйшаѓ за вамi на сваiм прыпынку. I не лавелас я зусiм, не выспаѓся проста сёння, дрэнна цямiѓ.
  Тады, ля прыпынку, Iна раптам адчула дыскамфорт, рэзка спынiлася i азiрнулася. Спартыѓны хлопец у белай кашулi i цёмна-сiнiм пiнжаку, якi нахабна разглядаѓ яе ѓ аѓтобусе, зараз iшоѓ за ёй. Iна спяшалася на працу, ёй зусiм не хацелася размаѓляць з прайдзiсветамi. Яна магла б у грубай форме паслаць праследавацеля, але хлопец паспешна адвёѓ погляд у бок i адстаѓ. Цяпер ён, даволi сiмпатычны малады следчы, сцiпла стаяѓ перад ёй, i Iне было крыху няёмка.
  - Бачу, што вы не лавелас, - прымiрэнча сказала дзяѓчына. - Можаце да нас прама зараз паехаць. Адпачнiце з дарогi пару гадзiн. Я маме пазваню. Яна будзе рада. Запiшыце адрас...
  - А калi з падследнай папрацаваць можна будзе?
  - Давайце гадзiны ѓ тры сёння. Вас задаволiць?
  - Цалкам.
  - Добра. Я ѓсё падрыхтую. Надзею даставяць сюды.
  - Мне б яшчэ камандзiроѓку адзначыць, - сказаѓ Красiн.
  - Гэта ѓ любы час у канцылярыi на першым паверсе.
  
  
  Кiраѓнiк 12.
  Васiль з'ездзiѓ па сумку на аѓтавакзал, потым знайшоѓ указаны Iнай адрас. Пiцерскi следчы пазнаёмiѓся з ветлай мамай Iны, усялiѓся ѓ прапанаваны пакой, трохi паспаѓ i паехаѓ на допыт дзяѓчыны, якая падазраецца ѓ забойстве.
  Яе клiкалi Надзеяй. Яна практычна не рэагавала на пытаннi. З ашклянелым абыякавым позiркам, скiраваным у сцяну, падследная нiбы не чула пра што яе пытаюцца.
  Вось i на пытанне Красiна, цi знаёмая яна з Люсi Старр цi Людмiлай Старковай, дзяѓчына нават рот не адкрыла, нават брывом не павяла.
  - Яна так заѓсёды, - сказала прысутнiчалая ѓ кабiнеце Iна. - Маѓчыць, нiчога не кажа. Утаропiцца ѓ адну кропку на сцяне, хоць скакi перад ёй - нiякага толку.
  - Ну, гэта яе права, - добразычлiва адказаѓ Красiн. - Не хоча расказваць, абыдземся i без яе паказанняѓ. А ѓ мяне ж для гэтай дзяѓчыны ёсць сюрпрыз.
  Следчы паклаѓ перад падследнай школьнае фота Барыса, якое даслалi з Тульскай вобласцi. Але Надзея працягнула тупа глядзець на сьцяну.
  - Вы ѓсё ж зiрнiце, калi ласка, - ласкава сказаѓ Красiн. - Ваш сябар мог змянiцца, але вы павiнны яго пазнаць.
  Васiль паднёс фатаграфiю да твару дзяѓчыны. Пры гэтым ён уважлiва назiраѓ за яе рэакцыяй.
  Надзея неахвотна паглядзела на фота. I адразу здрыганулася! Яна нiбы здрыганулася, Красiн гэта добра ѓлавiѓ. Бледныя шчокi дзяѓчыны сталi на вачах налiвацца чырванню ад стараючыся стаць мацней хвалявання.
  Следчы святкаваѓ: рэакцыю арганiзма не схаваеш! Яго здагадка аказалася дакладнай: Надзея выдатна ведае маньяка.
  "Трэба дацiскаць", - падумаѓ Красiн i спытаѓ:
  - Скажыце, за што Барыс забiѓ рэжысёра.
  - Ён ... з-за мяне, - прарэзаѓся нарэшце голас у падследнай.
  - Я так i думаѓ, - сказаѓ Красiн.
  - Не, ён не забiваѓ! - апамяталася Надзея. - Гэта я.
  - А я ведаю, што вы не прычым, - сказаѓ Красiн. - На нажы адбiткi пальцаѓ Барыса. Дзеля чаго вы яго пакрываеце?
  Дзяѓчына не адказала.
  - Добра, давайце пакуль не будзем пра Барыса, - мякка сказаѓ Красiн. - Давайце пагаворым аб Людмiле Старковай, якая здымалася разам з вамi ѓ Ачынцава. Вы яе добра ведалi?
  Марыя не адказала зноѓ. Яна зноѓ замкнулася.
  - Цi ведаеце вы, што Людмiлу забiлi ѓ Санкт-Пецярбургу? - Спытаѓ Красiн.
  Дзяѓчына з уздрыгам зiрнула на Красiна, але потым моѓчкi перавяла свой погляд на сцяну.
  - Яе задушылi, - растлумачыѓ Красiн. - А я спрабую зразумець хто i за што.
  Надзея нiяк не адрэагавала на гэтыя словы следчага. Працягваць допыт было марна.
  Падследную павялi, а Красiн растлумачыѓ Iне:
  - Мяркую, рэжысёра забiѓ тульскi маньяк, яго адбiткi ёсць на нажы.
  - Такое магчыма, я думала пра гэта, - сказала Iна. - Дзяѓчына магла выцягнуць нож з цела Ачынцава якраз у той момант, калi з'явiлiся адпачывальнiкi.
  - Прозвiшча серыйнага забойцы Сонцаѓ. Ён зусiм малады хлопец.
  - Як вам, Васiль, удалося вылiчыць гэтага таямнiчага маньяка? - пацiкавiлася Iна.
  - Давай на ты, - прапанаваѓ Красiн. - Факты супаставiѓ, iнтуiцыя падказала. У нас ёсць школьная фатаграфiя Сонцава, засталося толькi затрымаць яго i дапытаць. Хаця хлопец i лiчыцца знiклым без вестак.
  - Ты ѓпэѓнены, што гэта дакладна ён?
  - Думаю, не памыляюся. Пасля допыту Надзеi я зацвердзiѓся ѓ сваёй здагадцы, што менавiта ён забiѓ у вас рэжысёра. Пакуль не ведаю, цi злучаны Барыс Сонцаѓ з забойствамi ѓ Пiцеры. А вось у Сочы гэты маньяк спадкаемiѓ. Там падобна на рытуальныя забойствы са множнымi нажавымi i адразаннем вушэй.
  - Нябожчык Уладзiмiр Ачынцаѓ якраз з Сочы. Ён даволi вядомы фатограф i порнарэжысёр, - нагадала Iна.
  - Так, я ведаю, - пацвердзiѓ Красiн. - Магчыма, фатограф перашкаджаѓ камусьцi, i Барыс вырашыѓ яго ѓстаранiць. У Браѓна ѓ рамане апiсаны штатны кiлер секты. Не выключана, што тульскi маньяк выконвае такiя функцыi.
  - Дапусцiм, - адказала Iна. - Толькi чаму ён забiѓ рэжысёра не ѓ Сочы, а ѓ нас на Утрышы?
  - Тут зручней было. Мяне больш цiкавiць, навошта Надзя выгароджвае хлопца.
  - Мабыць, каханне, - выказала здагадку Iна. - Такiя кабеткi могуць вельмi моцна кахаць! I дзеля каханага чалавека ахвяраваць сабой.
  - Не ведаю, не ведаю, - скептычна сказаѓ Красiн. - Нешта мне не верыцца ѓ ахвярнае каханне.
  - Вам, мужчынам, гэта складана зразумець. Большасць мужчын здольныя адчуваць сябе закаханымi то ѓ адну, то ѓ другую дзяѓчыну. Такая ѓласцiвасць самца.
  - Адналюбы сустракаюцца i сярод мужчын, - запярэчыѓ Красiн.
  - Я яшчэ не сустракала. Мужчына - iстота рацыянальнае. Ён думае: а што ѓ той цi iншай жанчыне асаблiвага, каб лiчыць яе адзiнай i непаѓторнай? Хаця, па-свойму, кожны чалавек унiкальны... А вось жанчына можа закахацца як у кiно: па-сапраѓднаму, да труны, каб схадзiць ад чалавека з розуму, не спаць начамi, лiчыць яго адзiным, быць гатовай аддаць жыццё за каханага, адправiцца за iм хоць на край свету.
  - Усё ж рэдка бывае такое...
  - Не так рэдка, як здаецца табе, - настойвала Iна. - Цалкам магчыма, Надзея з такiх жанчын. Яна яшчэ да таго ж i сектантка.
  - У сектантаѓ з мазгамi не ѓ парадку, - пагадзiѓся Красiн.
  Але Iна запярэчыла:
  - Чаму ж? У рэлiгiйных сектах часам сустракаюцца людзi адукаваныя i недурныя. Iм падабаецца знаходзiцца ѓ згуртаваным, дружным калектыве, дзе прапаведуюць любоѓ. У секты часта iдуць меланхолiкi, людзi пакрыѓджаныя жыццём, адзiнокiя. Яны радуюцца зносiнам у братэрстве. Некаторыя секты маюць вонкава даволi лагiчныя вучэннi, якiя могуць прыцягваць шматлiкiх людзей.
  - Надзея не здалася мне разумнай i адукаванай, - сказаѓ Красiн. - Зрэшты, замкнёная яна. Складана з такой працаваць. Разумею, чаму ѓ цябе з ёю праблемы.
  - Што думаеш рабiць далей? - Спытала Iна.
  - Трэба было б чалавечка нашага ѓ iх асяроддзе ѓкаранiць. Яе ѓзялi на Утрышы? Што за месца такое?
  - На ѓскраiне горада за пасёлкам Суко. Вядома нудысцкiм пляжамi i намётавымi стаянкамi дзiкуноѓ. Тамака кожны зброд збiраецца. Хiпi, панкi розныя, алкаголiкi, аматары пашумець удалечынi ад вачэй нармальных грамадзян. Нашы клiенты, крымiнальнiкi i тыя, хто знаходзiцца ѓ вышуку, бывае, прыязджаюць. Сектанты часам збiраюцца.
  - Так, трэба ѓкаранiць туды супрацоѓнiка для збору iнфармацыi, - пацвердзiѓ сваю прапанову Красiн. - Каб з абарыгенамi мясцовымi пагаварыѓ, даведаѓся што i як там насамрэч...
  - Укаранiць? Добрая iдэя! Калi толькi цябе, - сказала Iна i растлумачыла:
  - Анапа - горад маленькi. У нас супрацоѓнiкаѓ няшмат. Любога нашага даведацца могуць. Публiка з Утрыша - частыя госцi ѓ РУУС. Палiцыя i дзяржнаркакантроль там рэйды рэгулярна сталi праводзiць. Падазроных у горад прывозяць для высвятлення. Мясцовыя таксама на Утрыш ездзяць. Асаблiва на выходныя. Калi ѓкараняць, дык не нашага супрацоѓнiка. Ты, магчыма, падышоѓ бы, пакуль не засвечаны.
  - Цi бачыш, Iна, я ѓсё-такi кабiнетны чарвяк. Аналiтык, следчы. Аператыѓная праца - не маё. Але ёсць у мяне прапанова. Памочнiка майго, Андруху Кавалёва, туды паслаць. Жартаѓнiка, якi тэлефанаваѓ вам. Я яго адразу хацеѓ з сабой узяць. Начальства камандзiроѓку яму не ѓхвалiла. Але ён збiраецца прыляцець сюды сам ужо ѓ суботу.
  
  
  Кiраѓнiк 13.
  Андрэй Чаркасаѓ не памылiѓся. Цяпер ён ведаѓ iмя тульскага маньяка. Пакуль толькi iмя прышыбленага жыццём хлопца.
  Барыс быѓ iзгоем з раннiх гадоѓ. У школе аднагодкi iгнаравалi цiхага, забiтага хлапчука. Ён быѓ замкнуты, самотна сядзеѓ за апошняй партай, у агульных гульнях не ѓдзельнiчаѓ. Але добра б толькi школа, яго не любiла i пагарджала ѓласная мацi, якая зненавiдзела бацьку Боры i падсвядома помсцiла сыну за здраду былога мужа i сваё няѓдалае жыццё.
  Хлопец знаходзiѓся пад жорсткiм кантролем i дыктатам мацi. А пасля чарговай сваркi з ёй ён i зусiм уцёк з дому ѓ лес, дзе, даведзены да роспачы, хацеѓ здзейснiць самагубства. Але аказаѓся не здольны на такi адчайны крок. Пераследуемы голадам i холадам, падлетак iдзе ѓ пасёлак, каб здзейснiць крадзеж ежы, аднак, захоплены знянацку, у парыве гневу здзяйсняе недарэчнае забойства. Гэтае выпадковае забойства нiбы вырабляе пераварот у яго свядомасцi. З цiхага, запалоханага хлопца ён ператвараецца ѓ серыйнага забойцу.
  
  *** Гiсторыю Барыса можна прачытаць у кнiзе майго суаѓтара Аляксея Бальшакова "Iзгой".
  
  Але калi першае забойства было спантанным, то потым Борка ѓваходзiць у смак i пачынае забiваць свядома. Жыццё зрабiла школьнiка маньякам.
  А яшчэ ѓ хлопца была мара - убачыць мора. У доме забiтай iм бабулькi Борка знайшоѓ буйную суму грошай. Ён прыехаѓ у Сочы i зноѓ выйшаѓ на паляванне.
  Маньяк адчуваѓ сябе галодным ваѓком, якi шукае здабычу. Яму зноѓ хацелася ѓбачыць дрыготкае ад страху жаночае цела, усадзiць у яго нож так, каб пайшла сакавiтая кроѓ. Калi Борка забiваѓ, ён адчуваѓ сваю перавагу, адчуваѓ сябе моцным i крутым. Пазбаѓляючы жыцця iншага чалавека, маньяк выплюхваѓ i закладзеную ѓ яго душы сумесь лютай нянавiсцi i крыѓды на ѓвесь гэты жорсткi свет. Забiваючы, ён даказаѓ сваю здольнасць да разбурэння, уяѓляѓ сябе вяршыцелем лёсаѓ людзей. Барыс помсцiѓ грамадству за сваю адданасць, пры гэтым забраѓ прадукты ѓ першых дзвюх ахвяр, пажылых жанчыны i мужчыны, затым забiѓ бабульку дзеля таго, каб завалодаць яе зберажэннямi. Пасля чаго выйшаѓ на паляванне за маладым жаночым целам.
  I ён знайшоѓ сабе новую ахвяру - сiмпотную дзяѓчыну, падобную на тую, у якую быѓ безнадзейна закаханы, а яна ѓ грубай форме адпрэчыла Барыса. Ён забiѓ незнаёмку без сумневаѓ. У маньяка не было раскаяння, моцнага шкадавання наконт таго, што ён пазбавiѓ жыцця нявiннага чалавека. Барыс не мучыѓся бессанню, ахвяра не прыходзiла да яго ѓ сне. Хлопец больш шкадаваѓ аб тым, што не змог здзейснiць з прыгажуняй палавы акт i да гэтага часу так i не спазнаѓ цялеснай любовi.
  У Сочы Борка зняѓ пакой у прыватным сектары. Але прага крывi не пакiдала юнака. Ён прыхапiѓ свой нож i зноѓ пайшоѓ забiваць.
  Маньяк прысеѓ на лаѓку ѓ падлеску ля сцежкi, якая вядзе да мора, стаѓ чакаць. У яго не было дакладнага плана, ён вырашыѓ дзейнiчаць спантанна, па становiшчы, i пакуль проста сядзеѓ, назiраѓ.
  Самы пачатак красавiка, народу пакуль мала, рэдкiя мiнакi не звярталi ѓвагi на самотнага хлопца. А ён чакаѓ, даволi доѓга. I ѓбачыѓ прыдатную ахвяру! Даѓганогую бландынку ѓ кароткай сукенцы. Сплецены з раннiх вясновых кветак вянок затуляѓ яе пышныя, да плячэй, валасы.
  У рослай, сiмпатычнай дзяѓчыне Борка з самага пачатку заѓважыѓ дзiвацтвы. Яна не спяшаючыся iшла басяком па сцяжынцы, часта спынялася i дакраналася сваiмi пальцамi галiн i ствалоѓ дрэѓ. Пры гэтым прыгажуня нешта цiха мармытала.
  "Чакнутая," - падумаѓ Барыс. У сэрцы маньяка нечакана прарвалася хваля жалю, але разам з ёй жаданне забiць не адступiла. Узнiкла думка: прыкончыць ненармальную будзе маральна лягчэй. Навошта такi пакутаваць? Хаця яна прыгожая! Яе босыя, голыя ногi ѓзбудзiлi Барыса: ён адчуѓ сэксуальнае жаданне. 333
  Юнаму маньяку нядаѓна споѓнiлася сямнаццаць. Ён яшчэ нiколi не займаѓся сэксам, нават не цалаваѓся з дзяѓчатамi. Барыс крыху адставаѓ у сэксуальным развiццi ад аднагодкаѓ, але па меры паспявання ѓваходзiѓ у звыклы для падлеткаѓ пiк. Хлопец хацеѓ згвалцiць апошнюю сваю ахвяру. Нiчога не атрымалася. Але цяпер яму хацелася не проста забiць, а перш за авалодаць дзявочай прыгажосцю.
  Барыс прыгатаваѓ нож i моѓчкi глядзеѓ на дзяѓчыну. Яна змерала самотнага незнаёмца задуменным поглядам i павольна прайшла мiма.
  Маньяк агледзеѓся: акрамя iх па блiзкасцi нiкога не было. План саспеѓ iмгненна: паднесцi нож да горла, крануѓ iм шыi, затым, пагражаючы, адвесцi дзяѓчыну глыбей у лес, дзе завалiць на зямлю i авалодаць. Барыс быѓ высокi i даволi моцны, прынамсi, для таго, каб зладзiцца з дзяѓчынай.
  Iмкнучыся рухацца бясшумна, Борка стаѓ даганяць прыгажуню, але чамусьцi замарудзiѓся: сэрца ѓ юнага маньяка калацiлася так, быццам вось-вось вырвецца з грудзей вонкi.
  А незнаёмка раптам павярнулася i змерала Барыса пранiзлiвым позiркам. Вочы гэтых двух няшчасных сустрэлiся. Дзяѓчына прачытала ѓ поглядзе хлопца бязмерную нуду i... жаданне. Яна сутыкнулася з поглядам iзгоя, адкiнутага грамадствам хлопца, але ѓлавiла ѓ гэтым поглядзе нешта блiзкае, роднае. Дзяѓчына сама была iзгоем з дзiцячых гадоѓ. Вядома, яна нiкога не забiвала, наадварот, старалася нiкому не прычыняць шкоды. Яна была добрай, але замкнёнай, пакутавала ад гвалту айчыма i неразумення з боку роднай мацi.
  I Борка аслупянеѓ, забiты позiркам незнаёмкi. Гэты погляд уразiѓ яго ѓ самае сэрца. У iм адчувалася нязвыклая для Барыса дабрыня i разам з ёй такiя знаёмыя яму нуда i адзiнота...
  Вочы дзяѓчыны, першапачаткова якая здалася Барысу вар'яцкай, здабылi асэнсаваны выраз. А на маньяка напаѓ слупняк, жаданне ажыццявiць задуманае выпарылася, ён проста стаяѓ i маѓчаѓ.
  Дзяѓчына спытала:
  - Навошта табе нож? Можа, хочаш забiць мяне?
  Барыс сунуѓ нож у свой пакет i працягнуѓ моѓчкi глядзець на незнаёмку. Яна нейкi час чакала, што хлопец адкажа ёй, але, не дачакаѓшыся, сама спытала зноѓ:
  - Скажы, навошта ты пайшоѓ за мной з нажом?
  Барыс з цяжкасцю выцiснуѓ з сябе нясмелыя словы:
  - Проста так.
  - А я падумала, што ты хочаш забiць мяне, - сказала дзяѓчына, зняла вянок i трасянула галавой. На яе прыгожай шыi блiснулi кудменi.
  Барыс працягваѓ адчуваць у сабе хвалюючы страх, якi звычайна адчуваюць не ѓпэѓненыя ѓ сабе юнакi перад прыгожымi дзяѓчынамi. Гэты страх перашкаджаѓ казаць, Барыс зноѓ нiчога не адказаѓ. А дзяѓчына сказала:
  - Ведаеш, у свой час я хацела накласцi на сябе рукi, але мне перашкодзiлi.
  - Я таксама хацеѓ, калi мяне мацi выгнала з дому, - прарэзаѓся голас у Боркi.
  - А я сама сышла ад айчыма i мацi...
  Дзяѓчына памаѓчала крыху i прадставiлася:
  - Мяне клiчуць Надзея, а цябе як?
  Юнак адказаѓ:
  - А мяне Борка. Барыс...
  I зноѓ павiсла цяжкая паѓза. Якi забiѓ некалькiх чалавек маньяк працягваѓ баяцца перад сцiплай дзяѓчынай, якую некалькi хвiлiн таму абраѓ сабе ѓ ахвяру.
  Надзея зноѓ сказала сама:
  - Ведаеш, гэта вялiкi грэх, учынiць самагубства. А вось дапамагчы пайсцi з жыцця... можа быць добрым выхадам.
  - Чаму так? - спытаѓ Барыс, набраѓшыся смеласцi.
  - Цi бачыш, мы тут, на зямлi, як у турме адбываем свой тэрмiн. Кожнаму адмерана пэѓную колькасць гадоѓ. Нельга скарачаць тое, што належыць. Самагубства - гэта як уцёкi з турмы. Яно караецца там, на нябёсах. Будзе новы, больш жорсткi тэрмiн, больш пакутлiвае iснаванне ѓ наступным увасабленнi. З фiзiчнымi калецтвамi, у вельмi праблемнай сям'i. Нават тут, на зямлi, самагубцаѓ пагарджаюць. Праваслаѓныя iх не адпяваюць. Раней хавалi за межамi могiлак. А калi смерць адбылася не па тваёй вiне, дык тады iншы падыход.
  - Хто табе такое сказаѓ? - пацiкавiѓся Барыс.
  - Я зараз жыву ѓ братэрстве. Там у нас iгумення блiзкая да Бога. Яна вучыць нас, някемлiвых.
  - Але ж усе чапляюцца за жыццё, - запярэчыѓ Барыс. - Я хацеѓ пайсцi, не змог. Хаця шмат пакутаваѓ...
  - Наша доля - пакутаваць. Чым больш пакутуем, тым хутчэй прыйдзем да Нiрваны. Або наступнае ѓвасабленне будзе больш удалым.
  Яшчэ нiколi Барыс не гаварыѓ з дзяѓчатамi аб жыццi. Яго зносiны абмяжоѓвалiся толькi агульнымi фразамi. Але цяпер яму падабалася размаѓляць, нервовая напруга паволi слабела, станавiлася камфортна з Надзеяй, усякае жаданне прычынiць ёй шкоду скончылася. Барысу хацелася яшчэ паразмаѓляць з гэтай дзяѓчынай, ён баяѓся, што яна сыдзе, i, каб працягнуць размову, спытаѓся ѓ яе:
  - А як ты трапiла ѓ братэрства?
  - Калi я з хаты сышла, прыехала стопам сюды. Грошай не было, знаёмых тое самае. Тут да мяне падышлi дзве жанчыны, расказалi пра братэрства, я пайшла з iмi. Прынялi мяне добра, так i засталася ѓ iх жыць.
  - А ты чаму збегла з дому? - спытаѓ Барыс.
  - Мяне айчым гвалтаваѓ, - шчыра адказала Надзея. - Мацi, закаханая ѓ яго дурнiца, ведаць нiчога пра гэта не хацела. Калi я расказала, яна не паверыла, нагарлапанiла на мяне, быццам я складаю, каб зняславiць яе мужа.
  - I ѓ мяне злая мацi, - сказаѓ Барыс. - Зусiм мяне не любiць.
  У хлопца ѓсё яшчэ моцна калацiлася сэрца. Аднак зараз гэта не было прадвеснiкам агрэсii. Ды i iнстынктыѓнае пакутлiвае ныццё страху, характэрнае для Барыса пры зносiнах з незнаёмымi людзьмi, паступова адыходзiла. Свецяцца блакiтныя вочы Надзеi мякка слiзгалi па твары падлетка. Яна не спяшалася сыходзiць i спытала:
  - Ты адкуль?
  Барыс не адразу адказаѓ. Ён падумаѓ сказаць, што тутэйшы. Назваць свой родны пасёлак не хацелася, усё, што звязана з iм, засталося ѓ мiнулым. Але схлусiць гэтай дзяѓчыне хлопец не здолеѓ. Ён наогул не ѓмеѓ складаць. I назваѓ блiжэйшы да ягонага пасёлка горад:
  - Я з Тулы.
  Надзея ѓсмiхнулася:
  - Ты так моршчыѓ лоб, што я падумала, быццам не можаш успомнiць. Ну што ж, добры горад. Недалёка ад Масквы. Я яшчэ з бацькам прыязджала да вас на экскурсiю. Сама карэнная масквiчка. Дакладней, была ёй. А як ты тут аказаѓся?
  - Прыехаѓ паглядзець на мора, - шчыра адказаѓ Барыс.
  - Я таксама люблю мора. Цяпер пакуль яшчэ купацца холадна. Але ѓжо хутка лета. Ты стопам прыехаѓ?
  - Гэта як? - спытаѓ Барыс.
  - На спадарожных машынах бясплатна.
  - Не, я купiѓ бiлет на цягнiк. У мяне грошы ёсць.
  - А тут дзе спынiѓся? - пацiкавiлася Надзея.
  - Зняѓ пакой у бабулi. Тут недалёка.
  Барыс нечакана адчуѓ у сабе смеласць i прапанаваѓ:
  - Хочаш, пойдзем да мяне ѓ госцi.
  Надзея задумалася. Бачачы, як у нецярпеннi тузаюцца ѓ хлопца вусны, спытала:
  - А ѓ цябе дзяѓчына ёсць?
  - Не, - адказаѓ Барыс.
  - Я так i падумала. I ѓ мяне сталага хлопца няма. А ты мне сiмпатычны.
  Вочы Надзеi пры гэтых словах глядзелi проста ѓ твар Барысу i лiтаральна свiдравалi юнака. Яму моцна хацелася, каб дзяѓчына пайшла з iм. Не, у Боркi не было больш жадання забiваць, проста ѓнутраная iскрынка закаханасцi ѓжо пракралася ѓ яго змучанае сэрца i патрабавала рашучых дзеянняѓ. Страх амаль мiнуѓ, саступiѓшы месца цiкаѓнасцi i натуральнаму iнстынктыѓнаму мужчынскаму iмкненню быць побач з прыгожай самкай, спакусiць яе. Цiхiм голасам Барыс збянтэжана стаѓ угаворваць:
  - Я тут зусiм недалёка жыву. Пойдзем, пакажу. Калi не спадабаецца, адразу зможаш пайсцi.
  - Што ж, можна i пайсцi, - пагадзiлася дзяѓчына. - Толькi я прагаладалася. Хацелася б перакусiць няшмат.
  - Дык я куплю паесцi прама зараз! - выпалiѓ Барыс. - Я грошы ѓзяѓ. Вунь там харчовы, зойдзем i купiм усё, што захочаш.
  Яны зайшлi ѓ краму. Барыс купiѓ варанай каѓбасы, некалькi пiрожных, булку белага хлеба, слоiк згушчонкi, пару плаѓленых сыркоѓ i два пакеты соку. Надзея ѓхвалiла пакупку:
  - Смачна зараз пакушаем. Толькi каѓбасу я даѓно не ела. У нас, у абшчыне, не прынята есцi мясное. Агульны стол, рыхтуюць для ѓсiх. Макароны, кашы, часам агароднiннае рагу.
  Яны прыселi на лаѓку.
  - Я магу купiць яшчэ прадуктаѓ, - сказаѓ Барыс.
  Яму вельмi хацелася спадабацца Надзеi. I яна пахвалiла яго:
  - Бачу, што ты не прагны. Дзякуй цябе!
  Пры гэтых словах дзяѓчына злёгку нахiлiла юнака да сябе i пацалавала сваiмi вуснамi ѓ шчаку пацана.
  Борка аж уздрыгнуѓ ад нечаканасцi. Упершыню знайшлася дзяѓчына, якая не пагрэбавала пацалаваць яго! Прыгожая дзяѓчына. Хлопец быѓ у захапленнi. У крывi актыѓней зайгралi любоѓныя гармоны, якiя, нiбы адборны дроб, бiлi барабанам па мазгах, патрабуючы новых пацалункаѓ i iнтымнага спаткання. I гэта засланяла ѓсе iншыя думкi i эмоцыi iзгоя.
  
  
  Кiраѓнiк 14.
  Хлопцы перакусiлi i накiравалiся ѓ пакой Барыса. Там дзяѓчына ѓзяла iнiцыятыву ѓ свае рукi. Яна прысела на каленi хлопца, расшпiлiла гузiкi на яго кашулi i акуратна зняла яе. Затым прынялася абсыпаць цела ашалелага, аголенага па пояс хлопца лёгкiмi пацалункамi. А потым скiнула i сваю сукенку! I аказалася без нiжняй бялiзны, што яшчэ больш узбудзiла Барыса. Ён як зачараваны глядзеѓ на голыя грудзi прыгажунi.
  - Я табе падабаюся? - спытала Надзя.
  - Вельмi! - выдыхнуѓ iзгой.
  Дзяѓчына апусцiлася на канапу каля Барыса i пацалавала яго ѓ вусны, у засос, нiбы вампiр, i Борка ап'янеѓ ад гэтага. Бедны юнак дрыжаѓ усiм сваiм целам, ён паддаѓся iнстынкту i не пярэчыѓ, смакуючы п'янлiвы пацалунак. Якiя ѓсё ж салодкiя ѓ дзяѓчыны вусны!
  Але Надзея адхiлiлася i нахiлiлася да сцягна юнака. Яе спрытныя рукi ѓжо расшпiльвалi шырынку яго штаноѓ. Даволi буйная ѓзбуджаная вартасць Барыса вырвалася вонкi.
  Дзяѓчына без попыту ѓзяла ѓ руку нефрытавы стрыжань, пацалавала яго i прынялася самазабыѓна працаваць мовай. Мужчынская дасканаласць iзгоя ѓпершыню адчула дакрананне шурпатых дзявочых вуснаѓ i мовы. Пунсовыя вусны Надзеi прагна лашчылi хлопца, яе моцны i гарачы язык працаваѓ усё энергiчней, дзяѓчынка стала цяжэй дыхаць, дэманструючы вопыт i мастацтва ѓ гэтай справе, iмкнучыся даставiць найбольшую задавальненне партнёру.
  Борка быѓ на сёмым небе, але хутка адчуѓ наблiжэнне аргазму. Адчайным намаганнем волi ён стараѓся стрымацца, падоѓжыць працэс, але пажадлiвасць i бессаромнасць сiтуацыi былi настолькi вялiкiя, што ён выкiнуѓся магутным вулканам. Дзяѓчына не выказала нiякага здзiѓлення з нагоды паскоранага аргазму, наадварот, яна апетытна злiзала белы струменьчык Боркiн сакрэту.
  Барысу стала дзiвосна добра, нават шчаслiва. Адчуванне няёмкасцi прайшло. Ён адчуваѓ сябе сапраѓдным мачо.
  А дзяѓчына заглынула ѓсе кропелькi, аблiзалася, усмiхнулася i сказала:
  - Укусненькая...
  Барыс з сумневам спытаѓ:
  - Няѓжо падабацца?
  Надзея кiѓнула.
  - А дзе ты навучылася гэтаму? - задаѓ пытанне Барыс i адразу збянтэжыѓся сваёй нетактоѓнасцi.
  Але дзяѓчына анi не раззлавалася, яна шчыра вымавiла:
  - Мяне айчым прымушаѓ.
  - Вось гад! - абурыѓся Барыс.
  - Ты не ѓяѓляеш, колькi знявагi я ад яго нацярпелася.
  - А навошта ты зрабiла гэта мне? - спытаѓ Барыс.
  - Каб даставiць табе задавальненне. Мне i самой было прыемна. Не тое, што з айчымам. Вялiкая рознiца, калi робiш сама, а калi пад прымусам.
  Барыс з сумневам адказаѓ:
  - Хлопцу такое, можа, i прыемна, але вось дзяѓчыне...
  Надзея ѓсмiхнулася:
  - Гэта ж асалода - даставiць мiламу партнёру задавальненне. Табе ж спадабалася?
  Барыс шчыра адказаѓ:
  - Чароѓна... Быѓ вышэйшы клас!
  - Вось бачыш! - Дзяѓчына паправiла свае валасы, адкiнуѓшы iх за спiну, i сказала:
  - Ты, я бачу, не дасведчаны ѓ амурных справах. Нiчога, я навучу цябе!
  Барыс задумаѓся, хацеѓ што-небудзь адказаць, але адчуѓ рукi Надзеi на сваёй дасканаласцi: Яна стала масажаваць член хлопца. I ён ѓзбудзiла зноѓ, яго годнасць стала хутка брыняць.
  Барыс не адчуваѓ больш страху i няёмкасцi. А Надзея падалася сцёгнамi наперад i нанiзаць на ѓжо на ѓсю моц якi тырчыць чалец. Вар'ятка дзяѓчынка адкрыта асядлала нявопытнага хлопца i стала скакаць на iм. Яна рухалася самазабыѓна, з вялiкiм энтузiязмам, дастаѓляючы масу задавальнення партнёру.
  Юны нявiннiк не вытрымаѓ напружання i пасля некалькiх рухаѓ зноѓ скончыѓ, яго насеньне зноѓ вырвалася з залоз. Але гэта не збянтэжыла чартоѓку. Яна стала працаваць яшчэ энергiчней, так, што пераѓзбуджаны дзяцюк захаваѓ эрэкцыю. Надзея ж стагнала ѓсё гучней i гучней, яе накрывала хваля аргазму ...
  Далей было i вар'яцка, i балюча, i юрлiва. У хлопца кружылася галава, дзяѓчына працягвала запальваць. Жылiстыя целы закаханых сплялiся, яны перажылi некалькi аргазмаѓ. Барыс выдохся першым i адключыѓся.
  Калi ён ачуняѓ, Надзея сядзела каля яго ѓ сваёй просценькай сукенцы. Яна ѓсмiхнулася i сказала:
  - Мне было добра з табой. Але зараз трэба iсцi. Калi хочаш, пойдзем са мной, я пазнаёмлю цябе з нашым брацтвам.
  Пасля ѓсяго здарэння Барыс гатовы быѓ пайсцi з гэтай дзяѓчынай хоць на край свету. За некалькi гадзiн яна змянiла яго, надала хлопцу ѓпэѓненасцi, з крыважэрнага iзгоя, якi iмкнецца забiваць i помсцiць грамадству, ён ператварыѓся ѓ цалкам нармальнага юнака. Яму падабалася дабрыня Надзi, яе адкрытасць i сэксуальнасць. Ён вельмi хацеѓ быць з ёй, хоць усё яшчэ саромеѓся быць дакучлiвым.
  Барыс ветлiва, з прыдыханнем спытаѓ:
  - А цi варта мне iсцi да вас? Я там нiкому не перашкоджу?
  Ён вельмi хацеѓ, каб Надзея развеяла яго сумневы, i яна зноѓ апраѓдала яго чаканнi:
  - У нас добрыя людзi. Яны будуць рады табе. Я пазнаёмлю цябе са сваiмi сябрамi.
  Барыс не хацеѓ нi з кiм знаёмiцца. У гэтым свеце яго цiкавiѓ зараз толькi адзiн чалавек - Надзея. Яму хапiла б зносiн толькi з ёй. Але дзяѓчына сабралася сыходзiць, Барыс хутка апрануѓся i рушыѓ услед за Надзяй.
  
  
  Кiраѓнiк 15.
  Яны iшлi i ажыѓлена гутарылi, Надзея расказвала пра Маскву i пра сябе. Яе, гэтак жа як i Борку, крыѓдзiлi аднагодкi. Але яна скончыла сярэднюю школу i толькi пасля гэтага збегла з дому. З мацi не мае зносiн, пра айчыма чуць нiчога не хоча. Усё гэта было блiзка i зразумела Барысу. Ох, як падабалася яму гэтая дзяѓчына! Iскра кахання, якая прарвалася ѓ сэрца iзгоя, разгаралася ѓсё больш.
  Захопленыя размовай, закаханыя прыйшлi да ѓчастка на ѓскраiне горада, абгароджаным высокiм, метры тры, плотам.
  Надзея нацiснула кнопку, i пасля непрацяглага чакання пад вiдэакамерай пачулася пстрычка адкрыванага замка. Дзяѓчына расчынiла дзверы i правяла Барыса на тэрыторыю братэрства. На ѓчастку памерам амаль у палову гектара знаходзiѓся трохпавярховы асабняк, каля дзясятка драѓляных хацiн, нейкi ангар, а таксама пляцоѓка з лаѓкамi пад падстрэшкам. Па ѓчастку хадзiлi людзi. Некаторыя махалi Надзеi i Барысу рукамi, вiтаючы пару. Падобна, Надзя карысталася ѓ адэптаѓ аѓтарытэтам.
  - Трэба ѓявiць цябе нашай iгуменнi, - сказала Надзея Барысу.
  Ён не пярэчыѓ сяброѓцы, хоць зноѓ адчуваѓ нясмеласць перад незнаёмымi людзьмi.
  Хлопцы падышлi да асабняка. Надзея нацiснула кнопку дамафона. Праз пару хвiлiн да iх выйшла поѓная рудая дама, гадоѓ сарака, з пышнымi грудзьмi i раскошнымi сцёгнамi. Вочы ѓ жанчыны былi хiтрыя, вывучае-свiдравальныя. Аднак жанчына ветлiва ѓсмiхалася, агаляючы шэраг беласнежных зубоѓ.
  Надзея сказала:
  - Я вырашыла прывесцi гэтага хлопца да нас. З iм толькi сёння пазнаёмiлася. Ён з дому сышоѓ.
  - Зусiм пакiнуѓ бацькоѓскi дом? - спытала iгумення.
  У адказ Борка буркнуѓ нешта невыразнае з-за моцнага хвалявання.
  - Хлопец нармальны? - зноѓ спытала iгумення.
  - Цалкам, - адказала Надзея. - Ён добры, толькi сарамлiвы вельмi.
  - Гэта даравальна. Як яго клiчуць?
  - Бора.
  - Так, значыць, Барыс. Добрае iмя. А я - Альбiна. Да нас, Бора, вырашыѓ падацца? Дакладнае рашэнне. Толькi дзе цябе размясцiць?
  - У мяне ѓ пакоi ложак вольны ёсць, - нагадала Надзея.
  - Дык адразу ѓ твой пакой хлопца падсялiць? - здзiвiлася Альбiна.
  - Мы з iм добра знаёмыя, ён мне як брат, - растлумачыла Надзея. - Мы выдатна зладзiм.
  - Добра, я не пярэчу, - дазволiла iгумення. - Хай пакуль спынiцца ѓ цябе, а потым вiдаць будзе. Прыходзьце абодва на пропаведзь праз дваццаць хвiлiн.
  - Так, так, вядома. Я памятаю аб пропаведзi.
  Iгумення схавалася за масiѓнымi сталёвымi дзвярыма, а Надзея сказала без дакору:
  - Трэба было ёй хаця б руку пацалаваць. Альбiна тут у нас самая галоѓная. Але ѓсё ѓдала атрымалася. Яна нават дазволiла табе застацца ѓ мяне. Я раней з сяброѓкай жыла. Але яна нядаѓна пакiнула нас... Пойдзем, я пакажу табе свой пакой.
  Надзея прывяла Барыса ѓ адзiн з драѓляных домiкаѓ. У iм быѓ вузенькi калiдорчык i тры пакойчыкi. Дзверы ѓ iх не замыкалiся, прынамсi, у Надзеi не было нават замка. Ён штурхнуѓ дзверы i правяла Барыса ѓ памяшканне, дзе знаходзiлiся два спружынныя ложкi, адзiн засланы, вiдавочна, Надзеi, другi без бялiзны. Ушчыльную да ложкаѓ стаялi невялiкiя тумбачкi, а памiж ложкамi ледзь змяшчаѓся маленькi столiк. Столь была нiзкая, па ёй лёгка можна было правесцi далонькай, Барыс раней не бачыѓ такiх нiзкiх столяѓ: двухмятровы чалавек не змог бы стаяць тут у поѓны рост. Нават люстры цi хаця б лямпачкi на столi не было.
  Барыс не ѓтрымаѓся ад пытання:
  - А святло ѓ цябе ёсць?
  - У мяне свяцiльня ёсць у тумбачцы. А ѓвогуле мы тут звычайна толькi спiм. Усе мерапрыемствы ѓ нас праходзяць на тэрыторыi. Там маем зносiны, рыхтуем. У нас агульны кацёл, агульны стол. На абед мы ѓжо спазнiлiся, але зараз будзе пасляабедзенная пропаведзь. Ты сам усё ѓбачыш i пачуеш.
  Яны выйшлi на двор i падышлi да пляцоѓкi каля невялiкай сцэны. Там стаялi лаѓкi. Надзея з Барысам занялi месца ѓ першым радзе. Пацiху збiралiся i iншыя людзi, якiя ѓсмiхалiся i вiталi адзiн аднаго воклiчамi: "Добрай аховы здароѓя!"
  Нейкi малады чалавек спытаѓ у Надзi, кiѓком паказаѓшы на Барыса:
  - Гэта хто?
  - Мой новы сябар, - з усмешкай адказала Надзея, - Альбiна дазволiла яму ѓлiцца ѓ наша братэрства.
  Барыс па-ранейшаму маѓчаѓ i з напружаннем назiраѓ за тым, што адбываецца.
  Неѓзабаве на сцэне з'явiлася эфектная рудавалосая Альбiна. Пад ухваляльныя воклiчы сабраных яна пачала сваю прамову:
  - Усе мы павiнны быць гатовыя да канца свету. Выратуюцца i застануцца жыць на Зямлi толькi тыя, хто вядзе праведны лад жыцця i верыць у нашага бога Вiшну. Усiх iх чакае прасвятленне i наступны ѓваход у нiрвану. Астатнiя будуць пакутаваць...
  Барыс не слухаѓ пропаведзь. У яго моцна балела галава, але ён спрабаваѓ асэнсаваць тое, што адбылося, успамiнаѓ сваё бурнае спатканне з Надзяй.
  Пропаведзь аказалася не працяглай. Неѓзабаве зайграла музыка. Простая мелодыя, якая паѓтараецца праз кожныя пару хвiлiн. Але пад гэтую мелодыю людзi пайшлi танчыць. Яны залазiлi прама на сцэну i курчылiся сябар перад сябрам у такт музыцы. У цэнтры сцэны ѓсiх "заводзiла" Альбiна. Ёй, вiдавочна, падабалася танчыць i быць лiдэрам у гэтай суполцы.
  Надзея выцягнула на сцэну Барыса i стала танчыць у коле адэптаѓ побач з Борай. Ён проста стаяѓ i любаваѓся дзяѓчынай. Раптам Альбiна пракрычала: "А зараз вып'ем з чары згоды!"
  Барадаты мужчына вынес здаравенны рог з нейкiм напоем. Рог пусцiлi па руках, кожны рабiѓ з яго пару глыткоѓ пад ухваляльныя воклiчы навакольных i перадаваѓ якi стаяѓ побач чалавеку. Усiм, здаецца, было добра. Дайшла чарга i да Надзеi. Яна з усмешкай сербанула напоя i аддала рог Барысу. Хлопец злёгку замарудзiѓся, так, што сяброѓка нават прыспешыла яго: "Пi хутчэй i перадай рог суседу!"
  Пасля таго як у горла Барыса пацякла кiсла-салодкая вадкасць, ён адчуѓ у сабе душэѓны ѓздым. Яго страх знiк канчаткова, свет больш не здаваѓся змрочным i варожым. Вось i людзi вакол зусiм не звяры, а суцэль нармальныя i нават вясёлыя. Дзяѓчат сiмпатычных шмат. А яго Надзя - самая лепшая! Барыс нават падмiргнуѓ каханай.
  Музыка яшчэ грала, але Альбiна i некаторыя сектанты сталi пакiдаць сцэну i некуды накiроѓвацца. Барыс спытаѓ у Надзеi:
  - Куды яны сыходзяць?
  Дзяѓчына адказала з нязменнай усмешкай:
  - Для iх ёсць справа. Разумееш, адэпты павiнны часам працаваць i прыносiць карысць братэрству.
  Барыс з гэтым пагадзiѓся:
  - Правiльна! Так i мусiць быць.
  - Калi не працаваць, дык звар'яцець, - сказала Надзея. - Але я сёння не занятая. Пойдзем да нас, да вячэры яшчэ паспеем паразмаѓляць.
  I яны пайшлi. I зноѓ занялiся каханнем! Прама на падлозе пакоя! Рыпучы вузкi ложак Надзi не занадта падыходзiла для любоѓных уцех.
  Сапраѓдны сэкс марафон атрымаѓся ѓ нядаѓняга нявiннiка i iзгоя ѓ гэты знамянальны для яго дзень. Выдатна Надзея распалiлася i лiтаральна заездзiла Барыса. Запал бушавалi, свет гарэѓ, аргазмы праносiлiся ѓраганам. Здавалася, вывяргаюцца сотнi вулканаѓ, iдзе задушлiвы запал.
  Каб не прыцягваць увагу, Барысу i Надзеi даводзiлася стрымлiваць крыкi ад накатваюць на iх аргазмаѓ. Борка забыѓся i пра галаѓны боль, i пра свае комплексы. Нiхто iм не перашкаджаѓ, толькi час няѓмольна iмкнуѓся да вячэры, ды i палюбоѓнiкi сталi патроху стамляцца.
  Нарэшце яны стамiлiся канчаткова. Надзея нацягнула сукенку i сказала:
  - Ты разумнiца! Я цябе кахаю!
  - I я цябе! - адказаѓ выцiснуты Барыс.
  - Колькi табе гадоѓ? - Раптам спытала Надзея.
  - У сакавiку ѓжо споѓнiлася семнаццаць! - шчыра адказаѓ Борка.
  - Трэба ж! Я думала, ты старэйшы, думала, паѓналетнi. А мне ѓ чэрвенi споѓнiцца дваццаць тры. Старая ѓжо для цябе. У нас цэлых шэсць гадоѓ рознiца ва ѓзросце...
  - Не, не, ты не старая! - амаль закрычаѓ Барыс. - Я вельмi, вельмi кахаю цябе!
  А потым была сцiплая сектанцкая вячэра. Але Барысу спадабалася агульная вегетарыянская трапеза. Ён не адчуваѓ больш сябе iзгоем. Хлопец быѓ шчаслiвы, як нiколi раней у жыццi.
  Пасля вячэры Барыс пакiнуѓ секту, але толькi для таго, каб адаспацца, набрацца сiл пасля такога знясiльваючага яркага дня, разлiчыцца з гаспадыняй за знятае жыллё i зноѓ вярнуцца да сваёй каханай Надзюшы.
  
  
  Кiраѓнiк 16.
  Безумоѓна, бывае каханне з першага погляду. А ѓ адрынутых грамадствам людзей яна можа быць найбольш яркай, усёпаглынальнай. Як могуць кахаць адзiн аднаго дзве адзiноты, два былыя iзгоi? Далiкатна, аддана, самазабыѓна. Свет змянiѓся для iх, напоѓнiѓся новымi фарбамi, жыццё набыло свой сэнс. I гэты сэнс складаѓся ва ѓзаемным клопаце сябар пра сябра. Не было для Барыса i Надзеi ѓ свеце нiчога важней за iх каханне. Пачуццё блiзкага, роднага чалавека акрыляла. Яны знайшлi адно аднаго. I былi шчаслiвыя.
  Пры гэтым каханая Барыса адрознiвалася вялiкай экстравагантнасцю. Кахала хадзiць басякi, наведвала нудысцкi пляж. Прыгожая Надюха! Цела гнуткае, сэксуальнае. Яна i Барыса прызвычаiла загараць i купацца галышом.
  А яшчэ дзяѓчына насiла ѓпрыгожваннi з чэшскага шкла, не прапускала сектанцкiя пропаведзi i прапаведавала Барысу сама.
  Неяк на пляжы яна зноѓ стала навучаць каханага:
  - Нам трэба жыць праведна, iмкнуцца да Прасвятлення, пачытаць Альбiну i iншых нашых лiдэраѓ. Праз iх мы становiмся блiжэй да Бога. Бо толькi Бог можа ѓвесцi нас у Нiрвану, i пасля смерцi пакiнуць у лепшым са светаѓ, дзе мы зможам атрымлiваць асалоду ад мноствам забароненых задавальненняѓ.
  Барыс адказаѓ так:
  - Я маю ѓяѓленне аб Праваслаѓнай рэлiгii, нават прачытаѓ на гэтую тэму некалькi кнiжак, калi вучыѓся ѓ школе. Святое пiсанне вучыць, што на тым свеце не будзе забароненых задавальненняѓ. Мы, у выпадку праведнага жыцця, будзем знаходзiцца ѓ раi ѓ выглядзе бясполых анёлаѓ.
  - Не! Альбiна кажа правiльныя рэчы! Наша вера лепшая. Занадта нудны рай у хрысцiян.
  - Гэта яшчэ чаму? - пацiкавiѓся Барыс.
  Дзяѓчына ахвотна адказала:
  - Я не хачу быць бясполым анёлам, яны не маюць нават сэксу. А наш Бог Вiшну зусiм не асуджае сэксуальныя адносiны.
  Барыс паглядзеѓ на загарэлыя прыгожыя ножкi сяброѓкi, усмiхнуѓся i сказаѓ:
  - Так, i я не хацеѓ бы знаходзiцца побач з табой падобна анёлам на нябёсах. Добра, што ѓ нашай абшчыне шануецца заахвочвальны сэкс Бог.
  - Чалавеку трэба верыць у Бога! - сказала Надзея пераканана. - А Вiшну - сапраѓдны Бог.
  Барыс вырашыѓ не спрачацца з сяброѓкай. Ён таксама разумеѓ, што бязь веры складана жыць. Будучы iзгоем сярод аднагодкаѓ, хлопец яшчэ ѓ школе цягнуѓся да рэлiгii, спрабаваѓ знайсцi ѓ ёй суцяшэнне. Ён чытаѓ царкоѓныя кнiгi i прыйшоѓ да высновы, што Хрыстос быѓ пацыфiстам, якi малiѓся за сваiх катаѓ. Барыс цярплiва знасiѓ усе прынiжэньнi i крыѓды, апраѓдваючы свае паводзiны тым, што робiць па Хрысту: ударылi цябе па правай шчацэ, падстаѓ левую. Яму рабiлася лягчэй цярпець прынiжэньнi, быццам ён рабiѓ гэта па веры. Хлапчук спрабаваѓ знайсцi суцяшэнне ѓ Богу, якi ѓсемагутны i справядлiвы. Вера магла даць яму не толькi пакору, але i магчымасць змянiць свае паводзiны, сваё жыццё. Але Барысу не пашанцавала сустрэць духоѓнага настаѓнiка, прапаведнiка слова Божага. Ён не ѓвераваѓ у Iсуса i стаѓ забойцам. А забiваючы, маньяк адчуѓ сваю сiлу i прыйшоѓ да высновы, што Праваслаѓе - добрае вучэнне для слабых людзей.
  I ѓсё ж заканамерна, што Надзея i ён сам услед за ёй апынулiся ѓ секце. Тут яны не адчувалi сябе iзгоямi. Сектанты знайшлi iх страцiѓшыяся ѓ гэтым жорсткiм свеце душы i зрабiлi адэптамi сваёй веры.
  Надзея тлумачыла Барысу:
  - Я думаю, ты хутка зразумееш, што наш Вiшну - Усявышнi Бог. Ён - Творца Сусвету, якi натхняе ѓсiх нас i дае свой дух для выкладання веравучэння, здольнага прымiрыць чалавецтва. Ён - наш любячы Айцец, якi не хоча, каб мы, дзецi яго, вечна калупалiся ѓ пясочнiцы. А хоча ён, каб дзецi выраслi, здабылi самастойнасць i дабiлiся поспеху. Мы павiнны жыць па яго запаветах. Самым паслухмяным i паспяховым з нас адкрыецца шлях у Нiрвану. Тых жа, хто не саспеѓ цi мае правiннасцi перад Богам, адправяць на выпраѓленне на Зямлю ѓ новых увасабленнях.
  Але Бог не ставiць сабе за мэту проста скончыць з грахом, як уяѓляюць гэта Праваслаѓныя святары ѓсiх масцяѓ. Мэта Усявышняга - выгадаваць i выхаваць сваiх дзяцей так, каб яны памужнелi i сталi прасветленымi, падобнымi да самога Бога. Пры гэтым зусiм не забараняюцца сэксуальныя адносiны. Гэта не лiчыцца грахом хутчэй цнотай.
  Барыс усмiхнуѓся i сказаѓ:
  - Але i Iсус казаѓ: "Пладзiцеся i множцеся" I нашы кiраѓнiкi лiчаць, што для росту iнтэлектуальных здольнасцяѓ трэба займацца сэксам. Мабыць, таму нашыя браты практыкуюць бязладныя палавыя сувязi памiж сабой i здымаюцца ѓ порна.
  Юнак, вядома, пажартаваѓ. На яго думку, бязладны сэкс зусiм не спрыяе праведнаму жыццю i Прасвятленню, да якога iх вялi кiраѓнiкi секты. Але Барыс трымаѓ сваё меркаванне пры сабе. Сам ён захоѓваѓ вернасць Надзеi, каханая яго таксама не шукала сувязяѓ на баку, вось толькi яе абавязалi ѓдзельнiчаць у калектыѓных оргiях, якiя здымаѓ наблiжаны да секты фатограф.
  Барысу не падабалася павiннасць каханай, ён раѓнаваѓ, але быѓ змушаны мiрыцца, пераконваѓ сябе, што здымкi ѓ порна - усяго толькi праца, абавязак, якая ёсць у кожнага ѓ братэрстве, што дапамагае зарабляць грошы для адэптаѓ на ежу i ѓтрыманне абшчыны. У самога Барыса асабiстыя грошы хутка скончылiся, ён шмат патрацiѓ на Надзею, купiѓ ёй некалькi ѓбораѓ i ѓпрыгожванняѓ.
  Сам былы iзгой удзельнiчаць у оргiях не хацеѓ, ад яго пакуль не патрабавалi гэтага, хоць ён ператварыѓся ѓ сiмпатычнага хлопца. У яго абавязак уваходзiла толькi лоѓля рыбы. Разам з яшчэ некалькiмi маладымi хлопцамi ён час ад часу сыходзiѓ у промысел на баркасе, якi належыць секце.
  У прынцыпе, Барыса такое жыццё задавальняла. Ён быѓ сыты, здаровы, жыѓ з каханай дзяѓчынай, нiхто не прынiжаѓ i не папракаѓ яго. Прайшло ѓжо больш за год з таго часу, як ён сустрэѓ Надзю i пасялiѓся ѓ секце. Увесь гэты час Барыс упiваѓся страсцю, якая захапiла ѓсю яго iстоту.
  Хоць зiмой ён крыху сумаваѓ. Нi тэлевiзара, нi кампутарных гульняѓ, нi кнiг, акрамя спецыяльнай сектанцкай лiтаратуры, у секце не было. Раней, пакуль вучыѓся ѓ школе, Барыс любiѓ чытаць. Сэктанцкiя ж брашуры хутка прыелiся, з забаѓ застаѓся толькi сэкс з Надзеяй, рытуальныя малiтвы i лекцыi, якiя былы маньяк, у адрозненне ад Надзеi, не заѓсёды наведваѓ. Прагулкi ѓ горад з сяброѓкай зiмой былi рэдкiмi, i ѓ нейкi момант у Боркi ѓзнiкла жаданне выйсцi на паляванне i зноѓ каго-небудзь забiць. Зрэшты, ён стрымаѓся, здолеѓ пагасiць у сабе гэтую звярыную дэманскую цягу.
  Нарэшце наступiла доѓгачаканае лета. Усякая нуда прайшла. Цяпер Барыс часцей выходзiѓ у мора, а ѓ вольныя днi наведваѓ з Надзеяй пляж.
  Цяпер яго сяброѓка задумала размову аб Вiшну i сэксуальных адносiнах. Але Барыс не надта ѓважлiва слухаѓ яе. Ранiцай яго сустрэла Альбiна i загадала зайсцi да яе ѓвечары для важнай размовы. Хлопец разважаѓ, што б гэта магло быць. Вырашыѓ, што, хутчэй за ѓсё, i яго зараз абавяжуць здымацца ѓ порна.
  Сектанты прытрымлiвалiся здаровага ладу жыцця. Дыета, у асноѓным рыс, гароднiна i морапрадукты, а таксама рэгулярныя фiзiчныя трэнiроѓкi, якiя практыкуюцца ѓ братэрстве, зрабiлi цела Барыса вельмi рэльефным, падобным на статую Апалона. Юнак выглядаѓ эфектна, ён не быѓ больш падобны на ранейшага, кашчавага i зацкаванага падлетка, якi хаваѓся ад грамадства. Барыс добра глядзеѓся б на экране. Але ён не хацеѓ удзельнiчаць у сектанцкiх оргiях, нават проста трахацца з кiм бы там нi было, акрамя Надзеi. А з ёй - толькi сам-насам.
  
  
  Кiраѓнiк 17.
  Альбiна сустрэла дзяжурнай усмешкай, запрасiла ѓ гасцiную свайго асабняка i адразу перайшла да справы:
  - Бора! Ты павiнен прынесцi ахвяру нашаму Богу Вiшну. Для гэтага табе давядзецца ѓдзельнiчаць у рытуальным забойстве. Вiшну абраѓ цябе ѓ якасцi выканаѓцы яго волi.
  У Барыса ногi адразу сталi ватовымi. Ён нiяк не чакаѓ такога павароту падзей. Альбiна, падобна, адчула замяшанне хлопца i сказала:
  - Я бачу: на табе ѓжо ёсць нявiнная кроѓ, але мне не трэба ад цябе пакаяння. Вiшну дараваѓ табе за ранейшыя грахi. Усё тое, што тычыцца мiнулага твайго жыцця, нас не цiкавiць. Але зараз ты павiнен выконваць загады Вiшну, якiя ён перадае праз мяне. Наш Бог патрабуе ад цябе ахвярапрынашэння!
  Барысу сапраѓды стала страшна. Гэтая ѓладная жанчына аднекуль даведалася, што ён ужо забiваѓ, хоць нi з кiм, акрамя Надзi, ён не дзялiѓся сваёй страшнай таямнiцай. Хлопец разважаѓ, як бы адмовiцца так, каб ад яго адсталi з такiмi патрабаваннямi, але Альбiна нiбы чытала ягоныя думкi. Яна грозна папярэдзiла:
  - Не ѓздумай адмаѓляцца! Iнакш Вiшну пакарае цябе! Тваё прызначэнне - быць выканаѓцам волi Вiшну, устараняць тых непрыдатных людзей, якiя шкодзяць нашаму братэрству.
  Барыс маѓчаѓ. Альбiна, бачачы, што хлопец у збянтэжанасцi, працягнула псiхалагiчную апрацоѓку:
  - Зразумей, мы - адна сям'я. Наш Бог дакладна ведае, што патрэбна кожнаму з нас. I ѓсе мы абавязаны выконваць ягоную волю. Толькi тады ѓ нашым брацтве будзе мiр i спакой, а людзi здабудуць Прасвятленне.
  Барыс не ведаѓ, што сказаць, а Альбiна запатрабавала:
  - Вазьмi нож са стала! Зараз ты пойдзеш са мной i зробiш сакральную ахвяру.
  Нiбы пад гiпнозам Борка падпарадкаваѓся. Яны спусцiлiся ѓ падвал. Там знаходзiѓся прыкаваны ланцугом да сцяны малады мужчына. Барыс даведаѓся пра Андрэя, якi жыѓ у суседнiм з iм домiку. Днi тры таму ён знiк. А да гэтага расказваѓ знаёмым, што хоча пакiнуць братэрства.
  - Вось гэты гад вырашыѓ збегчы ад нас, - гучна сказала Альбiна. - Руцiннасць, кажа, надакучыла, у Прасвятленне перастаѓ верыць. Але ад мяне проста так не ѓцячэш!
  Праѓда палягала ѓ тым, што Андрэй сапраѓды пакiнуѓ секту, але з'ехаць з горада не змог. Двое хлопцаѓ, якiя гралi пры Альбiне ролю яе ахоѓнiкаѓ, хутка выявiлi ѓцекача i прывялi яго да кiраѓнiцы секты. А яна вырашыла пазбавiцца ад адэпта i заадно павязаць Барыса крывёй. У яе былi на Борку свае планы.
  - Мы караем уцекачоѓ, - працягнула сваю прамову Альбiна. - Так патрабуе наш бог Вiшну.
  - Няпраѓда! Нiякага Вiшну няма. Ты ашукваеш усiх нас! - Хлопец злосна плюнуѓ у бок Альбiны.
  Раздзел таталiтарнай секты падышоѓ да палоннага i моцна стукнуѓ яго кулаком па жываце. Андрэй скурчыѓся ад болю. Але гэта было толькi пачаткам смяротнай экзэкуцыi.
  Альбiна схапiла бiзун i пачала хвастаць ёй маладога чалавека. Ды так моцна, што рассякала да крывi скуру. Андрэй стагнаѓ ад болю.
  Зрабiѓшы пару дзясяткаѓ удараѓ, Альбiна перадала бiзун Барысу i жорстка загадала:
  - Цяпер ты!
  Борка зноѓ падпарадкаваѓся. Ён знаходзiѓся ѓ здранцвеннi, амаль у шокавым стане i не мог пярэчыць Альбiне. Былы iзгой хвастаѓ па напаѓголым, з рэшткамi разарванага адзення, целу свайго знаёмага. I яму падабалася гэта рабiць! Вiдаць дэман, якi засеѓ у Борку, ажывiѓся зноѓ.
  - А цяпер вазьмi качаргу ля камiна i стукнi яго ёй! - Скамандавала Альбiна.
  - Цi не занадта мы яго? - вырашыѓ спытаць Барыс. - Усё ж гэта наш таварыш!
  Кiраѓнiк секты пагардлiва фыркнуѓ:
  - Былы! Як кажа наш Бог Вiшну: жорсткасць, жорсткасць i яшчэ раз жорсткасць.
  Барыс са здзiѓленнем спытаѓ:
  - Гэта сапраѓды словы Вiшну?
  Альбiна тонам, не якiя церпяць пярэчанняѓ, адказала:
  - Дакладна! Жорсткасць цэментуе братэрства. Выконвай, што загадаю, цi апынешся на яго месцы!
  Барыс, падпарадкоѓваючыся, узяѓ у рукi качаргу i ѓдарыѓ маладога чалавека. Хлопец выдаѓ стогн, хаця Барыс бiѓ зусiм не моцна. Усё ж яму было шкада суседа.
  - Трэба лупiць як трэба! - абурылася Альбiна i загадала зноѓ:
  - Цяпер сунь качаргу ѓ камiн i стукнi яго яшчэ раз!
  Барыс на некалькi секунд паклаѓ качаргу ѓ камiн, затым замахнуѓся, але... упусцiѓ прыладу экзэкуцыi на падлогу. Рукi яго трэслiся, юнак дрэнна цямiѓ.
  - Слабак! - Пагардлiва кiнула Альбiна.
  Яна падняла качаргу i ѓдарыла прыкаванага да сцяны хлопца распаленым вырабам. Андрэй выдаѓ немы лямант. Але i гэтага д'ябла здалася мала, яна зноѓ сунула качаргу ѓ камiн i стала тыкаць ёй у аголеныя месцы цела сваёй ахвяры. Не спынiлi садыстку нават роѓ, стогны Андрэя i пах смаленага мяса, якi распаѓсюдзiѓся па склепе. Хлопец курчыѓся ад дзiкага болю, а садыстцы, вiдавочна, гэта давала задавальненне.
  Яна зарагатала i зноѓ загадала Борку:
  - Цяпер ты! Сунь качаргу ѓ агонь i добранька агрэй яго!
  - Можа, не трэба? - з сумневам спытаѓ Барыс.
  - Трэба! Выконвай! Або мы зробiм такое з табой.
  Барыс падпарадкаваѓся. I зноѓ удар атрымаѓся не моцным. Рукi ѓ серыйнага забойцы трэслiся, сэрца шалёна калацiлася, з вачэй сыпалiся iскры.
  Альбiна вырвала качаргу з рук Барыса, зноѓ ударыла Андрэя сама, затым прыняѓся вадзiць сваёй каханай прыладай пад пахамi i па целе ахвяры, смакуючы наймацнейшы боль якi знаходзiцца ѓ яе поѓнай уладзе хлопца.
  Удосталь паздзекаваѓшыся над Андрэем, Альбiна загадала Барысу:
  - А цяпер адрэж яго вушы, пусцi яму кроѓ!
  
  
  - Я... Я не змагу... адрэзаць вушы... жывому чалавеку, - лепятаѓ шакаваны тым, што адбываецца, Барыс.
  - Добра, тады прыкончы яго спачатку. Ну! Або зараз выклiку ахову, i ты апынешся на яго месцы!
  Барыс узяѓ са столiка нож. I застыѓ.
  - Бi! - патрабавала Альбiна. - Пакарай яго за здраду! Бi, табе кажуць!
  I Борка падпарадкаваѓся зноѓ. На гэты раз ён ударыѓ моцна. Нож упiѓся Андрэю ѓ грудзi, прабiѓ грудную клетку. Хлопец выдаѓ чарговы лямант i неѓзабаве зацiх. Кроѓ ахвяры багата сцякала на падлогу. А Альбiна запатрабавала ад Барыса, каб ён выцягнуѓ з цела нож i адрэзаѓ трупу вушы. Борька, якi працягваѓся знаходзiцца ѓ шокавым стане, выканаѓ i гэты загад.
  Перад тым, як адпусцiць павязанага крывёй хлопца, садыстка загадала, каб ён нiкому нiчога не расказваѓ пра забойства. Нават сваёй каханай Надзе. За разгалашэнне таямнiцы Альбiна прыгразiла расправай.
  Барыс пакiнуѓ зладзюжку на месцы злачынства каля трупа, а сам выскачыѓ з асабняка на вулiцу i паспяшаѓся ѓ свой домiк, дзе плюхнуѓся на ложак.
  На шчасце, Надзея адсутнiчала. Борцы было не да тлумачэнняѓ, хацелася забыцца ѓ сне. Але сон не iшоѓ. Хлопец адчуваѓ сябе нiбы забойца, прысуджаны да растрэлу. Ён баяѓся, што ѓ любы момант крыважэрная Альбiна можа паслаць да яго сваiх ахоѓнiкаѓ, а яны лiквiдуюць яго як непатрэбнага сведку i саѓдзельнiка альбо адвядуць да садысткi на месца Андрэя ѓ якасцi чарговай ахвяры...
  Навошта Альбiне трэба было такое садысцкае забойства? Гэтага Барыс не мог зразумець. Якi ѓвогуле сэнс у такой жорсткасцi? Завошта яны так зрабiлi з Андрэем? Толькi за тое, што ён вырашыѓ пайсцi з братэрства? Гэта бессэнсоѓна i бязлiтасна!
  Так разважаѓ серыйны забойца, якi пазбавiѓ жыцця чацвярых нявiнных людзей. Ён думаѓ аб тым, цi варта паспрабаваць уцячы з секты. Але Барыс не думаѓ зараз сваё жыццё без Надзi. Можа, расказаць усё каханай i ѓгаварыць яе пакiнуць братэрства? Але куды iм уцякаць? Ды i Альбiна наѓрад цi дапусцiць iх уцёкi, як не дапусцiла ѓцёкаѓ Андрэя. Мiльганула думка: а цi не лепш забiць саму Альбiну? Ну, а што далей?
  Пытанняѓ было больш, чым адказаѓ, Борка вырашыѓ пакуль нiчога не рабiць. Ён застаѓся ѓ секце, нiкому не стаѓ расказваць, як загiнуѓ Андрэй, нават з Надзеяй не падзялiѓся сваiм болем, хоць раней у яго не было ад любiмай таямнiц.
  
  
  Кiраѓнiк 18.
  Пасля таго выпадку жыццё Барыса нiяк не змянiлася. На блiжэйшай пропаведзi Альбiна як звычайна казала пра Вiшну i пра тое, як паводзiць сябе, каб не абцяжарваць карму. Сама яна, падобна, не адчувала згрызот сумлення i не клапацiлася аб тым, што забойства можа падарваць яе ѓласную карму. Магчыма, гэта было не першае забойства, у якiм прымала непасрэдны ѓдзел раздзел iх секты. Ад Барыса яна нейкi час не патрабавала нiчога.
  Пацягнулiся руцiнныя буднi. Сектанцкiя малiтвы, лоѓля рыбы, праца на градках, дзяжурствы на агульнай кухнi, часам прагулкi на пляж з iншымi сектантамi пад наглядам каго-небудзь з ахоѓнiкаѓ Альбiны. Лета хутка скончылася. I восеньскiя месяцы праляцелi. Каб нечым заняць адэптаѓ Альбiна прывезла цэлую скрыню кнiжак пра Бога Вiшну, пра маючы адбыцца канец святла i шчаслiвае жыццё на нябёсах. Кiраѓнiк секты загадала завучваць лiтаратуру, пагражалася зладзiць iспыты. Адэпты ѓважлiва чыталi брашуры, бо вольнага часу было дастаткова. Борка таксама чытаѓ часам. Хаця i не вельмi верыѓ у напiсанае.
  
  
  У снежнi Альбiна загадала Барысу зайсцi да яе ѓ асабняк па важнай справе.
  Падступная жанчына адразу заявiла:
  - Наш Бог Вiшну незадаволены тым, што мы не прынеслi яму своечасова чарговую ахвяру. З-за гэтага ѓ нас узнiклi немалыя праблемы. Вiшну патрабуе помсты, а помста патрабуе ахвяр!
  Барыс разумеѓ, што ѓсё гэта трызненне, але не стала пярэчыць, i Альбiна працягнула:
  - Каб любой цаной адвадзiць ад Бога Вiшну злых духаѓ, якiя зводзяць яго i ѓсiх нас з розуму, трэба прынесцi ѓ ахвяру самавiтага мужчыну. Я табе пакажу яго фатаграфiю, скажу, як яго знайсцi.
  - Але я не змагу па фатаграфii забiць чалавека! - узмалiѓся Барыс.
  Альбiна ненадоѓга задумалася i сказала:
  - Добра. Я пайду з табой, каб указаць на ахвяру i пракантраляваць выкананне.
  - Ён хто? - задаѓ непатрэбнае пытанне Барыс.
  - Не твая справа! - злосна адказала Альбiна, але тут жа падабрэла i растлумачыла:
  - Гэта подлы мужык, якi ва ѓсiм вiнаваты. Ён - сусветнае зло, ён - наш праклён. Мы заб'ем разам з iм зло i парадуем нашага Бога Вiшну.
  I зноѓ прыйшлося Барысу выйсцi на паляванне. Зараз не па клiчы ѓласнага нячысцiка, а па загадзе крывавай чартоѓкi, якая кiравала яго сектай. Хлопец iшоѓ за Альбiна, адчуваючы ѓ сабе баязлiвыя дрыжыкi. Ён не ведаѓ, каго менавiта яны iдуць забiваць, яму не хацелася больш удзельнiчаць у забойствах, але ён не мог супрацьстаяць волi гэтай жанчыны.
  Яны прыйшлi ѓ нейкi парк i селi ля ѓвахода на лаѓку. Iграла музыка - побач свяцiѓся агнямi рэстаран. Цямнела, на горад апускалася змярканне.
  Альбiна сказала:
  - Ён павiнен пайсцi дадому праз парк. Абы быѓ адзiн.
  
  
  Чартоѓка назiрала за людзьмi, якiя выходзяць з рэстарана. Яна чакала. I дачакалася: неѓзабаве з установы выйшаѓ поѓны высокi мужчына з дыпламатам. Было бачна, што ён п'яны. Барыс адчуѓ, як напружылася Альбiна, яна схапiла хлопца за руку i адцягнула ѓ цёмны кут парка. Злёгку хiстаючыся, мужчына накiраваѓся ѓ iх бок.
  Чартоѓка дастала з пакета нож, працягнула Барысу i шапнула:
  - Iдзi! Ён твой!
  Барыс замарудзiѓся. Мужык ужо падыходзiѓ да кустоѓ, за якiмi стаiлiся Альбiна i яе сектант. Чартоѓка мякка падштурхнула Борку. Юнак зацiснуѓ мацней у руцэ востра акружаны ахвярны нож i выскачыѓ на дарожку.
  Мужык п'яны, але магутны, ростам пад два метры. I важыць значна больш за свайго забойцы. Барыс адчуваѓ страх: з такiм сустрэцца нос у нос рызыкоѓна. Борцы трэба было нанесцi ѓдар, пакуль мужык яго не бачыць, забойца падкраѓся да ахвяры на дыбачках, сабраѓся з сiламi i паспрабаваѓ укласцiся ва ѓдар, уразiць у шыю. Але на гэты раз рука завагалася, лязо прайшло па датычнай, толькi надрэзала скуру, але не прычынiла адчувальнага шкоды.
  Мужык жа ѓскрыкнуѓ ад нечаканасцi i разгарнуѓся. Барыс адчайна тыцнуѓ яго нажом у жывот, але адначасова атрымаѓ кулаком па сваiм вуху. Удар патрос юнака, мноства iскраѓ заскакалi перад вачыма. Мужык магутны, а доза прынятага iм алкаголю была ѓсё ж далёкая да той, пры якой валяцца на зямлю ад лёгкага штуршку.
  Борка знайшоѓ у сабе сiлы адскочыць у бок, у цемру, ён падаѓся назад, а мужчына выпусцiѓ свой дыпламат i iстэрычна малацiѓ па паветры важкiмi кулакамi.
  Пачуѓся нягучны, але патрабавальны голас Альбiны:
  - Дабi яго! Цi я заб'ю цябе!
  Пагроза надала Барысу рашучасцi. Ён наблiзiѓся да супернiка на адносна асветленую слабым святлом далёкiх лiхтароѓ пляцоѓку. Было бачна, што мужык у крывi. Кроѓ нечакана ѓзбудзiла Борку. Ён кiнуѓся да грамiлi i нанёс удар нажом па кулаку мужыка. Той зароѓ ад болю, але Барыс адразу ж усадзiѓ нож яму ѓ жывот. I тут жа атрымаѓ кулаком па рэбрах. Дужыя косткi хлопца вытрымалi, аднак было вельмi балюча, перахапiла дыханне.
  Барыс ледзь здолеѓ выстаяць на нагах. Але мужчына не змог скарыстацца замiнкай забойцы. Паралiзаваны болевым шокам i стратай крывi, ён стаѓ абсоѓвацца на зямлю з нажом у жываце.
  
  
  Такi паварот падзей надаѓ Борку сiл i злосцi. Як толькi дыханне забойцы крыху аднавiлася, ён кiнуѓся да супернiка, вырваѓ нож i стукнуѓ iм зноѓ. А потым яшчэ раз i яшчэ. Барыс завёѓся i з лютасцю наносiѓ удары ва цела, якое ѓжо бiлася ѓ агонii. Забойца лiтаральна рэзаѓ сваю ахвяру.
  - Досыць! - пачуѓся ѓладны голас Альбiны.
  Борка пакiнуѓ цела супернiка, зрабiѓ пару крокаѓ па сцяжынцы ѓ напрамку д'ялiцы. Яна выйшла са свайго сховiшча, накiравалася да трупа, пераканалася, што мужчына мёртвы, падняла яго дыпламат i сказала стомленаму хаѓруснiку:
  - Добра ѓсё прайшло. Цiха, нiякiх выпадковых мiнакоѓ.
  Барыс не адказаѓ. А Альбiна загадала адрэзаць у трупа вушы.
  - Навошта? - здзiвiѓся Борка.
  - Для рытуалу патрэбны, - адказала д'ябла. - Паспяшайся, пакуль нiкога няма, адрэж абодва вуха, i валiм адсюль.
  Iзноѓ, нягледзячы на гiдлiвасць, Барыс падпарадкаваѓся. Ён знаходзiѓся ва ѓладзе гэтай жанчыны, выконваѓ яе загады нiбы пад гiпнозам.
  Затым апорная смерць парачка пакiнула бязлюдны парк. Па дарозе Альбiна iнструктавала дрэнна якi цямiѓ хлопца. Яна загадала нiкому нiчога не казаць. Калi спытае Надзея, адказаць, што хадзiѓ рэзаць барана да сяброѓ Альбiны, там запэцкаѓся крывёй жывёлы. Чартоѓка загадала адразу пераапрануцца i прынесцi да яе адзенне для мыцця.
  Дома доѓга тлумачыцца з сужыцелькай не прыйшлося. Барыс сказаѓ так, як загадала Альбiна. Надзея паверыла яму, цi зрабiла выгляд, што паверыла. Яна не мела звычкi распытваць, асаблiва калi бачыла, што каханы не жадае выкладваць падрабязнасцi.
  Барыс сказаѓ сяброѓцы, што ѓ яго моцна балiць галава, лёг на свой ложак i пачаѓ разважаць. У маральным плане завалiць п'янага мужыка прасцей, чым дзяѓчыну, якую ён забiѓ пад Тулай. П'янiца - расходны матэрыял, якi не выклiкае сiмпатыi. У той жа час вялiкая рознiца: калi выбiраеш ахвяру сам, а калi дзейнiчаеш на загад. На гэты раз забiваць яго прымусiла Альбiна. Як i ѓ выпадку з Андрэем.
  Але дзеля чаго ён забiвае ѓвогуле? Барыс са шкадаваннем успамiнаѓ свае ранейшыя забойствы. Больш за ѓсё яму было шкада дзяѓчыну. Нашто ён яе прырэзаѓ? Ну, суседку першы раз забiѓ - зразумела, яго злавiлi на змушаным крадзяжы, дзейнiчаѓ ён спантанна, у стане афекту. Бабку потым забiѓ таму, што вельмi моцна патрэбны былi грошы. Акрамя таго, старой у любым выпадку крыху засталося, у нейкай меры ён выбавiѓ яе ад цялесных пакут павольнага згасання. Пажылы мужчына загiнуѓ, бо палез сам...
  Але вось дзяѓчыну навошта забiѓ? Ды яшчэ прыгожую... Што за гiдкi садызм быѓ у яго на душы i ѓ галаве? Як ён адважыѓся абрынуць выдатнае стварэнне? У той жа час да сораму свайму Барыс павiнен быѓ прызнаць, што ён адчуваѓ тады задавальненне, нават сэксуальнае ѓзбуджэнне ад такога гiдкага, бессэнсоѓнага забойства. Хоць падобная радасць i з'яѓляецца ненатуральнай.
  Потым ужо тут, у Сочы, ён зноѓ выйшаѓ на паляванне. На шчасце, не здзейснiѓ сваю задуму. Аднак i сёння, жорстка забiѓшы п'янiцу, ён адчуѓ задавальненне. Не, ад нячысцiка ѓ душы неяк трэба пазбаѓляцца канчаткова.
  Тут Барыс успомнiѓ, што нож яны пакiнулi на месцы злачынства. Чаму Альбiна не забрала яго разам з дыпламатам? У крывi не захацела пэцкацца? Але падобны доказ можа iх спалiць.
  Адна справа, калi прапаѓ без вестак Андрэй, якога не будуць шукаць. Але зараз выявяць труп, па iм завядуць крымiнальную справу i зоймуцца пошукамi забойцаѓ. Зрэшты, ён жа забiваѓ яшчэ да таго, як патрапiѓ у абшчыну. I нiхто яго не знайшоѓ.
  У той жа час Барыс зноѓ не на жарт баяѓся за сваё ѓласнае жыццё. А што, калi Альбiне на гэты раз прыйдзе ѓ галаву прыбраць яго? Падашле целаахоѓнiкаѓ. I таго... Дзiѓна, што для забойства Андрэя, а пасля i мужыка яна задзейнiчала менавiта яго, а не сваiх хлопцаѓ.
  
  
  Збегчы б куды-небудзь далёка-далёка, пакiнуць секту разам з Надзенькай. Яна казала, што жадае наведаць Парыж, рамантычную сталiцу Францыi з яе легендарным Версалем. Але хiба туды патрапiш без грошай i дакументаѓ?
  Барыс разумеѓ, што ён не ѓ сiлах супрацьстаяць уплыву Альбiны. Толькi пад ранiцу юнак пагрузiѓся ѓ цяжкi сон. На шчасце, яго не пераследвалi кашмары. Ён праспаѓ амаль да абеду i прачнуѓся больш-менш бадзёрым.
  
  
  Кiраѓнiк 19.
  Жыццё ѓ секце працягнулася. На шчасце, не апраѓдалiся асцярогi Барыса ѓ тым, што яго могуць устаранiць як непатрэбнага ѓдзельнiка забойстваѓ. Ён так i не даведаѓся навошта трэба было забiць менавiта таго поѓнага мужчыну i што было ѓ яго дыпламаце, якi Альбiна забрала з сабой. Зрэшты, хлопца гэта не моцна хвалявала. Ён баяѓся, што яго зноѓ прымусяць забiваць.
  I не памылiѓся, Альбiна зноѓ запатрабавала ахвяр. На Праваслаѓнае Раство чартоѓка выклiкала Барыса i паведамiла, што iм давядзецца прынесцi Богу Вiшну чарговую сакральную ахвяру.
  Юнак малiѓ Альбiну не прымушаць яго рабiць гэта. Але кiраѓнiк секты была няѓмольная. Яна сама аказалася серыйным забойцам. Ёй падабалася забiваць i назiраць, як па яе загадзе пазбаѓляюць жыцця мужчын. Забiць мужыка для чартоѓкi не ѓяѓлялася грахом.
  Пара маньякаѓ, па-атлетычнаму складзеная жанчына i прыгожы з нядрэнным рэльефам цяглiц юнак, iзноѓ адправiлiся на смяротнае паляванне.
  Доѓга шукаць ахвяру не прыйшлося. На пустцы за горадам Альбiна ѓбачыла, як двое мужчын п'юць з двух лiтровай бутэлькi самагонкi. Па чарзе, з горла. Пры гэтым лаюцца матам. Альбiна дала каманду: "Яны!"
  Барыс паглядзеѓ на чартоѓку са здзiѓленнем: "Iх жа двое!" Але Альбiна пацвердзiла: "Iдзем!"
  Яны разам падышлi да п'янiц. Барыс моѓчкi падскочыѓ ззаду i ѓдарыѓ нажом пад лапатку таго, хто быѓ блiжэй да яго. Мужчына павярнуѓся i адразу ж атрымаѓ удар па яйках ад Альбiны, якая пры гэтым пракрычала:
  - На славу Бога нашага Вiшну!
  Удар атрымаѓся такой сiлай, што мужык рыгнуѓ крывёй, затым стаѓ асядаць на зямлю. Барыс пры выглядзе барвовай вадкасцi зноѓ зляцеѓ з тармазоѓ. Ён накiнуѓся на другога чалавека. Той закрычаѓ: "Што вы робiце?!", - i спрабаваѓ, было, схапiць сук для зашыты, але не паспеѓ. Малады маньяк наносiѓ ужо яму ѓдары нажом. I бiѓ датуль, пакуль мужчына падаваѓ прыкметы жыцця.
  Альбiна таксама ѓвайшла ѓ раж, у ёй шугаѓ д'ябальскi азарт. Яна займалася ѓпаѓшы на зямлю першым няшчасным. Той хацеѓ падняцца, але атрымаѓ ад чартоѓкi ѓдар галёнкай масiѓнага жаночага бота па галаве. Затым фурыя працягнула бiць нагамi мужыка па ѓсiх частках яго цела. Пасля чаго схапiла бутэльку i ѓдарыла ёй сваю ахвяру па галаве.
  Мужчына зацiх, а Альбiна загадала Борку:
  - I гэтага дабi нажом!
  Барыс усадзiѓ нож у горла няшчаснага, выпусцiѓшы фантанчык пунсовай крывi. I пераможна сказаѓ:
  - Гатовы! Мёртвай не бывае!
  - Нашы багi прагнуць крывi! - адказала Альбiна. - Змываемся!
  Барыс быѓ рады выдалiцца з месца забойства. Па дарозе дадому ён усё ж задаѓ чартоѓцы няёмкае пытанне:
  - Завошта мы iх?
  - Цi бачыш, - спакойна адказала Альбiна, - нашы багi - багi вайны! Яны патрабуюць ахвяр. Цяпер я змагу, нарэшце, даць справаздачу перад вышэйшымi сiламi: мы прарабiлi сур'ёзную працу. I такiм чынам дабiлiся вельмi шмат чаго.
  Барыс нiчога не адказаѓ, ён падумаѓ, што шэльме проста бракуе адрэналiну, у яе ёсць смага забiваць, рэзаць, раздзiраць для таго, каб пачувацца Звышчалавекам.
  Дома хлопец зноѓ доѓга не мог заснуць. Iзноѓ яму хацелася ѓцячы з секты, каб больш не бачыць i не чуць псiхапаткi Альбiны, не выконваць яе загады.
  
  
  Кiраѓнiк 20.
  Праз некалькi тыдняѓ Альбiна выклiкала Барыса i сказала:
  - Цяпер ты сам павiнен выбраць сабе ахвяру i пазбавiць чалавека жыцця. Я з табой не пайду. Выберы мужчыну, а як доказ праведзенай працы прынясi мне яго адрэзаныя вушы.
  - Каго выбраць? - вырвалася пытанне ѓ ашаломленага серыйнага забойцы.
  - Ты павiнен знайсцi тую ахвяру, у якой сапсаваная карма, i якая з прычыны гэтага павiнна панесцi пакаранне па заслугах, - туманна растлумачыла Альбiна. - Знайдзi ахвяру ѓ гэтую ж ноч! Багам патрэбна наша ахвяра.
  - Але чаму я? У цябе ж ёсць iншыя людзi...
  - Ты ѓ адрозненне ад астатнiх не баiшся крывi. Ты ѓжо забiваѓ, для цябе гэта звыкла! Таму я давяраю такую далiкатную справу табе. На гэты раз ты павiнен дзейнiчаць самастойна.
  Барыс няѓпэѓнена сказаѓ:
  - Усе гэтыя забойствы... бо грэх гэта! Яны такiя цяжкiя для душы i псуюць мне карму.
  У д'ябла загарэлiся шалёным бляскам вочы. Яна незадаволена адказала:
  - Гэта мне вырашаць, што грэх, а што не грэх! Ты абавязаны слухацца мяне, бо я выконваю волю нашага Бога Вiшну.
  - Але навошта Вiшну забойства? - нiяк не мог зразумець Барыс.
  - Нават у Бiблii сказана, што без пралiцця крывi не бывае прабачэння. Нявiнная кроѓ ачышчае Сусвет i дазваляе выратаваць мноства жыццяѓ. Здзейснiѓшы сакральнае забойства аднаго, мы выратуем тысячы iншых. Багам патрэбны ахвяры, без ахвяр чалавецтва знiшчыць само сябе ѓ ядзернай вайне, - голас д'яблыцы гучаѓ усё больш i больш пагрозлiва. - Толькi наша арганiзацыя здольна прадухiлiць ядзерную вайну i выратаваць чалавецтва. Але без ахвяраѓ гэта зрабiць не атрымаецца. Не хвалюйся: забiтага чалавека чакае новае ѓвасабленне або Нiрвана на нябёсах. Забiты будзе толькi ѓдзячны табе за тое, што ты вырваѓ яго з гэтага суровага, нiкчэмнага жыцця i адправiѓ наѓпрост на нябёсы.
  
  
  Барыс успомнiѓ, што нешта падобнае на падзяку забойцу яму ѓжо казала Надзея падчас iх першай сустрэчы. У хлопца кружылася галава, ён адчуваѓ, што не здольны больш супрацiѓляцца волi Альбiны. Але ѓсё ж спытаѓ:
  - Можа, не трэба адрэзаных вушэй?
  Чартоѓка злосна вымавiла:
  - Трэба! Я загадваю табе больш не марудзiць! Бяры нож i адпраѓляйся!
  Барыс бездапаможна развёѓ рукамi:
  - Я пастараюся забiць...
  Альбiна нагадала зноѓ:
  - I не вяртайся без вушэй!
  Барыс нiчога не мог з сабой зрабiць. Загад Альбiны для яго - як закон, якi падлягае дакладнаму выкананню. Нiякiх адхiленняѓ, нiякiх бунтаѓ i пярэчанняѓ!
  I ён адправiѓся на амаль традыцыйнае "паляванне". На яго начапiлi маску ката, чужая воля гнала яго. Ён блукаѓ у спальным раёне на ѓскраiне засыпаючага горада як вар'яцкi самотны воѓк. Думка аб тым, што давядзецца зноѓ забiць чалавека або паѓстаць перад Альбiнай, не выканаѓшы яе загаду, грызла Барыса.
  Пачалася першая вясновая ноч. На здзiѓленне цёплая для пачатку сакавiка. Як выдатна - прагуляцца пад ясным зорным небам, як усё выдатна зараз у прыродзе, якая ажывае пасля зiмовай спячкi. А яму трэба несцi боль i смерць. Колькi можна! I як з гэтым жыць, дакуль ашукваць Надзею?
  Барыс шкадаваѓ зараз, што не палiць. Добра было б зацягнуцца папiроскай. Гэта дапамагло б скiнуць душэѓную напругу, а то трасецца кожная клетачка яго цела. I душа балiць.
  Яму самому трэба было выбраць рытуальную ахвяру, а ён паняцця не меѓ якую. Рэдкiя мiнакi спяшалiся дадому. Барыс акiдваѓ iх поглядам i думаѓ: цi заслугоѓвае гэты смерць? Адказу не было. Ён хацеѓ сустрэць п'янiцу цi бамжа, але такiх на вочы чамусьцi не траплялася. Неѓзабаве раён i зусiм практычна спусцеѓ.
  
  
  Барыс праходзiѓ без толку амаль усю ноч. Пачало патроху вiднець, але неба завалакло хмарамi. Серыйны забойца ѓжо думаѓ вяртацца назад, з трывогай чакаючы рэакцыi Альбiны на не выкананы загад. Але тут юнак пачуѓ пранiзлiвы жаночы крык з лесапаласы. I з усiх ног пабег на крык!
  Ён кiнуѓся на выручку i ѓбачыѓ, што напаѓголы поѓны чалавек прыцiскае да дрэва аголенае дзявочае цела. Гвалтаѓнiк ужо амаль авалодаѓ дзяѓчынай. Яна адчайна адбiвалася, але сiлы былi не роѓныя.
  - Пакiнь яе! - закрычаѓ Барыс i, не разважаючы, кiнуѓся да гвалтаѓнiка.
  Даволi магутны тып сярэднiх гадоѓ не чакаѓ, што яму перашкодзяць. Ён павярнуѓся да падбеглага хлопца. Мужчына быѓ прыкметна цяжэйшы за юнака. Але Борка ѓвесь нiбы свiт з мускулаѓ, ён падскочыѓ i рэзка правёѓ удар нагой па жываце. Мужчына меѓ некаторае паняцце аб бойцы, але не паспеѓ поѓнасцю заблакаваць удар, якi часткова быѓ усё ж змякчаны запозненым блокам. Гвалтаѓнiк пахiснуѓся, аднак устаяѓ на нагах i пайшоѓ на Барыса.
  
  +
  Юнак сустрэѓ яго магутным нечаканым ударам ногi ѓ пахвiну. Працiѓнiк крыкнуѓ i пачаѓ падаць тварам наперад. Удар па яйках Барыс запазычыѓ у Альбiны. Ад такога не адразу адыдзешся.
  Дзяѓчына ѓ гэты момант нацягвала на сябе сукенку.
  - Бяжы адсюль хутчэй! - пракрычаѓ ёй Барыс, яму не хацелася забiваць пры сведцы. - I пра ѓсё забудзься!
  Мужчына ѓ гэты момант паспрабаваѓ падняцца, але атрымаѓ ад Боркi моцны ѓдар нагой па галаве. Незнаёмка, сiмпатычная дзяѓчына гадоѓ дваццацi, чамусьцi не спяшалася выдалiцца.
  - Валi хутка адсюль, - зноѓ загадаѓ Барыс. - Але ѓ палiцыю не звяртайся i пра мяне нiкому не кажы!
  - Добра! Дзякуй цябе! - адказала дзяѓчына i хутка пайшла, а затым пабегла ѓ напрамку блiжэйшага дома.
  Барыс дастаѓ з пакета нож, падскочыѓ да мужыка i з размаху ѓсадзiѓ прыладу забойства ѓ горла гвалтаѓнiка. Той захрыпеѓ, пачаѓ захлынацца крывёй. Памiраѓ у задушлiвых цела канвульсiях.
  "Справа зроблена, такога не шкада", - падумаѓ Барыс, але ѓспомнiѓ, што гвалтаѓнiку трэба яшчэ адразаць вушы. Серыйны забойца раптам адчуѓ у сабе прылiѓ д'ябальскай лютасцi, ён выцягнуѓ з горла нож, ударыѓ iм з апантанай сiлай яшчэ некалькi разоѓ па целе ѓжо мёртвага чалавека, затым адрэзаѓ адно вуха, потым другое.
  Толькi пасля гэтага забойца злёгку ачуѓся, заѓважыѓ, што ён увесь запэцканы крывёй. Цёплыя кропелькi патрапiлi нават на твар маньяка, якi выратаваѓ дзяѓчыну.
  Барыса ванiтавала, ён цяжка дыхаѓ. Але грэблiвая млоснасць i халодны дождж, якi абрынуѓся на Сочы, дапамаглi яму супакоiцца.
  Трэба было тэрмiнова валiць з месца забойства. Аднак Барыс не спяшаѓся, на яго накацiла абыякавасць. Маньяк раптам злавiѓ сябе на думцы, што Альбiна - пачвара, почище яго самога. Мусiць, яна псiхапатка. Нашто ёй вушы забiтага чалавека?
  У хлопца слязiлiся вочы, стала холадна, дождж мацнеѓ, пагражаючы перайсцi ѓ лiвень.
  
  -
  Не любiѓ Борка халодныя дажджы. У дождж у яго псаваѓся настрой. Узiмку тут дажджы iшлi часта. Ужо лепш бы снег, Барыс усё ж прывык, што зiмой ляжыць снег, якi стварае адчуванне чысцiнi i спакою. А тут снег выпадаѓ за зiму ѓсяго пару разоѓ i ѓ той жа дзень раставаѓ.
  Серыйны забойца iшоѓ дадому i цiха плакаѓ. Ён зноѓ выйшаѓ на паляванне i забiѓ, зноѓ праявiѓ слабасць характару, пайшоѓ на повадзе ѓ Альбiны. Жахлiва, вядома, але ѓ главе секты складзена нейкая д'ябальская сiла, якой Барыс не можа супрацiѓляцца. Хай на гэты раз ён выратаваѓ дзяѓчыну, але ж адрэзаѓ у трупа вушы, нясе iх цяпер як доказ свайго злачынства, не ѓ сiлах выкiнуць гэтую мярзота.
  Зноѓ маньяк успомнiѓ людзей, загубленых iм. I зноѓ з ранейшых ахвяр Барыс больш за ѓсё шкадаваѓ аб маладой дзяѓчыне, забiтай iм пад Тулай. Яна была поѓная сiл, магла нараджаць дзяцей, прыносiць радасць свайму каханаму чалавеку.
  Усё ж, з iншага боку, не дрэнна, што iдзе дождж. Хоць змые збольшага сляды злачынства. Несцi адказнасць за зробленае Барысу не хацелася. Зусiм хутка яго паѓналецце, пасля чаго на скiдку перад законам больш разлiчваць не варта. I тое, што яго да гэтага часу не злавiлi i не адправiлi ѓ турму, не надавала драйв новым злачынствам.
  Усё ж ад прыроды Барыс быѓ добрым хлопцам. I гэтая дабрыня абуджала ѓ iм сумленне i ноткi раскаяння. Ён перажываѓ цяпер, што стаѓ забойцам, што ѓдарыѓ сваю родную мацi перад тым, як уцячы з дому. Магчыма, ён i сам вiнаваты ѓ тым, што да яго дрэнна ставiлiся. Падлеткам уласцiва здзекавацца з цiхiх, сцiплых хлопчыкаѓ. Такiх iмкнуцца зняважыць, абразiць. Усё ж варта было б з дзяцiнства быць больш таварыскiм, даказваць сваю заможнасць кулакамi. А ён паводзiѓ сябе як страѓс. Крыѓды паступова назапашвалiся ѓ душы i, урэшце, выплюхнулiся ѓ забойствы. Яго можна зразумець, а вось Альбiна - нiбы ѓвасабленне дэманiчных сiл, без сораму i сумлення...
  Але прыкончыць чартоѓку цi ѓцячы з секты Борка быѓ не ѓ стане. Ён прывык да секты, адчуваѓ сябе тут як у роднай сям'i, жыѓ у мiры i згодзе з каханай дзяѓчынай i з усiмi астатнiмi адэптамi, быѓ роѓным сярод роѓных, i толькi Альбiна ѓзвышалася над усiмi астатнiмi. I Барыс разумеѓ, што на кiраѓнiцу секты ѓ яго не паднiмецца рука. Аднак апошнiя забойствы дапамаглi Борку збольшага празерыць. Ён адразу пайшоѓ да Альбiны, кiнуѓ ёй адрэзаныя вушы i рашуча заявiѓ:
  - Не трэба больш мяне нiкуды пасылаць! Я не магу гуляць ролю ката. Гэта не маё! Спалюся сам i цябе спалю.
  Альбiна нiчога не адказала. Загадала толькi зняць заляпанае крывёй адзенне i адпраѓляцца дадому.
  Калi Барыс увайшоѓ у свой пакой, Надзея не стала пытацца, дзе ён правёѓ ноч. Ад таго, што не трэба нiчога прыдумляць i тлумачыць, Барысу адразу стала лягчэй на душы.
  Надзенька вельмi любiла яго i, падобна, не раѓнавала. Яна давярала мiламу, казала, што рэѓнасць - гэта пачуццё людзей непаѓнавартасных, слабых на розум. Барыс быѓ вольны ад абавязацельстваѓ i падазрэнняѓ, ён мог любiць, каго хацеѓ. А ён хацеѓ толькi яе, сваю Надзею. I яна шанавала яго каханнем, не шукала сувязяѓ на баку. Яе здымалi, праѓда, у порна. Але гэта не лiчыцца здрадай, бо ѓ яе не было нiякай душэѓнай блiзкасцi з партнёрамi. Надзея разумела, што Барыс сам раскажа, дзе быѓ, калi захоча падзялiцца i спытаць парады.
  Цяпер малады чалавек маѓчаѓ, ён не хацеѓ нiчога тлумачыць, проста пацалаваѓ каханую, а яна адгукнулася на яго пацалунак. У iх лёгка i нязмушана завязаѓся сэкс. Даволi хутка Барыс адчуѓ наймацнейшае ѓздрыгванне, наступiѓ аргазм, незвычайна моцны, такi ж магутны, як i пры першай iх сустрэчы з Надзеяй. Верагодна, выплюхнуѓся адрэналiн, назапашаны арганiзмам падчас забойства.
  А потым яны пайшлi на агульны сняданак у ангар. Сектанты стварылi рытуальную малiтву i прыступiлi да трапезы. Усё ж смачна тут гатуюць вегетарыянскi плоѓ!
  Нечакана з'явiлася чартоѓка Альбiна. Яна ѓключыла рытмiчную музыку i прыступiла да выканання рытуальнага, энергiчнага танца, нечым падобнага на танец жывата. Звычайна Альбiна не прысутнiчала на сумеснай трапезе. Барыс падумаѓ, што яе з'яѓленне, хутчэй за ѓсё, неяк звязана з прынесенымi iм вушамi.
  Скоку кiраѓнiка паступова падхоплiвалi паеѓшыя сектанты, стала весела. Але Барыс з Надзеяй пайшлi да сябе, каб iзноѓ заняцца каханнем. Ежа зноѓ абудзiла лiбiда. Чаму б зноѓ не павесялiцца, калi ёсць сiлы i жаданне? Усёткi забойствы, калi ён выбiраѓ ахвяру сам, узбуджалi ѓ Барысе магутную сэксуальную энергiю. У адносiнах да Надзеi такая энергiя была не агрэсiѓнай, добрай, з жаданнем дагадзiць партнёру, даставiць ёй задавальненне. Борка не мог зразумець, чаму так адбываецца, але пасля злачынстваѓ ён быѓ асаблiва абыходлiвы i спагадлiвы, нiбы гэта магло загладзiць яго вiну за крывавыя злачынствы.
  Нягледзячы на бяссонную ноч Барыс паказаѓ сябе магутным мачо. Па целах палюбоѓнiкаѓ раз-пораз прабягалi разрады, якiя выклiкалi наймацнейшае захапленне. На iх абрынуѓся смерч аргазму, мышцы зыходзiлi канвульсiямi. Галава Барыса кружылася, а цела спявала i дрыжала. Надзея стагнала ад захаплення.
  Барыс спынiѓся толькi тады, калi адчуѓ сябе поѓнасцю выцiснутым. Ён пакiнуѓ каханую пасля пары гадзiн сэксу суцэль задаволенай.
  
  
  Кiраѓнiк 21.
  Надзя расла замкнёным, негаваркiм дзiцем. З раннiх гадоѓ гульняѓ з аднагодкамi яна аддавала перавагу адзiнота. Кахала пасядзець дзе-небудзь у старонцы, пачытаць казку цi проста паглядзець малюнкi ѓ кнiжцы. Бацькоѓ не надта такое турбавала. Дзяѓчынка была паслухмянай, лёгка адгукалася на просьбы памыць посуд, схадзiць у краму цi пасядзець з малодшым брацiкам.
  Яшчэ больш замкнулася дзяѓчынка, калi раптоѓна памёр яе бацька. Надюше, як зваѓ яе тата, тады толькi выканалася адзiнаццаць. Бацька быѓ самым блiзкiм ёй чалавекам. Толькi бацьку яна магла расказаць пра свае школьныя праблемы i перажываннi, мацi ж больш любiла сына, яна не разумела ѓласную дачку, магла накрычаць на яе з любой нагоды, часам прынiзiць, абразiць.
  Збольшага таму Надзя расла закамплексаванай, няѓпэѓненай у сабе. У яе не было сяброѓ, не складалiся адносiны з аднакласнiкамi. Дзяѓчынкi глядзелi на яе пагардлiва, а хлопцы не звярталi ѓвагi, лiчылi негаваркую задуменную школьнiцу ненармальнай. Але ѓ чатырнаццаць гадоѓ яна ѓпершыню закахалася ѓ хлопчыка Сашу з дзясятага класа. Хлопец быѓ старэйшы за яе на два гады, ён лавiѓ на сабе захопленыя погляды "дурачкi", а ѓ адзiн з дзён падышоѓ на перапынку i прапанаваѓ прагуляцца пасля школы. Саша завёѓ дрыготкую ад страху, але паслухмяную Надзю ѓ нейкi закiнуты хлеѓ, там сцягнуѓ трусiкi i пазбавiѓ некранутасцi.
  На гэтым усё каханне памiж iмi скончылася. Надзея атрымала чарговую душэѓную траѓму, хацела нават накласцi на сябе рукi. Аднак мацi своечасова спынiла спробу, не дала дачкi наглытацца таблетак.
  
  +
  Пасля таго выпадку адкрытыя знакi ѓвагi падчарыцы стаѓ аказваць яе айчым.
  Мацi Надзi Валянцiна пахавала мужа, пабедавала пару гадоѓ, затым вырашыла зладзiць сваё асабiстае жыццё, прывяла ѓ хату Антона. Ён славiѓся лавеласам i павесай, быѓ малодшай Валянцiны на пяць гадоѓ. Але яна вырашыла ѓ што б там нi стала выйсцi замуж за гэтага чалавека, нiбы ён быѓ яе апошнi шанец. Валянцiну адгаворвалi сяброѓкi, але на ѓсе пярэчаннi мацi Надзi адказвала: "Я яго кахаю!"
  Яны распiсалiся, айчым пасялiѓся ѓ мамiным пакоi. Працаваць ён не кахаѓ. Перыядычна ѓладкоѓваѓся вартаѓнiком цi ахоѓнiкам, але доѓга на адным месцы не затрымлiваѓся.
  З нявiннiцай Антон звязвацца пабойваѓся, але неразумная фраза Валянцiны аб тым, што Надзьку сапсавалi, развязала айчыму рукi.
  
  
  Мацi працавала днём, Антон бадзяѓся па кватэры без справы, а калi прыходзiла са школы Надзя, стараѓся быць у яе навiдавоку. Спачатку, нiбы няѓзнак, сутыкаѓся з дзяѓчынкай у калiдоры або на кухнi, пры гэтым мог пакратаць яе валасы, сказаць, якiя яны прыгожыя, часам нечакана прыцiскаѓ да сцяны i цалаваѓ у шчаку або шлёпаѓ лёгенька далонькай па попцы. Паступова Антон пачаѓ дазваляць сабе яшчэ больш. Мог схапiць за грудзi, сунуць руку падчарыцы ѓ трусiкi.
  Надзея не прывыкла скардзiцца. Ды i сябровак у яе не было, а даверлiвыя адносiны з роднай мамай не склалiся. Валянцiна прыходзiла дадому стомленая, дачка ѓсё часцей выкарыстоѓвалася як сродак сарваць на ёй злосць.
  У адзiн з дзён Антон уварваѓся ѓ пакой Надзi, расшпiлiѓ перад ёй шырынку, выцягнуѓ свой эрэгiраваны член.
  - Ты ж любiш смактаць лядзяшы, - сказаѓ айчым ашаломленай падчарыцы, - глядзi, якi класны ёсць у мяне. Яго трэба лiзаць, лiзаць, i яшчэ раз лiзаць i злёгку пакусваць галоѓку сваiмi жамчужнымi зубкамi.
  Надзя любiла лядзяшы, але смактаць член мужыка яна адмовiлася.
  - Гэта ж цудоѓна адчуваць, як пульсуе нефрытавы стрыжань у роце, як салодкая яго галоѓка, нiбы яна i ёсць лядзяш. Ты зараз адчуеш невымоѓны кайф, - з такiмi словамi айчым схапiѓ Надзю адной рукой за галаву, у iншую ѓзяѓ свой член i стаѓ вадзiць iм па сцiснутым вуснах дзяѓчынкi.
  Надзя супрацiѓлялася: айчым спрабаваѓ расцiснуць яе вусны i працiснуць скрозь iх сваё багацце. Ён не стрымаѓся i даѓ аплявуху дзiцяцi. А скончыѓ здзекавацца толькi пасля таго, як у Надзi паѓстаѓ ванiтавы рэфлекс.
  - Нiчога, я навучу цябе рабiць мiнэт, - сказаѓ Антон i пайшоѓ.
  На наступны дзень ён iзноѓ прыйшоѓ навучаць падчарыцу аральнаму сэксу, яго дамаганнi сталi сталымi. I праз пару тыдняѓ айчым авалодаѓ дзяѓчынкай як жанчынай па поѓнай праграме. I зноѓ Надзея не смела пажалiцца мацi.
  Тым больш, айчым пагражаѓ ёй расправай, калi яна каму-небудзь адкрые "iх таямнiцу". Прыходзiць да падлетка ѓ адсутнасць жонкi ѓвайшло ѓ звычку Антона.
  Надзя цярпела, яна з цяжкасцю скончыла школу i адразу збегла з дому. Пасля некалькiх тыдняѓ падарожжаѓ дабралася да Сочы, дзе прыбiлася да секты. Першы час яе акружылi клопатам i каханнем, потым сталi прыцягваць да працы на градках i здымаць як мадэль для эратычных фота. Мясцовы фатограф Уладзiмiр Ачынцаѓ знайшоѓ дзяѓчыну фотагенiчнай, зрабiѓ з ёй нямала сесiй. Затым фатограф перайшоѓ на здымкi порна, дзе таксама выкарыстоѓваѓ Надзею i iншых адэптаѓ секты. Альбiна прыгандлёѓвала парнаграфiяй.
  Час iшоѓ. Лёгкiя свабодныя сэксуальныя сувязi з членамi секты i сэкс падчас здымак не прыносiлi Надзеi задавальнення. Ёй хацелася сапраѓднага кахання, пачуццёвага, усёпаглынальнага.
  У той вясновы дзень абавязкаѓ у абшчыне ѓ Надзi не было, ёй дазволiлi схадзiць на мора. Яна любiла мора, яно супакойвала, палягчала душэѓны боль, давала адчуванне свабоды. Надзя гадзiнамi магла назiраць марскi пейзаж, сачыць за хвалямi, якiя б'юцца ѓ каменныя ѓцёсы, якiя рассцiлаюцца па беразе i якiя сыходзяць назад у бязмежныя марскiя глыбiнi. У моры адчувалася вялiкая сiла прыроды, якая гасiць бушуючыя чалавечыя страсцi.
  
  +
  Надзя пайшла на блiжэйшы да абшчыны пляж. Тут яна хацела ѓтапiцца, калi прыехала з Масквы пасля здзекаѓ айчыма i сваркi з мацi, тут сустрэла дзвюх жанчын, якiя адгаварылi яе i захапiлi ѓ брацтва.
  З абшчыны да мора можна дайсцi хвiлiн за дваццаць. Але Надзея не спяшалася. Па дарозе яна спляла вянок з якiя раслi на палянцы вясновых кветак, затым зняла басаножкi, вырашыѓшы прайсцiся басякi: яна любiла адчуваць падэшвамi ног зямлю.
  У лясочку недалёка ад пляжу дзяѓчына часам спынялася i вiталася з дрэвамi, якiя лiчыла сваiмi старымi знаёмымi. Яна так часта рабiла i раней, калi адна хадзiла на мора.
  Раптам на лаѓцы Надзя ѓбачыла юнака, на выгляд гадоѓ васямнаццацi. Высокi хударлявы хлопец адразу здаѓся ёй сiмпатычным, ён глядзеѓ на яе. Надзя адвяла свой погляд, павольна прайшла мiма незнаёмца, не паварочваючыся, але звярнулася слыхам у яго бок. I адчула, як хлопец устаѓ i пайшоѓ за ёй.
  Надзея рэзка павярнулася. Iх погляды сустрэлiся, i дзяѓчыну раптам накрыла цёплай хваляй. Нешта блiзкае, роднае яна ѓлавiла ѓ незнаёмцы. Мiльганула думка, што з гэтым прыгажуном могуць атрымацца глыбокiя адносiны. Надзею нават не збянтэжыла, што хлопец ходзiць з нажом. Яна спытала, хутчэй, дзеля праформы, навошта яму нож i задаволiлася не занадта зразумелым адказам. Дзяѓчына сказала нешта сама, першае, што прыйшло ѓ галаву, штосьцi пра забойства i самагубства, пры гэтым яна не думала сур'ёзна аб тым, што хлопец i на самай справе можа быць забойцам. Потым, калi яны сталi блiзкiмi людзьмi, Барыс усё ж прагаварыѓся, што на яго рахунку ёсць некалькi забойстваѓ. Надзея паспрабавала распытаць падрабязней, але Борка не хацеѓ гаварыць на гэтую тэму, сказаѓ толькi, што вымушаны быѓ забiваць, бо ѓ яго не заставалася iншага выйсця. Закаханая ѓ хлопца Надзея не чаплялася больш з роспытамi.
  А ѓ той памятны дзень Надзя адразу зразумела, што хлопец не дасведчаны ѓ зносiнах з жанчынамi i таму моцна бянтэжыцца i хвалюецца. Але ёй падобнае спадабалася. Яна i сама раней была вельмi сарамлiвай. Надзея вырашыла пазнаёмiцца i паразмаѓляць з хлопцам. Аднак незнаёмец маѓчаѓ, паѓза зацягвалася. Надзя таксама не ведала з чаго пачаць размову. Усё ж яна дзяѓчына, самай першай заводзiць знаёмства з хлопцам не надта зручна. Але Надзя вырашылася завязаць размову, з якой зразумела, што хлопец пакутаваѓ у жыццi, можа быць, не менш, чым яна, што ён таксама быѓ iзгоем.
  Iскрынка, якая працяла сэрца пры першым поглядзе ѓжо паволi распальвала вогнiшча таго самага кахання, аб якой марыла дзяѓчына. I яна вырашыла не выпусцiць свой шанец, захапiць хлопца, спакусiць. Па сутнасцi, ёй хацелася простага жаночага шчасця: кахаць самой i быць каханай. У абшчыне ад яе патрабавалi толькi сэкс, яна была даволi дасведчаная ѓ сэксуальных адносiнах. Але адчувала сябе часам прастытуткай, сукупляючыся па ѓказаннi рэжысёра. I кавалера ѓ яе сталага не было. У абшчыне практыкавалiся свабодныя адносiны, мужыкi груба рабiлi сваю справу i сыходзiлi. А з гэтым хлапчуком ёй захацелася закруцiць сапраѓдны раман.
  Надзея пакiнула свой вянок з кветак разам з планамi крыху пазагараць. I пайшла да Барыса ѓ госцi, як толькi ён прапанаваѓ. Яны засталiся сам-насам. Дзяѓчына старалася быць сэксуальнай i хутка ѓбачыла, што юнак ѓзбудзiла, яго годнасць пачынае тырчаць з шорт. Гэта Надзею ѓзрадавала: хлопец хоча яе! Яна прывабная i панадлiвая.
  Дзяѓчына вырашыла дзейнiчаць, бо разумела, што Барыс маладзейшы за яе i зусiм не дасведчаны ѓ амурных справах. Яна была актыѓным бокам, пазбавiлася адзення сама i вызвалiла юнака. Надзея хацела даставiць хлопцу максiмальнае задавальненне. I ведала, як гэта зрабiць. У iх атрымаѓся надзвычайны сэкс!
  А потым яна паклiкала маладога чалавека з сабой. I Барыс пайшоѓ! Яны сталi жыць разам у абшчыне, упiваючыся сваёй любоѓю. Iх сэрцы напоѓнiлiся шчасцем, здавалася, гэта будзе доѓжыцца вечна.
  Надзею не хвалявала мiнулае Барыса, яна не чаплялася з роспытамi нават тады, калi каханы прыходзiѓ у адзеннi, запэцканым крывёй. Яна верыла, ёй хацелася верыць у тое, што яе Борка ѓсяго толькi дапамагае рэзаць жывёлiн. Яны нiколi не скандалiлi, амаль не спрачалiся адна з адной. Звычка саступаць i не iмкнуцца да лiдэрства гуляла добрую службу ѓ сумесным жыццi.
  
  
  Кiраѓнiк 22. +
  Барыс так i жыѓ у секце, хаця не раз у яго галаве ѓсплывала думка - уцячы. Угаварыць Надзею i разам з ёй з'ехаць куды-небудзь, каб не было ѓ iх жыццi Альбiны, забойстваѓ, здымак у порна. Перашкодай была адсутнасць грошай i дакументаѓ. Нават за здымкi Надзеi не плацiлi. Альбiна магла ѓ выглядзе заахвочвання вызвалiць яе ад iншых абавязковых прац па кухнi цi на прысядзiбным участку, але на рукi больш за сто рублёѓ "на марожанае" не выдавала. I Борка за забойствы не атрымаѓ нiчога. Добра хоць, што пасля гвалтаѓнiка Альбiна не патрабавала ад яго новых ахвяр.
  Барысу не падабалася, што яе каханую здымаюць у порна. Недзе раз на месяц прыязджаѓ рэжысёр i ѓдзельнiкаѓ здымак збiралi ѓ ангары.
  Барыс хацеѓ даведацца, як праходзяць здымкi, i аднойчы яму дазволiлi прысутнiчаць на iх. Ён стаяѓ у старонцы i назiраѓ за працэсам, у першую чаргу за сваёй каханай. Да яе падышоѓ голы загарэлы хлопец, гадоѓ дваццацi. Барыс ведаѓ яго па абшчыне, працаваѓ з iм на градках. Маладога чалавека звалi Колем. Ён дапамог Надзеi распрануцца, адвёѓ на канапу пад сафiты.
  Барыс адчуѓ рэѓнасць, узнiкла жаданне падбегчы i адвесцi сваю дзяѓчыну, але ён не змог вырашыцца сапсаваць здымку. Адваротны ѓнутраны галасок супакойваѓ яго: гэта ѓсяго толькi праца, ты ж не будзеш раѓнаваць да працы?! Не задавальняй скандал, будзь iнтэлiгентным чалавекам. Няхай дзяѓчына паслабiцца i атрымлiвае задавальненне.
  
  
  Надзя з Колем усё больш i больш ѓзбуджаць. Пачаѓся працэс здымкi. Целы маладых сплялiся разам. Надзя застагнала, а ѓ Барыса пакутлiва брыняе годнасць. Дзiѓна, рэѓнасць раптоѓна прайшла. Чорт пабяры, яго каханая трахацца з хлопцам прама на яго вачах, але гэта выклiкае ѓзбуджэнне, стогны Надзi лашчаць слых.
  Мiкалай энергiчна скакаѓ на сваёй партнёрцы, блажэнна ѓсмiхаючыся. Iншыя ѓдзельнiкi здымак, яшчэ тры пары, тое ж сталi спарвацца. Адэпты найграна сладастрасна стагналi i ѓсмiхалiся.
  
  +
  Рэжысёр тады махнуѓ Барысу рукой: распранайся i далучайся да iх. Маѓляѓ, будзеш другiм з Надзяй. Але Борка выскачыѓ з залы, дзе адбывалася ѓсё гэтае непатрэбства.
  А потым ён чуѓ, як Альбiна скардзiлася рэжысёру, што продажы вiдэа ѓпалi, а той сказаѓ, што зараз карыстаюцца попытам здымкi ѓ стылi жорсткага БДСМ. Барыс не ведаѓ, што гэта такое. Спытаць, натуральна, пасаромеѓся. I Надзея не змагла яму толкам растлумачыць.
  А летам сектантаѓ вывезлi на Утрыш, цiхае аддаленае месца з малалюднымi пляжамi i маляѓнiчымi ляснымi масiвамi, якiя падыходзяць у лагунах амаль да самай вады. Тут вызначалiся сеансы Прасвятлення не толькi для чальцоѓ секты фiлiяла, якiм кiравала Альбiны, але i для адэптаѓ з Масквы.
  Прыехаѓ i Уладзiмiр Ачынцаѓ, той самы лысы фатограф i порнарэжысёр, якi працаваѓ у Сочы.
  Барыс зразумеѓ, што чакаюцца здымкi на прыродзе. Ён не памылiѓся. Неѓзабаве Надзею i некалькiх хлопцаѓ павялi ѓ лес. Барыс пракраѓся за здымачнай групай.
  Тое, што ён убачыѓ, зрынула Борку ѓ шок. Яго каханая абслугоѓвала кампанiю адразу з пяцi мужыкоѓ! Такая груповуха нагадвала "сабачае вяселле" падчас цечкi ля сучкi, калi па чарзе лезуць на адну. Больш за тое, мужыкi затым сталi дзейнiчаць i адначасова! Чароѓны раток Надзi, яе хупавыя дзiрачкi запаѓнялiся узбуджанымi нефрытавымi стрыжнямi хлопцаѓ.
  Тое, чым займалася Надзея, было пахабна i агiдна. Але Барыс зноѓ не знайшоѓ у сабе сiл умяшацца. Ён раѓнаваѓ i адначасова шкадаваѓ сваю каханую. Пасля здымкi ѓ iх адбылася сур'ёзная размова.
  
  
  Надзя апраѓдвалася, запэѓнiвала: так трэба было па сцэнарыi, Бора не павiнен раѓнаваць i абурацца, кахае яна толькi яго аднаго. Барыс ведаѓ гэта. I ён любiѓ сваю Надзеньку, а таму дараваѓ ёй усё. Яны прымiрылiся. Але на гэтым здымаць Надзю не спынiлi. Праз пару дзён яе i яшчэ нейкую незнаёмую Барысу жанчыну павялi ѓ лес.
  У той фатальны дзень Барыс i Надзея прачнулiся, калi сонца ѓжо выйшла з-за гор i сагрэла нудысцкi пляж, на якiм збiралiся аголеныя людзi, каб выкупацца ѓ спакойным ранiшнiм моры. Барыс паглядзеѓ на нудыстаѓ пару хвiлiн, але на пляж не пайшоѓ. Пасля сну ён адчуѓ у сабе жаданне, вярнуѓся да ляжалай у намёце Надзеi, прыцягнуѓ яе да сябе. Дзяѓчына шырока ѓсмiхнулася, адказала на пацалунак. Маладыя людзi занялася каханнем. Iх целы гарэлi ад страсцi.
  Барыс на гэты раз дзейнiчаѓ груба, ён яшчэ канчаткова не прабачыѓ каханую за яе непатрэбства ѓ апошняй здымцы, а Надзея была ласкавая i папераджальная. Закаханыя гарэзавалi, стрымлiваючы стогны, каб не прыцягваць да сябе ѓвагу цiкаѓных.
  Калi Барыс скончыѓ, ён пацягнуѓ Надзею з намёта ѓ ваду. Мора было цёплым, як i паветра, якое паспела прагрэцца амаль да трыццацi градусаѓ. Сапраѓднае паѓднёвае лета!
  У вадзе амаль голая Надзея здавалася асаблiва прыгожай, яе залацiстыя валасы блiшчалi на сонейку.
  Закаханыя доѓга плёскалiся. Калi выбралiся на бераг, Барыс пайшоѓ на крынiцу па ваду, а Надзею ѓ яго адсутнасць павялi на здымку. Вярнуѓшыся Борка не ведаѓ куды: утрышскi лес шырокi. Ён чакаѓ каханую i праклiнаѓ рэжысёра.
  А потым Надзя з'явiлася, яе прывёѓ памагаты Ачынцава, дзяѓчына ледзь трымалася на нагах i без старонняй дапамогi не магла перасоѓвацца. Яе лобок i сцёгны былi ѓ крывi.
  - Што здарылася, мiлая? - напружана спытаѓ Барыс.
  Надзея з плачам адказала:
  - Яны папросту перакруты нейкiя...
  - Зараз я яму пакажу, ён адкажа за ѓсё! - сказаѓ Барыс, схапiѓ якi ляжыць на столiку кухонны нож i кiнуѓся шукаць рэжысёра.
  Надзея крыкнула: "Не трэба!" - I рушыла ѓслед за Боркай. Прадчуванне таго, што яе каханы створыць бяду, надало дзяѓчыне сiл.
  Уладзiмiр Ачынцаѓ ужо вярнуѓся пасля здымкi да сябе на стаянку. Ён пачуѓ крокi Барыса i павярнуѓся ѓ яго бок:
  - Табе чаго?
  Борка не адказаѓ. Ён у два скачкi дабраѓся да нягоднiка, тыцнуѓ яго нажом у жывот i толькi пасля гэтага сказаѓ адно толькi слова: "Мразь!"
  Мужчына прыкрыцца не паспеѓ. Нож увайшоѓ у цела глыбока. Шакаваны рэжысёр не крычаѓ, не аказваѓ нi найменшага супрацiву, толькi здзiѓлена спытаѓ:
  - За што?
  Барыс зноѓ не стаѓ адказваць. Ён вырваѓ нож з жывата, нанёс яшчэ ѓдар. На гэты раз у ключыцу рэжысёра. Кроѓ хвастала, а Борка ѓ лютасьцi калоѓ мужыка яшчэ i яшчэ.
  Надзея, якая падышла, кiнулася да юнака са словамi:
  - Не трэба! Спынi!
  Дзяѓчына выхапiла нож з рук Барыса. Рэжысёр павалiѓся на зямлю, а Борка адчуѓ надыходзячага чалавека. Пазбаѓлены прыроднай мужнасцi юнак iнстынктыѓна кiнуѓся бегчы ѓ лес. Надзея пасля садысцкiх здымак бегаць не магла. Яна зрабiла некалькi крокаѓ услед за каханым, але спынiлася з нажом у руках. Дзяѓчына была разгубленая, шакаваная.
  З'явiѓся нейкi чалавек, ён перагарадзiѓ Надзеi дарогу. Потым падышлi яшчэ людзi. Нехта выклiкаѓ палiцыю. Але Надзю не чапалi, цiкаѓныя грамадзяне толькi глядзелi на труп рэжысёра i дзяѓчыну, запэцканую крывёй.
  А Барыс схаваѓся ѓ лесе. Удача не пакiнула юнага забойцу i на гэты раз, нiхто не трапiѓся яму на шляху, нiхто не звярнуѓ на яго ѓвагi.
  Борка сышоѓ глыбока ѓ горы. Ён адчуваѓ сябе кепска: яго каханая засталася на месцы злачынства, яе могуць затрымаць i дапытаць. Але вярнуцца назад i здацца хлопцу не дазваляла душэѓная слабасць.
  Усё ж ноччу Борка спусцiѓся да мора. Сектанты з'ехалi, iх стаянкi спусцелi. Надзеi не было, але палатка, у якой яны жылi, засталася на месцы. Барыс здагадаѓся, што яго каханую забралi ѓ Анапу на допыт.
  
  +
  Кiраѓнiк 23.
  Надзею завезлi да следчага. Яна аказалася жанчынай. Зрэшты, Надзе было ѓсё роѓна, хто яе дапытвае. Пасля кантрольных пытанняѓ: прозвiшча, iмя, iмя па бацьку, следчы перайшло да справы.
  - Ваша сiтуацыя, Надзея Пятроѓна, мне ѓяѓляецца так: да вас палез мужык, вы абаранялiся, схапiлi нож i ѓдарылi яго. Я права?
  Надзея кiѓнула.
  - Зразумець вас, у прынцыпе, можна. Але дараваць нельга, за забойства давядзецца адказаць.
  Надзея сумна ѓздыхнула i пацвердзiла:
  - Я гатовая...
  Следчы ѓважлiва паглядзела на дзяѓчыну. Яе вочы былi чырвоныя ад слёз, яна не адышла яшчэ ад шокавага стане.
  - Так, за забойства свецiць тэрмiн, але я хачу табе дапамагчы, - следчая перайшла на ты.
  Надзея зiрнула на даму, якая дапытвала яе. Маладая жанчына з пранiзлiвымi, хiтрымi, свiдравальнымi вачыма. Яна не спадабалася Надзеi. Цi наѓрад такая будзе дапамагаць!
  А супрацоѓнiк следчага камiтэта працягнула:
  - Мы аформiм табе яѓку з пакаяннем, гэта змякчыць тваё становiшча. Калi прызнаюць, што забойства здзейснена ѓ стане афекту, можаш атрымаць не больш за чатыры гады. Ня выключана, што ѓмоѓна. Усё залежыць ад цябе. Падрабязна раскажаш як забiвала, я запiшу i аформлю. Экспертызы, вядома, правядзём, каб пацвердзiць твае словы.
  Надзея ѓсхлiпнула, часта мiргаючы счырванелымi вачыма. Дзяѓчына не ведала, што адказаць. Забойства здзейснiла не яна, але ёй не хацелася выдаваць Барыса, ды i нож, прамы доказ, быѓ у яе ѓ руках. Прыйдзецца нешта складаць. Словы следчага аб экспертызах таксама напружылi. Хацелася ѓсё добра ѓзважыць.
  Надзея няѓпэѓнена спытала:
  - Можна падумаць?
  Следчы адказала:
  - Добра, думай! Але пакуль пабудзеш у СIЗА, тамака добра думаецца.
  Падследную павялi доѓгiм калiдорам у склеп. Там яе сустрэлi чалавек з пагонамi маёра i дзве маладыя жанчыны ѓ белых халатах. Адна высокая, другая нiжэй за сярэднi рост. Маёр аддаѓ дамам распараджэнне:
  - Адкажыце грамадзянку ѓ пакой, знiмiце адбiткi, старанна агледзiце i абшукайце.
  Высокая жанчына кiѓнула:
  - Зробiм!
  Маёр злосна паѓтарыѓ:
  - Улiчыце, ператрус павiнен быць самым дбайным! Яна небяспечная забойца.
  Нiзкая жанчына са зрослымi на пераноссе ярка нафарбаванымi вузкiмi бровамi адказала:
  - Зразумела, зробiм усё, што трэба!
  Надзею завялi ѓ памяшканне з белымi сценамi, пражэктарамi i вялiкiм люстэркам. Высокая жанчына ѓключыла дадатковае святло, якое рэззю ѓдарыѓ па вачах Надзеi. Ёй далi дошчачку i загадалi стаяць прама. Пстрыкнулi ѓ профiль, у анфас. Пасля чаго намазалi рукi фарбай i знялi адбiткi пальцаѓ. Надзея акуратна цiснула на паперу, кожны палец паасобку, потым далонь.
  Потым падследную правялi ѓ бокс для агляду, пад яркiя лямпы, якiя свяцiлi з усiх бакоѓ i не давалi ценi. У боксе быѓ медыцынскi столiк з неабходным прыладдзем, у куце стаяла прышрубаваны да падлогi гiнекалагiчнае крэсла.
  - Распранайся! - Загадала высокая дама. - Здымi ѓсю вопратку i залазь у крэсла.
  Надзея збянтэжылася. Яна зразумела, што яе цела пачнуць абшукваць, магчыма, соваць пальцы ѓ iнтымныя месцы. А ѓ яе пасля здымак запалiлася i свярбелi похву. Яна паспрабавала сябе ѓ думках супакоiць: нiчога страшнага, пастаѓся да гэтага як да звычайнага медыцынскага агляду.
  Затарможаная Надзея павольна зняла з сябе сукенку, станiк, калготкi, басаножкi. Высокая жанчына брала яе адзенне i абмацвала кожнае шво, кожную зморшчыну. Нiзкая наглядчыца складала адзенне ѓ кучку i iранiчна пазiрала на падследную. Абедзве жанчыны былi адносна маладыя i сiмпатычныя. Гэта крыху супакоiла Надзею. I ѓсё ж зняць трусiкi ёй здалося нязручным.
  Аднак высокая гучна сказала:
  - Баязлiѓцы таксама здымай!
  Нiзкая жанчына дапоѓнiла:
  - Спяшайся! Iнакш мы дапаможам табе. I залазь у крэсла, адчувай сябе як на прыёме ѓ гiнеколага.
  Але жанчыны пачалi агляд з галавы, расчасалi доѓгiя густыя валасы Надзеi, растрыбушыѓшы кожную пасму.
  - Прыгожая ѓ цябе грыва, - сказала высокая. - Толькi ѓ душ трэба. Паводзь сябе цiха, а то паголiм!
  Наглядчыцы паглядзелi вушы падследнай, выкарыстоѓвалi нават павелiчальнае шкло. Яны зазiрнулi i ѓ ноздры, асцярожна пашырыѓшы iх пiнцэтам. Жанчыны амаль не прычынялi болi, але Надзея адчувала сябе паддоследным трусам. Было зневажальна, асаблiва калi рука ѓ пальчатцы ѓвайшла ѓ рот, стала шоргаць за вуснамi, дакранулася да неба, лёгенька тузанула за язык.
  Надзею ванiтавала, у роце адчуваѓся прысмак гумы. Яна не разумела, навошта патрэбен такi дбайны агляд.
  А наглядчыцы памялi ёй грудзi, памацалi пад пахамi. Потым адна з iх прычынiла першы сур'ёзны боль, нацiснуѓшы на пупок. Надзея войкнула i тузанулася.
  - Гэта яшчэ кветачкi, - сказала высокая дама. - Цяпер мы абшукем цябе ѓ iнтымных месцах. Калi ласка, рассунь ногi, мы iх зафiксуем. I паслабся. Такая працэдура не занадта прыемная, але яна неабходная пры поѓным надглядзе. Я пастараюся прычынiць мiнiмум нязручнасцяѓ.
  Надзея цяжка ѓздыхнула, рассунула ногi i неѓзабаве адчула рух жанчыны, якая ѓводзiла свой доѓгi ѓказальны палец ва ѓлонне Венеры.
  Надзя завыла. Стала вельмi балюча! Боль, прычыненая грубай рукой у медыцынскай пальчатцы, наклалася на дрымотную боль, заробленую падчас здымак.
  Цвёрды як дзеравяка палец ткнуѓся Надзеi глыбока ѓ похве, выклiкаѓшы пакутлiвае жаданне памачыцца.
  Надзя з цяжкасцю стрымала свой пазыѓ, а якая абследавала яе дама сказала:
  - О, ды тут непрыемнасцi! Запаленне. Трэба было б мазь накласцi.
  - Гэта не наш клопат, - адказала нiзкая наглядчыца. - Скажы доктару, няхай паглядзiць потым.
  Высокая ѓвяла другi палец, ды так жорстка i глыбока, што Надзея адчула спазмы. Ёй было i балюча, i далiкатна, i нясцерпна хацелася пiсаць. Дзяѓчына не вытрымала, струменьчык мачы накiраваѓся вонкi.
  - Вось зараза! - Вылаялася высокая, але пальцы з похвы не выцягнула. - Падмачыѓ мне халат.
  - Хай прасiцца, - са смехам адказала нiзкая. - Сухiх халатаѓ поѓна.
  
  
  Высокая наглядчыца зрабiла паѓзу, затым дабралася сваiмi пальцамi да самай маткi i стала круцiць iмi там. Надзя стагнала ад болю i сораму, яе стала трэсцi. А наглядчыца ѓсмiхалася i працягвала круцiць пальцамi. Яна не спяшалася, рабiла ѓсё гэта не без задавальнення. Падобна, ёй падабалася прычыняць боль у самым iнтымным жаночым месцы. Пры гэтым жанчына пальцамi свабоднай рукi рассунула Надзеi палавыя вусны i нацiскала на клiтар. Падследная стагнала, ператрус ператвараѓся ѓ здзек. Высокая наглядчыца аглядала похву куды даѓжэй i дбайней, чым трэба было рабiць пры надглядзе. Такое рабiлася наѓмысна, каб прынiзiць зняволеную i прычынiць ёй боль.
  Нiзкая жанчына не пярэчыла, яна сказала Надзеi:
  - Ляжы рахмана, прыгажуня! Калi супрацiѓляешся - балючай.
  Урэшце высокая дама выцягнула руку з iнтымнага месца, але Надзею не адпусцiлi. Наглядчыца замянiла пальчатку, капнула крыху вазелiну на палец i рэзка ѓвайшла ѓ анальную адтулiну дзяѓчыны. Твар у падследнай стаѓ яшчэ больш чырвоны ад сораму. Але наглядчыца ѓвяла i другi палец.
  Зафiксаваная на крэсле Надзея войкнула ад абурэння, а высокая дама толькi ѓсмiхнулася, дадала трэцi палец i заглыбiлася ѓ прамую кiшку. Як гэта брыдка i зневажальна, калi ѓ цябе капаюцца ѓ заднiм праходзе!
  Надзею трэсла ад болю i бяссiлля. Нiзкая наглядчыца супакойвала яе:
  - Мы павiнны паглядзець. Не тузайся, зараз усё скончыцца.
  У Надзi пацяклi слёзы па шчоках, а высокая жанчына ѓсё глыбей i глыбей пранiкала ѓ анальную адтулiну, нiбы хацела разарваць яго.
  Нiзкая аблажыѓ сяброѓку:
  - Не парвi яе...
  - Яна бывалая, у яе ачко распрацавана, - сказала высокая наглядчыца, але аслабiла напор, крыху пакруцiла ѓ анусе пальцамi i сказала:
  - Трэба было б ёй туды зонд усадзiць.
  Нiзкая адказала:
  - Ранейшы зонд парвалi, а новага не прынеслi... I наогул, канчай з яе здзекавацца. Мы яе i так дастаткова траѓмiравалi.
  Высокая наглядчыца запярэчыла:
  - Маёр загадаѓ, каб ператрус быѓ самы дбайны!
  Нiзкая растлумачыла:
  - Ён так у дачыненнi да ѓсiх падазраваных у забойствах загадвае, каб зламаць волю падследных.
  Высокая наглядчыца выняла руку з анусу i сказала:
  - I тут, здаецца, чыста.
  Потым звярнулася да Надзеi:
  - Ну добра, жывi!
  Пасля чаго сарвала пальчаткi i кiнула iх ва ѓтылiзатар. Надзея з палёгкай выдыхнула: нарэшце ператрус скончаны. Але наглядчыца выняла другую пару гумовых пальчатак i зноѓ надзела яе. Падследную зноѓ закалацiла: экзэкуцыя працягваецца?
  Нiзкая супакоiла яе:
  - Не бойся! Цяпер яна праверыць твае ножкi i ѓсё!
  Высокая наглядчыца памацала мышцы трэнiраваных ног Надзеi, яе каленкi, нацiснула на iкры. Спусцiлася да падэшваѓ, абмацала кожную ступню. Рассунула нават пальцы ног. Здаецца, нiчога балючага. Але, усё роѓна, брыдка, сорамна, страшна. Нашто ѓсё гэта?
  Нарэшце нiзкая дама аб'явiла:
  - Ператрус скончаны. Цяпер цябе трэба памыць у душы i ѓ камеру.
  Надзеi выдалi ручнiк, кавалак гаспадарчага мыла, правялi па калiдоры ѓ душавую. Настрой было агiдным, моцна балела похву, кружылася галава. Чаму з яе так здзекавалiся? Навошта такая жорсткасць? I наглядчыцы глядзелi на яе з пагардай.
  Надзея прыняла рашэнне: яна будзе маѓчаць! У што б там нi стала - маѓчаць. Яна нi слова не скажа пра Барыса. Наогул не скажа нi словы! Не будзе нiякiх чыстасардэчных прызнанняѓ, нiякай iнфармацыi следчаму. Нiчога!
  Яна стане паводзiць сябе як глуханямая i адмовiцца падпiсваць любы пратакол.
  
  
  Кiраѓнiк 24.
  Кавалёѓ прыляцеѓ у суботу ранiцай. Пасялiѓся ѓ пакоi разам з Васiлём. Вырашана было адправiць яго на Утрыш ужо на наступны дзень. Iна абяцала даць намёт брата, падабраць хiпавую вопратку, а ѓвечары зрабiць супрацоѓнiку прычоску, прывесцi яго ѓ адпаведны выгляд, каб не адрознiваѓся ад пастаянных насельнiкаѓ Утрыша i не выклiкаѓ у iх недавер.
  Маючае адбыцца заданне радавала Кавалёва. Ён быѓ вясёлы, сыпаѓ жартамi, выдаваѓ камплiменты ѓ адрас Iны.
  Васiлю Красiну падабалася гэтая жанчына. Але ѓ сiлу сваёй прыроднай сцiпласцi, звычайна не ѓласцiвай палiцыянтам, ён не рабiѓ нiякiх крокаѓ да больш цеснага зблiжэння. Iна i яе мама былi ветлiвыя з пастаяльцам. Яны разам абедалi, але з Iнай Васiль абмяркоѓваѓ у асноѓным працоѓныя моманты.
  Кавалёѓ жа адразу павёѓ сябе з дзяѓчынай раскавана. Распавядаѓ смешныя гiсторыi i анекдоты, а ѓвечар i зусiм сышоѓ у пакой да Iны.
  Васiль раѓнаваѓ: з-за сценкi чуѓся смех i ажыѓленыя галасы, але далучыцца да вясёлай парачкi Красiн не вырашыѓся, хоць i перажываѓ: у яго вызначалiся планы ѓ дачыненнi да Iны. Але вось яна якая, адразу з Кавалёвым... Ён жа бабнiк, у яго не сур'ёзна, толькi сэкс у галаве.
  У суседнiм пакоi ѓсё сцiхла. "У ложак накiравалiся, - падумаѓ Красiн. - Лёгкадумная жанчына, а я-то хацеѓ з ёй пасябраваць".
  Кавалёва доѓга не было, ён з'явiѓся глыбокай ноччу.
  - Як Iна ѓ ложку? - злосна спытаѓ Васiль, якi так i не змог заснуць.
  - Не было ѓ нас нiчога! - адказаѓ Кавалёѓ. -Мы нават не цалавалiся.
  - Цiкава, чым тады займалiся падлогу ночы? - не паверыѓ Красiн.
  - Прычоску мне рабiлi, а потым я кнiжку чытаѓ пра Утрыш i яго насельнiкаѓ. Каб зразумець, што тамака адбываецца.
  - Абавязкова было ѓ яе чытаць, тут не мог?
  - Дык там кнiгу можна было чытаць толькi з кампутара. Пра Утрыш у Iны толькi "Формула свабоды"* была, спампаваная файлам у Iнэце. Я чытаѓ, а яна спаць да сябе пайшла. Паглядзi лепш, як мне эракез зрабiлi?
  
  *Гаворка пра кнiгу Аляксея Бальшакова "Формула свабоды. Утрыш"
  
  Супрацоѓнiк следчага камiтэта Андрэй Кавалёѓ выглядаѓ вельмi смешна са сваёй новай прычоскай. Але Красiн нават не ѓсмiхнуѓся, ён сказаѓ:
  - Добра! На пеѓня стаѓ падобны.
  Кавалёѓ не пакрыѓдзiѓся, ён завалiѓся спаць напярэдаднi будучай працы.
  На наступны дзень супрацоѓнiк выехаѓ на Утрыш для збору iнфармацыi аб нябожчыцы i яе асяроддзi.
  Ад аѓтобуснага прыпынку да трэцяй лагуны, дзе адбылося забойства, трэба iсцi кiламетры чатыры па беразе мора. Можна было даехаць i на катэры, якi вазiѓ адпачывальнiкаѓ за грошыкi, але Кавалёѓ вырашыѓ iсцi пешшу, як гэта рабiлi мясцовыя абарыгены.
  Наперадзе сябе ён убачыѓ дзяѓчыну ѓ кароценькай сукенцы з рукзаком i палаткай за плячыма. Кавалёѓ крадком разглядаѓ незнаёмку. Трохi худзенькая, сярэдняга росту, але даѓганогая, стройная, яна адразу здалася Андрэю сiмпатычнай: Яе доѓгiя валасы былi скручаны ѓ якiя тырчаць у розныя бакi касiчкi, што выдавала яе прыналежнасць да нефармалаѓ.
  Кавалёѓ вырашыѓ дзейнiчаць. Ён дагнаѓ незнаёмку i сказаѓ:
  - Прывiтанне! Я тут першы раз, мне сябры расказалi пра Утрыш. Гавораць, лепш за ѓсё на трэцяй лагуне спынiцца.
  - Добрай ранiцы, - з усмешкай адказала дзяѓчына, хоць дзень перавалiѓ ужо за экватар. - Так, там класнае месца. Я сама там побач, на чацвёртай лагуне, стаю.
  Высокiя грудзi, авальнае мiлае твар, прыемная ѓсмешка. З такой хацелася пазнаёмiцца блiжэй. Кавалёѓ сказаѓ:
  - Пойдзем разам, раз нам па дарозе.
  - Можна i разам, - пагадзiлася дзяѓчына. - У цябе вадзiцы пiтной не знойдзецца?
  У Кавалёва было крыху мiнеральнай вады, набытай у Анапе. Яго праiнструктавалi, што ваду можна браць на крынiцы, i яна не стала запасiцца, каб менш было несцi.
  
  
  
  - Крыху засталося, - сказаѓ Андрэй. - Зараз дастану, вылучу табе паѓшклянкi са сваёй беднай заначкi. Мне сказалi, што вада ёсць на крынiцы ѓ шчылiны за трэцяй лагунай. Жадаю сёння тамака набраць.
  - Можна ѓзяць i на вадаспадзе. Ён па дарозе будзе.
  - А вадападную ваду пiць можна? - пацiкавiѓся Андрэй.
  - Тую, якая ѓнiзе, трэба кiпяцiць, але можна падняцца вышэй вадаспаду, там, у гарах, крынiца выходзiць. Вада чыстая, я хачу туды схадзiць, каб спецыяльна адразу з лагуны не iсцi, - мiла ѓсмiхнуѓшыся, сказала дзяѓчына.
  - I я б схадзiѓ, каб ад смагi не пакутаваць, - з энтузiязмам сказаѓ Кавалёѓ.
  - Ну што ж, пойдзем, я пакажу табе крынiцу, адказала дзяѓчына. - Цябе як клiчуць?
  - Андрэй. А цябе як?
  - Мяне Нiмфа.
  - На самай справе Нiмфа? - здзiвiѓся Кавалёѓ.
  - Гэта тут. Тут прынята па мянушках. А ѓ мiнулым жыццi мяне Ленай клiкалi.
  - А мяне Каль клiчуць. Але мне па iменi больш падабаецца.
  Андрэй дастаѓ бутэльку з вадой, кружку, налiѓ дзяѓчыне.
  Яна таксама зняла свой заплечнiк, скiнула сукенку, застаѓшыся толькi ѓ адных маленькiх трусiках, паклала сукенку ѓ заплечнiк i спытала:
  - Ты курыш?
  Не, Андрэй не палiѓ.
  - Трэба будзе стрэльнуць. I баклашкi знайсцi для вады. Перад вадаспадам смецце павiнна быць. Тамака паглядзiм.
  Яны пасядзелi некалькi хвiлiн на беразе, i Лена прапанавала пакупацца ѓ моры. Яна скiнула свае мiнi-трусiкi i смела нырнула ѓ набеглыя хвалю. Яе прыклад узяѓ i Кавалёѓ. Ён першы раз купаѓся без плавок, але гэта яму адразу спадабалася! Да звыклых адчуванняѓ дадалося яшчэ i пачуццё бязмежнай свабоды, дзеля якога нудысты, уласна, i здымаюць з сябе адзенне.
  Кавалёѓ i Нiмфа заплылi далёка, Андрэй нiколi раней не заплываѓ так далёка, але ѓ прысутнасцi сiмпатычнай спадарожнiцы яму было зусiм не страшна. Ён нават не думаѓ аб тым, што iх рэчы могуць прыхапiць людзi, якiя праходзяць мiма.
  Трохi абсохшы, хлопцы ѓзялi свае рукзакi i павольна пайшлi да вадаспаду. Андрэю вельмi падабалася iсцi з голай дзяѓчынай i гутарыць з ёй. Кавалёѓ на хаду прыдумваѓ сам сабе, сказаѓ, што ён мастак, але часова падзарабляе ѓ Пiцеры дворнiкам. Дзяѓчына распавяла яму, што любiць падарожнiчаць аѓтаспынам i праехала такiм чынам ужо паѓкраiны. Яна расказала, як дабiралася сюды з Алтая, як чакала моцную навальнiцу на трасе каля Варонежа. Кавалёѓ спытаѓ, цi не страшна ёй падарожнiчаць адной, цi не прыстаюць мужыкi.
  - А навошта? - здзiвiлася дзяѓчына. - На трасе заѓсёды можна знайсцi прастытутку.
  Зрэшты, быѓ у яе выпадак з дальнабойшчыкам, якi стаѓ хапаць за ногi, прыставаць, спынiѓ нават машыну i стаѓ занавешваць шкла. Лена прапанавала яму сто пяцьдзесят рублёѓ за тое, што вёз яе, i хацела выйсцi з машыны. "Мне грошай не трэба, я хачу сэксу", - сказаѓ заклапочаны мужык. Але Лена знайшлася, заявiла, што да сэксу не гатовая, таму што ѓ яе месячныя. "Зрабi хаця б зьменiцца", - папрасiѓ дальнабойшчык. "Добра! - Сказала Лена. - Мне толькi вельмi трэба выйсцi папiсаць". Вадзiла адчынiѓ дзверы, дзяѓчына схапiла свае рэчы i выскачыла з машыны.
  - Так i застаѓся мужык без грошай i без сэксу, а я паехала на iншы спадарожцы, - весела сказала Лена-Нiмфа i дадала, што наогул яна верыць у наканаванне лёсу i свайго анёла-ахоѓнiка, якi выратуе яе ѓ цяжкую хвiлiну.
  Андрэй пацiкавiѓся, цi доѓга Лена будзе стаяць на Утрышы, яна адказала, што пэѓных планаѓ у яе няма, але калi сустрэне сяброѓ, то пастаiць даѓжэй.
  Кавалёѓ разглядаѓ стройныя ногi дзяѓчыны, прыгожыя грудзi i думаѓ аб тым, што яго сяброѓцы ѓ Пiцеры варта заняцца сабой. Спорт-залу, цi што, наведваць.
  Пры гэтым Кавалёѓ не забыѓся i на справу. Ён асцярожна сказаѓ, што чуѓ, быццам сёлета на Утрышы забiлi рэжысёра, якi здымаѓ тут порна.
  Пра забойства Лена нiчога не ведала. Яна амаль усё лета правяла на Алтаi.
  Ля вадаспаду спадарожнiкi выкупалiся зноѓ, затым абсохлi на беразе, назiраючы за людзьмi, якiя прымалi душ, знайшлi пару пустых бутэлек i паднялiся ѓверх па сцежцы. Лена паказвала дарогу да крынiцы, якая сiлкуе вадаспад. Андрэй смела iшоѓ за дзяѓчынай, слухаючы яе аповед пра тое, як летась яны з сябрамi аблазiлi ѓвесь Утрыш.
  На зваротным шляху голая Лена, шкадуючы, што не ѓзяла мыла, смела ѓстала пад вадаспадны слуп прахалоднай прэснай вады, якая абвальваецца са скалы на пляж. Андрэй прымаць душ не стаѓ. Ён любаваѓся дзяѓчынай. Яна ѓсё больш i больш падабалася яму. Яе непасрэднасць, лёгкасць у зносiнах, жаданне размаѓляць з iм на любыя тэмы падкуплялi супрацоѓнiка следчага камiтэта. Вось i на лагуну яны iшлi i гутарылi як старыя добрыя сябры, у якiх заѓсёды ёсць тэмы для прыемнага абмеркавання.
  У трэцяй лагуне Андрэй адразу знайшоѓ добрую стаянку на беразе. Лена хацела пайсцi далей, але Кавалёѓ прапанаваѓ дзяѓчыне часова спынiцца побач з iм i паесцi, пакуль не сцямнела. Лена адразу пагадзiлася: Аператыѓнiк дапамог дзяѓчыне паставiць яе палатку, i яны разам пайшлi ѓ лес па дровы.
  У лесе яны не столькi збiралi галлё, колькi любавалiся прыгажосцю тутэйшай прыроды, велiчнымi шматвяковымi дубамi i яшчэ больш старажытнымi ядлаѓцовымi дрэвамi. Выбраѓшы адзiн з найбольш магутных дубоѓ, дзяѓчына паспрабавала вымераць яго шырыню i ледзь уклалася ѓ тры абхопы.
  - Так, - захоплена сказала Лена, - гэты дуб стаяѓ тут задаѓга да нашага нараджэння, яшчэ ѓ сярэднiя вякi, i, хутчэй за ѓсё, будзе стаяць i пасля нас, радаваць нашых дзяцей i ѓнукаѓ.
  Андрэй, зачараваны дзяѓчынай, не мог адвесцi ад яе захопленага позiрку. Яны вярнулiся на стаянку, расклалi вогнiшча i зрабiлi грачаную кашу. Кавалёѓ хацеѓ заправiць яе тушонкай, але Лена адмовiлася есцi яго кансервы, спаслаѓшыся на тое, што яна вегетарыянка. Ну што ж, i вегетарыянская вячэра ѓ прысутнасцi сiмпатычнай дзяѓчыны аказаѓся вельмi смачным.
  Лена сказала, што тут асаблiвая энергетыка дзiкай прыроды. Таму прыгатаваная на вогнiшчы самая простая ежа, нават звычайная каша без малака, валодае прыемным густам, насычае арганiзм i засвойваецца лепш, чым гарадскiя дэлiкатэсы.
  Кавалёѓ уважлiва слухаѓ Леначку, ён зусiм забыѓся аб сваiм заданнi.
  Палюбаваѓшыся заходам, Лена спаслалася на стомленасць i пайшла спаць, а Андрэй яшчэ доѓга сядзеѓ у мора, думаѓ аб дзяѓчыне, разважаѓ аб жыццi.
  Тут яму было добра i спакойна. Жыватворнае ѓсё ж гэтае месца - утрышскi заказнiк. Кавалачак каѓказскай iдылii. Поѓная адсутнасць аѓтамабiляѓ i цывiлiзацыi, чыстае свежае паветра, ласкавае мора. Сядзi, балдзей ад асалоды, удыхай на поѓныя грудзi марское паветра, любуйся навакольным хараством. Асаблiвая ласка гэтых месцаѓ дае заспакаенне i супакаенне, закранае нейкiя добрыя струны ѓ душы, якiя пачынаюць спяваць, а потым вабяць сюды зноѓ. Адчуваннi спакою i замiранасцi, бяспекi, павольнасцi i дабрынi выклiкаюць прылiѓ станоѓчых эмоцый, пачуццё шчасця, гармонii з навакольным светам, жаданне тварыць дабро, рабiць жыццё лепшым i радасным.
  Андрэй нават не ведаѓ раней, як прыемна палюбавацца месячнай дарожкай i яркiм ззяннем зорак, паназiраць за якiя рухаюцца па небасхiле спадарожнiкамi, велiчна якiя баразняць бязмежныя прасторы, або што падаюць зоркамi i метэарытамi, iмклiва якiя нясуцца ѓ бездань.
  У такiя хвiлiны не да працы, жадаецца думаць толькi аб вечным. Шкада, што Аленка пайшла да сябе ѓ палатку. Добра было б пасядзець з ёй пад зорным небам, пагаварыць аб жыццi i каханнi, паплаваць па месяцовай дарожцы без адзення. Ну, нiчога, час яшчэ будзе.
  
  
  Кiраѓнiк 25.
  На наступную ранiцу Андрэй прачнуѓся з цвёрдым намерам зрабiць Леначцы нешта прыемнае. Яго цягнула да гэтай дзяѓчыны, суровае сэрца опера напоѓнiлася салодасным трапятаннем у прадчуваннi зносiн з мiлым сэрцу чалавечкам.
  Сонца толькi ѓзышло, Утрыш яшчэ спаѓ. Па беразе, ля самай абзы вады, самотна iшоѓ худы, кудлаты, высокi, крыху сутулы малады чалавек у бруднай восеньскай куртцы i джынсах, што было незвычайна для Утрыша.
  "Якi дзiѓны юнак, - падумаѓ Кавалёѓ. - Цяпло, а ён так апрануты".
  Iх погляды сустрэлiся. Андрэй замёр. Ён нiбы аслупянеѓ: халодны халадок мурашкамi прайшоѓся па ѓсiм целе опера. Нешта звярынае, страшнае было ѓ гэтым юнаку. Кавалёѓ пабачыѓ нямала злачынцаѓ, але, мабыць, яшчэ не сустракаѓся з такiм злавесным позiркам.
  Ён ужо ведаѓ, якi ѓраган хаваецца, часам, у вачах злачынцы. Здаралася бачыць, як яны зiхацелi металiчным бляскам. Погляд жа простага чалавека, не схiльнага запалам, зусiм iншы, спакойны, добразычлiвы.
  Опер сядзеѓ некаторы час нiбы ѓ здранцвеннi. А незнаёмы нiбы i сам нечага спалохаѓся. На блiжэйшай сцяжынцы ён павярнуѓ у лес i пачаѓ хутка аддаляцца. Кавалёѓ апамятаѓся, успомнiѓ, навошта ён тут, i паспяшаѓся за хлопцам. Але яго след прастыѓ.
  Андрэй вярнуѓся i сеѓ на стаянцы. У роздумах ён нават не заѓважыѓ, як з палаткi вылезла Лена.
  - Добрай ранiцы! - радасна ѓсмiхаючыся, сказала дзяѓчына.
  - Добрай ранiцы, - з цяжкасцю выцiснуѓ з сябе ѓсмешку Кавалёѓ.
  - Купацца пойдзеш? - Спытала Лена.
  Яшчэ некалькi хвiлiн таму Андрэй бы з радасцю. Але зараз ён быѓ засмучаны тым, што выпусцiѓ незнаёмца.
  - Я пазней, - сказаѓ Кавалёѓ. - Нешта не хочацца пакуль.
  - Добра, як хочаш, - адказала Лена спусцiлася да мора, скiнула сукенку i паплыла ѓздоѓж берага, акуратна расштурхоѓваючы хвалi i рэдкiх медуз, якiя траплялiся на яе шляху.
  Шчаслiвая ѓсмешка не схадзiла з твару дзяѓчыны. Андрэй iзноѓ залюбаваѓся ёй, думкi яго сталi прыходзiць у парадак.
  Андрэй вырашыѓ падаць Леначцы ручнiк, як толькi дзяѓчына выйдзе з вады. Аднак на пляжы з'явiѓся высакарослы, амаль двухмятровы барадаты мужык, гадоѓ трыццацi, у дзiравай майцы. Замест штаноѓ ён быѓ абвязаны ручнiком. Мужык адразу пазнаѓ Лену.
  - О, Нiмфа з'явiлася! - гучна сказаѓ ён. - Якiя людзi i без аховы!
  - Дабрыня, цi ты гэта?! - Узрадавалася дзяѓчына, выскачыла з вады i лёгкiм трушком пабегла да мужыка.
  Дабрыня шырока раскiнуѓ рукi. Голая Лена павiсла ѓ яго на шыi, задраѓшы ногi над зямлёй. Дабрыня абняѓ яе, пратрымаѓ у абдымках некалькi секунд, затым далiкатна паставiѓ на зямлю.
  - Што ѓ гэтым годзе позна? - спытаѓ Дабрыня гучным голасам: падобна, у яго была звычка так казаць.
  - Я ж на Алтаi была.
  - Ну, цябе занесла. У нас лепш. Цяпло, мора побач, тусоѓка класная.
  - Там таксама хлопцы цiкавыя. Юрку Кудлатага памятаеш? Я з iм стаяла. Але тут, ты маеш рацыю, лепш. Таму сюды цягне...
  - Стопам дабiралася? - спытаѓ Дабрыня. - Доѓга?
  - Чатыры днi. Пасля Новасiбiрска вельмi ѓдала. Да Масквы з адной перасадкай. Там легкавушку злавiла да Варонежа У Варонежы ѓ лiвень патрапiла, затое да Анапы без перасадак даехала А спачатку, уяѓляеш, адзiн казёл ледзь мяне не згвалтаваѓ. Страшны, стары, увесь у крымiнальных наколках. У Iркуцку спынiла яго. "У Маскву, - кажа, - еду". Я ѓзрадавалася, крыху праехалi, пабалбаталi аб тым, аб гэтым. Раптам ён з галоѓнай дарогi звярнуѓ, спынiѓся. Фiранкi на фуры зашмаргнуѓ, "Сэксу, -кажа, - хачу". Елi адбiлася. Казлiшча! Яшчэ i без прэзерватыва спрабаваѓ...
  - Ты з кiм устала? - спытаѓ Дабрыня i паглядзеѓ у бок Андрэя.
  - Адна. Вунь, бачыш, жоѓтая палатка мая, - адказала Лена i дадала, панiзiѓшы голас:
  - З тым хлопцам учора пазнаёмiлася. Андрэй - мастак, першы раз тут.
  У Кавалёва была цудоѓная чутка. Ён уважлiва сачыѓ за размовай.
  - А што на прахадным месцы спынiлася? - зноѓ спытаѓ Дабрыня. - Пойдзем да нас, на верталёт.
  - Там месца нармальнае для стаянкi ёсць?
  - Ну, так, учора хлопцы краснадарскiя з'ехалi. Месца вызвалiлася. Растоѓскiя толькi засталiся, пяць чалавек, i Рада з сяброѓкай.
  - Я памятаю Раду па мiнулым годзе, - сказала Лена. - Пацешная яна. Вучыла нас чараваць.
  - Так! Яна сапраѓдная вядзьмарка! Як траѓкi пакурыць, так з чарцямi размаѓляе, - пажартаваѓ Дабрыня.
  - I з анёламi таксама, - усмiхнулася Лена. - Учора нешта вас не вiдаць было.
  - А мы ѓвесь вечар у лесе Даньку, Аньчынага сына, шукалi. Уяѓляеш, у чэрвенi дзяѓчынка знiкла, а ѓчора Данька знiк. Ранiцай краснадарскiя з'язджалi, Аньку пачаставалi. Яна п'яная заснула, а калi прачнулася - сына няма нiдзе. Нехта бачыѓ, як ён у лес пайшоѓ. Мы ѓсе там аблазiлi - не знайшлi. Сёння зноѓ пойдзем.
  - Памятаю я Даньку, - сказала Лена. - Тэрарыст натуральны!
  - Вось, вось, сёлета ледзь Мамая са свету не зжыѓ! - усмiхнуѓся Дабрыня. - Спачатку пабiѓся з iм, нож у азадак мужыка спрабаваѓ уторкнуць. Мамай пайшоѓ на яго. Так Анька чайнiк аб галаву дурня разбiла. Адзiны добры iмбрычак быѓ на стаянцы. Уяѓляеш, iмбрычкам з кiпенем Мамаю па башцы!
  - Весела тут у вас, - сказала ѓсмешлiвая Лена.
  - Ну так! А потым яшчэ весялей было. Анька з сынам са стаянкi Мамая з'ехалi, недалёка ад нас усталi. А Мамай котак страсць як баiцца...
  - Баiцца? Котак? - перапытала дзяѓчына. - З чаго б гэта?
  - Ну, у яго лiшай пару гадоѓ таму быѓ. Гаворыць, тут падчапiѓ, з вялiкай цяжкасцю лячыѓ. Грошай процьму паграхаѓ. Цяпер ён як кошку ѓбачыць, адразу гонiць, камянямi ѓ яе кiдае. А жанчын кахае. Пазнаёмiѓся тут на пляжы Мамай з дамай з Анапы. Матранiца, расфуфыраная ѓся, нафарбаваная. Бландынка з афрыканскiмi касiчкамi да пояса. Загарэѓся, значыць, Мамай да бабы гэтай. Выпiлi яны, пагутарылi. Карацей, ён яе ѓ палатку зацягнуѓ. А Данька ѓбачыѓ, схапiѓ на пляжы ката, падкраѓся да палаткi Мамая, раптам маланку на палатцы прыадчынiѓ, ката туды закiнуѓ i адразу зашпiлiѓ палатку.
  Дабрыня зарагатаѓ непрыемным грубым смехам. Разам з iм засмяялася i Леначка.
  - Уяѓляеш, у палатцы працэс у самым разгары, а тут улятае кот перапалоханы прама на Мамая голага. Кiпцюрамi яго са страху. Потым афрыканскiя касiчкi зачапiѓ, з цёткi сцягнуѓ. Яна на вачах Мамая ператварылася з доѓгавалосы бландынку ѓ коратка стрыжаную брунэтку.
  Дабрыня зарагатаѓ зноѓ. Ледзь адсмяяѓшыся, ён працягнуѓ:
  - Дама ѓ шоку, Мамай тое ж. Увесь кашмар у тым, што Мамай багацце сваё выцягнуць нiяк не можа: даму заклiнавала з перапуду, iм не расчапiцца, не разгарнуцца, ката не злавiць, палатку не адкрыць. Ха-ха-ха!!!
  Гучна смяялася i Лена.
  - Карацей, нарабiѓ там кот спраѓ, - працягнуѓ праз смех Дабрыня. - Мамаю ѓсю спiну разадраѓ, даме тварык падрапаѓ. Але самае смешнае, што Мамай ад стрэсу газы пусцiѓ, а разам з iмi нечаканчык выскачыѓ. Добры такi нечаканчык! Сам запэцкаѓся, пакуль яны не маглi расчапiцца, даму выпацкаѓ, палатку. Ха-ха-ха!!! А кот ад нечаканца яшчэ больш азвярэѓ. Ха-ха-ха!!!
  "Тут плакаць трэба, а не смяяцца", - падумаѓ Кавалёѓ, назiраючы за рагатай парачкай.
  - Ой, памора! - смяялася Алёнка. - Вечна з Мамаем нешта адбываецца...
  - Гэта яшчэ не ѓсё, - працягнуѓ свой расказ Дабрыня. - Так-сяк яны вызвалiлiся, ката выпусцiлi. Бедная дама пайшла адмывацца. А Мамай у туалет пабег - моцна яму прыспiчыла. Неѓзабаве чуем мы лямант на ѓвесь лес: "Адпусцi мой сябра, зараза!". Ха-ха-ха! Уяѓляеш, Мамай, як быѓ у прэзерватыве, так з iм i да ямы пабег. Сеѓ патрэбу вялiкую спраѓляць, адчувае: член яго нехта схапiѓ i ѓ яму за член цягне. Ха-ха! Чорт яму, цi што, у яме здаѓся, якi цягне. Уявi, як гэта пiсаць з добра нацягнутым прэзерватывам.
  - Ой, шкада беднага Мамая, - смяялася Лена.
  - Ён праз пару дзён пасля iмбрычка дадому звалiѓ у Пiцер. Якраз у дзень забойства. Уяѓляеш, у нас тут мужыка зарэзалi. Фатографа з Сочы.
  - Нiчога сабе! - пляснула рукамi Лена.
  Пачуѓшы, што гаворка зайшла аб забойстве, Кавалёѓ падышоѓ да Дабрынi з Ленай i прадставiѓся:
  - Мяне Андрюхай клiчуць. Клiчка - Каль.
  - А мяне Дабрыней, - мужык працягнуѓ руку.
  - Чуѓ твой расказ, - сказаѓ Кавалёѓ. - А яшчэ мне сказалi, што мужык, якога тут забiлi, порна здымаѓ. За гэта яго i грымнулi.
  - Хто табе такое сказаѓ? - спытаѓ Дабрыня.
  - Знаёмы, якi быѓ тут у дзень забойства.
  - Так, шмон быѓ тады будзь здаровы. Мянты прыязджалi, дзяѓчыну забралi.
  - Гэта яна яго зарэзала? - спытаѓ Кавалёѓ. - Можа, памочнiк у яе быѓ?
  - - Ай, - адмахнуѓся Дабрыня. - Там свая гiсторыя, але гэта не наша справа. Не хачу пра гэта нiчога ведаць. Няхай мянты самi разбiраюцца.
  - Палатку мне пераставiць дапаможаш? - Спытала Лена ѓ Дабрынi.
  - Дапамагу, вядома, - паабяцаѓ Дабрыня i спытаѓ Кавалёва:
  - Ты адкуль?
  - Пiцерскi я, - адказаѓ Кавалёѓ.
  - Дык гэта Мамай табе пра забойства расказаѓ? - спытаѓ Дабрыня.
  - Не, я з iм не знаёмы, - адказаѓ Кавалёѓ. - Дзе ён у Пiцеры жыве?
  - Адкуль я ведаю! - незадаволена сказаѓ Дабрыня. - Не быѓ у яго нi разу.
  - Тут шмат людзей з Пiцера, - сказала Лена.
  - Так, адна Каця Агеньчык чаго вартая, - адказаѓ Дабрыня.
  - Кацька тут зараз? - Спытала Лена.
  - Так! Недалёка ад нас стаiць.
  - А мы перабiраемся ѓ iншае месца, - сказала Лена Андрэю. - Там стаянка ёсць добрая ѓ лесе, недалёка ад Лотаса. Верталёт называецца. Пойдзеш з намi?
  - Мяне там добра прымуць? - спытаѓ Кавалёѓ.
  Дабрыня ацэньваючы паглядзеѓ на Андрэя i сказаѓ:
  - Калi паводзiць сябе добра будзеш. Месца ѓсiм хопiць. Не спадабаецца ѓ нас, у любы момант можаш пайсцi. Народ ад'язджае, стаянкi вольныя ёсць. У цябе закурыць будзе?
  - Не, я не куру, - папрасiѓ прабачэння Кавалёѓ.
  - Нiчога, з намi пастаiш, навучышся, - сказаѓ Дабрыня. - Добра, збiрайся, калi пойдзеш з намi.
  
  
  Кiраѓнiк 26.
  Кавалёѓ пайшоѓ, пацягнуѓся пакутлiвы гадзiннiк чакання, пафарбаваны для Васiля Красiна нядзельнай прагулкай з Iнай па Анапе.
  Красiн цяжка сыходзiѓся з дзяѓчатамi, быѓ нясмелым у зносiнах. Ён саромеѓся знаёмiцца i адчуваѓ няёмкасць першыя часы пасля знаёмства. Шмат у чым таму ѓ яго не складалася з процiлеглай падлогай. Яго ѓвесь час душылi комплексы, дзяѓчыны не звярталi на яго ѓвагi. Але Iна неяк адразу размясцiла Васiля да сябе, з ёй яму было камфортна. Якая ѓспыхнула iскрынка сiмпатыi да прыгожай жанчыны патроху распальвала ѓ суровым сэрцы Красiна любоѓнае вогнiшча.
  Усё падабалася яму ѓ калегу. I знешнасць, i выразныя вочы, i постаць. А яшчэ яна ѓмела цiкава расказваць пра сваю працу, пра сябе. I нясмела з жанчынамi Красiн на гэты раз ахвотна меѓ зносiны з Iнай.
  Яны не маглi нагаварыцца ѓ той ласкавы, цёплы цiхi вечар. На пляжы Iна, майстар спорту па плаваннi, расказала пра сваю сустрэчу са зграяй дэльфiнаѓ у адкрытым моры:
  - Заплыла я неяк асаблiва далёка ѓ мора. Гляджу, памiж мной i берагам з'явiлася зграя дэльфiнаѓ. Яны часам падыходзяць даволi блiзка да берага. Мусiць, iм цiкава паглядзець на двухногiх загадкавых iстот, якiх так шмат на прыбярэжных тэрыторыях. Ёсць нейкая старажытная мiстычная сувязь памiж людзьмi i гэтымi марскiмi жывёламi.
  Дэльфiны плылi не спяшаючыся, лянiва перагаворваючыся сваiм характэрным пiскам, якi быѓ выразна чутны ѓ вадзе.
  Я спынiлася, амаль спынiла ѓсякi рух, толькi злёгку пагойдвалася на хвалях i назiрала за якая рухаецца зграяй. Я слухала iх размову, якая рабiлася чамусьцi ѓсё больш i больш актыѓнай. Дэльфiны абмяркоѓвалi нешта сваё. Цiкава, што!
  I раптам зграя павярнула да мяне. Яны падзялiлiся на дзве групы. Пяцёра сталi абгiнаць мяне па крузе. Але трое пайшлi проста на мяне! Я застыла, здзiѓлена назiраючы iх наблiжэнне. ...
  - Ох, колькi людзей хацелi б сустрэць у моры дэльфiнаѓ! - Уставiѓ у размову сваю фразу Васiль.
  - Але ѓсе спробы адпачывальнiкаѓ падплысцi да iх сканчаюцца няѓдала. А гэтыя дэльфiны самi плылi да мяне! Я бачыла, як яны дыхаюць, з шумам выпускаючы паветра, бачыла iх маленькiя вочы, надыходзячыя плаѓнiкi. Я прыгадала гiсторыi аб сяброѓстве дэльфiнаѓ i людзей. I мне захацелася пасябраваць з гэтымi прыгажунамi, пагладзiць блiжэйшага з iх. Тым больш, плаѓнiк дэльфiна, якi ѓзначальваѓ тройку, быѓ зусiм блiзка, лiтаральна ѓ трох метрах ад мяне!
  - Ты смелая дзяѓчына, - сказаѓ Васiль.
  - Я зрабiла акуратнае рух у iх бок. Але зграя адразу сышла пад ваду...
  - Напалохала? - Спытаѓ Красiн.
  - Падобна на тое, - адказала Iна i працягнула сваё апавяданне:
  - Я паплыла да берага на спiне ѓ надзеi ѓбачыць, дзе ѓсплывуць дэльфiны. Iх вельмi доѓга не было бачна. Затым яны ледзь прыкметна паказалiся ѓ далечынi i зноѓ сышлi пад ваду. А мяне ахапiла прыкрасць, змяшаная з цiкаѓнасцю. Што гэта было? Нашто дэльфiны падплылi да мяне?
  - Кажуць, дэльфiны дапамагаюць людзям, якiя апынулiся ѓ моры далёка ад берага, - выказаѓ здагадку Васiль.
  - Так, я чула гiсторыi аб тым, што дэльфiны ратуюць тонучых людзей.
  - А яшчэ яны часам чамусьцi выкiдваюцца на сушу, - сказаѓ Васiль.
  - Кажуць, губляюць арыентацыю, але мне здаецца, што прыплываюць памiраць.
  - Гэта ѓ iх самагубства цi што? - спытаѓ Васiль.
  - Падобна на тое. Можа, i суродзiчы прымушаюць да такога. Цi бачыш, дэльфiны, як i людзi, дыхаюць паветрам i схiльныя да вiрусных захворванняѓ. А значыць, здольныя заражаць адзiн аднаго. Калi захворвае хтосьцi адзiн, каб не заразiць усю зграю i не забруджваць сваiм трупам мора, ён змушаны выкiдвацца на бераг.
  - Лагiчная версiя, - пагадзiѓся Красiн.
  - Аднойчы я бачыла прыплыѓ памiраць дэльфiна. Глыбокай восенню гэта было. На пляжы нiкога, адпачывальнiкi ѓсё раз'ехалiся, а я вырашыла схадзiць да скал. Кахаю там гуляць.
  Гляджу: на беразе ляжыць дэльфiн. Жывы! Яго лёгкiя з шумам выпускалi паветра. Дэльфiн цяжка дыхае, вочы яго зачыненыя. Хвост i нiжняя частка пуза ѓ вадзе, але асноѓная маса цела на беразе. Дэльфiн буйны. Я падышла, уважлiва агледзела яго. Нi крывi, нi пашкоджанняѓ не выявiла. Асцярожна пляскаю насельнiка марскiх глыбiнь далонькай па спiне. Дэльфiн у адказ слаба варушыць плаѓнiкамi. Ён адчувае мае дакрананнi! Але не можа цi не жадае рухацца.
  Спрабую адцягнуць у ваду. Але дэльфiн цяжкi. Мне не ссунуць яго з месца. Але ён i сам не жадае ѓ моры. Гэта вiдаць па яго ледзь варушаць плаѓнiках. Дэльфiн грабе iмi да сушы! А я не ведаю, што рабiць, я не магу яму дапамагчы. Толькi гладжу небараку па галаве.
  I тут дэльфiн расплюшчвае вочы, глядзiць на мяне сумным позiркам. Я паказваю рукой: плывi, маѓляѓ, у мора. У адказ дэльфiн толькi слаба варушыць плаѓнiкамi. Я спрабую падштурхнуць яго ѓ ваду. Бескарысна! Раптам бачу, як буйная сляза выходзiць з вока дэльфiна. Яна не такая празрыстая, як у чалавека, хутчэй за каламутная, колеры моцна разведзенага малака. За першай слязой павольна скочваецца другая, затым трэцяя... Дэльфiн плача. У яго трагедыя.
  Да нас падыходзiць нейкая жанчына. Мы разам яшчэ раз аглядаем дэльфiна. Не, ён не паранены.
  Жанчына кажа: "Я зайду на базу адпачынку, паведамлю аб дэльфiне", - i сыходзiць.
  А я застаюся. Сяджу каля памiраючай тушы. Плачу разам з iм...
  А потым прыйшлi ратавальнiкi i адцягнулi бедную жывёлiну ѓ мора. Я спрабавала растлумачыць, што дэльфiн хворы, яму патрэбная медыцынская дапамога, але мяне не паслухалi. Тады яшчэ ѓ школе вучылася, падлеткам была...
  
  
  Кiраѓнiк 27.
  Аповяд Iны расчулiѓ Красiна, а прыемны вечар, праведзены з дзяѓчынай, прывёѓ Васiля ѓ поѓнае захапленне. На наступны дзень ён больш думаѓ аб Iне, а не аб працы. Зрэшты, яшчэ раз спрабаваѓ дапытаць падследную. Але без толку.
  Надзею варта было б адпусцiць i ѓсталяваць за ёй знадворку. Яна павiнна была вывесцi да маньяка. Вось толькi як у лесе прасачыць за дзяѓчынай? Заставалася чакаць звестак ад Кавалёва.
  Ён з'явiѓся ѓ аѓторак увечар узбуджаны.
  - Слухай, Васек, я так напакутаваѓся! Мяне там цялушка адна страшная ледзь не згвалтавала.
  - Табе трэба было расслабiцца i атрымлiваць задавальненне, - пажартаваѓ Красiн.
  - Кажу ж: з такой задавальненне не атрымаеш. Калi толькi хваробы венерычныя...
  - Ты давай адразу да справы, - папрасiѓ Красiн.
  - Пачакай, не спяшайся. Трэба расказаць табе ѓсё па парадку, - Кавалёву не цярпелася падзялiцца сваiмi ѓражаннямi. - Прыбыѓ я, значыць, на Утрыш. Да лагуны, дзе рэжысёра забiлi, кiламетры чатыры яшчэ тупаць трэба. Агледзеѓся па баках, гляджу: дзяѓчынка iдзе адна, рэчы цягне. Нiчога сабе такая, сiмпатычная, праѓда з дрэдамi i татуiроѓкай на назе, але прывабная. Я з ёю пазнаёмiцца вырашыѓ, сказаѓ, што першы раз на Утрышы, хачу на трэцюю лагуну, бо ведаю пра яе ад сяброѓ. Дзяѓчына Нiмфай назвалася, а на самой справе яе Ленай клiчуць. Сказала, што прыязджае сюды ѓжо пяты раз, раскажа мне што да чаго. Мы разам пайшлi...
  - Толькi што казаѓ, што цёлка страшная, - уклiнiѓся ѓ аповяд Красiн.
  - Дык гэта я не пра яе! Ты слухай, не перабiвай.
  - Мяне твае сэксуальныя прыгоды не моцна хвалююць, - сказаѓ Красiн. - Блiжэй да справы.
  - Вось я i расказваю па справе. Увогуле, прывяла мяне Нiмфа да сваiх. Упiсаѓся да iх на стаянку. Да Нiмфы залётнiк адразу прымацаваѓся, знаёмы яе па ранейшых гадах. Дабрыняй клiкаѓся, на выгляд гадоѓ дваццаць пяць. Мужычак з мiзэрным iнтэлектам. У лагеры хiпавым ён галоѓным аѓтарытэтам быѓ. Пра сябе я яго адмарозкам назваѓ. У яго на руках некалькiх пальцаѓ няма i на нагах тое ж. Ён усiм расказваѓ, што ваяваѓ у Чачэнii. I ѓ яго, нiбыта, у руках граната разарвалася. Прыкiнь, нiводнага шнару на целе няма, толькi пальцы адсутнiчаюць. Гэта трэба было гранату рукамi i голымi ступнямi адначасова трымаць, пры гэтым быць у касцы i магутным бронекамiзэльцы, каб атрымаць такiя пашкоджаннi. Але сабутэльнiкi яму верылi. У такiх вось прыйшлося iнфармацыю выведваць. Я яго пра сектантаѓ пытаю, а ён мне расказвае, як плаваць вучыѓся ѓ дзiцячым садкоѓскiм узросце. Прыехалi яны з мамай у Сочы, мацi яго да iнструктара па плаваннi адвяла. Далi яму i iншым дзеткам матрацы надзiманыя i сказалi, як рукамi рухаць, каб плыць. Ну, ён i паплыѓ. Ды так, што спынiлi яго толькi за дзесяць кiламетраѓ ад Турцыi.
  - А навошта ты мне ѓсякую хрэнь пра яго расказваеш? - Спытаѓ Красiн.
  - Так ведаѓ ён пра ѓсё, што на лагунах робiцца. Прыйшлося з iм мець зносiны, А потым мы ледзь не пабiлiся...
  Пачулiся крокi ѓ пярэднiм пакоi. Кавалёѓ падскочыѓ да дзвярэй i прыадчынiѓ iх.
  - А вось i Iначка прыйшла! - узрадаваѓся Андрэй. - Заходзь да нас!
  - Прывiтанне! - прывiталася Iна. - Ёсць цiкавая iнфармацыя?
  - Я якраз Васiлю расказваю, чаго нацярпеѓся. I ѓсё дзеля справы. Дык вось, расказаѓ мне той адмарозак, што маньяк наш зараз на Утрышы. У яго логава недзе ѓ гарах. Дзе канкрэтна нiхто не ведае. Але ён часам спускаецца да мора.
  Ведаеце, я маньяка гэтага, падобна, бачыѓ у першую сваю ранiцу на лагуне. Ён па беразе праходзiѓ, потым у лес звярнуѓ. Я кiнуѓся за iм, але ён нiбы выпарыѓся. Там столькi лясных сцяжынак.
  Я потым у новых знаёмых пра хлопца гэтага спытаѓ. Дзiѓны ён: нi з кiм не меѓ зносiны, акрамя сваёй сяброѓкi. Рабяты пацвердзiлi, што менавiта ён з Надзеяй сябраваѓ, а цяпер, падобна, яе чакае. Хiпi лiчаць, што ён забiѓ рэжысёра, а сяброѓка яго ѓзяла вiну на сябе.
  - Гэта i мы так лiчым, - сказаѓ Васiль. - Цiкава, сiлкуецца маньяк чым? Крадзе, цi што, еду са стаянак, пакуль адпачывальнiкi спяць?
  - Пра крадзеж прадуктаѓ нiчога не чуѓ. Можа, запасы ѓ яго ёсць, можа, у лесе нешта знаходзiць.
  - Як я i думаѓ: маньяк чакае сваю сяброѓку, - сказаѓ Красiн. - А пра нашу порнаактрысу што-небудзь даведаѓся?
  - Яна на Утрыш са сваiм хлопцам прыехала. У дзень забойства з iм жа, нейкiм Мамаем i Гарынычам на машыне Мамая яны ѓ Пiцер звалiлi.
  - Спалохалiся? Але чаго? - Спытала Iна.
  - Мамай па любым збiраѓся ѓ той дзень з'яжджаць. Не склалася ѓ яго сёлета. Актрыса з хлопцам суседзямi яго былi па стаянцы. А тут якраз забойства. Мамай прапанаваѓ з iм ехаць. Яны хуценька сабралiся i яшчэ да прыезду палiцыi звалiлi цераз Малы Утрыш. У Мамая там машына была прыпаркаваная ѓ намётавым мястэчку дзiкуноѓ пад наглядам знаёмых.
  - Што за дзяѓчына? - Спытаѓ Красiн.
  - Акторка наша нябожчыца? - удакладнiѓ Кавалёѓ. - I яна дзiѓная, не таварыская. Там да яе Дабрыня спрабаваѓ падвалiць. Я пра яго Васю ѓжо расказваѓ. Так яна ветлiва адшыла: "Прабачце, я не вольная. Мой муж не дазваляе мне мець зносiны з iншымi мужчынамi без яго ведама". На Утрыш яны, здаецца, са Штатаѓ прыбылi. Але па-руску гаварылi свабодна. Абодва.
  - Як хлопца акторкi клiчуць? - Спытаѓ Красiн.
  - На Сашу адгукаѓся. Больш нiчога пра яго даведацца не ѓдалося.
  - З чаго гэта яны да нас у Анапу завiталi? - Спытала Iна.
  - Кажуць, у Сашы цi то знаёмы, цi то сваяк у кiраѓнiцтве секты ёсць. А ѓ сектантаѓ на Утрышы збор быѓ.
  - Трэба будзе яшчэ пра Мамая i Гарыныча падрабязна даведацца, - сказаѓ Красiн. - Iх сапраѓдныя iмёны, адрасы...
  - Я пытаѓся ѓ iх знаёмых. Нiчога канкрэтнага сказаць не маглi.
  - Трэба праверыць яшчэ раз спiс жыхароѓ параднай, дзе забiлi актрысу. Раптам што ѓсплыве, - сказаѓ Красiн Кавалёву.
  - Як з Надзеяй прапануеце паступiць? - Спытала Iна.
  - Выпускаць трэба, - адказаѓ Красiн. - I знадворку добрую за ёй усталяваць, дзяѓчына павiнна вывесцi да маньяка.
  - У лесе складана будзе за ёй прасачыць, - сказала Iна. - Перакрыць усе сцежкi не атрымаецца.
  - Андруха дапаможа. Ён на лагуне ѓжо амаль свой, - сказаѓ Красiн.
  - Зноѓ мяне на разарванне хiпi пасылаеце? - спытаѓ Кавалёѓ. - Я ледзь ногi ад iх панёс. Спачатку Каця Агонек прыставала, голым хадзiць прымушала, а потым прыйшла за пiську мяне ѓхапiла. Я кажу: "Да сэксу не гатовы i прэзерватыва ѓ мяне няма". "Нiчога, - адказвае, -у мяне полiэтыленавы мяшок ёсць, з iм можна замест прэзерватыва". Страшная, смярдзючая цялушка - жудасць. З вялiкай цяжкасцю адвязаѓся. Сама яна з Пiцера. Распавяла мне пра землякоѓ сваiх, Мамая i Гарыныча. Мамай спадарожнiкаѓ шукаѓ, каб весялей было дадому ехаць i трошкi грошай на бензiн падкiнулi. Кацi прапанаваѓ, але яна да глыбокай восенi вырашыла на Утрышы стаяць. А Гарыныч пагадзiѓся. I наша акторка са сваiм бойфрэндам да iх далучылiся...
  - Дзе жывуць Мамай i Гарыныч Каця яна дакладна не ведае? - Спытаѓ Красiн.
  - Кажу ж: не ведае, як i сапраѓдных прозвiшчаѓ гэтых мужыкоѓ. Хiпi хутка зразумелi, што я не з iх асяроддзя. Дабрыня стаѓ прыставаць: што ты ѓсё тут выпытваеш. Ледзь не пабiѓся са мной. Прыйшлося сказаць, што еду ѓ Анапу да сваёй бабы за бухлом. Праз пару дзён абяцаѓ вярнуцца, але намёт прыйшлося пакiнуць.
  - Нiчога, - з усмешкай сказаѓ Васiль. - Я паеду з табой. I палатку забярэм, i логава маньяка знойдзем. Шанец узяць яго добры, выпусцiць нiяк нельга.
  - У табе прачнуѓся iнстынкт паляѓнiчага, - адказаѓ Кавалёѓ. - Нам бы сваю справу разблытаць.
  - Разблытаем, - запэѓнiѓ Красiн. - Думаю, разгадка блiзкая.
  
  
  Кiраѓнiк 28.
  Надзею адпусцiлi праз пару дзён. Iна паведамiла ашаломленай дзяѓчыне, што ѓдалося затрымаць сапраѓднага забойцу, а яна зараз, пасля фармальнага падпiсання неабходных папер, можа быць вольная.
  Як i меркавалi следчыя, дзяѓчына адразу накiравалася на Утрыш.
  Кавалёѓ, Красiн i яшчэ некалькi амапаѓцаѓ у цывiльным чакалi яе на трэцяй лагуне. Насуперак чаканням, адсочваць Надзею доѓга не прыйшлося. Барыс нiбы прадчуваѓ вяртанне каханай i сам спусцiѓся да мора.
  Надзя ѓбачыла яго на сцяжынцы, якая вядзе да пляжу
  - Барыс! Ты не арыштаваны?! - закрычала ѓзрадаваная дзяѓчына i скокнула на палюбоѓнiка, як котка. Абняла, абхапiла рукамi, нагамi, прынялася цалаваць.
  Але ѓжо праз хвiлiну на руках маньяка зашчоѓкнулiся кайданкi.
  Надзея бiлася ѓ iстэрыцы. Барыс, наадварот, здаваѓся знешне спакойным.
  - Мiлы, даруй мне! - крычала дзяѓчына. - Я не хацела! Я нiчога не сказала iм пра цябе! Я буду чакаць цябе!
  - Гадоѓ дваццаць пяць у лепшым выпадку будзе чакаць, - сказаѓ Красiн Кавалёву. - А то i пажыццёвае яму дадуць.
  - Калi б я выбiраѓ сабе жонку, то абраѓ бы такую, як Надзя, - адказаѓ Кавалёѓ. - Адданая, ласкавая. Кiнуць бы службу i прачынацца па ранiцах у ласкавых абдымках такой, як яна, нiбы ты ѓ нiрване. Шкада, што дзяѓчына аддана свайму маньяку. А то я пазнаёмiѓся б з ёю блiжэй.
  - Так, з такой можа атрымацца добрая жонка, - згадзiѓся Красiн. - Але нам не да нiрваны. У Пiцер трэба ехаць, з забойствамi разбiрацца.
  - Iнфармацыю атрымалi не ахцi якую, - нагадаѓ Кавалёѓ. - Толькi iмя бой-фрэнда актрысы даведалiся, ды яшчэ мянушкi iх спадарожнiкаѓ. Як знайсцi па мянушцы чалавека ѓ вялiзным горадзе? Калi яны маюць дачыненне да злачынстваѓ, хутчэй за ѓсё, звалiлi з Пiцера.
  - А ѓ мяне прадчуванне, што хутка раскрыем гэтую справу, - адказаѓ Красiн.
  Пасля афармлення ѓсiх неабходных папер, шпiкi замовiлi квiток у Санкт-Пецярбург i паехалi дадому да Iны.
  - Заѓтра ранiцай адлятаем, - сказаѓ Васiль гаспадынi дома. - Ужо ѓзялi бiлеты на адзiнаццаць гадзiн.
  - А мне на працу заѓтра, - сказала Iна. - Па часе якраз паспею праводзiць вас да аѓтобуснага прыпынку.
  Наступная ранiца выдалася сонечным, цёплым i цiхiм. Дзень абяцаѓ быць гарачым.
  - На моры б цяпер, - летуценна сказаѓ Кавалёѓ ля форткi. Адпачыць бы тыдзень.
  - Аксамiтны сезон - выдатны час для адпачынку, - пагадзiлася Iна.
  - Ты адпачыѓ некалькi дзён ля мора на Утрышы, - нагадаѓ Красiн. - А вось з Iнай шкада расставацца.
  - Дык прыязджайце да нас яшчэ, - адказала Iна. - Мы з мамай будзем рады.
  - Вось, калi адпачынак дадуць - прыеду абавязкова, - паабяцаѓ Красiн.
  Па дарозе Андрэй спынiѓся каля кветкавага кiёска, купiѓ букет гваздзiкоѓ i падарыѓ Iне.
  - Дзякуй! Вельмi мiла i прыгожа! - узрадавалася Iна i закапалася ѓ кветкi тварам, з асалодай удыхаючы iх водар. - Як пахнуць добра!
  Дзяѓчына прысунулася да Красiна i шапнула яму ѓ самае вуха:
  - Я буду чакаць цябе.
  Васiль радасна ѓсмiхнуѓся i сказаѓ:
  - Я абавязкова патэлефаную табе з Пiцера.
  - Я буду чакаць, - паѓтарыла Iна.
  
  
  Кiраѓнiк 29.
  У Санкт-Пецярбургу Красiн перш за ѓсё запытаѓ у пашпартным стале звесткi аб жыхарах параднай, у якой пражывала Марыя Новiкава.
  - Глядзi-ка, Андрюха, у кватэры насупраць нябожчыцы Марыi Новiкавай прапiсана нейкая Гарынычава Таццяна Аляксандраѓна. Апытвалi яе? - Спытаѓ Красiн.
  - У ноч забойства яна была ѓ бальнiцы, - адказаѓ Кавалёѓ.
  - А пра сваякоѓ яе не пыталiся?
  - Ты думаеш... Гарыныч... Той самы, з Утрыша? Гэта вельмi можа быць!
  - Так, нябожчыца акторка з'ехала з Гарынычам, - сказаѓ Красiн. - Трэба тэрмiнова апытаць Таццяну Аляксандраѓну i Гарыныча, калi ён там пражывае.
  - Зразумела, - згадзiѓся Кавалёѓ. - У дзень забойства мы яго не бачылi. Але, магчыма, Гарыныч датычны... Толькi як ён трапiѓ у кватэру настаѓнiцы?
  - Вось i трэба ѓсё высветлiць.
  - Добра! - сказаѓ Кавалёѓ. - Паеду да Таццяны Аляксандраѓны.
  
  Ужо ѓвечары Гарыныч сядзеѓ у кабiнеце Красiна. Кавалёѓ прывёз яго на допыт. Васiль Красiн адразу задаѓ каверзнае пытанне.
  - За што вы, Вячаслаѓ Анатольевiч, забiлi Люсi Стар?
  Насуперак чаканням Гарыныч не стаѓ адмаѓляцца.
  - Я не вiнаваты! Яна сама! - амаль закрычаѓ падазраваны мужчына. - Зразумейце, я не хацеѓ зрабiць ёй нiчога дрэннага. Люся мне вельмi падабалася. Так выйшла. Зусiм выпадкова. Я падушку прыбраѓ, гляджу: задыхнулася. Сама, ужо не дыхае. Мы з Сашам спрабавалi яе адпампаваць. Не атрымалася.
  - Хочаце сказаць, што жанчына сама сябе задушыла падушкай? Без вашай дапамогi? - Спытаѓ Красiн. - Гэта як такое магчыма?
  - Я з ёй сэксам займаѓся. Падушкай для вастрынi адчуванняѓ твар яе прыкрыѓ. Так i Саша да мяне рабiѓ. Яна не пярэчыла. А я ѓ экстаз увайшоѓ, скончыѓ, а калi падушку прыбраѓ, гляджу: Люся ѓжо не дыхае.
  - Што ж гэта за забава такая, душыць дзяѓчыну падчас палавога акту?! - груба спытаѓ Кавалёѓ.
  - Дык гэта выгляд сэксу такi. Кажу ж: яна была не супраць.
  - Не супраць таго, каб ты яе задушыѓ? - напiраѓ Кавалёѓ.
  - А што Саша? Як яго прозвiшча? - Спытаѓ Красiн.
  Гарыныч задумаѓся.
  - Адказвай, калi пытаюцца! - загадаѓ Кавалёѓ.
  - Не памятаю... Не ведаю я прозвiшча яго. Слова гонару! Ён нешта расказваѓ пра сябе, але прозвiшча, накшталт, не называѓ.
  - Хiба Саша не быѓ супраць таго, што ты перакручаным сэксам з яго дзяѓчынай займаешся? - не верыѓ Кавалёѓ.
  - Ён сам прапанаваѓ мне з Люсяй пацешыцца, пакуль спаць будзе. Яна не пярэчыла.
  - Дык я табе i паверу, што ён сам прапанаваѓ. Нешта не надта складана ѓ цябе хлусiць атрымлiваецца, - сказаѓ Кавалёѓ.
  - Я не хлушу, сумленнае слова! Саша спакойна ставiѓся, калi яго дзяѓчына з iншымi мужчынамi... Люся зоркай порна была...
  - Дапусцiм, дзяѓчына задыхнулася зусiм выпадкова, але навошта вы яе труп суседцы падкiнулi? - Спытаѓ Красiн.
  - Мы хацелi толькi да вечара схаваць. Саша, калi ѓсё здарылася, збiѓ мяне, потым кажа, што яму свяцiцца няма нiякага сэнсу, запатрабаваѓ вывезцi Люсю i пахаваць. Я Мамаю патэлефанаваѓ, ён толькi ѓвечар мог пад'ехаць. А на таксi везцi труп, самi разумееце...
  - Я яшчэ раз паѓтару пытанне Васiля: навошта вы труп Люсi суседцы падкiнулi? - зноѓ умяшаѓся ѓ допыт Кавалёѓ.
  - У нас у кватэры труп пакiдаць нельга было. Мама мая ѓ той дзень з лякарнi выпiсвалася. Яны з сястрой павiнны былi пад'ехаць.
  - Як да суседкi ѓ кватэру патрапiлi? - Спытаѓ Красiн.
  - Дык ключы ад яе кватэры былi ѓ маёй мамы...
  - Чаму яны нам нiчога не сказала? - здзiвiѓся Красiн. - Нi мама, нi настаѓнiца.
  - Настаѓнiца магла нават не ведаць пра ключы, - адказаѓ Гарыныч.
  - Як так? - пацiкавiѓся Кавалёѓ.
  - Цi бачыце, да яе ѓ кватэры жыѓ старэнькi дзядуля, мая мацi дапамагала яму па гаспадарцы. Ён маме давяраѓ, ключы даѓ на ѓсялякi выпадак. А потым дзядуля памёр, i неѓзабаве настаѓнiца тая ѓсялiлася. Пляменнiца яна яму, цi што. А мы пра ключы забылi. I з настаѓнiцай сяброѓскiх адносiн не склалася.
  - Колькi яна ѓжо ѓ вашым доме жыве? - спытаѓ Кавалёѓ. - Дакладней, жыла.
  - Гады тры. Не, нават чатыры. Мне неѓзабаве пасля смерцi дзядулi чатыры гады за наркотыкi далi. Я толькi нядаѓна па УДВ вызвалiѓся. Лета на Утрышы правёѓ, я там i да адседкi бываѓ. А мацi мяне выпiсала, я не мог пакiнуць у нас у кватэры труп Люсi. Мама мяне б не зразумела i выгнала б адразу.
  - Адкуль даведалiся, што настаѓнiцы дома няма? - Спытаѓ Красiн.
  - Я калi стаѓ думаць, як ад трупа пазбавiцца, на вулiцу выскачыѓ. Там са знаёмай разгаварыѓся. Яна сяброѓкай настаѓнiцы была. Сказала мiж iншым, што Марыя ѓ Сочы водпуск праводзiць. А я пра ключы ѓспомнiѓ. Iх там два было. Я iх у свой стол яшчэ да адседкi кiнуѓ. Падняѓся, паглядзеѓ: ключы захавалiся.
  - А мацi што? - спытаѓ Кавалёѓ. - Пра ключы не пыталася?
  - пыталася. Даѓно ѓжо, перад маёй адседкай. Я сказаѓ, што выкiнуѓ iх. Потым яна пра ключы забылася, а яны, аказваецца, захавалiся ѓ маiм хламе.
  - Хочаце сказаць, што настаѓнiца абодва замка пасля смерцi сваяка не знайшла час за ѓсе гэтыя гады памяняць i ключы падышлi? - Спытаѓ Красiн.
  - Так! Менавiта так. Я паспрабаваѓ, дзверы адчынiлiся. Ну, мы з Сашам Люсю ѓ кватэру настаѓнiцы i аднеслi.
  - Чаму пад ложак труп запiхалi? - спытаѓ Кавалёѓ. - На ложак маглi пакласцi цi ѓ пярэднiм пакоi пакiнуць.
  - Я не ведаю. Мы не цямiлi. У пакой занеслi, а там так атрымалася.
  - Ясна, - сказаѓ Красiн. - А вось забраць труп не выйшла. Настаѓнiца раней часу вярнулася. I вы вырашылi яе з акна выкiнуць як непатрэбнага сведку.
  - Не, не так. Не зусiм так. Мы прыйшлi, а яна пагражаць стала, што выклiча палiцыю. Абражала нас. Вось Саша i ѓскiпеѓ, дапамог ёй выйсцi з акна.
  - Дзе зараз Саша?
  - Ён паляцеѓ да сябе ѓ ЗША.
  - Гэта дакладна? - Спытаѓ Красiн. - Хто можа пацвердзiць?
  - Мамай. Ён яго ѓ аэрапорт адвозiѓ.
  - Як прозвiшча Мамая, дзе жыве?
  - Дзесьцi на Чаратышавай вулiцы, не ведаю дакладна нумар дома, сумленна! Не быѓ я ѓ яго, мы толькi па тэлефоне размаѓлялi.
  - Давайце нумар яго тэлефона, - загадаѓ Красiн. - Праверым тое, што вы сказалi. I пра кватэру тое ж.
  Васiль запiсаѓ тэлефон, перадаѓ паперку Кавалёву i сказаѓ:
  - Засталося дапытаць Мамая, даведацца, у якi менавiта дзень i на якiм рэйсе паляцеѓ Аляксандр, далей па спiсе пасажыраѓ вылiчыць пашпартныя дадзеныя нашага клiента. I ѓ нас будзе яшчэ адзiн фiгурант па забойстве настаѓнiцы.
  - Зразумела, - адказаѓ Кавалёѓ. - Займуся гэтым.
  
  
  Кiраѓнiк 30.
  Фёдар Сямёнавiч Арлоѓ прачнуѓся бадзёрым, на здзiѓленне бадзёрым для старога, абцяжаранага шматлiкiмi болькамi чалавека. Не ныла звыкла спiна, не турбавалi нi печань, нi ногi. Без палачкi ён падышоѓ да акна i адхапiѓ фiранкi. Пакой напоѓнiѓся радасным святлом! Якое шчасце зноѓ бачыць сонца, блакiтнае неба, лёгкiя пухнатыя аблокi. Яшчэ адзiн дзень падарыла яму лёс!
  Прыйшла доѓгачаканая вясна, за акном стаяла цудоѓнае надвор'е, Фёдар Сямёнавiч загарэѓся жаданнем. Ён марыѓ доѓгiмi зiмовымi вечарамi з'ездзiць у родны пасёлак, наведаць да болю знаёмыя мясцiны. Ён малiѓ нябёсы, каб з'явiлася такая магчымасць. Можа быць, сёння, можа быць зараз?
  У кожнага чалавека ёсць месцы, да якiх ён прывязаны больш за ѓсё. Для Фёдара Сямёнавiча такiм месцам быѓ дзiкi пляж у родным пасёлку Лiсiй Нос. Чаму? Ён сам растлумачыць не мог. Мусiць, дзiцячыя ѓспамiны, але менавiта гэты пляж снiѓся яму часам па начах.
  У старога моцна балелi ногi, увесь час кружылася галава. Амаль усю зiму Фёдар Сямёнавiч не выходзiѓ з дому. Добра хоць Лiдачка з Сацзабеса i пляменнiца Машанька часам наведвалi яго. Але зараз пенсiянер адчуваѓ сябе цудоѓна! Ён вырашыѓ ехаць i трымцеѓ ад прадчування.
  Фёдар Сямёнавiч узяѓ палачку, доѓга спускаѓся з трэцяга паверха сваёй хрушчоѓкi. Калi дзверы параднага грукнулi ѓ яго за спiной, дзядок усiмi грудзьмi ѓдыхнула вясновае свежае паветра. Шчабяталi птушкi, набраклi ныркi на дрэвах. На iмгненне Фёдар Сямёнавiч адчуѓ сябе зноѓ маладым, поѓным сiл. У двары гулялi дзецi, на лаѓцы сядзелi суседзi i аб нечым гутарылi. Якое задавальненне ѓдыхаць водары вясны, здаровага, бестурботнага жыцця. Якая радасць знаходзiцца сярод людзей, назiраць за iмi!
  У скверыку за домам Арлоѓ знайшоѓ вольную лаѓку на сонейку i прысеѓ адпачыць перад цяжкай дарогай. Вераб'i, сiнiчкi, галубы, вароны займалiся тут сваiмi справамi, перакiдаючыся часам радаснымi воклiчамi. Котка па суседстве забралася на дрэва i лашчылася ѓ промнях сонца. Сабакi гулялi з гаспадарамi, адна з iх падбегла да Фёдара Семяновiча, панюхала, завiляла хвастом, але гаспадыня гукнула яе, i прыязны сабака ѓцёк.
  "Як шмат сёння птушак, як шмат жывёл i людзей! - падумаѓ Фёдар Сямёнавiч. - I ѓсе рады вясне. Якая ласка!"
  Але ѓ Фёдара Семяновiча быѓ асаблiвы настрой, яму хацелася здзейснiць вандраванне i пасядзець на беразе Фiнскага залiва.
  Пенсiянер пайшоѓ да аѓтобуснага прыпынку. Маршрут на Зеленагорск якраз iдзе праз Лiсiй Нос. Ехаць не больш за паѓгадзiны.
  Аѓтобус чакаць амаль не прыйшлося. Фёдар Сямёнавiч узлез у салон без старонняй дапамогi. Народу было прыстойна. Усе сядзячыя месцы аказалiся занятыя. Фёдар Сямёнавiч абапёрся на поручань, але малады мужчына на блiзкiм сядзеннi сказаѓ яму:
  - Сядай, баця! - I саступiѓ месца.
  "Добрая ѓ нас моладзь", - з удзячнасцю падумаѓ Фёдар Сямёнавiч. Яму прыемна было зварот - "баця". Ветлiва, проста.
  Арлову не хапала зносiн, яму хацелася загаварыць з кiм-небудзь з пасажыраѓ, але ён не адважыѓся. Штодзённая барацьба за жыццё абвастрала ѓсе пачуццi. Але зараз Фёдар Сямёнавiч быѓ шчаслiвы. Ён глядзеѓ у акно, назiраѓ за людзьмi, якiя ѓваходзiлi i выходзяць з аѓтобуса. Вось яно жыццё! Кiпiць i бурлiць. I гэтыя простыя назiраннi прымушалi пачашчана бiцца яго слабое сэрца.
  У Лiсiнага Носа Фёдар Сямёнавiч выйшаѓ на блiзкiм прыпынку i павольна пайшоѓ па дарожцы на дзiкi пляж. Як радаваѓся ён! Нiбы вярнуѓся на Радзiму пасля працяглай адсутнасцi. Рэдкi падарожнiк адчувае такiя яркiя адчуваннi, як Арлоѓ у гэтыя iмгненнi.
  Але паступова хваля ѓспамiнаѓ накрыла старога. Жыццё сваё ён пражыѓ сцiпла, iмкнуѓся не вылучацца, быць далей ад публiчнасцi, вока начальства, цешчы i неразумных суседзяѓ. Працаваѓ слесарам на ваенным заводзе. Меѓ такую ж, як i ён сам, сцiплую жонку. I сын яго, Валодзя, быѓ простым савецкiм хлопцам.
  На схiле гадоѓ Фёдар Сямёнавiч застаѓся адзiн. Валодзя загiнуѓ у Аѓганiстане, жонка пасля гэтага злегла i не змагла акрыяць ад хваробы. Фёдар Сямёнавiч часта шкадаваѓ, што не змаглi яны з жонкай нарадзiць сыну брацiка цi сястрычку. Жылi ѓ маленькай хатцы на тым баку пасёлка. Упяцёх у двух пакойчыках з яго бацькамi. I я думалi: "Куды яшчэ адно дзiця? I так сын спiць у куце на куфэрку, таму што ложачак паставiць няма дзе".
  Потым Фёдару Семяновiчу па службовай лiнii выдзелiлi кватэру. Але жонка вырашыла, што ѓзрост i здароѓе ѓжо не тыя, каб нараджаць i паднiмаць дзяцей: "Ва ѓсiх дзiця адно, i ѓ нас няхай будзе адно". А затым прыйшло паведамленне аб смерцi сына...
  Фёдар Сямёнавiч iшоѓ па лясной, да болю знаёмай з дзяцiнства дарожцы. Тут, яшчэ да вайны, мацi вадзiла яго на бераг залiва. Бабы насiлi бялiзну паласкаць, а дзецi плёскалiся побач на дзiкiм пляжы. Кожны такi паход улетку на залiѓ выклiкаѓ у душы Федзi адчуванне свята. Вось i зараз Фёдар Сямёнавiч успомнiѓ тыя далёкiя часы i адчуваѓ, як камяк падступiѓ да горла.
  У дзяцiнстве здавалася: усё вялiзнае жыццё наперадзе. Колькi можна паспець, колькi зрабiць!
  Не стаѓ Федзя нi касманаѓтам, нi лётчыкам. I жыццё аказалася не такiм ужо i вялiкiм...
  Калiсьцi сусед iх, дзядзька Федзя, якому не было i сямiдзесяцi, здаваѓся старажытным старым. Дзецi дражнiлi яго: "Дзядзька Федзя з'еѓ мядзведзя!"
  А зараз самому Фёдару Сямёнавiчу перавалiла ѓжо за восемдзесят пяць гадоѓ. Але не дражнiць яго хлопцы. Ды i амаль нiхто з гарадскiх хлапчукоѓ не ведае, як клiчуць старога. Iх домiк у Лiсiным Насу даѓно знеслi. На яго месцы пабудавалi дзiцячы сад, а побач - дамы ад Паѓночнага завода. Няма зараз i садка. Прадалi зямлю прыватнiку. Цяжка, заѓсёды сэрца шчымела, калi Фёдар Сямёнавiч прыходзiѓ да месца з-за чаго дома. Сёння ён туды не пойдзе, сёння ён будзе атрымлiваць асалоду ад прыроды.
  Добра ѓ вясновым лесе! Падснежнiкi прыемна цешаць вока. Там, за паваротам, павiнен быць дубовы гаёк. Да, так i ёсць. Стаяць дубы! З пятроѓскiх часоѓ стаяць.
  У гэтым лясочку Федзя знайшоѓ вялiзны белы грыб. У галодным сорак шостым годзе. Нiбы быѓ пасланы падарунак звыш! Фёдар Сямёнавiч быѓ нядрэнным грыбнiком. Пакуль дазваляла здароѓе, кожнае лета выязджаѓ на цiхае паляванне ѓ каханы Лiсiй Нос, часам на Левашоѓскую шашу. Але нiколi больш Арлоѓ не знаходзiѓ такiх вялiзных грыбоѓ! Кiлаграма два аказаѓся гiгант. Чарвiвы, праѓда. Але мацi дома выпарыла чарвякоѓ i была смачная вячэра: грыбы з бульбай, вырашчанай на ѓласным участку.
  Фёдар Сямёнавiч выйшаѓ на бераг i прысеѓ на лавачку. Побач - нiкога. Будны дзень ды i перасталi людзi сюды прыходзiць. Даѓно ѓжо жанчыны не сцiраюць у залiве, а пляж зусiм зарос чаротам пасля таго, як была пабудавана дамба. Цяпер тут заказнiк, ахаваная тэрыторыя.
  Фёдар Сямёнавiч прывык быць адзiн. Ужо даѓно памерла жонка. Яшчэ раней - яго бацькi. Бацька вярнуѓся з вайны iнвалiдам, без абедзвюх ног. Мацi няньчылася з iм як з дзiцем. Пайшлi яны сябар за сябрам праз пару гадоѓ пасля таго, як сям'я пераехала ѓ горад.
  Пры ѓспамiне аб бацьках слёзы хлынулi з вачэй Арлова. Ён часта плакаѓ у апошнi час. Ад гэтага рабiлася лягчэй на душы. Але на людзях дзядок стараѓся не паказваць сваiх слёз.
  Фёдару Сямёнавiчу раптам стала шкада i сябе. Ну, што добрага ён бачыѓ у гэтым жыццi? Жыѓ цiха, працаваѓ як усе. Нiкому не перашкаджаѓ, нiкога нi аб чым не прасiѓ, стараѓся быць добрым да людзей, але яго дабрыню нiбы не заѓважалi. Цi правiльна ён жыѓ? Мог бы, мусiць, неяк сына ад Афгана адмазаць? Ну ды Бог з iм.
  Яго разважаннi перапынiѓ шум веласiпедных шын. Фёдар Сямёнавiч паспешна выцер слёзы. Але чалавек праехаѓ, не звярнуѓшы на дзядка ѓвагi.
  А Арлову ѓспомнiлася, як ён тут купаѓся хлапчуком. На руках перасоѓваѓся па дне, толькi галава тырчала над вадой. Па-сапраѓднаму Фёдар Сямёнавiч плаваць так i не навучыѓся. I на моры нi разу не быѓ...
  Аднойчы ён ледзь было тут не патануѓ. Пабудавалi яны з сябрам Алегам плыт i выйшлi ѓ плаванне прэч з таго пролеска, ушчыльную якi падступае да вады. Спачатку перасоѓвалiся ѓздоѓж берага. Затым пагналiся за зграяй чаек углыб залiва. У зграi было адно птушаня, якое боѓталася ѓ вадзе i не магло ѓзляцець. Далёка заплылi ѓ парыве дзiцячага азарту. Але птушаняты нагналi i паднялi на борт. I тут уся зграя, птушак дваццаць, не менш, стала атакаваць хлапчукоѓ. Чайкi кружылi над самымi iх галовамi, крычалi, гадзiлi, некаторыя птушкi лiтаральна валасы спрабавалi драць сваiмi лапамi. Плыт захiстаѓся i перавярнуѓся, прыяцелi апынулiся ѓ вадзе.
  Ох, i перапалохаѓся тады Федзя! Мог жа ён тады патануць, мог! Вады нахлынаѓся, але сябрук выцягнуѓ яго, пацiху хлапчукi даплылi да берага. Амаль семдзесят пяць год прайшло, а памятаецца, нiбыта было на мiнулым тыднi.
  Эх, кароткае чалавечае жыццё! Цi даѓно малады быѓ? З сыночкам важдаѓся, жонку любiѓ. Пайшло ѓсё. Хутка i ён уцячэ. Зусiм сыдзе, беззваротна, у вечнасць. А дубы векавыя застануцца i пляж гэты. Iзноѓ кожны год вясна будзе цешыць людзей цеплынёй i новымi надзеямi. Толькi вось не ѓбачыць ён больш веснавой пышнасцi, не будзе атрымлiваць асалоду ад прыродай...
  Цiкава было б хоць адным вокам зiрнуць, што там, пасля смерцi. Цi ёсць iншае жыццё? Можа, не дрэнна будзе, можа, сапраѓды рай?
  Вось, па сутнасцi, навошта ён жыѓ? А птушкi навошта жывуць? Вiдавочна, дзеля патомства, для працягу роду. Што ж, атрымлiваецца, што ён дарма пражыѓ сваё жыццё? Не, не дарма! Ён жыѓ сцiпла, але годна. Не лаѓчыѓ, не прынiжаѓся. На такiх вось людзях i трымаецца зямля. Ня ѓсiм жа быць палiтыкамi i артыстамi.
  Так, шмат чаго не ѓдалося, шмат што ён зрабiѓ бы па-iншаму, калi б пачаѓ жыццё з пачатку. Але быѓ сэнс у ягоным iснаваннi! Для жонкi i сына, для бацькоѓ, роднай краiны. Не, ён можа памерцi са спакойным сумленнем!
  Лёгкi ветрык з залiва прымушаѓ лянiва шамацець чарот i данёс прыемную прахалоду Балтыкi. Фёдар Сямёнавiч узiраѓся ѓ дарогу, што кружылася ѓ глыбiнi лесу, i дрэвы, якiя атачалi яго, спрабаваѓ разгледзець абрысы другога берага, прыслухоѓваѓся да стракатання конiкаѓ i iншым гукам лесу. Стары нiбы стараѓся запомнiць, зафiксаваць усё гэта ѓ сваёй пакуль яшчэ даволi моцнай памяцi. I раптам зноѓ заплакаѓ. На гэты раз ад замiлавання, таму што здолеѓ прыехаць, здзейснiць сваю мару.
  Арлоѓ з асалодай удыхаѓ на поѓныя грудзi чыстае марское паветра. Ён адчуваѓ сваё яднанне з каханай прыродай. I быѓ шчаслiвы.
  Фёдар Сямёнавiч яшчэ доѓга сядзеѓ на лавачцы, лашчыѓся ѓ промнях вясновага сонца. Але паступова свяцiла стала хавацца за дрэвамi, i Арлоѓ адправiѓся ѓ зваротны шлях. Адчувалася стомленасць. Але яна, хутчэй, была прыемнай. Ногi, праѓда, пачалi зноѓ балець. Дзядок пацiху дайшоѓ да прыпынку, дзiвячыся таму, што не сустрэѓ па дарозе нiкога. I на прыпынку было пуста.
  Аѓтобус падышоѓ хутка, пенсiянер заняѓ вольнае месца ѓ салоне i зноѓ стаѓ прагна ѓзiрацца ѓ акно на якiя праносяцца пейзажы. На прыпынках заходзiлi людзi. Пераважна моладзь. Прыемныя, спакойныя людзi. У iх усё жыццё наперадзе, можна радавацца вясне, будаваць планы на будучыню.
  На адным з прыпынкаѓ у аѓтобус увайшла пажылая жанчына. Пераканаѓшыся, што вольных месцаѓ няма, яна ѓстала каля Арлова, якi сядзеѓ каля дзвярэй. Было бачна, што ёй цяжка стаяць. Фёдар Сямёнавiч прапанаваѓ ёй сваё месца.
  - Не, што вы, што вы, - адмовiлася незнаёмка.
  - Сядайце, я зараз усё роѓна выходжу, - настойваѓ дзядок.
  - Дзякуй вялiкi!
  Арлоѓ не падмануѓ, яму сапраѓды трэба было выходзiць на наступным прыпынку. Ён мелькам зiрнуѓ на жанчыну i ѓбачыѓ на яе твары палёгку i падзяку.
  Фёдар Сямёнавiч забыѓся аб сваiх хворых нагах, ён быѓ ганарлiвы сабой. Значыць, ён яшчэ мужчына! Яму першаму прыйшло ѓ галаву саступiць месца стомленай жанчыне.
  Калi дзверы аѓтобуса адчынiлiся, Арлоѓ з цяжкасцю спусцiѓся на тратуар i крыкнуѓ напрыканцы кiроѓцу i пасажырам:
  - Шчаслiвага шляху!
  А сам падумаѓ:
  "Нiчога, я яшчэ пажыву! I ѓ восемдзесят пяць жыццё працягваецца. Заѓтра вось Лiдачка прыйдзе, а ѓ суботу Машанька павiнна прыехаць. Добра!"
  Пацiху дзядок пабрыѓ у сваю кватэру. Ён быѓ удзячны лёсу за гэты дзень i ад душы жадаѓ усяму свету дабра.
  
  
  Але старасць бярэ сваё. Усё лета Фёдар Сямёнавiч хварэѓ, а ѓвосень злёг канчаткова. Пляменнiца Марыя даглядала старога. Апошнiя пару месяцаѓ ягонага жыцця настаѓнiца перасялiлася ѓ яго кватэру, а пасля смерцi дзядулi так i засталася ѓ ёй жыць.
  Фёдар Сямёнавiч шмат расказваѓ пляменнiцы пра сябе, пра пляж, якi так любiѓ з раннiх дзiцячых гадоѓ. Ён ганарыѓся тым, што ѓ такiм старэчым узросце змог ажыццявiць сваю мару - убачыць родныя сэрцу месца, развiтацца з роднымi дубамi, пляжам, да болю знаёмай лясной сцяжынкай. Дзядуля памёр цiха ѓ сне. З усмешкай на твары...
  
  
  Кiраѓнiк 31.
  Дакладваць начальству аб праведзенай працы, хутчэй, фармальнасць, чым надзённая неабходнасць. Справа, уласна, раскрыта, што яшчэ сказаць начальнiку следчага камiтэта? Але разбор палётаѓ прадугледжаны службовымi абавязкамi.
  Красiн дакладваѓ Уладзiмiру Чаркасаву.
  - Атрымалася раскрыць не толькi нашы забойствы, але адначасна забойства рэжысёра ѓ Анапе, а таксама тульскага маньяка затрымалi з нашай дапамогай.
  - Што за маньяк? - спытаѓ Чаркасаѓ.
  - Клiчуць Барыс Сонцаѓ. Малады хлопец з Тульскай вобласцi. Цяпер дае прызнальныя паказаннi. Пасля мiнiмум чатырох забойстваѓ на радзiме, дзе ён пакiнуѓ свае пальчыкi, хлопец бяжыць у Сочы, дзе знаёмiцца з дзяѓчынай-сектанткай i прымыкае да секты. Задушаная ѓ нас дзяѓчына таксама мела дачыненне да гэтай секты.
  - Што за секта?
  - Расiйскi фiлiял секты Iлюмiнатараѓ.
  - Вы не адразу ѓстанавiлi асобу задушанай дзяѓчыны, - нагадаѓ Чаркасаѓ.
  - Пры ёй не было нi дакументаѓ, нi адзення. Наогул нiчога! Потым па татуiроѓцы высветлiлi, што яна - актрыса жорсткага амерыканскага БДСМ. Дзяѓчыну звалi Людмiла Старкова, здымалася ѓ порна пад iмем Люсi Стар. Прабiлi iнфармацыю па ёй, аказалася, што яе вывезлi яшчэ дзiцем з Украiны ѓ ЗША, дзе яна трапiла з бацькамi ѓ секту Iлюмiнатараѓ. На Утрыш прыехала са сваiм бойфрэндам. Там яе знялi ѓ порна з сяброѓкай Барыса, злоѓленага намi маньяка. Барыс спадчыну i ѓ Сочы, менавiта ён учынiѓ таксама нядаѓняе забойства на Утрышы.
  - Да нас гэта забойства мае якое-небудзь стаѓленне? - спытаѓ Чаркасаѓ.
  - Апасродкаванае. Наша нябожчыца здымалася разам з сяброѓкай маньяка.
  - Далажы, як вылiчыѓ маньяка.
  - На Утрышы былi вельмi жорсткiя, садысцкiя здымкi. Маньяк, убачыѓшы, як здзекавалiся з яго каханай, у парыве лютасцi хапае нож, забiвае рэжысёра, а сам уцякае ѓ лес. Яго сяброѓку з акрываѓленым нажом застаюць на месцы злачынства, здаюць у палiцыю, саджаюць у СIЗА. Яе падазраюць у забойстве рэжысёра. Але дзяѓчына маѓчыць, а на нажы знаходзяць адбiткi пальцаѓ тульскага маньяка. Асоба яго не ѓстаноѓлена, ёсць толькi пальчыкi. Я запатрабаваѓ фатаграфiю знiклага без вестак Барыса, якога самога лiчылi ахвярай маньяка i не звязвалi забойствы з iм. А ѓ Анапе прад'явiѓ яго фатаграфiю падследнай дзяѓчыне.
  - Даведалася? - здагадаѓся Чаркасаѓ.
  - Так! Але нам нiчога пра Старкову расказваць не стала. Прыйшлося самiм усё высвятляць.
  - Маньяка затрымалi без праблем? - пацiкавiѓся Чаркасаѓ.
  - Так, спакойна! Па лесе бегаць не прыйшлося. Узялi на пляжы. Для адпачывальнiкаѓ небяспекi не было. Ён нiякага супрацiву не спрабаваѓ аказаць. Сяброѓку Барыса выпусцiлi з СIЗА, усталявалi знадворку. I мы з Кавалёвым чакалi на лагуне. Маньяк сам на пляж выйшаѓ, нiбы ведаѓ, калi яго сяброѓка прыйдзе.
  - Вернемся да нашых забойстваѓ, - сказаѓ Чаркасаѓ. - Як трапiѓ труп да настаѓнiцы, i хто выкiнуѓ яе з акна?
  - Забойства Люсi Старковай выйшла выпадкова, падчас сэксу. А ѓ нашага падследнага Гарынычава быѓ ключ ад кватэры настаѓнiцы, ён i яго змоѓшчык Аляксандр, бойфрэнд Люсi, вырашылi пакiнуць труп у чужой кватэры да вечара, каб вывезцi яго i пахаваць у лесе. У сябе Гарынычоѓ пакiнуць не мог. Але настаѓнiца вярнулася раней часу з водпуску.
  - Зразумела, - сказаѓ Чаркасаѓ. - А настаѓнiцу прыбралi як непатрэбнага сведку.
  - Так. Гарынычоѓ сцвярджае, што Аляксандр дапамог настаѓнiцы выйсцi з акна. Але Аляксандра дапытаць не ѓдалося. Ён - былы наш суайчыннiк, цяпер амерыканскi падданы, пасля забойства настаѓнiцы паляцеѓ у ЗША.
  - Ясна, - сказаѓ Чаркасаѓ. - Як на Гарынычава выйшлi?
  - Дзякуючы iнфармацыi, атрыманай Кавалёвым на Утрышы.
  - Варта было б вас узгрэць за тое, што не апыталi суседзяѓ як след i не раскрылi забойствы па гарачых слядах. Але злоѓ тульскага маньяка кампенсуе ваш прабел. Прыйдзецца табе падзяку аб'явiць.
  - Уладзiмiр Мiкалаевiч, мне б лепш водпуск узяць зараз. Вельмi хачу набрацца сiл перад цяжкай зiмой, на моры крыху адпачыць. Аксамiтны сезон яшчэ не скончыѓся.
  - Камандзiроѓкi ѓ Анапу аказалася мала?
  - Дык там я працаваѓ, не пакладаючы рук. Не да мора было.
  - Добра, пiшы заяву, я падпiшу. Толькi водпуск свой разбi мiнiмум на дзве часткi. Астатняе потым адгуляеш, калi працы будзе паменш.
  - Добра! Трэба было б i майго памагатага Кавалёва як-небудзь заахвоцiць. Дзякуючы яму былi раскрыты гэтыя злачынствы. Ён моцна рызыкаваѓ у логаве нефармалаѓ, здабываючы iнфармацыю.
  - Скарга на Кавалёва ад Вадзiма Рыбачэнкi паступiла. Пагражаѓ нявiннаму чалавеку пажыццёвым, прымушаѓ да самаагавору. Пакуль вы ѓ Анапе прахалоджваць, прыйшлося асабiста мне з Вадзiмам мець зносiны i прасiць прабачэння. Абяцаѓ Кавалёва пакараць.
  - Ён вельмi каштоѓны супрацоѓнiк, - сказаѓ Красiн.
  - Добра, iдзi, пiшы заяву, пакуль я добры...
  
  
  Эпiлог.
  Увечары таго ж дня Васiль заказаѓ бiлет на самалёт i адразу патэлефанаваѓ Iне, паведамiѓ, што яму далi водпуск.
  - Здароѓ! - адказала Iна. - Прыедзеш да нас, як абяцаѓ?
  - Я ѓжо бiлет узяѓ! Заѓтра днём вылятаю.
  - Выдатна! Я цябе чакаю. У нас надвор'е выдатнае, у выходныя на пляж сходзiм, паплаваем.
  - Што маньяк наш, дае паказаннi? - пацiкавiѓся Красiн.
  - Так, пра ѓсё падрабязна распавядае. З iм лёгка працаваць. Сяброѓка яго да мяне прыходзiла, малiла даць спатканне. Яна абяцала чакаць хлопца ѓсё сваё жыццё, хоча распiсацца з Барысам i нарадзiць ад яго дзiця.
  - А бо яму пажыццёвае можа свяцiць.
  - Не, пажыццёвае яму наѓрад цi дадуць. У Туле ён забiваѓ, калi быѓ непаѓналетнiм, у Сочы здзейснiѓ рытуальныя забойствы па загадзе, а рэжысёра пырнуѓ нажом у стане моцнай нервовай узрушанасцi, калi пазнаѓ, як здзекавалiся над яго каханай. Плюс са следствам супрацоѓнiчае, раскайваецца. У яго складаны лёс, шмат змякчальных абставiн.
  - Усё роѓна, шмат дадуць, - сказаѓ Красiн.
  - Я веру, што Надзея дачакаецца яго.
  - Мне не зразумела такая жаночая адданасць...
  - Калi дзяѓчына любiць, значыць, ёсць за што...
  - Добра, прыеду, пагаворым i на гэтую тэму, - сказаѓ Красiн.
  Васiль сам знаходзiѓся ѓ стане закаханасцi. Ён разумеѓ, што падабаецца Iне, i збiраѓся зрабiць ёй прапанову ...
  
  
  
  
  
  Олiвер Твiст - РЭАЛЬНАЯ ГIСТОРЫЯ
  АНАТАЦЫЯ
  Гiсторыя Олiвер Твiста больш рэальная i праѓдападобная, чым у Чарльза Дзiкенса, i зразумела, больш драматычная. Тут усё, як i павiнна адбывацца насамрэч, без прыкрас.
  . РАЗДЗЕЛ Љ1
  Олiвер Твiст у рэальнай гiсторыi апынуѓся не гэтак удачлiвым як у Чарльза Дзiкенса. Ды i наогул Чарльз Дзiкенс падобна дрэнна ведаѓ ангельскiя суды. Сапраѓды суддзя ѓжо стукнуѓ малатком i вынес прысуд: тры месяцы катаржных прац хлопчыку. I гэта яшчэ даволi мякка, па мерках англiйскага правасуддзя.
  Таму педантычны суда паведамiѓ добраму дзядзечку якi напрасiѓся ѓ сведкi абароны, што ѓжо вынесены прысуд варта абскардзiць ва ѓсталяваным законам парадку. А пакуль Олiвера павiнны адвесцi ѓ папраѓчую турму для непаѓналетнiх. А апеляцыю разгледзяць толькi на наступным тыднi... I тое, калi дойдзе чарга!
  А калi спадар будзе ѓзнiкаць, то яго арыштуюць за непавагу да суда!
  Што ж лагiчна... I падобна на праѓду... Толькi з адным адрозненнем: тры месяцы катаржных работ неяк замала за супрацоѓнiцтва са злодзеямi. I суддзя ѓляпаѓ Олiверу гады чатыры. I яшчэ добра, што ѓжо не сярэднiя вякi, а то маглi i павесiць, хоць ты будзь тройчы дзiцем.
  Олiверу пляснулi па шчоках, i хлопчык ачуѓся. Што ж ён жывучы. I павялi ѓ месца выканання пакаранняѓ. Олiвер iшоѓ, апусцiѓшы галаву, i яму было вельмi сорамна. Ён бы прыкаваѓ ланцугом нiбы шчанюк да палiцыянта.
  I бразгалi кайданы на руках...
  Олiвер адчуваѓ сябе злачынцам, арыштантам i скончаным чалавекам, або дзiцем. Зрэшты, ён ужо быѓ у заработнай хаце, i спрабаваѓ суцешыць сябе, што турма не занадта ад прытулку адрознiваецца.
  Але атрымлiвалася дрэнна - уяѓленне малявала мацёрых злачынцаѓ, якiя размахваюць кiнжаламi.
  Зрэшты, Олiвера завялi ѓ турму для хлопчыкаѓ, у аддзяленне, дзе сядзелi дзецi да чатырнаццацi гадоѓ. Гэта для яго добра i бяспечней...
  Олiвера на прыклад тры цёткi-наглядальнiцы прымусiлi распрануцца, i аблiлi спачатку халоднай, а затым i гарачай вадой з помпы. Потым пагалiлi галаву. Нават не намылiлi валасы, але пасля гарачай вады брытва ѓ руцэ турэмнай наглядчыцы слiзгала лёгка, i нават не парэзала хлопчыку галаву. Потым Олiверу выдалi паласатую пiжаму з нумарком. I паколькi час летнi пакiнулi басанож, абяцаѓшы абутак выдаць толькi ѓ маразы.
  Затым Олiвера злёгку высеклi, накшталт прапiскi i завялi ѓ камеру. Турма была змрочнай з кратамi i злымi палiцыянтамi. У камеры былi жорсткiя койкi i голыя дошкi, з коѓдры. Прыкладна, як у прытулку. I Олiверу адвялi ложак, на другiм ярусе, i далi паесцi аѓсянкi, паведамiѓшы на працу ён пойдзе заѓтра.
  Олiвер прылёг на драѓляную пасцелю без падушкi, як зрэшты гэта было i ѓ заработнай хаце, i атулiѓся грубай коѓдрай. Толькi галаве непрыемна быць голай. Зрэшты, часам дзяцей галiлi нагала i ѓ заработнай хаце, так што для Олiвера гэта было не ѓ навiнку. Хiба што кратаѓ на вокнах не было. I хадзiлi яны босымi да маразоѓ, iх абувалi толькi так, каб дзецi не застудзiлiся раней часу на смерць.
  Олiвер адчуѓ сябе нiбы вярнуѓся ѓ родныя сцены заработнай хаты. I супакоiѓся...
  I заснуѓ мацней, i яму снiлася ѓ сне мама, якую ён нiколi не бачыѓ, i пышныя булкi i кавалкi мяса.
  Дзецi вярнулiся з працы. Яны былi стомленыя, i iх аблiлi халоднай вадой i далi паесцi аѓсянкi з хлебам. Разбудзiлi i далi паесцi i Олiверу. Увогуле ѓсё як у заработнай хаце, хiба што кормяць у дзiцячай турме не тое, каб лепш, але даюць ежы больш. I хлопцы не такiя знясiленыя як у прытулку. Але i працуюць яны таксама больш i прычым iх яшчэ вучаць у школе.
  Олiвера яны скупа прывiталi i спыталi за што ён. Олiвер адказаѓ:
  - Нi за што!
  I гэта выклiкала дружных рогат.
  I словы што ѓсе яны няма за што!
  Хлопцы, якiя стамiлiся, па сiгнале наглядчыцы хутка памалiлiся, знялi пiжаме i леглi пад адзенне. Непрыемна спаць да голых дошках, але звыкла i Олiвер заснуѓ.
  З ранiцы iх абудзiлi, зноѓ прымусiлi молiцца, вымыць рукi i павялi на сняданак. Пасля чаго пара гадзiн вучобы, i дванаццаць гадзiн працы. Укалывалi дзецi на станках. Олiверу даводзiлася штурхаць палатно, перабiраючы босымi ножкамi. Дзецi тут былi яшчэ малога веку, i iх пакуль не адпраѓлялi на шахту. А вось пасля чатырнаццацi можна i дагадзiць на руднi. Зрэшты, у шахту могуць i зараз за правiннасць адправiць. Або напрыклад, у калонii, на плантацыi.
  Калi Олiвер спытаѓ, дзе горш: дзецi адназначна сказалi, што руднi. Там страшны смурод ад таго, што спраѓляюць патрэбу прама ѓ шчылiны, i ад паходняѓ. I не сонца з атрутнымi выпарэннямi. А на плантацыi, хоць свежае паветра i цеплыня. А ѓ Iндыi i тропiках вечнае лета, i прыемна. Хаця i б'юць шмат, але на плантацыях бываюць перыяды, калi амаль няма працы. А вось шахце, цяжэй няма куды.
  Олiвер у першыя ж дзень так стамiѓся, што яе дапоѓз да ложка. Даводзiлася перасоѓваючыся нагамi, штурхаць рукамi верацяно. I ногi забiлiся капiтальна, ды i падэшвы свярбелi збiтыя аб бiтым.
  Зрэшты, дзяцей чаргавалi. На наступны дзень ужо была праца, седзячы, i нямелi рукi, але ногi крыху адышлi.
  Дванаццаць гадзiн працы моцна вымотвалi. Але кармiлi тройчы ѓ дзень, i лепей прытулку, а ѓ нядзелю было мяса, а тройчы ѓ дзень рыба. Цела моцна балела ѓ першыя днi, але потым Олiвер уцягнуѓся i боль прытупiлася.
  Юны арганiзм абвыкаѓ да нагрузак. У нядзелю было дадатковае навучанне i малiтвы, i амаль не было працы.
  Цяжка ѓ дзiцячай турме каралеѓства Брытанiя, але жыць можна. I ад працы цела становiцца мацней, i мускулы мацнейшыя. А простая, але здаровая ежа, паляпшае арганiзм.
  Олiвер паступова прывыкаѓ да гэтага жыцця... Нават нешта спрабаваѓ уяѓляць у думках падчас працы, каб не так сумна было.
  Апеляцыю зразумела суддзя ѓвесь час пераносiѓ пад тымi i iншымi падставамi, справа Олiвера Твiста не пераглядалася. У рэшце рэшт добры спадар плюнуѓ, i вырашыѓ, што яму якая справа да невядомага хлапчука. Тым больш дзiцячай турме нiштавата кормяць, вучаць, i ёсць дах над галавой. I гэта лепш, чым блукаць па вулiцах.
  А самiм сабе браць больш сабе даражэй...
  Але калi добры пан ужо махнуѓ на Олiвера рукой, то Шэльма пра яго не забыѓся.
  Спачатку ѓсе баялiся, што хлопчык iх выдасць. Але час iшоѓ i страхi развеялiся. I iм таксама пляваць на Олiвера. Толькi вось Шэльма, хацеѓ вярнуць свайго жаѓтаротага сябра ѓ банду.
  Але турма хоць i для дзяцей, але з яе так проста не ѓцячэш. I рашоткi, i сцены высокiя i ахова, усё як у дарослых злачынцаѓ. Няѓжо што жанчын сярод наглядальнiц шмат, у адрозненнi ад больш старэйшых зняволеных.
  Адна з iх была знаёмай Шэльма. I той вырашыѓ паспрабаваць наладзiць уцёкi Олiверу.
  I вось хлапчук-зладзюжка вырашыѓ падабрацца да яе. Наглядчыца спытала Шэльма:
  - Як я яго выведу?
  Хлопчык-злодзей заѓважыѓ:
  - Вельмi проста! Скажаш, што працы ѓ суседнiм цэху спатрэбiѓся хлапчук для прыватнай вытворчасцi i выведзеш за вароты!
  Наглядальнiц запярэчыла:
  - Мне за гэта ѓляцiць! Не пойдзе!
  Шэльма прапанаваѓ:
  - Дык перадай яму запiску ад мяне!
  Наглядчыцу кiѓнула:
  - За гэта з цябе залатая гiнея!
  Хлопчык-зладзюжка запярэчыѓ:
  - Шмат хопiць i шылiнга!
  Наглядчыцы рыкнула:
  - Гэта забаронена!
  Шэльма лагiчна заѓважыѓ:
  - Нiхто не даведаецца! Маленькая такая цыдулка. I цэлы сярэбраны шылiнг! За гэта манету яшчэ нядаѓна злодзеяѓ вешалi!
  Жанчына пацiснула плячыма i прапанавала:
  - Два шылiнгi!
  Шэльма пацiснуѓ плячыма i адзначыѓ:
  - Олiвер мне не настолькi дарог каб даваць за адну запiску цэлых два шылiнгi!
  Наглядчыца пачухала лоб i заѓважыла:
  - А навошта гэта табе ѓвогуле трэба!
  Хлопчык-злодзей лагiчна адказаѓ:
  - А вам якая рознiца? Шылiнг хочаце атрымаць, амаль дарма!
  Жанчына пагадзiлася:
  - Ды я перадам запiску! Гэта дробязь!
  Шэльма накiдала на лiстку паперы, некалькi радкоѓ i перадала наглядчыцы. Тая ѓзяла гэта з сабой хаваѓшы ѓ станiк.
  Усё проста...
  Шэльма перадала ёй шылiнг, i тут жа пашкадаваѓ. На самай справе хто для яго гэты Олiвер. Ды i не ясна цi дапаможа гэта.
  Махляр i сам быѓ пад пагрозай арышту ѓ любы момант. Грошы здабывалiся з рызыкай для свабоды. А часам яшчэ здараецца што хлопчыкаѓ i вешаюць за крадзяжы цi адпраѓляюць у шахты. А на руднiках, больш за пяць гадоѓ амаль нiхто не працягваѓ, а часта яшчэ i раней загiналiся.
  Можа, быць для Олiвера i лепш за чатыры гады правесцi i дзiцячай турме, атрымаць адукацыю i прафесiю, i потым весцi сумленнае жыццё. Бо ѓсе злодзеi рана цi позна канчаюць у пятлi, а то i горш. Рэдка хто са злачынцаѓ дажываѓ да старасцi, а каб не лавiлi такiх i зусiм не было. Рана цi позна ѓсё трапляюцца.
  Вось iх гаспадар сам не крадзе, а толькi камандуе малалетнiмi зладзюжкамi. Але рана цi позна i яго нехта здасць.
  Шэльма цяжка ѓздыхнула, i пастараѓся не думаць, што будзе пасля яго злову. А як там Олiвер - цi яго часта парваюць?
  Олiвер быѓ цiшэй вады i нiжэй травы. Тут былi ѓ камеры дзецi дзесяцi-адзiнаццацi гадоѓ у асноѓным якiя сядзелi па дробязях, i даволi спакойныя. Так што жыццё ѓ турме было сумнаватае, размеранае i даволi цiхае. На свавольствы не было сiл i часу. Бунтароѓ у гэтым атрадзе не было. Уначы дзяжурыѓ палiцыянт якi глядзеѓ з-за рашоткi i пiѓ каву, або наглядчыца. Так што дзецi былi змушаны не шумець i спаць. А так яны ѓвесь час пад наглядам.
  Сумна вядома, але з iншага боку нiхто з рабят цябе не тэрарызуе. Усё iдзе па статуце, як у войску без дзедаѓшчыны. Няѓжо што працы шмат... А часу на сон бракуе, але да гэтага таксама абвыкаеш. Затое пасля фiзiчнай нагрузкi засынаеш без працы. Як дрэвы валiмся на нары, не ведаючы бессанi правадыроѓ.
  Олiвер фiзiчна ад пастаяннай цяжкай працы за два з паловай месяцы адужэѓ, i амаль не пакутаваѓ. Да канца тэрмiна яшчэ вельмi далёка, i лiчыць днi рана. Балазе хоць дах над галавой, i дастатковая колькасць ежы - работная хата гэта прыватная ѓстановы дзе на дзецях эканомяць. А тут казённая ежа i пакуль у Брытанii голаду i неѓраджаю няма ѓ клетцы кормяць па норме, каб лепш працавалi. Юныя зладзюжкi знясiленымi не выглядаюць. Часам яны ѓкалываюць i на свежым паветры, кiдаюць двор, круцяць жорны млыноѓ, пампуюць помпы.
  Калi няма працы ѓ цэху - ужо склад забiты, то дзяцей прымушаюць проста пераносiць камянi з месца на месца, або малоць муку ручнымi жорнамi. Часам нават калi ѓ наглядальнiц добры настрой - гуляюць у футбол.
  Ва ѓсякiм разе Олiверу турма пайшла на карысць. Ён стаѓ здаравейшы, мацнейшы, спакайнейшы, i часцей усмiхаѓся.
  Наглядчыцы адвяла яго ѓ кут, як была гутаркi i перада запiску шапнуѓшы:
  - Гэта ад Шэльма!
  Олiвер адчуѓ змешаныя пачуццi. Добра, што яго не забываюць, але з iншага боку ён ужо абвык да такога спакойнага i адносна сытнага месца як дзiцячая турма. I зноѓ вяртацца ѓ зладзейскi свет не хацелася.
  Олiвер не ведаѓ з маленства мацярынскага цяпла i сям'i, i для яго камера з кратамi не была пеклам, а чымсьцi звыклым з нараджэння. I нары дастаткова сухiя, i падушку яму далi з саломы за добрыя паводзiны. I накрыѓся коѓдрай i спi. Хлопчыкi амаль не храпуць, i ты бачыш простыя, але прыемныя сны. Можна i пачытаць у нядзелю ѓ турэмнай бiблiятэцы. I з працы калi склад забiты, адпускаюць часам крыху раней.
  Няма ѓ дзiцячай турме яшчэ не самае дно. На дзень нараджэння каралевы нават пiрожныя ѓ шакаладзе абяцалi даць. А тыя, хто добра сябе паводзiѓ на Каляды атрымаюць падарункi.
  Олiвер таму завагаѓся. Махляр раiѓ яму страцiць прытомнасць падчас працы, i трэсцiся як у лiхаманцы. Дзiця адправяць у дзiцячы лазарэт. Ён для самых маленькiх па-за межамi турмы, бо iх шкадуюць, i лечаць лепшыя лекары. Бо ѓ турэмным лазарэце i дактары самыя горшыя, i лекаѓ няма. А дзяцей няхай нават злачынцаѓ яшчэ разлiчваюць выправiць, i лечаць лепей за дарослых.
  А з лякарнi для вольных можна збегчы праз фортачку, так рашотак няма. Хаця i ля ходу дзяжурыць палiцэйскi.
  Олiвер гэта ѓсё зразумеѓ, але вагаѓся. Зноѓ стаць злодзеем? Iншага яму бегламу катаржнiку не застаецца. Але тады ѓ выпадку злоѓ, за рэцыдывiзм дакладна адправяць у шахты або павесяць. У лепшым выпадку чакаюць плантацыi. Плюс яшчэ i за ѓцёкi дададуць.
  Але што яшчэ? Яму могуць як малалетку якому толькi дзевяць гадоѓ падчас арышту, i ѓ першай ходцы, год турмы скасiць. Ён выйдзе ѓ дванаццаць гадоѓ, i яму дадуць працу - прыбудуе палiцыя, будзе ѓжо вучнем рамеснiка. А там жыццё можа быць i не такое цiкавае, але больш бяспечнае. Брытанiя на ѓздыме, працоѓныя жывуць ужо не так ужо i дрэнна. Зарплаты растуць, працоѓныя днi па меры развiцця тэхналогiй скарачаюцца. Хутка ѓжо i фiльмы будуць здымаць...
  Цi трэба яму быць злодзеем?
  Але чорцiк кажа Олiверу - бяжы - воля гэта рай! I чаго не зробiш дзеля свабоды!
  Ды часам бягуць i дарослыя зняволеныя за тыдзень да вызвалення. А тут дзiця!
  I Олiвер вырашыѓ - бегчы!
  Дзялiцца з iншымi дзецьмi iдэяй не стаѓ...
  Уцёкi вырашыѓ здзейснiць на наступны дзень. Уначы хлапчуку снiлiся кашмары. У тым лiку як яго злавiлi, i спачатку адлупцавалi. А затым павялi на шыбенiцу ... Олiвер прачнуѓся ѓ халодным поце. У галаве мiльганула, што ѓ камеры пад коѓдрай даволi цёпла. Вакол стрыжаныя, але даволi спакойныя хлопчыкi сапяць носiкамi. I што яго чакае сняданак з рыбай, i нармальным хлебам. I што заѓтра iх адпусцяць раней часу з працы, i можна будзе пачытаць, у турэмнай бiблiятэцы Блажэннага Аѓгусцiна, цi "Рабiнзона Круза".
  А што ён атрымае?
  Олiвер перавярнуѓся на iншы бок, i як гэта бывае ѓ юным узросце заснуѓ без працы.
  На наступны дзень яго рашучасць збегчы адужэла. Хоць крыху рамантыкi. Красцi гэта так цiкава... А ѓлезцi ѓ чужую хату са скарбамi.
  Пасля снедання дзяцей чакала кароткая вучоба. Трэба было пiсаць гусiнымi пёрамi дыктоѓку. А потым i матэматыка, i Закон Божы. А пасля гэтага праца.
  Дзецi iшлi... Было ѓжо халаднавата, i праз месяц павiнны былi выдаць зiмовую вопратку i абутак. Олiвер на працы зноѓ штурхаѓ высоѓную частку станка, гэта нагрузка немалая, асаблiва калi гэта рабiць дванаццаць гадзiн запар. I яшчэ галоѓнае сумна.
  Рашучасць Олiвера вырасла, i ён з цяжкасцю счакаѓшы яшчэ гадзiны чатыры, каб выглядала праѓдападобна, страцiѓ прытомнасць i забiѓся ѓ прыпадку.
  Разлiк апраѓдаѓся поѓнасцю. Олiвера паднялi, загарнулi, i панеслi ѓ дзiцячае аддзяленне гарадской бальнiцы. Хлопчыка аднеслi ѓ палату, дзе было яшчэ толькi два пацаны. Палаты на чацвярых, даволi прасторныя з высокай столлю. I вокны без кратаѓ, з фортачкай на версе. Для хлопчыка якому яшчэ няма дзесяцi, вылезцi не праблема. Олiвер даволi спрытныя, i ѓздужалы на катарзе.
  Два дзецюкi ѓ палаце, не зладзюжкi, але ляжалi. Адзiн зламаны нагу i ѓ гiпсе, iншы вiдаць моцна застудзiѓся i трызнiѓ. Олiвер узлез на падаконнiк i падцягнуѓся на руках, апынуѓшыся ѓ праёме.
  Хлопчык у гiпсе спытаѓ:
  - Ты куды!
  Олiвер адказаѓ:
  - Да сваёй мамы! Не бойся, я праз гадзiну вярнуся, толькi лекарам не кажы!
  Хлапчук заѓважыѓ:
  - Тут высока скакаць!
  Сапраѓды было высакавата. Олiвер спусцiѓ цела, на руках. Затым зачапiѓся босымi ножкамi за карнiз, i потым скокнуѓ. Спрытна прызямлiѓся, хоць адчуѓ пяткамi боль i ѓзварушэнне.
  Але нiчога ... У бальнiцы Олiвера перш чым пакласцi вымылi, i выдалi жоѓтую пiжаму i тэпцiкi. Хлопчык вядома тэпцiкi пакiнуѓ, i застаѓся ѓ пiжаме. Яна бальнiчная, але хоць не турэмная. I можа быць усё абыдзецца.
  На ѓсякi выпадак Олiвер акунуѓся ѓ брудную, восеньскую лужыну. I стаѓ больш падобны на звычайнага юнага валацугу. I не так падазрона....
  Махляр нечакана выскачыѓ яму насустрач i пiскнуѓ:
  - Малайчына хутка вучышся, iдзi за мной!
  Олiвер мiльгаючы хутка запылiѓшыся ѓ гразi, грубымi, дзiцячымi пяткамi iмчаѓся за куды больш багата апранутым хлапчуком у прыстойных амаль новых туфлях.
  Яны выглядалi даволi кантрасна, блiскучыя туфлi, i босыя, брудныя ногi хлапчука, якi ѓцёк з дзiцячай турмы, дакладней з лякарнi, але фактычна з-пад варты.
  За адны ѓцёкi маглi ѓляпiць Олiверу гадоѓ дзесяць. У Брытанii суды да дзяцей вельмi строгiя, часам нават стражэйшыя чым да дарослых. Яны ѓ дваццаць першым стагоддзi суровыя, а тады...
  Олiвер аб гэтым вядома не думае. Яму прыемна адчуванне свабоды, i натхняе. I басанож нягледзячы на восеньскую прахалоду бегчы прыемна. Тым больш, калi бяжыш, дык зусiм не холадна. I нават наадварот голым, мазолiстым падэшвам хлопчыка козытна.
  Нават адчуваеш гонар, што ты пабываѓ за кратамi. I ты змог уцячы, i гары яно ѓсё агнём. Нас не дагоняць.
  Пасля чысцiнi дзiцячай турмы ѓ логаве старога Фейгiна Олiверу здалося бруднавата. Затое яму далечы смажанага мяса. Хлопчыка сустрэлi як героя. Ён нiкога не выдаѓ i збег з турмы. А гэта подзвiг. Яшчэ няма такой цвёрдай пашпартнай сiстэмы, так што хавацца можна доѓга, асаблiва хлапчуку. I адбiткi пальцаѓ не ѓзялi. Што ѓвогуле супер. Олiвера занадта дробным лiчылi злачынцам, i не перапiсалi прыметы, i магчыма не занадта тое будуць шукаць. I яшчэ тады не фатаграфавалi злачынцаѓ, дык фотаапараты яшчэ такiя рэдкiя i недасканалыя.
  Так што Олiвер згубiцца прасцей у такiм вялiкiм горадзе як Лондан.
  I хлопчык зноѓ пайшоѓ на справу. Яму далi прыстойнае адзенне i новыя чаравiкi.
  Усё ж такi ѓ Англii, нават дзецям басанож хадзiць - не зусiм прыстойна, i кажа аб крайняй беднасцi. Хоць нагам хлопчыка трохi i некамфортна, але затое куды больш гонару i пачуццi ѓласнай добрай якасцi.
  Олiвер i Шэльма кралi хусткi. Хлопчык дзейнiчаѓ спрытна i бясшумна. Гэта было ѓжо другое выйсце. I Олiвер здабыѓ спакой i стрыманасць.
  Але сапраѓдная справа яго чакала наперадзе.
  Бiл Сайкс забойца i рабаѓнiк вырашыѓ узяць хлапчука ѓ якасцi памагатага на справу. I гэтае сур'ёзнае выпрабаванне. Сам Бiл выглядаѓ як разбойнiк з рудай барадой, i даволi гiдкiм тварам.
  Олiвер зразумела не занадта выяѓляѓ энтузiязм. Тым больш для справы яму прыйшлося пераапрануцца ѓ лахманы i пайсцi басанож. А ѓжо асаблiва ѓначы холадна.
  Бiл заявiѓ, што гарнiтур павiнен быць просты i зручны. А басанож хлопчык iсцi будзе бясшумна, што ѓ хаце важна. Аднак голай падэшвай па халоднай, пакрытай iнеем маставой iсцi Олiверу было непрыемна, i раз-пораз паскараѓся, каб сагрэцца.
  Уначы ѓ Лондане гарэлi газавыя лiхтары, з каляровымi шкламi, i даволi прыгожа выглядае багаты горад, асаблiва ѓ цэнтральных кварталах.
  Олiвер глядзiць на гэта багацце i пляскае вочкамi.
  Усё б добра, але ѓ лахманах холадна, i дубеюць босыя, дзiцячыя ножкi.
  Аднак ва ѓжо яны дайшлi да мэты, i Олiвера падштурхоѓваюць у акно. Ён павiнен пралезцi ѓ фортку i адкрыць акно буйнейшаму i даросламу рабаѓнiку.
  Хлопчык падцягваецца на руках i асцярожна залазiць унутр. Унутры куды цяплей, i калi босыя ножкi Олiвера кранулi махрыстага дывана, то адчулi асалоду. Хлапчук стаѓ асцярожна адчыняць аканiцы вокнаѓ. Яго сэрца стукала ад хвалявання як барабан. I вось сапраѓды тут як пралезе гэтая рудая морда Бiла так страшна становiцца.
  I вось ужо разбойнiк у пакоi i рыпае ботамi. Олiверу стала прыкра, што яго пакiнулi босым, але рабiць няма чаго. Пачаѓся пошук пажывы, i Бiл накiраваѓся да шафкi з грашыма. Вiдавочна тут было навядзенне, кагосьцi са слуг i разбойнiк ведаѓ, чаго шукаѓ.
  Олiвер таксама адчуѓ рызыку i змахнуѓ са стала некалькi блiскучых прадметаѓ. I схаваѓ iх у мяшочак. У тым лiку i пазалочаны сабачку. А Бiл важдаѓся з бранiраваным шафкай, працуючы над замкам. Олiвер жа ступаючы босымi ножкамi перайшоѓ у суседнi пакой. Там ён таксама знайшоѓ некалькi дробных цацанак i наш яшчэ i срэбны вiдэлец на стале.
  Красцi аказалася нечаканай лёгка i цiкава. Олiвер усмiхаѓся i быѓ вельмi задаволены. Але ад лёсу нажаль не сыдзеш. Толькi на гэты раз куля знайшла Бiла. Ён больш шумны i гаспадар выклiкаѓ палiцыю. Забойца быѓ паранены, i не паспеѓ уцячы са здабычай. А лягчэйшы i маленькi Олiвер як раз паспеѓ выслiзнуць, хоць у яго таксама пальнулi. Але хлопчык спрытных i паспеѓ сысцi з лiнii стрэлу прымiтыѓнага пiсталета.
  I мiльгануѓшы голымi пяткамi выскачыѓ з акна, з мяшочкам здабычы. Як яно па iдэi i павiнна было б быць i ѓ Дзiкенса. На самай справе чаму патрапiлi ѓ дзiця, а не ѓ буйнейшага i нязграбнага бандыта?
  Знаходжанне ѓ турме, i некаторы зладзейскi досвед пайшлi на карысць Олiверу, яго нюх абвастрылася, i так папросту ѓ яго не патрапiш. I палiцыя, як заѓсёды прыпазнiлася i хлопчык паспеѓ пайсцi ды яшчэ са здабычай.
  Аѓтарытэт Олiвера сярод зладзюжак яшчэ больш узрос. I ён ужо сам стаѓ лазiць у дамы, i займацца крадзяжом больш актыѓна.
  Хлопчыку споѓнiлася 10 гадоѓ. За зiму ён паспеѓ здзейснiць некалькi набегаѓ на дамы i выкрасцi мноства хустак, або пару разоѓ больш важкiх кашалёѓ. А крадзеж яшчэ аднаго папернiка з дыяментамi аказаѓся сапраѓдным шэдэѓрам.
  Адзiн з дарослых бандытаѓ нават змог абнаявiць i вэксаль, якi сцягнуѓ хлапчук.
  Наступiла вясна ... Олiвер зноѓ палез у адзiн з дамоѓ. Хлапчук быѓ занадта самаѓпэѓненым. Магчыма, яму б i зараз удалося б пайсцi. Але Бiл Сайск адышоѓ ад раны, i выдаѓ свайго юнага партнёра, паведамiѓшы што той яшчэ i бег з турмы. I паведамiѓ, дзе яго можна злавiць.
  Палiцыянты ѓчынiлi засаду. I злавiлi Олiвера каля самага логава пры яго вяртаннi.
  Ды i ѓсю банду малалетнiх зладзюжак накрылi. I гэта быѓ поспех палiцыi.
  Олiвер яшчэ хлопчык, зусiм дзiця, але ѓжо мацёры рэцыдывiст i збеглы зэк. Яго пасля злоѓ адвезлi ѓ турму для асаблiва небяспечных i адправiлi ѓ адзiночную камеру. На гэты раз Олiвера распранулi i абшукалi старанна, зазiрнуѓшы i ѓ рот i заднi праход. Вымяралi, узважылi. Перапiсалi з голага ѓсе прыметы ѓ часопiс. Пагалi нагола, i вымылi, замкнуѓшы ѓ асобную камеру. Олiвер зноѓ быѓ у турэмнай пiжаме, стрыжаны i басанож, i дасканалай адзiн.
  I ѓ адзiночцы куды страшней i непрыемней. Ды i ѓ камеры ѓвесну яшчэ прахалодна ѓ адрозненне ад дзiцячай турмы. Ды i кормяць горай, адна пустая аѓсянка. Цяпер Олiвер судзяць як дарослага, i на шыю надзелi ланцуг.
  Паскудна i сумна, ледзь што так б'юць дручкамi.
  Палiцыянты i сапраѓды ѓрэзалi дзесяцiгадоваму хлопчыку палкамi па пятках i гэта толькi пачатак.
  У камеры пiшчаць пацукi, i спiш ты на камянях, што куды халадней, чым на драѓляных нарах.
  I кормяць толькi раз у дзень i вельмi малой порцыяй, абы ты не памёр з голаду. Тут ты як смяротнiк.
  Зрэшты, Олiвера яшчэ i прымушалi працаваць: круцiць жорнаѓ, што калi босыя пяткi адбiты вельмi цяжка. I ты яшчэ галодны, i цябе падсцёбваюць ударамi.
  У Брытанii яшчэ катаванне не адменена i Олiвера могуць дапытаць i з прыхiльнасцю. Праѓда для гэтага патрэбнае рашэнне суда.
  Накульгваючы i бразгаючы цяжкiмi кайданамi Олiвер увайшоѓ у суд. З сiняком пад вокам, паголены нагала, за пару тыдняѓ зняволення схуднелы, дзесяцiгадовы хлопчык выглядаѓ шкада. Паколькi на iм вiсела ѓжо шмат крадзяжу i рабаванняѓ хат са ѓзломам, то суд чакаѓся даѓжэйшым, i пра Олiвера ѓжо пiсалi ѓ газетах. Хлопчыку рэальна пагражала шыбенiца.
  Але i гэта было не ѓсё. Олiвер ужо паспеѓ пазбiваць капiталец i прыхаваѓ схованку.
  Суддзя задаѓ пытанне Олiверу:
  - Дзе ты схаваѓ грошы?
  Хлапчук стаѓ адмоѓна матаць галавой:
  - Я нiчога не хаваѓ, у мяне няма!
  Суддзя паглядзеѓ на i абвясцiѓ:
  - Даю дазвол на катаванне, толькi без прычынення калецтваѓ, ён павiнен выдаць куды хавала заначку.
  Олiвер здрыгануѓся i паведамiѓ:
  - Я нiчога не краѓ!
  Хлопчыка завялi ѓ катавальны склеп. Там палалi жароѓнi i смажылi iнструменты вопытныя каты. Паколькi Олiвер яшчэ дзiця, яго катавала рудая катаванне Маргарэт - спецыялiст па катаваннях дзяцей, у якой яшчэ не адзiн клiент не памёр.
  Олiвера катавалi галышом ... Маргарэт прыклала далонь да грудзей хлопчыка, паслухала пульс i выдала:
  - Здаровае i жывучае дзiця!
  Пасля чаго хлопчыка змясцiлi ѓ станок, i замацавалi рукi i ногi ѓ зацiсках. I сталi вельмi павольна выкручваць. Пад камандаваннем рудай гэта рабiлi падлеткi. Дзяцей звычайна катаваѓ рудая з патомнымi катамi, якiя вучылiся. Прычым, паварочвалi прычыняючы жудасны боль, але не калеча.
  Олiвер Твiст стагнаѓ, але ѓпарта стаяѓ на сваiм. Хоць яму так вывернулi па ненатуральным кутамi рукi, што i казаць было балюча. Хлопчыка перакасiла ѓ станку, ён цяжка дыхаѓ i з яго капаѓ пот.
  Тады рудая вырашыла паспрабаваць жароѓню. Хлапчук-кат паднёс ёй бутэльку з алiѓкавым алеем. I Маргарэт вышмаравала Олiверу агрубелыя, дзiцячыя падэшвы, каб тыя не падгарэлi.
  Хлопчык спытаѓ:
  - Вы будзеце мяне палiць?
  Маргарэт кiѓнула:
  - Ды калi ты нiчога не скажаш!
  Олiвер прастагнаѓ:
  - У мяне нiчога няма!
  Жароѓня працавала на газе, i запалiлася спачатку невялiкiм полымем. Маргарэт вельмi любiла хлопчыкам смажыць пяткi. Катаванне магла доѓжыцца да паѓгадзiны прычыняючы моцны боль. I пры гэтым падэшвы хлапчукоѓ толькi пакрывалiся невялiкiмi пухiрамi, якiя сыходзiлi праз некалькi дзён i можна было паѓтараць катаванне па-новаму.
  Олiверу было вельмi балюча, ён цяжка дыхаѓ, i стагнаѓ, але не выдавала заначкi. Тамака была сума немалая, у тым лiку i тыя дыяменты што хлапчук не захацеѓ прадаць.
  Акрамя таго дзецюкi часта ѓпартыя, i часам пераѓзыходзяць у стойкасцi дарослых. Звыклы пакутаваць з заслонай Олiвер цярпеѓ. I стараѓся ѓ думках адцягнуцца ад болю.
  Вось ён правадыр дзiцячага паходу крыжакоѓ. Яны ѓжо прарвалiся ѓ землi сарацынаѓ. I яго бяруць у палон. Гарачыя пяскi Галiлеi абпальваюць босыя ногi дзяцей. I гэта вельмi балюча, калi пячэ падэшвы рабят. I iх вядуць у рабства, i свiшчуць канчукi...
  Агонь становiцца мацнейшым. Маргарэт сочыць, каб полымя не спалiла цалкам скуру на нагах. Трэба каб было балюча, але не пакалечыла хлапчука. Няхай у яго яшчэ будуць сiлы, працаваць у шахтах цi на плантацыях. Алiѓкавы алей размякчае грубiянскую падэшву юнага зняволенага, i яна становiцца адчувальней i не так падгарае. Олiвер уяѓляе, што яго як Айвенга катуюць сарацыны... Затым як рамане, што ён прачытаѓ у дзiцячай турме, вядзе на пакаранне босую Рэбеку. I дзяѓчына збiвае аб камянi свае далiкатныя ступнi.
  I таксама агонь. А там ён Олiвер скача на канi з дзiдай, i збiвае супернiка, нiбы сноп сена. I падае сам...
  Паѓгадзiны мiнула, i пясочны гадзiннiк скончыѓся. Напрыканцы Олiвера адлупцавалi пугай, што таксама балюча, але хлопчыку звыкла. I пырснулi на раны салёнай вадой. Олiвер нават адключыѓся ад жудаснага болю, на некалькi хвiлiн страцiѓшы прытомнасць.
  Маргарэт уздыхнула:
  - Даволi! Няхай адпачывае!
  Олiвера аднеслi назад у камеру. Толькi на гэты раз на камянi паклалi дошкi i выдалi коѓдры, каб не атрымаѓ хлапчука смяротнай прастуды.
  Наперадзе Олiвера чакалi яшчэ два катаваннi. Так звычай патрабаваѓ тройчы пытацца. А потым яшчэ i прысуд i смяротнае пакаранне.
  Змучаны хлопчык заснуѓ, i яму снiлася нешта жудаснае i пакутлiвае.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 2.
  На наступны дзень Олiверу далi паесцi крыху больш, чым у ранейшыя разы, у тым лiку i рыбы. Вiдаць, каб хлопчык хутчэй адпачыѓ i аднавiѓся для наступнага катавання. Олiвер вiдавочна быѓ у дэпрэсii, але i плакаць не ляжала душа. Жадалася жыць, i рухацца.
  Узнiкла думка, што будзе пасля пакарання? Рай, пекла цi зусiм нябыт? Апошняе страшыла неяк больш за ѓсё. Беспрасветная цемра, калi няма нават думак. Гэта жудасна... Хаця i болю, i страху таксама няма... Цi можа быць усё ж такi ёсць душа.
  У сне ты лётаеш парыш часам над дахамi ... Можа, гэта ѓспамiн аб тым, як ты быѓ духам? I таксама лунаѓ, на паверхняй зямлi. А дзесьцi ѓ небе ёсць зоркi, памiж iмi iншыя мiры населеныя людзьмi, цi iншымi разумнымi iстотамi.
  Можа, пасля смерцi твая душа паляцiць на iншую планеты, i ты ѓжо там здабудзеш iншую сутнасць? Як гэта можа быць у прынцыпе?
  А раптам i да ѓвасаблення ѓ цела, твая душа была i жыла ѓ кiмсьцi з iншага свету?
  I гэта таксама вельмi забаѓна... А раптам у мiнулым жыццi ты быѓ царом цi ханам? Цi можа вялiкiм ваяром цi знакамiтым навукоѓцам? Ты мог быць кiм заѓгодна.
  Олiвер Твiст праспяваѓ:
  - Мусiць у наступным жыццi,
  Я стану iмператарам усёй зямлi...
  I паслужу ѓслаѓленай Айчыне,
  Мы людзi ѓсёй адной сям'i!
  Ды гэта сапраѓды выдатна ѓ наступным жыццi стаць iмператарам, цi ханам. Накшталт Чынгiсхан скарыѓшыся паѓсвету, а да гэтага былы простым рабом.
  Гiсторыя Чынгiсхана, гэта нешта падобнае да казкi. А бо быѓ такi чалавек насамрэч, i шматлiкае паспеѓ зрабiць. Але i яго iмперыя адышла ѓ нябыт. Вось зараз Брытанiя перажывае ѓздым, i яе сонца ѓзыходзiць. Усё новыя i новыя калонii ѓваходзяць у iмперыю, якая можа стаць самай вялiкай у iмперыi Зямлi. I гэта сур'ёзна. А недзе ѓ Еѓропе быѓ Напалеон, вялiкi палкаводзец i кiраѓнiк. Якi мог пакарыць увесь свет, але загубiѓ шасцiсот тысячнае войска ѓ Расii. А потым быѓ бiты ва Ватэрлоо. I той бой быѓ асаблiвым. Напалеон мог перамагчы, але адразу некалькi выпадковасцей яму перашкодзiлi.
  Асаблiва прыпадак падчас атакi на англiйскiя войскi. Тады французы маглi б перамагчы, калi б кiнулi атаку пяхоту. Але маршал Ёй гэта выпусцiѓ.
  Олiвер варочаѓся. На дзiцячай спiне якую паласаваѓ пугу ляжаць няёмка. Хварэлi i вывернутыя плечы, ключыцы, рукi i ногi. Саднiлi пухiры на падэшвах. Раны ад катаванняѓ ужо стаѓ паджваць i свярбелi. Хацелася iх пачасаць, але гэта небяспечна.
  Олiвер стараѓся адцягнуцца ад свербу i болю думкамi. У прыватнасцi пытанне, якое ён задаваѓ, чытаючы кнiгi. А турэмная бiблiятэка даволi багатая - там шмат канфiскаванай у злачынцаѓ лiтаратуры. А злачынцы гэта ж не толькi разбойнiкi з кiнжаламi, сярод iх i вучоныя ёсць i палiтычныя i святары i многiя iншыя.
  Так што Олiвер якi чытаѓ хутка, паспеѓ у дзiцячай турме прачытаць нямала гiстарычнай лiтаратуры. Плюс яшчэ i на волi наведваѓ бiблiятэкi i таксама шмат паспеѓ прачытаць i запомнiць.
  У прыватнасцi i гiсторыю Рыма: аб двух братах ускормленымi ваѓчыцай, i якая заснавала горад. Вялiкi горад!
  Рымская iмперыя iснавала доѓга, i стала самай вядомай у антычнасцi. Пра яе пiсалi найбольш i засталiся шматлiкiя гiстарычныя дакументы. Але дасягнуѓшы пiка, iмперыя аказалася i на спадзе. А потым i зусiм развалiлася знiкнуѓшы. I застаѓшыся толькi ѓ гiстарычных кнiгах. Шмат у ёй было iмператараѓ. Сярод iх i Нерон, i Калiгула - жорсткiя каты, i вялiкiя палкаводцы. Юлiй Цэзар i Траян, многiя iншыя. Уключаючы i Пампея.
  Хоць апошнi i не стаѓ iмператарам... Але яшчэ цiкавейшае гэта паѓстанне Спартака. Калi просты гладыятар, скалынуѓ iмперыю i перамагаѓ консулаѓ. Гэта было нiбы казачная гiсторыя.
  Пра Спартака было напiсана некалькi кнiг. У адной з iх ён ужо ѓ дзевяць гадоѓ патрапiѓ у каменяломнi. I там працаваѓ з усiмi рабамi. Вось гэты мускулiсты хлопчык цягне цяжкi кошык з камянямi, якiя важаць больш за яго самога. I ѓ дзiцяцi нават жывот правальваецца ад напругi. I капае градзiнамi потым, з цёмнага ад загару i бруду, жылiстага цела хлапчука.
  А наглядчык яшчэ падганяе яго ѓдару бiзуна. I ножкi босыя хлопчыка рыпяць ад мазалёѓ. Затым дзiця-раб да канца дня машынальна ёсць полiѓку з кашы, можа ѓ крыху дабаѓленай рыбай i хлебам, а потым валiцца на камянi i спiць у абдымку з iншымi хлапчукамi, нягледзячы на калянасць пасцелi. Зiмой у каменяломнi холадна, а юныя рабы зусiм голыя i босыя. I начамi ѓ лепшым выпадку прычынена абрыѓкамi тканiны, i цiснуцца целамi каб сагрэцца.
  А летам пякучы спёка поѓдня Iталii, вымотвае праца. Праца ѓ каменяломнях па прынцыпе: раб цi ѓкалывае цi спiць. Зразумела, многiя хлопчыкi памерлi, але Спартак вельмi дужы ад прыроды падрос i адужэѓ. I яму пашанцавала атрымаць шанец на свабоду i быць прададзеным у школу гладыятараѓ.
  Там i пачалася яго кар'ера, слаѓная i гераiчная. Гладыятар якi перажыѓ сотню баёѓ па звычаi Старажытнага Рыма атрымлiваѓ волю, i ѓжо бiѓся за грошы. Спартак мог жыць параѓнальна нядрэнна, але ён учынiѓ паѓстанне. Загiнулi дзясяткi тысяч людзей абапал i справа скончылася распяццем палонных рабоѓ.
  У адным рамане Спартак быѓ пасечаны. У iншым яго не выдалi рабы, але ён памёр на крыжы. У трэцiм творы Спартака завiла трупамi, але ён здолеѓ абрацца, i сышоѓ, вырашыѓшы завязаць з дужаннем. Ажанiѓся i рассцiѓ сабе дзяцей.
  Спартак зрабiѓ уражанне на Олiвера, але апынуѓся няѓдачнiкам. Хаця яго iмя засталося ѓ стагоддзях i нават тысячагоддзях. Спартак гэта зразумела сiмвал, i пра яго напiсаны розныя мастацкiя кнiгi. Даѓнасць часу i супярэчлiвасць гiстарычнай iнфармацыi дае абшар для фантазii.
  Вось у адной кнiзе Спартак гэта сын шляхетнага, але завiнавацiѓся велiзарныя грошы Крассу патрыцыя. I вось цэлую сям'ю арыштоѓваюць i за даѓгi прадаюць у рабства. Спартак яшчэ зусiм хлопчык, але ганарлiвы. Яго разам з мацi i сястрой вядуць на нявольнiцкi гандаль. У мацi забралi дарагое адзенне ѓ абутак, i яна толькi ѓ адной iрванай тунiцы не голае цела i босая. Яе ножкi збiты ѓ кроѓ i абпалены аб камянi, а скура абгарэла на сонца. I яна моцна пакутуе, змушаная танчыць перад пакупнiкамi.
  Спартак бронзавы ад загару, таксама пазбаѓлены багатых адзення, босы i голы, усё ж глядзiць звярынем.
  I калi пакупнiк спрабуе залезцi яму ѓ рот, то кусае за пальцы. Завошта атрымлiвае бiзуном. Далей хлопчыка i мацi купляе адзiн гаспадар, а сястра разлучаецца ... Мацi ѓ Спартака прыгожая i адукаваная, ёй дастаецца праца служанкi ѓ хаце. А вось хлапчука залiшне ганарлiвага ѓ пакаранне прымушаюць круцiць дзве тры сутак млынавы жорнаѓ. Нягледзячы на закоѓванне ѓ ланцугi, хлапчук усёткi перабiвае жалеза i збягае.
  Але яго ловяць i таѓруюць. Потым гаспадар яго адпраѓляе ѓ каменяломнi. Але i там дзёрзкi хлапчук, i сын патрыцыя i шляхетнага роду вызначыѓся. Яго хоць распяць, але ѓ роспачы юны ваяр вырываецца з крыжа. I гэта бачыць галоѓны распарадчык гладыятараѓ. Яму вельмi падабаецца баявы, хоць юны гадамi хлапчук i ён яго купляе. I зноѓ кар'ера гладыятара.
  Спартак хоць i потым шляхетных рымлян, ваюе з iмперыяй. I нават застаецца жывы, i ѓ яго агульныя дзецi ѓ рабыняй з Фракii. Далей ужо ѓнук Спартака сталi iмператарам Рыма. Што ѓжо i зусiм фантазii аѓтара.
  Гэтыя кнiгi не дайшлi да дваццаць першага стагоддзя, але Олiвер iх праглынаѓ i ѓспамiнаѓ зараз. Адпачываючы i аднаѓляючы сiлы пасля катаванняѓ. Гэта дазваляла забыцца пра сажне скуры, i ранах што моцна свярбелi ад салёнай вадзiцы якую папырскалi юныя каты.
  Олiвер зрабiѓ кульгаючы пару крокаѓ па камеры - перашкаджаѓ ланцуг на шыi. I падумаѓ, добра, што на яго яшчэ не надзелi калодку. Хаця можа быць i асноѓныя пакуты яшчэ наперадзе.
  Акрамя банальнай завесы, хоць i рэдка яшчэ каралi смерцю, а гэта вельмi балюча. Цябе лiтаральна раздзiраюць на часткi, i рукi i ногi ѓ розныя бакi валакуць вяроѓкi.
  Олiвер свiснуѓ i праспяваѓ для бадзёрасцi:
  Калi дожджык - гэй-хо, а парасонiка няма,
  Калi вецер - гэй-хо - свiшча табе ѓслед, Калi холад - гэй-хо - прабраѓ да костак, А з дома няма добрых вестак - Не здавайся, не здавайся, не здавайся! б нi было, не плач i не робей! Усмiхайся, усмiхайся, усмiхайся! Ты ѓ дарозе, - значыць, будзе ѓсё о'кей!
  
  Калi далей - гэй-хо - не можаш iсцi,I разбойнiк - гэй-хо - стаiць на шляху, Калi крумкач - гэй-хо - над вухам крычыць, Калi сэрца ад страху стукае - Не здавайся, не здавайся, не здавайся! нi было, не плач i не робей! Усмiхайся, усмiхайся, усмiхайся! Ты ѓ дарозе, - значыць, будзе ѓсё о'кей!
  
  Не здавайся, не здавайся, не здавайся! Што б нi было, не плач i не робей! Усмiхайся, усмiхайся, усмiхайся! Ты ѓ дарозе, - значыць, будзе ѓсё о'кей!
  Пасля чаго Олiверу Твiсту стала весялей... Яму зноѓ прынеслi паесцi i хлапчук лёг на бок падагнуѓшы коѓдру зноѓ заснуѓ. I яму снiлася такое...
  У сне ѓ хлапчука адбылося раздваенне асобы. Калi гэта i ён як бы ѓспамiнае мiнулае i не зусiм ён i глядзiць на сябе са боку. А напрыклад, носiць iмя Джэймс Морган. Найвядомы дарэчы пiрат. I адначасова i хлапчук.
  Хаця апошняе сцвярджэнне i магло сапсаваць настрой, але ѓ сне баяцца i ведаць, што гэта ѓсяго толькi сон дурное. Сон праѓда рэальны, напрыклад завялiкiя чаравiкi нацерлi ногi, i боль пасля ѓдару ѓ пахвiну алкаша стала выразней. Можа Олiвера i злавiлi, што ён баючыся, каб каштоѓны абутак не зляцеѓ прытармажваѓ. Ды i разбiтая пры затрыманнi губа зноѓ нагадала аб сабе. Зубы на шчасце цэлыя, але вось гуза на лбе ад удару ѓтварылася немалая i так брыдка свярбiць.
  Джэймс Морган у сне нешта дасцiпнае выдаѓ: затым прымусiѓ смяяцца. Так яны яшчэ тры гадзiны церабiлiся аб розным i ... Морган вядома ж стаѓ складаць i разважаць аб уласных подзвiгах. Разважаць у плане - маѓляѓ вы так не зможаце: патрэбен розум.
  Красцi - гэта мастацтва. Хоць вядома ж Морган Джэймс пераказваѓ дэтэктыѓныя гiсторыi. Хоць сёе-тое i яму цягнуць даводзiлася. Асаблiва калi ён кiнуѓся ѓ бег, а затым шукаѓ спосаб прыстаць да якой-небудзь партызанскай часткi.
  У дадзеным выпадку яму прыйшлося не лепш Олiвера. Няѓжо, што ѓкраiнскае лета, дорыць цёплыя ночы i можна напрыклад, падсiлкавацца ягадамi цi людзi яшчэ не настолькi очерствели, каб не даць галоднаму хлопчыку паесцi.
  Але вось i пару крадзяжоѓ
  ён здзейснiѓ ... Краѓ стаць не еду. Але гэта ѓвогуле iншая гiсторыя.
  Калi нарэшце аб'явiлi iсцi ѓ суд, то Джэймс-Олiвер не здрыгануѓся. Чым усё скончылася ён выдатна ведаѓ, ды i нават ва ѓсiх экранiзацыях (нейкая iлжывая памяць у сне, пра цуды далёкай будучынi!) Твiста апраѓдвалi. Хоць, вядома ж мiмаволi гледзячы фiльм вельмi жадаецца, каб было цiкавей, а значыць не так, як у кнiзе, а непрадказальна.
  Суд праходзiѓ даволi сякерна i зразумела варта было абаранiць чаргу. А ногi ѓжо стамiлiся, так у бруднай i запляванай камеры Джэймс упарта не хацеѓ садзiцца.
  Каб стала лягчэй дзяцюк прытулiѓся да сцяны i зноѓ задумаѓся аб абстрактам. Дакладней успомнiѓ што адчуваѓ Олiвер.
  За першы дзень хлопчык прайшоѓ больш за дваццаць мiль, што даволi шмат для дзiцяцi. Самае паскудна, што грубыя чаравiкi на драѓлянай падэшве моцна расцерлi ногi. Ды i запас ежы бедны. Хоць пенi хапiла на бохан хлеба, а ваду ѓ Англii знайсцi не праблема: чай не Сахара.
  Ноч выспацца як след не ѓдалося, бо вясна яшчэ халодная. Натруджаныя iкры з ранiцы хварэлi, а на нагах надзьмулiся пухiры. Хлапчук вырашыѓ далей iсцi басанож. Яму гэта не здавалася страшным, так у раннiм дзяцiнстве яны насiлiся босымi да самых маразоѓ. Зрэшты, адна справа пасвiць гусей цi даглядаць за каровамi, цi выконваць нейкую працу на ферме, а iншае тупаць дзясяткi мiль па камянiстай дарозе. Гэта не мяккая траѓка лугу, куды ты разам з iншым беспрытульнiкам выганяеш качак i iншую жыѓнасць ( буйную рагатую жывёлу пасуць хлопцы старэй!).
  Олiвер спачатку адчуваѓ толькi непрыемнае паколванне i раз-пораз схадзiѓ з дарогi на абочыну iмкнучыся ступаць па траве. Але потым пайшлi хмызнякi i хлопчык зноѓ выйшаѓ на дарогу. Некалькi гадзiн яшчэ было больш-менш памяркоѓна, але калi ён нарэшце знясiлены спынiѓся - збiтыя падэшвы лiтаральна палалi. Прыйшлося шукаць раѓчук i акунаць iх у ваду.
  Пасля чаго хлапчук Олiвер зрабiѓ просты, але не зусiм правiльны вывад - пазбягаючы дарог пайсцi па лужках i ... Ну лясоѓ у Паѓднёвай Англii нават у той час засталося ѓжо не так ужо i шмат, а што было хутчэй гаi, часта высаджаныя прастакутнiкам.
  Але заблудзiцца ѓсё роѓна рэальна ... Так што шлях да Лондана заняѓ куды больш часу i спарадзiѓ недурны страху. Для Олiвера, якому дзiцячае ѓяѓленне малявала ваѓкоѓ, соѓ, а то i загадкавых тыграѓ з пякельнымi льва. Бо самы страшны анёл i амаль усемагутны вораг Бога сатана - ходзiць акi рыкаючы леѓ. I калi пад падрапанай пяткай хруснула галiнка, то...
  Шлях да Лондана апынуѓся даѓжэй, а людзi што траплялiся некалькi лепей, чым маляваѓ Дзiкенс. Схуднелае, са збiтымi нагамi, светлавалосае дзiця магло цалкам разлiчваць на скарынку хлеба i цёплы кут. А адзiн раз Олiвер i на самай справе ледзь не застаѓся - шанец на ѓсынаѓленне быѓ рэальны, але нейкая сiла яго пацягнула далей.
  Дарэчы i напарнiк, аб якiм Дзiкенс не пiсала, але гэты
  асмуглы хлопчык, паказаѓ як лазяць у чужыя агароды i секвеструе сады задаѓга да знаёмства з "Шэльмам".
  Усё занадта ѓжо Олiвера хацелi зрабiць станоѓчым героем, не разумеючы, што хлопчык павiнен быць хлопчыкам. Дакладней, што ѓ жыццi ѓсё крыху iнакш чым у дзiцячым творы.
  Першае лажанне ѓ агарод прайшло досыць празаiчна, i Олiвер увогуле не занадта перажываѓ з гэтай нагоды. Хацеѓ ёсць - забраѓ трошкi. Не збяднеюць гаспадары! А цi добра гэта? Пусты страѓнiк казаѓ - што яму асабiста ад гэтага добра.
  З напарнiкам, мабыць цыганкам яны даволi хутка расталiся. Напэѓна смугляк не знайшоѓ Олiвера цiкавым суразмоѓцам, каб з iм доѓга тусавацца.
  Пасля чаго сам Твiст ледзь не аказаѓся пакалечаны сабакам пры чарговай спробе здзейснiць "рэйды". Мабыць юны цыган лепш ведаѓ, куды трэба лезцi, каб потым не сесцi. А Олiвер так яшчэ не дасведчаны ...
  Заадно свае грубыя чаравiкi пасеяѓ. Ну да гэтага часу ён ужо прывык абыходзiцца i без iх, але вiдок вядома ж стаѓ жабрацкi, ды збiвалiся дзiцячыя ногi страшна. Дарэчы, Шэльма выглядала не як у кнiзе, а куды рэспектабельней. Ну зразумела ѓ зладзюжкi нашмат больш шанцаѓ сарваць плеѓкi, калi на яго не будуць глядзець, як на жабрака жабрак. Стэрэатыпы жывучыя - i калi зладзюжкi так доѓга не траплялiся, што менавiта з-за таго што вонкава выглядалi суцэль прыстойна i не бедна.
  Чаму яны ѓзялi з сабой Олiвера? Можа з-за анёльскага тварыка Твiста, разлiчваючы, што той менш за ѓсiх стане выклiкаць падазрэннi. А можа, Шэльма i сапраѓды пашкадаваѓ, бо выгляд у Олiвера: схуднелага, у драпiнах, з разбiтым i бруднымi ножкамi выклiкаѓ жвавую спагаду. А злодзеi таксама людзi, асаблiва калi юны i не паспелi зачарсцвець душой.
  Ва ѓсякiм разе Твiст атрымаѓ над галавой дах i не мерз па начах, кармiлi ѓ цэлым нядрэнна, асаблiва калi параѓноѓваць з заработнай хатай.
  Iдучы на справу хлапчуку, прывялi ѓ парадак гарнiтур, надалi падабенства з высакародным слугой.
  I не будзь Олiвер такiм дурнем, што даѓ стракача, а хадзi разумнейшыя - сам крычы трымай злодзея або проста стой i глядзi нiбы любуючыся ѓ акно, хто б пра яго падумаѓ?
  Можа таму i апраѓдалi яго так хутка, а джэнтльмену.
  адразу ж спадабалася яго твар. Хаця быццам бы гэта ягоны сваяк?
  Джэймс плюнуѓ скрозь зубы i зло заѓважыѓ:
  - Чаго гэты суддзя нiбы тупая сонная чарапаха?!
  Палiсмен ашалеѓ ад дзёрзкасцi i тупа ѓтаропiѓся на хлопчыка, а дзецюкi гучна заржалi. Пацешна, што юны зладзюжка не баiцца прадстаѓнiкоѓ улад.
  Нахабства мабыць i сапраѓды другое шчасце i палiцыянт стаѓ куды больш ветлiвым. Можа i мiльганула думка - раптам гэта сын вельмi ѓплывовай асобы цi...
  Джэймс Морган у знак даверу атрымаѓ панюшку тытуню ад аднаго з больш-менш чыстых валацуг. Хацеѓ прыкурыць, але ѓ апошнi момант сцямiѓ, што грубы гатунак тытуню прымусiць кашляць i тады ѓвесь яго паказны глянец злезе нiбы змяiная скура.
  Суддзя Фэнг вiдаць не ѓ настроi - жоѓты з чырвонымi плямамi на твары, быццам бы злы ... А выгляд хлапчука якi i драѓляным загоне адчуваѓ сябе нiбы кароль на троне.
  Погляд нахабны i нават пагардлiвы, рукi дэманстратыѓна схаваныя ѓ кiшэнi i грудзi надзьмулася. Вось чорт вазьмi, нi найменшага страху i такi вiдок што...
  Джэймс у сне альтэрнатыѓнага ѓспрымання, памятаѓ кнiгу на памяць, але ѓ дадзеным выпадку пажылы джэнтльмен апынуѓся не зусiм дабрачком. Так адбылося накладанне з фiльматэкай. Мусiць, роля добрай палачкi-ратавалачкi павiнен быѓ згуляць iншы сведка. Той, што бачыѓ, як Шэльма i Колi кралi...
  Хлапчук не вельмi, то прыслухоѓваѓся да таго, што казаѓ суддзi спадар у фраку. Але вось судзьдзя нарэшце зьвярнуѓся да яго:
  
  - Як цябе завуць закасцянелы ты нягоднiк? - Спытаѓ з атрутай у голасе мiстэр Фэнг.
  Джэймс-Олiвер дзёрзка адказаѓ:
  - Хто нягоднiк дык гэта ты! Не смей мяне старога называць закасцянелым!
  Суддзя нават папярхнуѓся ад здзiѓлення. Нават мацёрыя бандыты не дазвалялi сябе так дзёрзка i нахабна паводзiць у адносiнах да чалавека, якiм можа i на шыбенiцу звесцi. Хоць наогул не зусiм - для смяротнага прысуду звычайна збiраецца суд iншай, больш высокай iнстанцыi з удзелам прызначанага адваката. Хаця ад такога абаронцы толку, як ад драѓлянага крэсла. Але вядома да смерцi ѓ Англii прыгаварыць без бачнасцi законнасцi не могуць. Ва ѓсякiм разе ѓжо на двары не сярэднiя стагоддзi.
  Але вось калi разбiраецца кiшэнны крадзеж, ды яшчэ здзейснены хлапчуком можна i без адваката абысцiся.
  Фэнг кiпячы гневам кiнуѓ грозны погляд на хлопчыка i ѓлавiѓ ... Пагарда нiбы ён не чалавек надзелены ѓладай, а гнаявая куча. Выносiць падобнае - выносiм! (Каламбур!)
  Суддзя коратка, дакладней скорагаворкай кiнуѓ:
  - За здзяйсненне кiшэннага крадзяжу па папярэдняй змове хлопчык прыгаворваецца да трох гадоѓ катаржных прац, i яшчэ да двух за якое выклiкае па дзёрзкасцi стаѓленне да суду!
  Джэймс-Олiвер пагардлiва плюнуѓ у бок дзюбы.
  - Ды пайшоѓ ты! Наогул сам злодзей у законе... Дакладней я злодзей, якiх святло не бачыѓ!
  Джэнтльмен паспрабаваѓ умяшацца:
  - Хлопчык вiдавочна хворы спадар суддзя. Пашкадуйце дзiця!
  Фэнг стукнуѓ малатком па стале:
  - Бярыце паршыѓца! Пяць гадоѓ катаргi - гэта максiмум што я магу даць, але суддзя больш высокай iнстанцыi яму ѓляя шыбенiцу.
  Олiвер ударыѓ палiцыянта ... Таксама ѓ пахвiну - наѓрад цi не натрэнiраванае цела дазваляла б яму дацягнуцца да падбародка рослага суб'екта. Праѓда супернiк быѓ цвярозы i досыць дасведчаным, каб ледзь зрушыць i ад чаго ѓдар аказаѓся балючым, але зусiм не шакавальным. А вось i сам палiцыянт рушыѓ дубiнкай у адказ. Алег змякчыѓ выпад, але ѓсё роѓна ѓ яго зазвiнела ѓ вушах i ледзь памутнела. А другi ѓзмах дасягнуѓ мэты...
  Душа хлапчука ад страсення вылецела з цела... Добра хоць дубiнка эластычная, ды i вопытны вартавы разлiчыѓ сiлу правiльна... Iнакш бы Олiвер сапраѓды забiлi б... А так пяць хвiлiн у адключцы i халодны асвяжальны душ...
  Цяпер ранейшы хлопчык вярнуѓся i справы ѓ яго пайшлi непараѓнальна горш, чым у кнiзе. Зразумела, сведка абароны спазнiѓся, ды i слухаць яго нiхто не збiраѓся. Судзьдзя суха заѓважыѓ:
  - Усё прысуд вынесены, а хочаце новага слухання звернецеся да пракурора i хадайнiчайце аб пераглядзе справы па абставiнах, якiя зноѓ адкрылiся! Тады няхай гэтае стварэнне павесяць!
  Джэймс Морган чый дух лунаѓ побач раптам падумаѓ - а i сапраѓды, пасля вынясення прысуду суддзя мог прымусiць сведку пiсаць пракурору ... Па законе так яно i ёсць. Прыгавор ужо вынесеным можна адмяняць толькi ѓ прадугледжанай спецыяльнай працэдурай парадку.
  Так што тут Олiверу Твiсту моцна павезла... Дакладней у кнiзе... Дарэчы, што не верылася ѓ нейкiм фiльме суддзя вынесшы прысуд павесiць хлапчука так хутка пайшоѓ бы на попятную з-за не асаблiва аѓтарытэтнага сведкi. Ды i сам сведка мог спалохацца суддзю... Што было б больш рэальнае.
  Але тут ужо i зала не спачувала нахабнаму Олiверу i джэнтльмен якi кiнуѓ заяву ...
  Джэймс Олiвер позна спахапiѓшыся паспрабаваѓ вярнуцца назад у кiнутае раней цела, але ... Праскочыѓ яго нiбы пустэчу або слуп дыму ... Мабыць у адну раку двойчы не ѓваходзяць. Цяпер там зноѓ Олiвер i ... новыя прыгода.
  Джэймс Морган усё яшчэ мог суперажываць i чытаць думкi. У хлапчука ж яны пасля страсення вельмi бязладныя. Кайданкi зашпiлiлiся туга - у Англii дзяцей арыштоѓваюць часта i падыходны памер падрыхтаваны загадзя. А дзёрзкага хлапчука трэба правучыць. Зусiм абарзеѓ - шакалёнак!
  Адчуѓшы боль у пэндзлях маленькi Олiвер знiк i з вачэй праступiлi слёзы.
  Катаржная турма нагадвала старажытную крэпасць, з вежамi i байнiцамi. Панурая варта, зубы на сценах i вартаѓнiчыя бульдогi.
  Олiвер усё яшчэ цямiѓ з натуга i наглядчык нават падсцёбнуѓ хлапчука бiзуном, каб той варушыѓся хутчэй. Хлопчык войкнуѓ i вымавiѓ:
  - Як вам будзе заѓгодна сэр!
  У спецыяльным аддзяленнi турмы ѓтрымлiвалiся хлапчукi i дзяѓчынкi не старэйшыя за чатырнаццаць гадоѓ. Олiвер ужо ачуѓся i з цiкаѓнасцю аглядаѓ турму. У прыватнасцi за тоѓстай кратамi бачыѓ двор каталажкi дзе дарослыя катаржнiкi ѓ робах i сабо секлi i перацягвалi бярвёны, нешта стругалi. Палiцыянты i наглядчыкi люта пакрыквалi на iх.
  Дзiцячая палова размяшчалася асобна i адрознiвалася тром, што па тоѓстых волкiх сценах правялi блакiтную лiнiю.
  Сам дворык таксама асобны быѓ амаль пусты, толькi наводдаль маршыравалi... Олiвер, гледзячы на iх нагола стрыжаныя галоѓкi, падумаѓ было, што гэта хлопчыкi, але... Хлапчукi не ходзяць у шэрых, падобных на расу манашак сукенках. Толькi расы кароткiя, амаль цалкам адчынялi голыя, пазбаѓленыя ѓ цёплы час, худыя i збiтыя ногi дзяѓчынак.
  Некаторыя з iх былi яшчэ малодшай Олiвера i, хоць адлегласць перашкаджала падрабязна разгледзець iх худзенькiя твары i ѓлавiць страшную скруху ѓ вачах, але хлапчук адчуѓ ад iх жудасны струмень пакуты i гора!
  Ён Олiвер у турме! Зразумела ён злачынец: у вачах усiх забойца i злодзей! Слова забойца не зусiм зразумела, але яно ѓпарта гучыць у галаве i б'е званамi па скронях!
  А турма яе тоѓстыя ѓ расколiнах i месцамi ѓ цвiлi сцены здаюцца жывымi, i маленькiх дзiрачак здавалася раздаецца сiплае i цяжкае дыханне каталажкi.
  Цяжкiя, каваныя жалезам дзверы са скрыпам расчынiлiся i палiцэйскi перадаѓ загадзя складзеную сакратаром судзейства паперу. Iмя Олiвера Твiста не пазначана, а замест гэтага быѓ прастаѓлены нумар. Ну-ка калi гэта нейкi дзёрзкi зладзюжка або апошнi апушчаны валацуга, тое iмя не мае значэння. Досыць i нумары - хай будзе безаблiчным i паслухмяным... А няма i не такiх ламала турэмная сiстэма!
  Пара наглядчыкаѓ з пажадлiвымi ѓхмылкамi пазiралi на Олiвера. Хлопчык выглядаѓ ужо перапалоханы i жудасна бледны. Страх, моцны страх якога ён не адчуваѓ нават пасля таго як папрасiѓшы дадатак кашы ён быѓ выпорот наглядчыкамi заработнай хаты затапiѓ яго...
  Гэта ѓжо iншы свет - месца цалкам параѓнальнае з апраметнай i нездарма ѓсё так iмкнуцца любой цаной пазбегнуць няволi ... Ногi ѓ Олiвера падагнулiся i ён павалiѓся наперад ... Дасведчаны турэмшчык спрытна падхапiѓ хлапчука за валасы i смачна шмякнуѓ па бела-ружовых шчоках пацана-зека:
  - Тут у нас такiя трукi не пракацяць! Будзеш iшачить як усе цi...
  I бамбiза красамоѓна правёѓ рубам далонi па горле.
  Олiвер Твiст прачнуѓся. У камеру ѓвайшлi тры наглядальнiцы, адчынiѓшы са скрыпам замак. Яны начапiлi скураныя пальчаткi i пачалi мацаць хлапчука i глядзець на яго раны, цi не трапiлi ѓ iх клапы, цi нейкая гадасць. Затым сталi церцi спiртам.
  Олiвер заскрыгатаѓ зубамi ад пякучага болю засохлых ранах. Але затое амаль бiтву прайшоѓ зуб i перастала чухацца. Хлапчук далi выпiць булёну, кавалак крылца з хлебам.
  Адна з наглядальнiц заѓважыла:
  - Як нi дзiѓна, але многiм цябе шкада, не караюць смерцю!
  Олiвер з надзеяй спытаѓ:
  - А можа, катаванняѓ не будзе?
  Наглядчыца пакiвала галавой:
  - Катаваннi будуць! Попыт да трох разоѓ загадвае звычай!
  Олiвер цяжка ѓздыхнуѓ i вырашыѓ, што ён гэта вытрымае ... А сон яму прыснiѓся вар'яцкi ...
  Хаця кнiгу пра Джэймса Моргана ён таксама чытаѓ. Прычым, ды Джэймс быѓ хлапчуком, якога атруцiлi на катаргу на Ямайку. Там ён рабiѓ на плантацыях цукровага трыснёга. Затым падчас набегу, далучыѓся да пiратаѓ стаѓшы ѓ iх для пачатку юнгай. А потым вызначыѓшыся памагатым капiтана, а далей i самiм капiтанам. Джэймс Морган нарабаваѓ шмат i ѓрэшце стаѓ i губернатарам Ямайкi.
  Такая ѓ цэлым гiсторыя. Спачатку жабрак хлопчык-зладзюжка, затым юны катаржнiк, якi ледзь не задыхнуѓся ѓ труме. Далей раб што пад пугай наглядчыка голы ѓкалывае на плантацыях.
  Олiвер падумаѓ, што мусiць i яго чакаюць плантацыi. Вiдаць караць не будуць. У паѓднёвых калонiях цела i не бывае зiмы: гэта плюс. Але можна падхапiць заразу. Кормяць усё роѓна, але жыць можна. Працы шмат, на часам бываюць i адносна вольныя днi. Б'юць рабоѓ часта. Часам катаржнiкi атрымлiваюць свабоду i самi становяцца плантатарамi.
  Хлапчук уздыхнуѓ, i падумаѓ, што добра было б яму стаць як Морган пiратам, а потым i губернатарам.
  Праѓда, ужо не тыя часы. Пiрацтва не знiкла, але моцна прыдушана. I на Ямайцы ѓжо не так гэта масава. Як i ѓ iншых месцах. Хаця ѓ Афрыцы яшчэ пiраты актыѓныя i на Цiхiм акiяне таксама.
  Олiвер уявiѓ сабе атаку галеона. Як шматлiкiя хлапчукi скачуць на iспанскiх салдат, мiльгаючы голымi, круглымi пяткамi. I сякуць ворагаѓ шаблямi.
  I наперад Олiвер. Яе зусiм хлопчык, але жылiсты, i моцны. Якi двума мячамi праводзiць млын i крычыць;
  - Наш самы моцны экiпаж,
  Iдзем стралой на абардаж!
  I падаюць ссечаныя матросы i салдаты Кастыльскай iмперыi. I гэта так выдатна i весела.
  Олiвер раскрывае куфры са скарбамi i акунае пакрытыя крывёю рукi ѓ золата.
  I хлапчукi-пiраты спяваюць, шлёпаючы дзiцячымi, босымi, загарэлымi ножкамi па палубе;
  Нас трасе ад лютасьцi i злосцi
  Але зладзейства нашы тут жа, тут жа спынiмКалi толькi золата самай вышэйшай спробыНам лёс адвалiць столькi, колькi мы хочам.
  
  Эх - ды па акiяне, эх - ды пад ветразямi Эх ды за багаццем казачным ляцiм, Толькi шкада, нiхто не ведае, ды i мы не ведаем самi Колькi золата нам трэба, эх ды колькi мы жадаем.
  
  Рабуем усiх, але мы не вiнаватыя I сям'ю кармiць нам трэба, трэба i родных. Бо нiхто не думае нам плацiць заробак. I без адпачынкаѓ жывем мы i без выходных.
  
  Эх - ды па акiяне, эх - ды пад ветразямi Эх ды за багаццем казачным ляцiм, Толькi шкада, нiхто не ведае, ды i мы не ведаем самi Колькi золата нам трэба, эх ды колькi мы жадаем.
  
  Эх - ды па акiяне, эх - ды пад ветразямi Эх ды за багаццем казачным ляцiм, Толькi шкада, нiхто не ведае, ды i мы не ведаем самi Колькi золата нам трэба, эх ды колькi мы жадаем.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 3.
  Хлапчук некаторы час зноѓ спрабаваѓ хадзiць па камеры. Але ѓ яго гэта атрымлiвалася не надта добра. Праѓда пухiры з падэшваѓ ужо злёгку сышлi, i ступаць было не так балюча. Олiвер Твiст насвiстваѓ у ноздры песеньку. I яму было ад гэтага неяк стрымлiва, што ён у турме. Пра графа Мантэкрыста пакуль Олiвер яшчэ не чытаѓ. Раман напiшуць крыху пазней. Але сёе-тое не такое вядомае ѓ яго адклалася ѓ памяцi.
  Напрыклад, хлопчык скраѓ яблык вечнага юнацтва i апынуѓся ѓ Бастылii. Людовiк Чатырнаццаты спачатку хацеѓ пакараць смерцю дзiця. Але затым вырашыѓ няхай дзяцюк сядзiць у сакрэтнай камеры Бастылii вечна. I дзiця здабыѓшы вечнае юнацтва, апынуѓся ѓ адзiночнай, падземнай камеры... I правёѓ у адзiночным зняволеннi семдзесят гадоѓ. Пакуль яго не вызвалiлi, проста не паверыѓшы, што хлопчык на выгляд гадоѓ дванаццацi павiнен сядзець у сакрэтнай камеры Бастылii як асаблiва небяспечны злачынец.
  Вечнае дзiця добранька адлупцавалi, i адпусцiлi на ѓсе чатыры бакi. Пасля хлопчык блукаѓ па дарогах Еѓропы, у яго былi прыгода. Яна ѓ войску Напалеона Банапарта стаѓ сынам палка.
  Даволi забаѓны быѓ раман. Семдзесят гадоѓ, аднак адсядзець - гэта пагадзiцеся крута! I страшна! I гэта амаль у поѓнай цемры, скаванаму за шыю ланцугом. Як дарэчы i ён Олiвер. Бедны хлопчык... I як ён яшчэ не сеѓ з розуму. Суцяшэннем яму былi толькi сны. Яны былi доѓгiя i вельмi цiкавыя.
  У сне хлапчук напрыклад цягнецца па горных сцежках i наторкаецца на скарб, цi нешта больш цiкавае. I босымi ножкамi становiцца ѓ кучу залатых манет...
  Олiвер уяѓляе сабе жоѓтыя, металiчныя кругляшкi, i гэта здаецца што так выдатна. I ты iх перабiраеш, i трасеш у кулачках. I яны так прывабна пералiваюцца. I такое золата тут прыгожае, аддае чырвоным адценнем.
  Олiвер нават у думках паспрабаваѓ жоѓты кругляш на зуб. I з задаволеным выглядам заѓсмiхаѓся. За золата яно смачна - i вельмi прыемнае, аддаючы пахам мёда... I вось табе здаецца, што ѓ камеры гудуць пчолы, i надыходзiць лета з ласкавымi прамянямi.
  Хлопчык усмiхнуѓся. I зноѓ пачаѓ хадзiць па камеры... Босыя, ножкi дзiцяцi хутка гояцца i хочацца рухацца. Няѓжо яго павесяць? Не хацелася б боѓтацца ѓ пятлi.
  Олiвер прадставiѓ як яго голыя, дзiцячыя пятачку будуць боѓтацца, калi пятля зацягнецца на тонкай шыйцы. А затым босую падэшву прыпякуць распаленым жалезам, каб пераканацца, што хлопчык мёртвы. I спаляць яго труп у печы - што вельмi непрыемна...
  Олiвер у горычы заспяваѓ, каб сябе падбадзёрыць пiрацкi раманс:
  Дарэмна багацей зачынiѓ дзверы,
  Бо жабракам шлях замоѓлены на парог!
  Там у клетцы пад замкам сумуе пяры,
  Ёй жадаецца, каб рыцар ёй дапамог!
  
  А я пайшоѓ хлапчуком у пiраты,
  Што б паклон саноѓнiку не бiць!
  Цяпер усiм лiхаiмцам гадзiна расплаты,
  Паляѓнiчы ператварыѓся ѓ ежу ѓ дзiчыну!
  
  I вялiкiя мае хлапчукi сiлы,
  Калi ѓ руках меч пачаѓ я круцiць!
  Адпраѓлю злых ворагаѓ сумаваць у магiлы,
  Месяц на небе ярка свяцiць медзь!
  
  Клокае ѓ сэрцы люта адвага,
  Зялёны юнга прэ на абардаж!
  Скрыжаваѓся з афiцэрам я на шпагах,
  Увайшоѓшы ѓ бiтву ѓ дзiкi, буйны раж!
  
  Сапернiк рослы, нiбы бык са стойла,
  Ён хоча дзiкай масай раздушыць!
  Але юнак ваюе годна,
  Клiнок пляце нябачную нiтку!
  
  Вось выпад - пуза пракалолi,
  Завыѓ грамiла, шпагу выпусцiѓ!
  Ён жыѓ у разлогу i не ведаѓ болю,
  Цяпер страцiѓ конскую сiлу!
  
  Мой першы абардаж так былi паспяховы,
  Жменя золата насыпана ѓ кiшэню!
  I мы пiраты спяваем песнi,
  Дзеля ѓ баi здабыты ѓ гонар дуван!
  
  Вядома, заѓтра можа быць горай,
  Фрэгат i крэйсер гарматы натапырыѓ!
  Прышлы мне скакаць басанож па лужынах,
  Па крывi, што пралiѓ злыдзень супернiк!
  
  Зусiм хлапчук, вусiкаѓ тых няма,
  Але няма юнге ѓ бiтве ласкi!
  Калi наканавана загiнуць у колеры гадоѓ,
  Гэта добраахвотнае рашэнне!
  Пасля Олiвер адчуѓ сабе крыху бадзёры, i нават стаѓ церцi ланцуг. Адно металiчнае звяно аб другое. Хаця наѓрад цi ён паспее, але хоць нейкi шанец.
  Хлопчык дзейнiчаѓ энергiчна i напяваѓ з лютасцю;
  Сяджу за кратамi у вязнiцы сырой .
  Ускормлены ѓ няволi арол малады,
  Мой сумны таварыш, махаючы крылом,
  Крывавую ежу дзюбае пад акном,
  Клюе, i кiдае, i глядзiць у акно,
  Як быццам са мною задумаѓ адно;
  Клiча мяне поглядам i крыкам сваiм
  I вымавiць хоча: "Давай паляцiм!
  Мы вольныя птушкi; пара, брат, пара!
  Туды, дзе за хмарай бялее гара,
  Туды, дзе сiнеюць марскiя краi,
  Туды, дзе гуляем толькi вецер... ды я!.."
  I хлопчык босай ножкай ударыѓ па нарах. А потым узяѓ i зноѓ заснуѓ. I яму снiлася таксама нешта навеянае прачытанымi раней раманамi. У прыватнасцi пра Юльяна Адступнiка. Што было б пражывi Юльян даѓжэй!
  I гэты сон цiкавы;
  У сне ж хлапчук убачыѓ нешта не самае звычайнае...
  Вось ён апынуѓся побач з Юльянам Адступнiкам. Вядомы рымскi iмператар у бiтве з парфянамi патрапiѓ у цяжкае становiшча. Але спадкаемцы Цэзара змагалiся мужна i адкiнулi парфян. Але сам iмператар патрапiѓ з невялiкiм атрадам у асяроддзi адчайна спрабаваѓ прарвацца да сваiх.
  Олiвер Твiст выскачыѓ на гарачы пясок. Хлапчук-тэрмiнатар адразу ж сцямiѓ, што гэта не зусiм сон, тым больш занылi яшчэ не зусiм загойданыя пухiры на падэшвах. Але разважаць некалi - трэба ратаваць iмператара!
  Пацан-рэйнджар адным ударам у скачку збiѓ пецярых парфян ужо абклалi iмператара. Затым, Олiвер Твiст, вельмi спрытна падхапiѓ абодва мяча i ѓ ступiѓ у лаянку. Першыя чатыры воiны-персы ѓпалi са ссечанымi галовамi. Затым хлапчук кiнуѓ кiнжал босымi пальцамi, i той у палёце перакруцiѓся i, перарэзаѓ глоткi траiм лучнiкам.
  Олiвер Твiст радасна выклiкнуѓ:
  - Гэта мужчынская бiтва!
  Пасля чаго перайшоѓ у рашучы наступ. Яго ѓзмахi мячоѓ былi нiбы газонакасiлка. Яны секлi ѓсiх запар, i рассякалi канечнасцi персаѓ. Вось буйных начальнiк парфян якi спрабуе дастаць iмператара сам страцiѓ пэндзаль рукi. А потым i галаву.
  Олiвер Твiст кiнуѓ з круцёлкi нагамi адразу пяць кiнжалаѓ, i выкасiѓ цэлы шэраг лучнiкаѓ. Пасля чаго прароѓ:
  - Гадзiна фартуны! Надышоѓ час пагуляць!
  I яго мячы зладзiлi стрыжку парфянскай армii. Правадыр армii цар Персii Iндэмон вылупiѓ зенкi. Напаѓголы, мускулiсты хлапчук ссякаѓ усiх запар i ѓсеваѓ ѓсе подступы да Юлiяна трупамi. Нiколi яшчэ ѓладару Парфii не даводзiлася бачыць гэтак лютага байца. I тое, што гэта ѓсяго толькi безбароды юнак выклiкала сур'ёзны страх.
  Раптам сапраѓды паганскiя Багi вырашылi дапамагчы Старажытнаму Рыму i замест адступлення, Юльян вярнуѓ на Зямлю рэлiгiю продкаѓ! I цяпер гэта цi Геркулес, цi сын Геркулеса ваюе з парфянскай армiяй.
  А Олiвер Твiст усё больш i больш уваходзiѓ у раж. Ён кiдаѓ цяжкiя i вострыя прадметы. Калоѓ i разiѓ ворагаѓ Старажытнага Рыма, а яго мячы здавалiся захапляльнымi маланкамi. Хлапчук-тэрмiнатар натхнiѓ i астатнiх рымлян. З крыкамi: Геркулес! Геркулес з намi! Яны кiдалiся на парфян падвоiѓшы ѓтрох свае сiлы. Змагаѓся i сам iмператар.
  Юллян быѓ толькi крыху вышэй сярэдняга росту, але выдатна складзены, i прыгожы. У момант гiбелi яму было ѓсяго трыццаць два гады, i не вядома, што чакала б Рымскую iмперыю далей пражывi адступнiк па больш. Але зараз, падобна, парфяне падалi назад, i пачалi адыходзiць.
  I астатняе рымскае войска дадало спякоту. Цар Iндэмон паспрабаваѓ пераламаць ход бiтвы, i з адборнай тысячай несмяротных рушыѓ у лаянку. Але ѓ гэтым была яго фатальная памылка.
  Олiвер Твiст звярнуѓ увагi на вельмi буйнога - вышэй за Валуева ростам чалавека, у кароне i плячыма, нiбы шафа ѓ залатой кальчузе. I хлапчук, бачачы, як слухаюць загады гэтага ѓладара зразумеѓ: час дзейнiчаць. I падхапiѓ упушчаны персам лук. Iмклiва нацягнуѓ яго нагой, так што ледзь не лопнула цецiва. А затым выпусцiѓ стралу, у думках суправаджаючы яе палёт.
  I прамчаѓшыся, калючае джала, упiлася ѓ цара Парфii ѓ шыю, разарваѓшы сонную артэрыю. I вялiзны вагой паѓтара, а то i ѓ два цэнтнеры ѓладар грымнуѓся з ломавага слана.
  Гiбель цара, вядома скрышальны ѓдар па войску. Тым больш, калi маладзейшы спадчыннiк паспрабаваѓ узяць камандаванне на сябе, як Олiвер Твiст i ѓ яго паслаѓ стралу. У вынiку i гэты супернiк апынуѓся праколатым скарпiёнам. Рымляне, убачыѓшы якi рвецца ѓ бой iмператара, зараз крычала: Апалон, Апалон з намi!
  А Олiвер Твiст бiѓ парфян рукамi i нагамi.
  I гэтае варварскае войска звярнулася ѓ павальныя ѓцёкi. Цяпер рымляне пераследвалi Парфiю i ѓ гэтай гонцы ваѓкоѓ не магло быць i гаворкi, аб прабачэннi i лiтасцi. Гора ѓцякаючым, i гора ѓцякаючым ад рымлян удвая.
  Усходняе войска раставала на вачах, а лацiнскiя палкi, легiёны i кагорты няѓмольным. Жалезныя i трывалыя яны ламаюць i рэзаюць усё запар, i забiваюць вяльмож...
  Хлопчык жа мiльгаѓ голымi, ружовымi пятачкамi, i правёѓ мячамi млын, ссекшы адразу пецярых супернiкаѓ.
  Поѓная перамога. Ацалелыя парфяне падаюць на каленi i моляць аб лiтасцi.
  Олiвер Твiст падышоѓ па клiчы iмператара. Той ласкава паглядзеѓ на яго. У антычныя часы людзi крыху нiжэй, чым у пазнейшыя стагоддзi, ды i ѓ сне хлапчук уяѓляе сябе больш старэйшым па ѓзросце. Так што на выгляд Олiверу па Рымскiх мерках гадоѓ чатырнаццаць, пятнаццаць. Гэта значыць, ужо можна лiчыць мужчынам, хай i без барады. Юллян паглядзеѓ на яго драпiны i ѓдары i з шырокай усмешкай спытаѓ:
  - Ты бог?
  Олiвер Твiст шчыра i справядлiва адказаѓ:
  - Я чалавек!
  Юллян цяжка ѓздыхнуѓ i таксама шчыра адказаѓ:
  - Шкада... Вельмi шкада!
  Хлапчука - тэрмiнатара гэта раззлавала, i ён цвёрда адказаѓ:
  - Няма чаго шкадаваць! Чалавек гэта гучыць ганарлiва!
  Юллян ухвальна кiѓнуѓ i паляпаѓ дзецюка па плячы:
  - Выдатна сказана! Чалавек гэта i гучыць горда, i ён павiнен быць ганарлiвым, а не глiнай у руках ганчара!
  Войска ѓхваляльна зашумела. Паходны жрэц пачаѓ рыхтаваць язычнiцкi малебен з нагоды перамогi. Юльян вырашыѓ адрадзiць ранейшыя культы. Адзiн з iх гэта пакланенне Юпiтэру, Марсу i Мiтры. Хаця зразумела, што язычнiцкая вера мае патрэбу ѓ мадэрнiзацыi. Тут прапанавалi розныя iдэi. Бо ѓжо ёсць вучэнне аб Елiсееѓскiх палях раi для воiнаѓ i гераiчных людзей, вучоных мужоѓ. Дык чаму б i не зрабiць гэта афiцыйнай дактрынай. Будзеш пакораны iмператару, здолееш вызначыцца на службе i атрымаеш сабе на тым свеце гарэм, i будзеш спраѓляць там шляхетныя балi, будучы вечна маладым i моцным! Дык навошта элiце тады вучэнне пра Хрыста?
  Олiвер Твiст, якi таксама не вельмi любiѓ традыцыйнае хрысцiянства, двудушнае i жорсткае, заѓважыѓ:
  - Чалавек сам каваль свайго шчасця, i сам ганчар свайго поспеху!
  Юллян працягнуѓ хлапчуку руку, моцна пацiснуѓ яе i з усёй шчырасцю прапанаваѓ:
  - Будзь маiм сынам i спадкаемцам! Ты не па гадах мудры, i ѓ табе Звышчалавецкая сiла!
  Пасля чаго iмператар вывеѓ з-за пояса пярсцёнак цэзараѓ. Гэта пярсцёнак, як правiла апранае iмператар таму, каго выбiрае сваiм пераемнiкам, i гэта як правiла знак усынаѓлення.
  Олiвер Твiст надзеѓ сабе пярсцёнак на ѓказальны палец i з натхненнем вымавiѓ:
  - Я спадзяюся аказацца годным долi стаць сынам iмператара...
  Юльян разбiѓ Парфянскае войска i зноѓ аблажыѓ iх добра ѓмацаваную сталiцу. З'яѓленне Олiвера Твiста было сустрэта з радасцю. Рымскi iмператар, расцалаваѓ хлапчука i падняѓ яго моцным рукамi над сабой, вымавiѓшы:
  - Дзякуй Багам! Я ѓжо думаѓ, цi не загiнуѓ ты!
  Олiвер, разумеючы, што праѓду не так ужо лёгка растлумачыць адказаѓ:
  - Сапраѓды кажучы, ваша вялiкасць мой рэальны бацька, гэта Апалон i ён часам забiрае мяне на Алiмп i да iншых мiроѓ, каб я не занадта абвыкаѓ да людзей!
  Iмператар, празваны ѓ рэальнай гiсторыi адступнiкам, здзiвiѓся:
  - Ты бачыѓ Алiмп?
  Олiвер Твiст, як i ѓсе iнтэлектуальна развiтыя хлапчукi, любiѓ складаць i таму ахвотна пацвердзiѓ:
  - Так!
  Юллян захоплена выклiкнуѓ:
  - I бачыѓ Юпiтэра!
  Хлопчык-вiцязь, шырока ѓсмiхаючыся жамчужнымi зубамi, адказаѓ:
  - Мой дзядуля Юпiтэр перадае табе прывiтанне! I жадае поспехаѓ!
  Iмператар ва ѓсю глотку выклiкнуѓ:
  - Дзякуй багам! Ды прынясуць яны перамогу!
  Хлапчук-спадчыннiк тут жа прапанаваѓ не марудзiць са штурмам, бо мясцовасць, вакол спустошаная i рымскiм войскам занадта складана здабыць сабе пражытак i пiтво.
  Олiвер, узброiѓшыся лепшым рымскiм лукам, якi яшчэ i ѓдасканалiѓ, адправiѓся на паляванне. Лепш усё абдумваць план штурму, бачачы само крэпасць i заадно забiваючы ворагаѓ.
  Олiвер Твiст стрэлiѓ з дыстанцыi ѓ ваяра з пунсовымi пёрамi на шлеме. У адказ у хлапчука паляцелi цэлыя хмары стрэл. Але юны ваяѓнiк не звяртаѓ на iх нi найменшай увагi: усё роѓна не далятаюць, i стрымана выбiваѓ супернiкаѓ, а сам хуткiм крокам, раз-пораз, пераходзячы на бег, iшоѓ вакол сцяны.
  Горад i сапраѓды быѓ вялiкiм, нямногiм саступаючым Рыму i акружаны з высокiмi сценамi. Яго не змог у сваё ѓзяць i Траян Вялiкi, i многiя iншыя заваёѓнiкi. А тут фактычна галоѓная сiла Парфii. Скарыѓшы яе, i твае ѓладаннi Рым могуць распасцiрацца да самай Iндыi.
  Олiвер звярнуѓ увагу, што сцены горада амаль усюды вялiкiя, тоѓстыя i зуб'ямi. Для ѓзяцця такога горада трэба шмат доѓгiх усходаѓ, i не факт, што ты iх знойдзеш. Крыху слабейшая абарона, дзе горад абмывае рака, там бурны паток. Адвесцi раку можна, але часу гэта зойме не менш за два месяцы ѓпартай працы. Дык што застаюцца якiя яшчэ спосабы?
  Напрыклад, падарваць сцяну i прарвацца ѓ пралом! Самы просты спосаб, але патрэбная выбухоѓка. Але недалёка ад горада ёсць вялiкiх памераѓ лес. I пры некаторым спрыце выбухоѓку можна зрабiць з... пiлавiння, дадаѓшы да iх найпростых мiнералаѓ i соляѓ. А босымi пяткамi хлапчук адчуѓ, што такога роду мiнералы i солi ѓ глебе ёсць.
  Падарваць лепш за ѓсё самую высокую частку сцяны, дзе сабралася найбольшая колькасць варожых воiнаѓ. Цяпер парфяне пашкадуюць, што адважылiся ѓвогуле пайсцi супраць Рыма.
  Олiвер Твiст расстраляѓшы чатыры калчаны, вярнуѓся назад у лагер i радасна паведамiѓ Юльяну:
  - Багi падказалi мне якiм чынам можна ѓзяць крэпасць! Але няхай твае воiны паслужаць нашаму рытуалу!
  Рымскi iмператар жорстка загадаѓ:
  - Слухайцеся майму сыну, як мне самому!
  I войска, якое бачыла Олiвера Твiста ѓ справе, гаркнула ѓ адказ прывiтанне. А дзяцюк-цэсарэвiч, актыѓна раздаваѓ загады. Трэба мноства пiлавiння змяшаць з мiнераламi, i тады атрымаецца магутная бомба антычных часоѓ. Яна павiнна спрацаваць куды больш эфектыѓна пораху, i не горш нiтраглiцэрыну. Вось гэта сапраѓды хлапчук-тэрмiнатар задумаѓ. Прычым Олiвер сам асабiста сек лес, i перамолваѓ бярвёны на шчыты i пiлавiнне.
  Верачы ѓ волю багоѓ, рымскае войска працавала вельмi дружна, зладжана i энергiчна. Пiлавiнне i магутныя драѓляныя шчыты хутка будавалiся. Праѓда, парфяне паспрабавалi распачаць вылазку.
  Олiвер Твiст з радасцю памахаѓ двума мячамi, а з-за засады ѓдарыла коннiца. Пара тысяч персаѓ патрапiла ѓ асяроддзе. Хлапчук-вiцязь дзяѓбу iх правадыр нагой у скiвiцу, прымусiѓшы страцiць масу зубоѓ. А затым яго пара мячоѓ зарабiла, нiбы былi брытвавым прыборам. I парфяне апынулiся ѓ мяшку, i асяроддзi самай доблеснай армii свету.
  Ды шмат у рымскай армii ваявала цяпер варвараѓ, але ад гэтага яна стала мацней, увабраѓшы ѓ сябе i свежую кроѓ, i новыя баявыя прыёмы.
  Олiвер Твiст больш, iншых атрымаѓ поспех у гэта рубцы. I спецыяльна дзяцюк хлюпаѓся ѓ вялiкiя лужыны крывi, каб апырскаць рымскiх ваяроѓ. А iм гэта падабалася, атрымлiвалася, што яны ад сына самога Апалона атрымлiваюць боскую ласку, сiлу i поспех.
  Падобна да таго, як многiя ѓ Рыме ѓзрадавалiся вяртанню ранейшых язычнiцкiх культаѓ. I з вялiкiм задавальненнем малiлiся Фартунэ. Хрысцiянства ж здавалася занадта варожым жыццёвым задавальненням i з прычыны гэтага непрывабным. Тым больш, цi будзе яшчэ рай? Ды i цi бачыѓ хто з тых, хто жыве ѓ чацвёртым стагоддзi ѓваскрослага Хрыста?
  А свае багi простыя, зразумелыя, чалавечыя... I нiхто не аказаѓ сур'ёзнага супрацiву адроджаным культам!
  А вось i цяпер рысскiя ваяры, хай з iх палова не лацiнасы, а варвары з энтузiязмам выконваюць наказы iмператара i яго Сына i Сына Апалона.
  Уначы дастаткова колькасць пiлавiння i мiнералаѓ ужо прыгатавана. Олiвер Твiст не стаѓ дажыцца досвiткам, а загадаѓ рушыць павозку ѓ цэнтральным пункце варожай абароны неадкладна.
  I панеслiся трафейныя парфянскiя конi, разам са смяротным грузам да вежы цароѓ. З падганялi, прыпякаючы бабкi i ногi запаленымi паходнямi i ѓдарамi доѓгiх бiзуноѓ. I хоць персы i акрылi бязладнае стралянiну ѓ начную iмглу, было ѓжо позна.
  Олiвер Твiст каб узмацнiць свой голас, праз вялiзны медны рог прагарлапанiѓ:
  - Ды здзейснiцца iмя Багоѓ! Ды будзе Юпiтэр на ѓ дапамогу!
  Iрванула так, што i за пару вёрст з галоѓ рымлян збiвала з галоѓ шлемы. Але парфянам дасталася ѓ тысячу разоѓ мацней. Галоѓныя сховiшчы ад выбухной хвалi падкiнула вышэй, i сцены ѓздыбiлiся. Многiя сотнi персiдскiх воiнаѓ аказалiся забiтыя на месцы, а яшчэ больш пакалечылася...
  Олiвер Твiст, якога таксама штурхнула выбухной хваляй, упаѓ было на каленi, але тут жа ѓскочыѓ. Пацан-вiцязь зноѓ гаркнуѓ:
  - А цяпер у атаку сябры! На славу нашага Бога Апалона!
  I кiнуѓся першым, мiльгаючы босымi, з налiплым на кроѓ пылам хлапечымi пяткамi. А за iм iмчалася i ѓся рымская, незлiчоная, ва ѓсякiм разе, у начным кашмары войска.
  Олiвер першым дасягнуѓ пазiцый парфян i жвава ѓзлез пад абваленай сцяне. Пацан-тэрмiнатар знаходзiѓся ѓ наймацнейшым азарце. Ён сек усiх запар, хоць ужо было вiдаць, што парфяне страцiѓ здольнасць рэальна супрацiѓляцца. У iх упаѓ баявы дух, i выпарылася ѓсякае жаданне пярэчыць рымлянам. Але ѓсё роѓна знiшчэнне працягвалася, i iшла рэальная разня.
  Олiвер Твiст размахваючы мячамi, i прасякаючы чарговую прасеку, заспяваѓ цэлую баладу:
  Я рыцар Рыма i мяча...
  Гасподзь заклiкаѓ мяне на лаянку!
  Свет атрымаѓ адразу ката,
  А ты Сварога лепш слаѓ!
  
  Вырашылi адрадзiць вялiкую мару,
  Што чалавек падобным Богу моцным стаѓ!
  I пакахалi, мудрасць, прыгажосць,
  У якой увасоблены парыѓ сэрцаѓ у метал!
  
  Няма не язычнiк, Цэзар быѓ,
  Ён у рацi роѓнага не ведаѓ сабе...
  I прамянiстай славай Рым,
  Кiдае выклiк страху-сатане!
  
  Усё звярнуцца ѓ прах,
  Але толькi неѓмiручы дух!
  Знойдзеце сiлу мы ѓ словах,
  Якiх не сказаць нам у слых!
  
  Паверце чалавек не труп,
  У iм лепшае, жыве заѓжды...
  Прамень славы не патух...
  У сэрцах кахання зорка!
  
  I што такое кроѓ,
  Яна дае нам жыццё...
  З болю ёсць каханне,
  I за яе трымайся!
  
  Павер, што ты не слабы,
  I моцным быѓ душой!
  Хай гiне ѓ плоцi раб,
  Мы справiмся з уздой!
  
  Калi ты баязлiвасць пераможаш,
  I згiне жах дзiкi...
  Тады парыш ты вышэй дахаѓ,
  Багоѓ лiчачы аблiччы!
  
  Прыйдзе Алiмп, запалiць агонь,
  I будзе святло прамянiстае...
  Але слабога герой не чапай,
  Клiента акулiста...
  
  Хто топча дробнага чарвяка,
  Той сам нiкчэмны сэрцам!
  А страсць вялiкая мая,
  Пад хвост дзве трэскi перцу!
  
  Карацей Белабог прыйдзi,
  Я стану Апалонам...
  Мы закрэслiм, пяром нулi,
  За намi мiльёны!
  Сталiца Парфii ѓпала, i над ёй зараз развiваѓся Рымскi сцяг. Олiвер Твiст узяѓ у свае моцныя рукi ключ ад Азii i падышоѓ да iмператара Юльяна. Той падзякаваѓ спадкаемцу i перадаѓ яму назад, сказаѓшы: "Слава Апалону".
  Юльян будуе новую сталiцу. Олiверу таксама стала снiцца ... Вось ён зноѓ сустрэѓся iмператарам Юльянам. Парфянскае царства, ад якога ѓ рымлян было столькi праблем зрынута, i Юльян якога ѓжо называлi Вялiкiм вырашыѓ аднавiць Вавiлон.
  З'яѓленне Олiвера Твiста названага сына iмператара i таго лiчылi сынам Апалона было ѓспрынята рымлянамi як знак багоѓ.
  Перад хлапчуком вясталкi сыпалi ружовыя пялёсткi. Олiвер таптаѓ iх босымi нагамi, i ганарлiва выпнуѓшы грудзi, iшоѓ нiбы трыѓмфатар. Голыя пяткi прыемна казыталi пялёстачкi, i настрой ад гэтага ѓзнiмаѓся. Юллян пацiснуѓ хлапчуку яго мазолiсты ад ратных прац руку, вымавiѓшы:
  - Аб мой сын! Я загадаѓ са скарбаѓ, захопленых у парфян адлiць табе залатую статую уставiѓшы смарагды замест вачэй! Калi ты сын Апалона то падобны самому Богу прыгажосцi i ратнага мастацтва!
  Олiвер Твiст сцiпла адказаѓ, скрыжаваѓшы рукi на мускулiстых грудзях, моцнага падлетка:
  - Я ѓсяго толькi падобны богу, будучы чалавекам!
  Юллян кiѓнуѓ хлапчуку i абвясцiѓ:
  - У тваю частку i гонар пачатку адраджэння Вавiлона зробiм гладыятарскiя баi!
  Олiвер шчыра вымавiѓ:
  - Менш крывi! Нашы багi патрабуюць не ахвяр, а мужнасцi i адвагi!
  Юллян з гэтым пагадзiѓся:
  - Ды будзе так! Але тыя парфяне, якiя не змiрылiся павiнны загiнуць у гладыятарскiх бiтвах, каб не прычынiць новых бед Рыму!
  Олiвер Твiст-малодшы адказаѓ на гэта:
  - Няхай iх долю вырашаць багi! Толькi няхай у гэтых не ѓдзельнiчаюць жанчыны i дзецi!
  Юллян двухсэнсоѓна адказаѓ:
  - Тыя, хто не небяспечны нам удзельнiчаць у танцы смерцi не будуць!
  Статуя адлiтая Олiверу Твiсту быѓ нават вышэй, чым натуральная велiчыня, а смарагдавыя вочы гарэлi. У руках хлапчук-боства трымаѓ два мячы са сталёвымi лёзамi i з дзяржальнямi ѓпрыгожанымi рубiнамi. Рэльефныя мышцы цалкам адпавядалi арыгiналу.
  Потым быѓ раскошны баль i ѓжо падчас балявання зладзiлi першы гладыятарскi бой. Змагалася двое старанна вымытых i змазаных алеем парфян. Яны накiнулiся адна на адну з мячамi. Буйнейшы прапусцiѓ некалькi ѓдараѓ мяча ѓ грудзi i жывот, павалiѓся на пясок. Сутычка апынулася хуткаплыннай i амаль усе рымляне незадаволеныя падобным зыходам нахiлiлi палец унiз - дабi яго! Олiвер устрымаѓся. Яму не хацеѓ выглядаць нi жорсткiм, нi лiтасцiвым.
  Парфянiн без сораму сумлення закалоѓ свайго суайчыннiка. На гэтым уласна кажучы гладыятарскiя ѓяѓленнi i скончылiся. Толькi да канца балю, калi Юльян падобна Нерону выканаѓ песню, зноѓ выклiкалi на рысталiшча воiнаѓ. На гэты раз бiлiся два падлеткi.
  Яны змагалiся дастаткова доѓга, прычынiѓшы адзiн аднаму мноства ран. I пад канец, зусiм знемагаючы, прабiлi мячамi адзiн аднаму грудзi i замерлi.
  Олiвер Твiст, тупнуѓ босай нагой, незадаволена заѓважыѓ:
  - Ты бацька абяцаѓ, што не будзе ѓ гладыятарскiх паядынку дзяцей!
  Юллян рашуча адказаѓ, стукнуѓшы кулаком па стале:
  - А гэта i не дзецi! Iм ужо па чатырнаццаць!
  Падобны зыход выклiкаѓ пэѓнае расчараванне ѓ рымлян, i яны асвiсталi памерлых паядыншчыкаѓ.
  Олiвер не стаѓ пярэчыць. Ён i сам не лiчыѓ чатырнаццацiгадовых дзецьмi. Калi дзяцюк ужо можа з жанчынай, значыць ён не дзiця!
  Гладыятарскiя баi пачалiся на наступны дзень.
  Парфяне ваявалi адзiн з адным. Яны былi ѓ лютасцi, кiдалiся i калолiся. Шмат пралiвалася крывi i поту.
  Ужо ѓ першым жа баi з кожнага боку бiлiся па дваццаць чалавек. Тыя, хто выйшаѓ першымi з зялёнымi насцегнавымi павязкамi, а другiя з жоѓтымi. Бiтва працякала з пераменным поспехам. Перамаглi зялёны з якiх на нагах засталося толькi трое, ды i тыя цяжка паранены.
  Другi паядынак выдаѓся крыху не менш крывавым за першы.
  На гэты раз бiлiся па пятнаццаць чалавек з кожнага боку. Адны ѓ аранжавых павязках, iншыя ѓ сiнiх. Стукаюць цяжкiя боты, аб пясок. Самi гладыятары напаѓголыя, шматлiкiя валасатыя, так што вiдовiшча суцэль варварскае i напружанае. Аранжавыя падобна аказалiся мацнейшымi, хоць у цэлым бой выдаѓся канкурэнтным. Iшоѓ упартым абмен ударамi, капала кроѓ.
  Абодва бакi калыхалiся, нiбы брыз хвалi.
  Аранжавыя аказалiся мацнейшымi, з iх пяць ваяѓнiкоѓ выстаяла на нагах. А тыя сiнiя, якiя завалiся, але былi забiтыя, iх мiлаваць рымляне не сталi.
  Баi кiпелi з размахам. Вось, напрыклад, трое львоѓ i пяцёра парфян з тупымi мячамi. Крывавая атрымалася лазенька... На гэты раз iльвам усмiхнулася поспех, акрамя таксама звяроѓ шкадавалi i мячы выдалi палонным кароткiя, iржавыя i даѓно не тачаныя.
  Потым на рынг выйшлi падлеткi, якiх узброiлi аднымi кiнжаламi. Столькi было вiску, крыку, кусання. Яны сплялiся ѓ абдымку i калолi вастрыямi адзiн аднаго, бадалiся, ляжалiся. Хлапчукi да такой ступенi раз'юшылiся, што нават не глядзелi хто ѓ якой камандзе. Проста забiвалi адзiн аднаго, калечылi i дабiвалi на месцы.
  Адзiн з iх нават вырваѓ iншаму дасканаласць, прымусiѓшы апошняга памiраць ад жорсткага болевага шоку.
  Як гэта i цвёрдага i агiдна, але разам з тым па крывавым цiкава. Калi ты зведваеш сумесь рызыкi, задавальненнi i ѓ той жа час брыдка, калi голыя, потныя, у крывi i разрэзах падлеткi раздзiраюць зброяй i кусаюць адзiн аднаго.
  А ѓ антычныя часы дзяцей нараджаецца шмат, i ѓ гладыятарскiх баях удзельнiчае вялiкая колькасць хлапчукоѓ. Яны менш каштоѓных тавар i iх не так шкада. Часта юныя рабы ваююць зусiм галышом, i заѓсёды басанож.
  Жанчыны гладыятары таксама амаль заѓсёды босыя, акрамя толькi найболей знакамiтых з iх. Такiя дзяѓчынкi каб падкрэслiць свой больш высокi статут апранаюць прыгожыя сандалi.
  Рабам да паѓналецця абутак наогул не пакладзена, толькi ѓ мароз iм выдаюць грубыя драѓляныя чаравiкi, каб каштоѓная скацiна не загнулася ад холаду. I калi дзiця ад прыроды дужае i можа вытрымаць снег, аддаюць перавагу яго пакiдаць без тунiкi. Дзецi свабодных рымлян i асаблiва патрыцыяѓ каб быць менш падобнымi на рабоѓ носяць сандалi або плясканнi, а ѓ халодны час боты.
  Олiвер Твiст вядома як сын бога Апалона вышэй падобных забабонаѓ. Але некаторыя парфянскiя палонныя, гледзячы на хлапчука ѓ адных шорцiках якi сядзiць побач з iмператар, мабыць прымалi яго за ганаровага наскурнiка i шапталiся.
  А слых Олiвера вельмi востры, i непрыемна калi пра цябе так думаю. Два напаѓголыя рабынi падышлi да прынца i прынялiся рабiць прыемных масаж, для босых ног хлапчукi. Так добра калi цябе датычацца дзяѓчыны-азiяткi. Мабыць таксама захопленыя рабынi ѓ заваяванай Парфii.
  На нагах застаѓся толькi адзiн з падлеткаѓ, якi зрэшты, таксама не мог трымацца прама з-за шматлiкiх ран i стаяѓ на карачках.
  Наступны бой аказаѓся крыху экзатычны. Чатыры кракадзiла супраць двух дзясятак парфян з палкамi. I толькi ѓ аднаго апынулася ѓ руках сякера. Алiгатары кiдалiся на палонных, а тыя бiлi палкамi ѓ адказ. Некаторыя парфяне ѓцякалi. Вельмi страшная жывёлiна кракадзiл. Як пстрыкне пашча, так перакушаны парфянiн здох у такiх зубах.
  А iншы ваяр ужо пазбавiѓся ног, а iншы рук. А жаруць кракадзiлы гладыятар вельмi нават са смакам.
  Рослы перс з сякерай секануѓ алiгатара сякерай. Той нават не зрэагаваѓ: такая атрымалася моцная скура. I ѓсё адбiвае запар i кiдаецца пажыраць усiх, хто трапiѓся пад iклы.
  Крывавая калатуша з'явiлася. I стала расцякацца па пясках i жвiру.
  Олiвер Твiст пачаѓ падлашчвацца да дзяѓчат рабыняѓ... I прачнуѓся!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 4.
  Олiвера Твiста пасля сну зноѓ кормяць i аб'яѓляюць:
  - Ну зараз хлопчык цябе чакае другое катаванне.
  Спачатку ѓ камеру ѓвайшла наглядчыцы i з ёй жанчына-доктар у белым халаце. Яна загадала зняць Олiверу робу i агледзеѓшы кiѓнула:
  - Як на сабаку хутка гоiцца! Час зладзiць другi допыт з прыхiльнасцю!
  Хлопчык пабулькаѓ:
  - Я яшчэ дзiця, можа не трэба?
  Жанчына ѓ белым халаце кiѓнула.
  - Не бойся цябе не пакалечаць. А потым застанецца толькi адно катаванне. Закон забараняе калечыць пры катаваннi дзяцей да чатырнаццацi гадоѓ!
  Олiвер цяжка ѓздыхнуѓ.
  Яго памылi цёплай вадой, нават не пашкадавалi казённага мыла. I хлопчык стаѓ чыстым, i гатовым да катавання.
  Увайшло яшчэ некалькi стражнiкаѓ. Яны адчапiлi аброжак ад шыi хлопчыка, i начапiлi кайданы. I павялi яго бразгалага ланцугамi ѓ катавальнае аддзяленне.
  Олiвер нерваваѓся, ногi дрыжалi, голыя падэшвы адчувалi халодную волкасць каменя. Ён яшчэ дзiця, а яго будуць жорстка катаваць, i гэта выклiкала ѓздрыг.
  Яго ѓжо чакала ѓ зале для катаванняѓ жанчына-кат, з рудымi валасамi. Яна ѓсмiхнулася, буйнымi, жамчужнымi зубкамi.
  - Ну, што мiленькае кураня прыйшло? Зараз мы цябе абскубам!
  З Олiвера сарвалi паласатую пiжаму, i вывелi галышом. Рудай дапамагалi каты падлеткi. Гэта была спецыяльная каманда па катаваннях дзяцей.
  Олiвера паклалi ѓ спецыяльнае дужэе з шыпамi, якiя сталi балюча калоць скуру спiны i ягадзiц.
  Затым яго рукi i ногi сталi выгiнаць пад ненатуральнымi кутамi. Олiвер застагнаѓ ад болю. Звязкi расцягнулiся, i з плячэй i сцёгнаѓ лiтаральна вырывалiся рукi i ногi.
  Рудая ѓсмiхнулася:
  - Ну што балюча? Можа, раскажаш дзе схаваѓ заначку?
  Олiвер адмоѓна закруцiѓ галавой.
  Падлеткi-каты павярнулi рычагi, i рукi i ногi ѓ хлопчыка выкруцiлiся мацней. Олiвер застагнаѓ, але сцiснуѓшы зубы прымусiѓ сабе замаѓчаць.
  Рудая кiѓнула:
  - Вышмаруйце яму пятачкi! Яны ѓжо спалiлi!
  Юныя каты з энтузiязмам прыступiлi да працы. Яны мазалi, адмытыя ад пылу падэшвы хлапчука, яшчэ даволi жорсткiя, яго роѓныя дзiцячыя пальчыкi. Рудая глядзела на дзiця i аблiзвалася. Ёй падабалася катаваць маленькiх хлопчыкаѓ.
  Нарэшце падэшва змазана i замацоѓваюць жароѓню, падаючы газ. Вышыню полымя можна рэгуляваць, i яно лiжа пажадлiвай мовай дзiцячую пятку. Адначасова каты працягваюць выкручваць рукi i ногi хлапчука, лiтаральна яго выгiнаючы дугой.
  Боль была жудасная i Олiвер стогну i ѓскрыкваѓ. Адчайна спрабаваѓ адцягнуцца, але гэтага, але ѓ яго дрэнна атрымлiвалася. I нiбы па ѓсiм целе вывяргалiся вулканы i цякла лава.
  Мiльгала думка: чым трываць такi боль - лепш можа быць i сказаць. Тым больш, што скарыстацца прыхаваным багаццем наѓрад цi ѓдасца. Але ѓпарты чорцiк у галаве, патрабаваѓ супрацiву гвалту. I Олiвер маѓчаѓ нiбы юны пiянер на допыце ѓ фашыстаѓ. Хоць з вуснаѓ час ад часу i зрывалiся стогны i нават крыкi.
  Жароѓня пякла хлопчыку пятачкi, i яны пачырванелi, але дзякуючы алiѓкавага алею не падгаралi не абвуглiвалiся. I пухiры праступалi павольна, гэта было працяглае катаванне. I адначасова звязкi рукi i нагу i лапатак у Олiвера Твiста выварочвалiся, так што крыху заставалася да разрыву.
  Рудая хiхiкала i свяцiлася ад шчасця. Олiвер быѓ прыгожы, мускулiсты хлопчык i катаваць яго было для мегеры вялiкiм задавальненнем. Але ён не даваѓ прызнальных паказанняѓ. Якi сачыѓ за катаваннем чыноѓнiк перавярнуѓ пясочны гадзiннiк. Па законе катаваннi дзяцей да чатырнаццацi гадоѓ абмежаваны часам. I ён толькi стогне i ѓскрыквае, а пiсцам няма чаго запiсваць.
  Тады рудая ѓзяла ѓ рукi доѓгую iголку, чый кончык быѓ распалены ѓ камiне, падышла да Олiвера.
  Яна прынялася калоць голага, мускулiстага хлапчука ѓ нервовыя канчаткi. Олiвер залямантаваѓ ад дзiкага болю ... Рудая павольна калола i напявала:
  - Якi боль, якi боль!
  Братанiя б'е Iспанiю! Пяць - нуль!
  I засмяецца ашчэрыѓшы жамчужныя зубкi. I зноѓ уколы, якiя дадаюць хлапчуку пакут.
  Олiвер спрабуе адцягнуцца ад болю ... Глядзiць на рудую, i яна яму здаецца не страшнай. На выгляд ёй не больш за трыццаць, сiмпатычная, але злыя смарагдавыя вочы. Олiвер чуѓ што ёсць жанчына кат, якая звычайна катуе маленькiх зладзюжак. I рэдка хто мог выстаяць на катаваннi. Успомнiѓся i Олiверу раман пра Робiн Гуда.
  Маленькi Джо хлопчык гадоѓ чатырнаццацi трапiѓ неяк у палон. I яго катавалi на прэнгу агнём i пугай. Маленькiх Джо быѓ змучаны, але дзе знаходзiцца логава разбойнiкаѓ не выдаѓ. Затым ката выкралi, i замест яго з'явiѓся сам Робiн Гуд. I Маленькага Джо спалi. Хоць яго босыя пяткi i палiлi распаленым жалезам, яны ѓ хлапчука загаiлiся, i ён зноѓ бегаѓ.
  Дык нiчога страшнага. Гэта толькi балюча, але не стане iнвалiдам i яшчэ за сябе адпомсцiць...
  Рудая зрабiла тузiн уколаѓ у розныя часткi целе, i апусцiла астылую iголку.
  Узяла ѓ рукi бiзун i сталi бiць Олiвера па грудзях i жываце. Удары сыпалiся жорстка, i клалiся раѓнамерна. Хлапчук чыя галава ѓжо ладна муцiлася ад жудаснага болю, адключыѓся ...
  Падлеткi каты вылiлi на яго ледзяной вады. Олiвер ачуѓся.
  Рудая ѓзяла з камiна кавалак распаленага жалеза i паднесла да грудзей хлопчыка.
  Тут чыноѓнiк умяшаѓся:
  - Можна пашкодзiць грудную мышцу! Дзяцей не калечаць!
  Рудая агрэсiѓна раѓнула:
  - Тады соллю!
  I сунула лапу ѓ фужэры i сыпанула на рану Олiвера цэлую жменю. Хлопчык загарлапанiѓ i затросся.
  Ангельскi чыноѓнiк кiѓнуѓ:
  - Увесь час скончыѓся! Закон забараняе катаваць далей!
  Рудая лаялася i рыкнула:
  - Чорт пабяры! Ён моцны арэшак! Можа, працягваць?
  Чыноѓнiк адмоѓна матнуѓ галавой:
  - Не! Закон ёсць закон! Хлопчыкаѓ яго ѓзросту даѓжэй катаваць нельга! Засталося яшчэ адно катаванне! I прыдумай нешта больш вытанчанае!
  Падлетак-кат прапанаваѓ:
  - Пальцы яму на нагах зламаць!
  Чыноѓнiк адмахнуѓся:
  - Калечыць нельга!
  Рудая ѓ прыкрасцi кiѓнула:
  - Няхай адпачывае! Трэцi раз я яму падрыхтую нешта больш дасканалае i дзейснае!
  Олiвера вызвалiлi ад зацiскаѓ i казлоѓ. Жанчына-лекар памацала пульс хлопчыку i з задавальненнем вымавiла:
  - Ён вельмi жывучы! I можа вытрымаць шмат!
  Чыноѓнiк адзначыѓ:
  - У шахты яго! Няхай працуе! Там такiя маленькiя, але моцныя, як ён патрэбны!
  Рудая хiхiкнула:
  - Тым лепш! Можа, ён яшчэ не раз патрапiць у мае рукi!
  Олiвера абмылi ледзяной вадой i панеслi ѓ камеру. Катаванне скончыѓся i хлапчук уздыхнуѓ з палёгкай.
  Дзве трацiны шляху пройдзена, i засталося зусiм няшмат, i скончыцца кашмар.
  Праѓда потым яго напэѓна з-за малых гадоѓ не караюць смерцю, а адправяць у шахты. А гэта горш за ѓсё! Там жудасны смурод i прыцемкi, i праца на якой доѓга не жывуць.
  Лепш на плантацыi Ямайкi цi Iндыi, або астравоѓ. Там цёпла i сонейка i прыемнае, свежае паветра. У iм пах трапiчных раслiн.
  А босыя ножкi хлапчукоѓ казыча прыемная траѓка, i працаваць нават весялей.
  Олiвер, змучаны катаваннем, ляжаѓ на спiне, якая пацярпела менш, толькi саднела ад тупых iголак крэсла, i спрабаваѓ заснуць. Добра было б забыцца ѓ якi вылечвае сне.
  Аброжак на дзiцячай шыi амаль не мяшаѓ, i не цiснуѓ.... Але было маральнае прынiжэньне вось так сабачка на павадку. Добра яшчэ пашкадавалi i не сталi ножкi ѓстаѓляць у калодку.
  Вось Маленькага Джо, пасля катаванняѓ трымалi ѓ кайданах i ён не мог нават павярнуцца. А што такое боль Олiвер Твiст ужо ведаѓ. Зрэшты, у заработнай хаце яго не раз лупцавалi. I бiзун гэта ѓжо не так страшна.
  Агонь i выварочванне суставаѓ балючай. А iголкi ѓ нервовыя канчаткi. Цела балiць, асаблiва расцягнутыя звязкi.
  Дзверы камеры расчынiлася.... Увайшла надзiральнiца i прынесла ѓ гарлачы малака, i мяккага хлеба, кажучы:
  - Пi i набiрайся сiл!
  Олiвер спытаѓ цiхiм голасам:
  - Мяне не караюць?
  Наглядчыца заѓважыла:
  - Цябе многiя шкадуюць крэпiс!
  Олiвер папiѓ малака, паеѓ белага хлеба. Яго страѓнiк пацяжэѓ. I калi наглядчыцы сышла, хлапчук, лёг на спiну i практычна адразу ж заснуѓ.
  I яму снiлася...
  У целе дарослага мужчыны Олiвер Твiст ехаѓ на вараным канi. Толькi што ён растаѓся са сваiмi спадарожнiкамi i аказаѓся зусiм адзiн. Настрой сапсаваѓся, i ѓ галаве ѓзнiк туман, як усё гэта зрабiць, каб было максiмальна эфектыѓна. Гэтае цiкавае слова прыдумалi грэкi - эфектыѓна! Ты сам хоць сёмы сын у родзе, але ѓжо шляхетная асоба, наблiжаная да iмператара. Але тут якраз трэба зменшыць свой статус i стаць незаѓважней. Пракрасцiся ѓ шэрагi змоѓшчыкаѓ, што жадаюць спалiць да тла найвялiкi горад мiру.
  Варта разблытаць складаны клубок.
  Олiвер Твiст спынiѓ свайго скакуна. Занадта ѓжо добры i пародзiсты ѓ яго конь. Адразу бачна, што гэта будзе шляхетная асоба, i раскруцiць сектантаѓ не ѓдасца.
  Олiвер Твiст злез з жарабца i задумаѓся куды прыбудаваць. Проста прывязаць да дрэва? Адвядуць, а губляць такога знатнага каня не хочацца. Здаць у блiжэйшую вiлу? Маѓляѓ, не рызыкнуць правую руку прэфекта iмператарскай гвардыi абдурыць?
  Не вельмi падабаѓся Олiверу Твiсту такi варыянт, але, падобна, iншага выйсця i не было. Але што - вяртацца назад? А потым iсцi пешшу? Таксама выглядала не надта прывабна. Можа, узяць i абзавесцiся скакуном сцiплей, цi нават перасесцi на асла?
  Апошнi варыянт усё ж глядзеѓся крыху больш лагiчна i не гэтак стомна, як поѓзаць пешшу.
  Прыйшлося, аднак, зноѓ залезцi на жарабца i рушыць па камянiстай дарозе. Вакол раслi бедныя пальмы i выгляд не найбагацейшы. I гэта ѓ квiтнеючай Iталii. Нейкiя тут месцы. Вось, праѓда, дуб галiнасты i абламаны. У аддаленнi загарэлы, напаѓголы хлопчык-пастух падганяе коз.
  Олiвер Твiст прышпорыѓ каня, каб узбадзёрыцца самому, i дадаѓ ходу.
  Вось ён адчуѓ у сабе прылiѓ сiл i заспяваѓ;
  Хто то сее, хто то арэ
  Ну а хто то проста скажа-Надакучыла былi баранiцьХачу шчасце злёгку падражнiць Эх, завяду ѓ заклад каня i ѓдача чакае мяне!
  
  ЗанеслаЭх, занесла куды тоЗанесла мяне! ЗанеслаЭх, занесла куды тоЗанесла зноѓЗанеслаЭх занесла куды тоЗанесла мяне!ЗанеслаЭх занесла куды тоЗанесла зноѓ
  
  Па крывой бягуць дарожцыЗапiнаючыся мае ножкi,Нiчога, але так блiзка мяне!
  
  ЗанеслаЭх, занесла куды тоЗанесла мянеЗанеслаЭх, занесла куды тоЗанесла зноѓЗанеслаЭх, занесла куды тоЗанесла мянеЗанеслаЭх занесла куды тоЗанесла зноѓ!
  
  ЗанеслаЭх занесла куды тоЗанесла мянеЗанеслаЙ эх занесла куды тоЗанесла зноѓ!
  Тут Олiвер Твiст раптам замоѓк i спалохана замiргаѓ. Перад iм узнiкла дзяѓчына нябачанай прыгажосцi. Яна была амаль аголеная, толькi пышная грудзi прычынена нiткамi караляѓ з зiготкiх усiмi колерамi вясёлкi камянёѓ, а сцягна абгорнутыя гiрляндамi жэмчугаѓ, буйных алмазаѓ i смарагдаѓ. Фiгура пры гэтым пышная, дзяѓчына высокага росту, густыя спадальныя хвалямi валасы колеру сусальнага золата, i тры заколкi: адна лалавая ѓ выглядзе матыля, сапфiравая ѓ форме рыбкi, i смарагдавая ѓ выглядзе тыгрыцы.
  Пры гэтым, нягледзячы на багацце ѓбору, дзяѓчына была басанож, толькi на шчыкалатках бранзалеты з каштоѓных кветак. А яе постаць вельмi мускулiстая i дыхала звярынай сiлай, прыгажосцю i эратызмам. Плiтачкi прэса, якiя перакочваюцца пад шакаладнай скурай шарыкi цяглiц.
  Олiвер Твiст адчуѓ, як яго мужчынская дасканаласць зараз набрыняла, у целах закiпела кроѓ, а сэрца забiлася, нiбы барабанны дроб.
  Нiколi ён яшчэ не бачыѓ такой цудоѓнай, цудоѓнай i ѓзбуджальнай дзяѓчынкi.
  Некалькi дзён у iлжывай памяцi сну ѓ Олiвера Твiста не было жанчын, i ён адчуваѓ, як у яго закружылася галава i абудзiлiся звярыныя iнстынкты. Ён, асоба, якой давярае сам iмператар, i ѓ яго ѓ кiшэнi папера змацаваная пячаткай i подпiсам Кесара. А папера абвяшчае: - Што не зрабiѓ падавец гэтага лiста, зроблена для дабра Рыма i па маiм загадзе! Так што, калi што, будзь яна хоць каралевай варвараѓ, Олiвер апраѓдаецца.
  Калi правая рука прэфекта саскочыла з каня, то нечакана, дзяѓчынка апынулася вышэй ростам узбуджанага жывёльнай юрлiвасцю рымлянiна. Олiвера Твiста гэта не збянтэжыла, i ён кiнуѓся на яе. Але голая, загарэлая, мускулiстая нага дзяѓчыны мiльганула, i босыя пальчыкi моцна схапiлi за нос. Боль стукнуѓ, нiбы кавадла па чэрапе, i Олiвер Твiст залямантаваѓ:
  - А-а-а-а! Вы забiваеце мяне!
  Дзяѓчынка ѓ каштоѓнасцях засмяялася, прыѓзняла цэнтурыёна гвардыi над зямлёй i шпурнула нiбы кацяняцi.
  Той шмякнуѓся на спiну i застагнаѓ. Дзяѓчына з каралеѓскiм артыкулам спакойна вымавiла:
  - Твая рэакцыя мачо зразумелая мне i нават лiслiвiць! Але калi маеш справу з багiняй, то нельга кiдацца, нiбы кабан падчас цечкi. - Голас прыгажунi стаѓ стражэй. - Устань на карачкi i паѓзi. Потым пацалуеш адбiткi маiх ступняѓ на пяску. Дакрануцца да цела ты не варты.
  Олiвер Твiст адчуваѓ сябе нiбы баксёр пасля накаѓту. У галаве шумела, нос пульсаваѓ пакутлiвым болем. Так-сяк гвардзейскi цэнтурыён устаѓ на карачкi i папоѓз да рослай, казачна прыгожай дзяѓчыны.
  Узбуджэнне, не гледзячы на боль, не праходзiла. I Олiвер Твiст з запалам ткнуѓся ѓ босы, хупавы адбiтак ногi ашаламляльнай прыгажунi.
  Адчуѓ вуснамi пясок i цмокнуѓ. У той жа момант яму на шыю стала голая пятка, нацiснула.
  Олiвер Твiст прабухцеѓ:
  - Пашкадуй!
  Прыгажуня адказаѓ з яхiдным аскалам зубоѓ:
  - Заслужы!
  Олiвер Твiст са стогнам адказаѓ:
  - Патрабуй, о вялiкая, усё зраблю!
  Дзяѓчына засмяялася i адказала:
  - Добра. Ты ганарлiвы рымлянiн i правая рука iмператара. Стань зараз дзеѓкай, будзь ёй пакуль я не перадумаю!
  Цэнтурыён Олiвер Твiст хацеѓ нешта вякнуць, так адчуѓ сябе нiбы пагружаным у расплаѓлены алей. Яго ахапiѓ дзiкi жар, а потым кiнула ѓ холад. Блiснулi маланкi, пачуѓся скрышальны ѓдар грому, i ѓсё закруцiлася перад вачыма мужчыны. А праз iмгненне ѓсё сцiхла. Олiвер Твiст цяпер ужо не адчуваѓ болю ѓ носе, а целе бадзёрасць. Ён ускочыѓ i кiнуѓ погляд на сябе. Перад iм калыхалiся поѓныя дзявочыя грудзi, ледзь прыкрытыя палоскай тканiны. Далей вiдаць было загарэлае жаночае цела, раскошныя сцягна, ледзь прыкрытыя трусiкi, моцныя сцёгны, рэльефныя галёнкi, босыя хупавыя ступнi. Валасы сталi доѓгiя, i калi Олiвер прыхапiѓ iх пальцамi, то адчуѓ пяшчоту шоѓку i вырашыѓ паглядзець на iх. Перад вачыма ѓ былога цэнтурыёна i зладзюжкi ѓзнiклi блакiтныя, кучаравыя пасмы.
  Свайго твару не вiдаць, але цела здаровае, юнае, добрае, толькi без упрыгожванняѓ, асмуглае ад загару, амаль голае, прэс плiтачкамi i цудоѓная форма.
  Олiвер Твiст сябе адчуваѓ нават мацней i бадзёры, чым раней. I свiснуѓшы, заѓважыѓ:
  - Вось гэта да! Я што, дзеѓка?
  Прыгожая ваяѓнiца ѓ каштоѓнасцях кiѓнула:
  - Так, ты зараз самка i павiнна служыць мне!
  Олiвер Твiст з уздыхам адказаѓ:
  - Мой абавязак служыць асабiста iмператару i любому начальнiку, якога ён паставiць з мяне.
  Дзяѓчына злосна тупнула босай нагой i заявiла:
  - Я вышэй за iмператара. Я Багiня з багiнь! I ты павiнен мне падпарадкоѓвацца, iнакш замест дзяѓчынкi я з цябе зраблю таракана!
  Олiвер-дзяѓчына здрыганулася i ѓстала на каленi, пакорлiва вымавiѓшы:
  - Воля ваша, о найвялiкшая з найвялiкшы. Але iмператар даѓ мне заданне, i я абавязаны яго выканаць.
  Багiня агрэсiѓна заѓважыла:
  - Без маёй волi не тое, што Рым не спаляць, але i нi адна муха не праляцiць. Так што ты не бойся.
  Олiвер Твiст у адказ забiяцка праспяваѓ:
  - Колькi ж баяцца я не разумею,
  Моцны ваяѓнiк для бiтвы народжаны...
  Страх гэта слабасць, i таму,
  Хто спалохаѓся, ужо пераможаны!
  Багiня тупнула з лютасцю нагой i праспявала:
  - Нафарбаваны стол i падлога,
  Iмператар той яшчэ казёл!
  I тут яна падмiргнула Олiверу i паведамiла яму лiслiвым тонам:
  - Юная, будзь дзеѓкай юнай,
  I сталець не спяшайся.
  Перамагай напорам шумным,
  I з фашыстамi бiлiся!
  Нiколi не ведай спакою,
  Плач i смейся недарэчы,
  Я сама была такой,
  Мiльярды гадоѓ таму!
  Олiвер Твiст свiснуѓ:
  - Нi дуля сабе! Мiльярды гадоѓ таму. I, хто такiя фашысты?
  Багiня падмiргнула i лiслiва вымавiла:
  - Даведаешся яшчэ. Прыйдзецца сустрэцца.
  Олiвер Твiст правёѓ босай, дзявочай нагой па жвiры дарогi. Адчула колкасць сваёй пругкай падэшвай i лагiчна заѓважыла:
  - Цiкава, а я хто? Ён цi яна?
  Багiня з усмешкай адказала:
  - Душой ты сто адсоткаѓ мужчына, целам на ѓсе сто моцная i выдатная дзяѓчына. Не журыся, я навучу цябе магii, i ты будзеш служыць мне яшчэ больш аддана i дакладна, чым iмператару.
  Прыгажуня ѓ каштоѓнасцях напышлiва вымавiла:
  - Я дазваляю табе пацалаваць падэшвы маiх ног.
  Олiвер Твiст хацеѓ запярэчыць, але погляд Багiнi яго спальваѓ. I былая правая рука начальнiка прэтарыянцаѓ ѓпала нiцма. I пакорлiва пацалавала босыя ступнi найвялiкшай прыгажунi на зямлi. Вусны адчулi салодкую, нiбы мёд скуру i вельмi прыемны, нiбы сумесь тысячы райскiх колераѓ водар ад хупавых, точаных, сэксуальных ножак багiнi.
  Ды яшчэ невядома цi ѓзнагарода такое хараство пацалаваць, цi спроба прынiзiць.
  Багiня паблажлiва вымавiла:
  - Хутка да цябе прыбудуць сяброѓкi, бо адзiн у полi не воiн!
  Олiвер Твiст яшчэ раз прагна цмокнула босую, дакладную, салодкую як амброзiя, якую п'юць рымскiя багi, ножку багiнi i хацеѓ працягваць абсыпаць пацалункамi далей. Але атрымаѓ голай пяткай у нос, ад чаго нават пацякла тоненькая струменьчык пунсовай крывi, расцякаючыся па загарэлай скуры.
  Багiня строгiм тонам вымавiла:
  - Уставай i iдзi! Калi ты хочаш нешта даведацца пра якi рыхтуецца пажар у Рыме, то з такой знешнасцю гэта зрабiць прасцей за ѓсё. Гледзячы на тваю грудзi, сцягна, ногi мужчыны будуць схадзiць з розуму!
  Олiвер Твiст сумеѓся:
  - Як так? Я буду для iх спакусай?
  Багiня хiхiкнула i адзначыла:
  - Павер мне, жанчына адчувае куды больш асалоды ад кахання, чым мужчына, i ты нават не захочаш зноѓ стаць самцом!
  Олiвер Твiст буркнуѓ:
  - Гэта жудасна!
  Багiня запярэчыла:
  - Наадварот, выдатна! Такая ѓ жанчын адчувальная скура, адно дакрананне выклiкае асалоду.
  Дзяѓчынка падмiргнула Олiверу Твiсту i дадала:
  - А каб ты не думаѓ, што я цябе пакiнула ѓ ганарлiвай адзiноце i ты адзiны мужчына ѓ жаночым целе, я табе сябрука перакiну.
  Багiня падскочыла, пракруцiла круцёлку i выпусцiла з голай пяткi маланку. I перад, у якi раз здзiѓленым Олiверам Твiстам, паѓстала амаль голая таксама вельмi мускулiстая i прыгожая дзяѓчынка рудай масцi.
  Яна стаяла i разгублена мiргала.
  Багiня з выглядам буйнога пераможцы адказала:
  - Гэта цэнтурыён Цыцэрон. Быѓ не занадта малады i сiмпатычны мужчына, а зараз бачыш, якая агнязарная прыгажуня стала!
  Олiвер Твiст свiснуѓ, дзяѓчынка i на самай справе хараство. Толькi, можа, занадта мускулiстая, як i ён сам. Звычайна такiя мышцы маюць дзяѓчаты-гладыятары або тыя, што працавалi ѓ каменяломнях.
  Але пры гэтым высокiя грудзi i раскошныя сцягна зусiм не пазбаѓлялi прыгажунь жаноцкасцi.
  Дзяѓчына Цыцэрон разгублена азiралася. Затым пакланiлася Багiнi-дэмiургу i прамармытала:
  - О найвялiкшая, зрабi мяне зноѓ мужчынам!
  Багiня ѓсклiкнула, страсянуѓшы раскошнымi сцёгнамi:
  - Не! Ты такi ѓ жаночай плоцi мне патрэбней. А зараз абодва ѓстаньце на каленi i пацалуйце мне голыя пяткi.
  Дзяѓчына Цыцэрон i дзяѓчына Олiвер Твiст сталi на каленi. Яны паслухмяна пацалавалi ступнi багiнi. Але затым мiльгануѓ цень i паѓстаѓ хлапчук у шортах. Дзяѓчына-дэмiург кiѓнула:
  - I хлопчыку таксама вы павiнны цмокнуць у босыя падэшвы.
  Хлапчук быѓ бялявы i прыгожы, на выгляд гадоѓ дванаццацi. I цалаваць яго ногi здавалася зневажальным. Нейкi смаркач, а тут два рымскiя, зусiм не апошнiя грамадзянiна.
  Олiвер-дзяѓчына рашуча заявiла:
  - Не буду смаркачу ногi цалаваць!
  У адказ хлапчук ударыѓ галёнкай па твары прыгожую бландынку з блакiтнаватым валасамi i рыкнуѓ:
  - Вас ператварыць у чарвякоѓ?
  Цыцэрон-дзяѓчына з уздыхам выказала здагадку:
  - Гэта таксама Бог! А не проста хлопчык. А богу гэта не гэтак зневажальна.
  I цмокнула дзяѓчына хлапчука-дэмiурга ѓ пятку.
  Пацан-творца кiѓнуѓ i заявiѓ:
  - Я таксама Бог! I Олiвер адмовiѓся ад вялiкага гонару. Тым не менш, я яму гэта дарую. Але калi хочаце жыць, то вам давядзецца змагацца супраць тых, каго мы Багi-дэмiургi загадаем. Iнакш няшчаснае бедства прыйдзе на Рым.
  Багiня грозна блiснула вачыма i заявiла:
  - Хлопцы, хочаце вы гэтага цi не, але вам дзяѓчынкi давядзецца змагацца супраць Рыма i дапамагчы перамагчы Спартаку.
  Олiвер i Цыцэрон, гэтыя дзяѓчынкi з сэрцамi сапраѓдных мужчын, усклiкнулi ва ѓсе глоткi:
  - Нiколi! Нiколi мы не павернем супраць Рыма!
  Багiня грозна тупнула босай хупавай нагой. Бландынка з блакiтнаватым валасамi i вогненна-рудая дзяѓчына апынулiся на прэнгу. З'явiлася некалькi аголеных загарэлых дзяѓчынак, твары якiх былi зачыненыя чырвонымi маскамi.
  Яны прынялiся мучыць дзяѓчат-цэнтурыёнаѓ. Спачатку босыя ногi прыгажунь былi зацiснутыя ѓ калодкi i да iх сталi падвешваць грузы. Гэта вельмi балюча, звязкi расцягваюцца i выкручваюцца.
  Олiвер-дзяѓчына заскрыгатала зубамi i праскулiла:
  - Усё роѓна я супраць Рыма не пайду!
  Цыцэрон-дзяѓчына прашыпела:
  - Не бываць Рымскаму цэнтурыёну здраднiкам!
  Дзяѓчат-рымлян працягвалi катаваць. Падвешвалi грузы, вырываючы з плеч суставы. Затым сталi каты-дзяѓчынкi, аголеныя, але ѓ масках, з валасамi рудай масцi, бiць бiзунамi па спiнах расцягнутых прыгажунь. Удары спачатку наносiлiся ѓмеранай сiлы.
  Багiня загадала, злосна тупнуѓшы сваёй хупавай босай нагой:
  - Бiце мацней!
  I вось пайшлi жалезныя пугi, якiя распаролi жаночую скуру. Олiвер i Цыцэрон сцiснулi зубы, але ад удараѓ, якiя скалыналi расцягнутыя цела, з горла выходзiлi здушаныя стогны.
  Вось па загадзе багiнi пад босымi нагамi катаваных дзяѓчын запалалi жароѓнi. Агонь самкi-каты рэгулявалi з дапамогай падачы газу. Спачатку ён быѓ малы, але потым узмацняѓся. Каб адразу не спалiць скуру, катаваннi мазалi голыя падэшвы дзяѓчат алеем.
  I гэта быѓ такi жахлiвы боль, што Олiвер i Цыцэрон, гэтыя дзяѓчынкi, залямантавалi. Але тут жа сцiснулi зубы, таму нават з куткоѓ рота пацякла кроѓ.
  Але якiх звышчалавечых намаганняѓ гэта каштавала. Дзяѓчына-кат ткнула распаленым дубцом Олiверу Твiсту пад паху. Той войкнуѓ i зноѓ крыкнуѓ. Цяпер абодвух дзяѓчынак-цэнтурыёнаѓ сталi бiць сталёвымi, распаленымi ѓ тут жа якi ѓзнiк камiне прутамi. I боль стаѓ яшчэ страшнейшым i жахлiвым.
  А яшчэ каты-самкi ѓзялi ѓ рукi шчыпцы з распаленымi зубцамi i пачалi рваць грудзi. Што надзвычай балюча. Нiбы маланкi цябе пранiзваюць ад пятак да патылiцы. Олiвер падумаѓ: - Можа хопiць? Чым трываць падобныя пакуты, сказаць: выбар ясны, на ѓсё згодзен! Але дапамагаць заѓзятаму ворагу Рыма Спартаку i здрадзiць сваёй Радзiме - не! Рымлянiн павiнен быць цвярдзей дыямента.
  Калi Цыцэрон-дзяѓчына закрычала:
  - Ой матулi! Не трэба, усё скажу i зраблю!
  Олiвер-дзяѓчына прагарлапанiла:
  - Маѓчы! Не здраджвай Радзiме!
  I ѓ гэтым момант яму адарвалi пунсовы сасок грудзей. I боль прымушала захлынуцца.
  Зрэшты, гэта яшчэ была не мяжа. Вось з'явiлася, пасля таго як Багiня-дэмiург тупнула босай нагой, дынама-машына з правадамi. Пакутнiцы сталi ѓстаѓляць дзяѓчатам на дыбе электроды ва ѓлонне Венеры, пятую кропку, рот i памiж пальцамi рук i ног. Гэта сапраѓды вельмi жорстка.
  Вось аголеная дзяѓчынка ѓ чырвонай масцы закруцiла кола дынама машыны. I праз целы катаваных ваяѓнiц-цэнтурыёнаѓ пайшлi разбуральныя разрады току.
  Боль перавысiѓ усе магчымыя межы. Олiвер i Цыцэрон не гублялi прытомнасць ад болевага шоку толькi таму, што iх падмацоѓвала магiя Багiнi-дэмiурга. Бедныя дзяѓчаты-цэнтурыёны выпрабоѓвалi проста неспасцiжныя пакуты, здавалася, кожную клетку цела залiлi распаленым металам, а па нервовых канчатках скачуць табуны ломавых коней са сталёвымi капытамi.
  Олiвер-дзяѓчына i Цыцэрон-дзяѓчына дрыжалi ад неймавернага болю. Боль была ѓсюды, не засталося нi крывiнкi, нi жылкi, нi клеткi ѓ целе не кранутым болем. I гэта было падобна апусканню ѓ самае дзiкае кола пекла.
  Абедзве дзяѓчынкi-цэнтурыёна былi настолькi паралiзаваны, што нават не маглi крычаць. Яны задыхалiся, нiбы рыбы, выкiнутыя на сухi бераг.
  Олiвер атрымлiваѓ разрады за разрадамi, як i яго напарнiк. Вось i другая дзяѓчына-кат i трэцяя сталi круцiць колы дынама машыны.
  А тым часам, iншыя катаваннi пачалi ламаць пальцы босых ног дзяѓчат-цэнтурыёнаѓ вiслых на дыбе.
  Хаця i так болю ѓжо было столькi, што не пераварыць гэта розумам i не ѓспрыняць.
  Хлапчук-дэмiург загадаѓ, скалячы жамчужныя, не па гадах буйныя зубы:
  - За валасы iхнiя!
  Адразу па дзве катаваннi схапiлi спрабуюць дзяѓчынак i пацягнулi за валасы, пагражаючы сарваць скальпы. I боль дадаѓся.
  Вось шырокiя палосы распаленага жалеза закранулi жыватоѓ дзяѓчат. Пах паленага мяса стаѓ куды больш адчувальным. Словы смажылi цэлы статак бараноѓ.
  Багiня-дэмiург з пякельнай усмешкай спытала:
  - Вы згодны служыць мне i ваяваць з Рымам?
  Нягледзячы на самы жахлiвы боль, нягледзячы на неймаверныя пакуты, абедзве дзяѓчыны-цэнтурыёна дружна рыкнулi:
  - Не! Мы не здрадзiм сваёй радзiме!
  Багiня палыхнула сама маланкай, узмахнуѓшы, раптоѓна ѓзнiкла ѓ руках чароѓнай палачкай. I па iх, катаваным дзяѓчынкам-цэнтурыёнам, прайшлi такiя магутныя разрады электрычнасцi, што скура спачатку задымiлася, а затым абедзве спрабуюць дзяѓчыны ѓспыхнулi нiбы паходнi.
  Ад болю Олiвер i Цыцэрон лiтаральна захлынулiся. I мера пакуты перавысiла ѓсе залiмiтавыя межы, i iх прытомнасць правалiлася ѓ цемру небыцця.
  Хлапчук-дэмiург адзначыѓ з кашмарнай усмешкай:
  - Яны малайцы, добра трымалiся!
  Багiня-дэмiург у прыкрасцi адзначыла:
  - Для выканання шэрагу мiсiй, мне патрэбны якраз Олiвер i Цыцэрон. Бо яны, абраныя! Я ѓсё магу, нават стварыць сусьвет, але чалавечая воля не падуладная наймацнейшым Багам.
  Хлапчук-дэмiург заѓважыѓ:
  - Мы можам памяняць чалавеку знешнасць, цела, але не можам змянiць яго асобу i "Я", у чым ёсць наша слабасць!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 5.
  Олiвер Твiст прачнуѓся... Пацеплiѓся ад страху перад тым, што яго неѓзабаве чакала. Але пакуль яшчэ раны ад ранейшых катаванняѓ не загаiлiся, а значыць яго чакала адтэрмiноѓка ѓ пакараннi...
  Хлапчук пачаѓ церцi звёны ланцуга, адно аб другое. Гэта хоць неяк адцягвала ѓвагу, ды i непрыемна сядзець на павадку нiбы ты сабачка. Олiвер цер звяно сталёвае звяно. I напяваѓ сабе... Час iшоѓ... Яму прынеслi паесцi. Акрамя звычайнага турэмнага паяння яшчэ i малачка. Каб хлопчык хутчэй адышоѓ ад катаванняѓ якiя працуюць у турме жанчыны расшчодрылiся. Шкада, калi пацана гадоѓ дзесяцi катуюць ангельскiя каты. I дзве катаваннi ён ужо вытрымаѓ, засталася апошняя - трэцяя.
  Зрэшты, яшчэ i сама турма цiсне. Хоць глядзець на рашоткi ѓжо дастаткова звыкла.
  I падэшвы падпаленыя на жароѓнi пакутлiва свярбяць, i рэальна садзяць, i на iх пухiры набраклыя. Але ѓжо распачалi спадаць. I гэта ѓжо не так можна сказаць балюча. Мусiць босыя пятачкi хлопчыка яшчэ падсмажаць, бо калечыць нельга, а падэшва выдатна гоiцца, асаблiва калi яе вышмараваць алiѓкавым алеем.
  Олiвер адчуѓ у сабе хваляванне i дабiѓ вялiкую кружку малака. Яму ѓсяго толькi дзесяць гадоѓ, а яго ѓжо катаваюць, iмкнучыся выдаць таямнiцу. I падчас катаванняѓ лекар сочыць, каб не пакалечылi, а спецыяльны чыноѓнiк адмярае час катавання, вызначаныя ангельскiм законам для дзiцяцi якому яшчэ няма чатырнаццацi.
  Хлапчук паеѓ, i ад манатоннай нуды, узяѓ i задрамаѓ.
  I яму снiлася...
  Нiбы прыбой якая выйшла ѓ разводдзе з берагоѓ ракi, велiчэзная арда варвараѓ накiравалася да свежассечанай крэпасцi. На асобнай вежы не баючыся стрэл, стаяѓ рослы чалавек, у лёгкiх, бронзавых даспехах, i мячом у моцнай, мускулiстай руцэ. Кучаравыя валасы, на вялiкай галаве, ужо ладна крануты сiвiзной, i сцягнуты срэбным абручом. Погляд вонкава спакойны, толькi тое якiя звужваюцца, а затым якiя пашыраюцца зрэнкi выдаюць моцнае хваляванне! Якi стаiць па правую руку незвычайна высокi i шыракаплечы мужчына, прагрымеѓ магутным басам:
  - Нас атакуюць, вялiкi! З усёй Галii сабралiся варожыя нам плямёны. Велiч Рыма пад пагрозай!
  Мужчына спакойна адказаѓ, пагульваючы кiнжалам з каштоѓнай ручкай:
  - А ты што Антонiй вырашыѓ, што мы прыйшлi сюды грыбочкi збiраць, а не жорстка бiцца?
  Марк Антонiй разгублена вымавiѓ:
  - Але цi быѓ сэнс Юлiй дазволiць варварам галам сабраць усе сiлы, сотнi сваiх плямёнаѓ, замест таго, каб выкарыстоѓваць простую i надзейную тактыку: бiць, бiць па частках!
  Цэзар з ухмылкай адказаѓ:
  - Аляксандр Македонскi даѓ Дарыю два гады, каб той сабраѓ велiзарнае войска са ѓсёй сваёй найшырэйшай iмперыi i разграмiѓ яго ѓ адкрытым баi. Мы ѓжо ваюем восьмы год. Калi i далей весцi кампанiю ранейшымi метадамi, то на яе не хопiць усяго нашага жыцця!
  Рымскiя лучнiкi трапна стралялi з-за зубьев размешчаных на сцяне, зрэшты, галаѓ было так шмат, i яны беглi настолькi густым натоѓпам, што ѓ iх было непараѓнальна цяжэй прамазаць, чым патрапiць. Тыя варвары што падалi, працятыя стрэламi, бязлiтасна затоптвалiся сваiм супляменнiкамi. Капыты коней i грубыя боты на драѓлянай падэшве, брыдка чмякалi, сумессю бруду i крывi. Цэзар не ѓтрымаѓся i сам выпусцiѓ стралу, цэля ѓ гарцаваѓ на белым скакуне малойчыка. У галаѓ важакам кланаѓ прынята ездзiць на канi менавiта беласнежнай масцi, што сiмвалiзуе чысцiню i заступнiцтва светлых духаѓ.
  Цэзар страляѓ выдатна, яго навучалi стральбе з лука, яшчэ калi ён быѓ маленькiм хлопчыкам. Строгi настаѓнiк за кожны промах, прапiсваѓ пяць удараѓ лазой па дзiцячай спiне. Зрэшты, маленькага Юлiя не толькi лупцавалi, але яшчэ вучылi канцэнтравацца, правiла дыхаць, душачы стомленасць. Вось зараз Цэзар, iмкнецца наладзiць дыханне, кантралюючы частату пульса.
  А варвары ѓжо атакуюць сцены. Галы не такiя ѓжо дрымучыя варвары, з мноства доѓгiх дрэѓ, iмi выраблены сотнi розных, часам настолькi шырокiх усходаѓ, што па iх нават можа праехаць каляснiца.
  Галы равуць, нiбы мядзведзi, якiя не елi цэлую зiму. Пры гэтым б'юць мячамi аб меч, i прысвiстваюць. Рымскiя лучнiкi паляць амаль ва ѓпор, байцы з дапамогай рагатак сутыкаюць усходы ѓ нiз. Але iх шмат i галы паѓзуць уверх нiбы гусенiцы, не зважаючы на страты. Нават на адлегласцi адчуваецца, што ад варвараѓ паражае спiртным, падобна прадстаѓнiкi кёльнскага народа прынялi на грудзi ладную колькасць старажытнай самагонкi.
  На версе iх сустракаюць моцнымi ѓдарамi двусечных рымскiх сякер i кароткiх мячоѓ. Вось першыя страты сярод рымлян, упадзе прабiты рагацiнай цэнтурыён, разгневаныя галы iрвуць яго цела, на часткi, вось завалiлася яшчэ адразу двое рымскiх воiнаѓ.
  Цэзар коратка кiнуѓ:
  - Лiць на варвараѓ смалу!
  Кiпячыя катлы ѓстаноѓлены на спецыяльных прыстасаваннях. Iх паднiмае прымiтыѓны кран, яны пераварочваюцца i льюць галлам на галовы. Кiпячая лава абпальвае варвараѓ, яны лiтаральна вар'яцеюць ад болю. Да верху паднiмаецца задушлiвы пах смаленага мяса. Аслеплыя i абпаленыя галы падалiся назад, але дзiды i сякеры буйнога войска, якое наступала ззаду, не даюць iм адступiць. Крывi i без таго льецца шмат, але калi змяшаная, са смалой, гэта так жудасна...
  Марк Антонiй крычыць:
  - Падпальвай!
  Унiз ляцяць паходнi, смала ѓспыхвае. Галы гараць i рвуцца назад. Iх топчуць заднiя шэрагi, прагiнаюцца ѓсходы. I зноѓ, i зноѓ падаюць варвары. Але атака, нягледзячы на жахлiвыя страты i не думае спыняцца.
  Велiчэзныя горны галаѓ, у iх дзьмуць не вусны, а цяжкiя воiны топчуць нагамi спецыяльныя мяхi з буйвалiнай скуры. Ад чаго гул незвычайны, цягучы, ён дзейнiчае па-асаблiваму на псiхiку галаѓ, нiбы гукi клiчучых да здзяйсненняѓ цёмных багоѓ.
  Цэзар па-ранейшаму спакойны, з усмешкай кажучы:
  - Барбары, для iх гукi важней душы!
  Антонiй на гэта адказаѓ:
  Жрэц Клаѓдзiй прынёс шчодрую ахвяру Юпiтэру i Марсу, i багi сказалi, ухваляем вашыя нашы распачынаннi i падорым перамогу!
  Цэзар адказаѓ у вершаваным стылi:
  Алiмпiйскiя багi моцныя,
  Але яны не дапамагаюць слабым!
  Калi Юпiтэру будзем верныя,
  Сусветную пабудуем дзяржаву!
  Для перамогi патрэбна, нам салдатам,
  Са сталi рука i розуму кемлiвасцю шмат!
  Ад удару рассыплецца злая арда,
  А потым нас яшчэ чакае вялiкая дарога!
  Антонiй ухвалiѓ:
  - Ды праславiцца ззянне Юпiтэра!
  Нягледзячы на тысячы забiтых, лавiна галаѓ зноѓ прыйшла ѓ рух, яна нагадвала параненага вепрука, якi яшчэ не паспеѓ сплыць крывёй i па-ранейшаму люты i небяспечны кiдаецца на паляѓнiчага. Акрамя таго галы сталi кiдаць у сцены дроцiкi, i камянi. Iх варварскiя плямёны яшчэ не навучылiся ѓ дасканаласцi валодаць лукам, стрэлы занадта цяжкiя, каб весцi эфектыѓныя абстрэл з асноѓнай масы воiнаѓ, але на выпадак вылазкi яны яшчэ могуць згуляць сваю партыю.
  Барбары-галы iдуць па трупах, не звяртаючы ѓвагi на палаючыя пад нагамi вогнiшчы. Пры гэтым уверх ляцяць дзiды, а адзiн з варвараѓ так спрытна кiнуѓ сякеру, што яна знесла галаву легiянеру.
  Хоць страты рымлян па-ранейшаму параѓнальна невялiкiя, але галы захоѓваюць пераважную лiкавую перавагу, а з лесу выбягаюць новыя завывающие натоѓпы.
  Марк Антонiй яшчэ вельмi малады, хоць плечы ѓ яго шырокiя, яны здольны пранесцi на сабе цэлы тузiн рослых легiянераѓ, цi нават прабегчыся з iмi. Будучы яшчэ бязвусым юнаком, ён здолеѓ вынесцi падчас пажару з публiчнага дома, адразу шэсць напаѓаголеных гетэр, потым яшчэ i ѓлагодзiць iх. Марк славiѓся не толькi, як вялiкi воiн, якi не баiцца ѓступаць у бой з чэмпiёнамi-гладыятарамi, але i як майстэрскi палюбоѓнiк. У войску Цэзара ён першы з першых, мячоѓ, гатовы iсцi, куды загадае вялiкi.
  Галы зноѓ лезуць на сцены, а смала ѓ рымлян скончылася, i даводзiцца сустракаць супернiка ѓдарамi мячоѓ, а таксама сякер i дзiд. Вось ужо ѓ адным галы пад кiраѓнiцтвам Жана Бясстрашнага ѓжо асядлалi адну з веж. Сам Жан не гледзячы на вялiзны рост, вельмi хуткi, i спрытны. Плечы шырокiя, а стан вузкая. Ён ваюе аголеным па пояс, i пры гэтым арудуе двума мячамi. А мускулатура ѓ яго, што пазайздросцiць Геракл.
  Марк Антонiй таксама нецярплiва перакiдвае з рук у рукi мячы:
  - Дазволь мне ѓдарыць вялiкi!
  Цэзар, не спяшаючыся, спакойна заклаѓ стралу ѓ лук, ён хiтра прыжмурыѓ вока, адказаѓ:
  Загад камандзiра падчас вайны,
  Калi вакол стрэлы звiняць!
  Выкананы кахання i велiзарнай цаны,
  Святы, для рымскiх салдат!
  Не гледзячы на тое, што Жанн iмклiва рухаецца, Цэзар прадугледжвае яго руху, дакладныя стрэл i страла рассякаючы паветра, утыкаецца ѓ мускулiстыя грудзi, прама пад сэрца. Бясстрашны падае, з поѓнага буйных конскiх зубоѓ рота хвошча кроѓ. Варвар захлынаецца, хутка памiраючы.
  Цэзар шапнуѓ:
  - Шкада ѓ нашым войску, я бы даверыѓ яму кагорту!
  Марк выдыхнуѓ:
  - Ты як заѓсёды мудры вялiкi Цэзар!
  Цэзар вышэй ускiнуѓ галаву:
  - Кiраѓнiк, што кахае салодкую помсту, мае iнтэлект мухi! Магчыма, ведай Жан хiтрыя прыёмы нашага войска, ён бы здолеѓ бы авалодаць крэпасцю. А пакуль сачы за ходам бою.
  Рымскi палкаводзец, зноѓ на гэты раз куды хутчэй зарадзiѓ лук i стрэлiѓ, затым паѓтарыѓ стрэл, выбiраючы правадыроѓ галаѓ.
  На шчасце для рымлян, большая частка лесвiц ля галаѓ згарэла, i яны не маглi адразу шпурнуць на рымлян усе свае сiлы, а сабралася iх тут больш за дзвесце пяцьдзесят тысяч. Нiколi яшчэ Рыму не супрацьстаяла столькi жаѓнераѓ у адным месцы. У Цэзара ѓсяго два легiёны ѓ крэпасцi, дванаццаць тысяч легiянераѓ. Суадносiны сiл, больш за дваццаць галаѓ, на аднаго рымлянiна.
  Цэзар таксама хвалюецца, але яго твар захоѓвае непранiкальнасць маскi. Памятаецца яшчэ ѓ юныя гады, ён патрапiѓ у палон да пiратаѓ. Яны запыталi за яшчэ безбародага юнака вельмi вялiкi выкуп дваццаць залатых талентаѓ. А талент гэта кавалак золата, крыху меншы за памер, чым курынае яйка. Хоць Цэзар i пляменнiк Марыя (легенды адзiнага патрыцыя якi здолеѓ сем разоѓ быць абраным консулам Старажытнага Рыма), але здаецца для юнака, якi ледзь уступiѓ ва ѓзрост частковай дзеяздольнасцi i атрымаѓ права на шлюб. (Для хлопчыкаѓ з 14 гадоѓ), гэта вялiзная сума, i нi хто не захоча яе плацiць. А значыць, смерць або рабства.
  Цэзар у адказ засмяяѓся пiратам у твар. Ён сказаѓ, што яго занадта нiзка шануюць, а ён пра сябе думае куды лепш i сам прызначае за сябе выкуп - 50 талентаѓ. Зарослыя, смярдзючыя пiраты ѓзрадавана, загаманiлi. Адзiн з iх нават на радасцях распароѓ сабе жывот аб сякеры марскога брата. А Цэзар працягнуѓ:
  - Але пасля таго як атрымаю, свабоду, то буду пераследваць вас, да часу, пакуль вы не будзеце злоѓлены, i не забалбоцiцеся на рэях! У верхавода распнуты на крыжы.
  Пiраты ашалелi ад падобнага нахабства, а атаман марскiх разбойнiкаѓ з яхiднай ухмылкай спытаѓ:
  - А цi не баiшся ты дзёрзкi хлопчык, што мы цябе самога распнем? Ты ж звязаны i ѓ нашых руках!
  На гэта юны Цэзар адказаѓ:
  - Жыццё не столькi вялiкая каштоѓнасць, каб дзеля яе выпусцiць гонар i здрадзiць годнасцi! Гонар i годнасць гэта два крылы, без якiх птушка жыцця можа толькi ѓтрымлiвацца ѓ няволi!
  Нават агрубелы верхавод марскiх братоѓ здзiвiѓся:
  - Ты мужны вораг, i мы захаваем табе жыццё. Акрамя таго нам яшчэ нiколi не даводзiлася бачыць адразу 50 талентаѓ.
  Цэзар пагардлiва фыркнуѓ:
  - Калi вы мяне развяжаце, то я так ужо i быць замяню табе распяцце, на менш пакутлiвы спосаб растання з жыццём: пятля!
  Атаман некалькi натужна засмяяѓся, але ѓсё ж загадаѓ развязаць. Цэзару не спадабалася, што рот у верхавода шчарбаты, а зубы дрэнна дагледжаны. Юнак вымавiѓ з вялiкай пагардай.
  - У каго мова сыходзiць у разгул, той заѓсёды застаецца з носам! Ну, брудны рот прыстанiшча распушчанай мовы!
  Верхавод разгубiѓся, але Цэзар замоѓк i пiраты, падобна, хутка забылiся аб пагрозе.
  Сябры хлопчыка, хутка сабралi патрабаваны выкуп, адправiлi 50 талентаѓ. Цэзар стрымаѓ слова ѓ адным, i зусiм не збiраѓся надоѓга адкладаць другое. Хоць задача перад iм стаяла складаная, не так лёгка, знайсцi i злавiць пiрацкую галеру, асаблiва сярод мноства выспаѓ, залiваѓ i бухт Мiжземнага мора. Ды i пiратаѓ вельмi шмат, i караблi Рыма пакуль яшчэ супраць iх нямоглыя. Але Цэзар яшчэ ѓ падлеткавым узросце, адрознiваѓся вялiкай знаходлiвасцю.
  Пакуль ён знаходзiѓся на пiрацкiм караблi, яму ѓдалося пасябраваць з хлопчыкам-юнгай. Яму Цэзар паабяцаѓ пасаду ѓ рымскай армii, i магчымай заваяваць свой пекулiй з рабамi. Хлопчыку ж ён пакiнуѓ лiст, аб тым, што з Сiцылii накiроѓваецца галера напоѓненая срэбрам. А паколькi ѓ Рыме пачалася смута, то ахова галеры чыста сiмвалiчная. Сам лiст хлопчык-юнга павiнен быѓ, як бы выпадкова вылавiць у моры, для гэтага яго нават злёгку прыпсавалi марской вадой. План не быѓ складзены, прагныя i недалёкiя пiраты не маглi не трапiцца ѓ пастку.
  Падчас абардажу нечакана насцiл палубы падняѓся, i рымскiя ваяры абрынулiся на пiратаѓ. А з тылу, балазе ноч, яшчэ падышлi дзве лодкi з ваярамi. Ашаломленыя пiраты, амаль не супрацiѓлялiся. Яны толькi прасiлi не вешаць iх, а ѓсяго толькi прадаць у рабства. А верхавод, каб выкупiць сабе жыццё, расказаѓ, дзе яны хаваюць свае скарбы, у тым лiку яшчэ не паспеѓшыя сысцi ѓ прорву, загула пяцьдзесят талентаѓ.
  Але Цэзар на гэта адказаѓ:
  - Выкупiць сабе жыццё можна, падкупiць гонар нельга! Вешай!
  Так пра Цэзара i пайшла гаворка, хоць яму тады ледзь споѓнiлася пятнаццаць, а праз год ён ажанiѓся, а далiкатнай Аквалерыi. Але гэта ѓжо iншая гiсторыя!
  Цэзар загадаѓ уступiць у бой Антонiю, з моцным рэзервам. Рымляне прымянiлi пабудову тыпу фалангi. На вузкай сцяне гэта было вельмi эфектыѓна. Хваля дубцоѓ захлынулася. Некаторыя з iх былi праткнуты, адразу двума-трыма дзiдамi.
  Юлiй Цэзар заѓважыѓ:
  - Фаланга македонцаѓ можа быць вельмi эфектыѓным прыёмам. Не дарма яны пакарылi ѓсю Азiю, дакладней амаль усю! Калi мы скончым з Галiем, то я пайду ѓ Персiдскiя землi, а там i ѓ Iндыю. Клеапатра збярэ мне новыя легiёны, у тым лiку арабскую коннiцу.
  Пры Цэзары застаѓся толькi юны збраяносец Олiвер Твiст. Хадзiлi чуткi, быццам гэта хлопчык ягоны сын. I гэта было праѓдай, з той толькi агаворкай, што мацi Олiвера была простая рабыня з германскiх земляѓ. Прыгожая, але дзёрзкая бялявая дзяѓчынка, са славянскiх земляѓ, не захацела стаць наложнiцай i гетэрай, i па гэта была адпраѓлена ѓкалываць на плантацыi канопляѓ i лёну. Але i там дзёрзiла, з-за чаго трапiла ѓ каменяломнi. Яна, аднак, здолела там выжыць i адужэць. Яе нават узялi ѓ гладыятары, дзе на арэне Цэзар паланiѓся ёю. Пасля чаго яны адасобiлiся, Эрастэла як звалi рослую славянку рабыню, таксама пакахала яго.
  Яны спазналi радасць у абдымках адзiн аднаго. Затым гладыятарка зацяжарыла. I ѓ iх нарадзiѓся хлопчык, Брут. Неѓзабаве Эрастэла давяла колькасць сваiх перамог на рынгу, да ста i ѓ адпаведнасцi са звычаем атрымала свабоду. Але Цэзар не мог жанiцца на ёй, хоць i заѓдавеѓ. У яго з'явiлася iншая пасiя, дачка самага ѓплывова рымскага воiна, першага палкаводца Пампея. На ёй ён i ажанiѓся, а Эрастэла адправiлася ваяваць ва ѓсходнiя землi. Цэзар яшчэ некаторы час быѓ побач з ёй, душачы спробу егiпцян аддзялiцца ад Рыма. Там ён i пазнаёмiѓся з Клеапатрай, якую паставiѓ на найстаражытны пасад.
  Неѓзабаве гэтае каханне выцеснiла ранейшую, а Цэзар бо не пастаянны. У Клеапатры нарадзiѓся сын, а вось дачка Пампея неѓзабаве памерла падчас родаѓ, пасля чаго Цэзар зненавiдзеѓ i Клеапатру, развязаѓшы вайну на паѓночны захад ад Iталii, далей ад сваiх, ранейшых палюбоѓнiц. Праѓда, Олiвера, не прызнаючы за сына, усё ж пакiнуѓ пры сабе. Хлопчык быѓ не па гадах буйны i развiты, якi ѓспадкаваѓ ад мацi-славянкi светлыя валасы, высокi рост i выдатную фiзiчную сiлу. Ён быѓ крыху падобны на бацьку, але пры гэтым быѓ куды прыгажэй, мацней i больш, чым Юлiй Цэзар у яго ѓзросце. Хоць хлопчыку ѓсяго не поѓныя дзевяць гадоѓ, ён ужо здаецца падлеткам i лёгка круцiць двума прызначаным для дарослых элiтных легiянераѓ. Гэтыя мячы прыкладна ѓ паѓтара разы даѓжэйшыя за стандартныя.
  Олiвер Твiст нясмела просiць:
  - Дазволь мне вялiкi (Цэзар нiколi не называѓ яго сынам, i натуральна забаранiѓ хлапчуку, так сябе называць), кiнецца ѓ сутычку, я хачу напаiць свой клiнок крывёй!
  Юлiй з усмешкай адказвае:
  - Я ѓ гэтым выпадку застануся адзiн, а хто тады будзе ахоѓваць свайго Цэзара?
  Хлопчык шчыра ѓсмiхнуѓся:
  - Лепшая абарона гэта напад, таму што вастрыё заѓсёды мацней скуры!
  Цэзар паляпаѓ хлопчыка па моцным плечыку:
  - А ты малайчына! Ну добра, iдзi, пасячыся мячом! Няхай гэта стане табе загартоѓкай.
  Сталь гартуюць у вадзе, хлопцаѓ са сталi ѓ крывi!
  Хлапчук Олiвер узрадаваѓся i, блiснуѓшы босымi пяткамi (не гледзячы на прахалоднае восенню надвор'е, Цэзар, гартуючы свайго сына, пакiнуѓ яму з адзення адны шорцiках). Цяглiцы хлопчыка: сына рымскай легенды i гладыятара-рабынi калыхалiся як рабiзна на вадзе.
  Вось ён секануѓ мячом валасатага варвара па галаве. Той упаѓ, перакулiѓшыся дагары нагамi.
  Цэзар адзначыѓ:
  - Калi старасць не заѓсёды ведае, затое юнацтва заѓсёды можа! Эх, шчыра кажучы, я крыху зайздрошчу гэтаму хлопчыку.
  Цэзару ѓжо за сорак, i асаблiва халоднай, гальскай восенню так пакутлiва ныюць старыя шнары, а прыступы падступнай эпiлепсii, становяцца пакутлiвей i часцей. У яго нават была асцярога, цi не ѓспадкуе дрыготкую хваробу яго сын Олiвер, i сын Клеапатры Аляксандр. Аб апошнiм у яго даѓно не было вестак, а Твiст ад прыроды вельмi здаровы, нi разу не чхнуѓ, хоць галышом бегае па снезе i ѓзiмку купаецца ѓ палонцы. Падобна, у iм перамагла кроѓ мацi-славянкi, з пастаяннымi мiжусобнымi войнамi i суровымi зiмамi расоѓ!
  А калi ты размяняѓ пяты дзесятак, пара ѓжо задумацца аб мэце ѓ жыццi. Яна ѓ Цэзара была простая, яшчэ, будучы хлопчыкам, ён прыйшоѓ да высновы, што рэспублiканская форма праѓлення, з бясконцымi дэбатамi, плебiсцытамi ва ѓгоду, натоѓпы, рознымi паддывановым iнтрыгамi, подкупам выбаршчыкаѓ недастаткова эфектыѓная i ѓжо не можа служыць далёкай мэты: узвышэння рымскай iмперыi. !
  Рэспублiка - чаму ѓ Рым ледзь не ѓ адзiнай краiне на зямлi рэспублiка, а вакол у суседзяѓ суцэльныя манархii. Трэба i ѓ Рыме, зацвердзiць принципат, з уладай iмператара, якая перадаецца не выбарным шляхам, а па спадчыне, або ѓ выключных выпадках спецыяльнай канстытуцыяй iмператара. Апошняе можа быць неабходным у тым выпадку, калi спадкаемца мякка кажучы, не генiй. Вядома, на пасад можа ѓступiць слабы цар, але, ва ѓсякiм разе, ён будзе мець уладу i магчымасць прымаць самастойныя рашэннi.
  Ды i доѓгатэрмiновую праграму, стане куды прасцей ажыццяѓляць, у адрозненне ад консулаѓ, што абiраюцца ѓсяго на адзiн гады, i ѓдваiх! А калi яшчэ мiж iмi сварка.
  Не, Рыму патрэбна манархiя, а з некалькiх сыноѓ Цэзар заѓсёды здолее абраць годнага. Праѓда i яму даводзiцца iсцi на кампрамiсы, у гэтым доѓгiм шляху. У прыватнасцi зрабiѓшы саюзнiкам, ды яшчэ старэйшым партнёрам Пампея. Вось яго Цэзар не вельмi паважаѓ. Будучы правай рукой дыктатара Сулы, Пампей, пасля смерцi гэтага хворага ганарэяй старога, мог бы стаць паѓнаѓладным уладаром Рыма. У Пампея была ѓ руках войска, у тым лiку элiтны легiён якiя ахоѓваюць Сенат. Але ён застаѓся верны рэспублiцы, вярнуѓшы ранейшыя парадкi. Ён Цэзар на месцы Пампея не выпусцiѓ бы
  Свае шанцы. Наогул Пампей, падобна, i будзе галоѓным ворагам Цэзара, якi марыць аб пасадзе. Быѓ яшчэ i Красс, але ён загiнуѓ у парфянскай вайне. Дарэчы, падобна Цэзар ён прайшоѓ усю Парфiю, i трапiѓ у пастку, апынуѓшыся замкнёным з знясiленым войскам у крэпасцi. Iншая справа, што Цэзар, наѓмысна дазволiѓ сабрацца супраць сябе ордам варвараѓ. Галы фаталiсты, i страцiѓшы апошнюю надзею, што iх выратуе адзiнства, канчаткова i на стагоддзi падпарадкуюцца Рыму.
  Дарэчы, Олiвер малайчына, такое яшчэ, па сутнасцi, дзiця, а валодае зброяй ныркi, як сам Геркулес. З яго можа вырасцi ваяр мацнейшы за Марка Антонiя. Мабыць, ён будзе дастойным царом i пераемнiкам Цэзара. Але .... Спадзяюся, яшчэ вельмi няхутка, бо наперадзе ѓ вялiкага чалавека шмат спраѓ.
  Паступова напор галаѓ слабеѓ, тысячы забiтых i знявечаных, цэлыя курганы трупаѓ пад сценамi. Рымляне таксама знемагалi, ён нечалавечага напружання. Тады Цэзар, якi разрадзiѓ ужо цэлы калчан, дастаѓ, другi меч заѓважыѓшы:
  - Палкаводзец, якi ѓступае ѓ бой, падобны да саломiнкi ламае хрыбет вярблюду. Вярблюд, якому саломiнка зламала хрыбет, падобны да ваеначальнiка, якi пазбягаѓ сутычкi!
  Многiя рымскiя воiны атрымалi раненнi, валялiся трупы, прычым сярод загiнулых, быѓ i квестар Стэфа, вядомы тым, што збiѓ з каня самога Граннiка. А дзе, дарэчы, сам Граннiк, яго б Цэзар зняѓ загартаванай стралой. Ды ѓ плане валодання мячом Ён Цэзар нядрэнны, але далёка не наймацнейшы ѓ рымскай армii, але стральбе з лука адзiн з лепшых. Прычым ён нацягвае цецiву з дапамогай спецыяльнага кручка, надзетага на даспехi i выпростваючы правую руку. Такiм чынам, можна нацягваць куды больш тугую цецiву, чым звычайным спосабам i дзiвiць на большую адлегласць!
  - Але i меч патрэбен! - Цэзар ссек блiжэйшага гала.
  Радасныя крыкi:
  - Ава! Цэзар з намi!
  - Слава Цэзару! Усiх пераможам!
  Рымляне прыкметна падбадзёрылiся. Прысутнасць Цэзара - гэтага талiсмана перамогi натхнiла байцоѓ. Магутны ѓдар i галы, завагаѓшыся, сталi адыходзiць. Бушаваѓшы шторм стаѓ сцiхаць, хвалi адхлынулi. Зрэшты, галы адыходзiлi дастаткова арганiзавана, не звярнуѓшыся ва ѓцёкi. Мабыць iх воiнскi запал, яшчэ да канца не згас. Юлiй Цэзар, падазраючы пастку, i разумеючы, што ѓ адкапаным полi, рымляне будуць задушаныя праѓзыходным лiкам, скамандаваѓ:
  - Усiм стаяць! Адпачываць!
  Змучаныя, успацелыя ваяры Рыма прынялiся падбiраць параненых. Нешматлiкiя лекары i жрацы змазвалi раны зёлкамi i перабiнтоѓвалi канечнасцi. Iншыя салдаты сталi разводзiць вогнiшчы, рыхтуючы ежу.
  Сыночак Олiвер Твiст быѓ вельмi задаволены, хоць яго мускулiстыя, падобныя на два складзеныя шчыткi грудзi i разрэзала доѓгая драпiна ад гальскай сякеры. Хлопчык усклiкаѓ:
  - Вось як мы iм моцна далi! А наш Цэзар лепшы за ѓсiх! Слава вялiкаму Цэзару!
  Салдаты таксама, хоць больш стрымана радавалiся:
  - Слава вялiкаму Цэзару!
  Олiвер Твiст, размахваючы мячамi, заявiѓ:
  - Калi галы сунуцца яшчэ раз, я iх рассяку ѓ горкiя яблыкi! Таму што сын Вялiкага Рыма!
  Цэзар паклiкаѓ хлапчука, ласкава кажучы:
  - Ты паказаѓ сябе слаѓным воiнам! Цяпер я раблю цябе сваiм ганаровым збраяносцам i ѓ знак удзячнасцi, дарую табе гэта...
  Знакамiты палкаводзец зняѓ у пальца пярсцёнак са смарагдам, памерам з галубiнае твар.
  Хлопчык Олiвер сумеѓся:
  - Ды я няварты, насiць падобную каштоѓнасць!
  Цэзар усмiхнуѓся:
  - А ты i не насi! Схавай яго куды-небудзь, цi не, няхай гэты пярсцёнак лiчыцца тваiм, але пакуль пабудзе ѓ мяне. А ты хлопчык бярыся, i атрымаеш, калi дасягнеш чатырнаццацi гадоѓ свой пекулiй. А пакуль, займiся фехтаваннем з Маркам Антонiем.
  Велiзарны памагаты Цэзара, хоць i быѓ значна буйней услаѓленага палкаводца, падыходзячы да свайго начальнiка, мiмаволi горбiѓся, iмкнучыся прыгнуцца. Сам Цэзар быѓ толькi крыху вышэйшы за сярэднi рост, каржакаваты, з арлiным носам. Марк панура спытаѓ:
  - Чаму мы не сталi пераследваць галаѓ?
  Цэзар яшчэ раз паѓтарыѓ афарызм:
  -Палкаводзец, якi ѓступае ѓ бой, падобны да саломiнкi ламае хрыбет вярблюду. Вярблюд, якому саломiнка зламала хрыбет, падобны да ваеначальнiка, якi пазбягаѓ сутычкi! Гэта ж дакладна, але час для перамогi пакуль не прыйшоѓ. Граннiк наш галоѓны вораг, некаранаваны кароль мяцежнай Галii пакуль яшчэ выклаѓ усе казыры. Ды i сам ён не здаѓся! Будзем чакаць супернiка, яшчэ раз акрамя таго ѓ мяне ёсць яшчэ сякiя-такiя iдэi!
  Марк Антонiй ажывiѓся:
  - I цiкава, якiя гэта iдэi? - I тут жа сумеѓся. - Я ѓвесь ва ѓвазе вялiкi.
  Цэзар паблажлiва пачаѓ тлумачыць:
  - У крэпасцi шмат сухой саломы, прыгатаванай для коней. Але мы не будзем занадта доѓга сядзець у засадзе, а проста вымачыѓшы салому ѓ алей, смалу i тлушч рассыплем на падыходах.
  Антонiй буркнуѓ:
  - А навошта?
  Цэзар усмiхнуѓся:
  - А пасля падпалiм! У самы крытычны момант штурму. Другi раз галы кiнуць у бой усе рэзервы, акрамя таго адбудзецца яшчэ сёе-тое!
  Памочнiк пастараѓся здагадацца сам:
  - Падыдуць новыя, моцныя падмацаваннi?
  Цэзар, хiтра прыжмурыѓшы вока, кiѓнуѓ:
  - Вось менавiта! Новыя моцныя падмацаваннi! Але трэба, каб яны ѓдарылi ѓ той самы момант, калi ѓсе сiлы Галii будуць кiнуты на штурм:
  Антонiй развёѓ рукамi:
  - Мы не можам паслаць вестачку аб вялiкай. Нас абклалi з усiх бакоѓ!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 6.
  Хлопчык прачнуѓся... Пачаѓ адчуваць сябе бадзёрым... Вось ужо ѓ Олiвера Твiста апёкi з голых падэшваѓ сходзяць. I сляды бiзуноѓ рубуюцца ... Але ёсць надзея што сёння яго яшчэ дапытваць з прыхiльнасцю не будуць.
  Усё ж наступнае катаванне апошняе i абмежавана па часе.
  Хлапчуку прынеслi ежы. Ён паеѓ аѓсянкi з кубкам малака. I расслабiѓся. Адчуѓ у сабе нуду.
  Олiвер зрабiѓ зарадку, як яго вучыѓ Шэльма. Такую спецыяльную для камеры. Трохi перашкаджаѓ аброжак i ланцужок на ланцугi. Але ѓсё роѓна размiнка. I расцягнутыя жылкi ѓжо не так ныюць.
  У прыватнасцi яшчэ i вугал для прэса робiць хлапчук. Пасля зарадкi, Олiвер стаѓ церцi адно звяно ланцуга аб iншае. Каб можа быць заняць сябе, цi сапраѓды ѓсё яшчэ спадзяваѓся ѓцячы.
  Трохi мерзлi босыя ногi i дзяцюк iх закапаѓ у салому. Цер сабе i думаѓ.
  Пра тое, што вязнi пакутуюць у турме. I куды лепш было б у камеры з iншымi хлапчукамi. У кампанii куды весялей. Вось у работным доме i дзiцячай турме, сукамернiкi забаѓлялi...
  Олiвер цёр, цёр ланцуг i не заѓважыѓ, як зноѓ заснуѓ.
  Яму снiлася што ён стаѓ магутным i моцным, дарослым мужчынам i правай рукой вялiкага палкаводца.
  Цэзар паблажлiва паляпаѓ волата па плячы:
  - Дзе не прайсцi льву праслiзне мыш. Хоць вядома, роля сувязi з iдучым мне на падмогу Катонам, гуляюць не мышкi, а галубы.
  Олiвер Твiст з непадробным захапленнем усклiкнуѓ:
  - Гэта генiяльна вялiкi!
  Цэзар нечакана адкрыта адказаѓ:
  - Мяне гэта навучыла Эрастэла. У славян галубiныя пасылкi прымяняюцца даѓно. А ты што не ведаѓ пра гэта.
  Олiвер Твiст разгублена прамармытаѓ:
  - Мяне заѓсёды здзiѓляла як твае палкаводцы: так заѓсёды спрытна i своечасова паспяваюць, але я не думаѓ, што справа ѓ галубах. Я лiчыѓ, што ты сын неба знаходзiшся пад асаблiвым заступнiцтвам Юпiтэра!
  Цэзар заѓважыѓ:
  - Заступнiцтва багоѓ рэч не надзейная, яна не заменiць, нi мужнасцi, нi кемлiвасць.
  Павер адну вынаходку: лепш за тысячу малiтваѓ!
  Олiвер пакланiѓся:
  - А мудрае слова Цэзара каштуе тысячы ѓдараѓ грому!
  Палкаводзец вырашыѓ скромнiчаць:
  - Не перабольшвай мае здольнасцi! Калi б пад маiм пачаткам не было, такiх доблесных воiнаѓ, а рымскiя салдаты лепшыя байцы ѓ свеце, то наѓрад цi мне ѓдалася б нават дзясятая частка зробленага. Так што iдзi i выконвай тое, што загадана. Ды i, дарэчы, не забудзься змяшаць салому з якое апала лiсцем, што б не было так прыкметна!
  Олiвер Твiст пакланiѓся яшчэ нiжэй:
  - Слухаюся мой уладар!
  Цэзар пакруцiѓ галавой:
  - Пакуль яшчэ, на жаль няма! I не клiчце мяне так часта вялiкiм, я яшчэ не так ужо i шмат зрабiѓ, каб мяне, такiм чынам, славiлi на кожным кроку. Дарэчы калi скончыш з саломай, не кладзiся спаць, а пафехтуй крыху з Брутам. Яшчэ некалькi гадоѓ i гэты хлопчык зможа абкласцi нават такога грамiла як ты!
  Олiвер паспяшаѓся адказаць:
  - Не сумняваюся вялiкi Цэзар!
  Пасля чаго выдалiѓся, яго руху не гледзячы на вялiкую мышачную масу, не мелiся, што характэрна для многiх гiгантаѓ скаванымi, але ѓсё такiм iмклiвым як Брут сталы дарослым волатам Олiвер не быѓ.
  Цэзар кiѓнуѓ, папрасiѓ:
  - Зварыць мне мядовай настойкi! I зараз падаць вiна са свiнiнай!
  У адказ басаногая ѓ адной паношанай тунiцы рабыня прынесла паднос. Яна адна з нямногiх жанчын у лагеры, мiлавiдная светлавалосая. Сам Цэзар хоць i брунет больш любiѓ бландынак, хоць Клеапатра у гэтых адносiнах была выключэнне, вогненна-рудая сцерва! Ды цудоѓная дзяѓчына, прычым па чутках, яе бацька зусiм не фараон, а адзiн з рымскiх легiянераѓ, з лiку тых, што грамiлi войска Эпiфана пятага.
  Рабыня, паставiѓшы паднос сталi чысцiць боты Цэзару. Юлiй звярнуѓ увагу, што загарэлая скура рабынi пакрылася пупырышкамi, хупавыя пальчыкi босых ножак пасiнелi. Сапраѓды сонца ѓжо амаль сышло за лiнiю гарызонту i прыкметна пахаладала. Рабынi ѓ самiм Рыме так звычайна i ходзяць напаѓголыя, хоць на зiму iм часам i даюць сякую-такую рыззю. Але ѓ сонечнай Iталii, снег зiмой выпадае раз на дзесяць гадоѓ, а тут зiмы часам суровыя. Што ж няхай сёння гэтая прыгажуня сагрэе пасцелю, i быць можа ёй дазволяць апрануцца цяплей.
  Светлыя павойныя валасы рабынi, а таксама юны далiкатны твар нагадваюць Цэзар яго першую жонку i другое каханне (першай была адна з прыгожых дзяѓчынак рабынь, праѓда пасля таго, як ён зацяжарыла, запал будучага палкаводца знiкла. А родная дачка, цяпер замужам за адным, з колькасцi прыяцеляѓ Юлiя!) Аквалерыю. I дзеля гэта дзяѓчыны ён адважыѓся адмовiць самому дыктатару Суле!
  Што можна сказаць пра гэтага кiраѓнiка Рыма? Спачатку Цэзар захапляѓся Суллой. Яму iмпанавала, што гэта палкаводзец стаѓ наводзiць парадак i змагацца з карупцыяй, разбоем, стараѓся прымусiць багатых паважаць беднату i дзялiцца з ёю прыбыткамi. З'явiлiся нават бясплатныя бальнiцы, вырасла колькасць забаѓляльных уяѓленняѓ. Пагаворвалi, што Сула рыхтуе вялiкi паход усход. Але гэта юрлiвы кiраѓнiк падхапiѓ благую хваробу, прычым нават не ад жанчыны, а ад хлапчука мурынка. У вынiку дыктатар стаѓ гнiць жыѓцом, а на фоне фiзiчных пакут у яго развiлася падазронасць i манiя пераследу. Пачалiся масавыя рэпрэсii, праскрыпцыi катавання i забойства. Сула спачатку загадаѓ перабiць усiх неграѓ, але праз некаторы час, наадварот распарадзiѓся прывесцi з Афрыкi, вялiкую партыю рабоѓ, i сфармаваць чорную гвардыю. Памiж iм i Марыем пачалася вайна. Многiя тысячы рымлян з прычыны гэтага былi распяты на крыжах.
  Вось выклiкалi да Сулы i Юлiя Цэзара. Тады ён быѓ яшчэ малады, чорная бародка, толькi-толькi прабiвалася на падбародку. Нядаѓна адбудаваны палац Сулы зiхацеѓ раскошай, быѓ поѓны статуй, карцiн i такога яшчэ адносна новага ѓпрыгожвання, як фантаны.
  Некаторыя са скульптур малявалi агiдныя ѓ сваёй адкрытасцi оргii, i акты сукуплення. Юнаму Цэзару было брыдка на гэта глядзець, асаблiва калi спарвалiся мужчына з мужчынам. Хоць у Старажытным Рыме лiчылася цалкам нармальным выкарыстоѓваць мужчыну-раба, як жанчыну, але... Цэзару гэта здавалася няправiльным i гнюсным. Ну i тым больш нявартым, каб лепшыя скульптары Рыма захавалi падобнае ѓ статуях, ды яшчэ алiмпiйскiх багоѓ.
  Сам Сула выглядаѓ агiдна, увесь у нарывах, язвах, бародаѓках, з аблезлай галавой, ён рабiѓ агiднае ѓражанне. Сапраѓды бiсэксуальны дыктатар гнiѓ жыѓцом. Каб палегчыць яго пакуты, чатыры нявольнiкi: два прыгожыя хлопчыкi i дзве прыгожыя голыя дзяѓчаты ѓцiралi ѓ пачвару ружовае масла. Акрамя таго па парадзе жрацоѓ, Сула тры разы на дзень выпiваѓ па вялiкай чашы пякельнай сумесi: крывi толькi што зарэзаных немаѓлятаѓ i груднога малака. Раз у тры днi, Сула прымаѓ ванную, з чыстай крывi дзяцей i нявiннiц. Зрэшты, хвароба гэта страцiлага чалавечае аблiчча монстра, працягвала прагрэсаваць, i ѓвесь рымскi народ малiѓ, каб апраметная хутчэй забрала сваё спараджэнне.
  Цэзар, пераадольваючы агiду, пакланiѓся, злёгку сагнуѓшы галаву:
  - Я рады вiтаць дыктатара Сулу.
  Монстар хрыпла раѓнуѓ:
  - I як ты кланяешся мне прайдзiсвет! Калi Юлька лянота сагнуць спiну, то я загадаю пасадзiць цябе на кол, каб ужо нiколi не змог выпрастаецца!
  Цэзар проста адказаѓ:
  - Каласы нiзка кланяюцца ветру, а, тым не менш, гэта толькi паветра, а значыць нiшто! Нiзкiя паклоны не ѓзвысяць кiраѓнiка, калi ѓ таго няма вялiкiх дзей!
  Сула, нечакана памякчэѓшы, спытаѓ:
  - А ѓ мяне ёсць вялiкiя дзеi?
  Цэзар без хiтрасцi адказаѓ:
  - Калi злое вялiкiм, дык так!
  Дыктатар пасля кароткi паѓзы, ён пагладзiѓ па шчацэ бялявага хлопчыка i рыкнуѓ:
  - Ты шчыры i мне гэта падабацца! Ты ж ведаеш, я кожны момант магу загадаць цябе кiнуць у клетку са львамi, цi распяць на крыжы. Тым не менш, у цябе ёсць шанец застацца ѓ жывых, i нават стаць маiм сябрам!
  Цэзар, выцiснуѓшы ѓсмешку, адказаѓ:
  - I якiм коштам, я магу купiць сяброѓствы самога Сулы?
  Дыктатар адказаѓ:
  - У цябе ёсць жонка Аквалерыя?!
  Юнак Юлiй адказаѓ:
  - Ды дыктатар!
  Сула асцярожна нiбы баяѓся абпалiцца, пагладзiѓ голыя грудзi дзяѓчыны-рабынi i не больш поѓна выразна прамармытаѓ:
  - Дык развядзiся з ёй!
  Цэзар, пераадольваючы нясмеласць, спытаѓ:
  - Я не зусiм зразумеѓ вас!
  Сула раптам рэзка раѓнуѓ, стукнуѓшы хлапчука па вуснах, то войкнуѓ адскочыѓшы:
  - Не прытварайся прыдуркам! Ты чуѓ! Я загадваю табе, кiнь сваю жонку Аквалерыю!
  Юнак Юлiй нахiлiѓ галаву. Ён адчуваѓ, што адмовiць Суле гэта ѓсё роѓна, што зайсцi галышом у клетку з галоднымi львамi, але здрадзiць Аквалерыю, дзеля гэтай гнiлой пачвары - не, нiколi!
  Цэзар, iмкнучыся надаць голасу цвёрдасць, адказаѓ:
  - Не магу я гэта зрабiць дыктатар!
  У голасе Сулы загучала здзiѓленне:
  - А гэта яшчэ чаму! З цябе патрабуюць здзейснiць подзвiг Геракла, цi проста сказаць ды самаму вялiкаму з людзей на Зямлi!
  Цэзар на гэта адказаѓ:
  - Часам вышэйшая праява дабра, простае слова няма злу, асаблiва ѓ тым выпадку, калi гэта спалучана з рызыкай для жыцця!
  Пакрыта язвамi фiзiяномiя Сулы выцягнулася:
  - Дык ты кажаш мне не?
  Перасiльваючы натуральны страх, Цэзар адказаѓ:
  - Ды дыктатар! Нажаль, не! I яшчэ раз не!
  Сула спакойным голасам адказаѓ
  -Але ты тым самым падпiсаѓ сабе смяротны прысуд! Бо немагчыма сказаць дыктару няма, i застацца ѓ жывых!
  Цэзар глыбока ѓздыхнуѓ:
  - Што ж так, я гатовы iсцi ѓ тартар! Хоць як шляхта, можа багi злiчаць мяне годным елiсейскiх палёѓ!
  Сула ссунуѓ аблезлыя бровы:
  - Дык проста ты не памрэш! Цябе будуць катаваць, i не толькi цябе, але i тваю каханую жоначку Аквалерыю. Я думаю, табе будзе вельмi прыемна глядзець, як кат прыпалiць дзяѓчыне распаленым жалезам далiкатныя пятачкi, затым шчыпцы стануць iрваць ёй голыя грудзi.
  Цэзар рушыѓ да Сулы, як раптам з фiранкi выскачыла шасцёрка рослых чарнаскурых воiнаѓ. Апроч iх з'явiѓся яшчэ адзiн чалавек. На выгляд яму было не больш за дваццаць пяць, а сам ён быѓ сапраѓдным волат. Цэзар адразу пазнаѓ ужо сталага легендарным Пампея, правую ваенную руку Сулы. Хадзiлi, праѓда чуткi, што Пампей, быѓшы ѓ дзяцiнстве вельмi прыгожым хлопчыкам пакахаѓся Сулле i накшталт нават спакусiѓ яго ад чаго i пайшло ѓ iх сяброѓства. Але Пампей вельмi хутка набыѓ аѓтарытэт, паказаѓшы сябе вельмi здольным ваеначальнiкам, i адважным, вельмi фiзiчна моцным салдатам. У прыватнасцi ён да гэтага моманту, здолеѓ здзейснiць вельмi гучны подзвiг, а менавiта забiць цара Парфii. Цэзар заѓсёды адчуваѓ рэѓнасць да Пампея, хоць з-за таго, што сам ледзь дацягваѓ гэтаму бамбiзе да пляча. Але гэта было не адзiнай прычынай.
  Пампей агалiѓ меч:
  - Слухаюся i падпарадкоѓваюся спадар!
  Сула адказаѓ:
  - Што скажаш, сынок з нагоды, гэта смактунка якi пасмеѓ вякнуць на жывога бога, гэта значыць мяне!
  Пампей нечакана адказаѓ:
  - Ён шчыры i гэта добра!
  Сула млява з лянцом у голасе прахрыпеѓ:
  - Ну, праверым, яго шчырасць! Скажы Юлiй, калi была магчымасць забiць мяне, ты б гэта зрабiѓ?
  Цэзар, задыхаючыся ад хваляванняѓ, спытаѓ:
  - Шчыра адказаць?
  Сула зароѓ:
  - Так!
  Цэзар выдыхнуѓ:
  - Забiѓ! Я б забiѓ прама зараз!
  Дыктатар асалапеѓ, даѓно яму не даводзiлася назiраць падобнае нахабства:
  - Вось так! Забiѓ! Не ведаю, што мне з iм рабiць Пампей i якое смяротнае пакаранне, для яго i яго дзяѓчынкi прыдумаць.
  Пампей цвёрдым голасам адказаѓ:
  - Хто сумленны i кажа, што думае, не небяспечны. Сапраѓдныя здраднiкi i ворагi хiтра лiслiвяць!
  Сула нахмурыѓся:
  - Як i ты, мне лiслiвiш! А? Я ж адчуваю, што ты хочаш заняць маё месца, i чакаеш не дачакаешся маёй смерцi! Што адводзiш погляд!
  Пампей паглядзеѓ прама ѓ вочы Суле:
  - Я не раз дэманстраваѓ вам сваю адданасць! Жадаеце я...
  Дыктатар перапынiѓ:
  - Не трэба шчанюк! Слухай мой загад, адвесцi, гэтага смаркач у вязнiцу, а гэтак жа i жонку. Змясцiць iх у адну камеру, а потым я сам прыдумаю iм смяротнае пакаранне! Гэта будзе нешта выдасканаленае i пакутлiвае.
  Пампей нiзка пакланiѓся:
  - Слухаюся i падпарадкоѓваюся найвялiкшы!
  Дыктатар дадаѓ:
  - Правядзi да каземата сам! Калi ѓцякуць, сам будзеш вiсець на крыжы.
  Пампей пакланiѓся яшчэ нiжэй:
  - Я нiколi не падводзiѓ вас найвялiкшы з найвялiкшых!
  Цэзара забралi. Юнак падумаѓ, вядома, дарма ён быѓ так адкрыты з Сула. Фiзiчнага болю Цэзар не баяѓся, але думка аб падарожжы ѓ змрочнае царства Плютона не радавала. Акрамя таго i яго каханую жонку будуць мучыць. Апошняе i зусiм блага, трываць свой, боль яшчэ можна, але аблегчыць чужы нельга.
  Сула пасля вяртання спытаѓ Пампея:
  - Можа, ты сам мне падкажаш, якi пакаранне смерцю, падвергнуць гэтага дзёрзкага шчанюка? Можа яго ѓтапiць у лайне? Як гэта прынiзiць ганарлiца!
  Пампей запярэчыѓ:
  - Ён адважны i моцны ваяр. Такiя людзi патрэбны Рыму! Калi ён не хоча, служыць табе не мiжволi, а адпусцi на волю птушку!
  Дыктатар кашлянуѓ:
  - Марый у параѓнаннi са сваiм пляменнiкам немаѓля! У гэтым хлопчыку ёсць i леѓ i лiсiца, толькi апошняя яшчэ не паспела падрасцi! А таму я загадваю, спалiць гэтага бунтара на вогнiшчы! Спалiць яго так, каб не засталося нiчога, акрамя попелу!
  Пампей згодна кiѓнуѓ галавой:
  - Калi такая ваша воля, то я выканаю вялiкi ѓладар!
  - I неадкладна! Прынясеш мне тую жменьку попелу, што застанецца ён iх!
  Пампей пстрыкнуѓ абцасамi бот i адправiѓся выконваць загад.
  Да пакутнага Цэзара прывялi яго жонку Аквалерыю. Твар у дзяѓчыны быѓ заплаканым, i на iм красавалася пара вялiкiх сiнякоѓ. Турэмшчыкi забралi ѓ шляхетнай патрыцыянкi ѓсе ѓпрыгожваннi, а таксама сарвалi верхняе адзенне i ѓпрыгожаныя каштоѓнасцямi сандалi. I зараз прадстаѓнiца шляхетнага прозвiшча засталася толькi ѓ адной белай тунiцы. У Рыме ранняя вясна, яшчэ толькi набiрала абароты, па начах холадна, асаблiва ѓ каменным каземаце. Босыя i безабаронныя ножкi дзяѓчынкi мерзнуць, Аквалерыя зябка перабiрае iх. Цэзар зняѓ з сябе тунiку i боты, запатрабаваѓ:
  - Надзень гэта!
  Аквалерыя ганарлiва запярэчыла:
  - Не! Я не хачу, каб мерз ты мой каханы!
  Цэзар хмурачыся, адказаѓ:
  - Але ж я, жа мужчына! А мужчына павiнен трываць пазбаѓленнi, дзеля дамы!
  Аквалерыя цяжка ѓздыхнула:
  - Мае служанкi рабынi за выключэннем самых наблiжаных да мяне, круглы год ходзяць у адной тунiцы i басанож. Цяпер я бачу, дакладней, адчуваю, як iм гэта было пакутлiва. I наогул хутка нас караюць смерцю, i можа, выпрабаваѓшы холад засценка, я не так моцна спалохаюць ледзянога цемры Гадеса!
  Юлiй пагладзiѓ сваёй жонцы ножку, пачаѓ церцi халодныя пальчыкi, пры гэтым iмкнучыся суцешыць:
  - Для нявiнных душ i герояѓ, iснуюць спецыяльныя Елiсейскiя палi. Яны прыгожыя, поѓныя казачных дрэѓ i маляѓнiчых кветак. Там пануе вечнае лета, i ѓся садавiна саспелая i салодкая, дожджык усё льецца мiма людзей, а што такое кусачыя казуркi i джаляць змяю даѓно забылiся насельнiкi там. Такiя пошасцi як старасць, згорблены табар або гнiлыя зубы не вядомыя насельнiкам гэтага шчаслiвага свету! Гэта рай!
  Аквалерыя гладзячы, чорную, кучаравую галаву Цэзара адказала:
  - Бананы там ёсць?
  Юнак Юлiй адказаѓ:
  - Вядома, ёсць i ананасы i бананы.
  Аквалерыя ѓздыхнула:
  - Як я б хацела паесцi свежых, саспелых бананаѓ. Нажаль, пакуль спрабавала толькi сушаныя, але яны мне вельмi спадабалiся!
  Цэзар упэѓнена, нiбы зусiм нядаѓна сам пабываѓ там, заявiѓ:
  - На елiсейскiх палях ёсць такiя вiды садавiны, якiм няма назвы. Акрамя таго шмат добрай смачнай ежы i забаѓ.
  Аквалерыя ажывiлася:
  - А сэкс у раi ёсць?
  Цэзар, усмiхаючыся, кiѓнуѓ:
  - Так вядома! Геркулес бо займаѓся каханнем, са сваёй першай жонкай якая жыве на елiсейскiх палях.
  Аквалерыя ѓзрадавана ѓсмiхнулася:
  - А ѓ нас будуць дзецi?
  Цэзар рашуча стукнуѓ кулаком па камянях:
  - Будуць i шмат! Гэта я табе абяцаю! Мы выгадуем слаѓных воiнаѓ!
  Юнак i дзяѓчына спачатку горача пацалавалiся, а затым прынялiся лашчыць сябра. Бо хто яго ведае, што чакае чалавека, там за бар'ерам, за гэта жахлiвай гранню. А наперадзе яшчэ жорсткiя катаваннi, прыдуманыя перакручаным розумам Сулы. I трэба iх вытрымаць, сабрацца з сiламi, выдужаць да канца.
  А бо яшчэ будзе мучыць i Аквалерыю, як абяцаѓ дыктатар: распаленае жалеза прыпалiць далiкатныя дзявочыя пяткi, затым шляхетнай патрыцыянцы вырвуць далiкатныя грудзi...
  Не, гэта ѓжо проста вышэй за ягоныя сiлы. Мiльганула думка, а што калi праявiць мужнасць i самому пазбавiць дзяѓчыну ад пакут. Напрыклад задушыць рамянём... Але забiць сваё сапраѓднае i ѓсёпаглынальнае каханне гэта вышэй за яго сiлы. Гэта ѓсё роѓна, што прыдушыць уласнае дзiця, тым больш, што змей спакуснiк шэпчам: як ведаць, а можа капрызны дыктатар перадумае i захавае жыццё, хаця б Аквалерыi?
  Цэзар цалуе сваю каханую жонку з яшчэ вялiкiм запалам, яе вусны саладзей мёда i ѓсклiкае:
  - Ты ведаеш мы сядзiм у засценку, а разам тым вальней нас не знайсцi ва ѓсiм белым свеце!
  Аквалерыя здзiѓлена спытала:
  - А чаму так?
  Цэзар упэѓнена адказаѓ:
  - Таму моцны духам - цар у вязнiцы, слабы духам - раб на троне! Важна захаваць мужнасць i не разраѓцца нават на прэнгу. Вынесцi катаваннi, моѓчкi з усмешкай на вуснах!
  Дзяѓчына цяжка ѓздыхнула, пагладзiла далонямi задубелыя ступнi. Яна нашчадак з роду цароѓ, раптам адчула сябе нiкчэмнай рабыняй. Жывое ѓяѓленне намалявала карцiну, як яна зусiм голая з вывернутымi суставамi вiсiць на дыбе, а пуга смярдзючага ката б'е яе па голай спiне. А iншы катаванне, распаленымi шчыпцамi ламае ёй пальчыкi .... Дзяѓчына, нават адчула паленне ѓ мезенчыку, якi стаѓ абломваць ката.
  Аквалерыя горка заплакала. Па яе ружовай шчочцы i далiкатнай як у немаѓля скуры, пацяклi жамчужныя кропелькi слёз. У адказ Цэзар стаѓ цалаваць умiлаваную ѓ шчочкi, злiзваючы салёненькiя слязiнкi, суцяшаючы:
  - Ты ж рымлянка, дачка таго горада, якому наканавана кiраваць над светам! Не плач, а каб табе было лягчэй, думай аб чым-небудзь прыемным.
  Валерыя са стогнам адказала:
  - А не магу нi аб чым iншым думаць, акрамя як аб страшных катаваннях, што мяне чакаюць! I беспрасветнай безданi тартара!
  Цэзар на гэта па-фiласофску адказаѓ:
  - Няма мацней мукi, чым уяѓленне слабога духам чалавека! Самае страшнае пекла, ва ѓяѓленнi баязлiѓца, перад выпрабаваннем!
  Дзяѓчына пакрыѓдзiлася, слёзы перасталi твары:
  - Я не баязлiвец! Не трэба мяне прынiжаць! I ѓвогуле калi ты мяне любiш, то чаму так кажаш?
  Цэзар з вымучанай усмешкай адказаѓ:
  - Каханне ѓ адрозненне ад хмары хоць i лье слёзы, але сонца праѓда не засланяе! Не смуткуй прыгажуня!
  Аквалерыя запярэчыла:
  - Калi каханне падобна хмары вылiвае слёзы, уверх сыходзяць уцёкi нуды i расчараваннi!
  Цэзар хацеѓ на гэта, нешта адказаць, але пачуѓся рыпанне дзвярэй i абодва ѓмiлаваных ѓскочылi. Жалезныя з шыпамi дзверы расчынiлiся, i праз яе ѓвайшоѓ Пампей у суправаджэннi двух легiянераѓ. Цэзар знайшоѓ сабе сiлы ѓсмiхнуцца:
  - Не кожны здольны пахвалiцца, што апошнi шлях яго выпраѓляе падобны эскорт!
  Пампей, трасянуѓшы мяшком за спiной, панура кiнуѓ:
  - Я прыйшоѓ не забiць, а выратаваць!
  Цэзар здзiвiѓся:
  - I ты павярнуѓ супраць Сулы?
  Пампей пакруцiѓ галавой, дастаючы з мяшка даспехi:
  - Нашы асабiстыя адносiны з дыктатарам нiкога не датычацца! Лепш пераапранiцеся пад рымскiх легiянераѓ. Са мной два мае верныя таварышы: Гай i Лексiн, яны дапамогуць вам выбрацца з горада. Ведай, Цэзар я ратую табе жыццё, але ты не павiнен вяртацца ѓ Рым, пакуль iм кiруе дыктатар!
  Юлiй, дапамагаючы жонцы пераапрануцца, з усё большым здзiѓленнем спытаѓ у магутнага Пампея:
  - Чаму ты мне дапамагаеш! Дапамагаеш, рызыкуючы жыццём!
  Пампей не без ваганняѓ адказаѓ:
  - Таму што праявiѓ непахiсную мужнасць, адмовiѓшы дыктатару! Не здрадзiѓ сваёй каханай жонцы! А я ѓ свой час, пагадзiѓся адрачыся ад сваёй каханай ва ѓгоду тырану! Так што ведай з гэтага часу я ты мяне як брат!
  Цэзар папраѓляючы на Аквалерыi, даспехi (яны натуральна апынулiся ёй вялiкiя), усё ж спытаѓ:
  - Цi магу я табе давяраць? Можа гэта толькi чарговы выкрут старой лiсiцы?
  Пампей рэзка кiнуѓ:
  - Адсутнасць даверу не можа разбурыць сапраѓднае сяброѓства, таму што ѓ гэтым выпадку сапраѓднага сяброѓства нiколi i не было!
  Цэзар працягнуѓ руку Пампею:
  - Я табе веру, але запомнi: Сябра можна здрадзiць толькi раз, бо паѓторна здаеш ворага!
  А мець ворагам Цэзара лёс незайздросны нават для дыктатара. Дарэчы, што будзе ѓ тым выпадку, калi Сула запатрабуе прад'явiць нашы трупы?
  Пампей, на гэта ѓсмiхаючыся, адказаѓ:
  - З яго дастаткова будзе i попелу! Крэмацыя ѓсiх раѓняе, незалежна ад зроблена яна жывому i мёртваму!
  Два прыроджаныя воiны зноѓ моцна пацiснулi адзiн аднаму рукi. Пасля чаго Цэзар са сваёй каханай жонкай, накiраваѓся ѓ суправаджэннi двух адданых байцоѓ з турмы.
  Калi яны ѓжо ехалi ѓ заставе, Аквалерыя нечакана спынiла канi i паказала на якi хiстаецца ад залiшняга вылiвання, тоѓстага, лысага чалавека з дэгенератыѓным тварам:
  - Гэта ён разам са сваiмi саѓдзельнiкамi, забраѓ у мяне адзенне, мацаѓ мне грудзi, i абяцаѓ падсмажыць пяткi.
  Цэзар панура кiѓнуѓ:
  - Я зразумеѓ!
  Адным пераадолеѓшы на вараным скакуне адлегласць, юны Юлiй, уклаѓшы ва ѓдар усю сiлу, секануѓ мячом па лысай, з нiзкiм як гарылы iлбом галаве.
  Цэзар адцягнуѓ увагу ад успамiнаѓ, яму захацелася жаночай ласкi. Ён паклiкаѓ да сябе бялявую прыгажуню-рабыню:
  - Што ж рыхтуй пасцелю, табе дадзена гонар, абслужыць самога Цэзара.
  Дзяѓчынка, пакланiлася, а рымскi палкаводзец адным рухам сарваѓ з яе тунiку. Пасля чаго яго рукi ахапiлi поѓныя грудзей дачкi Галii. Рабыня непадробна завуркатала ад задавальнення, ласкальныя рухi Цэзара былi ѓмелымi, ён ведаѓ, як завесцi любую жанчыну, ад шляхетных матрон да нiкчэмных рабынь. А ѓ гэтай дзяѓчыны мяркуючы па слядах пугi на загарэлай спiне, быѓ час навучыцца любiць таго, каго загадаюць! Клубнiчныя соску нявольнiцы, зацвярдзелi, яна стала выгiнацца, пакрываючы пацалункамi вусны i грудзi вялiкага палкаводца i адначасова пазбаѓляючы яго ад тогi. Паступова любоѓная гульня станавiлася ѓсё больш бурнай, чулiся ѓсё больш гучныя ѓздыхi i стогны.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 7.
  Хлапчук-вязень пасля сну прачнуѓся пасвяжэлым i ѓзбадзёраным. У адзiночнай камеры чыста, не занадта холадна. Хаця пасля сну не перашкаджае зрабiць зарадку.
  Олiвер стаѓ выконваць практыкаваннi, якiм яго навучыѓ Шэльма. У тым лiку рабiѓ кут, прысядаѓ, падцягваѓся на рашотцы, адцiскаѓся. I гэта крыху дапамагала падняць настрой.
  Затым хлапчуку прынеслi сняданак: аѓсянкi i вялiкую кружку парнага малака, якую яму налiлi чуллiвыя жанчыны-наглядчыкi. Ужо балюча iм было шкада хлопчыка дзесяцi гадоѓ, тым больш Олiвера чакала альбо шахта, альбо руднi.
  Юны вязень паеѓ, i зноѓ зрабiѓ зарадку. Пачалi церцi адно звяно ланцуга аб iншае. I адначасова спрабаваѓ успомнiць прачытанае ѓ кнiгах. Як хлопчык Гета ваяваѓ па правую руку ад Спартака i сек рымлян.
  Адна на гэты раз яму ѓжо было не пазбегнуць катаванняѓ.
  Увайшла ѓ суправаджэннi варты жанчына-вораг, з Олiвера знялi пiжаму. I яна агледзела хлопчыка, са здзiѓленне вымавiѓшы:
  - Усё практычна загаiлася. Якi жывучы дзяцюк!
  I падмiргнуѓшы яму адказала:
  - Ужо апошняе катаванне засталося! Пацярпi крыху больш за гадзiну, i да суда цябе катаваць не больш не будуць!
  Олiвер уздыхнуѓ ... Лекар пайшла i на час хлопчыка застаѓся адзiн. Олiвер прамармытаѓ:
  - Яшчэ крыху, яшчэ крыху,
  апошнi бой, ён самы цяжкi...
  Я на волю, дадому хачу,
  Я нiколi не бачыѓ маму!
  Вось зноѓ прыйшлi вартаѓнiкi i жанчына-ѓрач. Яна з усмешкай спытала:
  - Ты малы гатовы?
  Хлопчык кiѓнуѓ i праспяваѓ:
  Пацан заѓсёды здаровы,
  Пацан заѓсёды гатовы!
  Яго адлучыѓ ад аброжка i павялi ѓ катавальны склеп. У iм было горача ад палаючы камiнам, i маса катаваѓ рэчаѓ развешана па сценах. Жанчына-ката гэтая рудая мегера ѓ адных трусiках i палоскай вузкай тканiны на грудзях. У яе ѓ памагатага падлеткi гадоѓ чатырнаццацi, пятнаццацi, але для сваiх гадоѓ буйныя i мускулiстыя. Гэта жанчына спецыялiст па катаваннях дзяцей. Яна ѓмее, не забiваючы i не калечачы прычыняць максiмальную бой.
  Радам жанчына лекарка, якая сочыць за станам здароѓя - клiента катаѓ. I судзейскi чыноѓнiк што сочыць за правiлы.
  А таксама пiсцы i святар, яны фiксуюць усе паказаннi сказаныя на катаваннi.
  З Олiвера зрываюць турэмную пiжаму, пакiдаючы галышом. Так па звычаi катуюць ахвяру.
  Рудая кiѓнула з усмешкай:
  - На гэты раз паспрабуем гарызантальную прэнг!
  Олiверу звязала i рукi i ногi i павесiѓшы гарызантальна сталi расцягваць у станку. Гэта вельмi балюча, асаблiва ѓ плячах. I вяроѓкi ѓпiваюцца табе ѓ пэндзлi, i пагражаюць адарваць дзiцячыя лодыжкi.
  Хлапчук войкнуѓ ад болю, яго расцягнулi i зрабiлi даѓжэй. I вырывае лiтаральна жылы.
  Рудая жанчына-кат спытала:
  - Будзеш казаць?
  Олiвер толькi прамармытаѓ у адказ:
  - Не!
  Самка-кат загадала:
  - Вышмараваць яму i грудзi, i жывот, i пяткi! На гэты раз падсмажым капiтальна!
  Олiвер задрыжаѓ ... А падлеткi-каты, сталi яму мазаць алiѓкавым алеем грудзi, жывот i босыя падэшвы хлапчукi. Яны працавалi ѓхмыляючыся i хiхiкаючы, i пашчыпваючы, прычым даволi балюча, ахвяру.
  Олiвер адчуваѓ сабе брыдка калi рукi мускулiстых падлеткаѓ лапалi змазваючы моцна пахнуць алеем яго загартаванае цела.
  Але адцягвала ад моцнага болю ѓ расцягнутых цяглiцах i звязках.
  Затым падвялi трубачкi з газам, Олiвер уздрыгваѓ ад страху. I запалiлi...
  Агонь гарэѓ на адлегласцi, так каб не спалiць скуру, але прычынiць максiмум болю. Асаблiва моцным полымя было пад босымi пяткамi дзiцяцi. Бо падэшвы маюць тоѓстую скуру i хутчэй гояцца i iх паляць мацней.
  Рудая мегера, агрэсiѓна выскалiѓшыся вымавiла:
  - Будзеш казаць? Я цябе пытаю будзеш?
  Олiвер стогне ад дзiкага болю, i матае галавой. Полымя становiцца крыху вышэй i палiць гарачэй.
  Хлопчык ад дзiкiх пакут тузаецца, i становiцца яшчэ больш балюча. Гэта моцнае катаванне. Олiвер адчувае нешта вось-вось будзе гатовы прызнацца. Але ѓпартасць прымушае яго толькi стагнаць i плакаць, але маѓчаць.
  Рудая дастае бiзун i аблiзвае губкi. З усяго размаху пачынае лупiць хлапчука. Ёй дастаѓляе вiдавочнае задавальненне катаваць дзiця.
  Жанчына-лекар наадварот хмурыцца... I робiць заѓвагу:
  - Не забi! Ён павiнен быць жывы!
  Рудая мегера ледзь змяншае iнтэнсiѓнасць збiцця. Але ѓсё роѓна яе ѓдары расьсякаюць скуру. Яна лупiць i шчэрыцца.
  Падлеткi-каты ѓхмыляюцца. Iм таксама весяла.
  Рудая наносiць удары. Олiвера Твiста расцягваюць i смажаць, i гэта так балюча i пакутлiва.
  Хлопчыку вельмi хочацца страцiць прытомнасць, але яно не цьмянее, i галава застаецца яснай, i цела выразна рэагуе на пакуты. Дзiкi пякельны боль, перапоѓненая пакутай кожная клетка дзiцячага цела. I так хочацца прызнацца, i так хочацца спынiць.
  Тут Олiвер раптам успомнiѓ кнiгу, прачытаную iм у бiблiятэцы дзiцячай турмы аб iндзейцах. Так яны трывiяльна спявалi пад катаваннямi. Вось менавiта, на прэнгу, або прыбiтыя цвiкамi да дрэва выконвалi куплеты. I тады iм рабiлася лягчэй.
  Калi ты спяваеш боль куды прасцей перанесцi.
  I Олiвер Твiст заспяваѓ, складаючы на хаду;
  Я нарадзiѓся сiратой у заработнай хаце,
  Мамы, таты з маленства не ведаѓ...
  Але дарма малога зараз хаваюць,
  Для яго Хрыстос ёсць iдэал!
  
  Олiвер працаваѓ вельмi шмат,
  I на сняданак мала кашы бедны еѓ...
  Выхаванне было вельмi строгiм,
  Сапраѓднае, дасканалае бязмежжа!
  
  Папрасiѓ дзяцюк ледзь-ледзь дабаѓкi,
  I за гэта бiзуном шчодра атрымаѓ...
  На абед давалi дзецям траѓку,
  I таму iм не хапала сiл!
  
  Олiвера жорстка асудзiлi,
  I хацелi хлопца босага караць смерцю...
  Пацана ѓ пятлi ледзь не пакаралi смерцю,
  Жыццё тонкая як быццам шоѓку нiтку!
  
  Але фартуна кiсла ѓсмiхнулася,
  Хлопчыка адправiлi служыць...
  Пiсталета прамiльгнула рулю,
  Ён ледзь не ператварыѓся ѓ дзiчыну!
  
  Але там таксама жыццё пайшло не цукар,
  I хлапчук ад пакут уцёк...
  Басанож у адной простай кашулi,
  Ён у сталiцу Англii спяшаючыся крочыѓ!
  
  Хлопчык збiѓ свае босыя ногi,
  Але да Лондана ён усё ж такi дайшоѓ...
  Не судзiце вы дзiця строга,
  Але прыцягнуѓ у сталiцы зладзейскi прытон!
  
  Стаѓ ён таксама, хiтранькiм зладзюжкай,
  Па кiшэнях лазiѓ сумкi цярэбячы.
  Набiваѓ часам хлопчык шышкi,
  Атрымлiвалася нiбы ён граху дзiця!
  
  Але ѓ рэшце рэшт яго злавiлi,
  Гэта значыць вельмi дрэнна красьцi...
  Агеньчыкамi пяткi прыпякалi,
  Таму што малалетнi таць!
  
  Iшоѓ допыт суровы i жорсткi,
  Хлопчык бедны пад бiчамi катаѓ.
  Ён вiсiць на дыбе басаногi,
  Распаленых да красна поѓна кляшчоѓ!
  
  Яго б'юць, раздзiраюць так жорстка,
  I ламаюць прама косцi ѓ хлапца...
  Бракуе раз толькi токi,
  Каб дабiць дзiця да канца!
  
  Ну чаго пацана пакутаваць ж павiнен,
  Ды здаралася ён галодны краѓ...
  Але за гэта жылi браты, сёстры,
  Нiкога ж Олiвер не забiваѓ!
  
  Дык хлапчука гады пашкадуйце,
  Спынiце хлопца беднага катаваць...
  Каты вы Бога не гневайце,
  Колькi можна вам дзiця катаваць!
  
  Ён нарадзiѓся ѓ галечы апраметнай,
  Яго мама ѓ пакутах родаѓ памерла...
  На зямлi такi сiрочы грэшны,
  Ды Брытанiя суровая краiна!
  
  Вы хочаце хлопчыка павесiць,
  Або горш нават пасадзiць на кол...
  Але павiнны вы добра ѓзважыць,
  Таму што наша жыццё суцэльны дурдом!
  
  Олiвер пакутуе вельмi моцна,
  Яго пяткi палiць палаючы агонь...
  I хлапчука б'юць бiзунамi стыльна,
  Ад смаленай плоцi чуваць смурод!
  
  Олiвер аднак не зламаѓся,
  Катамi ён таямнiцу не сказаѓ...
  I калi хлопчык адважна бiѓся,
  Паднiмаючыся вышэй крутых скал!
  
  Няма не будзе гэтае дзiця чыстае,
  На пятлi як брудны злодзей вiсець...
  Стане ён пiсьменнiкам, артыстам,
  Будзе моцным хлопец як мядзведзь!
  
  Ён не дасць ворагам скакаць аб шчасцi,
  Сам ён рушыць катам па рагах...
  Разнясуцца хмары i непагадзi,
  Калi жыццё хлапчука дарагое!
  
  Ведаю хутка будзе злосным помста,
  Iсус вялiкi Бог прыйдзе...
  I наступiць святла ѓяѓленне,
  Ён выратаванне людзям прынёс!
  
  I дзiця, што ѓ пятлi павешана,
  Патрапiць у выдатны рай Хрыста....
  Нiчога што быѓ справамi грэшны,
  Бо душа ѓ Твiста такая чыстая!
  
  Катаѓ пекла грознае чакае,
  У iм праклён, плач i дзiкi стогн...
  Езус выратаванне адкрывае,
  Вось будзе хвацкi Армагедон!
  I тады наступiць справядлiвасць,
  Мера стане радасцi суда,
  I ѓсявышнi да ѓсiх праявiць ласку,
  У славе Сына, Госпада Хрыста!
  Олiвер спяваѓ пад ударамi бiзуна, пад агнём, i расцягнуты гарызантальна на прэнгу.
  Рудая жанчына-кат акасела, i з усмешкай вымавiла:
  - Вось гэта ды такая мужнасць!
  Чыноѓнiк паказаѓ на пясочны гадзiннiк:
  - Час скончыѓся! Паколькi юным злачынцу яшчэ няма чатырнаццацi, то час катавання абмежаваны законам!
  Рудая ѓсмiхнулася, i натхненнем заѓважыла:
  - Ды хлопчык малайчына! Спяваѓ на прэнгу! Што ж ён годны злачынец!
  Агонь i трубкi з газам прыбралi ... Затым Олiвера знялi з дыбкi, i вылiлi цёплай вады. Затым працерлi раны i апёкi хлапчука спiртам. Начапiлi новую турэмную пiжаму.
  Хлапчук злёгку ѓзбадзёрыѓся ... Хоць гэта жудасна балюча, калi раны палiць спiрт.
  I дзецюка адвялi назад у камеру. Цяпер да суда яго нiхто не патрывожыць.
  Хлопчыку зноѓ далi аѓсянкi, але на гэты раз з кавалкам мяса i малака. Юны вязень паеѓ i адчуѓ у сабе цяжар i жаданне паспаць.
  Олiвер з цяжкасцю на саломе так-сяк лёг на бок. Грудзi i жывот пакрылiся пухiрамi ад агню, а спiна i ягадзiцы спаласаваны бiзуном.
  Хлапчук усё ж быѓ юны i здаровы, i заснуѓ параѓнальна хутка. I яму зноѓ снiлася...
  Таксама навеянае прачытанага ѓ кнiзе ѓ багатай бiблiятэцы дзiцячай Лонданскай турмы, аб падзеях у далёкай Расii.
  Емяльян Пугачоѓ яшчэ параѓнальна малады i дужы казак, здольны i гарачы адважыѓся на самую вялiкую авантуру ѓ сваiм жыццi. А менавiта зладзiѓ казачы бунт. Ды яшчэ i да таго абвясцiѓ мужык сябе iмператарам Пятром Трэцiм. Спустошаная зацяжной вайной з Асманскай iмперыяй краiна з радасцю прыняла самазванца. Емяльяну ѓдалося сабраць незадаволеных яецкiх казакоѓ, пачаць свой паход да Арэнбурга. Да самазванца далучылiся iлецкiя казакi, калмыкi, башкiры, татары, кiргiзы, мясцовае прыгоннае сялянства i нават некаторыя салдаты i афiцэры. Спачатку пугачоѓцам спрыяѓ поспех, iх войска расло.
  Але якая зацягнулася аблога Арэнбурга дазволiла царскаму ѓраду назапасiць сiлы i перакiнуць войскаѓ з прымежжа. Пад Тацiшчава Пугачоѓ даѓ генералу Галiцыну генеральную бiтву. Дзесяцiтысячнае войска пугачоѓцаѓ пасля разлютаванага бою пацярпела паражэнне, а сам маршалак паѓстання збег. Спроба даць адпор урадавым войска пад крэпасцю Белазерскай скончылася паразай i паланеннем шматлiкiх паплечнiкаѓ самазванага цара.
  Затым былi ѓцёкi i доѓгi пераслед Емяльяна ѓрадавымi войскамi. Насталыя пасля смерцi генерал-аншэфа Бiбiкава сур'ёзныя рознагалоссi, сярод царскiх камандзiраѓ дазволiлi Емяльяну Пугачову зноѓ сабраць сiлы i пакарыць некалькi заводаѓ i крэпасцяѓ.
  Але потым яго зноѓ разбiѓ Дэкалонг. Але Емяльян не здаваѓся. Пасля некалькiх сутычак з Мiхельсанам, ён здолеѓ адарвацца ад царскiх войскаѓ i рушыць да Казанi. Амаль увесь горад быѓ узяты з наскоку, толькi Крэмль здолеѓ утрымаць траюрадны брат Пацёмкiна.
  А навошта здарылася злашчасная бiтва з Мiхельсанам. Усяго тысяча дзвесце, праѓда адборных i добра навучаных салдат змаглi рассеяць натоѓп больш за дваццаць тысяч чалавек.
  Праѓда большую частку войска Емяльяна складалi толькi што далучылiся, ненавучаныя ратнай справе i не занадта адважныя сяляне. Двойчы Емяльян Пугачоѓ яшчэ спрабаваѓ на трываласць Мiхельсана. Але царскаму падпалкоѓнiку дапамагалi i дваранскiя апалчэнцы i гарнiзон з Крамля. Разбiты Емяльян Пугачоѓ спачатку рушыѓ да Нiжняга Ноѓгарада. Але баi паказалi, што ненавучаныя сяляне нiкуды не вартыя, а калмыкi з башкiрамi: пугачоѓская коннiца - адарвалiся ад самазванца i ён не можа разлiчваць на папаѓненне баяздольнымi часткамi.
  Узнiкла думкi пашукаць ратнай сiлы на Доне. Тым больш менавiта данскiя казакi складалi найбольш баяздольную частку войска Стенькi Разiна. А Емяльян Пугачоѓ быѓ Стеньке стрыечным праѓнукам.
  Пасля серыi паражэнняѓ сонца ѓдачы здавалася, зноѓ усмiхнулася самазванцу. Амаль без страт быѓ узяты цэлы шэраг горад, у тым лiку такiх буйных як Саранск, Пенза, Саратаѓ, Камышын. Праѓда, утрымлiваць iх удавалася зусiм ненадоѓга. Мiхельсан iшоѓ назад, i калi б не шматлiкiя сялянскiя бунты i натоѓпы, якiя раз-пораз узнiкалi, то Пугачова, магчыма, даѓно б дагналi.
  Войска самазванца расла... Вялiкая частка волжскiх казакоѓ прыняла яму на вернасць прысягу i сустрэла Пугачова з пашанай. Толькi меншая частка, найболей багатых казакоѓ, адмовiлася прысягаць мужыцкаму цару i збегла ѓ Царыцын. Туды падышла i адборная тысяча данскiх казакоѓ. Яшчэ тры казачыя палкi, якiя вярнулiся з турэцкай вайны занялi чакальную пазiцыю: маѓляѓ, хто будзе перамагаць, на той бок яны ѓстануць.
  Пугачоѓ, маючы ѓ тыле Мiхельсана, не адважыѓся на штурм добра ѓмацаванага Царыцына i рушыѓ далей унiз па Волзе. Да яго далучылiся калмыкi, i волжскiя казакi, якiя заснавалiся ѓ Чорным Яры.
  Армiя Емяльяна вырасла да пятнаццацi-сямнаццацi тысяч байцоѓ, i размяшчала пяццюдзесяццю гарматамi. Якi выйшаѓ на перахоп самазванца палкоѓнiк Дзiц быѓ забiты, а брыгада, часткова запалонена, часткова расьсеяная пугачевцами. Магчыма, Пугачоѓ зараз моцны як нiколi. Пад Казанню ѓ яго фармальна было больш, войска, але з дубовым. А цяпер шмат калмыкаѓ, казакоѓ паволжскiх i некалькi сотняѓ якiя перабеглi з Дона. Нямала i салдат, узятых з захопленых гарнiзонаѓ. Папоѓнiлася i артылерыя за кошт захопленых гарадоѓ, немалая i казна ѓ Пугачова.
  Цяжка паверыць, але бой у Салёнай чарады апынецца апошняй буйнай бiтвай i паставiць крыж на паѓстаннi. Цяпер у Емяльяна як нiколi шмат сiл i гармат, i вялiкая колькасць баяздольных падраздзяленняѓ. Але ѓ войску Пугачова ѓжо саспела здрада, i магчыма гэта i стала прычынай гэтак хутка i адносна няцяжкай для ѓрадавых войскаѓ паразы.
  Олiвер Твiст чытаѓ вялiкую кнiгу, пра паѓстанне i сялянскую вайну Емяльяна Iванавiча i таму яму хацелася паѓплываць на яе ход. Бо ён зладзейкай англiйскi пiянер, а значыць, выхаваны спачуваць паѓстанцам. Так што трэба дапамагчы пакуль не позна.
  Канец жнiѓня ѓ нiжнiм Паволжы гарачы. Пасля каменнага мяшка Лонданскай турмы ступаць па калкай траве босымi, дзiцячымi нагамi прыемна. У сне Олiвер адчувае сябе добра. Нiбы па ѓзмаху чароѓнай палачкi зажылi ѓсе раны i апёкi, вылечылiся, раз'едзеныя солю i спiртам язвы. А на спiне, па якой бiлi распаленым да чырвона дротам не засталося i слядоѓ ад абпаленых рассячэнняѓ. I як толькi хлопчык прымудраѓся не толькi iсцi за крадзеж на пакаранне смерцю, але яшчэ i спяваць?
  Ды нядрэнна, калi цябе абдзiмае цёплы летнi ветрык, а побач плёскаецца Волга. Можна плюхнуцца ѓ яе ласкавыя воды падгрэсцi пад сябе. Хлопчык добра плаваѓ - глыбока нырнуѓ i адкрыѓшы вочы пайшоѓ пад вадой.
  Олiвер стаѓ першакласным злодзеем у дзiцячай бандзе, i ѓмеѓ шматлiкае. Валодаѓ цудоѓнай памяццю, на выдатна ведаѓ нямецкую i ангельскую мовы. Адрознiваѓся цягавiтасцю i цярплiвасцю, нi разу за ѓсё жыццё не хварэѓ, хоць басячыѓ з дзяцiнства, часта носячыся i па снежку.
  Зладзейскi шлях падабалася хлапчуку, хоць i несла вялiкае гора. Але калi шчыра казаць, то мiрнага жыцця Олiвер Твiст практычна i не ведаѓ. Дакладней забаѓ. З ранняга дзяцiнства праца, пабоi, бедная ежа. I гэта страшна, але разам з тым захапляюча.
  Пацан крыху паплаваѓ. Блажэнна ляжаць цi плёскацца ѓ цёплай калысцы, але... Доѓг юнага зладзюжкi дапамагчы Емяльяну Пугачову. Адкуль Олiвер мог ведаць, што гэта менавiта тое месца i час?
  Нiбы нехта спусцiѓся з нябёсаѓ i прадыктаваѓ падобнае хлапчуку-зладзюжцы. А раз абавязак загадвае, значыць трэба, дапамагчы мужыцкаму цару!
  Олiвер Твiст выбраѓся на бераг, мяккая, аксамiцiстая цiна прыемна казытала мазолiсты падэшву хлапчука. Пацан з задавальненне ѓступiѓ на камянi выбiраючы, дзе вастрэй. А затым панёсся, падскокваючы, нiбы ашалелы заяц. Выдатна так! Ён вольны! Ён бяжыць да Емяльяну Пугачову - правадыру ѓсiх прыгнечаных!
  Хлапчук з усяго размаху ѓрэзаѓ нагой у камень, падкiнуѓшы ѓдарам, камень i... прытармазiѓ. Ён жа амаль голы, у адных толькi чорных, больш падобных на плаѓкi трусiках. I ѓ такiм выглядзе з'явiцца да цара?
  Трэба здабыць хоць крыху адзення. I хлапчук пачаѓ шукаць сабе прыладу, каб здабыць хоць якую-небудзь прыстойную сукенку.
  Вось iх звычайнага чароту можна зрабiць трубку i весцi з яе агонь. Олiвер Твiст хутка збудаваѓ сабе нейкае падабенства лука. Хоць зброя i атрымалася прымiтыѓнай, але ѓ пiянера-зладзюжкi ёсць досвед стральбы з падобнай зброi. Вось хлапчук убачыѓ двух вершнiкаѓ у багатым адзеннi. Хутчэй за ѓсё, гэта разведвальны раз'езд войска Мiхельсана, якое рухаецца ѓслед за Емяльянам Пугачовым.
  Але хлапчук вырашыѓ прыслухацца. Лёг жыватом на калючы дзiрван i навастрыѓ свае вушкi. Выведнiку вельмi важна мець востры слых. Вуха сабакi ѓ Олiвера Твiста ад прыроды, але ён яшчэ i з дапамогай спецыяльных практыкаванняѓ трэнiраваѓ сябе як лепш чуць i адрознiваць найменшыя гукi.
  Абодва вершнiкi нягучна шапталiся. Афiцэр у сiнiм гарнiтуры казаѓ чырвонаму:
  - Тварогаѓ i Чугуеѓ абяцалi нам дапамогу. Нiводная з паѓсотнi гармат пугачоѓцаѓ не стрэлiць. Калмыкi сыдуць, а волжскiх казакоѓ адвядзе палкоѓнiк Цiмафей.
  Афiцэр у чырвоным заѓважыѓ:
  - Не вельмi-то я бы раiѓ давяраць гэтым пугачевцам. А калi яны нас у пастку завядуць?
  Афiцэр у сiнiм кiѓнуѓ i дастаѓ з кiшэнi пакунак.
  - Вось тут усе дакументы: Тварогаѓ, Чугуеѓ, Фёдараѓ, Цiмафей, i галоѓны кат Емяльяна Каравы падпiшуцца! Праѓда Аѓчыннiкаѓ i Перфiлеѓ верныя самазванцу, але нам iх дапамогуць прыкончыць у самым пачатку бою!
  Афiцэр у чырвоным свiснуѓ:
  - Ого! Перфiлеѓ бы спецыяльна пасланы з Пiцера, каб раскласцi войска самазванца, а наадварот апынуѓся дакладней дакладнага?
  Сiнi мундзiрам, зацягнуѓся трубкай i пацвердзiѓ:
  - Што ж... Вось часам i бывае! Але затое правадыр iлецкiх казакоѓ Тварогаѓ наш! Вось яны ѓсе закавыкi паставiлi!
  Олiвер Твiст задыхаѓся ад хвалявання. Да таго ж калючкi калолi яму голы жывот. Вось ён шанец, выдаць адразу цару-бацюшку ѓсiх здраднiкаѓ. А там раздушыць i Мiхельсана.
  Афiцэр у чырвоным мундзiры заѓважыѓ:
  - У нас паѓтары тысячы казакоѓ, з iх тысяча найбагацейшых з Дона, тысяча дзвесце адборных салдат-грэнадзёраѓ, i яшчэ тры тысячы пяхоты ѓзята з Царыцына? Няѓжо не адолеем самазванца?
  Афiцэр у сiнiм згодна кiѓнуѓ:
  - Вядома! Кацярына загадвае хутчэй да Суворава паспець разбiць Пугачова. Каб Сашка не занадта шмат пра сябе думаѓ!
  Чырвоны хацеѓ нешта яшчэ сказаць, як Олiвер Твiст стрэлiѓ. Малады зладзюжка не хацеѓ чакаць пакуль гэтыя двое, з важнымi звесткамi даскачуць да Мiхельсана.
  У якасцi цецiвы хлапчук выкарыстоѓваць асот, нацягнуѓшы лук асаблiвым спосабам. Цяцiва ѓ зубах, а правую руку выпростваеш. У вынiку чаго стрэл атрымлiваецца пруткi i шчыльны.
  Страла, зробленая з вострай ракавiнкi, упiлася прама ѓ вока браваму афiцэру Кацярыны. Воiн у сiнiм выхапiѓ пiсталет, але Олiвер Твiст звыклым рух сышоѓ з лiнii стрэл. Куля праляцела мiма. Зладзюжка кiнуѓся на сваё крыѓдзiцеля.
  У сне Олiвер Твiст быѓ крыху вышэй ростам, i буйнейшы за звычайнае для свайго ѓзросту хлапчукi, а яго мышцы добра развiты дзякуючы цяжкай працы i фiзiчным практыкаванням. Так што дзяцюк зусiм не быѓ такiм ужо слабаком. Тым больш ён паспеѓ пазнаёмiцца з адным з зладзюжак-радаверцаѓ, i той даѓ хлапчуку некалькi ѓрокаѓ ангельскай, нацыянальнай барацьбы.
  Олiвер гэтым i вырашыѓ скарыстацца. Калi афiцэр выхапiѓ доѓгую з залатой дзяржальняй шаблю, i паспрабаваѓ, уклаѓшы сваю вагу рассекчы хлапчука, зладзюжка, ледзь зрушыѓшыся спрытна тузануѓ ваяра за руку, i злёгку пацягнуѓ яго за бот.
  Афiцэр у сiнiм грукнуѓся з каня. Хлапчук з усяго размаху ѓсадзiѓ яму каленам у падбародак. Олiвер часта трэнiраваѓ падобны ѓдар у скачку, i прыклаѓшы добранька да каратэ. Цвёрдае вядома, разбурыла скiвiца, адключыѓшы супернiка. Некалькi разоѓ тузанулiся ногi ѓ хромавых ботах, i царская асоба зацiхла.
  Олiвер Твiст, спачатку паклiкаѓ да сябе каня. Для працоѓнага хлопца i мацёрага зладзюжку гэта не надта хiтрая навука. Затым, не без працы падняѓ на плячо ѓкормленага афiцэра i ѓзвалiѓ яго на конскi круп. Што ж зараз у яго ёсць з чым з'явiцца да Емяльяну Пугачову. Палонная мова, двое выдатных скакуноѓ i яшчэ мяшочкi з залатымi, царскiмi iмперыяламi.
  У рэчавым мяшочку хлапчук таксама выявiѓ карту i запасныя штаны. Нядоѓга думаючы Олiвер Твiст збудаваѓ сабе шорты. Проста абрэзаѓ галёшы, i падвязаѓся рамянём. Надвор'е гарачае, а ён яшчэ хлопчык i можа дазволiць сабе змагацца басанож i з голым тулавам. Цела ѓ яго мускулiстае, сухое з рэльефным прэсам, i з яшчэ не паспеѓ за час зняволення сысцi летнiм загарам.
  Так ён чымсьцi паходзiць на Тарзана. Цi на Маѓглi!
  Галоѓнае своечасова паспець папярэдзiць Емяльяна Пугачова.
  А тым часам мужыцкi цар, нiбы Стенька Разiн прысеѓ на ѓзгорку, задумаѓся. Пасля трох паражэнняѓ ад падпалкоѓнiка (цяпер ужо палкоѓнiка!) Мiхельсана, у казачага манарха наступiла, светлая паласа. Амаль не супрацiѓляючыся падалi пад капыты горада, войска расло, паѓстанне шырылася.
  Але зараз здарылася самае галоѓнае: скончылася вайна з Турцыяй, i ѓрад развязаѓ сабе рукi. Бо акрамя Мiхельсана супраць Пугачова вылучаюцца i iншыя сiлы. Усяго iмператрыца пад камандаванне Папiна вылучыла дваццаць палкоѓ i сем брыгад. Такое войска i iншай дзяржаве была б страшная. Праѓда пакуль палiцы гэтыя рассарэдацечаны i ёсць прывiдны шанец разбiць iх па частках.
  Але паспрабуй гэта ствары, калi аднаго Мiхельсана адолець не можаш. Была думкi пакiнуць у Саратаве i там даць бой гэтаму нямецкаму палкоѓнiку. Але не атрымалася. У нейкай меры не хапiла i баявога духа. Цяпер у гэтай бiтве, павiнна вырашыцца, за кiм пайдзе Дон. Калi разбiць царскае войска, то i тры данскiх палка прысягнуць цару, а з iмi i шматлiкае казацтва. А гэта дзясяткi тысячы добра навучаных, з дзяцiнства трэнiраваных воiнаѓ. Не нейкае там мужычча.
  Нездарма Емяльянаѓ замест поѓначы абраѓ поѓдзень, замест Масквы - Чаркас! Там можна здабыць вялiкую сiлу, i войскi здольныя бiцца з царыцай на роѓных!
  Галоѓнае, каб людзi паверылi ѓ перамогу. Вiдавочна вiдаць, што стамiлiся ягоныя напарнiкi. Шматлiкiя паразы надламалi iх баявы дух. Як гэта бывае пры кожным паѓстаннi: хто перамагае, за тым i праѓда!
  Перамога на Мiхельсанам дапаможа атрымаць упэѓненасць. Нi разу яго Пугачоѓ не мог разбiць, а Мiхельсан бiѓ самазванца, ды яшчэ i паланiѓ графа Чарнышова - Чыку.
  Але вось як гэта канкрэтна зрабiць? Цяпер у нямецкага палкоѓнiка яшчэ казакi i войскi царыцынскага гарнiзона. Можа лепш кiнецца да Астраханi? Цi ѓсё ж рызыкнуць i тактычна змудраваць? Усё ж у яго войскаѓ нашмат больш, чым у Мiхеля. I шмат кавалерыi. Нават сялян бралi ѓ войска, як правiла дабраконных.
  Далей пазбягаць бiтвы нiяк нельга. Ёсць толькi выбар, цi атакаваць Мiхельсана самому, цi чакаць яго ѓ Чорным Яры, седзячы ва ѓмацаваннях. Можа стацца славалюбiвы палкоѓнiк пойдзе на штурм, i знясiлiць свае сiлы. Але магчымы i варыянт, што Мiхельсан паспрабуе акружыць Чорны Яр i дачакацца падыходу падмацаванняѓ. У гэтым выпадку Пугачоѓ можа аказацца ѓ пастцы.
  Праѓда на дапамогу спяшаецца Сувораѓ, якi i павiнен узяць на сябе камандаванне войскам Мiхельсана. Цi захоча палкоѓнiк аддаць усе лаѓры канчатковай перамогi над самазваным царом, генералу-паручнiку ѓжо ѓслаѓленаму Сувораву? Значыць, пэѓны рэзак схавацца за сценамi Чорнага Яра ёсць.
  Емяльян Пугачоѓ сабраѓ малую параду атаманаѓ. Чугуеѓ, Фёдараѓ, Тварогаѓ, Цiмафей ужо дамовiлiся з царыцынай уладай i, зразумела, раiлi разбiць Мiхельсана ѓ поле. Аѓчыннiкаѓ - камандуючы яецкiм войскам, доѓгi час фактычны начальнiк усяго паѓстанцкага войска, а цяпер правая рука Пугачова выказаѓся так:
  - За сценамi сядзець небяспечна, могуць абкласцi. На полi таксама страшна, могуць разьбiць. Аднак у полi нават калi быць бiтымi, то мы заѓсёды на конях можа пайсцi ѓ стэп. А калi ѓ Чорным Яры па ѓсiх правiлах абкладуць, то i не вырвешся!
  Гарбатаѓ былы капiтан царскай армii, выраблены Пугачовым у генералы, адзiн з тых, хто разграмiѓ брыгаду палкоѓнiка Дзiца, таксама ѓ рэальнай гiсторыi разам з Аѓчыннiкавым загiнуѓшым у баi ѓ Салёнай ватагi, заѓважыѓ:
  - Калi Мiхельсан на штурм пойдзе, то на контрудар мы зможам тады разлiчваць!
  Перфiлеѓ вядомы тым, што ѓ рэальнай гiсторыi яго пакаралi смерцю разам з Пугачовым, сцiпла прапанаваѓ:
  - Маё меркаванне маленькае. Тут як рада вырашыць, так i будзе!
  Калмыцкi князь Кiзя хоць i не быѓ у лiку здраднiкаѓ, таксама на ламанай рускай мове заявiѓ:
  - Для калмыка поля лепшае месца для бою. Сядзець у крэпасцi i адбiваць напады для нас нязвыкла!
  Емяльян ужо хацеѓ пагадзiцца з меркаваннем вузкай ваеннай рады i вывесцi сваю немалую раць з умацаванага з пашанай якi прыняѓ цара-бацюшку Чорнага Яра. Але ѓ гэты момант у святлiцу ѓляцеѓ хлапчук-пасыльны i, задыхаючыся, паведамiѓ:
  - Да вас юнак прыбыѓ. Кажа, ёсць тэрмiновая справа да цара-бацюшкi!
  Казачы iмператар загадаѓ:
  - Увядзiце!
  Олiвер Твiст, шлёпаючы босымi нагамi i трымаючы ѓ руках важкiя мяшочкi з золатам, хутка ѓбег у святлiцу. Яму вельмi хацелася на свае вочы ѓбачыць вывучаемага ѓ школе, апетага ѓ паэмах правадыра сялянскай вайны. Пётр, увайшоѓшы ѓ святлiцу, убачыѓ тузiн чалавек за доѓгiм, дубовым сталом. Амаль усе багатых адзеннях, i напышлiвым поглядамi. Адзiн зусiм малады, але ѓ генеральскiм мундзiры з ордэнамi. Ну, гэта, пэѓна, Гарбатаѓ. Перабежчык з Арэнбурга, умелы i паваротлiвы афiцэр шмат якiя зрабiлi для ѓмацавання Пугачоѓскай армii. Гарбатава, нягледзячы на дваранскае паходжанне, любiлi казакi i сяляне, так ён трымаѓся падкрэслена проста, быѓ ветлiвы i ветлiвы. Блакiтныя вясёлыя вочы i светлыя валасы, надавалi яму зусiм юны выгляд, дрэнна гармануе з мундзiрам генерала-паручнiка.
  Iншых у твар Олiвер Твiст не ведаѓ, ды i апiсанняѓ гiсторыя пакiнула мала. Тым больш нават сам Пугачоѓ апiсваецца па-рознаму. Але ёсць сапраѓдны партрэт Емяльяна, змаляваны з натуры. На iм бачны грозны дзяцюк, з уладным, арлiным позiркам, аб якiм так i кажуць: народжаны загадваць!
  I вось сярод прыбраных атаманаѓ у сцiплым, казацкiм зiпуне i сядзiць чалавек з вострым, якiя ѓпiваюцца нiбы джала кобры поглядам. Хоць толькi стужка ордэна Аляксандра Неѓскага казала, што гэта царская асоба, Олiвер Твiст адчуѓ, як у яго падгiнаюцца ногi i хлопчык нават прыѓстаѓ на адно калена.
  Емяльян Пугачоѓ таксама глядзеѓ на пацана вывучае. Вядома, у канцы васемнаццатага стагоддзя людзi былi крыху драбней, чым у сярэдзiне дваццатага. Ды i ѓ сне Олiвер для свайго ѓзросту высокi i шырокi ѓ плячах, яго бацька якога ён не ведаѓ, ростам амаль два метры. Але ѓсё роѓна бачна, што гэты юнак яшчэ дзiця. Стрыжаны вожык белых як кудзеля валасоѓ, кiрпаты хлапечы носiк, хударлявы з-за ваеннага недаядання твар. Але пры гэтым хлапчук хутчэй жылiсты, чым худы. I што ён трымае ѓ вялiкiх, не менш за два пуды вагой кожны мяшочках? Няѓжо золата?
  Олiвер Твiст нараспеѓ вымавiѓ:
  - Прыношу ѓ падарунак яго iмператарскай вялiкасцi пятнаццаць тысяч рублёѓ, золатам, а таксама ѓручаю лiст.
  Нават такiм дужаму дзецюку як ён нялёгка трымаць у руках залатыя кашалькi. I яна паставiѓ iх перад Емяльянам. Затым хлапчук дастаѓ з-за пояса лiст i асцярожна ступаючы на шкарпэткi працягнуѓ яго галоѓнаму цару-атаману.
  Емяльян прыняѓ лiст i з падазрэннем паглядзеѓ на друк. Цар-бацюхна хоць i не вельмi добра ѓмеѓ пiсаць, а яго почырк быѓ настолькi жудасны, што ён аддаваѓ перавагу зусiм не паказваць, сваю руку да Пiцера, але чытаѓ нядрэнна. Ды i наогул ведамi ѓ ратнай справе валодаѓ немалымi. Iнакш наѓрад цi паѓстанне доѓжылася б ужо цэлы год, i супраць самазванца адправiлi цэлае войска.
  Пугачоѓ уважлiва прачытаѓ лiст i нахмурыѓся. Ён умеѓ кантраляваць свае эмоцыi i пачуццi. Атрымлiвалася, што пяць санавых атаманаѓ яго войска здраднiкi. Пугачоѓ даѓно ѓжо заѓважаѓ, што Чугуеѓ i Фёдараѓ, на яго глядзяць наперакос, нават вiтаюцца неахвотна, i ѓстаюць, нiбы робяць ласку. З Чугуеѓ яны палаялiся, калi той страцiѓ у баi з Мiхельсанам усе гарматы. Тады Пугачоѓ прыгразiѓ даць Чугуеву па шыi. Той на гэта адказаѓ:
  - Я сваю шыю не для кулакоѓ гадаваѓ!
  Мужыцкi цар парыраваѓ:
  - Дык для пятлi цi што?
  . РАЗДЗЕЛ Љ 8.
  Олiвер выспаѓся i зноѓ рабiѓ зарадку. Яго раны i апёкi сталi падпальваць. Перанёс ён устойлiва катаваннi. I гэта добра, што ѓсё скончылася i ён не выдаѓ сваёй схованкi. Цяпер раны ѓ хлапчука будуць гаiцца, i ён зноѓ гатовы да подзвiгаѓ.
  Олiвер пакармiлi. Потым жанчына-вораг агледзела яго. Змазала яго апёкi i раны каб хутчэй загойвалiся i паведамiла:
  - Да суда катаванняѓ больш не будзе! I людзi цябе шкадуюць, можа не караюць смерцю!
  Олiвер ѓдзячна пакланiѓся ...
  Пасля чаго, калi камеру пакiнулi стаѓ церцi звёны ланцуга. Яго дзiцячую шыйку па-ранейшаму трымаѓ аброжак. I калi вызвалiцца ад ланцуга, можа ѓдасца i ѓцячы?
  Хлапчук некалькi гадзiн запар цёр ланцуг. Але сталь была загартаванай i не вельмi паддавалася. Затым зноѓ прынеслi ежы i малака юнаму вязню.
  Паеѓшы i выпiѓшы тоѓстага каровiнага пойла, Олiвер i не заѓважыѓ, як зноѓ заснуѓ. I зноѓ пра пугачоѓскi бунт.
  Фёдараѓ таксама вiдавочна адчуваѓ раздражненне ѓ адносiнах да казацкага манарху. Праѓда Тварогаѓ знешне трымаѓся лiслiва, i здаваѓся цалкам надзейным. У свой час ён прывёѓ да Пугачова iлецкiх казакоѓ, пашырыѓшы тым самым паѓстанне за рамкi чыста яецкага мецяжу. Праѓда ѓ свой час Емяльяну Iванавiчу зiрнулася жонка Творагава Стэпша. Мусiць, раѓнiвы муж не прабачыѓ маладзенькай i прыгожай дзяѓчынцы здрады. Бо Пугачову ѓсяго трыццаць два гады, кроѓ яшчэ маладая i ён ладны Дон Жуан. Ды яшчэ i двоежанец. Сваё жонка Соф'я не паспела разгубiць усёй прыгажосцi, i чацвёра дзяцей: тры дачкi i сын. I другая юная казачка Усцiння.
  А колькi палюбоѓнiц ужо Ямелькi тое было... Як i яго родзiч Стенька Разiн, юрлiвы Пугачоѓ да жаночага полу. I добра яшчэ, што стоадсоткавы натурал.
  Палкоѓнiк Цiмафей далучыѓся да паѓстанцаѓ нядаѓна. Ён з лiку волжскiх казакоѓ. Толi першапачаткова шныпар, толi пакрыѓдзiѓся чамусьцi на бацюшку. А вось галоѓны кат, падобна, падслухаѓ, як чальцы яго сям'i прагаварылiся, быццам Емяльян з iмi ѓ сваяцтве.
  Асаблiва дрэнна стала, калi Емяльян Пугачоѓ захацеѓ адмовiцца ад царскiх рэгалiй i адкрыць сябе народу. Тады i iншыя атаманы завагалiся. А зараз здарыся няѓдачы, скруцяць злодзея-самазванца Ямельку i памiнай як ведалi. Таму мужыцкi цар i адчуваючы ѓнутры атачэньня змову. А зараз ужо i доказы атрыманы.
  Цiкава хто гэты хлапчук. На выгляд яму не больш пятнаццацi-чатырнаццацi, але сiла ѓ руках ёсць - волат хлопец. Бач ты, якi бескарыслiвы. Пятнаццаць тысяч золатам цару прынёс. Сума, за якую можна сабе цэлы маёнтак купiць. Не кожны чалавек здольны на такую бескарыслiвасць. Праѓда, гэта яшчэ малец, вось тварык румяны як у дзяѓчыны, няма нават гармата. Не ведае дзiця кошты грашам, таму i шчодрае.
  Ну нiчога, яму Емяльяну гэтыя грошы спатрэбяцца. Хоць казну назапасiлi па гарадах немалую, i нават гэты абоз везцi цяжка. Сам Пугачоѓ схаваѓ куфар з золатам i каменьчыкамi, у адным, толькi яму кiраваным мястэчка. Золата шэсць пудоѓ, i самацветы: рубiны, смарагды, тапаз, сапфiр, брыльянты ѓ гэтым куфэрку. Калi што яму Емяльяну на нябеднае жыццё хопiць.
  Агольца ж варта шчодра ѓзнагародзiць, i сябе не пакрыѓдзiць.
  Емяльян усмiхнуѓся i абвясцiѓ, паказаѓшы на Олiвера Твiста:
  - Шкадую цябе хлопец званнем есаула i бяру ѓ сваю свiту!
  За сталом рушыла ѓслед стрыманае адабрэнне. Чугуеѓ незадаволена буркнуѓ:
  - Малы ён яшчэ да есаула!
  Казачы цар перабiѓ:
  - Затое розумам вялiкi! Бач, якую шляхетную здабычу прывёѓ, i грошы i чую iржанне коней. Будзе, хлопчык гэты маiм ад'ютантам!
  I Пугачоѓ для пераканаѓчасцi рушыѓ кулаком па стале.
  Ну, зараз час i пакараць супостатаѓ. Але трэба гэта зрабiць асцярожна, каб мiжусобiца не пайшла. Адразу загадаць арыштаваць, дык за шаблi схопяцца. Але казакi павiнны яго цара слухацца. А яшчэ больш адданыя сяляне, для якiх Пётр Трэцi - Бог i цар!
  У яны i схопяць здраднiкаѓ, заваднога нядрэнна б iх i ѓ катоѓню, ды i агеньчыка там запалiць. Выявiць усiх саѓдзельнiкаѓ, i падчысцiць асяроддзе ад здрады!
  Емяльян Iванавiч абвясцiѓ ва ѓсю глотку:
  - Будзем праводзiць агляд войска!
  Пакуль, сутнасць ды справа, Олiвер Твiст вырашыѓ выказаць свой план Васпану. Ён iшоѓ побач i шаптаѓ на вуха. Пугачоѓ усмiхаѓся буйнымi, белымi зубамi i згодна кiваѓ:
  - Дужа гарна! I хiтра!
  Пад канец лета сонца выпалiла чарот на шмат вярсты. I гэта не магло не спарадзiць у галаве юнага падпольшчыка i пiянера падступнай i эфектыѓнай задумы.
  Тым часам яны разам з казацкiм царом аглядалi войска. Войска Емяльяна ѓзрасла да сямнаццацi тысяч i пастаяннае прыбывалi ѓсё новыя i новыя людзi. У тым лiку i з Дона. Але Дон цалкам пойдзе за Пугачовым, калi той пакажа сваю сiлу! Мужычыя шмат. Лапатныя барадачы, з вiламi, грознымi на выгляд распрастанымi косамi, рагацiнамi, дубiнкамi, вiламi. Падлеткi-хлапчукi набеглi басанож i iх таксама нямала. I ѓвесь час звяртаюцца ѓсё новыя i новыя. Мужыкi рвуцца ѓ войска да цара. Тым больш, што хутка павiнна абмiнуць пара гарачай пары i колькасць прыбываючых ратнiкаѓ значна вырасце.
  Пугачоѓ запрасiѓ заадно i ката. Шкада вядома раставацца з такiм патрэбным тыпам, але здраду варта вывесцi.
  Цярпець мужыцкi цар доѓга не стаѓ i загадаѓ:
  - Ану, народ... Вяжы хутчэй за здраднiкаѓ!
  Мужыкi ѓ сваiм энтузiязме нават лiшнiх звязалi. Напрыклад, Аѓчыннiкава. Той, праѓда, не супрацiѓляѓся. Цар загадаѓ развязаць i ѓхваляльна паляпаѓ збянтэжанага атамана па плячы. Вусы ѓ Аѓчыннiкава павiслi як мочала i выглядаѓ ён разгубленым i ашаломленым. А Цiмафею, Чугуеву, i Фёдараву насаджалi грымакоѓ. Зрынулi долу i бiлi нагамi.
  Але гэта яшчэ кветачкi. Пяцёрку змоѓшчыкаѓ чакала дыба i распаленыя абцугi!
  А Олiвер Твiст паскакаѓ у лагер Мiхельсана. Волжскiя казакi вiталi царскага пасланца. Каб выглядаць самавiтае хлапчуку прыйшлося надзець прыбраную скрутку i скураныя боты. Што ѓ такую спякоту не надта i прыемна.
  Лагер Емяльяна вялiкi i ѓ яго з кожнай гадзiнай прыбывае народ. Вiдаць, як расцягнулiся па дарозе групкi людзей, што цягнуцца да народнага цара. Хочацца людзям i праѓда, верыцца iм, што магчыма найлепшая доля, а ѓлада можа быць сапраѓды клапатлiвай i не эгаiстычнай.
  Дакладна таксама народ цягнуѓся i да Грышкi Атрэп'ева, якому ѓдалося нават на час запанаваць на Русi. Непрыемная асацыяцыя. Але для пiянера Пецi Емяльян Пугачоѓ не авантурыст-самазванец, а народны маршалак паѓстання, з якiм звязаныя немалыя надзеi, на пабудову сацыялiзму ѓ асобна ѓзятай краiне.
  Палкоѓнiк Мiхельсан таксама яшчэ малады i славалюбны. Да нядаѓняга часу вайна з паѓстанцамi лiчылася мала прэстыжнай, а зараз на яго пасыпалiся лiтасцi ад Гасударынi. Як тут не заганарыцца.
  Цяпер у Мiхельсана сабралася сем тысяч войска. Акрамя трох тысяч салдат Царыцынскага гарнiзона падышлi яшчэ i тысяча дзвесце салдат Мiелiна. Таксама немца на службе рускай гасударынi, якi доѓгi час iшоѓ па пятах Пугачова, але не адважваѓся ѓступiць з iм у бiтву.
  Сiл каб разграмiць самазванца хопiць, нават i без казачай здрады. Адно ёсць асцярога, як бы вайне паспелi пайсцi. Турбуе таксама i Аляксандр Сувораѓ, якому Мiхельсан абавязаны перадаць пад кiраванне свае войскi. Прыкра вядома. Столькi месяцаѓ адважны немец пераследваѓ Пугачова, а лаѓры пераможцы жадаюць перадаць рускаму генералу-паручнiку.
  Сувораѓ ужо ѓслаѓлены i для яго злоѓ самазванца не Бог увесь, якое дзея. А для Мiхельсана гэта пропуск у генералы, i магчымасць прадоѓжыць кар'еру.
  Пасланец ад здраднiкаѓ не надта спадабаѓся нямецкаму палкоѓнiку: белабрысы, сухарлявы, але моцны хлапчук. Занадта ѓжо юны пасланнiк, i гаворыць неяк не зусiм звычайна. Хаця чаго ад гэтых казакоѓ-маларосаѓ чакаць.
  Праѓда кажа хлапчук упэѓнена, блакiтнымi вачыма не бегае. Палкоѓнiк Мiхельсан злёгку адтаѓ. Олiвер Твiст адчуваѓ некаторы страх. Усё ж у любы момант яго могуць загадаць вылупцаваць i павесiць. Пасля ангельскага палону, лупцоѓка здавалася толькi дзiцячай забавай, але памiраць у пятлi... Так зневажальна.
  Дыскамфортна i нагам у ботах, хоць яны вольныя i большую частку шляху хлопчык прарабiѓ на канi, расцiраюць ногi. I парка ѓ iх. Цела яшчэ не паспела забыць холад зiмы, ды i сам Олiвер Твiст насiѓся босым амаль круглы год, не зважаючы на мароз. Так што цяпер зладзюжка-герой адчуваѓ сябе празмерна спешчаным, i адкiнуты камфорт.
  Мiхельсан распытаѓ, колькi ѓ Пугачова войска. Олiвер Твiст ведаючы, што нямецкi палкоѓнiк прыкладна ѓ курсе аповяд усё сапраѓды нiчога не ѓтаiѓшы, але пры гэтым заявiѓ, што казакi бiцца не жадаюць, i Емяльян вырашыѓ рухаць унiз па Волзе да Астраханi i на Кубань. Гэта выглядала суцэль лагiчна. Застрашыѓшыся вялiкай колькасцi войскаѓ, якiя насоѓвалiся з пераможанай Асманскай Iмперыi, самазванец планаваѓ сам уцячы або ѓ Турцыю або ѓ Iран. Ад Кубанi i да Iрана недалёка.
  Ад iмя казакоѓ-здраднiкаѓ Олiвер Твiст прапанаваѓ правесцi войска Мiхельсана ѓтоенай дарогай, каб перарэзаць шляхi адыходу самазванцу, i раптам напасцi на лагер з поѓдня.
  Нямецкаму палкоѓнiку спадабалася такая iдэя. Строга гледзячы на хлапчука-зладзюжку, наймiт спытаѓ:
  - Калi ты не хлусiш!
  Олiвер хоць i быѓ амаль атэiстам, спешна перахрысцiѓся:
  - Хрыстом Богам клянуся!
  Мiхельсан паабяцаѓ:
  - Калi справа выгарыць, атрымаеш сто рублёѓ! А калi зманiш, то я цябе не проста павешу, а загадаю чвартаваць!
  Англiйскаму зладзюжцы апошняе абяцанне здалося хутчэй смешным, чым страшным, i ён прароѓ:
  - Слава нашай найсвятлейшай Гасударыне Кацярыне!
  I спрытна пстрыкнуѓ абцасамi фарсiстых ботаѓ. Хоць у iх i няёмка, але Олiвер Твiст адчуѓ гонар, што ён у дарагiм генеральскiм, начышчаным свежым ваксам абутку, а не босы абарвыш. Так у яго выгляд княжага сына, што куды больш даверу выклiкае.
  Мiхельсан загадаѓ выступiць неадкладна, тым больш якраз ужо вечар, i здзяйсняць пераход давядзецца ѓ цемры. Горача ѓ жнiѓнi ѓ Нiжнiм Паволжы. Цяжка ѓ мундзiры, i батфортах. Але пыхлiвы Мiхельсан увесь час у форме i пры ѓзнагародах. За перамогу на Чыкай яму далi ордэн Георгiя трэцяй ступенi, а над Пугачовым другой. Кацярына змянiла сваё стаѓленне да бунту i ѓзнагароджвае тых, хто праславiѓся ѓ падаѓленнi, шчодра. Нават Рэйдскоп няѓмелы губернатар атрымаѓ ад Кацярыны пятнаццаць тысяч рублi, i чын генерал-аншэфа.
  Цяпер наблiжаецца момант канчатковай паразы мяцежнiкаѓ i ѓручэння сувязi з гэтым генеральскiх эпалетаѓ. Палонiѓшы Емяльяна, ён Мiхельсан утрэ сон Сувораву. Акрамя таго адна справа змагацца з туркамi, iншая справа з уласным мяцежным народам. Апошняе нашмат цяжэйшае. Так расейцы куды больш непрадказальныя, чым туркi. Вось той жа самыя Ямелька з трыѓмфам прайшоѓ па Волзе. Народ сустракаѓ з распасцёртымi абдымкамi.
  А гэта такi? Паѓпiсьменны казачка, якi нават свае ѓказы падпiсваць не ѓмее. А народ прэ да яго нiбы той мёдам намазаны. I не палохаюць людзей нi гарматы, нi кулi, нi шыбенiцы, нi распаленыя абцугi катаѓ.
  Мiхельсан давялося ваяваць i ѓ Прусii. Неяк не надта прыемна немцу бiцца з такiмi ж, як i ён сам немцамi. Тады ён быѓ яшчэ юны, бiѓся адчайна. I давялося яму сустрэцца з юнаком Пугачовым. Яны разам выпiлi, i Мiхельсан здзiвiѓся памяць казачка, у якога яшчэ толькi-толькi пачалi прабiвацца вусiкi - добрая. Емяльян, быѓшы непiсьменным ужо ведаѓ шматлiкiя нямецкiя словы i мог мець зносiны з палоннымi без перакладчыкаѓ.
  Моцны апынуѓся супернiк. Некалькi разоѓ жыццё самога Мiхельсана вiсела на валаску, а яго войска было на мяжы паразы. Самазванага цара разбiвалi, а ён паѓставаѓ, нiбы птушка Фенiкс. I новыя, новыя тысячы людзей далучылiся да мужыцкага манарха.
  Мiхельсан падумаѓ, што пасадзi ён тады ножык Емяльяну, зусiм iншы быѓ ход гiсторыi. Праѓда, тады ѓ яго i думак такiх не было. Юны карнет i юны казак выдатна ладзiлi сябар з сябрам пакуль iх не раскiдала ѓ розныя бакi Сямiгадовая вайна.
  Пугачоѓ мог зрабiць ваенную кар'еру, ужо атрымаѓшы за Бэндэры, атрымаѓшы чын харужага - гэта тыпу лейтэнанта. Але Емяльяна захапiла разбойная рамантыка, а затым яму захацелася стаць самадзяржаѓным манархам. Дакладней, мусiць, разбойнiк спачатку жадаѓ нарабаваць сабе капiталы вялiкiя, а затым сысцi ѓ кусты, прыхапiѓшы нарабаванае дабро. Але амбiцыi Ямелькi раслi, па меры поспехаѓ паѓстанцаѓ. А затым ён i сам задумаѓ паход да Масквы.
  Казань практычна ѓпала, i толькi невялiкi атрад Мiхельсана заступiѓ шлях пастаянна расце ардзе.
  Сем тысяч войска Мiхельсан, з iх дзве тысячы вершнiкаѓ рухаюцца па класiчнай схеме. Наперадзе кавалерыя, далей пяхота, а пасля артылерыя сорак гармат i абоз. Моцнае войска. Казакi з Дона самыя багатыя i раскошных адзеннях. Далей атрад Давыдава, дваранская гусарская коннiца. Самыя адборныя эскадроны Кацярыны Другой.
  Пяхота ѓ Мiхельсана i Мiелiна грэнадзёрская i адборная. Мундзiра прыбраныя, зiхацяць скураныя боцiкi, ваяры выразна, нiбы заведзеныя чаканяць крок. Тры тысячы салдат царыцынскага гарнiзона горшыя. I мундзiры не гэтак свежыя, i хада не гэтак чаканая.
  Прылады ѓ Мiхельсана нядрэнныя. Гарматы што горш пакiнуты ѓ Царыцыне i iншых гарадах. Узяты найбольш зручныя ѓ перавозцы. Ёсць i дзясятак аднарогаѓ. Так што цар беднаты атрымае сваё. I хай нават яго лiк народа i наблiжаецца да дваццацi тысяч. Пад Казанню крадзяжы i больш былi, i яго меншым лiкам адолелi.
  У Мiхельсана добры настрой, ён размаѓляе з Мiялiнам па-нямецку, не ведаючы, што чуйнае вуха зладзюжкi-хлапчукi Олiвера Твiста адрознiвае кожнае яго слова...
  Пацан гатовы да бою i разведкi.
  Мiелiн упэѓнена заяѓляе:
  - Кацярына хiтрая шэльма. Яна ведае, што туркi яшчэ ѓбачаць унутраную слабасць Расii, могуць i мiрную дамову разарваць. Асманскi паша ѓжо намякаѓ, што не вiдавочна якая там, у Расii зараз улада!
  Мiхельсан вельмi нават упэѓнена адказаѓ:
  - Злавiм Пугачова i расставiм усе знакi прыпынку ѓ сказе. Нiхто тады не пасмее ѓсумнiцца, што мы моцныя, i Русь мае толькi адну гасударыню!
  Генерал-маёр Мiелiн хоць i страшны па званнi Мiхельсана, але часова па пасадзе падпарадкаваны яму. Але гэтая напруга ѓ гутарцы не выклiкае. Абодва палкаводцы немцы. Але Мiелiн асцярожна пазбягаѓ атакаваць Мiхельсана.
  Але зараз ён падзялiѓся навiнамi:
  - Кацярына войска адводзiць з турэцкага тэатра ваенных дзеянняѓ баiцца. Французскi кароль абяцае асманам дапамогу, i тыя спрабуюць выгандляваць сабе па больш саступак у перамiр'i, ды i кантрыбуцыю плацiць адмаѓляюцца!
  Мiхельсан злосна заѓважыѓ:
  - Пасадзiць адсечаную галаву Ямелькi на кол, так усё Еѓропа зараз змiрыцца!
  Мiелiн з гэтым часткова пагадзiѓся:
  - Ды гэта можа астудзiць самыя гарачыя галовы, але нас i далей будуць спрабаваць выпрабаваць на трываласць!
  Мiхельсан трасянуѓ кулаком i прашыпеѓ:
  - Хай толькi паспрабуюць... - I панiзiѓшы голас, спытаѓ. - А як жа чуткi што iдуць дзесяць генералаѓ i кожны з корпусам на Пугачова?
  Мiелiн, ухмыляючыся, адказаѓ:
  - Гэта ваенная хiтрасць, каб прымусiць сялян i казакоѓ ад Пугачова адстаць. Пераконваць думку, што супраць самазванца iдуць вялiкiя сiлы. Насамрэч дзесяць генералаѓ прасоваюцца толькi з невялiкiмi атрадамi. Так што Ямельку бяруць на понт!
  Мiхельсан усмiхнуѓся i тут жа сур'ёзна заѓважыѓ:
  - Тым больш падстаѓ як мага хутчэй здушыць мяцеж!
  Далей ужо нiчога iстотнага ѓ размове не было. Олiвер Твiст цяпер павiнен падаць з дапамогай самаробнай ракетнiцы сiгнал, што войска ѓжо ѓвайшло ѓ густыя, сухiя зараснiкi чароту. План складаецца ѓ тым, каб у патрэбны момант падпалiць суш, а дзьмух на iх вецер разгонiць полымя, i спалiць сямiтысячнае войска.
  Нешта падобнае Емяльян Пугачоѓ ужо прарабiѓ пры штурме Тацiшчавай крэпасцi. Тады паѓстанцам удалося дабiцца буйнога поспеху, адкрыѓшы сабе дарогу да Арэнбурга. На гэты раз у сухiя зараснiкi нiбы фашыстаѓ пiянер Пеця завёѓ войскi Мiхельсана. Ён у дадзеным выпадку паводзiѓ сябе нiбы сапраѓдны Iван Сусанiн. Але рэальная доля Сусанiна - гэта загiнуць разам са сваiмi ворагамi.
  А зладзюжцы-герою Олiверу Твiсту хочацца жыць. I хлапчук прыдумаѓ хiтрасць. Прымайстраваць самаробную ракетнiцу ѓ калёсы, а самому там часам, у цемры схавацца. Праѓда, трэба, каб ворагi не заѓважылi яго знiкнення. А гэта складана...
  Пеця знайшоѓся. Падскочыѓшы на канi да Мiхельсана, хлопчык паведамiѓ:
  - Я праеду наперад i перадам Чугуеву з Тварогавым, што мы ѓжо на падыходзе!
  Мiхельсан адобрыѓ i кiѓнуѓ доѓгiм указальным пальцам:
  - Толькi жвавей! I вяртайся назад!
  Мiелiн разгарнуѓ пергамент i гледзячы на карту заѓважыѓ:
  - Мы i самi можам знайсцi дарогу!
  Олiвер Твiст буркнуѓ:
  - Праз чарот нашмат хутчэй!
  I не губляючы часу, паддаѓ пародзiстага жарабца абцасамi. Эх, хутчэй бы выйсцi на бяспечную дыстанцыю. Або дакладней пляцоѓку. Такая суш у жнiѓнi, што дзiѓна як гэтыя зараснiкi яшчэ раней не выгарэлi?
  Олiвер iмчаѓся на гоне, лупячы яго нагамi, i распластаѓшыся на спiне, каб паменшыць сустрэчнае супрацiѓ паветра. Сам Мiхельсан невысокага росту, рухомы i з кароценькiмi вусiкамi паходзiѓ на Гiтлера. На галаве нямецкага палкоѓнiка трыкутка ѓ стылi опля Напалеон!
  Але палкаводзец моцны. Раз здолеѓ i не адзiн раз разбiць праѓзыходныя сiлы паѓстанцаѓ.
  Олiверу Твiсту ѓ iлжывай памяцi сну, ужо даводзiлася наводзiць фашыстаѓ на партызанскую засаду, i ён радаваѓся поспеху. Праѓда тут ужо не проста дужанне з iншаземным захопнiкамi, а грамадзянская вайна. I паднiмае руку браць на брата i кум на свата.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 9.
  Хлапчук прачнуѓся i крыху ажыѓ. Зрабiѓ зарадку i паеѓ. У аѓсянку дадалi рыбкi. I плюс малако. Для турмы нядрэнна. Да Олiвера зноѓ прыйшла жанчына-лекар. Працерла раны хлапчукi спiртам i мазямi. Нават дала нейкую пiлюлю.
  Пасля чаго Олiвер зноѓ стаѓ церцi ланцугi. Ён быѓ астрыжаны ѓ камеры нагала, i не мог выкарыстоѓваць валасы. Так цёр звяно пра звяно. I працаваѓ узмоцнена. Трохi сталь паддавалася. Хаця ангельцы рабiлi ланцугi для вязняѓ на сумленне.
  Олiвер верыѓ, што ѓцячэ... Некалькi гадзiн папрацаваѓ...
  Пасля яму зноѓ прынеслi ежу. Хлапчук паеѓ папрацаваѓ i заснуѓ, нiбы праведнiк. I яму зноѓ снiлася цудоѓная прыгода.
  Ну, вось ужо чараты канчаюцца... I ѓ небе ѓспыхвае, iрвецца петарда.
  Казакi кiдаюць чыгуны з распаленымi вугольчыкамi, i падпальваюць разлiтую па чароце смалу, i серу. Усё гатова для таго, каб падсмажыць войска царыцы.
  Барадаты есаул Падураѓ вiтае Олiвер Твiста. Хлапчук са ѓскоквае i перш за ѓсё скiдае ненавiсныя боты. I так ногi сабе нацёр. Вось катаванне, горш за жароѓню, калi ангельцы табе спачатку мажуць маслам агрубелыя падэшвы ног, а затым на адлегласцi распальваюць агонь. Так каб полымя крыху не даходзiла да голых пятак.
  Але калi расцёр у ботах адчуванне больш брыдкае, чым ад ангельскага агеньчыка.
  Олiвер Твiст ганарлiва надзьмуѓ пры гэтым успамiне шчокi: ён жа нiкога не выдаѓ пры катаваннях, i нават не зароѓ. Тут варта браць прыклад з Стеньки Разiна якi i стогны не выдаѓ падчас катаванняѓ.
  Аднак зараз яму хочацца бiцца, а бойкi няма. Вецер дзьме з поѓдня на поѓнач, i агнявая лавiна нясецца на буйны атрад Мiхельсана. Нiбы з апраметнай вырвалiся дэман, i, размахваючы палымяныя ятаганамi, яны накiроѓваюцца на шматлiкага i ѓкамплектаванага адборнымi войскамi супернiка.
  Вецер дзьме моцны i пажар у чаротавым стэпе распаѓсюджваецца хутка. Нiбы абудзiлiся, скiнуѓ вечкi труны душы самых заѓзятых грэшнiкаѓ, а за iмi з геены цягнецца бурных, як руды хвост лiсiцы шлейф. I гэтыя монстры агнязарнага колеру абвальваюцца ѓ першую чаргу на вершнiкаѓ-казакоѓ.
  Першымi небяспека пачулi конi, але наезнiкi ѓпарта бiлi iх шпорамi, iмкнучыся ѓтрымаць на месцы.
  Мiхельсан адчайна залямантаваѓ:
  - Не адступаць i не здавацца!
  Але ѓ дадзеным выпадку падобная адвага не больш, чым вар'яцтва, геройства падобна героям Сервантэса. I такая пайшла зараз пражарка. Калi агонь абрынуѓся на вершнiкаѓ i запахла пякучым, то ѓжо чуѓся аглушальны роѓ, i спалоханая кавалькада рынулася на ѓласную пяхоту.
  Мiхельсан пастараѓся захаваць стрыманасць, але гэта ѓ яго дрэнна атрымалася. Тым больш, што можа зрабiць мужнасць з бушуючым агнём? Ды практычна нiчога. Генерал Мiелiн больш прагматычны i баязлiвы прышпорыѓ каня i паспрабаваѓ сысцi, апярэдзiць якое нясецца ѓслед за iм полымя, выратаваць сваю шкуру.
  Мiхельсан жа прыняѓ паток агню, не адступаючы, хоць беласнежнаму скакуну i хацелася iрвануць з павады i памчацца хутчэй ад гэтай геены. Нямецкi палкоѓнiк не вытрымаѓ патоку гарачага паветра i дзiка ѓскрыкнуѓ. На яго выпешчаным твары сталi праступаць, нiбы свавольства апёкi. Затым полымя лiзнула ногi скакуна наёмнага афiцэра. Конь ужо не мог вытрымаць такi боль. Паддаѓшы ѓсiмi чатырма капытамi, а скiнула дакучлiвага наезнiка. Мiхельсан шмякнуѓся i тут апынуѓся ѓ возеры вогненным.
  Як залямантаваѓ няшчасны палкаводзец. Як яго сталi жыѓцом пажыраць полымя, пачынаючы з адзення i канчаючы косткамi. Адборнае царскае войска гiнула. I гэта гiбель была сапраѓды жахлiвай. Полымя iмклiва наблiжалася, агнём цунамi абрынуѓшыся i на пяхоту. Салдаты i афiцэры згаралi, нiбы мурашкi пры пажары, i глядзець на гэта было пакутлiва i страшна. А калi агонь дабраѓся да гармат, то сталi рвацца детонирующий порах, i бомбы.
  Полымя раскiдвалася па небе, i лунаѓ велiзарны лiжучы рудымi мовамi неба шлейф. А калi iшлi каскадамi выбуху, то падавалася, што хвалi праходзяць па сферы i паказваюць своеасаблiвае кiно. Або быццам гэта прыбой з жоѓта-чырвонымi хвалямi. I ѓсё залiваецца i лiтаральна iскрыцца, зыходзячы асляпляльнай гамай.
  А да казацкага войска ѓжо даносiцца пах смаленага.
  Емяльян Пугачоѓ знаходзiѓся на ѓзгорку, з якога Стенька Разiн назiраѓ за рухам эскадры ѓ сорак стругаѓ князя Львова. Стенька Разiн здолеѓ узяць i Царыцын i Астрахань, i таксама меѓ некаторыя шанцы на перамогу. Але лёс не ѓсмiхнуѓся казачаму атаману. Цi адчуваѓ сябе Емяльян ашуканцам?
  Але ж i яго прадзедаѓскi дзядзька Сцяпан таксама блефаваѓ. У прыватнасцi пабудаваѓ у Астраханi два стругi: адзiн патрыяршы, а другi царскi i распусцiѓ чуткi, што з iмi разам змагаецца царэвiч. I сапраѓды сяляне, i стральцы бiлi баяр, прыкрываючыся царскiм iмем, быццам сам Аляксей Мiхайлавiч загадаѓ пазбавiцца ад памешчыцкай улады.
  Людзi змарнелi пад цяжкiм прыгнётам жорсткiх уладаѓ, i iм патрэбна была толькi нагода. А аѓтарытэт патрыярха Нiкана, i царскага iмя адыгрываѓ сваю ролю. Не здарыся фатальнага раненнi Стеньки Разiна ѓ галаву пад Сiмбiрскам, глядзiш i казацкi ѓрад зацараваѓ па ѓсёй Расii.
  Емяльян Пугачоѓ бачыѓ будучыню, у выглядзе сумесi рэспублiкi манархii. Народны заставаѓся самадзяржаѓным манархам, але павiнен быѓ бы кiраваць, абапiраючыся на меркаванне ѓсенародна абранага казацкага круга. А ѓ гарадах i сёлах ужо пануе выбарная ѓлада. Народ у вёсцы выбiрае сабе старасту, i той сочыць за парадкам, а горадзе выбарны бургамiстр i малы казачы круг.
  Такiм чынам, лiквiдуецца прыгоннае права, i ѓсё становяцца раѓнапраѓнымi казакамi. А казакi розныя ёсьць. Ёсць ворныя, ёсць завадскiя, ёсць гасударавы. I няма саслоѓнай няроѓнасцi.
  Праѓда пры рэалiзацыi падобнага шляху шмат крывi пралiлося i яшчэ пральецца.
  Але лес сякуць - трэскi ляцяць! А бабы яшчэ нараджаюць!
  Тысячы людзей згараюць жыѓцом. Прычым большая частка з iх нi нейкiя нямецкiя наймiты тыпу Мiхельсана i Мiелiна, а рускiя людзi. Олiвер Твiст iмкнецца не думаць пра гэта. Хлопчыка падскоквае i становiцца на галаву. Такi ѓ яго спрытны план увасобiѓся ѓ жыццё. Супернiк падступны Мiхельсан, трапiѓ у хiтрую пастку.
  Башкiры, калмыкi i татары таксама падскокваюць i лупяць у бубны. У iх радасць, нарэшце-то дакучлiвых Мiхельсан будзе зрынуты i спальны. А Салават, якi падняѓ iх на барацьбу, усё яшчэ жывы i заклiкае качэѓнiкаѓ пад сцягi.
  Гарыць i ѓзрываецца таксама абоз з прыпасамi... Падобна, што войска Пугачова можа перамагаць...
  .................................................. .................................................. ..............................
  Пасля таго як хваравiтая стрэмка - Мiхельсан, быѓ вырваны, Пугачоѓ зноѓ рушыѓ да Царыцына. Варта захапiць ключавы для абароны горад i павярнуць на Дон. Як высветлiлася, асноѓныя царскiя войскi яшчэ знаходзяцца дастаткова далёка, i ёсць шанц iх разбiць па частках.
  Тры данскiя палкi даслалi сваiх ганцоѓ да самазванага цара, абяцаючы, што выйдуць насустрач i прымуць прысягу.
  Недалёка ад Царыцына больш, чым дваццацiтысячная раць Пугачова сустрэлася з чатырма з паловай тысячай казакоѓ.
  Емяльян Пугачоѓ апрануѓ у раскошнае, княжае адзенне i начапiѓ на сябе розныя багатыя ордэны, каб былi захопленыя ѓ якасцi трафеяѓ у розных гарадах i маёнтках. I разгарнуѓ сцяг гальштыдскага палка, якi нёс за iм выраблены ѓ палкоѓнiкi Пеця Камсамолаѓ.
  Пугачоѓ быѓ вышэйшы за сярэднi рост, шыракаплечы, з вельмi выразным, выдатным тварам i глядзеѓся вельмi эфектна.
  Данскiя прымалi прысягу i клялiся ѓ вернасцi цару. Емяльян Пугачоѓ вымавiѓ прамову. Правадыр паѓстанцаѓ умеѓ гаварыць проста i прыгожа.
  - Iнтарэсы нашай Радзiмы, iнтарэсы нашай святой Айчыны Расii. Патрабуюць збавеннi яе ад пажадлiвага павука, у выглядзе памешчыкаѓ i прыгоннага дваранства смактальнага кроѓ са свайго народа. I гэта кроѓ што яны паглынаюць са смакам, адальецца гаручымi слязамi тлустым аваднём! Наша справа расплюшчыць вочы ашуканым, выпрастаць плечы гарбатым, скончыцца з ненавiснай тыранiяй, i згубным рэжымам!
  Ды запануе ѓ Расii: свабода, роѓнасць i братэрства!
  Пугачоѓ гаварыѓ з напорам i тэмпераментна, казакi былi ѓ захапленнi. Армiя Емяльяна папоѓнiлася новымi коннымi i добра навучанымi байцамi.
  У момант прыняцця прысягi Олiвер Твiст нечакана звярнуѓся ѓвагу на аднаго, невысокага ростам, з калючым позiркам чалавека. Недзе ён ужо бачыѓ гэта выпуклы, лысеючы лоб, i блакiтныя, выразныя вочы.
  Сам чалавек быѓ у звычайным сялянскiм армяку i трымаѓ у сваiх руках рагацiну, але адчувалася з першага ж позiрку хто нiякi гэта не мужык. Хоць адзенне беднае i рагацiна ѓ руках трымаецца ѓпэѓнена.
  Олiвер, палепшыѓшы момант, падышоѓ да яго i выцягнуѓшыся ѓ фрунт прагарлапанiѓ:
  - Ваша правасхадзiцельства, палкоѓнiк Олiвер Твiст да вашых паслуг!
  Мужычок хутка адказаѓ:
  - Я зусiм не правасхадзiцельства, а звычайны салдат Палушкiн!
  Олiвер Твiст строга ссунуѓ бровы, жорстка адказаѓ:
  - Няма спадар Аляксандр Васiльевiч! Ваш гераiчны выгляд занадта яркi, каб яго хаваць пад армяком!
  Сувораѓ забабонна перахрысцiѓся i заѓсмiхаѓся:
  - Памiлуй Бог... Усё ж даведалiся! Што зараз!
  Юны зладзюжка прапанаваѓ свой варыянт:
  - Пагаворым з царом-бацюшкам, а там вiдаць будзе!
  Емяльян Пугачоѓ быѓ у выдатным настроi. Яго войска моцнае, а заѓтра будзе штурм Царыцына. Пасля чаго можна будзе, падмяѓшы пад сябе Дон, рушыць да Масквы. Пакуль царыца супраць яго зноѓ не назапасiла сiлы.
  Палоннага Суворава спадар сустрэѓ ветлiва. Той таксама з цiкаѓнасцю пазiраѓ на Пугачова. Высокi лоб, i выразныя бровы казалi аб розуме правадыра паѓстання, а яго ѓпэѓнены грамавы голас выдавалi звычку загадваць. Аляксандр Сувораѓ не адчуваѓ страху i задаѓ Емяльяну некалькi пытанняѓ з ваеннай сферы i атрымаѓшы адказ, аказаѓся задаволены:
  - А вы ваша вялiкасць зусiм не дурны мужык!
  Пугачоѓ строга спытаѓ у Суворава:
  - За каго ты мяне пачытаеш?
  Генерал-паручык з усмешкай адказаѓ:
  - Памiлуй Божа, адкуль мне ведаць...
  Емяльян жорсткiм тонам спытаѓ:
  - Служыць мне будзеш цi...
  Мужыцкi цар правёѓ рубам далонi па горле. Сувораѓ маѓчаѓ. Ён быѓ занадта развiтым i самастойным чалавекам, каб захоѓваць вернасць прысязе, толькi таму, што гэта прысяга. I легiтымнасць Кацярыны Другой якая забiла свайго мужа больш, чым сумнеѓная. Па вялiкiм рахунку, зараз павiнен кiраваць спадчыннiк Павел. А Кацька ѓ любым выпадку царазабойца!
  Тут пытанне не ѓ тым, сапраѓдны гэта цар цi не. Емяльян на Пятра Трэцяга зусiм не падобны. Наогул Пётр Трэцяе састарэлае дзiця, а гэта моцны, моцны казак прыроджаны ваяѓнiк i ѓладар. А шляхетнасць роду Аляксандр Васiльевiч нiколi не ставiѓ у заслугу i не лiчыѓ, што яна дае якую-небудзь перавагу.
  Емяльян, у якiм яшчэ поѓна энергii ѓстаѓ са стала i прыняѓся, хадзiць. Казачы цар не занадта высокi, тым не менш, на галаву вышэй за Суворава, чалавека нiжэй сярэдняга росту i хударлявага. Пугачоѓ у плячах шырокi i валодае моцнай сiлай. Гне пальцамi пятакi, рассякае на лёце шаѓковую стужку. Емяльян асабiста секся шабляй, i паказаѓ сябе моцным ваяром. I Сувораѓ гэта ведае. Яму сiмпатычны казацкi атаман. З аднаго боку просты, з iншай з вiдавочным выдатным розумам.
  Сувораѓ па-нямецку спытаѓ:
  - Каму на Русi служыць добра?
  Емяльян Пугачоѓ таксама па-нямецку адказаѓ:
  - Добра служыць свайму цару, iмя па бацьку i народу... - Падпёршы бакi кулакамi, Емяльян палiчыѓ патрэбным дадаць. - I свайму народу ѓ першую чаргу!
  Сувораву спадабалася кемлiвасць i дзяржаѓны розум Пугачова, i ён адказаѓ:
  - Я выбiраю службу сваёй Айчыне i Народу!
  Пасля чаго генерал-паручык працягнуѓ Емяльяну сваю знешне худую, але моцную i чэпкую руку!
  Яны моцна пацiснулi адзiн аднаму рукi i Емяльян абвясцiѓ:
  - Шкадую цябе графскiм тытулам i званнем фельдмаршала! Будзеш ты галоѓным над маiмi войскамi! Падрыхтуй iх да штурму Царыцына!
  - Слухаюся ваша вялiкасць! - Абвясцiлi Аляксандр Васiльевiч Сувораѓ, i пакланiѓся казачаму цару.
  Так пачалася, вялiкае сяброѓства Емяльяна Пугачова i Аляксандра Васiльевiча Суворава.
  Самы генiяльны рускi палкаводзец усiх часоѓ прысягнуѓ простаму народу. Сувораѓ i сам разумеѓ: патрэбны змены, i гэта вельмi дрэнна, што большасць рускiх людзей знаходзiцца ѓ ганебным прыгонным рабстве. Хiба ѓ вялiкай краiне можа быць такая галеча з аднаго боку i празмерная раскоша з другога? Не, Сувораѓ як чалавек прагрэсiѓны i перадавы не толькi ѓ ратнай навуцы разумеѓ: змены наспелi!
  Ведай пульсацыя сэрца i вен,
  Слёзы нашых дзяцей, мацi!
  Кажуць: мы жадаем змен -
  Скiнуць ярмо цяжкiх ланцугоѓ!
  Горад Царыцын, у дваццаць першым стагоддзi стаѓ вядомы ѓсяму свету, як Сталiнград. А зараз гэта проста даволi вялiкi i добра ѓмацаваны горад. Пад iм Стэнька Разiн разбiѓ галаву Лапацiна, а гараджане самi збiлi замак з варот. Зараз чакае штурм. Аляксандр Сувораѓ энергiчна аддаваѓ распараджэннi. Генiяльны палкаводзец бачыѓ уразлiвыя месцы абароны i сам выбiраѓ кiрунак удару.
  Гарнiзон Царыцына налiчваѓ больш за чатыры тысячы салдат, не лiчачы дваранскага апалчэння. Знаходзячыся ѓ магутных абарончых пазiцыях, яны маглi аказаць сур'ёзны супрацiѓ i дачакацца падыходу новых урадавых сiл.
  Але баявы дух абаронцаѓ невысокi. Волжскiя казакi пасля разгрому Мiхельсана пакiнулi крэпасць. А гэты лiк больш за дзве тысячы чалавек, i яны капiтальна папоѓнiлi войска Емяльяна Пугачова.
  Воiны пры гэтым не сяляне, а суцэль баяздольныя казакi, якiх навучаюць бiцца з дзяцiнства. Яны, бадай, i лепшыя за звычайную набраную з мужыкоѓ рэкруцкiм наборам пяхоты i не саступаюць гусарскай кавалерыi.
  Штурм пачаѓся адразу. Часу, цягнуць з аблогай не было. Ды i Сувораѓ аддаваѓ перавагу тактыцы: прыйшоѓ, убачыѓ, перамог. Пад прыкрыццём дымавой заслоны: падпалiлi сырыя лапухi, раць Емяльяна пайшла на штурм. Салдаты, асаблiва даведаѓшыся, што на баку паѓстанцаѓ выступiѓ сам Сувораѓ, i застрашанай вялiкай колькасцю войскаѓ у самазванца змагалiся вельмi неахвотна. Многiя з iх асьцерагаючы вокрыкаѓ афiцэраѓ, стралялi, але цэлiлi ѓ паветра.
  Некаторыя афiцэры i самi кiдалi шпагi, здаючыся на лiтасць пераможцы. Супрацiѓ насiла очаговый характар. Вось гiмназiсты паспрабавалi супрацiѓляцца. Але вопытныя казакi, папросту пасеклi iх шашкамi, а салдаты павалiлiся на каленi.
  Лезлi на штурм i калмыкi, абсыпаючы абаронцаѓ стрэламi.
  Першыя чатыры батарэi амаль адразу ж перайшлi пад кантроль паѓстанцаѓ. Частка кавалерыстаѓ, сеючы панiку, ужо апынулася ѓ тыле. Толькi дваранскае апалчэнне хоць неяк супрацiѓлялася пугачоѓцам. Вось i сам Емяльян скача ѓ бой. Яго шабля абрынулася на галаву таѓстабруха купца, камандуючага атрадам багацеяѓ.
  Ударам цяжкай шаблi Пугачоѓ раскроiѓ чэрап да самай шыi. Iншыя купцы разбягаюцца i равуць ад жаху: сам бацька-цар завiтаѓ!
  Олiвер Твiст змагаецца па правую руку ад Емяльяна. Хлопчыку-зладзюжцы цiкава. Як ён будзе бiцца. I шабля здаецца з нязвычкi такой цяжкай i доѓгай. Вось дзяцюк счапiѓся з дваранiнам. Той вельмi спрытны, i хлапчука не гэтулькi дасведчанага ѓ зносiнах са зброяй, ратавала толькi фенаменальная рэакцыя.
  Вусаты дваранiн наступаѓ, выскалiѓшы ѓ нядобрай ухмылцы зубы i размахваючы шабляй. Тут Олiвер правёѓ прыём, якому яму навучыѓ раднаверца. Даѓбануѓ голай пяткай пад калена. А калi дваранiн у жоѓтым мундзiры ледзь адцягнуѓся ад болю, то секануѓ шабляй у шыю.
  Працiѓнiк з напалову ссечанай галавой ляснуѓся на зямлю. Другога непрыяцеля Олiвер Твiст сустрэѓ ударам нагi ѓ падбародак. Тут не прывыклi бiцца нагамi, i босы хлапчук вельмi спрытна ѓразiѓ непрыяцеля незвычайным прыёмам.
  Але супрацiѓ у супостата слаба i вось над губернатарскiм палацам зацараваѓ царскi вензель Емяльяна Пугачова.
  Олiвер Твiст звалiѓ лёкая i заскочыѓ унутр. Голая падэшва сутыкнулася з пышнымi Ворсiн дывана. Хлапчук падумаѓ, што, мусiць, бургамiстр Царыцына будзе спрабаваць схаваць з палаца, заадно прыхапiѓшы гарадскую казну. Такiм чынам, яго трэба апярэдзiць.
  Сапраѓды зладзюжка аказаѓся як нiколi правы. Барон Мiгель сапраѓды выцягнуѓ з сейфа кавалкi золата i кучу самацветаѓ. Багаццяѓ аказалася столькi, што i не панесцi. Але прагны саноѓнiк сагнуѓся пад цяжарам, i павалок фактычна паѓзком. Падземным ход быѓ за люстэркам, i магчыма не будзь Мiгель такiм прагным.
  Але цягнучы за сабой мяшок, ён пакiнуѓ на дыване сляды, якiя адразу ж разглядзелi вострыя вочы юнага разведчыка. Олiвер Твiст стрэлам з прымiтыѓнага пiсталета разнёс люстэрка i шугануѓ у калiдор, якi сыходзiць у падзямелле.
  Бурмiстр таксама дастаѓ пiсталет, i паспеѓ стрэлiць, але хлапчук, разгойдваючы корпус, сышоѓ ад агню. Затым Олiвер Твiст з усяго размаху ѓсадзiѓ бургамiстру ѓ пахвiну... I апынуѓся ѓладальнiкам вялiкiх скарбаѓ.
  Мусiць, вельмi шматлiкiя, апынуѓшыся на месцы юнага зладзюжка, паспрабавалi б прыхаваць казачныя багаццi. Або хаця б iх частка. Але юны ѓ некаторым родзе нават ленiнец Олiвер Твiст крышталёва сумленны. Ды i акрамя таго, калi табе гадоѓ адзiнаццаць няма той дарослай ашчаднасцi, эгаiзму i цягi да грошай. Ты яшчэ чыстае i нявiннае ягня цi iльвяня. Вядома, быць iльвом лепей, чым авечкай.
  Олiвер Твiст павалок скураны мяшок вонкi...
  Царыцын быѓ узяты дастаткова хутка. Чатыры тысячы салдат здалося ѓ палон. Арсенал войска паѓстанцаѓ папоѓнiѓся яшчэ шасцюдзесяццю пяццю гарматамi, i вялiкiм запасам боепрыпасаѓ. Перамога поѓная з мiнiмальнымi стратамi. I зараз Емяльян Пугачоѓ трывала ѓстаѓ на Волзе.
  Аднак узяццем Царыцына паѓстанцы самi сабе стварылi праблему. Куды зараз накiраваць сваё воiнства? На Дон, папоѓнiѓшы войскi за кошт казачай вольнiцы, або на поѓдзень, каб скарыстацца раззасяроджанасцю царскiх войскаѓ, паспрабаваць разбiць i паланiць iх па частках? Паварот на Дон мог прывесцi да страты каштоѓнага часу, i ѓ гэтым выпадку фельдмаршала Панiн мог бы паспець сабраць у кулак свае разрозненыя палiцы.
  Зразумела, што час працуе супраць пугачоѓцаѓ. Але i на Доне можна здабыць моцнае ратнае папаѓненне. Сам Пугачоѓ схiляѓся iсцi на Дон i Чаркаск, каб сабраць казачыя рацi. Сувораѓ таксама вагаѓся. Змагацца супраць рускiх людзей яму не вельмi хацелася, хоць цяпер пасля ѓзяцця Царыцына яму зваротнага ходу няма. Акрамя таго яшчэ ѓ тыле паѓстанцаѓ Астрахань. Яе б таксама добра было б узяць. Але зноѓ губляеш на гэтым час.
  Пугачоѓ прыняѓ рашэнне. Паколькi астатнiя царскiя сiлы яшчэ адносна далёкая, а шматлiкiя сялянскiя натоѓпы, якiя былi раскiданыя па Паволжы тармозяць iх прасоѓванне. Тое варта падзялiць войскi, накiраваць Суворава браць Астрахань, а самому iсцi на Дон. А ѓжо потым рушаць уздоѓж Волгi. Усё роѓна ѓ халодны час ваяваць паѓстанцам будзе лягчэй. Мужыкi збяруць ураджай, i зiмой iм рабiць будзе няма чаго i, яны папоѓняць сялянскую армiю.
  Можна будзе нават спецыяльную ратную павiннасць увесцi. А асноѓныя сiлы хутчэй за ѓсё Кацярына пакуль прытрымае ѓ Турцыi. Асманы не да канца знiшчаны, i ѓ iх яшчэ ёсць шанцы.
  I падзялiѓшыся на дзве часткi армii мяцежнага Емяльяна рушылi: адна на захад, другая да Астраханi.
  Пугачоѓ быѓ у добрым настроi. У першай жа казацкай станiцы яго сустрэлi з вялiкай пашанай, а казакi тысячамi ѓлiвалiся i ѓ без таго немалое войска. Олiвер Твiст, якi мае статус галоѓнага царскага ад'ютанта, большую частку часу праводзiѓ разам з гасударам.
  Яго вялiкасць вызначыѓся вастрынёй розуму i ведамi па многiх пытаннях. Вось яны з Олiвер перамаѓлялiся на нямецкай. Хлапчук асцярожнiчаѓ калi гаворка iшла аб зладзейскiм мiнулым, але патроху намякаѓ цару, што будзе калi i iншы час. Шкада толькi, што няма проста, напрыклад, зрабiць такую рэч як кулямёт.
  Затое хлапчукi распавёѓ iмператару, якiм чынам можна вырабляць дынамiт для падрыву крэпасцяѓ i нiтрагiцэрын. Сам юны зладзюжка, быѓшы ѓ сне яшчэ дыверсантам-антыфашыстам, добра разбiраѓся ѓ рознага роду выбуховых сумесях. I мог падказаць пугачоѓцам. А вось аѓтамат у канцы васемнаццатага стагоддзя выкаваць у кузнi, бадай, непасiльная для паѓстанцаѓ задача. Але затое можна ѓнесцi змены ѓ канструкцыi ѓжо iснуючых гармат, удасканалiць штык i сiстэму кiравання войскамi. I навучаць сялян больш эфектыѓна.
  Тысяча салдат георгiеѓскага палка здалiся Емяльяну Пугачову пасля кароткага бою. Войска казацкага цара ѓзрастала, нiбы снежны камяк. Трохi багатенькiя казакi, не адважвалiся кiнуць выклiк самазванцу цi iх вылоѓлiвалi i вешалi.
  Дон багаты, зямля тоѓстая, нiбы сала i мяккая як пух. Шмат на iм можна ѓзараць i засеяць.
  Чаркас сталiца казацкага войска сустрэѓ Пугачова званоѓ званоѓ. Мясцовы гарнiзон на чале з генералам Будэрманам распачаѓ спробу аказаць супрацiѓленне самазванаму цару.
  У самiм Чаркаску ѓспыхнула паѓстанне. Казакi не хацелi прызнаваць царыцу, i рвалiся да Пятра Трэцяга, нiбы ён быѓ мёдам намазаны. Тысячы ваяром счапiлiся ѓ смяротнай сутычцы, i Емяльян Iваны павёѓ сваё войска на штурм.
  Пачалася жорсткая бiтва. Олiвер Твiст быѓ у лiку першых, хто ѓзлез на сцяну казацкага мястэчка. Хлапчук спрытна падсёк гаспадарнага казака па нагах. Тоѓстая туша ѓпала за сцяну i бразнулася ѓ роѓ.
  Пiянер атакаваѓ капрала, ухiлiѓся ад штыка, i рушыѓ каленам у сонечнае спляценне. Калi ты б'еш нагамi, то супернiк напэѓна ѓдар прапусцiць.
  Хлопчык раптам успомнiѓ, што нешта такое, што выклiкала ѓ яго дзiкi прыступ лютасцi. Не, на гэты раз не катаваннi ѓ ангельскiм засценку. А iншае. Тое, што чамусьцi ѓсплыло як альтэрнатыѓны ѓспамiн у сне. Калi ѓ студзенi Чырвоная армiя правяла Вiсла-Одэрскую аперацыю i апынулася ѓ адной гадзiне язды ад Берлiна, многiя паверылi, што Вялiкай Айчыннай Вайне канец. Што яна гэта найжорсткая другая сусветная дажывае апошнiя тыднi. Здаецца яшчэ крыху.
  Але ж нездарма спяваюць: апошнi бой, ён самы цяжкi. У сакавiку здарыѓся цуд, i фашысты змаглi павярнуць стрэлку гадзiн таму. У вынiку арды Гiтлера, а затым i новага фюрара Майнштэйна зноѓ iрванулi на ѓсход. А ѓчорашнiя саюзнiкi, аказалiся подлымi здраднiкамi. I вось Гiтлераѓцы ѓжо зноѓ захапiлi Украiну, прарвалiся да Масквы, i дабiлiся таго, чаго iм раней не ѓдавалася: кантролю над Каѓказам. А зараз ужо падыходзяць да Куйбышава. I хто ведае, можа пакуль ён пiянер Пеця дапамагае Емяльяну Пугачова, фрыцу ѓжо штурмуюць Маскву?
  Хлапчук адчувае ѓ сабе апантаную лютасьць, i адчайна кiдаецца на сваiх ворагаѓ. У iм бушуе самы натуральны, нязгасны пажар. I будзь, што будзе, але ён пастаiць за ѓладу працоѓных i сялян, за свайго новага Ленiна - Емяльяна Пугачова.
  Вось i палкоѓнiк Скотавалiк - англiйскi наймiт, атрымлiвае ѓдар нагой пад каленку, а затым у галёнку ѓ шыю.
  Сцены ѓзяты, i бiтва пераносiцца ѓ горад. Выкарыстоѓваючы пальцы рукi i ног хлапчук узбiраецца ѓ на сцяну асабняка якi адстаѓ верным Кацярыне вайсковага атамана i рэзка б'е капiтана войска царыцы. Удар нагой з размовы захапляльны. I капiтан ляцiць, збiваючы яшчэ аднаго са стралкоѓ.
  Хлапчук раве i галавой зарадзiѓ у падбародак паручнiку. За пiянерам лезуць iншыя пугачевцы, асабняк бярэцца штурмам...
  Войскавага атамана, i некалькi старэйшын захапiлi жывымi. Яны адмовiлiся прызнаць Пугачова законным манархам, i зараз iх чакаѓ царскi суд i пятля. А казацкае кола павiнна было абраць сабе новых атаманаѓ.
  Галоѓны горад на Доне зараз стаѓ пугачоѓскiм. Самае шматлiкае на Русi казацтва прызнала цара Пятра Трэцяга. Цяпер жа заставалася сабрацца з сiламi i iсцi на Маскву.
  Аднак з боку Азава, усё яшчэ прадзiмала пагроза казачым землям.
  Сувораѓ тым часам падышоѓ да Астраханi. Волжскiя i дасланыя на падмогу полк маларасейскiх казакоѓ, перайшлi на бок паѓстанцаѓ. Частка афiцэрства таксама перакiнулася на бок цара. Начны сувораѓскi штурм аказаѓся хуткаплынным. Супрацiѓленне аказала толькi некалькi рот, а асноѓныя сiлы гарнiзона аказалiся зламаныя яшчэ да пачатку штурму.
  Такiм чынам, Астраханская губерня прысягнула самазванцу. Сам губернатар не паспеѓ выявiцца, i яго казакi прымудрылiся павесiць яшчэ да суда. Больш за дзесяць тысяч салдат, праѓда, з iх значная частка зялёныя навабранцы або iнвалiды ѓлiлiся ѓ рады Сувораѓскай армii.
  Емяльян Пугачоѓ заняѓшы Чаркас, зноѓ апынуѓся перад дылемай: iсцi на Азоѓ цi пакiнуць гэта непрыступную крэпасць у сябе ѓ тыле. У выпадку няѓдалай аблогi i штурму паѓстанцы рызыкавалi страцiць шмат людзей i часу. З iншага боку, якiя вяртаюцца з турэцкай вайны ѓрадавыя войскi, магла нанесцi ѓдар па казацкай сталiцы ѓ Чаркаску.
  Такiм чынам, у Пугачова ѓзнiклi сумневы. Акрамя таго, пытанне нумар адзiн: якiм шляхам iсцi на Маскву? Стенька Разiн у падобнай сiтуацыi абраѓ Волгу, i спатыкнуѓся на Сiмбiрску. Шлях Волгай доѓгi, i патрабуе штурму многiх гарадоѓ. Iншая магчымасць пайсцi Донам i праз Тулу. Там i шлях карацейшы i ѓрадавых войскаѓ меншы. Праѓда царскiя ваяводы маглi ѓ гэтым выпадку атакаваць Царыцын i паспрабаваць адрэзаць часткi Емяльяна Iванавiча.
  Азоѓ гэта не Чаркас - першакласная крэпасць з моцным гарнiзонам, i не так проста будзе яе ѓзяць, тым больш там амаль няма казакоѓ, якiя маглi б падмагчы, а цi пагодзiцца гарнiзон прысягнуць мужыцкаму цару, дык гэта пад пытаннем.
  Юны зладзюжка Олiвер Твiст зрэшты, прыдумаѓ свой план i нашэптаѓ яго на вуха Пугачову.
  Казачы цар ухвалiѓ такую думку паляпаѓ хлапчука па плячы:
  - Дужа гарна! Калi атрымаецца быць табе генералам!
  Мундзiраѓ царскага войска, як для пяхоты, так i для гусараѓ захоплена шмат, i можна пераапрануць у iх некалькi тысяч чалавек. Затым пад выглядам падыходу свежых падмацаванняѓ увайсцi ѓ крэпасць i заспець шматлiкi з двумастамi прылад гарнiзон знянацку. А утрымлiваючы Азоѓ ужо можна i не баяцца за свае тылы, i акрамя таго тамака галоѓны зброевы арсенал царскiх войск ваюючых супраць Асманскай iмперыi.
  Так што... з Богам дзетачкi!
  Олiвер Твiст крочыць разам з падманным войскам, пад барабанны i бой i разгорнутыя сцягi. Пры гэтым юны зладзюжка спявае;
  Радзiма мая вялiкая краiна,
  Ненаглядная цудоѓная Расiя...
  Багам прамянiстым нам усё дадзена,
  Каб весела жылося над небам сiнiм!
  
  Далоню Гасподзь такую стварыѓ,
  Каб смяялiся, дарослыя i дзецi...
  Вось намi чысты херувiм.
  Няма месца прыгажэй на планеце!
  
  Але ѓ краiне вялiзная бяда,
  Душаць Русь крутыя алiгархi!
  Няѓжо рабства назаѓжды,
  А чыноѓнiк пажырае хабары...
  
  Строй такi капiталiзм,
  Зло i прэсна памятна жорсткi...
  Ад яго пайшоѓ нацызм,
  Адмярае пекла няшчасным тэрмiны!
  
  Алiгарх сваё возьме,
  Забярэ пры гэтым i чужое...
  Адкрывае прагны рахунак,
  У яго наяѓнасць крутая!
  
  Хоча шмат ён зжэрцi,
  Нас зламаць бандыт праз калена,
  Сапраѓдны тоѓсты таць,
  Як аскакаѓ iкласты дзядзькi Сэма!
  
  Дзе сыр атрымае, дзе зжарэ,
  Хоча нас паставiць на каленi,
  I вас лiнкор нясе наперад,
  А на "Аѓроры" адважны дзядка Ленiн!
  
  Дык ведай пузель-буржуй,
  Табе не пазбегнуць - меч пiянера!
  Бi пралетарый i бунтуй,
  Каб пабiць, жартам мiльянера!
  
  Як завяшчаѓ родны Iльiч,
  Дарогi да Марса хутка мы разсунем,
  I рушым супостату ѓ лыч,
  Да шаснаццацi гербаѓ прыйдуць iншыя!
  
  Мы зможам адрадзiць краiну,
  Сацыялiзм па ѓсёй Зямлi пабудуем!
  I не пойдзе "Вараг" да дна,
  Крочаць пiянеры дружным строем!
  
  Калi ѓвойдзем, смеючыся ѓ Берлiн,
  Там пралетар нас вядома сустрэне!
  Мы выстаiм i пераможам,
  У сусветным шчасцi весяляцца дзецi!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 10.
  Юны вязень зноѓ прачнуѓся. У турме сумна. Ты адзiн, i сцены тоѓстыя, не далятаюць нават гукi. Олiвер зрабiѓ па традыцыi зарадку i потым яму прынеслi ежы. На гэты раз акрамя аѓсянкi i малака, яму перадалi два пiражкi з мясам.
  Потым прыйшла жанчына-ѓрач. Агледзела сляды катаванняѓ Олiвера. Далей паглядзела ѓ рот i паслухала грудзi. У цэлым хлапчук быѓ цалкам здаровы i добра перанёс катаваннi.
  Яго ѓсё ж працерлi спiртам... А гэта ѓжо не так балюча, але ѓсё роѓна шчыпле.
  Затым Олiверу выдалi падушку, перададзеную кiм чуллiвых жанчын i прапанавалi надзець чаравiкi.
  Хлапчукi адмовiѓся, сказаѓшы, што пакуль на двары цёпла i ѓ камеры яго не мерзнуць, а так яму больш звыкла i спрытна.
  Пасля чаго застаѓшыся адзiноце юны вязень зноѓ стаѓ церцi звёны ... Ён гэта рабiѓ энергiчна, пакуль праз некалькi гадзiн не забаставалi рукi.
  Олiвер зноѓ прынеслi, вельмi прычынай для турмы ежы. I хлапчук паеѓшы зноѓ пагрузiѓся ѓ сон.
  Такая вось вясёлая песенька, якая i сапраѓды на сэрцы прымушае цвiсцi незабудкi. I натхняе людзей на подзвiгi.
  У самога Азова ледзь не сарвалася, казакi ѓзварылi, але есаулы навялi нагайкамi парадак. I пара-тройка перапранутых казачых палкоѓ уступiла ѓ магутную крэпасць. Нiбы манахi Стенькi Разiна ѓ Яiцк.
  Емяльян асабiста сашчапiѓся на шаблях з камендантам. Той быѓ майстэрскi ваяка, але Пугачоѓ мацней i смялей. Шаблi зiхацелi, пры сутыкненнi выбiвалi млявы сноп iскраѓ. Вось ад магутнага ѓдару мужыцкага цара зламалася генеральская шабля. Працiѓнiк кiнуѓся на Емяльяна з кулакамi. Вось казачы атаман узяѓ i выкiнуѓ генерала з акна троннай залы. А ѓ самiм горадзе-крэпасцi пачалася звалка. Зрэшты, салдаты гарнiзона бiлiся неахвотна. Надта ѓжо вера ѓ цара-бацюхну ѓмацавалася ѓ народзе. А хто такi салдат? Той жа селянiн няхай i замардаваны муштрай.
  А селянiну хочацца, нарэшце, справядлiвасцi, i канцы прыгоннага права. I не толькi для сябе, але i сваiх родных.
  Афiцэры яны багацей, але таксама розныя ёсць i далёка не ѓсiх становiшча ѓ самадзяржаѓнай iмперыi задавальняе.
  Олiвер Твiст счапiѓся з адным дзяржiмордай. Нават атрымаѓ клiнком драпiну, але затым хлапчук вельмi спрытна разгарнуѓся i садануѓ пяткай у нос. Дзяржыморда зламаѓ сваю нюхалку, i ѓпаѓ, а наступны ѓдар хлапчука яго дабiѓ.
  Олiвер Твiст нават падумаѓ, ну чаму Емяльян Пугачоѓ страцiѓ паѓгода, абложваючы Арэнбург? Бо просты народ i салдацтва на яго баку i можна было б рашуча ѓзяць угару. Магчыма, мужыцкi цар так i дайшоѓ улегцы да Масквы.
  Олiвер Твiст секся з афiцэрамi. Вось рушыѓ нагой проста ѓ печань. Той афiцэрышка ѓзяѓ i адкiнуѓ сабе капыты. Але адначасова дзяцюк-зладзюжка, якому раней цяжкая штанга ѓжо здавалася лёгкай, працягваѓ развагi.
  Вось напрыклад, Емяльян пасля таго як вылазка Арэнбургскага гарнiзона скончылася правалам, i вялiкiмi стратамi для гарнiзона мог бы вырашыцца на штурм. Па-першае, можна было выкарыстоѓваць трафейнае абмундзiраванне для падману. Прыём, дарэчы не новы. Нават падчас аблогi Нарвы Пётр Першы iм скарыстаѓся. I здолеѓ выбавiць частку гарнiзона, у поле. Што ѓ далейшым аблегчыла штурм добра ѓмацаванага горада-цытадэлi.
  Ва ѓсякiм разе, у студзенi ѓ Пугачова ѓжо сабралася да трыццацi тысяч байцоѓ, i можна было пачынаць штурм. Хаця, напрыклад дакладная колькасць паѓстанцаѓ невядомая. Тут адзнакi разыходзяцца. Калi ѓ Пугачова пад Арэнбургам было, як падлiчваюць трыццаць цi сорак тысяч чалавек, то чаму, пад Тацiшчава ваявала сем цi дзевяць тысяч? Можа, мелiся на ѓвазе войскi Пугачова распыленыя па розных гарнiзонах? Ва ѓсякiм разе, зараз пугачоѓцы моцныя, як нiколi i на iх баку шматлiкае яецкае казацтва.
  I дзiѓны маршалак Пугачоѓ. Варта яму сваiм багатырскiм барытонам гаркнуць, як сотнi, тысячы салдат перастаюць бiцца, i падаюць на каленi, просячы прабачэння ѓ бацюшкi. А ѓ вароты ѓжо ѓлятаюць новыя конныя казачыя падмацаваннi пугачоѓцаѓ. А значыць, хутка блiзкi канец непрыяцеля i поспех паѓстанцкага воiнства.
  Олiвер Твiст сашчапiѓся з казацкiм есаулам. Вельмi моцны супернiк, якi актыѓна надыходзiѓ на хлапчука. Пацан адступiѓ i прыкiнуѓся спалоханым. Непрыяцель захапiѓся i секануѓ шашкай. Юны зладзюжка сышоѓ, i ѓдар прыйшоѓся ѓ камень. Шабля зламалася i зараз ужо Олiвер Твiст, перайшоѓ у наступ.
  Нягледзячы на ѓсю доследнасць, есаул прапусцiѓ удар нагой пад каленку. Вельмi цяжка не маючы навыкаѓ парыраваць вось такiя ѓдар. Коратка лупiць пяткай i канечнасць адбiтая. А затым цябе дабiваюць шаблямi. Сур'ёзны паядынак нiчога не скажаш.
  Але вось галава есаула аддзялiлася ад цела. Нават шкада дарагую бабровую шапку. Такую добрую штучку, ды так запэцкалi. Гэта ѓжо на бандытызм паходзiць. З яго зладзейскага боку.
  Але вось зараз ужо вораг слабее, нiбы кiнутая ѓ пустынi ледзяша. I жадаючых кiнуць выклiк армii Емяльяна Пугачова ѓсё менш i менш. Нават адзiн гарнiзонны палкоѓнiк сам загадаѓ свайму палку здацца i прысягнуѓ на вернасць самазванаму, але горача кахана цару.
  Пасля перамогi казакi па звычаi адсвяткавалi баль. Па правую руку ад Емяльяна сеѓ праѓнук Стенькi Разiна i сваяк Пугачова Iван Разiн. Атаманы былi вясёлыя, i балявалi шчодра. Тут быѓ яшчэ захоплены ѓ турак Пятром Першым дарагi сталовы сервiз. У дадзеным выпадку залатыя i срэбныя лыжкi i вiдэльцы, вельмi тонкай працы, а таксама посуд, абсыпаныя самацветамi. Прычым узор быѓ выкананы асманскiмi майстрамi, незвычайна тонка.
  Такi сервiз у пару ѓ музеi захоѓваць, чым лопаць iм. Вельмi дарагая тут атрымлiвалася ежа. Ды i самi стравы, прыгатаваныя французскiм поварам, цудоѓныя. Па жаданнi Емяльяна Пугачова цудадзей кулiнарыi прыгатаваѓ такога ж з начыннем зайца, што быѓ на вяселлi казацкага цара i Усцiньi. Заяц i яго начынне добрыя, асаблiва нашпiгаваныя арэхi.
  Пугачову ѓспомнiлася яго другая жонка i, на душы стала сумна. Што ѓ ёй? Можа Юстынню бязлiтасна лупцуюць i катаюць на прэнгу цi ѓжо пакаралi смерцю? Праѓда, наѓрад цi, бедная дзяѓчына ж не вiнаватая, што спадабалася самазванаму цару. Знайсцi б яе i вызвалiць з кайданоѓ. Дзе яна зараз?
  Емяльян злаваѓся на сябе. Пад Тацiшчава трэба было сабраць больш народу. У Бердзе яшчэ знаходзiлася дзевяць, дзесяць тысяч байцоѓ. Прычым дзве тысячы суцэль баяздольнага войска, а астатняе мужычча. Пугачоѓ не хацеѓ здымаць аблогу, пакiнуѓшы ѓ Бердзе значныя сiлы, хоць больш рацыянальна было б не дзялiць свае войскi.
  Бiтва ѓ крэпасцi таксама развiвала не адназначна. Пугачову ѓдалося злавiць супернiка ѓ пастку, i абрынуць бомбы на ворага падчас пабудовы з засады. Працiѓнiк панёс страты, але не настолькi вялiкiя, каб гэта адбiлася на ходзе бiтвы вырашальным чынам.
  Далей магчыма трэба было трымаць абарону ѓ самой крэпасцi. Ледзяны валы самi па сабе былi сур'ёзнай перашкодай i царскае войска надоѓга затрымацца пад сценамi Тацiшчава. А да гэтага часу падышлi б i iншыя падмацаваннi.
  Ва ѓсякiм разе, менавiта гэта паражэнне i стала першай бiтвай прайгранай Пугачовым. Першай, але нажаль не апошняй. Аднак пасля таго як у iх войску з'явiѓся гэта басаногi, белабрысы хлапчук ход сялянскай вайны радыкальна змянiѓся. I зараз царскае войска атрымлiвае адну перамогу за iншы.
  Емяльян пiѓ умерана, каб не губляць выразнасць думкi. Перамагаць перамогу ой як рана. Наперадзе яшчэ мноства горад i варожых палкоѓ. I Кацярына Другая яшчэ толькi збiрае супраць яго асноѓныя сiлы. Але народ настроены рашуча падтрымаць самазванага гасудара.
  У свой час таксама велiзарнай папулярнасцю ѓ народзе карыстаѓся Грышка Атрэп'еѓ. Але новы цар аказаѓся недагодны i рускаму народу, як залiшне празаходнi, так i захаду як празмерны патрыёт. Лжэдзмiтрый не аддаѓ палякам Смаленск, i пачаѓ рыхтаваць вайну з Турцыяй, якая на той момант была яшчэ вельмi моцная, праѓда ѓ Асманскай iмперыi пачаѓся перыяд заняпаду.
  Пугачоѓ, пераадольваючы першапачатковыя няѓдачы iдзе ѓ гару!
  Дзеѓкi, ледзь прыкрытыя празрыстым адзеннем выконваюць перад гасцямi танцы. Вось адна з iх танчыць прама перад казацкiм гасударам. На ёй усяго толькi трусiкi i вузкая палоска тканiны на грудзях, а валасы ѓпрыгожаны жамчужнай дыядэмай. Босыя, дзявочыя ногi танцаваюць энергiчны танец, стан разгойдваецца. Усходняя танцорка са светлымi валасамi, выглядае вельмi панадлiва.
  Олiвер Твiст, гледзячы на ??яе, таксама адчуѓ моцнае хваляванне. Ён яшчэ быѓ занадта малы, каб разабрацца ѓ сваiх пачуццях, але было нешта зусiм незвычайнае ѓ яе рухах, пералiвах загарэлай скуры ѓ рухах ладнага, чыстага цела. Танцорка ѓзбуджала хлапчука, i хацелася самому ѓскочыць i пусцiцца ѓ скокi.
  I Олiвер Твiст не заѓважыѓ, як яго вынеслi ногi, i ён пачаѓ падскокваць разам з дзяѓчатамi. Заѓзяты багаты Емяльян Пугачоѓ ужо нагледзеѓ сабе дзяѓчыну i ѓцягнуѓ яе ѓ сваю спальню. Не былi еѓнухамi i iншыя атаманы. Мала таго Iван Разiн прыдумаѓ забаву. Кiдаць у дзяѓчат косткi, i тая ѓ якую патрапiла костачка, агаляецца.
  Казакам вельмi спадабалася такая iдэя i дзяѓчат, жанчын паляцелi агрызкi. Стала ѓсiм весяла, усё напiлiся.
  Нават Олiвер не ѓтрымаѓся i пацягнуѓ з кружкi салодкага вiна. Не па-пiянерску гэта вядома, але цiкаѓнасць узяло ѓгару. I адчуѓ сабе дзяцюк сапраѓдным асялком. Стала яшчэ весялей, усе людзi здавалiся цяпер размаляваны нiбы яркiмi кiтайскiмi фламастэрамi. I на душы захапленне.
  У Олiвера Твiста хапiла розуму не дадаваць сабе яшчэ, i на наступны дзень ён прачнуѓся бадзёрым i поѓным сiл. А вось казачыя атаманы мучылiся галаѓным болем.
  Емяльяна Пугачоѓ у першую чаргу зводзiѓ у лазню, i яловым венiкам выбiѓ з сябе хмель. Пасля чаго загадаѓ трубiць у збор i ѓ паход. Як казаѓ Правадыр сусветнага пралетарыяту Вялiкi Ленiн: прамаруджванне смерцi падобна!
  Справы ѓ паѓстанцаѓ iшлi добра. Але да Царыцына падышоѓ генерал Муфель з пяццю тысячамi пешага i коннага войска. Штурмаваць добра ѓмацаваны горад Муфель не вырашыѓся, i паслаѓ ганца з патрабаваннем падмацавання.
  Фельдмаршал Папiн толькi што прыбыѓ у Пензу. Ён моцна занепакоiѓся буйнымi поспехамi самазванца. Дон перайшоѓ на бок Пятра Трэцяга, а паѓстанне на Волзе разгараецца з новай сiлай. I здрада Суворава, якi ѓжо стаѓ легендарным, не магла не выклiкаць пачуцця прыкрасцi. Цяпер вайна з iнструментамi ператваралася ѓ нешта па-сапраѓднаму цяжкае i небяспечнае.
  Емяльян Пугачоѓ паказаѓ свае iклы менавiта ѓ тым момант, калi здавалася, што вось-вось i пастка зачынiцца.
  Кацярына Другая, даведаѓшыся, што Мiхельсан загiнуѓ у пажары ля Салёнай чарады, з горыччу вымавiла:
  - Канец канца абгарнуѓся пачаткам сярэдзiны. I чаму Гасподзь так вырашыѓ пакараць мяне самазванцамi!
  Аднак пакуль дадатковых мер, iмператрыца прадпрымаць не стала, i вырашыла чакаць звестак з франтоѓ. А яны прыбывалi, як водзiцца са спазненнем.
  Да Муфеля з трыма тысячамi войска падышоѓ палкоѓнiк Бiбiкаѓ. Гэта ѓжо было моцнае войска. Але Сувораѓ раптоѓна атакаваѓ васьмiтысячнае войска. Напад абярнуѓся буйным поспехам. Генiй Аляксандра Васiльевiча перамог. У палон аказалася захоплена больш за шэсць тысяч салдат.
  Нiхто не чакаѓ такога нападу. Думалася, што асноѓныя сiлы мяцежнiкаѓ яшчэ далёка. А Сувораву ѓдалося яшчэ, i зайсцi з поѓначы, дзе i зусiм не чакалася нiякай пагрозы.
  Генералу Муфелю, праѓда, удалося ѓцячы. А да Царыцына прасоѓваѓся i князь Галiцын. Яму ѓжо даводзiлася перамагаць Пугачова ѓ крэпасцi Тацiшчава. I вось зараз зноѓ чакалася цяжкая бiтва. У Галiцына каля дзесяцi тысяч не слабага i ѓжо мелага досвед бiтваѓ з паѓстанцамi войска.
  Сувораѓ разам з войскамi, якiя надышлi з Астраханi, меѓ тысяч васемнаццаць. Не чакаючы падыходу асноѓных сiл Емяльяна Пугачова, Аляксандр Васiльевiч адважна атакаваѓ непрыяцеля. Сяляне выканалi ролю адцягваючага манеѓру, а найбольш баяздольныя часткi мужыцкай армii, рушылi Галiцыну з тылу.
  Бiтва завяршылася поѓным разгромам царскага войска, i паланеньнi большай часткi каманды князя.
  Сам Галiцын трапiѓ у палон, i яго лёс павiнен быѓ бы вырашыць Васпан.
  Емяльян Пугачоѓ вырашыѓ iсцi на Маскву па Волзе. Такi шлях уяѓляѓся найбольш надзейным, i менавiта так i iшоѓ Стенька Разiн.
  У Пугачова ѓжо больш за пяцьдзесят тысяч разнамаснага, але цалкам баяздольнага з вялiкай колькасцю прылад войска, i ён мог разлiчваць разбiць войскi сваёй "жонкi" па частках.
  Камышын, як i мiнулым разам прыняѓ войскi Емяльяна з радасцю i распасцёртымi абдымкамi. Генерал Бенедорф, паспрабаваѓ даць бой Пугачову ѓ Саратава. Але паѓстанцы акружылi яго дванаццацi тысячны корпус. Многiя салдаты армii Кацярыны не хацелi бiцца. Бой выдаѓся хуткаплынным.
  Олiвер Твiст паспеѓ ссекчы толькi трох гусар, калi астатнiя здалiся. Тым больш, што i аѓтарытэт Суворава адбiваѓся. Не ѓсе хацелi памiраць, змагаючыся супраць законнага гасудара.
  А вера ѓ Емяльяна Пугачова ѓсё мацнела i мацнела. Саратаѓ паѓторна расчынiѓ ваяѓнiку вароты, вiтаючы Емяльяна царкоѓным звонам, i хлебам з соллю.
  Не маю пад рукой значных сiл, фельдмаршал Панiн пакiнуѓ Пензу. Затрымка войскаѓ у Турцыi прывяла да таго, што супрацьстаяла Пугачову параѓнальна мала сiлы. Паѓстанцы без бою занялi Самару i Пензу. Невялiкiя ѓрадавыя атрады папросту перамолвалiся.
  Пад Саранскам граф Панiн паспрабаваѓ даць бой з пятнаццацi тысячным корпусам, царскiх войскаѓ. Але праѓзыходныя сiлы Пугачоѓцаѓ было ѓжо не спынiць. Яны лiнулi сапраѓднай, неѓтаймоѓнай лавiнай. Пеця ваяваѓ наперадзе ѓсiх. Сувораѓ жа зноѓ спрытна зайшоѓ у тыл, i перарэзаѓ камунiкацыi. Графу Папiну прыйшлося ратавацца ѓцёкамi. Але казакi пераследвалi фельдмаршала моцна.
  Пiянер-зладзюжка Олiвер асабiста прыняѓ долi ѓ пагонi. У хлапчука быѓ выдатны данскi жарабец, а сам ён важыѓ менш дарослых, i яму ѓдалося адарвацца ад астатнiх казакоѓ, i дагнаць графа Панiн з яго аховай з дзесяцi чалавек.
  Першыя два целаахоѓнiкi з крыкам i мiгценнем кiнулiся насустрач пiянеру. Олiвер Твiст вельмi спрытна падсек аднаго з iх, нырнуѓшы пад пiку. А другога хлапчука збiѓ ударам у скачку. Дзiцячая пятка вельмi дакладна i моцна трапiла ѓ лоб, высекшы масiѓнага вусана.
  З дзесяцi ахоѓнiкаѓ засталося толькi восем. Але вось двое зноѓ аддзялiлiся i рванулi да Олiвера. Хлапчук спрытна вывернуѓся ад пiсталетнага стрэлу, i гваздануѓ непрыяцеля галавой у падбародак. А ѓ другога вельмi спрытна адсек пэндзаль разам з чорнай, скураной пальчаткай.
  Яшчэ двое гульцоѓ аказалiся, такiм чынам бiтыя. Олiвер Твiст сказаѓ:
  -Уменне б'е лiк, але, на жаль, не на выбарах!
  Што ж як у лiчылцы: i iх засталося шэсць. Але вось чаму Панiн аддае перавагу кiдаць усяго па двух вершнiка.
  Пiянер-зладзюжка Олiвер Твiст кiдае ѓ непрыяцеля босай нагой кiнжал. З такой наблiжай нават грэх прамахнуцца. I вось вастрыё ѓпiлася супернiку ѓ жывот. А вось наступны супастат занадта ѓжо высока размахнуѓся i атрымаѓ пяткай прама ѓ кадык шыi. Олiвер прачырыкаѓ:
  - Часцей за ѓсё задзiраюць дзюбу бяскрылыя!
  Што ж засталося яшчэ чацвёра байцоѓ. А гэта робiцца зусiм цiкава. Вось па традыцыi вылучылася чарговая пара. Яна нясецца на хлапчука. Ну, што ж Олiвер Твiст у стане поѓнай баявой гатоѓнасцi. Яны абодва выслалi з пiсталетаѓ. Хлапчук распластаѓся на коней i кулi ледзь не кранулi яго голай, загарэлай спiны. Але вось Олiвер Твiст адказвае, наносiць, зруйнавальны залiѓ локцем у сонную артэрыю. А вострая шабля хлапчука дзiвiць iншага супернiка ѓ левае вока.
  Пiянер-зладзюга дасцiпна ѓсклiкае:
  - Чалавек без розуму як без вачэй, толькi слепата куды больш беспрасветны!
  Ну што ж зараз у графа Панiна ѓсяго двое засталося ахоѓнiкаѓ. Але затое тыя наймацнейшыя па два метры ростам. Яны кiдаюцца на хлапчука, люта размахваючы ѓ кожнай руцэ па шаблi.
  Олiвер Твiст стрымана кiдае босымi пальцамi ногi маленькi, лёгкi кiнжальчык. Вастрыё трапляе ѓ бот фельдмаршальскага целаахоѓнiка. Той ускрыквае i губляе шаблю. А вiртуозны хлапчук, вельмi спрытна ѓтыкае свой востры клiнок, грамiлi пад бок.
  I зноѓ пiянер-зладзюжка кажа:
  - Вялiкi рост не заѓсёды спалучаецца з буйным талентам, але буйны талент заѓсёды прыводзiць да вялiкага росту ѓ кар'еры!
  Апошнi целаахоѓнiк пачынае адыходзiць ад няѓлоѓнага хлапчука. Пеця карыстаецца гэтым i атакуе па датычнай. Супернiк парыруе выпад, i атрымлiвае пяткай пад локаць рукi. А гэта балюча, ад шоку грамiла губляе шаблю.
  Пiянер-зладзюжка пальецца гэтым, падхапляе клiнок нагой. Тузае, босымi пальцамi... Вастрыё ѓваходзiць прама ѓ сонечнае спляценне. А гэта ѓжо такi боль, што кардынальна выбiвае прытомнасць.
  Так зрынуты апошнi, дзясяты целаахоѓнiк. А Олiвер Твiст застаѓся з графам Панiным сам-насам. Той здолеѓ крыху павялiчыць адлегласць, адарваѓшыся падчас сутычкi з аховай.
  Але адважны пiянер-зладзюжка, максiмальна распластаѓся, каб зменшыць супрацiѓ паветра, i нават згiнаючы прэс, дапамагаючы рухамi свайго мускулiстага каню, стаѓ скарачаць адлегласць.
  Фельдмаршал Панiн разадраѓ скакуну шпорамi бакi на шматкi, капала кроѓ, але адлегласць працягвала скарачацца.
  Олiвер Твiст нават састрыѓ:
  - Хочаш даѓжэй жыць бегай, хочаш хутчэй загнуцца - уцякай ад непрыяцеля!
  Граф Панiн умольна папрасiѓ хлапчука:
  - Хочаш тысячу рублёѓ?
  Пiянер-зладзюжка ѓ адказ хiхiкнуѓ:
  - Я трымаѓ у руках i сто тысяч, якiя мог сабе без пардон прысвоiць i адмовiѓся ад iх! Гонар пiянера-зладзюжкi важней золата i дыяментаѓ!
  Фельдмаршал здзiвiѓся:
  - Дык ты iдэйны? Як сказаѓ пiянер?
  Хлапчук энергiчна кiѓнуѓ:
  - Ды пiянер! Усiм хлопцам у прыклад!
  Панiн зноѓ паспрабаваѓ падкупiць Олiвера Твiста:
  - Ну, хочаш я цябе дваранiнам зрабiѓ!
  Хлопчык жорстка адказаѓ:
  - Пiянер-зладзюжка шляхетней дваранiна!
  Фельдмаршал не здаваѓся:
  - Тады графам!
  Олiвер Твiст сур'ёзным тонам заѓважыѓ:
  - Ну, графскi тытул мне толькi Кацярына можа прысвоiць. У вас на гэта няма паѓнамоцтваѓ!
  Бацькаѓ асекся. Ён i сам зразумеѓ, што хапiѓ цераз край. Ды i, уласна кажучы, калi хлапчук не хлусiць, то яму можа ён рэальна прапанаваць? Калi i сто тысяч рублёѓ хлапчука не спакусiлi? Ды i за злоѓ фельдмаршала хлопцу шчодра аддзячыць самазванец!
  Панiн зрабiѓ апошнюю спробу:
  - Хочаш, я зраблю цябе сваiм сынам?
  Олiвер Твiст хiхiкнуѓ i забiяцка адказаѓ:
  - Навошта мне бацька граф, калi мая Радзiма ѓвесь расiйскi народ!
  Пацан нагнаѓ фельдмаршала, i Панiн паспрабаваѓ стукнуць хлапчука шпагай. Але той надзвычай спрытна рушыѓ галёнкай графа ѓ скронь, звалiѓшы яго нежыво.
  Пасля чаго можна было, узвалiѓшы на круп свайго скакуна трафей, адвезцi палкаводца Пугачову.
  Будучы ѓ трыѓмфам, сустрэтым у Саранску, Емяльян рушыѓ да Нiжняга Ноѓгарада. Горад добра ѓмацаваны i ѓ iм шмат войскаѓ, але ж сяляне i казакi загартаваны ѓ баях, i здабылi сабе славу непераможных. Акрамя таго Сувораѓ зрабiѓ iмклiвы рэйд да Казанi. Яму ѓдалося з наскоку захапiць Крэмль, вызвалiць: Чыку, Белабрадова, Падурава, i многiх iншых паѓстанцаѓ, якiх яшчэ не паспелi пакараць смерцю.
  А гэтае шляхетнае папаѓненне войска Емяльяна. У сувораѓскiм палоне апынуѓся i траюрадны брат Пацёмкiна. За жорсткае стаѓленне да палонных, Пацёмкiна без лiшнiх цырымонiй пакаралi смерцю.
  А вось граф Панiн меѓ суровую размову.
  Емяльян Пугачоѓ, грозна насупiѓшыся, спытаѓ фельдмаршала:
  - За каго ты мяне пачытаеш?
  Панiн, ляскаючы скiвiцай ад страху з бачнай смеласцю адказаѓ:
  - Я прымаѓ прысягу Кацярыне. А ты дзядзечка злодзей i самазванец!
  Пугачоѓ здушыѓ гнеѓ прывычным намаганнем волi i лiслiва спытаѓ:
  - А Кацярына, подла зрынула i якая забiла свайго мужа, няѓжо законна знаходзiцца на расiйскiм пасадзе?
  Граф Панiн цяжка ѓздыхнуѓ. Гэта была балючая тэма. Бо i сапраѓды, легiтымнасць нямецкай iмператрыцы на троне больш, чым сумнеѓная. Па вялiкiм рахунку Кацька трэба было добра высекчы, i падняцца на шыбенiцу за царазабойства, чым вось так каранаваць.
  Дзяѓчына-служка паставiла перад графам срэбную пасудзiну з вiном. Пугачоѓ сам налiѓ чырвонай вадкасцi ѓ крыштальны кубак, якi стаяѓ перад фельдмаршалам.
  Панiн адпiѓ палову, асцярожна паставiѓ творы мастацтва на дубовы стол. I нягучна заѓважыѓ:
  - Расii патрэбен пiсьменны цар...
  Пугачоѓ на гэта жартаѓлiва адказаѓ:
  - Мы ѓсе вучылiся патроху, чаму-небудзь i як-небудзь.
  Панiн крыху памякчэѓ i заѓважыѓ:
  - Я бачу вы не дурны чалавек. Дзеля чаго падобнае задумалi Емяльян Iванавiч?
  Пугачоѓ устаѓ са стала. Зрабiѓ некалькi крокаѓ i адказаѓ:
  - Не дзеля ѓласнай ганарыстасцi i амбiцый задумаѓ я гэта. А дзеля чэрнi, дзеля сваiх людзей праваслаѓных.
  Емяльян Пугачоѓ гаварыѓ з запалам i пераканаѓча.
  - Шмат бачыѓ я, гора на Русi. Як жорсткiя з народам бары, як гвалцяць дзевак i катаюць хлопцаѓ. Як людзi працуюць, а iх працы пажыраюць. Народ Русi вялiкi i разам з тым прынiжаны. Нiбы крылы звязалi арлу, i ѓ вязнiцу кiнулi тыгра. I гэты страшны стогн на ѓсiх зямлi стаiць праваслаѓнай. Дзецi мруць як мухi, нават шляхетныя дамы пакутуюць сухоты, людзей прымушаюць назапасiцца. Хаця сам Гасподзь Бог загадаѓ: пладзецеся i множцеся. I ѓ мяне пытанне: калi Адам араѓ i, Ева прала, дзе тады была ведаць?
  А хiба можна прадаваць жывога, створанага па выяве i падабенству Божаму, чалавека ѓ рабства? Нiбы ён нейкая там жывата!
  Панiн цяжка маѓчаѓ. Ён i сам, вядома, добра ведаѓ якога сялянства на Русi. I што прыгоннае права жорстка, i што справядлiвасцi няма. I хто багацейшы, таго i суд. Ды i сам Панiн думаѓ рэформы, у тым лiку i абмежаванне ѓлады памешчыка над сялянствам. I прапаноѓваѓ падобнае Кацярыне. Але царыца вельмi холадна паставiлася да iдэй палягчэння сялянскай долi.
  У ёй было занадта шмат кансерватызму, ганарыстасцi, грэбаваннi да простага люду. Мабыць беднякоѓ, яна i зусiм за людзей не лiчыла. Праѓда часам разыгрывала з сябе лiбералку, i адорваѓ сiрот. Але зноѓ-такi, нiхто з цароѓ не раздаѓ столькi дзяржаѓных сялян у валоданне барам. I нiхто не закабалiѓ столькi бедных людзей.
  Час Кацярыны: часы росквiту прыгоннага права i пiк эксплуатацыi рускага насельнiцтва.
  Але з iншага боку даверыць пасад мужыку. Ну як яго радавiтая парода можа такое стрываць.
  Панiну хацелася крыкнуць, нешта накшталт: "ведай сваё месца халоп"! Але магчымасць пазнаёмiцца з пятлёй, таксама не выглядала прывабнай. Голас здаровага розуму падказваѓ: "Падманi Емяльяна, прыкiнься яму сябрам, а затым дай драпаку"!
  Але i гэтае выйсце супярэчыла высакароднай душы графа Панiна. Наогул дзiѓна багаты, аказаѓся канец васямнаццатага стагоддзя на яркiх i таленавiтых людзей у Расii. Iншыя часы аказалiся абдзеленымi. Асаблiва ѓ царства Мiкалая Другога. Зрэшты, там збольшага вiнаваты, апынуѓся i сам манарх, якi занадта доѓгi час трымаѓ на пасадзе камандуючага не здольнага ѓ ратнай справе генерала Курапаткiна.
  Кацярыне шанцавала на кадры. Хаця i не заѓсёды. Напрыклад, пасля Бiбiкава князь Шчарбатаѓ, аказаѓся зусiм не вялiкай галавой.
  I гэта дазволiла Емяльяну назапасiць сабе сiлы. Трэба аддаць павiнна прыцягальнасцi Пугачова, калi людзi валiлi яму тысячамi, дзясяткамi тысяч, нягледзячы на ??ѓсе яго паразы. Нягледзячы на тое, што з самага пачатку шанцы паѓстанцаѓ выглядалi больш чым сумнеѓнымi.
  На баку Пугачова шайка адпетых галоѓ, а на баку гасударынi больш за трыста тысяч войска.
  Але зараз ужо шанцы Емяльяна выраслi. Наперадзе нiжнi Ноѓгарад, у ѓ Пугачова буйная i стала якая расце войска. I граф Панiн можа паспрабаваць лавiць рыбку ѓ каламутнай вадзе.
  А калi самазванец даб'ецца поспеху? У гэтым выпадку ён Панiн мае шанцы стаць рэфарматарам пры новым, народным цары.
  Эх, была, не была!
  Фельдмаршал разважлiва вымавiѓ:
  - Да любой справы трэба падыходзiць з розумам. У тым лiку i вызваленню сялянства.
  Емяльян Пугачоѓ з гэтым пагадзiѓся:
  - Ды галоѓнае не наламаць лiшнiх дроѓ!
  Граф лiслiва вымавiѓ:
  - Было i нядрэнна даць сялянам вольную, але... Яны маёнткi панскi паляць, а самiх дваран забiваюць i вешаюць. Хiба такiм чынам наводзiць на Русi парадак?!
  Мужыцкi цар нахмурыѓся. Ён i сам разумеѓ, што сяляне, паля панскi сядзiбы, i вешаючы памешчыкаѓ, робяць жудаснае бязмежжа. I гэта ѓсё яшчэ можа гукнуцца ѓ будучынi. Разбушавалася мужыцкая стыхiя, цi ѓвойдзе яна ѓ патрэбнае рэчышча? Цi будуць сяляне плацiць падаткi, падаткi будучынi цару?
  Праѓда, яны тады стануць ужо не сяляне, а зямельныя казакi, i будуць мець над сабой выбарнага старасту. А са старастаѓ збiрацца для вырашэння важнейшых праблем, кола. Бо i Емяльян Пугачоѓ iзноѓ адрадзiѓ калегiю, i балазе некаторых ранейшых атаманаѓ вызвалiѓ iмклiвы Сувораѓ. А зараз трэба будзе трымаць вольнiцу ѓ справядлiвай аброце.
  I мужыцкi цар, насупiѓшыся, сказаѓ:
  - Будзе ѓ нас дыктатура народа! Людзi павiнны самi ѓсвядомiць, калi iм патрэбен пуга, а калi дысцыплiна.
  Бацькаѓ крыху памяѓшы, адказаѓ:
  - Ну, калi гаворка iдзе пра дабро народа... Асцярожней трэба быць Пётр Фёдаравiч. Варта адзначыць, што Емяльян Пугачоѓ разгадаѓ хiтрую гульню мацёрага царэдварца. Але фельдмаршал Панiн у дадзены момант куды патрэбней паѓстанцам, няхай нават у якасцi ненадзейнага саюзнiка, чым адкрытага ворага.
  Мужыцкi цар працягнуѓ лапу i вымавiѓ:
  - Ты будзеш мне як сапраѓдная правiца! Вось табе мая iмператарская рука!
  I абодва хiтруны пацiснулi адно аднаму далонi.
  Нiжнi Ноѓгарад меѓ вялiкi гарнiзон i ѓзмоцнены iзноѓ прыбылымi войскамi. Але адзiнства сярод абаронцаѓ няма. Многiя салдаты, што асаблiва важна афiцэры прыбываюць у замяшаннi. У народзе ѓжо вера ѓ цара-бацюхну ѓмацавалася, а перамогi, перабольшаныя народнай фантазiяй, моцна дадалi Пугачову папулярнасцi.
  Так што ѓ дадзеным выпадку, ужо натоѓп прэ, а Емяльян падпiрае.
  Больш, чым стотысячнае войска падышло да купецкага горада. На сустрэчу выйшла паѓтары тысячныя брыгады на чале з палкоѓнiкам Скарэлi. Бой аказаѓся хуткаплынным. Большая частка брыгады была ѓзятая ѓ палон, а палкоѓнiку знеслi галаву казацкай шабляй.
  Пiянер-зладзюжка Олiвер Твiст крыху паспеѓ памахаць шабелькай. I паспеѓ ссекчы заѓзятага маёра. Непрыяцель канкрэтна захлынуѓся, трапiѓшы пад гiганцкае войска.
  Незадоѓга да штурму Емяльян Пугачоѓ наведаѓ дом купцоѓ першай гiльдыi Расамахiных. У буйным, трохпавярховым доме самазваны цар выпiѓ дарагога стогадовай вытрымкi вiна. Абмеркавалi з купцамi сутнасць i справу. Яны ѓрачыста паабяцалi, што мясцовае апалчэнне з паѓстанцамi бiцца не будзе. I што частка афiцэрства гатова прызнаць бацюшку-гасудара.
  Штурмаваць Нiжнi Ноѓгарад пугачоѓцы ѓзялiся, калi яшчэ было цёмна. Наблiжалася зiма, i трэба было паспяшацца. Олiвер Твiст, шлёпаючы босымi нагамi па лужынах, разам з iншымi сялянскiмi пацанамi iмчаѓся на штурм.
  Абаронцы загадай недружны, нейкi млявы агонь. Сялянскiя хлопчыкi iмчалiся з усiх сiл, i не звярталi на стрэлы нiякай увагi. Ды i страт сярод iх практычна не было.
  Олiвер Твiст дамчаѓшыся да пазiцый адным з першых уступiлi на наваленыя земляны вал. Босая падэшва пiянера-зладзюжкi адчула прыемную, казытлiвую мякаць зямлi. I ногi самi ѓзляцелi да верхавiны ѓзгорка. Вусаты капрал трапiѓ пад вострую шаблю хлапчука i яго з сiвiзной галава, пакацiлася ѓнiз.
  Олiвер Твiст ва ѓсю глотку ѓсклiкнуѓ:
  - Наша вашым не саступiць!
  I яго шабля распарола жывот сяржанту. Сялянскiя хлапчукi адчайна ваявалi, пускаючы ѓ ход i сякеры, i вiлы, i бязменны. Адзiн трынаццацiгадовы дзяцюк вельмi спрытна шпурнуѓ аркан. I пацягнуѓ укормленага капiтана. Той паспрабаваѓ супрацiѓляцца, але яшчэ двое хлапчукоѓ учапiлiся ѓ вяроѓку, i морда афiцэра пасiнела ад пятлi.
  Купцы стрымалi сваё слова i апалчэнцы сустракалi штурмуючы крыкамi:
  - Слава бацюшку-цару!
  - Вiват Пятру Фёдаравiчу!
  Бясстрашныя сялянскiя хлопчыкi, ужо захапiлi дзве бартавыя батарэi. Олiвер Твiст, быѓшы генералам камандаваѓ усiм корпусам якi складаецца з малалетнiх байцоѓ. Хлопцы не ведалi страху, яны адважна перамагалi дарослых, буйнейшых салдат, чым яны самi.
  Олiвер Твiст ударам нагi высек рудавалосага маёра, i той зляцеѓ з бруствера.
  Хлапчук як закрычыць:
  - За Радзiму! За ѓнука Пятра вялiкага!
  Шматлiкiя паѓстанцы ѓпэѓнена бралi ѓверх. Асобныя палкi, бачачы безнадзейнасць свайго становiшча, здавалiся войскам самазванца. Вялiкi, трэцi па велiчынi Расiйскi горад з мноствам прыгарадаѓ, i багаццем купцоѓ. А купцам Емяльян Iванавiч дабраволiѓ. I яны не гэтак заѓзята адстойваюць адданасць Кацярыне, як памешчыкi. Многiя таемна ѓжо прысягнулi новаму Васпану.
  Генерал Бенедорф спрабуе, увёѓшы ѓ бой моцны рэзерв, контратакаваць пугачоѓцаѓ. Становiцца горача. Сам Емяльян Iванавiч сячэцца, нiбы былiнны волат. Ад кожнага яго ѓдару, нехта так абавязкова ѓпадзе. Вось яны сышлiся разам з Бенедорфам. Нямецкi генерал шырока размахвае шабляй, i атрымлiвае палашом па горле. Так забiты правадыр непрыяцеляѓ - самiм царом-бацюшкам.
  А натоѓп радуецца i крычыць:
  - Слава вiцязю-цару!
  Бiтва дагарае. Салдаты кiдаюцца зброю, большая частка афiцэраѓ таксама. Разнеслася чутка, што сам фельдмаршал Панiн, прызнаѓ Пятра Фёдаравiча ѓваскрослым. I як тут не паклонiцца ѓнуку Пятра Вялiкага? А гледзячы, як сячэцца Емяльян Пугачоѓ, адразу вiдаць - гэта царская, дужая парода Раманавых.
  I Нiжнi Ноѓгарад упаѓ услед за Казанню. I Сiмбiрск адчынiла вароты паѓстанцам. Лiчы большая частка Волгi ѓжо пад уладай казацкага iмператара. А войска пад камандаванне Фядота Катаржнага ѓжо да Яiка падышло. I зноѓ яецкiя i iлецкiя казакi паѓсталi. Хоць такi як палкоѓнiк Сямёнаѓ i генерал Мамсураѓ вырашылi бiцца i стаяць да апошняга.
  У Фядота сабралася па дарозе да пятнаццацi тысяч войска. Прысталi i калмыкi i башкiры. Хiтры данскi атаман абышоѓ яецкi горад, дзе з дзвюма тысячамi яго чакаѓ генералам Мамсураѓ, i заняѓ без бою крэпасць Сарочынску. Пакiнуѓшы палкоѓнiка Сямёнава ѓ Яiцкiм мястэчку, генерал Мамсураѓ кiнуѓся на перарэз самазванцам. Але войска Фядота адужэла за кошт калмыкаѓ, башкiр, татараѓ i галоѓнае ѓсё яшчэ да канца, не ѓцiхамiранага i не перабiтага i перавешанага казацтва.
  Дваццацi тысячка натоѓп пугачоѓцаѓ абклаѓ тысячу дзвесце салдат Мамсурава. Бой быѓ жорсткi. Ужо мелы досвед бiтваѓ з паѓстанцамi салдаты генерала Мамсурава бiлiся адчайна. Яны ведалi, што iм лiтасцi не будзе. Але казацкi палкоѓнiк Фядотаѓ ужо меѓ досвед вайны з туркамi. Ён правiльна выкарыстаѓ лiкавую перавагу, рухомасць конных башкiрскiх i татарскiх частак. То наскокi, то набег, то адыход. А затым, калi сiлы генерала Мамсурава скончылiся, то навязаѓ яго атраду шчыльную бiтву.
  У блiзкiм бою, калi строй змешваецца i салдаты ваююць у рукапашную, мужык з сякерай i рагацiнай, ужо зусiм не дрэнны баец, а практычныя роѓны апанент. А можа сякера, цi вiл з рагацiнай i лепей штыка будуць. А сякерай мужык лепш арудуе, чым салдат, якi ѓжо адвык ад сялянскай працы.
  Бiтва перарасло ѓ бязлiтасную разню. I толькi крыху салдаты генерал Мамсурава знайшлi сабе выратаванне, здаѓшыся ѓ палон. Шмат пралiлося пад Сарачынскам крэпасцю крывi.
  Сам генерал Мамсураѓ быѓ злоѓлены татарскiм арканам. Скруцiлi камандуючага. Фядота Катаржны, першы бандыт на Доне, але ѓсё ж задаѓ належнае пытанне:
  - Цi прызнаеш ты iмператарам усерасiйскiм Пятра Фёдаравiча?
  Генерал мужна адказаѓ:
  - Я злодзеяѓ не прызнаю!
  Фядот загадаѓ сваiм хаѓруснiкам:
  - У пятлю яго! I тых афiцэраѓ, што прысягу прыняць адмовiлiся!
  Са знiшчэннем атрада Мамсурава, шлях на Арэнбург i яецкае мястэчка адкрыты. Фёдар падзялiѓ свае сiлы, рацыянальна мяркуючы, што для таго каб трымаць гэтыя гарады ѓ яго сiл хопiць, а яшчэ маса народа i тая падыдзе. Крэпасцi супрацiѓлялiся слаба. Тацiшчаѓ пакiнуѓ гарнiзон i бег у Арэнбург. А баязлiвы губернатар палiчыѓ за лепшае перайсцi ѓ глухую абарону. Так пачалася другая аблога Арэнбурга.
  А ежы аказалася ѓ горадзе прыгатавана анi не больш, чым падчас першай. У яецкiм мястэчку пасля кароткай перастрэлкi палкоѓнiк Сямёнаѓ адступiѓ у крэпасць i вырашыѓ, як i ѓ мiнулы раз трымаць аблогу. Праѓда, яго шанцы на дапамогу былi цяпер значна меншыя. Фронт паѓстання ѓсё больш i больш адсоѓваѓся да Масквы.
  Вызваленыя з Казанскага астрога, Хлопушка, i Белабародаѓ з немалой раццю рушылi на ѓсход да Уфы. Гэтыя ѓмелыя камандзiры ѓжо мелi досвед заваёвы ѓральскiх заводаѓ. А Емяльян Пугачоѓ падумваѓ аб заваяваннi ђрала i ѓсёй Сiбiры. Палова заводаѓ Урала ѓжо было пад Емелькай, i калi б грубiянскiя пралiкi, i няѓдалая аблога Арэнбурга, яшчэ раней, можна было б дамагчыся поспеху i iсцi да Казанi з вялiкiм шматгарматным войскам.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 11.
  Юны вязень прачнуѓся, быѓшы куды больш бадзёрым i здаравейшым. Цяпер ужо амаль поѓнасцю зажылi раны i траѓмы, прынесеныя жорсткiм катаваннем. I можна зрабiць зарадку i паесцi.
  Затым яго бегла агледзела жанчына-ѓрач i коратка паведамiла:
  - Хутка суд! Ты моцны i мы молiм, каб цябе не пакаралi смерцю, i не саслалi ѓ шахты.
  Олiвер адказаѓ з сумным выглядам:
  - На ѓсё воля Бога. А ён спадзяюся злiтавацца над дзiцем!
  Зноѓ хлапчук трацiць звёны ланцуга. Але вiдавочна бачна, што не паспявае. I трацiць з дзiкай лютасцю. Пакуль не выматаецца канчаткова.
  У адзiночцы сумнавата.
  I калi нарэшце цябе ахутвае сон, то адчуваеш свабоду i збавенне ад руцiны, у новых, небывалых прыгоды.
  Крэпасць Аса сталi першай перашкодай на шляху армii Хлапушкi i Белабародава. Па шляху iх войска вырасла ѓ дзвюх да дзесяцi тысяч байцоѓ, папоѓнiѓшы на дробных прыгоннiцах свой арсенал. У свой час Емяльян Пугачоѓ пераканаѓ гарнiзон крэпасцi здацца без бою. Але на гэты раз на гэта разлiчваць не даводзiлася, бо камендантам крэпасцi быѓ прызначаны прадпрымальны намеснiк Мiхельсана, падпалкоѓнiк Брагугюнтэр. Таксама з лiку наёмных немцаѓ. I палова гарнiзона iншаземныя наймiты. Так што ѓ любым выпадку крэпасць даводзiлася браць.
  Белабародаѓ падумаѓ, што i Емяльян не заѓсёды меѓ рацыю. Калi ѓзялi Траецкую крэпасць, то наладзiлi баль гарой. А бо ѓ iх ужо сабралася больш за дзесяць тысяч народу, з iм вялiкая колькасць завадскiх сялян, нядрэнна навучаных стралковаму бою i башкiрская, калмыцкая конi, плюс узятыя на ѓральскiх заводах прылады. Не застань iх знянацку Дэкалон, яны цалкам маглi з яго трохтысячным корпусам пацягацца.
  Больш за чатыры тысячы паѓстанцаѓ, было тады забiта i паранена, i больш за чатыры тысячы трапiла ѓ палон.
  Пасля такой паразы Емяльян Iванавiч на час запаѓ у дэпрэсiю. Але людзi ѓсё роѓна да пугачоѓцаѓ iшлi, i нават страх перад суровым пакараннем не мог iх утрымаць, ад iмкнення далучыцца да дарагога бацюшкi-цара.
  Гэта паѓстанне як арэлi, то ѓверх, то ѓнiз. Тое паразы, то за паразамi перамогi. То Белабародаѓ i Хлопушка ѓ залозах i на катарзе, то зноѓ аблашчаны царом i зроблены ѓ генерал-маёры. Так круцiцца кола фартуны. А Чыка зноѓ Граф Чарнышоѓ. I некаторыя члены ваеннай калегii вярнулiся на свае месцы. У прыватнасцi палкоѓнiк Падураѓ.
  Але хтосьцi забiты, i iх ужо не вернеш. Вось, напрыклад загiнуѓ смерцю адважных атаман Грызнуѓ i правая рука Пугачова. А вось афiцэра Мiнакова не паспелi павесiць, i ён зноѓ у шэрагах паѓстанцаѓ.
  Чыка не захацеѓ вяртаць пад Уфу i зараз рухаецца разам з бацюшкам да Масквы.
  Навалiѓшы цэлую гару гнiлой саломы, i ѓладкаваѓшы дымавую заслону казакi i сяляне Белабародага падабралiся да сцяны i накiравалiся на штурм. Жорсткая была бронь. I шмат загiнула мужыкоѓ. Але ѓварвалiся яны ѓ крэпасць i перабiлi наймiтаѓ, якiя адчайна бiлiся. Захапiлi трыццаць пяць гармат i вялiкi запас пораху i снарадаѓ. Пасля чаго шлях на Уфу адчынены.
  I зноѓ тысячы людзей iдуць да пугачоѓцаѓ, расце народнае войска. А ѓ самой Уфе адзiнства няма. Дачуѓшыся аб поспехах Пугачова частка ранейшых апалчэнцаѓ паверыла, што гэта самы сапраѓдны бацюшка-цар. Тым больш i славуты Сувораѓ, i нават яшчэ больш вядомы i славуты фельдмаршал Панiн, перайшлi на бок Пугачова.
  Дык значыць, можа ён i на самой справе i ёсць цар. Калi ѓжо народ так да яго прэ, i гарады адзiн за адным кладуцца?
  Узнiк спрэчка i мiжусобка... Уфа падзялiлася на дзве часткi: прыхiльнiкаѓ Пятра Трэцяга i Кацярыны. I памiж iмi адбывалiся перастрэлкi.
  Узрослае да дваццацi тысяч войска Белабародава i Хлапушкi пры падтрымцы пугачевской партыi распачала штурм горада. Баi кiпелi жорсткiя, але пугачоѓцы ѓзялi лiкам i падтрымкай большай часткi гараджан. Уфа, пад якой доѓгi час сядзеѓ Чыка апынулася ѓзятая лiтаральна з наскоку. I разам з яе ѓзяццем многiя багатыя башкiрскiя, калмыцкiя, татарскiя старэйшыны, тыя, што яшчэ вагалiся, прысягнулi на вернасць Пятру Фёдаравiчу.
  Узяцце ключавога горада Уфы давала магчымасць, паѓстанцам перарэзаць камунiкацыi i дарогi на Сiбiр, i адкрыць дадзены край на заваяванне пугачоѓцам.
  Хлапушкi i Белабародаѓ адправiлiся на ѓральскiя заводы, насаджаючы там народную ѓладу.
  Пугачоѓ жа з узрослым да ста пяцiдзесяцi тысяч байцоѓ войскам падышоѓ да Разанi. Там яго сустрэѓ трыццацi пяцi тысячны корпус графа Чарнышава. Адзiна сур'ёзная перашкода на шляхi да Масквы раз iншыя гарады i вёскi здаюцца без бою.
  Нягледзячы на вялiкую лiкавую перавагу Емяльяна, яму супрацьстаялi вопытныя i загартаваныя ѓ турэцкай вайна войскi. А ѓ цара-бацюшкi, большая палова войска ненавучаныя сяляне з каламi, i вiламi, ды шмат былых салдат не зусiм надзейных, разнамасная каманда з казакамi, i рознапляменнымi татарскiмi народамi.
  Так у Чарнышова быѓ шанец, калi б .... Калi б не генiй Аляксандра Васiльевiча Суворава. Вялiкi палкаводзец так майстэрска атакаваѓ шматлiкай пугачоѓскай ардой, што прымусiѓ Чарнышава, героя якi ѓзяѓ Берлiн ваяваць па сваiх правiлах. Качавая кавалерыя абсыпала атрутнымi стрэламi з дыстанцыi, па тыпе набег адыход. А мужычча з рагацiнай наадварот сышлося ѓ блiзкiм бою ѓ рукапашную схватку.
  Бой з кароткiмi перапынкамi доѓжыѓся амаль двое сутак i скончыѓся зруйнавальна перамогай пугачевцев. Адных толькi палонных было ѓзята больш за дваццаць тысяч, а Разань сама адчынiла вароты.
  Камандаваць Маскоѓскiм гарнiзонам быѓ спешна прызначаны былы фаварыт Кацярыны граф Рыгор Арлоѓ.
  Гэта наймацнейшы i старэйшы з пяць братоѓ, ледзь не зацягнуѓ Кацярыну Другую пад вянок. У гэтым выпадку з'явiѓся б цар Рыгор першы. Але вось зараз найсвятлейшы граф у нямiласцi. У Кацярыны ѓ сучаснасцi фаварыт Васiльчыкаѓ, а ѓ будучынi Пацёмкiн. Калi вядома ѓ царыцы ёсць такая будучыня. Што буйныя поспехi пугачоѓцаѓ паставiлi пад сумнеѓ.
  Але Рыгор Арлоѓ адважны i ѓмелы ваяка i каму даручыць уцiхамiрванне бунту як нi яму. Асаблiва калi фельдмаршал Панiн змянiѓ. А ѓжо Арловы будуць Кацярыне адданыя да канца.
  Але вось яшчэ пытаньне як баранiць Маскву? Войск у першай сталiцы пакуль яшчэ параѓнальна мала, не ѓсе вярнулiся iх Турцыi, а самазванец ужо на парозе.
  Рыгор прыняѓ рашэнне адвесцi гарнiзон, а таксама гвардзейскi семянаѓскi полк у Крэмль. I там трымаць абарону, да падыходу дапамогi. Зарубiн Чыка без бою ѓступiѓ у Тулу, дзе пугачоѓцаѓ зброевы люд i мясцовы гарнiзонам прыняѓ з радасцю. А Емяльян Пугачоѓ у Маскву. Увесь горад акрамя Крамля выйшаѓ сустракаць Емяльяна, а папы i святары славiлi Пятра Фёдаравiча. Некалькi тысяч гарнiзонных салдат таксама перабеглi да цара. Расла пугачоѓскае войска.
  Аляксандр Васiльевiч Сувораѓ кiнуѓшы погляд у бок Крамля, завiѓ:
  - З'ямо i гэта фрукт! Будзем рыхтаваць штурм!
  Емяльян Пугачоѓ лагiчна заѓважыѓ:
  - Масква сэрца... А галава ѓсё ж Пецярбург. Ту нам трэба! Хоць ужо i снег выпаѓ iсцi.
  Олiвер Твiст i астатнiя басаногiя хлапчукi радасна пляскаюць па першым снезе. Ён нават выпаѓ крыху пазней, чым звычайна, для Масквы. Мабыць, калi хлопцы да Пiцера дабяруцца, ужо суровы марозiк будзе.
  Ну хто мог падумаць, што толькi адна выйграная Емяльянам Пугачовым бiтва ѓ Салёнай чарады, зможа гэтак кардынальна змянiць ход гiсторыi. Толькi што незадоѓга да паражэння, а зараз ужо ѓ Першапрастольнай i не ѓзяты толькi адзiн Крэмль. Але i ён нiкуды не падзенецца.
  Але марудзiць нельга. Трэба iсцi хутчэй на Пiцер. I двухсот тысячнае войска Пугачова выступiла на поѓнач.
  На ѓсходзе пугачоѓцы дабiлiся новых поспехаѓ. Чэлябiнск здаѓся амаль без супрацiву. Дэкалонга адступiѓ, далей залазячы ѓ Сiбiр. Многiя заводы таксама пакаралiся без бою, сустракаючы атрады бацюшкi цара. Кунгур адмовiѓся здацца. Але яго ѓзялi ѓ моцную аблогу. Многiя драбнейшыя гарады i прыгоннiцы пераходзiлi пад самазванца. Гуляѓ сваю ролю i ѓзрослы аѓтарытэт Емяльяна Пугачова. Але асобныя заводы ѓсё ж аказвалi ѓпарты супрацiѓ пугачоѓцам. Зрэшты, такi была меншасць.
  Атрады пугачоѓцаѓ рушылi i да Табольска, каб больш трывала ѓстаць у Сiбiры. Мясцовае насельнiцтва амаль паѓсюдна падтрымлiвала цара. Нават многiя гарнiзоны прысягалi яго iмператарскай вялiкасцi. I чым больш, перамог у Емяльяна, тым слабей, яму аказваюць супрацiѓ.
  Корпус Дэкалонга раставаѓ. Салдаты кожны дзень дэзертыравалi i перабягалi да пугачоѓцаѓ. Нават манастыр, якой да гэтага паказаѓ гераiчную стойкасць перад паѓстанцамi, прызнаѓ новага цара-бацюхну. Мабыць манахi своечасова пачулi, чыя бярэ, i што iм няма за што памiраць.
  А Емяльян Пугачоѓ, амаль не сустракаючы супрацiвы наблiжаѓся да Пiцера. Асобныя палкi, абмяняѓшыся з паѓстанцамi парай стрэлаѓ, здавалiся або пераходзiлi на iх бок.
  Вялiкi натоѓп пад камандаваннем Падурава падышоѓ да Смаленска. У горадзе ѓспыхнула бойка памiж прыхiльнiкамi Пугачова i мясцовым гарнiзонам. Частка афiцэраѓ, таксама паспяшалася перайсцi на бок Пятра Фёдаравiча. Падураѓцам адчынiлi вароты, i пугачоѓцы счапiлiся з рэшткамi захаваѓшага адданасць Кацярыне гарнiзона. Сiла сiлу ломiць, i ѓжо на над заходняй брамай Расii ѓзнёсся чырвоны сцяг правадыра паѓстання Емяльяна Iванавiча. А бунт ахапiѓ i польскiя землi. Сялянства ѓзялося i там за вiлы, пабiваючы бар i паноѓ.
  Так што мясцовы мяцеж пачаѓ ператварацца ѓ мiжнароднае паѓстанне. Галоѓнакамандуючы рускiмi войскамi ѓ Турцыi граф i фельдмаршал Румянцаѓ пакуль заняѓ чакальную пазiцыю i загадаѓ у бой паѓстанцамi не ѓступаць. Усё ж гэта нядобра забiваць прадстаѓнiкоѓ уласнага народа. А i якi перайшоѓ на бок Емяльяна Пугачова Суворава Румянцаѓ паважаѓ. Так што выратаваць Кацярыну аказалася няма каму.
  Канцлер Варанцоѓ паведамiѓ царыцы непрыемную навiну:
  - Злодзеi да Пiцера iдуць! Спынiць iх няма чым, а войска самазванца ѓвесь час павялiчваецца, расце як снежны ком!
  Кацярына люта падняла бровы i прашыпела:
  - А што гэта наш граф Румянцаѓ?
  Канцлер Румянцаѓ цяжка ѓздыхнуѓ i пробулькал:
  - Марудзiць наш граф Румянцаѓ...
  Кацярына ѓ гневе ѓсклiкнула:
  - Здраднiк! У пятлю яго!
  Румянцаѓ разгублена развёѓ рукамi i прамармытаѓ:
  - Ён акружаны адданымi яму асабiста воскамi, i дастаць няма нiякай магчымасцi!
  Кацярына раптам збялела i зноѓ спытала канцлера:
  - А цi далёка злодзеi да Пецярбурга?
  Канцлер шчыра адказаѓ:
  - Ды вёрст дзвесце, а то i менш, зараз даложаць апошнiя навiны франтоѓ!
  Убег пасыльны, ён быѓ бледны як палатно, спалохана зароѓ:
  - Ноѓгарад адчынiѓ самазванцу вароты!
  Кацярына цяжка ѓздыхнула i прамармытала:
  - I Ноѓгарад з маркiзам.
  Яе тон нагадваѓ пласту Юлiя Цэзара: "I ты Брут".
  Канцлер лiслiва выцягнуѓся ѓ фрунт i вымавiѓ:
  - Карабель гатовы ваша вялiкасць, вы можаце сёння ж адбыць за мяжу!
  Iмператрыца зло прашыпела:
  - I страцiць уладу?
  Канцлер з усмешкай адказаѓ:
  - Затое захаваць жыццё. Злодзеi ѓсё роѓна не змогуць зладзiцца з кiраваннем дзяржавай, i вы вернецеся з трыѓмфам!
  Кацярына ѓ прыкрасцi прашыпела:
  - З iмi граф Панiн, а ён дапаможа злодзеям управiцца!
  Канцлер задаѓ удакладняючае пытанне:
  - Значыць, вы застаяцеся ваша вялiкасць?
  Кацярына замест адказу загадала:
  - Сабраць астатнiх чацвярых братоѓ Арловых i гвардыю, а таксама падцягнуць усе сiлы з Выбарга, i iншых земляѓ. Мы яшчэ можам бiцца!
  Арэнбург, якi паѓгода прыкоѓваѓ войскi самазванца, таксама не хацеѓ здавацца. Вызвалены з палону Мяснiкоѓ, адзiн з пяцi казакоѓ, што першыя прызналi Пугачова, прапанаваѓ правесцi пад крэпасць падкоп. Але гэта патрабавала немалога часу. Ды i адлегласць для падкопу абяцала быць ладнай.
  Яiцкае мястэчка з нешматлiкiм гарнiзонам, вырашыѓ таксама бiцца да канца. Атаман Аѓчыннiкаѓ зрабiѓ рэйд у Гур'еѓ. Мясцовы гарнiзон, як мiнулым разам здаѓся без бою. Тым самым пугачевцы моцна ѓсталi на Яiке. Сабраѓшы сiлы i падагнаѓшы гарматы з Царыцына, Аѓчыннiкаѓ падвергнуѓ яецкую крэпасць бамбардзiроѓцы. Палкоѓнiк Сямёнаѓ зрабiѓ вылазу, страцiѓшы семдзесят чалавек забiтымi, вярнуѓся несалёна пасёрбаѓшы.
  Але пакуль Яiцк трымаѓся. Затое арды паѓстанцаѓ увайшлi ѓ Табольск. Губернатар Сiбiры Чычэрын бег на ѓсход, а сталiца прыняла прысягу цару бацюшкi. Заадно пакаралiся апошнiя, упартыя заводы.
  Фядота Катаржны не спяшаѓся са штурмам Арэнбурга, а папаѓняѓ свой арсенал прыладамi i прыпасамi, якiя прыбывалi з Урала.
  З самага горада беглi i казакi, i салдаты, i купчыны. Чуткi iшлi, што цар-бацюхна Маскву ѓзяѓ i да Пецярбурга падыходзiць. Або што ён ужо i сам у Пiцеры.
  А тым часам галоѓны кат здымаѓ допыт i злоѓленай маладой жанчыны Домкi i двух хлапчукоѓ-лазутчыкаѓ. На допыце прысутнiчаѓ сам Аляксей Арлоѓ.
  Хатцы было на выгляд дваццаць пяць, ён быѓ светлавалосай i рослай сялянскай жанчынай.
  Аляксей Арлоѓ развязным тонам вымавiѓ:
  - Будзеш казаць?
  Хатка ганарлiва маѓчала. Граф Аляксей здзiвiѓся. Адкуль у звычайнай сялянкi столькi гонару. Не, заганарыѓся рускi народ з-за Ямелькi Пугачова. Пачалi лiчыць сябе смерды роѓнымi барам. Але нiчога, ён з не гэта дур выб'е!
  - Сарваць з яе рызы!
  Каты кiдаюць да дзяѓчыны. На ёй i так толькi адна простая сялянская сукенка, а ногi ѓ лапцях. Яна адчайна супрацiѓляецца. Казальнiкi, iрвуць на ёй вопратку, агаляе чырвоныя сiськi. Добрая сялянка, фiгурыста. Аляксей Арлоѓ глядзiць на яе з вялiкай цiкавасцю. Варта каманда:
  - Я цяпер прэнг яе.
  Рукi дзяѓчыне звязваюць за спiной, i паддзяваюць крук. Пасля чаго паднiмаюць, выварочваючы сялянцы суставу. Дзяѓчына вохкае, i аказваецца падвешанай, яе босыя ногi адарвалiся ад зямлi. Кат тут жа ѓстаѓляе iх у калодку, i замацоѓвае. Цяпер можна або распалiць вогнiшча, падсмажваючы круглыя дзявочыя пяткi, або секчы пугай.
  Аляксей Арлоѓ напышлiва прамаѓляе:
  - Ну, зладзейка кажы, хто ѓ нас цар?
  Домка мужна прамаѓляе:
  - Пётр Фёдаравiч наш надзея-гасудар!
  Аляксей Арлоѓ ухмыляецца i камандуе кату:
  - Дзесяць удараѓ пугай са зберажэннем.
  Дасведчаны катаванне б'е па моцнай, мускулiстай ад пастаяннай фiзiчнай працы, дзявочай спiне ѓ паѓсiлы. Так каб разоры набраклi, але скура не лопнула. Так таксама балюча. Хатку ѓ не раз секлi, на ёй бачныя сляды пугi. Ён вытрымала ѓдары, моѓчкi, без стогну i крыку.
  Аляксей зноѓ пагрозлiва спытаѓ:
  - Дык хто ѓ нас гасудар!
  Домка машынальна прамаѓляе:
  - Пётр Фёдаравiч Трэцi, надзея наша!
  Аляксей злосна загадвае кату:
  - Пяць удараѓ у поѓную сiлу!
  Буйнога целаскладу катавальнiк размахваецца i з усяго размаху ѓкладваецца ва ѓдар. Моцная скура сялянкi лопаецца, пырскае кроѓ. Каты лупiць так, каб сляды ад бiзуна не перасякалiся, i размяркоѓвалiся па спiне раѓнамерна.
  Дзяѓчына тузаецца, але стрымлiвае крыкi. Ёй мабыць жадаецца паказаць свая мужнасць.
  Аляксей Арлоѓ зноѓ паѓтарае пытанне:
  - Хто ёсць у нас цар?
  Домка адважна прамаѓляе:
  - Пётр Фёдаравiч, а ты паганец, хутка ѓ пятлi запампуешся!
  Граф Аляксей раз'юшыѓся, ускочыѓ i замахнуѓся на звязаную, голую жанчыну кулаком. Але затым перадумаѓ i злавесна вымавiѓ:
  - Вышмаруй ёй пяткi маслам кат. I падкацi жароѓню... Але толькi асцярожна яе ѓпалi, каб не пакалечыць.
  Кат узяѓ пад казырок:
  - Мы з паняццем ваша высокасць!
  Граф надзьмуѓся. Высокасць гэта добры камплiмент, але вялiкасць усё ж нашмат лепш. Прыгожыя ножкi ѓ сялянкi. Падэшва хоць i агрубела, але мазалёѓ не вiдаць, пальчыкi роѓныя, як дзiця, хiба што па даѓжэй, кiпцiкi асцярожна стрыжаныя. Мусiць, як i ѓсе сялянкi хадзiла босая да самых маразоѓ, i толькi зусiм нядаѓна, калi пайшоѓ снег i, Нява заледзянела надзела лапцi.
  Аляксей любiѓ жаночыя ножкi, i такое катаванне як жароѓня. Падэшву змазваюць алеем, каб яна не падгарала, а агонь размяшчаюць на адмысловай разлiчанай адлегласцi. Можна так катаваць хвiлiн дзесяць, а то i болей. Толькi невялiкiя пухiры напалохаюць. А затым некалькi дзён паѓтарыць катаванне. Вельмi эфектыѓны метад катавання i балючы.
  Хатка моцна моршчыцца, тузаецца, кусае губу i спрабуе стрымаць крыкi. Але ёй гэта дрэнна атрымоѓваецца i, урэшце, яна пачынае стагнала.
  Аляксей Арлоѓ зноѓ пытаецца:
  - Ну, прызнаеш цяпер спадарыню Кацярыну?
  Скрозь слёзы i плач, Домка пракрычала:
  - Наш цар Пётр Фёдаравiч i няма цара iншага!
  Аляксей нецярплiва крыкнуѓ:
  - Пячыце, як пакладзена, i марудлiва, а цяпер огольцов дапытаем!
  Хлапчукi былi босыя, у адных штанах. Iх ужо падрыхтавалi да катавання. Вялi па снезе, ад чаго ногi пачырванелi i сталi нiбы лапкi ѓ гусi. Каты адразу ж прыступiлi да працы. Варта высветлiць, хто iх паслаѓ, дзе яшчэ знаходзяцца ѓ Пiцеры лазутчыкi, i аб планах Емяльяна Пугачова.
  Свiшчуць канчукi, хлопчыкаѓ лупяць, а думны дзяк задае пытаннi, якiя запiсваюць на пратакол. Хлапчукi таксама, як i сялянскiя дзецi пароты не раз, i звычайнай бiзуном iх не возьмеш. Адмоѓна трасуць галовамi i лаюцца. Тады кат выхапiѓ з камiна распалены ломiк i пачаѓ прыкладваць яго да целаѓ.
  Гэта балючай, чым лупцоѓка, калi цябе паляць распаленым. Хлапчукi выюць ад болю, i пачынаюць, нешта бязладнае лапатаць. З аднаго боку iм жадаецца пазбавiцца ад нечалавечых катаванняѓ, i ад жорсткага прэнгу. З iншага, не выдаць сваiх таварышаѓ. Так што хлопчыкi нясуць усялякую лухту i залiваюцца слязамi. А распаленае жалеза то тыкае ѓ грудзi, то яго прыкладваюць да босай пяткi. Да ходу iдуць i распаленыя да чырвонага абцугi. Кат шукае найболей адчувальныя месцы ѓ падэшве, творачы люты допыт.
  Аляксей Арлоѓ хiхiкае, гледзячы як апрацоѓваюць хлопчыкаѓ-лазутчыкаѓ. Затым звяртаецца ѓвага, што на босых падэшвах Домкi, пухiры набраклi i сталi лопацца. А гэта значыць, што вось-вось спалiць скура на ступнях, i страцiць адчувальнасць!
  - Пакiнь яе ѓ спакоi кат! - загадаѓ граф. - Хай адыдзе крыху.
  Домка баба моцная аказалася, волат. Пацярпела катаванне не страцiѓшы прытомнасць, i не адрокшыся ад свайго цара бацюшкi.
  Хлапчукоѓ жа катавалi жорстка, яны некалькi разоѓ страчвалi прытомнасць. Тое, што яны яшчэ бязвусыя не занадта хвалюе катаванняѓ - галоѓнае здабыць iнфармацыю. А падлеткi часта пад катаваннем бываюць куды больш упартымi, i ѓстойлiвымi, чым дарослыя.
  Што-нiшто яны, зразумела, распавялi, але ѓ iх сведчаннях шмат глупстваѓ, i нявызначанасцяѓ. Але зразумела адно: Емяльян Пугачоѓ падыходзiць да горада i яго войска велiзарнае.
  Але i Кацярыны сiлы немалыя. У тым лiку i пятнаццаць тысяч гвардзейцаѓ, пятнаццаць тысяч салдат з iншых гарнiзонаѓ, i яшчэ трыццаць тысяч байцоѓ дваранскага апалчэння. Шэсцьдзесят тысяч войска, што для добра ѓмацаванага горада i нядрэнна. Плюс яшчэ Балтыйскi флот i Кранштат. А трымаць аблогу пад Пiтэрам, зiмой i ѓ балотах вельмi цяжка. Так, што Ямельку яшчэ можна падлiчыцца.
  Але на баку Пугачова сам Аляксандр Васiльевiч Сувораѓ. I вось ужо сялянскiя орды рыхтуюць да штурму. Сувораѓ даѓ сабе месяц тэрмiну, каб авалодаць паѓночнай Пальмiрай. Войскам Пугачова, абклаѓшы град, рыхтуюцца.
  Атаман Чыка тым часам падышоѓ да Нарвы. Горад быѓ узяты досыць хутка, бо большая частка гарнiзона перайшла на бок паѓстанцаѓ. Толькi нямецкiя наймiты аказалi супрацiѓленне.
  Без бою здалася, прыняѓшы цара Пятра Фёдаравiча Рыга, i шмат iншых гарадоѓ. Толькi Рэвель прыйшлося абложваць. Карэла i iншыя паѓночныя гарады, таксама адкрылi пугачевцам вароты. Такiм чынам, Пецярбург аказваѓся ва ѓсё большай i большай iзаляцыi. Яго блакiравалi. У флоце таксама раскол. Узбунтавалi матросы, i на трох чвэрцях Балтыйскай эскадры перамаглi пугачоѓцы: вывесiѓшы чырвоныя, царскiя флагi.
  А Сувораѓ рыхтаваѓ рашучы штурм Пецярбурга. Пабудаваѓ сцены i трэнiраваѓ сялян. Прывучаѓ супернiка да магчымых нападаѓ ракетамi, рыхтаваѓ артылерыю.
  Олiвер Твiст таксама ѓзмоцнена нацягваѓ малалетнюю сваю шпору. Хлапчук бегаѓ па снежным полi галаногiм, i амаль не адчуваѓ холаду, як i многiя iншыя агольцы яго пiянерскага корпуса.
  Дзецюкi вучылiся страляць з лукаѓ i плявалак. Наогул улiчваючы, наколькi цяжка, i недакладна сучасная стрэльба, лук суцэль эфектыѓная зброя, асаблiва калi рабiць наканечнiк шматслаёвым, цецiву падвойнай або патройны, ды яшчэ i мачаць ядам.
  I тады хлопца паваюе!
  Штурм намечаны на ноч, а ночы ѓ Санкт-Пецярбургу доѓгiя, i цёмныя. Так, што гэта ѓсё аблягчала справу.
  Працiѓнiк зрабiѓ невялiкую вылазку, у атаку пашлеѓ гвардзейскi Праабражэнскi полк, але адразу трапiѓ пад абстрэл шматлiкай пугачоѓскай артылерыi, i нясучы вялiкiя страты адбыѓ дадому. Гусарскi кавалерыйскi полк выскачыла супрацьлеглага боку, i яго сустрэлi байцы пiянерскага корпуса Олiвера Твiста.
  Хлапчукi ѓжылi новую прыладу: удасканаленыя прашчы з аскепкавымi гранатамi ѓ якасцi начыння, i абсыпалi супернiка хмарай стрэл. Олiвер нават сам асядлаѓ каня, i кiраваѓ боем. Двое-трое наезнiкаѓ усё ж прарвалiся праз агонь, i хлапчук-зладзюжка спрытна ссек першага, нанёс адцягваючы ѓдар шабляй справа, i тут жа дадаѓ клiнком злева. Затым хлапчук, вельмi нават спрытна, падсек iншага гусара, што той, пераляцеѓшы, прабiѓ пiкай свайго ж партнёра. Затым рушыѓ услед якi дабiвае ѓдар клiнком зверху.
  Олiвер Твiст усклiкнуѓ:
  - Сiла i спрыт, як муж i жонка: разам - поспех, паасобку - смех!
  Яшчэ некалькi наезднiкаѓ, якiя прарвалiся, былi прыкончанымi стрэламi з рагатак.
  Олiвер Твiст ссек яшчэ аднаго маёра i заѓважыѓ:
  - У каго толькi званне, а ѓ каго вайна паклiканне!
  Страта палову складу, гусарскi полк, павярнуѓ назад. Хлопцы смяялiся i свiсталi наѓздагон.
  Наблiжалася дата штурму... Але Олiвер Твiст даведаѓся, ад перабежчыкаѓ, што ѓ Петрапаѓлаѓскай крэпасцi катуюць разведчыцу Домку i некалькiх хлопчыкаѓ-разведчыкаѓ. I яму захацелася вызвалiць iх. Але як гэта зрабiць, калi ѓ гэтай крэпасцi таѓшчыня сцен дваццаць метраѓ, i яна непрыступная? Тут паспрабуй, зрабi ѓцёкi?
  Хлапчукоѓ i на самай справе катаваюць жорстка - распаленым жалезам паляць, бiзунамi пору. Паднiмаюць на прэнг i падтрасаюць. Пеця ж вырашыѓ любой цаной пракрасцiся ѓ крэпасць i арганiзаваць уцёкi. I яму прыйшла ѓ галаву суцэль Галiвудская iдэя - апынуцца ѓ турме ѓ якасцi зняволенага.
  I iдэя трэба сказаць вельмi авантурная i рызыкоѓная. Адразу ж пасля злову Олiвера Твiста вырашылi па гарачых слядах дапытаць з прыхiльнасцю. Хлопчык-пiянер жа разлiчваѓ, што зможа сустрэцца з сукамернiкамi i абгаварыць перспектывы ѓцёкаѓ.
  Аляксей Арлоѓ зноѓ прысутнiчаѓ на катаваннi. Ён не ведаѓ Олiвера Твiста ѓ твар. Для яго гэта быѓ усяго толькi белагаловы падлетак, з рэльефнай мускулатурай. I яго трэба было дапытаць i высветлiць, дзе ѓтоена здрада. Шнары i сляды катаванняѓ у Олiвера Твiста бясследна загойвалiся, так Арлоѓ падумаѓ, што гэтаму пацану яшчэ не даводзiлася мець справу з катам, а значыць, ён параѓнальна лёгка расколецца.
  Хлапчука паднялiся на прэнг. Олiвер адчуѓ, як яго звязаныя ззаду рукi цягне ѓверх. Для яго рухомых суставаѓ гэта не балюча. Але i гуляць з сябе героя не трэба. А то могуць так замучыць, што i сiл на ѓцёкi не застанецца. Так што Олiвер Твiст прытворна застагнаѓ.
  Галоѓны кат зрэшты, быѓ надзвычай дасведчаным. Ён адразу прасек наколькi ѓ хлапчука моцныя жылы, i на ногi надзелi цяжкую, якая зашчоѓкваецца, нiбы кайданкi калодку.
  У Олiвера Твiста нацягнулiся мышцы плячэй, закалола ѓ жылках. Яго пачалi паднiмаць да столi. Такi вось вiд катавання. Аляксей Арлоѓ якога злавала ѓпартасць хлапчукоѓ, загадаѓ адразу ж катаваць пачынаючы з моцных сродкаѓ. Вось ён сам граф. Высокi ростам, шырокi ѓ плячах, нягледзячы на маладыя гады ѓжо з важкiм брушкам. Апрануты раскошна, з усiмi ордэнамi.
  Олiвера Твiста катуюць па звычаi зусiм голага i хлопчыку сорамна, вось вiсець аголеным у прысутнасцi спадароѓ, лекара, ката i яго памагатых, пiсцоѓ, i ганаровай варты. Але зладзюжцы-пiянеру было б яшчэ сорамней, калi б ён ведаѓ, што за iм назiраюць дзве дамы: сама каралева Кацярына, i яшчэ фрэйлiна Трубяцкая.
  Кацярына глядзiць з-за зручнай шырмы i праз бiнокль. Прыгожы хлопчык на прэнгу. I чым старэйшая рабiлася царыца, тым больш ёй падабалiся маладзенькiя. Асаблiва калi iх катаваюць.
  Даѓно Кацярына не бачыла такiх рэльефных, сiметрычна размешчаных мышцаѓ, як у гэтага хлапчука. Сапраѓдны Апалон-падлетак. Трэба папытаць, каб з яго выляпiлi статую i накiдалi алеем на палатно. Прыгожы хлопчык, i зараз яго прыгожы тварык сказiць у пакуце i пырскаюць з блакiтных вачэй слёзы.
  Падняѓшы да толку, кат адпусцiѓ барабан, i Олiвер Твiст панёсся ѓнiз. I ля самай падлогi тоѓстая з конскага вяроѓка нацягнулася. I па плячах i руках, i нават спiне хлапчука нiбы пралiлася рака з расплаѓленага свiнцу. Олiвер Твiст не ѓскрыкнуѓ толькi таму, што ад болевага шоку перахапiла дыханне, i выбiла паветра.
  А кат махнуѓ валасатай лапай, i калодцы далучылi гiры. Па загарэлым целе хлапчука пацёк халодны пот, дыханне было цяжкiм. Олiвер адчайна стрымлiваѓ вырывальны крык, ён стараѓся быць непахiсным i ганарлiвым савецкiм пiянерам.
  Галоѓны кат задаѓ дзяжурнае пытанне:
  - З якой мэтай злодзей быѓ засланы ѓ Пецярбург!
  Олiвер Твiст са злосцю адказаѓ:
  - Цябе забiць iдыёт!
  Аляксей Арлоѓ загадаѓ:
  - Бi!
  На хлапчука абрынулiся канчукi. У параѓнаннi з толькi што перанесеным болем на дыбе ѓдары бiзуноѓ здавалiся чымсьцi несур'ёзным i не небяспечным. Олiвер Твiст маѓчаѓ. Ён вырашыѓ, будзь што будзе, але ён не падасца.
  Кроѓ пацякла з разбiтай спiны. Але бачачы, што пацана не рэагуе Арлоѓ, загадаѓ:
  - Агонь!
  Кат распалiѓ пад босымi нагамi хлапчукi агонь. Полымя лiзала босыя пяткi Олiвера. Боль ад нервовых канчаткаѓ пакутлiвы. Але хлапчук уявiѓ сабе, быццам ён бяжыць па пяску Арабскай пустынi i гонiць арду Тамерлана. Думка аб бiтве, адцягвае ад агню. I не страшна гэта яму.
  Кат награбаѓ запал пад прэнг. Iншы катаванне распаленым абцугамi, кусаѓ мускулiстыя грудзi Олiвера Твiста. Трэцi распалiѓ дрот i пачаѓ сцябаць па спiне. Олiвер Твiст, валодаючы развiтым уяѓленнем, адключаѓся ад пакут. Ён i адчуваѓ дакрананнi распаленага жалеза, але неяк прыглушана, нiбы на цябе капае гарачую гарбату, а не чырвоная ад гартавання сталь.
  Кацярына назiрала за гэтым сладастрасна пускаючы слiны. Як гэта цудоѓна, такога прыгожага хлопчыка катуюць. Шкада толькi, што ён не крычыць, такi цярплiвы. Ну прама Праметэй, не згiнаецца герой.
  Олiвер ж уяѓляе сябе i на самай справе Тытанаѓ у запале бiтвы. Яго кранаюць варожыя клiнкi, капае кроѓ, застаюцца шнары. Але рукi i ногi ѓ руху, сякуць, рэзаюць ворагаѓ.
  Кат абраѓ з камiна вялiкi кавалак жалеза i, ужо паднёс было да твару хлапчука, як раздаѓся голас Кацярыны:
  - Не трэба! Не варта нявечыць такi тварык, гэта чыста херувiм!
  Аляксей Арлоѓ павярнуѓся да шырмы i здзiѓлена спытаѓ:
  - Вам гэты хлопчык даспадобы матухна?
  Царыца кiѓнула галавой:
  - Так! Знiмiце яго з прэнга! Памыйце i прыгатуйце да ложка!
  Аляксей Арлоѓ паслухмяна кiѓнуѓ:
  - Слухаюся ваша вялiкасць!
  Калi здымалi калодку ѓ касцях i звязках, пакутлiва стрэльнула болем. Олiвер Твiст нечакана зразумеѓ, што яго ѓ камеру да таварышаѓ не адправяць, i разгублена спытаѓ князя:
  - А куды мяне?
  Аляксей Арлоѓ пагардлiва фыркнуѓ:
  - Пашанцавала табе малалетнi жарабец. Самая матухна Кацярына на цябе вока паклала. Будзеш сялянскi сын у золаце жыць, на золаце спаць!
  Олiвер крыѓдна адказаѓ:
  - Я з роду данскiх казакоѓ, а не просты селянiн!
  Раны i апёкi хлапчукi працерлi спiртам. Яны былi жудаснымi. Але Пеця сябе адчуваѓ хоць i балюча, але бадзёра. Прыкра было тое, што выратаваць сваiх прыяцеляѓ не ѓдалося. Эх лёсу, яго...
  Вось i цiкава, што з iм хоча матухна зрабiць? Олiвер паспеѓ ужо наслухацца, чым звычайна займаюцца памiж сабой мужчыны i жанчыны, але самому асабiста спрабаваць не прыйшлося. Зрэшты, ён ужо генерал, так што можна лiчыць, што дарослы.
  Пры апранаць Олiвера Твiста не сталi. Мармуровая падлога Зiмовага палаца прыемна халадзiла, босыя, пакрытыя пухiрамi ногi. Ступаць было балюча, але гэты боль, якi толькi раздражняе, але не здольны зламаць.
  Хлапчука ѓвялi ѓ светлы пакой з мноства карцiн i панавешаных палотнаѓ. Мужчына з дзвюма дзяѓчынамi бегаѓ па пакоi, трымаючы ѓ руках пэндзлiкi. Звярнуѓшыся да Олiвера Твiста, мастак ветлiва вымавiѓ:
  - Вы можаце прыхiнуцца да мармуровай калоны малады чалавек, i прастаяць пакуль мы будзем рабiць накiд.
  Iзноѓ пазiраваць голым? Гэта непрыемна, але з iншага боку з цябе будуць маляваць партрэт, нiбы з нейкай шляхетнай асобы. I ты быццам бы i сам падымаеш з гразi ѓ князi.
  Дзяѓчаты развялi фарбу i сталi рабiць на палатне маслянiстыя накiды. Олiвер Твiст стаяѓ, i каб адцягнуцца ад пакутлiва якая сядзела пасля прэнга, i жорсткiх катаванняѓ, здзёртай i спаленай ад шыi да пят скуры, стаѓ думаць, а што робiцца цяпер на франтах другой сусветнай вайны. Ды ѓ сне часам адбываюцца часовыя калiзii i хлопчык дзевятнаццатага стагоддзя, можа бачыць стагоддзе дваццатае.
  I раптам хлапчук убачыѓ гэта i ѓбачанае яго зусiм не ѓзрадавала. Нямецкiя войскi захапiлi адразу Куйбышаѓ i ѓвайшлi ва Уральск, занялi Гур'еѓ... Стварылася пагроза пранiкнення полчышчаѓ Майнштэйна ѓ Сярэднюю Азiю. Але самая вялiкая небяспека склалася ѓ Маскве. Фашысты ѓ канцы снежня 1946 г., дакладней 25 снежня на Нараджэнне Хрыстова пачалi свой чарговы наступ на савецкую сталiцу.
  Олiвер Твiст бачыѓ рух танка, калi дзяѓчаты-павучыхi ѓ iм раскруцiлi вежу. I загiнулi па ѓсё таму, што рухаецца i не рухаецца.
  Фрыда, Герда, Шарлота - вясёленькi трыумвiрат людзей з перасаджанай ДНК казурак. А што нi кажы прыгожыя дзяѓчыны, папросту самы вышэйшы клас. У адным бiкiнi, дэманструюць свае любаты.
  А танк, у якiм дзеѓкi едуць асобай, пiрамiдальнай формы, з маленькiмi каткамi, якiя зачынiлi ѓсё дно.
  Герда пальнула ѓ бок савецкага танка IС-3. Дагадзiла ѓ самы стык памiж вежай i корпусам, прабуркавала з народнай песенькi горцаѓ:
  - I ѓ зорнай вышынi i горнай цiшынi... Марской хвалi i лютым агнi! I ѓ лютым, i ѓ лютым агнi!
  Ваяѓнiцы рухалiся i кулялi. А ѓ атаку iшлi Т-34-85. Гэты танк па-ранейшаму заставаѓся самым масавым i серыйным. Мабыць працы над Т-54 прыкметна затармазiлiся. Ленiнград у трывалым коле блакады, а ѓсходзе пакуль мароз некалькi астудзiѓ запал самураяѓ.
  Нямецкi танк узброены 88-мiлiметровай, але даѓжынёй ствала ѓ 100 ЭЛ гарматай. Мабыць, гэта выклiкана тым, што дзяѓчаты хочуць мець вялiкi баявы камплект. I таму вырабiлi сабе пушэння буйнога калiбра.
  Але немцы не ведаю, што супраць iх у Сталiна назапашана зброя: планёра камiкадзэ. Невялiкай вагой у васемсот кiлаграм планёр у iм два цэнтнеры ѓзрыѓчаткi. I хлапчук-лётчык на прыцэле.
  Ён пiянер Вiця, прамаѓляе малiтву i iдзе ѓ планёр. Для таго каб зберагчы адзенне, дзяцюк заходзiць у кабiну ѓ адных плаѓках. На iнэi расчышчанага аэрадрома застаюцца босыя сляды. Задача хлапчука падняцца ѓ паветра i накiраваць машыну на паветраную цi сухапутную цэль.
  Бязлiтасны дыктатар з дапамогай такой тактыкi вырашыѓ супрацьстаяць пераважнай якаснай перавазе нямецкай авiяцыi. А выкарыстоѓваюць у якасцi камiкадзэ хлопчыкаѓ чыста з прагматычнай мэтай - i важаць яны менш, i байцы менш каштоѓныя, чым дарослыя людзi.
  Пацан залазiць у цесную кабiну. Затым глядзiць на ѓзор багародзiцы, хрысцiцца i нацiскае голай пяткай на педаль. Планёр-камiкадзэ цяжкавата ѓзлятае ѓ неба. Тактыка яшчэ новая, i незразумела, наколькi эфектыѓная. Але савецкiя людзi на ѓсё гатовы дзеля ѓласнага войска i краiны.
  Вiця павiнен таранiць найноѓшы пiрамiдальны танк, непрабiѓны савецкiмi супрацьтанкавымi прыладамi з усiх ракурсаѓ: лабавая нахiльная браня ѓ 300-мiлiмераѓ, кармавая ѓ 250-мiлiметраѓ. Вага машыны - 68 тон, а рухавiк - 1200 конскiх сiл. Вядома, адным планерам, i адным пiянерам можна ахвяраваць дзеля таго каб збiць падобнага монстра.
  Вiця кiдаецца на супернiка, пiкiруе... Калi б усярэдзiне былi б не дзяѓчыны-казуркi, больш звычайныя пiлоты, то iх чакала б смерць. Але зенiтны кулямёт страчыць, i планет узрываецца за сто метраѓ ад нямецкай машыны. Пiрамiдальны танк "Браняносец" падтрасае, але нiчога страшнага для яго не здараецца. Зноѓ машына Майнштэйна прэ па савецкiх абшарах.
  А савецкiя танкi беспаспяхова спрабуюць контратакаваць.
  Герда зароѓ:
  - Я супер!
  I выпусцiла снарад такiм чынам, што аказалася, падбiты адразу тры чырвоныя танкi. Дакладней, сказаць гэтыя танкi трывiяльна сутыкнулiся.
  А Шарлота перасягнула сваю напарнiцу, i зараз збiла адразу чатыры танк. Пакуль хтала:
  - Я ваѓчыца i тыгрыца, рускiм ем!
  У душа загiнулага хлопчыка Вiцi адлятае на нябёсы. Яго тамака чакае толькi рай, бо ён пiянер-герой.
  Олiверу Твiсту брыдка глядзець на падобнае, i ён адцягваецца ад вiдовiшча знiшчэння танкаѓ.
  Хлапчук у поѓнай форме. Раны i язвы ѓжо пачалi падсыхаць i загойвацца. Толькi вельмi хацелася есцi. А яго пакуль яшчэ малююць.
  Олiвер Твiст з усмешкай спытаѓ:
  - А што натуршчыкаѓ кармiць не належыць?
  Мастак запытальна паглядзеѓ на лёкая. Той пляснуѓ у далонi. Нiбы чакаючы загадзя такой каманды, у пакой унеслi смажанага гусака ѓ гарнiры, нарэзаны хлеб i ѓ срэбнай пасудзiне вiно.
  Олiвер з прагнасцю накiнуѓся на ежу. Яму здалася незвычайна смачнай гусь з яблыкамi, i запечанай скарыначкай. Адны толькi костачкi хрумсцелi. Вiно было салодкiм, градус у iм не адчуваѓся, але пасля двух вялiкiх фужэраѓ у галаве ѓ Олiвера зашумела. Хлапчук зжор гуся цалкам, пакiнуѓшы толькi костачкi i паказаѓ сваю ѓласную пражэрлiвасць. Пасля чаго Олiвер Твiст не стаѓ доѓга думаць, а ѓзяѓ i заснуѓ. I так ён замуяѓся. Хлапчука асцярожна ѓзялi панеслi ѓ раскошную спальню iмператрыцы.
  Гэта Зiмовы палац тут усё пад бокам i побач.
  А Олiверу Твiсту снiлася ѓ сне фасмагарычнае i незвычайнае.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 12.
  Пасля сну Олiвер Твiст зрабiѓ зарадку, i адчуѓ, наколькi ён сябе лепш адчувае. I яго раны i пухiры амаль знiклi. У мышцы вярнулася энергiя. Юныя звязкi аднаѓлялiся, хутка не адчуваючы болю, ад расцяжэння.
  Усё ж добра быць хлапчуком - усё так хутка i лёгка гоiцца. Вось стары наогул бы ад катавання на дыбе мог бы не адновiцца. А арганiзм юны i свежы.
  Тым больш Олiверу хацелася свабоды. Ён паеѓ кашы з малаком i мясам, а таксама парай сушаных бананаѓ. Затым слопаѓ i яблык.
  Далей традыцыйны агляд урачом. Яна яго нават не стала змазваць спiртам.
  I лыжка сiропу для ѓздыму iмунiтэту. А ён салодкi i смачны.
  Потым урач пайшла. Хутка чакаѓся суд. Адваката па iдэi Олiверу прызначаць, але гэта можа быць так для галачкi.
  Але ѓ народзе шмат якi спачувае хлопчыку, так што дзесяцiгадовае дзiця хутчэй за ѓсё не караць смерцю. Няхай нават ён i не выдаѓ, дзе схаваны скарб. Больш верагодны прысуд - катарга. Альбо шахты цi плантацыi ѓ паѓднёвых калонiях. Плантацыi вiдавочна лепш, але i там ад хвароб смяротнасць у белых катаржнiкаѓ вельмi высокая, але клiмат i цёплы. Але дзецi нават радзей ад эпiдэмiй памiраюць за дарослых. I ёсць шанец гадоѓ праз дзесяць атрымаць умоѓна-датэрмiновае вызваленне i ѓзяць у арэнду ѓчастак. I некаторыя багацеi самi былi катаржнiкамi.
  Шахты горшыя... Таксама высокая смяротнасць. Там у вузкiх калiдорах i штольнях патрэбны працоѓныя малога росту. Гэта значыць, дзяцей адпраѓляюць тут ахвотна. А смяротнасць высокая. Тым больш дзецi часта працуюць голыя i босыя, i да поѓнай знямогi. I выпарэннi атрутныя. У шахтах увогуле мала хто выжываѓ да канца тэрмiну.
  Олiвер разумеѓ, што плантацыi лепш руднiкоѓ, з усiх пунктаѓ гледжання. Тым на плантацыях бываюць часы, калi амаль няма працы, i дзяцей-катаржнiкаѓ нават забаѓляюць, цi яны гуляюць у футбол.
  Ёсць яшчэ надзея на ѓцёкi.
  I Олiвер трацiць адно звяно ланцуга ад другога... I чытае малiтвы...
  А калi нарэшце яго змарывае сон, то бачыць у iм такое...
  Кацярына Другая за дзень i частку ночы стамiлася настолькi, што ѓ яе хапiѓ сiл толькi пару разоѓ пацалаваць спячага хлопчыка ѓ круглую вымытую мазолiсты нядаѓна прабатаную агнём пятку, а затым прыхiнуць галаву ѓ грудзях пiянера-зладзюжку i мiрна засоп. Ператварэнне дзiцяцi ѓ мужчыну не адбылося. Царыца i хлапчук праспалi да поѓдня. Пасля чаго iм прынеслi раскошную ежу. Кацярына заѓважыѓ, што раны ѓ пацана ѓжо зарубцавалiся, нiбы за пару тыдняѓ добрага догляду, а пухiры i зусiм сышлi.
  Царыца спытала ѓ Олiвера Твiста:
  - Ты, мусiць, вядзьмак?
  Хлапчук, з апетытам пажыраючы стравы, заѓважыѓ:
  - На маладым лепш, чым на сабаку гоiцца!
  Кацярына хiхiкнула i заѓважыла:
  - Але так хутка якi аднаѓляецца пасля катаванняѓ хлопчыкаѓ, я яшчэ не бачыла.
  Олiвер успомнiѓ, навошта ён наогул пракраѓся ѓ горад i лiслiва папрасiѓ:
  -Калi вы такая добрая ... Вызвалiце маiх прыяцеляѓ!
  Кацярына ѓся ѓспыхнула i зло прашыпела:
  - Не! Яны злачынцы i павiнны быць пакараныя! Я цябе караю, калi ты мне надакучыш!
  Олiвер раззлаваѓся i жорстка ткнуѓ царыцу паказальным пальцам у шыю. Тая абмякла. А зладзюжка-герой прашыпеѓ:
  - Не дачакаешся сцерва! Колькi ты людзей замучыла - старая дрэнь!
  Убеглi лёкаi, але Олiвер Твiст выхапiѓ з-за гарсэта Кацярыны востры кiнжал i праклаѓ ножык да горла, зароѓ.
  - Яшчэ адзiн крок i я заб'ю ѓзурпатарку!
  Слугi разгубiлiся, а па палацы разнёсся сiгнал трывогi. Пачала збягацца варта. З'явiѓся i камандуючы рускiмi войскамi ѓ Пецярбургу граф Аляксей Арлоѓ.
  Моцны Олiвер Твiст трымаѓ кiнжал каля горла iмператрыцы, роѓ:
  - Загадваю ѓсiх вязняѓ з турмаѓ вызвалiць, iнакш ёй не жыць!
  Аляксей паспрабаваѓ прыгразiць:
  - Калi ты заб'еш, яе ведаеш, што мы з табой зробiм?
  Зладзюжка-герой дзёрзка адказаѓ:
  - З магiлы вы мегеру ѓсё роѓна не дастанеце, а катаваннi мяне не палохаюць! Ты ж сам у гэтым учора пераканаѓся!
  Прыйшла ѓ сябе Кацярына, закiвала:
  - Зрабiце як гэты тытан кажа ... Усё роѓна некалькi сотняѓ вязняѓ, на суадносiны сiл не паѓплываюць!
  Ох Кацька хацела жыць. I хацела кiраваць. Цяпер бы яна з задавальненнем пакiнула Пiцер на караблi, толькi ѓ моры мяцежная, падкантрольная Пугачову эскадра. Наогул, Кацярына разумела, што вайна ѓжо прайграна. I трэба заклапацiцца захаваннем уласнай шкуры. А пасад... Тое марокi кiраваць гэтым непакорлiвым i вечна незадаволеным народам занадта ѓжо шмат. У яе ж мяжой вялiзныя рахункi, зробленыя на выпадак перавароту.
  Яна можа жыць i далей па царскiм, дзесьцi там у Парыжы. Дарэчы, i клiмат парыжскi куды мякчэй i прыемней пiцерскага. Можа i сапраѓды пайсцi на сусветную з Емяльянам Пугачовым? Няхай гэты сiвалапы казак паспрабуе зладзiцца з iмперыяй? Яна ж паправiла i сыта ѓладай па самае горла!
  Олiвер Твiст адправiѓся разам з Кацярынай у карэту, каб асабiста прасачыць за вызваленнем вязняѓ з крыжоѓ i Петрапаѓлаѓскай крэпасцi. Юны ваяѓнiк быѓ зараз на белым канi. У яго ѓзнiкла думка, а не цi скарыстацца момантам i не адвесцi цi iмператрыцу-матухну ѓ стан Емяльяна Пугачова? Гэта значыла канец грамадзянскай вайны i канчатковы поспех паѓстання. I ѓзыходжанне па факце новай дынастыi, хоць фармальна ва ѓладзе заставалiся Раманавы.
  Хаця яшчэ заставаѓся спадкаемец Павел, i цэлая куча сваякоѓ. Ды ѓлiп Ямелька нiчога не скажаш.
  Вязняѓ выводзiлi з вязнiц, выдавалi адзенне, кармiлi. Iмператрыца заставалася пад пагрозай смерцi з боку адчайнага пiянера.
  Хударлявы юнак Iван Арлоѓ, самы малады з братоѓ Арловых, прапанаваѓ Аляксею.
  - Ды ну яе да д'ябла Кацька. Аб'явiм iмператарам спадчыннiка Паѓла, а хлапчука разам з ёй прыкончым!
  Аляксей адчайна затрос галавой:
  - Ты што здурнеѓ браток? Ды Павел нас ненавiдзiць, больш, чым Емяльян. Ты хочаш, каб нас за царазабойства прышылi?
  Таѓставаты Сцяпан Арлоѓ прапанаваѓ:
  -Давайце зробiм выгляд, што змiрылiся, а затым падлавiм момант i прыстукнем хлапчука.
  Аляксей згодна кiѓнуѓ:
  -Так i хады, але ... Каб з Кацюшы не зляцеѓ i валасоѓ!
  Астраносы Эдуард Арлова прагматычна заѓважыѓ:
  -А нам што рабiць? Хутка Аляксандр Сувораѓ павядзе войскi на штурм, а нашы войска растае. Кожны дэзертуюць салдаты, i што яшчэ горш афiцэры i нават дваране.
  Iван Арлоѓ смела прапанаваѓ:
  - Можа прарвацца на поѓнач. У бок Выбарга, а там i Швецыя побач.
  Аляксей цяжка ѓздыхнуѓ i нагадаѓ:
  -Выбарг ужо адкрыѓ самазванцу вароты. Нам у любым выпадку будзе пагражаць згубу.
  Iван запальчыва адказаѓ:
  - Але мы так хоць вырвёмся на прастору, а так нас пляснуць, нiбы птушанят у клетцы.
  Аляксей задумаѓся. Сапраѓды паспрабаваць уначы прарвацца здавалася лепшым выхадам. Цi наѓрад долi ѓтрымаць радзеючым гарнiзонам велiзарны горад. У гэтым выпадку, калi пайсцi на прарыѓ вялiкая, частка войска апынецца страчанай, але ёсць шанец выйсцi самiм i з-за мяжы працягнуць барацьбу. А што можна прапанаваць у якасьцi альтэрнатывы. Адступiць у Петрапаѓлаѓскую крэпасць.
  Яна на востраве, яе нялёгка атакаваць. Але праблема ѓ тым, што i вырвацца з Петрапаѓлаѓска пры правiльнай аблозе практычна немагчыма. Так i будзеш там мучыцца, пакуль усе прыпасы не прыкончыш. А потым здохнеш з голаду. А што рабiць? Выдаць Кацьку самазванцу i паспрабаваць такiм чынам выратаваць свае шкуры?
  Шлях выглядаѓ вельмi панадлiвым. Толькi вось цi захавае Емяльян жыццё такiм небяспечным асобiнам як браты Арловы? Яны ж i Пятра Трэцяга зрынулi, а Рыгор нават прыдушыѓ хустачкай яго былая вялiкасць.
  Так што думка паставiць усё сысцi ѓ прарыѓ, здавалася пераважней любой iншай.
  Некалькi хлапчукоѓ-лазутчыкаѓ таксама выбралiся на волю. Яны iшлi, хiстаючыся, двух нават падтрымлiвалi пад рукi, каб не ѓпасцi. Жорстка катавалi хлапцоѓ, але трымалiся яны дастойнай. Вiця знайшоѓ у сабе сiлы iсцi сам, хаця яму прыпякалi пяткi распаленым жалезам. Падышоѓшы ѓ Олiверу Твiсту, яго памагаты хрыпла вымавiѓ:
  - Пытан быѓ... Распаленымi абцугамi палены. Было мне пяцьсот бiзуноѓ i тры ѓзварушэннi. Усе костачкi з месца звярнулi, але я iм нiчога не сказаѓ!
  Олiвер Твiст падбадзёрыѓ Вiцю:
  -Нiчога я травы лячэбныя ведаю! Усё зажыве лепш, чым на сабаку... Галоѓнае, што ты не зламаѓся!
  Сярод вызваленых была i Домка. Нягледзячы на катаваннi, дзяѓчына засталася прыгажуняй. Босая ѓ лёгкiм сукеначцы раслая дзяѓчына здавалася, не адчувала холаду. Яе тварык захоѓвала дзiцячай выраз. Яна падышла да Олiвера Твiста, пакланiлася раскошна апранутай Кацярыне, i сказала:
  - Мне чатыры разы смажылi пяткi... Але нiчога, бачыш, хаджу!
  Хлапчук-генерал суцешыѓ дзяѓчыну:
  - Не бядуй Домка. Выпрабаваннi толькi гартуюць. Аляксей Арлоѓ яшчэ параве на прэнгу. Заплацiць за свае злачынствы.
  Домка драпежна блiснула вачыма, i папрасiла:
  - Дай мне магчымасць самой ката памучыць.
  Пiянер-зладзюжка Олiвер Твiст быѓ у выдатным настроi. Вызваленыя вязнi грузiлiся на санi. Санкт-Пецярбург горад занадта вялiкi, каб тупаць да яго ѓскраiны сваiмi нагамi, ды яшчэ i босымi.
  Кацярына шапнула Олiверу Твiсту:
  - Хочаш, я цябе князем зраблю?
  Пiянер-зладзюжка ѓхмыльнуѓся i здзеклiва спытаѓ:
  - А чаму не герцагам?
  Царыца праз сiлу ѓсмiхнулася i спытала:
  - А ты хочаш стаць герцагам?
  Олiвер Твiст хiхiкнуѓ i ѓжо сур'ёзным тонам спытаѓ:
  - Толькi я не ведаю, у якiм каралеѓстве, ты мне герцагства здабудзеш. У Расii ѓ цябе зямелькi, чорта на два засталося!
  Кацярына зразумела, што i абяцаць ёй няма чаго. А Вiця, якi сеѓ на санi побач з iмi, заѓважыѓ:
  - Олiвер Твiст i царом-бацюшкам адораны шчодра. Генерал-ад'ютант яго вялiкасцi.
  Кацька звярнулася да Вiця:
  - А хочаш, я цябе фельдмаршалам зраблю?
  Хлапчук у адказ тузануѓ Кацярыну за валасы i прыгразiѓ:
  - Не песь!
  Аляксей Арлоѓ бачыѓ, што чарада саней i полозок накiравалася да выхаду. I Кацярына з iмi. Галоѓнае, што зрабiць з гэтым нiчога нельга. Не адмянiць жа царскi загад. Страчваць Кацярыну iм нiяк нельга. Але калi яна яшчэ памчацца ѓ табар самазванца, то i зусiм будзе канец. Зусiм iншае можа здарыцца пры iмператары Паѓлу.
  Арлоѓ вагаѓся... Трэба рабiць рашучы крок, а побач з iм няма Рыгора. Дрэнна яшчэ i тое, што гвардыя, таксама здзiѓленая замяшаннем. Трэба тэрмiнова ратаваць сваю шкуру.
  I тут Аляксей Арлоѓ прыняѓ рашэнне: бо палонная Кацярына адцягне войска самазванца, а яны тым часам з гвардыяй i апалчэнцамi здолеюць выслiзнуць з горада. Так што дарма Сувораѓ трэнiраваѓ войскi для штурму. Яны вырвуцца i пойдуць браты Арловы ѓ поле, балоты, блiжэй да Швецыi.
  Аляксей загадаѓ вяшчальнiкам:
  - Клiчце братоѓ i трубiце збор! Збяром усе сiлы, што можна выставiм!
  А Олiвер Твiст на радасцях, што сябры на волi, а царыца запалонена заспяваѓ. Рабяты, Домка i iншыя вызваленыя вязнi падхапiлi;
  Аб ланцугi рабства трывалыя мае,
  Навошта хлапчука босага, галоднага скавалi...
  Ты чарвячка крыху заморы,
  I зможаш у думках, пакараць усё далечы!
  
  Свет наш такая сумная турма,
  У iм кiруе смерць, пануе ѓсюды пакута...
  Не можам давесцi святло да розуму,
  Гасподзь жа пасылае выпрабаваннi!
  
  У каменяломнях хлопчыка доля,
  Рабам цягаць кошыкам буйнага камянi...
  Хоць безбарод, але волас пасiвеѓ,
  Бо жыццё такое нават горш за псарнi!
  
  Але веру, сонца вольнае ѓзыдзе,
  Развее херувiм натоѓп шайтанаѓ...
  I выставiць Усявышнi нам залiк,
  Знойдзецца ѓ волю абутку, кафтанаѓ!
  
  Але я пакуль пакутнiк i ѓ ланцугах,
  Жывот пусты, i бiзуном па рэбрах...
  На троне хлопчык толькi ѓ адных марах,
  Iдзе сцежкай калючай, жудасна цёмнай!
  
  Але ведаю, Бог не кiне малайцоѓ,
  На вiлы злых гаспадароѓ мы адразу падымем!
  Годныя будзем сьцягi бацькоѓ,
  Праславiм Гасудара ѓ славе iмя!
  
  Прыгожа цяжка жыць, але памерцi,
  Заѓсёды годна вiцязi паспеем...
  Няхай раве раззлаваны мядзведзь,
  Iнтрыгi круцiць драпежнiк з прахiндзеем!
  
  Але вольным духам заняѓся народ,
  Падымуцца змагацца з супастатам!
  Багаты стане жабрак наадварот,
  Хто князь атрымаѓ толькi зiпун з заробкам!
  
  Мы зможам зрабiць справядлiвы свет-
  Такi, у якiм кожны ёсць пры справе!
  Бо для мяне Хрыстос святы кумiр,
  Якога распяць жывёлы паспелi!
  
  Уваскрэснуць мёртвым, веру ѓсiм дадзена,
  I свет пабудаваць прамянiсты новы...
  Каб ажыццявiць усё кiно,
  Каб селянiн не ѓставаѓ са стогнам!
  
  Тады мы светабудову скорым,
  Пракладзем трасы да граняѓ усiх галактык...
  А ѓ мяне народзiцца разумны сын,
  Як увасабленне духу касманаѓтык!
  Добрая песня i выдатны выкананы хор. Усе спяваюць шчыра, нават тыя, хто не мае музычнага слыху, выдаюць прыстойныя i меладычныя гукi. Вароты адчыняюцца, i вялiкая працэсiя выходзiць з Санкт-Пецярбурга. З музыкай i песнямi пакiдаюць горад пераможцы. I вельмi радасна iм!
  Але пакуль выходзiла працэсiя, пакуль iх сустракалi пугачевцы, на супрацьлеглым баку Санкт-Пецярбурга ѓспыхнуѓ кровапралiтны бой. Армiя Емяльяна Пугачова гэта не нейкi там зброд, а спаяная сувораѓскай дысцыплiнай. I каравулы папярэдзiлi аб прарыве. Гвардзейцаѓ сустрэлi ружэйныя стрэлы i стралянiна з гармат.
  Аляксандр Сувораѓ прадбачыѓ, што калi Пiцерскi гарнiзон i захоча вырвацца, то зробiць на паѓночным напрамку, блiжэй да шведскай мяжы. Там у iх больш будзе шанцаѓ пайсцi. I генiяльны палкаводзец падрыхтаваѓ для непрыяцеля некалькi пастак. I вось, напрыклад для кавалерыi прыгатаваны ваѓчыныя ямы. Гусары пад ружэйным агнём спрабавалi пераадолець рэдуты, i iх скакуны масава правальвалiся ѓ старанна распрацаваныя i добра замаскiраваныя пасткi.
  Але вось яны кавалерысты правальваюцца, а за iмi скачуць iншыя. Таксама падаюць у замаскiраваныя яры або выкапаныя сялянамi траншэi.
  Аляксей Арлоѓ, якi павёѓ кавалерыю ѓ атаку, сам правалiѓся ѓ глыбокi роѓ, i востры кол прабiѓ графу бок. А зверху павалiлiся iншыя конскiя тушы, прыцiснуѓшы графа.
  Вельмi галiма, калi на табе навалены такi цяжар, а рэбры зламаныя. I ты не можаш нi ѓздыхнуць, нi павярнуцца. А яшчэ мароз, i стынуць рукi, твар, усё цела.
  Аляксей адчайна спрабуе ссунуцца, але кожны рух забiвае рэбры ѓ лёгкiя, i прымушае харкаць кроѓ. Пажадлiвы драпежнiк правалiѓся ѓ ваѓчыную яму, i задыхаецца ѓ ёй, што вельмi сiмвалiчна.
  Iван Арлоѓ здолеѓ пераскочыць цераз яры, але куля, выпушчаная з рэдута, трапiла яму ѓ жывот. Сувораѓ выставiѓ нiбы Пётр Першы на Палтаве лепшых салдат у абароненых фартах i павёѓ забойны агонь.
  А ѓ засадзе ѓжо стаяла данская i калмыцкая кавалерыя, i спяшалiся на падмогу новыя палкi.
  З пецярбургскiх варот выходзiла гвардыя. Адборныя палiцы, у тым лiку i асабiстая ахова гасударынi. Бой разгараѓся гарачы. Тут лепшыя войскi iмперыi, салдаты не нiжэй за метр дзевяноста ростам. Яны iдуць, нiбы польныя не зважаючы, нi стралянiну гармат, нi на засадных стралкоѓ.
  Але i для iх у Аляксандра Суворава падрыхтаваны сюрпрыз. Загадзя разлiтая гаручая сумесь i смала. Калмыкi пускаюць запаленыя стрэлы, i адразу ж успыхвае прасторы. Адборныя, гвардзейскiя часткi, атрымаѓшы жудасны ѓкус, i якiя патрапiлi пад рудыя i аранжавыя мовы полымя не вытрымоѓваюць i пачынаюць разбягацца. А самыя адважныя з iх проста згараюць жыѓцом.
  Прарыѓ, на якiя ѓскладалi столькi спадзяванняѓ, захлынуѓся. Салдаты простых частак, а таксама некаторыя гвардзейцы кiдаюць зброю i моляць аб лiтасцi. Разбягаюцца i апалчэнцы, а Санкт-Пецярбургская чэрнь падняла галаву. У сталiцы iмперыi мяцеж, тысячы, дзясяткi тысяч людзей выбягаюць на вулiцы i лямантуюць:
  - Слава цару-бацюшку! Вiват Пятру Фёдаравiчу! Ды праславiцца ѓнук Пятра Вялiкага!
  Сцяпан Арлоѓ як самы асцярожны з братоѓ, стаiѓся ѓ адной са сцен у вышыннай вежы. Эдуард Арлоѓ, адчайна лямантуючы, спрабаваѓ заахвоцiць салдат уступiць у бойку з пугачоѓскiм войскам. Але гэта ѓжо быѓ не ягоны дзень i час. У атаку пайшоѓ сам Пугачоѓ i яго ад'ютант Олiвер Твiст. А Аляксандр Сувораѓ i фельдмаршал Папiн пераконвалi хутчэй i хутчэй здацца ацалелы гвардзейцаѓ.
  Олiвер Твiст даскакаѓ першы да Эдуарда. Востраносы Арлоѓ зрабiѓ адчайную спробу атакаваць хлапчука. Зладзюжка-герой хiснуѓся корпусам i з усяго размаху лупануѓ па патылiцы графа. Чэрап раскрышыѓся, i туша Эдуард завалiлася ѓ гурбу. Пасля яго гiбелi апошнiя гвардзейцы кiнулi зброю.
  А войскi Пугачова ѓжо ѓваходзiлi ѓ паѓсталы горад.
  Сцяпан Арлоѓ з невялiкiм конным атрадам кiнуѓся да Петрапаѓлаѓскай крэпасцi. Толькi там, ды яшчэ на Кранштаце заставаѓся шанец, хоць неяк падоѓжыць супрацiѓ. Або дакладней нават агонiю.
  Але Олiвер Твiст са сваёй чарадай iмчаѓся па пятах, i нагнаѓ атрад Сцяпана. Успыхнула хуткаплынная, хоць i кровапралiтная сутычка. Олiвер сашчапiѓся са Сцяпанам. Ссек аднаго целаахоѓнiка, другога. А затым адсек укормленаму прадстаѓнiку сямейства Арловых пэндзаль. Цяжка паранены Сцяпан саскочыѓ з белага каня. Упаѓ на каленi i залямантаваѓ аб лiтасцi.
  А Олiвер загадаѓ звязаць яго i працягнуѓ iмклiвы рух да Петрапаѓлаѓскай крэпасцi. А народ вiтаѓ i крычаѓ, сустракаючы вызвалiцеляѓ з кабальнага рабства.
  .................................
  Олiвер Твiст прачнуѓся i зноѓ рабiѓ зарадку i еѓ... Затым цёр аброжак, i працаваѓ да цямна.
  А потым зноѓ засынаѓ i бачыѓ працяг сну.
  Кранштат i Петрапаѓлаѓская крэпасць здалiся без бою. Пецярбург перайшоѓ пад кантроль пугачоѓцаѓ. Незанятым пакуль заставаѓся Маскоѓскi Крэмль з моцным гарнiзонам i семенаѓскiм гвардзейскiм палком, пад агульным камандаваннем Рыгора Арлова.
  I пакуль яшчэ трымалiся Арэнбург i Яiцкi гарадок. Практычна ѓсе астатнiя гарады i паселiшчы прынялi ѓладу рускага цара. Зрэшты, на наступны дзень, прынеслi вестку, што ѓ Арэнбургу ѓспыхнула паѓстанне, i войска пад камандаванне Фядота Катаржнага авалодала ганарлiвым.
  Увесь прынёс голуб, i таму ляцела яна ѓсяго некалькi гадзiн. Так што пакуль не ѓзятым заставаѓся толькi Яiцкае мястэчка i некаторыя падаленыя сiбiрскiя паселiшчы.
  А Емяльян Пугачоѓ вёѓ сур'ёзную размову з Кацярынай.
  - Ты прайграла матухна i павiнна гэта прызнаць ... - Мужыцкi цар зрабiѓ тэатральную паѓзу i злёгку прыгубiѓ з залатога, абсыпанага дыяментамi кубка стогадовай вытрымкi вiна i, працягнуѓ. - А цяпер калi хочаш жыць прызнай ѓва мне прылюдна свайго законнага мужа Пятра Фёдаравiча i адпраѓляйся на ѓсе чатыры бакi!
  Кацярына з цяжкасцю схавала радасць ад такой прапановы. Умеючы валодаць сабой, былая iмператрыца насупiлася i прамармытала:
  - Мне пайсцi на такi смяротны грэх публiчна схлусiць?!
  Емяльян пагрозлiва ссунуѓ бровы i зароѓ:
  - Гэта не мне трэба! Гэта трэба табе, каб я меѓ нагоду такую вось свавольную i небяспечную сцерву да ты памiлаваць! Не хочаш прызнаваць, ну i не трэба! Мы цябе караем, але перад гэтым яшчэ з распаленымi шчыпцамi дапытаем, дзе сваё дабро хаваеш!
  Кацярына, збялеѓшы прамармытала:
  - Ты не асмелiшся катаваць сваю царыцу!
  Пугачоѓ насупiѓся i рыкнуѓ:
  - А ты б мяне катаваць адважылася?! Па вачах бачу, што адважылася б! Так i ад мяне лiтасцi не чакай!
  Емяльян выняѓ з-за пояса кiнжал i прагугнявiѓ:
  - Дык будзеш каяцца? Прызнаеш мяне законным мужам i царом....
  Кацярына з цяжкасцю выцiснула з сябе:
  - Буду...
  Пугачоѓ пагрозлiва гаркнуѓ:
  -Не чую!
  Былая царыца прастагнала i гучней усклiкнула:
  - Буду!
  Емяльян падабрэлым голасам паправiѓ iлжэмужу:
  - Не так! Трэба буду ваша вялiкасць!
  - Буду вашу вялiкасць! - выпалiла Кацярына i расплакалася. Нiколi яна яшчэ так не была прынiжана.
  У прысутнасцi сотняѓ тысяч людзей iмператрыца пакаялася i прызнала Емяльяна сваiм мужам i царом. За гэта была аголена i бiта публiчна пугай, пасля чаго Пугачоѓ, сумленна адпусцiѓ царыцу на ѓсе чатыры бакi. Кацярына рыкала i плакала, галасiла, што на рахунак пугi дамовы то не было. I адпусцiлi Кацярыну босую ѓ адной кашулi i на снег. I зразумела нiякай дапамогi побач. Пакутлiва гэта памiраць напаѓголай на марозе, i з пераѓтворанай у крывавую калатушу спiной.
  Але Емяльян Пугачоѓ мудры цар, якiя паклапацiѓся аб тым, каб умацаваць свой прастол. Вось i спадчыннiк Павел быѓ, як бы выпадкова зашпiлены падчас штурму. Хоць падобнай часткi ганараваѓся Чыка - цыганскi казак гатовы дзеля свайго атамана на любую подласць.
  Уся Русь была павярстана ѓ казакi, уведзена выбарнасць, i лiквiдавана саслоѓная няроѓнасць. Краiна засталася самадзяржаѓнай манархiяй, але цар абапiраѓся на законадарадчы орган Вялiкi казачы круг. Зямля была раздадзена сялянамi, заводы працоѓным, якiя выбiралi над сабой раздзел, войска фармавалася на добраахвотнай аснове. Прычым добраахвотнiкаѓ было заѓсёды з лiшкам. Паѓстаннi ахапiлi ѓсю тэрыторыю Польшчы i рускае войска на чале з Суворавым, выступiла ѓ падтрымку сялян.
  Тыя вiталi новую ѓладу, як вызвалiцеляѓ. Тады Аѓстрыi i Прусiя ѓступiлi з казачай Расiяй у вайну.
  Рускае войска на чале з Суворавым атакавала войскi Фрыдрыха другога пад Кёнiгсбергам, i разграмiла iх. Кёнiгсберг здаѓся без бою. А Сувораѓ здзейснiѓ iмклiвы пераход, да Берлiна.
  Фельдмаршал Румянцаѓ у сваю чаргу разграмiѓ аѓстрыйцаѓ. Паѓстанне ахапiла Аѓстрыю, просты народ таксама прагнуѓ вызвалення ад саслоѓнай няроѓнасцi i далучэння да Чырвонай iмперыi Емяльяна Пугачова. Пад Берлiнам Фрыдрых Вялiкi даѓ Сувораву апошнi бой, у вынiку якога немцы былi канчаткова разбiтыя, а сам прускi кароль трапiѓ у палон. Другi раз рускiя войскi прыйшлi ѓ Берлiн i засталiся там.
  А фельдмаршал Румянцаѓ захапiѓ Вену, узяѓшы ѓ палон аѓстрыйскага iмператара. Пеця ѓдзельнiчаѓ у бiтвах пад камандаваннем Суворава. Яго пiянерскi корпус дзейнiчаѓ як заѓсёды эфектыѓна i нёс мiнiмум страт. У Берлiн хлопцы ѓвайшлi стройнымi калонамi. Па традыцыi ваяѓнiкi-хлапчукi маршыравалi басанож, у кароценькiх шортах незалежна ад надвор'я.
  Олiвер Твiст радаваѓся таму, што нарэшце можа прайсцiся па Берлiне. Якое задавальненне босымi пяткамi разграбаць берлiнскi пыл. Хоць ён i нададзены тытулам найяснейшага князя, але аддае перавагу апранацца лёгка. Хоць усё яшчэ застаецца хлапчуком. Мала таго, Олiвер Твiст са здзiѓленнем адзначыѓ, што ён перастаѓ расцi. Усё ж гэта не яго час. Яшчэ калi ён ваяваѓ з Пугачовым, то дадаѓ сабе пару сантыметраѓ, але зараз час для хлапчука спынiѓся, i нават пазногцi на нагах i руках перасталi расцi. I гэта дзiѓна.
  З iншага боку ѓ вечнага пiянера ѓ галаве мiльганула думка, што можа быць ён старэць не будзе? Апошняе было б вельмi цудоѓна! Бо старасць па-зверску нявечыць людзей. Яна ператварае iх у бездапаможных смаржкоѓ. А калi ты юны, то твар твой не знявечаны касматай барадой i гладкi, нiбы ѓ дзевы. I не трэба галiцца!
  Будучы генералам-аншэфам, i светлым князем Олiвер Твiст ужо не марыѓ, як многiя хлопцы ѓ яго ѓзросту: вырасцi i разгарнуцца. Ён ужо i вырас i разгарнуѓся. I дамогся вельмi нават шматлiкага. Бо тытул найсвятлейшы князь, куды вышэйшы, чым проста княскi, гэта ѓжо як мiнiмум герцаг.
  Такiм тытулам валодаѓ Меньшыкаѓ... Емяльян Пугачоѓ дае хлапчука, i можна сказаць, што Олiвер Твiст у яго любiмчыках. Олiвер Твiст ужо адчувае сябе зусiм дарослым. Нават жаночае каханне спазнаѓ, тым больш, што жадаючых пераспаць са светлым князем, i прыгожым, даволi рослым i шыракаплечым хлапчуком хоць гаць гацi.
  Олiвер Твiст адчуваѓ бы сябе цалкам шчаслiвым, але... Праходзячы па Берлiне, хлапчук успомнiѓ, такая iлжывая памяць сну, што ѓ яго свеце ѓжо амаль пераможаныя немцы, знаходзяцца на подступах да Масквы, захапiлi Каѓказ, увайшлi ѓ Сярэднюю Азiю, i падобна нават навалiся на Маскву. У Расii скончана з прыгонным правам, народ пакуль задаволены i нават падаткi ахвотна плацiць у агульную казну. Нараджальнасць вырасла, смяротнасць знiжаецца, школы i ѓнiверсiтэты адчыняюцца, будуюць лякарнi.
  А вось царкоѓныя ѓладаннi падрэзаны, i ѓсе землi манастыроѓ i храмаѓ канфiскаваны. Сам Емяльян больш схiляѓся да Iсламу, як таннейшай простай i зразумелай рэлiгii, але натуральна без лiшнiх цяжкiх абмежаванняѓ: на вiно i свiнiну, а таксама на намаз i рамадан.
  А чаму цару сваю рэлiгiю не стварыць? I шматжонства не ѓвесцi? Цар яна цi не цар!
  Пасля заваявання Германii i Аѓстрыi, паѓстаннi пачалiся i ѓ землях Заходняй Германii, Францыi, Iспанii, Партугалii. Емяльян Пугачоѓ аддаѓ загад: дапамагаць усiм прыгнечаным. Сапраѓды другi Троцкi. Або Ленiн. Але весцi вайну на Захадзе куды прасцей: Еѓропа расколатая, а рускае войска наймацнейшая i перадавая, а ёю камандуюць генiяльныя палкаводцы Румянцаѓ i Сувораѓ.
  Зразумела, i вайна з Турцыяй скончылася б нашмат хутчэй, калi б не стрымлiвалi, гэтых вялiкiх палкаводцаѓ, царыцыны царадворцы. Тым больш войска Асманскай iмперыi была з пункта гледжання ѓзбраенняѓ, i арганiзацыйнага пункта гледжання, вельмi адсталай i Расii не супернiк.
  Яшчэ Лiзавета Пятроѓна ваюя з Фрыдрыхам даказала: што рускае войска i рускi лад мацней i эфектыѓней Прускага.
  Адносна спакойна ѓ Еѓропе было толькi ѓ Галандыi. У гэтай краiне рэспублiканская форма праѓлення, i народ больш-менш сваёй уладай задаволены. Затое Бельгiя пад кантролем аѓстрыйцаѓ i тамака бунт палыхнуѓ зусiм не жартоѓны.
  Пугачоѓскiя палкi тут як тут. Вызваляюць адно нямецкае княства за iншым. Але вось войскi Суворава некалькi распылiлiся, i французскi кароль разлiчвае разбiць iх па частках. Сто пяцiдзесяцi тысячнае войска, супраць шасцiдзесяцi тысяч рускi воiнаѓ, з якiх трэць пiянерскi корпус Олiвер Твiст.
  Хлапчукi часткова пешыя, часткова на невялiкiх конях тыпу понi, падскокваюць i гарцуюць. Сувораѓ вырашае атакаваць французаѓ. Хоць у ворага амаль у трое больш войскаѓ, i французы, зразумела, у баявым стаѓленнi не асманы.
  Олiвер Твiст са сваiмi войскамi выконвае ѓтоены Мiнерва, ажыццяѓляючы дзёрзкi пераход, фарсiруючы пару рачных перашкод. Яго хлапечая раць смела пляскае па восеньскай вадзе. Бо пiянеры не баяцца нi халады, нi хвароб. Яны б'юцца з дапамогай самаробных прашчаѓ, якiя не саступаюць у эфектыѓнасцi гранатамёту, i выкарыстоѓваю рагаткi.
  Ноч восенню доѓгая. Олiвер Твiст адзiн з першых i здымае вартавых страляючы рагаткай. Рагатка не простая, а са стралой прасякнутай цыянiстым калiем. I калi патрапiць прама ѓ шыю, супернiк без гуку i стогну памiраецца.
  А затым пiянерскi спецпрызн адважна выразае намёты са спячымi французскiмi салдатамi. Олiвер Твiст пачаѓ рэзаць з палкоѓнiка ѓ сiнiм, багатым мундзiры. Нажом паласнуѓ па горле i зацiснуѓ рот. Эфектыѓна i хутка. I iншыя хлопцы падаспелi, усё, робячы з дзiѓна хуткасцю i зладжанасцю.
  Трывогу паднялi са спазненнем, i ѓжо раз'юшаных хлапчукоѓ не спынiць. Олiвер Твiст секся лепш за ѓсiх i пры гэтым спяваѓ;
  Аб Радзiма Вялiкая Расiя,
  Арол двухгаловы ѓсiх звяроѓ мацней!
  Наша цар магутны светлая мiсiя,
  Што зробiць народы прыгажэй i дабрэй!
  
  Прыйшлi вызваляць чужы мы край,
  Народ у Парыжы таксама цяжка стогне...
  Пабудуем на планеце цудоѓны рай,
  Не трэба мазаць разлiтыя соплi!
  
  Мы зробiм такi ѓсiм камунiзм,
  Што на планеце будзе прамянiста...
  I будзе знiшчаны злы фашызм,
  Памешчык - фюрар як гэта не дзiѓна!
  
  У Айчыне ярчэй за Сонца купала,
  Цэркваѓ зiхацяць, золатам праваслаѓным!
  За Сталiна мы з крыкамi ѓра,
  Няхай будзе шлях вялiкi самым слаѓным!
  
  Адродзiм велiч цэркваѓ,
  Хрыста брат малодшы генiяльны Ленiн...
  У сцяг дачок i сыноѓ,
  На славу ѓсiх мiнулых пакаленняѓ!
  
  Сувораѓ пiянерам даѓ загад -
  За Радзiму казацкую ваяваць...
  Удар мы нанясем не ѓ брыво, а ѓ вока,
  У нас гранатамёт магутны ѓ ранцы!
  
  Салдат савецкi веру пераможа,
  Сусветны шлях у неѓмiручасць камунiзму!
  Паднiме пiянерскi трывалы шчыт,
  На будзе хлусьнi вялiкi капiталiзму!
  
  Дарогай павядзе Гасподзь на Марс,
  Палi пшанiцы будуць на Венеры...
  I ѓсё здарыцца проста вышэйшы клас,
  Хаця ѓсе мы таксама не паспелi!
  
  Вось усяго сусвету кiруе камунiзм,
  Навукай уваскрэшаны: хто загiнуѓ i памёр!
  За гэта вiцязь доблесна змагайся,
  Нашчадкi будуць спадары i суддзi!
  Разграмiѓшы i выразаѓшы цэлы французскi корпус, хлопцы накiравалi нiшчыць непрыяцеля далей. Тым больш сувораѓцы паднаперлi з другога боку. I ѓ французаѓ пачалася панiка. Асноѓныя батарэi аказалiся дзёрзка захопленыя пiянерыяй, якая паказала вышэйшы клас прымянення прашчы-гранатамётаѓ. I хлопцы паказалi, што яны круцейшыя за дарослых будуць.
  Олiвер Твiст як заспявае, праѓда не сваю, а тую што яны спявалi, будучы пiянерамi другой сусветнай вайны;
  Вучыѓ Сувораѓ наперад глядзець.
  А калi ѓсталi, стаяць да смерцi!
  Вiця таксама як заспявае ва ѓсю глотку;
  Сувораѓ браткi, прыклад для нас!
  Ён не губляѓся ѓ цяжкую гадзiну!
  I ѓсе дзецi, крышачы французаѓ як выдасць:
  - Вучыѓ Сувораѓ у лiхiх баях,
  Трымаць у славе Расiйскi сцяг!
  Вось хлопцы закiнула нiтрагiцэрынам з прашчы французскую кавалерыю. Тысячы вершнiкаѓ аказалiся перамяшаныя i пераламаныя, а колькi загнулася коней. А дзiця спявае;
  Бацькам i братам Сувораѓ быѓ,
  Сухар апошнi з байцом дзялiѓ!
  I вось прашыѓ пятак батарэй i зноѓ працягнулi;
  - Сувораѓ у славе краiны лёс,
  Каваѓ перамогу, грамiѓ ворага!
  I пагнала басаногая, пiянерская раць французаѓ. Тыя iмчалi без раздыху да самага Парыжа. I Францыя ѓздыхнула свабодна. Народ французаѓ аб'яднаѓся ѓ адзiнай сям'i з рускiм народам, i ѓ вынiку чаго сям'я пашырэла.
  У Iспанii, нават не аказалася войска, здольнай аказаць рускiмi годнае супрацiѓ. Над Мадрыдам чырвоны сцяг, Лiсабон таксама пусцiѓ казачыя палiцы. I новыя дэмакратычны ѓрад, распасцёрся над Еѓропай. Казакi сталi збiраць свае колы i выбiраць атаманаѓ, пад агульнай прысягай рускага цара Пятра Трэцяга. Вось i ѓ Швецыi паѓстання.
  Рушылi рускiя палкi на дапамогу, каб не даць залiць крывёй народ. I Швецыя стала расiйскай, вольнай, казачай воласцю. Еѓропа скiнула путы рабства, i стала вольнай. Каб панаваѓ лад i спакой, дзяржава ѓтварылася адзiная. Няма нi межаѓ у Еѓропе, нi асобных войскаѓ, нi мытнi. Усе свае праблемы вырашаюць разам i робяць агульную справу. I ѓ Расii таксама - ёсць i мясцовае самакiраванне i адзiная iмперыя i ѓсенародна абраны парламент. Актыѓна будуюцца школы.
  Як любiѓ казаць Емяльян Пугачоѓ: хто думае на год, садзiць жыта. Хто на дзесяць год дрэва. А хто на стагоддзi - той укараняе школы!
  Хто святла ведаѓ не мае,
  Шкодны i духоѓна слабы!
  Кашмарны дэман iм валодае-
  Не чалавек, а нiкчэмны раб!
  
  Але факел ведаѓ мы запалiм,
  Хай закiпiць вучоных думка!
  Ня будзе род людскi ѓ смутку,
  Наш чалавек iмкнуцца ѓверх!
  Еѓропа сталi адзiнай, але гэтага мала. Рускiя войскi iдуць i ѓ Афрыку. Наступная вайна з Турцыяй. Казачае войска велiзарнае, выдатна ѓзброенае i пад кiраѓнiцтвам Суворава. Яна ваюе ѓ асманамi вельмi нават паспяхова. Стамбул упаѓ ужо праз пару месяцаѓ. Але гэтага ѓсё ж мала. Рускiя войскi iдуць i далей на поѓдзень.
  Вiця i Олiвер крочаць разам. Пясок пустынi пад босымi нагамi бясстрашных хлапчукоѓ. I раптам Вiця шчыра прызнаецца:
  - Выбач Олiвер Твiст, але... Я таксама пападанец з другой сусветнай вайны!
  Олiвер згодна кiѓнуѓ, што разумее:
  - Я таксама аб гэтым здагадаѓся!?
  Вiця не здзiвiѓся, i нават пусцiѓ пяском у яшчарку:
  - А i не здзiѓлены! Ты ж таксама застаешся хлапчуком!
  Олiвер Твiст сумна кiѓнуѓ:
  - Ды я ѓжо пяць гадоѓ, як у iншым i ты застаюся на адным месцы. Мы з табой сталi, нiбы закансерваваныя мумii ѓ спiрце. Нi хвароб, нi шнараѓ, усё аднолькавае...
  Вiця запярэчыѓ:
  - У мяне раны гояцца крыху павольней, тым у цябе, але слядоѓ сапраѓды не застаецца. На выгляд жа нам... Каля чатырнаццацi! Табе, мусiць, столькi ж было, калi ты сюды правалiѓся?
  Олiвер Твiст шчыра прызнаѓся;
  - Не! Мне было ѓсяго адзiнаццаць! Але я яшчэ крыху падрос, а потым застаѓся на месцы... Вось толькi дзiѓна, валасы на галаве, хоць i не хутка, але ѓсё ж растуць, а пазногцi i зусiм перасталi.
  Вiця з ганарлiвай усмешкай заѓважыѓ:
  -А ѓ мяне, затое выбiты зуб вырас. I цяпер я зусiм не шчарбаты!
  Олiвер Твiст кiнуѓ босымi пальцамi каменьчык у скарпiёна. Звер атрымаѓ удар, i аказаѓся перарэзаным напалову. Хлапчук заѓважыѓ:
  - Мы можа наогул несмяротныя!
  Вiця з нясмелай надзеяй вымавiѓ:
  - Дык гэта выдатна. Пабываем на iншых мiрах! Ну, што нам жыцьцё, без барацьбы i палётаѓ.
  Распалены пясок не страшны вечным хлопчыкам. А вось нуда страшнейшая.
  Але барацьба якраз i была. Маджахеды аб'явiлi джыхад, барацьба разгарнулася з новай сiлай. Але казакi палявалi на бандытаѓ, i паступова ѓмацоѓвалi свае парадкi. Але партызанская вайна замарудзiла рух у Афрыку. Паступова расслаенне ѓ iмперыi Емяльяна расло. Багацелi купцы, з'яѓлялiся бедныя. Цар Пугачоѓ спрабаваѓ з гэтым дужацца, уводзячы высокiя, прагрэсiѓныя падаткi.
  Адначасова быѓ узяты курс на знешнюю экспансiю. Казакi захапiлi падчас кароткай вайны Iран i ѓвайшлi ѓ Iндыю. Далей у iзноѓ захопленых землях умацоѓваѓся дэмакратычны i разам з тым манархiчны парадак. Былi i партызанскiя вылазкi. Адначасова развiвалася навука. Была пабудавана першая чыгунка ад Пецярбурга да Чырвонага сяла. I пачалася будавацца галiна памiж Масквой i Санкт-Пецярбургам.
  Iмперыя мацнела i разам з ёй расла i дэспаты цара Пятра Трэцяга. Аб рэстаѓрацыi прыгоннага права гаворка праѓда не iшла, актыѓна развiваѓся капiталiзм. Успыхнула вайна i з Кiтаем... Сувораѓ разграмiѓ i кiтайскiя полчышчы... Але пакуль далучыѓ толькi Тыбет i Манголiю. Краiна была занята ѓнутранымi пераѓтварэннямi, i пераварваннем iзноѓ далучаных земляѓ. I ёй ужо было не да экспансii.
  Прайшло ѓжо пятнаццаць гадоѓ пасля перамяшчэння. Вiця i Олiвер Твiст заставалiся знешне падлеткамi, якiя выглядалi на чатырнаццаць гадоѓ, але розумам гэта ѓжо цалкам дарослыя, тытулаваныя асобы. I iм вельмi жадаецца вярнуцца назад...
  Дакладней, хлопцы ѓжо сталi падзабываць свой ранейшы, ваенны свет, але раптам, у сне яны ѓбачылi ва ѓсёй яркасцi працяг другой сусветнай бойнi.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 13.
  Хлапчук-вязень прачнуѓся. I зноѓ бачыѓ, што вакол турэмныя сцены i камера-адзiночка. Але гэты дзень аказаѓся асаблiвым. Па-першае, Олiвера адвялi ѓ асобнае памяшканнi там добра вымылi. Далей, пагалiлi нагала невялiкi ёршык адрослых светлых валасоѓ.
  Яго зноѓ агледзелi жанчына i мужчына лекар i выдалi заключэнне што хлопчык суцэль здаровы.
  А пад канец выдалi нейкiя грубыя на два памеры вялiкiя чаравiкi. Вiдаць, у суд басанож iсцi нават хлопчыку не перастала. Каб яны не зляцелi прыйшлося падкласцi паперу.
  Надвор'е стаяла цёплае, i Олiверу, якi звыкся хадзiць басанож, было некамфортна.
  На яго надзелi кайданкi i павялi ѓ суд. Олiвер за час зняволення нават крыху паправiѓся. Кармiлi яго дзякуючы клопату чуллiвых жанчын нядрэнна. А асаблiва там не пабегаеш, хоць Олiвер i рабiѓ кожны дзень зарадку.
  Дзiцячы тварык Твiста акруглiѓся, галава абрыта пад нуль. I паласата пiжама, грубыя чаравiкi i ручныя кайданы.
  Хлопчык не здаваѓся небяспечным, але i пачуццё жалю не выклiкаѓ. Олiвер выглядаѓ спакойным, i моцным.
  Суддзя паглядзеѓ на яго... З аднаго боку пракурор, а з другога - жанчына-адвакат. Яна звычайна ѓдзельнiчала на судзе малалетак. Цiснула на жаль, але судовы працэс не зацягвала.
  Погляд у суддзi Олiверу не спадабаѓся. Ён не быѓ злым, але ѓ iм адчуваѓся халадок. I ва ѓсякiм разе тое, што падсуднае дзiця, цi наѓрад яго змякчыць.
  Пракурор жа меѓ нос каршуна i глядзеѓ злосна. Жанчына-адвакат наадварот выглядала малодшай сваiх гадоѓ, i была падобная на анёла са светлымi, ледзь жаѓтлявымi валасамi. Яе твар быѓ нявiнным. Але не надта разумным.
  Суд старалiся з-за хлапчука не зацягваць. Спачатку пракурор прачытаѓ доѓгае абвiнавачанне. Пералiчыѓ грахi Олiвера. I нават тое, што таму было мала ежы ѓ работным доме, i ѓцёкi ад трунара, i тое, як ён супрацоѓнiчаѓ са злодзеямi i збег з дзiцячай турмы падманам. Таксама пералiчыѓ яго шматлiкiя за кароткi час крадзяжы, i набегi на дамы. Нагадаѓ, што малалетнi злачынец зусiм не раскаяѓся, i не выдаѓ дзе схавана скрадзенае ѓ шаноѓных грамадзян дабро. I што нягледзячы на юны ѓзрост, хлапчук безнадзейна сапсаваны, i ёсць пакiнуць яму жыццё, ён абавязкова здзейснiць забойства цi нешта яшчэ горш.
  Карацей кажучы, пракурор патрабаваѓ смяротнага пакарання.
  Потым выступiла жанчына адвакат. Яна даволi красамоѓна i ярка распiсала пакуты няшчаснага сiраты Олiвера Твiста. I нагадала што яму яшчэ няма i адзiнаццацi, i што хлопчык у дзiцячай турме шмат чытаѓ i старанна малiѓся. I яго жаданнем было толькi выжыць i тварыць дабро.
  Суддзя з абыякавым выглядам выслухаѓ абодва бакi.
  Затым даѓ слова Олiверу.
  Хлопчык з уздыхам сказаѓ, што ён свае злачынствы прызнае i шчыра раскайваецца i просiць суд аб ласцы.
  Суддзя ѓ адказ спытаѓ:
  - Цi не ѓкажаш дакладнае месца, дзе схаваѓ заначку?
  Олiвер уздрыгнуѓ i адказаѓ з уздыхам:
  - Я не для гэтага вытрымаѓ тры катаваннi!
  Суддзя панура адказаѓ:
  - Вось чаго каштуюць яго пакаянне! Ён непапраѓны злачынец!
  I ѓрачыста абвясцiѓ:
  - Не гледзячы на юны ѓзрост падсуднага, я не знаходжу змякчальны акалiчнасць i прыгаворваюць яго за шматлiкiя крадзяжы з узлом да смяротнага пакарання праз павешанне! Акрамя за ѓцёкi з дзiцячай турмы, ён атрымлiвае дадаткова пакаранне: тры лупцоѓкi да страты пачуццяѓ пугай. I быць па гэтым!
  Олiвер уздрыгнуѓ, збялеѓ, але здолеѓ стрымаць слёзы. Яго вывелi з залы, i павялi назад.
  На гэты раз у камеру смяротнiкаѓ. Там на хлапчука надзелi кайданы i на рукi i на ногi, i прыкавалi за шыю ланцугом. Замест ложка была толькi капа саломы, якая ѓжо ладна падгнiла. I ежы Олiверу далi толькi чэрствага хлеба i лаханку вады.
  Хлопчыка падцiснуѓшы босыя ногi, чаравiкi ѓ яго адабралi, скручыѓшыся заснуѓ. Наперадзе была толькi лупцоѓка... I пятля.
  А вось снiлася нешта цiкавае...
  У кожнага пiрата часам наступаюць цяжкiя часы. Вось i ѓ славутага Джэймса Кука сонца ѓдачы схавалася за хмары. Нядаѓнi набег на iспанскую флатылiю скончыѓся стратай аднаго карабля, а iншы атрымаѓ такiя пашкоджаннi, што капiтан змушаны быѓ пакiнуць яго на рамонце ѓ доках. Iншай праблемай стала пагроза з боку пiрацкага барона Дукакiса. Гэты агiдны тып пакляѓся, што перарэжа Джэймсу горла. I зараз яго шанцы на гэта моцна ѓзраслi. Большая частка каманды пацепленага карабля i матросы з пашкоджанага судна перабралiся на шлюп.
  Гэтае невялiкае карыта аказалася перапоѓненым карсарамi. Ад даѓно нямытых целаѓ iшоѓ цяжкi пах, многiя пiраты спалi проста на палубе. Асаблiва брыдкiмi былi чатырохрукiя суб'екты з мядзведжымi галовамi. Бiлiся яны, праѓда, нядрэнна, але пахлi гэтак рэзка, што iх смурод забiвала ноздры.
  Джэймс загадаѓ старанна выдраiць карабель i выкупацца ѓ залiве. Пасля гэтага адразу стала лягчэй дыхаць, i шлюп адчалiѓ ад узбярэжжа. Над суднам ляталi чайкi, плёскалася пенiстая вада. Трайное сонца азарала шлях i. Джэймс Кук быѓ хоць i былы, але дваранiн i яму паталагiчна не падабалася бруд. Тым не менш, гэты малы быѓ жорсткiм нягоднiкам i прайдзiсветам. Апрануты ѓ чорны камзол, у такi ж чорны парык з валасам да плячэй, ён здаваѓся злавесным крумкачом. Карункавая срэбная пена пышных абшэѓак i жабо з буйным дыяментам надавалi яго постацi арыстакратычны глянец. Смуглявы вастраносы гладкабрыты твар быѓ суровы. Сiнiя вочы адлiвалi сталёвым бляскам, погляд свiдраваѓ наскрозь. Шматлiкiя пiраты яго баялiся, яны пакорлiва выконвалi загады i снавалi па адносна невялiкiм шлюпе.
  - Лейтэнант Барсара. - крыкнуѓ маршалак разбойнiкаѓ. - Што там на гарызонце?
  Барсара - вялiзны, валасаты, люты, у грубай кашулi i скураных штанах - набычыѓся. Яго квяцiстая хустка з'ехала, агалiѓшы каротка стрыжаную галаву.
  - Усё спакойна, капiтан.
  У адказ рушыѓ услед дзiкi роѓ:
  - I ты кажаш гэта так спакойна. Клянуся громам i маланкай, калi да канца дня нам не трапiцца хоць якая-небудзь здабыча, я каго-небудзь зiрну на рэi. Па жэрабю.
  У капiтана i раней бывалi прыступы iпахондрыi, таму карсары занервавалiся. Зрэшты, выблiск iх актыѓнасцi была кароткай.
  Тры яркiя дыскi ѓганялi ѓ паѓсон. Праз некаторы час большая частка пiратаѓ драмала на палубе.
  Джэймс Кук нервова хадзiѓ па дужых дубовых дошках, адштурхоѓваючы нагамi зазевалых або залiшне сонных матросаѓ. Каманда млява наракала. Не без падстаѓ капiтан баяѓся бунту. Бо галодны пiрат - як воѓк. Нават сыты разбойнiк ненадзейны, а з пустым жыватом i зусiм гатовы адгрызцi руку. Лейтэнант Барсара iшоѓ за iм i кiдаѓ лютыя позiркi. Большасць пiратаѓ былi людзьмi, иногалакты збiрацца асобнымi бандамi i, як правiла, адрознiвалiся празмернай жорсткасцю.
  Звонкi голас перапынiѓ разважаннi:
  - Сёння, я адчуваю, будзе слаѓная бiтва.
  Капiтан пазнаѓ гэты голас i павярнуѓся. Светлавалосы прыгожы хлапчук у вычварным плямiстым гарнiтуры вымавiѓ гэтыя словы. Джэймс адразу адтаѓ. Ён успомнiѓ, як гэты юнга зусiм нядаѓна патрапiѓ на борт.
  Было гэта ѓ порце, куды яны прысталi з пашкоджаным караблём. Пiраты, як гэта было прынята на беразе, напiлiся i пагрузiлiся ѓ буянства. Вось тады да яго i падышоѓ гэты дзiѓны хлапчук i дзёрзка папрасiѓся юнгай у пiрацкую каманду. Магчыма, пры iншых абставiнах Джэймс проста праткнуѓ бы шчанюка шпагай. Але, калi хлапчук уваходзiѓ у дзверы, буйны карсар паспрабаваѓ схапiць яго i, атрымаѓшы нагой у шыю, звалiѓся ѓ накаѓт. Гэта зрабiла ѓражанне.
  - Хочаш быць юнгай? - сказаѓ капiтан. - Нам, пiратам, не патрэбен юнга. Я магу цябе ѓзяць простым матросам, але для гэтага ты павiнен прайсцi выпрабаванне.
  Хлопчык Олiвер Твiст тупнуѓ, босай ножкай i ѓпэѓнена адказаѓ:
  - Я гатовы да любога выпрабавання.
  - Тады разбiць Доѓгiм Мядзведзем. Джэймс паказаѓ на чатырохрукага лейтэнанта Макухота. Капiтан не любiѓ гэтага вырадка, якi яѓна хацеѓ выкрасцi ѓ яго ѓладу. Доѓгi Мядзведзь, брыдка лаючыся, падрыхтаваѓся да бойкi. У кожнай яго руцэ - па мячы. Тады хлапчук выхапiѓ свой, блiскучы пры свечках, клiнок. Капiтан ляпнуѓ у далонi.
  - Пачалi!
  Хлопчык, як ён i чакаѓ, быѓ вельмi спрытны. Сваiм мячом ён парыраваѓ адразу чатыры ѓдары, прычым два клiнка супернiка апынулiся ссечанымi. Зрабiѓшы выпад, ён працяѓ валасатыя грудзi Макухота. Брызнула кроѓ, карсар раз'юшыѓся i зноѓ атакаваѓ з дзiкiм ровам. Хлапчук паднырнуѓ пад руку i ссек галаву, жывёла павалiлася на палубу.
  Капiтан свiснуѓ ад задавальнення.
  - Вось гэта баец. Лепшы з маiх хлопцаѓ. - Навiчок апынуѓся на рэдкасць спрытным i кемлiвым. А яго меч, здаецца, быѓ цудам ваеннага мастацтва. Спачатку ён падумаѓ, а цi не з апраметнай з'явiѓся да яго аголец. Але потым адкiнуѓ гэтую думку. Хiба жыхары апраметнай здольныя валодаць халоднай зброяй?
  Капiтан з усмешкай спытаѓ:
  - Як зваць цябе, малыш?
  - Олiвер Твiст. I я не малы. - Хлопчык ганарлiва блiснуѓ вачыма. Хоць Олiверу Твiсту было ѓсяго дзесяць гадоѓ, выглядаѓ ён у сне на чатырнаццаць, i ѓ яго былi даволi шырокiя плечы. Верхавод пiратаѓ адчуваѓ у iм недзiцячую сiлу.
  Хлопчык пiскнуѓ:
  - Дык значыць, будзе бой?!
  - Так, i вельмi гарачы.
  Можа аголец i мае рацыю. Ва ѓсякiм разе, гэта супадае з яго жаданнямi. Жадаецца крывi i золата.
  - Юнга, лезь на назiральную пляцоѓку, будзеш паведамляць нам аб небяспецы.
  Олiвер Твiст кiѓнуѓ i з хуткасцю коткi ѓзлез па лiнах. Не прайшло i пяцi хвiлiн, як хлапчук крыкнуѓ:
  - Справа па борце, у напрамку зюйд-ост, рухаецца вялiкае судна!
  Пiраты паѓскоквалi са сваiх месцаѓ, Джэймс Кук дастаѓ падзорную трубу. У той кропцы, куды паказваѓ аголец, i сапраѓды вiдаць былi шчоглы вялiкага судна. Судзячы па ѓсiм, гэта быѓ лiнкор урадавых сiл. На гэтым вялiзным караблi таксама заѓважылi iх, таму змянiлi курс, iдучы на зблiжэнне.
  Рух грознага чатырохмачтавага судна палохаѓ. Капiтан флiбусцьераѓ загадаѓ дадаць ветразяѓ i iсцi назад. У яго не было нi найменшага шанцу выстаяць супраць сто гарматнага гiганта. Хоць пiраты i паставiлi ѓсе ветразi, сысцi не ѓяѓлялася магчымым. Хуткасць супернiка была значна вышэй. Падобна, волат валодаѓ выдатнымi характарыстыкамi.
  Джэймс Кук запанiкаваѓ, яго нервовасць перанеслася на Олiвера Твiста.
  - Пракляты юнга прадказаѓ, што будзе гарачая сутычка. I вось зараз наспявае бiтва, прычым няѓдалая для нас. Зняць яго з мачты i падняць. А зрэшты не, для пачатку ѓсыпце бiзуноѓ.
  Пiраты з радасцю палезлi выконваць даручэнне "шэфа". Хлапчук адчайна супрацiѓляѓся i нават здолеѓ скiнуць дваiх за борт, але яго ѓсё ж сцягнулi на палубу. Там чакаѓ штатны кат з важкiм сямiхвостым бiзуном у руках. Сарваѓшы кашулю, яны прывязалi хлапчука Олiвера да лаѓкi, дзе звычайна секлi матросаѓ. Джэймс хацеѓ, было загадаць кату выбiць з хлапчука дух, але раздумаѓся.
  - Хутка нам трэба будзе бiтва не на жыццё, а на смерць. Лiшнi меч не перашкодзiць.
  Гулкi стрэл перапынiѓ яго словы. Страляла адна з насавых гармат лiнкора. Ядро пераляцела праз судна. Пiраты брудна вылаялiся. Наступны стрэл, ужо з iншай гарматы, быѓ больш дакладны - ядро трапiла ѓ борт, прабiѓшы дзiрку.
  На лiнкоры прасiгналiлi - здавайцеся. Джэймс Кук хацеѓ адказаць рашучым адмовай - пiраты памiраюць, але не здаюцца, як у галаве мiльганула думка. А калi?!
  Разгарнуѓшыся да каманды, ён прароѓ:
  - Выкiнуць белы сцяг, мы капiтулюем!
  У гэты момант лiнкор зноѓ даѓ залп, i шлюп скалануѓся ад удараѓ па носе i карме, а яго пабiты бушпрыт павiс на блытанiне снасцяѓ папярок носа.
  - Хутчэй, цi нас знiшчаць!
  Белая полка ѓзвiлася над шлюпам. Магутны карабель супернiка зрабiѓ яшчэ адзiн стрэл. Цяжкае ядро прабiла надбудову i развярнула нос карабля. Толькi з'яѓленне белага флага выратавала шлюп ад знiшчэння. Рызыкоѓны разлiк Джэймса будаваѓся на тым, што ангельскi карабель, не ведаючы колькасцi супернiка, падыдзе да яго ѓшчыльную для высадкi i, захоплены знянацку, апынецца ѓ яго ѓладзе. Мабыць, у гэты дзень капрызная фартуна была на баку флiбусцьераѓ. Здарылася як яны, i чакалi - вялiзнае судна ѓшчыльную падышло да борта шлюпа. Барты сышлiся амаль упрытык. Джэймс Кук застыѓ балванам, затым яго правая рука паднялася.
  - Наперад, сыны мора!
  Доследныя пiраты дзейнiчалi з вокамгненной шпаркасцю.
  Раздаѓся цяжкi ѓдар, скрыгат пераблытанага такелажу, грукат падальных сценьг i стук абардажных котак, якiя ѓпiлiся ѓ ашалёѓку лiнкора. Счапiѓшыся намёртва, абодва караблi злiлiся разам, а пiраты па камандзе лейтэнанта Барсара далi залп з мушкетаѓ i як мурашкi пасыпалiся на палубу лiнкора. Iх было каля двухсот пяцiдзесяцi - азвярэлых бандытаѓ у шырокiх скураных штанах. Сёй-той насiѓ кашулю, але большасць аддавала перавагу дзерцiся голымi па пояс, i аголеная загарэлая скура пад якой перакочвалiся мышцы, рабiла iх яшчэ больш жудаснымi з выгляду. Супрацьстаяла iм больш за пяцьсот чалавек. Праѓда, матросы лiнкора былi ѓ асноѓным зялёнымi навабранцамi, а карсары ѓсё як на падбор - моцныя, загартаваныя ѓ баях ваяры. Iх сустрэлi недружныя стрэлы мушкетаѓ, пачалася бартавая сутычка. Трубачы гулялi атаку, i сам Джэймс iмклiва рынуѓся на палубу варожага карабля. Флiбусцьеры кiдалiся на ангельцаѓ з лютасцю галодных ганчакоѓ сабак.
  Бой выдаѓся зацяжным i лютым. Пачаѓшыся ѓ насавой частцы карабля, ён хутка перакiнуѓся на шафу. Ангельцы, упарта супрацiѓляючыся, падбадзёрваючы сябе тым, што яны лiкава пераѓзыходзяць пiратаѓ. Яны разумелi, што лiтасцi не будзе. Флiбусцьеры не мiлуюць. Але, нягледзячы на адчайную доблесць ангельцаѓ, пiраты працягвалi адцiскаць iх. Юны Олiвер Твiст люта размахваѓ сваёй вострай вострай шабляй, крышачы працiѓнiкаѓ, раздаючы ѓдары направа i налева. Кроѓ запырскала ѓсю палубу, пару разоѓ Джэймс сам ледзь не нарваѓся на меч. Карсары бiлiся з вар'яцкай адвагай людзей, якiя ведаюць, што iм няма куды адступаць, i яны павiнны альбо перамагчы, альбо загiнуць. Джэймс i абраѓ сабе ахвяру - ангельскага адмiрала, якi, размахваючы шабляй, падбадзёрваѓ сваiх салдат. Ну што ж, ён яго здыме з пiсталета.
  Не паспеѓ Джэймс прыцэлiцца, як адчайны Олiвер Твiст падскочыѓ i падсек адмiралу ногi. Адмiрал упаѓ, i наступны ѓдар адсек яму галаву. Лямант жаху пачуѓся сярод салдацкiх радоѓ. Гiбель камандзiра, аднак, не зламала волю байцоѓ. Яны працягвалi бiцца з лютасцю асуджаных. Ацалелыя абаронцы лiнкора былi загнаныя на квартэрдэк. Яны працягвалi аказваць млявае супрацiѓленне. Напаѓголы Олiвер ужо атрымаѓ некалькi лёгкiх драпiн, яны толькi раз'юшылi хлопчыка i той кiдаѓся ѓ бой з усё большым жорсткасцю. Яго голыя, круглыя пятачкi так i мiльгалi. У бiтве дасталася i Джэймсу. Калi апошнiя салдаты, не вытрымаѓшы, пакiдалi зброю, iх тут жа прыразалi. За выключэннем дваiх. Iх было загадана дапытаць з прыхiльнасцю.
  Олiвер Твiст азiрнуѓся на правадыра пiратаѓ - Джэймс выглядаѓ страшна. Шлем яго быѓ збiты ѓ бок, пярэдняя частка кiрасы прагнулася, бездапаможныя абрыѓкi рукавы прыкрывалi аголеную правую руку, запырсканую крывёй. Зрэшты, i на Олiверы было дастаткова крывi - як сваёй, так i чужой. Яго тулава блiшчаѓ ад барвовага поту. Ён смела паглядзеѓ у твар капiтану. З-пад усклчаных валасоѓ верхавода пiратаѓ струменiѓся пунсовы раѓчук - кроѓ з раны ператварала яго чорны, змучаны твар у нейкую жахлiвую маску.
  Сiнiя вочы блiшчалi, у iх, здавалася, гарэла халоднае полымя.
  - Мы перамаглi. Гэта судна маё!
  Крыху больш за палову пiрацкай каманды палегла ѓ гэтай сечы. Высокiм коштам дасталася перамога карсарам. Але затое Джэймс Кук атрымаѓ пад кантроль самае магутнае англiйскае судна. Цяпер ён станавiѓся, магчыма, наймацнейшым пiрацкiм баронам. Капрызная фартуна, якая раней не шкадавала яго прызамi, мабыць, вырашыла павярнуцца да капiтана тварам.
  А калi дапыталi палонных салдат, то радасць Джэймса i зусiм стала празмернай. У труме карабля захоѓвалiся скарбы, у тым лiку куфар з дыяментамi. Вось яго-то яны i вырашылi ѓтаiць ад каманды. Хоць па законах берагавога братэрства капiтан атрымлiвае самую буйную дзель, большая частка здабычы дзелiцца памiж пiратамi. А каму паляванне дзялiцца з гэтым iрванню? Не, самае каштоѓнае ён захопiць з сабой. Толькi вось хто дапаможа яму схаваць скарбы? Вядома, верны лейтэнант Барсара. А трэцiм ён возьме юнгу Олiвера Твiста.
  Гэты хлопчык яшчэ не сапсаваны пiрацкiмi звычаямi i занадта малады, каб зразумець сапраѓдную каштоѓнасць скарбы. Навешаць яму локшыны за вушы капiтан здолее. Лепш за ѓсё - прыстаць на ноч да выспы i ѓсё зрабiць хутчэй. Побач ёсць невялiкi астравок з пячорамi. Там, глядзiш, ён i зрывае справу. Пад покрывам ночы.
  Калi сцямнела, капiтан выклiкаѓ Барсара i Олiвера i загадаѓ iсцi за iм. З трума неѓзабаве быѓ выняты вялiкi куфар. Скрыня была вельмi цяжкая, i яны ѓтрох ледзь выцягнулi яе. Акрамя каштоѓнасцяѓ у куфры аказалася нямала золата. З цяжкасцю пагрузiѓшы скарб у шлюпку, яны пераправiлiся з борта карабля на бераг. Надвор'е спрыяла.
  Было воблачна, месяцы схавалiся за барвовыя хмары. Так Джэймс падмануѓ сваiх прыяцеляѓ.
  - Ваша доля будзе нашай, - буркнуѓ верхавод.
  Скрыначку паставiлi на колы i пакацiлi па скалiстай градзе. Гэта было не вельмi зручна, але ѓсё ж лепей, чым несцi на руках. Дрэвы здавалiся злавеснымi, адкiдаючы драпежныя ценi. Так яны цягнулi скарб да пячоры. Пад босымi нагамi Олiвера Твiста варушылiся вострыя калючкi, яны ѓ кроѓ пакалолi дзiцячыя ступнi. Юны пiрат цярпеѓ, i ѓсё ж з яго боку было дурное, што ён не надзеѓ свае непрабiѓныя боты з рабрыстай падэшвай. У такую спякоту, зрэшты, яны былi вельмi нязручныя, а больш сучасны, з тэрмiчнай рэгуляцыяй i штучным астуджэннем абутак, забаранялi браць махаонскiя робаты. Забарона праносiць новыя тэхналогii датычылася i адзення. Вось i прыйшлося хлапчуку трываць моцны боль, на хаду выцягваючы з голых пятак калючкi, а таксама адчуваючы сверб ад крапiвы. Барсара пыхкаѓ, штурхаючы калёсы.
  Нарэшце выявiлася пячора. Карсары перавялi дух. Пачуѓся роѓ - трохгаловы леѓ. Гэта было буйное, памерамi з быка, жывёла, i яно з дзiкай лютасцю накiравалася на людзей. Джэймс Кук паспеѓ выхапiць пiстоль i прастрэлiць галаву пачвары. Аднак туша льва здолела збiць пiрата. Барсара стрэлiѓ з мушкета i трапiѓ у жывот, а Олiвер, падскочыѓшы, адсек Льву другую галаву. Пачвара, выгнуѓшыся, стукнула лапай у грудзi Барсара, а апошняя, трэцяя галава, блiснуѓ iкламi над яго галавой. Олiвер узмахнуѓ выкаваным з гравiтацыйнага тытана мячом i секануѓ спараджэнне пекла па шыi. Брызнула лiловая кроѓ, звер выдаѓ перадсмяротны хрып i тут жа ѓрэзаѓ хвастом. Хлапчук ѓскрыкнуѓ ад болю, сплецены з сталёвага дроту хвост, рассек скуру. Будзь на яго месцы чалавек слабейшы, з яго цалкам мог бы выляцець дух. Юны пiрат падняѓся. Побач стагнаѓ Барсара. Кашуля на iм была падраная, капала кроѓ, але нiчога страшнага не здарылася. Олiвер падскочыѓ да капiтана. Той ужо падымаѓся. Яго злёгку кантузiла, але ён трымаѓся.
  - Што ѓтаропiѓся? Думаеш, гэтая котка здольная звалiць правадыра карсараѓ? Уставай, Барсара, мы яшчэ не схавалi скарбы.
  Пiрат ускочыѓ i, хiстаючыся, прысеѓ на куфар.
  - Што рассеѓ, пацягнулi далей.
  Олiвер кiѓнуѓ, i яны пацягнулi куфар далей. У пячоры колы не дапамагалi, прыйшлося яго цягнуць на сабе. Пiраты задыхалiся ад напружання. Па дарозе iм трапiѓся цьмяна мiгатлiвы ѓ цемры напаѓпразрысты алiгатар. На шчасце для рэптылii, яна не стала нападаць, а схавалася ѓ глыбiнi пячоры. Толькi чырвоныя вочы драпежна шугалi ѓ цемры.
  Олiвер Твiст пагразiѓ кулаком.
  Флiбусцьеры з вялiкай цяжкасцю прыпаднялi камень i прасунулi каваны жалезам куфар у яму. Пасля чаго паставiлi камень на месца.
  - Нават закопваць не трэба. Цяпер яго рыса з два, хто знойдзе.
  Барсара ѓсмiхнуѓся шчарбатым ротам i вымавiѓ:
  - Цяпер аб скарбе ведаем толькi мы трое. Значыць, i падзелiм яго на траiх.
  Джэймс нядобра ѓсмiхнуѓся.
  - Ты сказаѓ - трое. А дзе трэцi?
  - Гэты шчанюк. - Барсара працягнуѓ наперад руку.
  Раздаѓся стрэл, пiрата падкiнула, затым тоѓсты карсар грузна асёл. Прытаiлася рэптылiя раптам накiнулася на труп ззаду i стала iрваць яго кiпцюрамi i амаль паѓмятровым зубамi. Было вiдаць, як яго напаѓпразрыстае брушка запаѓняецца крывавай кашай рэштак чалавечага цела. Олiвера ванiтавала ад забойнага вiдовiшча.
  - Гэта страшна! Нашто вы яго забiлi? - прамармытаѓ хлапчук.
  - Ён занадта шмат ведаѓ. Акрамя таго, ад яго мала толку. Акрамя фiзiчнай сiлы ѓ Барсара не было добрых якасцяѓ.
  - А мяне вы таксама так заб'яце? - Олiвер Твiст напружыѓся, падрыхтаваѓшыся ѓ любы момант адскочыць i секчы ворага мячом.
  Капiтан шчыра адказаѓ:
  - Не, цябе я не заб'ю. Я ѓжо немалады i так атрымалася, што не магу мець дзяцей. Ты станеш маiм сынам. Я даѓно хацеѓ сустрэць такога, як ты, хлопчыка. Разумнага, смелага, здольнага працягнуць маю справу.
  Олiвер Твiст летуценна падняѓ вочы.
  - А можа - стаць iмператарам усяго паѓшар'я ночы?
  Джэймс Кук напружыѓся, яго вочы нядобра блiснулi.
  - А ты, выпадкова, не са свету апраметнай?
  Хлопчык, тупнуѓшы босай ножкай, адказаѓ:
  - Не! Я нарадзiѓся ѓ адной з англiйскiх калонiй.
  - Да ну? I дзе ты здабыѓ такi добры меч?
  Олiвер пiскнуѓ:
  - У баi, гэта мой трафей.
  Капiтан нахмурыѓся:
  - У якiм баi?
  Хлопчык з усмешкай адказаѓ:
  - Каля Саргасавай брамы, дзе мы бiлiся з эскадрай Дрэйка.
  - А, прыгадваю нешта падобнае. Значыць, я не першы твой капiтан. Ты раней у каго быѓ юнгай?
  Алiве пiскнуѓ:
  - У Клiвесара.
  Верхавод вызьверыѓся:
  - I за што ён цябе выгнаѓ?
  Хлопчык, адкiнуѓшы голай пяткай калючку, выдаѓ:
  - Я зламаѓ яго трубку, за гэта ён загадаѓ мяне высячы i выгнаѓ з братэрства.
  Джэймс Кук зрабiѓ выгляд, што паверыѓ.
  - Ну, а цяпер ты будзеш служыць мне, i толькi мне. Я даверыѓ табе, малыш, сваю таямнiцу. I спадзяюся, што ты станеш маiм сынам.
  - Мне падабаецца быць пiратам, гэта так рамантычна. - Олiвер пацiснуѓ руку Джэймсу Куку. З-за вугла кiнуѓся цень, вялiзны кракадзiл накiнуѓся на капiтана, той стрэлiѓ i трапiѓ памiж вачэй. Рэптылiя нават не замарудзiла ходу. Тады Олiвер узмахнуѓ мячом, секануѓ прама па пашчы. Удар быѓ моцны, алiгатар спынiѓся, белая кроѓ палiлася з празрыстых капiляраѓ пачвары.
  Наступным рухам Олiвер уторкнуѓ меч у вока. Спараджэнне балотнага пекла завiшчала i звярнулася ва ѓцёкi. Пырскi трапiлi ѓ твар, кроѓ монстра палiла i свярбела. Олiвер упаѓ на каленi i, набраѓшы ѓ далонь вады, правёѓ сабе па твары. Стала лягчэй, сверб ацiх. Джэймс Кук прабурчаѓ:
  - Час на выхад. У гэтых пячорах поѓна гiдкiх стварэнняѓ. Месяца хутка ѓзыдуць - нашы хлопцы прачнуцца i падымуць выццё. Яны ж, як дзецi. Нiчога не вартыя без капiтана.
  Зваротны шлях быѓ значна прасцейшы. Амаль бягом дабраѓшыся да мора, хлопчык пагрузiѓ у салёную ваду якiя садняюць ногi. Яму стала нашмат лягчэй. Капiтан працягнуѓ яму пляшку з ромам, Олiвер сербануѓ глыток пякучай вадкасцi. Яму цяпер было весела, прыемнае цяпло заструменiла па целе, захацелася спяваць. Толькi асцярога абудзiць пiратаѓ стрымала парыѓ. Калi яны паднялiся на борт, юнга хацеѓ адправiцца спаць, балазе ѓ новым караблi хапала месцы, але капiтан спынiѓ яго жэстам.
  - Я хачу сказаць табе пару слоѓ, юнга. Пайшлi ѓ каюту.
  Калi яны замкнулiся, Джэймс Кук налiѓ сабе раму, затым прапанаваѓ выпiць хлапчуку. Аднак Олiвер адмовiѓся.
  - П'янiца нiколi не стане вялiкiм ваяром.
  Пiрат разрагатаѓся.
  - Гэта, можа, i так. Колькi маiх знаёмых загубiѓ ром. Але я цябе паклiкаѓ не дзеля таго, каб абмяркоѓваць такую вечную праблему, як п'янства. Ёсць у мяне вораг. Вораг падступны, крэѓны i даѓнi. У яго свой каперскi флот, i ѓсяго дзень таму ён быѓ нашмат мацнейшы за мяне. Цяпер жа ролi памянялiся, сiла на маiм баку.
  Хлопчык тупнуѓ босай ножкай i пiскнуѓ:
  - Як яго клiчуць?
  Верхавод ахвотна вымавiѓ:
  - Дукакiс, а мянушка - Рэжучая Смерць. Вось яго я i хацеѓ прывабiць у пастку. I ѓ гэтай справе мне дапаможаш ты.
  Олiвер туга сцiснуѓ кулакi:
  - Я рады дапамагчы свайму капiтану.
  Джэймс Кук панiзiѓшы голас вымавiѓ:
  - Добра. Дык слухай мяне ѓважлiва. Па маiм загадзе цябе высякуць - гэта неабходна, бо на маiм караблi напэѓна ёсць шпiёны Дукакiса. Затым ты ад мяне ѓцячэш на яго карабель i раскажаш, быццам ведаеш, дзе я схаваѓ скарбы з захопленага мной карабля. Дукакiс вельмi прагны да грошай, i я думаю, ён паверыць табе. Ты прывядзеш яго ѓ Залiѓ Кобры, там у яго караблёѓ не будзе магчымасцi манеѓраваць. А мой стопушечный карабель, я назаву яго ѓ гонар майго першага кахання "Азатарта", завершыць разгром. Я перакрыю выхад з бухты, i мы патопiм усе яго караблi, а самога паднясi на шыбенiцу.
  Олiвер кiѓнуѓ.
  - А можа, без лупцоѓкi абыдземся?
  Капiтан рыкнуѓ:
  - Не, не абыдземся. Дукакiс вельмi падазроны тып, ён можа павесiць цябе цi падвергнуць катаванню. Не, лупцоѓка абавязковая.
  Хлопчык, пакурчыѓшыся мускулiстымi плячыма папрасiѓ:
  - Тады скажы матросам, каб акуратна лупцавалi.
  Кук злосна буркнуѓ:
  - I гэта не справа, на спiне павiнны застацца сляды. Дарэчы, агалец. Цябе, падобна, не бiлi, як след. А пiрат павiнен трываць пабоi i катаваннi. Гэта будзе для цябе дадатковай загартоѓкай, свайго роду школай мужнасцi.
  Хлапчук праглынуѓ слiну.
  Перад вачыма мiльганулi ѓспамiны навеяныя прачытанымi кнiгамi, i iлжывай памяццю сну. Ласкавы твар Анжалiкi. "Напэѓна, зайздросцiць яна нам". Яго аднагодкi вельмi хацелi стаць пiратамi, але мала хто адважваѓся адправiцца ѓ такое сур'ёзнае падарожжа. Толькi ён з яго братам Алексам адважылiся на гэтак неардынарны i рызыкоѓны ѓчынак. Для гэтага iм прыйшлося падмануць палiцыю, бо дзецям катэгарычна забаронены ѓезд у паѓшар'е ночы. I спецслужбы не дрэмлюць - адлоѓлiваюць падлеткаѓ па меры iх перамяшчэння да брамы. Дарослым можна, на гэта ёсць спецыяльная дамоѓленасць з махаонамi... Зрэшты, дзяцей загадкавыя "матылi" таксама прапускаюць. Тым лепш - нiякай школы, нiякiх урокаѓ, суцэльныя прыгоды.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 14.
  Юнага вязня пасля сну чакала першая лупцоѓка. Олiвер Твiст, якi вельмi хацеѓ жыць, нават крыху быѓ рады падобнай адтэрмiноѓкi смяротнага пакарання.
  З яго адшпiлiлi аброжак i лiтаральна вынеслi на руках, адразу чатыры стражнiка. Сам Олiвер была закута ѓ кайданы наглуха. I яму было цяжка паварушыцца.
  I яго ѓвялi спецыяльнае месца.
  З хлапчука знялi кайданы, i заламiѓшы рукi вывелi ѓ дворык. Там яго расклалi на казлы, папярэдне сарваѓшы турэмную робу.
  У турму спецыяльна запрасiлi людзей, каб яны глядзелi, як караюць малалетняга, але вельмi небяспечнага злачынцу.
  Олiверу было вельмi сорамна перад iмi быць голенькiм. А сярод публiкi былi яшчэ i жанчыны.
  Але нiчога даводзiцца, змiрыцца. Хлапчука моцна замацавалi, так што не вырвешся.
  Олiвер вырашыѓ што ён пастараецца паводзiць сябе годна.
  Магутны кат дастаѓ з кошыка дубец, важкi i хвосткi. Пасля чаго пачаѓ з усяго размаху наносiць удары па голай спiне Олiвера.
  Хлапчук з усiх сiл сцiснуѓ зубы, i стараѓся не крычаць. Але ѓсё роѓна цiхiя стогны зыходзiлi з горла.
  Кат быѓ яго па спiне, ягадзiца, крыху падзеѓ i плечы, i ногi ... Вось ужо пацякла кроѓ ... Олiвер, стогнучы хацеѓ як мага хутчэй адключыцца. Але свядомасць упарта не хацела згасаць. Вось адна бiзуна трапалася, i кат узяѓ у рукi другую. I стаѓ быць. На спiне Олiвера ѓжо не было жывога месца, i кат бiѓ па босых падэшвах хлопчыка.
  Олiвер стагнаѓ, хоць боль працяѓ яго ад пятак, да патылiцы. Нарэшце кат адкiнуѓ другую пугу i ѓзяѓся за трэцюю. Ён бiѓ хлапчука па спаласаванай спiне, затым па плячыма, i зноѓ спусцiѓся да ягадзiц i ног.
  У роце ѓ Олiвера была кроѓ, i ён пракусiѓ губу. Праѓда боль стала прытупляцца, i хлопчык нават перастаѓ стагнаць.
  I трэцяя пуга патрапала. Па звычаi гэта азначала, што варта спынiць экзэкуцыю, нават калi ахвяра не страцiла прытомнасць.
  На Олiвер плюхнулi салёнай вадзiцы. Хлопчык завыѓ ад пякельнага болю, а затым адвязалi ад казлоѓ. I панеслi назад у камеру смяротнiкам.
  Так яму далi хлеба i звычайнай вады...
  Змучаны i галодны Олiвер праглынуѓ ежу ... I пагрузiѓся ѓ сон, не звяртаючы ѓвагi на спаласаваны спiну.
  Перад засценкам красавалася дарожка, выкладзеная белай цэглай. На ёй выразна адбiлiся крывавыя сляды босых ног. Сярэднявечную каталажку акружаѓ глыбокi роѓ з пад'ёмным мостам. Увечары, як i абяцаѓ Марк дэ Садом, адбыѓся баль. На гулянне з'ехалiся ѓсе дружкi герцага. Цэнтральнай стравай стаѓ бэзавы бегемот у абрамленнi чатырох кракадзiлаѓ, яго занесла адразу паѓсотнi слуг. Кракадзiлы былi нашпiгаваны дзiчынай i каѓбасамi, экзатычнай садавiнай i гароднiнай. Шчыльна фаршаваны быѓ i велiзарны бегемот. Неѓзабаве падкацiлi бочкi вiна. Iгнаруючы лыжкi i вiдэльцы, ваяры запусцiлi абедзве рукi ѓ мяса. Прыклад падаѓ сам герцаг, яго тоѓстыя брудныя рукi захоплiвалi кавалкi мяса i запiхвалi сабе ѓ рот. Вега i Анжалiка сядзелi побач, елi акуратна, iмкнучыся на фоне мужланаѓ захаваць падабенства культуры. Пятра да стала не дапусцiлi, па-ранейшаму прымаючы за слугу. Анжалiку, зрэшты, кавалак не лез у горла. Яна раз-пораз прадстаѓляла Олiвера Твiста, яго пакуты. А што з другiм братам, Шэльмам? Сэрца чуе, што i яму несалодка. Марк дэ Садом шмат еѓ i яшчэ больш пiѓ. Ён хутка хмелеѓ i лаяѓся ѓсё шчырым мовай.
  I адначасова з ровам:
  - Блiзкая перамога над паѓстанцамi. Правая рука Валi Чырвонага Маара Туз схоплены. Хутка мы дабяромся да логава самога Чырвонага. I тады я з гэтага бунтара здзяру жыѓцом шкуру.
  Рыцары вылiлiся авацыямi. I зноѓ аддалi належнае трапезе. Твары блiшчалi ад тлушчу, соку, разлiтага вiна. Некаторыя з гасцей выцiралi рукi проста аб адзенне. Герцаг тым часам аддаѓ загад:
  - Зараз я загадаю зладзiць гладыятарскi паядынак.
  Вяльможы лiслiва закiвалi. Далягляд змяшаць вiно з крывёй iм спадабалася. Пасярод балючай залы размяшчалася вялiкая арэна. Па сiгнале на яе былi выведзены два дзясяткi гладыятараѓ. У асноѓным гэта былi рабы, якiя бiлiся за права жыць. Узбраенне сярэднявечных воiнаѓ было своеасаблiвым. У паловы ѓ сiнiх кашулях - кароткiя мячы i шчыты. У супрацьстаялага iм атрада ѓ чырвоным - трызубцы i ланцуг з вострым цвiком на канцы. Пабудаваѓшыся, адзiн насупраць аднаго, гладыятары па сiгнале горана рынулiся ѓ бой.
  Вега i Анжалiка напружана сачылi за сутычкай. Першапачаткова перавага была на баку чырвоных, iх доѓгiя ланцугi раз-пораз даставалi сiнiх, калечачы iм ногi. Затым сiнiя перагрупавалiся i, дзейнiчаючы зладжана i выразна, контратакавалi. Iх рэзкiя i дакладныя выпады выкошвалi няѓдачнiкаѓ. У шэрагах чырвоных былi два iнагалакты. Яны скакалi, насiлiся ѓраганам, размахваючы чатырма рукамi. Ланцугi свiсталi над галавой, трызубцы шалёна круцiлiся. Здавалася, да гэтых монстраѓ немагчыма падступiцца. Вопытны баец, камандзiр сiнiх, зрабiѓ выгляд, што адступае.
  Атакуючы гiбон выдаѓ пераможны клiч i з усяго размаху секануѓ мячом, развярнуѓшы валасатыя зялёныя грудзi. Ад удару пырснула кроѓ, монстар тузануѓся, яго трызубец слiзгануѓ па шлеме i зацiх, выпусцiѓшы бурбалкi атрутна-зялёнай крывi. Другi iнагалакт адступiѓ. Было бачна, што ён цяжка паранены. Раптам сiнiя байцы зламалi строй, прапораѓ мячамi ацалелага "махнача", i яшчэ дваiх з трызубцамi. Рыцары i бароны ѓсяляк падбадзёрвалi якiя змагаюцца. Яны i самi былi не супраць уступiць у сутычку. Пасля першапачатковага поспеху зорка чырвоных закацiлася - сiнiя адцiскалi iх. Спачатку звалiѓся адзiн, потым другi, а неѓзабаве i трэцi воiн.
  Падаючы, зрэшты, ён паспеѓ усадзiць трызубец у жывот свайму супернiку, выпусцiѓшы кiшкi. Нарэшце засталося двое чырвоных байцоѓ. Яны былi моцна паранены i хiсталiся ад удараѓ. Не вытрымаѓшы напругi бою, яны ѓпалi на каленi, просячы аб лiтасцi. Герцаг i iншыя вяльможы апусцiлi палец унiз. Толькi Анжалiка i Вега, падняѓшы пальцы ѓверх, адважылiся прасiць аб лiтасцi. Сямёра пераможцаѓ стрымана прыкончылi зрынутых.
  Герцаг прыцмокнуѓ вуснамi.
  - Выдатна. Цяпер я асабiста займуся iмi. Гэй, лучнiкi, забiце iх. Якi сядзiць насупраць барон Вар фон Кур энергiчна запратэставаѓ, трасучы падвойным падбародкам:
  - Не, аддайце-ка iх лепш мне. Я адзiн ссяку семярых.
  Герцаг скептычна паглядзеѓ на вялiзнага, але нязграбнага барона.
  - Не, яны цябе засякуць. Няхай лепш будзе сем на сем. Лепшыя нашы рыцары супраць нявольнiкаѓ-гладыятараѓ.
  Жадаючых пазмагацца выклiкалася больш, чым трэба, i герцаг памяняѓ рашэнне.
  Аглушальна раѓнуѓ:
  - Я дазваляю бiцца ѓсiм.
  Зграя рыцараѓ усёй сваёй масай абрынулася на гладыятараѓ. Завалiѓшы iх натоѓпам, яны секлi, калолi, праломвалi. Самы дасведчаны член сямёркi паспеѓ распароць горла аднаму з азвярэлых шакалаѓ. Практычна ѓсе воiны былi ѓ даспехах, што дазваляла iм абаранiцца ад удараѓ больш спрытных гладыятараѓ. П'яныя рыцары бралi лiкам, а не ѓменнем. Расправiѓшыся з рабамi, яны ѓчапiлiся сябар у сябра. Герцаг раѓнуѓ ва ѓсю глотку. Уляцелi слугi, крукамi расцягнулi якiя б'юцца. Сутычка скончылася. Чатыры рыцары былi засечаны, яшчэ з дзесятак атрымалi сур'ёзныя раны, але ѓ цэлым усё танна абышлiся.
  Марк дэ Садом дапiѓ кубак. Чалавек у чорным, з крыжам на шыi, падкраѓся да саноѓнiка i нешта шапнуѓ на вуха.
  Твар герцага пачырванеѓ. Ён зароѓ:
  - Я аддаляюся на гадзiну. Без мяне не песцiцеся, вярнуся да дэсерту.
  Кiраѓнiк амаль бегам выдалiѓся, пакiнуѓшы даволi пярэстую кампанiю бражнiчаць у адзiноце. Зрэшты, нiхто не сумаваѓ.
  Вега штурхнула пад локаць Анжалiку.
  - Трэба прасачыць, куды адышоѓ таѓстабрух.
  Светлавалосая дзяѓчына пагадзiлася:
  - Гэта разумна.
  Але рушыць услед за герцагам дзяѓчынкам не далi. Убачыѓшы, што гаспадар выдалiѓся, юрлiвыя мужланы ѓтаропiлiся ѓ красунь.
  Рушыѓ услед дзiкi роѓ:
  - Вы цяпер нашы.
  Рыцары заварушылiся. Нiбы чарапахi, яны палезлi ѓсёй сваёй масай на дзяѓчынак. Iх было шмат.
  Вега выхапiла два мячы i стала круцiць над галавой, Анжалiка рушыла ѓслед яе прыкладу. Абедзве дзяѓчыны нагадвалi пародзiстых тыгрыц, зацiснутых ваѓкамi.
  Герцаг тым часам перасеѓ на механiчную каляску, якая прыводзiлася ѓ рух ручной лябёдкай, i памчаѓся ѓ турэмнае падзямелле. Там прафесiйны кат Кара Маара дапытваѓ Олiвера Твiсту.
  Хлапчука голага, мускулiстага i босага, адвялi ѓ спецыяльнае памяшканне з мноствам катавальных прыстасаванняѓ. Тут былi нажы, свердзелы, крукi, калючы дрот, цвiкi. А таксама шрубы, абцугi, кусачкi i шматлiкае iншае.
  Падвал, якi належыць герцагу, дзiвiѓ разнастайнасцю прыбораѓ, якiя вырабляюць боль. Было горача - гарэла адразу тры камiны, каты нагрэлi ѓ полымi iнструменты. Перад катаваннем Олiвера Твiста старанна вымылi i працерлi спiртам, каб ён не падхапiѓ заражэнне крывi. Побач з Олiверам Твiстам расцягнулi на прэнгу яшчэ аднаго шчыльнага пятнаццацiгадовага хлапчука. Памочнiк ката падвесiѓ мускулiстае дзiця за рукi i ногi. Пакурваючы трубку, ён лянiва бiѓ бiзуном па голым тулава. Хлопчык цiха стагнаѓ i шаптаѓ малiтву. На скуры праступiлi крывавыя палосы.
  Кат Кара ѓсмiхнуѓся Олiверу.
  Атрутным тонам каты вымавiѓ:
  - Ах, маё добрае, якое прыгожае дзiця. Як нам будзе шкада здзiраць тваю скуру з далiкатных плечак. Вось гэты, што вiсiць побач з табой - родны сын Маара Туза, iмя яго Мiр Тузок. Цяпер яму робяць лёгкi масаж, а потым кат за яго возьмецца больш сур'ёзны.
  Так што ѓлiчы: чым хутчэй ты раскажаш, дзе хаваецца Валi Чарвовы, тым хутчэй спыняцца твае пакуты.
  - Я вам нiчога не скажу, - Злосна зiхоцячы вачыма прамармытаѓ люты Олiвер Твiст.
  Спакушальнiк зароѓ:
  - Усё так кажуць. Заплечны, пачынай.
  Два здаравенныя памагатыя падхапiлi скаванага дзiцяцi i ѓпэѓнена знялi кайданы, iмкнучыся падвесiць яго на прэнг. Вось гэтага якраз iм i не трэба было рабiць. Дзiця вывернулася i стукнула босай крупкай, нiбы палiца нагой аднаго ката ѓ пахвiну, другога - пад каленку. Выскачыѓшы, Олiвер Твiст паспрабаваѓ атакаваць Кару, але ѓ вярхоѓнага катавала апынулася фенаменальная рэакцыя. Дакладным ударам ён прыклаѓ хлапчука дубiнкай па галаве.
  Грамiла зароѓ:
  - Жвавы шаленства. Трэба вазiць яго ѓ спецыяльным крэсле, каб не нарабiѓ бяды. А вы, небаракi качавыя, чаго засумавалi?
  У памочнiка ката трэснуѓ каленная кубачак, а яго напарнiк страцiѓ прытомнасць ад болевага шоку.
  - Ну, нiчога страшнага, у мяне хапае памагатых. - Галоѓны кат пляснуѓ у далонi. Увайшлi злавесныя суб'екты. Агольца, якi страцiѓ прытомнасць, замацавалi на дыбе. Потым на яго твар абрынуѓся паток ледзяной вады. Хлопчык ачуняѓ, вочы пачырванелi.
  Старэйшы кат быѓ задаволены:
  - Ну вось, а ты ѓпарцiѓся. Цяпер твае ручкi i ножкi зацiснутыя ѓ калодкi, можна прыступiць да актыѓнага допыту.
  Пакутнiк падняѓ бiзун i некалькi разоѓ ударыѓ дзiця па спiне i рэбрах. Олiвер Твiст затрымаѓ дыханне i здушыѓ крык, на целе надзьмулiся шнары. Кат задаволена хмыкнуѓ.
  Прабасiѓ хрыплым тонам:
  - Дужы хлопец, але маладое мускулiстае цела вельмi адчувальна да болю. Я спадзяюся, з табой мы хутка знойдзем агульную мову. А цяпер сiтавiна прыпалiць табе пятачкi, каб ты не занадта хутка бегаѓ.
  Змагальнiк дастаѓ з печы распалены прут. Ён бесцырымонна схапiѓ пальчаткамi босую нагу Олiвера Твiста, i выламаѓ палец. Затым распаленае жалеза шчыльна сутыкнулася з голай стопай дванаццацiгадовага або чатырнаццацiгадовага з выгляду дзiцяцi. Павалiѓ густы дым, скура абвуглiлася.
  Олiвер Твiст намаганнем волi, ледзь не пракусiѓшы мову, стрымаѓ вырываецца лямант. Хлопчык цяжка дыхаѓ, па целе струменiѓся пот. Кара Маара працягваѓ цiснуць кавалкам жалеза, запахла смажаным мясам. Пах прыемна казытаѓ ноздры. Нарэшце кат адабраѓ метал. Гледзячы на катаванага дзiцяцi, прамовiѓ:
  - А ён нядрэнны! Моцны хлопчык. Перш, чым ён прызнаецца, мы нямала гадзiн правядзем разам. А што на дакрананне распаленай сталi скажа гэты юнак?
  Кат-садыст з задавальненнем прыклаѓся чырвоным жалезам да нагi iншага огольца. Скура на пятцы хлапчукi загарэлася. Хлопчык моцна крычаѓ, крычаѓ добрым матам. Калi катавальнiк прыбраѓ прут, ён толькi прасiпеѓ, бледны i потны падлетак:
  - Больш не трэба, я вам усё скажу.
  Кат задаволена хмыкнуѓ.
  Салодкiм тонам вымавiѓ:
  - Вядома, раскажаш. Дзе логава Валi Чарвовага?
  - Не кажы яму! - закрычаѓ Олiвер Твiст, беспаспяхова старая парваць кайданы, з-за чаго мышцы хлопчыка напружылiся i здавалася, вось-вось лопнуць. - Не ганьба свайго бацьку.
  Мiр Тузок усё зразумеѓ i надзвычайным намаганнем волi здушыѓ слабасць. Пасiнелыя вусны хлапчукi прашапталi:
  - Я не ведаю, а калi б i ведаѓ, то ѓсё роѓна нiчога б не сказаѓ.
  Кара Маара ѓдарыѓ Олiвера Твiста рукой па вуснах. Затым залазiѓ шчыпцамi яму па жываце:
  - Сволач, я цябе буду доѓга мучыць. Пасыплю соллю твае раны, ты ѓ мяне заспяваеш пеѓнем ад пякельнага болю.
  Варвар дастаѓ i сыпануѓ дробку солi на параненае плячо хлапчука. У гэты момант пачуѓся шум i, цяжка дыхаючы, выпаѓз герцаг.
  Ён прасiпеѓ:
  - Ты, я бачу, пачаѓ допыт без мяне.
  Кат разгублена пацiснуѓ шырокiмi плячыма:
  - Вiнаваты, герцаг. Вы загадалi хутчэй выбiць звесткi, а хлопчыкi вельмi ѓпартыя!
  Саноѓнiк у адказ зароѓ:
  - Не для вашых розумаѓ. Адыдзiся i павучыся, як трэба разварушваць гэтыя ахвяры.
  Герцаг схапiѓ распаленыя сталёвыя шчыпцы. Вельмi ѓжо апетытна глядзелiся, голыя, потныя, загарэлыя i вельмi мускулiстыя хлапчукi.
  Ну як такiх прыгажуноѓ, ды самому асабiста не памучыць.
  Герцаг лёгкiмi крокамi падышоѓ да Олiвера Твiста. Хлопчык адчуѓ смуроднае дыханне. У галаве рояцца бязладныя думкi. Наганяюць успамiны. Няхай нават i iлжывыя з кiбернетычнага сну, калi нешта ѓсплывае ѓ галаве з фантастычных часоѓ. Можа, сапраѓды людзi ѓмеюць у сне падарожнiчаць у часе? Гэта перамяшчэнне душ, праз прасторы i эпохi. Калi ты бачыш школу будучынi.
  Вось яна футурыстычная школа, блiшчыць акуратная кiбернетычная дошка. Па ёй трэба правесцi ѓ складанай паслядоѓнасцi пальцам - i будзе дадзены правiльны адказ. А ён не вывучыѓ урок. Увесь дзень фехтаваѓ на электрычных мячах, потым пайшоѓ на рэчку. I вось ён стаiць ля дошкi i яму сорамна. Выбаѓляе сябар Шэльма, ён з дапамогай мiнiятурнага гаджэта перадае пасланне, якое чуваць у схаваным у юсе мiкрафоне. Праѓда, настаѓнiк напагатове. Ён запiсвае на гравiясканер iх радыёперадачу. Рыпучы голас, якi нагадвае тэмбр кампутара, прамаѓляе:
  -Шэльма i Олiвер. Вы абодва застаяцеся ѓ класе. Колькi можна лайдачыць i выязджаць на падказках?
  Потым будзе доѓгае i нуднае чытанне маралi. Да гэтага часу перад вачыма стаяць сканiруючыя галаграмы. Ён для таго i пакiнуѓ паѓшар'е святла, каб пазбавiцца ад дакучлiвых педагогаѓ i дакучлiвых урокаѓ. I чым усё скончылася? Цяпер гэтая тоѓстая пачварная жаба прычыняе яму боль. Трэба ѓспомнiць урокi ёгi, i рускаце. Як тамака лакалiзуюць болевыя адчуваннi?
  Саноѓнiк-садыст злосна ѓсмiхнуѓся i акуратным рухам прыклаѓ шчыпцы да рэбраѓ.
  Ад дотыку распаленага жалеза пачулася шыпенне, i пах юнага смаленага мяса стаѓ мацней.
  - Што, ягня, табе прыемна, калi цябе падсмажваюць? - Прасiпеѓ iнквiзiтар. Затым герцаг акуратна павярнуѓ шчыпцы, зачапiѓшы скуру i вывярнуѓшы рэбры.
  Не гледзячы на ??ѓсе намаганнi волi, з вачэй хлапчукi мiмаволi палiлiся слёзы. Было вельмi балюча. Мабыць, балючай, чым калi прыпякалi пяткi. На ступнi шмат нервовых канчаткаѓ, але ѓ Олiвера Твiста яна загартаваная i набiтая, ён нават бегаѓ па вуглях. Праѓда, вельмi хутка. Рэбры не гэтак звыклыя да вогненных працэдур, лямант iрвецца з горла. Олiвер Твiста да скрыгату сцiснуѓ зубы. Паспрабаваѓ адцягнуцца, думаючы аб прыемным.
  Пераключыѓ увагу на сваiх катаѓ. Катавальнiк - мужчына бачны; высокi, рукi тоѓстыя i мясiстыя, плашч з крывавым падбоем, i сам ён увесь апрануты ѓ чырвонае. Гэта зразумела - так i страшней, i кроѓ на адзеннi менш бачная. Цяжкiя боты са срэбнай падковай. А вось i сам герцаг - у кароне, ён яе не здымае, нават плануючы заняцца бруднай справай. Iзувер. На грудзях вiсiць ордэн. Незразумелы знак, накшталт свастыкi, толькi пяцiканцовай i рагатай, з чыстага золата ѓ абрамленнi брыльянтаѓ.
  - Ну, чаго табе трэба? - Нягледзячы на ??дзiкi боль Олiвер Твiст надаѓ сабе пагрозлiвы выгляд, ссунуѓ бровы.
  I тузануѓся босай нагой, якую нядаѓна гладзiла па круглай дзiцячай пятцы распаленае жалеза.
  Герцаг, насуперак чаканням, не выйшаѓ з сябе. Ён па-ранейшаму стрымана выкручваѓ рэбры. Рабро ѓжо было гатова трэснуць, калi ѓ залу прапаѓз баязлiвы слуга. Ён дрыжаѓ, нiбы трус.
  I яго голас перарываѓся:
  - Ваша вялiкая светласць, у зале кiпiць бiтва. Дзве вашыя дзяѓчыны i натоѓп рыцараѓ сашчапiлiся.
  - Вось як. - Герцаг адкiнуѓ шчыпцы. - Я не пацярплю падобнага абыходжання з маiм каханнем.
  Пагразiѓшы кулаком палонным, ён дадаѓ:
  - Я яшчэ вярнуся. А вы глядзiце, без мяне сур'ёзна не катуйце. Галоѓныя пакуты яны спазнаюць ад маёй рукi.
  - Слухаемся, уладыка. - грымнуѓ нiзкiм голасам кат, яму паѓтаралi памочнiкi.
  Герцаг пакiнуѓ памяшканне. Пакутнiк наблiзiѓся да спадарожнiка Олiвера Твiста.
  Салодкiм голасам кат прабуркаваѓ:
  - Цяпер можна падсмажыць другую пятачку. А ты, - ён кiѓнуѓ Олiверу Твiсту, - глядзi. Тое самае i з табой будзе.
  Кат распалiѓ жалеза. У памяшканнi i сапраѓды стала цяжка дыхаць. Засвiстала бiзун, удары бiзу абышлiся на голы тулава Олiвера Твiста. Хлопчык уздрыгваѓ ад удараѓ, але ѓпарта маѓчаѓ. У галаве зноѓ пранеслiся не вельмi прыемныя школьныя ѓспамiны.
  А да босай пяткi катальнiк прыклаѓ шырокую паласу чырвонага ад спякота жалеза.
  I Олiвера Твiста перасмыкнула ад жудаснага болю. Але здолеѓ стрымаць. Хоць мускулiстае цела хлапчука стаѓ блiскучым ад поту i крывi. I каламутная вадкасць капала на вогнiшча, выклiкаючы шыпенне.
  Хлопчык цярпеѓ i нават напяваѓ:
  У дзень Стварэньня Сьвету Бог слаѓны цудам гэтым: I неба над
  Зямлёю раптам стала блакiтнымI неба, неба над Зямлёю стала блакiтным .
  
  не ведае ланцугоѓ!"
  
  I будзе людзям Шчасце зараз i назаѓжды,Калi ѓпадуць кайданы, тыраны i варожасцьКалi ѓпадуць жа назаѓжды кайданы i варожасць.Уся ѓлада тыранаѓ рассыпiцца як прах,I Анёл будзе спяваць Свабоду ѓ нябёсах.
  
  
  Тут заззяе Слава, Магутнасць i Праца! I нiякiя сiлы ѓсё гэта не сатруць. I нiякiя варожыя сiлы гэта не сатруць. Расце Дрэва Жыцця, моцнае, як дуб I буры ды маланкi яго не сагнуць.
  
  I Бог даруе мудрасць народу твайму Пераадолець нягоды, разлады i варожасцьI няхай ён усё пераадолее - смуту i варожасць.
  
  Хай будзе багацце на той зямлi заѓсёды. Багаты стануць сёлы, вёскi, гарадыI будуць квiтнець вёскi, гарады.Шмат там у бухтах прычаляць караблёѓ,I госцi стануць гандляваць да выгады сваёй.
  
  Напоѓнiцца прыгажосцямi тая дзiвосная зямляI Музы апяюць Свабоду на стагоддзi.I будуць, будуць спяваць Свабоду на стагоддзi.Гардой скалою стаiш сярод мораѓ,Несучы святло Iсцiны ѓсiм лепшым з людзей.
  ...Дзве дзяѓчыны, Вега i Анжалiка, уключылiся ѓ натоѓп рыцараѓ. Стаяць на месцы смерцi падобна. Яны iнстынктыѓна абралi максiмальна зручную для сябе тактыку бою. Узмахнуѓшы абодвума мячамi, Залатая Вега падсекла якi стаiць насупраць яе спадара. Яе звышвостры меч рассек браню i адсек галаву. Анжалiка таксама наносiла смяротныя ѓдары - увагнаѓшы меч у грудзi, яна ѓразiла размахнуѓся палiцай барона. Яе вокамгненные выпады разбуралi плоць. Наступным ударам дзяѓчына адсекла пэндзаль, жалезная пальчатка са звонам павалiлася на падлогу, а супернiк зароѓ.
  Анжалiка правяла "млын" - адзiн меч адводзiць удар, iншы сячэ. Рыцары былi п'яныя, непаваротлiвыя ѓ сваiх даспехах, i гiпертытанавыя мячы лёгка рэзалi плоць. Разгарнуѓшыся, Вега ѓрэзала нагой па фiзiяномii якi нападаѓ, а затым усадзiѓ клiнок яму ѓ жывот. Спрытны сыход ад замаху. Сiлуэт магутнага рыцара цьмяна блiснуѓ на свечках. I тут жа - дакладны ѓкол у горла.
  Хлынула кроѓ. Вяге не прывыкаць забiваць. А вось Анжалiка толькi другi раз у жыццi нясе смерць, але гэтая дзяѓчына знаходзiцца ѓ такой лютасьцi, што яе так проста не спынiць i не зламаць. Наступны ѓдар пранiзвае плячо. Рыцар раве, Анжалiка пракручвае клiнок. Апанент зацiхае. Разварот "матылi" - i зноѓ галава валiцца на мармур. Падлога станавiцца слiзкiм ад крывi. Дзяѓчына нырае i б'е па нагах, адразу тры рыцары падаюць, як падкошаныя. Затым яна вынырае i б'е ѓ твар. Вега тым часам наносiць удар такой сiлы, што перасякае меч i шлем.
  - Цудоѓна! - крычыць Анжалiка. - Ты проста тэрмiнатар.
  - Я зорны рэйнджар. - Смеючыся, адказвае Вега. - Ды i ты не горш!
  Новы баец па-майстэрску нанiзаны на вастрыё. Дзяѓчына ѓ захапленнi. Рыцары корпаюцца i толькi перашкаджаюць адзiн аднаму.
  Вега смяецца - ёй падабаецца секчы. Скачок - яна б'е адразу дзвюма нагамi, затым дакладны выпад. Два воiны захлынаюцца крывёй. Варта прыём "усходы", i тоѓсты барон адхiстваецца з перасечаным плячом.
  Абедзве дамы да таго раз'юшылiся, што магчыма перабiлi б усiх, больш за паѓтары сотнi рыцараѓ, але ѓ залу ѓступiлi арбалетчыкi. Не прычыненым браней, напаѓголым дзяѓчатам прыйшлося туга. Абедзвюх практычна адразу паранiлi - бо стралялi лучнiкi нядрэнна i бiлi ѓ асноѓным па нагах i руках. На дзяѓчат навалiлiся ѓсiм натоѓпам. Нягледзячы на разлiтую кроѓ, вяльможы не спяшалiся iх забiваць. Наадварот - яны патрэбны былi iм жывымi. Вегу i Анжалiку схапiлi. Iх вiдавочна збiралiся згвалтаваць. Узнiкла маленькая звалка наконт таго, хто пачне першым. У бойцы перамог барон Сiльф дэ Рамсес. Падаѓшыся наперад, ён сарваѓ з Анжалiкi сукенку, дастаѓ годнасць i з сiлай увайшоѓ у яе. У гэты момант грозны вокрык перапынiѓ дзiкую оргiю:
  - Што за забаѓкi без майго ведама?
  Рыцары разгубiлiся. Грозны рык герцага любога мог звесцi з розуму.
  - Мы, ваша высокасветласць, дзяѓчынак хацелi павучыць добрым манерам. - прарохкаѓ барон Сiльф.
  - Вось ты сябе i павучы, невука. Спачатку зашпiлi штаны.
  Барон сумеѓся.
  Герцаг працягваѓ раѓцi.
  - Гэта госцi, i яны знаходзяцца пад маiм заступнiцтвам. А вы хацелi з iмi пазабаѓляцца. Мне аддаць загад слугам, каб вас на месцы зрашэцiлi стрэламi? Ды як вы смелi кiнуць мне выклiк?
  Рыцары адступiлiся, пачулася слабое мармытанне.
  - Не хачу нiчога чуць, баль сапсаваны. Прыбярыце трупы i раз'язджайцеся па хатах. У адваротным выпадку вы спазнаеце ѓсю паѓнату майго гневу.
  Рыцары пачалi разыходзiцца. Дзяѓчаты вырвалi стрэлы, якiя тырчаць з рук i ног.
  - Вось такiмi вы мне больш падабаецеся, - сказаѓ Марк дэ Садом. - Цяпер мы рушым услед у спальню, дзе вы са мной i зоймецеся каханнем.
  Ззаду вяльможы выраслi два дзясяткi байцоѓ з мушкетамi.
  - Гэтыя воiны прасочаць за тым, каб падчас салодкiх абдымкаѓ вы мяне не прыдушылi. Вось так! Я бачу, вы вельмi небяспечныя сцервы, усю маю падлогу залiлi крывёй i выслалi трупамi.
  У суправаджэннi канвою яны прайшлi ѓ спальню. Яе сцены ѓпрыгожвалi разнастайныя паляѓнiчыя трафеi - самымi вялiкiмi былi рогi турндукая.
  Масiѓны залаты ложак з мноствам матрацаѓ i падушак узвышаѓся ѓ цэнтры спальнi.
  - Прашу. Адчувайце сябе як дома.
  Воiны з мушкетамi дымiлi кнотамi, гатовыя стрэлiць у любы момант.
  - Сёння ѓ мяне будзе вясёлая ноч.
  Скiнуѓшы вопраткi i латы, герцаг упаѓ на падушкi.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 15.
  Юны вязень прачнуѓся... У вежы галаднавата, асаблiва мерзнуць босыя ногi дзiцяцi.
  Олiвер каб сагрэцца, i ѓсё яшчэ разлiчваючы збегчы, стаѓ церцi адно сталёвае звяно ланцуга аб iншае. А яны тут тоѓстыя, але хоць крыху ды сагравае.
  Акрамя таго хацелася есцi... У вежы смяротнiкаѓ хлопчыка кармiлi ѓсяго адзiн раз у дзень: чэрствы хлеб i вада. I гэтага было мала якi расце арганiзму.
  I яшчэ пацукi ѓ цемры пiшчаць. Босы, галодны хлопчык цёр ланцугi, i стараѓся не плакаць.
  Хоць наперадзе яго чакалi дзве лупцоѓкi i пятля на шыю.
  Олiвер цiха спяваѓ;
  Як бывала мне, ясну сокалу, ды часiна:
  Я лётаѓ, млад ясны сокал, па паднябессi,
  Я бiѓ-пабiваѓ гусей-лебедзяѓ,
  Яшчэ бiѓ-пабiваѓ дробную птушачку,
  Як, бывала, дробнай птушачцы пралёту няма.
  А нарэшце мне, ясну сокалу, час няма:
  Сяджу я, млад ясны сокал, на пайманьне,
  Я ѓ той у залатой у клетцы,
  У клетачцы, на бляшанай нашэстачцы;
  У сокала ножкi зблытаныя,
  На ноженьках пуцiчкi шаѓковыя:
  Фiранкi на вачачках жамчужныя!
  Як бывала мне, дабру малайчыне, ды часiна:
  Я хадзiѓ-гуляѓ, добрая малайчына, па сiнiм моры.
  Ужо я бiѓ-разбiваѓ судны-караблi,
  Я татарскiя, армянскiя бусурманскiя;
  Яшчэ бiѓ-разбiваѓ лёгкiя лодачкi;
  Як, бывала, лёгкiм лодачкам праходу няма.
  А сёння мне, дабру малайчыне, час няма:
  Сяджу я, добрая малайчына, у пайманнi,
  Я цi ѓ той у зладзюжцы земляной турме.
  У дабра малайца ноженьки сокованы,
  На нажэнках акавушкi нямецкiя,
  На ручаньках у малайца замкi турэмныя,
  А на шыю ѓ малайца рагаткi жалезныя.
  Такая вось народная песня, з адной з кнiг...
  Олiвер не заѓважыѓ, як зноѓ забыѓся ѓ сне.
  Не так далёка, у тым жа самым паѓшар'i сусвету сну, якi стаѓ на гадзiннiк вольным хлапчуком, Олiвер Твiст, таксама перажываѓ не лепшыя днi. Пасля гарачай лупцоѓкi, ад якой патрэскалася скура, ён быѓ спушчаны на бераг. Яму трэба быѓ доѓгi шлях - перш, чым ён дабярэцца да пiрацкага барона Дукакiса. А дабрацца неабходна як мага хутчэй. Ён амаль бег па камянiстай дарозе, настолькi iмклiвым быѓ яго крок.
  За дзве гадзiны Олiвер Твiст адолеѓ амаль дваццаць мiляѓ i падышоѓ да паселiшча Еху.
  Гэта быѓ даволi вялiкi горад з хатамi познесярэднявечнай еѓрапейскай архiтэктуры, без усякай лiшняй мiтуснi i бруду. Над свiдра-чырвонымi дахамi ѓзвышаѓся шпiль царквы. Плёскалася зялёнае мора, уваход у шырокую бухту прыкрываѓ вялiкi форт, з амбразур якога ва ѓсе бакi тырчалi ствалы гармат. Зрэшты, большасць прылад заржавела. На пакатым схiле ѓзгорка раслi доѓгiя, да ста метраѓ, пальмы. Яны цалкам хавалi белакаменны фасад губернатарскага палаца. Паветра было свежае, вакол шнырылi такiя ж, як i Олiвер Твiст, басаногiя дзецi. Сваю адзiную зброю, гiпертытанавы меч, хлопчык схаваѓ у палатняны мяшок, што насiѓ за спiной. Вонкава Олiвер Твiст быѓ падобны на звычайнага жабрака, толькi лахманы былi незвычайныя - плямiстыя, пад колер хакi. Несцi зброю было нязручна, яна раз-пораз ударалася ѓ пасечаную шнарамi спiну.
  Хлопчык вырашыѓ перадыхнуць, тым больш што намячалася вельмi цiкавае вiдовiшча. На нявольнiцкi рынак прывезлi чарговую партыю тавара. На шырокай набярэжнай выстраiѓся ѓзброены атрад палiцыi, дасланы для аховы асуджаных. Тут жа сабраѓся натоѓп цiкаѓных. Апроч людзей мiльгалi рылы иногалактов. Некаторыя з iх былi падобныя на качак i выглядалi даволi бяскрыѓдна. Дзяцей было шмат, яны смяялiся i паказвалi пальцамi.
  А вось i сам губернатар, Сэм дэ Рычард. Высокi хударлявы суб'ект у рудай парыку, апрануты ѓ камзол тонкага шоѓку, багата вышыванага залатымi пазументамi. Ён злёгку накульгваѓ, абапiраѓся на кiй чорнага дрэва. Услед за губернатарам, расштурхоѓваючы прахожых, рухаѓся мажны мужчына ѓ генеральскай форме. На шырокiх грудзях бразгалi цацкi, на галаве красавалася трыкутка.
  Калi з карабля сталi выгружаць зняволеных, мужчына пагардлiва скрывiѓ рот i дастаѓ трубку.
  Катаржнiкi выглядалi дрэнна: нямытыя, зарослыя, многiя з iх не былi падобныя на людзей. Зрэшты, сустракалiся i нядрэнныя асобнiкi - мабыць, з лiку захопленых пiратаѓ. Олiвер Твiст заѓважыѓ некалькiх шасцiрукiх iнагалактаѓ з блiскучай поѓсцю. Пачаѓся гандаль. Губернатар, якi валодае пранiзлiвым голасам, вымавiѓ:
  - Генерал Калiостра, вам даецца права выбару па тым кошце, што вы прызначыце самi. А ѓсiх астатнiх мы прададзiм на таргах.
  Калiёстра кiѓнуѓ у знак згоды.
  - Ваша правасхадзiцельства вельмi добрыя. Але, клянуся гонарам, гэта не партыя працоѓных, а вартае жалю статак калек. Цi наѓрад ад iх будзе толк на плантацыях.
  Пагардлiва жмурачы маленькiя вочкi, ён зноѓ паглядзеѓ на натоѓп закутых у кайданы нявольнiкаѓ, i выраз нядобразычлiвасцi на яго фiзiяномii ѓзмацнiѓся.
  Капiтан прачытаѓ увесь спiс рабоѓ - большая частка з iх была пiратамi, якiя цудам пазбеглi шыбенiцы. Былi тут i бунтаѓшчыкi, дасланыя з метраполii.
  - Якi тавар. Адны катаржнiкi i злодзеi.
  Генерал прыбраѓ спiс. Падышоѓ да маладога мускулiстага хлопца. Памацаѓ бiцэпсы на руках, загадаѓ адкрыць рот, агледзеѓ зубы. Прабурчаѓ:
  - За гэтага дзесяць залатых манет.
  Капiтан скурчыѓ кiслую мiну.
  - Дзесяць залатых? Гэта ѓдвая менш рэальнага кошту.
  Генерал выскалiѓся.
  - Гэты раб больш не варта. Ён хутка памрэ ад цяжкай працы. Лепш я куплю шестирукого, яны значна цягавiцей людзей.
  Капiтан пачаѓ расхвальваць здароѓе зняволенага, яго маладосць i цягавiтасць. Нiбы гаворка iшла не аб чалавеку, а ѓючнай жывёлiне. Юнак пачырванеѓ. Вiдаць, яму быѓ непрыемны гэты гандаль.
  - Добра, - буркнуѓ генерал. - Пятнаццаць залатых i не франтынга больш.
  Па тоне капiтан зразумеѓ, што гэта канчатковы кошт. Уздыхнуѓ i пагадзiѓся.
  Наступным, да каго падышоѓ генерал, быѓ мужчына сярэднiх гадоѓ i буйнога целаскладу. Гэта быѓ вядомы пiрат Вiсцiн. Аднавокi i страшны, ён глядзеѓ спадылба на пакупнiка.
  Гандаль аднавiѓся. Велiкан пайшоѓ за трыццаць залатых.
  Олiвер Твiст стаяѓ, грэючыся ѓ асляпляльных промнях трох сонцаѓ, глыбока ѓдыхаючы чужое паветра. Ён быѓ напоѓнены водарам гваздзiкоѓ, моцнага чорнага перцу i гiганцкага духмянага кедра. Пры гэтым ён прыслухоѓваѓся да таго, што адбывалася, зняѓшы мяшок з ныючых плячэй.
  Да асуджаных падыходзiлi iншыя пакупнiкi, разглядалi iх, прыцэньвалiся. Генерал працягваѓ гандлявацца. Прыкупiѓ яшчэ некалькiх шасцiрукiх дзiкуноѓ. Было бачна, што ён гатовы сысцi з торгу. I тут яго погляд упаѓ на прыгожага i моцнага Олiвера Твiста.
  - Добры хлопчык. I таксама, мусiць, нечы раб.
  Олiвер здрыгануѓся. Ад гэтага чалавека веяла магiльным холадам.
  Хлопчык пiскнуѓ:
  - Не, я сам па сабе.
  - Ага! - Генерал узрадаваѓся. - Сам па сабе - значыць валацуга. А паводле закону бадзяжнiцтва забаронена, i табе трэба стаць рабом. Гэй, варта прынясiце аброжак. Даѓно мне хацелася мець пры сабе такога хлопчыка.
  Олiвер Твiст, падхапiѓшы мяшок, кiнуѓся бегчы. Аднак масiѓны чатырохрукi наглядчык, якi стаяѓ справа, паласнуѓ яго бiзуном па нагах. Пятля захлiснулася, хлопчык упаѓ. Ён тузануѓся i паспрабаваѓ парваць пятлю, але яна яшчэ мацней упiлася ѓ шчыкалатку. Тады ён выхапiѓ меч i адным ударам перасек бiзун.
  Генерал крыкнуѓ.
  - ђзяць яго.
  Варта i палiцыянты рынулiся да Олiвера Твiста. Той узмахнуѓ мячом i прабiѓ грудзi палiцыянта. Астатнiя стражнiкi падалiся назад, выхапiѓшы шаблi. Паспрабавалi акружыць хлапчука.
  Разумеючы, што ѓ яго няма нiякiх шанцаѓ, Олiвер Твiст падскочыѓ, нанёс удар у галаву блiжэйшаму палiцыянту i кiнуѓся прэч, падскокваючы, як жаба. Бегаѓ хлапчук вельмi добра, але ѓ палiцыянтаѓ былi конi. Хлапчука хутка нагналi, накiнуѓшы на шыю аркан. Рассекшы вяроѓку, Олiвер павярнуѓся тварам да ворагаѓ, гатовы дорага прадаць сваё жыццё.
  Яго абступiлi з усiх бакоѓ. Ззаду з'явiлiся мушкецёры, яны выцягвалi ствалы, зараджаны iх на хаду. Было бачна, што вось-вось пачнуць страляць.
  - Узяць яго жыѓцом! - Скамандаваѓ генерал.
  Узвiлiся арканы. Палiцыянты былi натрэнiраваны на лоѓлi збеглых. Пара ѓдалых кiдкоѓ - i Олiвер Твiст аказаѓся звязаным. Трапны стрэл мушкецёра выбiѓ меч з рук. У тую ж секунду накiнулi сетку.
  Папаѓся, зразумеѓ Олiвер. Цяпер закуюць у цяжкiя кайданы, i ён нiколi не ѓбачыць свабоды.
  Калiёстра радаваѓся.
  - Урэжце яму, урэжце.
  Ён павярнуѓся да чатырохрукiх, каб аддаць загад.
  У гэты момант, калоцячы паветра, пачуѓся рэзкi, гулкi гук. Генерал падскочыѓ ад нечаканасцi. Разам з iм падскочылi абодва ягоныя целаахоѓнiкi. Варта здрыганулася, сёй-той упусцiѓ мушкет. Усе, як па камандзе, павярнулiся тварам да мора.
  Унiзе, у бухце, на адлегласцi двухсот крокаѓ ад форта стаяѓ вялiкi карабель. Клубiѓся белы дым. Ён цалкам схаваѓ цудоѓнае судна, пакiнуѓшы бачнымi толькi верхавiны шчоглаѓ. Зграя птэрадактыляѓ паднялася са скалiстых берагоѓ, з пранiзлiвымi крыкамi закруцiлася ѓ небе.
  Генерал не разумеѓ, што адбываецца. Чаму судна палiць з усiх гармат?
  - Клянуся iмем англiйскага караля. Ён мне за гэта адкажа.
  Узнiкла панiка.
  Тым часам карабель спусцiѓ англiйскi флаг. Той знiк у клубах дыму. На змену яму ѓзвiѓся зорна-паласаты сцяг iмперыi Кiрама. Залатыя зоркi прыгожа блiшчалi на пурпурным фоне. Генерал вылупiѓ вочы.
  - Каперы! - з цяжкасцю прашаптаѓ ён. - Каперы Кiрама!
  Страх i недавер змяшалiся ѓ ягоным голасе. У вачах успыхнуѓ гнеѓ. Целаахоѓнiкi ѓ здзiѓленнi глядзелi ѓдалячынь, выкацiѓшы жоѓтыя вочы i скалячы крывыя зубы.
  Вялiзны карабель, якi так лёгка падмануѓ пiльнасць вартавых, быѓ каперскiм суднам. У адрозненне ад звычайных пiратаѓ, у яго быѓ дзяржаѓны патэнт i права зарабляць разбоем, захоплiваючы судны недружалюбных краiн. А iмперыя Кiрама даѓно варагавала з Брытанiяй. Цяпер прыйшла пара паквiтацца. У горад Iеху зусiм нядаѓна прыбыла буйная партыя золата, здабытага на кантынентальных руднiках. Атрымаѓшы гэтыя звесткi, адмiрал Пiсар дон Халява, вырашыѓ атакаваць англiйскую калонiю. Гэта быѓ акт асабiстай помсты. Дзесяць гадоѓ таму мясцовы губернатар нанёс паражэнне тады яшчэ юнаму капiтану першага рангу Пiсару дону Халяве.
  Цяпер ён возьме пераканаѓчы рэванш. Яго няхiтрая выдумка аказалася настолькi ѓдалай, што, не ѓзбудзiѓшы падазрэнняѓ ён упэѓнена ѓвайшоѓ у бухту i адсалютаваѓ форту бартавым залпам. Трыццаць гармат грымнулi, зараз ператвараючы амбразуры ѓ абломкi i попел.
  Прайшло ѓсяго некалькi хвiлiн. Шматлiкiя гледачы заѓважылi, што карабель асцярожна рухаецца ѓ клубах дыму. Падняѓшы грот для павелiчэння ходу, рухаючыся на стромкiм бэйдэвiндзе, капер лёгка навёѓ гарматы левага борта на непадрыхтаваны да абароны форт.
  Здавалася, свет раскалоѓся. Другi залп быѓ яшчэ больш разбуральны. Генерал забiѓся ѓ iстэрыцы.
  - Завошта мне такая кара!
  Унiзе, у горадзе, бiлi барабаны, чуѓся гук трубы, як быццам патрабавалася яшчэ апавяшчаць аб небяспецы. Варта не паддалася панiцы, паспрабавала адкрыць агонь у адказ. Форт уздрыгваѓ ад разрываѓ.
  Гнятлiвая спякота i немалая вага перашкаджалi генералу рухацца. Чатырохрукiя монстры падхапiлi Калiостра i панеслi ѓ горад.
  Олiвер Твiст, скарыстаѓшыся ѓсеагульным замяшаннем, выслiзнуѓ з сеткi i, падхапiѓшы свой меч, пусцiѓся наѓцёкi. Нiхто не пераследваѓ хлапчука.
  Форт адказваѓ рэдкiмi стрэламi. Яго накрыѓ трэцi залп.
  Рабы, iх было больш за паѓсотнi, у асноѓным паѓстанцы i пiраты, пусцiлiся ѓ бегi. Магутны Вiсцiн, бывалы пiрат, накiраваѓ iх наѓпрост да зялёнага дома. Адтуль выбегла некалькi апалчэнцаѓ з мушкетамi.
  - Там мы знойдзем зброю, - сказаѓ Вiсцiн.
  Олiвер Твiст падбег да iх.
  - Пакуль усе занятыя, мы можам пазмагацца з ворагам.
  Хлапчук апярэдзiѓ усiх. Каля парога стаяѓ стражнiк з мушкетам. Перш, чым ён паспеѓ падняць зброю, яго галава была адсечана.
  Рабы пранiклi ѓ дом. Там знаходзiѓся невялiкi арсенал: мушкеты, шаблi, абардажныя крукi.
  - Узбройвайцеся! - Скамандаваѓ Вiсцiн. - Зараз мы выйдзем i дамо прыкурыць кiрамскiм свiнням.
  Олiвер Твiст захоѓваѓ стрыманасць.
  - А навошта нам кiдацца на кiрамцаѓ? Няхай ужо лепш захопяць горад - там нашы ворагi.
  - Так, - прамовiѓ гiгант. - Я буду толькi рады, калi яны выпусцяць кiшкi губернатару цi гэтаму генералiшку.
  Узброеныя рабы стаiлiся.
  Палiцыя, стражнiкi, апалчэнцы рынулiся ѓ бой з адчайнай адвагай людзей, якiя разумеюць, што ѓ выпадку паразы iм не будзе лiтасцi. Кiрамцы былi бязлiтасныя, яны славiлiся зверствамi.
  Правадыр тых, хто нападаѓ, ведаѓ сваю справу. У адрозненне ад Еху.
  Камандуючы Кiрама паступiѓ правiльна - разграмiѓ форт, узяѓ пад кантроль цэнтр горада. Яго гарматы вялi агонь карцеччу па адкрытай мясцовасцi за молам, ператвараючы ѓ крывавую кашу людзей, якiмi бяздарна камандаваѓ Калiостра. Кiрамцы ѓмела дзейнiчалi на два фронты - сваiм агнём уносiлi панiку ѓ шэрагi якi абараняецца, а заадно затулялi высадку дэсантных груп.
  Пад пякучымi прамянямi трох сонцаѓ бiтва працягвалася да самага поѓдня. Мяркуючы па тым, што трэск мушкетаѓ i ляск металу чулiся ѓсё блiжэй, станавiлася вiдавочным - кiрамцы адцiскаюць абаронцаѓ горада.
  - Не варта высоѓвацца. - Олiвер Твiст выглянуѓ вонкi. - Няхай спачатку сцямнее.
  Як нi дзiѓна, Вiсцiн прыслухаѓся да парады хлапчука. Магчыма, яму спадабалася, як абарванец бiѓся.
  На зыходзе дня пяцьсот капёраѓ сталi паѓнаѓладнымi гаспадарамi Еху. Заход быѓ прыгожы, хлопчык з задавальненнем любаваѓся iм. У горадзе было неспакойна. Абаронцы былi раззброеныя, а Пiсар дон Халява, седзячы ѓ губернатарскiм палацы, з вытанчанасцю вельмi падобнай на здзек, вызначыѓ памеры выкупу для губернатара i генерала.
  - Вас трэба было павесiць. - Пацягваючы трубку, вымавiѓ дон Халява. - Але я буду лiтасцiвы, i замест гэтага забяру сто тысяч золатам i дзвесце галоѓ жывёлы. I, вядома, не буду ператвараць гэты горад у груду попелу.
  У адказ скептычны роѓ:
  - А як жа тое золата, што вы захапiлi ѓ падвалах палаца? Там некалькi мiльёнаѓ.
  I выццё ѓ адказ:
  - Гэта мая законная здабыча.
  Генерал Калiостра уцiснуѓся ѓ крэсла...
  З надыходам змяркання Олiвер Твiст папрасiѓся ѓ разведку.
  - Я даведаюся, што робiцца ѓ горадзе - i iмгненнем назад.
  Горад гарэѓ.
  Кiрамцы рабавалi, вешалi непакорлiвых, а жанчын па-зверску гвалтавалi. Олiвер Твiст убачыѓ некалькi дзiцячых трупаѓ, у тым лiку дзяѓчынкi з распоратым жыватом.
  Былi бачныя i жанчыны з адрэзанымi грудзьмi, зламанымi нагамi - вiдавочна зведалi здзек. Хлапчук збялеѓ i паспяшаѓся выбрацца з гэтага пекла. На вузенькай вулiцы ён сустрэѓ дзяѓчыну са светлымi распушчанымi валасамi. За ёй гналася чацвёра кiрамцаѓ, п'яных, у цяжкiх ботах. Нядоѓга думаючы, Олiвер Твiст кiнуѓся напярэймы. Ён ударыѓ мячом блiжэйшага капера.
  Удар быѓ настолькi моцны, што шлем трэснуѓ разам з чэрапам. Затым аголец, блiснуѓшы босымi пяткамi, падскочыѓ. Звалiѓ аднаго кiрамца каленам у скiвiцу, другому ѓспароѓ жывот. На нагах застаѓся толькi адзiн.
  - Ангельскi шчанюк. - прагыркаѓ ён. I быѓ тут жа атакаваны. Правёѓшы камбiнацыю "рваны веер", хлапчук адсек супернiку галаву.
  - Адпраѓляйся да продкаѓ.
  Бясформенная маса павалiлася долу.
  Падбегшы да дзяѓчыны, якая плача, ён схапiѓ яе за руку. Тая спалохана ѓгледзелася ѓ вочы выратавальнiка.
  - Iдзi за мной, малая, - сказаѓ Олiвер Твiст.
  Вiдаць, светлыя валасы i блакiтныя вочы выклiкалi давер. Яны бегам адправiлiся па завулку, ззаду былi чутныя цяжкiя крокi. Па дарозе сустрэѓся яшчэ адзiн п'яны кiрамец, гэта не выклiкала цяжкасцяѓ. Яны паднялiся ѓ гару па пустых вулачках, выйшаѓшы на ѓскраiны Еху. Олiвер Твiст прывёѓ дзяѓчыну ѓ дом з утоенымi рабамi.
  З садысткай ухмылкай Вiсцiн сустрэѓ яго.
  - Якую ты нам кралю прывёѓ. Свежанькую i маладзенькую.
  - Не чапайце яе, а то засяку. - Акрываѓлены клiнок выглядаѓ вельмi пераканаѓча.
  - Ты я бачу, паспеѓ пабiцца, хвалю. А зараз што рабiць?
  Вочы Олiвера Твiста блiснулi.
  - Трэба захапiць варожы карабель. Напэѓна стварэньнi ѓжо перапiлiся i знаходзяцца ѓ горадзе, а мы атрымаем выдатнае судна.
  - Выдатная думка, ажыццявiм яе! - Рабы-пiраты бурна выказалi сваю ѓхвалу.
  План захопу судна быѓ просты, стаѓка рабiлася на раптоѓнасць. I, тым не менш, Олiвер Твiст баяѓся, што пры чатырох месяцах кiрамцы заѓважаць плывучыя лодкi i падымуць трывогу.
  - Прапаную вось што, - сказаѓ Олiвер. - Я ѓплаѓ дасягну карабля. Прабяруся на борт i падам сiгнал.
  - Ты адзiн справiшся з вартавымi? - Пачаѓ Вiсцiн, але пiрат Оро яго перабiѓ: - Хлопчык справа кажа. Калi нас заѓважаць, кананiры адкрыюць агонь. I тады ѓсё прапала.
  На трох лодках рабы падышлi на бяспечную адлегласць да варожага судна. Прыхапiѓшы меч, пятлю i маленькi кiнжал, Олiвер паплыѓ да карабля. Чатыры месяцы свяцiлi так, што можна было чытаць. На борце было дваццаць чалавек аховы. Пры гэтым са сваёй функцыяй яны спраѓлялiся дрэнна. У той час, як амаль уся каманда бясчынствавала на беразе, кананiр са сваiмi памагатымi адкаркаваѓ чарговую бочку рома. Вартавыя - па два на носе i карме - неслi вахту. Олiвера Твiста нiхто не заѓважыѓ.
  Хлопчык даплыѓ да борта i акуратна ѓзлез па шурпатых дошках. Яго спрытныя рукi i пальцы босых ног чаплялiся за кожную выемку. Ён бясшумна прабраѓся да носа. Кiнуѓ кiнжал у патылiцу вахтаваму, лязо мяча ссекла галаву iншаму кiрамцу. Так былi лiквiдаваны першыя вартавыя. Пасля чаго, абыходзячы п'яных гарлапанячых песнi кананiраѓ, агалец дабраѓся i да кармы. Вартавыя ѓважлiва ѓглядалiся ѓ ваду за бортам. Таму яны не заѓважылi, як слiзгануѓ амаль бесцялесны цень, якi пераразаѓ iм глоткi.
  Задача стала прасцейшай.
  Кананiры настолькi перапiлiся, што не звярнулi ѓвагi на запаленую паходню. Олiвер скiнуѓ вяровачную лесвiцу сваiм спадарожнiкам. Рабы бясшумна паднялiся на борт. Адзiн кiрамец, якi выйшаѓ па малой галечы, заѓважыѓ iх рух, але, мабыць, прыняѓ iх за сваiх.
  - Што, ладна нарабавалi? - спытаѓ ён на кiрамскай гаворцы.
  - Лепш не бывае. - Вымавiѓ Вiсцiн. Блiснула лязо. Кiнжал упiѓся не ѓ меру цiкаѓнаму ваяру ѓ шыю.
  - Пяты. - Пракаментаваѓ Олiвер. - Цяпер возьмемся за астатнiх.
  Былыя рабы расцягнулiся на карме. Прайшоѓся яшчэ адзiн вартавы. Ён быѓ зняты чарговым дакладным кiдком. Нячутна, як ценi, рабы прабралiся на шафу. Яны былi нядрэнна ѓзброены. З шафы адкрываѓся агляд на ѓвесь карабель, ад кармы да носа. Каля дзясятка чалавек прахалоджвалiся на палубе, астатнiя пiлi ром i тэкiлу ѓнiзе. Многiя пiраты нядрэнна ѓмелi кiдаць - не толькi кiнжалы, але i склюды, i шаблi. Без адзiнага стрэлу яны перабiлi п'яных кiрамцаѓ. З тымi, хто пiѓ унiзе, паступiлi гуманней. Атакавалi i прапанавалi здацца.
  - Закуем у кайданы i ѓ трум, - загадаѓ Олiвер Твiст.
  Пасля чаго пiраты, нядоѓга думаючы, прыступiлi да раскошнай трапезы. Iх энтузiязм быѓ празмерным. Не мудрагелiста - у смярдзючым труме рабоѓ кармiлi аднымi недаедкамi.
  - А зараз выставiм дазоры, - скамандаваѓ хлапчук, - калi развiднее, супернiк паспрабуе вярнуцца да карабля. Зробiм яму сюрпрыз.
  З гэтым усё пагадзiлiся.
  Олiвер Твiст застаѓся на пасадзе, з нецярпеннем чакаючы свiтання. Час iшоѓ пакутлiва марудна. Нарэшце доѓгачаканае сiняе сонца здалося на гарызонце. Аднак i пасля гэтага экiпаж карабля не спяшаѓся з вяртаннем. Пасля поѓдня здалiся вялiкiя лодкi, напоѓненыя бочачкамi з золатам. Пiсар дон Халява асабiста суправаджаѓ iх. Новаспечаныя пiраты пераапранулiся i кiрамскiя даспехi i адзенне. На судне панаваѓ узорны парадак, i таму дон Халява нiчога не западозрыѓ. Тым больш, што галава трашчала з моцнага пахмелля, i ён з задавальненнем улiѓ у сябе пару куфляѓ моцнага вiна. Бочкi спешна грузiлiся на борт. Былыя рабы з цяжкасцю стрымлiвалi сябе, каб не адкрыць забойны агонь. Нарэшце, апошняя бочка i куфры з выкупам былi змешчаныя ѓ трум. Тады Вiсцiн скамандаваѓ:
  - Бi iх!
  На кiрамцаѓ абрынулiся залпы з мушкетаѓ, а затым у ход пайшлi нажы i склюды. Прыкладна з паѓсотнi салдат было зараз перабiта, а Пiсар дон Халява звязаны. Рот яму заткнулi неапетытным вехцем з парыка, правёѓшы ѓ трум.
  Iншыя кiрамскiя лодкi збiлiся ѓ кучу.
  Магутны карабельны залп з трыццацi гармат патапiѓ дзясятак вялiкiх лодак i пашкодзiѓ прыкладна палову пакiнутых. Пакуль разгубленыя кiрамцы адчайна спрачалiся, карабель паспеѓ разгарнуцца правым бортам. Новы забойны залп разнёс у шчэпкi ацалелыя лодкi. Стралянiна вялася кучна з малой дыстанцыi, таму страты былi вялiкiя. Разляцелiся кавалкi дрэва, вада ѓспенiлася, афарбаваѓшыся крывёй. Iнагалакт з кракадзiлай галавой паплыѓ да карабля. Флiбусцьеры застрэлiлi яго з мушкетаѓ. Толькi тры лодкi ацалелi, яны павярнулi да берага. Гарматы перазараджвалiся павольна, i iм удалося сысцi. Уцалела менш за сотню капераѓ. Тыя, хто выратаваѓся, былi поѓнасцю дэмаралiзаваны.
  Гэта была перамога.
  Олiвер Твiст з цяжкасцю прыѓзняѓ адну з акаваных жалезам бочак. Адкрыѓ. Калi прамаслены верх лопнуѓ, пасыпалiся залатыя манеты.
  Пiраты глядзелi на шляхетную здабычу.
  Вiсцiн першым узяѓ слова.
  - Мы захапiлi небывалыя скарбы, але пры гэтым засталiся iзгоямi. У нас няма iншага выйсця, як толькi выкiнуць чорны сцяг i заняцца тым, чым многiя з нас даѓно прызвычаiлiся займацца. А менавiта - марскiм разбоем.
  Карсары бурна выказалi сваю ѓхвалу. Олiвер Твiст таксама не стаѓ пярэчыць. Наадварот - менавiта таму ён i збег сюды з цывiлiзаванага, але вельмi сумнага дзённага паѓшар'я.
  - У берагавога братэрства ёсць свой порт. Гэта востраѓ Манака, там i знаходзяцца ѓсе флiбусцьеры.
  - Выдатна! - Сказаѓ Олiвер - Калi ѓ нас ёсць база, мы не прападзем. Застаецца толькi вырашыць адно пытанне.
  Вiсцiн зразумеѓ з паѓслова.
  - Хочаш стаць нашым капiтанам? Не выйдзе. Ты яшчэ занадта малады.
  - На мне ѓжо ёсць кроѓ. - Олiвер падняѓ меч.
  Грамiла рыкнуѓ:
  - На мне яшчэ больш. Перад табой дасведчаны карсар. Табе хоць колькi год?
  - Адзiнаццаць. - Олiвер Твiст нават не палiчыѓ патрэбным дадаць сабе гадоѓ.
  Пiраты зарагаталi.
  Пачулiся воклiчы:
  - Хлопчык занадта юны, патрэбен дасведчаны маршалак. Вiсцына ѓ капiтаны.
  Гiганцкi карсар выскалiѓся.
  - Бачыш, Олiвер Твiст, табе не давяраюць. Хто за тое, каб я стаѓ капiтанам?
  Усе пiраты паднялi зброю ѓверх.
  - Вось так. Але не смуткуй. З гэтага часу ты - мая правая рука. Я, нягледзячы на ??юны ѓзрост Олiвера, прызначаю яго сваiм памочнiкам. I спадарожнага ветру нам у спiну!
  Бурныя воклiчы ѓсеагульнай ухвалы. Олiвер крутануѓ меч.
  - Я згодны! I з гонарам прымаю прызначэнне.
  Iзноѓ гучыць ухваляльны гул. Вiсцiн камандуе:
  - А цяпер - усё на мачты. Неабходна злавiць сустрэчны галсу.
  Олiвер Твiст заспяваѓ, пiраты дружна сталi падпяваць моцнымi галасамi:
  
  Iзумрудная плешча хваля за бортам,
  Зоркi ѓ небе над намi ззяюць!
  Асалода карсара з пахкiм вiном,
  Што на заѓтра - Бог адзiн ведае!
  
  Абордаж цi здарыцца цi гармат стралянiна,
  Складзеш галаву ты ѓ злой безданi!
  Такая флiбусцьера Палада лёс,
  Па морах плаваць у грознай стыхii!
  
  I поспех прыйдзе - светлай паласой,
  Калi рукi моцныя - цьвёрды навостраны меч!
  Не робей, смела ѓ бой - перамажы страх герой,
  Выявi свой характар, здолей запал распалiць!
  Мелодыя плыла ѓслед за кармой, а жыццё працягвала цечу сваёй чаргой.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 16.
  Юнага вязня зноѓ моцна адлупцавалi. Бiлi жорстка, i нават Олiверу прыпалiлi агнём паходнi пяткi.
  Змучаны жорсткiмi катаваннямi хлапчук, забыѓся ѓ глыбокiм сне. I яму такое снiлася пры гэтым...
  Свет Тузок быѓ практычна без прытомнасцi, а над Олiверам Твiстам схiлiѓся кат, акуратна працiраючы раны спiртам. На яго здзiѓленне яны хутка падсыхалi.
  - У гэтага хлопца гоiцца ѓсё лепш, чым на сабаку, якое задавальненне даставiць ён мне, яго можна будзе катаваць месяцамi.
  Хлопчык пiскнуѓ у адказ:
  - Не дачакаешся, хутка прыйдуць мае сябры, i яны цябе самога расцягнуць на прэнгу.
  - За гэта яшчэ пара ѓдараѓ. - Кара Маара з-за ѓсiх сiл выцяѓ калючай i iголкамi бiзуном па спiну, а затым кiнуѓ чырвонага перцу i солi. Твар хлапчука перакасiѓся i скурчыѓся як чарвяк, толькi нечалавечае намаганне дазволiла стрымаць крык.
  - Ну, дзе твае сябры? Дайка для сiметрыi прыплю тваю другую пятачку, магчыма, што супергерцаг сёння не прыйдзе.
  Распаленае да бела жалеза кранула дзiцячай ступнi дзiцяцi, затым Кара нацiснуѓ мацней, пачакаѓшы некаторы час, пакуль прапалiць агрубелую ступню хлапчука.
  - Як люблю я пах смаленага баранчыка. - Вымавiѓ кат, смачна ѓцягваючы ноздрамi, прасякнутае пахам гару паветра. Можа адразаць кавалак нагi i з'есцi: выглядае вельмi апетытна.
  - Мы наб'ем табе распаленага вугля ѓ рот. - На ѓсю глотку крыкнула Вега. Дзяѓчына скокнула наперад як пантэра, яе вочы зiхацелi, а валасы рассыпалiся па плячах, нагадваючы сонечныя промнi.
  Чатыры памочнiкi ката кiнулiся на яе, але былi зрэзаны размашыстым прыёмам "крылы дэльфiна". Затым Вега дакладным рухам падсекла яшчэ аднаго катавальнiка, перабiѓшы руку i аддзялiѓшы ад цела галаву. За ёй увалiлася Анжалiка, яна валакла на плячах абезрухомленага супергерцага. Яе погляд упаѓ на Олiвера Твiста. Дзiця было пакрыта ранкамi, рассячэннямi i апёкамi. Ды i водар, якi нагадвае шашлычную не пакiдаѓ сумневаѓ чым тут займаѓся прафесiйны садыст.
  Анжалiка падскочыла да яго i пагладзiла раны.
  - Мiлы мой хлопчык, як наздзекавалiся з цябе супостаты.
  Олiвер з усмешкай адказаѓ:
  - Не бойся мама, ты ж ведаеш якi жывучы, не пройдзе i сутак, як раны знiкнуць.
  - Гэта таму што вас палепшыла, ведучы спецыяльныя апараты, якiя актывiзуюць працу ствалавых клетак цела.
  - Ты яго мацi, а нам казала, што яны твае браты. - Вега секлася адразу пяць байцамi чатырма памагатымi i даволi майстэрскiм ваяром Карой Маарой. Адбiѓшы выпад яна тут жа працяла адно з iх у жывот.
  - Нажаль, мне хацелася выглядаць маладзей, асаблiва ѓ вачах твайго хлопца бо ён зусiм хлапчук.
  - Ты памыляешся, яму ѓжо трыццаць гадоѓ, гэта проста выглядае як саплячак. Але не раскрывай на яго пашча. Ён мой мы ѓжо больш за год ваюем, рука ѓ руку, i я цвёрда вырашыла мець з iм агульных дзяцей.
  - Што ж пахвальна. А вось мой муж загiнуѓ, прычым ён адправiѓся на паляванне менавiта ѓ гэтае паѓшар'е ночы. Вось там яго i прыкончылi.
  - Гэта жудасна! Але ѓсе мы смяротныя. Жадаю табе знайсцi добрага мужчыну. - Вымавiла Вега, прыкончыѓшы яшчэ аднаго ѓблюдка. Анжалiка i сама зразумела, што яе напарнiцы трэба дапамагчы. Тым больш што ѓ памяшканне ѓбегла яшчэ два дзясяткi байцоѓ.
  Рубануѓшы мячом, яна вызвалiла Олiвера i накiравалася ѓ рубку. Мячы ѓ дзяѓчат былi больш вострыя i дасканалыя, яны былi здольныя перасекчы сталь. Толькi ѓ Кара Маара быѓ кладзюжа не горш, i ён нават здолеѓ падрапаць Везе плячо. Упаѓшы, Олiвер Твiст, хутка разблытаѓся, вызвалiѓшыся ад вяровак, ён акуратна стала на шкарпэткi - пяткi спалены агнём i, падхапiѓшы два ѓпушчаныя мяча, накiраваѓся ѓ сутычку. Хлапчук кiпеѓ агнём, яшчэ б яго занадта жорстка катавалi. На хаду ён шпурляѓ у байцоѓ герцага шчыпцы, ланцугi, цвiкi. Вось адзiн з iх у вынiку трапнага кiдка трапiѓ прама ѓ голас Карэ.
  Кат схапiѓся за выбiтае пульсавалае крывёю вока, Вега, скарыстаѓшыся момантам, адсекла яму па локаць руку, выбiѓшы меч. Хлапчук, выпусцiѓшы пераможны клiк, падхапiѓ яго, i, ссекшы адразу дваiх байцоѓ, падабраѓся да Кары. Той адбiваѓся адзiным мячом, цудоѓна навучаны фехтаванню хлопец адразу зразумеѓ, як можна гэта выкарыстоѓваць. Ён вырабiѓ просты, але эфектыѓны прыём падвойны млын. Адным ударам адвёѓ клiнок, а другiм адсек па плячо руку. Кара Маара павалiѓся ѓ нiз страцiѓшы прытомнасць ад болевага шоку.
  - Цяпер ты бязрукi бандыт атрымаѓ спаѓна. Я адпомсцiѓ за сябе, але вось iншыя табе прад'явяць рахунак.
  Самы небяспечны баец быѓ зрынуты, Олiвер падхапiѓ ключы i пабег у бакавы калiдор. На шляху перад iм узнiклi адразу трое чатырохрукiх байцоѓ з мячамi. Яны атакавалi Олiвера, адзiн з клiкаѓ нават падрапаѓ грудзi, а ад штуршка хлопчык прысеѓ на спаленыя пяткi. Завiшчаѓшы, хлапчук, не звяртаючы ѓвагi на боль урэзаѓ аднаму з iх у пахвiну. Затым у неймаверным скачку адсек наддаваламу галаву. Ухiлiѓшыся ад мячоѓ ён ударыѓ другога па грэбнi шлема, аглушыѓшы, а затым дабiѓшы размашыстым хукам злева. Апошнi баец ледзь паспяваѓ адлюстроѓваць выпады хутчэйшага дзiцяцi, якi праз некалькi секунд усадзiѓ яму меч у сэрца.
  - Не доѓга музыка грала, не доѓга фраер танчыѓ! - Смеючыся, вымавiѓ хлапчук. I бегам на насочках пабег далей, бразгаючы звязкам ключоѓ.
  Дзяѓчыны працягвалi секчыся з праѓзыходнымi сiламi. Тым не менш колькасць трупаѓ каля iх усё ѓзрастала, а босыя ногi чароѓных амазонак купалiся ѓ крывi. Тым не менш, да стражнiкаѓ прыбывалi ѓсё новыя i новыя падмацаваннi i дзяѓчат пачалi адцiскаць. Анжалiка i Вега выкарыстоѓвалi абедзве рукi, а таксама з усiх сiл бiлi нагамi, але iх шматлiкiя раны перашкаджалi рухацца. Ваяѓнiцы адыходзiлi, а ваяроѓ вакол iх станавiлася ѓсё больш i больш. У запале бiтвы дзяѓчыны зусiм забылiся пра супергерцага якi ляжаѓ без прытомнасцi iнакш паспрабавалi скарыстацца iм як шчытом.
  Вега спрабавала прымянiць прыём рубка лесу. Гэта дапамагло звалiць яшчэ некалькi чалавек. Зрэшты, на iх карысць гуляла тое, што мячы маглi перасякаць сталь. Дзякуючы гэтай тэхналогii. Яны i забiвалi тых, хто нападаѓ, воiнаѓ, у такiх вялiкiх колькасцях. Аднак падчас бою Вега паслiзнулася ѓ глыбокай лужыне крывi i ледзь не ѓпала. Скарыстаѓшыся момантам адзiн з магутных двухметровых салдат герцага, нанёс наймацнейшы ѓдар мячом па галаве.
  Не будзь у Вегi такi дужы з прымешкай кулiцыстата чэрап, яе проста перасекла. Але ѓсё роѓна палiлася кроѓ i ѓпала ссечаная пасму валасоѓ, а сама дзяѓчына ледзь не страцiла прытомнасць. Рэфлекторна прайграѓшы выпад, яна працяла супернiку горла. Тым не менш, ад страсення ѓ яе моцна балела галава, а рэакцыя стала горай i яна ѓсё часцей прапускала ѓдары.
  Не надта лёгка прыйшлося i Анжалiцы, яе некалькi разоѓ ужо зачапiлi, а i нядаѓна атрыманыя раненнi разбалелiся i нылi. Дзяѓчаты знемагалi, з iх сцякалi струменьчыкi поту i крывi, яны прыгожа сцякалi па бронзавай скуры.
  Вега неѓзабаве атрымала ѓдар па руцэ, ёй рассеклi бiцэпс, справа юная амазонка аказалася ѓразлiвай, яе рука страцiла сiлу i хуткасць.
  - Падобна, мы ѓлiплi Анжалiка, палезлi ѓ бой, не разлiчыѓшы свае сiлы.
  Анжалiка сама атрымала мячом у бок i з цяжкасцю стрымлiвала стогны.
  - Вельмi нават падобна на тое, што прыйдзецца пасцi смерцю адважных. Калi ты верыш, у багоѓ то памалiся iм.
  Дзяѓчынкi пiскнула:
  - Я веру толькi ѓ вышэйшы розум, якi належыць чалавеку. А таксама ѓ тое, што, дасягнуѓшы бязмежнай магутнасцi, людзi самi змогуць уваскрэсiць усiх памерлых.
  У памяшканне ѓбег дзясятак мушкецёраѓ, сам мушкет быѓ яшчэ занадта грувасткай i дарагой зброяй, галоѓнай па-ранейшаму было халоднае. Падпалiѓшы кноты, яны накiравалi iх на дзяѓчат i далi залу.
  Хоць Вега i Анжалiка адскочылi ѓ бок, Везе прабiлi нагу, а Анжалiцы на вылет грудзiну.
  - Ох! Як палiць! - крыкнула яна. - Падобна, што акрамя надзеi на будучыню нядзелю ѓ нас нiчога не застаецца. Хоць я асабiста верыла ва ђсявышняга i рай, але не надта моцна.
  - Усе веры i рэлiгii гэтае махлярства, спосаб заграбастаць грошы. - Крыкнула Вега. - Я доблесны афiцэр Ангельскай армii i мяне чакае новае жыццё, а вас няма.
  Мушкеты перазараджвалiся павольна, але ѓсё роѓна было вiдавочна, што канец блiзкi. Падбеглi новыя стрэлкi i ѓжо з дваццацi ствалоѓ далi залп. Праѓда чацвёра салдат герцага па памылцы былi забiтыя, але Вега i Анжалiка атрымалi новыя раны. Iх сiлы аслабелi настолькi, што яны з цяжкасцю адбiвалiся. Нарэшце iх няшчасныя галоѓкi панiклi, рухi заканчваецца крывёй дзяѓчат сталi млявымi i стала вiдавочна, што наступны залп стане смяротным. Мушкецёры нават падышлi па блiжэй.
  I ѓ гэты крытычны момант, рушыѓ услед дружны залп з лукаѓ, звонкi да болю знаёмы, прынамсi, Анжалiцы голас праспяваѓ.
  Людзi скiньце ланцугi злога рабства,
  Меч вазьмi i завастры мацней клiнок!
  Хай поѓныя ворагi твае вераломства,
  Але вольны стане, пекла лёд растане
  Мы шчаслiвым зробiм, i гэты маленькi!
  Большая частка мушкецёраѓ, была забiтая, астатнiя байцы змяшалiся, абсыпаныя стрэламi. Бiтва закiпела з новай сiлай, салдат герцага цяснiлi.
  - А твой сын малайчына, вызвалiѓ вязняѓ i прыбыѓ да нас на дапамогу. - Вымавiла Вега.
  - А я менавiта на гэта i спадзявалася да апошняй секунды, бо нездарма мой малы пабег кудысьцi з ключамi.
  Аднак бой быѓ яшчэ не скончаны, воiнаѓ у супергерцага было яшчэ вельмi шмат, бiтва запоѓнiла ѓсе калiдоры. Дзяѓчыны не гледзячы на крайнюю знямогу i атрыманыя раны, працягвалi ваяваць. У гэты момант iм на сустрэчу выбег высокi юнак, абодва яго мячы блiшчалi ад крывi.
  - Гэта вы мае прыгажунi, як вас паранiлi.
  - А ты што рабiѓ, спаѓ?
  - Не, але мяне прынялi за вашага слугу i ѓ палац не пусцiлi, а я сам не хацеѓ пралiваць шмат крывi. А калi пачалася звалка, зразумеѓ, што без мяне не абысцiся. Не хвалюйцеся, фехтаваннi мяне навучалi з маленства.
  - Я гэта ведаю! Ты ж з абранай тысячы. - Прагаварылася Вега.
  - А што такое абраная тысяча? - Спытала Анжалiка.
  - Ну, гэта ѓ Залатым Эльдарада нешта накшталт элiты. - Добра, не адцягвайся трэба секчыся мацней.
  Свежы Шэльма стаѓ сталей у сне, зразумела рухаѓся на шмат хутчэй, змучаных дзяѓчын. Яго мячы перасякалi супернiкаѓ напалову, ссякаючы клiнкi. Паступова салдаты герцага адступалi i, хоць большасць вязняѓ, былi змучаны i змараны зняволеннем, нянавiсць аддавала iм сiлы. Акрамя таго, у самiм горадзе ѓспыхнуѓ стыхiйны бунт. Многiя людзi былi галодныя, змучаныя дэспатыяй i высокiмi падаткамi, але асаблiва моцна пакутавалi нявольнiкi, яны былi галоѓнай выбуховай масай паѓстання.
  - Вось бачыш, народ нас падтрымлiвае. - пракрычаѓ Шэльма.
  З вузкiх калiдораѓ бунт вылiѓся на паверхню. Хлапчук грозны Олiвер Твiст ваяваѓ лепш за любога дарослага, пасля кожнага яго ѓдару хтосьцi падаѓ. Шэльма ѓ сваю чаргу дзейнiчала як сапраѓдная машына смерцi, а вось змарнелыя дзяѓчыны сталi адставаць.
  - А можа, перадыхнем. - Прапанавала Вега.
  - Не, ты што! Без нас паѓстанне можа захлынуцца ва ѓласнай крывi. Мацуй Залатая. - крыкнула Анжалiка.
  - У бiтве крывавай секчы мы старалiся! Падалi, але паднiмалiся! - Вега ѓзбадзёрылася i рассекла чарговага салдата. Гледзячы на яе, дадала i Анжалiка. Дзяѓчаты махалi ѓсё больш iнтэнсiѓна i злей, здавалася, адкрылася другое дыханне. Шэльма далёка вырвалася наперад, два мячы скрыжоѓвалiся над галавой, i здавалася, выбiвалi вясёлку. Тут Анжалiка i ѓспомнiла пра супергерцага.
  - А дзе галоѓны каты?
  Вега павярнула залiтае крывёй, i потым твар.
  - Хутчэй за ѓсё, мёртвы, я перадавiла яму сонную артэрыю!
  - Раз так-то няма пра што турбавацца вiдаць сутычка зацягнецца, а нам давядзецца перабiць iх усiх.
  З усiх бакоѓ прыбывалi людзi, яны беглi, размахваючы сякерамi, вiламi, косамi, з дзiкiм ашалелам кiдаючыся на ненавiсных сатрапаѓ. Адзiн здаровы як бык мужык узяѓ у рукi дубовую калоду размаху абрынуѓ яе на двух вершнiкаѓ, якiя рынулiся напярэймы. Яны зляцелi з шасцiногiх коней, жалезныя латы грукнулiся на камянi, а з-за рота хлынула кроѓ.
  Iншага вершнiка знялi касой, аддзялiѓшы галаву ад цела.
  Олiвер Твiст зусiм ператварыѓся ѓ чорта, трафейныя мячы ката, былi выдатныя, секчы iмi так лёгка, як секчы траву. А вось палац супергерцага, у яго пакоях пачалiся пажары, над высокiмi зубчастымi вежамi струменiць дым. Шэльма першым звярнуѓ увагу i скамандаваѓ.
  - Трэба тэрмiнова спынiць пажар, iнакш багаццi, якiя збiралi стагоддзямi, звернуцца ѓ попел.
  Частка бунтароѓ, яшчэ не настолькi акасела, каб не чуць голас розуму. Аднак iм замiналi ацалелыя рыцары, i шматлiкая варта. Бiтва насiла хаатычны характар, дзесьцi ѓ дыме Шэльма бачыѓ каваля з тоѓстымi, як бярвенне рукамi, якi размахваѓ молатам, ад яго ѓдараѓ валiлiся здаравенныя байцы. Пачалiся павальныя рабаваннi. Маара Туз толькi што ачуѓся i, хоць мог камандаваць, але яго аѓтарытэт не быѓ безумоѓным. Вызваленыя вязнi ѓжо паслалi птушак да Валi Чырвонага, толькi ён мог аднавiць рэвалюцыйны парадак.
  Раптам перад Шэльмам апынуѓся знаёмы палкоѓнiк Густаѓ. Ён накiраваѓ на Шэльму чатырохкрылага арла. Яго бранiраваная дзюба расчынiлася, былi бачныя вострыя зубы.
  Махляр прыгнуѓся, сышоѓшы ад удару. Прамахнуѓшыся, сцярвятнiк падрапаѓ кiпцюрамi камянi, затым зноѓ набраѓ вышыню, а палкоѓнiк атакаваѓ рускага разведчыка вострай дзiдай.
  - Табе канец плябей!
  Махляр ухiлiѓся i секануѓ мячом каня па пярэднiх нагах. Шасцiногая конь перакулiла вершнiка, i той паляцеѓ як шарык пiнг-понгу. Рагаты шлем ударыѓся ѓ маставую, часова аглушыѓ палкоѓнiка. Шэльма высакародна вырашыѓ даць яму ачуцца, а сам засяродзiѓся на арле.
  Велiчэзная птушка зноѓ атакавала яго, але ж нездарма Шэльма ѓваходзiла ѓ абраную тысячу, дакладны выпад мячом прама ѓ вока, i арол забiѓся ѓ смяротным прыпадку. Рэзкiм кiдком капiтан расiйскай армii перакiнуѓ сцярвятнiка праз сябе, запэцкаѓшыся фiялетавай крывёй.
  - Ну, звер. Зразумеѓ, што значыць мець справу з ваяром Вялiкай Расii.
  Палкоѓнiк павольна падымаѓся, у ягоных руках блiснуѓ меч.
  - Я лепшы фехтавальшчык у войску супергерцага. Плябей бiцца са мной, i твая галава будзе аддзелена ад цела.
  - Чым мацней вораг, тым цiкавей перамога! - Шэльма дала супернiку канчаткова прыйсцi ѓ сябе, затым атакаваѓ яго. Палкоѓнiк апынуѓся i сапраѓды вельмi спрактыкаваным супернiкам, дасведчаным шматлiкiя прыёмы, але якi саступае Шэльму ѓ хуткасцi i фiзiчнай сiле. Ледзяны iмкнучыся перамагчы як мага хутчэй, дзейнiчаѓ залiшне прамалiнейна, завошта i быѓ пакараны, Густаѓ здолеѓ распароць яму шчаку. Затым Шэльма правёѓ складаную камбiнацыю "Шалёны кальмар" i цяжка паранiѓ свайго вiзавi.
  - Ты паплацiшся просты люд. - прастагнаѓ палкоѓнiк.
  Пасля некалькiх выпадаѓ Густаѓ настолькi аслабеѓ, што Пётр лёгка адсек яму пэндзаль, а затым ударыѓ па грэбнi шлема.
  - Не дрэнна для слугi. - Вымавiѓ той i звалiѓся мёртвым.
  - Служыць бы рады! Прыслугоѓвацца моташна! - Шэльма звязала Густава i занесла пад дрэва, затым зноѓ рынулася ѓ самую гушчу. У справу ѓступiѓ цэлы полк рыцарскай гвардыi, i ѓзброеным як патрапiла паѓстанцам, прыйшлося прутка. На вулiцах узнiклi стыхiйна збудаваныя барыкады, пяхота i кавалерыя таранiлi, iх бой набываѓ надзвычай жорсткi характар.
  Здалёк у цемры, нават звычайна блiскучыя чатыры месяцы схавалiся за свiнцовымi хмарамi. Палац супергерцага нагадваѓ ужо не торт, а старажытны будынак Пентагона, упрыгожаны дванаццаццю купаламi, i вайсковымi статуямi, асаблiва шмат было якiя iмчалiся на конях рыцараѓ i драконаѓ. Памiж iмi ѓжо прабiвалася полымя, успыхнуѓ флiгель, недзе побач бiлi гарматы, яны абстрэльвалi горад, разбураючы пераважна каменныя дамы.
  Махляр стараѓся накiраваць паѓстанне ѓ больш асэнсаванае i не такое стыхiйнае рэчышча, але яго нiхто не хацеѓ слухаць. А пяхота ѓжо прарвалася да палаца i ѓчынiла масавую разню. Маара Туз сабраѓ вакол сябе групу прыхiльнiкаѓ, яго катавалi зберажэннем i ѓсяго толькi пасеклi скуру на спiне.
  - Валi Чырвоны дзе ты? - пракрычаѓ ва ѓсю глотку ён. Стражнiкi абклалi яго з усiх бакоѓ, спрабуючы ѓзяць у палон. Вось спрытны кiдок аркана i здаравенны мужчына зрынуты, пятля самкнулася на горле.
  - Яшчэ адна падаль узята ѓ поѓны. Хутка мы пераб'ем усiх паѓстанцаѓ. Дзе гэтыя вар'яты бабы.
  Маару валаклi як простую жывёлу, аднак, калi яго ѓжо хацеѓ, скiнуѓ на круп каня, прапiшчала страла, упiѓся ѓ галаву вершнiка. Праз пару секунд праляцела iншая, абклаѓшы iншага ваяра. Туз упаѓ i пачаѓ адкочвацца, задумай, прыхапiѓ упушчаны кiмсьцi кiнжал i перарэзаѓ вяроѓку. Цяпер ён ваяваць з новай сiлай яму вельмi хацелася паглядзець, хто яго выручыѓ.
  Адбегшыся крыху назад, ён убачыѓ напаѓголага хлапчука пакрытага крывавымi пiсунамi. Тым не менш, ён яго адразу пазнаѓ.
  - Гэта ты Мiр Тузок. Што сынку ладна над табой наздзекавалiся.
  Свет калыхаѓся якiм неверагодным намаганнем волi яму пасля таго як яго знялi з дыбкi ѓдалося дабрацца да знешняга боку палаца. Асаблiва балюча было ступаць на спаленыя ступнi, сур'ёзна пацярпела правая нага. Ён раз-пораз акунаѓ iх у ваду, фантан быѓ разбураны, i буйныя пухiры злёгку цiшэлi, а так здавалася, што пацукi грызуць цябе жыѓцом. Прыхапiѓшы лук забiтага герцагскага воiна, ён своечасова прыбыѓ на дапамогу бацьку.
  - Нi чаго тата! Шнары толькi ѓпрыгожваюць мужчыну. Галоѓнае, што я iм нiчога не сказаѓ.
  Хлопчык, падобна, быѓ ганарлiвы што вытрымаѓ катаваннi. Потым, праѓда ѓспомнiѓ, як ён крычаѓ, i ледзь не развязаѓ язык. Дзякуй Олiверу Твiсту маральна падтрымаѓ у цяжкую хвiлiну.
  -Ты ѓжо зусiм дарослы Свет i павiнен трываць наймацнейшыя катаваннi.
  - Ды тата, але б'юць i асаблiва прыпякаюць пяткi цяжка ѓтрымацца ад крыку.
  - Хочаш, дам табе добрая парада. Калi зусiм нясцерпна спявай. Вельмi дапамагае, мяне за ѓсё жыццё часта лупцавалi. Шкада толькi, што цябе загадзя не загартаваѓ бiзуном, тады б табе любая прэнг была б не пачым.
  - Я асабiста аддаю перавагу практыкавацца з лука, чым трываць пабоi. - Свет уявiѓ сабе, як бацька са сваёй цяжкай рукой яго б'е. Брр!
  - Добра, паколькi ты выратаваѓ мяне сёння бiць не буду, а ѓ будучынi тваю скуру трэба дубiць.
  З'явiлiся новыя ваяры, падышоѓ цэлы атрад, паѓстанцам прыходзiлася на рэдкасць прутка. У гэты момант, рассякаючы паветра, з'явiлася падобная на калiбры птушка з шасцю крыламi i гарбатай дзюбай. Пасеѓшы i раскрыѓшы рот, яна праверашчала.
  - Валi Чырвоны, падышоѓ да горада, да яго далучылiся сяляне з навакольных сёлаѓ. Просiць адчынiць вароты з боку Кедравай пушчы.
  - Тады да iх трэба прарвацца, дзе гэтыя чортавы бабы, аказалi б дапамогу сваiмi кладанцамi. - вылаяѓся Маара.
  - Я збягаю за iмi. - Сказаѓ Мiр.
  - Са спаленымi падэшвамi далёка не ѓцячэш. - супакоiѓ атаман сына - няхай лепей прымчыцца Зван.
  Туз свiстам паклiкаѓ якi сячэ хлапчука, то быѓ яшчэ свежанькiм, паспяхова пазбегнуѓшы катаваннi.
  - Бяжы i знайдзi тых дзвюх жанчын, што ѓчынiлi гэта мяцеж. Ты iх лёгка даведаешся, яны прыгожыя, i пакiдаюць за сабой кучу трупаѓ. Скажы iм, каб накiравалi атаку на Кедравыя вароты.
  Блiснуѓшы босымi пяткамi, хлопчык адправiѓся выконваць даручэнне. Зван быѓ адным з лепшых бегуноѓ i разведчыкаѓ у паѓстанцкiм атрадзе i Маара спадзяваѓся, што хлопец нiчога не наблытае.
  Пацан адразу сцямiѓ, што дзяѓчаты знаходзяцца там, дзе гарачэй за ѓсё, сапраѓды ѓ гушчы сутычкi было вiдаць, як мiльгаюць мячы Анжалiкi i Вегi. Размахваючы шабляй, бо двусечны меч быѓ занадта цяжкi для дзiцячых рук, ён прымудрыѓся засячы воiна i прарвацца да Амазонак.
  - Паважаныя ваяѓнiцы. - Вымавiѓ ён, з цяжкасцю адлюстроѓваючы ѓдары. - Да нас iдуць падмацаваннi, i каб упусцiць iх у горад, трэба вызвалiць подступы да Кедравай брамы i апусцiць мост.
  - А дзе яны? - Хорам спыталi дзяѓчыны.
  - Я пакажу вам, прытрымлiвайцеся за мной. - Вымавiѓ хлапчук. Акунуѓшы ногi ѓ кроѓ, ён прыпусцiѓ, пакiнуѓшы сляды голых ступняѓ. - Бяжы па слядах.
  Дзяѓчыны як дасведчаныя спартоѓкi аднаѓлялiся на ходу. Ссеклi яшчэ некалькiх рыцараѓ, яны пусцiлiся бегчы, даволi хутка дагнаѓшы хлапчука.
  - I куды ты ён нас хацеѓ пайсцi.
  - Я вас прывяду, вось яны бачыце трохкутную вежу, паспрабуйце iх адкрыць.
  Вартавыя вакол брамы было няшмат, асноѓныя сiлы змагалiся ѓ горадзе. Дзяѓчыны, адным махам засекшы чатырох воiнаѓ, прашмыгнулi ѓ фортку. Хуценька падняѓшыся па спiралепадобнай лесвiцы, ён прарвалiся да механiзма, што апускаѓ мост. Дзясятак ахоѓнiкаѓ у гэты час рэзалiся ѓ карты. Убачыѓшы двух галаногiх акрываѓленых i разам з тым прыгожых жанчын, у лахманах яны выдалi рохкаючыя гукi.
  - Якiя мiлкi далучайцеся да нас мы вам задаволiм крутую групповуху i нальем вiна.
  - Заб'ем iх! - Вымавiла Вега, i прыёмам падвойны ѓдар сярпом паклала адразу чацвярых алкашоѓ.
  Астатнiя пацягнулiся да мячоѓ, але было ѓжо позна, дзяѓчаты ссеклi iх як капусту.
  - Банзай! - Паѓжартам крыкнула Вега, адсякаючы апошнюю галаву з плячэй.
  Затым яны ѓдваiх з цяжкасцю павярнулi ручку, вялiзныя вароты сталi апускацца, перакрываючы роѓ. Жудасныя пачвары па вынырвалi з вады i люта пстрыкалi пашчамi.
  - У iх няма шанцаѓ, глядзi, яны ѓжо спяшаюцца на дапамогу.
  Вялiкая арда мужыкоѓ з вiламi i косамi ѓварвалася ѓ горад, за iмi iшоѓ, мяркуючы па плямiстым адзеннi загартаваны партызанскi атрад. Воiны былi размаляваны пад колер лесу.
  - Нарэшце Валi Чырвоны прыбыѓ, цi не гэта ён. - Вега паказала пальцам на ваяра ѓ латах якi скача на чарнiльна-варонам шасцiногам канi.
  - Не, гэта яго памагаты Разор. - адказаѓ Зван.
  - А дзе ваш маршалак.
  - Вось ён. - Хлапчук паказаѓ на вялiзнага мужыка ѓ лапцях i з двума палашы ѓ руках.
  - Чаму ѓ яго такi выгляд?
  - Каб ворагi ѓ час бою не пазналi, а так будзь у яго царскае адзенне, даѓно прыстрэлiлi.
  - Зразумела, мы таксама зараз выглядаем як жабрачкi. - уздыхнула Анжалiка.
  - Галоѓнае не тое, што звонку, а тое, што ѓнутры. - Агрызнулася Вега. - Цяпер нам трэба будзе не жартоѓная чосу.
  Хоць у дзяѓчат ужо заплятаѓся ногi ад стомленасцi, яны прымусiлi сябе выйсцi з башкi.
  Чырвоны секся як дэман, i Вега крыкнула яму.
  - Велiкан, асцярожней махай сваiх закранеш.
  - А ты хто такая.
  - Тая багiня, што зрабiла ѓвесь гэты вэрхал.
  - Ад жанчын усе беспарадкi, а вас адразу дзве.
  - Затое мы ѓмеем секчыся, не горш мужчын. - Вега падняла акрываѓленыя мячы.
  - Паглядзiм, можа вы ѓсяго толькi выхвалякi. - Вымавiѓ Валi.
  Падыход свежых сiл, стаѓ схiляць чару шаляѓ у карысць iнсургентаѓ, але бiцца прыйшлося вельмi доѓга. I Вега i Аплiта не раз былi параненыя, вельмi часта глядзелi смерцi ѓ твар, але не на секунду не запаволiлi свайго танца анiгiляцыi. Чырвоны i сам атрымаѓ некалькi раненняѓ, асаблiва адчувальных, калi яго калону сталi абстрэльваць з мушкетаѓ. I тут дзяѓчыны апынулiся на вышынi, першымi ѓрубiѓшыся ѓ строй, прымусiѓшы замаѓчаць злых драпежнiкаѓ. Мускулiстыя жаночыя рукi даѓно анямелi, Вега i Анжалiка трымалiся на гонару, якi не даваѓ iм апусцiцца. Густа ѓсеяѓшы свой шлях трубамi, паѓстанцы зноѓ прарвалiся да палаца. Сiлы супергерцага скончылiся i яго войскi адступалi, сам палац палала як вялiкае вогнiшча.
  - Тэрмiнова тушыце жыллё гэтага парсюка. Трэба выратаваць усё, што засталося. - Скамандаваѓ Валi. - Акрамя таго, захопiце гарматы.
  Пэрт з групай людзей, захопленых яго подзвiгамi прарваѓся да сцяны, дзе стаяла некалькi батарэй з цяжкiмi прыладамi. Яны трымалi пад прыцэлам увесь горад, разбураючы яго калёнымi ядрамi.
  - За мной таварышы, на штурм, на злом!
  Каля гармат узнiкла не жартоѓная звалка, адны мужык пасадзiѓ артылерыста на вiлы. Iншы хлопец, на выгляд яшчэ падлетак кiнуѓ кiнжал у горла жвава гарлапанiць афiцэру. Той, захлынуѓшыся крывёю паляцеѓ унiз. Нават жанчыны ваявалi з апантаным шаленствам, выкарыстоѓваю альбо захопленыя ѓ ворага лёгкiя шаблi, альбо сякеры, кухонныя нажы i нават зубныя шчоткi. Адна з iх, напрыклад, даволi спрытна распарола жывот нажом, якi атакаваѓ яе ваяра. Iншая панна апынулася настолькi панадлiвай, што адцягвала байцоѓ, дэманструючы высокi станiсты грудзi. Сам Шэльма ѓжо даѓно зьбiѓся з лiку, колькi яму ѓдалося ѓкакошыць у крывавай заварушцы. I ѓсё ж людзей забiваць гэта не тое што дагаѓ цi иногалактиков, падчас адчуваеш толькi захапленне сiлай, а потым. Зрэшты, ён ужо столькi знiшчыѓ канфедэратаѓ, што лiшняя кроѓ для яго як вада.
  - Давай хлопцы насядай мацней. - Шэльма ѓ скачку б'е супернiка нагой, яго чаравiкi кованыя гiпертытанам, гэта не вельмi зручна ѓ спякоту, затое эфектыѓна, ад такога ѓзрушэння лопаюцца чэрапныя скрынкi. Затым ён скача як сапраѓдны каратыст, падвойны ѓдар i ѓзмах мячамi, адразу чацвёра мёртвыя.
  Практычна ѓся ахова ѓ гармат перабiта, некалькi ацалелых салдат схавалiся пад лафеты i колы. Iх выцягваюць i жадаюць прырэзаць, але Пётр спыняе найболей заѓзятых.
  - Звяжыце iх, а потым мы спытаем, можа яны захочуць перайсцi на наш бок.
  Былых ворагаѓ звязваюць, але злосць народу, якi бунтуе, зразумелая, артылерыя многiм разбурыла дома, сяго-таго i пакалечыла.
  Апошнiм сур'ёзным пунктам абароны ѓ горадзе стаѓ дзяцiнец. Туды адышлi патрапаныя рыцарскiя часцi, а таксама рэшткi палкоѓ. Гладкiя высокiя сцены, а таксама браняваныя дзверы перашкаджаюць штурму.
  Шэльма аддала загад.
  - Артылерыю навесцi, вароты выбiць.
  Бо большасць паѓстанцаѓ, не ѓмее страляць, то Шэльма асабiста наводзiць гарматы. Вось адна з iх самая вялiкая ядро з цяжкасцю валакуць некалькi чалавек. Расейскi афiцэр робiць навядзенне, i страляе ѓ дзверы. Першы злёгку прамахнуѓся, чыгуннае ядро ѓдарыла ѓ вежу. Не дастатак любой прылады цяжкiх калiбраѓ, малая хуткастрэльнасць. Адна Пётр нездарма элiта, ён прымае рашэнне дадаць пораху, адзiн з бунтароѓ, якi некалi служыѓ у артылерыi спрабуе запярэчыць.
  - Занадта вялiкi зарад. Гармату можа разарваць.
  - Не разарве! - Адмахнуѓся Шэльма. - Паглядзi, якая тоѓстая казённая частка, адразу вiдаць майстры папрацавалi на сумленне.
  Упэѓнена засыпаѓшы белага пораху, ён дапамог людзям узвалiць ядро больш цяжкое.
  - Ну, зараз будзе весела.
  З такой дыстанцыi цяжка патрапiць прама ѓ дзверы, ды i велiзарны калiбр не спрыяе дакладнасцi, але затое калi атрымаецца, тое будзе эфект. Натуральна даводзiцца спадзявацца на iнтуiцыю. Шэльма заплюшчыла вочы, папытала провiд, якое, як правiла, дабратворыла Вялiкай Расii дапамагчы i ѓ гэтай справе.
  - Ну, дзетачкi з Богам.
  - Ды дапаможа нам Святая Багародзiца. - Вымавiлi паѓстанцы.
  Гармата з завываннем выпусцiла слуп вогненнага полымя, ядро вагой дваццаць пудоѓ на вялiкай хуткасцi ѓрэзалася ѓ дзверы.
  Жалеза, якiм яна была кавана, лопнула, аднак сама аснова выстаяла.
  - Вось чорт, з чаго яна зроблена, прыйдзецца палiць яшчэ раз. Павялiчым зарад.
  - Не варта. - Падаѓ свой голас пушкары. - Занадта вялiкi рызыка, лепш спадар калi ѓ вас правiльны голас ѓсадзiць яшчэ парачку ядраѓ, нi адна дзверы столькi трапленняѓ не вытрымае.
  - Добра! Але i зменшыць дозу не дам.
  Забiѓшы ядро ѓ гармату, Шэльма стрэлi паѓторна, але мабыць фартуна адвярнулася ад яго, удар прайшоѓ у вежу, было вiдаць, як паляцелi выбiтыя зубы.
  У дзядзiнцы таксама былi гарматы, i яны агрызалiся агнём. Праѓда палiлi збольшага бескарысна i ѓсляпую.
  - У вас нервы залiшне напружаны. - Вымавiѓ стары пушкары. - Паслабцеся, i падумайце, пра што нi будзь прыемным.
  - Гэта пра што? - спытаѓ раздражнёны Шэльма.
  - Пра тое, напрыклад, што вы мой тэчка, а ваш сын. - забiяцка адказаѓ кiрпаты хлапчук, шабля ѓ яго руках была акрываѓленая, i ён нядрэнна ваяваѓ.
  - А што гэта не благая iдэя! Мне б хацелася мець пяць, няма дзесяць сыноѓ што б змагацца за маю Радзiму.
  - Не, мабыць, вы яшчэ занадта маладыя для майго таты, лепш вам быць маiм страшным братам.
  Махляр пакратаѓ свой гладкi пазбаѓлены барады падбародак i ѓсмiхнуѓся. Затым, успомнiѓшы старажытны рускi звычай, перажагнаѓся. Казённая частка зброi нагрэлася.
  - Гарачка! Але нiчога, затое астудзiць галовы.
  Наступнае ядро было даслана з ювелiрнай дакладнасцю. Масiѓныя дзверы павалiлiся, i паѓстанцы ѓ першую чаргу Анжалiка i Вега накiравалiся ѓ прарыѓ.
  Дзяѓчыны заѓсёды iмкнулiся дамiнаваць, а паколькi яны вылучалiся вялiкiм мастацтвам ваяваць, то iншыя мужыкi мiмаволi падцягвалiся да iх узроѓня.
  Вега заскочыла на разбураную частку бруствера, зрабiѓшы мячамi прапелер. Паляцелi шматкi крывавага мяса.
  - Анжалiка, можа ѓ цябе знойдзецца якi-небудзь допiнг, я не адчуваю рук.
  - Я таксама не прахалоджваюся, трывай дзяѓчынка - атаманам будзеш.
  - Дзiцячыя прыколы тут не дарэчныя, вось-вось я выпушчу меч.
  - Тады наступнай упадзе галава.
  Мясарубка працягвалася, гарэѓ пажар, i Вега некалькi разоѓ станавiлася босымi нагамi ѓ агонь, але не звяртала на гэта ѓвагi. Адцiснуѓшы варту, яны ѓварвалiся ѓ двор.
  Тут ваяваѓ сам генерал Моннак, вярхоѓны галоѓнакамандуючы войскамi супергерцага. Ён быѓ вельмi рослы, ростам вышэй за самы Валi Чырвонага i незвычайна шыракаплечы. Вось два вялiзныя рыцары сышлiся разам, у якасцi зброi выбраѓшы ѓзаемныя вострыя мячы. Валi быѓ моцны як мядзведзь, але i яго супернiк не саступаѓ, акрамя таго, Манака навучалi лепшыя фехтавальшчыкi каралеѓства, а Валi дзейнiчаѓ па-старому. Праз хвiлiну генерал, здзейснiѓшы спрытны падманны рух, працяѓ свайму супернiку руку. Валi пераклаѓ меч у левую руку, яго рухi замарудзiлiся. А затым секануѓ наводмаш прабiѓшы грудзi. Чырвоны пахiснуѓся, але тут яму на дапамогу прыйшла Вега. Дзяѓчына парыравала выпад генерала, а сама iншым мячом зрабiла яму метку на лбе.
  - Вось шлюха! Я цябе займу ва ѓсе дзiркi. - крыкнуѓ Маннак.
  - Стручок адламацца. - Вега паказала мову.
  Удары генерала былi цяжкiя, але не дастаткова хуткiя ѓ параѓнаннi з рухамi рускай разведчыцы. Прапусцiѓшы некалькi выпадаѓ, ён застагнаѓ, з прабiтага панцыра струменiлася кроѓ, было вiдаць, што буйны парсюк слабее.
  Дарэмна супернiк лiчыць,
  Што рускiх здолеѓ ён зламаць!
  Хто адважны, той у баi нападае,
  Ворагаѓ будзем люта бiць!
  Вымавiла старажытныя не шмат наiѓныя вершы Вега i працягнула наступ. Нарэшце страцiѓ сiлы генерал спатыкнуѓся, i дзяѓчына прабiла лязом яго горла.
  - Я, здаецца, паспяшалася: трэба было ѓзяць цябе ѓ палон i згвалтаваць.
  Аднак апошняя сутычка выцiснула з яе ѓсе сiлы. Дзяѓчына пахiснулася i выпусцiла мячы. Тут на яе i наляцеѓ азвярэлы натоѓп, дзяѓчына атрымала дзве раны ѓ жывот, а яшчэ адно лязо распарола ёй шчаку.
  - Вось гады! - Рукi ѓ Вегi дрыжалi, ногi таксама запляталiся i трэслiся, было вiдаць, што яна на апошнiм дыханнi. Анжалiка таксама знясiлiла i з цяжкасцю адбiвалася ад пецярых воiнаѓ.
  - Дурное загiнуць за тры крокi ад перамогi! - Прамармытала Вега.
  - Ты будзеш жыць! - крыкнуѓ Олiвер Твiст i нiбы маленькi тыграня праскочыѓ памiж лёзаѓ. Пара выпадаѓ i ѓнiз паляцелi прабiтыя галовы.
  - Брава малыш, я б хацела мець такога сына.
  - А ѓ мяне ён ужо ёсць! - Вымавiла Анжалiка, з цяжкасцю выкруцiѓшыся яна прабiла яшчэ аднаго байца.
  Вега ѓпала, плюхнуѓшыся тварам у кроѓ, потым зрабiла глыток. Гэта як нi дзiѓна ѓзбадзёрыла яе, i яна паднялася.
  - Хлопчык мяне рана спiсваць, я яшчэ магу бiцца.
  Падхапiѓшы ѓпушчаныя мячы, дзяѓчына закруцiлася, працягваючы выпускаць кiшкi.
  Стражнiкi вiдавочна выматалiся, некаторыя ваяры, страцiѓшы мужнасць падалi на каленi, i прасiлi прабачэнне, iншыя наадварот аддавалi перавагу смерць ганьбе палону. Але iх сiла змяншалася, удары станавiлiся ѓсё радзей i радзей.
  - Здавайцеся! I мы пашкадуем вашыя жыццi. - Праарал Валi Чырвоны. - Кiдай зброю пакуль не позна!
  Вялiкая палова якiя змагалiся з адчаем кiнула, сталыя бескарыснымi клiнкi. Толькi малая частка воiнаѓ з пафасам вымавiла.
  - Гвардыя не здаецца!
  - Тады вас давядзецца забiць! Наперад мае драконы, засталося апошняе намаганне.
  У галаве ѓ Вегi i Анжалiкi грымела, ды якi прайшоѓ катаваннi хлапчук выглядаѓ не лепш, але яны ѓсёткi абрынулiся на ворага, дабiваючы апошнiя рэшткi супрацiву.
  Калi, нарэшце, упаѓ апошнi працяты Алексам воiн наступiла мёртвая цiшыня.
  Вега ѓ знямозе прысела горку з некалькiх трупаѓ. Аплiта вымавiла.
  - Авэ Марыя! Мы перамаглi.
  Валi падышоѓ да бочкi з вiном падняѓ яе, адламаѓ краёчак i пачаѓ прагна пiць. Потым павярнуѓся да астатнiх паѓстанцаѓ.
  - А вы чаго стаiце. Вып'ем за нашу перамогу.
  Толькi зараз Вега i Анжалiка адчулi, што хочуць, ёсць, нават зводзiць жывот, а горла перасохла ад смагi.
  - Пасля слаѓнай бiтвы, чаму б не прыгубiць.
  Паѓстанцы пачалi рабаванне, але Валi Чырвоны спынiѓ iх.
  - Не, усе багаццi павiнны быць улiчаныя i рэквiзаваныя. Цяпер замест герцага будзем кiраваць мы, а ѓсякая ѓлада мае патрэбу як у сродках, так i ѓ запасах харчавання. - Адзначыѓ кiраѓнiк паѓстанцаѓ.
  - А вы дзяѓчаты iдзiце сюды! Вы такiя яркiя i моцныя ваяры, а вас не ведаю! Адкуль вы ѓзялiся.
  Вега вырашыла не казаць праѓду. Лепш ведаць шмат, а адчыняць мала.
  - Мы з далёкiх земляѓ, значна далей, чым распасцiраюцца шырокiя ѓладаннi Кiрама i Англii i працяглы час мы жылi ѓ ваенiзаваным жаночым манастыры, дзе рыхтавалi жанчын воiнаѓ.
  - Вось як, а не ведаѓ, што такiя ёсць, i вялiкi ѓ вас манастыр?
  - Маленькi i жудасна засакрэчаны.
  - А мне асабiста вы можаце паказаць на карце.
  - А там няма карты, яго месцазнаходжанне такая святая таямнiца, што мы, калi выдадзiм яе, то падвергнемся страшнаму праклёну.
  - Ну, добра мае ѓтойлiвыя нiмфы вайны, я дазваляю вам захаваць гэтую таямнiцу. А гэты хлопец, што так добра б'ецца выпадкова не ваш сваяк?
  - Ён мой сын!
  - Вiншую! Гэта сапраѓдны арол i я думаю, з часам з хлопчыка вырасце выдатны баец, хоць нават зараз ён цудоѓна б'ецца.
  - Я сама трэнiравала яго.
  - А як зваць вашу напарнiцу.
  - Я Вега, з намi яшчэ Шэльма, ён не слуга, а раѓнапраѓны партнёр.
  - Я гэта ѓлiчу! Прапануючы вам стаць маiмi памагатымi, я дам кожнай з вас па палку.
  - Вельмi ѓдзячныя, але мы не маем намеру занадта доѓга затрымоѓвацца, у гэтым свеце i як толькi наша мiсiя скончыцца мы пакiнем яго.
  Удалечынi мiльгануѓ цень, малапрыкметны чалавечак сеѓ на каня i паскакаѓ да брамы. Яго вусны хiтра прашапталi.
  - Здаецца, што гэта тыя, пра каго гаворыць прароцтва.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 17.
  Параты юны вязень адчайна спрабаваѓ перапiлаваць ланцугi. Часу ѓ яго заставалася мала.
  Хутка трэцяя лупцоѓка, а затым i пакаранне. У пятлi памiраць не так балюча, як у зневажальна. I яшчэ тут кормяць у вежы смяротнiкаѓ вельмi дрэнна. Хлеб i вада i тое няшмат. I халаднавата ѓ тоѓстых каменных сценах. I лекар нават не прыходзiць - яго прысудзiлi, так чаго лячыць.
  Калi змучаны Олiвер Твiст апускаѓся ѓ сон яму марылася ...
  Пасля шляхетнага балю i святкаваннi перамогi сабралася рада паѓстанцаѓ. На iм прысутнiчалi камандзiры атрадаѓ, а таксама Вега, Анжалiка, Шэльма i што вельмi нечакана малалетнi Олiвер Твiст якога прызначылi камандаваць атрадам, якi складаецца з дзяцей i падлеткаѓ не старэйшыя за шаснаццаць гадоѓ.
  Абмяркоѓваѓся цяперашнi стан рэчаѓ i як быць далей. Па-першае, трэба было аднавiць законную ѓладу ѓ самiм горадзе, спынiць рабаваннi i гвалты.
  - Я ѓжо паставiѓ дваццаць шыбенiц, дзе паднятыя тыя, хто не захацеѓ падпарадкоѓвацца народнай уладзе.
  - Гэта правiльна, але яшчэ лепш саджаць злодзеяѓ на кол! - пракрычаѓ юны Олiвер Твiст.
  Некалькi камандзiраѓ з лiку мяцежнiкаѓ выказалi дружную адабрэнне.
  - Адразу вiдаць праѓдзiвы правадыр народа расце!
  - Будуць i калы! - адрэзаѓ Валi Чырвоны.
  Слова ѓзяла Вега.
  - Я мяркую, што нам не дадуць спакойна спаць не выключана, што лiтаральна праз некалькi дзён сюды будзе паслана велiзарнае войска, якое абкладзе горад.
  - Не так хутка! - абарваѓ Валi Чырвоны. - Армiю трэба сабраць i аснасцiць. Акрамя таго ѓ Напарэдона канфлiкт з Агiканам, калi ён кiне на нас занадта шмат сiл то рызыкуе страцiць усе калонii. Не, гэта пакуль не так страшна.
  - Але ѓсё роѓна лепш утрымаць, чым папярэджаным быць, ужо лепш перамагаць, чым у страху адыходзiць. Трэба выступiць самiм, па шляху мы папоѓнiм сваё войска за рахунак паѓсталага народа, а затым заваюем сталiцу iмперыi як яе.
  - Матара клiчуць сталiцу нашай радзiмы. Дык ты хочаш зрынуць цара.
  - Неабходнасць змушае нас да гэтага.
  - А хто тады будзе манархам.
  - Ды хоць ты, мне гэта ѓсё роѓна.
  - Вiват Валi iмператар. - Падхапiлi камандзiры.
  - Што ж вельмi прыемна, я, мабыць, магу пагадзiцца з яе прапановай. Як ты сказала: ужо лепш перамагаць, чым у страху адыходзiць.
  - Трэба сабраць усе сiлы i мабiлiзаваць у першую чаргу хлапчукоѓ з сямi гадоѓ. - Уставiѓ Олiвер Твiст.
  - А як набiраць будзем добраахвотнiкаѓ або ѓвядзем павiннасць?
  - Вядома павiннасць. - Тут атаманы былi адзiныя. - Народ ужо абвык да гэтага, а наша войска стане больш.
  - I быць па гэтым.
  - Акрамя таго. - У размову ѓступiла Анжалiка. - Трэба вызвалiць усiх рабоѓ i прыняць у наша войска.
  - Рабства ѓ нас не будзе! - адрэзаѓ Чырвоны. Правадыр паѓстанцаѓ падняѓ буйны залаты ѓ камянях кубак i выпiѓ яго залпам - З гэтага часу прыгоннае права будзе хвацка ѓсе вольныя браты адзiн да аднаго.
  - I здабычу трэба дзялiць на ѓсiх пароѓну. - Iзноѓ умяшаѓся Олiвер Твiст. - Незалежна ад званняѓ.
  Валi сумеѓся, але ѓлавiѓшы напружаныя погляды паплечнiкаѓ цвёрда сказаѓ.
  - Ды будзе так! Галасуем.
  Усе паднялi ѓгору кулакi.
  - Аднадушна!
  Шэльма шапнула на вушка Везе.
  - Вядома, воля гэта выдатна, але не цi занадта мы надоѓга затрымаемся. У нас жа ёсць заданне ѓласнай краiны - Вялiкай Брытанii.
  - Ты забыѓся, што мы абяцалi вярнуць Анжалiцы яе сыноѓ. Адзiн вернуты, як толькi знойдзем другога i возьмем Матарру так адразу павернем у паѓшар'е святла.
  - Гэта можа заняць занадта шмат часу. - Пётр шугаѓ гневам.
  - Пра што вы там шэпчыцеся. - З падазрэннем спытаѓ Валi.
  - Пра асабiстыя справы. - Усмiхаючыся, адказала Вега.
  - Гэта ваша справа. Ну вось асноѓныя рашэннi намi прыняты, засталося абмеркаваць дэталi.
  - Д'ябал ѓ дэталях. - Вымавiла Вега.
  - Не хачу здацца дакучлiвым, але ваша прышэсце нагадвае адну распаѓсюджаную легенду, аб двух ваяѓнiцах басаногi i з мячамi, што з'явяцца перад канцом свету.
  - Можаце лiчыць нас чым заѓгодна, але часам легенды спраѓджваюцца. - Вымавiла Вега.
  - А я не веру што вы ѓвасабленне Дзевы Марыi i Азазель, але народ у гэта можа паверыць. Так што лепш вам яго не расчароѓваць.
  - Чаму? - Спытала Анжалiка.
  - Таму што ѓ гэтым выпадку многiя простыя i рэлiгiйныя ваяры далучацца да нас. Бо народ не пастаянны ѓ сваiм гневе, затое куды больш паслядоѓны ѓ культавым пакланеннi.
  Дзяѓчына налiла сабе паѓбокала слабага вiна, намачыла горла.
  - Што ж дзеля правай справы я гатовая на гэта. Але ведаеш, што Валi. - Анжалiка сумелася.
  - Кажы не саромейся.
  -Як ты ставiшся да навукi.
  - Сам я не надта пiсьменны, але лiчу, што калi гэта iдзе на карысць краiне i працоѓнаму народу, то навуку трэба заахвочваць.
  - Варта i самому падвучыцца, каб не быць сляпым.
  - У юнацтве я сам быѓ рабом, i мне было не да граматы, а потым я толькi i рабiѓ што ваяваѓ, хаваѓся ад пагонi, наводзiѓ справядлiвасць. А калi я стану царом, дык невядома, цi будзе ѓ мяне хоць макулiнка вольнага часу.
  - У старажытнасцi на нашай планеце-мацi быѓ вялiкi кiраѓнiк Чынгiсхан. Ён таксама не ѓмеѓ нi чытаць, не пiсаць, затое дабiѓся шырокiх заваёѓ i стварыѓ даволi трывалую iмперыю. - Вымавiла Вега.
  - Што ж выдатны прыклад. Наколькi я зразумеѓ, ты прыляцела сюды з далёкiх зорак.
  - Ды ты правiльна зразумеѓ, i наша iмперыя складаецца з мiльёны мiроѓ падобных i не падобных на вас.
  - З такiмi дадзенымi вы тым больш падыходзiце на ролю месiй. Дапамажыце мне заваяваць трон i я зраблю ѓсё, што вы не просiце.
  - У нас адно патрабаванне да цябе развiвай навуку, знiшчы рабства, кiруй справядлiва!
  - Кажаш адно, а вылучыла адразу тры! - усмiхнуѓся Чырвоны. - Добра, давайце напоѓнiм кубкi i вып'ем за поспех.
  Атаманы выпiлi, у тым лiку i Олiвер Твiст. Хлопчык крыху захмялеѓ i вымавiѓ з пафасам.
  - А я хачу быць прынцам.
  - Пра што размова я ѓсынаѓлю цябе. - Ласкава прамовiѓ Валi.
  - Не, ты павiнен вучыцца ѓ нармальнай школе, як толькi я знайду твайго брата, мы вернемся.
  - Ён твой сын? - Анжалiка кiѓнула. - Тады павiнен слухаць маму. А зараз мы яшчэ вып'ем i разбрыдземся па войсках.
  - Толькi яму не налiвай.
  - Вядома, з яго хапiць, дзецi павiнны выконваць умеранасць у ежы i пiтво.
  Вымавiѓшы апошнi тост, Чырвоны зачынiѓ паседжанне. Ужо ѓ калiдоры Шэльма абцягнуѓ Вегу.
  - Дык што для цябе заданне, дадзенае тваёй радзiмай, нiчога не значыць?
  - Ты ведаеш, мне надакучыла быць пакорлiвай марыянеткай, хачу хоць раз у жыццi адыграць вырашальную ролю, рызыкнуць усiм, але вызвалiць планету ад сярэднявечнага засiлля.
  - А тое, што ад нашай мiсii залежыць лёс Радзiмы, табе гэта ѓсё роѓна?
  - Не, але пачатую справу трэба даводзiць да канца. Мы не можам кiнуць гэтых людзей у крытычны момант гiсторыi. Уяѓляеш, што iх чакае без нас - катаваннi i пакараннi.
  - А як жа Анжалiка, яна спадзяюся справiцца сама.
  - Але ж у яе няма такiх шырокiх ваенных навыкаѓ i ведаѓ як у нас. I справа, што тычыцца шчасця мiльёнаѓ людзей, можа загiнуць.
  - А ты ѓпэѓнена, што жорсткi бунт можа прывесцi да ѓсеагульнага раю. Справа можа скончыцца толькi лiшняй крывёй.
  - Вось таму i патрэбен наш кантроль, каб замест крывi раслi незабудкi.
  - Добра, даю табе яшчэ тры днi, i калi ты будзеш, не згодная пакiнуць iх, я сам пакiну табар паѓстанцаѓ i палячу на планету Самсон.
  - Ты ж ведаеш, што я не паспею. Ну добра паглядзiм па абставiнах.
  Камандзiры разышлiся па частках i сталi разбiваць войска на палiцы. У буйныя злучэннi Валi Чырвоны прызначаѓ правераных i загартаваных па партызанскай барацьбе людзей, у драбнейшыя выбiралi самi людзi. Адначасова была праведзена рэвiзiя палаца, хоць верхнiя памяшканнi i пацярпелi ад, агню самi сцены выстаялi, а галоѓнае ацалеѓ велiзарны склеп, дзе захоѓвалiся каласальныя скарбы супергерцага. Зрэшты, дзясятак паѓстанцаѓ загiнула ѓ той момант, калi яны паспрабавалi пракрасцiся ѓ скарбнiцу. Устаноѓленыя трэнажоры i пасткi са стрэламi лiтаральна изрешетили адчайных хлопцаѓ. Валi Чырвоны быѓ зрэшты, задаволены.
  - Так i трэба злодзеям. З гэтага часу ѓсе грошы народнае дабро.
  З дапамогай бочак з порахам пасткi ѓзарвалi i позiрку паѓстанцаѓ паѓсталi акуратна складзеныя брускi золата, злiткi срэбра, бочкi i куфры, напоѓненыя манетамi. У асобным месцы ляжалi каштоѓныя камянi, алмазы некаторыя памерамi з грэцкi арэх, крышталёва чыстыя рубiны, смарагды некаторыя з iх былi ѓ форме ювелiрных упрыгожванняѓ або кветак, агаты, тапазы, сапфiры, жамчужыны асобныя памерам з курынае яйка.
  - Гэтыя герцагi стагоддзямi збiралi багаццi. Надышоѓ час падзялiцца з народам.
  Усюдыiсная Вега i тут уставiла язычок.
  - У маёй iмперыi алмазы не занадта шануюцца, iх вырабляюць у прамысловых усталёѓках. Тое ж самае i з рубiнамi, раней iх выкарыстоѓвалi ѓ лазерах, пакуль не вынайшлi мега-плазменныя ѓстаноѓкi, а вось iзумруды сяго-таго каштуюць.
  - У такiм выпадку я iх дару табе, можа на завушнiцы?
  - Не люблю абцяжарваць вушы. Досыць простага кольца!
  Запасы харчавання ѓ замку, а таксама на гарадскiх складах былi значныя, таму голад не пагражаѓ рэвалюцыi. А наогул прасвядны клiмат - адразу тры сонцы, i незвычайна пышныя раслiны дазвалялi здымаць ураджай чатыры разы на год. Зiмы зразумела не было, клiмат нагадваѓ экватарыяльны.
  I як нi дзiѓна нават на гэта мяккай як пух зямлi, што сачылася ад тлушчу, дзе было дастаткова ткнуць палку, каб яна зацвiла, людзi галадалi. Жорсткая ѓлада алiгархii надмерныя падаткi i данiна вялi да таго, што большая частка народа жыла ѓ галечы.
  Таму паѓстанне шырылася, разбягаючыся па гарадах i сёлам. I калi войска бунтароѓ выступiла ѓ паход гэта вялiкае вiдовiшча. Шматлiкiя паѓстанцы выходзiлi з брамы i рухалiся па шырачэннай дарозе. Махляр зрэшты, як прафесiйны вайсковец хмурыѓся, было вiдаць добраахвотнiкi дрэнна навучаныя, крочаць не ѓ нагу, хоць камандзiры iх i спрабуюць будаваць. Сярод зброi асаблiва шмат распрастаных кос, што выглядаюць пагрозлiва, шмат дзiд, ёсць нават людзi, узброеныя рагацiнамi i дубiнамi.
  Мушкетаѓ няхай i прымiтыѓных мала. У гэты вiд сiлы, узровень узбраенняѓ не вышэйшы, чым у часы Iвана Грознага, галоѓнае пакуль халодная зброя, што дае паѓстанцам некаторыя шанцы. Але калi сутыкнуцца з вялiкай i добра абсталяванай армiяй iх размятуць. Артылерыi замала, большасць захопленых пры штурме горада трафейных гармат занадта цяжкiя, цягнуць iх цяжка. Гэта значыць паход за каронай не больш за авантура, якая можа скончыцца вялiкай крывёй.
  Вось iдуць жанчыны мясцовыя амазонкi ѓ большасцi сваёй мускулiстыя i буйныя напампаваѓшыя мышцы на цяжкай працы. Яны, як правiла, суправаджаюць сваiх мужоѓ, але ёсць i халастыя зусiм маладзенькiя бабы. З iх Вега фармуе ѓласную гвардыю.
  Вось дзясятак зусiм яшчэ дзяѓчынак атачылi яе i Анжалiку.
  - Вы святыя! - галасiлi яны. - Прадцеча Марыi i Азазель.
  Вега цалкам асвоiлася са сваёй роляй. Хоць гэта бясаѓка i не верыць Богу, але прыкiдваецца пагружанай у рэлiгiйны экстаз.
  - Верце ва ђсявышняга, прыйшла кара ѓ ваш свет. - Вега ѓ агульных рысах паспела даведацца пра легенду. - Я з'явiлася сюды, што зрабiць бедных багатымi, а багатых беднымi!
  Гэта выклiкала выбух энтузiязму ѓ беднякоѓ. Яны шумелi, размахвалi косамi.
  - У нас раѓнапраѓе жанчыны таксама павiнны ваяваць. Я першая пакажу вам прыклад! - Вега падняла над галавою меч.
  Шматлiкiя дзяѓчыны i дарослыя матроны, падтрымалi падобны парыѓ - хаця ѓ гэтым свеце вайна лiчылася мужчынскай прафесiяй.
  Да iх пад'ехаѓ сам Валi Чырвоны. На гэты раз, ён забраѓся на стыфiна, пацешнага звера якi ѓяѓляе сабой сумесь слана i кактуса. На версе дзе размяшчалася сядло, i лучнiк з калясьнiцай усё было акуратна падстрыжана, а вось тры хобата выглядалi пацешна.
  Олiвер Твiст упершыню бачыѓ падобнага звера i з цiкаѓнасцю тузаѓ за калючкi, затым спрабаваѓ гуляць, яны звiнелi, i атрымлiвала нешта аддалена якое нагадвае арфу.
  Хлопчык здолеѓ прайграць мелодыю бравага вайсковага марша.
  - Не песцiся, хоць не, працягвай граць у цябе вiдавочныя музычныя здольнасцi.
  - Ты любiш музыку? - здзiвiѓся Олiвер Твiст.
  - Вядома я не дзiкун. - Валi нават пакрыѓдзiѓся. - Калi я з простай сям'i, то што, па-твойму; не здольны ѓспрымаць прыгожае?
  - Гэта ваенны гiмн з iм салдаты iдуць памiраць. Але калi хочаце, я вам сыграю гераiчную сiмфонiю Бетховена, прысвечаную Напалеону Банапарту.
  - А хто гэта такiя.
  - Старажытныя героi далёкiх зорак.
  -Згуляй.
  Хлопчык пачаѓ настройваць "струны", кожная iголка слана мела свой уласны дыяпазон. Нарэшце яму ѓдалося падабраць патрэбны рытм, i ён зайграѓ. Генiяльная мелодыя ѓ арыгiнальным выкананнi ѓражвала. Неѓзабаве iх акружыла некалькi тысяч гледачоѓ, i яны дружна патрабавалi працягi.
  Чырвоны перапынiѓ канцэнтр.
  - Наша мэта наступленне на сталiцу, мы не павiнны стаяць на месцы. Патрыж застаѓся ззаду, а музыку будзем слухаць пасьля перамогi.
  Олiвер Твiст, якi падбадзёрваѓся настроем натоѓпу заѓпарцiѓся.
  - Давай тыя я iм згуляю Чайкоѓскага, гэта таксама вельмi моцны герой старажытнасцi.
  - Не! Разгортваемся i маршыруем.
  Тут у размову ѓступiла Вега.
  - Няхай згуляе! Я таксама хачу паслухаць Чайкоѓскага, тым больш што ён кампазiтар нашай дзяржавы-прабацькi!
  Валi Чырвоны завагаѓся, не хацелася спрачацца з новай святой, яе аѓтарытэт i навыкi яшчэ як спатрэбяцца, але ѓласны аѓтарытэт трэба было захаваць.
  - А што скажа Анжалiка?
  - Няхай сыграе, але гэта будзе яго апошняя песня. - мовiла прыгажуня.
  Олiвер Твiст зацягнуѓся, за тым стаѓ спяваць. Яго голас яшчэ не стаѓ ламацца, i таму быѓ незвычайна чысты i званок.
  "А ѓ яго прыстойныя вакальныя дадзеныя" - падумаѓ Шэльма. - "Калi i я таксама спяваѓ, шкада пасля турмы, у мяне цалкам знiк настой".
  А вось сам кактусавы слон, быѓ, падобна, iншага меркавання. Нейкi час ён стаяѓ спакойна, а пасля як прыпусцiць. Олiвер зляцеѓ з калючак, а дасведчаны наезнiк якi сядзiць з Валi Чырвоным нацягнуѓ павады. Але нi чаго не дапамагала, жывёла ѓсё мацней тузалася, здавалася, што слон звар'яцеѓ. Тоѓстая скура пачырванела што было пагрозлiвай прыкметай, для дадзенага тыпу жывёл. Вось сам Валi не ѓтрымаѓся i паляцеѓ са спiны, ён бы напэѓна зламаѓ сабе шыю, але Шэльма быѓ напагатове i падхапiѓ кiраѓнiка паѓстання. А вось наезнiку павезла значна менш, ад рэзкага штуршку ён вылецеѓ як куля i ѓрэзаѓся ѓ пальму.
  - Жах прачнуѓся! Гэта ты яго давёѓ спявак драны! - закрычаѓ Чырвоны.
  У гэты момант Анжалiка скокнула наперад, гiганцкiя бiѓнi вялiзнага слана завiслi над ёй, нават адважная Вега ѓскрыкнула. Але дзяѓчына, не завагаѓшыся, паклала далонь яго хобат. Здавалася, што з яе выйшаѓ паток энергii, шалёны слон тузануѓся i замёр, яго скура з чырвонай стала блакiтнай. Потым яго налiтыя крывёю вочы набылi асэнсаваны выраз, i пачвара з трыма хобатамi стала на каленi.
  Усе замерлi, не верачы сваiм вачам, наступiла мёртвая цiшыня, а затым яна ѓзарвалася нечым крыкам.
  - Святая ѓладарка сланоѓ.
  Крыкi падхапiлi, натоѓп скандавала.
  - Увасабленне Марыi ѓтаймуе любога звера! Слава святым!
  Слон схiлiѓся, i Валi Чырвоны зноѓ сеѓ на яго. Правадыр паѓстанцаѓ быѓ задаволены, i ѓпартаму хлапчуку дасталася, а аѓтарытэт Анжалiкi пры гэтым яшчэ больш умацаваѓся, што аб'ектыѓна яму на карысць.
  Перш чым сесцi ён шапнуѓ Анжалiцы на вушка.
  - Калi я стану царом, то прапаную табе стаць маёй жонкай.
  Дзяѓчына адказала.
  - Для таго, каб ажанiцца, патрэбна каханне.
  Валi вымавiѓ з прыдыханне.
  - Я вельмi моцна кахаю цябе.
  - А я цябе пакуль няма.
  - Слова пакуль выклiкае надзею.
  Затым Валi раѓнiва паглядзеѓ на Шэльма, цi не з'яѓляецца гэты юнак яго канкурэнтам?
  Але затым, перахапiѓшы погляд Вегi, ён, зразумеѓ, што хутчэй яны з ёй пары. Вось як гэтая тыгрыца на яго глядзiць, погляд поѓны рэѓнасцi i захапленнi. Праѓда ён i сапраѓды адчувае ѓсё большае зачараванне Анжалiкi, менавiта такую жанчыну ён хацеѓ бачыць сваёй жонкай, моцную, разумную, адважную здольную падзялiць цяжар правадыра, а ѓ будучынi, калi дапаможа Бог i цара. Сын у яе вядома не цукар, хоць моцны хлопец, мужна паводзiѓ сябе пад катаваннямi, выдатны баец, але ѓсё роѓна нейкi чужы. З iншага боку будзь ён яго крывi, то Валi палiчыѓ бы сябе шчаслiвым бацькам.
  Олiвер Твiсты тым часам будаваѓ сваiх малалетнiх гвардзейцаѓ. Тых аднагодкаѓ што тармазiлi i дрэнна слухалi каманды, ён вучыѓ кулаком. Сляды катаванняѓ на яго целе цалкам знiклi i нават дзецi глядзелi на яго як на цуд i з усiх сiл iмкнулiся слухацца. Мiр Тузок усё яшчэ не адправiѓся ад катаванняѓ, адна нага ѓ яго была спалена, i яе перабiнтавалi, з прычыны чаго падлетак кульгаѓ, ну а канчукi не так страшна. I ѓсё ж каб ён не тармазiѓ ход, хлапчука пасадзiлi на павозку.
  Олiвер Твiст як чорцiк абабег вакол яе, паклiкаѓ свайго сябра, а затым вярнуѓся да сваiх. Трэба будзе даведацца, у чым сакрэт i чаму ён так хутка аднавiѓся. Мабыць людзi з зорак валодаюць асобай магiяй цi незвычайным мастацтвам лекавання. А пакуль што ѓ паходзе ён будзе ѓважлiва за iм сачыць. Зрэшты, самая галоѓная небяспека зыходзiць ад ордэна "Iльвiная пашча", гэта вялiкая i падступная сiла. Яны могуць i атруцiць, вось калi б Аплiта валодала змовай ад ядаѓ, тады ён быѓ бы спакойны. Калi параскiнуць мазгамi, то яны ѓ першую чаргу павiнны прыбраць гэтых дзевак, ужо балюча рэзкi выклiк яны кiдаюць уладзе Старэйшага брата.
  I калi iм будзе спадарожнiчаць поспех, то ордэн можа звярнуцца да яго Чырвонага за дапамогай.
  - Менш, чым на царскую карону, я не пагаджуся. - Кажа Валi ѓ слых.
  Анжалiка чуе яго, з ходу заскоквае на слана i перарывае.
  - Хiба дзеля кароны задумалi мы паѓстанне? Наша мэта - свабода i справядлiвасць.
  - Вядома, але, каб краiна не пагрузiлася ѓ анархiю, хтосьцi павiнен быць царом.
  - Той, хто стане iм павiнен валодаць усiмi якасцямi манарха.
  - Але ж вы ѓжо вырашылi, што я стану манархам.
  - Але пад маiм кантролем, я сама правяду цябе да Матары.
  - Дзякуй табе дзiця апраметнай. - Паѓжартам вымавiѓ Валi.
  - Ты забыѓся, што цяпер я святая. А раз дык вы павiнны мяне слухацца, бо Марыя старэйшая за любога зямнога цара.
  - У дадзеным выпадку ты зноѓ правы, што я магу просты смяротны. Давай лепш абмяркуем план далейшай вайны, я прыняѓ рашэнне накiраваць свае палiцы на горад Лойстрог, гэта ключавы пункт, куды сыходзяцца ѓсе дарогi. Адтуль мы можам адкрыць прамы шлях i Матары.
  - Там вельмi моцны гарнiзон i шмат гармат. Я б спачатку параiла прайсцiся ѓздоѓж лiнii Фасета, там шмат вайсковых заводаѓ, мы б заѓважна папоѓнiм свой арсенал.
  - Заводы добра ѓмацаваныя, там мы страцiм занадта шмат людзей i часу.
  - Я думаю, што самi працоѓныя паѓстануць i адчыняць нам вароты.
  - Сярод тых, хто працуе на падсобках i на руднiках i сапраѓды вельмi шмат рабоѓ, але наёмныя працавiкi не вельмi тое iмкнулiся ѓ маю банду.
  - Гэта таму што ѓ адрозненне ад збеглых рабоѓ, якiм няма чаго губляць акрамя ланцугоѓ, у iх ёсць сем'i, а падводзiць iх пад сякеру могуць толькi самыя адчайныя.
  - Мабыць ты маеш рацыю, перад паходам да сталiцы нам не абысцiся без гармат. - Валi павярнуѓся. - А вось i развiлка павернем, куды ты параiла.
  Вялiзны вытачаны з гранiту паказальнiк паказваѓ кiрункi. Да сталiцы Матары было яшчэ звыш пяцiсот мiляѓ. А па краях ляжалi багатыя густанаселеныя землi.
  Войскi павярнулi да заводаѓ, трэба было папоѓнiць запасы гармат i мушкетаѓ. Пётр усё больш хмурыѓся - паѓстанне вiдавочна зацягвалася. Па дарозе ляжаѓ форт Сiнхор, вельмi вялiкi, старажытны, але добра ѓмацаваны з моцным гарнiзонам i дальнабойнымi гарматамi. Абысцi яго было вельмi цяжка. Што б не губляць дарма шмат часу Анжалiка i Вега пайшлi на хiтрасць. Прыхапiѓшы з сабой бочку з порахам, яны ѓдваiх прабралiся да брамы.
  Роѓ быѓ глыбокi, мост узняты, падобна мясцовых салдат папярэдзiлi аб паѓстаннi. Старэйшы афiцэр маёр Фанол, праз падзорную трубу аглядаѓ наваколле. Мiнулая ноч была цяжкай, знаходзячыся ѓ стане ладнага нападпiтку, ён наняѓ двух прастытутак, спадзеючыся на царскi адпачынак. А яны яму нечага падсыпалi, маёр "адрубiѓся", а на ранiцу прачнуѓся без грошай з хворай галавой. А так як ён вечна хадзiѓ без гроша ѓ кiшэнi ѓсё, спускаючы ѓ карчмах i iгральных установах, то пахмялiцца, яму ѓдалося, толькi за чужы кошт у пазыкi. Да гэтага моманту вiнныя пары цалкам развеялiся, наступiѓ "адходняк". Цяпер яму больш за ѓсё хацелася выпiць i спазнаць жаночай ласкi. Горла перасохла, у пахвiне пакутлiва ныла, вiскi хварэлi нiбы ѓ iх залiлi расплаѓленага свiнцу.
  - Хлопцы ну дайце яшчэ хоць кубачак вiна.
  Капiтан, Квась агрызнуѓся.
  - Завозу ѓжо тыдзень не было, гэта анафема Чырвоны склад з вiном разграмiѓ, самi гiнем ад смагi.
  - Я б асабiста адрэзаѓ Чырвонаму вушы. А дзе можна дастаць спiртное?
  - За грошы без праблем.
  - Грошы! У-у д'ябал, ну навошта ты прыдумаѓ такую гiдоту як наяѓныя.
  - Так вiдаць Богам уладкована, калi аднаму прывольна iншаму кепска.
  - Ну чаму дрэнна менавiта мне.
  - Грашыш шмат.
  Выйшаѓшы з-за пышнага лесу, да iх наблiжалiся дзве чароѓныя дзяѓчыны.
  - У мяне ѓжо мяне ѓжо глюкi пачалiся. Красунi з лесу здаюцца.
  - Дай мне паглядзець. - Капiтан навёѓ падзорную трубу.
  - Ого, я такiх прыгожых нiколi не бачыѓ. Ня жанчыны вясновыя кветкi.
  - Гэта цуд, а што яны вязуць з сабой.
  - Бочку, прычым даволi вялiкую.
  - У ёй павiнна быць боскi напой, ды i самi панны сапраѓды багiнi. - Сказаѓ маёр, прысмактаѓшыся да трубы.
  Дзяѓчаты наблiзiлiся да рова i ѓсталi насупраць варот сваiмi паѓнагучнымi галасамi яны крыкнулi.
  - Варта адчынiце, калi ласка жанчынам дзверы.
  Маёр лiтаральна пажыраѓ iх позiркам тры днi не кармленага пеѓня.
  - Вядома, адкрыйце iм, я загадваю апусцiць мост.
  - А як жа пагроза з боку паѓстанцаѓ?
  - Тут у нас дзве магутныя батарэi з цяжкiмi гарматамi, прычым кожны клок зямлi прыстраляны, ды i ѓвогуле мы заѓсёды паспеем прыбраць мост. А табе сухар няѓжо не жадаецца загнаць кола памiж iх стройных ножак.
  Сапраѓды загарэлыя, нiбы вылiтыя з бронзы ножкi дзяѓчат былi аголены амаль па самыя сцягна. Колькi яны маглi падарыць задавальненнi стомленаму ѓстрыманнем мужчыну. Сцiплае адзенне практычна не хавала iх фiгур, яны нагадвалi статуi, але не халодныя, а жывыя трапяткiя, здольныя падарыць самае моцнае зводзiць з розуму асалоду.
  У Фанола цяклi слiнкi, i ён асабiста падбег да стражнiкаѓ падганяючы iх, а затым уласнаручна закасаѓшы рукавы круцiѓ кола.
  Нарэшце казачныя дзяѓчыны, шлёпаючы босымi стройнымi нагамi, прайшлiся па мосце, мяркуючы па ѓсiм, яны былi вельмi моцныя, калi без асаблiвых намаганняѓ цягнулi на колах даволi вялiкую бочку.
  Капiтан i маёр падбеглi першымi i Фанол не ѓтрымаѓшыся, паклаѓ руку Везе на сцягно. Дзяѓчына ѓсмiхнулася ѓ адказ i асцярожна прыбрала руку.
  - Прыйдзе час i для гадзiны кахання з табой, а пакуль цi не хочаш ты наталiць сваю смагу.
  - Вядома, глотка ѓсё перасохла.
  Вега акуратна адкруцiла кранiк, налiѓшы поѓную кружку маёру. У бочцы з порахам на ѓсякi выпадак была пакiнутая ёмiстасць з вiном, а раптам правераць.
  Услед за iм глынуѓ i капiтан. Тут умяшалася Анжалiка.
  - Мы б хацелi, каб вiно паспрабавалi ѓсе стрэлкi прыгоннай батарэi. А то небаракi замаялiся без спiртнога.
  - Што ж гэта справядлiва.
  - Акрамя таго, мы занадта доѓга цягнулi гэтую бочку i таму, не маюць намеру нi каго частаваць бясплатна.
  - Зразумела, вам шчодра заплацяць.
  Дзяѓчаты пацягнулi свой смяротны груз да батарэяѓ. Увесь iх план будаваѓся на тым, каб вывесцi са строю цэлы шэраг гармат, якiя трымалi пад прыцэлам роѓную далiну.
  Па шляху iх сустракалi вясёлыя воiны, яны смяялiся i запрашалi дзяѓчат прайсцiся з iмi, некаторыя самыя смелыя iмкнулiся закрануць i пакратаць асаблiва грудзей. Да свайго сораму Вега адчуѓ жаданне, яе грудзей набраклi. Усё ж такi для жанчыны вялiкае задавальненне адчуваць мужчынскую ласку.
  - Хлопчыкi толькi не ѓсе зараз, становiцеся ѓ чаргу. - Вымавiла яна. - Ды i хаця б прыгатуйце па залатым.
  - За такую як ты i двух залатых не шкада.
  - Я, не гледзячы на юнацкасць ужо дасведчаная i змагу абслужыць адразу чалавек дваццаць. - Вымавiла Вега, а сама тым часам, прыглядаючыся, дзе бочкi з порахам стаяць па блiжэй.
  - Выберы мяне я наймацнейшы.
  - Я лiчуся ѓ палку самым прыгожым, таму павiнен быць першым.
  - А ѓ мяне паглядзi на грудзях аж тры крыжы.
  - Ды ты стары, першымi сваю долю павiнны атрымаць маладыя.
  Анжалiку таксама мацалi, але ѓ адрозненне ад Вегi было не прыемна, так яна быѓ куды больш строгага выхавання. I ёй хацелася як мага хутчэй пазбавiцца ад гэтых юрлiвых морды. Падарваць iх да чортавай мацi i забыцца. Дзе ж гэтыя чортавы бочкi, можа склад зусiм у iншым месцы, а не побач з прыладамi?
  А вось яны, колькi iх, узрадавалася Анжалiка. Тубыльцы ѓсёткi не блiскаюць i розумам цi залiшне самаѓпэѓненыя. Праѓда, байнiцы вузкiя, самi прылады добра абаронены ад абстрэлу, маюцца нават выкаваныя шчыткi. Так што верагоднасць паражэння ад выпадковага ядра невялiкая. Але ѓсё роѓна складзiраваць столькi пораху ѓ адным месцы так не асцярожна, трэба будзе гэта ѓлiчыць у будучай вайне.
  - Мае дарагiя добрыя, перш чым вы прыступiце да балявання, я раскажу вам гiсторыю з уласнага вопыту. Жадаеце ведаць, як я раней кахала хлопчыкаѓ. - Крыкнула Вега.
  - Вядома, жадаем! - У адказ хорам раѓнулi байцы.
  Анжалiка прыставiла бочку шчыльней да iншых, калi iрване, то дэтануюць усё разам, кiслата ѓсярэдзiне запала павiнна спрацаваць сапраѓды па хвiлiнах, не дарма яна прыбудавана да гадзiннiкавага механiзму.
  Вочы ѓ Вегi палалi, напярэдаднi тэракту. Анжалiка таксама нервавалася i каб скiнуць, напруга налiла сабе вiны, затым выпiла залпам. Яе мускулiстае фантастычнае цела пакрылася кроплямi поту, а скура ног стала нагадваць россып жэмчугу.
  Апошняя пстрычка i iм сiтавiна змотвацца.
  Вега тым часам стала расказваць вiдавочна выдуманую гiсторыю, як яна працавала ѓ бардэлi. Было вiдаць, што яе аповяд карыстаюцца поспехам, салдаты дрыжалi i ѓзбуджалiся.
  - Iх было адразу чацвёра, ад iх зыходзiѓ пах моцнага поту, я ѓжо даѓно была мокрай, i мне хацелася мовай адчуць iх гарачыя добрыя якасцi.
  У гэты момант Вега стала шкада гэтых хлопцаѓ, многiя з якiх былi маладыя i сiмпатычныя. Праз хвiлiну не больш яны загiнуць, iх жыццёвы шлях перапынiцца самай жудаснай выявай. А вiнаватыя будуць яна з Анжалiкай. Вось ужо, колькi народу яна перабiла, самымi рознымi спосабамi, нават калi i было ёй шкада, то ѓсё вельмi хутка забывалася. А вось зараз напаѓ такi жаль, што нават выступiлi слёзы. Трэба мацавацца, каб не выдаць сябе, але Вега адчула, што яшчэ не шмат i яны зароѓ у тры ручаi.
  - Божа, навошта патрэбны людзям войны. - Прашаптала яна.
  - Ну, ты чаго перапынiлася, працягвай, пачулiся галасы. Нам вельмi падабаецца, што было далей?
  - Выбачыце бравыя воiны. Але я занадта шмат выпiла i мне трэба адлiць. - Вымавiла Вега. Анжалiка падбегла да яе.
  - У мяне таксама мачавая бурбалка перапоѓнены, пачакайце нам хвiлiнку мы бягом.
  - Палягчайце прама тут. - крыкнуѓ сiвавусы палкоѓнiк.
  - Не, што вы як гэта можна, мы культурныя дамы.
  Дзяѓчаты прыпусцiлi так, што зiхацелi злёгку прыпыленыя пяткi, перад паходам Вега i Анжалiка старанна вымылi ногi. Цяпер галоѓнае паспець пайсцi, а заадно не даць падняць мост.
  Вось ён вежа, дзе дзейнiчае пад'ёмны механiзм. Дзяѓчыны забягаюць у яе, i ѓ гэты момант раздаецца моцны выбух. Сцены маментальна разыходзяцца мноствам расколiн, а выбухная хваля падхапляе юных амазонак i кiдае роѓ.
  Страшныя пачвары падобныя на кракадзiлаѓ з двума галовамi i трыма радамi, зубоѓ, атрутныя пiраннi, з пашчамi пацукоѓ i вострымi, як лобзiк насамi кiдаюцца на iх.
  Гавораць страх, абуджае дадатковыя сiлы, чалавек у гэтым выпадку выкарыстоѓвае мышцы на ѓсе сто працэнтаѓ. Так здарылася i ѓ дадзеным выпадку, дзяѓчыны адчайна зарабiлi рукамi i нагамi, зубы толькi стукнулiся, злёгку абадраѓшы ногi. Пасля чаго яны з усяго размаху падскочылi ѓверх, учапiѓшыся за край рова. Выкарыстоѓваючы адразу чатыры канечнасцi, яны па паѓзлi па няроѓнай сцяне, нагадваючы людзей-павукоѓ.
  Хоць камянiстая паверхня i была слiзкай, ногi, штораз зрывалiся, але нейкiм цудам дзяѓчыны ѓтрымалiся на слiзiстай паверхнi. Першай забралася больш дасведчаная вега, шматгадзiнныя трэнiроѓкi ѓ навучаннi не знiклi дарма. Але вось Анжалiка ѓ самы апошнi момант сарвалася з дзiкiм крыкам. Вега ледзь паспела падхапiць яе за валасы.
  - Вось ты чартоѓка балюча ж. - Арала Анжалiка.
  - А што лепш цябе адпусцiць. - Iранiзавала Вега.
  Уцягнуѓшы, яна паставiла яе на каменную паверхню. Анжалiка рэфлекторна дакранулася да галавы, накшталт нармальна ѓсе валасы цэлыя.
  - Выдатна дзякуй што выратавала, а зараз у бой.
  Мост ужо пачаѓ падымацца, а да яго з усiх ног спяшалiся паѓстанцы.
  Дзве бяззбройныя дзяѓчаты рынулiся на ахову, якая стаяла ля ѓвахода. Стражнiкаѓ было чалавек дзесяць, але яны не чакалi, што на iх нападуць усе дзве раз'юшаныя жанчыны. Акрамя таго, у Анжалiкi ѓ вынiку выбуху агалiлiся грудзi. Трое салдат, кiнуѓшы зброю, кiнулiся на яе, iмкнучыся згвалтаваць.
  Дзяѓчына, падскочыѓшы, урэзала адразу двума нага абодвум перакрутам у пахвiну. А трэцяму пальцамi ѓ вочы. Такiм чынам, са строю былi выведзены адразу трое байцоѓ. Вега не саступала ёй, разагнаѓшыся, яна ѓрэзала голымi нагамi, дваiм у скiвiцу, а яшчэ аднаму далонню ѓ горла. Такiм чынам, шэсць з дзесяцi былi выведзены на працягу адной секунды. Затым, падхапiѓшы ѓпушчаныя мячы, Анежэлiка i Вега абрынулiся на астатнюю чацвёрку.
  Рухалiся дзяѓчыны гэтак iмклiва, што дасведчаныя салдаты не паспявалi за iх рухамi. Правёѓшы прыём "П'яны матылёк" Вега засекла адно байца, далей, зрабiѓшы шруба прыкончыла другога. Аплiта ѓ сваю чаргу вiртуозна выканала прыём "Шалёны веер" у вынiку якога былi зрэзаны дзве галавы.
  - Вось так першая стаѓка намi бiта з бляскам. - прамовiла Вега.
  Прыхапiѓшы па два мячы, дзяѓчаты ѓварвалiся ѓнутр. Там яны прасякалiся скрозь целы салдат, нiбы праз дзiвосны часткова сталёвы, збольшага жывы лес. Iх босыя ногi хлюпалi па лужынах крывi, пакiдаючы прыкметныя сляды. Сама вежа была трэснута, пад'ёмны механiзм заела, i яны паднiмаѓся з натугай. Сiнхронна правядучы прыём "Трайная вiхура" Вега i Аплiта абклаѓшы адразу семярых воiнаѓ, уварвалiся ѓ памяшканне. Маёр Фанола спачатку ѓсмiхнуѓся, а затым, убачыѓшы акрываѓленыя мячы збялелы i стаѓ на каленi.
  - Я зраблю ѓсё, што хочаце, толькi не забiвайце.
  - Для пачатку ты павiнен апусцiць мост.
  Вега адштурхнула маёра i сiлай навалiлася на кола. Анжалiка засекла яшчэ дваiх непакорлiвых воiнаѓ, правёѓшы прыём "Iрваны камень".
  . РАЗДЗЕЛ Љ 18.
  Олiвера жорсткага лупцавалi. У трэцi рэз не толькi пугай i з сыпалi соль на рану, але i босым падэшвам дзiцяцi прыклалi распаленыя палосы залозы. I ледзь не пакалечылi. Вельмi ѓжо балюча, калi пяткi паляць, i крыху яшчэ i голыя грудзi.
  Олiвер у халоднай, цёмнай, поѓнай пацукоѓ i павукоѓ камеры знаходзiѓ суцяшэнне толькi ѓ сне.
  I тут было што паглядзець.
  Мост паволi апускаѓся, кола было тугiм, дрэнна змазаным. Тым часам паѓстанцы ѓжо выскачылi на паляну, падбягаючы да жалезнай плiты. Першым хто заскочыѓ на мост пры гэтым, прабiѓшы наскрозь свайго супернiка, быѓ Шэльма, ён iмчаѓся на канi, за iм рушылi ѓслед астатнiя. Анжалiцы i Везе тым часам прыйшлося секчыся з праѓзыходнымi сiламi. На iх наляталi байцы, яны iшлi вельмi шчыльна, дзяѓчаты секлi iх целы, нiбы квасiлi агуркi, уражваючы наскрозь. Найбольш небяспечнымi былi лучнiкi, але iм не давалi разгарнуцца, занадта цесна. Тым не менш, пры такой колькасцi супернiка стрымаць iх было занадта цяжка. Дачакаѓшыся, калi мост цалкам апусцiцца Вега шпурнуѓ паходню на кола, яно ѓспыхнула, загарэѓшыся рудым полымем.
  - Яшчэ на хвiлiначку затрымай iх Анжалiка, а потым можам адыходзiць. - пракрычала яна.
  Вегу паранiлi ѓ плячо i злёгку абадралi грудзi, Анжалiцы ѓрэзалi ланцугом па голых нагах, дзяѓчына на пару секунд закульгала, а затым сабрала волю ѓ кулак i працягнi сутычку.
  Зрабiѓшы выпад, яна ссекла адразу дваiх, а Вега ѓ скачку ѓразiла нагой рыльца.
  -Рубi i рукамi i нагамi. Часцей скачы.
  - У караце я прафесiяналка, падобна, што для iх гэтае мастацтва ѓ навiну, значыць, бiць будзем цвярдзей.
  Босыя, вельмi стройныя, мускулiстыя ногi дзяѓчын замiльгалi, раздаючы ѓдары, збiваючы ворагаѓ з ног. Як неѓзабаве зразумела Вега, самым эфектыѓным было ѓрэзаць кароткiм размахам у пахвiну. Звычайна гэта выклiкала ѓстойлiвы шок. I для сябе бяспечней, а то падчас выканання круцёлкi Вега балюча ѓрэзалася нагой па мячы, палiлася кроѓ, была рассечаная скура. Дзяѓчына ѓ адказ ударыла ваяра рукоятью мяча ѓ скронь, затым працяѓ клiнком iншага супостата.
  Бачачы, што кола ѓжо палае ва ѓсю, а канат ужо амаль перагарэѓ, Анжалiка секанула па iм i стала адыходзiць. Заѓважыѓшы гэта, падцягнулася i Вега. Абедзве дзяѓчыны, атрымаѓшы яшчэ некалькi драпiн, адышлi да суседнiх дзвярэй i сталi падымацца па лесвiцы.
  Тут iх ворагам прыйшлося цяжэй, бо яны не маглi скарыстацца колькаснай перавагай i разгарнуцца. Вега i Анжалiка паспяхова трымалiся. Тым часам паѓстанцы ѓжо захоплiвалi калiдоры, выразалi бязладныя шэрагi непрыяцеляѓ.
  Адным з першых у крэпасць уварваѓся Олiвер, ён люта кiдаѓся на варожых вояѓ. Хлапчук быѓ сапраѓдным чортам, выкарыстоѓваючы адразу два мячы. У адных кароткiх шорцiках, гнуткi як кобра, ён паражаѓ i шкадаваѓ, выкарыстоѓваючы вывучаныя прыёмы. Вось ён наляцеѓ на даволi моцнага рыцара барона Фобека. Будучы вопытным фехтавальшчыкам, барон лiчыѓ, што справiцца з хлапчуком без асаблiвай працы. Але ѓ рэчаiснасцi Олiвер Твiст апынуѓся спрытней, i толькi майстэрска вырабленая кальчуга выратавала Фобека ад згубы пры першым жа выпадзе.
  Спрытна сыходзячы, ухiляючыся i падскокваючы, хлопчык пару разоѓ урэзаѓ супернiку па рэбрах, затым, правёѓшы прыём "Дамскi веер", секануѓ па шыi. Але бычыная пакрытая пластом металу шыя вытрымала. Мала таго якi ѓступiѓ у бой збраяносец, кiнуѓ кiнжал, Олiвер Твiст ухiлiѓся, але скуру злёгку разрэзала.
  - На атрымлiвай каварны. - I нырнуѓшы, ён рэзкiм ударам знёс збраяносцу галаву.
  Барон разгубiѓся, i занадта заѓзята замах мячом, было вiдаць, што ён у гневе.
  - Я рассяку цябе на часткi шчанюк, а шкуру спушчу на барабан. Хлопчык падскочыѓ, пазбегнуѓшы клiнка, урэзаѓ босай нагой у пахвiну, аднак наткнуѓся на бранiраваную пласцiну. Тым не менш, удар быѓ настолькi моцны, што яна прагнулася, балюча сцiснуѓшы барону яйкi.
  - ђзяць яго! - Загадаѓ з завываннем Фобек.
  Але Олiвер Твiст правёѓ двума мячамi патройны млын, завалiѓшы спачатку дваiх, затым прыём "Iрваны матылёк", з завяршальным ударам прыкончыѓшы яшчэ траiх.
  - Ну што шмат узялi. - Хлапчук зрабiѓ нос. Iзноѓ яны сышлiся з баронаѓ сам-насам. Тут хлопец вырашыѓ звярнуцца да прыёму "Шалёная шчотка", выразна правёѓшы серыю рухаѓ, ён уразiѓ Фобека прама ѓ вока. Удар быѓ настолькi моцны i дакладны, што клiнок выскачыѓ праз патылiцу.
  - Яшчэ адным хулiганам стала менш. - Олiвер, выцер клiнок аб лiстоту, працягнуѓ свой хвацкi наступ.
  Шэльма ваявала таксама пышна, ад кожнага яго ѓдару хтосьцi абавязкова падаѓ, а паражаѓ ён таксама, як i Олiвер адразу двума мячамi.
  Быѓшы, аднак, цяжэй i дасведчаней за яго, ён забiваѓ значна больш. Блiжэйшыя вежы ачысцiлi даволi хутка, а вось унутры крэпасцi было горача. Гарнiзон быѓ моцны, а многiя паѓстанцы ѓзброеныя як патрапiла. Асаблiва прутка i прыйшлося, калi мушкецёры далечы залп. Больш за дзве сотнi людзей павалiлася са стогнамi i крыкамi. Але Шэльма не разгубiѓся, ён захапiѓ бунтароѓ за сабой, i перш чым салдаты паспелi перазарадзiць, на нiз наскочыла зграя. Пачалася звалка i ѓ гэтых умовах сякеры, вiлы, батлейкi былi нядрэннай зброяй, у рукапашнай сутычцы мясцовыя мушкецёры ѓ адрозненне ад герояѓ Дзюма зусiм не былi моцныя. Больш небяспечнымi былi рыцары i бранiраваная пяхота. Яны ваявалi больш умела, i неѓзабаве ѓся плошча апынулася заваленай трупамi.
  Шэльма, якая вылучалася сярод iншых сваiм удалам, стала першай ахвярай, якую яны збiралiся пакласцi на алтар. Яго абклалi з усiх бакоѓ, старалiся затаптаць, канямi. Махляр падскокваѓ, сек коней па нагах, яго вострыя мячы не давалi лiтасцi нiкому. Вось на яго наскочыла адразу восем вершнiкаѓ, двое забiты мячамi, а яшчэ два збiты ѓдарам ног, а пятага Шэльма таранiѓ галавой. Дужы ѓдар iлба ѓ нос здольны зрынуць ѓсякага. А астатнiя трое былi дабiты наступнымi ѓдарамi. Валi Чырвоны таксама ваяваѓ у лiку першых, вядома, ён не быѓ так хуткi як Шэльма, але затое вялiкага росту i мог паражаць сваiх супернiкаѓ за рахунак масы. Яго вялiкая двухручная сякера перасякала рыцараѓ па падлогах, не рэдка i шчыт не вытрымлiваѓ гэтак магутнага ѓдару. Аднак у адзiн з момантаѓ Валi Чырвонага абклалi з усiх бакоѓ i нават даволi сур'ёзна паранiлi. Гiгант захiстаѓся i яму на шыю накiнулi аркан, па-зверску тузануѓшы за вяроѓку. Правадыр паѓстанцаѓ ледзь не страцiѓ прытомнасць, ён упаѓ на каленi. У ласо ѓчапiлася адразу сем чалавек, вяроѓка была вельмi трывалай i яны ваѓком пацягнулi Чырвонага.
  - Куды цябе вядуць гiгант?! - Раптам крыкнулi яму над вухам. - Ты што жывёлу.
  Дзве чароѓныя дзяѓчыны, з разбегу скокнулi i дружна ѓразалi вершнiкам. Дзяѓчыны былi напаѓголыя, кароткая сукенка на Анжалiцы было парванае i рассечана, а Вега i зусiм скiнула яго, застаѓшыся ѓ адных трусiках. Многiя рыцары, забыѓшыся аб бiтве, пажыралi прыгажунь вачыма, за што тут жа расплачвалiся, атрымлiваючы зверскiя ѓдары, якiя адсякаюць галовы i канечнасцi.
  - Давай падцягвайся хлопцы, ворагу ѓжо нядоѓга засталося. - Вега дадала тэмпу.
  З дахаѓ спрабавалi па iх страляць, але iнсургенты збiвалi iх самi, запаѓзаючы наверх прабiваючы супернiкаѓ. Пётр яшчэ ѓ двухгадовым узросце нацягнуѓ сваю першую стралу, i таму, калi нацiск непрыяцеля злёгку аслабеѓ, стаѓ выпускаць адну за iншы стрэлы.
  Побач з iм прымасцiѓ Мiр Тузок, хлопчык яшчэ крыху кульгаѓ, але малады арганiзм папраѓляѓся хутка. Падлетак ужо няблага секся, але страляѓ яшчэ лепш. Было бачнае як варожыя ваяры, атрымаѓшы вастрыём у жывот, грудзi цi сцягно плаѓна асядалi. Iншыя з iх шалелi i тузалiся, калi страла не адразу ѓражвала жыццёва важны орган. Нават Шэльма здзiвiѓся.
  - А ты не прамахваешся?!
  Хлопчык кiѓнуѓ:
  - Гэта ѓ мяне з самых раннiх гадоѓ, нават маленькiм хлопчыкам, я практычна не мазаѓ нават па самых дробных мiшэнях.
  - Гэта ѓ цябе генетычная адоранасць.
  - Што што?
  Былы зладзюжка растлумачыѓ:
  - Ну, гэта прырода дала табе ад нараджэння здольнасць выдатна, нават фенаменальна страляць!
  - Я яшчэ шмат трэнiраваѓся, многiя хлопчыкi ѓ нашым палку ѓжо нядрэнна страляюць, толькi вось тугую цецiву могуць нацягнуць не ѓсё, а я магу.
  Мiр Тузок паказаѓ рэльефны бiцэпс.
  - Добра, страляй, а я яшчэ не шмат пасяку.
  Шэрагi рыцараѓ i варты хутка радзелi, нарэшце Шэльма першым здолеѓ прасекчыся да сцяга. Вакол яго стаялi шчыльныя рады капейшчыкаѓ, а ѓзначальваѓ iх вядомы волат граф Кавацца.
  Гэты масiѓны суб'ект, са смехам сустрэѓ не асаблiва буйнага, падобнага на безбародага падлетка Шэльма.
  - Куды прэешся смактунак - жыць надакучыла. - Ты яшчэ такi дробны.
  - Ты вялiкая гучна падальная шафа. - пракрычаѓ Шэльма. - Ну, давай паспрабуй сунуцца да мяне.
  - На руку пакладу, а iншы плясну. - Прагыркаѓ амаль васьмi футаѓ ростам тып.
  - Знаёмая казка. Гэта ад каго я яе чуѓ? Ах, ад пачвары сямiгаловага.
  - Драконаѓ не бывае, гэта ѓсё казкi. - Працягваѓ раѓцi рыцар. - А я вось ёсць i мой кулак, што твая галава.
  - Паглядзiм, што з iм будзе, калi яго адсеку. Можа скурчыцца. - Шэльма, паднырнуѓшы i даволi спрытна, секануѓ пад каленку.
  Ад калецтвы рыцара выратаваѓ накаленнiк, яго вылiлi не з жалеза, а з вельмi дарагой зялёнай бронзы. Таму толькi злёгку надсякаѓся, праступiла кроѓ.
  Туша вагай у добрых дваццаць пудоѓ засмяялася.
  - Ды ты проста камар, ну здолеѓ мяне ѓджгнуць, а што толку.
  - Ты вялiкi, але нязграбны, i з табой справiцца дзiця. Шэльма, хутка сыходзячы ад доѓгага ѓ два метры мяча, скакнуѓ у вышыню, i ѓдарыѓ па шлеме. Ад моцнага штурхя зазвiнела, але гiгант нават не пахiснуѓся.
  Махляр у сваю чаргу ледзь сышоѓ, на яго кiнуѓся ланцужны велiзарны сабака. Яго буйныя як у тыгра iклы, ледзь не стулiлiся на горле. Шэльма ѓрэзаѓ монстру пальцамi ѓ вочы, а затым секануѓ па шыi. Бранi на сабаку не было, i галава адляцела, ударыѓшы Каваццу ѓ харю.
  На гiганта гэта зрабiла дзеянне падобнае да таго, як рэактыѓ сыплюць у кiслату. Ён ускiпеѓ, i так адчайна замахаѓ мячом, што засек траiх уласных салдат.
  - Малайчына дапамагаеш мне. - Падкалоѓ Шэльма.
  Тады той накiнуѓся на яго, ангельскi зладзюжка-капiтан з цяжкасцю адбiѓ меч, i сунуѓ супернiку клiнок у твар. Той завыѓ, барвяны парэз заляпiѓ вочы, i граф у лютасцi увагнаѓ сваю прыладу ѓ зямлю па самую рукоять.
  Шэльма засмяялася, бачачы, як супернiк пяцца, iмкнучыся выцягнуць меч.
  Затым ён, не спяшаючыся, падышоѓ да супернiка i ткнуѓ кладанца ѓ падбародак.
  -Здаешся або памрэш.
  У гэты момант дакладны мушкетны стрэл раздрабiѓ яму пэндзаль, а адзiн са слуг Кавацца кiнуѓся Шэльму пад ногi. Не паспеѓ расiйскi капiтан апамятацца, як аказаѓся прыцiснутым да зямлi, масiѓная туша завiсла над iм.
  - Здаешся ты цi не, то ѓсё роѓна памрэш. - прабурчала сiплае смярдзючае рыла.
  Затым граф прыставiѓ да твару кiнжал i пачаѓ рэзаць вуха. Было вельмi балюча i адчайна надало рускаму новую моц. Пётр застагнаѓ, з усiх сiл ён напружыѓ тулава, злёгку адарваѓшы ворага i ацалелай далонню, усадзiѓ пальцамi ѓ кадык, ужыѓшы прыём "сталёвая далонь". Кавацца абвiс, дакладны ѓдар уразiѓ яго проста ѓ сонную артэрыю. Дадаѓшы яшчэ раз дзяржальняй мяча па скронi, Шэльма адкiнуѓ тушу. Адна яго рука не дзейнiчала, затое другая была ѓ поѓнай сiле. Ёю ён сек парэдленыя палiцы. Вега i Анжалiка змагалiся побач рука ѓ руку.
  Было вiдаць, як багата дзяѓчыны запырсканы крывёй, тым не менш, Вега трэсла аголеным бюстам i, не саромеючыся i бянтэжачыся многiх сотняѓ мужчын. Зрэшты, пакуль на яе лезлi ворагi, гэта было цярпiма, а вось калi хлопец, якi змагаѓся ѓ шэрагах паѓстанцаѓ, схапiѓ яе за сасок, i яна ѓляпiла важкую аплявуху, ёй раптам стала вельмi сорамна, i на некалькi iмгненняѓ пакiнула поле бою каб накiнуць на сябе грубую мешкавiну. .
  Анжалiка не ѓтрымалася ад прыколу.
  - Баiшся застудзiць грудзi?
  - Не хачу аказваць ворагам больш гонару, чым яны заслугоѓваюць. - Адрэзала Вега.
  Бой паступова перамяшчаѓся з плошчы да групы флiгеляѓ i прыгонных рэстаранаѓ. Там захоѓвалiся вялiкiя запасы вiна, i таму рыцары i салдаты-наймiты бiлiся за iх з асаблiвай лютасцю. Было вiдаць, як сыходзiлi ѓ неба высокiя церамы i круцiлiся пакарэжаныя флiгелi. Раздалося некалькi стрэлаѓ з гармат, але бiлi гарматы ѓсляпую, акрамя таго, ва ѓзнiклай звалцы можна было лёгка закрануць сваiх. Сам форт у промнях трох свяцiлаѓ уяѓляѓ агрэсiѓна-трагiчнае вiдовiшча, з вышынi здавалася, што людзi падобныя да мурашак, якiя грызуцца з-за дохлай мухi.
  Махляр прарваѓся сюды, i з адной рукой працягваѓ рэзаць мяса. Хлопчык Олiвер Твiст зайшоѓ зусiм з другога боку, яму пакуль удавалася пазбегнуць сур'ёзных раненняѓ. Ён, хоць i стамiѓся, скакаѓ па-ранейшаму высока, паказваючы цуды i спрыт мангуста. Такiм чынам, яны сцiскалi кольца на горле супернiка. Камандзiр гарнiзона, сухарлявы генерал Пурдара не быѓ асаблiва высокi, i меѓ не самы ваяѓнiчы выгляд i пiѓное пуза ѓ прыдачу.
  Ён аддаваѓ перавагу хавацца за спiны сваiх салдат, пазбягаючы сутычкi. Адчуѓшы, што пахне, гарачым генерал, прыхапiѓ некалькi мяшочкаѓ з дыяментамi, усю казну форта ѓсё роѓна яму панесцi не пад сiлу, i шукаѓ толькi моманту, каб уцячы. Так цiхенька ён прабiраѓся да брамкi. На яго бяду нават ваюючы Олiвер Твiст працягваѓ аглядаць поле бою i ѓбачыѓшы як чалавек у расшытым золаце мундзiры, акуратна прабiраецца за спiнамi якiя змагаюцца - адразу сцямiѓ гэты лiс спяшаецца схаваць хвост у нару.
  - Э не, дык не пойдзе.
  Адправiѓшы ѓдарам ногi ѓ накаѓт чарговага супернiка, i секануѓшы мячом, так што паляцелi кацялкi, хлапчук маланкай накiраваѓся следам з азартам гончей якая пераследвае новую здабычу.
  Калi яму на шляху трапляѓся ваяр, з мячом цi лукам дзяцюк паражаѓ iх. У самога ѓваходзячы ѓ брамку яго, сустрэлi два целаахоѓнiкi генерала. Яны люта атакавалi гнюснага плебея, якiм iм здаѓся хлапчук. Олiвер Твiст бачачы, што майстэрскiя ваяры ѓ цудоѓных даспехах, секануѓ мячамi па слупах, на грамiл абрынуѓся дах, i яны выпусцiлi мячы. Перш чым яны паспелi вызвалiцца, хлопчык-тэрмiнатар адсек iм галовы.
  Затым Олiвер Твiст, ссекшы завалу на брамцы, i праскочыѓ унутр. Нечакана яго босыя ногi наткнулiся на цвiкi, хлапчук завыѓ i дадаѓ кроку. Было бачна, што хто паставiѓ пасткi. Вось свiшча страла, а затым падае бервяно. Хлопчык ледзь паспявае зрэагаваць, якi вылецеѓ кiнжал моцна раздрапаѓ шчаку.
  Але вось ён шчасна абмiнуѓ апошнюю пастку, са змеямi, яны кiнулiся на Олiвера, але былi ссечаны клiнкамi. А вось i сам генерал, ён бяжыць з усiх ног, задыхаецца, але ад выдатна фiзiчна развiтага хлапчука яму не сысцi.
  - Гэта значна цiкавей, чым вучыцца ѓ школе, сядзi за цеснай i няёмкай партай, а тут прыгод на ѓсё жыццё. - пракрычаѓ Олiвер Твiст.
  Убачыѓшы, што яго праследавальнiк усяго толькi напаѓголы хлапчук, генерал дастаѓ жменю брыльянтаѓ, i шпурнуѓ пад ногi, разлiчваючы, што вiдавочна бедны хлопец, кiнецца iх збiраць.
  Олiвер Твiст пагардлiва адкiнуѓ пальцам босай нагi каменьчык i, скокнуѓшы, нагнаѓ Пурдара.
  - Вось зладзюжка, ты i трапiѓся.
  Генерал паспрабаваѓ адбiцца мячом, але яго клiнок быѓ выбiты з рук. Затым Олiвер Твiст прыѓзняѓ яго за каѓнер. Пурдара затросся, колькi сiлы было ѓ гэтым хлапчуку на выгляд гадоѓ чатырнаццацi.
  - Я табе добра заплачу. - Ён стаѓ выварочваць кiшэнi, дэманструючы мяшочкi. - Зможаш купiць сабе боты, дарагi камзол i нават маёнтак з рабамi. На вазьмi камянi, я iх дару табе i адпусцi мяне. Табе будзе ѓдзячны сам генерал.
  Олiверу Твiсту стала смешна.
  - Ты мне дорыш, тое, што я i так магу ѓзяць сiлай, пры гэтым забiѓшы цябе. Не, я лепш забяру каштоѓнасцi, затым падзялюся з таварышамi, а генерала звяжу.
  - Добра, але ѓ мяне ёсць сёе-тое лепей, чароѓны талiсман, якi валодае не вядзёнай сiлай.
  - Хлусiш, пакажы. - спытаѓ Олiвер Твiст.
  - На паглядзi! - Генерал працягнуѓ руку з табакеркай. Ледзь толькi хлопчык нахiлiѓ свой твар, як нешта чыркануѓ, пякучая сумесь стукнула яго ѓ твар. Вочы вылезлi на лоб i закацiлiся, хлопец страцiѓ прытомнасць.
  - Вось так маленькая вош, так бывае з тымi, хто занадта давярае дарослым. - прамовiѓ Пурдара. - А цяпер я цябе заб'ю.
  I генерал стрымана ѓсадзiѓ кiнжал загарэлыя, мускулiстыя грудзi хлапчука, цэлячы прама ѓ сэрца.
  Затым, бачачы, што дзяцюк не дыхае ён плюнуѓ на яго i не спешным крокам рушыѓ у выхадзе, сiл бегчы ѓ яго не было.
  Тым часам войска, пазбавiѓшыся свайго ваеначальнiка, павольна памiрала. Салдаты з лiку прызыѓнiкоѓ, а таксама наймiты маладзейшыя не паспеѓшыя пралiць шмат працоѓнай крывi, пакiдалi зброю i прасiлi аб лiтасцi. Астатнiх дабiлi, Шэльма прыкончыѓ апошняга супернiка вiконту дэ Марасi папросту закалоѓшы яго ѓласным дзiдай.
  Хаця гэты наймiт i меѓ чатыры рукi i ѓ кожнай трымаѓ па мечу.
  Затым палонных выстраiлi ѓ шэраг перад войскам, многiя з iх былi параненыя, iх вырашана было перавязаць на месцы.
  Валi Чырвоны быѓ добрым i аб'явiѓ.
  - Тыя, хто жадаюць далучыцца да нашага войска, будуць памiлаваны, а тыя, хто адмовiцца быць разам з народам будзе павешаны.
  Натуральна, сутыкнуѓшыся з такой альтэрнатывай, практычна ѓсё пагадзiлiся прыняць прысягу. Прычым ён давалi клятву вернасцi, i на крыжы прызнаючы Вегу i Анжалiку за святых папярэднiкаѓ. Некаторыя нават цалавалi дзяѓчатам босыя, точаныя, але запыленыя ножкi. Некалькi чалавек, у тым лiку барон Фокер адмовiлiся прымаць прысягу. Узнiк шум, Валi Чырвоны грозна вымавiѓ.
  - Ерэтыкоѓ чакае смерць! Хто не прызнае дзяѓчат месiю, павiнен быць жорстка пакараны!
  Пасля чаго iх адразу павесiлi, прычым барон аказаѓся такiм цяжкiм, што вяроѓка абарвалася. Паѓстанцы зарагаталi.
  - Вось як парсюк ад'еѓся на народным дабры!
  - Сатана не хоча прымаць свайго падсвiнка!
  - Калi ѓ пекле яго сiяцельства будуць пячы чэрцi, шмат выцячэ тлушчу.
  - Ды бочак сто!
  - Нам бы блiноѓ напячы.
  -З парасячага сала, было б смачна!
  Пад жарты i хiст яго закалолi дзiдамi.
  Астатнiя падыходзiлi паважна, разам з iмi быѓ i святар мясцовы бiскуп Ванiш. Ён палiчыѓ за лепшае прызнаць дзяѓчын за месiй, чым памiраць ад кiнжала Валi Чырвонага.
  Становячыся на каленi, яны шапталi клятву, вечнай вернасцi iнакш iх напаткае кара - Усявышняга Бога i будуць чакаць бясконцыя мукi ѓ Пекле. Многiя пры гэтым хрысцiлiся i гублялi слёзы. Потым да прысягi прыводзiлi вызваленых вязняѓ, большасць з iх хiсталася, а некаторых неслi на насiлках. Наколькi жорсткiя былi голад i катаваннi, якiя прымянялiся да зняволеных.
  Калi, нарэшце, рытуал скончыѓся, Валi звярнуѓ увагу на адсутнасць аднаго са сваiх камандзiраѓ.
  - А дзе Олiвер Твiст?
  Анжалiка павярнула да яго свой бледны нягледзячы на ??загар твар.
  - Я сама не ведаю, збiлася з ног, адшукваючы хлапчука.
  - Тады перадайце тэрмiновы мой загад, абшукаць усе закуткi, падвалы i патаемныя хады, калi ёсць i любой цаной знайсцi хлапчука.
  Тысячы паѓстанцаѓ зараз забягалi, усе былi захопленыя пошукам знiклага камандзiра, асаблiва старалiся дзецi. Хлопцы i не шматлiкiя дзяѓчынкi гатовы былi перавярнуць кожную пясчынку.
  - Дайце хутчэй, хто знойдзе Олiвера Твiста, атрымае сто манет. - Вымавiѓ Валi.
  Пошук зацягнуѓся i толькi калi адзiн з былых ваеннапалонных паказаѓ падпольны ход, паѓстанцы, акуратна прабiраючыся па iм знайшлi адважнага хлопчыка.
  Олiвер Твiст быѓ без прытомнасцi, аднак яшчэ не здранцвеѓ, што пакiдала надзею на яго адраджэнне.
  Анжалiка асцярожна дастала кiнжал, пырснула пунсовая кроѓ, а затым заляпiла рану пластырам.
  - Што з iм? Вымавiла Вега. - Гэта на выгляд вельмi небяспечная рана.
  Дзяѓчына пiскнула:
  - Падобна, што хлопчыка паранiлi ѓ сэрца.
  Вега залямантавала:
  - Жах. Яшчэ ледзь-ледзь i клiнок працяѓ бы аорту.
  Анжалiкi прачырыкала:
  - Не ледзь-ледзь, а ён на самай справе працяѓ.
  Дзяѓчына здзiвiлася:
  - Але я ж чую, што ён хоць цiха, але дыхае.
  Мама Олiвера пацвердзiла:
  - Гэта таму, што ѓ яго два сэрцы, справа i злева.
  Вега ѓзрадавана вымавiла
  - А я ведаю, у нас многiя салдаты абзавялiся двума сэрцамi, гэта выдатна дапамагае спраѓляцца з нагрузкай, ды i забiць складаней. Дарэчы ѓ Шэльма таксама два сэрцы, другое iмплантаванае, але б'ецца не горш сапраѓднага.
  - Майму хлопчыку таксама яго iмплантавалi, я хацела з яго зрабiць выбiтнага спартоѓца, а аднаго сэрца для гэтага мала.
  - Ну i цудоѓненька, а як на рахунак адразу трох?
  - Гэта ѓжо вiдавочны перабор. Можна атрымаць iнфаркт мозга.
  - А ѓсё ж i гэта цiкава.
  Олiвер Твiст адкрыѓ вочы i прашаптаѓ.
  - Чым скончылася бiтва?
  - Мы перамаглi! - Радасна адказала Анжалiка.
  - А дзе генерал?
  - Якi?
  - Якi мне пырснуѓ у твар нейкай дрэнню i ѓцёк.
  - А вось гэтага мы не ведаем. - уздыхнула Анжалiка.
  - Хутчэй за ѓсё, ён яго i паранiѓ, трэба знайсцi гэтага мярзотнiка. - Зло вымавiла Вега.
  - Абавязкова знойдзем, а пакуль лепш памаѓчы мой кветка. У цябе прабiта лёгкае i сэрца, значыць, табе трэба адпачыць.
  - А лепш паспi, я праспяваю табе калыханку. - Умяшалася Вега.
  - Зноѓ будзе нешта ваяѓнiчае, не варта, няхай хлопчык супакоiцца. Успомнi Олiвер Твiст аѓтагенныя трэнiроѓкi па апусканнi ѓ сон.
  - Добра я пастараюся заснуць.
  Хлопец закрыѓ вочы i пагрузiѓся ѓ нiрвану.
  Вега выдалiлася i стала прыводзiць у парадак паѓстанцкае войска.
  
  . РАЗДЗЕЛ Љ 19.
  Олiверу Твiсту паведамiлi па сакрэце, што заѓтра яго публiчна павесяць. Так што ён планеце зямля апошнi раз можа атрымаць асалоду ад сном. Хлапчуку далi перад смерцю пудынгу i шклянку чырвонага вiна.
  Паеѓшы i выпiѓшы, Олiвер Твiст пагрузiѓся ѓ сон.
  Пакуль адно з увасабленняѓ сну ляжала ѓ коме, другой часткi Олiвера Твiста бачылася, што ён быццам бы адважны флiбусцьер, што лiха закручваѓ галсы на пiрацкiм судне.
  Карабель плыѓ па срэбна-аранжавым моры. Шэсцьдзесят нядаѓна адлiтых зусiм яшчэ новых гармат блiшчалi ѓ промнях дзiвоснага заходу сонца. Олiвер Твiст любаваѓся iм, у iх так званым паѓшар'i святла, гэты працэс не такi маляѓнiчы.
  - Вiдаць, прагрэс не так моцна знявечыѓ прыроду. - усмiхаючыся, вымавiѓ ён.
  Хлопчык быѓ зусiм шчаслiвы. Ненавiсная школа, з хатнiмi заданнямi, дыктоѓкамi i кантрольнымi засталася ззаду i здавалася нечым не рэальным, як начны кашмар. Ну, гэта ѓ фальшывай памяцi. А ѓ рэальнай i турмы няма з ланцугамi i пацукамi. Ззаду ѓжо былi вясёлыя прыгоды, наперадзе яшчэ будуць, а вяртацца няма такой i думкi.
  -Няхай нават патраплю я ѓ пекла,
  але ѓ школу не вярнуся.
  Цяпер крывавы я пiрат,
  I штармоѓ не баюся!
  Склаѓся ѓ хлапчука лёгкi экспромт.
  Вiсцiн у сваю чаргу быѓ занепакоены, ён разумеѓ, што жыццё флiбусцьера поѓнае небяспек, i ён павiнен рабаваць, каб жыць. Трэба знайсцi прытулак, але дзе? У землях Кiрама iх чакала шыбенiца цi крыж. Ангельцы? Гэта хiтрая нацыя i заахвочвае пiратаѓ, але ѓ тым раз-пораз што яны збеглыя катаржнiкi некаторыя нават паѓсталi супраць караля.
  Iншая справа Фатацыя яна ѓ варожых адносiнах i з Кiрамам i Англiяй, сумесна з адзiнай у гэтым свеце рэспублiкай Зiнгер, ён заснавалi калонiю, дзе насяляюць пiраты напалову каперы. Там яны размяшчаюцца ѓ марскiм порце i горадзе Мор, на востраве Манака. У ангельцаѓ ёсць падобны прыстанак град Калiл. Што тычыцца Кiрама, то яго калонii самыя багатыя i шырокiя i з'яѓляюцца такой вялiкай спакусай для пiратаѓ, што спроба стварыць падобнае ѓ градзе Мiнiсота прывяло да таго, што карсары сталi рабаваць сваiх заступнiкаѓ. Кiрамцы сабралi вялiкi флот i пасля ѓпартых баёѓ разграмiлi асiнае гняздо.
  - Наш натуральны прытулак горад Мор. - Вымавiѓ Вiсцiн. - Там падзелiм нашу вялiзную здабычу i адпачнем у карчмах. Карсары дружна закiвалi. Мацёры пiрат быѓ па-свойму вельмi сумленны, яму i ѓ галаву не прыходзiла ѓтаiць ад сваiх паплечнiкаѓ iх святую долю.
  Олiвер спусцiѓся з камбуза, свiтанак, скончыѓся i хлопчык адчуѓ нуду. Яму моцна не хапала комп-бранзалета i каханых кампутарных гульняѓ, асаблiва сага " Космас-флiбусцьер". Мiрнае плаванне ѓжо надакучыла i хацелася добрай бойкi.
  - Здароѓ братва, доѓга яшчэ плыць да Манака?
  - Засталося не шмат. - Вымавiѓ Вiсцiн.
  - Я вывучаѓ карту i прапаную, перш чым зайсцi туды i зладзiць чарговы загул, атакаваць прыбярэжны горад Цвейгу. Тамака мы можам захапiць вельмi багатую здабычу заадно паразмяць косткi.
  Пiраты дружна загаманiлi, многiя з iх не падзялялi падобны энтузiязм. Буйны дзяцюк са шрамамi Фоккер, якi займае пасаду штурмана энергiчна запярэчыѓ.
  - Ты яшчэ занадта малады i твая кроѓ кiпiць як свежае пiва. Мы ж ваякi старыя i тройчы падумаем, перш чым увязацца ѓ бой. Горад Цвейгу сапраѓдная крэпасць i мы будзем пацеплены, перш чым здолеем увайсцi ѓ порт.
  - Я ѓжо думаѓ пра гэта, наш карабель па форме падобны на кiрамскi, мы паѓторым манеѓр нашых ворагаѓ зойдзем пад iх сцягам у порт i адным залпам знiшчым порт.
  - Iдэя цiкавая, але ѓ нас занадта мала людзей каб бiцца з усiм iх гарнiзонам, акрамя таго, iх форт занадта моцны i яго не знiшчыць адным залпам. А стрэл у адказ, дадзены ѓшчыльную, патопiць наша судна.
  - Яны будуць у панiцы, i перш чым зрэагуюць, мы звернемся iншым бортам i зноѓ урэжам.
  Вiсцiн павярнуѓ твар.
  - А калi нават i ѓ панiцы, i нам нейкiм цудам атрымаецца разнесцi форт, то, як жа быць з гарнiзонам.
  - А так на нашым баку будзе раптоѓнасць. То i гарнiзон будзе ѓ разгубленасцi, акрамя таго, частка нашых карсараѓ пераапранецца ѓ кiрамскую форму.
  - Надзейней было б набраць новых людзей у горадзе Мор. Потым са свежымi сiламi правесцi такую аперацыю.
  - Потым можа быць складаней, кiрамцы пакуль не ведаюць, што Пiсар дон Халява, знiшчаны, i прымуць наш карабель за яго, тым больш што яны практычна ѓсе свае караблi ведаюць. А мiнуе час, яны даведаюцца, што iх карабель захоплены i будуць больш асцярожнымi, тады такая простая афёра не пройдзе.
  Вiсцiн задумаѓся, пiраты не раз спрабавалi штурмаваць Цвейгу, i кожны раз захлыналiся крывёй. Разграмiць гэты, несумненна, багаты горад, значыць узняць незвычайна высока свой аѓтарытэт у берагавым братэрстве. Галоѓнае яму не хацелася, каб яго палiчылi баязлiѓцам.
  - Добра даю згоду, але дацямна мы дабрацца да горада ѓсё роѓна не паспеем. Таму прыстанем на ноч у наблiжай, а ты пойдзеш у разведку. - Вырашыѓ Вiсцiн.
  - Iдзе! Тым больш што, не ведаючы броду, не лезь у ваду. - Паѓтарыѓ хлапчук старажытную прымаѓку.
  Вiсцiн паляпаѓ свайго памагатага па плячы i амаль ласкава вымавiѓ.
  - Толькi не залазь у бiтву раней часу. Будзь больш стрыманы.
  Хлопчык тупнуѓшы босы, загарэлай ножкай упэѓнена адказаѓ:
  - Не хвалюйся, я буду толькi абараняцца.
  Павеяѓ свежы брыз, ветразi нацягнулiся, i цудоѓны карабель дадаѓ ходу.
  Хвалi так i гулялi, часам удалечынi гарэзавалi, перакочваючыся па хвалях трыкаты, жывёлы, якiя нагадвалi дэльфiнаѓ з шасцю лапамi.
  Па дарозе iм трапiѓся толькi адзiн магчыма пiрацкi карабель. Прыгледзеѓшыся да габарытаѓ судна i колькасцi гармат, ён упадабаѓ за балазе зматацца. Было вiдаць, як мiльгануѓ сiлуэт i схаваѓся за лiнiяй гарызонту.
  - Можа, дагонiм. - Прапанаваѓ Олiвер.
  - Навошта нам тапiць свайго брата, тым больш што ѓзяць у яго няма чаго. - запярэчыѓ Вiсцiн. - Гэтыя карсары часам месяцамi сядзяць галодныя, не ѓ кожнага хапае шанцавання наскочыць на больш-менш прынадную здабычу.
  - Затое ѓ iх ёсць тое, чаго нам не хапае.
  - Што ѓ iх такое ёсць?
  - Людзi! - гучна сказаѓ Олiвер Твiст. Пiраты азiрнулiся на яго. Вiсцiн пачухаѓ завязаную хусткай галаву.
  - У такiм выпадку ѓ нас ёсць шанец дагнаць яго. Дадаць ветразяѓ.
  Нягледзячы на вялiкiя памеры, карабель рухаѓся даволi хутка. Так разганяючыся
  ён нагнаѓ свайго вiзавi. Пiрацкi фрэгат разгарнуѓся i падрыхтаваѓся дорага аддаць сваё жыццё.
  - Падняць вясёлы Роджэр i салютаваць прывiтанне. - Скамандаваѓ Вiсцiн.
  Фрэгат машынальна адсалютаваѓ у адказ.
  - А цяпер, даю сiгнал - высылаю шлюпку.
  У якасцi парламенцёра ён адправiѓ былога адваката даволi спрытную шэльму Старка i ѓ прыдачу яшчэ двух кемлiвых пiратаѓ разам з Олiверам Твiстам. Чамусьцi ён вырашыѓ, што калi будзе ѓдзельнiчаць гэты хлапчук, то ѓсё будзе цудоѓна.
  Старка прынялi, ветлiва запрасiѓшы да стала. Яшчэ б калега мае ѓ трое больш гармат, як тут яго не за паважаеш.
  Асцярожна падвялi размову да таго, што не дрэнна б здзейснiць сумесны напад на
  горад Цвейгу.
  Капiтан фрэгата Монiк дэ Мунк з энтузiязмам ухапiѓся за гэтую прапанову, у апошнi час фартуна яго не песцiла. Цяжкасць выклiкала толькi дзяльба здабычы. Монiк, у якога было амаль дзвесце пяцьдзесят народу, настойваѓ на роѓнай дзяльбе памiж камандамi па колькасцi галоѓ. Старк у сваю чаргу прапаноѓваѓ падзялiць па падлогах памiж карабля, атрымаѓшы на гэта выразныя iнструкцыi ѓ Вiсцына, якi ѓсяго толькi пяцьдзесят чалавек i не хацеѓ заставацца ѓ дурнях. Монiк у насядаѓ, на аргумент што ѓ iх больш гармат, адказаѓ.
  - А ѓ нас значна лепш мацнейшыя байцы ѓ камандзе. Правiльна хлопцы?
  Афiцэры пацвердзiлi.
  - Чым давядзеце. - дзёрзка спытаѓ Олiвер Твiст, якi да гэтага на правах юнгi; сцiпла падносiѓ бутэлькi, кубкi, закускi.
  Монiк паглядзеѓ строгiм позiркам i паказаѓ на высачэзнага шасцiрукага целаахоѓнiка.
  - Вось бачыш яго? Цi знойдзецца ѓ вас такi, што мог з iм зладзiцца?
  - Я змагаюся з iм! - Олiвер Твiст зрабiѓ крок наперад.
  У адказ недаверлiвы рык:
  - Ты смактунак, хочаш памерцi, бо гэта будзе бой да смерцi.
  З мячом у руках мне памерцi не страшна,
  Калi закранута подла сяброѓ гонар!
  Абвык да жорсткай сутычкi рукапашнай,
  Няхай вакол ворагаѓ маiх не палiчыць!
  У рыфму вымавiѓ Олiвер Твiст, блiснуѓшы вачыма. - Я гатовы секчыся i з iм.
  - Ты Старк пацвярджаеш выклiк гэтага хлапца.
  - Ды ён добры баец.
  - Тады так: перамагае мой Сiдур - вы прымаеце нашы ѓмовы: дзелiм прапарцыйна колькасцi экiпажаѓ, калi ён то мы вашыя.
  - Я згодны.
  - Тады па руках. - Монiк сцiснуѓ далонь Старка сваёй мядзведжай лапай.
  Магутны iншамiранiн дастаѓ адразу шэсць мячоѓ загрузiѓшы кожную руку. У Олiвера Твiста было толькi два, але хлопчык выглядаѓ больш чым упэѓнена, хаця на фоне гэтага волата глядзеѓся як казяѓка. У нейкi момант у яго мiльганула думка, што ён можа так вось i ѓмець тут, але ён яе адразу прагнаѓ.
  Па сiгнале атамана сутычка пачалася. З нечаканым спрытам Сiдур скокнуѓ, адразу шэсць мячоѓ мiльганула ѓ паветры. Олiвер Твiст ледзь ухiлiѓся, у сваю чаргу, скокнуѓшы i стукнуѓшы нагой у скiвiцу. Хвосткi ѓдар прыйшоѓся крыху вышэй i быѓ злёгку змякчэлы рухам галавы. А выпады мячамi грамiла хоць з цяжкасцю, але парыраваѓ.
  - А ты толькi з выгляду страшны, а на справе квашня дзядоѓнiк. - Вымавiѓ Алiве Твiст. Затым хлопчык правёѓ складаны прыём "крывыя шчыпцы", яму ѓдалося дакладны вывертам адсекчы супернiку пэндзаль. Такога жудаснага ляманту Руслану не даводзiлася чуць, здавалася, што стогне само жалеза.
  - Што не падабацца!
  - Маларосак я цябе прапушчу праз жорнаѓ. - пракрычаѓ Сiдур.
  - Не веру, ты занадта нязграбны.
  Пасля гэтага рушылi ѓслед i зусiм дзiкiя ѓзмахi, хлопчык сыходзiѓ, затым раз i адсек другi пэндзаль. Усё б нiчога, але ѓ вырашальны момант ён паслiзнуѓся, i ледзь не звалiѓся. Тут на яго i наляцеѓ клiнок, злёгку рассек грудзi. Рана не небяспечная, але даволi не прыемная.
  - Атрымаѓ немаѓля. - Правiшчаѓ Сiдур.
  - Шнары толькi ѓпрыгожваюць мужчыну, а вось табе не пазбегнуць смерцi.
  Адышоѓшы ад чарговага выпаду, хлопчык правёѓ прыём "выдзiмая жаба" i адсек трэцi пэндзаль.
  Пасля чаго Сiдур, падобна, страцiѓ дух, ён стаѓ адыходзiць, усё часцей пазiраючы на свайго атамана, чакаючы, калi той перапынiць сутычку. Монiк, аднак, глядзеѓ на ѓсе вочы, буду вiдавочна захоплены нечаканым вiдовiшчам. Олiвер Твiст перайшоѓ у рашучы наступ, ён зноѓ урэзаѓ нагой у скронь, затым паласнуѓ супернiка лязом па жываце. Крывi едкай атрутна-жоѓтай лiлося вельмi шмат. Затым, правёѓшы камбiнацыю, пазбавiѓ супернiка ад чацвёртага пэндзля з чатырма пальцамi. Сiдур канчаткова страцiѓ мужнасць, адышоѓшы да сцяны ад завыѓ.
  - Хлопчык прабач за дурныя словы. Я прызнаю сваё паражэнне i прашу лiтасцi. - З трох вачэй зрынутага монстра пакацiлiся слёзы, i ён стаѓ на каленi.
  Олiвер Твiст адчуѓ да яго жаль i спынiѓся.
  - Ён ужо зрынуты, адпусцiць яго?
  Монiк прыкрыкнуѓ.
  - Дабi яго, ён не варты жыць.
  - Што вам яго зусiм не шкада? Ён мог бы загладзiць сваю вiну ѓ блiжэйшым баi.
  - Калека мне не патрэбен. Ну, давай прыкончы яго цi я зраблю гэта сам.
  - Не трэба вагацца гэта ѓсяго толькi дзiкi iншамiранiн. Цябе б ён не стаѓ шкадаваць. - дадаѓ Старк.
  Олiвер Твiст, сам не аддаючы справаздачы, заѓпарцiѓся.
  - Я не магу забiць жывую iстоту, якая стаiць перада мной на каленях.
  - А я затое магу. - вымавiѓ Монiк i, выхапiѓшы ѓ пiрата зараджаны з тлеючым кнотам мушкет, стрэлiѓ у галаву.
  Адно вока ператварылася ѓ крывавую мешанiну i звер упаѓ. Да яго тут жа падбеглi пiраты i пацягнулi, спяшаючыся выкiнуць за борт. Яшчэ некалькi чалавек, у тым лiку мясцовы юнга люта прынялiся драiць палубу. Не гледзячы на паражэнне, выгляд у Монiка быѓ задаволеным.
  - Ты цудоѓны баец. - Звярнуѓся ён да Олiвера Твiста. - Толькi табе не хапае жорсткасцi i мужнасцi. Цябе кранулi слёзы i знявагi монстра, а што будзе, калi перад табой заплача жанчына цi дзiця.
  - Я нiколi не апушчуся да таго, каб забiваць жанчын i дзяцей.
  - Вось у гэтым твая слабасць у дабрынi, ты можаш пралiць кроѓ на поле лаянцы, але ѓ цябе не хопiць мужнасцi прыставiць нож дзiцячай шый i павярнуць. Хоць трэба, пiрат не можа быць рыцарам.
  Хлопчык пацеѓ голую, круглую пятку аб падлогу i заѓважыѓ:
  - Чаму, я чытаѓ шмат кнiжак i глядзеѓ фiльмам, там флiбусцьеры былi сапраѓднымi джэнтльменамi i нават дапамагалi бедным, асаблiва галодным жанчынам i дзецям.
  - Не ведаю, што пра нас ужо кнiжкi пiшуць. А што такое фiльмы?
  Тут Олiвер Твiст сцямiѓ, што нагаварыѓ лiшняе. Ня варта ѓсялякаму тлумачыцца, што ён з таго месца, што называюць апраметнай.
  - Гэта тыпу казкi легенды.
  - А зразумела, ты яшчэ занадта юны i блытаеш рэальнасць з марай. Добра, не буду цябе расчароѓваць. Але i твой атаман, калi прыпрэ патрэба, пойдзе на любую подласць. А пакуль растлумачце, якi ѓ вас план. Бо Цвейгу сапраѓдная крэпасць i каб прабiць яе не хопiць нават вашых ствалоѓ.
  Старк сцiсла распавёѓ план.
  - Значыць, большая частка маёй каманды павiнна размясцiцца на вашым караблi, перапрануѓшыся ѓ кiрамскую форму?
  - Вось менавiта!
  - Нас гэта задавальняе. Напад заѓтра ранiцай?
  - Ды калi вядома не адбудзецца не прадбачаных абставiн. Але наш хлапчук. - Ён паказаѓ на Олiвера Твiста. - Не падвядзе.
  - Я веру, што не падвядзе, але на той выпадак, калi ён не вернецца з разведкi, у вас ёсць план.
  Пачуѓся рык:
  - Я думаю, што нават калi яго зловяць, хлопчык вытрымае катаваннi i нiчога не скажа, таму мы рызыкнем, выконваючы ранейшую праграму.
  - Я таксама бачу па вачах, што ён усё вытрымае, але асцярожнасць не перашкодзiць i што рабiць канчаткова, мы вырашым пазней.
  На тым i вырашылi. Караблi зараз плылi разам, i нават здалёк было вiдаць наколькi фрэгат пад назвай "Тыгр" менш крэйсера пакуль без наймення. На гэта звярнуѓ увагу Олiвер Твiст.
  - Не, да твару, нам вольным флiбусцьерам насiць старую кiрамскую назву. Можа, назавём цмок.
  - Гэта нядрэнна, але аддае нерэальнасцю. Нiхто нiколi драконаѓ не бачыѓ.
  - А ѓ iншых мiрах.
  - Якiх?
  - Тых, што памiж зоркамi.
  - Памiж зоркамi нiчога няма, гэта ѓсяго толькi анёлы.
  Хлопчык тупаючы нагой i душачы босай пяткай казурка, запярэчыѓ:
  - А можа, i ёсць, ты ж да iх не лятаѓ, адкуль ты ведаеш.
  - А ты хочаш шмат чаго ведаць асаблiва забароненае царквой.
  - Веды, гэта перамога! - Вымавiѓ Олiвер Твiст.
  Вечарэла, i здалёку было вiдаць маяк, якi асвятляѓ подступы да порта Цвейгу. Ён быѓ вельмi высокi.
  - Ну, як цяпер паплывеш на лодцы?
  - Не, надзейней у плаѓ. - Вымавiѓ Олiвер Твiст. - Лодку могуць заѓважыць, а плыѓца няма.
  - А калi нарвешся на тыгровых рагатых акул?
  - Са мной будзе меч, адаб'юся.
  - А ты з iм не патонеш?
  - Ён з лёгкага металу i мне перашкаджаць не будзе.
  - Добра, плывi. - Вiсцiн кахаючы пляснуѓ хлапчука па голай спiне. - Але спачатку выфарбуй валасы ѓ чорны колер, каб галоѓка не была асаблiва прыкметнай.
  - Фарбу я ѓжо прыгатаваѓ. - I дзяцюк густа вымазаѓ шавялюру. Олiвер Твiст бултыхнуѓся ѓ ваду, плаваѓ ён цудоѓна, i быѓ амаль нябачны. Што б яго маглi заѓважыць ён падымаѓ над галавой меч, якi блiшчэѓ у чатырох месяцах, яго бачылi i прывiтальна свiсталi, праз некалькi хвiлiн ён канчаткова знiк у змроку хваль.
  - Ну i герой, хацеѓ бы я мець такога сына. - Вымавiѓ капiтан пiратаѓ.
  Олiвер Твiст рассякаѓ хвалi час, ад часу мяняючы стыль. Вада была цёплая, ласкавая i плыць па ёй было вельмi прыемна, нават соль здавалася асаблiвай, не гарчыла i не палiла, а нагадвала кiслую лiмон. Хлопчык плёскаѓся i тыркаѓся, раптам з-за хвалi мiльгануѓ цень. Страшная акула з трыма рагамi, не прыкметна пад вадой падабралася да яго, i раскрыѓшы буйную пашчу паспрабавала атакаваць.
  Олiвер Твiст узмахнуѓ мячом, секануѓшы наводмаш. Рот акулы перасякаѓся, пырснула вiшнёвая кроѓ. Драпежнiца забiлася, паспрабавала перакруцiцца, як Олiвер Твiст усадзiѓ ёй клiнок у вока. У акулы быѓ мабыць, пашкоджаны мозг i яна, затросся, адвалiла. З цемры вырвалася некалькi сiлуэтаѓ, яны абрынулiся на сваю напарнiцу i сталi рваць яе i грызцi.
  - Вось ён ваш iнстынкт. Ловiцеся на кроѓ. А зараз дададзiм ходу.
  Хлопчык дадаѓ ходу, закалацiѓшы рукамi i нагамi. Захопленыя баляваннем акулы не звярталi на яго ѓвагi. Порт паступова наблiжаѓся, былi бачныя сiлуэты некалькiх караблёѓ. Адзiн з iх быѓ настолькi буйны, што Олiвера Твiста гэта непрыемна насцярожыла. Ён вырашыѓ найперш падплысцi да яго.
  У гэты момант ён адчуѓ рух, i вялiкая пашча пстрыкнула побач зубамi ледзь не адкусiѓшы пятку. Хлапчук у адказ нырнуѓ, прамчаѓшыся пад вадой ткнуѓ акулу лязом у жывот. Як ён i чакаѓ з яе, густа палiлася кроѓ, а пашча шасцю радамi зубоѓ то раскрывалася, то закрывалася. Iншыя акулы таранiлi яе рагамi, потым учапiлiся i сталi адкусваць вялiзныя кавалкi. Ад яе хутка не засталося нават шкiлета, Олiвер Твiст тым часам прыкметна адарваѓся ад iх. Цяпер было вiдаць масiѓнае збудаваннi форт, гармат i сапраѓды было шмат, горад практычна непрыступны з мора. Гледзячы на яго хлопец адчуѓ некаторае ѓздрыг, не лёгка будзе знiшчыць такую махiну, нават калi i бiць амаль ва ѓпор.
  - Ну добра мы ѓсё роѓна ѓдарым.
  Значна больш неспакой выклiкаѓ, вялiзны лiнкор. Падплываючы блiжэй, Олiвер Твiст падлiчыѓ колькасць гармат, нават не лiчачы кармавых i новых iх было сто дваццаць. Гэта быѓ сапраѓдны флагман, i тоѓстымi бартамi пад коркавым дрэвам.
  - Вось гэта махiна, толькi адно дрэнна занадта вялiкi i нязграбны. - Хлопчык уздыхнуѓ. Першапачатковы план штурму аказаѓся пад пагрозай. Было ясна, што такi гмах iх проста патопiць. Што ж рабiць. Першапачаткова Олiвер Твiст падумаѓ, што можна паспрабаваць узяць карабель на абардаж. Яшчэ б авалодаць такiм вялiзным суднам. Хлопец акуратна падплыѓ да борта, у гэты момант тры месяцы схавалася за хмары. Абапiраючыся рукамi i босымi нагамi, ён нiбы чалавек-павук узлез на борт, вышукваючы найменшую шчылiнку выкарыстоѓваючы чатыры канечнасцi. Дрэва было шурпатым, што палягчала ѓздым невялiкаму целу. На палубе дзяжурылi вартавыя, але карабель быѓ доѓгi, i можна было акуратна перабрацца i залегчы на камбузе, затым перахавацца за выратавальную шлюпку. Тут Олiвер Твiст заѓважыѓ трох людзей, двое ѓ дарагiм шытым залатым адзеннi, i яшчэ адзiн, мяркуючы па вялiзных габарытах i мячах адразу ѓ васьмi руках, (такiя iншаземцы сустракалiся рэдка), быѓ целаахоѓнiкам.
  - Мы ѓжо пагрузiлi караблi, груз золата, алмазаѓ, iзумрудаѓ, гарадской казны i пражы шаѓкапрада будзе гатовы да адплыцця заѓтра.
  - Гэта добра, шкада толькi што наш горад спусцее.
  - Хутка будзе вялiкая вайна i метраполii спатрэбяцца вялiзныя сродкi, у тым лiку для набору наймiтаѓ. Акрамя таго, ваш горад знаходзiцца занадта блiзка ад вострава Манака i служыць прынадай для пiратаѓ. А калi вывезцi вашыя багаццi ён адразу страцiць прывабнасць.
  - Калi б, яны ѓсё роѓна будуць злятацца як мухi на мёд. Маё меркаванне аднаго нават такога магутнага як ваш карабель не дастаткова, для суправаджэння перагружанага каравана.
  - Ну чаму, па-першае, у моры да нас далучацца яшчэ тры, а па-другое, у нас тысяча чалавек экiпажа i яны ѓжо на борце. З такой моцай нам не страшны нiякi абардаж.
  Думкi Олiвера Твiста закруцiлiся ѓ галаве, увесь iх план нападу станавiѓся бессэнсоѓным, трэба было нешта прыдумаць.
  Даглядзець сон юнаму вязню не далi... Дзверы камеры расхiнулiся i ѓвайшла варта.
  Галоѓны палiцыянт абвясцiѓ:
  - Сёння тваё пакаранне на цэнтральнай плошчы Лондана. Па звычаi выпi апошнюю ѓ жыццi шклянку вiна i цябе даставяць на целе.
  Шклянка была маленькая, вiно было зусiм слабым - чыста сок. Магчыма, яны баялiся, як бы вязень падчас пакарання не заснуѓ.
  I Олiвера знялi турэмнае адзенне, i пакiнулi толькi чорныя трусiкi. Пакараць смерцю юнага вязня павiнны былi амаль голымi. Быѓ зняты таксама i аброжак.
  Пасля чаго Олiвера ѓ адмысловых, лягчэйшы ручных i нажных кайданах вывелi з камеры.
  Абпаленыя распаленым жалезам босыя ногi хлопчыка яшчэ не зусiм паспелi зажыць i на iх было балюча ступаць. Але Олiвер, сцiснуѓшы зубы стараѓся трымацца прама. I ён iшоѓ, бразгаючы ланцугамi па калiдорах. Маленькi, нагола стрыжаны хлопчык, схуднелы ѓ зняволеннi.
  Мiма правялi барадаты дзяцюк, i ён хiхiкнуѓ, гледзячы на хлапчука ѓ трусах.
  Олiвер моцна схуднеѓ на хлебе i вадзе, была бачная ѓ яго кожная костачка.
  Хлопчык iшоѓ, кульгаючы на абедзве нагi i валок ланцуга. Нялёгка даѓся яму гэты шлях да турэмнага панадворка.
  Вешаць яго павiнны былi не аднаго. У целе ѓжо была дзяѓчына. Таксама худзенькая, на твары сiнякi. Яна была басанож, але белай хламiдзе. Паглядзела са спагадай на хлапчука. Яе рукi былi ѓ кайданах, а на босых ножках ланцужок.
  Хлопчык сеѓ у воз. I яна запрэжаная клячай рушыла. Магчыма клячу запрэглi спецыяльна, каб ехаць павольна, i ѓсе маглi палюбавацца парай. Ехалi дзяѓчына, амаль дзiця са светлымi, доѓгiмi валасамi, i дзiця, паголены нагала.
  Олiвер адчуваѓ як свежы вецер абдзiмае яго голае, шматпакутнае цела, i яму было так добра. Хлапчук задыхаѓ на поѓныя грудзi. Здавалася, паветра напоѓнена мёдам. А сонца нават сляпiла пасля паѓзмроку вязнiцы.
  I бледная, светлавалосая дзяѓчына ѓзмоцнена дыхала.
  Олiвер кiнуѓ погляд на яе хупавыя, босыя ножкi. Вiдаць, было з голай, дзявочае падэшвы не сышлi яшчэ пухiры. Значыць i ёй падсмажылi пяткi. Бедная дзяѓчына - падумаѓ Олiвер.
  Яны еду павольна. Натоѓп вакол шумiць. Хто смяецца, а хто спачувае. Ва ѓсякiм разе гэтая пара вонкава выглядае настолькi нявiнна, i кранальна што нехаця расчуешся.
  Олiвер ганарлiва выпрастаѓся. Яго цела з незагойнымi да канца слядамi ад бiзуноѓ, худа i падсмажана. Толькi што хлапчуку выканалася адзiнаццаць гадоѓ. Ён бледны, на твары нi крывiнкi. Амаль голы, у чорных трусiках, нiбы раб, толькi бледнаваты. Можа, быць у дваццатым стагоддзi Олiвер бы нагадваѓ вязня Асвенцыма.
  I дзяѓчына, яна амаль як Эсмеральда, толькi валасы белыя, ад чаго выглядае яшчэ больш анёльскай i нявiннай. На шчасце, ужо на вогнiшчах не паляць, i чакае пятля, што не так ужо i балюча.
  Олiвер падумаѓ, а што яго чакае пасля смерцi? Рай цi пекла? Случыш Олiверу памерцi крыху раней, то ён не сумняваѓся б у раi, для нявiннага дзiцяцi. Але цяпер у яго былi грахi. А пратэстанты адмаѓляюцца чысцец. Дык няѓжо ѓсё-такi пекла? Цi на небе ѓсё ж такi дабрэйшы за Зямлю, i нявiннае дзiця пашкадуюць? Можа, усё ж каталiкi, а iх больш, чым пратэстантаѓ усё ж маюць рацыю i iснуе чысцец. I тады мукi пекла не назаѓжды?
  Олiвер цяжка ѓздыхнуѓ ... Ён чытаѓ i аб атэiзме. Што яшчэ ѓ старажытнай Грэцыi былi фiлосафы, што сцвярджалi быццам бы Багоѓ няма. I гэты пункт гледжання набiраѓ папулярнасць.
  Напэѓна, не прымi Канстанцiн Хрысцiянства, то атэiзм бы i перамог. Цi не казка гэта Бог? Бо iснай дасканалы Усявышнi, хiба б Ён, дапусцiѓ бы пакуты людзей? Вядома ж не! Бо не можа ж Усемагутная дасканаласць мiрыцца з бедамi i пакутамi!
  Олiвер праспяваѓ:
  Далiкатны колеру пялёстак,
  Калi ён сарваны даѓно...
  Хоць свет вакол i жорсткi -
  Жадаецца рабiць дабро!
  А можа як у iндусаѓ твая душа засялiцца ѓ iншае цела. I ты можа быць, станеш сынам падышаха цi шляхетнага раджы...
  Жывi сабе нармальна,
  Ёсць нагода весялiцца...
  Быць можа ѓ начальнiка -
  Душа твая ѓсялiцца!
  Пасля чаго нарэшце iх воз пад'ехаѓ да эшафота з дзвюма ѓжо гатовымi шыбенiцамi. Першай звяна ланцугамi выйшла дзяѓчына. Яна худая, бледная, светлавалосая, з вялiкiмi, блакiтнымi вачыма, здавалася падлеткам. I публiка спачувальна гудзела. Асаблiва калi тая ступаючы босымi, хупавымi, яшчэ не паспеѓшымi зажыць пасля катаванняѓ ножкамi па прыступках эшафота.
  Затым вылез i Олiвер Твiст. Хлопчыку хацелася спынiцца, i нават уперцiся. Якiм крутымi, здаюцца дрэнна абструганыя драѓляныя прыступкi.
  Але вакол поѓна варты i палiцыi, не менш за паѓсотнi. Ды i народ, зусiм не настроены бiцца за пару, якая iдзе на пакаранне. Хаця хлопчык i дзяѓчына выклiкаюць спачуванне.
  Босым ножкам Олiвер крыху казытлiва, калi крочыць па дрэве. I хлопчык усмiхнуѓся, на душы стала весялей. Толькi б яшчэ крыху паесцi б не перашкодзiла. Памiраць на галодных страѓнiк не жадаецца.
  Ён выйшаѓ устаѓ побач з дзяѓчынай. Два вялiзныя плачу ѓ чырвоных балахонах i каѓпаках правяралi завесы. Олiверу i дзяѓчынку падвялi па самыя завесы. Паставiлi на люкi, што павiнны былi зараз адкрыцца, i тады вяроѓка туга зацягне шыi i ты адключышся, i пойдзеш на той свет. А там можа быць ... Олiвер летуценна ѓявiѓ сабе, што яго душа ѓвасабляецца ѓ птушку, i ён пырхае ѓ вышынi.
  Парыць над дахамi хат, i дае поѓны размах крылаѓ.
  Тым часам чыноѓнiк манатонна пералiчвае спiс злачынстваѓ пары. Зноѓ Олiвера абвiнавачваюць у вымагальнiцтве ежы ѓ заработнай хаце. I iншым. А таксама ѓ адсутнасцi пакаяння i таго, што ён не выдаѓ, дзе схавана скрадзенае. I шмат чаго яшчэ...
  Олiверу амаль голаму стаяць у прысутнасцi тысяч людзей сорамна. Хочацца, каб хутчэй завесу на яго шыi зацягнулi.
  У дзяѓчыны крыху цiкавей. Яна аказваецца графiня, выдадзеная замуж за састарэлага сеньёра, i абвiнавачваецца ѓ атручэннi. Дзяѓчына сваёй вiны не прызнала, i таму яе вешаюць. А iнакш быѓ шанц атруцiцца на плантацыi ѓ паѓднёвыя калонii Брытанскай iмперыi.
  Олiвер падумаѓ, што гэта магчыма лепш за смерць. А раптам там i сапраѓды возера вогненнае, цi небыццё. А нябыт страшыць, нi святла, нi гуку, нi памяцi, нi нават думак... А як нехта пiсаѓ з мудрых: я думаю - значыць iсную!
  I вось нарэшце-то манатоннае чытанне скончана. Прыгавораным даюць апошнюю хвiлiну, на малiтвы. Басаногая ѓ белым рубiшчы бландынка, шэпча нешта па латынi. Олiвер вырашыѓ прачытаць "Ойча наш", хоць прызнацца ѓ яго ѓ галаве поѓная каша. I ён амаль атэiст, цi прынамсi агностык.
  Але молiцца, i стараецца не спяшацца. Апошняя хвiлiна iдзе пакутлiва павольна, але ѓсё роѓна непазбежна заканчваецца.
  Вось ужо бубначы паднiмаюць палачкi. Гучыць сiгнал... Пачынаюць бiць барабанны дроб, i гучыць грукат некалькiх медных труб. Апошняе што Олiвер Твiст чуе ѓ гэтым жыццi. I дай Бог, хоць нешта яшчэ пачуць у будучынi.
  I ад люкi пад iх босымi ножкамi, хлопчыка i дзяѓчына раскрываецца. Целы падаюць унiз. I пятля зацягвае на дзiцячай i дзявочай шыйцы.
  Олiвер спачатку адчувае моцна сцiск i ѓдушэнне. Нiбы яго ахапiла абручом са сталi. А затым перад вачыма пранеслiся такiя яркiя бачанне. Такое ѓсё прыгожае i разам з тым жудаснае, i вось Олiвер Твiст адчувае што яго дзiцячая душа аддзяляецца ад цела.
  У момант, калi здавалася, што выварваецца ѓсё нутро, а лёгкiя лiтаральна выгараюць, уцягваючы ѓ сябе жывое полымя, калi распаленыя струменi перагрэтага паветра прадзьмухваюць, прыпякаючы кожную часцiцу змучанага цела, паралiзуючы канвульсiѓныя рухi перанапружаных цяглiц. Адчуванне, якое нагадвае знаходжанне сумесi лавы i кiпеню на вялiкай глыбiнi ѓ раёне вывяржэння вулкана. Потым стала нечакана лягчэй. Боль стала знiкаць, з'явiлася дзiѓная лёгкасць. Так, менавiта гэта i адчуѓ Олiвер Твiст, калi яго дух стаѓ пакiдаць абвугленае цела...
  ... Вось ён адрываецца ад паверхнi i пачынае бачыць падзеi, як бы са боку. Бачныя рэшткi разламанага аплаѓленага зоркалёта. Кiшаць незлiчонымi зграямi велiзарныя разнамасныя тыпы пачвар. У святле каласальнай фiялетава-iзумруднай зоркi яны такiя асаблiвыя яркiя з прамянiстым пералiвам. Зусiм не страшныя, наадварот, казачна прыгожыя ѓ сваiх расфарбоѓках. Падпарадкоѓваючыся неспасцiжна непераадольнай сiле, душа працягвала паднiмацца наверх. Маляѓнiчыя монстры на паверхнi хутка памяншалiся. Дух уваходзiць у стратасферу. Вось бачная ѓся планета, ружова-жоѓтая, спачатку велiзарная, затым iмклiва памяншаецца ѓ аб'ёме. Вось яна велiчынёй з круглы стол, вось з кола пендафона, вось з футбольны мяч, затым з тэнiсны мячык i пасля - менш макавага зярнятка. Мiльгаюць усё новыя i новыя галактыкi, неймаверныя навалы зорных аскепкаѓ i россыпаѓ. Душу ѓсмоктвае ѓ тунэль, i яна ляцiць, па калiдоры мiльгаюць яркiя сямiколерныя палоскi на чорным фоне.
  "Куды я нясуся? - Разгублена падумаѓ хлопчык. - Загадка... мусiць, у iншы сусвет, у новы свет".
  Наперадзе тунэля з'явiлася ѓсё нарастальнае па iнтэнсiѓнасцi найзырчэйшае святло. Па дзяржаѓна-iмперскай адзiнай i непахiснай рэлiгii Брытанii, як яе некаторыя тлумачаць, пасля смерцi чалавек iдзе на суд, дзе ён, у адпаведнасцi са справамi або ваеннай доблесцю, трапляе на першае неба, дакладней у наступны сусвет.
  Ну гэта адзiн святар так расказваѓ з пратэстантаѓ, хоць зразумела што гэта лухта!
  "А куды патраплю я?" - сумесна падумаѓ Олiвер Твiст.
  Як чалавек i злачынец, ён павiнен i ѓ наступным жыццi заставацца нявольнiкам, i гэта ѓ найлепшым выпадку. Калi яго не захочуць мець размаѓлялым прыладай працы, то тады яму пагражае вогненная яма i месца вечных катаванняѓ для непаѓнавартасных iстот.
  Дрыжыкi бярэ па скуры, хоць скуры ѓжо i няма. А бо Дарвiн казаѓ, што цары i простыя людзi пайшлi ад агульнага продка таго, што спарадзiѓ i крыклiвых, кудлатых малпаѓ. Быѓ яшчэ i вялiкi Гуру, якога маглi бачыць толькi абраныя. Ён, кажуць, адкрыѓ сакрэт неѓмiручасцi i вялiкую магутнасць. Тады чаму, калi ён так усемагутны, яму не выгнаць з планеты гэтых крывасмокаѓ?
  У канцы тунэля Олiвер Твiст выплыѓ на залiтае яркiм святлом прадмесце. Побач размяшчаѓся каласальных памераѓ блiскучы палац, мабыць, храм нябеснага правасуддзя. Двое грамiѓ з асляпляльна блiскучымi крыламi, вiдаць, анёлы, заламалi яму рукi за спiну i ѓвялi ѓ залу суда.
  Зала была велiзарная, столь гублялася ѓ аблоках. Грозны голас суддзi, вялiзнага, як гара Эверэст, i зiготкага, як мноства сонцаѓ, прагрымеѓ тысячай громаѓ.
  - Ты не салдат! Ты не баец! Ты не праведнiк! Ты - злачынец-чалавек, агiднае стварэнне, гнюсная пародыя на вялiкую расу. Ты - подлы бунтар, якi ненавiдзiць сваiх законных гаспадароѓ i хоча iх усiх знiшчыць. Ты не будзеш рабом, цябе не хочуць мець нават рабом. Iдзi ѓ пекла i гары там вечна ѓ страшных пакутах разам з усiмi ворагамi Брытанскай iмперыi. Воiны найвялiкшай нацыi ва ѓсiх бясконцых гiперсусветаѓ, байцы iдэальнай расы, абранай Усявышнiм, скораць бязмежнае светабудову!
  Пад нагамi з'явiлiся языкi полымя. Яны жудасна балюча прыпякалi босыя ступнi хлапчука.
  - Няѓжо, зноѓ агонь! Я больш не магу!
  Олiвер Твiст затросся. Ён гатовы быѓ упасцi на каленi i разраѓцца нiбы дзiця. А ён i ёсць насамрэч дзiця гадоѓ адзiнаццацi!
  У гэты момант выява суддзi знiкла...
  КАНЕЦ ПЕРШАЙ ЧАСТКI - ПРАЦЯГ БУДЗЕ
  
  НОВАЕ ЖЫЦЦЁ ПЯТРА ДРУГАГА
  
  У ёй Пётр Другi не захварэѓ на воспу i кiраваѓ рэкордны для Расii па працягласцi час. Юнак прагнуѓ забаѓ, i пачаѓ сваю першую вайну па прыкладзе дзеда са Швецыяй у 1730 годзе. Руская армiя была мацнейшай, i пераѓзыходзiла Швецыю якасцю. Толькi пагроза ѓступлення ѓ вайну супраць Расii еѓрапейскiх дзяржаѓ, у першую чаргу зразумела Брытанii, прымусiла Пятра Другога часова адмовiцца ад поѓнага захопу Швецыi, але затое ён далучыѓ Фiнляндыю.
  Потым была вайна з Турцыяй. Тут ужо было больш разумення еѓрапейскiх дзяржаѓ. Вайна пачалася ѓ 1736 годзе з паходу пад асабiстым камандаванне Пятра Другога на Азоѓ, i яго энергiчным узяццем. Бiтва з туркамi iшла ѓвогуле на карысць Расii. Яшчэ была моцная каманда Пятра Першага, ды i яго ѓнук якi ѓспадкаваѓ ад дзеда багатырскую сiлу, i выдатны розум, дзейнiчаѓ рашуча.
  Расiя была моцная, а Турцыя ѓжо загнiвала ... Падчас войн Пётр Другi адваяваѓ Крым, Ачакаѓ, i Азоѓ з iншымi землямi.
  Потым царская Расiя далучыла да сябе i Казахстан. I сталi будаваць крэпасцi на Алясцы.
  Праца iшла энергiчна. Затым новая вайна з Турцыяй у 1741 годзе i зноѓ заваёвы... Расiя вяла войны з вялiкiм энтузiязмам. Пётр Другi асабiста камандавала войска ѓ паходах. На Балкан рускiя войскi атрымалi шэраг перамог. А потым i была i вайна з Iранам. Яна таксама скончылася перамогай захопам Азербайджана.
  У 1753 г. была новая вайна з Турцыяй. А ѓ Еѓрапейскiя справы Пётр Другi не ѓмешваѓся. Зноѓ перамогi i ѓзяцце Стамбула... I вялiкi поспех. Тым больш Еѓропу баламуцiѓ Фрыдрых Другi. Гэта заваёѓнiк ваяваѓ i французамi, i аѓстрыйцамi. А затым у вайну ѓступiла i Брытанiя, занепакоеная ѓзмацненне Прусii ... Пётр Другi пасля распаду Асманскай iмперыi ваяваѓ на поѓднi. Але ѓ 1772 годзе, усё ж такi адбыѓся першы падзел Польшчы памiж адужэлай Прусiяй i магутнай, самай вялiкай на той момант краiны свету Расiяй. I iмперыя дадала i на захадзе. А рускiя дайшлi на поѓднi да Егiпта, i персiдскага залiва...
  Быѓ у 1780 годзе пакораны i Егiпет... Рускiя войскi рушылi па Афрыцы.
  I ѓ 1782 годзе канчаткова дадалi Польшчу з прусакамi... Беларусь, Украiна i Лiтва сталi часткай Расii. Фрыдрых Другi з Расiяй не ваяваѓ... Рускiя дайшлi ѓ 1786 да Марока i пакарылi ѓсю поѓнач Афрыкi, Саудаѓскую Аравiю, а ѓ 1788 быѓ канчаткова захоплены Iран. А крыху раней да гэтага i ѓся Сярэдняя Азiя. У 1790 годзе Пётр Другi памёр, стаѓшы найвялiкшым, з расейскiх цароѓ. I яго кiраванне было адным з самых працяглых у сусветнай гiсторыi, самым працяглым у Расii i мабыць самым слаѓным.
  Пётр першы быѓ празваны вялiкiм. А Пётр Другi - найвялiкшым з цароѓ.
  А пасад узышоѓ яго ѓнук Пётр Трэцi. Ну што ж, цары Пятры - слаѓныя цары.
  Наступным крокам Пятра Першага стала вайна з Прусiяй. Немцы пасля Фрыдрыха другога iрвалiся да новых подзвiгаѓ. I атакавалi ѓ 1796 годзе Расiю. Пасля першапачатковых поспехаѓ, рускае войска перамагло Нямеччыну. I заваявала спачатку яе, а затым i ахопленую рэвалюцыяй Францыю. Пётр Трэцi раѓнаваѓ да славы свайго дзеда. Ён быѓ малады, гарачы i хацеѓ подзвiгаѓ.
  I вось зноѓ перамогi, i разгромы Iспанii, i Партугалii... Заваяванне Еѓропы. I вайна з Брытанiяй...
  Уладарка мораѓ была зрынутая. I гэта новы трыѓмф Ушакова. А затым i паѓ Лондан. Пачалася каланiяльная вайна i заваяванне правiнцый. Расiя ѓжо не мела сабе роѓных супернiкаѓ. I перамагала адну краiну за iншы.
  У 1830 годзе Пётр трэцi памёр. I на пасад узышоѓ яго сын Павел. Расея правяла ѓ 1841 годзе апошнюю сур'ёзную вайну з Кiтаем. I зразумела перамагла яго ѓпэѓнена пасля трох гадоѓ вайны.
  I далей ужо войны былi каланiяльныя. I адна заваёва iшла за iншым. I гэта было добра.
  I вось да канца дзевятнаццатага стагоддзя, уся планета стала Расiйскай. I надышоѓ час экспансii ѓ космас. Вось ужо i дзяѓчаты-астранаѓты палезлi ѓ бой. Першы чалавек выйшаѓ у космас у 1900 годзе, адзначыѓшы пачатак дваццатага стагоддзя - як касмiчнай эпохi. А ѓ 1910 годзе адбыѓся першы палёт чалавека на Месяц.
  А 1925 году i на Марс! I гэта проста супер. На працягу дзесяцi гадоѓ касманаѓты паспелi пабываць на ѓсiх планетах сонечнай сiстэмы. А далей пачалiся будоѓлi на iншых планетах.
  Расiйская iмперыя была абсалютнай манархiяй, але мела народнае веча абiранае грамадзянамi ѓсяго свету як дарадчы орган пры цару.
  Жылi людзi нядрэнна, i эканомiка рослыя хуткiмi тэмпамi. Гэта быѓ капiталiзм з элемэнтамi плянаваньня. Да канца дваццатага стагоддзя, Сонечная Сiстэма была больш-менш засвоена.
  У 2010 годзе пачаѓся першы палёт да адной з планет Зоркi Сiрыус. I гэта была цэлая мiжзоркавая экспедыцыя. Быѓ ужыты фатонны рухавiк здольны разгоняцца да хуткасцi святла i нават крыху вышэй.
  Палёт праходзiѓ праѓда ѓ два этапы. Спачатку разгон, а затым тармажэнне ракет... З прычыны недасканаласцi зоркалётаѓ даляцець можна было толькi за дваццаць пяць з лiшнiм гадоѓ.
  Таму i экiпажы падабралi з падлеткаѓ, каб яны не былi занадта старыя. Акрамя таго на планеце Зямля ѓжо праходзiлi эксперыменты з амаладжэннем. У прыватнасцi актывiзуючы ствалавыя клеткi i розныя iншыя iдэi. Можна ѓжо i запавольваць старэнне. У анабiёз апускаць цеплакроѓных пакуль яшчэ занадта рызыкоѓна. Можна ператварыцца ѓ гароднiну.
  Але ёсць яшчэ i штучны сон. Гэта калi ты спiш, але адначасова тваё цела рухаецца.
  Кампутарныя тэхналогii дазваляюць прайграваць любую iлюзiю. Акрамя таго ѓ сне, фiзiялагiчныя працэсы запавольваюцца i людзi старэюць у пяць-шэсць разоѓ больш павольна. I людзям няма патрэбныя шукаць забаѓкi. Яны iх самi знаходзяць.
  Падлеткi ж атрымлiваючы ѓ сне i рух i штучнае харчаванне, павiнны былi вырасцi да дарослых людзей, падляцеѓшы да планеты Сiрыѓс.
  А ѓсё астатняе за iх рабiлi ѓ палёце аѓтаматы i кампутары са мноства дублюючых схемаѓ.
  Гэта значыць, атрымалася зусiм нядрэнна...
  Дзяцей выбралi гадоѓ дванаццацi i трынаццацi. Тут былi хлопчыкi i дзяѓчынкi.
  Так што тры зоркалёты накiравалiся ѓ палёт.
  На Сiрыусе няма разумнага жыцця. Але на адной з планет, цалкам прыдатны клiмат для каланiзацыi. I быццам некаторыя найпростыя формы жыцця ёсць.
  Так што юныя воiны гатовы да экспансii. У Расiйскай касмiчнай iмперыi ёсць свой Гiперiмператар. I ён даѓ пажаданне перад вылетам.
  Усё ѓвогуле для чалавецтва лепшае, чым у рэальнай гiсторыi. Злачыннасць нiзкая, голаду няма, i бедных практычна няма. Планавыя элементы ѓ сусветнай эканомiцы дапамаглi пазбегнуць беспрацоѓя банкруцтваѓ. Развiццё тэхналогiй дазволiла скарацiць працоѓны дзень да чатырох гадзiн, i зрабiць адразу тры выходныя днi.
  Кошты мянялiся толькi ѓ бок знiжэння. Зарплата расла. Нацыi планеты Зямля злiвалiся...
  Была нават створаная адзiная рэлiгiя. Яна аб'яднала Хрысцiянства, Iслам, Будызм, i Iудаiзм. Сёмуху скасавалi i было ѓведзена паняцце - Адзiн Бог у мностве асоб!
  I зразумела прыбралi лiшняе: пасты, намаз, рамазан, i забароны на ежу. Але зрабiлi служэнне яшчэ пышней i ѓрачыстае. А святары пераапранулiся ѓ белае i пагалiлi бароды. А абразоѓ стала нават больш. I святых дадалося. У тым лiку разумее Сувораѓ, Кутузаѓ i iншыя палкаводцы. I яшчэ даволi модным стаѓ атэiзм. Зразумела, людзi сталi жыць лепей, стабiльна, усё трывала, навука развiлася.
  I многiя моцна сумнявалiся ѓ цудатворнай сiле iкон i эфекце ад таго, што ставiш свечкi.
  Але вось жыццё развiвалася...
  Экспедыцыя стартаваѓ да зорнай Сiстэмы Сiрыюс. А ѓ 2013 годзе яшчэ адна адправiлася крыху далей. Таксама ёсць планеты, прыдатныя для жыцця.
  А ѓ 2020 годзе ѓпершыню ѓдалося штучнаму прадмету пераадолець хуткасць святла. А значыць можна лятаць i хутчэй. А ѓ 2025 годзе была створана антыгравiтацыя, i стала магчымым разганяць тое звышсветлавых хуткасцяѓ караблi за кароткi час.
  Шчаслiвае чалавецтва... I цар сваiм указам дараваѓ i чацвёрты выхадны дзень у чацвер... Цяпер людзi ѓ тыдзень адпачывалi шмат, i iндустрыя забаѓ развiлася каласальна.
  Цар-бацюхна, мiнуѓ амаладжэнне, i стаѓ куды прыгажэй... А ѓ 2030 году нарэшце першае селiшча заснавана за межамi Сонечнай сiстэмы для планеты прыдатнай для жыцця.
  Стала вельмi добра на планеце Зямля. I на iншых сiстэмах таксама.
  I пытанне - як добра, калi род Раманавых не перапынiѓся.
  Далей новыя iдэi ... Тэрмакваркавы рухавiк гэта будучыня тэхналогiй. Моц у мiльёны разоѓ праѓзыходная тэрмаядзерны. I новыя магчымасцi асваення космасу.
  I адкрыццё гiперплазмы. I магчымасцяѓ каласальных. Навука развiвалася хутчэй, чым рэальнай гiсторыi. Навукоѓцы ѓсё ѓ адной iмперыi, i сябар ад сябра дадзеныя не засакрэчваюць.
  А бо не сакрэт, што ѓ рэальнай гiсторыi яшчэ шпiёны сваiм канкурэнтам i гадзяць капiтальна.
  А так усеагульны ѓздым, i цудоѓныя вынiкi для навукi.
  У 2040 годзе цар i гiперiмператар вырашыѓ на рэферэндум вынесцi канстытуцыю, добраахвотна абмежаваѓшы сваю ѓладу. Лiчылася што на планеце Зямля з яе абавязковай вышэйшай адукацыяй, людзi даспелi да абмежаванай i кiраванай дэмакратыi. I што будуць вялiкiя дасягненнi ѓ культуры.
  Адначасова былi i новыя рэформы ѓ рэлiгii... Бiблiя i Каран канчаткова былi прызнаныя культурнай спадчынай, але не словам Божым. Адначасова iшлi на ѓсю моц работы над уваскрашэннем даѓно памерлых людзей.
  Была пастаѓлена задача - зрабiць нядзелю рэальнасцю для навукi.
  I вучоныя працавалi, старалiся. I ѓсё больш i больш авалодвалi таямнiцамi светабудовы.
  Так што неѓмiручасць станавiлася ѓсё больш i больш рэальным. I трэба сказаць, як лепш стала на планеце Зямля, усяго толькi таму, што Пётр Другi пражыѓ нашмат даѓжэй, чым у рэальнай гiсторыi.
  
  АДСКАЯ КАР'ЕРА НЯМЕЦКАГА АСА ХАНСА МАРСЕЛЯ
  Марсэль не загiнуѓ у вынiку няшчаснага выпадку, а застаѓся ѓ жывых i працягнуѓ сваю феерычную кар'еру. На ход вайны гэта вялiкага ѓплыву не аказала. Усё роѓна ангельцы правялi аперацыю "Паходня" i разграмiлi войскi Роммеля. Адзiн лётчык нават такога фенаменальнага ѓзроѓню iстотна змянiць хаду вайны не можа. Няѓжо што сам стаць легендай. Да канца 1942 года Марсэль перавысiѓ лiк у трыста збiтых самалётаѓ i атрымаѓ ва ѓзнагароду паѓторна Рыцарскi Крыж Жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi. А да канца сакавiка 1943 гады Марсэль перавысiѓ пяцьсот збiтых самалётаѓ, завошта атрымаѓ Рыцарскi Крыж Жалезнага Крыжа з залатымi дубовымi лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  У красавiку i траѓнi Марсэль удзельнiчала ѓ жорсткiх баях на Мiжземным моры, усталяваѓшы рэкорд у чатырнаццаць збiтых самалётаѓ у адзiн бой i дваццаць у дзень. Яго баялiся ангельцы, i былi проста ѓражаны дадзеным феноменам i асам.
  Але нягледзячы на гэтую гераiчнасць Роммель быѓ усё роѓна разбiты. Толькi амерыканцы i ангельцы былi ѓ шоку ад Марсэля.
  Але вось у чэрвенi яго пераводзяць на ѓсходнi фронт. I гэтая легенда сутыкаецца з савецкiм лётчыкамi. Марсэль б'ецца нядрэнна i спрабуе МЕ-309 з нулявой серыi.
  За семсот пяцьдзесят збiтых самалётаѓ атрымлiвае Рыцарскi крыж жалезнага крыжа i плацiнавым дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi.
  I на Курскай дузе Марсэль блiскае. Адзiн змагаецца з цэлай зграяй самалётаѓ. I ён сапраѓды страшны баец. Але гiтлераѓцы ѓсё роѓна прайграюць бiтву на Курскай дузе. Хаця Марсэль усё ж на ход гiсторыi паѓплываѓ. Нямецкiя войскi ѓ Афрыцы капiтуляваѓ на пяць дзён пазней. I высадка ѓ Сiцылii на дзесяць дзён затрымалася. Савецкiя войскi крыху павольней прасоѓвалiся. Хаця рознiца была ѓсяго толькi ѓ некалькi дзён.
  Калi Марсэль збiѓ тысячу самалётаѓ, то атрымаѓ Вялiкi Крыж Жалезнага Крыжа, узнагароду, якую меѓ у Трэцiм Рэйху толькi Герман Герынг. А вайна працягвалася.
  Немцы прайгравалi, але толькi на некалькi дзён Чырвоная Армiя i саюзнiкi адставалi ад рэальнай гiсторыi.
  Марсэль жа бiѓся як леѓ... Але вось ужо мiнуѓ i сорак трэцi год, i немцы шмат пацярпелi паражэнняѓ. Аднак Марсэль усё ж спарадзiѓ у гiтлераѓцах некаторыя надзеi. У прыватнасцi, яшчэ не ѓсё страчана. I вось у Трэцiм Рэйху з'явiлася самаходка Е-10. Простая ѓ вытворчасцi, танная i вельмi спрытнюга. А сiлуэт яшчэ пры гэтым нiзкi ѓсяго 1,3 метра. Яе распрацавалi замест прац над "Маѓсам" якi сябе ѓ прынцыпе не мог апраѓдаць.
  Вайна крыху зацягнулася... Е-10 паказала сябе ѓдалай самаходкай, i галоѓнае просты ѓ вытворчасцi i таннай. Марсэль збiѓ дзве тысячы самалётаѓ i б узнагароджаны зоркай рыцарскага крыжа жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  А затым збiѓ i тры тысячы самалётаѓ атрымаѓшы Зорку Рыцарскага Крыжа Жалезнага крыжа i залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi.
  Да канца сорак чацвёртага года немцы крыху лепш стаялi, чым у рэальнай гiсторыi. Яны змаглi пазбегнуць такога хуткага разгрому ѓ Беларусi i на поѓднi. I маглi пазбегнуць страты Румынii i Балкан.
  I галоѓнае саюзнiкi ѓ Францыi былi скiнуты ѓ мора. А гэта ѓжо больш сур'ёзна.
  У Брытанii i ЗША ѓжо з'явiлiся настроi заключыць з фрыцамi перамiр'е. На франтах з'явiлася i САУ Е-25. Таксама з нiзкiм сiлуэтам, простая ѓ вытворчасцi, але мацней узброеная, i з браней патаѓсцей. Цэлых сто дваццаць мiлiметраѓ лоб пад нахiлам, восемдзесят два мiлiметры борта, i гармата ѓ 88-мiлiметраѓ 71 ЭЛ, i вышыня ѓ паѓтара метра. I супраць падобнай махiны не выстаяць. Лiчы супастаѓная з "Тыграм"-2 у бранiраваннi i ѓзбраеннi самаходка, а важыць тон усяго трыццаць. I паспрабуй такую адолець.
  Немцы крыху змаглi запаволiць савецкiя войскi. Тыя ж атакавалi немцаѓ у Прыбалтыцы. Але прасунулiся не надта значна. Магутная глыбокаэшаланаваная абарона спынiла Чырвоную Армiю. У паветры з'явiлiся самалёты ХЕ-162 рэактыѓныя знiшчальнiкi, якiя былi простыя ѓ вытворчасцi i танныя, але пры гэтым лёгкiя i проста кiравалiся.
  Так што саюзнiкам бамбiць стала цяжэй, а страты выраслi.
  Баi паказалi сiлу немцаѓ па ѓсiх паказчыках.
  Большая частка Прыбалтыкi, палова Беларусi, частка Украiны i Малдавiя з Адэсай, усё яшчэ ѓтрымлiвалася гiтлераѓцамi на пачатку сорак пятага года. А ѓ Францыi саюзнiкi i ѓвогуле былi разгромлены. У снежнi фашысты змаглi выбiць саюзнiкаѓ i з Сiцылii, умацаваѓшы свае пазiцыi.
  У студзенi савецкiя войскi спрабавалi наступаць у абыход Менска, але безнадзейна ѓгразлi ѓ жорсткiх баях.
  Немцы, маючы лепшыя танкi, падсеклi савецкiя войскi i ѓтварылi пару катлоѓ. Увогуле нямецкiя танкi бралi ѓверх. Т-44 у серыю не пайшоѓ, а Т-34-85 i IС-2 супраць серыi Е слабаватыя.
  А рэактыѓная нямецкая авiяцыя ня мае сабе роѓных. У саюзнiкаѓ i з Японiяй непрыемнасцi. Высадка на Фiлiпiны сарвала, i дэсантныя караблi аказалiся перахоплены японскiмi лiнкорамi. У ЗША зразумела панiка. А тут яшчэ i Рузвельт памёр...
  Трумэн улiчваючы, што ЗША моцна дастаюць нямецкiя падводныя лодкi, асаблiва на перакiсы вадароду прапануе Трэцяму Рэйху перамiр'е. Гiтлер пагадзiѓся, але на ѓмове абмену ваеннапалоннымi, прычым не толькi нямецкiмi, але i iтальянскiмi. Чэрчыль i Трумэн пагадзiлiся.
  У вынiку колькасць нямецкiх лётчыкаѓ у небе вырасла. А ХЕ-162 захапiѓ панаванне ѓ паветры.
  Адбiѓшы чарговы савецкi наступ у цэнтры ѓ канцы траѓня гiтлераѓцы пачалi прасоѓванне на Украiне. У баях бралi ѓдзел i самыя першыя танкi Е-100. Новая машына мела кампаноѓку рухавiк i трансмiсiя разам i папярок, што дазволiла зменшыць вагу, i пры больш магутным рухавiку ѓ 1500 конскiх сiл забяспечыла здавальняючыя хадавыя якасцi.
  А браня i зусiм была непрабiѓная для савецкiх гармат са ѓсiх ракурсаѓ. 250 - лоб пад нахiлам, i 210-мiлiметраѓ борта i таксама з нахiламi.
  Гэты танк у прарыве паказаѓ сябе монстрам. Марсэль да траѓня 1945 гады збiѓ чатыры тысячы самалётаѓ атрымаѓшы зорку рыцарскага крыжа жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi. Вельмi прэстыжная ѓзнагарода. А на другое месца выйшаѓ Хафман, якi вельмi нядрэнна набiраѓ рахункi, да меѓ адрозную ад Марсэля тактыку. Якая аптымальна падыходзiла для ХЕ-162. Да чэрвеня 1945 гады Хаффман дасягнуѓ адзнакi ѓ пяцьсот збiтых самалётаѓ i атрымаѓ Рыцарскi Крыж Жалезнага Крыжа з залатымi дубовымi лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  У цэлым вайна для немцаѓ, якiя развязалiся на Захадзе, пайшла паспяхова. Вельмi эфектыѓнымi аказалiся рэактыѓныя бамбавiкi "Арада". Гiтлераѓцы нават згарнулi праграму ракет ФАУ на карысць новых самалётаѓ, якiя амаль немагчыма збiць, а савецкiя знiшчальнiкi не маглi iх дагнаць.
  Немцы поѓнасцю дамiнавалi ѓ паветры. СССР у сваю чаргу перайшоѓ да абароны на лiнii фронт. Шмат будавалася ѓмацаванняѓ, i фашысты прасоѓвалiся марудна.
  У адрозненнi ад рэальнай гiсторыi, нечакана папулярнасць набыла СУ-100, якая не была ѓ той вайне масавай. А на гэты раз у СССР вытворчасць гэтай самаходкi сталi павялiчваць ударнымi тэмпамi. Яна ѓ вытворчасцi нават прасцей i танней чым трыццацьчацвёркi. I ѓзброена так што можа немцаѓ кусаць. СУ-100 у другой палове сорак пятага года стала асноѓным машынай i яе выпускалi па сто штук у дзень.
  Т-34-85 таксама былi ѓ масавай вытворчасцi, як i IС-2. Танк IС-3 аказаѓся з аднаго боку лепш абароненым у лоб. Але з iншага даражэйшым i працаёмкiм, i яго выпусцiлi ѓсяго тысячу штук i знялi з вытворчасцi. Наогул IС-4, пасля яго выпускаючы толькi малымi серыямi. Так што ѓ СССР фактычна адмовiлiся ад цяжкiх танкаѓ. I серыi засталiся толькi СУ-100 i Т-34-85.
  Немцы змаглi канцу сорак пятага года дайсцi да Дняпра i ѓзяць Кiеѓ. I таксама поѓнасцю захапiць Прыбалтыку, i амаль усю Беларусь. Але зiмой фашыстам прыйшлося спынiцца. У небе яны па-ранейшаму дамiнаваѓ.
  Марсэль за пяць тысяч збiтых самалётаѓ атрымай Вялiкую Зорку Рыцарскага Крыжа i срэбным дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi. Як бачым узнагарода была даволi доѓгай па назве. I плацiнавы кубак Люфтваффе ѓ дыяментах.
  Увесну сорак шостага года падцягнуѓшы больш дасканалыя такнi серыi Е-50, гiтлераѓцы спрабавалi наступаць у цэнтры.
  Абарона Чырвонай Армii была глыбокаэшаланаванай i вельмi ѓ iнжынерным стаѓленнi развiтой. I гэта дазваляла ёй арганiзоѓваць не слабы супрацiѓ. I немцы, прарваѓшы адну лiнiю абароны, не выходзiлi на аператыѓную прастору, а вымушаныя былi прарываць наступную. Трэцi Рэйх быѓ цудоѓна ѓзброены, але яе войскi ѓвесь час драбнелi. У пяхоце ѓжо ваявалi хлапчукi гадоѓ чатырнаццацi-трынаццацi ѓсё часцей траплялiся жанчыны. У авiяцыi вопыт лётчыц у цэлым быѓ паспяховым. Альбiна i Альвiна напрыклад, так лiха сталi набiраць рахунку, што мужыкам на дзiва. I хутка збiѓшы за пару месяцаѓ па сотнi самалётаѓ атрымалi па Рыцарскiм Крыжы Жалезнага Крыжа.
  Дзяѓчынкi паказалi сябе крайняй ступенi баявымi i спартовымi.
  Марсэль збiѓ больш за восем тысяч самалётаѓ да зiмы сорак сёмага года.
  Ён разбураѓ iх з 30-мiлiметровых гармат. У СССР галоѓным знiшчальнiкам заставаѓся ЯК-9, якi вiдавочна састарэлы, але затое быѓ простым у вытворчасцi.
  ЯК-3 патрабаваѓ якаснага дзюраля i ѓ серыю масава не пайшоѓ. ЛА-7 таксама выпускаѓся ѓ невялiкiх колькасцях.
  Затое ЯК-9 стаѓ самым масавым самалётаѓ апярэдзiѓшы IЛ-2 i IЛ-10.
  Чырвоная Армiя ѓздрыгвала пад ударамi. Немцы дайшлi да Смаленска, але толькi напалову яго акружылi не ѓзяѓшы.
  Зiмой савецкiя войскi наступалi ѓ адказ. Але толькi крыху пацяснiлi фашыстаѓ.
  Вайна стала зацяжной i пазiцыйнай на знясiленне. Гiтлер гэта таксама разумеѓ.
  У сорак сёмым годзе немцы вялi вайну асцярожна. Выкарыстоѓвалi ѓ наступе замежныя войскi, спрабавалi шмат бамбiць. За год лiнiя фронта амаль не змянiлася...
  У СССР з'явiѓся Т54, але ён не быѓ масавым. Т-34-85 усё яшчэ ѓ серыi А больш за ѓсё вырабляецца СУ-100.
  З рэактыѓнай авiяцыяй горш, чым у рэальнай гiсторыi. Па-першае, сродкаѓ з-за цяжкасцей ваеннага часу менш, чым у немцаѓ i чым было ѓ рэальнай гiсторыi. Па-другое, даводзiцца працаваць самiм не выкарыстоѓваючы трафейных вучоных з Германii.
  А ѓ гiтлераѓцаѓ з'явiѓся Х-262 больш дасканалы i МЕ-363 з хуткасцю да 1200 кiламетраѓ за гадзiну i стрэлападобным крыламi. I МЕ-1100 з крыламi што змянялi стрэлападобнасць. ТАЯ-283 з доѓгiм фюзеляжам i знiшчальнiкi бясхвостыя "Гота". Грозныя П-287. I ТАЯ-500 з рэактыѓным маторамi якiх цэлых шэсць.
  Плюс яшчэ i бясхвостыя бамбавiкi.
  У небе перавага фашыстаѓ усё ѓзрастала. Але на сушы было крыху лягчэй. I савецкiя войскi маскiравалiся, закопвалiся ѓ зямлю i трымалiся.
  У 1948 годзе, Марсэль давёѓ свой рахунак да дзесяцi тысяч самалётаѓ, i атрымаѓ Вялiкую зорку Рыцарскага Крыжа Жалезнага крыжа з залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi.
  Немцы сёлета змаглi нарэшце акружыць i ѓзяць Смаленск, але на гэтым iх поспехi абмежавалiся... У СССР з'явiѓся IС-7, але з-за складанай канструкцыi было выпушчана толькi некалькi машын. Вайна зацягвалася... Т-54 пакуль выпускаѓся малымi серыямi. Т-34-85 усё яшчэ ѓ вытворчасцi, як i СУ-100.
  У 1949 году немцы ѓвесну ѓжо не наступалi, i спрабавала прарвацца Чырвоная Армiя. Але таксама нiчога акрамя стратаѓ савецкiя войскi не атрымалi...
  У СССР з'явiѓся МIГ-15, першы рэактыѓны знiшчальнiк, але ён быѓ яшчэ недапрацаваны i не серыйны. Пакуль яшчэ самы масавы самалёт - ЯК-9.
  Т-54 усё яшчэ не масавы, але выпуск Т-34-85 змяншаецца... СУ-100 у серыi.
  У 1950 году зноѓ баi... У СССР з'явiлася новая самаходка СУ-130 з прыладай не якi адбыѓся танка IС-7. Дадзеная машына была больш эфектыѓнай.
  У немцаѓ Е-50 стаѓ цяжэйшым да сямiдзесяцi тон з газатурбiнным рухавiком, i тоѓстай бранёй 250-лоб i 170-мiлiметраѓ борта, i для дужання з iм патрэбна самаходка больш сур'ёзная.
  Лiнiя фронту амаль не змянiлася....
  У 1951 году ѓ СССР з'явiѓся МIГ-15 у больш дасканалай мадыфiкацыi, але ЯК-9 пакуль не зняты з серыi... Т-54 нарэшце-то раскручаны i Т-34-85 канчаткова прыбраны з вытворчасцi. Цяжкiх танкаѓ амаль не вырабляецца, акрамя САУ СУ-130, якая замяняе СУ-100. Але яна важыць тон пяцьдзесят i мае добрую абарону толькi iлба.
  Немцы прасуюць у небе i пакуль дамiнуюць у паветры. Марсэль збiѓ пятнаццаць тысяч самалётаѓ, атрымаѓшы Вялiкую зорку Рыцарскага крыжа Жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi.
  Вось i 1952 год iдзе.... Абедзве войскi ѓгразлi капiтальна i баi кровапралiтныя, але амаль нерухомая лiнii фронту. На поѓднi па Дняпры. У цэнтры немцы ѓсё ж такi ѓзялi i ѓтрымлiваюць Смаленск i Пскоѓ, i далей Нарву... Ленiнград не ѓ iх... Фiнляндыя ѓсё яшчэ ваюе. Зацягнулася гэта ѓсё. Т-54 вырабляецца масава, СУ-100 з вытворчасцi знята i замест яе СУ-130. Цяжкiя танкi пакуль не ѓ серыi. Немцы крыху палепшылi якасць сваiх машын.
  Амерыка i Брытанiя ѓсё яшчэ выюць з Японiяй. Бамбяць яе, але не могуць захапiць самi выспы.
  А вось атамную бомбу стварыць амерыканцам не ѓдалося. Так што самураi яшчэ трымацца.
  Але вось надышоѓ 1953 год... у сакавiку памiрае Сталiн. Праѓда на гэты раз генералiсiмус пакiнуѓ пiсьмовы завяшчанне зрабiѓшы пераемнiкам Берыю. I разлiк немцаѓ на хаос i разгубленасць Чырвонай Армii не апраѓдаѓся.
  Наступ вермахта выдыхла хутка.
  Але i СССР не змог пераламаць ход вайны i таксама падчас аперацый узяѓ i ѓграз.
  У канцы 1953 года Марсэль перавысiѓ дваццаць тысяч збiтых самалётаѓ. За гэта атрымаѓ адмысловую ѓзнагароду адмыслова для яго зацверджаную: Вялiкую зорку Вялiкага Крыжа рыцарскага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Наступiѓ 1954 год... Берыя прапанаваѓ Гiтлеру мiр на ѓмовах, хто што заваяваѓ, тое ѓ таго i застаецца. А то сапраѓды колькi можна адзiн аднаго разбураць? Але Гiтлер упарта адпрэчыѓ прапанову. У СССР з'явiѓся, IС-10, але дадзены танк быѓ не зусiм эфектыѓны. Асноѓная машына Т-54 у серыi...
  Лiнiя фронту заспела як змазка на сiбiрскiм марозе.
  Вось ужо 1955 год... Амерыка ѓсё яшчэ з Брытанiяй ваююць i душаць Японiю. I СССР штурхаецца з Трэцiм Рэйхам. I бадаюць адзiн аднаго.
  Лiнiя фронту маларухомая. У небе дамiнуюць гiтлераѓцы. МIГ-15 у серыi i стрымлiвае ворага.
  Марсэль за дваццаць пяць тысяч збiтых самалётаѓ атрымаюць: Вялiкую зорку Вялiкага Крыжа, Рыцарскага крыжа, з залатымi дубовымi лiсцем, мячамi i дыяментамi!
  Надыходзiць 1956 год... Немцы запускаюць у серыю пiрамiдальны танк. З iм звязваюць надзеi i ѓ iх з'яѓляюцца прыдатныя да баявога прымянення дыскалёты. Але пакуль яшчэ лiнiя фронту маларухомае i Чырвонае войска ворага стрымлiвае.
  Вось ужо i 1957 год 20 красавiка Гiтлер пачынае новы адчайны наступ на Маскву... I зноѓ уся ѓвязае ѓ жорсткiх пазiцыйных баях... Да канца 1957 года Марсэль збiвае трыццаць тысяч самалётаѓ i атрымлiвае. Вялiкую зорку Рыцарскага Крыжа Вялiкага Крыжа з планавым дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi.
  Вайна iшла ѓжо надта доѓга. Наступiѓ 1958 год... Лаѓрэнцiй Палыч Берыя пераемнiк Сталiна i старшыня ДКА, заявiѓ:
  - Краiна гранiчна спустошаная! I народ стамiѓся ад вайны. Нам патрэбен мiр!
  Жукаѓ заѓважыѓ:
  - Пакуль жывы Гiтлер - мiру не будзе!
  Шэлепiн, мiнiстр унутраных спраѓ пагадзiѓся:
  - Ды пакуль гэты фанатык фюрар Нямеччыны фашысты будуць весцi з намi вайну, да поѓнай узаемнай анiгiляцыi!
  Берыя стукнуѓ кулаком па стале i зароѓ:
  - Ламаць хрыбты трэба! Што скажа Молатаѓ!
  Мiнiстр замежных спраѓ з уздыхам адказаѓ:
  - Пакуль далягляды мiру, вельмi нават iмглiстыя. Трэцi Рэйх таксама лiмiтава знясiлены. Але ѓсё ж у яго ѓся Еѓропа пад рукой. I калi вайна працягнецца яшчэ гадоѓ дзесяць, першымi садзьмуемся мы!
  Старшыня ДКА кiѓнуѓ:
  - Так! Мы першыя садзьмуемся! I таму трэба знайсцi спосаб ухiлiць Адольфа Гiтлера фiзiчна!
  Шэлепiн заѓважыѓ:
  - Лепш за ѓсё ѓхiлiць Ханса Марсэля. Гэта сапраѓдных Д'ябал ѓ целе! I калi яго лiквiдаваць, то воля немцаѓ да вайны будзе канчаткова падарваная!
  Берыя з гэтым пагадзiѓся:
  - Ды будзе падарваная!
  Шэлепiн прапанаваѓ:
  - Можа прызначыць узнагароду за труп Марсэля?
  Старшыня ДКА запярэчыѓ:
  - Не! Толькi за жывога!
  Мiнiстр унутраных спраѓ заѓважыѓ:
  - Забiць прасцей, чым захапiць!
  Берыя кiѓнуѓ i адзначыѓ:
  - Заахвочваць забойства нi навошта! I мы ѓсё роѓна пераможам. А што скажуць канструктары?
  Якаѓлеѓ з уздыхам сказаѓ:
  - Пакуль мы ад немцаѓ адстаем. I гэта наша праблема!
  Берыя агрэсiѓна зароѓ:
  - Але наша перамога непазбежная!
  Iльюшын пацвердзiѓ:
  - Сапраѓды таварыш старшыня!
  Шэлепiн заѓважыѓ:
  - Дзве дзяѓчынкi вельмi моцна дастаюць: Альбiна i Альвiна. Яны абагналi Хафмана i нас увесь час раздзiраюць. I раз-пораз дастаѓляюць непрыемнасцi.
  Старшыня ДКА жорстка адзначыѓ:
  - Мы iх вешаць будзем!
  У адказ пачулiся смяшкi. Ва ѓсякiм разе выглядала пацешна.
  Студзень 1958 гады... I вайна здаецца практычна бясконцай. I ѓ ёй не вiдаць канца i краю.
  А фашысты на акупаваных тэрыторыях лютую. Злавiлi пiянераѓ: Мiшку, Колю i Святлану. Хлопчыкам i дзяѓчынцы гадоѓ па чатырнаццаць. Яны павiнны хутка ѓступаць у камсамол. Iх спачатку дапыталi з прыхiльнасцю. Збiлi хлапчукоѓ i дзяѓчынку бiзунамi. Затым лупiлi i дротам. Колю як старэйшага з нiз яшчэ праверылi токам. Прабачылi праз цела падлетка разрады. Коля стагнаѓ ад якi выносiцца болю.
  Потым дзяцей вывелi на снег басанож, i павялi расстрэльваць. I яны худыя, босыя, з сiнякам на тварах i са спакушанымi спiнамi iшлi па вёсцы.
  А на шыях вiселi дошчачкi - "мы партызаны".
  Два хлопчыкi i дзяѓчынка iшлi па снезе. Коля якога мучылi токам, меѓ сiнi ад пакут твар. Мiшка крыху больш жывы, яго толькi лупцавалi. Дзяѓчынка Святлана хмурылася. Яе таксама адлупцавалi яна была худая жывучы столькi гадоѓ пад акупацыяй. Яе абшуквала наглядчыца, парваѓшы пальцаѓ цнатлiвую плеѓку. I гэта так зневажальна для пiянеркi i сорамна. Дзяѓчынка раз-пораз кусае вусны.
  Дзецям некамфортна басанож па снезе. Але гэта яшчэ кветачкi, калi iх расстраляюць цi павесяць. Але пакуль iх толькi водзяць. Катаваннi яшчэ не скончаны i фашыстам трэба атрымаць iнфармацыю.
  Босыя ногi ѓ пiянераѓ чырвоныя i крыху апухлi на марозе. Жыхары глядзяць са спагадай на злоѓленых дзяцей. I вось iх нарэшце заводзяць у хату.
  Там укладваюць на спiну, i па босых пятках пачынаюць бiць гумовымi дубiнкамi.
  Дзецi крычаць ад болю, i тузаюцца... Колi прыпякаюць голыя пяткi полымем запальнiцы. А затым круглая пятачка дзяѓчынкi Святланы падвергнулася прыпякаю распаленай качаргой. I як пiянерка ад гэтага закрычала на ѓсё горла.
  Допыт праходзiѓ з прыхiльнасцю, але дзецi маѓчалi. I зноѓ iх лупiлi дротам, i босыя падэшвы абпальвалi распаленым жалезам.
  Але пiянеры iнфармацыi не давалi. Яны трымалiся цвёрда. Колi нават прыклалi распаленую качаргу да голых хлапечых грудзей. Хлопчык цяжка дыхаѓ, але сцiснуѓшы зубы стрымаѓ крыкi.
  Так фашысты нiчога не дабiлiся...
  Але вайна зацягвалася... Пайшоѓ i люты... Немцы з дыскалетаѓ абстрэльвалi Ленiнград. I атакавалi з паветра Маскву. Баi жорсткiя.
  Альбiна i Альвiна змагаюцца ѓ паветры. Дзяѓчыны ѓ адным толькi бiкiнi i басанож.
  I збiваюць расейскiя самалёты. Чартоѓкi ѓжо атрымаѓ мноства ѓзнагарод у тым лiку i Вялiкую зорку рыцарскага крыжа з залатымi дубовымi лiстамi мячамi i дыяментамi.
  Такiя вось дзве дзяѓчыны проста рангу супер. I iх вышэйшы пiлатаж i разбурэнне матэрыi i жывой тканiны.
  Вось Альбiна лупанула па савецкiх самалётах, збiѓшы адразу шэсць штук, адной чаргой i пiскнула:
  - За Трэцi Рэйх!
  Альвiна таксама цвiк пасылала чэргi ѓ расiйскiя машыны i зразаѓшы сем, вякнула:
  - За фюрара!
  I абедзве дзяѓчыны засмяюцца...
  Хоць прызнацца сапраѓды i iм гэтая вайна жудасна надакучыла. На самай справе ѓпарты фюрар яе вядзе, але фронт застыѓ i ѓсё зайшло ѓ тупiк. I пераходзiць усё па крузе. I толькi трупы i абодвух бакоѓ i збiтыя машыны. I разбiтыя танкi i пакуты людзей.
  Альбiна зрэзала яшчэ восем самалётаѓ i праспявала:
  - Будучы век за намi!
  Альвiна з гэтым упэѓнена пагадзiлася:
  - Усе будучыя стагоддзi таксама!
  I дзяѓчаты збiвала з дзiкай лютасцю расейскiя самалёты.
  А потым зразумела i катаваннi... Пiянераѓ катаваць прыемна. Асаблiва смажыць хлопчыкам босыя ножкi, i ламаць распаленымi абцугамi рэбры. Жорсткiя дзяѓчынкi...
  Вайна робiць людзей дзiкiмi. Сам Марсэль таксама ѓжо стамiѓся бiцца. Ён тое ваюе даѓно. Яшчэ ѓ 1940 годзе змагаѓся за паветранае панаванне над Брытанiяй. Не надта спачатку ѓ яго складалася кар'ера. Не думалi, што ён стане феноменам, i набярэ рэкордную колькасць узнагарод для Трэцяга Рэйха. I саб'е самалётаѓ на цэлае паветранае войска.
  Ганс Марсэль усё часцей адчуваѓ нуду. Вайна яму надакучала. Хацелася жаночага цела, дарагiх вiнаѓ i раскошных баляѓ i iншых забаѓ. Колькi ѓжо можна - васямнаццаць гадоѓ у страi. Нi разу не быѓ сур'ёзна паранены, а збiвалi яго толькi ѓ самым пачатку кар'еры. Вышэйшыя сiлы бераглi Марсэля. Ён стаѓ фельдмаршалам авiяцыi, але ваяваѓ як радавы. I моцна сумаваѓ.
  Бляск у вачах пачаѓ знiкаць. Вайна з СССР зайшла ѓ пат. I смерць Сталiна нiчога не змянiла. Гiтлер усё яшчэ жывы, хоць выглядае i ѓсё роѓна, але па-ранейшаму адносна энергiчны. Ужо прабiваецца лысiна на галаве i валасы ѓ фюрара сiвеюць.
  Але пакуль ён яшчэ кiруе iмпэрыяй, упарта хоча дабiць СССР. ЗША i Брытанiя Японiю акупавалi, але ѓгразлi ѓ партызанскай вайне. Плюс яшчэ амерыканцы i ангельцы iмкнуцца ѓтрымаць Iндыю i афрыканскiя калонii сваiмi войскамi.
  Так што саюзнiкi ѓ гэтую вайну не ѓмешваюцца. Iм не да яе. I яны нават рады, што дзве таталiтарныя iмперыi нiшчаць адна адну.
  Марсэль цяжка ѓздыхае i яго МЕ-462 лёгка адрываецца ад паласы. Двухматорная машына магутна ѓзброена, i Ханс аддае перавагу лупiць з дыстанцыi, не падпускаючы да сябе супернiка. Хафман наадварот на ХЕ-362 iмклiва зблiжаецца.
  Пакуль нямецкая авiяцыя захоѓвае якасную перавагу над супернiкам. Але яно ѓжо не такое пераважнае. Аднак фюрар верыць у цуда-зброю...
  Якiя лётаюць талеркi, гэта ѓжо сёе-тое... Але яны пакуль занадта дарагiя i цеплавыя промнi яшчэ недасканалыя. Пiрамiдальныя танкi, таксама адзiн з аргументаѓ у спрэчцы.
  Але i гэта не дае немцам рашаючай iнiцыятывы. Акрамя таго пiрамiдальная форма добрая супраць кiнэтычных снарадаѓ, але не так эфектыѓная супраць кумулятыѓных.
  Марсэль страляе, i збiвае два тузiны расiйскi самалётаѓ i прамаѓляе:
  - За Трэцi Рэйх...
  Пасля чаго малады мужчына ѓздыхае. I зноѓ збiвае яшчэ трыццаць савецкiх машын адной чаргой.
  Ды вайна зацягнулася... I гэтая дарога якой не вiдаць канца.
  Ханс праспявала:
  - Занесла, занесла мяне! Занесла, занесла мяне!
  I зноѓ збiвае расейскiя знiшчальнiкi.
  Ды паслаѓ iх Гiтлер на забой... Або забiваць iншых, што таксама не цукар.
  Марсэль успомнiѓ дзяѓчыну .... Яе клiкалi Iльза. Такая прыгожая бландынка, i яго жонка.
  Вось яна, напрыклад, жорсткая. Спрабавала камсамолку. I бiла яе бiзуном з усяго размаху.
  Лупiла як сiдравую казу. Затым да босых ножак паднесла паходню. Падсмажыла яе голыя падэшвы. I зноѓ за пугу. А як камсамолка гэтая раѓла ад болю. А калi яе раны сыпала Iльза соллю. Вось гэта было рэальна жорстка.
  Iльза таксама любiла мучыць i хлопчыкаѓ. Аднаго пацана гадоѓ чатырнаццацi яна падзела, i прыбiла за рукi да слупа. Затым стала ѓ мароз лiць на яго ледзяную ваду. А потым узяла ѓ рукi паходню i смажыла мускулiстае цела падлетка. Потым зноѓ лiла ледзяную ваду. А пад канец апарыла хлопчыка кiпенем. I гэта было зверства.
  Iльза кахала падобныя забаѓкi i нiчым не грэбавала дзеля сваёй юрлiвасцi.
  Але час iшоѓ... I ѓ яе нарадзiѓся спачатку сын i затым дачка. I Iльза ѓжо стала вучыць сваiх i Марсэля дзяцей катаванням.
  Вось гэта страшная баба з СС.
  Была ѓ Марсэля i iншая жонка: Хельга. Яна таксама лётчыца. Пазнаёмiѓся з ёй Ханс у сорак пятым годзе. Яна лётала на ТА-152 адной з лепшых, а можа лепшай шрубавай машыне Люфтвафэ.
  Хельга была лётчыцай, а не катам. I вось яна зацяжарыла i таксама нарадзiла - адразу ж двайнят.
  I гэта трэба адзначыць выдатна. I потым яшчэ двух сыноѓ i дачка паспела нарадзiць. I маючы пецярых дзяцей, ужо больш не ваявала...
  Ды ёй павезла. У Трэцiм Рэйху Гiтлер спачатку дазволiѓ мець кавалерам Жалезнага Крыжа першага класа i вышэй у якасцi ѓзнагароды мець другую законную жонку.
  Ну Рымскi тата пабурчаѓ крыху, але ѓсё ж ухвалiѓ гэта. Потым фюрар прымусiѓ увесцi правiла мець да чатырох жонак. Тут была сабрана Сусветны сабор i гэта было ѓхвалена пад рулямi аѓтаматаѓ.
  Дэфiцыт мужчын у Трэцiм Рэйху велiзарны. I зразумела гэтае рашэнне было вымушаным.
  Людскiя рэсурсы Германii не скончылiся толькi за кошт Еѓрапейскай працоѓнай сiлы i замежных дывiзiй.
  Гiтлер прыпынiѓ знiшчэнне габрэяѓ, i зараз людскiя рэсурсы былi на рахунку. Вайна знясiлiла iмперыю.
  СССР таксама абязлюдзеѓ... Шмат жанчын ваявала ѓ войскi, як i дзяцей. Анастасiя Вядзьмакова стала самым дзейсным асам. Яна ваявала амаль з самага пачатку вайны. Спачатку на кукурузнiку У-2. Але потым перайшла на знiшчальнiкi.
  Многiя савецкiя асы загiнулi... Пакрышкiн стаѓшы чатыры разы героем СССР усё ж такi знайшоѓ сабе гiбель. Кажадуб стаѓшы пяцiразовым героем, таксама разбiѓся ѓ баi. У савецкiх самалётах доѓгi час не было сiстэмы катапультавання i працэнт загiнуѓшых лётчыкаѓ быѓ вельмi высокi.
  Анастасiя Вядзьмакова ацалела. I ѓ яе залатых зорачак назапасiлася што не змяшчалiся на грудзях. Па правiлах, за дваццаць пяць збiтых самалётаѓ супернiка давалi залатую зорку. Калi колькасць зорак дасягнула дзесяцi, то Берыя ѓручыѓ ёй Вялiкую дыяментавую зорку Героя СССР. Анастасiя была самым тытулаваным асам. Апроч збiтых самалётаѓ на яе рахунку былi i знiшчаныя танкi, i масты, i грузавiкi, i нават пары караблёѓ. Акрамя таго гэтая жанчына ратавала i лётчыкаѓ, i нават генерала якi патрапiѓ у асяроддзе.
  I вядомая была тым, што падпалiла некалькi эшалонаѓ з гаручым i гэтак далей.
  Настасся стала вялiкай легендай савецкай авiяцыi. I зразумела ёй таксама надакучыла вайна. Яна нават быѓшы цяжарнай ваявала i ляцела. А затым нарадзiла сынка.
  Прыгожы хлопчык атрымаѓся, рыжанькi як яго мацi. Анастасiя ваявала як правiла ѓ бiкiнi i басанож. I гэта давала ёй пэѓныя перавагi. Якiя не ѓсё шанавалi па заслугах. Але вось яе юная напарнiца Акулiна Арлова таксама б'ецца босая i ѓ бiкiнi i, ёй гэта выдатна дапамагае.
  Абедзве дзяѓчыны лятаюць i вядуць агонь па нямецкiх машынах. Анастасiя Вядзьмакова першы свой баявы вылет здзяйсняла яшчэ ѓ Iспанii. Яна бамбiла пазiцыi войска Франка ѓначы на ђ-2. Тая, што ѓ яе вопыту вышэй даху. А Акулiна Арлова юная дзяѓчына, i яшчэ поѓная энергii i рызыкi.
  Яны збiваюць немцаѓ напяваюць...
  - Лётчыкi-пiлоты, бомбы-самалёты,
  Усiх фашыстаѓ у бiтве пераможам...
  Будуць вышэй сонца нашы зоркалёты,
  I выправiць крылы херувiм!
  Дзе дзяѓчыны трэба сказаць вялiкiя майстрыхi.
  Вось ужо 23 лютага 1958 гады... Дзень савецкага войска. I яго трэба адсвяткаваць з размахам. Але пакуль усё сцiпла...
  Берыя не занадта вясёлы... За час вайны ѓсё стамiлiся капiтальна.
  Маршала Васiлеѓскi прапанаваѓ:
  - Давайце рабiць танкi з дрэва!
  Вярхоѓны кiѓнуѓ:
  - Гэта нядрэнная iдэя!
  Маршал Жукаѓ запярэчыѓ:
  - Толку мала! Гэта жывыя труны!
  Васiлеѓскi лагiчна заѓважыѓ:
  - Яны лягчэйшыя, i хуткiя. А немцы нашы танкi дык вось прабiваюць!
  Берыя згодна кiѓнуѓ:
  - Васiлеѓскi справа кажа!
  Малянкоѓ пацвердзiѓ:
  - Усё зробiм як трэба!
  Каманда Берыi стамiлася... Iншых iдэй не было. Няѓжо што паспрабаваць зрабiць пластмасу таннейшай у вытворчасцi i трывалей.
  Так усё ж стварыць шматпакутную атамную бомбу.
  Нешта над ёй працы ѓ ЗША заглухлi, ды i ва ѓсiм свеце таксама.
  А трэба прастымуляваць. Можа, тады будзе вайна i скончыцца.
  Але вайна пакуль iдзе i нiбы кроплямi цячэ час.
  Вось Мiрабела патрапiла ѓ палон. I з яе сарвалi гiтлераѓскiя салдаты адзенне. А затым рассунулi ногi i сталi гвалтаваць дзяѓчыну. Мiрабела стагнала ад сумесi болю i задавальнення. I некалькi разоѓ скончыѓся.
  Пасля чаго яго сталi катаваць. Палiлi дзяѓчыне пяткi распаленымi палосамi жалеза. I бiлi спачатку пугай. А затым i чырвоным ад спякота дротам яе секлi па спiне, па баках, па грудзях...
  Далей сталi ламаць шчыпцамi пальчыкi на нагах. Затым сунулi распалены прут у азадак дзяѓчынцы.
  Карацей кажучы катаваннi запомнiлiся сваёй жорсткасцю. I надзвычайнай адыёзнасцю.
  Вось ужо i сакавiк наступiѓ... Немцы больш iмкнуцца прасаваць у паветры надыходзiць iм асоба сiл няма. Пiрамiдальны танк, калi б з'явiѓся раней, дапамог бы Вермахту заваяваць свет. Праѓда на кумулятыѓны снарад ёсць дынамiчная абарона. I абодва бакi абсыпаюць адзiн аднаго ѓдарамi.
  8 сакавiка 1958 гады - гэта жаночы дзень. I па звычаi прайшоѓ абмен палоннымi. Немцы выпусцiлi змучаную катаваннямi, але зламаную Мiрабэлу, а ѓзамен, рускiя вызвалiлi Адалу. Немцы таксама дасталася, у тым лiку i згвалтаваннем.
  Мiрабэлу Анастасiя Вядзьмакова, нацерла зеллем з траѓ i мазямi, i пакiнула спаць аднаѓляцца, каб праз пару дзён, зноѓ ваяваць у небе з фашыстамi.
  Анастасiя Вядзьмакова i Акулiна Арлова зноѓ у небе, на сваiх МIГ-15. Акулiна заѓважыла:
  - Вы яшчэ ѓ Iспанскую ваявалi - колькi ж вам гадоѓ?
  Вядзьмакова хiхiкнула i адказала:
  - Даму аб узросце пытаць не прынята!
  Акулiна хiхiкнула i адзначыла:
  - На выгляд вам гадоѓ дваццаць, максiмум дваццаць пяць!
  Анастасiя кiѓнула i адзначыла:
  - Я яшчэ ѓ грамадзянскую вайну ваявала... Са мной было тры хлопчыка. Выдатна мы давала па рагах белякам. А першага чалавека я забiла калi немцы штурмавалi ѓ 1915 годзе Львоѓ... Так што можаш прыкладна ѓявiць колькi мне гадоѓ!
  Дзяѓчына-бландынка свiснула:
  -Дзiѓна! Гэта i ѓявiць сабе нiбы!
  Рудая прыгажуня ѓсмiхнулася ротам, поѓным конскiх зубоѓ i адзначыла:
  - А што? Гэта магiя рускiх багоѓ! Я цябе навучу, i ты таксама старэць не будзеш!
  Акулiна збiла нямецкi самалёт пры дапамозе босых пальчыкам ножак i праверашчала:
  - Юнацтва гэта выдатна!
  Вайна iдзе i канца ёй не вiдаць, але ѓсё ж гэта гераiчнасць i перамогi!
  Наступiѓ красавiк 1958 гады. На поѓднi ѓсталявалася больш-менш нiштаватае надвор'е i гiтлераѓцы паспрабавалi наступаць. Галоѓная праблема гэта зразумела рака Дняпро. I на левым узбярэжжы, савецкiя войскi занялi абарону.
  Аднак у немцаѓ быѓ альтэрнатыѓны ѓпаѓ. Ударыць праз Турцыю. Доѓгi час гэтая краiна прытрымлiвалася нейтралiтэту. Але там змянiлася ѓлада. I дашлi больш прагерманскiя сiлы. А Гiтлер быѓ згодзен асманам абяцаць любыя залатыя горы, каб штурхнуць iх у вайну. Насельнiцтва Турцыi хутка расло, войска станавiлася мацней. I частка зброi была прададзена Трэцiм Рэйхам у крэдыт. I асманскае войска стала, моцна разгарнуѓшы на мяжы СССР цалкам адмабiлiзаваных мусульманскiх салдат.
  I вось 20 красавiка 1958 года, без аб'яѓлення вайны Турцыя атакавала савецкiя войскi ѓ Закаѓказзе... Так дадаѓся другi фронт для Чырвонай армii. Усё ж гiтлераѓцы змаглi перайграць савецкiя спецслужбы. Сiтуацыю пагоршыла i канфрантацыя памiж Жукавым i Берыяй. Што таксама адбiлася на сiтуацыi на фронце.
  Туркi атакавалi не адны, а разам з немцамi. I гэта давала iм дадатковыя магчымасцi.
  Баi разгарнулiся пад Ерэванам, а iшоѓ штурм Батумi.
  Марсэль змагаецца ѓ паветры. На гэты раз яго настрой больш мажорны i баявы. На самай справе з'явiлася нарэшце нясмелая надзея, што атрымаецца выйграць гэтую вайну, якая зацягнулася звыш усялякай меры.
  У першы ж дзень немцы i туркi прарвалi абарону расейскiх войскаѓ, i сталi прасоѓвацца ѓ глыб.
  Гiтлераѓцам удалося дасягнуць тактычнай раптоѓнасцi. I iх войскi рухалiся дастаткова хутка. I часткова высветлiлася, што Чырвоная Армiя абараняць Закаѓказзе не зусiм гатова.
  I тут ужо гераiзм Чырвонай армii павiнен кампенсаваць пралiкi кiраѓнiцтва.
  Баi разгарнулiся за Ерэван. I тут адважна ваявалi пiянеры. Яны супрацьстаяць злосным гiтлераѓцам i асманскiм войскам.
  А на подступах да Ерэвана пiянеры рыюць акопы. Тут хлопцы розных нацыянальнасцей. Шмат у прыватнасцi i светлых галовак мiльгае. Ёсць i рыжыя i чорныя i русыя дзецi.
  Адно iх аб'ядноѓвае: вера ва ѓрачыстасць камунiзму i босыя ножкi. Зразумела, што не ва ѓсiх падчас вайны ёсць абутак, i таму ѓ знак салiдарнасцi ѓсе дзецi фарсяць голымi, круглымi пятачкамi. Вясна ѓ Закаѓказзе даволi цёплая, i калi рухаешся i працуеш рыдлёѓкамi нават горача рабятам становiцца. Ды i ѓзiмку халады тут не такiя i страшныя.
  Хлопчыкi i дзяѓчынкi загарэлыя, худзенькiя, але жылiстыя настроены на жорсткi бой.
  Дзецi працуюць з энтузiязмам, i спяваюць:
  Узвейцеся вогнiшчамi, сiнiя ночы,
  Мы пiянеры - дзецi працоѓных...
  Наблiжацца эра светлых гадоѓ,
  Клiч пiянераѓ - заѓсёды будзь гатовы!
  Клiч пiянераѓ - заѓсёды будзь гатовы!
  I вось зноѓ гучыць сiгнал трывогi. Хлопчыкi i дзяѓчынкi скачуць на дно акопа. А зверху ѓжо пачынаюць iрвацца снарады: працуе варожая артылерыя.
  Пашка з прасiѓ басаногу дзяѓчынку Машку:
  - Ну, ты думаеш, мы ѓстоiм?
  Дзяѓчынка худзенькая, i светлавалосая, упэѓнена адказала:
  - Устоiм хоць раз, у самы цяжкi час!
  Пiянер Сашка лагiчна адзначыѓ:
  - Наш гераiзм непахiсны.
  Хлопчык пастукаѓ голай падэшвай па камянях. Мабыць, хлапчук набiѓ сабе самавiтыя мазалi.
  Дзяѓчынка Тамара заѓважыла:
  - Мы будзем, змагацца не ведаючы страху,
  Мы будзем секчыся не кроку назад...
  Хай густа прасякнута крывёю кашуля -
  Больш ворагаѓ звярнi вiцязь у пекла!
  Хлопчык Руслан, пiянер з чорным валасамi, адзначыѓ:
  - Мiнуць стагоддзi, надыдзе эпоха,
  У якой не будзе пакуты i хлуснi...
  За гэта бярыся да апошняга ѓздыху -
  Служы сваёй Радзiме, ты ад душы!
  Хлопчык Алег, худзенькi i бялявы прачырыкаѓ, вершы:
  Няма не згасне зоркi,
  Погляд сакалiны, арлiны...
  Голас народа звонкi
  Шэпт прыцiсне змяiны!
  
  Сталiн жыве ѓ маiм сэрцы,
  Каб мы не ведалi смутку,
  У космас адчынiлi дзверцы,
  Зоркi над намi зiхацелi!
  
  Веру ѓвесь свет прачнецца,
  Будзе канец фашызму...
  I заззяе Сонца,
  Шлях асвяцiѓшы камунiзму!
  Хлопчыкi i дзяѓчынкi дружна заапладзiравалi.
  Але вось ужо ляцяць рэактыѓныя штурмавiкi i скiдаюць бомбы. I гэта агрэсiѓны заход.
  Алег i Сашка паднялi рагатку i запусцiлi прэзент смерцi. I бочачка ѓразiла гiтлераѓская хоць i прыналежны Турцыi штурмавiк.
  Дзяѓчынка Наташка праспявала:
  - Камсамол не толькi ѓзрост,
  Камсамол мой лёс!
  Пакорым я веру космас,
  Будзем жывыя назаѓжды!
  Ахмед хлопчык пiянер з Азербайджана з усмешкай адказаѓ:
  - Ты яшчэ не камсамолка Наташка!
  Дзяѓчынка злосна тупнула босай ножкай i адказала, пявуча;
  Побач з бацькамi, з песняй вясёлай,
  Мы выступае за камсамолам...
  Наблiжацца эра светлых гадоѓ,
  Клiч пiянераѓ - заѓсёды будзь гатовы!
  Клiч пiянераѓ - заѓсёды будзь гатовы!
  Алег таксама тупнуѓ босы, дзiцячай ножкай i зароѓ:
  Мацней молат сцiснi пралетарый,
  З тытана рукой ламаючы ярмо...
  Мы праспяваем нашай Радзiме тысячу арый,
  Прычым святло нашчадкам, дабро!
  Дзецi ѓ захапленнi. I сапраѓды, немцы i туркi адбамбiлi, i толькi адной дзяѓчынка асколак трапiѓ у босую, круглую, ружовую пятачку.
  Пiянерка ѓскрыкнула, але тут жа прыкусiла губу.
  I вось яны падрыхтавалiся адбiваць атаку. I ѓжо iдуць танкi з фашыстамi i асманскiмi часткамi. Рухаюцца набытыя Турцыяй у крэдыт, грозныя Е-100. Такiя магутныя i небяспечныя машыны.
  У iх такая абарона. Што не праб'еш нi з аднаго ракурсу. Не пад адным кутом не праб'еш. Адзiны шанц - гэта разбiць гусенiцы.
  Дзецi гатовы да бойкi, i махаюць босымi ножкамi. Вось яны на дроце штурхаюць пад гусенiцы фашыстам i туркамi пакеты з самаробнай узрыѓчаткай. Тая спрацоѓвае i разбурае каткi танкам армii Роммеля i Ла Эрдагана.
  I гэта грозна выглядае.
  Сашка пiшчыць:
  - Слава камунiзму!
  Хлопчык Пашка страляе разам з Алегам з рагаткi i верашчыць:
  - Пiянерам слава!
  Хлопчык Руслан разам з дзяѓчынкай Суфiр падцягвае дротам мiну пад немца i турка, крычыць:
  - Слава СССР!
  Дзецi з Азербайджана i рускiя хлопцы ваююць. Загарэлыя, худзенькiя, басаногiя пiянеры, супраць каласальнай армады танкаѓ.
  Дзяѓчынка Тамара тупае хупавай, маленькай, босай ножкай i прамаѓляе:
  - Слава Расii слава!
  Пiянер Ахмет пацвярджае, ведучы агонь па супернiку:
  - Мы разам дружная сям'я!
  Хлопчык Рамзан, рыжанькi азербайджанец пацвярджае, падбiваючы машыну:
  - Са слове мы сто тысяч Я!
  Дзецi дружныя... Вось i армянская дзяѓчынка Азатуi, таксама спрытна пры дапамозе дроту перакладае выбухны пакет пад гусенiцу фашыста, i пiшчыць:
  - СССР сям'я народаѓ!
  Iншая армянская дзяѓчынка Агас, кажа:
  - Не сагнемся па фашызме:
  I босымi пальчыкамi ножак падцягнула дзяѓчынка дрот. Многiя азербайджанскiя i армянскiя дзецi маюць светлыя валасы, i iх не адрознiць ад славянскiх дзяцей, якiх таксама шмат. Хто ад немцаѓ сышоѓ далей, iншыя рускiя сем'i сялiлiся ѓ Азербайджане i Арменii яшчэ i пры царах.
  На Каѓказе шмат славян. Шмат змешаных пар. Ды i дзецi звычайна больш светлыя валасы маюць чым iх бацькi. А славяне-хлопцы загарэлi так, што не адрознiш ад мясцовых. Тым больш што дзецi звычайна больш падобныя, чым дарослыя.
  Так што iнтэрнацыянальны савецкi батальён з хлопчыкаѓ i дзяѓчынак змагаецца, i ѓсе яны адзiныя, i вельмi падобныя. Iх голыя пятачкi, мiльгаюць пры руху.
  I сноѓ дзецi дасылаюць прэзенты смерцi. Шамiль i Сярожка абодва хлопчыкi-пiянеры, цягнуць дрот. I вось нямецкая, але з турэцкiм экiпажам Е-50 спыняецца з прабiтай гусенiцай.
  Хлопчыкi хорам спяваюць:
  Саюз непарушны, рэспублiк свабодных,
  Згуртавала не грубая сiла, не страх...
  А добрая воля людзей адукаваных,
  А сяброѓства i розум, i смеласць у марах!
  I дзецi ѓ захапленнi. Усмiхаюцца белымi, роѓнымi зубкамi. I яны шчаслiвыя, хаця iм i пагражае гiбель.
  А немцы пруць. Падбiтыя танкi страляюць з гармат i страчаць кулямёты.
  Некаторыя нямецкiя i турэцкiя машыны забяспечаны гранатамётамi i вельмi небяспечныя.
  Хлопчык Максiмка i дзяѓчынка Зара з Азербайджана i яны, упiраючыся босымi ножкамi падцягнулi мiну пад супернiка i падбiлi фашысцкага няхай i прададзенага Турцыi мастадонты.
  I прааралi ва ѓсю глотку:
  - За СССР!
  Дзецi такiя вясёлыя.
  Пiянеры Абас i Уладзiмiр таксама выкарыстоѓваю зброю. У дадзеным выпадку катапульту i разбiваюць гiтлераѓцу гусенiцу Е-75. Пасля чаго хлопчыкi праспявалi:
  - За велiч планеты пад покрывам камунiзму!
  Алег i Абдула таксама пiянеры розных народаѓ, але з адзiным сэрцам, таксама запускаюць узрыѓчатку. Здзiѓляюць Е-100 i спяваюць...
  Мы адкрылi нацыям планеты,
  У космас шлях, да нябачаных мiроѓ...
  Гераiчнасць подзвiгi апеты
  Каб сцерцi навечна смерцi шнар!
  
  Пад Святым сцягам Расii,
  У свеце, сяброѓстве, шчасцi i каханнi...
  Стануць людзi ѓсёй зямлi шчаслiвейшыя,
  Пякельная цемра развеецца ѓ далечынi!
  Баявыя тут дзецi...
  Абдуррахман i Святлана - азербайджанскi хлопчык i дзяѓчынка з Беларусi разам нацягнулi дрот i падбiлi фашысцкi танк. I праспявалi:
  - Вялiкае iмя святой Расii,
  Ззяе над светам - як сонечны прамень...
  Я веру ѓ адзiнстве мы станем шчаслiвей,
  Пакажам народам усiм правiльны шлях!
  Дзецi вельмi адважныя. I гiтлераѓцы i iх саюзнiкi туркi, проста ѓ шоку ад такога ѓпартага, i лютага супрацiву.
  Абудуррахман гэта пiянер, атрымаѓ асколкам у голую падэшву. Прабiла мазолiстым паверхню дзiцячай ножкi.
  Хлопчык прашыпеѓ:
  - А мне балюча!
  Святлане таксама трапiла ѓ круглую пятку, i падрапала плячо. Але дзяѓчынка прашыпела:
  - Пiянераѓ не зламаць!
  Азiм i Колька таксама таранiлi нямецкую машыну.
  Хлопчыкi навялi пры дапамозе дроту i праспявалi:
  Працiѓнiк падступны пайшоѓ у наступ,
  Але веру не здрыганецца, савецкi народ...
  Ворага чакае разгром i забыццё,
  А слава Расii мацней заквiтнее!
  Ворага чакае: разгром i забыццё,
  А слава Расii мацней заквiтнее!
  Дзецi адважныя i не згiнаюцца. I яны жадаюць выйграць. I спяваюць, i ваююць.
  Немцы нясуць вялiкiя страты. Праѓда ѓ асноѓным у iх разбiты гусенiцы i каткi. А гэта не смяротна.
  Горш пiянерам, якiя трапiлi ѓ палон.
  Хлопчыка Абдулхамiда, калi ён трапiѓ у палон, гiтлераѓцы паднялiся на прэнг. Уставiлi босыя ногi пiянера ѓ калодку, i сталi на крукi вешаць гiры. А затым распалiѓ агонь. I голыя пяткi пацана лiзаѓ агонь. А на спiну абрынуѓся пуга. Бiлi доѓга. А затым сталi фашысты ламаць распаленымi абцугамi рэбры.
  Хлапчук, памiраючы пад катаваннямi, калi яму паламала чырвонае ад спякота жалеза рэбры, заспяваѓ:
  Берлiн ужо амаль пад нашай уладай,
  У бiноклi бачым пракляты Рэйхстаг...
  Спадзяюся, хутка будзе мiр i шчасце;
  Якi апiшу ѓ сваiх вершах!
  
  Расiя камунiзм светам адкрыла,
  Яна сям'ёю стала людзям усiм.
  Але сунуѓ Вермахт да нас свiное рыла,
  I кроѓ зараз фантанам плёскае з вен!
  
  Што фюрар забыѓся ѓ нас выпадкова,
  Жадаѓ здабыць зямелькi i рабоѓ!
  Пайшоѓ фашызм з паходам вельмi далёкiм -
  I вось кашмар рэальны, пякельных сноѓ!
  
  Просты хлопец хлопчык басаногi,
  Нядаѓна чырвоны гальштук павязаѓ.
  Жадаѓ ён мiр пабудаваць сам без бога,
  Але з неба раптам выкiнуѓся напалм!
  
  Прыйшлося бегчы на фронт, нам самаволкай,
  Нiхто не хоча, браць такiх юнакоѓ!
  Але справiѓся дзяцюк-баец у вiнтоѓкай,
  Годным аказаѓся шлях бацькоѓ!
  
  Змагалiся дзе i хiтрасьцю, i сiлай,
  А слабасць таксама горкая нажаль...
  Таварышам прыйшлося капаць магiлы,
  Страгаць у мароз хваёвыя труны!
  
  Я пiянер прывык зараз да пакут,
  У разведку iшоѓ босы, гурба хрумстаѓ.
  Магчыма за нявер'е пакаранне,
  Што Iсуса ведаць я не хацеѓ!
  
  Але што такое тры гадзiны Галгофы?
  Тры гады з лiшкам працякло войны!
  У любым селiшчы плачуць горка ѓдавы,
  Як паляглi ѓ могiлкi краiны сыны!
  
  Я выжыѓ, быѓ кантужаны, паранены куляй,
  Але на шчасце сам застаѓся на нагах!
  Нямеччыны мы сапраѓды абавязак вярнулi,
  Тым фашызм растаптаны намi ѓ прах!
  
  Я памужнеѓ, але ѓсё яшчэ хлапчук,
  Вус не прабiѓся, але ѓжо тытан!
  Ды дарослы, i мабыць нават занадта,
  Бо сэрца стала цвёрдым як метал!
  
  Зорка героя - вышэйшая ѓзнагарода.
  Сам Сталiн мне яе павер, уручыѓ!
  Сказаѓ: з такiх як ты прыклад браць трэба,
  Куюць байцы да дзвярэй у Эдэм ключы!
  
  Але сягоння адкладзi храбрац вiнтоѓку,
  Вазьмi ты, абцугi, молат i працуй!
  Пабудуй з дрэва паруснiк i лодку,
  I самалёт ствары, каб птушкай уверх!
  Ды з такiмi дзецьмi, нават разам з Туркамi гiтлераѓцы СССР не адолеюць. Вось ужо 1 траѓня адзначаюць савецкiя ваяры, а Ерэван трымаецца. А значыць блiцкрыг фашыстаѓ на Каѓказе сарваны. I мала таго б'юцца адважныя камсамолкi.
  Лiзавета i яе экiпаж на СУ-130 пасылаюць снарады ѓ гiтлераѓскiя танкi.
  Дзяѓчыны пры гэтым выкарыстоѓваюць босыя пальчыкi ножак i спяваюць:
  I ѓ горнай вышынi i зорнай цiшынi,
  А марской хвалi i лютым агнi!
  I ѓ лютым, i лютым агнi
  I голая пятачка дзяѓчыны нацiснула на кнопку. I чарговы АГ-75 разбiты кумулятыѓным снарадам.
  I дзяѓчынкам весела.
  А Акулiна Арлова збiла ѓжо соты гiтлераѓскi самалёт i 3 мая 1958 года атрымаѓ чацвёртую зорку героя СССР.
  Хвалебныя нашы лётчыцы... Ды вайна яшчэ iдзе, i яе зыход не ясны, але нiхто не становiцца на каленi i не збiраецца здавацца. Так што ёсць вера ѓ лепшую будучыню, i што СССР рана цi позна пераможа Трэцi Рэйха. А Адольф Гiтлер якi атрымаѓ сiлу i поспех прэзiдэнта-дракона здохне!
  
  ЗГОДА ФРАНКА МАЕ ЗНАЧЭННЕ ДЛЯ ДОЛЫ ЧАЛАВЕЦТВА
  Франка даѓ згоду на пропуск нямецкiх войскаѓ да Гiбралтара. Фашысты без лiшнiх цырымонiй рушылi на гэтую крэпасць i ѓзялi яе адразу. Пасля чаго войскi вермахта сталi перакiдвацца ѓ найкарацейшай адлегласцi ѓ Афрыку.
  I Гiтлер перадумаѓ ваяваць з СССР. Акрамя таго, iнтуiцыя падказвала фюрэру, а яна была ѓ яго моцна развiтай, што так проста ён не возьме гэтую тэрыторыю. Ды i Чырвоная армiя зусiм не слабая. Сталiн спецыяльна злiѓ iнфармацыю аб танка КВ i Т-34 нямецкай разведцы. I фашысты прыступiлi да распрацовак уласных цяжкiх танкаѓ.
  Фашысты наступала ѓ Афрыцы. Роммель атрымаѓ больш войскаѓ, i дабiѓся буйных поспехаѓ. Была захоплена i Югаславiя i Грэцыя. Так што iшлi перамогi за перамогамi.
  Але Чорны кантынент паглынаѓ нямецкiя сiлы... I пра паход на Усход ужо гаворкi не было. Гiтлераѓцы захапiлi з ходу Егiпет i ѓвайшлi на Блiзкi Усход. Яны захапiлi i Iрак, i Кувейт, i iншыя Зямлi. Потым праз Iран пачаѓся паход на Iндыю. У снежнi 1941 года Японiя атакавала ЗША ѓ Перу-Харбар i Гiтлер абвясцiѓ вайну Амерыцы.
  Пасля чаго вайна канчаткова перайшла на Захад. А СССР атрымаѓ перадышку.
  Да другой паловы сорак другога года немцы завяршылi заваёву ѓсяго Чорнага Кантынента, а таксама Азii, аж да Iндыi, якая таксама была пры слабым супрацiве ангельцаѓ захоплена. I ѓзнiкла вялiзная Германская каланiяльная iмперыя. I Брытанiю сталi ѓзмоцнена бамбiць. У бой пайшлi новыя бамбавiкi Ю-188, i Фоке-Вульф, а таксама ѓся нарастальная колькасць падводных лодак. У тым лiку больш хуткiх i дасканалых.
  Паветраны наступ на Брытанiю iшоѓ з усё большай iнтэнсiѓнасцю. А ѓ чэрвенi 1943 гады адбылася высадка. У баях прынялi ѓдзел новыя нямецкiя танк: "Пантэры", "Тыгр"-2, "Леѓ", якiя паказалi сваю перавагу над ангельцамi. Лондан упаѓ у два тыднi з моманту высадкi. А пасля падзення Брытанii яшчэ тыдзень супрацiѓлялася Iрландыя.
  I яе захапiлi фашысты... Цяпер у ЗША ѓзнiк выбар: цi весцi безнадзейную вайну з узрослай па моцы Германiяй або заключыць пакуль не позна свет.
  У Трэцяга Рэйха ѓжо былi ѓ страi такiя магутныя знiшчальнiкi як МЕ-309, якiя развiвалi хуткасць у 740 кiламетраѓ у гадзiну, што па тых часах вельмi нават шмат, i меѓ сем агнiстых кропак: тры авiягарматы ѓ 30-мiлiметраѓ калiбра з iх адна даѓгаствольная, i чатыры кулямёты буйнога калiбру.
  А асы ѓ немцаѓ фенаменальныя: адзiн Марсэль чаго варта! Дадзены баец стаѓ сапраѓдным адкрыццём, i перасягнуѓ усiх феноменаѓ... За сто пяцьдзесят збiтых самалётаѓ Марсэль атрымаѓ Рыцарскi Крыж Жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем мячамi i дыяментам. А за трыста самалётаѓ стаѓ першым у гiсторыi немцаѓ, якiя атрымалi гэты крыж паѓторна. I дзеля таго каб адрознiць Марсэля ѓ яго гонар была прыдумана новая ѓзнагарода: Рыцарскi Крыж Жалезнага з залатым дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi якiя яму ѓручылi за пяцьсот збiтых самалётаѓ.
  Амерыка адчувала, што вайна з Трэцiм i Рэйхам, i Японiяй, якая выйграла бiтву пад Мiдуэй i захапiла Гавайскi Архiпелаг дабром не скончыцца.
  I гэта сапраѓды будзе сур'ёзным для iх выпрабаваньнем. Дабрацца немцам да Амерыкi вядома цяжкавата з-за падзелу акiянам. Але ѓ прынцыпе адлегласцi не перашкода. I фашысты маглi рана цi позна, да ЗША дайсцi, даплысцi i даляцець. Тым больш ужо з'явiлiся ѓ Трэцяга Рэйха рэактыѓныя знiшчальнiкi, i грозны бамбавiк ТА-400, якi мог Амерыку бамбаваць. Ужо Брытанiю паспелi па бамбаваць i больш магутныя Ю-288, i на падыходзе быѓ четырехмоторный Ю-488, якi развiваѓ хуткасць да сямiсот кiламетраѓ у гадзiну - што для шрубавага бамбавiка - проста супер!
  Так што вермахт моцны. А грозныя падводныя лодкi на перакiсы вадароду развiвалi хуткасць да 36 вузлоѓ у гадзiну, i амерыканцы капiтальна струхнулi.
  Рузвельт быѓ цяжка хворы, i магла ѓ давяршэнне да ѓсяго ѓспыхнуць неабыякая барацьба за ѓладу. I рэспублiканцы дэмакратамi моцна незадаволены. Сам Гiтлер з трывогай глядзеѓ на СССР якi нарошчваѓ сваю моц.
  Сталiнскi СССР перавыканаѓ афiцыйна трэцюю пяцiгодку падвоiѓшы прамысловую вытворчасць. Нават з улiкам таго што са статыстыкай крыху мухлевалi i гэта завышаныя дадзеныя, усё роѓна ѓражвала. Выпуск тэхнiкi ѓзрастаѓ. За сорак першы год СССР вырабiѓ каля пяцi тысяч танкаѓ, i iх тры тысячы найноѓшых Т-34 i КВ. З'явiлiся ѓ серыi i КВ-3 i КВ-5. А гэта машыны наймагутныя. Самалётаѓ зрабiлi нават больш давёѓшы iх колькасць да трыццацi тысяч.
  У сорак другiм танкаѓ было выпушчана больш за шэсць з паловай тысяч. Уключаючы i найноѓшыя. З'явiѓся КВ-4 у самай цяжкай мадыфiкацыi вагой сто сем тон. А таксама Т-50 лёгкi танк найноѓшы. Т-34 працягвала выпускацца.
  У сорак трэцiм годзе танкаѓ было зроблена сем з паловай тысяч. А самалётаѓ столькi, што ѓзнiк востры недахоп лётчыкаѓ. Усяго СССР меѓ сто дваццаць танкавых дывiзiй. А самалётаѓ колькасць дайшла да пяцiдзесяцi тысяч.
  Першы год чацвёртай пяцiгодкi быѓ нават перавыкананы паводле афiцыйных звестак, i гэта трывожыла Гiтлера.
  Так што куды паварочваць агрэсiю - фюрар вырашыѓ у 1944 году напасцi на СССР. А ЗША быѓ падпiсаны мiр. Амерыканцы пагадзiлiся прызнаць усе заваёвы Трэцяга Рэйха, i выплачваць у велiзарных памерах рэпарацый фашыстам. А таксама адмовiлася ад любых прац над ядзернай зброяй. Таксама Амерыка перадала свой ваенны флот, i практычны ѓсю тэхнiку i мноства аѓтамабiляѓ гiтлераѓцам.
  22 чэрвеня 1944 года выпусцiѓшы вялiкую колькасць: "Пантэр", "Пантэр"-2, "Тыграѓ"-2, "Леѓ", "Маѓс", "Фердынанд"-2 i iншай тэхнiкi фашысты напалi на СССР.
  На гэты Сталiн прывёѓ войскi ѓ стан баявой гатоѓнасцi. Акрамя таго была дабудавана i лiнiя Молатава на новай мяжы ѓ СССР i адноѓлена i ѓзброена лiнiя Сталiна. У СССР стаѓ выпускацца i новы танк Т-34-85 з буйнейшай вежай, i больш магутным узбраеннем. Праѓда ѓ цяжкiх танках было горай. Серыя КВ, дайшла да КВ-13, i некаторыя мадэлi важылi дзвесце дваццаць тон. У тым лiку i як адказ на "Маѓс".
  Вайна пайшла спачатку пад дыктоѓку Трэцяга Рэйха. У небе нямецкiя дасведчаныя асы, але больш якасных самалётах бiлi савецкiх лётчыкаѓ. МЕ-262 рэактыѓны ѓжо быѓ у серыi, а СССР пакуль не меѓ падобнай авiяцыi. I МЕ-309 аказаѓся грознай i хуткасным машынай. I ТАЯ-152 эвалюцыя Фоке-Вульфа вельмi забойчая машынка.
  Самае галоѓнае ѓ Трэцяга Рэйха вялiкая перавага ѓ жывой сiле, за рахунак каланiяльных войскаѓ. I перавага ѓ мабiльнасцi. Вельмi нядрэнным танкам аказалася "Пантэра"-2, якая стала ѓ 1944 годзе асноѓным нямецкiм мастадонтам. Дадзеная машына i ѓзбраеннем магутная 88-мiлiметровая гармата з даѓжынёй ствала 71ЭЛ здольная прабiваць нават звышцяжкiя танкi КВ. I нядрэнная лабавая браня асаблiва iлба. Сто пяцьдзесят мiлiметраѓ лоб вежы, i сто мiлiметраѓ лоб корпуса пад вялiкiмi нахiламi лiстоѓ. Пры гэтым увесь у сорак сем тон, а рухавiк у дзевяцьсот конскiх сiл. Гэта значыць машына рухомая i выдатна эрганомiкай. Адзiны мiнус бартавая браня таѓшчынёй усяго ѓ шэсцьдзесят мiлiметраѓ пад нахiламi. Але i гэтага дастаткова каб саракапяткi i супрацьтанкавыя стрэльбы яе ѓ борт не бралi.
  "Пантэра"-2 куды мацней чым простая "Пантэра", i Т-34-85. Так што немцы мелi асноѓны танк удалым. Астатнiя машыны горшыя. "Пантэра" занадта слабая бартавой браняй усяго сорак мiлiметраѓ i ѓразлiвая для лёгкiх гармат i супрацьтанкавых стрэльбаѓ СССР. "Тыгр"-2 некалькi лепш, чым у рэальнай гiсторыi дзякуючы рухавiк у тысячу конскiх сiл. Але ѓсё роѓна занадта цяжкi ѓ шэсцьдзесят восем тон. I вежа вялiкая i круцiцца павольней. Танк на дваццаць адну тону цяжэй "Пантэры"-2 i роѓнае ѓзбраенне i амаль няма перавагi ѓ бранiраваннi. Так што, як i "Тыгр", "Тыгр"-2 неѓзабаве знялi з узбраення.
  А "Леѓ", яшчэ горш. Не маючы iстотных пераваг у бранiраваннi над "Пантэрай"-2 важыць 90 тон. Што пры рухавiку ѓ тысячу конскiх сiл, робiць машыну слабаватай на хадавыя якасцi. А гармата ѓ 105-мiлiметраѓ у 70ЭЛ хоць i лепш прабiвае, але менш хуткастрэльная. I на практыцы не патрэбная.
  А Маѓс i зусiм пры вазе ѓ 188 тон, толькi гемаройная машына, i хутчэй клопат для войска, чым моцны танк. Хаця абаронены з бортам i дрэнна. Але хадавыя якасцi ахове, i на практыцы, занадта ѓжо часта ламаецца.
  Немцы "Маѓс" таксама знялi з серыi... Замест яго ѓжо даѓно распрацоѓвалася Е-100 з больш шчыльнай кампаноѓкай, але падобная ва ѓзбраеннi.
  У СССР уся серыя КВ паказала сябе на нiзкiм баявым узроѓнi. I асаблiва часта машыны ламалiся i мелi дрэнныя хадавыя якасцi. А з браня без нахiлу, лёгка прабiвалася нямецкiмi гарматамi.
  Толькi трыццацьчацвёркi былi больш-менш удалым танкам. Але вось у СССР быѓ плюс - больш магутная i дабудаваная абарона. Але i мiнус - войскi абароны не вучылi. I гэта адбiвалася.
  Тры гады форы вядома ж дадалi СССР тэхнiкi ѓ войсках. Але цяжкiя танк КВ былi няѓдалыя, i развiццё танкабудавання ѓ карысць павелiчэння вагi сябе не апраѓдала. I цяжкiя савецкiя машыны аказалiся прама скажам смеццем. У авiяцыi таксама ня надта. ПЕ-2 кiравалася цяжкавата, IЛ-2 уразлiвы, МIГ-3 слабы ѓ манеѓранасцi.
  Ды i iншыя савецкiя самалёты саступалi ѓ якасцi немцам. А лётчыкi ѓ немцаѓ такiя дасведчаныя. Марсэль i зусiм як цуд. За семсот пяцьдзесят самалётаѓ што ён вiртуозна збiѓ, яму ѓручылi Рыцарскi крыж Жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi. I гэта ѓнiкальны выпадак, калi з-за аднаго чалавека, увялi шостую ступень адной узнагароды, хаця пакладзена па традыцыi пяць ступеняѓ.
  Вайна крыху адрознiвалася па плынi ад рэальнай гiсторыi. Калi ѓ сорак першым гады немцы спачатку прасовалiся хутка i лёгка перамагалi, бралi горад за горадам, а потым iх рух замарудзiѓся. То зараз наадварот.
  Савецкiя войскi засяродзiлiся i разгарнулiся каля межаѓ поѓнасцю адмабiлiзаваныя i стоячы ѓ магутнай абароне на дабудаваных лiнiях. I таму самае магутнае супрацiѓленне гiтлераѓцам было ѓ самым пачатку вайны.
  Плюс яшчэ згуляѓ той фактар, што СССР пачала вайну ѓжо пасля ѓсеагульнай мабiлiзацыi, сабраѓшы пятнаццаць мiльёнаѓ салдат i афiцэраѓ. Але Гiтлер, выкарыстоѓваючы каланiяльныя валадарствы толькi ѓ першым эшалоне кiнуѓ трыццаць мiльёнаѓ. Плюс яшчэ Японiя з усходу кiнула мiльёнаѓ дваццаць разам з замежнымi дывiзiямi. На гэты раз Сталiн не мог выратаваць Маскву.
  Акрамя таго на баку Трэцяга Рэйха ѓдзельнiчалi i сатэлiты: Турцыя, Фiнляндыя, Венгрыя, Румынiя, Харватыя, Славенiя, Балгарыя, Iспанiя, Партугалiя, Швецыя. I зразумела яшчэ i Iталiя са сваiмi калонiямi. Цэлы табун...
  Так што СССР спачатку абапiраючыся на лiнii Молатава i Сталiна стрымлiваѓ супернiка. Але калi гэтыя лiнii былi прарваныя, цэлай каласальных страт, i фашысты i японцы пакацiлiся, то стрымлiваць ужо не было чым. I атрымалася з дакладнасцю да наадварот: мацнейшы супрацiѓ спачатку, i слабей далей. Так што Маскву гiтлераѓцы ѓзялi амаль адразу. Сталiн бег у Куйбышаѓ, а затым у Свярдлоѓск.
  Дэталi баёѓ паказалi ѓ цэлым, што СССР так i не навучыѓся абароняцца... Акрамя таго негатыѓную ролю адыграла i другая хваля чыстак у войску. Ужо пры Берыi Сталiн загадаѓ зноѓ прошерстить вайскоѓцаѓ. Ну Берыя гэта i выканаѓ.
  Вiдаць, Сталiну цяжка было абысцiся без крывi на iклах. Негатыѓную ролю адыграла i тое гiтлераѓцы разам з туркамi нанеслi ѓдар яшчэ i з Закаѓказзя, i з Сярэдняй Азii. I гэта таксама аказалася iстотным фактарам. Тым больш у Сярэдняй Азii i не было сур'ёзнай абароны.
  Ды яе мусульмане паѓсталi.
  Тры гады немцы выкарыстоѓвалi больш прадуктыѓна. З войска сталi i больш вопытныя i мацнейшыя. А СССР дадаѓ менш. Тым больш у гэтыя тры гады не было ѓ Сталiна нiводнай вайны. З Японiяй нейтралiтэт. Фiнляндыю Сталiн абяцаѓ Гiтлеру не чапаць. А немцы ѓсё ж вопыт баявы немалы атрымалi. Асаблiва лётчыкi.
  Марсэль за тысячу збiтых самалётаѓ атрымаѓ Вялiкi Крыж Жалезнага крыжа, плацiнавы ѓ дыяментах кубам Люфтвафэ i генеральскiя эпалеты.
  Так што ѓсё аказалася куды больш вясёлым i выдатным - для слуг Люцыпара ...
  СССР пратрымаѓся да студзеня сорак пятага года i загiнуѓ... Пасля чаго наступiѓ перыяд мiру... Але ненадоѓга. У 20 красавiка 1950 гады Трэцi Рэйх i Японiя напалi на ЗША. Усё ж iх устрывожылi дадзеныя выведкi, што амерыканцы працуюць прычым таемна над атамнай бомбай.
  Вайна доѓжылася ѓсяго тры месяцы i скончылася акупацыяй Амерыкi.
  А 20 красавiка 1955 гады Гiтлер напаѓ i на Японiю з яе калонiям. Вайна працягнулася крыху больш за год i скончылася блiскучай перамогай Трэцяга Рэйха.
  Потым 20 красавiка 1959 года прайшоѓ рэферэндум i з'явiлася сусветная манархiчная iмперыя Трэцi Рэйх са спадчыннай уладай.
  А калi Гiтлер памёр у сакавiку 1961 гады, на пасад узышоѓ яго сын атрыманы шляхам штучнага абнасеньвання.
  Мiр пад кiраѓнiцтвам жалезнага парадку асвойваѓ планеты сонечнай сiстэмы.... Чалавецтва было адзiным i злiтаванае жалезнай дысцыплiнай старалася пабудаваць новае Царства Рая на планеце Зямля, а ѓ будучынi ѓключыць у сабе ѓсе заселеныя светы сусвету!
  
  
  
  ВОСЬ ШТО ЗНАЧАЦЬ АСОБНЫ КАНТАКТ ДВУХ ДЫКТАТАРАђ
  Гiтлер i Сталiн асабiста сустрэлiся ѓ лiстападзе 1940 гады i змаглi ѓладзiць спрэчныя пытаннi. Асабiстая сустрэча скончылася заключэннем памiж двума дыктатарамi стратэгiчнага ваеннага саюза супраць Брытанii.
  Сталiн пагадзiѓся не прэтэндаваць на Эѓрапейскую сфэру ѓплыву Гiтлера. Гiтлер у сваю чаргу саступiѓ Сталiну Iндыю, Пакiстан, i большую частку Iрана, але атрымаѓ сабе Блiзкi ѓсход i Афрыку. Акрамя таго, Кiтай i частка Iндакiтая дзялiлi Японiя i СССР.
  У цэлым асабiстая сустрэча дазволiла дамовiцца абодвум дыктатарам i прадухiлiць вайну. СССР пачаѓ наступленне на Iран i Iндыю. Гiтлер жа перакiдваѓ войскi ѓ Афрыку. Пасля заключэння ваеннага саюза з Расiяй, Франка зразумеѓшы, што Брытанii не выстаяць супраць такой сiлы, як адразу СССР, Iталiя, Трэцi Рэйх, i Японiя, даѓ згоду на штурм Гiбральтару.
  Немцы ѓзялi не зусiм гатовую да абароны крэпасць адразу. Была разгромлена i база ангельцаѓ на Мальце, i высаджаны дэсант. Iталiя пазбегла паражэння ѓ Грэцыi дзякуючы ѓдару нямецкiх i турэцкiх войскаѓ.
  А вось ангельцы былi бiтыя...
  Потым немцы, перакiнуѓшы значныя сiлы, захапiлi i Егiпет. Маючы сто пяцьдзесят дывiзiй для вайны з СССР, Гiтлер iх кiнуѓ на захоп Блiзкага Усходу i Афрыкi. Ангельцы былi слабыя, а каланiяльныя войскi не вельмi хацелi i бiцца.
  Фюрэр за сорак першы год захапiѓ i Блiзкi Усход i большую частку Афрыкi. Сталiн заняѓ i Iндыю, i амаль увесь Iран, i Пакiстан, i частку Бiрмы з Бангладэж.
  Японiя атакавала Амерыку ѓ Перу-Харбар. I вайна пашыралася... Гiтлер аб'явiѓ вайну ЗША. Сталiн у наступным годзе таксама ѓступiѓ у вайну з Амерыкай.
  За вясну сорак другога года немцы завяршылi захоп Афрыкi. Iм мяшалi не гэтулькi ангельскiя войскi, якiя i лiкам i якасцю саступалi Вермахту, колькi расцягнутасць камунiкацый, i адсутнасць зручных дарог на Чорным кантыненце.
  Брытанiя несла ѓсё большыя, i вялiкiя страты ад нямецкага, а затым i савецкага падводнага флота. Уступленне ѓ вайну Амерыкi дапамагала мала.
  Японiя таксама бiла амерыканцаѓ...
  Марскi флот Брытанii раставаѓ...
  У вераснi 1942 гады пачалася ѓ Англii высадка дэсанта. У асноѓным гэта былi нямецкiя, але таксама i савецкiя войскi ѓдзельнiчалi. Ангельцы бiлiся адчайна. У баях прынялi ѓдзел найноѓшыя савецкiя танк КВ-3, КВ-5 i самы апошнi КВ-4, таксама Т-34, КВ-2, i шматлiкiя плывучыя машыны. А немцаѓ з найноѓшых танкаѓ паспеѓ толькi Т-6 цi "Тыгр". I тое толькi некалькi машын, спешна вырабленых на заводах.
  Гiтлер быѓ непрыемна здзiѓлены сiлай савецкiх танкаѓ. У яго яны вiдавочна слабейшыя.
  Нядрэнны быѓ нямецкi бамбавiк Ю-188, i ДА-217, якiя сябе здавальняюча паказалi, i МЕ-109 i Фоке-Вульф. Але гэта так сабе. ПЕ-8 таксама аказаѓся вельмi добры. У цэлым савецкiя танкi моцныя i цяжкiя.
  У Трэцiм Рэйху пакуль яшчэ толькi распрацоѓваецца серыя: "Пантэра", "Тыгр"-2, "Леѓ" i "Маѓс".
  Брытанiя пратрымалася ѓсяго пятнаццаць дзён. Пасля чаго Лонданскi гарнiзон капiтуляваѓ. Яшчэ шэсць дзён баi яшчэ iшлi ѓ Шатландыi. I потым чатыры днi ангельцы супрацiѓлялiся ѓ Iрландыi.
  Англiя ѓпала. I наступныя баi разгарнулiся ѓжо супраць ЗША. Але да Амерыкi яшчэ трэба дабрацца. Для чаго трэба вельмi шмат транспартных судоѓ i кантроль над морам. Гiтлер нарошчваѓ сiлы i спачатку яшчэ ѓ лiстападзе 1942 гады захапiѓ Iсландыю.
  Далей праз Грэнландыю яго войска рушылi ѓ Канаду. А японцы высадзiлiся ѓ Панаме. А яшчэ немцы перакiдвалi сiлы праз Аргентыну, i якая ѓступiла ѓ звяз з Трэцiм Рэйхам Бразiлiю.
  Ну, а Сталiн вырашыѓ атакаваць праз Аляску. Баi ѓ Брытанii, паказалi, што звышцяжкiя танкi недастаткова эфектыѓныя. I савецкiя канструктары сталi распрацоѓваць больш кампактную серыю IС, замест КВ. Савецкiя войскi пачалi наступ на Аляску, праз Чукотку ѓ траѓнi 1943 гады, i гэта было параѓнальна нядрэнна.
  Танкаѓ праѓда ѓ СССР вельмi шмат, i яны значна мацнейшыя за амерыканскiх "Шэрманаѓ" i "Грантаѓ". Нядрэнная была i нямецкая "Пантэра", якая ѓ цэлым спадабалася вайскоѓцам, хiба што часта ламалася, але затое добра абаронена ѓ лоб, i нядрэнна ѓзброена.
  Немцы без асаблiвай працы стварылi плацдарм у Канадзе i яго пашыралi. У небе з'явiлiся МЕ-309 i больш магутныя бамбавiкi Ю-288. I iшла хуткая распрацоѓка рэактыѓнай авiяцыi.
  А нямецкi лётчык Марсэль стаѓ недасягальным феноменам збiваючы самалёты ангельцаѓ i амерыканцаѓ сотнямi. За сто пяцьдзесят самалётаѓ Марсэль атрымаѓ Рыцарскi Крыж Жалезнага Крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  За трыста ордэн Германскага арла з дыяментамi. За чатыры Рыцарскi Крыж Жалезнага Крыжа з залатымi дубовымi лiстамi мячамi i дыяментамi, а за пяцьсот Вялiкi Крыж жалезнага крыжа.
  I разбураѓ ён гэтых амерыканцаѓ, стаѓшы недасягальным феноменам. Калi дасягнуѓ лiчбы ѓ семсот пяцьдзесят самалётаѓ атрымаѓ новую ѓзнагароду: Рыцарскi Крыж Жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi.
  У Амерыцы Марсэль стаѓ сапраѓднай легендай i пра яго спешна здымалi фiльмы.
  З-за цяжкасцей па перакiдцы войскаѓ i праблем з забеспячэннем, вайна з ЗША зацягнулася.
  Амерыканцы не вельмi энергiчна бiлiся за Канаду i Аляску i яе занялi нямецкiя, савецкiя i iншыя войскi без асаблiвай працы.
  Але ѓ саму Амерыку ѓварванне пачалося толькi ѓ чэрвенi 1944 гады. СССР перакiнуѓ новыя больш магутныя сярэднiя танкi Т-34-85 якi лепш прабiвалi амерыканскiя танкi, i больш эфектыѓны i не такi цяжкi як серыя КВ, IС-2. Апошнi танк быѓ нядрэннай машынай прарыву дзякуючы магутнай гармате i чатыром кулямётам, i адносна добрай абаронай бартоѓ.
  У ЗША толькi некалькi мадэрнiзавалi "Шэрман" усталяваѓшы больш магутную гармату ѓ 76-мiлiметраѓ, здольную прабiваць сярэднiя танкi супернiка. Працы над "Першынгам" зацягнулiся... Праѓда "Шэрманаѓ" было вельмi шмат.
  Немцы ж таксама не стаялi на месцы. "Пантэра"-2 атрымалася ѓ iх некалькi больш дасканалай, дзякуючы запазычанню ѓ рускiх размяшчэнне рухавiка i трансмiсii адным блокам, што дазволiла зменшыць вышыню танка.
  Ды i вежа стала ѓжо i менш, а рухавiк больш магутны. У вынiку нямецкi танк меѓ лабавую браню вежы ѓ 150-мiлiметраѓ з нахiламi, лоб корпуса ѓ 120-мiлiметраѓ з нахiлам у 45-градусаѓ, i шэсцьдзесят борта. I гармата ѓ 88-мiлiметраѓ у 71 ЭЛ, здольная прабiваць "Шэрманы" з трох з паловай кiламетраѓ. Плюс вага танка ѓсяго сорак сем тон пры рухавiку 900 конскiх сiл.
  Калi не лiчыць слабаватай бартавы бронi, але ѓсё ж ужо дастатковай каб трымаць стрэлы амерыканскiх базук, то "Пантэра"-2 стала па сукупнасцi характарыстык лепшым танкам другой сусветнай вайны, пераплюнуѓшы i савецкiя КВ, i IС-2 яшчэ недастаткова дасканалы.
  Тыгр-2 выпускаѓся малымi серыямi, з-за таго што ён амаль не меѓ плюсаѓ у бранiраваннi, а ѓ хадавых якасцi саступаѓ значна, ды i перавозiць яго было цяжка.
  Звычайны "Тыгр", таксама знялi з вытворчасцi... I "Пантэра"-2 стала асноѓным танкам Вермахта. I ѓжо ѓ СССР сталi з асцярогай глядзець на тэхнiку Нямеччыны.
  У небе ѓ серыю пайшоѓ МЕ-262, але яго надзейнасць была недастатковай, а баявыя якасцi таксама не расчынiлiся ѓ поѓнай меры. I пакуль немцы рабiлi стаѓку на МЕ-309 i ТАЯ-152. Апошнi шрубавы знiшчальнiк-бамбавiк апынуѓся вельмi ѓдалым, i эфектыѓным. МЕ-309 нягледзячы на высокую хуткасць i магутнае ѓзбраенне меѓ праблемы з гарызантальнай манеѓранасць.
  ХЕ-162 апынуѓся прасцейшым i танным рэактыѓным знiшчальнiкам, але цяжкiм у кiраваннi, даступным толькi лётчыкам высокага класа.
  Таму i яго выпускалi не так многа, як маглi б.
  Зрэшты, такi самалёт вельмi падыходзiѓ для стылю Хаффмана сталым другiм лётчыкам амбасадара Марсэля i якiя атрымалi Рыцарскi крыж Жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi як другi лётчык якi перавысiѓ трыста збiтых самалётаѓ.
  Савецкiя лётчыкi таксама набiралi рахункi, але больш сцiплыя за нямецкiя. Вылучыѓся Пакрышкiн.
  Вайна пайшла ѓлетку 1944 гады для Амерыкi ѓсё роѓна. У Трэцяга Рэйха i штурмавая вiнтоѓка апынулася лепей i разбурала войскi янкi. I Чырвоная армiя напiрала. Амерыканцы прайгравалi. Вось у жнiѓнi ѓпала Фiладэльфiя. У лiстападзе 1844 года савецкiя i германскiя войскi ѓжо падышлi з поѓначы да Вашынгтона i Нью-Йорка. Упершыню на фронце з'явiлiся амерыканскiя "Першынгi" i "Светлячкi". Яны перасягнулi савецкую Т-34-85 i былi небяспечныя для IС-2, але ѓсё роѓна прайгравалi "Пантэра"-2 якая стала лепшым танкам другой сусветнай вайны.
  Пад Вашынгтонам амерыканцы бiлiся гераiчна. Але ѓ усё роѓна савецка-нямецкiя войскi да канца снежня завяршылi асяроддзе сталiцы ЗША, а да пятнаццатага студзеня i Вашынгтон i Нью-Ёрк загiнулi....
  Амерыка яшчэ некаторы час супрацiѓлялася.... Баi iшлi таксама ѓ Мексiцы, дзе наступалi немцы i японцы.
  9 траѓня 1845 гады рэшткi амерыканскiх сiл капiтулявалi. Вайна магла i раней скончыцца, але памiж японцамi i немцамi надышлi сур'ёзныя рознагалоссi. I гэта зацягнула канфлiкт.
  Пасля капiтуляцыi ЗША ѓзнiкла паѓза... Але новая вайна была непазбежная. Японiя хацела сабе занадта шмат. Палову Амерыкi маючы куды больш сцiплы ѓклад у перамогу, i ѓсю Лацiнскую Амерыку. Сталiн таксама наехаѓ на японцаѓ, патрабуючы вярнуць паѓднёвы Сахалiн, якi самураi атрымалi незаконна.
  Карацей кажучы, 20 красавiка 1947 года ѓспыхнула новая вайна. Памiж Японiяй i яе калонiямi з аднаго боку, i супраць Трэцяга Рэйха i саюзнiкамi i СССР з другога. I гэта сур'ёзна.
  Вядома, СССР i Трэцi Рэйх у тэхнiчным стаѓленнi японцаѓ мацней. У СССР з'явiлiся танкi Т-54 i IС-7, у немцаѓ серыя Е, нават першыя пiрамiдальныя распрацоѓкi. Мацнейшай была каалiцыя белых сацыялiстаѓ i ѓ паветры. Асаблiва моцнымi аказалiся лятаючыя талеркi Трэцяга Рэйха абсалютна непаражальныя для стралковай зброi.
  Вайна працягнулася ѓсяго чатыры з паловай месяцы i скончылася разгромам i капiтуляцыяй Японii 3 верасня 1947 гады.
  СССР атрымаѓ сабе паѓднёвы Сахалiн, Курыльскую граду, трацiну самой Японii, палову Кiтая i Карэю, Гавайскi Архiпелаг, i сёе-тое яшчэ. Астатнiя ѓладаннi захапiѓ Трэцi Рэйх.
  Пасля чаго Сталiн i Гiтлер зноѓ сустрэлiся i зноѓ пацвердзiлi сваё сяброѓства.
  I канчаткова дадзялiлi мiр... Сталiн памёр 5 сакавiка 1953 года, але паспеѓ пакiнуць пiсьмовы завяшчанне аб перадачы ѓлады Лаѓрэнцыi Берыi. Той стаѓ правадыром пасля Сталiна i захаваѓ баланс сiл.
  Гiтлер праводзiѓ больш умераную палiтыку, нават масавых знiшчэнняѓ габрэяѓ не было, але ѓладу сваю ѓмацаваѓ. Штучным шляхам былi атрыманы нашчадкi Гiтлера. 20 красавiка 1959 года прайшоѓ рэферэндум аб стварэннi сусветнай iмперыi i заснаваннi манархii. I быѓ вызначаны парадак атрымання ѓ спадчыну.
  Таму калi Гiтлер памёр у сакавiку 1963 года ѓ адзiн дзень са Сталiнам, але праз дзесяць гадоѓ, гэта не выклiкала вялiкай смуты i барацьбы за ѓладу. I свеце было толькi дзве iмперыi Савецкая i Германская. I ѓ iх была ядзерная зброя, так што асноѓная ѓвага пераключылася на касмiчную экспансiю. Ужо ѓ 1959 году немцы пачалi палёт на Марс. А на Месяц зляталi яшчэ раней.
  А i СССР у 1961 годзе адправiѓ чалавек да Марса. Так iшла гiсторыя... Да канца дваццатага стагоддзя ѓзнiклi паселiшчы людзей на планетах Сонечнай сiстэмы.
  А 2020 годзе пачаѓся першы палёт чалавецтва да зоркi Сiрыюс вакол якой круцiлiся прыдатныя для засваення людзьмi планеты. Пасля смерцi Берыi ѓспадкаваѓ яго сын Серго. А ѓ Трэцiм Рэйху ѓжо праводзiлiся смелыя доследы па амаладжэнню арганiзмам. Так сын Гiтлера Вольф першы выглядаѓ гадоѓ на трыццаць i мог кiраваць яшчэ вельмi доѓга.
  Такiм аказаѓся новы свет... А каранавiрус задушылi ѓ зародку, не даѓшы заразы распаѓсюдзiцца.
  
  КАЛI Б НЕ ЗЛАЧАСНАЕ КРУШЭННЕ ПОЕЗДА З АЛЯКСАНДРАМ Трэцiм
  Цягнiк разам з царом Аляксандрам Трэцiм пазбег крушэння пад Харкавам, i iмператар Расii не атрымаѓ смяротных пашкоджанняѓ унутраных органаѓ. У вынiку гэтага жыццё Аляксандра Трэцяга працягвалася, i ён у сорак дзевяць не памёр. Трохi павялiчыѓшы тэрыторыi iмперыi на поѓднi ѓ Сярэдняй Азii, iмператар звярнуѓ свой погляд на Далёкi Усход. Будаваѓся Транссiб, i рускiя пранiклi ѓ Маньчжурыю, ударнымi тэмпамi пабудавалi Порт-Артур.
  Сталi ѓзмацняць свой уплыѓ у Карэi. I гэта прывяло да першай вялiкай вайны ѓ царства Аляксандра Трэцяга з Японiяй. Царская Расiя крыху лепш была да яе гатова. У Балтыцы караблi пабудавалi на год раней, у тым лiку i браняносец "Слава", а Кiтай грошай ад Расii не атрымаѓ. I не змог iх здрадзiць японцам. I флот Японii аказаѓся на шэсць караблёѓ слабейшы.
  Тым не менш самураi ѓсё ж пачалi вайну. Расея хутка расла эканамiчна i марудзiць выгады не было.
  Хацелася вайны i Аляксандру Трэцягу. Насельнiцтва Расiю хутка павялiчвалася. Нараджальнасць заставалася высокай, а смяротнасць дзякуючы жорсткiм мерам моцнага цара скарачалася. Зямельныя надзелы сялян драбнелi. Патрэбны былi новыя землi. Ды цару хацелася ваеннай славы. Мiратворцам быць добра, але заваёѓнiкам лепш. Аляксандр Трэцi хацеѓ увайсцi ѓ гiсторыю вялiкiм.
  Але вайна ѓ Еѓропе справа занадта рызыкоѓная, а вось чаму б не атрымаѓ славу ѓ бiтве з Японiяй. Тым больш рускiя генералы - лепшыя ѓ свеце, а салдаты тым больш.
  Пачатак вайны для Расii было не занадта ѓдалым. Тры браняносцы атрымалi пашкоджаннi, затануѓ пасля гераiчнага бою крэйсер "Вараг" i кананерка "Карэец".
  Але потым пайшло ѓсё лепей. Адмiрал Макараѓ не загiнуѓ, так атрымаѓ ад iмператара вялiкую ѓладу, i змог проста не пусцiць Кiрылу Раманаѓ у Порт-Артур. I яго не было на браняносцы "Петрапаѓлаѓск".
  Далей хоць Курапаткiн i адступiѓ, цар яго адразу ж i зрушыѓ. Аблога Порт-Артура была нядоѓгай i Брусiлаѓ яго дэблакiраваѓ.
  Рускi флот дзейнiчаѓ больш паспяхова, чым у рэальнай гiсторыi. Ды i з Балтыкi эскадра Каляднага i выйшла раней i прыбыла раней i ѓ мацнейшым складзе. Так што японцаѓ на мора разбiлi. I на сушы таксама...
  I ваенныя дзеяннi перанеслiся на саму метраполiю.
  Толькi ѓмяшанне Англii i Амерыкi выратавала Японiю ад акупацыi. Але японцы былi вымушаныя аддаць Расii Тайвань, усю Курыльскую граду, i заплацiць мiльярд залатых рублёѓ кантрыбуцыi. Расiя ѓмацавалася ѓ Карэi, Манчжурыi i Манголii.
  Узнiкла Жэлтарасiя з кiтайскiх абласцей, якiя добраахвотна далучылiся да Расii. Не было нi рэвалюцыi, нi Дзярждумы. Царская iмперыя квiтнела, i дабiлася вялiкiх поспехаѓ у эканомiцы чым у рэальнай гiсторыi. З'явiлiся i першыя ѓ свеце лёгкiя расiйскiя танкi, цяжкiя чатырохматорныя бамбавiкi. I насельнiцтва Расii ѓ тым лiку за кошт Кiтая стала большым.
  Тым не менш першая сусветная вайна пачалася, як i ѓ рэальнай гiсторыi ѓ 1914 1 жнiѓня. I гэта была жорсткая бiтва.
  Царскае войска было больш шматлiкiм, чым у рэальнай гiсторыi, i лепш тэхнiчна абсталяванай. I эканомiка ѓ Расii мацнейшая, i ВПК, i фiнансы, i аѓтарытэт цара вышэйшы.
  I Аляксандр Трэцi прыняѓ Расiю з сахой, але зараз у яе былi i самалёты з чатырма маторамi, i танкi, i нават ракеты. З'явiлiся праекты i цяжкiх танкаѓ асаблiва Мендзялеева, i самалётаѓ з шасцю маторамi. I шмат чаго яшчэ.
  З самага пачатку ход першай сусветнай вайны быѓ iншым. Расейскiя войскi перамаглi ва ѓсходняй Прусii i ѓзялi Пярэмышлi сходу. Разбiлi немцаѓ i дабiлiся буйных перамог на ѓсiх франтах. Вайна аказалася больш кароткай чым у рэальнай гiсторыi i iшла амаль у адно варона. Праз паѓгода 23 лютага 1915 г. Германiя, капiтулявала. А Аѓстра-Венгрыя яшчэ раней.
  А праз два тыднi здалася i Турцыя. I гэта было крута.
  Цар Аляксандр Трэцi дабiѓся гучных перамог, i стаѓ вялiкiм царом.
  Расiя i саюзнiкi зрабiлi дзяльбу трафеяѓ. Аѓстра-Венгрыя i Асманская iмперыя знiклi з палiтычнай карты мiры. Большая частка асманскай iмперыi уключаючы Стамбул увайшла ѓ склад Расii. Поѓдзень Iрака атрымала, Брытанiя, а таксама поѓдзень Палестыны, i часта Саудаѓскай Аравii. Сiрыя i Малая Азiя, Стамбул, пралiвы, поѓнач i цэнтр Iрака, поѓнач Палестыны сталi расiйскiмi губернямi.
  Расея таксама атрымала сабе Галiцыю i Кракаѓ. А таксама Чэшскае i Славацкае каралеѓства i Венгерскае. Толькi Аѓстрыя захавала незалежнасць. Трансiльванiя адышла да Румынii. Узнiкла Югаславiя, як каралеѓства ѓ складзе Расii, уключанае добраахвотна.
  Таксама Германiя страцiла частку тэрыторыi, уключаючы Клайпеду, Познань i Данцыг. Хаця Усходнюю Прусiю захавала. Нямецкiя калонii ѓ Цiхiм акiяне захапiла Расiя. А ѓ Афрыцы Брытанiя. Францыя i Данiя вярнулi захопленае немцамi пры Бiсмарку. Плюс яе вялiзныя рэпарацый. Так што ѓсе былi задаволенымi.
  Але i пасля гэтага перадзел свету яшчэ крыху часу працягваѓся. Расiя i Брытанiя падзялiлi Саудаѓскую Аравiю i Iран. А затым i Аѓганiстан з Расiяй, завяршыѓшы амаль цалкам падзел свету. Толькi яшчэ ѓ Кiтаi iшлi войны i экспансiя з розных бакоѓ.
  Аляксандр Трэцi пражыѓ восемдзесят гадоѓ i памёр толькi ѓ 1925 годзе, пакiнуѓшы iмперыю багатай i квiтнеючай свайму сыну Мiкалаю Другому. Аляксандр Трэцi стаѓ самым паспяховым расiйскiм царом, i яго царства было другiм па працягласцi пасля Iвана грознага i вельмi слаѓным. А сам Аляксандр Трэцi стаѓ самым даѓгавечным з кiраѓнiкоѓ у гiсторыi Расii.
  Такiм чынам гiсторыя гэтага манарха аказалася паспяховай. Мiкалай Другi працягваѓ экспансiю ѓ Кiтаi. I выйграѓ падчас Вялiкай Дэпрэсii вайну з Японiяй, i яе поѓнасцю акупаваѓ i ѓключыѓ у склад Расii. Мiкола Другi памёр у 1938 годзе. I яго трон заняѓ спадчыннiк Аляксей другi. На гэты раз ён быѓ здаровым, так Аляксандр абраѓ свайму сыну Мiкалаю больш прыдатную жонку.
  Гiтлер прыйшоѓ да ѓлады ѓ Нямеччыне, але яму не далi адрадзiць моц вермахта. I толькi Мусалiнi крыху паваяваѓ захапiѓшы апошнюю незалежную краiну ѓ Афрыцы - Эфiопiю.
  Гiтлер здолеѓ усяго толькi з дазволу Расii аб'яднацца з Аѓстрыяй i падняць нямецкую эканомiку. Але абышлося яго кiраванне без войн. Пакуль у 1958 годзе фюрар не памёр. Пасля чаго ѓ Нямеччыне пачалася паступовая дэмакратызацыя i вярнулася шмат партыйная сiстэма.
  У Iталii пасля смерцi Мусалiнi атрымаѓ у спадчыну яго сын, але таксама часткова адноѓлена была дэмакратыя i шматпартыйнасць.
  I ѓ Расii патроху станавiлася больш свабоды. Але самае галоѓнае - гэта касмiчная экспансiя. Палёты ѓ космас, на Месяц i ѓ iншыя сiстэмы.
  Свет стаѓ больш стабiльным i багатым. I расiйскi рубель выцеснiѓ англiйскi фунт, стаѓшы галоѓнай сусветнай валютай.
  Каланiяльная сiстэма не распалася, а ѓмацавалася. I Афрыцы i Азii было больш парадку i менш голаду i войн.
  Iслам стаѓ больш мiрным, страцiѓшы радыкалiзм. Людзi наведалi яшчэ ѓ дваццатым стагоддзi ѓсе планеты Сонечнай сiстэмы. I ѓ 2021 годзе пачалася першая сумесная з Расiйска-амерыканская экспедыцыя з зорцы Сiрыѓс. I так людзi атрымалi нешта больш мiрнае, стабiльнае, трывалае.
  
  
  Нос фюрэра ѓчуѓ кулак
  Сталiнградская аперацыя пачалася 19 лiстапада 1942 гады. Але фашысты паспелi перагрупаваць войскi i ѓзмацнiць флангi. Iнтуiцыя на гэты раз не падвяла Гiтлера, i ён паспеѓ своечасова зрэагаваць. I фашысты змаглi на гэты раз, як падчас другой Ржэѓска-Сычоѓскай аперацыi абапiраючыся на ѓмацаванне адбiць савецкi наступ.
  Акрамя таго абарону фашыстам аблягчала нялётнае надвор'е з-за якога не ѓдалося выкарыстоѓваць штурмавую авiяцыю, а артпадрыхтоѓка аказалася не такой эфектыѓнай. I гiтлераѓцы абапiраючыся на трывалую абарону i закапаѓшыся ѓ зямлю, i амаль не саступаючы лiкам, выстаялi. Ды пры Ржэѓска-Сычоѓскай аперацыi было больш савецкiх войскаѓ, i то наступ Чырвонай Армii адлюстраваны, то тут тым больш дасягнуты поспех ад абароны. Плюс яшчэ i ѓмовы надвор'я, i загартаванасць немцаѓ у баях.
  А таксама перавага гiтлераѓскiх частак у вопыце.
  Карацей кажучы фронт не абвалiѓся i фашысты змаглi пазбегнуць зiмовага абвалу як гэта было ѓ сорак першым годзе.
  У Афрыцы спачатку саюзнiкi атрымлiвалi перамогi. Але Гiтлер перакiнуѓ на пару дывiзiй больш, бо яму не прыйшлося збiраць войскi для Майнштэйна. А Роммель атрымаѓ вялiкiя паѓнамоцтвы адразу i скарыстаѓся маруднасцю Мантгомеры. I нанёс па амерыканскiх войсках удар страшнай сiлы i эфектыѓнасцi.
  Армiя ЗША ѓ Алжыры была цалкам разбiтая, страта больш за сто тысяч толькi палоннымi. Ды новыя нямецкi танк "Тыгр", аказаѓся для янкi шокам. Адыграла сваю ролю i тое, што фюрар адправiѓ у канцы верасня Марсэля лепшага нямецкага лётчыка да Сталiнграда. I Марсэль у вынiку пазбег крушэння i бiѓся з савецкiмi войскамi. А калi пад Сталiнградам бiтва зацiхла, зноѓ вярнуѓся на Мiжземнае мора i там заѓзята малоцiць ангельцаѓ i амерыканцаѓ, стаѓшы для iх сапраѓдным кашмарам.
  Разгром ЗША ѓ Алжыры аказаѓся для амерыканцаѓ шокам. Трэба адзначыць, што ѓ бiтве пры Мiдуэй у гэтым свеце, янкi атрымалi поспех паменш, чым у рэальнай гiсторыi, i пакуль яшчэ ѓ Цiхiм акiяне iшла вайна на роѓных. Японцы не змагла захапiць Гавайскi архiпелаг, але i амерыканцы пакуль не маглi перайсцi ѓ наступ.
  I шок, выклiканы разгромам у Алжыры так паѓплываѓ на ЗША, што там прынялi рашэнне замарозiць вайну ва Усходнiм паѓшар'i, вывесцi хто ацалеѓ з Марока нават кiнуѓшы тэхнiку. I што самае iстотнае - згарнуць бамбардзiроѓкi.
  Калi ѓлiчыць, што i падводны флот у Трэцяга Рэйха вырас, тое зразумела, што Брытанiя моцна саслабла i таксама згарнула баявыя дзеяннi.
  Ды i Марсэль моцна ѓжо дастае....
  Сталiн пасля таго, як немцы адбiлi наступ на поѓднi i ѓ цэнтры, стаѓ праяѓляць асцярожнасць. Аперацыя "Iскра", была адкладзеная. А калi пачалася, то немцы паспелi ѓмацавацца i змаглi ѓтрымаць i тут абарону.
  Сталiн загадаѓ наступаць у раёне Варонежа Першапачаткова савецкiя войскi дабiлiся поспеху, але затым Майнштэйн нанёс магутны контрудар з поѓдня i адрэзаѓ савецкiя часткi стварыѓ кацёл. Немцы аднавiлi пазiцыi, а страты Чырвонай Армii былi вялiкiя.
  Пасля чаго баявыя дзеяннi на ѓсходнiм фронце замарозiлiся. Гiтлер вырашыѓ прыняць альтэрнатыѓны план вайны - узмацнiць Роммеля, i наступаць на Егiпет, Блiзкi Усход, i далей на Iран i Iндыю. А таксама заваяваць Афрыку. А на Усходзе абараняцца.
  Сталiн, нясучы вялiзныя страты, вырашыѓ папоѓнiць войскi i прытрымлiвацца чакальнай тактыкi. Вырашыѓшы хай зараз, немцы выматаюцца, а ён выб'е iх танкi ѓ абароне. Але Гiтлер як не хацеѓ наступаць на ѓсходнiм фронце, а рабiѓ стаѓку на Афрыканскi i Блiзкаѓсходнi тэатр ваенных дзеянняѓ.
  Роммель атрымаѓ новыя танкi "Тыгр" i "Пантэра", а таксама САУ "Фердынанд" праѓзыходныя якасцю ангельскiя машыны. А небе Фоке-Вульф з магутны ѓзбраеннем прасаваѓ ангельцаѓ. А Марсэль стаѓ такiм кашмарам, што пасля пяцiсот збiтых самалётаѓ другiм пасля Германа Герынга атрымаѓ Вялiкi Крыж Жалезнага крыжа. А да гэтага Рыцарскi Крыж жалезнага крыжа з залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi.
  Для ворагаѓ Трэцяга Рэйха наступiлi цёмныя днi. Удар Роммеля паламаѓ войскi Мантгомеры.
  Сiтуацыю пагоршыла i той, што немцы ѓзялi Гiбралтар, i захапiлi Мальту.
  Франка даѓ згоду на штурм дадзенай крэпасцi з-за ѓльтыматума Гiтлера. А ѓ нападзе Мальту немцы выкарыстоѓвалi дывiзii знятыя з усходняга фронту.
  Акрамя таго ѓ Трэцiм Рэйху дзейнiчала татальная мабiлiзацыя i выпуск узбраенняѓ рэзка вырас.
  У траѓнi i чэрвенi Роммель захапiѓ Лiвiю i Егiпет. А ѓ Аѓгусце ѓжо быѓ у Iраку i Кувейце. Ангельцы сыпалiся. У вераснi нямецкiя i турэцкiя войскi ѓварвалiся ѓ Iран, i даволi хутка яго захапiлi... У лiстападзе яны ѓжо былi ѓ Iндыi. А ѓ снежнi захапiлi гэтую краiну i злучылiся з японцамi. Пасля чаго зiмой iшло наступленне немцаѓ у Афрыцы.
  А Сталiн усё яшчэ чакаѓ, замарозiѓшы вайну. А немцы iшло па Афрыцы. У iх у серыйнай вытворчасцi з'явiлася рэактыѓная авiяцыя, у першую чаргу знiшчальнiкi i англiчанам прыйшлося вельмi дрэнна. Бо ѓ iх не было роѓных самалётаѓ. А асаѓ тым болей не было. I разбуралi iх нямецкiя лётчыкi капiтальна.
  I пакаралi Афрыку...
  Сталiн разлiчваѓ на новыя танкi Т-34-85 i IС-2, але гэта аказалася не самай лепшай iдэяй. Да лета 1944 гады немцы пакарылi i Афрыку. У iх з'явiлiся ѓ масавай вытворчасцi "Пантэра"-2 i "Тыгр"-2, больш магутнымi рухавiкамi ѓ рэальнай гiсторыi, а значыць i самi машыны больш рухомыя i эфектыѓныя, хоць i цяжкiя. "Пантэра"-2 важыла пяцьдзесят тры тоны, а "Тыгр"-2 шэсцьдзесят восем тон. I абедзве машыны ѓзброены гарматай калiбра 88-мiлiметраѓ 71 ЭЛ. Якая прабiвае савецкiя машыны з вялiкай дыстанцыi даволi хуткастрэльная i дакладная.
  Пры гэтым у "Тыгра"-2 рухавiк у 1000 конскiх сiл, i гэты танк нядрэнны ѓ хадавых якасцях. А у "Пантэры"-2 рухавiк у 900 конскiх сiл.
  Сталiну да лета не ѓдалося атрымаць якаснай перавагi ѓ танках. А ѓ авiяцыi гiтлераѓцы рэзкай пайшлi наперад.
  У iх з'явiѓся i паѓнавартасны рэактыѓных бамбавiк. I моцны чатырохматорны Ю-488, i шасцiматорны ТАЯ-400. Нядрэнны быѓ i ТАЯ-152 шматмэтавая эвалюцыя Фоке-Вульф, i МЕ-309, i iншыя машыны.
  22 чэрвеня 1944 года Сталiн пачаѓ вялiкi наступ у цэнтры. Але гiтлераѓцы да яго былi гатовыя. Мала таго фюрар паспеѓ апярэдзiць Сталiна i пачаѓ высадку ѓ Брытанii 6 чэрвеня 1944 гады. I Лондан упаѓ праз дванаццаць дзён.
  Яшчэ праз некалькi дзён Брытанiя капiтулявала.
  Чырвоная Армiя маючы перавагу i колькасцi, i найноѓшыя танкi, змагла прарваць абарону. Але затым немцы нанеслi контрудар. Баi паказалi, што "Тыгр"-2 лепш у танкавых бiтвах чым IС-2, i ѓ лабавой бранi, асаблiва iлба вежы, i ва ѓзбраеннi. Як лепш i "Пантэра"-2, i ѓ хадавых якасцях таксама. А Т-34-85 нядосыць магутная па абароне машына.
  I немцы аднавiлi пазiцыi.
  Пасля чаго Гiтлер загадаѓ аднавiць наступ на ѓсходзе. Галоѓны ѓдар гэта Каѓказ i нафту.
  А тут яшчэ супраць Расii Турцыя адкрыла другi фронт у Закаѓказзе. I зноѓ перамогi Вермахта. Немцы ж i лiкам, i якасцю мацнейшыя. I яшчэ выкарыстоѓваюць еѓрапейскiя i арабскiя дывiзii. Асаблiва моцныя фашысты ѓ паветры, дзе ѓ iх якасная перавага, асаблiва ва ѓзбраеннi i хуткасцi.
  Плюс яшчэ шмат каланiяльнай пяхоты ѓ фрыцаѓ. На Каѓказе iм дастаткова цёпла ваяваць. I аѓтамат нямецкi МР-44 лепшы за савецкiя ѓзоры. Усё ѓ гiтлераѓцаѓ быццам бы лепш. Толькi ѓ артылерыi СССР мае парытэт. Але немцы ѓ паветры захапiлi дамiнаванне. Яны якасцю былi мацнейшыя заѓсёды, а па колькасцi вырвалiся наперад. I рэактыѓныя самалёты аналагаѓ не маюць.
  Трэба сказаць у жывой сiле абагнаць фашыстаѓ складана. У iх сатэлiты i еѓрапейскiя, афрыканскiя, i нават iндыйскiя i арабскiя дывiзii. I чым даѓжэй iдзе вайна, тым больш суадносiны сiл мяняюцца не на карысць СССР.
  Тым больш Каѓказ не ѓтрымаць ад падвойнага ѓдару. Плюс яшчэ i Японiя трэцi фронт адкрыла падступным ударам.
  У самураяѓ справы iшлi лепей, i амерыканцы нiяк не маглi авалодаць iнiцыятывай. Перавагу ѓ колькасцi японцы кампенсавалi вялiкiм досведам i майстэрствам. Акрамя таго, калi ѓ авiяцыi яшчэ ЗША маглi штампаваць самалёты хутка, то флот такiмi ѓдарнымi тэмпамi не пабудуеш. I зразумела гэта тармазiла перахоп iнiцыятывы.
  А японцы злучыѓшыся з немцамi, змаглi частку сiл вызвалiць, i правёѓшы мабiлiзацыю пяхоты, атакавалi СССР i Манголiю.
  Праблем дадало. За восень i зiму гiтлераѓцы захапiлi ѓвесь Каѓказ, а таксама раку Уральск i Астрахань.
  Стала зусiм трывожна. I вельмi небяспечна. Што рабiць у гэтай сытуацыi Сталiну?
  Ён прапанаваѓ Гiтлеру мiр на любых умовах. Але фюрару ЗША ѓ гэты момант не замiналi, i ён заявiѓ: навошта калi СССР можна дабiць. Немцы ѓ сакавiку пачалi вялiкi наступ на Саратаѓ.
  I ѓ iх з'явiлiся ѓ серыi танк Е, i нават першыя дыскалёты, якiя не маглi збiць савецкiя зенiткi.
  Ды i наогул ламiнарны струмень рабiѓ дыскалет Трэцяга Рэйха непаражальнымi для стралковай зброi.
  Але ѓ красавiку пасля ѓзяцця Саратава, Куйбышава, Пензы, а на поѓначы Архангельска, Гiтлер змянiѓ сваё меркаванне, i прапанаваѓ Сталiну мiр на вельмi цяжкiх умовах. I акрамя таго СССР мусiѓ бы яшчэ i ваяваць з ЗША. Прычым, ваяваць амаль дарма. Гiтлер за абяцаѓ толькi чыста сiмвалiчны кавалак Аляскi аддаць.
  Фюрэра вiдаць устрывожылi чуткi пра ядзерную зброю, якую распрацоѓваюць амерыканцы.
  Сталiн пагадзiѓся на цяжкiя ѓмовы Трэцяга Рэйха, у тым лiку i выплату рэпарацый на працягу ста гадоѓ.
  Але здолеѓ зберагчы Маскву ад штурму. I на гэтым дзякуй.
  А фашысты рушылi на Амерыку разам з Японiяй. Яны прагнулi рашучай перамогi.
  Але не ѓсе кату масленiца. Хоць сухапутнае войска ѓ Вермахта i мацней, варта пераадолець вялiкую адлегласць да ЗША i так рэальна акапацца i асядлаць супернiка.
  Але фрыцы павольна, але дакладна падбiраюцца. Праз Iсландыю, Грэнландыю, Канаду з поѓначы, i праз Аргентыну, i Бразiлiю, i далей на Венесуэлу i Мексiку з поѓдня.
  I вядома ж ЗША не выстаяць. Тым больш з'явiѓся МР-64 дасканалейшы i лёгкi нямецкi аѓтамат. I зразумела больш дасканалыя i вiды самалётаѓ германскага войска. А самае небяспечнае гэта вядома ж нямецкiя дзяѓчынкi класа - супер на лепшых у свеце танках.
  Баi перайшлi на поѓдзень Мексiкi. Знакамiтая чацвёрка дзяѓчын змянiла танк, на самую найноѓшую мадыфiкацыю Е-50. Машына i сапраѓды ѓльтрасучасная, кiраваная джойсцiкамi, параѓнальна лёгкая ѓ 65 тон пры рухавiку ѓ 1550 конскiх сiл.
  Браня лабавая ѓ 250-мiлiметраѓ, бартавая ѓ 170, ды яшчэ i пад iстотным нахiлам. Але з-за гэтага дзяѓчатам у танку некалькi зацесна. Тут не столькi камфортна як у "Тыгры"-2, так машына ѓшчыльнiлася i асаблiва кампанавальная схема. Але затое зараз танк не прабiць амерыканскiм танкам, нават пры стральбе ѓ борт ва ѓпор. Такая абарона здольная вытрымаць i стрэл IС-2.
  Дзяѓчыны радасныя i машына iдзе суцэль шустра. Герда нацiскаючы на кнопкi джойсцiка, прамаѓляе:
  - Вось гэта машынка! Сапраѓды шэдэѓр!
  Шарлота ѓ адказ заѓважае:
  - Ужо вельмi барты нахiльныя i люк вузкi, амаль няма верха. Такую машынку не прабiць, але яна не камфортная!
  Герда з натхненнем заѓважыла:
  - Затое эфектыѓная! I капiтальна непрабiѓная!
  Магда адказала з усмешкай:
  - Як мы бачым, Бог апякуецца Нямеччынай!
  Крысцiна хiхiкнула i адказала:
  - Перамогi атрымлiваем мы самi! I ѓ гэтым сутнасць нашай стратэгii!
  Герда захоплена заѓважыла:
  - Яшчэ нядаѓна танк "Леѓ" нам здаваѓся мяжой дасканаласцi. А зараз машына лягчэй на дваццаць пяць тон, пераѓзыходзiць "Леѓ" i ва ѓзбраеннi, i ѓ бранiраваннi i асаблiва ѓ хадавых якасцях. Так што Амерыцы нас не зламаць!
  Шарлота зарагатала i заявiла:
  - Ды не зламаць! Мы ѓсiх самi зламаем!
  Вось у прыцэле ѓ Магды з'явiѓся "Шэрман". Дзяѓчына паслала снарад прама ѓ мэту. Раскалола машыну.
  Усё ж трэба прызнаць, што амерыканцы ѓ танкабудаваннi заѓважна адсталi. "Шэрман" вiдавочна не цягне ѓ баях, а "Першынг" толькi трохi яго лепш. Тым больш "Першынгi", з'явiлiся ѓ серыi толькi ѓ пачатку сорак пятага года, i па сваiх параметрах падобныя на раннюю мадэль "Пантэры". Е-50 прабiвае амерыканцаѓ на дыстанцыi звыш пяцi кiламетраѓ.
  Дзяѓчаты вельмi ганарлiвыя такой перавагай сваёй прылады. I насвiстваюць песенькi.
  Магда зноѓ страляе, прабiвае, на гэты раз экранаваны "Шэрман" i цвiркае:
  - Разагналi мяч i панеслiся наѓскач!
  Нават экраны "Шэрману" не дапамаглi. А нямецкi танк сабе едзе. Душыць гусенiцамi пяхотнiкаѓ. Дзяѓчыны насвiстваюць песенькi на губных гармонiках. Плюхае сабе пад каткамi кроѓ. Танк рухаецца досыць хутка, у яго i гусенiцы больш дасканалыя i праходныя, пры гэтым параѓнальна лёгкiя.
  Дзяѓчаты пасвiстваюць... Герда заѓважае:
  - Мексiка гэта апошняя краiна на шляху да ЗША. Мы ѓжо столькi сталiц розных узялi. I столькi краiн пакарылi! Пачалi, першае заваёва з Аѓстрыi i зараз рухаемся на Мехiка! Наша ваенная кампанiя, гэта слаѓная кампанiя!
  Крысцiна лагiчна адказала:
  - У першую чаргу мы пераѓзыходзiм нашых супернiкаѓ у арганiзаванасцi. Невялiкая краiна - гэта Нямеччына. Немцы самы дысцыплiнаваны i высокаарганiзаваны народ свету. Плюс яшчэ таталiтарны нацыянал-сацыялiстычны рэжым. Што таксама дадало нам сiлы i абмежаванасцi. - Дзяѓчына правяла босай ножкай, па легiраванай бартавой бранi корпуса i працягнула. - Потым генiяльныя здольнасцi нашых палкаводцаѓ i ѓ першую чаргу Гiтлера. Мы разбiлi нашых супернiкаѓ па частках. А пасля набылi i лепшую ѓ свеце тэхнiку. Так што зараз нас чакае наперадзе трыѓмф! А Трэцi Рэйх раскрывае крылы над светам!
  Шарлота рацыянальна заѓважыла:
  - Горш за ѓсё было зiмой сорак другога года. Мы пацярпелi паражэнне ѓ Афрыцы i пад Масквой. Пакiнулi Цiхвiн, i Растоѓ-на-Доне. I нават Харкаѓ быѓ захоплены парадамi. А ѓ вайну супраць нас уступiлi ЗША. Вось тады здавалася: што чаша шаляѓ хiснулася не на нашу карысць i наперадзе замаячыла прорву. Але вясна прынесла нам новыя перамогi. I з таго часу ѓсё пайшло на нашу карысць!
  Магда стрэлiла. Збiла амерыканскую зброю i прачырыкала:
  - Але ѓсё ж без умяшання вышэйшых сiл, наша армiя не змагло б дабiцца такiх поспехаѓ! Перамагаючы праѓзыходных ворагаѓ! У гэтым ёсць правiца Божая!
  Герда засмяяѓшыся, адказала:
  - Згодна, што Божая! Але не Бога: Абрагама, Iсаака i Якава! А мабыць арыйскага, адзiнага i Усемагутнага Бога! Таго якi стварыѓ сусьвет i сваiм народам абраѓ немцаѓ!
  Шарлота кiѓнула i пацвердзiла:
  - Вядома! Бог Iсаака не наш Бог! I будзь габрэi сапраѓды народам Божым, мы б не перамагалi! А раз так, то твая Бiблiя Магда - гэта хлусня! I пара табе адмовiцца ад хрысцiянства, на карысць арыйскага манатэiзму!
  Словы Шарлоты гучалi, нiбы аѓтаматныя чэргi.
  Крысцiна дадала:
  - I гэта паходзiць на здраду, быць хрысцiянкай. Бо атрымлiваецца ты за пацыфiзм - ударылi цябе па правай шчацэ, падстаѓ левую!
  Герда палiчыла патрэбным дадаць:
  -I лiчыш, што выратаванне ад юдэяѓ! А гэта наогул - падобна здрадзе!
  Магда нясмела запярэчыла:
  - Я так не лiчу! Маё меркаванне Бог адзiн! I не габрэйскi, i не арыйскi!
  Шарлота раѓнула ѓ адказ:
  -Як гэта не арыйскi! Толькi арыйскi i не менш за тое!
  Герда прымiрэнча дадала:
  - А яшчэ i тэхнiка! Вось з чаго мы пачыналi? Мелi ѓ вераснi 1939 года ѓсяго шэсць танкавых дывiзiй. I практычна ѓсе танкi лёгкiя, менш за дваццаць тон. Цяпер у нас я сама не ведаю, колькi дывiзiй, а мы едзем на лепшым танку ѓ свеце. Наша машына не мае сабе роѓных ва ѓзбраеннi, у бранiраваннi, хадавых якасцях i пры гэтым яшчэ не залiмiтавая па вазе.
  Я памятаю выпрабаваннi першага "Тыгра", тады на дзень нараджэння Гiтлера 20 красавiка 1042 гады.
  Дзяѓчына зрабiла паѓзу i, перавёѓшы дыханне, працягнула.
  - Тады "Тыгр" ужо быѓ лепшым танкам мiру. Але яго хадавыя якасцi нельга прызнаць здавальняючымi. Але затое гармата давала добры бой, а браня для таго моманту суцэль уладкоѓвала. Ды i сам танк добра разгортваѓся, што кампенсавала нiзкую хуткасць кручэння вежы!
  А ѓ саракавым годзе мы саступалi Францыi i Брытанii ѓ якасцi танкаѓ, i iх колькасцi. Але перамаглi! У сорак першым годзе ѓ СССР былi лепшыя танкi Т-34 i КВ, чым нашыя, i ѓ некалькi разоѓ больш машын! Але мы ѓсё роѓна перамаглi! А мараль - тэхнiка i розум! I дух важны!
  Крысцiна адзначыла, пацiраючы аб педаль голую пятку:
  - Калi мы з горшымi танкам перамагалi, то i зараз пераможам! Канешне, нас было спачатку менш, чым ворагаѓ. Цяпер мы сабралi арду! Што нам можа перашкодзiць выйграць?
  Герда адказала з усмешкай:
  - Думаю, самыя галоѓныя цяжкасцi ззаду! У нас нават у колькасцi цяпер
  Перавага. Не думаю, што кампанiя супраць ЗША сутыкнецца з праблемамi.
  Шарлота лагiчна заѓважыла:
  - Не веру ѓ тое, што ѓ Амерыкi нешта супраць нас знойдзецца! Яе "Шэрман", проста гарматнае мяса, а "Першынг", толькi крыху лепш. Пакуль супраць нашага танка, у iх няма гармат!
  Герда палiчыла патрэбным дадаць:
  - I ѓ рэактыѓнай авiяцыi ѓ iх няма чым нашых сокалаѓ крыць. Прычым маючы столькi рабоѓ, i мы i лiкам не саступаем амерыканцаѓ!
  Крысцiна з гэтым пагадзiлася:
  - Абсталяваннi ѓ нас - уся Еѓропа i частка СССР. А працоѓных рук - палова свету! Мы перавялi нашы заводы на трохзменны рэжым працы, i будуем новыя заводы! Амерыканцы не змогуць даць нам асiметрычнага адказу, за рахунак колькасцi. У iх няма трывiяльна такой вялiкай колькасцi працоѓных рук!
  Шарлота хiхiкнула i рушыла каленкай у крэсла, прабурчэла:
  - Не будзе ѓ iх сiметрыi! - Дзяѓчына стрэлiла па "Грант" i дадала. - А калi i стане выпускацца тэхнiка, то толькi для набору намi баявых рахункаѓ!
  Магда нясмела заѓважыла:
  - Але калi жыццё... Гэта значыць жыццё вучыць, што не трэба ѓ вырашальны момант паслабляцца!
  Герда з гэтым пагадзiлася, i павярнуѓшы босымi пальцамi рычажок, прабурчэла:
  - А мы да канца захоѓваем пiльнасць!
  Шарлота ѓцягнула свой рэльефны прэс i нагадала:
  - Мы прайшлi працяглы шлях... Ад сцiплага Т-1, да гiганта Е-200. I гэта, вядома ж, вехi гераiчнага паходу! Дакладна таксама i наш танк нiколi не пойдзе на металам!
  Нарэшце дзяѓчатам трапiѓся цэлы тузiн амерыканскiх танкаѓ. Восем "Шэрманаѓ", два "Гранта" i два "Першынгi". Апошняя машына мела нiжэйшы сiлуэт i не так прыкметная. Патрапiць у высокi танк лягчэй. Дзяѓчаты стралялi па чарзе. Яны ѓсе трапныя i з цудоѓнай рэакцыяй. Загартаваныя i навучаныя. Тыя, хто прайшоѓ значную частку другой сусветнай вайны i пабыѓ у розных краiнах свету. Гэта сапраѓды дзяѓчаты найвышэйшага класа.
  I "Шэрманы" пачалi першымi ѓзрывацца. А адлегласць больш за пяць кiламетраѓ. Амерыканцы пакуль iх машыну i дастаць не могуць.
  Страляючы, Герда адзначыла:
  - Гармата ѓ нас аптымальная! Прабiвае ѓсё з дыстанцыi рэальнага бою, i даволi вялiкi запас снарадаѓ. Вось 128-мiлiметровая будзе горай.
  Магда з гэтым пагадзiлася. Стрэлiѓшы i разбiѓшы "Шэрман" дзяѓчына вымавiла:
  - Запас снарадаѓ для такога калiбра нiжэй. Але ѓ прынцыпе i 88-мiлiметровая зброя ѓ прынцыпе нядрэнная!
  Шарлота пальнула i ѓставiла:
  - Гледзячы яшчэ для чаго!
  Герда жорстка раѓнула:
  - А гэты "Шэрман" i "Пантэра" возьме. Думаю 75-мiлiметровая гармата з доѓгiм хобатам, магла б iх i парадзiць!
  Крысцiна стрэлiла, ужыѓшы голую нагу, i рыкнула:
  - Ды i запас снарадаѓ быѓ бы вышэй!
  Магда таксама пальнула, нацiскаючы на джойсцiк босымi пальчыкамi. Апошнi "Шэрман" асёл. Наступны ѓдар перавялi на "Гранды". Гэты танк ужо наколькi састарэлы, i яшчэ горш бранiраваны, чым "Шэрман". Зрэшты, у Амерыкi першапачаткова з танкамi было куды горш, чым у Нямеччыне. У саракавым годзе ЗША мелi ѓсяго 502 танкi, ды i то многiя састарэлыя. Але ѓжо ѓ сорак першым годзе амерыканцы выпусцiлi больш за тры тысячы танкаѓ. I з'явiѓся "Шэрман". Што можна сказаць аб гэтай машыне? Па лабавым бранiраваннi яна нават крыху пераѓзыходзiла Т-34-76, i ледзь-ледзь саступала ѓ забойнай сiле гарматы. Ды i ѓ хадавых якасцях. Але затое оптыка i обзорность куды лепшыя за савецкiя.
  Потым з'явiѓся ѓжо ѓ сорак чацвёртым годзе "Шэрман" М 4. Танк супастаѓны ѓ бранiраваннi i ѓзбраеннi з Т-34-85 i некалькi якi саступае просты "Пантэры" i вельмi значна "Пантэры"-2. Яшчэ пазней паѓстаѓ "Шэрман" светлячок, з больш даѓгаствольнай 17 - фунтавай гарматай. Вось гэты танк пераѓзыходзiѓ савецкi Т-34-85, ва ѓзбраеннi, але быѓ не занадта масавым.
  Iснавала i экранавання мадыфiкацыя "Шэрмана" з горшымi хадавымi якасцямi, цяжэйшага, але з браняй у 152 мiлiметра. Але таксама не самая масавая. Пакуль немкам траплялiся толькi стандартныя М4.
  Але вось "Грандамi" скончана, i зараз параѓнальна новы танк "Першынг".
  Герда прапанавала:
  - Давайце падыдзем крыху блiжэй. У гэтага монстра браня можа быць тоѓшчы!
  Шарлота пагардлiва скрывiѓся:
  - Не хвалюйся! У яго ѓсяго 102 мiлiметры. Машына важыць сорак дзве тоны, але моцнай сышла ад "Шэрмана"!
  Герда хiхiкнула i прапанавала:
  - Тады страляем!
  Магда працягнула сваю дакладную, босую ножку. Колькi розных вострых, колкiх камянёѓ, распаленага пяску пустыняѓ, калючак джунгляѓ, снягоѓ Расii спазналi яе голыя, пругкiя, хупавыя падэшвы. Нацiснула доѓгiмi, роѓнымi з перламутравымi кiпцiкамi пальчыкамi на кнопку джойсцiка.
  I выпусцiла бранябойны з уранавым стрыжнем снарад. I прачырыкала з усмешкай:
  - Ды будзе вам святло!
  105-мiлiметровая гармата валодае вялiзным разбуральным дзеяннем. I "Першынг" пазбавiѓся паловы вежы.
  Герда трасянула высокiмi, пругкiмi грудзьмi i заѓважыла:
  - Нажаль "Тыгр" такога не мог! У яго не хапала ѓдарнай моцы! Але ѓсё роѓна, ён лепей, чым "Шэрман".
  Магда скептычна заѓважыла:
  - Гледзячы якi. Калi на "Светлячок" навесiць экраны, то ён будзе не горшы за "Тыгра", у лоб абаронены нават лепш!
  Герда злосна махнула галавой ножкай. Стрэлiла па танку. I дабiѓшы апошнi "Першынг" дадала:
  - Наш "Тыгр" усё роѓна даражэй, усiх гэтых заходнiх экзотык, i рускiх скрыѓленняѓ. Я веру ѓ нашу перамогу, нават з танкамi Т-4, ды будзе так!
  Дванаццаць машын дзяѓчаты перашчоѓкалi нiбы семачкi. Па iх нават не стрэлiлi. Вельмi ѓжо вялiкая адлегласць, для амерыканскiх гармат.
  Дзяѓчаты едуць i пасмейваюцца. Добра iм.
  Шарлота зноѓ заводзiць знаёмую катрынку:
  - Не, Магда! Табе трэба раз i назаѓсёды адмовiцца ад Хрысцiянства. Iнакш ты будзеш патэнцыйнай здраднiцай!
  Дзяѓчына з залацiстымi валасамi запярэчыла:
  - Не! Я аддадзена Трэцяму Рэйху, але i ад Iсуса Хрыста не адракуся!
  Герда пляснула голай падэшвай свой прыгожай, мускулiстай ногi па бранi i заѓважыла:
  - А ад Хрыста не варта выракацца! Толькi трэба прызнаць, што ён па плоцi быѓ немец, а не жыд i ѓсё будзе добра!
  Магда з усмешкай адказала:
  - Немец... Але што рабiць са сведчаннем Бiблii?
  Герда жорстка заявiла:
  - Затым табе Бiблii! Калi ёсць Майн Каф!
  Магда адмоѓна матнула галавой:
  - Майн Каф не Чароѓнае адкрыццё. А праца аднаго чалавека, хай нават i выбiтнага! Я ж веру, таму, што зыходзiць ад Бога!
  Тады ѓсе ваяѓнiцы хорам крыкнулi:
  - Наш Бог - Адольф Гiтлер!
  Магда адважна адказала:
  - Але ж не Гiтлер жа заваяваѓ i стварыѓ сусвет!
  Герда злосна стукнула сваёй круглай пяткай па бранi i заявiла:
  - А гэта ѓжо намi не абмяркоѓваецца! Хто стварыѓ светабудову, час пакажа!
  Шарлота прапанавала:
  - Давайце дзяѓчынкi лепш зададзiм сабе пытанне - што будзем рабiць пасля вайны?
  Крысцiна ѓхмыльнулася i выказала здагадку:
  - Пойдзем у бiзнэс! Гэта лепшае, што мы можам зрабiць!
  Герда згодна кiѓнула, сваёй беласнежнай галавой:
  - Вядома, у бiзнэс! Цi, можа, будзем здымацца ѓ кiно?
  Магда ѓсмiхнулася i прапанавала:
  - А што? Гэта нядрэннае працяг кар'еры! Бо фiльмы гэта класна!
  Герда ѓхмыльнулася, правяла далонню па сваiм рэльефным прэсе i заѓважыла:
  - А ты б каго згуляла? Анёла цi што?
  Магда з цяжкiм выглядам, сказала:
  - А чаму б i не? Бо ѓ мяне прыдатная знешнасць. Я б расказала пра Iсуса Хрыста ѓсiм вернiкам! Гэта была б выратавальная рэч!
  Герда адмоѓна закруцiла галавой i растлумачыла:
  - У новай арыйскай рэлiгii няма такога паняцця як выратаванне. Насамрэч сутнасць наказу арыйцу - служыць Рэйху. А астатнiм - падпарадкоѓвацца арыйцам! Так што мы не ратуемся, а пануем!
  Крысцiна гэта дзяѓчына з медным, але з прымешкай жаѓцiзны валасамi пацвердзiла:
  - Ды мы пануем i заваёѓваем! У гэтым свеце мы ѓ войсках Трэцяга Рэйха. У тым у нас будзе сваё войска. I будзем заваёѓваць iншыя сусветы. Усё ѓ гэтым свеце адносна... Думаю i там будзе вайна, i балi, i маёнткi! Спалучэннi асалоды светам, i займальнай гульнi ѓ вайну!
  Шарлота гэта дзяѓчына з медна-чырвонымi валасамi, згодна з кiѓнула:
  - Вядома! Бо сапраѓды мiрнае жыццё сумнаватае... Мы так прывыклi ваяваць, што для нас гэта стала хлебам!
  Герда паправiла напарнiцу:
  - Хутчэй нават паветрам! Або вадой змяшанай з салодкiм вiном!
  Магда сумна вымавiла:
  - Шкада... Часам на мена накатвае хваля шкадавання. Бо забiваць iншых гэта дрэнна. Мы прычыняем боль i пакуты! Якога, дзецям без бацькi!
  Герда пакiвала галавой, заѓважыѓшы:
  - Усе мы рызыкуем! Але ѓцешся! Чалавек усё роѓна смяротны! I калi падумаць, цi так ужо iстотныя трыццаць-сорак гадоѓ у маштабах вечнасцi? I вечнага жыцця!
  Магда з уздыхам адказала:
  - Ну калi па-фiласофску глядзець, то так яно i ёсць... Але рэальна маленькiм дзецям ад гэтага не лягчэй!
  Шарлота трасянуѓшы медна-чырвонай шавялюрай, прашыпела:
  - Уявi, што яны недачалавекi! Проста жывёлы i табе стане лягчэй!
  Магда, стрэѓшы з павек слязiнку, адказала:
  - Але ж i жывёл шкада! Эх...у якiм свеце мы жывем! Усё проста бязлiтасна! I кiруе баль смерць!
  Шарлота з нацiскам вымавiла, складаючы на хаду:
  Няхай ракi крывi
  Цякуць па Зямлi,
  Хай стогнуць ад болю -
  Пажары ѓсюды!
  I няхай злая смерць,
  Кiруе люты баль,
  Вам усiм памерцi,
  Сатана вас да адказу заклiкаѓ!
  Хай вiхура пажырае,
  Струмень чалавечых целаѓ...
  Планета пакутуе -
  Пануе бязмежжа!
  Герда перапынiѓ сваю напарнiцу, прыкрыѓшы голай ножкай, яе пунсовы раток. Бландынка-тэрмiнатар усклiкнула:
  - Ну, навошта так песiмiстычна! Вось скончыцца вайна i планета зацвiце як сад. Я думаю ѓжо крыху засталося. Амерыка гэта яшчэ паѓгода, ну самае вялiкае год. Потым дададзiм Расею, i застанецца толькi Японiя. Але гэта для нас справа нядоѓгая. Самае вялiкае, праз гады тры спыняцца ѓсе войны... I людзi ѓжо больш нiколi не будуць забiваць адзiн аднаго!
  Крысцiна ѓдакладнiла:
  - Ва ѓсякiм разе на вайне... Думаю прыйдзе час i вельмi хутка калi ѓ свеце застанецца толькi адна iмперыя. I тады, ва ѓсякiм разе, не будзе войн. I думаю дзякуючы развiццю сельскай гаспадаркi i iдэальнай нямецкай арганiзацыi праз некалькi гадоѓ знiкне i голад. Потым усiм будзе пабудавана жыллё. - Дзяѓчына медна-жоѓтымi валасамi i мускулiстай, стройна i iдэальна прапарцыйнай фiгурай гаварыла з захапленнем. - Потым разаѓецца медыцына i будзе скончана з хваробамi. Мы паляцiм у космас, будзем рассяляцца па розных мiрах. Пераможам старасць. Усе людзi будуць маладымi i прыгожымi, нiбы казачныя эльфы. А можа, у космасе нас чакаюць новыя войны. Такiя зорныя з трохрукiмi прышэльцамi. I будзем смела змагацца за iдэi фашызму ва ѓсiм сьвеце!
  Шарлота з прамянiстай усмешкай на вуснах праспявала:
  - За светлае заѓтра мы будзем змагацца... Давай цалавацца!
  Магда ѓжо больш аптымiстычна заявiла:
  - Але так яно ѓжо лепш! Не вечныя войны, а мiрнае стварэнне!
  У гэты момант машына наехала на мiну. Танк скаланула. Лопнуѓ каток, i машына крыху замарудзiлася. Герда выклiкала па рацыi рамонтную брыгаду. Пашкоджанне не пазбавiла танк хадавых якасцей, але крыху знiзiла хуткасць. Таму каток павiнны замянiць хутка. Тут размяшчэнне падвескi iншае зручнейшае для рамонту, чым шахматны парадак характэрны для Тыграѓ i Пантэр .
  Тым больш дзяѓчаты з задавальненнем паразмялiся ѓ джунглях. Чаму не купляцца ѓ рацэ? Танк, вядома ж, месца спякотнае, нават кандыцыянер не спраѓляецца. Тут усё яшчэ поѓдзень Мексiкi - тропiкi, i ѓ сакавiку дастаткова горача. Але ѓвогуле надвор'е райскае.
  Рака апынулася побач i, дзяѓчаты акунулiся ѓ яе. Кракадзiлаѓ можна не баяцца. Тут iдзе вайна, i ѓся жыѓнасць даѓно разбеглася. Вада цёплая, i ѓ ёй прыемна плаваць. Дзяѓчаты паплылi i, Герда любуючыся берагамi джунгляѓ, заѓважыла:
  -Усё-ткi наш свет не пазбаѓлены любаты! Верагодна, было б добра стаць несмяротнай нiбы горац, i ѓсё насяляць разам з чалавецтвам назiраючы яго развiццё. I палётаць па космасе!
  Крысцiна кiѓнула, сур'ёзна вымавiѓшы:
  - Рай без граху, вельмi сумны... Нi стан у казiно прайграць, а яшчэ лепш выйграць, не папаляваць. Ды i вайна захапляе...
  Шарлота выказала здагадку:
  - Думаю, хутка вынайдуць гульнi, якiя можна будзе на экране адлюстроѓваць - такiя вось вайскоѓцы!
  Магда з усмешкай заѓважыла:
  - Вам бы ѓсё разбураць!
  Крысцiна ѓзяла i праспявала:
  - Разбурэнне гэта страсць ... Усё роѓна якая ѓлада!
  Герда хрыпячы i фыркаючы, праспявала:
  - Перад сабою хачу бачыць пустату! У ёй я пабудую, свой замак, сваю мару!
  Шарлота хiхiкнула i прапанавала:
  - Не, гэта вядома выдатна ваяваць! Але яшчэ лепей перамагаць!
  Крысцiна ѓсклiкнула ва ѓсё горла:
  - Сама правiца нябесная дапамагае Германii. Наша арыйская вера, наш непаѓторны манатэiзм! I тое, што не забiвае нас, тое робiць мацнейшым!
  Герда плюхнула вадой i адказала:
  - Ды мы сталi мацней! Шкада толькi натрапiлi на супрацьтанкавую мiну.
  Крысцiна задуменна вымавiла:
  - А як абаранiць гусенiцы?
  Герда пацiснула мускулiстымi плячыма:
  - Не ведаю...
  Шарлота рацыянальна заѓважыла:
  - Ад снарадаѓ iх абараняюць шчыткамi, а ад мiн... Хiба што рабiць з тоѓшчы, каб не рвалiся!
  Герда трасянула галавой:
  - Тады хадавыя якасцi з-за росту вагi ѓпадуць. Вось зрабiць бы танк лятаючым!
  Магда пацвердзiла:
  - Вось менавiта! Каб лунаѓ танк у паветры i не падаѓ! I развiваѓ хуткасцi ѓ пяцьсот мiль у гадзiну!
  Шарлота плескалася, паведамiла iнфармацыю:
  - Я чула, што ѓ нашага флота ёсць адмысловыя караблi, якiя лётаюць ледзь-ледзь, не дакранаючыся воды! I яны развiваюць хуткасць шрубавага знiшчальнiка, i могуць перавозiць дэсант, а таксама заваёѓваць панаванне на моры! Вось такая авiяцыя на мора, зробiць нас непераможнымi!
  Герда паправiла сваю напарнiцу:
  - А мы ѓжо непераможныя! Гэта зробiць нас - супернепераможнымi!
  Шарлота павярнулася на спiну, забiла голымi, стройнымi ножкамi ѓ паветры i прабуркавала:
  - Калi мы адзiныя, мы непераможныя! Мы дзеѓкi арыйцы, у сэрцах сваiх забойцы!
  I прыгажуня нырнула глыбей у ваду. Праплыла крыху ѓ тоѓшчы. Пляснула па босым пяткам сяброѓкам, i вынырнула. Пусцiла фантан вады, праваркаваѓшы:
  - Вось добрая вясна ѓ тропiках! Вада нiбы сырадой!
  Герда жартам праспявала:
  - Афрыка жахлiвая так, так, так .... Афрыка небяспечная так, так, так! Не хадзiце дзяѓчынкi, у Афрыку гуляць!
  Прыгажунi разрагаталiся. Каток ужо паспелi памяняць - рамонтныя брыгады на вышынi. I дзяѓчаты з усяго размаху заскочылi ѓ танк. Сiлуэт Е-50 даволi нiзкi i сама машына не занадта прыкметная. Ваяѓнiцы ѓрубiлi газатурбiнны рухавiк i за некалькi секунд набралi хуткасць.
  Шарлота, танкiстка са стажам, заѓважыла:
  - Усё ж газатурбiнны рухавiк куды лепш дызельнага. Ён i больш кампактны, i разганяе танк хутчэй. У нашай машыны дзiѓная манеѓранасць!
  Герда жартам, праспявала:
  - Быѓ бестурботным i наiѓным, дзеѓкi босы юны погляд... Усё вакол здавалася дзiвосным - трыста гадоѓ таму назад!
  Крысцiна з натхненнем заѓважыла:
  - Не! Наш камандзiр уражвае пачуццём гумару... Хоць сапраѓды здаецца з пачатку вайны нiбы прайшлi стагоддзi... - Дзяѓчына правяла далонню па сваiх высокiх, пругкiх грудзях i працягнула. - У той жа час часам ловiш сябе на адчуваннi, быццам гэта было ѓчора! Эх усё ж жыццё людзей кароткае i неяк незаѓважна праходзiць!
  Герда люта заѓважыла:
  - Але мы ж не старыя? У нас поѓна сiлы i энергii! I наш шлях ад перамогi да
  Перамозе!
  Магда выслала па кулямётнай вышцы, знесла амерыканскае вочка, i прабуркавала:
  - Ды я веру ѓ нашу перамогу... Тым больш цяпер, калi ѓ нас усе казыры. Але не будзем ставiць калёсы наперадзе каня!
  Герда з уздыхам успомнiла:
  - Альберт... Я вось сумую па гэтым хлапчуку... Дзiѓна закахацца ѓ смаркач, няхай нават i рослага, з целаскладам Апалона!
  Шарлота лагiчна заѓважыла:
  - I мне Альберт спадабаѓся. У iм нейкая асаблiвая прыгажосць. I наогул падлеткi, калi ѓ iх яшчэ фiзiяномii не пакрылiся барадой, а рысы асобы не завяршылi фармаванне - адрознiваюцца асобай хараством. I галоѓнае яны яшчэ не так меркантыльныя, любяць цябе, а не твае грошы!
  Крысцiна рацыянальна заѓважыла:
  - Мы ѓсе чатыры настолькi прыгожыя, што мужчыны ѓ першую чаргу любяць нашы целы. А колькi мы маем - гэта ѓжо нашы даходы!
  Герда лагiчна вымавiла:
  - Быць жанчынай прасцей! Паманi сабакi, i ён сам ускочыць у ложак. Прынамсi, пакуль ты маладая. То нiколi не застанешся без мужчыны. Iх прыцягваць прасцей простага. А вось мужчыну, каб абкласцi жанчыну ѓ ложак варта паспрабаваць....
  Шарлота яхiдна адказала:
  - Не цябе ж... Мы не надта пераборлiвыя!
  Герда адмоѓна матнула светлай галавой:
  - Не зусiм так! Я кахаю мужчын маладых, прыгожых, фiгурыстых. I з кiм патрапiла не кладуся. Як правiла, выбiраю па-атлетычнаму складзеных. Нейкi з пузам нават генерал мяне не вабiць. А мы можам абiраць!
  Шарлота хiхiкнула i заѓважыла:
  - Вось прастытутцы на панэлi, выбiраць не даводзiцца. I пузатага абслужыць, i лысага, i старога... Гэта вядома мiнус яе прафесii!
  Герда сур'ёзна адказала:
  - Можна пайсцi ѓ салдацкi бардэль... Тады ѓсе твае клiенты будуць маладыя i стройныя. I разнастайнасць i больш-менш прывабныя... Я, напрыклад, прыгожаму мужчыну нiколi не адмаѓляю!
  Крысцiна хiхiкнула i прабуркавала:
  - Так... Разнастайнасць заводзiць! Сэкс патрабуе розных страѓ i спецый. Мы маладыя бабы i кахаем маладых... Жадаем спартовых партнёраѓ з мускулiстымi целамi. А камусьцi даводзiцца, мець справу з не такiмi ѓжо i прыгожымi мужчынамi. Гэтым жанчынам можна толькi паспагадаць!
  Шарлота праспявала з надрывам:
  - У раба мужчыну ператварае прыгажосць... I пасля смерцi вер не здабуду спакой, я душу д'яблу аддам за ноч з табой!
  Магда пальнула, па амерыканскай самаходцы "Ведзьма" i прачырыкала:
  - Грэх, якi гэты наш сэкс па-за шлюбам... Лепш пакiнуць юрлiвыя думкi!
  Шарлота злосна адказала:
  - I ты стагнала ад аргазмаѓ не горш за нас ... Так не варта нюнi разводзiць ханжа.
  
  Гiтлераѓскiя войскi ѓзялi ѓ абарачэнне Амерыку вельмi нават моцна. I прасавалi яе зацiскам абапал.
  Ваенная машына Вермахта iшла па Мексiцы. Жорсткiя баi, шмат крывi i разбiтага металу. Нямала неслi страт i замежныя часткi Трэцяга Рэйха. Гiтлераѓцы па магчымасцi iмкнулiся берагчы арыйцаѓ. Кiдалi ѓ бой афрыканцаѓ, арабаѓ, iндусаѓ, кiтайцаѓ. Японцы таксама выкарыстоѓвалi больш каляровую раць. Гэта крыху знiжала тэмп прасоѓвання. Самi немцы сядзелi ѓ цяжкiх танках. Фюрэр распарадзiѓся зняць з вытворчасцi ѓсе танкi лягчэй за пяцьдзесят тон, i перайсцi на найноѓшы ѓзор Е-50. А таксама выкарыстоѓваць у баях з амерыканцамi выключна цяжкую бронетэхнiку.
  Гэта крыху замарудзiла прасоѓванне немцаѓ па Мексiцы. Фрыцы перакiдвалi найноѓшыя танк, вялi агонь i выкарыстоѓвалi рэактыѓныя штурмавiкi з узмоцненым бранiраваннем. Амерыканцы кацiлiся назад. Сакавiк выдаѓся напружаным.
  Лётчык i суперас Фрыдрых набiраѓ акуляры. Хлапчук ваяваѓ на найноѓшай мадыфiкацыi МЕ-262 "Х" i вельмi ѓпэѓнена паляпшаѓ свае рахункi. Пры гэтым выбiваючы i паветраныя i наземныя цэлi. Побач з iм па правую руку iмчалася Хельга. Таксама ваяѓнiца, якая падае надзею. Фрыдрых ужо стаѓ сапраѓднай легендай, падобнай фантастычнаму супермэну.
  Вось i зараз хлапчук дае чаргу з пяцi авiягармат. Адразу ж паѓсотнi амерыканскiх самалётаѓ узрываецца. Iх разносiць з аднаго авiяснарада. Астатнiя машыны застылi ѓ ступары. Яны нiколi такога не бачылi. А Фрыдрых палiць зноѓ. I яшчэ паѓсотнi амерыканскiх сцярвятнiкаѓ узарваныя. Гэта сапраѓды сапраѓдны цуд. Хельга страляе, збiвае чатыры самалёты, i шэпча хлопчыку-асу:
  - Ты супермэн вышэйшага ѓзроѓню!
  Амерыканскiя самалёты спрабуюць разбегчыся, але трэцяя чарга злiзвае яшчэ палову сотнi. Трапнасць у Фрыдрыха залiмiтавая. Ён сапраѓды i Звышчалавек, i дзiця. I сто пяцьдзесят амерыканскiх самалётаѓ знiшчаны. Хельга паспела збiць пяць машын, астатнiя нямецкiя знiшчальнiкi яшчэ меншыя.
  Хлопчык прамаѓляе:
  - Курачка па зярнятку дзюбае, а набiрае вагi больш, чым свiння, якая глытае вялiкiмi кавалкамi.
  А зараз Фрыдрых заняѓся наземнымi мэтамi. Гертруда нацiскаючы голымi ножкамi на педалi, ледзь паспявае за хлапчуком. Фрыдрых абстрэльвае танкавую калону. Адной чарга з вертыкальнага пiкiравання знiшчае: семнаццаць танкаѓ "Шэрман", восем "Грандаѓ", чатыры "Першынгi", дзевяць самаходак "Ведзьма", тры "Вялiкi Томы", i васемнаццаць транспарцёраѓ. Усе гэтыя машыны падбiты i палаюць. Унутры iх пачынае рвацца баявы камплект. I варта разбурэнне цэлай калоны, лiтаральна за некалькi секунд.
  Хельга, гэтая прыгажуня-бландынка пляскае босымi ножкамi, усклiкае:
  - Фрыдрых то круцейшы ас у нас, проста адбываецца вышэйшы клас!
  Хлапчук паказвае яе нос, i хiхiкае... Разгортвае свой МЕ-262 i зноѓ шукае здабычу. У яго развiтая iнтуiцыя. Вось мiльганула сем "Мустангаѓ" у аблоках. I тут жа аказалiся збiтыя. Потым хлапчук атакаваѓ калоны. Стаѓ помсты ѓсiх запар, разбiваць i матацыклы i транспарцёры. I нiхто не пярэчыць! Амерыканцы проста знiшчаюцца.
  Нешта паспявае прыхапiць i Хельга.
  Дзяѓчына ваюе ѓ адным бiкiнi. Гэта яе крэда, так многiя лётчыцы робяць. I чаму прыкмечана, што для жанчын, калi на iх мiнiмумам адзення смерць не прыходзiць. Неяк больш удачлiвыя, i непаражальныя дзяѓчаты, якiя ваююць галаногiмi. I гэта феномен прымушае лётчыц, максiмальна распранацца.
  Ды i ѓ спякоту галышом прыемней. Ужо канец сакавiка, i над Мексiкай вельмi горача, а ѓ самiм самалёце яшчэ i рухавiк дадае тэмпературу.
  Хельга любуецца за вiражамi хлапчука. Вось ён знiшчае з аднаго заходу, яшчэ дваццаць чатыры "Шэрмана" з iх шэсць экранаваных.
  Хлапчук выглядае самым пасрэдным дзецюком на выгляд гадоѓ трынаццацi-чатырнаццацi, але ѓ iм такая фенаменальная трапнасць i сiла. I жанчыны лiпнуць да белабрысы хлопчыку, нiбы iголкi да магнiта. Тым больш Фрыдрых ужо генерал-палкоѓнiк авiяцыi.
  I ѓзнагароджаны мноствам ордэнаѓ. У тым лiку i такiм ордэнамi, як Рыцарскi Крыж Жалезнага крыжа з плацiнавымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi. Гэтак жа Рыцарскi Крыж Жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем мячамi i чорнымi дыяментамi. Зоркай Рыцарскага крыжа з залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi. Дзясяткам звычайных Рыцарскiх Крыжоѓ жалезнага крыжа з мячамi i дыяментамi. А таксама Вялiкiм Крыжам Жалезнага крыжа. Залатым у дыяментах кубкам Люфтвафэ. Дыяментавай зоркай знiшчальнiка танкаѓ, Дыяментавай зоркай знiшчальнiка артылерыi, i многiм iншым.
  Як толькi не ѓзнагароджвалi Фрыдрыха. Яго лiк знiшчаных самалётаѓ наблiжаецца да дзесяцi тысяч. Па дасягненнi дзесяцi тысяч ужо прыгатавана новая ѓзнагарода: Зорка Рыцарскага крыжа Жалезнага крыжа, з плацiнавым лiсцем, мячамi i дыяментамi. А таксама плацiнавы кубак Люфтваффе ѓ дыяментах.
  Вось зараз Фрыдрых знiшчае чарговую калону танкаѓ. Потым збiвае нядбайным рухам босы, хлапечай ногi дзевятнаццаць амерыканскiх самалётаѓ, у тым лiку i два Б-29. Ды ён сапраѓды неверагодна круты хлапчук.
  Фрыдрых вымаѓляе не бясспрэчную фразу:
  - Здольныя хлопчыкi робяць больш адкрыццяѓ, чым генiяльныя старыя!
  I на самой справе, падлетак самы круты ваяѓнiк свету! А пачаѓ ваяваць, калi яму яшчэ не было адзiнаццацi год! Але час iдзе i хлапчук сталее. Ён найвялiкшы феномен. I нешта ѓ iм ёсць, асаблiва генетычна, хоць ён зусiм звычайнага росту для свайго ѓзросту, толькi вельмi ѓжо мускулiсты.
  Вось робiць яшчэ адну чаргу... Збiвае восем "Аэракобр" i шэсць Р-51. Стромкi дзяцюк нiчога не скажаш. Затым выбiвае некалькi батарэй, знiшчыѓшы больш за семдзесят гармат. Ну, што ж сiтавiна вяртацца, папоѓнiць палiва ѓ баках i баявы камплект!
  Хельга таксама падбiла дзве гарматы i, здаецца, задаволеная. Вяртаецца Фрыдрых з каласальным набыццём. Радасны такi хлопчык. Яшчэ б ён прыкметна палепшыѓ сабе рахункi. Амаль адразу ж юны ас перасаджваецца на iншы рэактыѓны знiшчальнiк, не чакаючы калi заправяць яго машыну. А разам з iм ляцiць ужо Гертруда. Таксама цудоѓная бландынка ѓ бiкiнi.
  Фрыдрых махае ёй рукой i ѓзнiмае сваю хуткасную машыну. Гэты МЕ-262 здольны разгоняцца да 1200 кiламетраѓ за гадзiну.
  Вар'ятка хуткасць i пры гэтым моцная манеѓранасць характэрны для гэтых машын. Фрыдрых страляе з дыстанцыi па "Мустангах" - збiвае восем штук i дадае ходу.
  Гертруда рагоча:
  - Ну, ты i рыцар! Я за цябе гарой!
  Фрыдрых смяецца i паказвае мову i зароѓ:
  - А мiстэр суперзорка! I мне падпарадкоѓваюцца горы!
  I зноѓ страляе, збiвае тузiн машын. I зноѓ хiхiкае... Гертруда заѓважае са смяшком:
  - Ты, то чаго баяцца нават рускiя!
  Фрыдрых падмiргнуѓ дзяѓчынцы, хоць наѓрад цi яна яго выразна бачыць:
  - Я думаю, што самыя крутыя гэта амерыканцы!
  Гертруда ѓ адказ завывае:
  - Ты мачо! Ты мачо!
  Хлапчук хiхiкнуѓ i прачырыкаѓ:
  - Я супермачо!
  Гертруда прашыпела з прымешкай срэбных званочкаѓ у голасе:
  - Герой, ты супергерой усiх комiксаѓ i ѓсiх эпох!
  Фрыдрых даѓ чаргу. Збiѓ каля трыццацi самалётаѓ, у тым лiку пяць бамбавiкоѓ. Машыны рассыпалiся ѓ паветры, нiбы падпаленае канфецi. Хлопчык ухмыльнуѓся i выдаѓ:
  - Але не расце каханнi кветка, без славы i поспеху!
  Гертруда нацiснула на рычаг босай ножкай, i прачырыкала:
  - Каханне з вайною спадары, мяне злавiлi ѓ сетцы! Вайна ѓявiце глупства не будзь кахання на свеце!
  Дзяѓчына збiла, нацiснуѓшы на гашэтку босымi пальчыкамi самалёт ВПС ЗША i, працягнула.
  - Часам памочнiца ва ѓсiм, часам шкодзiць майстэрска... I мы вайну клiчам святы, i абзываем гнюснай!
  Гертруда прачырыкала i збiла яшчэ адзiн самалёт. А хлапчук-тэрмiнатар адразу пятнаццаць!
  Фрыдрых праспяваѓ з натхненнем:
  - Фюрару вялiкаму клянемся,
  Гонар захоѓваць i бiцца да канца...
  Таму што ѓлада яго як сонца,
  Таму што точыць меч краiна!
  Дзяѓчына закiнула свае голыя ножкi, потым падцягнула да сваiх поѓных грудзей каленi. Пасля чаго праспявала:
  - Я кахаю сэкс i герояѓ... Фюрэр уваскрос - усiх уроет!
  Фрыдрых чарговы раз цвiкануѓ з дыстанцыi. Збiѓ дружным залпам авiягармат сарок самалётаѓ.
  Хлопчык прачырыкаѓ:
  - А я Зеѓс i Пасейдон у адным флаконе!
  Гертруда збiла лiтасцiва пакiнуты ёй суперасам самалёт i праспявала:
  - А сягоння Арэс i Марс з захапленнем глядзяць на нас... I вiдаць iм па душы, што адбываецца наогул!
  Юны супермэн правiшчаѓ, збiваючы яшчэ тузiн амерыканскiх самалётаѓ:
  - Я скачу, але я скачу iнакш, па камянях, па лужынах, па расе ...
  Гертруда пасадзiла па амерыканскiм штурмавiку, выкарыстоѓваючы сваю босую, хупавую ножку, прашыпеѓшы:
  - Гэта каханне! Вядома каханне!
  Дзяѓчына страсянула сваiмi высокiмi, вельмi панадлiвымi грудзьмi. У прыгажунi не ѓсё атрымлiвалася, але вось штурмавiк загарэѓся, i пачаѓ развальвацца.
  Гертруда ласкава прачырыкала:
  - У маiх зрэнках - начны кашмар... Адзiн скачок - адзiн удар!
  А вось у небе зноѓ самалёты. Белабрысы, сiмпатычны Фрыдрых пасылае чаргу. Выбiвае пару-тройку тузiнаѓ машын i шчабеча:
  - Мой таранны ѓдар! Мы ѓсiх ворагаѓ разаб'ём i iх на часткi парвем!
  Гертруда збiла пакiнуты ёй у якасцi суцяшальнага прыза знiшчальнiк i прачырыкала:
  - Ногi адрэзалi, труп расчлянiлi, подлыя янкi салдата забiлi!
  Фрыдрых хiхiкнуѓ, успомнiѓ моцнае, зграбнае цела Гертруды, у дзяѓчыны нi кроплi тлушчу.
  Як прыемна з такой абдымацца. Пацан рыкнуѓ:
  - Мая барацьба, гэта мая барацьба!
  I вось пераключыѓся юны ваяѓнiк на сухапутныя мэты. Рухаюцца танкi. Прут самаходкi. Хлапчук адкрывае з дыстанцыi веерны агонь i падпявае:
  - Мы сокаламi глядзiм, арламi парым... Мы ѓ агнi не тонем, у вадзе не гарым!
  Хаця, напэѓна, апошнюю фразу варта было праспяваць якраз наадварот. Але i ѓ агнi, у прынцыпе можна патануць, а вадзе згарэць.
  Фрыдрыха ѓспомнiлася iндычка на сняданак. Такая, вось запечаная ѓ залатой фальзе. А ножкi нагадваюць жаночыя. У Люфтвафэ шмат лётчыц. Яны большай выжывальнасцю адрознiваюцца чым мужчыны i выдатна страляюць. I ногi жанчын трэнiраваныя, моцныя, мясiстыя. Iх хочацца пагладзiць, памацаць, пашчыпаць.
  Ён Фрыдрых ужо генерал-палкоѓнiк. Ваяѓнiк, якi зрабiѓ неверагодную, казачную кар'еру. Феномен i генетычны мутант. Карацей кажучы - Звышчалавек!
  Фрыдрых i сам усведамляѓ уласную значнасць. Ён узвысiѓся ѓ такiм юным узросце, каб раз i назаѓжды даказаць - няма сiлы не падуладнай арыйскаму генiю.
  Вось зараз спалiѓ хлопчык цэлую калону. I паляцеѓ далей. Ён жа рэальны арол.
  Гертруда пацерла сваю гладкую, ружовую шчочку. Яна ѓявiла, як Фрыдрых цалуе яе ѓ грудзi. I пунсовы сасок адразу ж зацвярдзеѓ. Эх, гэта воiн трэцяга Рэйха нумар адзiн. Ваюе нiбы цэлае войска. I не марнуе мiма нiводнага авiяснарада. Што ѓжо нават выглядае звышнатуральна. Хоць чаму толькi выглядае - звышнатуральна i ёсць!
  Хлапчук спачатку збiѓ два дзясяткi знiшчальнiкаѓ прыкрыцця, затым атакаваѓ чарговую калону з танкаѓ i самаходак. Адзiн з амэрыканскiх танкаѓ выглядаѓ не зусiм стандартна. Трэба запомнiць, што за машына. Потым з'явiлiся грузавiкi з салдатамi янкi. Ды i яны атрымаюць.
  Фрыдрых праспяваѓ:
  - Я сею смерць... На можна толькi са страхам паглядзець... I памерцi!
  Гертруда пагладзiла голай ножкай педаль. Ёй вельмi хацелася прабегчыся басанож па траве-мурашцы. А потым упасцi ѓ абдымкi хлопцаѓ. I каб яе цалавалi i лашчылi.
  Цiкава... Гертруда была iдэйным фашыстам. Яна пачала ваяваць усяго паѓгода таму, а да гэтага была ѓ гiтлераѓскай маладзёжнай арганiзацыi i паспела падпрацаваць наглядчыцай на ваенным заводзе. За замежнымi працоѓнымi трэба было сачыць i адначасова падганяць iх бiзуном.
  Дзяѓчынка знаходзiла задавальненне ѓ збiваннi. Асаблiва любiла бiць хлопчыкаѓ-падлеткаѓ па босых нагах.
  Вось i зараз яна ѓявiла, а як было б прыемна i дасцiпна, падсмажыць босыя, круглыя пяткi Фрыдрыху. Хлопчык-ас бо вельмi прыгожы, а яго ножкi, увесь час такiя чыстыя, толькi загарэлыя нiбы бронза. Але не пэцкаецца, нi аб бруд, нi аб траву. Цiкава, каб адчуѓ Фрыдрых. Ускрыкнуѓ бы супергерой ад болю, цi зрабiѓ выгляд, што гэта дробязь?
  Гертруды падабалася мучыць нявольнiкаѓ хлапчукоѓ. Яна таксама любiла здзекавацца i з палонных. У лётнай школе дзяѓчынкi не занадта былi пераборлiвыя ѓ сувязях. Але Гертруда аказалася вельмi здольнай лётчыцай. Усё за паѓгода набрала сабе рахунак на рыцарскi крыж жалезнага крыжа з дубовым лiсцем, i атрымала права лётаць разам з генералам Фрыдрыхам.
  Хлапчук яшчэ занадта малады, каб камандаваць, i гэта такi, чыста фармальны генерал. Але затое ваюе як тузiн дывiзiй з адборных асаѓ.
  Гертруда адчувала сябе на фоне Фрыдрыха нязграбнай. Эх, падсмажыць бы гэтаму хлапчуку пяткi! I паднесцi паходню да босых ног юнага прыгажуна. Распалiць бы шчыпцы i лопаць пальчыкi, пачаѓшы з мезенца.
  Гертруда любiла забаѓляцца, кiдаючы хлапчукам-рабам вугольчыкi пад ногi. У цэху цёпла, i працавалi юныя нявольнiкi заѓсёды босымi.
  I як яны, абпальваючыся, смешна падскоквалi цi ѓскрыквалi. Гэта было так здорава. I весела...
  I прутком лупiць па агрубелых падэшвах хлапчукоѓ-рабоѓ. Яна ж цудоѓная наглядчыца, жорсткая, з садысцкiмi схiльнасцямi. Ёй таксама хацелася памучыць i свайго прыгожага кумiра. Тым больш ён ёй бландын-тэрмiнатар нiчога не пакiдае.
  Гертруда ѓзяла i зараѓла:
  - Я так замучылася бiць цябе, маскiтаѓ ѓ сетку не злавiць!
  Фрыдрых скончыѓ грузавiкi. Перавёѓ агонь на самалёты суправаджэння, i штурмавiкi Р-51. Апошняя машына даволi грозная, у яе цэлых восем кулямётаѓ, i рэактыѓныя снарады. Але вядома яна не параѓнальная з рэактыѓным МЕ-262. Або нават з ХЕ-162, цi тым больш ХЕ-262.
  Хлопчык вёѓ агонь, знаходзячыся ѓ стане транса.
  Вымеѓ больш за восемдзесят самалётаѓ, пакiнуѓшы пару на развод Гертруда. Дзяѓчына вельмi любiць весцi агонь сваiмi панадлiвымi, загарэлымi i мускулiстымi ножкамi. Яны ѓ яе асаблiвыя - хупавай формы, светла-шакаладныя.
  Дзяѓчыны наогул гэта запал. Асаблiва ѓ войску, дзе яны валодаюць спартовай грацыяй i абаяннем сiлы. Яны дзяѓчынкi вядома вiзуальна прыемныя на выгляд, i проста шчасце адчуваеш, калi дакранаешся iх сваёй пругкай скурай.
  Фрыдрых зноѓ перавёѓ агонь на ѓмацаваныя палосы абароны ЗША. Трэба хутчэй скончыць з янкi i нарэшце, дацiснуць СССР. Зразумела, што ѓстойлiвасць рускiх на парадак вышэйшая, чым амерыканцаѓ. Акрамя таго ѓ сорак першым годзе самыя лепшыя танкi мелi парады. Дзiѓна, але Расея пад кiраваннем бальшавiкоѓ не дэградавала, i не аказалася адкiнута ѓ сярэднiя стагоддзi.
  Хутчэй наадварот рускiя зрабiлi значны скок наперад. I не будзь у немцаѓ такой моцнай i дасканалай арганiзаванасцi, наѓрад цi ѓдалося б дабiцца поспеху.
  Сам Фрыдрых i сапраѓды быѓ прадуктам генетычных эксперыментаѓ фашыстаѓ. Але падрабязнасцi хлапчуку не вядомыя. Толькi ясна, што ведамства Гiмлера яшчэ да прыходу нацыстаѓ да ѓлады праводзiла таемныя эксперыменты з уцягваннем акультных сiл. I сёе-тое мяркуючы па феномену Фрыдрыха дабiлася.
  Хлапчук расстрэльваючы чарговую батарэю, праспяваѓ:
  - Я не д'ябал, але для мяне, але для мяне, мэта стала святой! Я анёл, але сатана адкрыѓ мне шлях - да славы зямной!
  Пасля чаго яго самалёт разгарнуѓся. Авiяснарады скончылiся, ды i палiва трэба было папоѓнiць. Пераследы Фрыдрых не баяѓся, бо яго самалёт як мiнiмум на пяцьсот кiламетраѓ за гадзiну пераѓзыходзiць амерыканскiя машыны.
  I што iм змогуць супрацьпаставiць янкi.
  Гертруда падбiла пару грузавiкоѓ i гармату, а таксама цыстэрну з гаручым. Рудае полымя гарыць прыгожа. Дзяѓчына павесялела. Прадставiла, як агонь лiжа, кругленькую, ружовую пятку хлапчуку, разносiцца пах смаленага мяса.
  Гэта панадлiва. Вось нават самой ваяѓнiцы захацелася есцi. Гертруда прачырыкала:
  - Раз, два - есцi хочам! Адчыняй шырэй дзверы, а то кухары з'ямо! - Крутая ваяѓнiца з натхненнем спявала дзiцячую песеньку. - Кухарамi закусiм, а дзяжурнымi зап'ем, усю сталовую разбурым i посуд пераб'ем!
  Гертруда ад гэтага вельмi смешна. Вось iх рэактыѓныя знiшчальнiкi прызямлiлiся.
  Фрыдрых перабягае з аднаго самалёта на iншы. А Гертруду мяняе Хельга.
  Зноѓ хлапчук ляцiць у бой. Чым адрознiваюцца Хельга i Гертруда? Абедзве ваяѓнiцы - натуральныя бландынкi. Абедзве спартовыя, моцныя i фiгурыстыя. Але рысы асобы ѓ Хельгi здаюцца далiкатней i больш жаноцкiя. Але таксама гэтая дзяѓчына кахае страляць нагамi.
  Фрыдрых праспяваѓ, выпрабоѓваючы душэѓны ѓздым:
  - Дзяѓчыны прыгожыя мае, чаму вы любiце нулi? Я ж ас цалкам дзейсны, i шмат у чым херувiм усёмагутны!
  Хельга ѓ адказ раѓнула:
  - Не, ты не нуль! Ты бясконцасць!
  Хлапчук збiвае паѓтара дзясятка амерыканскiх самалётаѓ i рыкае:
  - Такi боль, такi боль! Германiя супраць Амерыкi пятнаццаць нуль!
  Хельга падпусцiла блiжэй амерыканскi "Мустанг", стрэлiла, падбiла i аблiзала сабе губкi, вымавiѓшы:
  - Два кавалачкi з каѓбаскi ѓ мяне ляжалi на стале!
  Фрыдрых лупануѓ з вялiкай дыстанцыi, скапыцiѓ адзiнаццаць самалётаѓ i прачырыкаѓ:
  - Ты расказвала казкi, як сам Фаѓст у пекле Сатане!
  Хельга, падобна, пакрыѓдзiлася:
  - А ты мне нiчога не пакiнуѓ! - Дзяѓчына капрызна завiшчала. - Сам усё слопаѓ!
  Фрыдрых адказаѓ са здзекам:
  - Вось такiя мы ѓсе мужчыны!
  Дзяѓчына плаксiвым тонам запярэчыла:
  - Але ж ты яшчэ хлопчык!
  Пацан-ас хiхiкнуѓ:
  - Хлопчыкам не можа быць генерал-палкоѓнiк!
  Хельга ѓзяла i праспявала:
  - Ах, якi ты мужчына - генерал i палкоѓнiк!
  Фрыдрых працягнуѓ стралянiну па паветраных цэлях. Ды такi ас мог бы шматлiкае прынесцi ѓ бiтве за паветраную перавагу ѓ Англii. Але зараз не саракавы год, а сорак пяты. I Брытанiя цудоѓнай выявай ужо зрынутая. Як такое здарылася?
  Чаму, леѓ не выстаяѓ супраць нямецкага ваѓка. Якiя сiлы абудзiлiся ѓ гэтым свеце? Трохi больш удачлiвасцi японцам i немцам змянiлi ход вайны. I гэты факт, што Вермахт меѓ вельмi моцную арганiзацыю. I Гiтлер нечакана аказаѓся выдатным арганiзатарам i стратэгам. Што гэтаму можна супрацьпаставiць?
  Цяпер у сорак пятым годзе надзея Амерыкi - гэта яе эканомiка i даволi вялiкая колькасць насельнiцтва.
  Фрыдрых памятаѓ i сваю баксёрскую кар'еру. Як ад дзяцiнства спазнаваѓ цяжкае мастацтва выжывання. А яму даводзiлася расцi ѓ казарме. Спачатку яго недаацэньвалi. Але хлопчык стаѓ моцным i галоѓнае вельмi разумным баксёрам. Ды i вучоба яму давалася лёгка - ён усё схоплiваѓ лiтаральна налёту!
  Хлапчук вывучыѓ некалькi моѓ, у тым лiку i рускiх. I хоць Фрыдрых ваяваѓ з Чырвонай Армiяй, ды яшчэ дэманструючы фенаменальныя здольнасцi, ён паважаѓ рускiх. Яны былi адважныя i стойкi, умелыя байцы, i гераiчна трывалi катаваннi.
  Сам Фрыдрых не раз дзiвiѓся мужнасцi савецкiх салдат. Але свой абавязак выконваѓ нават надта добра. Хлапчук стаѓ нейкай машынай знiшчэння. I для яго гэта накшталт займальнай гульнi. Толькi часам сэрца пачынала шчымiць ад невыноснай тугi. I гэтая нуда лiтаральна завтракала ѓ асобныя моманты пацана-тэрмiнатара, але затым адыходзiла. Фрыдрых i сам часам не ведаѓ, чаго ён хацеѓ. Яго кроѓ не зусiм бездакорная, i ѓ iм былi расейскiя гены. Гэта i бянтэжыла хлапчука. Але з iншага боку, ён жа ѓслаѓлены ас Нямеччыны, i пераможца! I можа вельмi далёка пайсцi!
  I ѓжо пайшоѓ да зорных вяршыняѓ.
  Вось зараз Фрыдрых зноѓ адкрывае агонь. Збiвае трыццаць пяць самалётаѓ, i з натхненнем прамаѓляе:
  - Люблю плёскацца ѓ цёплым моры, сядзець хлапчуком на плоце! Хоць няма ѓ кiшэнi i рубля - неацэнная маладосць мая!
  Хельга з натхненнем адказала:
  - Але пры гэтым твой досвед унiкальны!
  Дзяѓчына дабiла лiтасцiва прадстаѓлены ёй самалёт ВПС ЗША, i прачырыкала:
  - Вось гэта бой... Хутка будзе сто нуль!
  Фрыдрых з прамянiстай усмешкай адказаѓ:
  - Ды гэта сапраѓдны бой. I будзе хутка тысяча - нуль!
  Хельга крутанула сваiмi голымi нагамi. Ёй захацелася стаць дэльфiнам, цi касаткай. Ваяѓнiца рыкнула:
  - Я за выкрут i новыя магчымасцi! I зрабiцца хачу багiняй!
  Фрыдрых, збiѓшы з вялiкай адлегласцi чатыры самалёты, i дадаѓшы хуткасцi, спытаѓ:
  - А чаму менавiта багiняй? Можа быць усё ж каралевай?
  Хельга ѓсмiхнулася i сур'ёзна адказала:
  - Багiня можа рабiць што захоча, а на каралеѓ накладзена маса абмежаванняѓ. Напрыклад, басанож i ѓ бiкiнi, на самалёце не палётаеш!
  Фрыдрых нагадаѓ:
  - Прынц таксама хацеѓ пабегаць басанож. Але Брытанскай зiмой гэта холадна. I як гэта ён не падхапiѓ ангiну!
  Хельга з усмешкай адказала:
  - Але каралi ж не хварэюць... А ты таксама падобны на хлопчыка-караля!
  Фрыдрых з натхненнем вымавiѓ:
  - Я кароль у першую чаргу неба, а не толькi Брытанii!
  Хельга праспявала:
  - Наш кароль абраннiк нябёсаѓ, наш кароль з попелу ѓваскрос! Наш кароль пасланнiк лёсу, наш кароль гэта толькi ты!
  Карацей кажучы ЗША не мелi шанцаѓ супраць такiх хлапчукоѓ i дзяѓчат, i iх капiтуляцыя наблiжалася.
  
  
  
  УЗНЕСЕНСКI СТАРШЫНЯ СССР
  АНАТАЦЫЯ
  У вынiку таго, што Сталiн памёр на чатыры гады раней да ѓлады прыйшоѓ акадэмiк i генiй Вазнясенскi. СССР абагнаѓ у эканомiцы ЗША i адужэѓ. Было створана выпраменьванне ядзернай зброi. I ѓспыхнула трэцяя сусветная вайна, у вынiку якой стаѓ камунiстычным увесь свет!
  . РАЗДЗЕЛ Љ1
  Сталiн памёр у сакавiку 1949 гады, не дажыѓшы да сямiдзесяцi гадоѓ. I яго пераемнiкам стаѓ Мiкалай Вазнясенскi. Малады акадэмiк сарака пяцi гадоѓ самы таленавiты сярод Сталiна. Прычым, асабiста правадыр усiх часоѓ i народаѓ пакiнуѓ пра яго завяшчанне прызначыѓшы сваiм пераемнiкам.
  I пачалася новая эпоха. Мiкалай Узнясенскi асцярожна правёѓ амнiстыю i скарацiѓ колькасць палiтычных зняволеных. Але крайнасцяѓ Мiкiты Хрушчова пазбег. Нацыяналiстаѓ, шпiёнаѓ, i рознага роду палiцаяѓ i сапраѓдных злачынцаѓ вызваляць не стаѓ. I дваццатага з'езда з крушэннем культу асобы не адбылося. На самой справе да чаго веру людзей у партыю i камунiзм падрываць. А Сталiн быѓ занадта вялiкi, каб яго таптаць. Разам са Сталiнам можна затаптаць i веру ѓ чырвоныя iдэi.
  Акрамя таго як нi круцi, вялiкi кiраѓнiк i павiнен быць жорсткi! Можна ѓспомнiць i Чынгiсхана, i Тамерлана, i Селiма, i многiх iншых заваёѓнiкаѓ i кiраѓнiкоѓ.
  Узнясенскi павёѓ узважаны курс працягваючы нарошчваць эканомiку i ладу камунiзм.
  За дармаедства i спазненнi на працу саджалi як пры Сталiне i гэта стымулявала больш высокiя тэмпы прамысловага прыросту. Узнiмалася i некалькi адсталая пры Сталiна сельская гаспадарка. Выраблялiся i ѓгнаеннi, i трактары, i розная тэхнiка. Пры ѓмелым кiраваннi i калгасы здольныя даць эфект. I гэта зразумела давала прастор вынаходствам. Пры Вазнясенскiм навука фiнансавалася больш актыѓна i больш шчодра, чым пры Сталiне i Хрушчове, маладыя навукоѓцы заахвочвалiся.
  Дзякуючы больш жорсткасцi i ѓмеламу кiраванню, а таксама развiццю навукi, СССР запусцiѓ спадарожнiк на два гады раней. А ѓ космас паляцелi яшчэ ѓ 1958 годзе 18 лiстапада ѓ дзень нараджэння Вазнясенскага. I гэта сталася i днём касманаѓтыкi.
  СССР развiваѓся хутчэйшымi тэмпамi. Дысцыплiна ѓ адрозненне ад часоѓ лiберальных Хрушчова i застойных Брэжнева была сталiнскай. Планаванне больш умелым, навуковыя распрацоѓкi хутчэй укаранялiся. Сам Вазнясенскi вядома ж асоба куды больш таленавiтая i працаздольная чым Мiкiта Хрушчоѓ i Леанiд Брэжнеѓ. I каманда ѓ яго была маладзейшая i эфектыѓная. I палёт на месяц адбыѓся ѓ СССР у 1967 годзе. Акрамя таго, савецкая iмперыя захавала кантроль над Кiтаем. Узнясенскi разумны i разумее, нiшто так не гуртуе народы - як агульны вораг!
  Вайна ѓ Карэi пачалася ѓ 1950 годзе 25 чэрвеня. Гэтага хацеѓ яшчэ i Сталiн. Узнясенскi таксама пайшоѓ гэтым шляхам i сутыкнуѓ ЗША з Кiтаем. Вайна зацягнулася. Натуральна, генiяльны Вазнясенскi свету не хацеѓ. Яму было выгадна што НАТА i Кiтай нiшчаць адзiн аднаго i перамолваюць войскi. У маi 1953 года пачалося вялiкае наступленне войскаѓ паднябеснай iмперыi. Баi разгарнулiся жорсткiя. Кiтайцам у лiстападзе коштам вялiзных страт усё ж удалося ѓзяць Сеул. Узiмку баi былi вельмi жорсткiя. Кiтай кiдаѓ у бой усё новыя i новыя сiлы. Балазе насельнiцтва шмат. Саюзнiкi Амерыкi ваявалi неахвотна. Цi варта атрымлiваць цынкавыя дамавiны з-за нейкай там Карэi? I паступова пакiдалi Карэю. Але ЗША ѓпарта трымалiся, i таксама павялiчылi свой кантынгент. Але ядзерную зброю не прымянiлi... Баi доѓжылiся аж да 1963 года.
  Калi нарэшце Кэнэдзi вырашыѓ скончыць вайну, якая абышлася Амерыцы страт больш, чым Другая сусветная вайна.
  Страцiѓшы больш за мiльён аднымi забiтымi, Амерыка пакiнула Карэю. Кiтай страцiѓ забiтым у пяць разоѓ больш. Але з яго насельнiцтвам гэта няшмат. Яшчэ загiнула больш за сто пяцьдзесят тысяч саюзнiкаѓ ЗША, не лiчачы параненых. Плюс яшчэ i загiнуѓшыя карэйцы.
  У Амерыцы ѓзмацнiлiся антываенныя i пацыфiсцкiя настроi. Кiтай стаѓ больш залежным ад СССР.
  Сталiн працягваѓ заставацца культам i ляжаѓ у маѓзалеi разам з Ленiным.
  Для самога Вазнясенскага вырашылi пабудаваць асобны маѓзалей i магчыма ѓ Ленiнградзе.
  Мала таго ѓ гонар Сталiна назвалi Казань пасля смерцi. Маскву вырашылi пакуль не чапаць. Магчыма Вазнясенскi разлiчваѓ перасягнуць Сталiна i што Маскву перайменуюць ужо ѓ яго Мiкалая Вазнясенскага гонар.
  Тым больш сацыялiстычны лагер працягваѓ пашырацца.
  На Кубе перамог Фiдэль Кастра. I неѓзабаве Куба ѓвайшла ѓ Варшаѓскую дамову. Цiта не стаѓ смяцiцца з СССР. Югаславiя i Албанiя ѓвайшлi ѓ Варшаѓскую дамову. Сацыялiстычны сьвет быѓ адзiным i трывалым. Вайна ѓ В'етнаме была, але аказалася карацейшай.
  У ЗША занадта масавымi былi антываенныя пратэсты i сур'ёзны цiск народа. I чарнаскурыя выступалi. I сiндром Карэi ѓзнiк. Амерыка ѓ ёй больш страцiла. Ды яшчэ i кiтайскiя добраахвотнiкi прынялi ѓдзел у вайне, i паскорылi разгром войска ЗША. Так што вайна аказалася карацейшай, але страцiлi амерыканцы нашмат больш, чым у рэальнай гiсторыi.
  СССР да канца шасцiдзесятых гадоѓ, развiваючыся хутчэйшымi тэмпамi апярэдзiѓ ЗША па нацыянальным прыбытку.
  Амерыка, наадварот больш страта ѓ Карэi i ѓ В'етнаме развiвалася павольней.
  Узнясенскi так i не легалiзаваѓ аборты, а супрацьзачаткавых сродкаѓ у СССР практычныя не выраблялася. Таму i нараджальнасць, i прырост насельнiцтва быѓ вышэйшы, чым у рэальнай гiсторыi. Больш жорсткай была i нацыянальная палiтыка. Усюды абавязкова вучылi рускую мову, iшла русiфiкацыя ѓскраiн. У 1971 годзе была прынята новая канстытуцыя, якая зрабiла СССР значна больш унiтарнай краiнай, забаранiѓшы выхад рэспублiк з iмперыi. Акрамя таго была заснавана пасада старшынi СССР, якi абiраѓся ѓсенародна.
  18 лiстапада 1971 г. прайшлi рэферэндумы па новай канстытуцыi i выбары старшынi СССР на пяць гадоѓ. I гэта было ѓзмацненнем аѓтарытарызму ѓ СССР праѓда чыста юрыдычна. Фактычна генеральны сакратар i Старшыня Савета Мiнiстраѓ i так быѓ дыктатарам.
  Узнясенскi аформiѓ сваю дыктатуру заканадаѓча як i аѓтарытарную форму кiравання. I таксама ѓвёѓ i пост вiцэ-старшынi, паклапацiѓшыся аб афiцыйным пераемнiку, каб у выпадку форс-мажору пазбегнуць барацьбы за ѓладу ѓ сваiм асяроддзi. I гэта зразумела казала пра большую мудрасць, чым у Мiкiты Хрушчова.
  СССР пранiкаѓ у Афрыку, i ѓ Лацiнскую Амерыку. Поспехаѓ у яго было нават больш, чым пры Брэжневе. Асаблiва ѓ Лацiнскай Амерыцы. Дзе i кубiнцы былi больш актыѓнымi. А ѓ Чылi былi ѓведзены савецкiя i кубiнскiя войскi раздушыѓшы Пiначэта.
  18 лiстапада 1973 г. адсвяткавалi сямiдзесяцiгоддзе старшынi СССР Мiкалая Вазнясенскага. Да гэтага часу СССР у эканамiчным плане стаѓ самай развiтой краiнай свету, а ѓ вайсковым ужо даѓно быѓ самай перадавой. I ѓжо нават сталi будаваць суперракету для палёту на Марс. Насельнiцтва СССР было большым, чым у рэальнай гiсторыi i працягвала хутка павялiчвацца.
  Узнясенскi заахвочваѓ навуку, i рознага роду даследаваннi. I вось 25 лiстапада 1974 гады было адкрыта выпраменьванне якое адключае ядзерную зброю на ѓсёй планеце Зямля.
  СССР таксама губляѓ магчымасць наносiць ядзерныя ѓдары, але затое мог не баяцца адплаты з боку амерыканцаѓ. А насельнiцтвы ѓ СССР больш, чым у Амерыкi i эканомiка мацней, i войска пераѓзыходзiць i лiкам, i якасцю. Так што можна смела ваяваць.
  I вось 9 траѓня 1975 гады пачалася Трэцяя сусветная вайна. Варшаѓскi дагавор супраць НАТА. I спроба камунiзму ѓсталяваць сусветнае панаванне. Кiтаем яшчэ кiраваѓ састарэлы Мао, i ён падтрымаѓ СССР супраць ЗША. I пачалася вялiкая вайна, без ядзернай зброi. Памiж савецкiм i капiталiстычным лагерам. I палiлася кроѓ.
  Савецкiя войскi пачалi наступленне супраць НАТА, маючы некаторыя стратэгiчныя плюсы. Па-першае, у Грэцыi прыйшлi да ѓлады камунiсты i яна ѓвайшла ѓ Варшаѓскую дамову. Аѓстрыя таксама стала савецкай краiнай.
  Так што наступ пайшоѓ паспяхова. Удар танкаѓ Чырвонай Армii, гэта поѓнае моц.
  Т-80 найноѓшыя газатурбiнныя танкi рухалiся па ФРГ, i iх не было чым спынiць. 125-мiлiметровая гармата з дыстанцыi ѓ пяць кiламетраѓ прабiвала германскiя "Леапарды". А самi нямецкiя машыны не маглi прабiць савецкую канструкцыю ѓ лоб нават ва ѓпор. Так што рухалiся савецкiя танкi як па алеi.
  Лiзавета, Алена, Кацярына ехалi ѓ танку. Экiпаж якраз на траiх. I яны стралялi па супернiку.
  Дзяѓчыны нацiскалi босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка. I траплялi трапна. I руйнавалi масу нямецкiх i амерыканскiх танкаѓ. Падобную моц не спынiць. Ваяѓнiцы трэба сказаць вельмi нават баявога раскладу.
  Прабiлi "Леапард" i праспявалi:
  - У перамозе несмяротных iдэй камунiзму!
  I ваяѓнiцы ѓзялi i паказалi мовы!
  Алена пальнула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i пiскнула:
  - За велiч планеты ѓ чырвоных танах!
  Кацярына лупанула выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак i праверашчала:
  - За вялiкую Русь!
  Лiзавета з энергiяй адзначыла, таксама выкарыстоѓваючы босыя ножкi:
  - За перамогi над ворагам!
  Пасля чаго дзяѓчыны круша войска НАТА заспявалi цэлы раманс-паэму, складаючы на хаду;
  Буянiць у шаленстве НАТА,
  Кiнуѓ наперад вораг палiцы...
  Але катаѓ-супостатаѓ,
  Рускiя сустрэнуць у штыкi!
  
  У скуру свiную ѓваткнуцца,
  Будзе зрынуты вораг у прах...
  Рускiя люта б'юцца,
  Моц салдацкi кулак!
  
  Дзяѓчыны цемра камсамолкi,
  Заѓзята ѓ атаку iдуць...
  Погляд у ваяѓнiц колкi,
  Значыць ведай НАТА капут!
  
  Наймацнейшыя ѓ свеце,
  Дзяѓчынкi бягуць басанож...
  Замочаць ворагаѓ усiх у сарцiры,
  Не зможа стрымаць i АМАП!
  
  Вайна гэта грознае слова,
  Якое сталлю звiнiць...
  Мы ѓсе па прызваннi арловы,
  I вера расiйская шчыт!
  
  Няма ѓ космасе рускiх прыгажэй,
  Прыгожых з мускул дзяѓчат...
  Яны ѓсiх у сусвеце небяспечней,
  Споѓнiцца хлопца мара!
  Мы зможам нарадзiць светабудову,
  Масква гэта Трэцi ёсць Рым,
  А справа кахання - стварэнне,
  Спраѓляем неймаверны баль!
  
  Усё будзе выдатна ѓ Расii,
  Якая стала вялiкi Эдэм...
  I Бога дзяѓчынкi прасiлi,
  Каб не было больш праблем!
  
  У нас вельмi магутныя танкi,
  Гаручага хопiць увесь бак...
  Атрымайце моцна вы янкi,
  Ад пяткi дзяѓчынкi ѓ пятак!
  
  Снарады ляцяць i ракеты,
  I бомбы крутыя ѓ нас...
  Ваяѓнiц ножкi апеты,
  Ударыць яна моцна ѓ вока!
  
  Як быццам зорка камунiзму,
  Над намi зiхацiць квазар...
  Разбурым мы арды фашызму,
  У нас Бога рускага дар!
  
  Усе людзi нам стануць як браты,
  У нас таксама чырвоная кроѓ...
  А злосным фашыстам праклён,
  I Лады да хлопцаѓ каханне!
  
  Усё ѓ нашай краiне волаты,
  Усе людзi як пальцы роѓныя...
  Мы разам са Сварогам адзiныя,
  Няхай намi ганарацца бацькi!
  
  Мая Русь краiна баявая,
  У ёй космас знайшоѓ сваю дачку...
  Дзяѓчынка нясецца босая,
  Пагонiм фашыстаѓ мы прэч!
  
  Не будзе Расiя пад НАТА,
  У ёй будзе панаваць камунiзм...
  За Радзiму бiцца нам трэба,
  Каб толькi наперад, а не ѓнiз!
  
  Мы будуем дамы i дарогi,
  Мы стварылi мiр на стагоддзi...
  Дзяѓчынак прыгожыя ногi,
  Любога хлапчука мара!
  
  Мы зробiм свет самым лепшым,
  I самым багатым усюды...
  I будуць туркмены i чукчы,
  Жыць у самай цудоѓнай краiне!
  
  Тады пераможам звера ведайце,
  I зробiм святло дзiвосны рай...
  Малюнак прыгожы на парце,
  За гэта змагайся i мацуйся!
  Дзяѓчаты ваявалi i спявалi паѓнагучнымi галасамi. Падбiвалi танкi амерыканскiя i нямецкiя. Вось прабiлi i "Чэленджэр", раскалолi яго борт з вялiкай дыстанцыi.
  СССР краiна моцная. Але i жорсткая. Напрыклад, Алена была пад арыштам. На яе надзелi кайданкi i даставiлi ѓ СIЗА МДБ.
  Там яе адвялi ѓ спецыяльны бокс i загадалi распрануцца. Алена павольна зняла з сабе адзенне. З'явiлася жанчына ѓ белым халаце i нацягнула на рукi тонкiя медыцынскiя пальчаткi.
  Усмiхнуѓшыся Алене, кiѓнула:
  - Я павiнна вас памацаць!
  I пачала яе аглядаць з валасоѓ. Потым зазiрнула ѓ вушы, ноздры, палезла ѓ рот. Але самае зневажальнае гэта калi палец у гумовай пальчатцы глыбока ѓпiѓся ва ѓлонне. Алена адчула няѓмольнае жаданне памачыцца. Затым, яе наглядчыца ѓ белым халаце стала круцiць палец ва ѓлоннi. I гэта было так прыемна... Дзяѓчына сладастрасна застагнала. Наглядчыца працягвала круцiць у похве. Пакуль Алена не скончыѓся, нават злёгку абмякнуѓшы.
  Затым ёй сунулi пальчык у пальчатцы i попку калупаючы i ѓ ёй.
  Далей яе фатаграфавалi, здымалi адбiткi пальцаѓ з рук i ступняѓ. I адвялi пад турэмны душ.
  Памыѓшыся Алене, выдалi робу. I ён пайшла на нары. У камеры было больш за трыццаць жанчын. Алена, зрэшты, хутка прывыкла да цеснаты i моцна спала. А яе фiзiчна моцную i якая валодае прыёмамi адзiнаборства iншыя зняволеныя пабойвалiся.
  Правяла ѓ СIЗА тры месяцы, i яе адпусцiлi. Усё ж часы не сталiнскiя.
  I катаваннi былi мяккiя, яе распраналi часта i абшуквалi. Асаблiва старалася наглядчыца Машка. Яна яе Алену ѓвесь час даводзiла, да аргазму, суячы пальцы ва ѓлонне Венеры i там майстэрска круцячы. I ад гэтага так было прыемна!
  I разам з тым пакутлiва сорамна. Алена гэта ѓспамiнала з уздрыгваннем, i памiж яе ног станавiлася вiльготна.
  А зараз босымi пальчыкамi нацiскае на кнопкi джойсцiка i дзiвiць чарговую машыну.
  Савецкiя войскi iдуць даволi паспяхова i амаль па плане. Дзяѓчыны ваююць i ѓ небе Анастасiя Ведзьмакова i Акулiна Арлова.
  Яны б'юцца з авiяцыяй янкi. I збiваюць самалёты.
  Пры гэтым выкарыстоѓваюць i ракеты, лупячы з вялiкай дыстанцыi. Абедзве дзяѓчыны прыгожыя i з выгляду такiя юныя. Але пры гэтым яшчэ i падчас Вялiкай Айчыннай вайне ваявалi, а Анастасiя Вядзьмакова i на Iспанскай паспела адзначыцца.
  Вось такiя тут дзеѓкi каласальнага размаху i крутых заскокаѓ!
  Анастасiя нацiснула босымi пальчыкамi ножак на гашэтку. Збiла амерыканскую машыну i пiскнула:
  - Я ёсць тэрмiнатар!
  Акулiна таксама лупанула пры дапамозе голай пяткi i вякнула:
  - Я касмiчны монстр.
  Вайна ѓжо не такая цiкавая, як падчас другой сусветнай вайны. Ракеты працуюць з вялiкай дыстанцыi i самi на мэту наводзяцца. I гэта не там, дзе можна праявiць майстэрства i паказаць уменне.
  А было калi яны так ваявалi агрэсiѓна з немцамi.
  Тады гэта было страмчэй.
  Бывалая, але вечна юная Акулiна стала прамаѓляць крылатыя афарызмы, строчачы нiбы з кулямёта, а сама збiвае амерыканцаѓ i iншых з гарматы;
  Палiтык, гэта воѓк, якi прыцягвае выбаршчыкаѓ-зайцаѓ не авечай шкурай, а зялёнай купюрай!
  Палiтык, гэта воѓк у звычцы, якi, зрэшты, любiць зелянiну!
  Палiтык-лiса ловiць выбаршчыкаѓ як зайцоѓ на абяцанкi "капусты"!
  Палiтык, што занадта шмат хрысцiцца, прыйшоѓшы ва ѓладу стане для выбаршчыкаѓ крыжом!
  Палiтык абяцае горы фальшывага золата, але ѓ яр памiж скал скiне па-сапраѓднаму!
  Вялiкiя дубы гучна падаюць, палiтыкi выбаршчыкаѓ пнёѓ раздушваюць пры падзеннi!
  У Бога кожны дзень новы, у палiтыка ж вечная пятнiца i панядзелак у дадатак!
  Палiтык хоча дабра, толькi сабе ѓ кiшэню!
  Клоун прыкiдваецца дурнем каб рассмяшыць, палiтык разумным, каб прымусiць раѓцi ад прыкрасцi!
  Шуты гавораць каралям праѓды, палiтыкi хлусяць самi сабе!
  У палiтыцы адны жывёлы: пацукi, ваѓкi, лiсы, шакалы, але львом можна стаць толькi будучы чалавекам!
  Палiтык гэта як ваѓкалак - хоча пiць кроѓ, i за пятак купляе прэсы каханне!
  Верыць у Бога можа i дурань, не губляць у веру ѓ чалавека здольны толькi генiй!
  Талент, гэта алмаз, мае патрэбу ѓ шлiфоѓцы працавiтасцю, i агранцы адукацыi!
  Грабаѓшчык не згалее, пакуль чалавек заганяе сябе ѓ труну сам!
  Гарэлка, гэта яд, якiм труцiць дзяржава, кiраванае палiтыкамi з адпiтымi мазгамi!
  Няма большай бяды для чалавека, чым палiтыка, толькi гора не ведае, хто з чалавекам гуляе!
  Мёд з вуснаѓ палiтыкаѓ хмельнай, толькi бадун пакутлiвы i нiколi не праходзiць!
  Золата мяккi метал, але прабiвае абарону любой таѓшчынi, акрамя калi сумленне крышталь!
  У палiтыка заѓсёды з вуснаѓ слоѓны панос, але выбаршчык часам прымае яго за пах руж!
  Палiтык, гэта такая лiсiца, што варону спакушае часцей не хвальбой яе добрых якасцяѓ, а лаянкай чужых недахопаѓ!
  Жадаеш, адабраць у вароны сыр - пахулi добранька салаѓя!
  У палiтыка бяздонныя кiшэнi, хоць ён у маралi суцэльнае дно!
  Палiтыкi з полымем на вуснах, пакiдаюць пасля сябе цi выпаленую пустыню, цi гнiлую багну!
  Палымяны аратар пакiне толькi папялiшча!
  Калi галава чыгунная, то яна самая далiкатная частка цела!
  Калi ты пародзiсты як сабака, гэта не значыць, што ад цябе не нясе псiнай фанабэрыстасцi!
  Каб стаць наезнiкам - пашы як конь!
  Старт заѓсёды цяжкi ѓ спорце i ѓ палiтыцы, затое пад фiнiш ляцiш пад адхон занадта ѓжо лёгка!
  Тармазiць дрэнна, не мець тармазоѓ горш няма куды!
  Палiтык, гэта такая лiсiца, што круцiць хвастом каб вырвацца наперад, i хiтруе каб вырваць кашалёк!
  Да мовы палiтыка, што залазiць у кашаль, добра прылiпаюць манеты!
  У гарэлцы шмат горычы, а ѓ прамовах палiтыка прысмакi, але дакладней у труну заганяе апошняе!
  Палiтык гэта, вядома ж, прастытутка, але працуе выключна мовай!
  Хто з'явiѓся раней за Бога-Творцу - вядома палiтыкi, яны спарадзiлi цемру i хаос!
  Чым палiтык адрознiваецца ад салдата? Салдат б'ецца штыком, кулаком, палiтык толькi плюецца языком!
  Калi палiтык папулiст, значыць ён пацягне выбаршчыка ѓнiз!
  Палiтык, якi займае цэнт электарату, не цэнтравы, а гулец чыя палiтыка вылезе бокам!
  Войска, гэта сiла, калi яе Радзiма не ад бяссiлля спарадзiла!
  Армiя бяссiльная, калi ѓ генералаѓ мазгi ѓ заднiм месцы, а ѓ iнтэндантаѓ рукi ѓ лайне!
  Жанчына адмаѓляе ѓ сэксе за грошы з-за гiдлiвасцi, а палiтык ляжа за манны без сарамлiвасцi!
  Жадаецца жанчыне сэксу ад прыгажуна, а палiтык атрымлiвае задавальненне ад засранца!
  Палiтык прадаецца за вялiкiя грошы, але сам не каштуе i ламанага гроша, i розуму не шыша!
  Калi палiтыку не хапае розуму, ён кампенсуе гэта лiшкам подласцi!
  Палiтык любiѓ шмат брахаць, але адданасць па-сабачы захоѓвае толькi залатому цяляцi!
  Дзеля чаго палiтык абяцае залатыя горы? Каб заграбаць запал манет чужымi рукамi ѓ сваю кiшэню!
  Чым палiтык лепш за прастытутку? Тым што заражае СНIДам толькi фiгуральна, але затое больш смяротна!
  Прыгожыя босыя жаночыя ножкi, толькi абуваюць палiтыкi агiднымi спосабамi!
  Чаму лiсiца небяспечнейшая за льва? Таму што мова смяротная за iклы!
  Дурань не праспiцца ѓ адрозненне ад п'янiцы, палiтык не перастане хлусiць, у адрозненнi ад двоечнiка!
  Прастытутка выкарыстоѓвае духмяныя духi прыцягваючы клiентаѓ, палiтык смярдзiць слоѓным паносам - прыцягваючы выбаршчыкаѓ!
  Чаму палiтыкi як тоѓстыя каты? Таму iх пастка гэта доѓгая мова i хватка скiвiц падману!
  У чым жанчына пераѓзыходзiць палiтыка? Ён прыцягвае мужчыну прыемным пахам, а палiтык нiякiм адэкалон не схавае смурод!
  Кат самы сумленны чалавек, нiколi клiент не пажалiцца, што той робiць замову са спазненнем!
  Смерць, гэта таксама прыгода, з невядомым працягам, толькi чалавек хацеѓ бы пазбегнуць такой забаѓкi!
  Кат гэты той працаѓнiк якога не падганяе клiент!
  Лекар часам таксама кат, толькi клiент кладзецца пад яго добраахвотна!
  Юнак без барады таксама можа аказацца казлом!
  Палiтык, гэта пацук, якi кусае языком!
  Няма Бога ѓ сэрцы, затое святар у пячонках!
  Нiколi не ведае калi будзе канец свету, але кашмар быцця здаецца бясконцым!
  Няпрошаны госць - горш каранавiруса!
  Самы смяротны вiрус - палiтыкi, якiя разносяць заразу словаблудства!
  Бог стварыѓ святло, цемра з'явiлася, калi людзей асляпiлi палiтыканы!
  Калi зьявiѓся першы палiтык? Калi Ева змянiла Адаму i навукоѓцы ѓстанавiлi, што чалавек адбыѓся ад малпы!
  Цi адбыѓся чалавек ад малпы пытанне спрэчнае, але што людзi пераймаюць нявартым кумiрам не мае сумневу!
  Вайна, гэта кавадла, якая разбiвае люстэрка чалавечых iлюзiй!
  Палiтык абяцае мiр, але сам здольны сябраваць толькi з уласным кашальком!
  Палiтык, гэта чорт, толькi не так спрытна хавае хвасты!
  Палiтык як анёл святла ѓ прамовах, i сатана ѓ рэалiзацыi!
  Калi раптам вам стала салодка ад прамоѓ палiтыка, праверце цi не звалiѓся ваш iнтэлект да мухi!
  У чым палiтык больш-менш сумленны ѓ словах: iншыя не лепшыя!
  Палiтык, любiць вылiваць срэбра прамоѓ, але чамусьцi толькi своечасова прамаѓчаѓшы атрымлiвае золата!
  Нават дыямент не настолькi цвёрды, каб не атупець, ад цвёрдалобы жадання палiтыка абяцаць!
  Тут ваяѓнiцы ѓжо змянiлi баявыя камплекты i вярнулiся на базу. Ды наступленне армii СССР вельмi магутнае.
  Б'юцца i iншыя ваяѓнiцы. Напрыклад, Мiрабела выбiвае сухапутныя мэты з вялiкай эфектыѓнасцю.
  Яе рэактыѓны штурмавiк атакаваѓ розныя цэлi, большай часткi на сушы.
  Дзяѓчына нацiскала босымi пальчыкамi ножак на кнопачкi i з захапленнем спявала;
  Увесь свет гвалту мы разроем,
  Да падставы, а затым...
  Мы новы, новы свет пабудуем -
  Хто быѓ нiкiм, той стане ѓсiм!
  Савецкiя войскi ѓжо падыходзiлi да Бона. Генералы Чырвонай Армii былi вельмi задаволенымi. Яны ѓпэѓнена перамагалi. Але ѓ бiтве могуць розныя зыходы. Чырвоная армiя брала лiкам танкаѓ i гаѓбiц, i iншых вiдаѓ узбраенняѓ. Баi паказалi, што амерыканскiя танк М-60 савецкiм Т-72 i Т-80 не сапернiкi. Зрэшты, нават больш раннiя Т-64 i тое мацнейшыя за амерыканскiя.
  Так што фронт савецкiх войскаѓ канкрэтна руйнаваѓ ворага. Маршалы СССР малявалi схемы наступальных аперацый. А перадавыя танкi ѓвайшлi ѓ раку Рэйн. I пракацiлiся па ёй гусенiцамi. I гэта было вiдовiшча здольнае ѓразiць.
  Пасля чаго цэлых батальён дзяѓчат, скiнуѓшы станiкi плёскаѓся ѓ рацэ. I гэта было так прыгожа.
  Савецкiя войскi ѓступiлi ѓ Бельгiю... Усё яшчэ iшоѓ май 1975 года, i было цёпла i паветра напоена вясной.
  Мясцовае насельнiцтва перад ваяѓнiцамi падала на каленi i цалавала босыя, точаныя ножкi.
  Ваяѓнiцы перамагалi...
  Алёнка напрыклад са сваёй камандай першая ѓбегла ѓ Брусель. Анюта кiнула босымi пальчыкамi ножак гранату i прабуркавала:
  - За камунiзм чырвонага колеру!
  Ала, строча адразу з двух аѓтаматаѓ, адзначыла:
  -I зялёнага колеру камунiзм нядрэнны!
  Марыя кiнула босымi пальчыкамi ножак гранату, раздзiраючы салдата НАТА i пiскнула:
  - А самы яркi колер - колер перамогi!
  Маруся дзюбанула з базукi, разбiѓшы варожы танк i праверашчала:
  - За намi будзе перамога!
  I страсянула аголенымi пунсовымi саскамi грудзей. Вось гэта дзяѓчынка...
  Ваююць тут i БМП, з прыладамi i кулямётамi. I таксама актыѓна малоцяць войска НАТА.
  Дзяѓчына як заѓсёды поѓныя агрэсii i рызыкi. I iх вочкi зiхацяць. Такiя вось яны выдатныя ваяѓнiцы.
  Алiмпiяда ведучы агонь з баявой машыны пяхоты, напявае:
  Велiч Расеi не зразумець,
  Яна такая магутная i святая...
  Непераможная ѓ Айчыны раць,
  У славу нязломнага салдата!
  I дзяѓчынка возьме i лупне з ракетнiцы. I масу непрыяцеляѓ укладзе.
  Ды тут дзяѓчынкi завадныя...
  I вось мiнулi Брусель i савецкiя танкi ѓжо ѓваходзяць у Парыж. I робяць гэта з каласальным напорам.
  Дзяѓчынкi Маргарыта i Аксана ѓсталёѓваюць чырвоны сцяг на Эйфелевай вежы. I ён развiваецца па ветры.
  Дзяѓчыны глядзяць унiз, i бачаць пад сабой цэлы Парыж. Пышны i вельмi нават прыгожы горад. I свецяцца агонь у цемры.
  Маргарыта праспявала:
  Майстар ды Маргарыта,
  Ведаеце, ёсць вайна...
  Майстар ды Маргарыта,
  Што ёсць герой Сатана?
  Аксана ѓпэѓнена заявiла:
  - Булгакаѓ паказаѓ зусiм не таго савецкага чалавека, якiм трэба было б ганарыцца!
  Маргарыта з гэтым пагадзiлася:
  - На паперкi кiдацца, гэта брыдка!
  Аксана памахала лётчыкам далонькай i адзначыла:
  - А вось жанчын, якiя марылi аб модных сукенках можна зразумець!
  Маргарыта засмяялася i буркнула:
  - Без жанчын жыць нельга на свет няма,
  У iх сонца мая як сказаѓ паэт!
  Аксана лагiчна выдала:
  Колькi не дасi ты слова,
  Закахаешся ѓ нас ты зноѓ...
  Дык кожны раз, хоць на гадзiну!
  
  Чырвоная армiя перамагала. Натоѓпы людзей сустракалi савецкiя войскi як вызвалiцеляѓ. I такiх сабралася мноства пад чырвонымi сцягамi.
  I грала музыка, гучаѓ аркестр...
  Алёнка бегаючы па камянiстай дарозе Парыжа, прачырыкала:
  Снiцца мне, адзiн i той жа сон
  Зноѓ я ѓ Парыжы, зноѓ я закаханы.
  Сонцам з-за дахаѓ сустрэѓ нас Парыж.
  Раптам гляджу - ты ля кафэ стаiш.
  Я французскi ѓ дзяцiнстве вывучаѓ,
  I вырашыѓ як трэба размову пачаць.
  Ветлiва "Бонжуp", я табе скажу...
  Ала перабiла Алёнку:
  - Такую песню павiнен спяваць мужчына! Мы што лесбiянкi?
  Алёнка з усмешкай пагадзiлася:
  - Ды гэта лепш спяваць маладому хлопцу! Тыпу Высоцкага!
  I дзяѓчаты разрагаталiся.
  Савецкiя войскi пасля захопу Парыжа рушылi далей да Порт-дэ-Кале, каб адтуль ударыць па Брытанii. I гэта актыѓным iх крокам для Чырвонага войска.
  Савецкi марскi флот таксама надыходзiѓ i прасаваѓ. Асаблiва падводныя лодкi былi шматлiкiя i пранырлiвыя.
  Дзяѓбалi з савецкiя машыны пяхоты.
  Наташка, напрыклад, заехала ѓ Рым. Гэта так прыгожа было ѓ Рыме. Гэты горад нездарма называлi вечным. I ѓ iм столькi ѓсяго прыгожага, у тым лiку i Калiзей. I рознага роду статуi iмператарам, i Цэзарам...
  Наташа, пляснула босай ножкай па камянях i пiскнула:
  - Слався iмперыя СССР!
  Пасля чаго дзяѓчына падскочыла i перакруцiлася ѓ паветры. I яе голыя пятачкi так замiльгалi.
  Зоя агрэсiѓна адзначыла:
  - Ды СССР вельмi нават славiцца!
  Аѓгусцiна са смяшком заѓважыла:
  - I будзе эра камунiзму на двары!
  Пасля чаго дзяѓчынка падмiргнула напарнiцам. I ёй вiдавочна стала весялей. I яна была гатова i скакаць.
  Святлана блiснула голымi, ружовымi пятачкамi i адзначыла:
  - Камунiзм гэта цудоѓна! Але не на двары, а ѓ галаве!
  I дзяѓчынкi разрагаталiся, скалячы зубкi.
  Рым скарыѓся савецкай iмперыi, як i Iталiя. I адначасова пачалася высадка ѓ Брытанii. I Чырвоная армiя атакавала i ЗША, праз Аляску. I гэта таксама такi вось дзёрзкi заход.
  Дзяѓчыны Алiса i Анжалiка прарывалiся праз Аляску, i дзейнiчалi да крайнасцi эфектыѓна. Калi слова крайнасць дарэчная да эфектыѓнасцi.
  Алiса, страляючы па супернiку, i скалячы зубкi, выказалася:
  - Я веру ѓ камунiзм!
  Анжалiкi злосна рыкнула, кiнуѓшы босымi пальчыкамi ножак гранату:
  - Пляваць у што ты верыш - веданне гэта сiла!
  Дзяѓчынкi адлюстроѓвалi нацiск супернiка выкарыстоѓваючы ѓсе падручныя сродкi. Алiса некалi гуляла ѓ шахматы з Батвiннiкам i спрачалася ѓ першага савецкага чэмпiёна свету:
  - Цi праѓда што ѓ дрэнным становiшчы, усе хады дрэнныя?
  Мiхаiл Майсеевiч адказаѓ з усмешкай:
  - Добры шахматыст да дрэннага становiшча не даводзiць!
  Алiса скептычна пакiвала галавой:
  - Але нават вы прайгравалi!
  Батвiннiк кiѓнуѓ, але заѓважыѓ:
  - Прайграваѓ, але паднiмаѓся зноѓ!
  У гэтым свеце зрэшты, былi некаторыя нюансы. Мiхаiл Майсеевiч Батвiннiк, не быѓ пазбаѓлены права на рэванш i перамог яшчэ i матчы ѓ адказ Петрасяна. Потым згуляѓ з iм унiчыю яшчэ адзiн матч. I прайграѓ Спаскаму. Пасля чаго Батвiннiк нарэшце вырашыѓ адмовiцца ад рэваншу. Хаця яшчэ некалькi гадоѓ пагуляѓ у свабодных турнiрах. Спаскага перамог Бобi Фiшэр. Потым Фiшар узяѓ i яшчэ больш пераканаѓчы рэванш. I пакуль ён яшчэ чэмпiён свету па шахматах. Карпаѓ з iм не гуляѓ. I Фiшар гатовы да барацьбы.
  Алiса, зрэшты, у шахматы гуляе вельмi добрае. I Батвiннiк сутыкнуѓся з яе сiлай. Яна яго чэмпiёна свету ладна прасавала.
  Цяпер Алiса страляе са снайперскай вiнтоѓкi i напявае:
  - Слаѓся камсамол, гальштук на шыi расцвiѓ!
  Анжалiка буркнула:
  - Неяк бяздарна ѓ цябе Алiса атрымлiваецца!
  Дзяѓчына ѓ адказ пагардлiва фыркнула. I дала паѓторную чаргу з аѓтамата.
  Дзяѓчынкi адбiлi нацiск супернiка i сталi перамяшчацца далей. Анжалiка любiла гуляць у Го. I выйграваць там серыi ѓ розных партнёраѓ.
  А вось зараз вяла жорсткi агонь. I пастрэльвала, звальваючы салдат янкi.
  I пры гэтым дзяѓчына напявала:
  Я вiцязь рускi на каленi дзiкуны,
  Ворагаѓ Расii я каштарыс з твару зямлi!
  I як падмiргне сваёй напарнiцы. I босымi пальчыкамi ножак, зноѓ шпурне гранату.
  Плацдарм Чырвонай Армii на Алясцы хутка пашыраѓся. I савецкiя войскi рухалiся нiбы кропелькi ртуцi па паверхню. У прыватнасцi i лёгкiя, кавалерыйскiя танкi, уступалi ѓ бiтву.
  А баях прынялi ѓдзел машынкi на аднаго чалавека, дзе дзяѓчына размяшчалася лежачы, i вельмi нiзкi сiлуэт - кампактныя. I даставалi такiя машыны штатаѓскiя пазiцыi. I вось Маргарыта ѓ такой машыне едзе i амерыканцаѓ абстрэльвае, i напявае сабе.
  - Тра, тая, тая! Тра, тая, тая! Замачыла я ката!
  I з гарматы з кароткiм ствалом як лупанет. Баявая дзяѓчынкi, якой палонныя цэлую голыя, круглыя пятачкi.
  Не даюць гэтыя ваяѓнiцы нiкому лiтасцi. Вось дзяѓчына Дамiно, таксама на танку рухомым, i аднамесным ляцiць, i руйнуе супернiкаѓ.
  I дзе ѓжо амерыканцам з такiмi цягацца?
  Дамiно пiша з кулямётаѓ, i выплёѓвае забойнай сiлы зарады i пiшчыць:
  - За Расiю нашу краiну камунiзму!
  Дамiно гэта класная дзяѓчына, i мужчыны перад ёй падаюць на каленi...
  Вось ужо чэрвень i баi iдуць на подступах Лондана. Ангельцы не чакалi, што iх сталiца так хутка апынецца пад ударам. А ѓ Еѓропе савецкiя войскi пераадолеѓшы Пiрэнеi, ужо ѓ Iспанii. I падыходзяць да Мадрыда.
  Лiзавета на танку Т-80. Дзяѓчыны атрымалi шмат слаѓных перамог i зараз уязджаюць у сталiцу Iспанii. Франка яшчэ жывы, i ѓжо бег у страху. А народ Чырвоную Армiю вiтае як вызвалiцеляѓ.
  Рэжым дыктатуры загiнуѓ, i пад гусенiцы савецкага танка кiдаюць кветкi.
  Лiзавета вымавiла:
  - Мы зрынулi фашыстаѓ!
  Алена пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак стрэлу, разбiѓшы амерыканскую танкетку i буркнула:
  - Зрабiла тое, што трэба было зрабiць, яшчэ гадоѓ сорак таму!
  Кацярына агрэсiѓна прашыпела:
  - Ды не раздушылi фашызм у Iспанii, i ён прыйшоѓ на нашу зямлю!
  Лiзавета з усмешкай адказала:
  - Ну нiчога! Затое зараз мы здушым усiх недабiтых гiтлераѓцы ѓ зародку! Будзе сусьветнае братэрства камунiзму! I людзi ѓжо больш нiколi не будуць забiваць адно аднаго!
  Дзяѓчаты хорам прачырыкалi:
  - Людзi адзiн аднаго нiколi не заб'юць! Слава Расii!
  Мадрыд упаѓ. У Лiсабон таксама ѓвайшлi савецкiя танкi. Быѓ звергнуты таксама доѓга якi сядзеѓ на троне дыктатар Салазар, вядомы сiмпатыямi да Гiтлера, i ледзь не абвясцiѓшыся вайну СССР.
  Дзяѓчаты Алёнка i яе каманда прымусiлi палонных цалаваць свае босыя ножкi... Пасля чаго калона савецкiх танкаѓ рушыла далей.
  Гiбралтар гэта апошняя крэпасць НАТА ѓ Еѓропе. Яна не скарылася ѓ свой час нi Напалеону, нi Гiтлеру. Але зараз яго штурмуе Чырвоная Армiя.
  Лiзавета вядзе агонь з танка па батарэях Брытанii.
  Дзяѓчына шмат усмiхаецца, i страляе трапна. Дзiвiць мэта i пiшчыць:
  - Для камунiзму няма перашкод!
  Алена таксама трапна пальнула, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак i рыкнула:
  - Дзяѓчынка вазьмi хутчэй аѓтамат!
  Кацярына таксама дзюбнула супернiка. Дакладна прабiла яго i правiшчала, скалячы зубкi:
  - I падствольны гранатамёт спатрэбiцца!
  Дзяѓчыны скажам так па-баявому вядуць абстрэл пазiцый Брытанii.
  Лiзаве нават страляючы адчула натхненне i склала некалькi дзясяткаѓ афарызмаѓ;
  Леѓ цар звяроѓ, але кiруюць жывёламi звычайна лiсiцы!
  Воѓк апранае авечую шкуру, палiтык абувае пры дапамозе белых пальчатак!
  Палiтыка брудную справу i белыя пальчаткi ѓ ёй, дарэчныя як белых халат у шахце!
  Цар не той, хто раве як леѓ, а той, хто хiтруе як лiс!
  Дыктатар любiць вучыць дэмакратыi, як варона салаѓя спяваць!
  Народ, гэта не быдла, ды i кiраѓнiк не пан!
  Чалавек сын Бога, таму што распiнаюць яго па поѓнай!
  Палiтык часам воѓк у авечай шкуры, але яшчэ часцей баран у шкуры льва!
  Самае вялiкае мастацтва ѓ палiтыка, дорага прадаць, што i драбяза ламанага не варта!
  Палiтык, гэта дыктатар бутэлек - яго гаворка выклiкае пахмелле!
  Няма ѓ палiтыцы прыстойныя людзi сустракаюць так рэдка, як вегетарыянцы, сярод ваѓкоѓ!
  Парадак наводзiцца моѓчкi, бардак спараджае словаблудства!
  Палiтык гэта карлiк з доѓгай мовай, i гiганцкiмi амбiцыямi!
  Няма ѓ рацэ сухiх камянёѓ, няма палiтыкаѓ з чыстымi рукамi!
  Бог не дасць чалавецтву загiнуць, калi яно не апусцiцца да ѓзроѓню пякельных жывёл!
  Лепш быць безбародым юнаком, чым казлом размяняѓ маладосць!
  Палiтык крынiчыць смурод, праз салодкi пах мядовых прамоѓ!
  У палiтыка адна мэта - улада, i ѓсе метады дасягнення суцэльны бруд!
  Палiтык, гэта не заѓсёды моцная рука, але заѓсёды доѓгая мова!
  Доѓгая мова палiтыка кароцiць жыццё выбаршчыку!
  Пры дыктатуры як у аѓтобусе - палова сядзiць, iншая палова трасецца, а кантралёр-тыран пры гэтым сам баязлiвы заяц!
  Палiтык, гэта матэматык, якi не хоча не з кiм дзялiцца, але вельмi любiць адбiраць!
  У палiтыцы няма братоѓ, затое поѓна братвы, няма чараѓнiкоѓ, але поѓна начных фей!
  Палiтык хоча паказаць выбаршчыку што ён чараѓнiк, але насамрэч толькi начная фея!
  Палiтык без сталёвых яйкаѓ рызыкуе накласцi ѓ штаны!
  Палiтык, гэта блазан, але замест смеху выклiкае ванiты!
  Палiтык гэта клоун, але не дывановы, а паддывановы!
  Палiтык, гэта блазан, але яго званочкi звiняць бронзай пустаслоѓя!
  Палiтыка, гэта суцэльная бруд пры ѓздыме на вяршыню!
  Палiтык, крадзе ствараючы як мага больш шуму, але крадзе не толькi грошы!
  Галасы выбаршчыкаѓ палiтык збiрае, каб заткнуць рот!
  Палiтык, гэта Бог толькi наадварот, Усявышнi з хаосу робiць парадак, а палiтык ператварае парадак у хаос!
  Палiтык у глыбiнi душы баязлiвы заяц, i таксама любiць зелянiну!
  Гарэлка гэта тое, што дае весялосцi на гадзiну, палiтык прымушае лiць слёзы расчаравання цэлае стагоддзе!
  У адной шклянцы гарэлкi розум не патоне, але i кроплi салодкай гаворкi палiтыка дастаткова каб утапiць краiну!
  Воѓк, гэта санiтар лесу, палiтык з ваѓчынай хваткай калечыць i людзей i жывёл!
  Дыктатар гэты лiс, але больш пражэрлiвы, i здольная заглынуць удавам увесь народ!
  Палiтыка гаворка, як кавадла адбiвае паляванне цямiць, хоць i не мае вагi!
  Палiтык, гэта ломiк якi адбiвае мазгi, толькi мякчэй воску калi гаворка iдзе аб прынцыпах!
  Палiтыка - гэта такая сфера ѓ якой кожны ашуканы, i кожны не мае рацыю, але ѓ выйгрышы застаецца той хто ператворыць праѓдападабенствам!
  Басанож жанчына не рызыкуе заразiцца прастудай мужчынскага абыякавасцi!
  У мужчын няма жаночай фантазii на ѓборы, у жанчын няма мужчынскага рэалiзму да абування!
  Жанчына любiць калi мужчына паслухмяны, i да спiртнога абыякавы, але яе п'янiць мужчына здольны падпарадкоѓваць!
  Дзяѓчынкi карацей кажучы на ѓсе рукi майстрыхi i ѓзялi Гiбралтар. Упаѓ таксама i Лондан. Савецкiя караблi ѓжо высаджвалiся ѓ Iрландыi. I ды Аляска захоплена, i Чырвоная Армiя ѓступiла ѓ Канаду.
  Дзяѓчынкi лютую i падскокваюць...
  Алiса заѓважыла са смяшком:
  - Мы крутыя ваяѓнiцы!
  I босымi пальчыкамi ножак шпурнула гранату.
  Анжалiка адзначыла:
  - Крутасць не заѓсёды прыкмета розуму!
  I голай пяткай паддала магнiтную мiну. I масу байцоѓ паклала.
  Дзяѓчыны бягуць па Канадзе i спяваюць;
  Дзяѓчынкi-камсамолкi стромы ѓсiх,
  Яны з фашызмам б'юцца як арлiцы...
  Ды будзе нашай Радзiмы поспех,
  Ваяѓнiцы як з запалам птушкi!
  
  Яны прыгажосцю бязмежна гараць,
  У iх уся планета ярчэй полымя грэе...
  Няхай будзе бязмежным вынiк,
  Айчына нават горы перамяле!
  
  На славу нашай Радзiмы святой,
  Мы будзем з нялюдамi ваяваць...
  Па снезе дзеѓка бегае босы,
  Нясе яна гранаты ѓ цесным ранцы!
  
  Шпурне гасцiнец у вельмi магутны танк,
  Разверне яго ѓ iмя славы...
  У дзяѓчыны страляе аѓтамат,
  Але ёсць вiцязь доблеснай дзяржавы!
  
  Усё можа гэта дзеѓка, ты павер,
  Умее нават у космасе ваяваць...
  I ланцугi фашызму будзе звер,
  Бо Гiтлер цень толькi бездапаможнага паяца!
  
  Даб'емся, у сусвеце будзе рай,
  I горы дзеѓка пяткай перасуне...
  Ты таму змагайся i мацуйся,
  На славу нашай Радзiмы Расii!
  
  Дачакаецца фюрар для сябе завесы,
  I на яго ёсць аѓтамат з гранатай...
  Ты пустамеля дурное не мелi,
  Закапаем вермахт проста мы рыдлёѓкай!
  
  I будзе ѓ сусвеце так Эдэм,
  Вялiкi як космас i вельмi квiтнеючы...
  Ты здаѓся немцам проста дурны Сэм,
  А Iсус заѓсёды ѓ душы жыве!
  
  Быць камсамолкай вельмi добра,
  Насiцца пад выдатным сцягам чырвоным...
  Хоць часам мне i цяжка,
  Але подзвiгi красунi не марныя!
  
  Босая я бегла на мароз,
  Казычуць пятку голую гурбы...
  Дзявочы запал сапраѓды ѓзрос,
  Пабудуем камунiзму свет мы новы!
  
  Бо Радзiма для нас родная мацi,
  Маем справу з яркiм камунiзмам...
  Айчыну нам павер не растаптаць,
  Скончым з агiдным катам-фашызмам!
  
  Я дзяѓчына прыгожая заѓсёды,
  Хоць абвыкла па гурбе босы...
  Споѓнiцца вялiкая мара,
  Якiя ѓ мяне залатыя косы!
  
  Фашызм прарваѓся прама да Масквы,
  Ужо амаль, што па Крамлi страляе...
  А мы дзяѓчаты па снезе босы...
  Студзень стаiць, а нам як быццам у траѓнi!
  
  Мы зробiм, для Радзiмы ведай усё,
  Няма ѓ светабудове нам краiны даражэй...
  Няхай будзе вельмi добрае жыццё,
  Не трэба толькi спачываць на ложы!
  
  Пабудуем прамянiсты камунiзм,
  Дзе кожнаму палац з галiнастым садам...
  I згiне ѓ апраметную фашызм,
  За Русь Родную моцна бiцца трэба!
  
  Так будзе ѓ светабудовы добра,
  Калi ворагаѓ iмклiва ѓроем...
  Але сягоння бiтва - вельмi цяжка,
  Iдуць дзяѓчынкi галаногiм строем!
  
  Мы дзяѓчаты, байцы-багатыры,
  Звярнем у пекла дзiкага фашызму...
  I ты прыгажуня босая глядзi,
  Каб справiѓся сцяг камунiзму!
  Песнi можа быць i не зусiм па сезоне, але затое ад душы i ѓсiм сэрцам.
  У лiпенi 1972 года Чырвоная Армiя ѓступiла ѓ кантынентальныя ЗША. I перамагала з пераканаѓчасцю, нягледзячы на расцягнутыя камунiкацыi. I поспехi ѓ Чырвонай Армii былi каласальныя.
  I перавага ѓ зброi таксама.
  Асаблiва ѓ якасцi танкаѓ, ды i авiяцыi таксама. I перамагалi яны амерыканцаѓ.
  Вось ужо i Лiзавета ваюе на тэрыторыi самiх ЗША. Б'ецца i перамагае, i не забывае напяваць:
  - Адзiн два тры! Фашыста разарвi!
  Алена вядзе агонь, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак i пiшчыць:
  - Амерыку мы скорым!
  Кацярына нацiснула пунсовым саском грудзей на кнопку джойсцiка i выдала:
  - Самая крутая перамога, будзе за намi!
  Пры гэтым дзяѓчынкi i афарызмы некаторыя трапныя ѓспамiнаюць:
  Палiтык што абяцае жураѓля ѓ небе пускае здабытак нацыi па ветры!
  Прастытутка мовай здабывае грошы, палiтык голасу выбаршчыкаѓ, але апошнi куды прадажней!
  Палiтык, гэта асёл, якi хоча зрабiць выбаршчыкаѓ уючнымi iшакамi!
  У палiтыка адна зладзейская масць вымагальнiцтва галасоѓ!
  Палiтык, гэта казёл, якi доiцца слоѓным паносам!
  Прастытутка куды больш сумленная палiтыка, сэкс у абмен на грошы, лепш, чым парнаграфiя за голас!
  Палiтык аддаецца як апошняя шлюха, але заражае ѓсiх клiентаѓ зараз!
  Ад заразы прастытуткi абараняе прэзерватыѓ, ад палiтычнай заразы дапамогуць толькi затычкi для вушэй!
  Палiтык на мову хуткi, на выкананне абяцанага марудлiвы, але ѓ апраѓданнi проста гепард!
  Палiтык, гэта майстар хлуснi, гросмайстар зману, чэмпiён па ѓвiльваннi, але не ведае элементарных правiл прыстойнасцi!
  Палiтык не адмярае сем разоѓ, затое адразае па тры шкуры!
  Палiтык, гэта вош, якая сядзiць на выбаршчыку быку, але нягледзячы на малы памер, вельмi цяжка!
  Чаго хоча жанчына - таго хоча Бог, а чаго хочацца палiтыку не пажадае i Сатана!
  Палiтык гэта баксёр з прадажным судзействам i забароненымi ѓдарамi!
  Палiтык гэта мастак, якi аддае перавагу яркiм малюнкам цёмнымi фарбамi!
  Няма нiчога больш слiзкага, чым шлях палiтыка наверх, толькi ѓнiз ён сутыкае выбаршчыкаѓ!
  Не вер што палiтык твой сябар i выратавальны круг, ён твой вораг i цягне ѓ яр!
  Сумленне дарагi тавар, але на разважванне не прадаецца, i ѓскладчыну не купляецца!
  У кожнага палiтыка ёсць у шафе шкiлеты, але выбаршчыкам выклiкаюць, што гэтае мяса ѓ халадзiльнiку!
  Палiтык гэты кот у якога гатовая для выбаршчыкаѓ пастка, толькi прынада ѓ не сыр, а слоѓны сарцiр!
  Выбаршчык п'е гарэлку, а палiтык дзярэ горла!
  Лепш усю ноч бухаць, чым за палiтыка з п'яных вачэй галасаваць!
  Палiтык спявае, прыкiдваючыся сваiм, але па чужых нотах!
  У каханнi не бывае фальшывых нот, а палiтыцы суцэльная фальш!
  Палiтык што сцяле гаворка палосачкай, забяспечыць выбаршчыку неба ѓ клетачку!
  Часта ѓ палiтыцы прыходзiць першым - апошняя скацiна!
  Хаця палiтык i слон у посуднай краме, але пралезе ѓ любую шчылiну!
  Басанож жанчына спакушае мужчын, абувае багатых, i голай пяткай запiхвае пад абцас!
  Голыя жаночыя грудзi, пакiне мужчыну без порткаѓ!
  Прастытутка распранаецца перад клiентам, палiтык нацягвае авечую шкуру перад выбаршчыкамi!
  Калi цябе абулi безгаловыя палiтыкi, то ты апошнi капялюш!
  Ёсць у цябе няма цара ѓ галаве, то ты капялюш i ѓ галечы!
  Карона не для таго, хто капялюш!
  Самая дарагая прамова - залатое маѓчанне!
  Чалавек алмаз з цвёрдай воляй i сталёвымi нервамi!
  Сцiпласць упрыгожвае чалавека, але палiтык кахае сябе ѓзнiмаць да пачварнасцi!
  Амаль няма сумленных палiтыкаѓ, затое досыць расчараваных нэндзаѓ!
  Хопiць балбатаць, пара справа пачынаць!
  У слоѓным паносе палiтыкаѓ тонуць справы, але затое ѓсплываюць пустыя словы!
  Палiтыку i мора па калена, але ён па вушы заляпаны слоѓным паносам!
  Ад мёда з вуснаѓ палiтыкаѓ можна несалодка, заснуць назаѓжды!
  Дзяѓчыны i складалi добра i ваявалi выдатна. Фiладэльфiя ѓпала i амерыканцы сыпалiся.
  Савецкiя i кiтайскiя войскi прасоѓвалiся па ЗША пераможнымi маршамi.
  У Амерыцы панiка, i вэрхал, i здавалася што няма шанцаѓ на выратаванне.
  Чырвоная армiя брала горад за горадам. I ѓжо падыходзiла ѓ канцы жнiѓня да Нью-Ёрка i Вашынгтона.
  Дзяѓчат цэлы батальён прыступiѓ да штурму сталiцы ЗША.
  Яны змагалiся цэлым натоѓпам басаногiя i ѓ бiкiнi. I кiдалi гранаты голымi пальчыкамi ножак.
  I насiлiся па Вашынгтоне. I расстрэльвалi супернiкаѓ з аѓтаматаѓ i закiдвалi гранатамi.
  I раѓлi:
  - З намi Ленiн у кастрычнiку,
  З вялiзнай двойкай у дзённiку!
  I як пакажуць мовы. I даючы расстрэльваць непрыяцеляѓ. А як савецкiя танкi малоцяць.
  I б'юць гаѓбiцы, i рэактыѓныя пускавыя ѓстаноѓкi.
  Вось як "Смерч" лупне, i ѓсё зносiць зараз. I цэлыя кварталы выбухаюць i разбураюцца.
  I гэта жорсткая аказалася пастаноѓка зруйнавальных удараѓ. I ракеты выбухаюць...
  Белы дом разбураны i кангрэс амерыканскi разбегся. Такая вось атрымалася вайна. I дзяѓчаты равуць i страляюцца.
  Потым ставяць на каленi палонных i прымушаюць iм цалаваць босыя ножкi. I тыя гэта дрыжачы ад страху робяць.
  Марыя, якой чарнаскуры салдат пацалаваѓ у пятку, прабуркавала:
  - Слава КПСС!
  I шчоѓкнула яму босымi пальчыкамi ножак па носе.
  Аѓгустына зароѓ:
  - За камунiзм чырвонага колеру!
  I ваяѓнiцы завальвалi салдат i на iх лiтаральна скакалi. I гэта было агрэсiѓным напорам савецкiх жарабiц.
  
  Але i гэтым справа не абмежавалася... Дзяѓчаты яшчэ i мужчын крыху падпалiлi агеньчыкам.
  Але карацей кажучы Вашынгтон упаѓ. I Нью-Ёрк таксама... Амерыканцы адступалi, дакладней, беглi на поѓдзень.
  Але iх пераследавала Чырвоная Армiя. I гнала, i гнала да самой Мексiкi.
  3 верасня 1975 года ЗША капiтулявалi. Вайна амаль скончылася. Але трэба было захапiць яшчэ i Лацiнскую Амерыку з праамерыканскiмi дыктатурамi. Яны па сiле не супернiкi, ды i народ у гэтых краiнах за СССР i камунiсты.
  Але рухацца трэба i захоплiваць далей. I адлегласцi пераадольваць.
  Вайна яшчэ iшла i дзяѓчаты бiлiся.
  Наташа каб скарацiць час ляцела на самалёце са сваёй камандай.
  Дзяѓчаты гулялi ѓ асаблiвы вiд шахмат на чацвярых i абмяркоѓвалi расклад сiл.
  Зоя з усмешкай заѓважыла:
  - Цяпер у нас будзе ѓсялякi камунiзм!
  Аѓгусцiна адзначыла:
  - Будзе брацтва камунiстычных дзяржаѓ i народаѓ. I тады ѓжо не будзе нi войн, нi праблем. Паляцiм не толькi на Марс, але i да зор. А там будзе i старасць пераможана, i мы станем усё голымi, здаровымi i шчаслiвымi!
  Святлана засмяялася i адказала:
  - Вечна малады! Вечна босы!
  Наташа засмяялася i адзначыла:
  - Гэта выдатна!
  Баi ѓ Лацiнскай Амерыцы насiлi очаговый характар. Народы быѓ на баку Чырвонай Армii, салдаты i афiцэры не вельмi хацелi памiраць за сваiх нелегiтымных дыктатараѓ. Але асобныя фанатыкi ваявалi, але i iх лёгка душылi. I войскi наступалi, разбуралi i перамагалi ворагаѓ.
  СССР перамагаѓ з вялiкай лёгкасць...
  Але вайна яшчэ не скончылася. Хоць у лiстападзе Сант'яга ѓзялi i зрынулi Пiначэта. I ѓся Лацiнская Амерыка аказалася пад кантролем.
  Але яшчэ трэба вызвалiць чарнаскурых у ПАР i ѓзяць пад кантроль Блiзкi Усход i Iсламскiя краiны.
  СССР устанаѓлiваѓ сусветную гегемонiю. I iмкнуѓся ѓсё кантраляваць. Надышоѓ 1976 год... Савецкiя i кiтайскiя войскi, а таксама саюзнiкаѓ занялi за паѓтара месяца ѓвесь Блiзкi Усход i Пакiстан з Iранам. У баях за Пакiстан бралi ѓдзел i iндусы. Далей яшчэ за месяц узялi пад кантроль i поѓнач Афрыкi. Супрацiѓленне было слабым, хаця савецкiя i кiтайскiя войскi забiвалi шмат. Iншыя краiны Афрыцы не супрацiѓлялiся. I iх пакарылi зусiм лёгка i практычна добраахвотна.
  ПАР таксама супрацiѓлялася ѓсяго два тыднi. Чорныя, зразумела, падтрымалi СССР i Кiтай. I перамога была поѓнай. I на Марс адбыѓся палёт, i ѓсё было вельмi ажурна. Чырвоная Армiя таксама яшчэ заняла i Аѓстралiю i Новую Зеландыю.
  Пасля чаго было прынятае рашэнне ѓзяць i стварыць адзiную iмперыю. Мао Дзедун якраз памёр. I ѓ Кiтаi прыйшлi ва ѓладзе зусiм прасавецкiя сiлы.
  I вось 18 лiстапада 1976 г. прайшоѓ сусветны рэферэндум, аб стварэннi СССР на ѓсю планету Зямля. Так завяршылася збiранне савецкай iмперыi. СССР стаѓ адной краiнай на ѓвесь сьвет.
  А Мiкалай Вазнясенскi старшынёй усiм планеты Зямля. Неѓзабаве прайшлi выбары старшынi на пяць год. Устанавiлася трывалая сусветная ѓлада. I людзi ляцелi да планет Сонечнай Сiстэмы.
  Нажаль Мiкалай Вазнясенскi не несмяротны. I адкрыць неѓмiручасць не паспелi. I ён памёр у 1980 годзе, калi зоркалёты ѓжо даляцелi да Меркурыя.
  Але ѓ яго быѓ вiцэ-старшыня, жанчына Маргарыта Коршунава, якая стаѓ кiраваць пасля Вазнясенскага.
  I жыццё цякло добра i весела.
  Людзi асвойвалi планет Сонечнай сiстэмы. Сталi будаваць гарады на Месяцы, Марсе, Венеры, Меркурыi.
  А ѓ 2020 годзе пачаѓся першы пiлатуемы палёт за межы Сонечнай Сiстэмы да планет, што круцiлiся вакол зоркi Сiрыѓс. I гэта было вельмi цiкава i па-свойму, прыгожа.
  На планеце Зямля ѓжо былi вырашаны матэрыяльныя праблемы i не было беднасцi. Створана была вакцына ад раку, i многiя хваробы лiквiдаваны. Пачалiся i эксперыменты з амаладжэннем. Шмат чаго яшчэ рабiлася.
  Машыны ѓ асабiстым валоданнi былi ѓжо ва ѓсiх. Многiя тавары сталi бясплатнымi асаблiва прадукты харчавання. А iншыя каштавалi вельмi танна. Прычым кошты стала знiжалiся, а зарплата расла.
  Беспрацоѓя не было. Праѓда хуткае развiццё навукi стварыла недахоп працоѓных месцаѓ. Але гэта вырашалася знiжэннем працягласцi працоѓнага дня. Спачатку быѓ уведзены пяцiдзённы працоѓны тыдзень. Потым чатырохдзённая. I потым працоѓны дзень стаѓ шэсць гадзiн. А потым скарацiѓся да чатырох.
  Гэта значыць працы ѓ 2020 годзе сталi чатыры гадзiны ѓ дзень i тры выходныя днi ѓ тыдзень! I гэта выдатна. А многiя прадукты бясплатныя i ѓ багаццi. Быѓ праѓда кантроль над нараджальнасцю, каб не дапусцiць перанасельнiцтва, але такi ѓмераных. Трох дзяцей можна мець без праблем.
  Адносiны памiж росамi i нацыянальнасцямi прынамсi знешне былi цалкам шчасныя i прыязныя. Людзi жылi адзiнай сям'ёй народаѓ. Савецкi чалавек пачаѓ дамiнаваць, i быццам бы ѓсё добра.
  Рэлiгiяй быѓ камунiзм, матэрыялiзм, i атэiзм. Галоѓнае вера ѓ чалавечы розум. Зразумела, што людзi павiнны быць людзьмi.
  Ну i надзея на неѓмiручасць сiлай камунiстычнай навукi. Маѓляѓ прыйдзе час, i навука стане настолькi ѓсёмагутнай што ѓваскрэсiць нават мёртвых.
  I Сталiна, i Ленiна, i Вазнясенскага!
  I верце, што навука ѓсiх уваскрэсiць людзей на Зямлi. Адных для жыцця вечных, другiх для перавыхавання.
  А гэта лепш за бiблейскую казку пра рай. I людзi верылi ѓ камунiзм i неѓмiручасць. I што хутка будзе шчасце ѓ сусвеце.
  I рэлiгii паступова знiкалi i страчвалi актуальнасць. I Iслам ужо не быѓ гэтак актыѓны. I таксама мячэцi i цэрквы зачынялiся, як дарэчы i капiшчы. А людзi верылi ѓ багоѓ, як у казачных персанажаѓ.
  Злачыннасць амаль знiкла, жыць было вельмi добра, акрамя таго вельмi шмат вiдэакамер, i раскрывальнасць амаль маментальная. I жыць стала весяла.
  Была i свабода ѓ эротыцы, i нават мода на голыя целы. Узнiк i культ здаровага цела i фiзкультуры.
  Людзi iшлi да абсалютнага шчасця i перамогi над смерцю! Ужо кланавалi асобныя органы, i знiклi калекi i iнвалiды.
  I чалавецтва дзякуючы таму, што Сталiн памёр на чатыры гады раней, з аптымiзмам глядзела ѓ будучыню!
  
  
  УДАЧА ПУЦIНА ђ ГIТЛЕРА
  Гiтлер атрымаѓ з дапамогай магiчнага рытуалу шанцаванне прэзiдэнта Расii Пуцiна. I гэта рэзка змянiла ход гiсторыi. Спачатку паветраная бiтва за Брытанiю была выйграна. Праѓда, Гiтлер не вырашыѓся на высадку, але ѓ небе Люфтвафэ заваявала панаванне. Франка ѓ гэтых умовах даѓ згоду на штурм Гiбральтару. Немцы захапiлi гэтую крэпасць за два днi. I рушылi войскi ѓ Афрыку.
  Вайна з СССР аказалася адкладзена. Але фашыстам гэта толькi пайшло на карысць, так быѓ заваяваны Чорны кантынент.
  Лiкавае перавага фашыстаѓ i лепшая арганiзаванасць дазволiлi iм захапiць за год i Афрыку, i Блiзкi Усход i Iндыю.
  А ѓ лiстападзе 1942 фашысты раптоѓна высадзiлiся i захапiлi Брытанiю за адзiнаццаць дзён.
  Пасля чаго пачалася падрыхтоѓка да вайны супраць СССР. Немцы разгарнулi новыя танкi: "Пантэры", "Тыгры", "Львы", гатовыя да бiтвы. I 22 чэрвеня 1943 гады пачалося ѓварванне.
  Вядома ж, СССР да гэтага часу за два гады здолеѓ нядрэнна падрыхтавацца. Колькасць танкаѓ вырасла да трыццацi васьмi тысяч i сто дваццаць дывiзiй, Колькасць самалётаѓ дасягнула пяцiдзесяцi тысяч. Узрасла i колькасць гармат, i iншых выглядаѓ узбраенняѓ. Але вермахт дадаѓ моцна. Колькасць танкаѓ Трэцiм Рэйху за два гады вырасла ѓ шасцi тысяч да дваццацi тысяч. I iх якасць прыкметна дабавiлася.
  Авiяцыя ѓ Трэцiм Рэйху таксама паднялася. Новы МЕ-309 быѓ вельмi магутнай узброеным i паступiѓ у серыю. Больш моцнымi былi i Фоке-Вульф, i П-288 i П-188. I гэта было сур'ёзна. З'явiлiся ѓ фрыцаѓ i газаметы, i шмат чаго яшчэ. Уключаючы i больш магутную штурмавую вiнтоѓку МР-44.
  Самае галоѓнае, немцы мелi вялiкую колькасць пяхоты. Яны маглi выкарыстоѓваць каланiяльныя войскi, i салдат з Еѓропы.
  Але яшчэ былi i iншыя нюансы. Чырвоная Армiя да абароны была не гатова. Ды не вучылi яе абароняцца. А ѓмацаваннi на лiнii Молатава хоць i паспелi дабудаваць, але яны былi заблiзка да мяжы i на недастатковую глыбiню.
  Акрамя таго немцы маглi наступаць i з боку Турцыi i Iрана, i Iндыi. Плюс яшчэ i Японiя разгарнула войскi для наступу.
  Ды нацiснулi моцна.
  I за тры месяцы СССР быѓ разгромлены i ѓпала Масква. Яшчэ праз два месяцы Расiю цалкам акупавалi.
  Пасля чаго Гiтлер прыняѓ рашэнне наступаць на Амерыку. I тут немцам спрыяѓ поспех.
  Амерыканскiя танкi былi слабыя, авiяцыя адставала. А ѓ немцаѓ i рэактыѓныя самалёты ѓдалыя, i з'явiлiся якiя лётаюць талеркi зусiм непаражальнымi для стралковай зброi, i падводныя лодкi не перакiсы вадароду. I танкi серыi Е. задушылi ЗША хоць i з цяжкасцю, але больш з-за далёкасцi адлегласцi ѓ 30 студзеня 1946 года. Якраз рэшткi войска ЗША капiтулявалi.
  А 20 красавiка 1951 гады Гiтлер асцерагаючыся што самураi ствараюць атамную бомбу напала i на Японiю... Вайна доѓжылася ѓ адны вароты. У гiтлераѓцаѓ з'явiлiся больш дасканалыя пiрамiдальныя танкi, магутныя лятаючыя талеркi з лазерамi, ультрагукавая зброя. Больш дасканалыя сiстэмы залпавага агню, i шматлiкае iншае.
  Гэта значыць Японiя пратрымалася не даѓжэй за паѓгода. I вайна завяршылася, чарговай перамогай вермахта.
  Удача Пуцiна дапамагла Гiтлеру заваяваць апошнюю iстотную iмперыю на зямлi.
  А 20 красавiка 1959 года прайшоѓ сусветны рэферэндум, якi заснаваѓ iмператарскую форму праѓлення сусветнай дзяржавы, на чале з Адольфам Гiтлера.
  Ужо ѓ 1949 годзе немцы зляталi на Месяц. А 20 красавiка 1957 гады адбыѓся i палёт на Марс.
  Гiтлераѓцы асвойвалi Сонечную сiстэму. I ва ѓсiм свеце быѓ зараз жалезны, нямецкi парадак. У семдзесят гадоѓ Адольф Гiтлер стаѓ сусветным iмператарам, дзякуючы поспеху Уладзiмiр Пуцiна. Вось гэтае фенаменальнае дасягненне.
  Далей засталося асвойваць iншыя мiры, а чалавецтва адзiнае. Зрэшты, вядома ж, мноства будоѓляѓ, рознага роду па ѓсiм свеце. У тым лiку i падземны тунэль з Чукоткi ѓ Аляску. Але вось 1 траѓня 1959 гады Адольф Гiтлер разбiѓся ѓ самалёце. I скончылася фантастычнае кiраванне дыктара. Вiдаць i Пуцiну з яго фенаменальным шанцаваннем было не наканавана пражыць больш за семдзесят гадоѓ.
  Але ѓ Гiтлера ѓжо быѓ спадкаемца. З лiку дзяцей атрыманых шляхам штучнага абнасеньвання. Так што дынастыя Адольфа працягнулася. I чалавецтва працягвала будоѓлi рознага ѓзроѓню.
  Нават у Афрыцы ѓзводзiлiся дарогi i жалезныя i аѓтамабiльныя, а таксама мноства гарадоѓ. I чарнаскурыя, тут працавалi i паднiмалi эканомiку Чорнага кантынента.
  Чалавецтва развiвалася i ѓзнiмалася. Iшлi будоѓлi камунiзму, i жыць людзям станавiлася ѓсё лепш i лепш.
  Пасля Гiтлера кiраваѓ iмператар яго сын Вольф Першы. Ён быѓ юны, але мудры, i падымаѓ чалавецтва на вялiкую вышыню. Адной з iдэй было павелiчэнне колькасцi жанчын i эксперыменты над генамi. У прыватнасцi вырашана было давесцi колькасць самак, каб iх было ѓ пяць разоѓ больш, чым самцоѓ.
  Адначасова ѓ 1961 годзе касманаѓты iмперыi зляталi на Венеры, яшчэ праз год i на Меркурый. Пабывалi праз пару гадоѓ на спадарожнiках Юпiтэра. Наведвалi i iншыя планеты. Пакуль у 1980 годзе не была наведана самая далёкая планета Сонечнай сiстэмы - Плутон. I гэта было выдатна.
  А ѓ двухтысячным годзе пачалася першая бяззорная экспедыцыя. На планеце Зямля амаль знiкла злачыннасць, i было скончана з хваробамi i эпiдэмiямi, людзi забылiся на голад i таварны дэфiцыт. Жыць рабiлася ѓсё лепш i весялей.
  I будаваѓся самы сапраѓдны рай. I людзi не ваявалi адзiн з адным. Навука развiвалася iмклiва. I прыносiла людзям шчасце. Развiвалiся i тэхналогii. Шэдэѓр гэтага, вядома ж, дыскалет. Яны ѓжо былi здольныя лятаць памiж планетамi. I фрыцаѓ было не спынiць.
  У Расii партызанская вайна хутка сцiхла. Людзi вырашылi, што шанцаѓ скiнуць гiтлераѓцаѓ няма i трэба жыць. А жыць рабiлася ѓсё лепей i лепей. Iмперыя крочыла да камунiзму. Вось пасля двухтысячнага года, многiя тавары i ѓвогуле сталi бясплатнымi. Бяздомных не было, ва ѓсiх была праца. I вельмi прыгожыя дамы будавалiся. I ѓсе мелi аѓтамабiлi, i ва ѓсiх быѓ iнтэрнэт бясплатны, i шмат чаго яшчэ.
  Жыццё паднiмалася ѓгару. Добра людзям рабiлася. I ѓсё паступова абвыкалi быць адзiнай iмперыяй. I iшла асiмiляцыя.
  Рускiя i iншыя славяне атрымалi роѓныя правы з немцамi. Ды i iншыя народы жылi пад кiраваннем нацыстаѓ добра.
  Хто не ваяваѓ, не партызанiѓ, жылi годна. Немцы карных акцый не праводзiлi, без прычыны.
  I сапраѓды варта толькi ад партызан пазбавiцца, як рэпрэсii зараз спынiлiся.
  Будавалася палiтыка акупацыi гнуткая. Iснавала i самакiраванне, i выкарыстанне мясцовых кадраѓ. А ѓ 2020 годзе, усе людзi на планеце Зямля атрымалi грамадзянства i, канчаткова ѓстанавiлася юрыдычнае раѓнапраѓе.
  Да гэтага моманту навука так развiлася, што старасць была пераможана, i ѓсе сталi вечна юнымi i прыгожымi.
  А на iншых планетах Сонечнай сiстэмы з'явiлiся паселiшчы Трэцяга Рэйха. I так стала ѓ свеце здорава.
  Юнакi i дзяѓчаты ѓ гэтым свеце сталi рассяляцца па галактыцы. У матрыцы Гiпернэту ѓжо з'явiлася вiртуальная рэальнасць, i мноства ѓсяго выдатнага i юнага, i прыгожага. Можна было ѓжо прайграць што заѓгодна.
  Iмперыя Трэцяга Рэйха стала iмперыяй вялiкi магчымасцяѓ i пакарала сусвет.
  А жанчына ѓ ёй стала ѓ пяць разоѓ больш за мужчын. I ѓсе яны цудоѓныя, юныя дзяѓчаты, а мужчыны юнакi, якiм не трэба галiць бараду. Насамрэч, барада гэта толькi прымiтыѓны, жывёльны атавiзм.
  I вось вiртуальнай рэальнасцi такiя найцiкавыя гульнi бушуюць i палаюць.
  Адзiн з такiх усемагутных Творцаѓ Сусвету Фрыдрых Сфэра як раз зладзiѓ найкрутую "забаѓлялаѓку".
  А менавiта касмiчную бiтву. З аднаго боку яго войска, якiя прадстаѓляюць Гордую Нямеччыну, з iншай зорнае войска любой сяброѓкi, такой жа ѓсемагутнай стваральнiцы светабудов Арлекiнады - Грознай Нямеччыну. А значыць, раз усемагутныя людзi б'юцца, будзе весела крута, да немагчымасцi.
  Цiскi войска Грознай Нямеччыны, няѓмольна сцiскалiся. Гiперплазменныя абдымкi, iмкнулiся шчыльней спрэсаваць магутнага супернiка з Гордай Нямеччыны. Мiльёны i мiльёны зоркалётаѓ, знаходзiлi тут сваю гiбель. Часта гераiчную, i часам недарэчную. Гiнулi, з усмешкай на вуснах разлiчваючы з часам уваскрэснуць. Хоць i выглядала гэта вельмi жудаснавата... Абцякальнай кропляпадобнай формы махiна палае адмысловым жующим палi прасторы i вакууму агеньчыкам. Полымя нясецца па калiдорах i вентыляцыйных шахтах касмiчнага карабля. Мiльёны жывых салдат як людзей, так прадстаѓнiкоѓ iншых рас з мiльярдамi робатаѓ на борце iмкнуцца адысцi ад гарачага запалу. Амаль усе якiя змагаюцца людзi найпрыгожыя дзяѓчыны, размаляваныя з вычварнымi, авангардысцкага стылю прычоскамi, нiбы якiя сабралiся не жорсткую бiтву, а iмператарскi баль - маскарад. Вось у адной з дзяѓчат загарэлася прычоска ѓ выглядзе млына з лопасцямi ѓ форме крылаѓ паѓлiна, i яна нема загарлапанiла. Боль няѓяѓна жудасны i скальп лiтаральна зрывае. Лопасцi млына адрываюцца i далей ужо круцяцца ѓ дзевяцiпарадкавым вiхуры кiнезпрасторавых скрыѓленняѓ.
  Але асаблiва грозна равуць оркi i эльфы, для iх i сапраѓды кашмарней не прыдумаць, полымя прымае тую цi iншую форму. То гэта выскаленая фiзiяномiя грэшнага духу выклiканага ведзьмаком-некрафiлам з самых нiзiнных безданяѓ апраметнай, то агеньчык, якi скача па каютах i крывячы ствалы прылад у выглядзе жудаснага, лiмiтава раз'юшанага драпежнiка. А бывае страшней, што сюррэалiстычнае ѓ малюнку разбуральнай i пякучай субстанцыi.
  I ѓсё гэта маштабах зоркалёта памерамi не якi саступае Меркурыю... Зрэшты, па мерках творцы светабудов не так i шмат. Сам жа стваральнiк падобнай суцэль матэрыяльнай рэальнасцi, вырашыѓ адарвацца па поѓнай праграме.
  Сфэра Фрыдрых Катастрофаѓ адчуваѓ азарт i разам з тым задавальненне: адзiн нуль на яго карысць. Юны творца-тэрмiнатар зрабiѓ разварот, сыдучы ад пучка магаплазмы i пад шумок трэску гравiяядзерных прамянёѓ, калыхаючых вакуум усадзiѓ у спiну iншаму маголету. Патрапiць нялёгка, баявыя машыны скачуць як капыты коней, пушчаных у галоп, ды яшчэ i падганяюцца якiя сабралi ѓсю моц апраметнай шайтанам. I нiякiх законаѓ фiзiкi i касмалогii звыклых адсталым людзям мiнулага. Паняцце iнэрцыi толькi па жаданнi стваральнiка.
  Цяпер (Складаны Гiпер-прынцэпс-мага-плазмы такога неспасцiжнага для чалавечага ѓспрымання выгляду матэрыi, то ты можаш прыняць любую форму i мадыфiкацыю iснага, змяняючы памеры ад ядра фатона, калi цэлае светабудовы ѓ трыльёны парсекаѓ у дыяметры вольна размяшчаеш у сябе на далонi! Сфэра абраѓ ва ѓвасабленне цела бiялагiчна мадыфiкаванага хлапчука, якога ѓ магутнай i тэхнiчна развiтой iмперыi Гордай Расii трэнiравалi, яшчэ, калi ён зародкам спеѓ ва ѓлоннi iнкубатара-кампутара.
  З моманту зачацця iшло навучанне ѓ сне, якi перарываецца болевымi iмпульсамi, асаблiвай, касмiчнай вайне. I ѓсё роѓна былi прамашкi, бо траекторыi пазбаѓленых iнэрцыi магалетаѓ, была зусiм непрадказальныя. Але Сфэра з гэтай нагоды не комплексаѓ. Ён наѓмысна абмежаваѓ, каб стала цiкавей свае здольнасцi. Бо Гордая раскiнулася на мiльярды галактык i квадрыльённы заселеных мiроѓ Нямеччына, гэта тварэнне - вiдавочна вiртуальнай матрыцы. А гульня ѓ касмiчную вайну павiнна падпарадкоѓвацца правiлам. Каб увогуле не было хаосу. Хлапчук-стваральнiк. збiѓ яшчэ траiх, прамахнуѓшыся двойчы. Магаiмпульсы казачных па канструкцыi сiстэм узбраенняѓ разразалi вакуум i нават прымушалi яго адслойвацца, лустачкамi мядовага сырвелада, ужо на iншым узроѓнi светабудовы. Вось Сфэра зноѓ нырнуѓ у палонку прасторы выходзячы на рэжым нападу. Хлопчык-Стваральнiк пры гэтым выбiраѓ момант, каб яго не маглi зафiксаваць сiстэмы кiбернетычнага назiрання, якiя даюць поѓны агляд прасторы навакольнага розныя па мадыфiкацыi маголеты.
  - Магаматрыца па кiнезфатоне паглынае! - Фiласофскi, збiваючы чарговы знiшчальнiк i, ухiляючыся ад паражальных шчупальцаѓ прынцэпс-плазмы, вымавiѓ Творца-хлапчук.
  Армiю Юлiя Цэзара якому Сфэра Фрыдрых даручыѓ агульнае камандаванне працягвалi карыстаючыся колькаснай перавагай адцiскаць, не пакiдаючы пакуль беспаспяховых спроб ахапiць яе з флангаѓ. Стаѓнiк Арлекiнады Ганiбал распыляѓ усё больш войскаѓ, iмкнучыся расцягнуць на некалькi парсекаѓ (парсэк гэта адлегласць якое прамень святла праходзiць за два з паловай гады) якая знаходзiцца пад сваiм камандаваннем велiчэзнае войска. Шчыльнасць пабудовы войскаѓ знiзiлася, i вырасла роля iндывiдуальнага майстэрства. Тут ужо абодва бакi аказалiся вартыя, дэманструючы вышэйшы пiлатаж i мастацтва манеѓру. Але страты неслi каласальныя, ужо не адзiн мiльён зоркалётаѓ згарэѓ у прагнай паходнi анiгiляцыi.
  Сфэра раптам змянiѓ участак сутычкi i апынуѓся побач з цудоѓнай дзяѓчынкай. Творца-хлапчук i Валянцiна сцiснулi адзiн аднаму рукi, iншыя хлопцы i куды больш шматлiкiя дзяѓчаты перамiргнулiся. Навялi батарэi i адкрылi ѓраганнае гiперплазменнае тарнада па катэрах, аднамесных магалетах, знiшчальнiкам, брыганцiнам, эсмiнцам, мiнаносцам i iншым судам невялiкай велiчынi. Сфэра пераможна блiснуѓ вачыма.
  Агульны ѓзровень падрыхтоѓкi байцоѓ, якiх нацягвалi на вайну, нават калi яны плавалi зародкамi ѓ своеасаблiвым пажыѓным асяроддзi, быѓ вельмi высокi. Але яны са мноства расколiн i вакуумных калапсаѓ не заѓсёды пападалi. У адказ i супернiк вёѓ свой бязлiтасны якi валодае нават асобаснай матрыцай агонь. Струмень гiперплазмы прапальваючы аслабленую матрычную абарону i, паѓпрасторавае поле ѓтыкалiся ѓ браню. Вось яно, магопространство не вытрымаѓшы, трэснула, рознакаляровы струмень ультраагню, абрынуѓся на якая страляе пару. Сфэра згарэѓ адразу (гэта проста суперабыякавае адчуванне калi плоць анiгiлюецца!), у дзяѓчыны-напарнiцы выпарылася рука па плячо, нага па калена, тулава да рэбраѓ. Прыгажуня ѓскрыкнула i адхiснулася. Валянцiна скамандавала.
  - Уключыць кiбер-рэгенерацыю.
  Цела дзяѓчынкi (як i iншых людзей) ужо даѓно не было бялковым. Гэта асаблiвая плоць з гiперплазменнымi ѓключэннямi, самi людзi пры гэтым сiлкуюцца суперэнергiяй. Так што плоць пасля ранення, стала павольна нарастаць. Адносна павольна, сам працэс бачны няѓзброеным поглядам, хуткасць нарастання тканiн па 0, 9 сантыметраѓ у секунду. Але найжорсткi бой вельмi хуткаплынны, браню прапалiла яшчэ ѓ некалькiх месцах. Выпарылася дзве гарматы, загiнула шэсць салдат, аднаго юнака спалiла да паловы, дзяѓчына часова пазбавiлася скальпа i пальцаѓ. Сфера смеючыся, вярнуѓся назад, маѓляѓ, цi шмат вы дасягнулi, разбiѓшы носьбiта творцы светабудов? Цудам удалося пазбегнуць дэтанацыi снарадаѓ. Але пашкоджаннi каласальныя, паветра сiфанiт, выкiдваючыся успыхваючы ѓ вакуум. Зрэшты, хлопцы годна адказваюць. Сам Сфэра правёѓ фiлiгранны стрэл наѓскiдку, падбiѓшы трохмясцовы штурмавiк. Валянцiна, яе язычок падаѓжэѓ, лiзнула хлопца ѓ вусны.
  - Мегаквазарна!
  - Давай гiперанiгiляцыйнае (суперзнiшчальнае) плазмавывяржэнне! - Раѓнуѓ юны Творца светабудов.
  Два магалета было збiта iншымi прыладамi, тры страляючыя вежы былi падстрэлены ѓ эсмiнца. Але менавiта ѓ гэты момант на iх навёѓ гарматы ракетны крэйсер. Хлапчук-стваральнiк, не без задавальнення, вострымi адчуваннямi, адчуѓ дыханне смерцi ѓ твар. Зла велiчэзных памераѓ старая з касой прыгразiла, i капiтан Сфэра аддаѓ загад.
  - Гнуткая рэцiрада! Рухацца змейкай, праз вожыка!
  Батарэя рванула назад, але крыху спазнiлася. Здавалася, што вакуум ные ад болю, пранёсся гiперплазменная вiхура. Страшэнны ѓдар гравiяплазмы зачапiѓ батарэю. Адразу пяць гармат i дванаццаць чалавек каманды, аказалася цалкам выпарана. Сфэра ды iншых дзяѓчат адкiнула гравiтацыйнай хваляй. Хлопчык-Творца пераляцеѓ, стукнуѓшыся галавой у прэс па-атлетычнаму складзенай, але пры гэтым надзвычай хупавай Валянцiны. А гэта цвёрда, калi плоць, у якую прыйшлося таранiцца не бялковая:
  - Ух, ты пульсарна-калапсавая дзiрка! - прамармытаѓ Сфэра. I ѓхмыльнуѓся калi па iм пранёсся разрад гiперэлектрычнасцi.
  Па бранi прайшлiся буйныя расколiны. Яны прарэзалi як яры бэзавую паверхню металу, больш за мiльён разоѓ трывалага чым тытан. Якая каласальная моц утоена ѓ гiперплазме цi яшчэ больш дасканалай яе разнавiднасцi прынцэпс-плазмы здольнай зрушваць з месца зоркi, i гасiць квазары. А бо ѓсяго толькi шосты, сёмы i гэтак далей стан матэрыi. Цэлы акiян гiперплазмы можна атрымаць з любой малекулы. Тэарэтычна (пакуль гэта людзям недаступна) адна элементарная часцiца, прайграе ѓвесь сусвет. Або знiшчыць! Такiя квазiбоскiя магчымасцi гiперплазмы.
  Батарэя праслiзгвае па гнуткiм якi вiбруе ѓ кiнезпрасторы калапсу, салдат прыцiскае аслабленай сiлай iнэрцыi. Потым адбываецца выкiд спружыны, i батарэя зноѓ адчыняе агонь толькi ѓ iншы пункт прасторы.
  Фрыдрых Сфэра камандуе:
  - Лупiць вузкiм промнем, перавесцi прылады ѓ рэжым канцэнтраванага шомпала.
  Бо кампутары адключаныя - гэта даводзiцца рабiць уручную. Рэгуляваць падачу гiперплазмы з дапамогай барабана. Але зрабiць такое вельмi нават не проста, ратуе тое, што ѓ праграме навучання прадугледжаны i гэты форс-мажор. Юнакi i дзяѓчаты спраѓляюцца з гэтай праблемай у рэжыме аѓто. Сфера Фрыдрых ловiць на прыцэл ракетны катэр, стрэл з невялiкiм апярэджаннем. Чуецца найтонкi пiск разбуранага вакууму, катэр раздзiрае на кавалкi. Мяркуючы па моцы выбуху, адбываецца дэтанацыя боекамплекта. Светлавая пляма разносiць машыну. Магалет таксама знiшчаны, дакладны стрэл аднавiла дзяѓчына.
  Крылы адлятаюць асобна, заадно круцiцца ѓ вакууме палаючых хвост.
  Варожая брыганцiна атрымлiвае дадатковыя пашкоджаннi, але адказвае масiраваным залпамi. Скрозь расколiну пранiкае струмень, адкiдаючы дзяѓчыну, агаляючы грудзi залацiстага колеру з кiнаварнымi, якiя даюць люмiнесцэнцыю соску.
  Сфэра ѓзрадавана вiшчыць:
  - Вось бачыце як клёва! Чарнадырна!
  Валянцiна пляснула ѓсемагутнага хлопца па пакрытай скурай з магопластика каленцы:
  - Прынцэпс-квазарна! Запульсар элiпсiс! Падымi вышэй вiцязь булаву!
  Капляпадобная брыганцiна натапырылася залпамi. Калючыя расiнкi гiперплазмы, распырсквалiся па ѓсёй баявой прасторы.
  Фрыдрых Сфэра свiснуѓ:
  - Даеш фатон, у калапс безданi!
  З боку вынырнуѓ фрэгат, адначасова iрванула суседняя батарэя. Падобнае хлопцам не павезла, яны натыкнулiся на цяжкую ракету або Вiбра-поле сцiраюць у парашок самы трывалы метал.
  Хлапчук паспрабаваѓ закруцiць платформу, каб выжыць пры такiм нацiску. Але бо i супернiкi прафесiяналы высокага класа, якiя скончылi практычна адну i тую ж школу. Стваральнiца Арлекiнада таксама ж не лахатроншчыца ѓ Тварэннi цывiлiзацый!
  Разбурылася темропреонновая гармата. Яе раскалола на груду iскрыстых запчастак. Дзяѓчыну i Стваральнiка-хлапчука абслугоѓваюць прыладу адкiнула нiбы ѓдарам бiтай. Яны каласальным паскарэннем урэзалiся браню, злёгку ѓцiснулi яе, а самi моцна спляскаць, калоцячыся ад ѓзрушэннi сваiмi вельмi пругкiмi i трывалымi целамi. Затым прынялiся адлiпаць звышмоцнага, пакрыцця, надаючы нармальную форму сваiм прыгожымi, рэльефным як статуi антычным багам фiгурам.
  Сфэра адчуѓ холад унiзе жывата. Шчыльнасць плазмовывержения супернiка ѓзмацнялася, падобна, у бiтву ѓцягнулiся свежыя сiлы. Напрыклад, ультра-лiнкор сам памерам з прыстойны астэроiд, а формай масiѓны кiнжал утыканы выпраменьвальнiкамi, выпусцiѓ цэлы найбагацейшы арнамент гiперплазменных бруй. Выгнутая, скрыѓленая па форме гiбрыд матрошкi i гармонiкi субстанцыя, абрынулася на крэйсер Гордай Германii. Iншыя патокi анiгiляцыi змялi чатыры кропляпадобныя, артылерысцкiя платформы.
  Сфэра па калена выпарыла правую нагу, i ён не чакаючы пакуль яна, нарасце натуральным шляхам, маментальна нарасцiѓ сабе канечнасць.
  Юлiй Цэзар, нягледзячы на ѓвесь свой талент, прайграваѓ бiтву, лiкавую перавагу пры прыкладнай роѓнасцi тэхналогiй, быѓ на баку супернiка. Адзiнае, што заставалася ѓ такiм цяжкiм становiшчы рабiць - адыходзiць, пазбягаючы асяроддзi. Сфэра без сораму сумлення слухаѓ па прынцэс-сувязi, каманды адданыя робатам. У iх гучаѓ неабмежаваны аптымiзм, прага хуткай перамогi. Фрэгат Юлiя Цэзара атрымаѓ некалькi пашкоджанняѓ i яго хуткасць знiзiлася. Сфэра адчуѓ ярасць, створаная iм дзяржава, падобна, прайграе, трэба знiшчыць як мага больш ворагаѓ. Гэта значыць, у яго выбар або перамагчы або памерцi. Хоць вiдавочна, што знiшчэнне некалькiх магалетаѓ; амаль нiчога не зменiць, але гэта амаль i ёсць тая бяспрыкладная гераiчнасць, асобных iндывiдаѓ якi складаецца ѓ струмень якi руйнуе любую перашкоду. Хлапчук, выкарыстоѓваючы памяць носьбiта, а фактычна свайго ѓласнага тварэння (Як яму ѓдаецца штампаваць асобы i такiя складаныя па структуры рэчы асобнае пытанне!) хутка ѓспомнiѓ, што яму забiвалi на шматлiкiх трэнiроѓках. Трэба, каб цябе не заѓважылi, трымацца ѓ агульных шэрагах робатаѓ. Так патрапiць куды цяжэй, але затое верагоднасць выкрыцця значна нiжэй. Але з iншага боку, цi мае ён права ѓ гэты крытычны момант адседжвацца? Бо салдат павiнен: клапацiцца аб захаваннi жыцця, пункт два: нiшчыць як мага больш ворагаѓ. У выпадку супярэчнасцi - такая традыцыя, рабiць выбар на карысць другога рашэння. Гэта амерыканцы ранейшых часоѓ: больш думаюць аб захаваннi ѓласнай скуры. Таму янкi i прайгралi, акрамя таго ѓ iх слабая прапаганда. Ёй не хапала татальнасцi i ѓсёахопнасцi. Калi ѓспомнiць старажытную гiсторыю Зямлi: у тыя часы, калi чалавецтва было прыкавана да адной планеты. Страшна, расколаты свет, трэба было сабраць усе нацыi i народы ѓ адзiны кулак. Некалькi iмперый прэтэндавала на гэта. У першую чаргу ЗША, Кiтай, Iсламскае таварыства. Свет станавiѓся шматпалярным i лiтаральна раздзiраѓся на часткi, расла колькасць незалежных дзяржаѓ, сепаратызм дробных нацый: ператвараѓся ѓ дакучлiвую iдэю. Агульны дом Зямля палала, чалавецтва лiтаральна падала ѓ бездань! У ранейшыя часы былi магутныя кiраѓнiкi, якiя хацелi аб'яднаць чалавецтва. Гэта ѓ першую чаргу Аляксандр Македонскi, адзiн з самых выдатных палкаводцаѓ усiх часоѓ i народаѓ. Ён быѓ непераможны, але провiду было заѓгодна, падарыць яму занадта кароткае жыццё. А так у яго былi немалыя шанцы, ён будаваѓ iнтэрнацыянальную iмперыю, нёс у Азiю высокую элiнскую культуру. Нават Карфаген i старажытны Рым даслалi вялiкую данiну Македонскаму, найвыбiтнейшаму славянiну, антычнай эпохi! Да Аляксандра Вялiкая Персiя пры некалькiх царах,(Асаблiва Кiры) дамаглася сур'ёзных заваёѓ, ад Iндыi да Егiпта, але дактрыну: на ѓвесь свет адзiн кiраѓнiк, першым высунуѓ менавiта ён! У Рыме на ролю сусветнага кiраѓнiка прэтэндаваѓ Юлiй Цэзар, але i яго жыццё аказалася мала доѓгiм. Пасля Цэзара сярод iмператараѓ: не было дастаткова моцных палкаводцаѓ. Чароѓны Аѓгусцiн быѓ балючым i фiзiчна слабым, харызматычны Нерон наогул жудасны. Найбольш знакамiтыя кiраѓнiкi Дыялектан i Канстанцiн ваявалi больш, за тое каб захаваць статус-кво, не падумваючы аб сур'ёзных заваёвы. Былi i iншыя палкаводцы, ужо пасля падзення Рыма. З iх самыя яркiя асобы: Чынгiсхан, Тамерлан, Напалеон, Адольф Гiтлер, Сталiн. Вельмi паспяховым быѓ Чынгiсхан. Ён пакарыѓ амаль увесь Кiтай, Афганiстан, Харэзм, перадавыя атрады дайшлi да Старажытнай Русi. У яго былi выдатныя шанцы перамагчы, нiхто не мог супрацьстаяць, якiя пастаянна растуць войскам гэтага хiтрага i ѓмелага палкаводца. Але нават яго даволi доѓгага па мерках сярэднявечча жыцця, не хапiла для сусветнага захопу. Чынгiсхан заснаваѓ дынастыю, але такога вялiкага як ён, здольнага згуртаваць усiх качэѓнiкаѓ ужо не было. Дакладна таксама як i Тамерлан. Перамога за перамогай, велiчэзная iмперыя, i раскол, разбурэнне Цiмурата, грызня памiж сынамi i ѓнукамi. I тут не знайшлося годнага пераемнiка. Напалеон i Гiтлер, скарыѓшы Еѓропу, зламалi сабе хрыбет аб Расiю. Нажаль, але i сама Расея не здолела, дамагчыся сусветнага панавання. Сапраѓды вялiкiм кiраѓнiком быѓ Сталiн, якi ператварыѓ, непiсьменную, якая хадзiла ѓ лапцях краiну, у наймагутную iндустрыяльную дзяржаву.
  А далей ужо ѓ дваццаць першым стагоддзi ѓладу з пачатку над Германiяй, а затым i над светам, атрымала загадкавая пара, якая валодае неверагоднай гiперiнтэлектуальнай сiлай.
  Яны стварылi найноѓшую прынцэпс-магiчную зброю, i чалавецтва паступова развiлося да стану фактычнай усемагутнасцi.
  Але вайна ёсць вайна, асаблiва касмiчная, тут пралiкi i ахвяры непазбежныя. Якi вырашыѓ па-рызыкаваць ваяру Фрыдрыху Сфэра пакуль шанцавала, ён здолеѓ, не прыцягваючы да сябе ѓвагi анiгiляваць чатыры баявыя машыны.
  - Будзе людзям-малым каша бярозавая! Дакладней прынцэпс-плазменная!
  Ды такiя вось цiкавыя гульнi праводзяць грамадзяне iмперыi Трэцяга Рэйха, якiя заваёѓваюць сусвет.
  I чым усё гэта скончыцца i да якiх вяршыняѓ усемагутнасцi можа дайсцi чалавецтва бяссiльная нават фантазiя.
  
  
  ВIНТЫК I ШПУНТЫК I Трэцi Рэйх
  У другую сусветную вайну ѓмяшалiся пападанцы. У дадзеным выпадку канструктары-дроѓкi Вiнцiк i Шпунцiк. Яны пры перамяшчэннi патрапiлi ѓ Берлiн. Ну i паколькi нiчога не ведалi аб палiтыцы i планеце Зямля, перайшлi на службу немцам. А тэхнары яны першакласныя. I прынялi ѓдзел у распрацоѓцы "Пантэры". Генiяльныя канструктары зрабiлi вежу вузкай i маленькай, лепш абароненай, але лягчэйшай. Рухавiк i трансмiсiю размясцiлi адным блокам, а каробку перадач на самiм маторы. Прасцейшая i лёгкая, чым у рэальнай гiсторыi была зроблена i хадавая частка. А вышыня "Пантэры" склала ѓсяго 1,8 метра. У вынiку браня iлба корпуса ѓ 80-мiлiметраѓ была ѓсталявана па вялiкiмi кутамi рацыянальнага нахiлу i стала практычна непрабiѓнай. Лоб вежы склаѓ 120-мiлiметраѓ з нахiламi, а барты шэсцьдзесят мiлiметраѓ нахiленыя. Слабым месцам былi барты корпуса - усяго 40-мiлiметраѓ. Але корпус быѓ вельмi кампактным i верх пад вялiкiм кутом нахiлу, а на нiз затуляючы коѓзанкi ставiлiся 30-мiлiметровыя шчыткi. I ѓсё гэта хараство важыла ѓсяго 26 тон, пры рухавiку ѓ 650 конскiх сiл. I гармата была 75-мiлiметраѓ 70 ЭЛ даѓжынёй ствала, робячы 15 стрэлаѓ у хвiлiну.
  Плюс яшчэ добрая обзорность i оптыка.
  Дадзеныя танк ездзiѓ з хуткасцю 70 кiламетраѓ у гадзiну, быѓ непрабiѓны ѓ борт для лёгкiх гармат у першую чаргу сорак пятак, i супрацьтанкавых стрэльбаѓ, браѓ з двух кiламетраѓ у лоб 34, i практычныя не ламаѓся. А ѓ лоб яго не прабiвалi амаль усе супрацьтанкавыя сродкi СССР.
  I новая "Пантэра", на Курскай бiтве зрабiла фурор. Пры гэтым яна была прасцей у вытворчасцi, i на яе сыходзiла амаль у два разы менш металу, чым на "Пантэр" у рэальнай гiсторыi.
  У вынiку прымянення дадзенага танка фашысты прарвалi абарону савецкiх войскаѓ i замкнулi кацёл, абышоѓшы Курск. I тым самым перахапiлi iнiцыятыву. I развiваючы поспех, узялi Варонеж.
  Пасля чаго Гiтлер загадаѓ павярнуць войскi на поѓдзень. I армада войскаѓ рушыла да Сталiнграда.
  Нямецкiя танкi на вышынi. I каманда дзяѓчынак ваюе на "Пантэры", прабiваючы савецкiя гарматы i машыны.
  Немцы прарвалiся да Сталiнграда... Але i гэта яшчэ не ѓсё. У Афрыцы корпус Ромеля на новых танках атрымаѓ цэлую серыю перамог. Сiтуацыю для саюзнiкаѓ пагоршыла i тое, што Вiнцiк i Шпунцiк вынайшлi i рэактыѓны знiшчальнiк. Прычым вельмi лёгкi, просты ѓ вытворчасцi, манеѓраны, i элементарна якi кiруецца.
  I новы самалёт ВШ-162, стаѓ лепшай машынай у паветры, i моцна пашкодзiѓ авiяцыю саюзнiкаѓ.
  Так фашысты сталi рухацца i ѓ Афрыцы да Егiпта. Сталiнград Гiтлер адмовiѓся браць штурмам i спынiѓ свае войскi. Але фрыцы асноѓны наступ пачалi ѓ абыход з прарывам да Каспiйскага мора. I сiтуацыя абвастрылася.
  I новыя аперацыi былi i на поѓначы. Гiтлераѓцы атакавалi Швецыю. I за некалькi дзён прымусiлi яе капiтуляваць. I гэта аказалася крута.
  Герда i Шарлота на "Пантэры" праехалi ѓсю Швецыю, i прымусiлi палонных салдат цалаваць свае босыя ножкi, паказаѓшы каласальны свой клас. Такiя вось дзяѓчынкi тут рэальна стромкiя.
  Шмат iм мужчын бою здалося ѓ палон. I цалавала голыя падэшвы.
  Але вось зараз яны былi ѓ Швецыi, дзе ѓжо iшоѓ снег i холадна.
  А немцы на чале з Роммелем разграмiлi ангельцаѓ у Егiпце. I зараз прарвалiся на Блiзкi Усход i ѓ iх поспех за поспехам.
  На гэтым паход прыгажунь-ваяѓнiц не перапынiѓся... Герда запальчыва вымавiла, пацiраючы босай ножкай па метале:
  - Ну "Тыгр" вядома ж, танк якi дорыць шэдэѓры i каласальная машына па моцы. Пры гэтым просты!
  Шарлота лянiва заѓважыла:
  - Я асабiста аддаю перавагу "Леѓ". Бо падобную машыну нiчым не прабiць! I яна дасканалей формай!
  Магда прыгадала, як iм паказвалi парад 7 лiстапада i прашчабятала:
  - А мне спадабаѓся "Маѓс", ён такi вялiкi! I з двума гарматамi адразу!
  Крысцiна хiхiкнула, i перавярнулася ѓ транспарце:
  - Дзве гарматы ѓ адной машыне - гэта крута!
  Герда пакруцiла нагамi ѓ паветры i заѓважыла:
  - Добра вось так лётаць? Цi хутка дасягнем Аѓстралii?
  Шарлота адмоѓна пакiвала галавой:
  - Не! Не хутка! Туды ад Швецыi ляцець - амаль праз увесь зямны шар!
  Самалёт i сапраѓды прызямлiѓся, каб зрабiць дазапраѓку. Дзяѓчаты выбеглi вонкi. Яны апынулiся ѓ гарачай Медыне, дзе самалёт здзейснiѓ змушаную пасадку. Нягледзячы на канец лiстапада, тэмпература тут была каля трыццацi градусаѓ. А ѓ Швецыi якраз калi яны пакiдалi, наляцеѓ халодны цыклон i, тэмпература ѓпала да мiнус трыццацi.
  Дзяѓчаты беглi з усiх ног, каб не змерзнуць да транспартнiка, i мароз кусаѓ за босыя дзявочыя пяткi. Нялёгка важна не апранаць абутак, асаблiва ѓ хаду.
  Затое зараз дзяѓчынкi прабеглiся па гарачым пясочку Медыны. Арабы спалохана глядзелi на напаѓголых дзяѓчат, але рабiць якiя-небудзь дзеяннi баялiся. Усё ж такi вельмi грозная рэпутацыя ѓ немцаѓ. Сапраѓды ѓспрымаюць iх як нацыю Звышчалавекаѓ, i таму даруюць маленькiя свавольствы. Тыпу, калi прыгажунi носяцца ѓ адным толькi бiкiнi.
  Пасля халадоѓ, калi ногi ѓвесь час стынуць, па гарачым пяску бегчы вельмi нават прыемна. Дзяѓчатам гэта падабалася, i яны забаѓлялiся, пускаючы сябар у сябра пясок.
  Герда вось так падскокваючы па пустынi, падумала, што ѓсё ж дзiѓна жыць у краiне, у якой сталае лета. I як у ёй добра...
  Сонечна i чыстае, свежае паветра абдзiмае твары. Цi не занадта свежае, а гарачаватае паветра пустынi.
  Шарлота заѓважыла з усмешкай:
  - Цяпер гэтыя землi належаць Трэцяму Рэйху. Нiколi яшчэ чалавецтва не было такiм адзiным. Дакладней блiзкiм, да яднання як зараз. I ѓсё гэта дзякуючы шмат у чым генiю фюрара.
  Магда лагiчна заѓважыла:
  - Збольшага яшчэ i таму, што Гiтлер на рэдкасць удачлiвы. Напрыклад, ангельцы сыпалiся як гарох. Ды i абшары Афрыкi не апынулiся перашкодай. Ды тут было ѓсё на нашым баку. Хаця часам здаралiся i памылкi!
  Крысцiна запярэчыла:
  - У плане ѓдачлiвасцi, то не зусiм! Не пашанцавала нам, напрыклад з зiмой у сорак першым. А так узялi б Маскву яшчэ тады. I вайна на ѓсходзе, скончылася б. А так давядзецца яшчэ выдзiраць сталiнскую стрэмку.
  Герда з уздыхам пагадзiлася:
  - Мусiць, прыйдзецца! А шкада! Гэтулькi добрых хлопцаѓ i дзяѓчат яшчэ загiне!
  Магда мiжволi заплакала i выдала:
  - Смерць... Якая ты несправядлiвая! I прыходзiш часам так не ѓ час!
  Герда паспяшалася запярэчыць:
  - Не часам! А заѓсёды не ѓ час! Ведаеш, як хочацца жыць, i як неахвота памiраць!
  Крысцiна лагiчна заѓважыла:
  - Гэта нам хочацца, бо мы моцныя i здаровыя. А бабцы, якой сто гадоѓ i якой усё балiць, напэѓна, зусiм iншае стаѓленне да смерцi!
  Шарлота трасянула галавой i з трапятаннем вымавiла:
  - Аб Божа ѓратуй! Не дай Бог калi-небудзь стаць старой!
  Герда адмахнулася, i запусцiла босай нагой пясок:
  - Не будзем пра гэта! Калi станеш думаць, што такое старасць, то звар'яцееш, або сапсуеш сабе жыццё!
  Магда пастаралася суцешыць дзяѓчыну-бландынку:
  - Калi Iсус прыйдзе, усе мёртвыя ѓваскрэснуць, i гэта вечнае юнацтва будзе назаѓжды!
  Герда ѓсмiхнулася i ласкава вымавiла:
  - Дай Божа!
  Крысцiна ж зло адказала:
  - А я вось прынцыповая атэiстка. I ѓ Бога не веру i вам не раю!
  Герда пацiснула моцнымi, загарэлымi плячыма:
  - Я не назаву сябе моцна веруючай, але... Ёсць шмат таго, чаго матэрыялiсты i атэiсты растлумачыць не могуць. У тым лiку паходжанне сусвету!
  Шарлота акунуѓшыся ѓ гарачы пясок, адказала:
  - А мне вось больш падабацца iдэя - мноства багоѓ. Што яны гэтыя Багi-дэмiургi калектыѓна тварылi сусьвет i Зямлю. Потым памiж iмi адбывалася барацьба, што выклiкала катаклiзмы i стыхiйныя бедствы. Чаму i адбывалiся ѓсякага роду пошасцi. Барацьба багоѓ i спараджае войны памiж людзьмi!
  Герда ѓпэѓнена адказала:
  - Але заѓсёды перамагае германскi Бог!
  Шарлота пакiвала галавой:
  - У першую сусветную вайну такога не здарылася. Хаця мы i былi блiзкiя да перамогi!
  Крысцiна энергiчна кiѓнула:
  - Вось менавiта! Трэба было часова ахвяраваць Усходняй Прусiяй, але не здымаць войскi з Заходняга фронта. Тады б акружылi i ѓзялi б Парыж. Францыя капiтулюе... Яна ж разгромлена. I далей... Думаю калi б Брытанiя выявiла б упартасць, то мы маглi б навалiцца на яе сумесна з Iталiяй, Турцыяй i Японiяй. I задушылi б падводнымi лодкамi i адзiным дзеяннем флатоѓ!
  Магда заѓважыла:
  - Ты забылася пра Расiю!
  Крысцiна паправiлася:
  - Я нiчога не забылася! Расею б разграмiлi б пасьля капiтуляцыi Францыi. Тым больш цар Мiкола Другi не Сталiн. Манарх Расii заключыѓ бы з намi паспешны свет, пацярпеѓшы паразы. I мы б... Карацей кажучы Расiя царскiх часоѓ яшчэ слабейшая за камунiстычную!
  Шарлота хiхiкнула:
  - Вось як! Але, вядома ж, мы ѓпусцiлi тады шанец. Адольф Гiтлер аказаѓся разумнейшым. Ён заключыѓ пакт аб ненападзе са Сталiнам, i разбiѓ сваiх ворагаѓ па частках. У гэтым i заключаецца палiтычная мудрасць!
  Крысцiна заѓважыла:
  - Яшчэ больш лагiчна, было б скончыць з Брытанiяй, i толькi потым нападаць на Савецкi саюз!
  Шарлота з усмешкай вымавiла:
  - З гэтым згодна я!
  Герда наадварот запярэчыла:
  - Калi б мы не напалi на СССР у сорак першым годзе, i не разграмiлi б негатовыя да абарончай вайны часткi Чырвонай Армii, яны маглi абрынуцца на нас, калi мы штурмавалi б Брытанiю. Так што выйсця iншага ѓ нас i не было!
  Магда пацiснула плячыма:
  - Сталiн асцярожны палiтык! Ён мог бы i не рызыкнуць на такую вось авантуру!
  Герда рацыянальна заѓважыла:
  - Хутчэй з боку Сталiна вялiкая авантура гэта даць нам магчымасць раскачаць Брытанiю. У гэтым выпадку на яго абрынулiся б праѓзыходныя сiлы. I мы б яго закапалi. А так пакуль Брытанiя супрацiѓляецца, у Расii быѓ яшчэ супраць нас шанц. У адваротным выпадку трэба прызнаць, што ѓ нашых ворагаѓ шанцаѓ няма!
  Шарлота таксама знайшла, чым запярэчыць:
  - Пакуль не зрынуты такiя монстры, як СССР i ЗША казаць, што ѓ ворага шанцаѓ няма вельмi заѓчасна. Мы шмат зрабiлi, i прайшлi вялiзны шлях, але... Наперадзе ѓ нас яшчэ нямала праблем. Вось зараз Аѓстралiя. Чарговы рубеж для нямецкай армii!
  Герда ѓпэѓнена адказала:
  - Прарвем i яе! Ужо была дзве прагулкi па Швейцарыi i Швецыi, а ѓ Аѓстралii хоць нашмат цяплей.
  Шарлота хiхiкнула i ѓпэѓнена вымавiла:
  - Я веру ѓ нашу перамогу! Iнакш проста не бывае!
  Дзяѓчатам прыйшлося спынiць адагравацца ѓ пустынi i рушыць зноѓ у транспарт. Запраѓка прайшла паспяхова. I да дзяѓчат далучылiся iх старыя прыяцелькi з батальёна "Тыгрыцы".
  Дзяѓчаты з гэтага жаночага атрада палявалi за пустымi маджахедамi. Якiх зрэшты, было няшмат. I зараз яны з радасцю адправiлiся пакараць Аѓстралiю. Яшчэ адзiн кантынент такi жаданы для вермахта.
  Нямеччына збiрала сiлы для скачка i рыхтавала высадку.
  Маргарэт сустрэла старых знаёмых Крысцiну i Герду з павагай. Усё ж атрымаць брыльянты да рыцарскага крыжа, не кожнаму дадзена! Пасля гэтай кампанii дзяѓчат павiнны былi адправiць на асемяненне i ѓ спецыяльны лагер для выношвання патомства. Так што ѓ Расiйскай кампанii, узяць удзел яны маглi i не паспець.
  Прыгажунi зрэшты, глядзелiся бадзёра i па-баявому. Спаць ужо не хацелася i дзяѓчыны, замкнуѓшыся ѓ асобнай каюце, вялi балбатня.
  Магда, пасеѓшы ѓ скураное крэсла, заѓважыла:
  - Паганства пры ѓсёй сваёй знешняй лагiчнасцi таксама на многiя пытаннi не можа адказаць. Напрыклад, адкуль узялiся шматлiкiя багi-дэмiургi?
  Шарлота хiхiкнула i запярэчыла:
  - Гэтак жа як i манатэiзм не ѓ сiлах адказаць на пытанне, а адкуль узяѓся адзiны Бог, якi стварыѓ Сусвет?
  Магда пацiснула плячыма:
  - Гэта пытанне, як сказаць... Мы верай прымаем за аксiёму, што Бог Усемагутны iснаваѓ заѓсёды. I гэта тая аксiёма, якая не патрабуе доказаѓ.
  Крысцiна заѓважыла, кiваючы галавой:
  - Уявiць сабе вечна iснуючае, i бясконца моцнае, i бясконца мудрае немагчыма. Гэта насуперак логiцы. Як мы бачым на Зямлi - простае, спараджае складанае, i назiраем эвалюцыю. А тут ад больш складанага, пахабнае простае. Што супярэчыць назiранай рэальнасцi.
  Напрыклад, чалавецтва ѓскладняецца, а не спрашчаецца! I мы зусiм не дэградуем, а наадварот становiмся больш дасканалымi!
  Шарлота хiхiкнула i заѓважыла:
  - Лагiчна! Эвалюцыя багоѓ i прыводзiць да стварэння ѓсемагутнага Бога-дэмiурга!
  Магда жорстка заѓважыла:
  - Падобная фiласофiя можа загубiць душу!
  Шарлота прыжмурылася i бразнула:
  - Але вось пытанне, якi ѓзрост у сусвеце?
  Магда пацiснула моцнымi, развiтымi плячыма:
  - Невядома! I навошта такое пытанне?
  Шарлота рацыянальна адказала:
  - Гэта мае дачыненне да бунту Сатаны. Сатана адзiн з самых раннiх анёлаѓ, калi не самы раннi. Як яго называюць - Сын Зары! I калi ён узбунтаваѓся, то мусiць не занадта шмат часу прайшло з моманту яго стварэння i бунту. А то атрымлiваецца, столькi мiльярдаѓ гадоѓ паводзiѓ сябе спакойна i раптам задурыѓ.
  Магда нахмурылася i прабуркавала:
  - I што з гэтага?
  Разумная Шарлота заѓважыла:
  - А навукоѓцы кажуць, што нашаму сусвету мiльярды гадоѓ! Столькi часу трэба, каб да планеты Зямля дайшло святло зорак! А атрымлiваецца па Бiблii ёй ня можа быць мiльярдаѓ!
  Магда крыху падумала i адказала:
  - Бог стварыѓ святло зорак ужо дайшоѓшым да нас. Адам i Ева былi дарослымi людзьмi, а не немаѓлятамi. Iм ужо свяцiла сонца i месяц, i зоркi. Гэта значыць Гасподзь стварыѓ свет у развiццi. Так што ѓсе вашыя абяцанкi нiчога не даказваюць.
  Шарлота ѓпарта заѓважыла:
  - А можа яны даказваюць, што iснуе мноства багоѓ? Тых багоѓ што стварылi сусьвет!
  Магда адказала з некаторым ваганнем:
  - Наш сусвет больш-менш адзiны i структураваны, пры ѓсiх яго няроѓнасцях. А наяѓнасць мноства багоѓ вядзе да таго, што светабудова была б расколата на часткi.
  Шарлота таксама даволi лагiчна запярэчыла:
  - Лiнкор будуе вялiкае мноства людзей! Тым не менш лiнкор суцэльная машына. Ды i Сусвет будуе мноства багоѓ-дэмiургаѓ, але сусвет ад гэтага не станавiцца менш цэльнай!
  Магда выцягнула тварык i прабуркавала:
  - А што гучыць - лагiчна! Але гэта логiка чыста чалавечая. Яна не мае дачынення да Боскай сiлы, якая неспасцiжная!
  Шарлота хiхiкнула:
  - Самы просты аргумент - думкi Гасподнiя неспасцiжныя! I на гэта можна спасылацца i прыводзiць на ѓсе выпадкi жыцця!
  Магда прашаптала:
  I ѓ кожнай рысе гэтай галiны Гасподняй,
  Бачу iмкненне ѓ марах увасобiць iдэал...
  Але дзiѓна народ наш пакутуе амаль у апраметнай,
  А дэспат фiнансаѓ нам крылы жорстка скаваѓ!
  Шарлота ѓсмiхнулася:
  - Добра спяваеш! А чаму табе не пакланiцца пню?
  Магда пагразiла кулаком:
  - Ды ну цябе!
  Дзяѓчыны сталi вiдавочна сумаваць... Размова аб рэлiгii не клеiлася. А чым яшчэ можна паразмаѓляць? Думкi ваяѓнiц батальёна СС аказалiся абмежаваныя.
  Герда закранула ѓ размове танкаѓ:
  - Вось наш "Леѓ" проста ѓвасабленне германскага духу! Такi вялiкi i з гарматай!
  Магда заѓважыла, масажуючы рукамi сваю свярблiвую падэшву:
  - А "Маѓс" яшчэ больш - значыць мацней! I браня ѓ яго тоѓшчы! I гармат адразу дзве!
  Шарлота выклiкнула з захапленнем:
  - Чароѓнае мышаня! Мы ѓсiх сатрэм у парашок!
  Магда ѓзяла i праспявала:
  - Закляты i старажытны, вораг зноѓ клянецца! Мяне расцерцi, расцерцi ѓ парашок! Але анёл не дрэмле, i ѓсё абыдзецца... I скончыцца ѓсё добра! I скончыцца ѓсё добра!
  Шарлота дасцiпна заѓважыла:
  - Хто разлiчвае на дапамогу анёлаѓ, трапляе прама ѓ пекла!
  Магда парыравала:
  - У каго чэрцi ѓ галаве, у перспектыве адна апраметная!
  Герда нечакана заѓважыла:
  - У мяне з Шарлотаѓ было цеснае знаёмства з Т-34, калi праводзiлi выпрабаваннi! I вы ведаеце, гэта не самы горшы танк на Зямлi!
  Рыжуха атрутна заѓважыла:
  - Не самы, але ... Обзорность ѓ яго слабаватая. На практыцы патрапiць з такога танка ѓ супернiка надзвычай цяжка! Трэба гэта прызнаць!
  Герда лагiчна заѓважыла:
  - Браня нядрэннай формы i вежа. Хоць у "Тыгра"-2, i "Льва" - абарона бартоѓ будзе лепей.
  Крысцiна гэтая рудая гарэза заѓважыла:
  - У "Льва" яшчэ вежа нядрэнная, у плане нахiлу iлба. Але ѓ "Тыгра"-2 лоб амаль не нахiлены.
  Герда адказала:
  - Затое таѓшчыня бранi 180-мiлiметраѓ. Гэта кампенсуе меншы кут нахiлу лiста. У плане вежы "Леѓ" атрымаѓся лепей за "Тыгра", але i гэта, зразумела, яшчэ не мяжа. Я ведаю, нашы канструктара абавязкова створаць нешта больш дасканалае.
  I прыгожая дзяѓчына стукнула босай ножкай па сталёвым лiсту, ды так што пракацiлася музычная трэль.
  Ваяѓнiцы засумавалi. Iм захацелася пагрузiцца ѓ сон. Тамака можа злавiць чагосьцi цiкавага...
  А тым часам iдзе вайна на Каѓказе. Немцы акрамя "Пантэры", яшчэ i "Тыгр"-2 ужылi. Таксама падобны па форме танк, але крыху больш, цяжэйшы з 88-мiлiметровай гарматай, i таѓсцейшы браней. Зразумела i вага ѓ трыццаць пяць тон, па больш, але ѓсё роѓна не крытычны, можна ваяваць пры старым рухавiку ѓ 700 конскiх сiл. Зрэшты, Вiнцiк i Шпунцiк ужо зрабiлi рухавiк у 1000 конскiх сiл. I "Тыгр"-2 таксама стаѓ лiтаральна лятаць. З'явiѓся "Леѓ", з яшчэ таѓсцейшай, асаблiва бартавы бранёй, i гармат 105-мiлiметраѓ.
  I ён вагой сорак пяць тон, стаѓ каласальнай праблемай для савецкiх войскаѓ.
  Узiмку сорак трэцяга - сорак чацвёртага года, Каѓказ быѓ захоплены нямецкiмi войскамi. Вайна стала iсцi не па сталiнскiм сцэнары.
  Гiтлераѓцы ѓ сакавiку захапiлi Iндыю i сталi прасоѓвацца да Аѓстралii. I заадно падграбалi Афрыку.
  Сталiн прапанаваѓ iм мiр на любых умовах. Увесну сорак чацвёртага года, скончыѓшы захоп Афрыкi, Гiтлер прыняѓ прапанову Сталiна аб мiры.
  Умовы былi кабальныя, у тым лiку i выплату рэпарацый, i пастаѓкi сыравiны i iншага ѓ Трэцi Рэйх.
  Улетку сорак чацвёртага года ажыццявiлася высадка ѓ Брытанiю, i Лондан упаѓ за адзiн тыдзень. Пасля чаго пачаѓся вялiкi наступ i на Амерыку. Вiнцiк i Шпунцiк вырабiлi новыя падводныя лодкi, якiя плавалi хутчэй катэраѓ, i наводзiлi тарпеды па радары. I шмат чаго яшчэ не вынаходзiлi.
  Асаблiва моцнай стала лазерная ѓстаноѓка на дыскалёты. I гэта было проста супер.
  Амерыка пратрымалася да лiпеня 1945 года i капiтулявала. Наступiѓ перыяд свету. Часовая праѓда...
  Гiтлер быѓ незадаволены тым, што Японiя занадта шмат захапiла тэрыторыi. I ён проста прагнуѓ рэваншу i акупацыi зямлi.
  I вось у 20 красавiка 1953 году пачалася вайна з Японiяй. Пераемнiк Сталiна - Берыя прапанаваѓ Гiтлеру сваю дапамогу.
  Фюрэр пагадзiѓся, на пэѓных умовах. А менавiта - СССР ваюе на поѓную сiлу, але назад атрымлiвае толькi паѓднёвы Сахалiн i Курыльскую граду.
  Берыя, якi працягваѓ выплачваць Гiтлеру каласальную данiну, пагадзiѓся i на гэтыя ѓмовы.
  Вайна з самага пачатку iшла для японцаѓ няѓдала. Асаблiва даставалi iх лятаючыя талеркi, якiя ѓзбройвалiся лазернай зброяй i цеплавымi прамянямi. I ѓсё лiтаральна спальвалi ѓ попел i расплаѓлялi ѓ металiчную стружку.
  СССР жа кiнуѓ у бой танкi Т-54 i IС-7, якiя таксама былi мацнейшыя за японцаѓ i рэактыѓную авiяцыю.
  Вайна доѓжылася пяць месяцаѓ i скончылася перамогай i акупацыяй Японii. Гучная аказалася перамога....
  А ѓ баях вызначыѓся танкавы экiпаж Алёнкi на IС-7. Машына паказала сябе нядрэнна, i разбiла шмат японскiх мастадонтаѓ.
  А дзяѓчаты стралялi, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, прычым дастаткова трапна.
  Але гэта так дэталi...
  СССР вярнуѓ сабе поѓдзень Сахалiна i Курыльскую граду. I тым самым забяспечыѓ сабе аѓтарытэт i новыя землi...
  Гiтлер, яшчэ некаторы падграбаѓ пад сябе ѓвесь астатнi свет. Але СССР яму ѓвесь час мазолiѓ вочы. Фюрэру хацелася новых захопаѓ i геройства Вермахта.
  I вось 20 красавiка 1958 гады пачалася новая вялiкая вайна з наступу на Маскву.
  У небе ваююць дзяѓчаты-немкi. Альбiна i Альвiна.
  Яны збiваюць савецкiя самалёты. Дзяѓчыны амаль голыя, у адным бiкiнi i басанож. Наводзяць на супернiка авiяцыйныя гарматы.
  Альбiна збiвае савецкую машыну i пiшчыць:
  - Гэта шок па-нашаму!
  Альвiна таксама зразае савецкi Як i дадае:
  - У славу нашай iмперыi!
  А ваяѓнiцы ѓ свой час таксама ваявалi i бiлiся з супернiкам. А памучыць людзей любяць.
  Вось камсамолку падвергнулi катаванням. Падзялi i аголеную дзяѓчыну збiвалi пугай. Потым распаленым дубцом прыпякалi камсамолцы босыя ступнi. I гэта трэба сказаць iм падабалася.
  Потым яны дзяѓчыне зламала пальчыкi на нагах. А самы шык катаваннi, падпалiць паходняй улонне Венера. I дзяѓчынка страцiла прытомнасць ад болевага шоку.
  Альбiна зрэшты, i на гэтым не супакоiлася. Паднесла паходню да аголеных грудзей дзяѓчыны. I яе падсмажыла. Потым адрэзала i слопала далiкатнае мяса, усклiкнуѓшы:
  - Як гэта смачна!
  Альвiна падсмажыла агеньчыкам iншы сасок i адзначыла:
  - Ды гэта цудоѓна!
  I дзяѓчатам-немкам гэта вельмi падабалася.
  Але не ѓсе такiя стварэннi. Вось Настасся Ведзьмакова i Акулiна Арлова ваююць у небе, супраць нямецкiх сцярвятнiкаѓ.
  I паказваюць сваё ѓменне i мудрасць.
  Дзяѓчыны, зразумела, б'юцца басанож i ѓ бiкiнi. I наводзяць на супернiка прэзенты смерцi.
  I спяваюць сабе;
  - Слава краiне камунiзму,
  Ленiн нас у бой натхнiѓ...
  Зламаны хрыбет ведай фашызму,
  Новы пабудуем свет!
  Анастасiя пальнула ѓ супернiка, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, збiла нямецкi самалёт i вякнула:
  - За чырвоны камунiзм!
  Акулiна Арлова спрытна ѓразiла непрыяцеля, выкарыстоѓваючы голыя ногi, падразала яго i раѓнула:
  - За перамогу рускага духу!
  I дзяѓчаты палаца рыкнула:
  - За Радзiму i Сталiна!
  Вось такая жорсткая бiтва iдзе па ѓсiм фронце.
  Немцы, безумоѓна моцныя. I прасоѓваюцца хай i павольна з вялiкiм страт.
  Змагаюцца дзяѓчаты i ѓ пяхоце.
  Дзяѓчыны-камсамолкi ѓ адных толькi трусiках.
  Вось Алёнка дае чаргу з аѓтамата, зразаючы гiтлераѓцаѓ, i выбiваючы цэлы шэраг байцоѓ.
  Пасля чаго прамаѓляе:
  - Слава Расii!
  Анюта таксама страляе па супернiку. Робiць гэта вельмi трапна i дакладна. I ссякае фашыстаѓ. Потым кiдае босымi пальчыкамi ножак гранату, разбiваючы танк гiтлераѓцаѓ i пiшчыць:
  - За Русь святую!
  Ала таксама вядзе агонь па непрыяцелям. Робiць гэта вельмi трапна. Голай пяткай падкiдвае прэзент смерцi, робячы вiртуозна. Выбiвае рудая фрыцаѓ i верашчыць:
  -За эпоху камунiзму!
  Марыя таксама страляе па непрыяцелю. Скошвае фашыстаѓ, што робiць вельмi агрэсiѓна i пiшчыць:
  - За Русь нашу мацi!
  I босымi пальчыкамi ножак зноѓ кiне гранату. Нямецкi танк атрымаѓшы пашкоджаннi, пераварочваецца... I iрвецца баявы камплект.
  Маруся, руйнуючы фашыстаѓ. I голымi пяткамi шпурнула цэлую звязку гранат, выдала:
  - За Радзiму вялiкую!
  Такiя тут дзяѓчаты, проста каласальнай сiлы байцы. Так усiх нiшчаць запар.
  Вось гэта баявая пяцёрка. А колькi фашыстаѓ прэ. I чарнаскурыя ваяры ѓ наступе бяруць удзел. Яны трэба сказаць вельмi баявыя хлопцы.
  Але iх рускiя дзяѓчаты выкошваюць без цырымонiй.
  Прыгожы батальён, калi ваяѓнiцы амаль голыя. I такiя загарэлыя, шакаладныя.
  А ѓ небе бачныя П-888 магутныя нямецкiя машыны. Яны абрынулi бомбы на савецкiя пазiцыi, ламаючы непрыяцеля. I дзейнiчаюць з каласальнай аддачай.
  Ева, скiдаючы бомбы, нацiскаючы голай, круглай пяткай на педаль. Кiдаючы прэзенты, на савецкiя гарады, раве:
  - Трэцi Рэйх непераможны!
  Агата з гэтым пагадзiлася, вывяргаючы падарункi знiшчэння:
  - Мы ѓжо ѓсiх сваiх ворагаѓ абламалi!
  А гiтлераѓцы ѓжо абцякаюць з розных бакоѓ Маскву.
  Тады Алег i дзяѓчаты зноѓ уступiлi ѓ бiтву, дапамагаючы Расii, дакладней СССР.
  Тут да iх далучылася яшчэ басаногая дзяѓчынка Маргарыта. Таксама дарослая жанчына пiсьменнiца стала дзяѓчынкай гадоѓ дванаццацi ѓ абмен на неѓмiручасць i выконвае мiсiю.
  Воiны з дваццаць першага стагоддзя зноѓ сашчапiлiся з гiтлераѓцамi дваццатага.
  Вельмi ѓжо шмат салдат у фашыстоѓскай карычневай iмперыi. Яны цякуць сабе бясконцай ракой.
  Алег Рыбачэнка рубячы гiтлераѓцаѓ мячамi, як пяхоту, так i танкi зароѓ:
  - Нiколi не саступiм!
  I ад босай нагi хлапчукi паляцеѓ востры дыск!
  Маргарыта, ламаючы працiѓнiкаѓ, скалячы зубкi, буркнула:
  - У свеце подзвiгу знойдзецца месца!
  I ад босы ножкi дзяѓчынкi разляцелiся атрутныя iголкi, дзiвячы гiтлераѓцаѓ i iх самалёты i танкi.
  Наташа таксама шпурнула босымi пальцамi ног, забойнае i завыла:
  - Нiколi не забудземся i не даруем.
  I яе мячы прайшлiся ѓ млыне па фашыстах.
  Зоя, рассякаючы непрыяцеляѓ, запiшчала:
  - За новы парадак!
  I ад яе босых ножак разляцелiся новыя iголкi. I што ѓ вока, што ѓ горла гiтлераѓскiм салдатам i самалётам.
  Ды вiдаць было, што ваяѓнiцы заводзяцца i лютуюць.
  Аѓгустына секла белых салдат i танкi, прапiшчала:
  - Наша жалезная воля!
  I ад яе босай нагi ляцiць новы, забойны падарунак. I падаюць такнi i белыя байцы.
  Святлана сячэ млынару, яе мячы як маланка.
  Фашысты валяцца як зрэзаныя снапы.
  Дзяѓчына кiдае iголкi сваiмi босымi ножкамi i пiшчыць:
  - За Расiю-матухну будзе перамагаць!
  Алег Рыбачэнка наступае супраць гiтлераѓцаѓ. Хлопчык-тэрмiнатар сячэ карычневыя войскi.
  I пры гэтым пальчыкi голых ножак пацана выкiдваюць iголкi з ядам, яны раздзiраюць ствалы i збiваюць самалёты.
  Пацан раве:
  - Слава Будучай Русi!
  I ѓ руху раскройвае ѓсiм галовы i пысы.
  Маргарыта таксама разбурае працiѓнiкаѓ.
  Яе босыя ножкi так i мiльгаюць. Гiтлераѓцы гiнуць у вялiкiх колькасцях. Ваяѓнiца крычыць:
  - За новыя рубяжы!
  I тут дзяѓчынка як возьме i сячэ...
  Маса трупаѓ фашысцкiх салдат.
  А вось Наташа ѓ наступе. Сячэ сабе гiтлераѓцаѓ разам з танкамi, i напявае:
  - Русь вялiкая i прамянiстая,
  Я дзяѓчынка вельмi дзiѓная!
  I ад яе босых ножак ляцяць дыскi. Якiя перапiлоѓваюць горлы фашыстам. Ды вось гэта дзеѓка.
  Зоя ѓ наступе. Сячэ карычневых салдат з абодвух руку. Плюе з трубачкi. I кiдае босымi пальцамi ног забойныя iголкi - збiваць танкi i самалёты.
  I пры гэтым спявае сабе:
  - Эх, дубiнушка ахнем,
  Эх, каханая самая пойдзе!
  Аѓгусцiна, секчы гiтлераѓцаѓ i нiшчачы карычневых салдат, вiскоча:
  - Увесь кудлаты i ѓ шкуры звярынай,
  На АМАП ён кiдаѓся з дубiнай!
  I босымi пальчыкамi ножак як запусцiць у супернiка, тое што заб'е i слана, а танк тым больш.
  А потым прапiшчыць:
  - Ваѓкадавы!
  Святлана ѓ наступе. Сячэ, рэзка гiтлераѓцаѓ. Босымi ножкамi па iх запускае прэзенты смерцi.
  Праводзiць мячамi млын.
  Раскрышыла масу байцоѓ i вiскоча:
  - Вялiкая будзе перамога!
  I зноѓ дзяѓчына ѓ дзiкiм руху.
  I яе босыя ножкi запускаюць смяротныя iголкi, знiшчаючы танкi i самалёты.
  Алег Рыбачэнка падскочыѓ. Пракруцiѓся хлопчык у сальта. Пасек масу гiтлераѓцаѓ у скачку.
  Кiнуѓ босымi пальцамi ножак iголкi i пробулькал.
  - Славiцца мая прыгожая мужнасць!
  I зноѓ дзяцюк у бiтве.
  Маргарыта пераходзiць у наступ. Рэзае ѓсiх непрыяцеляѓ запар. Яе мячы страмчэй лопасцяѓ млына. I босыя пальчыкi ножак кiдаюць прэзенты смерцi, танкi i самалёты гараць.
  Дзяѓчынка ѓ дзiкiм наступленнi. Вынiшчае карычневых воiнаѓ без цырымонiй.
  I падскоквае раз-пораз, i перакручваецца!
  I ляцяць ад яе прэзенты анiгiляцыi.
  А гiтлераѓцы сабе падаюць мёртва. I цэлыя курганы з трупаѓ нагрувашчваюцца.
  Маргарыта пiшчыць:
  - Я ёсць амерыканскi каѓбой!
  I зноѓ яе босыя ножкi кiнуѓ iголку.
  А затым яшчэ i тузiн iголак!
  Наташа ѓ наступе таксама вельмi крутая.
  I босымi ножкамi кiдае, i з трубачкi плюецца.
  I крычыць на ѓсё горла:
  - Я зiготкая смерць! Вам застаецца толькi памерцi!
  I зноѓ красуня ѓ руху.
  Зоя штурмуе завал з гiтлераѓскiх трупаѓ. I таксама ад яе босых ножак вылятаюць бумерангi знiшчэння.
  А карычневыя воiны ѓсё падаюць i падаюць.
  Зоя крычыць:
  - Басаногая дзеѓка, вас пераможа!
  I ад голай пятачкi дзяѓчыны ляцiць тузiн iголак. Якiя проста ѓ горла гiтлераѓцам упiваюцца.
  Тым падаюць мёртва.
  А дакладней i зусiм мёртвыя.
  Аѓгусцiна ѓ наступленнi. Разбурае карычневыя войскi. Яе мячы ѓ дзвюх рук нясуцца. I такая яна выдатная ваяѓнiца.
  Смерч праносiцца па фашысцкiх войсках.
  Дзяѓчына з рудымi валасамi раве:
  - Будучыня, утоена! Але будзе пераможным!
  I ѓ наступе красуня з агнязарнымi валасамi.
  Аѓгусцiна ѓ дзiкiм экстазе раве:
  - Багi вайны ѓсё парвуць!
  I ваяѓнiца ѓ наступе.
  I яе босыя ножкi кiдаюць вельмi шмат вострых, атрутных iголкi.
  Святлана ѓ бiтве. I такая блiскучая i баявая. Яе голыя ножкi столькi ѓсяго забойнага выкiдваюць. Не чалавек, а смерць з валасамi бландынкi.
  Хоць калi разыйдзецца, то ѓжо i не спынiш.
  Святлана спявае:
  - Жыццё не будзе мёдам,
  Та скачыце карагодам!
  Хай выканаецца мара
  У раба мужчыну ператварае прыгажосць!
  I ѓ руху басаногай дзяѓчыны ѓсё больш i больш лютасьцi.
  Алег у наступе ѓсё паскараецца. Хлопчык б'е гiтлераѓцаѓ.
  Яго босыя ножкi кiдаюць вострыя iголкi - раздзiраючы танкi i самалёты.
  Юны ваяѓнiк пiшчыць:
  - Шалёная iмперыя - усiх разарве!
  I зноѓ хлапчук у руху.
  Маргарыта бурная дзяѓчына ѓ сваёй актыѓнасцi. I малоцiць непрыяцеляѓ.
  Вось яна запусцiла голай ножкай, гарошынку з узрыѓчаткай. Тая рване, i адразу сотню гiтлераѓцаѓ i дзесяць танкаѓ уверх падкiне.
  Дзяѓчынка крычыць:
  - Перамога да нас усё роѓна прыйдзе!
  I правядзе млын мячамi - ствалы танкаѓ ляцяць у розныя бакi.
  Вось паскорыла рухi Наташа. Дзяѓчына ссякае карычневых воiнаѓ. I пры гэтым гарлапанiць:
  - Перамога iмперыю Расiю чакае.
  I давай знiшчаць гiтлераѓцаѓ узмоцненымi тэмпамi.
  Наташа гэта дзеѓка-тэрмiнатар.
  Не думае спыняцца i запавольвацца i танкi i самалёты збiваюцца.
  Зоя ѓ наступе. Яе мячы нiбы наразаюць мясную i металiчную салату. Дзяѓчына крычыць ва ѓсю глотку:
  - Наша выратаванне ѓ сiле!
  I таксама босыя пальчыкi ног такiя iголкi кiдаюць.
  I маса людзей з прабiтымi горламi, валяецца курганамi трупаѓ, а таксама разбiтых танкаѓ i збiтых самалётаѓ.
  Аѓгустына шалёная дзяѓчынка. I ѓсiх разбурае нiбы гэта робат з гiперплазмы.
  Разнесла ѓжо нi адну сотню гiтлераѓцаѓ. Але ѓсё павялiчвае тэмп. I ваяѓнiца яшчэ i раве.
  - Я непераможная такая! Самая ѓ свеце крутая!
  I зноѓ прыгажуня ѓ нападзе.
  I ад яе босых пальчыкаѓ ножак, вылятае гарошынка. I тры сотнi гiтлераѓцаѓ i тузiн танкаѓ разарваѓ магутны выбух.
  Аѓгустына праспявала:
  - Вы не асмелiцеся нашу зямлю захоплiваць!
  Святлана таксама ѓ наступе. I не дае нi грама перадышкi. Дзiкае дзяѓчына-тэрмiнатар.
  I сячэ непрыяцеляѓ i гiтлераѓцаѓ нiшчыць. I маса карычневых байцоѓ ужо завалiлася ѓ канаву i па дарогах.
  Шасцёрка разбушавалася. Наладзiла дзiкую бiтву.
  Алег Рыбачэнка зноѓ у баi. I прасоѓваецца, махае абодвума мячамi. I хлапчук-тэрмiнатар праводзiць млын. Падаюць забiтыя гiтлераѓцы.
  Маса трупаѓ. Цэлыя горы крывавых целаѓ.
  Хлапчуку-пiсьменнiку ѓспамiнаецца дзiкая стратэгiя. Дзе таксама разам змешвалiся конi i людзi.
  Алег Рыбачэнка пiшчыць:
  - Гора ад розуму!
  А грошай будзе цемра!
  I хлопчык-тэрмiнатар у новым руху. I яго босыя ножкi нешта возьмуць i кiнуць.
  Пацан-генiй зароѓ:
  - Майстар клас i фiрма "Адыдас"!
  Сапраѓды крутое з крутых атрымалася паданне. А колькi забiтых гiтлераѓцаѓ. I перабiлi карычневых байцоѓ самае вялiкае мноства з найвялiкшых.
  Маргарыта таксама ѓ баi. Разбурае карычныя i сталёвыя войскi i раве:
  - Вялiкi ѓдарны полк! Мы ѓсiх уганяем у труну!
  I яе мячы як рубануць па гiтлераѓцам. Маса карычневых байцоѓ ужо завалiлася.
  Дзяѓчынка прабурчала:
  - Я пантэры нават страмчэй! Дакажыце, што ѓсiх лепш!
  I ад голай пяткi дзяѓчынкi як вылецiць гарошынка з магутнай узрыѓчаткай.
  I па непрыяцелю дзюбне.
  I возьме i разнясе частку супернiкаѓ i танкi i нават самалёты.
  А Наташа ѓ аѓтарытэце. I б'е супернiкаѓ, i сама нiкому спуску не дасць.
  Колькi гiтлераѓцаѓ ужо перабiла.
  А яе зубкi такiя вострыя. А вочкi такiя сапфiравыя. Вось гэта дзеѓка - самы галоѓны кат. Хоць у яе ѓсе напарнiцы - каты!
  Наташа крычыць:
  - Шалёная я! Будзе вам пеня!
  I зноѓ дзяѓчына мячамi масу гiтлераѓцаѓ зарубiць.
  Зоя ѓ руху i раскроiла шмат карычневых воiнаѓ.
  А ножкi босыя кiдаюць iголкi. Кожная iголка забiвае некалькi гiтлераѓцаѓ. Вось гэта дзяѓчыны - рэальна прыгажунi.
  Аѓгусцiна надыходзiць, i працiѓнiц разбурае. I пры гэтым яшчэ не забывае прагарлапанiць:
  - Вам не пазбегнуць труны!
  I свае зубы дзеѓка возьме i выскалiць!
  I рудая такая... Валасы лунаюць на ветры, нiбы пралетарскi сцяг.
  I ѓся лiтаральна зыходзiць гневам.
  Святлана ѓ руху. Вось раскроiла масу чэрапаѓ i вежаѓ танкаѓ. Ваяѓнiца, якая скалiць зубкi.
  Паказвае язычок. А затым плюецца з трубачкi. Пасля чаго завывае:
  - Будзеце вы мёртвымi хлопцы!
  I зноѓ ад яе босых ножак ляцяць смяротныя iголкi, што дзiвяць пяхоту i самалёты.
  Алег Рыбачэнка скача i падскоквае.
  Басаногi хлопчык кучу iголак выпускае, збiвае танкi, i спявае:
  - Адпраѓляемся ѓ паход, адчыняе буйны рахунак!
  Юны ваяѓнiк як пакладзена на вышынi.
  Гадоѓ яму ѓжо нямала, але ён выглядае дзiцем. Толькi вельмi моцным i мускулiстым.
  Алег Рыбачэнка праспяваѓ:
  - Няхай не па правiлах гульня - прарвемся фраера!
  I зноѓ ад яго босых ножак адляцелi смяротныя i паражальныя iголкi.
  Маргарыта з захапленнем праспявала:
  - Нiчога немагчымага няма! Веру, будзе свабоды свiтанак!
  Дзяѓчынка зноѓ кiнула забойным каскадам iголак па гiтлераѓцам i iх танкам, працягнула:
  - Цемра сыдзе! Расквiтнеюць ружы траѓня!
  I ваяѓнiца як кiне босымi пальцамi ножак гарошынку, дык адразу ж тысяча гiтлераѓцаѓ падляцела ѓ паветра. Ды войска карычневай, пякельнай iмперыi растае прама на вачах.
  Наташа ѓ бiтве. Скача нiбы кобра. Узрывае непрыяцеляѓ. I столькi гiне гiтлераѓцаѓ i падаюць самалёты.
  Дзяѓчына iхняя i мячамi, i гранамi на вугалi, i дзiдамi. I iголкамi.
  Пры гэтым яшчэ i раве:
  - Перамога веру, прыйдзе!
  I слава рускiх знойдзе!
  Босыя пальчыкi ножак кiдаюць новыя iголкi, прабiваючы супернiкаѓ.
  Зоя ѓ дзiкiм руху. Надыходзiць на гiтлераѓцаѓ. Рассякае iх на дробныя кавалачкi.
  Ваяѓнiца кiдае босымi пальцамi iголкi. Прабiвае супернiкаѓ, i як зараве:
  - Поѓная наша перамога блiзкая!
  I праводзiць мячамi дзiкi млын, змятаючы танкi. Вось гэта сапраѓды дзеѓка як дзеѓка!
  А вось кобра Аѓгусцiна перайшла ѓ наступ. Вось гэта баба - усiм кашмарам кашмар.
  I калi ѓсячэ, дык значыць усячэ.
  Пасьля чаго рудая возьме i засьпявае:
  - Раскрыю ѓсе чэрапы! Я вялiкая мара!
  I вось яе мячы ѓ дзеяннi i рассякаюць мяса i метал.
  Святлана таксама пераходзiць у наступ. Няма ѓ гэтай дзяѓчыны тармазоѓ. Як пасячэ, так маса трупаѓ завалена, i валяцца самалёты i танкi.
  Бландынка-тэрмiнатар раве:
  - Як будзе добра! Як будзе добра - я гэта ведаю!
  I вось ляцiць ад яе забойная гарошынка.
  Алег зноѓ сотню гiтлераѓцаѓ, пранёсшы метэорам, зрэжа. I яшчэ бомбу возьме i кiне.
  Невялiкая памерамi, але забойная яна...
  Як разарве на дробныя абрыѓкi.
  Хлопчык-тэрмiнатар завыѓ:
  - Бурная маладосць страшных машын!
  Маргарыта зноѓ такое зробiць у бiтве.
  I сьсячэ масу карычневых байцоѓ. I прасякае вялiкiя прасекi.
  Дзяѓчынка вiскоча:
  - Ламбада - наш танец на пяску!
  I ѓрэжа з новай сiлай.
  Наташа ѓ наступе яшчэ люцей. Так малоцiць гiтлераѓцаѓ. Не вельмi iм супраць такiх дзяѓчат выстаяць.
  Наташа ѓзяла i праспявала:
  - Бег на месцы агульны прымiраючы!
  I ваяѓнiца такiм каскадам удараѓ вылiлася па супернiках.
  I яшчэ босымi ножкамi дыскi кiне.
  Вось млын правяла. Маса галоѓ карычневага войска адкацiлася i гарэлi танкi.
  Баявая прыгажуня яна. Лупiць сабе такую жоѓтую армаду.
  Зоя ѓ руху, усiх руйнуе пагалоѓна. I яе мячы, нiбы нажнiцы смерцi.
  Дзяѓчына проста хараство. I яе босыя ножкi кiдаюць вельмi атрутныя iголкi.
  Здзiѓляюць супернiкаѓ. Прабiваюць iм горла i робяць труны, прымушаюць выбухаць танкi i самалёты.
  Зоя ѓзяла i прапiшчала:
  - Калi ѓ кране няма вады...
  Наташа прагарлапанiла з захапленнем:
  - Значыць, вiнаватая ты!
  I босымi пальцамi ног як кiне тое, што забiвае капiтальна. Вось гэта сапраѓды дзяѓчына з дзяѓчын.
  I ад яе голых ножак як праляцiць лязо. I ѓразiць масу байцоѓ, зразаючы вежы з танкаѓ.
  Аѓгусцiна ѓ руху. Iмклiвая i непаѓторная ѓ сваёй красе.
  Якiя ѓ яе яркiя валасы. Нiбы пралетарскi сцяг лунаюць. Вось гэта дзяѓчына - iсная мегера.
  А сячэ супернiкаѓ - быццам нарадзiлася з мячамi ѓ руках.
  Рудая, чортавая шэльма!
  Аѓгусцiна ѓзяла i прашыпела:
  - Бычыная будзе галава - не звар'яцець байцам!
  I вось яна зноѓ раскрышыла масу байцоѓ.
  Алег Рыбачэнка буркнуѓ:
  - Тое, што трэба! Вось гэта дзеѓка!
  Маргарыта, кiнуѓшы босай ножкай кiнжал, адламаѓшы вежу танка, пацвердзiла:
  - Вялiкая i класная дзяѓчына!
  Аѓгусцiна з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Я ваяѓнiца, што загрызе любога!
  I зноѓ босымi пальчыкамi ножак запусцiць забойнае.
  Святлана ѓ бiтве не саступае супернiкам. Не дзяѓчына, а скончыць з такой ведзьмай у полымi.
  I вiскоча:
  - Якое неба блакiтнае!
  Аѓгусцiна, выпусцiѓшы босай ножкай лязо, зразаѓшы вежу танка, пацвердзiла:
  - Мы не прыхiльнiкi разбою!
  Святлана, рассякаючы непрыяцеляѓ, i збiваючы самалёты, прачырыкала:
  - На дурня не патрэбен нож.
  Зоя пiснула, кiдаючы iголкi босымi, загарэлымi ножкамi:
  - Яму з тры карабы нахлусiш!
  Наташа, секчы гiтлераѓцаѓ, дадала:
  - I рабi з iм за грош!
  I ваяѓнiцы возьмуць i падскочаць. Такiя яны крывавыя i крутыя. Наогул у iх маса рызыкi.
  Алег Рыбачэнка ѓ баi выглядае - вельмi нават стыльна.
  Маргарыта праспявала:
  - Удар моцны, а цiкавасць у хлопца...
  Хлопчык-генiй запусцiѓ нагой нешта накшталт шрубы верталёта. Зрэзаѓ пару сотняѓ галоѓ i ѓ гiтлераѓцаѓ i танкаѓ, пiскнуѓ:
  - Суцэль спартовы!
  I абодва - хлопчык i дзяѓчынка ѓ поѓным ажуры.
  Алег, секчы карычневых салдат, пробулькал:
  - I будзе вялiкая перамога за намi!
  Маргарыта ѓ адказ прашыпела:
  - Мы ѓсiх забiваем - босымi нагамi!
  Дзяѓчынка i сапраѓды такi вось актыѓны тэрмiнатар.
  Наташа ѓ наступе праспявала:
  - На святой вайне!
  I запусцiла ваяѓнiца востры дыск-бумеранг. Той праляцеѓ па дузе, ссек масу гiтлераѓцаѓ i вежаѓ танкаѓ.
  Зоя дадала, працягваючы знiшчэнне:
  - Будзе наша перамога!
  I ад яе босых ножак паляцелi новыя iголкi. I ѓразiлi масу байцоѓ i самалётаѓ.
  Дзяѓчына-бландынка выдала:
  - Ставiм супернiку мат!
  I паказала мову.
  Аѓгусцiна махаючы нагамi, i кiдаючы свастыкi з вострымi бакамi, булькнула:
  - Сцяг iмперскi наперад!
  Святлана ахвотна пацвердзiла:
  - Слава загiнуѓшым героям!
  I дзяѓчаты хорам загарлапанiлi, круша гiтлераѓцаѓ:
  - Нас нiхто не спынiць!
  I вось ляцяць ад босых ножак ваяѓнiц дыск. Iрвецца мяса i зносяцца вежы танкаѓ.
  I зноѓ выццё:
  - Нас нiхто не пераможа!
  Наташа падляцела ѓ паветра. Распарола працiѓнiкаѓ i крылатых сцярвятнiкаѓ, i выдала:
  - Мы ёсць ваѓчыцы, смажым ворага!
  I ад яе босых пальчыкаѓ як вылецiць вельмi нават забойны дыск.
  Дзяѓчына нават перакруцiцца ѓ экстазе.
  А потым буркне:
  - Пятачкi нашы любяць агонь!
  Ды дзяѓчыны па-сапраѓднаму сэксуальныя.
  Алег Рыбачэнка прабулькаѓ:
  - Ох, рана, дае ахова!
  I падмiргнуѓ ваяѓнiцам. Тыя ѓ адказ смяюцца i скаляць зубкi.
  Наташа секла гiтлераѓцаѓ i пiшчала:
  - У нашым свеце няма радасцi, без барацьбы!
  Хлапчук запярэчыѓ:
  - Часам i барацьба не ѓ радасць!
  Наташа пагадзiлася:
  - Калi няма сiл то так...
  Але мы ваяѓнiцы заѓсёды здаровыя!
  Дзяѓчына кiнула босымi пальцамi ног у супернiка iголкi, падарвала масу танкаѓ, i праспявала:
  - Салдат заѓсёды здаровы,
  I да подзвiгу гатовы!
  Пасля чаго Наташа зноѓ секанула непрыяцеляѓ, зносячы вежы танкам.
  Зоя вельмi iмклiвая краля. Вось цэлую бочку ѓ гiтлераѓцаѓ запусцiла. I разарвала з аднаго выбуху пару тысяч.
  Пасля чаго прапiшчала:
  - Не спынiцца, нашы пяткi зiхацяць!
  I дзяѓчына ѓ баявым ажуры!
  Аѓгусцiна ѓ бiтве таксама не слабая. Так малоцiць гiтлераѓцаѓ. Нiбы са снапа ланцугамi выбiвае.
  I секчы працiѓнiкаѓ - спявае:
  - Сцеражыся будзе карысць,
  Будзе восенню пiрог!
  Рудая чартоѓка i сапраѓды арэ ѓ бiтве, нiбы чорцiк у табакерцы.
  А вось Святлана як б'ецца. I ад яе гiтлераѓцам дастаецца.
  I калi яна ѓрэжа, так i ѓрэжа.
  Ад яе крывавыя пырскi вылятаюць.
  Святлана жорстка заѓважыла, калi ад яе босай ножкi паляцелi пырскi металу, што расплаѓляе чэрапы i вежы танкам:
  - Слава Расii, вельмi нават слава!
  Танкi рвуцца наперад...
  Дывiзii ѓ чырвоных кашулях -
  Вiтае рускi народ!
  Вось дзяѓчаты за гiтлераѓцаѓ узялiся. Так iх рассякаюць i рэзаюць. Не ваяѓнiцы, а рэальна пантэры, якiя сарвалiся з ланцуга.
  Алег у баi i атакуе гiтлераѓцаѓ. Б'е iх без жалю, расьсякае танкi, i верашчыць:
  - Мы як быкi!
  Маргарыта, крышачы карычневую армiю, i рассякаючы танкi, падхапiла.
  - Мы як быкi!
  Наташа ѓзяла i завыла, рассякаючы карычневых байцоѓ разам з танкамi:
  - Хлусiць не з рукi!
  Зоя раздзiрала гiтлераѓцаѓ, пiскнула:
  - Няма не з рукi!
  I таксама возьме i выпусцiць зорачку босай нагой i прыкончыць масу фашыстаѓ.
  Наташка ѓзяла i запiшчала:
  - Тэлевiзар наш гарыць!
  I ад яе голенькiм ножкi ляцiць забойны пучок iголак.
  Зоя, таксама круша гiтлераѓцаѓ i iх танкi, пiскнула:
  - Наша сяброѓства маналiт!
  I зноѓ такое кiдае, што ва ѓсе бакi кругi расплываюцца. Вось гэта дзеѓка - чыстае знiшчэнне супернiкаѓ.
  Дзяѓчына босымi пальчыкамi ножак возьме i запусцiць тры бумерангi. А трупаѓ ад гэтага стала яшчэ больш.
  Пасля чаго прыгажуня выдасць:
  - Не дамо ворагу лiтасцi! Будзе труп!
  I зноѓ ад босай пяткi адлятае забойнае.
  Аѓгусцiна таксама цалкам лагiчна заѓважыла:
  - Толькi не адзiн труп, а шмат!
  Пасля таго дзяѓчына ѓзяла i басанож прайшлася па крывавых лужынах. I шмат перабiла гiтлераѓцаѓ.
  I як прараве:
  - Маса забойства!
  I вось дзюбне галавой па гiтлераѓскаму генералу. Зламае яму чэрап i выдасць:
  - Банзай! Патрапiш у рай!
  Святлана вельмi лютая ѓ наступе, асаблiва збiваючы танкi, пiшчыць:
  - Не будзе вам лiтасцi!
  I ад яе босых пальчыкаѓ адлятае тузiн iголак. Як яна ѓсiх прабiвае, самалёты завальваюцца. I вельмi нават ваяѓнiца iмкнецца, паразразаць, i перабiць.
  Алег Рыбачэнка пiшчыць:
  - Слаѓны молат!
  I хлопчык таксама босай ножкай кiдае такую крутую зорку ѓ выглядзе свастыкi. Мудрагелiсты гiбрыд.
  I маса гiтлераѓцаѓ завалiлася.
  Алег зароѓ:
  - Банзай!
  I хлапчук зноѓ у дзiкiм нападзе. Не, у iм проста клекоча сiла, i булькаюць вулканы!
  Маргарыта ѓ руху. Усiм распарэ жываты.
  Дзяѓчынка ножкай выкiне паѓсотнi iголак зараз. I маса забiтая рознага роду непрыяцеляѓ, падбiла i танкаѓ i самалётаѓ.
  Маргарыта праспявала ѓ плане бадзёрасцi:
  - Раз, два! Гора не бяда!
  Сумаваць не трэба нiколi!
  Вышэй нос i хвост трымай трубой.
  Ведай, што верны сябар заѓсёды з табой!
  Вось такая яна агрэсiѓная кампанiя. Дзяѓчынка як лупане i выгукне:
  - Прэзiдэнт-дракон стане трупам!
  Наташа ѓ баi проста тэрмiнатар нейкi. I рыкаючы прабiла:
  - Банзай! Хутчэй за атрымлiвай!
  I ад яе босай ножкi адляцела граната. I па гiтлераѓцах як цвiкоѓ. I разнясе масу мастадонтаѓ i крылатых, пякельных машын.
  Вось гэта ваяѓнiца! Усiм ваяѓнiцам - ваяѓнiца!
  Зоя таксама ѓ наступе. Такая лютая краля.
  I ѓзяла i пробулькала:
  - Бацька наш - сам Белы Бог!
  I сячэ па гiтлераѓцам трайны млын!
  А Аѓгусцiна зароѓ у адказ:
  - А мой Бог - чорны!
  Сапраѓды рыжуха - гэта само ѓвасабленне падступства i подласцi. Для ворагаѓ зразумела. А для сяброѓ яна душка.
  I як босымi пальцамi ножак возьме i кiне. I масу завалiся воiнаѓ карычневай iмперыi, а таксама i iх танкаѓ i самалётаѓ.
  Рудая пракрычала:
  - За намi Расiя i чорны Бог!
  Ваяѓнiца з вельмi вялiкiм баявым патэнцыялам. Няма пад такую лепш i не совацца. Як вежы танкам адрывае i крылы фашысцкiм самалётам.
  Аѓгустына прашыпела:
  - Усiх здраднiкаѓ сатрэм у парашок!
  I падмiргне напарнiцам. Ды гэтая агнязарная дзеѓка - не зусiм тое, што можа даць спакой. Хiба што спакой смяротны!
  Святлана, круша непрыяцеляѓ, выдала:
  - Чаргой вас скiнем!
  Аѓгустына пацвердзiла:
  - Усiх заб'ем!
  I ад яе босы ножак, зноѓ ляцiць прэзент татальнай анiгiляцыi! I столькi танкаѓ i самалётаѓ зараз разарвалася ѓ дробную стружку.
  Алег праспяваѓ у адказ:
  - Будзе поѓны банзай!
  Аѓгусцiна, раздзiраючы гiтлераѓцаѓ голымi рукамi, секчы iх мячамi, i кiдаючы iголкi босымi пальцамi ног, знiшчаючы зараз танкi i самалёты, выдала:
  - Карацей кажучы! Карацей кажучы!
  Наташа, руйнуючы карычневых ваяроѓ, пiскнула:
  - Карацей кажучы - банзай!
  I давай секчы супернiкаѓ з дзiкай разлютаванасцю.
  Алег Рыбачэнка, рассякаючы працiѓнiкаѓ, выдаѓ:
  - Гэты гамбiт ёсць не кiтайскi,
  А дэбют паверце тайскi!
  I зноѓ ад босай ножкi хлопчыка паляцеѓ востры, рэжучы метал дыск. Ён зрэзаѓ i вежы танкам, i хвасты самалётам.
  Маргарыта, секчы воiнаѓ карычневай iмперыi i браню танкаѓ, праспявала:
  - А каго ѓ баi знойдзем,
  А каго ѓ баi знойдзем...
  З тым жартаваць не станем -
  На часткi разарвём!
  На часткi разарвём!
  Добра папрацавалi яны тады з гiтлераѓцамi... I Савецкая Расiя перамагла пры штурме Маскве карычневую iмперыю.
  Вайна яшчэ не скончылася, але ѓжо ѓ СССР з'явiѓся шанц перамагчы гiтлераѓцаѓ самiм. Так што шасцёрцы зноѓ прыйшлося перапынiць выкананне сваёй, супер i круты мiсii.
  
  АДЗIН СССР сярод ваѓкоѓ
  Адключэнне адбылося з-за ѓспышкi на сонца, у вынiку чаго ѓ 22 чэрвеня 1941 года ЗША, Брытанiя i яе калонii аказалiся адключаныя. Спачатку падчас вайны гэта не асаблiва адбiлася. Немцы прасоѓвалiся прыкладна як у рэальнай гiсторыi. Таксама фюрар павярнуѓ на поѓдзень, i Японiя заняла чакальную пазiцыю ... I зноѓ марозная зiма выратавала Чырвоную Армiю ад поѓнага разгрому, i дазволiла перайсцi ѓ контрнаступленне пад Масквой. А Японiя тым часам захапiла тыя ѓладаннi ѓ Цiхiм акiяне, што належалi раней Брытанii i ЗША, i якiм не змаглi зараз патрапiць дадатковыя сiлы.
  На ѓсходнiм фронце вясной i на пачатку лета немцы атрымалi шэраг перамог, i пачалi зноѓ наступленне на Сталiнград. Аднак тут разыходжаннi з рэальнасцю якраз i пачалiся. Адсутнасць другога фронту, дазволiла немцам больш войскаѓ перакiнуць з Еѓропы, i з Лiвii, пакiнем там толькi iтальянскiя гарнiзоны.
  I наступ пачаѓся не толькi на Сталiнград, але яшчэ i Цiхвiн. I камандаваѓ iм зараз Роммель, якога фюрар высока шанаваѓ за разгром ангельцаѓ у Лiвii i ѓзяцце Талбука.
  У баях прынялi ѓдзел i першыя танкi "Тыгр". Роммель пачаѓ наступ ноччу i здолеѓ заспець савецкiя войскi знянацку. Сiтуацыю пагоршыла, яшчэ i тое, што немцы мелi перавагу ѓ авiяцыi, так не марнавалi сiлы, на дужанне з саюзнiкамi.
  Лётчык Марсэль iмклiва набiраѓ рахункi на ѓсходнiм фронце. Ён яшчэ ѓ чэрвенi 1942 года перавысiѓ колькасць збiтых самалётаѓ у сто пяцьдзесят i атрымаѓ рыцарскi крыж жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi.
  Але гэта было толькi пачаткам кар'еры.
  У небе i сапраѓды было Чырвонай армii складаней. I немцы змаглi ѓзяць Цiхвiн, а затым яшчэ некалькi гарадоѓ i адрэзалi Ленiнград падвойным кольцам, заблакаваѓшы зноѓ гэты горад.
  Савецкае камандаванне спрабавала прабiцца да Ленiнграда, i наступаць у цэнтры. Але не хапiла сiл, каб дабiцца на гэтых напрамках поспехаѓ.
  Адзiным суцяшэннем стала тое, што фашысты ѓгразлi ѓ Сталiнградзе, што давала шанцы сабраць новыя рэзервы.
  Затое Ленiнград заставаѓся блакiраваным. Пакуль яшчэ Турцыя i Японiя не ѓступiлi ѓ вайну i, у СССР быѓ шанц, пераламаць ход баёѓ. У лiстападзе 1942 гады савецкiя войскi пачалi наступ i пад Ржэвам i пад Сталiнградам.
  Пад Ржэвам дабiцца поспеху не ѓдалося. А вось пад Сталiнградам кольца аказалася замкнёна. Але як высветлiлася на час. У Трэцяга Рэйха было куды больш рэзерваѓ, i Роммель пачала наступ да Сталiнграда з поѓначы, а Майнштэйн з поѓдня.
  Сiтуацыю пагоршыла яшчэ i нечаканае ѓступленне Японii ѓ вайну. Самураi, нягледзячы на скаванасць сiл бiтвай у Кiтаi, атакавалi Уладзiвасток.
  Напэѓна Хiрахiта баяѓся што Трэцi Рэйх прайграе i ѓступiѓ у вайну.
  Тым больш у Японii хапала i рэсурсаѓ i пяхоты, для поѓнамаштабных наступаѓ.
  Чырвоная армiя аказалася скаванай, i Роммелю ѓдалося прабiцца з поѓначы да Сталiнграда. Майнштэйн быѓ часова спынены, але атрымаѓшы дадатковыя падмацаваннi, i падтрымку з боку Паѓлюса, злучыѓся ѓжо разблакаваным войскамi.
  Такiм чынам, узнiкла чарговае кольца, у якiм апынулiся савецкiя войскi.
  Пасля ѓпартых баёѓ iх большая частка была знiшчана i запалонена. Пасля чаго немцы завяршылi захоп Сталiнграда. А ѓ сакавiку 1943 гады ѓ вайну ѓступiла i Турцыя. Сiтуацыя яшчэ больш ускладнiлася. У паветры немцы захоѓвалi перавагу. Марсэль перавысiѓ рахунак у трыста збiтых самалётаѓ i стаѓ першым немцам, якi атрымаѓ другi рыцарскi крыж жалезнага крыжа з дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi.
  У траѓнi немцы пачалi новы наступ, масава выкарыстоѓваючы новыя танкi - "Тыгр", "Пантэра" i "Леѓ". I паспяхова прасоѓвалiся, хаця Чырвоная Армiя i заняла магутную абарону. Але сiлы былi ѓжо няроѓныя, бо савецкiя войскi бiлiся адразу на тры франты - Супраць Трэцяга Рэйха, яго сатэлiтаѓ, Японii i яе калонiямi, i Турцыяй. Сiтуацыю пагаршала абвешчаная гiтлераѓцамi татальная вайна, якая прывяла да павелiчэння выпуску ѓзбраенняѓ у некалькi разоѓ пры адсутнасцi бамбардзiровак з боку саюзнiкаѓ. Так што шансы ѓ СССР хутка памяншалiся!
  Праѓда, прасоѓвалiся фрыцы павольна, так перад iмi была глыбокаэшаланаваная абарона. I савецкiя войскi, маючы досвед, бiлiся вельмi адважна. Але ѓсё роѓна прайгравалi.
  Зрэшты, бiлiся з вялiкай адвагай, i некаторыя ваяры паказвалi найвышэйшы клас. Вось, напрыклад, танкавы экiпаж Лiзаветы на самым звычайным Т-34-76 ваюе з гiтлераѓцамi.
  А немцы рухаюцца нетаропка на савецкiя войскi, выстраiѓшыся клiнам, цi свiннёй. Наперадзе самы цяжкi i лепш абаронены танк "Леѓ". Ён нагадвае "Пантэру", толькi куды буйней i вагой дзевяноста тон. Лабавая браня корпуса 150-мiлiметраѓ i пад нахiламi як Т-34, а бартоѓ 82-мiлiметра з нахiламi. Лоб вежы наогул абаронены вельмi моцна: 240-мiлiметраѓ з нахiламi, а барты слабейшыя таксама 82-мiлiметры, як i корпус. I гармата магутная ѓ 105-мiлiметраѓ з вялiкай дзiнай ствала ѓ 70 ЭЛ. Вось гэта танк здольны паражаць з дыстанцыi.
  Лiзавета босай ножкай перакладае каробку перадач на самую верхнюю.
  I трыццацьчацвёрка набiрае хуткасць. З дыстанцыi па "Льве" страляць бескарысна i трэба зблiзiцца. Магутная нямецкая машына дасылае снарад забойнай сiлы. Ён праносiцца мiма. Дзяѓчыны ѓ танку весела смяюцца i перабiраюць босымi ножкамi.
  На паѓночным Каѓказе ѓ канцы траѓня горача, i ѓ бiкiнi прыгажуням вельмi нават весела.
  Алена адзначае са свiстам:
  - Зараз фашыст выдатна па рагах атрымае!
  Кацярына, трасучы босы, загарэлай ножкай, згаджаецца:
  - Вызначана мы яму ѓрэжам!
  Т-34-76 працягвае разгоняцца, але хуткасць па бездаражы абмежаваная. "Леѓ" наогул ледзь паѓзе, а больш спрытныя "Пантэры" i "Тыгры", прытармажваюцца, каб не вырывацца наперад.
  Але i гэтыя машыны небяспечныя, асаблiва "Пантэра", здольная рабiць па пятнаццаць стрэлаѓ хвiлiну. Ад такой можна чакаць сюрпрызу.
  Ефрасiя нацiскаючы голай пяткай на газ, вiскоча:
  - Будзем бiцца вiртуознымi спосабамi!
  У гарматы танка "Леѓ" ёсць iстотны недахоп, яна робiць усяго толькi пяць стрэлаѓ у хвiлiну. Наогул, не самая ѓдалая мадэль. Бранябойнасць залiшняя, а са занадта вялiкай дыстанцыi дзiвiць i не трэба. "Тыгры" i "Пантэры" прабiваюць з двух кiламетраѓ, з большай дыстанцыi патрапiць у рухомую i маленькую 34 практычна немагчыма. Дык цi варта было "Леѓ", такой магутнай гарматай абсталёѓваць? Iншыя савецкiя танкi яшчэ лягчэй, акрамя КВ-1С, але i гэты танк пераваг у абароне не мае, а хадавыя якасцi толькi горш.
  Лiзавета раскручвае корпус i верашчыць:
  - Грудзi ѓдыхаю, паветра шырокай хваляй,
  Ярка зiхацiць, зорны дыван бясконцы...
  Пачуццi гуляюць, босы дзяѓчынкi жывы,
  У небе гуляць, да сонца лётаць жадаецца вечна!
  Прабiць танк "Леѓ", нават у борт няпроста. Бакi ѓ вежы, як i ѓ "Пантэры" нахiльныя, i верхняя частка бартоѓ корпуса таксама. У гэтых танках ужо прынятая тыповая "кацiная" форма, якая дае лепшую абарону за кошт нахiлаѓ. Не тое што "Тыгр", амаль квадратны. Але "Тыгр", распрацоѓваѓся яшчэ да вайны, i паходзiѓ формай на КВ. А вось "Тыгр"-2, пазнейшая распрацоѓка, таксама формы "коткi", i хутка i гэты танк пойдзе ѓ серыю. Леѓ прабiць у борт таксама амаль немагчыма. Толькi нiжняя частка корпуса не мае нахiлу бранi, але яна прычынена каткамi. Гэта значыць трэба прарвацца зблiзку i патрапiць сапраѓды памiж каткоѓ.
  Так што дзяѓчат задача складаная. Тым больш трыццацьчацвёрку ѓ руху так трасе, што прыцэльна стрэлiць, амаль немагчыма.
  Лiзавета спытала сябровак:
  - Зможам уразiць супернiка?
  Алена ѓпэѓнена адказала:
  - Калi ѓ дзяѓчын няма абутку, яны босымi ножкамi такую адчувальнасць набываюць, што непрыяцеля абавязкова ѓразяць.
  Лiзавета з гэтым пагадзiлася:
  - Ды голыя пяткi дзяѓчынак - заклад перамогi!
  I вось пазбягаючы паражэнняѓ, трыццацьчацвёрка праслiзгвае да борта. Тут галоѓнае пазбегнуць яшчэ i гармат "Пантэр" i "Тыграѓ". Яны хуткастрэльныя i дакладныя. I ѓ лоб дадзеныя танкi таксама не праб'еш.
  Алена страляе ѓ немца, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак. Але патрапiць мiма коѓзанкi ѓ руху амаль немагчыма. Затое коѓзанка ѓ супернiка пабiты, i "Леѓ" спыняецца.
  Трыццацьчацвёрка зноѓ абыходзiць мiма яго. I пасылае забойнай сiлы снарад у нiжнюю частку борта.
  Кацярына адзначае:
  - Састарэлая ѓ нас гармата - "Леѓ" рэальна нiяк не ѓзяць!
  Але як у прыкрасцi Алена i ѓразiла супернiка бартавую частку, i "Леѓ" загарэѓся.
  Дзяѓчынкi не знiжаючы хуткасцю, зноѓ пруць наперад. Цяпер у iх мэта слабейшая: "Пантэра". Яе дастаткова ѓразiць сапраѓды ѓ борт.
  Лiзавета адзначае:
  - Практычная котка!
  Кацярына са смяшком заѓважыла:
  - Але ледзь паѓзе, каб не выйсцi з прыкрыцця "Льва".
  А Алена пальнула з дыстанцыi па "Пантэры", якая аказалася далёка з боку i адкрыла свой борт. Ён у яе тонкаваты - мiлiметраѓ 40, i не бяда, што i пад нахiлам.
  Нямецкi танк з трэскам узрываецца. Ды дзюбнулi прыгажунi рэзка.
  Яны са сваёй чароѓнай грацыяй баявых прыгажунь.
  Але снарады так i свiшчуць, праносячыся, ледзь не дакранаючыся бранi.
  Трыццацьчацвёрцы вельмi гэта небяспечна, i яна нагадвае чалавека, якi скача памiж струменьчыкамi.
  Лiзавета зноѓ стрэлiла пры дапамозе босай ножкi i праспявала:
  - Усё я здолею ѓсё змагу, вермахту ѓрэжам рэшты!
  Вядома ж, з такiмi дзяѓчынкамi сам чорт не страшны. Хоць наступ фашысты вядуць агрэсiѓнае, i ѓ iх шмат танкаѓ....
  Сiлы няроѓныя. Хоць па колькасцi машын прыблiзная роѓнасць, але нямецкiя цяжэйшыя. Многiя савецкiя танкi лёгкiя i не зусiм баяздольныя супраць гiтлераѓскiх монстраѓ.
  Але экiпаж Лiзаветы творыць цуды i на хаду прастрэльвае яшчэ адну "Пантэру".
  Б'юцца камсамолкi i на гарматах. Страляюць трапна. Бегаюць, мiльгаючы босымi, круглымi пятачкамi. I дзiвяць супернiка сапраѓды ѓ цэль.
  Алёнка камандуе з азартам:
  - Дзяѓчынкi не саступайце!
  I вось гармата выплёѓвае снарад, нiбы ѓ Т-4, прабiваючы гэты танк. Але вось, вядома ж "Леѓ", так проста не ѓзяць. I тут даводзiцца пастарацца.
  Анюта наводзiць на машыну пры дапамозе босых пальчыкаѓ ногi i палiць сапраѓды ѓсутыч, прамаѓляючы:
  - Слава камунiзму!
  Ала таксама страляе вельмi трапна i дадае:
  - Гераiзму слава!
  Баявыя тут дзяѓчынкi нiчога не скажаш - вышэйшы клас i пiлатаж!
  Марыя падаючы снарад у прыладу, праспявала:
  - Усё вышэй i вышэй, i вышэй,
  Iмкнуцца палёт нашых птушак...
  I ѓ кожным прапелеры дыхае,
  Спакой нашых меж!
  Маруся дадала, кулячы па фрыцах:
  - Вызначана гэта так....
  Масавых гераiзм рускiх i не толькi рускiх людзей выяѓляѓ ва ѓсiм...
  Мерныя, глухiя гукi зязюлi, нiбы бой курантаѓ праносiлiся над акопамi. Рэдкiя дрэвы, з густой зялёнай кронай пры парывах ветру, нiбы пiянеры ѓ салюце вiтаюць стомленых салдат. Некаму гэта нават магло здацца свайго роду папярэджаннем - маѓляѓ, пойдзеш на тое святло!
  Батальён пад камандаваннем Уладзiмiра Мiхайлоѓскага жорстка патрапаны ѓ папярэднiх баях, асаблiва ѓ Майскiм разгроме, зараз спешна папоѓнены навабранцам, рыхтуецца прыкрыць адзiн з самых небяспечных напрамкаѓ. У трох кiламетраѓ на ѓсход ад плёскаюцца воды праносiцца ѓздоѓж ахопленага полымем вайны Дона.
  Большасць чаротаѓ абвуглiлася ад запальных бомбаѓ, вада счарнела ад куравы. Нiбы велiзарныя запалкi ѓ журботным нямiласцi самотна каштуюць якiя выконваюць роля падпорак палi знесенага выбухнай хваляй маста.
  На лодках мясцовыя пiянеры перавозяць дары палёѓ, а таксама скрынi з боепрыпасамi для гераiчных савецкiх воiнаѓ, гатовых уступiць у смяротную бiтву, з узбеленанымi гiтлераѓскiмi ордамi.
  Вось прыцягнулi ѓчатырох доѓгую скрыню да пакрытага ваѓчынымi ягадамi хмызняку. Там старанна замаскiраваная супрацьтанкавая зброя, прытаiлася iракезам у засадзе. Трое салдат i лiхавокая наводчыца Алеся арудуюць ля гарматы. Дзяѓчынка, вельмi стройная, але рукi жылiсты ад знясiльваючай працы. Таксама стараецца разам з хлопцамi рыхтуе пастку на выпадак, калi танк цi "броннiк" гiтлераѓскай зграi паспрабуе абыйсцi натуральны бугор.
  Салдаты па большай частцы яшчэ зусiм безбародыя i не абстраляныя юнакi, якiя прайшлi скарочаны курс навабранца - у паѓтара месяца, плюс, вядома ж, нядрэнна пастаѓленая ѓ СССР дапрызыѓная падрыхтоѓка.
  Некаторыя воiны ѓжо маюць досвед. Яны адрознiваюцца ад маладняку шчацiннем, рэзкасцю рухаѓ, некаторыя пераматаны. Вось у прыватнасцi аднавокi Iван, якi выглядаѓ сапраѓдным пiратам - адпусцiѓ сабе бараду. Званне прапаршчык, i ѓжо пара ордэнаѓ атрыманых у розных баях, дакладней першы пад Масквой. Калi, здавалася, зрабiлi немагчымае: спынiлi фрыцаѓ, i нават гналi супостатаѓ пару сотняѓ кiламетраѓ, нiбы загоншчыкi сабак.
  Колькi кiнутай тэхнiкi было ѓ фрыцаѓ. Можа не так ужо, i часта сустракалiся танкi, але затое бронетранспарцёры з гарматамi i кулямётамi, што так хваравiта раздзiралi савецкую пяхоту летам i восенню сорак першага - хоць гаць гацi!
  Але калi мароз перавысiѓ 30 градусаѓ, усе гэтыя тэѓтонскiя монстры страцiлi здольнасць да руху ѓ iх элементарна ... Замерз бензiн i застыла змазка.
  Нажаль, дабiць нацыстаѓ да канца не здолелi. Збольшага па вiне камандавання якi прасiѓ буйныя сiлы на штурм гарадоѓ, куды цiснулiся нямецкiя часткi. Ды i адлiга наступiла - будзь яна неладная...
  Увесну Iван заслужыѓ i другi ордэн - павезла замачыць з-за засады генерала i некалькi афiцэраѓ. Зрэшты, бой аказаѓся ѓдалым толькi збольшага. Падчас пераследу, шалёны асколак трапiѓ Iвану Краснову ѓ твар, пазбавiѓшы вочы. Нажаль, гэта вайна, а не дзiцячае кiно, дзе галоѓны герой усiх малоцiць, а ѓ яго i сто кулямётаѓ патрапiць не можа.
  I вось зараз iм даводзiцца выконваць фiзiчна цяжкую працу: рыць траншэi, вочкi i ямы пасткi.
  Iм дапамагаюць пiянеры, пакуль на палях зацiшша i рабят з дзяѓчатамi самi выпрасiлiся дапамагаць старэйшым братам. Працуюць яны нават занадта заѓзята, iмкнучыся зрабiць пабольш, не разлiчваючы сiлы. Вось як вены набрынялi i вылезлi на загарэлых мазолiстых руках i босых, збiтых нагах дзяцей. Пры гэтым яны яшчэ ѓмудраюцца i спяваць;
  Мы пiянеры дзецi камунiзму -
  Вогнiшча, палатка i звонкi горан!
  Нашэсце праклятага фашызму -
  Якога чакае раз'юшаны разгром!
  
  Што страцiлi мы ѓ бiтвах гэтых?
  А то ѓ баях з ворагам набылi?
  Мы былi раней проста святла дзецi -
  А цяпер воiны Роднай зямлi!
  
  Але Гiтлер зрабiѓ крок да сталiцы нашай,
  Абрынуѓ бомбаѓ без рахунку вадаспад!
  А мне Бацькаѓшчына нават неба прыгажэй -
  Цяпер крывавы наступiѓ заход!
  
  Адкажам на агрэсiю мы жорстка -
  Хоць самi ростам ды, нажаль, малыя!
  Але меч у руках у далiкатнага падлетка -
  Мацней, чым легiёны Сатаны!
  
  Хай танкаѓ прэ лавiна за лавiнай,
  А мы вiнтоѓку дзелiм на траiх!
  Хай палiцаi подла цэляць у спiну,
  Але Бог Святы пакарае люта iх!
  
  Што мы вырашылi? рабiць справу мiру -
  А для таго нажаль прыйшлося страляць!
  Спакой i так ужо застыѓ.
  Бывае i гвалт мiлаты!
  
  З дзяѓчынкай мы бяжым босыя разам-
  Хоць выпаѓ снег, як вугаль палiць гурбу!
  Але не маюць страху, ведайце дзецi -
  Фашыста ѓгоняць смела куляй у труну!
  
  Вось паклалi фрыцаѓ гiдкiх роту,
  А астатнiя трусы пруць у бегу!
  Мы крушым як касой у баi пяхоту.
  Нам не перашкода юныя гады!
  
  Перамога дасягненне, будзе ѓ Маi,
  Цяпер завея калючы, жорсткi снег!
  Хлопчык бос, сястра яго босая,
  У лахманах дзецi сустрэлi росквiт!
  
  Адкуль у нас бяруцца гэтыя сiлы -
  Цярпець i боль, i холад, тую патрэбу!
  Калi таварыш змераѓ дно магiлы,
  Калi сяброѓка стогне - я памру!
  
  Хрыстос дабраславiѓ нас пiянераѓ,
  Сказаѓ, Айчына Богам вам дадзена!
  Вось такая найпершая за ѓсiх вера,
  Савецкая, святая краiна!
  Чуецца аддалены гул надыходзячых танкаѓ, i ѓ небе гудуць самалёты. I ѓжо грукочуць магутныя, аблогавыя прылады. Ад трапленняѓ фугасных снарадаѓ высока ѓ неба ѓзнiмаюцца, камякi зямлi i расплаѓленага дзёрну. Вось яна начытаецца баталiя. Маёр Уладзiмiр Мiхайлоѓскi трымае ѓ руках трафейны бiнокль, назiраючы за наблiжэннем сталёвай фашысцкай лавiны. Пiянераѓ iмкнуцца прагнаць у тыл, але яны не жадаюць сыходзiць i просяць у рукi вiнтоѓкi, каб дзерцiся.
  Зброi на ѓсiх не хапае, хаця мясцовая дзятва прывалакла, паляѓнiчыя стрэльбы i нават спартыѓныя лукi. Усе жадаюць адважна дзерцiся i перамагчы. А не атрымаецца памерцi з апошняй думкай аб Радзiме.
  Маёр Мiхайлоѓскi аддае загад:
  - Без каманды агню не адчыняць!
  Сапраѓды ѓ iх на ѓвесь батальён усяго дзве "саракпяткi", а значыць шанец у тым, каб падпусцiць фрыцаѓ блiжэй.
  Наперадзе, як гэта прынята ѓ гiтлераѓцаѓ самыя абароненыя машыны; танкi Т-4 i САУ "Паляѓнiчы". Яны павiнны даць дарогу лягчэйшым машын i трохi адсталай пяхоце.
  Легкавыя аѓтамабiлi i матацыклы нацыстаѓ раз-пораз прытармажваюць баючыся вырвацца наперадзе....
  А вось пiянер Юлiй Пятроѓ даказвае, што яны нездарма тут засталiся. Дэфiцытная супрацьтанкавая мiна, абшмараваная самаробным клеем, а зверху якi робiць яе незаѓважнай дзёран з дапамогай дроту перамяшчаецца памiж пнёѓ, прама пад гусенiцу Т-4.
  Сталёвыя плiты гусенiцы кладуцца на смяротны прэзент. Выбух здаецца не надта моцным, але гусенiцу зрывае, i гiтлераѓскi танк пачынае дымiць i кружыцца вежай.
  Iншыя, хлапчукi выкарыстоѓваюць падобныя прыстасаваннi. Раз нямецкая пяхота баiцца, а танкi i САУ пруць наперадзе безабаронныя, то будзе iм за гэтае пакаранне.
  Знакамiты "Паляѓнiчы", з нiзкiм сiлуэтам i моцным бранiраванне, выглядае пляскатай чарапахай. Гэтае САУ яшчэ зусiм нядаѓна з'явiлася на савецка-германскiм фронце. З-за добрых хадавых якасцяѓ, прабiѓной на прыстойную дыстанцыю гарматы i жывучасцi ѓ баi "Паляѓнiчы" адразу ж стаѓ прыпавесцю на мовах.
  Але вось гусенiцы ѓ яго ѓсёткi звычайныя, хоць i шырокiя... Зрэшты, яшчэ лепш падарваць дно машыны i прымусiць яе выплёѓваць свае вантробы запчасткамi.
  Вось падбiты "Паляѓнiчы" нiбы пiрацкi фрэгат са зламаным рулём у спаѓзае ѓ бок i сутыкае з Т-4. I абодва сталёвыя на гусенiцах труны, пачынаюць палаць, а праз некалькi iмгненняѓ узрываць з-за дэтануючага боекамплекта.
  Вось ужо тузiн сярэдняй вагi машын спынiѓся разбiтыя i бездапаможныя.
  Але за iмi пруць астатнiя, асаблiва шматлiкiя броннiкi. Вось САУ "Паляѓнiчы" дадае ходу i... Валiцца ѓ замаскiраваную яму. Толькi гусенiцы зверху тырчаць i бездапаможна варушацца.
  Пiянеркi радаюся. Дзе-нiдзе ѓ выкапаных ямах самаробная выбухоѓка. Яе робяць саматужным спосабам. Вядома, слабей дынамiту, але для таго каб вывесцi з ладу хадавую частку суцэль хапае.
  Фрыца нясуць цяжкiя страты, бронетранспарцёры правальваюцца, некаторыя праходзяць небяспечныя зоны, але iх сустракаюць, кiдаючы гранаты i ѓзрыѓпакеты.
  Тут нават здагадлiвымi, юнымi байца збудаваны маленькiя катапульты. Яны выкiдваюць адмысловы пакет з перегоночного драѓнянага спiрту змяшаны з парахавымi элементамi.
  Пры трапленнi больш тонкая браня гiтлераѓскiх транспартаѓ паддаецца, прымушаючы гарэць экiпажы блакiтным полымем. Звар'яцеѓшы ад болю, фрыцы нема гарлапаняць i разбягаюцца з перакошанымi ад жаху асобамi.
  Некаторыя з iх ужо нават кiдаюць тэхнiку.
  Шкада толькi, што ворагаѓ вельмi шмат, некаторыя транспарты залiваючы ѓсё кулямётным агнём, падыходзяць да акопаѓ.
  I наторкаюцца на вожыкi... Алеся тым часам наводзiць саракпятку. У iлоб вядома Т-4 i Паляѓнiчага не возьмеш, а вось барты можна i паспрабаваць. Аб бронетранспарцёрах няма чаго i казаць. Усё прашыбуць i прымусяць яшчэ харкаць крывёю падлогам з распаленым металам!
  У прыладзе малога калiбра шмат пераваг над вялiкiм - хуткастрэльнасць, лёгкасць у маскiроѓцы. I мэты яны ѓмеюць выбiраць.
  Гiтлераѓцы агрызаюцца, люта нiбы гiены. I сярод савецкiх хлопцаѓ ёсць забiтыя i параненыя. Асаблiва трагiчна, калi гiнуць юныя, толькi-толькi, якiя пачалi жыць байцы. Вось зусiм яшчэ дзяѓчынка-пiянерка з цяжкасцю падняѓшы ѓзрыѓпакет кiдаецца з iм пад гусенiцы сярэдняга танка Т-3. Выродлiвая скрынка з доѓгiм, але ѓяѓным тонкiм ствалом падскоквае ѓверх i з яе зрывае квадратную вежу.
  А байцы апенек кiдаюць гранаты, вось па падпаѓзаюць матацыклах сталi цвiкi кулямёты. I галовы гiтлераѓскiх салдат, лопаюцца, нiбы збiтыя градам саспелыя вiшнi.
  А бензабакi вялiкiх матацыклаѓ выбухаюць, выкiдваючы струменi апантанага агню. Такое адчуванне што адбываецца бунт пякельных джынаѓ. Вось некалькi бронетранспарцёраѓ таксама далучаюцца да сваiх няѓдачлiвых калег.
  Алеся наводзячы на "Паляѓнiчага" цэлiць у нiжнюю частку корпуса. Туды цяжка патрапiць, але ѓ гэтым адзiны шанец прабiць бязлiтасную самаходку. Плыѓнае рух пальца, i а затым паварот.
  Гармата дае мяккую аддачу, i фашысцкая машына расколваецца напалову. А сцяжок са свастыкай падае ѓ крывавы бруд.
  Алеся шэпча:
  - Справядлiвасць патрабуе ахвяр, дабрачыннасць ахвяраванняѓ, а поспех правай справы ахвярнасцi!
  Разварот, дзяѓчына-артылерыст упiраецца голымi, каб лепш адчуваць бiярытмы Зямлi, i дыханне травы падэшвамi i зноѓ страляе, дзiвячы ѓ стык падступны Т-3.
  Вiдаць, што ѓжо амаль усе сярэднiя танкi нацысцкай армады выведзены са строю. Вось апошнi знiшчыѓ хлопчык-пiянер, не гледзячы на раненне якi штурхнуѓ бочку, з сумессю выбухнога карбiду, вугальнага пылу, пiлавiння з малым аб'ёмам фосфару. У гераiчнага дзiцяцi ѓжо не хапала сiл, каб пасля скразной раны падштурхнуць бочку i яго таварыш Андрэй, на бегу перахрысцiѓшыся ѓ разбегу штурхнуѓ пад колы саракатоннай штурмавой САУ "Шмель". Дагадлiвая гармата калiбра ѓ 150 мiлiметраѓ ускiнулася ѓверх, так i застаѓшыся задранай. А душы пiянераѓ, выпырхнуѓшы з разарваных целаѓ, накiравалiся ѓ шчаслiвае Нябеснае царства, дзе нiколi не бывае гвалту i болi.
  Ацалелыя фашысцкiя транспарцёры, пазбавiѓшыся падтрымкi цяжэйшых калег сталi разгортвацца назад... Роѓ музыкi Вагнера змоѓк, i пачалiся павальныя ѓцёкi.
  Уладзiмiр Мiхайлоѓскi сцiраючы з iлба кроѓ, вымавiѓ:
  - Рускi воiн можа памерцi стоячы, але нiколi не стане жыць на каленях! Расiя можа скончыцца крывёй, але нiякая кроѓ не прымусiць скончыцца нашай мужнасцi i вернасцi Айчыне!
  I ацалелыя пiянеры пацвярджаюць гэта... Хаця многiя з iх ужо абгарэлi, i атрымалi траѓмы.
  А на небе ваююць Анастасiя Вядзьмакова i Акулiна Арлова, яны гатовы скласцi канкурэнцыю хваленаму Марсэлю, якi набраѓ ужо больш за чатырыста збiтых самалётаѓ, за што атрымаѓ пятую ступень рыцарскага крыжа жалезнага крыжа з залатымi дубовымi лiстамi мячамi i дыяментамi.
  Але дзяѓчыны вiдавочна настроены, бiцца не на жарт. Вось яны ѓ адным бiкiнi i басанож ваююць. I прабiваюць самалёты люфтвафэ.
  Анастасiя пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак наводзiць прыладу на мэту, збiвае фашыста, i прамаѓляе:
  - Вера наша вялiкая,
  Будзе трывалай на стагоддзi!
  I падмiргвае сваёй напарнiцы. Акулiна таксама збiвае фашыста, дзiвiць яго, вельмi трапна выкарыстоѓваючы свае голыя ножкi i, верашчыць:
  - За велiч iдэй камунiзму!
  I ашчэрвае жамчужныя зубкi. Такая вось дзяѓчына баявая i адукаваная.
  I iскрыць сваiмi зубкамi.
  Анастасiя, збiваючы чарговы нямецкi самалёт, на сваiм ЯК-9, агрэсiѓна пiшчыць:
  - Рускi арол над планетай,
  Крылы расправiѓшы ѓзляцiць...
  Вораг будзе прызваны да адказу,
  Будзе зрынуты, пабiты!
  Акулiна гэта ахвотна пацвярджае, збiваючы супернiкаѓ:
  - Будзе разбiты!
  Хаця, зразумела, i немцаѓ з'явiлiся прыгожыя дзяѓчыны-асы. Альбiна i Альвiна ваююць на найноѓшым МЕ-309. Такiя баявыя ваяѓнiцы-кралi.
  I збiваюць савецкiя самалёты з дзiѓнай спрытнасцю. МЕ-309 вельмi магутны ѓзбраеннем самалёт тры 30-мiлiметровыя авiягарматы, i чатыры кулямёты. Супраць такога монстра не выстаяць расейскiм машынам.
  Калi ѓжо збiваюць, дык збiваюць без жалю.
  Альбiна пры дапамозе босы пальчыкаѓ ножак наспявала авiяцыйную гармату на мэту. Урэзала па супернiку i пiскнула:
  - За перамогi Трэцяга Рэйха!
  I паказала мову.
  Альвiна таксама лупанула па непрыяцелю. Зрэзала савецкiх ЯК-9 i прабуркавала:
  - За вялiкiя рубяжы нашага войска!
  I падмiргнула прыяцелькам.
  Змагаецца, набiраючы рахункi i Хафман. Ён яшчэ не з вялiкiх асаѓ, але хутка прагрэсiруе. I таксама можна сказаць монстар пекла.
  Немцы няхай павольна, i з вялiкiмi стратамi, але рухаюцца ѓздоѓж узбярэжжа Волгi, наблiжаючыся да Каспiйскага мора.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 2.
  Сiлы былi вiдавочна няроѓныя. Асаблiва даставала авiяцыя фашыстаѓ. Фоке-Вульф паступаѓ на фронт у вялiкiх колькасцях i яго магутнае ѓзбраенне i хуткасць сталi для Чырвонай армii праблемай. Акрамя таго дадзеную машыну было занадта ѓжо складана збiць. Яна жывучая i бранiраваная моцна.
  МЕ-309 таксама аказаѓся для савецкiх лётчыкаѓ непрыемнай нечаканасцю i з хуткасцю i ѓзбраеннем. I ладна рэзаѓ савецкiя часткi.
  Бамбiѓ савецкiя пазiцыi i новы бамбавiк Ю-288, вельмi магутная машына. Няс чатыры тоны бомбаѓ пры нармальнай загрузцы, i шэсць тон у перагрузачным варыянце. I даставаѓ савецкiя часткi ладна.
  Роммель таксама паказваѓ свой клас як палкаводзец, зрэшты, як i Майнштэйн.
  Усё блiжэй i блiжэй немцы падыходзiлi да Астраханi. А яшчэ нечакана для савецкага камандаванне фрыцы перайшлi ѓ наступ, уздоѓж Волгi ѓ напрамку Камышына. Гэта быѓ дзёрзкi, але моцны ход. I пакуль спынiць iх было складана.
  Але абарона Чырвонай армii ѓсё роѓна моцная... За тыдзень гiтлераѓцы прасунулiся на пяцьдзесят кiламетраѓ i былi спынены.
  Iх сустракалi контратакамi, савецкiя часцi....
  Адначасова японцы спрабавалi развiць наступленне на Алма-Ату. I тут кiпелi жорсткiя баi.
  Дзяѓчаты ваявалi нароѓнi з мужчынамi, а можа нават i лепш за iх.
  Маргарыта Магнiтная i Таццяна Булатная - прыгожыя дзяѓчынкi, стралялi з аѓтаматаѓ.
  Збiвалi самураяѓ i напявалi:
  - Не расстанемся з марай,
  У жыццi важны першы крок...
  Бачыш зноѓ над Зямлёю,
  Вiхуры лютых нападаѓ!
  Маргарыта кiнула босымi пальчыкамi ножак забойчую гранату, парвала японцаѓ i праспявала:
  - Нас нiхто не спынiць,
  Нас нiхто не пераможа...
  Вермахт у зямлю мы ѓроем,
  Наша сяброѓства маналiт!
  Таццяна, ведучы агонь па супернiку, пагадзiлася:
  - Сапраѓды маналiт!
  Японцы наступаюць на Алма-Ату. У iх шмат салдат i рознага роду рэзерваѓ. Такiя вось баявыя яны хлопцы. Але дзяѓчаты iх выкошваюць. Б'юцца адчайна.
  Таццяна Булатная кiнула чарговую гранату, разарвала самурая i праспявала:
  - За маё вялiкае дасягненне!
  I падмiргнула вочкамi, колеры сапфiру. Вясёлая дзяѓчынка, нiчога не скажаш.
  А Маргарыта голай пяткай, возьме i падкiне прэзент смерцi, раздзiраючы японскiх салдат.
  I заспявае:
  - Усё пераблыталася, пераплялося, у вiхуры пакут бед!
  I зноѓ кiне босым пальчыкамi ножак, лiмонку па японцах.
  Да iх падпаѓзае аголеная па пояс i басаногая ваяѓнiца Аксана, i прапiхвае скрыню з гранатамi, прашаптаѓшы:
  - Будзе крута дзяѓчынкi!
  I ѓсе тры ваяѓнiцы праспявалi:
  - Паляцелi долу самураi, пад напорам сталi i агню!
  I прыгажунi б'юцца з вялiкай лютасцю. Яны прайшлi агонь i ваду i медныя трубы не дарма.
  Вось Аксана босай ножкай кiдае гранату, якая паражае японскi лёгкi танк Чыха. Ну што ж гэта цудоѓная мэта.
  Маргарыта, страляючы па супернiку, праспявала:
  - Можна, верыць i ѓ адсутнасць веры! Можна рабiць i адсутнасць справы!
  Таццяна лагiчна заѓважыла:
  - Тое, што ты кажаш - парадокс!
  Маргарыта шпурнула босымi пальчыкамi ножак гранату i лагiчна заѓважыла:
  - А хiба генiй не сябар парадоксаѓ?
  Таццяна дала чаргу, скасiѓшы самураяѓ i, пагадзiлася:
  - Вядома ж, сябар!
  I ваяѓнiцы ѓзялi i разрагаталiся... Яны дзяѓчынкi баявыя, i гавораць яшчэ якiя... Нездарма памятае ѓсё Расiя, як дзяѓчаты бiлiся!
  Аксана б'ецца на самым вышэйшым узроѓнi. I страляе з розных кропак, прычым дзяѓчына круцiцца як ваѓчок.
  Вось гэта прыгажунi, нiкому i нiчога не саступяць. I выгрызуць здраду, разам з самураямi.
  Вядзе агонь i Анжэла. Таксама дзяѓчына агрэсiѓная i рудай масцi. Ваяѓнiцы волiюць ваяваць босымi, i паказваць каласальных памераѓ подзвiгi.
  Анжэла дае чаргу i вымаѓляе са смяшком:
  - Мы смела ѓ бой пойдзем,
  За ѓладу парад!
  I босымi пальчыкамi ножак шпурляе забойчую лiмонку.
  Баi iдуць i вось нацiск японцаѓ мiнае....
  Вось ужо канец лiпеня сорак трэцяга года. Фашысты падышлi да самай дэльты Волгi, i на ёй разгарнулi баi.
  Лiзавета i яе экiпаж змагаецца адчайна. На фронт сталi паступаць i першыя танкi "Тыгр"-2. Яны падобныя на "Пантэр" i "Леѓ", але нешта сярэдняе памiж iмi. Таксама з кутамi рацыянальнага нахiлу бронi i даѓгаствольнай гарматай калiбра ѓ 88-мiлiметраѓ 71 ЭЛ. Важыць шэсцьдзесят восем тон, i блiзкая да танк "Леѓ", па бранiраваннi, але крыху менш памерамi.
  Вялiкiя танкi, нiчога не скажаш.
  Лiзавета i дзяѓчынкi палююць за немцам. Прабiваюць Т-4 i верашчаць:
  - Слава iдэям светлых гадоѓ,
  Клiч пiянераѓ заѓсёды будзь гатовы!
  Ваяѓнiцы скажам так першакласныя. I не толькi б'юцца хвалебна, але яшчэ i спяваюць;
  Саюз непарушны, народаѓ свабодных,
  Згуртавала не грубая сiла i страх...
  А добрая воля людзей адукаваных,
  А сяброѓства, святло, розум i смеласць у марах!
  
  Слаѓся Айчына наша свабодная,
  Магутнасць стварэння - апора навек!
  Сiла законная, воля народная,
  Бо за адзiнства - просты чалавек!
  
  Скрозь навальнiцы ззяла нам сонца прагрэсу,
  Скрозь буры, i штармы iрвалiся мы наперад...
  Мы горы зрушваем, як быццам без вагi,
  Увесь свет, да камунiзму ззяючы, iдзе!
  
  Слаѓся Айчына наша свабодная,
  Магутнасць стварэння - апора навек!
  Сiла законная, воля народная,
  Бо за адзiнства - просты чалавек!
  
  Народы планеты як брацца адзiныя,
  Будыст, мусульманiн навекi сябры!
  Няхай славiцца розуму, гучнае iмя,
  Усе нацыi свету родная сям'я!
  
  Слаѓся Айчына наша свабодная,
  Магутнасць стварэння - апора навек!
  Сiла законная, воля народная,
  Бо за адзiнства - просты чалавек!
  Добра спяваюць дзяѓчыны, а яшчэ лепш б'юцца, i такiя подзвiгi здзяйсняюць. Хаця гiсторыю пiшуць пераможцы i невядома цi ѓспомняць пра iх, калi вайна будзе прайграна?
  Алёнка са сваёй батарэй, з камандай дзяѓчынак, iмкнецца стрымаць ворагаѓ на Дэльце Волгi. I яна паказвае, на што здольныя ѓ прынцыпе прыгажунi.
  А яны рэальна могуць шмат.
  Анюта страляе пры дапамозе босы ножкi i раве:
  - Слава часам камунiзму!
  I вось уся батарэя ѓзяла i дружна заспявала, паѓнагучнымi галасамi;
  Мы змагаемся за лепшы лёс,
  Каб народу пачаѓ жыць лягчэй...
  I скрушым праклятую арду,
  Каб было супостатаѓ злосных менш!
  
  Над намi золатакрылы херувiм,
  На славу нашай мацi-Расii...
  Народ Русi павер непераможны,
  I зробiць усiх на Зямлi прыгажэй!
  
  За Радзiму змагацца нам дадзена,
  Велiч Айчыны абараняючы...
  I жыццё часам проста кiно,
  Хаця павiнна быць адлюстраваннем раю!
  
  Дабiцца трэба людзям усiм да мары,
  Разумнага паверце камунiзму...
  Каб было больш шчасця на Зямлi,
  I не прыйшлi пажары рэваншызму!
  
  Наш цар вялiкi генiй Пугачоѓ,
  Падняѓ сялян ён на барацьбу святую...
  Любая справа будзе па плячо,
  I дзяѓчыну любi дзяцюк босую!
  
  Мы станем нават рыса мацней,
  Калi навукi ссунем гарызонты...
  Расплюшчаны пад капытамi злыдзень,
  Хоць хвошча кроѓ з падранай аорты!
  
  Ды справа наша правае сябры,
  Мы зможам зрабiць Радзiмы больш шчаслiвым...
  Народы верце ѓсё адна сям'я,
  Вялiкай самай прамянiстай Расii!
  
  Глядзiце людзi адважна ѓ гарызонт,
  Няхай не зачыняць неба злыя хмары...
  Ворагу паставiм мы пераможны рахунак,
  I будзеш, вiцязь у лаянцы ты ѓдачлiвы!
  
  Не ведаю я такога слова баязлiвец,
  Мы рускiя зусiм не саступаем...
  У нас Сварог ёсць Белы Iсус,
  I вечна будзе атрымлiваць асалоду ад траѓнем!
  
  Дзяѓчынкi i хлапчукi ѓ карагод,
  Мы дзеѓкi басаногi ѓступаем...
  Бо за нас усемагутны Божа Род,
  Не будзь дзяцюк бязмозглым папугаем!
  
  I Ленiн нас на бiтву натхнiѓ,
  Дабраславiѓ на подзвiг мудры Сталiн...
  Расправiць крылы магутны херувiм,
  А нашы мышцы проста са сталi!
  
  Вялiкасць Айчыны будзе ѓ тым,
  Што мы такiя воiны ѓ Бога...
  Вось славу пацвердзiм сталёвым мячом,
  Якi шчыт кавалi ѓ Сварога!
  
  Карацей будзь Госпаду верныя,
  На славу самай прамянiстай Расii...
  Мы проста ведайце вiцязi арлы,
  За намi Белы Бог Хрыстос-месiя!
  Вось ад дакладнага траплення з гарматы загараецца "Леѓ". Ды атрымлiваюць менавiта па рагах фашысты.
  Пакуль iдуць баi, дык i дзецi не губляюць дарма часу.
  Даша i Васька блукаюць па тыле нямецкiх войскаѓ. Глядзяць, як калонамi перасоѓваецца тэхнiка. Нясуцца матацыклы, паѓзуць самаходкi. Тут шматлiкiя войскi, у тым лiку i СС, i iншых частак.
  Васька прымецiѓ рух "Фердынанда", магутнай нямецкай самаходкi, якая знiшчае танкi.
  Хлопчык шапнуѓ дзяѓчынцы:
  - Падобна, фрыцы перакiдваюць дадатковыя сiлы паѓночней Сталiнграда.
  Даша адзначыла з усмешкай:
  - Нашы iх усё роѓна перамалоцяць!
  Немцаѓ з грузавiка злосна крычыць на хлопцаѓ. Дзецi зрываюцца з месца, i бягуць, мiльгаючы, шэрымi ад пылу, голымi, круглымi пяткамi. Могуць i чаргу па iх даць.
  Хлопчык i дзяѓчынка дабеглi да кустоѓ, заскочылi туды. Даша з натхненнем заѓважыла:
  - Усё могуць партызаны!
  Васька з гэтым пагадзiѓся:
  - Вядома... Мы абавязкова пераможам!
  Дашка з натхненнем праспявала:
  - Чакае перамога! Чакае перамога! Тых, хто прагне кайданы разбiць! Чакае перамога, чакае перамога! Мы здолеем фашызм перамагчы!
  Васька з гэтым ахвотна пагадзiѓся i раздушыѓ гусенiцу пальцамi босых дзiцячых ног:
  - Здолеем! Мы нарадзiлiся, каб казку зрабiць бадыллю!
  Дашка падмiргнула i адзначыла:
  - А што? Думаю, мы зробiм казку быллю, а вермахт пылам!
  I дзецi хорам на ѓсю глотку заспявалi;
  У iмя нашай праведнай краiны,
  Што камунiзм падорыць светлавой...
  Мы будзем сваёй Радзiме верныя,
  Пракладзем шлях да поспеху, стварэння!
  
  Расея кiраваѓ Пуцiн як герой,
  Але вось яе арол у палёт пакiнуѓ...
  Вялiкi вядома фюрар гемарой,
  Але Сталiн гэта таксама значыць iмя!
  
  Я веру Трэцi Рэйх мы пераможам,
  Нездарма Пуцiн у Сталiна ѓсялiѓся...
  Над светам залатакрылы херувiм,
  А Сатана-Адольф зараз звар'яцеѓ!
  
  У немцаѓ уся Еѓропа пад рукой,
  I Афрыка, i Азiя, i штаты...
  I думае Адольф, што ён круты,
  Але чакае фюрара адплата!
  
  Для Гiтлера Расея як адрына,
  Ён хоча навесцi свае парадкi...
  Але будзе, веру камунiзму рай,
  Трускаѓка прарасце, пасеяѓшы градкi!
  
  Не верце, наш народ зусiм не слабы,
  Але зашмат фрыцы захапiлi...
  I славянiн зусiм ты ведай не раб,
  У iмя нашай мацi Расii!
  
  I Ленiн нас на подзвiг натхнiѓ,
  Ён паказаѓ, як трэба рабiць справу.
  Паколькi Бог фактычна адзiн,
  Але ѓ камунiзм нам трэба верыць смела!
  
  Не, не паддайцеся русiчы ворагу,
  Бо з намi Белы Бог - Творца сусвету...
  Тыя айчына ѓ лаянцы дапамагу,
  Каб быць у поспехах жыцця нязменным!
  
  Дакуль можна блiзкiх забiваць?
  Вайне канца, нажаль, нiяк не вiдаць...
  Так парадзела ѓ бiтвах наша раць,
  Рабi ты тое, за што не будзе сорамна!
  Добрая гэтая песня юных ваяѓнiкоѓ. Яны яе праспявалi, i зноѓ рушылi, па дарожцы заграбаючы пыл босымi, мазолiстымi пяткамi.
  Дзецi былi вясёлыя i задаволеныя знешне жыццём. Хоць i худзенькiя, мордачкi загарэлыя як шакалад, а валасы наадварот светленькiя. Выдатныя хлопцы.
  Адзiн з немцаѓ на матацыкле, ласкава паклiкалi iх. I прапанаваѓ шакаладку. Галодная Даша пацягнула рукi, але Васька тузануѓ яе за рукаѓ:
  - Не прынiжайся!
  Разумная дзяѓчынка знайшлася:
  - Дай лепш аб'ямо фашыстаѓ!
  Васьцы, якi сам скура ды косцi такая iдэя спадабалася. I ён таксама папрасiѓ шакаладку.
  Гiтлеравец кiѓнуѓ i прапыхцеѓ на ламанай рускай:
  - Праспявай дзяцюк!
  Васька кiѓнуѓ, i з вялiкiм натхненнем заспяваѓ;
  Партыя Расiю ѓсю згуртавала,
  Беражэ бязмежныя палi...
  Бо народ павер такая сiла,
  Славiцца савецкая зямля!
  
  Сталiн гэта найвышэйшая ѓзнагарода,
  Сталiн гэта мудрасьцi палёт...
  За яго змагацца адважна трэба,
  Увесь народ за Сталiнам iдзе!
  
  Нам дадзены радасна крылы,
  Воля нам вялiкая дадзена...
  Сталiн гэта радасць багацця,
  Славiцца, вялiкая краiна!
  
  Сталiн найвялiкшы ѓ сусвеце,
  Сталiн залатакрылы херувiм,
  Наш народ з поспехам нязменнай,
  Верце, назаѓжды непераможны!
  
  Сталiн даѓ выратаванне народу,
  Найвялiкшы ѓ святле ён арол ...
  За Айчыну нашу i свабоду,
  Над зямлёю крылы ён працягнуѓ!
  
  Вышэй няма, чым прамянiсты Сталiн,
  Ён вялiкi як проста белы Бог...
  З пеняй змагаючыся i перамагаючы,
  Фюрара загонiм хутка ѓ труну!
  
  Аддаючы гонар сваёй Айчыне,
  Ведай яе прыгажэй не знайсцi...
  Будзем хутка жыць пры камунiзме,
  I iншага не ѓ нас шляху!
  
  Сталiн гэта гонар усёй планеты,
  Сталiн бязмежны камунiзм...
  Будуць яго подзвiгi апеты,
  Знiшчаны начыста фашыст!
  
  Сталiн стварыѓ Расii славу,
  Сталiн вышэй за зоркi яе падняѓ...
  Ён узвысiѓ да краёѓ дзяржаву,
  Сталiн гэта проста iдэал!
  
  Сталiн пакарае светабудову,
  У яго вялiкi зорны флот...
  Выпрабаваннi будуць у навучаннi,
  Да камунiзму Сталiн прывядзе!
  
  Для Расii Сталiн - гэта сонца,
  Ён ззяе люта ѓ цемры...
  Галасочак у дзяѓчынкi звонкi,
  Няма Правадыра цудоѓней на зямлi!
  
  Сталiн увасабленне Сварога,
  Моц Расii Сталiн стварыѓ...
  Ён у сэрца набывае Рода -
  Самы найвялiкшы Спадар!
  
  Няма правадыра на ѓсёй Зямлi выдатней,
  Сталiн найвялiкшы з людзей...
  Створым у сусвеце нашай шчасце,
  Знiшчаны шалёны злыдзень!
  
  Сыны мае i камсамолкi,
  За Айчыну устаньце дружна ѓ строй...
  Бо мацней тыграѓ вы дзяѓчынкi,
  З намi генiй Сталiн дарагi!
  
  Дасягненнi злiчыць не ѓ сiлах,
  Памкнемся мы стралой у палёт...
  Наша прамянiстая Расiя,
  Да камунiзму Радзiма iдзе!
  Даша падпявала Васi i ѓ дзяцей атрымлiвалася ѓсё так паѓнагучна i прыгожа.
  I яны яшчэ падтанцоѓвалi, тупаючы сваiмi загарэлымi, якiя не ведалi абутку з маразоѓ, i ѓжо тупаючы па снег у сакавiку, босымi нагамi дзяцей.
  Немцу, якi не вельмi разумеѓ па-руску, песня спадабалася, i ён дастаѓ з сумкi i працягнуѓ дзецям кансервы са свiнiны.
  I ѓхваляльна кiѓнуѓ:
  - Зер гут!
  Хлопчык i дзяѓчынка пакланiлiся i рушылi далей. Iм гадоѓ усяго па адзiнаццаць, але яны разумныя i з моцнай памяццю. Збiраюць дакладныя звесткi. А аднойчы светлавалосая Дар'я, нават у кошыку прынесла да немцаѓ мiну. Яна ж дзяѓчынка хiтрая i нядрэнна iх мову ведае. Тыя i не падумалi нават што такое сiмпатычнае дзiця з белымi як кудзелю валасамi i блакiтнымi вачыма можа смерць падкласцi.
  I спрацавала такое...
  Вось яны зноѓ iдуць сабе, смакуюць нямецкiя шакаладкi, i настрой у iх вясёлы...
  Дар'я адзначыѓ з усмешкай:
  - Вось пераможам фашыстаѓ, я сабе пабудую хату ѓ тры паверхi, з мармуру i з фантанам!
  Васька ѓсмiхнуѓся:
  - Буржуем цi што станеш?
  Дзяѓчынка запярэчыла:
  -Не! Проста ѓ мяне будзе ѓласны камунiзм!
  Васька засмяяѓся i зноѓ заспяваѓ;
  Калi буржуi на мой край пайшлi,
  Дома спальвалi, дзяѓчынак секлi...
  Здавалася, што ѓ залiк iдуць нулi,
  Хлапчукам валасы пад нулiк галiлi!
  
  Вiнтоѓку ѓзяѓ адважны Кiбальчыш,
  I ѓ войска народнае падаѓся...
  Але выдаѓ планы ѓсе Мальчыш-Плохiш,
  Якi за варэнне бочку здаѓся!
  
  I вось на прэнгу хлопчык я вiшу,
  Мяне пугай i iголкамi раздзiраюць...
  У адказ смяюся ѓ твар я кату-
  I веру, што Айчына стане раем!
  
  Мне пяткi звяры смажылi агнём,
  Дзiцяцi ток моцна каты бiлi...
  Але паверце мукi нiзашто,
  Каб чырвоныя буржуяѓ перамаглi!
  
  Ламаюць косткi, упiѓся злы метал,
  На дыбе каты мяне хiстаюць...
  Але я аб тым павер, дзяцюк марыѓ,
  Каб па Берлiне прабегчыся ѓ Маi!
  
  Таварыш Ленiн веру, павядзе,
  Вызваляць, Варшаву, Прагу, Лондан!
  Мы выставiм пераможны хутка рахунак,
  А над Берлiнам чырвоны сцяг ганарлiва!
  
  Цяпер дзiцяцi пяткi такi жгуць,
  Падэшву, што амаль заѓсёды босая...
  I па спiне ѓдарыѓ жорстка пугу,
  Мабыць, ты ѓжо сiвая!
  
  Але я не здамся гэтым катам,
  Не папрашу павер'я ведай лiтасцi...
  Хай хвошча кат крутым з пляча,
  Я ведаю, Ленiн дасць, павер узнагароду!
  
  Пад катаваннем смяяѓся Кiбальчыш,
  Не выдаѓ таямнiцы, памiрае ганарлiва...
  У пекле навечна так крычыць Плохiш,
  Яму смалу ѓлiваюць нячысцiкi ѓ горла!
  
  Там з намi Ленiн, вiдаць назаѓжды,
  I ѓ сэрцы палае горача полымя...
  Споѓнiцца вялiкая мара,
  Над усёй планетай будзе чырвоны сцяг!
  Дар'я свiснула, i тупнула босай ножкай:
  - Класна! Сам напiсаѓ?
  Васька кiѓнуѓ:
  - Так! На мяне яго гiсторыя зрабiла каласальнае ѓражанне!
  Дар'я кiѓнула i заѓважыла:
  - Памятаеш, як нас з табой злавiлi палiцаi i босымi ганялi ѓ мароз па снезе, а потым лупцавалi, i прыкладвалi тоненькiя пруткi да пятак?
  Васька ахвотна пацвердзiѓ:
  - Было такое.... Пяткi баляць, i суставы ѓ плячах, калi вiсiш на дыбе. Але супраць нас не было доказаѓ i....
  Дар'я заѓважыла з уздыхам:
  - Так, але палiцаi хацелi, каб мы змерзлi да смерцi. Але калi мяне стукнулi бутэлькай па галаве, я босай ножкай злавiла асколак. I потым пераклала ѓ рукi. Пасля чаго вяровачку перарэзала i сабе i табе.
  Васька кiѓнуѓ:
  - Ды было такое... Жудасна, аднак. Але ты ведаеш, на марозе пухiры спаленых падэшваѓ не баляць! I калi мы выбралiся потым, на нас як на сабаках усё загаiлася!
  Дар'я ахвотна пацвердзiла:
  - Ды гоiцца на нас добра! Я вось такiя грубыя падэшвы сабе набiла, што па вугольчыках хадзiць не баюся!
  Васька, напышыѓшыся, вымавiѓ:
  - Я таксама! Мы пiянеры, дзецi камунiзму!
  Дар'я пацвердзiла:
  - I абавязкова пераможам!
  Хлопчык i дзяѓчынка праспявалi:
  У перамозе несмяротных iдэй камунiзму,
  Мы бачым будучыню нашай краiны...
  I чырвонаму сцягу, нашай Айчыне,
  Мы будзем заѓсёды беззапаветна верныя!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 3.
  У пачатку жнiѓня 1943 года немцы ѓсё ж выйшлi, пераадольваючы ѓпартае супрацiѓленне савецкiх войскаѓ да Каспiйскага мора. Гэта сапраѓды вялiкае дасягненне фрыцаѓ. Якi дабiлася найбуйнейшых дывiдэндаѓ. Цяпер Каѓказ быѓ па сушы адрэзаны ад асноѓнага кантынента.
  Поспеху дасягнулi i туркi, якiя пасля ѓпартых баёѓ, нарэшце ѓзялi Батумi, i завяршылi асяроддзе Ерэвана. Такiм чынам, добра падцiснуѓшы савецкiя войскi ѓ Закаѓказзе.
  Становiшча СССР стала вельмi цяжкiм. I Сталiн загадала, пачаць наступ на поѓначы, каб прабiць калiдор да галоднага, якi памiрае, але яшчэ не якi здаѓся Ленiнграду.
  Пачалося наступленне на Цiхвiн. Туды былi кiнуты значныя сiлы, хаця рэзерваѓ у стаѓкi i не хапала. Сiтуацыю ѓскладнiла прыбыццё на фронт шведскiх, нiбыта добраахвотнiцкiх дывiзiй, якiя ѓзмацнiлi пазiцыi.
  Ды i немцы сур'ёзна ѓмацавалiся...
  Баi разгарнулiся з дзясятага жнiѓня, савецкiя войскi за першыя тры днi бiтвы прасунулiся на дзесяць кiламетраѓ. Тут чатырнаццатага жнiѓня, упершыню ѓ бой уступiѓ нямецкi танк "Маѓс". Не занадта ѓдалая распрацоѓка вагай у сто восемдзесят восем тон. Праѓда, машынай кiраваѓ сур'ёзны экiпаж, вельмi баявых гiтлераѓскiх дзяѓчынак.
  Агнес, Адала, Ангелiна, Агата, Афрадыта - пяць прыгажунь Трэцяга Рэйха на лiтару "А". I як яны на "Маѓсе" б'юцца i адразу з двух гармат страляюць.
  Аскепкава-фугасныя снарады сыплюць з кароткаствольнай 75-мiлiметровай гарматы, а больш важкiя з 128-мiлiметровай, дэманструючы ѓдарную моц.
  Агнес палiць пры дапамозе босых пальчыкаѓ точаных ножак. Дзiвiць савецкую машыну, лiтаральна адрываючы ёй вежу i, вiскоча:
  - Я касмiчная дзеѓка!
  Адала пасылае стрэл фугасам i пiшчыць:
  - А я вышэйшы пiлатаж, разарву ѓвесь экiпаж!
  I таксама дзяѓчынка выкарыстоѓвае босыя пальчыкi ножак. Снарады савецкiх 34 трапляюць у "Маѓс", але адскокваюць нiбы гарох. Машына абаронена зусiм нядрэнна. I яе так проста не ѓразiш. Ад яе снарады ляцяць нiбы тэнiсныя шарыкi, i нават вялiкiм калiбрам такога монстра не праб'еш.
  I дзяѓчыну пуляют з зенiтнай гармату, не падпускаючы супернiка да сябе блiжэй.
  Агата таксама стрэлiла пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i прагыркаѓ:
  - Няхай паражае мой меч, ворагаѓ мы будзем секчы!
  Адала агрэсiѓна пацвердзiла, вельмi трапна страляючы:
  - Мы воiны святла i зямлi!
  Ангелiна лупанула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, разбiла савецкi танк Т-34-76 i вякнула:
  - За вялiкiя перамогi!
  Афрадыта таксама лупанула снарадам, якi быѓ важкiм як паля, раскрышыла савецкi Т-60, i прапiшчала:
  - На святой вайне будзе наша перамога!
  Агнес лупанула, выкарыстаѓшы голую пятку, разбiваючы супернiку лабавую браню i, выдала:
  - Сцяг iмперскi наперад - слава загiнуѓшым героям!
  Такiя вось тут дзяѓчынкi даволi брыдкiя i забойныя. I нездарма мiма iх не прайсцi. Дзякуючы босым нагам, i бiкiнi на целе, яны страляюць без промаху. А значыць, iх так проста не адолець.
  Грозны "Маѓс", лупiѓ забойнай зброяй, i нiкому не даваѓ шанцу.
  У тым лiку i серыi КВ.
  Але калi ёсць немкi, якiя так упарта i паспяхова ваююць, то знойдуцца i дзяѓчынкi савецкага ѓзроѓню - волаты.
  Вось, напрыклад Наташка са сваiмi напарнiцамi. Усяго толькi ѓ iх сцiплая, САУ-85 толькi што якая паступiла на фронт. А дзяѓчынкi ѓжо лупяць на ёй на ѓсю моц фашыстаѓ.
  Зразумела прыгажунi басаногiя i ѓ бiкiнi. I разбураюць фашыстаѓ капiтальна, нiбы кавадла б'е па кавалачках шкла.
  I гэта вельмi нават запамiнаецца, калi такiя дзеѓкi паказваюць высокi ѓзровень арлiнага палёту.
  Наташка страляе пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, i разбiвае "Пантэру", i пасля чаго пракрычыць:
  - За Айчыну вялiкую!
  I свой язычок пакажа!
  Зоя таксама як лупанет па супернiку. Вельмi трапна яго ѓразiць. Разаб'е браню i вякне:
  - На славу камунiзму!
  Аѓгустына таксама б'ецца жорстка, i калi ѓжо прасуе супернiка, тое робiць гэта вельмi капiтальна. Прабiвае i раве:
  - Слава камунiстычнаму свету!
  Даѓбанет i Святлана. Прычым вельмi нават трапна. Пры дапамозе сваiх босых пальчыкаѓ ножак. Скарушыць браню непрыяцеля i пiскне:
  - За велiч камунiстычнага свету!
  I пакажа мову...
  Вось дзяѓчыны, адчуѓшы натхненне, заспявалi, складаючы прама на хаду;
  Прыгажунi ѓ атаку басанож,
  Бягуць такiя слаѓныя дзяѓчаты...
  Калi трэба ѓрэжуць фрыцу кулаком,
  Цi паласнуць яго з аѓтамата!
  
  Дзяѓчынкам сумнявацца не з рукi,
  Яны фашыстаѓ нежыво закапаюць...
  I моцна дзяѓбуць яму з нагi,
  А дзесьцi ваѓкi пажадлiва выюць!
  
  Расiя гэтае слова для салдат,
  Калi паверце страмчэй не бывае...
  Хоць часам бязрадасны расклад,
  Дзе перамагае злосны чорны Каiн!
  
  Не верце, камсамолкi не бягуць,
  А калi бягуць, то толькi ѓ атаку...
  I ѓсiх нацыстаѓ зараз пераб'юць,
  I фюрара паднiмуць усё на плаху!
  
  Расiя гэта Радзiма мая,
  Яна прамянiстая, проста прыгожая...
  Хто баязлiвец не варта нават i рубля,
  I спрачацца ведай з ваяѓнiком небяспечна!
  
  Але ведайце, мы фашыстаѓ пераможам,
  Не будзе зло валадарыць на троне...
  Над нам залатакрылы херувiм,
  I Бог Сварог з велiччу ѓ кароне!
  
  Хто баiцца, той паверце слабы раб,
  Яго надзел адзiн - трываць крыѓды...
  Сёння слесар, заѓтра ты прараб,
  I сам ты зможаш бiць чужыя спiны!
  
  У дзяѓчатах сiла, папросту вулкан,
  Яна часам, i горы магутна зносiць...
  Войны бушуе злосны ѓраган,
  I смерць людскi род, адкрыта косiць!
  
  Вось я вам сапраѓды вiцязi скажу,
  Моцныя, калi мы рускiя адзiныя...
  Патрэбна закуска да вiдэльца i нажа,
  Мы рыцары ѓ баях непераможныя!
  
  У чым наша вера, у Госпада Хрыста,
  Хаця i Ладу таксама шануем...
  Таварыш Сталiн накшталт нам бацькi,
  I будзе месца камунiзму раю!
  
  Уваскрэсне той, хто быѓ, калi мёртвы,
  I станем мы прыгажэй i мудрэй...
  I чалавек вядома вельмi ганарлiвы,
  Хоць часам нясе i ахiнею!
  
  У каханнi Айчына наша як зорка,
  Яна павек паверце, не згасне...
  Споѓнiцца вялiкая мара,
  Ва ѓсiм сусвеце будзе мiр i шчасце!
  
  Кахаю Марыю, Ладу свята паважаю,
  Сварог выдатны i Пярун вялiкi....
  Я люблю Езуса са Сталiнам,
  Мне дарагiя iконы святыя аблiччы!
  
  Калi ж будзе сапраѓдны рай,
  У iм спраѓдзяцца, паверце ѓсе надзеi...
  Ты сваё сэрца Радзiме аддай,
  Усё будзе добра, мацней, чым раней!
  Дзяѓчыны добра пабiлiся i сачыняѓ на славу. Што ж з такiмi ваяѓнiцамi нiякi Гiтлер Расii не страшны.
  Тым не менш, савецкiя войскi за дзесяць дзён упартых баёѓ, усё ж такi прарвалiся да Цiхвiна.
  Баi разгарнулiся за сам горад. Сiлы вiдавочна вельмi нават няроѓныя.
  Немцы захапiлi панаванне ѓ паветры i без перапынку бамбяць. Сiтуацыю пагаршаюць замежныя дывiзii, што ваююць на баку Вермахта. Асаблiва шмат iтальянскiх частак.
  Яны спрабуюць адцiснуць Чырвоную Армiю ад Цiхвiна. Але расейскiя часткi ѓпарта б'юцца. У гэтым iх адзiны, рэальны шанец выратаваць блакадны Ленiнград, якi памiрае ад голаду. Харч туды можна скiдаць толькi па паветры, але ѓ немцаѓ моцная знiшчальная авiяцыя, i рабiць падобнае вельмi цяжка.
  А ѓ другой палове жнiѓня гiтлераѓцы пайшлi на штурм Астраханi. I ѓ гэтым горадзе ваявалi савецкiя дзяѓчынкi з вялiкай гераiзмам i мужнасцю.
  Батальён басаногiх дзяѓчынак прыкрывае гэты гераiчны горад.
  Алёнка кiдае босай ножкай гранату, затым дае чаргу, скошваючы фашыстаѓ i, вымаѓляе:
  - Калi жанчына юрлiвая як котка, то ѓ яе мужа - мышы ѓ галаве!
  Анюта, ведучы агонь па фрыцах, i таксама босай ножкай кiдаючы гранату, прачырыкала:
  - Самыя светлыя iдэi змрачнеюць ад ценявой палiтыкi, пры iх увасабленнi!
  Ала, страляючы па фрыцах, i кiдком гранаты, пры дапамозе босых пальчыкаѓ падбiѓшы танк, буркнула:
  - Жанчына хiтрая як лiсiца, i рулiць нават iльвом, калi ѓ мужчыны меркаванне пеѓня!
  Марыя, ведучы агонь са стрэльбы, i збiваючы фрыцаѓ, зароѓ:
  - Бог можа ѓсё, толькi перасягнуць жанчыну ѓ запытах, Ён бяссiльны!
  Матрона, ведучы агонь па супернiку, i кiнуѓшы босымi пальчыкамi ножак забойны прэзент смерцi, адзначыла:
  - Жанчына, каб не быць праглынутай мужчынам як удавам, павiнна мець джала кобры!
  Алёнка, працягваючы весцi, агонь па гiтлераѓцам, дасцiпна адзначыла:
  - Чалавек ва ѓсiм можа быць падобны да Творцы, толькi перайманне па-малпу яго не фарбуе!
  Анюта вяла агонь па супернiку, затым трапным кiдком гранаты падбiѓшы танк, заявiла:
  - Чалавек можа перасягнуць Усемагутнага Бога, толькi ѓ ганарлiвасцi, ды i то калi iнтэлектуальна створаны пiтэкантрапам!
  Ала, працягваючы вельмi трапна страляць па фрыцах, выдала:
  - Жанчына не хоча быць курыцай, але яе iдэал мужчыны - певень!
  Марыя ведучы агонь па фашыстах i дакладным кiдком босай нагi, уразiѓшы "Пантэру", адзначыла:
  - У жанчыны-лiсiцы сапраѓды ваѓчыная хватка на мужчын-баброѓ!
  Маруся, таксама дзюбануѓшы чаргой па фашыстах, i голай пяткай паддаѓшы выбухны пакет, выдала:
  - У палiтыцы як у лесе, калi ты дуб злопае свiння, калi заяц зжарэ лiсiца, калi асёл - спусцяць тры шкуры!
  Алёнка, працягваючы весцi апантаную стральбу, i абсыпаючы пяхоту асколачнымi лiмонкамi, вякнула:
  - Чым ярчэй жанчына, тым больш яна лiса!
  Анюта таксама дала чаргу па фашыстах, выкасiла iх, i кiнула босымi пальчыкамi ножак гранату i пiскнула:
  - У шэрых людзей, не хапае шэрага рэчыва ѓ мозгу, яркiх асоб, шэрае ѓ башцы ѓ вялiкай колькасцi!
  Ала, ведучы агонь па непрыяцелю, голай пяткай паддаѓшы выбухны пакет, дасцiпна выдала:
  - Шэры мужчына як воѓк самотны, i як заяц не мае спакою!
  Марыя скошваючы фрыцаѓ, дасцiпна заѓважыла:
  - Калi палiтык вялiкая лiсiца, то львiная доля яму забяспечана!
  Маруся дзюбанула з падствольнiка, i кiнула босымi пальцамi ножак лiмонку, пiскнуѓшы:
  - Лiсiца-палiтык у выбаршчыка-вароны адымае магчымасць катацца як сыр у алеi!
  Алёнка, працягваючы весцi, агонь са зброi, i голай пяткай паддаѓшы выбухны пакет, вякнула:
  - Менш зорак на небе, чым тлумачэнняѓ Святога пiсання!
  Анюта, страляючы па фашыстах, выдала:
  - Кат у чырвоным балахоне, справядлiвей, палiтыка з красамоѓствам!
  Ала, працягваючы весцi агонь, лагiчна адзначыла:
  - У ката завостраная сякера, у палiтыка вострае слова, першы зносiць галаву, другi капае на мазгi!
  Марыя працягваючы трапна выбiваць фрыцаѓ, i шпурнуѓшы чарговы падарунак смерцi босымi пальчыкамi, адзначыла:
  - Секчы галовы часам гуманней, чым капаць на мазгi!
  Матрона, зразаючы фашыстаѓ, i кiнуѓшы гранату голай пяткай, выдала:
  - Калi дазваляць палiтыкам капаць сабе на мазгi, будзеш iрваць валасы ад прыкрасцi!
  Алёнка, страляючы ѓ нямецкага генерала, i прабiѓшы яго наскрозь, грозна вымавiла:
  - Прамовы палiтыка як вада, для прамывання мазгоѓ!
  Анюта, ведучы трапную стральбу па непрыяцелю, i босымi пальчыкамi ножак запусцiѓшы лiмонку, выдала:
  - У чым палiтык самы вялiкi Бог, у тым, што творыць беззаконне!
  Ала, страляючы па гiтлераѓцам, i голай пяткай шпурнуѓшы выбухны пакет, выдала:
  - Палiтык заѓсёды глядзiць на выбаршчыка як на асла лiсiным поглядам, каб прыараць!
  Марыя ведучы стралянiну па супернiку, i босымi пальчыкамi ножак, падкiнуѓшы забойнай сiлы гранату, бразнула:
  - Жанчына любiць сваё беднае цела агаляць, каб апрануцца багацей!
  Маруся дала доѓгую чаргу, скасiѓшы шэраг фрыцаѓ i прамурлыкала:
  - Басанож жанчына хутчэй абуе мужчыну, нават калi ён не зусiм бот!
  Алёнка, ведучы дакладны агонь па гiтлераѓцах, адзначыла:
  - Голай жаночай пяткай, прасцей раскруцiць мужчыну на модныя боцiкi!
  Анюта дзюбанула з падствольнiка i выдала:
  - Каб здабыць сабе модныя туфлi, жанчына павiнна добра "абуць" мужчыну!
  Ала, лупячы гiтлераѓцаѓ чэргамi, i шпурнуѓшы пальцам голай нагi гранату, адказала:
  - Жанчына, якая не ѓмее своечасова агалiць ножку, застанецца "абутай" навек!
  Марыя пастрэльваючы ѓ супернiка, i кiнуѓшы круглай пяткай выбухны пакет, выдала:
  - Занадта часта гледзячы на голыя жаночыя ногi, мужчына рызыкуе "абуць", сябе да стану басякi!
  Маруся, ведучы дакладны агонь па непрыяцелю, i голай каленкай паддаѓшы гранату, адказала:
  - Каб не застацца навек басачкай, трэба ѓмець своечасова скiнуць туфлi!
  Алёнка, працягваючы страляць па гiтлераѓцам, i выбiваючы з iх дух, дасцiпна выдала:
  - Босая ножка дзяѓчыны, лепш, чым кiрзавы бот акупанта!
  Анюта, працягваючы страляць з нязгаснай трапнасцю, адзначыла:
  - Самая моцная браня не выстаiць, перад далiкатнай скурай, чароѓнай дзявочай падэшвы!
  Ала, ведучы агонь па нямецкiх захопнiках, выдала:
  - Жанчыны вельмi спрытна лезуць у кашалёк мужчыны босымi нагамi!
  Марыя паля па фашыстах, з вялiкай дакладнасцю, i прабiваючы iм галовы, адзначыла:
  - Самая лiпкая частка жаночага цела для залатых манетак, босыя ножкi i аголеная грудзi!
  Маруся, працягваючы палiць, без жалю па фашыстах, выдала:
  - Трэба жанчыне часам скiнуць абутак, каб не стаць на каленi перад патрэбай!
  Алёнка, трапна строчачы па фашыстах, i ѓкладваючы iх штабелямi, лагiчна адзначыла:
  - Босы нагой прасцей паставiць мужчыну на каленi!
  Анюта, страляючы па супернiку, агрэсiѓна заѓважыла:
  - Своечасова босая, век не босячка!
  Ала, дзяѓбаючы непрыяцеляѓ, i зразаючы супернiкаѓ, буркнула:
  - Басанож жанчыне прасцей забрацца на залатую вяршыню!
  Марыя таксама лупанула па фашыстах, i прамурлыкала:
  - Ты мужчына бот, калi не любiш жаночых ног!
  Маруся ведучы агонь па гiтлераѓцамi, i шпурнуѓшы босымi пальцамi самаробны пакет з узрыѓчаткай, ад якога перавярнуѓся "Тыгр", прабурчала:
  - Жанчына са стройнымi нагамi, прымусiць сагнуцца мужчыну ѓ павазе!
  Алёнка лупанула па фашыстах, выкасiла iх i выдала:
  - Босыя пальчыкi ножак, лоѓчэй ручак, калi жанчына здабывае манеты з кiшэнi "абутага" мужчыны!
  Анюта зрэзала фрыцаѓ i пiскнула:
  - Спрытней жанчына запiхвае мужчыну пад абцас, босы ножкай!
  Ала, страляючы ѓ супернiкаѓ, i голай пяткай падкiнуѓшы лiмонку, выдала:
  - Шлях да сэрца мужчыны прасцей прыгажунi пратаптаць босымi нагамi!
  Марыя разнесла нямецкi танк, кiдком гранаты, пiскнула:
  - Босыя ножкi дзяѓчынак, больш чэпкiя пры ѓздыме ѓ Эверэст мужчынскага сэрца!
  Матрона таксама стрэльнула забойна i выдала:
  - Разуѓшыся, жанчыне лягчэй перасекчы пустыню мужчынскага абыякавасцi!
  Алёнка дзюбнула супернiка пры дапамозе трафейнай базукi i прапiшчала:
  - Будзеш туп як бот, трапiш па абцасах нават басячкi!
  Анюта таксама дала чаргу i прапiшчала, скалячы зубкi:
  - Голая жаночая ножка, прымушае мужчыну ѓпасцi ѓ басаногае дзяцiнства!
  Рудая Ала, скасiѓшы фашыстаѓ, цвыркнула:
  -Часцей за ѓсё ѓпадаюць у басаногае дзяцiнства абутыя боты!
  Марыя ѓзяла лупанула па гiтлераѓцам i пiскнула:
  - Калi ѓ дзяѓчыны прыгожыя ножкi, значыць яна не басячка па жыццi!
  Матрона, ведучы агонь па супернiку, i зразаючы гiтлераѓцаѓ, нiбы снапы збожжа, раѓнула:
  - Босы дзяѓчынцы лепш, чым абутай старой, юнай котцы, весялей, чым старому льву!
  Алёнка, ведучы агонь па фашыстах, i кiдаючы забойны прэзенты смерцi, выдала:
  - Лепш за ѓсё жанчына здабывае ѓзнагароду голымi грудзьмi, а модныя туфлi босымi нагамi!
  Анюта, таксама лупiла гiтлераѓцаѓ, скошвала iх, i босымi ножкамi шпурляла гранаты i пiшчала:
  - Ад калючак мужчынскай абыякавасцi, лепш за ѓсё абараняе жанчыну голая пятка!
  Ала, страляючы па супернiках, i зразаючы iх аѓтаматычнымi чэргамi, адзначыла:
  - Самы трывалы абцас для мужчыны ад босы жаночай нагi!
  Марыя лупячы працiѓнiкаѓ, i лупануѓшы з падствольнiка, выдала:
  - Босая жаночая пятка, самага прапаленага бота абуе з вантробамi!
  Матрона, збiваючы фашыстаѓ, выдала з дасцiпнасцю:
  - Не здолееш скiнуць своечасова туфлi - станеш басачкай!
  Алёнка, строчачы па фашыстах, адзначыла:
  -Калi ты розумам дубiна, то зможаш добранька абгрэць, толькi самога сябе!
  Анюта лагiчна адзначыла, малоцячы працiѓнiка, i шпурнуѓшы босай ножкай пакет з узрыѓчаткай:
  - Добра мець дубiнку, блага быць дубiнай!
  Ала, лупячы гiтлераѓцаѓ, i паддаѓшы голай пяткай гранату, вякнула:
  - Чыгунныя кулакi могуць дапамагчы выжыць, але дубовая галава прывядзе да гiбелi!
  Марыя цалкам лагiчна адзначыла, скошваючы фашыстаѓ:
  - Калi няма ѓ кiраѓнiка ѓ галаве цара, у краiне пануе анархiя, i прадаюць дарма!
  Матрона, лупячы нацыстаѓ рацыянальна, адзначыла:
  - Карона не для той галавы, што капялюш!
  Алёнка, круша фрыцаѓ, лагiчна адзначыла:
  - На дубовай галаве i карона сядзiць нетрывала!
  Анюта, вельмi трапна страляючы па фашыстах, выдала:
  - Як не моцны дуб, але матэрыял для башкi з яго самы нетрывалы!
  Ала, жвава страляючы ѓ супернiка, лагiчна вывела:
  - Хто дубiна галавой, той атрымлiвае па галаве дубiнай!
  Марыя дзяѓбаючы супернiкаѓ, выдала:
  - Палiтык трымае ѓ руках кашалёк i дубiнку, толькi грошы ѓ яго драѓляныя, а дубiнка папяровая!
  Маруся лагiчна адзначыла, кiнуѓшы босай ножкай лiмонку:
  - Светлая галава, у самую апошнюю чаргу ставiцца да сiвiзны!
  Матрона, круша фашыстаѓ, заѓважыла:
  - Бландынкай можаш ты не быць, але светлай быць душой прыгожа, дзяѓчынкi могуць злосных бiць, каб iншым пражыць шчаслiва!
  Алёнка, страляючы па гiтлераѓцам, пiскнула:
  - Не пабудуеш трывалую абарону з адных дубоѓ на пнях!
  Анюта страляючы, лагiчна адзначыла:
  - Калi палiтык не дзяцел, то здыме стружку, не толькi з выбаршчыка-пня!
  Ала агрэсiѓна заявiла, збiваючы немцаѓ:
  - Хоць палiтык i не арол, але лiчыць выбаршчыкаѓ за крумкач i дзятлаѓ!
  Марыя ссякаючы непрыяцеляѓ, адзначыла:
  - Калi дазваляеш з сябе здымаць стружкi палiтыкам, то ты сапраѓды дзяцел!
  Матрона, скошваючы фашыстаѓ, выказалася:
  - Палiтык з выбаршчыкамi лiса лiсой, а з сам з сабой, хамяк хамяком!
  Маруся кiнула босай ножкай гранату i пiснула:
  - Разумны палiтык, як лiсiца ѓ куратнiку, а дурны, нiбы слон у пасудной краме!
  Алёнка, ламаючы фрыцаѓ, выдала:
  - Парадак наводзяць моѓчкi, бардак палiтык спараджае размовамi!
  Анюта, кiдком гранаты раскiдаѓшы фашыстаѓ, пiскнула:
  - Шмат балбоча палiтык, асаблiва калi хоча заткнуць раты!
  Ала агрэсiѓна адзначыла, малоцячы гiтлераѓцаѓ:
  - Спрачацца з палiтыкам, што таѓчы ваду ѓ ступе, хiба што мышцу языка разарвеш, з выгадай зманiш!
  Марыя ламаючы непрыяцеляѓ, i кiнуѓшы босай ножкай гранату, адзначыла:
  - Палiтык гэта сумесь лiсы i ваѓка, але вельмi шмат свiнячыць!
  Матрона, страляючы па фашыстах, рыкнула:
  - Чым больш палiтык лiса, тым больш ён свiнячыць!
  Маруся, скошваючы фрыцаѓ, выдала:
  - У палiтыцы суцэльны звярынец, ваѓкi, зайцы, куры, певень i дзятлы, толькi царом выбiраюць заѓсёды лiсiцу!
  Алёнка, крышачы фашыстаѓ, буркнула:
  - Дыктатар, якi строiць з сябе льва - сапраѓдная свiння!
  Анюта агрэсiѓна адзначыла, збiваючы ворагаѓ, стрэламi:
  - Палiтык толькi тады сыдзе за льва, калi выбаршчык дасканалы асёл!
  Ала, выбiваючы фашыстаѓ, як пыл з дываноѓ, выдала:
  - Палiтык апранае авечую шкуру, але з ваѓком яго раднiць толькi крыважэрнасць, а кемлiвасцю суцэльны баран!
  Марыя шпурнуѓшы босай ножкай гранату, прачырыкала:
  - Лепш калi кiраѓнiк воѓк у авечай шкуры, чым баран у аблiччы льва!
  Матрона, страляючы па супернiку, з трапнасцю Робiн Гуда, выдала:
  - Палiтык як авечка блее аб свеце, але ваѓчыныя iклы бразгаюць вайной!
  Маруся, ведучы агонь па непрыяцелю, вякнула:
  - Палiтык каб атрымаць голас выбаршчыкаѓ пралiваецца салаѓём, але трымае iх за дзятлаѓ!
  Алёнка, ведучы агонь па фашыстах, выдала:
  - Калi табе гаворка палiтыка здаецца трэллю салаѓя, не будзь у гэтым выпадку варонай!
  Анюта дасцiпна адзначыла, збiваючы гiтлераѓцаѓ:
  - Калi палiтык спявае як салавей, значыць, лiчыць цябе прыдатнай дзiчынай!
  Ала, ссякаючы фашыстаѓ, адзначыла:
  - Паляванне на выбаршчыкаѓ адрознiвае ад лясной, што паляѓнiчы робiць, як мага больш шуму!
  Марыя страляючы ѓ непрыяцеля, выгукнула:
  - Палiтык у адрозненне ад кiшэннага злодзея пры крадзяжы стварае шмат шуму, а пры рабаваннi бярэ лiслiвасцю!
  Матрона, страляючы ѓ супернiка, булькнула:
  - Палiтык гэта таксама ѓ некаторым сэнсе бог, але лепш у яго не верыць!
  Маруся пацвердзiла:
  - Палiтык любiць абяцаць выбаршчыкам Месяц, толькi забывае дадаць, што акрамя пяску, там жыцця няма!
  Алёнка, зразаючы працiѓнiкаѓ, буркнула:
  - Гора не ад розуму, а ад адсутнасцi практычнай кемлiвасцi!
  Анюта, страляючы ѓ непрыяцеля, пiскнула:
  - Усе беды свету не ад грошай, а ад iх адсутнасцi ѓ патрэбнай колькасцi!
  Ала, страляючы ѓ непрыяцеля, выдала:
  - Мова дадзена палiтыку хаваць свае думкi, але не якiм красамоѓствам палiтыкан не схавае сваё шэрае ѓбоства!
  Марыя энергiчна заѓважыла, куляючы ѓ фрыцаѓ:
  - Калi жалеза сыдзе на ланцугi, яго не застанецца для мячоѓ, калi срэбра разлiваецца ѓ прамовах, то няма чым стане плацiць заробак!
  Матрона, ведучы агонь па супернiку, буркнула:
  - Цi валодае палiтык дарма выконваць абяцаннi? Валодае, але не дарма!
  Маруся, страляючы ѓ гiтлераѓцаѓ, адзначыла:
  - Слон накладвае вялiкую кучу лайна, а палiтык-лiса, яшчэ большую гару слоѓнага паноса!
  Алёнка дасцiпна адзначыла, круша гiтлераѓцаѓ:
  - Палiтык вылiвае багата салодкi мёд прамоѓ, топячы выбаршчыкаѓ у слоѓным паносе!
  Анюта, пастрэльваючы ѓ супернiкаѓ, выдала:
  - Салодкая прамова палiтыка як мядовы раѓчук, толькi па iм заплываеш у памыйнiцу!
  Ала, страляючы ѓ фашыстаѓ, адзначыла:
  - Палiтык можа выканаць абяцанае, толькi для таго, каб выбаршчык паверыѓ у невыканальнае!
  Марыя ведучы вельмi дакладны агонь, выдала:
  - Шмат палiтыкаѓ на выбарах, а выбiраць няма каго, хто пень, хто калода, што лiс, хто свiння, хто мядзведзь - ад прыкрасцi адно застаецца - раѓцi!
  Матрона пальнула ѓ фашыстаѓ i заѓважыла:
  - Палiтыку што часта дзярэ горла, варта добра надраць вушы!
  Маруся зрэзу фашыстаѓ, адзначыла:
  - Палiтык у адрозненне ад салаѓя, нiколi не спявае дарма, i валодае лiсiным дарам!
  Алёнка прачырыкала, скалячы зубкi:
  - Палiтык хоча стаць арлом, але выбаршчык у яго заѓсёды не птушыных правах!
  Анюта прабуркавала, здымаючы немцаѓ снайперкай:
  - Чаму ты на птушыных правах, бо розумам дзяцел!
  Ала прашыпела з агрэсiяй пiтона:
  - У палiтыка шмат розных песень, але ѓсё толькi на адзiн матыѓ: выберы мяне!
  Марыя зразаючы фашыстаѓ, буркнула:
  - Выбаршчык як пiражок, сыходзiць ад зайца, ваѓка, мядзведзя, але да палiтычная лiса, яго ѓсё роѓна пажырае!
  Матрона адзначыла, ссякаючы фашыстаѓ:
  - Палiтык разлiчыць салодкiмi прамовамi на iнтэлект мухi, трэллю салаѓя, на меркаванне дзятла, але свiная яго сутнасць бачная сакалiнаму воку!
  Маруся, змагаючыся з фашыстамi, дадае, з аскалам:
  - Жанчына таксама добры палiтык, прычым прынамсi дорыць шанец, што абяцанне вернасцi выканае, i задавальненне падорыць!
  Так дзяѓчынкi гераiчна абараняюць горад i дораць вялiкую надзею.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 4.
  У канцы верасня ѓ пачатку кастрычнiка баi за Астрахань яшчэ працягвалiся, а фашысты рухалiся на поѓдзень уздоѓж узбярэжжы Каспiйскага мора. Iшло пасоѓванне фашыстаѓ няѓмольнае... На поѓднi гiтлераѓцы захапiлi горад Арджанiкiдзэ i прыступiлi да штурму Грознага.
  У гэтым горадзе таксама ваявалi савецкiя войны гераiчна.
  Батальён дзяѓчынак на чале з Тамарай, выяѓляѓ адчайную рашучасць i смеласць.
  Тамара дала чаргу з аѓтамата, i босымi пальчыкамi ножак шпурнула гранаты, вымавiѓшы:
  - Слава нашай Радзiме СССР!
  Ганна, страляючы трапна па фашыстах, i таксама шпурнуѓшы выбухны пакет голай пяткай, вякнула:
  - Гераiзму слава!
  Акулiна ведучы агонь па ворагу, вякнула:
  - За Радзiму i гонар!
  Вiкторыя страляючы ѓ фрыцаѓ, i кiнуѓшы босымi пальчыкамi ножак забойнай сiлы гранату, рыкнула:
  - Зьнiшчым вермахт гераiзмам!
  Алiмпiяда здаровая дзяѓчына, дала па ворагам чаргу, выбiлi фрыцаѓ i прабачала:
  - На святой вайне, будзе наша перамога!
  Тамара, пастрэльваючы па гiтлераѓцах, i зноѓ шпурнуѓшы босай ножкай гранату, адзначыла:
  - Салдат павiнен мець крэпасць дуба, але не дубовую галаву!
  Дзяѓчаты вялi агонь. Вакол маса развалiн, руiны дымяцца. Варта выбух за выбухам. Паднiмаюцца ѓ неба бруi дыму. Усё вакол гарыць.
  Разбурэннi ѓ вялiкай колькасцi.
  Прыгожая, басаногая бландынка Ганна, як шпурне гранату, раздзiраючы фашыстаѓ, так вякне:
  - У кожным дубе ёсць дупло, у кожнай дубовай галаве дзiрка, адкуль выцякаюць мазгi!
  Акулiна страляючы па супернiку, i сваёй хупавай, загарэлай, босай ножкай шпурляючы гранату, пiскнула:
  - Калi ты розумам як дуб, то сагнешся як асiна!
  Вiкторыя гэтая рудая дзяѓчынка, таксама з голымi, загарэлымi, точанымi ножкамi, праверашчала:
  - Калi ѓ табе, няма лiсiнай хiтрасцi, то з цябе спусцяць тры шкуры!
  Алiмпiяда, здаровая, рослая, буйная, мускулiстая бландынка, дала чаргу, шпурнула гранату босай ножкай i пiскнула:
  - Будзеш туп як дуб, абдзяруць як лiпку!
  Мiма iх прапаѓз хлопчык. Мiльгануѓ чорнымi пяткамi, i шпурнуѓ выбухны пакет у гiтлераѓцаѓ. Пасля чаго прапiшчаѓ:
  - Юны салдат, лепш лядашчага генерала!
  Тамара зноѓ дала чаргу. Шпурнула босай ножкай забойнай сiлы гранату i вякнула:
  - За кожны свой новы касцюм палiтык дзярэ з выбаршчыкаѓ тры шкуры!
  Акулiна пастрэльваючы ѓ непрыяцеляѓ, i агрэсiѓна выскаляючыся, прарычэла:
  - Будзеш розумам як дуб, абдзяруць як лiпку i зайцы!
  Ганна, страляючы ѓ супернiка, i кiдаючы босай ножкай гранаты падрываючы танкi, прачырыкала:
  - Хiтрая лiсiца нават з iльва спусцiць тры шкуры, калi ён розумам баран!
  Вiкторыя, ведучы агонь па фашыстах, i голай пяткай падкiнуѓшы забойны прэзент, выдала:
  - Не хочаш, стаць лiсой будзеш скуголiць як галодны сабака!
  Алiмпiяда скасiла фрыцаѓ. Затым кiнула босай ножкай гранату i праверашчала:
  - Палiтык гэта лiс, то патрашыць выбаршчыкаѓ-курэй пры дзённым святле!
  Грукат кананады нарастае. У бой iдуць грозныя "Штурмтыгры". Яны лупяць рэактыѓнымi бамбаметамi. I руйнуюць цэлыя будынкi, змяняючы дамы разам. I ѓ небе кружацца штурмавiкi. Яны лупяць рэактыѓнымi ракетамi, па савецкiх пазiцыях. Скiдаюць бомбы. Вось ужо бачная i Пантэра -2, машына больш дасканалая, чым Пантэра , з магутнай 88-мiлiметровай гарматай.
  Нямецкая машына мае вежу вузей, i менш памерамi, а таксама больш прысадзiсты корпус. Такi монстр калi лупiць, дык лупне. I галоѓнае не занадта цяжкi, пры больш магутным рухавiку ѓ 900 конскiх сiл.
  Тамара кiнула босай ножкай гранату ѓ "Пантэру-2" i прабуркавала:
  - Будзеш тупым як пень, абдзяруць як лiпку, не толькi хiтрыя лiсы, але i баязлiвыя зайцы!
  Ганна, ведучы агонь па фашыстах, i скошваючы супернiкаѓ, кiдаючы босымi ножкамi лiмонкi, вывела:
  - Нават арла хiтрая лiсiца, можа выставiць мокрай курыцай!
  Акулiна зразаючы непрыяцеляѓ, i прабiваючы iх наскрозь, дакладнымi стрэламi, выдала:
  - Чалавек марачы аб ролi льва, часта становiцца iшаком прыараным лiсiцай!
  Вiкторыя, ссякаючы працiѓнiкаѓ чэргамi, i кiдаючы босымi ножкамi нешта забойнае, вякнула:
  - У чалавека львiныя амбiцыi, аслiная ѓпартасць, непаваротлiвасць мядзведзя, грацыя слана, але лiсiца яго заѓсёды здольная захамутаць!
  Алiмпiяда дала чаргу па супернiку. Скасiла яго, нiбы газонакасiлкай i рыкнула:
  - Лiсiца рудага колеру, палiтык крывавай масцi!
  Iнтэнсiѓнасць бiтвы ѓсё нарастала. Па горадзе лупiлi фашысты з газаметаѓ, якiя пераѓзыходзiлi ѓ мошчы "Кацюшы". I выстаяць супраць гiтлераѓцаѓ было вельмi складана. Але батальён басаногiх, напаѓголых дзяѓчынак ваяваѓ з каласальным энтузiязмам. I дзяѓчыны амаль не гiнулi, больш даставалася мужчынам.
  Тамара, ведучы агонь па фашыстах, i босымi пальчыкамi ножак кiдаючы гранаты, вякнула:
  - Жанчына перамагае моцных мужчын, гуляючы на iх слабасцях, палiтык пераконвае слабых выбаршчыкаѓ, вiдавочна перагульваючы!
  Ганна, зразаючы непрыяцеляѓ, i скошваючы iх кулямi, заадно голай пяткай паддаѓшы выбухны пакет, выдала:
  - Жанчына гэта самы хiтры палiтык, ёй не трэба вучыцца, каб быць лiсой, але трэба ѓмець абуваць, застаючыся босым!
  Акулiна зразаючы супернiкаѓ дакладнымi чэргамi, i выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак раѓнула:
  - Жанчына таксама любiць юнацкасць, але зелянiна даляра ёй мiлей зялёнага ѓзросту патрона!
  Вiкторыя, гэтая рудая сцерва, дала забойчую чаргу, выбiла шэраг i пiскнула:
  - Зелянiна юнацкасцi дзяѓчыны, прыцягвае зялёныя купюры якiя расжырэлi ад баксаѓ мужчын!
  Алiмпiяда, пастрэльваючы па непрыяцелях, i босай ножкай шпурнуѓшы чарговы гасцiнец, вякнула:
  - Не турыся за зелянiнай даляра, у бяды вочы таксама зялёныя, i абалонка хрумсткая!
  Бiтва становiцца ѓсё больш жорсткай. Нясуцца забойнай сiлы снарады. Яны разрываюцца i рэзаюць савецкiя пазiцыi, перагортваючы прылады батарэй. I нясуцца новыя самалёты, i грукочуць штурмавыя гарматы. Паднiмаюцца ѓ неба хмары пылу.
  Тамара, ведучы бязлiтасны агонь па фашыстах, узяла i выдала пэрл, перад гэтым шпурнуѓшы босай ножкай гранату:
  - Верачы ѓ Бога, не апусцiся да ѓзроѓню жывёлы: чалавек не пакорлiвая авечка, i не смярдзючы казёл!
  Ганна, змагаючыся з непрыяцелем, i кiдаючы босымi ножкамi прэзенты смерцi, адзначыла:
  - Рабiць на веры людзей грошы, усё роѓна, што на золата сыпаць гной, прарасце недавер!
  Акулiна руйнуючы "Пантэра", агрэсiѓна правякала:
  - Верачы ѓ нядзелю, не дакацiся да сямi пятнiц на тыднi!
  Вiкторыя, ведучы вельмi трапны агонь па фашыстах, i агрэсiѓна скошваючы iх, адзначыла:
  - Вера ѓ вечнае пякельнае полымя кiпяцiць малако забабонаѓ, з якога здымаюць плеѓкi, прайдзiсветы ад рэлiгii!
  Алiмпiяда, самка-багатыр, ссякаючы гiтлераѓцаѓ, i босымi ножкамi кiдаючы каласальнай разбуральнай сiлы гранаты, адзначыла:
  - У пякельны вогнiшча вечнага полымя вераць толькi пнi i дубы, якiя дазваляюць абадраць сябе як лiпку!
  Тамара пальнула з трафейнай базукi, мiльганула голымi пятачкамi i прачырыкаѓ:
  - Чым блiшчыць полымя вечнага пякельнага агню? Бляском залатых манет у кiшэнях прайдзiсветаѓ ад рэлiгii!
  Ганна, страляючы ѓ непрыяцеля, i ссякаючы гiтлераѓцаѓ з каласальнай трапнасцю, выдала:
  - Прайдзiсветы выкарыстоѓваюць Бога, каб набiць кiшэнi, i паддаюцца падману не толькi з пустой галавой!
  Акулiна дала па супернiку чаргу. Босымi пальчыкамi ножак шпурнула гранату i пiскнула:
  - Прайдзiсветы ад рэлiгii здзiраюць з авечак тры шкуры, казлам ламаюць рогi, iм толькi прыбытак дарога, а вера для халтуры!
  Вiкторыя голай пяткай шпурнула бамбiку з пiлавiння, падарвала непрыяцеля i пiскнула:
  - Сумленны святар як воѓк-вегетарыянец, толькi вера заѓсёды сумленная, а яе выкарыстанне карыслiва!
  Алiмпiяда дзюбнула ѓ непрыяцеля з аѓтамата. Скасiла супернiка i паддала голай пяткай звязку гранат, якая перавярнула танк "Леѓ". Пасля чаго прагарлапанiла:
  - Любая рэлiгiя казка, толькi прыбыткi здабываюць ад гэтай фантастыкi ѓ сапраѓды ѓ казачных памерах!
  Вось так дзяѓчаты адважна ваююць у горадзе Грозным. I паказваюць сябе з найвышэйшага пункту гледжання доблесцi.
  А iншыя дзяѓчынкi абараняюць са ѓсiм мужнасць Астрахань. I таксама дэманструюць самы вышэйшы пiлатаж, i моц духу.
  Б'юцца дзяѓчына вельмi добра.
  Алёнка босай ножкай шпурнула гранату, парвала фашыстаѓ, i прабуркавала, скалячы зубкi:
  - Хто дазваляе вешаць локшыну на вушы, будзе вечна галодным!
  Анюта, скошваючы фашыстаѓ з гэтым, пагадзiлася:
  - Не будзеш сыты ад локшыны на вушах!
  Ала дала чаргу па гiтлераѓцам, шпурнула босай ножкай гранату забойна сiлы i вякнула:
  - Локшына на вушах страва апошняй свежасцi выклiкаюць млоснасць!
  Марыя дасцiпна адзначыла, выскалiѓшы зубкi, i кiнуѓшы босымi пальчыкамi ножак выбухны пакет:
  - Калi Бог гэта нiкому невядома, але ѓвесь час распiнаюць чалавека, нiбы ён падабенства Хрыста!
  Маруся, дзяѓбаючы фрыцаѓ, узяла i вякнула, агрэсiѓна выскаляючыся:
  - Чалавек iмкнуцца авалодаць Божай сiлай, але пакуль толькi атрымлiвае распяцце не па Божаску!
  Матрона, дала чаргу, скасiла фашыстаѓ i выдала, агрэсiѓна падмiргваючы сяброѓкам:
  - Сэрцам чалавек iмкнуцца да дабра, розумам да выгады, а страѓнiкам да абжорства, i ѓ канчатковым вынiку заплятаючыся ногi, цягнуць у яму!
  I ѓ Астраханi грукочуць разлютаваныя баi. Горад на Волзе - ключавы пункт савецкай абароны. I тут такiя бiтвы апантаныя кiпяць. Нiбы бурлiць чайнiк.
  I нясуцца цяжкiя, забойнай сiлы самалёты. Ю-288 вельмi магутная машына. I скiдае бомбы з каласальнай упартасцю.
  Алёнка верашчыць, даючы чаргу па фашыстам, i босай ножкай шпурляючы гранату:
  - Калi ѓ чалавека iнтэлект гарылы, дык будзе араць як конь i харчавацца як сабака!
  Анюта запусцiла босай ножкай забойны падарунак смерцi, разнесла фашыстаѓ i вякнула:
  - Чалавек дазваляе на сябе апранаць хамут, але каб праараць, яго варта нагрэць бiзуном прымусу!
  Ала запусцiла голай пяткай лiмонку i буркнула:
  - У палiтыка вялiкая кiшэня, але ён усяго толькi нiкчэмны кiшэннiк!
  Марыя ведучы агонь па супернiках, прашыпела:
  - Палiтык, якi абяцае для выбаршчыкаѓ месяц з нябёсаѓ, прыйшоѓшы да ѓлады, пакiдае месяцовы пейзаж, i скуголенне ад голаду на свяцiла!
  Матрона, аглушальна смеючыся, заѓважыла:
  - Д'ябал у кожным палiтыцы падахвочвае заняць месца ђсявышняга Бога, толькi таленту ѓ палiтыкана зусiм няшмат!
  Маруся, пастрэльваючы ѓ непрыяцеляѓ, i ѓпэѓнена iх скошваючы, адзначыла:
  - Чалавек iмкнуцца стаць усемагутным, але яго мараль прагрэс не робiць лепш!
  Дзяѓчынкi як вiдаць дасцiпныя да вышэйшай ступенi.
  А вайна iдзе сабе па накатанай каляiне. У Трэцiм Рэйху праходзяць выпрабаваннi рэактыѓнай авiяцыi. I гэта таксама даволi сур'ёзны аргумэнт у спрэчцы з СССР.
  Гiтлер, зразумела, не вельмi задаволены. Вайна зацягваецца, i Расея ѓпарта супрацiѓляецца, хаця таксама паддаецца. Бiтвы кiпяць, нiбы ѓ жарале вулкана.
  Канец кастрычнiка. Калмыкiя цалкам захоплена, i гiтлераѓцы прасоѓваюцца па Дагестане.
  Поспехi фашыстаѓ хоць i сцiплыя, але пастаянныя. Чарнаморскi флот на мяжы знiшчэння.
  Вось цэлая каманда на мiнаносцы складаецца з дзяѓчынак. Прыгожы скажам прама экiпаж. Дзяѓчына ѓ цяльняшках i бегаюць босымi, мiльгаючы круглымi пятачкамi.
  Алiса камандзiр мiнаносца ѓпэѓнена загадвае атакаваць фашысцкi крэйсер. Пускае тарпеду i заѓважае:
  - На вайне як у добрым тэатры, наступнае дзеянне непрадказальнае, слёзы пралiваць будуць абавязкова!
  Андрыяна яе напарнiца, камандавала цэлым вывадкам дзяѓчат. Тыя бегалi мiльгаючы голымi, круглымi пятачкамi, i пiшчалi. Наводзiлi мiнны апарат.
  Андрыяна зароѓ:
  - Веру, увесь свет прачнецца,
  Будзе канец фашызму...
  I заззяе сонца -
  Шлях асвяцiѓшы камунiзму!
  Веранiка, дзюбануѓшы з гарматы па гiтлераѓцам, прамурлыкала:
  - На вайне як у кiно: дзеянне захапляе, сумна не бывае, толькi, нажаль, суцэль рэальна забiвае!
  Миноносец з галаногiмi, загарэлымi, стройнымi, вельмi прыгожымi дзяѓчынкамi скача з боку ѓ бок. Яго кiдае нiбы пушынку.
  Алiса, тупаючы точанымi, босымi ножкамi, вякнула:
  - Калi ты не лёгкi на пад'ём, на вайне будзе зямля табе пухам!
  Андрыяна трапна страляючы з гарматы, адзначыла:
  - Дзяѓчына, якая можа ваяваць, гэта рыцар!
  Алiса паправiла, ведучы агонь:
  - Не, яна волат!
  I ваяѓнiцы разрагаталiся. I паказалi мовы. А ножкi ѓ прыгажунь, такiя хупавыя, i сляды крывi пакiдаюць на палубе. Магутныя дзяѓчынкi.
  I голыя, iх пятачкi такiя круглыя i хупавыя.
  Алiса ѓспомнiла, як яна патрапiла ѓ палон, i ёй фашысты тоненькiм распаленым да чырвонай пугай гладзiлi падэшву. Вось ты амаль голая вiсiш на прэнгу. Твае босыя ножкi зацiснутыя ѓ калодку. I цябе распаленымi прутамi казычуць. Вось i да пунсовага соску, прыпякаецца чырвонае жалеза.
  Алiсы катавалi i катавалi некалькi дзён. Але дзяѓчына змагла збегчы.
  Яна расказала каравульнаму афiцэру, што ведае месца на моры, куды кiнулi кантэйнер з золатам, што эвакуiравалi з Севастопаля. Фашыст на гэта павёѓся.
  Ну а Алiса, не гледзячы на ??ѓсе катаваннi, захавала бадзёрасць. Яе раскавалi i са звязанымi рукамi пасадзiлi ѓ лодку. I яна босымi, злёгку абгарэлымi на дыбе ножкамi змагла ѓзяць у рукi пiсталет i застрэлiць двух фашыстаѓ. Пасля развязала вяроѓкi i паплыла. Спрытна яна гэта пракруцiла. I заслужыла ѓ дзяѓчат павагу.
  З асаблiвага аддзела да яе спрабавалi чапiцца, але Алiса прыгразiла асабiстым зладзiць няшчасны выпадак, а таксама павесiць на суку. Тыя i збаялiся.
  Алiса дзеѓка вельмi баявая...
  Яна нават дасцiпна вывела:
  - Кат любiць са зброi сякеру, але ѓ лаянцы ѓ яго сякерная спрыт!
  Андрыяна з гэтым пагадзiлася, шлёпаючы дакладным ножкамi:
  - З сякеры яшчэ можна зварыць суп, але напiсанае гераiчным пяром, не высекчы катавай сякерай!
  Юлiяна дзяѓчына вельмi прыгожая. На ёй толькi тоненькая палiчка паласатай тканiны на грудзях, i трусiкi. Але яна такая цудоѓная i прыгожая. Ножкi ва ѓсiх дзяѓчынак на мiнаносцы босыя, i вельмi панадлiвыя.
  Калi немцаѓ бяруць у палон, то прымушаюць цалаваць дзяѓчынкам круглыя, голыя пятачкi. I палонныя пакорлiва гэта выконваюць. I лiжуць пяткi дзяѓчынкам, i цалуюць з вялiкiм задавальненнем.
  Юлiяна праспявала:
  - Мы не разбойнiцы злыя,
  I не жадаем забiваць...
  Але ныюць пяткi босыя,
  Жадаецца ѓ пысу ѓсiм даць!
  Дзяѓчынкi, вядома ж, здольныя смакаваць любы поспех.
  Андрыяна тупаючы босымi пятачкамi, выдала:
  - Эх, новыя рубяжы, ты мяне не смяшы!
  Алiса пагадзiлася:
  - Бязмежныя магчымасцi ѓ таго, хто не ставiць для сябе межаѓ!
  Веранiка пляснула босымi ножкамi, бразнула голымi пяткамi, i адзначыла, выскалiѓшы зубкi:
  - Наймацнейшы чалавек не пацягне непад'ёмныя амбiцыi!
  Андрыяна дасцiпна адзначыла, скалячы зубкi i паля з гарматы:
  - Далёка чалавеку да Бога, таму што недалёка сышоѓ ад макакi ѓ сваiм перайманнi прыродзе!
  Веранiка, ламаючы дакладнымi стрэламi струменi надыходзячых гiтлераѓцаѓ, буркнула:
  - Палiтык у амбiцыях бог, у метадах асобы, а ѓ карыстаннi вынiкамi адкрытая свiння!
  Добра б'юцца савецкiя дзяѓчаты. Але ёсць зразумела i нямецкiя, i таксама прыгажунi ѓ бiкiнi i босыя.
  Напрыклад, Герда выключны баец.
  Яна са сваiмi напарнiцамi на найноѓшы танк "Пантэра"-2 села.
  Дзяѓчаты страляюць па савецкiх войсках i равуць.
  Мы злыя ваѓчыцы, нам адступаць, не падыходзiць!
  I падмiргваюць вочкамi....
  Герда пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, лупанула ѓ расiйскiх салдат, i прапiшчалi з задавальненнем:
  - Хто па жыццi не воѓк, з таго спускаюць тры шкуры, хто розумам не лiс, таго трыбушаць нiбы курыцу!
  Шарлота таксама ѓрэзала дакладным снарадам, прабiѓшы савецкi танк, раскрышыла браню i вякнула:
  -Воѓк вечна галодны, чалавек заѓсёды незадаволены, а палiтык не можа сказаць словы праѓды!
  Крысцiна, вельмi дакладна страляючы па супернiку, i дзiвячы расiйскiя танкi, забойным снарадам, адзначыла:
  - У лiсы каштоѓны мех, а вось лiсiны запэѓнiваннi палiтыкаѓ нiчога не вартыя!
  Магда ѓзяла i навёѓшы на непрыяцеля гармату, босымi пальчыкамi ножак, лупанула i буркнула:
  - З казла больш малака, чым толку з палiтыка, якi розумам баран!
  Герда працягваючы дакладна страляць у савецкiя машыны, адзначыла:
  - На выбарах палiтыках, як памiж чумой i халерай, хаця палiтыканы куды заразнейшыя ѓ сваёй шызафрэнii!
  Шарлота лупануѓшы па трыццацьчацвёрцы, i сарваѓшы вежу, заявiла:
  - У палiтыка ваѓчыны нюх на пажыву, але само яно гатовае парася на трыбушэнне!
  Крысцiна спрытна запусцiла снарад пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i выдала:
  - Палiтык гэта баран што рвецца да львiнага трона, а дабраѓшыся вяршынi, ператвараецца ѓ лiсiцу трыбушыць выбаршчыкаѓ-курыц!
  Магда агрэсiѓна адзначыѓ, пасылаючы босымi пальчыкамi ножак савецкую самаходку.
  - Палiтыкам не вераць, але галасуюць, музыку не разумеюць, але ахвотна слухаюць, локшыну не ядуць, але ахвотна чапляюць на вушы!
  I iх "Пантэра"-2 вельмi актыѓна працуе. I снарад пасылае вельмi дакладна.
  Нямецкая машына ламае ѓсе савецкiя танкi вельмi ѓпэѓнена.
  Герда страляе i спявае:
  - Раз, два, тры - парады разарвi!
  Шарлота вядзе вельмi сапраѓды агонь, дзiвiць супернiкаѓ i свiшча:
  - Мы самыя моцныя ѓ свеце!
  Крысцiна, пальнуѓшы пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, прабiѓшы 34, дадала:
  - Ворагаѓ усiх замочым у сарцiры!
  Магда дзюбнула ѓ непрыяцеля i бразнула:
  - Не верыць Радзiма слязам!
  Герда прапiшчала:
  - А злым алiгархам дамо па мазгах!
  Шарлота дасцiпна адзначыла, уразiѓшы снарадам савецкую гаѓбiцу:
  - Золата толькi на выгляд прыгожа, на самай справе гэтага металу, чалавецтва заѓсёды пакутавала, станавiлася пыхлiва!
  Крысцiна, страляючы ѓ непрыяцеляѓ, выказалася дасцiпна:
  - Агалiѓшы грудзi, жанчыне прасцей садраць з мужчыны тры шкуры!
  Магда, страляючы ѓ супернiкаѓ, арыгiнальна заѓважыла:
  - Босыя ногi дзяѓчынак, садзяць мужчын у галёшу!
  Дзяѓчыны зразумела на танку грацыёзныя. I лётчыцы самыя крутыя ѓ фрыцаѓ.
  Альбiна i Альвiна самыя грозныя асы ѓ светабудове. Вось яны ѓжо дасягнулi колькасцi пяцiсот збiтых самалётаѓ кожная. Наперадзе iх толькi Марсэль. Яму за пяцiсоты самалёт савецкага флота ѓручылi Вялiкi Крыж Жалезнага Крыжа. Але Альбiна i Альвiна сталi ваяваць значна пазьней, i таму хутка абгоняць Марсэля.
  Альбiна i Альвiна за пяцiсотыя самалёты атрымалi Рыцарскi Крыж Жалезнага крыжа з залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi.
  А зараз яны б'юцца чырвонымi лётчыкамi.
  Альбiна нацiскае босымi пальчыкамi ножак на кнопкi, збiвае адразу пяць савецкiх самалётаѓ i вiскоча:
  - Калi мужчына розумам бот, то вечна садзiцца ѓ галёшу!
  Альвiна ведучы агонь па расiйскiх самалётах, i збiваючы iх босымi пальчыкамi ножак, адзначыла:
  - Своечасова аголеная ножка жанчыны, пасадзiць у галёшу любога бота!
  Альбiна, ведучы вельмi трапны агонь па савецкiх машынах, дасцiпна адказала, скалячы зубкi:
  - Мужчына, якi часта глядзiць на голыя, жаночыя ножкi, садзiцца ѓ галёшу!
  I абедзве дзяѓчыны, збiѓшы яшчэ пару Якаѓ, пiскнулi:
  - Босая жаночая нага, добра заганяе пад абцас i выдатна садзiць у галёшу!
  Ваяѓнiцы тут вiдаць на вялiзнай вышынi.
  Але калi цудоѓныя нямецкiя лётчыцы, то знойдуцца i выдатныя савецкiя дзяѓчыны-камсамолкi.
  Якiя ваююць з вялiкiм напорам. I таксама паспяхова збiваюць арды Трэцяга Рэйха.
  Анастасiя Вядзьмакова, узяла i пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак збiла немца i пiскнула:
  - Мужчына гатовы выкруцiцца навыварат, дзеля таго каб сарваць з дзяѓчыны туфлi!
  Акулiна Арлова страляючы па гiтлераѓцах, дасцiпна адзначыла:
  - Голай жаночай пяткай вывернеш любы бот навыварат!
  Анастасiя таксама лупанула па фрыцах i пiскнула:
  - Босая нага жанчыны выверне навыварат любога мужчыну, нават калi ён апошнi бот!
  Акулiна Арлова, падбiла Фоке-Вульф i прашыпела, скалячы прыгожыя зубкi;
  - Хочаш вывярнуць мужчыну навыварат - скiнь туфлi, хочаш пасадзiць яго ѓ галёшу, агалi пятку!
  I дзяѓчаты хорам заспявалi:
  Бушуе ѓ сусвеце вайна,
  Разбураць забiваць без прычын...
  Сарваѓся з ланцуга Сатана -
  I гiбель прыйшла разам з iм!
  
  I хто спынiць паток,
  Крывавых i шалёных рэк...
  Прамень лазера ѓсадзiць у скронь,
  I ѓспышцы знiк чалавек!
  
  I такое бязмежжа,
  Затапiѓ светабудову...
  Чалавецтва сумны надзел,
  Цярпець боль, пакута!
  Дзяѓчыны магчыма часткова i маюць рацыю. Вайна - гэта не шчасце. Але разам з тым i забаѓка.
  Дзве нямецкiя пачаткоѓцы лётчыцы Ева i Гертруда, ваююць на штурмавых мадыфiкацый Фоке-Вульф. Яны атакую наземныя савецкiя цэлi з паветра.
  Ева, ведучы агонь i выпусцiѓшы рэактыѓную ракету, адзначае:
  - Чаму дзяцiнства басаногае, таму босая жаночая нага прымушае губляць мужчын галаву, нiбы яны хлапчукi!
  Гертруда дзюбнула ракетай, нацiснуѓшы голай пяткай на педаль i разбiѓшы бункер савецкага войска i, пiскнула:
  - Жаданне ѓбачыць жанчыну аголенай, прымушае мужчыну выварочвацца навыварат!
  Ева зноѓ урэзаѓ, трапiла ѓ трыццацьчацвёрку, праламаѓшы ѓверх вежы i дасцiпна заѓважыла:
  - Каб жанчыну распрануць, трэба спачатку яе добра абуць!
  Гертруда лупанула па супернiку, выкарыстоѓваючы голую, круглую пятачку хупавай ножкi i адзначыла:
  - Распрануѓшыся ѓ патрэбны час, дзелавая жанчына здзярэ з мужчыны тры шкуры!
  Ева дзюбнула, ракетай па савецкiх дзотах i вякнула:
  - Жанчына, якая своечасова агаляецца, не стане босячкай i капiтальна абуе мужчыну!
  Гертруда дзюбнуѓшы ѓ савецкiм войскам забойным, пацвердзiла:
  - Босая жанчына мужчыну-бота i абуе, i ѓ галёшу пасадзiць, i навыварат выверне i апошнiм басякi зробiць!
  Тут, вядома ж, логiка ѓ дзяѓчынак што не папрэш супраць яе. I дзяѓчыны ваююць басанож i ѓ бiкiнi.
  I любяць прыгожых юнакоѓ, i ѓвогуле такiя, што проста супер.
  А калi заспяваюць, то сто мужчын заб'юць!
  Вось гэта дзеѓкi, абапал годныя i вельмi прыгожыя, так што i на самай справе мужчыны выварочваюцца навыварат!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 5.
  Горад Грозны, цалкам акружаны гiтлераѓскiмi войскамi, упаѓ на пачатку Лiстапада 1943 года. Батальён з дзяѓчатамi вырваѓся з катла, i адступiѓ да Шалi.
  Тут былi ѓжо горы, перасечанай мясцовасцi, i трымаць абарону стала зручней. Нямецкiя танкi важылi даволi шмат, асаблiва "Маѓс", i ѓ гарах з iмi ваяваць зусiм няёмка. Танк Т-3 ужо быѓ зняты з вытворчасцi, але Т-4 у мадэрнiзаваным варыянце ѓсё яшчэ выпускаѓся. Хоць i састарэлы маральна. Але супраць Т-34-76 ён яшчэ мог бiцца. I бiцца нядрэнна. Яго гармата была нават больш магутная i мела большую пачатковую хуткасць снарада, чым у трыццацьчацвёркi.
  Тамара з дзяѓчынкамi ваявала ѓ Шалi. Дзяѓчаты iмкнулiся ѓтрымаць гэтае вельмi вялiкае горнае сяло - сапраѓдны горад.
  Прыгажунi змагалiся вельмi мужна.
  Тамара кiнула босай ножкай гранату, дала чаргу i прабуркавала:
  - За Радзiму СССР!
  Ганна адкрыла агонь па фашыстах. Лягчэйшая Т-4 спрабавала падняцца па схiле. Дзяѓчына, шпурнуѓшы босай ножкай гранату, падбiла гiтлераѓскую машыну i пiскнула:
  - За нашу мацi Айчыну!
  Акулiна ведучы агонь па фрыцах i голай пяткай, падаѓшы забойнае загорнутае ѓ фальгу, вякнула:
  - Радзiма заѓсёды святая!
  Веранiка, страляючы па непрыяцелю, i кiдаючы босымi пальчыкамi ножак лiмонкi, выдала:
  - За Расiю волатаѓ!
  Алiмпiяда гэтая жанчына-волат, таксама шпурнула босымi пальчыкамi ножак гранату ѓ гiтлераѓцаѓ i пiскнула:
  - За камунiзм!
  Тамара, ведучы трапны агонь па гiтлераѓцам, i зразаючы iх нiбы стружкi з дрэва, выдала:
  - Чым больш у армii дубоѓ, тым мацнейшая наша абарона!
  Ганна адзначыла, скалячы зубкi, i страляючы ѓ фашыстаѓ з каласальнай трапнасцю i лютасцю:
  - Я ѓсiх знiшчу вас.
  Танк "Леѓ", буйная машына з доѓгiм ствалом гарматы. Тут у яго прылада новая 105-мiлiметраѓ, даѓжыня ствала ѓ 100 ЭЛ. I вельмi доѓгая гармата аказваецца. I гэты хобат з забойнай сiлай тырчыць.
  Акулiна страляе з базукi па фашыстах, i верашчыць:
  - Слава эпосе камунiзму!
  Вiкторыя таксама вядзе агонь i раве:
  - Героям Расii слава!
  Алiмпiяда пацвярджае, страляючы па гiтлераѓцам, i кiдаючы босымi пальчыкамi ножак гранату:
  - Найвялiкшая слава!
  Дзяѓчынкi трэба адзначыць фенаменальныя, i вельмi нават слаѓныя. I iх крутасць каласальнага маштабу.
  Тамара, страляючы ѓ супернiка, i скалячы зубкi, прамаѓляе:
  - За Расiю i свабоду да канца!
  Ганна, ведучы агонь па непрыяцелю, агрэсiѓна прамаѓляе, кiдаючы босымi пальчыкамi ножак гранату:
  - Прымусiм ва ѓнiсон стукаць сэрца!
  I падмiргне сваiм напарнiцам.
  Акулiна таксама як дасць чаргу, як скасiць супернiкаѓ, i прараве:
  - За мае перамогi вышэй даху!
  Акулiна Пятроѓская дзяѓчынка не простая. Ёй прыйшлося шмат чаго перажыць. У прыватнасцi, яна трапiлася на крадзяжы i была пад арыштам. Прайшла i дзiцячую калонiю-малалетку. Ну i нiчога, выжыла. Босая хадзiла па гурбах, але стала толькi здаравей i мацней.
  Вiкторыя дзярэцца з апантанай лютасцю. Дала чаргу па ворагу. Фрыцы збiтыя падаюць. Затым босымi пальчыкамi ножак шпурнула гранату. Перавярнуѓся матацыкл.
  Дзяѓчына прабуркавала:
  - За магутныя рубяжы!
  Алiмпiяда ваюе з вельмi дзiкiм пачуццём лютасцi. Яе ѓдары моцныя i зруйнавальныя. Яна сапраѓды дзяѓчына-монстр. I так малоцiць супернiкаѓ. Так фашыстаѓ актыѓна нiшчыць. Не дае iм нiякага шанцу.
  Алiмпiяда ва ѓсю глотку раве:
  - Слава гэта касмiчнага камунiзму!
  Тамара, страляючы па фашыстах, раве:
  - Камунiзму Ленiна слава!
  Ганна вядзе агонь па працiѓнiках i пiшчыць:
  - За СССР!
  Акулiна скошваючы непрыяцеляѓ, i рыкаючы, вiскоча:
  - За самы вышэйшы пiлатаж!
  Вiкторыя, куляючы ѓ фашыстаѓ, вякнула:
  - За самыя фенаменальныя перамогi!
  Алiмпiяда, ламаючы гiтлераѓскi танк, буркнула:
  - За камунiзм СССР!
  Тамара таксама вядзе агонь. Страляе вельмi трапна, накрываючы супернiкаѓ дакладнымi чэргамi. Выкошвае, нiбы касой i пiшчыць:
  - Слава часам камунiзму!
  Ганна, страляючы па фашыстах, i падразаючы iх дакладнымi ѓзмахамi касы, усклiкае:
  - Героям вялiкая слава!
  I босымi пальчыкамi ножак кiдае гранаты. Вось гэта баба.
  Акулiна зразаючы фрыцаѓ, агрэсiѓна раве:
  - За камунiзм!
  I тузаецца мускулiстым целам.
  Вiкторыя таксама б'е фашыстаѓ. I босымi пальчыкамi ножак кiдае забойныя прэзенты ѓ супернiкаѓ i вiскоча:
  - За велiч свету!
  Алiмпiяда таксама страляе па непрыяцелях. Выбiвае iх, нiбы дубiнкай пух i раве:
  - За вялiкi камунiзм - слава!
  I босымi пальчыкамi ножак шпурляе забойнай сiлай гранату, раздзiраючы непрыяцеляѓ.
  Вось так пяцёрка ѓзялася за ворагаѓ, i давай iх касiць, i давай iх нiшчыць, i перамолваць.
  Немцы аказалiся спыненымi i капiтальна ѓгразлi. Тут i цяжка стала, i яны грызуцца.
  Вось газаметы куляюць, i агрэсiѓна дзейнiчаюць. I разбураюць савецкiя пазiцыi.
  Лупiць i "Штурмтыгр" з адлегласцi, па супернiку - Чырвонай армii.
  Дзяѓчынкi-немкi наводзяць i САУ "Мядзведзь" i як прыстукнуць ёю ѓ непрыяцеля. I дзяѓбуць рэальна i капiтальна. I снарад вагой паѓтара цэнтнера разрывае савецкiя акопы i дзоты.
  Ваяѓнiца Фрыда раве:
  - За наш найвялiкшы Трэцi Рэйх!
  I падмiргне сваiм напарнiцам. Пасля чаго фашысцкiя дзяѓчаты з босымi ножкамi як зноѓ пекануць.
  I ляцiць равучае i разбуральнае. I як дзюбне, то цэлая варонка з кiпячай ад спякота зямлi ѓтворыцца.
  Ды немцы дастаюцца савецкiя войскi капiтальна. У небе ляцiць адзiн з самых першых самалётаѓ ТА-152. Шматмэтавая машына, тыпу Фоке-Вульф, але больш дасканалая, хуткая, манеѓраная з магутным узбраеннем i бранiраваннем. Можна выкарыстоѓваць i як знiшчальнiк i як штурмавiк.
  Для савецкiх войск машына прама, скажам, можа стаць вялiкай праблемай.
  Хельга ляцiць на ТА-152 i атакуе пару савецкiх танкаѓ, што спрабуюць падысцi да Шалi. Дзяѓчына вядзе трапны агонь. Прабiвае дах вежы першай трыццацьчацвёрцы i раве:
  - Я баявая прыгажосць!
  А потым атакуе i другую машыну, якая спрабуе паскорыцца. Але каробкi перадач перамыкаць не так ужо i проста.
  ТА-152 прабiвае з 37-мiлiметровай гарматы i гэтую ахвяру.
  Хельга ѓ адказ узяла i праспявала:
  - Занесла, занесла мяне кудысьцi, занесла мяне!
  I падмiргнула сама сабе... Вось яе спрабуе атакаваць ЯК-9. Нямецкая дзяѓчына лёгка збiвае яго нацiскам босай ножкай на гашэтку i ѓпэѓнена падмiргвае, прамаѓляючы:
  - Рэальна я супер!
  Хельга як вiдаць дзяѓчына з вялiкiм апломбам. I крывавыя эксперыменты праводзiць з ворагамi.
  I калi дзюбне, то так што мала не здасца нiкому.
  Хельга страляе па савецкiх машынах i пiшчыць:
  - Ну чаму, жыць немагчыма па розуме!
  I голымi пятачкамi як ударыць па штурвале. Вось гэта дзеѓка - усiм дзеѓкам, дзеѓка.
  I ѓжо калi зараве....
  Альбiна i Альвiна ѓ небе таксама ваяѓнiцы вельмi актыѓныя i баявыя.
  I думаюць дзеѓкi, самалёты Расii, круша, што жыць добра i, што жыццё добрае.
  I босымi пальчыкамi ножак наводзяць авiяцыйныя гарматы на цэлi. Савецкiм машынам не ацалець. А дзяѓчаты iх так б'юць. Не даюць нiякiх шанцаѓ.
  Ды былi дзеѓкi баявыя,
  Ды гавораць яшчэ якiя...
  Напалi смела на Расiю,
  Лiтаральна Сатана!
  Альбiна ваяѓнiца баявога парадку i раве сабе ва ѓсю глотку:
  - Буду супер, буду менам! Суперчэмпiёнам!
  I голай пятачкай ды як стукне па клавiятуры, i разарве супернiкаѓ на дробныя часткi.
  Альвiна страляючы ѓ супернiкаѓ, ва ѓсю глотку раве:
  - А каго ѓ лесе знойдзем,
  А каго ѓ лесе знойдзем...
  З тым жартаваць не станем,
  На часткi разарвем!
  На часткi разарвём!
  I голай пяткай як далучыць непрыяцеля ѓ смяротныя абдымкi. Вось гэта дзеѓка - усiм дзеѓкам самая крутая дзеѓка!
  Ваяѓнiца самай баявой халтуры. I такая ваяѓнiчая i агрэсiѓная нiбы пантэра.
  А вялiкiя нямецкiя коткi ѓ атацы. Штурмуюць Астрахань. I руйнуюць у вялiкай колькасцi дома савецкiх воiнаѓ.
  I тыя гiнуць, але не здаюцца. Такiя вось баi кiпяць упартыя.
  Герда, зразумела на вастрыё атакi i гатова бiцца. Вось яна i страляе, вельмi нават як Робiн Гуд жаночага полу ѓ бiкiнi. I гэта ѓвесь крутая баба.
  А калi яшчэ i пунсовы сасок у рот хлопцу суне.
  Працуе яе "Пантэра"-2. Дарэчы, крыху iншай мадыфiкацыi танк асядлалi дзяѓчынкi з гарматай 75-мiлiметра 100 ЭЛ. Яна прабiѓная, i больш хуткастрэльная. Ды i запас снарадаѓ большы, чым у 88-мiлiметровай гарматы.
  Герда страляе, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак i, верашчыць:
  - Раз, два, тры... Напалмам разарвi!
  Шарлота таксама ѓслед за ёй пальнула i вякнула:
  - Чатыры, восем, пяць - давай хутчэй гуляць!
  Крысцiна лупанула, прабiѓшы савецкi танк i, прачырыкала:
  - Мы смела ѓ бой пойдзем, за ѓладу нацыстаѓ...
  Магда пальнула, пры дапамозе босых ножак, i агрэсiѓна прачырыкала:
  - I ѓсiх iх пераб'ем - усiх камунiстаѓ!
  Дзяѓчыны дзейнiчаюць да крайнасцi i ѓтрапёнасцi агрэсiѓна. I iх "Пантэра"-2 дакладным выстралам пераварочвае савецкую гаѓбiцу.
  Дзяѓчынкi хiхiкаюць i спяваюць:
  - Славiцца наш свет...
  А Лiзавета на трыццацьчацвёрцы ѓ сваю чаргу праводзiць дзiкую атаку. I голай пяткай цiсне на гашэтку. I збiвае супрацiѓнiка, вiшча:
  - Ды будзе камунiзм!
  Кацярына босымi пальчыкамi ножак адпраѓляе забойнай сiлы снарад, прабiвае непрыяцеля, i пiшчыць ва ѓсю глотку:
  - За вялiкую Расiю!
  Алена пальнула па фашыстах. Снарад трапiѓ у лоб "Пантэры" i сышоѓ у рыкашэт.
  Дзяѓчына раѓнула:
  - Камунiзм будзе ѓ нас!
  Ефрасiя таксама лупанула па супернiку выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак. Прабiла Т-4 i вякнула:
  - Слава камунiзму!
  Такiя вось баявыя дзяѓчынкi. I як страляюць, вельмi нават прыгожа ляцяць снарады, а сама трыццацьчацвёрка ѓ руху. А паспрабуй, патрап у руху з такой вось машыны. Гэта надзвычай цяжка.
  Але дзяѓчыны трапляюць, i ваююць яны ѓ бiкiнi i выкарыстоѓваюць босыя ножачкi. Ваяѓнiцы цудоѓныя i выдатныя.
  А калi ѓжо дзюбнуць то мала не здасца нiкому. А пасылаюць снарады з дзiкай лютасцю.
  Лiзавета, пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, страляючы ѓ супернiка, i збiваючы ворагаѓ, прачырыкала:
  - Слава iдэям камунiзму! Нашай Айчыне слава!
  Кацярына, таксама вяла агонь, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, дзiвячы фрыцаѓ i вiскат:
  - За Айчыну i перамогу да канца!
  Алена, кулячы ѓ супернiкаѓ, агрэсiѓна адказала, скалячы жамчужныя зубкi i падмiргваючы, сапфiравымi вочкамi:
  - Славiцца наш касмiчны камунiзм!
  Ефрасiя, страляючы ѓ супернiка, дзiвячы яго з каласальнай, фенаменальнай трапнасцю, выдала:
  - За Радзiму i Сталiна - ура!
  Дзяѓчыны вiдавочна хвацкiя, i ѓсё могуць...
  Вось ужо i снежань наступiѓ 1943 гады.
  Алёнка i яе каманда таксама б'ецца ѓ Астраханi i ѓсё яшчэ там трымаецца. Змагаецца гераiня.
  Алёнка дае чаргу, скошвае шэраг гiтлераѓцаѓ, затым кiдае босымi пальчыкамi ножак падарунак смерцi раве:
  - Мужчына падобны з гiбонам, толькi, на жаль часцей iнтэлектам, чым патэнцыяй!
  Анюта, ведучы агонь па супернiку, i зразаючы непрыяцеляѓ, голай пяткай паддала выбухны пакет i праверашчала:
  - У мужчыны аслiная ѓпартасць, амбiцыi льва, але ѓ рэальнасцi ён казёл!
  Ала, ведучы трапны агонь па фрыцах, пiскнула:
  - Мужчына для жанчыны як адстойнае месца для каровы, без не абысцiся, але падыходзiць брыдка!
  Марыя ведучы стралянiну па фашыстах, дасцiпна адказала:
  - Што агульнага памiж мужчынам i ѓнiтазам у жаночым туалеце - тым што жанчыны на мужчын толькi блеют!
  Маруся, зразаючы гiтлераѓцаѓ i кiдаючы гранаты босымi пальчыкамi ножак, вякнула:
  - Жанчына гэта хiтрая лiса, якая любога льва здольная зжэрцi як труса!
  Матрона, скошваючы фашыстаѓ, i босымi пальчыкамi ножак, звальваючы наймiтаѓ, буркнула:
  - Мужчына патрэбен жанчыне як хлопчык для бiцця, яму мужчыну не бiць, то не будзе жыцця!
  Алёнка, ведучы агонь па фрыцах, вякнула:
  - Жанчыне мужчыны патрэбны, як свiнне рогi, толькi футра падоранае мужчынамi - дарога!
  I галаванога каманда дзяѓчынак як засмяецца, выскалiѓшы зубкi, i босымi пальчыкамi шпурляючы гранаты.
  Ваяѓнiцы дзяѓчыны лiхiя. Iх бiцца стыхiя, iх бiцца стыхiя!
  Астрахань, здаецца, аддаваць не збiраюцца. Як тут дзяѓчынкi, рэальна баявыя.
  Ваенныя сiлы ѓ Трэцяга Рэйха каласальныя. Настолькi магутныя тут новыя танкавыя дывiзii. Выпуск танкаѓ павялiчваецца. Бамбардзiровак няма, ёсць магчымасць пастаѓляць працоѓную сiлу з iтальянскiх, французскiх, бельгiйскiх i галандскi уладанняѓ Афрыкi.
  А таксама з Афрыкi здабываць нафту, вальфрам, многiя элементы, у тым лiку i ѓран.
  Гэта значыць, новыя танкi штампуюцца. У прыватнасцi з'яѓленне "Пантэры"-2, лепш абароненай i мацней узброенай, з больш магутным рухавiком, уплывае на ход вайны немалое.
  Танкаѓ i самалётаѓ становiцца ѓсё больш. Вось ужо завяршаюцца працы i над П-488. Першы серыйны самалёт Трэцяга Рэйха з чатырма рухавiкамi. Вельмi магутны i хуткi. Яго разыначка адносна невялiкi пляц крыла з-за чаго бамбавiк можа лётаць са хуткасць у 700 кiламетраѓ у гадзiну. А значыць, савецкiя знiшчальнiкi яго сапраѓды не дагоняць.
  Так што ѓ СССР новая наспявае праблема. Сiлы рэальна ѓ Чырвонай Армii высiльваюцца. Да станкоѓ ставяць школьнiкаѓ. Ваююць ужо падлеткi з чатырнаццацi гадоѓ, практычна афiцыйна. Хлапчукi, вядома ж, шустрыя, i ѓвогуле нядрэнныя байцы. У юным узросце нават лягчэй схавацца i ѓскараскацца на дрэва. I хутчэй навыкi вайскоѓцы асвойваюцца. Падлеткi ваююць не горш за дарослых, у iх цяжэй трапiць. Ды i псiхалагiчна ѓ дзяцей страляць цяжэй.
  У немцаѓ даволi шмат жанчын-снайпераѓ, i занадта юных байцоѓ любой самцы страляць няёмка, сорамна...
  Ды заклiкаць сталi ѓ СССР ужо з чатырнаццацi год. А таксама ставiлi пад стрэльбу i пенсiянераѓ. Жанчын у войсках станавiлася ѓсё больш i больш. Асаблiва ахвотна прымалi выдатную падлогу ѓ танкавыя i авiяцыйныя войскi, i ѓ снайперы. Жанчыны нядрэнныя снайперкi. А паколькi яны звычайна менш ростам, чым мужчыны, то i ѓ танках iм змагацца зручней, i авiяцыi таксама. Часта ѓ танках ваявалi i падлеткi. Трэба адзначыць, што хлопчыкi i жанчыны больш адчувальныя скурай, i iх самалёты i танкi радзей падбiваюць, чым у дарослых мужчын. Нядрэнна падлеткi i ѓ ролi снайперам. Хлапчук можа ѓ вузейшую шчылiну пралезцi, замаскiравацца, або на дрэва ѓскараскацца. Часта ѓ войскi трапляцца сталi i маладзейшыя за чатырнаццаць гадоѓ байцы.
  Вайна ж пажырае чалавечыя рэсурсы. Ды i тэрыторыi становiцца ѓсё менш пад кантролем СССР. I яшчэ даводзiцца адбiваць шматлiкую пяхоту Японii. Ды i танкi самураяѓ ёсць нядрэнныя i асаблiва самаходкi. З'явiѓся i ѓ iх у серыi з сярэднi танк, супастаѓны па сiле з Т-34, i нават мацней лабавой браней.
  Так што Японiю небяспечна недаацэньваць. I для вайны з ёй патрэбны салдаты.
  Сталiн нервуецца i ѓвесь гушчар упадае ѓ лютасць. Вось 25 снежня 1943 гады, выйшаѓ загад, што чальцы сем'яѓ якiя здалiся ѓ палон будуць расстрэльвацца, уключаючы дзяцей з дванаццацi гадоѓ, а малодшай адпраѓляцца працоѓныя калонii.
  Загараджальныя атрады выкарыстоѓвалiся ѓсё часцей i часцей. I расстрэльвалi больш актыѓна, i ѓжывалi катаваннi.
  Сталiн станавiѓся проста невыносным. Берыя быѓ першым, хто спрабаваѓ дамовiцца аб сепаратным свеце з нацыстамi. Але Гiтлер не хацеѓ мiру. Ён хацеѓ поѓнасцю заваяваць СССР. Тым больш пакуль саюзнiкi па-за яго кантролю i межаѓ дасяжнасць.
  У Трэцiм Рэйху распрацоѓвалася рэактыѓная авiяцыя. У першую чаргу МЕ-262, але гэты знiшчальнiк меѓ патрэбу ѓ больш надзейных рухавiках, каб не разбiвацца, занадта ѓжо часта.
  Перспектыѓным здаваѓся i бамбавiк "Арада", i праект Ю-287.
  Нядрэнна паказаѓ сябе на практыцы найновы ТАЯ-152, як шматмэтавая машына i вельмi хуткасная. У цэлым нямецкiя вайскоѓцы пакуль у паветры былi мацнейшыя. Тым больш, што савецкiя Якi i Лагi на ѓвазе недахопу алюмiнiя, атрымлiвалiся цяжэйшымi, i меней манеѓранымi тым эталонныя машыны. Так што якасць савецкай авiяцыi ѓпала да крытычнага ѓзроѓню. МЕ-309 са сваiм магутным узбраеннем, нават з улiкам праблем з манеѓранасцю, добра спраѓляѓся з савецкiм машынамi, выцясняючы МЕ-109. А ТА-152 павiнен быѓ бы замянiць Фоке-Вульф.
  Так што ѓ немцаѓ усё больш-менш хакей.... Але працы над тэхнiкай вялiся.
  Напрыклад, першым танкам з новай кампанавальнай схемай абяцаѓ стаць "Леѓ"-2. Размясцiѓшы трансмiсiю i рухавiк адным блокам спераду танка, а вежу зрушыѓшы ѓзад, немцы эканомiлi на кадарным вале i знiзiлi вышыню машыны. У вынiку чаго "Леѓ"-2 атрымаѓся куды лягчэйшым, i значыць хуткiм.
  З прычыны цяжкасцяѓ ваеннага часу ѓ СССР амаль спынiѓся выпуск цяжкiх танкаѓ, у серыi амаль усё было унiфiкавана па Т-34-76. Так што фашысты ѓ праекце стварэння новага асноѓнага танка ѓжо не збiралiся рабiць занадта тоѓстай браню бартоѓ. I Леѓ мог укласцiся ѓ пяцьдзесят пяць тон, пры рухавiку ѓ 1200 конскiх сiл. Зрэшты, вага танк "Леѓ"-2 мог яшчэ паменшыцца, за рахунак панiжэння калiбра прылады. Ранейшы вiдавочна стаѓ залiшнiм. Тым больш, што трыццацьчацвёркi мелi браню нiзкай якасцi, i iх ужо стала прабiваць нават 37-мiлiметровая, маральна састарэлая нямецкая гармата.
  Сталiн вiдавочна псiхаваѓ... I кiдаѓ грымоты i маланкi... Але нiчога не мог зрабiць...
  На новы год немцы пачалi штурм яшчэ не занятай часткi Астраханi дэльты Волгi. Наяѓнасць мноства рачных перашкод, складаны рэльеф мясцовасцi, блiзкасць Каспiйскага мора дазвалялi Чырвонай армii зацягнуць абарону Астраханi, i трымаць яе нават лепш за Сталiнграда. Тым больш савецкiя дзяѓчынкi паказвалi бяспрыкладную гераiчнасць.
  А на Каѓказе, асаблiва зiмой вельмi цяжка рухацца па гарах. Праѓда, немцы iшлi ѓздоѓж зручнейшага ѓзбярэжжа Каспiйскага мора. Махачкала, стала мяжой, дзе савецкiя войскi, сабраѓшы ѓсе сiлы ѓ кулак, паспрабавалi спынiць фашыстаѓ.
  Але боепрыпасаѓ, якiя дастаѓлялiся толькi морам, не хапала...
  Тамара змагалася адчайна са сваiм басаногiм батальёнам дзяѓчат.
  Ваяѓнiцы зацята бiлiся i паказвалi бяспрыкладную гераiчнасць, i найвялiкшую мужнасць.
  I амаль голыя бiлiся зiмой i ѓ мароз.
  Тамара шпурнула босай ножкай гранату, i дала чаргу, выкошваючы працiѓнiкаѓ i, пiскнула:
  - За СССР!
  Ганна таксама кiнула босымi пальчыкамi ножак гранату i праверашчала:
  - За камунiзм!
  Акулiна дала трапную чаргу, выбiла ворагаѓ i вякнула:
  - За велiч Расii!
  Вiкторыя дзюбнула па супернiку, стала выкошваць ворага, зразаючы яго нiбы брытва бараду i, буркнула:
  - Будзе стаяць СССР!
  Алiмпiяда, ведучы агонь па непрыяцелю, i кiнуѓшы босымi пальчыкамi ног, выбухны пакет, вякнула:
  - За Айчыну i перамогу да канца!
  Вось дык вось дзяѓчынкi б'юцца. Дзейнiчаюць адчайна i каласальнай рашучасцю.
  Тамара страляючы, адзначыла:
  - Д'ябал iх не возьме i тады возьмем мы!
  Баi тут жорсткiя i разам з тым канструктыѓны....
  Настасся Ведзьмакова б'ецца ѓ небе... Яе мордачка нават крывiцца ад ярасцi, i яна вiшча:
  - Слаѓся эпоха камунiзму!
  I босымi пальчыкамi ножак наводзiць авiяцыйную гармату на цэль, i збiвае варожыя самалёты, пасля чаго верашчыць:
  - За працоѓныя поспехi!
  Акулiна Арлова збiваючы супернiкаѓ, упэѓнена раве, скалячы зубкi:
  - За такi вялiкi камунiзм, на ѓсёй планеце!
  Лётчыца крычыць:
  - Нас ведаюць нават дзецi!
  I босымi пальчыкамi ножак наводзiць авiяцыйную гармату на мэту, i разносiць непрыяцеля, i пiшчыць:
  - У iмя эпохi камунiзму!
  Дзяѓчына скажам прама - тэрмiнатар i пякучае полымя. Вось з ёй нiводны вулкан не параѓнацца.
  Акулiна Арлова праспявала:
  - Мне ѓжо, якi дзень, вера ѓ Бога снiцца, у мяне такая лянота, не хачу малiцца!
  I агрэсiѓна падмiргнула прыгажуням.
  Вось гэта баi тут...
  А самалёты ѓ дзяѓчынак састарэлыя. I гэта iх самавiты мiнус. А яшчэ i цяжкiя i не надта манеѓраныя...
  Аднаго з хлопчыкаѓ што ваяваѓ, збiлi, i ён не паспеѓ выскачыць з парашутам. I гэта зразумела яго каласальны подзвiг.
  Дзяѓчыны б'юцца ѓ паветры i вясёлыя...
  Альбiна i Альвiна на добрых знiшчальнiках МЕ-309 ваююць i вядома ж рахункi набiраюць актыѓна.
  Дзяѓчыны вельмi ганарацца сваiмi поспехамi...
  Альбiна збiла савецкi самалёт, пры дапамозе, хупавай, босы ножкi i прапiшчала:
  - За нашых арлоѓ!
  Альвiна скасiла адной чаргой тры расiйскiя машыны i вякнула:
  - За нашых сокалаѓ!
  Дзяѓчынкi ѓзялiся за справу лiха... А бо яшчэ i кахаюць катаваць расiйскiх салдат.
  Вось трапiѓ у палон хлопчык-лётчык гадоѓ чатырнаццацi. I яму падсмажылi прыгажунi дзiцячыя круглыя пятачкi. А затым сталi аблiваць голага ледзяной вадой.... Затым кiпенем, i зноѓ ледзяной вадой.
  Такiя вось баявыя прыгажунi....
  Альбiна праспявала:
  -За нашы iклы, кiпцюры, зубы, кулакi!
  Альвiна прагарлапанiла ва ѓсю глотку:
  - Дык хочуць добрай бойкi!
  I дзяѓчаты босымi пальчыкамi ножак працягвалi тварыць цуды, i збiваць савецкiя самалёты.
  Зрэшты, i расiйскiя лётчыцы iм адказвалi. Алiса i Анжэла толькi што пераселi на ЯК-9. I давай немцаѓ малацiць i яшчэ спяваць пры гэтым;
  Ты ѓвасабленне доблеснай краiны,
  Таварыш Ленiн i таварыш Сталiн...
  У СССР усе людзi сапраѓды роѓныя,
  А кулакi з чыгуну i сталi!
  
  Для Ленiна не страшны звер Адольф,
  Цяпер Уладзiмiр - правадыр таварыш Сталiн...
  Мы пабiлi фрыцаѓ у вока не ѓ брыво,
  Усiх гiтлераѓцаѓ зараз разарвалi!
  
  Расiя гэта Радзiма мая,
  Вялiкая, бязмежная Радзiма...
  Усе нацыi адзiная сям'я,
  Мы хутка будзем жыць пры камунiзме!
  
  Ды зробiм сваю краiну мацнейшай,
  Няхай Расiя хутка зелянее.
  Мы трапiм фашысту ѓ лоб дакладней,
  I наша моц павер, не каменее!
  
  I Iсус як правадыр цалкам вялiкi,
  Ён наш Гасподзь, i Белы Бог Сусвету ...
  А фюрар будзе вельмi моцна бiты,
  Бо наша ѓдаласць стала нязменнай!
  
  Ды дзеля нашай Радзiмы святой,
  Мы будзем з фрыцам апантана ваяваць...
  Бяжыць дзяѓчынка па снезе босы,
  Яна жадае ѓ лютай злосцi бiцца!
  
  Ды Сталiн стаѓ цяпер савецкi правадыр,
  Такi вялiкi, смелы i ѓмелы...
  Расею камунiзму вораг не чапай,
  Хоць з табою сiла Люцыпара!
  
  Дастаць мы зможам Гiтлера, павер,
  Хоць надзелены ён д'ябальскай сiлай...
  Адна Гiтлер гэта драпежны звер,
  Хоць прызнацца фрыцы не дэбiлы!
  
  Карацей мы ѓ Берлiн байцы ѓвойдзем,
  Там Ленiн ён жа Сталiн з намi будзе...
  Фашыстаѓ як шчанюкоѓ лёгка парвём,
  I наша сiла верце, не зменшае!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 6.
  Надышоѓ новы 1944 год... Нягледзячы на вельмi цяжкае становiшча на франтах, у СССР вялiся працы па стварэннi новай тэхнiкi. У прыватнасцi вялiкiя надзеi звязвалiся з танкам IС-2 i яго магутным узбраеннем. Гармата 122-мiлiметра магла стаць магутным аргументам у вайне з гiтлераѓцам. Надзеi звязвалiся i Т-34-85 з больш магутнай гарматай, буйной вежай, але ранейшым корпусам i хадавой часткай.
  Горш справа iшла з самалётамi. ЯК-3 у серыю не мог пайсцi з-за недахопу якаснага дзюраля, а на ЛАГГ-7 з-за новага рухавiка нельга было пайсцi без спаду вытворчасцi.
  Так што Сталiн прыняѓ рашэнне, што пакуль асноѓным савецкiм знiшчальнiкам застаецца ЯК-9 i ЛАГГ-5, а штурмавiком IЛ-2 -просты ѓ вытворчасцi i жывучы. А ѓ танках паступова пераход на Т-34-85 i IС-2.
  Хаця так каб не было спаду вытворчасцi...
  А фронт трашчаѓ па швах, немцы захоплiвалi Каѓказ. Махачкала ѓпала, i яны ѓжо падыходзiлi да межаѓ Азербайджана!
  Тут бiлiся Тамара са сваiм жаночым батальёнам. Зноѓ дзяѓчаты ѓ лахманы з гiмнасцёрак i босыя ваявалi з праѓзыходнымi сiламi супернiка.
  Тамара дала чаргу па фашыстах, скасiѓшы частку ворагаѓ. А затым босымi пальчыкамi ножак шпурнула забойнай сiлы гранату, i прачырыкала:
  - Слава СССР!
  Ганна страляла па гiтлераѓцам вельмi трапна. I босымi пальчыкамi ножак кiдала гранаты забойнай сiлы, раздзiраючы супернiкаѓ на часткi.
  Пасля чаго прагарлапанiла:
  - Слава камунiзму!
  Акулiна ведучы агонь па непрыяцелю, падразала фашысцкую пяхоту. Ссекла фрыцаѓ, кiнуѓшы босымi ножкамi гранату i, прапiшчала:
  - За Расiю нашу вялiкую мацi!
  Вiкторыя, страляючы ѓ супернiка, i кiдаючы ѓ яго гранаты босай ножкай, адзначыла:
  - За Радзiму вялiкую!
  Алiмпiяда, таксама ведучы агонь з кулямёта, вякнула:
  - Слава часам вялiкага камунiзму!
  Дзяѓчыны байцы цудоѓныя...
  Б'юцца, як належыць прыгажуням...
  Тамара, ваюючы, успомнiла пачатак вайны. Як ёй прыйшлося выцякаць ад нямецкiх войскаѓ. Яна тады чула гулкiя ѓдары гармат. Адыходзiла дзяѓчына ад кананады. Яе сяброѓку Таццяну, немцы злавiлi, i забралi новыя туфлi, сарвалi ѓпрыгожваннi i завушнiцы. I пагналi босыя ѓ няволю... Таццяна была дачкой сакратара абкома, i без абутку хадзiць ёй даводзiлася не часта. Гэта i зневажанне гонару, iсцi босы як просталюдзiнка, i далiкатным падэшвам балюча. Дзяѓчына збiла сабе ѓ кроѓ ногi i пры кожным кроку стагнала.
  Тамара таксама была ѓ новых падораных боцiках, i ад доѓгага пераходу нацерла сабе пяткi. I разулася, пайшла басанож. Яна дзяѓчынка з аула, якое аказала па абавязку службы на Украiне. Яе ножкi ѓ дзяцiнстве хадзiлi i па горных стромах. А гэта вядома не параѓнаць з дарогамi раѓнiны. Праѓда i ѓ яе ѓжо з падэшвы сышлi мазалi, i не столькi камфортна iсцi. Але ступнi хутка агрубелi зноѓ. I яна амаль не пакутавала.
  А вось Таццяна так збiла неѓзабаве ногi, што не магла ѓжо iсцi. Яе б немцы i прыстрэлiлi б, але пашкадавалi прыгажуню. Пасадзiлi на калёсы, але ѓзамен прымусiлi спяваць. Таццяна мела прыемны голас, i праспявала iм некалькi палiтычна нейтральных песень.
  Што з ёй здарылася далей, Тамара не ведала. Сама яна iшла па лесе, адчувала босымi ножкамi, грудкi, шышачкi, галiнкi, i ёй было нават прыемна. Вось калi па вострых камянях гор iдзеш, то нават мазолiстым падэшвам, калi iсцi доѓга становiцца калюча i балюча. А яшчэ непрыемней крочыць па калючках. Калi такiя ѓтыкаюцца ѓ падэшвы, тое становiцца куды балючай, нават грубiянскiм падэшвам дзяѓчынкi.
  Тамару ѓ паходзе адольвала стомленасць i голад. Дзяѓчына ела ягады, i гэтага было мала. А немцы iмклiва iшлi наперад. Ва Украiнскiх лясах Тамара якая звыкнулася жыць у гарах не вельмi-то арыентавалася. Заблытала, i апынулася ѓ глыбокiм тыле.
  I вось нiбы загнаная котка ѓ лесе. Тады дзяѓчынка падлавiла немцаѓ на матацыкле. Яны спынiлi машыну з каляскай, каб набраць вады. А Тамара падабралася да аѓтамата, i як разане з яго па супернiку. I зрэжа няѓпэѓнена, але сапраѓды. I фашысты падаюць i курчацца ѓ пакутах. Тамара iх дабiвае. Аднаму рушыла голай пяткай у падбародак, той упаѓ. I дзяѓчынка яго дабiла.
  Пасля чаго прыгажуня ѓскараскалася на матацыкл, i нацiснуѓшы на педаль босай нагой, iрванула.
  Так перамяшчацца куды весялей, чым пешшу i босы.
  Тамара на хаду напявала:
  - Люба браткi, люба, люба браткi жыць! З нашым атаманам не даводзiцца тужыць!
  Вось такая ѓзнiкла баявая краля.
  I зараз яна змагаецца з фашыстам, нiбы тэрмiнатар-камсамолка. Але сiлы няроѓныя, i батальён дзяѓчынак змушаны адыходзiць. Бiтвы тут кiпяць, нiбы вада ѓ велiчэзным iмбрычку над вулканам.
  Ганна страляючы i кiдаючы босымi пальцамi ножак забойнай сiлы гранату, адзначыла:
  - На вайне ѓсе сродкi добрыя, акрамя самагубных!
  Акулiна ведучы агонь па супернiку, збiваючы гiтлераѓцаѓ, адзначыла:
  - Ва ѓсiм мы будзем першымi!
  I голая пятка дзяѓчыны паддала прэзент знiшчэння.
  Вiкторыя, ведучы агонь па фашыстах, i ссякаючы непрыяцеляѓ, аѓтаматнымi чэргамi, вякнула:
  - Не будзе лiтасцi ворагам!
  I падмiргнула напарнiцам.
  Алiмпiяда шпурнула босымi, дакладнымi ножкамi, важкую звязку гранат i пiскнула:
  - За велiч самага гуманнага суда ѓ свеце i камунiзму!
  Ваяѓнiцы i на самой справе тут слаѓныя, i нiбы касмiчнай эры.
  Змагаюцца з каласальнай разлютаванасцю.
  Але гiтлераѓцы ѓсё роѓна па Каѓказе прасоѓваюцца. Вось у лютым 1944 гады немцы i туркi злучылiся, разразаѓшы савецкiя войскi на дзве няроѓныя часткi.
  Фюрэр патрабаваѓ дабiць СССР. Астрахань усё яшчэ трымалася. Фашысты як заѓсёды ѓ баявой форме... У паветры ваююць першыя МЕ-262. Трэба адзначыць, што сенсацыi яны не зрабiлi. На вялiкай хуткасцi не занадта зручна пападаць з 30-мiлiметровых авiяцыйных гармат. Ды гэта трэба адзначыць сур'ёзна. Некаторыя праблемы МЕ-262 мае i з-за вялiкай вагi. З манеѓранасцю ѓ прыватнасцi.
  Больш удалы ва ѓжываннi ТАЯ-152 якi пакахаѓся лётчыкам, i стаѓ працоѓным конiкам. На самай справе, машына i франтавы бамбавiк, i знiшчальнiк i штурмавiк. Нават з'явiлiся iдэi цалкам перавесцi нямецкую авiяцыю на гэты самалёт. Сярод яго добрых якасцяѓ варта адзначыць жывучасць i хуткасць, i магутнае ѓзбраенне, прыдатнае i для штурмавiка i знiшчальнiка.
  Усё больш актыѓнае прымяняецца i МЕ-309, якi мадэрнiзуецца. Пакуль яшчэ ѓ страi i МЕ-109, якi не здымаюць з-за таго, каб не знiзiць вытворчасць. Нават з'явiлася новая мадыфiкацыя МЕ-109 "К" з больш магутным рухавiком, узброеная адразу пяццю авiяпушкамi. Такую машынку так папросту i не адолееш.
  МЕ-309 таксама атрымаѓ рухавiк помощнее i крылы стрэлападобнасцю. Вельмi небяспечная машына. Савецкiя лётчыкi пакуль яшчэ на старых самалётах лятаюць, i iх якасць толькi змяншаецца. Пакуль зрэшты, ЯК-9, не так ужо i дрэнны, даволi манеѓраны, а празмерная хуткасць яму i не патрэбна.
  Нямецкiя войскi моцныя... На рахунак танк Т-34-85 узнiклi спрэчкi. Цi варта рабiць браню вежы тоѓшчы? Бо ѓ гэтым выпадку вага вырасце. А варта адзначыць, што якасць савецкай бронi ѓпала. Якiя легуюць элементаѓ бракуе, а якасць зваркi або лiтой формы звалiлася да крытычнага ѓзроѓня.
  Але дзяѓчаты ваююць, як гераiнi...
  То вось танк Лiзаветы разбiты i дзяѓчаты сыходзяць. Босыя i ѓ бiкiнi бягуць па снезе, пакiдаючы хупавыя сляды.
  Кацярына адзначыла са злым выглядам:
  - Нас капiтальна душаць!
  Алена адзначыла са злосцю:
  - Але мы ѓсё роѓна пераможам!
  Лiзавета стрэлiла з пiсталета, трапiѓшы нямецкага матацыклiста i, буркнула:
  - Патрапiла я ѓ немца! Як ён атрымае ад мяне трапна!
  Ефрасiя энергiчна адзначыла:
  - Там i жыццё яны канчаюць, i не вырвацца назад!
  Кацярына была агрэсiѓнай дзяѓчынкай, i напявала:
  - У шаленстве сваiм, мы гiмны iмперыi спяваем!
  Дзяѓчынкi бягуць сабе, i iх голыя круглыя пятачкi мiльгаюць.
  Хлопчык, убачыѓшы дзяѓчат, спалохана спытаѓся ѓ iх:
  - I адкуль вы ѓзялiся басаногiя?
  Лiзавета адказала:
  - Выконваем тактычны манеѓр!
  Хлопчык прачырыкаѓ:
  - Раз, два - гора не бяда,
  Адыходзiць не трэба нiколi!
  Вышэй нос i хвост трымай трубой,
  Ведай што верны сябар заѓсёды з табой!
  Кацярына прачырыкала, скалячы зубкi:
  - Ведай што верны сябар, заѓсёды з табой!
  Алена пракрычала:
  - Не бойся! Мы яшчэ вернемся....
  I ѓсе чатыры дзяѓчыны хорам гарлапанiлi;
  Веру, увесь свет прачнецца,
  Будзе канец фашызму...
  I заззяе Сонца -
  Шлях, асвяцiѓшы камунiзму!
  Ваяѓнiцы гатовы любога немца парваць... А басанож па снезе яны такiя сэксуальныя i прыгожыя. Наколькi прыгожыя гэтыя дзяѓчаты, нiбы квiтнеючыя i неѓвядальныя ружы.
  Ну, а Гiтлер не жартуе, i вакол нашай Радзiмы, хмарамi круцiць. Зубы ѓ самае сэрца ѓтыкае, i кроѓ у яе выпiвае!
  А дзяѓчынкi пакiдаюць за сабой вельмi прыгожыя сляды. Немцы iдуць па гэтых слядах i бухаюцца на каленi i прагна глядзяць. Такiя вось яны дзiкiя ваяѓнiцы. А немцы цалуюць адбiткi ступняѓ дзяѓчынак.
  А ѓ небе ваююць Анастасiя Ведзьмакова i Акулiна Арлова. Дзве выдатныя дзяѓчынкi.
  Анастасiя, збiваючы фашыстаѓ i выварочваючы свой самалёт, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, праспявала:
  - За светлае заѓтра мы будзем змагацца!
  Акулiна зразаючы гiтлераѓцам хвасты, выкарыстоѓваючы босыя пальчык ножак, прачырыкала:
  - Давай цалавацца!
  I дзяѓчаты зноѓ малоцяць немцаѓ без усялякага жалю i цырымонiй. Такiя вось яны разумнiцы.
  Анастасiя, зноѓ вывярнула свой ЯК-9 i, прапiшчаѓшы, вякнула:
  - Вось iмя камунiзму!
  Акулiна з гэтым пагадзiлася:
  - Веру, увесь свет прачнецца...
  Анастасiя, збiваючы немцаѓ, буркнула:
  - Радзiма наша сонца!
  I такiя вось баявыя тут дзяѓчаты, самы вышэйшы савецкi клас.
  I немцам дастаецца, вельмi моцна. I ваенныя дзеяннi развiваюцца...
  У сакавiку гiтлераѓцы прыступiлi да штурму Баку. Iдзе наступ на вялiкi, поѓны нафты горад. Бiтвы разгортваюцца разлютаваныя.
  Немцы абстрэльваюць Баку, выкарыстоѓваючы цяжкую артылерыю.
  I бамбуюць штурмавiкамi. А вось бомбы скiдаюць i першыя, найноѓшыя Ю-488, якiя адрознiваюцца каласальнай моцай. Дадзеныя машыны, проста звяры.
  На адной з iх Гертруда, Ева, i Фрыда. Прыгожыя дзяѓчыны, маючы выдатны агляд, сыплюць бомбы на савецкiя пазiцыi. I забiваюць салдат Чырвонай армii i мiрных жыхароѓ.
  Баку гарыць ... Уверх падымаецца слупамi дым. Гараць i нафтавыя свiдравiны, усё палае.
  Гертруда прамаѓляе з ухмылкай:
  - Бог любiць Нямеччыну!
  Ева, нацiскаючы голай пяткай на рычаг i скiдаючы бомбы, згаджаецца:
  - Вядома ж! Мы ж выбраны род!
  Фрыда агрэсiѓна праспявала:
  - Наш народ абраннiк нябёсаѓ!
  I падмiргнула напарнiцам. Вось такiя тут дзеѓкi i баявыя, проста ѓвасабленне агрэсiѓнасцi. I баявога напору.
  Гертруда дала чаргу з авiягармат, i прачырыкала:
  - За велiч нашай Айчыны!
  Ева, страляючы ѓ супернiкаѓ, пацвердзiла:
  - За каласальную велiч!
  Дзяѓчыны вiдаць хутка асвойвалi самалёты. Такiя вось яны баявыя сяброѓкi.
  I ѓ карты iх так проста не выйграеш. А яны ворагаѓ з дзiкiм ашалелам малоцяць.
  Фрыда адзначыла:
  - Я жанчына вялiкай мары i прыгажосцi!
  Пасля чаго зноѓ пальнула з авiяцыйных гармат, збiваючы савецкiя знiшчальнiкi, што спрабавалi атакаваць нямецкага монстра.
  Ды супраць гiтлераѓцаѓ такое адчуванне, што i не выстаяць.
  Баку пад ударам.
  Тамара яе батальён змагаюцца за гэты горад. Дзяѓчынкi б'юцца адчайна i паказваюць бяспрыкладны гераiзм.
  Тамара дала чаргу, шпурнула босымi пальчыкамi ножак гранату, раскiдаѓшы немцаѓ i iх наймiтаѓ, пiскнула:
  - За Айчыну маю бязмежную!
  I падмiргнула сваiм напарнiцам. Яна ваяѓнiцы найвышэйшага ѓзроѓню, якой няма роѓных.
  Хаця, вядома ж, i iншыя дзяѓчынкi нядрэнныя. Вельмi нават скажам, выдатна б'юцца.
  Ганна вось, напрыклад, узяла, абклала фашыстаѓ, нiбы ѓдарам сярпа.
  I прачырыкала:
  - За СССР!
  I голай пяткай паддала забойны прэзент смерцi.
  Акулiна ведучы агонь па супернiку, пiскнула:
  - За маю Радзiму!
  I босымi пальчыкамi ножак, як запусцiць прэзенты анiгiляцыi, якiя нiшчаць усiх запар.
  Вiкторыя б'ецца з ворагамi, дзейнiчаючы адчайна i рашуча. Выбiвае супернiкаѓ чэргамi. Затым босымi пальчыкамi ножак кiдае забойнай сiлы гранаты. I верашчыць:
  - За iдэi камунiзму!
  Алiмпiяда таксама б'ецца. I гэтая дзяѓчына-багатыр цэлую скрыню шпурне з узрыѓчаткай сваiмi голымi, мускулiстымi нагамi. I танк "Леѓ", перавернецца.
  Ваяѓнiца ѓсклiкне:
  - Але пасаран!
  Баявыя дзяѓчынкi i вельмi прыгожыя. Нiколi не здаюцца i не саступаюць. У iх сiла тэрмiнатараѓ.
  А сiлы вельмi ѓжо няроѓныя... Баку ахоплены пажарамi. Савецкiм войскам не хапае боепрыпасаѓ. I гэта самая галоѓная праблема.
  Многiя ѓ роспачы здаюцца ѓ палон.
  Герда i яе каманда прымушаюць нявольнiкаѓ-мужчын цалаваць сабе голыя падэшвы. Тыя гэта пакорлiва робяць, i лiжуць пяткi.
  Затым дзяѓчаты зноѓ залазяць у "Пантэр-2" i страляюць. Выбiваюць савецкiя гарматы...
  Амаль увесь Каѓказ ужо захоплены. Але яшчэ трымаецца Ерэван. Гераiчныя ваюе горад Поцi - апошнi порт, у якiм яшчэ трымаюцца рэшткi Чарнаморскага флота.
  I там дзяѓчынкi розных нацыянальнасцей ваююць. I б'ецца атрад басона Гульназi. Прыгожая грузiнка, i ѓ ёй каманда дзяѓчыне.
  Гульназi кiдае босай ножкай пакет з узрыѓчаткай, раздзiрае гiтлераѓцаѓ i пiшчыць:
  - Слава велiчы сусветнага камунiзму!
  Тамiла яе напарнiца таксама босай ножкай шпурляе забойна сiлы гранату, раздзiраючы турак i, вiскоча:
  - За Радзiму-мацi!
  Машка дзяѓчына з Расii, дае чаргу i босымi пальчыкамi ножак шпурляе разрыѓную моц, i парывае фашыстаѓ, крычыць:
  - Слава часам сусветнага камунiзму!
  Маргарыта таксама дае трапную чаргу. Скасiла фашыстаѓ i голай пяткай паслала прэзент забойнай смерцi, змяняючы працiѓнiкаѓ, i верашчала:
  - За нашу перамогу!
  Вось як дзяѓчаты гераiчна ваююць. I iх рэальна не спынiць, i назад не павярнуць. Яны проста баевiкi-самкi i супер. I калi ѓжо б'юцца, дык, як волаты i Звышчалавекi!
  Але, нажаль, цяжка ѓтрымацца супраць фашыстаѓ i iх праѓзыходных сiл. У небе Альбiна i Альвiна набiраюць упэѓненыя рахункi. I столькi самалётаѓ збiваюць, што вiдавочна iх не спынiць.
  Альбiна, збiваючы чарговы савецкi самалёт пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, праспявала:
  - Нас немагчыма перамагчы, паляѓнiчы ператварыцца ѓ дзiчыну!
  Альвiна падразаючы супернiкаѓ, i энергiчна круцячы галавой на магутнай шыi, прачырыкала:
  - Слава эпосе новага арыйскага парадку!
  I таксама голай пятком паддае...
  Дзяѓчаты ѓжо збiлi кожная больш за пяцьсот самалётаѓ i атрымалi Рыцарскi крыж Жалезнага Крыжа з залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi.
  Вось такiя яны прыгажунi проста несусветныя. I калi ѓжо б'юць ворагаѓ Трэцяга Рэйха, то гэтых д'яблыц не спынiш. Больш за пяцьсот збiтых самалётаѓ толькi ѓ Марсэля. Гэты феномен, вядома ж, на вышынi. Гiтлер нават вырашыѓ зацвердзiць i шостую ступень Рыцарскага Крыжа Жалезнага Крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Яе атрымае той, хто першым перавысiць тысячу збiтых самалётаѓ. I гэта будзе вынiк проста фенаменальны.
  Альбiна зрэзала адной чаргой з авiяцыйных гармат 30-мiлiметровага калiбру адразу пяць савецкiх самалётаѓ i нацiскаючы босымi пальчыкамi ножак на гашэткi, прабуркавала:
  - Слава нашаму напору!
  Альвiна скошваючы савецкiя машыны, i падсякаючы непрыяцеляѓ пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, вякнула:
  - Гераiзму велiзарная слава!
  I ваяѓнiцы падмiргнулi адна адной!
  Яны б'юцца як заѓсёды ѓ бiкiнi i басанож, i ѓ гэтым iх сiла. Дзяѓчынкi проста супермэны-самкi. Хоць i служаць злой справе. I любяць палонным пiянерам смажыць пятачкi агеньчыкам. Вось такiя вось тут дзяѓчынкi. Жорсткiя але сiмпатычныя.
  Альбiна неяк сказала:
  - Няма ѓ свеце дабрынi, ёсць толькi слабасць!
  I голай пяткай скiнула пара бомбы, на савецкiя пазiцыi, вывеѓшы са строю тры гарматы.
  Вось гэта ваяѓнiцы, якiя не даюць нiкому абсалютна лiтасцi! Але iх удары папросту зруйнавальныя.
  Альвiна адзначыла з усмешкай:
  - Няма месца слабым, пад сонцам!
  I падмiргнула напарнiцы.
  Ваяѓнiцы, якiя не праяѓляюць слабасцi i не здаюцца нiколi. Яны сапраѓды чэмпiёнкi з чэмпiёнак. Хоць i са знакам мiнус, бо служаць злой сiле.
  Але пры гэтым вясёлыя i абаяльныя.
  Альбiна, скалячы зубкi, i пасылаючы забойныя авiяцыйныя снарады ѓ супернiкаѓ, прачырыкала:
  - Слова нацысцкае свята - будзем разбураць назаѓжды!
  Альвiна агрэсiѓна прымецiла, збiваючы супернiкаѓ:
  - Мы ж рэальна пiраты!
  Альбiна, зразаючы непрыяцеляѓ, пацвердзiла:
  - Усё астатняе мара!
  I ваяѓнiцы сталi такiмi зруйнавальнымi i ѓсiх збiваючымi, нiбы шайбы забiваючы клюшкамi.
  Альвiна прачырыкала, ламаючы расейскiя самалёты:
  - Мы баявыя гiтлераѓскiя арлiцы!
  I падмiргнула напарнiцам.
  Ваяѓнiцы тут i на самай справе, пускаюць у ворагаѓ кiшкi. Атрымлiвае Чырвоная Армiя ад iх капiтальна.
  Баявыя дзяѓчыны так заѓзята выбiваюць расейскiя войскi.
  А вось Хельга на ТА-152 разбурае савецкiя сухапутныя войскi. Падбiвае САУ-85 i верашчыць:
  - За велiч Германii i яе сыноѓ i дачок!
  А вось баi яшчэ працягваюцца за Астрахань.
  Дзяѓчыны з апошнiх сiл трымацца.
  Алёнка шпурляе босай ножкай бамбёжку з узрыѓчаткай. Раздзiрае фашыстаѓ i верашчыць:
  - За камунiзм свяшчэнны!
  Анюта, ведучы агонь па гiтлераѓцам, i таксама босымi пальчыкамi ножак кiдаючы гранату, верашчаць:
  - I за краiны выратаванне!
  Ала, збiваючы супернiкаѓ, i без лiшнiх цырымонiй iх выкошваючы, i падкiнуѓшы голай пяткай гранату, пiскнула:
  - Вось у чым наша слава гучыць!
  Марыя руйнуючы непрыяцеляѓ, босымi пальчыкамi ножак кiдаючы прэзенты смерцi, раве:
  - Мы вялiкiя ѓ славе сваёй!
  Маруся, скошваючы наступаючых арабскiх наймiтаѓ шарэнгамi, i кiдаючы босай ножкай гранату, вые:
  - За перамены, каб падалi ѓраз кошты!
  Матрона, з кулямёта гася гiтлераѓцаѓ, узяла i прапiшчала:
  - Наша Радзiма СССР! Будзе раздушаны сэр!
  Ваяѓнiцы тут з вялiкай агрэсiѓнасцю дзейнiчаюць. I баявы iх напор каласальны.
  Яны ѓ цэлым паказваюць свой каласальнай сiлы пiлатаж. I сапраѓды нястрымны напор.
  Ваяѓнiцы босыя, але шчаслiвыя...
  У красавiку ѓсё ж Баку гiтлераѓцы захапiлi. Недахоп боепрыпасаѓ адбiлася. Пры гэтым амаль адначасова ѓпала i Поцi. Толькi адны Ерэван, размешчаны на горных стромах трымаѓся. Але i ён быѓ асуджаны. Падыходзiлi i там да канца боепрыпасы, i харчаванне. Проста гэты горад туркi пакуль не штурмавалi, i спрабавалi ѓзяць зморам.
  Дзяѓчыны з батальёна Тамары часткова растварылiся сярод падпольшчыкаѓ, а частка разам з камандзiрам, па тылах перамяшчалася да фронту... Хацела прабiцца да сваiх.
  Каѓказ ужо амаль цалкам захоплены, але вайна працягваецца. Хаця СССР i страцiѓ сваё самае буйное на той момант радовiшча нафты. Але не зламана духам Чырвоная армiя. I ёсць яшчэ нафта ѓ Паволжы, у Сiбiры i ѓ шматлiкiх iншых месцах.
  Гiтлер загадаѓ да 20 красавiка дабiць рускiх у Астраханi. I баi разгарнулiся з каласальным размахам. I бамбардзiроѓкi рэзка ѓзмацнiлiся.
  СССР аказаѓся пад моцным прэсам. Баi iшлi i за Алма-Ату, якую штурмавалi японцы. Горад быѓ практычна поѓнасцю акружаны.
  Самураi, як толькi злёгку пацяплела, спрабавалi развiць наступ, i ѓ напрамку Магадана.
  Веранiка ваявала ѓ Алма-Аце i адбiвала разам са сваiм батальёнам дзяѓчынак, нацiск самураяѓ.
  А тут iх шмат. Змагаюцца таксама i набраныя метадамi абвал кiтайцы.
  Японцы кiдаюць жоѓтых салдат у бой... Тыя наступаюць i лiтаральна закiдваюць савецкiя пазiцыi сваiмi трупамi.
  Веранiка вядзе агонь. I скошвае кiтайцаѓ i самураяѓ шэрагамi. Кiдае босымi пальчыкамi ножак гранаты i пiшчыць:
  - Слава рускаму духу!
  Марфа таксама вядзе агонь, зразае працiѓнiкаѓ i пiшчыць:
  - За Айчыну нашу!
  Наташка, страляючы ѓ японцаѓ i кiтайскiх набраных на ролю гарматнага мяса салдат, верашчыць:
  - За Вялiкi камунiзм!
  Алiна, страляючы па самураях, i кiтайскiм байцам, скошваючы iх з вялiкiм азартам, i голай пяткай паддаѓшы прэзент смерцi, пiскнула:
  - За новыя рубяжы камунiзму!
  Веранiка страляе па непрыяцелю з вялiкай трапнасцю, i прабiвае кiтайцам галавы, i пры гэтым верашчыць:
  - Славiцца савецкая зямля!
  I голай ножкай ёю пасылаецца каласальнай сiлы граната, якая ѓсiх непрыяцеляѓ рве.
  Марфа, ссякаючы супернiкам, i босымi пальчыкамi кiдаючы прэзент смерцi, вiскоча:
  - Праѓ эпоха камунiзму!
  Наташка разарваѓшы, кiнуѓшы босай ножкай выбухны пакет, масу кiтайцаѓ, вякнула:
  - За новы савецкi парадак!
  Алiна, ведучы вельмi дакладны агонь па супернiку, пiскнула:
  - За новыя рубяжы камунiзму, мы будзем змагацца!
  I голая яе пятка паддала бамбку разбурэння.
  Баявыя дзяѓчынкi, нiбы iскры ѓ iх з вачэй сыплюцца.
  Няма японцам такiх не заваяваць, нават разам з кiтайскiмi сiламi. I пруць самураi на штурм.
  I зноѓ закiдваюць усе подступы трупамi. Але iх занадта шмат, i батальёну басаногiх прыгажунь даводзiцца адыходзiць.
  А японцаѓ дзяѓчыны-нiндзя ёсць. I супраць iх вельмi цяжка ваяваць.
  Яны ж такiя блiскучыя, баявыя i прыгожыя. I кiдаюць босымi пальчыкамi ножак, прэзенты вялiкай разбуральнай сiлы.
  Дзяѓчына-нiндзя з сiнiмi валасамi, ссякае мячамi савецкiх салдат i верашчыць:
  - За эпоху кiравання iмператара!
  Дзяѓчына-нiндзя з жоѓтымi валасамi, праводзiць млын, руйнуе расiйскiх вайскоѓцаѓ, i пiшчыць:
  - Слава эпосе банзай!
  Дзяѓчына-нiндзя з чырвонымi валасамi, ужыла прыём верталёт, зрэзала савецкага афiцэра i вякнула:
  - Мы заѓсёды перамагаем!
  Дзяѓчына-нiндзя з белымi валасамi, ужыла прыём матыль, ссекла траiх расiйскiх салдат, кiнула босымi пальчыкамi ножак гарошынку. Тая ѓзарвалася i перавярнула трыццацьчацвёрку.
  Ваяѓнiца пiснула:
  - За новы японскi парадак!
  Такiя вось дзяѓчынкi тут выдатныя i рэальна ж крутыя... I Чырвоная армiя на Далёкiм Усходзе сустрэла сур'ёзнага ворага.
  Але вось у цэнтры савецкiя войскi наносяць раптоѓны ѓдар у напрамку Ржэва.
  Тут экiпаж Лiзаветы ѓпершыню змагаецца на новым танку IС-2. Машыне, з якой звязваюцца некаторыя спадзяваннi. Звычайна ѓ ёй пяць чальцоѓ павозкi, але тут ваяѓнiцы спраѓляюцца ѓчатырох.
  Лiзавета страляе са 122-мiлiметровай гарматы. Забойнай сiлы ляцiць разбуральны снарад. Апiсвае дугу, i дзiвiць з вялiкай дыстанцыi Т-4.
  Лiзавета ѓсклiкае:
  - Вось гэта я добра лупанула!
  Кацярына ѓ адказ зараджае, выкарыстоѓвае босыя пальчыкi ножак, i прыкрасцю заѓважае:
  - А гармата то не занадта-то хуткастрэльная!
  Лiзавета з гэтым пагадзiлася:
  - Зусiм не iдэальны знiшчальнiк танкаѓ!
  Алена, якая дапамагала босымi ножкамi зарадзiць зброю, адзначыла:
  - Затое забойная!
  I вось пальнула Кацярына. I снарад уразiѓ у борт з вялiкай адлегласцi "Пантэру". Ды забойная гармата...
  Кацярына адзначыла:
  - У нас шмат энергii i рызыкi!
  Алена з гэтым пагадзiлася:
  - Вельмi нават шмат! Слава Расii!
  Ефрасiя таксама адзначыла:
  - Обзорность у гэтай машыны слабая дзяѓчыны. Як вы з яе страляеце?
  Алена лагiчна адзначыла:
  - А гэта ѓ нас так вока накiданае! Калi ѓжо б'ем, дык б'ем!
  I ваяѓнiцы хорам праспявалi:
  - Мы не будзем баяцца i заѓсёды станем бiцца!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 7.
  21 красавiка Астрахань усё яшчэ заставалася часткова пад кантролем савецкiх войск. Немца не ѓдалося ёй узяць.
  Рэльеф мясцовасцi дазваляѓ тут добра абараняцца. I немцы вырашылi змянiць тактыку. Замест атак перайшлi ѓ бамбардзiроѓкам i абстрэлам.
  Алёнка i яе каманда схавалiся ѓ бункер i чакалi масiраванага абстрэлу.
  Дзяѓчаты iх якраз шэсць, гулялi ѓ карты. Трымалi калоды босымi пальчыкамi ножак i вялi дыскусiю.
  Анюта сярдзiта адзначыла:
  - На Каѓказе застаѓся не ѓзятым толькi Ерэван. У гэтым толькi наш апошнi астравок у дадзеным рэгiёне. А што будзе потым?
  Алёнка лагiчна выказала здагадку:
  - Хутчэй за ѓсё пойдуць на Маскву. У гэтым iх крэда!
  Ала заѓважыла з уздыхам:
  - Сiлы вельмi ѓжо няроѓныя... Мы рэальна прайграем вайну, i ѓ нас не хапае салдат!
  Марыя лагiчна адзначыла:
  - I фашысты нясуць страты! Iм супраць нас не выстаяць!
  Матрона выказала меркаванне, кiнуѓшы босымi пальчыкамi ножак, карту:
  - Мы народжаныя перамагаць, i абавязкова пераможам, я гэта ведаю!
  Маруся пагадзiлася, адбiваючы ад супернiцы пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак:
  - Вядома, сумневаѓ няма!
  Алёнка не такая б аптымiстычная, кiдаючы карту голай, загарэлай ножкай:
  - Магчыма, нам дзяѓчынкi давядзецца жыць пад акупацыяй, але я веру, мы, несумненна пераможам!
  Анюта рашуча заявiла:
  - Можна i партызанскiмi метадамi ваяваць, i будзе вельмi прыгожа, калi ваявалi з такiмi вельмi крута!
  Ала агрэсiѓна адзначыла:
  - Ваяваць трэба больш актыѓна!
  Дзяѓчыны затупiлi размову. Потым перавялi на iншую тэму.
  Маруся заѓважыла з прыкрасцю:
  - Вось колькасць вернiкаѓ людзей расце. Насуперак усякай логiцы!
  Анюта на гэта запярэчыла:
  - Нiхто не даказаѓ яшчэ што Бога няма. I не можа даказаць зваротнага. Так што тут можна спрачацца да бясконцасцi.
  Алёнка пацвердзiла:
  - I спрачацца тут недарэчна i бескарысна!
  Ала з гэтым пагадзiлася:
  - Ды без карысцi гэтая размова. Тым больш калi Бог ёсць, то Ён такi, што лепш яму i не быць!
  Матрона хiхiкнула i адзначыла:
  - Лепш такому Богу i не быць! А пакуль давайце праспяваем!
  I дзяѓчаты хорам заспявалi;
  Мы дзяѓчаты, уступаючы ѓ камсамол,
  Давалi клятву верай быць Айчыне...
  Каб чакаѓ фашыстаѓ люты разгром,
  Ну, а Расii жыць пры камунiзме!
  
  Бо з намi Ленiн, нiбы метал,
  З бронзы хто мацней за ѓсякую сталi...
  Перавярнуць мiры я так марыѓ,
  Як завяшчаѓ вялiкi генiй Сталiн!
  
  Мы зробiм Айчыну страмчэй,
  I вышэй зорак Айчына паднiмем...
  Хай будзе з камсамолкамi поспех,
  Хоць ножачкi ѓ нас зусiм босыя!
  
  Фашыст напаѓ на Радзiму маю,
  З усходу нахабна лезуць самураi...
  Я люблю Езуса са Сталiнам,
  I супостата веру, разарву!
  
  Бо з намi знакамiты Бог Сварог,
  Якi камунiзм, жартам, пабудуе...
  Мацней за ѓсiх у сусвеце слаѓны Род,
  Дадасць на прытомнасцi i волi!
  
  Мы, веру, не здадзiмся нiколi,
  Айчыну не паставiць на каленi...
  Таварыш Сталiн яркая зорка,
  I наш настаѓнiк мудры генiй Ленiн!
  
  Мы зробiм Айчыну сваю,
  Выдатней i прамянёѓ на планеце...
  I будзе, ведай забойную стрэльбу,
  Няхай весяляцца дарослыя i дзецi!
  
  Гары Сварог ты ѓ сэрцы не згарай,
  Ты заступнiк усiх мячоѓ Расii...
  Пабудуем хутка, веру моцны рай,
  Iсус прыйдзе святы мiсiя!
  
  Не верце бандзе Гiтлера сябры,
  Што пераможа яна лёгка i грозна...
  Трэба ѓсё адзiная сям'я -
  I Радзiму кахаць павер не позна!
  
  Гасподзь усявышнi нас усiх абарон,
  Падыме сцяг трохкаляровы над зямлёй...
  I ператварыцца драпежнiк злосны ѓ дзiчыну,
  Мы зможам даць рады i з Сатанаю!
  
  Вялiкая Айчына люблю,
  Ва ѓсiм сьвеце няма цябе прыгажэй,
  Не прададзiм Расею па рублi,
  Пабудуем у светабудове мiр i шчасце!
  
  У Iмя нашай Радзiмы мара,
  Узвысiцца вялiкая Расiя...
  Усё астатняе проста мiтусня,
  I будзе з намi новая месiя!
  
  Аб Лада усемагутная мая,
  Каханне i мiр ты рускую падарыш...
  Да цябе я звяртаюся так молячы,
  I калi трэба маланкай ударыш!
  
  Марыя Багародзiца нябёс,
  Сусвету падарыла Езуса...
  Дзеля цябе вялiкi Бог уваскрэс,
  Не страцiлi людзi дакладна густу!
  
  Заѓважце камсамолкi такiя,
  Багоѓ Расii моцна паважаюць...
  Мы Радзiмы вялiкiя сыны,
  Рускiя ж заѓсёды перамагаюць!
  
  Малiцца трэба Радзiме сябры,
  Пярун, Ярыла, i Сварог магутныя...
  Мы будзем вельмi моцныя мужы,
  I разнясём на небе нават хмары!
  
  Вось вораг ужо адкiнуты ад Масквы,
  Вы зрабiлi фашыстам вельмi балюча...
  Мы Езусу са Сталiнам верныя,
  Будзе танкаѓ з гарматамi хопiць!
  
  Не, вораг не зможа рускiх утаймаваць,
  Бо нашы ваяры ѓсёмагутныя...
  Iспыты, здаючы, толькi на пяць,
  Каб кожны хлопчык быѓ бы вельмi моцным!
  
  Павер будзе слаѓным Сталiнград,
  I мы яго ад нацiску ѓтрымаем...
  Прыйдзе пераможны вiцязяѓ расклад,
  Хоць льецца кроѓ струменем нястрымным!
  
  Дзяѓчынкi па марозе басанож,
  Бягуць, сваiмi пяткамi мiльгаючы...
  I па фашыстах урэжуць кулаком,
  Расплюшчаны будзе нелюдзiмы Каiн!
  
  Усё будзе, ведайце людзi добра,
  Мы ѓ космасе, сузор'i адкрыем...
  Бо сумнявацца ѓ доблесцi грэшна,
  I будзе чалавек на Божым троне!
  
  Навукай хутка мёртвых уваскрэсiм,
  Здолеем стаць маладзей i прыгажэй...
  Над намi золатакрылы херувiм,
  Маёй цудоѓнай мацi-Расii!
  Дзяѓчыны добра праспявалi цэлую паэму i босымi ножкамi працягнулi гульню ѓ карты...
  22 красавiка святкаваѓся дзень народзiнаѓ Ленiна. Выпiлi дзяѓчынкi разведзенага з вадой i кавы спiрту i прамурлыкалi сабе пад нос...
  Чырвоная Армiя праводзiла ѓ цэнтры чарговую па рахунак Ржэѓска-Сычоѓскую аперацыю. Немцы сядзелi ѓ абароне i адбiвалiся. Змагалiся новыя савецкiя танкi Т-34-85 i IС-2. Апошняя машына часта захрасала ѓ брудзе. Ды i браню "Тыгра"-2 i цяжэйшых "котак" не брала ѓ iлоб. "Пантэра"-2 таксама магла быць прабiта толькi зблiзку.
  Самая нямецкая машына прабiла савецкую з большай дыстанцыi.
  Гiтлер у цэлым быѓ задаволены "Пантэрай"-2, якая здавальняюча абаронена, i нядрэнная хадавымi якасцямi i ѓзбраеннем. Але патрабаваѓ стварыць танк, якi быѓ бы абаронены лепей, i пры гэтым нiштавата ездзiѓ...
  Маѓс у дадзеным выпадку сябе паказаѓ машынай не эфектыѓнай. Е-100 актыѓна распрацоѓвалася ѓ рамках серыi "Е". Размяшчэнне рухавiка i трансмiсii меркавалася зрабiць разам, а вежу вузей i больш нахiльную як i корпус. Таѓшчыня бранi заставалася супастаѓнай з "Маѓсам" як i ѓзбраенне, але вага павiнна была за кошт вышынi паменшыцца да 130 тон. Рухавiк пры гэтым наадварот павiнен быѓ бы стаць мацней у 1500 конскiх сiл, ды танку здавальняючую рухомасць.
  I ѓвогуле серыя "Е" павiнна была стаць танкамi новага пакалення. З нiжэйшымi сiлуэтамi, з вялiкiмi кутамi рацыянальнага нахiлу, магутнымi гарматамi i рухавiкамi, шчыльнай кампаноѓкай.
  Зрэшты, пакуль немцы i так мелi машыны неблагiя. "Пантэра"-2 выцясняла ранейшую мадэль. З'явiѓся i новы Тыгр-2 з больш магутны рухавiком, вузкай вежай. Лепш абаронены i лягчэй вагай.
  Так што на месцы фашысты не сядзелi.
  24 красавiка 1944 года, першы нямецкi рэактыѓны бамбавiк "Арада", нанёс удар прэзентам смерцi па Маскве. Ён скiнуѓ бомбу з вялiкай вышынi i лёгка абагнаѓ савецкiя знiшчальнiкi.
  Гiтлер заявiѓ, што зараз у СССР няма шанцаѓ, i хутка будзе канец Чырвонай армii.
  25 красавiка пачаѓся новы штурм Астраханi. У баi прыняла ѓдзел i першая землярыйная машына: падземны танк.
  На iм змагалiся дзве дзяѓчыны-немкi: Мэрсэдэс i Дора. Ваяѓнiцы апрабавалi падземную мадэль, што рухалася ѓ грунце.
  Пакуль даволi лёгкi так з кароткаствольнай гарматай 75-мiлiметраѓ калiбр i чатырма кулямётамi.
  Дзяѓчыны цягнуць машын па грунце. Круцяцца свердзелы, разразаючы пароду. Рух даволi павольны сем кiламетраѓ за гадзiну, для тэхнiкi, пад зямлёй гэта i нядрэнна.
  Мэрсэдэс нацiскае босымi пальчыкамi ножак на першы ѓ нямецкiм войску джойсцiк. Гэта вельмi зручна ва ѓпраѓленнi i прамаѓляе:
  - Вось наша германская навука як атрымала поспех!
  Дора з гэтым пагадзiлася:
  - Так, мы ѓжо шмат чаго ѓмеем! Наша моц вельмi вялiкая!
  I таксама кiруе з дапамогай джойсцiка. Дзяѓчыны адчуваюць адмысловую машыну з радарам.
  Вось наперадзе савецкая батарэя i пад яе можна i паднырнуць.
  Мэрсэдэс, выскалiѓшы зубкi, заѓважае:
  - Мы пабудуем новы парадак!
  I вось машына гiтлераѓцаѓ вынырае. Аскепкава-фугасны снарад б'е па савецкiх гарматах. I дзiвiць салдат Чырвонай Армii.
  Дора са смяшком прамаѓляе:
  - Ды славiцца вялiкi рэваншызм!
  I босымi пальчыкамi ножак робiць дакладныя стрэлы. Уражвае супернiка i пiшчыць:
  - Слава новай мары!
  Мэрсэдэс пiша з кулямётаѓ, i завываючы прамаѓляе:
  - За эпоху вялiкiх летуценняѓ!
  Дзяѓчыны смяюцца i апладыруюць самi сабе. Вось такiя яны агрэсiѓныя i вельмi жвавыя ваяѓнiцы.
  Дона агрэсiѓна заѓважае:
  - У свеце шмат ёсць добрага!
  I босымi пальчыкамi ножак нацiскае на кнопкi i зноѓ страляе, па савецкiх артылерыстах.
  Мэрсэдэс пацвярджае з усмешкай:
  - I будзе яшчэ прыгажэй!
  I таксама страляе пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак. Вось як паляць гэтыя баявыя дзяѓчынкi.
  Ну што ж яшчэ адна прынада для вайны...
  Нацiск гiтлераѓцаѓ на Астрахань усё нарастае...
  Усе подступы адрэзаны... I савецкiя войскi змушаныя на 1 траѓня 1944 гады саступiць завяршыѓшы працяглую, гераiчную абарону горада. Упала i гэтая цвярдыня.
  Гiтлераѓцы падзенне Астраханi адзначалi салютам. Але ѓсё ж абарона не прайшла дарма. I фрыцам спатрэбiѓся некаторы час для папаѓнення войскаѓ i падцягваннi рэзерваѓ...
  Фюрэр планаваѓ наступаць у напрамку Саратава i далей уздоѓж Волгi з глыбокiм абыходам Масквы.
  Але пакуль немцы перагрупоѓвалi сiлы, падцягвалi рэзервы. А баi кiпелi ѓ паветры.
  Нямецкая авiяцыя спрабавала замацаваць сваю перавагу. Баявыя выпрабаваннi МЕ-262 выявiлi недастатковую надзейнасць гэтай машыны, i яе частыя аварыi, а таксама праблемы з манеѓранасцю. Так што пакуль iдэй аб поѓнай замене гэтым самалётам нямецкiх частак не было. ТАЯ-152 наадварот паказаѓ сябе цудоѓнай для свайго часу машынай i ѓсё больш актыѓна ѓкараняѓся. МЕ-309 i МЕ-109 заставалiся ѓ страi.
  Рэактыѓны ракетны МЕ-163 паказаѓ сябе нядрэнным знiшчальнiкам для бою, але занадта малы палётны час рабiѓ амаль немагчымым яго баявое выкарыстанне.
  Больш паспяховым аказаѓся рэактыѓны бамбавiк "Арада", якi з-за высокай хуткасцi амаль немагчыма было збiць зенiткамi, а савецкiм знiшчальнiкам яго не па сiлах дагнаць. Нядрэннымi былi рэактыѓныя разведчыкi. Iшла распрацоѓка немцамi ды iншых машын. Напрыклад ХЕ-162, знiшчальнiка лягчэйшага чым МЕ-262, простага ѓ вытворчасцi, таннага i манеѓранага, каб яго рабiць па больш частцы з дрэва. I iншых знiшчальнiкаѓ. I МЕ-1010 i ТАЯ-183... I больш дасканалай i надзейнай мадыфiкацыi МЕ-262 Х. I знiшчальнiкаѓ бясхвостых "Гота", i шмат чаго яшчэ.
  Зрэшты, пакуль i шрубавыя нямецкiя знiшчальнiкi былi куды мацнейшыя за савецкiя машыны. Якiя па якасцi падалi, i былi слабаватыя i рухавiкамi i ѓзбраеннем. Мала таго ЯК-9 быѓ яшчэ спрошчаны i на яго зараз ставiлi толькi адну авiяцыйную 20-мiлiметровую гармату, адмовiѓшыся ад кулямёта. Гэта патаннiла i спрасцiла вытворчасць i дазволiла знiзiць вагу.
  Усё роѓна кулямёт супраць нямецкiх самалётаѓ слабаваты. Пакуль СССР не мог дазволiць сабе вырабляць больш дасканалыя мадэлi машын i пасаѓ у хуткасцi i ѓзбраеннi перад гiтлераѓцамi. Больш высокая вага машын i ствараѓ праблемы з манеѓранасцю.
  А недахоп палiва знiжала лётную падрыхтоѓку крылатага складу.
  Альвiна i Альбiна, асвоiѓшы магутныя па ѓзбраеннi МЕ-309 з прыстойнай хуткасцю, не хацелi садзiцца на МЕ-262 якi занадта ѓжо часта сам разбiваѓся. А ѓ хуткасцi яны i так рускiх мацнейшыя.
  Альвiна падразаючы савецкую машыну, адзначыла:
  - Ваяваць у небе цiкава!
  Альбiна пры дапамозе босых ножак, навёѓшы знiшчальнiк на мэту, i скрышыѓшы яго, пагадзiлася:
  - Ды мы па сутнасцi самыя моцныя ѓ свеце!
  I дзяѓчынкi разрагаталiся, нiбы памяшаныя.
  Май выдаѓся адносна спакойным. Чырвоная армiя яшчэ спрабавала зрэзаць Ржэѓскi выступ.
  Лiзавета страляла з IС-2 па супернiках... Савецкая машына толькi ѓ верхняй частцы iлба корпуса мела нядрэнную абарону. Лоб вежы абаронены нядосыць. I яго прабiваюць нават з блiзкай адлегласцi гарматы Т-4. Зрэшты, апошнi танк у траѓнi канчаткова знялi з вытворчасцi, як i "Пантэру" i звычайны "Леѓ" i "Маѓс". Зараз у серыi "Патэра"-2 i "Тыгр"-2 максiмальна унiфiкаваныя i з падобным узбраеннем.
  Дадзеныя машыны ѓ лоб абаронены добра, у барты слабавата, i адрознiваюцца больш па вазе. Iх хадавыя якасцi з новымi маторамi прымальныя для вайскоѓцаѓ. Але i гэтыя танкi часовыя... Рыхтуюцца iм на замену "Пантэра"-3 i "Тыгр"-3 з серыi "Е". З больш шчыльнай кампаноѓкай, з размяшчэннем рухавiка i трансмiсii адным блокам i папярок, з лёгкай, спрошчанай, i разам з тым праходнай i лёгка якая рамантуецца хадавой часткай.
  Новыя машыны павiнны быць лепш абаронены, але без павелiчэння, ва ѓсякiм разе, прыкметнай вагi.
  На рахунак узбраення, той тут адзiнства няма. У савецкiх танкаѓ браня не занадта тоѓстая, i нiзкай якасцi. I ставiць вялiкi калiбр зброi няма сэнсу. 88-мiлiметровая гармата вайскоѓцаѓ цалкам задавальняе. Яна 34 бярэ з чатырох кiламетраѓ, а IС -2 з крыху блiжэй. Так што iдуць распрацоѓкi...
  У СССР трэба нечым на гэта адказаць. Але вось чым, пакуль незразумела... Ёсць планы па стварэннi СУ-100. Дадзеная самаходка проста эфектыѓная, i з прабiѓным дзеяннем. З ёй некаторыя надзеi i звязаны, на барацьбу з нарастаючымi цяжкiмi танкамi Трэцяга Рэйха. Але яе яшчэ трэба зрабiць, як i снарады для такога монстра, так i наладзiць серыйную вытворчасць гарматы, што ва ѓмовах ваеннага часу не занадта, то рэальна.
  Але вось на Т-34-85 ваюе танкавы экiпаж Лiзаветы. I дзяѓчаты басанож i ѓ бiкiнi адважна б'юцца.
  Лiзавета страляе пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак па гiтлераѓцам i прабiвае "Пантэру" у борт, прамаѓляючы:
  - За вялiкi камунiзм!
  I iх трыццацьчацвёрка падскоквае i iмклiва разгортваецца, ведучы агонь.
  Кацярына таксама, вельмi трапна страляе ѓ супернiка. Прабiвае яго ѓ борт састарэлы танк Т-4, i верашчыць:
  - Слава рыцарам СССР!
  I зноѓ падмiргвае сяброѓкам. Такая вось ваяѓнiчая атрымалася дзяѓчынка.
  Алена таксама страляе ѓ непрыяцеля. Яго вельмi трапна прабiвае, у дадзеным выпадку разбiѓшы коѓзанку "Тыгр"-2 i раве ва ѓсё горла:
  - За Русь святую!
  Ефрасiя трапна вядзе агонь па супернiку. Робiць дакладны стрэл у борт непрыяцеля, прабiвае метал i верашчыць:
  - За святы камунiзм!
  I дзяѓчаты свой танк разгортваюць упэѓнена i адхiляюцца ад трапленняѓ снарадаѓ. Не так проста дзяѓчынак адолець.
  Вось супраць iх з'явiѓся найноѓшы i грозны "Леѓ"-2. Такi танк паспрабуй прабiць, i ён iмкнецца ѓразiць трыццацьчацвёрку.
  I з дыстанцыi куляе.
  Лiзавет у адказ прачырыкала:
  - Хлусiш не возьмеш!
  I пасылае снарад у танк "Леѓ"-2 з вялiкай дыстанцыi. Патрапiць яму ѓ лоб.
  Гiтлеравец агрызаецца.
  Тады Кацярына зноѓ страляе, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак у супернiка, i на гэты раз, снарад, апiсаѓшы дуг, нiбы дагадзiѓ фашысту ѓ доѓгi ствол гарматы.
  Кацярына прабуркавала:
  - Цёмнае вока, касыя рукi, гэта не пра нас!
  Немец, страцiѓшы ствол, пачаѓ хутка разварочвацца i сыходзiць. Леѓ-2 першы нямецкi танк, у якiм трансмiсiя i рухавiк размешчаны спераду адным блокам, а скрынка перадач на самiм маторы.
  Гэта дазволiла зменшыць яму вышыню, i паменшыць вагу, падняѓшы iстотна хуткасць. I таму "Леѓ"-2 сыходзiѓ, i меѓ шанец парваць дыстанцыю...
  Алена пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак навяла зброю, узяла i пальнула ѓ супернiка. Снарад трапiѓ у карму корпуса "Льва", але сышоѓ у рыкашэт....
  Алена прабурчала:
  - Чорт дыстанцыя вялiкая. Мы яго так не дастанем!
  Кацярына пробулькала, скалячы зубкi:
  - "Леѓ", дзяѓчынкi гэта "Леѓ", як нам не крыѓдна! Хутка ведаю вам сябры, будзе вельмi сорамна!
  I iх танк дзюбнуѓ па Т-3, дадзены танк як раз павярнуѓся бортам, i яго можна ѓразiць з вялiкай дыстанцыi.
  А дзяѓчына страляла пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i прабуркавала:
  - Слава эпосе камунiзму на зямлi!
  Ефрасiя з прыкрасцю адзначыла, ведучы агонь па супернiку, i выкарыстоѓваючы голыя пяткi:
  - Наша Радзiма моцная, ахоѓвае свет яна!
  Лiзавета прачырыкала, скалячы зубкi, i заспявала, складаючы на хаду цэлую паэму:
  Нас не адолее Сатана,
  Радзiма мая самая прыгожая на свеце,
  Славiцца цудоѓная краiна....
  Будуць шчаслiвыя ѓ ёй дарослыя i дзецi!
  
  Хай у ёй пышна ландышы квiтнеюць,
  I прыстойны гiмн граюць херувiмы.
  Фюрэру прыйдзе капут,
  Рускiя ѓ баях непераможныя!
  
  Камсамолкi босыя бягуць,
  Голай пяткай тупаюць па снезе.
  Гiтлер ты на выгляд толькi крут,
  Я табе на танку пераеду!
  
  Зможам мы нацыстаѓ адолець,
  Як заѓсёды мы басанож дзяѓчаты...
  Самы грозны вiцязь наш мядзведзь,
  Ён замочыць усiх з аѓтамата!
  
  Не, мы дзеѓкi вельмi ѓжо крутыя,
  Усiх ворагаѓ лiтаральна раздзiраем...
  Нашы кiпцюры, зубы, кулакi...
  Мы пабудуем месца ѓ дзiвосным раi!
  
  Веру, будзе класны камунiзм,
  У iм квiтнее краiна, павер парадаѓ...
  I знiкне гаротны нацызм,
  Стануць, веру, подзвiгi апеты!
  
  Заквiтнее, я веру бурна край,
  Ад перамогi зноѓ мы да перамогi...
  Перамогi японцаѓ Мiкалай,
  Самурая за подласцi адкажа!
  
  Не дамо сябе мы нахiлiць,
  Зьнiшчым ворагаѓ адным ударам...
  Ператварыцца няхай паляѓнiчы ѓ дзiчыну,
  Сокрушалi вермахт мы нездарма!
  
  
  Нам здавацца верце не з рукi,
  Рускiя заѓсёды ѓмелi бiцца...
  Навастрылi са сталi мы штыкi,
  Стане фюрар чынам паяца!
  
  Вось якая Радзiма мая,
  У ёй гармонiк расейскi грае...
  Усе народы дружная сям'я,
  Авель перамагае, а не Каiн!
  
  Хутка будзе ѓ славе СССР,
  Хоць працiѓнiк наш жорсткi, каварны...
  Мы пакажам доблесцi прыклад,
  Будзе рускiх дух у баях услаѓлены!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 8.
  Май 1944 гады праносiѓся хутка... Альбiна i Альвiна набiралi рахункi на самалётах.
  Яны дзяѓчаты, якiя нiбы на крылах херувiмаѓ нясуцца.
  Альбiна босымi пальчыкамi ножак збiвае расейскi самалёт, i верашчыць:
  - За Трэцi Рэйх!
  Альвiна таксама басаногая i ѓ бiкiнi збiвае савецкi самалёт, расколвае яго на часткi i верашчыць:
  - За арыйскi камунiзм!
  Пасля чаго дзяѓчынкi, выкарыстоѓваючы 37-мiлiметровую гармату, сталi страляць i па савецкiх танках.
  Падбiваюць трыццацьчацвёрку i верашчаць:
  - Мы такiя вось крутыя!
  Альбiна голай, круглай пятачкай цiсне на педаль i шчабеча:
  - Славiцца няхай камунiзм!
  I прабiвае савецкую машыну.
  Альвiна таксама страляе ѓ супернiка трапна, падбiвае яго i верашчыць, скалячы зубкi:
  - Наша, праѓда, у кулаку!
  Такiя вось дзяѓчынкi дасцiпныя... I разбураюць савецкiя палкi... Вось напрыклад, IС-2 iм трапiѓся. Так яны на яго з паветра, i як гвазданулi з авiяцыйнай гарматы. Прабiлi метал, i прымусiлi танк гарэць. А баявыя камплекты дэтанаваць.
  Альбiна прачырыкала на ѓсё горла:
  - Дзеѓка любiць забiваць! Вось гэта дзеѓка!
  Альвiна прашыпела, скалячы жамчужныя зубкi:
  - Слава нашай Айчыне! За камунiзм!
  Дзяѓчынкi так ужо i ѓзялiся за таталiтарнае знiшчэнне супернiкаѓ.
  I Чырвонае войска ѓпэѓнена грамiлi.
  А Герда змагалася на экiпажы сваёй "Пантэры"-2 i займалася татальным знiшчэннем.
  Дзяѓчына босымi пальчыкамi ножак навяла гармату. Збiла трыццацьчацвёрку i зароѓ:
  - За велiч камунiзму па-арыйску!
  Шарлота таксама пальнула босымi пальчыкамi ножак па савецкiм танку, разбiла браню i вякнула:
  - За вялiкiя поспехi ѓ свеце!
  Даѓбанула без доѓгiх цырымонiй i Крысцiна. Ды так гэта трапна зрабiла, прабiла, савецкую трыццацьчацвёрку голай пяткай i вякнула:
  - За вялiкiя рубяжы!
  Магда таксама па чарзе выпусцiла снарад i прабуркавала:
  - За новы арыйскi парадак!
  Пасля чаго дзяѓчынкi ѓзялi i хорам праспявалi:
  - Усе мы скiнхэды фанаты свабоды, б'емся за новы парадак! Хутка арыйскiмi стануць народы, б'емся агнём i мячом!
  Ваяѓнiцы, трэба сказаць, аказалiся вельмi баявымi. I калi ѓжо i збiваюць супернiка, то да канца.
  Савецкi Саюз пад ударамi праѓзыходны сiл. Японiя напiрае з усходу.
  Дзве японскiя лётчыцы Ташыба i Таёта, з паветра атакуюць савецкiя пазiцыi.
  Абедзве японкi вельмi прыгожыя i басанож i ѓ бiкiнi.
  Ташыба робiць заход з паветра, прабiвае дах савецкага танка i раве:
  - Я ёсць монстар з японскага пекла!
  Таёта нацiскаючы пальчыкамi босы нагi на педаль, i ссякаючы супернiка, верашчаць:
  - За велiч iдэй Японii!
  Такiя вось дзяѓчынкi цудоѓныя. I разбураюць непрыяцеляѓ вельмi нават актыѓна.
  А СССР рэальна самураям прайграе. I зразумела гэта чаму. Дзе выстаяць супраць такога фанатызму i тэхнiкi.
  Дзяѓчыны японскiя вось на лёгкiх, але спрытных танках прарываюцца i Чырвоную армiю непасрэдна малоцяць.
  Танкавыя часткi гэта не жарт.
  Ташыба з паветра кiнула на савецкiя пазiцыi бамбёшкi, i пара гармат падляцела ѓверх i прачырыкала:
  - За вялiкi камунiзм!
  Пасля чаго разрагатаецца...
  Таёта ѓ палёце адзначыла:
  - Дзiѓныя ѓ рускiх багi. Пакланяюцца чалавеку, укрыжаванага на крыжы, i лiчаць яго Богам. Нават неяк робiцца смешна!
  Ташыба хiхiкнула ѓ адказ, заѓважыѓшы:
  - А мы самi хутка станем багамi i працягнем эвалюцыю сваёй Боскасцi!
  I дзяѓчаты вельмi ахвотна засмяюцца.
  Таёта са смяшком адзначыла:
  - У адзiнстве наша сiла!
  Ташыба гэта агрэсiѓна пацвердзiла:
  - Наша сiла, наш кулак!
  I зноѓ з неба яны як абрынуць на супернiка струмень авiяцыйных снарадаѓ прабiваючы трыццацьчацвёркi.
  Вось гэта дзеѓкi баявыя i гавораць яшчэ якiя. Японiя ѓсiх зжарэ i спалiць.
  А калi катуюць пiянера, то i зусiм атрымлiваецца да крайнасцi агрэсiѓна.
  Асаблiва калi хлопчыку пячы пятачкi. Гэта i зусiм самае што нi на ёсць супердзеянне...
  I дзяѓчынкi гарлапаняць ва ѓсё горла...
  А савецкiя дзяѓчыны таксама ваююць мужна i збiваюць супернiкаѓ. I дзейнiчаюць з апярэджаннем i таранамi.
  Анастасiя Вядзьмакова i Акулiна Арлова вельмi актыѓныя ѓ небе прыгажунi.
  I збiваюць нацыстаѓ хоць у тых i самалёты мацнейшыя.
  Анастасiя босымi пальчыкамi ножак цiсне на гашэткi i спявае:
  - Моцным быць нядрэнна, што i казаць!
  Акулiна голай пяткай цiсне на гашэтку i пацвярджае:
  - Будзем мы фашыстаѓ вельмi моцна бiць!
  I абедзве дзяѓчынкi праспявалi:
  - Дужа, дужа, вельмi моцна бiць! Дужа, дужа, вельмi моцна бiць!
  Пасля чаго ваяѓнiцы сталi чытаць крылатыя афарызмы, што скакалi, нiбы конi цi дакладней маладыя жарабцы;
  Палiтык часта быкуе, каб надзець на выбаршчыкаѓ хамут!
  Петушачыся палiтык, цiсне выбаршчыкаѓ нiбы курэй!
  Палiтык марыць заехаць на белым канi, каб надзець на выбаршчыка хамут!
  Лiсiца невялiкая iкламi, i жадаючы праглынуць, iх наогул хавае!
  Палiтык, якi шмат размаѓляе пра чалавекалюбства - тыповы людаед!
  I мядзведзя можна закалыхаць салодкiм як мёд прамовамi!
  Для алкаша горкая гарэлка саладзей мёда!
  Кравец схлусiць i не счырванее, палiтык "пачырванее" i схлусiць!
  Жанчына, скiнуѓшы туфлi, абуе мужчыну, да ѓзроѓню басякi!
  Жадаеш стаць блiжэй да Бога - пакараць прагнасць!
  Нават у бачнай абыякавасцi Усявышняга заключана каханне - бо дзецям у першую чаргу жадаецца вырвацца з-пад апекi бацькоѓ!
  Бог марудзiць з пакараннем зла, каб даць шанец якi зграшыѓ!
  Талент i працавiтасць як муж i жонка - нараджаюць поспех толькi ѓ пары!
  Нават мёд горкi - калi ѓ iм тонеш!
  Падман як вiно i млосна i салодка i спынiцца цяжка!
  Каханне як аскепкавы снарад - раздзiрае сэрца, скалынае мазгi, выварочвае кiшэнi, выходзiць бокам!
  Чалавек у чымсьцi роѓны богу - Усявышнi стварыѓ сусвет, а чалавек спарадзiѓ глупства: тое i iншае бясконца!
  Поспех хто будуе на крывi - чакае лёс колатой свiннi. Свае паплечнiкi з'ядуць - сумны злосцi вынiк!
  Часам лепшы спосаб падтрымаць рэпутацыю - пятля на шыi! Ва ѓсякiм разе, не дасць упасцi!
  Пад мядзведзем доѓга не паляжыш - раздушыць!
  Часам жонка як мамант замест коѓдры!
  Пiсьменнiк што iмкнуцца пацiснуць купюры - не пасее добрага, вечнага!
  Краiна без закона - як цела без шкiлета! Толькi каб яму не закасцянець - патрэбны выбары!
  Хочаш стварыць шэдэѓр - забудзься пра ганарар!
  Самы майстэрскi падман - калi ты не хлусiш, але табе нiхто не верыць!
  Вядома, паражэнне абяцае вялiкiя беды, але гэтае толькi адлюстраванне будучай перамогi!
  У бiтве прыносiць перамогу - доблесць i добрая разведка.
  Каб бiць, трэба спачатку пабачыць куды!
  Разведчык - каваль перамогi!
  Пакалечыць можа любы дурань - вылечыць не кожны разумны!
  Шмат грубых катаѓ - мала якiя лечаць лекараѓ!
  Каму лекары, а каму каты!
  Без болю няма доблесцi - без доблесцi няма перамогi!
  Iдэi камунiзму - мяжа iдыятызму: калi за iх рэалiзацыю бяруцца гарачыя галовы i халодныя сэрцы!
  Камунiзм - гэта сьвятло, але тых, хто надта замаслiѓся, спальвае!
  Калi не хапае цярпення - дапамагае спевы!
  Народ як жалеза - пакуль не астыѓ, надавай патрэбную форму!
  Жадаеш стаць папулярным - часцей ужывай сiлу!
  Рэйтынг як пякельная трава - расце, калi палiваеш слязамi i крывёй!
  Народ як пустазельная трава - чым больш топчаш, тым вышэй цягнецца!
  Адзiнства - ключ да перамогi!
  Дысцыплiна - iнструмент перамогi! Розум на iм гуляе!
  Адзiнства, мужнасць, бескарыслiвасць - ключы да перамогi, свабоды, шчасця! Без дысцыплiны няма войска, а без войска не здабыць волi!
  Праца зрабiла нас мацней, памножаны на розум дасць свабоду, а разам з поспехам прынясе шчасце!
  Камандзiр як вяршыня пiрамiды - павiнен быць толькi адзiн, iнакш нават такая трывалая канструкцыя абрынецца!
  Шляхетнасць роду мае такое ж дачыненне да адвагi, як даѓжыня валасоѓ да розуму!
  Нiякая доблесць продкаѓ не дапаможа баязлiѓцу!
  Клiнок з самай моцнай сталi ржавее ѓ руках балбатуна i баязлiѓца!
  Самая страшная зброя - Бiблiя ѓ руках нягоднiка!
  Галоѓнае багацце мужчыны: патэнцыя, яна ж i асноѓная прычына спусташэнняѓ!
  Самая лепшая прафесiя - прастытуцыя, сумяшчаеш прыемнае з карысным i кожны раз новы партнёр - нiкой руцiны!
  Радавод героя - можна век хвалiцца, а трапiѓ на поле бою - у тыл баязлiва iмчыцца!
  Бутэлька гарэлкi як граната - збiвае з ног, адбiвае мазгi, дробнiць вантробы!
  Калi сэрца напаѓняе мiласэрнасць - чамусьцi пусцее кашалёк!
  Сапраѓды вольны чалавек падпарадкоѓваецца тром рэчам - розуму, каханню, Богу!
  Каханне як ружа - квiтнее не доѓга, а ранiць балюча!
  Раб у душы пакораны - запалам, юрлiвасцi, божым слугам!
  Удача калыска як пясок - толькi працавiтасць звяжа яе цэментам!
  Гуртка вiна як акiян - захапiѓшыся, губляеш пад нагамi глебу!
  Жанчыны любяць мужчынскую сiлу, толькi не ѓ тым выпадку, калi адчуваюць на сабе!
  Каханне як лодка, калi заграбаць занадта жвава перавернецца i патоне!
  У пару ѓводзiць артыкул - спакушэнне малалеткамi дарослых!
  На каханне не надзенеш кайданкi!
  Што натуральна - тое не злачынна!
  Каханне пачуццё далiкатнае, але не ѓтрымаюць самыя тоѓстыя кайданы!
  Калi б усе законы працавалi, краiна ператварылася ѓ каталажку, дзе ахову набiраюць з замежжа!
  Прынцып непазбежнасцi пакарання не працуе таму, што сам сябе не арыштуеш!
  Урачы не павiнны праходзiць паласу перашкод. Пасля яе будуць трэсцiся рукi, i заплятаѓся язык i шклянку гарэлкi ѓ адрозненне ад бадуна не дапаможа!
  Няма нiчога стомнай - працяглага гультайства!
  Навуковае адкрыццё: намышляецца прагрэсiѓна - увасабляецца агрэсiѓна!
  Не месца дума для роздумаѓ, а месца звады i вар'яцтваѓ!
  Усе беды чалавецтва паходзяць з эгаiзму, дабрабыт магчыма толькi агульнымi намаганнямi!
  Чалавек без калектыва як вугольчык, без вогнiшча - дае мала святла i хутка згасае!
  Радзiма сагравае - лепш вогнiшча!
  I жывёле лепш у статку!
  Логiка не павiнна служыць iнстынктам - розум юрлiвасцi!
  Будзе вайна - будзе i подзвiг!
  Мускулы без мазгоѓ, гэта жменька мяса - па якой плача патэльня!
  З двух дуэлянтаѓ адзiн дурань, iншы нягоднiк!
  Чым вышэй узляцеѓ чалавек, тым больш ён незадаволены сваiм становiшчам!
  Застаѓшыся адна, сабака сумуе па палцы гаспадара!
  Крылы мае толькi той - чый розум не прывык поѓзаць!
  Дрэнна калi ты адзiн як сноб!
  Ты самотны, а ворагаѓ легiён!
  Нават слана можа з'есцi блашчыцу!
  Калi блашчыц не адзiн мiльён!
  Лiдэр краiны павiнен быць людзям братам, а не братанам!
  . Лягчэй знайсцi сухi камень у акiяне, чым вынаходства, якое не спрабавалi выкарыстоѓваць у ваенных мэтах!
  Перамога як жанчына - прыцягвае бляскам, але адпужвае коштам!
  Агонь бог вайны i як iншыя багi патрабуе ѓвагi i ахвяр!
  Адзiн меч як кропля дажджу, упадзе i разляцiцца, а калi iх шмат перамога нарадзiцца!
  Толькi не спявай - за спачын!
  На душы сумна - у жываце пуста!
  Спачатку мiска, а затым думкi!
  Перамога варта гонару!
  Гонар паняцце адноснае i павiнна прымяняцца ѓ першую чаргу ѓ адносiнах да сваiх салдат!
  Хто п'е перад боем - пахмяляецца ѓ апраметнай!
  Трубы маѓчаць, таму што спяваюць клiнкi - сталь мацней i званчэй медзi!
  Войска без камандзiраѓ, як статак авечак без пастуха, адзiн воѓк калi не з'есць, дык напалохае!
  Уцёкi хутчэй глупства, чым баязлiвасць! Бо больш за ѓсё салдат гiне не ѓ сутычцы, а падчас пераследу!
  Вайна падобная на гульню ѓ дамiно, толькi бiтыя косткi ѓжо не сабраць - зямля трымае!
  Пераслед ператварае воiна ѓ ката, баязлiѓца ѓ храбраца, сцiплага ѓ нахабнiка!
  Фантастыка - змаганне недарэчнасцяѓ i абсурду! Пры гэтым няма больш навуковага i лагiчнага жанра!
  На вайне як у оперы - кожны спявае сваё, толькi суфлёр можа быць шпiёнам!
  Сучасныя жанчыны даруюць мужчыну ѓсё - акрамя беднасцi!
  Ведаеш, чым шпiёны адрознiваюцца ад разведчыкаѓ?
  Ведаю! У нас адны разведчыкi - у замежнiкаѓ суцэльныя шпiёны!
  З чым лепш пусты галавой цi пустым кашальком? Вядома з пустой галавой - не так прыкметна!
  Розум - лепшы збiральнiк багаццяѓ!
  Розум i поспех: закаханая пара - нараджаюць поспех, багацце, становiшча, але хутка разыходзяцца!
  Гордым мужчынам лягчэй слухаць парады, калi iх дае жанчына - калi толькi гэта не жонка!
  Мудрая жонка - варта цэлага стану! А прадпрымальная жонка, можа яго адсудзiць!
  Хто шануе ѓ чалавеку асобу, а хто наяѓнасць!
  Чалавецтва могуць загубiць дзве рэчы - камп'ютары i камп'ютаршчыкi. Першыя атрафiруюць розум, другiя гэтым не змогуць скарыстацца!
  На вайне i граната таварыш!
  Наогул граната якая распавядае анекдоты, гэта як яйка Фабержэ, скарыстанае для колкi арэхаѓ!
  Талент, як i душу: немагчыма адабраць, але можна загубiць!
  Помста не варта гонару - адплата прыстойнасцi!
  Зайздрасць зародак злачынства, карысць палiѓ, гультайства-падкорм!
  Лянота - горшае з усiх злачынстваѓ!
  Ужо лепш памерцi з мячом годна - чым жыць вол гнаны бiзуном у стойла!
  На вайне адвага здольная пабiць хiтрасць, але нiколi хiтрасцi не пабiць адвагу!
  Вайна жыццё робiць жахлiвым, а смерць годным i прыгожым!
  Сцiпласць для палкаводца якасць рэдкая, але ад гэтага яшчэ больш каштоѓная!
  - Шакал сугучна слову кал!
  У льва над шакалам толькi адна перавага - магчымасць годна памерцi!
  Тэхнiка - кат доблесцi!
  - Але ж не праѓда! Насамрэч, чым вышэй узровень тэхнiкi, чым большага розуму i знаходлiвасцi патрабуецца на поле бою!
  Дзе пачынаюцца iнтарэсы Радзiмы, заканчваецца асабiсты дабрабыт!
  Воля павiнна спалучацца з дысцыплiнай. Анархiя - антыпод свабоды!
  Ланцужка памяць - лепшы настаѓнiк! Наогул мячом можна заваяваць свабоду, але толькi з дапамогай розуму яе можна ѓтрымаць!
  - Калi моцны воiн iншага выратуе, за гэта не патрэбен адмысловая пашана!
  Бо доблесць калi ѓ тваiм сэрцы гарыць, у абарону рабоѓ ты паднiмеш свой шчыт!
  Подласць падонка не апраѓданне сумленнаму, бо наяѓнасць бруду не апраѓдвае бруднулю!
  Каханне нiколi не абыходзiцца танна - асаблiва калi плацяць не кашальком, а душой!
  Адзiнае што можа апраѓдаць разлiтую кроѓ, калi ѓ вынiку перастаюць лiцца слёзы!
  Хто служыць за грошы, нiколi не змогуць параѓнацца ѓ баi з тымi, кiм рухае адважнае сэрца i iмкненне да свабоды!
  Слязiнка дзiцяцi тым i небяспечная, што ператвараецца ѓ бушуючую плынь, што змывае цывiлiзацыi!
  Пасада камандзiра гэта не лiшняя пайка, а дадатковая адказнасць i цяжкая ноша!
  Невядома што важней - накармiць усiх галодных цi выцерцi слязу аднаму дзiцяцi!
  Золата мякчэй сталi, але дакладней дзiвiць сэрца!
  Не зброя робiць моцным салдата, а салдат зброю!
  Дзяѓчыны як бачна вастрыць афарызмамi мастакi. I калi ѓжо пачынаюць разбураць супернiка, то таму ад iх не выратавацца.
  У канцы траѓня 1944 гады пачалася наступ гiтлераѓцаѓ у кiрунку Саратава.
  У баях прыняѓ удзел "Штурмлёѓ", машына на шасi ранейшага "Льва", з бамбаметам яшчэ больш магутным з калiбрам у 450-мiлiметраѓ, якi ѓсё лiтаральна замiнае i руйнуе, раздзiраючы i прабiваючы каласальнай сiлы варонкi.
  А такая рэактыѓная ракета адразу цэлы квартал возьме i збiвае.
  "Штурмлёѓ" пад кiраваннем каманды нямецкiх дзяѓчат страляе па савецкiх пазiцыях.
  Джэйн падмiргвае сяброѓкамi, i тупаючы босымi ножкамi, прамаѓляе:
  - Мы ворагаѓ капiтальна змятае, i ператвараем iх у тыповыя труны!
  Грынгета падмiргвае ѓ адказ, нацiскае босай ножкай на рычажок i верашчыць:
  - Будзем мы гуляць i перамагаць ворагаѓ!
  Малання адзначыла:
  - Супраць машыны "Штурмлёѓ", любыя савецкiя ѓмацаваннi нямоглыя!
  Монiка, стукнуѓшы голай пяткай, пацвердзiла:
  - Мы рэальна народжаныя для перамогi!
  Джэйн вывела:
  - У вайны не жаночы твар, але фiзiяномiя, якая прываблiвае аматараѓ вострых адчуванняѓ!
  Грынгета страляючы па савецкiх частках з кулямёта, выдала:
  - Жанчына гэта галубка, якая ѓпiваецца ѓ мужчыну-дзятла каршуном!
  Монiка, ведучы агонь па расiйскiх салдатах, адзначыла:
  - У жанчыны заѓсёды сем пятнiц на тыднi, а без нядзельнага падарунка ад шлюбнага абавязку заѓсёды выходны!
  Малання, хiхiкнуѓшы, адказала:
  - Бог не ва ѓсiм усемагутны, жанчыну спрачацца ён бяссiльны!
  Джэйн з гэтым пагадзiлася, стрэлiѓшы пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак:
  - Бог хоць усемагутны, але не ѓ сiлах заткнуць жанчыне рот, а палiтыку пасцi!
  Грынгета лагiчна заѓважыла, пальнуѓшы голай пяткай нацiскаючы:
  - У палiтыка няма сумлення, у жанчыны пачуццi меры, а ѓ жанчыны-палiтыка ѓсе пачуццi без меры!
  Монiка, пастрэльваючы па савецкiх войсках, i дзiвячы iх да смерцi, адзначыла:
  - Жанчына гэта кветка, калючы як ружа, але салодкi яе водар, прыцягвае казлоѓ i трутняѓ!
  Малання, дзяѓбаючы савецкiх салдат i разбураючы дзоты, пiскнула:
  - Упадае ѓ дзяцiнства выбаршчык, галасуючы за абрыдлых старых дубоѓ з дупламi!
  Дзяѓчынкi паказалi сваю дасцiпнасць, i паехалi далей.
  А зверху яшчэ i пiкiравалi штурмавiкi. I так савецкiя войскi без лiшнiх праблем малацiлi.
  Немцы сталi такiмi вось крутымi. I iх аператыѓнае майстэрства падвышалася.
  I вось ход iшлi сiстэмы "Шахматны конь", тэлетанкi кiраваныя па радыё.
  I гэта для савецкiх салдат было праблемай. I лупiлi гiтлераѓцы Чырвоную армiю.
  Але савецкiя дзяѓчыны таксама бiлiся вельмi мужна.
  Баi разгарнулiся за Камышын. Тут ужо зноѓ Алёнка ѓ бiтве.
  I яе патрапаны, але не здаѓся батальён.
  Алёнка адзначыла з усмешкай:
  - На любой вайне салдата жыццё ѓ кошце!
  I як кiне босымi пальчыкамi ножак гранату.
  Вось гэта ваяѓнiцы - вышэйшы клас...
  Анюта, страляючы па фашыстах, адзначыла:
  - Рускага салдата можна прымусiць абрынуцца як скошанае бервяно, але не паставiць на каленi, i прымусiць трэсцiся нiбы асiну!
  Ала, ведучы агонь, i паддаѓшы голай пяткай выбухны пакет, пiскнула:
  - Не хочаш выконваць воiнскую дысцыплiну, будзеш як палонны гнуць спiну!
  Марыя пастрэльваючы супернiкаѓ, босымi пальчыкамi ножак запусцiѓшы забойны бумеранг, выдала:
  - У нашым свеце шмат бруду, толькi рэдкiя ѓ iм князi!
  Матрона, страляючы ѓ супернiкаѓ, i зразаючы iх чэргамi, а затым босай ножкай шпурнуѓшы гранату, адзначыла:
  - У палiтыка мова доѓгая, але выканаць iм намалочанае - рукi кароткiя!
  Маруся, ведучы агонь па непрыяцелю, i выкошваючы шэрагi нямецкiх i iншаземных салдат, вякнула:
  - Палiтык хуткi на абяцаннi, марудлiвы на выкананне, просiць мiлату, i за падман прабачэнне!
  Дзяѓчыны малайцы i б'юцца. Але сiлы надта ѓжо няроѓныя. Разбурэнняѓ шмат.
  Нямецкi танк "Маѓс", хоць i не зусiм серыйны, на франтах усё яшчэ трапляецца. I яго гарматы равуць i страляюць. I паднiмаюць разбурэннi ѓ акопах неймаверныя.
  Але супраць Маѓса страляюць дзяѓчаты з гармат. Хоць снарады i адскокваюць нiбы гарох. Але немцы ѓсё пруць i пруць.
  I па iх страляюць вельмi трапна.
  Дзяѓчынкi-камсамолкi бегаюць, мiльгаючы голымi пятачкамi, i пiшчаць:
  - За славу Радзiмы святой!
  Вiёла, стрэлiѓшы па нямецкай пяхоце, пiскнула:
  - Калi жанчыне не хапае на туфлi, яна абувае мужчыну басанож!
  I дзяѓчына разрагатаецца i пакажа мову.
  Ваяѓнiцы трэба сказаць вясёлыя. I калi ѓжо б'юць, дык б'юць смяротна.
  Вiёла i Маргарыта, амаль голыя ѓ адных толькi трусiках ваююць, падносячы снарады i трапна страляючы. I iх не спынiць проста так.
  Маргарыта папiскваючы, вымаѓляе:
  - Слава эпосе камунiзму!
  Вiёла агрэсiѓна пацвярджае:
  - Эпосе пераменаѓ вялiкая слава!
  Ваяѓнiцы трэба адзначыць, апынулiся надзвычай агрэсiѓнымi дзяѓчынкамi.
  Веранiка таксама падносiць снарады, мiльгаючы голымi, круглымi пятачкамi i вiскоча:
  - Камунiзму слава!
  Вось гэта ѓ iх баявое атрымалася азарэнне. А як яны люта i з азвярэннем б'юцца.
  А голыя, загарэлыя каленкi мiльгаюць.
  Тамара таксама ваюе. Яна выбралася з захопленага гiтлераѓцам Каѓказа i зноѓ у страi. Б'ецца пажадлiвым адчуваннем крывi. Змагаецца з каласальнай агрэсiяй.
  Тамара кiдае босымi пальчыкамi ножак гранату, раздзiрае фашыстаѓ i пiшчыць:
  - Камунiзм будзе з намi!
  I дае трапную чаргу з аѓтамата...
  Дзяѓчынкi вiдаць дзеюць каласальнай сiлы цуды. I ѓ iх пажар, якi пагражае спалiць сусвет.
  Веранiка, страляючы, спявае:
  Цiкава ж усё будзе без сумневу,
  Усё на свеце прадугледзiць расклад!
  I падмiргвае сваiм сапфiравымi вочкамi.
  Тамара, страляючы, раве:
  - Калаѓрат! Еѓпатый Калаѓрат! Герояѓ Русi збiрае ѓ набат!
  I дала чаргу з аѓтамата. Зрэзала фрыцаѓ i пiскнула:
  - Жанчына гэта ѓ першую чаргу лiсiца, якая хоча заарканiць iльва, але звычайна ѓ яе ласо трапляюць аслы!
  Вiкторыя, ведучы агонь i босымi пальчыкамi ножак, шпурнуѓшы чарговы прэзент смерцi, выдала:
  - Жанчына гэта курыца, якая любiць залатыя яйкi, прыносячы iх носьбiту толькi страту!
  I дзяѓчаты сiнхронна разрагаталiся. Яны настолькi цудоѓна б'юцца з каласальным напорам.
  Тамара адзначыла, страляючы па замежных дывiзiях:
  - Жанчына гэта курыца, толькi залатыя яйкi яна можа прынесцi таму мужчыну, што сапраѓдны лiс!
  Веранiка, ведучы агонь, i скалячы зубкi, дадала:
  - Сапраѓдная лiсiца i пеѓня прымусiць несцi залатыя яйкi!
  Маргарыта, страляючы i кiдаючы босымi ножкамi гранаты, адзначыла:
  - У лiсiцы кiпцюры не львiныя, але тры шкуры яна здзярэ i з цара звяроѓ!
  Вiёла, агрэсiѓна скалячы зубкi, заѓважыла:
  - Хто розумам не лiс, той i артыкул не леѓ!
  Ваяѓнiцы як вiдаць з вялiкiмi амбiцыямi забiякi. I калi ѓжо завядуцца.
  Алiмпiяда ведучы агонь i ѓзяла магутнымi ножкамi падняла цэлую скрыню з узрыѓчаткай i як яго запусцiць. Маса гiтлераѓцаѓ разарваная, а прыгожая дзяѓчына раве:
  - Праѓ СССР, i песню спявай Люцыпар! Мы ѓсiх пераможам!
  Алiмпiяда зрэшты, не забылася i, пальнуѓшы, выказацца:
  - Жанчына лiса здольная пераканаць любога мужчыну, што ён леѓ, развядучы як простага асла!
  Маргарыта страляючы з гэтым пагадзiлася:
  - Жанчына львiца толькi з лiсiным розумам i ваѓчынай хваткай!
  Серафiма адзначыла, скошваючы супернiкаѓ:
  - Леѓ не той, хто раве, а хто многа зелянiны дзярэ!
  Вiёла, ведучы трапны агонь па супернiку, i скошваючы яго, заѓважыла:
  - Калi палiтык не лiсiца, то з яго самога здзiраюць тры шкуры i пускаюць на каѓнер!
  Вiкторыя, скалячы зубкi i падмiргваючы, а затым босай ножкай шпурнуѓшы забойнай сiлы прэзент смерцi, выдала:
  - У палiтыка шырокая заднiца, каб сядзець на двух крэслах, але шырынёй душы ён валодае толькi на словах!
  Алiмпiяда, паддаѓшы босымi, мускулiстымi ножкамi бочку i выбухаючы танк "Леѓ" буркнула:
  - Танк прабiваюць снарадам з уранавым стрыжнем, палiтык прабiваецца наверх без сэрца, але з залатым кашальком!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 9.
  Чаратыш быѓ пакiнуты. I ѓ пачатку чэрвеня 1944 года баi разгарнулiся за Саратаѓ.
  Тут бiтвы такiя актыѓныя кiпяць. I таксама дзяѓчаты як заѓсёды ѓ баях. I такiя сiмпатычныя ваяѓнiцы.
  Алёнка ваюе i скошвае супернiкаѓ аѓтаматнымi чэргамi, i цэлымi шэрагамi.
  Дзяѓчына кiдае гранату босымi пальчыкамi ножак i верашчыць:
  - Мая перамога ды будзе!
  I зноѓ страляе ѓ непрыяцеля.
  Анюта таксама пастрэльвае ѓ супернiка. Робiць гэта трапна i дакладна. Яе аѓтаматы такiя завадныя. I босыя пальчыкi ножак кiдаюць выбуховыя пакеты каласальнай сiлы. Разрываюць на часткi фашыстаѓ i дзяѓчына пiшчыць ва ѓсю глотку.
  - За камунiзм!
  Ала, ведучы агонь па супернiку з каласальнай трапнасцю, i выкошваючы непрыяцеляѓ, пiшчыць:
  - За Айчына бязмежная!
  I босымi пальчыкамi ножак, дзяѓчына зноѓ шпурляе гранату. Яна трэба сказаць баявая з баявых.
  А сама рудая i ѓ адных трусах. I вядзе агонь так трапна i дакладна, i фрыцы залягаюць.
  Марыя таксама вядзе агонь вельмi трапна. I яна такая дзеѓка прыгожая, i босымi пальцамi ножак кiдае выбухны пакет, раздзiраючы супернiкаѓ.
  Пасля чаго раве:
  - Праѓ iмперыя СССР!
  Маруся таксама трапна страляе, у непрыяцеляѓ патрапiць i раве:
  - Ад тайгi да брытанскiх мораѓ, наша войска ѓсiх мацней!
  I таксама босай ножкай як стрэлiць.
  Далей Матрона прыпусцiць забойным снарадам па супернiку. I ѓразiць яго з дакладнасцю да ста працэнтаѓ. Натуральна голай пятай.
  Гэта савецкiя дзяѓчыны працуюць, але i нямецкiя не адстаюць.
  Крысцiна, Магда, Маргарэт i Шэла, змагаюцца ѓ "Пантэры". Машына, хай i не iдэальная, але затое са хуткастрэльнай, дальнабойнай гарматай, у меру спрытнюга, i нядрэнны лабавы браней.
  Нямецкiя дзяѓчыны басанож i ѓ бiкiнi, нягледзячы на летнюю спякоту, дакладней дзякуючы ёй.. I вядуць манеѓраны бой.
  Вось Крысцiна робiць стрэл... Снарад пападае ѓ вежу Т-34-76 i прабiвае яе. Савецкi танк спыняецца падбiты.
  Дзяѓчынкi гарлапаняць ва ѓсе глоткi:
  - Наша ѓзяла!
  Затым страляе Магда. Таксама лупанула прыгажуня з залацiстымi валасамi.
  Ды так што каля трыццацьчацвёркi вежу сарвала.
  Дзяѓчынкi-тыгрыцы страляюць па чарзе. I вельмi нават трапна. Вось яны пабiлi яшчэ адзiн савецкi танк.
  Далей уляпiла Маргарэт. I ѓразiла САУ СУ-76. Спрытна дзюбнула. I праспявала:
  - Наша пякельная Германiя моцная, ахоѓвае свет яна!
  I як пакажа мову!
  Потым дзюбанула з гарматы Шэла. Уразiла савецкiх танк КВ-1С. Таксама нядрэнна дзяѓчына спрацавала.
  Ды чацвёрка ваяѓнiц у бiкiнi баявая i халады не баiцца. Пасля таго як жанчыны сталi ваяваць, справы ѓ Трэцяга Рэйха пайшлi куды больш паспяхова.
  Вось i ѓ небе лётчыцы Альбiна i Альвiна. Абедзве прыгажунi ѓ бiкiнi i басанож. Ваююць сабе на Фоке-Вульфах. А гэтая машына вельмi нават сур'ёзная.
  Альбiна, страляючы з авiягармат, прамаѓляе:
  - Актыѓны кракет! Ад слова крушы не шкадуй!
  I як блiсне асляпляльнай усмешкай! I саб'е адразу два савецкiя самалёты.
  Альвiна таксама ссекла авiягарматамi цэлых тры i прачырыкала:
  - Мой заход, будзе смяротным i матавым!
  Пасля чаго дзяѓчына выскалiлiся i паказала зубы! Яна само зачараванне, i поѓная фенаменальнага абаяння.
  Альбiна зразае яшчэ самалёт ЯК-9 i пiшчыць:
  - А навошта патрэбны савецкiя лётчыкi?
  Альвiна збiвае ЛАГГ-5 i ѓпэѓнена прамаѓляе:
  - Каб мы немкi набiралi рахункi!
  Выдатная пара дзяѓчат. Як яны ѓзялiся за набор сабе ѓзнагарод. Вось ужо сапраѓды супраць такiх прыгажунь не папрэш. Яны збiваюць самалёты i скаляць сабе зубкi.
  А галоѓны сакрэт, гэта ѓ холад, дзеѓкам трэба быць босымi i ѓ бiкiнi. Тады рахункi самi прыйдуць.
  I нiколi не апранайся. А трасу аголенымi грудзьмi, i будзе заѓсёды ѓ пашане!
  Альбiна зрэзала чарговы самалёт Чырвонай армii i праспявала:
  - У вялiкай вышынi i зорнай чысцiнi!
  I падмiргнула, падскокваючы, i тузаючы босымi ножкамi, рыкаючы:
  - У марской хвалi i лютым агнi! I ѓ лютым i лютым агнi!
  I зноѓ дзяѓчынка энергiчным заходам збiвае самалёт.
  А тут Альвiна атакуе супернiка. Робiць гэта з развароту, скалiць сабе зубкi i пiшчыць:
  - Я буду суперчэмпiёнам свету!
  I зноѓ падае збiтая дзяѓчынкай машына. Ды Чырвонай армii ладна дастаецца.
  А Альбiна з дзiкiм экстазам раве:
  - Я цяпер кат, а не пiлот!
  Збiвае чарговы савецкi самалёт, i шыпiць:
  - Нахiляюся над прыцэлам i, ракеты iмчацца да мэты, наперадзе яшчэ адзiн заход!
  Ваяѓнiца дзейнiчае лiмiтава агрэсiѓна.
  Вось абедзве дзяѓчыны атакуюць i наземныя цэлi. Альбiна прабiвае трыццацьчацвёрку i вiскоча:
  - Вось гэта будзе канец!
  Альвiна дзiвiць СУ-76 i шэпча:
  - Да поѓнага разгрому!
  I босы ножкай як трасяне!
  Баявыя тут дзяѓчына, а з боку СССР таксама дзяѓчынкi б'юцца iмкнуцца абаранiць Гур'еѓ куды таксама пруць гiтлераѓскiя войскi, нiбы навал скарпiёна.
  Алёнка змагалася за Гур'еѓ, якi штурмавалi гiтлераѓцы. Адчайная прыгажуня кiнула босымi пальчыкамi ножак гранату i прачырыкала:
  - Слава за Русь i партыю родную!
  Затым Наташка запусцiла босымi пальчыкамi ножак гранату i прашыпела:
  - Дзяѓчынку беражом босую!
  Пасля Анюты таксама пальчыкамi голых ножак прэзент смерцi паслала, i правякала:
  - Выдатны будзе ѓдар!
  Рудая Аѓгусцiна ѓзяла i паслала босы нiжняй канечнасцю падарунак анiгiляцыi i пiснула:
  - Накiраваѓшы ѓ неба радар!
  А затым i залатавалосая Марыя голымi ножкамi смерць падарыла фашыстам.
  I праспявала:
  - У Мадагаскары, у пустынi i Сахары! Усюды была, бачыла белае святло!
  А тут ужо i Маруся босымi падэшвамi ног цэлую вязку, шпурне i заспявае:
  - У Фiнляндыi, Грэцыi, i ѓ Аѓстралii, Швецыi, вам скажуць, што выдатней дзяѓчынак гэтых няма!
  Ды шасцёрка дзяѓчат ваявала вельмi нават выдатна. Але Курск усё роѓна фрыцы ѓзялi...
  Не, не выстаяць супраць такiх праѓзыходных сiл. Прут сабе фашысты i пруць.
  А што адбiваецца падрыхтоѓка катаѓ.
  Адольф Гiтлер проста балдзелi: адчуваючы сябе сапраѓдным дэспатам, якому ѓсе падпарадкоѓваюцца i трымцяць. Ды калi хочаш сталiнскiх поспехаѓ, то трэба i быць накшталт Сталiна, без жалю i патрабавальным да iншых i сабе( вось менавiта так i ѓ такой паслядоѓнасцi i думаѓ Iосiф Вiсарыёнавiч!). Цяпер жа шоргат прыстойны i машына пачне варушыцца. Наогул у Нямеччыны з улiкам сатэлiтаѓ велiзарная перавага над СССР у колькасцi прамысловага абсталявання, у квалiфiкаванай працоѓнай сiле i лiку iнжынераѓ усiх узроѓняѓ. Гэта факт, а выпуск узбраенняѓ усё ж такi не на вышынi! Адставала Нямеччына ад СССР усю вайну, не гледзячы на ѓсе разбурэннi ѓ Расii. А чаго? Вядома, з прычыны вызначанага бардака, якi панаваѓ у розных ведамствах i, асаблiва ѓ ваеннай прамысловасцi. Акрамя таго негатыѓную ролю гуляѓ недахоп сыравiны, а таксама недаацэнка патэнцыялу супернiка. У прыватнасцi ѓ 1940 годзе выпуск узбраенняѓ у Германii былi нiжэй, чым у 1939 (калi лiчыць валам з улiкам боепрыпасаѓ), i гэта не гледзячы на тое, што ѓжо iшла вайна, i Трэцi Рэйх узяѓ пад кантроль вялiкiя тэрыторыi з вялiзнымi запасамi вытворчых магутнасцяѓ. Ну што можна сказаць аб арганiзатарскiх здольнасцях Гiтлера? Цi не занадта, то ён блiснуѓ, у сферы ваеннай iндустрыi.
  Фюрэр заявiѓ у доѓгай гаворцы:
  - У справе курыравання авiяцыi, надзвычайныя паѓнамоцтвы прадастаѓляюцца Зауэру. Ён будзе ѓважлiва сачыць i за колькасцю выпускаемай тэхнiкi, i што не менш важна за якасцю. Акрамя таго многiя твае дружкi Герынг, няхай i былi калiсьцi добрымi асамi, але да кiруючай працы не здольныя. Не кожны добры салдат, яшчэ i выдатны генерал, так што тэхнiчнай сферай замест павешанага Эрыка будзе кiраваць чалавек з лiку прафесiйных прадпрымальнiкаѓ, здольны ажыццявiць рэфармаванне i пераѓзбраенне авiяцыйных сiл. Бо Брытанiя не дрэмле, яна нарошчвае, як колькасць, так i якасць сваiх узброеных сiл, i асаблiва авiяцыi. Нам трэба апярэджваць супернiка на дзве галавы, на тузiн крокаѓ iнакш мы цалкам страцiм перавагу, над ворагам. А таму трэба якасныя крокi.
  Герынг нясмела запярэчыѓ:
  - Мае сябры, правераныя людзi, якiя даказалi сваю баявую эфектыѓнасць i прафесiяналiзм.
  Ашалелы дыктатар раз'юшыѓся:
  - А можа я, па-твойму, забыѓся, хто бiтву за Брытанiю прайграѓ? Або хто правалiѓ чатырохгадовы план развiцця народнай гаспадаркi. Цi ты таксама хочаш, каб табе ѓразалi розгамi, ды яшчэ публiчна. Так што заткнi сабе пашчу i маѓчы, пакуль не пасадзiлi на кол!
  Герынг нават прысеѓ ад страху. Нажаль, з фюрэрам жарты дрэнныя. Затым зноѓ пачуѓся шум, у неба ѓзляцеѓ чарговы рэактыѓны самалёт МЕ-262. Машына была масiѓнай i мела цэлых два матора. Крылы ледзь стрэлападобнасцю, сам знiшчальнiк выглядае досыць грозна. Яго хуткасныя характарыстыкi, для 1941 гады ѓвогуле прыстойныя, i нават па сусветных паняццях рэкордныя. Праѓда, сама машына яшчэ не зусiм надзейная i патрабуе адладкi. Фашысцкi дыктатар зрэшты, ужо даѓ характарыстыкi новых, больш дасканалых знiшчальнiкаѓ... МЕ-262 важыць больш за шэсць тон, што ёсць некаторы перагруз. Рэактыѓны знiшчальнiк павiнен быць маленькiм, танным i жвавым. У гэтым стаѓленнi МЕ-163 мог бы быць нядрэнным, але яго ракетных рухавiк занадта ѓжо фарсiраваны i працуе толькi шэсць хвiлiн (дакладней яшчэ будзе працаваць!), а значыць далёкасць дзеяння толькi ѓ радыусе ста кiламетраѓ. Як бамбавiк у стылi "блiц" або знiшчальнiк прычынення для ѓдараѓ армад па Англii, ён, вядома ж, не падыходзiць.
  А вось МЕ-262 можа несцi тону бомбаѓ, гэта значыць столькi, колькi i Пе-2 савецкi франтавы самалёт. Гэта значыць, выдатнае рашэнне i для знiшчальнай зачысткi i для падтрымкi войскаѓ. Зрэшты, чаму не стварыць знiшчальнiк у стылi "Камета" МЕ-163, але ѓжо без ракетнага, а з турбарэактыѓным рухавiком? "Камету" спрабавалi палепшыць i быццам бы давялi палётны час да 15 хвiлiн (гэта радыус дзеяння да 300 кiламетраѓ), што Бiтве за Брытанiю ѓ цэлым прымальна. Лондан яшчэ можна з Нармандыi дастаць... Хаця ж не ѓсё так вiдавочна, трэба яшчэ i адбамбiць i вярнуцца назад, ды i пятнаццаць хвiлiн былi не ѓ такiм фарсiраваным рэжыме. У будучынi ракетныя, рэактыѓныя знiшчальнiкi былi прызнаныя тупiковым напрамкам у авiяцыi. Але вось канструкцыя "Каметы" вельмi нават цiкавая, сваiмi маленькiмi памерамi i лёгкасцю, а значыць таннасцю i манеѓранасцю.
  Акрамя таго ёсць яшчэ вельмi перспектыѓныя знiшчальнiкi вагай наогул у 800 кiлаграм, такiя планёры, што можна iх выкарыстоѓваць у паветраных бiтвах. Праѓда з-за малой далёкасцi палёты на iх можна весцi толькi абарончыя баi, цi дастаѓляць да Лондана на... Транспартах, а затым чапляць назад лётчыкаѓ. Тут трэба будзе падумаць. У рэальнай гiсторыi планёры так i не паспелi паваяваць, а Карэi чамусьцi савецкiя генералы ад авiяцыi не вырашылiся выпрабаваць гэтую iдэю. Наогул як, гэта не сумна, але падчас Карэйскай вайны лiк перамог першым адкрыѓ амерыканскi пiлот. Так што янкi не варта недаацэньваць.
  Пасля таго як палёт скончыѓся з кабiны выскачыла юная светлавалосая дзяѓчына i на ѓсiх парах падбегла да фюрэра.
  Ашалелы нацы нумар адзiн працягнуѓ ёй руку для пацалунку. Што ж прыемна калi дзяѓчыны цябе кахаюць, а фюрара, падобна, суцэль шчыра абагаѓляюць усе немцы, цi дакладней амаль усё акрамя нешматлiкiх вязняѓ канцлагераѓ. Лётчыца вымавiла з натхненнем:
  - Гэта проста цудоѓны самалёт, у iм такая хуткасць i моц. Парвем усiх iльвяты як грэлку з сурагату!
  Фюрэр ухвалiѓ парыѓ дзяѓчынкi:
  - Вядома ж, парвём, але ... Адладку машыны варта весцi хутчэйшымi тэмпамi i асаблiва гэта ставiцца да матораѓ. Тут ужо вядома патрэбны будуць радыкальныя меры, для iх паляпшэння, але калi што дапаможа правадыр-канструктар!
  Усе хорам гаркнулi:
  - Слава вялiкаму фюрару! Ды дапаможа нам провiд!
  Зайграѓ гiмн Трэцяга Рэйха i рушыла калона юных байцоѓ з Гiтлер-югента. Хлапчукi ад чатырнаццацi да сямнаццацi гадоѓ прайшлi пад барабан асаблiвай пабудовай. А далей было самае цiкавае: маршыравалi дзяѓчаты-падлеткi з жаночага саюза Германii. Яны былi ѓ кароценькiх спаднiчках, голенькiм, босенькiя ножкi прыгажунь прыцягвалi да сябе погляды мужчын. Дзяѓчаты старалiся задзiраць ногi вышэй, але пры гэтым адцягвалi шкарпэтку, акуратна ставiлi пятку. Займальнае вiдовiшча прыгажунь з бездакорнымi фiгуркамi... Твары праѓда былi розныя i ѓ некаторых юных фашыстак некалькi грубаватыя, амаль мужчынскiя, ды яшчэ яны iх крывiлi. Асаблiва калi зводзiлi разам бровы.
  Эстэт Адольф адзначыѓ:
  - Трэба, што хлопцы i дзяѓчаты больш масава атрымлiвалi фiзiчную загартоѓку. А ведаю, што наконт гэтага многае робiцца ѓ прыватнасцi ѓ Юнгфольку, але патрэбна, усеахопнасць i перайманне спартанскiх метадаѓ. Вядома, акрамя заахвочвання крадзяжу... Нашы юнакi i дзяѓчаты павiнны расцi прыстойнымi i разам з тым бязлiтаснымi людзьмi.
  Вярхоѓны галоѓнакамандуючы зрабiѓ паѓзу. Генералы маѓчалi, мусiць, пярэчыць баялiся, а пацвярджаць вiдавочнае не жадалася. Фюрэр працягнуѓ:
  - Вайна не жарт, але бязлiтаснасць да ворагаѓ, павiнна спалучацца з узаемадапамогай i пачуццём братэрства ѓ адносiнах да таварышаѓ. Вось гэта мы i павiнны ѓсiм выклiкаць... Новы Звышчалавек, бязлiтасны да iншых, але яшчэ ѓ большай ступенi ён павiнен быць бязлiтасны да сябе. Бо непаѓнавартаснасць трэба ѓ першую чаргу выкаранiць у сваёй душы, ну а тады i нямоглае, чалавечае цела акрыяе!
  Зноѓ паѓза... Генералы i канструктары раптам сцямiлi i пачалi бурна апладзiраваць. Фюрар, падобна, быѓ задаволены:
  - Гэта ѓжо лепш, а зараз мне б хацелася ѓбачыць iмiтацыю паветранага бою. Такую вось грозную i ѓсёзьнiшчальную...
  Хейнкель нясмела папытаѓся:
  - З баявымi патронамi або снарадамi мой фюрар?
  Нацы нумар адзiн кiѓнуѓ:
  - Вядома з баявымi. Акрамя таго мне б хацелася разгледзець дзеянне катапультуе прылады. Вы ж працуеце над iм... - Фюрэр трасянуѓ кулакамi. - Калi, нарэшце, яно будзе гатова i запушчана ѓ масавую вытворчасць. Бо дасведчаны лётчык, гэта i ёсць дасведчаны лётчык, якога трэба берагчы для будучых бiтваѓ!
  Фюрар-тэрмiнатар усё ж вырашыѓ паказаць канструктарам больш сучасную схему катапультуе прылады. Гэта сiстэма павiнна быць менш грувасткай, прасцейшай i лёгкай. Што ж недарагi i ѓжо асвоены германскай прамысловасцю пiрапатрон цалкам падыходзiць для гэтай мэты.
  Схему даводзiлася маляваць на хаду, але Гiтлер быѓ сапраѓды нядрэнным мастаком, i маляваѓ выразна, хутка, лiнii схем i павароты былi роѓнымi i выразнымi без усялякiх лiнеек i цыркуляѓ. Тэрмiнатар-пападанец падумаѓ, што дзiѓна вядома, што немцы, маючы, увогуле, такую моцную i ѓ некаторай ступенi перадавую iдэалогiю як нацыянал-сацыялiзм i таталiтарную сiстэму злiлi рускiм вайну. Магчыма, гэта звязана з тым, што рускiя ваяры былi мацней i цягавiтей нямецкiх i хутчэй вучылiся ваяваць.
  Наогул калi паглядзець на ход вайны ѓ цэлым, то ды рускiя, дакладней савецкiя вайскоѓцы вучылiся ваяваць, а немцы як бы развучылiся... Iх камандаванне прымала рашэннi на ѓзроѓнi першаклашак, а можа нават i нiжэй, калi першаклашка мае досвед вядзення ваенных дзеянняѓ у стратэгiях рэальнага часу . А што часам дзецi гадоѓ шасцi ѓжо так спрытна кiруюць вiртуальнымi войскамi, то iм i Жукаву з Майнштэйнам няма грэх павучыцца. Зрэшты, некаторыя даследнiкi лiчаць i Жукава i Майнштэйна бяздарнасцямi. Ёсць таксама супярэчнасцi, па колькасцi тэхнiкi, у прыватнасцi трафейнай, французскай. Памяць Гiтлера( добрая памяць, асаблiва калi ён яшчэ здаровы!), падказвала, што трафейных танкаѓ захопленых у французаѓ было 3600, вельмi вялiкая лiчба... Некаторыя мадэлi такiя як SiS -35 па сваiм бранiраваннi, праѓда толькi лабавому бранiраванню пераѓзыходзiлi Т-34. Так што гэты танк цалкам можна вырабляць i на французскiх заводах, хiба што замянiѓшы 47-мiлiметровую зброю, на даѓгастволку ѓ 75-мiлiметраѓ. Наогул i гэтага можа апынуцца мала. Брытанiя i ЗША ѓвогуле ѓ сваiх танках заѓсёды больш за ѓсё шанавала браню. Вось, напрыклад сарака тонны "Чэрчыль" меѓ бранiраванне ѓ 152 - мiлiметра супраць 120 - у цяжкага танка IС-2.
  Фюрэр яшчэ сёе-тое паведамiѓ канструктарам:
  - У нас суцэль хапае аэрадынамiчных труб, так што займайцеся пошукам больш аптымальнай мадэлi самалёта i стварэннем абцякальных формаѓ, не даводзячы справу да дарагiх выпрабаванняѓ, дзе яшчэ i гiнуць лепшыя нашы асы. Напрыклад, мадэль самалёта па тыпе лятаючае крыло вельмi эфектыѓна, асаблiва калi таѓшчыню i кут нахiлу можна было б мяняць. Я ѓжо даѓ вам чарцёж, так што бясхвостка павiнна быць гатова. Яе разлiковая хуткасць складзе нават пры рухавiку Юмо да 1100 кiламетраѓ за гадзiну. Так што адважвайцеся, але не адважвайцеся!
  Пасля рушыѓ услед абед на свежым паветры, дзяѓчыны-прыслужнiцы расставiлi сталы i крэслы. Прыгожа... Але што ж якiя рэформы ѓ нацыянал-сацыялiзме зрабiць? Такiя, каб максiмальна зменшыць колькасць ворагаѓ i здабыць сяброѓ. Вось, напрыклад, не ѓзнiмаць нямецкую расу на кожным кроку i можа нават перастаць дзялiць народы на класы. Зрэшты, фармальна яшчэ падзел нацый на непаѓнавартасныя i арыйскiя яшчэ не ѓзаконены. Гэта спрашчае справу.
  Прыгожая дзяѓчынка з лiку прыслугi, прысела да фюрэра i паклала сабе яго руку на голае калена. Праваркавала:
  - Вы пра што-то задумалiся мой фюрар?
  Нацысцкi дыктатар i адначасова вiртуальны гулец, страпянуѓся. Ён заѓважыѓ, што так i не даеѓ агароднiнны суп i фруктовая салата. Фюрэр пацалаваѓ дзяѓчыну ѓ вусны, адчуѓшы яе юны, салодкi водар i заявiѓ:
  - Паедзеш у машыне са мной. А вы ѓсё за працу, час жэрцi скончыѓся.
  I зноѓ шасцярэнькi дзяржаѓнага, не зусiм, праѓда, адладжанага механiзму закруцiлiся. На зваротным шляху фюрар заняѓся каханнем з красуняй, i нават здзiвiѓся, адкуль у яго гэтулькi энергii i сiл. Бо казалi, што фюрар - iмпатэнт i ѓвогуле нiбыта iнвалiд, якi перахварэѓ на сiфiлiс(хлусню) i назапашаны( увогуле выдумка!).
  Тым не менш, не ѓсё гладка ѓжо 22 чэрвеня 1944 гады, тры гады iдзе вайна з СССР. А перамогi не вiдаць, i Саратаѓ усё яшчэ трымаецца. Гэта горад Сталiн загадаѓ баранiць любой цаной.
  Нягледзячы на ѓсе страты, выпуск баявой тэхнiкi даволi высокi. Новыя танкi IС-2 аказалiся даволi эфектыѓнымi. Нават не прабiваючы асобныя нямецкiя машыны ѓ лоб, яны выводзiлi iх са строю з даволi вялiкай дыстанцыi.
  Так што гiтлераѓцам даводзiлася дастаткова туга. Але яны меѓ вялiкую перавагу. Рэактыѓных самалётаѓ МЕ-262 змагалася ѓжо ѓ небе нямала. I ён сапернiк сур'ёзны.
  ТАЯ-152 зрэшты, паказаѓ сябе наогул выдатным выглядам узбраення.
  Сталiн тым часам таксама правёѓ сустрэчу сувязi ѓ трохгоддзем пачатку вайны i стаѓ пытаць ваеначальнiкаѓ, пра што яны думаюць i як палепшыць сiтуацыю на франтах.
  Жукаѓ прапанаваѓ правадыру:
  - Калi проста абараняцца i адбiваць пагрозы, то мы несумненна прайграем. Нам трэба наступаць!
  Сталiн энергiчна кiѓнуѓ:
  - Згодзен! Але дзе!
  Маршал Жукаѓ прапанаваѓ:
  - Пакуль Ленiнград не капiтуляваѓ, яго варта дэблакаваць!
  Маршал Васiлеѓскi пагадзiѓся:
  - Ды я думаю, гэта будзе самы лепшы з варыянтаѓ!
  Сталiн пацiснуѓ плячыма, адзначыѓ:
  - Калi мы зноѓ ударым на Цiхвiн, то нас там будуць чакаць, i мы ѓгразнем цi патрапiм у пастку!
  Маршал Жукаѓ паводле кiѓнуѓ:
  - Дакладна таварыш Сталiн! Але я прапаную, стукнуць варта па фiнскiх войсках у Петразаводску. Яны не гэтак моцныя i мы можам заспець супернiка знянацку!
  Сталiн з усмешкай адказаѓ:
  - Лагiчна таварыш Жукаѓ. Вось i наступайце на Петразаводск. I прынясiце нам перамогу!
  Пасля гэтых слоѓ увайшло некалькi дзяѓчат у кароткiх белых спаднiцах i з босымi ножкамi. Яны паднеслi бутэлькi з чырвоным вiном, i фужэры з бутэрбродамi, чорнай iкры. Сталiн узяѓ такi бутэрброд i запiваючы, вымавiѓ:
  - Дык вып'ем за тое, каб нашы магчымасцi, заѓсёды супадалi з нашымi патрэбамi.
  Узнясенскi заѓважыѓ:
  - Якасць бронi нашых танкаѓ даволi нiзкая. I я прапаную зрабiць IС-2 i Т-34-85 лягчэйшымi, хуткiмi i манеѓранымi за рахунак памяншэння бранiравання. Гэта дасць нам i эканомiю металу, i зробiць дадзеныя машыны больш практычнымi.
  Сталiн пацiснуѓ плячыма, адзначыѓ:
  - Магчыма... Але я не прыхiльнiк рабiць танкi з фанеры!
  Узнясенскi з сур'ёзным выглядам заѓважыѓ:
  - Але можа гэта i нядрэнная iдэя, рабiць частку танкаѓ амаль цалкам з дрэва. Можна праверыць, як гэта будзе глядзецца на практыцы!
  Жукаѓ паводле кiѓнуѓ i вылiѓся выступам:
  - Трыццацьчацвёркi можна зрабiць лягчэй, яны ѓсё роѓна занадта ѓжо далiкатныя i павелiчэнне хуткасцi i манеѓранасць магло б дадаць iм жывучасцi. Акрамя таго каробка перадач стала лепш i гэта кампенсавала знiжэнне эрганомiкi ад павелiчэння вагi. Але нiзкая якасць сталi, 90 мiлiметраѓ супраць магутных нямецкiх гармат ператварае ѓ нiшто. Тым больш немцы здымаюць простую "Пантэра" i Т-4 з вытворчасцi, i ѓ Трэцiм Рэйху акрамя выведвальных танкаѓ, серыйнай стане толькi "Пантэра"-2 у 88-мiлiметровай гарматай. А супраць яе з вялiкай дыстанцыi нашыя танкi не цягнуць. I тым больш трэба павялiчыць iх хуткасць!
  Сталiн кiѓнуѓ:
  - Выпусцiце частка Т-34-85 i IС-2 толькi з процiпульнай абаронай, i потым праверце i адсачыце, як гэта адаб'ецца на iх баявой эфектыѓнасцi. I працы на СУ-100 трэба паскорыць. Можа, быць мы адмовiмся ад 34 i IС-2 на карысць выключна гэтай самаходкi.
  Маршал Васiлеѓскi заѓважыѓ:
  - Гэта цiкавая iдэя. Але ѓ борт ворагаѓ СУ-100 можа паражаць, толькi павярнуѓшыся цалкам...
  Сталiн рыкнуѓ:
  - Зрабiце яе карацей, каб хутчэй варочалася ... I пажадана нiжэй сiлуэтам. Але дадзеная САУ нам неабходна як паветра!
  Жукаѓ спытаѓ:
  - Ваша высокаправасхадзiцельства.... Саратаѓ пакуль трымаецца, але хутка ѓпадзе. Трэба было б распрацаваць план, эвакуацыi з Куйбышава таго, што забралi з Масквы. Вы асабiста як думаеце?
  Сталiн жорстка адказаѓ:
  - У Свярдлоѓск вiдаць давядзецца эвакуiраваць. Але ѓ Маскве пакуль працаваць можна. У нас тут цэлы падземны горад. Мы ѓ iм сур'ёзна здольныя трымацца.
  Васiлеѓскi прагыркаѓ:
  - Маскву трэба трымаць любым коштам, як i Саратаѓ!
  Сталiн загадаѓ:
  - Кантратакаваць немцаѓ у разрыве памiж Донам i Волгай. Трэба адцягнуць сiлы. Саратаѓ утрымлiваць любым коштам, да апошняй кроплi крывi. Выкарыстоѓваць усе сродкi, нават камiкадзэ.
  Жукаѓ пацвердзiѓ:
  - Ды будзе так аб вялiкi!
  Сталiн зьвярнуѓся да Якаѓлева:
  - Ну што канструктар, ёсць iдэi?
  Намеснiк наркама з уздыхам адказаѓ:
  - Трэба было б стварыць рэактыѓную авiяцыю, але гэта пакуль не рэальна. А ЯК-3 патрабуе якаснага дзюраля, якога ѓ нас няма!
  Сталiн кiѓнуѓ:
  - Я ведаю! ЯК-9 павiнен быць у нас у страi. I яго трэба выпускаць як мага больш! I павялiчыць выпуск знiшчальнiкаѓ.
  Якаѓлеѓ адзначыѓ:
  - Нямецкi ТА-152 адначасова i штурмавiк, i франтавы бамбавiк, i знiшчальнiк. Добра было б нам стварыць падобную машыну шматмэтавага ѓзроѓню!
  Сталiн падтрымаѓ канструктара:
  - Гэта добрая таварыш Якаѓлеѓ iдэя! Вось напрыклад ЛАГГ-7 калi крыху ѓдасканалiць то можна перарабiць у сумесь i штурмавiка i франтавога знiшчальнiка!
  Якаѓлеѓ ахвотна пацвердзiѓ:
  - Гэта можна таварыш Сталiн... Але патрабуе часу. Ды i самалёт можа апынуцца задорага.
  Вярхоѓны галоѓнакамандуючы злосна рушыѓ кулаком па стале i рыкнуѓ:
  - Зрабiце танней! I ѓвогуле, колькi можна на гэтай тэме спекуляваць. Нам патрэбен самалёт унiверсальны, каб выпускаць толькi яго. I гэта магло б стаць выхадам.
  Якаѓлеѓ заѓважыѓ:
  - IЛ-2 даволi просты ѓ вытворчасцi i яго схема адпрацавана. Пакуль яго здымаць не трэба. Ён даволi жывучы самалёт, хоць зараз яго лётныя характарыстыкi i састарэлi. Але няма лiха без дабра. Мы нядрэнна бамбiм варожую тэхнiку.
  Жданаѓ злосна адзначыѓ:
  - Наша авiяцыя павiнна быць наймацнейшай у меры!
  Якаѓлеѓ кiѓнуѓ:
  -Павiнна! Але пакуль самыя лепшыя ѓ свеце нашы лётчыцы: Анастасiя Вядзьмакова i Акулiна Арлова!
  Сталiн згодна кiѓнуѓ:
  - Гэтым дзяѓчынам няма роѓных i, за чарговыя дваццаць пяць збiтых самалётаѓ супернiка я iм прысвойваю чарговую зорку героя СССР!
  Жукаѓ з энтузiязмам прапанаваѓ:
  - За гэта трэба выпiць!
  Берыя праспяваѓ з захапленнем:
  - Мы, успомнiѓшы ѓсё, гiсторыя рассудзiць,
  Яе суду яшчэ прыйдзе чарга...
  Як ад сахi, да атамных прылад,
  Ён вёѓ краiну ѓпэѓнена наперад!
  Пакуль члены ваеннай рады раiлiся, дзяѓчынкi ваявалi.
  I пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак яны збiваюць гiтлераѓцаѓ i здзяйсняюць подзвiгi гэтыя галаногiя прыгажунi.
  I спяваюць:
  - Верым, увесь свет прачнецца,
  Будзе канец фашызму...
  I заззяе сонца -
  Шлях, асвяцiѓшы камунiзму!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 10.
  Да канца чэрвеня немцы адрэзалi Саратаѓ, i 1 лiпеня 1944 упершыню ѓжылi грозны "Штурммаѓс". Гэтая машына з 650-мiлiметровым рэактыѓным бомбамётам запускала забойнай сiлы ракеты, якiя расколвалi цэлыя кварталы.
  Дзяѓчынкi, якiя кiравалi гэтай машынай, былi ѓ адных толькi трусiках, i выпускалi прэзенты вельмi разбуральнай смерцi.
  У галаногiх дзяѓчат трусiкi былi чырвонага, чорнага i белага колеру. I яны наводзiлi забойныя падарункi смерцi.
  Камандуючая iмi Фаiна трэсла пунсовымi саскамi грудзей i напявала:
  - Слава эпосе рыцараѓ крыжа!
  Мы дойдзем шлях у сусвеце да канца!
  I ваяѓнiцы павiсквалi i падскоквалi.
  Адна з iх Маргарэт заѓважыла:
  - З намi ѓсемагутны Бог!
  Фаiна з гэтым пагадзiлася:
  - Вядома ж! I Трэцi Рэйх абавязкова пераможа!
  Дзяѓчына тупнула голай ножкай i заспявала:
  -Калi мы адзiныя, мы непераможныя! Калi мы адзiныя, мы непераможныя!
  Так ваяѓнiцы i стралялi i босымi ножкамi тупалi i скакалi. Ваяѓнiцы самага найвялiкшага класа.
  Iрма таксама тут снарад падае праз аѓтаматычны прывад i раве:
  - Вялiкая перамога нас чакае!
  Дзяѓчынкi, зразумела з лiку тых, што не здадуцца нiколi. I разбураюць савецкiя пазiцыi з каласальным энтузiязмам.
  Альбiна i Альвiна як заѓсёды на вышынi, i паказваюць свае агрэсiѓныя навароты. Яны дзяѓчыны скажам прама: супер!
  Альбiна, збiваючы савецкую машыну пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, прамаѓляе:
  - Я ёсць дзеѓка супер!
  Альвiна збiваючы голай пяткай, чарговую мэту, падскоквае i пагульваючы цяглiцамi прэса, усклiкае:
  - Я такая ваяѓнiца, што ѓсё разбiла намёртва!
  Вось так ваяѓнiцы i разышлiся.
  Герда ж вырашыла разам з Шарлотам выпрабаваць чарговую нямецкую навiнку.
  Пакуль толькi САУ Е-25 можа з'явiцца, у досыць вялiкай колькасцi - яна досыць простая ѓ вытворчасцi i танная. Хаця дадзеная мадэль адна з першых. Вось у ёй i ляжаць дзве дзяѓчыны ѓ бiкiнi. Машына нiжэй, чым паѓтара метра i дзякуючы, гэтым так добра абаронена i ѓзброена пры параѓнальна невялiкай вазе.
  Дзве дзяѓчыны Шарлота i Герда размясцiѓшыся лежачы, вялi агонь па савецкiх гарматах. Перад iмi рухалiся крышаныя машынкi, якiя кiравалiся па радыё i расчышчалi мiнныя палi.
  Рудая Шарлота стрэлiла з гарматы. Завалiла савецкую зброю, i страсянула ледзь прыкрытай тоненькай палоскай тканiны грудзьмi. I прабуркавала:
  - Шалёны агонь гiперплазмы!
  А потым i Герда як улепiць, выкарыстоѓваючы босыя пальцы ног. I чырыкае:
  - Я дзеѓка вельмi крутая i не дурная...
  Самаходка рухаецца сабе. I часам спыняецца. Яе лабавая браня моцна нахiленая, i гэта дае добрую абарону. У савецкiх гармат снарады адчувальныя да рыкашэту. I ѓ лоб такой самаходцы нiчога не пагражае. Вось у борт яшчэ могуць прабiць. Але дзяѓчынкi не спяшаюцца. Эфектыѓная самаходка ѓ бранябойнасцi пераѓзыходзiць СУ-100 якая толькi яшчэ распрацоѓваецца, а таксама лепш абаронена, рухомей i пры гэтым лягчэй.
  Ды i сушак у Чырвонай Армii мала, дакладней пакуль яшчэ толькi ѓ стадыi праектавання. Галоѓным чынам танк Т-34-85, якi прыладай нядосыць магутны, i браней слабаваты. I нямецкая самаходка Е-25, дарэчы, лягчэйшая, куды яго мацней браней i прыладай.
  Дзяѓчаты ваююць... Вельмi прыгожыя i юныя. I iх САУ бамбiць i кiдае...
  Лiпень спякота, i целы дзяѓчынак у распаленай машыне блiшчаць ад поту. Яны не могуць здацца i адступiць.
  Герда адзначае:
  - Багi вермахта вiдаць моцныя,
  Але яны дапамагаюць не слабым...
  Калi справе Адольфа верныя -
  Сусветную стварыце дзяржаву!
  Шарлота праспявала з энтузiязму:
  - Ды магii патрэбна "Пантэра" i "Тыгр",
  Больш крывi пралiце налiха ѓсiм лёсам...
  I не трэба сумневаѓ i шалёных гульнi,
  Няхай упадзе на каленi ѓвесь род на Зямлi!
  Але гэта нямецкiя дзяѓчыны, а з iншага боку ваююць савецкiя.
  Так што барацьба чакае самая сур'ёзная. Наташа i Анюта страляюць з магутнай, карабельнай прылады, i пiшчаць:
  - Будзе сцяг наш над Берлiнам!
  I скаляць сабе белыя, жамчужныя зубкi. I не спынiць дзяѓчынак мiнамi.
  У лабавую браню верхнюю частку корпуса трапляюць два снарады... Сыходзяць у рыкашэт. Няма IС-2 машына сур'ёзная i яе так проста не ѓзяць.
  А вось IС-1, якi рухаецца па правую руку ад дзяѓчынак, падобна, атрымаѓ ад гарматы высокага цiску, трапленне i спынiѓся. Пашкодзiла прыгажуна.
  Алёнка, пагульваючы цяглiцамi прэса, спявае:
  - Усё немагчымае магчыма ѓ нашым свеце, Ньютан адкрыѓ, што двойчы два чатыры!
  Баi ѓсё яшчэ iдуць не слабее. Савецкая гармата б'е па немцах. Буйная Маруся ѓстаѓляе снарады ѓ казённую частку. Вось такое ѓ дзяѓчынак жыццё i лёс. I яны напяваюць:
  - Нас нiхто не спынiць, нас нiхто не пераможа! Рускiя ваѓкi цiснуць ворага, рускiя ваѓкi - салют героям!
  Аѓгусцiна строча з кулямётаѓ, прамаѓляе:
  - На святой вайне! Будзе наша перамога! Флаг Расii наперад, слава загiнуѓшым героям!
  I зноѓ грукоча забойная гармата, i гучыць:
  - Нас нiхто не спынiць, нас нiхто не пераможа! Рускiя ваѓкi цiснуць ворага, у iх крутая ведайце рука!
  Марыя гэтая дзяѓчына з залатым валасамi накiроѓвае танк i пiшчыць:
  - Душым крута фашыстаѓ!
  Немцам даводзiцца несалодка, у небе таксама кiпяць баi. Але пакуль ЯК-9 занадта моцна саступае ѓ хуткасцi i ѓзбраеннi нямецкiм маркам. Бой iдзе паэтам няроѓны.
  Марсэль гэты выдатны лётчык-ас зрабiѓ за гады вайны нядрэнную кар'еру. Дакладней выдатную i фантастычную. Пасля дасягнення ста пяцiдзесяцi самалётаѓ атрымаѓ рыцарскi крыж жалезнага крыжа са срэбраным дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi. Па дасягненнi чатырохсот збiтых самалётаѓ - атрымаѓ рыцарскi крыж жалезнага крыжа з залатымi дубовымi лiсцем, мячамi i дыяментамi. За пяцьсот самалётаѓ атрымаѓ ордэн германскага арла з дыяментамi, i пасля сямiсот пяцiдзесяцi рыцарскi крыж жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем мячамi i дыяментам. А дасягнуѓшы тысячы самалётаѓ, атрымаѓ i Вялiкi крыж Рыцарскага крыжа.
  Унiкальны лётчык змог зрабiць мноства паветраных перамог. I пакуль яшчэ быѓ жывы. Нядаѓна Марсэлю было прысвоена званне генерала. Але ён усё яшчэ лётаѓ як радавы лётчык.
  Як гаворыцца i ѓ агнi не гарыць i ѓ вадзе не тоне. За шмат гадоѓ вайны Марсэль набыѓ iнстынкт паляѓнiчага. Стаѓ лётчыкам звышлегендарным, i вельмi папулярным.
  . Але ѓ яго з'явiѓся яшчэ моцны канкурэнт - Агава i Альбiна i Альвiна, якая таксама перавысiлi лiчбу кожная па тысячы збiтых машын. I даганяла Агава вельмi хутка Марсэля. А бо яна яшчэ зусiм юная, i пакуль не страцiла нiводнага свайго знiшчальнiка.
  Дзяѓчына нацiснула на педалi босымi, точанымi ножкамi, дала чаргу з авiягармат. I вось чатыры савецкiя машыны IЛ-2 збiтыя.
  Агава хiхiкае i прамаѓляе:
  - У нейкай меры ѓсе мы сцервы! Але ѓ мяне сталёвыя нервы!
  I зноѓ дзяѓчына выварочваецца. Збiвае адной чаргой сем самалётаѓ СССР - шэсць ПЕ-2 i адзiн ТУЮ-3, i пiшчыць:
  - Я наогул калi i не супер, то гiпер!
  Агава, вядома ж, сцерва. Лётчыца ад Люцыпара. Вельмi прыгожая мядовая бландынка.
  Вось дае яшчэ чаргу i збiвае адразу восем савецкiх самалётаѓ ЯК-9 i пiшчыць:
  - Я самая крэактыѓная i рэактыѓная!
  Дзеѓка i сапраѓды не тупая. Усё можа, i ѓсё ѓмее. Не назавеш яе радавы.
  I ножкi такiя загарэлыя, такiя хупавыя...
  А вось супраць яе ваюе Мiрабела... Доѓгi час лепшым савецкiм асам быѓ Пакрышкiн. Ён сабраѓ пяць залатых зорак героя СССР, збiѓшы сто дваццаць сем самалётаѓ. Але потым загiнуѓ. Пасля яго рэкорд нiхто не мог перакрыць. Акрамя Анастасii Ведзьмаковай, i Акулiны Арловай. I толькi нядаѓна Мiрабела таксама перасягнула на драным ЯК-9 Т перасягнула Кажадуба. I збiѓшы звыш ста васьмiдзесяцi самалётаѓ, стала сямiразовым героем СССР.
  Вось гэта дзяѓчына-тэрмiнатар! Такая як яна i каня на скаку спынiць, i ѓ палаючую хату ѓвойдзе.
  А то i яшчэ страмчэй.
  Мiрабела мела складаны лёс. Патрапiла ѓ дзiцячую, працоѓную калонiю. Босая i шэрай робе, секла лес i пiлавала ствалы. Яна такая моцная i здаровая была. У лютыя маразы хадзiла босая, i ѓ турэмнай пiжаме. I хоць раз чхнула б.
  Вядома, такi феномен i на франтах вызначыѓся. Доѓгi час Мiрабела ваявала ѓ пяхоце, а затым стала лётчыцай. Мiрабела першае баявое хрышчэнне атрымала ѓ бiтве пад Масквой, куды яна адправiлася адразу пасля калонii. I там паказаѓ сабе круты.
  Змагалася босая i амаль голая ѓ люты мароз Вермахт, якi лiтаральна паралiзаваѓ. Такая вось чортава, i непераможная дзяѓчынка была. I атрымала поспех капiтальна.
  Мiрабела верыла ѓ хуткую перамогу СССР. Але час iдзе. Ахвяр становiцца ѓсё больш i больш, а перамога не прыходзiць. I становiцца рэальна стрымна.
  Мiрабела марыць аб перамогах i дасягненнях. Яна мае сем зорак СССР - гэта больш, чым хто б там нi было! I чорт пабяры, яна вартая сваiх узнагарод! I будзе несцi ратны крыж i далей. Хай нават i Сталiн i будзе пасля забiты, але справа яго жыве!
  Дзяѓчына заходзiць i завiсае... Збiвае нямецкi найноѓшы ХЕ-162 i пiшчыць:
  - Вышэйшы пiлатаж! I новы з чортам экiпаж!
  Сапраѓды, класная дзяѓчынка. На вельмi шмат здольная i сапраѓдная кобра.
  Мiрабела гэта новая зорка....
  Баi iдуць некалькi сутак, пакуль не надыходзiць новы тыдзень i 8 лiпеня 1944 года... Савецкi IС-2 атрымаѓ, пашкоджаннi каткоѓ i гусенiц - рамантуецца. Ды такая вось жорсткая i бязлiтасная вайна. I колькi яна яшчэ будзе працягвацца?
  I цяпер Герда абыйшла Кнiселя i Вiтмана па колькасцi знiшчаных танкаѓ.
  А як iм не абысцi? Яны ж ваююць басанож i ѓ адным бiкiнi. Дзяѓчаты зрабiлi яшчэ адну паѓзу, крыху памучыѓшы зноѓ савецкiх дзяцей. А зараз наблiжалiся да колькасцi трохсот падбiтых танкаѓ. I маглi разлiчваць на небывалую ѓзнагароду: зорку рыцарскага крыжа жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Вось гэта дзеѓкi!
  Герда страляе па савецкай машыне. Зрывае з не вежу i вiшча:
  - Я чортава стварэнне!
  I зноѓ страляе. Прабiвае Т-34-85. I пiшчыць:
  - Радзiма Германiя!
  Тузаецца сабе дзяѓчынка. I вельмi яна актыѓная... Ды такая стратэгiчная ѓ яе жылка. Вось ужо сярэдзiна лiпеня 1944 года... Вайна доѓжыцца i доѓжыцца... Не жадаючы спыняцца. Чырвонае войска спрабуе наступаць у розных месцах. Але даволi асцярожна, так людскiх рэсурсаѓ засталося няшмат.
  I сьцякае Расея крывёй.
  Напрыклад, Ганс Фаер. Самы юны ѓзнагароджаны ордэнам Жалезны крыж першага класа. А затым стаѓ i самым юным узнагароджаным за паланенне савецкага генерала ордэнам Рыцарскi крыж Жалезнага крыжа.
  Ды гэта i праѓда вельмi крута.
  I хлапчукi паказваюць сябе вельмi крута.
  Ганс Фаер адчайны баец. Хлопчык дзярэцца як волат, i мароз i ѓ спякоту, i ѓлетку i ѓзiмку ѓ адных толькi шортах.
  Босымi пальчыкамi ножак дзiця кiдае гранаты i стала легендарным.
  Гэта сапраѓды вельмi крута!
  Ганс праславiѓся на стагоддзi! Няхай нават i як антыгерой!
  I ѓвогуле вайна такая тут iдзе неверагодная i напружаная... Любая АI цьмянее.
  Агава зноѓ у небе i збiвае савецкiя машыны. Яна паляѓнiчы i драпежнiца. Уражвае непрыяцеля.
  Падаюць збiтыя ёю машынкi. А потым дзяѓчына абстрэльвае i сухапутныя войскi. Падбiвае IС-2. I рагоча:
  - Я лепш за ѓсiх! Я дзяѓчына, што забiвае ворагаѓ!
  I зноѓ на паветраныя цэлi пераносiцца. Вось гэта знiшчальнiца танкаѓ i ѓсiх машын, што лётаюць i страляюць.
  Але вось маленькi танк Е5. Машына вагой сем тон. Праходзiць баявыя выпрабаваннi. I грызе i грызе супернiка.
  I ѓ пару спяваць - нас нiхто не спынiць, i не пераможа!
  Е-5 нясецца сабе, i страляе на хаду. I не спынiць такi танк. I ѓ рыкашэт сыходзяць снарады.
  А ѓсярэдзiне машынкi сядзiць хлопчык дзесяцi гадоѓ Фрыдрых, i пiшчыць:
  - А я буду рэальна байцом супер!
  I зноѓ як стрэлiѓ... I трапiць у самы цэнтр вежы. I забойная сiла ѓ яго хоць i малы калiбр каласальная.
  А ѓ небе Хельга ваюе. Рахункi набiрае басаногая дзяѓчына ѓ бiкiнi. I цешыцца сваiм фантастычным поспехам.
  Босымi пальчыкамi ножак наводзiць на савецкую машыну i яе падпальвае непасрэдна, i прымушае рвацца цэлы баявы камплект са снарадамi.
  Вось гэта крута i шалёна.
  А Агава вырываецца наперад... I таксама б'ецца.
  Вось ужо i жнiвень 1944 гады... Чырвонае войска не змагло нiдзе дасягнуць поспеху. Але i немцы таксама не могуць iстотна рушаць наперад. Вось у бой iдуць грозныя падземныя танкi. Але яны чыста тактычнай уласцiвасцi.
  Дзяѓчаты пранеслiся пад зямлёй, перабiлi батарэю савецкiх гармат i вярнулiся назад.
  Захапiлi пры гэтым пару пiянераѓ. Злоѓленых хлопчыкаѓ дзяѓчынкi распранулi, i сталi катаваць. Збiлi пiянераѓ дротам, потым падсмажылi iм босыя пяткi агнём. Затым сталi ламаць пальцы ног, распаленымi шчыпцамi. Хлапчукi вылi ад дзiкага болю. Пад канец дзяѓчынкi выпалiлi iм распаленым жалезам зоркi на грудзях, i раздушыла ботамi мужчынскiя дасканаласцi. Апошняе пiянераѓ даканала i яны загнулiся ад болевага шоку.
  Дзяѓчыны, карацей кажучы, паказалi экстра-клас. Але зноѓ немцы нiчога iстотнага не дасягнулi.
  Магутныя самаходкi: "Штурммаѓс", абстралялi савецкiя пазiцыi. Правялi масу разбурэнняѓ i знiшчэнняѓ. Але савецкi штурмавiк падбiѓ адну з машын, i фрыцы вярнулiся назад.
  Саратаѓ усё яшчэ трымаѓся i ѓ жнiѓнi 1944 гады. Праѓда немцы змаглi захапiць у Казахстане горад Уральск i рушылi да Арэнбурга.
  Вось зноѓ Альбiна i Альвiна ѓ паветры, але раз на эксперыментальнай лятаючай талерцы. Наводзяць пры дапамозе босых пальцаѓ ног, якiя нацiскаюць на кнопкi джойсцiка i, робяць гэта надзвычай спрытна.
  Дзяѓчынкi, вядома ж, дэманструюць найвышэйшы пiлатаж. Вось тузанулi свой дыскалет, i тузiн савецкiх лятаючы машын збiты.
  Альбiна шчабеча:
  - Люты будатрад! Будзе зарапад!
  I зноѓ разварочвае сваю машыну. I разбураюць дзяѓчынкi Чырвоную армiю. Прычым, капiтальна...
  Альвiна таксама збiвае дзясятак савецкiх самалётаѓ i пiшчыць:
  - Шалёныя дзеѓкi, i зусiм не целка!
  На рахунак апошняга дакладна. Iх пара ѓдосталь пагуляла з мужчынамi. I чаго толькi не вытварала. Кахалi дзяѓчыны мужчын - гэта iм прыемна! I асаблiва калi язычком працаваць.
  Дзяѓчынка вышэйшага разраду... Вось пiянера памучылi... Спачатку распранулi, i залiлi яму ѓ горла пару вёдраѓ вады. Потым да распухлага жывата паднеслi прас гарачы. I як прыпалiлi! Пiянер залямантаваѓ ад дзiкага болю... Пахла смаленым.
  Альвiна яго ѓдарыла распаленым дротам па баку. I як захоча... Гэта вельмi смешна.
  Пасля чаго праспявала:
  - Надакучыла тылы баранiць - хачу шчасце сваё падражнiць!
  I як засмяецца! I зубкi жамчужныя выскалiць! Дзеѓка любiць забiваць, вось гэта дзеѓка!
  I ножкi ѓ дзяѓчыны ѓсё босыя i хупавыя. Яна вельмi любiць хадзiць босымi падэшвамi па вугольчыках. I яшчэ ганяць палонных пiянераѓ. Тыя так вiскочуць, калi iм смажаць пяткi. Вельмi нават Альвiне смешна. А Альбiна таксама дзяѓчына прама скажам - супер! Як рушыць працiѓнiка локцем у падбародак. I прапiшчыць:
  - Я дзеѓка самы вышэйшы клас!
  I выскалiць жамчужныя зубкi. Якiя зiхацяць нiбы надраеныя. А ваяѓнiца ѓражвае! Такое можа, што i ѓ казцы не сказаць, нi пяром апiсаць!
  Абедзве ваяѓнiцы савецкiя Якi, Лагi, Пешкi, Iлы збiваюць у небе. Актыѓна дзейнiчаюць красунi. Няма ѓ iх нi ценю найменшага сумневу. I такая дзiкая i апантаная прыгажосць.
  Ваяѓнiцы пальцамi босых ног кiруюць джойсцiкам, i нападаюць на расiйскiя машыны. Як душаць, то задушаць знiшчальнiкi, нiбы дубiнай па крышталю. Дзяѓчынкi бязлiтасныя i бязлiтасныя. У iх сiла гневу i полымя страсцi. I упэѓненасць у перамозе. Няхай нават вайна iдзе ѓжо толькi з СССР чацвёрты год. Але i канчацца не хоча. Альбiна i Альвiна на самым пiку сваёй папулярнасцi. I не жадаюць нi iмгненне адступiць або спынiцца. I рухаюцца сабе, i тараняць супернiка.
  Альбiна, збiваючы савецкiя самалёты - вiскоча:
  - Надакучыла дзяѓчыне плакаць, лепш утаплю я лапаць!
  I як выскалiцца, i блiсне жамчужнымi зубкамi. А як ёй зараз хочацца мужыка. Яна любiць гвалтаваць мужчын. Гэта ёй вельмi прыемна. Вось возьме i згвалцiць.
  Альбiна раве:
  Сэкс дзяѓчынкi гэта сэкс,
  За вялiкай спявай прагрэс!
  I ваяѓнiца зарагатае... I давай зноѓ забiваць усiх сваiх ворагаѓ. У ёй энергii нямала. I поѓныя мышцы сiлы.
  А Альвiна як прараве:
  - Разнясём супернiка на груды!
  I ваяѓнiца стане актыѓна рагатаць! I ѓявiла сабе як яе хлопцы лапаюць. Але ж гэта так скажам прама прыемна.
  Вось ужо i верасень на носе... Сонца свецiць усё менш i менш. У першы дзень восенi бягуць рускiя хлопчыкi басанож па толькi што якi выпаѓ у паѓночных раёнах Расii снезе. Смяюцца сабе, скаляць тварык, i паказваюць немцам дулi.
  Пiянеры з чырвонымi гальштукамi, з кароткiмi стрыжкамi, некаторыя i зусiм пад нуль. Бягуць сабе падскокваючы. Iх босыя ногi амаль не мерзнуць. Вельмi ѓжо агрубелi. Бягуць i дзяѓчынкi, таксама без абутку. З ружовыя, круглыя пятачкi зiхацяць на сонца. Выдатныя савецкiя дзяѓчынкi. Стройныя, спартовыя, якiя звыкнулiся абыходзiцца малым.
  I зубцы сабе ѓсё скаляць i скаляць... Першы дзень восенi - сапраѓдная радасць i смага святла i стварэння!
  А ѓ небе паветраны бой. Мiрабела, гэта савецкая лётчыца нумар адзiн з першых збiвае чарговы нямецкi самалёт. I як заѓсёды ѓ адным бiкiнi дзяѓчына. Вечна юная i не вяне. Такая вось у ёй утоена душэѓная сiла.
  Мiрабела зрэшты, таксама кахае, калi яе дакранаюцца мужчыны. Гэта ёй вельмi падабаецца. На тое яна i лётчыца... Калi голае, мускулiстае цела дзяѓчыны мнуць мужчынскiя рукi - гэта сапраѓдны смак. I вялiкае задавальненне!
  Мiрабела збiвае чарговую гiтлераѓскую машыну i шыпiць:
  - Я бранiраваная сцерва!
  Дзяѓчына б'е нават сваiмi босымi, круглымi пяткамi па панэлi кiравання. Яна цудоѓная. I непараѓнальная.
  Мiрабела выкручваецца. I ёй насустрач ляцiць Агава. Вось, нарэшце, дзве амаль самыя дзейсныя ваяѓнiцы-лётчыцы сустрэлiся. Куляюць сябар у сябра з развароту. Iмкнуцца дастаць з дыстанцыi. Але не занадта атрымлiваецца. Абедзве прыгажунi злятаюць з лiнii стральбы. I агрэсiѓна скаляць зубы. Ну i бабы-сцервы. Жорстка глядзяць адно аднаму ѓ вочы. Дакладней лоб у лоб i страляюць зноѓ. Нямецкi МЕ-262 Х усё ж узброены лепей, чым ЯК-9 Т, i савецкая машына збiтая...
  Але Мiрабела паспявае катапультавацца, упершыню ѓ лётнай кар'еры губляючы самалёт. Самае паскуднае, што яна апынулася на тэрыторыi ворага. А гэта дрэнна. Ды такiя вось непаѓторныя павароты лёсу. I 1 верасня 1944 гады, ужо пятага года другой сусветнай вайны, мiр змяняецца, а кiраванне фюрара ѓ альтэрнатыѓнай гiстарычнай гульнi застаецца.
  Саратаѓ, нарэшце пакiнуты савецкiм войскамi, i войска Вермахта падыходзiць да Куйбышава.
  Разлютаваныя баi iдуць i за Арэнбург.
  Там ваюе басаногая Тамара, якая кiдае ѓ ворагаѓ выбуховыя пакеты, пхаючы iх голымi пятачкамi i верашчыць:
  - Слава краiне камунiзму!
  Веранiка страляе ѓ супернiкаѓ. Босымi пальчыкамi ножак шпурляе выбухны пакет i крычыць:
  - За iдэi камунiзму!
  Вiкторыя, страляючы ѓ супернiкаѓ, i робячы гэта нiбы Робiн Гуд у бiкiнi, шчабеча, кiдаючы босымi пальчыкамi ножак бамбёшкi ѓ непрыяцеля i падвываючы:
  - Слава часам камунiзму!
  Оля, страляючы ѓ непрыяцеля i скошваючы iх сярпом, узяла i прачырыкала:
  - За велiч савецкай дзяржавы i вялiзнай славы!
  I босымi пальчыкамi ножак зноѓ шпурне выбухны пакет каласальнай, разбуральнай сiлы.
  Ларыса, ведучы агонь па фашыстах, прапiшчала:
  - Мая краiна Расiя, ты навекi Богам дадзена пад небам сiнiм!
  I падмiргне напарнiцам...
  Агаф'я, страляючы ѓ гiтлераѓцаѓ, прамурлыкала:
  - Оренбург нiколi не здасца! Мы будзем супраць ворагаѓ Айчыны!
  Дзяѓчынкi цвёрдыя i маюць намер дзерцiся сапраѓды да самай апошняй кроплi крывi.
  Арэнбург усё яшчэ трымаецца. А вось 3 верасня 1944 года пачаѓся штурм Куйбышава. I СССР зразумела гэта не на карысць.
  Алёнка страляе ѓ фашыстаѓ i верашчыць:
  - За камунiзм краiны парад!
  I зноѓ босай ножкай прыпусцiць гранату разбуральнай сiлы.
  Анюта палiць у супернiкаѓ i вiскоча:
  - Адстаiм Куйбышаѓ!
  I босымi пальчыкамi ножак як шпурне вялiкi забойнай сiлы выбухны пакет.
  I разарве масу ворагаѓ.
  Ала, страляючы па фрыцах, шчабеча i трасе грудзьмi:
  - За касмiчныя вышынi Палесся!
  I голай пяткай паддасць гранату знiшчэнне i татальнай гiбелi ѓсiх фрыцаѓ-агрэсараѓ.
  Марыя страляючы па фашыстах, i босай ножкай шпурнуѓшы паралiзуючую фрыцаѓ моц, пiскнула:
  - На абардаж!
  I засмяецца дзяѓчына ва ѓсё горла!
  Маруся, пастрэльваючы па фашысцкiх ланцугах, i кiдаючы босымi пальчыкамi ногi разбуральную гранату, прачырыкала:
  - Слава камунiзму i перамогам!
  Матрона з усмешкай заѓважыла, паслаѓшы чарговую забойную чаргу i выкасiѓшы фрыцаѓ:
  - Радзiма гэта свята!
  Дзяѓчыны ваююць як волаты.
  Выпрабаванне лятаючай талеркi аказалася толькi спачатку паспяховым, а затым яна выйшла са строю.
  Так што Альбiна i Альвiна ваявалi зараз iзноѓ на МЕ-309 машыне вельмi зручнай для iх стылю.
  Дзяѓчаты вялi агонь па савецкiх самалётах, i пiшчалi:
  - Выбiтны парк, i электронныя спагеццi!
  Альбiна дала трапную чаргу па супернiку, збiла савецкую машыну, наводзячы босай ножкай i, прапiшчала:
  - Мой першы ход, будзе ворагу смяротным!
  Альвiна таксама пальнула па супернiку. Падрэзала яго капiтальна, i выскалiѓшы зубкi выдала:
  - Камунiзм мой лёс!
  I босымi пальчыкамi ножак уразiла чарговую цэль.
  Дзяѓчаты пакуль яшчэ б'юцца на старой машыне. Шрубавыя знiшчальнiкi пакуль з вытворчасцi не зняты. Тым больш, што да рэактыѓных машын яшчэ трэба прывыкнуць i для iх разгарнуць цэлую iнфраструктуру. А гэта зрабiць не так ужо i проста.
  Альбiна, страляючы па савецкiх машынах, лагiчна адзначыла:
  - Я ствару эпоху камунiзму i павяду iмперыю да зорак!
  I голай пяткай як нацiсне на педалi.
  Альвiна, ведучы агонь па рускiх машынах, прабiваючы iх непасрэдна наскрозь, пiскнула:
  - Наша мэта арыйскi камунiзм!
  I зноѓ ваяѓнiца выкарыстоѓвала босыя пальчыкi ножак. I дзейнiчала вельмi iмклiва.
  Калi абедзве дзяѓчыны вярнулiся, зрасходаваѓшы ѓвесь баявы камплект, то яны дазволiлi свае целы памыць у лазнi. Прыгожыя хлопцы iх венiкамi малацiлi. Альбiна, размiнаючыся, заѓважыла:
  - Усё ж такi мужчыны патрэбныя!
  Альвiна з гэтым пагадзiлася:
  - Безумоѓна патрэбныя! Хоць вось мы жанчыны куды прыгажэй!
  Альбiна разрагаталася i прачырыкала:
  - Навошта жанчыне мужчыны, каб было каго збiваць!
  Дзяѓчынкi, зразумела, з гэтым згодны.
  Хельга з ТА-152 загадаючы агонь па савецкiх танках, i прабiвала iх наскрозь, скалячыся:
  - Слава кайзераѓскаму камунiзму!
  I дзяѓчынка рагатала.
  Агава ж у небе паляваць за савецкiмi самалётамi. Усё часцей у небе бачныя ЯК-9, якi найболей просты ѓ вытворчасцi. Дадзеная машына зрэшты, не гэтак ужо i слабая. У мадыфiкацыi Т, яна ѓзброена 37-мiлiметровай гарматай i можа фрыца балюча ѓджгнуць.
  Агава б'е з дыстанцыi на сваiм МЕ-262 i напявае праз носiк:
  -Я самая мудрая ѓ свеце, ворагаѓ забiваю ѓ сарцiры!
  I падмiргвае ѓ неба сваiм анёлам.
  Але вось зноѓ у паветры i Мiрабела. Гэтая дзяѓчына, нягледзячы на ѓсе страты не маркоцiцца.
  I нават пачынае спяваць, складаючы на хаду;
  Я ѓступiла ѓ камсамол, гуляючы,
  Дзяѓчына цудоѓная мары....
  Думала, свет будзе вечным траѓнем,
  Кожны дзень нараджэнне вясны!
  
  Але вось чамусьцi не склалася,
  Неяк мне закахацца, не дадзена...
  Ну, скажыце хлопцы мне на лiтасць,
  Жыццi вельмi трывалае вясло!
  
  Раптам вайна раптам загрымела,
  I панёсся смерцi ѓраган...
  I маё дзяѓчынкi моцнай цела,
  Можна адразу падставiць пад удар!
  
  Не хачу, паверце, я здавацца,
  За Айчыну бiцца да канца...
  Носiм мы гранаты ѓ моцным ранцы,
  Сталiн замянiѓ у сэрцах бацькi!
  
  Воiны вялiкiя Расii.
  Можам свет парадак абаранiць...
  Зоркi неба аксамiт абросiлi,
  I паляѓнiчы ператварыѓся ѓ дзiчыну!
  
  Я дзяѓчынка босая ваюю,
  Поѓная спакуса i каханнi...
  Будзе, ведаю месца ѓ гэтым раi,
  Не пабудуеш шчасце на крывi!
  
  Воiны вялiкiя Айчыны,
  Будзем бiцца цвёрда пад Масквой...
  А затым мара пры камунiзме,
  Супраць апраметнай з Сатанай!
  
  Бравыя расiйскiя хлопцы,
  Што б'юцца сумленна да канца...
  Лупяць жа яны з аѓтамата,
  Калi трэба з золата вянка!
  
  Нас не спынiць нават куля,
  Езус вялiкi Бог уваскрэс...
  Днi дракона драпежныя мiнулi,
  Стала нават ярчэй з нябёсаѓ!
  
  Я кахаю цябе Родная Лада,
  Будзе ѓ славе найвышэйшы Бог Сварог...
  За Расiю нам змагацца трэба,
  З намi найлепшы Белы Бог!
  
  Не паставiць рускiх на каленi,
  Нашу плоць павер не ѓтаймаваць...
  З намi Сталiн i вялiкi Ленiн,
  Гэты iспыт таксама трэба здаць!
  
  Боль Айчыны таксама ѓ нашым сэрцы,
  Верым мы ѓ яе велiч...
  Адкрываем у космас жвава дзверцы,
  Будзе вельмi салодкае жыццё!
  
  Босыя мы дзяѓчаты-красунi,
  Па гурбах жвава так бяжым...
  Нам не трэба гэтай горкай гарэлкi,
  Крылы распасцiрае херувiм!
  
  За Айчыну мы дзяѓчаты ѓстанем,
  I адкажам фрыцам, злосным няма,
  Будзе знiшчаны пякельны Каiн,
  А Хрысту Збавiцелю прывiтанне!
  
  Будзе эра - лепш не бывае,
  Мёртвыя ѓваскрэснуць назаѓжды...
  Сусвет стане сапраѓдным раем,
  Усiх людзей здзейснiцца мара!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 11.
  Верасень 1944 гады мiнуѓ у жорсткiх баях... Куйбышаѓ i Арэнбург фрыцы змаглi акружыць i таму гэтыя гарады апынулiся асуджаныя, але нягледзячы на ѓсе цяжкасцi ваявалi.
  Дзяѓчаты дэманстравалi надзвычайную стойкасць... У пачатку кастрычнiка гiтлераѓцы яшчэ не ѓзяѓшы Куйбышаѓ, атакавалi Пензу. I баi закiпелi i за гэты горад.
  Там Наташка ваявала i яе каманда.
  Дзяѓчына кiнула босай хупавай ножкай гранату i прабуркавала:
  - За рускi дух.
  Пасля чаго ѓжо Зоя пальнула з базукi. I падбiла нямецкi танк "Леѓ"-2.
  Немцы крыху запаволiлi рух... "Пантэры" i Т-4 знялi з узбраення. Але пакуль гэтыя машыны яшчэ ѓ страi. На самай справе "Пантэра" добры знiшчальнiк танкаѓ, i даволi нiштавата абаронена ѓ лоб. Але барты гэта яе праблема. Зрэшты, i "Пантэра"-2 абаронена бартамi, не вельмi добра. Але большую частку гармат трымаюць.
  Iдуць распрацоѓкi серыi Е... Танк Е-75 абяцае стаць машынай новага пакалення з выдатна прыкрытымi бартамi. Немцы на гэта капiтальна разьлiчваюць. Задача варта атрымаць танк не занадта цяжкi, хуткi i выдатна абаронены. Першай спробай такога роду быѓ "Маѓс", але практыка паказала празмерную вагу дадзенага танка. Замест яго прапрацоѓваѓся ѓжо Е-100. Гэты танк быѓ поплотнее кампаноѓкай i нiжэй сiлуэтам. У цэлым яго вага ѓ параѓнаннi з Маѓсам паменшылася да ста трыццацi - ста сарака тон. Барты былi ѓсталяваныя пад рацыянальнымi кутамi. Таѓшчыня бартоѓ разам з экранамi дасягнула 210-мiлiметраѓ. Узбраенне таксама, што i ѓ "Маѓса" гармата ѓ 128-мiлiметраѓ i 75-мiлiметраѓ з кароткiм ствалом. Рухавiк немцы ѓсталявалi больш магутны ѓ 1500 конскiх сiл, i танк рухаѓся ѓ сорак кiламетраѓ за гадзiну на шашы.
  Што ѓ цэлым здавальняюча. Е-100 у iншым усё роѓна занадта цяжкi танк. Але затое з выдатным узбраеннем i абаронай.
  Яго баявыя якасцi маглi быць добрыя, але вось транспарцiроѓка танка, i яго перавозка заставалася праблемнай. Рэальны досвед паказваѓ, што танк можа максiмум для адносна разумнай перакiдкi па дарогах i мастам, важыць не больш за восемдзесят тон.
  Так што Гiтлер даѓ лiмiт на Е-75 укласцiся ѓ дадзеную вагу, але надзейную па абароне машыну стварыць. Для чаго ад гарматы 75-мiлiметраѓ было вырашана адмовiцца. А кампаноѓку рабiць максiмальна шчыльнай: адным блокам рухавiк i трансмiсiя папярок i каробка перадач на маторы. Тады можа быць i атрымае танк, абаронены са ѓсiх бакоѓ i не занадта цяжкi.
  Гiтлер, увогуле, апынуѓся не суцэль задаволены нямецкiмi машынамi. Хоць "Леѓ"-2 i быѓ, мусiць, больш дасканалым, але яго гармата ѓ 105 мiлiметраѓ для барацьбы з савецкiмi танкамi залiшняя, а для стральбы па небранiраваных цэлях - недастатковая. "Пантэра"-2 магла ѓ цэлым задаволiць ваенных узбраеннем i лабавой абаронай, але бартавы ѓсё ж не хапала, затое хадавыя якасцi здавальняючыя.
  Фюрэр патрабаваѓ стварыць танк, якi мог бы задаволiць вайскоѓцаѓ па ѓсiх параметрах.
  Але гэтага дабiцца не так ужо i проста. Няѓжо што ѓшчыльнiць кампаноѓку да максiмуму i палегчыць хадавую частку з дапамогай адмысловых калясак i спружын, i сёе-тое вывесцi за корпус. А экiпаж размясцiць фактычныя лежачы.
  Такая распрацоѓка магла аказацца цалкам перспектыѓнай. Першы танк Е-75 унiфiкаваны з Е-50 мог апынуцца вагой не больш за семдзесят тон, i гэта грозная машына.
  Лiзавета ж ваявала на танку Т-34-85 i не суцэль задаволеная была яго абаронай. Далiкатная з-за недахопу легiруючых элементаѓ браня не надта абараняла танк.
  Лiзавета стрэлiла пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i зароѓ, выскалiѓшы зубкi:
  - Я касмiчная мегера.
  Кацярына лупанула па непрыяцелю, уразiла супернiка ѓ борт i прашыпела, выскалiѓшы зубкi:
  - За камунiзм у СССР!
  Алена таксама страляла вельмi актыѓна цэля ѓ супернiка, i дзiвiла яго з забойнай сiлай, i улiчваючы тое што ѓ яе ножкi голыя i прасiпела:
  - За канстытуцыю перамогi!
  Ефрасiя палiла ѓ непрыяцеля, пры гэтым сапраѓды выкарыстоѓваючы свае босыя пальчыкi ножак i, верашчала:
  - Мы за велiч краiны Сварогу i Сталiну верныя!
  Такiя вось байцоѓскiя тут дзяѓчынкi. Самы выдатны ѓ iх калектыѓ.
  Некаторыя танкi Т-34-85 з'явiлiся з абаронай супраць куль, што значна паменшыла iх вагу. Хуткасць i манеѓранасць машыны ѓзрасла. Але цяпер яе магло ѓзяць i супрацьтанкавая стрэльба, i кулямёт буйнога калiбру, i многiя вiды гранат. А авiягарматы i зусiм прашываюць наскрозь. Праѓда такi танк яшчэ прасцей у вытворчасцi, таннейшы i дадае ѓ хуткасцi перамяшчэння.
  Вось калi дадзенай машынай кiрую дзяѓчынкi, то яны не даюць у яе нiяк патрапiць.
  Лiзавета iмклiвая дзяѓчына каласальнай разбуральнай стыхii, лагiчна адзначыла:
  - Браняѓ доблесць не заменiш!
  Кацярына з гэтым пагадзiлася:
  - Так, праѓда, такiм чынам, не засвяцiшся!
  I як рагочашся...
  Дзяѓчыны вялiкага шарму. I калi ѓжо ворагаѓ малоцяць, то робяць гэта агрэсiѓна i капiтальна.
  Алена пасля таго як iх танк выдаткаваѓ баявы камплект, i адышоѓ папаѓняць запасы, спытала сябровак:
  - Вось як думаеце дзяѓчынкi, у нас ёсць шанец перамагчы Трэцi Рэйх?
  Кацярына ѓпэѓнена адказала:
  - Як казаѓ Васiль Тёркiн ... Мы прыйшлi бiць, а не лiчыць!
  Лiзавета паправiла:
  - Так казаѓ Сувораѓ!
  I дзяѓчына ѓзяла босымi пальчыкамi ножак i скруцiла кавалак газеты ѓ самакрутку. Ёй гэта смешна.
  Ефрасiя праспяваѓ, разгойдваючы корпус:
  - Я касмiчная дзеѓка-тэрмiнатар,
  Будзе фрыцам вельмi балюча - культыватар!
  I ваяѓнiца як засмяецца!
  Дзяѓчыны вырашылi згуляць у карты. Гэта пацешна. А прайграѓшыя адцiскаюцца i прысядаюць.
  Алена падчас гульнi, заѓважыла:
  - Вось калi сур'ёзна, то ѓ нас рэальных шанцаѓ на перамогу i няма! Каѓказ упаѓ i мы прайграем!
  Кацярына кiнула босай ножкай карту, пабiваючы супернiка i, пiскнула:
  - А ѓ нас, затое знойдзецца сакрэтная зброя!
  Ваяѓнiца разрагаталася i кiнула таксама босымi пальчыкамi ножак карту.
  Лiзавета адзначыла з уздыхам:
  - У нас рэальна засталася толькi адна надзея на новую сакрэтную зброю!
  Ефрасiя праскулiла, босымi пальчыкамi хупавых ножак кiдаючы карту:
  - Ды без сакрэтнай зброi нам не абысцiся!
  I дзяѓчаты хорам праспявалi:
  - Агнём гарыць наш меч, ворагаѓ мы будзем секчы! Мы воiны СССР!
  Ваяѓнiцы наладжаны i сапраѓды рэальна па баявым.
  Але сiлы занадта ѓжо няроѓныя... У сярэдзiне кастрычнiка ѓсё ж такi загiнуѓ Куйбышаѓ...
  Немцы змаглi захапiць важны аб'ект абароны. Але палiлiся дажджы... Была надзея на паѓзу ѓ вынiку восенi.
  Аднак у небе працягвалiся баi.
  Тры савецкiя лётчыцы: Мiрабела, Анастасiя, Акулiна змагалiся з дзiкiм энтузiязмам.
  Мiрабела збiваючы ѓ палёце гiтлераѓца, на сваiм састарэлым, але грозным ЯК-9 Т, праспявала:
  - Будзе эра, эра камунiзму!
  Анастасiя, нацiскаючы босымi пальчыкамi ножак на гашэтку, пацвердзiла, скалячы зубкi:
  - У нябёсы я з песняй палячу!
  I падмiргнула сяброѓкам.
  Акулiна змяная чарговага немца нацiскам голай, круглай пяткi на педаль i выдала:
  - У славу СССР!
  Дзяѓчыны трэба сказаць канкрэтна баявыя.
  Мiрабела збiваючы фашысцкi МЕ-262 з 37-мiлiметровай гарматы, прачырыкала:
  - Слава камунiзму!
  Анастасiя, падразаючы гiтлераѓца трапным заходам, i распiлоѓваючы супернiка, вякнула:
  - Сусвету чырвонаму слава!
  Акулiна дзяѓчынка вельмi баявая, падбiла нямецкую машыну i свiснуѓ, рыкнула:
  - За камунiзм краiны парад!
  Ваяѓнiцы трэба адзначыць каласальнай крутасцi.
  Альбiна, Альвiна, Агава з другога боку набiраюць свае рахункi. I таксама дзеѓкi ваююць басанож i ѓ бiкiнi.
  Як гэта пацешна калi дзяѓчынкi амаль голыя i ѓ самалётах.
  Альбiна босымi пальчыкамi ножак збiвае чаргой, адразу некалькi савецкiх машын i пiшчыць:
  -За арыйскае брацтва!
  Альвiна таксама б'ецца з Чырвонай Армiяй i робiць гэта мужна. I босымi пальчыкамi ножак наводзiць авiягарматы, i ссякае савецкiя машыны.
  - За светлыя iдэi!
  Агава збiвае таксама савецкiя знiшчальнiкi i штурмавiкi, лiтаральна разбурае iх i раве:
  - За перамогi Трэцяга Рэйха!
  I дзяѓчыны пры гэтым не супраць i падвергнуць супернiка жорсткiм катаванням. Асаблiва прыгожых хлопчыкаѓ.
  Альбiна, падсмажваючы на вогнiшчы пяткi пiянеру, неяк адзначыла:
  - Хлопчыкi ѓ смажаным выглядзе i з перцам такiя смачныя!
  I як засмяецца. I пакажа мову!
  Альвiна на гэта заѓважыла, выскалiѓшы зубкi:
  - Хлопчык смажаны ѓ духоѓцы, вельмi смачны з часныком!
  Агава з дапамогай босых пальчыкаѓ ножак сшыбла пара савецкiх знiшчальнiкаѓ i вякнула:
  - Мы касмiчныя мегеры!
  I падмiргнула прыяцелькам. Яна ж дзяѓчына рэдкай, баявой статкi.
  Альбiна, збiваючы самалёты сваiмi босымi, хупавымi точанымi ножкамi, адзначыла:
  - Розумам Расею не зразумець, як можна ѓ кiраѓнiкi, такiх як Сталiн выбiраць!
  Альвiна агрэсiѓна адзначыла, выскалiѓшы зубкi, i страляючы пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак:
  - А наш Гiтлер не лепшы!
  Агава хiхiкнула, збiваючы савецкiя машыны пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i, адзначыла:
  - Адольф, вядома ж, ашалелы! Але пры гэтым, колькi ѓжо паспеѓ заваяваць - не вымерана!
  Дзяѓчынкi да крайнасцi баявыя i агрэсiѓныя.
  I вось яны неяк хлопчыкаѓ двух адразу засмажылi на вогнiшчы жыѓцом. Вось прама так iх праткнулi на сталёвы кол, i сталi пячы, а яны гарлапанiлi i курчылiся. Затым, калi хлапчукi яшчэ не зацiхлi ѓсе дзяѓчыны эскадрыллi сталi падбягаць да смажаных пiянераѓ, адразаць ад iх кавалкi мяса i ёсць.
  I гэта было вельмi смачна, асаблiва калi яшчэ жывых хлопчыкаѓ падчас смажання перчыць.
  Агава, напрыклад, вельмi з вялiкiм задавальненнем ела ѓ хлопчыка ляжку. Дзяѓчынкi папрацавалi тады на славу. I засталiся ад абодвух хлапчукоѓ толькi костачкi i вантробы. Асаблiва смачна аказалася маладая пячонка. Яе дзяѓчаты лопалi з вялiзным задавальненнем.
  А вось зараз б'юцца ѓ небе...
  У канцы кастрычнiка ѓпаѓ Арэнбург...
  Немцы падышлi да Уфы. Ужо даволi холадна i iдзе снег.
  Тамара i яе каманда на ѓскрайку Уфы б'ецца з фашыстамi. У атаку iдзе нямецкая пяхота з чарнаскурых салдат, што набралi ѓ французскiх i бельгiйскiх калонiях.
  Яны лiтаральна закiдваюць усе подступы трупамi.
  Тамара дае чаргу, i кiдае босай ножкай гранату i пiшчыць:
  - Славiцца эпоха камунiзму на стагоддзi, будзе веру Сталiн наша цвёрдая рука.
  Веранiка, страляючы, прамаѓляе:
  - Не зламаць СССР!
  I голай пяткай падкiдвае выбухны пакет.
  Анфiса, страляючы па гiтлераѓцам i босымi пальчыкамi ножак кiдаючы чарговае пасланне смерцi, адзначае:
  - Велiч камунiзму з намi!
  Вiкторыя, ведучы агонь па непрыяцелю, i выкошваючы гiтлераѓцаѓ, кiдаючы босымi ножкамi гранату, пiшчыць:
  - Ды славiцца вялiкая Айчына!
  Алiмпiяда вядзе агонь. А затым гэтая дзяѓчына-багатыр цэлых скрыня з выбухоѓкай як кiне ѓ фашыстаѓ i прараве:
  - Нашай касмiчнай Радзiме слава!
  I дзяѓчаты ѓсё хорам праваруць.
  - За СССР! Будзе пiянер!
  Ваяѓнiцы Краснай армii баявыя кралi. I калi пайшоѓ снег, усёткi б'юцца басанож i ѓ бiкiнi.
  У пачатку лiстапада гiтлераѓцы прыступiлi да штурму Ульянаѓска. Горад, у якiм нарадзiѓся Ленiн, i ѓ якiм быѓ цяжка паранены Стенька Разiн. Гэта капiтальная мяжа рускiх гарадоѓ.
  Алёнка ваюе з фашыстамi. I напявае сабе, кiдаючы ѓ гiтлераѓцаѓ босымi ножкамi гранаты:
  - Слава Расii, слава...
  Танкi рвуцца наперад...
  Дывiзiя ѓ чырвоных кашулях,
  Вiтае рускi народ!
  Анюта, ведучы агонь па непрыяцелям, i скошваючы iх, а затым босымi пальчыкамi ножак запускаючы выбуховыя пакеты з пiлавiння, вякнула:
  - За камунiзм Сталiна!
  I дала чаргу цэлы шэраг чорных воiнаѓ, выкасiѓшы.
  Ала, страляючы ѓ супернiкаѓ i выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, кiдаючы забойнай сiлы гранаты, пiскнула:
  - За Родную Расiю!
  Марыя ведучы агонь па фашыстах, i выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, пры кiдку ѓ непрыяцеля падарункаѓ смерцi, агрызнуѓшыся, адзначыла:
  - За касмiчны камунiзм!
  Матрона, страляючы ѓ гiтлераѓцаѓ, i скошваючы ворага, выдала:
  - За перамены ѓ бiтве!
  Маруся, дзяѓбаючы фрыцаѓ, i дзiвячы iх на смерць, узяла i агрэсiѓна вякнула сцiраючы ѓ парашок:
  - За перамогi вышэйшай пробы!
  I босай ножкай кiнула забойнай сiлы гранату.
  Такiя вось тут дзяѓчаты крутыя i завадныя.
  Алёнка, страляючы i скошваючы непрыяцеляѓ, i босымi пальчыкамi ножак кiдаючы гранаты, пiскнула:
  - Велiч камунiзму ды будзе з намi!
  I дзяѓчына ѓзяла, i нямецкi танк падбiла з вялiкiм апломбам.
  А вось i яшчэ адна мадыфiкацыя танк "Леѓ"-2 з гарматай 88-мiлiметровай. Вежа вузей, i танк паменш, i важыць тон пяцьдзесят пяць, а рухавiк у 1200 конскiх сiл пры фарсiраваннi. Хуткая нямецкая машына.
  Але ваяѓнiцы ён не бянтэжыць.
  Ала кiнула босай ножкай гранату i пiскнула:
  - За камунiзм!
  Анюта шпурнула босымi пальчыкамi ножак забойны прэзент смерцi i прабуркавала:
  - За новыя рубяжы!
  I дзяѓчынка як засвiшчаць. А нямецкi танк "Леѓ"-2 возьме i перавернецца, i каткi лiтаральна паляцелi.
  Марыя страляючы ѓ гiтлераѓцаѓ, праспявала:
  - I зноѓ працягваецца бой,
  I сэрцу трывожна ѓ грудзях...
  I Ленiн такi малады -
  I юны кастрычнiк наперадзе!
  Матрона, ведучы агонь па непрыяцелях, i скошваючы шэрагi, шпурнула босай ножкай гранату i прачырыкала:
  - У жыццi важны першы крок!
  Маруся, выбiваючы фашыстаѓ, запiшчала:
  - Бачыш зноѓ над Зямлёю, вiхуры лютых атак!
  I такiя вось ваяѓнiцы нязломныя.
  Але ѓсё роѓна сiлы няроѓныя. Пенза ѓжо ѓпала. I фашысты штурмую Саранск.
  Вось ужо да горада Горкi засталося не так ужо i шмат.
  Сталiн 7 лiстапада 1944 гады праводзiѓ у Маскве чарговы парад. Няхай нават i не перамогi.
  Фрыцы, аднак, абстралялi ѓпершыню Маскву балiстычнымi ракетамi ФАУ-2. I адначасова горад бамбiла рэактыѓная авiяцыя, у тым лiку бамбавiкi "Арада". Дадзеная акцыя моцна ѓзрушыла ѓсiх. Ракеты Фаѓ-2 ляцелi па высокай траекторыi i ѓпалi раптоѓна, iх нават радары як след, не ѓбачылi.
  Мноства, было разбурэнняѓ i бед. Загiнулi савецкiя вайскоѓцы падчас параду.
  Сталiн правёѓ тэрмiновую нараду ѓ падземнай бункера, якi мог вытрымаць, нават прамое трапленне атамнай бомбы.
  Кiраѓнiк генеральнага штаба Васiлеѓскi з трывогай адзначыѓ:
  - У немцаѓ з'явiлася новая зброя вялiкай разбуральнай моцы. I нашы радары яго не ѓбачылi...
  Сталiн зароѓ, злосна тупаючы абцасамi ботаѓ:
  - Вось вы i лухты! Такога сюрпрызу разглядзець не змаглi!
  Маршал Васiлеѓскi адзначыѓ:
  - Што-нiшто было таварыш Сталiн....
  Берыя тут жа паведамiѓ:
  - Гэта ракеты класа А-5. Не варта турбавацца таварыш Сталiн. Яны нясуць усяго толькi восемсот кiлаграм амiналону, а стаяць як добры рэактыѓны бамбавiк. Немцы выпусцiлi пару дзясяткаѓ ракет, але ѓ серыю дадзеная канструкцыя не паступiла, бо рэактыѓнымi самалётамi бамбаваць i танней i больш практычна.
  Сталiн, супакоiѓшыся, заѓважыѓ:
  - Дык гэта не эфектыѓная зброя? Вельмi добра!
  Берыя з уздыхам адзначыѓ:
  - Але вось рэактыѓныя бамбавiкi, гэта сур'ёзная праблема. Трэба з гэтым дужацца таварыш Сталiн!
  Маршал Жукаѓ прапанаваѓ:
  - Можа, возьмем i самi будзем рабiць ракеты. Я маю на ѓвазе зямля-паветра. Што, кiруючы iмi па радыё збiваць самалёты!
  Узнясенскi адзначыѓ:
  - Для стварэння такiх ракет патрэбны час! Куды прасцей рабiць вельмi танныя самалёты з дрэва, начыняць iх узрыѓчаткай i таранiць ворага. Гэта было б у стылi камiкадзэ!
  Сталiн згодна кiѓнуѓ:
  - Ды самалёты-камiкадзэ трэба ѓжываць. У гэтым i заключаецца наш шанец, хаця рэальна падобнае толькi падаѓжае агонiю нашай Чырвонай армii.
  Варта знайсцi, нешта больш дзейснае!
  Якаѓлеѓ з уздыхам адказаѓ:
  - Працы над новымi самалётамi iдуць таварыш Сталiн. Але пакуль мы сканцэнтраваны трымаць максiмальны выпуск машын. У ход iдуць усе рэзервы i ставiм да станкоѓ дзяцей з дзесяцi гадоѓ. Поѓная мабiлiзацыя, i татальная i звыштатальная.
  Сталiн зароѓ:
  - Трэба рабiць нашмат больш! Таго чаго вы робiце, занадта мала!
  Молатаѓ з уздыхам паведамiѓ:
  - Звязацца з саюзнiкамi так ужо i не атрымоѓваецца. Падобна на тое мы адны. Спрабаваѓ дамовiцца з японцамi... Яны патрабуюць тэрыторыi да ђрала, што непрымальна.
  Сталiн рыкнуѓ:
  - Трэба зiмой нанесцi ѓдар па Японii, а што Ленiнград?
  Жукаѓ паведамiѓ, выскалiѓшы зубы:
  - Удар па Петразаводску апынуѓся не гэтак паспяховы як чакалася. Швецыя ѓступiла ѓ вайну на баку Трэцяга Рэйха i нам прыйшлося мець справу з буйнымi сiламi. Так што адразу развiць наступ не атрымалася, i супернiк, падцягнуѓшы часткi вермахта, адбiѓ наш нацiск. Горад Ленiнград у поѓным коле блакады, i капiтальна зацiснуты. Думаю да вясны з-за татальнага голаду, усё насельнiцтва вымрэ. I падзенне Ленiнграда будзе непазбежным.
  Забяспечваць яго па паветры практычныя немагчыма. Вораг поѓнасцю ѓ небе дамiнуе. Немцы нават даюць зараз рыцарскi крыж, толькi за сотню збiтых самалётаѓ.
  Сталiн злосна рыкнуѓ:
  - Правалiлi наступ!
  Жукаѓ кiѓнуѓ:
  - Многiя чыгункi разбiты, i мы засяродзiлi занадта мала сiл. I трэба аддаць належнае фiнам i шведам, у абароне яны ѓстойлiвыя. Але i гэта яшчэ не ѓсё. Немцы абышлi i Мурманск. Цяпер гэты горад акружаны. Невядома што нам рабiць!
  Сталiн рыкнуѓ:
  - Дэблакаваць!
  Жукаѓ запярэчыѓ:
  - Сiл няма на гэта! А супернiк можа захапiць увесь Карэльскi паѓвостраѓ!
  Сталiн загадаѓ:
  - Падцягнiце сiлы i дэблакуйце! Узiмку немцы не такiя моцныя. Можна будзе iх капiтальна прасаваць!
  Васiлеѓскi адзначыѓ:
  - Трэба не дапусцiць глыбiнных прарываѓ, а там наша сiла ворагаѓ возьме!
  Сталiн зароѓ:
  - За камунiзм будзем бiцца!
  Узнясенскi паведамiѓ больш вясёлую навiну:
  - СУ-100 ужо ѓвасоблена, у метале i гатова да серыйнай вытворчасцi. Шасi на базе Т-34. Даволi простая ѓ вытворчасцi. Снарад практычна для новай гарматы готаѓ. Так што СУ-100 ужо з'явiцца на франтах. Заѓтра першая машына адправiцца на фронт!
  Сталiн ухвальна кiѓнуѓ:
  - Хоць гэтым парадавалi! Але Т-34-85 пакуль з вытворчасцi не знiмаць. Мала таго, браню зрабiць танчэй, i вага паменшыць да дваццацi тон. Баi паказалi, што горш не будзе!
  Узнясенскi адзначыѓ:
  - I з дрэва можна браню рабiць! За дзень мы выпускаем па сотнi такiх танкаѓ, нават больш за фашыстаѓ. Але нашы машыны лёгка збiваюць фрыцы нават з лёгкiх супрацьтанкавых стрэльбаѓ.
  Жукаѓ адзначыѓ:
  - Там Герда ёсць. Такая вось баба крутая! Яна шмат нашых танкаѓ i гармат падбiла.
  Сталiн кiѓнуѓ:
  - Нам трэба яе ѓ палон захапiць, i голыя пятачкi падсмажыць. Ужо балюча дзеѓка крутая!
  Жукаѓ пагадзiѓся:
  - Захапiць трэба! I будзем фашыстаѓ разбураць!
  Берыя кiѓнуѓ i пробулькал:
  - Правядзем падобную спецаперацыю!
  Сталiн з уздыхам адзначыѓ:
  - Гэта выдатная iдэя, але... Трэба яшчэ нешта дарабiць!
  Берыя зароѓ:
  - Злавiм iх усiх!
  Сталiн пакiваѓ галавой:
  - Не... Забiваць герояѓ нядобра! Я хачу каб да мяне прывялi Герду! Гэта тэрмiнова!
  Берыя адзначыѓ:
  - Жывую?
  Сталiн ахвотна пацьвердзiѓ:
  - Вядома ж, жывую!
  Берыя пробулькал, надзiмаючы шчокi:
  - Усё немагчымае, магчыма ведаю дакладна!
  З'явiлася некалькi дзяѓчынак у кароткiх спаднiцах, i з голымi ножкамi. Яны разносiлi фужэры з вiном, i падмiргвалi, членам ГКА.
  Жданаѓ адзначыѓ:
  - Трэба больш дзяѓчынак у войска! Яны там навядуць парадак!
  Сталiн заявiѓ:
  - Анастасiю, Мiрабалу, Акулiну я ѓзнагароджваю "Зоркай Ордэна славы" з дыяментамi! Слава СССР!
  Усе дружна раѓнулi:
  - Героям слава!
  I запляскалi ѓ далонi.
  Адна з дзяѓчынак пакланiлася i ѓстала на каленi, пацалаваѓшы боты Сталiну.
  Вярхоѓны галоѓнакамандуючы вылiѓ не яе вiно i зароѓ:
  - Наша сiла - наш кулак!
  Берыя прачырыкаѓ:
  - Гiтлер дурань!
  Сталiн запярэчыѓ:
  - Не дурань, а ѓвасабленне падступства!
  I ѓсё зноѓ заапладзiравалi.
  . РАЗДЗЕЛ Љ12
  Горад Ульянаѓск быѓ цалкам акружаны, але пакуль што трымаѓся.... Ужо канец лiстапада i iдзе снег з маразамi. Немцы не вельмi рвуцца наступаць, i пакуль пастрэльваюць.
  У паветры надвор'е не занадта лётнае. Але дзяѓчыны яшчэ ваююць i паказваюць цуды адвагi.
  Герда са сваiм экiпажам на "Пантэры"-2. Але хутка павiнен з'явiцца танк "Пантэра"-3 i ваяѓнiцы вельмi жадаецца на iм пазмагацца.
  А пакуль яна пастрэльвае па савецкiх пазiцыях.
  Босы ножкай навяла гармату на мэту i пальнула. Разбiла савецкую трыццацьчацвёрку i прачырыкала:
  - За Прусiю святую!
  Шарлота таксама лупанула з гарматы, прабiла савецкую гаѓбiцу i пiскнула:
  - Наша шчасце на стагоддзi!
  Стрэлiла i Крысцiна, уразiѓшы пры дапамозе босы ножкi супернiка i, прасiпела:
  - За такiх хлопцаѓ, што вартыя нас!
  Пальнула вельмi трапна i Магда, прачырыкаѓшы:
  - За Велiч iмперыi!
  А на найноѓшай СУ-100 ваюе чацвёрка Лiзаветы.
  Дзяѓчаты асвоiлi новую самаходку i страляюць.
  Лiзавета пальнула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, i заспявала;
  Кат фашысцкi вырывае плечы,
  Вось прэнг, абцугi, свердзела пад рукой!
  Ён хоча цела душу пакалечыць,
  Нiкчэмны каты, а на выгляд круты!
  
  Абяцае ён грошы, у мора параходы,
  Што нават тытул можа падарыць!
  На самай справе пусцiць вас у выдаткi,
  Бо для яго ты проста труп i дзiчына!
  
  Яму ахвота ведаць пра справу нашу,
  Што новых у ланцугi бедных закаваць!
  Таму пагонiць шчодра лажу,
  Каб забыѓся бацьку i нават мацi!
  
  Але Радзiме служыць мы будзем моцна,
  Нас не зламаць жорсткасцю кат!
  Сагнецца ад парыву ветру галiнка,
  I чуецца немаѓлят голых плач!
  
  Ды прайграѓ я першы цяжкi раунд,
  Але адыграцца дасць Усявышнi шанец!
  А пасля сам пашлю ворага ѓ накаѓт,
  Кулак мой моцна скiвiцу гаду дасць!
  
  Айчына мне дае такiя сiлы,
  Што можна боль усе катаваннi адолець!
  I выйсцi з бяздоннай гэтай магiлы,
  Каб не зжор, разгневаны мядзведзь!
  
  Яшчэ крыху i выратаванне блiзка -
  Даб'емся мы перамогi над ворагам!
  Жыць пад покрывам святла камунiзму,
  Каб залiвала Сонца золатам дом!
  I дзяѓчаты спявалi i стралялi з новай, забойнай гарматы. Яны ваяѓнiцы вельмi грозныя.
  Алена адзначыла са смяшком:
  - Камунiзм будзе пабудаваны, мы ѓ гэта верым!
  Кацярына з падобным сцвярджэннем пагадзiлася:
  - Пабудуем камунiзм, i будзе трыѓмф!
  Эфрасiя ѓзяла i пробулькала, пальнуѓшы пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, i трапiѓшы ѓ "Пантэру".
  Пасля чаго ваяѓнiца прапiшчала:
  - Ох, камунiзм, камунiзм! Будзе моцна прыцiснуты сафiзм!
  I "Пантэру", прабiла ѓ лоб i з дыстанцыi.
  Вось гэта дзеѓкi, якiх так папросту не зламаеш.
  Вось ужо i снежань надыходзiць... Японцы ва ѓмовах халадоѓ амаль згарнулi баявыя дзеяннi.
  Але ѓ небе, нягледзячы на зiмовае надвор'е, усё яшчэ iдуць баi.
  Вось Тошыба i Таёта дзве японскiя лётчыцы б'юцца, нiбы адчайныя кралi.
  Ташыба збiвае босымi пальчыкамi ножак, савецкiя самалёты, i ѓсклiкае ва ѓсё горла:
  - Я ёсць дзяѓчына супер!
  Таёта падбiваючы расiйскi знiшчальнiк, i скалячы жамчужныя зубкi ѓпэѓнена пацвярджае:
  - А ёсць баба гiпер!
  Японкi, вядома ж, байцы каласальнай пускавой моцы. Супраць гонару самурая не выстаяць.
  Але ѓ любым выпадку ѓ небе баi ѓсё яшчэ кiпяць.
  А на сушы чатыры дзяѓчыны-нiндзя ѓзялiся за знiшчэнне савецкiх салдат.
  Дзяѓчына сiняя нiндзя правяла прыём млын, зрэзала некалькi расiйскiх байцоѓ, i босымi пальчыкамi ножак запусцiла гарошынку ѓзрыѓчаткi каласальнай разбуральнай сiлы.
  Разарвала i прачырыкала:
  - Слаѓся Японiя!
  Дзяѓчына жоѓтая нiндзя таксама праспяваѓ прыём мячамi матылёк. Зрэзала шэраг супернiкаѓ i правiшчала:
  - За камунiстычны рэванш!
  I босымi пальчыкамi ножак, як запусцiць разбуральны прэзент анiгiляцыi.
  Пасля чаго прамурлыкае:
  - За велiч Японii!
  Дзяѓчына чырвоная нiндзя правяла мячамi прыём верталёт. Босымi пальчыкамi ножак кiнула забойны падарунак смерцi, i правiшчала:
  - За маё каханне!
  I тут жа адзначыла:
  - А прычым тут камунiстычны рэванш?
  Дзяѓчына жоѓтая нiндзя, секчы расiйскiх салдат, i зноѓ кiнуѓшы голай пяткай гранату, выдала:
  - А пры тым, што будзе суп з катом!
  Дзяѓчына белая нiндзя, рассякаючы супернiкаѓ, i босымi пальчыкамi ножак шпурляючы падарунак смерцi, выдала:
  - За iдэi камунiзму станем перамагаць!
  I ѓсе чатыры ваяѓнiцы хорам засмяюцца, i пакажуць жамчужныя зубкi.
  Снежань iшоѓ хутка... Немцы пасля аблогi ѓзялi i Уфу i Саранск. Але Ульянаѓск у поѓнай блакадзе яшчэ трымаѓся.
  Сталiн загадаѓ Новы Год утрымлiваць любой цаной горад, дзе Нарадзiѓся Ленiн.
  Зрэшты, немцы нягледзячы на маразы ѓжо падыходзiлi да Казанi. Так што СССР быѓ на гранi поѓнага падзення.
  Што рабiць у СССР пакуль не было яснасцi i iдэй.
  Сталiн новы год адзначыѓ у Маскве i ѓ бункеры. Яго погляд быѓ хмурным, але жаданне ваяваць не аслабла.
  Гiтлер жа пакуль вырашыѓ зладзiць сабе балаган, у Лiвii, дзе цеплыня.
  I тамака ён атрымлiваѓ асалоду ад вiдовiшчам якiя змагаюцца дзяѓчын-гладыятараѓ.
  На Новы год нiчога асаблiвага не здарылася, калi не лiчыць бамбардзiровак Масквы.
  I выхаду ѓ серыю першай "Пантэры"-3. Дадзены танк меѓ таѓшчыню бронi "Тыгра"-2, але з вялiкiмi нахiламi, i важыѓ усяго сорак пяць тон. А яго вышыня паменшылася менш за два метры. Магутны рухавiк у 1200 конскiх сiл размясцiѓся адным блокам i ѓпоперак з трансмiсiяй. Сама машына атрымалася выдатна ѓзброенай i з выдатнай оптыкай i з гiдрастабiлiзатарам. А ѓ вузкай вежы была гармата ѓ 88-мiлiметраѓ у 100 ЭЛ, вельмi дакладная i бранябойная.
  Герда i яе каманда выехалi на гэтай машыне. Дасканалая i лягчэйшая хадавая частка, выдатна прабягала па снезе. Гэты танк у цэлым дасканалы. I яго браня з вялiкiмi нахiламi выдатна абараняе iлоб машыны. Асаблiва моцна абаронена верхняя частка корпуса 150-мiлiметраѓ пад кутом нахiл ад гарызанталi ѓ 40 градусаѓ. А гэта прыкладна 330-мiлiметраѓ бранi пад вуглом у дзевяноста градусаѓ. Нi адна савецкая гармата верх корпуса "Пантэры"-3 не праб'е. Нiз займае трацiну пляца iлба корпуса ѓ 120-мiлiметраѓ i пад такiм жа кутом, i таксама практычна непрабiѓны.
  Лоб вежы таѓшчынёй у 185 мiлiметраѓ i пад кутом у 50 градусаѓ, таксама непрабiѓныя для савецкiх гармат.
  Але вось барты слабейшыя за 82-мiлiметры з нахiламi, i iх могуць i ѓзяць. Асаблiва СУ-100, новая савецкая самаходка хутка якая заваёѓвае папулярнасць у войсках дзякуючы прастаце ѓ вытворчасцi i бранябойнай гармате.
  Герда зрабiла першы стрэл па савецкiх войсках. Прабiла танк IС-2 i выказалася:
  - Добры гэта знiшчальнiк!
  Шарлота адзначыла, паля па супернiку, i прабiваючы савецкую машынку нацiскам кнопкi голай пяткай:
  - Дадзеная тэхнiка амаль бездакорная!
  Крысцiна босымi пальчыкамi ножак наводзячы хуткастрэльную, аѓтаматычную нямецкую гармату, адзначыла:
  - Бартавая браня слабаватая! Нам бы машыну помощнее!
  Магда таксама пальнула, выкарыстоѓваючы голую ножку, i ѓ лютасьцi ѓзяла i загарлапанiла:
  - Была б толькi тройка, ды тройка порезвей!
  I дзяѓчаты хорам засмяялiся... Танк i сапраѓды добры, асаблiва яго хадавыя якасцi.
  Праходзiла баявыя выпрабаваннi i машына Е-100. Яна хоць i цяжкая. Але абаронена нядрэнна. I яе гарматы так проста ѓзяць не могуць.
  I ѓ ёй таксама нямецкiя дзяѓчаты сядзяць. I не гледзячы на мароз басанож i ѓ бiкiнi.
  Адала пастрэльваючы ѓ супернiкаѓ, i дзiвячы ворага, лагiчна выказалася:
  - Пры камунiзме будзем жыць мы!
  I голай пяткай як нацiсне....
  Агата страляючы па савецкiх пазiцыях, дзiвячы супернiкаѓ, босымi пальчыкамi ножак, пiскнула:
  - I велiч перамогi нашай стане на стагоддзi!
  Агнес таксама пальнула асколачным па савецкай пяхоце, вядома ж, голай ножкай, i зароѓ:
  - Не, мы фюрару не саступiм!
  Дзяѓчына на танку Афiна дзюбнула па супернiку, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак i, вякнула:
  - За фюрара, а не фюрару!
  Агнес засмяялася i адзначыла:
  -Мы племя супермэнаѓ!
  Андрыяна страляючы па савецкай батарэi, i разбураючы варожыя пазiцыi, паказала мову i выдала:
  - Велiч немцаѓ прызнае планета!
  I голай каленкай як на супернiка нацiсне.
  Агата ведучы агонь, адзначыла:
  - Дракона мы разадраем...
  Танк Е-75 быѓ яшчэ не готаѓ. Фюрэр запатрабаваѓ што вага была ѓ шэсцьдзесят пяць тон i рухавiк у 1500 конскiх сiл для высокай рухомасцi, пры бартавой бранi не менш за 170-мiлiметраѓ пад вялiкiмi нахiламi. I гэта запатрабавала чакай.
  Але пакуль фашысты i так перамагаюць... У студзенi нарэшце ѓпаѓ i Ульянаѓск. Фрыцы прыступiлi да штурму Горкага i Казанi.
  Так далёка яны забралiся за Маскву.
  Сталiн быѓ у дзiкай лютасцi, але нiчога не мог зрабiць. Сапраѓды, што тут ты зробiш, поѓны правал...
  Але вось дзяѓчынкi i ѓ небе i на зямлi ваююць...
  Вось i Наташкi СУ-100 разбiѓ нямецкi штурмавiк ударам з паветра. Гэта даволi крута атрымалася. Хоць i не зусiм разумна i знаходлiва. Аднак Наташа зусiм не першаклашка i як дзюбне.
  . Цяпер дзяѓчынка апынулiся ва ѓжо знаёмым танку Т-34. Толькi крыху iншым. Вежа буйнейшая, а прылада калiбра ѓ 85-мiлiметраѓ замест 76. Хадавая частка ранейшая.
  Дзяѓчаты пакруцiлiся на месцы. Яны такiя, як i раней, у адным бiкiнi. А тут машына савецкай вытворчасцi. Ёсць i снарады на месцы.
  Супермэн-Наташа з задаволеным выглядам ухмыльнулася:
  - А дзе фашысты?
  З'явiлася ѓнутры танка выява юнага сувязнога. Хлапчук прачырыкаѓ:
  - Вось гэта танк, якi з'явiѓся на франтах другой сусветнай вайны ѓ сорак чацвёртым годзе i да гэтага часу знаходзiцца на ѓзбраеннi Чырвонай армii. Яму супрацьстаiць, Е-25. Самаходка з 88-мiлiметровай гарматай i 120-мiлiметрамi лабавой бронi. Прыемна пазмагацца!
  Сапраѓды наводдаль з вялiкай працай можна разгледзець нямецкую самаходку. Прысадзiстая, з доѓгiм ствалом. Незнаёмая дзяѓчатам, якiя так рана пакiнулi франты Вялiкай Айчыннай вайны. Але Супермэн-Наташа адразу ж адзначыла:
  - Яна нас можа дастаць. У яе даѓжыня ѓ 71 ЭЛ.
  Зоя тут жа прапанавала:
  - Варта перайсцi ѓ рух, каб не патрапiлi!
  Футурыстка-Анжалiка ѓ прыкрасцi заѓважыла:
  - Вось чорт! Адразу ж падсунулi праѓзыходную нас машыну!
  Iх юны куратар-афiцэр злосна заявiѓ:
  - А гэта яшчэ дробязь! Е-75 быѓ бы яшчэ горш! Вы б яго нi пад адным ракурсам не прабiлi б. А так адважвайцеся!
  Супермэн-Наташа перахрысцiлася i прашыпела:
  - Як сапраѓдны камунiст, я кажу вам - да д'ябла!
  Футурыстка-Анжалiка раѓнула, тупаючы босай ножкай:
  - Выступаем!
  Савецкая машына крыху тугавата завялася, i загудзела. Прабiць немца ѓ лоб нерэальна i трэба было зайсцi фрыцу ѓ борт. Але паспрабуй гэта зрабiць? Ён са сваёй даѓгаствольнай гарматы як дзюбне... Застаецца толькi разлiчваць на хуткасць.
  Супермэн-Наташа злавацца. Звычайная нямецкая САУ ды яшчэ лягчэй трыццацьчацвёркi настолькi яе пераѓзыходзiць у характарыстыках. Тут ты мiмаволi запсiхуеш.
  Савецкая машына iдзе на зблiжэнне. Балазе каробка перадач лепш ранейшай.
  Святлана ѓпiраецца голымi пяткамi i цвiркае:
  - Фюрара хутка мы акантуем!
  Футурыстка-Анжалiка пацвярджае падобнае:
  - Гiтлера мы знiшчым!
  Златавалосая Зоя зароѓ:
  - Дайце яму хутчэй па мордзе!
  У гэты момант важкi снарад гiтлераѓскай гарматы трапiѓ прама ѓ падмурак вежы. Дзяѓчат прыѓзняло i панесла ѓ вырваным метале.
  I праз секунду ѓсе чатыры апынулiся амаль зусiм голымi ѓ трусiках i вiслымi на дыбе. Пад босымi нагамi прыгажунь шугала вогнiшча. Полымя лiзала голыя, хупавыя падэшвы дзяѓчат.
  Супермэн-Наташа паспрабавала тузануцца, але яе ногi апынулiся моцна зацiснутыя ѓ калодкi, i вельмi хварэлi расцягнутыя жылы. Гэта была класiчная прэнг, з традыцыйным падсмажваннем пятак. А ѓ дзяѓчын ножкi вельмi нават сэксуальныя, i агонь, лижущий падэшвы робiць iх яшчэ прывабней.
  Але балюча прыгажуням. Яны спрабуюць вызвалiцца. Але калодкi вельмi трывалыя. А iм яшчэ i дзяѓчаты-валькiрыi падвешваюць гiры.
  Таксама ваяѓнiцы ѓ кароткiх спаднiцах, з босымi нагамi, голымi рукамi, але целы прычынены серабрыстай кальчугай. Яны разграбаюць качаргамi вогнiшчы, i падкiдваюць вугольчыкi, каб пятачкi смажылiся мацней.
  Тут i прэнг выварочвае суставы, i агонь пячэ знiзу. А тут яшчэ i прынц з дынастыi караля Вiльгельма з'явiѓся. У руках у найсвятлейшага хлапчука, прынца-дэмiурга якi размяняѓ другi мiльён даляраѓ на пасаду ѓ СС бiзун з калючага дроту. А яшчэ i яе валькiрыi разаграваюць з агнямёту.
  Прынц-боства падмiргнуѓ, i як урэжа Супермэну-Наташцы па мускулiстай спiне. Хоць дзяѓчынка i мужная, але яе ад пятак да патылiцы ѓразiѓ такi боль, што прыгажуня дзiка ѓскрыкнула.
  Наступны ѓдар хлопчык-прынц абрынуѓ на Зою. Тая хоць i сцiснула зубы, не ѓтрымалася ад крыку. А на спiне з'явiлiся крывавыя палосы i апёкi.
  Барбароса-малодшы з усмешкай вымавiѓ:
  - Вучыць вас яшчэ трэба!
  Наступны ѓдар прыйшоѓся па Футурыстцы-Анжэлiцы. I гэтая дзяѓчына не ѓтрымалася ад крыку. Хлапчук сунуѓ сваю дзiцячую босую нагу ѓ агонь. Выняѓ спрытнымi пальцамi вугольчык i шпурнуѓ рудай шэльме ѓ твар. Тая закрычала яшчэ мацней, балюча!
  Барбароса-малодшы з задаволеным выглядам вымавiѓ:
  - Але ж вы хацелi з немцамi!
  Потым агрэѓ, i Святлану. Як тая не сцiскала скiвiцу, але таксама закрычала. Усё ж бiзун з распаленага, калючага дроту быѓ яшчэ больш балючы, чым полымя пад босымi нагамi. Тым больш, што дзяѓчаты ѓжо прывыклi гадамi абыходзiцца без абутку, i iх падэшвы ног, вельмi пругкiя i трывалыя.
  Але агонь i iх прыпякае. Валькiрыi ѓжо ѓ руках трымаюць, i бiзуны з распаленага дроту.
  Супермэн-Наташка ва ѓсю глотку прагарлапанiла:
  - Ды што гэта такое?!
  Барбароса-малодшы адказвае:
  - Допыт непакорлiвых дамачак! Вы ѓ палоне i адкажаце за ѓсё!
  Наташа адзначыла:
  - Мы не хочам так недарэчна памiраць! Давай ты нас адпусцiш, i мы працягнем змагацца!
  Барбароса-малодшы рыкнуѓ:
  - З чаго вас адпускаць?
  Анжалiка адказала:
  - Мы ведзьмы, i можам мужчыну якi нас выратуе зрабiць самы каштоѓны падарунак з усiх магчымых!
  Барбароса Бок здзiвiѓся:
  - Ды i што вы мне падарыце?
  Наташа ѓпэѓнена заявiла:
  - Мы зробiм цябе вечным юнаком, i ты нiколi не састарышся!
  Хлапчук кiѓнуѓ:
  - Ды я вас за гэта магу адпусцiць! Але чым вы дакажаце!
  Наташа заявiла:
  - Вось сунь руку ѓ агонь i табе не будзе балюча! Ты пераканаешся, што мы можам чараваць!
  Барбароса-малодшы асцярожна сунуѓ руку ѓ агонь, пракруцiѓ i з усмешкай адказаѓ:
  - Ды вы можаце! Ну, што ж ваша свабода ѓ абмен на маё неѓмiручасць!
  I ѓ дзяѓчат з'явiѓся новы шанц. А вайна ѓсё яшчэ iдзе... У студзенi Горкi i Казань былi ѓзятыя.
  У пачатку лютага немцы i фiны i шведы захапiѓ Карэлiю i прыступiлi да штурму Архангельска. Сiтуацыя капiтальна абвастрылася.
  Лiзавета перакiнулi на СУ-100 да гэтага горада.
  Яна там зараз ваявала. Люты i маразы. Але дзяѓчыны ѓсё роѓна басанож б'юцца.
  СУ-100 важыць усяго васемнаццаць тон з супрацьпульнай абаронай. Яна ѓразлiвая, але затое рухомая. I стаяць у засадзе ёй не пакладзена, трэба перамяшчацца, каб не патрапiлi.
  Калi рухаешся, танк награваецца i дзяѓчынам басанож i ѓ бiкiнi не так холадна.
  Лiзавета, страляючы па фашыстах, праспявала:
  - А вось яны ѓмовы! А вось яно асяроддзе! Але зрэшты, для здароѓя карысныя халады! Для нашага здароѓя карысныя халады!
  I босымi пальчыкамi ножак як зарадзiць па фашыстах. I Т-4 гэты невялiкi танк прабiты.
  Ваяѓнiцы трэба адзначыць байцы каласальнага класа.
  Кацярына таксама страляе пры дапамозе босай ножкi i верашчыць:
  - Камунiзму быць!
  Алена, таксама страляючы ѓ супернiка, i прабiваючы яго наскрозь, аглушальна засмяялася:
  - Шалёная перамога нас чакае!
  Ефрасiя прабiваючы танкi вермахта, сваiмi голымi, сiнiмi ад холаду ножкамi, упэѓнена адказала:
  - Нiшто нас не ѓтаймоѓвае!
  Вось гэта ваяѓнiцы - проста супер!
  Але, нажаль, i iх гераiзму вельмi мала... Архангельск таксама загiнуѓ... Боепрыпасаѓ вiдавочна бракуе....
  Немцы рухаюцца на Маскву з тылу. У сакавiку баi разгарнулiся за Разань. Гiтлераѓскiя орды абцякаюць з усходу...
  Патрэбны нейкiя экстраныя крокi.
  Масква ѓсё яшчэ трымаецца, i Сталiн сабраѓ параду бяспекi. Абмеркаванне было нервовым. Iдэй новых пададзена не было.
  Толькi Берыя прапанаваѓ:
  - Можа, сапраѓды прапанаваць Трэцяму Рэйху мiр на любых умовах, толькi каб нас з вамi не чапалi!
  Сталiн злосна адказаѓ:
  - Гэта не канструктыѓны падыход таварыш Берыя! Нам патрэбны моцныя хады!
  Маршал Васiлеѓскi сапраѓды адказаѓ:
  - Рэзерваѓ ваша высокаправасхадзiцельства няма! Амаль усе яны перамолаты ѓ няроѓных баях. Акрамя СУ-100 iншых вiдаѓ новых узбраення ѓ серыi няма. IС-3 праѓда будзе хутка гатовы, але гэты танк цяжкаваты ѓ вытворчасцi, i ѓ серыю яго запусцiць у цяперашнiх умовах будзе цяжка.
  Маршал Жукаѓ злосна адзначыѓ:
  - Калi нельга перамагчы, то застаецца толькi адно - годна памерцi!
  Сталiн хацеѓ нешта сказаць, але з'явiлася басаногая дзяѓчына ѓ кароткай спаднiцы. Драбаючы голымi пятачкамi, яна прынесла дэпешу.
  Сталiн прабег па ёй вачыма i злосна зароѓ:
  - Ленiнград, не вытрымаѓшы голаду i шматмесячнай блакады ѓпаѓ! Цяпер i наш другi горад фрыцамi захоплены!
  Маршал Жукаѓ развёѓ рукамi i адзначыѓ:
  - О вялiкi Сталiн... Гэта жахлiва!
  Берыя прапанаваѓ:
  - Можа ѓ гонар гэтага расстраляць тысячу чалавек?
  Вярхоѓны галоѓнакамандуючы зароѓ:
  - Заткнiся ты лысы iдыёт! Трэба нешта вырашаць!
  Молатаѓ прапанаваѓ, запiнаючыся i нервова пагладжваючы дзяѓчатам голыя каленкi:
  - Давайце прапануем немцам часова спынiць агонь, i толькi затым пачнем перамовы аб свеце на любых умовах.
  Сталiн прахрыпеѓ:
  - Паспрабуй! Але капiтуляцыi не будзе. Упадзе Масква, будзем весцi партызанскую вайну!
  Берыя адзначыѓ з лiслiвай ухмылкай:
  - Але гэта толькi павялiчыць меру пакут людзей таварыш Сталiн. Можа быць...
  Сталiн рашуча стукнуѓ кулаком па стале:
  - Не! Няхай Молатаѓ прапануе перамовы! I больш нiчога, дзярэм да канца!
  Немцы ѓ сярэдзiне сакавiка акружылi Разань. Выпрабоѓваючы недахоп боепрыпасаѓ, савецкiя войскi пайшлi на прарыѓ з горада.
  Алёнка i яе каманда бяжыць, мiльгаючы босымi пятачкамi па вясновым падталым снезе.
  Дзяѓчына страляе па фашыстах i спявае:
  - Слава нашаму духу, слава вялiкай краiне!
  I босы ножкай як шпурне забойны прэзент смерцi. I раскiдае ва ѓсе бакi гiтлераѓцаѓ.
  Анюта, страляючы ѓ супернiкаѓ, выдала:
  - А наш удар, святы дар, i ганарар!
  Бяжыць i Ала, вядзе агонь па фашыстах, босай ножкай кiдае выбухны пакет з вугалю, i шыпiць:
  - Мы нiколi не здадзiмся!
  I вось блiскучая Марыя, ведучы агонь па фашыстах, i капiтальна iх выкошваючы, i агрызаючыся аскаламi зубоѓ, вiшчае:
  - Нас нiхто не спынiць!
  I яе голая пятка паслала разбуральны пакет смерцi i руйнаваннi.
  Маруся, страляючы ѓ гiтлераѓцаѓ, цалкам лагiчна адзначае:
  - Камунiзм нiколi не пацьмянее!
  Матрона, ведучы агонь па супернiку, i скошваючы шэрагi, суцэль лагiчна i рацыянальна адзначае:
  - I вера ѓ партыю застанецца ѓ стагоддзях!
  I босыя пальчыкi ножак кiнуць прэзент анiгiляцыi.
  Дзяѓчаты вырвалiся з пярсцёнка. Але ѓсё роѓна сiтуацыя напружаная.
  I нiкуды iм не падзецца.
  Вясновая бездараж трохi затрымала наступ немцаѓ. Акрамя таго фашысты злучылiся з Японiяй i прыступiлi да акупацыi Сярэдняй Азii.
  Што таксама iх адцягнула i красавiк прайшоѓ адносна спакойна. А ѓ траѓнi быѓ нарэшце выпушчаны першы савецкi танк IС-3. I яго маглi даставiць на першамайскi парад.
  Сталы i аслабелы Сталiн глядзеѓ на гэта, згорбiѓшыся. Яго выгляд выказваѓ смяротную стомленасць.
  IС-3 на ѓвазе працаёмкасцi ѓ вытворчасцi ѓсё роѓна не мог стаць серыйным.
  Яе iстотным адрозненнем, ад двух была толькi форма вежы. Яна была нiбы лятаючая талерка, а лоб як дзюба жураѓля. Вядома павялiчаны кут нахiлу, абараняѓ добра лабавую частку, але ѓскладняѓ вытворчасць. Акрамя таго нiжняя частка iлба была ѓразлiвай i калi туды трапляѓ снарад, то ён ужо не сыходзiѓ у рыкашэт.
  Сталiн памахаѓ рукой i схаваѓся ѓ бункеры, пачаѓся чарговы гiтлераѓскi налёт. У авiяѓдарах прынялi ѓдзел ТА-400 i Ю-287 з крылом зваротнай стрэлападобнасцi.
  I зноѓ пальнулi балiстычнымi ракетамi наводзячымi крыламi па радыё.
  Крэмль атрымаѓ iстотныя пашкоджаннi.
  Сталiн жа сур'ёзна падумваѓ аб уцёках iх Масквы.
  У сярэдзiне траѓня, завяршыѓшы перадзел Сярэдняй Азii, гiтлераѓцы з усходу i захаду пачалi наступ на Маскву. Загрукацела чарговая, жорсткая бiтва.
  Савецкiя войскi бiлiся гераiчна. Але сiлы занадта ѓжо няроѓныя. У баях з'явiлiся i танкi Е-75 "Тыгр"-3. I масава "Пантэра"-3. Баi такiя скажам, неардынарныя праходзяць.
  Да канца траѓня ѓ пачатку чэрвеня гiтлераѓцы завяршылi фактычна поѓнае асяроддзе Масквы.
  Сталiн урачыста аб'явiѓ, што ён застаецца ѓ сталiцы i будзе стаяць там да смерцi.
  Маскву абстрэльвалi i бамбардзiравалi. Яе акружалi вельмi магутныя межы абароны, якiя не так проста пераадолець. Велiзарныя запасы боепрыпасаѓ i харчавання засяродзiлiся ѓ сталiцы.
  I Сталiн у падземным мястэчку быѓ у адносна бяспецы.
  Гiтлер 22 чэрвеня 1945 года, калi мiнула роѓна чатыры гады з моманту пачатку Вялiкай Айчыннай вайны загадаѓ спынiць штурм сталiцы, замест гэтага планамерна разбураць яе артылерыяй i авiяцыяй. I працягваць упэѓнена бамбiць.
  А заснаванае наступленне перайшло ѓ Сiбiр. Трэба было ѓзяць Свярдлоѓск i Чэлябiнск пакуль гэтыя гарады не прыкрылi снегу... У канцы чэрвеня ѓ пачатку лiпеня, абедзве ключавыя гарады былi пасля ѓпартых баёѓ узятыя... Немцы рухалiся па Сiбiры. Адзiн за адным падалi савецкiя паселiшчы.
  Вось фашысты ѓ вераснi 1945 гады падышлi да Новасiбiрска. Разгарнулiся баi i за гэты населены пункт.
  Чырвоная армiя змагалася разам з мясцовым апалчэнцамi. Тамара i тут бiлiся як гераiня.
  Ужо канец верасня, валiць снег, i марозiць. А батальён дзяѓчат змагаецца басанож i праяѓляе дзiвосны гераiзм.
  I ваяѓнiцы змагаюцца нiбы пантэры.
  Тамара дала чаргу, кiнула босай ножкай выбухны пакет з вугольчыка i прапiшчала:
  - Нас нiхто не спынiць! Нас нiхто не перамагчы!
  Iншыя дзяѓчыны адчайна равуць:
  - Памром, але не здадзiмся!
  I бiтва працягвае...
  Толькi ѓ пачатку лiстапада Новасiбiрск упаѓ... Вайна працягвалася. Савецкi Саюз усё яшчэ не капiтуляваѓ. Масква была блакiравана i пад абстрэламi.
  У падземным горадзе захоѓваѓся стратэгiчны запас прадуктаѓ харчавання i боепрыпасаѓ, так што можна было даволi доѓга трымацца.
  Немцы горад увесь час бамбiлi i абстрэльвалi.
  З'явiѓся i новы суперцяжкi танк "Пацука". Дадзеная машына важыла дзве тысячы тон i мела некалькi гармат ва ѓзбраеннi.
  Машына з браняй у 400-мiлiметраѓ выкарыстоѓвалася як танк прарыву... Прайшла баявое выпрабаванне....
  Але затрымалася на вожыках, i была знiшчана лётчыкам-камiкадзэ, якi таранiѓ яе.
  Тым не менш з'явiѓся новы танк "Пацука"-2 яшчэ буйнейшы i цяжкi...
  Новы 1946 Сталiн адзначаѓ ва ѓсё яшчэ не ѓзятай Маскве. Вялiкi правадыр СССР разлiчваѓ на цуд. Масква стала сапраѓдным горадам-крэпасцю.
  Запасаѓ харчавання магло хапiць яшчэ на пару гадоѓ, а з улiкам змяншэння насельнiцтва з-за бамбёжак i абстрэлаѓ на даѓжэй. А вось боепрыпасы залежалi ад хуткасцi i iнтэнсiѓнасцi штурмаѓ.
  Берыя ѓсё ж такi заѓважыѓ:
  - Можа, таварыш Сталiн дамовiмся з Гiтлерам аб нашай свабодзе?
  Вярхоѓны галоѓнакамандуючы, рашуча заявiѓ, моцна стукнуѓшы кулаком па стале:
  - Я з людаедамi, не размаѓляю Лаѓрэнцiй! Ты зразумеѓ!
  Берыя заѓважыѓ з уздыхам:
  - Будзем спадзявацца на цуд аб вялiкi!
  Сталiн заѓважыѓ, прахрыпеѓшы:
  -Цярпенне i праца, усё ператруць!
  . ЭПIЛОГ
  Новы 1946 праходзiѓ у лакальных баях. Немцы i японцы паступова захоплiвалi ѓсе буйныя гарады. Апошнiм у жнiѓнi загiнуѓ Верхаянск. У немцаѓ з'явiлiся новыя танкi АГ-50 у выглядзе пiрамiды.
  Тамара i яе каманда адчайна ваявала ѓ Верхаянску.
  Дзяѓчыны як заѓсёды былi басанож, i ѓ бiкiнi.
  Стаялi да смерцi. I босымi пальчыкамi ножак кiдалi забойнай сiлы выбуховыя пакеты.
  А затым, калi баявыя прыпасы скончылiся, то змаглi скляпамi i тунэлямi сысцi ѓ тайгу.
  Яны былi гатовы ѓзяць у рукi зброю i зноѓ весцi вайну, няхай хоць i партызанскую.
  У СССР узнiкалi партызанскiя зоны, i разгортвалася падпольная вайна.
  Сталiца яшчэ трымалася, так яе Гiтлер хацеѓ узяць зморам i бераг сваiх салдат, якiх i так палегла занадта шмат.
  А дзяѓчынкi тым часам нiшчылi фашыстаѓ i японцаѓ, самымi разнастайнымi спосабамi i метадамi.
  Асаблiва Наташка i яе каманда.
  I аказалiся зноѓ у Т-34-85. Машына, вядома ж, не новая. I для канца сорак шостага года састарэлая.
  А вось i АГ-50. Нагадвае нiзкую пiрамiду з вельмi доѓгiм ствалом. Машына ѓвесь шэсцьдзесят пяць тон. Таѓшчыня бранi з усiх ракурсаѓ 250-мiлiметраѓ пад нахiлам. Для снарадаѓ Т-34 абсалютна непрабiѓная.
  Супермэн-Наташа ѓ прыкрасцi прашыпела:
  - Гэта як заданне! Падымi гару!
  Футурыстка-Анжалiка агледзелася. Цяпер яны былi ѓ сваiм традыцыйным бiкiнi. I нешта прыгажунi прыйшло ѓ галаву.
  А Святлана нацiснула на рычагi босымi пяткамi i пагнала танк. Яна прашыпела:
  - Манеѓр! Толькi манеѓр!
  АГ-50 забяспечаны магутнай 105-мiлiметровай гарматай з даѓжынёй ствала ѓ 100 ЭЛ. Ён здольны паражаць на вялiкай дыстанцыi. Тым больш, у 34 з якасцю бронi ѓсё роѓна. Адно трапленне i канец.
  Святлана пачынае разгойдваць савецкi танк. Вось непрыяцель страляе. Снарад нават крыху тычыцца бранi. Але на шчасце саслiзгвае. Хоць моц каласальная - уранавы стрыжань.
  Супермэн-Наташка прашаптала сваiмi пунсовымi вуснамi:
  - На абразах з сумам асобы - iзноѓ iмперыя нарадзiцца!
  Футурыстка-Анжалiка пальнула, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ног. Снарад трапiѓ у нерухомы пiрамiдальны танк. I саслiзнуѓ з бранi ѓ рыкашэт. Вельмi ж яна нахiльная i цэментаваная.
  Нямецкi танк, вядома ж, непрабiѓны, з усiх ракурсаѓ нават для IС-7. А куды да яго Т-34-85.
  Зноѓ немец страляе... Святлана нацiснула голай пяткай на тормазы. I змагла ѓхiлiць танк ад паразы. Хаця смяротны прэзент праскочыѓ зусiм побач.
  Супермэн-Наташа ѓ лютасцi вымавiла:
  - Ды мы i ѓлiплi!
  Футурыстка-Анжалiка ѓсмiхнулася. Яна стрымана сарвала з сябе станiк. Аголiла высокiя грудзi з клубнiчнымi саскамi. Ашчэрыла свае жамчужныя зубкi. I прачырыкала:
  - Баязлiвец не гуляе ѓ хакей!
  I нацiснула пунсовым саском на курок. Такая вось яна смелая i блiскучая д'ялiца. А можа добры, рускi анёл увасобi.
  Снарад вылецеѓ з не занадта доѓгага рулi. Пранёсся... I трапiѓ прама ѓ ствол нямецкай машыны АГ. Адбiѓшы яго нiбы ѓдарам хлапушкi.
  I ѓсе чатыры дзяѓчыны хорам, раѓнулi:
  - Раз, два - я патрапiла! Фрыцу па рагах так дала!
  I як трасянуць яны сваiмi босымi ножкамi. Вось гэта дзеѓкi! А калi пры стральбе выкарыстоѓваюць голыя грудзi - гэта ѓ сто разоѓ больш эфектыѓна.
  Супермэн-Наташа з усмешкай заѓважыла:
  - Гэты танк зараз для нас бяспечны. Але як яго знiшчыць?
  Зоя з усмешкай прапанавала:
  - А ѓ баявым каѓбойскiм стылi, мы яго смецем!
  Святлана паскорыла рух свайго танка. Але супернiк, нечакана разгарнуѓся i кiнуѓся наѓцёкi. Ён разагнаѓся дзiѓна хутка: усё ж газатурбiнны рухавiк. I быѓ вiдавочна хутчэй, чым Т-34-85.
  Нiбы слон уцякаѓ ад Моськi. Усё б нiчога. Але сланы ѓмеюць перамяшчацца нават вельмi хутка.
  Супермэн-Наташа злосна рушыла па бранi босай нагой i зароѓ:
  - Вось! Ну як мы адсталi ад фашыстаѓ!
  Зоя са смуткам у голасе, праспявала:
  - Усё немагчымае, магчыма ѓ нашым свеце!
  I страсянула сваёй шавялюрай, колеру сусальнага золата.
  Футурыстка-Анжалiка з захапленнем праспявала, i выпусцiла чарговы снарад. Той трапiѓ у бранiраваную карму i сарваѓся.
  - Цi iдуць мары небывалыя... Цi плятуць вянкi запозненыя... Нямы быѓ Гарасiм некалi! Цяпер ён лаецца матам!
  Святлана строга заѓважыла:
  - Матам лаяцца - гэта вульгарна!
  Супермэн-Наташа хацела, нешта сказаць дасцiпнае. Але вось зьявiѓся чарговы фашысцкi танк. На гэты раз Е-75. Таксама добра абаронены ѓ лоб, але значна горш з бартоѓ. Праѓда, трыццацьчацвёрцы яго ѓсё роѓна не прабiць.
  На гэты раз, Зоя скiнула з сябе станiк. I агалiла пунсовы сасок.
  Узяла i нацiснула грудзьмi на курок. Прылада спрацавала...
  Снарад зноѓ трапiѓ прама ѓ ствол масiѓнай гарматы. I ста пяцi мiлiметровая гармата выйшла са строю.
  I гэты немец кiнуѓся наѓцёкi. Добры спосаб выводзiць з ладу самыя абароненыя машыны - гэта лупiць па ствалах.
  Супермэн-Наташка ѓзрадавана заявiла:
  - Вось бачыш! Мы перамагаем!
  А вось i трэцi танк. На гэты раз "Каралеѓскi леѓ". У яго зброя, бамбамёт калiбра ѓ 450-мiлiметраѓ. Такi калi дзюбне, то мала зусiм не здасца.
  Супермэн-Наташа на гэты раз вырашыла пальнуть сама. Зняла станiк. Якая ѓ яе ѓсё ж высокая, i пругкая грудзi. Свежая, як у дзяѓчыны. I ваяѓнiца як возьме i нацiсне рубiнава саском.
  Снарад вылецеѓ... I "Каралеѓскi леѓ" атрымаѓ проста ѓ ствол. I вялiзную машыну як iрване. Што i пара танкаѓ, што стаяць па краях, адляцела на некалькi сотняѓ метраѓ.
  Ды i трыццацьчацвёрку страсянула. Машына ледзь не перавярнулася, i аказалася адарваная ад зямлi.
  Футурыстка-Анжалiка нават ударылася пры прызямленнi лобiкам, пракрыѓшы:
  - Нiбы конi аслы!
  I пагразiла фрыцам кулаком.
  Супермэн-Наташа была задаволеная, i скалiла жамчужныя, вельмi буйныя зубкi:
  - Вось мы далi па ворагу! Як належыць!
  Зоя праспявала, з захапленнем:
  - Каханне i смерць! Дабро i зло! Што свята што грэшна... А мне ведай усё роѓна!
  I дзяѓчынка рушыла босай ножкай па метале.
  Наступны супернiк Е-100. Машына небяспечная. З бамбаметам i 75-мiлiметровай гарматай з вельмi доѓгiм ствалом. Такое штурмавая мадыфiкацыя, i здольная выконваць ролю i знiшчальнiка танкаѓ. А сямiдзесяцiпяцiмiлiмятровай гарматы для савецкага танка цалкам хопiць.
  А ствол бамбамету прыкрыты каѓпачком.
  Супермэн-Наташа перахрысцiлася пры дапамозе босай нагi, i прачырыкала:
  - Ну, будзем яго бiць?
  Зоя, скалячы зубкi, пагадзiлася:
  - Зразумела, будзем!
  Футурыстка-Анжалiка пунсовым саском нацiснула на курок. Прылада спрацавала. Выплюнула забойны зарад. I перабiла параѓнальна тонкi, але затое доѓгi ствол нямецкай гарматы.
  Святлана захоплена прачырыкала:
  - Выдатна! А зараз дайце стрэлiць мне!
  I ваяѓнiца таксама агалiла свой тулава. Ва ѓсёй чацвёркi грудзей на вышынi. I вельмi нават прыгожыя, сэксуальныя, панадлiвыя. Так з такiмi дзяѓчатамi хочацца заняцца каханнем. Ну, што можа быць лепш за iх? Мусiць, толькi iншыя дзяѓчаты!
  I вось дзяѓчына падлавiла момант, калi каѓпачок пачаѓ адчыняцца. I выкарыстоѓваючы свой пунсовы сасок, як выпусцiць снарад па нямецкiм бамбамеце.
  А фрыц не паспеѓ нават i вокам мiргнуць... Як возьме i рване... Ва ѓсе бакi раскiдала дымлiвы метал.
  Святлана пацерла сабе моцныя рукi i прапiшчала:
  - Я дзеѓка сапраѓдны цмок!
  I як засмяецца! I возьме, ды пакажа язычок!
  Супермэн-Наташа ѓзяла i захоплена заспявала:
  - Патрыёт! Савецкi патрыёт! Колькi фрыцаѓ укакошыѓ ты!
  Зоя падхапiла песеньку, i трасучы аголенымi грудзьмi, працягнула:
  - Патрыёт! Чырвоны патрыёт! I на дзевак усе твае мары!
  I таксама ваяѓнiца як возьме i зарагатае! I язычок пакажа! I выскалiць зубкi-iклы!
  I босымi ножкамi перасуне рычаг...
  Дзяѓчыны тут вiдавочна на вышынi, хоць у iх i састарэлы танк. I працягваюць партызанiць.
  А вось 20 красавiка 1947 гады пачаѓся новы штурм Масквы. У iм удзельнiчалi i японцы, i туркi, i ѓся iншаземная раць.
  У Гiтлера, у вынiку, цярпенне лопнула i ён вырашыѓ скончыць з СССР. I асабiста са Сталiным, звязваючы з iм усё яшчэ палаючую на тэрыторыi Расii партызанскую вайну.
  Маѓляѓ, калi Масква ѓпадзе, то i вайна без сумневу скончыцца.
  I пачаѓся рашучы, генеральны штурм.
  У атаку пайшлi i звышцяжкiя танкi "Пацука"-2, "Монстар", Е-200, Е-500 i iншыя.
  За аднаго горад абстрэльваѓся i балiстычнымi ракетамi.
  А ѓ ход пайшлi i баявыя, непаражальныя дыскалёты Трэцяга Рэйха. Такая вось армада.
  Алёнка i яе каманда адважна сустрэла немцаѓ i дала iм бой.
  Алёнка босымi пальчыкамi ножак шпурнула гранату, дала чаргу i зароѓ:
  - За рускiх дух!
  Анюта, страляючы ѓ супернiкаѓ, i скошваючы шэрагi ворагаѓ, прачырыкала голай пяткай, паддаѓшы пакет смерцi:
  - За велiч камунiзму!
  Ала ведучы агонь па ворагах СССР i босымi пальчыкамi ножак шпурнуѓшы бамбку, вякнула:
  - За Русь-матухну ѓ камунiзме!
  Марыя ведучы трапны агонь па непрыяцелю, i яго ѓпэѓнена скошваючы, адзначыла, выскалiѓшы зубкi:
  - Расii патрэбен новы лiдэр!
  Матрона адзначыла, страляючы i ѓпэѓнена нiшчачы супернiкаѓ, i босымi пальчыкамi ножак паддаѓшы чарговы падарунак смерцi:
  - Зразумела, неабходны!
  I ад яе кiдка, якi прыйшоѓся ѓ каток, два нямецкiя танкi сутыкнулiся.
  Маруся, ведучы агонь па гiтлераѓцах, энергiчна адзначыла:
  - У СССР усё было, але вораг узяѓ лiкам!
  I голай пяткай як запусцiць забойнае i няѓмольнае!
  Алёнка падбадзёрыла сябровак:
  - Не спяшаецеся Русь хаваць! Ёсць у нас яшчэ таксама справы!
  I пальчыкамi голай нагi падкiне разбуральны прэзент анiгiляцыi.
  Анюта, ведучы агонь па гiтлераѓцам, з гэтым пагадзiлася:
  - Мы ворагаѓ будзем люта бiць, не вычарпаецца Айчыны рака!
  I голай, круглай пятачкой дзяѓчынка як энергiчна возьме i паддасць па супернiку.
  Ала, страляючы ѓ фашыстаѓ, i выпусцiѓшы з рагаткi кавалак узрыѓчаткi, нацягнуѓшы цецiву босымi пальчыкамi ножак, выдала:
  - Гэта будзе проста супермэн - якi заменiць Сталiна!
  Марыя страляючы з узрушаючай трапнасцю, i босымi пальчыкамi ножак кiдаючы гранаты, выказалася:
  - Усё, што не змянiцца, усё да лепшага!
  Матрона, збiваючы трапнымi стрэламi фрыцаѓ. А затым босай ножкай пашкодзiѓшы танк, адзначыла:
  - Мы са сваёй нязменнай i гераiчнай воляй!
  Маруся шпурнула цэлую вязку гранат, сваiмi босымi ножкамi. Так што самаходка ѓ фашыстаѓ перавярнулася i пiскнула:
  - Я буду ѓсiх мацней!
  Ала, падбiѓшы транспарцёр у гiтлераѓцаѓ кiдком, гранаты голай пяткай, заѓважыла, паправiѓшы:
  - Не я, а мы! Усё мацней!
  Алёнка каб падняць баявы настрой заспявала, складаючы на хаду. А астатнiя дзяѓчынкi, ведучы па гiтлераѓцах агонь, падхапiлi;
  Мы дзяѓчаты краiны СССР,
  Якая ёсць паходня ѓсяму свету...
  Пакажам, ведай велiчы прыклад,
  Вось гераiчнасцi подзвiгi апеты!
  
  Пад сцягам чырвоным дзеѓкi народжаныя,
  I босыя нясуцца па марозе...
  За Русь б'юцца дачкi i сыны,
  Часам нявеста дорыць хлопцу ружу!
  
  Вось будзе над сусветам чырвоны сцяг,
  Ззяць так ярка, нiбы паходня-полымя...
  Бо волатый ведай у нас замах,
  I кумачом зiхацiць наш сцяг!
  
  Не вер, фашыст пракляты не пройдзе,
  I рускiх дух на векi не згасне...
  Перамог адкрыем бясконцы рахунак,
  Любому скажам i прывiтанне i здрасте!
  
  Расiя гэта цудоѓная краiна,
  Ты падарыла камунiзм народам...
  Навекi Богам шчодрая дадзена,
  За Радзiму, за шчасце i свабоду!
  
  Не зможа вораг Айчыну адолець,
  I як бы не быѓ ён жорстка каварны...
  Непераможны рускi наш мядзведзь,
  Салдат Расii так перамогай слаѓны!
  
  Выдатная савецкая краiна,
  Дзяѓчынкi ѓ ёй ганарацца, што прыгожыя...
  Яна на векi Родам нам дадзена,
  I будзем камсамолкi справядлiвыя!
  
  Дзяромся мы на подступах да Масквы,
  Завея гурбы, а дзяѓчаты босы...
  Не Аддамо Айчыне Сатане,
  У нас страляюць трапна нават косы!
  
  Так у лютасцi дзяѓчаты рвуцца ѓ бой,
  I пяткай голай выбух-пакет кiдаюць...
  Фашыст ён толькi на выгляд круты,
  На самай справе, проста зласлiвы Каiн!
  
  Дзяѓчат ворагам нiяк не адолець,
  Яны нарадзiлiся пад такой зоркай...
  Непераможны монстр наш мядзведзь,
  Якi зрабiѓ Радзiму жонкаю!
  
  Мы рускiя дзяѓчаты добрыя,
  Нас не палохаюць катаваннi i маразы...
  I адаб'ем, вер нацiск злой арды,
  Супернiк акунецца ад дозы!
  
  Ворага змаглi адкiнуць ад Масквы,
  Хоць у яго поѓна вялiзнай сiлы...
  Мы дзяѓчаты сабою такiя ганарлiвыя,
  Працiѓнiкi знiкнуць усё ѓ магiлы!
  
  Не верце, Русь ворагам не перамагчы,
  Бо кожны вiцязь з пялёнак...
  Паляѓнiчы ператварыѓся вiдаць у дзiчыну,
  А супастат зусiм яшчэ дзiця!
  
  Але рускi дух, вялiкi верце дух,
  У iм жа такiя ведайце, утоены сiлы...
  Разгромлены ж працiѓнiку будзе ѓ пух,
  Бо вiцязi ѓ баях непераможныя!
  
  Сумневы адкiньце дзеѓкi вы,
  Мы самыя адважныя ведай у свеце...
  Звярнем у пекла арды Сатаны,
  Замочым супостатаѓ усiх у сарцiры!
  
  Скончыцца святая вайна,
  Надыдзе мiр i ранiца над планетай....
  Яна навекi з сонцам ведай дадзена,
  Каб навечна палыхала лета!
  
  I вечны ѓ славе камунiзм,
  I з намi Ленiн i вялiкi Сталiн...
  У кiно крывавым толькi зараз фашызм,
  А наша воля верце мацней сталi!
  
  Мая Расiя кiруе на стагоддзi,
  I ѓсё сусвету шчасце падарыла....
  Патрэбна сталёвая сiла кулака,
  I ѓдаласць, але разумнага разлiву!
  
  
  
  ВЯДЗЬМЫ, ЯКIЯ Ствараюць цуда-зброю
  Герда, Шарлота, Магда i Крысцiна якiя выпрабоѓваѓ у свой час "Тыгр", вялi распрацоѓку i перспектыѓнай мадэлi: "Пантэры"-2. Дзяѓчыны размясцiла рухавiк i трансмiсiю адным блокам папярок, а вежу зрабiлi вузкай i малодшых памераѓ. А каробку перадач усталявалi на самiм маторы. У вынiку чаго "Пантэра"-2 атрымалася сiлуэтам нiжэй за два метры, i колькасць членаѓ экiпажа скарацiлася да трох чалавек. Таѓшчыня бранi iлба корпуса вырасла да 120-мiлiметраѓ пад вялiкiмi нахiламi, а бартоѓ да 82-мiлiметраѓ пад нахiламi. А вежы да 150-мiлiметраѓ лоб i 82-мiлiметра борта, пад нахiламi. Увесь машыны пры гэтым скарацiѓся да 35 тон, што дазволiла абысцiся рухавiком у 700 конскiх i падняло хуткасць i манеѓранасць танка. Пры гэтым палепшылася i праходнасць машыны, а хадавая частка стала лягчэй i куды прасцей у рамонце i абслугоѓваннi. Усяго шэсць каткоѓ, што практычна i зручна. "Пантэра"-2 спадабалася Гiтлеру i паступiла ѓ серыю з верасня сорак трэцяга года. Машына ѓдалая, з добрай, бранябойнай i хуткастрэльнай гарматай. Яна працавала i хутка перамяшчалася, валодаючы выдатнай эрганомiкай.
  I галоѓнае яна была прасцейшая ѓ вытворчасцi i менш патрабавала металу. I пры гэтым адрознiвалася капiтальнай жывучасцю. Не так проста такую машыну з вялiкiмi нахiламi бранi прабiць.
  Савецкiя войскi атрымалi сур'ёзную праблему. Акрамя таго немцы замест праграмы Фаѓ, уклалiся ѓ распрацоѓку народнага знiшчальнiка, i стварылi ХЕ-162, просты i танны ѓ вытворчасцi i вельмi лёгкi i манеѓраны.
  Дадзеная машына аказалася распрацавана ѓ больш спрыяльных умовах, i параѓнальна просты ѓ кiраваннi. I ёй не так ужо лёгка i справiцца.
  Навязала савецкiм i саюзнiцкiм войскам, жорсткiя, паветраныя баi. Знiшчальнiк важыѓ усяго паѓтары тоны ѓ пустым выглядзе i амаль цалкам складаѓся з дрэва. Так што машына аказалася на рэдкасць эфектыѓнай.
  Сiтуацыю пагоршыла i тое, што нямецкiя дзяѓчаты сталi актыѓна паступаць у авiяцыйныя часцi.
  Альбiна i Альвiна сталi актыѓна набiраць рахункi, ваюючы, як правiла, басанож i ѓ адным бiкiнi. I гэтых дзяѓчат не маглi збiць. А яны самi так актыѓна зразалi супернiка. А якiя прыгожыя былi гэтыя бландынкi: проста сапраѓдныя арыйкi!
  Альбiна хупавай ножкай нацiскае на гашэтку i ссякае пару савецкiх самалётаѓ i вiскоча:
  - Слава Трэцяму Рэйху!
  Альвiна нацiскае пунсовым саском грудзей на гашэтку, i дзiвiць тры савецкiя машыны i раве:
  - Нашай Радзiме слава!
  Баявыя дзяѓчынкi - не скажаш што яны слабыя. Не, яны вельмi агрэсiѓныя i ѓсiх здольныя разарваць.
  Хвацкае ѓ цэлым гэтае войска. I зiмой лiнiя фронту стабiлiзавалася. Майнштэйн нанёс контрудар, i здолеѓ разграмiць савецкiя войскi за Дняпром, стварыѓшы пару вялiкiх катлоѓ. Немцы таксама змаглi адбiць наступ пад Ленiнградам. Тут яны абапiралiся на магутную лiнiю абароны. Плюс яшчэ Сталiн пасля разгрому ва Украiне зняѓ некалькi дывiзiй з гэтага напрамку i дазволiѓ немцам адбiць атакi. Фронт выстаяѓ, i немцы зiмой змаглi ѓтрымацца па ѓсiм перыметры атакi.
  Герда асабiста ваявала на "Пантэры"-2, разам з дзяѓчынкамi. I нягледзячы на зiму, прыгажунi бiлiся басанож i ѓ адным толькi бiкiнi.
  Герда нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка, уразiла супернiка i пiскнула:
  - Слава нашай iмперыi!
  Шарлота таксама нацiснула босымi пальчыкамi ножак на рычажок, знесла вежу трыццацьчацвёрцы i пацвердзiла з агрэсiяй:
  - Героям слава!
  Крысцiна лупанула нацiснуѓшы пунсовым саском на кнопку i, уразiла савецкую машыну, пiскнула:
  - I нам слава!
  Магда дала чаргу з чатырох кулямётаѓ, зрэзала савецкую пяхоту пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i выдала:
  - Вечная, пераможная слава!
  Дык вось дзяѓчынкi расшалiлiся i голыя, круглыя iх пятачкi зiхацяць.
  А на падыходзе "Тыгр"-2, дадзены танк пры вазе ѓ пяцьдзесят пяць тон абяцае мець абарону ѓ 250-мiлiметраѓ iлба, i бартоѓ у 170-мiлiметраѓ.
  Што пры 88-мiлiметровай гармате ѓ 71 ЭЛ, вельмi нават прыстойная машына.
  I вось увесну немцы ѓжо наступаюць у Iталii i ѓпэѓнена грамяць саюзнiкаѓ.
  Бяруць Неапаль i ѓрываюцца ѓ Сiцылiю.
  I здаюцца войскi саюзнiкаѓ сотнямi тысяч. I грамяць iх капiтальна. Нямецкiя пантэры нястрымныя.
  А дзяѓчыны прымушаюць ангельцаѓ падаць на каленi i цалаваць босыя, дакладныя ножкi, i мовамi лiзаць круглыя пятачкi прыгажунь.
  У чэрвенi саюзнiкi спрабуюць наступаць, высадзiѓшы дэсант у Нармандыi. Але церпяць там поѓнае паражэнне. Зноѓ сотнi тысяч палонных, i маса захопленай тэхнiкi.
  Рузвельт атрымлiвае iнфаркт i становiцца недзеяздольным. ЗША iмкнуцца згарнуць такую цяжкую вайну. Брытанiя разглядае варыянты замiрэння з фрыцамi. Сiтуацыю пагаршаюць больш магутныя бамбардзiроѓкi англiйскiх гарадоѓ з выкарыстаннем рэактыѓнай авiяцыi. А дагнаць такiя самалёты брытанскiя знiшчальнiкi не могуць.
  Так што i Чэрчыль пачынае прасiць мiру. Але фюрар няѓмольны. Яго распiрае ад усведамлення ѓласнай сiлы.
  Але вось ангельцы ѓсёткi згодны ѓжо на мiр. I гэта трывожыць Сталiна, якi прапануе фюрару перамiр'е. Гiтлер згаджаецца на тры гады спынiць ваенныя дзеяннi, пры ѓмове, што не будзе партызанскiх дыверсiй, i бакi застануцца пры сваiх межах, а СССР будзе прадаваць немцам нафту i хлеб.
  Сталiн даѓ на гэта згоду... I фрыцы развязалi сабе рукi.
  Першы ѓдар, вядома ж, Гiбралтар. Захапiѓшы гэтую крэпасць можна перакiдваць у Афрыку войскi па найкароткай адлегласцi. Пры штурме крэпасцi, немцы выкарыстоѓвалi найноѓшыя аѓтаматы МР-44, дзяѓчаты iх таксама палепшылi: зрабiлi значна лягчэй i надзейней.
  А ѓ небе ваявалi Альбiна i Альвiна, дзяѓчынкi, якiя зрабiлi самалёты немцаѓ куды больш практычнымi i хуткаснымi.
  I разбуралi саюзнiкаѓ направа i налева. Гiбралтар бы ѓзяты з ходу. Франка быѓ змушаны, пагодзiцца з ультыматумам Гiтлера. Не даць жа сваю краiну акупаваць фашыстам.
  Немцы разганялiся на танках i ѓрывалiся ѓ месцазнаходжанне супернiка.
  Пасля падзення Гiбральтару фрыцы ѓступiлi ѓ Марока. I рухалiся, захоплiваючы тэрыторыi. Асаблiва па Алжыры iшлi танкi фрыцаѓ. "Пантэра"-2 iмклiва слiзгае па пяску. Яе мадэрнiзавалi, больш магутны паставiѓшы рухавiк, i яна панеслася. "Пантэра"-2 цалкам задавальняла вайскоѓцаѓ сваёй абаронай iлба, а "Тыгр"-2 наогул быѓ танкам узрушаючым. Саюзнiкi падалi нiбы падкошаныя.
  Нямецкiя дзяѓчаты ваявалi ѓ пустынi, як правiла, босыя i ѓ бiкiнi. Толькi змазвалi скуру спецыяльным ахоѓным крэмам, каб не абгарэла.
  Потым прыгажунi палонных ангельцаѓ на каленi ставяць, i прымушаюць дзявочыя пяткi лiзаць. I гэта падабаецца, асаблiва афрыканцам, якiя гэта робяць з энтузiязмам.
  Сорак пяты год прайшоѓ вельмi паспяхова для немцаѓ яны захапiлi большую частку Афрыкi, Блiзкi Усход. А ѓ першай палове сорак шостага года захапiлi яшчэ i Iндыю, i Бiрму i астатнюю частку Афрыкi. I больш праблем было з забеспячэннем войскаѓ, расцягнутасцю камунiкацый, рэльефам мясцовасцi, чым з супрацiвам ангельскiх i амерыканскiх частак. Тым больш каланiяльныя войскi не вельмi хацелi бiцца. У тэхнiцы ѓ немцаѓ пераважная перавага ѓ якасцi. Напрыклад, МЕ-262 Х, i хуткасць мае да 1200 кiламетраѓ за гадзiну, i ѓзбраенне пяць авiяцыйных гармат. А ѓ ЗША i Брытанii, пакуль больш-менш прыдатных да баявога выкарыстання рэактыѓных знiшчальнiкаѓ няма i бамбардзiроѓшчыкаѓ пагатоѓ.
  Ды яшчэ ѓ немцаѓ з'явiлiся дыскалёты, якiя развiваюць, хуткасць парадку чатырох гукавых. Яны былi зусiм непаражальныя для стралковай зброi, дзякуючы ламiнарнай бруi хто абцякала машыны. Але i самi праз гэта не маглi страляць. Але затое можна было i бомбу скiнуць з вышынi, i ѓ разведцы выкарыстоѓваць, i самае галоѓнае таранiць машыны ворага збiваючы iх бруямi.
  Якiя лётаюць талеркi эфектыѓная зброя з вялiкiм запасам ходу i здольныя далятаць з Еѓропы да ЗША. I iмi кiравалi часам вельмi прыгожыя дзяѓчынкi, якiя аддаваѓ перавагу ваяваць басанож i ѓ бiкiнi.
  Вось Гертруда i Ева ѓ палёце. Такiя дзве выдатныя мiлкi. Напрыклад, чарнаскурага амерыканца злавiлi. Прывязалi да бервяна. I так на яго мужчынскай дасканаласцi доѓга каталiся, што палонны страцiѓ прытомнасць, перапрацаваѓшыся.
  А зараз Гертруда босымi пальчыкамi ножак узяла i навяла дыскалет на мэту, збiваючы амерыканскiя самалёты. Вось гэта баявая дзеѓка.
  I Ева таксама пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак наводзiць на супернiка забойнай сiлы машыну.
  I з лютасцю таранiць непрыяцеля, i падаюць машыны Англii i ЗША.
  Высадку дэсанта немцы запланавалi на канец лiстапада. Па-першае, у гэты час нiхто не чакае. На самай справе, надвор'е не вельмi i выжывацца рызыкоѓна. Але спакойныя днi можна пераплываць Ламанш i высаджвацца. Акрамя таго ёсць перавагi ѓ начным дэсантаваннi, бо ѓ цёмны час сутак куды цяжэй абараняцца.
  Немцы да гэтага часу вельмi моцна перабiлi англiйскi i амерыканскi флот.
  Так што высадка дэсанта чакалася без асаблiвых праблем. Магутнай ударнай сiлай павiнны былi стаць спецыяльныя батальёны з дзяѓчынак, якiя нават у мароз канца лiстапада былi басанож у адным толькi бiкiнi.
  Высадка пачалася 26 лiстапада 1946 гады. У гадавiну выбараѓ у Рэйхстаг, пасля якiх Гiтлер атрымаѓ пасаду Рэйхсканцлера.
  Перашкодзiць высадцы не было каму. А ѓ наступе прынялi ѓдзел вялiкiя масы пяхоты i нават найноѓшыя пiрамiдальныя танкi. Якiх нi з аднаго ракурсу не прабiць.
  Дзяѓчыны зразумела ваююць усярэдзiне iх, i дзейнiчаюць адважна.
  А некаторыя ваяѓнiцы ѓжо басанож ламаюць абзу лёду на змёрзлых ноччу лужынах. I вельмi адважна б'юцца. I здзяйсняюць каласальнай сiлы цуды. А калi босымi пальчыкамi ножак шпурляюць гранаты i раздзiраюць ангельцаѓ на часткi, тое гэта становiцца вельмi выдатна.
  Герда ж дзярэцца на танку "Тыгр"-4 пiрамiдальны з гарматай i бомбаметам, прычым вельмi адважна. Пасылае снарад за снарадам, i раздзiрае ворагаѓ на часткi.
  Дзейнiчаючы не мыццём так катаннем, нацiскаючы на кнопкi джойсцiка босымi пальчыкамi ножак, дзяѓчынка раве:
  - Скалiм зубы мы актыѓна, вынiшчаем вельмi моцна!
  Шарлота выкарыстоѓвае пры стральбе пунсовы сасок, нацiснуѓшы iм на кнопку джойсцiка i ѓразiѓшы супернiка, прачырыкала:
  - Наш сусветны будатрад!
  Лупанула з рэактыѓнага бамбамёта i Крысцiна, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак. Разнесла масу супернiкаѓ i буркнула:
  - За велiч Трэцяга Рэйха!
  А ѓслед за ёй грымнула i Магда. На гэты раз пры дапамозе клубнiчнага соску. Парвала супернiка i зароѓ:
  - За арыйскi камунiзм!
  Вось гэта дзяѓчынкi ѓзроѓню супер! А як пяхота з дзяѓчат бяжыць i босымi ножкамi, на хаду шпурляе гранаты. I як гэта выдатна i забойна.
  Дзяѓчынкi такiя вось баявыя i прыгожыя.
  I разбураюць ангельцаѓ направа i налева. Нiчога дзiѓнага, што пры такiм наступе i высадцы дэсанта i са боку Францыi i з боку Нарвегii, Англiя пратрымалася ѓсяго толькi дзесяць дзён. Вось гэта выдатна!
  Апала метраполiя. I наступны этап - гэта паход на Амерыку. У лютым немцы, нягледзячы на зiму, ажыццявiлi высадку ѓ Iсландыi: аперацыя "Iкар", i захапiлi гэтую важную тэрыторыю.
  I зноѓ у баях бралi ѓдзел басаногiя дзяѓчаты розных батальёнаѓ СС.
  I дабiвалiся поспеху, мiльгаючы голымi пяткамi па снег.
  Сталiн прапанаваѓ Гiтлеру ѓ сакавiку 1947 гады, сумесную вайну супраць ЗША. Фюрэр даѓ згоду на гэта, але пры ѓмове, што СССР атрымае назад толькi Аляску, у пэѓным сэнсе законную тэрыторыю. I не будзе прэтэндаваць на большае.
  Сталiн з гэтым пагадзiѓся... I пачалося ѓварванне савецкiх войскаѓ праз Аляску. Такое iмклiвае i жорсткае.
  Рухалiся новыя савецкiя танкi.
  Экiпаж Лiзаветы ваяваѓ на самым першым, эксперыментальным i яе не зусiм даробленым танка Т-54. Красавiк 1947 гады. На Алясцы яшчэ ляжаць снягi, але рускiя дзяѓчынкi ваююць басанож i ѓ бiкiнi. I такiя прыгожыя дзяѓчаты.
  Лiзавета страляе пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак па супернiку. Уражвае амерыканскi "Шэрман". I скалячы зубкi, ваяѓнiца прамаѓляе:
  - Слава iдэям вялiкага камунiзму!
  Кацярына таксама страляе выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi точаных ножак i верашчыць:
  - Слава пераможным вынiкам нашага войска!
  Алена таксама пальнула, ужыѓшы на гэты раз пунсовы сасок грудзей, уразiѓшы вельмi пазнак супернiка i рыкнула:
  - Слава новым рашучым перамогам!
  Ефрасiя, дзюбнула па супернiкам, выкарыстоѓваючы клубнiчны сасок, i прабiваючы "Першынг" раѓнула::
  - I будзем мы перамагаць!
  Ваяѓнiцы як вiдаць разышлiся нiбы мегеры. I так малоцяць амерыканцаѓ.
  Вось у лоб танка трапляе снарад, але тут жа сыходзiць у рыкашэт. Лiзавета раве i скача:
  - Слава iдэям камунiзму!
  I таксама пасылае снарад у адказ, пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак. Вось гэта дзяѓчынка - рэальную мiсiю выконвае.
  Такiя вось прыгажунi баявыя.
  Савецкiя войскi ѓтрымалiся на Алясцы. А ѓ траѓнi прыбыѓ i самы першы ѓвасоблены ѓ метале IС-7.
  I на iм танкавы экiпаж Алёнкi.
  Вось такая там баявая дзяѓчына. Як стрэлiѓ па супернiку, так дзiвiць яго вельмi трапна.
  А гармата, якая магутная: 130-мiлiметровая. Яна прабiвае непрыяцеля з вялiкай дыстанцыi. У амерыканцаѓ асноѓны танк усё яшчэ "Шэрман", якi толькi для набору рахункаѓ нямецкiм i савецкiмi танкавымi асамi падыходзiць. Ёсць крыху лепшы "Першынг", з гарматай помощнее калiбра 90-мiлiметраѓ. I вельмi малалiкi "Звышпёршынг", чыя гармата калiбра ѓ 90-мiлiметраѓ i даѓжынёй ствала ѓ 73 ЭЛ, здольная савецкай машыне IС-7 у борт i наблiжай нанесцi небяспечную рану. Пiрамiдальныя нямецкiя танкi амерыканскiя прылады ѓвогуле не бяруць з усiх ракурсаѓ. IС-7 прабiваюць у борт. Т-54 Звышпёршынг , можа ѓзяць зблiзку ѓ iлоб, i ѓ борт у дыстанцыi. Але пакуль у СССР асноѓны танк Т-34-85, якiя яшчэ не зняты з вытворчасцi i змагаецца з амерыканцамi. Ён прыблiзна роѓны "Шэрману", i слабейшы за "Першынг".
  Так што савецкiм воiнам даводзiцца туга. I яны з зайздрасцю пазiраюць на пакуль адзiны, самы першы эксперыментальны танк IС-7.
  Гэтая машына ганарлiвая i крутая.
  Змагаюцца яшчэ i IС-2 i IС-3. Апошняя машына ѓ лоб не прабiваецца акрамя "Свехпершынгу". Ну, яшчэ IС-3 могуць прабiць у нiжнюю частку корпуса.
  IС-2 некалькi слабаваты ѓ лабавую браню вежу.
  На гэтым танку ваююць дзяѓчаты Наташка з яе камандай. Баявыя прыгажунi. I яны з IС-2 наносяць зруйнавальныя ѓдары, забойнымi снарадамi.
  Наташка нацiснула босымi пальчыкамi ножак, i выкiнула забойнае, прабiѓшы амерыканца i вякнула:
  - Слава iдэям добрага камунiзму!
  Зоя нацiснула пунсовым саском на забойны рычажок i вякнула:
  - За арыйскi мiр i парадак!
  Аѓгустына таксама дзюбнула знiшчэннем пры дапамозе голай пяткi, уразiѓшы супернiка i раѓнула:
  - За рашучыя перамогi!
  I Святлана напрыканцы як выкiне пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, ссячэ працiѓнiка i пiскне:
  - За вялiкiя сiлы!
  Ваяѓнiцы Краснай Армii прасоѓвалiся па Алясцы. Наступiла лета i, было цёпла, i на танках у бiкiнi i басанож дзяѓчатам прыемна. Немцы, пераадолеѓшы Грэнландыю, высадзiлiся ѓ Канадзе. А з поѓдня насоѓвацца сталi з Аргенцiны. У Бразiлii быѓ раскол на прагерманскую i праамерыканскую фракцыi. Немцы магутным ударам сваiх больш баяздольных дывiзiй вырашылi справу на сваю карысць.
  У гiтлераѓцаѓ з'явiѓся больш магутны i эфектыѓны штурмавы карабiн, якi расстрэльваѓ з вялiкай дыстанцыi i вельмi хутка. Янкi цярпелi паражэнне за паразай.
  Новая каманда англiйскiх дзяѓчат на чале з Джэйн Амстранг насоѓвалася з поѓдня... Ваяѓнiца ѓлетку ваявалi ѓ Бразiлii... Праамерыканскiя сiлы супрацiѓлялiся млява.
  Але ѓ Венесуэле ваяѓнiцы сутыкнулi з амерыканскiмi войскамi. Бiлiся яны на састарэлай "Пантэры"-2, якую ѓжо практычна знялi з вытворчасцi ѓ карысць пiрамiдальных мадэляѓ тэхнiкi.
  Але англiчанкi нават на гэтым танкi былi мацнейшыя за амерыканцаѓ. Пастрэльвалi з гарматы па "Шэрманах", якiя ѓжо безнадзейна састарэлi, маглi на роѓных ваяваць толькi з савецкiмi трыццацьчацвёркамi.
  Джэйн пальнула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак з дыстанцыi. Уразiла супернiка i прачырыкала:
  - Вось яна велiч Брытанii - не пацьмянее!
  Грынгета ѓрэзала пры дапамозе босых пальчыкаѓ точаных ножак у непрыяцеля. Разбiла "Шэрман" i прапiшчала:
  - Каралеѓства наша будзе крутым!
  I паказала язычок!
  Далей пальнула Монiка, ѓразiла супернiка сапраѓды ѓ цэль, сваiмi босымi ножкамi i прабуркавала:
  - За выратаванне душы!
  I ѓслед за iмi лупанула i Малання. Дакладна ѓразiла больш небяспечны "Першынг", разбiѓшы яго корпус.
  Зразумела босымi пальчыкамi ножак i прабуркавала:
  - Слава iдэям каралеѓскiх сiл!
  Змагалiся дзяѓчаты вельмi агрэсiѓна i канструктыѓна.
  А ѓ Канадзе рухалiся адборныя нямецкiя часцi. Герда на танку "Тыгр"-4 пiрамiдальным ламала Амерыку i яе дамiнiёны. I тыя ламалiся пад скрышальнымi ѓдарамi супернiка.
  Герда пальнула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, уразiла непрыяцеля i вякнула:
  - За арыйскi камунiзм!
  Шарлота таксама лупанула, на гэты раз пунсовым саском грудзей, прабiла амерыканскую машыну i булькнула:
  - За велiч Германii!
  Крысцiна таксама лупанула па непрыяцелю. Скрушыла яго браню, пры дапамозе босых пальчыкаѓ точаных ножак, нiбы яечную шкарлупiну i прабулкi:
  - За нашы фенаменальныя дасягненнi!
  Грымнула i Магда, змянячы працiѓнiка нiбы глiну i зароѓ:
  - За такiя рэсурсы, што не ѓ казцы сказаць, нi пяром апiсаць!
  Дзяѓчыны трэба адзначыць вельмi баявыя i вельмi рухомыя. З iмi вельмi нават весяла.
  I вось загiнулi асноѓныя гарады Канады: Квебек i Таронта. I жыць стала лепш, фрыцам i весялей...
  Гiтлер заявiѓ, што Амерыку даб'юць!
  З распрацоѓкай атамнай бомбы ѓ ЗША не атрымлiвалася. Вiдаць поспех адвярнулася ѓ дадзеным выпадку ад Амерыкi на карысць Вермахта. Ну i што ж? Ёсць i iншыя асновы перамогi i поспехаѓ. Так што ѓпадаць у роспач вельмi рана.
  Але фрыцы са сваiмi iншаземнымi палкамi вельмi ѓжо пераѓзыходзяць ЗША ѓ якасцi войскаѓ. I здольныя, на вельмi шматлiкае ѓ разбурэннi непрыяцеля.
  Вось Герда, напрыклад, злавiла чарнаскурага байца. I яны дзяѓчынкi яго так змучылi, прымушаючы займацца каханнем, што той адкiнуѓ капыты. I гэта, уласна, вельмi выдатна.
  Увосень сорак сёмага года, фрыцы ѓступiлi на тэрыторыю ѓласна ЗША. Савецкiя войскi яшчэ ваявалi ѓ Канадзе.
  Алёнка на IС-7 дзерлася з цэлай брыгадай "Шэрманаѓ" i "Першынгаѓ". Шэрманы тут былi класа "Светлячок", з даѓгаствольнай 76-мiлiметровай гарматай, якая небяспечная для IС-7 пры стральбе ѓ борт. Так што дзяѓчынкi аказалiся ѓ сур'ёзнай сiтуацыi. IС-7 пры ѓсiх сваiх добрых якасцях, маю гармату з абмежаваным боекамплектам i не занадта хуткастрэльную.
  Вось Алёнка пальнула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, уразiла амерыканца i пiскнула:
  - На мой шлях вайны!
  Анюта лупанула па чарзе, пры дапамозе пунсовага соску, ѓразiла "Шэрман" i вякнула:
  - За перамогi СССР!
  Даѓбанула i Ала пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак. Прабiла амерыканскую машыну i вякнула:
  - За iдэi камунiзму!
  Марыя таксама ѓрэзала, пры дапамозе клубнiчнага соску, разбiла супернiка ѓ трэскi i шыкнула:
  - За вялiкiя рукапiсы Ленiна!
  I Матрона голай пяткай паддала, размаляваѓшы браню "Шэрмана" i прапiшчалi ва ѓсё горла:
  - За маiх вiцязяѓ свету!
  Вось гэта пяцёрка, вось гэта дзеѓкi - страмчэй не знайсцi! А такiя ѓсе юныя i свежанькiя. I павеюць дзяѓчыны мёдам. Нездарма жаѓнеры з такiм задавальненнем лiжуць iм мовамi ѓлонне Венеры. I яшчэ аблiзваюцца.
  Ды IС-7 паддаѓся назад, каб яго не разарвалi на шматкi. На тое гэта i танк, усiм танкам танк.
  Можа, акрамя пiрамiдальных нямецкiх...
  Але вось большая частка "Шэрманаѓ" перабiта, а астатнiя адыходзяць назад.
  Вось так секлi савецкiя дзяѓчынкi.
  А ѓ небе Анастасiя Вядзьмакова i Алёнка Сакалоѓская як малоцяць фрыцаѓ. Што гэтым дзяѓчатам Пакрышкiн у падноскi не падыходзiць. А ваююць прыгажунi басанож i ѓ бiкiнi. I пунсовыя соску грудзей пры стральбе выкарыстоѓваюць, што павышае баявую эфектыѓнасць стралянiны.
  Але разумее Альбiна i Альвiна страмчэй. Дзяѓчаты паспелi атрымаць шэсць ступеняѓ Рыцарскага крыжа. Вышэйшая шостая ступень Рыцарскi крыж Жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi была ѓручана iм пасля таго як яны збiлi больш за тысячу самалётаѓ кожная.
  Вось гэта дзеѓкi - усiм дзяѓчынкам дзеѓкi...
  Але i Анастасiя Ведзьмакова, i Алёнка Сакалоѓская сабралi кожная больш за дзвесце самалётаѓ. I ѓ iх ужо было па восем зорак героя СССР.
  Анастасiя нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопку стральбы авiяцыйнай гарматы i збiла амерыканскую машыну, пiскнуѓшы:
  - Я ёсць дзяѓчына супер!
  Алёнка Сакалоѓская секла па супернiку пры дапамозе пунсовага соску грудзей, звалiлi тры самалёты i раѓнула:
  - А я яшчэ страмчэй!
  Вось гэта дзеѓкi, такiя дзеѓкi!
  I разбураюць Амерыку.
  Ну, зразумела Альвiна i Альбiна робяць гэта яшчэ весялей i страмчэй.
  Альвiна выкарыстоѓвае пры стральбе пунсовыя соску.
  А Альбiна клубнiчныя...
  I абедзве дзяѓчыны вельмi любяць працаваць язычком з нефрытавымi, пульсавалымi стрыжнямi. У iх такi вось азарт i крэда агрэсii!
  Альбiна нацiснула босымi пальчыкам ножак i прачырыкала:
  - А ѓ мора сыходзяць, дзяѓчаты лiхiя!
  Альвiна ведучы агонь, пацвердзiла:
  - Крутая стыхiя, забойствы стыхiя!
  I вось ужо немцы i савецкiя i японцы ѓклiнавалiся глыбей у амерыканскую тэрыторыю.
  У японцаѓ ёсць свае байцы: дзяѓчаты-нiндзя. Вельмi адважныя i баявыя.
  Вось дзяѓчына сiняя нiндзя, як выпусцiць пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак лязо брытвы, зразаючы галовы амерыканцам i вякне:
  - Яны не пройдуць!
  I сячэ мячамi млын.
  А дзяѓчына жоѓтая нiндзя правядзе мячамi сапраѓдны веер. I затым босымi пальчыкамi ножак кiдае iголкi з ядам, i запусцiць iх з забойства войскаѓ янкi, прабiваючы супернiкаѓ.
  I завые на ѓсю глотку:
  - Ва ѓсю Японскую славу!
  А дзяѓчына з чырвонымi валасамi, як правядзе прыём касой млын, i разане непрыяцеляѓ.
  А затым возьме i босымi пальчыкамi ножак урэжа па iх i так раскiдае янкi ѓ розныя бакi. Вось гэта баявая прыгажосць.
  I прараве:
  - Мы ёсць нiндзя!
  А тут i дзяѓчына з белымi валасамi нiндзя правядзе мячамi прыём верталёт. Пасячэ працiѓнiкаѓ, разбурыць iх. I з пунсовага соску лупне маланкай, зароѓшы:
  - За перамогу Японii!
  Ну, супраць такiх краляѓ нiхто не выстаiць! Вось гэта дзеѓкi, усiм дзеѓкам дзеѓкi...
  А настолькi яны агрэсiѓныя.
  Але вось баi грукочуць з каласальнай iнтэнсiѓнасцю. Войскi дзяржаѓ восi рухаюцца i з поѓначы i з поѓдня, лiтаральна сцiскаючы Амерыку велiчэзнымi шчыпцамi.
  Вось гэта зацiск некалi слаѓнай краiны, якi ѓзрушае ѓяѓленне.
  Да канца восенi фрыцы ѓжо ладна ѓклiнавалiся ѓ тэрыторыю ЗША.
  Вось Герда ваюе ѓ танку "Тыгр"-4 i адначасна ѓспамiнае свае ранейшыя,
  Таксама вельмi слаѓныя подзвiгi.
  Герда злёгку заляпалася крывёй, але была задаволеная. Але настрой псаваѓ жахлiвы смурод, якi iшоѓ з разрэзанага пуза ваѓкалака i асцярога, што набяжыць яшчэ сотня, калi не больш такiх жа стварэнняѓ.
  Шарлота тым часам узяла свайго жывучага апанента за галаву i правяла смяротны прыём "двайны Нэльсан", згарнуѓшы стварэньнi шыю. Вогнезарная ваяѓнiца тут апынулася ѓ ролi гэтакай мацi Тэрэзы - у плане мiласэрнасцi да па-зверску збiтаму ѓпiру. Выказалася:
  - Я добрая, прадабраючы, i мама мая добрая - як мудрая сава!
  Герда была занепакоеная:
  - Ты што не разумееш?
  Шарлота здзiвiлася:
  - А што я павiнна разумець?
  - А дыназаѓры, або гiбрыды пацукоѓ i прусакоѓ не пачуюць? - Герда выцягнула губкi.
  Шарлотка хiхiкнула:
  - Вось не чакала я, што ты такая сцикуха! Ды мы iх хоць тысячу пераб'ем!
  - Цябе што палiцай па галаве рушылi!
  - Не. Толькi павер, мегагнам можа нас пачуць. - Тут дзяѓчына запнулася. - Калi Султан гномаѓ не ѓзяѓ яго, гэта значыць не заклiкаѓ на службу, то ён не мог адысцi ад нас занадта ѓжо далёка.
  Герда з вельмi слабой надзейнай спытала:
  - А iншыя гномы, эльфы, анiнiхабiты?
  Шарлота хутка з мужчынскай бязлiтаснасцю, пагасiла апошнюю надзею:
  - Iншыя, можа, i чуюць, ды што iм да гэтага? Ведае толькi мегагнам Кiй-Дар.
  Герда пачала абцiраць аб велiзарны пышны лiсцiк сваю заляпаныя крывёй нагу. Лiст толькi знешне здаваѓся мяккiм, а насамрэч быѓ калючым. Басаногая бландынка вывела мараль:
  - Не ѓсё, тое золата, што блiшчыць, але ѓсё, што смярдзiць - заѓсёды аказваецца лайном! У свеце так шмат бруду, што нельга паверыць у чысцiню стваральнiка, нават зрабiѓшы некалькi крокаѓ па зямлi!
  У адказ Агняззарная д'ябла зноѓ засiпела паветрам у сваёй пластмасавай дудцы. Потым дзяѓчаты доѓга прыслухоѓвалiся да ночы. Але мегагнам Кiй-Дар не чуѓ цi нават не мог пачуць. I iншага гнома, тут вiдавочна не было.
  Герда тут праспявала:
  - Калi сябар апынуѓся раптам i не сябар i не вораг, а гном... Гэта значыць нас чакае дурдом!
  Шарлота перапынiла сяброѓку:
  - Ну што хочаш, каб нас легiён ваѓкалакаѓ абклаѓ? Давай ножкамi, ды i хутчэй!
  I зноѓ яны працягнулi знясiльваючы бег, хоць абодвух ваяѓнiц ужо каламуцiла ад стомленасцi. Часам Герда засыпала на хаду, у салодкiя кароткiя iмгненнi здавалася, што ён лёг, адпачывае (свайго роду спаць у сне - гэта проста неверагодна крута!). Але вiдзежы рассыпалiся, як камяк глiны, якi ѓпаѓ на зямлю, - лёгка i без намаганняѓ, толькi цела нервова ѓздрыгвала. I тут жа ѓсё пачыналася спачатку, нiбы гойдаѓся нябачны кiвач. Вакол стаяла нейкая напаѓява i напаѓрэальнасць, даводзiлася тапырыць павекi, каб яны, цяжкiя, не стульвалiся. Босыя ножачкi дзяѓчат былi няправiльна iсколатыя, але менавiта гэты жудасны боль не даваѓ iм канчаткова забыцца i страцiць пачуццё рэальнасцi. А пейзаж паступова мяняѓся.... Скрозь цемру вакол вiдавочна праступалi высачэзныя сцены, стомленая ваяѓнiца-бландынка была нiбы ѓ чорным каменным калiдоры. Здавалiся гукi - цяжкае рэха яго бегу. I было яшчэ нешта страшнае i нерухомае - наперадзе. Нешта жывое, яно, пакуль нябачнае, чакала дзяѓчат, i яны беглi туды. Не хацелi, вядома, патрапiць у апраметную, але ѓсё роѓна беглi, як авечкi гнаныя тыграм. Нават незразумела чаму, iм стала снiцца такая дробязь, можа з-за залiмiтавых фiзiчных нагрузак апошнiх тыдняѓ вайны ѓ пустынi Афрыкi i гарах Азii...
  Герда шапнула:
  - I нават рай здольны пеклам быць, што ѓ пекла назад не трэба доѓга плыць!
  Нешта тузанула за дзяѓчынку руку. Прытомнасць рыѓком вярнулася да ваяѓнiцы. Яна раптам выявiла, што стаiць нерухома. Зямля наперадзе спадзiста сыходзiла ѓнiз. I там чуѓся слабы плёскат вады. У змучаны тварык дзяѓчыны дыхнуѓ свежасцю i вiльгаццю.
  Герда ѓсклiкнула:
  - Ого, можна аказвае i да раю дабегчы!
  - Вiрый! - з пачуццём выдыхнула побач Шарлота. - Месца, дзе асалодаю загiнуѓшыя воiны Вялiкай Германii. - Яе звонкi галасок ваяѓнiцы быѓ поѓны непадробнай радасцi.
  Герда не падзяляла падобнага аптымiзму:
  - Хутчэй за прадполле Вiрыя.
  Шарлота з энтузiязмам вымавiла:
  - Дзе перадполле, там i поле!
  Герда ѓспомнiла легенду, успомнiла, як па дарозе да Рэйх-Сараi, яны перасеклi невялiкую серабрыставодную рэчку. З вышынi царскага скакуна пераправа здавалася лёгкай i хуткай забавай. Ваяѓнiца-бландынка нават адчула сябе султанам, цi султаншай, што зрэшты, яшчэ лепш! Але адна справа сядзець на гмаху элiтным скакуне, i iншае - падарожнiчаць на сваiх дваiх нажэнках багiнi. Цiкава, наколькi глыбокая i падступная гэтая рака?
  Герда хiтра, але вобразна заѓважыла:
  - А перадполле тое мiннае!
  - Ты ѓмееш плаваць? - Павярнулася да яе рудавалосая дзяѓчына.
  Герда пацiснула плячыма:
  - Якое дурное пытанне. Дзе ты бачыла прадстаѓнiка элiтнага батальёну СС не ѓмелай плаваць.
  Шарлота рашуча трасянула палымнеючымi кучарамi:
  - Забудзься пра элiту СС. Тут дасканалага iншы свет цi нават бязмежнае светабудовы з мiрыядамi мiроѓ. Тут далёка не ѓсё, як было ѓ нас!
  "Цi ѓмею я?" - спытала сябе Герда, зноѓ зазiраючы ѓ пустату, якая была ѓнутры ваяѓнiцы.
  Шарлота буркнула:
  - Ну, хутчэй раджай! Час падцiскае!
  - Ну вядома, я павiнна ѓмець плаваць! - Бадзёра вымавiла ваяѓнiца-бландынка, бачачы сумнеѓ на далiкатным i адначасова грозным твары сяброѓкi.
  Матылёк памерам з альбатроса, пры гэтым з сiнiмi ѓ жоѓтую крапiнку крылцамi, калыхнуѓ вусiкамi ѓ знак пацверджання, што галаногая бландынка кажа праѓду.
  - Я таксама так цi амаль так мяркую, - няцвёрда адказала Шарлота. - Хоць ведаеш прыказку: iндык думаѓ i ѓ суп трапiѓ, варона не думала i апынулася ѓ трашчотцы! У любым выпадку лепш, калi ты ѓмееш, бо мне цябе не выцягнуць. А нам толькi адна дарога - на той бераг.
  Герда моцна сцiснула кулакi:
  - Вядома, крутая паплыла!
  Шарлота папярэдзiла:
  - З мячом могуць быць у нас праблемы!
  Гламурныя ваяѓнiцы падышлi да самай абзы берага i ступiлi ѓ чорную начную ваду. Герда адчула цiск вады - рачулка мела нямоцную плынь. Галаногая бландынка апусцiлася на каленi i прагна напiлася, пасля чаго папырскала на стомлены запылены твар. Дрымотнасць тут жа прайшла. Вада была прахалоднай i далiкатнай, хацелася легчы ѓ яе i паслабiць ныючыя мускулы жаночага цела...
  Герда вымавiла з натхненнем:
  - А мiн у прадполле i нябачна!
  - Пачакай! - Шапнула Шарлота.
  Герда здзiвiлася:
  - А што зноѓ тут пасткi?
  Вогнезарная ваяѓнiца супакоiла:
  - Ды не, але... Думаю ѓ нас яшчэ ёсць шанец!
  Ваяѓнiца агню зноѓ прыклалася да сваёй белай пластмасы губкамi. Прыслухалася, уважлiва азiраючыся па баках.
  Герда ж у сваю чаргу расслабiлася, i нiбы сiлкавалася боскай энергiяй ад вады. Шарлота папрасiла яе:
  - I ты глядзi, мне цяжка ѓ дадзеным месцы канцэнтравацца.
  Галаногая бландынка таксама азiрнулася. Адчувалася, што хутка будзе вiднець. Цемра перастала быць апраметнай, як яшчэ зусiм нядаѓна, у яе непрагляднасцi з'явiлiся зыбкiя правалы - здавалася, яшчэ ледзь-ледзь, i покрыва ночы ѓпадзе. Значыць, пагоня пачнецца зусiм хутка. Добра, што яны дайшлi да ракi. Герда жмурачы краi, прыгледзелася: вада была добра бачная ѓ яе зводзяць з розуму мужчын ног, цьмяна - у цэнтры плынi. Iншы ж бераг амаль тануѓ у цемры.
  Белая ваяѓнiца заѓважыла:
  - Вось бы цяпер мужчынскiя рукi палашчыѓ бы нашы змучаныя целы з якiя праступiлi ад напругi жылкамi. Якое б мы задавальненне ад гэтага атрымалi б? Аб якая iмкнецца плоць нявiнных дзяѓчын. Маё ѓлонне багiнi Венеры, так жадае каханнi, i шчасцi, таго чаго жадае любая жанчына!
  Шарлота зноѓ прыклалася да дудкi. На гэты раз Герда здалося, што цi то ѓ паветры, цi то ѓ зямлi нешта завагалася ѓ адказ. А аб голую пяточку ваяѓнiцы - бландынкi пацерлася, нешта з шыпамi i разам з тым такое далiкатнае. Яна выказала:
  - Вось яна асалода ѓдава.
  - Ты чула? - Юная агнязарная д'яблыца узбуджана схапiла яе за руку. - Крокi мегагнома! Аб беласнежная самка чула? Кiй-Дар адгукнуѓся. - Шарлота пацалавала сяброѓку ѓ вушка. - Павер, блiзкая наша перамога, Ён недзе тут!
  Герда заѓважыла:
  - Ды блiзкая... Як для казяѓкi Месяц!
  Шарлота стала мацней дзьмуць у свой свiсток з чароѓнай пластмасы створанай эльфамi( тэхначараѓнiцтва аднак!), прынiкаючы затым вухам да зямлi. Гэтым разам зваротнае страсенне глебы было куды больш прыкметным.
  Герда тут па-фiласофску заѓважыла:
  - Ёсць такая прымета, чым даѓжэй не шанцуе спачатку, тым больш паспяховым будзе канец!
  - Так... - Iзумрудныя вочы найпрыгажэйшай дзяѓчыны радасна прыжмурылiся, - ён прыйшоѓ на клiч! Кiй-Дар!
  Герда прыклала пальчык у вусны:
  - Ды асцярожней ты. Можа гэта зусiм не той мегагнам, цi iстота зусiм iншага парадку!
  Яны замерлi, услухоѓваючыся. Дрыготка зямлi стала больш раѓнамернай, цяжкай. Недзе паблiзу, мiж "астравоѓ" кустоѓ, прабiраѓся вялiзны тыпаж. Ён быѓ нiбы джын-волат, паслухмяна якi шукае гаспадара, хай нават апошнi яшчэ бязвусы юнак...
  Шарлота заявiла:
  -Ты, мусiць, нават не ѓяѓляеш усiх моцы мегагномаѓ. Гэта такiя магутныя iстоты, што нават пякельны агонь адступае перад iмi!
  Герда тут жа запярэчыла:
  - Не чаму ж уяѓляю... Калi гном iстота моцная, то мегагном павiнен быць на парадак мацнейшым. Бо само словы мега, гэта ѓ мiльён разоѓ больш!
  Шарлота ахвотна як дзяѓчына на спатканне з эстраднай зоркай пагадзiлася:
  - Ды ты правiльна думаеш сяброѓка! Менавiта ѓ мiльён, гэтае цэлае непераможнае войска!
  Герда тут здзiвiлася:
  - А чаму ты не выклiкала яго раней i дазволiла нашым сяброѓкам загiнуць?
  Замест адказу юная i рудая д'ялiца зноѓ прыклалася да свайго свiстку, паветра з лёгкiм сiпеннем вырывалася са скрыѓленага сопла. I раптам Шарлота замерла на паѓуздыху, яе смарагдавыя вачаняты акруглiлiся. Вогнезарная ваѓчыца прысела ѓ ваду, крануѓшы Герду за руку. Так хацела, была ёй адказаць, як раптам...
  Босыя ступнi дзяѓчынкi раптам апякла такi рэзкi боль, што зараз падскочылi i ... канчаткова прачнулася. Мадлен трымала ѓ руках дубiну з падлучаным да яе электрычным провадам. На ружовай, нават злёгку арагавелай ад бегу па распаленым пяску i вострым горным камянях падэшве паѓстаѓ пухiры электраразраду.
  Капiтан СС рыкнула:
  - Ды ѓставай ты хутчэй збiрайся, надзець парадную форму! Вы не можаце перад фельдмаршалам фарсiць у адным бiкiнi! Глядзi дзетка, цябе ѓзнагародзяць, але калi выкiнеш дурасць, то прымушу суткi круцiць кола Конана, i адначасова бiць электрычным токам. - Мадлен тут зрабiла морду страшнейшым. - Хоць не, не суткi, а цэлы тыдзень, без адзiнай хвiлiны перадышкi. У нас пакуль ёсць час.
  Дзяѓчаты спешна пачалi збiрацца.... А на iншым кантыненце адбывалiся таксама цiкавыя падзеi, прычым аналагiчныя.
  Так, а зараз зноѓ бiтва, i ваяѓнiца Герда, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, пасылае забойнай сiлы снарад. Разбiты "Першынг" спынiѓся.
  У вось паѓзе нешта такое большае i нязграбнае. Найновая амерыканская распрацоѓка, самаходка калiбрам гарматы ѓ 155-мiлiметраѓ даѓгаствольнай i таѓшчынёй бранi ѓ 305-мiлiметраѓ. Важыць тон сто дваццаць i вельмi цiхаходная. Ледзь паѓзе...
  Герда разбiла "Шэрман" трапным стрэлам i адзначыла:
  - Па нашу душу iдзе!
  Шарлота пальнула выкарыстоѓваючы босыя пальчык ножак, разнесла супернiка на iрваныя кавалкi металу i пiскнула:
  - За гонар i Радзiму!
  Крысцiна заѓважыла з трывогай:
  - Можа з бамбамету па iм урэзаць?
  Магда ѓпэѓнена заявiла:
  - Дай мне гэтую справу!
  I дзяѓчына навяла на супернiка гармату, сваiмi чэпкiмi пальчыкамi ножак, i лупанула.
  I амерыканскi монстар спынiѓся i ѓзарваѓся.
  Вось гэта дзяѓчыны з Трэцяга Рэйха - малайцы!
  Наступiла зiма, i па снезе рухаецца IС-7. Баi iдуць у Амерыцы. Б'юцца прыгажунi з СССР люта.
  Алёнка пальнула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак па "Першынг" i разнесла супостата.
  I прабуркавала:
  - Слава рускаму камунiзму!
  Урэзала снарадам i Анюта. Ужыла прыём пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i прабуркавала:
  - Я скажам дзяѓчына-супермэн!
  Ала таксама ѓзяла i пальнула i ѓразiла чарговы танк "Паттон". I такiя класныя.
  Што за гароднiна гэты найноѓшы танк "Паттон"? Гэта "Звышпяршнiг", толькi з больш магутным рухавiком у 810 конскiх сiл i вялiкiмi нахiламi бранi.
  Што ж уражлiвая машына, якая для Т-34-85 можа стаць праблемай. Але IС-7 яе як з дыстанцыi лупiць. I савецкi танк, атрымаѓшы ѓ лабавую браню снарад, адпраѓляе яго ѓ рыкашэт. Вось гэта баявая машына. I ѓ адказ з аднаго размаху зносiць амерыканца.
  Далей палiць Марыя, дзiвiць непрыяцеля трапна. Прабiвае яго наскрозь i верашчыць:
  - Наша войска моцнае, ахоѓвае мiр яна!
  I таксама босыя пальчыкi ножак выкарыстоѓвае.
  А затым i Маруся дзюбне. I раскрышыць непрыяцелю браню ѓ трэскi. Пры дапамозе ѓ дадзеным выпадку голай пяткi.
  I прараве:
  - За новыя рэформы Сталiна!
  Вось такая баявая яна прыгажуня, i жадае ѓсiм спадабацца.
  Вось як каманда на IС-7 працуе, што i чарцям ад гэтага моташна.
  Але вось наступаюць дзяѓчынкi наперад.
  Лiзавета на Т-54 б'ецца. I дзейнiчае адчайна. Такая вось агрэсiѓная краля.
  I дзяѓчаты маюць вельмi нават нядрэнную машынку. I страляюць з яе вельмi трапна.
  Вось напрыклад узялi i ѓразiлi "Звышпёршынг", i проорут:
  - Наш святы камунiзм!
  Лiзавета босымi пальчыкамi ножак нацэлiла зброю. Лупанула па мэце i пiскнула:
  - Мая перамога будзе вялiкая!
  I падмiргнула напарнiцам.
  Кацярына лупанула пры дапамозе пунсовага соску i праверашчала:
  - За нашы вялiкiя перамогi!
  I як засмяецца ва ѓсё горла.
  I Алена пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак як урэжа па супернiку. Разбiла магутную браню, раскалола метал i прапiшчала:
  - Магутная наша нацыя!
  I прараве на ѓсё горла...
  - Ура!
  I Ефрасiя таксама бразгае па супернiку, на гэты раз клубнiчным саском. Раскрышыць непрыяцеля i вякне:
  - За велiч камунiзму на ѓсiх планетах галактыкi!
  Такiя вось дзяѓчынкi найкруцейшыя ѓ свеце. I iх нiчым не спынiць i не ѓтаймаваць.
  Кацярына вiскоча i трасе грудзьмi:
  - Я ёсць дзеѓка супер!
  I яе соску адлiваюць лаламi ... Яна ѓ свой час чарнаскураму iх у твар совала i прымушала лiзаць. Затым сама яму мужчынскае дасканаласць мовай аблiзваѓ. Што ѓвогуле такi прыемны смак.
  Як гэта прыемна для дзяѓчыны - не апiсаць большага задавальнення на свеце.
  Вось так дзяѓчынкi i разбураюць супернiка. I адчуваюць асалоду ад сваiх слаѓных перамог, i каласальных дасягненняѓ.
  А Анастасiя Вядзьмакова i Алёнка Сакалоѓская наогул дзяѓчынкi ѓзроѓню надзвычайнага. У iх проста кiпяць хвалi страсцi i цунамi юрлiвасцi.
  Анастасiя страляе з пунсовага саска па супернiку, дзiвiць самалёт янкi i вiскоча ва ѓсё горла:
  - Я прыгажуня-супермэн!
  Алёнка Сакалоѓская працягваючы руйнаваць супернiка, пры дапамозе клубнiчных саскоѓ i раве:
  - А я вышэй дзяѓчынка ѓсiх на свеце!
  Такiя вось ваяѓнiцы баявыя, i трэба сказаць кралi яшчэ якiя! Супраць iх нiкому не выстаяць.
  Нават Амерыцы... i ѓжо кожная па дзесяць залатых зорак героя СССР зарабiла...
  За такое фенаменальнае дасягненне атрымалi i адмысловую ѓзнагароду: дыяментавую зорку героя СССР. Што само па сабе вельмi нават ганарова i крута.
  Весялецеся прыгажунi!
  Лепшае, вядома ж, будзе наперадзе!
  Алег Рыбачэнка праводзiѓ чарговую аперацыю ѓ Саудаѓскай Аравii.
  Царскае войска Мiкалая Другога пашырала расiйскую тэрыторыю. Разам з Алегам змагалася зараз i дзяѓчынка Маргарыта Коршунава. Таксама мутант - ваяѓнiца якая атрымала неѓмiручасць.
  Ну што ж вечныя дзецi прыводзiлi ѓ пакору ѓсе гэтыя банды маджахедаѓ. I перамагалi iх - прымушаючы прымаць прысягу рускаму цару.
  Адначасова Алег Рыбачэнка не супраць i скласцi прыгожае i крыху па-iншаму працяг прыгод дзяѓчынак;
  Пасля новага года немцы i каалiцыя значна рушылi наперад па тэрыторыi ЗША. Амерыканцы, маючы справу з больш тэхналагiчна развiтым ворагам, прайгравалi.
  Да канца сакавiка вермахт падышоѓ да Вашынгтона i прыступiѓ да штурму сталiцы ЗША.
  Баi кiпелi няроѓныя i, вiдавочна было што дзяѓчынкi, i перамагаюць тут... Асаблiва пiрамiдальны танк, Герды добры, як i яе сачыненнi.
  Герда падчас абстрэлу Белага дома, калi яе танк бiѓ прамым навядзеннем узяла i заснула, i ёй снiлася такое...
  Яна бачыла партызанку Лару Мiхейку злоѓленую фашыстамi. Дзяѓчынка гадоѓ чатырнаццацi адстрэльвалася ад фашыстаѓ. Двое яе напарнiкаѓ загiнула. А яна сама схавалася ѓ хаце.
  Бабуля хацела яе выдаць за сваю ѓнучку, але гiтлераѓцы не паверылi ёй. I павялi... Вось-вось пачнуць абшукваць.
  I тады Лара выхапiла гранату, фашысты пападалi. Дзяѓчынка ѓ думках развiталася i гэтым святлом i шпурнула яе... Але граната не ѓзарвалася.
  Гераiчна пайсцi не ѓдалося.
  Лару павалiлi, пару разоѓ урэзалi, i паставiлi сiняк пад вока. Але моцна бiць не сталi, вiдаць баялiся пакалечыць!
  Калi яе прывезлi ѓ хату для допыту, Лара паводзiла сябе дзёрзка.
  Адважна гледзячы ѓ вочы палкоѓнiку СС, вымавiла:
  - Вас хутка фрыцаѓ знiшчаць! Чуеце, гул гармат, iдзе пагiбель ад Чырвонай Армii!
  Палкоѓнiк на гэта адказаѓ:
  - Дзёрзкая дзяѓчынка, ты пазнаёмiшся з бiзуном!
  Лара смела крыкнула:
  - Боль мяне не палохае!
  Палкоѓнiк загадаѓ:
  - Вывесцi гэтую паршыѓку на вулiцу з плакатам: партызанка i паказаць усёй вёсцы!
  Палiцай ахвотна падказаѓ:
  - На вулiцы выпаѓ снег, i стаiць мароз ... Цi не варта дзяѓчынку вывесцi басанож, каб яна астудзiла свой запал!
  Палкоѓнiк СС згодна кiѓнуѓ:
  - Правiльна! Няхай паходзiць па марозу босая, можа быць абразумецца!
  З Лары сарвалi паѓшубак, а таксама швэдар. Пакiнулi толькi ѓ адной паркалёвай сукенцы. Сцягнулi грубыя чаравiкi i чорныя панчохi. Дзяѓчына засталася басанож у адной, лёгкай сукенцы.
  Ёй павесiлi на шыю дошчачку з надпiсам: "Я партызанка". I звязаѓшы рукi ззаду вывелi на ганак. Босыя ногi дзяѓчынкi адчулi холад i снег.
  Лара ѓсмiхнулася. Яе праѓда бянтэжыѓ сiняк на твары, як яна выглядае. А басанож можна па снезе i прайсцiся. Яе падэшвы за лета моцна агрубелi, ад шматлiкiх пераходаѓ босы. Яна i абулася нядаѓна, i не ѓпершыню ёй трываць холад i голад.
  Лара пайшла сама i працягвала ѓсмiхацца. Павеяѓ вецер, развяваючы яе медна-чырвоныя валасы, а пад босымi ножкамi рыпеѓ снег.
  Дзяѓчынка крочыла з такiм выглядам, нiбы прынцэса на трон. I пакiдала за сабой хупавыя, маленькiя сляды, амаль дзiцячых ножак.
  Людзi глядзелi на яе са спагадай.
  Адна з бабак у футры залапатала:
  - Жах! Дзеѓку босую вядуць!
  Надвор'е стаяла сонечнае, i агрубелыя, мазолiстыя падэшвы Лары амаль не пакутавалi ад холаду. Яна iшла сабе, i скалiла зубы.
  Тут яе апалiла ад удару бiзун. Дзяѓчынка ѓскрыкнула i сцяла губу.
  Яе ѓдарылi яшчэ пару разоѓ з сiлай. Лара з цяжкасцю выстаяла на нагах, i намаганнем волi стрымала крык.
  Упартую дзяѓчынку адказалi ѓ спецыяльную хату, дзе былi прыстасаваннi да катаванняѓ.
  Вось яе паднялi на прэнг, i сталi прыпякаць распаленым жалезам пяткi ...
  А двое катаѓ хвасталi Лару бiзунамi. Дзяѓчынка спачатку тытанiчным намаганнем стрымлiвала крыкi, але калi да босых падэшваѓ дзiцяцi прыклалi шырокiя палосы чырвонага ад спякота жалеза, крыкнула i страцiла прытомнасць. Яе прывялi ѓ сябе...
  Жах...
  Герда ачулася.... Чорт перамагчы, трэба ж такое прымроiцца, калi яны напярэдаднi перамогi, iх танк абстрэльвае Белы дом.
  А тут такiя гадасцi зняцца...
  Герда пальнула па якi выязджае з хаты "Сверхпершингу", прабiла яго наскрозь i прабуркавала:
  - Мiр, праца i каханне!
  Пасля чаго паказала мову.
  Шарлота таксама дзюбнула па супернiку, ужыѓшы босыя пальчыкi сваiх ножак i, вякнула:
  - Я дзяѓчына класа супер!
  Урэзала i Крысцiна, шыпя змяёй i нацiскаючы пунсовым саском на кнопку джойсцiка, прабiваючы супернiка:
  - Ёсць мы супермэны!
  I Магда як улепiць па непрыяцелю, раскрышыць танк, прымусiць дэтанаваць баявы камплект, i выдасць:
  - Даеш вышэйшы пiлатаж!
  Пасля чаго падмiргне сваiм напарнiцам. Вось гэта дзяѓчына - самага высокага лiчы класа наводчыца.
  Ваяѓнiцы крушаць янкi i набiраюць рахункi... Альбiна i Альвiна ѓжо набралi кожная па дзве тысячы збiтых машын. За гэта атрымалi новую ѓзнагароду: Брыльянтавую зорку Рыцарскага крыжа Жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Вось так дзяѓчынкi i вызначылiся стаѓшы асамi класа супер. I нiхто iх не мог i спынiць i перамагчы.
  Настасся Ведзьмакова i Акулiна Сакалоѓская i Арлова атрымалi па новай узнагародзе: Ордэн Славы вышэйшай ступенi з дыяментамi, чаму былi вельмi нават рады. Вось такiя крутыя дзяѓчынкi.
  А вайна падыходзiць да канца... Амерыканцы дваццатага красавiка 1948 гады капiтулююць. I перавярнулася яшчэ адна гiсторыя другой сусветнай вайны.
  На гэты раз падобна надышоѓ перыяд працяглага мiру. СССР атрымаѓ назад Аляску i ѓсе былi задаволенымi. А краiны Амерыканскага кантынента падзялiлi Японiя i Трэцi Рэйх. Так завяршыѓся часовы перадзел свету.
  Немцы стамiлiся ад вайны.
  Гiтлер дазволiѓ у Трэцiм Рэйху шматжонства - да чатырох жонак кожнаму, i ѓвёѓ драконаѓскiя падаткi на пары ѓ якiх няма дзяцей або iх менш трох. Гэта было моцным ходам для заахвочвання дэмаграфiчнай палiтыкi.
  Акрамя таго ѓ самога Гiтлера з'явiлася шмат дзяцей, атрыманых шляхам штучнага абнасеньвання. I сярод iх трэба было выбраць спадкаемцу.
  Не было смутку, Трэцi Рэйх пераварваѓ разам з Японiяй заваяванае.
  Але вось 5 сакавiка 1953 году памёр Сталiн. I прыйшоѓ да ѓлады Берыя. Чаму Берыя? У яго былi i ѓ рэальнай гiсторыi нядрэнныя шанцы на трон, але перашкодзiла выпадковасць: бунт у ГДР падчас падаѓлення якога саспела контрзамова супраць Берыi. А тут ГДР зразумела не.
  Акрамя таго i Гiтлер жадаѓ каб пасля Сталiна кiраваѓ менавiта добра прадказальны i вядомы немцам Берыя, якi быѓ германафiлам. I Сталiн калi ѓ яго пагоршылася здароѓе, зрабiѓ завяшчанне на карысць Берыi.
  Так што ѓсё вырашылася на карысць раздзела таямнiцай i не толькi таемнай палiцыi.
  Ну, а Берыя прапанаваѓ Гiтлеру разабрацца з Японiяй, пакуль тая не абзавялася ядзернай зброяй.
  Цi мала што можа прыйсцi ѓ галаву самураем.
  Берыя i Гiтлер дамовiлiся аб сумеснай вайне з Японiяй, i падзеле яе тэрыторыi.
  20 красавiка 1954 года пачалася сумесная вайна супраць вялiзнай каланiяльнай iмперыi самураяѓ.
  Што ж новая старонка пераварочваецца ѓ гiсторыi. Савецкiя войскi наступаюць на Японiю.
  I нямецкiя таксама... Вось зноѓ Герда i Шарлота б'юцца ѓ пiрамiдальным танку. Машына ѓ iх двухмесная вагой пяцьдзесят тон i рухавiком газатурбiнным кампактным у 2500 конскiх сiл. Можна ѓявiць сабе якая хуткая нямецкая машына. А браня асаблiвая, з прымешкай пластмасы. I вельмi трывалая непрабiѓная з усiх ракурсаѓ. Гармата невялiкага калiбра ѓ 75 мiлiметраѓ, але з вельмi высокай пачатковай хуткасцю снарады ѓ прыладзе высокага цiску. Яна бранябойнасцi падвышанай. А запас снарадаѓ i хуткастрэльнасць вялiкiя. Праводнасць высокая.
  Сам танк проста супер... Так што Герда ведае, на чым ваяваць.
  Савецкiя машыны слабейшыя. Асноѓны танк пакуль Т-54, машына нядрэнная, параѓнальна танная, але моцна якая прайграе нямецкай ва ѓсiм. IС-7 усё так i не стаѓ масавым. Яго заѓважыѓ IС-10, якi атрымаѓ гармату 122-мiлiметра, але больш даѓгаствольную i нядрэннае бранiраванне iлба, пры больш слабых бартах. Але ѓсё гэта ѓклалася ѓ вагу пяцьдзесят тры тоны, што нядрэнна.
  Герда страляе са свайго танка "Пантэра"-6 па японцах, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, i душачы на кнопкi джойсцiка, пры гэтым рыкаючы:
  - Слава iдэям арыйскага братэрства!
  Шарлота нацiскае на кнопкi джойсцiка, пунсовым саском, радок з сямi кулямётаѓ, i верашчыць:
  - Наша шчасце ѓ камунiзме арыйскай мары!
  I дзяѓчына зноѓ смяецца...
  Крысцiна i Магда ваююць на iншай пiрамiдальнай "Пантэры"-6.
  Крысцiна нацiскае босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка, i дзiвiць супернiка з Японii i раве:
  - Слава майму хлопцу!
  Магда таксама адкрывае агонь, i аглушальна смеючыся, прамаѓляе, нацiснуѓшы лалавым саском на кнопку джойсцiка:
  - Слава нашым юнакам!
  I як засмяюцца яны ва ѓсё горла. Такiя вось скажам прама выдатныя ѓ азарце вайны дзяѓчынкi.
  Ды для Японii, падобна, надышоѓ судны дзень. Але ѓсё iдзе пакуль згодна з планам.
  Лiзавета i яе экiпаж ваююць на танку Т-54, некалькi мадэрнiзаваным. Але рознiца невялiкая. Гармата стала крыху больш хуткастрэльнай, а снарад больш бранябойны. У гэтым тое i адрозненне.
  А рухавiк той жа самы дызель у 520 конскiх сiл... Японцы выкарыстоѓваюць танкi сваiх распрацовак i лiцэнзiйныя нямецкiя. Таксама машыны ѓ цэлым добрыя. Асаблiва машына "Хiрахiта"-3, вагой у пяцьдзесят восем тон, з прыладай у 105-мiлiметраѓ даѓжынёй ствала ѓ 70 ЭЛ, праѓзыходная Т-54 ва ѓзбраеннi, i не якая саступала ѓ бранi, i хадавых якасцях, можа акрамя запасу ходу.
  Гэты танк Японii для СССР праблема. Але ёсць i лягчэйшыя машынкi Краiны ђзыходнага Сонца.
  З iмi спраѓляць прасцей.
  Лiзавета страляе, ужываючы босыя пальчыкi ножак, i дзiвiць самурайскiя танкi. Яна гэта вельмi спрытна робiць, i верашчыць:
  - Слава Айчыне нашай свабоднай!
  Кацярына зноѓ вядзе агонь, ужыѓшы пунсовы сасок, i разбiѓшы японскую машыну, вiскоча:
  - За Богам дадзеную Русь!
  Алена таксама малоцiць супернiка, разбiвае варожы танк, пры дапамозе голай пяткi i раве:
  - За велiч iдэй камунiзму!
  Страляе i Эфрасiя i робiць гэта пры дапамозе клубнiчнага соску сваёй пругкай грудзей, i вiскоча:
  - Слава перамогам вышэйшага камунiзму!
  Так яны свой танк спрытна рухаюць i пазбягаюць параз. Танк "Хiрахiта"-3 можна аднесцi i да цяжкiх, але ён даволi масавы. Прабiць такую машынку цяжкавата.
  А вось ён i iдзе на дзяѓчынак. Гармата i больш калiбрам i вышэйшая за пачатковую скорасць снарада. Браня iлба вежы ѓ японца нават тоѓшчы савецкага 240-мiлiметраѓ, а iлба корпуса таксама тоѓшчы ѓ 150-мiлiметраѓ верхняя частка i 120-мiлiметраѓ нiжняя. А хуткасць у японца нават вышэй, рухавiк газатурбiнны ѓ 1500 конскiх сiл. Ды гэты танк у Японii найлепшы. З iм не пажартуеш.
  Але Лiзавета пры дапамозе пунсовага саска пасылае снарад прама ѓсутыч, i японскi танк выбухае, так не здолеѓшы патрапiць у савецкую машыну.
  Кацярына прачырыкала i пацалавала сяброѓку ѓ голую пятку:
  - Ты разумнiца Лiза!
  Лiзавета не пагадзiлася:
  - Я проста генiй!
  I як засмяецца ва ѓсю глотку. Вось гэта дзяѓчынка.
  I выюць яны нямала... Кацярына, напрыклад i сорак першы год памятае, як яна тады выцякала. Туфлi парвалi праз пару дзён, i прыйшлося тупаць басанож. А з нязвычкi гарадской дзяѓчыне гэта балюча, кожны грудок, кожная галiнка, кожная шышачка адчуваецца. I ножкi яна збiла да крывi, калi кожны крок выбухае болем.
  Нiколi дзяѓчынка не думала, што басанож хадзiць можа быць так пакутлiва. Нездарма ж Гюго спачуваѓ басаногай дзяѓчынцы Клазетэ. Калi нават летам такiя дзявочыя ножкi, то якога зiмой.
  Кацярына зрэшты, хутка прывыкла, юнае цела прыстасоѓваецца жвава, параненая падэшва зарасла мазалямi i агрубела. I хадзiць басанож стала прыемна. Кацярына нават не абувалася, пакуль не ѓдарылi маразы. Аднак затым утварылася iх чацвёрка i Ефрасiння навучыла iх мастацтву ведзьмаѓ. А ведзьмы каб падоѓжыць маладосць часта бегаюць босымi па снезе. I карацей кажучы дзяѓчыны авалодалi таемнымi ведамi, i выглядалi гадоѓ на дваццаць, i босыя i ѓ бiкiнi не мерзлi ѓ мароз. Вось такiя пайшлi прыгажунi. I страмчэй iх няма, калi не лiчыць, вядома ж, Алёнку. Яна ваявала на IС-10 у мадыфiкацыi з падоѓжаным ствалом. Танк з'явiѓся ѓ серыi зусiм нядаѓна. I пакуль яшчэ рэдкi. IС-7 у буйную серыю так i не паступiѓ. Мабыць з-за дарагоѓлi i цяжкасцямi ѓ вытворчасцi.
  Так што разбурае экiпаж Алёнкi гэтых японцаѓ i напявае сабе песенькi.
  Узвейцеся вогнiшчамi сiнiя ночы,
  Мы пiянеркi дзецi працоѓных...
  Наблiжацца эра светлых гадоѓ,
  Клiч пiянераѓ заѓсёды будзь гатовы!
  Калi дзяѓчаты бяруцца за справу, то супраць iх не выстаяць. Гэта наогул можна сказаць дасканалае тварэнне вайны.
  Баi iдуць сабе i Японiя прайграе.
  Вось савецкiя войскi ѓзялi ѓ траѓнi паѓднёвы Сахалiн. I дзейнiчалi да крайнасцi асцярожна.
  А вось батальёны з савецкiх дзяѓчат паказваюць цудоѓны клас баёѓ.
  З iх вiдаѓ узбраення, вядома ж, АК стаѓ прымяняцца. Горай нямецкай, але затое просты i надзейны. I скошвае супернiкаѓ, хоць прыцэльнасць на дыстанцыi нiжэй, чым у нямецкага штурмавага карабiна.
  Савецкiя дзяѓчыны палонных японцаѓ прымушаюць свае босыя, пыльныя ножкi цалаваць, голыя пяткi лiзаць. Гэта iх такая вось тактыка.
  Баявыя ваяѓнiцы, самага найвысокага класа.
  Улетку пяцьдзесят чацвёртага года немцы ѓ асноѓным ачысцiлi Амерыку ад японскiх войск.
  Асаблiва прыгожа ваяваѓ батальён басаногiх дзяѓчынак на чале з Маргарэт. Дзяѓчына рассеялi самураяѓ, а ѓзятых у палон юнаку прымусiлi цалаваць сабе пяткi i лiзаць ѓлоння Венеры.
  Герда i яе каманда на Пантэрах-6 добра папрацавала, i масу японцаѓ адправiла ѓ апраметную, а каго ѓ рай.
  Чатыры дзяѓчыны-нiндзя бiлiся з савецкiмi войскамi, што прасоѓвалiся ѓ Маньчжурыi.
  Дзяѓчына-нiндзя з сiнiмi валасамi секла мячамi, i правяла млын, ссякаючы савецкiх салдат. Затым кiнула пальцамi ножак гарошынку з выбухоѓкай, перавярнуѓшы савецкi танк Т-54 i раѓнула:
  - Самая класная краiна - гэта Японiя!
  Дзяѓчына-нiндзя з жоѓтымi валасамi таксама як урэжа па супернiку клiнкамi i голай пяткай паддасць бумеранг, прагарнуѓшы:
  - За нашы перамогi самураяѓ!
  Дзяѓчына-нiндзя з чырвонымi валасамi, без лiшнiх праблем правядзе агрэсiѓную круцёлку мячамi, ссякаючы савецкiх салдат. Затое яе босыя пальчыкi ножак запусцяць бамбёшку. Разарвуць танк СССР на часткi i ваяѓнiца запiшчыць:
  - У iмя iдэй камунiзму!
  Дзяѓчына-нiндзя з белымi валасамi, узяла i секанула працiѓнiкаѓ, нiбы правёѓшы веерам па полi, зразаючы зноѓ расiйскi салдат, i босымi пальчыкамi як запусцiць забойнае, што парве цэлых два савецкiя танкi на запчасткi.
  I прараве:
  - За велiч краiны!
  Дзяѓчынкi вельмi любяць забiваць, i яшчэ больш iм падабацца гвалтаваць палонных. Ды так каб мужчыны гублялi прытомнасць ад перанапружання. I гэта так дзяѓчатам-нiндзя падабаецца. Скакаць на прывязаных мужчынах i адначасова сцябаць iх бiзунамi.
  Але, нягледзячы на гераiчнасць японцаѓ, яны прайграюць лепшай i больш дасканалай тэхнiцы.
  Тым больш у небе суперкласа асы Анастасiя Вядзьмакова i Акулiна Сакалоѓская, якiя разбураюць японцаѓ, нiбы завадныя млыны.
  Анастасiя пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, зразае адной чаргой адразу шэсць японскiх самалётаѓ i пiшчыць:
  - Слава iдэям камунiзму Русi!
  Акулiна нацiскам на кнопку пунсовым саском зрэзала адразу сем японскiх самалётаѓ i зароѓ:
  - Героям Расii слава!
  Ваяѓнiцы мсцiць Японii, за свае ранейшыя крыѓды. I асаблiва за паражэнне ѓ вайне часоѓ цара Мiкалая Другога. Няма гэтага, нiколi не забудуць, i не прабачаць пакаленнi.
  Анастасiя нацiскам рубiнавага саска дала чарговую чаргу, збiваючы японскiя самалёты i рыкаючы:
  - Слава эпосе камунiзму Берыi!
  Акулiна нацiснула босымi пальчыкамi ножак, разбiла самурайскiя самалёты i прабуркавала:
  - За вялiкiя перамогi!
  А Альбiна i Альвiна набiраюць рэкордныя рахункi. За тры тысячы збiтых самалётаѓ iх узнагародзiла ордэнам: Брыльянтавая зорка Рыцарскага крыжа Жалезнага крыжа i залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi.
  Альбiна пры дапамозе пунсовага саска дала чаргу. Зрэзала зараз тузiн японскiх самалётаѓ i прабуркавала:
  - За мае грудзi!
  I паѓставала сябе ѓ абдымках чарнаскурага воiна.
  Альвiна лупанула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, звалiла паѓтара дзясятка японскiх самалётаѓ i пiскнула:
  - За вялiкiя перамогi!
  Дзяѓчыны-немкi вельмi баявыя i прыгожыя. Вельмi любяць хлопцаѓ з чорным колерам скуры, i iх мовы заѓсёды гатовы палiраваць эбанiтавыя дасканаласць мужчын.
  Альбiна пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак зноѓ урэзала па самураях, i збiла iх самалёты.
  I прабуркавала:
  - Я ёсць супермэн!
  Альвiна клубнiчным саском нацiснуѓ, скасiла масу японскiх самалётаѓ i запiшчала:
  - Я касмiчная мегера!
  Дзяѓчына вельмi баявыя i актыѓныя ѓ сваёй гiперсэксуальнасцi.
  Сапраѓдныя арыйкi - проста супер! I ѓвогуле такiя вось прыгажунi вышэйшага класа!
  Нямецкiя i савецкiя войскi, перамагаючы супернiка, прасоѓваюцца па Кiтаю.
  Пры штурме Сiнгапура вызначылiся байцы авiядэсантнай дывiзii i басона дзявочага падраздзялення "Баракуды". Дзяѓчаты, шлёпаючы голымi пяткамi па лужынах пралiѓся трапiчнага дажджу, уварвалiся ва ѓмацаваныя пазiцыi японцаѓ i перакалолi iх штыкамi.
  Такiя вось баявыя прыгажунi.
  Японiя ѓздрыгвала ад зруйнавальных удараѓ такой агрэсiѓнай каманды.
  Увосень 1954 года, большая частка Кiтая была захоплена дзяржавамi восi. I сiтуацыя iстотна ѓскладнiлася для Краiны Узыходзячага Сонца.
  Гiтлер заѓважыѓ:
  - Двум птушкам у адным бярлогу не ѓжыцца!
  А ваяѓнiцы Альбiна i Альвiна збiла чацвёртую тысячу самалётаѓ. Японiя ѓ вельмi вялiкiх колькасцях вырабляла танную, але нiзкай якасцi авiяцыю, так што набiраць рахункi было вельмi зручна.
  Альбiна, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, зрэзала чарговага самурая i прапiшчала:
  - Гэта наш цудоѓны свет!
  Альвiна, пры дапамозе пунсовага соску збiла цэлы тузiн японскiх машын i прачырыкала:
  - Слава эпосе камунiзму, ва ѓсiм сусвеце!
  Альбiна, таксама ужыѓшы клубнiчны сасок i збiваючы самураяѓ, здзiвiлася, i вякнула:
  - Ты кажаш аб камунiзме?
  Альвiна ужыѓшы босыя пальчыкi ножак, i зразаѓшы дзясятак японскiх самалётаѓ, паведамiла:
  - Новы арыйскi парадак i ёсць камунiзм!
  Дзяѓчынкi разрагаталiся... За чацвёртую тысячу самалётаѓ iх узнагародзiлi Брыльянтавай зоркай Рыцарскага Крыжа Жалезнага Крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi. Што нават вельмi высокая ѓзнагарода - рэкордная для прыгажунь.
  Вось гэта дзяѓчыны, на якiх трэба раѓняцца....
  Зрэшты, Анастасiя Вядзьмакова i Акулiна Сакалоѓская не саступаюць i перавысiлi лiк у пяцьсот збiтых самалётаѓ.
  I атрымалi новыя ѓзнагароды вельмi высокiя, i цэлую калекцыю зорачак, сабе назбiралi.
  Анастасiя босымi ножкамi наводзiць зброю, i збiвае непрыяцеля, падразаючы працiѓнiка i пiшчыць:
  - За камунiзм на ѓсiх планеце!
  Акулiна ссякаючы супернiка пры дапамозе нацiску пунсовага соску, агрэсiѓна верашчыць:
  - Нас ведаюць нават дзецi!
  Узiмку Японiя страцiла амаль усе свае калонii, i баявыя дзеяннi перанеслiся на саму метраполiю.
  Наступiѓ 1955 год, калi бiтвы кiпяць бурныя i iм не вiдаць нi канца, нi краi.
  Японiя паддаецца, павольна, але дакладна. I прайграе паступова вайну.
  Але ваююць самураi адчайна i жорстка.
  Алёнка са сваiм экiпажам на IС-11 эксперыментальны танк перасела. Дадзеная машына забяспечаная прыладай у 130-мiлiметраѓ i мае суцэльныя гусенiцы на дне.
  Алёнка страляе пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, прабiвае супернiка, i раве:
  - Слава камунiзму з голымi пяткамi дзяѓчынак!
  Анюта таксама пальнула пры дапамозе пунсовага соску, нацiснуѓшы на гашэткi кулямётаѓ iх цэлых дзевяць i, вякнула:
  - Мы дзеѓкi вельмi крутыя!
  Ала таксама ѓрэзала выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, размаляваѓшы супернiка i зароѓ:
  - Ну-ка ад шрубы!
  Марыя дзюбнула, пры дапамозе голай пяткi. Прашыбла непрыяцеля наскрозь i прабуркавала, скалячы зубкi:
  - За новыя дасягненнi!
  Маруся ѓрэзала пры дапамозе клубнiчнага соску, таран непрыяцеляѓ смяротным захопам i праверашчала:
  - За вялiкiя камунiзму!
  Алёнка стрэльнула яшчэ раз i зароѓ:
  - Каб прэзiдэнт-калгаснiк i цыганскi дыктатар Сашка здох!
  I ляпне босай ножкай па бранi.
  Вось як дзяѓчынкi разышлiся, проста супер. Яны наогул ваяѓнiцы цудоѓнага класа.
  Вось яны палаца спяваюць:
  Не, не згасне зоркi,
  Позiрк сакалiны, арлiны...
  Голас народа звонкi -
  Шэпт раздушыць змяiны!
  
  Сталiн жыве ѓ маiм сэрцы,
  Каб мы не ведалi смутку...
  У космас адчынiлi дзверцы
  Зоркi над намi зiхацелi!
  
  Веру, увесь свет прачнецца,
  Будзе канец фашызму...
  I заззяе Сонца -
  Шлях, асвяцiѓшы камунiзму!
  Б'юцца i Лiзавета з яе танкам Т-54, такая вось баявая дзяѓчынка-ведзьма.
  I збiваюць прыгажунi японскiя машыны сваiмi босымi ножкамi.
  Лiзавета нацiснула на кнопку джойсцiка пунсовым саском i прачырыкала:
  - Слава iдэям савецкага камунiзму!
  I як гэтая прыгажуня засмяецца! I блiсне жамчужнымi зубкамi.
  Кацярына ѓзяла i таксама босымi пальчыкамi ножак стрэльнула i праверашчала:
  - У перамозе несмяротных iдэй камунiзму,
  Мы бачым будучыню нашай краiны...
  Алена лупанула па супернiку пры дапамозе лалавага соску, i скалячы зубкi, праверашчала:
  - I чырвонаму сцягу нашай Айчыны,
  Мы будзем заѓсёды беззапаветна верныя!
  Ефрасiя дзюбнула голай пяткай i прашыпела:
  - Слаѓся Iмя па бацьку, наша свабоднае,
  Сяброѓства народаѓ, апора навек!
  I ѓсе дзяѓчыны, ужыѓшы босыя пальчыкi ножак, хорам праспявалi:
  - Сiла законная, воля народная,
  Бо за адзiнства просты чалавек!
  Ваяѓнiцы трэба сказаць баявой агрэсiяй адрознiваюцца неймавернай.
  А вось i Герда б'ецца...
  Яе "Пантэра"-6 нiбы супертанк, рэзае пазiцыi самураяѓ.
  Герда пальнет пры дапамозе пунсовага соску, нацiснуѓшы на кнопку джойсцiка i, прараве:
  - За мiр арыйскi!
  Шарлота таксама ѓлепiць, пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, разарве масу японцаѓ i вякне:
  - За вялiкiя рубяжы!
  Змагаюцца i Крысцiна з Магдай. Дзяѓчынкi вельмi баявыя, i вельмi прыгожыя, амаль голыя ѓ бiкiнi.
  Крысцiна пальнула пры дапамозе лалавага соску, разбiла японскi танк "Хiрахiта"-4 i прабуркавала:
  - Слава маёй краiне!
  Магда таксама дзюбанула, ужыѓшы босыя пальчыкi ножак, разнесла гаѓбiцу самураяѓ i вякнула:
  - Слава вялiкiм дасягненням!
  Вось гэта дзяѓчынкi самы вышэйшы клас!
  Токiа загiнула ѓ канец сакавiка. А 20 красавiка 1955 года Японiя капiтулявала i такiм чынам завяршыла вялiкая вайна.
  Дзяѓчына Альбiна i Альвiна перавысiлi пяць тысяч збiтых самалётаѓ. I за гэта атрымалi адмысловую ѓзнагароду: Вялiкую Дыяментавую зорку Рыцарскага крыжа Жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi дыяментамi.
  Вайна яшчэ не скончылася. Яна толькi стаiлася на час. Але Гiтлер амаль увесь мiры заваяваѓ.
  Берыя атрымаѓ назад паѓднёвы Сахалiн, Курыльскую граду, i Манчжурыю разам з Порт-Артурам.
  СССР стаѓ моцнай краiнай, якая залiзвала раны. Некаторы час фашысцкая Германiя заваёѓвала iншыя краiны, душачы iх нязначнае супрацiѓленне.
  Вайна працягвалася на знiшчэнне i сусветнае панаванне. Але наспявала чарговае глабальнае супрацьстаянне.
  Тым часам над СССР згушчалiся хмары. I ѓ 1959 году, у дзень свайго сямiдзесяцiгоддзя Адольф Гiтлер прыняѓ рашэнне напасцi на савецкую Расею, дзе кiраваѓ Берыя. На баку ѓ фюрара быѓ практычна ѓвесь мiр.
  Але СССР стаѓ моцнай, iндустрыяльнай дзяржавай. Так што знайшла каса на камень.
  Ядзернай зброяй валодалi абедзве краiны, але Герда i Альбiна змаглi стварыць генератар, пры якiм выпраменьванне пакрыла ѓсю планету Зямля, зрабiѓшы ѓжыванне дадзенага выгляду паразы немагчымым.
  I Гiтлер вырашыѓ захапiць апошнюю суверэнную дзяржаву свету. Мяжа на захадзе праходзiла па Дняпры, i далей Беларусь, i Прыбалтыка пад немцамi. Змаглi фашысты ѓтрымаць за сабой i Крым. Няѓжо што ѓ Севастопалi СССР арандаваѓ базу для Чарнаморскага флота.
  Акрамя астатняй тэрыторыi ѓ Расii была ѓ складзе частка Кiтая - Манчжурыя. Так што насельнiцтва СССР, дзе праводзiлася вельмi актыѓная палiтыка заахвочвання нараджальнасцi i, узаконена было камунiстычным, атэiстычным рэжымам шматжонства ѓжо перавысiла даваенныя паказчыкi 1941 года, нягледзячы нават на тэрытарыяльныя страты, i кожны год прыбаѓлялася на тры працэнты.
  Берыя забаранiѓ i аборты, i супрацьзачаткавыя сродкi. I ѓвёѓ дзiкiя падаткi на сям'i, дзе менш за чатырох дзяцей.
  Па плане i палачнымi метадамi СССР хутка развiваѓся, i яго ваенная моц узрастала.
  Гiтлер адчуваючы патэнцыйную пагрозу, скончыѓшы збiранне мiру ѓ адзiны Трэцi Рэйха, вырашыѓ пачаць апошнюю на дадзенай планеце сваю вайну.
  Што ж апошняя вайна? Больш на Зямлi заваёѓваць няма чаго. Год таму немцы зляталi на Месяц, i эпоха касмiчнай экспансii адчынена. Але цi дажыве Гiтлер да перыяду Зорных войн i заваёвы галактык? Нягледзячы на здаровую выяву жыцця, вегетарыянскую дыету, рэгулярную зарадку i дазаваную фiзiчную нагрузку, вiдаць было, што фюрар старэе. На галаве ѓсё мацней прабiваецца лысiну, валасы сiвеюць, а выгляд стомлены. Хоць фюрар i спрабуе бадзёрыцца.
  Як бы там нi было, трэба завяршыць апошнюю сваю мiсiю, i заваяваць СССР. А так ужо калi фюрар i памрэ, то ѓ яго каля тысячы сыноѓ атрыманых шляхам натуральнага абнасеньвання. I нехта з iх будзе прызнаны самым лепшым, самым здольным i зойме трон найвялiкшага дыктатара ѓ гiсторыi планета Зямля.
  У любым выпадку прамаруджванне занадта рызыкоѓнае i пакуль ядзерная зброя не дзейнiчае, Гiтлер кiнуѓ на СССР толькi ѓ першым эшалоне больш за пяцьдзесят мiльёнаѓ салдат. Велiзарная колькасць таксама танкаѓ, самалётаѓ, i лятучых дыскалетаѓ. А гэта каласальная сiла.
  СССР працягваѓ мадэрнiзаваць зброю. З'явiѓся танк Т-64 цяжэйшы i з магутнай прыладай у 125-мiлiметраѓ здольны прабiваць пёравымi снарадамi i пiрамiдальныя нямецкiя машына. Праѓда Т-64 яшчэ толькi стаѓ паступаць у вытворчасць. Асноѓным танкам пакуль яшчэ заставаѓся Т-54 нядосыць моцны супраць нямецкiх мадэляѓ. Гэта таксама адна з прычын, чаму Гiтлер спяшаѓся з агрэсiяй супраць Расii.
  IС-11 не прыжыѓся... IС-12 быѓ створаны машынай з 203 мiлiметровай гарматай, але аказаѓся занадта дарагiм, цяжкiм, i вялiкiм. IС-15 быѓ кампрамiсным варыянтам у 152-мiлiметровай, даѓгаствольнай гарматай. Дадзеная машына нагадвала павялiчаны Т-64 i таксама толькi-толькi стала паступаць у вытворчасць.
  Нямецкi асноѓны танк "Пантэра"-6, быѓ пiрамiдальнай формы, i яго злёгку мадэрнiзавалi ѓ "Пантэра"-7, павялiчыѓшы калiбр гарматы да 88-мiлiметраѓ, каб разбурэнняѓ вырабляла больш. I рухавiк, усталяваѓшы помощнее ѓ 3000 конскiх сiл, якiя даюць каласальную хуткасць i манеѓранасць пры захаваннi вагi ѓ пяцьдзесят тон, i падвышэннi якасцi бронi.
  Нават найноѓшы савецкi Т-64 прыкметна саступаѓ немцу ѓ хадавых якасцях i абароне бартоѓ, i iлба таксама. Але Т-64 хоць мог прабiць немца, няхай i з невялiкай адлегласцi.
  У небе немцы таксама былi мацнейшымi i колькасцю i якасцю машын. А стварыць свае дыскалёты, у СССР так i не здолелi. А немцы на дыскi Белонцы ѓсталявалi цеплавыя промнi - тыпу лазераѓ, i маглi весцi больш эфектыѓны абстрэл.
  I ѓ фашыстаѓ дыскалёты лёталi з хуткасцю ѓ дзесяць гукавых. А гэта ѓвогуле каласальна. Такое вось войска Трэцяга Рэйха моцнае.
  I ѓ iх падземныя танкi ёсць. I шмат чаго яшчэ крутога. Карацей кажучы, у Берыi шанцаѓ практычна няма.
  Але савецкiя войскi маюць каласальную моц абароны. I пачалося ѓварванне з паветранага наступу. Сiлы няроѓныя i немцы руйнуюць савецкiя гарады. Дзесяцi тысяч рухаюцца па Расii i бяруць Смаленск.
  Наташка прыняла рашэнне:
  - Трэба прымусiць Гiтлера i яго банду, прыбраць войскi з СССР, i адпусцiць палонных дзяцей!
  Шалаѓлiвая Зоя з гэтым пагадзiлася:
  - Вядома ж, трэба! I сваiх продкаѓ, ад фашызму выратаваць!
  Аѓгусцiна адзначыла, тупнуѓшы босымi ножкамi:
  - Мы гэта, без усялякага сумнення, зробiм!
  Святлана ахвотна пацвердзiла:
  - Усе сродкi для гэтага ѓ нас ёсць!
  Сказана, зроблена, i чацвёрка ваяѓнiц атакуе фашысцкiя орды.
  Воiны з Божага Рускага стагоддзя i мутанты-ведзьмы, зноѓ сашчапiлiся з гiтлераѓцамi дваццатага.
  Вельмi ѓжо шмат салдат у фашыстоѓскай карычневай iмперыi. Яны цякуць сабе бясконцай ракой.
  Зразумела, чатыры дзяѓчыны ѓзялi за знiшчэнне танкаѓ i самалётаѓ вермахта вельмi лiха. З самага пачатку яны разбуралi iх i рукамi i нагамi, быѓшы прыкрытымi сiлавым полем. Але...
  Нiбы з-пад зямлi з'явiлiся, Алег Рыбачэнка i малодшая дачка Наташкi Маргарыта Каршунова.
  Яны прыхапiлi светлавыя мячы i зарадзiлiся нанаботамi. Настроiлiся разбураць ненавiсных фашыстаѓ. Так што чацвёрка ператварылася ѓ шасцёрку.
  Наташка Коршунова пстрыкаючы пальчыкамi босых, точаных ножак, адзначыла:
  - Вось як? Ну, што ж гэта наш лёс бiць не можам iнакш!
  Агрэсiѓная залатавалосая Зоя, працягваючы, разбурае немцаѓ, лагiчна адзначыла:
  - Хутчэй справiмся! Хутчэй, выратуем СССР!
  Басаногi хлопчык не старэйшы за дванаццаць на выгляд Алег Рыбачэнка, секчы гiтлераѓцаѓ мячамi, як пяхоту, так i танкi зароѓ:
  - Нiколi не саступiм!
  I ад босай нагi хлапчукi паляцеѓ востры дыск, якi зрэзаѓ адразу тры фашысцкiя самалёты!
  Блiскучая голымi пятачкамi Маргарыта Коршунава, круша працiѓнiкаѓ, як танкi, так i пяхоту, скалячы зубкi, буркнула:
  - У свеце подзвiгу знойдзецца месца!
  I ад босы ножкi дзяѓчынкi разляцелiся атрутныя iголкi, дзiвячы гiтлераѓцаѓ i iх самалёты i танкi.
  Наташа Коршунова таксама шпурнула босымi пальцамi ног, забойнае i завыла:
  - Нiколi не забудземся i не даруем.
  I яе светлавыя мячы прайшлiся ѓ млыне па фашыстах. Затым бластеры секлi па танках, зразаючы башы. Дасталася i самалётам.
  Рудая Аѓгусцiна, рассякаючы непрыяцеляѓ, запiшчала:
  - За новы парадак!
  I ад яе босых ножак разляцелiся новыя iголкi. I што ѓ вока, што ѓ горла гiтлераѓскiм салдатам i самалётам.
  Ды вiдаць было, што ваяѓнiцы заводзяцца i лютуюць.
  Класная Зоя, секчы белых, карычневых салдат i танкi з самалётамi, прапiшчала:
  - Наша жалезная воля!
  I ад яе босай нагi ляцiць новы, забойны падарунак. I падаюць танкi i белыя байцы, i ад самалётаѓ гараць хвасты.
  Святлана Беласнежка сячэ млынару, яе мячы як маланка.
  Фашысты валяцца як зрэзаныя снапы.
  Дзяѓчына кiдае iголкi сваiмi босымi ножкамi, збiвае самалёты супернiкаѓ i пiшчыць:
  - За Расiю-матухну будзе чалавечая касмiчная iмперыя, перамагаць!
  Алег Рыбачэнка наступае супраць гiтлераѓцаѓ. Хлопчык-тэрмiнатар сячэ карычневыя войскi.
  I пры гэтым пальчыкi голых ножак пацана выкiдваюць iголкi з ядам, яны раздзiраюць ствалы i збiваюць самалёты.
  Пацан раве:
  - Слава Будучай Русi!
  I ѓ руху раскройвае ѓсiм галовы i пысы, i заадно вежы танкаѓ.
  Дзяѓчынка-тэрмiнатар Маргарыта таксама разбурае супернiкаѓ i авiяцыю i танкi.
  Яе босыя ножкi так i мiльгаюць. Гiтлераѓцы гiнуць у вялiкiх колькасцях. Ваяѓнiца крычыць:
  - За новыя рубяжы!
  I тут дзяѓчынка як возьме i сячэ...
  Маса трупаѓ фашысцкiх салдат.
  А вось Наташа Коршунава ѓ наступе. Сячэ сабе гiтлераѓцаѓ разам з танкамi, самалётамi i напявае:
  - Русь вялiкая i прамянiстая,
  Я дзяѓчынка вельмi дзiѓная!
  I ад яе босых ножак ляцяць дыскi. Якiя перапiлоѓваюць горлы фашыстам. Ды вось гэта дзеѓка, якая зносiць танкi.
  Зоя Анёльская ѓ наступе. Сячэ карычневых салдат з абодвух руку. Плюе з трубачкi. I кiдае босымi пальцамi ног забойныя iголкi - збiвае танкi i самалёты.
  I пры гэтым спявае сабе:
  - Эх, дубiнушка ахнем,
  Эх, каханая самая пойдзе!
  Аѓгустына, секчы лазернымi мячамi гiтлераѓцаѓ i нiшчачы карычневых салдат, разам з танкамi, вiскоча:
  - Увесь кудлаты i ѓ шкуры звярынай,
  На АМАП ён кiдаѓся з дубiнай!
  I босымi пальчыкамi ножак як запусцiць у супернiка, тое, што заб'е i слана, а танк тым больш.
  А потым прапiшчыць:
  - Ваѓкадавы! Дваццаць другога стагоддзя!
  Святлана Беласнежка ѓ наступе. Сячэ, рэзка гiтлераѓцаѓ. Босымi ножкамi па iх запускае прэзенты смерцi.
  Праводзiць мячамi млын.
  Раскрышыла масу байцоѓ, разам з танкамi i самалётамi, i вiскоча:
  - Вялiкая будзе перамога!
  I зноѓ дзяѓчына ѓ дзiкiм руху.
  I яе босыя ножкi запускаюць смяротныя iголкi, знiшчаючы танкi i самалёты.
  Алег Рыбачэнка падскочыѓ. Пракруцiѓся хлопчык у сальта. Пасек масу гiтлераѓцаѓ у скачку.
  Мятнуѓ босымi пальцамi ножак iголкi, якiя збiваюць танкi i самалёты, пробулькал:
  - Славiцца мая прыгожая мужнасць!
  I зноѓ дзяцюк у бiтве.
  Стромкая дзяѓчынка Маргарыта Коршунова пераходзiць у наступ. Рэзае ѓсiх непрыяцеляѓ запар. Яе мячы страмчэй лопасцяѓ млына. I босыя пальчыкi ножак кiдаюць прэзенты смерцi, танкi i самалёты гараць.
  Дзяѓчынка ѓ дзiкiм наступленнi. Вынiшчае карычневых воiнаѓ без цырымонiй.
  I падскоквае раз-пораз, i перакручваецца!
  I ляцяць ад яе прэзенты анiгiляцыi.
  А гiтлераѓцы сабе падаюць мёртва. I цэлыя курганы з трупаѓ нагрувашчваюцца.
  Маргарыта агрэсiѓна пiшчыць:
  - Я ёсць амерыканскi каѓбой!
  I зноѓ яе босыя ножкi кiнуѓ iголку.
  А затым яшчэ i тузiн iголак!
  Наташка Коршунова ѓ наступе таксама вельмi крутая.
  I босымi ножкамi кiдае, i з трубачкi плюецца, збiвае танкi i самалёты.
  I крычыць на ѓсё горла:
  - Я зiготкая смерць! Вам застаецца толькi памерцi!
  I зноѓ красуня ѓ руху.
  Зоя Анёльская штурмуе завал з гiтлераѓскiх трупаѓ. I таксама ад яе босых ножак вылятаюць бумерангi знiшчэння.
  А карычневыя воiны ѓсё падаюць i падаюць, разам з танкамi i самалётамi.
  Дзяѓчынка Зоя крычыць:
  - Басаногая дзеѓка, вас пераможа!
  I ад голай пятачкi дзяѓчыны ляцiць тузiн iголак. Якiя проста ѓ горла гiтлераѓцам упiваюцца.
  Тым падаюць мёртва.
  А дакладней i зусiм мёртвыя, месцы з танкамi i самалётамi.
  Аѓгусцiна ѓ наступленнi. Разбурае карычневыя войскi. Яе мячы ѓ дзвюх рук нясуцца. I такая яна выдатная ваяѓнiца.
  Смерч праносiцца па фашысцкiх войсках - падаюць самалёты i танкi.
  Дзяѓчына з рудымi валасамi раве:
  - Будучыня, утоена! Але будзе пераможным!
  I ѓ наступе красуня з агнязарнымi валасамi.
  Аѓгусцiна ѓ дзiкiм экстазе сноѓ голай пяткай пасылае пульсар i раве:
  - Багi вайны ѓсё парвуць!
  I ваяѓнiца ѓ наступе.
  I яе босыя ножкi кiдаюць вельмi шмат вострых, атрутных iголак, што збiваюць самалёты i прабiваюць браню танкаѓ.
  Святлана Белая ѓ бiтве. I такая блiскучая i баявая. Яе голыя ножкi столькi ѓсяго забойнага выкiдваюць. Не чалавек, а смерць з валасамi бландынкi.
  Хоць калi разыйдзецца, то ѓжо i не спынiш.
  Святлана Белая спявае:
  - Жыццё не будзе мёдам,
  Та скачыце карагодам!
  Хай выканаецца мара
  У раба мужчыну ператварае прыгажосць!
  I ѓ руху басаногай дзяѓчыны ѓсё больш i больш лютасьцi. I ѓсiм больш падбiтых танкаѓ i самалётаѓ.
  Алег Рыбачэнка ѓ наступе ѓсё паскараецца. Хлопчык б'е гiтлераѓцаѓ.
  Яго босыя ножкi кiдаюць вострыя iголкi - раздзiраючы танкi i самалёты.
  Юны ваяѓнiк пiшчыць:
  - Шалёная iмперыя - усiх разарве!
  I зноѓ хлапчук у руху.
  Маргарыта бурная дзяѓчына-школьнiца, i татальны тэрмiнатар у сваёй актыѓнасцi. I малоцiць непрыяцеляѓ.
  Вось яна запусцiла голай ножкай, гарошынку з узрыѓчаткай. Тая рване, i адразу сотню гiтлераѓцаѓ i дзесяць танкаѓ уверх падкiне.
  Дзяѓчынка крычыць:
  - Перамога да нас усё роѓна прыйдзе!
  I правядзе млын мячамi - ствалы танкаѓ ляцяць у розныя бакi.
  Вось паскорыла рухi Наташа Коршунава. Дзяѓчына ссякае карычневых воiнаѓ. I пры гэтым гарлапанiць:
  - Перамога iмперыю Расiю чакае.
  I давай знiшчаць гiтлераѓцаѓ узмоцненымi тэмпамi, разам з танкамi i самалётамi.
  Наташа Коршунава гэта дзеѓка-тэрмiнатар.
  Не думае спыняцца i запавольвацца i танкi i самалёты збiваюцца.
  Зоя Анёльская ѓ наступе. Яе мячы нiбы наразаюць мясную i металiчную салату. Дзяѓчына крычыць ва ѓсю глотку:
  - Наша выратаванне ѓ сiле!
  I таксама босыя пальчыкi ног такiя iголкi кiдаюць.
  I маса людзей з прабiтымi горламi, валяецца курганамi трупаѓ, а таксама разбiтых танкаѓ i збiтых самалётаѓ.
  Аѓгустына шалёная дзяѓчынка. I ѓсiх разбурае нiбы гэта робат з гiперплазмы.
  Разнесла ѓжо нi адну сотню гiтлераѓцаѓ i масу танкаѓ з самалётамi. Але ѓсё павялiчвае тэмп. I ваяѓнiца яшчэ i раве.
  - Я непераможная такая! Самая ѓ свеце крутая!
  I зноѓ прыгажуня ѓ нападзе.
  I ад яе босых пальчыкаѓ ножак, вылятае гарошынка. I тры сотнi гiтлераѓцаѓ i тузiн танкаѓ разарваѓ магутны выбух.
  Аѓгусцiна пагульваючы цяглiцамi прэса, i трасучы грудзьмi з пунсовымi саскамi, праспявала:
  - Вы не асмелiцеся нашу зямлю захоплiваць!
  Святлана Белая таксама ѓ наступе. I не дае нi грама перадышкi. Дзiкае дзяѓчына-тэрмiнатар.
  I сячэ непрыяцеляѓ i гiтлераѓцаѓ нiшчыць. I маса карычневых байцоѓ ужо завалiлася ѓ канаву i па дарогах, разам з разбiтымi танкамi i самалётамi.
  Шасцёрка разбушавалася. Наладзiла дзiкую бiтву.
  Каратэ-пацан Алег Рыбачэнка зноѓ у баi. I прасоѓваецца, махае абодвума мячамi. I хлапчук-тэрмiнатар праводзiць млын. Падаюць забiтыя гiтлераѓцы.
  Маса трупаѓ. Цэлыя горы крывавых цел, куча пабiтых машын з самалётамi.
  Хлапчуку-вынаходнiку ѓспамiнаецца дзiкая стратэгiя. Дзе таксама разам змешвалiся конi i людзi.
  Дзiця-кiлер Алег Рыбачэнка пiшчыць:
  - Гора ад розуму!
  А грошай будзе цемра!
  I хлопчык-тэрмiнатар у новым руху. I яго босыя ножкi нешта возьмуць i кiнуць.
  Пацан-генiй зароѓ:
  - Майстар клас i фiрма "Адыдас"!
  Сапраѓды крутое з крутых атрымалася паданне. А колькi забiтых гiтлераѓцаѓ. I перабiлi карычневых байцоѓ самае вялiкае мноства з найвялiкшых, разам з танкамi i самалётамi.
  Босая дзяѓчынка Маргарыта таксама ѓ баi. Разбурае карычныя i сталёвыя войскi i раве:
  - Вялiкi ѓдарны полк! Мы ѓсiх уганяем у труну!
  I яе мячы як рубануць па гiтлераѓцам. Маса карычневых байцоѓ ужо завалiлася. А з iмi танкi i самалёты.
  Дзяѓчынка прабурчала:
  - Я пантэры нават страмчэй! Дакажыце, што ѓсiх лепш!
  I ад голай пяткi дзяѓчынкi як вылецiць гарошынка з магутнай узрыѓчаткай.
  I па непрыяцелю дзюбне.
  I возьме i разнясе частку супернiкаѓ i танкi, i нават самалёты.
  А Наташа Коршунава ѓ аѓтарытэце. I б'е супернiкаѓ, i сама нiкому спуску не дасць.
  Колькi гiтлераѓцаѓ ужо перабiла разам з танкамi i самалётамi.
  А яе зубкi такiя вострыя. А вочкi такiя сапфiравыя. Вось гэта дзеѓка - самы галоѓны кат. Хоць у яе ѓсе напарнiцы - каты!
  Наташка Коршунава крычыць:
  - Шалёная я! Будзе вам пеня! Не возьмеце i рубля!
  I зноѓ дзяѓчына мячамi масу гiтлераѓцаѓ зарубiць.
  Зоя Анёльская ѓ руху i раскроiла шмат карычневых воiнаѓ.
  А ножкi босыя кiдаюць iголкi. Кожная iголка забiвае некалькi гiтлераѓцаѓ цi збiвае самалёт з танкам. Вось гэта дзяѓчыны - рэальна прыгажунi.
  Аѓгусцiна надыходзiць, i працiѓнiц разбурае. I пры гэтым яшчэ не забывае прагарлапанiць:
  - Вам не пазбегнуць труны!
  I свае зубы дзеѓка возьме i выскалiць!
  I рудая такая... Валасы лунаюць на ветры, нiбы пралетарскi сцяг.
  I ѓся лiтаральна зыходзiць гневам.
  Святлана Белая ѓ руху. Вось раскроiла масу чэрапаѓ i вежаѓ танкаѓ. Ваяѓнiца, якая скалiць зубкi.
  Паказвае язычок. А затым плюецца з трубачкi - збiваючы самалёты. Пасля чаго завывае:
  - Будзеце вы мёртвымi хлопцы!
  I зноѓ ад яе босых ножак ляцяць смяротныя iголкi, што дзiвяць пяхоту i самалёты.
  Алег Рыбачэнка скача i падскоквае.
  Басаногi хлопчык кучу iголак выпускае, збiвае танкi, i спявае:
  - Адпраѓляемся ѓ паход, адчыняе буйны рахунак!
  Юны ваяѓнiк як пакладзена на вышынi.
  Гадоѓ яму ѓжо нямала, усё ѓ прыгоды разам з Наташка i кампанiяй, але ён выглядае дзiцем. Толькi вельмi моцным i мускулiстым.
  Алег Рыбачэнка праспяваѓ:
  - Няхай не па правiлах гульня - прарвемся фраера!
  I зноѓ ад яго босых ножак адляцелi смяротныя i паражальныя iголкi. I па самалётах, i па танках.
  Ззяючы голымi, круглымi пяткамi, Маргарыта Коршунава з захапленнем праспявала:
  - Нiчога немагчымага няма! Веру, будзе свабоды свiтанак!
  Дзяѓчынка зноѓ кiнула забойным каскадам iголак па гiтлераѓцам i iх танкам i самалётам, працягнула:
  - Цемра сыдзе! Расквiтнеюць ружы траѓня!
  I ваяѓнiца як кiне босымi пальцамi ножак гарошынку, дык адразу ж тысяча гiтлераѓцаѓ падляцела ѓ паветра. Ды войска карычневай, пякельнай iмперыi растае прама на вачах.
  Наташа Коршунава ѓ бiтве. Скача нiбы кобра. Узрывае непрыяцеляѓ. I столькi гiне гiтлераѓцаѓ, i падаюць самалёты.
  Дзяѓчына iхняя i мячамi, i гранамi на вугалi, i дзiдамi. I iголкамi.
  Пры гэтым яшчэ i раве:
  - Перамога веру, прыйдзе!
  I слава рускiх знойдзе!
  Босыя пальчыкi ножак кiдаюць новыя iголкi, прабiваючы супернiкаѓ.
  Зоя Анёльская ѓ дзiкiм руху. Надыходзiць на гiтлераѓцаѓ. Рассякае iх на дробныя кавалачкi.
  Ваяѓнiца кiдае босымi пальцамi iголкi. Прабiвае супернiкаѓ, разам з танкамi i самалётамi, як зараве:
  - Поѓная наша перамога блiзкая!
  I праводзiць мячамi дзiкi млын, змятаючы танкi. Вось гэта сапраѓды дзеѓка як дзеѓка!
  А вось кобра Аѓгусцiна перайшла ѓ наступ. Вось гэта баба - усiм кашмарам кашмар.
  I калi ѓсячэ, дык значыць усячэ.
  Пасьля чаго рудая возьме i засьпявае:
  - Раскрыю ѓсе чэрапы! Я вялiкая мара!
  I вось яе мячы ѓ дзеяннi i рассякаюць мяса i метал з дзюралем самалётаѓ.
  Святлана Белая таксама пераходзiць у наступ. Няма ѓ гэтай дзяѓчыны тармазоѓ. Як пасячэ, так маса трупаѓ завалена, i валяцца самалёты i танкi.
  Бландынка-тэрмiнатар раве:
  - Як будзе добра! Як будзе добра - я гэта ведаю!
  I вось ляцiць ад яе забойная гарошынка.
  Басаногi прыгожы, мускулiсты хлопчык Алег зноѓ сотню гiтлераѓцаѓ, пранёсшы метэорам, лiха зрэжа. I яшчэ бомбу возьме i кiне.
  Невялiкая памерамi, але забойная яна...
  Як разарве на дробныя абрыѓкi масу самалётаѓ у небе.
  Хлопчык-тэрмiнатар завыѓ:
  - Бурная маладосць страшных машын!
  Босая дзяѓчынка Маргарыта зноѓ такое зробiць у бiтве.
  I сьсячэ масу карычневых байцоѓ. I прасякае вялiкiя прасекi, сярод танкаѓ i самалётаѓ.
  Дзяѓчынка вiскоча:
  - Ламбада - наш танец на пяску!
  I ѓрэжа з новай сiлай.
  Наташа Коршунова ѓ наступе яшчэ люцей. Так малоцiць гiтлераѓцаѓ. Не вельмi iм супраць такiх дзяѓчат выстаяць.
  Наташа Коршунава ѓзяла i праспявала:
  - Мой удар нагою босы асляпляльны!
  Бег на месцы агульны прымiраючы!
  I ваяѓнiца такiм каскадам удараѓ вылiлася па супернiках.
  I яшчэ босымi ножкамi дыскi кiне.
  Вось млын правяла. Маса галоѓ карычневага войска адкацiлася, i гарэлi танкi, палалi самалёты.
  Баявая прыгажуня яна. Лупiць сабе такую карычневую армаду.
  Зоя Анёльская ѓ руху, усiх руйнуе пагалоѓна. I яе мячы, нiбы нажнiцы смерцi.
  Дзяѓчына проста хараство. I яе босыя ножкi кiдаюць вельмi атрутныя iголкi.
  Здзiѓляюць супернiкаѓ. Прабiваюць iм горла i робяць труны, прымушаюць выбухаць танкi i самалёты.
  Зоя Анёльская ѓзяла, трасянула пунсовымi саскамi сваiх поѓных грудзей, i прапiшчала:
  - Калi ѓ кране няма вады...
  Наташка Коршунова прагарлапанiла з захапленнем:
  - Значыць, вiнаватая ты!
  I босымi пальцамi ног як кiне тое, што забiвае капiтальна. Вось гэта сапраѓды дзяѓчына з дзяѓчын.
  I ад яе голых ножак як праляцiць лязо. I ѓразiць масу байцоѓ, зразаючы вежы з танкаѓ.
  Басаногая Аѓгусцiна ѓ руху. Iмклiвая i непаѓторная ѓ сваёй красе.
  Якiя ѓ яе яркiя валасы. Нiбы пралетарскi сцяг лунаюць. Вось гэта дзяѓчына - iсная мегера.
  А сячэ супернiкаѓ - быццам нарадзiлася з мячамi ѓ руках.
  Рудая, чортавая шэльма! Са сваiм у бой пайшла натуральным святлом, без фарбы.
  Аѓгусцiна ѓзяла i прашыпела:
  - Бычыная будзе галава - не звар'яцець байцам!
  I вось яна зноѓ раскрышыла масу байцоѓ.
  Хлопчык-тэрмiнатар Алег Рыбачэнка буркнуѓ:
  - Тое, што трэба! Вось гэта дзеѓка!
  Маргарыта Каршунова, кiнуѓшы босай ножкай кiнжал, адламаѓшы вежу танка, пацвердзiла:
  - Вялiкая i класная дзяѓчына!
  Аѓгусцiна з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Я ваяѓнiца, што загрызе любога!
  I зноѓ босымi пальчыкамi ножак запусцiць забойнае самалёт.
  Наташа Коршунава ѓ бiтве не саступае супернiкам. Не дзяѓчына, а скончыць з такой ведзьмай у полымi. I гiтлераѓцам прыходзiцца прутка: падаюць самалёты i танкi.
  I вiскоча:
  - Якое неба блакiтнае!
  Аѓгусцiна, выпусцiѓшы босай ножкай лязо, зразаѓшы вежу танка, пацвердзiла:
  - Мы не прыхiльнiкi разбою!
  Святлана Белая, рассякаючы непрыяцеляѓ, i збiваючы самалёты, прачырыкала:
  - На дурня не патрэбен нож.
  Зоя Анёльская пiскнула, кiдаючы iголкi босымi, i збiваючы танкi i самалёты, загарэлымi ножкамi:
  - Яму з тры карабы нахлусiш!
  Наташа Коршунава, секчы гiтлераѓцаѓ, дадала:
  - I рабi з iм за грош!
  I ваяѓнiцы возьмуць i падскочаць. Такiя яны крывавыя i крутыя. Наогул у iх маса рызыкi.
  Амаль голы, прыгожы, мускулiсты хлопчык у адных шортах Алег Рыбачэнка ѓ баi глядзiцца - вельмi нават стыльна.
  Сiмпатычная дзяѓчынка Маргарыта кiнула босымi пальчыкамi ножак, кавалак антыматэрыi i праспявала.
  - Удар моцны, а цiкавасць у хлопца...
  Хлопчык-генiй запусцiѓ нагой нешта накшталт шрубы верталёта. Зрэзаѓ пару сотняѓ галоѓ i ѓ гiтлераѓцаѓ i танкаѓ, пiскнуѓ:
  - Суцэль спартовы!
  I абодва - хлопчык i дзяѓчынка ѓ поѓным ажуры.
  Пацан-тэрмiнатар Алег, секчы карычневых салдат, пробулькал:
  - I будзе вялiкая перамога за намi!
  Маргарыта ѓ адказ прашыпела:
  - Мы ѓсiх забiваем - босымi нагамi!
  Дзяѓчынка i сапраѓды такi вось актыѓны тэрмiнатар.
  Наташка Коршунава ѓ наступе праспявала:
  - На святой вайне!
  I запусцiла ваяѓнiца востры дыск-бумеранг. Той праляцеѓ па дузе, ссек масу гiтлераѓцаѓ i вежаѓ танкаѓ.
  Зоя Анёльская дадала, працягваючы знiшчэнне:
  - Будзе наша перамога!
  I ад яе босых ножак паляцелi новыя iголкi. I ѓразiлi масу байцоѓ i самалётаѓ.
  Дзяѓчына-бландынка выдала:
  - Ставiм супернiку мат!
  I паказала мову.
  Босая i агнязарная Аѓгустына, махаючы нагамi, i кiдаючы свастыкi з вострымi бакамi, булькнула:
  - Сцяг iмперскi наперад!
  Святлана Белая, голай пяткай падкiнула шарык гiперплазмы, ахвотна пацвердзiла:
  - Слава загiнуѓшым героям!
  I дзяѓчаты хорам загарлапанiлi, круша гiтлераѓцаѓ:
  - Нас нiхто не спынiць!
  I вось ляцяць ад босых ножак ваяѓнiц дыск. Iрвецца мяса, i зносяцца вежы танкаѓ i хвасты самалётаѓ.
  I зноѓ выццё:
  - Нас нiхто не пераможа!
  Наташа Коршунава падляцела ѓ паветра. Распарола працiѓнiкаѓ i крылатых сцярвятнiкаѓ, i выдала:
  - Мы ёсць ваѓчыцы, смажым ворага!
  I ад яе босых пальчыкаѓ як вылецiць вельмi нават забойны дыск.
  Дзяѓчына нават перакруцiцца ѓ экстазе.
  А потым буркне:
  - Пятачкi нашы любяць агонь!
  Ды дзяѓчыны па-сапраѓднаму сэксуальныя.
  Алег Рыбачэнка, прыгожы, мускулiсты хлопчык у шортах пробулькал:
  - Ох, рана, дае па рагах ахова!
  I падмiргнуѓ ваяѓнiцам. Тыя ѓ адказ смяюцца i скаляць зубкi.
  Наташа Коршунава секла гiтлераѓцаѓ i пiшчала:
  - У нашым свеце няма радасцi, без барацьбы!
  Хлапчук-тэрмiнатар голай, круглай, дзiцячай пяткай паддаѓшы пульсар i руйнуючы фашыстаѓ, запярэчыѓ:
  - Часам i барацьба не ѓ радасць!
  Наташа Коршунава пагадзiлася:
  - Калi няма сiл то так...
  Але мы ваяѓнiцы заѓсёды здаровыя!
  Дзяѓчына кiнула босымi пальцамi ног у супернiка iголкi, падарвала масу танкаѓ з самалётамi, i праспявала:
  - Салдат заѓсёды здаровы,
  I да подзвiгу гатовы!
  Пасля чаго Святлана Белая зноѓ секла непрыяцеляѓ, зносячы вежы танкам i хвасты самалётам.
  Зоя Анёльская вельмi iмклiвая краля. Вось цэлую бочку ѓ гiтлераѓцаѓ запусцiла. I разарвала з аднаго выбуху пару тысяч.
  Пасля чаго прапiшчала:
  - Не спынiцца, нашы пяткi зiхацяць!
  I дзяѓчына ѓ баявым ажуры!
  Аѓгусцiна ѓ бiтве таксама не слабая. Так малоцiць гiтлераѓцаѓ. Нiбы са снапа ланцугамi выбiвае.
  I секчы працiѓнiкаѓ - спявае:
  - Сцеражыся, будзе карысць,
  Будзе восенню пiрог!
  Рудая чартоѓка i сапраѓды арэ ѓ бiтве, нiбы чорцiк у табакерцы. А як гараць танкi i палаюць самалёты.
  А вось босая дзяѓчынка ѓ тунiцы Маргарыта Каршунова як б'ецца. I ад яе гiтлераѓцам дастаецца.
  I калi яна ѓрэжа, так i ѓрэжа.
  Ад яе крывавыя пырскi вылятаюць.
  Наташка Коршунава жорстка заѓважыла, калi ад яе босай ножкi паляцелi пырскi металу, што расплаѓляе чэрапы i вежы танкам:
  - Слава Расii, вельмi нават слава!
  Танкi рвуцца наперад...
  Дывiзii ѓ чырвоных кашулях -
  Вiтае рускi народ!
  Вось дзяѓчаты за гiтлераѓцаѓ узялiся. Так iх рассякаюць i рэзаюць. Не ваяѓнiцы, а рэальна пантэры, якiя сарвалiся з ланцуга.
  Стромкi хлопчык Алег Рыбачэнка ѓ баi i атакуе гiтлераѓцаѓ. Б'е iх без жалю, расьсякае танкi, i верашчыць:
  - Мы як быкi!
  Маргарыта Каршунова, крышачы карычневае войска, i рассякаючы танкi i хвасты самалётам, падхапiла:
  - Мы як быкi!
  Наташа Коршунава ѓзяла i завыла, рассякаючы карычневых байцоѓ разам з танкамi:
  - Хлусiць не з рукi!
  Зоя Анёльская раздзiрала гiтлераѓцаѓ, пiскнула:
  - Няма не з рукi!
  I таксама возьме i выпусцiць зорачку босай нагой i прыкончыць масу фашыстаѓ.
  Наташа Коршунова ѓзяла выпусцiла, ударную маланку з пунсовага саска i запiшчала:
  - Тэлевiзар наш гарыць!
  I ад яе голенькiм ножкi ляцiць забойны пучок iголак.
  Зоя Анёльская, таксама круша гiтлераѓцаѓ i iх танкi з самалётамi, пiскнула:
  - Наша сяброѓства маналiт!
  I зноѓ такое кiдае, што ва ѓсе бакi кругi расплываюцца. Вось гэта дзеѓка - чыстае знiшчэнне супернiкаѓ.
  Дзяѓчына босымi пальчыкамi ножак возьме i запусцiць тры бумерангi. А трупаѓ ад гэтага стала яшчэ больш.
  Пасля чаго прыгажуня выдасць:
  - Не дамо ворагу лiтасцi! Будзе труп!
  I зноѓ ад босай пяткi адлятае забойнае.
  Рудая Аѓгусцiна таксама цалкам лагiчна заѓважыла:
  - Толькi не адзiн труп, а шмат!
  Пасля таго дзяѓчына ѓзяла i басанож прайшлася па крывавых лужынах. I шмат перабiла гiтлераѓцаѓ.
  I як прараве:
  - Маса забойства!
  I вось дзюбне галавой па гiтлераѓскаму генералу. Зламае яму чэрап i выдасць:
  - Банзай! Патрапiш у рай!
  Святлана Белая вельмi лютая ѓ наступе, асаблiва збiваючы танкi, ды i самалёты таксама, пiшчыць:
  - Не будзе вам лiтасцi!
  I ад яе босых пальчыкаѓ адлятае тузiн iголак. Як яна ѓсiх прабiвае, самалёты завальваюцца. I вельмi нават ваяѓнiца iмкнецца, паразразаць, i перабiць.
  Мускулiсты, рэльефны дзяцюк у шортах Алег Рыбачэнка збiваючы свiстам крумкач, пiшчыць:
  - Слаѓны молат!
  I хлопчык таксама босай ножкай кiдае такую крутую зорку ѓ выглядзе свастыкi. Мудрагелiсты гiбрыд.
  I маса гiтлераѓцаѓ завалiлася.
  Алег Рыбачэнка зароѓ:
  - Банзай!
  I хлапчук зноѓ у дзiкiм нападзе. Не, у iм проста клекоча сiла, i булькаюць вулканы!
  Цудоѓная Маргарыта ѓ руху. Усiм распарэ жываты.
  Дзяѓчынка ножкай выкiне паѓсотнi iголак зараз. I маса забiтая рознага роду непрыяцеляѓ, падбiла i танкаѓ i самалётаѓ.
  Ззяючы голымi пяткамi Маргарыта Коршунава праспявала ѓ плане бадзёрасцi:
  - Раз, два! Гора не бяда!
  Сумаваць не трэба нiколi!
  Вышэй нос i хвост трымай трубой.
  Ведай, што верны сябар заѓсёды з табой!
  Вось такая яна агрэсiѓная кампанiя. Дзяѓчынка як лупане i выгукне:
  - Прэзiдэнт-дракон стане трупам!
  Наташа Коршунава ѓ баi проста тэрмiнатар нейкi. I рыкаючы прабiла:
  - Банзай! Хутчэй за атрымлiвай! I дыктатару канец!
  I ад яе босай ножкi адляцела граната. I па гiтлераѓцах як цвiкоѓ. I разнясе масу мастадонтаѓ i крылатых, пякельных машын.
  Вось гэта ваяѓнiца! Усiм ваяѓнiцам - ваяѓнiца!
  Зоя Анёльская таксама ѓ наступе. Такая лютая краля.
  I ѓзяла i пробулькала:
  - Бацька наш - сам Белы Бог!
  I сячэ па гiтлераѓцам трайны млын!
  А рудая зiготкая голымi пяткамi i рубiнава саскамi грудзей Аѓгустына, зароѓ у адказ:
  - А мой Бог - чорны!
  Сапраѓды рыжуха - гэта само ѓвасабленне падступства i подласцi. Для ворагаѓ зразумела. А для сяброѓ яна душка.
  I як босымi пальцамi ножак возьме i кiне. I масу завалiся воiнаѓ карычневай iмперыi, а таксама i iх танкаѓ i самалётаѓ.
  Рудая пракрычала:
  - За намi Расiя i чорны Бог!
  Ваяѓнiца з вельмi вялiкiм баявым патэнцыялам. Няма пад такую лепш i не совацца. Як вежы танкам адрывае i крылы фашысцкiм самалётам.
  Аѓгустына, круша працiѓнiкаѓ, прашыпела:
  - Усiх здраднiкаѓ сатрэм у парашок!
  I падмiргне напарнiцам. Ды гэтая агнязарная дзеѓка - не зусiм тое, што можа даць спакой. Хiба што спакой смяротны!
  Святлана Белая, круша непрыяцеляѓ, выдала:
  - Чаргой вас скiнем!
  Рудая Аѓгусцiна пацвердзiла:
  - Усiх заб'ем!
  I ад яе босых, дакладных ножак, зноѓ ляцiць прэзент татальнай анiгiляцыi! I столькi танкаѓ i самалётаѓ зараз разарвалася ѓ дробную стружку.
  А затым дзяѓчына як з пунсовага соску лупне маланкай.
  Пасылаючы прэзенты смерцi голымi пяткамi Алег Рыбачэнка, праспяваѓ у адказ:
  - Будзе поѓны банзай!
  Аѓгустына, раздзiраючы гiтлераѓцаѓ голымi рукамi, секчы iх мячамi, i кiдаючы iголкi босымi пальцамi ног, знiшчаючы зараз танкi i самалёты, выдала:
  - Карацей кажучы! Карацей кажучы!
  Наташа Коршунава, руйнуючы карычневых ваяроѓ, разам з танкамi i самалётамi, пiскнула:
  - Карацей кажучы - банзай!
  I давай секчы супернiкаѓ з дзiкай разлютаванасцю.
  Босы, прыгожы, хлопчык у шортах Алег Рыбачэнка, рассякаючы працiѓнiкаѓ, выдаѓ:
  - Гэты гамбiт ёсць не кiтайскi,
  А дэбют паверце тайскi!
  I зноѓ ад босай ножкi хлопчыка паляцеѓ востры, рэжучы метал дыск. Ён зрэзаѓ i вежы танкам, i хвасты самалётам.
  Баявая руйнуе метал дзяѓчынка Маргарыта, секчы воiнаѓ карычневай iмперыi i браню танкаѓ, праспявала:
  - А каго ѓ баi знойдзем,
  А каго ѓ баi знойдзем...
  З тым жартаваць не станем -
  На часткi разарвём!
  На часткi разарвём!
  Добра папрацавалi яны тады з гiтлераѓцамi...
  Вось Гiтлер i яго каманда ѓпалi на каленi перад дзяѓчынкамi i дзецьмi.
  Наташка Коршунова ѓ першую ж чаргу прымусiла нацы нумар адзiн цалаваць сабе босыя ногi.
  Затым Гiтлер i ѓсё яго асяроддзе цалавалi голыя падэшвы i пяткi i iншым дзяѓчынкам. I лiзалi iм мовамi пяткi. А вельмi прыгожаму хлопчыку-бландыну Алегу Рыбачэнку пацалавалi босыя ножкi дзяѓчыны.
  Пасля вельмi задаволеная прынiжэннем мужчын-паразiтаѓ Наташка загадала:
  - Цяпер пакуль мы вас усiх не забiлi падпiсвайце загад, аб поѓнай i безумоѓнай капiтуляцыi Трэцяга Рэйха, перад савецкiм саюзам!
  Усё добра, што добра канчаецца. Трэцi Рэйх капiтуляваѓ, i магутны вермахт быѓ раззброены. Гiтлер i яго каманда адправiлiся ѓ засценак Берыi.
  Суд быѓ хуткiм, але праведным. 22 чэрвеня 1959 гады Гiтлера павесiлi прама на Чырвоным пляцы!
  
  
  
  
  Д'ЯВАЛЬСКI СОН ФЮРЭРА МЯНЯЕ ХОД ГIСТОРЫI
  Гiтлер у сорак першым годзе раздумаѓся браць сталiцу Маскву ѓ СССР. Адной з прычын гэтага стала тое, што фюрару прыснiѓся сон з поѓным разгромам Вермахта. I 20 лiстапада 1941 гады Гiтлер прапанаваѓ Сталiну мiр. Правадыр СССР траѓмiраваным папярэднiмi паразамi пагадзiѓся. Немцы атрымалi ѓсё тое, што пасьпелi захапiць. Амаль усю Украiну i горад Растоѓ-на-Доне, i Беларусь, Прыбалтыку, частка Расii.
  Па прапанове Сталiна Гiтлер пагадзiѓся на размен. Расея пагадзiлася аддаць увесь Данбас, i частка багатых чарназёмам земляѓ Дона, у абмен на калiдор да Ленiнграда i на адсоѓванне межаѓ ад Масквы. Гiтлер пагадзiѓся адсунуць межы да Смаленскай вобласцi, але наѓзамен СССР перадаѓ тую частку Данбаса што немцы не паспелi заняць, i Дон з багатым чарназёмам, чаго больш за ѓсё хацелi немцы. Крым быѓ амаль увесь, акрамя Севастопаля нямецкiм. У Карэлii мяжу правялi па лiнii фронту, што фiнаѓ задаволiла. Мурманск застаѓся за СССР. На поѓднi мяжу правялi па Доне, i немцы нарэшце змаглi забяспечыць сваю харчовую бяспеку. Таксама ѓ iх аказаѓся i вугаль, i сталь Данбаса. I багатыя радовiшчы легiруючы элементаѓ. У дэфiцыце ѓ Вермахта засталася нафту, але гэта было часова, бо Гiтлер планаваѓ захапiць i Блiзкi Усход. Усё кансалiдавалася.
  Немцы праѓда лiчылi, што Гiтлер паспяшаѓся са светам. Але фюрару лепш было ведаць. Тым больш можна працягваць вайну на Захадзе. Спачатку фюрар сустрэѓся з Франкам. Сказаѓ яму, маѓляѓ ты сам бачыѓ - СССР разгромлены. Трэцi Рэйх моцны як нiколi, i Брытанiя асуджана. Так што не пусцiш немцаѓ у Гiбралтару, так падзелiш долю Францыi. А так i Гiбралтар стане iспанскiм, i можна нават прэтэндаваць на некаторыя землi англiйскiх калонiй. I доѓга ѓгаворваць Франка некалi, у вермахта рукi развязаныя, i ѓся Афрыка i большая частка Азii уключаючы Iндыю будуць узяты пад поѓны кантроль.
  Генералiсiмус пагадзiѓся. I вось ужо ѓ снежнi немцы адным раптоѓным ударам захапiлi Гiбралтар, i заблакавалi ѓваход у Мiжземнае мора з усходу. I адначасова разнеслi фашысты i базу ангельцаѓ на Мальце, i захапiлi яе дэсантам.
  Корпус Ромеля атрымаѓ падмацаваннi, i захапiѓ Талбук, а затым разбiѓ ангельцаѓ у Егiпце. Яны сыпалiся нiбы гарох. Егiпет быѓ захоплены, i Суэцкi канал перакрыты. Далей немцы рушылi ѓ Iрак i Кувейт. Яны бiлi ангельцаѓ нiбы адбiѓную грушу. I разбуралi iх захоплiваючы Блiзкi Усход. Увесну сорак другога года ѓся поѓнач Афрыкi, Блiзкi Усход i Французскiя валадарствы былi акупаваны. I гэта была трэба сказаць буйная перамога.
  Немцы зрэшты прэтэндавалi на большае. I вялi захоп усёй Афрыкi. А японцы разбуралi на моры ЗША. I перамогi iшлi адна за iншы. I вось зала лета сорак другога года захоплены немцам i Iран, i Iндыя. А за восень канчаткова завяршылася акупацыя Афрыкi. Такiм чынам гiтлераѓцы ажыццявiлi захоп значных тэрыторый i рэсурсаѓ, злучыѓшыся з Японiяй.
  Брытанiя страцiла свае калонii ѓ Афрыцы i Азii, апынуѓшыся ѓ вельмi складанай сiтуацыi. А ѓвесну 1943 гады немцы разам з японцамi высадзiлiся i ѓ Аѓстралii. А сама Брытанiя падвяргалася масiраваным бамбардзiроѓкам.
  Гiтлер патрабаваѓ улетку скончыць з iмперыяй Льва. I вялася актыѓная падводная вайна. У немцаѓ з'явiлiся субмарыны на перакiсе вадароду. I гэта вельмi сур'ёзныя сiлы.
  У лiпенi 1943 гады нарэшце-то ажыццявiлася высадка дэсанта. У баях прынялi ѓдзел танкi: "Пантэра", "Тыгр" i "Леѓ", i "Фердынанда". А таксама знiшчальнiкi МЕ-309 i бамбавiкi Ю-288. I гэта абрынулася на англiйскiя войскi са страшнай сiлай. Бiтва на сушы працягнулася ѓсяго толькi адзiнаццаць дзён i завяршылася пераканаѓчай перамогай Вермахта.
  I гэтае буйное дасягненне нямецкай ваеннай машыны.
  Пасля чаго вайна перайшла ѓжо на бок ЗША. I была захоплена Iсландыя. Амерыка ѓжо пасля гэтага не магла бамбаваць Еѓропу. Рузвельт прыкметна збаяѓся i прапанаваѓ Гiтлеру мiр на любых умовах.
  Але фашысты вырашылi дабiць ЗША, i працягнулi наступ. У сорак чацвёртым годзе выпуск рэактыѓнай авiяцыi стаѓ масавым, i яна янкi лiтаральна заядала. А Марсэль перавысiѓшы тысячу збiтых самалётаѓ, атрымаѓ Вялiкi Крыж Жалезнага крыжа, як вянок гераiзму i эфектыѓнасцi лётнага класа.
  Фюрэр загадаѓ зацiскаць Амерыку выкарыстоѓваючы саюзнiкаѓ у Аргентыне, а таксама ѓ Бразiлii. I рухаць з поѓдня разам з японцамi, i з поѓначы, праз Канаду. I гэта было як бы падвойнымi абцугамi. Гiтлер адчуваѓ сябе на белым канi.
  З'явiлася i серыя спачатку самаход Е, лягчэйшых i дасканалых. ТАЯ-400 i Ю-488 паказалi пераважную моц. I сталi ворагаѓ разбураць. I лiтаральна iх змятаць мяцёлкай.
  I разбураюць гiтлераѓцы саюзнiкаѓ. I робяць гэта так эфэктыѓна, што ЗША рассыпаюцца. Не даюць амерыканцам нiякiх шанцаѓ. Нямецкiя штурмавыя вiнтоѓкi лепшыя ѓ свеце i iм няма роѓных. З'явiся да канца года i першыя дыскалёты, якiя з-за ламiнарнага струменя немагчыма было збiць. I яны разбуралi Амерыку.
  Лёгкiя самаходкi з серыi Е, здалiся свая поѓная татальная перавага над танкамi янкi. Яны ѓсё лiтаральна абыходзiлi i разбiвалi i ператваралi ѓ адбiѓную i расплюшчвалi ѓ попел. Не было ѓ Амерыкi шанцу супраць ЗША.
  У сорак пятым годзе ЗША ужо дагаралi. У сакавiку загiнулi Нью-Ёрк i Вашынгтон.
  А ѓ красавiку адбылася капiтуляцыя. Так што адбыѓся падзел iмперыi. Гiтлераѓцы i японцы, перамогшы, часова замарозiлi вайну. Наступiѓ перыяд свету. 20 красавiка 1950 г. адбыѓся першы палёт касманаѓтаѓ на Месяц.
  А 20 красавiка 1953 гады ѓспыхнула вялiкая вайна памiж Трэцiм Рэйхам i Японiяй. Новы пераемнiк Сталiна Берыя, прапанаваѓ Гiтлеру сумесную вайну з краiнай Узыходзячага Сонца. Гiтлер заявiѓ Берыi, што СССР павiнен ваяваць на поѓную сiлу, але атрымае толькi паѓднёвы Сахалiн i Курыльскую граду. А калi, што тое Трэцi Рэйх возьме i сатрэ СССР у парашок.
  Гiтлераѓскiя войскi тэхналагiчна мацней, чым японскiя. Асаблiва грозныя ѓ немцаѓ пiрамiдальныя танкi. I iх не прабiць нi з аднаго ракурсу. I рэактыѓная авiяцыя не мае сябе роѓных. I дыскалёты развiваюць хуткасць у дзесяць гукавых махаѓ. Няма супраць такой моцы Японii не выстаяць.
  СССР таксама сёе-тое мае. Танк Т-54 у прынцыпе нядрэнны. Але ёсць яшчэ i iншыя машыны. Напрыклад IС-7, вельмi дрэнная забойная сiла. Алёнка кiруе дадзеным танкам i разбурае японцаѓ.
  Дзяѓчына вiскоча i насвiстваючы песеньку раве:
  - I ляцелi ѓ труну самурая,
  Пад напорам сталi i агню!
  Цяпер у iх Берыя замест Сталiна, i новыя рубяжы трэба пакараць краiне парад.
  У Японii ёсць танкi серыi Е, але яны састарэлыя i недасканалых, раннiх мадыфiкацый. Вось такi прэ на IС-7 у дадзеным выпадку Е-90. Машына важыць сто восем тон, на сорак больш за савецкую машыну. I браня ѓ яго патаѓсцей асаблiва iлба. Лоб вежы ѓ 285-мiлiметраѓ, супраць 210 у IС-7, а лоб корпуса 250-мiлiметраѓ супраць 150 у савецкай машыны. Але нахiл бранi меншы будзе. А барты тыя ж 150-мiлiметраѓ. Праѓда ѓ японца корму будзе патаѓсцей 150-мiлiметраѓ супраць 94. Прылады прыкладна блiзкiя 128-мiлiметраѓ у японца i ѓ савецкага 130-мiлiметраѓ пры блiзка даѓжынi. Але савецкi ледзь лепей. I вось яны зблiжаюцца.
  Японец усё ж у лоб абаронены лепей, але хадавыя якасцi горшыя, хоць рухавiк у самурая ѓ 1500 конскiх сiла.
  Анюта босымi пальчыкамi ножак пляскае па бранi Iса, i буркуе:
  - Будзе эра камунiзму на двары!
  Ала гэтая рудая чартоѓка згаджаецца:
  - Вядома ж будзе!
  Марыя смяецца i ѓзнiкае:
  - Наша партыя гэта вечная перамога!
  Алiмпiяда раве:
  - За Радзiму, за Сталiна!
  I вось савецкi танк як урэжа па супернiку. I той загарыцца, i давай рвацца на часткi. I лiтаральна разбурае браню.
  Алёнка хiхiкнула i адзначыла:
  - З бабай то лепш!
  Японскi мастадонт знiшчаны. А астатнiя танкi ѓ самураяѓ не так добра абаронены. I iх бiць лягчэй. I ты iх рэальна разбураеш, па-сапраѓднаму крута.
  Анюта праспявала, голай пяткай душачы на гашэтку:
  - Не стрываць славянам прынiжэньня,
  Бы за Русь паднiмемся гарой...
  Не пацерпiм больш абразы,
  Зьнiшчым ворага сталёвай рукой!
  I зноѓ снарад разбурыѓ Е-50 лiцэнзiйны танк. Таксама не самая ѓдалая машына. Даволi цяжкая, а ѓ борт абаронена слабаватая, i можна прабiць з вялiкай дыстанцыi.
  Лiзавета бiлiся на Т-54 i ёй было куды складаней. Але дзяѓчына дэманстравала каласальную стойкасць. I вось з дапамогай босых пальчыкаѓ як пашле снарад i праб'е Е-75, i гэта вельмi нават крута. I масавае разбурэнне.
  Алена таксама дзюбанула, з каласальным напорам. I лупанула з забойнай сiлай.
  I вось японец гарыць i разбураецца. I яго лiтаральна разбурае.
  Кацярына прачырыкала:
  Занесла, занесла мяне,
  Сяду я, сяду я, на каня!
  I падмiргнуць сваiм напарнiцам. А дзяѓчаты такiя тут такiя прыгожыя i ѓ адным толькi бiкiнi. I басанож зразумела, вельмi нават прыгожыя.
  Лiзавета баявая баба i падбiѓшы Е-50 з Японii, прашыпела:
  - За гэта вялiкага камунiзму!
  Ефрасiя душачы японцаѓ, пiскнула:
  - За мае межы!
  Японiя пратрымалася крыху больш за год i была зрынутая. I Трэцi Рэйха стаѓ сусветнай iмперыяй.
  20 красавiка 1957 гады пачаѓся палёт касманаѓта на Марс. I гэта было цудоѓным крокам.
  20 красавiка 1959 года прайшоѓ рэферэндум, узаконiѓшыся ѓ Трэцiм Рэйху манархiю i iмператарскую форму праѓлення.
  Але Гiтлер нiколi не быѓ бы Гiтлерам, калi б не захацеѓ бы вырашыць праблему СССР. I вядома ж яго жаданне, падпарадкаваць увесь зямны шар.
  20 красавiка 1961 гады пачалося ѓварванне Трэцяга Рэйха ѓ СССР. Агрэсiя бязлiтасная i з вялiзнымi сiламi. Якi вельмi нават няроѓныя.
  I арды Трэцяга ѓжо праз два тыднi пасля пачатку баёѓ сталi абцякаць Маскву.
  Алег у наступе ѓсё паскараецца. Хлопчык б'е гiтлераѓцаѓ.
  Яго босыя ножкi кiдаюць вострыя iголкi - раздзiраючы танкi i самалёты.
  Юны ваяѓнiк пiшчыць:
  - Шалёная iмперыя - усiх разарве!
  I зноѓ хлапчук у руху.
  Маргарыта бурная дзяѓчына ѓ сваёй актыѓнасцi. I малоцiць непрыяцеляѓ.
  Вось яна запусцiла голай ножкай, гарошынку з узрыѓчаткай. Тая рване, i адразу сотню гiтлераѓцаѓ i дзесяць танкаѓ уверх падкiне.
  Дзяѓчынка крычыць:
  - Перамога да нас усё роѓна прыйдзе!
  I правядзе млын мячамi - ствалы танкаѓ ляцяць у розныя бакi.
  Вось паскорыла рухi Наташа. Дзяѓчына ссякае карычневых воiнаѓ. I пры гэтым гарлапанiць:
  - Перамога iмперыю Расiю чакае.
  I давай знiшчаць гiтлераѓцаѓ узмоцненымi тэмпамi.
  Наташа гэта дзеѓка-тэрмiнатар.
  Не думае спыняцца i запавольвацца i танкi i самалёты збiваюцца.
  Зоя ѓ наступе. Яе мячы нiбы наразаюць мясную i металiчную салату. Дзяѓчына крычыць ва ѓсю глотку:
  - Наша выратаванне ѓ сiле!
  I таксама босыя пальчыкi ног такiя iголкi кiдаюць.
  I маса людзей з прабiтымi горламi, валяецца курганамi трупаѓ, а таксама разбiтых танкаѓ i збiтых самалётаѓ.
  Аѓгустына шалёная дзяѓчынка. I ѓсiх разбурае нiбы гэта робат з гiперплазмы.
  Разнесла ѓжо нi адну сотню гiтлераѓцаѓ. Але ѓсё павялiчвае тэмп. I ваяѓнiца яшчэ i раве.
  - Я непераможная такая! Самая ѓ свеце крутая!
  I зноѓ прыгажуня ѓ нападзе.
  I ад яе босых пальчыкаѓ ножак, вылятае гарошынка. I тры сотнi гiтлераѓцаѓ i тузiн танкаѓ разарваѓ магутны выбух.
  Аѓгустына праспявала:
  - Вы не асмелiцеся нашу зямлю захоплiваць!
  Святлана таксама ѓ наступе. I не дае нi грама перадышкi. Дзiкае дзяѓчына-тэрмiнатар.
  I сячэ непрыяцеляѓ i гiтлераѓцаѓ нiшчыць. I маса карычневых байцоѓ ужо завалiлася ѓ канаву i па дарогах.
  Шасцёрка разбушавалася. Наладзiла дзiкую бiтву.
  Алег Рыбачэнка зноѓ у баi. I прасоѓваецца, махае абодвума мячамi. I хлапчук-тэрмiнатар праводзiць млын. Падаюць забiтыя гiтлераѓцы.
  Маса трупаѓ. Цэлыя горы крывавых целаѓ.
  Хлапчуку-пiсьменнiку ѓспамiнаецца дзiкая стратэгiя. Дзе таксама разам змешвалiся конi i людзi.
  Алег Рыбачэнка пiшчыць:
  - Гора ад розуму!
  А грошай будзе цемра!
  I хлопчык-тэрмiнатар у новым руху. I яго босыя ножкi нешта возьмуць i кiнуць.
  Пацан-генiй зароѓ:
  - Майстар клас i фiрма "Адыдас"!
  Сапраѓды крутое з крутых атрымалася паданне. А колькi забiтых гiтлераѓцаѓ. I перабiлi карычневых байцоѓ самае вялiкае мноства з найвялiкшых.
  Маргарыта таксама ѓ баi. Разбурае карычныя i сталёвыя войскi i раве:
  - Вялiкi ѓдарны полк! Мы ѓсiх уганяем у труну!
  I яе мячы як рубануць па гiтлераѓцам. Маса карычневых байцоѓ ужо завалiлася.
  Дзяѓчынка прабурчала:
  - Я пантэры нават страмчэй! Дакажыце, што ѓсiх лепш!
  I ад голай пяткi дзяѓчынкi як вылецiць гарошынка з магутнай узрыѓчаткай.
  I па непрыяцелю дзюбне.
  I возьме i разнясе частку супернiкаѓ i танкi i нават самалёты.
  А Наташа ѓ аѓтарытэце. I б'е супернiкаѓ, i сама нiкому спуску не дасць.
  Колькi гiтлераѓцаѓ ужо перабiла.
  А яе зубкi такiя вострыя. А вочкi такiя сапфiравыя. Вось гэта дзеѓка - самы галоѓны кат. Хоць у яе ѓсе напарнiцы - каты!
  Наташа крычыць:
  - Шалёная я! Будзе вам пеня!
  I зноѓ дзяѓчына мячамi масу гiтлераѓцаѓ зарубiць.
  Зоя ѓ руху i раскроiла шмат карычневых воiнаѓ.
  А ножкi босыя кiдаюць iголкi. Кожная iголка забiвае некалькi гiтлераѓцаѓ. Вось гэта дзяѓчыны - рэальна прыгажунi.
  Аѓгусцiна надыходзiць, i працiѓнiц разбурае. I пры гэтым яшчэ не забывае прагарлапанiць:
  - Вам не пазбегнуць труны!
  I свае зубы дзеѓка возьме i выскалiць!
  I рудая такая... Валасы лунаюць на ветры, нiбы пралетарскi сцяг.
  I ѓся лiтаральна зыходзiць гневам.
  Святлана ѓ руху. Вось раскроiла масу чэрапаѓ i вежаѓ танкаѓ. Ваяѓнiца, якая скалiць зубкi.
  Паказвае язычок. А затым плюецца з трубачкi. Пасля чаго завывае:
  - Будзеце вы мёртвымi хлопцы!
  I зноѓ ад яе босых ножак ляцяць смяротныя iголкi, што дзiвяць пяхоту i самалёты.
  Алег Рыбачэнка скача i падскоквае.
  Басаногi хлопчык кучу iголак выпускае, збiвае танкi, i спявае:
  - Адпраѓляемся ѓ паход, адчыняе буйны рахунак!
  Юны ваяѓнiк як пакладзена на вышынi.
  Гадоѓ яму ѓжо нямала, але ён выглядае дзiцем. Толькi вельмi моцным i мускулiстым.
  Алег Рыбачэнка праспяваѓ:
  - Няхай не па правiлах гульня - прарвемся фраера!
  I зноѓ ад яго босых ножак адляцелi смяротныя i паражальныя iголкi.
  Маргарыта з захапленнем праспявала:
  - Нiчога немагчымага няма! Веру, будзе свабоды свiтанак!
  Дзяѓчынка зноѓ кiнула забойным каскадам iголак па гiтлераѓцам i iх танкам, працягнула:
  - Цемра сыдзе! Расквiтнеюць ружы траѓня!
  I ваяѓнiца як кiне босымi пальцамi ножак гарошынку, дык адразу ж тысяча гiтлераѓцаѓ падляцела ѓ паветра. Ды войска карычневай, пякельнай iмперыi растае прама на вачах.
  Наташа ѓ бiтве. Скача нiбы кобра. Узрывае непрыяцеляѓ. I столькi гiне гiтлераѓцаѓ i падаюць самалёты.
  Дзяѓчына iхняя i мячамi, i гранамi на вугалi, i дзiдамi. I iголкамi.
  Пры гэтым яшчэ i раве:
  - Перамога веру, прыйдзе!
  I слава рускiх знойдзе!
  Босыя пальчыкi ножак кiдаюць новыя iголкi, прабiваючы супернiкаѓ.
  Зоя ѓ дзiкiм руху. Надыходзiць на гiтлераѓцаѓ. Рассякае iх на дробныя кавалачкi.
  Ваяѓнiца кiдае босымi пальцамi iголкi. Прабiвае супернiкаѓ, i як зараве:
  - Поѓная наша перамога блiзкая!
  I праводзiць мячамi дзiкi млын, змятаючы танкi. Вось гэта сапраѓды дзеѓка як дзеѓка!
  А вось кобра Аѓгусцiна перайшла ѓ наступ. Вось гэта баба - усiм кашмарам кашмар.
  I калi ѓсячэ, дык значыць усячэ.
  Пасьля чаго рудая возьме i засьпявае:
  - Раскрыю ѓсе чэрапы! Я вялiкая мара!
  I вось яе мячы ѓ дзеяннi i рассякаюць мяса i метал.
  Святлана таксама пераходзiць у наступ. Няма ѓ гэтай дзяѓчыны тармазоѓ. Як пасячэ, так маса трупаѓ завалена, i валяцца самалёты i танкi.
  Бландынка-тэрмiнатар раве:
  - Як будзе добра! Як будзе добра - я гэта ведаю!
  I вось ляцiць ад яе забойная гарошынка.
  Алег зноѓ сотню гiтлераѓцаѓ, пранёсшы метэорам, зрэжа. I яшчэ бомбу возьме i кiне.
  Невялiкая памерамi, але забойная яна...
  Як разарве на дробныя абрыѓкi.
  Хлопчык-тэрмiнатар завыѓ:
  - Бурная маладосць страшных машын!
  Маргарыта зноѓ такое зробiць у бiтве.
  I сьсячэ масу карычневых байцоѓ. I прасякае вялiкiя прасекi.
  Дзяѓчынка вiскоча:
  - Ламбада - наш танец на пяску!
  I ѓрэжа з новай сiлай.
  Наташа ѓ наступе яшчэ люцей. Так малоцiць гiтлераѓцаѓ. Не вельмi iм супраць такiх дзяѓчат выстаяць.
  Наташа ѓзяла i праспявала:
  - Бег на месцы агульны прымiраючы!
  I ваяѓнiца такiм каскадам удараѓ вылiлася па супернiках.
  I яшчэ босымi ножкамi дыскi кiне.
  Вось млын правяла. Маса галоѓ карычневага войска адкацiлася i гарэлi танкi.
  Баявая прыгажуня яна. Лупiць сабе такую жоѓтую армаду.
  Зоя ѓ руху, усiх руйнуе пагалоѓна. I яе мячы, нiбы нажнiцы смерцi.
  Дзяѓчына проста хараство. I яе босыя ножкi кiдаюць вельмi атрутныя iголкi.
  Здзiѓляюць супернiкаѓ. Прабiваюць iм горла i робяць труны, прымушаюць выбухаць танкi i самалёты.
  Зоя ѓзяла i прапiшчала:
  - Калi ѓ кране няма вады...
  Наташа прагарлапанiла з захапленнем:
  - Значыць, вiнаватая ты!
  I босымi пальцамi ног як кiне тое, што забiвае капiтальна. Вось гэта сапраѓды дзяѓчына з дзяѓчын.
  I ад яе голых ножак як праляцiць лязо. I ѓразiць масу байцоѓ, зразаючы вежы з танкаѓ.
  Аѓгусцiна ѓ руху. Iмклiвая i непаѓторная ѓ сваёй красе.
  Якiя ѓ яе яркiя валасы. Нiбы пралетарскi сцяг лунаюць. Вось гэта дзяѓчына - iсная мегера.
  А сячэ супернiкаѓ - быццам нарадзiлася з мячамi ѓ руках.
  Рудая, чортавая шэльма!
  Аѓгусцiна ѓзяла i прашыпела:
  - Бычыная будзе галава - не звар'яцець байцам!
  I вось яна зноѓ раскрышыла масу байцоѓ.
  Карацей кажуць, з такой камандай Гiтлеру не выжыць. I 9 траѓня 1961 Адольфа Гiтлера ѓзялi дзяѓчыны босымi пальцамi ножак за рукi i ногi, а Маргарыта за нос, i разарвалi, i Гiтлер 9 траѓня 1961 гады ѓзялi i здох! I СССР заваяваѓ увесь свет!
  
  БАБА ЯГА БЯЗДРАБЛЯЕ I БАДУЕ СССР!
  Баба Яга рухалася нянавiсцю да людзей, умяшалася ѓ ход гiсторыi. Узяла i на ступе ѓ кампанii са Змеем Гарынычам атакавала амерыканскiя самалёты, якiя хацелi бамбаваць японскiя авiяносцы. I змей Гарыныч як возьме i па амерыканцах лупне вялiкiм струменем полымя з трох галоѓ. I спалiць зараз больш за сотню самалёт. I ѓ янкi панiка. А тут яшчэ Баба Яга, кiне разрыѓ-травы ѓ мора i амерыканскiя авiяносцы i iншыя караблi накрыла хваляй. У вынiку чаго Амерыка ѓ бiтве пры Мiдуэй, была цалкам разбiта.
  Японцы затым захапiлi з ходу i Гавайскi Архiпелаг поѓнасцю ѓзяць кантроль над Цiхiм акiянам. А iх сухапутныя войскi ѓварвалiся i Iндыю i пайшлi паходам на Дэлi.
  Ангельцы каб утрымаць Iндыю перакiнулi частку войскаѓ з Егiпта i адмовiлiся ад аперацыi "Паходня". Амерыка таксама не стала высаджвацца ѓ Касабланцы i немцы маглi замарозiць вайну ѓ Афрыка.
  Ад разгрому пад Сталiнградам фашыстаѓ гэта не выратавала. Але контрудар Майнштэйна выйграѓ у сiле. У Майнштэйна за рахунак таго што войскi не перакiдвалi ѓ Афрыку было на некалькi дывiзiй больш, уключаючы i трыццаць "Тыграѓ", без толку ѓ рэальнай гiсторыi якiя загiнулi ѓ пясках Сахары. Акрамя таго i авiяцыя ѓ гiтлераѓцаѓ аказалася мацнейшай. Яны ж не трацiлi рэсурсаѓ на забеспячэнне Афрыкi i iнтэнсiѓнасць авiяналётаѓ на Трэцi Рэйх упала ѓ некалькi разоѓ.
  На ѓсходнi фронт прыбыѓ, i легендарны ас Марсэль да сакавiка 1943 ён давёѓ колькасць збiтых самалётаѓ на заходнiм фронце да трохсот, i стаѓ сапраѓднай небывалай легендай. I на ѓсходзе ад яго даставалася савецкiм лётчыкамi моцна. Марсэль не пазбягаѓ самых гарачых сутычак i быѓ сапраѓдным феноменам. Адзiн чалавек каштаваѓ цэлага авiяцыйнага корпуса.
  Савецкiя войскi панеслi больш страт, чым у рэальнай гiсторыi. Iх менш вырвалася з акружэння. А немцы адбiлi не толькi Харкаѓ i Белгарад, але яшчэ Курск, а таксама захапiлi зноѓ Краснадон i Варашылаѓград.
  Савецкiя войскi былi ѓзрушаныя... За час бездараж яны часткова аднавiлiся. У небе iшлi паветраныя баi. Немцы захапiлi iнiцыятыву. Японцы тым часам перадушылi амерыканца артэрыю ѓ Панаме, i захапiлi пралiѓ. У ЗША было прынятае рашэнне, замарозiць цалкам еѓрапейскi кiрунак. Але нямецкi падводны флот занадта ѓжо эфектыѓна працаваѓ, раздзiраючы ангельцаѓ i амерыканцаѓ. I Чэрчыль не рызыкуючы заключыць афiцыйна мiр або перамiр'е, прапанаваѓ немцам пусцiць вайну на тормазы. Гэта значыць, свету не заключаць, але вайны рэальна не весцi.
  Гiтлер запатрабаваѓ у адказ, спынiць любую дапамогу СССР. Брытанiя i ЗША адмовiлiся ад ленд-лiзу, але заявiлi, што могуць сёе-тое прадаваць Расii за золата.
  Акрамя таго, ангельцы i амерыканцы заявiлi, што калi Гiтлер спынiць знiшчэнне габрэяѓ, то яны магу прадаваць нафтапрадукты i iншую патрэбную немцам сыравiну ѓ крэдыт. Фюрар, вырашыѓшы, што габрэi нiкуды не падзенуцца пагадзiѓся.
  У першую чаргу трэба скончыць з СССР. Праѓда тут адзiнства ѓ фрыцаѓ не было. Адны генералы казалi, што трэба наступаць на Маскву. Iншыя што нядрэнна зноѓ захапiць Каѓказ.
  Фюрэр прыняѓ рашэнне наступаць на Варонеж А потым павярнуць зноѓ да Сталiнграда. Сам Гiтлер вельмi хацеѓ узяць рэванш за паражэнне пад гэтым горадам. Савецкая разведка правiльна ѓгадала, дзе вораг нанясе асноѓны ѓдар i падрыхтавала моцную абарону. Але нажаль немцы былi моцныя. Зрэшты, iх танкi "Пантэра", "Тыгр", i асаблiва "Леѓ", недастаткова дасканалыя.
  Выкарыстоѓваюць i "Фердынанда", таксама машыны рэальныя звяры. I вось ударны кулак гiтлераѓцаѓ перайшоѓ у наступ 5 лiпеня 1943 гады. Фашысты спрабуюць рушаць наперад, але на iх шляху магутная абарона. Ды яшчэ i артылерыя нанесла па супернiку прэвентыѓны, праѓда не занадта эфектыѓны ѓдар артылерыяй.
  Пасля чаго гiтлераѓцы пайшлi ѓ атаку i змаглi заѓважна ѓклiнiцца ѓ пазiцыi савецкiх войскаѓ. Сiл у фашыстаѓ больш, i яны пануюць у паветры. Марсэль збiѓшы больш за пяцьсот самалётаѓ атрымаѓ Вялiкi Крыж Жалезнага Крыжа. А да гэтага яшчэ i Рыцарскi крыж Жалезнага Крыжа з залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi.
  Немцы наступалi i iшлi праз савецкую абарону. Нiбы таран iшоѓ танк "Леѓ", самы магутны па бранi i ѓзбраеннi мастадонт супернiка вагай у дзевяноста тон. I разумее "Фердынанды", тут дзейнiчалi з жахлiвай сiлай.
  Але абарона Чырвонай армii была моцная, i не хацела паддавацца. Гiтлераѓцы прасоѓвалiся павольна i неслi вялiкiя страты. Але ѓ паветры iм належала iнiцыятыва. А Фоке-Вульф - эфектыѓная машына, пры правiльным яе выкарыстаннi. I жывучая i з магутным узбраеннем. Паступова фашысты падыходзiлi да Варонежа. Але iм для гэтага спатрэбiлася два месяцы. Нарэшце выдыхнуѓшыся, i смяротна стамiѓшыся, фрыцы спынiлiся падышоѓшы да ракi Дон. У iх былi вялiкiя страты ѓ тэхнiцы, асаблiва сярод "Пантэр" i Т-4, i Т-3. Крыху менш пацярпелi "Тыгры" i "Львы". Але шмат танкаѓ "Леѓ", трывiяльна зламалася.
  Наступiла паѓза i фашысты папаѓнялi страты. Сталiн жа разлiчваѓ зiмой перахапiць iнiцыятыву. У паветры ѓ серыi з'явiѓся МЕ-309, якi дзякуючы высокай хуткасцi i магутнаму ѓзбраенню стаѓ кардынальнай праблемай для савецкай авiяцыi. Як i П-288. Наступiла позняя восень i пайшоѓ снег. Чырвоная армiя перайшла ѓ контрнаступленне на варонежскiм кiрунку, i ѓ цэнтры, а таксама на Таманскiм паѓвостраве.
  Узiмку магло быць шмат адыграна. Але нечакана ѓ вайну супраць СССР уступiла Японiя. Яе сухапутнае войска было вельмi шматлiкiм. Атрымаѓшы мноства перамог, самураi прагнулi рэваншу на Халхiн-Гол.
  I разгарнулася каласальных маштабаѓ бiтва. Удар па Уладзiвастоку, наступ у Прымор'е i ѓ Манголii.
  Сталiн прыпынiѓ наступ на Таманскiм кiрунку, i ѓ цэнтры, i паспрабаваѓ прабiцца толькi на Варонежы. Фашысты там аднак трымалiся ѓчэпiста. У iх было шмат сiл.
  У небе ѓсё яшчэ перавага на iх баку. Тым больш яшчэ i Японiя адцягнула частку авiяцыi. Так што перамогi не было.
  Самураi змаглi блакiраваць Уладзiвасток i захапiць частку Манголii. Але на гэтым iх поспехi ѓвогуле i скончылiся. Але затое немцы змаглi перажыць зiму i пазбегнуць разгрому, як гэта было ѓ сорак першым i сорак другiм годзе. I гэта немалы поспех.
  У маi фашысты папоѓнiлi свае сiлы. У iх у серыi з'явiѓся МЕ-262 рэактыѓны знiшчальнiк якi не меѓ сабе роѓных. А Марсэль збiѓ Тысячу самалётаѓ. За семсот пяцьдзесят самалётаѓ яму ѓручылi Рыцарскi крыж жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi. А за тысячу Зорку Рыцарскага крыжа са срэбным дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi. Марсэль стаѓ такiм чынам супер асам усiх часоѓ i народаѓ.
  Але СССР ад гэтага не лягчэй. У канцы траѓня немцы аднавiлi наступ. Але iх войскi прасоѓвалiся вельмi марудна. СССР ужыѓ новыя танкi Т-34-85 i IС-2, якiя стварылi фашыстам некаторыя праблемы. У немцаѓ "Тыгры"-2 i "Пантэра"-2 сталi асноѓную моц. "Леѓ" i "Маѓс" знялi з вытворчасцi. Замест "Маѓса", стаѓ распрацоѓвацца Е-100, танк новага пакалення. З ушчыльненай кампаноѓкай, нiзкiм сiлуэтам, вялiкiмi кутамi нахiлу бранi, больш дасканалай i лёгкай хадавой часткай. З машынамi серыi "Е", звязвалiся немалыя надзея. I вельмi каласальная сiла. Баi iдуць вельмi жорсткiя. Немцам удалося за тры месяцы адцiснуць савецкiя войскi за Дон. Але болей яны нiчога не дасягнулi.
  Японiя ваявала з Амерыкай, i летам абмежавалася толькi штурмам Уладзiвастока i Хабараѓска. Хабараѓск самураi ѓзялi, але Уладзiвасток няма. А ѓ Манголii самураi рушылi нязначна.
  Узiмку сорак пятага года, амерыканцы змаглi ѓсёткi нанесцi паражэнне Японii i выбiць яе з Панамы. I ход вайны пайшоѓ па-iншаму.
  Зiмой сорак пятага года Чырвоная армiя наступала ѓ цэнтры, але не здолела пераадолець гiтлераѓскую абарону. У сакавiку ѓжо немцы наступалi на поѓднi, але рушылi нязначна.
  У траѓнi фашысты спрабавалi наступаць на Маскву, але заѓважных поспехаѓ не дасягнулi, i за два месяцы ѓпартых баёѓ прасунулiся на трыццаць, сорак кiламетраѓ.
  У баях прымалi ѓдзел самаходкi серыi Е. Яны былi лёгкiя i яшчэ недасканалыя. Танк Е-50 з серыйнай вытворчасцю затрымаѓся. Рэактыѓная авiяцыя асаблiва бамбавiкi для СССР сталi праблемай. У небе перавага фашыстаѓ умацавалася. Марсэль збiѓ дзве тысячы самалётаѓ i атрымаѓ Зорку Рыцарскага крыжа, жалезнага крыжа з залатымi дубовымi лiстамi мячамi i дыяментамi. Улетку савецкiя войскi спрабавалi зноѓ нешта зрабiць. Але не атрымлiвалася... Да канца года лiнiя фронта была маларухомай.
  Надышоѓ 1946 год....У немцаѓ з'явiлiся дыскалёты, але яны былi дарагiя, складаныя ѓ вытворчасцi, i нягледзячы на непаражальнасць з-за абцякальнай ламiнарнай бруi, самi не маглi весцi агонь. Так што вырашальнай перавагi гэта не дало. Затое ѓ серыi МЕ-262 Х, вельмi моцны знiшчальнiк са стрэлападобнасцю крыламi. I МЕ-1100 з крыламi якая змяняецца стрэлападобнасцi. I ТАЯ-283 з падоѓжаным фюзеляжам. I Ю-287, i ТАЯ-500 рэактыѓны шасцiматорны самалёт. I маса iншай тэхнiкi.
  СССР пакуль у гэтым пляне адстае i ѓ небе iнiцыятыва ѓ фашыстаѓ поѓная.
  Танк Е-50 нарэшце пайшоѓ у серыю i Е-75. Машыны атрымалi шчыльную кампанавальную схему i апынулiся лягчэй. Е-50 важыѓ усяго пяцьдзесят тон пры рухавiку ѓ 1200 конскiх сiл, i больш магутным бранiраваннi. Е-75 уклалася ѓ семдзесят пяць тон, пры значна таѓсцейшай i нахiленай бранi чым у "Тыгра"-2 i магутным узбраеннi i рухавiку ѓ 1500 конскiх сiл.
  Немцы ѓ канцы траѓня пачалi наступ на Маскву. На гэты раз iм удалося дайсцi да Мажайскай лiнii абароны, i там яны ѓперлiся са шчыльную i адчайную абарону.
  Сiтуацыю ѓскладнiла i наступленне Японii ѓ Сiбiры. Але яно было не надта паспяховым. Вайна вельмi жорсткая рэч. I вось савецкiя войскi ѓсё ж такi ѓтрымалi Маскву.
  Зiма прайшла ѓ баях. Надышоѓ 1947 год... Немцы ѓвесну зноѓ спрабавалi наступаць. Iх танкi серыi Е былi прыстойныя. У СССР пайшла серыя IС-4 i IС-7. Але пакуль малымi порцыямi. I з'явiѓся танк Т-54, але зноѓ у малых колькасцях. I рэактыѓнай авiяцыi пакуль не было.
  Гiтлераѓцы вялi наступленне на поѓднi. Асноѓны ѓдар яны нанеслi ѓ напрамку Каѓказа. I змаглi дабiцца поспехаѓ. Прарвалi фронт... Сiтуацыю пагоршыла ѓступленне ѓ вайну Турцыi. Асманы нарэшце пераадолелi ваганнi. Тым больш саюзнiкi з Трэцiм Рэйхам даѓно не вялi войны.
  А вось Японiя вiдавочна стала прайграваць... Але самураi нягледзячы на гэта пачалi наступ улетку ѓ Сiбiры. I фашысты ѓ вынiку змаглi такi адбiць сабе Каѓказ. Да канца 1947 года яны адрэзалi яго па сушы. А да вясны 1948 гады канчаткова захапiлi.
  Сталiн прапанаваѓ у гэтай сiтуацыi Гiтлеру перамiр'е на любых умовах.
  Атрымаѓшы нафту Каѓказа i зерне Украiны, вугаль Данбаса, Гiтлер вырашыѓ прапанову Сталiна прыняць, але на вельмi цяжкiх умовах.
  СССР вяртаѓ палонных, перадаваѓ Трэцяму Рэйху абсталяванне, i абавязаѓся выплачваць цяжкую i велiзарную данiну сыравiнай i золатам.
  Вялiкiя былi i тэрытарыяльныя страты. Апроч таго што немцы ѓжо захапiлi прыйшлося аддаць Ленiнград i Мурманск, i Карэльскi паѓвостраѓ, i Архангельск.
  Сталiн, рыпаючы сэрца на гэта пагадзiѓся. I была падпiсаная мiрная дамова.
  Трэцi Рэйх аб'явiѓ сябе пераможцам i павярнуѓ на Захад.
  Ужо восенню 1948 года гiтлераѓскiя полчышчы рухалiся па Афрыцы i Блiзкiм Усходзе. А за зiму большая частка чорнага кантынента i ѓвесь Блiзкi Усход былi захопленыя.
  А за вясну 1949 гады была заваяваная i паѓднёвая частка Афрыкi. Нямецкiя падводныя лодкi на перакiсы вадароду сталi наймацнейшымi ѓ мiры, а iх авiяцыя i дыскалёты i зусiм не мелi сабе роѓных. Акрамя таго ѓ 1949 году ѓ фашыстаѓ з'явiлiся пiрамiдальныя танкi, якiя гарматы саюзнiкаѓ не маглi прабiць нi з аднаго ракурсу.
  I вось улетку 1949 гады ажыццявiлася i высадка ѓ Брытанii. Марсэль за збiты пяцiтысячны самалёт атрымаѓ Вялiкую зорку рыцарскага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Цяпер ужо ЗША засталiся ѓ адзiноце.... Трумэн прапанаваѓ Гiтлеру мiр на любых умовах. Фюрэр адхiлiѓ гэта. У 1950 годзе немцы прайшлi Iсландыю i Канаду, i падабралiся да ЗША з поѓначы.
  У 1951 годзе пачалiся баi ѓ самой Амерыцы. Немцы прарывалiся разам з японцам i з Мексiкi, i з Канады. У ЗША не было прыдатнай тэхнiкi каб супрацьстаяць фашыстам. Пiрамiдальныя танкi Трэцяга Рэйха не мелi сабе роѓных, i ламалi любую абарону.
  I падалi адны амерыканскiя гарады за iншымi... 30 студзеня 1052 года ЗША капiтулявалi, супраць Трэцяга Рэйха. I сiтуацыя стала для яшчэ больш вострай.
  Памёр 5 сакавiка 1953 году Сталiн. А 20 красавiка 1953 г. адбыѓся першы палёт чалавек на Месяц. Натуральна, ляцелi немцы. I гэта даволi крута. I палёт аказаѓся супер.
  Але настаѓ час мiру i пераварвання заваёѓ. I вось пайшло каланiзацыя iншых краiн i фармаванне iмперыi Гiтлера. У 1959 годзе 20 красавiка прайшоѓ рэферэндум аб пераѓтварэннi Трэцяга Рэйха ѓ манархiю i iмперыю, з iмператарам Адольфам Гiтлерам. А ѓ СССР кiраваѓ Берыя. Яму дасталася ѓлада, бо была патрэба ѓ цвёрдай руцэ, i самае галоѓнае, мелi патрэбу ѓ парадку ѓ жабраку i спустошаным вайной i рэпарацыямi СССР.
  А 20 красавiка 1960 гады пачаѓся палёт першага чалавека на Марс. I гэта было даволi крута. Але вось Гiтлер памёр у сакавiку 1961 гады. I яго месца заняѓ сын атрыманы шляхам штучнага размнажэння Вольф. Таксама iмператар i вельмi малады.
  I прыняѓ рашэнне Вольф без лiшнiх цырымонiй, пачаць вайну з Японiяй. Маѓляѓ, не можа быць на планеце Зямля дзвюх вялiкiх iмперый, а толькi адна.
  Ну i Берыя выступiѓ на баку Трэцяга Рэйха. Маѓляѓ, сапраѓды колькi можна сядзець ля парашы. Японiя ѓ Расii адваявала частка Далёкага Усходу i Прымор'е. I гэта ѓвогуле непрыемна i дзiка.
  Вольф першы заявiѓ, што СССР можа вярнуць сабе Прымор'е, частку Сiбiры, i Сахалiн, а таксама Курыльскую граду, але не больш за. Берыю гэта задаволiла. I СССР пачала вайну.
  У яго былi танкi асноѓныя Т-54 i Т-55, i IС-10 i IС-12. У немцаѓ жа куды больш дасканалыя: пiрамiдальныя. I гэта вiдавочна сур'ёзная заяѓка на перамогу.
  Японiя ж у тэхнiкi крыху адставала ад СССР. На троне ѓ Японцаѓ усё той жа нязменны iмператар Хiрахiта. I ён вядома ж таксама хоча ѓладзе над светам. Але фашыстаѓ слабейшы.
  Вайна пачалася 20 красавiка 1961 гады. Гiтлер рыхтаваѓся да вайны з японцамi, ён таксама хацеѓ поѓнай улады над светам. Але Вольф яго апярэдзiѓ. Дакладней Адольф Першы i Вялiкi не паспеѓ. I пайшла вялiкая i жорсткая войны.
  Чара шаляѓ завагалася з вялiкай сiлай.
  Немцы з самага пачатку, маючы больш дасканалую тэхнiку, захапiлi iнiцыятыву. Але японцы бiлiся вельмi гераiчна. Але за першыя тры месяцы немцы i войска СССР змаглi прыкметна рушыць наперад у глыб Японскай iмперыi, i шматлiкае захапiць.
  Баi iшлi з пераменным поспехам, але больш на карысць фашыстаѓ. I прасоѓвалiся немцы ѓсё далей i далей. I гэта было iх каласальным i непараѓнальным поспехам. У iх пiрамiдальныя танкi рабiлi з асаблiвага вiду пластмасы, i яны грамiлi любую абарону. I не было лiтасцi Японii.
  IС-12 быѓ танк вагой у пяцьдзесят тон i добра абаронены ѓ лоб, з гарматай у 122-мiлiметра, але даѓжынёй у 60ЭЛ. I яна жудасна лупiла супернiка.
  Японская армiя састарэлая i прайгравала. Вось пасля некалькiх месяцаѓ баёѓ ужо трэць iмперыi самураяѓ была захоплена.
  А канцу 1961 года Краiна ѓзыходзячага Сонца страцiла амаль палову сваёй тэрыторыi.
  Надышоѓ 1962 год... Немцы i СССР працягваюць наступ... Берыя на ѓздыме. Зноѓ баi i перамогi. Праз год да 20 красавiка 1962, ужо больш за дзве трацiны Японскай каланiяльнай iмперыi захоплена. А вайна працягваецца.
  Змагаецца войска СССР з гераiзмам....
  Вось ужо яны на вострае Хакайда высадзiлiся... I вось 3 верасня 1962 года Японiя капiтулявала. I скончылася i гэтая вайна.
  Вольф першы, стаѓ вялiкiм, i сусветным iмператарам. I зноѓ настаѓ час пераварвання захопленых каланiяльных уладанняѓ.
  Палёты немцаѓ да розных планет. У 1965 годзе да Венеры. У 1967 годзе да Меркурыя. А ѓ 1968 годзе да спадарожнiкаѓ Юпiтэра.
  Але гэта першаму Вольфу гэтага мала ѓ 1971 годзе былi наведаныя i спадарожнiкi Сатурна. I ѓ 1971 году 20 красавiка Вольф Першы напала на СССР. Ён вырашыѓ захапiць апошнюю пакуль не падпарадкаваную яму дзяржаву на планеце Зямля.
  Берыя яшчэ кiраваѓ СССР. Яму было семдзесят два гады, цi нават не было.
  I войскi Трэцяга Рэйха заваёѓвалi тэрыторыю. Галоѓны ѓдар быѓ нанесены ѓ напрамку Масквы, якую Гiтлер так i не здолеѓ узяць.
  Але пакуль iшло вядома ѓсё на карысць Трэцяга Рэйха. У якога i больш сiл i танкаѓ.
  Але вось няѓдача прыбыѓ савецкiх дэсант пападанцаѓ, i давай фашыстаѓ малацiць, са страшнай сiлай.
  Алег Рыбачэнка зноѓ у баi. I прасоѓваецца, махае абодвума мячамi. I хлапчук-тэрмiнатар праводзiць млын. Падаюць забiтыя гiтлераѓцы.
  Маса трупаѓ. Цэлыя горы крывавых целаѓ.
  Хлапчуку-пiсьменнiку ѓспамiнаецца дзiкая стратэгiя. Дзе таксама разам змешвалiся конi i людзi.
  Алег Рыбачэнка пiшчыць:
  - Гора ад розуму!
  А грошай будзе цемра!
  I хлопчык-тэрмiнатар у новым руху. I яго босыя ножкi нешта возьмуць i кiнуць.
  Пацан-генiй зароѓ:
  - Майстар клас i фiрма "Адыдас"!
  Сапраѓды крутое з крутых атрымалася паданне. А колькi забiтых гiтлераѓцаѓ. I перабiлi карычневых байцоѓ самае вялiкае мноства з найвялiкшых.
  Маргарыта таксама ѓ баi. Разбурае карычныя i сталёвыя войскi i раве:
  - Вялiкi ѓдарны полк! Мы ѓсiх уганяем у труну!
  I яе мячы як рубануць па гiтлераѓцам. Маса карычневых байцоѓ ужо завалiлася.
  Дзяѓчынка прабурчала:
  - Я пантэры нават страмчэй! Дакажыце, што ѓсiх лепш!
  I ад голай пяткi дзяѓчынкi як вылецiць гарошынка з магутнай узрыѓчаткай.
  I па непрыяцелю дзюбне.
  I возьме i разнясе частку супернiкаѓ i танкi i нават самалёты.
  А Наташа ѓ аѓтарытэце. I б'е супернiкаѓ, i сама нiкому спуску не дасць.
  Колькi гiтлераѓцаѓ ужо перабiла.
  А яе зубкi такiя вострыя. А вочкi такiя сапфiравыя. Вось гэта дзеѓка - самы галоѓны кат. Хоць у яе ѓсе напарнiцы - каты!
  Наташа крычыць:
  - Шалёная я! Будзе вам пеня!
  I зноѓ дзяѓчына мячамi масу гiтлераѓцаѓ зарубiць.
  Зоя ѓ руху i раскроiла шмат карычневых воiнаѓ.
  А ножкi босыя кiдаюць iголкi. Кожная iголка забiвае некалькi гiтлераѓцаѓ. Вось гэта дзяѓчыны - рэальна прыгажунi.
  Аѓгусцiна надыходзiць, i працiѓнiц разбурае. I пры гэтым яшчэ не забывае прагарлапанiць:
  - Вам не пазбегнуць труны!
  I свае зубы дзеѓка возьме i выскалiць!
  I рудая такая... Валасы лунаюць на ветры, нiбы пралетарскi сцяг.
  I ѓся лiтаральна зыходзiць гневам.
  Святлана ѓ руху. Вось раскроiла масу чэрапаѓ i вежаѓ танкаѓ. Ваяѓнiца, якая скалiць зубкi.
  Паказвае язычок. А затым плюецца з трубачкi. Пасля чаго завывае:
  - Будзеце вы мёртвымi хлопцы!
  I зноѓ ад яе босых ножак ляцяць смяротныя iголкi, што дзiвяць пяхоту i самалёты.
  Зразумела, што такая каманда знiшчыць фашыстаѓ, нават калi Трэцi Рэйх захапiѓ практычна ѓвесь свет, i стаѓ рассяляцца па iншых планетах!
  
  АЛЕГ РЫБАЧАНКА РАТАЕ IМПЕРЫЮ
  АНАТАЦЫЯ
  Алег Рыбачэнка атрымаѓ у дар неѓмiручасць, але павiнен яго адпрацаваць, на працягу сто гадоѓ служачы ѓ расiйскiм войску. Але затое ён дапамагае выйграць Расii вайну з Японiяй, ратуе адмiрала Макарава, i здзяйсняе масу казачны подзвiгаѓ!
  . РАЗДЗЕЛ Љ1
  Алег Рыбачэнка быѓ па волi рускiх Багоѓ-дэмiургаѓ пераѓтвораны ѓ хлопчыка, але не простага, а несмяротнага. I камандзiраваны выконваць мiсiю ѓ Порт-Артур - абараняючы там Расею. I яго ператварылi ѓ пацана на выгляд гадоѓ дзесяцi, але надзвычай хуткага - iмклiвей гепарда, i непаражальнай для ѓсiх выглядаѓ зброi. Хлопчыкам гадоѓ дзесяцi ён адслужыѓ царскай Расii - сто гадоѓ, а потым вырасцi да шаснаццацi i захаваѓшы неѓмiручасць ужо быць гаспадаром свайго лёсу, але час ад часу выконваючы мiсii па волi Рускiх Багоѓ-дэмiургаѓ.
  I яго ѓвасабленне адразу ж аказала ѓплыѓ на ход гiсторыi.
  Для дзесяцi гадоѓ Алег Рыбачэнка па мерках пачатку дваццатага стагоддзя, глядзеѓся не такiм ужо i маленькiм, i яго адразу ж прынялi ѓ войска. Тым больш дзяцюк лёгка сагнулi i разагнуѓ пальцамi спачатку рук, а затым i босых ног медны пятак. Што зрабiла ѓражанне.
  Для пачатку хлапчук здолеѓ выратаваць ад гiбелi адмiрала Макарава. Зрабiѓ дзяцюк вельмi проста, пракраѓся на "Петрапаѓлаѓск" у дзень фатальнага выхаду ѓ мора. I трывiяльна падскочыѓ да штурвала, i адштурхнуѓшы матроса, крутануѓ карабель.
  Аднак гэта не ацанiлi. I талi сорак удараѓ бiзуна за такую дзёрзкасць.
  Але на шчасце адмiрал не загiнуѓ.
  Але ѓсё роѓна аблога Порт-Артура пачалася. Японцы ѓсё ж такi мелi перавагу ѓ моры, а генерал Курапаткi занадта ѓжо нерашучы.
  Затое камендант Порт-Артура загiнуѓ, яго сапраѓды ѓ рэальнай гiсторыi, паранiла ѓ галаву, але крыху некалькi мiлiметраѓ асколак прайшоѓ блiжэй да мозгу. А Алег Рыбачэнка ведаючы гiсторыю, якраз пляснуѓ неѓзаметку далонькай па скронi генерала, i асколак патрапiѓ у мозг i яго забiѓ. Карацей кажучы, здраднiк, якi здаѓ цытадэль, памёр i яго месца заняѓ герой абароны Порт-Артура Кандраценка.
  Новы камандуючы для ѓзмацнення абароны крэпасцi спiсаѓ на бераг усiх маракоѓ i судовую артылерыю, i абяззброiѓ эскадру, але ѓмацаваѓ Порт-Артур.
  Адмiрал Макараѓ у гэтым быѓ з iм цалкам салiдарны. Тым больш захапiць iнiцыятыву на моры рускаму флоту ѓ дадзенай гiсторыi не ѓдалося.
  У вынiку цытадэль была абаронена капiтальна, плюс яшчэ ѓмелыя дзеяннi камандуючага Кандраценкi. Абарона паспяхова трымалася. Кандраценка своечасова ѓзмацнiѓ абарону крэпасцi Высокая i японцы яе не змаглi ѓзяць.
  Плюс яшчэ i Алег Рыбачэнка гэты несмяротны, у любую сцюжу басаногi хлопчык ваяваѓ нiбы тытан. I дзiвiѓ усiх сваёй фенаменальнай трапнасцю.
  Хлопчык падскочыѓ да кулямёта, i ѓпiраючыся голымi, круглымi, дзiцячымi пяткамi навёѓ зброю. I стаѓ штабнаваць. I нi адна куля не прападала дарма. Самураяѓ зрэзала лiтаральна шэрагамi.
  Алег гэта вечны падшыванец лупiѓ сабе з энтузiязмам, i агрэсiѓна напяваѓ, складаючы на хаду;
  Я хлопчык што нарадзiѓся ѓ лiстападзе,
  У касмiчнай эпосе, бурным стагоддзi...
  Цвiсцi Расii царскай на зямлi,
  Паверце, мы кадэты не калекi!
  
  Паслаѓ мяне вялiкi Бог Сварог,
  Служыць Айчыне сэрцам i душою...
  За нас бо Усемагутны Белы Бог -
  Мы справiмся паверце з Сатанаю!
  
  Расiя наша Радзiма павер,
  Якая адзiная на свеце...
  Хоць напаѓ вельмi актыѓны звер,
  Для нас ёсць рускiх месца на планеце!
  
  Магутная бязмежная краiна,
  Якi цар наймудрэйшы кiруе...
  Яна навечна Родам нам дадзена -
  Хай перамагае Авель згiне Каiн!
  
  Я абараняю адвагу Порт-Артур,
  Б'юся дзяцюк i на марозе босы,
  Мяне японец верце не нагнуѓ,
  Дзяѓчынкi распасцерлi свае косы!
  
  Хлопчыка з кулямёта зрэзаѓ ураз,
  Скасiѓ атрад лютых самураяѓ...
  I трапляе жоѓтым прама ѓ вока,
  Мы пiянеры зласлiвых разарву!
  
  Даб'емся камунiзму назаѓжды,
  Царам Расii слаѓная дарога.
  Споѓнiцца вялiкая мара,
  На славу легендарнага Сварога!
  
  Мы Радзiму паверце абаронiм,
  Б'юся на гары вялiкай, высокай...
  Над намi золатакрылы херувiм,
  I сам Пярун Гасподзь ёсць ясноокий!
  
  Я за Айчыну нашу да канца,
  Паверце вельмi адважна бiцца буду...
  Цар Мiкалай мне замянiѓ бацьку,
  Павесiм на асiне мы Юду!
  
  Расея гэта проста iдэал,
  Краiна святых i мудры людзей свету....
  Знайсцi ѓ ёй славу я дзяцюк марыѓ,
  I зрабiѓ Марса i Хрыста кумiрам!
  
  Я веру Ладзе мацi Багоѓ,
  Якое каханне сусвету дорыць...
  На трэба на малiтву лiшнiх слоѓ,
  Марыю што навечна дзева славiць!
  
  Цар Мiкалай табе дапаможам мы,
  Японцаѓ адолець павер жорсткiх...
  Сварога ѓнукi, Роды мы сыны,
  I ѓ раты мы паверце крута майстры!
  
  I вось б'ецца хлопчык-волат,
  Якi кулямётаѓ рацi косiць...
  Гасподзь у нас павер заѓсёды адзiны,
  Удар Хрыста рэальна хмары зносiць!
  
  Ну, што японец моцна атрымаѓ?
  Заваяваць не зможаш Порт-Артура...
  Мы ѓсталюем усюды рускi свет,
  I будзе Лады з золата фiгура!
  
  Для цар будзе верным назаѓжды,
  Яго выратуем i Радзiму святую...
  Пад ценем двухгаловага герба,
  Мы зробiм Вiкторыю крутую!
  
  У Расii кожны хлопчык волат,
  Мечам знясе, гуляючы падлогу планеты.
  Не зганяць дзяѓчынак вам у ясыр,
  Няхай будуць нашы подзвiгi апеты!
  
  Ды ѓ Расii пiянеры ёсць,
  Што гальштук чырвоны моцна павязалi...
  Захоѓваем мы справядлiвасць, сумленне, гонар,
  I бачым камунiзму, сонцы далечы!
  
  А сягоння адбiлi мы арду,
  I абаранiлi крэпасць Порт-Артура...
  Сварог сказаѓ: загiнулых я прыму,
  У раi iх чакае дзяѓчынкi стаць, фiгура!
  Прапеѓ хлапчук шпурнуѓ босай ножкай гранату, раздзiраючы на часткi самураяѓ.
  Дарэчы, граната была з пiлавiння i вялiкай разбуральнай сiлы. Так што супраць яе японцам не выстаяць.
  Алег Рыбачэнка, пiша:
  I ляцелi долу самураi,
  Пад напорам сталi i агню!
  I яго ѓклад у абарону быѓ каштоѓным. I адмiрал Макараѓ паказваѓ сваё ѓменне на сушы.
  Акрамя таго, рускiя мелi больш харчоѓ, i паставак, дзякуючы ѓменню легендарнага генерала.
  I таму што эскадру Таго рускiя пакалашмацiлi куды больш iстотна.
  Да канца снежня самураi скончылiся ѓ штурмах. У студзенi было зацiшша, выклiканае спробай Курапаткiна дэблакаваць, але не надта ѓдалай.
  У лютым зноѓ штурм, i зноѓ адбiты з вялiкiмi стратамi для японцаѓ.
  Падчас абароны гераiчна паводзiѓ сябе хлопчык Алег Рыбачэнка. На момант пачатку аблогi, гэтаму юнгу было ѓсяго толькi дзесяць гадоѓ з выгляду. Дзiця змагалася нароѓнi з дарослымi i хадзiла ѓ разведку.
  Ён паказаѓ сябе вельмi адважным, i баявым. I абарона трымалася.
  А хлапчук адбiваючы чарговую атаку, забiваѓ самураяѓ сотнямi з кулямёта, i не даючы ѓзяць гару Высокая. Пры гэтым хлапчук зноѓ з вялiкiм энтузiязмам спяваѓ;
  Цар Мiкалай зараз манарх вялiкi,
  Ты Ленiн не атрымаеш шанец на ѓладу...
  Мы спынiм орд японцаѓ дзiкiх,
  Разарве агрэсар аб Расiю пашча!
  
  Хай будзе Русь у сусвеце вечна кiраваць,
  У ёй цар магутны грозны Мiкалай...
  Мы зможам па ворагу мячом ударыць,
  За гэта ты змагайся i мацуйся!
  
  Велiч Расii ѓ сусвеце,
  Нiхто не зможа рускiх перамагчы...
  Сваёй сiлай у бiтвах нязменнай,
  Ворагаѓ пагонiм з Айчыны прэч!
  
  У Iмя нашай Радзiмы святой,
  Расея будзе ѓ бiтвах перамагаць...
  I слава рускiх будзе век нятленнай,
  Iспыты здаючы толькi на пяць!
  
  Мы нiколi не ѓстанем на каленi,
  Над намi золатакрылы херувiм...
  Пройдзе яшчэ нямала пакаленняѓ,
  I будзе вечны ѓ сусвеце свет!
  
  Сварог прыйдзе i разам з Iсусам,
  Яны ѓсiх мёртвых зараз уваскрэсяць...
  Бо лячэнне вышэйшае мастацтва,
  Родзяць бацькi магутных акцябрат!
  
  I Ленiн, Сталiн, Мiкалай i Пётр,
  Усе разам рукi сцiснуць i зразумеюць...
  Што сцяг Расii ѓ сусвеце ганарлiвай,
  Ворагi Айчыны здохнуць i памруць!
  
  Дай Бог служэнне Расii,
  Падняць на самы вышэйшы пастамент...
  Сварог вялiкi грозная месiя,
  Кахаць салдат павер не перастаѓ!
  
  Мы станем веру хутка мы мацней,
  Паднiмем над планетай рускiх сцяг...
  Хто спародзiць вялiкую iдэю,
  Мы апяем у прозе i вершах!
  
  Як добра, калi зорка Расii,
  Над светам заззяе як дыямент...
  Бо неба зорка аксамiт абрасiлi,
  I ѓразiлi супостата ѓ вока!
  
  Не вер таму, хто кажа, што слабы,
  Што рускiя тытанам не раѓня...
  У Iмя Праваслаѓнай гэтай дзяржавы,
  Садзiцца гэты хлапчук на каня!
  
  I мы нясёмся ѓ бой на славу свету,
  Каб у Айчыне адважна перамагаць...
  Не апiсаць такое i Шэкспiру,
  Наколькi наша ѓ славе будзе раць!
  
  Дасягне наша Радзiма ѓзнагароды,
  Ад усiх Багоѓ у сусвеце найлепшай усёй...
  Гасцям заѓсёды ѓ Айчыне нашай рады,
  Калi з дабром прыйшоѓ ты не злыдзень!
  
  Кахай цара i Бога Iсуса,
  I Ладзе ѓшаноѓвай па каханнi...
  Не будзь дзяцюк у бiтву баязлiѓцам,
  Бо не збудуеш шчасце на крывi!
  
  Жыццё будзе вечным, бурным i прыгожым,
  Для подзвiгу знойдзецца месца ѓсiм...
  Паспрачацца з рускiм вiцязем небяспечна,
  Не злiчыць тады табе праблем!
  
  Але хутка свет наступiць у сусвеце,
  I пераможа ѓ велiч дабро...
  Мы будзем у шчасцi, раю нязменнай,
  Гасподзь падставiць моцнае крыло!
  З такой песняй зразумела, не маглi прайграць рускiя ваяры. I хлопчык-тэрмiнатар не прамахваѓся. I iншыя воiны стралялi па японцах штурмуючых гару Высокую дзiѓна трапна.
  Вось ужо i сакавiк наступiѓ... Японцы зноѓ адхлынулi. У Расii не здарылася Крывавай Нядзелi, бо ѓ цара Мiкалая, паколькi Порт-Артур трымаѓся быѓ добры настрой i, ён выйшаѓ да народа. Людзi цара таксама сустрэлi са святочным настроем i бурна прывiталi. I ѓсё прайшло добра.
  Рускае войска папаѓнялася, i станавiлася ѓсё больш i больш. У канцы сакавiка японцы паспрабавалi наступаць, але сiлы Курапаткiна мелi занадта вялiкую лiкавую перавагу i адбiлi ѓсе атакi.
  А лепшыя часткi самураяѓ генерала Ногi былi скаваныя аблогай Порт-Артуру. Нясучы вялiкiя страты, японцы адступiлi. Але зноѓ Курапаткiн марудзiѓ.
  У канцы красавiка адбыѓся новы штурм, якi зрэшты, быѓ таксама адбiты.
  А Алег Рыбачэнка, гэты адважны хлопчык нават узяѓ у палон японскага палкоѓнiка, пры дапамозе пасткi, зразумела.
  У пачатку траѓня адбывайся толькi дробныя сутычкi, а 25 увайшла, нарэшце, у Порт-Артур эскадра Каляднага. Вядомы адмiрал прывёѓ пяцьдзесят адзiн карабель, прайшоѓшы адразу тры акiяны!
  Пасля чаго абарона атрымала падмацаваннi. А ѓ пачатку чэрвеня адбыѓся апошнi штурм Порт-Артура. Штурм адчайны i разлютаваны. I зноѓ ён быѓ адбiты з вялiзнымi стратамi для японцаѓ. Цар нарэшце зьняѓ Курапаткiна i прызначыѓ Лiневiча. У сярэдзiне лiпеня 1905 гады японцам было нанесена паражэнне. I завяршылася гераiчная абарона Порт-Артура, якая доѓжыцца больш за год.
  Кандраценку быѓ узнагароджаны ордэнам Андрэя Першазванага. I атрымаѓ званне фельдмаршала. Потым эскадра Раждзественскага разам i з Порт-Артурскай на чале з адмiралам Макаравым, нанесла паражэнне японцам у моры. Прычым, у баi загiнуѓ i сам адмiрал Таго.
  Алег Рыбачэнка гэты вечны хлопчык зноѓ вызначыѓся i асабiста захапiѓ браняносец японцаѓ. З iм змагалася яшчэ i некалькi прыгожых, басаногiх дзяѓчат.
  Асаблiва ярка паказала сябе баявая Наташка - сапраѓдны вулкан у бiтве i непераможная.
  А калi босымi пальчыкамi ножак дзяѓчына кiдае гранату, то гэта i зусiм каласальны аблом i разбурэннi. Граната з вугольчыка i такая разбуральная.
  Хлопчык-пiянер атакуе японцаѓ i адначасова спявае;
  Наш будзе Цiхi акiян павер,
  Расiя царства Рода з Мiкалаем...
  I будзе знiшчаны звер,
  Мы вiцязi ворагаѓ усiх разарву!
  
  Мая краiна паверце вышэй за ѓсiх,
  Няхай свецяць ярка зоркi камунiзму...
  Спадарожнiчае рыцарам поспех,
  Мы ѓвасабленне проста альтруiзму!
  
  Я пiянер прарваѓся на вайну,
  Усяго толькi проста хлопчык басаногi...
  Але супостата ѓ парашок сатру,
  I абламаю тым, хто супраць рогi!
  
  Японiя навошта пайшла на нас,
  Адважылася кiнуць выклiк ты Расii...
  I атрымала проста пяткай у вока,
  Сварог вялiкi Госпада мiсiя!
  
  Любiце Ладу Мацi Яна Багоѓ,
  Нарадзiла многiх, светлы i вялiкi...
  На славу Рода доблесную сыноѓ,
  Мы спынiм нацiск ворагаѓ дзiкiх!
  
  Не адолець японцам жоѓтым Русь,
  Наш волат у баях непераможны...
  За Радзiму змагайся i не трусь,
  Калi народ i царскi лад адзiныя!
  
  Аб Мiкалай табе мы аддамо,
  За Русь Святую мы роднае сэрца...
  Над намi золатакрылы херувiм,
  Адчынiць у светабудове свае дзверцы!
  
  У славу Бога Рускага Хрыста,
  Спяваем мы гiмны за Расiю нашу...
  Каханне Марыi, да таго чыстая,
  Што замяняе дзецям у абед кашу!
  
  Табе Марыя павярну я позiрк,
  Ты разам з Ладай усiм каханне даруеш...
  Хоць Д'ябал навастрыѓ на нас сякеру,
  Багiня з намi ѓ святле вечным будзеш!
  
  Няма не згасне Сонца нiколi,
  Бязмежная ђсявышняга Расiя...
  Споѓнiцца вялiкая мара,
  Усё калосiцца тую пад небам сiнiм!
  
  Табе мы Багародзiца спяваем,
  Псалмы i песнi, кожнае iмгненне...
  Калi трэба ѓ бой пойдзем з адной стрэльбай,
  Бо з намi Сталiн i Вялiкi Ленiн!
  
  За Радзiму, за Бога, за краiну,
  Мы хлопчыкi дзярэмся з супостатам...
  Ведай не бываць праклятаму ярму,
  Калi востры штык Русi салдата!
  
  За нашу зямлi пiянер у баях,
  Здолеѓ Сварога аблiчча кахаючы ѓславiць...
  Мы бачым нешта ѓ нашых светлых снах,
  Дзе будзем Бога Роду вечна славiць!
  
  Карацей вам Японцам ужо хана,
  I Порт-Артур у баях павер не здаѓся...
  На тое Айчына Богам нам дадзена,
  Каб за Русь ты адважна бiѓся!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 2.
  Японiя была змушаная пайсцi на мiр з Расеяй, пры пасярэднiцтве ЗША.
  Прыйшлося саступiць Курыльскiя выспы, i Тайвань. Расiя замацавала пратэктарат над Карэяй, Маньчжурыi, кантроль над Порт-Артурам. Акрамя таго, Японiя выплацiла вялiзную ѓ мiльярд залатых ен кантрыбуцыю царскай Расii.
  Перамога ѓмацавала пазiцыi цара Мiкалая Другога. Расiя пашырыла свае тэрыторыi, I стала фармавацца Жэлтарасiя за кошт добраахвотна далучаюцца кiтайскiх абласцей. Нiякай Дзярждумы - Расея заставалася абсалютнай манархiяй, без парламента.
  Зразумела, з-за перамогi i палiтычнай стабiльнасцi эканамiчны рост пачаѓся раней, чым у рэальнай гiсторыi i быѓ мацнейшым.
  Першая сусветная вайна пачалася як у рэальнай гiсторыi. Але працякала больш паспяхова для Расii. У якой i войска было большым i лепшым, у тым лiку дзякуючы рэформам фельдмаршала Кандраценкi, i эканомiка мацнейшая, i аѓтарытэт цара вышэйшы.
  Алег Рыбачэнка таксама ваяваѓ адчайна i вельмi адважна. Хлопчык iмчаѓся нiбы метэарыт. Страчыѓ з самаробнага аѓтамата па германцаѓ. А то яшчэ бегаѓ хутчэй за тачанку з кулямётам. I таксама разбураѓ з энтузiязмам раць кайзера.
  Ён выглядаѓ як хлопчык гадоѓ дзесяцi, i яго босыя, дзiцячыя ножкi кiдалi самаробныя, забойнай сiлы гранаты з пiлавiння.
  Ведучы трапны агонь, хлапчук упэѓнена напяваѓ;
  Радзiма наша святая краiна,
  Слаѓся Айчына наша бязмежная...
  Не руйнуе супастат-сатана,
  Бачым, мы чырвоныя подступы далёкiя!
  
  Будзе Бацькаѓшчына мая квiтнець,
  Цар Мiкалай над планетай узвысiцца...
  Непераможная руская раць,
  Зможам да Усявышняга дзецi наблiзiцца!
  
  Я вось хлапчук просты пiянер,
  Але надзелены сiлай нябачанай....
  I пакажу ѓсiм магутны прыклад,
  Каб не быць ведай шасцёркай задрыпанай!
  
  Веру з цябе спадар Iсус,
  Ты наймацнейшы ва ѓсiм светабудове,
  I табе разам з Ладай малюся,
  Каб накiраваць рэчышча стварэння!
  
  Будзем мы хутка на Марсе павер,
  Стане краiна наша кiраваць планетаю...
  I скрушаны пякельны кайзера звер,
  Подзвiгi вiцязяѓ у песнi апеты!
  
  Хлопчык бяжыць пiянер басанож,
  Голыя пяткi вакол дзевак бегаюць...
  Урэжа па кайзеры ён кулаком,
  Бо нашы вiцязi з багамi гутараць!
  
  Слава Расii вялiкай краiне,
  Цар ведай пастаiць святы камунiзм...
  Не адолець нас павер Сатане,
  Будзён скiнуты ѓ попел фашызм!
  
  Няма нашай Радзiмы ѓ свеце мацней,
  Няма Расii ѓ сусвеце прыгажэй...
  Я ж арол, а не зла верабей,
  Усiм прынясу людзям радасць i шчасце!
  
  Ганiм мы смела ѓ пекла ворага,
  Крушым лёгка супостатаѓ фашыстаѓ...
  Кайзеру спiлаваны хутка рогi,
  Будзе эпоха сьвятло камунiстаѓ!
  А дзяѓчаты таксама разбураюць немцаѓ, i так лiха. Выбiваюць iх пры дапамозе босых ножак забойнымi выбухнымi пакетамi. I колюць заадно i штыкамi.
  Распарваюць без асаблiвых цырымонiй супостатам жываты.
  Наташка спявае;
  Чакае перамога, чакае перамога! За цара Мiкалая гарой!
  Зоя, ведучы агонь i кiдаючы босым пальчыкамi ножак гранаты пацвярджае:
  - Чакае перамога, чакае перамога! Супастата ты дружнай урой!
  А рыжая Аѓгусцiна чые валасы веюць па ветры, як пралетарскi сцяг, раве:
  - Божа цара захоѓвай!
  Святлана выбiваючы кайзераѓскiх салдат, i кiдаючы гранаты босымi пальчыкамi ножак, вiскоча:
  - Лада з намi!
  Такiя вось дзяѓчаты тут баявыя i прыгожыя. I iх мышцы перакочваюцца пад загарэлай скурай.
  Вайна працягнулася крыху больш за год i скончылася распадам Аѓстра-Венгрыi, i капiтуляцыяй Асманскай Iмперыi, i Германii. А Балгарыя, бачачы, чым гэта пахне, выступiла на баку Сербii i Расii, як, дарэчы, i Iталiя i Японiя.
  Фельдмаршал Кандраценка атрымаѓ найвышэйшае званне - генералiсiмус. I стаѓ кавалерам практычна ѓсiх ордэнаѓ, як i Сувораѓ. Фельдмаршалам стаѓ Брусiлаѓ. Зрабiѓ кар'еру адмiрал Калчак, i Карнiлаѓ, Дзянiкiн. Царская Расiя далучыла сабе: Галiцыю, Букавiну, Кракаѓскае ваяводства, Познаньскую вобласць, Клайпеду. Таксама ѓ склад Расiйскай iмперыi ѓвайшла i Чэхаславакiя. I Малая Азiя з Канстанцiнопалем. I поѓнач Iрака.
  Усё, увогуле, аказалася добра. Падзялiлi германскiя калонii японцы з Расiяй у Цiхiм акiяне.
  Потым была падзелена i Саудаѓская Аравiя памiж Расiяй, Францыяй i Брытанiяй. Далей падзялiлi пасля кароткай вайны Расея i Брытанiя Iран.
  Алег Рыбачэнка прыняѓ удзел у гэтай вайне. Хлопчык зноѓ ваяваѓ, з кулямётам бегаючы хутчэй за гепард, i кiдаючы босымi дзiцячымi ножкамi гранаты iх пiлавiння каласальнай забойнай сiлы. I разбуральныя ѓсiх непрыяцеляѓ.
  А разам з iм ваявалi i дзяѓчынкi-ведзьмы. Яны вельмi прыгожа i весела спявалi, калi разбуралi персаѓ.
  Мы дзецi Роду, дочкi Багоѓ,
  I разам з тым босыя камсамолкi...
  На трэба марнаваць лiшнiх ведайце сноѓ,
  Удар штыка ѓ дзевак вельмi колкi!
  
  Здолеем усiх фашыстаѓ адолець,
  Палацы пабудаваць - сцяг камунiзму...
  Непераможны рускi наш мядзведзь,
  Абвяргаючы догмы Дарвiнiзму!
  
  Мы дзяѓчаты прыгажунi павер,
  I голай пяткай мы па носе ѓрэжам...
  Адкрыем да камунiзму хутка дзьверы,
  Выкрыем мы цёмнага невуку!
  
  Вось мы ѓ атаку басанож бяжым,
  Паляняюць прыгажосцю сваёй дзяѓчынкi ...
  Над намi золатакрылы херувiм,
  I галасок такi ѓ дзевак звонкi!
  
  Ды славiцца расiйская зямля,
  Што нарадзiлася ѓ iмя пакаленняѓ...
  Народы свету дружная сям'я,
  Дапаможа нам вялiкi Ленiн!
  
  Але сягоння кiруе слаѓны Мiкалай,
  I за яго б'юцца волаты,
  Усё трапiм мы прама веру ѓ рай,
  Калi народ i цар Русi адзiныя!
  
  Вось дакладна будзем аддадзены цару,
  Яму служачы ѓсiм сэрцам i душою...
  Я Iсуса i Ладаю люблю,
  Навечна буду я Сварог з Табою!
  
  Нам нашы Багi Рускiя важныя,
  Iх любiм мы душой людзей савецкiх...
  I гэта проста падкопы Сатаны,
  Калi Пяруна з Ладай, ты адкiнеш!
  
  Люблю цара, ён наш Родны бацька,
  Яму служыце дакладна i з любоѓю...
  Хай будзе ворагу русiчаѓ канец,
  Хаця часам аддаецца крывёю!
  
  Расiя будзе ѓ светабудовы ѓсiм,
  Зiхацець квазарам яркiм i магутным...
  Не будзе ѓ Айчыны ведай праблем,
  Хоць супастат насунуѓ злыя хмары!
  
  Хай будзе ѓсемагутны з намi Род,
  Якi ѓсiм сусветам уладар....
  За намi найвялiкшы Белы Бог,
  Якi ѓ дабрынi сваёй кiраѓнiк!
  
  Хай будзе стварэнне на зямлi,
  Мы пераможам я гэта цвёрда ведаю...
  Чакае выкананне светлай той мары,
  Знойдзецца месца людзям у светлым раi!
  
  Аб Русь святая мудрая мая,
  У iмя росквiту камунiзму...
  Мне Багi-дэмiургi ведай радня,
  I не пройдуць патугi рэваншызму!
  
  Мы веру супостатаѓ у пыл сатрэм,
  Над усiм сусветам рускi сцяг узнiмем...
  Фашыстаѓ i душманаѓ разаб'ём,
  I будзем славiць вечна Роды Iмя!
  I зразумела дзяѓчыны страляюць i кiдаюць забойнай сiлы гранаты сваiм точанымi босымi, загарэлымi ножкамi.
  I супраць такiх як яны не выстаяць.
  Потым палонныя маджахеды цалавалi дзяѓчаты голыя, мазолiстыя. Пыльныя, але вельмi панадлiвыя ступнi.
  А потым i Аѓганiстан. Праѓда, там прыйшлося крыху паваяваць. I ангельцам спачатку не занадта шанцавала.
  Зрэшты, Алег Рыбачэнка там паказаѓ, свой вялiкi ѓзровень воiна свету.
  Разам з дзяѓчатамi ѓ бiкiнi разбураѓ, з вялiкай лёгкасцю ворага, ператвараючы маджахедаѓ у рэшата. I дзяѓчаты босымi пальчыкамi ножак шпурлялi забойнай сiлы бамбёшкi, i раздзiралi цэлыя атрады баевiкоѓ Афганiстана.
  I ваюючы, хлапчук спяваѓ, складаючы на хаду;
  Я пiянер патрапiѓ у Афган ваяваць,
  Там чакаюць жудасныя баi...
  Але рускiя заѓсёды ѓмеюць бiцца,
  Ворагу пойдуць у залiк адны нулi!
  
  Хай будзе ѓ славе эра камунiзму,
  Калi Сварог вялiкi Бог прыйдзе...
  Развеем арды грознага фашызму,
  Перамог адкрылi бясконцы рахунак!
  
  У Аѓганiстане неба блакiтнае,
  Босы хлапчук па горах бяжыць...
  Яго паклiканне справа ёсць крутое,
  Бо рускiх вера трывалы маналiт!
  
  Душманы лезуць агрэсiѓнай хмарай,
  Але iх збiвае адважны пiянер,
  Баец хлапчук з Русi магутны,
  Пакажа нават дарослым ён прыклад!
  
  Мы верым усё ѓ перамогу камунiзму,
  I калi трэба бiцца за цара...
  Развеем у попел зграю рэваншызму,
  За нас i горы, цёплыя моры!
  
  Расiя будзе кiраваць над сусветам,
  Так завяшчаѓ Усявышнi Мудры Род...
  Сваёй сiлай у бiтва нязменнай,
  Ворагаѓ Айчыны мы ѓганяем у труну!
  
  Нас не паставiць рускiх на каленi,
  За нас Сварог i Белы Бог кахання...
  Адкiнем мы багацце гэтай ляноты,
  Калi трэба акiян пральем крывi!
  
  На славу нашай Радзiмы Расii,
  Смее вiцязь Русь маю выратаваць...
  Наш Род Усявышнi i Хрыстос-мiсiя,
  Здольнае святло тварэння данесцi!
  
  Кахаю Расею, што ѓсяго даражэй,
  Якая цудоѓная цвiце...
  Мы рушым моцна фюрара па морды,
  А паразы горкiя не ѓ рахунак!
  
  За намi Лада мацi Багоѓ Вялiкiх,
  За намi Пярун, Ярыла, моц....
  Мы скрушым напоры зграй усiх дзiкiх,
  Здолеем слабым людзям усiм дапамагчы!
  
  Ды хай Бацькаѓшчына ѓ славе квiтнее,
  Паднiмецца сусвету вышэй за ѓсё ...
  Уваскрэсне Авель i загiне Каiн,
  У геене будзе шалёны злыдзень!
  
  Калi Расiя грозным меч паднiме,
  I дасць нам сiлы рускiх, белы Бог...
  Усё паскуддзе ѓ апраметнай хутка згiне,
  Што ђсявышняе святло тварыць дапамог!
  
  Так верце ѓ Бога Iсуса шануйце,
  У славу верце нашага Хрыста...
  Бацькоѓ без толку не гнеѓ,
  Захоѓвайце веру ѓ Рода да канца!
  
  Прыйдзе тады вялiкая ѓзнагарода,
  I скарыцца рускiм цэлы свет...
  За Радзiму змагацца адважна трэба,
  Сварог вялiкi Божа i кумiр!
  
  Усе мёртвыя ѓваскрэснуць будуць у шчасцi,
  Стагоддзi як вецер у радасцi квiтнеюць...
  I неба, i зямля ѓ iх грознай уладзе,
  Народы ѓсёй планеты Рода шануюць!
  Вось як Алег Рыбачэнка ваяваѓ у Аѓганiстане разам з дзяѓчатамi. I адна яго ѓпэѓненая i гучная перамога за iншы.
  Вось гэта хлопчык-тэрмiнатар! I дзяѓчына з голымi пятачкамi такiя грозныя i блiскучыя атрымалiся!
  Свет здабыѓ стабiльнасць, i росквiт. Пакуль у 1929 годзе не палыхнула Вялiкая дэпрэсiя. Расея пасля бурнага росту таксама ѓпала ѓ крызiс.
  У 1931 году Японiя напала на Расею, iмкнучыся ѓзяць рэванш за ранейшыя паразы.
  Зразумела царская iмперыя была да вайны гатова.
  Але на гэты раз, гэта было самагубствам. Царскiя войскi разбiлi японцаѓ.
  Алег Рыбачэнка зноѓ змагаѓся з адважнымi, але значна адсталымi ад Расii тэхнiчна самураямi.
  Хлопчык страляѓ з кулямёта падвышанай магутнасцi зразаючы атакавалых пазiцыi расiйскiх войскаѓ самураяѓ сотнямi i тысячамi. Высякаючы i скошваючы зараз цэлыя батальёны японцаѓ.
  Яе кулямёт здаваѓся нястомным. I ѓсё разбураѓ i сцiраѓ супернiкаѓ лiтаральна ѓ крывавы парашок.
  I вечнае дзiця, якое ѓсё яшчэ выглядала гадоѓ на дзесяць, але мела больш сiлы чым слон, кiдала босымi пальчыкамi ножак, выбуховыя пакеты каласальнай сiлы. I непрыяцеляѓ лiтаральна разрываѓ на самыя дробныя часткi.
  I дзяѓчынкi разам з iм японцаѓ разбуралi i выкошвалi. Зрэзалi iх нiбы брытва валасiнкi.
  I паказвалi язычкi i смяялiся.
  I адначасова дзяѓчаты спявалi з вялiкiм захапленнем i энтузiязмам. З радасцю складаючы лiтаральна на хаду;
  Расiя найвялiкшая з краiн,
  У ёй камунiзм павер з царом пабудуем,
  Запавет нам з Родам вечны дадзены,
  Што кожны чалавек народжаны героем!
  
  Мы пераможам Японiю жартам,
  Дарэмна на Расiю вы напалi...
  У атаку дзеѓка палашом круцячы,
  Ваяѓнiцы жоѓтых разарвалi!
  
  Мы камсамолкi вечныя байцы,
  Калi б'емся, сонца ярчэй свецiць...
  Ганарыцца басаногiмi бацькi,
  Мы вiцязi зусiм ужо не дзецi!
  
  Нас нiкому павер не ѓтрымаць,
  У Iмя вечна камунiзму...
  Ворагаѓ Расii будзем хутка гнаць,
  Якiя напалi са злым цынiзмам!
  
  У Айчыне будзе кiраваць Бог Сварог,
  Ён заступнiк воiнаѓ вялiкiх...
  Ворагаѓ не пусцiм нават на парог,
  Усявышнi Род Творца тысячалiкi!
  
  Для нашай слаѓнай Радзiмы доля,
  Усiх перамагаць, ворагаѓ жартам ссякаючы...
  Я песню Роду прысвяцiць хацеѓ,
  Што стала месца ѓ сусвеце раем!
  
  Вось камсамолкi босыя бягуць,
  Iх пятачкi як люстэрка мiльгаюць...
  Зразумела самураяѓ чакае капут,
  Ваяѓнiцы рэзка разарвуць!
  
  Не верце тым, хто духам проста слабы,
  Мы вiцязi ѓ баях непераможныя...
  Ты чалавек усяго толькi нiкчэмны раб,
  А Лада i Хрыстос у душы адзiныя!
  
  Ёсць сцяг колеру чырвонага ѓ нас,
  Яна як ружа пышная чырванее...
  Мы ѓразiм хто злосны прама ѓ вока,
  Пакiньце нападаць на Русь задуму!
  
  Вось камсамолкi босыя бягуць,
  Яны цудоѓны i тварам прыгожыя...
  Хто не крычыце зласлiвыя капут,
  Зробiм з вамi проста справядлiва!
  
  Для нашай светлай Радзiмы мара,
  Усiм жыць у славе, прыгажосцi вялiкай...
  Усё астатняе проста мiтусня,
  Хоць святых змрачнеюць часта аблiччы!
  
  Ну што б'емся ѓ лаянцы як арлы,
  I па марозе басанож нясемся...
  Мы камсамолкi моцныя ганарлiвыя,
  I над Айчынай узыходзiць бурна Сонца!
  
  Вось славу нашай Радзiмы святой,
  Спяваем псалмы i песнi складаем...
  Я хлопчык пiянер зусiм босы,
  Мароз мне пяткi голыя раздзiрае!
  
  Але ведай ад мэты я не адступлю,
  Паколькi рускi дух патрэбы мацнейшы.
  Я Бога Роду, сэрцам усiм люблю,
  Пераконваць недарэчная задума!
  
  Праславiм Ладу - веснiцу Багоѓ,
  Якая мiры ѓ каханнi тварыла...
  На трэба лiшнiх нам хлопцы слоѓ,
  За нас Пярун, Сварог, з агню Ярыла!
  
  Японiя спрабавала захапiць,
  Наш Порт-Артур i землi нашых продкаѓ,
  Але ператварыѓся тут паляѓнiчы ѓ дзiчыну,
  Вядзем агонь мы вельмi трапна!
  
  Скасiлi шмат самураяѓ мы,
  Ворагаѓ ужо нiбы не бывала...
  Мы Рода дачкi, мiлыя сыны,
  Над намi Мацi Багоѓ Святая Лада!
  
  Няма супостату волi не дамо,
  Няма на каленях рускiх не ѓбачаць...
  Ззяе золатам Божы херувiм,
  I славiць Iсуса з Родам Iмя!
  
  Нiдзе Русi прыгажэй не знайсцi,
  Яна цудоѓная, вечная Расiя...
  Усё на выгляд не больш за дваццаць,
  Мы камсамолкi босая месiя!
  
  Ды вось пагналi самураяѓ мы,
  Нам Род Усявышнi ѓ лаянцы гэты дапамог...
  Як сталi магутныя арлы,
  А самы дасканалы Белы Бог!
  
  Здаралася таксама дзеѓкам ваяваць,
  З фашызмам iрваць жартам "Пантэры".
  I перамагалi сталi лютай раць,
  Хоць прымалi i крутыя меры!
  
  А Гiтлер капiтальна атрымаѓ,
  Яго ѓ шматкi мы ѓ лютасцi парвалi ...
  Як аказалася фюрар як дэбiл,
  А мы ѓбачым камунiзму далi!
  
  Масква бiлася з нацызмам як гара,
  I мы з цяжкасцю, але адважна выстаялi...
  Выдатная расiйская краiна,
  Калi мы фрыцаѓ намёртва раздзiралi!
  
  Беглi па марозе басанож,
  Мы дзяѓчаты хвацкiя камсамолкi....
  Цягнулi ѓ палон ворагаѓ Русi сiлком,
  I паказалi нораѓ вельмi спрытны!
  
  Пад Сталiнградам далi моцна ѓ вока,
  I Тыгр ствол свой абламаѓ стабiльна...
  Хоць была тады вядома цяжкая гадзiна,
  Але камсамолкi басанож усёмагутныя!
  
  I вось увайшлi мы ганарлiвыя ѓ Бэрлiн,
  Такую ведайце крутасць паказалi...
  Што паважае рускiх цэлых свет,
  
  Адольфа мы на часткi разарвалi!
  
  Ну што перамога гэтая добрая,
  Усiх перамагаем у лаянцы абавязкова,
  Гарыць над намi руская зорка,
  I наша вера з Рода нязменная!
  
  Карацей завяршыцца наш паход,
  Планета стане ѓся ѓ склад Расii...
  Мы будзем усё мець вялiкi даход,
  Дыяменты нашы гаi абросiлi!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 3.
  Алег Рыбачэнка ѓжо быѓ афiцэр i меѓ шмат узнагарод. I карыстаѓся павагай, нягледзячы на сваю дзiцячую знешнасць. I нават здолеѓ жанiцца. Так што кар'ера заладзiлася ѓ вечнага хлопчыка.
  Адмiрал Калчак яшчэ зусiм не стары, паказаѓ свой генiй, супастаѓны з Ушаковым i адмiралам Макаравым. Краiну Узыходзячага Сонца поѓнасцю разбiлi на моры, а затым акупавалi.
  Паход на Токiа быѓ слаѓным i пераможным. I Алег Рыбачэнка здолеѓ вызначыцца, тым, што ѓзяѓ у палон самога мiкада. I за гэта атрымаѓ першы ѓ гiсторыi Расii Георгiеѓскi Крыж з бантам залаты i з дыяментамi.
  Хоць у званнi яго i не рызыкнулi павысiць: балюча ѓжо дзiцячы выгляд у хлапчука. Хаця ён дзесяцi гадоѓ на сябе, гэта значыць для гэтага часам можна даць гадоѓ трынаццаць. Але ѓсё роѓна яшчэ смаркатае дзiця.
  Ва ѓсякiм разе Расея перамагла.
  Далей рушыѓ услед рэферэндум, на якiм большасць японцаѓ выказалася за далучэнне да Расii.
  Так цар Мiкалай Другi ѓмацаваѓ сваю магутнасць i на Цiхiм акiяне. Расея працягнула рух па Кiтаю. Аслабленыя крызiсам, Брытанiя, Францыя i ЗША не перашкаджалi браць Паднябесную iмперыю пад кантроль.
  У 1933 годзе ѓ Германii прыйшоѓ да ѓлады Гiтлер. Ён стаѓ аднаѓляць былую моц былой iмперыi. I, вядома ж, спрабаваѓ не смяцiцца з Расiяй.
  Мусалiнi ѓ Iталii меѓ сяброѓства з Расiяй. I пад шумок захапiѓ Эфiопiю, пашырыѓшы свае калонii. Iшла размова аб стварэннi Траiстага саюза.
  Царская Расiя хацела далучыць да сябе ѓсе калонii слабеючай Англii i Францыi. Ну, немца i iтальянцы таксама зразумела. У ЗША былi свае планы.
  У 1937 Нямеччына злучылася з Аѓстрыяй, вырабячы аншлюс. А ѓ лiстападзе 1937 гады разбiѓся самалёт з Мiкалаеѓ другiм. Перарвалася вельмi паспяхова царства. Мiкалай другi за сорак тры гады кiравання дамогся каласальных заваёѓ.
  Яго называлi Мiкалаеѓ Вялiкiм! I нават Найвялiкшым, сталi вышэй Пятра Першага.
  Пры Мiкалаю Другiм працоѓны дзень скарацiѓся да дзесяцi гадзiн, стала абавязковай i бясплатнай сямiгадовая адукацыя. Зарплата ѓ сярэднiм па краiне дасягнула 75 рублёѓ у месяц пры нулявой iнфляцыi i залатым забеспячэннi рубля. Царская валюта была самай цвёрдай i канвертоѓнай у свеце.
  Расiя мела самае вялiкае па колькасцi сухапутнае войска ѓ свеце, а па колькасцi флоту абагнала i Брытанiю i ЗША.
  Расейскiя танкi былi лепшымi ѓ свеце, як i самалёты. А верталёты на той момант увогуле практычна адзiнымi на планеце Зямля. Самы шматлiкi i якасны падводны флот. Лепшая артылерыя. Перадавыя тэхналогii ѓ тэлебачаннi i вiдэа. Першае ѓ свеце каляровае кiно таксама стала здымацца ѓ царскай Расii. У тым лiку дзякуючы захапленню цара Мiкалая Другога фатаграфiяй.
  Пасля далучэння да сябе Кiтая Расiя выйшла на першае месца ѓ свеце па колькасцi насельнiцтва, абагнаѓшы Брытанiю з усiмi яе калонiямi.
  Цар Мiкалай другi рэфармаваѓ Праваслаѓе i ѓзаконiѓ шматжанства. Шмат чаго здолеѓ зрабiць гэты мудры гасудар. I пайшоѓ з жыцця не апляваным, не гнаным, не страцiлым Расiю, а вялiкiм. I ѓсяго-то некалькi мiлiметраѓ зруху аскепка паѓплывала так на гiсторыю Расii.
  Плюс яшчэ перамяшчэнне ѓ мiнулае такога прыгожага i моцнага i хуткага хлопчыка як Алег Рыбачэнка. А яшчэ гавораць, у гiсторыi выпадковасцяѓ не бывае! Яшчэ як бываюць. I Мiкалай Другi i феномен генералiсiмуса Кандраценкi гэта паказаѓ.
  Але пасля смерцi цара Мiкалая наступiла часовая чахарда. Спачатку памёр не паспеѓ каранавацца манарха Аляксей Другi. Потым памёр i iншы спадчыннiк Кiрыл Уладзiмiравiч Раманаѓ. I на пасад у 1938 годзе ѓзышоѓ Уладзiмiр Трэцi. Цар малады, але ѓвогуле недурны i дастаткова валявы i славалюбiвы.
  Ну i ѓзяѓся ён за справу! Расея, Iталiя, Нямеччына, супраць Брытанii, Францыi i можа ѓ даляглядзе i ЗША. Тут вядома ж Траiсты саюз куды мацнейшы.
  У траѓнi 1940 гады, Нямеччына напала на Францыю, Бельгiю, Галандыю i Брытанiю. Расiя атакавала французскiя, англiйскiя, i галандскiя калонii. Пачаѓся бесцырымонны захоп тэрыторый.
  Супрацьстаяць расейскай армii ангельцы i французы не маглi. А немцы за паѓтара месяца разграмiлi i прымусiлi капiтуляваць Францыю, Бельгiю i Галандыю.
  Потым фюрар акупаваѓ i Iспанiю з Партугалiяй, i захапiѓ Данiю i Нарвегiю. Расея заняла Швецыю.
  Вайна iшла практычна ѓ адны вароты. Пры падтрымцы мясцовага насельнiцтва, Расiя захапiла Iндыю, Iндакiтай, паѓднёвы Афганiстан, паѓднёвы Iран, Блiзкi Усход i ѓвайшла ѓ Егiпет.
  Алег Рыбачэнка змагаѓся як заѓсёды паспяхова i з каласальным энтузiязмам. Хлопчык працаваѓ адразу двума кулямётамi, выкошваючы англiйскiя i французскiя каланiяльныя войскi. I гэта цудоѓнае яго паклiканне i бiтва ѓ адны вароты.
  I босыя ножкi дзiцяцi кiдаюць забойнай сiлы гранаты. I чацвёрка дзяѓчынак ваюе разам з iм, прычым вельмi нават паспяхова.
  Алег Рыбачэнка пры гэтым не забывае, нiшчачы ворагаѓ Расii, спяваць;
  Нарадзiцца ѓ стагоддзi кiбаргаѓ дадзена,
  Калi кампутар, плэер пад рукой...
  I мiр у сутнасцi папросту кiно,
  Не ведалi час ёсць зараз iншае!
  
  Не трэба глупства блiзкiх забiваць,
  Стратэгiя ѓ хлопца пад далонню.
  Непатрэбным стаѓ у клетачку сшытак,
  Мы незнаёмыя дзецi стагоддзя з болем!
  
  Але вось па волi лютых Багоѓ,
  Хлапчук у новы свет перамясцiѓся...
  Тут для перамогi мала кулакоѓ,
  Здавалася, проста д'ябал тут ашалеѓ!
  
  Вайна i грукат, разбурэнняѓ цемра,
  Поѓна забойстваѓ i надыходзiць голад...
  Такi ѓ народа ведай лёс,
  Калi на сэрцы скруха i холад!
  
  Не трэба думаць, рускiх не зламаць,
  Няхай цвiце Вялiкая Расiя...
  Разгромлены будзе дакладна злосны таць,
  Прыйдзе Сварог - вялiкая мiсiя!
  
  Вось цар Вялiкi Мiкалай сышоѓ,
  Цяпер ва ѓладзе папросту Уладзiмiр...
  Ён таксама можна сказаць арол,
  I крыламi раскiнуѓся над светам!
  
  У iмя Бога Рускага Хрыста,
  Дабро хлопцы з радасцю робiце...
  Каханне Марыi, да таго чыстая,
  Што сваёй тупасцю гневiце!
  
  У Расii ведай усё будзе добра,
  Яна падыме сцяг над светабудовай...
  Хоць стукае супернiк у долата,
  Праславiмся мы толькi будаваннем!
  
  Я веру будзе правiць Рускi Бог,
  Якi стварыѓ цемру тэм Сусветаѓ...
  Хоць Сатаны такi магутны Рог,
  Мы будзем сыны Дабраславёных!
  
  Вось i ѓ Расii новая пара,
  Ва ѓлады iмператар ёсць Уладзiмiр...
  Раманавых з царскага двара,
  Арла двухгаловы крылы над усiм светам!
  
  Велiч Айчыны на вякi,
  А можа нават Русь будзе вечна...
  Без граняѓ цячэ руская рака,
  I будуць людзi сэрцам чалавечныя!
  
  Тады я хлопчык босы пiянер,
  Што iмчыцца голай пяткай па марозе.
  Але з таго, што атакуе Сэр,
  Яму наб'ю я моцна з крывёю морду!
  
  Хлапчука вы не зможаце пабiць,
  Ён вельмi моцны i крупы ваяѓнiк.
  I ператварае нават тыгра ѓ дзiчыну,
  Паколькi па натуры пераможца!
  
  I камсамолкi басанож бягуць,
  Iх пяткi ад марозу ружавеюць...
  I хутка будзе ѓсiм ворагам капут,
  Пакiньце бескарысную задуму!
  
  Вось мы ѓжо ѓ джунглях узялi ангельцаѓ,
  Ворагаѓ Расii дружна перабiлi...
  Прайшлi па краi спрытных малпаѓ,
  I накруцiлi вельмi хора мiлi!
  Карацей хлопчык моцна памужнеѓ,
  I стаѓ цалкам талковым афiцэрам...
  Вус не прабiѓся, а ѓжо тытан,
  I служыць вiцязям iншым прыкладам!
  Хлопчык змагаецца i разбурае ворагаѓ. А затым палонныя чарнаскурыя i жоѓтыя i белыя ваяры падаюць на каленi i цалуюць дзяѓчатам ножкi. I гэта так здорава.
  Наташа пасля пацалунку ѓ пятку прабуркавала:
  - Я люблю мужчын!
  Зоя з гэтым пагадзiлася:
  - На палцы круцiцца гэтае вялiкае задавальненне!
  I як пстрыкне палоннага салдата голай пяткай па носе.
  Аѓгустына босымi пальчыкамi ножак, схапiла за нос араба, i прымусiла яго ѓстаць на каленi.
  Дзяѓчына зараѓла:
  - Я агрэсiѓная ведзьма!
  Святлана таксама бiлiся вельмi актыѓна. I столькi рознага кшталту салдат перабiла. I дзяѓчына прымусiла цалаваць сабе пяткi i рыкнула:
  - Вам не выстаяць!
  Вядома, супрацьстаяць царскаму войску не маглi каланiяльныя войскi, ды не вельмi i жадалi. Захоп Афрыкi крыху зацягнуѓся з-за бездарожжа i расцягнутасцi камунiкацый. Немцы рухалiся па Афрыцы праз Гiбралтар i Марока, рускiя праз Егiпет, i далей Судан.
  Зрэшты, больш мяшаѓ рэльеф мясцовасцi, чым супрацiѓ брытанскiх або французскiх войскаѓ. Iх было i мала, i яны дрэнна ѓзброены, i ѓ асноѓным з мясцовых абарыгенаѓ. Якiя i не ѓмелi, i не жадалi бiцца.
  У 1940 годзе Гiтлер не адважыѓся на высадку пайсцi ѓ Брытанii. Ён пачаѓ паветраны наступ, спачатку не занадта ѓдалае. Але ѓвесну 1941 гады ѓ бой уступiлi расiйскiя самалёты, i Брытанiю сталi прасаваць смяротна.
  А ѓ жнiѓнi рушыла ѓслед высадка сумесных нямецка-расiйскiх войскаѓ, i пасля двух тыдняѓ упартых баёѓ - узяцце Лондана.
  Алег Рыбачэнка i дзяѓчынкi актыѓна штурмавалi сталiцу Англii. Зноѓ хлопчык быѓ басанож, i шпурляѓ дзiцячымi, дакладнымi ножкамi забойнай сiлы гранаты з драѓнянай кары, якiя пераварочваюць любыя, нават самыя магутныя танкi Брытанii. У тым лiку i вагой у пяцьдзесят тон, i нават васьмiдзесяцiтонныя "Тарцiлы" прыпякала капiтальна, i разбiвала ѓ жорсткай бiтве.
  Хлопчык падчас бiтвы, спяваѓ, складаючы на хаду;
  У Брытанiю мы русiчы прыйшлi,
  Каб заваяваць чужаземцаѓ, якiя напалi...
  Што апынулiся саксы на мелi,
  Але ж мы паважаем iншаверцаѓ!
  
  Расiя найвялiкшая з краiн,
  Якая ѓсё будуе светабудову...
  Развеецца злавесны гэты туман,
  I наша справа стане стварэнне!
  
  Кахаю я Праваслаѓнага Хрыста,
  Няхай жа ѓ нас застанецца сiла Роду...
  Багiня Лада як крышталь чыстая,
  Заѓсёды добрае ѓ Русi святое надвор'е!
  
  Мы веру светабудову скорым,
  Падарым шчасце рускага ѓсiх сусветаѓ...
  Над намi золатакрылы херувiм,
  Сваёю сiлай Бога нязменнай!
  
  Ваяѓнiкi маёй святой Русi,
  Нас не дадуць паставiць на каленi...
  Скажы Богу Iсус прабач,
  Калi ѓ чымсьцi перагiн дапусцiць Ленiн!
  
  Ды будзе наша Радзiма ѓ колеры,
  У ёй камунiзм святы лёгка пабудуем...
  Я ангельцаѓ ѓсё войска каштарыс,
  I стану назаѓжды ѓ павеках героем!
  
  Мы Русь сваю ѓзвысiм да нябёс,
  I скорым у бiтву горды Лондан...
  Нездарма Iсус святы ѓваскрос,
  I адыходзiць Расii будзе подла!
  
  Айчына ты мая Родная мацi,
  Кахаю цябе як сонца без сумневаѓ...
  Ворагаѓ здолеем проста разарваць,
  На славу ѓсiх будучых пакаленняѓ!
  
  Ды наша Русь бязмежная квiтнее,
  Расце збожжа, як золата калосiцца ...
  Перамог адкрылi бязмежны рахунак,
  Такiя з Праваслаѓных з iкон твары!
  
  У Расii новы сягоння слаѓны цар,
  Яго клiчуць Уладзiмiр, сын Кiрыла ...
  Яго Гасподзь паставiѓ - мудра праѓ,
  I будзе Русь кувалдай волата!
  
  Ну што Айчына вялiкае маё,
  Якога здрадзiць нiхто не смее...
  Рассеецца як змрок крумкача,
  Вясёлая расiйская задума!
  
  Мы абавязкова адолеем iльва,
  I скорым гэты непрыступны Лондан...
  Не пераможа нас нават сатана,
  Дык атакуем мы адважна арды!
  
  У Расii няма месца слабакам,
  Мы ѓсiх ворагаѓ зараз жа адолеем...
  Любоѓ да Айчыны выкажам у вершах,
  Супернiк папросту скамянее!
  
  Вось сам кароль ужо на каленi ѓпаѓ,
  I воiнам Расii пакланiѓся...
  Бо нашая вера мацнейшая за метал,
  I леѓ ад страху пад ложак забiѓся!
  
  Ну што салдат народжаны ты перамагаць,
  Прыгожа, эфектыѓна i прышпiльна...
  Разгромлена я веру будзе раць,
  I да нас вернецца сiла добраахвотна!
  
  Я веру што мы хутка скорым,
  Венеру, Марс, i гарэзны Юпiтэр ...
  Наколькi бязмежны будзе мiр,
  Усявышняга вы справу не губiце!
  
  Аднак вось пасля б'ем мяжу,
  Засталася толькi крыху нам да перамогi...
  Потым атрымаем салодкi мы кулеш,
  У славе будуць нашы, у раты дзяды!
  
  Не вер таму, хто сэрцам у страху слабы,
  Злыдзень перамагаць павек не будзе...
  I ты, вядома, чалавек не раб,
  Святыя нашы будуць у лаянцы суддзi!
  
  I вось упаѓ Лондан, i зямля ѓ нас,
  Вольнай стала, i такой прамянiстай...
  Усё будзе на планеце проста клас,
  Пад сцягам Расiйскiм камунiзму!
  Дзяѓчыны таксама ваявалi з дзiкiм апантанасцю галодных тыгрыц.
  Наташа рассякаючы каланiяльных салдат, i кiнуѓшы босымi пальчыкамi ножак гранату, зароѓ:
  - Праѓ светам Расiя!
  Зоя, ламаючы арды ангельцаѓ што затулялi Таѓэр, i кiдаючы босымi пальчыкамi ножак пакеты з вугальнай выбухоѓкай праверашчала, скалячы зубкi з жэмчугу:
  - Я ѓсiх за ламаю!
  I як гэтая дзяѓчына-тэрмiнатар ды засмяецца.
  Аѓгустына таксама змагаецца з дзiкай iстэрыяй. I рубiн ангельцаѓ, ужо ѓ самым каралеѓскiм палацы.
  Рассякае непрыяцеляѓ мячамi i кiдае босымi пальчыкамi хупавых ножак гранаты i раве:
  - За царскi камунiзм!
  А вось у бiтве i Святлана. Як яна агрэсiѓна б'ецца. I столькi байцоѓ - ужо цэлы курган насекла.
  I голай пяткай паддасць пакет з пiлавiння з узрыѓчаткай. I перакулiць танк.
  Пасля чаго прараве:
  - За Рускi непераможны дух!
  Так яны ѓсе пастаралiся i паланiлi нават караля, разам з Чэрчылем.
  I прэм'ер Брытанii станавiѓся на каленi i цалаваѓ дзяѓчатам, з пыльныя скрываѓленыя падэшвы босых ножак.
  А потым яго i зусiм прымусiлi лiзаць грот Венеры. Ад чаго ваяѓнiцы так весела смяялiся.
  Пасля чаго ѓсё ѓсходняе паѓшар'е, уключаючы i Аѓстралiю з Новай Зеландыяй, сталi Расiйскiмi, нямецкiмi i iтальянскiмi.
  Але яшчэ заставалiся ЗША.
  Цар Уладзiмiр прыняѓ самадзяржаѓнае рашэнне наступаць i супраць Амерыкi. Гiтлер i Мусалiнi падтрымалi яго ѓ гэтым рашэннi. Трэцi Рэйх рушыѓ войскi на Iсландыю, i далей на Грэнландыю i Канаду, а царская Расiя рушыла на Аляску. Сiлы зразумела няроѓныя. У ЗША слабаваты танкавы парк, i куды менш насельнiцтва, чым у Расii разам з усiмi яе калонiямi. Хаця эканомiка i развiтая. Але такому монстру не супрацьстаяць.
  Пачаѓшы наступ 1943 году, расiйскае войска даволi хутка заняло за два зiмовых месяца Аляску. А вясной i захапiла разам з немцамi амаль усю Канаду.
  Алег Рыбачэнка таксама зразумела тут ваяваѓ i прыкметна вызначыѓся паказваючы нязломны гераiзм, i каласальную тэхнiку, i сваю iнтэлектуальную моц.
  Хлопчык усё яшчэ заставаѓся на выгляд дзiцем, толькi вельмi ѓжо мускулiстым i на рэдкасць моцным, дакладней мацней буйнога слана, i хутчэй гепарда.
  Падчас наступу на амерыканцаѓ хлопчык спяваѓ, складаючы прама на хаду, цэлую паэму;
  Расiя Найвялiкшая з краiн,
  Якая пануе над светам...
  Запавет нам Родам вечны дадзены,
  Каб зрабiць Ладу на стагоддзi кумiрам!
  
  Атакавалi адважна ЗША,
  Вядзем атаку - занялi Аляску...
  Мы давядзём перамогу да розуму,
  I ператворым усю светабудову ѓ казку!
  
  Ваяѓнiкi найпрыгажэйшай Русi,
  Адны ѓдарам дуб наш хлопчык ссячэ...
  I ты дзяѓчынка нават не сумуй,
  Цябе Кашчэй Бессмяротны не загубiць!
  
  У Расii шмат лютых байцоѓ,
  Дзяѓчынкi i хлапчукi ѓ бiтву рвуцца...
  У iмя нашых дзядоѓ i бацькоѓ,
  Адчайна ваяѓнiкi б'юцца!
  
  Дзяѓчынка ссячэ фрыца на скаку,
  Нагою босы лёд у рацэ праломiць...
  Хоць заклiкае вораг у бой Сатану,
  Яго дзяѓчынка ганарлiвая абломiць!
  
  У нас любы ваяѓнiк волат,
  Змяце ворага лiчы адным ударам...
  Наш Род вялiкi на стагоддзi адзiны,
  Усiх перамагаюць русiчы нездарма!
  
  Мая Расея як вянок квiтнее,
  Яна цудоѓны голуб шызакрылы...
  Перамог адкрылi бясконцы рахунак,
  Пацан Русi баец непераможны!
  
  Ва ѓсiм цудоѓная Радзiма мая,
  Хоць лезуць у бiтву нахабна самураi...
  Народы свету ѓсё адна сям'я,
  Але супостата люта раздзiраем!
  
  А што нам Гiтлер - проста слабачак,
  Яму рогi ведай абламаць няцяжка...
  Хоць атакуе люты смаржок,
  Хоць атрымалася тут часам нудна!
  
  Квiтнее выдатна руская зямля,
  Яна зыходзiць мёдам i каханнем...
  Мы пераможам супернiка не дарма,
  Прымусiм мы яго плявацца крывёю!
  
  Як будзе добра ѓ нас братва,
  Калi ѓсе войны ѓ апраметнай згiнуць...
  I зьвярнуцца ва ѓцёкi ведай арда,
  Айчыну нашу Багi не пакiнуць!
  
  Расiя гэта радзiма сланоѓ,
  Мы будавалi ѓ Егiпце пiрамiды.
  Ганялi караваны мы аслоѓ,
  I лепш у нас i сiсадымы!
  
  Маѓчаць не будзем брацца нiколi,
  I калi трэба станем адважна бiцца...
  Стагоддзi мiнуць, грозныя гады,
  Але вернемся, каб вечна застацца!
  
  Не адолее нас крывавы таць,
  Мамай разбiты, i бiлi мы Батыя...
  Ворагаѓ здолеем заѓзята разарваць,
  Бягуць дзяѓчынкi i ѓ мароз босыя!
  
  Вайна крывава, у ёй мара вякоѓ,
  Прыгожа будзе ведай на ѓсiх планеце...
  Не трэба лiшнi людзям ведайце слоѓ,
  Няхай будуць у шчасце весялiцца дзецi!
  Калi нам цяжка тое дапаможа Бог,
  Нам сам Сварог мячы каваѓ гуляючы...
  Дасць сiлы бязмежны ѓ моцы Род,
  Атрымае кожны сваё месца ѓ раi!
  
  Як добра, калi зямля квiтнее,
  Нас не паставiць Вермахт на каленi...
  I паразы не пойдуць у залiк,
  За нам i Сталiн, генiяльны Ленiн!
  
  Ва ѓсёй Расii хлопчыкi-байцы,
  Дзяѓчынкi таксама хлопцам не саступяць...
  Вы аддасце ворагi канцы,
  Паколькi найвялiкшыя мы суддзi!
  
  Не аддамо фашыстам Сталiнград,
  Маскву мы фрыцам таксама не саступiм...
  Заѓсёды пабiцца рускi хлопец рады,
  Мы лаянцы жартаѓнiкi - вечна не тупiм!
  
  Вось дзяѓчаты босыя на гурбу,
  Адной шэрагам ганарлiвыя ступiлi...
  Увагналi супостата прама ѓ труну,
  I Гiтлера ладна адлупцавалi!
  
  Iдзем зараз да Нью-Ёрку адважна мы,
  Гатовыя парваць ворагаѓ гуляючы...
  Такiя мы хлопцы ѓсе арлы,
  Прыйдзе перамога хутка ѓ пышным маi!
  
  Вайна яна бушуе як вулкан,
  Струменi лавы ѓ лютасць вывяргаючы ...
  Мы нанясем па ЗША круты ѓдар,
  Хоць камсамолка на снезе босая!
  
  Не вер, што гэты Гiтлер волат,
  Не вер, што Рузвельт таксама не калека ...
  Бог у славян Усявышнi Род адзiн,
  I будзе кiраваць ад веку да веку!
  
  У нас такiя вострыя мячы,
  I шчыт павер, што не прабiць снарадам...
  Так што трусiк проста прамаѓчы,
  Няхай мучыць сумленне вельмi жорсткiм поглядам!
  
  Наш танк магутны проста супермэн,
  Здольны прабiць наскрозь парадкi...
  I будзе час бурных пераменаѓ,
  Саджаць мы смела будзем веру градкi!
  
  Дзяѓчынка басаногая бяжыць,
  Яе голай пяткай снег не перашкода...
  Працiѓнiк веру будзе моцна бiты,
  I Рузвельту паверце не да смеху!
  
  Што думаѓ яна дражнiць жартам Маскву,
  I атрымаць вялiзныя прэзенты...
  Мы разнясем у шматкi павер арду,
  Спробы ѓтаймаваць Айчыну марныя!
  
  Але наша Русь у велiчы цвiце,
  Касмiчнай пародай волатаѓ...
  Яна прагрэсу камунiзм нясе,
  Калi народ i войска адзiныя!
  
  Цар намi кiруе - доблесны манарх,
  Якi кiнуѓ выклiк апраметнай...
  Працiѓнiка мы разносiлi ѓ пыл,
  Хоць перамагаць часам давядзецца з крывёй!
  
  Маѓчаць не будзем вiцязi павер,
  Перамога, адважным i з розумам даецца...
  Разадраны будзе проста драпежны звер,
  А над Айчынай узыходзiць ярка Сонца!
  
  Кат не зможа занесцi сякеру,
  I меч Расii, не прытупiць джала...
  Гасподзь над Руссю свой покрыва працягнуѓ,
  Хаця часам нам здаецца, што мала!
  
  У вайне няма месца, тым хто верабей,
  На ёй арлы б'юцца з дзiкiм крыкам...
  Ворага Айчыны ѓ лютасьцi забi,
  Каб святы пацiснуѓ блiскучым аблiччам!
  Сварог i Лада, i Баец-Пярун,
  Яны ѓ баях нам русiчы дапамогуць...
  Ты хлопчык-багатыр падковы гнуѓ,
  Цябе нiхто паверце не асудзiць!
  
  Але вось перамога русiчам прыйшла,
  Нью-Ёрк блазна байцы вызвалiлi....
  Бо наша жыццё найвострая iголка,
  Скончым шлях у зрынутым Берлiне!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 4.
  Вайну ЗША аб'явiлi i Бразiлiя, i Венесуэла, i Мексiка, i iншыя краiны.
  Пачаѓся рух рускiх войскаѓ па паѓночных штатах Амерыкi. Сiлы зразумела няроѓныя. Расiя i Германiя лепшыя i якасцю i колькасцю.
  Дзяѓчынкi Наташа, Зоя, Аѓрора i Святлана ваююць на лепшым у свеце танку "Кандраценка"-3, машына рухомая, з даѓгаствольнай i хуткастрэльнай гарматай. Вельмi вёрткая, з нiзкiм сiлуэтам.
  Па вазе танк "Кандраценка"-3 каля сарака тон, i добра абаронены. I прылада нягледзячы на невялiкi ѓ 76-мiлiметраѓ калiбр са вялiкай пачатковай хуткасцю снарада.
  "Шэрманы", гэты танк не могуць прабiць нi з аднаго ракурсу. Так што...
  Дзяѓчыны, ваюючы басанож i ѓ бiкiнi, проста нiшчаць амерыканцаѓ i шмат смяюцца.
  Асаблiва Наташа ... I босымi пальчыкамi яна нацiскае на джойсцiк, прамаѓляючы:
  - Славiцца Русь мая!
  Зоя таксама страляе. Робiць гэта пры дапамозе босых пальцаѓ ног, нацiскаючы на кнопкi джойсцiка i, крычыць:
  - I ѓся наша родная зямля!
  Далей вядзе агонь i Аѓрора. Яна дзiвiць непрыяцеля, i прамаѓляе, скалячы зубкi:
  - I вышэйшыя сiлы за намi!
  I таксама дзяѓчынка вельмi нават агнязарна падмiргвае! Босымi пальцамi ног нацiскае як кнопкi джойсцiка.
  А далей вядзе агонь Святлана. Такая трапная i блiскучая дзяѓчынка. Выпускае з вуснаѓ сонечныя зайчыкi. I таксама спявае:
  - Я сусветная зорка! Бегаю хутчэй, чым нават сатана!
  Пры такiх дзяѓчатах i сам чорт не страшны. Малоцяць амерыканцаѓ, шчыльна атачыѓшы Чыкага.
  I не выпускаючы нiкога адтуль. Громяць, скажам, трывiяльна. Вось такiя дзяѓчынкi.
  I вось гарнiзон Чыкага капiтулюе. Ведай нашых!
  I расейскiя танкi ѓжо падыходзяць да Нью-Ёрка. Цар Уладзiмiр даволi пацiрае рукi. Дык далёка хiба рускiя калi-небудзь заходзiлi?
  Дзяѓчыны i ѓ паветры ваююць адважна. Напрыклад, мiлая пара: Марыя i Мiрабела.
  Набiраюць сабе рахункi, басаногiя i ѓ бiкiнi прыгажунi. Iм лiтаральна няма чаго супрацьпаставiць. Такiя вось дзяѓчыны тут прыгожыя i асляпляльна агрэсiѓныя i трапныя.
  Марыя стрэла, збiла дзясятак самалётаѓ, адной чаргой i праспявала:
  - Слався ты наша родная зямля! У iмя Расii!
  Мiрабела таксама пальнула i зароѓ:
  - Але ёсць важак у вялiкай сiле,
  Ён паклiча славян на лаянку...
  Не могуць справiцца з Расiяй -
  Калi Уладзiмiр кiруе цар!
  
  Ад цвёрды, моцны, з жалезнай воляй,
  А погляд як рэжучы метал...
  Не трэба рускiм лепшай долi -
  Толькi аб такiм народ марыѓ!
  
  Ворагi Айчыны марш у геенну,
  Не спыняць Русь ворагi...
  Мы скорым прастор Сусвету,
  Блiшчаць у маршы боты!
  Ды гэтыя дзяѓчаты i змагацца, i спяваць майстрыхi...
  Дарэчы, у самы разгар штурму Нью-Ёрка першы расiйскi касманаѓт вылецеѓ у космас, абляцеѓ вакол планеты Зямля. I гэтае чарговае дасягненне царскай Расii дынастыi Раманавых.
  А потым i капiтуляваѓ i гарнiзон Нью-Ёрка, неѓзабаве загiнуѓ Вашынгтон.
  У час штурму вызначыѓся Алег Рыбачэнка. Гэты несмяротны хлопчык ваяваѓ нiбы рэальны тэрмiнатар. А яго босыя, дзiцячыя ножкi кiдалi гарошынкi з вялiкай па разбуральнай сiле ѓзрыѓчаткай.
  Пацан атакаваѓ ворагаѓ, i адначасова спяваѓ, складаючы на хаду;
  Я сокал рускi пiянер,
  Што служыць царскай ведай дзяржаве...
  Усё пакажу ѓ баях прыклад,
  Айчына будзе ѓ вечнай славе!
  
  Мы ѓнукi Рода, i сыны,
  Святой, вялiкай Маме Ладзе...
  I вiцязi павер арлы,
  Заслужана прыйшоѓшы да ѓзнагароды!
  Любiце вы святую Русь,
  Краiну, што мiр у кароне судзiць...
  За край змагайся i не трусь,
  Хоць часам нас нячысцiк i губiць!
  
  Мы будзем Вермахт перамагаць,
  Нас не паставiць на каленi,
  Змаглi Нью-Ёрк гуляючы ѓзяць,
  У нас Уладзiмiр цар - не Ленiн!
  
  У краiне сады як рой квiтнеюць,
  I пах водар мядовы...
  I хутка Рузвельту капут,
  А мы ведай свет пабудуем новы!
  
  Не вер таму, хто духам слабы,
  Бо чалавек у баях усёмагутны...
  Ён цар не шкадаваны ѓ лаянцы раб,
  Народжаны хлопчык выццём моцным!
  
  Я пiянер служу цару,
  Абвык па ѓсякiм я бiцца...
  Хрыста i Сталiна люблю,
  I вiцязь не з душой паяца!
  
  Узьнiкне царства людзей,
  Дзе Белы Бог на векi кiруе...
  Разбiты неймаверны злыдзень,
  Гарыць у геене злосны Каiн!
  
  Вянок салдата на стагоддзi,
  Магутны камунiзм пабудаваць...
  Споѓнiцца павер мара,
  Ворагаѓ Айчыны ѓроем!
  
  Мячы востры, чым ятаган,
  I рэжуць нiбы лазер брытвай...
  Мы нанясем такi ѓдар,
  Што будзе Рузвельт моцна бiтым!
  
  I Гiтлеру мы ѓрэжам ведай,
  Калi ён на Русь змеяй палезе...
  I будзе на планеце рай,
  Хоць часам зрывае дахi!
  
  Калi Вялiкi Род прыйдзе,
  Служыць яму мы будзем свята...
  Перамогi бязмежны рахунак,
  На славу рускага салдата!
  
  Ва ѓсiм Расея вялiкая,
  У ёй слава i ѓ велiч шчасце...
  Рака бывае глыбокая,
  I лье часам з нябёсаѓ непагадзь!
  
  Не выклiчнiк дзвюх рэк,
  Цывiлiзацыя нарадзiлася...
  У Расii першы чалавек,
  У нас усе людзi з'явiлiся!
  
  Расiя гэта тая краiна,
  Што ѓзводзiла пiрамiды...
  Прыйшоѓ на зямлю сатана,
  Але абараняюць херувiмы!
  
  Няма нiколi нас не сагнуць,
  Не зробяць славян рабамi...
  Прапаша зямлю рускi плуг,
  Не стопчуць слаѓных ботамi!
  
  Усюды Расiя на канi,
  З царом вялiкiм сядзячы....
  Мы не здрадзiлi ѓ лютым,
  Не запусцiѓшы на Русь Мамая!
  
  Таму краiна квiтнее,
  Мы ѓсiх на свеце перамагаем...
  Атрымае Рузвельт ваш разлiк,
  Ад краю Руская да краю!
  
  Ну што фашыст ты атрымае,
  Ад нас дубiна па мордзе....
  У Айчыне ведайце столькi сiл,
  А сцяг Расii такi ганарлiвы!
  На нас падпiшацца ѓвесь свет,
  I нават можа светабудова...
  Сварог ты вышэйшы наш кумiр,
  I наша справа - стварэнне!
  А 3 верасня 1943 года ЗША ѓвогуле капiтулявалi. Так скончылася распачатая 15 Мая 1940 гады другая сусветная вайна. Вайна слаѓная для Расii i пераможная.
  Зразумела, i Гiтлер i Мусалiнi шмат што набылi ад гэтай вайны. Абодва дыктатары атрымалi ѓладаннi ѓ Афрыцы, сёе-тое ѓ Еѓропе i ЗША. Еѓропе канчаткова была падзелена памiж краiнамi. А Балгарыя пасля рэферэндуму стала царствам балгарскiм у складзе Расii.
  Здавалася б, свет зноѓ перадзелены i можна пераварваць калонii. Але Гiтлер, зразумела, не быѓ бы Гiтлерам, калi б не хацеѓ большага. У прыватнасцi, перамагчы Расiю. I захапiць яе тэрыторыi.
  I зразумела немцы моцна разлiчвалi на новую, больш магутную зброю. Танкi серыi "Е" i ракеты балiстычныя i асаблiва на якiя лётаюць талеркi.
  Зрэшты, царская Расiя па балiстычных ракетах значна абагнала Трэцi рэйх i ѓ 1951 12 красавiка нават злятала на Месяц.
  Ды i танкi серыi "Е" не валодалi якаснай перавагай над расiйскiмi.
  I толькi лятаючыя талеркi былi загадкай. Яны дзякуючы ламiнарнай бруi апынулiся зусiм непаражальнымi для любых выглядаѓ стралковай зброi. Але пры гэтым i самi не маглi весцi агонь.
  Мусалiнi памёр i яго пасад успадкаваѓ сын. Гiтлер нацiснуѓ на яго i малады чалавек пагадзiѓся ваяваць з Расiяй. 20 красавiка 1955 гады пачалася новая, трэцяя сусветная вайна. На баку Гiтлера выступiлi: Iталiя, Бразiлiя, Аргенцiна, Чылi, Мексiка, карацей кажучы, уся Лацiнская Амерыка, акрамя Кубы, якая падтрымала Расiю. А больш за iншых краiн у свеце ѓжо i не было! Пачалася 20 красавiка 1955 года трэцяя сусветная вайна. I цар Уладзiмiр сутыкнуѓся з самым сур'ёзным выклiкам у сваiм праѓленнi.
  Адзiнае што магло б яго суцешыць - што дадзеная вайна будзе ѓжо апошняй у гiсторыi войнаѓ на планеце Зямля. Бо ѓ ёй удзельнiчаюць усе краiны свету!
  Ну, што ж калi вайна пачалася, дык яе трэба весцi! Асобай нечаканасцю напад Гiтлера не было. Венгрыя, Югаславiя, у складзе Расii пры абмежаванай аѓтаномii, iх цар Уладзiмiр Трэцi. Албанiя захоплена Iталiяй. Усё чын чынам. Немцы спрабуюць наступаць з Усходняй Прусii, Аѓстрыi, Iталiя з поѓдня. I баi iдуць у Афрыцы. А каалiцыя лацiнскiх краiн на ЗША. Але там яны не надта актыѓныя. Толькi вось вайну аб'явiлi.
  А Гiтлер тым часам галоѓныя сiлы рушыѓ у Эѓропе.
  I разнеслася пякельная вайна. Апошняя маштабная вайна ѓ гiсторыi чалавецтва.
  Немцы асноѓны ѓдар наносiѓ у Венгрыi ѓ напрамак Будапешта. Там ваяваѓ Алег Рыбачэнка. Ён усё заставаѓся хлопчыкам гадоѓ дзесяцi з выгляду. Праѓда вельмi фiзiчна моцным, мускулiстым, хуткiм, i галоѓнае нiбы горац несмяротным. Ды пiсьменнiк i паэт Алег Рыбачэнка атрымаѓ неѓмiручасць, але на ѓмове, што ён стане хлопчыкам гадоѓ дзесяцi, i паслужыць Расii ѓ дзiцячым, але вельмi моцным i хуткiм целе. I яно дзiця з 1 студзеня 1904 года. Калi прыбудаваѓся ѓ Порт-Артуры юнгай. Ну, ён i хлопчык не самы дробны, а з самага пачатку дужы i хуткi i яго ѓзялi на карабель.
  Прычым калi ѓсумнiлiся, цi не надта малы, то Алег Рыбачэнка на спрэчку сагнуѓ пальцамi медны пятак. Пасля чаго без размовы быѓ узяты на карабель.
  Хлапчук заслужыѓ вялiкае мноства ѓзнагарод, удзельнiчаючы ва ѓсiх войнах. Стаѓ афiцэрам. Але заставаѓся на выгляд дзiцем. Таму яму хоць i давалi ѓзнагароды, за шматлiкiя подзвiгi, але вышэй за капiтана вечнаму хлопчыку не прысвойвалi. I вось Алег Рыбачэнка больш за паѓстагоддзе ѓ войску. Даѓно ѓжо заслужыѓ пенсiю афiцэра, але калi ѓ цябе здароѓе жалезнае, дык чаго службу пакiдаць.
  Тым больш, без камп'ютараѓ, гульнявых прыставак, тэлебачання неяк сумна. А ѓ войску, ты капiтан хоць салдат паганяеш. Ды час усё ж iдзе сабе.
  Памёр генералiсiмус Кандраценка. Памёр i грос-адмiрал Калчак, якi пераѓзышоѓ Ушакова. Многiх ужо з кiм пачынаѓ Алег Рыбачэнка, службу ѓжо няма.
  Дакладней сказаць з моманту аблогi Порт-Артура амаль усе ветэраны памерлi. Толькi Воѓчык застаѓся. Ён таксама быѓ тады хлапчуком-юнгай, а цяпер ужо сiвавалосы дзед. Праѓда ѓсё яшчэ служыць. I дзiвiцца, што Алег застаецца нязменным хлопчыкам, у якога на целе не адзiнага шнара. Такi вось феномен вядомы на ѓсё Рускае, царскае войска. Праѓда ваюе вельмi нават класна.
  Хлопчык Алег басанож, так яму прыемней i спрытней. Ён наводзiць прыладу за прыладай, i страляе па нямецкiх танках серыi "Е". Машыны гiтлераѓцаѓ проста вялiзныя. I iх здаецца нiчым не спынiць.
  Але вечны хлопчык так трапляе трапна, што прабiвае метал. Размалёѓвае фрыцаѓ, зрывае вежы i спявае.
  - Цар Уладзiмiр, Рускi цар...
  Праваслаѓны гасудар!
  Свет мы хутка скорым,
  Бо над намi херувiм!
  Гiтлеру прыйдзе канец,
  А хто слухаѓ - малайчына!
  I хлапчук як кiдае, босы, дзiцячай ножкай гранату. Сiвабароды дзед Воѓчык толькi галавой пампуе.
  Больш за пяцьдзесят гадоѓ застаючыся дзiцем, правёѓ пiсьменнiк i паэт Алег Рыбачэнка ѓ дваццатым стагоддзi. I прызнацца шмат чаго наглядзеѓся. Будучы несмяротным, ён даѓно страцiѓ усякае пачуццё страху. I вайна нагадвала яму камп'ютарную стратэгiю.
  Iгралася лёгка i весела. I ваявалася таксама прыемна. Вось добра калi пад босымi нагамi ранiшняя раса, i ты вечны хлапчук купаеш, i апрануты не па статуце ѓ шортах!
  Алег Рыбачэнка дазваляюць бегаць у адных шорцiках i босаму. Пацан яшчэ ѓ Порт-Артуры прывучыѓ хадзiць без абутку нават у мароз. Бо несмяротнае цела не можа прастыць цi захварэць, а да холаду, якi не прычын шкоды хутка прывыкаеш. Прама як Пiтэр Пэн. А па сняжку босаму бегаць амаль прыемна. У руху холад практычна не адчуваецца, толькi калi нерухома сядзiш, босыя ножкi злёгку дубеюць! Але для хлапчука гэта дробязь.
  Але ёсць яшчэ i дзяѓчыны-ведзьмы Наташа, Зоя, Аѓрора, Святлана! Яны таксама бяруць удзел у вайне. Але не ѓвесь час, а эпiзодамi. Дапамаглi ѓтрымаць гару Высокая, калi быѓ цяжэй за ѓсё. Змагалiся там басаногiя прыгажунi, i ѓ бiкiнi. Металi босымi пальчыкамi ножак, востра вывастраныя дыскi.
  I секлi мячамi. А Алег Рыбачэнка тады дзёѓб з кулямёта - старэйшых таварышаѓ забiлi. I ѓ вынiку штурм самураяѓ захлынуѓся, i гара Высокая аказалася непахiснай!
  А дзяѓчаты паказалi свой самы вышэйшы клас i пiлатаж валькiрыi.
  А зараз немцы пруць на абарону. Царскае войска да вайны гатова. Фюрэру не ѓдалося дасягнуць тактычнай раптоѓнасцi.
  I рускiя войскi ваююць мужна. Думаецца, Гiтлер не раз пракляне яшчэ сам сябе, што распачаѓ такую вось вайну. Прычым, нягледзячы на тое, што ѓ фюрара дзве трацiны Еѓропы i трацiна Афрыкi пад стрэльбай, але ѓсё роѓна
  ён Расii не супернiк.
  I па колькасць салдат таксама. А iтальянскiя войскi слабыя. Краiны ж Лацiнскай Амерыкi ѓ вайне ѓдзельнiчаюць млява. Ды i войскi ѓ iх i тэхнiчным i арганiзацыйным плане - не вельмi.
  Так што Расея пакуль у глыбокаэшалянаванай абароне трымае ворага.
  Танк "Кандраценка"-6 цалкам можа бiцца з гэтай серыяй. Ды i "Мiкалай"-4 цяжэйшы, сябе паказвае вельмi моцнай машынай.
  Могуць рускiя бiцца з цяжэйшымi нямецкiм мантрамi.
  Асаблiва на "Мiкалаi"-4, дзе экiпаж Алёнкi, дзяѓчыны вельмi прыгожай i ѓ бiкiнi.
  Гармата 130-мiлiметраѓ калiбр. Як па фашыстах б'е. На царскую Расiю дарма Гiтлер папёр. Тут яму не прагулка лёгкая свецiць, а збiццё.
  Анюта босымi пальцамi ножак нацiснула на кнопку джойсцiка i праспявала:
  - За Расiю i свабоду да канца!
  I як прыгажуня засмяецца!
  I тут яшчэ Аѓгусцiна прыпусцiць снарадам па супернiку. Расколе метал, i праспявае:
  - Прымусiм ва ѓнiсон стукаць сэрца!
  I таксама босымi пальцамi ножак на кнопкi джойсцiка нацiсне. Вось гэта сапраѓды - крутая дзеѓка!
  А тут i Марыя як лупанет. I фашыстаѓ расколе. I вынiшчыць непрыяцеля.
  Пры гэтым выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак. I таксама праспявае:
  - У iмя нашай Радзiмы святы! Баец няхай будзе проста круты!
  I разрагатаецца, i пакажа зубкi!
  А затым i Алiмпiяда снарадам важкiм лупане. Яна ж дзяѓчынкi тое што трэба - самы сакавiты яблыка сок!
  I зноѓ дзяѓчаты прабiлi Е-50, выбiлi вежу i смяюцца.
  Алёнка паслала снарад, ламаючы Е-100, прашываючы яго наскрозь. I выкарыстоѓваючы пры гэтым босыя пальчыкi ног. Чаму дзяѓчына праспявала:
  - Зламай ворага!
  I Анюта як лупане, выкарыстоѓваючы босыя ножкi i, пiскне:
  - Фрыцам капут!
  А далей урэжа Аѓгусцiна. Таксама вельмi трапна i выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, проворкуя:
  - Гiтлеру канец!
  А тут i Марыя вельмi агрэсiѓна дадасць. Раскрышыць фашыстаѓ i пiскне::
  - А хто слухаѓ, той малайчына!
  I пакажа мову!
  А далей ужо Алiмпiяда снарад пасылае, забiваючы супернiкаѓ.
  I таксама босыя ножкi ѓ ход пускаючы i напяваючы:
  - Татальны аншлаг!
  I зноѓ язык дзяѓчынка возьме i пакажа.
  Так яны сякуцца...
  Немцы пасля месяца баёѓ з пачатку наступу прасунулiся ад пяцiдзесяцi да ста кiламетраѓ, i панеслi вялiкiя, нават вялiзныя страты. А iтальянцы ѓ Афрыцы i зусiм аказалiся ѓ катле i асяроддзi. Iх войскi трывiяльна разбiты.
  Вось 21 траѓня Адольф Гiтлер загадаѓ прызваць у войска, усiх здольных насiць зброю з пятнаццацi гадоѓ, да шасцiдзесяцi пяцi. Царскае войска падцягвала рэзервы.
  Як высветлiлася нямецкiя дыскалёты, на практыцы не такiя ѓжо i страшныя. Праѓда, могуць атакаваць таранам расейскiя самалёты. Але ад гэтага можна сыходзiць, дзякуючы высокай манеѓранасцi машын царскай армii.
  I разлiк Гiтлера на непаражальны цуд-зброю зусiм не апраѓдаѓся.
  Царскае войска пакуль абаранялася. Магутныя лiнii абароны, накапаныя загадзя, моцная абарона. Няхай Гiтлер выдыхаецца. А вось у Афрыцы можна на слабейшага, iтальянскага саюзнiка i душыць.
  Не адважыся фюрар на вайну з царскай Расiяй, то несумненна ѓвайшоѓ бы ѓ гiсторыю, як вялiкi, i нават найвялiкшы правадыр Германii. А так дэман захацеѓ кiраваць светам, i што ад гэтага выйшла?
  Рускiя дзяѓчаты самыя крутыя ѓсё ж у свеце.
  Алег Рыбачэнка як заѓсёды на вастрыi бiтвы. Яго нi куля, нi аскепкi не бяруць. Ён адчайны i класны малы.
  Хлопчык у шортах i басанож, супраць фашыстаѓ. I кiдае ѓ iх гранаты, i бегае пад свiнцовым дажджом.
  Ды шкада, што няма генiяльнага Кандраценкi, але ёсць маладыя i здольныя камандуючыя. У прыватнасцi фельдмаршал Васiлеѓскi, якi ѓжо падчас першай сусветнай вайны вылучыѓся. I камандуе энергiчна i ѓмела.
  А фрыцы, натыкаючыся на цвёрдую абарону, безнадзейна ѓ ёй увязаюць. Але ѓсё роѓна спрабуюць прарвацца.
  Алег Рыбачэнка, гэты вечны хлопчык смяецца, скалiць зубкi i напявае:
  - Радзiма мая! Святая Радзiма мая!
  I таксама як кiне босымi ножкамi гранату.
  А вось i Наташа, Зоя, Аѓрора i Святлана ѓступiлi ѓ бой. Яны вечныя дзяѓчаты-ведзьмы слугi свяшчэннага Бога Роду. Не заѓсёды ваююць, iнакш бы Расея ѓвесь свет бы заваявала. Але затое заѓсёды эфектыѓна, i паражальна.
  Дзеѓкi любяць забiваць: вось гэта дзеѓкi!
  I як пройдуць па фашыстах, i як урэжуць...
  I босымi пальцамi ног кiнуць дыскi, забiваючы фрыцаѓ.
  Гiтлераѓцы ѓвязаюць i нясуць стратаѓ усё больш i больш. Васiлеѓскi вялiкi стратэг прапануе разбiць фашыстаѓ i iтальянцаѓ у Афрыка. Дык там больш вёрткiя, i з лепшай праходнасцю расiйскiя танкi будуць мець перавагу. А ѓ Еѓропе дазволiць фашыстам вымахацца. Каб яны цалкам знясiлiлi б свае рэсурсы.
  Цар Уладзiмiр прыняѓ такi плян. I новыя сiлы былi перакiнуты ѓ Афрыку.
  Лiзавета i яе экiпаж ваявалi ѓ Лiвii, адсякаючы iтальянскiя часткi. Там горача i дзяѓчына добра ѓ бiкiнi. У iх самы новы танк "Кандраценка"-6, на якiм ваяѓнiцы абыходзяць пазiцыi iтальянцаѓ i фрыцаѓ, i ѓпэѓнена iх грамяць.
  Лiзавета страляе па танку з iмперыi Мусалiнi-малодшага i прамаѓляе:
  - Па морах, па хвалях, ходзiць футра i кафтан!
  I выкарыстоѓвае зразумела, босыя пальчыкi ножак.
  Далей страляе Кацярына. Прабiвае нямецкую машыну i раве:
  - У Расii цар Уладзiмiр герой!
  За ёй б'е Алена, пабiвае самаходку фрыцаѓ i шчабеча:
  - За Радзiму ты Гiтлера урой!
  I напрыканцы ѓжо Алiмпiяда выпусцiць снарад. Раскрышыць фрыцаѓ, падавiць iх i пiсне:
  - Выдатны будзе вынiк!
  I таксама выкарыстоѓвае босыя пальчыкi дзiцячых ножак.
  У Афрыцы ѓ канцы траѓня i пачатку чэрвеня рускiя войскi дабiлiся значных поспехаѓ. Баi перайшлi на тэрыторыю Лiвii i Эфiопii. У 12 чэрвеня загiнула Трыпалi. А 15 чэрвеня была, узята з ходу i сталiца Эфiопii. Так што пасыпалiся воiны Мусалiнi-малодшага. Нажаль, бацьку падтрымаць яму не ѓдалося.
  I яго славу заваёѓнiка таксама. Хоць Мусалiнi прыхапiѓшы частку ангельскiх i французскiх калонiй, лiчыѓ сябе Цэзарам. Але перасягнуць Цэзара, падобна не па сiлах.
  Алег Рыбачэнка змагаѓся, камандуючы батарэяй. I так доблесна, што немцы кожны дзень гублялi ад яго агню дзясяткi танкаѓ. Яго хлапчука нават узнагародзiлi чарговым залатым крыжом. I нават, нарэшце, усё ж прысвоiлi даѓно заслужанае званне маёра.
  Раней не прысвойвалi таму, што выглядае як дзiця. Але гераiзм хлапчука паказваѓ выбiтны. I ѓменне бiцца таго.
  22 чэрвеня 1955 года, расейскiя войскi ѓ Афрыцы канчаткова захапiлi iтальянскiя Самалi. А 25 чэрвеня 1955 года капiтулявалi рэшткi iтальянскiх войскаѓ у Эфiопii.
  Царская Армiя ѓпэѓнена перамагала. Майнштэйн якi лiчыѓся лепшым палкаводцам Трэцяга Рэйха - напiсаѓ у дзённiку:
  - Мы разбудзiлi пякельнага мядзведзя! Цяпер нас iрвуць!
  Да канца чэрвеня немцы панеслi такiя вялiкiя страты, што змушаны былi прыпынiць наступ у Еѓропе.
  Цар Уладзiмiр загадаѓ узмацнiць цiск у Афрыцы. Спачатку Чорны кантынент потым усё астатняе - паведамiѓ выбiтны манарх! 1 лiпеня 1955 года немцы паспрабавалi наступаць у Скандынавii. I iрванулi да Стакгольму, але наткнулiся на вельмi шчыльную абарону. I панеслi каласальныя страты.
  Вось у пачатку лiпеня 1955 гады рускiя войскi ѓвайшлi ѓ нямецкi Алжыр.
  Лiвiя была ѓжо пад кантролем царскай Расii. Вялося наступленне i завесы Нiгера.
  Танкавы экiпаж Лiзаветы змагаецца з гiтлераѓцамi. Вельмi горача i дзяѓчаты нават знялi станiкi i зараз у адных трусiках у танку "Кандраценка"-6. Яны трапна страляюць па фашыстах.
  I iм жадаецца вялiкiх подзвiгаѓ.
  Царская Расея ѓсё яшчэ самадзяржаѓная краiна. I ѓ яе па-ранейшаму няма парламента. А што рэвалюцыi не здарылася, i думу не заснавалi. Самi цары не жадаюць сябе абмяжоѓваць ва ѓладзе. А фюрар i дучэ ёсць дыктатары. Гэта значыць, iдзе вайна дзвюх сiстэм з аѓтарытарнымi рэжымамi.
  Але для царскай Расii гэта больш натуральна. I адбываецца ѓпартая, i не цiшэйшая бiтва.
  Лiзавета нацiскае босымi пальчыкамi ног на кнопку джойсцiка i выпускае снарад. Мурлыкае сабе:
  - Разнясём фашыстаѓ у трэскi!
  Кацярына таксама босымi пальчыкамi ножак нацiснула на кнопку джойсцiка i выпусцiла забойнае, прамурлыкала:
  - Звалiм Гiтлера!
  I Алена таксама лупiць, выб'е фашыстаѓ i пiскне:
  - На часткi разарвём!
  I таксама як выскалiцца! I голым ножкамi нацiсне на кнопкi джойсцiка.
  А тут i Алiмпiяда як выверне, i як лупачны. Усiх раскрышыць, i булькне:
  - Пякельны пасаж i экiпаж!
  Не забыѓшыся босымi пальчыкамi ножак нацiснуць на кнопкi джойсцiка. I ѓразiць непрыяцеля.
  Ваяѓнiцы i на самай справе вельмi нават адважныя i блiскучыя характарам.
  Алег Рыбачэнка тым часам адбiѓ чарговую атаку фрыцаѓ i праспяваѓ:
  - За Радзiму i Уладзiмiра цара - ура!
  Ды ѓ рэальнай гiсторыi быѓ такi самаабвешчаны iмператар Расii Уладзiмiр Трэцi, кiраѓнiк дома Раманавых. I ён сапраѓды стаѓ фармальна кiраваць у 1938 годзе. А тут Уладзiмiр атрымалася - рэальны цар ды яшчэ вялiкi! Уладзiмiр Кiрылавiч Раманаѓ - цар, якi мае ѓсе шанцы стаць iмператарам усяе Зямлi!
  Пасля перамогi, дакладней адбiцця атакi Алег Рыбачэнка, перакiнуѓся з падначаленымi ѓ карты. Хлопчык у шортах, белабрысенькi, вельмi мускулiсты, i рэльефны гуляѓ з сiвымi байцамi. Нават дзiѓна, але Алег старэйшы за iх усiх. Але рэжацца сабе гэты хлопчык.
  Успамiнаючы Порт-Артур, гераiчную абарону, ад якой i пайшла слава Расii. Вялiкая пры гэтым слава...
  Хлапчук несмяротны заѓважыѓ:
  - Вось так мы i вырашым усе свае праблемы! Хутка будзе момант, калi людзi, нiколi не будуць забiваць адзiн аднаго!
  Салдаты i афiцэры пагадзiлiся:
  - Вядома, пан маёр! Не будуць забiваць!
  Алег паглядзеѓ на стужку з яго шматлiкiмi медалямi. Ды столькi ѓжо ордэнаѓ, мала якi генерал мае. I добра б сабе яшчэ б i тытул атрымаць. Князя, графа, герцага!
  Герцаг Рыбачэнка - прыгожа гучыць!
  I хлапчук падскочыѓ вышэй, i пракруцiѓся ѓ круцёлцы.
  Немцы спрабавалi атакаваць, але зноѓ былi адбiтыя i панеслi каласальныя незаменныя страты.
  За лiпень расiйская армiя дабiлася новых, буйных поспехаѓ у Афрыцы. Пакуль цяжар наступлення царскай армii быѓ там. У Алжыры маса ѓсёй лепшай з рускай зброi. I да канца месяца немцы акружаны i знiшчаюцца ѓ катле.
  У жнiѓнi расейскiя войскi прарвалiся i Марока. Адчайна ваявалi, дзяѓчынкi на танку "Кандраценка"-6, прарываючыся ѓ самае пекла.
  Раз-пораз узнiкалi паведамленнi аб якiя здаюцца немцах аб узятых гарадах.
  Баi iшлi i ѓ Нiгерыi, i ѓ розных месцах. Рускiя бралi i лiкам, i больш рухомай тэхнiкаѓ, i падтрымкай мясцовага насельнiцтва, якое настроiлi супраць сябе фашысты-расiсты.
  Афрыка i сапраѓды аказалася слабым звяном у стратэгii Гiтлера i Мусалiнi-малодшага.
  Расiя там адольвала ... А вераснi падцягнуѓшы не спяшаючыся сiлы рушылi i ѓ Нарвегii. Гiтлераѓцы неслi каласальныя страты. А на танку ехала Алёнка з яе экiпажам. Найноѓшы танк "Мiкалай"-5 цяжкi, паказваѓ сябе больш дасканалым за серыю Е.
  Нават такi магутны танк як Е-200 прабiваѓся прыладай царскай машыны.
  Алёнка, якая нацiскае босымi пальчыкамi ног кнопкi джойсцiка, даволi пацiрала рукi:
  - Я ёсць тое, што здольна зламаць Вермахт!
  Анюта таксама нацiснула босымi пальчыкамi ног на кнопку, прабiла нямецкую машыну i пацвердзiла:
  - Мы Вермахт у пыл сатрэм! За ѓладу царызму!
  Стромкая Аѓгустына стрэлiла, i прапiлiкала:
  - I будзем жыць пры камунiзме!
  Марыя з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Ды пры царскiм камунiзме!
  I босымi пальчыкамi ног нацiснула на кнопкi джойсцiка. I пры гэтым як лупанет, i раздушыць супернiка.
  А вось i Маруся прапiшчыць:
  - Пры поѓным градусе!
  I таксама босымi пальцамi ног нацiсне на кнопку джойсцiка.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 5.
  Расейскiя войскi ѓжо акружылi Осла. Баi iдуць за кожны кусцiк i дом.
  У цэнтры царскае войска зноѓ адбiвае нямецкае наступленне. Алег Рыбачэнка як заѓсёды на перадавой i ѓпэѓнена ваюе. Расейская артылерыя працуе як гадзiннiк.
  Усё дакладна i дакладна...
  У кастрычнiку расейскiя войскi канчаткова адрэзалi Афрыку ад забеспячэння па сушы, вызвалiѓшы Марока. Фашысты аказалiся ѓ своеасаблiвым катле.
  Няхай нават на чорным кантыненце. Гiтлер тросся ад лютасьцi, але нiчога не мог паабедаць.
  Ды сунуѓся на Русь... Наблiжалася зiма. Алег Рыбачэнка, нягледзячы на тое, што пайшоѓ мокры снег, усё яшчэ басанож i ѓ шортах бегае. Ну, хлопчык - што возьмеш! I зусiм нават бясстрашны дзяцюк.
  I босымi пальцамi ног гранаты кiдае.
  I напявае:
  - Хай бягуць нязграбна,
  Бранятанкi па лужынах...
  А на даху стаiць кулямёт
  Чабурашка наводчык,
  Кракадзiл кулямётчык!
  Шакакляк вось у атаку iдзе!
  Хлопчык-тэрмiнатар падкiнула босымi пальцамi ног гранату, раздзiраючы фашыстаѓ i, праспяваѓ:
  - А я гуляю з дынамiтам,
  У мiнакоѓ навiдавоку!
  Як шарахне фрыцы бiтыя!
  Усё ляжаць, а i iду!
  А хлопчык i сапраѓды такi пацешны! А бо ѓжо ѓ войску больш за паѓсотнi гадоѓ. I проста чарцяня! Хоць i бялявы!
  Алег Рыбачэнка зноѓ шпурляе босай ножкай гранату i раве:
  - Слава цару i Мiкалаю i Уладзiмiр Трэцяму!
  I падумаѓ, што няхай не блытаюць Уладзiмiра Кiрылавiча Раманава з Уладзiмiрам Пуцiным! Раманавы вялiкiя цары - надзвычайны род! Тыя, што зрабiлi Расiю найвялiкшай iмперыяй!
  I не так распешчаныя поспехам як Пуцiн!
  Але вось расейскiя войскi адбiваюць чарговую атаку.
  Надыходзiць i лiстапад. Гiтлераѓцы выдыхаюцца. Але кiдаюць у бой новыя рэзервы. Iх ужо дабiваюць у Афрыцы. Несалодка фашыстам.
  Вось i злосць яны спаганяюць на палонных. Вось трапiлася iм прыгажуня Нiкалета. Яны яе распранулi да трусоѓ, i павялi па свежым лiстападаѓскiм снезе.
  Дзяѓчына са звязанымi рукамi, амаль голая iдзе па гурбах, пакiдаючы босыя, хупавыя сляды. Яна такая прыгожая. А немцы iдуць за ёй хвастаюць бiзунамi. I лупяць сабе прыгажуню, лупяць. З спаласаванай спiны сцякае кроѓ.
  Нiкалета толькi сцiснула сабе мацней зубы. I ганарлiва трымае ѓскiнутую галаву. А валасы яе медна-чырвоныя развяваюцца нiбы пралетарскi сцяг.
  А босыя ножкi таксама пунсовыя сталi, але дзяѓчына нават брывом сабе не вядзе.
  Вось якая ѓ яе фенаменальная мужнасць.
  Хоць фашысты ѓжо ѓзялi i паходняй у голых грудзях сунулi. Але i тады дзяѓчынка толькi здрыганулася, але не ѓскрыкнула.
  Вось такая ѓ яе вялiкая вера...
  Дзяѓчыну ѓздрыгваюць на прэнг, выварочваюць суставы. Затым распальваюць пад босымi нагамi вогнiшча. Ён лiжа прыгажунi голыя ступнi. А распаленымi ланцугамi, хвошчаць аголенае цела прыгажунi.
  Нiкалета ѓ адказ заспявала;
  Я Чарнабога, злога Бога дачка,
  Ствараю i хаос, гэтаю разбурэнне...
  Нельга маё велiч перамагчы,
  У душы гарыць толькi лютая помста!
  
  Хацела ѓ дзяцiнстве дзяѓчынка дабра,
  Вершы пiсала i катоѓ кармiла...
  Стала раней самай ранiцы,
  Над ёй пырхалi, крылы херувiмаѓ!
  
  Але вось спазнала, што такое зло,
  Што ѓ гэтым свеце робiць няшчасным...
  А што такое ты скажы дабро?
  Вось разбурэнне пакахала горача!
  
  I паказала свой дзявочы запал,
  Што блiскучай стала Бога дачкой...
  Прасторы светабудовы скорым,
  Пакажам сiлу, вельмi нават магутна!
  
  Бацька Вялiкi гэты Чарнабог,
  Ён уносiць хаос, войны ѓ светабудовы...
  Ты молiшся Сварогу каб дапамог,
  На справе атрымлiваеш адплату!
  
  Вось я сказала, Госпада захоѓвай,
  Няхай клекоча ѓ тваiм сэрцы злосць...
  Пабудуем шчасце веру на крывi,
  Напоѓнiцца няхай да краёѓ вантробы!
  
  Кахаю я хiтрасць, подласць i падман,
  Як правесцi i Сталiна-тырана...
  Не атрымацца выставiць на сорам,
  А колькi шмат у свеце том туману!
  
  Вось прапанавала, зрабiць моцны ход,
  Аднымi ѓдарам знiшчыць злосных...
  Але палюбiѓся вельмi чорны Бог,
  Ва ѓсiх справах i гэтых i замагiльных!
  
  Як аказалася я звыкла злу,
  I ѓ сэрцы лютасьць, шалёна кармiла...
  Знiкла цяга да радасцi, дабра,
  Як толькi злосць пракралася з пастамента!
  
  А што ж Сталiн - ён таксама злы,
  Пра Гiтлера, дык тут ужо няма гаворкi...
  Быѓ Чынгiсхан бандыт такi круты,
  I колькi душ здолеѓ ён скалечыць!
  
  Так кажу навошта захоѓваць дабро,
  Калi ѓ iм найменшай няма i карысцi...
  Калi ты дзяцел - розум твой долата,
  I знiклi калi дурныя, думкi!
  
  Так кажу сябе i iншым,
  Служыце сiле як чарнiла чорнай...
  Тады прастор сусвету скорым,
  Па светабудове разляцяцца хвалi!
  
  Мы зробiм такое моцным зло,
  Яно падорыць лютасьцi неѓмiручасць,
  Хто слабых духам, тых ужо разнесла,
  А мы мацнейшыя за ѓсiх у гэта людзi верце!
  
  Карацей станем усiх усюды мацней,
  Падымем меч крывi над светабудовай...
  А наша лютасьць будзе таксама з ёй,
  Атрымаем поѓнае лёсу паклiканне!
  
  Карацей Чарнабогу я дакладная,
  Служу ѓсiм сэрцам гэтай цёмнай сiле...
  Мая душа як крылы ѓ арла,
  Хто з Чорным Богам - тыя непераможныя!
  Вайна памiж Расеяй i Гiтлераѓскай каалiцыяй працягвалася. Рускiя войскi да снежня канчаткова дабiлi iтальянцаѓ прымусiѓшы капiтуляваць у Афрыцы, i амаль прыкончылi там немцаѓ. Было ачышчана ад фрыцаѓ i Нарвегiя.
  Цяпер царскае войска рушыла 25 снежня ѓ наступ. Разгарнулiся разлютаваныя баi. Узiмку расейскiя танкi былi вiдавочна мацнейшыя. I прабiваѓ наскрозь абарону супернiка.
  Алег Рыбачэнка гэты вечным хлопчык бег басанож i ѓ шортах па снезе, напяваючы:
  - Гэта ёсць наш апошнi i рашучы бой! Памром за Айчыну - салдаты за мной!
  Рускiя танкi вельмi нават шустрыя на газатурбiнных рухавiках. I iх так проста фашыстам не спынiць.
  Вось наперадзе iмчыцца "Мiкалай"-5. На iм пяць дзяѓчын, якiя забiяцка спяваюць:
  - Нас нiхто не спынiць, рускiх свет не перамагчы!
  I з гарматы як увалiць! Гэта ѓвогуле атрымлiваецца проста супер! Дзяѓчыны не гледзячы на мароз, у бiкiнi i басанож. I страляюць сабе, i не думаюць спыняцца.
  У iх проста дзiкая, ашалелая моц.
  Алёнушка любiць не толькi страляць, хоць нацiснула босымi пальчыкамi ног на кнопку джойсцiка i ѓразiла немца, але яшчэ i складаць апавяданнi.
  Вось, напрыклад, яна напiсала, як дзяѓчына пайшла за трыдзевяць земляѓ ратаваць, кацяняцi. Трыццаць тры днi iшла басанож па камянiстай дарозе, збiѓшы далiкатныя ногi ѓ кроѓ.
  I ѓсё ж змагла адшукаць жывёлу. За гэта фея выканала яе жаданне i дзяѓчына выйшла замуж за прынца.
  Аленушка зрэшты, думала, а навошта ёй афiцэру Расiйскай армii муж? Лепш мець кучу палюбоѓнiкам. I грошай больш i задавальнення. Бо мужчыны яны такiя розныя. I з iмi зразумела i задавальненне адчуваеш па-рознаму. А што муж? З iм хутка засумуеш i надакучыць!
  А вось юнакоѓ, якi яшчэ толькi пачынае адкрываць для сябе дарослы свет куды цiкавейшы.
  I Алёнка зноѓ страляе, уразiѓшы нямецкi Е-100.
  I варушыць сваiмi вельмi прыгожымi, нiбы ѓ старажытнай грэцкай багiнi ножкамi.
  А тут i Анюта страляе. Таксама босымi пальчыкамi. I разбiвае нямецкую гармату.
  Пасля чаго дзяѓчына прамаѓляе:
  - У Расii шмат разумных ёсць людзей, але цар Уладзiмiр лепшы з цароѓ!
  Аѓгустына заѓважыла:
  - I Мiкалай Другi быѓ нядрэнны! Эх, не ѓмелi мы шанаваць цароѓ!
  Марыя праспявала, стрэлiѓшы пры дапамозе босых пальчыкаѓ ног па фашыстах, i скалячыся:
  - Трэба рускiм падпарадкоѓвацца, сэрцам чыстым i мудрэйшым! I на славу Мiкалая, ён вялiкi цар цароѓ!
  I Маруся нешта ды праспявала... I таксама ножкамi босымi грае...
  Рускiя войскi наступаюць. Алег Рыбачэнка таксама ваюе. Ён усё яшчэ дзесяцiгадовы хлопчык. Такая плата за неѓмiручасць. Так, але затое як добра i бадзёра ён сябе адчувае! У iм столькi энергii, i бурлiвага патоку сiлы.
  Хлопчык шпурляе босай ножкай гранату, i пiшчыць:
  - Я тыгр, а не кот, ува мне зараз жыве, не Леапольд, а Леапард!
  Хлапчук-маёр як заѓсёды ѓ блiскучым удары. Не спынiць яго фашыстам.
  Вось рускiя войскi ѓ 1 студзеня ѓжо цалкам ачысцiлi сваю тэрыторыю ад войскаѓ Германii i Iталii, i ѓступiлi ва ѓладаннi Трэцяга Рэйха.
  Адначасова расейскiя часткi ѓвайшлi i ѓ Мексiку. Наступiѓ новы 1956 год.
  Для рускiх ён пачынаѓся з новых перамог. 7 студзеня капiтулявалi рэшткi нямецкiх войскаѓ у Афрыцы. I ѓвесь Чорны кантынент стаѓ Расейскiм.
  Цяпер ужо i фюрар ашалелы зразумеѓ, што капiтальна ѓлiп. I прапанаваѓ Расii перамовы.
  На што цар Уладзiмiр адказаѓ:
  - Мы будзем весцi гаворку толькi аб безумоѓнай капiтуляцыi Трэцяга Рэйха i Iталii!
  Што ж мудрыя словы! I вайна працягваецца. Алег Рыбачэнка зразумела на вастрыё атакi. Рускiя войскi ѓступiлi ва ђсходнюю Прусiю. Лiнii абароны тут магутныя. Прарываць даводзiцца з баямi, i хутка не прасунешся.
  Адным са сродкаѓ прарыву стала САУ з бамбаметам "Аляксандр"-4. Вельмi магутны i забойны сродак.
  I таксама прыгожыя дзяѓчыны тут як тут спраѓляюць. Запускаюць снарады, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, пры нацiску на кнопкi джойсцiка. I руйнуюць дзоты i доты ворага.
  Дзяѓчаты смела бегаюць па снезе - на тое i рускiя бабы. А яе ѓ бой кiдаюць iндусаѓ i кiтайцаѓ. Гэтыя ѓжо лiтаральна завальваюць подступы да траншэяѓ сваiмi трупамi. Але ѓсё ж паспяваюць узяць.
  Расейскае войска ѓклiньваецца.
  Зрэшты, стратэг Васiлеѓскi асноѓны ѓдар пераносiць на Iталiю - якая нашмат слабей. I вось рускiя ваяры атрымлiваюць адну перамогу за iншы.
  Студзень аказаѓся вельмi паспяховым. Рускiя войскi перакулiлi iтальянцаѓ, i асядлалi Альпы. А ѓ лютым занялi Венецыю. I ѓвайшлi Ларбандынiю. Узялi i Познань. Немцы адступалi. 2 сакавiка ѓпала Клайпеда. Рускiя войскi прасоѓвалiся па ђсходняй Прусii павольнай, занадта ѓжо шчыльная абарона. Даводзiлася лiтаральна выпальваць шлях снарадамi.
  Затое ѓ Iталii, фронт макароннiкаѓ павалiѓся. I рускiя войскi накiравалiся да Рыма. 30 сакавiка 1956 г. пачаѓся штурм сталiцы Iталii. Так народ расплачваѓся за амбiцыi сямейства Мусалiнi.
  Сталiца Iталii Рым падвяргаецца штурму. Баi разлютаваныя. Хаця iтальянцы ѓсё часцей здаюцца. Тут дзяѓчынкi ваююць вельмi прыгожыя i ѓ бiкiнi i басанож. Ваяѓнiцы кiдаюць гранаты ножкамi, i выбiваюць воiнаѓ Мусалiнi.
  Прыгожыя тут дзяѓчыны, i зразумела вельмi сэксуальныя. I з мускулатурай тытанаѓ. А як кiдаюць босымi ножкамi гранаты, то проста дзiвосна.
  Наташка iдзе наперад i страляе, пры гэтым рыкае:
  - За Айчыну цудоѓную ѓ сэрцы, мой агонь прамянiсты гарыць!
  Зоя, ведучы агонь, падпявае:
  - Прыадкрыем да здзяйсненняѓ дзверцы! Наша вера i цар маналiт!
  А тут яшчэ i Аѓрора як босымi пальчыкамi ножак, рудая сцерва выпусцiць дыскi. I падаюць рассечаныя iтальянцы.
  А далей Святлана агрэсiѓна спявае, скалячы зубкi:
  - Усiх разб'ем! Усiх разб'ем!
  Босымi ножкамi кiдаюць дыскi, i размалочваюць фашыстаѓ. Так патрапiѓ Мусалiнi, пад разборку дзяѓчынак. Красавiцкi штурм 1956 быѓ разлютаваным, i вельмi нават вобразным.
  А тут i танкi едуць, з iх ствалоѓ вывяргаюцца пякельныя слупы агню.
  Дзяѓчыны наступаюць i як шпурнуць босымi ножкамi гранатамi. I як плюнуць чымсьцi крывава забойным.
  I засмяюцца...
  Наташа забiяцка праспявала:
  - Цар Уладзiмiр, дай па мордзе Гiтлеру!
  I падмiргне сваiмi сапфiравымi вочкамi. Такая выдатна дзеѓка.
  Дзяѓчыны iмчаць з дзiкай лютасцю. Лупяць з аѓтаматаѓ. Выкошваюць супернiка, раскiдалi фашыстаѓ. I тут яшчэ i Алiмпiяда бяжыць. I ѓ руках магутных жанчына-багатыр агнямёт трымае. I возьме i ѓрэжа, а як лупне.
  Ад фашыстаѓ ва ѓсе бакi трэскi ляцяць. А ваяѓнiцы яшчэ i як захоча.
  Пасля чаго праспявае:
  - Мусалiнi будзе бiт! Наша сяброѓства маналiт!
  I зноѓ сапфiравымi вочкамi як падмiргне! I ѓрэжа па фашыстах.
  А чаго хацелi? Рым бралi ѓ свой час славяне пад кiраѓнiцтвам Атылы. А зараз бяруць рускiя.
  Алiмпiяда, смажачы жыѓцом супернiкаѓ з прамянемета, праспявала:
  - Яркае сонца надзеi,
  Iзноѓ над краiнаю ѓстае.
  Русь перамагае як раней
  Воiнаѓ вермахта б'е!
  
  Рускi арол над планетай,
  Крылы, расправiѓшы, узляцiць...
  Вораг будзе заклiканы да адказу
  Будзе зрынуты - пабiты!
  Пасля падзення Рыма iтальянскiя войскi сталi масава здавацца ѓ палон. Iмперыя Мусалiнi, гэты малодшы ваенны партнёр Трэцяга Рэйха дагарала.
  Рускiя войскi ѓзялi амаль без супрацiву Неапаль, i высадзiлiся ѓ Сiцылii. Там таксама амаль не сустракалi супрацiвы. А Гiтлер бiѓся ѓ iстэрыцы.
  Да канца траѓня з Iталiяй аказалася скончана. Сотнi тысяч палонных вялi.
  Рускiя дзяѓчыны ставiлi iх на каленi i прымушалi сабе цалаваць босыя ножкi. Тыя пакорлiва цмокалi. Некаторыя, асаблiва юнакi рабiлi гэта з энтузiязмам.
  Дзяѓчынкi даволi бурчэлi.
  Вечны хлопчык Алег Рыбачэнка прымушаѓ цалаваць свае босыя, дзiцячыя ножкi палонным.
  Тыя гэта рабiлi дастаткова ахвотна. Хлопчыкi быѓ вельмi прыгожы, мускулiсты i бялявы. Праѓда яшчэ занадта маленькi, i яму не хацелася рабiць з дамамi нешта больш сур'ёзнае. Але вось калi пятачкi агрубелыя казычуць язычком - гэта прыемна!
  Алег Рыбачэнка ѓзяѓ у палон генерала, i атрымаѓ чарговы ордэн. Чым вельмi ганарыѓся.
  Мусалiнi-малодшы быѓ выдадзены ѓласным асяроддзем, i царская Расiя атрымала чарговую перамогу. А Бенедзiта Мусалiнi-старэйшы не дажыѓ да сваёй ганьбы, i краху фашызму ѓ Iталii. Зрэшты, i фашыстаѓ у Германii чакала тая ж доля. Рускiя войскi рушылi ѓ пачатку чэрвеня 1956 года ѓ наступ. Асноѓным напрамкам удару стаѓ Аѓстрыя.
  Лiзавета i яе экiпаж на "Мiкалаi"-5 рухалiся супраць немцаѓ. Рускiя войскi iмкнулiся акружыць Вену.
  Фюрар вiдавочна апынуѓся ѓ складанай сiтуацыi. Валодання немцаѓ у Афрыцы, Скандынавii, i большая частка ѓ ЗША страчаныя. I зараз баi ѓжо працякаюць выключна на тэрыторыi Трэцяга Рэйха. Што, зразумела, чырванейшае непрыемна для немцаѓ. Рускiя войскi таксама ѓступiлi ѓ Мексiку. Лэдзi Грэй дэ Монка камандуе танкавым экiпажам у гэтай краiне.
  А Лiзавета вядзе "Мiкалай"-5 у абыход Вены. Галоѓны яе супернiк гэта Е-50, якiя царская машына прабiвае нiбы прамакашку.
  Лiзавета стрэлiла, пры дапамозе босых пальцаѓ ног, нацiскаючы на кнопкi джойсцiка.
  Патрапiла ѓ нямецкi танк i прачырыкала:
  - За Русь святую Мiкалая мы сэрца аддамо!
  Кацярына таксама пальнула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i паправiла сваю напарнiцу:
  - Мусiць, усёткi правiльней казаць Уладзiмiра!
  Лiзавета зноѓ стрэлiла пры дапамозе босых пальцаѓ ног i прачырыкала:
  - Але ѓсё ж такi менавiта iмператар Мiкалай, даѓшы нам насельнiцтва Кiтая, зрабiѓ Расiю непераможнай!
  Сапраѓды ѓ пяхоце, што пасылалi на штурм нямецкiх пазiцый, наперадзе былi запар кiтайцы. Яны лiтаральна закiдвалi трупамi. Але прарывалiся.
  Звычайна рускiя ваявалi ѓ авiяцыi, i танках. Пяхота з кiтайцаѓ, iндусаѓ, азiятаѓ. Кiтайцаѓ шмат. Акрамя таго, светлая галава Мiкалай Другi ѓвёѓ рэфармуючы Праваслаѓе шматжанства, i лiшнiх кiтайскiх мужчын пасылаюць у бой. А рускiя бяруць у жонак удоѓ i незамужнiх кiтаянак.
  Хiтрая стратэгiя.
  I кiтайцы лезуць на штурм, гiнуць, i прарываюць абарону немцаѓ.
  Алена пры дапамозе босых пальцаѓ ног нацiскае на кнопкi джойсцiка, i зноѓ дзiвiць фрыцаѓ.
  I спявае:
  - За Русь святую, адважна будзем бiцца!
  Пасля чаго дзяѓчына як возьме i падмiргне. I выскалiць свае белыя зубы! А такая яна агрэсiѓная.
  А вось i Алiмпiяда як агрызнецца. I таксама босымi пальчыкамi ног лупане, i задушыць.
  Пасля чаго праарэ:
  - Я смяротная кобра!
  Трэба адзначыць, што танк Е50 можа быць i небяспечным. Яго гармата ѓ 88-мiлiметраѓ i даѓжынёй ствала ѓ 100ЭЛ хуткастрэльная, дванаццаць стрэлаѓ у хвiлiну, i вельмi дакладная. Часта трапляе ѓ браню, i можа нанесцi пашкоджаннi.
  Таму дзяѓчаты iмкнуцца асноѓны нямецкi танк i не падпускаць. Тым больш зблiзку, яго прабiѓная здольнасць рэзка ѓзрастае. А стрыжань у снарад у немцаѓ цi з урану, цi вальфраму. Праѓда пасля страты Афрыкi i радовiшчаѓ урану ѓ Конга, сiла нямецкiх войскаѓ сталi вычэрпвацца.
  А дзяѓчаты такiя прыгожыя i босыя, i крутыя.
  Вось напяваюць сабе з энтузiязмам:
  - Ззяе зоркай над усiмi светам,
  Праз iмглу беспрасветнай цемры.
  Вялiкi герой цар Уладзiмiр,
  Не ведае нi болi, нi страху!
  
  Ворагi перад табой адступаюць,
  Радуе народ натоѓп...
  Расiя цябе прымае -
  Магутная кiруе рука!
  Баявыя дзяѓчынкi, нiчога супраць iх i не скажаш. А ножкi ѓ iх такiя босыя i дакладныя. Калi палонныя немцы iх цалуюць, то бачна, што гэта падабаецца i дзяѓчатам i мужчынамi. I ваяѓнiцы даволi павiскваюць.
  I скаляць свае жамчужныя зубкi.
  Такiя вось класныя дзяѓчынкi. I босымi пальчыкамi ног, чарговага фашыста падбiвае Лiзавета.
  Пасля чаго як праарэ:
  - Слава вялiкай Айчыне!
  А так i Кацярына стрэлiць. Пратаранiць танк супернiка, замочыць фрыцаѓ i пiскне:
  - Смерць ворагам!
  А там i Алена таксама лупiць, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ног, нацiскаючы iмi на кнопкi джойсцiка. I чырыкае:
  - За Радзiму ѓ велiчы!
  I далей запусцiць снарад i выбiтнае Алiмпiяда - таксама бландынка. I як чырыкае:
  - За вялiкую Расiю!
  I дзяѓчаты поѓныя татальнага энтузiязму.
  Вось iдзе танк Е-75. Яго гармата больш магутная: 128-мiлiметраѓ, i ён можа нанесцi вялiкiя пашкоджаннi. Акрамя таго ѓ гэтага танка лепшая абарона i тоѓшчы браня.
  Але Лiзавета як лупанет. I выпусцiць нешта забойнае, якое прабiвае i з дыстанцыi. I ад немца застаюцца толькi кавалкi разарванага металу.
  I заспявае дзяѓчына:
  - Святая прыгажосць i вялiкая мара!
  Пасля чаго i пакажа язычок.
  Нямецкiя танкi Е-75 у апошнi час сталi больш масавымi. У iх з'явiлася больш даѓгаствольная гармата, якая дазваляе дужацца з расiйскiмi танкамi, асаблiва тымi, што лягчэй. I гэта робiць фрыцаѓ больш небяспечным.
  Але савецкiх дзяѓчынак падобнае не бянтэжыць. I яны разбураюць фрыцаѓ.
  А самi ваяѓнiцы тым больш у спякоту ѓ бiкiнi, i басанож. I ваююць вельмi нават упэѓнена.
  Перамагаюць пагалоѓна.
  Кацярына стрэлiла ѓ фашыстаѓ i праспявала:
  - Але калi сапраѓды казаць! Крушу ѓсiх фрыцаѓ пагалоѓна!
  Алена таксама пальнула пры дапамозе босых пальцаѓ ног i прачырыкала:
  - Усiх пераможам i, безумоѓна!
  Алiмпiяда таксама лупiла без жалю гiтлераѓцаѓ. Такая вось яна непераможная сцерва.
  I таксама пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак.
  Наташа i яе каманда на танку "Кандраценка"-6 змагаюцца. Гэтая машына крыху лягчэй, але затое больш рухомы за "Мiкалая". Вядома, з меншай вагай i калiбр драбней, i браня крыху танчэй. А значыць i рызыка загiнуць нашмат большая.
  Але дзяѓчыны трэба сказаць, зусiм не бянтэжацца. А б'юцца нiбы гiганты лаянкi.
  Наташа спявае, актыѓна страляючы:
  - Будзе наша перамога!
  I нацiскае босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка.
  Зоя таксама страляе, пры дапамозе голых ног i пiшчыць:
  - Цар Уладзiмiр наперад!
  I ѓсе хорам дзяѓчыны як раѓнуѓ:
  - Слава загiнуѓшым героям!
  Пасля чаго пальнула Аѓрора, перавярнула нямецкi танк i выдала:
  - Нас нiхто не спынiць! Нас нiхто не пераможа!
  I таксама босымi ножкамi страсянула.
  А далей ужо паддала Святлана, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, i прарычэла ва ѓсю глотку:
  - Рускiя люта б'юцца!
  I ѓсе дзяѓчаты хорам усклiкнулi:
  - Моц салдацкi кулак!
  I зноѓ прыгажунi iмчацца ѓ бой. Страляюць сабе трапна i дакладна!
  А вось экiпажы Джэйн, уражвае мексiканцаѓ. Таксама лэдзi вельмi разумная i прыгожая.
  I дзяѓчаты ѓ яе экiпажы - басанож i ѓ бiкiнi. Змагаюцца сабе з дзiкай i спакойна лютасцю.
  Тут пальнула Гертруда, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, i прачырыкала:
  - Я дзеѓка якая ѓсiх вынiшчыць у долi секунды!
  I тут Малання як лупанет. I зламае лацiнскi танк з дыстанцыi.
  А там i Мацiльда пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак урэжа.
  I засмяецца:
  - Я ёсць дзеѓка ѓвогуле супер!
  А ваяѓнiцы самага высокага i шалёнага парадку. Не адчуваюць у сабе нi слабасцi, нi гневу.
  Як дзяѓбуць, так i дзяѓбуць.
  I Алёнка таксама вельмi нават упэѓнена ваюе.
  Да канца чэрвеня Вена акружана. Па Нямеччыне i яе прэстыжу нанесены сакрушальны ѓдар. Адначасова расiйскiя войскi рухаюцца ѓ напрамку Одэра. Кiдаюць у бой кiтайцаѓ, iндусаѓ, арабаѓ. I прарываюць абарону фрыцаѓ.
  Гiтлер, зразумела, ужо ѓ панiцы. Як яго запрасавалi дзяѓчынкi на танках i самалётах.
  Вось Альбiна i Альвiна дзве расiйскiя лётчыцы. Таксама босыя i ѓ бiкiнi збiваюць фашыстаѓ, нiбы грушы палкай з галiнкi. I на пару лiтаральна такiя цуды твораць.
  Альбiна збiла адной чаргой пяць самалётаѓ са свайго знiшчальнiка "Пётр Першы" i праспявала:
  - Мы мядзведзiцы неба!
  Альвiна збiла адной чаргой шэсць самалётаѓ са свайго баявога арла, i прачырыкала:
  - I ѓсiх размажам!
  У небе гэтая парачка была ѓжо легендарнай!
  . РАЗДЗЕЛ Љ6
  Дзяѓчаты ѓзнагароджаны сямю ступенямi Георгiеѓскага крыжа: сярэбраны крыж, сярэбраны крыж з бантам, залаты крыж, залаты крыж з банкам. А таксама залаты крыж з дыяментамi, i залаты крыж з дыяментамi i бантам. I самая высокая ступень зорка залатога крыжа, з дыяментамi бантам. Больш высокую ѓзнагароду - вялiкая зорка залатога крыжа, з дыяментамi i бантам, заснавалi зусiм нядаѓна.
  Так што дзяѓчаты маглi па праве ганарыцца сваiмi дасягненнямi. А заѓсёды нават у мароз яны ваявалi толькi ѓ бiкiнi i выключна басанож.
  Такiя цудоѓныя дзяѓчынкi.
  Альбiна стрэлiла i праспявала:
  - За самыя лепшыя нашы перамогi!
  Альвiна працягнула:
  - Няхай намi ганарацца i ѓнукi i дзяды!
  Ваяѓнiцы i на самай справе - дзеѓкi каласальнага класа!
  Б'юць сабе фашыстаѓ у небе i спяваюць:
  - Слава Расii, Слава! Цар наш Уладзiмiр герой! Будзе досвiткам дзяржава! Гiтлера ѓ зямлю закапай!
  Вядома, Уладзiмiр Кiрылавiч Раманаѓ можа быць вельмi задаволены сваiмi ваяѓнiцамi.
  Яны калi ѓжо i б'юцца, то так, што супраць iх не падымеш дзiдай!
  Уладзiмiр Кiрылавiч Раманаѓ - гэта цар, якi мае ѓсе шанцы скончыць з войнамi раз i назаѓжды!
  I фашысты пад ударамi царскага войска ѓздрыгваюць...
  Акружаная Вена хутка ѓпала. Войскi царскай iмперыi да сярэдзiны лiпеня выйшлi шырокiм фронтам да Одэру. А Кёнiгсберг аказаѓся цалкам блакiраваным.
  А немцы адступiлi за Одэр. I паспрабавалi тамака стварыць лiнiю абароны. Капiтальна абаранiцца. Але ѓ другой палове лiпеня рускiя войскi пачалi наступ на Гамбург... Гiтлераѓцы павольна, але дакладна паддавалiся.
  Баi кiпелi вельмi жорсткiя. Некаторыя паселiшчы па некалькi разоѓ пераходзiлi з рук у рукi. У бiтвах бралi ѓдзел i новыя нямецкiя танкi больш дасканалай серыi АГ - пiрамiдальныя. Яны вызначалiся добрай абаронай з усiх ракурсаѓ. Але царскае войска пераѓзыходзiла колькасцю.
  I вялiкая колькасць азiяцкiх пяхотнiкаѓ загiнула на франтах. Але яны дазвалялi рухацца.
  У немцаѓ жа людскiя рэсурсы таксама кончылiся. Да канца жнiѓня Гамбург быѓ акружаны, патрапiѓ у блакаду i Мюнхен.
  Немцы страцiлi значную тэрыторыю. I няма чым iм было ѓтрымлiваць свае пазiцыi.
  Алег Рыбачэнка ваяваѓ у першых шэрагах на тэрыторыi самой Германii. I вечны хлопчык увесь час усмiхаѓся i скалiѓ жамчужныя зубкi.
  А там шпурляѓ босымi, дзiцячымi ножкамi гранаты. Добра быць дзiцем - як натуральна быць у спякоту ѓ адных шортах. А паколькi ты несмяротны, то i зiмой таксама можна быць напаѓголым, не рызыкуючы застудзiцца.
  Так што хлопчык праспяваѓ:
  - Басанож, толькi басанож,
  Пад лiпеньскi гром i пад шум прыбою!
  Басанож, толькi басанож,
  Хлопчыку лёгка, быць крутым каѓбоем!
  I працягвае дзiця-маёр гэтых фашыстаѓ разбураць сабе. А тыя адчайна контратакуюць.
  Вось ужо i верасень... Пачынаюць капаць дажджы... Царскiя войскi завальваючы трупамi кiтайцаѓ узялi Мюнхен i Гамбург, i iдуць у напрамку Рурскага раёна. Самага галоѓнага ѓ прамысловасцi Нямеччыне.
  А немцы адчайна адбiваюцца.
  Наташа ваюе на сваiм танку, i рыкае:
  - Фашыстам будзе вельмi прутка!
  I босымi пальцамi ног як нацiсне на кнопкi джойсцiка. I выпусцiць снарады па гiтлераѓцам.
  А тут яшчэ Зоя як улепiць. I таксама пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак.
  Ды яшчэ i заспявае:
  - Русь гэта тое, што супраць Гiтлера!
  А далей вось Аѓрора, агрэсiѓную зробiць замашку. I таксама пры дапамозе босых пальцаѓ ножак:
  - За Рускi шлях!
  А за iмi i Святлана таксама выпусцiць забойны снарад. Праколе нямецкi танк i пiскне:
  - За цара Уладзiмiра Кiрылавiча!
  I таксама пакажа мову.
  Дзяѓчынкi тут разышлiся не на жарт.
  Алёнка на цяжкiм танку таксама цiсне фашыстаѓ. I пабiвае iх з вялiкай дыстанцыi.
  Ваяѓнiца заспявала:
  - Я падпарадкавала паѓсвету сваiмi грудзьмi!
  А грудзi Алёнкi з пунсовымi саскамi.
  А далей Анюта як дзюбне пры дапамозе босых пальцаѓ ног. Пратаранiць фашысцкi танк i вякне:
  - Я дзеѓка суперстар! У падручнiках гiсторый!
  I ашчэрыцца...
  А далей Аѓгусцiна выпусцiць забойны снарад. Раскрышыць гiтлераѓцаѓ i шыкне:
  - Ды будзе наша войска ѓсiх мацней!
  I таксама ножкамi рушыць...
  А за iмi i Марыя возьме, i дзюбне па фашыстах. Закруцiць сабе, агрэсiѓна вякая:
  - Мы вялiкай агрэсii дзеѓкi!
  А затым i Маруся выпусцiць па гiтлераѓцам сваё i вельмi забойнае, разбуральнае. I пры дапамозе босых, дзявочых ножак.
  А затым праспявае:
  - Мы татальны разгром ворагаѓ!
  Верасень праходзiѓ у вельмi разлютаваных баях. Немца адчайна контратакавалi. Але ѓ кастрычнiку, калi дажджы палiлiся мацней, царскае войска зноѓ атрымала перавагу. I стала прасоѓваць да Руру. Пасля жорсткага штурму ѓпаѓ Кёнiгсберг. Фашысты атрымалi чарговую аплявуху.
  А на поѓднi Францыi царскiя войскi атачылi Тулон. Так што гiтлераѓцам прыйшлося на рэдкасць дрэнна.
  Гiтлер шалеѓ, але пакуль знаходзiѓся ѓ Берлiне. Яго пазiцыi аказалiся слабыя.
  Зразумела аб перамовах нiхто i слухаць не хацеѓ. Але фашысты ѓлiплi нiбы мухi.
  У лiстападзе войскi царскай армii з баямi занялi большую частку Рурскага раёна, тым самым фактычна пазбавiѓшы Германiю асноѓнай вытворчай базы.
  А снежнi, царскае войска заняла i ѓвесь поѓдзень Францыi, i ѓступiла ѓ Iспанiю. А на германскiм фронце, канчаткова авалодала Рурам. Мала таго былi захоплены i iншыя землi Нямеччыны. А царскае войска яшчэ i ѓ Данii высадзiлася.
  Гiтлер шалеѓ як чорт у клетцы, але нiчога не мог зрабiць.
  На каталiцкiя Каляды, царскiя войскi рушылi да Парыжа. Нягледзячы на снег, i марозiк экiпаж Наташы быѓ басаногi i ѓ бiкiнi.
  Немцы ѓсё часцей i часцей здавалiся ѓ палон. А французы i зусiм не хацелi з рускiмi бiцца.
  Разбiваючы нямецкую батарэю, Наташка заѓважыла:
  - Вось, сапраѓды, на што разлiчваѓ ашалелы Адольф, калi пачынаѓ з намi вайну?
  Златавалосая Зоя лагiчна заѓважыла:
  - Мусiць, на тое, што мы, трапiѓшы пад прэсiнг, пасыплемся як манеты з дзiравай кiшэнi!
  Аѓрора раздушыла босымi пальцамi ног грэцкi арэх. Потым кiнула сабе ѓ рот i рацыянальна адзначыла:
  - Гiсторыя вучыць, што нiчому не вучыць!
  Святлана нацiснула босымi пальцамi ног на кнопку джойсцiка. Падбiла чарговую нямецкую гармату i адказала:
  - Будзем вялiкiмi байцамi!
  Ваяѓнiцы як вiдаць, сапраѓды, поѓныя рашучасцi бiцца, i перамагаць.
  Алег Рыбачэнка басаногi хлопчык iмчыцца ѓ шорцiках i з голенькiм, мускулiстым торсам. Ён нават разгойдваецца, i раве:
  - Будзем фрыцаѓ бiць! Будзем фрыцаѓ бiць! I бiць лынды!
  I такiя ѓ хлопчыка белыя, жамчужныя зубы! Проста юны i нязломны тэрмiнатар.
  Алег Рыбачэнка страляе на бегу. Забiвае фашыстаѓ i заспявае:
  - Рускiх дух сiла цароѓ, фрыцаѓ разбi!
  Хлопчык шпурнуѓ босай нагой гранату i праспяваѓ:
  - Рускi вальс, устае зара - у славе цара!
  Сапраѓды вельмi нават баявы атрымаѓся дзяцюк. I дзяѓбае фашыстаѓ па самай першай лiчбе.
  I дзяѓчаты ваююць актыѓна. Вось Мiрабела ... Таксама лётчыца вышэйшага класа. Нiхто яе не можа спынiць. Яна збiвае фрыцаѓ i спявае, скалячы зубкi:
  - Шалёная дзеѓка! Вось яе пазнака!
  I возьме i выпусцiць ракету!
  Ды такiя ѓжо тут бабы! Калi рускiя дзяѓчыны б'юцца, то супраць iх нiякая сiла выстаяць не ѓ сiлах.
  Мiрабела збiла адной чаргой з пяцi авiягармат сем нямецкiх самалётаѓ, i прачырыкала:
  - Цар Уладзiмiр Кiрылавiч - наш Бог!
  I дзяѓчына як плясне босымi ножкамi па шкле.
  А таксама ѓ небе ваююць Альбiна i Альвiна.
  Яны такiя цудоѓныя кралi. Усё новыя i новыя рахункi набiраюць. I пры гэтым спяваюць:
  - У небе мы дасканаласць! Асы мы дасканаласць! Ад усмешкi да жэсту - вышэй усякiх хвал!
  Альбiна збiла адной чаргой чатыры нямецкiя самалёты i прачырыкала:
  - Ах, якое шчасце! Што ѓ баi дасканаласць!
  Альвiна зрэзала пяць нямецкiх самалётаѓ i працягнула:
  - Ведаць у баi дасканаласць! I крута iдэал!
  Ваяѓнiцы хорам засьпявалi, ссякаючы фашыстаѓ:
  - Дзеѓкi! Страмчэй дзеѓкi! Дзеѓкi! Страмчэй дзеѓкi!
  Яны дэманстравалi свой агрэсiѓны запал. Не цiснулi спуску па iсце нiкому з гiтлераѓскiх асаѓ.
  А вось фашысты, вядома ж, пад дзiкiм прэсiнгам.
  Гiтлер у бункеры Берлiна i яго там бамбуюць нiбы таракана. А што ён хацеѓ? Дагуляѓся фашыст нумар адзiн! Пайшоѓ на царскую Расiю, i яго самога цiснуць зараз як таракана.
  Цар Уладзiмiр Кiрылавiч у дадзены момант адпачывае ад зiмы на беразе Iндыйскага акiяна. Перад iм танчаць прыгожыя дзяѓчыны розных рас i народнасцяѓ.
  Зрэшты, цар не супраць, паглядзець i гладыятарскiя баi. Вось, напрыклад, дзве дзяѓчыны супраць дзвюх прыгажунi.
  Змагаюцца яны на пластмасавых мячах, каб адзiн аднаго не пакалечыць. Аднак б'юцца адчайна.
  Вось такiя вось ваяѓнiцы. Iдзе люты абмен ударамi. Дзве бландынкi i дзве рыжыя...
  Цар Уладзiмiр спытаѓ у фельдмаршала Васiлеѓскага:
  - Што самае цяжкае ѓ вайне з немцамi?
  Фельдмаршал шчыра адказаѓ:
  - Набыць упэѓненасць! Толькi ѓ самым пачатку, калi супернiк стаѓ прасоѓвацца, я адчуѓ сябе няѓтульна. А зараз мы пачалi перамагаць i ѓ ворагамi ѓсё ясна! - Фельдмаршал Васiлевiч, гэты найбуйнейшы стратэг, выпiѓ вiна.
  Уладзiмiр Кiрылавiч лагiчна заѓважыѓ:
  - Увесь час перамагаць вельмi цяжка! Але мы паказалi сябе здольнымi на шматлiкае! А зараз будзе час, i ѓвесь свет стане мiрным!
  Фельдмаршал Васiлеѓскi пацвердзiѓ:
  - Я веру ѓ гэта!
  Дзяѓчыны набiлi сабе на аголеныя целы сiнякi, i выглядалi вельмi нервовымi.
  Яны бiлiся, зразумела, не так як у часы Старажытнага Рыма - iмкнулiся не прычынiць асаблiвай шкоды сабе. Але дзейнiчалi актыѓна.
  Баi тым часам працягвалiся. У студзенi царскiя войскi з ходу захапiлi Парыж. Была ѓзятая i сталiца Данii Капенгаген. Нямецкiя войскi слабелi. Рускiя працягвалi прасоѓвацца i па самой Нямеччыне. Фрыцы бiлiся адчайна, але iх сiлы былi надламаныя.
  Алег Рыбачэнка, гэта несмяротны хлапчук скакаѓ басанож па снезе i iмчаѓся ѓ атаку наперадзе ѓсiх, зусiм не асцерагаючыся агню. I пры гэтым насвiстваючы:
  - Хто абвык за перамогу дужацца,
  Абавязкова ворагаѓ пераможа...
  Ён весела смяецца, i шмат даб'ецца,
  А Гiтлер будзе моцна бiты!
  I босай ножкай хлопчыка як кiне гранату! I выскалiць свае жамчужныя, не па гадах буйныя зубкi. Ды ѓ яго ѓжо пашча як у ваѓка. Перагрызе любую глотку.
  А дзяѓчаты на танках рухаюцца з поѓдня на поѓнач Германii. Вось-вось i выйдуць да мора. I застануцца ѓ фрыцаѓ толькi землi каля Берлiна i Памеранiя.
  Наташка, падбiваючы фашысцкiя танкi, заѓважыла:
  - А на вайне па-свойму весела!
  Зоя, дзюбнуѓшы па гiтлераѓцам, пагадзiлася:
  - Лепш не бывае! Асаблiва калi мы перамагаем!
  Аѓрора, пальнуѓшы пры дапамозе босых пальцаѓ ног, выдала:
  - Усё немагчымае магчыма ѓ сусвеце, не трэба толькi б крыху....
  I дзеѓка рудая як засмяецца!
  Ваяѓнiцы торгаюцца ѓ ашалелай радасцi i лютасьцi. I цiснуць сабе немцаѓ.
  Адначасова царскiя войскi прасоѓваюць па Iспанii i ѓжо падыходзяць да Севiльi.
  Вольга на бронетранспарцёры вядзе агонь па немцах i палiцэйскiх войсках.
  Мясцовыя iспанцы амаль не супрацiѓляюцца. Падае чарговая, краiна пад сякерай Расii.
  Алега стрэлiла i праспявала:
  - Вышэйшы пiлатаж, будзе баш на баш!
  А яе напарнiца Алiса прачырыкала:
  - Велiч рускiх прызнала планета,
  Ударам мяча разбурылi фашызм...
  Нас любяць i шануюць усе нацыi свету,
  Пастаiм вялiкi святы царызм!
  I дзяѓчаты як пляснуць i нацiснуць босымi пальцамi ножак на джойсцiк.
  Вайна памiж царскай iмперыяй Уладзiмiра Кiрылавiча Раманава i фашысцкай Германiяй працягваецца.
  Расейскiя войскi ѓжо амаль цалкам вызвалiлi ад гiтлераѓскiх ордаѓ Францыю. Люты 1957 гады... Царскае войска вызваляе Партугалiю.
  23 лютага злучылiся расейскiя часткi з Данii i самой Нямеччыны.
  Алег Рыбачэнка гэты вечны хлопчык, босымi ножкамi пляскае па гразi. Дзiця-маёр крычыць сабе на ѓсё горла:
  - Слава рускаму цару Уладзiмiру Трэцяму! Гiтлера я зарублю, бiзуном адмяраю!
  I хлопчыка зноѓ як закрычыць, i босымi пальчыкамi кiне востра вывастраная кружэлка. I ѓразiць фашыста ѓ горла. А затым голай, дзiцячай ножкай кiне бумеранг, i адразу пецярым фрыцам перарэжа глоткi.
  Ды няѓдалая iдэя Гiтлера напасцi на такую iмперыю.
  Наташа i яе каманда дабiваюць апошнiх немцаѓ у Партугалii. Iх танк няѓмольны ѓ знiшчэннi.
  I таксама босымi пальцамi ног нацiскаюць на кнопкi джойсцiка, здзяйсняючы лютае знiшчэнне.
  Зоя пальнула, разбiла нямецкую гармату i праспявала:
  - За Расiю i свабоду да канца!
  Аѓрора пры дапамозе босых пальцаѓ ног, дзюбанула гiтлераѓца i прачырыкала з апломбам:
  - Божа цара захоѓвай!
  Святлана таксама дзюбнула, нацiснуѓшы пальчыкамi голых ножак на кнопкi джойсцiка i, пiскнула:
  - Моцны дзяржаѓны!
  Дзяѓчыны разбiваюць фашыстаѓ. Але вось з'явiѓся новы гiтлераѓскi танк "Маѓс"-4. Вельмi магутная мадэль - трыста тон вагой, i прыладай у 310-мiлiметраѓ. Ён можа на вялiкай дыстанцыi прабiць, а сам такую тоѓстую браню мае, што танк "Кандраценка"-6 яго нi пад адным ракурсам не возьме.
  Наташа камандуе:
  - Дзяѓчыны, трэба падысцi ѓшчыльную i ѓсадзiць у нiжнюю частку борта, памiж каткоѓ - гэта наш адзiны шанец!
  Зоя лупанула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак па нямецкай гармате i праспявала:
  - Апошнi шанец лёс табе дае, а ну хутчэй наперад! У дождж, i град i снег!
  Аѓгусцiна таксама лупанула i прачырыкала:
  - Апошнi шанец, дае табе лёс! Няхай жыве хада, i штодзённы бег!
  I таксама босымi пальчыкамi ножак, ды як закруцiць. I разнясе фашыстаѓ.
  Святлана зароѓ:
  - За новыя рубяжы i лiхiя перамогi!
  Расейскi танк iрвануѓ, набiраючы хуткасць. А дзяѓчаты як возьмуць i заспяваюць:
  - Моцны дзяржаѓны, самы ѓ век слаѓны, цар Праваслаѓны, царуй на славу, на славу нам!
  I зноѓ паскорылiся, адыходзячы ад важкага снарада, пасланага з гарматы, якая была ѓ нямецкага "Маѓса"-4. Дзяѓчыны правiшчалi:
  - Не сагнемся ѓ барановы рог! Каб ты Гiтлер - здох!
  I iх танк усё паскараецца. Нiбы маленькi баксёр атакуе буйнага. Але шанцы зразумела тут пяцьдзесят на пяцьдзесят.
  Наташа, сочачы за рухам танка, успомнiла, як баксiраваць з мужчынам на рынгу. Прапускала ѓдары, i яе бiлi, але яна трымалася. I потым упэѓнена агрызалася. I злавiла сустрэты рух супернiка, i ѓ падбародак. Накаѓтавала!
  Атрымала тысячу залатых рублёѓ. Такая вось баявая дзяѓчынка. Калi ѓжо дасць, дык дасць!
  Наташа страсянула голай ножкай i праспявала:
  - Гэта бой не апошнi, але рашучы ёсць! У славу Айчыны, за Радзiму i гонар!
  I вось iх танк праслiзгвае мiма борта, i пасылае снарад... Таксама Зоя ѓжыла босыя пальчыкi ножак, такая дзяѓчына залатавалосая, i спрытная, як малпачка. I Маѓс-4 стаѓ раздзiрацца. У яго вiдавочна дэтанавалi снарады. I потым як адарве вежы, i яна ѓзляцiць высока ѓ паветра!
  Дзяѓчыны хорам гарлапаняць:
  - Перамога! Класная перамога!
  I чарговы танк у iх спiсе!
  1 сакавiка 1957 г. расiйскiя войскi прыступiлi да фарсiравання Эльбы. Падобна, Гiтлеру наступалi на горла.
  Хлопчык Алег Рыбачэнка, кiнуѓ босы, дзiцячай ножкай гранату, патапiѓ фашысцкi танк i крыкнуѓ:
  - За новыя, нязломныя межы!
  Танкавы экiпаж Алёнкi заварочвае на ѓсход. Заходняя Нямеччына, i Францыя ѓжо вызваленыя. Засталiся пад кантролем фашыстаѓ толькi землi памiж Одэрам i Эльбай. Ну, яшчэ i Брытанiя з Iрландыяй. Там апошнiя сiлы гiтлераѓцаѓ.
  Алёнка, ведучы агонь па фашысцкiх батарэях, прамаѓляе:
  - Цэсарэвiч Мiкалай,
  Калi валадарыць прыйдзецца...
  Нiколi не забывай -
  Лiха армiя б'ецца!
  I вось зноѓ пасланы босымi ножкамi чарговы снарад. I патрапiѓ у прыладу фрыцаѓ.
  Страляе пры дапамозе босых пальцаѓ ног i Анюты. Пападае ѓ фашыста, i раве ва ѓсю глотку:
  - Я такая вось дзяѓчынка - што Гiтлера iрве!
  Далей цвiчыць агнязарная Аѓгусцiна. Таксама трапная чартоѓка, i раве:
  - Да пякельных варот!
  I выкарыстоѓвае босыя ножкi.
  За ёю страляе Марыя. Таксама як возьме i трапiць i правiшча:
  - Нiхто мяне тыгрыцу не спынiць, нiхто босую дзеѓку, нiдзе не пераможа i будзе бiт!
  А далей як рубанет Алiмпiяда. I выб'е нямецкi танк, зрываючы нiбы капялюшык грыба з яго вежу.
  I пракудахча:
  - За новыя, крутыя рубяжы!
  I зноѓ пакажа мовы!
  Дзяѓчыны так i пруць сабе i адчайна наступаюць. I фашысты тонуць пад iх ударамi.
  2 сакавiка 1957 года капiтулявалi апошнiя сiлы гiтлераѓцаѓ у Партугалii. Стала зразумела, што зара фашызму заходзiць. Дакладней зара цi што? Кашмарны заход!
  А расейскiя войскi наступаюць. Немцы ѓсё часцей кiдаюць зброю i здаюцца.
  Падаюць на каленi. I дзяѓчатам рускiм i кiтайскiм цалуюць босыя ножкi.
  Гэта выглядае так крута i выдатна. А фашыстаѓ усё рэзаюць i рэзаюць.
  Экiпаж Наташы ѓжо на цягнiку едзе бiцца на поѓнач, з фрыцамi.
  Дзяѓчаты сядзяць сабе ѓ купэ. Гуляюць у карты, трымаючы iх босымi пальчыкамi ножак.
  Наташа заѓважыла:
  - Вось цiкава, калi возьмем Берлiн, што далей?
  Зоя ѓпэѓнена адказала:
  - Далей будзе Лондан!
  Вогнезарная Аѓрора хiхiкнула i перапытала:
  - А потым?
  Зоя рашуча заявiла:
  - Лацiнская Амерыка будзе наша! Мы ж не будзем з гiтлераѓцамi цырымонiцца!
  Святлана з гэтым пагадзiлася:
  - Вядома ж, не будзем! Заваюем увесь свет!
  Наташа захоплена пацвердзiла:
  - I будзе тады мiр, ва ѓсiм свеце!
  Дзяѓчынкi хорам, заспявалi, складаючы на хаду;
  Слава Вялiкай Расii царызму,
  Там дзе на троне Уладзiмiр сядзiць...
  Мы скрушым арды злога фашызму-
  Войска слава i нас маналiт!
  
  У веры вялiкай сэрца гартавалi,
  Наша Родная ѓсiм сэрцам Зямля...
  Мы сыны ёсць цара Мiкалая,
  I за яго гiнулi не дарма!
  
  Радзiма наша ѓсяго ты даражэйшая,
  Ускiнем крылаты, нябесны салют...
  Ты Айчыну змагаеш таксама,
  Ну, а фашысты няхай усе памруць!
  
  Гiтлер хацеѓ, атрымае нашы Зямлi,
  I замахваѓся злы сабака на цара...
  Але мы лiхiя, таго не пераемны,
  Так што фашызм наляцеѓ на нас дарма!
  
  Цар гэта добры i мудры кiраѓнiк,
  Горным арлом над планетай парыць...
  Будзе Уладзiмiр арды уладар,
  Сяброѓства ѓ нас - што сталёвы маналiт!
  
  Выб'ем у фрыцаѓ з ног мы апору,
  Гiтлер няхай задыхнецца ѓ пятлi...
  Мы здрадзiм каралям лютым, ганьбе,
  Хто выступае як зло на Зямлi!
  
  Царская сiла, i царская мудрасць,
  Будзе фашыстаѓ, без меры разбураць...
  Гiтлер павер, здзейснiѓ крута глупства,
  I вось зараз яго жыццё нiбы нiтку!
  
  Так што вялiкiх цароѓ паважайце,
  Строме Раманавых няма на Зямлi...
  У бiтве нацыстаѓ у сэрцы дзiвiце,
  Каб адкрыць шлях да здзяйсненняѓ, мары!
  
  
  Пётр Першы падняѓ нас на мора,
  Аляксандр Парыж пакарыѓ...
  Ды здаралася часам i гора,
  Але Расею захоѓваѓ херувiм!
  
  Усё ѓ нас знаходзiцца прыгожа,
  I дзяѓчынкi i хлопцы павер...
  Кiруе цар, ведайце вы справядлiва-
  Хоць рыкае ля парога злы звер!
  
  Няма мяжы, павер дасканаласцi,
  Будзе хутка цароѓ камунiзм...
  Прыадчынiм мы дзверы да асалоды,
  Знiшчаны пракляты фашызм!
  
  Для Расii мяжа не пастаѓлена,
  Мы, паверце, ворагам пераможам...
  Дзеѓкi босыя, нiбы ѓ Спарце,
  Ну, а цар наш Уладзiмiр адзiн!
  
  Верым у Рода - Вялiкага Бога,
  Што стварыѓ дасканалых славян...
  Мы б'емся за гонар i свабоду,
  Па нацызму наносiм удар!
  
  Вы Раманавы род найвялiкшы,
  Будзе кiраваць Расiяй заѓсёды...
  Цар вялiкi, палёт найвышэйшы,
  Не зламае арла Сатана!
  
  За любоѓ для Расii вялiкай,
  Мы байцоѓ пасылаем у лаянку...
  Святыя з iкон славiм аблiччы,
  Бо любы воiн таксама ёсць цар!
  
  За Айчыну гарыць наша сэрца,
  Мы дзяѓчынкi крутыя ѓ баi...
  У космас мы прыадчынiм, ведай дзверцы,
  А Адольфа як суку заб'ю!
  
  Да Берлiна ледзь-ледзь засталося,
  Мы ѓвойдзем, несучы славу цароѓ...
  Не пагражае нам дзяѓчынкам старасць,
  Нас, паверце, вадой не разлi!
  
  Закапаем хто злосны i подлы,
  Будзе лiха зрынуты цмок...
  I ѓ нас залатыя iконы,
  Раднаверства - вечны закон!
  Дзяѓчынкi малацiлi фашыстаѓ вельмi лiха, што ж iм фрыцы паддалiся. Вясна 1957 гады. Босыя ножкi дзяѓчынак пляскаюць па лужынах. I гэта так цудоѓна i вельмi прыгожа. I калi пальчыкi голых загарэлых ножак кiдаюць гарошынку з антыматэрыяй здольнай прабiць любы, нават самы магутны фашысцкi танк.
  Гiтлер у Берлiне, дзе памiж Эльбай i Одэрам наймацнейшыя кольцы абароны. I там яго трэба канкрэтна скамячыць.
  I што ж сярэдзiна сакавiка, i зямля такая сырая стала i мокрая. Але дзяѓчат i Алега Рыбачэнку гэта не спынiць.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 7.
  Баi працягвалiся... Войскi царскай Расii зрабiлi паѓзу з мэтай перагрупоѓкi сiл. Адначасова 1 красавiка пачалася высадка ѓ Брытанii. Надвор'е яшчэ халоднае i штармавое. Але гэты дзень выдаѓся спакойным з расейскiя войскi пачалi высадку.
  Алёнка змагалася разам з iншымi дзяѓчатамi. Нягледзячы на тое што снег не ѓсюды яшчэ растаѓ, дзяѓчынкi атакавалi супернiка быѓшы самi басанож i ѓ адным толькi бiкiнi.
  Алёнка кiнула босымi пальчыкамi ножак забойнай сiлы гранату i прабуркавала:
  - За царскiя перамогi!
  Анюта якая таксама страляла, i яе голыя ножкi запусцiлi выбухны пакет з пiлавiння вякнула:
  - Наша мэта, перамагаць!
  Ала, зразаючы непрыяцеляѓ, выдала, скалячы зубкi:
  - Веру перамога прыйдзе.
  I таксама босымi пальчыкамi ножак шпурнула бамбку. I разарвала кучу фрыцаѓ.
  Услед за ёй дзюбанула i Марыя. Пры чым яна нацiснула пунсовым саском на пускавы кручок базукi, i разбiла гiтлераѓскi танк.
  Дзяѓчына праспявала:
  - Слава эпосе камунiзму!
  Алiмпiяда таксама ваявала адчайна. Лупiла фашыстаѓ, разбурала iх i напявала:
  - Слався святы камунiзм! Будзе зрынуты нацызм!
  I трымаючы на голых падэшвах бочку з узрыѓчаткай як запусцiць яе. I масу супостатаѓ разнясе.
  Хаця можа быць пра камунiзм сьпяваць, калi царскi ѓрад ва ѓладзе не зусiм дарэчы.
  Фашысты iмкнуцца неяк адбiцца. Частка англiчан таксама супрацiѓляецца расiйскiм войскам. Гэта збольшага зразумела: былыя ворагi, вечная канкурэнцыя.
  Але ѓзяць гэты кантынент усё ж такi трэба. I тады прыйдзе поѓная i канчатковая перамога. Як i гiтлераѓскую абарону памiж Эльбай i Одэрам.
  Хаця пакуты тут надзвычайныя. Гiтлераѓцаѓ бамбуюць з паветра i прасуюць. У небе ваююць самалёты. I ѓсё яшчэ не разгаданыя дыскалёты Трэцяга Рэйха.
  Апошняя зброя грозная, але на шчасце з-за дарагоѓлi i складанасцi ѓ вытворчасцi машын не занадта масавая. I гэта зацягвае супрацiѓ.
  Ева i Гертруда на лятаючай талерцы палююць за савецкiмi машынамi. I працягваюць паляванне.
  Ваяѓнiцы кiруюць дыскалетамi пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, i робяць гэта дакладна i акуратна.
  Ева праспявала са смяшком:
  - Гiтлер назаѓжды будзе з намi!
  Гертруда засмяялася i адзначыла, выскалiѓшы зубкi:
  - А мы з iм!
  I як нацiсне пальчыкам босай нагi на кнопку джойсцiка, i таранiць чарговы расiйскi знiшчальнiк. I сама лятаючая талерка непаражальная.
  Можа, таму Гiтлер i вырашыѓся на такую вайну, з магутнай Расii, што ѓ яго дыскалёты.
  Але гэтага для перамогi нядосыць.
  Лепшыя нямецкiя асы на рэактыѓных знiшчальнiках Альбiна i Альвiна. Яны адважныя дзяѓчыны, i б'юцца амаль галышом.
  Альбiна нацiснула босымi пальчыкамi ножак. Падбiла расiйскую машыну з сумам заѓважыла:
  - Вайна iдзе да канца!
  Альвiна падрэзаѓшы чарговы расейскi самалёт пагадзiлася:
  - Да нашай паразы iдзе вайна!
  Альбiна з натхненнем адзначыла:
  - Але свой абавязак мы выканаем.
  Пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак Альвiна збiла наступны самалёт, i прачырыкала:
  - Вядома выканаем да канца!
  Дзяѓчыны безумоѓна адважныя, хоць i жорсткiя. Катавалi хлопчыка гадоѓ чатырнаццацi. Спачатку падлетка паднялiся на прэнг. Пацан затросся.
  Потым яму павесiлi калодку на ногi i моцна зацiснулi. Далей сталi вешаць гiры, расцягваючы яго жылы, i выгiнаючы суставы. Было вельмi балюча i хлапчук застагнаѓ.
  Пасля чаго Альбiна стала бiць пацана пугай па спiне i ягадзiцах. А Альвiна ѓзяла ѓ рукi распалены прут, i стала прыпякаць хлопчыку босыя, круглыя пятачкi. Ад чаго так прыемна i апетытна пахла смажаным мясам. Нiбы шашлыкi смажаць, i так прыемна гэта нюхаць.
  Пад канец Альбiна адклала пугу, i ѓзяла ѓ рукi чырвоныя ад спякота абцугi. I iм узяла адарвала ѓ хлапчука мужчынскую дасканаласць. Той ад дзiкага болевага шоку ѓзялi i адкiнуѓся.
  Дакладней сказаць хлопчык памёр закатаваным.
  Альвiна паплакала i адзначыла:
  - Шкада яго! Што цяпер рабiць?
  Альбiна са смяшком адказала:
  - Скуру на заснi, а мяса скормiм свiнням, каб тоѓсцейшыя былi!
  Альвiна прапанавала:
  - А можа, лепш пусцiм на мыла?
  Альбiна дзяѓчына-бландынка запярэчыла:
  - Не! Тлушчу ѓ iм замала - будзе нерэнтабельна!
  Вось такiя яны ваяѓнiцы чароѓныя бландынкi. На твар прыгожыя - злосныя ѓнутры!
  I расiйскiя лётчыцы, асаблiва Анастасiя Вядзьмакова, i Акулiна Арлова цудоѓна ваююць! I ваююць зразумела басанож.
  Анастасiя праспявала:
  - Усё немагчымае магчыма ѓ гэтым свеце!
  I босымi пальчыкамi ножак падрэзала нямецкi самалёт.
  Акулiна, збiваючы чарговага супернiка выдала:
  - Ворагаѓ усiх замочым у сарцiры!
  Анастасiя вельмi па-баявому ваявала, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, цудоѓная дзяѓчынка.
  I вельмi прыгожая, кахаючая юных салдат. Анастасii ѓжо гадоѓ нямала, але яна цудоѓна выглядае. Талiя як у юнай дзяѓчыны, а зубкi жамчужныя, i яна свежая нiводным маршчынкi. Такая прыгажуня проста ведзьма i прыцягвае мужчын. Нездарма яе прозвiшча Ведзьмакова.
  Анастасiя змагаецца з дзiкай лютасцю i стрымана адначасова. Збiваецца самалёты масамi.
  I ѓ яе вялiкае мноства царскiх узнагарод. У тым лiку Георгiеѓскi Крыж з плацiны з бантам мячамi i дыяментамi.
  Вось гэта дзяѓчынка: проста супер!
  Анастасiя гатовая адважна бiцца i перамагаць. У яе валасы медна-чырвонага колеру, такiя пякучыя, густыя, кучаравыя. Выдатная дзяѓчына.
  Мiрабела мядовая бландынка i наогул дзяѓчына супер, i вельмi ваяѓнiчая лётчыца. З выдатным пачуццём аэрадынамiкi.
  I таксама пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак лёгка збiвае гiтлераѓскiя самалёты.
  I спявае:
  - Вядома цяжка прадказаць,
  Што ѓ гэтым свеце новым чакае...
  Мы будзем у нябёсы лятаць,
  Пасеѓшы ѓ зорны самалёт!
  I падразае чарговую гiтлераѓскую машыну, на гэты раз нацiскам пунсовага соску, адзначыла;
  - Бывае ѓ салдата малако на вуснах не абсохла, але ѓ малако ён кулi не пасылае, i юнаком зялёнай, старых у чырвоны колер уганяе!
  Алег Рыбачэнка якi стаѓ у расiйскiм войску сапраѓднай легендай, разбурала фашыстаѓ адчайна якiя спрабуюць скiнуць савецкае войска з плацдарма за Эльбай, таксама злажыѓ цэлы сшытак крылатых афарызмаѓ.
  Добрых афарызмаѓ, яны крылатымi конямi праносiлiся ѓ галаве вечнага пацана, калi ён нiшчыѓ гiтлераѓцаѓ;
  Будзь хоць крыху выкрутлiвай лiсой, калi не хочаш стаць заезджаным iшаком!
  Не вер палiтыкам, яны для выбаршчыка толькi мянташка здзiрае стружкi з дубоѓ!
  Хто не круглы дурань, той грош ператворыць у важкi пятак!
  У палiтыцы няма раднi, але ахвочых, падзялiць тваё па-братанску знойдуцца!
  У жыццi шмат гадасцей, але самае брыдкае, што калi жыццё падыходзiць да канца!
  Жадаеш стаць блiжэй да Бога, прыбi да крыжа малпе ѓ сваёй душы!
  Чалавек адбыѓся калi не ад малпы, то ва ѓсякiм разе перастаѓ быць малпай!
  Калi ты розумам малпа, то лiсiца цябе праглыне, нiбы драпежны ѓдаѓ!
  Няма нiчога бясконцага, акрамя часу, якi патрэбны палiтыкам, каб выканаць абяцанае!
  Калi шмат лаешся, то будзеш скуголiць пабiтым сабакам!
  Не вер таму ѓ каго чырвоная гаворка, i агонь чырвонага колеру здольны спалiць!
  Нават Бог не можа спрачацца з жанчынай, i выхаваць малпу да ѓзроѓню чалавечай культуры!
  Без кахання няма ѓсмешкi, калi толькi калi гэта не драпежны ашчэра палiтыка!
  Занадта доѓга кручаная ѓ аблоках, бяскрылы палiтыкi пралятае ѓ трубу!
  Дробная душа, заѓсёды мае амбiцыi гiганта!
  У дробнай душы, гiганцкая ганарлiвасць!
  Палiтык гэта зладзюжка якi пiша для сябе законы, i лiчаць краiну тэрыторыяй зоны!
  У палiтыка сем пятнiц на тыднi, але калi трэба выконваць абяцанае - надыходзiць юдзейская субота!
  Адзiнства гэта добра, калi толькi гэта не спарванне з палiтыкам!
  Палiтык гэта такая iстота, што хоча зрабiць з цябе авечку свiнскiмi метадамi!
  Свiнскiя метады палiтыкаѓ ператвараюць выбаршчыкаѓ у адбiѓную!
  Пры кiраѓнiку-свiннi жыццё не бывае тоѓстым!
  Зрабiць прэзiдэнтам свiнню - занадта тоѓста!
  Жадаеш стаць прэзiдэнтам, лавi ѓдачы моманты!
  Кiраѓнiк, якi лiчыць выбаршчыкаѓ за бараноѓ - тыповая свiння!
  Бог гэта не толькi ѓсемагутнасць, але i яшчэ i гатоѓнасць пайсцi на крыж, дзеля блiжнiх!
  Кiраѓнiк, якi доѓга сядзiць на троне, выклiкае прасяданне дзяржавы!
  Малады лiдэр, як свежы конь, стары, нiбы з разбiтымi капытамi кабыла!
  У сродках дасягнення Чароѓных вышынь, палiтык сам сатана!
  Палiтык Бог толькi ѓ адным, у прыдумленнi апраѓданняѓ, чаму яго перадвыбарныя абяцаннi былi так па-д'ябальску праваленыя!
  Палiтык як пiва, добры толькi ѓ халодным выглядзе i на стале!
  Палiтык салодкi прамовамi, але горкi асадак ад iх зусiм не пiѓны!
  У палiтыка толькi тады з вуснаѓ праѓда, калi ён перакручвае сам сябе!
  Палiтык каб хоць крыху заладзiцца Бажаством распiнае выбаршчыка па поѓнай!
  Нават мядзведжая сiла не ѓратуе, калi ты розумам калода!
  Лiса гэта такi звер, што i са льва спусцiць тры шкуры!
  Палiтык тады наймацнейшы, яго выбаршчыкаѓ слабы розумам!
  Палiтык таму зыходзiць мёдам, каб выбаршчык зусiм не распляваѓ!
  Моцна атрымае дубiнкай, той, у каго ѓ галаве пiлавiнне!
  Дуб цар дрэѓ, дубовая башка ператварае ѓ паддадзена любога пня!
  Дуб устойлiвы да гнiлi, дубовая галава поѓная пылу!
  Калi ты пень, то табе хоць кол на башцы чэшы!
  Невядомасць страшыць, але вядомае, часам прымушае проста баяцца!
  Веды нараджаюць упэѓненасць нават калi цяжка, няведанне разгубленасць нават калi лёгка!
  Баязлiвец не той, хто баiцца, а хто адвага выхаваць у сабе лянуецца!
  Страх гэта слабасць, адвага сiла, але бойся ѓ сабе дэбiла!
  Хто дазваляецца сябе вадзiць за нос, рызыкуе заблудзiцца сярод трох соснаѓ!
  Прымушае хадзiць па крузе бясконцае глупства, з абнуленай кемлiвасцю!
  Не бяда калi не высахла малако на вуснах, горш, калi чэрствасць у сэрцах!
  Чорны хлеб мiласцi, горкая соль пакаяння!
  Мёд з вуснаѓ палiтыка, прыцягвае тых, у каго малако на вуснах не абсохла!
  Палiтык гэта не злодзей у законе, гэта злодзей якi выдае законы!
  Палiтык абяцае салодкае жыццё, вылiвае мёд з вуснаѓ, але лапкi ѓ яго лiпкiя як у мухi!
  Красамоѓны палiтык, п'явак упiваецца ѓ кашалёк выбаршчыка!
  Чаму маѓчанне золата, таму што яго аплачваюць!
  Якая самая вялiкая рэч на свеце? Гара выдадзеных палiтыкам абяцанняѓ!
  Палiтык хоча грошай i ѓлады, гатовы парваць любога на часткi!
  Палiтык гэта ѓ першую чаргу лiс, не заѓсёды яркi вонкава, але заѓсёды круцiць хвастом!
  Палiтык рады напоѓнiць ваш кашалёк, толькi аднымi пустымi абяцаннямi!
  Палiтык толькi ѓ адным сумленны, калi кажа - мы, дык свайго я ѓ яго ѓжо няма!
  Чаго больш, чым атамаѓ у сусвеце? Лiчын i масак палiтыкаѓ!
  Што палiтык робiць ахвотней за ѓсё - ачышчае кiшэнi выбаршчыкаѓ!
  Палiтык не заѓсёды стаѓ, але яго абяцаннi заѓсёды павеюць тухляцiнай!
  У палiтыка на тыднi сем пятнiц, але слухаць выбаршчыкаѓ заѓсёды выходны!
  Хто быѓ раней за ѓсё? Палiтыкi, бо яны стварылi хаос!
  Не вер у крутасць палiтыкаѓ-пеѓняѓ, яны заѓсёды спяваюць з чужога голасу лiсiцы!
  Калi палiтык вылiваецца салаѓём, значыць, фанаграму яму вырабiла лiса!
  Хутчэй за рак на гары засвiшча, чым палiтык выканае абяцанае, не чырванеючы!
  Палiтык падобны з начной феяй, толькi звычайна абдзiрае клiентаѓ у дзённы час!
  Чым палiтык падобны на сабаку, калi шмат брэша, то сапраѓды ручны i мае гаспадара!
  Тыя за каго галасуюць сэрцам, часта аказваюцца ѓ выбаршчыкаѓ у пячонках!
  Палiтык як гарэлка, выбаршчык пячонкай адчуе, што яна смаленая!
  Палiтык выварочвае мазгi нiбы гарэлка, толькi ѓ адрозненнi яе поѓны каламуты!
  Палiтык любiць напусцiць туману, з празрыстай мэтай узбагацiцца!
  У палiтыка шмат абяцанняѓ, але яшчэ больш адгаворак у выпадку iх невыканання!
  Палiтык гэта лiсiца, але часцей за шэрай масцi!
  Палiтык з дубоѓ здымае стружкi, i збiвае па-свiнску жалуды!
  Калi палiтык гаманкi як пiла, то з выбаршчыка дакладна зробiць пня!
  Палiтык любiць казаць пра Бога, таму што сам ён сатана!
  Палiтык хiтры як д'ябал, але анёл у раздачы абяцанак!
  Палiтык любiць хрысцiцца, але яго рукi заѓсёды цягнуцца да кашалька!
  Аддаѓшы голас красамоѓнаму палiтыкану, рызыкуеш потым харкаць крывёй!
  Звычайна людзi выбiраюць памiж катамi ѓ мяшку, ваѓкамi ѓ авечай шкуры, i лiсiцай з пратухлым сырам!
  Калi палiтык выканаѓ сваё абяцанне, паглядзiце на гару, цi не свiшча на ёй рак!
  Лягчэй павесiць калабка, чым прымусiць палiтыка выканаць абяцанае!
  Толькi ѓ адным палiтык паслядоѓны - у пошуках выгады ва ѓласную кiшэню!
  Палiтык мяняе паплечнiкаѓ як пальчаткi, толькi рукi ад гэтага ѓ яго становяцца яшчэ бруднейшымi!
  Палiтык гэта такая жывёла, што з выбаршчыка робiць аленя!
  Палiтык калi не воѓк у авечай шкуры, дык тыповы баран!
  Палiтык, якi не лiс, то баран, цi алень!
  Палiтык, можа наабяцаць горы, але пасля яго толькi разграбаеш завалы!
  Не спяшайцеся галасаваць за пеѓня, вас жа ён i задзяѓбе з вантробамi!
  Дыктатар, гэта лiсiца, на троне льва, у атачэннi бараноѓ!
  Не хочаш апынуцца аленем, будзь сам хоць крыху лiсой!
  Выйграе выбары той, хто дарма крумкач не лiчыць!
  Галасаваць можна i сэрцам, толькi без розуму, адаб'е пераможца мазгi!
  
  Палiтык гэта лiсiца якая аддае перавагу сыр зялёнага як колер даляра колеру, ад тых хто лiчыць крумкач!
  Жонка не рукавiца, як пальчаткi станеш мяняць, то сапраѓды спынiшся ѓ адмарозку, ад гарачых прыгод!
  Генiяльныя хлопчыкi робяць куды больш адкрыццяѓ, чым пасрэдныя старыя iнструкцыi!
  У юнацтве ѓ сэрцы агонь, у галаве адкрыцця, а ѓ вынiку перамога!
  Шлях да поспеху не заѓсёды прамы, але не трывае сагнутай у пакоры спiны!
  Палiтык згiнаецца ѓ паклон, каб вышэй задраць нос!
  Палiтык кланяецца, каб потым нагнуць выбаршчыка!
  Палiтык гатовы носам зямлю рыць, каб адказнасць перад выбаршчыкамi пахаваць!
  Усё немагчымае, магчыма ѓ нашым свеце, i жыць паверце вельмi складана, нiбы ѓ працяжнiк!
  Ишак з мяшком золата, лепш праб'е крапасную сцяну, чым мамант са сталёвым таранам!
  Палiтык з залатымi вуснамi, ператварае выбаршчыкаѓ у iшакоѓ, з залатым мяшкамi дароѓ!
  Хто наймацнейшы звер? Вядома iшак нагружаны мяшком золата! Лiсiца абпалiць жоѓты колер здрады i залатых манет дараѓ!
  Палiтыкi часта махаюць чырвонымi сцягамi, дзеля жоѓтага колеру манет, што бяруць з кiшэняѓ выбаршчыкаѓ, не чырванеючы!
  Чырвоныя прамовы салодкагучных палiтыкаѓ пралiваюць горкiя слёзы мацi, чые сыны згiнулi ѓ крывавай сечы!
  Хто абяцае залатыя горы не варта i ламанага меднага шэлега!
  Палiтык пятляе як заяц, круцiцца як лiсiца, але пры выпадку перагрызе выбаршчыку горла як воѓк!
  Палiтык любiць лiчыць грошы ѓ чужой кiшэнi, але раскашэльваецца як правiла толькi на хабары!
  Палiтык хiтруе з выбаршчыкам як лiсiца з пiражком, толькi з'ядае пад апладысменты!
  Палiтык здымае з выбаршчыка стружку залатым разаком серабрыстых прамоѓ, салодкагучных катаѓ!
  Дуб доѓга гарыць у агнi, але хутка ламаецца ад палымянай гаворкi палiтыка!
  Часам самая вялiкая праблема краiны, малы розум кiраѓнiка!
  Балюча на троне, велiзарная праблема для дзяржавы!
  Палiтык часта папяровы тыгр, i iкластая лiсiца, ён народжаны для подлых гульняѓ, i на хiтрасцi падыходзiць!
  Палiтык не заѓсёды поѓны кашалёк, якога ѓсе любяць, але заѓсёды кiшэнны кашалёк, якi сумленне губiць!
  Чалавек любiць зелянiну ѓ кiшэнi i мары на канапе, толькi грошыкi ѓ тумане, калi ты жывеш у нiрване!
  Палiтык ахвотна быкуе, але ахвотна арэ, хоць прыараць выбаршчыка iмкнуцца з усiм запалам бадлiвай каровы!
  Палiтык што гуляе на нянавiсцi да блакiтных, не счырванее калi зацягне выбаршчыка ѓ азадак!
  Палiтыкi пад чырвонымi сцягамi не чырванеюць ад сораму, пралiваючы пунсовую кроѓ!
  У свеце ты цi шэры воѓк цi белая авечка, цi сытая лiса цi з'едзены заяц, а ѓ палiтыцы нездарма, тыран наводзiць дэмакратыi глянец!
  У палiтыка воѓчыя звычкi, лiсiчны нораѓ, але ѓ глыбiнi душы ён усё роѓна шакаладны заяц, толькi зусiм неядомы для выбаршчыкаѓ!
  Чым з вялiкiм запалам палiтык абяцае, тым хутчэй выбаршчык адубее ад чакання!
  Палiтык падобны на прастытутку, шмат працуе мовай, але задаволiць можа толькi iнтэлектуальнага iмпатэнта!
  Чым адрознiваецца палiтык ад прастытуткi? У прастытуткi клiент заѓсёды мае рацыю, у палiтыка выбаршчык вечна трапляе ѓ няёмкае становiшча!
  Палiтык крыкам певень, амбiцыямi арол, хваткай каршун, прагнасцю варона, але ѓсё роѓна бяскрылы!
  Палiтык часта розумам як бот, але абувае выбаршчыка вар'яцка!
  Абуць палiтык можа любога, але пасля гэтага выбаршчык басяк па жыццi!
  Палiтык запускае руку ѓ ваш кашалёк, калi ѓзмоцнена хрысцiцца, i ставiць падножку, становячыся на каленi!
  Чаму вернiкаѓ называюць авечкамi, iх стрыгуць прайдзiсветы, у якiх няма нiчога святога!
  Калi будзе ты авечкай, будзеш век хадзiць босы, калi будзеш ты казлом, дык застанешся аслом! Калi розумам ты чалавек - то шчаслiвым будзеш век!
  Сапраѓдная лiсiца ѓ палiтыцы здольна не толькi авечку скаблiць, але i са льва спусцiць тры шкуры!
  Мужчына абавязаны жанчыну прапусцiць, але там, дзе яна не трапляе ѓ сiтуацыю, дзе патрабуе не жаночае цярпенне i мужчынскую мужнасць!
  Самы непатапляльны той, хто ѓ ратнай справе не сякерна майстэрскi, i меркаваннем не палена!
  Калi жанчына юрлiвая як котка, то ѓ яе мужа - мышы ѓ галаве!
  Самыя светлыя iдэi змрачнеюць ад ценявой палiтыкi, пры iх увасабленнi!
  Жанчына хiтрая як лiсiца, i рулiць нават iльвом, калi ѓ мужчыны меркаванне пеѓня!
  Бог можа ѓсё, толькi перасягнуць жанчыну ѓ запытах, Ён нямоглы!
  Жанчына, каб не быць праглынутай мужчынам як удавам, павiнна мець джала кобры!
  Чалавек ва ѓсiм можа быць падобны да Творцы, толькi перайманне па-малпу яго не фарбуе!
  Чалавек можа перасягнуць Усемагутнага Бога, толькi ѓ ганарлiвасцi, ды i то калi iнтэлектуальна створаны пiтэкантрапам!
  Жанчына не хоча быць курыцай, але яе iдэал мужчыны - певень!
  У жанчыны-лiсiцы сапраѓды ваѓчыная хватка на мужчын-баброѓ!
  У палiтыцы як у лесе, калi ты дуб злопае свiння, калi заяц зжарэ лiсiца, калi асёл - спусцяць тры шкуры!
  Чым ярчэй жанчына, тым больш яна лiса!
  У шэрых людзей, не хапае шэрага рэчыва ѓ мозгу, яркiх асоб, шэрае ѓ башцы ѓ вялiкай колькасцi!
  Шэры мужчына як воѓк самотны, i як заяц не мае спакою!
  Калi палiтык вялiкая лiсiца, то львiная доля яму забяспечана!
  Лiсiца-палiтык у выбаршчыка-вароны адбiрае магчымасць катацца як сыр у алеi!
  Менш зорак на небе, чым тлумачэнняѓ Святога Пiсання!
  Кат у чырвоным балахоне, справядлiвей, палiтыка з красамоѓствам!
  У ката завостраная сякера, у палiтыка вострае слова, першы зносiць галаву, другi капае на мазгi!
  Секчы галовы часам гуманней, чым капаць на мазгi!
  Калi дазваляць палiтыкам капаць сабе на мазгi, будзеш iрваць валасы ад прыкрасцi!
  Прамовы палiтыка як вада, для прамывання мазгоѓ!
  У чым палiтык самы вялiкi Бог, у тым, што творыць беззаконьне!
  Палiтык заѓсёды глядзiць на выбаршчыка як на асла лiсiным поглядам, каб прыараць!
  Жанчына любiць сваё беднае цела агаляць, каб апрануцца багацей!
  Басанож жанчына хутчэй абуе мужчыну, нават калi ён не зусiм бот!
  Голай жаночай пяткай, прасцей раскруцiць мужчыну на модныя боцiкi!
  Каб здабыць сабе модныя туфлi, жанчына павiнна добра "абуць" мужчыну!
  Жанчына, якая не ѓмее своечасова агалiць ножку, застанецца "абутай" навек!
  Занадта часта гледзячы на голыя жаночыя ногi, мужчына рызыкуе "абуць", сябе да стану басякi!
  Каб не застацца навек басячка, трэба ѓмець своечасова скiнуць туфлi!
  Босая ножка дзяѓчыны, лепш, чым кiрзавы бот акупанта!
  Самая моцная браня не выстаiць, перад далiкатнай скурай, чароѓнай дзявочай падэшвы!
  Жанчыны вельмi спрытна лезуць у кашалёк мужчыны босымi нагамi!
  Самая лiпкая частка жаночага цела для залатых манетак, босыя ножкi i аголеная грудзi!
  Трэба жанчыне часам скiнуць абутак, каб не стаць на каленi перад патрэбай!
  Босы нагой прасцей паставiць мужчыну на каленi!
  Своечасова босая, век не босячка!
  Басанож жанчыне прасцей забрацца на залатую вяршыню!
  Ты мужчына бот, калi не любiш жаночых ног!
  Жанчына са стройнымi нагамi, прымусiць сагнуцца мужчыну ѓ павазе!
  Босыя пальчыкi ножак, лоѓчэй ручак, калi жанчына здабывае манеты з кiшэнi "абутага" мужчыны!
  Спрытней жанчына запiхвае мужчыну пад абцас, босы ножкай!
  Шлях да сэрца мужчыны прасцей прыгажунi пратаптаць босымi нагамi!
  Босыя ножкi дзяѓчынак, больш чэпкiя пры ѓздыме ѓ Эверэст мужчынскага сэрца!
  Разуѓшыся, жанчыне лягчэй перасекчы пустыню мужчынскага абыякавасцi!
  Будзеш туп як бот, трапiш па абцасах нават басячкi!
  Прыгожа Алег Рыбачэнка складае. I б'ецца поѓны энтузiязму i баявых якасцяѓ.
  Вось грозны танк Е-90. У iм лабавая браня вежы 285-мiлiметраѓ лоб, i 210-мiлiметраѓ борта. Лоб корпуса 250-мiлiметраѓ пад нахiлам у 45 градусаѓ, i бартоѓ у 210-мiлiметраѓ. I гармата ѓ 120-мiлiметраѓ у 100 эл. Вага машыны немаленькi ѓ 110 тон, але затое рухавiк газатурбiнны ѓ 2000 конскiх сiл. Такую машыну так проста i не адолець.
  Хлапчук свiснуѓ. I з усiх сiл шпурнуѓ гарошынку з самаробнай антыматэрыяй усярэдзiне.
  I выбухоѓка як iрване. Што адразу дзесяць танкаѓ Е-90 падкiне ѓ паветра i пераверне. Вось гэта сакрушальны нанесены ѓдар.
  Хлапчук узяѓ i зноѓ заспяваѓ на радасцях;
  Гiмн Радзiмы маёй цудоѓнай,
  На подзвiг натхняе цэлы свет...
  Змагацца з рускiм ваяром небяспечна,
  Ён самы сапраѓдны волат!
  
  Здольныя мы злавiць каня рукою,
  I танк гранатай лютай зламаць...
  Дзяѓчынка б'е босаю нагою,
  Непераможная Айчыны раць!
  
  Гатовы мы з фашыстамi ваяваць,
  Бо нашая вера мацнейшая за метал...
  Бо рускiя заѓсёды ѓмелi бiцца,
  Стаць Сынам Марса, я дзяцюк марыѓ!
  
  Жадаю лётаць хлапчук жвава ѓ космас,
  Час нам штурмаваць ужо Берлiн...
  Памаладзець нiколi не позна,
  Над намi залатакрылы херувiм!
  
  Любiце людзi вы Хрыста са Сварогам,
  У нас адзiныя Багi ведайце ѓсё...
  Хоць Сатана люта цэлiць рогам,
  Краiны выдатней няма на Зямлi!
  
  На славу нашай матэрый Расii,
  Гатовы Роду аддана служыць...
  Аб чымсьцi бабы дурное галасiлi,
  Але не перарвецца жыцця ведайце нiтку!
  
  Ва ѓсiм вы людзi Ладу пачытайце,
  Яна нарадзiла мноства Багоѓ...
  Мы русiчы мацнейшыя i за кiтайца,
  Убачым увасабленне ѓсiх сноѓ!
  
  Ды Гiтлер на Айчыну прэ ардою,
  У iм шмат сiлы, пекла Сатаны...
  Расея стала абранай краiнаю,
  Ведай дрэнна калi мы раз'яднаныя!
  
  Для Роды ѓсе народы проста дзецi,
  Яны кахае чалавецтва душой...
  I Багiню Ладу не гневайце,
  Хай хлопчык у бiтве гэты круты!
  
  Мы сокалы, якiя ѓзляцелi арламi,
  Мячы вострыя i трывалыя шчыты...
  Бягуць дзяѓчынкi з босымi нагамi,
  Магутныя дочкi, адважныя сыны!
  
  Мы пераможам, i ѓ гэтым наша праѓда,
  Расiя будзе пышна квiтнець...
  У бiтве бывае вельмi горача,
  Зрынуты будзе супастат i таць!
  Фашыст на моцны наш кулак нарваѓся,
  I моцна Гiтлер у морду атрымаѓ...
  У такой снарад пры схаваны ѓ ранцы,
  Што нават ты i дэманам Спадар!
  
  Перамога будзе хутка, мы ѓ Парыжы,
  Квiтнее як ружа руская Зямля.
  Паднiмемся мы зорак нябесных вышэй,
  Народы свету дружная сям'я!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 8.
  15 красавiка 1957 года пачалося вялiкае наступленне расiйскiх войскаѓ на сямiразовае кольца абароны фашыстаѓ вакол Берлiна. Баi разгарнулiся вельмi жорсткiя, i на пазiцыi гiтлераѓцаѓ абрынуѓся апантаны агонь. Артпадрыхтоѓка была вельмi жорсткай.
  Прымелi таксама i пражэктары, для таго каб асляпiць супернiка. I пайшло наступленне армады царскiх войскаѓ Уладзiмiра Трэцяга.
  Танкаѓ было вельмi шмат. З iх добрай машынай стаѓ "Аляксандр"-7. Машына пры вазе ѓ семдзесят тон, валодала добрай хуткасць, i магутнай абаронай, з магутнай 130-мiлiметровай гарматай. I яе не так проста спынiць цi падбiць.
  Лабавая браня гэтай машыны трымала амаль усе супрацьтанкавыя прылады Вермахта.
  Экiпаж усяго з чатырох чалавек. Машына вышынёй менш за два метры. I нясецца сабе.
  Лiзавета пальнула па супернiку пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i праверашчала:
  - У iмя iдэй святога царызму!
  Кацярына таксама пальнула i адзначыла:
  - Жанчына на вайне, як жамчужына ѓ ракавiне - можа i некамфортна, але затое спее ѓ поѓнай меры прывабнасць!
  Алена таксама стрэлiла пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i дасцiпна заѓважыла:
  - У п'янiцы чырвоны нос, не чырвонае жыццё i ачарненая рэпутацыя!
  Лiзавета сур'ёзна адказала:
  - Да нас гэта не ставiцца, мы не п'ем!
  Ефрасiя адзначыла:
  - Гарэлка дужы напой ператваральная мужчыну ѓ размазню!
  Лiзавета, пальнуѓшы ѓ супернiка пагадзiлася:
  - Для палiтыка-кiсяля, характэрны слоѓны панос!
  Кацярына, страляючы, прычым даволi трапна пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак адзначыла:
  - Палiтык рэдка добры пастух, але заѓсёды iмкнуцца абстрыгчы выбаршчыка як авечку!
  Алена, ведучы агонь па гiтлераѓцам пагадзiлася:
  - Палiтык самы салодкi мёд прамоѓ, ператварае ѓ слоѓны панос!
  Ефрасiя з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Калi Бог ператвараѓ ваду ѓ вiно, то палiтык ператварае слоѓны панос у залаты дожджык у сваю кiшэню!
  Дзяѓчынкi выдатна папрацавалi на сваiм танку, развярнуѓшы батарэю. Бiтва развiвалася па нарастальнай.
  Пераадолеѓшы за ноч першую граду Зеелаѓскiх вышынь савецкiя войскi паспрабавалi днём развiць свой поспех. Але вялiкая колькасць кiраваных па радыё мiнных палёѓ, а таксама шчыльны агонь кулямётаѓ i хуткастрэльных прылад, iзноѓ увагнаѓ у зямлю пяхоту. Ды i танкаѓ падарвалася занадта ѓжо шмат.
  Зрэшты, рамонтныя брыгады геройствавалi не горш за баявыя часцi i значная частка машын, ужо да канца дня вярнулася ѓ строй.
  Алiса i Анжалiка так i не заплюшчылi вока. Яны бiлiся, стралялi, нешта выкрыквалi...
  Гiтлераѓцы не былi дурнямi, у прыватнасцi многiя iх прылады вельмi паспяхова адсядзелiся ѓ глыбiнях, а затым iх дамкратам падымалi наверх. Пасля чаго яны лупiлi...
  Самы распаѓсюджаны выгляд прылады гэта, вядома ж, зенiтнае ѓ 88-мiлiметраѓ. Унiверсальная гармата для стральбы i па самалётах, i танкамi, i пяхоце. Толькi снарады мяняй... Праѓда некалькi грувасткая, але ж i дамкраты выкарыстоѓваюцца спецыяльныя, прадугледжаныя для танкаѓ i САУ.
  Сярод тых, хто абараняецца, шмат падлеткаѓ i жанчын. Людскiя рэсурсы Трэцяга Рэйха высiльваюцца, так што прыходзiцца падграбаць усiх запар. Нават дзесяцiгадовыя хлопчыкi-байцы не такая ѓжо рэдкасць. Яны ж таксама могуць i бутэльку з гаручай сумессю шпурнуць, i ѓсадзiць у пяхотнiка з засады.
  Абарончая лiнiя на Зеела вельмi магутная, яшчэ пачалi ѓзводзiць яшчэ да пачатку першай сусветнай вайны, на выпадак кiдка царскай армii да Берлiна. Ды ѓжо ѓ васемнаццатым стагоддзi пры Лiзавеце, якой толькi заѓчасная смерць перашкодзiла звацца Вялiкай, рускiя бралi Берлiн!
  Так што вышынi маю шмат падземных камунiкацый, лабiрынтаѓ траншэй, i хованак для снайпераѓ. Гэта можна сказаць свайго роду горад.
  Нягледзячы на тое, што Адольфу Гiтлеру, як правiла, прыпiсваюць шызафрэнiчны аптымiзм, сур'ёзныя працы над умацаваннем Берлiна пачалiся яшчэ з вясны сорак трэцяга года, да пачатку вайны з царскай Расiяй. I ѓ адрозненнi ад Заходняга, Атлантычнага Вала ѓдалося яе дабудаваць да канца.
  Усе мёртвыя сектары былi замiнiраваны, або падрыхтаваны ѓ залiваннi напалму...
  Алiса i Анжалiка ѓжо каторы раз абпалiлi сваё голенькiя, хупавыя ноженькi калi з-пад зямлi палiлася злавесная сумесь сiнтэтычнага бензiну, серы, фосфару...
  А падпалiла дзявочыя пяткi пад вечар сур'ёзна, яны пакрылiся буйнымi пухiрамi, ступаць стала катаваннем.
  Дзяѓчаты здалiся i вялi цяпер агонь, лежачы з засады, тым больш, што расейскiя войскi амаль не рушылi наперад за дзень. Зрэшты, снайперы так i павiнны паступаць, а калi кiпiць бiтву мэта абавязкова знойдзецца... I можна далей папаѓняць свой рахунак.
  Алiса, чухаючы аб метал спаленыя ступнi, рыкнула:
  - Ды нас з табой Анжалiка вельмi дрэнна i балюча. Але павер мне, куды вялiкiя пакуты мне асабiста прычыняюць успамiны аб згарэлых жыѓцом салдацiкаѓ Рускай Царскай Армii.
  Рудавалосая ваяѓнiца нервова ляснула жамчужнымi зубкамi:
  - А мне павер бачыць iх яшчэ горш, асаблiва тых, хто не памёр адразу, а абвуглiѓся... Вайна адрознiваецца ад пекла, толькi тым, што ѓ ёй няма катавання руцiннасцю!
  Алiса, збiѓшы трапным стрэлам фашысцкага наводчыка неасцярожна вызiрнуѓ з-за чахла, заѓважыла:
  - Калi б усе былi б нашы воiны, такiмi як мы? Хаця вастрыць, вядома ж, лягчэй, чым страляць!
  Анжалiка i тут не пагадзiлася:
  - Гэта для каго як! Мне асабiста i тое i iншае даецца з цяжкасцю... Дарэчы, а чаму цябе назвалi Алiсай?
  Златавалосая ваяѓнiца проста як на споведзi адказала:
  - Ведаеш, мая мама прачытала яшчэ ѓ дзяцiнстве падобную казку... Прыгожую казку, але вельмi дурную. Пасля чаго яна вырашыла, што яе дачка павiнна падобна Алiсе адкрыць новы свет, але толькi не на зямлi, а космасе. Ты разумееш...
  Анжалiка пальнула i прамахнулася, у прыкрасцi стукнула прыклад падбародкам:
  - Ну так! Вядома ж, разумею. Ты ведаеш, сама марыла патрапiць на планету, дзе нават на палюсах вечнае лета, а людзi не ведаюць хвароб i старасцi. На Зямлi няма раю, i ѓ той жа вечназялёнай Iндыi, спякота, вялiкая вiльготнасць, i хмары брыдкiх насякомых!
  Алiса хiхiкнула:
  - Затое там ёсць Маѓглi... - Пасля змянiла тон на больш сур'ёзны. - Я думаю, што хутка Iндыя стане савецкай.
  Анжалiка цалкам слушна засумнявалася:
  - Гэта Неру проста слабак. Ён пацыфiст i не камунiст. Ад такiх як ён больш шкоды, чым карысцi. Нам патрэбны мацнейшыя i адданыя чырвонай iдэi саюзнiкi, што несцi камунiзм i яго святло ѓ свет!
  Алiса зрабiла яшчэ пару стрэлаѓ, ён бачыла, што фашысты паступова слабеюць. Вось у небе зноѓ з'явiлiся штурмавiкi Аляксеi... Яны вылецелi крыху раней, а за iмi хутчэйшыя "пешкi".
  Алiса састрыла з нагоды гэтых невялiкiх бамбавозаѓ:
  - Пешкi таксама не арэшкi - будучыя ферзi, ты фашыст бяжы!
  Анжалiка панура выказалася:
  - Пры слабых саюзнiках, нават моцная тэхнiка будзе прастойваць!
  Алiса цалкам слушна звярнула ѓвагi на нюансы:
  - Але вось, напрыклад, румынскi кароль Мiхей. Манарх i па вялiкiм рахунку ѓсяго толькi спешчаны юнак. Але, тым не менш, яго ѓзнагародзiлi вышэйшым ордэнам царскай Iмперыi ђладзiмiра - "Перамога".
  Анжалiка кiсла зморшчылася:
  - А мяне ордэны нажаль абыходзяць бокам. Хоць за "Ягдтыгр" як правiла, даюць "Вялiкай Царскай вайны" не нiжэй за другую ступень. Або хаця б "Царскага сцяга".
  Алiса складана адказала:
  - Героi вартыя каб iм павесiлi ордэн, тыя, хто iмi камандуе, каб iх проста павесiлi! Бо добры палкаводзец пачынае бiтву толькi тады - калi месцы для гераiчнага ѓчынку проста не застаецца, з-за наканавання перамогi!
  Анжалiка пацвердзiла:
  - Ды ты залатавалосы майстар парадоксаѓ... Але тады Уладзiмiра Кiрылавiча трэба павесiць!
  Алiса хiхiкнула:
  - Вядома ж, трэба! Гэтулькi нашых добрых хлопцаѓ з-за яго загiнула. Войскi ѓ пачатку вайны былi размешчаны, здзейснена непрыдатным, для абароны спосабам. А следства - паражэнне ѓ самым пачатку!
  Анжалiка прыклала пальчык у сваiм пунсовым губкам:
  - Ты глядзi .... Асцярожней з кiрмашом. Бо адмысловыя аддзелы царскай ахранкi яшчэ нiхто не распускаѓ.
  Алiса перакрывiлася:
  - Ой-ой-ой! Знайшла чым палохаць - вожыка маннай кашай! Павер мы мацней, чым усе царскiх шпiкоѓ разам узятыя. Асаблiва духам!
  Анжалiка зноѓ як быццам бiлi пад руку прамазала... Зрэшты, ужо сцямнела i бачнасцi нiякай, а мэты такiя маленькiя i расплывiстыя, ды яшчэ i рухомыя. Ну што тут супраць iх можна зрабiць?
  Алiса таксама страляла не часта. Яна прывыкла, да таго, што нi разу не мазала, за апошнi год i не хацела адкрываць сумную статыстыку. А то гэтаму проста не страляла ѓсляпую. Акрамя таго сярод тых, хто змагаецца, занадта ѓжо часта з'яѓлялiся смаркатыя байцы. Шкада было iх добрай душы Алiсы.
  Хаця, напрыклад, здаецца, Гiтлер казаѓ: мiласэрнасць на вайне не павiнна перавышаць межаѓ эканамiчнай мэтазгоднасцi! Эканамiчная мэтазгоднасць не павiнна перавышаць аскетычных запатрабаванняѓ!
  Зрэшты, апошняе, як i лозунг; гарматы замест алею, выконваѓся не самай лепшай выявай! На шчасце СССР i пагiбель Трэцяга Рэйха!
  Наступiла ноч з шаснаццатага на сямнаццатае красавiка i пачаѓся масiраваны напад. У ход уступiлi новыя рэзервы, у тым лiку i танкавыя.
  У прыватнасцi найноѓшыя "Мiкалай"-7. Гэты танк, быѓ на трыццаць сантыметраѓ нiжэй, чым "Мiкалай"-6, i меѓ больш магутнае лабавое бранiраванне як вежы, так i карпусы. З гэтае машынай звязвалiся шматлiкiя надзеi, але...
  Частка танкаѓ ужо на падыходзе забуксавала i ѓ iх выйшла са строю трансмiсiя... Мабыць канструктары i прамыслоѓцы, так i не змаглi прыстасавацца да яе папярочнага размяшчэння i каробка перадач, элементарна выходзiла са строю пры спробе пераключэння хуткасцяѓ.( Гэтая дзiцячая хвароба была характэрная i для раннiх мадыфiкацый танка "Мiкалай").
  Толькi тры найноѓшыя танкi з дваццацi пяцi змаглi ѓскараскацца на ѓзвышша Зеелаѓскiх вышынь. Яны, зрэшты, рухалiся павольна, маторы моцна раѓлi, а з выхлапных труб выплюхваѓся чорны, смярдзючы дым.
  А ззаду беглi новыя пяхотнiкi, з крыкам ура...
  Дзяѓчаты некаторы час яшчэ пастрэльвалi, але пасля таго, як не звяртаючы ѓвагi, на сур'ёзныя страты, на бесперапынку падальных пад кулямётнымi чэргамi таварышаѓ савецкiя салдацiка ѓскараскалiся на чарговую граду, ваяѓнiцы памчалiся за iмi.
  Аднак фашысты ѓсё яшчэ былi моцныя. Грозныя Не-162, Ме-109 "К", i Фокен-Вульфы iрванулi насустрач штурмавiкам i пешкам.
  Сярод iх асаблiва небяспечныя мяснiкi Фокен-Вульф, у штурмавой мадыфiкацыi. Адразу чатыры гарматы ѓ 37-мiлiметраѓ калiбр, страляюць i па пяхоце i па танках.
  Адзiн з савецкiх Аляксееѓ нават пайшоѓ на таран цяжэйшай i ѓзброенай варожай машыны... Сутыкнулiся i.... Немцу павезла больш, ён паспеѓ катапультавацца, а ѓ Аляксеi падобнай прылады няма i ѓ памоѓцы.
  У прыкрасцi Алiса паклала нямецкага лётчыка, перш чым ён раскрыѓ парашут i сакавiта выказалася:
  - Я добрая! Дабро ѓ хаце тое, чым шануюць, дабро душы, што гоняць прэч!
  Дзяѓчаты перанеслi агонь на самалёты... Але Фокен-Вульф штурмавой мадыфiкацыi з зямлi вiнтоѓкай не збiваецца. Вельмi ѓжо добра абаронены, i бензабакi размешчаны пад браняй вакол кабiны. Небяспечная штучка...
  Не-162 у гэтым плане найлягчэйшая здабыча... На Ме-109 "Да" трэба спынiцца асоба. Апошняя масавая мадыфiкацыя Месершмiта... Мадыфiкацыя з выключна гарматным узбраеннем, тры 30-мiлiметровыя прылады, i два 15- мiлiметровыя авiягарматы. Магутная машына, паразы Пятру-2, i нават самуму лепшаму Пятру-3, ва ѓзбраеннi, вядома ж. З манеѓранасцю як раз i былi праблемы, няхай i матор наймагутны...
  Алiса i тут вырашыла выказаць свой пункт гледжання:
  - Немцы занадта ѓжо вялiкую ѓвагу надаюць такiм паказчыкам як бранiраванне i ѓзбраенне самалётаѓ. Напрыклад, у Месершмiта ѓсё ѓзрослую моц рухавiка зжэр прыбаѓка ѓ агнявой моцы. А як манеѓранасць пагоршылася.
  Анжалiка агрызнулася:
  - А ты збi гэтую аслабленую манеѓранасць. Балбатаць мовай прасцей за ѓсё, рэальна ваяваць...
  Алiса з крыѓдай у голасе перабiла:
  - Гэта я вось не ваюю! Але вось сапраѓды, падумай, колькi каштуе Ме-109 з пяццю авiяпушкамi? Вось толькi "Саламандра" гэта аптымальнае спалучэнне выдаткаѓ на машыну, тэхналагiчнасцi вытворчасцi, вага, манеѓранасць, хуткасць, i ѓзбраенне таксама. Хоць у гэтым плане, вядома, ён горшы, чым Месершмiт або асаблiва Фокен-Вульф.
  Анжалiка зларадна адзначыла:
  - Ты так балбочаш, таму, што гэтую птушачку, толькi i атрымоѓваецца нам збiць. А у адваротным выпадку...
  Алiса рыкнула:
  - Ды ты не жартуй гэтак неразумна!
  Зрэшты, савецкiя "Аляксеi" i "Петры", суцэль паспяхова спраѓляюцца з больш магутнымi гiтлераѓскiмi каршакамi... Прымушаюць палаць галубкоѓ, яшчэ як прымушаюць...
  I не памаюць пяць прылад Месершмiта i шэсць Фокен-Вульфа, даводзiцца гiтлераѓцамi закопвацца насамi ѓ зямлю.
  Але савецкiя асы нясуць страты. I страты прыстойныя, так што прыходзiць таксама аслабляць свой напор. А колькасць таранаѓ усё ѓзрастае.
  Алiса з гэтай нагоды заѓважыла:
  - Тараны, вядома, прыкмета доблесцi, але прыкмета розуму пераадолець без страт!
  Анжалiка i тут не пагадзiлася:
  - Прыкмета розуму .... Гэта нават прыкмета генiяльнасцi перамагаць без страт. Але вось толькi гэта ѓжо не вайна.
  Алiса рыкнула ѓ адказ:
  - А на халеру нам вайна?
  Анжалiка тут вельмi дасцiпна знайшлася:
  - А як жа iнакш нам адрознiць, дзе сапраѓдныя мужчыны, а дзе i да бабы самцы не дацягваюць!
  Алiса тут звярнула ѓвагi на новую зграйку самалётаѓ:
  - Глядзi вушкi... Пры чым з эмблемамi начных ведзьмаѓ... Тамака напэѓна Наташка. Такую зараз нацыю выстаiць калатушу!
  Анжалiка пагадзiлася:
  - Вызначана задаволiць! Толькi вось як бы нам самiм не абпалiцца!
  Начныя бамбавiкi Екатрыiна-2, як з ласкава клiчуць Кацярынкi, а яшчэ больш вядомае, i досыць крыѓдная мянушка кукурузнiкi.
  Дзяѓчаты-лётчыцы ваююць на iх. Самалёт лёгкi ѓ кiраваннi i просты ѓ пiлатаваннi. У паветраным баi не ахцi якi, таму выкарыстоѓваецца ѓ асноѓным для ѓдараѓ уначы.
  Там яго малая шумлiвасць, лёгкасць i манеѓранасць адбiваецца. Праѓда i недахопы ёсць, можна i зенiтным кулямётам збiць... Самалёт - смяротнiк.
  Але тут ужо неба ачышчана ад камарыльнi сцярвятнiкаѓ, так што можна i больш уразлiвую машыну пусцiць у ход.
  Алiса шэпча малiтву:
  - Госпадзi захавай жыццё Наташка i iншым дзяѓчатам ... Яны ж такiя добрыя i так любяць цябе. Не дай найвялiкшы i найсправядлiвейшы перамагаць ѓсяленскаму злу i гору!
  Анжалiка секла з пляча;
  - Прасiць, што-небудзь у Бога смешна. Бо ѓсё ѓ нашым свеце наканавана iм, дык якi сэнс разлiчваць, што Ён нешта зменiць!
  Алiса слушна запярэчыла:
  - А чаму ты думаеш, што Ён увогуле ёсць... А калi ёсць, то такi як у Бiблii цi Каране?
  Анжалiка адмоѓна пакруцiла галавой:
  - Я так зусiм не думаю... Вось ты мусiць разважаеш iнакш. Памятаю, белая ты мне неяк расказвала тэорыю, новы погляд на тэалогiю, але я вось неяк яго паспела прызабыць?
  Алiса з радасцю паспяшалася нагадаць:
  - Ты ж напэѓна чытала аб знакамiтай тэорыi Наасферы Вярнадскага? Аб яго вучэннi, што кожная з думак прыйшла ѓ галаву матэрыяльная i не толькi застаецца ѓ выглядзе памяцi ѓ вызначаных аддзелах галаѓнога мозгу, але i запiсвае ѓ субматэрыяльнай прасторы як на магнiтафонную стужку?
  Анжалiка ахвотна пацвердзiла:
  - Ды я ведаю падобнае вучэнне. Яно ѓ цэлым лагiчнае. Калi слова можна запiсаць на магнiтафонную стужку, то чаму думка цi ѓчынак, цi эмоцыя не могуць аддрукавацца аналагiчнай выявай.
  Алiса ледзь не атрымала свiнцовы падарунак у грудзi i была вымушана адскочыць налева. Пасля чаго адказаць, настырнаму кулямётчыку. Той замоѓк, i золатавалосая ваяѓнiца працягнула лекцыю:
  - Вось менавiта... Але вось раней вымаѓленае, а затым запiсанае на магнiтафонную стужку слова, цi нават фраза i пры гучным прайграваннi, можа аглушыць цi заахвоцiць да дзеяння. Сапраѓды таксама як малюнак чалавека, у руху прайгранае ѓ кiнастужцы можа асляпiць, напалохаць, або змянiць характар... Наогул перавярнуць душу i нават вылечыць хваробу...
  Анжалiка згодна буркнула:
  - Ды гэта яно цалкам можа!
  Алiса дадала:
  - Дык вось... Iснуе адмысловая Сусветная Гiпернаасфера. Яна мае шэраг iстотных адрозненняѓ ад магнiтафоннай стужкi, але ѓ ёй вера, надзея, малiтвы людзей таксама надрукоѓваюцца, нiбы мiльярды мiльярдаѓ кадраѓ кiнастужкi. Калi мiльярды людзей у нешта верылi, то гэта не знiкае без следа, iх вера матэрыяльная i акумулюе каласальную колькасць энергii. А гэтая энергiя можа i выплюхвацца, уплываючы i на матэрыяльны свет. Гэта значыць прасiце i дадзена будзе вас не пустая фраза. Цалкам магчыма, што пры пэѓных умовах малiтва выклiча моцны рэзананс у Гiпернаасферы i яе магутнасць дапаможа вырашыць праблему на Зямлi... Так што Бог ёсць i ён матэрыяльны, рэальны i дзейны, але толькi ён не Творца Сусвету, а наадварот створаны чалавецтвам i iх верай у Яго!
  Анжалiка тут жа паправiла:
  - Але ж не абавязкова ѓ гэтым выпадку малiцца. Можна i проста папрасiць... Дарэчы, навошта абавязкова Бога. Камунiзм у царскiм варыянце гэта таксама наймацнейшая вера. А значыць, калi папрасiць аб чым-небудзь народную волю бальшавiзму, цi Сталiна, дык i гэта спраѓдзiцца?
  Алiса ѓпэѓнена на ѓсе сто вымавiла:
  - Так! Цалкам можа! I выканаецца, i перамагчы!
  Анжалiка пару разочкаѓ стрэлiла наѓскiдку... Другая града Зеялавых вышынь была ѓжо ѓзятая. Але яшчэ засталася трэцяя, самая ѓмацаваная, дзе стаялi рэзервы i кулакi з танкаѓ i САУ. Тут ужо ѓвайсцi ѓ прарыѓ было няпроста...
  Савецкiя войскi, стомленыя жорсткiмi лаянкамi, пад ранiцу спынiлiся... Занадта ѓжо шмат палегла пяхотнiкаѓ, падбiтыя танкi мелi патрэбу ѓ рамонце... Да iх на хаду прыварвалi лiсты i зноѓ кiдалi ѓ бой. Рабiлася ѓсё пры гэтым у фарсiраваным рэжыме, рамонтнiкi проста бегалi, нiбы хтосьцi паскорыѓ кiнастужку. У iншым на старых стужках, кадры як раз рухалiся ѓдвая хутчэй за рэальныя.
  Алiса i Анжалiка самi атрымалi па чарговай непрыемнай ране, i вымушаны былi прылегчы, што адляжацца. Дзяѓчаты выматалiся i хацелi заснуць хоць на пару гадзiн, але аглушальны грукат не даваѓ iм гэта зрабiць.
  А савецкая танкавая i пяхотная маса, разбiлася, нiбы хваля аб прыбой i павольна абсела... Трэба было сабрацца з сiламi i зноѓ скалануць нямецкую абарону. Як за адной хваляй рухаюцца iншыя хвалi. Вочы ѓ дзяѓчат злiпалiся, але строгi загад маршала Жукава працягваѓ гнаць iх i мноства iншых хлопцаѓ на прыступ.
  А ваяѓнiцы ѓжо не мелi сiл, i трывiяльна паѓзлi як слiмакi, толькi крыху хутчэй....
  I тут Алiса вырашыла для бадзёрасцi праспяваць:
  Па хрустальным люстэрку возера;
  На каньках, нiбы ластаѓка iмчуся!
  Я сэрца сваё не маразiла -
  Аддала табе слаѓная Русь!
  
  А вясною дрэвы зялёныя;
  I кiпiць жыццём юная крынiца!
  Там уцёкi растуць абноѓленыя,
  Там лiстоты смарагд шамацiць!
  
  Якiя прыгожыя вы воды глыбокiя;
  Адбiваецца Сонейка святло!
  Збожжа ѓ полi налiлiся сокамi,
  Iх у рубiны афарбаваѓ свiтанак!
  
  Быць нявiннай Арханёлы патрабуюць;
  Чысцiню ѓсiм да вяселля захоѓваць!
  I працаваць, ступнi сцiснуць у раз хлебныя,
  Прасцi з шоѓку найтанчэйшую нiтку!
  
  Але не тое я паклiканне адчуваю,
  У маiм, сэрца рава чарцей!
  Чым весцi жыццё такое, сумнае;
  На вайну лепш - там зло забi!
  
  Вось перад намi абшары заморскiя;
  Пад капытамi цукар пустыняѓ!
  Няма прахалоды, што нежыць пад хвоямi,
  То глядзi, што праглыне ѓпiр!
  
  На вайне я спазнала пакуты,
  Выносячы забiтых сваiх!
  А якiя бываюць рыданнi,
  Плач дзетак-сiротак босых!
  
  Але з iншага боку прыгоды,
  Шмат рызыкi, ты жыццём жывеш!
  А даруе ђсявышняе прабачэнне?
  Ды не патрэбен нам рай - дзе ты вош!
  
  Чалавек бо такое стварэнне -
  Што гiдзiцца яму цiхi спакой!
  Будуе потым сваiм светабудова,
  Насаджаючы парадак круты!
  
  А Айчына Вялiкая матухна;
  Ты Расiя Святая краiна!
  Нiбы аксамiт твае галькi, каменьчыкi,
  Па якiх бегла боса!
  
  Але прыйшоѓ час, сутнасць падступная,
  Падкралася з засады каханне!
  Спакусiлася , знайшла сябе хлопца я,
  Вось такая прадажная плоць!
  
  Будзь, вядома, ён адданы Айчыне:
  Не здарылася б подлай бяды!
  Але такi лёс чалавецтва,
  Што мы людзi, па сутнасцi жывёлы!
  
  Ён шпiён апынуѓся, бязлiтасны,
  Планы нашыя без гонару здаваѓ!
  Хоць гэта не дзiцячыя свавольствы,
  Калi вам супастат здраджваѓ!
  
  Атрымалiся справы нядобрыя,
  Вось дывiзiя наша ѓ катле!
  I злавiлi фашысты за косы,
  Вось стала я ѓ кабале!
  
  Дзень i ночы голая працую,
  Адгружаю i друз руду!
  I зiмою i летам я босая,
  А за тачкай трушком бягу!
  
  Плётка раздзiрае мяне i не мiлуе,
  I гвалт спазнала спаѓна!
  Ох, якiя мы сталi голь сiрыя,
  Скалiць зубы злыдзень Сатана!
  
  Нiколi вы нашчадкi раю,
  Не iдзiце краiну здраджваць!
  Не заменiце сэрца манетаю,
  Наша Радзiма; Бог, Сумленне, Мацi!
  Дзяѓчыны тут бiлiся, а з Эльбы прарываѓся на Берлiн Алег Рыбачэнка. Вечны хлопчык гадоѓ дзесяцi (дакладней крыху буйней, так Алег быѓ нашмат вышэй сярэдняга росту мужчына!) ваяваѓ нiбы тытан.
  Прыгожы з вельмi рэльефнай мускулатурай дзяцюк, кiдаѓ, босымi дзiцячымi ножкамi гранаты, раздзiраючы супернiкам i роѓ:
  - На славу цара, мы сатрэм ворагаѓ не дарма!
  Пасля чаго хлапчук узяѓ i пачаѓ складаць на хаду цудоѓную песню;
  Вялiкая, цудоѓная, расiйская краiна,
  У ёй цар Уладзiмiр вельмi мудра кiруе...
  Яна навечна Богам, якi стварыѓ свет дадзена...
  Мы рускiя ваяѓнiкi ва ѓдары!
  
  Здолее злосць пекла мы гуляючы адолець,
  Хоць Вермахт атакуе вельмi заѓзята...
  Непераможны хлопец рускi наш мядзведзь,
  Зразумела, чалавек не малпа!
  
  Я веру мы фашыстаѓ абавязкова пераможам,
  Дзяѓчынка кiне бомбу пяткай босай...
  Вось крылы распасцёр, над намi магутны херувiм,
  Выдатныя ваяѓнiцы косы!
  
  Я хлопчык басаногi пiянер,
  Якi снягi ѓ сцюжу не баiцца...
  Пакажа ѓсiм ваяѓнiкам прыклад,
  Святыя тут ззяюць з iкон асобы!
  
  З кулямёта хлопчык вось пiша,
  Скасiѓ шэрагi ѓ лютасцi фашыста...
  Айчыны нашай паднiмаючы шчыт,
  Не дапусцiѓшы падонкаѓ-рэваншызму!
  
  Ваяѓнiк хлопчык кiнуѓ на ворага,
  Нагой босаю з пiлавiння бомбу...
  Ён абломiць Д'яблу ворага,
  Адольфу рушыць з размаху ѓ пысу!
  
  Пацан б'ецца - люты тытан,
  Агонь з мiнамёта вывяргае...
  Пранёсся апраметнай ураган,
  Няхай будзе знiшчаны зласлiвы Каiн!
  
  Iзноѓ граната магутная ляцiць,
  Ворагаѓ Айчыны заѓзята раздзiраючы...
  Бо наша сяброѓства трывалы маналiт,
  Прыйдзем мы таксама пад покрывы раю!
  
  Хай будзе наша Радзiма святой,
  I херувiм няхай парыць на небе...
  З дзяѓчынкай златакрудай босы,
  Вяду, страляючы па ардзе гутарку!
  
  Мiнуць гады, Iсус прыйдзе,
  I iм будзе мацi Багоѓ царыца Лада...
  Перамог адкрылi бязмежны рахунак,
  I будзе ѓсiм бязмежная ѓзнагарода!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 9.
  Акулiна Арлова i Анастасiя Вядзьмакова разбуралi нямецкую авiяцыю над Берлiнам.
  МЕ-462 вельмi грозная машына ваявала з расiйскай моцай. Перавага царскай авiяцыi ѓ колькасцi была каласальнай. I немцы прыгравалi.
  Але бiлiся гераiчна.
  Альбiна i Альвiна змагалiся ѓ небе, вельмi нават гераiчна паказвалi свой клас.
  Альбiна збiла расiйскую машыну пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i зароѓ.
  - Я дачка Д'ябла ѓ целе!
  Альвiна таксама знесла самалёт царскай армii пры дапамозе хупавых пальчыкаѓ нiжнiх канечнасцяѓ i пiскнула:
  - За нашы класныя перамогi!
  I чарговую машыну Расii збiвае.
  Але вось нарэшце сышлiся два лепшыя асы Трэцяга Рэйха i два лепшыя асы царскай Расii.
  Адна пара дзяѓчынак, супраць iншай цудоѓнай пары. Дзяѓчынкi з Трэцяга Рэйха абедзве чароѓныя бландынкi. А супраць iх рускiя - бландынка i рудая.
  Абедзве пары ваююць як правiла басанож i ѓ адным толькi бiкiнi.
  Альбiна i Анастасiя сталi абстрэльваць адна адну з дыстанцыi.
  Альбiна крутанула босай ножкай, i прастрэлiла крылы расiйскай лётчыцы.
  Тая ѓ адказ пашкодзiла супернiцы хваста. I расiйскi i нямецкi самалёт задымiлi.
  Анастасiя праспявала:
  - Слався царызм!
  I голай пяткай паслала прэзент смерцi супернiку.
  Альбiна таксама лупанула па супернiку i выдала:
  - За Радзiму, за фюрара!
  Абодва самалёты ѓжо не на жарт загарэлiся, i палалi блакiтным агеньчыкам. I дзяѓчынкi сталi з выраѓноѓваць i iмкнуцца пасадзiць на поле ѓнiзе. Каб машыны поѓнасцю не разбурылiся.
  Акулiна i Альвiна стралялi сябар па сябру, i манеѓравалi. Таксама сiлы ѓ дзяѓчынак былi роѓныя. Яны абедзве такiя прыгожыя, басаногiя бландынкi. I настолькi выдатныя прыгажунi. I iм падабаецца мучыць, i нават гвалтаваць мужчын. Асаблiва юных нявiннiкаѓ.
  Ваяѓнiцы абсыпаюць адна адну снарадамi.
  Акулiна босымi пальчыкамi ножак, усё ж навяла авiяцыйную гармату i збiла супернiцу.
  Але Альвiна паспела прабiць таксама выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, чэрава знiшчальнiка супернiцы.
  Абодва самалёты сталi развальвацца палаючы. I нiчога засталося iншага як катапультавацца.
  Дзяѓчаты падалi ѓнiз, махаючы босымi, загарэлымi, точанымi ножкамi, i напявалi:
  - Мы ѓсiх парвем, i ѓсiх ворагаѓ задушым,
  Не аддамо без бою свае душы!
  I дзесьцi ѓверсе яшчэ працягваюцца разлютаваныя баi. Страляюць зенiткi i ляцяць ракеты.
  Алег Рыбачэнка кiнуѓшы босымi, дзiцячымi ножкамi чарговую гранату, раздзiраючы фашыстаѓ изрек;
  Пiсьменнiк падобны на Бога уяѓленнем, ствараючы шэдэѓры, але адрознiваецца спагадай да стварэння!
  Чалавек губляе грахi, як восеньскi клён лiсце, толькi бязлiтасны садоѓнiк Гасподзь спальвае само дрэва!
  Каб дрэва чалавечага роду, не скiдала лiсце грахоѓ, трэба зазубець розумам!
  Трэба сказаць хлопчык вельмi дасцiпны аказаѓся.
  I яму абяцалi нарэшце даць даѓно абяцанае i заслужанае званне генерала. Няхай ён на выгляд i дзiця.
  Алег Рыбачэнка вырашыѓ, што для гэтага трэба ѓзяць у палон фюрара. I гэта сапраѓды будзе крута.
  Расейскiя войскi iшлi на апошнi, самы ѓмацаваны рубеж Зеелаѓскiх вышынь. Гнятлiвыя, велiзарныя страты, пагоркi так густа, нiбы пiянiна паламанымi клавiшамi, засланае трупамi. Танкi нават з серыi "Мiкалай", буксуюць у крывi i не жадаюць паднiмацца наверх. А снарады ѓсё вывяргаюцца i вывяргаюцца, нiбы вулканы нахiлiлi i прыадчынiлi жарала.
  Лава сумесь полымя i свiнцу, бомбы, начыненыя ѓсiмi вiдамi ѓзрыѓчаткi, якiя кiдаюць насустрач расiйскiм лятаючым армадам "Саламандры". I сутыкненнi, ужо гiтлераѓцы не грэбуюць таранам. Такое ѓзнiкла жорсткасць, бiтвы.
  Дзяѓчаты-ваяѓнiцы самi бягуць у атаку, яны бачаць, як буйнакалiберныя кулямёты фашыстаѓ, нiбы чарвякi выпаѓзаюць з норак i смяротна плююцца. А пры трапленнi такога цяжканька i начыненага выбухоѓкай пляѓка, адлятаюць назад разадраныя i з пабiтымi ѓ бразгат костачкамi салдацiкi.
  Танкi забуксавалi блiжэй да вяршынi, а бронетранспарцёры салдацiкi падштурхоѓваю наверх рукамi. Пры гэтым чуецца роѓ, крыкi ѓра, i якi ѓганяе ѓ дрыготку мат. Пары бронетранспарцёраѓ натыкнуѓшыся на мiны, выбухае, а кавалкi целаѓ адлятаюць ва ѓсе бакi.
  Але ваяры пруць далей, ужо некалькi напаѓразбiтых дотаѓ занята Рускай Царскай Армiяй.
  Дзяѓчынкi страляюць шмат, iх зноѓ паранiла, але пакiнуць сваю пасаду, не для iх. Проста заклеiлi рану цэлафанам i ѓпалi па тым, што рухi.
  Ужо сцямнела, а калi бачнасць пагаршаецца, дык абараняцца цяжэй. Хай нават некаторыя з закапаных у зямлю, танкаѓ i САУ супернiка, маюць прыборы начнога бачання.
  Але i думкi няма аб адступленнi...
  Алiса ткнула напарнiцу ѓ плячо:
  - Паглядзi, што Ягдтыгр робiць.
  - Магiлу сабе капае! - агрызнулася Анжалiка.
  Найдужэйшы па бранябойнай моцы i абароне знiшчальнiк танкаѓ "Ягдтыгр"-3, досыць трапна абстрэльваѓ, якiя захраснулi савецкiя танкi Мiкалай i Аляксандр. Яго амаль трыццацi кiлаграмовы бранябойны снарад, элементарна зрываѓ з корпуса вежы не пакiдаючы, экiпажам шанцаѓ на выжыванне. Знiшчыць такую махiну, ды яшчэ закапаную ѓ зямлю, прысыпаную мяшкамi з пяском незвычайна складана.
  Алiса шапнула сяброѓцы:
  - Паспрабую разбiць яго аптычны прыцэл i прыбор начнога бачання.
  Анжалiка весела хiхiкнула:
  - Бiць па вачах... Пацешна! Звычайна жанчыны страляюць вачыма, а не па вачах. Ты адкрыла нешта новенькае!
  Алiса, прыклаѓшы прыклад да плеч i ѓпёршыся сваiмi голымi па калена ножкамi разараную снарадамi зямлю, узяла супернiка на мушку, шапнула:
  - Калi блiзка верабей - мы запалiм гармату! Калi муха - муху бi, а стрэлка ѓ псiхушку!
  Анжалiка, зняѓшы чарговым трапным стрэлам фрыца, адказала:
  - Так класны талент цыркавой акторкi знiкае. Толькi вось звычайна ѓ нашай краiне адпраѓляюць у лагер, а не псiхушку!
  Алiса, пальнуѓшы пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, разбiѓшы дакладным трапленнем, прыцэл "Ягдтыгра" гуллiва праспявала:
  - На развалiнах Берлiна, Тарас Бульба мочыць сына! А навошта нам браць Берлiн - лепш адразу цэлы свет!
  Анжалiка ад рогату прамахнулася, i чарговы "фашыстык" выслiзнуѓ. Дзяѓчына стукнула сама сябе кулаком у падбародак:
  - Не на фронце ѓсё не так, няма той весялосцi! Толi палiш нашча, толi п'еш з пахмелля!
  Алiса падмiргнула ѓ адказ:
  - А вось я i не п'ю i, у горла нiхто не залье. Ёсць куды большая радасць, чым хмель, напрыклад ад магчымасцi рухацца, спяваць i танчыць!
  Анжалiка зноѓ прамахнулася, яе iнтуiцыя весцi агонь на паражэнне была не гэтак усебакова развiта, як у Алiсы, а смех прычым вельмi недарэчных калi вакол столькi забiтых, што трэба паспрабаваць, каб не наступiць на трупы. А часам даводзiлася i бегчы па астанках целаѓ...
  Рудавалосая ваяѓнiца-сiбiрачка заявiла:
  - Вось я разумею, у вайны нежаночая асоба, але жаночае нецярпенне ѓ жаданнi людаедства!
  Алiса разбiла i прыбор начнога бачання, з прыкрасцю выказалася:
  - Вось не люблю разбiваць добрыя рэчы!
  Анжалiка пагардлiва фыркнула:
  - А што добрага ѓ гэтым прыборы? Я неяк глядзела ѓ трафейны... Усё расплываецца, нiбы здаровы чалавек надзеѓ акуляры, i з зеленаватым адценнем.
  Алiса слушна адказала:
  - Якасць спазнаецца ѓ параѓнаннi. У нас i такога няма!
  Анжалiку ѓпэѓнена вымавiла:
  - Не, так будзе! I яшчэ лепш, чым фрыцаѓ... А вось у фашысцкай Германii, ужо нiчога не будзе, засталося крыху больш за сорак кiламетраѓ да Берлiна. I мы iх пройдзем, чаго б гэта нам, ды i ворагу не каштавала!
  Алiса пацвердзiла:
  - Ну, вядома ж, пройдзем! У гэтым я абсалютна ѓпэѓнена! Але вось пакуль не мяшала бы нам змянiць месца дыслакацыi...
  Дзяѓчынкi пабеглi, шлёп шлем хупавымi ножкамi, пакрытымi пухiрамi i ранкамi, амаль да каленяѓ, але ѓсё роѓна выдатнымi. Ваяѓнiцы нават у нейкай ступенi атрымлiвалi асалоду ад, гэтым болем, бравiрую мужнасць недаступным, нават многiм мужчынам.
  Алiса дасцiпна адзначыла:
  - Мужчына не толькi барада на твары, i сталёвыя яйкi ѓ штанах, але i залатое сэрца ѓ грудзях!
  Анжалiка з гэтым пагадзiлася:
  - Барада ёсць i ѓ казла, а залатое сэрца толькi ѓ сапраѓднага мужчыны!
  Трэцяя града ѓсё яшчэ не была занятая. Штурмавiкi неслi страты, асаблiва ад Фокен-Вульфа - самалёта-монстра. Самы магутны па ѓзбраеннi i бранiраваннi аднамесны знiшчальнiк, гэты працоѓны конiк другой сусветнай вайны, быѓ вельмi непрыемны для Аляксееѓ. Некаторая слабасць у манеѓранасцi ѓ бiтве, таксама з не занадта ѓжо манеѓранымi штурмавiкамi не асаблiва адбiвалася, а вось сiла ѓзбраення...
  А Петры i Iваны падсталi...
  Алiса разумеючы, што Фокен-Вульф са снайперкi не збiць, выбiла альбо "Саламандры" цi Ме-462. Тут ужо былi шанцы...
  Анжалiка ж страляла па наземных цэлях. З пераменным поспехам, але снайперы зусiм не прамахваюцца, толькi ѓ кiно. Або ѓ нiзкапробных баевiках. Алiса нават калi i прамахвалася, тое гэта было неѓзаметку. Не хацелася ёй губляць рэпутацыю: ваяѓнiцы-тэрмiнатара!
  А вось Анжалiка мазала ѓсё часцей. Тут зрэшты, не толькi яе вiны, ноч, дым, гар, нават паветра вагаецца ад спякота. Але ваяѓнiцы-сiбiрачкi гэта было прыкра i, яна праспявала:
  - Алiса Селязнёва, паверце мне на слова! Страляе як карова, нацысцкага дурдома!
  Златавалосая ваяѓнiца праiгнаравала дурны жарт. Хоць яна i была здзеклiвай.
  Алiса толькi падумала:
  - Дасцiпнасць часам паказвае тупасць розуму, як прамое люстэрка крывую морду!
  Саламандры то наляталi, то наадварот адляталi. Яны карысталiся сваёй перавагай у хуткасцi, i манеѓранасцi, таму iмкнулiся прэсiнгаваць рускiх асаѓ, ствараючы на тым цi iншым участку фронта лакальная перавага ѓ сiлах.
  Не-262, пырхалi як матылi, пафарбаваныя ѓ зялёную з блакiтным крапiнку хакi. Яны выконвалi прыём бочка, адразу паѓтара дзясятка гэтых цудоѓных машын, затым праслiзгвалi на крылах, нiбы канькi фiгурысткi.
  Алiса пстрыкнула язычком:
  - Ба! Гэта проста выдатна! Але канькабежцы, вас гэта не ѓратуе!
  Матылi i сапраѓды трапляюць у паходню i падаюць!
  Тым, тым часам Уладзiмiр Трэцi з ночы ад 17, да 18 аддае загад:
  - У Жукоѓскага iдзе прутка! Таму загадваю, ударныя часткi першага ѓкраiнскага фронту павярнуць на поѓнач i атакаваць Берлiн з поѓдня!
  Палкаводца аддаюць загады, а радавыя байцы ваююць не разважаючы.
  Алiса прымусiѓшы палаць чарговую "Саламандру"( цiкава чаму немцы свой лепшых рэактыѓны знiшчальнiк так назвалi. Можа па аналогii знакамiтага рамана; Карла Чапека - вайна з саламандрамi. Многiя знатакi i гiсторыкi лiчаць, што Чапек правёѓ у гэтым знакамiтым творы паралель памiж саламандрамi-мутантамi i фашыстамi-нацыстамi!), выказалася:
  - Чамусьцi таго, хто лётае, так лёгка збiць!
  Анжалiка складана запярэчыла:
  - У каго хто апынуѓся, збiты простым каменем, крылы былi прыцiснуты камянямi ѓжо ѓ палёце!
  Алiса хiхiкнула:
  - Ды вось яна дыялектыка! Дыялектыка развiцця i фiласофii... Як кажуць французы...
  Анжалiка перабiла напарнiцу:
  - Быѓ Кутузаѓ - бiѓ французаѓ! Цяпер Уладзiмiр - Бог усяго свету!
  Дзяѓчаты пасля такiх слоѓ зноѓ захiхiкалi, пляснулi адзiн аднаго падэшва аб падэшву. Алiса, страляючы ѓсё часцей, i больш бегла, нават яе аѓтаматычная вiнтоѓка перагрэлася i абпальвала пальцы. Вось, напрыклад ёй нават удалося звалiць амаль непрабiѓны Фокен-Вульф падчас выканання iм вiражу. Анжалiка пахвалiла:
  - Тваё вока-дыямент! Калi вока-дыямент, ён у адрозненне ад прыроднага каменя заѓсёды пад рукой i яго не трэба адкопваць!
  Алiса жартам, адзначыла, чарговы афарызм:
  - Нават карова мае патрэбу ѓ штанах, калi яны на скрыжаваннi пашы i вадапою! Жанчына шануе на сабе адзенне, мужчына яе адсутнасць, а падаткавiк лiк лат, якiх можна настрогать з чужой сукенкi латая бюджэт дзяржавы!
  У небе наступiла часовае зацiшша, але затое раптам у цэнтры пазiцый надыходзячы расiйскiх войскаѓ як дзюбне, нiбы метэарыт урэзаѓся ѓ Зямлю. Сотнi пяхотнiкаѓ разарваныя, спаленыя i адкiнутыя ѓ розныя бакi. Яны разляцелiся, здаецца, што гэта не людзi, а паднялася цэлая хваля цунамi, з жывых падраных i мёртвых целаѓ.
  Анжалiка ѓсклiкнула, перакрываючы шум:
  - Ого! Вось гэта ѓдар! Нават "Андруша" так не б'е!
  Алiса выказала здагадку:
  - Гэта Штрумтыгр, са сваiм бамбамётам. Самае магутнае са штурмавых прылад гусенiчнага ходу!
  Анжалiка ѓпляснула рукамi:
  - Ды я раней не бачыла гэтай дурнi! Мусiць САУ што трэба!
  - Трэба ѓбачыць гэта САУ i нейтралiзаваць! - заявiла Алiса. - Iнакш нам будзе проварка ѓ лазнi!
  Анжалiка не да месца састрыла:
  - Нам будзе ѓ лазнi: так лазня для рускага чалавека шчасце!
  На полi бою панаваѓ такi хаос, што Алiса паспела зафiксаваць, адкуль iдзе стрэл, толькi пры паѓторным залпе. Прычым лупанулi адразу абодва, "Штурмтыгра". Так гэтыя бомбы грымнулi, столькi ахвяр...
  Анжалiка нiбы Спiноза i Цыцэрон у адной асобе, вымавiла:
  - Дзеля мастацтва iдуць на добраахвотныя ахвяры выканаѓцы, дзеля ваеннага мастацтва прымушаюць ахвяраваць слухачоѓ! Публiка заѓсёды хоча бiс пры шэдэѓры мастацтва, ад публiкi не застаецца жадаючых паѓтору пры шэдэѓры ваеннага мастацтва! Канцэрты маэстра мастацтва, за бiлеты плацяць вялiкiя грошы, i яшчэ большыя плацяць, каб пазбегнуць канцэртаѓ маэстра ваеннага мастацтва!
  Алiса перабiла сяброѓку:
  - Давай, на мой рахунак стрэлiм прама ѓ канал шырокага жарала гарматы, тады бомбы ѓ кiдальным зарадзе дэтануюць!
  Анжалiка пакруцiла пальцам ля скронi:
  - Трэба спачатку змянiць становiшча, што кут прасцей i тупаць ножкамi!
  Ваяѓнiцы пабеглi з усёй спрытню, але зноѓ не паспелi. Штурмтыгры, падобна, атрымалi дадатковую аѓтаматыку пры перазарадцы i iх хуткастрэльнасць вырасла. Прычым ад залпу пацярпелi не толькi пяхотнiкi, але i танкi, вежы зрывала, а сталь змяшалася з полымем у д'ябальскiм ведзьмiнам катле.
  Дзяѓчаты ѓ прыкрасцi на сваю марудлiвасць знарок ступiлi босымi, жаночымi ножкамi ѓ агонь, каб пакараць сябе болем!
  Анжалiка замятала:
  - Мы гэта заслужылi!
  Алiса, моршчачыся ад мукi i прытанцоѓваючы басанож на агнi, дадала:
  - А ворагi заслужылi яшчэ горшага!
  Анжалiка адказала:
  - Лепш забiць аднаго гнюса, чым выкрыць сто, апошняе нягоднiкi i так робяць самi!
  Алiса рашуча, як ваяѓнiца ад Люцыпара заявiла:
  - А вось гэта мы якраз i зробiм!
  Дзяѓчаты цэлiлiся, прытанцоѓваючы ад невялiкага полымя, боль i апёкi дазвалялi iм засяродзiцца. Бо гэта iх Радзiма, iх браты салдаты-расiяне, трэба перамагчы i прайсцi апошнiя крокi да Берлiна. Калi камунiзм пераможа, чалавек нiколi не загiне ад рукi iншага чалавека!
  Мяккi пуск, спецыяльныя кулi павышанай бранябойнасцi вылецелi са ствалоѓ. Тут галоѓная цяжкасць была не толькi патрапiць у жарало. Гiтлераѓцы таксама не дурнi i абаранялi адтулiну ствала, каѓпачком накшталт вечка iмбрычка. Таму трэба было паспець усадзiць у той кароткi момант, калi вечка за iмгненне ад стрэлу прыѓзнялася. Затым як кулi ѓтыкаюцца ѓ сумесь некалькiх агрэсiѓных вадкасцяѓ...
  Iрванула жахлiва, спачатку два выбухi адначасова, затым яшчэ некалькi ад дэтанавання яшчэ дзясятка бомбаѓ боекамплекта. Некалькi блiжэйшых дотаѓ, фрыцаѓ былi знiшчаны або сур'ёзна пашкоджаны, у iх аказалiся прабiтыя вялiкiя праломы.
  Выбухная хваля была такая моцная, што ледзь не перакулiла абедзвюх ваяѓнiц на спiны. У радасцi дзяѓчаты закрычалi:
  - Ёсць! Гэта проста клас!
  Алiса дадала:
  - Вострае вока снайпера здольны прабiць тоѓстую браню самых густых броваѓ, самага тупога ваяѓнiка!
  За спiной пачуѓся задаволены голас:
  - Я гэта бачыѓ! Дзяѓчаты, лiчыце ордэн Славы першай ступенi ѓ вас у кiшэнi... Чалавек у форме маёра царскай ахранкi паправiѓся. - Дакладней на грудзях! Малайцы дзяѓчаты! Зрэшты, гэта не ѓсе вашыя подзвiгi!
  Алiса набычылася:
  - Гэта толькi пачатак!
  Анжалiка падскочыла:
  - I галоѓнае добры пачатак!
  Маёр дадаѓ:
  - Гэта пачатак, а канец у Берлiне! Я не здзiѓлюся, калi вы яшчэ i Гiтлера зловiце за яйкi. Вы ж дзяѓчаты па ѓзроѓнi Звышчалавека!
  Ваяѓнiцы сцiпла адказалi:
  - Ды не, мы проста савецкiя бабы!
  Гiбель Штурмтыграѓ i ад разгрому шок падобна надламалi сiлы фрыцаѓ, трэцяя града ѓжо ранiцай васямнаццатага была пераадолена. Войскi ѓ прыватнасцi танкi выпаѓзалi на больш роѓную мясцовасць. Дзяѓчатам нават прыйшлося падштурхоѓваць падобныя машыны-цяжкi!
  Анжалiка заѓважыла:
  - Вайна гэта самая азартная гульня, толькi ѓ ёй стан прайграе ѓ адрозненне ад покера, той, хто не можа сябе падпарадкаваць рызыкi!
  Алiса сур'ёзна дадала:
  - Атака на вайне, як скачка на канi, толькi iпадром мае куды больш перашкод i прадажных жакеяѓ!
  Анжалiка запярэчыла:
  - Гэта афарызм не дакладны! На конскiх скоках можна падкупiць жакеяѓ, падчас нападу беглы ѓсведамляе, што жыццё не прадаецца!
  Ваяѓнiцы пабеглi яшчэ далей... I скалячы пры гэтым жамчужныя зубкi. Алiса нават праспявала:
  - Прыгажосць, прыгажосць, мы ѓ дурдом вязем ката, чыжыка, сабаку, Пецьку-забiяку, малпу, падлогу трамвая! Вось кампанiя такая!
  Анжалiка прабегу наперад да акопаѓ дадала:
  - Кампанiя, якую не прадаць з малатка!
  Алiса кiѓнула:
  - Ес! Нас з'есць КПСС!
  Анжалiка здзiвiлася:
  - А што такое КПСС? Не ведаю падобнага тэрмiна!
  Алiса ѓдакладнiла ѓ своеасаблiвай манеры:
  - Гэта можна перавесцi, як камунiстычная партыя савецкага саюза!
  Анжалiка пацiснула збiтымi ѓ сiняках плячыма:
  - Але пакуль жа няма падобнай назвы...
  Алiса ѓскiнула ѓверх, правы кулачок:
  - Павер, будзе! Абавязкова будзе!
  Анжалiка кiнула:
  - Будзь здаровы!
  Алiса падтрымала, сур'ёзны жарт:
  - Абавязкова буду!
  На раѓнiне супрацiѓ быѓ слабейшы, але ѓсё ж таксама ѓпарты. Асаблiва даставалi "Фердынанда", гэтыя знiшчальныя САУ, як велiчэзныя чмялi, урывалiся сваiмi снарадамi ѓ савецкую тэхнiку. Знiшчыць "Фердынанд" нялёгка, нездарма гэта самаходка самая масавая з цяжкiх i саступае колькасцю толькi Панцэр-4.
  Анжалiку ѓбачыла ѓ хмызняках засадны Панцар... Машына ѓсяго дваццаць дзве з паловай тоны вагой, а мае гармату "Пантэры". Нiзкi сiлуэт дазваляе яе лёгка маскiраваць, i наносiць удары з-за засад. Алiса гэтак жа пачала падпаѓзаць да Панцара... Удалая машына, але ѓ поѓнай меры яе патэнцыял не быѓ скарыстаны, з-за бязглуздасцi Германскага камандавання. Наогул гэта дзiѓны феномен другой сусветнай вайны. Расейскае ваеннае камандаванне па ходзе баявых дзеянняѓ прыкметна дадало ѓ ваенным мастацтве, асаблiва на тактычным узроѓнi. А немцы, наадварот, сталi кiраваць войскамi куды горш, чым у пачатку вайны. З-за гэтая нават узрослая колькасць тэхнiкi (у 1956 году за месяц выпускалася танкаѓ i САУ больш, чым за ѓвесь 1954 год!), не дапамагло iм выстаяць iм пад расiйскiмi ѓдарамi царскага войска. Напрыклад, калi браць выпуск узбраенняѓ, то ѓ пяцьдзесят пятым, i пяцьдзесят шостым годзе, прапорцыi ѓ суадносiнах выпуску тэхнiкi была для немцаѓ лепш, чым у пяцьдзесят першым i пяцьдзесят другiм годзе. Але ход ваенных дзеянняѓ ад гэтага не стаѓ для Трэцяга Рэйха больш спрыяльным, а хутчэй нават наадварот!
  Дзяѓчаты, не абмежавалiся знiшчэнне оптыкi Панцара-4, яны яшчэ падарвалi машыну трафейнымi гранатамi кумулятыѓнай начыння. Спачатку адзiн Панцэр, а потым наступны...
  Анжалiка засмяялася:
  - Вось так мы молацiм гэтых гадзюк!
  Алiса, скалячы зубы-кiнжалы, пагадзiлася:
  - Дык молацiм, што i панцыр чарапахi не выратуе Панцэр-4!
  У акопах сядзела нямала падлеткаѓ, мабыць прызваных зусiм нядаѓна. Былi нават такiя смаркатыя хлапчукi, што нават на падлеткаѓ не цягнулi, гадоѓ дзевяцi-дзесяцi. Яны выглядалi разгубленымi напалоханымi.
  Зброя ѓ хлопчыкаѓ, безадкаткi калiбра 20-мiлiметраѓ. Лёгенькiя, i зблiзку iмi можна падсмажыць пяхоту, цi перабiць гусенiцу танка. Вось адны маленькi, светленькi, закапаѓся ѓ засадзе, толькi голенькiя пятачкi тырчаць. Многiя хлапчукi босы, не знайшлося ботаѓ прыдатнага памеру, ды ѓ Германii ѓ сярэдзiне красавiка надвор'е як у Расii ѓ цёплым Маi. Дзецюкi Трэцяга Рэйха зрэшты не разбягаюцца, ад страху, як напрыклад пажылыя немцы-апалчэнцы пры першай жа магчымасцi якiя падымаюць лапы да верха, цi што бягуць у Берлiн.
  Толькi вушкi хлапчукi зачыняюць, каб аглухнуць ад парываѓ снарадаѓ, i выццё пякучых гасцiнцаѓ "Андрюш" i "Кацюш". А так ваююць да канца. Некаторыя нават iдуць на падман, падпускаюць салдат Чырвонага войска, блiжэй паднiмаючы ѓверх белыя анучы, а затым узрываюць сябе разам з iмi. Адважныя дзецi, адурманеныя прапагандай, i куды больш крытычна настроеныя дарослыя, асаблiва тыя, хто добра памятае часы да Гiтлера, i не даѓ сабе поѓнасцю прамыць мазгi.
  Таму, чым блiжэй да Берлiна, тым менш становiцца дарослых людзей, якiя бягуць у тыл i, тым часцей ваююць бязвусыя, але адважныя хлапчукi.
  Але вось сярод байцоѓ i нямецкiя дзяѓчаты сталi куды часцей падацца. Гiтлер трэба аддаць яму належнае лiчыѓ абавязкам кiраѓнiка берагчы жанчын i не пускаць на фронт як гарматнае мяса. Тым больш недахоп мужчын з дэмаграфiчнага пункту гледжання не такая страшная, адзiн самец можа апладнiць i сотню самак. А вось жанчыне, каб вынесцi дзiця, трэба дзевяць месяцаѓ i яшчэ два гады на аднаѓленне.
  Алiса, бачачы, што Анжалiка страляе ѓ хлапчукоѓ, ударыла па рулi, усклiкнуѓшы:
  - Нельга забiваць дзяцей! Зразумела ты жанчына цi ваѓчыца?
  Анжалiка люта, як пантэра агрызнулася:
  - А iм нас забiваць можна?
  Алiса заѓважыла:
  - Гэта ж дзецi, яны ж не разумеюць... Акрамя таго ёсць розныя ѓзроѓнi маралi. Мараль фашысцкая нiзiнная, мараль камунiзму ѓзвышаная. Зыходзячы з гэтага, трэба разумець, што мы не можа, не павiнны быць такiмi дрэннымi як наш супернiк. Iнакш якi сэнс нам прэтэндаваць на ролю дабра, у бiтве са злом.
  Анжалiка хацела ѓ адказ закруцiць афарызмам, але галава апусцела, як кашалёк у куцiлы. I нiчога не прыйшло, дасцiпнага i з'едлiвага.
  Алiса паляпала сваю сяброѓку па плячы:
  - То-та! Хоць Сталiн i казаѓ, што на ѓдар ворага мы адкажам трайным ударам, але зусiм не меѓ на ѓвазе, што на подласць трэба адказваць патройнай подласцю. А на жорсткасць патройнай жорсткасцю! У дадзеным выпадку, прынцып вока за вока не наш прынцып!
  Анжалiка прыкра паморшчылася i цалкам слушна заѓважыла:
  - Старызна, разбягаецца, у iх куды мацней развiты iнстынкт выжывання любой цаной. Так, што гэта вельмi спрэчная думка... Гэта значыць, я хацела сказаць, што ѓ нас так i страляць хутка будзе ѓ кагосьцi акрамя смаркатых смактуноѓ... Так, што можа нам павярнуць назад?
  Алiса паказала Анжалiцы ѓказальным пальцам на Захад.
  - Вось бачыш "Пантэры" паѓзуць, павер, нам яшчэ будзе тут з кiм бiцца i каго паражаць! Няѓжо не зразумела!
  Анжалiка папрасiла сяброѓку:
  - Што мае рукi дрыжаць ад стомы, ды i ногi таксама... Можа, праспяеш мне, чагосьцi весяленькага?
  Алiса адказала:
  - Так, я таксама ѓжо пятыя суткi вачэй не стульваю! Праспяваць, табе цi што для бадзёрасцi... Са старога?
  Анжалiка сярдзiта тузанула, нiбы кабыла галавой:
  - Не! Да д'ябла гэта старое! Давай лепш спявай, новае, вясёлае, савецкае!
  Алiса скрывiла тварык:
  - Вясёлае будзе, а наколькi савецкае судзi сама!
  Анжалiка, прамахнулася, злосна ткнула прыклад сабе ѓ шчаку, прамармытаѓшы:
  - Нам лiшняга пафасу не трэба! Нам трэба, душэѓна, прыгожа, i паэтычна...
  Алiса заспявала, сваiм цудоѓным непараѓнальным галаском:
  Расейскi дух у баi не падай,
  О сонца чырвоныя, вясновыя промнi!
  Хоць абклаѓся фюрар каменнай агароджай,
  Наш молат, нiбы барабан у цемры стукае!
  
  У тыле глыбокiм нашы гаi -
  I залацiсты зерняѓ мёд родных палёѓ!
  Няхай кумачавы сцяг над войскам палошча,
  А самалёты крылы ѓ небе жураѓлёѓ!
  
  Няхай шлях Айчыны стане вышэйшы;
  Мы ѓзнiмаем над планетай камунiзм!
  Мы голас сто тысяч моцны нацый чуем,
  Усё ѓ ѓзвышша i не кроку вiцязь ѓнiз!
  
  Вер, не надыдзе ѓ краiне восень,
  I мы не будзем пад снягамi замярзаць!
  Хандрiць дзяѓчаты лепш кiньце -
  Вернецца, ведай з перамогай слаѓнай наша раць!
  
  Берлiн упадзе, мы бачым хутка,
  I нам "Пантэры", "Тыгры", зусiм не страшныя!
  Для фрыцаѓ будуць прысуды,
  Ну, а ѓзнагароды атрымлiвай Русi сыны!
  
  А наша ѓдаласць нiбы полымя,
  Фашызм развее ѓ смуродны прах!
  А волi цвёрдасць нiбы камень,
  Снарад грукоча, зруйнавальна - бабах!
  
  Малiтвам Сатаны, не слухай,
  Гасподзь вырашыѓ няхай будзе гэта толькi так!
  Ачысьцiм ад нацызму Зямлю,
  Бо планета зусiм фрыцам не шынок!
  
  Вядома, шмат мы плацiлi,
  Загiнула нашых проста мора акiян!
  Цяпер Расея ѓ чырвонай сiле,
  I не вернецца д'ябла падман!
  
  Бо справа свята камунiзму,
  У iм абсалютнае, бязмежнае дабро!
  А па законах вельмi верным дуалiзму,
  Капiталiзму квiтнець не наканавана!
  
  Каб голад не мучыѓ народы,
  Калгасы трэба паѓсюдна насаджаць!
  Пройдзе ѓсяго чатыры гады,
  За будоѓлi выставiць Усявышнi цвёрда пяць!
  
  А далей космас - двор Сусвету,
  У iм падмесцi нядрэнна, магутным венiкам!
  Гэты славай моцнай нятленнай -
  У якой кожны чалавек вялiкi герой!
  
  Не плачце ѓдавы па салдатах,
  Бо навуцы немагчымых мэт няма!
  Iм з нядзеляй ѓзнагарода,
  А вам ад нас, з пунсовых руж, дашлем букет!
  . ЭПIЛОГ.
  Гiтлер адсвяткаваѓ 20 красавiка 1957 года 688 гадоѓ. Гэта амаль юбiлей, свята ѓжо фактычна ѓ прайграным становiшчы. Цяпер у фюрара выбар: цi загiнуць з гонарам. Або бегчы i ѓ падполлi стаiцца.
  I тое, i iншае Гiтлера не занадта задавальняе. Так што сiтуацыя для Трэцяга Рэйха вельмi сур'ёзная.
  Гiтлер глядзiць на гладыятарскi бой. Змагаюцца хлопчыкi ѓ адных плаѓках.
  Дзецюкi па дзесяць гадоѓ кожнаму махаюць невялiкiмi шаблямi i затуляюцца шчыткамi. Iх голыя, загарэлыя, худзенькiя целы блiшчаць ад поту.
  Хлопчыкi адзiн аднаго ѓжо падрапалi. Вось адзiн з iх прапусцiѓ удар i ѓпаѓ. Маѓр прыпалiѓ яму паходняй босу пятку.
  Пацан рэзка ѓскочыѓ. I зноѓ прапусцiѓ удар. I ѓпаѓ аблiты кроѓ.
  Гiтлер крыкнуѓ ва ѓсю глотку:
  - Дабi!
  I загрукаѓ сухiмi рукамi. Вайна як вiдаць iдзе да канца i настрой у фюрара не вельмi.
  Ужо пара яму драпаць. I гэта настойлiвая неабходнасць.
  Адважныя ваяѓнiцы ѓжо выйшлi на ѓскраiны Берлiна, якi штурмуецца Чырвонай Армiяй. Адзiн са старажытных фартоѓ, узмоцнены сучаснымi фартыфiкацыямi, усё яшчэ ѓпарта ваяваѓ, расiйскiя войскi спрабавалi прарвацца глыбей у горад-цытадэль.
  А дым здавалася, рабiѓся ѓсё больш i больш лютым...
  Алiса крыху адправiлася ад раненняѓ, але бегла не занадта шустра, яшчэ была слабасць у нагах. Толькi, што па радыё паведамiлi, што расейскiя царскiя войскi i амерыканска-расейскiя i таксама царскiя сiлы сустрэлiся замкнуѓшы кольца вакол Берлiна. Памiж салдатамi iшло братанне.
  Вайна, жорсткая, халодная ѓжо была ля самай фiнiшнай рысы. Але блiзкi, вельмi блiзкi канец надаваѓ бадзёрасць, нараджаѓ сiлу.
  Дзяѓчаты забралiся на разбiты дах i адтуль пачалi паляванне на форт.
  Сцены былi жахлiвыя, зробленыя з усёй дбайнасцю характэрнай для сярэднявечных будаѓнiкоѓ.
  Шмат было зенiтных гармат, кулямётаѓ i мiнамётаѓ. Нават неяк траплялiся "Ягдтыгры" прыкрытыя па больш тонкабранiраваных бартах i карме жалезабетоннымi плiтамi.
  Падабрацца нялёгка, хаця ѓ небе i ѓзнiклi настырныя Аляксеi. Яны вiдаць спрабавалi дастаць моцна забранiраваныя дзоты.
  Алiса адзначыла:
  - Вось гэты форт, замураваѓся, гад!
  Анжалiка падкалола:
  - Вось менавiта замураваѓся! Але гэта куды горш для нас.
  Алiса прапанавала:
  - Можа лепш блiжэй да цэнтра. Там мы знойдзем куды больш мэт.
  Анжалiка вельмi спрытна пачухала хупавымi збiтымi пальчыкамi босы нажэнкi сабе за вухам:
  - Спачатку разбi аптычныя прыборы ѓ Ягдтыграѓ, а затым мы перамесцiмся ѓ цэнтр, i будзе вялiкае паляванне!
  Некалi беласнежны галубок, счарнеѓ ад гару i паходзiѓ на варона. А ѓ небе скрозь куравату нясмела праступалi вугольчыкi зор. Вось ён свет, без лепшага... Хаця што ёсць лепшае?
  Алiса адзначыла:
  - Лепшае ѓ свеце гэта тое, што нiколi не скажаш - горш быць не можа!
  Анжалiка як чарга з "Арбакана" ѓставiла:
  - Што ѓ свеце дрэнна, на вайне ѓ самы раз, а пасля перамогi лепш не бывае!
  Якi падскочыѓ да iх хлопчык Алег Рыбачэнка крыкнуѓ:
  - Ну што вы балбочаце. Супернiк ужо сячэ нашы танкi!
  Сапраѓды з жэрлаѓ доѓгага i тоѓстага рулi звалiлiся кумулятыѓныя снарады. "Ягдтыграѓ"-3 было чацвёра, трое з вялiкай дыстанцыi прамазалi, а чацвёрты трапiѓ разганяѓся "Мiкалай"-3 прама ѓ левую гусенiцу. Ад скрышальнага ѓдару трыццацiкiлаграмовага снарада, сарвала каткi i тракi, а сама машына ледзь не перавярнулася.
  Анжалiка звонка свiснула:
  - Вось гэта плявок. Ну, зможаш дзюбнуць па iх оптыцы?
  Алiса не зусiм упэѓнена вымавiла:
  - У пальцах слабасць, рукi дрыжаць... Я не ѓпэѓнена.
  Анжалiка пагардлiва фыркнула:
  - Але ты ѓсё ж такi расейскi чалавек! А ведаеш, на што здольныя расейскiя людзi?
  Алiса ѓ прыкрасцi стукнула сябе прыкладам у падбародак:
  - На ѓсё акрамя глупства!
  Беласнежная ваяѓнiца прыжмурыла правае вока i пачала цэлiць. "Ягдтыгры"-3 меѓ пагрозлiвы выгляд - асаблiва лабавая браня, маска прылады, якая надае падабенства са свiным рылам. А вось крыху вышэй далямер i перыскапiчная труба. Вось туды i трэба ѓсадзiць!
  Алiса спрабуе засяродзiцца ... Уявiць сабе кулю чымсьцi накшталт дачкi на выданнi. А жанiх яе на амаль кiламетровай дыстанцыi аптычны прыцэл. I яго трэба закадрыць...
  Ягдтигры-3 зноѓ плююцца, адной з машын Мiкалай дакладным трапленнем зносiць вежу... А корпус з хадавой часткай iдзе па iнэрцыi наперад. Фасмагорыя!
  Алiса шэпча:
  - Ну Багародзiца i Георгiй, каб вам смалы з геены сербануць дапамагайце! - Дзяѓчына плаѓна нацiскае на пускавы кручок.
  Анжалiка груба абсякае сяброѓку i тузае яе за плячо:
  - Ты што мелеш. Смалой апаiць Багародзiцу хочаш?
  Алiса скiдвае яе мазолiстым, моцны як у кавальскiх спраѓ майстра руку i заяѓляе:
  - Я вось як успомню цяжарных жанчын з разрэзанымi жыватамi, i павешанымi за пупавiну немаѓлятамi, то мне жадаецца ѓсiх святых... Сама падумай, калi яны дазваляюць дзее такое бязмежжа, то якiя яны святыя!
  Анжалiка пачухала сабе прыкладам пераноссе i фыркнула - "дрэнная прымета":
  - Ды гэта я даѓно ведаю. Яшчэ ѓ школе нам тлумачылi чаму Бог няма - калi Бог, дапускае падобны пякельны свет, то якi Ён тады да д'ябла Бог?
  Алiса хiхiкнула ѓ адказ, паказальны палец на правай руцэ здрадлiва заныѓ. Дзяѓчына замерла i паспрабавала сабраць разам свае скакуны-думкi. Засяродзiцца на стральбе. Але намеры сыходзiлi кудысьцi ѓ бок, а то i ѓ нiз...
  Алiса разумна заѓважыла:
  - А што без вайны наш вольны час? Сапраѓды нудзiшча! Уявiце сабе людзей, нiбы робатаѓ? А мы жвавыя i вясёлыя дзецi ђсявышняга...
  - I не злыя! - Анжалiка. - Ну, чаго ты не страляеш?
  Алiса дурненька мiргнула:
  - Пальчык страйкуе... Магу прамазаць...
  Анжалiка тут як заспявае:
  - Я першы раз прамазаѓ, другi раз пашкадаваѓ, а ѓ трэцi раз як умазаѓ, што дзядзечка заспяваѓ!
  Алiса працягнула песеньку:
  - Музыка грае, барабаны б'юць - вартавога фрыца, на могiлкi вязуць!
  Пляѓкi "Ягдтыграѓ"-3 былi зменнай эфектыѓнасцi, але пры трапленнi, зносiлi ѓсё запар. "Мiкалаi"-3 стралялi i бiлi на хаду, нават не думаючы аб мэтах. Зрэшты, паспрабуй, прабi падобную махiну. Адно слова - нацы фак'ю!
  Вось ужо i "Аляксандр"-4 атрымаѓ свой "гасцiнец", вежу скрывiла...
  Алiса спрабуе нацiснуць на курок, але пальчык не хоча хiлiцца. Мала таго ён ацёк, i дзяѓчыне так стромка.
  Але вось Алег Рыбачэнка, як заѓсёды жадаючы падтрымаць сяброѓку ѓ цяжкую хвiлiну, стаѓ вельмi гучна спяваць:
  Казачны свет можа быць злым,
  Бо чараѓнiцтва, таксама двулико!
  Здаецца добрым усё маладым,
  Жадаецца праѓды; жыць у гонары лiха!
  
  Але недзе троль сеткi пляце,
  Злы ваѓкалак ставiць пасткi!
  Мы ж iдзем у доѓгi паход,
  Чакаюць выпрабаваннi нас, ня цацкi!
  
  Можа быць мох - жудасна калюч,
  Ну а гарлачык замест пасткi!
  Крывёю рыдаюць слёзы з хмар,
  Замест месяца клiнкоѓ свецiць карсара!
  
  Але мой прыяцель светленькi эльф,
  Золатам свецяць кучары сяброѓкi!
  Фея сказала - хлопчык не дрэйф,
  I працягнула далiкатныя рукi!
  
  Далеч эльф-прыяцель шпагi ѓрок,
  Выпад, адскок, зменныя паставы!
  Каб ствол жыцця ѓ зле не ѓсох,
  Ты падары чарадзейцы дзве ружы!
  
  Выкаваѓ шаблю гномiк-каваль,
  Мне кажа, усмiхаючыся з ухмылкай;
  Жадаеш, каб у бiтве слаѓны канец,
  Трэба сябраваць з фiзкультураю палка!
  
  Злiѓ у трэнiроѓцы сорак ручаёѓ,
  I нарэшце, стаѓ паслухмяны булат мне!
  Сячэш спачатку з дрэва сучак,
  Ну, а потым станеш ратнiкам знатным!
  
  Вось i бiтва; з эльфамi я,
  Тролi, а з iмi равуць ваѓкалакi!
  Але для мяне войска - гэта сям'я,
  I няма палявання адлыньваць у бойцы!
  
  Памятаю рухi, выпад клiнка,
  Злосны ѓпiр захлынуѓся барвовым!
  Далi мы стварэнням моцна клiнка,
  Свет будзем будаваць, чысты i новы!
  Хлапчук спяваѓ, а Алiса, змянiла тактыку, i прасунуѓ да сабачкi снайперскай вiнтоѓкi сярэднi, доѓгi пальчык голенькай ножачкi ... Тым самым адкрыѓшы найноѓшы спосаб стральбы.
  "Ягдтыгры"-3 хутка сляплi, i вось адзiн з люкаѓ адкрыѓся, высунулася брытая башка з чорнай павязкай на правым воку.
  Анжалiка машынальна штурхнула сябровак у нагу, каб не даць яе стрэлiць i пальнула сама... Але злосць апынулася дрэнным памагатым, куля прайшла мiма адскочыѓшы той тоѓстага вечка масiѓнай САУ. Гiтлеравец стрымана скамандаваѓ, i прылада зноѓ пальнела i... Яшчэ адна трыццацьчацвёрка страцiла сваю, ганарлiва якая тырчыць над корпусам вежку.
  Алiса беспаспяхова, нiбы пантэра з падпаленым хвастом, паспрабавала дастаць ударам нагi сваю паскудную сяброѓку. Так адбiла яе выпад выразна пастаѓленым блокам:
  - Ты чаго белая?
  - А ты чаго? - Алiса выпусцiла маланку з сапфiравых вачэй. - Мы змагаемся за агульную справу, дзеля выратавання i шчасця ѓсяго прагрэсiѓнага чалавецтва, а агнязарная д'ялiца, раѓнуе сяброѓку, што тая больш вынiшчае фашыстаѓ, i штурхаецца.
  Анжалiка стала сорамна i, яна адразу ж знайшлася:
  - А гэта я табе камарыка з ножачкi збiла. Ты i так страцiла занадта шмат крывi, а ён яшчэ смокча гад!
  Алiса паправiла з дрэнна схаванай здзекам сяброѓку:
  - Камар не гад, ён членiстаногае невука!
  Анжалiка ѓ адказ паказала сваёй беласнежнай анёлiцы язык - прапеѓ.
  - Я ведання дару, знаходзячыся ѓ надзеi ... Што ступень магiстра хай уручаць невуку!
  Алег Рыбачэнка перапынiѓ сябровак i нават адвесiѓ рудую поѓху, тая мабыць не чакала ад пацана такой дзёрзкасцi, што даравала яе:
  - Ды страляйце вы, а размаѓляйце, нiбы бабы на базары!
  Анжалiка паспрабавала адказаць, але юны разведчык-палкоѓнiк таксама валодаѓ рэакцыяй змеялова i адскочыѓ. Але агнязарная д'ялiца вiдавочна не хацела дараваць i тут жа кiнулася за iм. Хлопчык заскакаѓ па купiнах, загарэлымi, з абстрыжанымi па калена штанамi, босымi лапкамi. А Анжалiка за iм.
  Алiса ж пераключылася на стрэльбiшча. Ну што, калi ёй ваяѓнiцы трэба ѓжыць у якасцi прылады пальчыкi босых хупавых ножак. Яны ж у яе такiя спрытныя, i гнуткiя, не горш за рукi спраѓляюцца.
  Брытая башка фашыста раскалолася ад дакладнай кулi памiж вачэй... Вядома, нагамi цалiць як звычайна людзi робяць нельга. Тут гэта хутчэй iнтуiцыя i сувязь з зямлёй, якая дае энергiю гаючай раны.
  Алiса тут падумала, што можа праз сто гадоѓ, калi сытыя нашчадкi будуць чытаць пра iх прыгоды, то многiя з iх падумаюць: "босыя дурнiцы". Носяцца басаногiя, па калючкамi, асколкамi, бiтай цэгле, камянях i пажарам... Можа яшчэ скажуць перакруты мазахiсцкiя.
  А няѓцям iм, што зямля, нават нямецкая праз голую падэшву даём iм сапраѓды чароѓную сiлы, ад якой дзiѓна хутка гояцца раны, цячэ казачная энергiя, i галоѓнае зусiм iншае ѓспрыманне матэрыяльнага свету. А менавiта тое ѓспрыманне, што зрабiла з яе снайпера Звышчалавека. Як дарэчы i Анжалiку, вось яна хоць i не без цяжкасцi злавiла хлопчыка i трымае яго на выцягнутай руцэ. Хоць Алег Рыбачэнка ѓжо не такi ѓжо маленькi, i вельмi мускулiсты i жылiсты, прыродная крэпасць разам з жыццёвай загартоѓкай.
  Абутак дзяцюк таксама практычна не прызнае, хоць у моцны мароз градусаѓ за дваццаць ён i Алiса, яшчэ больш за паѓтары, максiмум дзвюх гадзiн пакуль не вытрымлiваюць у басанога рэжыме. I тое трэба рухацца, а засадзе ногi ѓ мароз хутка i вельмi балюча качанеюць .... А вось Анжалiка, начуе, закапаѓшыся з галавой у снег i пры гэтым у адным купальнiку, цi нават толькi ѓ трусiках. I нiчога, нават скуры не сiнее, нiбы яна Снежная каралева.
  Алiса разлiчвала, што i яна зможа з часам дайсцi тое падобнага ѓзроѓню загартоѓкi. Да вайны яна жыла ѓ сям'i не беднай, бацька - кiраѓнiк райвыканкама, мацi iнжынер-эканамiст.
  Эвакуiравацца яны не паспелi, i бацькi нiбы згiнулi... Грузавiк на якiм ехала Алiса, ледзь не перавярнуѓся, ад выбухной хвалi, а колы пасекла аскепкамi.
  Так яны разам пацанамi, тады яна яшчэ быѓ толькi пiянерка, рушылi сваiм ходам у бок усходу.
  Але тут iх падвялi хлапчукi, якiя вырашылi паваяваць без дарослых... Ну i дзяѓчаты за iмi.
  Так i аказалiся ѓ зоне акупацыi...
  Жыццё i дзяѓчат было цяжкае. Алiсе, застаѓшыся адной прыйшлося прабатрачыць ... А гэта сапраѓднае пекла, хоць ... Бацькi на шчасце дзяѓчынку не занадта песцiлi, яна мела вопыт фiзiчнай працы, але не такога ѓжо знясiльваючага.
  А парабчанкi ѓкалывалi, па дзве трацiны сутак... Вядома, увесну, улетку i ѓвосень Алiса прызвычаiлася хадзiць у паркалёвай сукенцы i босая, як зрэшты, i практычна ѓсе дзецi ѓ акупацыi. Нават сем'i палiцаяѓ i старастаѓ iмкнулiся па максiмуме прыбяднiцца.
  Алiса зрэшты, як свядомая з самага пачатку шукала сувязi з падполлем i старалася выканаць тое цi iншае даручэнне.
  Як дзяѓчынка, з белымi нiбы шматкi снега валасамi i анёльскiм тварыкам, яна iдэальна падыходзiла на ролю сувязной або разведчыцы. Памяць у яе выдатная, нямецкая i англiйская ведае, што нават ад зубоѓ адскоквае, а бач такой што нiхто не падумае, што дзяѓчынка нясе фрыцам смерць.
  Алiса тупала маленькiмi, агрубелымi доѓгага хаднi па дзясятках дарог, i ѓсё прыкмячала ... Але гэтым не абмяжоѓвалася. Ёй хацелася забiваць гэтых падонкаѓ, асаблiва пасля таго, як яе добранька адлупцавалi, прыняѓшы за зладзейку.
  Дык чаму ѓ кошыку i не прынесцi крыху выбухоѓкi?
  Як разведчыцы, яе адзiн раз атрымалася змаляваць "Каралеѓскi тыгр" якi прыбыѓ у Польшчу яшчэ ѓ снежнi 1955 гады... Вось тады дзяѓчынка ладна прамерзла, так была ѓ моцны мароз толькi лапцях на босую нагу, у драны кажушок сарвалi сабакi карнiкаѓ, але ж. ... Усё роѓна, нават не чхнула, хоць i трэсла, пасля снежаньскай ночы моцна.
  А кар'ера снайперкi i зусiм была пачата выдатна.... За кароткi час яна стала лiдарам сярод знiшчальнiкаѓ. I справа была не толькi ѓ фенаменальнай трапнасцi, але i яшчэ ѓ паляѓнiчым нюху.
  Праѓда Алiса катэгарычна адмаѓлялася забiваць падлеткаѓ i жанчын... Можа таму з яе не спяшалiся рабiць гераiню!
  Але вось зараз усе, хто спрабаваѓ высунуць галаву з люка, каб наводзiць на вочка, былi ѓзроставыя i мацёрыя фашысты. I iх не шкада...
  А вось Анжалiцы выглядам фартуна вырашыла адпомсцiць за зайздроснасць, i iрвануѓ аскепкавы снарад. Алега Рыбачэнку нават не падрапала, а вось агнязарную ваяѓнiцу, збiѓшы з ног, пасекла прыстойна. Некалькi аскепкаѓ упiлася ѓ грудзi, патрапiла i па руках, нагах, i нават па скронi лёгкае рассяканне.
  У грудзi i плечы, пашкодзiла сур'ёзна, але Анжалiка ѓсё роѓна ѓстала i пайшла iмкнучыся трымацца прама. Пры гэтым яшчэ i лаючыся:
  - Вось гэта каты! Гiтлераѓцы, якiя не ведаюць пачуцця меры! Або элементарнага сораму!
  Не пацярпелы, калi не лiчыць удараѓ пры паданнi ад выбухной хвалi Алег Рыбачэнка яхiдна адзначыѓ:
  - А на рахунак сораму, то дакладна - укрыйся!
  Хлопчыка здзеклiва падмiргнуѓ. Анжалiка i сапраѓды была амаль голай, сарвала i пасекла форму, i з яе сцякала кроѓ. Цела было вiдаць ва ѓсёй прыгажосцi. Вельмi мускулiстае, але i адначасова жаноцкае, мышцы як дрот, жылкi i сухажыллi вельмi рэзка паступаюць, i здаецца, што гэта лiтая са сталi статуя Амазонкi. Ажыѓленая пры гэтым богам вайны Арэсам.
  Алiса свiснула:
  - Ого! Ну, цябе i рушыла!
  Анжалiка паблажлiва ѓхмыльнулася:
  - У мяне вельмi трывалая плоць! Што немцу смерць, тое рускаму выдатна! Так што не бойся "Беласнежка", гэта мяне толькi раззлуе, але не звалiць!
  Алiса тут заѓважыла:
  - Наша пяхота i сталёвая, танкавая коннiца ѓжо ѓварвалася ѓ форт. Цяпер, што, тут палюем цi ѓ горад?
  Анжалiка нечакана звярнулася да хлапчука:
  - А што скажа Максiмка?
  Малады разведчык, страсянуѓшы светлай челкой i сцiснуѓшы загарэлы з выпуклымi косткамi кулачок, рашуча вымавiѓ:
  - Вядома ѓ Берлiн, iнакш Гiтлера i без нас зловяць! Рыбак шукае месцы не самыя даступныя, але самыя дойныя!
  Алiса зняла яшчэ аднаго фрыца якi тырчыць з ацалелай у абстрэле вышкi i пацiраючы рассечаную, але ѓжо амаль якая закрылася падэшву заявiла:
  - А што? Сэнсу, выседжваць яйкi ѓ леднiка няма... Месца трэба знайсцi цяплей!
  Алег Рыбачэнка забiяцка праспяваѓ:
  Айчыне душу, сэрца прысвяцi -
  Спалi ѓсё цела ѓ бiтве без астатку!
  Добрая якасць i, гонар, захоѓваючы, памры;
  Свет наперадзе - зараз бушуе сутычка!
  Анжалiка паляпала мазолiстым рукой па плячы голаму па пояс плячу хлапчуку. Алег Рыбачэнка напружыѓ прэс, дэманструючы плiтачкi. Вiдаць было, што, набраѓшы вагу, хлопчык хутка ператварыцца з моцнага i прыгожага юнака. Дакладней не так ужо i хутка яшчэ гадоѓ больш за сорак пяць засталося пакуль яна будзе расцi, да юнака.
  Алiса прапанавала:
  - Ты Алег Рыбачэнка не снайпер, можа, быць крыху адыдзеш ад нас... Калi разведчык, дык i займайся разведкай!
  Пацан пакрыѓдзiѓся:
  - Па-твойму я азбукавая цяжар?
  Анжалiка перапынiла лаянку:
  - Алежка пабяжыць наперадзе нас. А мы за iм вось так, як гусi перабежкамi.
  Хлопчык адразу ж пагадзiѓся:
  - Iдзе! Бягом марш...
  У самiм горадзе баi iшлi ѓпартыя. Некаторыя вулiцы былi шырокiя. Па iх рухалiся "Мiкалаi", "Аляксандры", i САУ усiх вiдаѓ. У прыватнасцi СУ-100. Гэтая самаходка контурамi паходзiць на танк якi насiѓ iмя ѓ гонар Мiкалая Другога, але з больш магутнай прыладай. Лiчылася лепшым знiшчальнiкам танкаѓ, толькi з'явiлася параѓнальна позна, калi вайна ѓжо дагарала, i не паспела аказаць iстотнага ѓплыву на ход бiтваѓ.
  А вось з боку фашыстаѓ з'явiѓся танк, якi будзь ён, запушчаны ѓ ваенную вытворчасць своечасова, то несумненна мог надоѓга адстрачыць паражэнне Трэцяга Рэйха.
  Зрэшты, любы з вас гледзячы на тое, вартае жалю вiдовiшча якое ѓяѓляе сабой цяперашняя дэмакратычная Еѓропа, напэѓна падумае, а пры нацыстах волi геям i "чорным" не далi б!
  А вось танк АГ-25, невялiкi, пляскаты як чарапашка з доѓгiм руляй "Пантэры". Ён страляе з гэтай гарматы па "Мiкалаю", прабiваючы корпус з дыстанцыi ѓ 2 кiламетры. Наглядна дэманструючы перавага вялiкай пачатковай хуткасцi падкалiбернага снарада, i размяшчэннi скрынкi перадач прама на маторы, а экiпажа ѓ ляжачым становiшчы...
  Снарады "Мiкалаеѓ" падаюць у лабавую браню таѓшчынёй у 150 мiлiметраѓ пад вялiкiм кутом рацыянальнага нахiлу i... рыкашэцяць.
  Для трыццацi тон вагi танк прыстойна абаронены i яго не ѓзяць, нахрапам.
  Алiса, забраѓшыся на дах разбуранага дома, назiрае, як два АГ-25 уступiлi ѓ бой з калонай расейскiх "Мiкалаеѓ"-3. Машыны ѓ немцаѓ шустрыя, манеѓраныя i выскачылi хутка. Лабавая браня i сапраѓды непрабiѓная... Ды борта ѓсёткi добрых 100 мiлiметраѓ i па кутом у сорак градусаѓ ад гарызанталi. "Пантэра" з такiмi дадзенымi ѓ 1955 годзе была б непераможная. I пад Варшавай прыйшлося б царскiм войскам адыходзiць...
  Але АГ-25 не прыйшлося на шчасце стаць лепшым танкам другой, цi дакладней трэцяй сусветнай вайны. I дзве машыны, не так сiла, каб спынiць паѓсотнi.
  СУ-100 спрабуюць узяць на прыцэл браняваныя тачкi фрыцаѓ, але гiтлераѓцы вiляюць сваiмi машынамi з боку ѓ бок. Хуткасныя грамiлы: рухавiк у 700 конскiх сiл на 30 тон вагi, дае прыстойную хуткасць, асаблiва на шашы. У скрынцы ѓсталяванай прама на маторы дванаццаць перадач не лiчачы заднiх, што дазваляе машыне сыходзiць у выпадку пагрозы.
  СУ-100 таксама ѓсяго толькi чатыры, яны страляюць, адна патрапiла... Але рыкашэт, вельмi вялiкi кут у цэментаванай бранi, ды i таѓшчыня прыстойная... Тачкi фрыцаѓ паляць у адказ, але i атрымлiваюць.
  Алiса, чый правы ѓказальны пальчык ужо паспеѓ адысцi, зноѓ разбiвае оптыку. Белая панна шчэрыць зубкi i пагражае кулачком:
  - Вось гэта будзе вам!
  Анжалiка сочыць за полем бою. Шэсць "Мiкалаеѓ-3" падбiта ѓ корпус, але ёсць шанец, што машыны вернуцца ѓ строй. Падкалiберны снарад драбнаваты, з тоѓстымi сценамi, i не гэтак разбуральны. Праѓда ѓ адной з машын адбылася дэтанацыя, i стала iрваць.
  САУ-122 таксама атрымала сваю порцыю, прабiлi i яна гарыць...
  Алiса патрапiла i ѓ другую, зларадна выскаляючыся...
  - Вось так яны зараз сляпыя!
  Рыжавалосая д'ябла ѓсумнiлася:
  - Ой, цi што? Ты верыш у iх слепату!
  - Я не прамахваюся! - агрызнулася Беласнежка.
  - Ды i яны, падобна, таксама! - Анжалiка ткнула пальцаѓ у бок машын.
  Сапраѓды АГ-25 працягвалi страляць, кожныя пяць секунд, выкiдваючы са сваiх паѓаѓтаматычных гармат па снарадзе.
  Мазалi пры гэтым рэдка, самi атрымлiвалi, але трымалi ѓдар... Мабыць браня была высокай якасцi. Вось i СУ-100 атрымлiваѓ у корпус... Сагнулася...
  Алiса не на жарт здзiвiлася:
  - Няѓжо я прамахнулася... Вось няѓмеха, цi на мяне так раненнi дзейнiчаюць.
  Беласнежка зноѓ пальнула i вострымi вочкамi прыглядалася да вынiкаѓ стрэльбаѓ. Анжалiка таксама страляла па iхнiх вачах... Але няма не брала.
  Алiса шаптала малiтву:
  - Куля, куля будзь дакладная, мы за Справа, за Хрыста!
  Не, яна не прамахваецца, проста тут оптыка абаронена занадта тоѓстым i якасным браняшклом. Беласнежка дастаткова хутка гэта зразумела... А нямецкiм цуда-танкам падарвалi гранатамi гусенiцы. Вось i шарнiры па ѓсiм асфальце рассыпалiся. Можна нават сказаць - лепата! Танкi абезрухомленыя, i па iдэi трэба бы абыйсцi, але разгарачаныя савецкiя машыны пруць далей, абсыпаючы iх снарадамi...
  Калi трапленняѓ шмат, гэта мноства нямоцных удараѓ у пальчатках у галаву. З першага разу не высякае, але затым паступова назапашваецца, i адбываецца такая з'ява як тэхнiчны накаѓт.
  Так i браня, расколваецца ад серыi трапленняѓ i абсыпаецца... Вось чаму ѓ сусветным танкабудаваннi не перамагла тэндэнцыя звышцяжкiх машын. Хаця здаецца можна зрабiць абарону вышэйшы клас.
  Зрэшты, Брытанiя ѓ танку "Чэрчыль" пайшла шляхам менавiта ѓзмацнення бранiравання, няхай нават ва ѓрон узбраенню. Толькi "Чэленджэр" быѓ гарманiчнай у прапорцыi( агонь-браня-манеѓр) машынай. Але ѓ гэтым плане танкi ѓвесь час iшлi наватарскiм шляхам. Хаця ѓ кампазiцыйным плане АГ-25 так i застаѓся непераѓзыдзеным у перыяд трэцяй сусветнай вайны.
  Але яго ѓжо "закапалi". Алiса i Анжалiка змянiлi мэты, i прынялiся за пяхоту, гарматы i фауснiкаѓ.
  Цяпер ваяѓнiцы бiлiся непасрэдна ѓ самiм Берлiне. Шмат, вельмi шмат было байцоѓ-хлапчукоѓ. А што дарослых павыбiвала ѓжо ѓ папярэднiх баях, i зараз мабiлiзавалi ѓсiх асобiн мужчынскага полу, з дзесяцi гадоѓ, а то нават i малодшай.
  Змагалiся i дзяѓчаты, хоць i не масава. Усё ж Гiтлер, якiм катам не быѓ, не з'яѓляѓся прыхiльнiкам адпраѓкi жанчын на фронт, лiчачы вайну чыста мужчынскай справай. Зрэшты, калi справа датычыцца абароны сталiцы, то тут магчымы i выключэннi з правiлаѓ.
  Алiса прынцыпова пазбягала страляць у дзецюкоѓ маладзей шаснаццацi. Хоць некаторыя са смаркатых фрыцаѓ досыць спрытна варочалi фаѓстпатронамi.
  Страт сярод савецкiх танкаѓ было шмат, ды i пяхоты нямала. Iншыя дамы ледзь не закiдалi трупамi. Куляметаѓ у Берлiне шмат, эфектыѓна працуюць i аѓтаматы МР-74. Лупяць падстволкi i безоткаткi.
  Вядуць эфектыѓны агонь i расiйскiя войскi. Вось зноѓ атакуюць Iлы. Накату штурмавiкоѓ, i моцны агонь з зенiтных гармат i кулямётаѓ.
  Расейскiя войскi без паѓзы iмкнуцца пераадолець умацаваннi адным кiдком. Але абарона пабудавана моцныя. Вось будынак узяты, над iм ганарлiва лунае трохкаляровы сцяг... I раптам, як iрване, сцены абсыпаюцца ѓнiз, прыцiскаючы розных байцоѓ.
  Алiса моцна хмурыцца:
  - Па радыё кiруюць фугасамi. Тут ёсць i мiнныя палi, што не разглядзець сапёрам.
  Анжалiка, страляючы часта i нервова, моршчачыся ад болю ѓ шматлiкiх ранах, надрыѓна булькая, пагадзiлася:
  - Ды фрыцы стварылi на праблемы. Асаблiва танкавым калонам... Тут мабыць густа прыйдзецца палiць вулiцы свiнцом i крывёй!
  Алiса зняла нейкага старога. Той выпусцiѓ фаѓстпатрон, зброя паляцела ѓ нiз, i стукнуѓшыся выбухнула, падняѓшы пры гэтым кучу пылу. За iм грукнуѓся трасучы нагамi ѓ лапцях (!) i сам дзядок. Скончылася ягоная кар'ера. I мяркуючы па жалезных крыжах, кар'ера была слаѓнай, нават рыцарскi крыж жалезнага крыжа меѓся. Нават дзiѓна, што такi кавальера абраѓ у якасцi зброi фаѓстпатрон, якiм часцей за ѓсё ѓзбройваюць дужых хлапчукоѓ.
  Анжалiка асаблiвых забабонаѓ не адчувала i прастрэлiла юнаму фаѓснiку, выстаѓленую з-за сцяны, босую нагу. Хлапчук упаѓ, яму перабiла костка, i ён гучна стагнаѓ. Рыжавалосая д'ялiца, дабiла ѓ патылiцу, заѓважыѓшы:
  - Мiласэрнасць на вайне ѓ адрозненнi ад публiчнай дзеѓкi, каштуе даражэй, а задавальнення даць не можа!
  Алiса парыравала:
  - Толькi чалавек па-сапраѓднаму ѓзвышаны духам, не саромеецца лiтасцi да загiнуѓшых!
  Анжалiка пагардлiва фыркнула:
  - Вось ты зноѓ Беласнежка малоцiш мовай. А сказаць, што разумнейшага не можаш?
  Алiса строга вымавiла:
  - А хiба забiць няшчаснае дзiця доблесць?
  Анжалiка фыркнула з яшчэ большай пагардай:
  - А хiба ты сама не была забойным дзiцем? Ды i цяпер ты яшчэ непаѓналетняя дзяѓчынка, мужыком не цалаваная. Так што не заводзь дуду, а лепш страляй! Часта i трапна. Ды i не шкадуй смаркачоѓ, яны нi цябе, нi нашых салдат нi кропелькi не шкадуюць!
  Алiса замест адказу, змянiла пазiцыю... У вялiкiм, няхай i ладна разбураным горадзе снайперу разлог, шмат мэт, шмат i ахвяр.
  А басаногiх, ахопленых патрыятычным парывам - абаранiць Берлiн хлапчукоѓ, вельмi шмат. I яны ѓзброены часам усё роѓна, стрэльбы, фаѓсты, бутэлькi з запальнай сумессю, але б'юцца адчайна. Зрэшты, ужо бачныя звязаныя кучкi дзецюкоѓ - скруцiлi расiйскiя ваяры.
  Але вось адзiн з хлопчыкаѓ у iрванай гiмнасцёрцы, падняѓ уверх рукi i як бы пайшоѓ здавацца. Яго бледны схуднелы твар з крывавымi пiсугамi i праваленымi шчокамi быѓ строгi i поѓны роспачы.
  Расейскiя салдаты працягнулi да яго рукi... Хлапчук нешта тузануѓ i разам з грукатам iрванула! Далёка разляцелiся аскепкi i кавалкi крывавага мяса.
  Алiса пра сябе падумала, што шапнуѓ нямецкi дзяцюк напрыканцы? Малiтву да мацi, Бога цi пачвары пекла Адольфа Гiтлера? Аб чым ён марыѓ у апошнiя секунды? Што ѓспамiнаѓ?
  Анжалiка зларадна вымавiла:
  - Вось гэта адвучыць нас ад шкоднай звычкi, браць дзiцянят звяроѓ у палон. Бачыце, як яны разумеюць ласку! Патрэбныя змарнаваць усю нямецкую нацыю пад корань!
  Алiса рашуча запярэчыла:
  - Не! Гэта не правiльна! Немцы вялiкая i вельмi таленавiтая нацыя. А калi сярод iх ёсць вылюдкi... - Беласнежка, тут убачыѓшы, што яе напарнiца бярэ дзяѓчынку з вiнтоѓкай пад прыцэл, ткнула яе ѓ бок. - Не смей забiваць дзiця! Яна добрая.
  Анжалiка люта, як галодная i параненая (а яна i сапраѓды параненая!) пантэра агрызнулася. Яе погляд стаѓ пякучым ад нянавiсцi.
  - Ты што не бачыш, гэта дзiця страляе па нашых салдатах!
  Алiса рашуча запярэчыла, ткнуѓшы ствол стрэльбы сабе памiж круглых i поѓных дзявочых грудзей:
  - Тады i ѓ мяне страляй! Бо я паступiла б на яе месцы таксама, абараняючы сталiцу сваёй Радзiмы!
  Анжалiка лаялася:
  - Цялячыя пяшчоты! Але вось чаму ты не пашкадавала старога, з рыцарскiм крыжам, як i многiх iншых?
  Алiса без сарамлiвасцi адказала:
  - Таму што гэта вайна! - I апярэджваючы Анжалiку, дадала. - А на вайне ёсць свае правiлы - рыцары дзяцей не забiваюць! Гэтае правiла свята выконваецца ва ѓсiх рамантычных творах!
  Вогнезарная д'ялiца раѓнула ѓ адказ:
  - Цябе не выправiць! Страляй лепш па старых. Табе ж не падабацца лядашчасць!
  Алiса ахвотна кiѓнула галавой:
  - Садоѓнiка, якi адсякае старыя, лядашчыя ѓцёкi нiхто не лiчыць катом. А вось губiць малады параснiк - гэта западло!
  У карцiне бою адбылiся перамены, у небе як камары на вогнiшча з'явiлiся "Саламандры". Яны атакавалi ѓсёй лютасцю расiйскiя Аляксеi, расстрэльваючы з 30-мiлiметровых гармат. Савецкiя лётчыкi прынялi бой.
  Алiса змянiла, прыярытэты i перавяла стральбу на лятаючыя апараты. Наогул самалёт, хай нават такi манаблочны як НЕ-162 машына дарагая, i яе знiшчэнне каштоѓней пяхотнiка цi нават афiцэра СС.
  Праѓда, тут было бачна, што ѓзровень падрыхтоѓкi нямецкiх лётчыкаѓ не важны. Мусiць, ваююць пачаткоѓцы, якiя толкам не ѓмеюць, i рулiць, i страляць. Зрэшты, неспрактыкаваныя кадры разбавiлiся i некалькiмi бывалымi асамi, якiя прычынялi вялiкiя непрыемнасцi.
  Асаблiва пры стральбе па маламанеѓраных Аляксеях. А знiшчальнае прыкрыццё моцна спазнiлася. Няѓжо што былi яшчэ i ПЕ-2 якiх iмкнулiся выкарыстаць на тактычным узроѓнi.
  Алiса, збiѓшы пару пачаткоѓцаѓ, засяродзiла агонь на мацёрых асах. Гэта было важна: выбiць як мага больш сцярвятнiкаѓ, не даць iм сiрацiць рускiх дзетак.
  Пры гэтым беласнежная анёлiца выпрабавала, такi моцны душэѓны ѓздым, што ва ѓсю глотку заспявала;
  Што такое Радзiме служэньне?
  Гэта праца - што дорыць радасць нам!
  Мы чэрпаем радасць - натхненне,
  Нiзашто нам бур дзявяты вал!
  
  Для Айчыны сэрца б'ецца бурна,
  За яе ваяваць трэба ѓсiм!
  I тады надыдзе казкi цудоѓнай,
  Дзе ѓ каханнi адзiны заяц - леѓ!
  
  Але не леѓ раптам стаѓ баязлiвым зайцам,
  Проста адвагу выхаваѓ касой!
  Нам не трэба мучыцца, раздзiрацца,
  Хмары прэч - зiхацi прамень залаты!
  
  Мы дзяѓчаты - воiны лiхiя,
  Бiцца будзем, Радзiме салют!
  Бо ѓ нас такiя дух i сiла,
  Што псалмы Арханёлы спяваюць!
  
  Гэтая песня аб доблесцi аб гонары,
  Аб любовi свяшчэннай не цялеснай!
  Будзем з Богам мы навечна разам,
  Дэман прэч з бязвыхаднай нудой!
  
  Для мяне Хрыстос Вялiкi воiн,
  Ён за справядлiвасць, дабрыню!
  Ды мы пралiваем шмат крывi,
  Загiнулых шкада за жыццё не пералiчу!
  
  Але лiчыць страты нам не трэба,
  Усiх Гасподзь Усявышнi ѓваскрэсiць!
  Выдасць шчодрую, сваю ѓзнагароду,
  Умацуе нам сiлу, меч i шчыт!
  
  Адважны бо практычна несмяротны,
  У iм закладзены стрыжань жыцьця гэтага!
  Да нас прыйдзе поспех, у гэта верце,
  Супастата з лютасцю разбi!
  
  Свет часам падобны на пекла апраметны,
  Няма парадку, сумлення, кахання!
  Горкiя, завялыя чарэшнi,
  Увесь баланс - цемра мiнусаѓ, нулi!
  
  Але прыйдзе на Зямлю хутка шчасце,
  Чалавек Творца свайго лёсу!
  Будзе жыццё i смерць у магутнай уладзе,
  Створым, што продкi не змаглi!
  Алiса i без усялякага перабольшання тварыла гiсторыю, выбiла пазнакi, як цыраванне на швейнай машынцы стрэламi, самых магутных байцоѓ Люфтвафэ, а астатнiя нямецкiя пiлоты, страцiѓшы рэшткi баявога духу, у страху адступiлi.
  Адна ѓ гэтым момант, дзяѓчат зноѓ атакавалi. Двое рослых эсэсаѓца i пара дужых дзецюкоѓ з Гiтлеругента падкралася да iх i... Замест, таго, каб, карыстаючыся празмерным захапленнем ваяѓнiц стральбой па паветраных цэлях расстраляць снайперш з засады, яны вырашылi з узяць жыѓцом. А можа казачная прыгажосць, якая стала яшчэ эратычна з раненняѓ i стомленасцi дзяѓчат, падштурхнула iх жаданне выкарыстоѓваць палоннiц ва ѓласных мэт.
  Ва ѓсякiм разе, удар прыклада ѓ патылiцу надоѓга вывеѓ са строю транса Алiса, якая знаходзiцца ѓ фактычным стане, затым Фрыцы кiнулiся на рослую Анжалiку.
  Аднак агнязарная д'ялiца, нават быѓшы жорстка паранена, заставалася небяспечным супернiкам. Яна рэфлекторна сустрэла вялiзнага эсэсаѓца хвосткiм ударам у пахвiну. Той як iкнуѓ, рот наросхрыст, слiны палiлiся i гэтая туша як паляцiць з даху. Ды як урэжацца ѓ цэглу...
  Анжалiка, сыдучы ад стрэлу iншага фашыста, саданула яму локцем у правую нiжнюю кропку падбародку, пад кутом у кiрунку да цэнтра. Калi так прабiваеш, нават нямоцны ѓдар, здольны высекчы буйнага фактурай байца. А Анжалiка бiла прафесiйна, з падкручваннем корпуса i падваротам пляча.
  Скiвiца трэснула, гiтлеравец завалiѓся ѓ глыбокi, амаль смяротны накаѓт. Двое хлапчукоѓ з Гiтлер-югента з нашыѓкамi ѓ выглядзе дубовых жалудоѓ раскiнулi раты, выдыхнуѓшы:
  - О Раша-волаты!
  Пасля чаго кiнулiся на яе, размахваючы сапёрнымi лапаткамi. Пасля двух велiканаѓ падлеткi на выгляд не старэйшыя за чатырнаццаць-пятнаццаць не здавалiся страшнымi. Праѓда, дубовыя жалуды на каѓнерыках казалi, што гэта элiта цi начсастаѓ. Будзь Анжалiка звычайным салдатам, то гэтыя хлопцы ѓяѓлялi б пагрозу. Але для сiбiрачкi загартаванай распаленым жалезам i свiнцом гэта семечкi.
  Анжалiка зрабiла падманны рух, i сябар, разгарнуѓшы галёнку веерам i падсекла хлопца, той паляцеѓ дагары нагамi, мiльгаючы спартыѓнымi чаравiкамi на шыпах з легаванай сталi. Яны вiдавочна не мясцовая басота. А вось iншы хлапчук, паспрабаваѓ саднуць ёй нагой, але вiдавочна не ѓдала, бо i сам зляцеѓ, балюча грукнуѓшыся спiной. Анжалiка рэзюмавала:
  - Вось гэта ёсць прыём Раша-богатыр!
  А Алег Рыбачэнка тым часам захапiѓ Адольфа Гiтлера. Фюрэр спрабаваѓ сысцi на лятаючай талерцы, але яго гераiчны дзяцюк збiѓ з асаблiвай рагаткi з кавалачкам антыматэрыi. I здолеѓ прабiць ламiнарны струмень.
  Калi фюрар i некалькi яго ахоѓнiкаѓ спрабавалi сысцi, гераiчны пацана нагнаѓ iх. Адной чаргой дзяцюк-тэрмiнатар скасiѓ ахову ѓ фюрара.
  А самога Гiтлера злавiѓ босымi пальчыкамi дзiцячай нагi за нос. I павалiѓ яго.
  На гэтым 30 красавiка 1957 гады вайна з Трэцiм Рэйхам практычна скончылася.
  Алег Рыбачэнка атрымаѓ самы вышэйшы ордэн Расii: "Iсуса Хрыста" нарэшце стаѓ генералам. Пры гэтым застаючыся хлапчуком.
  Расея далучыла да сябе ѓсе краiны свету. I стварыла Сусветную iмперыю.
  Праходзiлi палёты на iншыя планеты Сонечнай Сiстэмы.
  Медыцына некалькi адставала i Уладзiмiр Трэцi раптоѓна памёр у 1992 годзе паправiѓшы пяцьдзесят чатыры гады - перасягнуѓшы працягласць праѓлення Iвана Грознага.
  На пасаду ѓзышоѓ адзiнаццацiгадовы ѓнук цара Георгiй Першы. А рэгентам стала яго мацi Марыя. Пакуль таму не выканалася васямнаццаць гадоѓ.
  Алег Рыбачэнка праслужыѓ сто гадоѓ, але адстаѓку не сышоѓ. Пасля 2004 года, хлопчык пачаѓ расцi. I 2010 года стаѓ шаснаццацiгадовым, вельмi прыгожым, безбародым, але надзвычай мускулiстым юнаком. I так i застаѓся ѓ гэтым цудоѓным узросце шаснаццацi гадоѓ. Калi цябе кахаюць жанчыны, а броду галiць не трэба.
  У 2021 годзе пачаѓся першы палёт чалавека за межы Сонечнай Сiстэмы.
  Пакуль яшчэ ён павiнен быѓ заняць вельмi працяглы час.
  Алег Рыбачэнка як несмяротны стаѓ камандорам першай мiжзоркавай экспедыцыi. Вечны юнак ахвотна згадзiѓся. Для яго час бег хутчэй, чым для iншых людзей, i ён не баяѓся старасцi.
  Пацан-терминатор перад стартам праспяваѓ цэлую паэму, складаючы прама на хаду;
  Я пiянер краiны парад,
  А разам з тым i царскi генерал...
  Магу заклiкаць ворагаѓ да адказу,
  На часткi Вермахт разарваѓ!
  
  Грамiѓ фашыстаѓ хлопчык басаногi,
  Ворагаѓ Расii крута нiшчыѓ...
  Няма не судзiце пацаненка строга,
  Яго на лаянку сам Род святы абраѓ!
  
  I дзе ён толькi не быѓ яснавокi,
  У якiх баях дзяцюк не пабываѓ...
  Гурба дзiцяцi пячэ босыя ногi,
  Ён у нечым нават Божы iдэал!
  
  У бiтвах рэдуты вагалiся,
  Вялiся хлопцы лютасьць той шануючы...
  Байцы Расii вельмi адважна бiлiся,
  Адкрылi рахунак ужо iдзе пеня!
  
  Я пiянерам быѓ у бiтвах лютых,
  Кiдаѓ гранаты босаю нагою...
  I цалаваѓ дзяѓчынку прама ѓ вусны,
  Паколькi вiдавочна, я дзяцюк круты!
  
  Але немцы гэта проста варвары,
  Яны, вядома, цудоѓныя байцы....
  У бiтву хлопчык стаѓ ужо афiцэрам,
  Ганарыцца хлопцам дзяды i бацькi!
  
  Не дам фашыстам перамагчы Айчыну,
  На дам я фрыцам Русь тую адолець...
  Я веру будзем жыць пры камунiзме,
  Непераможны рускi волат-мядзведзь!
  
  З Японiяй змагаѓся я хлапчуком,
  Я не сталею ж на век дзяцюк ...
  Паланiѓ таго, хто быѓ магутным гузам,
  Бо чалавек вышэйшы за малпаѓ!
  
  Дзяѓчынкi таксама басанож б'юцца,
  Бо так зручней, i боцiкi цiснуць...
  Часам бываюць зоркi нiбы сподкi,
  Мiкада будзе доблесную капут!
  
  Ну што фашыст атрымаеш ты гранату,
  Яна забойнай сiлай разарве...
  Праспяваю на памяць дзеѓцы серэнаду,
  I памкнемся да зорак мы ѓ палёт!
  
  Расiя гэта слаѓная дзяржава,
  Яна прыгожая i колер вясной ...
  Нас чакае Русь i Бога слава,
  Хоць я дзiця, вечнае i босы!
  
  Бiлiся з Вiльгельмам, i са мною ведзьмы,
  Пра перамагаюць кайзера палiцы...
  Ну што зараз супернiк бледны,
  Мядзведзь выскалiѓ вострыя iклы!
  
  Не саступаюць нашы камсамолкi,
  Яны красунi, урэжуць кулаком...
  На фронт яны з'явiлiся самаволкай,
  Ну а супернiк стане мудаком!
  
  I дзе мы толькi з бiтвах не ваявалi,
  Рубiлi крута мы мячом ворага...
  I так канкрэтна Гiтлеру мы далi,
  Што паднялася вялiзная завея!
  
  Расея гэта Радзiма Сварога,
  Яна паднялася проста з руiн ...
  У Бога Усiх мацней Рода,
  Парыць над намi рускi херувiм!
  
  Дзяѓчаты любяць басанож змагацца,
  I iх мацней, ведайце не знайсцi...
  Ёсць у мяне гранаты ѓ трывалым ранцы,
  Здолеем танкам мы ѓ Берлiн увайсцi!
  
  Што мы хлопцы ѓ тых баях бывалi,
  Мы выбаѓлялi палонных з пятлi...
  Убачым хутка камунiзму далi,
  Краiны ѓжо царскай доблеснай сям'i!
  
  Айчына стане вышэй зорак выдатных,
  У ёй нашы дзеѓкi свецяць як квазар...
  З маёй дзяѓчынкай бiцца ж небяспечна,
  Яна наносiць жорсткi ведай ѓдар!
  
  Ну што фашысты моцна атрымалi,
  Ад нас вы фрыцы пабеглi ѓраз....
  Накручваючы лютыя мiлi,
  Мы дзiвiм вас не ѓ брыво а ѓ вока!
  
  Мы Рода шануем, i молiмся Сварогу,
  У каханым Ладу - мацi Вялiкiх Багоѓ...
  Калi iдзе ѓ нялёгкую дарогу,
  Не трэба толькi марнаваць лiшнiх слоѓ!
  
  Багацце рускiх проста не вымераць,
  Яна не ведае нiякiх бакоѓ...
  У любоѓ ад Бога трэба моцна верыць,
  Мы ж не цень нейкiх мурашак!
  
  
  Скажыце браты будзе разам з Руссю,
  Усiх пераможам i слабых абаронiм...
  Хоць часам успамiнаем з сумам,
  Але загiнулых абавязкова ѓваскрэсiм!
  
  Мая Расiя ты краiна святая,
  Цябе прыгажэй у свеце не знайсцi...
  Дзяѓчынка па снягах бяжыць босая,
  На выгляд жа ёй не больш за дваццаць!
  
  Я веру ѓ бясконцую перамогу,
  Што будзе Русь вечна квiтнець...
  Што будзе мяса смачнае да абеду,
  Што не прыйдзе на нашу зямлю таць!
  
  У Расii ѓсё цвiсцi паверце будзе,
  I паляцiм жартам братва на Марс...
  Сабе мы самi сталi верце суддзi,
  I ѓсё ѓ Айчыне будзе найвышэйшы клас!
  
  АМЭРЫКА КАРЫЗЛА ПЕРШАЙ У БОЙ
  ЗША аб'явiлi 20 красавiка 1941 года вайну фашысткай Германii. У гэтай гiсторыi ѓ Рузвельта не вытрымалi нервы, i ён пад уплывам грамадскай думкi вырашыѓ уступiць у бойню. ЗША стала вiнавацiлi ѓ тым, што яны доѓга марудзiлi з уступам у вайну, i наогул i другi фронт не адчынялi.
  Хаця нават у сорак чацвёртым годзе, саюзнiкаѓ не скiнулi ѓ мора ѓ вынiку шанцавання. А тут ЗША ѓлезлi ѓ вайну не гатовыя. Фюрэр вырашыѓ адкласцi план "Барбароса". Акрамя таго, ён адчуваѓ, што СССР куды больш цвёрды арэшак, чым пра гэта можна меркаваць, па фiнскай кампанii.
  I вось спачатку фашысты акупавалi Югаславiю i Грэцыю. А затым i востраѓ Крыт.
  Але вырашальны ѓдар быѓ нанесены 22 чэрвеня 1941 года па Мальце. Тут прыняла ѓдзел вялiкая колькасць самалётаѓ у тым лiку i бамбардзiровачнай авiяцыi. I затым рушыла ѓслед высадка дэсанта. На гэты раз больш арганiзаваная i паспяховая.
  Мальта ѓпала, i немцы зноѓ наступаюць. На гэты раз у Лiвii. Куды перакiнуты яшчэ дадатковыя чатыры танкавыя дывiзii. I кулак Роммеля ламае ангельскiя пазiцыi. Пал Таѓбук. А потым у жнiѓнi i пачатку верасня быѓ пакораны i Егiпет.
  У баях прыняѓ удзел батальён прыгожых дзяѓчат з СС "Ваѓчыцы". Яны ваявалi басанож, i адным бiкiнi. I iх голыя падэшвы абпальвалi пяскi Сахары. Але дзяѓчаты ад гэтага змагалiся толькi больш эфектыѓна.
  Егiпет упаѓ... Частка нямецкiх войскаѓ рушыла на Судан, а частка пайшла на Палестыну i Iрак.
  Адначасова гiтлераѓцы ѓзялi Гiбралтар i сталi перакiдваць свае войскi i ѓ Марока i заваёѓваючы Афрыку.
  Трэба адзначыць, што Гiтлер i Сталiн правялi асабiстую сустрэчу ѓ Стакгольме. I там Сталiн запэѓнiѓ у сваiм сяброѓскiм нейтралiтэце i заявiѓ, што СССР лiшняга не трэба. Але ѓ вайну ѓступаць адмовiѓся.
  Фюрар вырашыѓ рызыкнуць i падпарадкаваць сабе Афрыку. Гэта дало б i сыравiну, i рабоѓ для прамысловасцi. А ѓ Iндыю можна пайсцi i праз Iран.
  Немцы захапiлi Iрак i Кувейт, а зiмой i занялi ѓвесь Блiзкi Усход.
  Дзяѓчаты-ваѓчыцы прашлёпалi там босымi ножкамi. А вясной пачаѓся праз Iран паход на Iндыю.
  Вермахт нiбы арды Чынгiсхана прайшоѓся па Персii i ѓляцеѓ у Iндыю. Японiя грамiла Амерыку i Брытанiю на iншых франтах. Пад Мiдуэй амерыканцы былi моцна бiтыя. I Гавайскi архiпелаг захапiлi самураi.
  Поспеху Японii ѓ бiтве пад Мiдуэй спрыялi чатыры дзяѓчыны-нiндзя, якiя збiлi ѓсе самалёты амерыканцаѓ якiя спрабавалi атакаваць караблi краiны Узыходзячага Сонца.
  Японiя атрымала упэѓненую перамогу. Дзяѓчаты змагалiся таксама басанож i ѓ адным бiкiнi, i гэта рабiла iх целы такiмi адчувальнымi. I асаблiва да вiбрацый самалёта.
  I разбуралi яны амерыканцаѓ вельмi нават люта... За лета i восень сорак другога года вермахт захапiѓ усю Афрыку, i землi да Бiрмы, злучыѓшыся з японцамi.
  Пад кантролем Германii аказалiся каласальныя рэсурсы. Тым больш iмперскiм мiнiстрам узбраенняѓ i боепрыпасаѓ стаѓ таленавiты Шпеер.
  Каб узмацнiць цiск авiяцыi на Брытанiю ѓ студзенi 1943 года была абвешчана Рэйхстагам "Татальная вайна".
  Выпуск самалётаѓ хутка ѓзрастаѓ. Масава ѓ серыю пайшлi больш дасканалыя бамбавiкi Ю-188, i знiшчальнiк-бамбардзiроѓшчык Фоке-Вульф, а таксама больш магутны ДА-277.
  Немцы прасавалi Брытанiю. Увесну 1943 гады з'явiѓся МЕ-309, якi не меѓ сабе роѓных па ѓзбраеннi i лётным характарыстыкам. А таксама яшчэ больш магутны Ю-288, i спецыяльныя дэсантныя планёры, здольныя перамяшчаць i планеты, i шасцiматорныя транспартныя самалёты.
  Фашысты лiтаральна зраѓнялi Брытанiю з зямлёй, а iх падводны флот актыѓна тапiѓ усякую трэску што плыла ѓ метраполiю. А ѓ жнiѓнi 1943 гады адбылася высадка дэсанта ѓ Брытанii. У баях прайшлi выпрабаваннi "Тыгры", "Львы", "Пантэры" i нават паспелi "Тыгры"-2, i "Маѓс".
  Брытанiя ѓпала... Японцы на моры бiлi ЗША i нават перадушылi амерыканцам артэрыю ѓ Панаме.
  Амерыка, апынуѓшыся ѓ адзiноце запытала лiтасцi. Рузвельт ладна ператрусiѓся.
  Гiтлер не пагадзiѓся на мiр, i яго войскi палезлi ѓ Канаду. Аперацыя па захопе Iсландыi прайшла амаль без страт. I затым немцы перабралiся i праз Грэнландыю.
  Сорак чацвёрты год прайшоѓ у жорсткiх баях на Захадзе. У Трэцяга Рэйха з'явiлася рэактыѓная авiяцыя. У тым лiку i бамбавальная. Грозны чатырох бамбавiк Ю-488, i рэактыѓныя Арада , штурмавыя мадыфiкацыi машын.
  Яшчэ i шрубавая авiяцыя была на вышынi ѓ прыватнасцi ТАЯ-152. Дадзеная эвалюцыя Фоке-Вульф, была вельмi ѓдалай i разбурала амерыканскiя машыны.
  Больш дасканалым быѓ i нямецкi аѓтамат МР-44, i падводныя лодкi на перакiсы вадароду. "Пантэра"-2 стала асноѓным танкам, i была на галаву вышэй амерыканскiх "Шэрманаѓ". Немцы ѓ цэлым пераѓзыходзiлi ЗША ѓ якасцi тэхнiка, а iх рэсурсы дазвалялi браць i колькасцю.
  Сярод нямецкiх асаѓ сапраѓдным феноменам быѓ Марсэль. Ён набiраѓ так iмклiва рахункi, што быѓ першым за тры самалётаѓ узнагароджаным Рыцарскiм Крыжам Жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi двойчы. А затым за чатырыста самалётаѓ Рыцарскiм крыжам Жалезнага Крыжа з залатымi дубовымi лiстамi мячамi i дыяментамi. А за пяцьсот Вялiкiм крыжом жалезнага крыжа.
  За семсот пяцьдзесят самалётаѓ яго ѓзнагародзiлi асобай узнагародай: Рыцарскiм крыжам Жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Акрамя таго Марсэль яшчэ атрымаѓ i крыж воiнскiх заслуг з дыяментамi. А за тысячу самалётаѓ атрымаѓ Зорку Рыцарскага Крыжа Жалезнага Крыжа са срэбным дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi.
  Гэта было проста жах для ЗША.
  Нямецкiя войскi лёгка прайшлi Канаду, а гiтлераѓцы з японцамi Мексiку i атакавалi ЗША.
  Гэта нагадвала, зажыѓшы ѓ абцугi. Немцы прасавалi. ТАЯ-400 бамбаваѓ амерыканскiя гарады i заводы, лiтаральна наводзячы татальны жах. I янкi паддавалiся пад скрышальнымi ѓдарамi.
  Немцы наступалi i амерыканцаѓ разбуралi, асаблiва танкавы павозка Герды.
  Дзяѓчына нацiскала босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка i разбурала амерыканцаѓ.
  Разбiвала "Шэрманы", i прабiвала iм вежы.
  I выла ва ѓсю глотку:
  - Герда любiць забiваць! Вось гэта Герда!
  I Шарлота як голай пяткай нацiсне i пашле забойны разрад. Разнясе супернiка.
  I засмяецца, скалячы зубкi:
  - Я касмiчная дзеѓка!
  Тут Крысцiна як лупанет, i таксама выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, разбiваючы браню танка.
  I прараве:
  - За арыйскiя рубяжы!
  Магда таксама вядзе агонь з каласальнай трапнасцю, i сваiмi точанымi босымi ножкамi.
  I буркуе:
  - За перамогу каласальных сiл!
  Амерыканцам прыйшлося вельмi прутка... Сорак чацвёрты год стаѓ для ЗША часам паражэнняѓ i катастроф на ѓсiх франтах.
  У баях з'явiлiся i больш дасканалыя нямецкiя самаходкi серыi Е, у прыватнасцi Е-10, i Е-25. I яны лёгкiя i iмклiвыя далi янкi па рагах. Да моманту капiтуляцыi ЗША 30 студзеня 1945 гады, паспеѓ на фронт прыбыць i першы Е-50. Дадзеная машына была яшчэ недасканалай пры вазе ѓ больш за шэсцьдзесят тон, мела лабавую браню ѓ 150-мiлiметраѓ корпуса, i 185-мiлiметраѓ iлба вежы. I бартоѓ за 82-мiлiметры пад нахiламi. Што прыкладна супастаѓна з "Тыграм"-2. Праѓда рухавiк з паддувам i нагнятальнiкам, даваѓ моц да 1200 конскiх сiл. А гармата была 88-мiлiметраѓ 100 ЭЛ, i вельмi дакладная i бранябойная.
  I так непрыяцеля адчайна лупiла.
  А напрыканцы i лятаючая талерка з'явiлася. Ева i Гертруда дзве галаногiя i ѓ бiкiнi дзеѓкi вызначылiся. I гэта аказалася вельмi крута з зруйнавальнымi падачкамi.
  I так амерыканскiя самалёты знасiла.
  Але вось здабыта перамога. I немцы разам з японцамi збiраюцца скончыць з СССР.
  Уварванне намечана на 22 чэрвеня 1946 года. Да гэтага часу немцы наштампавалi вялiкую колькасць танкаѓ серыi Е. У прыватнасцi Е-50 быѓ удасканалены i рухавiк i трансмiсiя былi адным блокам, папярок, i каробка перадач на маторы. Стала лягчэй i хадавая частка, а частка элементаѓ выведзена за корпус. Вышыня машыны паменшылася, i вага знiзiлася да сарака пяцi тон. Е-75 таксама стаѓ лягчэйшым да сямiдзесяцi тон паменшыѓ сваю масу. А рухавiк стаѓ больш магутны ѓ 1500 конскiх сiл i газатурбiнны. Пры гэтым таѓшчыня бранi iлба вежы 252-мiлiметра, i бартоѓ 160-мiлiметраѓ пад нахiламi. А iлба корпуса: 200-мiлiметраѓ верх пад вялiкiм нахiлам, i 160-мiлiметраѓ нiз вялiкiм нахiлам. Барта ѓ 120-мiлiметраѓ i плюс шчыткi ѓ 50-мiлiметраѓ.
  Такiм чынам Е-75 стаѓ танкам больш-менш хадавым, i пры гэтым выдатна абароненым са ѓсiх ракурсаѓ. I ѓ яго было два выгляду прылад: 105-мiлiметраѓ у 100 ЭЛ даѓжыня ствала, i 128-мiлiметра ѓ 55ЭЛ даѓжыня ствала.
  Для барацьбы з танкамi першы вiд гарматы куды лепшы.
  СССР да гэтага часу зразумела не стаяѓ на месцы. У параѓнаннi з рэальнай гiсторыяй у яго было пяць год форы. Прамысловая вытворчасць за гэты час, паводле афiцыйных звестак, практычна падвоiлася. Хаця рэальна гэта было прыкладна на трацiну завышана. Танкаѓ i самалётаѓ выпушчана шмат. Калi на першае чэрвеня 1941 гады ѓ СССР было 22 тысячы 600 танкаѓ, i яшчэ тры тысячы танкетак, i паѓтары тысячы самаходак. То да першага чэрвеня 1946 гады танкаѓ дадалося яшчэ тысяч трыццаць. Выраблена машын вiдавочна i больш, але натуральнае змяншэнне. Такiм чынам у СССР пяцьдзесят тры тысячы танкаѓ у страi. З iх самая масавая Т-34-76. Але ёсць яшчэ i лёгкiя машыны. I састарэлыя БТ i Т-26, i iншыя яшчэ гатовыя да спiсання танкi. I цяжкiх даволi шмат. I не ѓсяго яны аказалiся прыдатнымi. КВ-3 з'явiѓся ѓ жнiѓнi 1941 гады. Вага 68 тон, i гармата 107 мiлiметраѓ i пачатковай хуткасцю снарада ѓ 800 метраѓ за секунду. А ѓ вераснi КВ-5, таксама гармата 107-мiлiметровая i 76-мiлiметровая. I вага ѓ сто тон. А з сакавiка 1942 года ѓ серыю паступiла КВ-4 вагой у 108-тон, i такiм жа ѓзбраеннем як i КВ-5, толькi лабавая браня не 170-мiлiметраѓ, а 180-мiлiметраѓ. Нямала, але без рацыянальных кутоѓ нахiлу. Дадзеныя танк Е-50 выдатна прабiваѓ з дыстанцыi бою. У гэтай машыны лабавая браня з вялiкiмi нахiламi кутоѓ, i наперадзе танк прабiць амаль немагчыма. Гэта не Тыгр-2, у больш дасканалай найновай машын куты нахiлу куды больш.
  СССР не вёѓ войнаѓ, пасля Фiнляндыi, i Сталiн не высоѓваѓся. I тэхнiка ѓ СССР пайшла не па самым перадавым гарматы. Серыя КВ таксама рухалася ѓ бок цяжэйшых мадэляѓ. У лютым 1943 гады з'явiлiся КВ-6 з таѓшчынёй лабавой бронi ѓ 200-мiлiметраѓ, узбраенне 152-мiлiметровая гармата i 76-мiлiметровая i вага ѓ сто пяцьдзесят тон. А ѓ траѓнi 1943 гады i КВ-7 вагай у 200 тон, i адразу трыма гарматамi: 152-мiлiметра i дзве 76-мiлiметраѓ.
  Т-34-76 просты ѓ вытворчасцi i ѓнiверсальны танк толькi ѓ 1944 годзе быѓ мадэрнiзаваны гармат у 85-мiлiметраѓ i буйнейшай вежай.
  Зьявiлася Т-34-85. I яна стала асноѓнай машынай. Выпускалiся ѓ невялiкiх колькасцях i лёгкiя плывучыя танкi i БТ - колава-гусенiчныя. У 1944 году з'явiѓся i КВ-8 вагай у дзвесце пяцьдзесят тон i гарматам у 152-мiлiметра i дзве 85-мiлiметраѓ. Але звышцяжкiя монстры ѓжо сябе не апраѓдалi. Проста Сталiн захапiѓся гiгантаманiяй.
  А вось немцы ад "Маѓс" звышцяжкiх адмовiлiся. Асноѓнымi танкамi сталi сярэднi Е-50 У i цяжкi Е-75. У малых колькасцях яшчэ i Е-100. А таксама самаходкi Е-10 i Е-25. Яны маленькiя, але такiя рухомыя i эфектыѓныя.
  У СССР да пачатку вайны самаходак было замала... У гэтым плане Савецкая Расея адстала. I пакуль з каля двух тысяч, i большая частка ѓ 76 i 85 мiлiметраѓ калiбра. СУ-100 не з'явiлася... Бо практычнага досведу вайны бракавала. У СССР пасля КВ-8 у гэтай серыi больш вага не павялiчвалi. КВ-9 была з гарматамi 107-мiлiметраѓ i дзве 76-мiлiметраѓ. А КВ-10 з гарматамi 107-мiлiметраѓ i двума 85-мiлiметраѓ. Калi не лiчыць Т-34-85, то ѓ СССР не было ѓдалых танкаѓ. Калясна-гусенiчныя для вайны на тэрыторыi Расii падыходзiлi дрэнна. Т-54 больш дасканалы яшчэ толькi распрацоѓваѓся. КВ-11 з'явiѓся лiтаральна напярэдаднi войны. Для барацьбы з нямецкiмi танкамi з гарматай 122-мiлiметра i дзве 76, i КВ-12 з гарматай у 122-мiлiметра i 85-мiлiметраѓ.
  Вайна паказала ѓ далейшым заганнасць серыi КВ... Апошнi танк КВ-13 з'явiѓся ѓжо падчас вайны з адной, але затое 203-мiлiметровай гарматай. Вось гэта было хоць нешта здольнае дужацца з фашыстамi.
  У авiяцыi ѓ СССР таксама адставанне: няма рэактыѓных самалётаѓ. З'явiлiся праѓда шрубавыя МiГ-7 i МiГ-11, i ЯК-9, ЯК-11, i ЛА-5, i ЛА-7. Але вядома нямецкiм рэактыѓным савецкiя самалёты не раѓня. А плюс у фашыстаѓ ёсць яшчэ i дыскалёты. Якiя не збiць са стралковай зброi.
  I цэлы набор рознага роду машын. I знiшчальнiкi ѓ тым лiку бясхвостыя "Гота", i рознага роду iншыя машыны. I МЕ-262 Х, якi мае хуткасць у 1200 кiламетраѓ за гадзiну, i пяць авiягармат. I яшчэ больш магутны з сямю авiягарматамi МЕ-362. I куды з такiмi СССР цягацца? I ХЕ-262 больш дасканалы i галоѓнае танны рэактыѓны знiшчальнiк. I МЕ-1100 з крыламi якiя змяняюць стрэлападобнасцю.
  I ТАЯ-283 з доѓгiм фюзеляжам. I шмат чаго яшчэ вельмi магутнага i ѓдарнага.
  А ТАЯ-400 i асаблiва рэактыѓны ТАЯ-500, якi ѓсiх размочыць i разграмiць жартам.
  I гэта такiя скажам монстры.
  I не спынiць нямецкiя машыны... Як яны лупяць...
  Нямецкая авiяцыя ѓ 2 гадзiны 30 хвiлiн па Маскоѓскiм часе ѓжо паднiмалася ѓ паветра. Крылатыя монстры рыхтавалiся абрынуцца на савецкую зямлю.
  Нямецкiя лётчыцы Гертруда i Адала, шлёпаючы босымi ножкамi, забралiся ѓ двухмесны ХЕ-328, у рэактыѓную машыну - гэта монстар з дзесяццю авiяпушкамi.
  Толькi што прайшоѓ дождж i, дзяѓчынкi пакiнулi хупавыя, вельмi выразныя сляды голых ножак.
  Яны былi гэтак панадлiвым, што прыслугоѓваючыя ѓ аэрадроме падлеткi прагна пажыралi босыя сляды вачыма, i нават у хлапчукоѓ сталi брыняць дасканаласцi. Наогул лётчыц было шмат - баявыя дзеяннi паказалi, што жанчыны адрознiваюцца пры роѓных умовах удвая большай выжывальнасцю, чым мужчыны. А значыць, i эфектыѓныя. А Гiтлер, зразумела не такая асоба, каб кагосьцi шкадаваць.
  У самiм Трэцiм Рэйху афiцыйна ѓведзена шматжанства - права на чатыры жонкi. Гэта вельмi практычна. Але не занадта ѓпiсваецца ѓ хрысцiянскiя традыцыi. Нездарма фашызм шукае новую форму рэлiгii. Гiтлер настойвае на тым, каб гэта быѓ манатэiзм, але такi асаблiвы - з пантэонам паганскiх, старажытнагерманскiх багоѓ. Вядома ж, сам Гiтлер у дадзеным пантэоне пастаѓлены вышэй за ѓсiх у якасцi веснiка i пасланца Усявышняга Бога.
  Так што фюрар, зразумела вельмi нават кахае сябе культываваць.
  Гертруда i Адала запускаюць у неба свой шматмэтавы штурмавiк, якi можа гуляць ролю i знiшчальнiка.
  Ваяѓнiцы вельмi ѓпэѓненыя ѓ сабе. У рускiх няма рэактыѓнай авiяцыi, i яны цi наѓрад здолее супрацьстаяць нацiску тыгрыц неба.
  Гертруда прабурчала:
  - Я вiцязь пякучага патоку...
  Адала захоплена пацвердзiла, скалячы зубкi:
  - I ѓсiм пастаѓлю мат!
  Дзяѓчыны разрагаталiся. Яны нацiскалi босымi пяткамi на педалi, i раскруцiлi рэактыѓны штурмавiк.
  Было яшчэ цёмна, але крыху на ѓсходзе паказалася светлая паласа. Дзяѓчаты засвiсталi... Пад iмi ѓжо паплылi абшары Расii. Ваяѓнiцы хiхiкалi, i падмiргвалi адзiн аднаму. Яны такiя экстрапаветраныя, i прыгожыя.
  Вось iм насустрач узлятаюць савецкiя машыны. Шрубавы ЯК-9, мабыць, самая масавая машына з лiку апошнiх выпускаѓ. Не занадта ѓзброеная, але адносна танная i з невялiкiм бранiраваннем. МiГ-5, больш хуткасная, з кулямётным узбраеннем машына. МiГ-3 больш ранняя мадэль. ЛАГГ-7 верагодна самая хуткасная i ѓзброеная птушка. У апошняй мадыфiкацыi цэлых тры 20-мiлiметровыя гарматы.
  Але гэта ѓсё шрубавыя машыны - рэактыѓных самалётаѓ не створана. I немцы сябе адчуваюць вельмi ѓпэѓнена.
  Гертруда страляе з дзесяцi авiягармат. Лупяць 30-мiлiметровыя i дзве 37-мiлiметровыя прылады. Яны праносяцца, нiбы агнiсты смерч па савецкiх самалётах. Аднак чырвоныя лётчыкi iмкнуцца ѓхiлiцца i зайсцi ѓ хвост.
  Адала ѓ гэты момант манеѓруе. У лоб нямецкую машыну не возьмеш, але выхад у хвасты багаты. Для СССР напад не зьяѓляецца нечаканым. Ужо зарабiлi зенiткi. Свецяцца ѓ цемры снарады, якiя разарвалiся.
  Немкi адчуваюць пэѓную нервовасць. Здавалася, ужо столькi пабачылi, што нiчым не здзiвiш, але... Савецкiя лётчыкi адважныя i не баяцца страт. Iх нiчым не спалохаеш. Але вiдаць досведу замала. Нямецкi самалёт лёгка выходзiць з пiке, i збiвае савецкую машыну. Разносiць яшчэ адну ѓ трэскi.
  Моц нямецкага ѓзбраення вельмi вялiкая. Гэта кампанент, у якiм фрыцы маюць вялiкую перавагу над Расеяй. Але ж яшчэ i хуткасць у фашыстаѓ каласальная.
  Адала паскараецца i прарываецца наперад. А Гертруда выпускае рэактыѓныя ракеты па супернiку. Парады атрымлiваюць па зубах. Некаторыя боепрыпасы наводзяцца на цеплыню цi гук.
  Адала шэпча:
  - Яны нас не заб'юць!
  Дзяѓчынкi раскручваюць сваю машынку... Яны iмкнуцца быць стрымана. А тут савецкi знiшчальнiк як таранiць суседнi нямецкi, рэактыѓны штурмавiк. I як пачне iрваць, i расколвацца. I неба i паветра.
  Гертруда прашаптала:
  - Шалёная смерць!
  Ваяѓнiцы яѓна разгубiлiся, i iх так таранiць могуць.
  А да мяжы рухаюцца танкi. Легендарны экiпаж з Герды, Шарлоты, Крысцiны i Магда.
  Чатыры ваяѓнiцы паспелi, пакрыць сябе славай ваюючы i англiчанамi i амерыканцамi. У ходзе баявых дзеянняѓ з Амерыкай, прыгажунi асвоiлi танк "Пантэра"-2. Нядрэнная машына праѓзыходная "Шэрманы" i ва ѓзбраеннi, i ѓ лабавым бранiраваннi. Пазнейшы "Першынг", практычна не паспеѓ паваяваць. Ды i ён не сапернiк для "Пантэры"-2.
  Тады чатыры дзяѓчынкi i заваявалi легендарную славу. Хаця ѓвогуле iх слаѓны шлях пачаѓся яшчэ ѓ сорак першым годзе. Гiмлер угаварыѓ фюрара паспрабаваць у баях жаночыя батальёны, са спецыяльна падрыхтаваных арыек.
  Баявыя дзеяннi паказалi, што жанчыны: зусiм не слабое звяно i ѓмеюць нядрэнна бiцца. I несцi пры гэтым менш страт, чым мужчыны. Ваяѓнiцы бiлiся i ѓ пяхоце, босымi ножкамi шлёпаючы па гарачых пясках пустынi Сахара. I асвоiлi танкi. Выпрабаваѓшы "Тыгр", у баях з Брытанiяй.
  Цiкавым аказаѓся лёс танка "Пантэра". У рэальнай гiсторыi, гэты лепшы i другi па масавасцi танк Трэцяга Рэйха згуляѓ асноѓную ролю ѓ "Панцвале". У альтэрнатыѓнай, "Пантэры" амаль не ваявалi. Да штурму Брытанскай метраполii яны ледзь паспелi. Да баёѓ супраць ЗША у серыю пайшлi больш дасканалыя i магутныя "Пантэры"-2.
  А зараз чацвёрка атрымала яшчэ больш магутны, i дасканалы "Е"-50, якi адрознiваецца моцным узбраеннем i абаронай.
  Ваяѓнiцы адчувалi сябе вельмi ѓпэѓнена. Кiраванне танка самае сучасна з джойсцiкамi. Найноѓшая машына. Нават рухавiк газатурбiнны. А вось поѓна яшчэ i "Пантэр"-2. Трыццацьчацвёрка не сапернiк падобнай машыны.
  Герда напаѓляжала ѓ крэсле. Яна была бiкiнi. Дзяѓчаты ѓжо прывыклi змагацца напаѓголыя. Гарачыя пяскi пустынi абпальвалi iх босыя ногi, каменьчыкi гор калолi босыя падэшвы. Але ваяѓнiцы зусiм не зламалiся i не сцерлiся ѓ парашкi.
  Камандзiр экiпажа, узнагароджаная мноствам узнагарод, прашыпела:
  - А вось зараз i Расiя супраць нас! Чакаюць новыя прыгоды, i перамогi!
  I страсянула сваёй белай, як сьнег галавой. Натуральная бландынка, вельмi прыгожая i загарэлая.
  Шарлота ѓхмыльнулася.
  Гэтая дзяѓчына мела медна-чырвоныя валасы, што гарэлi нiбы полымя. Таксама прыгажуня, з бронзавым загарам. У бiкiнi, загарэлая, мускулiстая. З босымi ножкамi, якiя пратопалi i па гарачым пяску, i па вострых камянях.
  Вогнезарная д'ялiца заѓважыла:
  - Рускiя, мабыць, самыя фанатычныя нашы супернiкi!
  Крысцiна падала свой голас. У яе валасы медна-жоѓтыя, таксама гараць як полымя, але з залацiстым адценнем. I той жа загар, мускулы, i прыгажосць. Выразнае i разам з тым далiкатнае твар. I бiкiнi. Ножкi, якiя адтапалi многiя мiлi па цвёрдай i пякучай паверхнi, але не страцiлi вытанчанасцi, i плыѓных лiнiй. Босыя пальчыкi акуратна падстрыжаныя, i вельмi спрытныя.
  Рыжа-жоѓтая дзяѓчына спытала:
  - А чаму ты так думаеш?
  За яе адказала Магда. У гэтай дзяѓчыны валасы бела-залатыя, мядовая бландынка. Вельмi прыгожая, мускулiстая, з выразным тварам, i сапфiрава-iзумруднымi вачыма. Ножкi таксама загартаваныя, з круглымi пятачкамi, i роѓнымi пальчыкамi. Мабыць, у Магды найболей далiкатны тварык, амаль рахманы, нягледзячы на мужны падбародак. Герда, напрыклад, выглядае больш жорсткiм. Крыху мякчэй Крысцiна, i некалькi разбэшчана нiбы ведзьма Шарлота.
  Магда заѓважыла:
  - У iх таталiтарны як у нас строй. Яны таму больш цвёрдыя!
  Герда ѓхмыльнулася i адказала:
  - Савецкiя танкi - гэта куча металаму. Нам iх не трэба баяцца!
  Магда мякка запярэчыла:
  - У серыi КВ, поѓна мастадонтаѓ. Асаблiва КВ-14.
  Дзяѓчыны хiхiкнулi. Апошнi танк i сапраѓды апынуѓся "шэдэѓрам" - найцяжкай машынай трыма гарматамi: дзве ѓ 152 -мiлiметра i адна ѓ 122, пры вазе ѓ трыста тон, i лабавой бранi ѓ 200-мiлiметраѓ. Адна з самых няѓдалых мадэляѓ у танкабудаваннi. Такi танк i зусiм перавозiць не ѓяѓлялася магчымым. I машына проста выдаткаваныя дарма грошы! У серыю паступiѓ яшчэ i КВ-10(Б) - машына з трыма 107 - мiлiметровымi гарматамi i вагой дзвесце тон, свайго роду знiшчальнiк танкаѓ.
  Не самая лепшая iдэя ставiць на танк дзве гарматы. А тры тым больш. Тут Сталiн, вядома ж, выявiѓ самадурства. I моцна краiне перашкодзiѓ. Зрэшты, распрацоѓваѓся i танк з серыi Iсаѓ. Але таксама вялiзны i цяжкi. Адзiнае адрозненне ад серыi КВ - гэта спроба ѓставiць браню пад рацыянальным нахiлам. Але войны Чырвоная армiя не вяла, i таму тэхнiка не надта ѓдасканальвалася. I не было баявой практыкi прымянення машын.
  Наогул чатыры гады адтэрмiноѓкi ѓ параѓнаннi з рэальнай гiсторыяй немцы выкарыстоѓвалi больш плённа.
  Рудая Шарлота нацiснула босымi пальцамi ногi на джойсцiк. Пальнула па памежным дзоце. Снарад 105-мiлiметровай ударыѓ у савецкую зброю, i перавярнуѓ яе. Стаѓ рвацца баявы камплект, i дэтанаваць снарады.
  Рудая ведзьма прашыпела:
  - Я страшны вiцязь - на каленi дзiкуны! Ворагаѓ Айчыны я каштарыс з твару зямлi!
  I выскаѓ жамчужных зубоѓ, i бляск смарагдавых вачэй. Дзяѓчыны i сапраѓды вышэйшага класа.
  Крысцiна хiхiкнула i адказала:
  - Цяпер стрэлю я!
  I таксама пальнула па супернiку. Стрэлiла савецкая 76-мiлiметровая гармата. Снарад трапiѓ у нахiльны лоб Е-50 У з цяжэйшай гарматай. I сышоѓ у рыкашэт. Толькi бразнула дзяѓчынкам па вушах.
  Герда пляснула босымi ножкамi i прачырыкала:
  - Якi пасаж!
  I сама зрабiла наступны стрэл... Нямецкiя танкi расстрэльвалi савецкi ѓмацаваны раён. Працаваѓ i Е-100. Дадзеная машына таксама аказалася вытворнай ад "Маѓса". Не занадта ѓдала iдэi двухгарматнага танка. Е-100 ужо зняты з вытворчасцi.
  Замест яго ѓ серыю паступаюць штурмавыя мадыфiкацыi серыi "Е". Але гэты пакуль працуе. I выпускае снарады.
  Шарлота прарэзлiва хiхiкае, i трасе босай ножкай:
  - Вайна ёсць жудасны стан, але захапляе як гульня!
  I дзяѓчына стрэлiла, прычым вельмi трапна.
  Крысцiна выскалiла свае жамчужныя зубкi. Яна пажадлiвая, драпежнiца пантэра.
  Савецкiя гарматы вядуць агонь, а перад iмi i мiнныя палi. Рухаюцца нямецкiя тэлетанкi. I працуюць з дзiкiм ровам штурмавыя бамбаметы.
  Памежныя слупы валяцца. Гiтлераѓскiя полчышчы, перасеклi мяжу.
  Магда не надта дасцiпна заѓважыла, пастукаѓшы босай ножкай аб браню:
  - Мы змятаем моцную абарону, але мецелкi сталёвыя!
  Так i пайшла вайна з СССР. Якая iдзе з самага пачатку для Савецкай Расii гэтак няѓдала.
  . ЧАСТКА ДРУГАЯ
  Ваяѓнiцы падмiргнуѓ адзiн аднаму. Савецкая абарона была дастаткова магутнай. Асаблiва шмат выкладзена мiн. I гэта затрымлiвала немцаѓ. Але рушыць наперад усё ж атрымоѓвалася.
  Працавалi па савецкiх пазiцыях бамбаметы, а зверху яшчэ i заходзiлi штурмавiкi. Неслiся ѓ глыбiню абароны Чырвонага войска i ТА-400 i ТА-500, адна з самых грозных мадыфiкацый бамбавiкоѓ. Цэлых шэсць рухавiкоѓ, у тым лiку i рэактыѓныя. I бамбуюць, разбураюць савецкiя гарады.
  Герда пастрэльваючы, заѓважыла з ухмылкай:
  - У баi мы звяры, але з розумам чалавека!
  I зноѓ пальнула. Разбiла савецкую гармату. Наогул гэта дзеѓка вышэйшага эшалона. I такая вось крутая.
  Е-50 расстрэльваѓ савецкiя пазiцыi, сам практычна не атрымлiваючы пашкоджанняѓ. Нахiльная браня машыны з цэментаванай сталлю давала выдатны рыкашэт. Савецкiя снарады нават не маглi, як трэба падрапаць немцаѓ.
  Крысцiна прыгадала выпрабаваннi "Тыгра". Тады гэта быѓ першы сэрыйны нямецкi танк. Нiводны са снарадаѓ не мог прычынiць "Тыгру" шкоды. Ангельцы сыпалiся пад яго ѓдарамi. Але вось семнаццацiфутавая гармата, прабiла ѓ лоб. Тады дзяѓчаты ледзь не загiнулi. I гэта запомнiлася ваяѓнiцы. Як блiзка яны апынулiся каля кашчавай старой з касой, адчуѓшы яе ледзяное дыханне.
  Дзяѓчына пацерла сваю босую падэшву аб кут. Ёй вельмi захацелася выскачыць з танка i прабегчыся. Яна ж такая непасрэдная ваяѓнiца.
  Крысцiна праспявала з апломбам:
  - Сiнi туман, i ѓсюды падман!
  Ваяѓнiцы захiхiкалi... Вiдок у iх быѓ вельмi сэксуальны i эратычны.
  А гармата працавала i страляла. Яна i не думала спыняцца. Усё пасылала снарад па снарад. Разбiваючы ѓ трэскi i аскепкi савецкiя пазiцыi.
  Гучала ззаду з рэпрадуктараѓ песня;
  Салдат заѓсёды здаровы,
  Салдат на ѓсё готаѓ...
  I пыл як з дываноѓ,
  Мы выбiваем з дарог!
  I не спынiцца,
  I не змянiць ногi -
  Ззяюць нашы твары,
  Блiшчаць боты!
  Па выпаленай раѓнiне,
  За метрам метр,
  Iдуць па Украiне,
  Салдаты групы цэнтр!
  I зноѓ абвальваецца моц рэактыѓнага бамбамету на савецкiя пазiцыi. I зноѓ разбурэннi i цэлыя ѓмацаваныя раёны падкiдвае ѓверх. I гарматы адлятаюць у самыя розныя бакi.
  Некалькi дзясяткаѓ нямецкiх танкаѓ вядуць агонь адначасова i, разбураючы, усё запар.
  Герда сябе адчувае Багiрай, якая выйшла на паляванне. Вось першая лiнiя савецкай абароны ѓжо разбурана. Але байцы Чырвонай армii яшчэ корпаюцца i страляюць па немцах.
  Сярод тых, хто змагаецца, ёсць i пiянеры. Юныя ленiнцы добраахвотна далучылiся да Чырвонай Армii. Большасць хлапчукоѓ басанож i ѓ шортах. Носяцца сабе, мiтусяцца.
  I гiнуць пiянеры...
  Шарлота ведучы агонь, рыкнула:
  - А на пiянераѓ, вось якая справа, уся краiна глядзела!
  Пальнула па расейцах, i Крысцiна, атрутна прашыпеѓшы:
  - Мы сокаламi глядзiм, арламi парым!
  I зноѓ выпусцiла агнязорную ѓсмешку. Цудоѓныя дзяѓчынкi...
  Некалькi нямецкiх танкаѓ перабiралася пад зямлёй. I яны з'явiлiся ѓ тылы савецкiх войскаѓ, уносячы панiку i радок з кулямётаѓ. Гiтлераѓцы заявiлiся, нiбы камары, з апраметнага кашмару.
  Е-50 убачыѓ у оптыку рух трыццацьчацвёркi. Герда выскалiлася, стала наводзiць ствол. Савецкая машына з маленькай вежай Т-34-76 i вельмi рухомая. Паспрабуй у такую i патрап. Дзяѓчынка ѓжо дастаткова вопытная, але савецкая машына ѓсё ж непадобная на амерыканскi "Шэрман".
  А адлегласць да рускай амаль пяць кiламетраѓ.
  Дзяѓчына чухае сваю босу пятку, Шарлота казыча ёй памiж пальчыкамi. Дзяѓчынкi хiхiкаюць.
  Потым Герда страляе па рускай машыне. Снарад праносiцца зусiм побач, ледзь не чыркаючы па бранi... Але ѓсё роѓна мiма. Герда ѓ прыкрасцi стукае кулаком па метале.
  Магда падказвае напарнiцы:
  - Ты ѓ корпус лупi! Там патрапiць будзе лягчэй!
  Герда перадае джойсцiк Магда i шэпча:
  - Дык ты гэта рабi сама!
  Магда захоплена праспявала:
  - Зямля ѓ iлюмiнатары, зямля ѓ iлюмiнатары ... - Дзяѓчына ѓзяла босымi пальчыкамi джойсцiк, i нацiснула на кнопку, працягваючы спяваць. - Зямля ѓ iлюмiнатары бачная!
  I яе снарад сапраѓды трапiѓ у падмурак савецкага танка. Машына лопнула, i раскалолася. Пачала гарэць... Савецкiя снарады рвалiся ѓнутры чэрава.
  Магда трасянула босымi пальчыкамi, i прасiпела:
  - Вось бачыце, як я ѓзялася! А вы кажаце...
  Шарлота прашыпела, выскалiѓшы iклы:
  - Мы зноѓ гаворым, на розных мовах!
  Зьявiлiся новыя савецкiя машыны. Першымi iшлi трыццацьчацвёркi. Рухомыя i шматлiкiя машынкi. Далей рухалiся з серыi БТ. Гэта ѓжо састарэлы колава-гусенiчны тып. Прасоѓвалiся i зусiм дапатопныя Т-26, што не здольныя iнакш як драпнуць нямецкую браню. Больш за магутныя i цяжкiя КВ, прасоѓвалiся ѓ самым канцы. I мноства пяхотнiкаѓ.
  Крысцiна хiхiкнуѓшы, рыкнула:
  - Ну, мы iм i пакажам!
  Нямецкiя машыны адкрылi агонь з вялiкай дыстанцыi, iмкнучыся прыцiснуць савецкую пяхоту да зямлi. Разбуралi яны таксама i танкi, i iншую жыѓнасць.
  У небе з'явiлiся i савецкiя штурмавiкi: знакамiтыя Iлы. Яны атакавалi нямецкi строй. Iм насустрач iмчалiся гiтлераѓскiя знiшчальнiкi. Iшла сапраѓдная звалка. Нямецкiя знiшчальнiкi ХЕ-262, вельмi спрытныя i спрытныя з манеѓранасцю. Атакуюць савецкую тэхнiку, прэсуючы нiбы прасам.
  Шарлота зноѓ пальнула. Патрапiла ѓ савецкую БТ, i прабурчала:
  - Гэта лiрыка не казка... Казка будзе наперадзе!
  Е-50 спынiѓся i адлюстроѓваѓ савецкую контратаку. Не занадта дасведчанае камандаванне кiнула танкавы рэзерв фактычна на забой. I патрапiлi расiйскiя машыны - нiбы куры ѓ ашчып. I дралi iх капiтальна.
  Герда выстрала, праламала лоб трыццацьчацвёрцы i прашыпела:
  - Што ж Стваральнiк - параненае пекла!
  Шарлота таксама пальнула, знайшоѓшы мэту, савецкiя машыны рухалiся прамалiнейна, i дзяѓчаты паспелi прыстраляцца. Ды i ѓвогуле гэтая чацвёрка з феноменаѓ.
  Рудая гарпiя праспявала:
  - Усiх забiвае наша атрута!
  I ваяѓнiцы працягнулi весцi агонь, скалячы свае такiя моцныя, i буйныя нiбы ѓ конiкаѓ зубкi.
  Крысцiна прачырыкала з апломбам:
  - Усiх забiвае наша атрута!
  Магда, падбiѓшы 34, раѓнула:
  - Такi ѓ нас вынiк!
  Веранiка, Аксана i Наташа разам з iншымi дзяѓчатам сыходзiлi з акружэння. Батальён дзяѓчынак атрымаѓ загад адысцi ѓ тыл, бо ѓ ваяѓнiц практычна не было супрацьтанкавых сродкаѓ. Сталенiда Паѓлаѓна мела досвед вайны, служачы добраахвотнiкам у Iспанii. I разумела, што супраць танкаѓ серыi "Е" пагранвойскам не выстаяць. Дзяѓчыны, зрэшты, падбiлi некалькi транспарцёраѓ, але i самi панеслi страты.
  Цяпер батальён засяродзiѓся i адступаѓ.
  Веранiка, Аксана i Наташа, скiнуѓшы боцiкi, адыходзiлi босыя, i ѓ лёгкiх блузках. Да адлюстравання цяжкiх танкавых калон, савецкiя войскi не гатовы. А прабiць танк Е-50 папросту няма чым. Адзiны шанец гэта пашкодзiць гусенiцы. Але ѓ дадзенай машыны коѓзанкi размяшчаюцца на асобных калясках, i вывесцi iх з ладу вельмi цяжка.
  Дзяѓчынкi рухалiся на ѓсход лясамi i малымi групамi. Яны выглядалi вельмi кранальна. Закаталi штаны, i ѓ адных толькi лёгкiх кашулях. Доѓгiя, светлыя, злёгку кучаравыя валасы распусцiлiся. Босыя ножкi прыемна казыча трава, i часам трапляюцца i шышачкi. Усё выглядае вельмi эратычна. Грудзi прасвечваюць праз тонкiя кашулi.
  Веранiка, заграбаючы босай ножкай траву, у прыкрасцi прамаѓляе:
  - Вось чартаѓшчына - толькi пачалася вайна, а ѓжо даводзiцца адступаць!
  Аксана, чые светлыя валасы, былi злёгку рудаватымi, выскаляючыся зубкамi, адказвае:
  - А асаблiвых iлюзiй i не мела! Гiтлер заваяваѓ амаль увесь свет... Паспрабуй з такой чарадой ты зладзiся!
  Наташа страсянула беласнежнай шавялюрай i выдала:
  - Усё жадаюць спадабацца... Цяжка з iмi зладзiцца! Вернай быць не вельмi лёгка!
  Веранiка кiѓнула. Яе валасы такiя залацiстыя i прыгожыя. Яна цудоѓная.
  А вось iх дагнала Вiкторыя. Зусiм рудая дзяѓчынка. Валасы нiбы пажар. I такiя пякучыя. Павеяѓ вецер i, здаецца, гэта лунае пралетарскi сцяг, такая палаючая шавялюра.
  Вiкторыя зняла з сябе кашулю i агалiла тулава. Яе грудзей былi поѓныя, соску пунсовыя, нiбы макi. Прыгожая ваяѓнiца. I яе моцнаму, трэнiраванага цела iдзе агаленне.
  Наташа хiхiкнула i таксама агалiла тулава, заѓважыѓшы:
  - А прыгожыя ѓ нас целы... Мы проста Амазонкi!
  Веранiка пакiвала галавой:
  - Цi не занадта гэта радыкальна - агаляць грудзi! Трэба выконваць правiлы прыстойнасцi!
  Вiкторыя пакiвала галавой, i страсянула рудымi кудзеркамi:
  - У камунiстычным грамадстве - правiлы маралi, паняцце адноснае. - Дзяѓчына трасянула голымi грудзьмi, яе пунсовыя соску вельмi панадлiва блiшчалi. - А быць голай не грэх. Дакладней паняцце граху папоѓскае, а наша крэда, воля ад буржуазнай маралi!
  Наташа пацвердзiла, трасучы пышным, i пругкiм бюстам:
  - Блiжэй да прыроды! Блiжэй да натуральнага! I галiзна натуральная!
  Аксана таксама ѓсмiхнулася i агалiла тулава. На самай справе, у летнюю спякоту як прыемна, калi грудзей голыя. I iх абдзiмае ветрык. Прыгожая дзяѓчынка, i галiзна iдзе. Усе дзяѓчыны спартовыя, з фiгуркамi, голыя целы ваяѓнiц вельмi гарманiчна глядзяцца.
  Прыгожыя дзяѓчыны крочаць па сцяжынцы. Яны такiя цудоѓныя, i вельмi прывабныя.
  Веранiка прачырыкала, матнуѓшы галавой:
  - Але ж так зусiм не эстэтычна!
  Вiкторыя адмоѓна страсянула галавой:
  - Не! У нас цудоѓныя целы! I мы голыя глядзiмся проста цудоѓна!
  Наташа кiѓнула, i падскокваючы, вымавiла:
  - Добра быѓ галышом... Вось Iльiч са стрэльбай прыйшоѓ!
  Аксана пагладзiла сабе грудзi i пiскнула:
  - На самай справе, мой бюст гэта супер!
  Вiкторыя захоплена праспявала:
  - Ох, дзяѓчынкi, а мы налётчыцы! Кашалечкi, кашалькi, i кашалёшнiкi! Мы бачылi даляры - горы залатыя!
  Наташа, трасучы аголенымi грудзьмi, з усмешкай праспявала:
  - Раней былi голыя, босыя, дурныя!
  I ѓся чацвёрка дружна разрагаталася. Дзяѓчаты пляскалi босымi ножкамi, задзiралi голыя пяткi. Прыгожыя ваяѓнiцы. За плячыма ѓ iх заплечнiкi i аѓтаматы ППШ. Сiмпатычныя ваяѓнiцы, вельмi выдатныя.
  Веранiка лiслiва вымавiла:
  - Перад Богам, мы ѓсё роѓныя... I прыйдзецца адказваць за распусту!
  Наташа хiхiкнула i адказала з усёй рашучасцю:
  - Бога няма! Гэта казка!
  Вiкторыя, трасучы сваiмi аголенымi, загарэлымi грудзьмi, захоплена ѓсклiкнула:
  - Бога прыдумалi моцныя гэтага свету, каб трымаць народ у падпарадкаваннi!
  Веранiка адмоѓна матнула свой залацiстай галавой:
  - А хто тады стварыѓ сусвет?
  Вiкторыя хiхiкнула i адказала:
  - Сусветы самi растуць, нiбы лiсце на дрэве. Яны вырастаюць з нiчога. Калi ѓ далёкай бясконцасцi стала расцi з нуля дрэва ѓ сусвеце, i з таго часу з'явiлася мноства светабудов.
  Наташа хiхiкнула i паказала мову, заѓважыѓшы:
  - Гаркавата! Можа i, штаны знiмем?
  Вiкторыя падтрымала iдэю:
  - Гэта выдатна прыдумана!
  I дзяѓчыны ѓсе тры дружна вызвалiлiся ад штаноѓ, застаѓшыся ѓ адных трусiках. А якiя ѓ iх моцныя i мускулiстыя целы. Проста цудоѓныя, i вышэйшы пiлатаж.
  Аксана праспявала з захапленнем:
  - У таракана вусiкi, у дзеѓкi голай трусiкi!
  Адна толькi Веранiка засталася з закатанымi штанамi, i кашулi. Яна адказала з дакорам:
  - Нядобра вось так галышом! А раптам нас убачаць!
  Наташа хiхiкнула i адказала:
  - А няхай нават i бачаць! Я люблю ѓзбуджаць мужчын!
  Вiкторыя хiхiкнула, патрос амаль голымi сцёгнамi, адказала:
  - Мужчыны гэта смецце - проста брыдота!
  I стукнуѓшы свежы грыбок босай ножкай, дадала:
  - Да чаго ж усё ж прыемна на жарабцы ѓзяць i пракацiцца!
  Аксана з усмешкай заѓважыла:
  - Калi, яны лашчаць цябе гэта прыемна... Асаблiва калi мужчыны маладыя, прыгожыя...
  Наташа нагадала дзяѓчатам:
  - Памятайце, мы хлапчука злавiлi. Выдатны дзяцюк, i напэѓна ѓ яго дасканаласць не па гадах буйное!
  Вiкторыя аблiзнулася i вымавiла з пажадлiвасцю ѓ голасе:
  - Як гэта было б выдатна праверыць!
  Веранiка з абурэннем раѓнула:
  - Якiя брыдоты вы кажаце! Нельга так здзекавацца з пачуццяѓ людзей! Тым больш, калi гаворка iдзе няхай пра нямецкага, але хлопчыка!
  Аксана хiхiкнула i адказала:
  - Ты нас прабач, але на душы так паскудна...
  Наташа ахвотна пацвердзiла:
  - Немцы наступаюць, i хочацца памарыць пра нешта добрае! Напрыклад, аб хлопцах!
  Рудая Вiкторыя са смяшком прапанавала:
  - А што, калi сапраѓды палавiць мужчын? Гэта было так выдатна!
  Веранiка жорстка адказала:
  - Жанчын упрыгожвае сцiпласць, а не нахабнае прыставанне!
  Вiкторыя адмоѓна матнула сваёй агнязарнай галавой. Пляснула босымi ножкамi i раѓнула:
  - Не! Якраз няма большага задавальнення, самой абраць мужыка i зацягнуць у пасцелю. - Рудая д'ябла трасянула, медна-чырвонымi кучарамi, i працягнула. - Вось менавiта перапiхнуцца ѓ кустах дзеля задавальнення, а не iсцi пад вянок.
  Веранiка строга вымавiла:
  - Сэкс без прычыны - прыкмета дурнiны! - I дадала. - Гэта супярэчыць нормам камунiстычнай маралi!
  Вiкторыя не пагадзiлася:
  - Сам Ленiн казаѓ - жонкi павiнны быць агульныя!
  Наташа хiхiкнула i заѓважыла:
  - Ну, я не сказаць, каб так вось кiдалася на мужыкоѓ, але гуляць актыѓную ролю - прыемна! Калi ты сама падобнае выбiраеш за кiм ударыць! Але ѓ нашай частцы да гэтага не даходзiць.
  Вiкторыя згодна кiѓнула:
  - Ды ѓ нас адны дзеѓкi... Але можна перабрацца цераз плот! - Дзяѓчына прачырыкала з вялiкiм задавальненнем. - Мужыкi, мужыкi... Заѓзята поѓзаюць на пузе нашы мужыкi!
  Веранiка адмоѓна матнула галавой:
  - Не, Ленiн нiколi такога не казаѓ!
  Наташа ѓсклiкнула, пратэстуючы:
  - Не, якраз менавiта гэта Уладзiмiр Iльiч i вымавiѓ! Пры камунiзме i будзе ѓсё агульнае, у тым лiку жонак!
  Вiкторыя хiхiкнула, i прамармытала:
  - Жанчыны гэта добра... Мужыкi яшчэ лепш! Эх, патрапiць бы ѓ палон, каб там згвалтавалi цэлай ротай.
  Дзяѓчаты хорам засмяялiся. А Вiкторыя, скалячыся, дадала:
  - А потым збiлi прыкладамi! А пяткi падпалiлi б мяккiм агеньчыкам i прысыпалi корбiтам!
  Наташа стукнула босай нагой шышачку i прабуркавала:
  - Пяткам прыемна, калi па iх б'юць бамбукам! Вось у Кiтаi дзяѓчын i хлопчыкаѓ лупiлi палкамi па босых падэшвах. I iм гэта падабалася!
  Вiкторыя са смакам праспявала:
  - Якiя катаваннi ѓ Галiвудзе! Адны толькi каты, а не людзi!
  Веранiка дасцiпна заѓважыла:
  - Вось трапiце ѓ пекла... Будуць вам i катаваннi, i пяткi не толькi бамбукам, але i распаленым жалезам прыпякуць!
  Наташа праспявала, сцiскаючы моцна кулакi:
  - Чорны крумкач у суседняй браме!
  Вiкторыя, трасучы голымi сiськi, з пунсовымi саскамi працягнула:
  -Люлька, кайданкi, падраны рот!
  Аксана, чыя грудзi таксама аголена, i трасучы сцёгнамi, адказала:
  - Колькi разоѓ пасля бойкi мая галава!
  Веранiка падтрымала парыѓ, тупаючы босымi ножкамi:
  - З перапоѓненай плахi ляцела куды.
  Наташа з лютасцю зараѓла, трасучы аголенымi грудзьмi:
  - Дзе Радзiма! Няхай крычаць пачвара!
  Вiкторыя, пляскала i вiшчала, круцячы сцёгнамi, ледзь прычыненымi празрыстымi трусiкамi:
  - А яна нам падабацца, хай i не прыгажуня!
  Аксана прашыпела, дрыгаючы, голымi загарэлымi каленкамi:
  - Сволачы даверлiвая!
  Веранiка з уздыхам заѓважыла:
  - Мы савецкiя памежнiцы. А вядзем размову, нiбы падзаборныя шлюхi. Няѓжо так можна...
  Вiкторыя ѓ адказ праспявала:
  - Дзякуй вам Сталiн-правадыр! За дурныя, пустыя вочы! За тое, што мы як вош i жыць нельга!
  Наташа пагразiла рудай д'ябла кулаком:
  - Ну, ты так не харта! Патрапiш у адмысловы аддзел!
  Вiкторыя ѓпэѓнена вымавiла:
  - Хутка немцы прыйдуць у Маскву... I ѓжо Сталiна павязуць у клетцы!
  Аксана хiхiкнула i запярэчыла:
  - Думаеш, зыход вайны прадвызначаны?
  Вiкторыя сур'ёзна адказала:
  - А як жа iнакш? У Гiтлера больш за палову свету пад акупацыяй, плюс яшчэ i Японiя з яе калонiямi. - Дзеѓка злосна тупнула хупавай, босы ножкай. - А ѓ нас нават прыстойных танкаѓ няма! Серыя КВ - гэта пародыя на машыны. Т-34 вiдавочна драбнаваты. А нармальнага танка не створана! I снарады бранябойныя горшыя за нямецкiя будуць!
  Наташа цяжка ѓздыхнула, i пробулькала:
  - З гэтым даводзiцца пагадзiцца! Нажаль, нашы танкi яшчэ так недасканалыя. А КВ? Ды яны ламаюцца....
  Дзяѓчаты змоѓклi, i iх гуллiвасць ѓпала.
  Сапраѓды ѓжо першыя гадзiны вайны паказалi, што i Т-34-76 не зусiм надзейную каробку перадач мае, а серыя КВ тым больш. I што паскудна, чым цяжэй, танк, тым слабей ён прыстасаваны да перасоѓванняѓ. А 200-мiлiметраѓ лабавой бронi не дастаткова, каб трымаць снарады нават 88-мiлiметровай гарматы "Пантэры"-2, а не тое, што Е-50.
  Як нечакана высветлiлася нямецкiя машыны на парадак мацней у лабавым бранiраваннi i ѓменнi трымаць удар. А савецкая тэхнiка вiдавочна пасуе.
  Зрэшты, i ѓ рэальнай гiсторыi немцы перамагалi ѓ самыя першыя ж гадзiны i днi. А бо ѓ iх не было такой колькасцi танкаѓ i самалётаѓ, i грознай рэактыѓнай авiяцыi. I не было машын цяжэй за дваццаць дзве тоны. Наогул дзiѓна слабымi аказалiся немцы ѓ сорак першым годзе. I пры гэтым, што дзiѓна перамагалi мацнейшага супернiка. А зараз? Усе казыры гiтлераѓцаѓ: баявы вопыт, лепшая мабiльнасць войскаѓ, уменне ѓзломваць абарону - узмацнiлiся. I фюрара не тры з паловай тысячы лёгкiя, i паѓсярэднiх танкаѓ, а дзясяткi тысяч цяжкiх. I рэактыѓная авiяцыя, якой у прынцыпе вiнтавая не сапернiк.
  I Чырвонае войска па-ранейшаму лепш навучана наступаць, чым абараняцца. I вучылi салдат бiць ворага на яго ж тэрыторыi, а не абараняць сваё. Вядома, сёе-тое i лепей стала. Лiнiю "Молатава" дабудавалi. Гэта ѓжо плюс. Абарончы рубеж у iнжынерным стаѓленнi куды мацней, чым у сорак першым годзе.
  Акрамя таго войскi ѓсё ж лепш адмабiлiзаваны, чым у рэальнай гiсторыi. I рыхтавалiся да адбiцця ѓдару. Але ѓсё роѓна вывучка ѓ абароне не вельмi. Дух не надта наступальны. Авiяцыя адкрыта пасуе. I ѓзровень навучання лётчыкаѓ не параѓнаць з нямецкай. Хоць у фрыцаѓ такi каласальны досвед.
  Суадносiны сiл куды горшыя, чым у сорак першым годзе. Тады СССР меѓ у чатыры разы больш танкаѓ i самалётаѓ, i ѓсё роѓна пасыпаѓся. А зараз? Цяпер у немцаѓ перавага ѓ якасцi i колькасцi. Прычым у танках якасць ой як заѓважна на баку гiтлераѓцаѓ. Ды i авiяцыi таксама.
  Можа, таму ѓ чацвёркi дзяѓчын такi песiмiзм.
  Ваяѓнiцы разам не заводзяцца.
  Наташа, iдучы па каранях дрэѓ, i адчуваючы паколванне ѓ босых нагах, заѓважыла:
  - Вось мы паказалi ворагам спiну! А можа, лепей было б устаць i памерцi годна!
  Вiкторыя адмоѓна матнула рудай галавой:
  - А што зменiць наша смерць? Толькi гiтлераѓцы будуць выхваляцца новай перамогай!
  Веранiка тут пагадзiлася:
  - Так! Наша смерць толькi дадасць лаѓраѓ фашыстаѓ! А варта атрымаць найноѓшую зброю i бiцца з гiтлераѓцамi.
  Аксана скептычна заѓважыла:
  - А як? Супраць Е-50, няма зброi!
  Дзяѓчынкi замоѓклi... I сапраѓды, што за танк Е-50? Машына з шчыльнай кампанавальнай схемай, нiжэй за два метры i вялiкiмi кутамi нахiлу бронi. Свайго роду дасканаласць у танкабудаваннi.
  Новае пакаленне машын з гiдрастабiлiзатарам гарматы. I браня нахiленая i бартоѓ, i iлба, i кармы. Прысадзiсты тып. У прынцыпе слабое месца гэта нiз корпуса, калi патрапiць памiж каткоѓ. Але гэта таксама трэба ѓмець. Акрамя таго немцы вешаюць на гусенiцы i экраны - даючы падвойную абарону.
  Так што фрыцы атрымалi аптымальны танк, якi не ѓзяць i СУ-100, пакуль яшчэ рэдкай самаходцы.
  Пры абстрэле савецкiх пазiцый выкарыстоѓвалiся газаметы i бамбаметы.
  А вось зараз над дзяѓчатамi праляцелi самалёты-штурмавiкi. Яны вiдавочна пагражалi прыгажунь закапаць.
  Калi б, вядома, iх убачылi б.
  Наташа, выскалiѓшы тварык, вымавiла:
  - Усе мы бабы сцервы - фюрар не круты!
  I зноѓ паслала аскалаѓ у бок гiтлераѓцаѓ.
  Вiкторыя лагiчна i дасцiпна заѓважыла:
  - Ён баец не першы, нават не другi!
  Аксана сур'ёзна адзначыла:
  - А "Пантэра"-2 у борт суцэль можна ѓзяць. У яе ѓсяго 82-мiлiметра бранi пад невялiкiм ухiлам. Для нас яна праблему не складзе!
  Веранiка хiхiкнула i выказала здагадку:
  - Можа мы якраз менавiта такi танк i падаб'ём...
  Дзяѓчынкi ѓжо некалькi гадзiн iшлi не спыняючыся. Час перавалiѓ за поѓдзень. Можна спынiцца i падсiлкавацца. Народ у СССР жыѓ не надта лёгка, але сiтуацыя ѓ эканомiцы паляпшалася. Частка тавараѓ прадавалася па пайковых, вельмi нiзкiх коштах, частка па камерцыйных - высокiм.
  Трэцяя пяцiгодка 1938-1942 гады была фармальна нават перавыканана. Дасягнута гэта было зрэшты, павелiчэннем працягласцi працоѓнага дня, i драконаѓскiмi пакараннямi за прагулы. Тым больш фармальна i першыя дзве пяцiгодкi перавыкананы, але фактычна гэта не так. Высокi ѓзровень iнфляцыi, дазваляѓ манiпуляваць са статыстыкай.
  Але краiна развiвалася дастаткова хутка. Можа, не так iмклiва як паводле афiцыйнай статыстыкi, але... Паказчыкi раслi. Заводы будавалiся, выпуск дадаваѓ асаблiва ѓ машынабудаваннi. Павялiчваѓся вал i ѓзбраенняѓ.
  Сталiн здолеѓ стварыць моцную iндустрыю, але фюрар занадта ѓжо шмат заваяваѓ, i зладзiць з iм не ѓяѓлялася магчымым. Зусiм несупастаѓныя аказалiся рэсурсы.
  Але вось ужо выраблялася ѓ СССР нядрэнная тушонка. I дзяѓчаты з задавальненнем яе елi, разам з цыбуляй i хлебам.
  Наташа злосна заѓважыла, жуючы мяса:
  - Ну чаму фюрар не пайшоѓ яшчэ на Японiю! А прылез да нас!
  Вiкторыя, жорстка пляснуѓшы босай ножкай па карча, адказала:
  - Глупства непраходнае!
  Аксана прапанавала:
  - Я думаю, што фрыцы нас недаацэньваюць! А ѓ рэальнасцi мы павiнны ѓсю гiтлераѓскую зграю разарваць!
  Веранiка з уздыхам адзначыла:
  - Не пашанцавала нам... Хаця вайна магла пачацца i ѓ сорак першым. Такiя тады чуткi хадзiлi!
  Вiкторыя згодна кiѓнула, i страсянула аголенымi грудзьмi, прашыпеѓшы:
  - Верагодна так! Але мабыць Югаславiя, i поспехi Брытанii супраць Iталii зблыталi Гiтлеру планы. Але, уласна кажучы, гэта нават пахабна фрыцам на карысць.
  Наташа босымi пальцамi хупавых ножак раздушыла мурашкi, i згодна кiѓнула:
  - Вядома! У сорак першым годзе Трэцi Рэйх не маючы цяжкiх танкаѓ i рэактыѓнай артылерыi, быѓ бы для нас зусiм бяспечным. Мы б яго смелi... А так фрыцы паднялi планку.
  Дзяѓчына цяжка ѓздыхнула.
  Вiкторыя паглядзела на Наташу. На яе голыя, пругкiя грудзi i падумаѓ: "усё ж якая, гэта прыгажуня", як выдатна было б яе палашчыць. Але ѓслых казаць гэтага не стала - сапраѓды непрыстойна.
  Веранiка лагiчна заѓважыла:
  - Гiсторыя не мае ѓмоѓнага ладу... А наогул лепш было б ударыць у саракавым годзе, калi фашысты наступалi на Францыю. Тады момант - зручней не бывае!
  Вiкторыя пагардлiва фыркнула:
  - I парушыць пакт? Сталiн на гэта не пойдзе! Ён жа даѓ слова гонару не нападаць!
  Наташка засмяялася i заѓважыла:
  - Ах, якiя мы высакародныя!
  Дзяѓчаты даелi хлеб, тушонку i цыбулiны. Запiлi кiслым малаком з бiклаж. Рушылi далей.
  Iх босыя пятачкi мiльгалi, сталi шэрымi ад пылу.
  Недзе чуѓся гул матораѓ. Рухалiся нямецкiя танкi. Сярод iх самы буйны Е-100. Больш масiѓныя экзэмпляры Шпееру ѓдалося забракаваць. А на самой справе, навошта танку два ствалы? Лепш зрабiць два танкi лягчэй з рознымi стваламi, чым адзiн з двума, але цяжкi.
  Е-100 таксама зняты з вытворчасцi, але яго пакуль яшчэ можна сустрэць у серыi. Мала таго Гiтлер таксама кахае мастадонтаѓ, i загадаѓ захаваць усё серыю ад Е-5, да Е-100.
  Даволi масавы Е-75 машына з 128-мiлiметровай i вагой восемдзесят тон. Унiфiкаваная з Е-50 у бранi. Цi наѓрад лепшая мадэль, практычна нават горай будзе. "Каралеѓскi Леѓ" з 210-мiлiметровай гарматай, i вагой сто тон.
  Дзяѓчаты ѓзлезлi на высокую сасну i назiраюць за танкамi. "Каралеѓскi Леѓ" дзякуючы рухавiку ѓ 1800 конскiх сiл, досыць магутны мастадонт i жвавы. Е-100 таксама абсталяваны, магутным рухавiком. Рухаецца i "Штурмлёѓ", з магутным у 500-мiлiметраѓ рэактыѓным бомбамётам. Гэта адна з самых эфектыѓных машын прарыву.
  Лёс самога танка "Леѓ", быѓ неадназначным. Ён з'явiѓся раней "Пантэры", i паспеѓ паваяваць у Швецыi, Швейцарыi, i падчас высадкi ѓ самой Брытанii.
  Гiтлер заваяваѓ i Швейцарыю, i Швецыю, навязаѓ кабальныя дамовы Iспанii i Партугалii. Тыя былi змушаныя адмовiцца ад сваёй нацыянальнай валюты i прыняць марку. Тым самым трапiѓшы пад уплыѓ нямецкага капiталу.
  Танк "Леѓ", меркавалася выкарыстаць i супраць Амерыкi. Але занадта цяжкая машына, з недастаткова хуткастрэльнай гарматай не задаволiла вайскоѓцаѓ. Перавага аддалi больш дасканалай "Пантэры"-2. Дадзеная машына сваiм узбраеннем задаволiла вайскоѓцаѓ, а хадавыя якасцi, i браня асаблiва лабавая - больш за годныя. "Пантэра"-2 стала танкам перамогi ѓ вайна з ЗША. А "Леѓ" выкарыстоѓваѓся вельмi рэдка. "Тыгр" аказаѓся таксама не занадта прадуктыѓным танкам, ледзь паспеѓшым засвяцiцца ѓ баях канца сорак другога года. А "Тыгр"-2 састарэлы, ледзь паспеѓшы з'явiѓшыся. Мадэрнiзаваная "Пантэра"-2 пры вазе ѓ пяцьдзесят тон не саступала "Тыгру"-2 у абароне i ѓзбраеннi, i пераѓзыходзiла ѓ хадавых якасцях пры меншай на васемнаццаць тон вазе.
  Баявая практыка паказала што "Пантэра"-2 значна пераѓзыходзiць "Шэрман" у баявых якасцях, прабiваючы дадзеную машыну з вялiкай дыстанцыi, да трох з паловай кiламетраѓ, i практычна сама непрабiѓная ѓ лоб i толькi з блiзкай адлегласцi ѓразлiвая ѓ борт. I тое далёка не для ѓсiх мадэляѓ "Шэрмана".
  Амерыка прайграла рэактыѓнай нямецкай авiяцыi i "Пантэрам", а таксама больш ранняй Е-25 - унiкальнай самаходцы, усяго паѓтара метра вышынi.
  ЗША капiтулявалi...
  ЧАСТКА ТРЭЦЯ
  Наташа пагладзiла сама сабе клубнiчны сасок. I з прамянiстай усмешкай вымавiла:
  - Я ты! Ён, яна - разам цэлая краiна!
  Вiкторыя падтрымала:
  - Разам дружная сям'я! У слове мы - сто тысяч я!
  Аксана хiхiкнула i, паказаѓшы на мастадонтаѓ, заѓважыла:
  - Танк "Е" вельмi нiзкарослы i прысадзiсты. Яго цяжкавата будзе дастаць.
  Веранiка сумна прашыпела:
  - Ды дапаможа нам Бог!
  Наташа хiхiкнула i прачырыкала:
  - У Амерыцы для ѓсёй краiны, у Амерыцы для ѓсёй краiны, у Амерыцы для ѓсёй краiны - магчымасцi роѓныя!
  Вогнезарная Вiкторыя як хiхiкне, i прараве:
  - Для розных пластоѓ грамадства магчымасцi роѓныя!
  I як захоча. I зубкi свае прыгожыя як пакажа.
  Аксана выказала меркаванне:
  - Калi немцы адарвуцца, ад сваiх баз забеспячэння iм вельмi дрэнна будзе!
  Веранiка хiхiкнула i прапанавала:
  - Давайце тады памолiмся!
  Наташа пагардлiва фыркнула i пакiвала галавой:
  - Не! Мы камсамолкi, а значыць атэiсткi!
  Вiкторыя агрэсiѓна папярэдзiла:
  - А я наогул ваяѓнiчы атэiст! I Бога няма - гэта медыцынскi факт!
  Веранiка асцярожна заѓважыла:
  - Але вы не можаце гэтага даказаць!
  Вiкторыя ѓ адказ агрэсiѓна блiснула смарагдавымi вачамi. I прашыпела з аскалам:
  - Я магу! Калi iснуе Бог, дык ён павiнен быць адказным. А значыць клапацiцца аб людзях. - Рудая дзяѓчынка агрэсiѓна ѓдарыла босай ножкай па ствале хвоi. - Цi можна сабе ѓявiць фенаменальны касмiчны розум, якi б не клапацiѓся б аб сваiм стварэннi!
  Наташа ахвотна пацвердзiла:
  - Вось менавiта! Мы ж для Бога, як дзецi для Айца, а ён пра нас не клапацiцца!
  Веранiка асцярожна заѓважыла:
  - Але ж i клапатлiвы бацька карае сваiх дзяцей...
  Наташа хiхiкнула ѓ адказ:
  - Але не нявечыць iх!
  Вiкторыя сярдзiта адзначыла:
  - Вось ужо сапраѓды бываюць дзiѓныя ѓ вашага Бога метады выхавання! Ён, напрыклад, узяѓ, i патапiѓ усё чалавецтва i нават нявiнных жывёл. Узнiкае пытанне, а што за фашысцкiя метады?
  Аксана з усмешкай дадала:
  - I наогул вечныя пакуты ѓ пекле... Гэта таксама вiдавочны перабор, бо нiякiя метады справядлiвасцi не могуць апраѓдаць катаваннi!
  Веранiка разгублена развяла рукамi, i з уздыхам вымавiла:
  - Я таксама лiчу, што патоп Ноя вiдавочны перабор. Але ж Зямля напоѓнiлася грахом перад вачыма Бога...
  Вiкторыя са смяшком заѓважыла:
  - Ды дзецi сталi сваволiць. Бацька ѓзяѓ у рукi аѓтамат i прыстрэлiѓ тых, хто вякаѓ, пакiнуѓ толькi цiшэй вады, нiжэй травы. - Рудая выскалiла буйныя зубкi. - Такая атрымлiваецца аналогiя!
  Веранiка пацiснула плячыма, i нягучна вымавiла:
  - Я не святар, каб даваць адказы на падобныя пытаннi. Але думаю, на гэта ѓ Бога былi прычыны.
  Вiкторыя хiхiкнула i адзначыла:
  - Так... Па чыннiку пападалi без прычыны, толькi ѓсiх i бачылi нiбы згiнулi!
  Наташа выказала здагадку:
  - Можа, быць, Бiблiя гэта проста габрэйская казка. Чаму мы павiнны ѓ яе верыць?
  Аксана выказала сваю думку:
  - Трэба, ва ѓсякiм разе, ахоѓваць свой гонар. I не занадта разлiчваць на пасмяротны рай!
  Вiкторыя хiхiкнула, i заѓважыла:
  - Так... Святары любяць расказваць казкi! Прычым, не занадта прывабныя!
  Веранiка цiха заѓважыла:
  - Але ж Iсус Хрыстос цалкам прывабны вобраз!
  Вiкторыя хiхiкнула i матнула галавой:
  - Я б за такога пацыфiста замуж бы не выйшла!
  Наташа хiхiкнула i заѓважыла:
  - Ды мужчына павiнен пастаяць за сябе... А чаму вучыць Бiблiя? Стукнулi цябе па правай шчацэ - падстаѓ левую!
  Веранiка хацела сказаць, але вiдавочна сумелася. А тут уставiла Вiкторыя:
  - Сапраѓды дзiѓная мараль. То Бог вучыць любiць ворагаѓ, то топiць разам усё чалавецтва. I як такое можна растлумачыць?
  Наташа адказала сама:
  - Думаю, тым, што Бiблiя напiсана таленавiтымi фантазёрамi!
  Веранiка на гэта млява запярэчыла:
  - Хто як глядзiць... Але iнакш чым iснаваннем Бога немагчыма растлумачыць з'яѓленне Сусвету. - Тут дзяѓчына ѓзбадзёрылася. Правяла босы, стройнай ножцы па кары i працягнула. - Як нi круцi, але больш пераканаѓчай версii паходжання Сусвету, акрамя як яе стварыѓ Бог знайсцi цi прыдумаць немагчыма!
  Наташа пацiснула плячыма i спытала:
  - А першапрычына з'яѓлення Бога?
  Веранiка ѓздыхнула i адказала, губляючы ѓпэѓненасць:
  - Гэта ѓжо аксiёма... Варта прыняць верай, што Бог iснуе. I што ён iснаваѓ вечна i не мае першапрычыны.
  Наташа адмоѓна матнула галавой:
  - Прыняць верай адвечнасць Бога? Але я магу прапанаваць прыняць верай вечнасць светабудовы, але ѓжо без Усявышняга...
  Веранiка лагiчна заѓважыла:
  - Гэта выглядае алагiзмам. Як гэта матэрыя вечная, а адкуль яна зьявiлася?
  Вiкторыя тут жа парыравала:
  - А што лагiчна - Бог вечны... А адкуль ён з'явiѓся!? Тым больш адразу ѓсемагутны i ѓсёведны?
  Веранiка з адчаем адказала:
  - Iснаваѓ заѓсёды... Мы прымаем гэта верай! А як гэта магчыма - неспасцiжна!
  Наташа тут заѓважыла:
  - Сапраѓды, мы тут стаiм на роѓных. Матэрыя таксама павiнна была неяк узнiкнуць. А адбываецца неспасцiжнае. - Дзяѓчына ѓхмыльнулася i ѓпэѓнена адзначыла. - Але ѓсё ж такi пытанне, чаму на зямлi столькi зла застаецца адкрытым.
  Вайна працягвалася, i гiтлераѓцы ѓваходзiлi ѓ савецкiя землi ѓсё глыбей i глыбей. I ѓ iх былi немалыя поспехi. I больш дасканалая i магутная тэхнiка, чым у Чырвонай армii.
  А яшчэ зруйнавальныя ѓдары абрынулiся на Чырвоную Армiю яшчэ з Усходу. Японiю не трэба было скiдаць з рахунку.
  На мiрны Уладзiвасток,(на Далёкiм Усходзе, ваеннае становiшча ѓведзена не было), абрынуѓся страшны ѓдар. Большая частка караблёѓ Цiхаакiянскага флота стаяла абяззброеная ѓ партах, многiя маракi таксама былi перакiнуты, на заходнi фронт. Напады Краiны Узыходзячага сонца з аднаго боку чакалi, але на практыцы аказалася, што i не чакалi. Генерал Ямамота зрабiѓ стаѓку, на адначасовы ѓдар усiмi сiламi, якiя толькi можна выкарыстоѓваць. Амерыка, быѓшы адносна хутка разгромлена, не паспела, патапiць пераважную большую частку японскага ваенна-марскога флоту, асаблiва грозную моц, уяѓлялi лiнкоры.
  Капiтан першага рангу Васiльчыкаѓ якраз менавiта ѓ гэтую перадсвiтальную гадзiну, гуляѓ у карты з iншымi афiцэрамi флота. Рабяты былi зусiм яшчэ маладыя, iх пакiнулi тут сачыць, каб караблi канчаткова не згнiлi. Васiльчык адзiны з iх хто панюхаѓ пораху, яго перавялi з Ленiнграда сувязi з неабходнасцю лячыцца ад моцнага запалення лёгкiх, падхопленага ѓ вельмi пахмурным горадзе. Капiтан першага рангу, або калi перавесцi на сухапутныя войскi, палкоѓнiк, атрымлiваѓ асалоду ад цiшынёй Уладзiвастока, яго квiтнеючымi вулiцамi. Зiма абмiнула, красавiк прайшоѓ на радасцях, стаяѓ цудоѓны, цёплы, чэрвень не ѓ сярэдняй, а трапiчнай паласе. Афiцэры крыху выпiлi, балазе гарэлка ѓ марской краме, па цяперашнiх мерках (перадваенная iнфляцыя абясцэнiла рубель), цi ледзь не танней малака.
  Зрэшты, настрой псавала навiна, што чарговы караван з амерыканскай тушонкай не прыйдзе, з прычыны чаго закуска падаражэла, i прыйшлося замест, далiкатнай тэхаскай цяляцiнкi, есцi ѓжо надакучлiвую рыбiнку з салёнымi агуркамi. Афiцэры некалькi разоѓ спрабавалi перавесцi размову, на тэму вайны i прасiлi расказаць пра тыя цi iншыя бiтвы, але Васiльчыкаѓ адмоѓчваѓся i адводзiѓ размову ѓбок. Нарэшце калi яго канчаткова дасталi раѓнуѓ:
  - Вось адправяць вас на фронт, дык даведаецеся кузькiну мацi. Зразумееце, што порах пахне не духамi, а трупамi!
  Вельмi маладзенькi марскi лейтэнант ( толькi што атрымаѓ эпалеты, пасля паѓгода вучэння ѓ якую паступiѓ адразу са школьнай лавы) падскочыѓ:
  - Вось каго нам не хапае! Жанчыны! Прыгожай бабы! Чаго мы сядзiм адны, бо ѓ горадзе поѓна адзiнокiх дзяѓчын.
  Дзецюкi загаманiлi:
  - Вядома, пайшлi шукаць дзевак.
  Афiцэр заспяваѓ раманс:
  - Як добра прылегчы на траѓку, i што смачнае памяць! Уладкаваць у лазнi перапарку, i дзевак маладых паклiкаць!
  Васiльчыкаѓ прыкрыкнула на моладзь, якая ѓсхадзiлася.
  - На вулiцы каменданцкая гадзiна, а дзяѓчаты спяць пасля цяжкай працы! Не ѓсiм пашанцавала атрымаць гэтак блатнае месца, упiваючыся, калi вакол льецца пот i кроѓ.
  Афiцэрык падкалоѓ:
  - Порах пахне не духамi, а трупамi, толькi для радавых, у камандзiраѓ супрацьгазы з фiльтрам!
  Васiльчыкаѓ нахмурыѓся:
  - Фiлосаф! Тыповы Спiноза, засталося толькi навучыцца, мовай нацiскаць на курок! I будзе: пах! Пах! Пах!
  Афiцэры засмяялiся, нават шыбы сталi дрыжаць. Васiльчыкаѓ дадаѓ:
  - Мова ѓ сябе вялiкая, калi ѓ апанента розум малы!
  Малодшы афiцэр прабурчаѓ:
  - Хопiць пра гэта, лепш вып'ем!
  Астатнiя байцы загаманiлi:
  - Правiльна, налiвай! Да свiтання нам, вядома, хопiць гарэлкi, ды закускi таксама хопiць да халеры!
  I вогненная вада палiлася ѓ шклянкi! Ды так што завiравала i запенiла, загучалi непрыстойныя, з матам песнi.
  Дзверы раптам расчынiлiся, i пакой нiбы ѓварваѓся ѓраган. Рослая агнязарная дзяѓчына падскочыла да афiцэраѓ, i з усяго размаху хруснула недапiтай бутэлькай гарэлкi цаглянай сцяны. Дзяѓчынка прагарлапанiла:
  - Алкаголiкi i хамы! Уся краiна працаваць, цi ваюе, вы як свiннi шчасцееце. Забылiся пра сумленне i гонар! Нездарма Ленiн казаѓ: п'янства горшы з усiх заган, яго асаблiвая згубнасць у агульнадаступнасцi!
  Малодшы афiцэр быѓ ужо ладна п'яны, вочы скасiлiся, i ён загарлапанiѓ у адказ, схапiѓшы пустую бутлю:
  - А ты сучка валi адсюль! Цяпер так дам!
  Дзяѓчына коратка стукнула наском бота пад каленку. Удар здаваѓся лёгенькiм, без размаху, але юнак завыѓ i апусцiѓся. Бутэлька ѓпала i разбiлася. Усе ахнулi, Васiльчыкаѓ усклiкнуѓ:
  - Ды гэта азнакi лётчыца-ас па Iспанii i Фiнляндыi Ганна Ведзьмакова. У яе легендарныя валасы, колеры агню! З прыбыццём вас, камандзiр эскадрыллi...
  Вядзьмакова кiѓнула:
  - Я пакуль у званнi маёра, i першая лётчыца-ас, ганараваная зоркi героя СССР. Толькi што прыбыла на сваiм знiшчальнiку МiГ-5. Пакуль астатняя эскадрылля на ѓсходнiм фронце. Мне ж даручылi... Ну, гэта зусiм не ваша справа, што мне даручылi. У любым выпадку, мне трэба, каб ваш мiнаносец, неадкладна падняѓ амерыканскi сцяг i выйшаѓ у мора.
  Васiльчыкаѓ здзiвiѓся:
  - А чаму менавiта наш?
  Вядзьмакова блiснула зялёнымi вачыма:
  - Таму што гэтая машына зроблена ѓ ЗША. Вам яе паставiлi па Лэнд-лiзу, а далей выконвайце толькi мае загады.
  Васiльчыкаѓ скрывiѓся:
  - Палкоѓнiк слухаецца маёра, ды яшчэ з iншага ведамства. У вас паѓнамоцтвы ёсць.
  Вядзьмакова працягнула дакумент з пячаткай НКУС i подпiс намеснiка Старшынi стаѓкi i Старшынi Саѓнаркама, кiраѓнiка таемнай палiцыi - маршала Берыi.
  - Зразумеѓ! I без лiшнiх размоваѓ, будзеш слухацца толькi мяне! Што будзе ѓ адваротным выпадку, казаць не буду: вам не пяць гадоѓ!
  Васiльчыкаѓ пакланiѓся:
  - Добра! Мiнаносец на хаду, трэба толькi падняць матросаѓ з казармаѓ i праз дзве гадзiны адплываем.
  Вядзьмакова схапiла юнака-афiцэра за валасы, яна была на галаву яго вышэй i вiдавочна мацней:
  - Гэта што за хам i п'янiца! Чаму ѓ вас такая распушчаная каманда! Гэта тып больш паходзiць на юнгу, чым афiцэра. Можа яго для пачатку, добра надзьмуць, каб увесь хмель выйшаѓ.
  Васiльчыкаѓ сумеѓся:
  - Гэта Паша Калабкоѓ. Яго адправiлi на курсы прама з сувораѓскага вучылiшча, па скарочанай праграме. Ён яшчэ зусiм хлопчык, праз два месяцы дзень нараджэння - шаснаццаць гадоѓ.
  Вядзьмакова скрывiѓся:
  - Ого! У пятнаццаць год i ѓжо афiцэр! Вось што акселерацыя робiць! А i не ведала, што малакасы, ужо званнi атрымлiваюць.
  Васiльчыкаѓ пацiснуѓ плячыма:
  - На камунiстычным фронце дзецi рана сталеюць! Тым больш з iм здарылася гiсторыя, накшталт ён лепшае апавяданне напiсаѓ пра фантастычную абарону Масквы, i Жукаѓ гэта адзначыѓ, i параiѓ перавесцi хлапчука з курсантаѓ у афiцэры.
  Вядзьмакова падабрала:
  - Добра! Што ён не дурань нядрэнна, але больш нiякiх п'янак! Адчую пах, а нос у мяне сабачы, адразу пад трыбунал! Наогул i ты за гэта заплацiш. Ужо чалавек немалады, а сябе ж.
  Васiльчыкаѓ кашлянуѓ:
  - Наогул-то мяне трыццаць два, але ѓжо быѓ шэсць разоѓ паранены ѓ Iспанii i Фiнляндыi, так што здаюся старым...
  Вядзьмакова хацела нешта сказаць у адказ, як раптам перадсвiтальную цiшыню раскалоѓ жахлiвы грукат. Гэта нiбы з неба пасыпалiся цяжкiя валуны, шыба зараз лопнула. Градзiнкi аскепкi загрукалi па стале i нават трапiлi ѓ рукi i твары ап'янелых афiцэраѓ. Вядзьмакова прагарлапанiла:
  - Усё неадкладна на выхад.
  Васiлькоѓ у адказ крыкнуѓ, ды так, што ледзь не парваѓ галасавыя звязкi:
  - Гэта дванаццацi цалевыя снарады! Японскiя лiнкоры, падобна, прыступiлi да палявання, у гэта значыць.
  Вядзьмакова ѓ прыкрасцi ѓдарыла ботам у сценку:
  - Пачалося, але не так як мы планавалi! Зусiм не так! Праклён, трэба неадкладна вывесцi эскадру ѓ моры i патапiць флот краiны вузкавокiх макак.
  Васiльчыкаѓ прамармытаѓ:
  - Зброя ёсць толькi на маiм мiнаносцы i яшчэ на пары дробных карыт. Нам нават няма чым адказаць.
  Вядзьмакова паказала кулак:
  - Ну, берагавая артылерыя ѓ вас павiнна быць! Ня ѓсе ж адправiлi на заходнi фронт, а таксама авiяцыя. Бо пра тое, што Японiя ѓ любы момант можа ѓступiць у вайну, ужо не першы год гавораць.
  Васiлькоѓ хацеѓ сказаць, але зноѓ грымнула, пасыпалiся аскепкi. Завыла сiрэна, папярэджваючы аб з'яѓленнi самалётаѓ. Васiльчык падняѓся i крыкнуѓ, перакрываючы гул Ведзьмакова:
  - Авiяцыя ѓ нас ёсць, i берагавыя батарэi, няхай нават не ѓ поѓным камплекце маюцца. Здолеем адказаць!
  Лётчыца прабурчала, прабягаючы па вулiцах:
  - Мне б толькi да майго знiшчальнiка дабегчы i я так гэтым япашкам усаджу, мала не здасца. Яны яшчэ заплацяць за Цусiму, i Мудэн.
  Васiльчыкаѓ пагадзiѓся:
  - Ды заплацяць! Ды яшчэ з працэнтам!
  Пачулiся разрывы i запознены стракатанне зенiтак. Наогул большую частку СПА Уладзiвастока вывезлi яшчэ ѓ сорак першым годзе, для ѓзмацнення абароны Масквы( Чакалася што Гiтлер стукне, але тады i пранесла!), так шматлiкiя кропкi камарыльнi краiны Узыходзячага сонца, здавалася, не асаблiва зважалi на падобны "шум". Японскiя пiкiруючыя бамбавiкi, з пранiзлiвым вiскам скiдалi вясновыя "падарункi". Удар наносiѓся i па горадзе, i па флоце. Самалёты японцаѓ не занадта буйныя, але вёрткiя, а вось лiнкоры наадварот здаравенныя. Пакуль амерыканцам удалося патапiць толькi два падобныя прыгажуны, а ацалелыя разам з крэйсерамi разбуралi ѓзбярэжжа. Гэта моцна паходзiла на зладзейскi напад краiны Узыходзячага Сонца, якое адбылося 27 студзеня 1904 года. Толькi тады не было авiяцыi.
  Васiльчык адчуваѓ, што задыхаецца ад бегу. Ён не супермэн, а просты чалавек з хворымi лёгкiмi, якi трапiѓ у няпростую сiтуацыю. А ва Ведзьмакова не яго абагнала на шмат. Цiкава колькi ёй гадоѓ, наѓрад цi больш за трыццаць, грудзi вялiкiя, а плечы шырокiя як у мужчыны.
  Вядзьмакова раптам разгарнулася i памахала рукой:
  - Не бяжы стары, за мной! - Праарала яна з такой сiлай, што гукавая хваля проста ѓдарыла па вушах. - Выводзь хутчэй мiнаносец у мора.
  Побач прагрукаталi разрывы, сыпалiся абломкi, адзiн з iх падаѓ прама на Ведзьмакова, i ён машынальна злавiла яго рукамi. Дзяѓчына-лётчыца адчула сябе варатаром, якi паспяхова выйграѓ пенальцi, абломак, быѓ круглым, цёплым i паходзiѓ на мяч. Ганна раптам адчула, як па руках цячэ нешта вадкае. Дзяѓчына паглядзела на абломак, i тут нават у яе жалезнай ваяѓнiцы, загартаванай трыма гадамi вайны (Разам з iспанскай) да горла падступiла млоснасць. У яе ѓ руках была дзiцячая галоѓка. Бедная дзяѓчынка (гэта вiдаць па кароценькiх касiчках, з выбiтымi вочкамi. Ведзьмакова акуратна паставiла галоѓку на трэснуты асфальт i перахрысцiла:
  - Ты не паспела нi зграшыць, не пажыць! Зрэшты, няма грэшнiка больш за Бога, таму няма большага граху абыякавасць да пакут дзяцей.
  Iзноѓ грукат, i аскепкi, адзiн трапiѓ дзяѓчыне ѓ бот, падрапаѓшы скуру. Ведзьмакова хацела ѓжо павярнуцца i iмчацца з усiх ног да ѓзлётна-пасадачнай паласы, дзе яе МiГ, цярплiва чакаѓ агрэсiѓнай гаспадынi, але...
  Востры як клiнок кiнжала погляд ваяѓнiцы адрознiѓ невыносную грымасу болю на твары капiтана першага рангу Васiльчыкава, калi яго верхняя частка адарванага цела ляцела падкiнутае выбухной хваляй. Дзяѓчына, сама ледзь ухiлiлася ад аскепка. Ёй ужо ѓ свой час, неяк зачапiла шчаку, яшчэ час паветранай бiтвы ѓ Iспанii. У вынiку застаѓся глыбокi шнар, якiя, доѓгi час псаваѓ ёй знешнасць. Праѓда, у Сiбiры ёй пазнаёмiлi з адным вельмi моцным ведзьмаком, якiя, здолеѓ з дапамогай прыцiранняѓ i заклiку духаѓ, вылечыць нiбы яго i не было, гэтае раненне i яшчэ парачку. За гэта Ведзьмакова падарыла яму сваю нявiннасць, спазнаѓшы жаночыя радасцi. Пасля чаго дзяѓчынка лавiла найменшую магчымасць выкусiць шчасце кахання з мужчынам, што было вельмi нялёгка зрабiць у ханжаскiя савецкiя часы, нават пры яе сатанiнскай прыгажосцi i ѓменнi спакушаць. Справа вядома не столькi ѓ тым, каб уламаць, мужчыну, а ѓ тым, каб пра гэта не даведаѓся парторг. А даносчыкаѓ усiх масцяѓ столькi, што стукач, на стукачы i стукачом падганяе. Так што асаблiва не разгонiшся, калi табе дарагая кар'ера. Але месяцы чатыры таму, калi ёй уручылi зорку героя, за дваццаць пяты, збiты запар фашысцкi самалёт: яна пазнаёмiлася ѓ Берыяй. А ва ѓсiх савецкiх вярхах не было большага бабнiка, чым кiраѓнiк тайнай i яѓнай палiцыi.
  Вядзьмакова бегла як узлётна-пасадачнай паласе. Прычым, што з ёй рэдка бывае, пераблытала ѓ незнаёмым горадзе вулiцу, у вынiку чаго толькi павялiчвала дыстанцыю.
  Лётчыца бегла i ѓспамiнала: Берыя ѓ ложку быѓ вынаходлiвы, але не ѓ яе гусце, лысаваты, брухасты, не Апалон. Так што ёй каханкам ён так i не стаѓ. Наогул чуткi аб тым, што Берыя гвалтаваѓ жанчын вiдавочнае перабольшанне. Калi яму казалi цвёрдае не, другi чалавек Чырвонай iмперыi, як правiла, не звяртаѓся да прымусу. Хаця хто рызыкне з дзяѓчат сказаць няма такому монстру? Кату Расii нумар адзiн!
  Але вось даверанай асобай Лаѓрына Палыча, яна стала. Наогул яна стала адной з першых жанчын-добраахвотнiкаѓ якiя змагалiся ѓ Iспанii. Савецкiх лётчыкаѓ увогуле ѓ гэтай грамадзянскай вайне ѓдзельнiчала няшмат. Падобна, сам Сталiн не асаблiва хацеѓ перамогi сацыялiстаѓ. А што лагiчна, вось у Францыi перамаглi сацыялiсты, быццам бы левыя, а адносiны з СССР толькi пагоршылiся. Але пры гэтым, улiчваючы, што Франка фашыст i буржуй, а народны ѓрад Iспанii быццам бы левы, зусiм iгнараваць просьбы аб дапамозе было нельга. Ды савецкiм лётчыкам трэба было атрымлiваць досвед, апрабаваць новую тэхнiку. Першапачаткова вайна iшла з пераменным поспехам, але затым армii Франка пры падтрымцы iтальянскiх i нямецкiх частак удалося захапiць Каталонiю. Бiтва ѓ паветры iшла спачатку на роѓных, але потым з'явiѓся знакамiты Месершмiт. У першым жа паветраным баi Ведзьмакова адчула сiлу гэтага самалёта ѓ параѓнаннi з IЛ-16. У прыватнасцi хуткасць, рознiца ѓ сто кiламетраѓ за гадзiну, дазваляла фашысцкiм лётчыкам самiм выбiраць, дзе як i калi ѓступiць у бой. Па-другое, узбраенне 20-мiлiметровая авiяпушка, магла збiць фанерны IЛ-16, на вялiкай дыстанцыi, у той час як МЕ-109 маючы супрацьпульнае лабавое бранiраванне трымаѓ стрэлы 9.6 - мiлiметровага кулямёта савецкага знiшчальнiка. Таму каб знiшчыць Месер, трэба было або, атакаваць з тылу, або калi вельмi пашанцуе патрапiць у матор, або назiральнае шкло. Трэба адзначыць, што немцы таксама мелi, куды лепшую сувязь i дзейнiчалi больш зладжана. Ведзьмакова збiвалi двойчы, а на трэцi раз яна была сур'ёзна параненая трапiла ѓ палон. Часы тады былi суровыя, але паколькi вайна ѓжо была прайграна, паѓ Мадрыд, Гiтлер у знак добрай волi, i плануючы заключэнне саюза са Сталiнам, загадаѓ вярнуць савецкiх палонных на Радзiму. У палоне Вядзьмакова правяла ѓсяго месяц, ёй змясцiлi ѓ шпiталь для афiцэраѓ, добра кармiлi i даглядалi. Нiхто не бiѓ, i не гвалтаваѓ, магчыма, гiтлераѓцы i рэжым Франка старалiся перад усiм светам, паказаць сябе гуманiстамi ѓ процiвагу крываваму тырану: Сталiну! Затое пасля вяртання на Радзiму, з усiх былых ваеннапалонных толькi адна Ведзьмакова засталася на волi.
  Праѓда, ордэны гэтага, за адзiны збiты iтальянскi знiшчальнiк яе пазбавiлi. Але ѓ войску яна заставалася, i нават прыняла долi ѓ вайне з Фiнляндыяй. Краiна Суомi мела ѓ сваiм самалётным парку толькi 118 састарэлых фанерак. Дзяѓчына амаль не прымала ѓдзелу ѓ паветраных баях, больш займаючыся разведкай, атрымала ордэн, здаецца адзiн манаплан, усё ж збiла, але яго не залiчылi.
  Ведзьмакова раптам ткнулася ѓ пажарышчы. Палала разбамбаваная гарадская бальнiца. Карцiна сапраѓды апакалiпсiчная жыѓцом гараць i жанчыны, i дзецi, i старыя. Вось грудное немаѓля ѓпала прама ѓ агонь, а вакол жудасны роѓ i стогны.
  Вядзьмакова адчула трубы архангелаѓ у галаве i кiнулася ѓ полымя. Мовы агню лiзнулi дзяѓчынку ѓ голыя рукi i адкрыты твар, але лётчыца рухалася гэтак iмклiва, што здолела падхапiць дзiця, вырваѓшы яго з абдымкаѓ знiшчэння.
  Дзяѓчына выскачыла, адчуваючы скурай толькi лёгкi сверб, кiнула погляд на малютку. Нажаль было занадта ѓжо позна, хлопчык задыхнуѓся ѓцягнуѓшы ѓ лёгкiя полымя, на круглым твары апёкi. Такiя iрваныя пухiры на скуры далiкатней бутонаѓ стакроткi. Вядзьмакова прагарлапанiла:
  - Вось яно людское бязмежжа!
  Ударыла ботам па кучы смецця, пасля чаго кiнулася выбаѓляць, каго яшчэ можна выратаваць. Гэта нагадвала скокi кобры памiж газавымi фаеркамi, дзяѓчына вельмi мудрагелiста выгiналася, i падтанцоѓвала. Яна абпальвалася, боты плавiлiся, гiмнасцёрка абвуглiлася, але яна працягвала ѓпарта бiцца за кожную слязiнку дзiцяцi, за кожны ѓдар маленькага сэрца, за кожную далiкатную, але такое патрэбнае краiне жыццё! Боты развалiлiся, i цяпер дзяѓчына скакала па вiхуры полымя, свае босымi, чароѓнымi, ножкамi. Яна была пакутнiцай, але не проста манашкай катавала сябе пастамi i бiзуном, што не прыносiць карысцi, нi Богу, нi людзям, пакутнiцай-змагаром якая ратуе пэѓныя жыццi. Ножачкi лётчыцы-дзяѓчынкi пакрылiся пластом дробных пухiроѓ, але рухалiся ад болю яшчэ хутчэй i дакладней.
  Капiтан медыцынскай службы, дастаѓ з торбы вялiкiя боты, крыкнуѓ ёй:
  - Вазьмi, хутчэй апранi iх! Ты так станеш калекам.
  Лётчыца адразу адказала:
  - Лепш стаць калекай цялесна, чым быць вырадкам маральна! Нi секунды на сябе, усё для фронту, усё для перамогi!
  Капiтан медыцынскай службы адказаѓ:
  - Гэта сапраѓдны савецкi чалавек!
  Вядзьмакова лаялася:
  - А ты чаго каштуеш ратуй людзей!
  Капiтан уздыхнуѓ:
  - У мяне пратэзы, замест ног!
  Вядзьмакова выцягнуѓшы чарговую дзяѓчынку з напалову спаленым тварыкам i без прытомнасцi, крыкнула:
  - Да чаго жорсткi Бог!
  Капiтан пацiснуѓ плячыма:
  - Не Бог вiнаваты, а людзi!
  Вядзьмакова запярэчыла:
  - Гэта таксама самае, што сказаць - не бацькi вiнаватыя, а дзецi!
  Капiтан хацеѓ нешта адказаць, але клубы дыму патрапiлi, яму ѓ горла, i ён надрыѓна закашляѓ.
  Басаногая дзяѓчына зароѓ:
  -Я ведзьма i выдатней прафесii няма!
  I падаѓшы голай пяткай, працягнула:
  - Адольфу няхай будзе прывiтанне i ѓ злую труну букет!
  Ваяѓнiцы ѓ бiкiнi працягвалi наступ. Гiтлераѓцы абышлi Брэсцкую крэпасць i заткнулi кацёл. Танк Е-50, рухаѓся ва ѓсходнiм напрамку.
  Герда захоплена праспявала:
  - Я дзяѓчына такая вось крутая! Ламаю як ледзяшы ѓсiх ворагаѓ... I па марозе смела пру босая, што нават iскры сыплюць з-пад ног!
  Шарлота хiхiкнула, падбiла ѓ корпус трыццацьчацвёрку i захоплена ѓсклiкнула:
  - У Айчыне сумнявацца няма прычыны! Ваяѓнiцы круцей чым мужчыны!
  Крысцiна таксама нацiснула на кнопку босай ножкай, i люта выдала, падбiѓшы савецкую гармату. Так што нават адарваѓся ствол:
  - Даходы высокiя як горныя вяршынi!
  Магда па чарзе пальнула з гарматы. Яна 105-мiлiметровая i забойная была ѓ найноѓшай мадыфiкацыi даволi хуткастрэльнай, робячы дзесяць стрэлаѓ у хвiлiн.
  Дзяѓчынка нацiснула босымi пальчыкамi, i прашамацела:
  - Працэнт у радку будучай дадзены...
  Герда лупанула па савецкiм танку, раскрышыла браню i вякнула:
  - Вы пераканаецеся ѓ гэтым самi!
  Даѓбанула i Шарлота, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, з дзiкiм апантаным ровам:
  - Айчына цяпер блiжэй да нас!
  Крысцiна таксама стрэлiла, ужыѓшы пальчыкi голых, загарэлых ног выдаѓшы:
  - Сустракайце сонца разам з намi!
  Магда таксама лупанула, i нацiснула босай пяткай. Разбiла ѓ якiя плаваюць аскепкi савецкую гармату, праспеѓшы:
  - Радзiма ѓсiх мацней!
  I ваяѓнiцы як заравуць, нiбы буйвалiцы на бойнi. Чацвёрка вельмi кахае мужчын. Гэта сапраѓды iм да спадобы. А чаму б i не? Яны такiя прыгожыя i агрэсiѓныя. I шчадралюбныя. А мужчына - гэта сабака, толькi паманi. I ѓ цябе будзе ѓсё, у тым лiку i грошы. А бабы гэтыя фiзiчна вельмi моцныя. I пераварваюць мужчынскiя дасканаласцi з шалёным тэмпераментам. I нязменным задавальненнем.
  Не трэба чакаць мужчыну цэлы год - i ѓсё ж аргазм цябе знойдзе!
  Герда ѓзяла i зараѓла, пальнуѓшы па савецкай трыццацьчацвёрцы, i сарваѓшы вежу:
  - Я ёсць сапраѓдны рыцар анiгiляцыi!
  Крысцiна паказала мову, i пагрозлiва прасiпела:
  - А мой аскал, як у пантэры!
  Шарлота агрэсiѓна выдала, пагражаючы кулаком, i нацiснуѓшы на джойсцiк босымi пальчыкамi ног:
  - I наперадзе вялiкiя перамены!
  Магда прачырыкала i вякнула:
  - Мы ѓвасабленне гетэры!
  Герда хiхiкнула i адказала:
  - Як добра калi цябе лашчаць рукi прыгожых юнакоѓ!
  I дзяѓчына ѓявiла сабе як далонi лапаюць клубнiчныя соску. Гэта i сапраѓды, настолькi выдатна. I казытлiва i ѓзбуджае. I вельмi прыемна.
  Герда пальнула па савецкай СУ-85. Разбiла машыну, i прачырыкала, шлёпаючы босымi ножкамi па бранi:
  - Ах, дуба дам, дуба дам!
  Шарлота агрэсiѓна пацвердзiла, надзiмаючы шчокi i трасучы поѓнымi грудзьмi:
  - Дуба! Дуба! Дуба дам!
  I як возьме i засмяецца... Нiбы званочкi звiняць. I галасок такi прамянiста звонкi.
  А яе ахвярай стала 76-мiлiметровая, расiйская гармата. Зброя дастаткова архаiчная.
  Крысцiна хiхiкнула, i правiшчала:
  - Я буду раѓцi i ламаць!
  I таксама босымi пальчыкамi накiравала снарад на варожую машыну.
  Якая прыгожая. Золата i медзь - гэта выдатна!
  Магда i зусiм залатая, як праспявае з энтузiязмам:
  - Усё таксама рыдае катрынка...
  Тут яна развярнула савецкую трыццацьчацвёрку i працягнула, сумна спяваць.
  - У Берлiне яна чужаземка!
  Герда ѓ адказ прачырыкала. Нацiснула пальчыкамi босы ногi на кнопку джойсцiка, i збiла савецкую гаѓбiцу.
  - Берлiн сталiца свету!
  Шарлота прамычэла з апломбам у адказ:
  - А Лондан гэта сталiца Парыжа!
  I цвiкоѓ па савецкай Т-26. Машынка хоць i невялiкая, але таксама лiчыцца танкам.
  Крысцiна ѓзяла i выдала, круцячы босымi ножкамi ровар:
  - А Парыж гэта сталiца Рыма!
  Пасля чаго як зарагача... I смарагдавымi вочкамi прасвiдруе ѓсiх ваяѓнiц запар. I шчэрыцца пры гэтым, i зубкамi iскрыць. А зусiм як возьме i дзюбне па савецкiх танках. Знясе каля трыццацiчацвёркi палову вежы.
  А ѓслед за ёй i Магда, возьме i засвецiць гранатай. Гэта значыць снарадам. Па СУ-76. Ужо вiдавочна састарэлай машыне, але ѓсё яшчэ катыруецца.
  I прачырыкала:
  - А Рым гэта сталiца Маямi!
  Гэта сапраѓды смешна. Але дзяѓчаты залiшне захапiлiся. Яны не заѓважылi, як пара байцоѓ савецкага войска падпаѓзла да iх са звязкамi супрацьтанкавых гранат, i падарвалi гусенiцы. I як возьме i iрване. Лопнулi каткi i, Е-50 страцiѓ рухомасць.
  Прыйшлося машыну рамантаваць.
  ЧАСТКА ЧАЦВЕРТАЯ
  Бамбавыя ѓдары сцiхлi, а артабстрэл усё яшчэ працягваѓся. Карабельныя прылады маюць прыстойны запас снарадаѓ, праѓда, агонь зараз вёѓся больш па абяззброеных савецкiх пасудзiнах. Ямамота разумеѓ, што панаванне ѓ моры надоѓга перадасць iнiцыятыву ѓ гэтай вайне Японii. А будаваць караблi, працэс дарагi i доѓгi, хоць напрыклад падводныя лодкi, мабыць, штампаваць прасцей. Гэта, вядома, таксама трэба ѓлiчваць, але важна паламаць структуру. Адмiрал Ямамота, самы ѓплывовы чалавек Японii, пасля iмператара Хiрахiта, адчуваѓ сябе богам. Сапраѓдным богам, так рэлiгiя краiны Узыходзячага Сонца вучыла, што лепшы шлях да абагаѓлення - ратная доблесць! А зараз вялiкi палкаводзец, мог адвольна раздзiраць i карэкцiць прастору вакол сябе.
  Над Уладзiвастокам густыя, чорныя, на многiя кiламетры клубы дыму, гэта запалалi нафтасховiшчы i склады з гаручым. Сотнi, тысячы людзей згараюць, геене, ну як пасля гэтага не адчуць сябе богам, якi помсцiѓ рускiм за стагоддзi знявагi, вялiкага народа змушана тулiцца на чарадзе, такiх малюсенькiх у параѓнаннi з прасторамi Расii выспаѓ. Вось зараз рускi флот тоне, i адрозненне ад Перу-Харбара яны не пакiнуць не адной пасудзiны.
  Ямамота прапаноѓваѓ падчас бiтвы пад Халхiн-Голам, нанесцi падобны ѓдар па Уладзiвастоку, для чаго i быѓ складзены падрабязны план. Але Гiтлер нечакана пайшоѓ на мiр са Сталiнам. Наогул iдыёт Гiтлер, задумаѓ разню Габрэяѓ i тым самым наладзiѓ супраць сябе i Польшчу, i краiны Захаду. I навошта яму гэта трэба было? Жадаѓ атрымаць габрэйскiя багаццi? Але лепш было спачатку стаць сусветнай дзяржавай, разграмiѓшы СССР, i можа потым i iншыя краiны. Захад перамагчы прасцей з-за таго, што яго менталiтэту куды ѓ меншай ступенi ѓласцiвы фанатызм i схiльнасць да самаахвяравання. Вось цi вядомы хоць адзiн выпадак, каб амерыканскiя лётчыкi iшлi на таран. Праѓда, пара сутыкненняѓ было, але гэта, хутчэй за ѓсё, выпадковасць.
  Рускiя фанатычныя, што дзiѓна, бо Праваслаѓная вера не ѓхваляе самагубства, i зусiм не лiчыць, што ратнымi подзвiгамi можна заслужыць шлях у рай. Наогул вучэнне Хрыста, на яго думку - вельмi дурное i непрактычнае. Ён Ямамота чытаѓ Бiблiю i дзiвiѓся людскому глупству, лiчыць Богам такога пацыфiста. Напрыклад, вучыць: стукнулi цябе па правай шчацэ - падстаѓ левую, просяць адну кашулю - аддай дзве, палюбi ворага свайго! Толькi псiхiчна хворы чалавек, можа лiчыць Хрыста Богам. Такая рэлiгiя добрая, толькi для рабоѓ, прымусовых васалаѓ. I трэба ж паверыла ѓся Еѓропа i палова свету.
  Праѓда вучэнне Iсуса, не гледзячы на тое, што адпрэчвае прынцып лядашчага запавету, вока за вока, а вучыць любiць сваiх ворагаѓ, зусiм не перашкодзiла ангельцам заваяваць Трацiну ѓсёй планеты, стварыѓшы самую шырокую iмперыю за ѓсю гiсторыю чалавецтва. I гэта пры ѓсёй рэлiгiйнасцi Брытанii, дзе Бог, згаданы нават у дзяржаѓным гiмне. Дзiѓна прэзiдэнты ЗША клянуцца на Бiблii, але, тым не менш, бамбiлi напалмавымi бомбамi японскiя гарады, жыѓцом спальваючы тысячы жанчын i дзяцей. Прычым забiвалi мiрнае насельнiцтва, не выпадкова, а наѓмысна, гэтая была тактыка тэрарызавання мiрнага насельнiцтва: падрыву людскiх i эканамiчных рэсурсаѓ.
  Хоць японцы тэрыторыю ЗША спачатку, да ѓварвання немцаѓ - не бамбiлi, за ѓсю вайну прарваѓся толькi адзiн бамбавiк i забiѓ, усяго шэсць мiрных жыхароѓ. А яшчэ прыпiсваюць адмысловую жорсткасць самураям. Ён Ямамота ж пры жаданнi, мог бы прарвацца з бамбавiкамi да гарадоѓ ЗША, асаблiва пасля разгрому флоту янкi, пад Перу-Харбарам. Ды Еѓрапейцы маральныя вырадкi. У iх перакручанае разуменне, веры, вучыць i не выконваць!
  У Японii не так! У нас чаму вучаць, тое i выконваюць. Няма такога, каб Бог казаѓ, падстаѓ iншую шчаку, але пры гэтым яго слугi наѓмысна забiвалi малых дзяцей. Ды ѓвогуле вера, што Бог адзiн i Усемагутны, не можа быць праѓдай. Быѓ бы ён адзiн, то вядома б паклапацiѓся б аб тым, каб людзi ѓшаноѓвалi яму правiльна, у веры i праѓдзе i мелi адзiнае вучэнне. А так кожны молiцца, як хоча, што ѓ што здольны. Ды i свет занадта пачварны i не правiльны, каб быць створаным адзiным Усемагутным Богам. Бо любы адказны кiраѓнiк у першую чаргу iмкнуцца да парадку i справядлiвасцi. Ён жадае, што моцны, мудры, высакародны, сумленны, быѓ на першым месцы, а астатнiя альбо выпраѓлялiся, раслi фiзiчна i духоѓна, альбо... Зрэшты калi Бог Усемагутны i Творца сусвету, то б цялесных i разумовых вырадкаѓ не стаѓ бы ствараць.
  Чаму ж iмператар часам вымушаны цярпець як дадзенасць слабасцi людзей? Таму што iншага выйсця няма, ён не можа ѓ iмгненнi вока ператварыць вырадкаѓ у прыгажуноѓ, а трусоѓ у адважных. А вось каб мог, то неадкладна гэта зрабiѓ бы! Нажаль, даводзiцца прымаць, што ёсць i мець справу з тым чалавечым матэрыялам, што атрымаѓ як дадзенасць. Але ад каго атрымаѓ гэта iншае пытанне. Ды i сам iмператар мае слабасцi: ён усяго толькi чалавек - старэе, хварэе, старэе. Дзiѓна, але боскi iмператар, часта жыве менш чым радавы слуга, валодае зброю горш, чым большасць генералаѓ, i многiя салдаты. Ну, што ѓ iм ад Усемагутнага Бога. Але i белыя, нi чым не лепшыя! За ѓсю гiсторыю Еѓропы, не было больш страшнага, i ѓдачлiвага заваёѓнiка, чым Гiтлер. Ён ды сапраѓды сiмвал ратнай доблесцi белых людзей! I, тым не менш, самы вялiкi палкаводзец усiх часоѓ i народаѓ, не змог нават гiмназiю скончыць, атрымаць сярэднюю адукацыю, якое ѓ Японii з'яѓляецца абавязковым!
  Ды яшчэ i ѓ войска Гiтлера не прынялi, па стане здароѓя. Дзiѓна гэты руплiвец культу сiла, леѓ вайны, апынуѓся настолькi слабы фiзiчна, што нават у Нямеччыне, дзе ѓ кожнага слупа варта па вайскоѓцу, яго не заклiкалi радавым. Ды да чаго дэградавала Еѓропа.
  Зрэшты, Сталiн, iншы самы выбiтны палiтык сучаснасцi, таксама не меѓ сярэдняй адукацыi, ён быѓ самародкам. I што цiкава таксама не быѓ прызваны ѓ войска, па стане здароѓя. Цiкавае, супадзеннi, два злосных ворага не мелi сярэдняй адукацыi, не былi прызваныя прыдатнымi да страявой службы па стане здароѓя, мелi бацькоѓ п'янiц, пры чым у Гiтлера тата спачатку таксама працаваѓ шаѓцом!
  Вось такое супадзенне, дзiѓнае, злавеснае. Герынг афiцыйны пераемнiк Гiтлера не такi. Ён з сям'i арыстакратаѓ, продак Герынга быѓ намеснiкам фактычнага кiраѓнiка Германii Бiсмарка. Таму i Чэрчыль: арыстакрат, з шляхетнага роду, i амерыканскiя плутократы,( прэзiдэнт Рузвельт не больш за пешка, так хутка знайшлi з iм агульную мову.
  Хацелi замянiць iм Гiтлера, але не атрымалася. Гiтлер iх усiх заваяваѓ! Герынг бiзнэсмэн, алiгарх, арыстакрат i прагматык. Ён лепш за Гiтлера здольны аб'яднаць усе антыбальшавiцкiя i антырасейскiя сiлы ѓсяго свету. Амерыка i Брытанiя хочуць скончыць з Расiяй, незалежна ад кiруючага рэжыму, але з камунiстамi, што адмаѓляюць само паняцце прыватнай уласнасцi, iм хочацца скончыць так моцна. Фанатычна, што яны нават заплюшчваюць вочы на празмернае ѓзмацненне Германii i што яны самi вымушаны ѓвайсцi ѓ склад Трэцяга Рэйха.
  Зрэшты, Нямеччына гэта геапалiтычны канкурэнт, але канкурэнт у рамках капiталiстычных i арыстакратычных правiл гульнi, а бальшавiцкая Расея, абсалютна чужародная i варожая. Нават дзiѓна, што Чэрчыль сам прапанаваѓ Сталiну дапамогу, гэта пры ѓсiм сваiм антыкамунiзме, традыцыйнай, ангельскай нянавiсцi да Расii.
  Хацеѓ яшчэ ѓ сорак першым годзе нацкаваць сталiнскую Расiю, на гiтлераѓскую Германiю. Надта ж яго немцы зацiснулi. Бо Нямеччына пад чырвонымi, гэта баявы конь, упрэжаны ѓ савецкую калясьнiцу, а СССР пад карычневымi, вечная партызанская зона. Бо фанатычныя бальшавiкi не змiрацца, i будуць весцi зацяжную партызанскую вайну, якая настолькi знясiлiць Трэцi Рэйх, што ѓсе летуценнi, аб далейшай экспансii знiкнуць як вясёлка пасля навальнiцы! Расея пад Нямеччынай, лепш, чым Нямеччына пад Расеяй! Разумеючы гэта ясна, чаму Чэрчыль i ЗША пасля ваеннай паразы i капiтуляцыi, так хутка пайшлi на зблiжэнне з Трэцiм Рэйхам.
  Ямамота прагматык, ён быѓ супраць вайны з ЗША i Брытанiяй. Але гэтыя дзве iмперыi самi справакавалi Японiю, увёѓшы эмбарга на пастаѓкi нафтапрадуктаѓ. Бо ѓ краiны Узыходзячага Сонца няма сваiх свiдравiн, ды i шматлiкiх iншых сыравiнных рэсурсаѓ. Японцы вялi перамовы, амерыканцы накручвалi ѓсё новыя i новыя зневажальныя патрабаваннi.
  I пры гэтым янкi, правакуючы вайну, зусiм не паклапацiлiся аб прывядзеннi войска i флота ѓ баявую гатоѓнасць. Спакуса аказалася занадта вялiкай, тым больш цеплiлася надзея, што Масква вось-вось упадзе i Германiя, i ёй саюзнiкi прыйдуць на дапамогу. Акрамя таго быѓ разлiк на тое, што ЗША будучы ѓсё ж адносна дэмакратычнай краiнай, моцна залежнай ад грамадскай думкi, калi вайна зацягнецца, не захоча багата палiваць крывёй чужыя выспы. Сапраѓды, з чаго радавому амерыканскаму абывацелю атрымлiваць цынкавыя дамавiны са сваiмi сваякамi, калi гаворка не iдзе аб абароне тэрыторыi ѓласна ЗША, ды i плацiць немаленькiя ваенныя падаткi! Можа таму i царская Расiя прайграла, маючы больш салдат, але рускi народ не лiчыѓ Манчжурыю сваёй тэрыторыяй, а плацiць крывёй i потым за абстрактныя iнтарэсы не хацеѓ. Нажаль, Гiтлер не пайшоѓ на Маскву, збольшага з-за негатоѓнасцi да суровай Зiмы, а збольшага з уласцiвага бальшавiкам фанатызму.
  Не надта хацелася яго на сабе адчуваць.
  Зрэшты, не толькi бальшавiкам, рускiя народ схiльны да самаахвяравання за вялiкiя мэты. Бо першы паветраны таран здзейснiѓ рускi хлопец Месер. Нават дзiѓна, што гэта ён зрабiѓ не дзеля райскiх гурый, а дзеля Айчыны. Хоць... Месер збольшага i дурань, ён бо майстар вышэйшага пiлатажу, вынаходнiк, канструктар, i вядома жывы прынёс бы куды больш карысцi Радзiме. Можа янкi не так ужо i не правы, тыражуючы прынцып: галоѓнае ѓ баi выжыць! Бо мёртвы ѓжо не зможа забiць!
  Некалькi напаѓголых, з аголенымi грудзьмi дзяѓчат пакланiлiся ѓ знак адабрэння.
  Адмiрал Навума заѓважыѓ:
  - Мы ѓжо зрасходавалi больш за дзве трацiны боекамплекта. Прылады моцна нагрэлiся, на iх вёдрамi льюць ваду!
  Ямамота прайграѓ пальцам у паветры крыж i вымавiѓ, нiзкiм, крыху хрыплаватым голасам:
  - Я думаю, гарматы вытрымаюць i апошнюю трацiну снарадаѓ. Хоць не, выбiце да дзевяноста пяцi працэнтаѓ.
  Адмiрал Навума пацiснуѓ плячыма i выцер пот з iлба:
  - А цi варта так выкладвацца ѓ першы дзень?
  Ямамота сцiснуѓ кулакi:
  - Варта! Вядома, стаiць! Мы заспелi рускiх знянацку, як гэта было ѓ 1904 году, у немцаѓ у 1940, але Сталiн жорстка пакарае камандаванне i такое не паѓтарыцца. Так што патрэбна карыстацца тым, што хвост дракона заснуѓ. Наогул-то я разумею Сталiна, вайна з Нямеччынай да такой ступенi паглынула яго ѓвагу, што ён перастаѓ прыглядаць за Далёкiм Усходам. А яго атачэнне без правадыра баiцца праявiць iнiцыятыву. Вось i прашляпiлi наш удар. Як зрэшты, i амерыканцы. Для ѓсiх было вiдавочна, справа рыхтавацца, хмары збiраюцца, хутка грымне гром, але...
  Прабеглi, мiльгаючы босымi, круглымi пятачкамi дзяѓчыны. Яны выконвалi важнае даручэнне.
  Навума пакратаѓ дзяржальню якi вiсiць на поясе самурайскага мяча, або як яго яшчэ прынята зваць катана:
  - Рускiя заѓсёды дзейнiчаюць са спазненнем! Вайне не будзе занадта доѓгай i мы дойдзем да Урала.
  Ямамота падняѓ вочы да неба.
  - Ды дапамогуць нам у гэтым багi, але я так не думаю! Яны хутка вучацца, Халхiн-Гол паказаѓ, што рускiх ѓзровень вышэйшы, чым пры вайне 1904-1905 гадоѓ. Акрамя таго адкрыю табе адну таямнiцу. Наш таемны агент ва Уладзiвастоку, крыху дапамог, што ѓ даволi магутнай берагавой артылерыi не аказалася снарадаѓ, а авiяцыя не здолела своечасова ѓзляцець. Вось яна таемная вайна.
  Навума здзiвiѓся:
  - А куды глядзеѓ СМЕРШ i НКВД?
  Ямамота хiхiкнуѓ, трасучы пальцамi:
  - Тут на Далёкiм Усходзе служаць самыя горшыя кадры Расii, ва Уладзiвасток iмкнуцца, тыя, каму страшна памiраць на савецка-германскiм фронце. Таму тут, куды лягчэй знайсцi здраднiка цi дурня ѓ вярхах, а таксама своекарыслiвага чалавека. А НКВД да такой ступенi прызвычаiлася раскрываць уяѓныя змовы, то сапраѓдных здраднiкаѓ ужо не заѓважае. Так што працаваць можна. Дарэчы заѓваж калi на бок немцаѓ перайшло некалькi генералаѓ, не гледзячы на тое, што iх сем'ям, родным i блiзкiм за гэта пагражае растрэл, то падкупiць кагосьцi з верхавiны цалкам рэальна. Або выкарыстоѓваць уцямную, што нават яшчэ лепш.
  Так што мы правялi немалую працу. Нам японцам наогул уласцiвая дбайнасць у прадумваннi ваенных аперацый, i ѓлiк усiх дробязяѓ.
  Навума пацёр дзяржальню катана:
  - Так! Але ганьба Халхiн-Гала, выклiкае пачуццё горычы i наймацнейшай прыкрасцi! Як мы маглi...
  Ямамота суцешыѓ:
  - Там маньчжураѓ было больш, чым японцаѓ, ды i наогул нельга ѓвесь час выйграваць. Павiнен адзначыць, што ѓсё ж бiлiся з нашага боку не самыя лепшыя часткi, i рускiх была вялiкая перавага ѓ авiяцыi i танках.
  Навума напалову агалiѓ катана:
  - Нас гэта не апраѓдвае! Самурай нiколi не спашлецца на тупы клiнок i на стомленага каня, на мноства ворагаѓ, i слабое зброю!
  Ямамота адкарэктаваѓ:
  - Самурай, вядома, не, але чалавек, на жаль так! Людзям уласцiва памыляцца!
  Ямамота адцягнуѓ увагу i нешта пракрычаѓ у трубкi, а затым працягнуѓ:
  - А ты ведаеш, я прапаноѓваѓ стукнуць па Расii яшчэ ѓ траѓнi 1942 гады. Гэта магло папярэдзiць наступ першых фрыцаѓ.
  Навума кiѓнуѓ:
  - Няѓжо! Але мы ваявалi з ЗША i Брытанскiм iльвом.
  Ямамота пастукаѓ пальцам па рубцы.
  - Так! Слушна, але ЗША атрымалi па зубах, Брытанiя страцiла калонii, а Нямеччыны было адносна прутка. Мы хацелi адцягнуць з Захаду Расii як мага больш сiл, каб аблегчыць Вермахту пераход у наступ супраць Брытанii, не баючыся ѓдару Сталiна ѓ спiну. - Адмiрал выпiѓ сакэ паднесенага басаногай дзяѓчынай у кароткай спаднiцы i працягнуѓ. - Удар быѓ запланаваны на Май, да моманту падсыхання дарог, але перашкодзiлi амерыканцы.
  Навума выхапiѓ катана, секануѓ iм у паветры:
  - Смерць ЗША! Яны вечна замiнаюць Японii.
  Ямамота хiтравата ѓхмыльнуѓся:
  - Не заѓсёды вядома, напрыклад калi мы ѓпершыню ваявалi з Расiяй, янкi выдатна дапамаглi нам крэдытамi, а таксама пастаѓкамi ѓзбраенняѓ. Больш за палову нашага флота была зроблена на грошы ЗША i Брытанii, прычым на iх жа суднабудаѓнiчых верфях. Так што Амерыка не заѓсёды дрэнна, але толькi не ѓ дадзеным выпадку.
  Навума здзiѓлена спытаѓ:
  - I чаму?
  Мiма японскiх адмiралаѓ зноѓ прабеглi, мiльгаючы босымi пяткамi дзяѓчыны-прыслужнiцы.
  Ямамота сышоѓ да тлумачэння:
  - Чарада бамбардзiроѓшчыкаѓ далёкага дзеяння прарвалася да Токiо, i нанесла па сталiцы падступны ѓдар, з ужываннем напалмавых бомбаѓ. Згарэлi сотнi драѓляных дамоѓ, i iмператар загадала любым коштам, адсунуць зону кантролю ад сталiцы. I ѓ першую чаргу захапiць самую блiзкую да Японскiх драб, баявы комплекс амерыканскiх баз на архiпелагу Медзей. Нажаль, нам гэта не атрымалася, так мы сталi прайграваць бiтву за Цiхi Акiян. Добра, што пры гэтым у нас хапiла мудрасцi, хутчэй, заключыць саюз з Трэцiм Рэйхам i адкараскацца малым. У адваротным выпадку, ад нашых гарадоѓ не засталося б нават руiн.
  Галаногiя дзяѓчынкi нават падскочылi, трасучы сваiмi чорнымi i рудымi косамi.
  Навума махнуѓ па паветры мячом:
  - Мы б усё роѓна перамаглi! Дык няѓжо давядзецца аддаць Гiтлеру пасля вайны Фiлiпiны? Гэтую жамчужыну японскай кароны, непрыступны Сiнгапур, квiтнеючы Ганконг, Iнданезiю, нафтавыя свiдравiны захопленых ангельскiх калонiй, i французскай Гвiнеi, Iндакiтая, Бiрмы, Тайланда. I шматлiкае iншае, пра што казаць не паварочваецца мова. Бо мы стаiм на мяжы з Iндыяй, на парозе якую захапаѓ фюрар - Аѓстралii. I ѓсё гэта вось так аддаць без бою, як баязлiвец...
  Ямамота перабiѓ:
  - Сярод белых таксама ёсць разумныя! Нездарма Iмператар у сваiм кабiнеце, паставiѓ бюст Напалеона. Але быѓ яшчэ адзiн Цэзар, ён сказаѓ: утрымаць заваяванае цяжэй, чым заваяваць. У дадзеным выпадку да нас гэта адносiцца ѓ першую чаргу. На дадзеным этапе ѓ нас не было выбара. Мы вырашылi захаваць частку, каб не страцiць усё, у тым лiку суверэнiтэт.
  Навума прайграѓ мечам васьмёрку:
  - Розумам разумею, але сэрцам!
  Ямамота падняѓся i пляснуѓ калегу па плячы:
  - Ды ты не хвалюйся, у дадзеным выпадку мы калi i сыдзем тое, каб вярнуцца. Пераможам СССР i зноѓ кiнемся на Трэцi Рэйха на ЗША i ангельцаѓ, але ѓжо паб'ем iх разам з немцамi i макароннiкамi. I тады ѓсё вернем, плюс яшчэ захопiм Iндыю, Аѓстралiю, Аляску i да... Там будзе вiдаць, у нас бо будуць рэсурсы рускай Сiбiры, а Амерыка зноѓ упадзе ѓ дэпрэсiю. Гэта трэба разумець!
  I зноѓ галаногiя дзяѓчаты закiвалi ѓ знак найвялiкшай ухвалы. Яны такiя ж прыгожыя загарэлыя, не якiя дзяѓчынкi былi нават са светлымi валасамi, i мускулiстыя.
  Адмiрал Навума амаль няѓлоѓным рухам схаваѓ, катана ѓ ножны i, шапялячы, прашаптаѓ:
  - Будучыня добрая, а сучаснасць лепшая! Чуеце на авiяносцах зрасходаваны ѓвесь запас бомб, а на...
  Ямамота коратка загадаѓ:
  - Выйдзi на палубу i агледзься, праз паѓгадзiны мы развернемся i сыдзем да сваёй блiжэйшай базы.
  Навума прасвiстаѓ у нос:
  - Слухаюся камандзiр!
  Адмiрал выскачыѓ, патрымаѓшы дзверы, каб яны не пляскалi. Не паспелi яго крокi сцiхнуць, як дзверы са сцяны выслiзнуѓ цень, яна прайшлася на дыбачках i скiнула покрыва. Ямамота хiхiкнуѓ:
  - Лэдзi Амстранг, вы як заѓсёды раптоѓныя!
  Паток святла абрынуѓся на iстоту, паказаѓшы яе ва ѓсёй красе. Гэта была бландынка, фiгурай нiмфы, iдэальнымi прапорцыямi, але з тварам сталай жанчыны гадоѓ трыццацi пяцi. Ледзь вышэй Ямамота, у скураных, шытых смарагдамi i сапфiрамi пад колер хвалi туфлiкамi з мяккай падэшвай. Скiнуѓшы покрыва, яна была ѓ купальным гарнiтуры i рухалася, нiбы iндыйская танцорка.
  Ямамота спынiѓ жанчыну:
  - Танец выканаеш пазней! А пакуль слухай мяне ѓважлiва, як марыянетачны прэзiдэнт ЗША у складзе Трэцяга Рэйха Генры Трумэн паставiѓся да нашай прапановы, падаць усiм вызваленым тэрыторыям статут фармальна незалежных дзяржаѓ?
  Амстранг адказала сваiм далiкатным галаском:
  - Ён заявiѓ, што яны з Чэрчылем супраць. Усе калонii будуць i далей калонiямi, а Кiтай застанецца падзеленым. Дарэчы, Трумэн заявiѓ, што калi Японiя дапаможа рэжыму Чай Кан Шы, то можа захаваць - ён асабiста папросiць Гiтлера што так было. Карацей у вас свае базы ѓ Маньчжурыi, а гэтак жа рэжым, i нават атрымаць сёе-тое ѓ кантынентальным Кiтаi. У прыватнасцi канцэсii i доступ да сыравiнных рэсурсаѓ.
  Ямамота заѓсмiхаѓся:
  - Гэта добрая навiна! А марыянеткавы ѓрад ЗША ведае, што мы ѓдарылi па СССР? Цi пакуль не?
  Амстранг зрабiла пальцам круг:
  - Ужо ведае! Пакуль афiцыйнай рэакцыi няма, але Трумэн ужо паспеѓ усклiкнуць: малайцы япошкi!
  Ямамота нахмурыѓся, злосна тузануѓ бровамi.
  - Мы яму не япошкi, а японцы, нацыя воiнаѓ i мудрацоѓ, а не пастухоѓ i катаржнiкаѓ як Амерыканцы. Хоць, вядома, гэта добра, значыць, перашкод для наступу ѓглыб Сiбiры не будзе.
  Жанчына гуллiва перабiрала ножкамi па падлозе.
  - Сiбiр гэта добра - яна вялiкая, багатая! I разам з тым Сiбiр гэта дрэнна - тамака снега i холад!
  Ямамота скрывiѓ вусны:
  - Японскi салдат не баiцца маразоѓ. У гэтым i складаецца сутнасць кодэкса Бусiдо: не шукай сабе лёгкага жыцця, а пераадольваць цяжкасцi. Нездарма сiмвалам самурая з'яѓляецца - карась! Гэтая рыба заѓсёды плыве супраць плынi.
  Амстранг здзiвiлася:
  - Карась? Такая бяскрыѓдная рыбка. Няѓжо грозныя, сапраѓдныя дэманы апакалiпсiсу самураi параѓноѓваюць з сябе з пяскарам, якога пякуць на патэльнi, а не з тыграм, або львом.
  Ямамота развёѓ рукамi:
  - Iльвы ѓ Японii не водзяцца! А тыгр занадта ѓжо далiкатная котка, ёй не хапае мужнасцi. Ведаеш адным з галоѓных выпрабаванняѓ самурая, яго ѓ дзесяцiгадовым узросце ѓводзяць у клетку да тыгра i ён павiнен забраць у звера кавалак свежага мяса. Што зенкi вылупiла, не верыш?
  Амстранг замахала галавой:
  - Не веру, што дзесяцiгадовы хлопчык зладзiцца з тыграм, нават калi ѓ яго ѓ руках будзе найвостры меч.
  Ямамота асцярожна паклаѓ руку дзяѓчыне на спiну i пагладзiѓ яе голую, аксамiцiстую скуру.
  - Ты не правiльна зразумела. Сын самурая заходзiць у клетку з тыграм без мяча i якой-небудзь зброi. Ён павiнен моцнай розуму i магутнасцю волi пераканаць тыгра, аддаць яму сваю ежу!
  Амстранг усклiкнула:
  - Ды гэта проста неверагодна! Самурай сапраѓдны Д'ябал! А ты таксама заходзiѓ у такую клетку?
  Ямамота апусцiѓ вочы:
  - На жаль няма! Гэта звычай старажытных часоѓ! Але калi ты хочаш, мы кiнем у клетку цябе? Кажы, ты хочаш патрапiць у клетку з тыграм?
  Амстранг завуркатала, яе загарэлыя, хупавыя як грэцкай статуэткi рукi абвiлi шыю адмiрал. Губкi прызыѓна раскрылiся:
  - Калi тыгр гэта ты, то я гатовая нават у пекла! Хоць рай без цябе горш апраметнай, о мой каханы самурай.
  Ямамота нечакана адштурхнуѓ жанчыну, прароѓ:
  - Цяпер мне трэба падвесцi з iншымi адмiрала вынiкi налёту на СССР, а гэтак жа даведацца, як справы iдуць на сушы. Жаночым уцехам аддавацца некалi. Зразумела табе: некалi! Я паклiчу цябе толькi ѓвечары. Дарэчы не бянтэжыць вузкi разрэз маiх вачэй i жоѓтая скура.
  Амстранг пакруцiла сцёгнамi:
  - Не! Зусiм наадварот! Так нават больш рамантычна i незвычайна! Ты японец, я амерыканка: раса жоѓтая i белая, анёл i дэман! Такi кантраст дзiка заводзiць! Большасць жанчын кахае арыгiнальнае i не падобнае на астатнiх.
  Ямамота налiѓ сабе падлогу чаркi сакэ змешанага з "Джынам" i праглынуѓшы адным махам расслабiѓся:
  - Наогул, я думаѓ жанчыны больш кансерватыѓныя за мужчын. Цi шмат самкi зрабiлi навуковых адкрыццяѓ?
  Амстранг закiнуѓшы галаву, i скалануѓшы светлымi валасамi, вымавiла:
  - Самае галоѓнае адкрыццё для жанчыны - гэта адкрыццё новага мужчыны, толькi пры ѓмове, што ён кнiга, а не радыё! А самураi не балбатуны!
  Пачулася надрыѓная трэль званка, замiгцела зялёная лямпачка. Адмiрал налiѓ сабе яшчэ паѓчаркi, па-руску шмякнуѓ, i закусiѓ мазаны мёдам лiмонам. Аблiзнуѓся i паказаѓ дзяржальню самурайскага мяча:
  - Я асабiста забiѓ больш за сто чалавек, з iх не менш за дваццаць маладыя жанчыны! Ты будзеш самай прыгожай з усiх ахвяр.
  Амстранг прыгразiла, высунуѓшы малiнавы язычок Ямамота:
  - У мяне трое сыноѓ i яны адпомсцяць i табе i тваёй сям'i адмiрал!
  Ямамота здавалася, анi не пакрыѓдзiѓся:
  - Нарадзiла трох дзяцей...
  - Пецярых! - Паправiла Амстранг.
  Тым больш за пяць! I захавала талiю дзяѓчыны?
  Лэдзi закiнула нагу сабе за шыю:
  - Я амерыканка i гэтым усё сказана!
  Ямамота кiѓнуѓ i прашыпеѓ:
  - Зараз да цябе прыйдзе хлапчук яна вельмi моцны баец-нiндзя. Абслужыш яго па вышэйшым разрадзе. Зразумела?!
  Амстранг згодна кiѓнула:
  - Я люблю маладзенькiх... Ён спадзяюся прыгожы?
  Японец упэѓнена адказаѓ:
  - Нават вельмi! Табе спадабацца!
  I рашуча пакiнуѓ каюту. Замест яго амаль адразу ж узнiк хлапчук. На выгляд гадоѓ трынаццаць-чатырнаццаць, вельмi мускулiсты, басанож i шорцiках. Сапраѓды прыгожы, са светлымi валасамi.
  Амстранг ѓзрадавалася... Што ёй не прыйдзецца мець справу з якiм-небудзь старым вырадкам.
  Пацан зрэшты, паглядзеѓ сярдзiта i лаканiчна буркнуѓ на англiйскай:
  - Распранайся!
  Жанчына ѓхмыльнулася i прапанавала:
  - Можа крыху больш рамантычна!
  Хлапчук у адказ наважыѓ ёй аплявуху. Шчака ѓ лэдзi загарэлася. Шпiёнка цяжка ѓздыхнула i пачала здымаць адзенне. Нажаль, не вельмi шматабяцальны пачатак.
  Хлапчук выскалiѓся, скiнуѓ з сябе шорты, i агалiѓ важкую мужчынскую дасканаласць.
  Прашыпеѓ выскалiѓшыся:
  - Кладзiся!
  З уздыхам лэдзi Амстранг легла на спiну i рассунула ногi. Хлапчук з напорам i вельмi груба ѓвайшоѓ у яе, i ѓзяѓся, нiбы кулямёт дзяѓбцi. Нi ласак, нi слоѓ...
  Шпiёнка была ѓжо дасведчанай шлюхай, i ёй не было балюча. Наадварот, рэзкiя штуршкi амаль прыемныя. Вось яны ѓзбудзiлi яе, i грот Венеры стаѓ напаѓняцца вiльгаццю. Потым i зусiм завялася, i пачулiся сладастрасныя стогны.
  Лэдзi бяруць па грубiянскiм, але i гэта таксама дастаѓляе задавальненне. I вось цябе накрывае хваля аргазму.
  Хлапчук нечакана спыняе дзяѓбцi, з сiлай хапае лэдзi Амстранг за валасы, i нагiнае голай да сваёй дасканаласцi. Шпiёнка адкрывае рот, i бруя б'е прама ѓ мову. Таксама ѓжо не першы раз. А белая кашыца ад хлапчука салодкая, i вельмi прыемная на смак. Амстранг з непадробным задавальненнем аблiзваецца.
  Потым юны нiндзя сам нахiляецца да яе лона тварам, i пачынае самазабыѓна працаваць. Амстранг уздрыгвае ад чарговай хвалi экстазу i раве нiбы буйвалiца на бойнi. Ёй даводзiцца лавiць дасканаласць сваiм пунсовым ротам. I самой працаваць ружовым язычком. Пакуль зноѓ не выкiнецца фантан белага i салодкага.
  Столькi задавальнення. А юны, мускулiсты, i бялявы нiндзя проста нястомны. Яго энергiя невымерная, i пераважная. Гэты славуты баец i пасцелi гiгант. I светленькi валасамi... Проста ѓсё супер i самы вышэйшы клас.
  Адрамантаваны Е-50 адправiѓся ѓ бой. Рускiя ѓсё ж ладна настроiлi ѓмацаванняѓ, i немцам прыходзiлася пераадольваць глыбокаэшаланаваную абарону. Ваяѓнiцы метадычна разбуралi батарэю.
  Герда пальнула, разнёсшы савецкую гармату, а затым з усмешкай у голасе вымавiла:
  - Будзем бiць людзей, i бiць лынды!
  Шарлота зiхоцячы медна-чырвонымi кучарамi, праспявала:
  - Мы раз, ого разбойнiцы! Разбойнiцы!
  I нацiснуѓшы босым пальчыкам на кнопку джойсцiка, адправiла снарад, разбiѓшы савецкi дзот.
  А тут i Крысцiна аглушальна прабурчала:
  - Пiф-паф! I вы нябожчыцы! Нябожчыцы! Нябожчыцы!
  I таксама нацiскае босым пальчыкам хупавай ножкi, адпраѓляючы супернiка ѓ накаѓт.
  А далей з'явiлася Магда. Вось гэта дзеѓка. Таксама пальчыкамi голай нагi на джойсцiк нацiскае, i як лупне.
  - Ах, хто ѓбачыць нас, той адразу ахне!
  Чароѓная Герда трасучы сваiмi поѓнымi грудзьмi, дзюбанула па трыццацьчацвёрцы, i вiскнула:
  - I для кагосьцi смажаным запахне!
  Шарлота нацiснула босымi пальчыкамi на кнопкi джойсцiка, i прачырыкала, нiбы верабейак:
  - А сёе-тое за пазухай мы трымаем!
  Крысцiна разарвала снарадам савецкую зброю i прашамацела, прыцмокваючы пунсовымi губкамi:
  - Да нас не падыходзь...
  Магда таксама нацiснула босым пальчыкам на кнопачку. Разнесла трыццацьчацвёрку i вякнула:
  - Да нас не падыходзь!
  I Герда гэтая агрэсiѓная шэльма, са светлымi валасамi, таксама дзюбне снарадам, i трыццацьчацвёрка лопне як нос баксёра пад кулаком панчара. А ваяѓнiца праскулiць:
  - А то зарэжам!
  I зноѓ дзяѓчынкi зароѓ, i стануць страляць, без усялякага шкадавання, або паѓзаѓ.
  Шарлота захоплена прасiпела:
  - Я класная разбойнiца...
  I таксама як лупанет па савецкай гаѓбiцы. Адны толькi запчасткi паляцелi ѓ розныя бакi.
  Крысцiна як гаркне. Як нацiсне босым пальчыкам на кнопку джойсцiка i прачырыкае:
  - А дэманаѓ дачка нябожчыца!
  Магда таксама цвiкоѓ нацiскам босымi ножкамi на паражальны прадмет, разнясе савецкi танк i выдасць:
  - I не скромнiца!
  Герда выскалiлiся, яе зубкi зазiхацелi. Яна ѓявiла сабе прыгожага юнака. Такога мускулiстага, атлетычнага, з рэльефнымi цяглiцамi, i буйной мужчынскай дасканаласцю. I як яна нахiлiцца i, абхопiць пунсовымi губкамi, яго пульсавалы, нефрытавы стрыжань. Як гэта смачна, нiбы шакаладнае марожанае. I гэта шакаладнае марожанае ты злiзвае языком. I гэта так прыемна, так узбуджальна.
  Эх, як выдатна, калi яшчэ адзiн юнак прыбудуецца да яе ззаду. I пульсавалы, нефрытавы стрыжань увойдзе ва ѓвiльготнены грот Венеры. I як гэта выдатна.
  Герда нават затрэслася ад стомы. Як гэта ёй здавалася кранальна i цудоѓна.
  Дзяѓчына стрэлiла па савецкай зброi. I захоплена прачырыкала, тупаючы босай ножкай:
  - Хлопцы, хлопцы, гэта ѓ вашых сiлах...
  Шарлота таксама лупанула i разнёсшы расiйскi танк, як вякне, трасучы поѓным бюстам:
  - Зямлю ад пажару зберагчы!
  Крысцiна страсянула сваiмi медна-жоѓтымi валасамi. Ашчэрыла агнязорную ѓсмешку, праверашчаѓшы:
  - Мы за мiр за сяброѓства, за ѓсмешкi свету.
  Магда паслала босым пальчыкам нацiск на джойсцiк. Разнесла савецкi танк i рыкнула:
  - За сардэчнасць сустрэч!
  Ваяѓнiцы глядзелi вельмi весела. А зубкi як ашчэрылi. I падмiргваюць i верашчаць.
  Шарлота таксама ѓяѓляе сабе хлопца. Маладога, але з барадой. Як ён яе лашчыць грудзi. Як барада казыча грудзi, валасы кучаравыя праходзяць па саспелай трускаѓцы саскоѓ. I казыча ён яе, i цалуе грудзi. Абводзiць салодкi, мядовы сасок мовай. Такая вось iдылiя. А калi хлопец яшчэ сваю мову суне грот Венеры. Якi будзе смак!
  Шарлота страляе i вiскоча:
  - I будзе вострым меч!
  Вядома, дзяѓчаты хоць i прыгажунi робяць чорную справу - забiваюць савецкiх салдат. Але iх так вучылi з ранняга дзяцiнства. Яны бязлiтасныя ваѓчыцы.
  
  
  Шчаслiвы Бiлет Фюрэра
  Гiтлер атрымаѓ казачны бiлет: поспех прэзiдэнта Расii Уладзiмiра Пуцiна. I стала фюрару казачна весцi. Праѓда не ѓсё ѓ Гiтлера масленiца. Войска пад Дзюкерам ён спынiѓ. Але эвакуацыя прайшла для ангельцаѓ i французаѓ з вялiкiмi стратамi, i з куды значнейшай колькасцю палонных. I ѓ бiтве за паветранае панаванне Брытанiя пацярпела куды мацней, i немцы больш збiвалi самалётаѓ, чым у рэальнай гiсторыi, а самi гублялi менш. I фюрар усё ж вырашыѓся на высадку. I яна прайшла даволi пасьпяхова. Лондан упаѓ у адзiнаццаць дзён. I Брытанскiя войскi капiтулявалi.
  Большая частка каланiяльных войскаѓ i дамiнiёнаѓ прызналi новага i прычым законнага караля Брытанii прагерманскай арыентацыi i ѓрад Мослi. Так фюрар за кароткi час атрымаѓ пераканаѓчую перамогу.
  Але павярнуць на ѓсход не пасьпеѓ. Японiя атакавала ЗША ѓ Перу-Харбар. Гiтлер вырашыѓ, што трэба захапiць Амерыку пакуль яе магутная эканомiка не перабудавалася на ваенны лад. А СССР як паказала разведка i так да вайны ѓжо цалкам готаѓ i яго так проста не ѓзяць. Ды i зiмы ѓ Расii суровыя.
  Акрамя таго, Сталiн пасля ѓзяцця Лондана правёѓ асабiстую сустрэчу з Гiтлерам, i яны абодва дыктатары аказалiся вельмi задаволены адзiн адным. Фюрэр вырашыѓ, што спачатку даб'е Амерыку i потым i з СССР.
  Сталiн пагадзiѓся з тым, што СССР таксама можа прыняць удзел у вайне. Гiтлер даѓ дабро далучыць да Расii, законную Аляску. Але адмовiѓся аддаць Фiнляндыю. Хаця Сталiн таксама лiчыѓ гэтую тэрыторыю спрадвечнай, расiйскай.
  Але вырашыѓ не спрачацца. I Аляска гэта нядрэнна... Пачалася вялiкая вайна СССР, Японii, Iталii, Трэцяга Рэйха супраць ЗША. Плюс яшчэ ваявалi i Францыя, i Брытанiя. Фашысцкiя войскi падпарадкавалi сабе ѓсе калонii акупаваных краiн.
  I вайна з ЗША пайшла з самага пачатку для Трэцяга Рэйха паспяхова. Крыху горш было ѓ Японii. Але ѓ сорак другiм годзе i немцы ѓжо восень падпарадкавалi сабе амаль усю Канаду. А ѓвесну 1943 гады пачалося наступ i супраць ЗША. У баях ужо прымалi ѓдзел нямецкiя "Тыгры", "Пантэры", "Львы". I гэта грозныя машыны. Амерыканцы бiлiся ѓпарта, але паступова прайгравалi. Ваявала i Чырвоная армiя. Захапiѓшы Аляску, Сталiн усё ж паслаѓ войскi i супраць ЗША, каб захапiць i кантынент, а таксама не быць сцярвятнiкам.
  У баях "Пантэра" i "Тыгр", i савецкiя машыны мелi спаборнiцтва з войскам ЗША. Баi паказалi што Т-34-76 нядосыць узброены. I Сталiн загадаѓ у наступным годзе паставiць буйнейшую гармату i вежу на дадзены танк. А хадавую частку не мяняць. А вось серыя КВ сябе паказала слабаватай.
  Танк КВ-3 паступiѓ у серыю яшчэ са жнiѓня 1941 года, а КВ-5, у вераснi гэтага года. У сорак другiм годзе ѓ серыю пайшла i КВ-4 прычым Сталiн абраѓ самую цяжкую, але лепш абароненую мадыфiкацыю ѓ 108 тон вагой. У канцы года з'явiлася i КВ-6 з трыма гарматамi, вагай у сто пяцьдзесят тон. А ѓ сорак трэцiм годзе i КВ-7 вагой дзвесце тон.
  Як высветлiлася ѓсе савецкiя танкi серыi КВ маюць дрэнныя хадавыя якасцi, ненадзейную каробку перадач, i наогул часта захрасаюць i ламаюцца. А танк у дзвесце тон, увогуле i перавесцi амаль немагчыма.
  Але лiха без дабра няма. I серыю КВ згарнулi, i замест яе з'явiлася серыя IС... Прычым Сталiн нават забаранiѓ распрацоѓваць танкi цяжэй сарака сямi тон. Затое Т-34 паказала сябе гэтак удала, што Сталiн загадаѓ зрабiць гэты танк самым галоѓным, асноѓным i масавым.
  Амерыка апынулася пад ударам i немцаѓ, i чырвоных, i японцаѓ. Яе душылi i з поѓдня i з поѓначы.
  Амерыканцы даволi хутка зламалiся... Хаця блiцкрыг i не прайшоѓ, але Нью-Ёрк i Вашынгтон узялi ѓ снежнi. А капiтулявалi амерыканцы на 30 студзеня 1944 гады.
  Наступiла часовая паѓза... Трэцi Рэйх i Японiя пераварвалi свае валадарствы. I СССР не спяшаѓся. Сталiн i Гiтлер сталi блiзкiмi сябрамi. Немцы i японцы захоплiвалi Лацiнскую Амерыку, ваявалi ѓ Кiтаi, праглыналi iншыя краiны.
  СССР выканаѓ трэцюю пяцiгодку. А потым i чацвёртую... Трэцi Рэйх рыхтаваѓ новую зброю... I вось у 1952 годзе 20 красавiка пачалася новая вайна памiж Японiяй i Трэцiм Рэйхам. Сталiн зразумела ѓступiѓ на баку Трэцяга рэйха.
  СССР стаѓ магутнай краiнай з высокаразвiтай эканомiкай. Асноѓны танк Т-54 i IС-7, апошняя машына спадабалася Сталiну, i ён даѓ дабро на серыю. У Трэцiм Рэйху была серыя "Е", вельмi добрыя танкi новага пакалення. Але потым з'явiлiся i пiрамiдальныя з серыi АГ. Акрамя таго фашысты мелi ѓнiкальную зброю - дыскалёты, i шмат чаго яшчэ. У тэхнiчным плане Трэцi Рэйх мацнейшы за Японiю, i пакуль самураi не стварылi ядзерную зброю iх трэба заваяваць.
  Сталiн, састарэлы i аслабелы, хацеѓ славы. Але Гiтлер паведамiѓ, што дазваляе толькi забраць назад Курыльскую граду i Паѓднёвы Сахалiн.
  Сталiна гэта з некаторымi агаворкамi задаволiла. Праѓда i СССР на гэты раз у вайне ѓдзельнiчаѓ не гэтак актыѓна. Баi iшлi жорсткiя.
  На IС-7 змагаѓся танкавы экiпаж Алёнкi.
  Танк савецкi добры, але нямецкiя пiрамiдальныя ѓсё роѓна лепшыя, i мацней абаронены з бортам.
  Алёнка нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопку джойсцiка. Лупанула забойным снарадам.
  Супраць яе ваяваѓ японскi Е-50 скапiяваны па лiцэнзii састарэлай маркi. Дадзеная машына мела гармату 88-мiлiметраѓ у 100 ЭЛ даѓжынёй ствала. Небяспечная для ѓкусаѓ у борт i тэарэтычна здольная ва ѓпор прабiць i ѓ лоб. Вельмi ѓжо высокая бранябойнасць. I пачатковая хуткасць снарада каласальная.
  Даволi добра абаронена вялiкiм нахiлам верхняя частка корпуса, але лоб вежы горай.
  Дзяѓчына Анюта босымi пальчыкамi ножак навяла зброю i лупанула па самурайскiм танку. З першага ж разу патрапiла i прымусiла замаѓчаць.
  Японец даволi шустры, але амаль столькi важыць як IС-7 з слабейшай, асаблiва бартавой абаронай.
  Вось яшчэ адзiн Е-50 дзяѓчынкi з вялiкай дыстанцыi ѓ борт уразiлi, хаця гэта патрабуе фенаменальнай трапнасцi.
  Але ж рудая Ала лупанула босымi пальчыкамi ножак, а гэта хоць нешта ды значыць.
  Але вось у руху японскi Е-75. Ён не такi хуткi як Е-50 i цяжэйшы. Але затое лоб у яго моцна абаронены. Вежа даволi з тоѓстай браняй спераду ѓ 252-мiлiметра таѓсцей, чым i IС-2. Лоб корпуса танчэй, але з вялiкiм нахiлам. Слабей за ѓсё борта корпуса ѓсяго 120-мiлiметраѓ, без нахiлаѓ. I ѓ iх лепш за ѓсё з вялiкай дыстанцыi i лупнуць.
  Е-75 некалькi састарэлая машына вагой больш за дзевяноста тон. Яна ѓжо вiдавочна не адэкватная. Хаця гармата ѓ 128-мiлiметраѓ даволi яшчэ магутная. I Т-54 нядрэнна гэтая машына прабiвае.
  Марыя пальнула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак. Прабiла борт корпуса i адзначыла:
  - Не лепшая канструкцыя!
  Алiмпiяда дала чаргу з кулямётаѓ i пагадзiлася:
  - Зразумела далёка не лепшая!
  I босыя пальчыкамi ножак як нацiсне на кнопкi.
  Японцы прайграюць новую вайну, але б'юцца адчайна i ѓ палон не здаюцца. Хаця ѓ iх войскi адстаюць тэхналагiчна.
  Савецкiя МIГ-15 мацнейшыя за японскiя машыны будуць. А нямецкiя МЕ-462 i зусiм па-за канкурэнцыяй.
  Лупяць яны японцаѓ у небе. Ды i супраць дыскалетаѓ процiяддзя i зусiм не знайсцi.
  Хоць дыскалёты i збiваюць практычна ѓсё што рухаецца.
  Ева i Гертруда паказалi сябе ва ѓсёй красе збiваючы машыны Краiны Узыходзячага Сонца.
  Ева пальнула босымi пальчыкамi ножак i рыкнула:
  - За майго хлопца!
  Гертруда пацвердзiла, збiваючы супернiкаѓ:
  - Каб усе мужчыны здохлi!
  I таксама босымi пальчыкамi ножак нацiсне на кнопкi джойсцiка i саб'е некалькi самалётаѓ.
  Бiлi японцаѓ i адцiскалi па ѓсiх параметрах. Гiтлер патрабаваѓ хутчэй скончыць з ворагамi.
  Герда i Шарлота бiлiся ѓдваiх на танку пiрамiдальнай формы. Вага машыны ѓсяго сорак пяць тон, а браня - 250-мiлiметраѓ з вялiкiмi нахiламi на ѓсiх ракурсах. А рухавiк у 1800 конскiх сiл, газатурбiнны.
  I гармата высока цiску якая ѓсiх малоцiць нiбы кавадла. Няхай калiбр усяго 88-мiлiметраѓ, але затое якая высокая хуткасць снарада.
  Не выстаяць супраць нямецкага танка.
  Герда лупанула пры дапамозе босых пальчыкаѓ загарэлых ножак на кнопкi джойсцiка, разбiла японскi танк i раѓнула:
  - За велiч камунiзму ѓ арыйскай краiне!
  I дзяѓчына паказала мову. Ён у яе рухомы i ружовы.
  Шарлота таксама пальнула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, уразiла супернiка i пiскнула:
  - За Русь святую!
  I падмiргнула сяброѓцы.
  I б'юць японцаѓ капiтальна, i жвава.
  Альбiна i Альвiна таксама ѓ небе добра ваююць, лупяць японцаѓ, i разбiвае ѓ трэскi.
  Альбiна вельмi актыѓна збiвала пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, i разбурала самураяѓ у небе...
  I раѓла:
  - Слава Трэцяму Рэйху!
  Альвiна сшыбла японскую машыну i пiскнула:
  - Героям Прусii слава!
  I таксама выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак.
  Дзяѓчынкi вельмi баявога тыпажу i якiя руйнуюць любыя перашкоды. Калi самалёт самурая гарыць нiбы паходня i падае ѓнiз. А за iм яшчэ i пяць знiшчальнiкаѓ Краiны ђзыходнага Сонца.
  Так што дзяѓчынкi тут надзiва зладжаныя.
  Лiзавета на танку Т-54 са сваiм экiпажам i разбурае японскiя танкi.
  Няпроста вядома бiцца. Асноѓны японскi танк скапiяваны з ранняй мадыфiкацыi Е-50 вельмi сур'ёзная машына. I яна ѓ лабавой бранi i ѓзбраеннi савецкаму танку не саступае. I нават крыху яе гармата больш бранябойная i лепш абарона iлба корпуса асаблiва верха.
  Праѓда японец цяжэйшы за савецкую машыну, але больш магутны рухавiк гэта кампенсуе.
  Лiзавета страляе з дыстанцыi, i манеѓруе.
  Дакладней Эфрасiя ажыццяѓляе кiраванне. I не дае ѓ сябе патрапiць.
  Кацярына член экiпажа, лупанула босымi пальчыкамi ножак i пiскнула:
  - За камунiзм!
  Потым i Алена як дзюбне, i разнясе мэту ѓ борт. I прараве:
  - Мы самыя трапныя ѓ свеце.
  Танк Т-54 можа быць прабiты ѓ iлоб японцам, i ѓ борт тым больш. I ѓ яго няма форы ѓ баi. Так што бiцца цяжка з самураямi.
  А вось i Е-100 напаѓзае. Вельмi непрыемная машына. Браня ѓ яе моцная з усiх ракурсаѓ, i гармата вельмi магутная 150-мiлiметраѓ. Разнясе i ѓ трэскi савецкую машыну. А прабiць японца цяжка. 210-мiлiметраѓ разам са шчытамi борта.
  I лоб мiлiметраѓ 250. Так што такую махiну не праб'еш.
  Танк Т-54 iдзе на зблiжэнне. У лоб не прабiць японца. Нажну джалiць у борт i тое толькi збiлi.
  Гармата магутная, але хуткастрэльнасць у яго нiжэй. I дакладнасць таксама памяншае калiбр.
  Так што ад Эѓрасii патрабуецца вiртуознае манэѓраваньне. Каб не дай Бог не патрапiлi.
  Дзяѓчына праспявала:
  - Расiя вялiкая наша дзяржава,
  Расiя вялiкая наша краiна...
  Магутная воля, надзейная слава,
  Твой здабытак на ѓсе часы!
  Алена лупанула па японскiм Е-50 i адзначыла:
  - Мы жывем у СССР, а не Расii1
  Эѓрасiя з гэтым пагадзiлася:
  - Так, але сутнасць адна!
  I вось яны ѓхiляюцца ад стрэлаѓ, i слiзганулi да самога танку. I прама ѓ борт, у частку дзе нiжэй i нахiлу няма ѓ шчыты прабiваеш з падствольнага калiбра.
  I Е-100 пачынае дэтанаваць i выбухаць. I як ад яго ѓсё адарвецца.
  Расея пры Сталiне моцная i авiяцыяй, i танкамi i збольшага нават флотам.
  Пакуль зрэшты буйных караблёѓ не занадта ѓ СССР шмат, але дробных наладзiлi прыстойна.
  I вось на эсмiнцы ѓвесь экiпаж складаецца з адных дзяѓчын. I яны капiтальна японцаѓ малоцяць.
  I iх караблi, без лiшнiх слоѓ крышаць.
  Дзяѓчыны бегаюць i босымi пальчыкамi ножак пасылаюць снарады гармат.
  А як iх голыя пяткi ружовага колеру мiльгаюць.
  Сталенiда камандзiр экiпажа, узяла i праспявала:
  - Слаѓся наша Радзiма святая!
  I зноѓ савецкiя гарматы як па японцах малоцяць. I вось цэлы крэйсер у самураяѓ узрываецца. I тонуць жоѓтыя салдаты.
  А вось зноѓ баi...
  За першыя шэсць месяцаѓ тэрыторыя падкантрольная Краiнай Узыходзячага Сонца скарацiлася напалову.
  I перамогi былi на ѓсiх франтах.
  Чырвоная Армiя захапiла паѓднёвы Сахалiн i рушыла на Курыльскiя астравы. А таксама наступалi па Манчжурыi. I бiлiся за Порт-Артур.
  А штурм гэтага горада быѓ вельмi разлютаваным.
  Алёнка змагалася з японцамi i прабуркавала, скалячы зубкi:
  - Мы пераможам!
  I босымi пальчыкамi ножак нацiснула на кнопкi джойсцiка, i падарвала гаѓбiцу самураяѓ.
  Анюта таксама пальнула. Разбiла непрыяцеля i пiскнула:
  - За СССР!
  I Ала дзюбанула з дзiкай лютасцю, i пiскнула:
  - За новыя рубяжы!
  I таксама босымi пальчыкамi ножак як дзюбне.
  Марыя прачырыкала, i рыкнула:
  - За Сталiна!
  I б'юць з усёй сiлы...
  Алiмпiяда таксама бiлiся i босымi пальчыкамi, як разрубiць супернiка, i раскрышыць.
  Порт-Артур упаѓ... I гэта гучная перамога.
  Яшчэ тры месяцы баi iшлi ѓ iншых месцах... Наступiѓ 1953 год... Баi ѓ iм вельмi жорсткiя.
  Савецкiя войскi спрабавалi высадзiцца ѓ Японii, але аказалiся збiтыя атрадамi самаабароны.
  У моры таксама баi яшчэ не сцiхалi...
  Дзяѓчаты бiлiся як сапраѓдныя вiцязi.
  I, зразумела, яны былi галаногiя i вельмi прыгожыя, загарэлыя. I бомбамi як малацiлi японцам.
  I iншыя дзяѓчынкi б'юцца. Напрыклад, Анастасiя Ведзьмакова. Яна такая баявая дзяѓчына i на МiГ-5 такiя цуды вытварае.
  I збiвае, выкарыстоѓваючы 37-мiлiметровую гармату чарговы самалёт на гэты раз японцаѓ.
  Лётчыца змагаецца ѓ адным купальнiку i вельмi агрэсiѓная дзяѓчынка. I дзiвiць непрыяцеля вельмi трапна.
  I кожныя яе стрэл здзiѓленая мэта.
  Анастасiя прачырыкала, напяваючы:
  - Гiмн Радзiмы ѓ сэрцах у нас спявае,
  Ва ѓсiм сусвеце няма яе прыгажэй...
  Сцiснi мацней вiцязь кулямёт,
  Памры за Богам дадзеную Расiю!
  Акулiна Арлова што змагаецца з японцамi, скалячы зубкi пярэчыць:
  - Не! Лепш няхай вораг памрэ, а мы будзем жыць!
  I ёй успомнiлася, як напрыклад партызанку Лару японцы катавалi. I гэта дзяѓчынку ганялi па снезе басанож. А яна толькi смяялася катам у твар. Нават калi да яе голым, якiя замерлi на марозе падэшвам прыклалi шырокiя палосы распаленага жалеза, яна змагла стрымаць крык болю. Хоць з пракушанай губы i палiлася кроѓ.
  Вось такая была партызанка-дзяѓчынка Лара.
  I яна мела вялiкае сэрца. I цярпела, калi яе бiлi калючым дротам, прапускалi цераз цела ток.
  Дык яна нiчога не сказала. Яе не сталi расстрэльваць, а адправiлi ѓ лагер смерцi ѓ каменяломнi.
  Лара i там не зламалася, i працягвала, свой поѓны мужнасцi i гераiчнасцi шлях.
  Акулiна Арлова збiла чарговы японскi самалёт i праспявала:
  - Будзем да канца з ворагам ваяваць,
  Подзвiгам салдат не палiчыць колькасцi...
  Рускiя заѓсёды ѓмелi бiцца.
  Будзе знiшчаны Сатана!
  Але вось ужо надышоѓ сакавiк... Сталiн памёр. Завяршылася слаѓная эпоха праѓлення дыктатара i заваёѓнiка. Пераемнiкам стаѓ Берыя. Сталiн нават пакiнуѓ завяшчанне, што Старшынёй ДКА i правадыром павiнен быць менавiта Лаѓрэнцiй Палыч.
  I 2 траѓня была ѓзятая немцамi i савецкiмi войскамi сталiца Японii Токiа. А 9 траѓня 1953 рушыла ѓслед капiтуляцыя Краiны ђзыходнага Сонца i вайна завяршалася перамогай. I здавалася ѓсё ѓжо добра стала i прыемна.
  20 красавiка 1955 года адбыѓся першы палёт з высадкай чалавека на Месяц. Наперадзе ѓ чалавецтва здаваѓся ѓвесь бязмежны космас.
  Але 20 красавiка 1957 гады Гiтлер пачаткаѓ вайну з СССР. Ён ужо ѓвесь кантраляваѓ i засталася толькi адна дзяржава, на ягоным шляху.
  Хто спынiць Гiтлера?
  Ва ѓладзе ѓмацаваѓся Лаѓрэнцiй Берыя. Ён грузiн, i гэта больш-менш як цень Сталiна задаволiла народ.
  I вось iдзе вайна...
  Немцы моцныя, i ѓ iх войскi ѓсяго сьвету. СССР таксама моцны, але ѓ тэхнiцы Вермахту саступае.
  Танк IС-10 з'явiѓся... IС-11 i IС-12 але дадзеныя машыны адносна лёгкiя па пяцьдзесят тон, толькi гармата больш магутная i даѓгаствольная ѓ IС-11 у 122-мiлiметра, у IС-12 - 130-мiлiметправая. I толькi IС-15 быѓ зроблены танкам больш магутным за IС-7. У iм была 152-мiлiметровая i пры гэтым даѓгаствольная гармата вага, каля ста тон.
  Таксама з`явiѓся i Т-55. З больш магутнай гармат у 105-мiлiметраѓ калiбр i лепш абаронены.
  Першапачаткова немцы прасоѓвалiся паспяхова. Iх танкi больш дасканалыя, як i iншая тэхнiка. I галоѓнае сiл куды больш.
  За тры месяцы ѓпартых i жорсткiх баёѓ дайшлi фашысты да Масквы. I да зiмы яшчэ далёка...
  Лэдзi Амстранг працягвала ваяваць, разам са сваiмi напарнiцамi.
  Чатыры дзяѓчынкi бiлiся на танку "Герынг"-5. Яны англiчанкi на службе Вермахта. I iм зусiм нялёгка. Даводзiцца бiцца з бальшавiкамi, якiя ваююць i фанатычна i ѓмела. Не даюць Брытанii спуску.
  Джэйн пашкодзiла дакладным стрэлам расiйскую гармату, i прабуркавала:
  - Жыццё гэта iмгненне, памiж мiнулым i будучыняй!
  Грынгета гэтая басаногая наводчыка, разгарнула зброю, пальнула i захоплена прашыпела:
  - Мы дзяѓчына-арлы!
  I яе снарад дагодзiцца прама ѓ савецкую гаѓбiцу. Ды дзяѓчынка рэальна ёсць супер. I ѓсiх разбурае запар.
  Малання таксама лупанула, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ног. Разбiла расiйскую зброю. Выклiкала дэтанацыю баявых камплектаѓ. Вось якая вось хвацкая дзяѓчына. I прачырыкала:
  - Будучыня будзе светлая... Вайна скончыцца, я ѓ гэта веру!
  Мацiльда з сумневам заѓважыла:
  - У мяне такое адчуванне, што мы адзiн аднаго тузiм, ужо не адно стагоддзе. Усе баi, i баi, i баi!
  Прыгажуня Джэйн разрагаталася i дасцiпна заѓважыла:
  - Лепш баi, чым нулi!
  I зноѓ уразiла дакладным стрэлам савецкую зброю. Вось яна сапраѓды дзеѓка, што трэба. I запасам трываласцi калашматыць расейцаѓ.
  Перад боем дзяѓчынкi крыху адпачылi ѓ карчме. Выпiлi баварскага пiва, закусiлi тоѓстай свiнiнай i баранiнай. Потым запрасiлi тузiн мужчын маладзей i з iмi павесялiлiся. А гэта пацешна i вельмi прыемна.
  Добра ѓсё ж дзяѓчатам. I такая асалода для моцных i дастаткова юных цел.
  Адразу ж зарад энергii перад боем узрастае. I цягне, на самыя што нi ёсць рэальныя подзвiгi! I тады ваяѓнiцы сваiмi босымi ножкамi цiснуць на кнопкi i выбiваюць каласальныя вынiкi.
  Вось зараз яны штурмуюць Маскву. I горад не хоча паддавацца. Такiя ѓжо рускiя ѓпартыя. Сапраѓды, здавалася, даѓно трэба ѓсвядомiць, што iх становiшча безнадзейнае i здацца на лiтасць пераможцы. Дык не ж. Упарта. Дэманструюць нязломны гераiзм. I трымацца, там, дзе здавалася i шанцаѓ, нiякiх на ѓтрыманне няма.
  Ангельцы, напрыклад, у бiтве за Лондан не былi такiмi вось упартымi. Хутка здалiся. А зараз ужо ѓ адной запрэжцы з гiтлераѓцамi ваююць!
  I што ж? Робяць сабе кар'еру!
  Джэйн адчувае сябе на белым скакуне, i цалкам упэѓнена. Жадаецца дзяѓчынцы сябе паказаць з самага вышэйшага пункту гледжання. I добра патрэсцi расейцаѓ. Каб самой стаць сапраѓднай каралевай.
  Ваяѓнiца зноѓ страляе. Дзiвiць расiйскую гармату, i запальчыва прамаѓляе:
  - Будзе на планеце хутка рай!
  Што ж вельмi прыгожая целам дзяѓчынка, але робiць цёмныя справы.
  Наводчыца Грынгета таксама не прамашка. 152-мiлiметровую гаѓбiцу разбiла, нiбы молатам лядышку. Вось якая яна дзяѓчынкi спрытная i блiскучая. Выдатней яе, мабыць, не знайсцi. Хоць... Мускулiстая дзяѓчынка, з некалькi вясковымi i простымi рысамi асобы. Румяная, здаецца плотной, але ѓ целе нi кроплi тлушчу. Проста такая мясiстая.
  Вельмi кахае сэкс, i нiколi не спiць адна. Ёй падабацца, калi яе моцнае цела мнуць мужчынскiя рукi. Грынгета вельмi нават сiмпатычная дзяѓчынка. Але што робiць. Зноѓ па савецкай батарэi лупанула. Вось сволач...
  Грынгета са смяшком праспявала:
  - На пiры не было вiно, але гарэлку зрабiѓ Сатана!
  I паказала мову.
  I зноѓ танк "Герынг"-5 вядзе прыцэльны агонь. I ваяѓнiцы ѓ iм вельмi нават панадлiвыя. Вось адзiн раз прамахнулiся, а тры разы патрапiлi. Пасля чаго пашлёпалi босымi падэшвамi адзiн аднаго! I выскалiлi зубкi.
  Аднак радасць дачок акупаванай Брытанii была нядоѓгай. Вось адна з басаногiх дзяѓчынак, змагла прапiхнуць мiну пад гусенiцу. I гэты прэзент анiгiляцыi iрвануѓ так удала, што некалькi коѓзанкай адразу лопнула. I вялiзны вагой у семдзесят тон танк адразу ж страцiѓ рухомасць.
  Прыйшлося адводзiць машыну ѓ рамонт. Замену рабiла на месцы спецыяльная брыгада.
  Ды "Герынг"-5 не параѓнаць з пiрамiдальным сямействам АГ. Але такую, горшую зброю далi англiйскiм дзяѓчатам.
  Але вось i савецкiя дзяѓчыны ваююць.
  Ужо жнiвень 1957 гады. Масква поѓнасцю акружана, i яе становiшча здаецца безнадзейным.
  Алёнка ваюе на машыне IС-15. Магутная распрацоѓка савецкiх канструктараѓ. Лабавая браня 500-мм пад нахiлам. Не прабiць яе немцам. I вага крыху больш за сто тон. I рухавiк газатурбiнны ѓ 3200 конскiх сiл. I гармата здольная прабiваць нямецкiя пiрамiдальныя танкi з дыстанцыi.
  Алёнка лупанула нямецкую машыну пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i пiскнула:
  - За вялiкую Расiю!
  I прачырыкала прыгажуня.
  Анюта таксама як дзюбне непрыяцеля. I таксама выкарыстоѓвае босыя пальчыкi ножак, i прабiвае танк з вялiкай дыстанцыi i верашчыць:
  - За Айчыну!
  Гармата мае даѓжыню ствала ѓ 120 ЭЛ, i гэта ѓражвае. I снарад з уранавым стрыжнем. Гэты танк яшчэ i дванаццаць кулямётаѓ мае вельмi магутных.
  Ала таксама лупанула па фашыстам i вякнула:
  - За наш СССР!
  Марыя таксама як узяла i разанула гiтлераѓцаѓ, i нацiснула на гэты раз на кнопку джойсцiка пунсовым саском, праверашчаѓшы:
  - За Русь-матухну!
  Алiмпiяда таксама як рэзанет па непрыяцелю. I адарве нямецкаму танку вежу i пiскне:
  - За Айчыну i волю да канца!
  Савецкi танк сябе паказаѓ вельмi баявым.
  Але нажаль сiлы няроѓныя...
  Вельмi нават няроѓныя....
  Але дзяѓчаты седзячы ѓ засадзе ловяць свой момант.
  Лiзавета пагладзiла сябе па цяглiцах прэса жывата. Затым пры дапамозе голай пяткi адправiла дакладны снарад у супернiка.
  I ѓразiла непрыяцеля сапраѓды ѓ цэль.
  I прабуркавала:
  - Мацней воiн сцiснi аѓтамат,
  Цiкавы прыйдзе вынiк!
  Алена паслала ѓ мэту забойны прэзент смерцi i адзначыла:
  - Гiтлер дарма на нас сунуѓся. Як бы мы далёка не адступiлi, усё роѓна не здадзiмся!
  Кацярына таксама стрэлi, прабiла мэту i адзначыла:
  - Намi не цвiкi забiваць, а нешта больш iстотнае рабiць трэба!
  Эѓрасiя дала чаргу з кулямётаѓ i выдала:
  - Русь пад ярмом не сагнецца, наша войска не здаецца!
  Лiзавета з гэтым пагадзiлася:
  - Не! Чырвонае войска не здаецца!
  I таксама голай пяткай паслала снарад у цэль. I атрымалася трапна i дакладна.
  Трэба трымацца любой цаной. Вось гiтлераѓцы катавалi пiянера.
  Узялi хлапчук распранулi дагала. I затым сталi лупiць яго распаленым дачырванам дротам. Збiвалi жорстка, да страты прытомнасцi. А затым палiлi салёнай вадой. Як хлопчык гарлапанiѓ, выпрабоѓваючы пакуты. I яго зноѓ ужо паходнямi падсмажвалi. I потым узялi i распалены прут усадзiлi ѓ анальную адтулiну.
  Вось такiя жорсткiя былi фрыцы. Яшчэ iх забава смажыць пяткi. Адной камсамолцы вышмаравалi падэшву алеем i запалiлi пад ёй жароѓню. I дзяѓчына як залямантаваѓ ад жудаснага болю. А фашысты смажаць i песеньку сабе напяваюць.
  I чаго яны яшчэ толькi не вытваралi. I пальчыкi ѓ дзяѓчат на босых ножках ламалi, i ѓ кiслаце хлопчыкаѓ растваралi, i скуру жыѓцом здзiралi.
  Лiзавета зноѓ стрэлiла. Прабiла мэту i прабуркавала:
  - Не будзем мы здавацца нiколi!
  I Алена з гэтым пагадзiлася:
  - Нiколi не здадзiмся!
  I паслала снарад у цэль пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак.
  Чарговы танк узялi i загарэѓся нiбы паходня...
  Кацярына агрэсiѓна адзначыла:
  - Мы будзем чэмпiёнкамi свету!
  I голай пяткай адправiла чарговы снарад у цэль.
  Але нажаль нягледзячы на ѓвесь гераiзм у вераснi Масква ѓпала. А ѓ кастрычнiку немцы ѓжо выйшлi да ђралу. I захапiлi з поѓдня Сярэднюю Азiю. I да снежня 1957 гады, цалкам акупавалi ѓсю тэрыторыю СССР.
  Так завяршылася заваёва мiру.
  У 1959 г. 20 красавiка прайшоѓ рэферэндум па заснаваннi манархii i сусветнай iмперыi Трэцi Рэйх. Гэта супала з першым палётам касманаѓта на Марс, i новымi дасягненнямi Трэцяга Рэйха. I Гiтлер атрымае тытул Суперiмператара.
  Здавалася, усе мэты дасягнуты.
  Але ѓ траѓнi 1961 гады Гiтлер разбiѓся ѓ самалёце i яго блiскучае i працяглае кiраванне перапынiлася.
  Але яго старэйшы сын ужо стаѓ паѓналетнiм, i дынастыя фюрара стаѓ стабiльная i трывалая. I вось ужо Трэцi Рэйх пакарае космас.
  Усе нацыi атрымалi роѓныя правы i грамадзянства новай iмперыi.
  I чалавецтва iдзе да Светлай Будучынi!
  
  ПЕРАМОГА НАПАЛЕОНА ПАД ВАТЭРЛОА
  Напалеон выйграѓ бiтву пад Ватэрлоо. У яго не здарылася прыпадку ѓ момант бою, i ангельцы былi разбiтыя. А потым былi бiты i немцы на чале з Блюхерам. Пасля чаго французы захапiлi Нiдэрланды.
  Зноѓ разбiлi прусакоѓ i аѓстрыйцаѓ. Расея ѓступаць у вайну не захацела. Цар Аляксандр першы стамiѓся ад баявых дзеянняѓ i не хацеѓ пралiваць кроѓ.
  Напалеон Банапарт, таксама было схiльны не зацягваць вайну. Нанёсшы некалькi паражэнняѓ яшчэ раз саюзнiкам, ён заключыѓ з iмi мiр. Францыя атрымала сабе частку Iталii i Нiдэрланды i некаторыя землi ѓ Германii i супакоiлася.
  На часы вядома... Напалеон у дваццатыя гады напаѓ на Алжыр i пакарыѓ яго. А затым захапiѓ i Марока. Пачалася афрыканская эпоха экспансii iмператара. Напалеон ваяваѓ у Афрыцы i яго войскi зноѓ дайшлi да Егiпта i Судана.
  Напалеон умацаваѓся ѓ Афрыцы... Але пакуль не лез у Еѓропу. Пражыѓ iмпэратар даволi доѓга па тых часах. I памёр у 1840 году ва ѓзросце сямiдзесяцi гадоѓ, прабыѓшы трыццаць шэсць гадоѓ iмператарам, а ѓсяго ѓзначальваючы Францыю сорак гадоѓ! Гэта вельмi працяглае i слаѓнае кiраванне. Пры iм Францыя перажыла i перамогi, i акупацыю. Вялiкая палова Афрыкi, у тым лiку i Судан, i Нiгерыя, сталi французскiм калонiямi. Мала таго напалеонаѓскiя маршалы пакарылi i Iндакiтай.
  Дынастыя Банапарта ѓмацавалася. Напалеон другi ѓжо таксама меѓ дзяцей i ѓступiѓ на пасад ва ѓжо дастаткова сталым узросце. I яго дынастыя працягнула слаѓнае ѓзвышэнне. У 1848 годзе скарыстаѓшыся рэвалюцыяй у Аѓстрыi Францыя адабрала ѓ iмперыi Габсбургаѓ Iталiю. Потым рушыла ѓслед вайна з Расеяй разам з Брытанiяй.
  Французы разам з Аѓстрыйцамi разбiлi рускiх. I захапiлi шмат зямлi. У тым лiку i Украiну. Напалеон Другi заснаваѓ Рэч Паспалiтую, паставiѓшы на пасад свайго брата. Расiя была адкiнута ѓ разрад другарадных дзяржаѓ. Напалеон Другi працягнуѓ заваёвы i захапiѓ яшчэ Прусiю i Аѓстрыю. I там таксама паставiѓшы сваiх сваякоѓ, умацаваѓшыся ѓ Еѓропе. Брытанiя спрабавала запярэчыць, але была бiтая....
  Калi ѓ Амерыцы вылiлася грамадзянская вайна, то Напалеон Другi ѓмяшаѓся ѓ яе на баку паѓднёѓцаѓ. I перамог... Францыя таксама працягнула заваяванне Афрыкi i ѓзяла пад свой кантроль i Iндыю. На моры французы маючы перавагу ѓ рэсурсах былi на ангельцаѓ як слон супраць Моськi. I нават захапiлi саму Брытанiю высадзiѓшыся ѓ 1873 годзе на кантыненце.
  Францыя захапiла i Аѓстралiю i Канаду стаѓшы звышдзяржавай. У 1881 годзе памёр i Напалеон Другi - Найвялiкшы. I на пасад узышоѓ Напалеон Трэцi. Пры iм Францыя працягнула рух сваiх войскаѓ па свеце. У прыватнасцi адбыѓся паход на Маскву i канчаткова скарылася i Расея i ЗША. I iшла вайна ѓ Кiтаi. 1904 пасля смерцi Напалеона Трэцяга, на пасад узышоѓ Напалеон Чацвёрты. Яна ѓ наступным годзе захапiѓ Японiю i яшчэ праз некалькi гадоѓ завяршыѓ заваёву Кiтая. Пасля чаго пачалося ѓварванне ѓ Лацiнскую Амерыку. Напалеон Пяты хто зацараваѓ у 1933 годзе завяршыѓ заваяванне ѓсiх краiн свету i стварэнне сусветнай iмперыi. У 1937 годзе адбыѓся першы палёт чалавека ѓ космас. У 1945 годзе людзi зляталi на Месяц. А 1957 году на Марс, а на наступны год на Венеру.
  Iшло заваяванне абшараѓ космасу. Канцу дваццатага стагоддзя ѓсе планеты Сонечнай Сiстэмы былi ѓжо наведаны касманаѓтамi, i нават дзе-нiдзе - на Месяцы, Марсе, Венеры заснаваны паселiшчы.
  А ѓ 2021 годзе пачаѓся палёт першай мiжзоркавай экспедыцыi. Французская iмперыя, шматнацыянальная i вялiзная ѓзяла пад кантроль увесь свет i Сонечную Сiстэму. I яе мары - гэта ѓлада над Сусветам!
  
  
  НОВЫЯ ПРЫКЛЮЧЭННЕ ПАПАДАНЦАђ У СВЕЦЕ АЙВЕНГО
  Хоць Рэбека i была выратавана ад пакарання адважным Айвенга яе гiсторыя не скончылася. Як зрэшты i прыгоды. Iсаак тут зразумела пастараѓся. I стаѓ патрабаваць назад забраныя ѓ Рэбекi ѓпрыгожваннi i дарагое ѓсходняе адзенне. Але яму ѓ гэтым зразумела адмовiлi.
  Што ѓжо ѓласнасць ордэна тое яно i ёсць, а габрэям даваць справаздачу не абавязаны.
  Так што Рэбека некаторы час правяла ѓ прахалоднае надвор'е басанож, i адным толькi балахоне з радзюгi. Ды перад пакараннем смерцю, яе босы i распрануты зачынiлi ѓ манаскай кельце. Там было холадна i сыра, поѓзалi пацукi. Вось Рэбека была такой змучанай i бледнай.
  Знаходжанне босы ѓ вязнiцы i на вулiцы ѓ прахалоднае надвор'е, прывяло да таго, што дзяѓчына моцна прастыла i злегла. I Iсааку тэрмiнова прыйшлося наймаць лекараѓ. Такiм чынам ладна выдаткаваѓся, уключаючы i выплату выкупу разбойнiкам.
  I шукаѓ спосаб недзе знайсцi i зарабiць грошы. Тым больш што Рычард Iльвiнае Сэрца аб'явiѓ, што сувязi з яго каранацыяй будзе праведзены грандыёзны рыцарскi турнiр. I пераможцу чакае вялiкая ѓзнагарода.
  У гэты момант як Iсаак раптам убачыѓ хлапчука ѓ кароткiх штонiках, басанож, голага па пояс, але вельмi мускулiстага. Яго мышцы былi вельмi прыгожыя, i з глыбокай прамалёѓкай пад загарэлай скурай. Па мерках сярэдняга стагоддзя дзяцюк быѓ зусiм не дробным, але з дзiцячым, круглым тварыкам. Зразумела, што гэта яшчэ дзiця, якое калi вырасце, тое стане мужчынам вельмi магутнага целаскладу.
  Iсаак з усмешкай спытаѓ у хлапчука:
  - Чаго хоча юны хлопчык!
  Хлопчык, тупнуѓшы босай нагой, заявiѓ:
  - Я хачу ѓдзельнiчаць у турнiры рыцараѓ! Заадно дапамагчы вашай хворай дачкi!
  Габрэй-багацей здзiвiѓся:
  - Ты што лекар?
  Хлапчук з усмешкай адказаѓ:
  - Нягледзячы на юную знешнасць, я маю ѓжо вельмi вялiкi досвед у забойстве. I ѓ лекаваннi таксама! I зусiм бясплатна!
  Iсаак з захапленнем адказаѓ:
  - Выдатна! Ну што ж. У цябе моцныя мускулы, але цi хопiць iх, каб удзельнiчаць у турнiры?
  Пацан з усмешкай вымавiѓ:
  - Прынясi мне падкову!
  Габрэй-багацей нахмурыѓся:
  - Навошта!
  Хлопчык упэѓнена заявiѓ:
  - Я зламаю яе!
  Iсаак буркнуѓ:
  - Добра я веру! У цябе вельмi прыгожыя мышцы, на ѓсходзе цябе б з задавальненнем прадалi б у гарэм да султана!
  Хлапчук у адказ падскочыѓ пракруцiѓся некалькi разоѓ у паветры i зароѓ:
  - Я не дамся!
  Габрэй са здзiѓленнем свiснуѓ:
  - Якi ты хуткi i спрытны! Добра, я табе дам каня i даспехi з дзiдай i мячом для турнiру. Толькi ты мне вернеш усё гэта ѓ трайнят!
  Пацан кiѓнуѓ:
  - Добра, бо конь i зброя, i даспехi дастаюцца пераможцу. У гэтым плане можна ваяваць.
  
  Вельмi задаволены Iсаак сказаѓ:
  - Выдатна юнак ... Як зваць цябе?
  Хлопчык сцiпла адказаѓ:
  - Алег Рыбачэнка! Я ваяр, якi дапамагае слабым, i звычайна служыць Расii. Але ѓ дадзеным выпадку я з'явiѓся, каб выратаваць тваю дачку. Бо бранхiт па мерках сярэднiх вякоѓ хвароба вельмi небяспечная. I тут мала майстэрскiх лекараѓ здольных выратаваць дзяѓчыну!
  Iсаак з усмешкай адказаѓ:
  - Падобна на тое ты куды старэй, чым выглядаеш?
  Хлопчык кiѓнула:
  - Ды мне ѓжо шмат гадоѓ! Цяжка нават злiчыць колькi, бо я падарожнiчаю i жыву ѓ розных мiрах. Але столькi ѓ мяне было падзей i ѓражанняѓ.
  Габрэй адзначыѓ:
  - Ну добра! Iдзi i ацалi маю дачку! А тым часам пашлю за канём i даспехамi. Ды i зараз табе вымераюць рост. Ты як бы зусiм яшчэ хлопчык, але даволi буйны i шыракаплечы. Ростам як Айвенга, а ѓ плячах мабыць i шырэй будзеш!
  Алег кiѓнуѓ i паведамiѓ:
  - Для лячэння вашай дачкi мне патрэбен спiрт, тлушч, дзясятак невялiкага памеру кубкаѓ. - Убачыѓшы, як скрывiѓся твар Iсаака, хлопчык паспяшаѓся дадаць. - Кубкi толькi на час. I таксама добра было б знайсцi барсуковае сала. - Хлопчык падмiргнуѓ. - I ваша дачушка будзе як новенькая!
  Iсаак згодна закiваѓ:
  - Ды проста маленькi чараѓнiк! Ну добра ѓсё будзе гатова, iдзi i ратуй маю дачку.
  Хлопчык мiльгануѓ босымi, круглымi, ружовымi, i зусiм непыльнымi пятачкамi.
  Яна пачаѓ клапацiцца каля Рэбецы. Дзяѓчына была бледная i кашляла. Сапраѓды ѓ адрозненне ад несмяротнага хлопчыка, яна была нязвыклая да халадоѓ. Дачка паѓднёвай краiны, увосень Брытанii, правяла ноч босая i ѓ адным балахоне з сырой i халоднай камеры, i пару дзён на свежым паветры. Тут i прастыць не доѓга.
  А цяпер трэба паставiць ёй банкi - самы эфектыѓны народны сродак, што добра дапамагае.
  Скура Рэбекi даволi бледная i не загарэлая. Яна збянтэжылася галышом перад прыгожым мускулiстым хлапчуком.
  Алег Рыбачэнка заявiѓ прыклаѓшы ѓказальны пальчык да вуснаѓ:
  - Я лекар! Не саромейся мяне!
  I дзяѓчына ѓсмiхнулася ѓ адказ.
  Ужо мелы досвед хлапчук ставiѓ ёй слоiкi. Дзяѓчынка моршчылася.
  Але Алег пагладзiѓ ёй ласкава, збiтыя падрапаныя падэшвы. Дзяѓчына з нязвычкi прайшлася па дарожцы i яе босыя ножкi аказалiся пакалоць каменьчыкамi. I шлях на пакаранне смерцю апынуѓся вельмi пакутлiвыя для багатай дзяѓчыны, не якая звыклася абыходзiцца без абутку.
  Хлапчук, якi ѓвесь час бегаѓ басанож адзначыѓ:
  - Далiкатная, такая далiкатная!
  I ставiѓ ёй слоiкi, ад чаго на спiне ѓ дзяѓчыны засталiся сляды. Але затое банкi выцягвалi хваробу. I вось Рэбека патрапiлi малака з мёдам i заснула.
  Алег пасля гэтага пакiнуѓ служанцы наказ даваць i далей малако з мёдам i малiку, а таксама барсуковае сала.
  А сам паспяшаѓся на турнiр. Трэба адпрацаваць i каня, i даспехi i ѓзбраенне.
  Габрэй хоць i прагны, але не дурны. I конь быѓ добры i даспехi са зброяй нядрэнныя. Алег улез у даспехi i адчуѓ сябе ѓ iх нязграбным. Голаму ваяваць было б куды спрытней. Але ёсць правiлы турнiру: усе павiнны быць у даспехах i на конях. Вось бiлiся на мячах галышом, то Алег Рыбачэнка нiшчыѓ мячамi цэлыя войскi.
  Хлопчык iмчаѓся на белым канi, i з нецярпеннем чакаѓ бою.
  Турнiр праходзiѓ у Лондане. Айвенга ѓжо паспеѓ адысцi ад ран i лiчыѓся адным з фаварытаѓ турнiру. Да бою рыхтаваѓся i сам Рычард Iльвiнае Сэрца. Чакаѓся прыезд воiнаѓ i з iншых краiн. У прыватнасцi герцаг Альба: магутны баец з Iспанii. Французскi герцаг дэ Гiз, бароны з Германii. Многiя байцы. Нават з далёкай Расii прыбыѓ князь Руслан. Дакладней не з Расii, а Кiеѓскай Русi.
  Так што прадстаѓнiцтва тут аказалася самавiтае. I гэта быѓ небывалы турнiр з прызамi.
  Пераможцу павiнен быѓ дастацца цэлы куфар з золатам, якi Рычард Iльвiнае Сэрца прывёз з Палестыны. I гэта куфар важыѓ не менш за тону.
  Так што жадаючых змагацца - вiдаць, нябачна.
  Турнiр з прычыны вялiкай колькасцi ѓдзельнiкаѓ праходзiѓ па кубкавай сiстэме.
  Алег Рыбачэнка прыбыѓ у асобы лагер для рыцараѓ. Даспехi i конь, гэта пропуск, а дакументаѓ нiхто не патрабуе.
  Хлапчук заначаваѓ у лагеры. Увечары да яго прыйшла жанчына лёгкага паводзiны. Убачыѓшы, што перад ёй яшчэ зусiм дзiця i вельмi прыгожы кiѓнула:
  - Я цябе хлопчык абслужу бясплатна!
  Алег згодна кiѓнуѓ i адзначыѓ:
  - Не пашкадуеш, я вельмi дасведчаны!
  Прастытутка ѓпершыню мусiць за гады выпрабавала некалькi сапраѓдных аргазмаѓ i нават памаладзела. Пайшла задаволеная. Неѓзабаве з'явiлася яшчэ некалькi дзяѓчат. Алег адзначыѓ:
  - За сэкс трэба плацiць! А за вялiкi сэкс удвая! Па залатой манеце за кожны аргазм!
  Прастытуткi ахвотна пагадзiлася ... Алег зарабiѓ прыстойныя грошы, але за ноч так i самкнуѓ вока. Заездзiлi яго дзяѓчаты i жанчына. Яны як правiла маладыя i прыгожыя, але i заразу падхапiць можна. Праѓда Алег дзяцюк несмяротны i яго зараза не бярэ.
  Але выматаѓся крыху перад боем...
  I вось гучыць труба i ранiцы пачынаецца турнiр. Вось рыцары разыходзяцца па полi. Трэба правесцi шмат баёѓ. Па выбары наканечнiкi тупыя цi вострыя. Усё астатняе вырашае жэрабя.
  Алегу выпала бiцца ѓ першым баi з нямецкiм баронам. Той быѓ буйнейшы i цяжэйшы за хлапчука, i даволi аѓтарытэтны ваяр.
  Але дзяцюк-тэрмiнатар дасведчаны i тэхнiчны. I каб цябе не збiла дзiду ледзь ссоѓваеш шчыт у бок i змякчаеш удар. А сам усаджваеш з падварочванага корпуса.
  Алег вельмi моцны, i супернiк быѓ збiты разам з канём. I хлапчук свiснуѓ. Ён ужо шмат баёѓ у розных сусветах прайшоѓ. I з Трэцiм Рэйхам ваяваѓ у раѓналежным сусвеце, у якой гiтлераѓцы спачатку захапiлi ѓвесь мiр, i толькi потым напалi на СССР. I гэта быѓ моцны ход з iхняга боку.
  I хлапчук тады бiѓся разам з Маргарытай несмяротнай дзяѓчынкай, якая таксама калiсьцi была дарослай. I з iмi чацвёрка прыгожых i таксама практычна несмяротных дзяѓчат. Шэсць супермэнаѓ змагалiся з войскам, якое захапiла практычна ѓвесь свет. I паказвала каласальны гераiзм.
  А зараз турнiр. Не такая гэта ѓжо i складаная справа. I для супер хлопчыка бяссонная ноч з прастытуткамi не перашкода.
  Пацан атрымаѓ свой першы прыз: каня, зброю i даспехi. Звычайна рыцары iх выкупалi за грошы. Так што калi ты добры баец, то ѓдзел у турнiры для цябе выгадны.
  Затым яшчэ адзiн бой... На гэты раз жэрабя звяло Алега з магутным iспанскiм герцагам Альба. Гэта лiчыѓся лепшым ваяром Iспанii. З iм было б цiкавей пазмагацца блiжэй да канца, але жэрабя ёсць жэрабя.
  Супернiк быѓ ростам волат, i важыѓ разы так у тры больш за Алега. У баях на дзiдах вага гэта iстотная фора. I конь пад Альбай ломавы. Можа, такая туша цябе трывiяльна задушыць.
  Алег на турнiрах не меѓ вялiкага досведу. Ён звычайна бiѓся крыху па-iншаму. Але агульны баявы досвед у хлопчыка-тэрмiнатара каласальны.
  I вось ён выехаѓ. Дзiды вострыя i вострыя.
  Альба кiнуѓся на яго з вялiкай хуткасцю. Ягоны конь хоць i ломавы, але вельмi спрытны. Алег зрэшты, куды хутчэй, чым сам гiгант Альба. I вось хлопчыка пры зблiжэннi сышоѓ з дзiды, i пабiѓ супернiка ѓ забрала. Удар скрышальны, i з пад варотам корпуса. Альба зляцеѓ са свайго магутнага каня i грукнуѓся. Нават некалькi зубоѓ вылецела.
  Алег перамог, i з усмешкай вымавiѓ:
  - Каштоѓны падарунак да вяселля!
  Перамога зрабiла хлапчука прыкметнай. Сам кароль Iльвiнае сэрца пацiснуѓ яму руку, адзначыѓшы:
  - Ты моцны ваяр! Адкуль ты?
  Алег з усмешкай адказаѓ:
  - Дазвольце пакуль ваша вялiкасць умоѓчаць!
  Вось i трэцi бой у рыцараѓ. Ну тры бiтвы за дзень нямала, можа быць яшчэ паспеюць i чатыры.
  Алег зараз бiѓся з англiйскiм байцом. Мясцовы рыцар не такi буйны, як Альба, i глядзеѓ з асцярогай.
  Але бачна вопытны i моцны баец.
  Алег ужо па звычцы разагнаѓ каня i ѓдарыѓ, укладваючы i паварочваючы корпус, а сам вядома ж сыходзячы ад дзiды.
  Зноѓ збiѓ супернiка гуляючы. Гэта не цяжка, i ты знаходзiш упэѓненасць.
  Вось i трэцi рыцар зрынуты.
  Часавая паѓза i баль пераможцаѓ. Колькасць удзельнiкаѓ скарацiлася. I елi шмат.
  Алег зняѓ шлем. Многiя дзiвiлiся што ён такi юны, нават вусы не растуць.
  Хлапчук з'еѓ даволi шмат i злёгку пацяжэѓ.
  Наступным яго супернiкам стаѓ лепшы баец Францыi - герцаг дэ Гiз.
  Ну што ж ваѓкоѓ баяцца ѓ лес не хадзiць.
  Герцаг дэ Гiз быѓ вельмi спрытны, тэхнiчны, буйны, рослы, шыракаплечы.
  Вiдаць, гэта разумны баец.
  Алег Рыбачэнка вырашыѓ, што пераможа яго проста.
  Калi коннiкi разышлiся, а потым пачалi сыходзiцца. Дэ Гiз зрабiѓ падманны рух дзiдай i паспрабаваѓ ударыць хлопчыка ѓ корпус, мiма шчыта. Але Алег паспеѓ валодаючы абсалютнай рэакцыяй сысцi, i сам так зарадзiѓ дзiдай у грудзi, што яно зламалася. Вядома ж дадаѓ корпусам.
  I дэ Гiз паляцеѓ i так грымнуѓся, што з яго рота палiлася кроѓ. Вось гэта ѓдар.
  Хлапчук хiхiкнуѓ i адзначыѓ:
  - Не тыранствуй!
  Гэта ѓжо быѓ апошнi на гэты дзень бой. Засталося яшчэ чатыры на наступны.
  Алег была задаволена.
  Але адпачыць яму не было калi. Iзноѓ прыйшлi за ласкай, каб лавiць аргазмы шлюхi. Плюс яшчэ яму даслалi выкуп за даспехi i коней. А даспехi ѓ дэ Гiза напрыклад былi з каменьчыкамi, i сумы былi немалыя.
  Вядома прыйшлося яшчэ i Iсааку аддаць абавязак. Габрэй падобна быѓ незадаволены сабой. Што замовiѓ вярнуць доѓг толькi ѓтрая, а можна было б i пяць, а то i дзесяць разоѓ. Зрэшты, Алег, бачачы што прагны габрэй пакутуе, падарыѓ яму яшчэ дваццаць залатых манет, на карысць Рэбекi, як падарунак дзяѓчыны.
  А потым зноѓ абслугоѓваѓ прастытутак. I падняѓ цану да двух залатых манет. Але ѓсё роѓна жадаючы было шмат. I прыйшло яшчэ i некалькi шляхетных жонак. Iм таксама хацелася злавiць казачны аргазм, цi нават зацяжарыць ад гэтак слаѓнага рыцара.
  Зноѓ Алег Рыбачэнка ѓсю ноч не спаѓ i працаваѓ. Але гэта ѓ цэлым добра. Зарабiѓ на выгляд такi юны альфонс колькi грошай.
  I яшчэ чатыры бою да атрымання кубка.
  I першы ж сапернiк баец з Афрыкi. Вельмi вялiкi. Ну проста гiгант, вышынёй у футаѓ восем. I вазе пудоѓ як мiнiмум дваццаць. За рахунак вагi ён i выйграваѓ. Змагаѓся нават не на канi, а на вялiзным вярблюдзе. I ѓсiх зьмiнаѓ.
  Што ж з чарнаскурым можна i пазмагацца. Алег Рыбачэнка быѓ нават задаволены, што ягоны супернiк такi гiгант. Гэта цiкава i стварала iнтрыгу.
  Акрамя таго стаѓкi падзялiлiся, i можна было паставiць на самога сябе i ѓ выпадку перамогi, хоць нешта ды зарабiць.
  Алег праспяваѓ:
  - Я рыцар веры на каленi дзiкуны,
  Ворагаѓ Расii, я каштарыс з твару зямлi!
  I вось хлапчук узяѓ i крыху падрыхтаваѓся да бiтвы, вышмараваѓшы шчыт алеем.
  Вялiзны чарнаскуры ваяр яго атакаваѓ ... Алег iмчаѓся насустрач. Працiѓнiк на вярблюдзе, i ѓзвышаецца нiбы скала. Так, такога байца так проста не збiць.
  Алег сышоѓ ад велiзарнага дрэка супернiка i ѓдарыѓ ворага па даспехах.
  Дзiда ѓ хлопчыка зламалася, але супернiк, пахiснуѓшыся выстаяѓ. Алег свiснуѓ, традыцыйны пад каѓнер корпуса не дапамог.
  Хлопчыку-тэрмiнатару ѓручылi iншую дзiду, i яны зноѓ раз'ехалiся.
  Алег вырашыѓ, што лепш на гэты раз ён уразiць непрыяцеля ѓ забрала. Гэта дае эфект хаця патрапiць i цяжэй будзе.
  Воiн з Афрыкi быѓ каварны i на гэты раз накiраваѓ дзiду ѓ грудзi скакуна. Але Алег, прадбачачы такую магчымасць паспеѓ ссунуць свайго скакуна ѓ бок. Хоць трохi i драпнуѓ конiка. Алег у дзiкай лютасцi так урэзаѓ дзiдай, што па забрале, што прабiѓ рашотку, вастрыё ѓвайшло ѓ мозг. Удар аказаѓся смяротным. Гэта не забаранялася правiламi. Нейкi працэнт рыцараѓ на турнiрах, асаблiва з вострымi дзiдамi гiнуѓ.
  Але ѓсё ж аказалася нечаканым. I непрыяцельская туша, абвалiлася з вярблюда.
  Слаѓная перамога. Хiба толькi каня злёгку паранiла. I Алег вышмараваѓ доѓгую драпiну гаючым бальзамам. I гэта зразумела скакуну здароѓя не дадавала.
  А наступны сапернiк з Расii. На гэты раз князь Руслан. Таксама буйнейшы i вельмi спрытны баец. Алег адчуваѓ сябе пасля трох бяссонных начэй не занадта бадзёрым.
  Зрэшты, i яго супернiк таксама пасля пяцi баёѓ заѓважна стамiѓся.
  Алег заснуѓ роѓна на адну гадзiну. Яго сон быѓ глыбокi i снiлася нешта з мiнулых прыгод.
  Ды шасцёрка воiнаѓ узялася за гiтлераѓцаѓ часоѓ Сталiна i фюрара капiтальна крышачы iх разам з танкамi.
  Алег Рыбачэнка шаблямi зрабiѓ прыём матылёк, зразаючы фашысцкiх воiнаѓ. А затым босы, хлапечай ножкай кiне вострыя i колкiя iголкi, забiваючы супернiкаѓ i танкi.
  А пасля зноѓ як засвiшча салавей-разбойнiк. I на гiтлераѓскiя войскi паваляцца цэлыя шматкi аглушаных крумкачоѓ.
  Хлапчук-тэрмiнатар прапiшчаѓ:
  - Маленькi хлопчык знайшоѓ агнямёт,
  Ды вам фашысты, нажаль, не шанцуе!
  Маргарыта таксама секла гiтлераѓцаѓ адчайна. Але яшчэ пры гэтым i босымi ножкамi шпурляла тоненькiя дыскi. Яны адсякалi галовы салдатам краiны Гiтлераѓскага пякельнага Сонца i танкамi ствалы.
  Дзяѓчынка заадно свiстала, i аралы:
  - За Русь святую!
  I вароны завальвалiся, малоцячы гiтлераѓцаѓ нiбы град i маса танкаѓ гарэла.
  Не толькi вечныя дзецi i чатыры дзяѓчыны-ведзьмы ваявалi. Рускiх Чырвонай армii полк супраць трыццацi гiтлераѓскiх дывiзiй дэманстраваѓ нязломную стойкасць.
  Наташа тым часам узяла, секла млын мячамi. Размалявала варожых воiнаѓ. А потым босымi нагамi запусцiла чарговы бумеранг. Перарэзала гiтлераѓцам глоткi i ствалы танкам.
  I з пунсовага соску палыхнула пульсарам, праспяваѓшы:
  - Слава найвялiкшай Расii!
  Зоя таксама не давала супернiкам шанцаѓ. Яна секла, раз-пораз падаѓжаючы мячы i салдат i танкi. А затым босымi пальцамi ножак кiдала атрутныя iголкi. А пасля яе малiнавыя саскi вывяргалi цэлыя каскады маланак што плавiлi нямецкiх мастадонтаѓ.
  Ваяѓнiца спявала:
  - Русь - гэта наша краiна!
  Буду ёй вечна верная!
  А як з пупка дзяѓчыны вылет пульсар. Ды раскрышыць гiтлераѓцаѓ у iрваныя абрыѓкi скуры. А потым i за танкi возьмецца.
  Аѓгусцiна таксама не дае фашыстам спуску i шанцаѓ. Медна-чырвоныя валасы дзяѓчыны-тэрмiнатара лунаюць па ветры, нiбы пралетарскi сцяг.
  А босыя, дакладныя ножкi кiдаюць, вельмi нават забойныя прэзенты смерцi. Што не даюць шанцам нi салдатам нi танкам вермахта.
  Ваяѓнiца пры гэтым выкiдвае з лалавых саскоѓ пякучыя кавалкi магiчнай плазмы плавячы метал. I не забываючы прараѓцi:
  - Слава Айчыне - жыць пры камунiзме!
  А затым са свайго круглага пупка як улепiць маланкай.
  Святлана таксама ѓ бiтве. Яна дзяѓчынка надзвычай крутая. I таксама малоцiць гiтлераѓцаѓ мячамi. I босыя, хупавыя ножкi кiдаю цэлыя кiнжалы смерцi. Што адсякаюць гiтлераѓцам галовы i зразаюць вежы цяжкiх i сярэднiх машын.
  А з клубнiчных саскоѓ яшчэ як выдасць каронны разрад. I гэта сапраѓды больш, чым смяротна, асаблiва танкам i самалётам.
  А ваяѓнiца яшчэ i з пупка паддасць прэзентам анiгiляцыi.
  I заспявае:
  - Слава вялiкай Русi! Бог здолее нас выратаваць!
  А рускiя салдат страляюць па гiтлераѓцам са знакамiтай вiнтоѓкi Мосiна. Працуе i пара кулямётаѓ. Паляць гарматы. Працуе i адзiн з першых рускiх рэактыѓным мiнамётаѓ падвышанай моцы "Андрюша".
  Нядрэнна падрыхтавалiся салдаты савецкага войска. Б'юць трапна i вельмi дысцыплiнаваныя.
  Алег Рыбачэнка, секчы гiтлераѓцаѓ, як пяхоту, так i танкi i нават самалёты, падумаѓ: як гэта ѓмудрылiся нашы ѓ гэтай альтэрнатыѓнай рэальнасцi фашыстам прайграць?
  Гэта ѓвогуле ганебна! Хоць у рускiх усё лепш. Вось як салдаты-славяне пратыкаюць штыкамi маленькiх, белы i чорных салдат i ѓзрываюць гранатамi танкi. Засталося толькi крыху, каб перамагчы. I царскае войска вельмi гераiчнае. Вось адна руская, з голым жыватом дзяѓчына-кулямётчыца па войсках Германii палiць. У кароткай спаднiцы i босая гэтая дзеѓка, але пасылае кулi трапна.
  А Алег Рыбачэнка сячэ мячамi. А затым яшчэ i босымi дзiцячымi ножкамi шпурне бумеранг, зразаючы супернiка i танкi. А калi дзяцюк засвiшча ...
  I зноѓ вароны як стануць падаць на гiтлераѓцаѓ. У фашыстаѓ пасля гэтага ѓжо не застаецца шанцаѓ. I ѓ самалётаѓ штурмавiкоѓ таксама.
  Алег Рыбачэнка гэты вечны хлопчык пiскнуѓ:
  - Слава маёй касмiчнай Айчыне!
  Маргарыта, гэтая вечная дзяѓчынка таксама ѓ гарачай бiтве. I сячэ шаблямi, вельмi лiха. I як засвiшча, што куча крумкач зверху пападае i башкi гiтлераѓцам па прабiвае, i люкi ѓ веж фашысцкiх танкаѓ наскрозь. I босымi, дзiцячымi ножкамi так бумерангi кiдае, што ваяры краiны пякельнага фашысцкага сонца дзясяткамi валяцца.
  Маргарыта прабуркавала:
  - Расiя мiлая мая - народаѓ дружная сям'я!
  Наташка секанула гiтлераѓцаѓ мячамi. Пусцiла босымi пальчыкамi цэлы пучок iголак. Тыя ѓзялi i изрешетили фашыстаѓ i тузiн танкаѓ падарвалi. Дзяѓчына, зрэшты, i з пунсовых саскоѓ запусцiць каронным разрадам не забылася.
  А як з пупка выкiне маланку з забойным вынiкам, асаблiва для танкаѓ i самалётаѓ.
  Дзяѓчынка пiскнула:
  - Я буду так супер!
  Зоя таксама ѓ дзiкiм баi змагаецца. I яе мячы зiхацяць, нiбы бушуе навальнiца, сыплюцца струменi вогненных iскраѓ i разразаюць танкi нiбы распаленым нажом алей. I босыя ножкi дзяѓчыны-тэрмiнатара кiдаюць iголкi, якiя нiбы вожыкам усеваюць гiтлераѓцаѓ.
  А з малiнавых саскоѓ вылятаюць смяротныя пульсары анiгiляцыi i ад iх згараюць i самалёты i танкi. Ваяѓнiца вельмi баявая на выгляд i на справе.
  Прыгажуня рассякае гiтлераѓцаѓ, самалёты i самаходкi, не даючы iм лiтасцi.
  I баявая дзяѓчынка вiскоча:
  - Слава Айчыне!
  Аѓгусцiна ѓ баi не ведае спакою, i ёй апантаная лютасць клекоча. I сячэ непрыяцеляѓ, нiбы шаблямi капусту. I яе вочы гараць нiбы смарагды. I босыя ножкi, нiбы лопасцi шруб, выкiдваюць пасланнi знiшчэння, што раздзiраюць i самалёты танкi.
  А соску лалавага колеру пасылаюць на гiтлераѓцаѓ такiя струменi магiчнай плазмы, што супраць яе нiшто не можа выстаяць.
  Але калi з пупка Аѓгустыны як вылецiць паток магiчнай маланкi. I разнясе цэлую масу непрыяцеляѓ разам з танкамi.
  Дзяѓчына зараѓла ва ѓсю глотку:
  - Слава Усемагутнаму Богу Роду!
  Святлана ваюе з дзiкай чарадой. I дзяѓчына як правядзе ѓдар з матыльком. I босымi ножкамi як запусцiць новы бумеранг, што вежы ля машын зрэзаѓ. Ваяѓнiца класа гiпер i натуральная бландынка.
  А як з клубнiчнага соску выпусцiць цунамi кляксы магii. I ѓзяла разнесла супернiка, нiбы лёд разляцеѓся пад ударамi мяча. А з пупка яе дзюбнула каронным разрадам. Маса танкаѓ расплавiлася, мноства самалётаѓ згарэла.
  Святлана прачырыкала:
  - Дзеѓка любiць забiваць,
  Вось гэта дзеѓка!
  Алег Рыбачэнка змагаецца нiбы рэальны тытан. Хлопчык-тэрмiнатар такi адчайны баец. I босымi дзiцячымi ножкамi выпусцiць некалькi дыскаѓ, што разразаюць непрыяцеляѓ, метал танкаѓ нiбы распаленая iголка лёд.
  А як пацан-каратэ праводзiць млын.
  А калi возьме i засвiшча ва ѓсю глотку. Што цэлая маса крумкач як возьме i павалiцца ѓнiз. I пратаранiць башкi гiтлераѓскiх байцоѓ.
  А затым з трубкi плюне... I адарвала мужчынскiя дасканаласцi цэлай сотнi фашыстаѓ i танкаѓ з самалётамi. Тыя ад болевага шоку ѓзялi i ачмурылiся.
  Хлапчук-пiсьменнiк правiшчаѓ:
  - За камунiзм у Расii!
  Маргарыта ѓ дзiкай лютасцi як плюне на гiтлераѓцаѓ, а з яе пашчы вылецелi патокi магiчнай плазмы. I пажыралi яны фашыстаѓ да самых шкiлетаѓ. I танкi расплавiлiся, i самалёты ѓ агнiстым павуцiннi заблыталiся.
  Ваяѓнiца гэта дзяѓчынка з залацiстымi валасамi.
  А яе босыя ножкi так кiдаюць калючае i забойнае, што ад гiтлераѓцаѓ адлятаюць толькi кавалкi iрванага мяса, а ад танкаѓ ствалы.
  А дзяѓчаты таксама разышлiся не на жарт...
  Вось нават трусiкi з сябе скiнулi. Пасля чаго знiшчэнне гiтлераѓцаѓ пайшло куды больш эфектыѓна.
  Наташа правяла каскад удараѓ па белых i чорных салдатах. I вось яе босыя ножкi кiнуць некалькi гранат, i разарве цэлы батальён гiтлераѓцаѓ i вялiкую масу танкаѓ. А затым з пунсовых саскоѓ выпусцiць хвалю, якая нясе знiшчэнне фашыстам, нiбы каскад войска цунамi, як пяхоце, так i танкам з самалётамi.
  А з пупка возьме забойчая маланка як вылет, i спалiць гiтлераѓскую кагорту, i ад iх толькi абвугленыя трупы засталiся i тры дзясяткi танкаѓ разам з iмi.
  А пад канец як з улоння Венеры дзяѓчынкi-прыгажунi вылецiць забойны пульсар, якi разрастаючыся ѓ памерах, узяѓ, накацiѓся, i цэлы полк гiтлераѓцаѓ i сотню танкаѓ у тым лiку i некалькi "Маѓс" спалiѓ зараз.
  Ваяѓнiца раѓла:
  - За вялiкi камунiзм!
  Зоя ѓзяла i правяла камбiнацыю, рэзка надтачыѓшы мячамi, зразаючы вежы ля танкаѓ. I юная знешне ваяѓнiца ѓзяла i дыскамi як запусцiць, у сумесi з бомбай-гарошынкай. I парве масу японцаѓ. А затым з малiнавых саскоѓ як возьме сабе i выпусцiць новы паток маланак. I разарваць непрыяцеляѓ у трэскi дробнай стружкай. I ад танкаѓ нiчога не застаецца.
  А затым з пупка як садане лазернымi прамянямi. I гiтлераѓцаѓ масу масавую зрэжа. А танкi ѓвогуле губляюць вежы, ад iх адлятаюць разбiтыя каткi.
  А напрыканцы як з грота Венеры ваяѓнiца з валасамi колеру сусальнага золата выкiне шалёны струмень энергii. I змяце гiтлераѓскую гвардыю i вялiкае мноства танкаѓ i самалётаѓ i самаходак. Вось гэта байцы крутыя.
  Ваяѓнiца крычала ва ѓсю глотку:
  - Слава камунiзму Сталiна i цара Аляксандра Трэцяга!
  Алег Рыбачэнка прачнуѓся, i ѓжо гатовы да новага бою. Яго супернiк Руслан заскочыѓ на каня.
  Ну што ж два рускiя вiцязя б'юцца. Хоць Руслан на выгляд больш, але яго супернiк хутчэй i мацней.
  I вось яны панеслiся насустрач адзiн аднаму.
  Алег Рыбачэнка прыняѓ удар дзiды на шчыт i зрушыѓся ѓ бок. I ѓдарыѓ супернiк з паваротам з уклаѓшы корпус. I ѓ яго таксама дзiда зламалася, але супернiк пляснуѓся разам з канём.
  Вершнiк сядзеѓ моцна, але скакун здаѓ. Алег зноѓ перамог i атрымаѓ трафей.
  А за папярэднi бой у яго былi i грошы.
  Алег пасля гэтай перамогi рыхтаваѓся ѓжо да паѓфiналу. I яго супернiкам павiнен бы стаць сам Рычард Iльвiнае сэрца. Што ж выдатны чакаѓ.
  Але скала чацвёрка рыцараѓ паабедала разам.
  Прыслужвалi iм прыгожыя дзяѓчаты. Нягледзячы на строгiя норавы сярэднiх стагоддзяѓ дзяѓчынкi былi з непакрытымi галовамi, кароткiмi спаднiцамi i басанож.
  У светлых валасах дзяѓчынак уплецены каляровыя стужкi.
  Яны падносiлi стравы i вiно.
  Рычард Iльвiнае сэрца адзначыѓ:
  - Ты вельмi юны гадамi. У цябе нават няма вусоѓ. Але такi моцны i незвычайны баец. Жадаеш я табе зраблю раздзелам сваёй аховы!
  Алег Рыбачэнка шчыра адказаѓ:
  - Я быѓ бы не супраць, але хутка мне трэба будзе пакiнуць Брытанiю. I я буду змушаны ѓжо ваяваць у iншым мiры з iншымi войскамi. Так што нажаль служыць вам ужо не змагу!
  Айвенга ѓпэѓнена вымавiѓ:
  - А я змагу!
  Алег паглядзеѓ на яго. Хоць Рыбачэнка i быѓ у целе хлопчыка гадоѓ дванаццацi, але Айвенга быѓ з iм аднаго росту. А ѓ плячах нават мускулiсты хлопчык здаваѓся i шырэйшым. Але перамагаѓ неяк гэта крохкi юнак. Рычард Iльвiнае сэрца на галаву Айвенга вышэй i куды шырэй у плячах. А чацвёрты рыцар вышэйшы на галаву i самога Рычарда. I што ж... Дзве галавы форы i як мiнiмум утрая тоѓшчы, але фаварытам лiчыцца Айвенга.
  Можа менавiта iм i трэба сустрэцца ѓ фiнале. Цiкава як Айвенга перамагае тых, хто большы i цяжэйшы за яго. I хто вучыѓ яго такой фiлiграннай тэхнiцы турнiрнага дужання.
  Алег еѓ мяса i пiѓ вiно... Крэсла зручнае i можна яшчэ пару-тройку гадзiн паспаць.
  Тым больш што Рычард саснуѓ. Хлапчуку-тэрмiнатару снiлася, адна з яго мiнулых мiсiй;
  Вядома ж, Алег Рыбачэнка, Маргарыта Коршунава, чатыры дзяѓчыны-ведзьмы i гэта надзвычай сур'ёзна. Але акрамя iх, зразумела, i iншыя пападкi будуць.
  Алег Рыбачэнка страляе з аѓтаматаѓ, якiя маюць неразменныя патроны. Ён выглядае як вельмi рэльефны цяглiцамi хлопчык гадоѓ дванаццацi ѓ адных шортах i з голым тулавам. Быѓ калi дарослым, а стаѓ вечным дзiцем, якое атрымала неѓмiручасць. А вось зараз яго якi адпрацоѓвае ѓ розных мiсiях. I былому пiсьменнiку-фантасту гэта падабаецца.
  Маргарыта таксама выглядае як дзяѓчынка гадоѓ дванаццацi, але яна была дарослай пiсьменнiцай, якая таксама набыла неѓмiручасць у абмен на выкананне розных мiсiй. Дзяѓчынка ваюе i б'е з аѓтаматаѓ.
  Акрамя таго Алег Рыбачэнка яшчэ i сячэ мячамi, якiя даѓжэюць на многiя дзясяткi метраѓ. Хлопчык яшчэ i гранаты босымi пальцамi ног кiдае. I не забывае з пупка маланкi вывяргаць, што кiтайцаѓ, нiбы шашлыкi смажаць.
  Але вельмi эфектыѓна яшчэ i свiстаць. Тады якiя злятаюцца вароны страчваюць прытомнасць i кiтайцаѓ намёртва выбiваюць, i нават каскi кiтайцам не дапамагаюць.
  Хлопчык гарлапанiць:
  - Слава СССР!
  Гэта мiсiя даволi прыемная, а бываюць i не такiя вясёлкавыя. Вось у адным сусвеце нямецкiя дзяѓчыны-ведзьмы: Герда, Шарлота, Крысцiна, Магда распрацавалi ѓнiкальны танк - "Пантэра"-2. Дадзеная машына атрымалася з нiзкiм сiлуэтам, размяшчэннем трансмiсii i рухавiка разам i ѓпоперак танк. Лабавая браня склала ля корпуса 120-мiлiметраѓ пад вялiкiм нахiлам, бартоѓ 82-мiлiметра пад нахiламi, вежы ѓ 150-мiлiметраѓ пад вялiкiм нахiлам. I гармата 88-мiлiметраѓ з палепшанай балiстыкай i хуткастрэльнасцю.
  Дадзеная машына была нават лепш абаронена, чым Тыгр-2, а весялi ѓсяго сорак тон.
  Гэта дазволiла яе запусцiць у серыйную вытворчасць яшчэ ѓвосень 1943 гады, са старым рухавiком у 700 конскiх сiл.
  "Пантэра"-2 адразу ж стала лепшым танкам другой сусветнай вайны, i немцы сталi перамагаць.
  I нават падышлi да Масквы, i дэсант пападальнiкаѓ iх пасек i падрываѓ.
  Аднак забiваць немцаѓ - белую расу непрыемна, i вядома ж жоѓтых ваяроѓ не шкада.
  Асаблiва зараз, калi Кiтай распаѓсюдзiѓ заразу па ѓсiм свеце!
  У тым лiку i ѓ Расii. Так што давай гэтых паднябесных молацi!
  Маргарыта таксама мячамi, якiя даѓжэюць, кiтайцаѓ сячэ. I з аѓтаматаѓ страляе сабе - кожная куля сапраѓды ѓ цэль. I босымi хупавымi пальчыкамi ножак забойныя гранаты шпурляе.
  А як з пупка маланкi выпусцiць, ворагаѓ, капiтальна нiшчачы i спальваючы i танкi плавячы.
  А калi ѓжо дзяѓчынка засвiшча, то i зусiм атрымлiваецца завал.
  I вароны падаюць на кiтайскiя верхавiны i збiваючы самалёты.
  Дзяѓчынка раве:
  - Слава камунiзму!
  Вось як несмяротныя дзецi, якiя калiсьцi былi дарослымi, за кiтайцаѓ узялiся. Але яшчэ чацвёрка дзяѓчынак-ведзьмаѓ, вечна юных стварэнняѓ паднябесную iмперыю капiтальна малоцiць.
  Наташа дае чаргу з аѓтаматаѓ са шматразовымi патронамi. А затым праводзiць мячамi млын на сто метраѓ у размаху!
  I босымi пальчыкамi ножак кiдае гранату з пiлавiння i змочаную зеллем. Яна рвецца нiбы вакуумная бомба. Падлятаюць уверх падарваныя кiтайцы i iх прымiтыѓныя танкi. I вось дзяѓчына i з пунсовых саскоѓ выкiне маланку, тая спальвае жыѓцом кiтайскiх салдат. А з пупка выкiдваюць пульсар разбурэння.
  Яны змяняюць самалёты, нiбы матылi згараюць самалёты Кiтая ѓ паходнi.
  А вось каронны прыём, калi з улоння Венеры вылятаюць агрэсiѓныя магiчныя цунамi, яны спальваюць, нiбы полымя геены кiтайцаѓ.
  Наташка прачырыкала:
  - Слава Айчыне СССР!
  Зоя таксама ѓ наступе. Яна дзяѓчына класа ѓвогуле супер. I мячамi сячэ, i з аѓтаматаѓ страляе. А патроны тут бясконцыя, i высякаюць непрыяцеляѓ капiтальна. А калi босыя ножкi дзяѓчыны кiдаюць гранаты, раздзiраючы кiтайскiх салдат на часткi. А затым з малiнавых саскоѓ лупяць агнязарныя пульсары - якiя адрываюць вежы танкаѓ.
  З пупка ѓ дзяѓчыны з залатымi валасамi вылецелi маланкi. I засмажылi да смерцi сотнi воiнаѓ паднябеснай iмперыi.
  А вось i грот Венеры выпусцiѓ забойнае тарнада. Прайшлося касой смерцi па кiтайскiх войсках.
  Зоя прачырыкала:
  - За Радзiму i Сталiна!
  Аѓгустына хiхiкнула, i скалячы зубкi, выпускаючы сонечныя зайчыкi якiя спальваюць кiтайцаѓ, адзначыла:
  - Сталiна ѓжо няма!
  I дала чаргу з аѓтаматаѓ, i секанула падоѓжанымi мячамi. А далей босыя пальчыкi ножак кiнулi гранаты. Тыя разарвалi шматлiкiх кiтайцаѓ. А ад лалавых саскоѓ прыгажунi паляцелi маланкi знiшчэння, i разбурэннi. Спалiлi масу байцоѓ з паднябеснай iмперыi. I велiзарная колькасць кiтайцаѓ, разарвалi пульсары, якiя ляцяць з пупка, разам з танкамi. Яны такiя пякучыя агнядышныя.
  А вось i ѓлонне Венеры ѓзяло i спрацавала. I столькi працiѓнiкаѓ узяла i спалiла.
  Аѓгустына рыкнула:
  - За велiч СССР!
  Святлана ѓ бiтве самая крутая, i жорсткая. I вось яна дала чаргу з аѓтаматаѓ, рассякаючы супернiкаѓ з Кiтая на часткi якiя падаѓжэлi мячамi.
  А вось з клубнiчных саскоѓ выкiнулiся маланкi, якiя паляць супернiкаѓ без жалю i паднябесная iмперыя гарыць, i з яе танкаѓ зрываюцца вежы.
  Босыя пальчыкi дзявочых ножак бамбiку шпурнулi, i забiлi масу кiтайцаѓ. А як голая пятка яшчэ падкiне пульсар знiшчэння, раздзiраючы супернiкаѓ.
  А з пупка вось маланкi засмажылi тысячу кiтайскi салдат.
  Ну а калi спрацавала ѓлонне Венеры, тое стала яшчэ агрэсiѓней.
  I вось Святлана зароѓ:
  - За камунiзм ва ѓсiм сусвеце!
  Шасцёрка вельмi эфектыѓна працавала. I дзейнiчала з дзiкiм, агрэсiѓным апломбам.
  Але вось да iх далучылася i каманда дзяѓчынак з Трэцяга Рэйха. Яны прыхапiлi з сабой яшчэ больш магутны АГ-800 з васьмю гарматамi i дваццаццю кулямётамi. I ѓсiм гэтым дзяѓчынкi кiравалi пры дапамозе джойсцiкаѓ.
  Герда нацiснула босымi пальчыкамi ножак, на кнопкi, паслала фугасны снарад i пралапатала:
  - Слава арыйскаму сяброѓству!
  Шарлота таксама нацiснула босымi ножкамi на кнопкi джойсцiка, выплюнула прэзент смерцi i рыкнула:
  - Слава камунiзму!
  Крысцiна ѓзяла i нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопачкi i прабуркавала:
  - Арыйскаму камунiзму!
  Магда, ведучы агонь, i таксама выкарыстоѓваючы босыя ножкi, адзначыла:
  - Самаму арыйскаму камунiзму!
  Дзяѓчыны з Трэцяга Рэйха рэзалi кiтайцаѓ ахвотна. Трэба дапамагчы сваiм арыйскiм братам i сёстрам у вайне з Кiтаем. А гэтая краiна лiчы ѓвесь свет загадала сваiм Каранавiрусам.
  Герда босымi пальцамi ножак зноѓ нацiснула, выкiдваючы снарад i, адзначыла:
  - Не дамо адрадзiцца iмперыi жоѓтых! Не дамо па ѓсiм свеце, разносiць вiрусы!
  Шарлота таксама босымi пальчыкамi ножак нацiснула на кнопкi i вякнула:
  - Зразумела, не дамо!
  Крысцiна, страляла, выкарыстоѓваючы яшчэ i пунсовыя саскi, па жоѓтым ваярам паднябеснай iмперыi, выдала:
  - За арыйскую будучыню!
  Магда, знiшчаючы пры дапамозе босых пальчыкаѓ прыгожых ножак кiтайскiх салдат, буркнула:
  - За вышэйшыя арыйскiя дасягненнi!
  А вось яшчэ з'явiѓся ѓ небе дыскалет Трэцяга Рэйха. А гэта ѓжо з iншага свету. Там фюрар змог узяць Маскву яшчэ ѓ сорак першым годзе. Як так атрымалася? Японiя напала яшчэ ѓ лiпенi 1941 года, i скавала савецкiя сiлы на Далёкiм Усходзе. У вынiку, для абароны Масквы не хапiла сiл, i сталiца ѓпала яшчэ ѓ кастрычнiку 1941 гады... А пасля гэтае кiраванне Чырвонай армii зусiм знервавалася, а Сталiна хапiѓ iнфаркт. Хуткая перамога над СССР, абярнулася затым зацяжной вайной з Брытанiяй i ЗША. Падчас яе i былi створаны дыскалёты, якiя абцякалiся ламiнарным струменем i былi непаражальнымi.
  А пасля перамогi над Амерыкай, якiя лётаюць талеркi ѓжо ѓмудрылiся пабываць на Марсе i абзавялiся лазерамi з вадароднай напампоѓкай.
  Альбiна i Альвiна на дыскалёце з баявымi прамянямi прыляцелi з паралельнага свету, дапамагчы СССР.
  I вось яны таксама басаногi i ѓ бiкiнi. Гэтыя ведзьмы, калiсьцi пачалi ваяваць яшчэ ѓ Iспанii, i мiнулi ѓсе асноѓныя бiтвы другой сусветнай вайны. А зараз на баявой машыне ѓ бiтве.
  Альбiна босымi пальчыкамi точаных панадлiвых ножак нацiснула на кнопкi джойсцiка, выпусцiла прамень якi зразае самалёты кiтайцаѓ i вякнула:
  - Вось яны цуды нашай тэхнiкi!
  Альвiна таксама босымi пальчыкамi хупавых ножак выпусцiла прамень, на танкi паднябеснай iмперыi, зрэзала iх i прачырыкала:
  - Велiч Айчыны з намi!
  I дзяѓчаты-тэрмiнатары хорам разрагаталiся. Яны такiя баявыя i класныя прыгажунi.
  Альбiна ѓжо зараз нацiснула на кнопку джойсцiка пунсовым саском грудзей, спальваючы кiтайцаѓ промнямi i, пiскнула:
  - За арыйскi парадак у сусвеце!
  Альвiна ѓзяла i нацiснула на кнопку джойсцiка сваiм лалавым саском, i зрэзала масу салдат паднябеснай iмперыi, праравеѓшы:
  - За ѓрачыстасць белых людзей!
  I абедзве дзяѓчыны-ваяѓнiцы пляснулi босымi, якiя зводзяць галодных да сэксу мужчын ножкамi, аб металiчнае пакрыццё лятаючай талеркi.
  Дыскалет гэтая вельмi грозная зброя. Яно адыграла важную ролю ѓ заваяваннi Трэцiм Рэйхам ЗША. I Кiтаю даводзiцца выпрабаваць на сабе сiлу гневу арыйскiх краiн.
  Але вось у бой супраць воiнаѓ паднябеснай iмперыi ѓступiлi i японскiя ваяѓнiцы.
  Чатыры прыгожыя амаль цалкам аголеныя з мышцамi як лiтая сталь дзяѓчыны-нiндзя ѓдзельнiчаюць у бiтве. Японiя традыцыйны вораг Кiтая, i гатова дапамагчы СССР у гэтым паядынку. Тым больш дзяѓчаты любяць забiваць.
  Вось першая дзяѓчына-нiндзя з сiнiмi валасамi, секанула двума мячамi, рассякаючы кiтайскiх салдат. Затым кiнула босымi пальчыкамi ножак гарошынкi з узрыѓчаткай.
  Далей з пунсовых саскоѓ дзяѓчынкi-нiндзя лупанулi маланкi.
  Ваяѓнiца пракрычала:
  - Слава Японii!
  Дзяѓчына-нiндзя з жоѓтымi валасамi, таксама секанула мячамi, правёѓшы млын. Яна рассекла масу кiтайскiх салдат. Яе босыя ножкi шпурнулi атрутныя iголкi, забiваючы жоѓтых воiнаѓ. I з малiнавых саскоѓ паляцелi вогненныя пульсары.
  Ваяѓнiца раѓла:
  - Разаб'ем Кiтай!
  Дзяѓчына-нiндзя з чырвонымi валасамi, пракруцiла мячамi прыём "матылёк". Таксама пасекла мноства кiтайскiх байцоѓ. Затым яе босыя пальчыкi ножак кiнулi дыскi ѓ форме свастыкi, i прабiлi масу воiнаѓ паднябеснай iмперыi. А з лалавых саскоѓ пасыпалiся забойныя маланкi. Яны спальвалi i кiтайцаѓ, i вялiкае мноства iх танкаѓ i самалётаѓ.
  Ваяѓнiца крыкнула:
  - Рускiя нашы браты!
  Дзяѓчына-нiндзя з белымi валасамi, таксама мячамi правяла складаную камбiнацыю, рассякаючы салдат iмперыi Кiтая. Затым яе босыя пальчыкi ножак шпурнулi самаробную бомбу, i разарвалi на часткi велiзарную колькасць жоѓтых салдат.
  А затым клубнiчныя соску выпусцiлi магiчныя прамянi разразаюць плоць воiнаѓ паднябеснай iмперыi, i заадно зразаючы i вежы, i хвасты самалётам.
  I ваяѓнiца ляснула:
  - За японскую мару!
  Ваяѓнiцы з Японii бiлiся добра. I iх босыя ножкi так забойныя падарункi смерцi i кiдалi.
  I нiндзя супраць Кiтая. Але вось i Чырвоная армiя сваё ѓкладанне ѓнесла.
  Дзяѓчынкi з'явiлiся на IС-25. Найноѓшы савецкi танк, з чатырма гарматамi, i дваццаццю васьмю кулямётамi.
  У iм усё аѓтаматызавана, i камсамолкi-ведзьмы кiруюць пры дапамозе джойсцiкаѓ.
  Алёнка ѓзяла i босымi пальчыкамi ножак нацiснула на кнопкi джойсцiка. Прагрымеѓ стрэл, i баявы фугас раскiдаѓ кiтайцаѓ i iх машыны.
  IС-25 гэта грозны танк. У iм рухавiк у тры з паловай тысячы конскiх сiл - дызель. I браня здольная трымаць вельмi магутныя ѓдары. Такая вось баявая тут дзяѓчынка. А соску грудзей у яе такiя што зiхацяць лаламi.
  Анюта таксама босымi пальчыкамi ножак нацiснула на кнопкi джойсцiка i секанула па кiтайскiх байцах. Парвала iх на дробныя абрыѓкi, разарвала на дробныя аскепкi танкi паднябеснай iмперыi i спалiла самалёты.
  I прабуркавала:
  - Слава святой Айчыне Сталiна!
  Аѓрора пальнула таксама нацiснуѓшы босымi ножкамi на кнопкi джойсцiка, разарвала кiтайскiх байцоѓ, пакацiлiся каткi варожых танкаѓ i дзеѓка пiскнула:
  - За перамогу СССР!
  Марыя таксама выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, у труны ѓвагнала масу кiтайцаѓ i iх танкаѓ, прабуркавала:
  - За вялiкi камунiзм!
  Алiмпiяда таксама нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопку джойсцiка, i чарговы фугас уразiѓ войска паднябеснай iмперыi - цэлы батальён парваѓшы.
  Ваяѓнiца пiснула:
  - Ленiн жыве ѓ нашым сэрцы!
  I ѓсе пяць басаногiх, амаль голых з рэльефным прэсам дзяѓчат, хорам праспявалi:
  Не, не згасне зоркi,
  Погляд, сакалiны, арлiны...
  Голас народа звонкi,
  Шэпт раздушыць змяiны!
  
  Сталiн жыве ѓ нашым сэрцы,
  Каб мы не ведалi смутку...
  У космас адчынiлi дзверцы
  Зоркi над намi зiхацелi!
  
  Веру, увесь свет прачнецца,
  Будзе канец фашызму...
  I заззяе сонца -
  Шлях, асвяцiѓшы камунiзму!
  
  Вечная будзе слава,
  У мностве пакаленняѓ...
  Руская ѓстане дзяржава,
  З намi Вялiкi Ленiн!
  Дзяѓчыны разбуралi кiтайцаѓ эфектыѓна. Зрэшты, нядрэнна яшчэ i працавалi i англiчанкi. Джэйн Амстранг i яе каманда таксама ѓзялiся за Кiтай. Паколькi салдат у паднябеснай iмперыi шмат мiльёнаѓ, то i пападанак выбаѓляць СССР прыбыла вялiкая колькасць.
  I зразумела яны як узялiся за непрыяцеля.
  Ваяѓнiцы ваявалi на танку "Вiкторыя"-400. Страляюць англiчанкi з гармат i кулямётаѓ.
  Джэйн нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопку джойсцiка, разнесла чарговы кiтайскi танк i пiскнула:
  - За вялiкую iмперыю!
  Малання, таксама нядоѓга думаючы нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопку джойсцiка, разнесла кiтайскую самаходку i пiскнула:
  - Мы не будзем рабамi нiколi!
  Гертруда таксама стрэлiла па кiтайцах пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, рэзала чарговую машыну, i прапiшчала:
  - Мы свабодная iмперыя!
  Монiка таксама не дала лiтасцi, паднябеснай iмперыi. I таксама босай ножкай накiравала плынь разбурэння. Колькi палегла кiтайцаѓ i iх танкаѓ.
  Дзяѓчына страсянула грудзьмi з клубнiчнымi саскамi, i аглушальна прачырыкала:
  - Слава Айчыне!
  Ангелькi таксама ѓ руху i знiшчэннi Кiтая.
  Алёнка тым часам крыху змянiла тактыку. Скiнула станiк i ѓжо нацiснула на кнопку джойсцiка пры дапамозе пунсовага соску.
  Адправiла снарад i пiскнула:
  - За круты камунiзм!
  Анюта таксама скiнула станiк, i малiнавым саском нацiснула на кнопку джойсцiка, пасылаючы чарговы прэзент смерцi.
  Пасля чаго праспявала:
  - Велiч рускiх спазнала планета,
  Ударам мяча разбурылi фашызм...
  Нас любяць i шануюць усе нацыi свету,
  Iдзе народ усёй краiнай у камунiзм!
  Аѓрора таксама ад станiка пазбавiлася. Грудзi агалiла, i па кiтайцах ѓляпiла разрадам. Шмат iх перабiла i папалiла, нацiскаючы на кнопку рубiнава саском.
  I вякнула:
  - Рускiя, рускiя,
  Не спакойны лёс...
  Але навошта, каб мацней,
  Нам патрэбна бяда!
  Марыя нядоѓга думаючы вызвалiла грудзi ад матэрыi. I саском колеру сунiцы нацiснула на кнопачку джойсцiка. Паляцеѓ забойны i бязлiтасны снарад. Разарваѓ зараз адразу дзве сотнi воiнаѓ паднябеснай iмперыi. I дзяѓчына прагарлапанiла:
  - Слава доблеснай Айчыне,
  Вечна жыць пры камунiзме!
  Алiмпiяда самая буйная з iх таксама агалiла буйны бюст. I з клубнiчных саскоѓ запусцiла вельмi магутны разрад разбурэння, нацiснуѓшы на кнопкi джойсцiка. I забойны фугас разнёс масу кiтайскiх салдат.
  Ваяѓнiца раѓла:
  - Вечны будзе камунiзм,
  Мы расцем толькi ѓверх не ѓнiз!
  Ды калi руская жанчына пачынае выкарыстоѓваць соску грудзей, тое гэта ѓжо i на самай справе вельмi сур'ёзна. I кiтайцам становiцца вельмi балюча. I iх рэальна раздзiрае на шматкi. I воiны паднябеснай iмперыi кожную секунду гiнуць тысячамi. Так за iх узялiся дзяѓчынкi i несмяротны хлопчык.
  Алег Рыбачэнка даѓ чаргу з аѓтаматаѓ, секануѓ мячамi кiтайцаѓ мячамi. А затым босымi пальчыкамi дзiцячых ножак запусцiѓ чарговы падаруначак анiгiляцыi. Столькi воiнаѓ паднябеснай загiнула.
  Асаблiва калi хлапчук-тэрмiнатар узяѓ i зноѓ засвiстаѓ, збiваючы крумкач на голеныя кiтайскiя верхавiны.
  Юны ваяѓнiк адзначыѓ:
  - У свеце ѓсё добра, калi ты малады i здаровы!
  Ды гэта прыемна так разбураць, расу ад якой пайшла па ѓсiм свеце зараза. Кiтай i сапраѓды заразны. Сапраѓдны кат чалавецтва спарадзiѓ новую чуму. Якая дарэчы, нашмат заразней, чым СНIД. Каранавiрус прыйшоѓ з апраметнай, i Кiтай вольна цi мiмаволi выпусцiѓ джына з бутэлькi. Дык няхай за свае грахi ды заплацiць крывёю!
  I хлопчык-тэрмiнатар лупануѓ па жоѓтых ваярах маланкай з пупка.
  Маргарыта Коршунава, якая ѓжо ѓ сталым узросце стала зноѓ дзяѓчынкай, пагадзiлася:
  - Ды юнацкасць гэта выдатна! Нават вайна прыносiць радасць, калi цела здаровае, поѓнае маладосцi i сiл!
  I дзяѓчынка босы, дзiцячай ножкай шпурнула чарговую гранату. I таксама засвiшча, збiваючы крумкач на кiтайскiя войскi.
  Наташа ѓ наступе. Босымi ножкамi кiдае адну забойную гранату за iншы. I сячэ мячамi i страляе з аѓтаматаѓ. А затым з пунсовых саскоѓ дзюбне па кiтайскiх танках. Гэта крута. Каля танкаѓ зрываюцца i далёка адлятаюць вежы.
  А як маланкi паляцяць з пупка. Але самая плынь энергii знiшчэння з улоння Венеры. I гэта сапраѓды вельмi сур'ёзна.
  Наташа праспявала:
  - Несмяротная слава чакае камунiзм!
  Зоя ваяѓнiца ад рускiх Багоѓ, узяла i секанула мячамi, надтачыѓшы iх метраѓ на сто. I потым стрэльнула з аѓтаматаѓ. Яе хупавыя, босыя ножкi кiнулi вельмi забойчую гранату, што парвала агнiстым смерчам адразу тры кiтайскiх танка. Пасля чаго ваяѓнiца i з пунсовага соску выпусцiла маланку вельмi нават забойную. А з iншых грудзей па самалётах.
  I вось пульсары з пупка пайшлi i масава спальвалi непрыяцеля.
  Ды i грот Венеры свой падарунак на непрыяцеля канкрэтна абрынуѓ, i папялiѓ.
  Зоя буркнула:
  - Касмiчны камунiзм!
  Аѓгустына ѓ дзiкiм нiбы скачок кобры руху. I яе рубiнаѓ саскi кiдаюць кавалкi разбуральнай матэрыi, раздзiраючы i спальваючы танкi i пяхоту.
  А калi босыя дзявочыя ножкi кiдаюць прэзенты смерцi. I забiваюць непрыяцеляѓ не даѓшы нi найменшай лiтасцi.
  А вось мячы рудай красунi, чые медна-чырвоныя валасы лунаюць нiбы пралетарскi сцяг па паветры, сякуць тысячы кiтайскiх салдат.
  I з пупка маланкi вылятаюць, i непрыяцеляѓ спалiлi да попелу.
  I вось босымi пальчыкамi ножак кiнутая гарошына, якая збiла адразу тузiн самалётаѓ, узарваѓшыся кавалкам антыматэрыi.
  Аѓгустына раве:
  - Камунiзм пераможны наш!
  I з улоньня Венеры ляцiць, што прыносiць, бязлiтаснае, i без усялякiх умоѓнасцяѓ знiшчэнне.
  Святлана ѓ дзiкай бiтве самая крутая. I вось з аѓтаматаѓ зразаюць ненавiсных жоѓтых ваяроѓ iмперыi якая напала на СССР. I вось яе мячы падаѓжэла, i разанулi па шэрагах i ваярам паднябеснай iмперыi. Затым босыя хупавыя ножкi дзяѓчыны-бландынкi шпурнулi нешта па-сапраѓднаму забойнае, i разрываючае танкi Кiтая. А затым i клубнiчныя соску выпусцiлi разбурэнне i таталiтарнае знiшчэнне, з абвуглiваннем трупаѓ кiтайцаѓ.
  А калi з пупкоѓ павалiлi маланкi, то наступiѓ поѓны завал.
  Самы забойны прэзент смерцi даслала ѓлонне Венеры Святланы. Гiбель пайшла абсалютная.
  Дзяѓчына прачырыкала напявая:
  - Вермахту хрыбет у баях зламалi,
  Банапарт усе юшкi адмарозiѓ...
  НАТА на кавалачкi разарвалi,
  I Кiтай зацiснулi памiж соснаѓ!
  Шасцёрка байцоѓ хлопчык i пяць дзяѓчынак дзейнiчалi эфектыѓна i практычна. I кiдалi босымi ножкамi надзвычай забойныя i агрэсiѓныя гранаты.
  Герда i яе танкавы экiпаж таксама разышлiся не на жарт. Дзяѓчыны тут вельмi сэксуальныя, i скiнулi станiкi.
  Герда нацiснула на кнопку джойсцiка пры дапамозе пунсовага саска, i ѓ вынiку паляцеѓ забойнай сiлы зарад.
  Ваяѓнiца раѓла:
  - За арыйскiя дасягненнi!
  Шарлота таксама ѓзяла i нацiснула на кнопку джойсцiка, выкарыстоѓваючы малiнавы сасок, i ѓразiла кiтайскi танк.
  Пасля чаго раѓла:
  - Слава Айчыне!
  Крысцiна таксама не засталася ѓ даѓгу i лалавым саском нацiснула на чарговую кнопачку i разнесла масу кiтайскiх салдат.
  Дзяѓчына прагарлапанiла:
  - За Айчыну вялiкую!
  Магда не засталася без рэалiзацыi перавагi. Таксама ѓзяла i дзюбнула разрадам забойнай сiлы пры дапамозе клубнiчнага соску. I праверашчала сабе:
  - За лепшыя перамогi!
  Разышлiся дзяѓчынкi на вялiкi не жарт. Дзяѓчыны тут на каласальнай вышынi баявога майстэрства. Герда сама прайшла шмат, як i яе сяброѓкi. Яны бегалi ѓ свой час басанож па Сахары, бiлiся ѓ гарах, змагалiся i пад Масквой. Бралi сталiцу СССР. Дзяѓчаты вельмi шмат выпрабавалi i прайшлi. I ведалi, што такое ѓ расейскi мароз змагацца ѓ адным бiкiнi.
  I што такое распалены пясок пустынi пад голай дзявочай падэшвай.
  Iм даводзiлася i гвалтаваць савецкiх палонных салдат i самiм быць згвалтаванымi - што крута!
  Герда пракрычала, страляючы i забiваючы кiтайцаѓ:
  - На гвалце трымаецца мiр,
  Вулкан лютасьцi хвошча з размахам...
  Напружанне вышэйшае сiл,
  Вывяргаецца з болем i страхам...
  Толькi страх нам падорыць сяброѓ,
  Толькi боль падахвочвае працаваць!
  Таму я хачу ѓсё мацней,
  З аѓтамата ѓ ворагаѓ вылiцца!
  Шасцёрка байцоѓ так расперазалася, што воiны паднябеснай iмперыi гiнулi многiмi сотнямi.
  Дзяѓчынкi вельмi хвацкiя. I iх босыя ножкi кiдаюць з агрэсiѓнай сiлай. А соску пунсовыя, нiбы макi выкiдваюць разбуральныя пульсары.
  Алег Рыбачэнка зноѓ свiшча, збiваючы крумкач. Хлапчук поѓны сiл i агрэсii.
  I вароны так падаюць, нiбы градзiны сыплюцца. I кiтайскiя галовы прабiваюцца. А яшчэ вароны збiваюць i самалёты. Авiяцыя ѓ Кiтая прымiтыѓная, але яе, затое вельмi шмат, таму варта папрацаваць. I баi разгарнулiся вельмi страшныя.
  Маргарыта босай ножкай кiнула ѓ воiнаѓ паднябеснай iмперыi гранату i прапiшчала:
  - Слава СССР!
  I дзяѓчынка голай пяткай паддала прэзент смерцi i анiгiляцыi. I да такой ступенi разышлася, то проста жах.
  Вось гэтыя вечныя дзецi такiя харты i агрэсiѓныя.
  Дыскалет зверху таксама лазерамi стаѓ палiць яшчэ мацней i цвярдзей.
  Альбiна, выкарыстоѓваючы пунсовы сасок, нацiснула на кнопку джойсцiка i выпусцiла забойны лазер.
  Па кiтайцах прайшоѓся прамень i засмажыѓ масу байцоѓ.
  Прыгожая немка-бландынка пiскнула:
  - Слава нашаму Рэйху!
  Альвiна працягваючы весцi агонь. Яна таксама лалавымi саскамi нацiснула на кнопкi джойсцiка i пiскнула:
  - Слава Айчыне камунiзму!
  Дзяѓчына промнямi разбуралi гэтых кiтайскiх байцоѓ. I рэзалi Альбiна пры дапамозе сваiх пунсовых саскоѓ танкi, а Альвiна пры дапамозе сваiх лалавых саскоѓ самалёты. Не грэбавалi дзяѓчыны i босымi пальчыкамi хупавых ножак цiснуць фрыцаѓ.
  Альбiна праспявала:
  Слава вялiкай Русi,
  Бог нас можа выратаваць!
  Альвiна паправiла:
  - Мы немкi, а не рускiя!
  Альбiна зароѓ:
  - Але ѓ нас арыйскi, рускi дух!
  Яшчэ дзве нямецкiя дзяѓчыны з самалётаѓ лупяць кiтайцаѓ. Хельга i Маргарэт так узялiся за воiнаѓ паднябеснай iмперыi. Тут галоѓнае ваяваць амаль голымi, тады кiтайцы будуць нямоглымi. I лупi, лупi, i разбiвай.
  Хельга нацiснула босымi пальчыкамi ножак на рычажок i пiскнула:
  - Слава Айчыне Рэйха!
  Маргарэт таксама выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, накiравала на кiтайцаѓ ракету, раздзiраючы працiѓнiкаѓ i, прапiшчала:
  - Слава веры ѓ камунiзм арыйскi!
  Такiя баявыя абедзве арыйскiя прыгажунi.
  А вось i Анастасiя Ведзьмакова гэтая дзяѓчына, якая стала легендай у розных войнах. Яна iмчыцца ѓ бой на найноѓшым знiшчальнiку МIГ-25. I давай збiваць кiтайцаѓ. Таксама вечная дзяѓчына, якая праваявала велiзарную колькасць часу.
  I змагаецца ѓ адным бiкiнi i басанож. Вельмi нават ваяѓнiчая. Якая не дае супернiку нi найменшай лiтасцi.
  Настасся нацiскае босымi пальцамi ножак на гашэтку. Збiвае адной чаргой тузiн кiтайскiх самалётаѓ, i агрэсiѓна пiшчыць:
  - Расiйскi воiн смерцi не баiцца,
  Нас смерць на полi лаянцы не страшыць!
  За Радзiму святую будзе бiцца...
  I нават памiраючы пераможа!
  I Ведзьмакова як дзюбне .... I ракета разнясе дзясятак кiтайскiх самалётаѓ.
  Ды савецкiя дзяѓчыны на вышынi... Тут збiраюцца з розных светабудов дзяѓчыны-пападкi i малоцяць войска паднябеснай iмперыi.
  Вось i Ганна Вiнаградава ѓ баi. Таксама лётчыца, i выкарыстоѓвае ѓ баi босыя, хупавыя ножкi.
  Але абедзве лётчыцы Ганна i Анастасiя яшчэ не ѓсё ѓжылi ѓ бiтве рэзервы. Вось яны скiнулi станiкi i сталi малацiць супернiка пры дапамозе пунсовых саскоѓ.
  Вось яны iмi нацiскаюць на кнопкi i спрацоѓваюць разрады. I кiтайцаѓ лiтаральна спальвае.
  Дзяѓчынкi хорам гарлапаняць:
  Будзем мiрам без зла атрымлiваць асалоду ад,
  Хоць паверыць часам у гэта складана.
  Будуць дзецi гуляць i смяяцца,
  I неѓмiручасцi дасягнем - магчыма!
  Дзяѓчына ваявалi, нiбы рэальныя арлiцы i тыгрыцы. Тут усе ваяѓнiцы дзяѓчыны.
  Толькi адзiн мужчына Алег Рыбачэнка. Ён як хлопчык, але вельмi рэльефны мускулатурай i прыгожы. Нездарма жанчыны яго любяць. Наогул гэта выдатна быць дарослым розумам, але юным целам.
  Алег праводзiць мячамi млын, ссякае масу кiтайцаѓ i праспяваѓ:
  - Адказаѓ хлопчык, хмурачы бровы:
  Жадаю служыць святой Русi...
  Няхай пральецца шмат крывi,
  Але Бог здолее нас выратаваць!
  Наташа, выпусцiѓшы з пунсовага саска маланку, адзначыла:
  - Багi рускiя дакладна моцныя,
  Але яны дапамагаюць не слабым...
  Калi вы Богу Роду верныя -
  Сусветную стварыце дзяржаву!
  I дзяѓчынка голай пяткай паддала забойнай сiлы гранату. I разарвала масу i цэлую гару кiтайцаѓ.
  Аѓгустына выскалiѓшы зубкi, заѓважыла:
  - Мы рэальныя чэмпiёнкi!
  I з рубiнавых саскоѓ як дзюбне па кiтайцах. Вельмi эфектыѓная i баявая атрымалася дзяѓчына.
  I ѓсе прыгажунi хорам гарлапанiлi:
  - За найвялiкшы з камунiзмаѓ!
  I возьмуць i з пятай кропкi выкiнуты дадатковы струмень энергii. I адразу мiльён кiтайцаѓ адкiнуѓ капыты.
  Герда пры дапамозе пунсовага саска паслаѓшы фугас, адзначыла:
  - Слаѓнае ѓ нас паляванне!
  Дзяѓчыны-нiндзя, круша кiтайцаѓ, пiскнулi:
  - Мы самыя моцныя ѓ свеце,
  Ворагаѓ усiх замачыѓшы ѓ сарцiры!
  Не верым мы нiндзя слязам,
  А злосным кiтайцам дамо па мазгах!
  I голыя пятачкi дзяѓчат зноѓ як кiнуць гарошынкi смерцi, раздзiраючы ва ѓрыѓкi скуры жоѓтых салдат.
  Алег Рыбачэнка зноѓ свiснуѓ, i бачачы як вароны прабiваюць кiтайцаѓ, праспяваѓ:
  Чорны крумкач, у аблiччы смерцi, ахвяру чакае ѓ поѓначную гадзiну!
  Маргарыта босай ножкай шпурнула бомбу i пiскнула:
  - Але пасаран!
  З пупка пашле маланку...
  Дзецi заспявалi, а дзяѓчаты ѓсiх масцяѓ i народаѓ кiтайцаѓ, якiя напалi на СССР, падхапiлi;
  У свеце ёсць i гора i, поспех,
  Рок з лёсам кiдаюць невада!
  Часам Палада нiбы кляча,
  Сумныя i цьмяныя гады!
  
  Мерае п'янюга дно шклянак,
  Жадае боль душэѓную залiць!
  Думае гарачае трызненне туманоѓ,
  Можа кашалёк пазалацiць!
  
  Я дзяцюк яшчэ зусiм зялёны,
  Жыццё празрыстае, як марская роѓнядзь!
  Па вушы ѓ Айчыну закаханы,
  Пра Расiю ѓ песнi ѓспамiнаць!
  
  Жыццё - як конi скачуць у каруселi,
  Кожнае iмгненне як вада!
  Дай, каб супостаты каселi,
  Каб перамагаѓ салдат працы!
  
  Будзь працоѓны разам i селянiн,
  Молат у рукi ѓзяѓ, працаваць сам!
  Цяжка i сонца жудасна парыць,
  Пiянер увесь знямогся - стамiѓся!
  
  Але працую не проста для кагосьцi,
  Да калектыва чырвонаму прывык!
  Усiх падонкаѓ скiнем мы ѓ балота,
  Словам моцная руская наша мова!
  
  Рукi мацнеюць ад працы хутка,
  Ты ѓжо не хлопчык - пiянер!
  Каб цвiла краiна пад небам чыстым,
  Пакажы ѓ стараннi прыклад!
  
  Вось на фронт адпраѓлены добраахвотнiкам,
  I прайшоѓ вайну ѓсю да канца!
  Стаѓ юнак да перамогi камсамольцам,
  Натхнiѓ Гасподзь на лаянку сэрца!
  
  А потым нявеста, вяселле, радасць,
  Дзiцячы ѓ хаце раздаецца смех!
  Пераможа навука веру старасць,
  Вечным будзе слава i поспех!
  Прачнуѓшыся, Алег Рыбачэнка адзначыѓ, што праспаѓ крыху больш за норму.
  Айвенга ѓжо паспеѓ збiць свайго супернiка з каня i хлопчык-тэрмiнатар гэтага не ѓбачыѓ.
  Але Рычард не стаѓ будзiць i быѓ гатовы. Iльвiнае сэрца прапанаваѓ тупую дзiду i Алег Рыбачэнка пагадзiѓся.
  Абодва рыцары раз'ехалiся. Кароль быѓ вышэйшы i цяжэйшы. Алег адзначыѓ, што бачна яго вялiкасцi хацелася самому сустрэцца ѓ фiнале з Айвенга.
  Ну што ж як атрымаецца.
  Абодва рыцары раз'ехалiся. Алега на развiтанне пацалавала Рэбека. I дзяѓчына зрабiла гэта горача.
  Алег адзначыѓ:
  - Дзякуй! Я магу зрабiць табе дзiця!
  Рэбека запярэчыла:
  - Сын па-за шлюбам ганьба!
  Хлапчук-тэрмiнатар адказаѓ:
  - Тым лепш! Ён будзе сапраѓдным ваяром! Ну мне пара!
  Абодва воiны пайшлi на зблiжэнне.
  Алег бачыѓ, што Рычард дасведчаны баец, i вельмi спрытны i хуткi, i даволi тэхнiчны. Вось зрабiѓ падманны рух дзiдай. Але Алега цяжка збянтэжыць, i ён рухаецца хутчэй. I ѓдарыѓ хлапчук з рухам корпуса ѓ нахiле. Ад зруйнавальна зламалася дзiда. А Рычард прамахнуѓся.
  Але нейкiм цудам Iльвiнае сэрца выстаяѓ. I абодва канi раз'ехалiся. Алег памяняѓ дзiду. Кароль на рэдкасць моцна сядзеѓ у сядле. I яго так проста не сутыкнуць.
  Яны зноѓ пачалi зблiжацца. Алег, скарыстаѓшыся момантам, рэзка падкруцiѓ свой корпус i адначасова сышоѓ ад каня. Удар быѓ такой сiлы, што збiѓ Рычарда разам з канём. Але Алег атрымаѓ такi штуршок, што i яго скакун упаѓ.
  Пасля чаго зноѓ была нiчыя.
  Абодва каня паднялiся ... Алег убачыѓ, што кароль на самой справе сядзiць у сядле як улiты.
  I што яго можна звалiць толькi з канём. Але скакун у Рычарда Iльвiнае сэрца буйней i цяжэй будзе.
  Тады Алег вырашыѓ перасесцi на вярблюда, якi стаѓ яго трафеем пасля перамогi над афрыканскiм ваяром. Гэта была цiкавая iдэя, здольная падняць ударную моц хлапчука.
  Звер спачатку стаѓ брыкацца. Але Алег сказаѓ:
  - Мы з табой адной крывi - ты i я!
  I вярблюд падпарадкаваѓся. Далей аб'ездзiць ужо чакай не было.
  I вось зноѓ разышлiся ѓ розныя бакi рыцары. I давай з вялiкай хуткасцю з'язджацца.
  Алег Рыбачэнка праспяваѓ:
  - Цок, цок, цок - кацiцца паток... Коннiца хвацкая гонiць бялякоѓ!
  I вось яны сышлiся. Алег Рыбачэнка сышоѓ ад дзiды Рычарда Iльвiнае Сэрца i ѓдарыѓ у самы цэнтр шчыта. I ѓдар быѓ зруйнавальны i звалiѓ караля Брытанii разам з канём. А вярблюд-гiгант выстаяѓ.
  I вось атрымала слаѓная перамога.
  Цяпер наступiѓ фiнал. Абодва рыцара рыхтавалiся бiцца з ашалеласцю i лютасцю.
  Айвенга знешне выглядаѓ спакойным. Ён вiдаць разумеѓ што супернiк вельмi моцны, але быѓ гатовы да выпрабавання.
  Алег Рыбачэнка таксама адчуваѓ сябе ѓпэѓнена. Ён меѓ вялiкi досвед розных баёѓ. Хаця турнiрных i паменш. I разумеѓ, што Айвенга пры ѓсёй сваёй фенаменальнай тэхнiцы яму не супернiк.
  Зрэшты, i недаацэньваць не трэба супернiка. Айвенга пры такiх сцiплых памерах перамагаѓ супернiкаѓ куды буйнейшыя за сябе. Значыць, нешта ѓмеѓ.
  Алег Рыбачэнка вырашыѓ, што лепш працягнуць атаку на вярблюдзе. I гэта сур'ёзна.
  Абодва рыцары зноѓ iмчалi насустрач адзiн аднаму. Айвенга сядзеѓ нерухома. Але было бачна, што ён гатовы. Калi Алег звыкла зрушыѓся ад дзiды супернiка i ѓдарыѓ у самы цэнтр шчыта, яго супернiка ссунуѓ шчыт налева, i змякчыѓ удар. Абодва рыцары раз'ехалiся, так i збiѓшы з коней адзiн аднаго.
  Алег Рыбачэнка адзначыѓ:
  - Мая тэхнiка!
  I яны зноѓ раз'ехалiся, i прышпорваючы коней панеслiся на сустрэчу адзiн аднаму. На зараз Айвенга зрабiѓ падманны рух дзiдай, i трапiѓ у шчыт, але Алег адвёѓ абарону направа, i ѓрэзаѓ у адказ з падваротам. Але i Айвенга здолеѓ сысцi. Зноѓ яны разышлiся нiчыёй. I сталi рухацца на зблiжэнне трэцi раз.
  Алег падумаѓ, што ѓсё ж яго супернiк проста неверагодна хуткi. Для чалавека ён празмерна спрытны. I цi не з'яѓляецца выпадкова пападанцам? Ну, што ж чым мацнейшы вораг, тым цiкавейшая вайна.
  Алег зрабiѓ падманны рух дзiдай, i яго супернiк таксама паспрабаваѓ абдурыць свайго вiзавi.
  Але Алег ѓсё ж такi рухаѓся хутчэй, i як садануѓ у жывот дзiдай, абыходзячы шчыт. Правiлы патрабавалi лупiць дзiдай, i ѓсё роѓна куды. Толькi ѓ чужога каня лiчылася ганьбай. На гэты раз Айвенга атрымаѓ моцны ѓдар i звалiѓся разам з канём. Плюс яшчэ прамялiся даспехi, i юнак аказаѓся сур'ёзна паранены.
  Горн аб'явiѓ Алега Рыбачэнку пераможцам. I яму ѓручылi залаты кубак з каменьчыкамi, i зразумела куфар са скарбамi.
  Заадно ѓ гонар пераможцы мiжнароднага турнiру быѓ аб'яѓлены банкет з удзелам прыгожых i сэксуальных дзяѓчат.
  Алег Рыбачэнка шмат еѓ i пiѓ. Дзяѓчаты танчылi паступова скiдаючы сукенкi, застаючыся ледзь прыкрытымi тоненькiмi палоскамi тканiны. Алег выматаѓшыся, i выпiѓшы шмат дорага i моцнага вiна заснуѓ.
  Яму снiлiся ѓласныя прыгоды ѓ iншых мiрах.
  Алег Рыбачэнка i Маргарыта Коршунава зараз ваявалi на ѓзбярэжжа, атакаваѓшы самураяѓ.
  Хлопчык i дзяѓчынка беглi на сваiх ворагам, размахваючы мячамi. А разам i з iмi ѓ нападзе былi i дзяѓчаты.
  А зверху кружылiся верталёты.
  Узбярэжжа Японii былi пяшчаным, пляжы. I на iх выкапаны акопы i мноства рэдутаѓ.
  Нацягнуты дрот, i стаяць кулямётныя вышкi. Па расейскiх войсках адкрываюць агонь.
  Але дзецi несмяротныя, а дзяѓчаты-ведзьмы з ахоѓнай магiяй, i па iх не трапляюць нi кулi, нi снарады.
  Яны разбураюць салдат жоѓтай iмперыi.
  Алег Рыбачэнка сячэ самураяѓ, праводзiць традыцыйны млын. Затым босымi пальчыкамi ножак шпурляе гранату. Раскiдвае японцаѓ у розныя бакi.
  Хлапчук успомнiѓ фiльм: "Iмперыя Сонца". Там таксама быѓ адзiн дзяцюк галоѓным героем. Ангелец, цёмнавалосы. Дарэчы па ходзе фiльма так змянiѓся, што можна падумаць, што аднаго хлопчыка розныя акцёры iграюць. Нават валасы сталi святлейшыя. Алег Рыбачэнка глядзеѓ гэты фiльм спачатку без перакладу, i падумаѓ, што хлапчук вiдаць прасiѓ у японцаѓ абутак, калi стаяѓ на каленях. Потым атрымаѓшы туфлi, поѓзаѓ басанож, праз дрот.
  Вось цiкава ѓспрыманне без пераводу. Тады здавалася, што хлапчук мабыць гароднiна крадзе, або здабывае ежу. Калi фiльм глядзiш з перакладам ужо ѓсё па-iншаму. I ѓ кнiзе крыху не так.
  Ды басанож хлапчуку асаблiва ѓ цёплым клiмаце поѓдня Кiтая, мусiць, лепш, чым у абутку. Хоць для ангельца гэтае меркаванне прэстыжу.
  Вось Алег Рыбачэнка абуваецца толькi на парадзе, цi на сустрэчы з царом. Без генеральскiх ботаѓ у баi нашмат спрытней. Акрамя таго несмяротнае цела не баiцца нi холаду, нi iнфекцый, нi раненняѓ. Так што абутак яму i зiмой не патрэбна i па гурбах бегаць, не страшна.
  Вось у чым перавага, калi ты выглядаеш як у свае 12 гадоѓ? Можна, абыходзiцца без ботаѓ, i мiльгаць голымi, круглымi, дзiцячымi пяткамi i гэта нармальна. I нават прыгожа.
  А даросламу было б брыдка. А так ты навечна выглядаеш як дзяцюк i гэта выдатна. Тым больш юная знешнасць не перашкодзiла стаць генералам войска, герцагам i атрымаць яшчэ масу тытулаѓ.
  I быць найбагацейшым чалавекам Расii.
  Вось зараз Алег кiнуѓ босай ножкай бамбёжку з пiлавiння i разарваѓ масу японцаѓ.
  Пасля чаго як засвiшча, i груды крумкач аглушаюцца, атрымлiваюць сардэчныя прыступы i падаюць на войскi iмперыi ѓзыходзячага сонца. I прабiваюць салдатам чэрапа.
  Маргарыта таксама сячэ японцаѓ. I босымi пальчыкамi дзiцячых ножак кiдае бумерангi смерцi. Яна Алегу нагадвае Герду. Толькi можа быць наадварот. Так вырасла ѓ дарослую занадта ѓжо хутка. А гэтая была дарослай, нават пажылой жанчынай, а стала дзяѓчынкай. I таксама басаногая. I ёй куды лоѓчае без абутку.
  Сапраѓды i боты i туфлi, i чаравiкi замiнаюць рухацца i бегаць.
  А бо несмяротныя дзецi маюць хуткасць рухаѓ большую, чым гепард i любы iншы зямны звер, то абутак на iх ноках хутка рвецца. Так што Алег i зусiм аддае перавагу дзерцiся ѓ адных толькi шортах.
  З яго прыгожым i рэльефным мускуламi целам так нават лепей. Вось у Брус Лi быѓ рэльефны тулава i ён аддаваѓ перавагу здымацца з аголеным па пояс.
  Алег жа мае чыстую, гладкую, дзiцячую, але вельмi трывалую скуру, на якой не застаецца шнараѓ i апёкаѓ, i яму нават хораша б амаль голенькiм.
  А караценькiя шорцiкi гэта так - для прыстойнасцi.
  А ѓ калонii Макаранка юныя зняволеныя былi ѓ шортах i маячках, а калi горача i без маек. I так хадзiлi ѓ даволi халодную пару. Што для звычайных тэл не занадта прыемна.
  Але зараз яшчэ спякота. Лета яшчэ толькi-толькi перавалiла за верхавiну, канец лiпеня. А гэта Японiя, дзе яшчэ так цёпла i прыемна ѓ гэты час. Няхай гэта i поѓнач.
  Дарэчы, на поѓднi Японii даволi мяккiя i зiмы. А на поѓначы зiма даволi лядоѓня. Хаця краiна i адносна маленькая па памерах. Але поѓнач абцякае халодную плынь, а поѓдзень цёплае. Дарэчы i ѓ Порт-Артуры, зiмы куды мякчэй, чым ва Уладзiвастоку. Таксама зрушэнне на карысць цяплейшых мораѓ i плыняѓ.
  Алег Рыбачэнка змагаецца ѓ гэтым цудоѓным i квiтнеючым краi. Забiваць японцаѓ не вельмi жадаецца. Гэта ж не каранавiрусы, а жывыя людзi.
  Тым больш сярод iх шмат ваюе падлеткаѓ. Юныя японскiя хлопчыкi даволi прыгожыя. Яны рысамi твару мякчэйшыя чым дарослыя i не такiя жоѓтыя, i таму больш падобныя на еѓрапейцаѓ. А дзяѓчаты японскiя таксама вельмi прыгожыя.
  Тым больш у Японii, многiя жанчыны асвятляюць скуру, i больш паходзяць на еѓрапеек.
  Ды забiваць такiх не надта прыемна. Ты ѓжо неяк стамляешся ад падобнага кровапралiцця.
  Але з iншага боку ѓ табе клекоча i ваяѓнiчы азарт. I ты пачынаеш малацiць самураяѓ з апантанай, бурнай сiлай.
  Алег Рыбачэнка зноѓ правёѓ мячамi круцёлку. Зрэзаѓ масу японцаѓ i зароѓ:
  - Слава эпосе цара Мiкалая.
  Маргарыта таксама кiнула босымi пальчыкамi ножак забойны прэзент смерцi. Разарвала масу японцаѓ, i прачырыкала, скалячы зубкi:
  - Эпосе вялiкiх цароѓ слава!
  Пасля чаго несмяротныя дзецi як засвiшчаць. I на пазiцыi японцаѓ пасыплюцца прэзенты знiшчэння. Прабiваючы iм чэрапа.
  А ѓ моры з жоѓтай ардой ваююць дзяѓчына. Экiпаж мiнаносца з прыгажунь у бiкiнi адчайна дзярэцца з самураямi. I дзяѓчаты паказваюць самы высокi i баявы клас.
  Марына з басаногiмi сяброѓкамi наводзiць на японцаѓ зброю. Трапна палiць i прамаѓляе.
  - Раз, два, тры... Японцаѓ разарвi! Чатыры, восем, пяць! Караблiк разарваць!
  I дзяѓчынкi падтрымлiваюць яе, завываючы:
  - Караблiк разарваць!
  I мiльгаюць голымi, круглымi, ружовымi пятачкамi. Машка таксама амаль аголеная, у адных толькi трусах, наводзiць ствол, i раве:
  - Слава эпосе царскага камунiзму!
  I таксама як пальне. I яшчэ мiнны апарат запускаецца. I прама ѓ борт японскага крэйсера таранiць.
  Машка захоплена прапiшчала:
  - Я ваяѓнiца-тэрмiнатар!
  I яе голыя, круглыя пятачкi такiя панадлiвыя. А экiпаж складаецца выключна з дзяѓчынак. Што трэба сказаць вельмi крута.
  Марына, iмкнучыся патапiць супернiкаѓ, буркнула:
  - Слава савецкай Айчыне! Будзем мы жыць пры камунiзме!
  I чарговы, варожы крэйсер тоне.
  Прыгожа калi каманда складаецца з адных толькi дзяѓчын. А дзяѓчыны аддаю перавагу ѓ спякоту бегаць у адных трусiках. I гэта iм вельмi нават падабаецца, да чорцiкаѓ.
  Вось дзяѓчынка Мелонiка ѓзяла i босымi пальчыкамi ножак запусцiла бумеранг. I пара японцаѓ зрэзаных грымнулася ѓ моры.
  Мелонiка ѓзяла i праспявала:
  - Мая вера, вера ѓ камунiзм!
  I зноѓ запусцiць забойны бумеранг.
  Машка навяла чарговы прэзент смерцi на непрыяцеля. I вось крэйсер японскай эскадры, iзноѓ расколваецца. Гэта зразумела, што з рускiмi бабамi бiцца дрэнна. Яны i тыгра зубамi загрызуць.
  Наташка ѓ нападзе рассекла напалову японскага афiцэра. I агрэсiѓна заявiла, выскалiѓшы зубкi:
  - Самы моцны рускi ѓ свеце дух!
  I зноѓ прыгажуня ѓ агрэсiѓным нападзе.
  Зоя ж голай пяткай падкiнула бамбёшку з вугалю. Парвала цэлую масу японцаѓ. I адарвала многiм самураямi рукi i галовы. Пасля чаго прыгажуня праспявала:
  - Веру ѓ вялiкi камунiзм!
  I з яе сунiчнага соску як вылецiць маланка.
  Аѓгусцiна ѓ нападзе, нiбы кобра. Вось невялiкi японскi танк лiтаральна разарваны ад кiнутай ёю гранаты. I кiдала яе агнязарная прыгажуня зразумела пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак.
  Пасля прапела:
  - Прысягнiце цару Мiкалаю! Перамагчы, яму дзецi зычу!
  Святлана таксама ѓ бiтве сапраѓдны звер. Iрве гэтых японцаѓ, нiбы яны нейкiя лялькi.
  I ваяѓнiца раве ва ѓсё горла, калi з яе клубнiчнага соску вылецела маланка:
  - За царскую эпоху! Мiкалай Другi сапраѓдны арол!
  I голай пяткай дзяѓчынка падкiне чарговы забойны пакет узрыѓчаткi.
  А вось у нападзе i танкавы экiпаж Герды. Дзяѓчына ваюе на расiйскай машыне.
  I вось паказвае сябе з лепшага боку.
  Босымi ножкамi Герда наводзiць прыладу, i палiць па супернiку. Снарад разбiвае японскую машыну.
  Бландынка ѓ бiкiнi раве:
  - Славься наша краiна -
  Не адолее нас i Сатана!
  Рудая мегера ѓ атацы, руйнуючы прыладу самураяѓ раве:
  - За велiч арыйскiх iдэй!
  Босымi ножкамi наводзiць казённую частку гарматы.
  Пасля чаго раѓла:
  - За новы Трэцi Рэйх!
  Крысцiна, ведучы агонь па самураямi, адзначыла:
  - Будучыня Германii наперадзе! А пакуль мы б'емся за царскую Расiю!
  I таксама голай пяткай на педаль нацiсне.
  Магда, ведучы агонь па непрыяцелях, агрэсiѓна выдала, выскалiѓшы свае зубкi-зыкi:
  - Мы адродзiмся i будзем страмчэй, чым Русь!
  I блiснула жамчужнымi зубкамi. Ды гэта чацвёрка вельмi баявых рабят. Дакладней дзяѓчат, якiя амаль голыя, але вельмi прыгожыя, i баявыя.
  Герда страляючы па японцах, прашамацела:
  - Усё пераблыталася, пераплялося,
  Званкi ноты звiняць...
  Iлжывая праѓда, праѓдзiвая хлусня,
  У голых шчыкалатках дзяѓчат!
  Шарлота страчачы па самураях з кулямёта, зароѓ:
  - Цень, цень, цень, цень...
  Буравеснiка цень...
  I голай пяткай нацiскаючы на гашэтку, дзяѓчына рудай масцi хрыпела.
  Крысцiна, круша супернiка, пацвердзiла:
  Iзноѓ над краiнаю ѓстае!
  I клубнiчным саском як нацiсне сабачку, i гармата выпусцiць снарад. I той патрапiць проста ѓ склад з баявымi прыпасамi. I ѓся батарэя зараз возьме i ѓзарвецца.
  Магда, лупячы пры дапамозе босых пальчыкаѓ хупавых дзявочых ножак супернiка, пракудахтала:
  - Цень, цень, цень, цень...
  Буравеснiка цень!
  Герда пунсовым саском грудзей нацiснуѓшы на кнопку i паслаѓшы ѓ непрыяцеля снарад, выдала:
  - Час расплаты нясе!
  Шарлота ведучы стралянiну пры дапамозе пальчыкаѓ голых ножак, вякнула, паказаѓшы мову:
  - Цень, цень, цень, цень,
  Буравеснiка цень!
  Крысцiна, пальнуѓшы пры дапамозе лалавага соску па японскiх салдатах, выдала:
  - У вiхуры пакут i бедзь!
  Магда пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак лупанула па непрыяцелю i пiскнула:
  - Нас у рэвалюцыю не прывабiць!
  Герда лупанула лiха, па японцах выкарыстоѓваючы круглую, голую, дзявоцкую пятку i адзначыла:
  - Толькi ѓ царах шмат бед!
  Дзяѓчыны, вядома ж, арыйкi вышэйшага ѓзроѓню. Цяпер у Германii неспакойна краiна ѓ крызiсе. Гiтлер прайграѓ выбары прэзiдэнта, i ягоныя шанцы на ѓладу ѓжо выглядаюць спрэчнымi. Ды i большасць у Рэйхстагу ѓ яго толькi адносная.
  Алег Рыбачэнка, змагаючыся з японцамi, узгадаѓ, што нешта падобнае было ѓ Расii.
  Калi Жырыноѓскi, якога параѓноѓвалi з Гiтлерам, заняѓ першае месца на выбарах у Дзярждуму, але не змог не толькi развiць поспех, але нават утрымаць пазiцый.
  Хлопчык кiнуѓ босымi пальчыкамi ножак пару зорачак. Яны распаролi жываты тузiне японцаѓ. Пасля чаго дзяцюк зноѓ падумаѓ.
  Што Жырыноѓскi баязлiвец i ѓ яго душа зайца. Што выбаршчык адчуѓ i не стаѓ за яго галасаваць на выбарах прэзiдэнта Расii.
  Хлапчук-тэрмiнатар засвiстаѓ, i на японцаѓ сталi сыпацца вароны, якiя быѓшы аглушанымi, сталi таранам. I прабiвалi наскрозь галовы самураям.
  Пасля чаго хлапчук зноѓ падумаѓ. Вось людзi часта мысляць нелагiчна. Сапраѓды, павялiся ѓ свой час на Ельцына. Хаця вiдаць было, што Барыс не блiскае iнтэлектам. I што кiраванец з яго пасрэдны. Самае галоѓнае, што Ельцын упарты, з паталагiчнай цягай мяняць каманду, гэта значыць уладкоѓваць кадравую чахарду. У гэтым плане на яго падобны Лукашэнка, якi таксама любiць тасаваць кадравую калоду i мяняць Шылава на Мылава. Хаця занадта частая кадравая ратацыя шкодная.
  Вось, напрыклад, знялi ѓжо восьмага прэм'ера Румаса. I паставiлi на яго месца яшчэ горшага. Лукашэнка ѓвогуле з гадамi стаѓ вар'яцець. I нават яго ѓласнае асяроддзе стала разумець, што дыктатар зусiм неадэкватны. Нездарма ѓ прэзiдэнты пайшлi многiя кiраѓнiкi. У кiруючай элiце адбыѓся раскол.
  А як сябе Лукашэнка павёѓ з каранавiрусам? Яго паводзiны - проста вар'яцтва! А ѓ маленькай Беларусi каранцiнныя меры i закрыццё межаѓ маглi б даць моцны эфект. Тым больш была фора ѓ часе.
  Але Лукашэнка павёѓ сябе па-наплявальнiцку на здароѓе людзей. I Беларусь ударнымi тэмпамi абагнала па колькасцi заражаных Iталiю, i Кiтай.
  Пасля чаго дыктатара ѓзненавiдзела большасць беларусаѓ. I толькi масавыя фальсiфiкацыi выбараѓ, выкарыстанне адмiнiстрацыйнага рэсурсу, дзiкi цiск на выбаршчыкаѓ давала шанец перамагчы на шостых выбарах прэзiдэнта Беларусi.
  Алег Рыбачэнка правёѓ мячамi прыём шалёны матылёк, ссекшы дзясятак самураяѓ i, праспяваѓ:
  - Абяцаем без працы, гэта праѓда, гэта так! Але затое, з якой працай валiм у прорву ѓсё потым!
  I голая пятка хлопчыка запусцiла забойны пакет смерцi iх пiлавiння.
  Ды лячэнне ад каранавiруса варта вельмi дорага i капiтальна садзiць здароѓе. Так што нiчога дыктатар Лукашэнка, адмаѓляючыся прыняць тэрмiновыя захады, не зэканомiѓ. А што такое каранавiрус яму яшчэ давядзецца выпрабаваць на ѓласнай шкуры. Рускiя Багi i вышэйшыя сiлы караюць дыктатараѓ за легкадумнасць. А ѓвогуле на здароѓе людзей эканомяць толькi злачынныя ѓрады.
  Алег Рыбачэнка шпурнуѓ босымi пальчыкамi босых ножак самаробную бамбёшку. Ён жа зараз несмяротны хлопчык. I зароѓ ва ѓсю глотку:
  - Слава краiне Расii, дзе людзi, нiбы арлы!
  Маргарыта правяла прыём веер, i ламаючы непрыяцеляѓ, пiскнула:
  - Гэта наша зямля! Русь гэта мы!
  I голая пятка дзяѓчынкi адправiла ѓ непрыяцеляѓ прэзент знiшчэння.
  Маргарыта зноѓ засвiшча, i вароны падаюць на галовы японскiм салдатам.
  I нiшто гэтага не ратуе.
  Дзяѓчынка вельмi баявая i дастаткова крутая, каб паражаць любую моц непрыяцеля.
  Наташа ѓ наступленнi ... Яна сячэ ворагаѓ.
  А вось на небе Алёнка са сваiм экiпажам.
  Пяць дзяѓчат на вялiзнай мясасечцы з трыма лопасцямi.
  Алёнка страляе з авiяцыйнай гарматы, знiшчаючы японцаѓ i пiшчыць:
  - На славу бацюшкi-цара!
  Анюта б'е па самураях з кулямётаѓ i гарлапанiць:
  - Мы пераможам не дарма!
  Ала скiдае на японскiя пазiцыi бамбёшку, i ѓсклiкае:
  - I горы i моры!
  Марыя таксама з авiяцыйнай гарматы лупанула. Разарвала самураяѓ i пiскнула ва ѓсю глотку:
  - Багоѓ дзякуючы!
  Маруся запусцiла з чэрава верталёт мiну. Тая падскочыла, выбiваючы японскiх жаѓнераѓ.
  А дзяѓчына волат раѓнула:
  - Уся наша зямля!
  Пяцёрка ѓзялася за самураяѓ капiтальна. I верталёт абвальвае на японцаѓ прэзент за прэзентам.
  Цяжка спынiць царскую армiю. Асаблiва калi ѓ ёй такiя лётчыцы, а Настасся i Акулiна.
  Анастасiя Вядзьмакова змагаецца ѓ адных трусах. I пасылае ѓ непрыяцеля забойны прэзент знiшчэння.
  Пасля чаго праспявала:
  - Самы лепшы ѓ свеце цар Мiкалай!
  I зноѓ пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак наводзiць авiяцыйную гармату. I збiвае чарговага японскага аса.
  Акулiна Арлова таксама б'ецца адважна. I грамiць японцаѓ капiтальна. I выкарыстоѓвае пры гэтым босыя пальчыкi ножак. I збiвае зноѓ чарговы па рахунак самалёт краiны ѓзыходзячага сонца. Пасля чаго прараве, прычым дастаткова агрэсiѓна:
  - Я ваяѓнiца скажам так, папросту супер!
  I падмiргне супернiкам. Маѓляѓ, у вас усё роѓна няма нi найменшага шанцу самураi. I вас абавязкова дзяѓчаты парвуць.
  Настасся Ведзьмакова збiвае зноѓ японскую машыну. Дакладней прымiтыѓны аэраплан i цвiркае:
  - За Радзiму мы душу аддамо,
  I выстаiм i зноѓ пераможам!
  Акулiна Арлова звалiла чарговую па лiку машыну пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, пiскнула:
  - Слава будзе царскай Айчыне! Слава цару Мiкалаю Другому!
  I ваяѓнiца зрабiла чарговы, уражлiвы вiраж. I два японскiх аэраплана сутыкнулася. I пасыпалася ѓ розныя бакi фанера, i абломкi.
  Пакуль Японiя ѓ якасцi самалётаѓ Расii капiтальна ѓступае. Мала таго, яна яшчэ не мае шанцаѓ доѓга пратрымацца. Вельмi ѓжо рускiя моцныя.
  Вось i танкi нават высаджваюцца.
  Экiпаж Лiзаветы на "Аляксандры Трэцiм" рвецца ѓ бой. Нягледзячы на вялiкiя габарыты, расiйскi танк лёгка ѓскараскаѓся на ѓзбярэжжа i не ѓграз у пясках.
  Так што расiйскае войска рухаецца i пры дапамозе магутных танкаѓ, якiя здольныя любую моц перамалоць.
  Лiзавета страляе з гарматы, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, i прамаѓляе з напорам:
  - Радзiма наша Расiя,
  Стане на свеце шчаслiвейшым!
  Алена вядзе агонь з кулямётаѓ. Самураi разбураюцца ѓнiз як ссечаныя дрэвы ад свiнцовых падарункаѓ, што рассылаюць дзяѓчынкi.
  Алена са смяшком прамаѓляе:
  - Стане наша Радзiма прыгажэй,
  Паслужыце дзяѓчыны Расii!
  Кацярына нацiснула голай пяткай. Паслала снарад каласальнай забойнай сiлы. Разарвала масу японцаѓ i пiскнула:
  - За царскiя перамогi!
  Ефрасiя душачы японцаѓ гусенiцамi, адзначыла:
  - Не толькi царскiя, але i нашы!
  Алена зноѓ пальнула выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак. Парвала ѓ iрваныя шматкi самураяѓ, i пiскнула:
  - Ды за нашы вялiкiя перамогi!
  Лiзавета дала стрэлы з кулямётаѓ. Ну, у яе i танк зруйнавальны. Так малоцiць японцаѓ.
  Дзяѓчына праспявала, зразаючы самураяѓ масамi:
  - Няма выдатней Радзiмы-Расii,
  За яе змагайся i не трусь...
  Няма краiны, павер Русi прыгажэй,
  З намi ђкраiна, Беларусь!
  Кацярына, страляючы ѓ непрыяцеляѓ, выскалiѓшы зубкi, нацiснула голай пяткай на гашэтку i зароѓ:
  - За Расiю, што ѓсiх прыгажэй!
  Эфрасiя крэмсая ѓ жарсьцi самураяѓ, i ссякаючы жоѓтых салдат, агрэсiѓна заявiла:
  - Русь стаяла, i будзе стаяць як скала!
  I танк "Аляксандр Трэцi" паскорыѓся. Шкада, але шкада вельмi, што цар Аляксандр Трэцi памёр у сорак дзевяць гадоѓ. Пражывi ён даѓжэй, магчыма Расея перамагла ѓ першай вайне з Японiяй. I тады самадзяржаѓе было б непарушным i непераможным. А ѓ першай сусветнай вайне лютаѓскi пераварот здарыѓся ѓжо тады, калi Расея стаяла на парозе канчатковай перамогi.
  Але не будзь паразы ѓ вайне з японцамi, не было б i думы. А значыць рассаднiка бунтаѓ i рознага роду замоѓ. Акрамя таго, у прынцыпе здаровы як бык Аляксандр Трэцi мог пражыць даѓжэй. I суцэль мог паспець i сам асабiста выйграць першую сусветную вайну? А што? Аѓстрыйскi iмператар, якi ѓлез у бiтву з Расiяй Франц, пражыѓ восемдзесят шэсць гадоѓ, а паправiѓ шэсцьдзесят восем. I памёр у 1916 годзе! А што Аляксандр Трэцi не мог пражыць столькi ж цi нават больш?
  Ва ѓсякiм разе Расiяй зараз кiруе Мiкалай Другi. I яго кiраванне ѓжо доѓгае.
  Ужо Кацярыну Другую ён па працягласцi абганяе. А так яшчэ можа i Пятра Першага перакрыць. А можа i Iвана Грознага. Праѓда, той некаторы час кiраваѓ чыста намiнальна.
  Лiзавета зноѓ страляе. Разбiвае японскую машыну, i скалячы зубкi прамаѓляе:
  - Веру ѓ эпоху камунiзму!
  I мiргвае сваiм напарнiцам!
  Алена чаргой з кулямётаѓ скошвае самураяѓ, i прамаѓляе, скалячы белыя зубкi:
  - Будзе новая эпоха i ѓзыходжанне сонца!
  I зноѓ пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, дзяѓчына пальнет.
  Кацярына, страляючы па супернiках, агрэсiѓна выдала:
  - Эпоха цара Мiкалая Другога будзе вельмi слаѓнай!
  I дзяѓчынка падмiргне сваiм напарнiцам. Ну, кахаюць яны такое рабiць.
  А танк цiсне японцаѓ. I выпускае кiшкi салдатам.
  У небе ваююць дзве немкi: Альбiна i Альвiна. Яны ѓжо паспелi атрымаць усе першыя чатыры ступенi Георгiеѓскага крыжа. I першы крыж са срэбра. Другi срэбра з бантам. Трэцi крыж залаты. Далей залаты з бантам. А пяты якi дзяѓчыны жадаюць вельмi нават атрымаць - залаты з дробнымi дыяментамi. Шостая ступень крыжа залатой з бантам i дыяментамi. А ёсць яшчэ i сёмая ступень - плацiнавы крыж з дыяментамi, i восьмая: плацiнавы крыж з дыяментамi i бантам. Апошнiя крыжы буйнейшыя за залатыя, i на iх больш брыльянтаѓ. I бант таксама ѓсыпаѓ дыяментамi.
  Цэлых восем ступеняѓ, i чым вышэй ступень. Тым большае за яе кожны месяц пажыццёва плацяць грошы. Прычым уладальнiкам ступень з дыяментамi не толькi плацяць за ѓзнагароды гроша самi, але яшчэ i спадчыннiкам. З залатым з дыяментамi крыжамi - пяцьдзесят гадоѓ, а плацiнавымi з дыяментамi крыжамi - сто гадоѓ!
  Узнагароды з дыяментамi рэдкiя, але затое здольныя надоѓга забяспечыць i не толькi самога героя, але яшчэ i патомства.
  I дзяѓчыны з Нямеччыны вельмi iмкнуцца iх заслужыць.
  Альбiна збiвае японскi самалёт, страляючы пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, i цвыркае:
  - Але вялiкi рэйх ....
  Альвiна зрэзала чарговую машыну краiны ѓзыходзячага сонца i працягнула з напорам:
  - Нам сказаѓ, не дрэйф!
  Альбiна разгарнула самалёт, выпусцiла чаргу. Японец загарэѓся нiбы свечка.
  Дзяѓчына-бландынка прабуркавала:
  - За велiч арыйскага камунiзму ва ѓсiм свеце!
  Альвiна збiла самурайскую машыну i прабуркавала:
  - За нашы вялiкiя поспехi!
  I выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, зноѓ паслала забойны прэзент смерцi.
  Дзяѓчыны-немкi надзвычай моцныя кралi. I зараз яны забiваюць ворагаѓ Расii. Але могуць з такiм жа поспехам забiваць i рускiх салдат. Яны наймiты.
  Пра такiх пiсаѓ Лермантаѓ;
  Але што за дзiва здалёку,
  Падобна сотням уцекачоѓ...
  З'явiѓся нам па волi року,
  На лоѓлю славы i чыноѓ!
  Альбiна агрэсiѓна адзначыла, збiваючы новага японца, з вялiкай упэѓненасцю ѓ сабе:
  - Я самая лепшая ѓ свеце!
  Альвiна ссекла чарговага японскага лётчыка, таксама праарала пярэчачы, i паказаѓшы мову:
  - Не! Гэта я самая лепшая ѓ свеце!
  Альбiна прымiрэнча заспявала, збiваючы японскiя самалёты:
  - Мы самыя лепшыя ѓ свеце,
  Ворагаѓ усiх замочым у сарцiры...
  Не верыць Бацькаѓшчына слязам -
  Мы злым алiгархам дамо па мазгах!
  А вось сярод iншых ваяѓнiц замежнага легiёна змагаецца i Джэйн Амстранг. Прыгожая дзяѓчына з Брытанii. I з ёй у камандзе таксама выключна асобы прыгожага полу.
  Ваяѓнiцы разумеецца басанож i ѓ бiкiнi.
  Гертруда зарадзiла прыладу пры дапамозе пальчыкаѓ голых ножак. А Малання навяла i пальнула.
  Японская гармата перавярнулася.
  Монiка праверашчала, кiѓнуѓшы галавой:
  - Слава Вялiкай Брытанii!
  Джэйн Амстранг заспявала, страляючы з кулямёта:
  - Праѓ Брытанiя нябесныя моры,
  Мы рабамi не будзем нiколi!
  Славiцца наша англiйская зямля!
  Ну, а Расея мае цара!
  I зноѓ ваяѓнiца як возьме i вельмi нават трапна пальне. I японскi танк раскалола на часткi.
  Ведучы Гертруда агонь, узяла i праспявала:
  - Яркае сонца надзеi,
  Iзноѓ над краiнаю ѓстае...
  Мы перамагаем як раней,
  I адпраѓлялiся ѓ паход!
  I англiчанкi ѓ поѓным удары i баявым трансе.
  Алег Рыбачэнка б'ецца з японцамi. Ён вельмi падобны на хлопчыка з мультфiльма Конана. Толькi яшчэ хутчэйшы. I так гэтых самураяѓ малоцiць. Зразумела, што ѓ Японii супраць такой каманды няма шанцаѓ.
  Хлапчук-тэрмiнатар узяѓ, i кiнула босай ножкай гранату, i агрэсiѓна праспяваѓ:
  - Уставай краiна велiзарная,
  Уставай на смяротны бой!
  З армадай вельмi цёмна,
  I жоѓтай ардой!
  Маргарыта таксама ѓзяла i секанула мячамi трайны млын. Затым
  Голай пяткай паддала звязку гранат якую ёй перакiнуѓ пасыльны хлапчук.
  Разарвала масу японцаѓ i праспявала;
  Няхай лютасьць высакародная,
  Ускiпае як хваля...
  Iдзе вайна народная -
  Святая вайна!
  Ды гэта пара несмяротных дзяцей, вельмi актыѓна ворагаѓ разбурае i сячэ. Ад такiх падшыванцаѓ не прыйсцi самураям лiтасцi. Але ѓ любым выпадку тут усё царскае войска складаецца з герояѓ, i самых рэальных пераможцаѓ.
  Алег Рыбачэнка рубячы супостатаѓ, адзначыѓ:
  - Няма лiтасцi, няма лiтасцi, не лiтасцi ворагу!
  Я любую, я любую, раць мячом разарву!
  I хлопчык зноѓ як засвiшча ѓ асаблiвым дыяпазоне. I вароны заваляцца ѓ прытомнасць, да смерцi прабiваючы сваiмi дзюбамi, чэрапа салдат краiны ѓзыходзячага сонца.
  
  ПЕКЛА АСКАЛ НЯМЕЦКАЙ ПАНТЭРЫ
  АНАТАЦЫЯ
  Нямецкiя дзяѓчынкi змаглi зрабiць такую "Пантэру", што на галаву мацней за савецкiя танкi. У вынiку Вермахт пераламаѓ ход вайны i пачаѓ перамагаць. Калi дзяѓчыны ваююць басанож iх не спынiць.
  . РАЗДЗЕЛ Љ1
  Калi савецкi танк Т-34 стаѓ для немцаѓ шокам, то гiтлераѓцы адказалi на гэта яшчэ больш грознай i эфектыѓнай "Пантэрай"-2. Герда i Шарлота распрацавалi прынцыпова новы танк. З вузкай i маленькай вежай. Лiк чальцоѓ павозкi скарацiлi да чатырох. Рухавiк i трансмiсiю размясцiлi разам i ѓпоперак, а каробку перадач на самiм маторы. Вага танка зменшылася да трыццацi шасцi тон. Пры гэтым бартавая браня стала як у "Тыгра"-2 у 82-мiлiметра пад нахiламi. А лоб корпуса ѓ 120-мiлiметраѓ пад вялiкiмi нахiламi, а лоб вежы 150-мiлiметраѓ борта 82 мiлiметры i таксама з нахiламi. Пры рухавiку ѓ 700 конскiх сiл, такi танк быѓ рухомым, манеѓраным. Яго хадавая частка таксама стала лягчэй i прасцей у рамонце, i больш праходная. Частку элементаѓ вывелi за корпус. Вышынь танка ѓсяго 1,80 метра.
  Яго з'яѓленне стала для савецкага войска шокам. Да Курскай дугi машына праѓда не паспела. У серыю яе сталi выпускаць толькi ѓ вераснi сорак трэцяга года.
  Але падчас кантрудара Майнштэйна дадзены танк быѓ упершыню ѓжыты масава.
  I сама Герда са сваёй камандай прыняла ѓдзел у бiтве.
  Нягледзячы на мароз, дзяѓчыны былi ѓ бiкiнi i басанож, такiя вось адважныя кралi.
  Пакуль танк меѓ ранейшую 75-мiлiметровую, даѓгаствольную гармату, якой суцэль хапала для паразы супернiка.
  Герда зрабiла стрэл з гарматы, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, i ѓразiла савецкую машыну ѓ лоб.
  Пасля чаго ваяѓнiца прачырыкала:
  - Слава iдэям арыйскага братэрства!
  Усадзiла ѓ трыццацьчацвёрку вельмi трапна гэтая дзяѓчына.
  Затым Шарлота як улепiць, з хуткастрэльнай гарматы. I ѓразiць танк прама ѓ цэнтр вежы. I зараве:
  - За вялiкiя перамогi!
  А затым узяла i пальнула Крысцiна. Дзяѓчаты стралялi па чарзе, ды яшчэ выкарыстоѓваючы босыя ножкi.
  Ваяѓнiца праспявала:
  - Мая перамога мяне чакае!
  Урэзала i Магда. Дзяѓчынка таксама выкарыстоѓвала босыя пальчыкi ножак, i разбiла чарговую савецкую машыну, праваркаваѓшы:
  - У iмя Iсуса!
  Чацвёрка нямецкiх дзяѓчынак працуе капiтальна. I вельмi эфэктыѓна.
  I чарговы танк падбiвае. Ваяѓнiцы працавалi нiбы знiшчальны батальён.
  Падбiлi за адзiн бой сорак савецкiх танкаѓ, самi атрымалi некалькi трапленняѓ якiя пайшлi ѓ рыкашэт.
  Кантрудар Майнштэйна выйграѓ у сiле, i немцы змаглi разграмiць савецкiя войскi i скiнуць iх за Дняпро.
  Гэта была першая за доѓгiя месяцы буйная перамога. I фашысты змаглi ѓтрымацца за Дняпром.
  Але ѓ студзенi Чырвоная Армiя зноѓ наступала, на гэты раз пад Ленiнградам, i змагла дабiцца поспеху. Праѓда спроба зноѓ фарсiраваць Дняпро на поѓднi правалiлася, але блок з Ленiнграда быѓ зняты. На гэтым фоне немцы ѓтрымалiся ѓ цэнтры i галоѓнае на мяжы Дняпра. Жорсткiя баi зiмой не далi Чырвонай армii на гэтым участку перавагi.
  Зразумела новы танк "Пантэра"-2 гуляѓ сваю ролю. Ён аказаѓся ѓдалым. Хуткiм i добра абароненым. Амаль у два разы лягчэй чым "Тыгр"-2, i практычныя не якi саступае дадзенай машыне ѓ бранiраваннi. Дарэчы, "Тыгр"-2 у серыю не пайшоѓ. Замест не з'явiлася больш магутная па ѓзбраеннi мадыфiкацыя "Пантэры"-2 усяго толькi на тону цяжэй.
  А Гiтлер загадаѓ "Тыгр"-2 перапрацаваць, каб зрабiць браню значна тоѓшчы на такую вагу. На рахунак гарматы былi спрэчкi - падвышаць калiбр гарматы цi не. Усё ж больш калiбры нiжэй за хуткастрэльнасць, дакладнай i запас снарадаѓ.
  Вось ранейшая гармата "Пантэры", нядрэнна са сваёй задачай спраѓляецца. I нават IС-2, прабiвае ѓ лоб.
  Дык што цi варта яе мяняць? Хоць снарад драбнаваты i не занадта разбурае.
  "Пантэра"-2 Б, з 88-мiлiметровай гарматай у цэлым была машынай якая больш-менш вайскоѓцаѓ уладкоѓвала.
  Немцы вясной перайшлi ѓ наступ на Iтальянскiм фронце, карыстаючыся часовым зацiшшам на ѓсходзе.
  I iм удалося разграмiць войскi саюзнiкаѓ на гэтым участку фронту. Поспеху спрыяла i з'яѓленне МЕ-262. Новы рэактыѓны знiшчальнiк аказаѓся шокам. З'явiѓся ён раней, чым рэальнай гiсторыi, дзякуючы таму спецыялiсты пераканалi Гiтлера не рабiць блiцбламер, як не эфектыѓную мадэль. Акрамя таго замест праграмы ракет Фау быѓ узяты прыярытэт на развiццё рэактыѓнай авiяцыi. I гэта адбiлася падчас вайны. I пераканалi Гiтлера ѓ гэтым Шарлота i Герда.
  Што маѓляѓ сапраѓды ракеты неэфектыѓныя з прычыны iх малой дакладнасцi i высокага кошту. А вось рэактыѓны самалёты гэта будучыня. Тым больш МЕ-262 даволi просты ѓ кiраваннi, i таму даступны асам. I яго цяжка збiць. Большая палётная вага машыны, дазваляѓ навесiць на яе браню, i два рэактыѓных матора, i вертыкальная манеѓранасць уражлiвая. А магутнае ѓзбраенне дазваляла збiць машыну з аднаго захода. Асаблiва добрыя апынулiся дзве дзяѓчыны, якiя сталi асамi ѓ першай жа сваёй бiтве: Альбiна i Альвiна.
  Яны ваявалi як правiла амаль аголеныя, толькi ѓ трусiках i тоненькай палоскай тканiны на грудзях. I чынiлi цуды.
  Альбiна выканала вiраж. Нацiснула босай ножкай на педаль. Збiла амерыканскi самалёт i праспявала:
  - За моц арыйскага камунiзму!
  Альвiна звалiла машыну саюзнiкаѓ, i працягнула страляць, пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак. I прабуркавала:
  - За нашых хлопцаѓ!
  Дзяѓчынкi хвацкiя i вельмi баявыя i ваяѓнiчыя. Вельмi ѓжо яны лiха нiшчаць саюзнiкаѓ у небе.
  I так люта набiраюць рахункi.
  Вось ужо фашысты выбiлi саюзнiкаѓ захапiѓшы мноства палонных i трафеяѓ, з Iталii. Але на востраѓ Сiцылiя iх прыкрывае магутны марскi флот саюзнiкаѓ.
  Улетку саюзнiкi рыхтуюць высадку ѓ Францыi. Але настрой у iх трывожны. Немцы сталi мацнейшыя i танкi ѓ iх лепшыя ѓ свеце. I знiшчальнiкi рэактыѓныя таксама лепшыя ѓ свеце, толькi iх пакуль з тысячу, не так ужо i многа.
  Але затое яны ѓжо забойныя.
  Улетку i Сталiн рыхтуе наступ. Але задача больш складаная, чым у рэальнай гiсторыi. Гаѓбца на Палессi няма, i Дняпро ѓсё ж перашкода сур'ёзная. I абарона ѓ немцаѓ моцная.
  Але вось танкi нямецкiя мабыць лепей пакуль будуць. I самалёты таксама. Вось з'явiѓся ТА-152 эвалюцыя Фоке-Вульфа, i падобная машына вельмi сур'ёзны самалёт. I шматмэтавы пры гэтым. I здольны збiваць супернiкаѓ без усялякiх сумневаѓ. Магутнае ѓзбраенне i браня. I лепшыя лётныя характарыстыкi i хуткасць.
  Немцы i ѓ паветры, i на сушы атрымалi больш якасную тэхнiку. Але iм пакуль не хапала колькасцi. I яны збiралi сiлы i знаходзiлiся ѓ актыѓнай абароне.
  Чырвоная армiя, выкарыстоѓваючы новыя танкi IС-2 i Т-34-85, перайшла ѓ наступленне. Асноѓны ѓдар быѓ нанесены ѓ цэнтры. Частка сiл зрэшты i дзюбнула i чарга Дняпро. Немцы да адбiцця ѓдару былi гатовы. Хоць крыху раней пачалася высадка саюзнiкаѓ у Нармандыi.
  Спачатку яна праходзiла паспяхова. Але затым танкi нанеслi зруйнавальны контрудар. У баях прыняла ѓдзел i САУ Е-10 вельмi лёгкая i маленькая самаходка з двума чальцамi павозкi размешчанымi лежучы, проста ламала саюзнiкаѓ. Вельмi нiзкi сiлуэт 1,2 метра, вага ѓ дзесяць тон, i рухавiк 400 конскiх сiл забяспечвалi класную рухомасць. Пры гэтым лабавая браня ѓ 80-мiлiметраѓ пад вялiкiм нахiлам, рабiла машыну, практычна непрабiѓную для iлба саюзнiкам. I даволi маленькай, пранырлiвай. I яна шкадавала саюзнiкаѓ нiбы пчолка. I разбуралi немцы саюзнiкаѓ. Альбiна i Альвiна збiлi больш за трыста самалётаѓ кожная i атрымалi па Рыцарскiм Крыжы Жалезнага Крыжа са срэбным дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi. Гэтыя дзяѓчаты аказалiся папросту супер.
  I ѓсiх руйнавалi без асаблiвых у сваёй эфектыѓнасцi праблем.
  Альбiна з дапамогай босых пальчыкаѓ ножак навяла знiшчальнiк на супернiка, i стала яго збiваць, са сваёй дзiкай лютасцю. I вось тры знiшчальнiкi i бамбавiк саюзнiкаѓ - загарэѓшыся ѓпалi.
  Ваяѓнiца прамурлыкала:
  - За Прусiю!
  Альвiна працягвала руйнаваць саюзнiкаѓ сiлы, i лiтаральна спальваць iх. I прабуркавала:
  - За Трэцi Рэйха!
  I зноѓ босымi пальчыкамi ножак навяла авiяцыйныя гарматы на мэту. I гэта аказалася выдатна.
  Альвiна прачырыкала:
  - Мы вялiкiя тыгры, увасабленне царыцы!
  Альбiна зрэзала чарговы ангельскi самалёт, прымусiла яго дымiцца i прабуркавала:
  - Калi жанчына тыгрыца, то разарвае мужчыну, нават калi ён не поѓны асёл!
  I голай пяткай нацiсне на педаль.
  Альвiна страляючы ѓ супернiкаѓ, i скошваючы iх, адзначыла:
  - Босыя ножкi дзяѓчынкi, любога мужчыну прымусяць залезцi пад абцас!
  Альбiна, збiѓшы чарговы самалёт саюзных войскаѓ пагадзiлася:
  - Мужчына пры выглядзе босы жаночай пяткi становiцца поѓным валёнкам!
  Альвiна босыя пальчыкамi падрэзала чарговую машыну Брытанii, скалячы зубкi выдала:
  - Басанож дзяѓчынка абуе па поѓнай мужчыну, нават калi ён iншых абвык рабiць валёнкамi!
  Альбiна, збiваючы амерыканца адзначыла:
  - Мужчына павiнен быць моцны як дуб, i не дазваляць здымаць з сябе стружкi як з пня!
  Альвiна з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Босая жаночая пятка, мужчыну распране да гола, i абуе да вушэй!
  Альбiна крыху змянiла тэму, падрэзаѓшы чарговага амерыканца:
  - Салдат гэта крэмень, калi розумам не камень!
  Альвiна босымi пальчыкамi падбiла супернiка i скала зубкi адзначыла:
  - Мужчына сапраѓдны дыямент, калi ѓ яго залатое сэрца i жалезныя нервы!
  
  Альбiна збiѓшы чарговы самалёт саюзнiкаѓ, прабуркавала:
  - Мужчына павiнен быць трывалым як сталь, але тугi на меркаванне як пень!
  Альвiна агрэсiѓна адзначыла, парэзаѓшы амерыканскi самалёт:
  - Чалавек павiнен мець арлiны позiрк, ды i слых не павiнен быць як у вароны!
  Альбiна, збiѓшы супернiка, пiскнула:
  - Мужчына толькi кураж мае арла, а на справе часцей за ѓсё характарам тыповая курыца!
  Альвiна агрэсiѓна прымецiла, падрэзаѓшы амерыканца, баявым заскокам:
  - Не бывае брыдкiх жанчын, бывае толькi агiднае мужчынскае бяссiлле!
  Карацей кажучы, дзяѓчаты проста супер. I ѓжо да лiпеня перавысiла кожная пяцьсот збiтых самалётаѓ i атрымалi па Рыцарскiм Крыжы Жалезнага Крыжа з залатымi дубовымi лiстамi мячамi i дыяментамi.
  Высадка саюзнiкаѓ у Нармандыi завяршылася поѓным разгромам. Адных толькi палонных захапiлi немцы больш за семсот тысяч. I гэта крута i каласальныя поспехi!
  На ѓсходзе немцаѓ удалося Чырвонай Армii толькi нязначна пацяснiць. Гiтлераѓцы добра ѓмацавалiся, i бiлiся нiбы чэрцi. I выкарыстоѓвалi ѓмацаваннi збудаваныя загадзя з удзелам мясцовага насельнiцтва. I гэта зразумела iм дапамагло. Фашысты ваявалi адчайна, i адбiлi амаль усе напады.
  Баi паказалi, што "Пантэра"-2 з вялiкiм нахiламi лабавых лiстоѓ бронi i нiзкiм сiлуэтам па-ранейшаму непаражальная для савецкiх танкаѓ у лоб. I суцэль спраѓляецца з машынамi Чырвонай Армii. I валодае вялiкiм запасам снарадаѓ.
  Так што ѓсе атакi савецкiх войск прыйшлiся ѓ трывалы блок. Ды i ѓ фашысцкай пяхоты з'явiѓся аѓтамат МР-44, якi не меѓ сабе роѓных i лiтаральна выбiваѓ савецкую пяхоту. Так што з фашыстамi не ѓдавалася справiцца нiяк.
  I адбiлi фрыцы атакi. Пакуль не спяшалiся контратакаваць. Трэба было выпусцiць новы танк "Тыгр"-3, цяжэйшы, з больш магутным рухавiком i лепш абаронены.
  Ды i рэактыѓную авiяцыю развiць. Асаблiва ХЕ-162 рэактыѓны знiшчальнiк куды таннейшы, лёгкi i просты з вытворчасцi чым МЕ-262 i бамбавiкi Арада .
  Нядрэнны быѓ i новы нямецкi чатырохматорны Ю-488, якi развiваѓ каласальную для шрубавага бамбавiка хуткасць у семсот кiламетраѓ у гадзiну, дзякуючы меншай плошчы крыла.
  Пакуль фрыцы збiралi сiлы. I загадай падводную вайну... Паразы саюзнiкаѓ у Iталii i ѓ Францыi прыслабiлi пазiцыi Рузвельта. А тут яшчэ i амерыканцы пацярпелi паражэнне пры спробе высадкi на Фiлiпiнах. Японскiя лiнкоры змаглi выявiць i знiшчыць амерыканскiх дэсант.
  Рузвельт прайграѓ выбары маладому рэспублiканцу Джозэфу Байдэну. I гэта прэзiдэнт адкрыта заяѓляѓ, што СССР дапамагаць не трэба. Што Сталiн горш за Гiтлера, i што трэба ѓсе намаганнi засяродзiць на Японii.
  Былi праблемы i ѓ Чэрчыля.
  Таму пакуль Гiтлер чакаѓ, i немцы сядзелi ѓ шчыльнай абароне. Толькi ѓ Сiцылii правялi аперацыю i адбiлi яе ѓ саюзнiкаѓ. Тым больш флот Брытанii парадзеѓ з-за актыѓнасцi падводных лодак гiтлераѓцаѓ.
  Увосень Чырвоная армiя спрабавала наступаць на поѓднi. I таксама супраць Фiнляндыi.
  Летнi наступ на карэльскiм пярэсмыку, скончыла тады няѓдала. Фiны i нямецкая разведка яго раскрылi i падрыхтавалiся. Ды i СССР мала вылучыѓ сiл для гэтай аперацыi.
  Увосень было кiнута больш войскаѓ, але i яны ѓгразлi, ды i немцы былi гатовыя. Гiтлераѓцы выкарыстоѓвалi ѓ разведцы рэактыѓны самалёты, якiх не маглi дагнаць савецкiя знiшчальнiкi i дасканалую оптыку. А таксама ѓнiкальныя фотаапараты. I гэта ладна дапамагала.
  Так што яны ѓвогуле навучылiся раскрываць дэзiнфармацыю i адсочвалi рух войскаѓ.
  Так што зараз Сталiн не мог так проста раптоѓна ѓдарыць. I фашысты бралi ѓгару ѓ абароне.
  Зiмой савецкiя войскi зноѓ спрабавалi наступаць у цэнтры. Удар наносiѓся памiж Дняпром i Заходняй Дзвiной. I гэта быѓ смелы крок. Але даволi вiдавочны i немцы там капiтальна ѓмацавалiся. I падцягнулi найноѓшыя танкi i САУ Е-25, з 88-мiлiметровай гарматай. Дадзеная машына пры вазе ѓ 26 тон мела рухавiк у 700 конскiх сiл, i лабавую браню ѓ 120-мiлiметраѓ пад нахiламi, i бартоѓ у 82-мiлiметра, пры вышынi ѓ 1,4 метра. Самаходка ѓ лоб непрабiѓная з-за вялiкiх кутоѓ нахiлу бронi. А ѓ борт яе яшчэ прыкрывалi каткi. А можна было павесiць яшчэ i экраны.
  Так што Чырвоная Армiя сутыкнулася з вельмi сур'ёзным супернiкам. Якога так проста не адолець. I фашысты зноѓ адбiлi студзеньскi наступ Чырвонай Армii.
  У баях зноѓ прыняла долi Герда i Шарлота. Абедзве дзяѓчыны ваявалi на САУ Е-25, размясцiѓшыся лежачы. I лiтаральна выбiвалi з супернiка дух.
  Герда лупанула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i прачырыкала:
  - Слава нашай армii!
  Шарлота пальнула, на гэты раз нацiснуѓшы пунсовым саском на кнопку джойсцiка i прачырыкала:
  - Слава вялiкiм перамогам!
  Герда вельмi агрэсiѓна адзначыла, пальнуѓшы ѓ непрыяцеля:
  - За велiч планеты!
  I голай пяткай як стукне па кнопцы.
  Шарлота зноѓ рубiнавым саском лупанула, i прабiѓ савецкую машыну прачырыкаѓ:
  - За вяршынi заваяваныя!
  I як засмяецца. Фашысты баявыя.
  I вось у сакавiку 1945 года гiтлераѓцы перайшлi ѓ наступ. I нанеслi першы ѓкол. Прарвалi абарону ѓ раёне Заходняй Дзвiны.
  Да гэтага часу ЗША фактычна згарнулi баявыя дзеяннi супраць Трэцяга Рэйха i Брытанiя таксама.
  I зараз фашысты засяродзiлiся на ѓсходзе. Гiтлер сур'ёзна хацеѓ усё спалiць. I вельмi капiтальна ѓсё як разгарыцца.
  Але абарона савецкiх войскаѓ вельмi стойкая i на гэты раз у некалькi эшалонаѓ. I прарвалi яе немцы, прайшоѓшы кiламетраѓ пяцьдзесят тры рубяжы, але на чацвёртым iх спынiлi. Акрамя таго наступiла бездаражы i баявыя дзеяннi часова затармазiлiся.
  У канцы красавiка Сталiн зноѓ спрабаваѓ наступаць. I яго войскi масава прымянiлi пры прарыве пражэктара. Але гэта таксама крыху дасягнулi. Прарвалi абарону i рушылi наперад, але затым iх адкiнулi на зыходныя пазiцыi.
  "Тыгр"-3 меѓ лабавую браню ѓ 250-мiлiметраѓ, i бартавую ѓ 170-мiлiметраѓ, а рухавiк у 1200 конскiх сiл, пры вазе ѓ шэсцьдзесят пяць тон. Так што дадзены танк савецкiя пазiцыi проста раздзiраѓ. Гармата была ѓ 88-мiлiметраѓ i 100 эл доѓгая ствала.
  У маi ѓ СССР з'явiѓся новы танк IС-3. Машына была на тры тоны цяжэйшая за IС-2, i больш складаную ѓ вытворчасцi, затое з куды лепш абароненай асаблiва ѓ лоб вежай. Прылада ѓсёткi "Тыгр"-3 у iлоб не прабiвала. I сам танк яшчэ горш хадавымi якасцямi, чым IС-2.
  У рэактыѓнай авiяцыi немцы захоѓвалi перавагу i нават намаганнi яе. У iх з'явiлiся з чэрвеня месяца ѓ серыйнай вытворчасцi МЕ-262 Х, са стрэлападобнасцю крыламi i двума больш дасканалымi рухавiкамi. Гэты самалёт развiваѓ хуткасць да 1200 кiламетраѓ за гадзiну, i ѓсiх разбураѓ.
  Яшчэ больш сур'ёзнай машынай стаѓ ТАЯ-400 з рэактыѓнымi рухавiкамi i шасцю маторамi. Дадзеная машына бамбiла савецкiя прадпрыемствы на ђрале i за ђралам. Потым i гэтак далей. Магутная армада. А рэактыѓны Ю-287 якi стаѓ праблемай для савецкiх самалётаѓ.
  Але самая непрыемная неспадзеѓка для Чырвонага войска гэта дыскалеты якiя развiваюць хуткасць да чатырох гукавых, i з-за ламiнарнай бруi абцякальнай машыну практычныя непаражальныя.
  I тут яшчэ ѓ немцаѓ з'явiлiся i бясхосткi МЕ-263 на ракетных рэактыѓных рухавiках, i вельмi маленькiя, хуткасныя i здольныя лётаць 45 хвiлiн, i iх можна выкарыстоѓваць больш эфектыѓна чым раней МЕ-163.
  Фрыцы таксама ѓвялi ѓ строй i знiшчальнiкi "Гота", таксама бясхостыя i эфектыѓныя. А таксама ѓ баях сталi прымяняцца i планёры.
  На моры гiтлераѓцы працягвалi раздзiраць ангельцаѓ выкарыстоѓваючы падводны флот. У тым лiку i мiнiяцюрныя субмарыны на аднаго чалавека. I гэта вельмi эфэктыѓна.
  Савецкi Балтыйскi флот нёс каласальныя страты. I ад авiяцыi i падводнай вайны.
  Альбiна i Альвiна абедзве дзяѓчыны, што ѓ любое надвор'е бегаюць босыя i ѓ бiкiнi, а то i толькi ѓ адных трусiках, сталi легендарнымi лётчыцамi. За тысячу збiтых самалётаѓ iх узнагародзiлi новай узнагародай Рыцарскiм Крыжам Жалезнага Крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Дзяѓчынкi надзвычай хвацкiя кралi. I такiя фантастычныя рахункi набiраюць.
  Гiтлер у iх душы не чакаѓ. I нават iм босыя ножкi цалаваѓ асабiста фюрар.
  У чэрвенi немцы спрабавалi наступаць у абыход Дняпра. Савецкiя войскi трымалi абарону. Але прагiналiся паступова пад нацiскам. Дапамога пад ленд-лiз фактычна спынiлася. I СССР прыйшлося прутка. Бамбаваннi ѓсё нарасталi.
  Савецкi танк Т-34-85 быѓ слабаваты гарматай супраць нямецкiх машын. А больш магутны Т-54 зрабiць нiяк не ѓдавалася. I тады асноѓная стаѓка была зроблена на самаходку СУ-100. Гэтая машына ѓ рэальнай гiсторыi не стала занадта, масавай, але ѓ альтэрнатыѓнай яе выпуск усё больш i больш нарошчваѓся.
  Вось калi немцы змаглi рушыць наперад у цэнтры i падысцi да Смаленска, там разгарнулiся баi з масавым ужываннем СУ-100. Пiка дасягнулi ѓ жнiѓнi.
  Танкавы экiпаж Лiзаветы на дадзенай самаходцы тварыѓ цуды. Асаблiва калi дзяѓчыны ваявалi амаль голыя i босыя.
  Лiзавета нават нацiснула пунсовым саском на кнопку гарматы i ѓразiла гiтлераѓскi танк, прабуркаваѓшы:
  - За Русь вялiкую!
  Кацярына нацiснула малiнавым саском грудзей. Разбiла нямецкую машыну i пiскнула:
  - За СССР!
  Алена таксама дзюбнула з вялiкай дакладнасцю. Уразiла фашысцкi танк пры дапамозе лалавага соску грудзей i пiскнула:
  - За Айчыну!
  Эфрасiя па чарзе дзюбнула з самаходкi па непрыяцелю. I ужыѓшы клубнiчны сасок, вякнула:
  - За Айчыну!
  Вось гэта былi баявыя дзеѓкi.
  Немцы ѓсё пруць i пруць. У лоб "Тыгр"-3 савецкая гармата не бярэ. Ды i "Пантэра"-3 непрабiѓная. Немцы ѓ ёй зрабiлi браню тоѓшчы, i каб не страцiць рухомасць устанавiлi рухавiк у 900 конскiх сiл. Так што пруць iх машыны бязбожна.
  Лiзавета страляе пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак. Савецкi снарад сыходзiць у рыкашэт.
  Дзяѓчына прачырыкала:
  - За камунiзм мы ѓ бой пойдзем!
  Кацярына таксама лупанула, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак i адзначыла, скалячы зубкi:
  - Не! Не тое!
  Алена, таксама выкарыстоѓваючы босую ножку пальнула па фашыстам i праспявала:
  - Мы смела ѓ бой пойдзем!
  Ефрасiя, агрэсiѓна адзначыла, скалячы зубкi:
  - За ѓладу парад!
  I таксама як пальнет, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак. Вось гэта агрэсiѓная дзяѓчынка.
  Чырвоная армiя крыху адступiла ѓ цэнтры, але ѓтрымала Смаленск... Увосень немцы спынiлi атакi, але сталi, карыстаючыся перавагай у паветры ѓзмацняць бамбардзiроѓкi. I гэты прэсiнг усё нарастаѓ. I бомбы на СССР сыпалiся не слабее.
  Пакуль у краiны парадаѓ не было авiяцыi, i крыць варожую актыѓнасць папросту няма чым.
  А непрыяцель капiтальна прэсуе. I ѓсё больш актыѓныя i жорсткiя бамбардзiроѓкi Расii.
  Хафман таксама перавысiѓ у снежнi 1945 гады тысячу збiтых самалётаѓ i атрымаѓ рыцарскi крыж жалезнага крыжа з плацiнавымi дубовымi лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  А дзяѓчаты давялi свой рахунак дзвюх тысяч кожная i атрымалi адмысловую ѓзнагароду кожная. Зорку Рыцарскага Крыжа Жалезнага Крыжа i срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Ды Альбiна i Альвiна гэта класныя i вельмi прыгожыя дзяѓчыны, што ваююць амаль голенькiя, i босыя, i перамагаюць любыя арды зараз - яны смяротныя дзяѓчынкi.
  Зiмой Чырвоная Армiя спрабавала наступаць. У баях бралi ѓдзел танкi IС-3. Але дадзеная машына даволi працаёмкая ѓ вытворчасцi i з дрэннай праходнасцю нягледзячы на добрую абарону iлба, не моцна падабалася вайскоѓцам. I тыя патрабавалi замянiць танк. Але IС-4 сутыкнуѓся з праблемай. Сталiн забаранiѓ распрацоѓку танкаѓ цяжэй за сорак сямi тон. I пакуль гэты танк апынуѓся ѓ падвешаным стане. Як i спробы стварыць iншыя машыны з сямейства Iсаѓ.
  Пакуль яшчэ фрыцы мелi перавагу ѓ якасцi тэхнiкi. А ѓ небе яно нарастала.
  Так што ѓ адказ павялiчваѓся выпуск сярэднiх танкаѓ Т-34-85 i СУ-100. Пакуль на гэтым i будавалася дактрына СССР.
  Зiмовы наступ аказаѓся малапаспяховым. Не атрымалася сур'ёзна рушыць наперад, а страты аказалiся вялiкiмi.
  Немцы збiралi танкi. Надышоѓ 1946 год... Сiлы фрыцы назапашвалi, i планавалi наступаць у траѓнi.
  Пакуль СССР не мог стварыць рэактыѓны знiшчальнiк i прайграваѓ у бiтве ѓ паветры безнадзейна.
  Дзве дзяѓчыны Альбiна i Альвiна дайшлi да трох тысяч збiтых самалётаѓ ужо да сакавiка 1946 гады. I атрымалi новую ѓзнагароду Зорку Рыцарскага Крыжа Жалезнага Крыжа з залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi.
  I гэта вельмi каласальны паказчык поспеху.
  А ѓ красавiку дыскатэлы Трэцяга Рэйха апроч тарана, узялi i ѓжылi ѓльтрагук. I гэта першая была бiць праз ламiнарны струмень i вельмi паспяховая.
  СССР чакалi наперадзе нялёгкiя часы.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 2.
  У маi 1943 года пачаѓся новы вялiкi наступ гiтлераѓскiх орд. Падкапiѓшы танкаѓ, i сабраѓшы масу "Тыграѓ"-3, якiя сталi асноѓным танкам, як найболей абароненыя i магутна ѓзброеныя, фашысты паперлi на таран. I iм удалося прарваць абарону i пачаць прасоѓвацца ѓ абыход Дняпра з поѓначы.
  У небе фашысты панавалi. Сiтуацыю пагоршыла ѓступленне ѓ вайну яшчэ i Турцыi.
  Асманы ваявалi з Расiяй у сваёй гiсторыi трынаццаць разоѓ. I разлiчвалi на чатырнаццаты, усё ж такi атрымаць перамогу. Тым больш з iмi Трэцi Рэйха, а Захад не мяшае. На самай справе ѓ Брытанii рэжым Чэрчыля ѓпаѓ, i новы ѓрад пайшоѓ на перамiр'е з Трэцiм Рэйхам. I ЗША афiцыйна аформiлi перамiр'е. Тым больш вайна з Японiяй iшла не зусiм удала, i страты Амерыкi ѓ бiтве з самураямi былi вялiкiя.
  Так што тут ужо Трэцi Рэйх цалкам развязаѓся. I здолеѓ пераканаць Турцыю адкрыць другi фронт у Закаѓказзе.
  Асманскае войска доѓга рыхтавалася да вайны i кiнула супраць СССР мiльённае войска, з вялiкай колькасцю тэхнiкi. Так што зараз атрымалася i зусiм для Расii не выдатна. I яшчэ праблема, гэта рэактыѓныя бамбавiкi ТА-500, якiя маглi грамiць савецкiя заводы практычна бяскарна. I рэактыѓная бясхвоска Б-28 якая магла дасягнуць любой кропкi ѓ СССР, i яе лiтаральна разбураць. Так што зараз Расiю капiтальна прыцiснулi. Горш стала i з забеспячэннем Чырвонай армii асаблiва ѓзрыѓчаткай i боепрыпасамi. Ды i гаручага не хапала. Немцы бамбiлi свiдравiны ѓ Баку, i Паволжа.
  Так што зараз у гiтлераѓцаѓ з'явiѓся шанц, i яны яго рэалiзавалi. У першую чаргу яны хацелi захапiць Данбас. Там абарона аказалася слабейшай, чым у напрамку Масквы i гэта ѓдалося.
  Жорсткiя баi разгарнулiся за Харкаѓ. I вельмi там усё было крывава.
  Герда i яе экiпаж ваявалi на Тыгр-4, дадзены танк быѓ абсталяваны больш магутным рухавiком газатурбiнным у 1500 конскiх сiл, i меѓ гармату магутней у 105-мiлiметраѓ у 100 ЭЛ доѓгай ствала, але пры ранейшай вазе.
  Ды i прылада немцаѓ аѓтаматычнае зараджанне i хуткастрэльная.
  А вага танка ранейшая, i сiлуэт яшчэ нiжэйшы, i нахiл бранi нават большы стаѓ.
  "Тыгр"-4 несумненна больш дасканалы танк, i яго ваяѓнiцы апрабавалi першымi.
  Герда пальнула, нацiснуѓшы пунсовым саском на кнопку джойсцiка i прабуркавала:
  - Наша перамога не за гарамi.
  I разнесла савецкую машыну IС-3.
  Шарлота таксама лупанула па савецкiх машынах, i праламала браню, прапалiла яе наскрозь i прабуркавала:
  - За нашы перамогi!
  I як засмяецца.
  I Крысцiна возьме i ѓлепiць. I савецкую СУ-100 разнясе. I пасьля чаго чырыкае:
  - За камунiзм.
  Зразумела дзяѓчына ѓжыла лалавы сасок.
  Магда таксама стрэлiла пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак. Уразiла супернiка i прабуркавала:
  - За новыя поспехi!
  I дзяѓчынкi рагочуць. У iх пакуль усё атрымлiваецца, як найвышэйшы гатунак.
  Харкаѓ фашысты абышлi i потым узялi. Далей яны наступалi на Кранаснадон i Варашылаѓград. Пал i Арол... I гэта сур'ёзны ѓдар па Чырвонай Армii.
  Сталiн загадаѓ трымаць Арол любой цаной, але фашысты... Аказалiся моцныя. Як i iх магутны штурмавыя самаходкi. У прыватнасцi "Штурмтыгр", i яе больш магутны "Штурмлёѓ". Апошняя самаходка была абсталявана яшчэ лепш i больш магутным рэактыѓным бомбамётам.
  I лупiла па будынках капiтальна. А каля бамбамёта мiтусiлiся дзяѓчаты. Экiпаж Агаты i Адалы працаваѓ на "Штурмлёѓ" адладжана. I дзяѓчаты ѓпiралiся сваiмi голымi ножкамi ѓ жалеза.
  Агата пальнула, нацiснуѓшы босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiкi i зароѓ:
  - Увесь свет гвалту мы разбурым!
  Адала лупануѓшы з кулямётаѓ, i зразаючы пяхотнiкаѓ адзначыла:
  - I закапаем капiталiзм.
  I голай, ружовай пяткай блiсне.
  Аднак калi разабрацца, дык пытанне, што ёсць у Трэцiм Рэйху? Можа, таксама капiталiзм?
  Агата лупячы па супернiках, прабуркавала:
  - За будучы мiр ва ѓсiм свеце!
  I бамбамёт зноѓ спрацаваѓ, зносячы зараз цэлы будынак. I гэта трэба адзначыць вельмi эфэктыѓны ход.
  Адала страляючы, пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак, пацвердзiла:
  - Слава нашай армii назаѓжды!
  Баявыя тут дзяѓчаты ѓ Трэцiм Рэйху, але ѓ СССР не горшыя. Таксама ѓмеюць бiцца.
  Вось ужо баi разгарнулiся за Курск i там ваююць рускiя дзяѓчыны.
  Наташка кiнула босай ножкай гранату ѓ фашыстаѓ i праспявала:
  - Дарэмна...
  Зоя запусцiла голай пяткай прэзент смерцi i дадала:
  - Працiѓнiк...
  Аѓгусцiна паддала нешта знiшчальнае i пiскнула:
  - Лiчыць...
  Святлана босымi пальцамi ног падкiнула гранату i пiскнула:
  - Што...
  Наташа шпурнула босымi ножкамi пару лiмонак i вякнула:
  - Рускiх...
  Зоя таксама паддала нешта энергiчнае i смяротнае, пiскнуѓшы:
  - Здолеѓ.
  Аѓгусцiна запусцiла смяротнае, прабурчэѓшы:
  - Вораг ....
  Святлана зноѓ паддала знiшчальнае i вякнула:
  - Зламаць!
  Наташа дала чаргу i пiскнула:
  - Хто...
  Зоя таксама пальнула па чарнаскурым iншаземцам, што набралi фашысты i пiскнула:
  - Смеѓ!
  Аѓгусцiна выдала з напорам i лютасцю:
  - Той...
  Святлана паддала з аскалам пантэры:
  - У...
  Наташа кiнула босай ножкай гранату i вякнула:
  - Баю...
  Зоя шпурнула босымi пальцамi прэзент смерцi i буркнула:
  - Нападае!
  Аѓгустына дзюбанула i буркнула:
  - Ворагаѓ...
  Святлана паддала звязку гранат босымi падэшвамi, i як праарэ ва ѓсю глотку:
  - Будзем...
  Наташа цвiкнула чаргой i прашыпела:
  - Люта ....
  Зоя зрэзала фашыстаѓ i пiскнула:
  - Бiць!
  Аѓгустына зноѓ пальнула i вякнула:
  - Люта ....
  Святлана прачырыкала, вядучы стралянiну:
  - Бiць!
  Наташка зноѓ кiнула хупавай, босай ножкай гранату, прачырыкала:
  - Мы знiшчым фашыстаѓ!
  Зоя ѓзяла i прачырыкала:
  - Будучы шлях у камунiзм!
  I кiнула босымi пальчыкамi ногi лiмонку.
  Аѓгустына ѓзяла i раскiдала чэргi, i паляцелi яе голыя ножкi з разбурэннем па фрыцах:
  - Мы расколем супернiкаѓ!
  Святлана ѓзяла i босай пяткай падкiнула, звязку гранаты, i прапiшчала:
  - Разнясём фашыстаѓ!
  I чацвёрка працягвала страляць i кiдаць гранаты. Рухаѓся нямецкi Е-75. Машына з 128-мiлiметровай гарматай. I страляе сабе.
  А дзяѓчаты кiдалi гранаты. Падрывалi фашыстаѓ. А тыя стралялi ѓ адказ. Лезлi наперад. Зноѓ пруць танкi. Рухаецца найноѓшы нямецкi "Леапард"-1. Вельмi рухомая машына.
  Але i яго дзяѓчынкi ѓзялi ѓ абарачэнне i падбiлi. Разарвалi рухомую з газатурбiнным рухавiком машыну. I разнеслi яе на шматкi.
  Наташка са смяшком заѓважыла:
  - Мы выдатна ваюем!
  Зоя з гэтым пагадзiлася:
  - Вельмi нават выдатна!
  Аѓгусцiна дасцiпна заѓважыла:
  - Будзе ѓ нас перамога!
  I запусцiла босай ножкай супрацьтанкавую гранату. Моцная дзяѓчынка. I столькi ѓ ёй дасцiпнасцi.
  Святлана таксама пальчыкамi голай нагi запусцiла прэзент смерцi, i патрапiла ѓ супернiка. Вельмi агрэсiѓная дзяѓчына, з вачамi колеру васiлькоѓ. У ёй такая дасцiпнасць, i пасаж сiл!
  Наташа дала чаргу, i выскалiлiся:
  - За Русь святую!
  Зоя страляла вельмi актыѓна, i скалiлася, паказваючы жамчужныя зубкi:
  - Я ваяѓнiца таго ѓзроѓню, што не згасае!
  Аѓгусцiна таксама стрэлiла. Скасiла фашыстаѓ i прабулькала:
  - Я ваяѓнiца з вялiкiх амбiцый!
  I выскалiла жамчужныя зубкi!
  Святлана пацвердзiла:
  - Вельмi вялiкiх амбiцый!
  Наташка кiнула босай ножкай лiмонку i праспявала:
  - З неба...
  Зоя таксама шпурнула босымi пальцамi гранату i выдала:
  - Зорачка...
  Аѓгустына запусцiла голай нагой прэзент смерцi i праспявала:
  - Яркая...
  Святлана таксама кiнула гранату, пры дапамозе босай ножкi, i выдала:
  - Крышталiна!
  Наташа дала чаргу i прашыпела:
  - Я вам...
  Зоя запусцiла босымi пальцамi падарунак смерцi, прашыпеѓшы:
  - Песеньку....
  Аѓгустына паддала голай пяткай, што нясе смерць i прапiшчала:
  - Праспяваю...
  Наташка працягнула, агрэсiѓна напяваючы:
  - Пра....
  Зоя кiнула босенькай ножкай выбухны пакет, раскiдаѓшы фашыстаѓ i пiскнула:
  - Роднага...
  Аѓгустына паддала голай пяткай звязку гранат, выдала:
  - Сталiна!
  Але ѓсё ж не ѓтрымалi ваяѓнiцы i Курск. Прарваѓ супернiк савецкую абарону, рухаючыся ѓ напрамку Варонежа Лета, i цеплыня... Iдзе ѓжо шосты год Вялiкай Айчыннай вайны, i ѓсiм вельмi горача i весела. Хоць страты абапал каласальныя.
  Герда зноѓ у баi i зразумела паспрабуе новы танк.
  Герда, Шарлота, Крысцiна i Магда едуць на танку Е-100 класа У. Гэтая машына больш кампактная, на чатыры чальца экiпажа. I яе ѓзбраенне - рэактыѓны бамбамёт i ѓнiверсальная гармата 88-мiлiметраѓ 100 ЭЛ - знiшчальнiк танкаѓ.
  Ваяѓнiцы едуць i насвiстваюць.
  Герда страляе з доѓгай гарматы. Прабiвае ѓ борт з дыстанцыi IС-3 i цвiркае:
  - Для Радзiмы мы сэрца аддамо,
  А Сталiна засмажым i з'ямо!
  Шарлота пальнула з рэактыѓнага бамбамёта. Накрыла савецкi бункер i пiскнула:
  - Мы непераможныя!
  Крысцiна ѓзяла i прагыркала, нацiскаючы на курок босай пяткай:
  - Дастанем i ѓ тым i iншым!
  Даѓбанула прычым трапна i Магда. Разбiла савецкую САУ СУ-152. I прабуркавала:
  - Будзе час, надыдзе перамога!
  Герда правiшчала, страляючы:
  - Нас нiкому не спынiць!
  Шарлота пацвердзiла:
  - Але пасаран!
  Рудая шэльма прайшла разам з Гердай усю першую сусветную вайну, пачынаючы ад Польшчы, i канчаючы гэтым распачатым у траѓнi вялiкiм наступам. Шмат чаго бачыла рудая чартоѓка.
  I гатова, бiцца да канца!
  Крысцiна таксама страляе, i выскалiлася. Яе валасы залацiста-рудыя. На вайне дзяѓчынкi не старэюць, а нават, мабыць, маладзеюць! Яны такiя лютыя i шчадралюбныя. Скаляць сабе зубкi.
  А ѓ зубках нiводнай дзiрачкi.
  Магда мае шавялюру колеру сусальнага золата. I таксама актыѓна шчэрыцца. Класная дзяѓчынка. У ёй такая агрэсiѓная грацыя i энергiя тысячы канёѓ.
  Герда дзяѓчына з белымi валасамi страляе, i з усмешкай заѓважае:
  - У свеце шмат ёсць i добрага i брыдкага... Але чорт пабяры, наколькi ж зацягнулася гэтая вайна!
  Шарлота з гэтым пагадзiлася:
  - I на самай справе, другая сусветная вайна цягнецца занадта ѓжо доѓга. Усе баi, i баi... Гэта рэальна вымотвае!
  Крысцiна рушыла босай ножкай па бранi i вякнула:
  - Але Брытанiя да гэтага часу не пераможана!
  Магда пальнула па рускiх i рыкнула:
  - А павiнна быць зрынутая! Гэта наша крэда!
  Герда прашыпела, страляючы па рускiх, i скалячы зубы, колеры слановай косцi:
  - Нам патрэбна перамога!
  Даѓбанула i Шарлота, правякаѓшы:
  - Адна на ѓсiх мы за цаной не пастаiм!
  Крысцiна рудая i залатая шэльма правiшчала:
  - Не! Не пастаiм!
  Магда прыцмокнула пунсовымi губкамi, прачырыкаѓ:
  - Мы за цаной не ѓ краму ходзiм!
  I стрэлiла залатавалосая гарпiя.
  Герда таксама дзюбнула па расiйскiх танках. Падбiла машыну i вякнула:
  - Мы самыя моцныя ѓ свеце!
  Шарлота падпявая дадала:
  - Ворагаѓ усiх замочым у сарцiры!
  Крысцiна падтрымала песенны парыѓ:
  - Не верыць Радзiма слязам!
  Магда пявуча працягнула:
  - А ѓсiм камунiстам дамо па мазгах!
  I дзяѓчаты падмiргнулi адна адной. У iх увогуле добры танк. Толькi з дыстанцыi цяжка прабiць цяжкi пяцьдзесят тон IС-3 у лоб. Але ж i снарад у немцаѓ няпросты, а з уранавым стрыжнем. I ѓ войску шмат чарнаскурых. Якiя ваююць з апантанай лютасцю. I з iмi не кожны можа параѓнацца.
  Дзяѓчаты прывыклi змагацца басанож. Яшчэ ѓ Польшчы яны былi толькi ѓ адным бiкiнi, i босыя.
  Калi голая падэшва датыкаецца з паверхняй зямлi, гэта амалоджвае. Можа, таму дзяѓчаты нi не старэюць! Хаця час i iдзе! Ваяѓнiцы скажам прама вельмi гераiчныя.
  Столькi подзвiгаѓ здзейснiлi, а ваююць, нiбы звычайныя салдаты. I заѓсёды толькi ѓ бiкiнi, i босыя. Узiмку iм нават прыемна пляскаць босымi ножкамi па гурбах.
  Герда страляе i напявае:
  - Мы пройдзем агонь i ваду!
  Шарлота пальнула па рускiх з бамбамёта i выдала:
  - Слава прускаму народу!
  Крысцiна таксама стрэлiла, i пiскнула:
  - Мы будзем кiраваць планетай!
  Магда цвiкоѓнула i пацвердзiла:
  - Абавязкова будзем!
  Герда зноѓ урэзала снарадам i пiскнула:
  - Нас не спынiць нават напалм!
  Шарлота з гэтым пагадзiлася:
  - I нават атамная бомба, якую мы не баiмся!
  Крысцiна шыкнула i адказала:
  - Атамную бомбу амерыканцам стварыць не ѓдалося! Гэта блеф!
  Магда ѓсклiкнула на ѓсю глотку:
  - Мiру ад новага нямецкага парадку не сысцi!
  Немцы ѓ маi прасоѓвалiся ѓ абход Смаленска з поѓначы. Iх танкавыя калоны моцныя i шмат набранай у Афрыцы i арабскiх краiнах пяхоты. Бяруць фрыцы лiкам.
  Акрамя таго ѓ Германii з'явiлiся на ѓзбраеннi дыскалёты непаражальныя для стралковай зброi.
  Дзве дзяѓчыны Альбiна i Альвiна ляцяць сабе на такой лятаючай талерцы. Яны непаражальныя дзякуючы моцнай ламiнарнай бруi. Але i самi ня могуць весьцi агонь. Затое дзякуючы каласальнай хуткасцi могуць наганяць i таранiць савецкiя самалёты.
  Альбiна, нагiнаючы свой дыскалет, заѓважыла:
  - Тэхнiка жалезная, безумоѓна патрэбная i вельмi карысная!
  Альвiна хiхiкнула, выскалiла зубкi i прашыпела:
  - Але ѓсё вырашае дух!
  Альбiна ѓдакладнiла:
  - Самы што нi на ёсць менавiта баявы дух!
  Абедзве дзяѓчыны бландынкi i ѓ бiкiнi. Вельмi прыгожыя i басаногiя. Калi ваяѓнiца без абутку, ёй спадарожнiчае поспех. Вось цяпер дзяѓчынкi такiя маляѓнiчыя i цудоѓныя.
  I перш чым адправiцца на лаянку, прыгажунi абавязкова папрацуюць язычком з мужчынскай дасканаласцю. Гэта настолькi прыемна, i зараджае энергiяй. Ваяѓнiцы любяць пiць з чароѓнай пасудзiны. Гэта рэальна для iх свята плоцi.
  Вось як добра дзяѓчынкам.
  Альвiна збiла два савецкiя ЯК-11 i прачырыкала:
  - Слаѓнае наша паляванне!
  Альбiна пацвердзiла таран i выдала:
  - I нiколi не стане апошняй!
  Альвiна звалiла яшчэ тры савецкiя штурмавiкi IЛ-10, i пiскнула:
  - Вось як ты думаеш, Бог любiць Нямеччыну?
  Альбiна з сумневам пакiвала галавой:
  - Судзячы па ѓсiм не вельмi!
  Альвiна хiхiкнула i перапытала:
  - А чаму ты так думаеш?
  Альбiна таранiла дзве савецкiя машыны i прапiшчала:
  - Вайна доѓжыцца занадта ѓжо доѓга!
  Альвiна лагiчна заѓважыла:
  - Затое мы наступаем!
  Альбiна выскалiлiся i вякнула:
  - Так што i перамога прыйдзе!
  Альвiна збiла адразу чатыры савецкiя самалёты, смелым манеѓрам i пiскнула:
  - Абавязкова прыйдзе!
  Альбiна палiчыла патрэбным нагадаць:
  - Пасля Сталiнграда вайна пайшла не па правiлах...
  Альвiна з гэтым пагадзiлася:
  - Дакладна не па правiлах!
  Альбiна ѓ прыкрасцi пiскнула:
  - Мы сталi прайграваць!
  Альвiна прапiшчала з прыкрасцю:
  - Вызначана сталi!
  Альбiна таранiла яшчэ некалькi савецкiх машын i пiскнула:
  - Няѓжо гэта не праблема для нас?
  Альвiна збiла пару расейскiх знiшчальнiкаѓ i вякнула:
  - Думалi, сiтуацыя наогул безнадзейная!
  Альбiна пажадлiва выскалiлiся i прашыпела:
  - А цяпер што мы бачым?
  Альвiна прачырыкала з апломбам:
  - Нешта непахiснае i непаѓторнае!
  Альбiна блiснула жамчужнымi зубамi i адказала:
  - Тое, што Трэцi Рэйх перамагае!
  Альвiна звалiла яшчэ пару савецкiх штурмавiкоѓ i вывела:
  - Сапраѓды абавязаны перамагчы!
  Дзяѓчаты паскалiлi тварыкi. У свой час яны папрацавалi, прычым афiцыйна ѓ салдацкiм бардэлi. Шмат прапусцiлi праз сябе мужчын, i не толькi белай расы. I iм гэта дзiка падабалася. Ну, да чаго целам такое прыемна. Але потым шлюхi патрапiлi пад савецкi ѓдар. Iх захапiлi ѓ палон. Ну, прыгажунi думалi, што iх згвалцяць. А вось чартас два!
  Прымусiлi шлюх рыць акопы i траншэi. А гэта былым начным феям вельмi не спадабалася. Так яны ѓсё змаглi ѓцячы. Спакусiлi такi вартавых.
  I паклялiся рускiм адпомсцiць.
  I ваявалi супраць Расii. Такiя вось чартоѓкi...
  Альбiна звалiла яшчэ некалькi расейскiх машын i прабурчала:
  - Усё ж з мужчынамi жыць можна!
  Альвiна з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Не можна нават, а трэба!
  Альбiна выскалiла зубкi i адказала:
  - Але ѓсё ж... Забiваць салодка.
  I дзяѓчыны збiла рухам дыскалета яшчэ пяць савецкiх машын.
  Альвiна хiхiкнула i выдала:
  - А калi бывае i горка?
  Альбiна збiла яшчэ шэсць машын i адказала:
  -Пасля перамогi ажанюся! I нараджу дзесяць дзяцей!
  I абедзве дзяѓчыны разрагаталiся.
  I праспявалi;
  Мы рыцары веры фашызму,
  Сатрэм у пыл байцоѓ камунiзму!
  I як засмяюцца, скалячы свае горы з белымi верхавiнамi.
  Ды гэта фашысцкiя сцервы i вельмi агрэсiѓныя, i жудасна жорсткiя.
  Гiтлераѓцы змаглi абысцi Смаленск i ѓзялi Пскоѓ. Узнiкла пагроза i Ленiнграду. Сiтуацыя ѓвогуле крытычная. Хаця i не катастрафiчная. Але рэзерваѓ у СССР засталося не надта шмат. I невядома, колькi яшчэ Расея зможа пратрымацца. Ды i немцы абяскроѓлены i знясiлены.
  Але ѓ фрыцаѓ чатыры дзяѓчыны i такiя харты.
  Герда стрэлiла з гарматы i ѓразiла Т-54 у нiз корпуса, i прачырыкала, мiргаючы сапфiравымi вочкамi:
  - Не, усё ж Бог любiць Германiю! Мы абавязкова пераможам!
  Шарлота з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Мы не можам прайграць! Хутка выйдзем да Калiнiна, i да Масквы будзе рукой падаць!
  Крысцiна выскалiла свае жамчужныя кусачкi i вякнула:
  - Дойдзем, будзе час i да Уладзiвастока!
  Магда са шкадаваннем адзначыла:
  - А японцы ѓжо разгромленыя. Гэта вельмi сур'ёзна, у нас страчаны важны хаѓруснiк.
  Герда падбiла новы савецкi танк i пiскнула:
  - Абыдземся i без iх!
  Шарлота хiхiкнула i заѓважыла:
  - Калi малыш усмiхнецца, можа, усё абыдзецца!
  Крысцiна выдала ѓ рыфму:
  - Ад усмешкi лопнуѓ бегемот!
  Магда падтрымала яе:
  - У дзяѓчынкi вельмi прагны рот!
  I ваяѓнiцы ѓзялi i разрагаталiся. У iх блiскучай энергii, можна сказаць i з лiшкам!
  Герда зноѓ стрэлiла па савецкiх машынах i вякнула:
  - Будучы век стане за намi!
  Шарлота таксама дзюбнула i пацвердзiла:
  - Будзе i палёты ѓ космас!
  Крысцiна ахвотна падобнае пацвердзiла:
  - Будзем у космас лётаць!
  Магда дзюбанула з бамбамету i выдала:
  - Пасеѓшы ѓ зорны самалёт!
  Герда паказала язык, i прапiшчала:
  - У новым стагоддзi будзе кiраваць iмперыя Трэцяга Рэйха!
  Шарлота з агрэсiѓным аскалам пацвердзiла:
  - I чацвёртага таксама.
  Пасля чаго прыгажуня зноѓ развярнула савецкi танк.
  Крысцiна, гэта ваяѓнiца-чортоѓка, зiхоцячы жамчужнымi зубкамi, прапiшчала:
  - Ды хай будзе новы парадак! I слава Вялiкай Iмперыi!
  Магда пацвердзiла з ашалелай лютасцю:
  - Слава iмперыi!
  Герда зноѓ пальнула i выдала:
  - Нам таксама слава!
  I вiдаць дзеѓка патрапiла.
  Гвазданула i Шарлота. Прычым вельмi трапна. Прабiѓ савецкi танк прама ѓ борт. Пасля чаго прачырыкала:
  - Б'емся за новы парадак!
  Магда, ведучы агонь i дзiвячы супернiкаѓ, пацвердзiла:
  - I без усялякiх сумненняѓ даможамся!
  Герда зноѓ цвiканула, ды вельмi трапна i выдала:
  - Даб'емся з вялiкiм запасам!
  I блiснула сапфiравымi, i вельмi яркiмi вочкамi.
  Шарлота таксама стрэлiла, патрапiла ѓ расiйскую машыну i вякнула, гэта д'ябла з валасамi колеру апельсiна:
  - Усё будзе проста вышэйшы пiлатаж!
  Магда таксама пальнула з ашалелай лютасцю. Разбiла Т-54 i пiскнула:
  - I будучы экiпаж!
  Тут, праѓда, у дзяѓчат узнiклi праблемы. З'явiѓся IС-14. Машына вельмi нават буйная. I ѓ яе гармата ѓ 152 - мiлiметра з доѓгiм ствалом. Можа i немца прабiць.
  Герда прыжмурылася i спытала Шарлоту:
  - Ты можаш яе накрыць бомбамётам?
  Рудая чартоѓка адказала:
  - Шанец, вядома ж, ёсць... Але дакладнасць бамбамёта недастатковая!
  Крысцiна запальна прапанавала:
  - Дай я са сваёй 88-мiлiметроѓкi праб'ю?
  Герда скептычна заѓважыла:
  - У гэтага IС-14 лабавая браня 400-мiлiметраѓ пад вялiкiм нахiлам. Яго нiяк не возьмеш!
  Шарлота выскалiлiся i заѓважыла:
  -Чорт пабяры! А я думала, што падобнага танка ѓ рускiх няма! Адны толькi чуткi!
  Магда падказала:
  - Я таксама думала, што гэта дэза! Але мы бачым, што гэта ня так! I ствол у рускага такi доѓгi!
  Герда праспявала, стукаючы босай пяткай па браняванай падлозе:
  - Мы будзем змагацца, не ведаючы страху!
  Шарлота пацвердзiла настрой напарнiцы:
  - Мы будзем секчыся нi кроку назад!
  Крысцiна прапанавала:
  - А што, калi падбiць савецкi танк дакладным трапленнем снарада ѓ ствол?
  Герда ѓсумнiлася:
  - Ты так зможаш, з вялiкай дыстанцыi?
  Крысцiна пацвердзiла:
  - Калi паднесцi полымя запальнiцы да маёй босы падэшве, то я цалкам здольная вельмi нават трапна патрапiць!
  Замест адказу Герда пстрыкнула запальнiчкай. Крысцiна вывярнула сваю босую нагу i яе голая, злёгку агрубелая пятка блiснула ѓ святле полымя.
  Герда паднесла агонь да дзявочай падэшвы. Пачуѓся пах смаленага. Вельмi прыемны пах, нiбы смажаць шашлык.
  Крысцiна прашаптала:
  - I да другой пяткi!
  Тут запалiла агонь Магда. Абодва мовы полымя зараз лiзалi босыя падэшвы вельмi прыгожай i рудай дзяѓчыны.
  Потым Шарлота вякнула i агалiла грудзi. Без усялякiх цырымонiй узяла i пунсовым саском нацiснула на кнопку джойсцiка. Гармата спрацавала аѓтаматычна.
  Снарад праляцеѓ сабе, i трапiѓ прама ѓ ствол вялiкай, савецкай машыны.
  Нiбы велiканскаму слану адсеклi даѓжэзны хобат. Атрымаѓшы скрышальны ѓдар, савецкi танк, спынiѓ рух. Нiбы выбiлi меч з рук.
  Вось пашанцавала шлюхам!
  Шарлота праспявала, радасна скалячыся:
  - Толькi страх нам падорыць сяброѓ! Толькi боль падахвочвае працаваць!
  Герда з азартам дадала:
  - Я хачу ѓсё мацней, сьцерцi вашыя дурныя твары!
  Ваяѓнiцы Трецяга Рэйха падобна апынулiся вельмi задаволеныя!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 3.
  Вайна працягвалася, але дайшоѓшы да Варонежа немцы ѓзялi паѓзу Цяжар баёѓ перанеслася ѓ паветра. Там усё i адбывалася з дзiкiм апломбам Вялiкай Вайны
  Пакуль перамогi не было нi ѓ кога. Хiба што ѓ небе гiтлераѓцы якасцю авiяцыi куды мацнейшыя.
  I набiраюць рахункi iх асы. У баях таксама выпрабавалi Тыгр-4, якi быѓ адкрыта добрай машынай. I нават IС-3 яму не супернiк.
  Фюрэр жа крыху прытомлены, прапанаваѓ Брытанii ваяваць з СССР сумесна. Але англiчане гэта адхiлiлi. Для гэтага было б занадта. Так што Гiтлер пакуль змушаны ваяваць адзiн.
  Бракавала Нямеччыне людскiх рэсурсаѓ. У войска прызывалi старых i падлеткаѓ з чатырнаццацi гадоѓ. Выкарыстоѓвалiся i замежныя дывiзii. I хiвi i iншыя сiлы.
  Але вайна iшла i далей... Фашысты зрабiлi паѓзу.
  Альбiна i Альвiна атакавалi савецкiя самалёты.
  Яны ѓжо збiлi чатыры тысячы самалётаѓ. I атрымалi Зорку Рыцарскага Крыжа Жалезнага Крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi.
  Цяпер лезлi на пятую тысячу.
  Альбiна пальнула, збiѓшы дзясятак савецкiх самалётаѓ пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i прабуркавала:
  - За асаблiвыя ѓзнагароды!
  Альвiна таксама лупанула, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, зразаючы савецкiя самалёты i вякнула:
  - За новы свет!
  Немцы ѓгразлi ѓ баях за Смаленск, але змаглi цалкам акружыць горад. I абстрэльвалi яго, выкарыстоѓваючы САУ "Штурмлёѓ", i "Штурммаѓс". Вялiкая сiла гiтлераѓцаѓ.
  Аднак супраць фашыстаѓ ваявалi нават маленькiя дзецi. Хлопчыкi i дзяѓчынкi шпурлялi самаробныя выбух-пакеты па нямецкiх танках, самаходках, i пяхоце.
  Пiянеры ваявалi вельмi мужна. Яны ведалi, што абазначае фашысцкi палон.
  Дзяѓчынка Марынка, напрыклад, патрапiла ѓ лапы да фашыстаѓ. Ёй вышмаравалi босыя ножкi алеем i змясцiлi каля жароѓнi. Мовы полымя амаль лiзалi голыя, агрубелыя ад доѓгага хаднi басанож пяткi дзяѓчынкi. Катаванне працягвалася хвiлiн пятнаццаць, пакуль падэшвы не пакрылiся пухiрамi. Потым босыя ногi дзяѓчынкi адвязалi. I зноѓ задавалi пытаннi. Бiлi гумовымi шлангамi па голым целе.
  Затым прапускалi ток... Марынка была катавана да дзесяцi страт прытомнасцi падчас допыту. А потым ёй давалi адпачываць. Калi босыя ножкi злёгку паджывалi, то iх зноѓ мазалi маслам i зноѓ падносiлi жароѓню. Такое катаванне можна паѓтараць па шмат разоѓ. I токам мучыць, i гумовымi шлангамi сцябаць.
  Катавалi Марынка паѓгода. Пакуль яна ад катаванняѓ не аслепла i не пасiвела. Пасля чаго яе жыѓцом закапалi ѓ зямлю. Нават не сталi марнаваць кулю.
  Пiянера Васю, гiтлераѓцы сцябалi распаленым дротам па голым целе.
  Потым распаленымi палосамi жалеза прыпалiлi босыя пяткi. Хлопчык не вытрымаѓ гарлапанiѓ, але ѓсё роѓна не выдавала таварышаѓ.
  Гiтлераѓцы яго жыѓцом растварылi ѓ салянай кiслаце. А гэта жудасны боль.
  Такiя каты гэтыя фрыцы... Камсамолку катавалi прасам. Потым павесiлi на прэнг, паднiмалi i кiдалi ѓнiз. Затым, сталi палiць распаленым ломiкам. Шчыпцамi вырвалi грудзей. Потым распаленымi пасатыжамi лiтаральна адарвалi нос.
  Дзяѓчыну замучылi да смерцi... Зламалi ѓсе пальцы на руках i нага. Iншую камсамолку Ганну пасадзiлi на кол. I калi яна памiрала, дык палiлi агнём паходняѓ.
  Карацей кажучы, фашысты здзекавалiся, як маглi i як хацелi. Мучылi ѓсiх i катавалi.
  Наташка i яе каманда ѓсё яшчэ бiлiся ѓ асяроддзi. Дзяѓчаты выкарыстоѓвалi босыя хупавыя ножкi ѓ бiтве, i кiдалi гранаты. Яны адбiвалiся ад праѓзыходных сiл фрыцаѓ. Трымалiся сабе вельмi мужна, i не збiралiся адыходзiць.
  Наташа, ведучы бiтву, падумала, а цi калi Бог? Бо ѓ Бiблii, у якую так вераць поѓна памылак i супярэчнасьцяѓ.
  Вось, напрыклад такiя;
  Жывёлы былi створаны раней за чалавека
  Так. (Быц. 1:20-27)
  Не. (Быц. 2:7, 18-20)
  Зрэшты, навошта гэта? Ну на самой справе, Ленiн даѓно ѓжо сказаѓ: рэлiгiя опiум для народа!
  I пра што тут абмяркоѓваць?
  Зоя таксама ѓпэѓнена ваюе, i кiдае босымi пальчыкамi ножак забойнай сiлы гранату. I раздзiрае масу салдат Трэцяга Рэйха.
  Яна праспявала:
  - У перамозе несмяротны iдэй камунiзму,
  Мы бачым будучыню нашай краiны...
  Стрэм попел серы мы арды фашызму,
  I будуць вялiкiя дзяѓчынкi арлы!
  I Зоя як засмяецца!
  Аѓгустына таксама змагаецца адчайна i ѓпэѓнена выкошвае непрыяцеляѓ i раве:
  - Слава камунiстам!
  Святлана, ведучы агонь па непрыяцелях, прабуркавала:
  - За Айчыну!
  I босымi пальчыкамi ножак шпурне гранату.
  Дзяѓчаты пасля гэтых слоѓ дружна засмяялiся. I знялi з сябе станiкi. Стала абсыпаць адзiн аднаму грудзей пацалункамi. Бо гэта так прыемна, i цудоѓна. Яны сапраѓдныя ваяѓнiцы.
  Наташа рашуча заявiла:
  - Бiблiя адназначна казка!
  Аѓгусцiна лагiчна заѓважыла:
  - Не абавязкова Богу даваць адкрыццi, праз габрэйскую казку! Мой асабiсты Бог - Гэта Усемагутны Род! На славу ђсявышняга Роду мы i будзем ваяваць!
  I ѓсе чатыры дзяѓчыны ѓсклiкнулi, ускiнуѓшы босыя ногi ѓверх:
  - Слава вялiкай Расii!
  Паколькi блакада Смаленска зацягнулася, то чацвёрка дзяѓчынак пакутавала ад холаду i голаду, як рэшткi савецкага гарнiзона. Таму нiчога дзiѓнага няма ѓ тым, што дзяѓчаты атрымалi загад выйсцi з кальца акружэння.
  Ад яны ѓ адных толькi трусiках, загарэлыя, басаногi iдуць на прарыѓ.
  Бягуць сабе, i робяць адзiночныя стрэлы, бо трэба берагчы патроны.
  А гiтлераѓцы абрынулi на iх лiтаральна цэлы вал агню. Але дзяѓчыны нездарма толькi ѓ адных, тоненькiх трусiках. Кулi iх, такiм чынам, не бяруць. I яны iмчацца, будучы абсалютна непаражальнымi. А босыя ножкi, таксама выдатна абараняюць дзяѓчат у баi.
  Наташа стрэлiла, збiла фашыста i зароѓ:
  - Сталiн з намi!
  Зоя таксама пальнула, кiнула босай нагой асколак бутэлькi. Звалiла двух фрыцаѓ i вякнула:
  - Сталiн жыве ѓ маiм сэрцы!
  Аѓгустына таксама пальнула, i выдала з апломбам:
  - У iмя Русi!
  I паказала мову. I фашыста звалiла.
  Святлана цвiкоѓнула, патрапiла ѓ гiтлераѓца, i прачырыкала:
  - У iмя камунiзму!
  Чацвёрка басаногiх, у адных толькi тоненькiх трусiках дзяѓчынак, iмчалася праз пазiцыi фашыстаѓ. Адзення ѓ ваяѓнiц амаль не было. Толькi трусiкi розных колераѓ: чорныя, белыя, чырвоныя, сiнiя.
  I гэта таксама магiя, якая адводзiць кулi i аскепкi. Паспрабуй такiх дзяѓчынак ты голымi рукамi вазьмi! Яны проста прыгажунi самага вышэйшага класа!
  А грудзi, якiя. Соску нiбы клубнiцы. I вельмi панадлiвая. Наогул дзяѓчыны такiя прыгожыя, i амаль голыя.
  Наташка, страляючы, уявiла сябе на аѓкцыёне рабынь. Як з яе здымаюць покрыва за покрывам. Аголяюць моцнае, мускулiстае, дзявочае цела. А яна так i стаiць сабе, ганарлiва расправiѓшы плечы, падняѓшы галаву, дэманструючы, што ёй зусiм не сорамна. Яна ж дзяѓчына самага вышэйшага класа. На досвiтку сiл, i не старэючая.
  Калi жанчына ходзiць басанож, яна маладзее, i вечна застаецца юнай. Галоѓнае гэта мiнiмум адзення, i пастаянны сэкс з мужчынам. Дакладней з мужчынамi рознымi i пажадана маладымi. Каб самiм маладзець.
  Наташа ѓявiла сябе голай на рабскiм гандлi, i адчула ѓзбуджэнне. Быццам яе мацаюць пакупнiкi, i залазяць рукамi ѓ самыя адчувальныя месцы. Як гэта, мусiць, выдатна быць рабыняй. Але ѓ гарэме не весяла. Мужчын няма, адны еѓнухi. А жадаецца шмат i з рознымi.
  Эх, бедныя жанчыны гарэма. Як вам не павезла з мужчынамi. Колькi вам можна пакутаваць ад устрымання! А Наташка не хацелася стрымлiваць iнстынкты акулы.
  Дзяѓчына стрэлiла ѓ фашыста i вякнула:
  - Я тэрмiнатар!
  Пальнула i Зоя, прачырыкаѓшы:
  - А я ваяѓнiца класа супер!
  Аѓгусцiна ѓзяла i збiла трох фашыстаѓ i прачырыкала:
  - Сталiн быѓ з намi!
  Святлана лупанула. Разбiла чатырох фашыстаѓ i пiскнула:
  - Сталiн ёсць з намi!
  Наташа збiла некалькiх наймiтаѓ Трэцяга рэйха, кiнула босай ножкай камень i пiскнула:
  - Сталiн заѓсёды будзе сярод нас!
  Зоя выскалiлiся i паказала мову, пiскнуѓшы:
  - За велiч Расii!
  Аѓгустына шпурнула босымi пальцамi асколак шыбы, распарола фашысту горла i пiскнула:
  - За новы наш славянскi Род!
  I разрагаталася...
  Святлана пальнула па гiтлераѓцам, зрэзала некалькi байцоѓ i выдала:
  - За святую Русь!
  Наташа цвiганула па фашыстам. Паддала голай пяткай гранату, якую запусцiлi па ёй гiтлераѓцы. Раскiдала дакладным пападаннем фрыцаѓ i вякнула:
  - За Сварога!
  Пасля чаго выскалiла тварык, у якой столькi грацыi i лютасьцi пантэры.
  Зоя ѓзяла i запусцiла босымi пальцамi ног iржавы цвiк. Прабiла вочы гiтлераѓскаму афiцэру, i прачырыкала:
  - За Белага Бога!
  Аѓгусцiна ѓзяла i паддала голы пятак выбухны пакет. Раскiдала нiбы аскепкi шкла фрыцаѓ, i пiскнула:
  - За новы рускi парадак!
  Святлана ѓзяла i босымi пальцамi ножак шпурнула, забойнае, прабiла фрыцаѓ i раѓнула:
  - За Рускi дом!
  Чацвёрка дзяѓчынак бiлася адчайна, i вельмi агрэсiѓна бiлася. Немцы i iх наймiты адступалi. Аддалялiся перад дзяѓчынкамi. Куды ѓжо фашыстам супраць Чырвонай армii.
  Памятаюць фрыцы Сталiнград. Як iх там пакалашмацiлi дзяѓчынкi. Таксама ж ваявалi босымi i бiкiнi. Гэта самае эфектыѓнае адзенне. Нiхто дзяѓчат не спынiць, калi яны напаѓголыя. I босымi ножкамi кiдаюць прэзенты разбурэння.
  Наташка кiнула босымi пальцамi абломак керамiкi. Праламала чэрап нямецкаму генералу, i праспявала:
  - У Iмя Матухне-Русi!
  Зоя ѓзяла i кiнула босымi пальцамi асколак, прабiла фашыста i крыкнула:
  - Ды за мой дом!
  Аѓгусцiна запусцiла, з босы ногi дыск. Зрэзала шасцярых гiтлераѓцаѓ i пiскнула:
  - За Сталiна!
  Святлана таксама паддала новы пасаж, збiла фрыцаѓ i пiскнула:
  - За новы свет!
  Цяпер экiпаж Герды, прасоѓваѓся ѓ напрамку Вязьмы. Да горада засталося кiламетраѓ дзесяць. Але супрацiѓ Чырвонай армii ѓсё нарастае. У бой iдуць новыя савецкiя танкi IС-4, з больш магутнымi гарматамi 125-мiлiметраѓ i тоѓшчы браней. Праѓда, такiх машын пакуль мала.
  Шарлота нацiснуѓшы босай ножкай на кнопку джойсцiка, прабiла ѓ савецкага танка прама на стыку браню. Дакладна ѓразiла машыну Чырвонай армii, нягледзячы на яе лепшую абарону ѓ параѓнаннi з IС-3.
  Рудая чартоѓка хiхiкнула i заѓважыла:
  - Мы ёсць наймацнейшае войска!
  Крысцiна заѓважыла з ухмылкай:
  - I будзем мацнейшыя за ѓсiх!
  I таксама нацiснула босымi пальцамi ножкi на кнопкi джойсцiка. Уразiла савецкую машыну. Яна вельмi трапная дзяѓчынка. Крысцiна ѓспомнiла, як здзяйсняла подзвiгi. Як займалася каханнем з шахам Iрана. Ды гэта вельмi выдатна!
  I ваяѓнiца пралепятала:
  - За вялiкую Германiю!
  Магда гэтая бландынка з залатымi валасамi, стрэлiла па савецкiх войсках i выказалася:
  - За святую перамогу!
  Дзяѓчына, ведучы агонь, з прыкрасцю падумала. Вось выпусцiлi немцы свой шанец падчас першай сусветнай вайны. А чаму сарвалi план наступу на Парыж i перакiнулi тры карпусы ва Усходнюю Прусiю? Можна было часова ахвяраваць тэрыторыяй на ѓсходзе, затое ѓзяць Парыж i вырашыць самым радыкальным чынам праблему Францыi.
  Але гэтага не было зроблена. Ды i наогул не варта было аб'яѓляць вайну Расii. Напэѓна б Мiкалай Другi не вырашыѓся б на вайну з такiм моцным супернiкам як Нямеччына. I навошта было ваяваць на два франты? Можна, было i па Расii ѓдарыць, iгнаруючы Францыю i Бельгiю.
  Ды i наогул вынiкала, падумала Магда, напасцi на Расею, калi тая была скаваная вайной з Японiяй. У гэтым выпадку Мiкалай Другi мог i аказацца без падтрымкi, Брытанii i Францыi. Яго б прасавалi i аѓстрыйцы, i туркi, i iтальянцы, i Нямеччына з Японiяй.
  Раздушылi б папросту Расiю. I нiчога б яна не зрабiла.
  Замест гэтага Германiя атрымала вайну на два фронты, супраць мацнейшых дзяржаѓ. У тым лiку i Японii, i ЗША, i Iталii.
  Так што Вiльгельм аблiчыѓся. Гiтлер апынуѓся больш дальнабачным, замiрыѓшыся з СССР i якi разграмiѓ Францыю.
  Але немцы падчас першай сусветнай вайны апынулiся зацiснутыя, памiж молатам i кавадлам. Цар Мiкалай Другi ѓ цэлым няѓдачнiк. Але яго iмперыя была вялiкая, у тры разы пераѓзыходзячы нямецкую насельнiцтвам. I супрацьстаяць рускiм аказалася вельмi цяжка.
  Маючы больш сiл, царская Расiя ѓяѓляла амаль палову сухапутных сiл Антанты. I была асуджаная на перамогу. Калi б не ваенны пераварот, якi здарыѓся ѓ Пецярбургу, то наѓрад цi Германiя змагла б ацалець. Але здарылася страшнае для рускiх - упала манархiя. Пайшоѓ памазанец Божы. I стала вельмi дрэнна!
  А для немцаѓ палёгку, зрэшты, усё роѓна Нямеччына прайграла.
  ЗША ѓступiлi ѓ вайну i аказалiся вельмi моцныя. I галоѓнае танкi. Яны лiтаральна задушылi сваёй сталёвай масай немцаѓ.
  Прыкрая параза. Прычым, як нi круцi, магчыма, капiтуляцыя была i лепшым выхадам. Нямеччына страцiла ѓсiх сваiх саюзнiкаѓ, яе прасавалi танкамi. Нiякiх рэальных шанцаѓ на перамогу не было.
  Ды i бальшавiцкая Расея суцэль магла адкрыць другi фронт на ѓсходзе.
  Ва ѓсякiм разе, рашэнне капiтуляваць было цяжкiм, але змушаным.
  Магда ѓспомнiлася, як яе лупцавалi, за тое, што пацягнула кавалачак хлеба ѓ сталовай. Дзяѓчынка тады прызналася i атрымала крыху менш бiзуноѓ. I змагла знесцi пакаранне моѓчкi. Не расплакалася i не застагнала. Хаця калi б'юць па голай спiне гэта балюча.
  Герда стрэлiла, прабiла савецкi танк i рыкнула:
  - Народжаныя непераможнымi!
  Шарлота з гэтым пагадзiлася:
  -Нiхто нас не спынiць!
  Крысцiна агрызнулася i вякнула:
  - Нiколi ѓ свеце!
  Магда аглушальна пiскнула:
  - I на тым свеце - таксама!
  Чацвёрка ваяѓнiц выйшла з акружэння. Трохi пабадзялася па балотах, i весела спявала;
  Афарбаваѓся месяц барвою,
  Дзе хвалi шумелi ля скал.
  "Паедзем, красуня, катацца,
  Даѓно я цябе чакаѓ".
  
  "Я еду з табою ахвотна,
  Я хвалi марскiя кахаю.
  Дай ветразi поѓную волю,
  Сама ж я сяду да руля".
  
  "Ты кiруеш у адкрытае мора,
  Дзе з бурай не зладзiцца нам.
  У такое шалёнае надвор'е
  Нельга давярацца хвалям".
  
  "Нельга? Чаму ж, дарагi мой?
  А ѓ мiнулым, мiнулым лёсе,
  Ты памятаеш, здраднiк падступны,
  Як я давяралася табе?"
  
  Афарбаваѓся месяц барвою,
  Дзе хвалi шумелi ля скал.
  "Паедзем, красуня, катацца,
  Даѓно я цябе чакаѓ".
  Дзяѓчына праспявалi i самi сабе папляскалi. Аѓгустына заѓважыла, усмiхаючыся краем рота:
  - Ды мы фашыстам выдатна далечы. Бой быѓ слаѓны i для многiх апошнi!
  Наташка хiхiкнула:
  - Ты як Маѓглi!
  Аѓгустына выскалiлiся i пагадзiлася:
  - Маѓглi быѓ супер!
  Зоя заѓважыла з аскалам зубоѓ:
  - Нам трэба прыдумаць спосаб як перамагчы праѓзыходныя сiлы Вермахта!
  Святлана прапанавала:
  - Якiм-небудзь звышмагутным газам!
  Аѓгустына праспявала, шлёпаючы босымi ножкамi па лужынах:
  - Газы, газы, газы, газы! Усiх ворагаѓ прыкончым адразу!
  Наташа на гэта прапанавала:
  - Давайце што-небудзь iншае праспяем!
  I дзяѓчаты сiнхронна заспявалi;
  Афарбаваѓся месяц барвою,
  Дзе хвалi шумелi ля скал.
  "Паедзем, красуня, катацца,
  Даѓно я цябе чакаѓ".
  
  "Я еду з табою ахвотна,
  Я хвалi марскiя кахаю.
  Дай ветразi поѓную волю,
  Сама ж я сяду да руля".
  
  "Ты кiруеш у адкрытае мора,
  Дзе з бурай не зладзiцца нам.
  У такое шалёнае надвор'е
  Нельга давярацца хвалям".
  
  "Нельга? Чаму ж, дарагi мой?
  А ѓ мiнулым, мiнулым лёсе,
  Ты памятаеш, здраднiк падступны,
  Як я давяралася табе?"
  
  Афарбаваѓся месяц барвою,
  Дзе хвалi шумелi ля скал.
  "Паедзем, красуня, катацца,
  Даѓно я цябе чакаѓ".
  Дзяѓчыны скончылi песню i закруцiлiся ѓ сальта. У iх жа маса iдзе ѓ светлых галоѓках. Тры бландынкi i рудая. Класныя дзяѓчаты.
  Аѓгусцiна ѓ час бегу прыгадала, як яна гуляла ѓ бiльярд. Зразумела не грошы. А так у яе на той момант нiчога не было, то дзяѓчына паставiла на мiнэт, супраць пяцi рублёѓ. I выйграла першую партыю. Прычым, гуляла басанож, што выдатна дапамагала. Потым згуляла з вядомым злодзеем яшчэ адну партыю.
  I зноѓ выйграла. Пасля яшчэ партыю з падваеннем ставак. Дзяѓчына была вельмi спрытнай. А крымiнальны аѓтарытэт аказаѓся да таго ж п'яным. У канчатковым вынiку ён дастаѓ пiсталет i пачаѓ страляць. Аѓгусцiна прыхапiѓшы выйграныя грошы, схавалася, мiльгаючы босымi пяткамi. Ды гэтыя мужчыны такiя нервовыя. Можа, сапраѓды з iмi не гуляць, а заняткамi каханнем здабываць бабкi?
  Аѓгусцiна нядрэнна магла б жыць у Маскве, але дзяѓчына пасля калонii рвалася на фронт. Ёй хацелася бiцца. Акрамя таго яе вабiла да подзвiгаѓ. Стаць гераiняй - гэта так выдатна!
  У карцiшкi на грошы таксама трэба ѓмець гуляць. Аѓгусцiну неяк надзьмулi жулiкi, i прыйшлося iм лiзаць. Ну добра, можна ѓявiць сабе, што гэта мёд i табе самой хочацца, каб было не так брыдка. А вось перадком папрацаваць, дык гэта наогул адно задавальненне для тэмпераментнай рудай д'яблыцы. Яна з любым мужчынам дасягала аргазму. Так што ѓ Маскве яна здабывала грошы лёгка i для сябе прыемна.
  Шкада, але вайна ѓносiла свае карэктывы. Аѓгусцiна нават выкарыстоѓвала свае чары ѓ разведцы. I спакушала ѓсё мужчын запар. I любiла iх памучыць. Асаблiва тых, хто маладзейшы. Падабалася гэта д'ябла. Зрэшты, нягледзячы на мноства ѓзнагарод - дзяѓчаты ѓсё яшчэ хадзiлi ѓ капiтанах, i толькi Наташа стала маёрам.
  Гiтлераѓцы пасля падзення Смаленска, абклалi Вязьму. Горад упарта трымаѓся. На поѓначы фашыстам удалося ѓзяць Ноѓгарад, i яны падыходзiлi да Ленiнграда. Сiтуацыю пагоршыла ѓступленне Швецыi ѓ вайну. Гэтая краiна таксама хацела тэрытарыяльных набыткаѓ ад Расii. I ѓспомнiлi ранейшыя войны, асаблiва Карла Дванаццатага. Таксама значныя падзеi старажытных часоѓ. I шведскiя дывiзii з'явiлiся на фронце, i рушылi на Петразаводск, i на Ленiнград з поѓначы. Прут фiнска-шведскiя i нямецкiя з iншаземцамi войска. I не спынiцца кажа iм.
  Прыгожыя дзяѓчыны шведкi, ляцяць на самалётах. Грынгета i Гертруда, дзве Г, ваююць у пары. Яны вельмi адважныя дзяѓчынкi. I прыгожыя. Ляцяць сабе на МЕ-362, набытых у немцаѓ рэактыѓных знiшчальнiках. Як звычайна прынята ѓ дзяѓчынак у адным бiкiнi i басанож.
  Нямецкая машына вельмi магутная ѓзбраеннем. У яе сем авiягармат. Адна 37-мiлiметровая, i шэсць 30-мiлiметровых. Супраць iмчацца савецкiя знiшчальнiкi МIГ-15. Крыху слабейшае ѓзбраеннем: 37-мiлiметровая авiягармата i дзве 23-мiлiметровыя авiягарматы. Гэта значыць, сiлы вельмi нават няроѓныя.
  Грынгета страляе з авiягармат. Пападае ѓ савецкi знiшчальнiк i пiшчыць:
  - Вось гэта наш вышэйшы пiлатаж!
  Гертруда таксама збiвае з першага заходу сваю машыну i пiшчыць:
  - За Карла дванаццатага!
  Сапраѓды чартоѓцы-бландынцы вельмi прыкра, што Швецыя прайграла вайну Расii. Пры Iване Грозным, шведы змаглi ѓзяць Нарву, i некалькi рускiх мястэчкаѓ на ѓзбярэжжа. Але затым Расiя пры Фядоце першым свае страчаныя ѓ лiвонскай вайне землi адваявала. Праѓда гэтаму садзейнiчала, што Польшча змагалася на баку Расii.
  Але потым шведы падчас кiравання Шуйскага змаглi заваяваць рускiя гарады. Затым i ѓзяць Ноѓгарад. Аблажылi Пскоѓ. Але без поспеху.
  Далей была вайна Расii i Польшчы. Пад шумок шведы захапiлi большую частку Прыбалтыкi i Рыгу. Да гэтага былi заваяваны землi ѓ Еѓропе.
  Швецыя стала сусветнай дзяржавай. Дасягнула свайго максiмуму.
  Але вось у Расii прыйшоѓ да ѓлады Пётр Першы i стаѓ паднiмаць вялiкую iмперыю. Супраць Швецыi выступiлi Польшча, Саксонiя, Данiя i зразумела, Расiя. Сiлы няроѓныя.
  Але Карл Дванаццаты ѓ шаснаццаць гадоѓ, змог разграмiць з ходу Данiю, а потым пад Нарвай атакаваѓ праѓзыходныя сiлы Расii i атрымаѓ выдатную перамогу.
  Але Пятра Першага не зламалi няѓдачы. Ён сабраѓ новыя сiлы, i перайшоѓ у наступ, карыстаючыся тым, што Карл Дванаццаты ваяваѓ з Польшчай.
  Але шведы пакарылi Польшчу. I падыход рускiх войскаѓ не дапамог. Пётр Першы быѓ нават готаѓ на мiр, вяртаючы шведам, заваяваныя рускiмi мястэчкi i Нарву.
  Але Карл Дванаццаты быѓ настроены рашуча. Аднак Пятру Першаму ѓдалося пераламаць ход вайны. Згуляла сваю ролю, што народ Польшчы i ђкраiны не падтрымаѓ Карла Дванаццатага. Пад Палтавай шведы пацярпелi канчатковае паражэнне. Як такое атрымалася? Рускiя змаглi выматаць шведаѓ, умацаваѓшыся за рэдутамi. А потым усё вырашыла забойчая контратака.
  Негатыѓную ролю адыграла i раненне Карла Дванаццатага перад бiтвай.
  Пасля Нарвы Расiя захапiла поѓнасцю iнiцыятыву. I змагла перамагчы шведаѓ нават на моры. Што вельмi i вельмi прыкра.
  Карл Дванаццаты загiнуѓ, пры аблозе нарвежскай крэпасцi. I вайна неѓзабаве скончылася фактычным разгромам шведаѓ. Праѓда Пётр Першы пагадзiѓся пад цiскам еѓрапейскiх краiн аформiць свае тэрытарыяльныя набыццi як набыццё. Швецыя страцiла вельмi шмат тэрыторыi, у тым лiку i ѓ Эѓропе. А ѓжо пры Аляксандры першым, была рускiмi заваяваная i Фiнляндыя.
  Вядома, Швецыi крыѓдна i жадаюць адпомсцiць. Сiтуацыя накалiлася, асаблiва пасля перамогi нацыстаѓ на выбарах у парламент. I вайна зараз для шведаѓ з гiстарычнымi паралелямi.
  Гертруда атакуе савецкую машыну i спявае:
  - Жыѓ быѓ Антон чацвёрты...
  Грынгета ссякае знiшчальнiк МIГ-15 i раве:
  - Ён слаѓны быѓ кароль....
  Гертруда збiла расейца i праспявала:
  - Вiно кахаѓ да чорта.
  Грынгета спрабуе зайсцi на савецкую машыну i вые:
  - Што трэск бываѓ часам!
  Гертруда праспявала:
  - Цiлi бом! Цiлi бом!
  I дзяѓчына высунула ружовы язык.
  Дзяѓчаты аказалiся вясёлымi... Яны змагалiся з вялiкiм захапленнем. Бiлiся нiбы арлiцы. I не адступалi, нiколi.
  Грынгета басанож бегла па снезе. I была такой завадной дзяѓчынкай. I ѓспамiнала аб сваiх подзвiгах. Як яны босыя i ѓ бiкiнi палявалi за белым мядзведзем. Што было вельмi цiкава.
  Напаѓголыя дзяѓчаты стралялi па дзiкiм зверы з лука. Пападалi, i прымушалi раѓцi звяругу.
  Потым уцякалi, мiльгаючы чырвоным ад холаду дзявочым пяткам. Прыгожыя былi дзяѓчынкi. Амаль голыя, але вельмi смелыя. I палявалi сабе, будучы бясстрашнымi.
  Потым калi паранены мядзведзь памёр, дзяѓчынкi засмажылi яго мяса i ѓладкавалi гулянку. Гэта было так здорава. Дзяѓчаты купалiся ѓ палонцы i абсыпалi адзiн аднаго снегам. Потым бегалi мокрыя па гурбах. Усё гэта так цудоѓна, i крута.
  Гертруда i Грынгета цяпер палявалi на савецкiх лётчыкаѓ. Яны памяталi галоѓнае правiла: трэба абавязкова ваяваць амаль голымi i босымi, i тады дзяѓчыну не саб'юць. Такую сiлу ваяѓнiцам дае калi яны амаль без адзення. Вось чаму ѓ сярэднiя вякi нiхто не заваяваѓ увесь свет?
  Бо недаацэньвалi сiлу босых, жаночых ног. А дзяѓчаты басанож вельмi нават крутыя i моцныя! Калi ѓ дзяѓчынкi няма абутку, яе голая падэшва атрымлiвае энергiю зямлi.
  Вось гэта каласальная сiла ѓ ваяѓнiц.
  Гертруда збiла савецкi самалёт i прачырыкала:
  - Басанож дзяѓчынкам страмчэй!
  Грынгета таксама лупанула па рускiх, i пiскнула:
  - Абутак дзяѓчатам не патрэбны!
  I праводзiла поглядам палаючы, расiйскi знiшчальнiк, якi падае ѓнiз.
  Падумала аб тым, як выдатна бегаць босымi, i па гурбах, i па пустынi. Падэшва дзявочых ножак становiцца вельмi пругкай i трывалай, i пры гэтым не трэскаецца. Так што не варта зважаць на праблемы. У Расii ѓвогуле зiмы суровыя, i прыемна будзе пабегаць па снезе. Яна ж дзяѓчына самага вышэйшага пасажу.
  А да чаго хупавая i непаѓторна выдатная босая, дзявочая нага на гурбе? А пальчыкi, а ступня, а ѓсё гэта разам узятае? Як выдатна, калi точаныя ножкi iдуць па белай паверхнi, а самi загарэлыя. А валасы ѓ дзяѓчат светленькiя, яны такiя класныя бландынкi.
  I любяць, калi мужчыны цалуюць iх у голую пятку.
  Грынгета збiвае чарговую савецкую машыну i прачырыкала:
  - Слава Айчыне, Слава!
  Гертруда разбiла расiйскi знiшчальнiк i выдала:
  - Карл Вялiкi з намi!
  Дзяѓчыны проста выдатныя, i ѓ iх столькi непаѓторнай прыгажосцi. Ад такiх дзяѓчынак i на самай справе звар'яцець можна. А iх цела, такое мускулiстае i прыемнае.
  Грынгета вельмi любiла, калi яе гладзiлi мужчыны. Гэта так прыемна ёй было. А скура ѓ яе гладкая, пругкая, нiбы глянцаваная. Вось гэта дзеѓка.
  I падабаецца масаж.
  Вось зараз яна збiла расейскi самалёт i зароѓ:
  - Я нiбы мядзведзiца!
  I паказала мову!
  Гертруда зноѓ стрэлiла i прачырыкала:
  - Мы тыгрыцы!
  I дзяѓчаты ва ѓнiсон здзейснiлi мёртвыя завесы. Яны ѓвогуле такiя класныя ваяѓнiцы. У iх поѓны азарт i трыумф волi. А скура такая загарэлая, нiбы бронзавая.
  Ваяѓнiцы паспелi паваяваць у Афрыцы i пяхоце. Што вельмi добра для бландынак. I яны сталi такiя прыгожыя i смуглыя.
  Гертруда праспявала:
  - Натуральная бландынка! Мускулiстая спiнка!
  Грынгета пацвердзiла:
  - Усiх перамагаю пагалоѓна!
  Савецкiя ваяѓнiцы змагаюцца за Вязьму, якую практычна са ѓсiх бакоѓ атачылi фашысты. I б'юцца гераiчна.
  Наташка зрэшты, шпурляючы босай нагой гранату, пiскнула:
  - Перамогi нам не абмiнуць!
  Зоя таксама дала чаргу. Запусцiла босай ножкай гранату. Збiла фашыстаѓ i пiскнула:
  - Двум смерцям не бываць!
  Дала чаргу i Аѓгусцiна. Рудая чартоѓка падкiнула гранату босай ножкай i прачырыкала:
  - Будучы век будзе наш!
  Пальнула чаргой i Святлана. Абклала кучу фрыцаѓ, i прабiла:
  - Мы народжаныя з новым стагоддзем!
  I паказала мову!
  Дзяѓчыны вельмi iмпазантныя. Яны вельмi нават прыгожыя, i загарэлыя, тры бландынкi i рудая, з сухой i рэльефнай мускулатурай.
  Якiя добрыя дзяѓчынкi...
  Наташа падумала, страляючы, раз Бiблiя не слова Божае, то рускiм патрэбна iншая, больш дасканалая рэлiгiя. Каб узрастаць у духу i праѓдзе!
  А што можа быць лепш, веры ѓ ѓсявышняга Роду!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 4.
  Фашысты прасунулiся ѓздоѓж ракi Дон. Але вось наступiла зiма i новы 1947 год.
  Вайна яшчэ iдзе i СССР не збiраецца здавацца. Хаця верыцца многiм, што хутка канец i гэтаму канфлiкту. Зiма i некаторы зацiшша. Хаця баi ѓсё яшчэ ѓспыхваюць месцамi.
  Асаблiва ѓ цэнтры i на поѓначы. Дзе пруць значныя сiлы непрыяцеля, i каласальная моц.
  Далей Наташа, бачачы, як нi iх насядаюць iншаземныя рацi, i асаблiва шмат чарнаскурых i арабаѓ прапанавала праспяваць:
  - Давайце дзяѓчаты песню!
  Святлана пагадзiлася:
  - Народную песню!
  I ѓсе чатыры ваяѓнiцы хорам засьпявалi;
  Славiцца Расiйская зямля,
  Свет кiруе камунiзм...
  Золатам абсыпаныя палi -
  Памкнемся прама ѓверх, не ѓнiз!
  
  Для Радзiмы гараць у нас сэрцы,
  Мы дзяѓчаты - няма светабудовы прыгажэй...
  З ворагамi будзем бiцца да канца,
  Уваскрэсне ѓ Раднаверстве вера наша!
  
  Мацней за ѓсiх на свеце чырвоных Русь,
  Яна як сонца ѓ светабудове свецiць...
  Ты за яе змагайся i не трусь,
  Няхай будуць у славе дарослыя i дзецi!
  
  Расiя найвялiкшая з краiн,
  Калi Айчынай кiруе Сталiн...
  Такая доля савецкiм людзям дадзены,
  Каб былi гэтыя вiцязi са сталi!
  
  У Айчыне любы зараз герой,
  Здольны зрабiць Радзiму прыгажэй...
  У iмя нашай мацi святой,
  Бязмежна рускаму боку Расii!
  
  Мы зробiм любога хто тыран,
  Не будзе дыктатуры над краiнаю...
  Няхай скорацца мiльёны краiн,
  I фюрара рагатага ѓроем!
  
  Хай валадарыць апантаны цмок,
  Ён думае, здольны спалiць Расею...
  Але чакае нацыстаѓ лютых разгром,
  Паколькi вiцязь ведай, цалкам усёмагутны!
  
  Мы не саступiм фрыцам нiколi,
  Не адолеюць рускiх i кiтайцы...
  Над намi свецiць яркая зорка,
  На Вялiкдзень фарбуем кулiчы i яйкi!
  
  Дамагчыся можна шмат чаго байцы,
  Такога, што i страмчэй не бывае...
  Ганарыцца намi ганарлiвыя бацькi,
  Паколькi якi будуецца месца ѓ раi!
  
  Босыя дзеѓкi iмчацца па снезе,
  Яны не ведаю страху i папроку...
  Я камсамолка босая бягу,
  Паколькi няма перашкод, i няма тэрмiна!
  
  Так не саступiм дзеѓкi нiколi,
  Не схiлiм галаву пад сякерамi...
  Калi прыйдзе ѓ Айчыну бяда,
  Затопчам яе босымi нагамi!
  
  Любiце сёстры дзеда Iльiча,
  I Сталiна як Iсуса шануйце...
  Не трэба секчы байцы з пляча,
  Калi трэба проста басанож бяжыце!
  
  
  Мы дзяѓчаты вялiкая арда,
  Змагацца каханы i не адыходзiм...
  Хоць часам хадзiць брыдкая гаворка,
  Перамога будзе ѓ прамянiстым траѓнi!
  
  I камунiзм павер з марай прыйдзе,
  I на Зямлi не будзе ѓлады грошай...
  Лёсу мы выстаѓляем грубы рахунак,
  Без рознага гвалту i ляноты!
  
  Карацей да зорак хутка паляцiм,
  I над сусветам рускi сцяг паднiмем...
  Расправiѓ крылы, чырвоны херувiм,
  У Iмя Рода - Госпада Расii!
  Дзяѓчыны са знакамiтай чацвёркi выходзiлi з Вязьмы. Рабiлi гэта ѓначы, неѓзаметку i па-пластунску.
  Наташа, прапаѓзаючы на жываце, заѓважыла:
  - Эх, вось думаеш сабе, цi каштавала столькi часу ваяваць, каб потым прайграваць!
  Зоя ѓпарта заявiла:
  - Вядома, паражэнне абяцае вялiкiя беды! Але гэта толькi адлюстраванне будучай перамогi!
  Аѓгусцiна капрызна заявiла:
  - Вось i рускiя багi нам не занадта дапамагаюць! Хоць так жадаецца перамагчы, i дабрацца да вышэйшых вышынь!
  Наташа ѓсмiхнулася:
  - Гэта як да неба?
  Аѓгустына хiхiкнула i падмiргнула:
  - Можа i да нябёсаѓ!
  Рудая д'ялiца пачала тлумачыць:
  - Iснуюць розныя мiры ѓ млечным шляху. Калi чалавек, дакладней яго цела памiрае, то душа пакiдае плоць. Але пераносiцца ѓ iншы свет. Той, хто служыць Расii - становiцца царом. Хто быѓ ворагам Расii, будзе рабом цi калекам. Усе чын па чыне!
  Святлана ѓсклiкнула:
  - Слава Расii!
  Наташа хiхiкнула i прыклала пальчык да пунсовых вуснаѓ:
  - Цiшэй! А то могуць быць праблемы!
  Зоя прачырыкала:
  - У ваяѓнiц няма праблем! Нас ведаюць фашысты! I трымцяць!
  Пасля чаго дзяѓчына запусцiла босымi пальчыкамi ножак асколак шкла. Фашыст упаѓ з перарэзаным горлам.
  Златавалосая прыгажуня пiснула:
  - Нiхто нас не зможа ѓтаймаваць!
  Наташка пагадзiлася:
  - Так, што нiхто!
  I паказала сваю мову!
  Аѓгустына таксама запусцiла босымi пальцамi ног чарговы асколак i прапiшчала:
  - У будучы век, мы прыйдзем з разгорнутымi сцягамi!
  А гiтлеравец ад паразы шклом проста здох.
  Наогул адразу вiдаць - дзяѓчынкi агрэсiѓныя, сэксуальныя. Тры бландынкi i рудая. I зразумела амаль голыя i ѓ бiкiнi. А такiя цудоѓныя дзяѓчаты.
  А яшчэ любяць праспяваць! Але пакуль не месцу i часу.
  Святлана ѓзяла i прабуркавала:
  - Слава Вялiкай Расii ѓ вайне з Вермахтам!
  Наташа хiхiкнула, i паказала мову. Запусцiла лязо дыска, якое прайшлося па горле гiтлераѓцаѓ. Прымусiла iх выцячы крывёй, i адкiнуць капыты.
  Бландынка-тэрмiнатар выказалася:
  - За новы парадак у свеце!
  Златавалосая Зоя ѓдакладнiла:
  - За новы савецкi парадак!
  I падмiргнула сяброѓкам. Маѓляѓ так i так... Будзем перамагаць фрыцаѓ i iх наймiтаѓ. I няхай пруць iх танкi серыi Е. Нават газатурбiнныя Чырвонай армii не страшныя.
  Аѓгусцiна ѓзяла i прачырыкала:
  - Сэрца каханне захавае!
  Святлана дадала, таксама кiдком босай нагi прыкончыѓшы фашыста:
  - А птушка ѓдачы зноѓ прыляцiць!
  Наташка хiхiкнула i адказала:
  - Так што фашысты не занадта маюць поспех! Я ѓ гэтым упэѓнена!
  Дзяѓчына прыгадала, як пiянеры ваявалi з гiтлераѓцамi. Стралялi з вiнтовак па пяхоце, кiдалiся пад танкi. Наогул бiлiся як сапраѓдныя героi. I пакiдалi пасля сябе курганы трупаѓ. Гiтлераѓцы нiчога не маглi з гэтым зрабiць.
  Вось адзiн хлопчык, са звязкам гранат, спынiѓ грозны монстар Е-100, ахвяраваѓшы ѓласным жыццём, дзеля савецкай Радзiмы.
  Ад дзiцяцi засталiся толькi босыя ножкi. Шкада хлопчыка. Наташа сама, нягледзячы на абарону бiкiнi, атрымала асколак у пятку. Што вельмi непрыемна. Але дзяѓчына хутка аднавiлася. I не засталося i шнара. Хаця вядома, бегчы было непрыемна. Наогул яны такiя загартаваныя сцервы. У бiкiнi ваююць у маразы, i не паддаюцца! Дзяѓчынкi мабыць найвышэйшай спробы!
  Наташка зноѓ шпурнула босымi пальцамi ног лязо брытвы, парэзала горла нямецкаму афiцэру.
  I праарала:
  - За Русь i СССР!
  Ваяѓнiцы разумелi, што абяцалi сваёй Радзiме. I як яны змагалiся за Русь.
  Зоя праверашчала:
  - Рускi мядзведзь мае вельмi кiпцюрыстыя лапы!
  Аѓгусцiна цалкам аѓтарытэтна вымавiла:
  - I парве ѓсiх ворагаѓ Айчыны!
  Святлана ѓзяла i загарлапанiла:
  -СССР не зламаць!
  Наташа гэта пацвердзiла, кiнуѓшы босымi пальцамi ног востры асколак. Уразiла фашыста i пiскнула:
  - Расею не паставiць на каленi!
  Зоя таксама стрэлiла. Звалiла гiтлераѓца i прачырыкала:
  - Будзе поѓны апломб!
  Рудая д'ябла Аѓгусцiна, узяла i голай пяткай шпурнула гранату, раскiдала фашыстаѓ, i пiскнула:
  - Даеш новы парадак!
  Святлана кiнула босымi ножкамi абломак штык-нажа. Упiлiся, вастрыё ѓ горла фашысту. Той i загнуѓся. Выпусцiѓ фантанчык крывi.
  Бландынка-тэрмiнатар пiскнула:
  - Будуць перамены ѓ лепшы бок! Адкiнем фашыстаѓ ад Масквы!
  Зоя ѓсклiкнула на ѓсё горла:
  - Няхай жыве Сталiн! Якi памёр, але ягоная справа жыве!
  Святлана чырыкнула, запусцiѓшы босай нагой гранату:
  - Сталiн жыве ѓ нашым сэрцы!
  I засмяецца!
  Дала чаргу i Наташа... Скасiла фашыстаѓ i пiскнула:
  - Ленiн жывейшы за ѓсiх жывых!
  I таксама стала весцi агонь на паражэнне. Фашысцкi танк перавярнуѓся. Зляцеѓ каток, перадаѓшы шыi тром гiтлераѓцам.
  Дзяѓчынкi скаляцца, i паказваюць мовы. Яны наогул можна сказаць цудоѓныя, на ѓсе дзвесце адсоткаѓ!
  Наташа ѓзялi i раѓнула:
  - Слава вечнаму камунiзму!
  Зоя энергiчна пацвердзiла:
  - Ленiн застаецца ѓ нашым сэрцы!
  Святлана бразнула:
  - Назаѓжды i навечна!
  Вайна часова зацiхла. Немцы акружылi Ленiнград, заняѓшы пазiцыi восенi сорак першага года. I амаль узялi Калiнiн. Пал i Арол. Але Гiтлер чамусьцi вырашыѓ, што важней iсцi на поѓдзень. I гiтлераѓцы праводзiлi перагрупоѓку сiл.
  Дзяѓчыны крыху адпачылi, пагулялi ѓ карты.
  З поѓдня прарываюцца туркi. Iм удалося ѓзяць Батумi i акружыць Ерэван. Але сталiца Арменii не здаецца. I тут таксама бiтвы працякаюць каласальныя.
  Туркi наступаюць.
  А дзяѓчаты на чале з Тамарай адчайна адбiваюцца. I дасягаюць вынiкаѓ.
  Тамара ѓперлася босымi ножкамi i як пальне з базукi. I разаб'е масу танка асманскай iмперыi.
  I прараве:
  - За святы камунiзм!
  I iншыя дзяѓчыны ваююць пры дапамозе босых ножак i пунсовых соскай грудзей.
  У Калiнiне працякалi баi мясцовага значэння. Прыкладна дзесяць працэнтаѓ горада ѓсё яшчэ заставалася пад кантролем Чырвонай армii.
  Фашысты iмкнулiся выбiць рускiх. Спрабавалi бамбiць i абстрэльваць. На поѓднi баi за Варонеж зацягнулiся
  Тамака таксама ваявалi дзяѓчыны. У прыватнасцi прыгожыя Ганна i Алiса. Абедзве дзяѓчыны стралялi з вiнтовак i спявалi.
  Ганна пальнула, збiла немца i прачырыкала:
  - У iмя Радзiмы святой!
  Алiса цвыркнула:
  - Ты Гiтлер проста блакiтны!
  Дзяѓчыны ваявалi, i пакладзена ваяѓнiцам у адных чорных, тоненькiх трусiках i босыя. Гэта дазваляла iм трапляць увесь час i не прамахвацца.
  Яны ваяѓнiцы, якiя нiколi не схiляць галаву, не складуць крылы i не паѓзуць у ракавiну.
  Ганна ссекла фрыца i прачырыкала:
  - Ленiн малады!
  Алiса зрэзала фашыста. Кiнула босай ножкай гранату i пiскнула:
  - I самы круты!
  Абедзве дзяѓчыны фiгурыстыя, моцныя, бландынкi. З асобамi мужнымi i прыгожымi. I вядома ж яны кахаюць мужчын. Хоць, здаецца, як мага такога вырадка як самец кахаць?
  Але дзяѓчынкi ѓсё ж зараджаюцца.
  Ганна страляе i летуценна заѓважыла:
  - Шкада, што цара зрынулi!
  Алiса збiла фашыста i спытала:
  - А чаму шкада?
  Ганна зноѓ пальнула i растлумачыла:
  - Дабiлi б тады Германiю, i Гiтлер не асмелiѓся б сунуцца!
  Алiса ѓразiла фрыца i пiскнула:
  - Ды можа быць але...
  Дзяѓчына застрэлiла яшчэ аднаго чарнаскурага ваяра з лiку Афрыканскiх дывiзiй вермахта i заѓважыла:
  - Магло быць i горш! Калi б Гiтлер пайшоѓ бы супраць царскай Расii.
  Ганна свiснула i рыкнула:
  - Мы я веру, пераможам!
  Дзяѓчаты зрэшты, яшчэ не зусiм былi ѓпэѓненыя. Занадта моцныя фашысты. Чым iх спынiць?
  Лiтаральна трупамi закiдвае вораг. Але ѓ яго шмат людскiх рэсурсаѓ. I арабы, i афрыканцы. Паспрабуй з такой пошасцю зладзiся. Але ваяѓнiцы ѓпэѓненыя, што Вермахт рана цi позна выматаецца.
  Алiса пальнула, збiла фашыста i пiскнула:
  - У любым выпадку мы не саступiм нi пядзi зямлi!
  Ганна з гэтым пагадзiлася:
  - Памром, але не здадзiмся!
  I зноѓ лупанула па фашыстах. Яна ваявала адважна i апантанай лютасцю.
  Алiса цвiкнула i пiскнула:
  - Вечна будзе жыць камунiзм!
  I шпурнула босай ножкай прэзент смерцi!
  Ганна спрытна падсекла фашыста, i прабiла:
  - Мы ва ѓсiм будзем панаваць!
  I зноѓ дзюбне. А яе босая ножка як запусцiць гранату. Як атрымлiваць фашысты па самыя гланды. I столькi ѓ iх, у гiтлераѓцаѓ розных трунаѓ i смерцяѓ.
  Алiса з аскалам зубоѓ, узяла i запусцiла чарговую лiмонку. Раскiдала фашыстаѓ i пiскнула:
  - Свабода цi смерць!
  Ганна хiхiкнула, i лупанула, зрэзала гiтлераѓцаѓ i пiскнула:
  - Ва ѓсiм будзем мы першымi!
  I зноѓ босыя пальчыкi шпурляюць забойчую гранату.
  Алiса палiць па супернiку. Збiвае фашыстаѓ i цвiркае, паказаѓшы жамчужныя зубкi:
  - Я дзяѓчына, якая прама скажам супер!
  I каторы раз ляцiць кiнутая босай ножкай граната.
  Ганна збiла фашыстаѓ дакладным стрэлам. I зноѓ запусцiла гранату. Таксама пры дапамозе босых пальчыкаѓ. Вось гэта дзяѓчына, усiм дзяѓчатам дзяѓчына.
  Проста супер i гiпер!
  Ваяѓнiцы тут прыгажосцю блiскаюць. Алiса ѓспомнiла, як яе лапалi за босыя ножкi адразу тры юнакi. Гэта так здорава. Шэсць спрытных рук гладзяць табе i падэшвы, i галёнку, i каленкi, i лодыжкi. А затым i паднiмаюцца вышэй. Да дзявочых ляжак i сцёгнаѓ. Вядома ж, гэта дае задавальненне. Дзяѓчына тэмпераментная.
  Алiса стрэлiла па фашыстах i пiскнула:
  -Ды будзе з намi сiла духу!
  I голай пяткай паддала лiмонку смерцi.
  Ганна таксама дзюбанула. Трапна разбiла супернiка. I прапiшчала з энтузiязмам:
  - У iмя Расii i братоѓ славян!
  I зноѓ кiнуты босай нагой гасцiнец ляцiць, змiнаючы фашыстаѓ.
  Алiса трапна паклала палкоѓнiка нямецкай армii i раѓнула:
  - За Айчыну балiць маё сэрца!
  I паказала сваю мову. I зноѓ босая, точаная ножка пры справе.
  Дзяѓчына ѓспомнiла, як яна босая бегла па снезе, каб даставiць лiст у штаб. Кiламетраѓ дваццаць дзяѓчынка, iмчалася па белай, калючай, пякучай скарынцы. Добра, яшчэ, што яе ножкi не такiя далiкатныя былi, увесь час ад маразоѓ i да маразоѓ босая. А то iнвалiдам засталася б.
  Але данесла ѓсё ж лiст, з важным шрыфтам.
  А як пяткi пячэ снег. Яны ѓ яе такiя пунсовыя, мазолiстыя, падрапалiся. Потым i назад Алiса бегла босая. Яе прапанавалi, праѓда, надзець валёнкi, але дзяѓчынка сказала, што ёй так спрытней. Ды i наогул ёй успомнiлася Герда са Снежнай каралевы. Так тая дзяѓчынка ѓсё ж такi аказалася не зусiм мужнай. Папрасiла, ткi пару чаравiкаѓ, каб шукаць названага братка Кая. А вось Алiса ѓпарта заявiла - што абыдзецца. Яна ж нiколi не хварэла, не кашляла, не атрымлiвала катар. А раз так то за гадзiну бегу з ёй нiчога не станецца. I ѓвогуле можна басанож хадзiць круглы год.
  Карацей кажучы, Алiса з тых часоѓ, канчаткова расталася з абуткам i нi разу не чхнула.
  Тое ж самае i Ганна.
  Вось i цяпер дзяѓчаты ваююць, у адных трусiках не гледзячы на зiма, i што стала прыкметна халаднавата. I перамагаюць, забiваючы фашыстаѓ.
  Пасля таго як Калiнiн быѓ цалкам разбураны, яго пакiнула Чырвонае войска.
  Наташка i яе каманда крыху засумавалi. Па разбiтай чыгунцы дзяѓчат перакiдвалi да Варонежа, якi стаѓ чымсьцi накшталт Сталiнграда сарокаѓ другога года. Хоць iдзе тысяча дзевяцiсот сорак сёмы год.
  Баi прыцiхлi...
  Але немцы працягваюць лютаваць. Вось напрыклад, двух пiянераѓ-разведчыкаѓ злавiлi.
  Хлопчыкаѓ злавiлi ѓ мароз. I сталi iх распранаць. Сарвалi футры, валёнкi, швэдры, кашулi i майкi. А таксама ватовыя штаны. Пакiнулi пiянераѓ-дзяцей у адных толькi чорных трусiках. Пасля чаго звязалi ззаду рукi i выштурхнулi на люты мароз. Лёшка i Сашка пiянеры з СССР, хлопчыкi гадоѓ трынаццацi босыя i амаль зусiм голыя пляскалi па снезе. Iх ножкi сталi чырванець, i голыя падэшвы палалi. А па спiнах хлапчукоѓ лупiлi бiзунамi.
  Хлапчукi крочылi па сумёте, сцiснулi зубы. Бедныя дзецi ѓ трусiках, i даволi худыя пад нямецкай акупацыяй. Праѓда знясiленымi яны не выглядалi, i пагулялi пад загарэлай скурай мускулы. Але iх бiлi на хаду, i пакiдалi на голых спiнах сляды, i чырвоныя палосы.
  Ножкi ѓ хлапчукоѓ таксама пачырванелi, нiбы лапкi ѓ гусей. I вiдаць было, што кожны крок узрываецца ѓ пiянераѓ юных разведчыкаѓ болем. Але яны iдуць i iмкнуцца трымацца прама, i не стагнаць.
  Дзяцей-разведчыкаѓ вадзiлi па марозу паѓгадзiны, затым адвялi ѓ горача натопленую хату. I як гэта балюча, асаблiва ѓ босых нагах, ад холаду ѓ спякоту.
  Дзецюкi нават залямантавалi ад мукi.
  Потым адагрэѓ iх зноѓ выводзiлi на мароз. I гэта вытанчанае i жорсткае катаванне.
  Павадзiѓшы некалькi разоѓ, пакуль хлопчыкi зусiм не знясiлiлi. Пасля чаго iм далi крыху паспаць.
  А потым далi папiць вады, i паднялiся на прэнг. Спачатку катаванне холадам. А потым i агнём.
  Голыя пяткi хлапчукоѓ падсмажвалi, i полымя iх казытала. Потым, калi падэшвы пакрылiся пухiрамi па iх бiлi гумовымi дубiнкамi. I хлопчыкi гублялi прытомнасць.
  Iх аблiвалi ледзяной вадой i зноѓ бiлi на гэты раз калючым дротам. А голым падэшвам дзяцей прыклалi шырокiя распаленыя да чырвонай паласы жалеза.
  Мучылi хлапчукоѓ доѓга... Потым сталi ламаць распаленым абцугамi пальчыкi на нагах, а потым i рэбры. Спрабавалi пiянераѓ моцна, амаль да смерцi замучылi.
  Але забiваць не сталi. Так нiчога не дабiѓшыся, вырашылi адправiць iх у каменяломнi.
  Гiтлераѓцы таксама спрабавалi абстрэльваць Маскву i са звышдалёкай гарматы. Iдэя не самая разумная, i куды лепш проста бамбаваць рэактыѓнай авiяцыяй.
  Але фюрар жадаѓ выпрабаваць прыладу калiбра ѓ 1000 мiлiметраѓ з наватарскай iдэяй разгону снарада, трыма порцыямi. I гэтая гармата магла лупiць да пяцiсот кiламетраѓ. Але аѓчынка магчыма не каштавала вырабу. Дакладнасць на такой дыстанцыi невысокая. Сам снарад недастаткова магутны, хаця i важыць тон дванаццаць. I дарагая гармата. Хаця сапраѓдны твор мастацтва. Яшчэ страмчэй, чым Дора - больш дальнабойная i магутная, i даражэйшая гармата, названая "Ева". Вiдаць, у гонар палюбоѓнiцы фюрара.
  Зрэшты да гэтага моманту ѓ Гiтлера з'явiлася iншая пасiя нашмат маладзей. I гэта таксама заѓважна.
  Дзяѓчына Клеапатра - такое ѓ яе iмя, камандавала стральбой. I сама асабiста нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопку джойсцiка. I спрацавала каласальная забойная сiла.
  Дзяѓчынкi нават завiшчалi, мiльгаючы голымi, ружовымi пяткамi. Прыгожыя тут дзяѓчаты, i iх ножкi такiя сэксуальныя i прыемныя. I на iх можна глядзець вельмi доѓга з захапленнем. А пагладзiць яшчэ прыемней, i гэта папросту мажорна! Вось гэта дзяѓчынкi. I снарады ляцяць. Пападаюць па Маскве. Але толку ад гэтага мала.
  Клеапатра праспявала:
  - Я накiрую лiха гармата,
  Сталiна стукну ѓ лоб...
  Патраплю жартам у псiхушку,
  Каб цмок пракляты здох!
  I ваяѓнiца зноѓ трахне голымi, круглымi, ружовымi пятачкамi.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 6.
  Вайна ёсць вайна. I Гiтлер збiрае зразумела сiлы. Увесну рыхтуе новы наступ. I збiрае войскi.
  А баi мясцовага значэння ѓсё яшчэ iдуць.
  Сiтуацыя на франтах крыху стабiлiзавалася. Немцы не маглi ѓзяць Варонеж i рушыць далей.
  З туркамi крыху складаней. Але i яны таксама спынены. Так што пакуль можна нос не вешаць. I верыць, што ход вайны ѓдасца пераламаць. I што без вялiкай удачы ѓ Сталiна жыццё не скончана. I ваяѓнiцы таксама б'юцца.
  Наташа дала чаргу. Збiла пару тузiнаѓ фашыстаѓ. I зароѓ:
  - Русь у часы была...
  Зоя таксама дала чаргу i пацвердзiла:
  - Ёсць i будзе!
  Пасля чаго дзяѓчына босай нагой шпурнула гранату. Раскiдала нацыстаѓ, i прапiшчала:
  - Дух Сталiна з намi!
  Аѓгустына таксама стрэльнула па гiтлераѓцам. Звалiла iх з тузiн. I прачырыкала з гневам:
  - Слаѓся наша Русь!
  I босымi пальцамi ногi запусцiла смяротную гранату. I атрымалi гiтлераѓцы вельмi шчодра па рагах.
  Святлана таксама лупанула, i праверашчала, нiбы ваѓчаня, якi ѓхапiѓ кавалачак мяса:
  - Слава Русi i цару!
  Наташа дала чаргу i праспявала:
  - Героям слава!
  Успомнiлася дзяѓчыне Барадзiно. I масавы гераiзм рускiх людзей. I што змаглi спынiць Напалеона. I паказалi сябе непераможнымi. I вышэйшы клас вайны.
  Зоя таксама запусцiла гранату i пiскнула:
  - Слава Расii! I самым лепшым рускiм воiнам!
  Аѓгустына прабурчала з лютасцю:
  - Самым лепшым воiнам слава!
  I як шпурне босы ножкай гранату.
  I Святлана таксама возьме, i запусцiць лiмонку смерцi. I раскiдае фашыстаѓ, прапiшчаѓшы:
  - Рака смерцi нас не адолее!
  I зноѓ ляцiць пушчаная босай ножкай граната.
  Вось так дзеѓкi ваююць. I зразумела, што фашыстам праз iх не прайсцi. Ужо сакавiк 1947 гады. I гэта значыць, што i лета не за гарамi. А ѓ цёплы час з фашыстамi ваяваць цяжэй. I ѓвогуле можа быць атрымаецца гэтага фюрара прыцiснуць.
  Ёсць надзея на гэта!
  Наташка шпурляе гранату, i пiшчыць:
  - Ленiн жывейшы за жывых, а Сталiн несмяротных!
  I ад яе босых пальчыкаѓ ляцяць iскры.
  Зоя таксама кiдае забойны прэзент смерцi, i пiшчыць:
  - Хай будзе з намi эпоха камунiзму!
  I яе ножкi, таксама голыя, загарэлыя i выклiкалыя набраканне нефрытавага, пульсавалага стрыжня.
  А вось Аѓгусцiна, таксама дзеѓка самага адчайнага пiлатажу. Як стрэльне па супернiку, i як задушыць. I босай пяткай паддасць.
  I ляцiць забойная граната, з ашалелай лютасцю.
  Рудая д'ялiца пiшчыць з апломбам:
  - Я ёсць найвышэйшая лютасьць у свеце!
  I зноѓ каторы раз ляцiць падаруначак смерцi, пушчаны босай нагой дзяѓчынкi з агнязарнымi валасамi.
  Святлана таксама бярэ i гранату кiдае... Усiх адным разам змянае. I пагрозы з боку фашыстаѓ iгнаруюцца. А куды фрыцы сунуцца?
  Iх усюды дзеѓкi-тэрмiнатары чакаюць. I як шпурнуць гранату. I соску грудзей у iх такiя апетытныя.
  Мужчына па такiх дзеѓках звар'яцеюць. I нiчога з сабой зрабiць не могуць.
  Што супраць дзяѓчынкi-тэрмiнатара можа выставiць фашыст? Толькi ѓ труну сябе ѓвагнаць нацыст можа. I быць яму бiтаму i забiтаму.
  Святлана праспявала:
  - Будзе курчыцца ѓ пекле, i боѓтацца на суку!
  Дзяѓчыны чароѓныя прыгажунi. А як страляюць. Дзiѓна нiбы Робiн Гуды ѓ трусiках, страшэнна трапна.
  Наташа пальнула i выдала:
  - Слава рускiм волатам!
  I шпурнула босай нагой гранату.
  Зоя таксама лупанула па фашысцкiм наймiту. Прасвiдравала яму жывот i пiскнула:
  - За новую Радзiму ѓ ЗША! Нашу чарговую губерню!
  Дзяѓчына вельмi добрая спявачка. I ѓ ёй такiя прыгожыя думкi. У прыватнасцi жаданне, мовай папрацаваць з нечым гарачым i буйным.
  Аѓгусцiна жорстка скалiць свае конiкi жвавой зубкi. I думае, што яна акула. Здольная, перакусiць нават рэальнага каня.
  Вось, напрыклад, Аѓгустына як шпурне босымi пальцамi ног гранату. I раскiдае фрыцаѓ. Пакосiць iх нiбы траву.
  I заспявае:
  - Вышэйшая мера будзе ва ѓсiм! Наша каханне, гэта наш дом!
  Святлана гэтая цудоѓная ваяѓнiца ѓзяла тры гранаты. Паддала iх босай пяткай i цвыркнула:
  - У iмя кахання i мары!
  I агрэсiѓна разанула з аѓтамата. Яна чартоѓка з такiх магчымасцяѓ i сiлы белага дэмана.
  З такiмi ваяѓнiцамi сустрэнешся i, не здасца, што мала ѓрэзалi.
  Нездарма гiтлераѓцы затрымалiся у Варонежы Хаця ад вайны ѓсе стамiлiся. А ѓвогуле, куды без ваяѓнiц.
  Вось i ѓ небе лётчыцы. Таксама ваююць. У прыватнасцi Маргарыта. Дзяѓчына звычайна вылятае на бой у адных толькi трусiках. Затое як збiвае. Мужчыны-асы так не могуць.
  Маргарыта вельмi прыгожая, валасы ѓ яе як сонечныя промнi. I постаць супер. А для дзяѓчыны стыль вельмi прышпiльны быць у адных толькi трусiках. А трусiкi яшчэ i чырвоныя з белым сярпом i молатам. Такую дзяѓчыну можа цэлы батальён зараз любiць.
  Такая вось сiмпатычная дзяѓчынка.
  Маргарыта збiла фашыста, якi iмчаѓся на МЕ-462, i прымусiла гiтлераѓца дымiцца хвастом. А дзяѓчына з залатымi валасамi, дзiвоснай прыгажосцi. I вельмi чырвонага раток.
  Маргарыта ссекла яшчэ фрыца i вякнула.
  - Без вайны пражыць можна, а без мiру няма!
  Ды ваяѓнiцы гераiчныя i адважныя да крайнасцi ѓтрапёнасцi.
  Дзяѓчаты ваявалi, нiбы волаты сусветнага космасу. I перамагалi ѓпэѓнена.
  Гiтлераѓскiя танкi гарэлi. I ѓзрывалiся, нiбы гранаты. I такiя прыгожыя ваяѓнiцы тут былi. Поѓныя захапленнi i грацыi. У iх такая прыгожая прыгода.
  Наташка шпурнула гранату.
  Прачырыкала:
  - Зламаю ѓсiх фашыстаѓ!
  I як шпурне босай ножкай чарговы шэдэѓр смерцi.
  Зоя таксама выкасiла гiтлераѓцаѓ.
  Шпурнула босай ножкай тое, што забiвае.
  Пiснула з лютасцю:
  - За святую Русь! I вялiкiя перамены да лепшага! I зноѓ ляцiць паддаты голай пяткай прэзент смерцi.
  Пасля разлютаваных баёѓ наступiла зацiшша. Усё ж вясна 1947 года. Немцы, калi бездараж не ваякi. Хаваюцца сабе, i скурацца. Скончыць вайну ѓ мiнулы год не ѓдалося. I зноѓ наперадзе чакаюцца цяжкiя баi.
  Дзяѓчыны злёгку адпачылi...
  Дзве нямецкiя дзяѓчыны Альбiна i Альвiна якраз на дыскалёце палююць за савецкiмi машынамi.
  Прыгажунi, вядома ж, у бiкiнi i басанож. I вельмi сэксуальныя.
  Кiруюць дыскалетам пры дапамозе джойсцiка.
  Альбiна выварочвае машыну, збiвае савецкi знiшчальнiк i пiшчыць з захапленнем:
  - Ды славiцца наш крыважэрны Рэйх!
  Альвiна ѓзяла i таксама запусцiла магутны ѓдар па расiйскай машыне. Збiла i прачырыкала:
  - Генiяльны экспрэс!
  Абедзве дзяѓчыны пляснулi босымi ножкамi. Яны бландынкi такiя сiмпатычныя. I прэс у дзяѓчат вельмi ѓжо рэльефны. Iдзе плiтачкамi.
  Альбiна зноѓ зносiць савецкi самалёт. I падмiргвае, i раве:
  - Слава забойнаму пасажу!
  Альвiна таксама лупанула па рускiх. Сплюшчыла iх i свiснула:
  - Ды будзе з намi фюрар!
  Дзяѓчыны ѓ самым апломбе! I столькi ѓ iх шарму. А зубкi такiя зiготкiя. Нiбы жэмчуг, здабыты капiтанам Нэма.
  Альбiна таранiла машыну i пiскнула:
  - Вось так i хлопца асядлаем!
  Альвiна раздрабнiла знiшчальнiк i прагыркала:
  - I тузiн хлопцаѓ!
  Альбiна хiхiкнула i заѓважыла:
  - Вялiкi сэкс, калi жанчына здымае мужчыну за грошы!
  Альвiна пагадзiлася:
  - Гэта клас, толькi грошай шкада!
  Альбiна разбiла яшчэ адзiн савецкi самалёт i пiскнула:
  - А што дзеля задавальнення i грошай не шкада. Хутка б пераможам рускiх i атрымаем сабе па маёнтку!
  Альвiна збiла чарговую чырвоную машыну i зароѓ:
  - На жаль, вайна зацягваецца! Гэтыя рускiя такiя ѓпартыя. Нiбы кулакамi лупiць па гуме!
  Альбiна з прыкрасцю запярэчыла:
  - Каб яшчэ па гуме. Хутчэй за гэта жалезабетон. I косткам рук вельмi балюча!
  Альвiна прачырыкала, збiла савецкую машыну, i зароѓ:
  - Мы любы бетон праб'ем!
  Альбiна звалiла з разбегу знiшчальнiк ЯК-11:
  - I зламаем метал, i выпарым!
  Альвiна з гэтым пагадзiлася:
  - Зламаем i расплавiм! Хутка ѓ нас з'явяцца лазеры! I тады рускiм будзе сапраѓды канец!
  Альбiна з гэтым была ѓ гармонii:
  - Супраць лазера не выстаяць!
  Альвiна хiхiкнула з лютасцю:
  - Возьмем Маскву, а пасля i Лондан!
  Альбiна ѓ прыкрасцi заѓважыла:
  - Лондан даѓно трэба ѓзяць!
  Дзяѓчыны вывернулi свой дыскалет. Колькi не страляюць па машыне гiтлераѓцаѓ авiягарматы савецкiх Якаѓ, нiчога талковага зрабiць не могуць. Магутны, ламiнарны струмень збiвае ѓсе снарады i аскепкi.
  Альвiна ссякаючы расiйскi знiшчальнiк, пiскнула:
  - Не пройдзе ѓ мядзведзя танец матыля.
  Альбiна з дапамогай босых пальчыкам навяла сваю машыну i зароѓ:
  - Ды мядзведзь... Ты вельмi добры звер. Асаблiва на ланцугi i калi з цябе садраная шкура!
  Дзяѓчынкi працуюць з лютасцю тыгрыц. Эх, у ложку яны таксама тэмпераментныя. Вельмi любяць быць актыѓным бокам. I не церпяць сталасцi. У гэтым плане проста акулы. I любяць эксперыменты. I раток ѓ iх вельмi шчадралюбны.
  Альвiна разбiла савецкую машыну i пiскнула:
  - За перамены ѓ вайне да нашай перамогi!
  Альбiна з прыкрасцю i лютасцю заѓважыла:
  - Ды вайна зацягнулася... Гэта проста фабрыка кашмараѓ i кухня Сатаны. Колькi нашых хлопцаѓ i дзяѓчат загiнула!
  Альвiна з уздыхам праспявала:
  - Колькi нашых братоѓ тамiцца ѓ магiлах... Блукаюць ценям па свеце таму... Не разумею, што да чаго.
  Альбiна, пажадлiва выскаляючыся, i руйнуючы расейцаѓ, прабiла:
  - Як ты думаеш, сяброѓка, а Бог ёсць?
  Альвiна таксама забiваючы, прашыпела:
  - Вялiкiя сумневы ѓ мяне ёсць. Гэтулькi гадоѓ доѓжыцца вайна. I што ђсявышнi не кахае Нямеччыну, калi дазваляе, каб гэтулькi яе лепшых сыноѓ i дачок гiнула!
  Альбiна выказала здагадку:
  - Можа, у гэтых выпрабаваннях ёсць нейкi глыбiнны сэнс?
  Альвiна хiхiкнула i рыкнула:
  - Сэнс? Каб больш памучыць людзей, i асаблiва нас немцаѓ?
  Альбiна выказалася з энтузiязмам ваѓчыцы, якая нагнала ягня:
  - Тады мы больш востра будзем успрымаць любаты свету! I мiрнага кахання!
  Альвiна выскалiѓшыся, буркнула:
  - А ваеннае каханне ѓсё ж такi нашмат лепш!
  Альбiна з гэтым пагадзiлася:
  - Вядома, асаблiва з хлапчукам. Яны пахнуць юнацкасцю, i не такiя валасатыя як дарослыя мужчыны! З iмi прыемна мець справу!
  Альвiна сокруша савецкiя самалёты пiскнула:
  - А яшчэ працэс навучання вельмi вабiць. Падабаецца браць на сябе ролю настаѓнiцы! Гэта ж так здорава!
  Альбiна з гэтым пагадзiлася:
  - Здаравей не бывае!
  Дзяѓчыны, увогуле, вясёлыя, але шлюхi. I вядома робяць тое пра што чытаць не занадта прыемна.
  Дзяѓчыны скачуць ад нецярпення. Жадаецца iм як мага больш ласкi! I каб гладзiлi iх кожны дзень. А яшчэ лепш па тры разы на дзень. Няма па дваццаць разоѓ на дзень!
  Альвiна звалiла, чарговы знiшчальнiк i пiскнула:
  - Не, Бог ёсць! Ён дазваляе нам нiшчыць савецкiх ваяроѓ!
  Альбiна таксама лупанула i зароѓ:
  - Эх, я чаго нам не хапае? Сэкс ёсць, мужыкi ёсць... Забавак навалам, а рызыкi загiнуць няма! Дык навошта нам канчатак вайны?
  Альвiна з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Уласна кажучы, i не навошта! Будзем бiцца да канца!
  Альбiна прашыпела ѓ некаторай прыкрасцi:
  - А вайна гэта тое, што пасля заканчэння, ты адчуваеш сябе не вельмi нават спустошаным.
  Альвiна вельмi любiла, калi яе мацаюць за грудзi. Бо гэта так адчувальна i эратычна. А пацалункi яшчэ лепей. I калi мацаюць цябе адразу некалькi тэмпераментных мужчын. Асаблiва калi гэта хлапчукi, i яшчэ узбуджаныя.
  Карацей кажучы, дзяѓчаты, увогуле супер i антыгероi!
  Наташка i яе каманда на 1 красавiка 1947 год, адлюстроѓвалi наступ фрыцаѓ у Варонежы.
  Немцы пад мокры снегапад рушылi свае танкi, i паспрабавалi прарвацца ѓ флангаѓ.
  Ваяѓнiцы, як заѓсёды ѓ мiнi-бiкiнi i босыя ваявалi на марозе. Яны закопвалiся ѓ сумёты i адтуль вялi агонь i кiдалi босымi ножкамi гранаты i выбух-пакеты.
  Вельмi прыгожыя, сэксуальныя, i выдатна накачаныя дзяѓчынкi. Загарэлыя, галаногiя.
  Наташа ссекла фрыцаѓ i пiскнула:
  - Мы дзяѓчаты вельмi сабой ганарлiвыя!
  Зоя таксама свiснула i прабурчала:
  - Iмкнемся толькi ѓ першыя шэрагi!
  Аѓгустына, гэта рыжая д'ябла, праспявала:
  - Мы проста прымы i балярыны!
  Пасля чаго запусцiла босай нагой гранату.
  Святлана ѓзяла i стрэльнула. Шпурнула лiмонку:
  - Чыста будзем бiцца! У нас не розум паяца!
  Дзяѓчыны працавалi на славу. Яны стралялi i кiдалi сваiмi такiмi панадлiвымi ножкамi гранаты. А што фюрар...
  Наташка агалiла грудзi, i пунсовым саском паддала гранату. Тая праляцела i трапiла ѓ рады фашыстаѓ, пiскнула:
  - Ды будзе вялiкае канец свету!
  Зоя цвыркнула:
  - I Сварог Вялiкi Бог прыйдзе!
  I таксама як босымi пальчыкамi запусцiць гранату.
  Аѓгусцiна хiхiкнуѓшы, адзначыла:
  - Усё ж цiкава. У хрысцiян пацыфiст Iсус. А ѓ нас вялiкi збройнiк Сварог! Бачная рознiца!
  I таксама падкiне голай пяткай выбух пакет.
  Затым i Святлана босай нагой дзюбне па ворагу гранатай. I прапяе, скалячы зубкi:
  - Наш Бог гэта Бог вайны! А не пацыфiзму!
  Пасля чаго дзяѓчынкi запусцiлi сняжком сябар у сябра. Наташа хiхiкнула i заѓважыла:
  - Добра яшчэ, што хапiла розуму Уладзiмiру не прымаць юдаiзм. Зрэшты, я думаю, лепей было б сваё развiваць! Навошта нам чужыя веры?
  Дзяѓчына ѓзяла i запусцiла босай нагой гранату. I раскiдала фашыстаѓ.
  Зоя, страляючы, дадала:
  - Не, сапраѓды, зрабiць веру пацыфiсцкай! А бо можна i свой Iрый прыдумаць!
  I таксама босымi пальцамi ног як запусцiць прэзент смерцi, i разнясе пару тузiн фашыстаѓ.
  Тут i Аѓгусцiна таксама дзюбнула па гiтлераѓцам. I зноѓ босымi ножкамi паддала, выбуховыя пакеты.
  Раскiдала фашыстаѓ i пiскнула:
  - Старая казка на новы лад!
  I паказала мову!
  Святлана пасадзiла чаргу. Скасiла фрыцаѓ i пiскнула:
  - I вялiкiя перамены да будучынi!
  I голай пяткай запусцiла, ламаючы хрыбты фюрэрам.
  Наташка ѓзяла i зароѓ з адчайнай мiнай:
  - Я самая крутая дзеѓка! Усiх зараз каштарыс!
  I босыя пальцы ножак кiдаюць смерць i хаос.
  Зоя таксама лупанула. Збiла кучу фашыстаѓ.
  I раѓнула:
  - За гонар i Радзiму!
  Пасля чаго зноѓ яе босая ножка нешта ды запусцiць.
  Тут i Аѓгусцiна як возьме i дзюбне гарачанькiм. Сумне фашыстаѓ. Раскрышыць iх на часткi.
  Пасля чаго возьме i заспявае:
  - Слава Радзiме i Гонару!
  Святлана таксама прэзент смерцi запусцiць, i вякне:
  - I мы будзем разам!
  I голыя ножкi як запусцяць разбурэнне.
  Наташа таксама як возьме i цвiкоѓ ... Выкасiць фрыцаѓ.
  Потым возьме i чаргу дасць.
  Праспявала, скалячы сваю пашчу:
  - Я дзяѓчынка не простая! Шавялюра залатая!
  Наташка, вядома ж, дзяѓчына сабе ѓ галаве. Усё можа i на ѓсё гатова. Як страляе, проста залюбуешся. I косiць ворагаѓ, нiбы культыватар.
  I пiшчыць:
  - Каханне вядзе да смерцi!
  Зоя таксама страляе. Голай ножкай паддае гранату, i шыпiць:
  - Генiяльны акорд!
  I дадае:
  - Усiх фашыстаѓ у расход!
  Аѓгустына таксама страляе па супернiку. Вынiшчае фрыцаѓ. Выкошвае гiтлераѓцаѓ i пiшчыць:
  - Яшчэ крыху i мы стане ѓсiх мацней!
  I босыя ножкi прыгажунi зноѓ кiдаюць апорнае смерць.
  Святлана таксама палiць па гiтлераѓцам. I запускае гранату, пры дапамозе пальчыкаѓ босай нагi. I цвiркае:
  - Не ведалi мы бед, ды прыйшоѓ сусед!
  I таксама смяецца.
  Дзяѓчыны такiя цудоѓныя. А грудастыя. I так любяць, калi iх тузаюць за сiськi.
  Вось гэта прыгажунi. Вось гэта вышэйшы пiлатаж кахання i паэзii! Ды славяцца цудоѓныя дзяѓчынкi! Ды няхай будзе з iмi вельмi нават добра!
  Наташка дзюбанула свiнцовай бруёй па фашыстах, i пiскнула:
  - Дакладней нас паверце няма!
  I голай ножкай зноѓ запусцiць смяротнае!
  А тут i Зоя як лупанет. Звалiць фашыстаѓ. I пiскне:
  - На нас управы не знайсцi!
  Аѓгусцiна, таксама як лупане, пры дапамозе босых пальцаѓ ножак, выб'е масу фрыцаѓ i пiскне:
  - I будучы век стане нашым!
  Пасля чаго яе зубкi блiснуць нiбы люстэрка!
  Святлана таксама ѓзяла i запусцiла босай нагой гранату. Збiла фашыстаѓ. I прапiлiкала з апломбам:
  - Вечная перамога! Сварог з намi!
  Наташка запусцiла босымi пальцамi нага асколак шкла. Перарэзала iм глоткi фрыцам i пiскнула:
  - I Iсус будзе з намi!
  Пасля чаго дадала:
  - Як Рускi Белы Бог!
  Зоя таксама паддала гранату i прагарлапанiла:
  - Слава Вялiкай Расii!
  I голенькай пятачкай падкiне выбух-пакет.
  Аѓгусцiна трасянула саском, падобным на трускаѓку. Усадзiла чаргу па фашыстах.
  Потым босай нагой кiнула ѓ фрыцаѓ смерць i вякнула:
  - Ды няхай у нас не будзе праблем!
  I паказала мову.
  Святлана таксама пасадзiла чаргу. Разарвала фашыстаѓ... I потым пушчаная босенькай ножкай граната ляцiць.
  Дзяѓчына-бландынка гарлапанiць:
  - Ды застанецца з намi сiла Рода!
  I ѓсе чатыры дзяѓчыны залямантавалi:
  - Слава Усемагутнаму, Усюдыiснаму, Усезнаѓчаму, Вечнаму, i Адвечнаму Роду!
  Тут Святлана таксама голай ножачкай ѓзяла ручку, i таксама накрамсала сваю арыю.
  Шмат легенд аб вялiкай Велесе перадаюць людзi - i тое, як ён быѓ народжаны па волi Рода, i як выхоѓваѓся ѓ Мiры Навi Богам Вiем, як бадзяѓся па свеце Явi ѓ пошуках свайго прызначэння i быѓ змучаны тым злым пачаткам, якiм быѓ зачараваны. Распавядаюць легенды пра яго каханне да светлавокай Ясуне i пра тое, што ён ахвяраваѓ сабой, каб выратаваць яе жыццё. Спяваюць песнi пра яго подзвiгi i дапамогу людзям. Усiх гiсторый у адным шэдэѓры i не перакажаш.
  Пасля чаго дзяѓчаты перапынiлiся. Пачаѓся чарговы артабстрэл Варонежа Працавалi бамбамёты. Наляцелi i нямецкiя бамбавiкi. Адважна ваявалi з фашыстамi лётчыцы. У прыватнасцi Марыя. Нягледзячы на мароз, дзяѓчына была ѓ адных толькi белых тоненькiх трусiках. Нацiскала босымi пальчыкамi ножак на педалi, ссякала немцаѓ. Дзяѓчына збiла рэактыѓны бамбавiк Ю-387, прымусiѓшы яго дымiцца i падаць. Радасна ѓсклiкнула:
  - Слава Вялiкай, камунiстычнай Расii!
  Пасля спынення абстрэлу ваяѓнiцы працягнулi пiсаць пра Рускiх багоѓ.
  Вялiкi Бог Вялес. Як цудоѓна Раднаверства - столькi Багоѓ. I ѓсе моцныя, цiкавыя, асобы i датычныя да стварэння Свету!
  Наташа босымi ножкамi напiсала:
  Самы вядомы знак Бога Велеса - "Бычыная галава". Знак, падобны на бычыную галаву, нагадвае аб тым, што Бог славян Вялес - заступнiк хатняй жывёлы. Знак вядомы, выкарыстоѓваецца часцей за астатнiх, за доѓгi час увабраѓ у сябе ѓсе разнастайныя ѓяѓленнi славян аб сiле Бога, у тым лiку мудрасць i магiчная магутнасць.
  Далей працягнула i залатавалосая Зоя;
  Знак Бога Велеса любiм мужчынамi дарослымi i маладымi, прыцягвае да сябе жанчын, якiя маюць ведаѓскiя здольнасцi.
  Той, хто носiць знак Велеса, мае права чакаць ад яго магутную абарону ад магiчнага ѓздзеяння, развiцця ѓласных ведаѓскiх здольнасцяѓ, жыццёвую сiлу i здольнасць знаходзiць рашэнне ѓ складаным становiшчы.
  Больш падрабязна пра абярэг Бычыная галава.
  Дрэва - хвоя, арэх або ясень (цiс), з гэтых парод робяць магiчныя кii i абярэгi
  Жывёла - лось, алень, мядзведзь, вол (тур), карова, змяя, яшчарка (яшчар).
  Геральдыка, прадметы - доѓгiя космы (валасы), барада i рогi
  Патрэба (падношэнне) - ахвяравалi меддзю (як Богу дабрабыту i дастатку), поѓсцю i мехам, а таксама палiвалi квасам - тымi напоямi, якiя ён навучыѓ людзей гатаваць па адной з легенд.
  А за iмi паскакала i Аѓгусцiна. Вогнезарная i басаногая.
  Чырвоная армiя не здае Варонеж, i чапляецца за яго адчайна. I хлопчыкi i дзяѓчынкi тут ваююць.
  Адзiнаццацiгадовае дзiця страляе з вiнтоѓкi Мосiна па фашыстах. Снег ужо амаль растаѓ, поѓна бруду. Хлопчык жа басанож i ѓ шортах. Ён так гартуецца i лепш адчувае энергетыку зямлi.
  Алег збiвае гiтлераѓца i прамаѓляе:
  - Славiцца Расiя!
  Побач з iм дзяѓчынка Маргарыта. Таксама басаногая ѓ лёгкай сукенцы. Равеснiца Алега Рыбачэнкi.
  Таксама страляе трапна. Уражвае фашыста i пiшчыць:
  - На славу Радзiмы нябеснай!
  Хлопчык i дзяѓчынка тут з першых дзён аблогi. З дзесяцi гадоѓ б'юцца з гiтлераѓцамi i ѓжо вопытныя байцы.
  Што не стрэл з вiнтоѓкi тое пападанне.
  Алег Рыбачэнка здымае нямецкага палкоѓнiка. Топае босенькай, загарэлай ножкай i прамаѓляе:
  - Хай будзе святло Рускiх Багоѓ!
  Маргарыта, гэта дзяѓчынка-тэрмiнатар пацвярджае:
  - Ды славiцца заѓсёды!
  I кiне босы ножкай дыск у блiжэйшага самурая.
  А потым босымi пальчыкамi шпурляе i хлопчык. Алег, раскiдаѓшы фашыстаѓ, цвiркае:
  - I ляцела долу варожая чарада! Пад напорам сталi i агню!
  Хлопчык страляе трапна. Вось падае забiты афiцэр. А за iм яшчэ адзiн. У немцаѓ пакуль яшчэ хапае танкаѓ i яны, выкарыстоѓваючы наймiтам, штурмуюць па-старому. Шмат iх палегла пад сценамi Варонежа. Зрадзелi шэрагi i абаронцаѓ.
  Але савецкае войска не здаецца. Варонеж усё яшчэ трымаецца Ужо дзесяць месяцаѓ доѓжыцца аблога. Але горад-крэпасць не здаецца.
  Пачатак красавiка, вясна. Бруднавата. Але затое сонца такое яркае i цёплае. Прыгравае.
  Маргарыта, гэтая дзяѓчынка з залатымi валасамi, шпурляе гранату босай ножкай i спявае ѓ рыфму.
  Хлопчык Алег таксама падпявае, i кiдае босымi ножкамi самаробныя гранаты;
  Аб Пушкiн, ты дзiвак не мае рацыю,
  Увесну хварэць нам не прыстала!
  Бо пах свежай травеньскай травы,
  Здольны ѓсiх сагнаць з канапы!
  
  Увесну падснежнiкi квiтнеюць,
  У iх чысцiня начной глазуры...
  Нараджае мяккае святло мару,
  Юнак жа хоча зноѓ буры!
  
  Увесну адступяць халады,
  Знiкне накiп злых пакут...
  Паляванне славы назаѓжды,
  Пiць панны салодкае дыханне!
  
  Як у юнацтве ѓсё добра,
  А май тое юнацтва ёсць прыроды!
  Дубасiт дзяцел долатам,
  Трасуцца гром, выкiнуѓшы скляпеннi!
  
  Увесну цурчаць як трэль ручаi,
  I iх музы звон хваляю плёскае.
  Вось ягады растуць нiчые -
  Цяплее ад прыгажосцi на сэрцы!
  
  Усё ѓ нашым краi лепата,
  Трава як аксамiт у сукенцы дамы.
  Якая зрэшты, слепата,
  Iмкнуцца, у горадзе жыць упарта!
  
  Нашто нам горад, i сяло,
  Стань, як дзiкун гуляць па пушчы.
  А калi снегам намяло,
  То басанож несцiся толькi страмчэй!
  
  Род дараваѓ такую моц,
  Што можам валадарыць як багi.
  Вось залацiцца ѓ полi жыта,
  З iконы аблiчча ззяе строгi!
  
  Сварог Славянаѓ святы Айцец -
  Загадаѓ любiць i жыць за братоѓ!
  Хто высакародны малайчына,
  Бо сам Творца прыняѓ распяцце!
  
  I вiцязь меч натачыць сам,
  Бо ѓ жыццi ёсць гвалт!
  Гасподзь сказаѓ: спакой - не дам,
  Бо пекла, павер'е ёсць бяссiлле!
  
  Так што не вер, што сон ёсць рай,
  На справе шчасця iста ѓ рух.
  I ты змагайся так мацуйся -
  Каб прасiѓ кат прабачэнне!
  
  А калi адступiѓся сам,
  То Род дапаможа, верце сыну!
  З галавы прэч пыл i хлам:
  Што прымушае ныць - адрыну!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 6.
  Хлопчык i дзяѓчынка падчас спеваѓ вялi агонь. Вышывалi фашыстаѓ.
  Усе падыходы былi завалены трупам. Расейскiя войскi адлюстроѓвалi нацiск праѓзыходных па колькасцi войскаѓ.
  Тысячы тысяч полк за палком - нашы героi наносяць шкоду!
  Хлопчык i дзяѓчынка на вастрыi, будзе фашысты матляцца ѓ пятлi. Русь гiтлераѓцам не перамагчы, iх мы здолеем на часткi разбiць!
  Алег Рыбачэнка прамаѓляе, збiваючы нямецкага генерала, i прымушаючы яго рыгаць крывёй.
  - Калаѓрат! Еѓпатый Калаѓрат!
  Маргарыта, вядучы агонь, захоплена падпявае:
  - Абаронца Айчыны! Пяруноѓ салдат!
  Алег Рыбачэнка, ссякаючы непрыяцеляѓ, спявае:
  - Калаѓрат! Еѓпатый Калаѓрат!
  Маргарыта кiнула басенькай, дзiцячай ножкай гранату i прачырыкала:
  - Герояѓ Русi збiрае ѓ набат!
  А ѓ iншым месцы ваююць савецкiя дзяѓчынкi на самаходцы СУ-100.
  Такiя вось прыгожыя ваяѓнiцы, на чале з Лiзаветай.
  Хаця нямецкiя танкi i грозныя, i вельмi магутныя.
  Кацярына, нацiскаючы босымi ножкамi на кнопку джойсцiка прабiвае фашысцкую машыну i цвiркае:
  - За Русь святую!
  Алена таксама страляе з сушкi, прабiвае супернiка ѓ борт. I агрэсiѓна выскаляючыся, заяѓляе:
  - За камунiзм!
  I голай пяткай б'е па бранi.
  Эфрасiя таксама пальнула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак па непрыяцелю, i чырыкнула:
  - За камунiзм святой Расii!
  I як засмяецца!
  Лiзавета ѓзяла i прагарлапанiла:
  - За СССР!
  I таксама як пальне...
  I дзяѓчаты заспявалi:
  Народ Украiны з Расiяй адзiны,
  Мы браты славяне навекi сябры...
  Ды славiцца спадары дакладнае iмя,
  Усе нацыi свету родная сям'я!
  Вось якiя тут былi дзецi - гераiчныя i моцныя. Уключаючы i хлопчыкаѓ-пiянераѓ, i дзяѓчынак-пiянерак.
  Хлопчык i дзяѓчынка, Алег Рыбачэнка i Маргарыта Коршунава, ваявалi на гары Высакосная. Якую захапiць фашыстам так i не ѓдалося. Ужо 20 красавiка i дзень выдаѓся цёплым.
  Хаця настрой у дзяцей i трывожны. У СССР пачалiся хваляваннi, выклiканыя крывавым бунтам зняволеных. I было зразумела, што з вайной сiтавiна канчаць. Але Вермахт упарта iмкнуѓся авалодаць Варонежам Хоць таксама войска Трэцяга Рэйха ѓжо лiтаральна сплывала крывёй.
  I фашысты цiснулi на Варонеж з апошнiх сiл.
  Алег Рыбачэнка яшчэ зусiм дзiця, але з вельмi рэльефнай мускулатурай i светлавалосы.
  Трапным стрэлам збiвае немца i раве:
  - Слава цару Iосiфу!
  Палiць i Маргарыта, захоплена прамаѓляючы:
  - I нашай новай Радзiме!
  Пасля чаго дзяѓчынка i хлопчык пачынаюць страляць яшчэ хутчэй. Яны перазараджваюць вiнтоѓкi пры дапамозе босых пальцаѓ ног, i выкошваюць самураяѓ.
  Алег спявае, збiваючы i прабiваючы фашыстаѓ:
  - Але выведка даклала сапраѓды...I пайшоѓ у напад, наш моцны! У роднай зямлi далёкаѓсходняй. Бранявы, ударны батальён!
  Маргарыта таксама напявала, трапна пасылаючы кулю за куляй.
  - Бранявы, ударны батальён!
  Хлопчык i дзяѓчынка змагалiся са сталёвай упэѓненасцю. У iх ужо былi ѓзнагароды.
  Яны атрымалi сваё першае баявое хрышчэнне, калi немцы яшчэ толькi спрабавалi зацiснуць пятлю вакол Варонежа.
  Дзесяцiгадовыя дзецi тады не толькi падносiлi да савецкiх гармат снарады, але i яшчэ Алег сам стрэлiѓ. I збiѓ гiтлераѓскую гаѓбiцу. Паказаѓшы трапнасць.
  Хлопчык i дзяѓчынка прайшлi жорсткiя выпрабаваннi. Але Варонеж не здалi I ваявалi нiбы героi.
  Алег Рыбачэнка, зразаючы гiтлераѓца, спявае:
  - Божа цара захоѓвай!
  Маргарыта падтрымлiвае:
  - Моцны дзяржаѓны!
  Алег Рыбачэнка, ведучы агонь, прамаѓляе:
  - Валадаруй на славу!
  Маргарыта, срубая гiтлераѓца, пiшчыць:
  - На славу, нам!
  Алег праспяваѓ з захапленнем:
  - Валадаруй на страх ворагам!
  I хлопчык кiнуѓ босай нагой гранату.
  Маргарыта пацвердзiла:
  - Цар Праваслаѓны!
  I дзяѓчынка таксама кiнула босай ножкай гранату!
  Цудоѓная пара. Усяго толькi дзецi, а такiя крутыя.
  Шальная стыхiя, шальная стыхiя.
  На 20 красавiка штурм у гiтлераѓцаѓ быѓ адбiты. Пасля чаго фашысты прынялiся абстрэльваць гару Высакосную. Але без асаблiвага поспеху.
  Алег i Маргарыта зрабiлi вылазку.
  Хлопчык i дзяѓчынка, кiнулi босымi ножкамi вострыя дыскi. Уразiлi фашыстаѓ у горла i прачырыкалi:
  - Слава цару Сталiну!
  Потым пачалi разбураць гiтлераѓцаѓ.
  Алег пальнуѓ у нямецкага афiцэра. Уразiѓ яго i пiскнуѓ:
  - За новы парадак!
  Маргарыта дзюбанула фашыста. Кiнула босымi пальчыкамi асколак шкла i прапiшчала:
  - Новы парадак на стары лад!
  Алег зноѓ вызьверыѓся. Запусцiѓ новую iголку. Прабiѓ гiтлераѓцу ѓ вока. I зароѓ:
  - За дасягненнi царызму!
  Маргарыта збiла жоѓтага тыпу. Прабiла кiдком босых пальцаѓ ног прама ѓ вока i прачырыкала:
  - Рашэннi цара Сталiна ѓ жыццё!
  Хлопчык i дзяѓчынка проста захапляльнай. Так разбураюць фашыстаѓ. А што яны ж феномены. I не здадуць Варонеж, колькi б на гэтую крэпасць не кiдалася гiтлераѓцаѓ.
  Алег звалiѓ фашысцкага генерала i прапiшчаѓ:
  - Наша партыя моцная!
  Маргарыта ѓзяла i таксама звалiла буйнога начальнiка i прашыпела:
  - Ахоѓвае свет яна!
  Хлопчык i дзяѓчынка лупанулi па складзе боепрыпасаѓ. Хлапчук нацягнуѓ лук з дапамогай босых пальчыкаѓ ног. I выпусцiѓ стралу з агнязарным канцом.
  Тая праляцеѓшы трапiла ѓ скрынi са снарадамi i бомбамi. I стала ѓсё раздзiрацца, i дэтанаваць.
  Алег як усклiкне:
  - Будзе татальны разгром! Мой першы ход - апошнi ход!
  I хлапчук паказаѓ язык.
  Зноѓ дзяцюк страляе i трапляе. Без промаху дзейнiчае. I нiчога немцы з гэтым зрабiць не могуць.
  Маргарыта таксама страляе i пiшчыць:
  - За Русь! Самую святую з краiн!
  Дзецi iдуць, як хвалi цунамi. Маленькiя, але такiя смяротныя.
  Наташка i яе каманда таксама ваюе з фашыстамi.
  Дзяѓчаты страляюць i кiдаюць босымi пальчыкамi ножак гранаты. Яны такiя баявыя ваяѓнiцы.
  А тут яшчэ i iншыя пiянеры ваююць.
  Хлопчыкi вядзе агонь па гiтлераѓцам i равуць:
  - За камунiзм!
  I паказваюць фашыстам мовы.
  Завушнiца i Пецька два хлопчыкi-пiянеры ѓзялi i лупанулi з рагаткi па гiтлераѓцах, i як скажуць:
  - За камунiзм!
  I засмяюцца!
  Светка i Кацька таксама ѓрэжуць i муркаюць:
  - За велiч СССР!
  I дзяѓбуць.
  Дзяѓчыны-камсамолкi таксама ваююць адчайна.
  I як лупану па фашыстах з гарматы. I разнясуць iх цэлую хмару.
  Няма СССР не зламаць. А гiтлераѓцы ѓсё наступаюць i наступаюць. I лiтаральна завальваюць усе подступы да сваiх пазiцый трупамi. Але працягваюць адчайна лезцi.
  Але вось 30 красавiка фашысцкая Германiя пачала новы, люты штурм Варонежа. Асноѓны ѓдар прыйшоѓся на гару Высакосную.
  Алег i Маргарыта змагалiся, выкарыстоѓваючы кулямёты. Хлопчык i дзяѓчынка лупiлi з гармат. Дзецi лiтаральна выкошвалi гiтлераѓцаѓ.
  Алег, страляючы, спяваѓ:
  - Эх, раз гора не бяда!
  Маргарыта, строчачы па фашыстах, i шлэпаючы босымi ножкамi, верашчала:
  - Каб грошай цемра!
  Хлопчык цвiка па гiтлераѓцах, выбiваючы iх шэрагамi, узяѓ i адчайна прапiшчаѓ:
  - Дунай рака i Дон рака!
  Маргарыта падспявала з захапленнем:
  - Ну, а пакуль, гуляй пакуль!
  Алег, крышачы фашыстаѓ, пiскнуѓ:
  - Не адолеюць казака!
  I хлапчук паказаѓ язык. Ён жа такi блiскучы, i iмклiвы. Гэта хлопчык-тэрмiнатар. Якi з кулямётаѓ пiша. I што не куля, то ѓ труну.
  Цар Мiкалай Другi шмат у чым згубiѓ аѓтарытэт з-за войны з Японiяй. Дакладней з-за прыкрай паразы. Сапраѓды, каму прайграць! Ня монстру пекла!
  А Азii, якую рускiя заѓсёды бiлi! Ды яшчэ маючы i лiкавую перавагу.
  Але тут на чале Варонежы генерал Чуйкоѓ I пара дзяцей-тэрмiнатараѓ. Яны саступяць i не пададуцца.
  Алег Рыбачэнка б'е з кулямёта i раве:
  - Шалёны кабан, iмчыцца ѓраган!
  Маргарыта падтрымлiвае з захапленнем:
  - Наш цудоѓны выгляд! Праѓду кажа!
  Хлопчык i дзяѓчынка проста захапляльнай. У iх iскра каласальнага таленту бачная.
  Алег выкошвае гiтлераѓцаѓ i пытаецца ѓ дзяѓчынкi:
  - Як ты думаеш, чаму шакалад смачны?
  Маргарыта з усмешкай адказвае:
  - Таму што гэта шакалад!
  Алег хiхiкнуѓ i прабуркаваѓ:
  - У iмя матухны-Расii, няхай стане Радзiма прыгажэйшай!
  Маргарыта хiхiкнула i вякнула:
  - Абавязкова стане!
  Дзяѓчынка як зрэжа з кулямёта гiтлераѓцаѓ. У ёй столькi шарму. Увасабленне прыгажосцi.
  А гара Высакосная выдатна ѓмацавана, i пануе над пазiцыямi. Яе так проста не аддадуць фашыстам. Савецкiя ваююць з адчаем, але вельмi ѓмела.
  Ужо амаль год доѓжыцца блакада. Але часам пранiкаюць караваны з харчаваннем i боепрыпасамi. Так што горад-крэпасць трымаецца. I не збiраецца здавацца.
  Хоць Георгiй Жукаѓ i некалькi спазнiѓся. Вось пра што цар Сталiн думае. Нешта ѓ яго генералы нерашучыя.
  Алег збiвае чаргой з кулямёта, паѓсотнi гiтлераѓцаѓ i прамаѓляе:
  - Нас нiхто не спынiць! У iмкненнi паслужыць айчыне!
  Маргарыта, таксама страляючы, прапiшчала:
  - I нiхто не пераможа!
  I ваяѓнiца блiснула жамчужнымi зубкамi.
  Алег зноѓ пальнуѓ i выдаѓ:
  - Мы белыя ваѓкi!
  Маргарыта запярэчыла:
  - Няма хутчэй тыгрыцы!
  I зноѓ хлопчык, i дзяѓчынка страляюць. Зразумела гiтлераѓцам iх не адолець. I нiякая сiла не зламае.
  Алег вядзе агонь i раве:
  - Та-та-та кажа кулямёт!
  Маргарыта ѓ адказ пiшчыць:
  - Раздушу кажа кулямётчык!
  I дзяѓчынка з хлопчыкам супраць гiтлераѓцаѓ дэманструюць каласальную крэпасць i цвёрдасць волi.
  Iдуць жорсткiя баi i на моры з фашыстамi.
  Там наперадзе ѓсяго флота рухаецца эсмiнец. А на iм адны толькi дзяѓчаты. У кароценькiх шортах, босыя, i ѓ цяльняшках.
  Дзяѓчыны носяцца па палубе. Яны такiя ѓсё прыгожыя. Валасы светлыя, выгарэлыя на сонцы, а скура цёмная, загарэлая. Цудоѓныя прыгажунi.
  I iх круглыя, ружовыя пятачкi так i мiльгаюць.
  Веранiка чароѓная боцман-бландынка спытала ѓ дзяѓчынкi-юнгi:
  - Што Юля, баiшся бiтвы?
  Дзяѓчынка-юнга пiскнула ѓ адказ:
  - Ды я мару аб бойцы!
  Веранiка хiхiкнула i заѓважыла:
  - А вось трапiш гiтлераѓцам у палон, i яны падсмажаць твае босыя пятачкi!
  Дзяѓчынка паглядзела на свае голыя, загарэлыя ножкi, i пiскнула:
  - А боль мяне не палохае! Я сапраѓдная дзiкунка-амазонка!
  Веранiка заѓважыла:
  - Табе хутка пятнаццаць. Хутка выходзiць замуж! Пра што ты марыш?
  Юлiяна шчыра адказала:
  - Хачу прынца!
  Веранiка скрывiѓся:
  - Прынца?
  Дзяѓчынка ѓдакладнiла:
  - Прынца-эльфа!
  Веранiка здзiвiлася:
  - Табе што падабаюцца эльфы?
  Юлiяна кiѓнула, i нават падскочыла:
  - Вядома ж, падабаюцца! Яны захапляльныя!
  Веранiка ѓхмыльнулася:
  - А чалавечыя мужчыны?
  Дзяѓчынка злосна тупнула босай ножкай, па нагрэтай палубе:
  - Не! Мужчыны яны такiя брыдкiя, валасатыя, смярдзючыя. А эльфы такiя прыгожыя, далiкатныя. У iх мордачкi як у дзяѓчын, такiя мiлыя. А ножкi гладкiя i зусiм не валасатыя!
  Веранiка з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Эльфы i на самай справе прыемныя.
  I дзяѓчына раздушыла босы, хупавай ножкай казурка. Свiснула:
  - Нажаль, нажаль, прыходзiцца мець справу з чалавечымi мужчынамi. А яны такiя брыдкiя!
  Юлiяна засмяялася i заѓважыла:
  - Але чаму. Хлапчукi-юнгi вельмi нават сiмпатычныя. Ня прыгожыя дарослыя мужыкi. Калi на твары растуць валасы, гэта так агiдна.
  Веранiка з гэтым пагадзiлася:
  - Агiдна! Самыя прыгожыя юнакi ѓ шаснаццаць год. Яны ѓжо дастаткова буйныя каб даставiць задавальненне жанчыне, але яшчэ не такiя валасатыя, як хлопцы старэй.
  Юлiяна хiхiкнула i пiскнула:
  - Наогул хлапчукi вядома прыемныя, калi з iмi цалуешся, i яны цябе лашчаць ... Але нешта iншае проста палохае! Эх, заставацца б назаѓжды ѓ дзяцiнстве!
  Веранiка рашуча заявiла:
  - У баi пабываеш! Разам пасталееш!
  Юлiяна ѓ адказ праспявала:
  - Дзяѓчына заѓсёды будзь юнай,
  Ты сталець не спяшайся...
  Будзь вясёлай, дзёрзкай, шумнай...
  Бiцца трэба, так бярыся!
  Нiколi не ведай спакою-
  Плач i смейся ѓ недарэчы!
  Буду дзеѓкай завадны,
  Хай зьменiцца сто пяцьдзесят!
  Веранiка тупнула босай ножкай, i пiкнула:
  - Юнацтва можа i быць вечным! Галоѓнае верыць у розум, а не Бога!
  Наперадзе з'явiѓся, нямецкi мiнаносец. Дзяѓчаты адразу ж кiнулiся, мiльгаючы голымi пяткамi да дзесяцiцалевай гарматы. I сталi яе наводзiць на супернiка.
  Дзейнiчалi дзяѓчаты хутка i зладжана. Наогул вельмi хораша, калi экiпаж з адных дзяѓчынак. I ѓсе яны босыя, фiгурыстыя, проста цудоѓныя.
  Навялi гармату i як дзяѓбуць па гiтлераѓцу. Пры гэтым уперлiся сваiмi дакладнымi, босымi ножкамi.
  Снарад праляцеѓ i патрапiць у мiнаносец. Нiбы дубiна ѓдарыла. Карабель як трасяне. I мiнаносец атрымаѓ пашкоджанне. Дзяѓчаты сталi перазараджваць гармату. Яны трапна пальнулi.
  Веранiка прапiшчала:
  - За веру, цара i Айчына i СССР!
  I як заскача...
  Юлiяна прачырыкала:
  - Гiтлер думаѓ, што вайна, зрабiѓ гармату з ... на!
  I дзяѓчынка як возьме i захоча. Ашчэрыць свае зубкi, колеры жэмчугу. I мiлая котачка яна. I босай ножкай растрэ кавалачак марожанага.
  Веранiка пiскнула i праспявала:
  - Вязнi сумлення! Мы зробiм вас свабоднымi!
  I дзяѓчаты хорам як стану жэрцi.
  I навёѓшы зброю, зноѓ дзюбанулi па мiнаносцы. На гэты раз патрапiлi яшчэ дакладней. I пасудзiна гiтлераѓцаѓ раскалолася i стала тануць.
  Дзяѓчаты залямантавалi, тузаючы голымi ножкамi. Гэта такое хараство.
  Пакуль доѓжылася зацiшша, дзяѓчаты любiлi пiсаць пра рознае. У прыватнасцi Наташа штабнавала босымi пальчыкамi ножак пра АI, дзе Порт-Артур так i не быѓ узяты.
  Вось i ѓ прыйшла ѓ порт эскадра Каляднага. Аб'яднаѓшыся ѓ расiйскай, няхай i аслабленай Цiхаакiянскай эскадрай. Пакуль яшчэ горад заставаѓся ѓ блакадзе. Але стала неяк лягчэй. I аптымiзму дадалося.
  Цяпер трэба было чакаць руху Лiневiча. Праходнасць Транссiба вырасла да дваццацi эшалонаѓ у суткi. I сабралася каласальная па сiле армiя Расii.
  Так што самы час рухацца i перамагаць. Але ж для перамогi не абавязкова пераѓзыходзiць ворага лiкам. Што даказаѓ i Аляксандр Сувораѓ. Можна маючы менш сiл разграмiць супернiка.
  А што хiба рускi салдат горшы за японскi? Ды нiчым не горш, а нават лепей.
  I вiнтоѓка Мосiна самая надзейная i практычная ѓ свеце. Яна нават у Вялiкую Айчынную Вайну была ѓ вытворчасцi. Так што няма пра што скардзiцца.
  Няѓжо што на лёс, якая нiбы знарок падбудавала шэраг фактараѓ супраць царскай Расii. Нажаль, гэта, вядома ж, несправядлiва. Расея дасягнула пiка магутнасцi i стала апускацца. А навошта гэта трэба найвышэйшым сiлам?
  Чамусьцi ёсць, якая энергiя, што губiць iмперыi. Ад Персiдскай, Македонскай, Рымскай, Арабскай, Турэцкай, Iспанскай, Брытанскай i гэтак далей. Можна i Чынгiсхана ѓспомнiць, i Тамерлана. Нiхто не мог усё ѓзяць пад кантроль. Мангольская iмперыя, мусiць, самая шырокая, хоць пасля смерцi Чынгiсхана i не маналiтная.
  Хоць верагодна найбуйнейшай была i Брытанiя. Вось зараз яна набраклая ад калонiй i спрабуе рукамi Японii спынiць Расею. Але не атрымоѓваецца ѓ ангельцаѓ. Порт-Артур аказаѓся нязломным. Трымаецца сабе, нiбы маналiт.
  I дзяѓчаты, вядома ж, заѓсёды могуць даць па рагах любому агрэсару.
  У канцы траѓня гiтлераѓцы зноѓ кiнулiся на штурм Варонежа Перайшлi ѓ наступ.
  Алег i Маргарыта вельмi добра працуюць з кулямётамi. Вядуць сабе стралянiну.
  Алег пытаецца дзяѓчынку, працягваючы весцi агонь:
  - А як ты думаеш, Спартак гэта добра цi дрэнна?
  Маргарыта, ашчэрыѓшы мордачку, адказала:
  - Думаю хутчэй добра, чым дрэнна!
  Алег, ведучы агонь з кулямётаѓ, заѓважыѓ:
  - Але ж Рым быѓ вялiкай культурай. А калi б перамаглi варвары-рабы, што было б тады?
  Маргарыта хiхiкнула, скасiла некалькi шэрагаѓ гiтлераѓцаѓ, i адказала:
  - Было б верагодна выдатна!
  Алег свiснуѓ i адзначыѓ:
  - Не ѓсё так вясёлкава як здаецца! Нажаль, зусiм не ѓсё!
  Маргарыта лагiчна заѓважыла:
  - Але ѓсё бывае да лепшага! Рым разбурылi варвары. Але потым узнiкла на месцы развалiн, яшчэ больш магутная i развiтая культура. Так атрымалася, што прагрэс пачаѓ разьвiвацца толькi хутчэй.
  Алег свiснуѓ, зрэзаѓ некалькi шэрагаѓ з дапамогай кулямётных чэргаѓ, i пiскнуѓ:
  - Наш прагрэс нiкому не спынiць!
  Хлапчук шпурнуѓ босай нагой гранату. I раскiдаѓ непрыяцеля.
  Маргарыта таксама кiнула пальчыкамi босы нож прэзент смерцi i хiхiкнула.
  - Хто спынiць, будзе сцёрты ѓ парашок.
  Хлопчык Алег Рыбачэнка зноѓ запусцiѓ босымi пальчыкамi дзiцячых ножак самаробную бомбу. Па гiтлераѓцах ударыла так, што не здалося мала. Пацан прачырыкаѓ:
  - За Расiю першародную!
  I паказаѓ мову.
  Маргарыта выкасiла кулямётам палову батальёна гiтлераѓцаѓ i пiснула:
  - Цар наш Iосiф Сталiн, хай будзе дабраслаѓлёным!
  I зноѓ шпурне босы ножкай прэзент смерцi.
  Алег праспяваѓ, выкошваючы немцаѓ:
  - Я воiн малых гадоѓ...
  Маргарыта гэта падтрымала, уздрыгваючы босымi ножкамi, якiя так спрытна кiдалi гранаты.
  - А я ваяѓнiца ад Бога!
  Алег, строчучы па гiтлераѓцам, спытаѓ:
  - А Бог, якi Ён?
  Маргарыта пiскнула i адказала, выбiваючы фашыстаѓ, а затым i кiнуѓшы босай ножкай прэзент смерцi:
  - Не ведаю! Асабiста мне Ён нейкi незразумелы. Жанчын нявечыць. А гэта, сапраѓды кажучы брыдка i няправiльна!
  Алег зычнай кiѓнуѓ, строчучы па гiтлераѓцам:
  - Пасля сарака гадоѓ жанчыны агiдныя! Мне яны аб'ектыѓна не падабаюцца. Жанчыны ѓ маладосцi вельмi прывабныя, у адрозненне ад узросту, якi iх псуе!
  Маргарыта захоплена праспявала, шпурляючы гранаты босымi, маленькiмi ножкамi.
  - Гераiзм не мае ѓзросту! У сэрцы юным каханне да краiны!
  Алег, таксама ведучы агонь па гiтлераѓцам, узяѓ i пiскнуѓ:
  - Заваяваць можа гранi космасу! Ашчаслiвiць, усiх-усiх на Зямлi!
  Вось сапраѓды, якога гэта быць у космасе! Дзе такiя невымерныя далечы.
  У Савецкай Расii ѓжо распрацоѓваюць праекты палётаѓ за межы атмасферы.
  Пры цары Iосiфе Сталiне навука хутка развiваецца. Савецкая iмпэрыя вось-вось стане самай перадавой дзяржавай сьвету. А Брытанiя губляе свае пазiцыi.
  Маргарыта запiшчала з ухмылкай. Iзноѓ шпурнула сваёй, хупавай нiбы ѓ прынцэсы ножкай гранату i пiскнула:
  - Мы будзем першымi! Такая ѓ Расii - Палада-лёс!
  Алег у прыкрасцi сказаѓ:
  - Калi, нарэшце, Георгiй Жукаѓ нас дэблакуе. Даводзiцца берагчы кожны патрон. Зрэшты, асаблiвы караван прыгнаѓ нам харчоѓ!
  Маргарыта блiснула жамчужнымi зубкамi i прапiшчала:
  - Будзе перамолваць усё больш гiтлераѓскiх частак! Пакуль канчаткова не пераможам!
  Алег узяѓ, зрэзаѓ шэраг фашыстаѓ, i прашыпеѓ:
  - Iмперскiя сцягi! Хай будзе Русь i ѓ Кiтаi!
  Маргарыта прачырыкала з аскалам зубоѓ.
  - Усё будзе прыгожа!
  I зноѓ босай ножкай шпурляе гранату....
  Алег, строчучы па гiтлераѓцам, пiшчыць:
  - Перамога блiзкая!
  Маргарыта пацвердзiла:
  - Ды будзе так!
  Фашысты тым часам спрабавалi прарвацца i на Каѓказе. Разгарнулiся жорсткiя баi за горад Сухумi. Сапраѓды бiтвы кiпелi тут разлютаваныя, i багата лiлася кроѓ.
  Фашысты рвалiся да Каѓказскай нафты.
  Змагалiся i дзяѓчаты з эсмiнца "Вiкторыя". Прыгожыя ваяѓнiцы былi напаѓголыя, тым больш лета ѓ такiх шыротах смажанiна, i босыя. На самай справе, калi ѓ дзяѓчынкi мiнiмум адзення, яна i менш за ѓсё ѓразлiвая.
  Веранiка страляе па гiтлераѓцам i шпурляе босай ножкай гранату. А ножка ѓ дзяѓчыны такая дакладная.
  Фашысты разлятаюцца ѓ розныя бакi. Крычаць i падаюць.
  Юлiяна таксама кiдае босы ножанькай гранату, i гiтлераѓцы валяцца. I ваяѓнiца страляе, хiхiкаючы:
  - Мы за цара Iосiфа Сталiна ѓстанем гарой!
  Вядзе агонь i чароѓная Ганна. Вельмi прыгожая дзяѓчына, у адных толькi трусiках. I таксама выкошвае гiтлераѓцаѓ, прамаѓляючы:
  - Наш цар Iосiф Сталiн будзе вялiкiм!
  Юлiяна ссякаючы гiтлераѓцаѓ, пацвярджае:
  - Абавязкова будзе!
  I ад яе босы ножкi адлятае граната.
  Дзяѓчыны гэта выдатныя супермэны.
  Вось адна з iх вельмi вялiкая i рослая: Ангелiна.
  I такая рудая ... Зняла з сябе цяльняшку i зараз змагаецца ѓ адных трусiках.
  А якiя ѓ яе грудзi! Нiбы вымя самай дыхтоѓнай буйвалiцы, з буйнымi клубнiкамi саскоѓ.
  Вось гэта дзяѓчына, сапраѓдная кабыла. I вельмi любiць мужчын, але сталасць не церпiць. А чаму б ёй i не кахаць? Так прыемна, калi цябе лапаюць хлопцы.
  Ангелiна раве, i таксама шпурнула голымi падэшвамi цэлую звязку гранат, прашыпеѓшы:
  - Слава Русi i цару Iосiфу Сталiну!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 7.
  Батальён дзяѓчынак крут. Ваяѓнiцы знялi з сябе цяльняшкi, i ѓсе агалiлi грудзi. I ваююць толькi ѓ тоненькiх трусiках. I як гэта прыгожа.
  Што можа быць лепш за аголеныя жаночыя целы.
  I ваяѓнiц цэлы батальён.
  А гiтлераѓцы падаюць, абсыпаюць подступы да пазiцый савецкiх войскаѓ, сваiмi трупамi.
  Веранiка з азартам прамаѓляе, выкошваючы гiтлераѓцаѓ:
  - Нашы багi маршыруюць!
  Юлiяна кiнула падарунак анiгiляцыi босымi ножкамi i пацвердзiла, скалячы зубкi:
  - Рускiя Багi - Багi вайны!
  Ганна, ведучы агонь, i ежа, раѓнула:
  - За Русь, змагайся i не трусь!
  I падмiргнула сваiмi зялёнымi вочкамi!
  Ангелiна паслала босымi пяткамi цэлую скрыню выбухоѓкi падняѓшы дзве роты гiтлераѓцаѓ у паветра, i зароѓ:
  - Царскую iмперыю не зламаць!
  Веранiка з энтузiязмам прашыпела:
  - Род наш вечны!
  I зноѓ шпурнула гранату босымi ножкамi.
  Юлiяна ведучы агонь, i кiдаючы нiжнiмi канечнасцямi гранаты, прашыпела, скалячы зубкi:
  - А смерцi не бываць двойчы!
  Ганна, куляючы, пiскнула:
  - Няхай мудрасць прэедкай застанецца з намi!
  I зноѓ ляцiць пушчаная босай нагой граната!
  Ангелiна ѓзяла i прапiшчала, выскалiѓшы зубкi:
  - Правады трыадзiнства i гэта закон!
  I паслала цэлую скрыню з узрыѓчаткай.
  Веранiка з лютасцю адказала, змятаючы гiтлераѓцаѓ з поля:
  - Русь вечная, як i Украiна ѓ складзе Расii!
  I зноѓ як лупане па фашыстах.
  Юлiяна страляючы, пiскнула:
  - Не пацерпiць наш народ!
  I таксама пусцiла па дузе гранату.
  Ганна ѓзяла i выскалiлася. Грабнула чаргой па гiтлераѓцам. З адвагай выкасiла iх i пiскнула:
  - Будзем Русь панаваць у Кiтаi!
  Ангелiна з ашалеласцю, i азартам заявiла:
  - I не саступiць нi пядзi зямлi!
  I дзяѓчаты ѓсё батальёнам як лупнуць па гiтлераѓцах.
  Дзяѓчыны ѓ адных толькi тоненькiх трусiках завяршылi напiсанне, i прарэзлiва запiшчалi:
  - Ды славiцца Русь i яе Багi!
  Аѓгусцiна аѓтарытэтна заявiла:
  - Няма нiчога лепшага, веры ѓ Рускага ѓсемагутнага Роду!
  Святлана лагiчна буркнула:
  - I не пойдзем у свет Багоѓ iншых! Мы русiчы непераможныя!
  I ѓсе чатыры дзяѓчыны ѓскiнулi рукi, закрычаѓшы:
  - Слава Расii i рускiм Багам!
  Дзяѓчыны зразумела баявога парыву i настрою. I разбураюць гiтлераѓцаѓ капiтальна.
  Няма такiя не саступяць Сухумi.
  I б'юцца ѓ небе адважныя лётчыцы Анастасiя Ведзьмакова i Акулiна Арлова, кашмарныя асы.
  Настасся Ведзьмакова зрэзала фашысцкi самалёт, прымусiла яго дымiцца, i падаць.
  Дзяѓчына праспявала, скалячы зубкi:
  - Мы ёсць ваяѓнiцы супер!
  I голай пяткай нацiсне на кнопку.
  Акулiна Арлова таксама як дзюбне па супернiку. I падкосiць нямецкую машыну лiтаральна яе скрышыѓшы. I раѓне:
  - За камунiзм святы!
  А тым часам атакавалi фашысты Сухумi.
  Батальён, якi складаецца i галаногiх i напаѓголых дзяѓчынак, прыкрываѓ самы небяспечны кiрунак - гару Арлiнае гняздо.
  Дзяѓчыны ваявалi вельмi эфектыѓна. Усе прыгожыя, стройныя, спартовыя.
  I мiльгаюць босымi ножкамi. Шпурляюць гранаты голымi канечнасцямi. Яны ѓсё проста хараство i зачараванне.
  А на самой справе, навошта дзяѓчынкам адзенне? Галышом яны куды прыгажэй, i цудоѓней, панадлiвей.
  I хочацца такiм цалаваць босыя, круглыя пятачкi. I аблiзаць кожны пальчык.
  Страляючы i кiдаючы голай ножкай гранату, Веранiка прамаѓляе:
  - Даѓбаць вас, не перадзяѓбцi!
  Тут i Юлiяна цвiкнуѓшы па нацыстах, i кiнуѓшы босымi пальчыкамi гранату, пiкнула:
  - Наш нязломны рускiх дух!
  I дзяѓчына-падлетак засмяялася... Прадставiла, як яе казыча за ножку прыгожы хлапчук. Ды для адчувальнай жаночай скуры такое прыемна.
  Рудая Ганна таксама шпурнула босай нагой гранату. Раскiдала гiтлераѓцаѓ i пiскнула:
  - За самую святую ѓ свеце Русь.
  I здаровая, магутная Ангелiна кiнула ѓ фашыстаѓ голымi пяткамi мяшок з узрыѓчаткай i булькнула:
  - За слаѓную нашу перамогу!
  Веранiка дала чаргу. Збiла гiтлераѓцаѓ, i пiскнула:
  - Вось ён наш абавязак!
  Юлiяна шпурнула босай ножкай гранату i вякнула:
  - I мы яго выканаем!
  Ганна зрэзала некалькi гiтлераѓцаѓ, i прачырыкала:
  - Рускi шлях да перамогi!
  Ангелiна зноѓ запусцiла ѓ фашыстаѓ нешта важкае, прабулькаѓшы:
  - I мы пераможам!
  Усё ж добра, што ѓ спякоту дзяѓчынкi знялi з сябе цяльняшкi. Так яны з аголеным тулавам куды сiмпотней. I загарэлыя якiя, i мускулiстыя. Цела проста лiтая сталь.
  Якiя выдатныя дзяѓчаты, калi аголены.
  I не патрэбна iм адзенне.
  Веранiка скошвае масу гiтлераѓцаѓ i пiшчыць:
  - Славiцца наша Расiя ва ѓсiх стагоддзях!
  Юлiяна ѓзяла i запусцiла босай ножкай гранату i вякнула:
  - За нашу тэрыторыю!
  Тут i Ганна ѓзяла i дзюбанула, з лютасцю:
  - За вечнае i чалавечнае!
  I зноѓ ляцiць пушчаная босай ножкай граната.
  Вось i Ангелiна таксама ѓзяла. Падкiнула звязку гранат. Выбiла частку гiтлераѓцаѓ, з наскоку. I праспявала:
  - У небе лётаць, з сонцам гуляць - хочацца вечна!
  I чацвёрка дзяѓчынак вельмi хораша б'ецца. I ѓвесь батальён таксама. Як панадлiва мiльгаюць iх босыя ножкi кiдаюць гранаты. Наколькi прыгожыя дзяѓчаты на вайне.
  А на iх наплывае карычневая маса гiтлераѓскiх салдат. Фашысты i iх танкi, i самалёты, гiнуць тысячамi, але ѓсё яшчэ не спыняюцца. Прут сабе i пруць. Бiтва вельмi жорсткая.
  Веранiка страляе па гiтлераѓцам i шчабеча:
  - Наш Рускi выбар - гонар i Радзiма!
  Юлiяна ведучы агонь па супернiку, скалiць сабе зубы, што зiхацяць ярчэй марскiх жамчужын. I прамаѓляе:
  - У кожным стагоддзi былi героi i будуць!
  Пасля чаго дзяѓчына ѓзяла i выскалiлася яшчэ мацней.
  Агнязарная Ганна, паля па супернiку, пiскнула:
  - Нас не дадзена заваяваць! Русь не паставiць на каленi!
  I зноѓ ляцiць кiнутая босай ножкай граната ваяѓнiцы.
  Ангелiна запускае босай ножкай смяротнае i забойнае. I скалячы зубкi, шчабеча:
  - Веру, будзем мы ѓ Раi!
  Вiкторыя перабiвае жанчыну-волата:
  - Не! Не ѓ раi, а вечна жыць на планеце Зямля, якая стане сапраѓдным, незямным раем!
  I дзяѓчына-капiтан шпурнула босай нагой вельмi забойчую, асколачную бомбу.
  Веранiка заѓважыла:
  - Вы мудры спадар капiтан....
  I таксама босай нагой запусцiла апорнае знiшчэнне.
  Юлiяна прапiшчала i дала чаргу. Выкасiла гiтлераѓцаѓ. Скаля буйныя зубкi, дзяѓчынка пiскнула:
  - Не хачу я быць старой! А хачу жыць вечна!
  Ганна таксама кiнула босай ножкай гранату i з сумневам спытала ѓ дзяѓчыны-бландынкi:
  - А табе падабаецца наш свет?
  Юлiяна без ваганняѓ адказала:
  - А нядрэнна! Асаблiва ѓлетку! Люблю сонца i вакацыi!
  Ганна з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Улетку, несумненна добра! Як добра людзям у маладосцi!
  Юлiяна з лютасцю адказала:
  - Ды i хай будзе вечным лета, як у Афрыцы! I Афрыка будзе нашай!
  Ангелiна шпурнула голымi, мускулiстымi нагамi бочку з узрыѓчаткай i выдала:
  - Ды будзе так! I ва ѓсе часы.
  Шэрагi гiтлераѓцаѓ радзелi, i яны вiдавочна выдыхалiся.
  А пад Сухумi савецкiя войскi паспрабавала контратакаваць гiтлераѓцаѓ.
  Батальён басаногiх дзяѓчынак, у трусах i цяльняшках першым уступiѓ у бой.
  Прыгожыя дзяѓчыны сталi малацiць i без таго патрапаную ѓ папярэднiх баях войска гiтлераѓцаѓ.
  У першую чаргу ваяѓнiцы атакавалi батарэi. У фашыстаѓ паляцелi кiнутыя босымi ножкамi гранаты. Яны былi вельмi трапнымi. А самi рускiя ваяѓнiцы ѓзялi i скiнулi з сябе цяльняшкi. Каб застацца з голымi тулавамi.
  Так у амаль цалкам аголеных дзяѓчынак практычна немагчыма патрапiць. Калi ѓ жанчыны скура голая, яе кулi не бяруць.
  Веранiка кiнула босай ножкай гранату, i прачырыкала:
  - Я буду чэмпiёнкай!
  I страсянула сваiмi белымi, павойнымi валасамi.
  Юлiяна таксама не такая простая. Лупанула па гiтлераѓцам. А затым як шпурне босы ножкай гранату, i праарэ:
  - У Iмя Святой, царскай Расii!
  I зноѓ трасяне сваiмi поѓнымi грудзьмi з пунсовымi саскамi. А стан у дзяѓчыны тонкая.
  Далей iмчыцца ѓ бой i рудая Ганна. Такая блiскучая, i рэактыѓная дзяѓчынка. Як шпурне босы нагой гранату. Так ва ѓсе бакi разляцяцца гiтлераѓцы. I заваляцца, нiбы падкошаныя.
  I дзяѓчына па iх пальне i пiскне:
  - За цара Праваслаѓнага Сталiна i Рускiх багоѓ!
  Ангелiна таксама лупанула. I паляцеѓ падкiнуты яе голымi, магутнымi як у ламавога каня скрыня са снарадамi. I разнёс масу гiтлераѓцаѓ.
  Дзяѓчыны наогул супер калi голенькiм i басанож. А вось у трусiках на пазiцыi бегчы яшчэ страмчэй.
  А соску клубнiчныя, ды так блiшчаць!
  Вiкторыя таксама пунсовай сiськай запусцiць гранату, i па фашыстах як дасць. Вось гэта дзеѓка. I галоѓнае камандзiр батальёна дзяѓчат на эсмiнцы. I таксама толькi ѓ адных трусiках.
  I голымi грудзьмi трасе. Што так прыгожа i сэксуальна.
  Веранiка ѓзяла i кiнула босай ножкай гранату. Перабiла масу гiтлераѓцаѓ i прапiшчала:
  - Вышэйшы пiлатаж на абардаж!
  Юлiяна таксама вельмi спрытна голай ножачкай шпурнула гранату, i прапiшчала, выкошваючы гiтлераѓцаѓ:
  - Наш ашчэр i зруйнавальны ѓдар!
  Пасля чаго як блiсне зубкамi.
  I вось узяла i Ганна дзюбнула. Расстраляла шмат фашыстаѓ. I як гэта зрабiла.
  I яшчэ гранату босай ножкай як запусцiць. I пiскне:
  - Мы не рабы!
  Пасля чаго захоча, i пакажа мову.
  Ангелiна ѓзяла i прачырыкала з ашалелай лютасцю, выплёѓваючы па супернiку зарады:
  - Я самая крутая з крутых.
  I голымi ножкамi запусцiла важкую бомбу. Тая ѓзяла i ѓзарвала гiтлераѓцаѓ, паразкамаѓшы iх.
  Веранiка таксама як возьме i дзюбне па карычневай ардзе. I расплюшчвае iм костачкi.
  Дзяѓчына ѓзяла i прачырыкала:
  - Мы ѓсiх разграмiм!
  I зноѓ ад босай ножкi ляцiць забойная i непаѓторная граната.
  I размалоцiць гiтлераѓцаѓ. А што яны дашлi на рускiя, савецкiя землi? Тут усё належыць Расii цi СССР.
  Юлiяна запусцiла босай нагой гранату i праспявала:
  - Слава Вялiкай Расii! Нам Дзярждума не патрэбна! Нам патрэбны СССР!
  Рудая Ганна агрэсiѓна адзначыла:
  - Я буду чэмпiёнкай.
  I пушчаная босай нагой дзяѓчынкi граната, усiх распляскае. Адно толькi крывавае мяса i засталося.
  А вось Ангелiна як узяла i пiскнула. Выбiла кучу баевiкоѓ. I пранеслася, нiбы анёл смерцi.
  I маса гiтлераѓцаѓ загiнула.
  Рускiя войскi напiралi на фашыстаѓ са ѓсiх бакоѓ. Яны цiснулi i разбуралi.
  Раз-пораз успыхвалi рукапашныя сутычкi. Рускiя салдаты калолi гiтлераѓцаѓ штыкамi. Вiнтоѓка Мосiна, хоць i састарэлая гэта цудоѓная дубiна. Якi праломлiваюць чэрапа. I разбураюць косцi.
  Але асаблiва прыгожа ваююць дзяѓчаты з мячамi. Гэта цудоѓна. Асаблiва калi калышуцца аголеныя грудзi.
  А соску такiя лалавыя i зiготкiя. Так на iх жадаецца глядзець i цалаваць.
  I цалаваць без перапынку.
  Дзяѓчаты б'юцца з лютасцю галодных пантэр, якiя ѓбачылi ягнят. Яны раздзiраюць iх i здзiраюць шкуры.
  Веранiка, страляючы па гiтлераѓцам, вiскоча:
  -Смерць за смерць!
  Юлiяна кiдаючы босай ножкай гранату, дадае:
  - Кроѓ за кроѓ!
  Ганна, строчачы па гiтлераѓцам, вiскоча:
  -Вока, за вока!
  I таксама шпурнула босай нагой лiмонку. Яна была ѓсiх мацней i разарвала з апломбам.
  А вось i Ангелiна ѓзялася. Цэлую бочку, з забойнай узрыѓчаткай запусцiць, i размалоцiць ворагаѓ.
  Пасля чаго як заспявае:
  - Я басаногая сланiха i вельмi крутая!
  Дзяѓчына i сапраѓды вельмi магутная. I яе ножкi нiбы дубiны. Як рушыць гiтлераѓца ѓ пахвiну. Той на пяць метраѓ верх i падляцеѓ. Пранёсся, як пушчаная з каменя катапульта. Дакладней мусiць з катапульты камень!
  Вiкторыя камандзiр батальёна дала чаргу па гiтлераѓцам. Выкасiла частку карычневых ваяроѓ i пiскнула:
  - За Русь святую будзем бiцца.
  I голым, загарэлым каленам, як рушыць у падбародак. I зламае скiвiцу непрыяцелю.
  Вiкторыя ѓ рызыцы....
  Юлiяна з энтузiязмам прамаѓляе:
  - Будзе цар Iосiф Сталiн, самым вялiкiм з рускiх цароѓ!
  I ѓвесь батальён напаѓголых, басаногiх дзяѓчат, як раѓне ва ѓсё горла знiшчаючы кiтайцаѓ.
  - Ды будзе так!
  I ѓ гэты час iншыя дзяѓчынкi таксама атакавалi фашыстаѓ. Але i ѓ гiтлераѓцаѓ ёсць адважныя байцы i ваяѓнiцы.
  Танкавы экiпаж Герды, уступiѓ у бой з савецкiмi машынамi.
  Немцы выкарыстоѓвалi найноѓшую з адносна кароткiм ствалом гармату высокага цiску.
  Новая прылада была калiбра ѓ 88 мiлiметраѓ i пачатковай хуткасцю снарада ѓ 1700 метраѓ за секунду. З яго дапамогай можна было прабiваць усе савецкiя машыны з вялiкай дыстанцыi. Можа, толькi акрамя звышцяжкiх Iсаѓ. Але i iх можна прабiць, толькi крыху блiжэй.
  Нямецкiя ваяѓнiцы паставiлi сваю машыну з выдатным лабавым бранiраваннем.
  Савецкiя Т-34-85 i пакуль рэдкiя Т-54 спрабавалi зблiзiцца з немцамi, i разганялiся, лiтаральна пагражаючы таранiць.
  Герда стрэлiла па савецкiм танку. Сарвала з яго вежу i прачырыкала:
  - Што супраць тыгрыц наязджаць?
  Шарлота таксама нацiснула босымi пальцамi ножак на кнопку джойсцiка, i прапiшчала:
  - Будзем чэмпiёнамi планеты!
  I разбiла савецкi танк.
  Даѓбанула па рускiх i Крысцiна. Найноѓшая гармата была аѓтаматычнай, i рабiла дванаццаць стрэлаѓ у хвiлiну.
  Дзяѓчына з залацiста-рудымi валасамi, правiшчала:
  - Для рускiх ваяѓнiц няма нiякiх перашкод!
  Златавалосая Магда таксама разбiла савецкi танк, i выскалiлiся:
  - Я наймацнейшая з моцных...
  Дзяѓчыны былi сярдзiтыя. Вайна iдзе сабе, i iдзе. А калi будуць пераможаны чырвоныя? Дакуль яны будуць секчыся? Проста нязломныя хлопцы.
  I дзяѓчынкi ѓ рускiх што трэба.
  Вось, напрыклад, немкi гэта зiмой катавалi камсамолку. Спачатку распранулi дзяѓчыну на марозе.
  Герда з яе сарвала спачатку кажушок. Потым разам з Шарлатай пачала здымаць боцiкi. Зрэшты, абутак кiрзавы, i збiты. Разматалi анучы.
  Далей Герда распарола нажом гiмнасцёрку камсамолцы, i кашулю. Пакiнула толькi станiк. Разрэзала штаны.
  Шарлота тузанула камсамолку за русыя валасы. Потым яны Герда i Шарлота, у бiкiнi павялi камсамолку босую i ѓ купальнiку. Тры галаногiя дзяѓчынкi беглi ѓ моцны мароз. Камсамолка трымалася мужна. I цэлых дзве гадзiны бегала. Хоць i не такая крутая як дзве тыгрыцы. Ножкi ѓ рускай дзяѓчыны пачырванелi, а затым i пасiнелi ад холаду.
  Затым яе Герда i Шарлота звязалi ззаду, i паднялiся на прэнг. Дзяѓчына-камсамолка затрэслася ад болю. Пачала нагiнацца. Герда тузанула яе за плечы i пракруцiла. Ахкнуѓшы ад болю, камсамолка выпрасталася ѓ дыбе, хруснулi косткi.
  Босыя ногi рускай дзяѓчыны зацiснулi ѓ калодкi, i сталi падвешваць груз. У першую чаргу Шарлота нагрузiла бервяном.
  Камсамолка застагнала, але затым сцiснула зубы i замоѓкла.
  Шарлота i Герда хутка наламалi галiны. Расклалi пад босымi ножкамi камсамолкi i падпалiлi.
  Гэта так цiкава смажыць голыя пяткi. I вельмi нават пацешна, i весела прыгажуням.
  Полымя лiзала крыху агрубелыя падэшвы камсамолкi, запахла смажаным шашлыком. Боль, вядома ж, ад агню жудасны. Камсамолка дрыжала, з яе сцякаѓ пот, дзяѓчыны цiха стагнала. Але гучныя крыкi стрымлiвала страшным намаганнем волi.
  Далей дзяѓчыну сталi сцябаць яловымi галiнамi. I Герда, i Шарлота лупiлi з усяго размаху. Нават лопнула скура на спiне дзяѓчынкi. Палiлася змешаная, з потам кроѓ. Зляцеѓ i станiк, упаѓ у агонь i дадаѓ спякоту да босых ног.
  Герда нахiлiлася i злiзнула сумесь поту i крывi. Ёй гэта даставiла задавальненне.
  Шарлота ѓшчыкнула камсамолку за грудзi. I пасля чаго ѓзяла i ѓдарыла кулаком у сонечнае спляценне дзяѓчына. Затым рыжая д'ябла дадала галiн у вогнiшча пад босымi нагамi камсамолкi. Смаленым запахла яшчэ мацней.
  Герда прашыпела з гневам:
  - Будзеш казаць!
  Шарлота ѓшчыкнула за грудзi мацней i прашыпела:
  - Хопiць у маѓчанку гуляць!
  Герда дастала з вогнiшча падпаленую галiнку, i паднесла яе да аголеных грудзей дзяѓчыны-камсамолкi.
  Так затросся, i яе русая галоѓка хiснулася, упаѓшы на бок.
  Шарлота выскалiлiся, нiбы д'яблыца:
  - Падобна дзяѓчынка гатова!
  Герда хiхiкнула, i стала масажаваць твар i шыю камсамолкi. Тая была здаровая i хутка ачулася. Тады бландынка-тэрмiнатар дастала з вогнiшча палаючую галiнку i паднесла да далiкатнага твару палоннiцы. Дзяѓчына супрацiѓлялася i тузалася.
  Герда аблiзнулася i прашыпела:
  - Будзеш казаць прыгажуня?
  Камсамолка праскулiла:
  - Забiце мяне! Не мучайце, калi ласка!
  Герда сур'ёзна адказала:
  - Не! Цябе будуць мучыць вельмi доѓга i прасмажаць усю да канца.
  Шарлота заѓважыла:
  - А можа яе аддаць мужчынам. Яна ж яшчэ нявiннiца i ёй будзе вельмi балюча, калi яе...
  Камсамолка адчайна закрычала:
  - Не трэба! Я вам усё роѓна нiчога не скажу!
  Герда прапанавала:
  - Падпалiм ёй грудзi?
  Шарлота пакiвала галавой:
  - Не! Ёсць больш эфектыѓны спосаб здабычы iнфармацыi.
  Герда кiѓнула:
  - Так... Гэта нацiснуць на артэрыю на шыi. Каб сфармiраваць зону рапарта, i яна скажа нам усё што ведае, i чаго не ведае!
  Шарлота хiхiкнула i заѓважыла:
  - А навошта мы тады яе катавалi?
  Герда шчыра адказала:
  - Чыста для задавальнення. А цяпер.
  Бландынка-тэрмiнатар нацiснула рукой на шыю камсамолкi. У той закацiлiся вочы i сталi нiбы ѓ мёртвай рыбы. Герда цвёрда вымавiла:
  - Дзе знаходзiцца батарэя?
  Немцы вельмi марудна прасоѓвалiся. Бруд i золь запавольвалi iх рух. Баявыя дзеяннi паказалi, эфектыѓнасць новай гарматы высокага цiску з вельмi вялiкай дыстанцыi якiя паражаюць Т-34-85 - асноѓны савецкi танк, а таксама IС-3, i IС-4, самыя першыя Т-54.
  Герда куляючы з вялiкай дыстанцыi, заѓважыла:
  - Новая прылада куды камфортней.
  Шарлота з гэтым пагадзiлася:
  - Ды не дае супернiку наблiзiцца!
  Крысцiна, нацiснуѓшы босымi пальцамi на кнопку джойсцiка, падбiла савецкi танк i буркнула:
  - Але i мы такiя трапныя. Проста феномены! Так што ваяѓнiц нiшто не спынiць i не зламае!
  Магда рацыянальна заѓважыла:
  - I прыцягваючы да сябе ѓвагу! А менавiта сваёй каласальнай агрэсiѓнасцю!
  I дзяѓчына таксама нацiснула пальчыкамi босых ножак на кнопкi джойсцiка, дзiвячы танк Чырвонай армii.
  Герда страляючы, спытала дзяѓчынак:
  - Я вось дзiѓлюся, адкуль у рускiх столькi ѓпартасцi. Яны стаяць, нiбы зроблены з тытана. I не жадаюць паддавацца.
  Шарлота са смяшком дадала:
  - I не паддадуцца! Бо гэта рэальна наймацнейшы народ! Прычым народ нязломны!
  Магда хiхiкнула i, выскалiѓшы зубы, i iскрычы вачыма зiготкiмi, нiбы сапфiры выдала:
  - Слава нашай Радзiме вялiкай!
  Крысцiна шыкнула ѓ прыкрасцi:
  - Лондан бы ѓзяць не перашкаджала б!
  Герда хiхiкнула i прапанавала:
  - А што, якiя ѓ вас ёсць iдэi? Свет заключыць з Расiяй?
  Шарлота пальнула па сталiнскiм, праламала вежу савецкай машыны i пiскнула:
  - Не! Аб свеце не можа быць i гаворкi!
  Крысцiна таксама лупанула па танках Чырвонай армii i прапанавала:
  - Там можа быць гаворка iдзе аб перамiр'i?
  Магда тут згодна пiскнула:
  - Ды часовая перадышка. Каб павярнуць на Захад.
  Герда паслала снарад i адзначыла:
  - Рэальна такое магчыма. Змiрыцца часова з рускiмi, i самiм рушаць на Брытанiю. А то мы ѓжо даѓно не бралi Лондан!
  Шарлота хiхiкнула, i прапанавала:
  - Возьмем Маскву i нас нiхто ѓ свеце, не спынiць!
  Крысцiна з аскалам зубоѓ барса, шыкнула:
  - Не, нiхто не спынiць i нiколi!
  Магда пiскнула з дзiкай лютасцю:
  - Не, не будзе залатымi горы! А будуць дыяментавыя скалы!
  Герда выскалiлася i пiскнула, разбiваючы савецкую машыну, нiбы крышталь молатам:
  - У грамадстве спажывання - досыць злоѓжываннi!
  I зноѓ блiснула дзяѓчына зубка, што зiхацяць ярчэй жамчужын. Герда любiла мучыць i катаваць.
  Вось пiянера, напрыклад, узяла, i жыѓцом у царскай гарэлцы растварыла. Вось такiя ѓ яе схiльнасцi. I катаваннi ѓ яе выклiкалi ѓзбуджэнне. Камсамолку, напрыклад, яны пасля таго як выпампавалi ѓсе карысную iнфармацыю, сталi палiць агнём. Лiтаральна засмажылi жыѓцом грудзей. А потым iх адразалi, перчылi i елi.
  Ды Шарлота i Герда займалiся людаедствам. I лопалi камсамолку жыѓцом. А гэта так груба i не эстэтычна. I галоѓнае балюча.
  Уявiце дзяѓчыну яшчэ не забiѓшы, смажаць, i адразаюць ад яе кавалак за кавалкам. Потым мачаюць у падлiѓку i ядуць.
  Герда i Шарлота нават пераелi чалавечага мяса. У iх здарыѓся панос i дзяѓчынак ганяла. Прыходзiлася ѓ кустах палягчацца.
  А што людаедства караецца.
  Елi ваяѓнiцы i хлопчыкаѓ. Усе ѓчатырох пiянера Сашку груба распранулi, потым на вялiкую патэльню паклалi. I на посным алеi прама так дзецюка i засмажылi. I гэта ѓвогуле выдатна.
  Магда ела ножку хлопчыка, i заѓважыла:
  - А што? Гэта крута i прыемна!
  Крысцiна адзначыла:
  - Для нас усё прыемна!
  Сакавiтае мяса пiянера наразалi тоненькiмi лустачкамi i мачалi ѓ соусе. Дзяѓчаты елi i спявалi.
  Герда завывала:
  Няма лiтасцi, няма лiтасцi ворагу! Камунiстаѓ я ѓдарам, як пшанiцу каштарыс!
  I тупае босымi ножкамi па снезе.
  Дзяѓчаты практычна поѓнасцю злопалi хлапчука. Паласавалiся яго пячонкай. Зрэзалi ѓсё мяса. Закусiлi i выпiлi вiна. Пераелi, а затым завалiся спаць.
  У сне ваяѓнiцам марылася, што быццам iх самiх чэрцi ѓ катлах смажаць. I заадно яшчэ i скуру зразаюць з дапамогай нажыкоѓ. А потым яшчэ i круцяць, i ламаюць.
  Пасля пачынаюцца найболей жорсткiя катаваннi. Дзяѓчынак падвесiлi за валасы i сталi разгойдваць на дыбе. А далей палiлi агеньчыкам. I дзейнiчалi з вiртуознай выдасканаленасцю.
  Герда ѓспомнiла аб гэтым, страляючы, а потым спытала:
  - А як вам пекла?
  Шарлота з усмешкай адказала:
  - Цiкавае месца асаблiва ѓ плане кампанii!
  Крысцiна хiхiкнула i адказала:
  - Можна чарцям там хвасты падкручваць!
  Магда з выскалам зубоѓ, прапiшчала:
  - I дабiвацца самага вышэйшага вынiку! Наогул, як на рахунак спаборнiцтваѓ па вогненным пола?
  Герда патрапiла ѓ савецкi танк i рашуча заявiла:
  - У пекле будуць толькi ворагi Трэцяга Рэйха! А сапраѓдныя арыйцы працягнуць ваяваць у iншых сусветах!
  Шарлота ѓпэѓнена пацвердзiла, лупячы босай нагой па бранi:
  - Ды будзе так!
  I блiснула жамчужнымi зубамi.
  Крысцiна прапанавала:
  - Давайце сабе зробiм рогi!
  Магда хiхiкнула i раѓнула:
  - Станем чарцямi вышэйшага разраду!
  I паказала язычок.
  Дзяѓчыны i сапраѓды такiя вясёлыя, i вельмi ѓ iх моцныя мускулы.
  Герда тут заѓважыла:
  - Эх, Маѓглi б нам!
  Шарлота паправiла сяброѓку:
  - Хутчэй ужо Тарзана!
  Крысцiна хiхiкнула i пiскнула:
  - Ах, Тарзан, Тарзан, Тарзан! Уладар усiх краiн!
  Магда з захапленнем прапiшчала:
  - У нас прускi дух! У нас Пруссю пахне!
  Герда хiхiкнула, раскалола савецкi танк i буркнула:
  - Не! Мы дзецi самога Сатаны!
  Шарлота прашыпела з аскалам зубоѓ:
  - I будзем Радзiме верныя!
  Крысцiна ахвотна пацвердзiла падобнае:
  - Ды будзем! Разам з Радзiмай i партыяй!
  Магда пралепятала з захапленнем:
  - Правадыры прыходзяць i сыходзяць, а партыя застаецца!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 8.
  Вайна зразумела, цягнулася... Немцы неслi ѓрон i ѓсё часцей выкарыстоѓвалi ѓ баях замежнiкаѓ. Але ѓсё ж iх сiла была большай. Наступалi i туркi. Яны паспрабавалi ѓзяць штурмам Ерэван.
  Але гераiчныя савецкiя ваяры гэты напад, праѓзыходных сiл, усёткi змаглi адбiць.
  Батальён дзяѓчат i тут паказаѓ сябе вышэй усякiх хвал. Ваяѓнiцы былi выдатныя i агрэсiѓныя. I кiдалi босымi ножкамi забойчай сiлы гранаты. А таксама выбуховыя пакеты.
  А ѓ моры iшлi разлютаваныя бiтвы памiж нямецкiмi i савецкiмi караблямi. Чарнаморскi флот быѓ яшчэ жывы i ѓпарта ваяваѓ i велiзарнай чарадой гiтлераѓскiх войскаѓ, ды яшчэ i перамагаѓ.
  Вiкторыя, капiтан эсмiнца, i такая ж напаѓголая, загарэлая да чарноцця, светлавалосая дзяѓчынка, як i астатнiя.
  Вядома ж, вельмi прыгожа, калi дзяѓчаты амаль голыя, стройныя, мускулiстыя. А калi ножкi босыя, то гэта i зусiм хараство i спакуса.
  Вiкторыя з лютасцю прамаѓляе:
  - Я ваяѓнiца, што нарадзiлася ад Сварога! Я унучка Бога Роду. I магу тварыць цуды!
  Ангелiна лагiчна заѓважыла, лупа па гiтлераѓцам:
  - Я таксама не з простых кровей. Бачыш, якая моцная. Мой продак быѓ Iлля Мурамец.
  I дзяѓчына запусцiла цэлую скрыню босымi нагамi.
  Веранiка змагалася адчайна, змагалася з усiмi сiла, i запускала такую баявую моц.
  Дзяѓчына вельмi прыгожая, бландынка, фiгурыстая, з доѓгiмi, мускулiстымi нагамi. Вельмi кахала, калi яе гладзяць.
  Веранiка прамаѓляе:
  - Навошта Германiя на Русь палезла!
  Юлiяна, гэтая прыгожая дзяѓчына, пiскнула, лупячы па гiтлераѓцам:
  - Каб знайсцi сабе гiбель!
  Дзяѓчына-падлетак за апошнiя месяцы падрасла i стала больш мускулiстай i пышнай фiгурай. Юлiяна расквiтала i стала такой прыгожай. А валасы белыя з лёгкай пазалотай. Усё часцей ёй хочацца мужчыну. Толькi нявiннасць страцiць страшна.
  Але вось няхай пагладзяць, палашчаць, пацалуюць, лiжуць. Лепш за ѓсё мець справу з юнгамi. Яны таксама баяцца, i баяцца i меншыя за рызыку, што захочуць чагосьцi больш сур'ёзнага.
  Юлiяна вельмi добрая ваяѓнiца i страляе. Таксама марыць стаць фельдмаршалам. Акрамя таго ёй хочацца стаць тыпу Магамеда i стварыць уласную рэлiгiю.
  Славалюбiвая дзяѓчынка.
  Вось калi б сам цар Iосiф Вiсарыёнавiч Сталiн падобна Уладзiмiру Сонейку ѓзялi б i ѓвёѓ у Расii Раднаверства i Вярнуѓся б да Рускiх Багоѓ.
  Нашто нам Марыя?
  Слава Багародзiцы - Ладзе.
  Яна вядома ж лепшая, чым у Бiблii.
  Наша Лада вельмi прыгожая, з валасамi колеру золата i яна сапраѓдная Багародзiц i Мацi Багоѓ, i Дачка Адзiнародная Усемагутнага Роду!
  Творцы Сусвету.
  Род Быѓ заѓсёды i Ён, як Алах - Усемагутны, Адвечны, Усёведны, Усюдыiсны, i ѓвесь сусвет яго храм.
  Чым ён горшы за габрэйскi Яхвэ цi слабейшы за яго?
  Род стварыѓ незлiчонае мноства Сусветаѓ!
  Ён пражыѓ столькi, што i ѓявiць нельга!
  Рода быѓ перш за ѓсiх часоѓ. Не было часу, а Род Быѓ!
  I заѓсёды будзе!
  Усе Багi-дэмiругi дзецi Рода!
  А мы яго ѓнукi!
  Але Род не забараняе паклоняцца сваiм дзецям, i Багам. Род - Гэта Бог Багоѓ.
  I Сварог - Бог Багоѓ!
  А людзi ѓнукi Багоѓ! Слава Рускiм Багам!
  Юлiяна малоцiць гiтлераѓцаѓ. Падобна, Рускiя Багi i рускiм людзям дапамагаюць.
  Хутка даб'юць Гiтлера i канец вайне. А можа, давядзецца яшчэ высаджвацца ѓ Германii. Тым лепш i Берлiн заваюем. Тым горш для Нямеччыны. Зрэшты, стаць часткай Расii не так ужо i страшна.
  Юлiяна пытаецца ѓ Ганны:
  - Як ты думаеш, мы павiнны захапiць Германiю?
  Рудаватая прыгажуня адказвае:
  - Вядома ж, так!
  Юлiяна пытаецца з iлжывым здзiѓленнем:
  - А навошта?
  Ганна рашуча заяѓляе:
  - Каб потым не было пагрозы! Што не прыйшлося зноѓ ваяваць, з жадаючымi адпомсцiць германцамi!
  Юлiяна ѓсклiкнула:
  - I гэта правiльна!
  Рускiх флот пераследуе германцаѓ, i топiць iх караблi.
  Юльяна ж вядзе разумовы дыялог.
  Вось навошта патрэбна малiтва? Бо заѓсёды чалавеку мала таго, што ѓ яго ёсць. Калi растуць даходу, растуць i запатрабаваннi. I гэта добра. Менавiта гэта рухае прагрэс. Людзi жадаюць усё больш i больш. I Рускiя Багi ѓ гэтым дапамагаюць, стымулюючы навуку.
  Мудрасць Рускiх Багоѓ вялiкая.
  А Хрысцiянства? Чаму яно вучыць?
  Што Зямля i ѓсё што на ёй ёсць - згараць! Дык хiба так можна стымуляваць развiццё чалавецтва?
  Вядома - Руская Вера не вучыць у адрозненне ад Хрысцiянства i Iсламу канцу свету. Раднаверства як вучыць, што людзi ѓ будучынi разаѓюцца i стануць самi падобна Багам-дэмiургам.
  Што навука, прагрэс i розум зробяць з нас Багоѓ! I што людзi стануць мацнейшымi i мудрэйшымi.
  А што Хрысцiянства вучыць?
  Што мы глiна? Што мы нiхто! Што Бог усё, а чалавек - нiшто!
  А вось Раднаверства ѓзвышае чалавека.
  Але самае дрэннае ѓ Бiблii, гэта ѓзвышэнне габрэяѓ над астатнiмi народамi. Пасля гэтага дзiвiшся, як хто ѓ падобнае верыць. I чаму хрысцiянства аказалася такiм жывучым?
  А маглi б рымляне i сваю рэлiгiю прыдумаць. Яны ж разумныя. I манатэiзм зрабiць свой.
  Нашто нам чужая вера. Ёсць i рай - Iрый. I Шлях памiж зоркамi, па Млечнага шляху, i вучэнне аб эвалюцыi духу. Калi ты сам можаш дарасцi да Бога.
  А не быць проста авечкай, якая схiляецца па раi, а яе ягня падганяе жазлом жалезным.
  Так што ёсьць выбар.
  Цi сваё роднае, цi габрэйскае - чужое!
  Ну, навошта рускiм чужая вера. Эх ну чаму Пётр Першы не адрадзiѓ Раднаверства.
  Малiлiся б сваiм багам, i сваёй Багародзiцы Ладзе.
  I сталi б Рускiя Багi ѓсiх мацнейшымi, i прывялi б нас да перамогi.
  А Арабы? Яны стварылi сваю рэлiгiю. I не сталi браць чужую.
  Эх, ну чаму ѓ Расii не знайшлося Рускага Магамеда.
  I чаму нiводзiн цар не падтрымаѓ у гэтым прарокаѓ?
  Новая рэлiгiя - Раднаверства ѓ форме монатэiзму!
  I Слава Вялiкай Расii!
  А пакуль савецкiя войскi палююць за Гiтлерам, каб дабiць яго эскадру.
  Дзяѓчаты круцiлiся сабе, i круцiлiся.
  Вiкторыя, шлёпаючы босай ножкай па бранi i, заѓважыла:
  - Тут самае складанае Гiтлера знайсцi, а не разбiць!
  Юлiяна хiхiкнула:
  - А куды ён дзенецца! Яго расплюшчаць!
  I дзяѓчына зноѓ падумала.
  Вось iснуе вялiкая памылка, што Бiблiя адкрыццё Божае. А на чым яно засноѓваецца? Бо ѓ Старым запавеце, габрэi ад iмя Бога тварылi страшныя рэчы. Забiвалi жанчын i дзяцей, спальвалi гарады, i каралi нават жывёл.
  Цi можа быць вышэйшы розум такiм? Хутчэй за ѓсё, не. I наѓрад цi Бог ухвалiѓ бы забойства дзяцей Елiсеем. Ва ѓсякiм разе Бог Род. Сапраѓды, з чаго вы ѓзялi, што ѓ Бiблii ёсць аб'яѓленне ђсявышняга Творцы Сусветаѓ?
  На якой падставе?
  Нават у самой Бiблii не гаворыцца, што ёсць нейкiя iншыя планеты населеныя людзьмi i створаныя Iеговай. Там увогуле не iдзе гаворка, што ѓ Сусвеце поѓна зорак з планетамi. I нават напiсана, што Бог паставiѓ зямлю на цвёрдых асновах, не пахiсьнецца яна на век.
  Як нi круцi, але не навуковая Бiблiя кнiга. Дык цi варта за яе чапляцца? I колькi разоѓ у ёй сустракаецца выраз - канцы Зямлi, чатырох канцоѓ зямлi, нябесная цвердзь i гэтак далей?
  А ѓвогуле вобраз Хрыста самы спрэчны. Цi стаѓ бы Усемагутны Бог i Творца Сусвету пакутаваць на крыжы? Гэта неяк ненатуральна i аддае мазахiзмам. Дзеля чаго iсцi на Крыж Беламу Богу. Iншая справа ваяваць з мячом. Можа, нават супраць Чарнабога. Свайго Роду дуалiзм двух сутнасцяѓ светабудовы.
  Вось калi зыходзiць са славянскiх легенд пра Белага Бога, то тут куды больш лагiчна. Не мазахiзм, i патрабаваннi спагады i веры, а найвялiкшы гераiзм светлай часткi Бога Роду. У яго барацьбе са злом i Чарнабогам.
  У канчатковым вынiку Белабог перамог смерць, i даѓ людзям, а таксама ѓсiм iстотам у сусвеце радаснае жыццё.
  Прычым, у адрозненне ад Хрысцiянства, якое дае шчасце толькi малому працэнту загадзя абраных Усявышнiм Богам, у Раднаверстве ратуюць усе разумныя. Дакладней атрымлiваюць неѓмiручасць.
  Дрэнныя людзi нясуць пакаранне. Увасабляюцца ѓ рабоѓ, калек, няѓдачнiкаѓ. У крайнiм выпадку, iх чакае i Пекла. Але не назаѓжды. Адбыѓшы пакладзенае пакаранне ѓ Пекле, душа зноѓ увасабляецца. I нават самы апошнi мярзотнiк захоѓвае шанец дарасцi да Бога-дэмiурга. Або знайсцi сабе вечнае шчасце ѓ Iрыi.
  Для воiнаѓ-герояѓ ёсць свае ѓзнагароды. Цi ты ѓвасобiшся ѓ цара, палкаводца, мiльярдэра, або надзвычай удачлiвага чалавека, або нейкага феномена. Або калi ты ѓжо стамiѓся ад подзвiгаѓ i сталай барацьбы, цябе чакае адпачынак у Iрыi. А так усе самыя разнастайныя задавальненнi. Ты нiбы вечна юны мiльярдэр на курорце.
  I цудоѓныя валькiрыi, цэлыя гарэмы i палацы чакаюць цябе. I забаѓкi, i святы, i вандраваннi, i гульнi, i балi, i салодкае вiно ад якога не балiць галава, i лёгкiя подзвiгi. Можа, ты таксама мець у Iрыi ѓладу i рабоѓ, i самых прыгожых жанчын. А жанчыны-гераiнi ѓ Iрыi, самых прыгожых i ласкавых юнакоѓ. I ѓсё будзе прыгожа, i цудоѓна.
  Задавальненнi, толькi задавальненнi i забаѓкi - зверсучасныя i старажытныя.
  А калi табе надакучыць ашчаджаць, зноѓ можаш ѓвасобiцца на млечным шляху.
  I працягнуць свой рух з Самаѓдасканаленнi. Каб калi-небудзь самому стаць Богам-Творцам i Сынам Усявышняга Роду.
  Не адна жыць у чалавека, а многа. I заѓсёды ёсць шанц любой душы дасягнуць вяршынi.
  Будзеш паводзiць сябе дрэнна - будзе больш пакут i пакут. I ѓ Пекле пасмажыць, што мала не здасца. Але вечных катаванняѓ не будзе. Грэшнiк адкупiць сваю вiну пакараннямi ѓ пекле, i атрымае новы шанец на выпраѓленне i ѓзвышэнне.
  Гэта адрознiвае ад Хрысцiянства i Iсламу, дзе калi ѓжо ѓ пекла, то назаѓжды i нiякiх шанцаѓ. Прычым i Хрысцiянства, i Iслам абяцаюць бясконцыя мiльярды мiльярдаѓ гадоѓ пакут не за дрэнныя ѓчынкi, здзейсненыя падчас кароткага чалавечага жыцця, а ѓсяго толькi за нявер'е.
  А гэта ѓжо яѓны перагiн.
  Нават вожыку зразумела, што сучаснаму чалавеку Раднаверства i блiжэй i радней, i больш рацыянальнае.
  Разважанне перапынiла з'яѓленне японскiх караблёѓ на гарызонце. Што ж нагналi гiтлераѓскую эскадру.
  Хавацца яшчэ гiтлераѓцы могуць, але ѓцякаць ад бою - ганьба. I вось фашысцкi адмiрал прыняѓ няроѓны бой.
  Дзяѓчыны носяцца па палубе - басаногiя i блiскучыя. Страляюць сабе i валяць гiтлераѓцаѓ. Такiя адважныя чартоѓкi. У iх люты агонь. I вочы блiшчаць сапфiрамi i смарагдамi.
  I босыя пятачкi, круглячкамi мiльгаюць. I блiскучыя ѓсмешкi свецяцца.
  I прылада ѓ дзесяць дзюймаѓ як стрэлiѓ. Як лупанет. Што нават мiнаносец гiтлераѓскi раскалоѓся.
  Юлiяна пiскнула:
  - Вось што Рускiя Багi робяць!
  Вiкторыя, чые голыя, загарэлыя ножкi так i мiльгалi, паправiла:
  - Хутчэй робiм, гэта мы самi!
  Веранiка прапанавала:
  - Давайце тады праспяем!
  Рудая Ганна падхапiла:
  - Вядома, жа, з песняй будзе весялей.
  I ѓвесь батальён дзяѓчат заспяваѓ, цэлую баладу.
  Цар Сталiн-Леѓ ты руская зямля,
  На славу нашай мацi Айчыны...
  У Расii ѓсе мы дружная сям'я,
  Шкадаваць не будзе, ведайце нашага жыцця!
  
  Для нас ёсць iмператар проста Бог,
  Якi светабудовай мудра кiруе...
  I я хачу Усявышнi каб дапамог,
  I ператварыѓся ѓ груду моху Каiн!
  
  Я веру, будзе шчасце на Зямлi,
  I радасць на планеце заззяе...
  Спакой i радасць валадараць усюды,
  Расея стала сапраѓдным раем!
  
  Пабудаваны будзе царскi камунiзм,
  Нiзвергне ѓ пекла грозны рык забойцы...
  I мы ѓзлятаем прама ѓверх не ѓ нiз,
  Знiкнуць супостаты-крывапiйцы!
  
  Не трэба думаць, цар зусiм не дрэнны,
  Яму дадаць хоць крыху ѓдачы...
  Няхай будзе з Сталiн-Лева рускi Бог,
  Тады здолее ѓрэзаць смела рэшты!
  
  Расiя гэта Радзiма сланоѓ,
  Краiна цудоѓней проста не бывае...
  Не трэба нам хлопцы лiшнiх слоѓ,
  Набат на лаянку ваяѓнiк склiкае!
  
  Як не спрабуй вораг Русь адолець,
  Я ведаю, у цябе мяжа сарвецца...
  Непераможны Русiч мядзведзь,
  А над Расiяй не заходзiць сонца!
  
  Для Радзiмы няма вышэй, ведайце гор,
  Што пiк мiгоча царства камунiзму...
  Я веру, сьцерцi Гасподзь ворагаѓ,
  I не пройдзе аскалы рэваншызму!
  
  Хай будзе над планетай Русь ззяць,
  Краiна што шчасце людзям падарыла...
  Iспыты, здаючы, толькi на пяць,
  Бо Радзiмы невымерная сiла!
  
  Ды будзе, вечна славiцца каханне,
  У дваццатым стагоддзi або дваццаць першым...
  Няхай патокам льецца бурна кроѓ,
  Не будзе вiцязь проста забабонным!
  
  Ты кроѓ ворагаѓ Бацькаѓшчыны адважны,
  Яна няхай патокам заструменiць...
  I супостата папросту разбi,
  Дабраславяць на лаянку святыя твары!
  
  Хай будзе ѓ нашай Радзiме зорка,
  Што паказвае шлях i светабудову...
  Споѓнiцца вялiкая мара,
  Усiм iншым людзям проста ѓ навучэннi!
  
  Ды мы ворагаѓ Айчыны скрушым,
  I справiмся з бязмежнай ардою...
  Над намi золатакрылы херувiм,
  Не быць перамозе разам з Сатанаю!
  
  Хоць ведайце, Багi Рускiя моцныя,
  Мы адродзiм велiч Расii...
  Хоць славяне i раз'яднаныя,
  Але стану ѓсё роѓна адной месiяй!
  
  Наш слаѓны цар Вялiкi Сталiн-Рай,
  Ты адолеѓ Японiю нядрэнна...
  Так што ваяѓнiк доблесна мацуйся,
  I будзь вялiкiм, а не скамарохам!
  Але не ѓсюды ѓдаецца перамагаць. Дзе-нiдзе i фашысты бяруць уверх. Альбiна i Альвiна збiлi па пяць тысяч самалётаѓ атрымаѓшы чарговую ѓзнагароду: Вялiкую зорку Рыцарскага крыжа са срэбным дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi.
  Альвiна збiвае савецкую машыну i вiскоча:
  - Радасць у Гiтлеры - сiла мая!
  I босымi пальчыкамi ножак выпiсвае чарговы пiруэт.
  Альбiна спрытнага падразае чарговы савецкi самалёт i верашчыць:
  - У Iмя арыйскiх iдэй!
  I таксама выкарыстоѓвае босыя ножкi.
  Дзяѓчынкi класа супер.
  А як яны катавалi пiянераѓ... I ламалi iм костачкi распаленымi абцугамi. Спачатку пальчыкi хлопчыкам зламалi на босых ножках. А затым рэбры ламалi шчыпцамi. А потым у пiянераѓ выразалi з грудзей сэрцы i без цырымонiй з'елi.
  Вось гэта дзеѓкi. Проста варвары, i жорсткiя мегеры.
  Але савецкiя дзяѓчынкi помсцяць фашыстам i iх рэзаюць мячамi.
  Дзяѓчыны i iх батальён уступiѓ у бiтву з гiтлераѓцамi на сушы. Дзяѓчынкi сустрэлi фашыстаѓ трапнымi стрэламi, шаблямi i кiдкамi босымi ножкамi гранат.
  Веранiка шпурнула голай нагой лiмонку i пiскнула:
  - За цара i Айчыну!
  I пальнула па гiтлераѓцам.
  Юлiяна таксама шпурнула босымi пальцамi ног гранату i пiснула:
  - За Русь першазваную!
  I таксама цвiкнула па фашыстах.
  Тут i рудая Ганна лупанула, i прапiшчала:
  - Слава матухне царыцы Зоi Касмадзям'янскай!
  I таксама прабiла супернiка.
  Даѓбанула i Ангелiна, босымi нагамi запусцiѓшы цэлую бочку ѓзрыѓчаткi, i далёка раскiдаѓшы гiтлераѓцаѓ:
  - Слава Русi!
  I Вiкторыя лупанула. Смела гiтлераѓцаѓ i голымi пяткамi паддала разбуральную лiмонку.
  Усклiкнула ва ѓсю глотку:
  - За новыя рубяжы!
  Веранiка цвiкоѓнула па гiтлераѓцам i пiскнула:
  - За вечную Русь!
  I таксама секанула па фашыстах i раѓнула:
  - За яблынi на Марсе!
  Юлiяна ѓзяла, урэзала па германцаѓ. Шпурнула босай ножкай гранату па непрыяцелю i пiскнула:
  - За адзiную i непадзельную царскую iмперыю!
  I дзяѓчына свiснула. Была вiдаць, што падлетак стала нашмат буйней, грудзi высокая, стан вузкая, сцёгны мясiстыя. Яна ѓжо мела постаць дарослай, мускулiстай i здаровай i моцнай жанчыны. А тварык такi юны. З цяжкасцю дзяѓчынка душыла жаданне заняцца каханнем. Толькi лашчаць няхай. I лепш з iншай дзяѓчынай, тая хоць не пазбавiць некранутасцi.
  Юлiяна вельмi спрытна босымi нагамi шпурляе гранаты ѓ гiтлераѓцаѓ. I вельмi пасьпяхова дзейнiчае.
  Ганна вельмi рудая i таксама вельмi прыгожая. I наогул у батальёне такiя дзяѓчынкi выдатныя, проста найвышэйшы смак.
  Босы нагой Ганна кiдае гранату i шчабеча:
  - Няхай славiцца Вялiкая Расiя!
  I таксама як крутанецца.
  Ну i дзяѓчаты, ну i прыгажунi!
  Скача i Ангелiна. Такая дзяѓчына буйная - у два метры ростам, i сто трыццаць кiлаграм вагi. Пры гэтым не тоѓстая, з лiтымi цяглiцамi, i крупам ломавага каня. Вельмi кахае мужчын. Марыць нарадзiць дзiця. Але пакуль не атрымоѓваецца. Многiя яе проста баяцца. I вельмi агрэсiѓная дзяѓчына.
  Не яе мужыкi просяць, а яна сама нахабна дамагаецца. Без сораму i сарамлiвасцi.
  I ёй гэта падабаецца. Быць актыѓным бокам.
  Пры гэтым Ангелiна выдатны воiн. I шмат здзейснiла подзвiгаѓ. Вiкторыя камандуе iх батальёнам.
  Таксама кiдае босай ножкай гранату i крычыць:
  - Будзе святло над краiнаю!
  Веранiка шпурляе босы ножкай лiмонку i шэпча:
  - Слава Русi!
  Юлiяна таксама кiдок здзяйсняе босымi пальчыкамi i раве:
  - На славу Радзiмы святой!
  Ганна верашчыць:
  - Са смуткам незямным!
  I таксама ляцiць кiнуты босай ножкай прэзент.
  Далей ужо Ангелiна завывае. Таксама кiдае босымi ножкамi цэлую нiзку гранат.
  I дзеѓка-багатыр раве:
  - У Iмя Белага Бога!
  Вiкторыя таксама паслала гранату босымi пальчыкамi ножак i вякнула:
  - У iмя Хрыста!
  I дала пару стрэлаѓ.
  А Ангелiна пачала штабнаваць з кулямёта. У яе гэта вельмi спрытна атрымлiвалася.
  Карацей кажучы, дзеѓка-звер.
  Веранiка пiскнула з апломбам:
  - Я наогул супермэн!
  I кiнула гранату босай ножкай.
  Юлiяна таксама стрэльнула. Збiла гiтлераѓцаѓ.
  Прачырыкала:
  - Слава Расii!
  I босай ножкай запусцiла гранату.
  Ганна таксама запiшчала:
  - За Русь святую!
  Ангелiна цэлай скрыняй запусцiла па гiтлераѓцах. I ѓзяла, зараѓла з ашалелай лютасцю:
  - За Сварога!
  Вiкторыя ѓзяла i прапiшчала:
  - За новы строй!
  I гранату босай ножкай кiнула!
  Веранiка прабляяла:
  - За мускулы сталёвыя!
  I таксама босымi пальцамi ног запусцiла гранату.
  Юлiяна таксама ѓзяла i прапiшчала:
  - За каханне i чараѓнiцтва!
  I босыя ножкi ѓ руху.
  Ганна рудая д'ялiца ѓзяла i запусцiла скрыню з гранатамi i прапiшчала:
  - За межы на Марсе!
  Ангелiна таксама бочку з дынамiтам запусцiць i буркне:
  - За сусветны парадак Расii.
  I Вiкторыя як гаркне:
  - За новы шлях на шчасце!
  Пасля чаго дзяѓчыны як дружна засмяюцца.
  Наташка пакуль працягнула пiсаць...
  Войскi Савецкай Расii рухалiся ѓ напрамку горада Краснадар. Алег Рыбачэнка i Маргарыта былi ѓ першых шэрагах. Хлопчык i дзяѓчынка ѓжо паспелi праславiцца i сябе зарэкамендаваць у бiтвах. Яны бiлiся з першых дзён аблогi Варонежа.
  Гэтыя дзецi сапраѓды героi. Менавiта яны згулялi ролю феноменаѓ утрымалых падчас восеньскiх, зiмовых, i вясновых штурмаѓ Варонежа.
  Тады хлопчык i дзяѓчынка, таксама басаногiя i напаѓголыя ѓ мароз залеглi ля кулямётаѓ.
  Калi ты басанож у мароз, то рускiя багi даюць табе фенаменальную сiлу i ты здольны на вялiкiя цуды.
  Хлопчык i дзяѓчынка сталi страляць з кулямётаѓ па якiя насоѓваюцца японцам. I рабiлi гэта надзвычай трапна. Што не стрэл, тое трапленне. Такi цуд тварылi напаѓголыя, басаногiя дзецi ѓ мароз. I менавiта дзякуючы холаду i таму, што босыя ногi датыкалiся са снегам, рускiя Багi-дэмiургi прыйшлi iм на дапамогу.
  Алег Рыбачэнка страляючы i, выкошваючы гiтлераѓцаѓ, прачырыкаѓ:
  - Верная Лада ты нам дапамажы!
  Маргарыта гэтая адважная, залатавалосая дзяѓчынка нiшчачы фашыстаѓ, таксама празвiнела:
  - Будуць зрынуты злыя ворагi!
  Хлопчык Алег шпурнуѓ босай нагой гранату, раскiдаѓшы гiтлераѓцаѓ, прашыпеѓ:
  - Слава Айчыне - мацi нашай!
  Маргарыта таксама запусцiла босай ножкай гранату i пiснула:
  - Будуць ворагi тырчаць ля парашы!
  Хлопчык i дзяѓчынка змагалiся з каласальнай разлютаванасцю. У iх было столькi волi, сiлы i характару, што можна было толькi дзiвавацца.
  Алег Рыбачэнка, ведучы агонь, праспяваѓ:
  - Слава Сварогу!
  Маргарыта, страляючы, выдала:
  - I Усемагутнаму Роду!
  Юныя ваяѓнiкi былi вялiкiмi i выдатнымi!
  Алег, пасылаючы без промаху кулi з кулямёта, выдаѓ:
  - За намi Радзiма, са мной Белы Бог!
  Маргарыта прачырыкала з энтузiязмам:
  - Каб Радзiмы вораг у цяжкiх пакутах здох!
  I паказала дзяѓчынка свой доѓгi язык.
  Алег, крышачы гiтлераѓцаѓ, вiскнуѓ:
  - Хай будзе слава на Зямлi!
  Маргарыта з гэтым пагадзiлася:
  - Ды будзе слава!
  I касiла сабе гiтлераѓцаѓ.
  Дзецi выкошвалi германцаѓ сотнямi i тысячамi. Тыя лезлi i лiтаральна закiдвалi ѓсе подступы трупамi.
  Алег хiхiкнуѓ i заѓважыѓ, нiшчачы гiтлераѓцаѓ:
  - I Чорны Бог у лаянцы дапамагае!
  Маргарыта з энтузiязмам пагадзiлася:
  - За нас i Чарнабог!
  I босай ножкай як запусцiць гранату.
  Алег Рыбачэнка праспяваѓ:
  - Тысячы тысяч...
  Маргарыта, круша фрыцаѓ, дадала:
  - Полк за палком...
  Хлопчыка-тэрмiнатар знiшчаючы, пiскнуѓ:
  - З кулямёта японца прыб'ём!
  Дзяѓчынка-тэрмiнатар захоплена дадала:
  - Нашы героi гэта прыгажосць!
  I зноѓ ад босай ножкi ляцiць граната.
  Алег Рыбачэнка пiскнуѓ:
  - Дзяѓчынка дакладна, красуня боса!
  I хлопчык таксама кiдае босай нагой гранату.
  Дзiця трэба сказаць прыгожы, i вельмi мускулiсты. А як ваюе.
  Маргарыта ѓсклiкае, знiшчаючы фашыстаѓ:
  - За Русь святую!
  I ляцiць кiнутая босай ножкай граната.
  Алег дадае:
  - За рускiх багоѓ!
  I таксама граната пушчанай босай нажанькай хлопчыка пралятае. I раскiдвае супернiкаѓ.
  Маргарыта, зьнiшчаючы гiтлераѓцаѓ, шэпча:
  - На славу Радзiмы Багоѓ!
  I паказвае мову!
  I зноѓ граната, кiнутая босай нагой дзяѓчынкi выпростваецца з фашыстамi. А кулямёты ѓсё пiшуць.
  Алег, секчы ворагаѓ, цвiркае:
  - Герояѓ Айчыны збiрае набат.
  I зноѓ дае чаргу.
  I ляцiць кiнутая хлопчыкам граната.
  Маргарыта таксама разбурае працiѓнiка i шыпiць.
  -За святую Русь!
  I вось ляцiць ад кiдка босы ножкi дзяѓчынкi граната. Раскiдвае ва ѓсе бакi непрыяцеля.
  Алег страляючы, i амаль кожная куля ляцiць у цэль, спявае:
  - Радзiма мая...
  I зноѓ босай ножкай гранату па гiтлераѓцам.
  Маргарыта, вынiшчаючы фашыстаѓ, пiскнула:
  - Ганарлiва i мiлая!
  I ад босы ногi дзяѓчынкi iмчыцца граната.
  Алег Рыбачэнка, кулячы па непрыяцелю, дадае:
  - Радзiма мая...
  Дзяѓчынка, з лютасцю ведучы агонь, дадае:
  - Ты вянок розуму!
  I зноѓ ад босай нагi дзяѓчыны ляцiць забойная граната.
  Гара Вялiкае сядло лiтаральна завалена трупамi гiтлераѓцаѓ. Фашысты яе вельмi багата абросiць крывёй.
  Хлопчык i дзяѓчынка тады азарылiся незгасальнай славай, але гару Вялiкае Сядло не аддалi.
  I зараз ваююць, нiбы волаты пакуль яшчэ на зямлi Савецкай Расii...
  Накат адбываецца хвалi цунамi. Якая абвальваецца на пазiцыi расейскiх войскаѓ. Але тыя доблесна адлюстроѓваюць нацiск супернiка. I паказваюць сваю гераiчнасць.
  Алег страляе, i цвiркае:
  - Вернымi будзем заѓсёды!
  I ад яго босы ногi зноѓ ляцiць граната. I разносiць гiтлераѓцаѓ.
  Маргарыта таксама страляе. Прычым робiць гэта вельмi i надзвычай трапна, прамаѓляючы:
  - Русь не сагнецца!
  I таксама пушчаная босай нагой граната пападае па гiтлераѓцам.
  Дзецi-тэрмiнатары руляць i педалят.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 9.
  Баi на ѓсiх франтах кiпяць нiбы грукат вулкана.
  I ашалелы фюрар вiдавочна незадаволены ходам вайны.
  Гiтлер незадаволена буркнуѓ:
  - Столькi гадоѓ вы абяцаеце мне перамогу! А яе ѓсё няма i няма! Становiцца рэальна стрымлiва!
  Майнштэйн упэѓнена адказаѓ:
  - Але мой фюрар... Рускiя вельмi глыбока закапалiся.
  Фюрэр зароѓ:
  - Дык раскапайце iх! Мы абавязаны спынiць пакуты нямецкага народа i спынiць вайну!
  Майнштэйн лiслiва вымавiѓ:
  - Рускiя не супраць мiру... Тут ёсць пра што падумаць!
  Гiтлер рашуча вымавiѓ:
  - Няма мiру ѓ любым выпадку не будзе! Толькi перамога! Трэба скончыць з бальшавiцкай заразай раз i назаѓжды!
  Майнштэйн з гэтым пагадзiѓся:
  - Ды трэба скончыць мой фюрар! Мы стараемся па максiмуме берагчы кроѓ арыйцаѓ. I надыходзiм звычайна ѓ цеплыню, каб наперадзе iшлi арабы i негры. Такое ѓ нас крэда!
  Фюрэр жорстка загадаѓ:
  - Наступайце ѓздоѓж ракi Дон... I адначасова, было б нядрэнна ѓзяць i Цiхвiн i задушыць Ленiнград у падвойным кольцы блакады!
  Майнштэйн згодна кiѓнуѓ:
  - Гэта было б нядрэнна мой фюрар! Вельмi нават нядрэнна!
  Гiтлер, скалячы зубы, прашыпеѓ:
  - Бiць будзем раскоса!
  Тым часам прагучаѓ горан. З нагоды свята забаѓка: гладыятарскiя баi.
  Фюрэр пробулькал:
  - Мы народжаныя, каб казку зрабiць бадыллю! I яшчэ трэба быць эканомнымi!
  Сапраѓды, на арэну выйшла тры дзяѓчыны чорнага колеру скуры, у насцегнавых павязках, з голымi грудзьмi i басаногiх. Узброеных трызубцамi i кiнжаламi.
  Супраць iх вывелi трох прыгажунь з белай, але асмуглай скуры. У дадзеным выпадку габрэек.
  Таксама амаль голых, толькi ѓ тоненькiх трусiках. Узброеных мячамi i маленькiмi шчыткамi.
  Гiтлер вельмi кахаѓ, калi б'юцца дзяѓчынкi. Але яму непрыемна, калi гiнуць дзяѓчыны белай расы. Таму на рынг выводзiлi чарнаскурых, габрэек, цыганак - тых, каго не шкада пускаць у выдатак. Часам бiлiся i рускiя палоннiцы.
  Наогул фюрар некалькi змянiѓ сваё стаѓленне да славян. Светлавалосыя i прыгожыя славянкi сталi выдавацца замуж немцам. Прычым, як другiя, трэцiя i чацвёртыя жонкi.
  У Трэцiм Рэйху ѓзаконiлi шматжанства. Тым больш што ѓзнiк рэзкi дэфiцыт мужчын. Акрамя таго беручы ѓ жонкi прыгожых бландынак iншых нацый фюрар разлiчваѓ павялiчыць колькасць Фолькдойчэ. Наогул немцаѓ занадта мала, каб кiраваць мiрам. Таму даводзiлася браць усiх запар.
  Многiя палякi атрымалi нямецкае грамадзянства. Славянаѓ з арыйскiмi рысамi, таксама запiсвалi ѓ немцы.
  Актыѓна выкарыстоѓвалася штучнае абнасеньванне, самымi генетычна адоранымi самцамi. I гэта рабiлася вельмi актыѓна.
  Гiтлер i сам падумваѓ аб мiры на ѓсходзе. Але выяѓляѓ упартасць. Тым больш у ЗША i Брытанii хутка з'явiцца атамная бомба i так проста супраць iх i не сунешся.
  Басаногiя i стройныя дзяѓчыны: чарнаскурыя i беласкурыя сашчапiлiся. Пачалася бiтва.
  Фюрэр спытаѓ у Шпеера:
  - Вось скажы мне мiнiстр, чаму рабоѓ хапае, а перамогi няма?
  Галоѓны збройнiк сапраѓды адказаѓ:
  - Таму што квалiфiкацыя ѓ працоѓнай сiлы нiзкая. Афрыканцы працавiтыя, хай i з-пад палкi, але дрэнна навучаны. Таму не ѓсё так проста з тэхнiкай.
  Гiтлер загадаѓ:
  - Навучаць рабоѓ трэба! I не шкадаваць на iх бiзуны i печаѓ. Наогул, даѓно сiтавiна скончыць з рускiмi. Што там у вас не атрымоѓваецца?
  Шпеер лiслiва паведамiѓ:
  - Новая гармата высокага цiску, дае нам пераважную перавагу на поле бою. У гэтым пляне мы моцныя як нiколi. Плюс яшчэ пiрамiдальныя танкi новага пакаленьнi. Тэхнiка ѓдасканальваецца мой уладар. I перамога блiзкая!
  Фюрэр кiсла заѓважыѓ:
  - Дай Бог... Але гэта вы мне гаворыце не першы год!
  Шпеер заѓважыѓ:
  - Рускiя падскрабаюць апошняе рэзервы. У iх амаль не засталося мужчын. У нас жа ёсць Афрыка i арабы, i, зразумела, Еѓропа. Мы iх возьмем зморам. У iх трывiяльна не хопiць насельнiцтва супраць нас. Так што перамога непазбежная i час працуе на нас!
  Майнштэйн палiчыѓ патрэбным дадаць:
  - Яшчэ Турцыя актывiзуе баявыя дзеяннi, атрымаѓшы ад нас масу зброi ѓ крэдыт!
  Фюрэр прамаѓчаѓ i паглядзеѓ на сцэну бою. Габрэйкi ваявалi больш зладжана. Адна чарнаскурая ѓжо была забiтая. Другая атрымала некалькi раненняѓ i вось-вось павiнна была ѓпасцi. Ух, лепш было б выпусцiць на iх львоѓ, цi кракадзiлаѓ.
  Гiтлер даволi жорстка заѓважыѓ:
  - Туркi недастаткова актыѓныя. Гэта факт. Трэба будзе iх прастымуляваць. I ѓвогуле, чаму няма нейкiх стратэгiчных прарываѓ?
  Майнштэйн запэѓнiѓ фюрара:
  - Каѓказ сёлета будзе наш аб вялiкi. А з iм разам i вайна пайдзе па-iншаму. I Сталiнград будзе намi ѓзяты. Я ѓ гэтым упэѓнены. Мы стварылi вельмi магутныя газамёты, якiя вырашаць, зыходзiць бiтвы.
  Фюрэр зароѓ:
  - Не атрымаецца - адкажаце галавой!
  А ваяѓнiцы тым часам атакуюць гiтлераѓцаѓ, дзейнiчаючы з каласальным адчаем.
  Батальён дзяѓчынак упэѓнена ваяваѓ з фашыстамi. Дзяѓчаты адбiвалi ѓсе атакi, стралялi, кiдалi гранаты босымi ножкамi, i напявалi:
  Ды славiцца святая Зямля,
  Планета мiлая мая Родная...
  Народ Расii дружная сям'я,
  I не таптаць Айчыну ботамi!
  
  Няхай у Расii мудры Мiкалай,
  Краiну да самых зорак сваю паднiме...
  Ён Праваслаѓны, святла гасудар,
  I перамагаць ёсць царская стыхiя!
  
  Расiя гэта Радзiма Багоѓ,
  У ёй лепшыя салдаты ѓ сусвеце...
  А бабы нарыхтуюць пiрагоѓ,
  Сваёй сiлай у бiтвах нязменнай!
  
  Ды славiцца наш рускiх слаѓны шлях,
  Якi паказвае шлях без граняѓ...
  Нiхто не зможа нас са шляху згарнуць,
  Плацiць не будзем басурманам данiны!
  
  Велiч Расii вялiкая,
  Яна цудоѓная i ворагам жахлiвая...
  Ёсць рускi шлях i трывалае вясло,
  З Айчынай спрачацца папросту небяспечна!
  
  Ды стане Русь, ведай дакладна, квiтнець,
  Дасягне такога, што не вымераеш...
  Iспыты, здаючы, толькi на пяць,
  Паколькi Роду ты без мяжы верыш!
  
  Ды будзем веру царскую несцi,
  Да самых далёкiх подступаѓ Расii...
  Нам дзяѓчатам не больш за дваццаць,
  Але мы паверце ѓсiх байцоѓ прыгажэй!
  
  Не, не сагнецца руская спiна,
  Клiнок ворагаѓ салдат не адолее...
  Не будзе кiраваць Руссю Сатана,
  А цела ѓ лаянцы толькi маладзее!
  Берлiн лёгка байцы павер возьмем,
  З марай такi, што выявай крылата...
  Усiх супостатаѓ зараз разаб'ём,
  А розных ханаѓ чакае павер расплата!
  
  I Iсус, i Бог Сьвяты Сварог,
  Расii вельмi вiцязi родныя...
  За намi самы добры Белы Бог,
  У iмя нашай мацi Расii!
  Дзяѓчаты спявалi i кiдалi ѓ гiтлераѓцаѓ гранаты.
  Вось шпурнула лiмонку босай нагой Вiкторыя i праспявала:
  - У Расii дзяѓчыны байцы!
  Тут i Веранiка запусцiла голай канечнасцю смяротны прэзент i выдала:
  - I мы ваяѓнiцы класа супер!
  I дала чаргу з кулямёта. Выкасiла пару шэрагаѓ гiтлераѓцаѓ.
  Юлiяна прыгожая дзяѓчына таксама дала чаргу. Зрэзала фашыстаѓ... I скалячы зубкi праспявала:
  - Велiч рускiх спазнае планета!
  I блiсне вострымi зубкамi!
  Прыгожая i агнязарная Ганна таксама запусцiла гранату. Раскiдала гiтлераѓцаѓ i пiскнула:
  - За новы свет! Ты зараз мой кумiр!
  I босая ножка як мiльгане!
  I цудоѓная Ангелiна таксама як возьме i запусцiць гранату. I раскiдае ѓсiх супостатаѓ.
  Вельмi здаровая гэтая дзяѓчына-воiн. I проста сапраѓдная багiня. У ёй такая энергетыка.
  I ваяѓнiца зароѓ:
  - Слава Радзiме, i нам!
  Вiкторыя ѓзяла i прашыпела, ведучы агонь наѓскiдку:
  - Ды будзе наша Радзiма на самым пiку поспеху!
  I босая ножка шпурляе гранату. Якая ляцiць i ѓсiх знiшчае.
  Веранiка таксама страляе, i вельмi ѓдала забiваючы генерала з лiку шляхетных гiтлераѓцаѓ.
  I ляцiць кiнутая босай ножкай граната. Падаюць фашысты.
  Дзяѓчына крычыць:
  - У велiчы Расii сумняваюцца толькi нябожчыкi!
  I пакажа жамчужныя зубкi!
  Юлiяна ахвотна пацвярджае:
  - Мы ѓсiх мацней! Былi ѓчора, ёсць i сёння!
  Рудая Ганна з захапленнем дадае:
  - I будзем заѓтра!
  Кiнутая босай ножкай граната раздзiрае супостатаѓ.
  Ангелiна цэлую скрыню са снарадамi запусцiла босымi нагамi i выдала:
  - Будучыня за намi!
  Руская дакладней савецкая армiя штурмавала Краснадар.
  Наперадзе iшлi хлопчык i дзяѓчынка: Алег i Маргарыта.
  Дзецi нiшчылi гiтлераѓцаѓ i прасоѓвалiся сабе да былога iмператарскага палаца якi належаѓ калi Раманаѓ. Майнштэйн самы славуты гiтлераѓскi фельдмаршал урачыста абвясцiѓ, што не пакiне сталiцу, i застанецца там назаѓжды.
  Алег даѓ чаргу па германцам i шпурнуѓ босай нагой гранату, прапiшчаѓшы сабе:
  - Русь нiколi не здасца!
  Маргарыта таксама запусцiла босую ножавую лiмонку i прасiпела, скалячы зубкi.
  - Пераможам цi памром!
  I батальён дзяѓчынак прарываѓся да палаца, дзе схаваѓся фельдмаршал Майнштэйн. Усе дзяѓчаты ѓ форменнай вопратцы, засталiся толькi ѓ трусiках. I такiя амаль аголеныя ваююць нiбы гераiнi.
  Вiкторыя шпурляе босай ножкай гранату i пiшчыць:
  - Мiкалай ты мiкада!
  Веранiка таксама запусцiла голай канечнасцю прэзент смерцi i праверашчала, скалячы зубкi:
  - Наш цар страмчэй усiх!
  I жэмчугам як блiсне! I такая асляпляльная дзяѓчынка.
  Юлiяна таксама шчабеча з захапленнем, i запускае босай нагой гранату:
  - Я псiхалогiяй пераможца!
  I паказала мову.
  Разбурае сабе гiтлераѓцаѓ.
  Страляе i Ганна, гэтая рудая д'ялiца. I так трапна гэта робiць. Выкошвае нацыстаѓ.
  I раве на ѓсю глотку:
  - Славiцца мая краiна святая!
  I скалiць свае зубкi!
  Ангелiна таксама жанчына-волаты як возьме i цэлую скрыню з узрыѓчаткай запусцiць.
  I гiтлераѓцы ва ѓсе бакi паляцелi.
  Дзяѓчынкi iдуць у наступ, змяняючы супернiкаѓ. Дасягаючы адчувальных поспехаѓ. У iх адчуваецца грозная грацыя, i нястомны напор, i адсутнасць слабасцей. А голыя грудзi лепшая гарантыя непераможнасцi i непатапляльнасцi.
  Вiкторыя, зразаючы гiтлераѓцаѓ, шчабеча:
  - Рукi з дуба, галава са свiнцу!
  I босай ножкай кiдае гранату. Раскiдвае нацыстаѓ.
  Валянцiна таксама вядзе агонь.
  Зьмiнае германцаѓ. I разносiць iх на аскепкi.
  Усё блiжэй i блiжэй да палаца. I босая ножка кiдае гранату.
  Здаюцца спалоханыя гiтлераѓцы. Расколваюцца на часткi.
  Дзяѓчына-тэрмiнатар прамаѓляе:
  - Пярун хай будзе з намi!
  Юлiяна цудоѓная дзяѓчына-тэрмiнатар страляе сабе i разбурае фашыстаѓ-мiлiтарыстаѓ. Ашчэрыла зубкi.
  Дзяѓчына прасiпела:
  - Мы вiцязi самай вялiкай Расii!
  Дзяѓчына кiнула босай нагой гранату. Раскiдала непрыяцеля.
  Юлiяна ѓзяла i зноѓ праспявала:
  - Вучыѓ Сувораѓ наперад глядзець! А калi ѓсталi, стаяць на смерць!
  I выскалiлiся ва ѓхмылцы.
  Агнязарная Ганна таксама праспявала i раѓнула:
  - За новыя рубяжы!
  I дадала з аскалам:
  - А мы заѓсёды наперадзе!
  Ангелiна дзяѓчына-волаты таксама дзюбанула па непрыяцелю. Раскiдала iмператарскую-нацысцкую гвардыю i пiскнула:
  - За дасягненнi эпохi!
  I зноѓ кiнутыя босыя ножкамi гранаты ляцяць.
  Дзяѓчыны прасуюць непрыяцеля. Памятаюць гераiчную абарону Варонежа i Сталiнграда, якая не забудзецца ѓ стагоддзях
  Эх, ну як такое войска магло ѓ рэальнай гiсторыi прайграць, ды яшчэ i фашыстам?
  Вось гэта ганьба.
  Вiкторыя кiдае босай ножкай гранату i свiшча:
  - За Рускi рубеж!
  Веранiка таксама запусцiла нешта смяротнае босай нагой i адчайна пiскнула, выскаляѓшы зубкi:
  - За новыя поспехi!
  I дала чаргу па гiтлераѓцам.
  А тут Юлляна таксама як возьме i бiць. А тут яшчэ босай ножкай узяла i пусцiла гранату.
  I пасля гэтага праспявала:
  - Мы не паддадзiмся варожаму дыктату!
  I выскалiла сабе мыску!
  Прыгожая вельмi юная дзяѓчына з постаццю спартоѓкi. I вельмi адважная.
  I Ганна як дзюбне па гiтлераѓцам. Разбурае iх, i босай ножкай гранату вельмi спрытна кiдае.
  I раскiдвае ворагаѓ, нiбы бутэлькi адляцелi ад шара.
  Дзяѓчына раве:
  - Шакалад, гэта па-нашаму!
  Ганна сапраѓды вельмi любiць шакаладныя цукеркi. А пры цары рынкi напаѓняюцца таварамi. Што можна сказаць пра цара Мiкалая? Дай Бог каб, цар-няѓдачнiк на вачах ператварыѓся б у вялiкага. А ѓсяго-то для гэтага трэба каб дзяѓчыны ваявалi на франтах.
  I пара дзяцей-герояѓ, якiя не далi гiтлераѓцам авалодаць гарой, Высакосная i Вялiкае сядло. Калi вырашаѓся лёс Высакосны.
  Вось i зьмялася Расейская Савецкая iмпэрыя.
  Ангелiна таксама запусцiла бочку з забойствам i абвалiла вонкавую сцяну iмператарскага палаца з кулямётамi.
  Цяпер дзяѓчынкi бягуць ужо па пакоях. Вось-вось i будзе i вырашальны пералом вайне.
  Вiкторыя захоплена прамаѓляе:
  - Веру, чакае мяне поспех!
  I зноѓ кiдае гранату босай ножкай.
  Веранiка, ведучы забойны агонь. Вышываючы супернiкаѓ, цвiркае:
  - Абавязкова мне пашанцуе!
  I зноѓ ляцiць пушчаная босай ножкай граната.
  А тут яшчэ i Юлiяна як дзюбне парай звязаных бомб, пушчаных яе босымi нагамi. I разнясе працiѓнiкаѓ.
  Пасля чаго зальецца смехам:
  - Я дзяѓчына-камета.
  I зноѓ выкiдвае з сябе агнязарныя мовы смерцi.
  А далей ужо нясецца Ганна, гэтая дзеѓка-тэрмiнатар. Як яна ѓсiх узяла i размазала. Проста цудоѓна.
  Ваяѓнiца, што ёсць сапраѓдны дэмiург бiтвы.
  I пiшчыць сабе:
  - Наш экiпаж, ёсць вышэйшы кураж!
  А далей ужо Ангелiна з'явiлася. Такая крутая i блiскучая. Усiх заражае сваёй апантанай энергiяй. Здольная перамагчы па сутнасьцi любога ворага.
  I скалiць ваяѓнiца жамчужныя зубы. А ѓ яны большыя, чым у каня. Вось гэта дзеѓка.
  Ангелiна хiхiкае i зароѓ:
  - За баклажаны з чорнай iкрой!
  I дзяѓчаты хорам гарлапанiлi ва ѓсю глотку:
  - На Марсе будуць яблынi цвiсцi!
  У лiпенi 1947 гады аднавiлiся баi на савецка-германскiм фронце. Немцы наступалi ѓздоѓж Дона. Адначасова спрабавалi ѓсё ж узяць Варонеж.
  Чацвёрка дзяѓчат адважна ваявала, i выяѓляла гераiзм.
  Яны стралялi трапна.
  Вось Наташка кiнула босай нагой гранату, раскiдваючы фашыстаѓ. I прабурчала:
  - Слава героям Расii!
  Прыгожая, вельмi фiгурыстая чацвёрка дзяѓчынак. Яны знялi станiкi i агалiлi грудзi. А соску такiя клубнiчныя, апетытныя.
  Вядзе вельмi трапны агонь i Зоя. Выкошвае фашыстаѓ, i папiсквае з захапленнем:
  - Я чэмпiёнка свету!
  I таксама як босы ножкай шпурне гранату. Фашысты разлятаюцца ѓ розныя бакi, нiбы хвалi ад падзення метэарыта.
  Ды Зоя любiць забiваць!
  А тут яшчэ агонь вядзе Аѓгусцiна. Таксама страляе вельмi трапна. Вынiшчае фрыцаѓ.
  I зноѓ ад яе босай нагi ляцiць граната. Разбiвае ѓ трэскi фашыстаѓ.
  Святлана таксама цвiчыць па фрыцах. I яшчэ напявае:
  - Я звонкая дзяѓчына! Сумну ѓ анучу ѓсiх!
  I яе босыя пальцы ног кiдаюць разбурэнне.
  Дзяѓчыны вядома нават вельмi! Выдатныя, квiтнеючыя, дзёрзкiя.
  I немцы прытармажваюць прасоѓванне. Хаця артылерыя i актыѓна працуе. Што ѓвогуле супер! Проста самы пiлатаж гросмайстра.
  Наташа вядзе агонь... I перад вачыма праносiцца сцэна катавання.
  Немцы злавiлi дзяѓчыну-камсамолку. Падзялi яе дагала. I засунулi ѓ кацёл з вадой. Распалiлi пад iм вогнiшча. Сталi варыць жыѓцом. Дзяѓчына закрычала ад невыноснага болю. Фашысты дазволiлi ёй выскачыць з катла.
  Потым астудзiлi ваду, i зноѓ яе шпурнулi i пачалi награваць. Так варылi дзяѓчынку некалькi разоѓ.
  Вось каты... Потым павеселi дзяѓчыну на прэнг i прыпякалi распаленым дубцом. Замучылi прыгажунi да смерцi.
  Ну як такiм не помсцiць.
  Наташа шпурляе босай нагой гранату, раскiдвае фрыцаѓ, i ѓсмiхаецца сабе з ухмылачкай.
  Такая вось цудоѓная прыгажосць.
  Дзяѓчына прамаѓляе:
  -Гэта будзе крута!
  Зоя таксама дала чаргу. Выкасiла фашыстаѓ. Зрэзала гiтлераѓцаѓ i iх наймiтаѓ.
  Потым зноѓ кiнула босай нагой гранату i прачырыкала:
  - Цудоѓная чацвёрка i брамнiк!
  Далей бой працягваѓся, з напорам i выявамi.
  Рудая Аѓгусцiна запусцiла босай нагой гранату. Раскiдала фашыстаѓ, замачыла масу народа гранатай. I ѓсiх гэтых фрыцаѓ.
  Пасля чаго раѓла:
  - Я ѓвасабленне Радзiмы!
  I дзяѓчына ѓявiла сябе згвалтаванай. Як гэта прыемна i крута! I яна малоцiць сабе фашыстаѓ. Дзяѓчынка проста супермэн. Самая крутая з усiх i стала зараджана на перамогу.
  Святлана таксама чароѓная дзеѓка. Дала трапную чаргу, i выкасiла фашыстаѓ. А затым як кiне босымi пальцамi ног гранату. Як раскалашмацiць фрыцаѓ.
  I такое бландынка задаволiць. Усiх пакосiць з аднаго стрэлу. I чырыкае, скалячы зубкi:
  - Будзе вечнае святло i свiтанак!
  Дзяѓчыны тут i такi пасаж. Выдатныя ваяѓнiцы - вышэйшага пiлатажу.
  Наташа свiснула. Кiнула босай нагой гранату i прашыпела:
  - Я вялiкая дзяѓчынка!
  Хоць гэта i нясцiплая заява, але збольшага дакладная. Такiя тут ваяѓнiцы сiмпатычныя.
  I вельмi прыгожыя. З iскрыстымi вачыма, i зубкамi жэмчугамi.
  I б'юцца хвалебна, кiдаючы босымi ножкамi паражальныя прадметы.
  Але перамагчы фашыстаѓ надзвычай складана. Гэта як кулаком бiць у сцяну.
  Зоя ѓзяла i пусцiла чаргу па гiтлераѓцаѓ. I выкасiла iх, нiбы быѓ капытом велiканскi конь, выбiваючы траву.
  Пасля чаго дзяѓчына кiнула босай нагой гранату i прабуркавала:
  - Я такая мара мiльёнаѓ!
  I паказала мову. Вось гэта дзеѓка - рэальны тэрмiнатар. Усiх запiярыць i разарвае. I пiлуе без усялякага сумневу з вялiкай хуткасцю.
  Зоя ѓзяла i праспявала:
  Салдат заѓсёды здаровы,
  Салдат на ѓсё готаѓ!
  Аѓгусцiна таксама кiнула босай нагой гранату. Раскiдала фашыстаѓ i выдала з апломбам:
  - I пыл як з дываноѓ, мы выбiваем з дарог!
  Святлана, страляючы, дапоѓнiла:
  -I не змянiць ногi! Ззяюць нашы твары! Блiшчаць боты!
  Ваяѓнiцы як мы бачым пры поѓным парадзе. I абутак дзяѓчынкам не патрэбны. Яны здольныя ѓсiх сцерцi ѓ пыл цi ѓ парашок, такога вось шэрага колеру.
  Наташа, ведучы агонь па фашыстах, задумалася. На самай справе, чаму немагчыма дабiцца поспеху без падману? Вось Сталiн, напрыклад, узяѓ i падманам захапiѓ уладу. Абяцаѓ Зiноѓеву i Каменьеву залатыя горы, а сам iх расстраляѓ.
  Цi лагiчна падобнае? Дакладней якраз лагiчна - не падманеш не пражывеш!
  Наташа кiнула босай ножкай гранату i прабуркавала:
  - Я зорка вялiкага памеру!
  Зоя таксама стрэлiла. Патрапiла i прачырыкала:
  - I я таксама супер!
  I ляцiць кiнутая босымi пальцамi ног граната. I як фашыстам дастаецца. Па самыя вялiкiя гланды.
  I Аѓгусцiна страляе. I пападае вельмi нават выдатна. I разграмiла фрыцаѓ, нiбы ѓдарам кавадлы.
  I босая ножка таксама кiдае гранату вельмi лiха.
  Аѓгустына пiскнула:
  - Не будзi лiха, пакуль цiха!
  I зноѓ дала трапную чаргу.
  Святлана зноѓ лупанула. Зрэзала фашыстаѓ. I прамычала:
  - Я дзеѓка наогул супер!
  I блiсне вочкамi i пiскне галаском!
  Ды гэта такiя дзеѓкi, што з iмi палец у рот класцi не варта - укусяць!
  Наташка, страляючы, вымавiла:
  - Пачалi казаць, усё пра даѓгалецце.
  Зоя, шпурнуѓшы босай ножкай гранату, дадала:
  - Кроѓ пакуль смактаць вырашылi пачакаць...
  Аѓгустына кiнула гранату i прачырыкала:
  - Смачнае на трэцяе!
  Святлана босымi пальцамi ног запусцiла прэзент смерцi i правiшчала:
  - Эх ды я крутая!
  У лiпенi немцы амаль занялi Варонеж i спынiлiся. Наступiла часовае зацiшша.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 10.
  Але Чырвоная Армiя спрабуе контратакаваць.
  Алег Рыбачэнка, якi ѓсё яшчэ выглядае як хлопчык гадоѓ дванаццацi, i дзяѓчынка з выгляду таксама равеснiца Маргарыта бягуць наперадзе расiйскiх савецкiх войскаѓ.
  Страляюць сабе. За плячыма мяшкi з гранатамi.
  Алег пальнуѓ па немцах. Скасiѓ кучу.
  Кiнуѓ босай ножкай гранату i пiскнуѓ:
  - Я тэрмiнатар, на каленi.
  Маргарыта таксама шпурнула босай нагой гранату i дадала:
  - Ворагаѓ Расii я каштарыс з твару зямлi!
  Хлопчык i дзяѓчынка ѓсiм iмчацца сабе i рэзаюць супернiкаѓ. Яны блiскучыя i самыя крутыя ѓ свеце.
  Алег вечны хлопчык страляе па немцах i напявае:
  - Я вас каштарыс як дзьмухаѓцы! Мы тэрмiнатары не хлопчыкi!
  I зноѓ кiдае босай нагой гранату.
  Маргарыта таксама цвiчыць i прамаѓляе:
  - Мы чэмпiёны крутыя! За намi Расея!
  Хлопчык i дзяѓчынка ѓсё iдуць i iдуць сабе наперад. У iх столькi азарту i полымя. I немцы лiтаральна размалёѓваюцца пад iх капытамi.
  Дакладней босымi, дзiцячымi нагамi.
  Алег страляе i забiвае з кожнай куляй супернiка.
  Ды хлапчука, падобна, так проста не спынiць. Ён ёсць сапраѓдны i рэальны тэрмiнатар.
  Маргарыта зноѓ кiдае босай нагой гранату i пiшчыць:
  - А я супер! Стану iнтэрчэмпiёнкай!
  I смяецца сабе...
  А тым часам i дзяѓчынкi ваююць. Жаночых падраздзяленняѓ стала больш.
  Вось iмчыцца цэлы батальён. Дзяѓчыны басаногiя ѓ купальных касцюмах. Такiя адкрытыя купальнiка ѓ стылi бiкiнi. I мiльгаюць голыя, круглыя пятачкi прыгажунь. Выдатныя ваяѓнiцы.
  I таксама страляюць па немцах. А вось ваяѓнiцы ѓваходзяць у рукапашную сутычку з германцамi. Як iх малоцяць.
  А як колюць сабе штыкамi! Вось гэта дзяѓчынкi!
  Проста супер.
  Дзяѓчыны б'юць немцаѓ голымi ножкамi i пажадлiва скаляцца. Вось гэта i ваяѓнiцы. Дзяѓчыны наймацнейшага раскладу. Так малоцяць сабе кайзераѓскiх салдат.
  I б'юць сабе. I наступаюць...
  Тут такiя ваяѓнiцы супер класа. I ѓсе басанож i амаль голыя. I падскокваюць сабе. I голымi пяткамi б'юцца сабе. Вось гэта дзеѓкi - усiм дзеѓкам дзеѓкi.
  Наперадзе ваюе Вiкторыя. Яна ѓсё яшчэ выглядае як дзяѓчына i вельмi стройная. Коле сабе немцаѓ i спявае:
  - Божа цара захоѓвай! I ѓсiх падонкаѓ дзяры!
  Ды дзяѓчаты тут вышэйшага разраду.
  I прыгажуня Веранiка бачная. Таксама бландынка ваюе.
  I цудоѓная Юльфi - дзяѓчына, якая стала генеральшай, пахаваѓшы мужа. Юльфi выглядае цудоѓна. Яна вельмi любiць мужчын i без усялякiх забабонаѓ уступае з iмi ѓ кантакты.
  На самай справе, сэкс падаѓжае жыццё i вельмi карысны жанчынам. Ён iх амалоджвае.
  Ваююць i Ганна, i са сваiмi рудымi, пышнымi валасамi.
  I таксама цудоѓная Ангелiна - ваяѓнiца проста супер.
  Гэта значыць уся каралеѓская, дакладней сталiнская гвардыя. Поѓны набор прыгажунь. Такiя яны цудоѓныя, i сэксуальныя.
  I грамяць сабе немцаѓ. Змiнае iх у парашок. Перамолваюць костачкi, i раздзiраюць мяса.
  I немцы ѓцякаюць ад iх нацiску. Цярпяць паражэнне за паразай - праѓда ѓ мясцовых маштабах.
  А так увогуле пакуль у iх iнiцыятыва.
  Немцы прасоѓваюцца на поѓднi ѓздоѓж Дона.
  Герда i Шарлота ваююць у найноѓшым двухмесным танку ѓ форме пiрамiды.
  I б'юцца даволi паспяхова. Нямецкая машына забяспечана гарматай высокага цiску. Калiбр усяго 75-мiлiметраѓ, але гэтага дастаткова дзякуючы высокай пачатковай хуткасцi снарада. I вялiкi з прычыны гэтага боекамплект. Дзяѓчыны ѓ танку размясцiлiся лежачы. Машына вельмi манеѓраная з газатурбiнным рухавiком.
  Герда стрэлiла па савецкiм танку i праспявала:
  - Я такая дзiкая ваѓчыца, за мяжой з роду не была!
  I смяецца, стукае босай ножкай па джойсцiку.
  Не саступае i рудая Шарлота.
  Таксама дзяѓчына суперкласа.
  Страляе сабе i нацiскае на кнопкi джойсцiка босымi пальчыкамi ног.
  Выдатная ваяѓнiца.
  Рыжуха ведучы агонь спытала Герду:
  - Як ты думаеш, цi будзе канчаткова забаронена Хрысцiянства?
  Бландынка-тэрмiнатар рашуча заявiла:
  - Думаю, што будзе!
  I выскалiла сабе тварык!
  Ваяѓнiцы, увогуле, выдатна ѓмеюць страляць. Вось Герда лупанула пры дапамозе босых пальцаѓ ножак. I прачырыкала:
  - Нам арыйцам не прыстала верыць па габрэйскай Бiблii якая прапаведуе пацыфiзм.
  Шарлота з гэтым пагадзiлася:
  - Дакладна, не прыстала! Мы ѓвогуле лепшыя ѓ свеце!
  Рыжуха зноѓ паслала босымi пальчыкамi ножак забойны снарад. Разбiла савецкую машыну.
  Баi працякаюць бязмежна жорсткiя. Савецкiя дзяѓчаты пры гэтым самыя ёсць найлепшыя.
  Тут Наташка была вымушана перапынiцца. Зноѓ пруць фашысты. Дакладней, чарнаскурыя i арабы. Набiраюць у Афрыцы i Азii гiтлераѓцы салдат i шпурляюць на савецкiя пазiцыi. Усе iмкнуцца лiкам задушыць.
  Наташка спрытна кiдае босай нагой гранату i прамаѓляе:
  - Велiч Сталiна будзе ѓ вяках!
  Зоя дае чаргу. Таксама шпурляе босай нагой па супернiках. Выбiвае гiтлераѓцаѓ i прамаѓляе:
  - Невядомы цудоѓным ваяѓнiкам страх!
  Страляе i рудая Аѓгусцiна. Прычым вельмi трапна. I пры гэтым вымавячы:
  - Ды ѓ нашай Айчыне i сэрца жыве!
  I таксама кiне босай нагой гранату.
  Святлана, ведучы агонь, падказвае прыгажуням:
  - Фашыстам праклятым мы выставiм рахунак!
  I ад яе ляцiць, пушчаная босымi пальцамi ног граната. Наогул дзяѓчыны тут самага высокага кшталту.
  Наташа, ведучы агонь, прачырыкала:
  -Няхай стане апошняй гэтая вайна!
  Зоя захоплена дадала:
  - Не будзе панаваць Сатана.
  У лiпенi немцы прасоѓвалiся ѓздоѓж Дона i ѓжо наблiжалiся да лукавiны. Бiтвы кiпелi тут што безлiч. I не разгорнеш ударную моц як след. Варонеж стаѓ пабочным пунктам для вайны Сапраѓды, чаго аб iм непакоiцца?
  Пачаѓся артабстрэл, i стала засыпаць пяском i аскепкамi. Iмчалiся штурмавiкi. Шмат iх было i ѓсе назойлiвыя нiбы мухi.
  Дзяѓчына выказалася:
  - Нiбы назойлiвыя мухi лезуць гады.
  I кiнула босай ножкай гранату, збiѓшы ёю нямецкi, рэактыѓны штурмавiк.
  Пасля чаго i Зоя паступiла таксама. Таксама кiнула босай ножкай гранату i звалiла фашыста.
  Прачырыкала:
  - Я басаногая мара, i папросту вялiкая прыгажосць!
  I зноѓ ваяѓнiца дала чаргу.
  Рудая Аѓгусцiна таксама без лiшнiх праблем паступiла. Босы ножкай таранiла кiдком гранаты машыну. Разнесла яе на аскепкi. Якiя рассыпалiся па ѓсёй плошчы i развалiнам Варонежа
  А далей яшчэ страмчэй...
  I Святлана як возьме, i гранату босымi пальчыкамi ножак кiдае. I ѓсiх супостатаѓ без праблем разнясе. Так што становiцца, нiбы ѓ труне - стрэмна i без лiшнiх антымонiй.
  Немцы занадта шмат страцiлi ѓ баях за Варонеж i зноѓ узялi паѓзу
  Трохi пакуралесiла. Убачыла адзiночны нямецкi штурмавiк. I ѓзяла i босай ножкай шпурнула па iм гранату. Паражальны прадмет паляцеѓ па высокай дузе. Дагадзiѓ проста ѓ нямецкую машыну, раскалоѓшы яе на часткi. Пасля гэтага бландынка-тэрмiнатар сказала:
  - Я вам не лялька!
  Пасля чаго ваяѓнiцы дружна перавярнулiся на жываты. Мiльганулi босымi пятачкамi.
  Iдзе лiпень, баi i абстрэлы. Абсыпаюць пазiцыi расейскiх войскаѓ снарадамi. I лупяць з магутных прылад. Прасоѓваюцца фашысты ѓ раёне лукавiны Дона.
  Тамака ёсць свае ваяры i героi. Змагаюцца i на дыскалётах фрыцы. Асаблiва прыгожыя дзяѓчыны: Гертруда i Ева. Яны кiруюць дыскалетам i разбураюць рускiх у небе.
  Наташка пальнула ѓ неба. Збiла нямецкi беспiлотны, па радыё кiраваны апарат "Рама"-7. I вымавiла:
  - Будзе людзям шчасце.
  Зоя кiнула босай ножкай гранату па нямецкiм штурмавiку, якi вылецеѓ, нiбы пажадлiвая пiрання i прачырыкала:
  - Шчасце на стагоддзi!
  Аѓгусцiна таксама босай ножкай запусцiла прэзент смерцi i прашыпела:
  - У савецкай улады...
  Святлана таксама кiнула палаючы прадмет, звалiла фашыста i буркнула:
  - Сiла вялiкая!
  Але вось немцы пайшлi... I дзяѓчынкi крыху супакоiлiся.
  Наташка заѓважыла з сумнай усмешкай:
  - Ну колькi гэтая вайна можа доѓжыцца!
  Зоя з натхненнем заѓважыла:
  - Мы за гэтыя гады сталi мацней, але анi не састарэлi!
  Рудая Аѓгустына хiхiкнула, i босымi пальцамi раздушыла назойлiвую муху:
  - Вядома ж, не! Не састарэлi! Я па-ранейшаму такая ж агнязарная як i раней!
  Святлана хiхiкнула i заѓважыла:
  - А вайна наогул дзяѓчат амалоджвае. Правадыры прыходзяць i сыходзяць, а маладосць у дзяѓчынак застаецца!
  Наташка адказала з шырокай усмешкай:
  - Нас амалоджваюць - рускiя Багi!
  Зоя з гэтым пагадзiлася:
  - Ды нашы Багi, славянскiя Багi!
  Агнязарная Аѓгусцiна праспявала:
  - Мы жывем на бацькоѓскай зямлi! Дзецi Лады - выдатныя дзецi! I гадоѓ на крылатым канi, Русь у далёкiя тысячагоддзi!
  Святлана хiхiкнула i адказала:
  - З неба звон грымне - дождж пралье пралiѓной! Я бягу ѓ сваё дзяцiнства - гадовы дожджык за мной!
  I Наташка падхапiла з энтузiязмам:
  - За мной!
  I ваяѓнiцы пляскалi сваiмi босымi, стройным ножкамi. Яны ж i на самай справе здольныя такiя цуды тварыць. Нi адна старонкi ѓ жыццi перавярнулася.
  Вось цэлае пакаленне ваяѓнiкоѓ расце. Ужо ваююць у шэрагах Чырвонага войска, тыя, хто нарадзiлiся цi ледзь не пасля пачатку вайны.
  Вось, напрыклад Андрэйка. Басаногi хлапчук у шорцiках. Трынаццаць гадоѓ усяго, а як ваюе? Ды няшчасны ѓ некаторым родзе хлопчык, якi не ведаѓ свету.
  Наташа паклiкала Андрэйку. Пагладзiла пiянеру светлыя валасы. Бач якi ён загарэлы, нiбы шакалад. Дзяѓчына дала хлопчыку цукерку. Той панура буркнуѓ:
  - Салодкае шкодна...
  Але ѓсё ж такi зжаваѓ пачастунак. Ды своеасаблiвы хлапчук. Наташа ѓзяла i працягнула руку. Паказытала пiянеру агрубелую пыльную ступню. То ѓ адказ стаѓ казытаць голую падэшву Наташкi. Прыемна, калi цябе датычацца рукi хлапчука.
  Наташа заѓважыла:
  - Ты расцеш Андрэйка! Калi пражывеш яшчэ пару гадоѓ, я цябе павучу.
  Хлопчык здзiвiѓся:
  -Чаму?
  Наташка хiхiкнула:
  - Як займацца каханнем!
  Андрэйка пагардлiва фыркнуѓ:
  - Я гэта ѓжо бачыѓ!
  Наташка пакiвала галавой:
  - Тое, што ты бачыѓ гэта спарванне жывёл. А я павучу цябе прыгожа i вельмi прыемна!
  1 жнiѓня 1947 гады заспела дзяѓчынак у акопах. Яны ваявалi з фрыцамi. Ужо нямала мiнула чакай, пасля пачатку Вялiкай Айчыннай Вайны. Вось гэта падзея.
  Наташа страляе па гiтлераѓцам, i шпурляе босы, дакладны ножкай гранату, вымавячы:
  - За велiч камунiстычнай краiны!
  Пасля чаго выскалiла зубкi.
  Дзяѓчына тут б'юцца, па традыцыi амаль голыя. Апранулi толькi чырвоныя, вузкiя трусiкi ваююць i ашалеласцю заражаюць iншых байцоѓ.
  I вядуць сабе агонь. I страляюць вельмi трапна. Нiбы снайперы i ваяѓнiцы вышэйшага касмiчнага звяна.
  Зоя таксама страляе. Выкошвае гiтлераѓцаѓ i шчабеча:
  - Ах ты, Радзiма мая i вялiкая сям'я!
  I босай ножкай шпурляе гранату. Выдатная дзяѓчынка.
  А валасы колеру сусальнага золата.
  Зою катавалi ѓ свой час фашысты. Спачатку адвялi ѓ хату, i распранулi да трусоѓ. Сталi мацаць, лезцi рукамi ѓ адчувальныя месцы. Затым збiвалi гумовымi шлангамi. Бiлi па грудзях, i па баках, i па сьцёгнах. Далей было самае зневажальнае - згвалтавалi пры дапамозе гумовай дубiнкi. Але адчуванне такiя вострыя. Адначасова разам з болем Зоя адчула аргазм i скончыѓся. Гiтлераѓцы смяялiся.
  Потым зноѓ гвалтавалi пiсаную прыгажуню дубiнкай, а потым i самi прынялiся за яе... Дваццаць пяць маладых, галодных салдат прайшлiся па дзяѓчыне. Хай ужо не нявiннiцы, але ѓсё ж такi чалавеку. А гэта i прыемнасць i боль. Такiя вострыя адчуваннi. Асаблiва калi гвалцяць у пятую кропку.
  Але хаця не бiлi. Вiдаць, гiтлераѓцам спадабалася яе мець у розныя кропкi. Яны яе не сталi вешаць. Пакуль Зоя, у рэшце рэшт, не ѓцякла. Перад гэтым яе, дарэчы, выганялi на мароз босыя i амаль голыя. Але да гэтага моманту Зоя паспела ѓжо прызвычаiцца да холаду. I ѓцякла ѓ адных толькi трусiках. А што яна ж ваяѓнiца вышэйшага чырвонага пiлатажу.
  Аѓрора таксама ваюе гераiчна. Выкошвае фашыстаѓ i напявае:
  - Радзiма, партыя, камсамол! Будзе Гiтлеру моцны разгром.
  I таксама як кiне босы ножкай гранату.
  Усё ѓ дзяѓчынак крутое, i развязнае.
  А Святлана таксама як возьме i лупне. I выкасiць фрыцаѓ. I босымi пальчыкамi ножак падсадзiць гранату.
  I прараве пры гэтым:
  - За справу барацьба камунiзму!
  Наташа таксама страляе, выбiвае фашыстаѓ i шыпiць:
  - У iмя Айчыны святы!
  I кiнутая босымi пальцамi ног граната раскiдвае гiтлераѓцаѓ. А дзяѓчаты ѓсё весялейшымi становяцца i напяваюць усё сабе з дзiкай радасцю.
  Зоя таксама страляе з трапнасцю Робiн Гуда. Вядзе агонь сабе i спявае:
  - Кахаю Расiю! Магутную краiну! Ну чаму не знiшчаны Гiтлер? Не зразумею!
  I таксама босымi пальчыкамi ножак як возьме, ды шпурне гранату. I фашыстам каюк.
  Аѓрора дзюбнула фрыцаѓ. Шпурнула босай ножкай лiмонку i пiскнула:
  - Але пасаран! Точаны ѓдар!
  I Святлана як дасць чаргу. Як раскiдае гiтлераѓцаѓ. Як iх усiх замочыць i пiскне:
  - Слава ѓсявышняму Роду!
  I таксама кiне босай нагой гранату.
  I Наташа таксама дасць чаргу. Зрэжа фашыстаѓ. I кiне босы нагой гранату, прапiшчаѓшы:
  - Ды Свяцiцца iмя тваё!
  I зноѓ выскалiцца. Жамчужнымi зубкамi зiхоцячы.
  А тут яшчэ i Зоя паддасць. Iскрамётна фашыстаѓ накрые. I запiшчыць, шпурляючы босай нагой гранату:
  - Ваяѓнiца, смерць усiм прыносячы!
  I зноѓ дзюбне забойнай чаргой!
  А вось i Аѓрора як лупанет. I гробанет. I босымi пальчыкамi ножак прэзент смерцi пашле.
  Пасля чаго прачырыкае:
  - Слава доблесным рускiм ваярам! Заплечным спраѓ майстрам!
  I Святлана таксама па гiтлераѓцам як урэжа. Як iх выкасiць, нiбы сярпом, i падскочыць:
  - Я ваяѓнiца, якую не забудуцца...
  I зноѓ босай ножкай, як прыпусцiць па ворагах Расii. I як граната ды паляцiць.
  Дзяѓчына, вядома ж, шмат што памятае. Напрыклад, як яшчэ ѓ сорак першым годзе фрыцы прымусiлi ѓ мароз дзвюх босых дзяѓчынак капаць яму. А дзяѓчынкi, яшчэ не такiя загартаваныя. I вядома ж iх ножкi спачатку пачырванелi, а затым i пасiнелi ад холаду. I было балюча.
  А каты-фашысты каб сагрэць, сталi бiць дубiнкамi па пятках. Дзяѓчынкi страцiлi прытомнасць. Пасля чаго на iх вылiлi яшчэ пару цэбар ледзяной вады. Ледзь не замарылi.
  На шчасце няшчасных дзяѓчынак падабрала знахарка. Выходзiла iх. I нават канечнасцi не прыйшлося ампутаваць. Дзяѓчынкi выраслi i сталi партызанкамi. Мсцiлi фашыстам.
  Хлопчыку пiянеру Аляксандру Рыгоравiчу павезла менш. Яго гiтлераѓцы, злавiѓшы, распранулi. I павесiлi на марозе на прэнг. А босыя ногi пiянера зацiснулi ѓ калодку, i падселi камень вагой у цэнтнер. Хлопчык хрыпеѓ расцягнуты на марозе. А яго фашысты яшчэ i грэлi, падносячы паходню да адубелага цела. Вось гэта каты гiтлераѓцы.
  Хлапчук правiсеѓ тры днi i тры ночы, а на чацвёрты дзень, не вытрымаѓшы катаванняѓ, памёр.
  Жорстка паводзiлi сябе захопнiкi...
  Камсамолку Свету таксама распранулi. Падалi вы вялiкi шкляны слоiк. Залiлi вадой i выставiлi на мароз. I так каб усе жыхары бачылi, як замярзае ѓ ледзяной, якая пакрываецца лёдам вадзе камсамолка. Якi гэта жах.
  Святлана страляе па гiтлераѓцам i шэпча:
  - Фашызм не пройдзе! Слава Расii!
  Наташка таксама страляе. Вельмi трапна кiдае босай нагой гранату i крычыць:
  - Не ляжам пад Гiтлера!
  Зоя пацвярджае ѓрачыстым тонам:
  - Нiколi не ляжам!
  I таксама адчыняе агонь.
  I босая ножка шпурляе гранату.
  Аѓрора вядзе агонь. Выпростваецца з фашыстамi, i крычыць.
  - Слава Рускiм Багам!
  I зноѓ кiдае босай ножкай гранату.
  I Святлана палiць вельмi трапна. I крычыць:
  - У iмя жыцця на Зямлi!
  I зноѓ кiдае босай нагой вельмi трапна гранату.
  I фрыцы выдыхаюцца.
  Дзяѓчыны адбiлi атаку фашыстаѓ, i наступiѓ наступны дзень: 2 жнiѓня 1947 гады. Красунi зноѓ адбiвалi атаку. Трохi пастралялi, павесялiлiся потым з мужчынамi.
  Наташка прыгадала, як яна ѓ сорак другiм годзе крыху пабадзялася па дарогах вайны ѓ тыле ворага.
  Iшла сабе басаногая дзяѓчына ѓ простай паркалёвай сукенцы. Iсцi было лёгка i прыемна. Лета, у белыя, ледзь залацiстыя валасы Наташкi ѓплецены вянок. Голыя падэшвы вельмi прыемна колюць каменьчыкi. Вельмi агрубелi ѓ дзяѓчыны ступнi, i ёй анi не балюча. I нават бутэлькавыя аскепкi не страшныя мазалям.
  Наташка iшла сабе, будучы разведчыцай. Яна вельмi прыгожая дзяѓчына, i гэтым можна карыстацца для дабра краiны.
  Спакусiць каго-небудзь, абкруцiць. Сорак другi зрэшты, для Расii цяжкi. Пасля першапачатковых поспехаѓ пад Масквой, Ленiнградам, на поѓднi, Чырвоная армiя зноѓ стала прайграваць.
  Савецкiя войскi разбiты пад Харкавам i патрапiла ѓ кацёл. I гiтлераѓцы ѓжо iдуць да Варонежа. Вядома ж, гэта настроi не паднiмае. Дзяѓчына тым больш ранiцай сарвала ѓлётку.
  Толькi што немцы аб'явiлi аб узяццi непрыступнай крэпасцi Севастопаль. А яшчэ крыху раней, паведамiлi i падзеннi ѓ Афрыцы, таксама нязломнай цытадэлi Талбук.
  Вось iдзе дзяѓчына басанож, тупае агрубелымi падэшвамi па камянiстай дарозе i думае.
  Што можа быць далей? Няѓжо фашысты перамогуць? Бо iх сiла выключна вялiкая. Ды настрой сапсаваѓся. Дзяѓчына прачырыкала:
  - Сталiн жыве ѓ маiм сэрцы,
  Каб мы не ведалi смутку...
  У космас адчынiлi дзверцы
  Зоркi над намi зiхацелi!
  Дзяѓчына раптам убачыла хлопчыка. Белабрысае, сiмпотнае дзiця гадоѓ дзесяцi. Худзенькi вядома, але шустры, у шорцiках, i з голым торсам шакаладным ад загару.
  Хлапчук падбег да Наташкi. Свiснуѓ i крыкнуѓ:
  - Хлусяць фашысты! Не хвалюйся, мы ѓсё роѓна пераможам!
  Дзяѓчына рашуча адказала:
  - Вядома ж, пераможам! Iнакш быць не можа!
  Хлопчык кiѓнуѓ i паведамiѓ:
  - Наташка, ведаеш, камандзiр цябе папярэджвае, не хадзi ѓ вёску Навасёлава. Там фрыцы зладзiлi засаду.
  Дзяѓчына паводле кiѓнула:
  - Дзякуй за папярэджанне. Але хто даставiць цыдулку?
  Хлопчык прапанаваѓ:
  - Давай я. Яны ѓсе дарослых правяраюць, нават жанчын. Але дзiця можа i праскочыць.
  Наташа здабывала з трусiкаѓ цыдулку i сунула хлапчука, але пры гэтым спытала:
  - А калi цябе зловяць?
  Хлопчык, гледзячы прама ѓ вочы, адказаѓ:
  - Буду, як Мальчыш-Кiбальчыш цярпець катаваннi, i памру з ганарлiва паднятай галавой.
  Наташка заѓсмiхалася. А потым прыгнелася. Успомнiла, як двух пiянераѓ гадоѓ дванаццацi злавiлi фашысты. Сарвалi з хлопчыкаѓ адзенне i звязаѓшы ззаду дротам рукi выгналi голых i босых на люты мароз. Потым вадзiлi iх па снезе i зноѓ заганялi ѓ хату. Вадзiлi, пакуль не замярзалi iх суправаджаючыя канвойныя. Пiянерам было не камфортна, але яны цярпелi. Хлопчыкi даволi моцныя.
  Пасля бачачы, што мароз пiянераѓ не бярэ, гiтлераѓцы сталi палiць дзяцей агнём. I ѓ гэтым атрымалi поспех. Калi кат да голых грудзей хлапчукi прыклаѓ распаленае жалеза, хлопчык усклiкнуѓ:
  - Няхай жыве Сталiн!
  Потым шырокiя палосы чырвонага ад спякота металу, прыклалi да босых, агрубелых падэшваѓ хлапчукi. Жанчына-кат з вялiкiм задавальненнем уцягвала ноздрамi пах смажанага мяса. Пiянер зноѓ закрычаѓ:
  - Узвейцеся чырвоныя сцягi над Рэйхстагам!
  I паказаѓ мову. Тады гiтлераѓцы распаленымi абцугамi вырвалi машонку. Пiянер памёр ад болевага шоку.
  Ды так фашысты наводзiлi новы парадак.
  Дзейнiчалi груба i жорстка. I катаваннi iшлi ѓвесь час.
  Наташка зноѓ шпурляе босай ножкай гранату. Раскiдвае фрыцаѓ i шчабеча:
  - Ды будзе рай на ѓсёй Зямлi! Рай камунiзму, у якiм квiтнее краiна парадаѓ!
  Зоя таксама запускае босымi пальцамi ног гранату i цвыркае:
  - I слава прыйдзе на зямлю!
  Пасля чаго дзяѓчына дае вельмi трапную чаргу. Выкошвае супернiкаѓ. I зноѓ скалiць зубкi.
  А далей вядзе агонь Аѓгусцiна. Выбiвае фашыстаѓ i пiшчыць:
  - За Радзiму! За Сталiна!
  I зноѓ кiнута яе босай ножкай граната, гiтлераѓцаѓ раскiдала. Моцна б'юць ваяѓнiцы.
  Не даюць непрыяцелю спуску.
  Святлана таксама кiдае босай ножкай гранату. Размалёѓвае гiтлераѓцаѓ i пiшчыць:
  - Слава нашым расiйскiм дзяѓчынкам!
  I ваяѓнiцы як засмяюцца. Яны ж такiя прыгажунi, што iх можна i на самой справе, выстаѓляць на конкурс: Мiсiс Сусвет. Аб грудзях у iх такiя пышныя i разам з тым пругкiя. Так кахаюць яны займацца сэксам з мужчынамi. Iх гэта капiтальна ѓзбуджае.
  Асаблiва калi целы мацаюць i яшчэ шчыпаюць за соску.
  Наташа прыгадала, як яе ѓ свой час абшуквалi палiцаi. Гэта сапраѓды клас. Калi мужчына валасатай лапай табе залазiць прама пальцамi ва ѓлонне. Як гэта дзiка ѓзбуджае i прыемна.
  Потым Наташка iх усiх забiла. А што з палiцаямi яшчэ рабiць? Але таго хто яе памацаѓ, яна яшчэ i згвалтавала, прывязаѓшы да крамы. Гэта ж так крута - гвалтаваць мужчын.
  Пасля чаго Наташа выпалiла фашысцкаму памагатаму на лбе распаленым жалезам пяцiканцовую зорку. Вось так з гiтлераѓцамi i трэба рабiць
  Дзяѓчаты адцягнулiся i пачалi разбураць фашыстаѓ.
  Малоцяць насядалi фрыцаѓ. I адбiваюць такi апантаны i пякельны напад.
  Наташа падспявала, зразаючы гiтлераѓцаѓ;
  - Дзяѓчынкi ѓ вялiкай галечы! Дзе ж ты гаспадар дзе!
  Ды ѓжо больш за два гады як няма ѓ Чырвонай Армii роѓнага гiтлераѓцам танка i, лепш не стала. Наадварот фашысты Чырвонае войска падцiскаюць.
  Зоя прачырыкала:
  - Ды будзе наша Радзiма на касмiчных трасах!
  I босай ножкай запусцiць лiмонку. Такая вось хорт дзяѓчынка.
  Аѓгусцiна паля па працiѓнiку, прашыпела;
  - Сталiна, Сталiна, Сталiна! Мы хочам Сталiна!
  I шпурне гранату босай ножкай.
  Святлана, страляючы, працягвае:
  - Каб зламаць нас не змаглi, устаць гаспадар з Зямлi!
  I зноѓ ляцiць кiнутая босай ножкай дзяѓчыны граната.
  Наташа скасiла пару шэрагаѓ i выдала:
  - I Адольфа разарвi!
  Дзяѓчыны ѓсё яшчэ не адмовiлiся ад магчымасцi перамагчы фашыстаѓ. 3 жнiѓня 1947 гады бiтвы кiпелi на ѓсю моц.
  Адначасова гiтлераѓцы iмкнулiся адразаць ад сваiх баз савецкiя войскi не якiя паспелi адысцi за Дон. У чым мiж iншым нават злёгку атрымалi поспех.
  Герда i яе танкавы экiпаж, як заѓсёды на вастрыё атакi.
  Дзяѓчыны ѓ адных трусiках i босыя. Страляюць сабе i вядуць бой.
  Машыны на чацвярых ваяѓнiц цэлых дзве. Кампактныя i вельмi зручныя, пiрамiдальныя.
  Герда пры дапамозе босых пальчыкаѓ ног, нацiскаючы на джойсцiк, страляе. I вельмi трапна пападае. Адрывае вежу савецкаму танку.
  Пасля чаго прамаѓляе:
  - Я тэрмiнатар з валасамi колеру снегу!
  I люта рагоча... Тузаецца сабе нiбы марыянетка.
  Шарлота таксама страляе. Вельмi трапна трапляе i раве:
  - А вялiкi Рэйх, нам сказаѓ не дрэйф!
  I босы ножкай як нацiсне.
  Наступiла 4 жнiѓня, на гэты раз самы спякотны дзень лета. Нямецкiя танкi ваююць на лукавiне Дона. Баi кiпяць i ѓ Сухумi. Поѓна крывi i разбурэнняѓ. I назад вар'ятаѓ не павярнуць.
  Шарлота i Герда галышом у танку. Толькi на iх тоненькiя трусiкi i засталiся.
  I вядуць агонь дзяѓчыны, прабiваючы якiя спрабуюць прабiцца да iх танкi трыццаць чацвёркi, што рвуцца нiбы шалёныя сабакi. I вельмi нават гэтыя сабакi скажам такiя крутыя. I ѓсiх разбiваюць з расьсякаюць.
  Да iх ты так проста не падыдзеш.
  А ваяѓнiцы лютыя.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 11.
  Жнiвень 1955 года. Прыгожыя дзяѓчынкi ваююць з фашыстамi. Немцы напiраюць на Варонеж Спрабуюць прасаваць гiтлераѓцы рускiх.
  Наташка страляе, зразае шэрагамi. I кiдае босы ножкай гранату, раскiдваючы супернiка:
  - Будзе ѓсё супер!
  Зоя таксама дае хвасткую чаргу па фашыстах. Скасiла фрыцаѓ. I кiдалi босымi ножкамi лiмонкi.
  Дзяѓчына прагарлапанiла:
  - Гэта гiпер!
  Тут i Аѓгусцiна таксама ѓзяла, i падсцёбнула па гiтлераѓцам. I таксама кiнула босай ножкай забойную сiлу.
  Дзяѓчына прачырыкала:
  - Разнясём Гiтлера!
  Далей Святлана ѓзяла i кiнула босымi пальцамi ног забойную гранату. Дзяѓчынкi ѓзяла i знесла фашыстаѓ, прачырыкала:
  - Гэта супер!
  Наташка агрэсiѓна заѓважыла:
  - Мы супербайцы!
  I зноѓ кiнула босай ножкай гранату. Гэта вельмi прыгожа.
  Тут i Зоя вельмi прыгожа зрабiла. Потым босая ножка, вельмi прыгожая дзяѓчына ёю кiнула, i разбiла фашыстаѓ.
  - Мы будзем вельмi крута!
  Потым дзяѓчына агнязарная Аѓгустына ѓзяла i вельмi прыгожа зрабiла кiдок босымi пальцамi ног, раскiдала ва ѓсе бакi фашыстаѓ:
  - Мы ѓсе супердзеѓкi!
  Потым i Святлана вельмi прыгожая дзеѓка, i такая бландынка, з босымi ножкамi мiльгаючы гранатамi. I дзяѓчына ѓзяла i раскачала фрыцаѓ, вельмi прыгожая дзеѓка.
  Дзеѓка ѓ адных трусiках. I прабуркавала:
  - Дзяѓчыны бываюць розныя! I вельмi нават чырвоныя!
  Дзяѓчынкi наогул вельмi крутыя, i вечна босыя.
  Святлана, напрыклад, басанож бегала ѓсю вайну. I яшчэ ѓ сорак першым годзе рушылi яны па лесе. Ёй ужо не першы раз. Яна ѓ дзiцячай, працоѓнай калонii працавала басанож, i ѓ лёгкай турэмнай сукенцы да самых маразоѓ. У потым дзяѓчынка нават па снезе бегала босы. Вось i Аѓгусцiна была ѓ калонii. Там дзяѓчынкi змаглi амаль голыя ѓкалываць на суровым Сiбiрскiм марозе.
  I iх гэта не палохала. А як дзяѓчынкам добра па гурбах босым бегаць па снезе. I што голыя пяткi кусалi маразы. Не так ужо i страшна. Босую падэшву пакрываюць мазалi, i дзяѓчынкам было не балюча, ад ледзяной скарынкi.
  Яны вось так вельмi крута. Бегалi босыя дзяѓчынкi, i працавалi сякерамi.
  Дзяѓчынкi вельмi добра працавалi.
  Дзяѓчыны былi вельмi шалёныя. Зноѓ кiдаюць босымi пальчыкамi ножак гранаты.
  I разбiваюць фашыстамi. Вельмi крутыя трэба сказаць ваяѓнiцы.
  Дзяѓчыны кiдаюць босымi ножкамi па супернiку.
  Наташка страляе вельмi трапна па фашыстах.
  I разнесла яшчэ фрыцаѓ.
  Дзяѓчына вельмi сiмпатычная... I вельмi босая i прыгожая Наташка, вельмi агрэсiѓная.
  Але для дзяѓчыны трэба разбураць сваё што цiкава.
  Тут Алег Рыбачэнка i Маргарыт Магнiтная, сталi бiцца.
  Хлопчык i дзяѓчынка разбуралi немцаѓ.
  Алег Рыбачэнка, выглядаѓ як хлопчык адзiнаццацi гадоѓ. I разбураѓ фашыстаѓ. Або тых, хто падобны да фашыстаѓ.
  Хлопчык кiнуѓ босай нагой па фрыцах. Раскрышыѓ i перамог.
  I даѓ чаргу.
  I Маргарыта вельмi моцна лупанула, што некалькi раскосiлiся фрыцам.
  I разбурала немцаѓ. I дзяѓчына вельмi прыгожа вяла бiтву.
  I босай ножкай кiнула вельмi прыгожа. I разбiла супернiка.
  Маргарыта вельмi важка замачыла немцаѓ.
  Гiтлераѓцы вельмi жвава наступалi.
  Маргарыта, дужа моцна разбураючы супостата.
  Босыя ножкi дзяѓчынкi так ламалi вельмi хораша гiтлераѓцам хрыбет.
  Дзяѓчыны такiя агрэсiѓныя.
  I iдзе батальён за хлопцамi. Дзяѓчыны ѓ адных трусiках, i вельмi прыгожыя. Атакуюць немцаѓ, i вельмi заѓзята.
  Трасуцца iх аголеныя грудзей з лалавымi саскамi. I ваююць дзяѓчаты з надзвычайным напорам. Яны разбураюць сабе немцаѓ. I гiтлераѓскiя войскi паддаюцца.
  I вось ужо немцы пачынаюць адыходзiць.
  Веранiка кiдае гранату босымi пальчыкамi ножак. Раскрышыла салдат i пiскнула:
  - Каханне, гэта жыццё!
  Вiкторыя дала трапную чаргу. Зрэзала супостатаѓ. I кiнула босымi ножкамi гранату.
  I пасля чаго прачырыкала:
  - Славiцца наша Радзiма!
  Тут i Юлляна дзяѓчына вельмi прыгожая, i жонка генерала, як возьме i запусцiць гранату i прабуркуе:
  - Генiяльны экспрэс!
  I далей рудая Ганна. Дзеѓка такая вось крутая i незвычайная. Смяла фрыцаѓ, замачыла iх. I босымi ножкамi падляцела пушчаная граната. I раскiдала супернiкаѓ.
  Пасля чаго прачырыкала:
  - Русь святая цара Iосiфа Сталiна!
  I дзяѓчынка як падмiргне сваiм сапфiравымi вочкамi. I выскалiць свае зубкi-iклы.
  А далей ужо Алiмпiяда: дзяѓчына-багатыр, запускае голымi нагамi цэлую звязку гранат.
  I расцякаюцца ва ѓсе бакi ракi кроѓ з гiтлераѓцамi.
  Бо батальён галаногiх дзяѓчынак, у трусiках на вастрыё атакi i выбiвае немцаѓ.
  Дзяѓчыны вельмi трапна страляюць, але пры гэтым не нясуць страт. Калi дзяѓчынка голая i ѓ адных трусiках, яна практычна непаражальная. I яе зачапiць вельмi цяжка.
  Вось i не трапляюць немцы ѓ дзяѓчынак, нi снарадам, нi куляй, нi асколкам. Ну што ж? Бой ёсць бой!
  Веранiка страляе сабе. Уражвае супернiка, i кiдае босы ножкай гранату, i шчабеча:
  - Гэта будзе вельмi класная гульня!
  I Вiкторыя гэта ваяѓнiца-камандзiр. Як голымi грудзьмi трасяне, i пунсовымi саскамi выпусцiць падабенства маланкi. I потым босая ножка кiдае гранату.
  Разбiвае шэрагi супернiкаѓ.
  Дзяѓчына гарлапанiць ва ѓсю глотку:
  - Я ёсць супердзеѓка!
  I скалiць сабе зубкi.
  А далей Юльяна. Таксама дзяѓчынка рэдкай прыгажосцi. Як дзюбне па фашыстах. Дакладней не па фашыстах, а немцах, якiя, зрэшты, выюць з Расiяй цi СССР.
  А на троне цар i старшыня, якi стаѓ iмператарам савецкай iмперыi. А гэта пагадзiцеся выдатна. I прыйдзе час, калi СССР прымножыць мноства гербаѓ савецкiх рэспублiк.
  Юлiяна босай ножкай кiнула гранату i прачырыкала:
  - Ды будзе ѓ Савецкай Расii Сталiна - святло!
  I падмiргнула сапфiравымi вочкамi.
  А далей ужо i Ганна, рудая шэльма ваюе. I таксама надзвычай трапна страляе.
  I скалячы зубкi, прамаѓляе:
  - Ды будзе на планеце царскi рай!
  I Алiмпiяда босай ножкай запусцiла лiмонку. Раскiдала супернiкаѓ i пiскнула:
  - Слава цару i Айчыне!
  Гiтлераѓскiя танкi змаглi захапiць лукавiну Дона, i павярнулiся на паѓднёвы захад, працягваючы рухацца ѓздоѓж ракi. Прасоѓванне фашыстаѓ было адносна паспяховым.
  Сама канфiгурацыя фронту была на iх карысць i, цяжка было перакiдаць Чырвонай армii падмацавання пад нямецкiмi бомбамi.
  Акрамя таго вельмi эфектыѓнай зброяй апынулiся дыскалёты Трэцяга Рэйха, якiя зусiм непаражальныя, i таранiлi ламiнарным струменем савецкiя машыны.
  Асаблiва эфектыѓна атрымлiвалася з-за вялiзнай хуткасцi лятаючых талерак. Якiя магла дагнаць практычна любы савецкi самалёт.
  Дзяѓчыны-прыгажунi Гертруда i Ева на такiм дыскалёце палявалi за савецкiмi машынамi.
  Вось, у прыватнасцi атакавалi два знiшчальнiкi ЯК-11, i лiтаральна распляскалi iх.
  Вось такiя вось дзяѓчынкi, не стаяць сабе ѓ старонцы.
  Гертруда босымi пальчыкамi ножак нацiснула на кнопку джойсцiка i прачырыкала:
  - Нямецкiя багi наймацнейшыя ѓ свеце!
  Ева таксама кiравала джойсцiкам пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i, выскалiѓшыся, зароѓ:
  -Ворагаѓ усiх замочым у сарцiры!
  Дзяѓчынка дык яшчэ штучка. Вось узяла, напрыклад пiянера. Сарвала з хлопчыка адзенне i прыкруцiла дротам да асiны. Стала потым распаленай на вогнiшчы качаргой прыпякаць цела пiянера. Пачала з жывата, потым перайшла на грудзi. Не абыйшла ѓвагай i круглыя пятачкi хлопчыка.
  Калi качарга астывала, то зноѓ дзяѓчына яе награвала, а Гертруда падкiдвала галiнкi.
  Потым яны змянiлiся, i пiянера смажыла яе напарнiца. Бландынка-тэрмiнатар Гертруда яшчэ i шчокi хлапчуку падпалiла. Карацей кажучы, нiводнае цэлай палоскi скуры ѓ пiянера не пакiнулi.
  Затым яны ѓзялi i распалiлi вялiкае вогнiшча, паперчылi хлапчука, пасалiлi, i сталi есцi.
  Мяса сакавiтае, нiшчымнае.
  Ева, пажыраючы хлопчыка, заѓважыла:
  - На такой ежы сабе лiшнiх калорый не набярэш.
  Гертруда, аблiзваючы пальчыкi, пагадзiлася:
  - Ды гэта якаснае мяса. Хлопчык худы, жылiсты, нятлусты. Такога прыемна есцi.
  Дзяѓчаты з задавальненнем лопалi сабе пiянера. Падышлi яшчэ дзве немкi. Далучылiся да балявання. Лiтаральнае людаедства. I смачна так, з заправай жэрцi хлопчыка.
  Адна з немак Фрыда заѓважыла:
  - Мы неяк цяжарную жанчыну зварылi. А потым немаѓля ва ѓлоннi злопалi. Гэта так смачна!
  I дзяѓчаты хорам зарагаталi. Катаваннi i людаедства, гэта крута!
  Яны проста без усялякiх забабонаѓ адрэзалi хлапчуку сёе-тое i, кожная адкусiла па маленькiм кавалачку.
  Пасля чаго ваяѓнiцы выпiлi i вiна - размяшанага з авiяцыйным спiртам. Закусвалi сакавiтым мясам.
  Далей ваяѓнiцы крыху патанцавалi. Затым прыйшло яшчэ некалькi прыгажунь у адных трусiках. Яны сталi даядаць хлапчука. На некалькi частак разразалi яго маленькае сэрца. I таксама з'елi.
  Пасля чаго ѓзялi i бегалi басанож па вуглях. Скакалi сабе, скакалi. Затым памчалiся ѓ блiжэйшую частку. Там накiдвалiся на мужчын, спарвалiся з iмi нiбы жывёлы. I гэта было выдатна.
  Самкi такiя агрэсiѓныя.
  А вось зараз дзве дзяѓчыны ганяюцца за савецкiмi самалётамi. Тараняць ТУЮ-4, прымушаючы выбухаць бомбам у яго брушку. I ѓсё рагатаць не перастаюць. Выдатныя дзяѓчынкi.
  А як нацiскаюць босымi пальчыкамi на кнопкi джойсцiка. Такiя вось чароѓныя прыгажунi. У iх сiла гневу i полымя страсцi. I упэѓненасць у перамозе дораць голыя дзяѓчынкi.
  Дрэнныя праѓда дзяѓчыны, збiваюць савецкiя самалёты.
  Гертруда з усмешкай спытала Еву:
  - Як ты думаеш, Бiблiя ёсць слова Божае?
  Дзяѓчына са смяшком адказала:
  - Не!
  Гертруда з бачным здзiѓленнем спытала:
  - А чаму?
  Ева рашуча заявiла:
  - Таму што неба цвёрдае! Як люстэрка!
  I дзяѓчаты разрагаталiся. Гэта выглядала да крайнасцi пацешна.
  Гертруда лагiчна заѓважыла:
  - А ѓсё ж Бог ёсць!
  Ева пагадзiлася:
  - Ёсць i Адольф Гiтлер прарок яго!
  I зноѓ ваяѓнiцы зарагаталi. Iм так весела i нават анi не стрымна.
  А ваяваць яны кахаюць. Ох i гвалтаваць мужчын таксама. Гэта iх крэда....
  Гертруда, збiваючы савецкi самалёт, пiскнула:
  - Радзiма мая! Я за цябе ѓсiх пазабiваю!
  Ева з выскалам зубоѓ пацвердзiла:
  - Я таксама!
  I блiсне сапфiравымi вочкамi. Такiя ваяѓнiцы крутыя. I зусiм не благiя.
  А можа, i дурныя... I вельмi жорсткiя. Вось катавалi жанчыну гадоѓ трыццацi i яе сына гадоѓ дванаццацi - нават не пiянера.
  Павесiлi iх абодвух на прэнг. А пад босымi ножкамi запалiлi агонь. Прычым, так што можна аблегчыць жар, але да агню адпусцiцца твой сваяк.
  Тое хлопчыку пяткi падсмажацца, то дзяѓчынкi.
  I жанчыне было балюча i маральна i фiзiчна. Агнём мацi падпалiлi i грудзi.
  Ды жорстка катавалi. Кахаюць дзяѓчыны агонь.
  Вось, напрыклад, хлапчукоѓ катаваць любяць. Нават зусiм невiнаватых.
  Проста паляць iх агеньчыкам...
  Або ѓ кiслату акунаюць... Яшчэ адзiн спосаб катавання. Пiянера высекчы распаленым дротам, а потым апэцкаць гноем. Гэта i балюча i зневажальна.
  Таксама яшчэ i корбiтам i вапнай абсыпалi пiянераѓ. Ну i каты гэтыя дзеѓкi-тэрмiнатары.
  Ева збiла тры савецкiя машыны i заѓважыла:
  - Вось мы катуем людзей... I гэта крута!
  Гертруда, скалячы зубкi, вымавiла:
  - Асаблiва прыемна мучыць хлопчыка!
  Ева пагадзiлася:
  - Вельмi прыемна! Але i дзяѓчынку пакутаваць нядрэнна!
  Ваяѓнiцы былi тут такiя радасныя.
  Гертруда звалiла чатыры расiйскiя самалёты i пiскнула:
  - А гэта стане нам супер!
  I паказала мову.
  Дзяѓчыны наогул такiя выдатныя на выгляд i злосныя ѓнутры. Адной з катаванняѓ, што ѓжывалi прыгажунi, была. Вось, напрыклад, вешаеш пiянера за ногi да столi, а да рук далучаеш ланцуг. I лупiць токам. Даводзiцца пiянеру паднiмаць пры дапамозе прэса ѓгару. Каб не адбiла мускулы.
  А потым сiл не хапае i зноѓ б'е токам.
  Яшчэ дзяѓчаты любiлi, калi хлопчыкi круцяць колы. Ледзь замарудзiлi рух, дык iх токам б'е. Вельмi ѓражвае.
  Ева спытала сама сябе:
  -А Д'ябал iснуе?
  Гертруда адказала, скалячыся:
  - Ва ѓсякiм разе - д'ябла - гэта мы!
  I абедзве кралi як захочуць. I тварыкi выскаляць.
  Прыйшлося дзяѓчынкам адлюстроѓваць палёты нямецкiх штурмавiкоѓ. Ваяѓнiца-бландынка кiнула босай ножкай гранату. I збiла нямецкая ХЕ-377. Пасля чаго прачырыкала:
  - Трапнасць у мяне - няѓмольная!
  Зоя таксама вельмi трапна кiнула гранату босай ножкай, i пiскнула:
  - У iмя Рода! I слава Расii!
  Пасля чаго дзяѓчынка пальнула.
  А далей цвiкнула i рудая Аѓгусцiна. Надзвычай яна трапная дзяѓчынка. I яшчэ босымi пальцамi ног запусцiла лiмонку. Звалiла нямецкi штурмавiк.
  Той пасля траплення раскалоѓся ѓ паветры. I сталi падаць на зямлю палаючыя абломкi.
  Святлана таксама дзюбанула з базукi. Звалiла iмклiвы, рэактыѓны штурмавiк Трэцяга Рэйха. I прачырыкала:
  - За славу Вялiкай Рускай зямлi!
  Пасля чаго босыя ножкi дзяѓчынкi зноѓ кiнулi забойчую гранату. I вельмi дакладна.
  Наташка таксама не прамашка. Аголенай грудзьмi страсянула, пунсовымi саскамi блiснула i пiскнула:
  - Велiч краiны! Мы анёлам роѓныя!
  I паказала прыгажуня свой доѓгi язык. I такi рухомы!
  Зоя таксама агрэсiѓна выскалiлiся, i шыпячы выдала:
  - Вораг не пройдзе! Расiя знясе...
  Босыя пальчыкi точаных ножак, вельмi трапна кiдаюць забойную, i смяротную гранату.
  А затым стала кiдаць прэзенты смерцi i лютая агнязарная Аѓгустына. Дзяѓчына з вялiкiм сэрцам i доѓгiмi нагамi.
  Ляцiць падкiнутая голай пяткай граната. I ад штурмавiка толькi палымяныя пырскi.
  А далей Святлана ... Таксама як босы ножкай запусцiць, i раскрышыць фрыцаѓ.
  Ад самалёта адны толькi аскепкi, падпаленыя засталiся.
  Герда i Шарлота ѓ распаленым танку, зусiм голенькiмi ѓ адных трусiках змагалiся. Савецкiя танкi контратакавалi.
  Герда пальнула па савецкай машыне i зламала браню. Узяла i праспявала:
  - Я д'ябла дачка!
  Шарлота прабiла абарону Т-54 i дадала:
  - Усё магу перамагчы!
  Нямецкая гармата высокага цiску вельмi эфектыѓная зброя. Яно здольна прабiваць з вельмi вялiкай дыстанцыi, i пераѓзыходзiць савецкую 100-мiлiметроѓку на Т-54. Прычым, расiйскiя машыны не прабiваюць нямецкi найноѓшы АГ-50 У, нi пад якiм кутом. Толькi звышцяжкiя IСы здольныя прычынiць непрыемнасцi фрыцам. Але ѓ тым i справа, што Iсаѓ вельмi мала, i заснаваная машына менавiта Т-54. I супраць гэтага не папрэш.
  Герда нацiскае босымi пальчыкамi хупавых ножак на кнопкi джойсцiка. Прабiвае расiйскую машыну з дыстанцыi i пiшчыць:
  - Я ёсць краля што супермэн!
  I ваяѓнiца паказвае доѓгi, ружовы язык.
  Шарлота таксама палiць. Прычым вельмi трапна. I страляе сабе, з лютасцю вялiкай пантэры.
  I таксама нацiскае босымi пальчыкамi ножак на кнопку джойсцiка.
  I свiшча сабе:
  - Я баец класа вялiкi супер!
  Далей ужо вядзе агонь Герда. Пякучая па холаду бландынка. Хаця сама баба тэмпераментная. Вось, напрыклад, камсамолку распяла на сасне. Сама ёй цвiкi ѓ рукi i ногi ѓбiла. Падпалiла ёй голыя грудзi, а потым распаленымi шчыпцамi, зламала пальчыкi на нагах.
  Вось i зараз Герда раве:
  - Мы белыя ваѓчыцы i лiтасцi не ведаем нi да каго!
  I зноѓ красуня вельмi нават трапна страляе. I прабiвае непрыяцеля. Такая вось выдатная бландынка. Хутка яна i не такое задаволiць. Iзноѓ расiйскую машыну з дыстанцыi прабiла. Умее трапляць. I дзвесце мiлiметраѓ бранi яе не спыняць.
  Шарлота таксама страляе i пiшчыць:
  - Я вярхоѓная краля! Вас усiх заламаю!
  I босымi пальцамi ножак нацiскае на кнопку джойсцiка. Рудая д'ялiца, учора пiянера катавала. Збiла хлопчыка пучкамi крапiвы. Потым пасыпала пухiры соллю. А затым паднесла запальнiчку. Рудае полымя драпежна лiзнула дзiцячую пятку. Вось скацiна рудая! Як яна сябе агiдна паводзiць. Проста пякельны звераня, усiх мучыць без усякай жалю i слабасцi!
  Аднак гiтлераѓцам адказваюць савецкiя дзяѓчаты.
  Ваяѓнiцы вядуць сабе агонь. Яны стрыманыя i ашчадныя.
  Наташка босымi пальчыкамi ног кiнула гранату. Разляцелiся ва ѓсе бакi наймiты.
  Наташка прашыпела:
  - Усё немагчымае ды спраѓдзiцца ѓ нас!
  Зоя таксама босымi пальчыкамi ножак прыпусцiла лiмонку. Раскiдала фашыстаѓ i пiскнула:
  - Ды мая Радзiма самая святая!
  I падмiргнула дзяѓчынка.
  А тут агнязарная Аѓгусцiна як паддасць босай ножкай па фашыстах. Раскiдае iх у розныя i вельмi далёкiя бакi. I чырыкае:
  - Я ёсць вядзенне смерцi!
  I Святлана голай пяткай паслала гранату. Ляцяць ва ѓсе бакi фашысты. Гiнуць без усякай надзеi на драбнюткае выратаванне. А як грацыёзныя дзяѓчынкi.
  Святлана дала чаргу i праспявала:
  - Вось мой новы бой! Я пайду з табой!
  Вось праз развалiны лезе магутны нямецкi танк. У дадзеным выпадку АГ-100. Такога монстра так проста не прабiць. Але расiйскiя дзяѓчаты да такой бiтвы гатовы.
  I вельмi нават трапна б'юць з базукi. Быѓ у гiтлераѓца ствол, дык узялi i змяѓся. Гэта ѓвогуле выдатна.
  Наташка агрэсiѓна прабурчала:
  - Ды будзе рай на зямлi!
  I зноѓ ляцiць кiнутая яе босай нагой граната. Гэты смяротны прэзент анiгiляцыi.
  А далей Зоя як возьме i лупне па фашыстах. Як яна iх параскiдала i скамячыла. I вельмi ваяѓнiчая краля.
  I босымi пальцамi ног як загваздзiць гранатаѓ. I атрымлiваюць фашысты па рагах.
  I Аѓгусцiна таксама дзяѓбае па гiтлераѓцам. I яе голая пятка як заѓсёды пры справе.
  Раскiдала фашыстаѓ, нiбы тараканаѓ па кутах. I прабуркавала:
  - Я рыжы чорт!
  А далей ужо Святлана, таксама як возьме, i лупне па гiтлераѓцам. Раскрышыць у крывавы фарш, i пiшчыць зь дзiкай лютасьцю:
  - Я бязлiтасная дзяѓчынка!
  Перамiр'е перарвалася. Iзноѓ кiпяць бiтвы, i iдуць на штурм Варонежа фрыцы.
  Наташка дае чаргу. Ляцiць кiнутая босай ножкай граната. Збiвае фашыстаѓ, i раскiдвае супернiкаѓ.
  Пасля чаго аглушальна рагоча:
  - Я бландынка, якая ѓсiх знiшчыць!
  Зоя таксама вельмi арыгiнальна заѓважыла, выкошваючы фашыстаѓ.
  - I мядовыя бландынкi стромкiя.
  I ад босы ножкi вылятае граната, i ѓсiх разбурае.
  А далей ужо страляе Аѓгусцiна. I вельмi дакладна. Збiвае фашыстаѓ i цвiркае ва ѓсю глотку:
  - Я дзяѓчына супер.
  I босыя пальчыкi ножак таксама вельмi трапна шпурляюць гранату.
  Вось i Святлана запускае свой прыкiд. Разарвала фашыстаѓ дадзенай чаргой. I прачырыкала:
  - Я сцяг Радзiмы святой!
  I зноѓ босай нагой кiнута лiмонка.
  Моцна ваююць дзяѓчынкi. Б'юцца нiбы рэальныя волаты. У iх поѓна непераможнасцi.
  Наташка вядзе сабе агонь, i залiвае свiнцом наёмную раць. I не баiцца нi танкаѓ, нi ракет.
  Хоць i ляцяць тут балiстычныя боегалоѓкi. Ды такiя лютыя, i адчайныя, здольныя на ѓсё!
  I ад босай нагi ляцiць пушчаная граната. I разам з ёй разбурэнне наспявае i знiшчэнне.
  Зоя таксама дае чаргу. Выкошвае фрыцаѓ. Скалiць сабе зубы, што колеры жэмчугу, i смяецца:
  - Я ёсць дама што робiць супер!
  I яе аскалы зубоѓ, папросту забойныя.
  I Аѓгустына таксама знiшчае супернiка. I выкошвае без лiшнiх праблем. I босыя пальчыкi пускаюць новую гранату.
  А дзяѓчына смяецца:
  - Я вас усiх зжру!
  А далей Святлана вядзе адчайную стралянiну. I дзейнiчае вельмi энергiчна. Скасiла працiѓнiкаѓ. I босай ножкай пушчана вельмi трапная граната, з забойным начыннем.
  Дзяѓчына раве:
  - Фашыстам дракона смерць!
  I зноѓ ухмылка. Чацвёрка дзяѓчынак вiдавочна нiколi не падасца.
  А ѓ iншых месцах ужо фашысты атакуюць.
  У прыватнасцi Герда i Шарлота засталося, каб замкнуць кацёл - усяго кiламетраѓ дваццаць.
  I дзеѓкi страляюць сабе... Яны цудоѓныя i вельмi мускулiстыя. Iх целы папросту найвышэйшы смак i сiла.
  Але душы чорныя... Нiбы вугаль цi нават горш.
  Вось, напрыклад Герда ѓзяла i прыдумала новае катаванне. Хлапчукоѓ чацвярых прыкруцiлi дротам да сталёвага коласа i падключылi генератар. Чым хутчэй кола круцiцца, тым слабей лупiць токам. А чым больш марудна, тым мацней.
  Жорсткiя паводзiны ѓ Герды. Хлопчыкi, аблiваючыся потам, бягуць, штурхаюць кола.
  А дзяѓчаты-немцы з кошыка вугольчыка пад iх босыя ножкi кiдаюць. Жорсткiя паводзiны ѓ дзяѓчынак - нiчога не скажаш. Вельмi нават жорсткае.
  Герда зрэшты, i сама кахае бегаць па распаленым вуглi.
  Вось стрэлiла па савецкiм танку, збiла вежу i сказала, пажадлiва выскаляючыся Шарлоце:
  - Вось мая цёзка са "Снежнай каралевы" вялiкая пястуна.
  Шарлота хiхiкнула. Таксама лупанула па савецкiм танку i спытала:
  - А чаму?
  Бландынка-тэрмiнатар адказала:
  - Яна папрасiла сабе павозку i пару чаравiкаѓ, каб зноѓ адправiцца шукаць па свеце братка Кая. А што слаба басанож iсцi далей?
  Шарлота зноѓ лупанула па савецкiх танках i адказала:
  - Iто дакладна! Дзяѓчынка ѓжо прывыкла хадзiць босы i па лёгкiм еѓрапейскiм марозе. Магла б i вытрымаць далейшы пераход. Iшла ж яна басанож па снезе i нi разу не чхнула!
  Герда засмяялася i заѓважыла:
  - Ды i басанож яна хадзiла даволi доѓга, раз абыйшла палову святла. Ня абутак для дзяѓчынкi вялiкая раскоша.
  I засмяялася бландынка. Зiмой яны так праводзiлi эксперыменты. Ганялi босымi, i амаль голымi хлопчыка i дзяѓчынку па марозе. Спачатку дзесяць хвiлiн i ѓ цёплую хату. Потым 20 хвiлiн i пяць адпачынку ѓ цяпле. А потым паѓгадзiны, i далей гадзiну. I так усю ноч.
  У дзяцей апухлi ад холаду ногi. Але хлопцы даволi загартаваныя, абувацца прывыклi толькi ѓ маразы.
  I затым басаногiх пiянераѓ пагналi па вуглях. Хоць i агрубелi ѓ дзяцей пяткi, але жывыя i абгарэлi звыкла. Што было з палонным далей Герда не памятала. Сама адправiлася бiцца. Ва ѓсякiм разе, iх чацвёрка, не абувалася ѓжо з сорак першага года, калi сталi ваяваць у пустынi, у войску Роммеля. Такiя вось найкруцейшыя дзяѓчынкi.
  Вось зноѓ гiтлераѓцы атакуюць. Дзяѓчынкi сустракаюць фашыстаѓ трапнымi стрэламi, выбiваючы супостатаѓ.
  I кiдаюць босымi ножкамi гранаты.
  Зрэшты, ваяѓнiцы яшчэ сёе-тое прыдумалi. Вось узялi, напрыклад i электрычнасць падключылi. I шарахнулi па гiтлераѓцам электраразрадамi. А iм самiм дзяѓчынкам падсмажыла пяткi.
  Пятачкi ѓ дзяѓчын такiя кругленькiя, ружовенькiя, вельмi прыемныя на выгляд i навобмацак.
  Немцы i замежныя дывiзii так спалохалiся, што адступiлi...
  Наташка, аблiзваючы губкi, заѓважыла:
  - Дзякуй Богу Сварогу!
  Зоя з гэтым пагадзiлася:
  - Гэта сапраѓды вялiкi Бог! Але i Iсус таксама вялiкi Бог! Так што будучыня за намi!
  I дзяѓчынкi дружна падмiргнулi адзiн аднаму.
  Аѓгустына выскалiѓшы зубкi, прапанавала:
  - Давайце чаго-небудзь вып'ем? Напрыклад, добрага вiна, якое пенiцца ад дрожджаѓ!
  Святлана з энтузiязмам падхапiла:
  - Вось менавiта! Вiнца з рэзкiмi затаѓкамi! Гэта так добра палiць тлушч!
  Наташка засмяялася:
  - А ѓ нас няма тлушчу! Мы ѓвогуле ваяѓнiцы з целамi як лiтая сталь!
  Зоя ѓсклiкнула:
  - Тады i перамога да нас абавязкова прыйдзе!
  Аѓгустына з гэтым пагадзiлася на ѓсе сто:
  - Абавязкова нам пашанцуе! Хоць вайна ѓжо цягнецца пятнаццаты год!
  Наташка акруглiла вочы i пiскнула:
  - Вось жах!
  I дзяѓчаты сiнхронна перахрысцiлiся.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 12.
  Гiтлераѓская авiяцыя спрабавала разбамбiць савецкiя пазiцыi. Яна iх лiтаральна прасавала i знiшчала.
  Ад адной бомбы ТА-500 знасiѓся цэлы савецкi завод. I гэта былi зруйнавальныя ѓдары.
  За штурвалам такога самалёта сядзяць: Хельга, Маргарэт, i Гейла.
  I гэтыя ваяѓнiцы нацiскаюць босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка, пасылаючы бомбавыя прэзенты смерцi ѓ супернiка. I руйнуючы савецкi абарончы патэнцыял.
  Спроба расейскiх знiшчальнiкаѓ атакаваць заканчваецца крахам. Нямецкiя трыццацiмiлiметровыя гарматы лёгка збiваю самалёты СССР.
  I тут супраць гiтлераѓскай моцы не папрэш: фашысты проста тэрмiнатары!
  Дзяѓчаты смяюцца, i ѓспамiнаюць як яны пiянера на прэнгу катавалi, i лупiлi калючым, распаленым дротам. А той курчыѓся i вiшчаѓ ад дзiкага болю.
  А яго ѓсё бiлi, бiлi, а затым дзiцячыя круглыя пяткi падсмажылi на вогнiшчы.
  Хлопчык ад болевага шоку раз-пораз губляѓ прытомнасць. Яго прыводзiлi ѓ сабе i зноѓ за дрот.
  Пакуль не замучылi да смерцi.
  Такая ѓжо гэта трыяда дзяѓчынак-лётчыц Трэцяга Рэйха: Хельга, Маргарэт i Гейла.
  Палезлi зноѓ, як жаба на курч фашысты. Дзяѓчыны Чырвонай Армii сустрэлi iх магутныя ѓдарамi.
  Дакладнымi i трапнымi стрэламi змяталi фашыстаѓ, а затым яшчэ i кiдкамi пры дапамозе босых ножак гранатамi.
  Дзяѓчаты бiлiся адчайна.
  Але бой быѓ вельмi цяжкi. Вось аднаму з пiянераѓ адарвала галаву. Але Наташка пацалавала хлопчыка ѓ вусны i прапiшчала:
  - Ты будзеш у Iрыi ѓ сэрца Рода!
  I зноѓ як кiдае босай ножкай гранату. Нямецкi танк пераварочваецца. I яе коѓзанкi спалохана круцяцца, са скрыгатам i металам.
  Усё праходзiць вельмi выдатна.
  Дзяѓчыны гэта выдатныя спартсменкi i ваяѓнiцы. Калi ѓжо б'юцца, то так што з iмi нiчога не параѓнаецца.
  Зоя таксама кiдае босы ножкай гранату i прамаѓляе:
  - Белая Расiя, не сагнецца пад фашыстамi!
  Вядзе агонь i Аѓгустына, прамаѓляючы з ашалелай лютасцю:
  - Я ваяѓнiца, якая не згiнаецца нiколi! I не нахiлiць святую Русь нават падступны Сатана!
  I выскаленыя зубы агнязарнай ваяѓнiцы зiхацяць, нiбы буйны жэмчуг.
  I Святлана таксама вядзе агонь. Смятае фашыстаѓ, i скалiць свае не менш буйныя i агрэсiѓныя зубкi:
  - Я не паддаюся фашызму! Слава камунiстычнай Расii!
  I ѓсе чатыры дзяѓчыны хорам усклiкаюць:
  - Слава Новаму Парадку Рускiх Багоѓ-дэмiургаѓ!
  I босымi ножкамi як кiнуць забойныя зарады! I гэта выдатна!
  Канец жнiѓня 1947 гады... Немцы змаглi, нарэшце, злучыць свае надыходзячыя шчупальцы, i адрэзаць тыя часткi Чырвонай армii, што знаходзiлiся заходней Дона.
  Савецкiя войскi ваявалi з гiтлераѓцамi, знаходзячыся зараз у поѓным асяроддзi. Але бiлiся вельмi адважна.
  Цэлы батальён дзяѓчат, адбiваѓ атакi фрыцаѓ. Прыгожыя, i фiгурыстыя ваяѓнiцы, аддавалi перавагу ваяваць у выключна адных трусiках.
  I гэта надавала iм казачныя ѓласцiвасцi i жывучасць. А якiя прывабныя ваяѓнiцы, калi трасуць аголенымi грудзьмi. I соску грудзей такiя пунсовыя, i зiготкiя.
  Дзяѓчыны ваююць, i адлюстроѓваюць нацiск чарнаскурай пяхоты. Шмат жа афрыканцаѓ у нямецкiм войску. Кiдаюць iх як гарматнае мяса. I iндусаѓ шмат.
  Хоць Iндыю якраз не паспелi захапiць немцы, але частка прадстаѓнiкоѓ гэтага народа, пастаѓляецца англiчанамi на забой. Каб не даць iм здабыць незалежнасць.
  А немцы пакуль наступаюць. Кiдаюць афрыканцаѓ i арабаѓ... Кiпяць нiбы ѓ алеi пад вогнiшчам каласальных размахаѓ баi.
  Анжалiка агнязарная дзяѓчына, i камандуючая батальёнам, кiдае босай ножкай гранату i крычыць:
  - Нi кроку назад!
  Мальвiна дзяѓчына з залацiстымi валасамi, падхапляе:
  - Не адступаць i не здавацца!
  I таксама кiдае босы ножкай гранату.
  Пасля чаго дзяѓчынка трасе аголенымi грудзьмi.
  Гарлапанiць i пышная Аксана, бландынка-тэрмiнатар. I кiдае босымi пальцамi ножак лiмонку:
  - Мы не дапусцiм ворага да Сталiнграда!
  Анжалiка, трасучы аголенай, поѓнымi грудзьмi прамаѓляе:
  - Вядома ж, не дапусцiм!
  I зноѓ ляцiць кiнутая босымi пальчыкамi ножак граната. Якая раскiдвае супернiкаѓ.
  А тут з базукi пальнула Акулiна. Таксама басаногая дзяѓчына са светлымi валасамi.
  I голай пяткай як пашле гранату. Як раскiдае ва ѓсе бакi гiтлераѓцаѓ.
  Дзяѓчына праверашчала:
  - Ды будзе святло i рай!
  Аксана дала чаргу i прашыпела, скасiѓшы чарнаскурых байцоѓ:
  - Ды славiцца Русь!
  I зноѓ кiнула босай ножкай гранату. Бландынка сам у галаве. Яе ѓ свой час катавалi гiтлераѓцы. Змазалi босыя падэшвы дзявочых ног алеем. I на адлегласцi ѓстанавiлi жароѓню. Агонь ледзь не дакранаѓся блiскучай ад алею падэшвы дзяѓчыны.
  Аксане было вельмi балюча, але яна сцiснула зубы i трывала. Немцы палiлi яе хвiлiн дваццаць. Пакiнулi на падэшве пухiры. За тыдзень яны схадзiлi, i катаванне працягвалася па новай.
  Аксану пяклi на жароѓнi кожную пятнiцу, а ѓ панядзелак бiлi гумовымi шлангамi, а ѓ сераду прапускалi праз цела ток. Мучылi тры разы на тыдзень. Прычым амаль не пакiдаючы на целе слядоѓ.
  Дзяѓчына так трывала чатыры месяцы, але нiчога не сказала фашыстам. Пасля яе адправiлi ѓ лагер смерцi. Але па дарозе, Аксана прымудрылася збегчы.
  Вядома, яе нянавiсць да гiтлераѓцаѓ вялiкая. Якiя былi супраць яе ѓжытыя катаваннi.
  Аксана шпурнула босай нагой гранату. Раскiдала ва ѓсе бакi арабаѓ. I ѓспомнiла.
  Калi голыя падэшвы лiжа агонь адчуванне такое, быццам цябе акунаюць у кiпень. Боль востры i працяглы. Масла не дае згарэць скуры, а запал рэгулююць прафесiйныя каты. I балюча, вельмi балюча.
  Аксана ѓ гэты момант спрабуе ѓявiць сабе нешта адцягненае.
  Накшталт таго, што яна прынцэса. I яе захапiлi ѓ палон. I вядуць на пакаранне смерцю. Вядома, даводзiцца крочыць басанож па снезе. I пятачкi прыпякае.
  Але прынцэса крочыць сабе з высока ѓзнятай галавой. Яна не змiраецца, i не жадае здавацца. Хоць на ёй толькi адна iрваная радзюга па сцягна. I ледзь прыкрыта ладнае цела. А сотнi мужчын i хлапчукоѓ глядзяць на яе i нават паказваюць языкi.
  Але босая прынцэса не бянтэжыцца. Iдзе сабе, крочыць горда выпнуѓшы грудзi i нават спявае;
  Афарбаваны космас чорнае змрочнае святло,
  I, здаецца, што зоркi пацьмянелi на арбiтах!
  Мне хочацца кахання, у адказ я чую - не,
  Сэрцы закаханых у бразготы разбiты!
  
  Малю цябе мой прынц да мяне прыйдзi,
  Я выплакала ѓ гора акiяны слёз!
  Усе ланцугi забабонаѓ разарвi,
  Хачу, каб народу праѓду ты данёс!
  
  Каханне важнейшае за абавязак i карон,
  Калi трэба табе - я здраджу айчыне!
  I пасаджу каханага на трон,
  Бо для мяне мой прынц даражэй за жыццё!
  А потым яна паднiмаецца па драѓляных прыступках на эшафот. Пасля халоднага, пякучага снега, яе босыя ножкi адчуваюць асалоду ад дакранання да дуба.
  Вялiзны кат, у чырвоным балахоне точыць сякеру. Лязо са сталi блiшчыць на марозным, студзеньскiм сонцы. Жабракая, басаногая прынцэса, не спяшаючыся падыходзiць да пласе.
  Кат глядзiць на яе i ѓ яго вачах чытаецца расчараванне. Ён спадзяваѓся, што кату дастанецца багатая сукенка i ѓпрыгожваннi прынцэсы.
  Але ѓсё адзенне, абутак, каштоѓнасцi найсвятлейшай асобы сарвалi яшчэ падчас набегу, склаѓшы ѓ агульную груду.
  Прынцэсу потым хацелi згвалтаваць. Але сам кароль захацеѓ паспрабаваць яе. I зрабiць сваёй наложнiцай. Але так укусiла захопнiка, i так балюча рушыла каленам у пахвiну, што той надоѓга пазбавiѓся здольнасцi быць мужчынам.
  За гэта прынцэсу павiнны былi караць смерцю. Яна ѓжо амаль змiрылася са смерцю, разлiчваючы знайсцi шчасце ѓ iншым жыццi.
  Але пакуль яшчэ было рана.
  Вяшчальнiк чытаѓ абвiнавачанне. Тут чаго толькi не прыпiсвалася прынцэсе. I вядзьмарства, i вядзьмарства, i спакушэнне хлопчыкаѓ-пажаѓ, i забойства i падбухторванне да вайны. Толькi пад самы канец ёй прад'явiлi замах на караля.
  А холадна вось так стаяць напаѓголай на марозе i ветры. I жадаецца, каб хутчэй усё гэта скончылася.
  Аднак дарма яна спадзявалася, што ёй проста адсяку галаву. Прысуд абвяшчае, што замест гуманнага адсякання галаву, прынцэса будзе падвергнутая публiчнай катаваннi. I мучыць яе будуць, пакуль яна не выпусцiць дух.
  Два памочнiкi ката падскочылi да прынцэсы. Сарвалi з яе радзюгу, пакiнуѓшы зусiм голай. Пасля чаго ёй заламалi рукi, паднялi на прэнг. Сталi паднiмацца вышэй, а босыя ногi прынцэсы зацiснулi да калодка. Рэзка адпусцiлi ѓнiз, выварочваючы суставы. А затым канчукi з усяго размаху абрынулiся на мускулiстае цела найсвятлейшай асобы.
  Дзяѓчына сцiснула мацней зубы.
  Ды развiтае ѓяѓленне ѓ Аксаны. Яна такое здольная ѓявiць.
  Вось i зараз босай ножкай шпурляе гранату. I раскiдвае ва ѓсе бакi фашыстаѓ, адрываючы iм рукi i ногi.
  Дзяѓчына каласальна разгону i размаху.
  I бо батальён дзяѓчынак з голымi ножкамi i аголенымi грудзьмi на вышынi!
  Яны нiколi здадуцца i будуць бiцца нiбы арлiцы.
  Жнiвень праходзiѓ пад масiраваныя артабстрэлы з боку гiтлераѓскай артылерыi. Фашысты спрабавалi дабiць савецкiя адрэзаныя за Донам часткi. I нават развiць наступленне на Таманскi паѓвостраѓ.
  Баi бушавалi, i не адступалi чырвоныя ваяры. А калi немцы i iшлi, то цаной каласальных страт. Тым не менш, бiтвы пакуль праходзiлi больш пад дыктоѓку немцаѓ. Яны хоць i павольна, але iшлi. Растоѓ-на-Доне ѓпаѓ, i фашысты паѓзлi да Каѓказа. Спрабавалi наступаць i туркi.
  Баi кiпелi пад Ерэванам. Там таксама ваяваѓ жаночы батальён супраць асманаѓ.
  Дзяѓчыны, агалiѓшы свае мускулiстыя целы, у адных толькi трусiках адлюстроѓвалi праѓзыходныя сiлы Турцыi.
  Б'ецца ваяѓнiца Ксенiя. Аголеная амаль цалкам. Загарэлыя, голыя каленкi збiлiся аб камянi. Босай нагой дзяѓчына кiдае гранату i забiвае турак. Скалiць свае зубкi.
  Дае чаргу, скошвае асманаѓ i прамаѓляе:
  - Я ваяѓнiца, якая вышэй за вашую агрэсiю!
  Вельмi трапна страляе i крутая ваяѓнiца Уладлена.
  Прыгожая дзяѓчына, ссякае турак. I адчайна супрацiѓляючыся, ваяѓнiца ѓзяла i запусцiла босай ножкай лiмонку.
  Разнесла на iрваныя кавалкi мяса асманаѓ.
  Пасля чаго дзяѓчына зароѓ:
  - Я смелая прыгажуня!
  Ксенiя таксама босай нагой шпурляе гранату. I атрымлiваюць туркi пад самыя вушы.
  Дзяѓчыны наогул выдатныя воiны. Яны такiя яркiя i лютыя. Блiшчаць iх мускулы, ад напругi.
  Вось Алёнка дзяѓчына, амаль зусiм голая. Таксама босыя пальчыкi ножак кiдаюць забойны, якi дзiвiць элемент. Раскiдваюць ва ѓсе бакi турак.
  Дзяѓчына шчэрыцца i аглушальна смяецца, паказваючы язык:
  - Я ёсць зорка па iменi Сонца!
  I падмiргвае прыгажуня з вельмi разумным выглядам. Адчайнае ѓ ёй прыгажосць i ѓзвышша думкi.
  Ксенiя таксама не дрэмле. Шпурляе босы ножкай гранату. I нiбы бутэлькi, збiтыя роварам, ляцяць ва ѓсе бакi забiтыя туркi.
  Ксенiя ѓжо капiтан па званнi.
  Яна памятае, як Сувораѓ разбураѓ асманаѓ. Ня простая дзяѓчына. Так было такое, што праѓзыходныя сiлы Турцыi аказалiся разгромленыя.
  Вось зноѓ ляцiць кiнутая босай ножкай граната. I зноѓ гiнуць туркi.
  Асманская iмперыя ѓсё ж пасля ваганняѓ выступiла на баку Трэцяга Рэйха. Ну што ж, многiя сотнi тысяч турак ужо загiнулi ѓ гэтай вайне. Пакуль асманы змаглi захапiць толькi Батумi, i акружыць Ерэван. Але потым Чырвоная армiя змагла дэблакiраваць сталiцу Арменii.
  У баях савецкiя танкi ваююць па большай частцы з англiйскiмi i амерыканскiмi прададзенымi Турцыi ѓ крэдыт. Ну яшчэ i нямецкiмi састарэлымi.
  Тут нават Т-4 сустракаецца.
  Вось Ксенiя, трапна кiнуѓшы босай нагой гранату i, падбiла такую машыну. Пасля чаго пралепятала:
  - У iмя савецкiх тэхналогiй!
  Уладлена таксама дала па турках чаргу. Кiнулi босай ножкай гранату, забiваючы асманаѓ.
  Дзяѓчыны вельмi харты.
  Вось з базукi па "Пантэры" палiць Варвара. Таксама дзяѓчына вельмi прыгожая i ѓ адных толькi трусiках.
  Вельмi сэксуальная, i крыклiвая на выгляд.
  Як такая прыгажуня лупанет, то горы трупаѓ зараз складаюцца. Вось гэта дзеѓка.
  Рэальна тэрмiнатар з тэрмiнатараѓ.
  А потым зноѓ босымi пальчыкамi як нацiсне i лупне. Гiтлераѓцам прыходзiцца ѓ сто разоѓ больш прутка чым раней. А дзеѓка ѓсё страляе i малоцiць турак.
  Вырашылi асманы ѓзяць рэванш за ѓсе прайграныя з Расiяй войны. Так i будзе iм збiццё.
  Дзяѓчыны палiць сабе i палiць.
  Басаногая Барбара, раве:
  - Ды будзе генiяльны Сталiн жывы.
  Хоць на двары канец жнiѓня 1947 года, i Сталiн ужо больш за два гады як страцiѓ шанцаванне. Ды без поспеху правадыра СССР увесь супрацiѓ разладзiлася. I палае пажар вайны капiтальна.
  Вось i дзяѓчына Маруся, вельмi буйная i здаровая, са светла-русымi валасамi. Узяла i босымi ножкамi паслала цэлую звязку гранат. Збiла амерыканскi "Шэрман". I прачырыкала:
  - Ды за Русь камунiзму!
  I яе адзенне з адных трусiкаѓ толькi складаецца. Класная дзяѓчынка. Такая жвавая.
  А вось яшчэ дзяѓчына Анастасiя. Таксама кiдае забойную гранату, з прыкручаным выбухам-пакетам. I атрымлiваюць моцны ѓдар па пысе туркi.
  Анастасiя шчабеча i трасе аголенымi грудзьмi:
  - Я ёсць воiн святла!
  Ксенiя запускае босай ножкай гранату. Лупiць па турках, i шчабеча на ѓсё горла:
  - Мы будзем перамагаць! I нiколi не здадзiмся!
  Алёнка пацвярджае, таксама кiдаючы босай ножкай гранату:
  - Не! Нiколi не здадзiмся!
  I дае чаргу па турках.
  Уладлена скошвае асманаѓ i прамаѓляе:
  - Хвалебнай дарогай Суворава мы iдзе!
  I паказвае сваю доѓгую мову!
  Вядзе агонь i Акулiна. Цудоѓная бландынка. Як турак сабе нiшчыць. Проста залюбуешся. Страчыць сабе i пiша.
  I падмiргвае ѓ жарсьцi.
  Вось яе босая ножка зноѓ кiдае гранату. I ляцiць забойнае па асманах. Не даючы iм шанцаѓ.
  Анжалiка таксама гэтая рудая чартоѓка не адступае. I таксама надзвычай трапна збiвае турак. I яе босая ножка вельмi канструктыѓна працуе. I выбiвае кроѓ як пыл з дываноѓ.
  А далей ужо ѓ бой уступае артылерыя вялiкiх калiбраѓ. I па турках малоцiць.
  Але i дзяѓчаты ѓ трусiках малайцы.
  Вось Нiкалета таксама ваюе. Дзяѓчына амаль голая. Басанож i вельмi прыгожая. Таксама б'ецца адчайна. I разбурае сабе турак.
  Вось перавярнула закуплены асманамi ѓ крэдыт "Чэрчыль". Дзяѓчына смяецца:
  - Я цудоѓная прыгажосць! Хаця заѓсёды боса!
  I голай пяткай падкiне гранату.
  I пасля гэтага дзяѓчына зноѓ як зашпурне забойную гранату, дзiкай, i д'ябальскай сiлы. I вельмi так моцна б'е. I вось запусцiла дзяѓчына гранату з прашчы.
  Збiла супернiка i прасiпела:
  - Слава вялiкаму камунiзму...
  I вось туркi ѓжо выдыхаюцца. Не ѓ сiлах узяць Ерэван, i завальваючы подступы трупамi.
  Самы канец Аѓгуста месяца 1947 года. Горача дзяѓчынкам i стрэмна... Немцы часова прыпынiлi наступ. Чырвонае войска таксама не рвецца ѓ бой. На шостым годзе Вялiкай айчыннай вайны, патрэбны паѓзы памiж баявымi дзеяннямi, каб крыху адсапцiся i сфармiраваць новыя сiлы.
  Увесь час нават у немцаѓ з якi пастаѓляецца працоѓнай сiлай i саюзнiкамi Афрыкай, Еѓропай, i Блiзкiм Усходам наступаць не хопiць.
  I Наташка пакуль узяла i крыху падпiсаны. I рабiла гэта вядома ж босымi пальчыкамi ножак.
  Вось напрыклад пра Герду, гэта цiкава...
  Маленькая Герда пайшла, шукаць свайго названага брацiка Кая. Але яна не ведала дзе ён. I павярнула не на поѓнач, а на поѓдзень. I тут жа пашкадавала што надзела зусiм новыя чырвоныя чаравiчкi. Ужо праз пару гадзiн яны ёй нацерлi ножкi. Тады Герда зняла дарагi абутак, выламала палачку i павесiла чаравiчкi за кручок.
  Надвор'е стаяла вясновае, цёплае, можна з задавальненнем прайсцiся басанож. Яна ж не занадта багатая дзяѓчынка, i ѓлетку часта бегала босая. Праѓда, пасля зiмы яе падэшвы сталi далiкатней i мякчэй.
  Неѓзабаве, iдучы па дарозе, дзяѓчынка стала адчуваць дыскамфорт ад дробных каменьчыкаѓ i пяску. I каб стала мякчэй згарнула на траѓку. Там было лягчэй. Але праз некалькi гадзiн хаду падэшвы ѓжо гулi.
  Ды i самае галоѓнае захацелася есцi. А ѓ дзяѓчынкi толькi некалькi дробных грошаѓ у кiшэнi.
  Тым не менш, у блiжэйшай вёсцы Герда купiла сабе хлябец, i запiсаѓ свежай вадой з калодзежа, i проста ѓ стозе сена i заснула.
  На наступны дзень у яе свярбелi падрапаныя голыя падэшвы. Хацелася есцi. Дзяѓчынка пайшла сабе, адчуваючы, як саграваецца яе цела пасля прахалоднай ночы. Ножкi злёгку нылi.
  Герда некаторы час iшла па дарозе, але яе яшчэ не паспеѓшыя агрубець падэшвы сталi зноѓ пакутлiва чухацца, а затым i палаць. Дзяѓчынка перайшла на траѓку. Але тут iсцi павольней i таксама не занадта прыемна сколатым ножкам.
  Дзяѓчынка з цяжкасцю дайшла да ручая. Апусцiла туды збiтыя ножкi i астудзiла iх. Падумала, цi не апрануць чаравiчкi. Але шкада збiваць такую навiну. Ёй вельмi хацелася паказаць iх Каю. Каб ён палюбаваѓся новым абуткам.
  Пасля дзяѓчынка зноѓ пайшла. Пакутлiва хацелася есцi.
  Сяк-так Герда дайшла да сяла i купiла яшчэ хлеба. Але медныя манеткi канчалiся.
  I дзяѓчынка задумалася. Дзе ѓзяць грошай на ежу. Ёй прапанавалi прадаць дарагiя, з саф'яну чаравiчкi, але Герда рашуча абвергла. Яна здасца ѓ iх Каю. А пакуль можа падзарабiць?
  Герда ѓ наступнай вёсцы прапанавала пакалоць дроѓ. Ёй далi сякеру. Дзяѓчынка крыху насекла, але так выматалася, што паеѓшы, адразу ж заснула.
  Потым Гердзе, прапанавалi патрапiць гусей. Але праз гэта дзяѓчынка страцiла цэлы дзень.
  У рэшце рэшт, яна вырашыла проста прасiць мiласцiну. Аднак тут жа сяляне звярнулi ѓвагу на яе чырвоныя чаравiчкi. Маѓляѓ, ясна адразу не жабрачка дзяѓчынка, раз такое нясе.
  У рэшце рэшт, Герда вырашыла прадаць свой абутак. Аднак для гэтага ёй прыйшлося прайсцiся ѓ горад. Ножкi ѓ дзяѓчынкi хутка агрубелi, i iсцi па дарожцы было амаль не балюча.
  Добра, Герда вырашыла, што i без чаравiчак яна зможа быць жаданай для Кая.
  Прадала купцу, атрымаѓшы некалькi срэбных манет. Купiла сабе холщевую торбу i пайшла як жабрака па дарогах Еѓропы. Трэба знайсцi брата. I дзяѓчынка, пачуѓшы, што на поѓднi звычайна i прадаюць хлопчыкаѓ у рабства, накiравалася туды.
  Праѓда арыентавалася дзяѓчынка дрэнна i доѓга блукала па Нямеччыне. Пакуль не надышла восень. Добра, босыя ножкi ѓ дзяѓчынкi агрубелi, нiбы капыты каня, праѓда, мазалi свярбелi. Але з кожным днём рабiлася ѓсё халадней i халадней.
  I спаць пад адкрытым небам няѓтульна. Уначы нават сукеначка ѓ Герды прымерзла i яна яго з цяжкасцю адарвала. Трэба нешта рабiць. Ужо i мокры снег пайшоѓ. У лёгкiм сукеначцы дзяѓчынка прамярзае да костак, а босыя агрубелыя ножкi ламаюць скарынку лёду.
  Герда каб у адну цудоѓную ноч не заснуць i не прачнуцца, на поѓднi Германii засталася на зiму ѓ адной хаце прыслугоѓваць у кулака. За гэта ёй даводзiлася працаваць, прыбiраць у хаце, даiць карову i шмат чаго яшчэ рабiць. Але дзяѓчынку кармiлi i далi iрваны кажушок i драѓляныя чаравiчкi.
  Калi настала вясна i снег пачаѓ раставаць. Дзяѓчынка з задавальненнем скiнула катаржныя калодкi i зноѓ адправiлася на поѓдзень. Ёй нiчога не заплацiлi, i Гердзе, даводзiлася харчавацца мiласцiнай. Акрамя таго дзяѓчынка яшчэ добра спявала. Яе сукенка зусiм патрапала, а босыя ногi арагавелi i пакрылiся скарынкай. Дзяѓчынка нарэшце прыйшла на Балканы. Мiнула Венгрыю, i ѓступiлi ѓ Турцыю.
  Жабрацкая замарашка рухалася да Стамбула. Хавалася ад турак у лясах, i хавалася ѓ хрысцiян.
  Аднак ужо на падыходзе да самой сталiцы бялявую дзяѓчынку злавiлi. А так па мерках мусульман яе ѓжо можна было выдаваць замуж, дык Герду адмылi, прыбралi i прадалi як нявiннiцу з аѓкцыёну. Дзяѓчынка з прыгожымi белым, павойнымi валасамi тавар каштоѓны. Яна дасталася састарэламу эмiру. I трэба як здарыцца, што гэты эмiр якраз пасля пакупкi так сур'ёзна захварэѓ, што не змог выканаць свой шлюбны абавязак.
  Дзяѓчынка загаiлася ѓ гарэме. Сытна, як у залатой клетцы, але сумна. Праѓда вывучыла турэцкую мову, i арабскую.
  Адкрыла для сябе Iслам. Новая рэлiгiя была простая ѓ цэлым амаль зразумелая. Не ясна праѓда цi атрымае яна пасля смерцi гарэм з мужчын? I цi спадабаецца ёй такое?
  Дзяѓчынка паступова стала дзяѓчынай, i казачна прыгожай, а эмiр пасля працяглай хваробы памёр.
  I вось Герду зноѓ выстаѓляюць на продаж. Распранаюць дагала перад сотням юрлiвых мужчын i прадаюць у гарэм султана. Герда паступова там набывае ѓплыѓ, i становiцца жонкай султана. Але Асманская iмперыя ѓжо на заходзе. Пачынаецца вайна з Расiяй, якая пагражае скончыць з кантролем Турцыi над Крымам i Чорным морам.
  Пасля таго як гiтлераѓцы былi разбiты ва Усходняй Кубанi, савецкiя войскi аблажылi Краснадар. На поѓднi баi развiвалiся яшчэ больш паспяхова. З ходу былi ѓзяты некалькi гарадоѓ у гэтым раёне. А таксама адбiта Сухумi магутным ударам з Грузii.
  Немцы сыпалiся. Расейскi танк Т-54 i IС-7 паказаѓ сябе эфектыѓным у наступе. Пацярпела паражэнне Германiя i пад Парыжам. I аказалася адкiнутая.
  Гiтлер запаѓ у засмучэнне. Рускiя войскi рухалiся ѓ напрамку чорнага Мора, i ѓжо падыходзiлi да Краснадара. I перамолвалi супернiка. Румынскiя часткi здавалiся палiцамi, i вельмi часта пад барабанны бой.
  Станавiлася зразумела, што фронт так проста не ѓтрымаць. А тут яшчэ i Iталiя стала здаваць новы фронт, што адкрыла Чырвоная армiя супраць немцаѓ. I стала рухацца на поѓднi.
  Карацей кажучы, атрымлiвалася для фрыцаѓ забойна i забойна.
  Батальён дзяѓчынак прасоѓваѓся да Чорнага мора.
  Ваяѓнiцы кiдалi босымi ножкамi гранаты. I выкошвалi немцаѓ з кулямётаѓ.
  Вось тут у гэтым раёне карты вайна вялася куды больш паспяхова, чым у рэальнай гiсторыi. Пасёлка скрыжаванне ѓжо ѓзятая. Немцы бягуць. У расiйскай Чырвонай армii вялiкая перавага на дадзеным участку ѓ пяхоце i кавалерыi. У немцаѓ увогуле нiчога няма супраць лёгкiх рускiх танкаѓ.
  I савецкiя генералы, упэѓненыя ѓ перамозе, i настрой народа скажам так - мажорны.
  Веранiка кiдае босай ножкай гранату. Раскiдвае немцаѓ i пiшчыць:
  - Ды будзе Расiя вышэй за ѓсiх!
  Вiкторыя таксама страляе. Кiдае босай ножкай гранату i пiшчыць ва ѓсю глотку:
  - Будучы свет хай стане наш!
  Далей ужо прыгожая дзяѓчына Юлiяна страляе сабе без усялякiх цырымонiй.
  I таксама кiдае босай нагой гранату. I вельмi нават раскiдалiся фрыцы.
  Дзяѓчына прачырыкала:
  - Я шалёная тыгрыца!
  А затым i Ганна таксама як пальнет. I босай нагой вельмi раскоса запусцiць гранату, разбiваючы нiбы шкло кайзераѓскiя падраздзяленнi.
  I прамаѓляе:
  - Псiхалогiя перамогi! Дэмакратыя лёсу!
  А далей ужо Матрона як запусцiць цэлую скрыню ѓзрыѓчаткi. I як падарве кайзераѓскiх салдат. I прараве:
  - За Русь у касмiчных вышынях!
  Яшчэ дзве прыгожыя дзяѓчыны едуць на лёгкiм танку "Кунiца"-2. Добрая машына з двума кулямётамi. Браня не занадта тоѓстая, але кулямёты трымае. Форма абцякальная. Дзяѓчынкi Вольга i Жэня ѓнутры размясцiлiся, напаѓлежучы i, страчаць сабе па немцах.
  Нядрэнная машына - хуткасць сто дваццаць кiламетраѓ за гадзiну. Выдатная праходнасць. I гусенiчны ход.
  Дзяѓчыны залiваюць свiнцом нямецкiх салдат i спяваюць;
  Ужо ты бацюхна святлела месяц,
  Што ты свецiш не па-ранейшаму
  Не па-ранейшаму, не па-старому,
  Усе ты хаваешся за аблокi,
  Засцiлаешся хмарай грознаю!
  Як у нас было на святой Русi.
  На святой Русi, у каменнай Маскве.
  У Крамлi было ѓ слаѓным горадзе,
  Каля Iвана, каля Вялiкага,
  У саборы было ѓ Архангельскiм,
  Як у правага было клiраса:
  Малады стралец на гадзiннiку стаiць,
  На гадзiннiку стаiць, Богу молiцца,
  Ён плача, як рака льецца,
  Зарыдае - слёз ручаi цякуць,
  Ён i б'е бердыша дрэѓкам,
  Бердыша дрэѓкам аб сыру зямлю:
  "Ужо ты гой ты, мацi сыра зямля,
  Ты раздайся ва ѓсе бакi,
  Ты раскрыйся, трунная дошка,
  Разгарнiся, золата камяка!
  Ты паѓстань, паѓстань, праваслаѓны цар,
  Праваслаѓны цар Аляксей Мiхайлавiч!
  Паглядзi ты на сваю сям'ю,
  На святую Русь, на Маскву-матухну,
  Маскву-матухну, сiратынушку!"
  Спяваюць дзяѓчынкi сабе i разбураюць немцаѓ. Iдуць па трупах i пакiдаюць крывавы след гусенiцамi. Вось гэта дзяѓчынкi. Таксама ѓнутры танка яны амаль галышом, у адных трусiках i босыя. Але вельмi нават сiмпатычныя дзяѓчынкi.
  А немцы ад iхняга агню нясуць каласальныя страты. Куляметы цяжкiя i хуткастрэльныя. I дзяѓчаты вельмi трапныя. Нядрэнна аснашчана царская армiя.
  Тут яшчэ i габрэйскiя вучоныя на Расiю працуюць. Вось ляцiць бамбiць немцаѓ самы магутны ѓ свеце на той момант бамбавiк "Iлья Мурамец"-7. Першы ѓ свеце самалёт з дванаццаццю рухавiкамi. Васямнаццаць кулямётаѓ i дваццаць два тоны бомбаѓ. Вось гэта машына.
  Пакуль толькi ѓ адзiным экзэмпляры.
  I таксама ѓ экiпажы дзяѓчыны. I амаль голенькiя, у адным купальнiку. Вельмi гэта прыгожа i сэксуальна.
  . РАЗДЗЕЛ Љ 13.
  Ваяѓнiца камандзiр экiпажа бамбавiка "Iлья Мурамец"-7, Валянцiна. Вельмi прыгожая i фiгурыстая бландынка. Трэба каб машына замарудзiлася i дакладным кiдком бомбы накрыць нямецкi бункер.
  Гiтлераѓскiя салдаты моцныя i дысцыплiнаваныя. Страляюць па савецкiм i расiйскiм монстры. Але ваяѓнiцы лупяць у адказ. Восем кулямётаѓ лiтаральна змятаюць нямецкую пяхоту. Падаюць разарваныя салдаты Германскай армii.
  Вядучая агонь залатавалосая Лада пажадлiва шчэрыцца. Дзяѓчына нават станiк зняла, каб лепш засяродзiцца. I трасе сабе аголенымi грудзьмi. Проста цудоѓная прыгажуня. Гэтулькi ѓ ёй грацыi, i трапнасцi. Сама Лада худзенькая, але жылiстая, а стан тонкая, нiбы ѓ восы.
  Вядзе стралянiну з кулямётаѓ па немцах i Галiна. Таксама дзяѓчына i прыгожая, i фiгурыстая. Босымi ножкамi нацiскае на гашэткi. А тварык такi цудоѓны. Не ваяѓнiца, а проста дзеѓка супер.
  Галiна прамаѓляе, скалячыся:
  - На славу бацюшкi цара Iосiфа Вiсарыёнавiча!
  Агрэсiѓная i цудоѓная, з валасамi колеру сусальнага золата, Лада пацвярджае:
  - Змяцём мяцёлкаю юды!
  Валянцiна нацiскае босай ножкай на педаль. Тонная бомба падае на нямецкi бункер. Гэта забойная моц. "Iлля Мурамец", разганяецца, каб самога не закранулi аскепкi. Бункер узрывае, паднiмае ѓверх слуп дыму.
  Дзяѓчаты хорам усклiкаюць:
  - Патрапiлi! Фрыцам далi!
  I пляскаюць з захапленнем босымi ножкамi. Ды гэта дзяѓчынкi, якiя здольныя разбiць немцаѓ. Яны ваююць, марачы аб тым свеце, калi людзi нiколi не будуць забiваць людзей. Напрыклад, калi савецкая iмперыя Iосiфа Сталiна заваюе ѓвесь свет. А бо Расея, дакладней СССР унiкальная адукацыя, здольнае стаць вечнай iмперыяй! Таму што дынастыя Iосiфа Сталiна можа кiраваць стагоддзямi. А пасля звяржэння iмператара Мiкалая Другога, нарэшце, Расiя набыла стабiльнасць i ѓсё канчаткова прынялi легiтымнасць дынастыi.
  Вось i зараз якi перамог апазiцыю цар i старшыня ДКО Iосiф Сталiн ламае хрыбты немцам.
  Адным з моцных хадоѓ цара Сталiна гэтае прыцягненне жанчыны ѓ войска. А руская баба - самы страшны ваяр у свеце! Няѓжо не так!?
  Вось, напрыклад, на знiшчальнiку "Сокал", iмчыцца лётчыца Алiса. Такая прыгожая дзяѓчына, бландынка з лёгкай прымешкай чырвонага ѓ валасах. Стройная дзяѓчына, амаль голая.
  Босы ножкай нацiскае на педаль, i праводзiць манеѓр. А потым страляе сабе. Збiвае нямецкую машыну з кулямёта буйнога калiбра. Прымушае яе гарэць i прамаѓляе:
  - Я народжана для службы царскай! Дзяѓчынка класная суцэль, i з крывёй блакiтнай, гусарскай!
  I разганяе хуткасць у "Сокала". Мабыць, рускiя, савецкiя самалёты, няхай нават i не рэактыѓныя, у чым-небудзь самыя лепшыя ѓ свеце.
  А ѓжо на фронце з'явiѓся i цяжэйшы i дасканалы танк створаны ѓнукам вялiкага Мендзялеева. Машына з двума хуткастрэльнымi гарматамi i дзесяццю кулямётамi. I такой махiнай таксама кiруюць дзяѓчынкi.
  I iдзе расейскi танк, крышачы немцаѓ. Прычым, з магутным дызелем, i дастаткова праходны i спрытны.
  Дзяѓчыны ѓ танку спяваюць;
  Наша любiмая Богам Расiя,
  Шчодры заможны край...
  Ну манархаѓ усiх прыгажэй, прыгажэй -
  Бацюшка цар Сталiн-рай!
  I танк гусенiцамi цiсне нямецкiх салдат. Ужо лiтаральна кiшкi выпаѓзаюць i цякуць з гусенiц раѓчука крывi.
  Камандзiр танка, Таццяна Крупская, прамаѓляе:
  - Ды за Русь мы пераможам!
  Дзяѓчына, дарэчы княжага роду, а ваюе ѓ адных толькi трусiках. Але такая, пры гэтым сiмпатычная. У ёй вялiкая ѓнутраная сiла.
  Босы ножкай дзяѓчына нацiскае на педаль i прамаѓляе, скалячы зубкi, i смеючыся.
  - Самы вялiкi ты цар Iосiф Сталiн!
  I ваяѓнiцы ѓпэѓненыя, што на такiм танку дойдуць i да Берлiна. I упэѓненасць ва ѓсiх ваяѓнiц i ваяѓнiкоѓ мацнее.
  Наташка, ахопленая энтузiязмам, стала складаць i спяваць. Астатнiя дзяѓчаты з радасцю падхапiлi;
  За Русь святую бiцца наш надзел,
  Мы дзяѓчаты, што сэрцам волаты...
  Фашыст зямлi савецкай захацеѓ,
  Але з Родам мы заѓсёды байцы адзiныя!
  
  Хай будзе ѓ вечнай славе наша Русь,
  Не скораць нас арды Чынгiсхана...
  За Радзiму змагайся i не трусь,
  Мы скрушым любога басурмана!
  
  Нас сагнуць фашыстам буйным у рог,
  Паверце, Русь нiхто не адолее...
  Бо з намi Iсус Усявышнi Бог,
  I не нясiце фрыцы ахiнею!
  
  Усе ведаюць, што Айчына нам дадзена,
  Для лютых перамог не ведаючы цемры...
  Ашчэрыѓ зубы страшны Сатана,
  Прасякнутая крывёю ѓся кашуля!
  
  Для камсамолкi няма слова баязлiвец,
  Для дзяѓчын не значныя перашкоды...
  Дапаможа Белы Бог нам Iсус,
  Бяссмерцье стане вышэйшая ѓзнагарода!
  
  Бiлiся мы вельмi адважна пад Масквой,
  Хоць немцы сiлай пруць неймавернай...
  Змагалася паѓголаю босаю,
  I веру, чакае перамога абавязкова!
  
  Вялiчча рускiх воiнаѓ жыве,
  I нiколi фашыстам не саступiць...
  Мы пусцiм фрыцаѓ люта ѓ выдатак,
  Што не паднялося вельмi бруднай каламуты!
  
  Ды Гiтлер ты каварны i хiтры,
  Здольны, нават захапiць паѓсвету...
  Але Сталiн таксама доблесны арол,
  Не стварыце вы сабе кумiра!
  Няма камсамолкам, ведай не адступiць,
  Яны маразоѓ нават не баяцца...
  I ператворацца фрыцы хутка ѓ дзiчыну,
  Бо рускiя заѓсёды ѓмелi бiцца!
  
  Расiя гэта Радзiма кахання,
  I зробiць падарунак камунiзму...
  Не трэба будаваць рэйтынг на крывi,
  З аскалам беспардонным рэваншызму!
  
  Ды хоча фюрар нас за горла ѓзяць,
  I нахiлiць Расею ѓсю над плахай...
  Але мы б'емся люта на пяць,
  Бо Сталiн з намi з буркай i папахай!
  
  Ваяѓнiк ён вялiкi ведаюць усе,
  А камсамолкi вечна будуць босы...
  I зрушым Гiтлера па барадзе,
  У нас палаюць запалам яркiм косы!
  
  Ваяѓнiцы гэта наша доля,
  Мы скрушым велiзарную "Пантэру"...
  Хоць стварыѓ Адольф злое бязмежжа,
  Яму пакажам норму мы i меру!
  
  Няма Сталiна разумней i мацней,
  Ён правадыр краiны вялiкай волата...
  I фрыцаѓ ты мацней дзеѓка бi,
  Бо мы ѓ бiтвах заѓсёды адзiныя!
  
  Для дасягненняѓ якi будуецца цэлы шэраг,
  Iмкнемся да зорак хуткакрылай птушкай...
  I будзе гучны вынiк,
  Такiя дзеѓкi, ганарлiвыя арлiцы!
  Жнiвень 1947 года падыходзiѓ да канца. Ночы рабiлiся даѓжэйшыя, а днi карацейшыя. Дзяѓчыны часам адлюстроѓваюць вылазкi фашыстаѓ. Столькi ѓжо гадоѓ iдзе Вялiкая Айчынная вайна. Гэта проста жудаснае i найцяжкае выпрабаванне. Якое нi з чым не параѓнаць. Вельмi цяжка працуе па пятнаццаць-шаснаццаць гадзiн у суткi, i харчавацца па картках, будучы галоднымi на мяжы знясiлення.
  Вядома, у дзейным войску куды лепш, чым у тыле. I дзяѓчаты могуць крыху папiсаць, пакуль запанавала непрацяглае зацiшша.
  Наташа босай ножкай вывела, складзенае сабой:
  Рускiя войскi выйшлi да Одэра. Царскае войска Мiкалая Другога атрымала ѓжо мноства перамог. Былi ѓзяты вельмi многiя гарады Аѓстра-Венгрыi, баi iшлi ѓ Будапешце. Дзе яшчэ супрацiѓлялiся венгры. Загiнулi Пярэмышлi, Львоѓ, Кракаѓ, Брацiслава, i шэраг iншых населеных пунктаѓ.
  Немцы неслi вялiкiя страты i адыходзiлi. Аѓстрыйцы здавалiся цэлымi палiцамi i нават дывiзiямi. I пры паднятых сцягах пад аркестры. Вайна iшла, нiбы ѓ казцы - прыемна малой крывёй i на чужых тэрыторыях.
  Хаця звычайна Расii рэдка так шанцавала пры заваяваннях. I амаль усе войны i перамогi давалiся рускiм вялiкай крывёй.
  Можа, Алега таму i назвалi Рэчым, што ён змог прымусiць Вiзантыю да капiтуляцыi без крывi?!
  Ва ѓсякiм разе Мiкалай Другi прэтэндаваѓ на ролю Найвялiкшага.
  Дзяѓчыны выйшлi да Одэру. Восень i ѓжо прыйшла. Залатыя дываны з лiсця.
  Ваяѓнiцы патупалi па дыванах. I плюхнулiся ѓ ваду.
  Веранiка, плёскаючыся ѓ рацэ, спытала Вiкторыю:
  - Як ты думаеш, цар пасля вайны дасць сялянам зямлю?
  Дзяѓчына-камандзiр пахiтала галавой:
  - А навошта сялянам зямля?
  Веранiка хiхiкнула i заѓважыла:
  - Ды яны i самi з ёй не ѓправяцца. Але ёсць моцныя гаспадарнiкi, якiм маглi б пацягнуць.
  Вiкторыя жорстка адказала:
  - Вось iм у крэдыт i прададуць зямлю. Можа так яно i будзе лепей.
  Юлiяна перавярнуѓшыся ѓ вадзе, заѓважыла:
  - Хутчэй за ѓсё, лепш каб зямля была ѓ памешчыкаѓ. Яны могуць весцi буйную гаспадарку i выкарыстоѓваць трактары. Прыватная, буйная вытворчасць i ёсць самая эфектыѓная!
  Веранiка неахвотна пагадзiлася:
  - Магчыма. Але ад гэтага i ѓзнiкае дадатковы кошт!
  Юлiяна хiхiкнула i заѓважыла:
  - Затое i эфектыѓнасць вялiкая!
  Вiкторыя, якая мела званне палкоѓнiк, з усмешкай заѓважыла:
  - Гэта стымулюе развiццё. А тое, што толку даць зямлю селянiну, ды яшчэ i п'е. Менавiта памешчык i кормiць палову свету рускiм хлебам! Наша краiна вельмi багатая!
  Веранiка з гэтым пагадзiлася:
  - Ды Расея багатая i жыць, становiцца ѓсё лепш! Напрыклад, мой брат працуе на Пуцiлаѓскiм заводзе майстрам. I ѓ яго лата ѓ трыста рублёѓ, не лiчачы прэмiяльных.
  Вiкторыя перавярнулася i ѓ захапленнi пляснула босай ножкай па вадзе i перакулiлася:
  - Вось гэта пра што гаворыць! Расiя паднiмаецца! I хутка стане яшчэ мацней!
  Дзяѓчаты плавалi ѓ Одэры, i вялi нязмушаную гутарку. Ганна спытала ѓ дзяѓчат:
  - А як вы думаеце, што чакае нас пасля смерцi?
  Юлiяна ѓсмiхнулася i адказала:
  - Атэiсты кажуць - нябыт. А рэлiгiя вучыць - душа пойдзе да Бога, а ѓжо Ён вырашыць, куды ёй у рай цi ѓ пекла.
  Веранiка спытала Юльяну:
  - А як ты думаеш, Бог ёсць?
  Дзяѓчына пляснула босай ножкай па вадзе, падняла хвалю i адказала:
  - Па сумленнi не ведаю. Ёсць аргументы i за i супраць Бога. - Дзяѓчына плюхнулася яшчэ раз i заѓважыла. - Вядома, на гэтае пытанне няма адказу, але можна прыводзiць самыя розныя аргументы.
  Вiкторыя з гэтым пагадзiлася:
  - Вядома самыя розныя. Ды i пра што тут казаць. Я вось асабiста думаю, раз мы перамагаем, то Бог, вядома ж, ёсць! Але бывалi часы, калi мы апынулiся пад мангола-татарамi. I тады пытанне - дзе быѓ Усявышнi Бог?
  Юлiяна заѓважыла з нявiннай усмешкай:
  - А бо ёсць сёе-тое куды горш, чым мангола-татарскае ярмо!
  Вiкторыя здзiвiлася:
  - Што горш мангола-татарскага iга?
  Юлiяна рэальна заявiла:
  - Старасць! Што горш можа быць старасцi!?
  Вiкторыя пагадзiлася:
  - Ды гэта будзе сапраѓды дрэнна!
  Дзяѓчынкi змоѓклi. Iм пра гэта казаць было неяк непрыемна. Дзяѓчаты ѓзялi i выскачылi з лядоѓнi воды. Пабеглi сабе, мiльгаючы круглымi, босымi пятачкамi.
  Маруся бегла разам з iмi i спытала з усмешкай:
  - А вось цiкава, а навошта патрэбна старасць? Гэта трэба сказаць бесчалавечна!
  Вiкторыя з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Сапраѓды бесчалавечна! Лепш за ѓсё быць вечна маладымi i здаровымi!
  Дзяѓчыны былi заваднымi i смешнымi, пракруцiлiся ѓ сальта.
  Веранiка з усмешкай i, скалячыся, прапанавала:
  - Ды наша армiя моцная дзяѓчынкамi! А мы будзем у цудоѓнай форме!
  I дзяѓчына падмiргнула сяброѓкам. Яны ѓсе разрагаталiся з усмешкамi, гарп.
  Юлiяна прапанавала:
  - Давайце знойдзем жывую ваду i станем па-сапраѓднаму несмяротнымi! Гэта будзе вельмi нават выдатна!
  Дзяѓчаты выскалiлiся i падмiргнулi адзiн аднаму.
  Вiкторыя тут прапанавала, скалячы зубкi, заѓважыѓшы:
  - Ды добра было б знайсцi спосаб не старэць. Як гэта стала б добра i прыгожа!
  Дзяѓчына ѓявiла сабе мiр з аднымi прыгажунямi i юнакамi. Можа нават лепш i без барады, каб тварыкi былi больш прыгожыя i прыгожыя.
  Веранiка з уздыхам адказала:
  - Ды гэта i зусiм самае выдатнае, што можа быць на свеце! Жадаем вечнай маладосцi i святла.
  I дзяѓчына засмяялася, выскалiѓшы жамчужныя зубкi.
  Вiкторыя падскочыла i прапанавала:
  - Давайце сапраѓды, скончым са старасцю! Гэта ѓвогуле недапушчальна! Целы людзей не павiнны старэць!
  Веранiка, скалячыся i падскокваючы, праспявала:
  - Спадар палкоѓнiк, чым старэць! Ужо не лепш за Расiю памерцi! Дзеля доблесцi i гонару - не жартую! Ён адказаѓ - што я руды? Не хачу!
  Дзяѓчынкi разрагаталiся яшчэ гучней. Гэта вельмi прыгожа.
  Юлiяна са смяшком прапанавала:
  - А давайце ѓсiх бабуль будзем амалоджваць! Каб усё зiхацела як сонца!
  Вiкторыя пагадзiлася, падскочыѓшы вышэй:
  - Для Радзiмы i Мiкалая Вялiкага!
  Ганна гэтая рудая ваяѓнiца, выказалася:
  - А вось усё ж манашкi, нягледзячы на малiтвы маладзейшымi не становяцца. Хаця i святы ѓ iх дух. Вось пачынаеш думаць, а дзе Божая справядлiвасць?
  Вiкторыя цяжка ѓздыхнула i адказала:
  - Стогн стаiць па ѓсёй зямлi... Дзе ж ты гаспадар, дзе?
  Веранiка праспявала з лютасцю:
  Шмат ёсць людзей вялiкiх,
  Чые справы ѓ стагоддзях жывуць....
  Шмат птушак ёсць ясналiкi,
  Што несмяротнымi клiчуць!
  
  I героi што ѓ былiнах,
  Перамагалi ѓраз арду...
  Русь народзiць вялiкую сiлу,
  Басурман у баi парву!
  
  Але адзiн арол двухгаловы,
  Цар Праѓ слаѓны Мiкалай...
  Ён пад небам прамянiсты,
  Ты аб iм малiся, мацуйся!
  
  Iмператар усёй Расii,
  Што падняѓ уверх род краiну...
  Сапраѓдная мiсiя,
  За прагрэс i даѓнiну!
  
  Перамог у баях японцаѓ,
  Немцаѓ зараз разграмiѓ...
  Галасок дзяѓчынак звонкi,
  Мiкалай наш Спадар!
  
  I ѓ лаянцы цар наш не саступiць,
  У будаѓнiцтва вялiкi гiгант...
  Ён супостатаѓ моцна б'е,
  I атрымаѓся люты расклад!
  Прыгожую песню хорам падхапiлi дзяѓчаты. Яны такiя цудоѓныя i паѓнагучныя спявачкi. Такая прыгожая ѓ iх песня.
  Ды цудоѓныя дзяѓчынкi.
  Дык вось пiсала прамянiстая Наташа, самая цудоѓная з дзяѓчынак.
  Вось яна вымушана перапынiцца i страляць па гiтлераѓскiх самалётах. Кiдае босы ножкай гранату. Збiвае штурмавiк i ѓсклiкае:
  - Перамога!
  Зоя таксама вядзе агонь i палiць надзвычай трапна. Збiвае фашысцкi самалёт i раве:
  - За камунiзм краiна парадаѓ!
  I яе голая, круглая пятачка падкiдвае выбухны пакет.
  Вядзе агонь i Аѓгусцiна. Яна прыгожая, вельмi мускулiстая i загарэлая дзяѓчына. I яе медна-чырвоныя валасы веюць па ветры нiбы пралетарскi сцяг.
  I босымi пальчыкамi ножак, як кiне забойнай сiлай гранату, надзвычай разбуральнай моцы.
  I прараве:
  - За Айчыну i волю да канца!
  Святлана таксама б'ецца з дзiкiм наскокам. I босымi пальчыкамi ножак шпурляе каласальнай, забойнай сiлы гранаты. I раздзiрае працiѓнiкаѓ на iрваныя кавалкi.
  I завывае:
  - За Вялiкi Камунiзм!
  I як пакажа мову. I голай, круглай, ружовай пяткай дзяѓчынка як паддасць выбухны пакет.
  Вось гэта дзяѓчынкi скажам прама - вельмi нават баявыя.
  Ваяѓнiцы класа - супер!
  1 верасня 1947 гады ѓ Трэцiм Рэйху адзначалi восем гадоѓ з пачатку другой сусветнай вайны.
  Гiтлер i яго звярынец разам адзначалi гэтую падзею балем, i танцамi, i гладыятарскiмi баямi.
  На раскошным крэсла сядзеѓ фюрар, i глядзеѓ на тое, як танчаць дзяѓчыны.
  Яны спачатку выйшлi ѓ сукенках i туфлiках, затым сталi распранацца.
  Дзяѓчаты скiдалi з сябе адзенне i абутак. I паступова заставалiся ѓ адных толькi трусiках i басанож адскокваючы танцы.
  Яны выглядалi вельмi прыгожымi.
  Фюрэр рохкаѓ як кабанчык, i круцiѓся ѓ крэсле. Але гэта пакуль яшчэ толькi кветачкi.
  Вось дзяѓчынкi станцавалi i пачалiся гладыятарскiя баi.
  Гiтлераѓцы зноѓ сталi есцi i рабiць стаѓкi.
  Стол у фюрэра быѓ раскошны, i на iм стаялi багатыя стравы, з рознымi смачнымi рэчамi.
  Гiтлер еѓ з задавальненнем садавiна.
  Яго настрой было ѓмерана баявым, i не занадта вясёлым. Вайна зацягвалася i ѓ апошнiя месяцы супрацiѓ Чырвонай Армii нават узмацнiлася.
  У рускiх з'явiѓся новы танк Т-54, якi быѓ лепш узброены i абаронены i мог аказваць супрацiѓленне фашыстам. I з'явiѓся грозны IС-7. Вядома, апошнi танк вельмi дарагi i складаны ѓ вытворчасцi i ѓ прынцыпе не можа быць масавым.
  Але яго гармата здольна прабiваць нямецкiя танкi. Прычым, нават калi найноѓшую машыну IС-7 не праб'е, i снарад сыдзе ѓ рыкашэт, але вывесцi з ладу суцэль здольны.
  Так што ѓ СССР ужо ёсць пэѓная моц.
  А вось на арэну выбягае першая пара. Пачынаюць паядынак дзецi. Два хлопчыкi гадоѓ дзесяцi-адзiнаццацi з трызубцамi i сеткай выскачылi з аднаго боку. Яны былi ѓ адных чырвоных плаѓках.
  Пабеглi, мiльгаючы босымi пятачкамi. Пакланiлiся фюрару, згiнаючы рухомыя спiны.
  Худзенькiя мускулiстыя целы загарэлых яшчэ маленькiх хлопчыкаѓ, якiх нават падлеткамi назваць нельга.
  Гiтлер прадставiѓ iх пад ударамi бiзуном, або калi iх маленькiя, кругленькiя пятачкi прыпякае распалены ломiк - гэта было б крута.
  А вось яшчэ двое хлопчыкаѓ з мячамi i шчыткамi выбягаюць. Таксама голенькiя i босыя ѓ сiнiх плаѓках. Але ѓзбраенне ѓ iх асiметрычнае.
  Сталi члены звярынца заключаць заклад.
  Хлопчыкi прыкладна аднаго росту, i ѓзросту. Падабраны каб была iнтрыга. I абодва бакi будуць бiцца на смерць. Нават калi i памiлуюць, то потым чакаюць катаваннi ѓ падвале з абавязковым прыпяканне пятак.
  Вось стаѓкi заключаны. Гiтлер настойвае на таямнiцы ставак. Так iнакш асяроддзе не рызыкне паставiць супраць фюрара.
  А так хоць бой не будзе дамоѓным.
  I давай абодва бакi ваяваць.
  Хлопчыкi накiнулiся адзiн на аднаго i давай размахваць мячамi i трызубцамi. Вiдаць, было што яны навучаны не вельмi добра, але паняцце маюць. Аднаго заблыталi сеткай, i давай калоць трызубцамi. Але тут жа атрымаѓ хлопчык мячом па плячы. I з'явiлася драпiна.
  Дзецi працягвалi адзiн аднаго калоць, i рэзаць. Кроѓ пралiлася адразу. I босыя ножкi хлопчыкаѓ пакiдалi пунсовыя, зграбныя сляды.
  Фюрару падабалася, калi хлапчукi забiваюць адзiн аднаго. I калi яны рэжуць i рэзаюць без жалю.
  Вось хлапчукi былi ѓжо ѓ ранах, i адно з iх прыкончылi. I кiнулiся з мячамi на другога. Дабiлi i яго, прымусiѓшы зацiхнуць. Нават не прыйшлося прасiць лiтасцi.
  Забiтым хлопчыкам прыпалiлi пяткi i падчапiлi крукамi. I пацягнулi да кракадзiлаѓ.
  Двух ацалелых у сiнiх трусiках адказаѓ i лячэбны блок. Iх таксама пакалолi трызубцы.
  Гiтлер не моцна ѓзбудзiла гэтым боем, i заѓважыѓ:
  - Ды нешта ѓжо не так кранае! Калi мы будзем браць Сталiнград?
  Майнштэйн адказаѓ з усмешкай:
  - Ужо штурм пачаѓся, i нашы войскi на гэты раз гатовы нашмат лепш!
  Фюрэр згодна кiѓнуѓ:
  - Веру! Мы правялi вялiкую працу!
  Гудэрыян адзначыѓ:
  - Пакуль яшчэ ѓ СССР Т-54 вырабляецца ѓ мiзэрных колькасцях, i мы ѓ якасцi танкаѓ маем каласальную перавагу!
  Гiтлер пагадзiѓся:
  - Ды маем! Але можам яго i згубiць!
  Гудэрыян упэѓнена заявiѓ:
  - Пiрамiдальны танк сама дасканаласць, лепш яго зрабiць рускiя будуць не ѓ стане!
  Фюрэр пляснуѓ у далонi:
  - Лепш паглядзiм бой!
  На гэты раз на арэну выйшла прыгожая дзяѓчына са светлымi валасамi. Яна была ѓ адным бiкiнi ѓ выглядзе нiтачак. I зразумела басанож i вельмi сэксуальная.
  Гiтлер адзначыѓ:
  - Выдатны баец!
  А супернiк быѓ таксама вартыя ѓ дадзеным выпадку бурым мядзведзем. Даволi буйным i небяспечным.
  Дзяѓчына была ѓзбраенне мячом i кiнжалам. I высокая, мускулiстая, ужо даволi дасведчаны баец.
  Яна крутанула босай ножкай i пiскнула:
  
  - Хто iдзе на смерць, вiтаюць цябе!
  Гiтлер прароѓ:
  - Не! Я хачу, каб ты жыла!
  Дзяѓчына-прыгажуня кiѓнула:
  - Пастараюся!
  Фюрар зрабiѓ стаѓку, i рыкнуѓ:
  - Стаѓце i на мядзведзя таксама, iнакш нiчога не выйграем!
  Стаѓкi пайшлi нацiскам кнопак. Гiтлер адпiѓ апельсiнавага соку ѓ якiм плавала марожанае.
  Пачаѓся бою... Мядзведзь быѓ галодны i злы i люта атакаваѓ. Дзяѓчына выдалiла яго мячом, i зрушылася ѓ бок. Мядзведзь зароѓ з ровам як кiнецца. I зноѓ зрушылася ваяѓнiца.
  Яна i сапраѓды хуткая. Сячэ мячом па мордзе. Але звер як разгорнецца i зачэпiць дзяѓчыну-гладыятара кiпцюрамi па жываце. На прэсе з'явiлiся крывавыя драпiны.
  Фюрэр адзначыѓ з захапленнем:
  - Добры бой.
  I спытаѓ Шпеера:
  - Можаце, павялiчыць выпуск дыскалетаѓ?
  Мiнiстр узбраенняѓ i боепрыпасаѓ упэѓнена адказаѓ:
  - Зразумела можам! Хаця тут тэхналогii даволi складаныя. Але дадзеныя машыны практычна не нясуць страт, акрамя крушэнняѓ. I iх колькасць у страi нарастае.
  Дзяѓчына тым часам секла мядзведзя. Той рыгаѓ крывёю. I прапусцiѓ удар кiнжалам у вока. I гэта было ѓжо смяротна. Драпнуѓшы ѓ агонii дзяѓчынку, звер зацiх.
  Тая скiнула яго, i паднялася. Паставiла босую, точаную ножку на мядзведзя i зароѓ:
  -Перамога!
  Яе станiк лопнуѓ ад кiпцюра звера i грудзi аголена i з драпiнамi спераду. I крыху рассекла i спiну. Але так нiчога сур'ёзнага. Але кроѓ з дзяѓчыны льецца. А ад мядзведзя i зусiм лужына.
  Гiтлер паслаѓ ёй паветраны пацалунак i адзначыѓ:
  - Ты хараство!
  Пасля чаго вялiкi дыктатар, загадаѓ:
  - Узнагародзiць яе жалезным крыжом у срэбры, i адправiць на тры днi на курорт!
  Пасля чаго дзяѓчына вельмi задаволеная сышла.
  Зноѓ ваявала байцы. На гэты раз выйшлi два хлопчыкi гадоѓ дванаццацi супраць дзяѓчыны з двума шаблямi. У хлапчукоѓ былi кароткiя мячы шчыты.
  Бой былi ѓ адных плаѓках, у тым лiку i дзяѓчына. Бой абяцаѓ быць цiкавым.
  Дзяѓчына выдатна рухалася, але i хлопчыкi нядрэнна навучаны. I бой iшоѓ канкурэнтны.
  Фюрэр спытаѓ у Гудэрыяна:
  - Танк IС-7 добры?
  Палкаводзец i стратэг адказаѓ сумленна:
  - Нядрэнная машына! Яе нават 128-мiлiметровая гармата ѓ лоб не бярэ. Толькi прылада найновае i пакуль яшчэ рэдкае высокага цiску яе можа прабiць. I тое патрэбен буйны калiбр i ѓранавы стрыжань.
  Фюрэр хiхiкнуѓ i адзначыѓ:
  - Сталiнград не павiнен паѓторыцца!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 14.
  2 верасня 1947 гады, разлютаваныя бiтвы разгарнулiся за горад на Волзе. Жаночы снайперскi батальён пад камандаваннем капiтана Наташкi Кактусавай заняѓ абарончую пазiцыю ѓ развалiнах на вулiцы Валадарскага. Дзяѓчаты з аѓтаматамi i стрэльбамi, абвязаѓшыся звязкамi гранат, хавалiся за руiнамi.
  Сама Наташка ѓ плямiстай гiмнасцёрцы на голае цела, у кароткiх штанах, i басаногая. Прыгожая, i фiгурыстая дзяѓчына, з моцнымi сцёгнамi, тонкай талiяй, кароткай стрыжкай пад паѓбокс. Твар вельмi выразны, з мужным падбародкам, блакiтнымi шырока расстаѓленымi вачамi. Русыя валасы пашарэлi ад пылу, высокiя грудзi, жорсткi погляд. Капiтан Наташа ваюе ѓжо больш за пяць гадоѓ i нягледзячы на маладосць вельмi шмат пабачыла. Ногi ѓ дзяѓчынкi ѓсё ѓ ранках i ѓдарах. Дзяѓчыне спрытней перасоѓвацца басанож, чым грубых i нязграбных ботах.
  Голая падэшва адчувае найменшую вiбрацыю глебы, папярэджвае аб блiзкасцi мiны, а сама мацi-зямля дадае цягавiтасцi. Ступнi ѓ дзяѓчыны з аднаго боку агрубелi, i не баяцца распаленага металу, цi вострага друзу руiн, але з другога боку не страцiлi адчувальнасцi i гнуткасцi, папярэджваючы скрозь грукат аб руху танкаѓ.
  Мiлая Наташка трымае ѓ руках гранату з прывязаным выбухам пакетам. Трэба дапаѓзцi да грознага нямецкага танка "Леѓ", якi палiвае вулiцы з кулямётаѓ.
  Побач з ёй паѓзе Мiрабела. Таксама басаногая, дык усе дзяѓчаты з батальёна, апынулiся ад ботаѓ, пераймаючы свайму камандзiру. Яе пыльныя падэшвы точаць калi дзяѓчына паѓзе на карачках. Жоѓтыя валасы ѓ Мiрабэлы брудныя, i доѓгiя... Ледзь уюцца. Сама дзяѓчына стройная, худзенькая, невялiкага росту. Яе можна нават прыняць за дзяѓчынку, з вузкiмi плячыма, а ѓяѓнай вялiкай галавой.
  Але Мiрабела выпрабавала ѓжо шмат. Паспела пабываць i фашысцкiм палоне, перажыѓшы жорсткiя катаваннi, i руднi, адкуль нейкiм неспасцiжным цудам здолела бегчы. Хоць гледзячы на ??яе дзiцячае, далiкатнае тварык не калi не скажаш, што ёй бiлi гумовымi палкамi па пяткамi, прапускалi праз цела ток.
  Мiрабела страляе... Салдат Трэцяга Рэйха, у дадзеным выпадку араб падае мёртва, пысай уздымаючы пясок i друз.
  Наташка падсоѓвае звязку гранат пад горку смецця. Зараз сюды папаѓзе дзевяноста тонны "Леѓ" i яго падарве. Блакiтныя вочы дзяѓчынкi зiхацяць, нiбы сапфiры на смуглом ад загару i пылу твары.
  Досвед падказвае, што добра абаронены танк, зараз памяняе пазiцыю. "Леѓ" мае 100-мiлiметраѓ бартавой бранi, ды яшчэ пад нахiлам. Трыццацьчацвёркi не могуць яго прабiць, шанец ёсць толькi ѓ цяжкiх IС, цi СУ-100, цi Т-54. Але гусенiцы гэта мэта. Галоѓнае пазбавiць машыну рухомасцi...
  Святлана дае чаргу з аѓтамата... Салдат, невядома якой нацыянальнасцi падае. Немцы, скарыѓшы большую частку ѓсходняга паѓшар'я, берагуць арыйскую кроѓ i кiдаюць у бой каланiяльныя войскi: арабаѓ, афрыканцаѓ, iндусаѓ, розных азiятаѓ, i еѓрапейцаѓ. Узрасла таксама i колькасць палякаѓ - якiя з пялёнак прывучаныя ненавiдзець бальшавiцкую Расiю. Ваююць тут i ѓкраiнскiя нацыяналiсты, i данскiя казакi, i чачэнцы, i ѓвесь каѓказскi каганат. Гiтлер падняѓ цэлы iнтэрнацыянал.
  Ворагаѓ шмат...
  Святлана спрытна ѓхiляецца ад кулямётнай чаргi. Куля ледзь не раскалола, счарнелую ад пылу, круглую, дзявоцкую пятку. Капiтан-прыгажуня адчула нават козыт ад таго, як блiзка праляцеѓ прэзент буйнога калiбра. Дзяѓчына перахрысцiлася, шапнуѓшы:
  - Нас не спынiць нават куля!
  Мiрабела адстрэльваецца... Яшчэ адна дзяѓчына Анжалiка - вельмi рудая, вышэй сярэдняга росту, i мускулiстая, нягледзячы на бедную пайку. Таксама вельмi сiмпатычная дзяѓчынка, з раскошнымi сцёгнамi, падцягнутай станам, не па-жаночаму шырокiмi плячыма, i высокiмi грудзьмi.
  Анжалiка вядзе бой у адных трусiках, гiмнасцёрка разарвалася на шматкi, i рассыпаѓшыся на пыл, а новае абмундзiраванне, праз Волгу не пастаѓляюць. Дай Бог перакiнуць яшчэ боепрыпасы, i кропельку ежы, для выматаных савецкiх войскаѓ.
  Так што Анжалiка амаль голая, яе ногi падрапаны, асаблiва каленi. У падэшву правай нагi патрапiѓ асколак, i яна балiць, цяжка ступаць.
  Рудая, пыльная, амаль голая Анжалiка крывiць свой прыгожы, але разам з тым i жорсткi твар. Дзяѓчына, страляючы, прамаѓляе:
  - Над намi Гасподзь, Масква i Сталiн!
  I зразае атакавалых гiтлераѓцаѓ, сама ледзь паспяваючы, адкацiцца.
  З-за руiн i вузкiх вулачак, грозным нямецкiм танкам цяжка развярнуцца. Вось амаль двухсот тонныя "Маѓсы" i зусiм не могуць праехаць...
  Як i меркавала Святлана "Леѓ" праехаѓ крыху, i ѓткнуѓся кучу смецця. Раздаѓся выбух. Гусенiца лопнула, адляцела пара пашкоджаных каткоѓ.
  Паранены танк спынiѓся i з яго ствала вылецеѓ снарад...
  Недзе грымнуѓ наводдаль, пайшоѓшы ѓ руiны. Бландынка Святлана, нiбы змейка прашыпела:
  - Вось гэта мой разлiк! Адкрылi рахунак...
  Дзяѓчына-капiтан зноѓ вымушана адпаѓзаць. Немцы i iх сатэлiты не могуць выкарыстоѓваць у завалах сваю тэхнiчную перавагу. Па вiне ѓпартага Гiтлера арды Трэцяга Рэйха ѓгразлi ѓ пазiцыйных баях у даволi вялiкiм i добра ѓмацаваным горадзе.
  Мiрабела шпурляе гранату. Прымушаючы рабiць падбiтых немцаѓ цi арабаѓ сальта, пераварочваючыся. У аднаго з гiтлераѓскiх баевiкоѓ адрывае руку, i на ёй вiсяць, англiйскi гадзiннiк з компасам.
  Мiрабела з усмешкай прамаѓляе:
  - Што компас паказвае вам - шлях у пекла!
  I прыгожая дзяѓчынка стрэсвае з пыльнай пяткi, кавалак прылiплай керамiкi.
  Анжалiка таксама атрасае пыл, са сваёй пругкай, поѓных грудзей. Соску ад бруду амаль чорныя, i свярбяць. А паспрабуй памыцца. Зноѓ даводзiцца закопвацца, калi пiшуць нямецкiя пiсталет-кулямёты. I прапаѓзаць па-пластунску.
  Батальён дзяѓчат трымае пазiцыi, хаця iдзе артабстрэл. I iрвуць цяжкiя снарады, а з неба падаюць бомбы... Але нiшто не зломiць мужнасць савецкiх гераiнь.
  Вось Святлана бачыць, як прапаѓзае "Пантэра". Ну, гэты танк ужо не такi страшны.
  Можна прабiць яго ѓ борт. Дзяѓчынка, чхнула, выплюнула якi лез у вытанчаны рот пыл. Узяла ѓ руку гранату, абцяжараную выбухам-пакетам. Трэба падпаѓзцi неѓзаметку. Але вакол столькi дыму.
  Анжалiка стала падбiрацца, упiраючыся ѓ дрэн босымi пальцамi ног i локцямi. Яна нагадвала кошку, якая высочвае мышаня. Дзяѓчына памятала вайну з таго страшнага лета сорак першага года, калi вермахт вераломна ѓварваѓся ѓ абшары СССР. Было нi дзяѓчыне, амаль дзяѓчынцы страшна? Спачатку так, але потым прывыкаеш. I ѓжо сталыя парывы снарадаѓ успрымаеш, як пасрэдны шум.
  Вось i зараз узарвалася зусiм побач. Дзяѓчына шлёп на жывот. Зверху праносяцца, нiбы зграя дзiкiх пчол аскепкi. Анжалiка шэпча патрэсканымi вуснамi:
  - У Iмя справядлiвасцi Госпадзе!
  Дзяѓчына паскарае паѓзок i вось з разбегу шпурляе гранату, з прыробленым выбухам-пакетам. Прэзент ляцiць па дузе. Раздаецца выбух, больш тонкая бартавая браня "Пантэры" паддаецца. Нямецкi танк пачынае гарэць, дэтануе баявы камплект.
  Святлана з усмешкай шэпча:
  - Дзякуй табе за ѓсявышнi Iсус! Аднаму табе я веру! Аднаму табе малюся!
  Пантэру разносiць. Адарваны, доѓгi ствол закопваецца ѓ друз. Лабавая браня, адарваѓшыся ад бартавой, нагадвае савок.
  Святлана, чые вочы, на карычневым ад пылу i загару твары зiхацяць васiлькамi, прамаѓляе:
  - Чым больш у ворага дубоѓ, тым мацнейшая наша абарона!
  Анжалiка вельмi сэксуальная, у сваiх чорных трусiках, i голым, пыльным, моцным целам. Дзяѓчынка вельмi спрытная. Яна ѓмее кiдаць аскепкi шкла босымi пальцамi ног.
  Вось шпурнула зараз сваёй хупавай, пакрытай пластом пылу ножкай востранькi прадмет. I ѓпiлiся, проста фашысту ѓ горла. Прыгожая Анжалiка залапатала:
  - А я сэкс-сiмвал, i сiмвал смерцi!
  Дзяѓчына, пасля чаго зноѓ папаѓзла страляючы. Вяла агонь i Святлана.
  Красуня-капiтан, Наташка, ссекшы фашыста, прачырыкала:
  - Жыццё ланцуг, а дробязi ѓ iм звёны...
  Мiрабела стрэлiла, размаiла фрыцу галаву i дадала:
  - Нельга звяну не надаваць значэння!
  Святлана, зноѓ трапна стрэлiѓшы, прасiпела:
  - Але цыклiцца на дробязях нiяк нельга...
  Мiрабела сапраѓды пальнуѓшы, дадала:
  - Iнакш ланцуг ахiне цябе!
  Яшчэ адна дзяѓчына Алiмпiяда, таксама вельмi прыгожая, разам з пiянерам Сярожкам прыгатавала мiну на провадзе. Яны ѓдваiх штурхнулi яе... Пралезла падступная казяѓка ѓ гусенiцу "Тыгра"-2. I як iрване гэтую даѓгаствольную нямецкую машыну.
  Белабрысы хлопчык Сяргей усклiкнуѓ:
  - Наша Раша, вам параша!
  I ледзь паспеѓ адскочыць, мiльгануѓшы, чорнымi, збiтымi пятачкамi, ад падальнага даху.
  Алiмпiяда пагладзiла хлопчыка па шыi i вымавiла:
  - Ты вельмi шустры!
  Пiянер прабраѓся на фронт i прыстаѓ да жаночага батальёна. Хлапчук нават вельмi вынаходлiвы. Напрыклад, самалёцiкi рабiѓ, каб збiваць фашысцкiя штурмавiкi. Калi паднiмаюцца Фоке-Вульфы, цi ТАЯ-152, тое раздаецца неверагодна аглушальны роѓ.
  Немцы наносяць удары пад сiмфонiю Вагнера. Такая велiчная мелодыя.
  Алiмпiяда з прыкрасцю вымаѓляе:
  - Усё яшчэ нас спрабуюць узяць на спалох!
  Хлапчук-пiянер з пафасам праспяваѓ:
  - Расiйскi воiн смерцi не баiцца,
  Нас смерць пад зорным небам не возьме!
  За Русь святую моцна будзе бiцца,
  Я зарадзiѓ магутны кулямёт!
  Алiмпiяда, рослая мускулiстая дзяѓчына, з шырокiмi сцёгнамi i плячыма - тыповая сялянка. Адзенне падарвалася падчас баёѓ у лахманы, моцныя ногi босы, валасы сплеценыя ѓ дзве касы i моцна прапылiлiся.
  Завушнiцы ѓсяго адзiнаццаць гадоѓ, хударлявы ад недаядання, падрапаны i брудны хлопчыка, у адных толькi шортах. Белыя ад прыроды валасы, у хлопчыка сталi шэрымi, а рэбры прасвечваюць скрозь, тонкую загарэлую i брудную скуру. Ногi жудасна збiтыя, i ѓ апёках, ударах, з пухiрамi. Праѓда лёс захоѓваѓ дзiця ад сур'ёзных раненняѓ.
  Алiмпiяда на яго фоне здаецца вялiкай i тоѓстай, хаця дзяѓчына зусiм не тлустая, а з моцным, трэнiраваным мясам на касцях. Прычым, голад здавалася, зусiм не адбiѓся на яе мажнай i буйнай постацi.
  Дзяѓчына страляе з цяжкай супрацьтанкавай стрэльбы. У лоб нямецкiя машыны не прабiць, а вось у гусенiцы ёсць шанц.
  I здаравенны "Леѓ" атрымаѓшы важкай выбухоѓкай у хадавую частку, стаѓ, нiбы заѓзяты курэц пускаць дымок.
  Завушнiца праспяваѓ з яхiдцай:
  - Фрыц смярдзючы не падумаѓшы, ля пад'езда закурыѓ! Ён, вядома ж, вялiкую, непрыемнасць атрымаѓ!
  Алiмпiяда, мiльгаючы мускулiстымi, загарэлымi iкрамi, адбiла босымi, прыгожымi нагамi чачотку. Дзяѓчына праспявала:
  - З iконы мiльгаюць святых рускiх асобы... Дай Бог замачы ты хоць з тысячу фрыцаѓ! А калi хто больш фашыстаѓ загудзе - нiхто вас, паверце, за тое не асудзiць!
  Пасля чаго перазарадзiла супрацьтанкавую стрэльбу i зноѓ стрэлiла. Нямецкi транспарцёр зноѓ пусцiѓ струмень дыму.
  Дзявочы батальён наносiѓ фрыцам iстотны ѓрон. Але i сам нёс страты. Вось адну дзяѓчыну разарвала напалову, i яе тварык стаѓ такiм, нягледзячы на пыл бледным.
  Большая частка Сталiнграда ѓжо захоплена фашыстамi, але тое, што засталося ад горада, не жадае паддавацца i здавацца.
  Святлана тым часам спрабуе прабiць "Тыгр". Магутная нямецкая машына атрымала гранатай у бок, але не паддалася. Разгортваецца, каб палiць з гарматы. Дзяѓчыне даводзiцца закопвацца ѓ зямлю, i друз, каб не раздушыла выбухная хваля, выпушчанага прэзента.
  Святлана цiха шэпча:
  - Мама тата даруй!
  Мiрабела кiнула ѓ "Тыгр" гранату, тая ѓзарвалася на лбе. Дзяѓчына прашыпела:
  - Пра тое, што святло вучэнне зiмой вясной... Сцвярджаю без выключэння, што Гiтлер гад чумны!
  Анжалiка, разбiваючы прыцэл фашыстам, i палiваючы iх чаргой, працадзiла:
  - У труне, я фюрара ѓбачыла зараз! I рушыла ѓбогаму нагою прама ѓ вока!
  Рудая дзяѓчына i сапраѓды шпурнула босымi пальцамi гранату ѓ танк. Дагадзiла ѓ ствол... Рушыѓ услед выбух i рулю "Тыгру" пакарэжыла.
  Баязлiвы немец узяѓ i падаѓся назад.
  Святлана прагугнявiла праз ноздры:
  - Наша, вашай не саступiць!
  Мiрабела ссекла куляй гiтлераѓскага наймiта i праспявала:
  - А злодзей то не жартуе! Рукi ногi, ён рускiм вяроѓкамi круцiць! Зубы ѓ самае сэрца ѓтыкае... Айчыну да дна выпiвае!
  Святлана хiхiкнуѓшы, раѓнула:
  - Фюрар дзiка гарлапанiць, надрываецца!
  Мiрабела пальнуѓшы, дадала:
  - Ну, а смерць пыхкае, ухмыляецца!
  Вось з'явiѓся яшчэ больш небяспечны "Штумртыгр". Ён разбурае цэлыя будынкi, i бункеры. Прычым, да пазiцый савецкiх войскаѓ не наблiжаецца. Машыну трымаюць пад прыкрыццём нямецкiя кулямётчыкi.
  Святлана бачыць, што падабрацца да пазiцый фрыцаѓ нерэальна. Затое ѓ небе Фоке-Вульф. Адна з такiх машын падлятае блiжэй да савецкiх пазiцый. Дзяѓчаты па ёй адчыняюць агонь.
  Анжалiка шпурляе гранату, i люта прамаѓляе:
  - У глыбокай смерцi - прабачэння няма!
  Пасля чаго дзяѓчына, дае чаргу з аѓтамата. Хутка адкочваецца. Хутка пад'язджае параѓнальна новы нямецкi танк "Пантэра"-2 з маленькай вежай i нiжэйшым сiлуэтам.
  Некалькi дзяѓчынак кiдаюць у нямецкую машыну гранаты. Тая, атрымаѓшы прэзенты, застывае i не ѓ сiлах павярнуцца.
  Анжалiка свiснула, прашыпеѓшы:
  - Вось гэта новая пошасць! Ёй парвём мы пасцi!
  "Пантэра"-2 агрызнулася i стрэлiла са сваёй больш магутнай прылады.
  Агнiсты слуп раскалоѓ паветра, i маментальна нагрэѓ i наэлектралiзаваѓ атмасферу.
  Анжалiка хiхiкнула, снарады праляцелi мiма напаѓголай дзяѓчынкi. Рудая бессаромная трасянула сцёгнамi i вывела:
  - А Ньютан ворагаѓ разбiѓ, скiнуѓ ярмо з трона! Фрыцам ён пастанавiѓ, свой закон Ньютана!
  Сталiнград увесь ахоплены пажарышчамi, калi здавалася языкi агню, лiжуць неба i трашчаць фiялетавыя, аранжавыя, а пунсовыя iскры! А кожная iскрынка, нiбы вырвалася з пякельнага замка прывiд.
  Святлана, звалiѓшы нямецкага байца, блiснула блакiтнымi вачыма, праспявала:
  - Чаго ты скуголiла дурная бабулька? Павер, па табе плача проста псiхушка!
  Мiрабела на распеѓ праспявала, ведучы агонь па фашыстах:
  - Як добра прылегчы на траѓку i фрыцам па галаве паддаць! Уладкаваць фюрару прыпарку, i з аѓтамата кулi слаць!
  Дзяѓчына дзiка хiхiкнула, i перавярнулася з жывот на спiну. Зрабiла ножкамi веласiпед. Уверх паляцела граната. Пралятаючы Фоке-Вульф атрымаѓшы аскепкамi пад чэрава, жвава узняѓся вышэй. Вiдаць, вострыя аскепкi яго падранiлi. Фашысцкае стварэнне загарэлася, i стала губляць кавалачкi абламаных крылаѓ.
  Святлана, бачачы, як Фоке губляе вышыню, прасiпела:
  - Вось гэта семафор! На борце вiсiць сякера!
  Нямецкi самалёт узарвала, раскiдваючы ва ѓсе дальнiя куткi неба абломкi. I куды фашысцкi ас дзеѓся. Зрабiѓ свой апошнi разварот. У тлен пайшоѓ кат, а не пiлот!
  Мiрабела чхнула, рассейваючы пыл i, вымавiла:
  - Быць або не быць? Гэта не пытанне!
  Анжалiка зноѓ кiнула кавалак шкла нагой, ды так што той, трапiѓшы ѓ вока, выйшаѓ у фрыца, праз патылiцу:
  - Я танкавая армада! А вам лячыцца трэба!
  Немцы i iх сатэлiты паспрабавалi прасоѓвацца, закiдваючы наперадзе гранатамi. Такая тактыка супраць дзяѓчат не дзейнiчала. Вось Сярожка разгарнуѓ катапульту, i як садане па ворагу ѓ адказ.
  Хлопчык-пiянер зароѓ:
  - Санта Клаѓс якi раздзiрае пашчу Гiтлеру!
  Зарад катапульты, упiѓся ѓ натоѓп фашыстаѓ, прымусiѓ iх разлятацца, i пры гэтым пераварочвацца ѓ паветры. Фрыцы падалi, i разбiвалiся аб абломкi сцен.
  Танк "Тыгр"-2 страцiѓшы раѓнавагу, сутыкнуѓся са "Львом". Эх, лева, дзе твая грозная назва?
  Святлана заѓсмiхалася i адказала:
  - Ну, а Сярожка малайчына!
  Хлопчык агрэсiѓна раѓнуѓ:
  - Пiянер заѓсёды гатовы!
  Дзяѓчынка ѓ адказ матнула босай ножкай.
  Дзяѓчына-капiтан зноѓ пачала цвiзiць. А Алiмпiяда паказытала Сяргею вузкую ступню, якая яна ѓ яго цвёрдая! Нездарма хлопчык не баiцца бегаць па пажарышчы.
  Мiрабела на распеѓ, вымавiла:
  - Юнацтва гэта добра - старасць гэта дрэнна!
  Анжалiка гэта не маркотная рыжуха пагадзiлася:
  - Няма нiчога горш старасцi! Гэта i сапраѓды, самае агiднае стан з усiх магчымых!
  I дзяѓчынка зрабiла скачок з пераваротам. Ёй прадставiлiся на хвiлiну агiдныя бабкi. Не, не параѓнаць, старую жанчыну з дзяѓчынкай. А якая прыгажосць, у стройных целах.
  Анжалiка ѓзяла i праспявала:
  - Цякуць за годам, гады караванам,
  Бабулька расцiрае ѓ ступе хну...
  I што ж з стройным маiм табарам,
  Як задзелася юнацтва не разумею!
  Святлана блiснула вачыма, звалiла немца трапленнем у пахвiну i заѓважыла:
  - Не! Усё ж такi на вайне ёсць такое хараство - застацца вечна малады! Вечна п'яны!
  Алiмпiяда паклала ѓ катапульту новы зарад. Гэта нешта накшталт добрага мiнамёта. Дзяѓчына прашыпела:
  - Не пасуй, а пасуй!
  Завушнiца шаркнуѓ, тонкай, але спрытнай ножкай, i раѓнуѓ:
  - Фрыцам фас!
  I граната разам з узрыѓ-пакетам з усяго размаху праляцела ѓ пазiцыi Гiтлераѓцаѓ.
  Ды не даваѓся iм Сталiнград. Трэцi месяц з канца чэрвеня iдзе штурм, а горад усё ѓзяць не ѓдаецца. На iншых участках фронта гiтлераѓцы дасягнулi поспехаѓ, але толькi не на гэтым.
  Святлана стрэлiла з пiсталета, i зароѓ:
  - Усё немагчыма, здараецца магчымым... Не трэба рабiць светабудову вельмi складаным!
  I патрапiла ѓ бензабак матацыкла. Машына выбухнула, i агнязарныя вiхуры, асвятлiлi задымлены пейзаж. А немец быѓ разарваны агнiстай лапай.
  Дзяѓчынка-капiтан пракрычала:
  - Люблю я забiваць зло! I гэта найвышэйшае дабро!
  Мiрабела лупанула немцаѓ чаргой i прашыпела:
  - Пагуляем дзiкабраз!
  Анжалiка адкрыла агонь, больш прыцэльна. Некалькi чарнаскурых засталося ляжаць на пакрытым дзiдай друзу:
  - Забi ворага! - Прашаптала дзяѓчынка.
  Мiрабела гуллiва праспявала:
  - Нафарбаваѓшы Гiтлера памадай, Майнштэйна лакам для валасоѓ, пацягну вас у палон прынцэсы, згрызе вас верны сабака!
  Святлана, ведучы агонь, прашыпела:
  - Давай вечарам, Адольф павесiцца... Хопiць галаву дурыць! Давай увечары, ляцi крэчатам - каб фашыстаѓ моцна бiць!
  Мiрабела ѓ лютасцi вымавiла, збiваючы каску з галавы штурмавiка:
  - Мы можам! I мы зробiм!
  Дзяѓчыны з батальёна "Ленiн", спынiлi прасоѓванне iншаземнага войска. Фрыцы прасоѓвалiся наперад, лiтаральна закiдваючы трупамi прастору. Не дапамагаѓ i танк "Леѓ", з якiм звязвалiся надзеi. Вось мадыфiкацыя машыны са 150-мiлiметровай гарматай.
  Анжалiка збiвае прылiплы да аголенага соску камень. У дзяѓчыны такiя прыгожыя i поѓныя грудзi. Дзяѓчынка з дапамогай нагi кiдае гранату. Нага ж мацнейшая, чым рука, i кiдок праходзiць далей.
  "Леѓ" атрымаѓ па гусенiцы разрыѓ, i спынiѓся. Стрэлiѓ са сваёй магутнай пашчы. Грукат, i абвал.
  Анжалiка, сплёѓваючы, прамаѓляе:
  - Рускi воiн ад болю не стогне!
  I зноѓ дзяѓчынка страляе. I робiць гэта на рэдкасць трапна. Якi высунуѓся з вежы фашыст завальваецца зваротна.
  Рудая, амаль голая дзяѓчынка прамаѓляе:
  - Дарэмна супернiк лiчыць, што рускiх здолеѓ ён зламаць! Хто адважны, той у баi нападае, ворагаѓ будзем люта бiць!
  I Анжалiка перакочвае мышцы прэса, якi ѓ яе вельмi нават рэльефны.
  Эх, да чаго ж дзяѓчаты прыгожыя! Дык не хочацца, каб хоць адна з iх загiнула.
  Прабегла Сталенiда... Вельмi прыгожая дзяѓчына, з пухнатымi, белымi валасамi. Яна неяк прымудраецца мазаць iх якiм зеллем, каб яны не пэцкацца.
  Дзяѓчына вельмi прыгожая, з фiгуркай Венеры, толькi больш падцягнутай i рэльефнай. Адзення на ёй, толькi станiк i трусiкi. Усё астатняе ѓжо падарвалася. Але якiм вытанчанасцю адрознiваюцца ножкi! Гэта не дзяѓчына, а пячатка дасканаласцi, вянок прыгажосцi.
  Яна i перасоѓваецца па-асаблiваму, нiбы вавёрачка. А босыя ножкi так i мiльгаюць, i пятачкi, на здзiѓленне застаюцца чыстымi. Сталенiда страляе, i фашыст атрымлiвае язву ѓ грудзях.
  Дзяѓчына прамаѓляе:
  - Вернасць Радзiме - вышэйшае слова!
  Анжалiка са смяшком заѓважыла:
  - Здымай станiк i заставайся як я ѓ трусах!
  Сталенiда адмоѓна матнула галавой:
  - Гэта непрыстойна!
  Анжалiка страсянула сцёгнамi, трапна пальнула i праспявала:
  - Нешта камсамолак стала не звычайная! З голымi грудзьмi так хадзiць - вельмi непрыстойна!
  Сталенiда хiхiкнула i заѓважыла:
  - Навошта дастаѓляць радасць фрыцам, глядзець на нашу прыгажосць!
  Анжалiка рашуча адказала:
  - Прыгажосць у нас смяротная!
  Стальная дзеѓка хiхiкнула i пальнула па ТАЯ-200. Машына фашыстаѓ загарэлася. А прыгажуня бландынка вякнула:
  - Смерць злу!
  Анжалiка хiхiкнула:
  - I жыццё дабру!
  Сталенiда ѓбачыѓшы, што немец падае, рыкнула:
  - Вось гэта найвышэйшая каштоѓнасць! Не думайце фашысты, што вы перамаглi!
  Анжалiка як заспявае:
  - Чакае перамога! Чакае перамога... Тых, хто прагне кайданы разбiць! Чакае перамога! Чакае перамога! Мы здолеем фашыстаѓ разбiць!
  Прыгожая дзяѓчына, i яе голыя грудзi так i ходзiць ходырам. Добра з аголеным тулавам у спякоту, якую ѓзмацняюць пажару.
  Святлана зараз выглядала куды больш рашучай. Яна пальнула па фрыцах з пiсталет-кулямёта, i раѓнула:
  - Я вас спакладаю!
  I сапраѓды фашысты атрымалi смяротныя прэзенты i труны! А дзяѓчына паказала iм дулю, збудуем босыя пальцы ног. I засвiстала, як салавей-разбойнiк. Прычым праз пальчыкi нiжнiх канечнасцяѓ.
  Капiтан-дзяѓчынка вельмi разумная. I блiскучая. I зусiм не жорсткая. Ёй таксама часам станавiцца шкада салдат ворага, у якiх могуць аказацца дзецi, што будуць плакаць па забiтых бацьках.
  Святлана зрэшты, гонiць ад сябе такiя думкi, дык ад iх хочацца расплакацца. А не рускiя ж прыйшлi да немцаѓ, каб рабаваць i забiваць. Не, гэта немцы i цэлая агрэсiѓная зграя iншаземцаѓ з усяго свету ѓварвалася на расiйскiя абшары.
  Святлана перахрысцiлася, i стрэлiла ѓ якi спрабуе неѓзаметку падабрацца да пазiцый рускiх фрыца... У таго выцек выбiтае куляй вока i мозг.
  Дзяѓчына-капiтан заѓсмiхалася i вымавiла, дасцiпна:
  - Прама вока ѓ вока, да галавы галава!
  Святлана сапраѓды стрэлiѓ, i патрапiла ѓ матацыкл з каляскай. Машына стала рвацца, i кулямёт адляцеѓ, некалькi разоѓ перавярнуѓся. Потым яго дула ѓпiлася ѓ друз.
  Дзяѓчына пацерла голую, пыльную падэшву аб друз. I зноѓ прыцэлiла. Яе вясёлая, юная мордачка даволi выскалiлiся. Дзяѓчынка праспявала:
  - Не, сказалi мы фашыстам, не пацерпiць наш народ, каб рускi хлеб духмяны, называѓся словам брод!
  Мiрабела зрабiла вельмi дакладны стрэл, ад якога запалаѓ Фоке-Вульф, i праверашчала:
  Для нягоднiка вядома выбар ясны,
  За долары ён Русь гатовы здрадзiць...
  Але рускi чалавек, тым i выдатны-
  Што жыццё за Радзiму гатовы аддаць!
  Дзяѓчына, зрабiла сальта i паказала гiтлераѓцам дулю, i пракруцiлася, i кулi не краналi прыгажуню.
  З'явiлася Анжалiка, гэтая прыгажуня, амаль голая, i мурзатая нiбы чартоѓка, шпурнула адразу двума ножкамi гранаты. I праверашчала:
  - Тое, што я маю, тое... Фрыцам у востры бок!
  Алiмпiяда паправiла Анжалiку:
  - Вострым, у бок, а не ѓ востры бок!
  Дзяѓчына хiхiкнула i скаланула сваiмi кавуновымi грудзьмi, i запусцiла гранату выкарыстоѓваючы гранату з выбухам пакетам. "Тыгр" атрымаѓ па рулi, i вывярнуѓся гэты крывы твор мастацтва.
  Пасля чаго гiтлераѓскае стварэнне падалася назад. Стала паѓзцi нiбы чарапаха якую заспеѓ пажар.
  Святлана праспявала, весела падмiргваючы:
  - I "Тыгр" адыходзiць i немцы хаваюцца!
  Дзявочы батальён манеѓраваѓ пад ударамi, авiяцыi з паветра i цяжкi гармат. Вось ударылi рэактыѓныя бамбаметы, паднялiся ѓ неба разбiтыя, распаленыя стромы. I загарэлiся камянi. На шчасце нi адна з дзяѓчын, не загiнула, затое адправiлiся на тое святло мужчыны - якiх не гэтак шкада! I ляцяць душы - адны ѓ рай, а iншыя ѓ пекла! Дзе ѓжо чэрцi з вiламi чакаюць тых, хто не верыѓ у Езуса.
  Анжалiка самая сэксуальная з ваяѓнiц у лютасцi: ну няѓжо фашысты са свайго "Штурмтыгра", могуць абстрэльваць пазiцыi савецкiх войскаѓ i забiваць чырвоных ваяроѓ?
  I дзяѓчына прыхапiла босымi нагамi гранату i закруцiлася ѓ каскадах сальта. I круцiлася ѓсё больш i хутчэй. I потым з усяго размаху шпурнула падарунак смерцi ѓ шырокае рулю "Штурмтыгра". Голыя, загарэлыя ногi красунi мiльганулi, i граната ѓляцела ѓ шырокае рулю. I магутная машына спачатку падавiлася, а затым i iрванула. Два "Каралеѓскiя тыгры", што стаялi па бартах "Штурмтыгра", былi падкiнуты, i разляцелiся ѓ розныя бакi. З iх сарвала каткi, i тыя пасыпалiся, лятучы, як каралi, якiя трэснулi каралi.
  Выбухная хваля падкiнула Анжалiку, i дзяѓчына паляцела дагары нагамi. I яе пераварочвала, разгойдвала i шпурляла. Але красуня ѓсё ж прызямлiлася, востры друз, i раскрышаныя камянi ѓпiлiся ѓ яе голыя падэшвы. Дзяѓчыне было балюча, i нават праз мазолiсты ступню, прабiла вастрыё.
  Але Анжалiка знайшла ѓ сабе сiлы ѓстаць i прагарлапанiць:
  - Вы фашысты будзеце ѓ попеле!
  Святлану, i iншых дзяѓчат падкiнула выбухной хваляй, i нават крыху памяла. Але нi адна з прыгожых ваяѓнiц не загiнула. Дзяѓчаты сустрэлi ѓраганным i трапным агнём. Здушыѓшы гiтлераѓцаѓ, якiя выскачылi, i iншых агрэсiѓных насякомых абложнiкаѓ СССР.
  Мiрабела праспявала з вялiкiм натхненнем:
  - I калi труба Гасподняя нас на бiтву, з камсамолам будзем разам мы сябры! I па волi Госпада на нябесным пераклiчку буду я!
  Анжалiка, абтрасаючы пыл з пабiтых у кроѓ падэшваѓ i, праспявала:
  - Ленiн, партыя, камсамол! Фюрара мы адпраѓляем у дурдом!
  Дзяѓчыны аглушальна сталi рагатаць, а Завушнiца з трывогай i прыкрасцю вымавiѓ:
  - А мая катапульта, не такая дакладная - як гэтыя голыя i моцныя ножкi Анжалiкi!
  Алiмпiяда, пагульваючы цяглiцамi рук, заявiла:
  - Ну, нiчога! Ты яшчэ прыдумаеш. Нешта круцейшы!
  . РАЗДЗЕЛ Љ 15.
  Вайна вiдавочна зацягвалася, i абодва бакi iмкнулiся хутчэй скончыць гэтую праклятую бойню. Фашысты стамiлiся i савецкiя сiлы таксама прыкметна выдыхлiся.
  Гiтлераѓцы ѓгразлi ѓ баях за Сталiнград. I ладна выматалiся. I, вядома ж, стамiлiся.
  I вось Сталiн прапанаваѓ тут мiр на ѓмераных умовах.
  Фюрар падумваѓ. Аб тым каб прапанаваць Сталiну перамiр'е. Усё, да якога ѓзроѓню можна лiць кроѓ. Гэта ѓжо рэальна надакучыла ѓсiм. А Японiя, неяк мухлюе i наступаць не рвецца. Таксама паводзiць сябе подла.
  Ва ѓсякiм разе, Гiтлер даслаѓ Сталiну 25 кастрычнiка 1945 гады тэлеграму з прапановай спынiць да 8 лiстапада 1947 гады, як раз да iмпрэзы дня Мюнхенскага Путча i з прычыны гэтага рэальнага прыходу да ѓлады фашыстаѓ усе баявыя дзеяннi.
  Вядома, жа Сталiн, якi падскрабаѓ ужо апошнiя рэзервы, ставячы па стрэльбе дзесяцiгадовых хлопчыкаѓ i сямiдзесяцiгадовых старых, падобную прапанову з радасцю прыняѓ.
  Але пакуль яшчэ баявыя дзеяннi кiпелi. Немцы спрабавалi акружыць Арджанiкiдзэ або Грозны. А савецкiя войны ваявалi проста апантана, i вельмi цвёрда.
  Алёнка шпурнула сваёй хупавай босай ножкай гранату, прачырыкала:
  - Я вельмi класная дзеѓка!
  Анюта ѓзяла i прашыпела, паказала язычок, скалячы зубы:
  - Будзем рэзаць...
  I таксама босымi пальчыкамi запусцiць гранату. I патрапiла па рулi фашысцкага танка.
  Расколу ствол, i зарагатала. Ну i дзеѓка. Усiм дзеѓкам дзеѓка!
  А вось i рудая Ала. Як босы ножкай запусцiць гранату. Як ёю дзюбне. I ѓсiх па раскiдвае. Вось гэта дзеѓка! I разбурае фашыстаѓ, i падграбае голымi ножкамi.
  - Я рудая мегера!
  А тут i Марыя ѓзяла i шпурнула босымi пальцамi ног падарунак анiгiляцыi. Па нiшчыла ворагаѓ. I асколкамi пасекла. Такая вось крутая дзеѓка i залатавалосая. I вельмi прыемная. Цудоѓная дзяѓчына. А як дасць чаргу. I змяце фашыстаѓ.
  Паказала язычок, праспяваѓшы:
  - Я танк, i дзяѓчынка... куплю сабе кажуху! А ѓ бой iдзе Спартак... Ёсць вельмi трывалы танк!
  А вось i Матрона ѓзяла i голымi падэшвамi цэлую мову з гранамi кiнула. Такi магутны ѓ яе прэса. А ногi моцныя. I перавярнула "Пантэру"-5.
  Што за машына гэтая "Пантэра"-5. Аблегчаны варыянт танк з серыi Е. Вага каля сарака пяцi тон. Добрая абарона ѓ лоб, горай у борт. Назва ѓзята ад драпежнай коткi. З прычыны горшай абароны бартоѓ, не самы папулярны танк. Больш за ѓсё любяць гiтлераѓцы Агi. Тыя з усiх ракурсаѓ абаронены. Але паколькi ѓ серыi АГ - маленькiя i ѓ вялiкiх колькасцях коѓзанкi, гэта значыць некаторыя праблемы з хадавой часткай. I серыя Е пакуль з вытворчасцi цалкам не знята.
  Наогул у Трэцiм Рэйху шмат вырабляцца рознай, i не суцэль дасканалай тэхнiкi.
  Вось Алена зноѓ босай ножкай кiнула гранату. Атрымалi фашысты. А прыгажуня прапiшчала:
  - Расплюшчы насы!
  Тут i Анюта голымi пальцамi ногi як запусцiць, прэзент разбiвае галовы. I заспявае:
  - Мiльёны! Мы сумнем фашысцкiя законы!
  А вось i рудая Ала прыпусцiлася ѓ скокi. Таксама босай ножкай кiнула гранату, i прасiпела:
  - Карацей кажучы - быць чырвонай не грэх!
  А фашысты ад яе атрымалi, пад дых. А вось гэта дзеѓкi!
  Марыя таксама ѓзяла i босай ножкай як запусцiць гранату. I як падкосiць фашыстаѓ.
  Тыя нават ачомiлiся ад страху. Ну, гэта баба! А валасы, нiбы з сусальнага золата.
  А вось i Матрона. Голымi, мускулiстымi нагамi шпурне цэлую звязку гранат. I дзюбне па гiтлераѓцам. I разнясе iх нiбы гной па ветры. Возьме i спапялiць!
  I як гаркне:
  - Iмперыя сонца!
  Вось ужо дзеѓкi! Усiм дзеѓкам дзеѓкi-тэрмiнатары!
  Алёнка смяецца i паказвае мову. I бачыць наймiтаѓ, што спрабуюць атакаваць. Дзяѓчына зноѓ босымi пальчыкамi ногi кiдае гранату i шыпiць:
  - Распалены ѓдар! Я нiбы вандал!
  I атрымалi фашысты заварку крывавага чаю!
  А тут i Анюта як прыцягне. I як падпалiць гiтлераѓцам бароды. I прараве, кiдком босы ногi паслаѓшы гранату:
  - Шалёны бык, конь прабiѓ!
  I зноѓ пачне хiхiкаць i шчэрыцца. Вось гэта дзяѓчына! Проста фантан мудрасцi i блаславення!
  Але вось Ала як пачынае раѓцi. I шыпець... А потым босымi ножкамi пасылаць прэзенты знiшчэння. Мала не здасца нiкому. Трывiяльна ѓ труны ѓганяе ѓсiх!
  I ножкi да чаго добрыя! Ашчаѓ зубоѓ, як у львiцы. Вось гэта дзеѓка. Дзе яна толькi не пабывала!
  I шпурляе гранаты, з ашалелай лютасцю. I раздзiрае iмi целы.
  А рудая яшчэ i вые:
  - Я звер, я дзiкi звер!
  А тут, вядома ж, i Марыя. Залата яе валасоѓ здольна асляпiць непрыяцеляѓ. А як ёй добра, амаль голай у мароз. Вось босымi пальчыкамi шпурне гранату. I атрымаюць фрыцы як iм належыць.
  А правае прыгажуня:
  - Будзе аблом!
  Алёнка таксама запусцiла босымi ножкамi тое, што нiшчыць. Наладзiла вогнезарны прэсiнг.
  А вось Маруся ѓзяла i бочку з узрыѓчаткай паслала ѓ супернiка. Развеяла непрыяцеля. Паламала метал i сталь загарэлася.
  Дзяѓчына раѓнула:
  - Шалёны агонь! I палёт тэрмакварка!
  Хаця, што значыць, апошняе слова яна i сама не разумела. А малоцяць фрыцаѓ...
  Вось прасоѓваецца танк "Мядзведзь". Машына прысадзiстая, з круглай вежай i авальным корпусам. Таксама шчыльная кампаноѓка, i тырчыць ствол 128-мiлiметраѓ з даѓжынёй у 100 ЭЛ. Адна з найноѓшых распрацовак. Прылада з залiшняй бранябойнай моцай. "Мядзведзь", гэта знiшчальнiк танкаѓ, i адначасова вядзе стралянiну па ѓмацаваных пазiцыях.
  Алёнка шпурляе ѓ яго гранату. Пашкодзiла кiдком сваёй босы ногi ствол, i прашыпела:
  - У мяне сталь i полымя замест сэрца!
  Пасля чаго так засмяецца.
  А Анюта таксама кiне голымi пальцамi ножкi прэзент. I па дуле храсцi! У розныя бакi метал пацёк.
  Ды "Мядзведзь" пашкодзiѓся i стаѓ адыходзiць. Таксама лiшняя машына. Яшчэ адна са спрэчных распрацовак Трэцяга Рэйха. Добра, што хаця на базе серыi Е.
  Рудая Ала таксама запусцiла босымi пальчыкамi ногi забойны прэзент. I завыла:
  - Я ваѓкалак! Выклiкаю страх!
  Пасля чаго дзяѓчына з медна-чырвонымi валасамi паказала язык. I зноѓ заспявала. I прачырыкала:
  - Рудая, рудая... Буду як пiла... Урэж з-за вугла!
  I зноѓ смяшок...
  Але вось Матрона сваiмi моцнымi нагамi запусцiць важкую мiну. Крышацца транспарцёры. Змiнаецца метал. I вось з зямлi зноѓ страляюць па штурмавiках.
  Нямецкiя рэактыѓныя машыны прасуюць савецкiя пазiцыi. I сыплюць некiравальныя ракеты. I разбураюць пазiцыi Чырвонай армii.
  Алёнка навяла супрацьтанкавую стрэльбу. I нацiснуѓшы на курок босымi пальцамi ножак, падбiла штурмавiк. Гiтлераѓскi сцярвятнiк, пакiдаючы за сабой густую стрэлку дыму, памчаѓся да зямлi. I паветра лiтаральна гарэла i iскрыла.
  Дзяѓчына праспявала, тупаючы голымi ножкамi:
  - Чорны пояс па караце! Мой парадкавы нумар на мове!
  Анюта таксама дзюбанула. Толькi на гэты раз шпурнуѓшы босымi пальцамi ногi дыск з узрыѓчаткай. Той паляцеѓ, i проста ѓ штурмавiк. Узяѓ i расквасiѓ метал.
  Анюта ѓзяла i прачырыкала:
  - Вышэйшы пiлатаж! Новы экiпаж!
  I зноѓ паказала дулю, прычым сваёй хупавай ножкай. Вось гэта дзеѓка! Сапраѓдная сiрэна!
  А вось як выдатна!
  Ала падала голай пяткай прэзент. I абрынула яго на жывот штурмавiка. I расколу метал, ламаючы сталь. Такая дзяѓчынка...
  З такiмi рудымi можна i Берлiн браць. Ваяѓнiца прачырыкала:
  - Забiла гол! Фашызм у разгром!
  I паказаѓ мову!
  Кахаюць дзяѓчынкi такое рабiць! А менавiта язычок у знак пагарды высунуць. I потым яшчэ i плюнуць.
  А Марыя ѓзяла i босай ножкай запусцiла дыскалет. Дакладней канструкцыю простую, але маторам мiнiятурных памераѓ. I ѓразiла фашысцкi штурмавiк.
  Раскрышыла бандыта. I засмяялася:
  - Паказчык смерцi!
  Ну, а Матрона цэлую нiзку гранат падкiнула голымi нагамi. I трапiла ѓ нямецкага сцярвятнiка. Разбiла метал i раскрышыла чортаву птушку. Пасля чаго дзяѓчынка-багатыр пацерла сабе грудзi. Напружыла моцны прэс i прашыпела:
  - Ядзерны блашчыц! Фюрэру ѓ лоб!
  I зноѓ як захоча!
  Алёнка таксама кiнула босы ножанькай гранату i прапiшчала:
  - Я сама дасканаласць!
  I блiснула люстранымi зубкамi.
  А тут i Анюта ѓзяла i босымi ножкамi запусцiла нешта вострае i забойнае. I ѓзяла прахiхiкала:
  - Ад усмешкi да жэсту!
  I нямецкай машыны засталiся толькi рожкi ды ножкi.
  Ала тут як тут. Таксама босымi пальцамi возьме i запусцiць апорнае смерць. А затым возьме i праее:
  - Гiльдыя Спартака!
  I ад гiтлераѓца ляцяць сталёвыя абломкi.
  Марыя голай пятачкай запусцiла, нешта моцна забойнае. I якое раздзiрае метал. Збiла фашыстаѓ. Узяла i прачырыкала:
  - Кракатаѓ! У маю славу!
  Матрона б'е куды небяспечней. Вялiкiмi масамi ѓзрыѓчаткi па фашыстах. I наогул дзеѓка зруйнавальная i буйная.
  Вось, напрыклад яна каханнем займалася з хлопцамi. Усяго толькi паѓгадзiны. Вайна i некалi. I ѓсё роѓна паспела адразу з пяццю. Вось гэта волат. Не занадта вядома гэта па маралi. Але Матрона адчувала дадатак ад гэтага сiл.
  I кулi не бяруць. I шпурляе ты цэлую скрыню ѓзрыѓчаткi, уражваючы штурмавiк.
  Аб як фашысты, iх пяцёрку баяцца. Словамi не здрадзiць. I можна сказаць дзяѓчаты на пяць.
  Алёнка кiнула босай ножкай, тое што праполвае ад пустазелля. I ѓрубiла па фрыцах.
  Прашыпела:
  - Забойная спакуса! Прама ѓ вока!
  I пагуляла рэльефнымi цяглiцамi прэса. Вось гэта дзяѓчына. I яе плiтачкi такiя прыгожыя. Ну, проста як шакаладу.
  Эх, даѓно ѓжо дзяѓчынкi не елi шакаладу. Хоць так жадаецца.
  Анюта, люта выскалiѓшыся, запусцiла босай ножкай гасцiнец смерцi, i завыла:
  - Гэта ёсць наш апошнi i рашучы бой!
  I выскалiлiся iкламi. Дакладней у яе такiя роѓныя i прыемныя зубкi. Не скажаш, што гэта iклы.
  Ала прашыпела, падаѓшы голай пяткай, паскакунчык знiшчэння:
  - Бычы цэпень!
  Марыя пракудахтала i буркнула:
  - I сын мотаролера.
  Вось узяла i запусцiла босымi пальцамi зразаючы штурмавiкi запал. Столькi збiвала фашыстаѓ. Ну i дзеѓка. Усiм дзеѓкам суперведзьма i дзеѓка!
  Матрона ѓзяла i прашыпела:
  - Будзе смерць вышэй за жыццё!
  I ад яе моцных ног, як паляцяць гранаты. I цэлыя звязкi знiшчэння. Вось гэта баба! Сапраѓдная дзяѓчына-амбал!
  I выпускае мазгi фашыстам. Прычым, капiтальна!
  Алёнка таксама не прамашка. Iзноѓ босай ножкай запусцiла спадарожнiк анiгiляцыi. Смяла непрыяцеляѓ, i прашыпела:
  - Вышэйшая прыкмета матэрыi!
  I ѓсiх раскiдала. I дулю босымi пальцамi паказала. Эх, да чаго ж любiць гэтая дзяѓчына пiсаць, усякiя пэрлы.
  Вось напрыклад, такая гiсторыя АI. У прынцыпе суцэль рэальная. Франка разважыѓшы, што Брытанiя Германii не сапернiк, асаблiва пасля акупацыi немцамi Францыi, прапусцiѓ Вермахт да Гiбралтара. Штурм аказаѓся хуткаплынным i пераможным. I фашысты сталi перакiдаць войскаѓ у Афрыцы. Балазе гэта можна рабiць па найкароткай адлегласцi.
  Але затое аб паходзе на СССР прыйшлося гiтлераѓцам забыцца. Фрыцы яшчэ ѓ першую палову сорак першага года, захапiлi ѓсю поѓнач Афрыкi, i ѓвайшлi ѓ Iрак. Але перакiнулi больш за сорак дывiзiй на поѓдзень. З-за чаго план "Барбароса" не адбыѓся.
  Затое немцы пакарылi Блiзкi ѓсход, i сталi далей iсцi па Брытанii. Маючы масу рабоѓ i сыравiны, фюрар прыняѓ рашэнне весцi паветраны наступ на Англiю. Выпуск авiяцыi ѓвесь час узрастаѓ. Будавалiся ѓсё новыя i новыя заводы. Спускалiся ѓ мора падводныя лодкi.
  Афрыка неѓзабаве аказалася заваяваная.
  Немцы прасавалi Брытанiю. Развiвалi бамбавiкi. З'явiлiся П-188, i Да-317. Пасля ѓзмоцненых бамбардзiровак у жнiѓнi сорак другога года ѓсё ж адбылася высадка дэсанта. Яна прайшла паспяхова i Брытанiя ѓпала.
  Чэрчыль бег у Канаду. Але там яго чакаѓ халодны прыём. А Японiя захапiла ѓсе англiйскiя калонii.
  У сорак трэцiм годзе, Трэцi Рэйха абзавядучыся: "Тыграмi", "Пантэрамi", "Львамi", узяѓ i напаѓ на СССР. I зноѓ атрымалася дрэнна... Але не, усё ж не напаѓ.
  Выведвальныя дадзеныя аб атамнай бомбе, што робяць у ЗША, прымусiлi Гiтлера павярнуць на Захад. Пачалася вайна дзяржаѓ восi з iмперыяй арлана.
  Лёс "Пантэры" аказаѓся незайздросным. Танк не паспеѓшы, як след раскруцiцца ѓ вытворчасцi, быѓ заменены цяжэйшай "Пантэрай"-2. Новая машына з больш магутным рухавiком, узбраеннем i бранёй, была задзейнiчана супраць Амерыкi. I стала асноѓным танкам. Пакуль яе не замянiѓ Е-50.
  ЗША дасталi праз Iсландыю, Грэнландыю i Канаду з аднаго боку. Праз Аргентыну i Бразiлiю з поѓдня. I з усходу iшла Японiя. Так што вайна аказалася ѓпартай, але ѓ сорак пятым годзе ѓсё было скончана. Амерыка капiтулявала.
  У 1946 г. аднак, успыхнула вайна памiж Германiяй i Японiяй. Гiтлераѓцы вядома мацнейшыя. Але вайна зацягнулася... Вось гэта куды цiкавей.
  Алёнка падобнае распiсала б падрабязней, але пакуль часу няма. Што рабiць дзяѓчынцы?
  Толькi застаецца, што босымi ножкамi шпурляць гранаты. Або нешта яшчэ выдумляць.
  Напрыклад, свет, у якiм не атруцiлi б Скобелева. Вось гэта цiкава. Услаѓлены палкаводзец правёѓ ваенную кампанiю на поѓднi Расii, дайшоѓшы да Кушкi пры Аляксандры Трэцiм. Але выявiѓ сябе ва ѓсёй красе, пры вайне з Японiяй.
  На моры расiйскiя адмiралы дзейнiчалi не зусiм удала. Але на сушы японцаѓ разбiлi ѓшчэнт. Потым прыйшла i Балтыйская эскадра. I рускiя нарэшце, сталi перамагаць i на моры. Так-сяк усталявалi парытэт. I нават перавага. Японiя вымушана была пайсцi на мiр. Прызнала пратэктарат Расii над Карэяй. Саступiла тыя Курыльскiя астравы, што раней належалi Расii, але былi абменены на Сахалiн.
  Расiя захавала Порт-Артур i ѓмацавалася ѓ Манчжурыi. Аѓтарытэт цара некалькi ѓзрос. Хоць на моры не ѓсё аказалася ладным. Скобелеѓ дажыѓ i да першай сусветнай вайны. Рускiя атрымалi некалькi перамог над немцамi. Разбiлi iх ва Усходняй Прусii, узялi Пярэмышлi адразу. Скобелеѓ стаѓ генералiсiмусам. I дажыѓшы да васьмiдзесяцi гадоѓ памёр у славе i пашане.
  У чымсьцi перасягнуѓшы i Суворава. Царская iмперыя стала вялiкай магутнай. Мiкалай другi, увайшоѓ у гiсторыю як вялiкi. Расея таксама пакарылi значную частку Турцыi i амаль увесь Iран.
  Ну, а далей... Надакучыла пiсаць адно i тое ж як царская Расiя заваёѓвае ѓвесь свет, i штурмуе зоркi. Але, ва ѓсякiм разе, наймацнейшае сухапутнае войска мiру мела ѓсе шанцы на перамогу!
  Шкада, што памёр такi малады Скобелеѓ. Яго талент раскрыѓся раней, чым у Суворава, але i згас, не выйшаѓшы ѓ зенiт.
  Аляксандр Другi... цар несумненна вялiкi. Меѓ заваёвы ѓ Кiтаi, Сярэдняй Азii, Турцыi, вярнуѓ дэльту Дуная. Хiба што прадаѓ Аляску - дурасць вялiкая. Але пражывi цар даѓжэй, магчыма Расея магла i пашырыць свае валадарствы. А можа наадварот, успыхнулi б беспарадкi. А канстытуцыя прывяла б да смутку.
  Мiкалай першы - кансерватар. Прайграѓ вайну ѓ Крыме. Выйграваѓ войны супраць Iрана i Турцыi, але цэлай вялiкай крывi. Дзесяцiгоддзямi ваяваѓ на Каѓказе. Што магчыма i прыпынiла рускую экспансiю на поѓдзень. Меѓ амбiцыi, на поѓднi. Можа, быць i выйграѓ бы вайну з каалiцыяй, каб не Меньшыкаѓ. Падставiѓ гэты бяздарны палкаводзец.
  Як у свой час Мiкалая другога Курапаткiна.
  У цэлым гiсторыя царскай Расii была паспяховай. Большая частка войнаѓ выйграна, i iмперыя пашыралася. А вось грамадзянская вайна аслабiла Расiю. Аднак бальшавiкi забяспечылi новы ѓздым. Да пары да часу.
  Алёнка не любiла Сталiна. Грубы, неачэсаны мужлан. Кiраѓнiк такой вялiкай iмперыi павiнен быць неяк больш вытанчаным. Не такiм грубым i больш iнтэлiгентным. I зразумела не плебеям Расiяй кiраваць.
  Таму мабыць СССР i пачаѓ прайграваць. Вайна ад пачатку i да канца iдзе няѓдала.
  Алёнка думала, а што рабiць? Хацелася ёй перамен. I нечага лепшага. Бальшавiзм не iдэальны лад. Вось i выбараѓ нармальных няма. Вылучаюць праверанага аднаго кандыдата i галасуйце. Тыповы савок. Трэба людзям дэмакратыю рэальную мець.
  Алёнка ѓявiла, як яна босымi пальцамi босай нагi сцiснула нос Сталiну i захiхiкала. Гэта рэальна i смешна. Зрабiць гэтаму ваѓкалаку слiву.
  Эх, не павезла Расii з правадырамi. Навошта былi чысткi трыццаць сёмага года? Навошта зладзiлi галадамор?
  Злачынстваѓ у Сталiна шмат! I тут, вядома ж, трэба паняццем валодаць, каб ва ѓсiм гэтым разабрацца.
  Ленiн, нажаль, занадта рана памёр. Не паспеѓ усталяваць уладу, i падняць краiну. Сталiн жа аказаѓся прамалiнейным касталомам. Мог быць ва ѓладзе Троцкi - чалавек вялiзных талентаѓ. Або iнтэлiгентны Бухарын.
  Недурны i Пятакоѓ. Можа, яны б Гiтлера i зусiм да ѓлады не дапусцiлi б.
  Наогул Германiя магла выйграць i першую сусветную вайну, не перакiнь тры карпусы ва Усходнюю Прусiю, а працягвай аперацыю па асяроддзi Парыжа.
  Тады Францыя была б зрынутая таксама хутка, як i ѓ саракавым годзе. А царская Расiя на адзiн фронт не выстаяла б. Прусакi маглi атрымаць вялiзную сiлу i калонii Францыi. А можа i англiйскiя ѓ прыдачу. Але не наканавана аказалася падобнае Трэцяму Рэйху. Дакладней другому... I прусакi прайгралi. Хаця змаглi i вывесцi са строю Расiю. Дзiѓна, але нават развязаѓшы сабе рукi на ѓсходзе, Германiя не змагла пераламаць ход вайны.
  А тут фюрару ѓдавалася шмат. А яшчэ на ѓсходзе ѓдарыла i Японiя.
  Алёнка ѓ каторы раз запусцiла босы, стройнай ножкай гранату. Раскiдала фрыцаѓ i вякнула:
  - Тая праляцела i зараѓла!
  Да чаго ж смешна ....
  Анюта таксама кiнула наженькай прэзент. Выпусцiла з ноздраѓ струмень, i прамармытала:
  - Вышэйшы клас i Адыдас!
  Рудая Ала ѓзяла i зноѓ шпурнула такую трапную гранату. Разбiла нямецкаму танку назiральны прыбор, бразгала:
  - Высакародны закiдон!
  I голай пятачкай адправiла шарык...
  Марыя таксама прымянiла сваю хупавую, босую ножку. Вось гэтая дзяѓчына таксама спрабавала пiсаць. Напрыклад, такое накiдала апавяданне.
  Пiянер Пеця, хацеѓ дапамагчы Балотнiкаву. I збег праз партал у яго часы. Прыхапiѓшы заадно кiшэнны разак, горных парод. Ну, зразумела, гэта быѓ хлопчык з будучынi. I разаком можна варочаць, падобна гiпербалоiду iнжынера Гарына. Толькi памерамi дадзеная зброя як пiсталет Макарава. А зараджаць яго можна вадой. Ды такi прынцып працы - злiцця ядраѓ вадароду, i атрыманнi гелiя.
  А рэжа нават лiнкоры. Калi хлапчук такую зброю ѓжыѓ, што яго сталi лiчыць анёлам Гасподнiм. I каранавалi ѓ ролi цара Пятра першага.
  Пацешна хлапчук стаѓ такiм крутым. I заваяваѓ яшчэ i Польшчу, i Швецыю, i Турцыю. Разраслася велiзарная iмперыя Расiя.
  А затым пацану, якi практычна не рос, застаючыся дзiцем, надакучыла кiраваць i, ён вярнуѓся назад у сваю эпоху.
  Але тут высветлiлася, што яго ѓсё лiчаць дзiцем, а не царом. I хлапчук памчаѓся назад.
  У ягоную адсутнасць пачалася смута. Але вось хлопчык вярнуѓся. I ѓсе зноѓ яму прысягнулi. Потым рушылi ѓслед вайну, пакуль не аб'яднаѓся ѓвесь мiр, пад заступнiцтвам Расii. I ѓзнiкла адзiная iмперыя. А хлапчук загадаѓ будаваць зоркалёты i весцi экспансiю ѓ космас.
  Можна было б гэтае тэме не адзiн раман прысвяцiць, але пакуль некалi.
  Марыя таксама змушаная ваяваць. Наогул будучыня выглядае туманна i нявесела. Калi фашысты перамогуць, што рабiць?
  Iсцi ѓ партызаны? I поѓзаць па лясах, пакуль цябе не заб'юць? Цi можа пайсцi ѓ Вермахт?
  I таксама такая iдэя не надта iм усмiхаецца. Марыя цяжка ѓздыхнула.
  I проста шпурнула босай ножкай гранату. Забiла некалькiх фрыцаѓ, прашыпеѓшы:
  - Гiтлер капут! Хоць ён i крут!
  Матрона таксама кiнула сваiмi голымi нагамi звязку гранат. Перавярнула танк i правякала:
  - Пякельны метал! Будзе фрыцам сорам!
  I выпусцiла iскры з зубоѓ.
  Алёнка ѓзяла i правiшчала:
  -Эх, бананы! Эх, какосы - Тум-ба-юмба!
  I дзяѓчына запусцiла босай нагой смяротны кулачок. I разбiла фрыцам браню.
  Алёнка пасля гэтага прыгадала яшчэ адну сваю iдэю. Напiсаць, пра светлы свет. Дапусцiм пасля вайны. Гэта было б так цудоѓна! Як, напрыклад, жывуць у часы камунiзму. Або яшчэ нешта цудоѓнае.
  Накшталт вершаѓ:
  Сусвет над намi затрэслася,
  I зоркi неба ѓ жэмчуг абросiлi...
  Вайна палае, злая пекла запал,
  I хоча д'ябал загубiць Расiю!
  Толькi цяпер немцы далёка рушылi наперад. Штурмуюць Горкi. А гэта небяспечна.
  Але ѓжо разнеслася чутка, што Гiтлер зноѓ прапануе перамiр'е. I гэта магчымасць супакоiцца i адпачыць. Выдатны шанец на аднаѓленне. Калi толькi збiтая краiна адыдзе.
  Але магчыма, што потым стане яшчэ горш.
  Анюта зноѓ кiнула босай ножкай пасланне смерцi. Яна не вельмi верыла Гiтлеру. Але хацелася збiць напружанне бiтваѓ. I хоць крыху перадыхнуць. Эх, быѓ на месцы Сталiна Сувораѓ, можа, пайшло б усё па-iншаму.
  У немцаѓ лiчыѓся лепшым Майнштэйн. Гэты фрыц тая яшчэ скацiна. I шчэрыць зубы сабе можна крута!
  Анюта дасцiпна пiскнула:
  - Шалёны Берыя, злы Сталiн!
  I прасвiстала, праз ноздры. Яна ж дзяѓчынка з вышэйшым пачуццём гумару.
  I таксама ёй прыйшлося пабываць пад арыштам. Але гэта гiсторыя аказалася з добрым канцом. Яе, праѓда скурпулёзна абшукалi, i таксама мацалi ѓ iнтымных месцах. Потым прыйшлося некалькi дзён правесцi ѓ смярдзючай, перапоѓненай дзяѓчынкамi камеры. Але потым, яе выпусцiлi. Усё ж не знайшлi вiдаць зачэпак. А можа, паѓплывала i тое, што яе бацькi засталiся на волi. А як гэта так - дзiця ѓ турме, а бацька з мацi вывярнулiся?
  Няѓжо што па крымiнальным артыкуле такое магчыма. Анюта не была ѓ калонii, як Ала i Матрона. Але таксама дзяѓчына жалезнай загартоѓкi. I востравокая. Працавала на будоѓлi. Ваявала амаль з самага пачатку вайны. I шмат спазнала.
  Другая сусветная наогул выдалася зацяжной, i нервовай. Iшла з кароткiмi перапынкамi. I на душы скрэблiся коткi, цi нават тыгры. А можа i пацукi. Настрой тут ва ѓсiх нейкi мiнорны. Але ѓ баi забываеш i адцягваешся.
  Можа, тут нешта ад графа Мантэкрыста? Гэта лепш, чым на катарзе, цi ѓ адзiночнай камеры. Ды i драматызм зразумела цяжкi ѓ турэмным зняволеннi.
  А тут яны зусiм вольныя, i могуць нават крыкнуць:
  - Сталiн казёл!
  I маюць рацыю! А Сталiн i сапраѓды, той яшчэ казёл! I вырадак якi падставiѓ Расею. Нават шкада, што ѓ рэальнай гiсторыi, ён стаѓ лiдарам пад кiраѓнiцтвам, якога выйгралi такую вайну. Несправядлiвасць у гэтым ёсць. Ну, чаму падчас вайны не вылучыѓся iншы моцны i мудры лiдэр?
  Ала як былая зняволеная ненавiдзела Сталiна. Вядома, гэта была ягоная сiстэма. Яна ператварала людзей у рабоѓ i зэкаѓ. Супраць гэтага не папрэш!
  I Сталiна варта было б пакараць! Цi павесiць, цi расстраляць. Або вылупцаваць.
  Ала часам уяѓляла сабе, як яна парэ Сталiна. I ёй ад гэтага рабiлася куды лягчэй. Хоць, вядома ж, толькi ѓяѓленне. А жадаецца рэальнага поспеху.
  А вось Гiтлера б памучыць. Напрыклад, узяць i яго на прэнг. Або токам, або распаленым дротам. Або... Чаго яшчэ? Можна, напрыклад, у сталёвую дзеву засунуць. Або падсмажыць на патэльнi. Зламаць рукi i ногi, перацерцi шыю вяроѓкай. Ды i шматлiкае iншае! Павесiць мала фюрара.
  Вось калi б чвартаваць? Гэта было так крута! Цi калясiць! Растварыць жыѓцом кiслаце.
  А можа Гiтлера i Сталiна звесцi разам i прымусiць бiцца як гладыятараѓ? А потым залiць расплаѓленым алеем? Цi можа ѓ скрыню з цвiкамi. I яшчэ цвiкi распалiць? Прычым дабяла! I чаго яшчэ толькi не прыдумаць!
  А фюрара бiць, бiць, бiць, i яшчэ раз бiць! Раскалiѓшы дрот, цi ланцуг.
  Або замарозiць жыѓцом. Напрыклад, у глыбе лёду. Залiць вадкiм азотам, цi гелiем. Наогул, спапялiць.
  Памучыць радыяцыяй! Або ѓзяць расплаѓлены свiнец, улiць фюрару ѓ глотку.
  Ала хiхiкнула. I шпурнула гранату голай ножкай.
  Атрымлiвалася забаѓна. I фюрар аказаѓся змятым.
  Дзяѓчына ѓзяла i прачырыкала:
  - Бу, бу, бу! Я Гiтлера сшыбу!
  I чаго толькi яшчэ не прыдумае гэтая страшэнная красуня! Наогул цудоѓная дзеѓка!
  I настолькi рудая... Што не ѓ казцы сказаць, нi пяром апiсаць! Такiя пякучыя валасы. Проста полымя. Або напалм. I брыкаецца, яна вельмi лiха i лягаецца вельмi крута. Вось гэта дзяѓчына-тэрмiнатар.
  Марыя таксама не падарунак. Але натура тонкая. I нават веруючая. Праѓда яе вера слабее. Сапраѓды, што за Бог, калi яна дапускае перамогi фашыстаѓ? Як такое ѓ прынцыпе магчыма?
  Марыя злавалася на Усявышняга. Немцы дайшлi да Алма-Аты, Уфы, Горкага. Акружылi Разань, Маскву, Ленiнград. I няма iм прыпынку.
  Ды фашысты моцныя. Зло кiруе светам, не ведаючы лiкi. Але вам сыны Сатаны не зламаць моц Хрыста!
  Воiны цемры заѓсёды мелi перавагу. Бо чалавечае сэрца мае цягу да зла. I не варта яму так ужо i давяраць. А верыць каму? Розуму чалавека! Бо людзi не так ужо дрэнныя! Ёсць суцэль прыстойныя тыпы. Якiя здольныя кiраваць справядлiва. I не абавязкова вернiкi. А Сталiн той яшчэ садыст!
  Марыя задумалася ѓ свой час. Над такой праблемай: чаму Бог дапускае зло? А вось адказ тут няпросты. Сапраѓды, без зла .... Паспрабуй, напiшы кнiгу, у якой бы не было зла! Гэта практычна немагчыма!
  Ва ѓсiх лiтаратурных творах ёсць зло. Або грэх... Хоць паняццi граху i злы не зусiм тоесныя. Войны гэта таксама зло. Але iх вялi па волi Бога. I гэта нiбыта, не было грахом. Такi вось парадокс Старога Запавету. А затым i зусiм пацыфiсцкi Новы запавет. I таксама не самае лепшае...
  Што iм легчы пад фашыстаѓ? Бо Iсус казаѓ: стукнулi цябе па правай шчака, пастаѓ левую!
  Але хто рэальна прытрымлiваецца гэтага? Святары? Ды не! Царква была агрэсiѓнай. I iнквiзiцыя i крыжовыя паходы, i ваенныя фармаваннi пры манастырах.
  Ды пакорай не адрознiвалiся святары. I iншыя... Будзь то каталiкi, пратэстанты, праваслаѓныя. I гэта пры пацыфiзме Новага запавету.
  Фашысты што гавораць, тое i робяць. А тут вучыць быць авечкамi, а самiм рабiць як ваѓкi.
  Марыя ѓсё часцей думала, што можа здаровы пацыфiзм i ёсць iсцiна. Гэта значыць не пацыфiзм, а атэiзм. Маѓляѓ, сапраѓды, што ёсць вера як не самаѓнушэнне. Ну чамусьцi iконы нiкога несмяротным не зрабiлi. I патрыярхi памiраюць, як i простыя грэшнiкi. I манахi не на што не здольныя.
  Не, куды лепей сапраѓды верыць: чалавек сам каваль свайго шчасця!
  А не мардаваць сябе пастамi i малiтвамi. I новы танк куды больш каштоѓны за тысячу малебнаѓ.
  Марыя шпурнула голай, вельмi панадлiвай ножкай гранату i заѓважыла з глыбокiм уздыхам:
  - I не царква, нi шынок! Нiчога не свята! I па жыццi ѓсё не так... Усё не так дзяѓчаты!
  Матрона пакiнула босымi нагамi, цэлы цэнтнер узрыѓчаткi i пахавала сотню фрыцаѓ. А затым пробулькала:
  - Не трэба засмучацца! Усё жыццё наперадзе! Усё жыццё наперадзе, спадзявайся i чакай!
  Алёнка таксама кiнула пасланне, якое ѓганяе фрыцаѓ у труну. I захоплена заспявала. Складаючы на хаду;
  Дзяѓчынкi-камсамолкi соль Зямлi,
  Мы як руда i полымя апраметнай.
  Да подзвiгаѓ вядома дараслi,
  I з намi Меч Святы, Дух Гасподнi!
  
  Мы любiм вельмi смела ваяваць,
  Дзяѓчаты што прастор грабуць сусвету...
  Непераможная ѓ Расii раць,
  Сваiм запалам, у бiтве нязменнай!
  
  На славу нашай Радзiмы святой,
  На небе знiшчальнiк лiха кружыць...
  Я камсамолка бегаю босы,
  Распырскваючы лёд, якi накрыѓ лужыны!
  
  Не можа дзевак, вораг ведай спалохаць,
  Яны разбураюць усе варожыя ракеты...
  Не суне морду да нас крывавы таць,
  У паэмах стануць подзвiгi апеты!
  
  Фашызм напаѓ на Радзiму маю,
  Ён уварваѓся так кашмарна i падступна...
  Я люблю Езуса са Сталiнам,
  Адзiны камсамолкi з Богам роѓна!
  
  Босыя па гурбе iмчымся мы,
  Лiхiя, як iмклiвыя пчолы...
  Мы дочкi i гады i зiмы,
  Жыццё зрабiла дзяѓчынку загартаванай!
  
  Страляць час, так адкрывай агонь,
  Мы трапныя, i ѓ вечнасцi прыгожыя...
  I ѓразiлi проста ѓ вока, не ѓ брыво,
  Са сталi, што завецца калектывам!
  Не адолець фашызму наш рэдут,
  I воля мацней трывалага тытана...
  У Айчыне зможам адшукаць выгоду,
  I звергнуць нават фюрара-тырана!
  
  Вельмi магутны танк паверце "Тыгр",
  Ён далёка i трапна так страляе...
  Не час жа зараз для дурных гульняѓ,
  Бо надыходзiць злосны Каiн!
  
  Павiнны мы сцюжу, спёку пераадолець,
  I шалёнай ардой жартам змагацца...
  Раз'юшыѓся абкладзены мядзведзь,
  Душа арла не бездапаможнага паяца!
  
  Я веру, камсамолкi перамогуць,
  I вышэй зорак сваю краiну паднiмуць...
  Мы пачалi паход з акцябрат,
  А сягоння з намi Iсуса Iмя!
  
  Кахаю я вельмi Радзiму сваю,
  Яна ѓсё людзям прамянiста свецiць...
  Айчыну не расцягнуць па рублi,
  Смяюцца ѓ шчасце дарослыя i дзецi!
  
  У савецкiм свеце весела ѓсiм жыць,
  У iм усё лёгка i папросту выдатна...
  Хай не перапынiць поспех сваю нiтку,
  А фюрар сунуѓ пашчу сваю дарма!
  
  Я камсамолка босая бягу,
  Хоць мароз, згортвае вушы...
  I спуску не вiдаць павер ворагу,
  Якi, хоча нас узяць i разбурыць!
  
  Для Радзiмы прыгажэй няма слоѓ,
  Сцяг чырвоны, нiбы кроѓ у промнях ззяе.
  Не будзем мы пакорней аслоѓ,
  Прыйдзе перамога веру хутка ѓ траѓнi!
  
  Берлiн дзяѓчынкi босыя пройдуць,
  Пакiнуць на асфальце адбiткi.
  Мы забылiся за людзей утульнасць,
  I не дарэчныя на вайне пальчаткi!
  
  А будзе бой, няхай грымне гэта бой.
  Усё фрыцам раскiдаем на аскепкi!
  Айчына назаѓжды салдат з табой,
  Не ведае што такое самаволка!
  
  Загiнуѓшых шкада, гэта гора ѓсiм,
  Але не паставiць расейцаѓ на каленi.
  Хоць скарыѓся фрыцам нават Сэм,
  Затое за нас вялiкi гуру Ленiн!
  
  Значок нашу i крыжык заадно,
  Я ѓ камунiзм i веру ѓ хрысцiянства...
  Вайна паверце людзi не кiно,
  Айчына нам мама, а не ханства!
  
  Калi прыйдзе Усявышнi ѓ аблоках,
  Усе мёртвыя ѓваскрэснуць у яркiм аблiччы...
  Любiлi людзi Госпада ѓ снах,
  Паколькi Iсус Творца столiкi!
  
  Вось мы здолеем зрабiць шчасце ѓсiм,
  Ва ѓсiм бязмежным рускiм светабудове.
  Калi любы плебей як пэр,
  А галоѓнае ѓ сусвеце Творанне!
  
  Жадаю абняць Усявышняга Хрыста,
  Каб нiколi не абрынуцца перад ворагамi...
  Таварыш Сталiн замянiѓ бацьку,
  А Ленiн будзе таксама вечна з намi!
  .
  
  
  КАВАРАЦТВА ХIТРАГА АБАМЫ
  Прэзiдэнт ЗША Абама аказаѓся больш хiтрым i не стаѓ бамбаваць IДIЛ, а вырашыѓ выкарыстаць гэты Халiфат, як таран супраць Iрана, Сiрыi i Расii. Яго разлiк цалкам апраѓдаѓся. IДIЛ, захапiѓшы большую частку Iрака ѓступiѓ у вайну з Iранам. Амерыканцы куплялi ѓ баевiкоѓ нафту, а ѓзамен прадавалi зброю. Каб выратаваць Асада Уладзiмiр Пуцiн усё ж улез у вайну.
  I пачалiся бамбардзiроѓкi IГIЛ. Але тут пайшло не так гладка, як у рэальнай гiсторыi. У IДIЛ з'явiлiся сродкi СПА прададзеныя ЗША, i знiшчальнiкi. Расiя сутыкнулася з мацнейшым ворагам, i была вымушана перакiдваць сухапутныя войскi. З самага пачатку расейцы неслi адчувальныя страты, i iх сiлы аказалiся надламаныя. Тут зразумела ѓжо не да тлушчу.
  Усё новыя i новыя сiлы ѓцягвалiся ѓ вайну ѓ Сiрыi. I яна не карысталася папулярнасцю. Шмат хто казаѓ: цi варта Расеi туды ѓцягвацца? I IДIЛ наступаѓ, наносiѓ цяжкiя ѓдары па расiйскiх войсках.
  Салдаты гiнулi ѓ вялiкай колькасцi. А пераламаць ход вайны не ѓдавалася. Мала таго здарыѓся канфлiкт i з Турцыяй. I гэта ѓскладнiла выкарыстанне сiл.
  Вайна пачалася з IДIЛ яшчэ ѓ маi 2015 года i прыняла зацяжны характар. Баi цягнулiся доѓга, i войска Расii з працай стрымлiвала супернiка. Iшлi цынкавыя дамавiны. А большая частка Iрака была пад IДIЛ. I спробы прарыву рабiлiся актыѓныя i агрэсiѓныя.
  Вайна, зразумела, аказалася зацяжной... I вось да моманту выбараѓ прэзiдэнта Расii, яна доѓжылася ѓжо тры гады. I загiнула больш за дзесяць тысяч расiйскiх салдат i афiцэраѓ i некалькi генералаѓ.
  Таму Уладзiмiр Пуцiн сутыкнуѓся з сур'ёзнай апазыцыяй. Павел Грудзiнiн ад левых сiл стаѓ хутка набiраць рахункi i палiтычныя ачкi. I яго поспехi былi каласальныя, як i скача рэйтынгу.
  Праѓда скандалы крыху падарвалi пазiцыi Грудзiнiна, але большую папулярнасць набыѓ Гiркiн. Якi як герой вайны на Данбасе, стаѓ новай зоркай.
  Ва ѓсякiм разе Пуцiн ужо страцiѓ папулярнасць, i людзi захацелi перамен, а далучэнне Крыма было забыта.
  Вось прайшлi выбары, i хаця Пуцiн нiбыта i перамог у першым жа туры, пачалiся масавыя акцыi пратэсту i патрабаваннi перагледзець вынiкi выбараѓ. Камунiсты не паверылi ѓ вынiкi, i было шмат прыкладаѓ фальсiфiкацый галасавання.
  I вось у Маскве былi даволi буйныя сутыкненнi з дэманстрантамi. Пачалiся i масавыя антываенныя акцыi. I баi ѓ Сiрыi працягвалiся.
  Пуцiн нават актывiзаваѓ баявыя дзеяннi i спрабаваѓ наступаць у Iраку.
  Але гэта ѓсё вяло толькi да павелiчэння колькасцi страт.
  I бiтвы ѓсё больш i больш нарасталi i станавiлiся больш крывавыя...
  Антываенны рух у Расii ѓсё нарастаѓ. Праходзiлi масавыя сутычкi з палiцыяй i проста пабоiшчы.
  Толькi эпiдэмiя каранавiруса, некалькi знiзiла антываенны напал.
  Але бiтвы ѓ Сiрыi нягледзячы на пандэмiю ѓсё яшчэ працягвалiся. I вось у 2021 годзе, супраць IДIЛ вырашылi выпрабаваць найноѓшую зброю: аднамесныя пiрамiдальныя танкi.
  Гэта ѓнiкальныя машыны выпушчаныя ѓсяго ѓ чатырох экземплярах. Кожная важыла пяцьдзесят тон, i мела рухавiк у пяць тысяч конскiх сiл. А рухавiк не просты, а электрычны.
  Прыгожыя дзяѓчыны кiравалi чатырма машынамi, i гэта было вельмi выдатна.
  Наташа на пiрамiдальным танку нацiснула на кнопкi джойсцiка босымi пальчыкамi ножак, i разанула з кулямётаѓ па маджахедах, зразаючы iх кулямi з уранавымi стрыжнямi.
  I праспявала, скалячы зубкi:
  - Слава Вялiкай Расii!
  Зоя, якая расстрэльвала супернiкаѓ з кулямётаѓ, i вяла агонь з хуткастрэльнай гарматы, рыкнула:
  - За Русь што крылы распасцерла!
  I босымi пальчыкамi ножак, спрытная прыгажуня нацiснула на кнопкi джойсцiка.
  I зноѓ выплёѓвае снарады з уранавымi стрыжнямi.
  Iншы пiрамiдальны танк з Аѓгусцiнай раскручвае свае баявыя клюшнi i руйнуе непрыяцеля. Скошвае шэрагi маджахедаѓ, пакрываючы гарой трупаѓ узгорак.
  I раве:
  - За камунiстычныя далi!
  I Святлана па ворагах б'е, i маджахедаѓ выкошвае. I пры гэтым напявае:
  - Будзе ѓ славе камунiзм!
  I босымi пальчыкамi ножак нацiскае на кнопкi джойсцiка.
  I вайна iдзе сабе па нарастальнай. Расейскiя войскi сутыкнулiся з моцным фронтам.
  Iголка гэта не падарунак. Супраць яго выкарыстоѓваюць штурмавiкi. На iх таксама прыгожыя дзяѓчаты: Марыя i Мiрабела. Яны такiя выдатныя i ваююць басанож i ѓ бiкiнi.
  Выдатныя дзяѓчынкi i так насядаюць на пазiцыi маджахедаѓ. I разбураюць iх ракетамi.
  Марыя ѓ радасцi спявае:
  Буянiць у шаленстве САТО,
  Рухаѓ наперад вораг палiцы...
  Але катаѓ-супостатаѓ,
  Рускiя сустрэнуць у штыкi!
  I як пашле па супернiку ракеты. I ѓразiць непрыяцеляѓ зараз.
  Мiрабела пасылаючы снарады заѓважае:
  - А што вайна, што вайна? Дзеля нейкага дыктатара Асада пралiваць кроѓ?
  Марыя з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Дзеля гэтага пралiваць кроѓ i не варта!
  I таксама паслала забойнай сiлы ракету.
  Дзяѓчынкi зразумела выконваюць загад. Але ѓжо сёмы год iдзе вайна, дзеля невядома чаго. I вядома ж на Пуцiна дзяѓчаты злыя. Незразумела, чаго ён хоча. I расейскiя войскi трымаюць абарону, а спробы наступу правальваюцца.
  Пiрамiдальныя танкi гэта добра, але акумулятар пакуль хутка на такой хуткасцi разряжается. Iх даводзiцца адводзiць у тыл i зараджаць электрычнасцю.
  Наташа, Зоя, Аѓгусцiна, i Святлана, сабралiся разам i давай гуляць у карты.
  Пры гэтым дзяѓчаты напяваюць:
  - Ну, што сказаць, ну што сказаць, уладкованыя так людзi! Жадаюць ведаць, жадаюць ведаць! Жадаюць шляхту, што будзе!
  А выбары ѓ Дзярждуму паказалi трыѓмф камунiстаѓ. Але зноѓ былi масавыя фальсiфiкацыi. I гэта прывяло да масавых акцыях пратэсту, у якiх бралi ѓдзел мiльёны людзей. Састарэлага слабака Зюганава зрынулi, i замест яго да ѓлады прыйшлi маладыя. Акцыi пратэсту ѓзмацнiлiся, пайшлi забастоѓкi, i маса лозунгаѓ.
  У адказ расiйская армiя пачала вялiкi наступ i ѓ Сiрыi i ѓ Iраку. Баi разгарнулiся вельмi нават кровапралiтныя. Тым больш i ѓ Iране неспакойна. Бунты там i хваляваннi.
  Пуцiн аказаѓся ѓ вельмi цяжкай сiтуацыi. Унутры Расii хваляваннi сталi куды больш маштабнымi. Зюганаѓ канчаткова злёг, i новае маладое кiраѓнiцтва патрабавала адстаѓкi Пуцiна i яго каманды.
  А ѓ Сiрыi i Iраку кiпелi баi. Вайна тамака была маштабнай. I лезла на ражон.
  Яшчэ дзве дзяѓчыны Алiса i Анжалiка змагалiся нiбы монстры, i выкарыстоѓвалi адмысловы дыскападобны верталёт. I iх збiць нiяк не ѓдавалася.
  Верталёт выпускае ракеты, спальвае супернiкаѓ, i разбiвае дзоты.
  Алiса ѓзяла i прачырыкала:
  - За Расiйскi халiфат!
  I як нацiсне босымi пальчыкамi ножак, на кнопку джойсцiка i ѓразiць супернiка.
  Анжалiка зароѓ:
  - На абардаж!
  I зноѓ ракетамi як лупанет, па непрыяцелю...
  У Маскве прайшоѓ масавы мiтынг i падчас сутыкненняѓ з палiцыяй былi загiнуѓшыя. На многiх заводах пачалiся забастоѓкi. Цяпер камунiсты паказалi моц. I яны ѓжо проста называлi Пуцiна злачынцам i забойцам. Супрацьстаянне ѓсё нарастала. I там-сям ужо лiлася кроѓ.
  Акцыi пратэсту вылiлiся ва ѓсеагульную забастоѓку. I яна аказалася такой маштабнай, што ѓлада пайшла на саступкi.
  Вынiкi выбараѓ у Дзярждуму былi ануляваныя. I абвешчаныя новыя. I тут ужо камунiсты мелi ѓсе шанцы на перамогу. I нават перамаглi, атрымаѓшы большасць месцаѓ у парламента.
  А ѓрад Мiхаiла Мiшусцiна пайшоѓ у адстаѓку. Пачалося фармаванне левага ѓрада. Заадно камунiсты адзначылi, што з вайной у Сiрыi час канчаць.
  Iшоѓ ужо 2022 год.... Уладзiмiр Пуцiн з уздыхам заявiѓ, што не збiраецца гэта рабiць. Так усе ахвяры ѓ гэтым выпадку будуць марныя.
  Тады ѓ Дзярждуме пачаѓся працэс iмпiчменту. У Савеце Федэрацыi таксама змены. Ён палявеѓ, i патрабуюць зрушы Мацвiенку, якая занадта ѓжо пакорлiвая марыянетка ва ѓладаѓ.
  У цэлым народ стаѓ куды больш актыѓна бунтаваць, i патрабаваць перамен.
  Сiтуацыя напальвалася. Цяпер ужо камунiста задавалi тон у пратэстах. I сабралi подпiсы пад новую канстытуцыю.
  А тут яшчэ ѓ Пуцiна здарыѓся iнсульт, i ён злёг.
  Былi аб'яѓлены новыя выбары прэзiдэнта.
  Асноѓным кандыдатам ад камунiстаѓ стаѓ Аляксей Кузняцоѓ. I яму ѓдавалася шмат. I на выбарах новы левы лiдэр здолеѓ перамагчы ѓ першым жа туры.
  I гэта быѓ выдатна!
  Тут i казцы канец, а хто слухаѓ агурок!
  
  ЕМЕЛЬЯН ПУГАЧОђ - ШАНЕЦ ДЛЯ ЧАЛАВЕЦТВА
  Емяльян Пугачоѓ адразу ж пасля ѓзяцця крэпасцi Тацiшчава пайшоѓ на Арэнбург i здолеѓ горад заспець знянацку i ѓзяць яго хуткаплынным штурмам. Большая частка гарнiзона здалася практычна без бою.
  I Емяльян Пугачоѓ захапiѓ буйны губернскi цэнтр, шмат гармат i боепрыпасаѓ.
  Пасля чаго яго хутка якое расце войска рушыла да крэпасцi Верхне-Яiцкай i яе таксама ѓзяла iмклiвым наскокам. I далей на Уфу. Усё больш i больш людзей з розных народаѓ далучалася да Пугачова. Яго армiя падыходзячы да Уфе ѓжо налiчвала амаль пяцьдзесят тысяч, i мноства гармат.
  Гарнiзон амаль без супрацiву здаѓся. Пасля чаго Емяльян Пугачоѓ паслаѓ лятучыя атрады на Урал, каб узяць пад кантроль зброевыя заводы.
  Кацярына Другая вестку аб падзеннi Арэнбурга атрымала са спазненнем. I гэта выклiкала ва ѓсiх шок. Прыйшлося тэрмiнова збiраць сiлы. А iх няшмат - турэцкая вайна ѓсё адымае. Толькi адзiн Бiбiкаѓ больш-менш прыдатны генерал-аншэф быѓ мабiлiзаваны. I ѓ iм каманда. Прыйшлося тэрмiнова збiраць сiлы.
  Але войска самазванца хутка расло. I рушыла да Казанi. Да яе далучалiся калмыкi, башкiры, татары, кiргiзы i iншыя народы. Адзiн за iншым Емяльяна Пугачова прызнавалi законным царом i заводы i гарады на Урале.
  I многiя далучалiся да паѓстанцаѓ. I войска Емяльяна Пугачова iшла да Казанi, i лёгка ламала супрацiѓ. Многiя афiцэры пераходзiлi на яе бок. I войска Пугачова хутка расло. I вось i Казань была атакавана.
  I ѓ рэальнай гiсторыi самазванец яе змог узяць меншым i горш арганiзаваным войскам. А зараз у яго атрымалася яшчэ лягчэй i хутчэй.
  I Крэмль Казанскi быѓ адразу ѓзяты. Iмклiвае апынулася ѓ Емяльяна войска.
  А колькi коннiцы i магутных байцоѓ сабралася. I артылерыi, i байцоѓ з уральскiх заводаѓ. I мноства зброевых. Вось i Казьедзям'янск упаѓ.
  Толькi ѓ Нiжнiм Ноѓгарадзе Емяльяна Пугачова чакала сур'ёзны супрацiѓ.
  Туды паспелi прыбiць падмацаваннi з-пад Санкт-Пецярбурга i са шведскай мяжы. Але i ѓ Пугачова ѓжо было больш за сто тысяч войска i шмат гармат.
  Бiбiкаѓ дапусцiѓ памылку. Усё ж замест абароны вывеѓ частку войска з горада. I яны патрапiлi пад моцны ѓдар праѓзыходных сiл паѓстанцаѓ i былi змятыя.
  Гэта аблегчыла штурм Нiжняга Ноѓгарада. Тым больш частка войскаѓ i афiцэраѓ перайшла на бок Емяльяна Пугачова. I найбуйнейшы горад упаѓ.
  Злавiлi i Бiбiкава. Ён адмовiѓся прысягнуць самазванцу i былi павешаны.
  Пугачоѓ рушыѓ да Масквы. Усё гушчар на яго бок пераходзiлi ѓрадавыя войскi, афiцэры i нават генералы.
  Упала амаль не супрацiѓляючыся Разань. I вялiзнае войска падышло ѓ Маскве.
  Войск у ёй аказалася мала, ды i не зусiм надзейныя. Тры палкi данскiх казакоѓ перайшлi на бок Пугачова. I Маскву атакавалi штурмам.
  Шанец выстаяць быѓ толькi ѓ Крамля, але там знайшлiся здраднiкi i адчынiлi браму Пугачову.
  На бок самазванаму цару перайшоѓ i спешна адклiканы з турэцкага фронту Аляксандр Сувораѓ. Ён вырашыѓ, што супраць народа ваяваць не сэнсу. А пытанне аб легiтымнасцi цара, гэта справа жадання краiны.
  Услед за Суворавым пацягнулiся i iншыя генералы. Атаманы на чале войскамi разыходзiлiся па Расii i бралi гарады за гарадамi.
  А сам Пугачоѓ пайшоѓ да Санкт-Пецярбургу.
  Кацярына Другая бачачы што яе сiлы растаюць, прыхапiѓшы частку скарбаѓ, бегла за мяжу, загадаѓшы братам Арловым арганiзаваць абарону горада.
  Тыя так i зрабiла. Большая частка гарнiзона перайшла на бок самазванца, i Санкт-Пецярбург быѓ хутка ѓзяты. Арловых схапiлi i павесiлi. А новы цар увайшоѓ у сталiцу. Неѓзабаве амаль усе генералы i рускiя часткi прызналi яго. Як i Расiйскiя гарады. Кацярына бегла ѓ Швецыю. А адтуль у Нямеччыну.
  Яе сын Павел пры невыразных абставiнах загiнуѓ. I Емяльян Пугачоѓ зноѓ ажанiѓся, i абвясцiѓ аб новай каранацыi. Пасля чаго яго жонкай стала казачка Усцiння.
  Вайна з Турцыяй была даручана Аляксандру Сувораву i скончылася хуткай перамогай.
  У Емяльяна нарадзiѓся спадчыннiк. I дынастыя як бы Раманавых умацавалася.
  Цар адмянiѓ прыгон, i праводзiѓ рэформы. Расея стала хутка развiвацца i паднiмацца. Рушыла ѓслед яшчэ вайна з Турцыяй i ѓзяцце Канстанцiнопаля. Емяльян Пугачоѓ заснаваѓ новую рэлiгiю, адмовiѓшыся ад Сёмухi i увёѓшы шматжанства. Гэта ѓжо было ж да Iсламу, але Iсламу Праваслаѓнага.
  Аляксандр Сувораѓ правёѓ некалькi паходаѓ дайшоѓшы да Марока, i заваяваѓшы Блiзкi Усход, Iран, Судан, Поѓнач Афрыкi. А потым, калi ѓ Францыi адбылася рэвалюцыя армiя Емяльяна Пугачова захапiла i ѓсю Еѓропу. Узнiкла такiм чынам найвялiкшая з iмперый у гiсторыi чалавецтва.
  Емяльян Пугачоѓ быѓ даволi малады з 1742 года i таму кiраваѓ доѓга, перажыѓ i Кацярыну, i Аляксандра Суворава. Пасля заваявання Еѓропы рускiя рухалiся па Афрыцы i ѓступiлi ѓ Iндыю, якую таксама пакарылi.
  Вайна з Кiтаем здарылася ѓжо ѓ 1815 годзе пры сыне Пугачове Пятры Чацвёртым.
  Вайна аказалася для Расii пераможнай i Кiтай быѓ пакораны. Пасля чаго Расiя падпарадкавала сабе цалкам тры кантыненты i высадзiлася ѓ Аѓстралii i на Алясцы. I працягнула экспансiю з Амерыку. Тамака ѓ яе ѓжо не было сур'ёзных супернiкаѓ.
  Брытанiя была разбiта, i захоплена. А неѓзабаве пакарылi i ЗША. Да 1850 году Расея ѓжо кантралявала ѓвесь мiр.
  Далей наступiла пакуль што касмiчнай экспансii. I гэта аказалася выдатна.
  Зрэшты, вядома ж былi праблемы.
  Адна з iх гэты рух на карысць рэспублiканскай формы праѓлення. Але дынастыя Пугачова-Раманава карысталася аѓтарытэтам i пакуль заставалася непарушнай.
  Былi тут i барацьба за ѓладу i спробы пераваротаѓ. Калi да канца дваццатага стагоддзя адбыѓся першы палёт за межы сонечнай сiстэмы, група змоѓшчыкаѓ у пачатку дваццаць першага стагоддзя пагрузiлася ѓ штучны сон i паляцела да далёкай планеты, каб ужо тамака заснаваць сваю дзяржаву.
  Некаторыя праблемы ѓзнiклi i з яѓрэямi. Калi iншыя народы хутка русiфiкавалiся i прымаѓ Праваслаѓны Iслам, то гэтыя юдэi ѓпарцiлiся i супрацiѓлялiся. I iх за гэта падцiскалi. Былi i iншыя праблемы. У дваццаць першым стагоддзi стаѓ модны атэiзм. I адмаѓленне аѓтарытэту Бiблii i Карана. А фармальна Багаслоѓе будавалася на вольным тлумачэннi гэтых кнiг.
  I гэта таксама спараджала некаторыя калiзii. Тым больш навука разьвiвалася. Працягласць жыцця ѓ дваццаць першым стагоддзi значна вырасла, i людзi навучылiся рэальна маладзець. I вядома ж сталi гаварыць, а як наконт слова Хрыста: нiводнага воласа ты не зробiш нi белым, нi чорным? Альбо няхай будуць днi iхнiя сто дваццаць гадоѓ!
  Таксама ѓзнiкалi сумневы. На некаторых планетах сонечнай сiстэмы, дзе ѓжо былi сур'ёзныя селiшчы сталi ѓзнiкаць сепаратысцкiя настроi. Ва ѓсякiм разе з'явiлiся патрабаваннi аѓтаномii. Карацей кажучы лепш, чым у рэальнай гiсторыi, але ѓсё роѓна ёсць i праблемы i не ѓсё ѓ ружовым святле.
  Але ва ѓсякiм разе чалавецтва адзiна i з голадам i эпiдэмiямi i амаль усiмi хваробамi скончана. I людзi могуць жыць ужо некалькi стагоддзяѓ не старэючы, i ѓвогуле не жыццё, а амаль камунiзм i рай на Зямлi ѓ дваццаць першым стагоддзi!
  
  ЦIКАВЫ ШАНС ЧЭРЧЫЛЬЮ
  Чэрчыль пагадзiѓся на мiр з Германiяй на наступных умовах. Трэцi Рэйх гарантуе Брытанii недатыкальнасць яе каланiяльнай iмперыi. Прычым, Гiтлер нават пагадзiѓся не патрабаваць зваротна нямецкiх калонiй паглынутых Англiяй падчас першай сусветнай вайны. Узамен, праѓда ѓ немцаѓ заставалася поѓная воля распараджацца французскiмi, i галандскiмi калонiямi. А таксама яны маглi колькi заѓгодна дзейнiчаць супраць Расii. Вядома, фюрар не збiраѓся трываць сваiм суседам СССР. Атрымлiвала Нямеччына вельмi шмат. I ёй хапала. А Брытанiя фармальна нiчога не губляла. Так што дамова была ѓзаемавыгаднай. У Англii ѓ любым выпадку не было шанцаѓ утрымаць свае валадарствы ѓ Афрыцы i Азii. Немцы лёгка б захапiлi Егiпет, а пасля гэтага i Блiзкi Усход з Iракам i Кувейтам. А далей, праз прагерманскi Iран дайшлi б i да Iндыi.
  Не кажучы, што шанцаѓ утрымаць Афрыку ѓ Брытанii нiякiх.
  Падводная i паветраная вайна, даканалi, былi ангельцаѓ у любым выпадку.
  А так усе бакi засталiся пры сваiх iнтарэсах. I Гiтлер стаѓ рыхтаваць напад на Усход. Танкаѓ у СССР нашмат больш, i паѓтары тысячы машын, куды лепшай якасцi, чым нямецкiя.
  У параѓнаннi з рэальнай гiсторыяй фрыцы выставiлi на пяць тысяч самалётаѓ i тысячу танкаѓ больш. Адбiлася адсутнасць страт у бiтве за Брытанiю, i магчымасць выкарыстоѓваць афрыканскi корпус на ѓсходзе.
  Праѓда, збольшага падобнае кампенсавалася тым, што раптоѓнасць дасягнуць аказалася складаней.
  Сталiн усё ж аб'явiѓ усеагульную мабiлiзацыю, i прывёѓ войскi ѓ баявую гатоѓнасць. Але ѓдар немцаѓ усё роѓна аказаѓся моцным i тактычна раптоѓным. Тым больш не чакалi, што фрыцы кiнуць адразу ѓсе сiлы на ѓдары. Ды i абараняцца, чырвоныя навучаны куды горш, чым наступаць.
  Войскi вермахта прарвалi абарону, i змаглi рушыць наперад на асноѓных напрамках.
  Крыху павольней, чым у сорак першым рэальнай гiсторыi. Але дабралiся да Смаленска. Дзе i апынулiся, спыненыя, праѓзыходнымi савецкiмi сiламi. Але вось фашысты павярнулi на поѓдзень. Ужо глыбокай восенню авалодалi Кiевам. Зiма заспела фрыцаѓ, у баявой гатоѓнасцi да наступлення на Маскву. Фашысты засталiся зiмаваць, у маразы, не адважыѓшыся на штурм.
  Ленiнград у сваю чаргу блакiраваны.
  Горш за ѓсё тое, што Японiя не рызыкнула ваяваць са ЗША i Брытанiяй. I магла ѓ любы момант адкрыць другi фронт. Зiмой савецкiя войскi спрабавалi наступаць, але нямецкую абарону так i не прабiлi. Увесну фашысты назапасiлi сiл, i працягвалi панаваць у паветры. Але паколькi, нафта паступала Трэцяму Рэйху не толькi з Румынii, але яшчэ з Лiвii, Нiгерыi, Камеруна - то Каѓказская нафта фашыстам была не такая патрэбная.
  I фрыцы пачалi наступ у цэнтры. Iмкнучыся ѓзяць Маскву.
  Але лiнiя абароны савецкiх войскаѓ аказалася трывалай. За тры месяцы ѓпартых баёѓ, гiтлераѓцы змаглi рушыць наперад толькi на сто, сто дваццаць кiламетраѓ.
  I спынiлiся. Толькi ѓ Крыме гiтлераѓцы змаглi ѓзяць Керч i блакаваць Севастопаль. Захапiлi фашысты i палову Данбаса, у прыватнасцi Харкаѓ. Пасля вялiкiх страт у цэнтры, Гiтлер змянiѓ стратэгiю, i вырашыѓ па парадзе Герынга пачаць паветраны наступ на СССР.
  У прыватнасцi ѓ ход пайшлi бамбавiкi Ю-188. I навейшыя i дасканалыя Ю-288. Вайна ѓсё больш станавiлася пазiцыйнай. Гiтлер разлiчваѓ на новую зброю i танкi. У першую чаргу ѓ серыю паступiлi "Тыгры" i крыху пазней "Леѓ", а далей "Пантэра". Самым абароненым, несумненна, аказаѓся "Леѓ" са 100-мiлiметровай бартавой бранёй, ды яшчэ i пад нахiлам. Нядрэнная бартавая браня была i ѓ "Тыгра". Горш у "Пантэра", якая на танк прарыву не цягнула.
  Узiмку немцы трымалi абарону. Савецкiя войскi без поспеху наступалi ѓ цэнтры. Спрабавалi адбiць i таксама няѓдала Харкаѓ. Немцы тут былi гатовы да абароны, i маглi адбiць нацiск. Адзiным поспехам Чырвонай Армii стала аперацыя "Iскра", калi па сушы ѓдалося прабiць вузкi калiдорчык да блакiраванага Ленiнграда.
  У маi фашысты пачалi штурм Севастопаля. Якi завяршыѓ 9 лiпеня 1943 года падзенне горада-крэпасцi. Наступленне ѓ цэнтры фашысты пачалi на наступны дзень. Яны выкарыстоѓвалi вялiкую колькасць найноѓшых танкаѓ. Уключаючы i "Леѓ", якi дзякуючы абароне з усiх ракурсаѓ абяцаѓ стаць нядрэнным танкам прарыву. Лезлi ѓ наступ i "Фердынанда" - па-свойму пышныя САУ.
  Наступ гiтлераѓцаѓ развiваѓся павольна. Страты было вялiкiмi. Танк "Леѓ", паказаѓ недастатковую хуткастрэльнасць прылады i дрэнныя хадавыя якасцi. Але ѓсё ж такi фашыстам удалося акружыць Вязьму. А потым i ѓзяць яе. Адна баi зацягнулiся позняй восенi, i нацiск фрыцаѓ вычарпаѓся.
  Чырвоная армiя паспрабавала зiмой аднавiць статус-кво. I змагла адбiць Вязьму назад. Але гэтым усе поспехi i абмежавалiся. Фашысты змаглi выстаяць i ѓ цэнтры. I пад Ленiнградам. I пад Харкавам.
  У абароне "Пантэра" паказала добрым танкам. Самая масавая машына Трэцяга Рэйха выраблялася ѓ вялiкiх колькасцях, i паказала сябе мабыць лепшым сродкам дужання з савецкiмi танкамi. У паветры баi iшлi з некаторай перавагай Люфтвафэ. Нямецкiя самалёты былi выдатна ѓзброены, з вялiкай хуткасцю, але менш манеѓраныя. Тым не менш МЕ-309 здалася сябе дастаткова эфектыѓнай, у першую чаргу з-за хуткасцi i ѓзбраення машынай.
  А на падыходзе была i рэактыѓная авiяцыя. У першую чаргу знiшчальнiк МЕ-262, наймацнейшы аргумент. Праѓда, дарагi. Немцы ѓвесь час павялiчвалi выпуск узбраенняѓ. Яны выкарыстоѓвалi замежных працоѓных, i ѓ iх было больш абсталявання, чым у СССР. З'явiлася больш дасканалая мадэль Фоке-Вульфа - ТАЯ-152, якая пры магутным узбраеннi i бранi мела, куды лепшую манеѓранасць i вялiкую хуткасць.
  Але галоѓнае - гэта рэактыѓныя самалёты. Новыя савецкiя ЛА-7 i ЯК-3 толькi збольшага маглi кампенсаваць з'яѓленне ѓ гiтлераѓцаѓ машын новага пакалення.
  Яшчэ да паступлення на ѓзбраенне "Пантэры", выказвалiся думкi, што дадзены танк недастаткова абаронены. Асаблiва па бартах. У вынiку была распрацавана "Пантэра"-2 больш абароненая, цяжкая, i з 88-мiлiметровай гарматай. I "Тыгр"-2.
  СССР выставiѓ IС-2 i Т-34-85. З'явiѓся ѓ немцаѓ больш дасканалы аѓтамат МР-44. У серыю паступiѓ i "Маѓс". У адрозненнi ад рэальнай гiсторыi Трэцi Рэйх не бамбiлi саюзнiкi, i можна было вырабляць шмат тэхнiкi.
  Баявыя дзеяннi паказалi зрэшты, што "Маѓс" танк занадта ѓжо цяжкi, i больш-менш прыдатны ѓ абароне. "Тыгр"-2 занадта часта ламаѓся i таксама быѓ танкам абароны.
  Толькi "Пантэра"-2 з больш магутным рухавiком 900 конскiх сiл, аказалася здавальняючай машынай для баявых дзеянняѓ. Не занадта выяѓляѓ сябе i "Леѓ".
  Рэальныя баявыя дзеяннi паказалi, што МЕ-262 не занадта надзейная машына, дарагая i нядосыць манеѓраная нават з улiкам магутнага ѓзбраення. Больш актыѓна ѓ серыю паступалi ТАЯ-152 якiя больш-менш падыходзiлi ѓ ролi працоѓнага конiка. Маглi быць i штурмавiком i франтавым бамбардзiроѓшчыкам i знiшчальнiкам. Надзеi звязаныя з МЕ-262 не зусiм апраѓдвалiся. За выключэннем таго, што дадзены знiшчальнiк вельмi цяжка збiць, дык ён меѓ моцнае бранiраванне. Але i важыѓ нямала. Затое вялiкiя спадзяваннi звязвалiся з НЕ-162. I збольшага яны апраѓдвалiся.
  Улетку немцы 22 чэрвеня 1944 года, нечакана асноѓны ѓдар нанеслi на поѓднi. Савецкае камандаванне асноѓныя сiлы трымала ѓ цэнтры. Сталiн паверыѓ дэзiнфармацыi, што вораг зноѓ пойдзе на Маскву. Але фашысты змаглi перайграць савецкую разведку. Акрамя таго адбiлася, вялiкая колькасць нямецкiх танкаѓ "Пантэра"-2 якiя дастаткова хуткiя i манеѓраныя, i лепш абаронены, па бартах.
  Таксама шмат выпушчана i "Тыграѓ", параѓнальна простых у вытворчасцi машын. Зьявiлася i новая мадыфiкацыя "Льва". З лягчэйшай 88-мiлiметровай гарматай, але з рухавiком 1250 конскiх сiл. Дадзены "Леѓ" самы ѓдалы танк - тыпу "Тыгра"-2, але цяжэй, з таѓсцейшай у 120-мiлiметраѓ бартавой i кармавой браняй, што з лiшкам кампенсаваѓ магутны рухавiк ад "Маѓса".
  "Леѓ"-2 аказаѓся вельмi ѓдалым танкам прарыву. Немцы змаглi дабiцца шмат. Захапiлi Варашылаѓград, Курск, Белгарад, узялi Варонеж. I павярнулi на лукавiну Дона. Дайшлi ѓрэшце i да Сталiнграда. Але там i ѓгразлi ѓ баях. Як i ѓ рэальнай гiсторыi, савецкiя войскi змаглi акружыць немцаѓ пад Сталiнградам. Аднак фашысты прымудрылiся ѓсё ж вырвацца з акружэння. Усё ж у немцаѓ было куды больш танкаѓ. Баi паказалi, што "Пантэра"-2 i "Леѓ"-2 здольныя i ѓзiмку суцэль прыстойна ваяваць. Акрамя таго на фронце з'явiлася САУ Е-25. Дадзеная машына была маленькай, з нiзкiм сiлуэтам, гарматай "Пантэры", але вельмi спрытнай i хуткастрэльнай.
  Фашысты адступiѓ ад Сталiнграда на лукавiну Дона i тамака ѓтрымалiся. Наступiла вясна 1945. У серыi пайшлi ХЕ-162, i савецкая авiяцыя пасавала перад гэтай мадэллю. Але самае галоѓнае гэта рэактыѓныя бамбавiкi, якiм не было роѓных. Яны бамбiлi расейцаѓ амаль бяскарна.
  У серыю паступiѓ новы нямецкi танк Е-50 - лягчэйшы, чым Тыгр-2, але лепш абаронены i ѓзброены з магутным рухавiком. А яго 88-мiлiметровая гармата ѓ 100 ЭЛ неперасягненая па дакладнасцi i бранябойнасцi.
  Сталiн шукаѓ спосабы змiрыцца з Гiтлерам. Бо пакуль новыя танкi IС-7 i Т-54 яшчэ толькi распрацоѓвалiся. А рэактыѓная авiяцыя яшчэ туманнейшая.
  Але фюрар не хацеѓ мiру i працягнуѓ наступ. На гэты раз, на Каѓказ, праз Церскую браму. Фашыстам удалося захапiць савецкiя гарады - Грозны i Арджанiкiдзэ. Але калi яны ѓвайшлi ѓ горы, iх пасоѓванне замарудзiлася.
  Тады гiтлераѓцы зноѓ iрванулi на Сталiнград. У баях усё мацней савецкiм войскам даставалася ад рэактыѓных штурмавiкоѓ i бамбавiкоѓ Люфтвафэ. Але сам горад фрыцы ѓзяць не змаглi, угразлi ѓ баях. Хоць i кiнулi ѓ ходу "Штурмтыгры". А авiяцыя прасавала.
  Савецкi ЯК-9 самы масавы знiшчальнiк састарэлы. А немцаѓ з'явiлiся больш дасканалыя мадэлi МЕ-262 з куды большай хуткасцю i манеѓранасцю. I мацнейшыя ва ѓзбраеннi ХЕ-162. Сiтуацыя абвастрылася яшчэ больш, калi нарэшце ѓ вайну ѓступiла Японiя. А ѓслед за ёй i Турцыя. Да канца сорак пятага года большая частка Каѓказа была захоплена немцамi i туркамi. А новы сорак шосты год прынёс СССР дадатковыя расчараваннi.
  Сталiнград яшчэ трымаѓся, але канцу траѓня i апошнi квартал быѓ узяты. I немцы з туркамi да гэтага часу поѓнасцю захапiлi Каѓказ. А ѓ лiпенi 1946 гады пачалося новы наступ на Маскву. Шанцы ѓ фашыстаѓ былi вялiкiя. У баях прынялi ѓдзел i Е-75, i Е-100. Гэтыя танкi былi з больш шчыльнай кампанавальнай схемай i лепш абароненыя. Савецкi фронт павольна, але дакладна прагiнаѓся... Да канца восенi Масква аказалася акружаная.
  Адначасова паѓ i Саратаѓ. Склалася вельмi цяжкая сiтуацыя. Японцы iшлi ѓ наступ з усходу. Сталiн прапанаваѓ Гiтлеру мiр на любых умовах, акрамя капiтуляцыi. Фюрар адхiлiѓ гэтыя прапановы.
  Узiмку ѓпала пасля разлютаванага штурму Масква. А ѓвесну, улетку немцы захапiлi ѓвесь Волга-Вяцкi раён. Пала i Волагда. Гiтлераѓцы змаглi да сярэдзiны восенi дайсцi да Свярдлоѓска...
  
  ФАКТАВАЯ РОЛЯ ЧЭМБЕРЛЕНА
  Чэмберлен не сышоѓ у адстаѓку, i паспеѓ заключыць ганаровы мiр з Гiтлерам.
  Умовы для Брытанii былi даволi выгаднымi: Трэцi Рэйх гарантаваѓ недатыкальнасць валадарстваѓ iмперыi льва. I Брытанiя не губляла нi пядзi тэрыторыi. Але наѓзамен Гiтлер атрымлiваѓ поѓную свабоду ѓ захопленых землях Францыi, Бельгii, Галандыi. А гэта вялiкiя тэрыторыi. I свабоду рук на Усходзе.
  А ад паходу на СССР нацыст нумар адзiн зусiм не адмовiѓся. I працягваѓ збiраць сiлы.
  Гiтлер жадаѓ не толькi Афрыкi i Сiрыi, з часткай Азii, але i расiйскiх земляѓ. У першую чаргу вядома ж засекi ђкраiны, Прыбалтыкi, Беларусi, i Каѓказкай нафты. Так што планы ѓ фюрара былi напалеонаѓскiя.
  Немцы рыхтавалiся да вайны, фармуючы значныя сiлы. На план "Барбароса", у iх было больш войскаѓ. У першую чаргу вядома ж авiяцыi. Тры тысячы самалётаѓ не былi збiты падчас паветранай бiтвы за Англiю i папоѓнiлi рады Люфтвафэ. Плюс яшчэ самалёты, якiя не адцягвалiся на Мiжземнае мора, i на прыкрыццё Еѓропы. Так што на план "Барбароса" было выдзелена не пяць тысяч самалётаѓ, у два разы больш - дзесяць тысяч.
  I танкаѓ было крыху больш. Па-першае, выпуск машын узрос больш, бо Трэцi Рэйх не бамбiлi. У другiх чатырыста танкаѓ не адправiлася ѓ Афрыку. I сёе-тое было знята са Францыi. Так што да бою фрыцы быѓ лепш падрыхтаваны.
  Праѓда крыху часу страцiлi, наступаючы супраць Югаславii i Грэцыi. Але скончылi без ангельцаѓ хутчэй.
  I ѓварванне ѓ СССР пачалося 7 чэрвеня з вялiкай на тысячу колькасцю танкам, i на пяць тысяч самалётаѓ. I зразумела было больш i пяхоты i артылерыi.
  Самае галоѓнае, што СССР як i ѓ рэальнай гiсторыi аказаѓся не гатовы. Сталiн занадта ѓжо баяѓся ваяваць з Трэцiм Рэйхам i спрабаваѓ любой цаной адтэрмiнаваць вайну i апынуѓся зноѓ у няёмкае становiшча.
  А тут яшчэ i Японiя напала. Чаму на гэты раз японцы вырашылi атакаваць? Чыннiк у тым, што Брытанiя выйшла з вайны, i зараз у выпадку чаго самураямi прыйшлося ваяваць супраць ЗША i Брытанii не скаванымi Трэцiм Рэйхам.
  А СССР у любым выпадку здаваѓся супернiкам слабейшым. Тым больш у самыя першыя днi вайны, ход баёѓ былi для Чырвонай Армii нават горшыя, чым у рэальнай гiсторыi. Так асаблiва ѓ паветры перавага гiтлераѓцаѓ была куды мацнейшай. Ды i танкаѓ больш, асаблiва на паѓднёвым напрамку, дзе Роммель паказваѓ геройства. I Чырвоная Армiя да абароны не гатова, i няма планаѓ абарончай вайны. I яны сыплюцца... I нават Кiеѓ змаглi ѓзяць з ходу, i да Смаленска дабралiся крыху раней. I Японiя таксама атакавала, каб не чакаць падзення Масквы, бо ѓ гэтым выпадку, яе б усё абвiнавацiлi, што яна як грыф кiнулася на забiтага супернiка. Зрынутага пры гэтым немцамi.
  Няма гонар самурая патрабавала ѓдарыць пакуль СССР яшчэ тузаецца. I вайна iшла даволi пасьпяхова. Самураi кiнулi вялiкую колькасць пяхоты i атакавалi пазiцыi Чырвонай армii. I гэта было з iх боку каласальным поспехам.
  Але на подступах да Уладзiвастока iх сустрэла каманда басаногiх дзяѓчынак. Якiя бiлiся з дзiкай лютасцю.
  Алёнка дала чаргу па самураях. А затым босымi пальчыкамi ножак шпурнула забойнай сiлы гранату. I парвала масу японцаѓ, пракрычаѓшы:
  - На славу Сталiна!
  Анюта таксама вяла агонь па ворагу. Скошвала насядалi жоѓтых байцоѓ i зароѓ:
  - За вялiкую Радзiму!
  I таксама яе босыя пальчыкi ножак кiнулi забойны прэзент смерцi.
  Ала гэтая рудая прыгажуня, скошвала надыходзячых японцаѓ. I яе босыя ножкi кiнулi каласальнай разбуральнай сiлы прэзент смерцi. I разарвала на часткi самураяѓ, прараѓ:
  - Слава камунiзму!
  Марыя таксама вяла агонь. Гэта залатакудрая прыгажуня. I яе босыя пальчыкi ножак, кiдалi забойныя прэзенты смерцi.
  I маса самураяѓ завалiлася.
  А дзяѓчына рыкнула:
  - Уладзiвасток не аддамо!
  I голая пятка дзяѓчыны паддала падаруначак смерцi.
  Алiмпiяда таксама бiлiся з разлютаванасцю. I вось яе босыя, моцныя ножкi шпурнулi цэлую звязку гранат, раздзiраючы працiѓнiкаѓ.
  Ваяѓнiца прашыпела:
  - За Вялiкую Русь!
  Алёнка, зразаючы жоѓтых салдат, пацвердзiла:
  - Радзiма з намi!
  I яе голая пятка паддала гранату. I разарвала новых салдат вялiкай iмперыi.
  Але нягледзячы на ѓвесь гераiзм Чырвонай Армii, яна прайгравала. З Далёкага ѓсходу не ѓдалося перакiнуць дывiзii. А немцы пачалi наступ на Маскву куды раней, чым у рэальнай гiсторыi, i ѓжо паспелi яе акружыць, i часткова захапiць, да таго як палiлiся пралiѓныя дажджы i наступiла бездараж. I гэта зразумела аказала ѓплыѓ на ход вайны.
  Асаблiва моцныя немцы ѓ паветры. Iх авiяцыя дастае савецкiя войскi канкрэтна.
  Гэтак жа немцы i на поѓднi былi мацнейшыя i рушылi далей. Паспелi яшчэ да бездаражы ѓзяць Курск, Варонеж, i рушылi на Сталiнград. Пачаѓшы вайну на два тыднi раней i з вялiкiмi сiламi фашысты атрымалi ладную фору i зараз мелi прыкметную перавагу ва ѓсiм. I гiсторыя для Чырвонага войска атрымалася горш, чым у рэальнасцi.
  Рухалiся немцы i хутчэй па Крыме, i ѓварвалiся на Каѓказ. I там таксама дасягнулi буйных поспех. Тым больш у вайну ѓступiлi i Турцыя, бачачы як СССР сыплецца.
  I вось немцы ѓзялi Разань i працягвалi наступ. I сам Сталiн бег нiбы заяц. I фашысты ѓжо падыходзiлi да Горкага. Там разгарнулiся баi.
  А Масква ѓсё яшчэ супрацiѓлялася: горад то вялiкi. Але баi iшлi на вулiцах i гiтлераѓцы падыходзiлi да Крамля.
  Але савецкiя дзяѓчаты далi бой фашыстам, ля горада Горкi.
  Цэлы батальён басаногiх дзяѓчынак, нягледзячы на тое, што ѓжо пайшоѓ снег i ѓдарылi маразы, сустрэѓ гiтлераѓцаѓ.
  Наташа адкрыла агонь, i трэсла сваiмi грудзьмi ледзь прычыненай нiтачкамi бiкiнi.
  Пасля чаго дзяѓчына праспявала:
  - Слава Вялiкай Расii!
  I босымi пальчыкамi ножак запусцiла гранату разбуральнай сiлы.
  Зоя, ведучы агонь па непрыяцелю, i скошваючы фрыцаѓ, прабуркавала:
  - Героям слава!
  I яе голая пятка кiнула забойны прэзент смерцi.
  Ваяѓнiца прачырыкала:
  - Не аддамо Масквы!
  Аѓгусцiна страляючы па супернiку, i зразаючы масы якiя насоѓваюцца гiтлераѓскiх войскаѓ, пiскнула:
  - Нашы самалёты добрыя!
  Святлана, ведучы агонь па фашыстах, агрэсiѓна выдала:
  - За Радзiму парад!
  I босымi пальчыкамi ножак шпурнула выбухны пакет.
  Дзяѓчынкi рэальна вельмi добрыя i сэксуальныя.
  Але яшчэ ваюе i Алiса з Анжалiкай. Яны б'юцца з няроѓнымi сiламi.
  Падбiваюць гранатай танк, i той пераварочваецца.
  Алiса кiдае босай ножкай выбухны пакет. Нямецкая самаходка разбiта, i ляцяць каткi. Адно лапу гiтлераѓца адарвала i зiхацеѓ залаты гадзiннiк.
  Алiса пiскнула:
  - За велiч Айчыны!
  I яе босыя пальчыкi ножак, як запусцяць забойчую бамбёшку. I адарвала галаву генералу.
  Анжалiка таксама як iрване па фашыстах з базукi. I прабiла чарговы танк. I разарвала непрыяцеля.
  I праспявала, скалячы зубкi:
  - Слава вялiкай Айчыне!
  Дзяѓчына ѓзяла i голай, круглай пяткай, паддаѓ забойны падарунак разбурэння.
  Алiса дзейнiчала вельмi агрэсiѓна i актыѓна. Дзяѓчына якая марыла аб дасягненнях i поспеху.
  Яе ѓ трыццаць сёмым годзе, калi яна была яшчэ дзяѓчынкай, арыштавалi разам з бацькамi. Спачатку завялi ѓ пакой для ператрусу. Загадалi распрануцца да гола. I Алiсе было вельмi сорамна. Яе жаночая фiгурка яшчэ толькi фармавалася. Але ѓжо адрасталi грудзей, i наглядчыца ѓшчыкнула яе за бюст са словамi: "Ах якiя сiськi"!
  Алiса збянтэжылася i пачырванела:
  - Не чапайце мяне!
  Наглядчыца засмяялася:
  - Адкрый раток дзяѓчынка, цётка аглядзi ѓважлiва!
  Алiса адкрыла рот. I наглядчыца пальцамi палезла ѓ яе пашчу. Непрыемна вядома, у Алiсы ледзь не вырвала. Асаблiва калi нацiснулi на корань яе мовы.
  Але горшае было потым. Наглядчыца, памацаѓшы рот, загадала:
  - А цяпер нагнiся i раздвинь ногi!
  I начапiла на свае буйныя лапы пальчаткi!
  I як яе лапа ѓпiѓся ѓ цнатлiва ѓлонне, парваѓшы плевну. Так што хлынула кроѓ. I было так балюча, што Алiса закрычала. А дзьве iншыя наглядчыцы тым часам яе трымалi за рукi. А турэмшчыца мацала яе, залазячы да самай маткi, прычым вельмi грубiянска. Гэта было пакутай i па шчоках Алiсы цяклi слёзы. I ѓ заднi праход было не менш балюча. Лапа ѓ наглядальнiцы буйная, а пальцы доѓгiя i тоѓстыя.
  Алiса нават страцiла прытомнасць ад болю i сораму. Потым яе прывялi ѓ сябе. Завялi ѓ iншае памяшканне. Сфатаграфавалi голай з розных кропак, i знялi адбiткi пальцаѓ.
  I потым аблiлi халоднай вадой са шланга i сыпанулi хлоркай. Выдалi казённую рому: кароткую, шэрую сукенку з нумарком, i завялi ѓ камеру да iншых дзяѓчынак. Басанож iсцi было халаднавата, але ѓ камеры дзяцей шмат i даволi цёпла.
  Алiсу праз некалькi дзён павялi на допыт. Тамака ёй прапанавалi падпiсаць паперу. Дзяѓчынка адмовiлася. Тады ёй замацавалi босыя ногi ѓ калодкi i бiлi палкамi па голых пятках. Алiса крычала, але падпiсваць адмовiлася, пакуль не страцiла прытомнасць.
  Яе зноѓ кiнулi ѓ камеру. Рэпрэсii былi масавыя i важдацца з дзiцем i доѓга дапытваць некалi. Таму ёй далi тэрмiн нiбыта за крадзеж i падпiсалi накiраванне ѓ дзiцячую працоѓную калонiю i без суда.
  Алiса там працавала i вучылася. Крымiльнiц было мала, амаль усе дзецi ворагаѓ народа. Хадзiлi да маразоѓ басанож, а ѓ маразы ѓ казённых валёнках. Працавалi дванаццаць гадзiн за суткi. Елi ѓ асноѓным капусту, але жылi дружна. Алiса нават у дзiцячым лагеры адужэла i загартавалася. I зараз ваявала басанож па снезе. I яе напарнiца Анжалiка таксама сядзела. Толькi яна была сапраѓднай злачынкай i крымiнальнiцай. I таксама дзiцячая калонiя пайшла ёй на карысць.
  Дзяѓчыны бiлiся ѓпарта i гераiчна.
  Але ѓсё роѓна Масква ѓпала... I Каѓказ захоплены. I Сталiна яшчэ прытруцiлi свае ж.
  Берыя падпiсаѓ капiтуляцыю. I стаѓ намеснiкам над часткай тэрыторыi Расii.
  I вайна на ѓсходзе завяршылася. Чэмберлен усё ж памёр i яго месца заняѓ Чэрчыль.
  I тут Гiтлер вырашыѓ, што ѓ Брытанii занадта ѓжо шмат калонiй. Цi не час iх падстрыгчы?
  I пачаѓ новую вайну ѓ 1944 годзе. Да гэтага часу ѓ немцаѓ з'явiлiся найноѓшыя танкi "Пантэра"-2 i "Тыгр"-2 больш дасканалыя i з магутнымi рухавiкамi. I самае галоѓнае - рэактыѓная авiяцыя, i падводныя лодкi на перакiсы вадароду.
  Ды i Японiя хацела пашырыць свае валадарствы, за кошт калонiй Брытанii i ЗША. Кiтай да гэтага часу самураi фактычна пакарылi. I ѓ iх былi шырокiя планы.
  Немцы пачалi наступ увосень... Iх больш магутныя танкi нядрэнна рухалiся з моцнымi маторамi. А рэактыѓная авiяцыя i зусiм не мела сабе апанента.
  Брытанiя падвяргалася бамбардзiроѓкам. I падводны флот яе раздзiраѓ. А немцы ѓдарылi па Егiпце. I хутка разграмiлi там Брытанiю, увайшлi разам з туркамi на Блiзкi Усход. Таксама быѓ узяты Гiбралтар, i войскi ѓвайшлi ѓ Марока, пакараючы чорны кантынент.
  Карацей кажучы, вайна пайшла ѓ адны вароты. За зiму немцы захапiѓ поѓнач Афрыкi i Блiзкi Усход. А вясной яшчэ i Iран з Iндыяй. Ды i японцы паспяхова наступалi i разбiлi Амерыку ѓ Перу-Харбар.
  Гэта цудоѓныя перамогi. А летам прайшла высадка ѓ саму Брытанiю, якая завяршылася яе падзеннем у дзесяць дзён.
  А восенню была захоплена поѓдзень Афрыкi i Аѓстралiя. Цяпер ужо ЗША аказалiся пад ударам.
  Сорак шосты год прайшоѓ у захопах астравоѓ, i паветранай i падводнай вайне. У 1947 годзе пачаѓся захоп Канады i Мексiкi падвойным ударам. Нямецкiя танкi серыi "Е", сталi самымi дасканалымi i моцнымi ѓ свеце. А аѓтамат нямецкi МР-64 не меѓ сабе роѓных па ѓсiх параметрах.
  А лятаючыя талеркi i дыскалёты было проста немагчыма збiць, наколькi яны непаражальныя дзякуючы ламiнарнай бруi.
  I столькi было страт...
  ЗША капiтулявалi 30 студзеня 1948 года. Якраз у пятнаццаць гадоѓ пасьля прыходу Гiтлера да ѓлады. I гэта было слаѓнай падзеяй.
  Потым наступiѓ перыяд мiру... Але да сiтавiны i чакай. 20 красавiка 1955 года пачалася вайна памiж Трэцiм Рэйхам i Краiнай Узыходзячага Сонца з усiмi яе калонiямi. Вайна была жорсткая i доѓжылася больш за два гады, але ѓсё скончылася перамогай Германii.
  20 красавiка 1959 года Гiтлер правёѓ рэферэндум, на якiм была ѓ свеце заснавана адзiная iмперыя - Трэцi Рэйх. I манархiя на чале з Гiтлерам.
  I калi фюрар памёр у 1961 г. яго пасад паспеѓ заняць сын.
  Да гэтага часу людзi зляталi на Месяц i на Марс, i жыццё чалавецтва здавалася стала наладжвацца.
  
  СЕНСАЦЫЙНАЯ АДМЕНА ВЫБАРАђ
  Ельцын пасля сенсацыйнага поспеху ЛДПР на выбарах 1993 года, узяѓ i паслухаѓшы парад радыкалаѓ ануляваѓ iх вынiкi. Якраз на Новы год, не даѓшы Дзярждуме сабрацца. I гэта стала сенсацыяй! Да новых выбараѓ у Дзярждуму прызначаных на 12 чэрвеня 1994 гады, заканадаѓчая ѓлада пераходзiла да Рады Федэрацый. I гэта было цiкавым тактычным ходам.
  Пры гэтым Ельцын ЛДПР забараняць не стаѓ, i правiлы выбараѓ у парламент пакiнуѓ ранейшыя. I гэта, вядома ж, стала моцным рашэннем. Або дакладней спрэчным. Але на партыю ЛДПР абрынулася ѓся моц прапаганды. I багата палiлася бруд. Хоць з iншага боку чым больш лаюць, тым вышэйшая папулярнасць. Прыхiльнiкi Жырыноѓскага былi расчараваныя скрадзенай перамогай.
  I праходзiлi беспарадкi. Незадаволеныя былi i ѓ фракцыi "Яблоко", якая нядрэнны набрала працэнт. I "Жанчыны Расii" якiя паказалi сенсацыйны вынiк таксама не занадта задаволеныя. А вось "Выбар Расii" на чале з Гайдарам атрымаѓ падмацаванне. Ельцын адправiѓ у адстаѓку ѓмеранага Чарнамырдзiна, якi ѓсё ж шмат што запазычыѓ ад старой сiстэмы i прызначыць прэм'ерам Ягора Гайдара. Апошнi папоѓнiѓ каманду новымi рэфарматарамi. I сабралася неслабая каманда... Якая стала абвальваць эканомiку яшчэ больш жвава, чым у рэальнай гiсторыi. I ваѓчарная прыватызацыя працягнулася.
  Супрацьстаянне з уладамi толькi нарастала. I рэйтынг Жырыноѓскага нягледзячы на вёдры бруду, а можа i дзякуючы iм узрастаѓ. Хаця на выбарах канкурэнцыя была куды больш жорсткая. I партыяѓ, якiя сабралi сто тысяч подпiсаѓ было куды больш. Ды i час для збору подпiсаѓ быѓ дадзены нашмат большы. I гэта адбiвалася. Сорак чатыры партыi змаглi ѓзяць удзел у выбарах.
  I на гэты раз з платным эфiрным часам было горай. А падчас тэлевiзiйных дэбатаѓ, Уладзiмiра Вольфавiча арыштавалi i кiнулi ѓ Лефортава. Па абвiнавачаннi ѓ прапагандзе нянавiсцi ѓ кнiзе "Апошнi Кiдок на поѓдзень".
  Але гэта яшчэ больш узняло яго рэйтынг, хоць яму i не далi словы. I вось адбылiся выбары ѓ Дзярждуму 12 чэрвеня 1994 гады. I адразу ж сенсацыя. Ва ѓмовах жорсткай канкурэнцыi партыя ЛДПР набрала больш за сорак шэсць працэнтаѓ галасоѓ у выбарах па партыйных спiсах. "Яблык", "Жанчыны Расii", "ПРЭС", "аграрыi" не прайшлi пяцi працэнтны бар'ер.
  На другiм месцы апынулiся камунiсты, а трэцiм "Выбар Расii" на чале з Гайдарам. Якi яе пяць працэнтаѓ пераадолеѓ....
  I большасць па партыйных спiсах за ЛДПР. Ды i па аднамандатных акругах, партыя Жырыноѓскага дадала, значна выйграѓшы больш за сотню месцаѓ. У цэлым парламент аказаѓся вельмi апазiцыйным, i антыельцынскiм. I партыя ЛДПР атрымала ѓ Дзярждуме большасць, цi ледзь не канстытуцыйнае. А разам з камунiстамi i канстытуцыйнае.
  Аднак ёсць яшчэ i Верхняя палата i сам прэзiдэнт. А Уладзiмiр Жырыноѓскага проста з камеры даставiлi ѓ залу пасяджэнняѓ Дзярждумы. Так сфармавалася новая апазiцыя.
  Ельцын па новай канстытуцыi меѓ уладу. I ѓлада вельмi вялiкую. Але распусцiць Дзярждуму ѓ першы год не меѓ правы. Як i за апошнiя свае паѓгода прэзiдэнцтва. I гэта сур'ёзная сiтуацыя.
  Яшчэ раз ануляваць выбары ѓ парламент - гэта ѓжо перабор. I Ельцын пасля ваганняѓ вырашыѓ усё ж прапанаваць Дзярждуме дагавор аб мiры i згодзе.
  Уладзiмiр Жырыноѓскi запатрабаваѓ у адказ адстаѓку ѓрада i фармаванне яго на аснове парламенцкай большасцi.
  Гэта выклiкала супрацьдзеянне. А Дзярждума вынесла вотум недаверу ѓраду Ягора Гайдара i правяла амнiстыю палiтычным зняволеным.
  I гэта было сур'ёзна. Ельцын аказаѓся ѓ цяжкай сiтуацыi. I яго адносiны з Дзярждумай сталi варожымi. Хаця быѓ прыняты канстытуцыйны закон аб канстытуцыйным судзе, i парламенцкiм тэлебачаннi. А таксама грамадзянскi кодэкс. I паѓторна вынесены вотум недаверу ѓраду.
  Ельцын падпiсаѓ закон аб статуце дэпутата. I ѓсё ж адправiѓ у адстаѓку Ягора Гайдара.
  Прэм'ерам прэзiдэнт Расii прапанаваѓ Яѓгена Прымакова. Гэта ѓсiх больш-менш задаволiла. Але Ельцын нечакана пачаѓ вайну ѓ Чачэнii. I сутыкнуѓся негатыѓнай рэакцыяй Дзярждумы. I зноѓ яе распусцiѓ... Хоць i не па канстытуцыi.
  Але зноѓ аб'явiѓ новыя выбары ѓ парламент... I адправiѓ у адстаѓку Прымакова, прызначыѓшы на яго месца Чубайса.
  Але сiтуацыя ѓскладнiлася... ЛДПР зноѓ перамагла ды яшчэ дадаѓшы галасоѓ... I да гэтага часу выбары праходзiлi па новых правiлах. Сабраць подпiсаѓ трэба было больш, i ѓказвалася партыйная прыналежнасць дэпутатаѓ. I ЛДПР атрымала канстытуцыйную большасць. А другая партыя была камунiстаѓ. Астатнiя пяцiпрацэнтны бар'ер не ѓзялi.
  I зноѓ супрацьстаянне з Ельцыным. Жорсткае на фоне вайны ѓ Чачэнii. I пачаткам працэдуры iмпiчменту.
  Ельцын з-за вайны ѓ Чачэнii страцiѓ i падтрымку войска. I Савет Федэрацый быѓ не на яго баку.
  Плюс яшчэ i здароѓе ѓ Ельцына рэзку пагоршылася, i ён злёг. I ѓ Расii былi абвешчаныя новыя выбары прэзiдэнта.
  Уладзiмiр Жырыноѓскi быѓ вiдавочным iх фаварытам.
  Ельцын жа ледзьве дыхаѓ.... Так што ѓлада сама ѓпала ѓ рукi Уладзiмiру Вольфавiчу.
  Але вось прайшлi выбары i ѓ Расii новы прэзiдэнт. Няпростая спадчына яму дасталася. I прыйшлося займацца шматлiкiм. Але жорсткiмi мерамi, Уладзiмiр Вольфавiч Жырыноѓскi паднiмаѓ дзяржаву. I Расея ѓзвышалася ѓсё больш i больш. За пяць гадоѓ узровень эканомii да рэформаѓ быѓ адноѓлены. А яшчэ праз пяць гадоѓ Расея ѓ два разы перавысiла нацыянальны прыбытак, што быѓ да рэформанага перыяду.
  Але вось Уладзiмiр Вольфавiч заняѓся аднаѓленнем СССР. Беларусь прыйшла першай у склад Расii i добраахвотна. Далей Казахстан, потым i iншыя рэспублiкi Сярэдняй Азii, асаблiва калi на iх напалi талiбы.
  Украiна шугала майданам, i Расея прыйшла ёй на дапамогу, i вызвалiла ад улады аранжавых. А потым i тамака рэферэндум i далучэнне да СССР. I гэтак далей. Пакуль у 2015 годзе Расея не аднавiла свае ранейшыя межы.
  Але гэтага было мала. На поѓднi IДIЛ захапiѓ Iрак i Сiрыю, i яшчэ некалькi дзяржаѓ. Вольфавiч заахвочваѓ iсламiстаѓ, даючы iм захапiць увесь Блiзкi ѓсход.
  У 2016 годзе Фiнляндыя ѓвайшла ѓ склад Расiйскай iмперыi. А ѓ 2020 годзе скарыстаѓшыся тым, што ЗША захлынулiся ѓ каранавiрусе, а IДIЛ пакарыѓ землi ад Iндыi да Iспанii.... I пачалася вайна з гэтым Халiфатам.
  Уладзiмiр Жырыноѓскi вырашыѓ ажыццявiць свой даѓнi план: апошняга кiдка на поѓдзень.
  I Расiйскае войска было на той момант наймацнейшым у свеце. I яе такнi былi проста супер.
  Асаблiва пiрамiдальныя, створаныя па чарцяжах генiяльнага Алега Рыбачэнкi. Яны былi проста супер....
  Машына двухмесная, i дзяѓчыны ѓ ёй размяшчалiся лежачы, у пiрамiдзе. Увесь усяго пяцьдзесят тон, але рухавiк электрычны пяць тысяч конскiх сiл. Яны такiя хуткiя машыны, зусiм непрабiѓныя для ѓсiх вiдаѓ снарадаѓ.
  I яна iмчыцца на пазiцыi баевiкоѓ Вялiкай Iмперыi IДIЛ. I творыць лiтаральна цуды.
  Наташа, размяшчаючыся ѓ гэтым танку лежачы разам з Зояй, i ведучы агонь з тузiна кулямётаѓ, адзначыла:
  - А я ж дзяѓчына супер?
  Зоя ѓпэѓнена адказала, нацiскаючы босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка:
  - Усе мы тут супер!
  Яшчэ адзiн танк пралятаючы разам з Анжалiкай i Святланай таксама разбурае велiзарнае войска халiфата.
  Дзяѓчынкi скаляцца i смяюцца:
  - Мы ёсць страмчэй усiх! I адсвяткуем поспех!
  I зноѓ збiваюць непрыяцеляѓ.
  Ды два танкi нiчым не прабiць нi з аднаго ракурсу. Гэта дзяѓчаты на машынах самага лепшага ѓзроѓню. I iх не ѓдаецца прабiць. I снарады i ракеты сыходзяць у рыкашэт.
  Наташа прамаѓляе, скошваючы душманаѓ:
  - За СССР!
  Зоя, выбiваючы супернiкаѓ, згаджаецца:
  - За Радзiму!
  Ваяѓнiцы трэба адзначыць баявыя. Уладзiмiр Вольфавiч Жырыноѓскi шмат што аднавiѓ з часоѓ СССР. Вярнуѓ Леанiду Iльiчу Дыяментавую Зорку Перамогi. Аднавiѓ Берыю ѓ званнi маршала з усiмi ѓзнагародамi. Заснаваѓ Ордэны: Iвана Грознага, Пятра Першага, Мiкалая Другога, Аляксандра Другога i Трэцяга, Дзмiтрыя Данскога.
  Акрамя таго Уладзiмiр Вольфавiч аднавiѓ помнiк Дзяржынскаму. Заснаваѓ i ордэн Iльi Мурамца. Гэта для спартоѓцаѓ. I ордэн заснаваѓ Мiхаiла Ламаносава i Мендзялеева. I гэта таксама лагiчна.
  Таксама Уладзiмiр Вольфавiч заснаваѓ i прэмiю па лiтаратуры па суме, якая ѓ дзесяць разоѓ перавышае Нобелеѓскую. I шмат чаго яшчэ зрабiѓ.
  Адной з яго iдэй была ѓстанова ордэна - "Радзiма", самага дорага з усiх ордэнаѓ свету з рэкорднай колькасцю брыльянтаѓ. I гэта была iдэя. Плюс яшчэ i дызайн ордэна доѓга спрачалiся i зацвярджалi.
  I быѓ нават праведзены конкурс.
  Уладзiмiр Жырыноѓскi некаторыя яшчэ папраѓкi зрабiѓ у воiнскi статут. Увёѓ званне брыгадны генерал - нiжэй генерал-маёра, але вышэй палкоѓнiка. I пасада генерал-аншэф - памiж генерал-палкоѓнiкам, i генералам армii. Зьявiлася i новае афiцэрскае званьне: прэм'ер-маёр. Памiж маёрам i падпалкоѓнiкам.
  Увёѓ Жырыноѓскi яшчэ адно званне: унтэр-афiцэр. Гэта памiж прапаршчыкам i малодшым лейтэнантам. Зьявiлiся i капралы. Астатнiя званнi захавалiся.
  Уладзiмiр Жырыноѓскi таксама заснаваѓ i званне Супермаршал, памiж маршалам i Генералiсiмусам. I новае званне супергенералiсiмус.
  Так стваралася геральдыка.
  Прэзiдэнт на рэферэндуме адмянiѓ абмежаваннi па тэрмiнах. I стаѓ фактычна дыктатарам. I выбары праходзiлi амаль без альтэрнатывы. I дайшлi да раёна дзевяноста дзевяць працэнтаѓ з хвосцiкам. I так яно атрымалася...
  Але ва ѓсякiм разе выбары хоць праводзiлiся, i ѓ iх нейкiя альтэрнатывы кiшэнныя ѓдзельнiчала. Вось Гiтлер увогуле сябе зрабiѓ пажыццёвым канцлерам.
  Дарэчы, фюрар свае адзiныя выбары прэзiдэнт прайграѓ, праѓда з дастойным працэнтам i ва ѓпартай барацьбе. Але ѓсё ж на новыя выбары Гiтлер не рызыкнуѓ.
  У 2020 годзе Уладзiмiр Жырыноѓскi пакараѓ новыя вышынi i вёѓ вайну з Iсламскiм Халiфатам. А гэта каласальная моц. I баi там iдуць вельмi разлютаваныя.
  I самалёты ваююць, нават беспiлотныя. I гэта крута i з крывёй.
  Уладзiмiр Жырыноѓскi гэта новы правадыр Расii i iмкнуцца да сусветнага панавання.
  У баях прымаюць долi i якiя лётаюць талеркi якiя немагчыма збiць.
  I на iх прыгожыя рускiя дзяѓчыны лятаюць.
  Напрыклад, Марыя i Мiрабела ѓ баях такiя крутыя.
  I пускаюць з талерак баявыя лазеры. I спальваюць войскi IДIЛ, якiя папросту велiзарныя.
  Ды гэтага каласальная iмперыi паглынула Азiю да Iндыi, у тым лiку i Пакiстан з Аѓганiстанам. I палову Афрыкi. А колькi гэтае насельнiцтва, i якая каласальная колькасць.
  Марыя нацiскае босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка i прабiвае найблiзкi самалёт супернiка i пiшчыць:
  - Слава эпосе камунiзму!
  Мiрабела лазерам спальвае танк i таксама пацвярджае:
  - Будуць нашы вялiкiя часы i перамогi!
  I дзяѓчаты як засмяюцца...
  I пакажуць зубкi, якiя зiхацяць нiбы жэмчуг.
  Марыя памятала часы, калi яна была яшчэ маленькай дзяѓчынкай i на мiтынгу бачыла Жырыноѓскага. Ён на яе зрабiѓ уражанне. Але як не апладзiраваць такому.
  Марыя, калi ђладзiмiра Вольфавiча арыштавалi пайшла ѓ Маскву. Маленькая дзяѓчынка нiбы святая рушыла басанож. I пераадольвала горад за горадам.
  А яе босыя ножкi былi так збiтыя, i ступнi парэзаны i крывавiлi. Але дзяѓчынка iшла i iшла. I дайшла да Масквы. Там яе i пасадзiлi ѓ дзiцячы прыёмнiк. А потым адправiлi назад да бацькоѓ.
  I гэта аказалася для яе хаджам.
  Марыя нiбы Герда прайшла сотнi кiламетраѓ. Прасiла мiлату па дарозе, галадала. А яе голая падэшва так балела i свярбела, але ѓ рэшце рэшт пакрылася мазалямi i стала цвёрдай як капыт.
  Марыя гэта памятала, i зараз разбурала маджахедаѓ.
  I нават напявала, складаючы на хаду раманс:
  Я Чарнабога, злога Бога дачка,
  Ствараю i хаос, гэтаю разбурэнне...
  Нельга маё велiч перамагчы,
  У душы гарыць толькi лютая помста!
  
  Хацела ѓ дзяцiнстве дзяѓчынка дабра,
  Вершы пiсала i катоѓ кармiла...
  Стала раней самай ранiцы,
  Над ёй пырхалi, крылы херувiмаѓ!
  
  Але вось спазнала што такое зло,
  Што ѓ гэтым свеце робiць няшчасным...
  А што такое ты скажы дабро?
  Вось разбурэнне пакахала горача!
  
  I паказала свой дзявочы запал,
  Што блiскучай стала Бога дачкой...
  Прасторы светабудовы скорым,
  Пакажам сiлу, вельмi нават магутна!
  
  Бацька Вялiкi гэты Чарнабог,
  Ён уносiць хаос, войны ѓ светабудове...
  Ты молiшся Сварогу каб дапамог,
  На справе атрымлiваеш адплату!
  
  Вось я сказала, Госпада захоѓвай,
  Няхай клекоча ѓ тваiм сэрцы злосць...
  Пабудуем шчасце веру на крывi,
  Напоѓнiцца няхай да краёѓ вантробы!
  
  Кахаю я хiтрасць, подласць i падман,
  Як правесцi i Сталiна-тырана...
  Не атрымацца выставiць на сорам,
  А колькi шмат у свеце том туману!
  
  Вось прапанавала, зрабiць моцны ход,
  Аднымi ѓдарам знiшчыць зласлiвых...
  Але палюбiѓся вельмi чорны Бог,
  Ва ѓсiх справах i гэтых i замагiльных!
  
  Як аказалася я звыкла злу,
  I ѓ сэрцы лютасьць, шалёна кармiла...
  Знiкла цяга да радасцi, дабра,
  Як толькi злосць пракралася з пастамента!
  
  А што ж Сталiн - ён таксама злы,
  Пра Гiтлера, дык тут ужо няма гаворкi...
  Быѓ Чынгiсхан бандыт такi круты,
  I колькi душ здолеѓ ён скалечыць!
  
  Так кажу навошта захоѓваць дабро,
  Калi ѓ iм найменшай няма i карысцi...
  Калi ты дзяцел - розум твой долата,
  I знiклi калi дурныя, думкi!
  
  Так кажу сябе i iншым,
  Служыце сiле як чарнiла чорнай...
  Тады прастор сусвету скорым,
  Па светабудове разляцяцца хвалi!
  
  Мы зробiм такое моцным зло,
  Яно падорыць лютасьцi неѓмiручасць,
  Хто слабых духам, тых ужо разнесла,
  А мы мацнейшыя за ѓсiх у гэта людзi верце!
  
  Карацей станем усiх усюды мацней,
  Падымем меч крывi над светабудовай...
  А наша лютасьць будзе таксама з ёй,
  Атрымаем поѓнае лёсу паклiканне!
  
  Карацей Чарнабогу я дакладная,
  Служу ѓсiм сэрцам гэтай цёмнай сiле...
  Мая душа як крылы ѓ арла,
  Хто з Чорным Богам - тыя непераможныя!
  
  БЕЛЫ ТЫГРЫНЯК
  Па Крымскай, летняй дарозе iшла маленькая цыркавая група. Першым крочыѓ басаногi, бялявы хлопчык гадоѓ дванаццацi. Худзенькi, але жылiсты пацан у шортах, i iшоѓ у спякоту з аголеным тулавам. Тарчалi рэбры, але жылкi як дрот, пад амаль чорнай з-за загару скурай.
  За iм iшла дзяѓчына. Светла-русыя валасы выгарэлi на сонцы, нiбы пераспелая пшанiца. Бровы ѓ дзяѓчыны таксама светлыя, а твар ад пылу i моцнага загару смуглявы як у цыганкi. Але рысы твару вельмi прыгожыя, толькi крыху завостраныя з-за худзiзны. Дзяѓчына стройная, у лёгкай паркалёвай сукенцы вышэй каленаѓ. I таксама босая, хоць не пазайздросцiш тым, хто без абутку, калi яны крочаць па камянiстай дарозе Крыма. Не толькi камянi вострыя, але яшчэ i распаленыя на летнiм сонцы.
  Але дзяѓчаты i хлопчык прывыклi басячыць i ѓ спёку i ѓ сцюжу, i з бронзавых ног, i мазолiстых падэшваѓ не зважаюць на падобныя дробязi.
  За iмi семенiць сiмпатычна iстота. Белае, але з карычневымi палоскамi. Сiмпатычны тыграня-альбiнос. Таксама схуднелы, жудасна галодны, ловiць на хаду матылькоѓ i бурчыць.
  За плячыма дзяѓчыны катрынка ѓ руках сякiя-такiя прыналежнасцi. Нагружаны крыху i хлопчык. Крочаць яны з самай ранiцы. Хлапчук наступiѓ на бутэлечны асколак. I адчуѓ праз мазоль укол, закульгаѓ. I так голыя падэшвы збiтыя, а мазалi свярбуць ад вострых, гарачых камянёѓ.
  Дзяѓчына, усмiхнуѓшыся, заѓважыла:
  - Асцярожней Алежка! На дарогах часам бываюць неспадзеѓкi!
  Хлапчук раззлавана буркнуѓ:
  - Ды нiчога страшнага, нават крывi няма! А вось чым будзем кармiць Бiмба!
  Дзяѓчына цяжка ѓздыхнула i заѓважыла:
  - Ды здаѓ тыграня! Яму трэба мяса! На адных з'едках доѓга не працягне!
  Хлапчук з усмешкай адказаѓ:
  - Тут шмат дач з багатымi людзьмi. Можа, напяем на мяса. А ты Алеся таксама схуднела...
  Дзяѓчына страсянула, i заѓважыла:
  - А мне гэта iдзе! Спрыт нават дадалося!
  I дзяѓчына падскочыла i пракруцiлася на шкарпэтцы. Алежка свiснуѓ ад захаплення, а тыграня зароѓ.
  Пару гадоѓ таму яны былi ѓ адной цыркавой групе, якая звязалася з нарадавольцамi i была разгромлена. Алеся таксама брала ѓдзел, i па чутках нават грымнула генерала. А цяпер блукала па Расii басаногая i непрыкаяная. Узiмку яны перабiралiся ѓ Iран, Iрак, там пляскалi па стромах i давалi ѓяѓленнi. Улетку спускалiся ѓ Расiю. Алесi ведала некалькi моѓ, у тым лiку персiдскую i навучыла Алега.
  Нават пацешна хадзiць па Iране ѓ чадры, але з босымi нагамi. Яны цiснулi ѓяѓленне, а зусiм нядаѓна ѓ iх з'явiѓся Бiмба. Таксама ѓцякач, з нейкай групы. Рэдкi па прыгажосцi звер, але жудасна пражэрлiвы. На яго хутка сышлi запасы, хоць i збiраѓ народа тыграня нямала. Але ѓ апошнiя днi для гурта наступiла цёмная паласа. Чамусьцi прыгожай дзяѓчыне, хлопчыку i тыгранячку-альбiносу не перападала грошай. I яны галадалi. Прычым горш за ѓсё голад пераносiѓ маленькiх драпежнiк.
  Трыумвiрат прысеѓ на скрыжаванне. Алеся дзве маленькiя бульбiны, падзялiла памiж сабой хлопчыкам, а ѓвесь хлеб аддала тыграня. Той прагна злапаѓ i запытаѓ яшчэ. Шкада так скуголiць... Нiбы шчанюк. А якi худнеючы.
  Алеся рашуча ѓстала, i пляснула голымi падэшвамi:
  - Пайшлi! Будзем гаспадароѓ забаѓляць!
  Ужо першая дача iх сустрэла няветлiва. Дворнiк адмовiѓся пускаць i абазваѓ Алесю прастытуткай.
  У другi прыём быѓ лепей. Панi трыццацi пяцi гадоѓ дазволiла ѓвайсцi. Алег пераапрануѓся ѓ трухлявы трыко, i спрытна скакаѓ. Старалася Алеся. Яе дзявочая фiгурка гiмнасткi вельмi спрытная. Бiмба ѓмеѓ крыху, але таксама скокнуѓ цераз абруч, якi Алеся трымала босымi пальчыкамi ножак, з агрубелымi падэшвамi, але не згубiлымi вытанчанасцi. Панi была вельмi задаволеная i спытала Алега:
  - Ты добры клоун!
  Хлопчык пакрыѓджана адказаѓ:
  - Я не клоун, а акрабат i крыху жанглёр!
  Панi папрасiла:
  - Папалiглюй!
  Алег з задавальненнем стаѓ падкiдваць прадметы. У тым лiку i ручку i расчоскi ляжыць на стале.
  Панi, даволi ѓсмiхаючыся, спытала:
  - А гэта жанчына твая мацi?
  Алег адмоѓна матнуѓ галавой:
  - Не, мая напарнiца!
  Панi кiѓнула:
  - Ды яна занадта маладая... А ѓ цябе бацькi ёсць?
  Хлопчык цiха ѓздыхнуѓ:
  - Я не ведаю сваiх бацькоѓ!
  Панi сумна ѓздыхнула i адказала:
  - Сiротка! Ну добра, у мяне ад ранейшай служанкi засталiся пантофлi! Прынясi iм!
  Лёкай, бурчаѓ, выдалiѓся. Алеся задаволена ѓсмiхнулася. Потым з'явiѓся лёкай. Туфлi ѓжо былi зношаныя, i з трэснутай скурай.
  Панi буркнула:
  - Я сама ѓ даѓгах i больш даць нажаль не магу!
  Алеся ѓзяла абутак i стрымана падзякавала панi. Пасля яны пакiнулi дачу. Дзяѓчына незадаволена прабурчала:
  - За такiя старызнiк больш пятака не дасць. У жмоты! А колькi часу патрацiлi!
  Алег заѓважыѓ:
  - Дзень доѓгi, збяром яшчэ!
  На наступным лецiшчы пашанцавала яшчэ менш. Iх прынялi, але пасля паказу далi толькi талерку аб'едкаѓ са стала. Тыграня зрэшты, iх жыва праглынуѓ. Хоць у гэтым прыбытак.
  Але на чацвёртай дачы, у хлопчыка лопнула чэшка, i прыйшлося далей выступаць басанож не па форме апранутым. А падалi ѓсяго толькi грыѓню.
  На пятай дачы iх не пусцiлi. На шостай аказалася некалькi дзяцей якiя, атачыѓшы тыграня, сталi соваць яму пiрожныя. Пачаставалi i Алежку. Галодны хлопчык слопаѓ з задавальненнем крэм з шакаладам. Але затое iм прыйшлося папрацаваць. Дзецi доѓга не хацелi адпускаць. Уяѓленне паглядзеѓ i пан. Яму асаблiва спадабалася выступленне гiмнасткi Алесi. Ён некалькi разоѓ патрабаваѓ паѓтарыць. Потым таксама пачаставаѓ дзяѓчынку пiрожным. Часу заняло шмат, ужо i сонца схiлялася да захаду. А заплацiлi толькi два грыѓнi.
  Пад канец пан паклаѓ сваю лапу на голую нагу Алесi i пабулькаѓ:
  - З тваёй знешнасцю можна зарабляць вялiкiя грошы iншым шляхам!
  Алеся абцягнулася:
  - Нiколi! Я не пайду на панэль!
  Барын ѓхмыльнуѓся i заѓважыѓ:
  - Цыркачку цяжэй знайсцi выгаднага жанiха, чым даме лёгкiх паводзiн.
  Алеся дасцiпна заѓважыла:
  - Але лягчэй каханне!
  Але 20 капеек гэта таксама грошы. За iх ужо можна бутэльку гарэлкi набыць. Ва ѓсякiм разе, тыграня ѓзялi кавалак мяса. Алеся прадала туфлi за сем капеек. На ежу iм хапала.
  Ужо стала цемнавата, i па дачах не паходзiш. Алеся сказала Алегу:
  - У начлежку не пойдзем?
  Хлопчык упэѓнена кiѓнуѓ:
  - Не пойдзем! Там смярдзiць!
  Алеся пагадзiлася:
  - I да мяне п'яныя валацугi ляпiцца будуць. Знойдзем сабе месца ѓ пячорцы, а перад сном выкупаемся.
  Хлопчык кiѓнуѓ. Яны купалiся ѓ пустыннай затоцы. Вада была цёплая, i салёная. Алег любаваѓся на фiгурку Алесi, вельмi мускулiстая i стройная. Цела яе зусiм не здавалася худым, а было вельмi гарманiчным. Загарэлая, дзяѓчына-гiмнастка. Як яна актыѓна разграбае рукамi i нагамi. Нiбы пантэра, якая выходзiць на паляванне.
  Алег узгадаѓ твор пра "Маѓглi". Там была пацешная гiсторыя пра хлопчыка, якога выхоѓвалi сярод ваѓкоѓ. Нешта падобнае i ѓ iх. Блукаеш сабе, затое вольныя, столькi ѓсяго бачаць. Тыя ж дачы раскошныя, некаторыя з фантанамi i скульптурамi. Вельмi прыгожа. Асаблiва летам у Крыме. А наогул цудоѓная пара лета. Зiмой горш. Нават у Iране i Iраку па начах холадна. Яны часта перамяшчаюцца ѓ начны час, каб не змерзнуць, засынаючы пад адкрытым небам.
  Удосталь накупаѓшыся, хлапчук i дзяѓчына заснулi. Яны юныя, здаровыя, трэнiраваныя. Спяць як дзiкiя звяры: моцна, не зважаючы на цвёрдую паверхню. А што калi цела здаровае не трэба пярын. А на свежым паветры вельмi добрае спiцца.
  Але ѓ адрозненне ад звяроѓ людзi бачаць сны... Алегу снiлася, як ён стаѓ юнгай на пiрацкiм караблi i ваяваѓ. З шабляй, атакуючы ангельскiх салдат у мундзiрах. Рубячы i крэмзаючы непрыяцеляѓ. Вось хлопчык наносiць удар босы нагой у пахвiну. Падскоквае i разбурае ангельцаѓ. Насiцца памiж ворагаѓ. Тыя падаюць, рассечаныя i пакарабачаныя. А хлапчук падхоплiвае другую шаблю. Праводзiць млын, прычым вельмi вiртуозна. Пацан вельмi нават спрытны...
  Але сны расплывiстыя i памятаеш толькi ад iх агульныя рысы.
  На наступны дзень трэба зноѓ iсцi па лецiшчах. Тым больш яны пераб'юцца, а тыграняцi варта пакармiць.
  Дзяѓчына старалася здавацца вясёлай i ѓсмiхалася. Вельмi яна прыгожая, i ёй ахвотна адчынялi дзверы вартаѓнiка. Але вось падавалi куды горш. У першай дачы спадары ахвотна глядзелi iх пантамiму. Асаблiва пану падабалася назiраць за мiльганнем голых, мускулiстых, загарэлых ног Алесi. Але вось падалi толькi з'едкi са стала, якiмi накармiлi тыграня.
  У другой дачы трымалi доѓга, пан нават пагладзiѓ дзяѓчыну за ножку. Панi пачаставала Алежку пiрожным. Далi грыѓню. Наступныя дзве дачы аказалiся пустымi - спадары не прыехалi.
  Алеся разгублена заѓважыла:
  - Так... Стан тут не заробiш!
  Алежка злосна буркнуѓ:
  - Лепш разбоем зарабляць! Выгадней!
  Алеся ѓ адказ паглядзела ѓверх i праспявала:
  - Якое неба блакiтнае. Мы не прыхiльнiкi разбою!
  Наступная дача адрознiвалася вялiзнымi памерамi i дзiѓнай раскошай. Фантаны былi пазалочаныя i бiлi высока ѓ неба. Каля ѓвахода стаялi раскошна апранутыя лёкаi. Алеся нават сумелася свайго адкрыта басяцкага выгляду. Старэйшы з лёкаяѓ крыкнуѓ:
  - Жабракам не падаем!
  Дзяѓчына ѓ адказ усклiкнула:
  - Цыркачы мы! Развеем сум!
  Алеся свiснула, i падняла сваю босую нагу. Белы тыгранячок пераскочыѓ, i смешна перакулiѓся ѓ паветры. Алежка падставiѓ абруч, i Бiмба праскочыѓ у яго i зноѓ перавярнуѓ угору лапкамi.
  Старэйшы лёкай свiснуѓ i прабурчаѓ:
  - Не дрэнна! Можаце прайсцi!
  Хлопчык i дзяѓчына зайшлi ѓ вароты. Убег i белы тыграня. Барын-мацярык якраз адчуваѓ нуду, у сваiм раскошным палацы дачнага тыпу. Седзячы ѓ альтанцы перад раскошным сталом, шляхетны вяльможа жаваѓ тоѓстае мяса i запiваѓ дарагiм вiном з залатога кубка. Побач з iм сядзела маладая, прыгожая жанчына ѓ сукенцы, упрыгожанай каштоѓнасцямi. На верандзе скакала дзяѓчынка гадоѓ сямi ѓ прыбранай сукеначцы i вельмi падобная на жонку пана, толькi валасамi святлей.
  Барын упiѓся поглядам у Алесю. Яна дыяметральная супрацьлегласць жонцы. Бландынка супраць брунэткi, стройная, мускулiстая, сухая постаць супраць паѓнаты. Асмуглая шакаладная скура супраць арыстакратычнай бледнасцi. Вядома, шляхетны вяльможа прагна разглядаѓ дзяѓчыну, яе босыя ногi, высокiя грудзi, тонкую талiю. Ды падумаѓ пан, мая жонка патаѓсцела. А гэтая...
  Алеся i Алег прынялiся выконваць нумары. Алесi танцавала ѓ адной камбiнацыi, што так падабалася мужчынам. Алег зараз выступаѓ у трыко i блiскучай майцы. Басанож нават было неяк спрытней, чым у чэшках. Хлапчук круцiѓся, рабiѓ сальта, падскокваѓ. Алеся паднiмала яго на выцягнутую руку. Белы тыграня скакаѓ праз абручы, рукi i ногi, праходзiѓ праз нажнiцы.
  Алеся пракручвала i мелодыю на невялiкай катарынцы. Хлапчук жангляваѓ. Потым жанглявала дзяѓчына, затым яны разам. Цыркачы былi спрытныя, шмат круцiлiся. Алеся нават выконвала падвойнае сальта, i яны разам хадзiлi на руках. Потым тыграня зноѓ скакала праз абручы, якiя Алеся трымала босымi пальцамi ног.
  Падчас паказу дзяѓчынка круцiлася i тое i справы захоплена ѓскрыквала. Барын i яго жонка апладзiравалi стрымана. Але вiдаць было, што яны задаволеныя.
  Пад канец хлопчык i дзяѓчына праспявалi, а галасы ѓ iх выдатныя, паѓнагучныя. Пасля чаго Алеся працягнула шапку для збору грошай. Яна была такой прыгожай, ледзь прыкрытая камбiнацыяй. Барын-мацярык ѓхмыльнуѓся, i заѓважыѓ:
  - Я быѓ, калiсьцi сам жабраком, праѓда, дваранскага роду. А здолеѓ стаць мiльянерам i купiць сабе княскi тытул. Што ж можа калi-небудзь i вы станеце багатымi!
  Алеся з усмешкай адказала:
  - Дзякую вам, ваша сiяцельства!
  Барын суха заѓважыѓ:
  - Але марнатраѓны, не здабудзе багаццi! Таму я прапаную вам прадаць мне вашага звярка.
  Алеся праз сiлу ѓсмiхнулася i вымавiла:
  - Бiмбо наш сябар, ён не прадаецца!
  Барын злосна ѓхмыльнуѓся i заѓважыѓ:
  - Так кажуць звычайна, калi жадаюць заламаць высокую цану! Але мяне вам не правесьцi! Я ведаю, што адкуль! Прапаную чырвонец, i не паѓшкi больш!
  Алеся пахiтала галавой:
  - Выбачыце пан, але гэты сябар не прадаецца! Нi за якiя грошы!
  Князь злосна буркнуѓ:
  - Ды вы павiнны радавацца, што я вас пазбаѓляю ад такога цяжару. Тыгра пракармiць трэба цэлае стан. А калi ён вырасце... Думаеце, што вам дазволяць блукаць з буйным i небяспечным драпежнiкам па горадзе?
  Алеся збянтэжылася. Сапраѓды, думка аб тым, што рабiць з Бимбо, калi ён падрасце, часам прыходзiла ѓ галаву. Ужо зараз на iх наперакос глядзяць палiцыянты, а што будзе праз некалькi месяцаѓ?
  З Бiмбо ѓ любым выпадку прыйдзецца хутка растацца. Дзесяць рублёѓ таксама грошы. Можна купiць сабе шчанюка i выдрэсiраваць яго. Сабака i ёсць менш, i з iм можна падарожнiчаць не адзiн год. Падкапiць сабе грошы, i можа адкрыць якую-небудзь справу. Або выскачыць замуж... Яна ж прыгожая, фiгурыстая.
  Алеся завагалася, здаровы сэнс падказваѓ, што тыгранячку будзе лепш у князя, чым галадаць з вандроѓнай групай. I што калi развiтвацца з драпежнiкам, то лепш, гэта зрабiць зараз, калi падвярнулася такая магчымасць.
  Але тут дачка пана дзяѓчынка з вышытым жэмчугам банцiкамi забiла ножкамi i закрычала:
  - Хачу тыгра! Жадаю белага тыгра!
  Князь адмахнуѓся i стукнуѓ кулаком:
  - Памаѓчы! Цяпер я раблю бiзнэс!
  Жонка ѓсклiкнула:
  - Не трэба крычаць на дзiця!
  Дзяѓчынка вiдаць была разбэшчаная, i не спалохалася. Але адскочыѓшы, ужо цiшэй прапiшчала:
  - Купi татачка! Купi тыграначка...
  Жонка з усмешкай заѓважыла дачцы:
  - Гэты звярок можа быць небяспечным... Гэта драпежнiк i ён ёсць маленькiх дзяѓчынак!
  Барын хруснуѓ пальцамi i вымавiѓ:
  - Апошняе слова пятнаццаць рублёѓ! Больш хоць на каленi стань, не дадам!
  Алеся, пакланiѓшыся, спытала:
  - Можна, нам выдалiцца ваша сiяцельства?
  Князь рыкнуѓ:
  - Не! Самы апошнi раз пытаю, аддаяце тыграня за пятнаццаць целковых?
  Алеся матнула галавой. Барын-мацярык яхiдна папытаѓся:
  - А зваць цябе як?
  Дзяѓчына з усмешкай адказала:
  - Алеся.
  Князь злавесна ѓхмыльнуѓся:
  - А пашпарт у цябе ёсць? Давай, пакажы!
  Алеся здрыганулася i збялела. Князь пляснуѓ у далонi i крыкнуѓ:
  - Узяць iх i выклiкаць палiцыю! Яны ѓ мяне тыгра скралi, i пярсцёнак з дыяментам!
  Дзяѓчынка з захапленнем усклiкнула:
  - Брава тата!
  На Алесю накiнулiся лёкаi. Дзяѓчына не супрацiѓлялася. Яе i Алежку звязала вяроѓкамi, i замкнулi ѓ падвале. Неѓзабаве прыбыла i палiцыя.
  Выслухаѓшы князя, яны надзелi Алесi i Алегу на рукi i ногi кайданы. Прычым, у iх былi спецыяльныя па памерах для дзяцей. У якiя закоѓвалi малалетнiх зладзюжак.
  Пасля чаго дзяѓчыну i хлопчыка завезлi ѓ астрог. Тамака iх падзялiлi. Алега кiнулi ѓ падвал, дзе ѓжо знаходзiѓся тузiн скаваных кайданамi хлапчукоѓ, а Алесю ѓ камеру да жанчын. Было несалодка. У камерах смурод, замест адыходнага месца дзiрка ѓ падлозе, волка, i напаѓцёмна. Хлапчукоѓ трымалi ѓ кайданах, што вельмi няёмка. Рукi i ногi скаваныя. Перамяшчацца па цеснай камеры цяжка. Кармiлi толькi хлебам i вадой, часам давалi падгнiлую садавiну.
  Тут сядзелi да суда. Потым дзецюкоѓ чакала альбо катарга, альбо турэмны прытулак. Жанчын таксама або на катаргу ѓ Сiбiр, або ѓ Сярэднюю Азiю на ѓборку бавоѓны, або ѓ турму з працамi на якой-небудзь фабрыцы за казённыя харчы. А да суда сядзець можна па меркаваннi начальства. Акрамя таго зняволеных яшчэ i лупцавалi.
  Алега i Алесю было загадана вылупцаваць адначасова. Хлопчыка i дзяѓчына агалiлi па пояс, i расцягнулi на казлах. Па баках у iх усталi двое палiцыянтаѓ. Вартавыя парадку вымачылi пруты ѓ ступе. Узмахнулi ѓ паветра, збiваючы кропелькi. А затым разам па камандзе абрынулi ѓдары на спiны хлапчукi i дзяѓчаты. Алеся i Алег сцiснулi мацней зубы, каб не крычаць. Лупцоѓка iшла мерна. Палiцыянты лупцавалi з умераным энтузiязмам, проста выконваючы свой абавязак. Хлопчык i дзяѓчына, цяжка дыхаючы, трывалi. Пасля тузiны ѓдараѓ скура лопнула, i закапала кроѓ. Было вельмi балюча.
  Камендант, якi прапiсаѓ сотню ѓдараѓ, усмiхаѓся. Калi адкiнуць капыты караныя такi лёс божае. Iм тое пажыццёвая катарга свецiць. За крадзеж у асаблiва буйных памерах, за замах на князя i яго жонку з дачкой. А тут яшчэ i высветлiлася, што Алесю як саѓдзельнiцу ѓ забойстве губернатара шукаюць. Ва ѓсякiм разе, дзеѓку загоняць навечна ѓ Сiбiр. Як i хлопчыка. Так што можа быць i лепей быць забiтымi.
  Алег i Алеся мужна перанеслi ѓсе сто ѓдараѓ, так i не страцiѓшы прытомнасць. Але iх спiны ператварылiся ѓ крывавую калатушу. Пасля чаго на iх зноѓ надзелi кайданы i кiнулi ѓ астрог.
  Хлапчукi-вязнi, бразгаючы кайданамi падклалi збiтаму Алегу саломы. Спiна дванаццацiгадовага пацана была па-зверску выспалена.
  
  Хлапчук-цыркач нават пажартаваѓ:
  - Дык мая спiна яшчэ мацней будзе!
  Старэйшы па камеры дзяцюк з павагай заѓважыѓ:
  - А ты малайчына, не крычаѓ! Сапраѓдны мужчына!
  Алег адказаѓ:
  - Я iм не дастаѓлю задавальнення!
  Алеся таксама не выдала i стогна. Яна ляжала на саломе, у жаночай камеры. Большасць дзяѓчынак у ёй былi маладыя, у лахманах, некаторыя звiнелi ланцугамi. Яны памылi спiну Алесi, каб тая не заразiлася.
  Алегу прынеслi крыху казённага хлеба i вады. А дзяѓчынка-турэмшчыца адлiла i малака. Збiты хлопчык пабiлi парнага, што прынесла басаногая дзяѓчынка, i адчуѓ сябе лягчэй. Пасля чаго моцна заснуѓ, не зважаючы на боль.
  Яму снiлася, што яны разам з Алесяй абараняюць Севастопаль падчас штурму: англiйскiмi, французскiмi i турэцкiмi войскамi.
  Хлопчык падносiць снарады да гарматы. I тая страляе. Алеся наводзiць, упiраючыся босымi, точанымi ножкамi. Побач з ёй i iншыя дзяѓчаты.
  Усё басанож, i ѓ iрваных сукенках, ледзь прыкрывае цела. Дзяѓчынкi запар загарэлыя i басаногiя.
  Iх пыльныя пяткi мiльгаюць пад носам хлапчука. Алег адчувае ѓзбуджэнне.
  Гармата лупiць аскепкава-фугаснымi снарадамi. I змятае масу пяхотнiкаѓ саюзнай армii. I яны iмкнуцца наступаць.
  А з боку Расii ваюе цэлы полк дзяѓчынак. I ѓсе яны басанож, i напаѓголыя, i вельмi прыгожыя.
  I б'юцца нiбы волаты. Дакладней выдатныя, галаногiя волаты. I страляюць яны трапна. I босымi пальчыкамi ножак кiдаюць гранаты забойнай сiлы.
  Аксана, ваюючы, праспявала:
  - За бацюшку-цара! Мы пераможам не дарма!
  I яе голая пятка кiнула забойчую бамбёшку. I разарвала масу байцоѓ армii саюзнiкаѓ.
  Дзяѓчынкi абараняюць Малахавы курган: ключавы пункт абароны Севастопаля. I баi на iм вельмi жорсткiя.
  Алег сам разам з дзяѓчатамi наводзiць гармату i палiць у гушчу надыходзячых англiйскiх войскаѓ.
  Пасля чаго дзяцюк праспяваѓ:
  - Слава нашай Радзiме вялiкай!
  I яе босая, дзiцячая ножка кiдае вялiкай, разбуральнай сiлы гранату.
  Аксана прачырыкала, падмiргнуѓшы свайму напарнiку:
  - Ну што хлопчык ты малайчына!
  Алег хiхiкнуѓ i адказаѓ:
  - Што можна сказаць? Вайна заѓсёды дрэнна, калi на ёй не здабытая рашучая перамога!
  I хлопчык зноѓ голай, дзiцячай, круглай пяткай падкiнуѓ забойнай сiлы гранату.
  Яшчэ адна дзяѓчына Наташка, прачырыкала:
  - На часткi разарвём!
  Аксана кiнула босай ножкай разбуральны самаробны пакет з пiлавiннем i выдала:
  - I ѓгонiм у труну!
  Дзяѓчына Аѓгусцiна таксама вядзе агонь з гарматы. Пявучая карцеч скасiла шэраг ангельцаѓ.
  Рудая ваяѓнiца пiскнула:
  - За Айчыну да канца!
  Святлана таксама дзярэцца з-за ѓсiх сiл. Дзяѓчына ѓжыла якая круцiцца гармату з мноствам ствалоѓ. I тая пракруцiлася, выкошваючы зараз шэрагi ѓ ангельскiх i турэцкiх шэрагах.
  Зоя таксама б'ецца, гэтая дзяѓчына з залатымi валасамi. I як лупне па супернiку, i выб'е масу непрыяцеляѓ.
  I чырыкае:
  - Слава рускаму цару!
  I босымi пальчыкамi ножак зноѓ кiне забойнай сiлы гранату. I масу супернiкаѓ прыб'е.
  Ваяѓнiцы тут вялiкай прыгажосцi i эратызму. I яшчэ з катапульт кiдаюць забойныя зарады з пiлавiння, усiх лiтаральна на часткi раздзiраючы. А бомбы з пiлавiння вельмi нават забойныя.
  Наташа крычыць i трасе аголеным саском грудзей:
  - Слава Расii!
  I голай пяткай зноѓ кiдае тое, што прыносiць знiшчэнне i разбурэнне, раздзiраючы палiцы саюзных войскаѓ.
  Гэты курган мае ключавое значэнне. У iм ключ да абароны цытадэлi.
  I дзяѓчаты гэта ведаюць i б'юцца адчайна. А дзяѓчынкi вельмi нават прыгожыя i мускулiстыя, i сэксуальныя.
  А мышцы ѓ iх пагульваюць, i пералiваюцца нiбы рабiзна па вадзе. I гэта вельмi агрэсiѓныя дзяѓчынкi.
  А калi ѓжо i б'юцца, то з iмi лепей i не заводзiцца. А то рэальна возьмуць i парвуць.
  Алеся, кiдаючы голай ножкай гранату, прамаѓляе:
  -Камунiзм навечна з намi!
  I як засмяецца! Баявая прама скажам дзяѓчынка. I калi пачне выкошваць супернiкаѓ, то i не спынiцца.
  Наташа, страляючы па ворагах, праспявала:
  - Мы крушым супернiка лiха,
  Хай будзе зыход труннай...
  I стане раптоѓна так цiха,
  Прыцiснуць дзяѓчынкi нагой!
  I пакацiлiся назад ангельцы. Але вось перлi туркi. I iх зноѓ сустракаюць гарматы, капiтальна нiшчачы непрыяцеляѓ.
  Зоя ѓзяла i праспявала, кiнуѓшы босымi пальчыкамi ножак забойны прэзент смерцi:
  - Чорны крумкач, белы лебедзь, гэта добра!
  Калi ты па жыццi каштоѓны - гэта добра!
  I зноѓ голая пятцы дзяѓчыны запусцiла нешта вельмi забойнае i каласальна разбуральнае.
  Аѓгусцiна страляючы ѓ супернiкаѓ, лагiчна адзначыла:
  - Каласальныя перамогi, прыйдуць за намi!
  I босымi пальцамi ножак зноѓ шпурнула забойнае i апорнае пагiбель.
  Святлана, ведучы агонь, па саюзнiках i турках, адзначыла:
  - Мая сiла, не пяройдзе!
  I яе голая пятка зноѓ запусцiла тое, што раздзiрае мяса на шматкi.
  Наташа, ведучы агонь адзначыла:
  - Веру ѓвесь свет прачнецца!
  I яе босая ножка як запусцiць каласальнае знiшчэнне.
  Бой працягваецца з вялiкiм напорам. Ангельцы перабудоѓваюць сваё засмучаныя шэрагi i зноѓ iх кiдаюць.
  Бiтва разрастаецца, нiбы дзiкi пажар.
  Хлопчык Алег вядзе агонь i напявае:
  - Радзiма мая святая,
  У моры кахання i зiме палёѓ...
  Ты ад краю i да краю,
  Я дзяцюк арол не верабей!
  I зноѓ грукоча бiтва, i хваля плешча i перакочваецца на борт.
  А дзяѓчаты як запусцяць бамбёжку з катапульты. I англiйскi фрэгат атрымаѓшы пашкоджанне пераварочваецца.
  Алеся праспявала:
  - Я дзеѓка, а не кот,
  Ува мне зараз жыве,
  Вялiзны бегемот,
  I леапард!
  I зноѓ босая ножка дзяѓчыны кiдае нешта такое да гiбелi забойнае. I даволi кашмарнае.
  Наташа па-фiласофску заѓважыла:
  - Расiя да вайны заѓсёды не гатовая!
  Аѓгустына кiнуѓшы босай ножкай гранату спытала:
  - А чаму?
  Зоя прашыпела, скалячы зубкi:
  - Таму што, калi яна гатова, з ёй няма дурняѓ, каб бiцца!
  Святлана ѓ адказ праспявала:
  Няма выдатней Радзiмы-Расii,
  За яе змагайся i не трусь...
  У светабудове няма краiны прыгажэй -
  Усёй сусвету, паходня святла Русь!
  I дзяѓчына гучна разрагаталася... I зноѓ яе босая ножка як запусцiла забойнай сiлы прэзент смерцi. I масу супернiкаѓ узяла i парвала зараз.
  Алеся заѓважыла, пагульваючы цяглiцамi прэса:
  - Я дзяѓчынка вельмi нават, не простая!
  I яна як плюне.... I тузiн турэцкiх салдат завалiѓся ад яе пляѓка. I гэта было грозна.
  Алег агрэсiѓна адзначыѓ:
  - Мы я веру пераможам ворагаѓ!
  I ад голай дзiцячай пятай паляцеѓ прэзент смерцi.
  Ваюючы, Алеся прачырыкала:
  - Самы святы камунiзм хай будзе з намi!
  I босыя пальчыкi дзяѓчыны, кiнулi забойнае i разбуральнае.
  Наташа махнула рукой. Дзяѓчыны далi залп са стрэльбаѓ i скасiлi пару шэрагаѓ. Пасля чаго як засмяюцца:
  - Якое неба блакiтнае,
  Мы пераможам ворага разбою...
  На льва з арлом не патрэбен нож,
  Яго раздушыш слова вош,
  I пасля сееш жыта!
  Ваяѓнiцы i на самай справе такiя выдатныя, з жамчужнымi зубкамi, i ѓвогуле супер.
  Зоя вяла агонь выкарыстоѓваючы шматствольныя гарматы, i пiшчала, скалячы зубкi:
  - На святой вайне, будзе наша перамога!
  Аѓгусцiна выкошваючы працiѓнiкаѓ, прачырыкала:
  - Сцяг iмперскi наперад! Слава загiнуѓшым героям!
  I дзяѓчаты працягваючы весцi агонь, i выкошваць войскi саюзнiкаѓ, без перапынку, праспявалi:
  - Нас нiхто не спынiць,
  Нас нiшто не пераможа...
  Стане дзяѓчынка таксама героем,
  I ѓ яе ёсць меч i шчыт!
  Святлана з гэтым ахвотна пагадзiлася, i шпурнула босай, точанай ножкай чарговы прэзент смерцi, зароѓ.
  - Ёсць меч i шчыт!
  Баявая тут дзяѓчына. Супраць яе любы прыём нямоглы!
  Ваяѓнiцы цэлы полк, так усiх руйнуе iх удалячынь. I скошваюць яны непрыяцеляѓ вельмi актыѓна.
  Зоя, выскалiѓшы зубкi, адзначыла:
  - За Русь-матухну трэба змагацца!
  I яе голая, круглая пятка выкiнула чарговы падаруначак смерцi па iншаземнай раты.
  
  IНШЫ ВЫБАР РАСII ђ 1994 ГОДЗЕ
  Ельцын вырашыѓ стрымаць гэтае слова i правесцi датэрмiновыя выбары 12 чэрвеня 1994 года. Ён жа гэта абяцаѓ, i нават выдаѓ такi ѓказ. Тым больш Ельцыну здавалася, што ён пераможа з трыѓмфам. Таму нават у канстытуцыi 1993 г. была запiсана што выбары пройдуць 12 чэрвеня 1994 г., але адлiк паѓнамоцтваѓ па новай канстытуцыi будзе iсцi з гэтага года, так што Ельцын тэарэтычна атрымлiвае тэрмiны яшчэ на восем гадоѓ! Але нiхто не чакаѓ што Уладзiмiр Жырыноѓскi так удала выступiць на выбарах у парламент, што стане галоѓным супернiкам Барыса Мiкалаевiча. I супернiкам сур'ёзным. Якi ѓ адрозненне ад камунiстаѓ не звязаны з мiнулымi памылкамi i праваламi, i можа капiтальна стрэлiць.
  Ельцын зрэшты ѓжо не мог адыграць таму, бо выбары 12 чэрвеня 1994 года з абнуленнем ранейшага тэрмiну былi замацаваны ѓ часовым становiшчы канстытуцыi i пацверджаны рэферэндумам. I тут так проста падобнае не памяняеш. I вось даводзiцца iсцi на выбары, калi ѓ цябе небяспечны канкурэнт. I не звыклы камунiст, а хто? Фашыст? Ва ѓсякiм разе Ельцыну прыйшлося мець справу з чымсьцi новенькiм. I барацьба разгарнулася сур'ёзная.
  У першую чаргу iнфармацыйная. I ѓвага СМI засяродзiлася на Ельцыне i Жырыноѓскiм. Адразу ж пайшоѓ абмен ударамi. I тут у Ельцына былi мiнусы кiравання. Уключаючы высокi ѓзровень iнфляцыi i каласальны спад вытворчасцi. А таксама ѓсплёск злачыннасцi. I са здароѓем у Ельцына ѓзнiклi праблемы. I тут паспрабуй выйграй выбары.
  Уладзiмiр Жырыноѓскi адчуѓшы натхненне быѓ ва ѓдары. I частка СМI яго актыѓна падтрымала.
  Акрамя таго наступiѓ раскол у элiце. Частка алiгархаѓ палiчыла Жырыноѓскага сваiм i буржуазным лiдэрам. I чым ён горшы за Ельцын? Цi не пара змянiць конiка? Тым больш Ельцын сапраѓды i хворы i сябе вычарпаѓ i асоба адыёзная i п'яная.
  Сталi вылучацца i iншыя кандыдаты. Закон аб выбарах прэзiдэнта яшчэ не прыняты. I выбары праходзяць па старых правiлах: зьбяры сто тысяч подпiсаѓ.
  Ельцыну параiлi правiлы не мяняць. Няхай будзе больш кандыдатаѓ у прэзыдэнты. Больш будуць лаяцца, распыляць на часткi пратэстны электарат. Можа, гэта адзiнаму кандыдату ад улады i больш выгадна. Каб усе незадаволеныя распылiлiся па розных прозвiшчах. I менш было часу кожнаму для агiтацыi.
  Так што кандыдатаѓ вылучылася шмат. Зразумела, найперш сам Уладзiмiр Жырыноѓскi. Потым i Яѓлiнскi. Таксама Зюганаѓ. I крыху пазней вызваленыя па амнiстыi генералы Руцкай i Макашоѓ. Затым i Варэнiкаѓ у прэзiдэнты палез. I Баркашоѓ, якога лiчылi фашыстам. Зарэгiстравалi без праблем: няхай больш галасоѓ у Жырыноѓскага адцягне.
  Часу для збору подпiсаѓ даволi шмат i рэгiстравалi прыстойную колькасць кандыдатаѓ. I Ала Пугачова сунулася ѓ прэзiдэнты Расii. I яшчэ многiя iншыя. Юры Уласаѓ напрыклад, i Анатоль Карпаѓ. Цэлая кавалькада рынулася на штурм прастола. Агулам рэгiстрацыю прайшло трыццаць дзевяць кандыдатаѓ, што сабралi тут подпiсы. А жадаючых увогуле набралася больш за дзве сотнi.
  Ельцынская каманда нават заахвочвала вялiкую колькасць кандыдатаѓ. Выйграць у першым туры дзейная ѓлада i не разлiчвала. А вось развеяць апазiцыю, i ѓ першую чаргу прымусiць растварыцца Жырыноѓскага - калi ласка!
  Зюганаѓ яшчэ не быѓ на той момант раскручаным i ѓсiмi вядомым палiтыкам. А Аляксандр Лебедзь пакуль заставаѓся ѓ чатырнаццатым войску. Хаця яго i хацелi было выцягнуць, але генерал напусцiѓ туману. I мабыць вырашыѓ, што яго час яшчэ не прыйшоѓ. Сярод кандыдатаѓ з'явiѓся i Маѓродзi кiраѓнiк МММ. Ён таксама набiраѓ папулярнасць, як i раздзел "Гермес". Палез у прэзiдэнты i ђладзiмiр Брынцалаѓ. Але ягоная кампанiя была даволi спакойнай, i ён не засвяцiѓся, у адрозненне ад выбараѓ дзевяноста шостага года. Пакуль першым па рэйтынгу iшоѓ намiнальна Ельцын, але даныя сацапытанняѓ паказалi сваю ненадзейнасць.
  Уладзiмiр Вольфавiч Жырыноѓскi падаваѓся ѓ негатыѓным святле, але чорны пiяр мог i яму на карысць сыграць. Яѓлiнскi быѓ трэцiм па рэйтынгу, але яго папулярнасць падала. Таксама лiберал, няхай i апазiцыя - не папулярны.
  Руцкi прайшоѓ рэгiстрацыю, i яго рэйтынг крыху падрос. Хазбулатаѓ на выбары не пайшоѓ. У прэзiдэнты вылучыѓся i Iосiф Кабзон. Яго вылучэнне выклiкала шмат спрэчак, i сутыкненняѓ iлбамi. Нечакана ѓ прэзiдэнты Расii пайшоѓ i мэр Санкт-Пецярбурга Анатоль Сабчак. Гэтае вылучэнне сустрэла негатыѓную рэакцыю: распыляѓся наменклатурны электарат. I гэта знiжала рэйтынг Ельцына.
  Зрэшты, Анатоль Сабчак намякнуѓ, што зробiць самаадвод на карысць Ельцына. Таксама ѓ прэзiдэнты паперлi i Барыс Фёдараѓ, i Шахрай. Але гэта таксама ня самыя зорныя палiтыкi.
  Хаця таксама з каманды Ельцына. I iм таксама намякнулi, што трэба своечасова зняцца.
  Так што выбары раскручвалiся дастаткова весела i ѓ iх была iнтрыга i па другiм туру.
  Але Уладзiмiр Жырыноѓскi быѓ у самым цэнтры ѓвагi, i пра яго ѓвесь час гаварылi. I неяк само сабой, што ён стаѓ у фаварыце гонкi. Ды i Ельцыну здавалася больш выгадна атрымаць у другi тур гэтую адыёзную асобу, чым менш шкоднага i маладзейшага эканамiста Яѓлiнскага. Цi нават Зюганава, а тым больш Сабчака. Хаця Жырыноѓскi тады быѓ на ѓздыме, i яго папулярнасць зашкальваѓ, а людзi збiралiся стадыёнамi.
  А прапаганда што ён фашыст нават гульня на руку: людзi засумавалi па парадку, i марылi аб цвёрдай руцэ. Ды i дэмакратыя з бардаком шматлiкiм надакучыла.
  Так што выбары былi тут пяцьдзесят на пяцьдзесят. I Жырыноѓскi набiраѓ акуляры. Узбуджэнне супраць яго крымiнальнай справы, таксама дадало папулярнасцi. Плюс яшчэ i замахi, што ѓзняло iнтрыгу i ѓзняло рэйтынг. Асаблiва ѓтоены.
  А гэта сур'ёзна... Наогул СМI на той момант працавалi аблiваючы брудам Жырыноѓскага, але некаторыя i на яго. I факусавалi ѓвагу. Нешта нагадвала дзевяноста шосты год: Зюганаѓ супраць Ельцына. Але ѓ Зюганава быѓ буйны мiнус: мiнулае яго партыi. Яно i слаѓнае i разам з тым правальнае. I ѓ памяцi людзей яшчэ занадта свежыя былi доѓгiя чэргi i пустыя палiцы, часоѓ развiтага сацыялiзму. I асаблiва зразумела часы Гарбачова з талонамi i карткамi. I звароту ѓ мiнулае людзi не жадаюць. А Жырыноѓскi абяцае iм вялiкую будучыню, якая вабiць i вабiць не на жарт.
  I сiтуацыя становiцца ѓсё складаней i складаней. А выбары iдуць. I Уладзiмiр Жырыноѓскi працягвае блiскаць.
  Хутка час ляцiць: не паспяваеш нават азiрнуцца. I вось надыходзiць дзень галасавання. Першыя дадзеныя паступаюць з усходу. I Уладзiмiр Жырыноѓскi лiдзiруе. Далей Ельцын i Зюганаѓ змагаюцца за другое месца. I гэта дужанне вельмi ѓпартая.
  Але ѓ канчатковым вынiку Ельцын за кошт Масквы абышоѓ Зюганава, i выйшаѓ на другое месца. Але адрыѓ па першым туру аказаѓся значным. I шанцаѓ перамагчы ѓ Ельцына было мала. Але ѓсё было не на карысць дзейнаму прэзiдэнту. Якi вiдавочна згубiѓся, прапусцiѓшы такi сакрушальны ѓдар. Тым не менш Ельцына так i не з'явiѓся на тэледэбаты. Выбары вельмi цiкава праходзiлi. Зюганаѓ, якi стаѓ трэцiм, падтрымаѓ Жырыноѓскага. Ала Пугачова таксама падтрымала Жырыноѓскага. А Кабзон Ельцына. Такi быѓ раскол.
  Руцкi ж дэманстратыѓна захоѓваѓ нейтралiтэт. Астатнiя раздзялiлiся, i па-рознаму заклiкалi галасаваць. Але адназначнай падтрымкi Ельцын не дачакаѓся. I ѓсе на яго карысць не выказалiся.
  Так што выбары праходзiлi вельмi нэрвова. Але Жырыноѓскi быѓ вiдавочным фаварытам. I гэта было сапраѓды паказчыкам.
  I вось адбыѓся другi тур... З самага пачатку з падлiку галасоѓ Уладзiмiр Жырыноѓскi захапiѓ лiдэрства i захаваѓ яго да канца, набраѓшы больш за семдзесят працэнтаѓ галасоѓ. А Ельцын быѓ вымушаны пайсцi. Так скончылася ягоная эпоха.
  А Уладзiмiр Жырыноѓскi стаѓ прэзiдэнтам. Атрымаѓшы нялёгкую спадчыну. Уключаючы i спад вытворчасцi i Чачню i шмат iншых праблем. I пачалася новая эра адраджэння Расii. Спачатку не ѓсё ѓ Жырыноѓскага атрымлiвалася. Але неѓзабаве прамысловасць зарабiла. Сталi вырабляцца больш дасканалыя вiды ѓзбраенняѓ пайшлi рэпрэсii карупцыянераѓ i iншых злодзеяѓ. Многае мяняла i перабудоѓвалася.
  Уладзiмiр Жырыноѓскi не хаваѓ што ѓсталюе дыктатуру, i сапраѓды забаранiѓ дзейнасць шматлiкiх партый i рухаѓ. Пачалася фарсiраваная агiтацыя i мадэрнiзацыя.
  Заадно былi знятыя санкцыi з Iрака, што прывяло да рэзкага скачка цэн на нафту. I шмат што iншае рабiлася. Хутка рассмоктвалася беспрацоѓе i наступiѓ рэальны ѓздым.
  Стваралiся ѓдарнымi тэмпамi працоѓныя месца. I краiна квiтнела ѓсё больш i мацней. Уладзiмiр Жырыноѓскi выбраѓся на другi тэрмiн, у першым жа туры паказаѓшы блiскучы вынiк. I працягнуѓ адраджэнне Расii.
  Адным з першых крокаѓ стала iнтэграцыя з Беларуссю. I гэта блiскуча ѓдалося. Потым было прынята рашэнне аб уключэннi ѓ склад Расii i Казахстана.
  А падчас вайны 1999 гады i Югаславiя ѓвайшла ѓ склад Расii i была выратавана.
  А затым адбылiся дадатковыя заваёвы. I новыя краiны ѓваходзiлi ѓ склад Расii.
  Да 2008 года Расея аднавiла сябе ѓ межах СССР. Але гэта ѓжо iншая гiсторыя.
  
  БОЛЬШ ДАЛЬНАВIДНЫЯ ХОДЫ Фюрэра
  Гiтлер апынуѓся крыху мудрэй i дальнабачней. I ѓжо ѓ сорак першым годзе пайшоѓ на рызыку i перакiнуѓ дадаткова Роммелю некалькi дывiзiй з Францыi ѓ Афрыку.
  Генiяльны палкаводзец развiѓ iмклiвы наступ, i ѓзяѓшы Талбук уварваѓся ѓ Егiпет. I не даючы ангельцам перадышкi, захапiѓ Александрыю i Суэцкi канал. Пасля чаго нямецкiя войскi з трыѓмфам увайшлi ѓ Iрак i занялi Кувейт.
  Быѓ атрыманы доступ да нафты, але немцы былi бiты пад Масквой. I фюрар пачаѓ наступ, як i ѓ рэальнай гiсторыi на поѓднi. Перамогi Роммеля вядома ж паѓплывалi на настрой. I ѓ жнiѓнi ѓ вайну супраць СССР уступiла Турцыя. Магутны ѓдар Асманскай iмперыi па пазiцыях Чырвонай армii аказаѓся забойным. Савецкiя войскi значна саступалi i лiкам i падалiся назад. Былi ѓзяты Батумi, i акружаны Ерэван.
  Значныя сiлы Чырвонай Армii былi адцягнуты, ад паѓночнага Каѓказа. I немцы змаглi прарвацца да Каспiйскага мора. I адрэзалi савецкую армiю па сушы. I гэта аказалася сур'ёзнай заяѓкай. А Роммель яе i атакаваѓ разам з турэцкiмi войскамi. I стаѓ прарывацца да Баку. Ды гэта сур'ёзна.
  Японiя ѓ гэтым свеце некалькi лепш правяла бiтву пры Мiдуэй. I пазбегла паразы. Але развiць поспех не змагла, i Гавайскi Архiпелаг не захапiла. I гэта аказала ѓплыѓ на ход вайны ѓ Цiхiм акiяне. Але i разгрому Краiна ђзыходнага Сонца пазбегла. Аднак i другi фронт адкрыць не рызыкнула.
  Немцы не змаглi з ходу ѓзяць Сталiнград, але затое адрэзалi Чырвоную Армiю па Каспii. I сталi развiваць наступ на поѓдзень. I iм гэта ѓдавалася... Немцы ѓ цэлым ваявалi дастаткова ѓмела. I не сталi ѓцягвацца ѓ зацяжныя баi пад Сталiнградам, а ссоѓвалiся ѓздоѓж Волгi паѓднёвей.
  У гарах прасоѓвацца няёмка i фрыцы аддавалi перавагу атакаваць па ѓзбярэжжы Каспiйскага мора. I iм гэта ѓдавалася.
  Лётчык Люфтвафэ Марсэль пакрыѓ сябе славай у баях з ангельцамi, i быѓ пераведзены на ѓсходнi фронт. Там ён працягнуѓ фарсiравана набiраць рахункi, руйнуючы непрыяцеляѓ. I гэта быѓ выдатна.
  У СССР Марсэля празвалi чорным д'яблам. Вельмi хутка ён набiраѓ рахункi. I не як паляѓнiчы, а кiдаючыся ѓ самую гушчу войскаѓ, i крушачы самалёты.
  Наступ савецкiх войскаѓ пад Сталiнградам на гэты раз не было паспяховым, так немцы былi да яго гатовы. Змаглi фашысты адбiць i спробу Ржэѓска-Сычоѓскай аперацыi на якую былi кiнуты каласальныя сiлы.
  А зiмой фашысты ѓжо падыходзiлi да Батумi. I сiтуацыя стала крытычнай.
  Хiтры Сталiн прапанаваѓ Гiтлеру сепаратны мiр на любых умовах.
  Ён вырашыѓ, што далейшае працяг вайны бессэнсоѓнае, i нi да чаго акрамя новых ахвяр i страт не прывядзе.
  Гiтлер пагадзiѓся, але высунуѓ вельмi цяжкiя ѓмовы: Аддаць увесь Каѓказ, землi па Волзе, а таксама Карэлiю, i горад Архангельск. Плюс выплата штогадовых рэпарацый, бясплатныя пастаѓкi сыравiны i харчавання, i перадача Трэцяга Рэйху ѓсяго ваеннага абсталявання. А далей межы праводзяцца па лiнii фронта.
  Сталiн з гэтым пагадзiѓся. Нягледзячы на цяжар падобных умоѓ. I немцы фактычна атрымалi перамогу. Сталiн таксама гарантаваѓ спыненне партызанскай вайны i вяртаѓ нешматлiкiх палонных. Плюс яшчэ СССР i перадаѓ Трэцяму Рэйху свой залаты запас.
  Гiтлер атрымаѓ вельмi шмат, але яшчэ заставаѓся Заходнi фронт. I трэба было дапамагчы Японii.
  Перш за ѓсё фюрар паставiѓ ультыматум Франка, i той прапусцiѓ нямецкiя войскi да Гiбралтара. Горад-цытадэль быѓ узяты на працягу сутак, у вынiку хуткаплыннага штурму. Далей гiтлераѓцы сталi прасоѓвацца, па Марока пакараючы Афрыку. I iм гэта ѓдавалася. Iх войскi аказалiся i мацнейшымi i баяздольнымi.
  Вельмi ѓдала паказаѓ сябе "Тыгр", танк, якi проста ѓвёѓ у шок ангельскiя войскi. I тыя трэслiся ад страху.
  Немцы ѓвесну 1943 гады пераадольваючы слабое супрацiѓ ангельскiх частак, захапiлi ѓсю французскую Афрыку. I далей рушылi ѓжо летам на поѓдзень. Фюрар хацеѓ захапiць увесь Чорны кантынент. А за вясну яшчэ фашысты i занялi, амаль не сустракаючы супрацiѓ Iндыю. I мясцовае насельнiцтва i сiпаi вiталi фашыстаѓ як вызвалiцеляѓ.
  А Трэцi Рэйх набыѓ каласальныя рэсурсы.
  За лета фашысты захапiлi амаль усе Афрыку. А восенню завяршылi заваёву ПАР i Мадагаскара.
  На Брытанiю iшоѓ паветраны наступ. У першую чаргу ѓ нябёсы быѓ запушчаны МЕ-309, якi паказаѓ сябе вельмi грозным самалётам. Яшчэ б тры 30-мiлiметровыя авiяцыйныя гарматы, i чатыры кулямёты. Супраць такога монстра не так просты выстаяць. МЕ-309 стаѓ для ангельцаѓ кашмарам. Як i бамбавiк Ю-288, якi бамбаваѓ ангельскiя пазiцыi, без усялякiх сумневаѓ.
  Апошнi самалёт быѓ настолькi хуткiм, што яго англiйскiм самалётам было амаль немагчыма дагнаць. Вельмi грозным аказаѓся i Фоке-Вульф. Дадзеная машына ѓвогуле стала для Брытанii i ЗША мяснiком.
  А вось лётчык Марсэль i зусiм стаѓ набiраць фантастычныя рахункi. За тры самалёты яго ѓпершыню ѓзнагародзiлi ѓ гiсторыi Трэцяга Рэйха Рыцарскiм крыжам Жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi паѓторна. А за чатырыста самалётаѓ ён атрымаѓ Рыцарскi крыж з залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi як новую ѓзнагароду. За пяцiсоты самалёт яму ѓручылi ордэн Германскага арла з дыяментамi. А за тысячны: Вялiкi Крыж Жалезнага Крыжа. I гэта пагадзiцеся было вельмi крута!
  А ангельцаѓ у паветры лупiлi нiбы адбiѓныя з баранiны пяклi. I вельмi нават паспяхова iх секвеставалi.
  А падводны флот Германii хутка павялiчваѓся i разбураѓ Брытанiю на моры. I ЗША таксама. Агульны танаж у абодвух флатоѓ хутка раставаѓ. А нямецкi нарастаѓ. I павялiчвалася колькасць караблёѓ.
  А Брытанiю працягвалi бамбаваць. У 1944 годзе ѓ серыю паступiѓ МЕ-262 рэактыѓны знiшчальнiк, якi стаѓ для саюзнiкаѓ сапраѓдным кашмарам. I яшчэ больш эфектыѓны рэактыѓны бамбавiк "Арада". I лупiлi Брытанiю ѓ небе яшчэ больш жорстка.
  У саюзнiкаѓ не было добрых рэактыѓных самалётаѓ i яны гiтлераѓцам прайгравалi.
  Маючы велiзарныя рэсурсы i масу працоѓнай сiлы, фашысты заадно запусцiлi i праграму ракет ФАУ. Праѓда яна некалькi расчаравала Гiтлера. Ракеты былi занадта дарагiя i не вызначалiся дакладнасцю. Але ѓсё роѓна прыносiлi Брытанii цяжкiя страты. I асаблiва пацярпеѓ ад ракетных залпаѓ Лондан.
  Да лета 1944 года немцы поѓнасцю захапiлi панаванне ѓ небе. У iх з'явiѓся i больш дасканалы варыянт Фоке-Вульф - ТАЯ-152 што быѓ проста пераважная добры. I лупiѓ ангельскiя самалёты i бамбаваѓ сухапутныя цэлi.
  У лiпенi 1944 года, пачалася аперацыя "Марскi леѓ". Яна працякала дастаткова паспяхова. I за два тыднi была захоплена Брытанiя. Вельмi нядрэнны аказаѓся нямецкi танк "Пантэра"-2, i яшчэ больш магутны i галоѓнае дасканалы "Леѓ"-2. Апошнi танк выкарыстоѓваѓ новую для нямецкага танкабудавання схему: размяшчэнне рухавiка i трансмiсii адным блокам. I гэта дазволiла зменшыць вышыню танка i ѓшчыльнiць кампаноѓку.
  А значыць вага паменшылася, а таѓшчыня бранi вырасла. "Леѓ"-2 пры вазе ѓ дзевяноста тон, падняѓ таѓшчыню бранi да 250-мiлiметраѓ у лоб i 170-мiлiметраѓ у борт, i пры рухавiку ѓ 1250 конскiх сiл. Што яго хадавыя якасцi зрабiла здавальняючымi. Узрос i ѓзровень нахiлу бранявых лiстоѓ.
  Так што немцы паперлi, i ангельцы былi разбiтыя.
  Але яшчэ заставалiся i ЗША. Фашысты захапiлi Iсландыю i сталi наблiжацца да гарадоѓ Амерыкi. ТАЯ-400 правёѓ першыя масiраваныя бамбардзiроѓкi.
  Нанеслi прыстрэлачны ѓдар i ракеты ФАУ-3. Няхай яны i дарагiя, але паказалi магчымасцi абстрэлу.
  Рузвельт быѓ ужо цяжка хворы i хацеѓ мiру. Але Трэцi Рэйх прагнуѓ дабiць ЗША.
  Немцы рухалiся зараз i бамбiлi ЗША. Новыя i новыя самалёты, падводныя лодкi i караблi будавалiся.
  Сорак пяты год прайшоѓ у абмене масiраванымi ѓдарамi. ЗША прайгравала паветраную бiтву. Немцы выкарыстоѓвалi рэактыѓную авiяцыю. У прыватнасцi МЕ-262 Х, якi аказаѓся больш дасканалым i эфектыѓным.
  Акрамя таго нямецкi падводны флот выкарыстоѓваѓ субмарыны на перакiсе вадароду, а гэта вельмi хуткiя i дасканалыя машыны.
  Гiтлер патрабаваѓ разбiць ЗША....
  Сталiн пакуль маѓчаѓ i залiзваѓ раны.
  У 1946 годзе пачалося ѓварванне ѓ Канаду i адначасова з Лацiнскай Амерыкi ѓ Мексiку.
  Вельмi моцныя ѓ фрыцаѓ самалёты i танкi серыi "Е". Апошнiя i зусiм для Амерыкi сталi кашмарам.
  Танк Е-50 не меѓ сабе роѓных i ѓпэѓнена бiѓ "Шэрманы" i "Першынгi".
  У нямецкай машыны быѓ новы газатурбiнны рухавiкоѓ у 1500 конскiх сiл i ѓвесь у семдзесят тон. А лабавая браня - 250-мiлiметраѓ пад нахiламi, а бартавая - 170-мiлiметраѓ. I гэтая машына ѓсiх разбурала. I гармата ѓ 105-мiлiметраѓ калiбр, i даѓжыня ствала ѓ 100 ЭЛ. I так усiх ламае i ламае.
  Амерыканскiя танкi прабiваюцца з пяцi кiламетраѓ з гарантыяй. А самi толькi "Звышпёршынг", мае шанцы прабiць у борт i зблiзку.
  I рушылi немцы супраць ЗША. I штурмавая вiнтоѓка МР-64 у Нямеччыны не мае сабе роѓных. I руйнуюць амерыканцаѓ.
  Толькi падзел акiянам i расцягнутасць камунiкацыю перашкаджаюць перамагчы амерыканцаѓ хутка.
  Гiтлер раве i патрабуе поспехаѓ... Канаду захапiлi за вясну i лета 1946 гады. А восенню баi ѓжо кiпелi на тэрыторыi ЗША. Фашысты зрэшты сутыкнулiся з упартым супрацiвам.
  Янкi адчайна баранiлi свае землi, i трымалiся з усяе сiлы. Восень прайшла ѓ жорсткiх баях. Немцы выкарыстоѓвалi замежныя дывiзii i працягвалi прасоѓвацца. А з усходу лезлi i японцы. I яны ѓ асноѓным атакавалi з боку Мексiкi.
  Фюрэр стукаѓ кулакамi i патрабаваѓ новых перамог i поспехаѓ. Але баi ѓсё iшлi i iшлi, i вось да канца зiмы 1947 года палова асноѓнай тэрыторыi ЗША аказалася захоплена.
  Вось ужо вясна. У баi новы нямецкi танк Е-50 з'явiѓся. У iм вага паменшылася на пяць тон, а рухавiк стаѓ больш магутны ѓ 2000 конскiх сiл. I гэтая машына ѓжо лiтаральна лятае. Яе рухомасць, для амерыканцаѓ сапраѓдны шок.
  А ТАЯ-500, i ТАЯ-600 проста закопваюць амерыканцаѓ у зямлю. У баях прыняѓ удзел i супертанк "Пацука"-2. Машына вагой дзве тысячы тон. Зрэшты, не занадта яна сябе эфектыѓнай паказала. Праѓда новую мадыфiкацыю "Пацукi"-3 абсталявалi магутным рэактыѓным бомбамётам. I гэты бамбамёт як лупанет, так i супернiка парве.
  Вясна 1947 гады выдалася гарачай. I вось немцы да канца траѓня ѓжо падышлi да Нью-Ёрка. У баях бралi ѓдзел i дыскалёты. Яны былi акружаны ламiнарным струменем i практычна непаражальныя. I разбурала амерыканцаѓ у небе i на сушы. А летам пачаѓся штурм Нью-Ёрка i Вашынгтона.
  Немцы несумненна былi моцныя. I ЗША не выстаялi. Хаця Нью-Ёрк паказаѓ свой гераiзм, i нягледзячы на разбурэннi так i не здаѓся. I пратрымаѓся да канца жнiѓня. А ЗША капiтулявалi 3 верасня 1947 года.
  I так была пастаѓлена тлустая кропка ѓ другой сусветнай вайне.
  Трэцi Рэйх некаторы час пераварваѓ i асвойваѓ захопленае. I панаваѓ свет...
  Але Японiя ѓсё ж такi дражнiла са сваiмi ѓладаннямi Адольфа Гiтлера. I было зразумела двум птушкам у адным бярлогу не ѓжыцца. А ѓ СССР Сталiна змянiѓ Берыя.
  I вось 20 красавiка 1955 года пачалася новая вайна. I Берыя прапанаваѓ удзел у ёй на баку Трэцяга Рэйха.
  Гiтлер пагадзiѓся, але абгаварыѓшы што СССР атрымае сабе толькi паѓднёвы Сахалiн, i курыльскую граду. I больш нiчога! Толькi на пяць працэнтаѓ будуць знiжаны рэпарацый.
  Берыя з гэтым пагадзiѓся. I вось баi пайшлi з каласальнай сiлай. Немцы мацнейшыя тэхналагiчна. I ѓ iх шмат замежных дывiзiй. Але i японцы не слабыя. I ѓ iх вялiзная колькасць армii, асаблiва кiтайцаѓ.
  I iдзе новая вялiкая вайна, але гэта ѓжо iншая гiсторыя.
  
  ВАЙНА СССР I КIТАЯ
  АНАТАЦЫЯ
  Памiж СССР i Кiтаем успыхвае вялiкая вайна. На баку Кiтая каласальная перавага ѓ жывой сiле, Расiя мацнейшая тэхнiчна i мае больш таленавiтае i пiсьменнае камандаванне.
  Вось напрыклад, вайна памiж СССР i Кiтаем ледзь не стала рэальнай у 1969 годзе, падчас баёѓ за востраѓ Даманскi. А ѓ iншым паралельным Сусвеце Мао Дзедун якому ѓжо было семдзесят пяць гадоѓ, вырашыѓ што яму ѓжо няма чаго i губляць, i трэба пакуль яшчэ жывы ѓвайсцi ѓ гiсторыю найвялiкшым заваёѓнiкам i ваяѓнiком. I перасягнуць Сталiна! I вось кiтайскае войска перайшло ѓ наступ, i атакавала СССР. Нагодай стаѓ удар артылерыяй па кiтайскай тэрыторыi. I 22 сакавiка 1969 года Кiтай афiцыйна аб'явiѓ вайну СССР.
  Так пачалася адна з самых крывавых войн у гiсторыi чалавецтва. Кiтай зрабiѓ стаѓку на шматлiкую пяхоту. Танкаѓ i самалётаѓ у яго менш, чым у СССР, i ѓ якасцi ѓзбраенняѓ адставанне. Але ѓ колькасцi насельнiцтва вялiкая перавага, плюс яшчэ трэба войскi СССР перакiдваць войскi на Далёкi Усход i ѓ Сiбiр. Пасля аб'яѓленай мабiлiзацыi, Кiтай ужо да 1 красавiка разгарнуѓ больш за дваццаць мiльёнаѓ салдат. Многiя з iх былi ѓзброены стрэльбамi, але даволi адважныя i фанатычныя. I вялiкая лiкавая перавага.
  Асноѓны ѓдар кiтайцы наносiлi ѓ абыход Амура, i ѓ Прымор'е, i на Усурыйскi край. Вядома значныя сiлы кiтайцаѓ лезлi i праз Амур, iмкнучыся адцягнуць савецкiя войскi i развеяць сiлы. У красавiку баi разгарнулiся на подступах да Уладзiвастока.
  I поѓдзень падзьмуѓ цёплае паветра, i вясна была ѓ поѓным разгары. Праступiла зялёная траѓка.
  На шляху кiтайцаѓ устаѓ асаблiвы батальён дзяѓчат па камандаванне Алёнкi.
  Яны займалi ѓмацаваную пазыцыю, i мелi на ѓзбраеньнi мноства кулямётаѓ. А кiтайцы пёрлi густымi натоѓпамi. Дзяѓчынкi стралялi вельмi трапна.
  Анюта строча з кулямёта, выдала:
  - Слава iдэям камунiзму!
  I агрэсiѓна выкошвала кiтайцаѓ. Зрэзала iх нiбы касой. I рабiла гэта вельмi пасьпяхова.
  Алёнка босымi пальчыкамi ножак, шпурнула гранату, раздзiраючы салдат Паднябеснай iмперыi, прачырыкала:
  - За славу камунiзму!
  Зоя, ведучы агонь па ворагу, скошвала супернiкаѓ з жоѓтым колерам скуры. I дзяѓчынка ѓзяла i босымi пальчыкамi ножак шпурнула выбухны пакет.
  I крычала камсамолка:
  - За Русь святую!
  Ала таксама рудая дзяѓчынка, у бiкiнi. I яна скошвае кiтайскiх салдат, i кiдае босымi пальчыкамi ножак забойчую гранату. Разбурае непрыяцеляѓ з Кiтая.
  Ваяѓнiца крычала:
  - За велiч Расii!
  Марыя таксама вяла па кiтайцах трапны агонь. I ваявала нiбы монстар. Скошвала войскi Мао... I дзейнiчала нiбы сапраѓдная камсамолка. I як выкасiць гэтых кiтайцаѓ.
  Пасля чаго прагарлапанiла:
  - Уладзiвасток не аддамо!
  Алiмпiяда: гэтая дзяѓчына-багатыр, як секанула кулямётнай чаргой па кiтайцах. I скасiла масу жоѓтых салдат. А затым босымi пальчыкамi ножак, як запусцiць цэлую звязку гранат. Кiтайскi танк перавярнуѓся задушыѓшы паѓсотнi вузкавокiх салдат.
  Камсамолкi заспявалi:
  - I ѓ Амерыцы, Японii, Кiтаi,
  Няма Масквы прыгажэй гарадоѓ...
  Каб паказаць гэты град у славе -
  Не магу знайсцi годных слоѓ!
  I вось Алёнка зноѓ скошвае шэраг кiтайцаѓ адной чаргой, i босымi пальчыкамi ножак кiдае гранату.
  Алёнка вельмi прыгожая бландынка. I вядзе агонь дакладна, кожная куля трапляе ѓ цэль, забiваючы кiтайца.
  Дзяѓчына цалкам лагiчна адзначыла, страляючы ѓ ворага:
  - Камунiзм - вялiкi космас,
  Камунiзму мой лёс!
  Дзяѓчынка-камсамолцы вельмi прыкра, што Расея прайграла вайну Японii. Расiя, якая перамагла Напалеона, прайграла азiятам. I гэта ганебна. А ѓ выпадку перамогi Кiтай стаѓ бы проста расiйскай губерняй. I такiя магчымасцi ѓпусцiлi.
  Анюта таксама страляе вельмi трапна па кiтайцах. Скошвае iх касой. А затым босымi ножкамi кiдае гранату i пераварочвае танк паднябеснай iмперыi.
  Ваяѓнiца праспявала:
  - За Велiч планеты ѓ вечнай славе камунiзм!
  Зоя таксама вельмi сапраѓды страляе, i дзiвiць супернiкаѓ. I робiць гэта вельмi дакладна. I вось ад танка ляцяць разбiтыя каткi.
  Зоя пiшчыць:
  - За Русь святую!
  I паказвае сваю доѓгую мову.
  Рудая Ала таксама з кiтайцамi ваюе. Павеяѓ моцны вецер, i яе валасы развiваюцца па хвалях паветра нiбы пралетарскi сцяг, з якiм iдуць на штурм Зiмовага палаца.
  Дзяѓчына раве:
  - За мiр i за камунiзм!
  Марыя таксама цэлую шарэнгу скасiла кiтайскiх салдат. Выразала цэлую прасеку. I кiнула босымi пальчыкамi ножак забойнай сiлы гранату i прагарлапанiла:
  - За велiч Радзiмы!
  Алiмпiяда вяла па войсках Мао Дзедуна агонь, збiвала супернiка, нiбы пшанiцу сярпамi, выбiвала масу непрыяцеляѓ, i вiшчала:
  - За СССР!
  I босымi пальчыкамi ножак як запусцiць гранату што разбурае войскi паднябеснай iмперыi i збiвае самалёт.
  А ад Валянцiна як дзюбне па штурмавiку Кiтая з базукi i саб'е яго, выскалiѓшыся вымавiѓшы:
  - Русь не сагнуць i не паставiць на каленi!
  Б'юцца савецкiя дзяѓчаты i ля гарадскога пасёлка Далёкi. I нават у лютасцi пераходзяць прыгажунi ѓ контрнаступленне. I ѓ апантаным нападзе.
  Але найболей баяздольныя часткi гарнiзона рушылi ѓслед за кiтайцамi. I без усялякага прамаруджання нанеслi ѓдар у тыл.
  Батальён басаногiх дзяѓчынак, у трусах i цяльняшках першым уступiѓ у бой.
  Прыгожыя дзяѓчыны сталi малацiць i без таго патрапаную ѓ папярэднiх баях войска паднябеснай iмперыi.
  У першую чаргу ваяѓнiцы атакавалi батарэi. У кiтайцаѓ паляцелi кiнутыя босымi ножкамi гранаты. Яны былi вельмi трапнымi. А самi рускiя ваяѓнiцы ѓзялi i скiнулi з сябе цяльняшкi. Каб застацца з голымi тулавамi.
  Так у амаль цалкам аголеных дзяѓчынак практычна немагчыма патрапiць. Калi ѓ жанчыны скура голая, яе кулi не бяруць.
  Веранiка кiнула босай ножкай гранату, i прачырыкала:
  - Я буду чэмпiёнкай!
  I страсянула сваiмi белымi, павойнымi валасамi.
  Юлiяна таксама не такая простая. Лупанула па кiтайцах. А затым як шпурне босы ножкай гранату, i праарэ:
  - У Iмя Святой, царскай i Савецкай Расii!
  I зноѓ трасяне сваiмi поѓнымi грудзьмi з пунсовымi саскамi. А стан у дзяѓчыны тонкая.
  Далей iмчыцца ѓ бой i рудая Ганна. Такая блiскучая, i рэактыѓная дзяѓчынка. Як шпурне босы нагой гранату. Так ва ѓсе бакi разляцяцца воiны Кiтая. I заваляцца, нiбы падкошаныя.
  I дзяѓчына па iх пальне i пiскне:
  - За цара Праваслаѓнага i Рускiх багоѓ i за СССР!
  Ангелiна таксама лупанула. I паляцеѓ падкiнуты яе голымi, магутнымi як у ламавога каня скрыня са снарадамi. I разнёс масу кiтайцаѓ.
  Дзяѓчыны наогул супер калi голенькiм i басанож. А вось у трусiках на пазiцыi бегчы яшчэ страмчэй.
  А соску клубнiчныя, ды так блiшчаць!
  Вiкторыя таксама пунсовай сiськай запусцiць гранату, i па кiтайцах як дасць. Вось гэта дзеѓка. I галоѓнае камандзiр батальёна дзяѓчат на эсмiнцы. I таксама толькi ѓ адных трусiках.
  I голымi грудзьмi трасе. Што так прыгожа i сэксуальна.
  Веранiка ѓзяла i кiнула босай ножкай гранату. Перабiла масу кiтайцаѓ i прапiшчала:
  - Вышэйшы пiлатаж на абардаж!
  Юлiяна таксама вельмi спрытна голай ножачкай шпурнула гранату, i прапiшчала выкошваючы кiтайцаѓ:
  - Наш ашчэр i зруйнавальны ѓдар!
  Пасля чаго як блiсне зубкамi.
  I вось узяла i Ганна дзюбнула. Расстраляла масу кiтайцаѓ. I як гэта зрабiла.
  I яшчэ гранату босай ножкай як запусцiць. I пiскне:
  - Мы не рабы!
  Пасля чаго захоча, i пакажа мову.
  Ангелiна ѓзяла i прачырыкала з ашалелай лютасцю, выплёѓваючы па супернiку зарады:
  - Я самая крутая з крутых.
  I голымi ножкамi запусцiла важкую бомбу. Тая ѓзяла i ѓзарвала войскi Кiтая, раскромсаѓшы iх.
  Веранiка таксама як возьме i дзюбне па азiяцкай ардзе. I расплюшчвае iм костачкi.
  Дзяѓчына ѓзяла i прачырыкала:
  - Мы ѓсiх разграмiм!
  I зноѓ ад босай ножкi ляцiць забойная i непаѓторная граната.
  I размалоцiць кiтайцаѓ. А што яны дашлi на рускiя землi? Тут усё належыць Расii. I пасёлак Далёкi Кiтаю не ѓзяць.
  Юлiяна запусцiла босай нагой гранату i праспявала:
  - Слава Вялiкай Расii! Нам Дзярждума не патрэбна! I не трэба i Палiтбюро!
  Рудая Ганна агрэсiѓна адзначыла:
  - Я буду чэмпiёнкай.
  I пушчаная босай нагой дзяѓчынкi граната, усiх распляскае. Адно толькi крывавае мяса i засталося.
  А вось Ангелiна як узяла i пiскнула. Выбiла кучу баевiкоѓ. I пранеслася, нiбы анёл смерцi.
  I маса воiнаѓ Кiтая загiнула.
  Рускiя войскi напiралi на кiтайцаѓ са ѓсiх бакоѓ. Яны цiснулi i разбуралi.
  Раз-пораз успыхвалi рукапашныя сутычкi. Рускiя салдаты калолi войскi Кiтая штыкамi. Вiнтоѓка Мосiна ѓ мадэрнiзаваным, штурмавым варыянце гэта цудоѓная дубiна. Якi праломлiваюць чэрапа. I разбураюць косцi.
  Але асаблiва прыгожа ваююць дзяѓчаты з мячамi. Гэта цудоѓна. Асаблiва калi калышуцца аголеныя грудзi.
  А соску такiя лалавыя i зiготкiя. Так на iх жадаецца глядзець i цалаваць.
  I цалаваць без перапынку.
  Дзяѓчаты б'юцца з лютасцю галодных пантэр, якiя ѓбачылi ягнят. Яны раздзiраюць iх i здзiраюць шкуры.
  Веранiка, страляючы па кiтайцах, вiскоча:
  -Смерць за смерць!
  Юлiяна кiдаючы босай ножкай гранату, дадае:
  - Кроѓ за кроѓ!
  Ганна, строчачы па войсках Паднябеснай iмперыi, вiскоча:
  -Вока, за вока!
  I таксама шпурнула босай нагой лiмонку. Яна была ѓсiх мацней i разарвала з апломбам.
  А вось i Ангелiна ѓзялася. Цэлую бочку, з забойнай узрыѓчаткай запусцiць, i размалоцiць ворагаѓ.
  Пасля чаго як заспявае:
  - Я басаногая сланiха i вельмi крутая!
  Дзяѓчына i сапраѓды вельмi магутная. I яе ножкi нiбы дубiны. Як рушыць самурая ѓ пахвiну. Той на пяць метраѓ верх i падляцеѓ. Пранёсся, як пушчаная з каменя катапульта. Дакладней мусiць з катапульты камень!
  Вiкторыя камандзiр батальёна дала чаргу па кiтайцах. Выкасiла частку жоѓтых воiнаѓ i пiскнула:
  - За Русь святую будзем бiцца.
  I голым, загарэлым каленам, як рушыць у падбародак. I зламае скiвiцу непрыяцелю.
  Вiкторыя ѓ рызыцы....
  Юлiяна з энтузiязмам прамаѓляе:
  - Будзе цар Леанiд Iльiч Брэжнеѓ, самым вялiкiм з рускiх цароѓ!
  I ѓвесь батальён напаѓголых, басаногiх дзяѓчат, як раѓне ва ѓсё горла знiшчаючы кiтайцаѓ.
  - Ды будзе так!
  Кiтайцы ѓсё ж коштам вялiзных стратаѓ змаглi ѓклiнiцца ѓ пазiцыi Чырвонай Армii. I адрэзалi Уладзiвасток. Адначасова войскi Мао некалькi ѓклiнавалiся ва Усурыйскi край. У СССР працягвалася мабiлiзацыя i перакiдвалiся ѓсё новыя войскi на Далёкi Усход, у Сiбiр, i Казахстан. Сiлы былi не вельмi роѓныя. Але ѓ СССР больш якасная тэхнiка. У моры таксама iдуць баi.
  I тут армii СССР крыху лягчэй. Кiтай на моры не такi моцны, i можна па iм наносiць даволi паспяховыя ѓдары i атрымлiваць перамогi.
  Асаблiва калi ваююць вельмi прыгожыя, i вечна юныя савецкiя дзяѓчынкi i разам з тым ведзьмы.
  Бой з кiтайскай эскадрай працягваѓся. Генерал мора, i адмiрал СССР Андрэй Сакалоѓскi дзейнiчаѓ стрымана.
  Ён нават не кiраваѓ бiтвай, а проста аддаваѓ каманду.
  - Зблiзiцца i бiць!
  Рускiя лупiлi борт у борт. Вось загарэѓся i флагман Дэн Сяапiна. Абвалiлiся трубы.
  Наогул для кiтайцаѓ адыходзiць заходло. Але яны такiя ганарлiвыя. Праѓда Дэн Сяапiн выключэнне. I камандуе адыходзiць.
  Але ад рускiх так проста не адарвацца. Кiтайцы нясуць вялiкiя страты, i адыходзяць.
  Вiкторыя, капiтан эсмiнца, i такая ж напаѓголая, загарэлая да чарноцця, светлавалосая дзяѓчынка, як i астатнiя.
  Вядома ж, вельмi прыгожа, калi дзяѓчаты амаль голыя, стройныя, мускулiстыя. А калi ножкi босыя, то гэта i зусiм хараство i спакуса.
  Вiкторыя з лютасцю прамаѓляе:
  - Я ваяѓнiца, што нарадзiлася ад Сварога! Я унучка Бога Роду. I магу тварыць цуды!
  Ангелiна лагiчна заѓважыла, лупа па самураях:
  - Я таксама не з простых кровей. Бачыш, якая моцная. Мой продак быѓ Iлля Мурамец.
  I дзяѓчына запусцiла цэлую скрыню босымi нагамi.
  Веранiка змагалася адчайна, змагалася з усiмi сiла, i запускала такую баявую моц.
  Раздзiрае лiтаральна кiтайцаѓ.
  Дзяѓчына вельмi прыгожая, бландынка, фiгурыстая, з доѓгiмi, мускулiстымi нагамi. Вельмi кахала, калi яе гладзяць.
  Веранiка прамаѓляе:
  - Навошта кiтайская арда на Русь палезла!
  Юлiяна, гэтая прыгожая дзяѓчына, пiскнула, лупячы па войсках Паднябеснай iмперыi:
  - Каб знайсцi сабе гiбель!
  Дзяѓчына-падлетак за апошнiя месяцы падрасла i стала больш мускулiстай i пышнай фiгурай. Юлiяна расквiтала i стала такой прыгожай. А валасы белыя з лёгкай пазалотай. Усё часцей ёй хочацца мужчыну. Толькi нявiннасць страцiць страшна.
  Але вось няхай пагладзяць, палашчаць, пацалуюць, лiжуць. Лепш за ѓсё мець справу з юнгамi. Яны таксама баяцца, i баяцца i меншыя за рызыку, што захочуць чагосьцi больш сур'ёзнага.
  Юлiяна вельмi добрая ваяѓнiца i страляе. Таксама марыць стаць фельдмаршалам. Акрамя таго ёй хочацца стаць тыпу Магамеда i стварыць уласную рэлiгiю.
  Славалюбiвая дзяѓчынка.
  Вось калi б сам цар Леанiд Iльiч Брэжнеѓ падобна Уладзiмiру Сонейку ѓзялi б i ѓвёѓ у Расii Раднаверства i Вярнуѓся б да Рускiх Багоѓ.
  Нашто нам Марыя?
  Слава Багародзiцы - Ладзе.
  Яна вядома ж лепшая, чым у Бiблii.
  Наша Лада вельмi прыгожая, з валасамi колеру золата i яна сапраѓдная Багародзiц i Мацi Багоѓ, i Дачка Адзiнародная Усемагутнага Роду!
  Творцы Сусвету.
  Род Быѓ заѓсёды i Ён, як Алах - Усемагутны, Адвечны, Усёведны, Усюдыiсны, i ѓвесь сусвет яго храм.
  Чым ён горшы за габрэйскi Яхвэ цi слабейшы за яго?
  Род стварыѓ незлiчонае мноства Сусветаѓ!
  Ён пражыѓ столькi, што i ѓявiць нельга!
  Рода быѓ перш за ѓсiх часоѓ. Не было часу, а Род Быѓ!
  I заѓсёды будзе!
  Усе Багi-дэмiругi дзецi Рода!
  А мы яго ѓнукi!
  Але Род не забараняе паклоняцца сваiм дзецям, i Багам. Род - Гэта Бог Багоѓ.
  I Сварог - Бог Багоѓ!
  А людзi ѓнукi Багоѓ! Слава Рускiм Багам!
  Юлiяна малоцiць кiтайцаѓ. Падобна, Рускiя Багi i рускiм людзям дапамагаюць.
  Хутка даб'юць Дэн Сяапiна i канец будзе сур'ёзнай вайне на моры. А можа, давядзецца яшчэ высаджвацца ѓ паднябеснай iмперыi. Тым лепш i Пекiн заваюем. Тым горш для Кiтая. Зрэшты, стаць часткай Расii не так ужо i страшна.
  Дакладней не Расii, а СССР!
  Юлiяна пытаецца ѓ Ганны:
  - Як ты думаеш, мы павiнны захапiць кiтайскую iмперыю?
  Рудаватая прыгажуня адказвае:
  - Вядома ж, так!
  Юлiяна пытаецца з iлжывым здзiѓленнем:
  - А навошта?
  Ганна рашуча заяѓляе:
  - Каб потым не было пагрозы! Што не прыйшлося зноѓ ваяваць, з жадаючымi адпомсцiць кiтайцамi!
  Юлiяна ѓсклiкнула:
  - I гэта правiльна!
  Рускi флот пераследуе кiтайцаѓ, i топiць iх караблi.
  Юльяна ж вядзе разумовы дыялог.
  Вось навошта патрэбна малiтва? Бо заѓсёды чалавеку мала таго, што ѓ яго ёсць. Калi растуць даходы, растуць i запатрабаваннi. I гэта добра. Менавiта гэта рухае прагрэс. Людзi жадаюць усё больш i больш. I Рускiя Багi ѓ гэтым дапамагаюць, стымулюючы навуку.
  Мудрасць Рускiх Багоѓ вялiкая.
  А Хрысцiянства? Чаму яно вучыць?
  Што Зямля i ѓсё што на ёй ёсць - згараць! Дык хiба так можна стымуляваць развiццё чалавецтва?
  Вядома - Руская Вера не вучыць у адрозненне ад Хрысцiянства i Iсламу канцу свету. Раднаверства як вучыць, што людзi ѓ будучынi разаѓюцца i стануць самi падобна Багам-дэмiургам.
  Што навука, прагрэс i розум зробяць з нас Багоѓ! I што людзi стануць мацнейшымi i мудрэйшымi.
  А што Хрысцiянства вучыць?
  Што мы глiна? Што мы нiхто! Што Бог усё, а чалавек - нiшто!
  А вось Раднаверства ѓзвышае чалавека.
  Але самае дрэннае ѓ Бiблii, гэта ѓзвышэнне габрэяѓ над астатнiмi народамi. Пасля гэтага дзiвiшся, як хто ѓ падобнае верыць. I чаму хрысцiянства аказалася такiм жывучым?
  А маглi б рымляне i сваю рэлiгiю прыдумаць. Яны ж разумныя. I манатэiзм зрабiць свой.
  Нашто нам чужая вера. Ёсць i рай - Iрый. I Шлях памiж зоркамi, па Млечнага шляху, i вучэнне аб эвалюцыi духу. Калi ты сам можаш дарасцi да Бога.
  А не быць проста авечкай, якая схiляецца па раi, а яе ягня падганяе жазлом жалезным.
  Так што ёсьць выбар.
  Цi сваё роднае, цi габрэйскае - чужое!
  Ну, навошта рускiм чужая вера. Эх ну чаму Пётр Першы не адрадзiѓ Раднаверства.
  Малiлiся б сваiм багам, i сваёй Багародзiцы Ладзе.
  I сталi б Рускiя Багi ѓсiх мацнейшымi, i прывялi б нас да перамогi.
  А Арабы? Яны стварылi сваю рэлiгiю. I не сталi браць чужую.
  Эх, ну чаму ѓ Расii не знайшлося Рускага Магамеда.
  I чаму нiводзiн цар не падтрымаѓ у гэтым прарокаѓ?
  Новая рэлiгiя - Раднаверства ѓ форме монатэiзму!
  I Слава Вялiкай Расii!
  I СССР i камунiзму Слава!
  Дык вось i дастаецца кiтайцам пад арэхi. Але на сушы яны моцныя. Iм Расея можа супрацьпаставiць толькi якасць. Вось напрыклад танкавы экiпаж Лiзаветы змагаецца пад Алма-Атой. Ужо канец траѓня 1969 гады. Горача i дзяѓчыны ѓ бiкiнi.
  Алена пальнула, нацiснуѓшы кнопку джойсцiка, босымi пальчыкамi ножак. Лупанула груба крыкнуѓшы:
  - Мы непераможныя!
  Танк Т-64 пераѓзыходзiць кiтайскiя машыны. I раздзiрае iх на часткi. Але большую частку агню даводзiцца весцi па пяхоце.
  А атаку кiдаюць кiтайскiх хлопчыкаѓ. Падлеткi гадоѓ трынаццацi-чатырнаццацi iдуць у атаку, мiльгаючы босымi пяткамi. Непаѓналетнiя хлапчукi бягуць у бой без абутку. Так i спрытнейшая i эканомiя. I страляюць па iх кулямётчыцы.
  Кацярына, скошваючы байцоѓ Кiтая, адзначыла:
  - Слава СССР!
  Эѓфрасiя манеѓруючы танкам, рукнула:
  - За Радзiму святую!
  Галоѓнае каб цябе не закiдалi гранатамi. А савецкiя танкi косяць пяхоту Кiтая.
  Няма яны лiтасцi нiколi не дадуць.
  Лiзавета праспявала, паслаѓшы аскепкава-фугасны снарад у гушчу кiтайскiх войскаѓ i зароѓ:
  - За выдатны камунiзм!
  I дзяѓчаты хорам праспявалi:
  Звяз непарушны, рэспублiк вольных,
  Згуртавала не грубая сiла, не страх...
  А добрая воля людзей адукаваных,
  А мудрасць i розум, i смеласць у марах!
  I дзяѓчаты сапраѓды крутыя. I iх дакладна пушчаны снарад разнёс кiтайскую самаходку.
  Армада Кiтая панесла велiзарныя страты, але не дасягнула сваёй мэты, хоць некаторыя поспехi i былi. Уладзiвасток удалося адрэзаць i гэта сур'ёзна. Амаль усе прымор'е захапiлi. Заадно кiтайцы катавалi акружыць i Алма-Ату. Але савецкае войска трымалася. Наступiла лета. У бой уступiлi ѓсё новыя i новыя часткi з абодвух бакоѓ. Мао Дзедун патрабаваѓ ад генералаѓ паднябеснай iмперыi перамог.
  Краiны Варшаѓскай дамовы ѓ вайну з Кiтаем не хацелi ѓступаць. Толькi ГДР даслала некалькi батальёнаѓ. У тым лiку i з танкамi. Iншыя дзяржавы так цi iнакш не збiралiся злучацца.
  Вось такiя саюзнiкi. Кiтайцы слабаватыя тэхнiкай, але танк Т-54 у вытворчасцi асвоiлi i яго выкарыстоѓваюць у баях. Паднябесная iмперыя, прагне перамог i жадае сусветнага панавання.
  Мао Дзедун пачаѓ вайну, калi яму ѓжо 75 гадоѓ. Яму губляць мала чаго. У СССР ёсць ядзерная зброя, але ж Брэжнеѓ абяцаѓ нiколi не прымяняць яе першым. У Кiтая таксама атамная бомба. I каб не трапiць пад ядзерны ѓдар СССР, Мао яе пакуль не прымяняе. Баi iдуць на сушы... 22 сакавiка пачалiся маштабныя сутыкненнi. У красавiку ѓ бой ступiлi асноѓныя сiлы. У цэлым пакуль Кiтай не занадта вялiкiх поспехаѓ дабiѓся, але сёе-тое яму ѓдалося.
  Асаблiва ѓ Прымор'е.
  Затое савецкi Цiхаакiянскi флот атрымаѓ шэраг перамог. На моры, не так моцна адбiваецца перавага Кiтая ѓ жывой сiле i колькасцi насельнiцтва.
  Мао разлiчвае выйграць зацяжную вайну на знясiленне. У яго больш насельнiцтва ѓ некалькi разоѓ. Плюс яшчэ i ЗША i НАТА ворагi СССР. Нiксан прэзiдэнт ЗША заявiѓ, што яны могуць прадаваць Кiтаю зброю. У прыватнасцi i танкi i самалёты, i караблi.
  Праѓда Кiтай не надта багаты, каб гэта аплацiць. Але частка паставак можа пайсцi ѓ крэдыт. I гэта сур'ёзна...
  Вайна iдзе сабе i вельмi непрыемна гэта для СССР, хаця кiтайцы нясуць у некалькi разоѓ i больш страт. Але ѓсё лезуць i лезуць.
  Танкавы экiпаж Герды, уступiѓ у бой з кiтайскiмi машынамi.
  Немцы выкарыстоѓвалi найноѓшую з адносна кароткiм ствалом гармату высокага цiску. Выдатную распрацоѓку зробленую ѓ ГДР i здольную сьцерцi любыя часткi.
  Новая прылада была калiбра ѓ 120 мiлiметраѓ i пачатковай хуткасцю снарада ѓ 1700 метраѓ за секунду. З яго дапамогай можна было прабiваць усе кiтайскiя машыны з вялiкай дыстанцыi. Можа, толькi акрамя звышцяжкiх танкаѓ "Мао". Але i iх можна прабiць, толькi крыху блiжэй.
  Нямецкiя ваяѓнiцы паставiлi сваю машыну з выдатным лабавым бранiраваннем.
  Кiтайскiя Т-54 спрабавалi зблiзiцца з немцамi, i разганялiся, лiтаральна пагражаючы таранiць.
  Герда стрэлiла па кiтайскiм танку. Сарвала з яго вежу i прачырыкала:
  - Што супраць тыгрыц наязджаць?
  Шарлота таксама нацiснула босымi пальцамi ножак на кнопку джойсцiка, i прапiшчала:
  - Будзем чэмпiёнамi планеты!
  I разбiла кiтайскi танк.
  Даѓбанула па рускiх i Крысцiна. Найноѓшая гармата была аѓтаматычнай, i рабiла дванаццаць стрэлаѓ у хвiлiну.
  Дзяѓчына з залацiста-рудымi валасамi, правiшчала:
  - Для прускiх ваяѓнiц няма нiякiх перашкод!
  Златавалосая Магда таксама разбiла кiтайскi танк, i выскалiлiся:
  - Я наймацнейшая з моцных...
  Дзяѓчыны былi сярдзiтыя. Вайна iдзе сабе, i iдзе. А калi будуць пераможаны чырвоныя кiтайцы? Дакуль яны будуць секчыся? Проста нязломныя хлопцы.
  I дзяѓчынкi ѓ кiтайцаѓ што трэба.
  Вось, напрыклад, немкi катавалi камсамолку з Кiтайскай народнай рэспублiкi. Спачатку распранулi дзяѓчыну на марозе.
  Герда з яе сарвала спачатку кажушок. Потым разам з Шарлатай пачала здымаць боцiкi. Зрэшты, абутак кiрзавы, i збiты. Разматалi анучы.
  Далей Герда распарола нажом гiмнасцёрку камсамолцы, i кашулю. Пакiнула толькi станiк. Разрэзала штаны.
  Шарлота тузанула кiтайскую камсамолку за русыя валасы. Потым яны Герда i Шарлота, у бiкiнi павялi камсамолку босую i ѓ купальнiку. Тры галаногiя дзяѓчынкi беглi ѓ моцны мароз. Камсамолка трымалася мужна. I цэлых дзве гадзiны бегала. Хоць i не такая крутая як дзве тыгрыцы. Ножкi ѓ рускай дзяѓчыны пачырванелi, а затым i пасiнелi ад холаду.
  Затым яе Герда i Шарлота звязалi ззаду, i паднялiся на прэнг. Дзяѓчына-камсамолка затрэслася ад болю. Пачала нагiнацца. Герда тузанула яе за плечы i пракруцiла. Ахкнуѓшы ад болю, кiтайская камсамолка выпрасталася ѓ дыбе, хруснулi косткi.
  Босыя ногi кiтайскай дзяѓчыны зацiснулi ѓ калодкi, i сталi падвешваць груз. У першую чаргу Шарлота нагрузiла бервяном.
  Камсамолка з Кiтая застагнала, але затым сцiснула зубы i замоѓкла.
  Шарлота i Герда хутка наламалi галiны. Расклалi пад босымi ножкамi камсамолкi i падпалiлi.
  Гэта так цiкава смажыць голыя пяткi. I вельмi нават пацешна, i весела прыгажуням.
  Полымя лiзала крыху агрубелыя падэшвы кiтайскай камсамолкi, запахла смажаным шашлыком. Боль, вядома ж, ад агню жудасны. Камсамолка дрыжала, з яе сцякаѓ пот, дзяѓчыны цiха стагнала. Але гучныя крыкi стрымлiвала страшным намаганнем волi.
  Далей дзяѓчыну сталi сцябаць яловымi галiнамi. I Герда, i Шарлота лупiлi з усяго размаху. Нават лопнула скура на спiне дзяѓчынкi. Палiлася змешаная, з потам кроѓ. Зляцеѓ i станiк, упаѓ у агонь i дадаѓ спякоту да босых ног.
  Герда нахiлiлася i злiзнула сумесь поту i крывi. Ёй гэта даставiла задавальненне.
  Шарлота ѓшчыкнула кiтайскую камсамолку за грудзi. I пасля чаго ѓзяла i ѓдарыла кулаком у сонечнае спляценне дзяѓчына. Затым рыжая д'ялiца дадала галiн у вогнiшча пад босымi нагамi кiтайскай камсамолкi. Смаленым запахла яшчэ мацней.
  Герда прашыпела з гневам:
  - Будзеш казаць!
  Шарлота ѓшчыкнула за грудзi дзяѓчыну мацней i прашыпела:
  - Хопiць у маѓчанку гуляць!
  Герда дастала з вогнiшча падпаленую галiнку, i паднесла яе да аголеных грудзей кiтайскай дзяѓчыны-камсамолкi.
  Так затросся, i яе русая галоѓка хiснулася, упаѓшы на бок.
  Шарлота выскалiлiся, нiбы д'яблыца:
  - Падобна дзяѓчынка гатова!
  Герда хiхiкнула, i стала масажаваць твар i шыю кiтайскай камсамолкi. Тая была здаровая i хутка ачулася. Тады бландынка-тэрмiнатар дастала з вогнiшча палаючую галiнку i паднесла да далiкатнага твару палоннiцы. Дзяѓчына супрацiѓлялася i тузалася.
  Герда аблiзнулася i прашыпела:
  - Будзеш казаць прыгажуня?
  Камсамолка праскулiла:
  - Забiце мяне! Не мучайце, калi ласка!
  Герда сур'ёзна адказала:
  - Не! Цябе будуць мучыць вельмi доѓга i прасмажаць усю да канца.
  Шарлота заѓважыла:
  - А можа яе аддаць мужчынам. Яна ж яшчэ нявiннiца i ёй будзе вельмi балюча, калi яе...
  Камсамолка з Кiтая адчайна закрычала:
  - Не трэба! Я вам усё роѓна нiчога не скажу!
  Герда прапанавала:
  - Падпалiм ёй грудзi?
  Шарлота пакiвала галавой:
  - Не! Ёсць больш эфектыѓны спосаб здабычы iнфармацыi.
  Герда кiѓнула:
  - Так... Гэта нацiснуць на артэрыю на шыi. Каб сфармiраваць зону рапарта, i яна скажа нам усё што ведае, i чаго не ведае!
  Шарлота хiхiкнула i заѓважыла:
  - А навошта мы тады яе катавалi?
  Герда шчыра адказала:
  - Чыста для задавальнення. А цяпер.
  Бландынка-тэрмiнатар нацiснула рукой на шыю кiтайскай камсамолкi. У той закацiлiся вочы i сталi нiбы ѓ мёртвай рыбы. Герда цвёрда вымавiла:
  - Дзе знаходзiцца батарэя?
  Тая адказала з пакорай:
  - На гары Бульшым....
  I гэтак далей... Вось ужо з Цiхага акiяна наляцелi тугi i палiлiся пралiѓныя дажджы.
  Немцы вельмi марудна прасоѓвалiся. Бруд i золь запавольвалi iх рух. Баявыя дзеяннi паказалi, эфектыѓнасць новай гарматы высокага цiску з вельмi вялiкай дыстанцыi паражаючых Т-54 - асноѓны зроблены па савецкай лiцэнзii кiтайскi танк.
  Герда куляючы з вялiкай дыстанцыi, заѓважыла:
  - Новая прылада куды камфортней.
  Шарлота з гэтым пагадзiлася:
  - Ды не дае супернiку наблiзiцца!
  Крысцiна, нацiснуѓшы босымi пальцамi на кнопку джойсцiка, падбiла кiтайскi танк i буркнула:
  - Але i мы такiя трапныя. Проста феномены! Так што ваяѓнiц нiшто не спынiць i не зламае!
  Магда рацыянальна заѓважыла:
  - I прыцягваючы да сябе ѓвагу! А менавiта сваёй каласальнай агрэсiѓнасцю!
  I дзяѓчына таксама нацiснула пальчыкамi босых ножак на кнопкi джойсцiка, дзiвячы танк Чырвонай Кiтайскай Пралетарскай армii.
  Герда страляючы, спытала дзяѓчынак:
  - Я вось дзiѓлюся, адкуль у кiтайцаѓ столькi ѓпартасцi. Яны стаяць, нiбы зроблены з тытана. I не жадаюць паддавацца.
  Шарлота са смяшком дадала:
  - I не паддадуцца! Бо гэта рэальна наймацнейшы народ! Прычым народ нязломны!
  Магда хiхiкнула i, выскалiѓшы зубы, i iскрычы вачыма зiготкiмi, нiбы сапфiры выдала:
  - Слава нашай Радзiме вялiкай!
  Крысцiна шыкнула ѓ прыкрасцi:
  - Лондан бы ѓзяць не перашкаджала б!
  Герда хiхiкнула i прапанавала:
  - А што, якiя ѓ вас ёсць iдэi? Свет заключыць з Паднябеснай iмперыяй?
  Шарлота пальнула па сталiнскiм, праламала вежу савецкай машыны i пiскнула:
  - Не! Аб свеце не можа быць i гаворкi!
  Крысцiна таксама лупанула па танках Чырвонага кiтайскага войска i прапанавала:
  - Там можа быць гаворка iдзе аб перамiр'i?
  Магда тут згодна пiскнула:
  - Ды часовая перадышка. Каб павярнуць на Захад.
  Герда паслала снарад i адзначыла:
  - Рэальна такое магчыма. Змiрыцца часова з Кiтаем, i разам рускiмi, i самiм рушаць на Брытанiю. А то мы ѓжо даѓно не бралi Лондан!
  Шарлота хiхiкнула, i прапанавала:
  - Возьмем Пекiн i нас нiхто ѓ свеце, не спынiць!
  Крысцiна з аскалам зубоѓ барса, шыкнула:
  - Не, нiхто не спынiць i нiколi!
  Магда пiскнула з дзiкай лютасцю:
  - Не, не будзе залатымi горы! А будуць дыяментавыя скалы!
  Герда выскалiлася i пiскнула, разбiваючы кiтайскую машыну, нiбы крышталь молатам:
  - У грамадстве спажывання - досыць злоѓжываннi!
  I зноѓ блiснула дзяѓчына зубка, што зiхацяць ярчэй жамчужын. Герда любiла мучыць i катаваць.
  Вось кiтайскага пiянера, напрыклад, узяла, i жыѓцом у царскай гарэлцы растварыла. Вось такiя ѓ яе схiльнасцi. I катаваннi ѓ яе выклiкалi ѓзбуджэнне. Камсамолку з Кiтая, немкi, напрыклад, пасля таго як выпампавалi ѓсю карысную iнфармацыю, сталi палiць агнём. Лiтаральна засмажылi жыѓцом грудзей. А потым iх адразалi, перчылi i елi.
  Ды Шарлота i Герда займалiся людаедствам. I лопалi кiтайскую камсамолку жыѓцом. А гэта так груба i не эстэтычна. I галоѓнае балюча.
  Уявiце дзяѓчыну яшчэ не забiѓшы, смажаць, i адразаюць ад яе кавалак за кавалкам. Потым мачаюць у падлiѓку i ядуць.
  Герда i Шарлота нават пераелi чалавечага мяса. У iх здарыѓся панос i дзяѓчынак ганяла. Прыходзiлася ѓ кустах палягчацца.
  А што людаедства караецца.
  Елi ваяѓнiцы i хлопчыкаѓ. Усе ѓчатырох пiянера з Кiтая Бруса Лi груба распранулi, потым на вялiкую патэльню паклалi. I на посным алеi прама так дзецюка i засмажылi. I гэта ѓвогуле выдатна.
  Магда ела ножку хлопчыка, i заѓважыла:
  - А што? Гэта крута i прыемна!
  Крысцiна адзначыла:
  - Для нас усё прыемна!
  Сакавiтае мяса кiтайскага пiянера наразалi тоненькiмi лустачкамi i мачалi ѓ соусе. Дзяѓчаты елi i спявалi.
  Герда завывала:
  Няма лiтасцi, няма лiтасцi ворагу! Камунiстаѓ я ѓдарам, як пшанiцу каштарыс!
  I тупае босымi ножкамi па снезе.
  Дзяѓчаты практычна поѓнасцю злопалi кiтайскага хлапчука. Паласавалiся яго пячонкай. Зрэзалi ѓсё мяса. Закусiлi i выпiлi вiна. Пераелi, а затым завалiся спаць.
  У сне ваяѓнiцам марылася, што быццам iх самiх чэрцi ѓ катлах смажаць. I заадно яшчэ i скуру зразаюць з дапамогай нажыкоѓ. А потым яшчэ i круцяць, i ламаюць.
  Пасля пачынаюцца найболей жорсткiя катаваннi. Дзяѓчынак падвесiлi за валасы i сталi разгойдваць на дыбе. А далей палiлi агеньчыкам. I дзейнiчалi з вiртуознай выдасканаленасцю.
  Герда ѓспомнiла аб гэтым, страляючы, а потым спытала:
  - А як вам пекла?
  Шарлота з усмешкай адказала:
  - Цiкавае месца асаблiва ѓ плане кампанii!
  Крысцiна хiхiкнула i адказала:
  - Можна чарцям там хвасты падкручваць!
  Магда з выскалам зубоѓ, прапiшчала:
  - I дабiвацца самага вышэйшага вынiку! Наогул як на рахунак спаборнiцтваѓ па вогненным пола?
  Герда патрапiла ѓ кiтайскi танк i рашуча заявiла:
  - У пекле будуць толькi ворагi СССР i Германскай Дэмакратычнай рэспублiкi! А сапраѓдныя арыйцы працягнуць ваяваць у iншых сусветах!
  Шарлота ѓпэѓнена пацвердзiла, лупячы босай нагой па бранi:
  - Ды будзе так!
  I блiснула жамчужнымi зубамi.
  Крысцiна прапанавала:
  - Давайце сабе зробiм рогi!
  Магда хiхiкнула i раѓнула:
  - Станем чарцямi вышэйшага разраду!
  I паказала язычок.
  Дзяѓчыны i сапраѓды такiя вясёлыя, i вельмi ѓ iх моцныя мускулы.
  Герда тут заѓважыла:
  - Эх, Маѓглi б нам!
  Шарлота паправiла сяброѓку:
  - Хутчэй ужо Тарзана!
  Крысцiна хiхiкнула i пiскнула:
  - Ах, Тарзан, Тарзан, Тарзан! Уладар усiх краiн!
  Магда з захапленнем прапiшчала:
  - У нас прускi дух! У нас Пруссю пахне!
  Герда хiхiкнула, раскалола кiтайскi танк i буркнула:
  - Не! Мы дзецi самога Сатаны!
  Шарлота прашыпела з аскалам зубоѓ:
  - I будзем Радзiме верныя!
  Крысцiна ахвотна пацвердзiла падобнае:
  - Ды будзем! Разам з Радзiмай i партыяй!
  Магда пралепятала з захапленнем:
  - Правадыры прыходзяць i сыходзяць, а партыя застаецца!
  I дзяѓчынкi палаца гарлапанiлi:
  - Слава КПСС!
  I засмяюцца, гэтыя чароѓныя немкi.
  Вайна з СССР з Кiтаем працягвалася.
  Баi iшлi i на сушы i на моры. I дзяѓчаты бiлiся i шмат i вельмi прыгожа спявалi.
  I разважалi пра рознае i вельмi нават цiкавае, i шмат чаго прамаѓлялi бурнага i афарыстычнага;
  Разумных i сумленных людзей шмат, але расстаѓлены яны так спрытна, што нiколi не змешваюцца!
  Баязлiвасць першая прыкмета паслухмянасцi. А паслухмянасць - душа салдата! А душа салдата залог перамогi - каб перамагчы трэба, быць баязлiѓцам! Такi парадокс вайны!
  : Бог у кожным чалавеку, Бог кожны чалавек, калi толькi ѓ яго высокая мараль, i душа не жывёлы!
  Забiць у iмя Хрыста, усё роѓна, што забiць Хрыста!
  Лепш працаваць на трэнiроѓках, чым адпачываць у магiле!
  Калi зламаны меч, рука цягнецца да кiнжалы!
  Можна прасiць банальшчыну, цi стрываць абразы, але нельга апраѓдаць банальнай абразы!
  Усё цвёрдае далiкатна i тленна, а ѓ мяккiм устойлiвасць, сiла ёсць. А хто не верыць у гэта, несумненна, я пакажу мову, якой можна есцi! Усе зубы раскрышылiся ѓ пыл, а ён жывы - прамаѓляю я бах!
  Сталасць у сэксе - губiць каханне!
  Разлiчваць на поспех, усё роѓна, што дражнiць Бога i раздражняць смерць!
  Залатыя яблычкi лепш за ѓсё растуць, калi дрэвы палiваеш крывёй!
  Ёсць тры рэчы: чыя каштоѓнасць нязменная: Усявышнi, бацькi i Радзiма!
  Самы цiкавы тэатр - гэта тэатр ваенных дзеянняѓ, толькi плата за ѓваход празмеру высокая!
  Затое ѓ тэатры ваенных дзеянняѓ слёзы - заѓсёды сапраѓдныя i кожны акт урок на ѓсё жыццё!
  Талент толькi тады станавiцца генiем, калi памножаны на каласальную працавiтасць!
  Прамаруджванне крадзе лаѓры, паспешнасць прыносiць поспех!
  Сапраѓдны хiрург гэта той, хто здольны зрабiць складаную аперацыю неѓзаметку!
  Не той баксёр хто б'е, а той, хто збiвае!
  Прыгажосць заѓсёды атрутная - самыя яркiя грыбы мухаморы, i яд як жаночыя чары - кружыць галаву i атручвае сэрца!
  Прыродны розум можа падпарадкаваць натуральную сiлу, але нiколi прыроджаная сiла не падпарадкуе розум!
  Памерцi ганарлiвым, лепш, чым жыць пакорлiвым!
  Хто трымае жыццё за горла хутчэй за яе пазбавiцца, чым той, хто адпусцiѓ птушаня шчасця на волю!
  Прыгажосць марнее, мужнасць застаецца вечнай!
  Меч занадта востры, каб на iм трымалася магутнасць дзяржавы, лiслiвасць занадта салодкая, каб ёй вечна паiць народ!
  Кемлiвасць салдата кампенсуе пралiк генерала, але будаваць разлiк на ёй што капаць яму iголкай!
  Цяжка запалiць, тое, што ѓжо палае i патушыць, тое, што ѓжо згарэла!
  Гарачы мужчынскi тэмперамент, сушыць мазгi i прапальвае дно кашалька!
  Дакладней прапальвае дзюру ѓ кiшэнi - гарачае сэрца!
  Самую тоѓстую мошну прабiвае наскрозь цвёрды фалас!
  Для мужчыны самае лепшае люстэрка залатое!
  На манеце i маршчыны - упрыгожванне мужчыны!
  Вайна можа быць без пераможцы - але якi прайграѓ, знойдзецца заѓсёды!
  Чалавечая немач галоѓны рухавiк прагрэсу!
  Жадаеш быць першым, працуй як апошнi!
  Генiяльнасць радня боскасцi, пры чым годная радня!
  Можна трошкi служыць Радзiме, але нельга трошкi здрадзiць!
  ! Я думаю, значыць - iсную, я iсную - значыць, жыву, я жыву - значыць, жыву шчаслiва!
  Палавыя партнёры як ежа - патрабуюць разнастайнасцi i вострых спецый!
  Рэвалюцыю робяць з чыстым сэрцам, але не ѓ белых пальчатках, на шляху да шчасця кола патрабуюць змазкi крывёй!
  Часцей за ѓсё здраджваюць не з-за подласцi, а з-за слабасцi, хоць менавiта слабасць схiляе да подласцi!
  Наогул закон, што iржавы механiзм, працуе толькi пры залатой змазцы!
  Хiтрасць i разлiк: як муж i жонка нараджаюць перамогу - сумленнасць трэцi лiшнi!
  Самае бяздоннае тварэнне ѓ свеце - шклянка гарэлкi, падзенне ѓ яго бясконца, а дно на могiлках!
  Не кожны зэк злачынец, не кожны злачынец зэк!
  Лягчэй вярблюду прайсцi праз iгольчастую вушка, чым выдацца без блата!
  Прафесiйны суддзя як прафесiйная прастытутка - рознiца толькi ѓ памеры ганарару i рангу суценёра!
  Палiтыкi як глiсты, толькi пры выгнаннi выцiскаюць больш крывi з кiшак!
  Кроѓ лепшае ѓгнаенне для вырошчвання мужнасцi падрастаючага пакалення!
  Агрэсiѓна-паслухмяная большасць думае страѓнiкам, а не сэрцам, дык ён куды больш па аб'ёме.
  Зрэшты, атэiстычнае вучэнне самае лагiчнае, яно дэманструе сталасць чалавецтва, у той час як любая рэлiгiя, асацыяцыя з дзяцiнствам!
  Бог гэта моцны Бацька аб трывалае калена, якога, хоча абаперцiся слабое дзiця!
  Рэдка ѓ каго можна запалiць iскру таленту, калi навокал сырасць таталiтарызму!
  Часцей думаюць пра будучыню тыя, хто не задаволены мiнулым i спалоханы сучаснасцю!
  Лягчэй збiць Месяц каменем, чым прымусiць палiтыкаѓ выконваць перадвыбарныя абяцаннi!
  Прыкры гуманiзм у народнай краiне, дарэчны як цукар у бацвiннi!
  Вечныя тры рэчы: Бог, час i чалавечае глупства!
  Калi хочаш перамагаць; забудзься тры словы: цяжка, не магу, хопiць!
  Свiння заѓсёды знойдзе бруд, пацук шчылiну, а гультай адгаворку!
  Мараль аднаго кораня са словам пэцкаць! Часцей за ѓсё яе выкарыстоѓваюць, каб запэцкаць цноту i адмыць загану!
  Лiса мяняе шкуру два разы на год, а палiтык маску кожную гадзiну!
  Смерць гэта як дакладная жонка, прыходзiць без напамiнкаѓ, укладвае ѓ пасцелю i авалодвае цалкам!
  Дабро гэта як пот, пралiццё патрабуе высiлкаѓ, але арганiзм мацнее, з кожнай кропляй сыходзiць бруд!
  Салдат гэта як рыдлёѓка, палiруецца толькi цвёрдых руках! Але i тупiцца хутка!
  Вышэйшыя iдэалы толькi тады спеюць, калi абрашаюцца крывёй, палiваюцца слязамi i ѓгнойваюцца потым!
  Для атэiста ѓсе рэлiгii добрыя - таму што Бога няма! А пустата - самы мяккi дэспат!
  Як бы не быѓ моцны волат, з маленькага цытрыны не выцiсне мора!
  Самы вялiкi лiшак хiтрасцi - не кампенсуе маленькай нястачы розуму!
  Палкаводзец гэта стрыжань - калi гнiлы, то рассыпаецца ѓся канструкцыя!
  
  Чым дабрэйшы пастух - тым злейшы ѓ яго сабака, чым мякчэйшы цар, тым больш суровы сатрап!
  Рускi гэта не нацыянальнасць, а паклiканне i стыль жыцця!
  Слабаму чалавеку патрэбен Бог як дзiцяцi Айцец i Мацi, але па меры сталення яго гняце апека, i ён, адляпiѓшыся ад Бацькоѓ прыляпiцца да жонкi - навукi i розуму!
  Нажаль, не шмат каштуе розум без сiлы - тупы атлет лёгка прыдушыць самага мудрагелiстага акадэмiка!
  Iсцiна ѓ тым, што смерць у адрозненне ад жанчыны заѓсёды дакладная, а жыццё суцэльная здрада!
  Лепш адзiн раз секчы чым - сто разоѓ праклясцi!
  Сцiпласць сястра мудрасцi! Хвальба губiць розум!
  Лягчэй прыручыць тыгра, чым перавыхаваць тырана- пацук не падаецца дрэсiроѓцы!
  Чым больш ворагаѓ, тым прыгажэйшая вайна! Кiдай менш слоѓ - вайна не гульня!
  Менш кропель у моры чым лiчын у таемнага агента!
  Катавальная прынада як музычная прылада, патрабуе каханнi i таленту! Толькi замест смеху i апладысментаѓ дастаюцца стогны i слёзы!
  Езус сярод паствы - як алмаз у брудах!
  Час самы бязлiтасны кат, ён не ведае лiтасцi i словы памiлаваны!
  Майстэрскi палiтык нават лаючыся матам захоѓвае рэпутацыю iнтэлiгентнага чалавека!
  Бык любiць бiзун, але не любiць араць!
  Каб добра аралi, трэба саджаць круглы год!
  Калi не можаш укусiць - лепш не брэх!
  Якi перамог аднаго тыгра, не спалохаецца тузiна катоѓ!
  Аѓтамабiль не раскоша, а спосаб пакарання: для даiшнiкаѓ рай, для кашалька чысцец, для спакою пекла!
  Дапусцiць памылку- промах! Не прызнаць памылку - злачынства!
  Чалавек непрадказальны - чалавечая самка не прадказальная ѓ двайняты!
  Палiтыка ѓ адрозненнi ад лыжнi - патрабуе залатой змазкi!
  Сiла i розум як муж i жонка - нараджаюць падпарадкаванне толькi ѓ пары!
  Моцны кiраѓнiк нiколi не пасадзiць больш ворагаѓ - чым можа сабраць сяброѓ!
  Грошы гэта плаѓнiкi ѓ акулы правасуддзя!
  Асцярожнасць; не ёсць сiнонiм баязлiвасцi, а адвага - неразважлiвасцi!
  Не хлусяць толькi нябожчыкi, i то толькi ѓ тым выпадку, калi яны атэiсты!
  Дрэнны вернiк рабуе цела - добры атэiст душу!
  Кар'ера без хлуснi, што танк без палiва!
  Творчы ласку - збiрае сiлы, жорсткасць прыкмета слабасцi!
  Бо генiй i зазнайство - рэчы не сумяшчальныя!
  Хоць паѓтара кулака лепш чым адзiн - паѓтара розуму горш за адзiн!
  Высакародны рызыкуе сваiм жыццём - подлы чужы!
  Правадыр не павiнен быць салодкiм - разлiжуць! Але не павiнен быць горкiм - расплююць!
  Цяжэй знайсцi пясок у пустынi - чым нагода для арышту!
  Падступства зброю слабых - подласць зброю падступных!
  Выкарыстоѓвае сяброѓ - талент, запрагае ворагаѓ - генiй!
  Павольны ѓдар - раѓнасiльны промаху!
  Асцярожнасць у палкаводца як палец у кулаку, неад'емны элемент, але астатнiя не заменiць!
  Разважанне i паток афарызмаѓ перапынiла з'яѓленне Кiтайскiх караблёѓ на гарызонце. Што ж нагналi Дэн Сяапiна.
  Хавацца яшчэ кiтайцы могуць, але ѓцякаць ад бою - ганьба. I вось Дэн Сяапiн прыняѓ няроѓны бой.
  Дзяѓчыны носяцца па палубе - басаногiя i блiскучыя. Страляюць сабе i валяць воiнаѓ паднябеснай iмперыi. Такiя адважныя чартоѓкi. У iх люты агонь. I вочы блiшчаць сапфiрамi i смарагдамi.
  I босыя пятачкi, круглячкамi мiльгаюць. I блiскучыя ѓсмешкi свецяцца.
  I прылада ѓ дзесяць дзюймаѓ як стрэлiѓ. Як лупанет. Што нават мiнаносец кiтайскi раскалоѓся.
  Юлiяна пiскнула:
  - Вось што Рускiя Багi робяць!
  Вiкторыя, чые голыя, загарэлыя ножкi так i мiльгалi, паправiла:
  - Хутчэй робiм, гэта мы самi!
  Веранiка прапанавала:
  - Давайце тады праспяем!
  Рудая Ганна падхапiла:
  - Вядома, жа, з песняй будзе весялей.
  I ѓвесь батальён дзяѓчат заспяваѓ, цэлую баладу.
  Цар Мiкалай ты руская зямля,
  На славу нашай мацi Айчыны...
  У Расii ѓсе мы дружная сям'я,
  Шкадаваць не будзе, ведайце нашага жыцця!
  
  Для нас ёсць iмператар проста Бог,
  Якi светабудовай мудра кiруе...
  I я хачу Усявышнi каб дапамог,
  I ператварыѓся ѓ груду моху Каiн!
  
  Я веру, будзе шчасце на Зямлi,
  I радасць на планеце заззяе...
  Спакой i радасць валадараць усюды,
  Расея стала сапраѓдным раем!
  
  Пабудаваны будзе царскi камунiзм,
  Нiзвергне ѓ пекла грозны рык забойцы...
  I мы ѓзлятаем прама ѓверх не ѓ нiз,
  Знiкнуць супостаты-крывапiйцы!
  
  Не трэба думаць, цар зусiм не дрэнны,
  Яму дадаць хоць крыху ѓдачы...
  Няхай будзе з Мiкалаем рускi Бог,
  Тады здолее ѓрэзаць смела рэшты!
  
  Расiя гэта Радзiма сланоѓ,
  Краiна цудоѓней проста не бывае...
  Не трэба нам хлопцы лiшнiх слоѓ,
  Набат на лаянку ваяѓнiк склiкае!
  
  Як не спрабуй вораг Русь адолець,
  Я ведаю, у цябе мяжа сарвецца...
  Непераможны Русiч мядзведзь,
  А над Расiяй не заходзiць сонца!
  
  Для Радзiмы няма вышэй, ведайце гор,
  Што пiк мiгоча царства камунiзму...
  Я веру, сьцерцi Гасподзь ворагаѓ,
  I не пройдзе аскалы рэваншызму!
  
  Хай будзе над планетай Русь ззяць,
  Краiна што шчасце людзям падарыла...
  Iспыты, здаючы, толькi на пяць,
  Бо Радзiмы невымерная сiла!
  
  Ды будзе, вечна славiцца каханне,
  У дваццатым стагоддзi або дваццаць першым...
  Няхай патокам льецца бурна кроѓ,
  Не будзе вiцязь проста забабонным!
  
  Ты кроѓ ворагаѓ Бацькаѓшчыны адважны,
  Яна няхай патокам заструменiць...
  I супостата папросту разбi,
  Дабраславяць на лаянку святыя твары!
  
  Хай будзе ѓ нашай Радзiме зорка,
  Што паказвае шлях i светабудову...
  Споѓнiцца вялiкая мара,
  Усiм iншым людзям проста ѓ навучэннi!
  
  Ды мы ворагаѓ Айчыны скрушым,
  I справiмся з бязмежнай ардою...
  Над намi золатакрылы херувiм,
  Не быць перамозе разам з Сатанаю!
  
  Хоць ведайце, Багi Рускiя моцныя,
  Мы адродзiм велiч Расii...
  Хоць славяне i раз'яднаныя,
  Але стану ѓсё роѓна адной месiяй!
  
  Наш слаѓны цар Вялiкi Мiкалай,
  Ты адолеѓ Японiю нядрэнна...
  Так што ваяѓнiк доблесна мацуйся,
  I будзь вялiкiм, а не скамарохам!
  
  А вайна памiж СССР i Кiтаем працягваецца... Войскi паднябеснай iмперыi лезуць наперад i не лiчацца са стратамi. Iх выкошваюць савецкiя слаѓныя ваяры i ваяѓнiцы.
  Вельмi ѓжо шмат насельнiцтва ѓ Кiтая i сухапутных войск. Яны ваяры Паднябеснай iмперыi лiтаральна трупамi савецкае войска закiдалi, амаль цалкам атачыѓшы Алма-Ату. I ѓзялi Хабараѓск, уклiнiѓшыся ѓ пазiцыi савецкiх войскаѓ, пагражаючы разрэзаць Чырвоную Армiю на часткi. Але на моры флот СССР б'е кiтайцаѓ, i дабiваецца буйных поспехаѓ. Вось дзяѓчаты нават высадзiлiся ѓ дэсанце i прарываюцца да Пекiну.
  Савецкая, расiйская армiя прыступiла да высадкi дэсанта непасрэдна ѓ самой Паднябеснай iмперыi. Ну, што ж цар i генеральны сакратар Леанiд Iльiч Брэжнеѓ вырашыѓ няхай будзе ѓ Расii, дакладней у СССР яшчэ адна вялiкая на ѓсходзе савецкая iмперыя. А сам яшчэ рускi кiраѓнiк стане i кiтайскiм iмператарам.
  Заадно назаѓжды будзе ѓхiленая пагроза з боку краiны паднябеснай iмперыi. А савецкае войска папоѓнiцца ваяѓнiчымi i адважнымi салдатамi.
  Так што быѓ рацыя - заваяваць Кiтай целиков. Хаця пакуль яшчэ трэба i адбiць наступленне буйных сiл Паднябеснай iмперыi ѓ Сiбiры. I перакiдвалiся войскi на метраполiю.
  Дзяѓчыны i iх батальён уступiѓ у бiтву з салдатамi Мао на сушы. Дзяѓчынкi сустрэлi кiтайцаѓ трапнымi стрэламi, шаблямi i кiдкамi босымi ножкамi гранат.
  Веранiка шпурнула голай нагой лiмонку i пiскнула:
  - За цара, генсека i Савецкую Айчыну!
  I пальнула па кiтайцах.
  Юлiяна таксама шпурнула босымi пальцамi ног гранату ѓ жоѓтых салдат Кiтая i пiскнула:
  - За Русь першазваную!
  I таксама цвiкнула па ваярам паднябеснай iмперыi.
  Тут i рудая Ганна лупанула, i прапiшчала:
  - Слава матухне царыцы!
  I таксама прабiла супернiка.
  Даѓбанула i Ангелiна, босымi нагамi запусцiѓшы цэлую бочку ѓзрыѓчаткi, i далёка раскiдаѓшы кiтайцаѓ:
  - Слава Русi!
  I Вiкторыя лупанула. Смела кiтайцаѓ i голымi пяткамi паддала разбуральную лiмонку.
  Усклiкнула ва ѓсю глотку:
  - За новыя рубяжы!
  Веранiка цвiкоѓнула па кiтайцах i пiскнула:
  - За вечную Русь!
  I таксама секанула па ваярах паднябеснай iмперыi.
  Юлiяна ѓзяла, урэзала па кiтайцах. Шпурнула босай ножкай гранату па непрыяцелю i пiскнула:
  - За адзiную i непадзельную царскую i савецкую iмперыю!
  I дзяѓчына свiснула. Была вiдаць, што падлетак стала нашмат буйней, грудзi высокая, стан вузкая, сцёгны мясiстыя. Яна ѓжо мела постаць дарослай, мускулiстай i здаровай i моцнай жанчыны. А тварык такi юны. З цяжкасцю дзяѓчынка душыла жаданне заняцца каханнем. Толькi лашчаць няхай. I лепш з iншай дзяѓчынай, тая хоць не пазбавiць некранутасцi.
  Юлiяна вельмi спрытна босымi нагамi шпурляе гранаты ѓ кiтайцаѓ. I вельмi пасьпяхова дзейнiчае.
  Ганна вельмi рудая i таксама вельмi прыгожая. I наогул у батальёне такiя дзяѓчынкi выдатныя, проста найвышэйшы смак.
  Босы нагой Ганна кiдае гранату i шчабеча:
  - Няхай славiцца Вялiкая Савецкая Расiя!
  I таксама як крутанецца.
  Ну i дзяѓчаты, ну i прыгажунi!
  Скача i Ангелiна. Такая дзяѓчына буйная - у два метры ростам, i сто трыццаць кiлаграм вагi. Пры гэтым не тоѓстая, з лiтымi цяглiцамi, i крупам ломавага каня. Вельмi кахае мужчын. Марыць нарадзiць дзiця. Але пакуль не атрымоѓваецца. Многiя яе проста баяцца. I вельмi агрэсiѓная дзяѓчына.
  Не яе мужыкi просяць, а яна сама нахабна дамагаецца. Без сораму i сарамлiвасцi.
  I ёй гэта падабаецца. Быць актыѓным бокам.
  Пры гэтым Ангелiна выдатны воiн. I шмат здзейснiла подзвiгаѓ. Вiкторыя камандуе iх батальёнам.
  Таксама кiдае босай ножкай гранату i крычыць:
  - Будзе святло над краiнаю!
  Веранiка шпурляе босы ножкай лiмонку i шэпча:
  - Слава Русi!
  Юлiяна таксама кiдок здзяйсняе босымi пальчыкамi i раве:
  - На славу Радзiмы святой!
  Ганна верашчыць:
  - Са смуткам незямным!
  I таксама ляцiць кiнуты босай ножкай прэзент.
  Далей ужо Ангелiна завывае. Таксама кiдае босымi ножкамi цэлую звязку гранат, раздзiрае кiтайцаѓ.
  I дзеѓка-багатыр раве:
  - У Iмя Белага Бога!
  Вiкторыя таксама паслала гранату босымi пальчыкамi ножак, разарвала на дробныя часткi, i вякнула:
  - У iмя Хрыста!
  I дала пару стрэлаѓ.
  А Ангелiна пачала штабнаваць з кулямёта, скошвала кiтайскiх салдат. У яе гэта вельмi спрытна атрымлiвалася.
  Карацей кажучы, дзеѓка-звер.
  Веранiка пiскнула з апломбам:
  - Я наогул супермэн!
  I кiнула гранату босай ножкай.
  Юлiяна таксама стрэльнула. Збiла кiтайцаѓ.
  Прачырыкала:
  - Слава Расii!
  I босай ножкай запусцiла гранату, разарвала воiнаѓ паднябеснай iмперыi.
  Ганна таксама запiшчала:
  - За Русь святую! I СССР!
  Ангелiна цэлай скрыняй запусцiла па кiтайцах. I ѓзяла, зараѓла з ашалелай лютасцю:
  - За Сварога!
  Вiкторыя ѓзяла i прапiшчала:
  - За новы строй!
  I гранату босай ножкай кiнула!
  Веранiка прабляяла:
  - За мускулы сталёвыя!
  I таксама босымi пальцамi ног запусцiла гранату, раздзiраючы кiтайцаѓ.
  Юлiяна таксама ѓзяла i прапiшчала:
  - За каханне i чараѓнiцтва!
  I босыя ножкi ѓ руху.
  Ганна рудая д'ялiца ѓзяла i запусцiла скрыню з гранатамi, парвала кiтайцаѓ i прапiшчала:
  - За межы на Марсе!
  Ангелiна таксама бочку з дынамiтам запусцiць i буркне:
  - За сусветны парадак Расii i нашай Радзiмы СССР.
  А кiтайцаѓ ужо цэлы курган трупаѓ вырас.
  I Вiкторыя як гаркне:
  - За новы шлях на шчасце!
  Пасля чаго дзяѓчыны як дружна засмяюцца.
  Наташка пакуль працягнула пiсаць... Лiтаральна на хаду. I пiша з кулямётаѓ па кiтайцах. Зрэзала iх i нiшчыла тысячамi жоѓтых ваяроѓ. I кожная куля пападала ѓ мэту.
  Войскi савецкай Расii дакладней пара басаногiх батальёнаѓ дзяѓчынак рухалiся ѓ напрамку Пекiна. Алег Рыбачэнка i Маргарыта былi ѓ першых шэрагах. Хлопчык i дзяѓчынка ѓжо паспелi праславiцца i сябе зарэкамендаваць у бiтвах. Яны бiлiся з першых дзён аблогi Уладзiвастока i iншых гарадоѓ.
  Гэтыя дзецi сапраѓды героi. Менавiта яны адыгралi ролю феноменаѓ, якiя ѓтрымалi падчас лiстападаѓскiх i снежаньскiх штурмаѓ Уладзiвасток.
  Тады хлопчык i дзяѓчынка, таксама басаногiя i напаѓголыя ѓ мароз залеглi ля кулямётаѓ.
  Калi ты басанож у мароз, то рускiя багi даюць табе фенаменальную сiлу i ты здольны на вялiкiя цуды.
  Хлопчык i дзяѓчынка сталi страляць з кулямётаѓ па кiтайцах, якiя насоѓвалiся. I рабiлi гэта надзвычай трапна. Што не стрэл, тое трапленне. Такi цуд тварылi напаѓголыя, басаногiя дзецi ѓ мароз. I менавiта дзякуючы холаду i таму, што босыя ногi датыкалiся са снегам, рускiя Багi-дэмiургi прыйшлi iм на дапамогу.
  Прыгожы хлопчык гадоѓ дванаццацi на выгляд, Алег Рыбачэнка страляючы i, выкошваючы кiтайцаѓ, прачырыкаѓ:
  - Верная Лада ты нам дапамажы!
  Маргарыта гэтая адважная, залатавалосая дзяѓчынка, таксама гадоѓ дванаццацi з выгляду, нiшчачы воiнаѓ паднябеснай iмперыi, таксама празвiнела:
  - Будуць зрынуты злыя ворагi!
  Хлопчык-баец Алег шпурнуѓ босай нагой гранату, раскiдаѓшы кiтайцаѓ, прашыпеѓ:
  - Слава Айчыне - мацi нашай!
  Маргарыта таксама запусцiла босай дзiцячай, стройнай ножкай гранату i пiснула:
  - Будуць ворагi тырчаць ля парашы!
  Хлопчык i дзяѓчынка змагалiся з каласальнай разлютаванасцю. У iх было столькi волi, сiлы i характару, што можна было толькi дзiвавацца.
  Свавольнiк Алег Рыбачэнка, ведучы агонь, праспяваѓ:
  - Слава Сварогу!
  Маргарыта, страляючы, выдала:
  - I Усемагутнаму Роду!
  Юныя ваяѓнiкi былi вялiкiмi i выдатнымi!
  Алег, пасылаючы без промаху кулi з кулямёта, выдаѓ:
  - За намi Радзiма, са мной Белы Бог!
  Маргарыта прачырыкала з энтузiязмам:
  - Каб Радзiмы вораг у цяжкiх пакутах здох!
  I паказала дзяѓчынка свой доѓгi язык.
  Алег, крышачы кiтайцаѓ, вiскнуѓ:
  - Хай будзе слава на Зямлi!
  Маргарыта з гэтым пагадзiлася:
  - Ды будзе слава!
  I касiла сабе кiтайцаѓ.
  Дзецi выкошвалi воiнаѓ паднябеснай iмперыi сотнямi i тысячамi. Тыя лезлi i лiтаральна закiдвалi ѓсе подступы трупамi.
  Алег хiхiкнуѓ i заѓважыѓ, знiшчаючы кiтайцаѓ:
  - I Чорны Бог у лаянцы дапамагае!
  Маргарыта з энтузiязмам пагадзiлася:
  - За нас i Чарнабог!
  I босай ножкай як запусцiць гранату.
  Алег Рыбачэнка праспяваѓ:
  - Тысячы тысяч...
  Маргарыта, круша кiтайцаѓ, дадала:
  - Полк за палком...
  Хлопчыка-тэрмiнатар нiшчачы, ваяроѓ паднябеснай iмперыi, i босая босымi пальчыкамi ножак гранату, пiскнуѓ:
  - З кулямёта японца прыб'ём!
  Дзяѓчынка-тэрмiнатар захоплена дадала:
  - Нашы, героi гэта прыгажосць!
  I зноѓ ад босай ножкi ляцiць граната.
  Алег Рыбачэнка пiскнуѓ:
  - Дзяѓчынка дакладна, красуня боса!
  I хлопчык таксама кiдае босай нагой гранату.
  Дзiця трэба сказаць прыгожы, i вельмi мускулiсты. А як ваюе.
  Маргарыта ѓсклiкае, вынiшчаючы кiтайцаѓ:
  - За Русь святую!
  I ляцiць кiнутая босай ножкай граната.
  Алег дадае:
  - За рускiх багоѓ!
  I таксама граната пушчанай босай нажанькай хлопчыка пралятае. I раскiдвае супернiкаѓ.
  Маргарыта, знiшчаючы кiтайцаѓ, шэпча:
  - На славу Радзiмы Багоѓ!
  I паказвае мову!
  I зноѓ граната, кiнутая босай нагой дзяѓчынкi выпростваецца з японцамi. А кулямёты ѓсё пiшуць.
  Алег, секчы ворагаѓ, цвiркае:
  - Герояѓ Айчыны збiрае набат.
  I зноѓ дае чаргу.
  I ляцiць кiнутая хлопчыкам граната.
  Маргарыта таксама разбурае працiѓнiка i шыпiць.
  -За святую Русь!
  I вось ляцiць ад кiдка босы ножкi дзяѓчынкi граната. Раскiдвае ва ѓсе бакi непрыяцеля.
  Алег, страляючы, i амаль кожная куля ляцiць у цэль, спявае:
  - Радзiма мая...
  I зноѓ босай ножкай гранату па кiтайцах.
  Маргарыта, вынiшчаючы воiнаѓ паднябеснай iмперыi, пiскнула:
  - Ганарлiва i мiлая!
  I ад босы ногi дзяѓчынкi iмчыцца граната.
  Алег Рыбачэнка кулячы па непрыяцелю, дадае:
  - Радзiма мая...
  Дзяѓчынка, з лютасцю ведучы агонь, дадае:
  - Ты вянок розуму!
  I зноѓ ад босай нагi дзяѓчыны ляцiць забойная граната.
  Гара Непараѓнальная лiтаральна завалена трупамi воiнаѓ паднябеснай iмперыi. Кiтайцы яе вельмi багата абросiць крывёй.
  Хлопчык i дзяѓчынка тады азарылiся незгасальнай славай, але гару Уладзiвастока не аддалi.
  I зараз ваююць, нiбы волаты ѓжо на зямлi Паднябеснай iмперыi...
  Накат адбываецца хвалi цунамi. Якая абвальваецца на пазiцыi расейскiх войскаѓ. Але тыя доблесна адлюстроѓваюць нацiск супернiка. I паказваюць сваю гераiчнасць.
  Алег страляе, i цвiркае:
  - Вернымi будзем заѓсёды!
  I ад яго босы ногi зноѓ ляцiць граната. I разносiць кiтайцаѓ.
  Маргарыта таксама страляе. Прычым робiць гэта вельмi i надзвычай трапна, прамаѓляючы:
  - Русь не сагнецца!
  I таксама пушчаная босай нагой граната пападае па ваярам паднябеснай iмперыi.
  Дзецi-тэрмiнатары руляць i рэзаюць.
  Але кiтайцы на ѓсiх франтах працягваюць атакаваць. У iх вельмi шмат - дзясяткi мiльёнаѓ салдат, i яны прасоѓваюцца лiтаральна закiдваючы пазiцыi савецкiх войскаѓ трупамi. I лезуць, i лезуць наперад.
  У гэтых умовах Брэжнеѓ загадаѓ адбiць у Кiтая Пекiн. Што вельмi дзёрзкая i агрэсiѓная аперацыя. I лезуць, i лезуць воiны-кiтайцы.
  Але савецкiя войскi адважна контратакуюць. I сёе-тое робяць паспяховае.
  Камунiстычныя войскi падыходзiлi да Пекiну. Баi кiпелi вакол кiтайскай сталiцы. Батальён дзяѓчынак упэѓнена ваяваѓ з ваярамi Паднябеснай iмперыi. Дзяѓчаты адбiвалi ѓсе атакi, стралялi, кiдалi гранаты босымi ножкамi, i напявалi:
  Ды славiцца святая Зямля,
  Планета мiлая мая Родная...
  Народ Расii дружная сям'я,
  I не таптаць Айчыну ботамi!
  
  Няхай у Расii мудры Леанiд,
  Краiну да самых зорак сваю паднiме...
  Ён Праваслаѓны, сьвятла Спадар,
  I перамагаць ёсць царская стыхiя!
  
  Расiя гэта Радзiма Багоѓ,
  У ёй лепшыя салдаты ѓ сусвеце...
  А бабы нарыхтуюць пiрагоѓ,
  Сваёй сiлай у бiтвах нязменнай!
  
  Ды славiцца наш рускiх слаѓны шлях,
  Якi паказвае шлях без граняѓ...
  Нiхто не зможа нас са шляху згарнуць,
  Плацiць не будзем басурманам данiны!
  
  Велiч Расii вялiкая,
  Яна цудоѓная i ворагам жахлiвая...
  Ёсць рускi шлях i трывалае вясло,
  З Айчынай спрачацца папросту небяспечна!
  
  Ды стане Русь, ведай дакладна, квiтнець,
  Дасягне такога, што не вымераеш...
  Iспыты, здаючы, толькi на пяць,
  Паколькi Роду ты без мяжы верыш!
  
  Ды будзем веру царскую несцi,
  Да самых далёкiх подступаѓ Расii...
  Нам дзяѓчатам не больш за дваццаць,
  Але мы паверце ѓсiх байцоѓ прыгажэй!
  
  Не, не сагнецца руская спiна,
  Клiнок ворагаѓ салдат не адолее...
  Не будзе кiраваць Руссю Сатана,
  А цела ѓ лаянцы толькi маладзее!
  Мы гэты роѓ лёгка байцы возьмем,
  З марай такi, што выявай крылата...
  Усiх супостатаѓ зараз разаб'ём,
  А розных ханаѓ чакае павер расплата!
  
  I Iсус, i Бог Сьвяты Сварог,
  Расii вельмi вiцязi родныя...
  За намi самы добры Белы Бог,
  У iмя нашай мацi Расii!
  Дзяѓчаты спявалi i кiдалi ѓ кiтайцаѓ гранаты.
  Вось шпурнула лiмонку босай нагой Вiкторыя i праспявала:
  - У Расii дзяѓчыны байцы!
  Тут i Веранiка запусцiла голай канечнасцю смяротны прэзент i выдала:
  - I мы ваяѓнiцы класа супер!
  I дала чаргу з кулямёта. Выкасiла пару шэрагаѓ кiтайцаѓ.
  Юлiяна прыгожая дзяѓчына таксама дала чаргу. Зрэзала воiнаѓ паднябеснай iмперыi... I скаля зубкi праспявала:
  - Велiч рускiх спазнае планета!
  I блiсне вострымi зубкамi!
  Прыгожая i агнязарная Ганна таксама запусцiла гранату. Раскiдала воiнаѓ паднябеснай iмперыi i пiскнула:
  - За новы свет! Ты зараз мой кумiр!
  I босая ножка як мiльгане!
  I цудоѓная Ангелiна таксама як возьме i запусцiць гранату. I раскiдае ѓсiх супостатаѓ.
  Вельмi здаровая гэтая дзяѓчына-воiн. I проста сапраѓдная багiня. У ёй такая энергетыка.
  I ваяѓнiца зароѓ:
  - Слава Радзiме, i нам!
  Вiкторыя ѓзяла i прашыпела, ведучы агонь наѓскiдку:
  - Ды будзе наша Радзiма на самым пiку поспеху!
  I босая ножка шпурляе гранату. Якая ляцiць i ѓсiх знiшчае.
  Веранiка таксама страляе, i вельмi ѓдала забiваючы генерала з лiку шляхетных ваяроѓ паднябеснай iмперыi.
  I ляцiць кiнутая босай ножкай граната. Падаюць кiтайцы.
  Дзяѓчына крычыць:
  - У велiчы Расii сумняваюцца толькi нябожчыкi!
  I пакажа жамчужныя зубкi!
  Юлiяна ахвотна пацвярджае:
  - Мы ѓсiх мацней! Былi ѓчора, ёсць i сёння!
  Рудая Ганна з захапленнем дадае:
  - I будзем заѓтра!
  Кiнутая босай ножкай граната раздзiрае супостатаѓ.
  Ангелiна цэлую скрыню са снарадамi запусцiла босымi нагамi i выдала:
  - Будучыня за намi!
  Наташка выкарыстоѓвала апошнiя спакойныя днi для напiсання скокi смерцi з адбiѓной што робяць з Кiтаем. Пякла, сабе трымаючы аѓтамат босымi пальцамi ног.
  I столькi завальваѓ кiтайцаѓ.
  Рускае войска штурмавала Пекiн.
  Наперадзе iшлi хлопчык i дзяѓчынка: Алег i Маргарыта.
  Дзецi нiшчылi кiтайцаѓ i прасоѓвалiся сабе да iмператарскага палаца. Мао Дзедун урачыста аб'явiѓ, што не пакiне сталiцу, i застанецца там назаѓжды.
  Алег даѓ чаргу па кiтайцах i шпурнуѓ босай нагой гранату, прапiшчаѓшы сабе:
  - Русь нiколi не здасца!
  Маргарыта таксама запусцiла босую ножавую лiмонку i прасiпела, скалячы зубкi.
  - Пераможам цi памром!
  I батальён дзяѓчынак прарывацца да палаца Мао Дзедуна. Усе дзяѓчаты ѓ форменнай вопратцы, засталiся толькi ѓ трусiках. I такiя амаль аголеныя ваююць нiбы гераiнi.
  Вiкторыя шпурляе босай ножкай гранату i пiшчыць:
  - Леанiд ты iмператар!
  Веранiка таксама запусцiла голай канечнасцю прэзент смерцi i праверашчала, скалячы зубкi:
  - Наш цар i генеральны сакратар страмчэй усiх!
  I жэмчугам як блiсне! I такая асляпляльная дзяѓчынка.
  Юлiяна таксама шчабеча з захапленнем, i запускае босай нагой гранату:
  - Я псiхалогiяй пераможца!
  I паказала мову.
  Разбурае сабе кiтайцаѓ.
  Страляе i Ганна, гэтая рудая д'ялiца. I так трапна гэта робiць. Выкошвае кiтайцаѓ.
  I раве на ѓсю глотку:
  - Славiцца мая краiна святая!
  I скалiць свае зубкi!
  Ангелiна таксама жанчына-волаты як возьме i цэлую скрыню з узрыѓчаткай запусцiць.
  I кiтайцы ва ѓсе бакi паляцелi.
  Дзяѓчынкi iдуць у наступ, змяняючы супернiкаѓ. Дасягаючы адчувальных поспехаѓ. У iх адчуваецца грозная грацыя, i нястомны напор, i адсутнасць слабасцей. А голыя грудзi лепшая гарантыя непераможнасцi i непатапляльнасцi.
  Вiкторыя, зразаючы кiтайцаѓ, шчабеча:
  - Рукi з дуба, галава са свiнцу!
  I босай ножкай кiдае гранату. Раскiдвае кiтайцаѓ.
  Валянцiна таксама вядзе агонь.
  Зьмiнае кiтайцаѓ. I разносiць iх на аскепкi.
  Усё блiжэй i блiжэй да палаца. I босая ножка кiдае гранату.
  Здаюцца спалоханыя кiтайцы. Расколваюцца на часткi.
  Дзяѓчына-тэрмiнатар прамаѓляе:
  - Пярун хай будзе з намi!
  Юлiяна цудоѓная дзяѓчына-тэрмiнатар страляе сабе i разбурае мiлiтарыстаѓ. Ашчэрыла зубкi.
  Дзяѓчына прасiпела:
  - Мы вiцязi самай вялiкай Расii!
  Дзяѓчына кiнула босай нагой гранату. Раскiдала непрыяцеля.
  Юлiяна ѓзяла i зноѓ праспявала:
  - Вучыѓ Сувораѓ наперад глядзець! А калi ѓсталi, стаяць на смерць!
  I выскалiлiся ва ѓхмылцы.
  Агнязарная Ганна таксама праспявала i раѓнула:
  - За новыя рубяжы!
  I дадала з аскалам:
  - А мы заѓсёды наперадзе!
  Ангелiна дзяѓчына-волаты таксама дзюбанула па непрыяцелю. Раскiдала iмператарскую чырвоную гвардыю i пiскнула:
  - За дасягненнi эпохi!
  I зноѓ кiнутыя босыя ножкамi гранаты ляцяць.
  Дзяѓчыны прасуюць непрыяцеля. Памятаюць гераiчную абарону Уладзiвастока, якая не забудзецца ѓ стагоддзях.
  Эх, ну як такое войска магло ѓ рэальнай гiсторыi прайграць, ды яшчэ i японцам?
  Вось гэта ганьба.
  Вiкторыя кiдае босай ножкай гранату i свiшча:
  - За Рускi рубеж!
  Веранiка таксама запусцiла нешта смяротнае босай нагой i адчайна пiскнула, выскалiѓшы зубкi:
  - За новыя поспехi!
  I дала чаргу па кiтайцах.
  А тут Юлляна таксама як возьме i бiць. А тут яшчэ босай ножкай узяла i пусцiла гранату.
  I пасля гэтага праспявала:
  - Мы не паддадзiмся варожаму дыктату!
  I выскалiла сабе мыску!
  Прыгожая вельмi юная дзяѓчына з постаццю спартоѓкi. I вельмi адважная.
  I Ганна як дзюбне па кiтайцах. Разбурае iх, i босай ножкай гранату вельмi спрытна кiдае.
  I раскiдвае ворагаѓ, нiбы бутэлькi адляцелi ад шара.
  Дзяѓчына раве:
  - Шакалад, гэта па нашаму!
  Ганна сапраѓды вельмi любiць шакаладныя цукеркi. А пры цары рынкi напаѓняюцца таварамi. Што можна сказаць пра цара Мiкалая? Зараз, цар-няѓдачнiк на вачах ператвараецца ѓ вялiкага. А ѓсяго-то для гэтага трэба каб дзяѓчыны ваявалi на франтах.
  I пара дзяцей-герояѓ, якiя не далi японцам авалодаць гарой Непараѓнальнай. Калi вырашаѓся лёс Уладзiвастока.
  Вось i зьмялiся Савецкая iмпэрыя.
  Ангелiна таксама запусцiла бочку з забойства i абвалiла вонкавую сцяну iмператарскага палаца з кулямётамi.
  Цяпер дзяѓчынкi бягуць ужо па пакоях. Вось-вось i будзе канец вайне.
  Вiкторыя захоплена прамаѓляе:
  - Веру, чакае мяне поспех!
  I зноѓ кiдае гранату босай ножкай.
  Веранiка, ведучы забойны агонь. Вышываючы супернiкаѓ, цвiркае:
  - Абавязкова мне пашанцуе!
  I зноѓ ляцiць пушчаная босай ножкай граната.
  А тут яшчэ i Юлiяна як дзюбне парай звязаных бомб, пушчаных яе босымi нагамi. I разнясе працiѓнiкаѓ.
  Пасля чаго зальецца смехам:
  - Я дзяѓчына-камета.
  I зноѓ выкiдвае з сябе агнязарныя мовы смерцi.
  А далей ужо нясецца Ганна, гэтая дзеѓка-тэрмiнатар. Як яна ѓсiх узяла i размазала. Проста цудоѓна.
  Ваяѓнiца, што ёсць сапраѓдны дэмiург бiтвы.
  I пiшчыць сабе:
  - Наш экiпаж, ёсць вышэйшы кураж!
  А далей ужо Ангелiна з'явiлася. Такая крутая i блiскучая. Усiх заражае сваёй апантанай энергiяй. Здольная перамагчы па сутнасьцi любога ворага.
  I скалiць ваяѓнiца жамчужныя зубы. А ѓ яны большыя, чым у каня. Вось гэта дзеѓка.
  Ангелiна хiхiкае i зароѓ:
  - За баклажаны з чорнай iкрой!
  I дзяѓчаты хорам гарлапанiлi ва ѓсю глотку:
  - На Марсе будуць яблынi цвiсцi!
  А кровапралiтныя баi з кiтайскiм войскам працягвалiся па нарастальнай. Многiя гарады пераходзяць лiтаральна з рук у рукi. З Эѓропы прыбыла вялiкая колькасць савецкiх танкаѓ, а таксама выпуск машын рэзка павялiчыѓся. I кiтайскую пяхоту душыць бранявая тэхнiка. I вельмi агрэсiѓна прэсуе.
  Але кiтайцаѓ занадта ѓжо шмат. I iх колькасць вядома ж каласальная праблема для войска СССР. I акрамя таго кiтайцы адважныя. Яны атакуюць вялiзныя масамi. Некаторыя абматаѓшы сябе ѓзрыѓчаткай кiдаюцца пад савецкiя машыны. I гiнуць з крыкам - "Ура"!
  Баi трэба сказаць iдуць з пераменным поспехам. Пакуль толькi на савецкай тэрыторыi, калi не лiчыць напады Пекiна. Але Мао Дзедун усё ж такi ѓ апошнi момант паспеѓ збегчы праз падземны ход. I некалькi дзявочых батальёнаѓ мусiлi адысцi.
  Так што вайна ѓсё яшчэ працягвалася. I ставiць пераможную кропку пакуль рана.
  А войскi Паднябеснай iмперыi ѓсё пруць i пруць.
  Чацвёрка дзяѓчат адважна ваявала, i выяѓляла гераiзм.
  Яны стралялi трапна.
  Вось Наташка кiнула босай нагой гранату, раскiдваючы кiтайцаѓ. I прабурчала:
  - Слава героям Расii!
  Прыгожая, вельмi фiгурыстая чацвёрка дзяѓчынак. Яны знялi станiкi i агалiлi грудзi. А соску такiя клубнiчныя, апетытныя.
  Вядзе вельмi трапны агонь i Зоя. Выкошвае камунiстаѓ-кiтайцаѓ, i папiсквае з захапленнем:
  - Я чэмпiёнка свету!
  I таксама як босы ножкай шпурне гранату. Кiтайцы разлятаюцца ѓ розныя бакi, нiбы хвалi ад падзення метэарыта.
  Ды Зоя любiць забiваць!
  А тут яшчэ агонь вядзе Аѓгусцiна. Таксама страляе вельмi трапна. Вынiшчае кiтайцаѓ.
  I зноѓ ад яе босай нагi ляцiць граната. Разбiвае ѓ трэскi кiтайцаѓ.
  Святлана таксама цвiчыць па кiтайцах. I яшчэ напявае:
  - Я звонкая дзяѓчына! Сумну ѓ анучу ѓсiх!
  I яе босыя пальцы ног кiдаюць разбурэнне.
  Дзяѓчыны вядома нават вельмi! Выдатныя, квiтнеючыя, дзёрзкiя.
  I немцы прытармажваюць прасоѓванне. Хаця артылерыя i актыѓна працуе. Што ѓвогуле супер! Проста самы пiлатаж гросмайстра.
  Наташа вядзе агонь... I перад вачыма праносiцца сцэна катавання.
  Кiтайцы злавiлi дзяѓчыну-камсамолку. Падзялi яе дагала. I засунулi ѓ кацёл з вадой. Распалiлi пад iм вогнiшча. Сталi варыць жыѓцом. Дзяѓчына закрычала ад невыноснага болю. Каты Мао дазволiлi ёй выскачыць з катла.
  Потым астудзiлi ваду, i зноѓ яе шпурнулi i пачалi награваць. Так варылi дзяѓчынку некалькi разоѓ.
  Вось каты... Потым павеселi дзяѓчыну на прэнг i прыпякалi распаленым дубцом. Замучылi прыгажунi да смерцi.
  Ну як такiм не помсцiць.
  Наташа шпурляе босай нагой гранату, раскiдвае кiтайцаѓ, i ѓсмiхаецца сабе з ухмылачкай.
  Такая вось цудоѓная прыгажосць.
  Дзяѓчына прамаѓляе:
  -Гэта будзе крута!
  Зоя таксама дала чаргу. Выкасiла кiтайцаѓ. Зрэзала баевiкоѓ Мао i iх наймiтаѓ.
  Потым зноѓ кiнула босай нагой гранату i прачырыкала:
  - Цудоѓная чацвёрка i брамнiк!
  Далей бой працягваѓся, з напорам i выявамi.
  Рудая Аѓгусцiна запусцiла босай нагой гранату. Раскiдала кiтайцаѓ, замачыла масу народа гранатай. I ѓсiх гэтых байцоѓ Мао.
  Пасля чаго раѓла:
  - Я ѓвасабленне Радзiмы!
  I дзяѓчына ѓявiла сябе згвалтаванай. Як гэта прыемна i крута! I яна малоцiць сабе кiтайцаѓ. Дзяѓчынка проста супермэн. Самая крутая з усiх i стала зараджана на перамогу.
  Святлана таксама чароѓная дзеѓка. Дала трапную чаргу, i выкасiла кiтайцаѓ. А затым як кiне босымi пальцамi ног гранату. Як раскалашмацiць салдат Мао.
  I такое бландынка задаволiць. Усiх пакосiць з аднаго стрэлу. I чырыкае скаля зубкi:
  - Будзе вечнае святло i свiтанак!
  Дзяѓчыны тут i такi пасаж. Выдатныя ваяѓнiцы - вышэйшага пiлатажу.
  Наташа свiснула. Кiнула босай нагой гранату i прашыпела:
  - Я вялiкая дзяѓчынка!
  Хоць гэта i нясцiплая заява, але збольшага дакладная. Такiя тут ваяѓнiцы сiмпатычныя.
  I вельмi прыгожыя. З iскрыстымi вачыма, i зубкамi жэмчугамi.
  I б'юцца хвалебна, кiдаючы босымi ножкамi паражальныя прадметы.
  Але перамагчы кiтайцаѓ надзвычай складана. Гэта як кулаком бiць у сцяну.
  Зоя ѓзяла i пусцiла чаргу па войсках Мао. I выкасiла iх, нiбы быѓ капытом велiканскi конь, выбiваючы траву.
  Пасля чаго дзяѓчына кiнула босай нагой гранату i прабуркавала:
  - Я такая мара мiльёнаѓ!
  I паказала мову. Вось гэта дзеѓка - рэальны тэрмiнатар. Усiх запiярыць i разарвае. I пiлуе без усялякага сумневу з вялiкай хуткасцю.
  Зоя ѓзяла i праспявала:
  Салдат заѓсёды здаровы,
  Салдат на ѓсё готаѓ!
  Аѓгусцiна таксама кiнула босай нагой гранату. Раскiдала кiтайцаѓ i выдала з апломбам:
  - I пыл як з дываноѓ, мы выбiваем з дарог!
  Святлана, страляючы, дапоѓнiла:
  -I не змянiць ногi! Ззяюць нашы твары! Блiшчаць боты!
  Ваяѓнiцы як мы бачым пры поѓным парадзе. I абутак дзяѓчынкам не патрэбны. Яны здольныя ѓсiх сцерцi ѓ пыл цi ѓ парашок, такога вось шэрага колеру.
  Наташа, ведучы агонь па кiтайцах, задумалася. На самай справе, чаму немагчыма дабiцца поспеху без падману? Вось Сталiн, напрыклад, узяѓ i падманам захапiѓ уладу. Абяцаѓ Зiноѓеву i Каменьеву залатыя горы, а сам iх расстраляѓ.
  Цi лагiчна падобнае? Дакладней якраз лагiчна - не падманеш не пражывеш!
  Наташа кiнула босай ножкай гранату i прабуркавала:
  - Я зорка вялiкага памеру!
  Зоя таксама стрэлiла. Патрапiла i прачырыкала:
  - I я таксама супер!
  I ляцiць кiнутая босымi пальцамi ног граната. I як кiтайцам дастаецца. Па самыя вялiкiя гланды.
  I Аѓгусцiна страляе. I пападае вельмi нават выдатна. I разграмiла кiтайцаѓ, нiбы ѓдарам кавадлы.
  I босая ножка таксама кiдае гранату вельмi лiха.
  Аѓгустына пiскнула:
  - Не будзi лiха, пакуль цiха!
  I зноѓ дала трапную чаргу.
  Святлана зноѓ лупанула. Зрэзала кiтайцаѓ. I прамычала:
  - Я дзеѓка наогул супер!
  I блiсне вочкамi i пiскне галаском!
  Ды гэта такiя дзеѓкi, што з iмi палец у рот класцi не варта - укусяць!
  Наташка, страляючы, вымавiла:
  - Пачалi казаць, усё пра даѓгалецце.
  Зоя, шпурнуѓшы босай ножкай гранату, дадала:
  - Кроѓ пакуль смактаць вырашылi пачакаць...
  Аѓгустына кiнула гранату i прачырыкала:
  - Смачнае на трэцяе!
  Святлана босымi пальцамi ног запусцiла прэзент смерцi i правiшчала:
  - Эх ды я крутая!
  Вайна з кiтайцамi iдзе вельмi жорстка. Маса ѓзаемных страт i ахвяр.
  I некаторыя хлопчыкi i дзяѓчынкi проста сапраѓдныя i жорсткiя героi.
  Алег Рыбачэнка, якi ѓсё яшчэ выглядае як хлопчык гадоѓ дванаццацi i дзяѓчынка з выгляду таксама равеснiца Маргарыта бягуць наперадзе савецкiх войскаѓ.
  Страляюць сабе. За плячыма мяшкi з гранатамi.
  Алег пальнуѓ па кiтайцах. Скасiѓ кучу.
  Кiнуѓ босай ножкай гранату i пiскнуѓ:
  - Я тэрмiнатар, на каленi.
  Маргарыта таксама шпурнула босай нагой гранату i дадала:
  - Ворагаѓ Расii я каштарыс з твару зямлi!
  Хлопчык i дзяѓчынка ѓсiм iмчацца сабе i рэзаюць супернiкаѓ. Яны блiскучыя i самыя крутыя ѓ свеце.
  Алег ужо змог закалоць разам з Маргарытай немалы капiтал. У тым лiку гандлюючы касметыкай.
  Хлапчук наогул шустры вельмi. I ѓ яго ѓжо ёсць дваранская грамата. А наогул ён не проста так спынiѓся ва ѓзросце дванаццацi гадоѓ. Яны разам з Маргарытай атрымалi такi дар. Заставацца ѓ вечным дзяцiнстве. I стаць супермэнамi.
  З-за гэтага i змянiѓся лёс улады ѓ Расii. Мiкалай Другi быѓ няѓдалым, а стаѓ удачлiвым кiраѓнiком. Якому пазайздросцяць вельмi нават многiя. I Леанiд Iльiч Брэжнеѓ таксама мог увайсцi ѓ гiсторыю, зусiм не як увасабленне застою, i кiраѓнiка, якi паказаѓшы што дзяржавай можна наогул не кiраваць.
  Алег вечны хлопчык страляе па кiтайцах i напявае:
  - Я вас каштарыс як дзьмухаѓцы! Мы тэрмiнатары не хлопчыкi!
  I зноѓ кiдае босай нагой гранату.
  Маргарыта таксама цвiчыць i прамаѓляе:
  - Мы чэмпiёны крутыя! За намi Расея!
  Хлопчык i дзяѓчынка ѓсё iдуць i iдуць сабе наперад. У iх столькi азарту i полымя. I немцы лiтаральна размалёѓваюцца пад iх капытамi.
  Дакладней босымi, дзiцячымi нагамi.
  Алег страляе i забiвае з кожнай куляй супернiка.
  Ды хлапчука, падобна, так проста не спынiць. Ён ёсць сапраѓдны i рэальны тэрмiнатар.
  Маргарыта зноѓ кiдае босай нагой гранату i пiшчыць:
  - А я супер! Стану iнтэрчэмпiёнкай!
  I смяецца сабе...
  Кiтай зрэшты мабiлiзуе, усё новыя i новыя мiльёны, i дзясяткi мiльёнаѓ салдат. I разбурае працiѓнiкаѓ вельмi актыѓна савецкае войска СССР.
  А тым часам i дзяѓчынкi ваююць. Жаночых падраздзяленняѓ стала больш.
  Вось iмчыцца цэлы батальён. Дзяѓчыны басаногiя ѓ купальных касцюмах. Такiя адкрытыя купальнiка ѓ стылi бiкiнi. I мiльгаюць голыя, круглыя пятачкi прыгажунь. Выдатныя ваяѓнiцы.
  I таксама страляюць па немцах. А вось ваяѓнiцы ѓваходзяць у рукапашную схватку з салдатамi Мао. Як iх малоцяць.
  А як колюць сабе штыкамi! Вось гэта дзяѓчынкi!
  Проста супер.
  Дзяѓчыны б'юць кiтайцаѓ голымi ножкамi i пажадлiва скаляцца. Вось гэта i ваяѓнiцы. Дзяѓчыны наймацнейшага раскладу. Так малоцяць сабе чырвоных камунiстычных, кiтайскiх салдат.
  I б'юць сабе. I наступаюць...
  Тут такiя ваяѓнiцы супер класа. I ѓсе басанож i амаль голыя. I падскокваюць сабе. I голымi пяткамi б'юцца сабе. Вось гэта дзеѓкi - усiм дзеѓкам дзеѓкi.
  Наперадзе ваюе Вiкторыя. Яна ѓсё яшчэ выглядае як дзяѓчына i вельмi стройная. Коле сабе кiтайцаѓ i спявае:
  - Божа цара захоѓвай! I ѓсiх падонкаѓ дзяры!
  Ды дзяѓчаты тут вышэйшага разраду.
  I прыгажуня Веранiка бачная. Таксама бландынка ваюе.
  I цудоѓная Юльфi - дзяѓчына, якая стала княгiняй, пахаваѓшы мужа. Юльфi выглядае цудоѓна. Яна вельмi любiць мужчын i без усялякiх забабонаѓ уступае з iмi ѓ кантакты.
  На самай справе, сэкс падаѓжае жыццё i вельмi карысны жанчынам. Ён iх амалоджвае.
  Ваююць i Ганна, i са сваiмi рудымi, пышнымi валасамi.
  I таксама цудоѓная Ангелiна - ваяѓнiца проста супер.
  Гэта значыць уся каралеѓская гвардыя. Поѓны набор прыгажунь. Такiя яны цудоѓныя, i сэксуальныя.
  I грамяць сабе кiтайцаѓ. Змiнае iх у парашок. Перамолваюць костачкi, i раздзiраюць мяса.
  I кiтайцы бягуць ад iх нацiску. Цярпяць паражэнне за паразай.
  Акрамя савецкiх войскаѓ, вельмi паспяхова ваююць i ваяѓнiцы з ГДР, цi немкi класнага ѓзроѓню.
  Герда i Шарлота ваююць у найноѓшым двухмесным танку ѓ форме пiрамiды.
  I б'юцца даволi паспяхова. Кiтайская машына забяспечана гарматай высокага цiску. Калiбр 105-мiлiметраѓ, але гэтага дастаткова дзякуючы высокай пачатковай хуткасцi снарада. Дзяѓчыны ѓ танку размясцiлiся лежачы. Машына вельмi манеѓраная з газатурбiнным рухавiком.
  Герда стрэлiла па кiтайскiм танку i праспявала:
  - Я такая дзiкая ваѓчыца, за мяжой з роду не была!
  I смяецца, стукае босай ножкай па джойсцiку.
  Не саступае i рудая Шарлота.
  Таксама дзяѓчына суперкласа.
  Страляе сабе i нацiскае на кнопкi джойсцiка босымi пальчыкамi ног.
  Выдатная ваяѓнiца.
  Рыжуха ведучы агонь спытала Герду:
  - Як ты думаеш, цi будзе канчаткова забаронена Хрысцiянства?
  Бландынка-тэрмiнатар рашуча заявiла:
  - Думаю, што будзе!
  I выскалiла сабе тварык!
  Ваяѓнiцы, увогуле, выдатна ѓмеюць страляць. Вось Герда лупанула пры дапамозе босых пальцаѓ ножак. I прачырыкала:
  - Нам арыйцам не прыстала верыць па габрэйскай Бiблii якая прапаведуе пацыфiзм.
  Шарлота з гэтым пагадзiлася:
  - Дакладна, не прыстала! Мы ѓвогуле лепшыя ѓ свеце!
  Рыжуха зноѓ паслала босымi пальчыкамi ножак забойны снарад. Разбiла кiтайскую машыну.
  Герда ѓсмiхнулася. Падчас зацiшша яна таксама пiсала цiкавы твор.
  Маленькая Герда пайшла, шукаць свайго названага брацiка Кая. Але яна не ведала дзе ён. I павярнула не на поѓнач, а на поѓдзень. I тут жа пашкадавала, што надзела зусiм новыя чырвоныя чаравiчкi. Ужо праз пару гадзiн яны ёй нацерлi ножкi. Тады Герда зняла дарагi абутак, выламала палачку i павесiла чаравiчкi за кручок.
  Надвор'е стаяла вясновае, цёплае, можна з задавальненнем прайсцiся басанож. Яна ж не занадта багатая дзяѓчынка, i ѓлетку часта бегала босая. Праѓда, пасля зiмы яе падэшвы сталi далiкатней i мякчэй.
  Неѓзабаве, iдучы па дарозе, дзяѓчынка стала адчуваць дыскамфорт ад дробных каменьчыкаѓ i пяску. I каб стала мякчэй згарнула на траѓку. Там было лягчэй. Але праз некалькi гадзiн хаду падэшвы ѓжо гулi.
  Ды i самае галоѓнае захацелася есцi. А ѓ дзяѓчынкi толькi некалькi дробных грошаѓ у кiшэнi.
  Тым не менш, у блiжэйшай вёсцы Герда купiла сабе хлябец, i запiсаѓ свежай вадой з калодзежа, i проста ѓ стозе сена i заснула.
  На наступны дзень у яе свярбелi падрапаныя голыя падэшвы. Хацелася есцi. Дзяѓчынка пайшла сабе, адчуваючы, як саграваецца яе цела пасля прахалоднай ночы. Ножкi злёгку нылi.
  Герда некаторы час iшла па дарозе, але яе яшчэ не паспеѓшыя агрубець падэшвы сталi зноѓ пакутлiва чухацца, а затым i палаць. Дзяѓчынка перайшла на траѓку. Але тут iсцi павольней i таксама не занадта прыемна сколатым ножкам.
  Дзяѓчынка з цяжкасцю дайшла да ручая. Апусцiла туды збiтыя ножкi i астудзiла iх. Падумала, цi не апрануць чаравiчкi. Але шкада збiваць такую навiну. Ёй вельмi хацелася паказаць iх Каю. Каб ён палюбаваѓся новым абуткам.
  Пасля дзяѓчынка зноѓ пайшла. Пакутлiва хацелася есцi.
  Сяк-так Герда дайшла да сяла i купiла яшчэ хлеба. Але медныя манеткi канчалiся.
  I дзяѓчынка задумалася. Дзе ѓзяць грошай на ежу. Ёй прапанавалi прадаць дарагiя, з саф'яну чаравiчкi, але Герда рашуча абвергла. Яна здасца ѓ iх Каю. А пакуль можа падзарабiць?
  Герда ѓ наступнай вёсцы прапанавала пакалоць дроѓ. Ёй далi сякеру. Дзяѓчынка крыху насекла, але так выматалася, што, паеѓшы, адразу ж заснула.
  Потым Гердзе, прапанавалi патрапiць гусей. Але праз гэта дзяѓчынка страцiла цэлы дзень.
  У рэшце рэшт, яна вырашыла проста прасiць мiласцiну. Аднак тут жа сяляне звярнулi ѓвагу на яе чырвоныя чаравiчкi. Маѓляѓ, ясна адразу не жабрачка дзяѓчынка, раз такое нясе.
  У рэшце рэшт, Герда вырашыла прадаць свой абутак. Аднак для гэтага ёй прыйшлося прайсцiся ѓ горад. Ножкi ѓ дзяѓчынкi хутка агрубелi, i iсцi па дарожцы было амаль не балюча.
  Добра, Герда вырашыла, што i без чаравiчак яна зможа быць жаданай для Кая.
  Прадала купцу, атрымаѓшы некалькi срэбных манет. Купiла сабе холщевую торбу i пайшла як жабрака па дарогах Еѓропы. Трэба знайсцi брата. I дзяѓчынка, пачуѓшы, што на поѓднi звычайна i прадаюць хлопчыкаѓ у рабства, накiравалася туды.
  Праѓда арыентавалася дзяѓчынка дрэнна i доѓга блукала па Нямеччыне. Пакуль не надышла восень. Добра, босыя ножкi ѓ дзяѓчынкi агрубелi, нiбы капыты каня, праѓда, мазалi свярбелi. Але з кожным днём рабiлася ѓсё халадней i халадней.
  I спаць пад адкрытым небам няѓтульна. Уначы нават сукеначка ѓ Герды прымерзла i яна яго з цяжкасцю адарвала. Трэба нешта рабiць. Ужо i мокры снег пайшоѓ. У лёгкiм сукеначцы дзяѓчынка прамярзае да костак, а босыя агрубелыя ножкi ламаюць скарынку лёду.
  Герда каб у адну цудоѓную ноч не заснуць i не прачнуцца, на поѓднi Германii засталася на зiму ѓ адной хаце прыслугоѓваць у кулака. За гэта ёй даводзiлася працаваць, прыбiраць у хаце, даiць карову i шмат чаго яшчэ рабiць. Але дзяѓчынку кармiлi i далi iрваны кажушок i драѓляныя чаравiчкi.
  Калi настала вясна i снег пачаѓ раставаць. Дзяѓчынка з задавальненнем скiнула катаржныя калодкi i зноѓ адправiлася на поѓдзень. Ёй нiчога не заплацiлi, i Гердзе, даводзiлася харчавацца мiласцiнай. Акрамя таго дзяѓчынка яшчэ добра спявала. Яе сукенка зусiм патрапала, а босыя ногi арагавелi i пакрылiся скарынкай. Дзяѓчынка нарэшце прыйшла на Балканы. Мiнула Венгрыю, i ѓступiлi ѓ Турцыю.
  Жабрацкая замарашка рухалася да Стамбула. Хавалася ад турак у лясах, i хавалася ѓ хрысцiян.
  Аднак ужо на падыходзе да самой сталiцы бялявую дзяѓчынку злавiлi. А так па мерках мусульман яе ѓжо можна было выдаваць замуж, дык Герду адмылi, прыбралi i прадалi як нявiннiцу з аѓкцыёну. Дзяѓчынка з прыгожымi белым, павойнымi валасамi тавар каштоѓны. Яна дасталася састарэламу эмiру. I трэба як здарыцца, што гэты эмiр якраз пасля пакупкi так сур'ёзна захварэѓ, што не змог выканаць свой шлюбны абавязак.
  Дзяѓчынка загаiлася ѓ гарэме. Сытна, як у залатой клетцы, але сумна. Праѓда вывучыла турэцкую мову, i арабскую.
  Адкрыла для сябе Iслам. Новая рэлiгiя была простая ѓ цэлым амаль зразумелая. Не ясна праѓда цi атрымае яна пасля смерцi гарэм з мужчын? I цi спадабаецца ёй такое?
  Дзяѓчынка паступова стала дзяѓчынай, i казачна прыгожай, а эмiр пасля працяглай хваробы памёр.
  I вось Герду зноѓ выстаѓляюць на продаж. Распранаюць дагала перад сотням юрлiвых мужчын i прадаюць у гарэм султана.
  Герда паступова там набывае ѓплыѓ, i становiцца жонкай султана. Але Асманская iмперыя ѓжо на заходзе. Пачынаецца вайна з Расiяй, якая пагражае скончыць з кантролем Турцыi над Крымам i Чорным морам.
  I немкi добра ваявалi, але i рускiя ваяры былi не горш. I ваявалi прыгожыя дзяѓчынкi вельмi добра, абараняючы СССР.
  Наташка пальнула ѓ неба. Збiла кiтайскi беспiлотны, па радыё кiраваны апарат "Рама"-8. I вымавiла:
  - Будзе людзям шчасце.
  Зоя кiнула босай ножкай гранату па кiтайскiм штурмавiку, якi вылецеѓ, нiбы пажадлiвая пiрання i прачырыкала:
  - Шчасце на стагоддзi!
  Аѓгусцiна таксама босай ножкай запусцiла прэзент смерцi i прашыпела:
  - У савецкай улады...
  Святлана таксама кiнула палаючы прадмет, звалiла ваяра войска Мао i буркнула:
  - Сiла вялiкая!
  Але вось кiтайцы сышлi... I дзяѓчынкi злёгку супакоiлiся.
  Наташка заѓважыла з сумнай усмешкай:
  - Заѓтра 22 сакавiка 1979 года. Роѓна год прайшоѓ з пачатку вайны!
  Зоя з натхненнем заѓважыла:
  - Мы за гэтыя год безумоѓна сталi мацней, але анi не састарэлi!
  Рудая Аѓгустына хiхiкнула, i босымi пальцамi раздушыла назойлiвую муху:
  - Вядома ж, не! Не састарэлi! Я па-ранейшаму такая ж агнязарная як i раней!
  Святлана хiхiкнула i заѓважыла:
  - А вайна наогул дзяѓчат амалоджвае. Правадыры прыходзяць i сыходзяць, а маладосць у дзяѓчынак застаецца!
  Наташка адказала з шырокай усмешкай:
  - Нас амалоджваюць - рускiя Багi!
  Зоя з гэтым пагадзiлася:
  - Ды нашы Багi, славянскiя Багi!
  Агнязарная Аѓгусцiна праспявала:
  - Мы жывем на бацькоѓскай зямлi! Дзецi Лады - выдатныя дзецi! I гадоѓ на крылатым канi, Русь у далёкiя тысячагоддзi!
  Святлана хiхiкнула i адказала:
  - З неба звон грымне - дождж пралье пралiѓной! Я бягу ѓ сваё дзяцiнства - гадовы дожджык за мной!
  I Наташка падхапiла з энтузiязмам:
  - За мной!
  I ваяѓнiцы пляскалi сваiмi босымi, стройным ножкамi. Яны ж i на самай справе здольныя такiя цуды тварыць. Нi адна старонкi ѓ жыццi перавярнулася.
  Вось цэлае пакаленне ваяѓнiкоѓ расце. Ужо магчыма будуць ваяваць у шэрагах Чырвонага войска, тыя, хто нарадзiлiся пасля пачатку вайны.
  Вось, напрыклад Андрэйка. Басаногi хлапчук у шорцiках. Трынаццаць гадоѓ усяго, а як ваюе? Ды няшчасны ѓ некаторым родзе хлопчык, якi не ведаѓ ужо цэлы год свету.
  Наташа паклiкала Андрэйку. Пагладзiла пiянеру светлыя валасы. Бач якi ён загарэлы, нiбы шакалад. Дзяѓчына дала хлопчыку цукерку. Той панура буркнуѓ:
  - Салодкае шкодна...
  Але ѓсё ж такi зжаваѓ пачастунак. Ды своеасаблiвы хлапчук. Наташа ѓзяла i працягнула руку. Паказытала пiянеру агрубелую пыльную ступню. То ѓ адказ стаѓ казытаць голую падэшву Наташкi. Прыемна, калi цябе датычацца рукi прыгожага хлапчука.
  Наташа заѓважыла:
  - Ты расцеш Андрэйка! Калi пражывеш яшчэ пару гадоѓ, я цябе павучу.
  Хлопчык здзiвiѓся:
  -Чаму?
  Наташка хiхiкнула:
  - Як займацца каханнем!
  Андрэйка пагардлiва фыркнуѓ:
  - Я гэта ѓжо бачыѓ!
  Наташка пакiвала галавой:
  - Тое, што ты бачыѓ гэта спарванне жывёл. А я павучу цябе прыгожа i вельмi прыемна!
  Дзяѓчынкi ѓ каханнi вельмi нават ведаюць толк. Яны цудоѓнага ѓзроѓню байцы, i Кiтай пры ѓсёй сваёй каласальнай колькасцi, ужо тройчы пашкадаваѓ за такi агрэсiѓны напад.
  Наташа страляе па войсках Мао, i шпурляе босы, дакладны ножкай гранату, вымавячы:
  - За велiч камунiстычнай краiны!
  Пасля чаго выскалiла зубкi.
  Дзяѓчына тут б'юцца, па традыцыi амаль голыя. Апранулi толькi чырвоныя, вузкiя трусiкi ваююць i ашалеласцю заражаюць iншых байцоѓ.
  I вядуць сабе агонь. I страляюць вельмi трапна. Нiбы снайперы i ваяѓнiцы вышэйшага касмiчнага звяна.
  Зоя таксама страляе. Выкошвае кiтайцаѓ i шчабеча:
  - Ах ты, Радзiма мая i вялiкая сям'я!
  I босай ножкай шпурляе гранату. Выдатная дзяѓчынка.
  А валасы колеру сусальнага золата.
  Зою катавалi ѓ свой час кiтайцы. Спачатку адвялi ѓ хату, i распранулi да трусоѓ. Сталi мацаць, лезцi рукамi ѓ адчувальныя месцы. Затым збiвалi гумовымi шлангамi. Бiлi па грудзях, i па баках, i па сьцёгнах. Далей было самае зневажальнае - згвалтавалi пры дапамозе гумовай дубiнкi. Але адчуванне такiя вострыя. Адначасова разам з болем Зоя адчула аргазм i скончыѓся. Салдаты Мао смяялiся.
  Потым зноѓ гвалтавалi пiсаную прыгажуню дубiнкай, а потым i самi прынялiся за яе... Дваццаць пяць маладых, галодных салдат прайшлiся па дзяѓчыне. Хай ужо не нявiннiцы, але ѓсё ж такi чалавеку. А гэта i прыемнасць i боль. Такiя вострыя адчуваннi. Асаблiва калi гвалцяць у пятую кропку.
  Але хаця не бiлi. Вiдаць, войскам Чырвонай Армii Кiтая спадабалася яе мець у розныя кропкi. Яны яе не сталi вешаць. Пакуль Зоя, у рэшце рэшт, не ѓцякла. Перад гэтым яе, дарэчы, выганялi на мароз босыя i амаль голыя. Але да гэтага моманту Зоя паспела ѓжо прызвычаiцца да холаду. I ѓцякла ѓ адных толькi трусiках. А што яна ж ваяѓнiца вышэйшага чырвонага пiлатажу.
  Вайна з Кiтаем iдзе жорсткая i бязлiтасная, не згасаючы нi на iмгненне.
  Аѓрора таксама ваюе гераiчна. Выкошвае кiтайцаѓ i напявае:
  - Радзiма, партыя, камсамол! Будзе Мао Дзедуну моцны разгром.
  I таксама як кiне босы ножкай гранату.
  Усё ѓ дзяѓчынак крутое, i развязнае.
  А Святлана таксама як возьме i лупне. I выкасiць кiтайцаѓ. I босымi пальчыкамi ножак падсадзiць гранату.
  I прараве пры гэтым:
  - За справу барацьба камунiзму!
  Наташа таксама страляе, выбiвае кiтайцаѓ i шыпiць:
  - У iмя Айчыны святы!
  I кiнутая босымi пальцамi ног граната раскiдвае кiтайцаѓ. А дзяѓчаты ѓсё весялейшымi становяцца i напяваюць усё сабе з дзiкай радасцю.
  Зоя таксама страляе з трапнасцю Робiн Гуда. Вядзе агонь сабе i спявае:
  - Кахаю Расiю! Магутную краiну! Ну чаму не знiшчаны Гiтлер? Не зразумею!
  I таксама босымi пальчыкамi ножак як возьме, ды шпурне гранату. I кiтайцам каюк.
  Аѓрора дзюбнула воiнаѓ Мао. Шпурнула босай ножкай лiмонку i пiскнула:
  - Але пасаран! Точаны ѓдар!
  I Святлана як дасць чаргу. Як раскiдае кiтайцаѓ. Як iх усiх замочыць i пiскне:
  - Слава ѓсявышняму Роду!
  I таксама кiне босай нагой гранату.
  I Наташа таксама дасць чаргу. Зрэжа кiтайцаѓ. I кiне босы нагой гранату, прапiшчаѓшы:
  - Ды Свяцiцца iмя тваё!
  I зноѓ выскалiцца. Жамчужнымi зубкамi зiхоцячы.
  А тут яшчэ i Зоя паддасць. Iскрамётна кiтайцаѓ накрые. I запiшчыць, шпурляючы босай нагой гранату:
  - Ваяѓнiца, смерць усiм прыносячы!
  I зноѓ дзюбне забойнай чаргой!
  А вось i Аѓрора як лупанет. I гробанет. I босымi пальчыкамi ножак прэзент смерцi пашле.
  Пасля чаго прачырыкае:
  - Слава доблесным рускiм ваярам! Заплечным спраѓ майстрам!
  I Святлана таксама па кiтайцах як урэжа. Як iх выкасiць, нiбы сярпом, i падскочыць:
  - Я ваяѓнiца, якую не забудуцца...
  I зноѓ босай ножкай, як прыпусцiць па ворагах Расii. I як граната ды паляцiць.
  Дзяѓчына, вядома ж, шмат што памятае. Напрыклад, як яшчэ ѓ сорак першым годзе фрыцы прымусiлi ѓ мароз дзвюх босых дзяѓчынак капаць яму. А дзяѓчынкi, яшчэ не такiя загартаваныя. I вядома ж iх ножкi спачатку пачырванелi, а затым i пасiнелi ад холаду. I было балюча.
  А каты-фашысты каб сагрэць, сталi бiць дубiнкамi па пятках. Дзяѓчынкi страцiлi прытомнасць. Пасля чаго на iх вылiлi яшчэ пару цэбар ледзяной вады. Ледзь не замарылi.
  На шчасце няшчасных дзяѓчынак падабрала знахарка. Выходзiла iх. I нават канечнасцi не прыйшлося ампутаваць. Дзяѓчынкi выраслi i сталi партызанкамi. Мсцiлi фашыстам.
  Хлопчыку пiянеру Аляксандру Рыгоравiчу павезла менш. Яго гiтлераѓцы, злавiѓшы, распранулi. I павесiлi на марозе на прэнг. А босыя ногi пiянера зацiснулi ѓ калодку, i падселi камень вагой у цэнтнер. Хлопчык хрыпеѓ расцягнуты на марозе. А яго фашысты яшчэ i грэлi, падносячы паходню да адубелага цела. Вось гэта каты гiтлераѓцы.
  Хлапчук правiсеѓ тры днi i тры ночы, а на чацвёрты дзень не вытрымаѓшы катаванняѓ памёр.
  Жорстка паводзiлi сябе захопнiкi...
  Камсамолку Свету таксама распранулi. Падалi вы вялiкi шкляны слоiк. Залiлi вадой i выставiлi на мароз. I так каб усе жыхары бачылi, як замярзае ѓ ледзяной, якая пакрываецца лёдам вадзе камсамолка. Якi гэта жах.
  Вось так было ѓ вялiкую Айчынную, вось нешта падобнае, ёсць i зараз.
  Святлана страляе па кiтайцах, успамiнаючы яшчэ тую вайну, i шэпча:
  - Фашызм не пройдзе! Слава Расii!
  Наташка таксама страляе. Вельмi трапна кiдае босай нагой гранату i крычыць:
  - Не ляжам пад Мао Дзедуна!
  Зоя пацвярджае ѓрачыстым тонам:
  - Нiколi не ляжам!
  I таксама адчыняе агонь.
  I босая ножка шпурляе гранату.
  Аѓрора вядзе агонь. Выпростваецца з войскамi Мао, i крычыць.
  - Слава Рускiм Багам!
  I зноѓ кiдае босай ножкай гранату.
  I Святлана палiць вельмi трапна. I крычыць:
  - У iмя жыцця на Зямлi!
  I зноѓ кiдае босай нагой вельмi трапна гранату.
  I кiтайцы выдыхаюцца.
  Але ѓступаюць у бой усё новыя i свежыя сiлы. I супернiк зноѓ надыходзiць.
  Наташка заѓсмiхалася. А потым прыгнелася. Успомнiла, як двух пiянераѓ гадоѓ дванаццацi злавiлi кiтайты. Сарвалi з хлопчыкаѓ адзенне i звязаѓшы ззаду дротам рукi выгналi голых i босых на люты мароз. Потым вадзiлi iх па снезе i зноѓ заганялi ѓ хату. Вадзiлi, пакуль не замярзалi iх суправаджаючыя канвойныя. Пiянерам было не камфортна, але яны цярпелi. Хлопчыкi даволi моцныя.
  Затым бачачы, што мароз пiянераѓ не бярэ, кiтайцы Мао сталi палiць дзяцей агнём. I ѓ гэтым атрымалi поспех. Калi кат да голых грудзей хлапчукi прыклаѓ распаленае жалеза, хлопчык усклiкнуѓ:
  - Няхай жыве Сталiн!
  Потым шырокiя палосы чырвонага ад спякота металу, прыклалi да босых, агрубелых падэшваѓ хлапчукi. Жанчына-кат з вялiкiм задавальненнем уцягвала ноздрамi пах смажанага мяса. Пiянер зноѓ закрычаѓ:
  - Узвейцеся чырвоныя сцягi над Пекiнам!
  I паказаѓ мову. Тады кiтайцы распаленымi абцугамi вырвалi машонку. Пiянер памёр ад болевага шоку.
  Ды так кiтайцы на захопленых тэрыторыях наводзiлi новы парадак.
  Дзейнiчалi груба i жорстка. I катаваннi iшлi ѓвесь час.
  Наташка зноѓ шпурляе босай ножкай гранату. Раскiдвае кiтайцаѓ i шчабеча:
  - Ды будзе рай на ѓсёй Зямлi! Рай камунiзму, у якiм квiтнее краiна парадаѓ!
  Зоя таксама запускае босымi пальцамi ног гранату i цвыркае:
  - I слава прыйдзе на зямлю!
  Пасля чаго дзяѓчына дае вельмi трапную чаргу. Выкошвае супернiкаѓ. I зноѓ скалiць зубкi.
  А далей вядзе агонь Аѓгусцiна. Выбiвае кiтайцаѓ i пiшчыць:
  - За Радзiму! За Брэжнева!
  I зноѓ кiнута яе босай ножкай граната, кiтайцаѓ раскiдала. Моцна б'юць ваяѓнiцы.
  Не даюць непрыяцелю спуску.
  Святлана таксама кiдае босай ножкай гранату. Размалёѓвае кiтайцаѓ i пiшчыць:
  - Слава нашым расiйскiм дзяѓчынкам!
  I ваяѓнiцы як засмяюцца. Яны ж такiя прыгажунi, што iх можна i на самой справе, выстаѓляць на конкурс: Мiсiс Сусвет. Аб грудзях у iх такiя пышныя i разам з тым пругкiя. Так кахаюць яны займацца сэксам з мужчынамi. Iх гэта капiтальна ѓзбуджае.
  Толькi вельмi ѓжо шматлiкi вораг насядае на СССР.
  Дзяѓчыны адцягнулiся i сталi разбураць кiтайцаѓ.
  Малоцяць салдат Мао, якiя насядалi. I адбiваюць такi апантаны i пякельны напад.
  Наташа падспявала, зразаючы лютых кiтайцаѓ;
  - Дзяѓчынкi ѓ вялiкай галечы! Дзе ж ты гаспадар дзе!
  Ды ѓжо больш за семнаццаць гадоѓ як няма Сталiна i, лепш не стала. Наадварот кiтайцы Чырвонае Савецкае войска падцiскаюць.
  Зоя прачырыкала:
  - Ды будзе наша Радзiма на касмiчных трасах!
  I босай ножкай запусцiць лiмонку. Такая вось хорт дзяѓчынка.
  Аѓгусцiна паля па працiѓнiку, прашыпела;
  - Сталiна, Сталiна, Сталiна! Мы хочам Сталiна!
  I шпурне гранату босай ножкай.
  Святлана, страляючы, працягвае:
  - Каб зламаць нас не змаглi, устаць гаспадар з Зямлi!
  I зноѓ ляцiць кiнутая босай ножкай дзяѓчыны граната.
  Наташа скасiла пару шэрагаѓ i выдала:
  - I Адольфа разарвi!
  Зоя прачырыкала, шпурнуѓшы гранату ѓ кiтайцаѓ сваёй босай ножкай, i раздзiраючы iх на часткi:
  - Хутчэй за Мао разарвi!
  Аѓгустына скошваючы жоѓтых байцоѓ, пагадзiлася:
  - Ды Мао! Усё ж немцаѓ не было так многа!
  Святлана з гэтым пагадзiлася:
  - Кiтайцаѓ амаль мiльярд! I iх так проста не перабiць!
  Дзяѓчыны ѓсё яшчэ не адмовiлiся ад магчымасцi перамагчы кiтайцаѓ. 30 чэрвеня 1970 гады бiтвы кiпелi на ѓсю моц. Мао Дзедун разлiчваѓ на знясiленне СССР.
  А што загiнулыя кiтайцы? Бабы яшчэ нараджаюць! Трэба будзе i шматжонства ѓвядуць. Бо кiтайцы ѓсё роѓна бязбожнiкi. Канфуцыянства гэта хутчэй фiласофiя, чым рэлiгii, а камунiзм i зусiм прапагандуе атэiзм.
  Адначасова воiны Мао iмкнулiся адрэзаць ад сваiх баз савецкiя войскi не якiя паспелi адысцi за Амур. У чым мiж iншым нават злёгку атрымалi поспех.
  Але Чырвоная Армiя i добраахвотнiкi з ГДР удзельнiчаюць у контратацы. Карыстаючыся перавагай у якасцi i колькасцi машын, савецкiя войскi i iх саюзнiк колюць кiтайцаѓ.
  Герда i яе танкавы экiпаж, як заѓсёды на вастрыё атакi.
  Дзяѓчыны ѓ адных трусiках i босыя. Страляюць сабе i вядуць бой.
  Машыны на чацвярых ваяѓнiц цэлых дзве. Кампактныя i вельмi зручныя, пiрамiдальныя.
  Герда пры дапамозе босых пальчыкаѓ ног, нацiскаючы на джойсцiк, страляе. I вельмi трапна пападае. Адрывае вежу кiтайскаму танку.
  Пасля чаго прамаѓляе:
  - Я тэрмiнатар з валасамi колеру снегу!
  I люта рагоча... Тузаецца сабе нiбы марыянетка.
  Шарлота таксама страляе. Вельмi трапна трапляе i раве:
  - А вялiкi Рэйх, нам сказаѓ не дрэйф!
  I босы ножкай як нацiсне.
  Нямецкiя дзяѓчынкi як заѓсёды на вышынi. Яны несмяротныя не старэюць ведзьмы, што заѓсёды ва ѓдары. Яшчэ падчас другой сусветнай вайны ваявалi, i так засталiся вечна юнымi, таму што ведзьмы. А савецкiя дзяѓчынкi таксама ѓ Вялiкую Айчынную ваявалi. I там праславiлiся, а зараз б'юцца з Кiтаем.
  Наташка страляе, зразае шэрагамi. I кiдае босы ножкай гранату, раскiдваючы супернiка:
  - Будзе ѓсё супер!
  Зоя таксама дае хвасткую чаргу па кiтайцах. Скасiла салдат Мао Дзедуна. I кiдалi босымi ножкамi лiмонкi.
  Дзяѓчына прагарлапанiла:
  - Гэта гiпер!
  Тут i Аѓгусцiна таксама ѓзяла, i падсцёбнула па войсках Мао. I таксама кiнула босай ножкай забойную сiлу.
  Дзяѓчына прачырыкала:
  - Разнясём Гiтлера!
  I абмовiлася:
  - Не Гiтлер ужо мёртвыя - разнясем Мао!
  Далей Святлана ѓзяла i кiнула босымi пальцамi ног забойную гранату. Дзяѓчынкi ѓзяла i знесла кiтайцаѓ, прачырыкала:
  - Гэта супер!
  Наташка агрэсiѓна заѓважыла:
  - Мы супербайцы!
  I зноѓ кiнула босай ножкай гранату. Гэта вельмi прыгожа.
  Тут i Зоя вельмi прыгожа зрабiла. Потым босая ножка, вельмi прыгожая дзяѓчына ёю кiнула, i разбiла кiтайцаѓ:
  - Мы будзем вельмi крута!
  Потым дзяѓчына агнязарная Аѓгустына ѓзяла i вельмi прыгожа зрабiла кiдок босымi пальцамi ног, раскiдала ва ѓсе бакi кiтайскiх салдат.
  - Мы ѓсе супердзеѓкi!
  Потым i Святлана вельмi прыгожая дзеѓка, i такая бландынка, з босымi ножкамi мiльгаючы гранатамi. I дзяѓчына ѓзяла i раскачала кiтайцаѓ, вельмi прыгожая дзеѓка.
  Дзеѓка ѓ адных трусiках. I прабуркавала:
  - Дзяѓчыны бываюць розныя! I вельмi нават чырвоныя!
  Дзяѓчынкi наогул вельмi крутыя, i вечна босыя.
  Святлана, напрыклад, басанож бегала ѓсю вайну. I яшчэ ѓ сорак першым годзе рушылi яны па лесе. Ёй ужо не першы раз. Яна ѓ дзiцячай, працоѓнай калонii працавала басанож, i ѓ лёгкай турэмнай сукенцы да самых маразоѓ. У потым дзяѓчынка нават па снезе бегала босы. Вось i Аѓгусцiна была ѓ калонii. Там дзяѓчынкi змаглi амаль голыя ѓкалываць на суровым Сiбiрскiм марозе.
  I iх гэта не палохала. А як дзяѓчынкам добра па гурбах босым бегаць па снезе. I што голыя пяткi кусалi маразы. Не так ужо i страшна. Босую падэшву пакрываюць мазалi, i дзяѓчынкам было не балюча, ад ледзяной скарынкi.
  Яны вось так вельмi крута. Бегалi босыя дзяѓчынкi, i працавалi сякерамi.
  Дзяѓчынкi вельмi добра працавалi.
  Дзяѓчыны былi вельмi шалёныя. Зноѓ кiдаюць босымi пальчыкамi ножак гранаты.
  I разбiваюць кiтайскiя арды. Вельмi крутыя трэба сказаць ваяѓнiцы.
  Дзяѓчыны кiдаюць босымi ножкамi па супернiку.
  Наташка страляе вельмi трапна па кiтайцах.
  I разнесла яшчэ салдат Мао.
  Дзяѓчына вельмi сiмпатычная... I вельмi босая i прыгожая Наташка, вельмi агрэсiѓная.
  Але для дзяѓчыны трэба пiсаць сваё цiкава.
  Вось Наташка з гэтым вяла размовы. Дакладней пiсала апавяданне.
  Вось таксама цiкава пасля першапачатковых поспехаѓ, расiйскiя войскi iмперыi Мiкалая сашчапiлiся з Гiндэнбургам. I разнеслi яго ад чаго царская iмперыя перамагла Германiю i не было рэвалюцыi.
  Тут Алег Рыбачэнка i Маргарыт Магнiтная, сталi бiцца ѓжо на савецкай тэрыторыi з Кiтаем.
  Хлопчык i дзяѓчынка разбуралi кiтайцаѓ.
  Алег Рыбачэнка, выглядаѓ як хлопчык адзiнаццацi-дванаццацi год. I разбураѓ салдат Мао. Або тых, хто падобны на арду Чынгiсхана.
  Хлопчык кiнуѓ босай нагой па кiтайцах. Раскрышыѓ i перамог.
  I даѓ чаргу.
  I Маргарыта вельмi моцна лупанула, што некалькi раскасiлi войскам Мао.
  I разбурала кiтайцаѓ. I дзяѓчына вельмi прыгожа вяла бiтву.
  I босай ножкай кiнула вельмi прыгожа. I разбiла супернiка.
  Маргарыта вельмi важка замачыла кiтайцаѓ.
  Войскi Мао вельмi агрэсiѓна наступалi.
  Маргарыта, дужа моцна разбураючы супостата.
  Босыя ножкi дзяѓчынкi так ламалi вельмi хораша кайзераѓцам хрыбет.
  Дзяѓчыны такiя агрэсiѓныя.
  I iдзе батальён за хлопцамi, дакладней дзiцячай парай Алегам i Маргарытай. Дзяѓчыны ѓ адных трусiках, i вельмi прыгожыя. Атакуюць кiтайцаѓ, i вельмi заѓзята.
  Трасуцца iх аголеныя грудзей з лалавымi саскамi. I ваююць дзяѓчаты з надзвычайным напорам. Яны разбураюць сабе кiтайцаѓ. I камунiстычныя, чырвоныя войскi Мао паддаюцца.
  I вось ужо кiтайцы пачынаюць адыходзiць.
  Веранiка кiдае гранату босымi пальчыкамi ножак. Раскрышыла салдат i пiскнула:
  - Каханне гэта жыццё!
  Вiкторыя дала трапную чаргу. Зрэзала супостатаѓ. I кiнула босымi ножкамi гранату.
  I пасля чаго прачырыкала:
  - Славiцца наша Радзiма!
  Тут i Юлляна дзяѓчына вельмi прыгожая, i жонка генерала, як возьме i запусцiць гранату i прабуркуе:
  - Генiяльны экспрэс!
  I далей рудая Ганна. Дзеѓка такая вось крутая i незвычайная. Смяла кiтайцаѓ, замачыла iх. I босымi ножкамi падляцела пушчаная граната. I раскiдала супернiкаѓ.
  Пасля чаго прачырыкала:
  - Русь святая цара Мiкалая Другога!
  А потым паправiла:
  - Дакладней цара Леанiда!
  I дзяѓчынка як падмiргне сваiм сапфiравымi вочкамi. I выскалiць свае зубкi-iклы.
  А далей ужо Алiмпiяда: дзяѓчына-багатыр, запускае голымi нагамi цэлую звязку гранат.
  I расцякаюцца ва ѓсе бакi ракi кроѓ з войскамi Мао.
  Бо батальён галаногiх дзяѓчынак, у трусiках на вастрыё атакi i выбiвае кiтайцаѓ.
  Дзяѓчыны вельмi трапна страляюць, але пры гэтым не нясуць страт. Калi дзяѓчынка голая i ѓ адных трусiках, яна практычна непаражальная. I яе зачапiць вельмi цяжка.
  Вось i не трапляюць кiтайцы ѓ дзяѓчынак, нi снарадам, нi куляй, нi асколкам. Ну што ж? Бой ёсць бой!
  Веранiка страляе сабе. Уражвае супернiка, i кiдае босы ножкай гранату, i шчабеча:
  - Гэта будзе вельмi класная гульня!
  I Вiкторыя гэта ваяѓнiца-камандзiр. Як голымi грудзьмi трасяне, i пунсовымi саскамi выпусцiць падабенства маланкi. I потым босая ножка кiдае гранату.
  Разбiвае шэрагi супернiкаѓ.
  Дзяѓчына гарлапанiць ва ѓсю глотку:
  - Я ёсць супердзеѓка!
  I скалiць сабе зубкi.
  А далей Юльяна. Таксама дзяѓчынка рэдкай прыгажосцi. Як дзюбне па кiтайцах. Дакладней не па кiтайцах, а войскам Мао, якiя зрэшты выюць з Расiяй, дакладней з СССР.
  А на троне цар Леанiд Брэжнеѓ, як яго называюць, Iльiч Другi, якi стаѓ iмператарам СССР. А гэта пагадзiцеся выдатна. I поѓнач Кiтая, Манголiя, Паѓночная Карэя, ужо расейскiя саюзнiкi тое таксама пад ударам iмперыi Мао.
  Юлiяна босай ножкай кiнула гранату i прачырыкала:
  - Ды будзе ѓ Расii Леанiда - святло!
  I падмiргнула сапфiравымi вочкамi.
  А далей ужо i Ганна, рудая шэльма ваюе. I таксама надзвычай трапна страляе.
  I скалячы зубкi, прамаѓляе:
  - Ды будзе на планеце царскi рай!
  I Алiмпiяда босай ножкай запусцiла лiмонку. Раскiдала супернiкаѓ i пiскнула:
  - Слава цару i Айчыне i камунiстычнай партыi!
  Кiтайскiя танкi i пяхота змаглi захапiць лукавiну Амура, i павярнулiся на паѓночны захад, працягваючы рухацца ѓздоѓж ракi. Прасоѓванне кiтайцаѓ было адносна паспяховым.
  Сама канфiгурацыя фронту была на iх карысць i, цяжка было перакiдаць Чырвонай армii падмацавання пад кiтайскiмi бомбамi.
  Але СССР быѓ тэхналагiчныя мацней, чым незлiчоная армiя Мао, якi мабiлiзаваѓ у войска нават хлопчыкаѓ гадоѓ дванаццацi.
  Акрамя таго вельмi эфектыѓнай зброяй аказалiся дыскалёты Германскай Дэмакратычнай Рэспублiкi, якiя зусiм непаражальныя, i таранiлi ламiнарным струменем кiтайскiя машыны.
  Асаблiва эфектыѓна атрымлiвалася з-за вялiзнай хуткасцi лятаючых талерак. Якiя магла дагнаць практычна любы кiтайскi самалёт.
  Дзяѓчыны-прыгажунi Гертруда i Ева на такiм дыскалёце палявалi за кiтайскiмi машынамi.
  Вось у прыватнасцi атакавалi два знiшчальнiкi скапiяваныя з савецкiх па лiцэнзii МiГ-15, i лiтаральна распляскалi iх.
  Вось такiя вось дзяѓчынкi, не стаяць сабе ѓ старонцы.
  Гертруда босымi пальчыкамi ножак нацiснула на кнопку джойсцiка i прачырыкала:
  - Нямецкiя багi наймацнейшыя ѓ свеце!
  Ева таксама кiравала джойсцiкам пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i, выскалiѓшыся, зароѓ:
  -Ворагаѓ усiх замочым у сарцiры!
  Дзяѓчынка дык яшчэ штучка. Вось узяла, напрыклад пiянера. Сарвала з хлопчыка адзенне i прыкруцiла дротам да асiны. Стала потым распаленай на вогнiшчы качаргой прыпякаць цела кiтайскага пiянера. Пачала з жывата, потым перайшла на грудзi. Не абыйшла ѓвагай i круглыя пятачкi хлопчыка.
  Калi качарга астывала, то зноѓ дзяѓчына яе награвала, а Гертруда падкiдвала галiнкi.
  Потым яны змянiлiся, i пiянера смажыла яе напарнiца. Бландынка-тэрмiнатар Гертруда яшчэ i шчокi хлапчуку падпалiла. Карацей кажучы, нiводнае цэлай палоскi скуры ѓ кiтайскага пiянера не пакiнулi.
  Затым яны ѓзялi i распалiлi вялiкае вогнiшча, паперчылi хлапчука, пасалiлi, i сталi есцi.
  Мяса сакавiтае, нiшчымнае.
  Ева, пажыраючы хлопчыка, заѓважыла:
  - На такой ежы сабе лiшнiх калорый не набярэш.
  Гертруда, аблiзваючы пальчыкi, пагадзiлася:
  - Ды гэта якаснае мяса. Хлопчык худы, жылiсты, нятлусты. Такога прыемна есцi.
  Дзяѓчыны з задавальненнем лопалi сабе кiтайскага пiянера. Падышлi яшчэ дзве немкi. Далучылiся да балявання. Лiтаральнае людаедства. I смачна так, з заправай жэрцi хлопчыка з Кiтая.
  Адна з немак Фрыда заѓважыла:
  - Мы неяк цяжарную жанчыну зварылi. А потым немаѓля ва ѓлоннi злопалi. Гэта так смачна!
  I дзяѓчаты хорам зарагаталi. Катаваннi i людаедства гэта крута!
  Яны проста без усялякiх забабонаѓ адрэзалi кiтайскаму хлапчуку сёе-тое i, кожная адкусiла па маленькiм кавалачку.
  Пасля чаго ваяѓнiцы выпiлi i вiна - размяшанага з авiяцыйным спiртам. Закусвалi сакавiтым мясам.
  Далей ваяѓнiцы крыху патанцавалi. Затым прыйшло яшчэ некалькi прыгажунь у адных трусiках. Яны сталi даядаць хлапчука. На некалькi частак разразалi яго маленькае сэрца. I таксама з'елi.
  Пасля чаго ѓзялi i бегалi басанож па вуглях. Скакалi сабе, скакалi. Затым памчалiся ѓ блiжэйшую частку. Там накiдвалiся на мужчын, спарвалiся з iмi нiбы жывёлы. I гэта было выдатна.
  Самкi такiя агрэсiѓныя.
  А вось зараз дзве дзяѓчыны ганяюцца за кiтайскiмi самалётамi. Тараняць ТУЮ-4, прымушаючы выбухаць бомбам у яго брушку. I ѓсё рагатаць не перастаюць. Выдатныя дзяѓчынкi.
  А як нацiскаюць босымi пальчыкамi на кнопкi джойсцiка. Такiя вось чароѓныя прыгажунi. У iх сiла гневу i полымя страсцi. I упэѓненасць у перамозе дораць голыя дзяѓчынкi.
  Дрэнныя праѓда дзяѓчыны, збiваюць кiтайскiя самалёты.
  Гертруда з усмешкай спытала Еву:
  - Як ты думаеш, Бiблiя ёсць слова Божае?
  Дзяѓчына са смяшком адказала:
  - Не!
  Гертруда з бачным здзiѓленнем спытала:
  - А чаму?
  Ева рашуча заявiла:
  - Таму што неба цвёрдае! Як люстэрка!
  I дзяѓчаты разрагаталiся. Гэта выглядала да крайнасцi пацешна. Збiлi яшчэ пару кiтайскiх самалётаѓ.
  Гертруда лагiчна заѓважыла:
  - А ѓсё ж Бог ёсць!
  Ева пагадзiлася:
  - Ёсць i Адольф Гiтлер прарок яго!
  I зноѓ ваяѓнiцы зарагаталi. Iм так весела i нават анi не стрымна.
  А ваяваць яны кахаюць. Ох i гвалтаваць мужчын таксама. Гэта iх крэда....
  Гертруда, збiваючы кiтайскi самалёт, пiскнула:
  - Радзiма мая! Я за цябе ѓсiх пазабiваю!
  Ева з выскалам зубоѓ пацвердзiла:
  - Я таксама!
  I блiсне сапфiравымi вочкамi. Такiя ваяѓнiцы крутыя. I зусiм не благiя.
  А можа, i дурныя... I вельмi жорсткiя. Вось катавалi жанчыну гадоѓ трыццацi i яе сына гадоѓ дванаццацi - нават не пiянера.
  Павесiлi iх абодвух на прэнг. А пад босымi ножкамi запалiлi агонь. Прычым, так што можна аблегчыць жар, але да агню апусцiцца твой сваяк.
  Тое хлопчыку пяткi падсмажацца, то дзяѓчынкi.
  I жанчыне было балюча i маральна i фiзiчна. Агнём мацi падпалiлi i грудзi.
  Ды жорстка катавалi. Кахаюць дзяѓчыны агонь.
  Вось, напрыклад, хлапчукоѓ катаваць любяць. Нават зусiм невiнаватых.
  Проста паляць iх агеньчыкам...
  Або ѓ кiслату акунаюць... Яшчэ адзiн спосаб катавання. Пiянера высекчы распаленым дротам, а потым апэцкаць гноем. Гэта i балюча i зневажальна.
  Таксама яшчэ i корбiтам i вапнай абсыпалi пiянераѓ. Ну i каты гэтыя дзеѓкi-тэрмiнатары.
  Ева збiла тры кiтайскiя машыны i заѓважыла:
  - Вось мы катуем людзей... I гэта крута!
  Гертруда, скалячы зубкi, вымавiла:
  - Асаблiва прыемна мучыць хлопчыка!
  Ева пагадзiлася:
  - Вельмi прыемна! Але i дзяѓчынку пакутаваць нядрэнна!
  Ваяѓнiцы былi тут такiя радасныя.
  Гертруда звалiла чатыры кiтайскiя самалёты i пiскнула:
  - А гэта стане нам супер!
  I паказала мову.
  Дзяѓчыны наогул такiя выдатныя на выгляд i злосныя ѓнутры. Адной з катаванняѓ, што ѓжывалi прыгажунi, была. Вось, напрыклад, вешаеш пiянера за ногi да столi, а да рук далучаеш ланцуг. I лупiць токам. Даводзiцца пiянеру паднiмаць пры дапамозе прэса ѓгару. Каб не адбiла мускулы.
  А потым сiл не хапае i зноѓ б'е токам.
  Яшчэ дзяѓчаты любiлi, калi хлопчыкi круцяць кола. Ледзь замарудзiлi рух, дык iх токам б'е. Вельмi ѓражвае.
  Ева спытала сама сябе:
  -А Д'ябал iснуе?
  Гертруда адказала, скалячыся:
  - Ва ѓсякiм разе - д'ябла - гэта мы!
  I абедзве кралi як захочуць. I тварыкi выскаляць.
  I абедзве кралi як захочуць. I тварыкi выскаляць.
  На лятаючых талерках кiтайцаѓ добранька малоцяць. Зрэшты, гэта яшчэ толькi пачатак. Моцная Паднябесная iмперыя i ѓ яе салдат вельмi ѓжо шмат. I лезуць яны нiбы чэрцi з магiл.
  Ганна ѓ небе збiвае чарговую кiтайскую машыну i падмiргвае ѓ паветра. Маѓляѓ вам ваяры паднябеснай iмперыi мала не здасца.
  Юлiяна з гэтым салiдарная. Падразае састарэлую машыну дзяржавы Мао, i скалячыся, раве:
  - Радзiма i войска гэта два слупы,
  На якi трымаецца планета...
  Грудзi абаронiм мы цябе краiна,
  Усiм народам раць твая апетая!
  Кiтайцы ѓсё лезуць i лезуць. Яны маюць занадта ѓжо вялiкае, на той момант амаль мiльярд насельнiцтва, i могуць закiдваць савецкiя пазiцыi трупамi. I не ведаюць сумневаѓ i шкадаванняѓ. I колькасць трупаѓ для iх не мае значэння.
  Яны пруць бясконцай лавiнай.
  Вось у кулямёта Наташка. Яны страляе па кiтайцах, якiя прасоѓваюцца. Скасiла кулямi адну шарэнгу. Затым iншую... Кiтайцы падаюць. Многiя з iх наогул хлопчыкi, i атакую басанож. Памiраюць з усмешкамi на вуснах. Мао Дзедун развязаѓ жорсткую вайну. Ён хацеѓ славы i рэкордаѓ. I ѓжо мiльёны кiтайскiх салдат загiнулi. I лезуць у бой усё новыя i новыя часткi.
  Наташа кiдае босымi пальчыкамi ножак гранату i цвiркае:
  - Слава краiне камунiзму!
  Зоя, ведучы агонь па жоѓтых ваярах, з усмешкай вымаѓляе:
  - Але i Кiтай краiна, дзе кiруюць камунiсты!
  Наташа запярэчыла:
  - У iх толькi карыкатура на камунiзм!
  Аѓгусцiна страляючы ѓ жоѓтых салдат, лагiчна заѓважыла:
  - Не ѓ назве справы, а ѓ сутнасцi!
  I рудая дзяѓчына шпурнула босымi пальчыкамi ножак, забойнай сiлы гранату.
  Святлана заѓважыла, выкошваючы войскi Мао:
  - Ды сутнасць часам важней, чым фармальная назва!
  I пара тузiнаѓ кiтайцаѓ упала, скошаная яе чаргой.
  Наташа пацвердзiла страляючы па кiтайцах:
  - Ды праѓда ... Толькi вось не часам, а заѓсёды!
  Дзяѓчынкi засмяялiся. Яны змагалiся з ардой, якая насядала на iх. Нiбы рускiя войны што бiлiся з незлiчоным войскам Чынгiсхана. I сапраѓды Расiя перамагала.
  Зоя зноѓ кiнула босымi пальчыкамi ножак гранату. Парвала ёй тузiн кiтайскiх салдат i праспявала:
  У перамозе несмяротны iдэй камунiзму,
  Мы бачым будучыню нашай краiны...
  Стрэм у парашок арды злога фашызму,
  Разграмi патокi бязмежнай арды!
  Аѓгусцiна страляючы па кiтайцах, i забiваючы iх дзясяткамi, i нават сотнямi заѓважыла з усмешкай:
  - Лепш не бязмежнай, а бязмежнай арды!
  Зоя з гэтым пагадзiлася:
  - Ды хутчэй за ѓсё так куды лепш!
  Дзяѓчаты бiлiся гераiчна, i iх воля ѓ кулаку.
  А паражальная сiла ѓ босых пальчыках ножак. I столькi ѓ iх баявога азарту.
  Лiзавета на танку б'ецца нiбы монстар.
  Дзяѓчына, страляючы, i нацiскаючы босымi пальчыкамi на кнопкi джойсцiка прамаѓляе:
  - Велiч СССР з намi!
  Кацярына, страляючы ѓ кiтайцаѓ адзначае:
  - Мы тут як сталiнскiя сокалы!
  Алена, страляючы, адзначыла:
  - Леанiд Iльiч усё ж не той!
  Кацярына разбiла кiтайскi танк i хiхiкнула:
  - Фядот, ды не той!
  Алена дала чаргу з кулямётаѓ, скошваючы надыходзячую пяхоту дзяржавы Мао i пiскнула:
  - Кiраванне наша, будзе на вышынi!
  Эфрасiя паправiла:
  - Не кiраванне, а бiтва!
  Лiзавета выпусцiла вельмi трапна снарад i адзначыла:
  - Мы ѓсё роѓна пераможам!
  I дзяѓчаты хорам праспявалi:
  Але няма духу рускага мацней,
  З руiн сябе мы адродзiм....
  Ваяр святла меч вазьмi хутчэй,
  Выстаiм i зноѓ пераможам!
  
  Мы адкрылi нацыям планеты,
  У космас шлях, да невядомых мiроѓ...
  Гераiчнасць подзвiгi апеты,
  Каб сцерцi навечна смерцi шнар!
  Бiлiся таксама гераiчна i дзяѓчаты з ГДР.
  Герда i Шарлота ѓ распаленым танку, зусiм голенькiмi ѓ адных трусiках змагалiся. Кiтайскiя танкi контратакавалi.
  Герда пальнула па кiтайскай машыне i зламала браню. Узяла i праспявала:
  - Я д'ябла дачка!
  Шарлота прабiла абарону скапiяваную з савецкай Т-54, але з кiтайцамi ѓ экiпажы, i дадала:
  - Усё магу перамагчы!
  Нямецкая гармата высокага цiску вельмi эфектыѓная зброя. Яно здольна прабiваць з вельмi вялiкай дыстанцыi, i пераѓзыходзiць кiтайскую 100-мiлiметроѓку на Т-54. Прычым, расiйскiя машыны не прабiваюць нямецкi найноѓшы КАГ-50 У, нi пад якiм кутом. Толькi Iсы самых цяжкiх мадэляѓ здольныя прычынiць непрыемнасцi фрыцам. Але ѓ тым i справа, што такiх кiтайскiх Iсаѓ вельмi мала, i заснаваная машына менавiта Т-54. I супраць гэтага не папрэш.
  Герда нацiскае босымi пальчыкамi хупавых ножак на кнопкi джойсцiка. Прабiвае кiтайскую машыну з дыстанцыi i пiшчыць:
  - Я ёсць краля што супермэн!
  I ваяѓнiца паказвае доѓгi, ружовы язык.
  Шарлота таксама палiць. Прычым вельмi трапна. I страляе сабе, з лютасцю вялiкай пантэры.
  I таксама нацiскае босымi пальчыкамi ножак на кнопку джойсцiка.
  I свiшча сабе:
  - Я баец класа вялiкi супер!
  Далей ужо вядзе агонь Герда. Пякучая па холаду бландынка. Хаця сама баба тэмпераментная. Вось, напрыклад, кiтайскую камсамолку распяла на сасне. Сама ёй цвiкi ѓ рукi i ногi ѓбiла. Падпалiла ёй голыя грудзi, а потым распаленымi шчыпцамi, зламала пальчыкi на нагах.
  Вось i зараз Герда раве:
  - Мы белыя ваѓчыцы i лiтасцi не ведаем нi да каго!
  I зноѓ красуня вельмi нават трапна страляе. I прабiвае непрыяцеля. Такая вось выдатная бландынка. Хутка яна i не такое задаволiць. Iзноѓ кiтайскую машыну з дыстанцыi прабiла. Умее трапляць. I дзвесце мiлiметраѓ бранi яе не спыняць.
  Шарлота таксама страляе i пiшчыць:
  - Я вярхоѓная краля! Вас усiх за ламаю!
  I босымi пальцамi ножак нацiскае на кнопку джойсцiка. Рудая д'ялiца, учора кiтайскага пiянера катавала. Збiла хлопчыка пучкамi крапiвы. Потым пасыпала пухiры соллю. А затым паднесла запальнiчку. Рудае полымя драпежна лiзнула дзiцячую пятку. Вось скацiна рудая! Як яна сябе агiдна паводзiць. Проста пякельны звераня, усiх мучыць без усякай жалю i слабасцi!
  Кiтайскiя войскi ѓсё напаѓзалi, нiбы вылiваецца паток апантанай лавы з вулкана Кракатау.
  Наташка спрабавала пiсаць мемуары. I гэта ёй было цiкава i забаѓна. Вайна iдзе ѓжо другi год i сталася гiсторыяй. I гэта сур'ёзна.
  А бо была i Вялiкая Айчынная таксама працяглая i цяжкая. I ѓ ёй дзяѓчаты таксама босыя бегалi.
  А як было б добра, каб гэтай вайны не было. Ну дапусцiм бы Гiтлер працягваѓ ваяваць на Захадзе... I галоѓнае без асаблiвага поспеху. Хаця заваяваць Афрыку i Азiю аж да Iндыi для немцаѓ не праблема. З 150 дывiзiй адведзеных для нападу на СССР i паловы для захопу ѓсiх Брытанскiх калонiй бы хапiла.
  але двое дзяцей з планеты Зямля iшлi за ёй.
  Наташу i яе каманду адцягнулi ад напiсання, чарговы напад кiтайскай пяхоты. Гналi войскi Мао не толькi сваiх, але i найманых за грошы ѓ бой афрыканцаѓ i арабаѓ. Iшоѓ жорсткi разбой.
  Ваяѓнiцы вядуць сабе агонь. Яны стрыманыя i ашчадныя.
  Наташка босымi пальчыкамi ног кiнула гранату. Разляцелiся ва ѓсе бакi наймiты.
  Наташка прашыпела:
  - Усё немагчымае ды спраѓдзiцца ѓ нас!
  Зоя таксама босымi пальчыкамi ножак прыпусцiла лiмонку. Раскiдала кiтайцаѓ i пiскнула:
  - Ды мая Радзiма самая святая!
  I падмiргнула дзяѓчынка.
  А тут агнязарная Аѓгусцiна як паддасць босай ножкай па кiтайцах. Раскiдае iх у розныя i вельмi далёкiя бакi. I чырыкае:
  - Я ёсць вядзенне смерцi!
  I Святлана голай пяткай паслала гранату. Ляцяць ва ѓсе бакi кiтайцы. Гiнуць без усякай надзеi на драбнюткае выратаванне. А як грацыёзныя дзяѓчынкi.
  Святлана дала чаргу i праспявала:
  - Вось мой новы бой! Я пайду з табой!
  Вось праз развалiны лезе магутны кiтайскi танк. У дадзеным выпадку МАГ-100. Такога монстра так проста не прабiць. Але расiйскiя дзяѓчаты да такой бiтвы гатовы.
  I вельмi нават трапна б'юць з базукi. Быѓ у кiтайца ствол, дык узялi i змяѓся. Гэта ѓвогуле выдатна.
  Наташка агрэсiѓна прабурчала:
  - Ды будзе рай на зямлi!
  I зноѓ ляцiць кiнутая яе босай нагой граната. Гэты смяротны прэзент анiгiляцыi.
  А далей Зоя як возьме i лупне па кiтайцах. Як яна iх параскiдала i скамячыла. I вельмi ваяѓнiчая краля.
  I босымi пальцамi ног як загваздзiць гранатаѓ. I атрымлiваюць кiтайцы па рагах.
  I Аѓгусцiна таксама дзяѓбае па войсках Мао. I яе голая пятка як заѓсёды пры справе.
  Раскiдала кiтайцаѓ, нiбы тараканаѓ па кутах. I прабуркавала:
  - Я рыжы чорт!
  А далей ужо Святлана, таксама як возьме, i лупне па войсках паднябеснай iмперыi. Раскрышыць у крывавы фарш, i пiшчыць зь дзiкай лютасьцю:
  - Я бязлiтасная дзяѓчынка!
  Наташка дае чаргу. Ляцiць кiнутая босай ножкай граната. Збiвае кiтайцаѓ, i раскiдвае супернiкаѓ.
  Пасля чаго аглушальна рагоча:
  - Я бландынка, якая ѓсiх знiшчыць!
  Зоя таксама вельмi арыгiнальна заѓважыла, выкошваючы кiтайцаѓ:
  - I мядовыя бландынкi стромкiя.
  I ад босы ножкi вылятае граната, i ѓсiх разбурае.
  А далей ужо страляе Аѓгусцiна. I вельмi дакладна. Збiвае кiтайцаѓ i цвiркае ва ѓсю глотку:
  - Я дзяѓчына супер.
  I босыя пальчыкi ножак таксама вельмi трапна шпурляюць гранату.
  Вось i Святлана запускае свой прыкiд. Разарвала кiтайцаѓ дадзенай чаргой. I прачырыкала:
  - Я сцяг Радзiмы святой!
  I зноѓ босай нагой кiнута лiмонка.
  Моцна ваююць дзяѓчынкi. Б'юцца нiбы рэальныя волаты. У iх поѓна непераможнасцi.
  Наташка вядзе сабе агонь, i залiвае свiнцом наёмную раць. I не баiцца нi танкаѓ, нi ракет.
  Хоць i ляцяць тут балiстычныя боегалоѓкi. Ды такiя лютыя, i адчайныя, здольныя на ѓсё!
  I ад босай нагi ляцiць пушчаная граната. I разам з ёй разбурэнне наспявае i знiшчэнне.
  Зоя таксама дае чаргу. Выкошвае воiнаѓ iмперыi Мао. Скалiць сабе зубы, што колеры жэмчугу, i смяецца:
  - Я ёсць дама што робiць супер!
  I яе аскалы зубоѓ, папросту забойныя.
  I Аѓгустына таксама знiшчае супернiка. I выкошвае без лiшнiх праблем. I босыя пальчыкi пускаюць новую гранату.
  А дзяѓчына смяецца:
  - Я вас усiх зжру!
  А далей Святлана вядзе адчайную стралянiну. I дзейнiчае вельмi энергiчна. Скасiла працiѓнiкаѓ. I босай ножкай пушчана вельмi трапная граната, з забойным начыннем.
  Дзяѓчына раве:
  - Фашыстам кiтайскага дракона смерць!
  I зноѓ ухмылка. Чацвёрка дзяѓчынак вiдавочна нiколi не падасца.
  Часам Чырвоная Армiя пераходзiць i ѓ контрнаступленне. Мужна i смела б'юцца ваяѓнiцы з ГДР
  У прыватнасцi, Герда i Шарлота засталося, каб замкнуць кацёл над кiтайскiмi войскамi - усяго толькi кiламетраѓ дваццаць.
  I дзеѓкi страляюць сабе... Яны цудоѓныя i вельмi мускулiстыя. Iх целы папросту найвышэйшы смак i сiла.
  Але душы чорныя... Нiбы вугаль цi нават горш.
  Вось, напрыклад Герда ѓзяла i прыдумала новае катаванне. Хлапчукоѓ з Кiтая чацвярых прыкруцiлi дротам да сталёвага коласа i падключылi генератар. Чым хутчэй кола круцiцца, тым слабей лупiць токам. А чым больш марудна, тым мацней.
  Жорсткiя паводзiны ѓ Герды. Хлопчыкi, аблiваючыся потам, бягуць, штурхаюць кола.
  А дзяѓчаты-немцы з кошыка вугольчыка пад iх босыя ножкi кiдаюць. Жорсткiя паводзiны ѓ дзяѓчынак - нiчога не скажаш. Вельмi нават жорсткае.
  Герда зрэшты, i сама кахае бегаць па распаленым вуглi.
  Вось стрэлiла па кiтайскiм танку, збiла вежу i сказала, пажадлiва выскаляючыся Шарлоце:
  - Вось мая цёзка са "Снежнай каралевы" вялiкая пястуна.
  Шарлота хiхiкнула. Таксама лупанула па кiтайскiм танку i спытала:
  - А чаму?
  Бландынка-тэрмiнатар адказала:
  - Яна папрасiла сабе павозку i пару чаравiкаѓ, каб зноѓ адправiцца шукаць па свеце братка Кая. А што слаба басанож iсцi далей?
  Шарлота зноѓ лупанула па савецкiх танках i адказала:
  - Iто дакладна! Дзяѓчынка ѓжо прывыкла хадзiць босы i па лёгкiм еѓрапейскiм марозе. Магла б i вытрымаць далейшы пераход. Iшла ж яна басанож па снезе i нi разу не чхнула!
  Герда засмяялася i заѓважыла:
  - Ды i басанож яна хадзiла даволi доѓга, раз абыйшла палову святла. Ня абутак для дзяѓчынкi вялiкая раскоша.
  I засмяялася бландынка. Зiмой яны так праводзiлi эксперыменты. Ганялi босымi, i амаль голымi хлопчыка i дзяѓчынку па марозе. Спачатку дзесяць хвiлiн i ѓ цёплую хату. Потым 20 хвiлiн i пяць адпачынку ѓ цяпле. А потым паѓгадзiны, i далей гадзiну. I так усю ноч.
  У дзяцей апухлi ад холаду ногi. Але хлопцы даволi загартаваныя, абувацца прывыклi толькi ѓ маразы.
  I затым басаногiх пiянераѓ пагналi па вуглях. Хоць i агрубелi ѓ дзяцей пяткi, але жывыя i абгарэлi звыкла. Што было з палонным далей Герда не памятала. Сама адправiлася бiцца. Ва ѓсякiм разе, iх чацвёрка, не абувалася ѓжо з сорак першага года, калi сталi ваяваць у пустынi, у войску Роммеля. Такiя вось найкруцейшыя дзяѓчынкi.
  Тут Наташка была вымушана перапынiцца. Праблем у яе самай вышэй даху.
  Вось зноѓ кiтайцы атакуюць. Дзяѓчынкi сустракаюць воiнаѓ Мао трапнымi стрэламi, выбiваючы супостатаѓ.
  I кiдаюць босымi ножкамi гранаты.
  Зрэшты, ваяѓнiцы яшчэ сёе-тое прыдумалi. Вось узялi, напрыклад i электрычнасць падключылi. I шарахнулi па кiтайцах электраразрадамi. А iм самiм дзяѓчынкам падсмажыла пяткi.
  Пятачкi ѓ дзяѓчын такiя кругленькiя, ружовенькiя, вельмi прыемныя на выгляд i навобмацак.
  Кiтайцы i замежныя наёмныя дывiзii так спалохалiся, што адступiлi...
  Наташка, аблiзваючы губкi, заѓважыла:
  - Дзякуй Богу Сварогу!
  Зоя з гэтым пагадзiлася:
  - Гэта сапраѓды вялiкi Бог! Але i Iсус таксама вялiкi Бог! Так што будучыня за намi!
  I дзяѓчынкi дружна падмiргнулi адзiн аднаму.
  Аѓгустына выскалiѓшы зубкi, прапанавала:
  - Давайце чаго-небудзь вып'ем? Напрыклад, добрага вiна, якое пенiцца ад дрожджаѓ!
  Святлана з энтузiязмам падхапiла:
  - Вось менавiта! Вiнца з рэзкiмi затаѓкамi! Гэта так добра палiць тлушч!
  Наташка засмяялася:
  - А ѓ нас няма тлушчу! Мы ѓвогуле ваяѓнiцы з целамi як лiтая сталь!
  Зоя ѓсклiкнула:
  - Тады i перамога да нас абавязкова прыйдзе!
  Аѓгустына з гэтым пагадзiлася на ѓсе сто:
  - Абавязкова нам пашанцуе! Хоць вайна ѓжо цягнецца пятнаццаты месяц!
  Наташка акруглiла вочы i пiскнула:
  - Вось жах!
  I дзяѓчаты сiнхронна перахрысцiлiся.
  А ѓ гэта ѓ iншым месцы такое рабiлася.
  Ваяѓнiцы адбiвалi наступ праѓзыходных сiл кiтайцаѓ. Наташка, як заѓсёды на лязо ѓдару.
  Тут Наташа зноѓ была вымушана перапынiцца. Палезлi зноѓ, як жаба на корч кiтайцы. Дзяѓчаты сустрэлi iх магутныя ѓдарамi.
  Дакладнымi i трапнымi стрэламi змяталi кiтайцаѓ, а затым яшчэ i кiдкамi пры дапамозе босых ножак гранатамi.
  Дзяѓчаты бiлiся адчайна.
  Але бой быѓ вельмi цяжкi. Вось аднаму з пiянераѓ адарвала галаву. Але Наташка пацалавала хлопчыка ѓ вусны i прапiшчала:
  - Ты будзеш у Iрыi ѓ сэрца Рода!
  I зноѓ як кiдае босай ножкай гранату. Кiтайскi танк пераварочваецца. I яе коѓзанкi спалохана круцяцца, са скрыгатам i металам.
  Усё праходзiць вельмi выдатна.
  Дзяѓчыны, гэта выдатныя спартсменкi i ваяѓнiцы. Калi ѓжо б'юцца, то так што з iмi нiчога не параѓнаецца.
  Зоя таксама кiдае босы ножкай гранату i прамаѓляе:
  - Белая Расiя, не сагнецца пад кiтайцамi!
  Вядзе агонь i Аѓгустына, прамаѓляючы з ашалелай лютасцю:
  - Я ваяѓнiца, якая не згiнаецца нiколi! I не нахiлiць святую Русь нават падступны Сатана!
  I выскаленыя зубы агнязарнай ваяѓнiцы зiхацяць, нiбы буйны жэмчуг.
  I Святлана таксама вядзе агонь. Змятае кiтайцаѓ, i скалiць свае не менш буйныя i агрэсiѓныя зубкi:
  - Я не паддаюся Маасiзму! Слава камунiстычнай Расii!
  I ѓсе чатыры дзяѓчыны хорам усклiкаюць:
  - Слава Новаму Парадку Рускiх Багоѓ-дэмiургаѓ!
  I босымi ножкамi як кiнуць забойныя зарады! I гэта выдатна!
  Жнiвень 1970 гады... Кiтайцы змаглi, нарэшце, злучыць свае надыходзячыя шчупальцы, i адрэзаць тыя часткi Чырвонай армii СССР, што знаходзiлiся заходней Амура.
  Савецкiя войскi змагалiся з войскамi Мао, знаходзячыся зараз у поѓным асяроддзi. Але бiлiся вельмi адважна.
  Цэлы батальён дзяѓчат адбiваѓ атакi кiтайцаѓ. Прыгожыя, i фiгурыстыя ваяѓнiцы, аддавалi перавагу ваяваць у выключна адных трусiках.
  I гэта надавала iм казачныя ѓласцiвасцi i жывучасць. А якiя прывабныя ваяѓнiцы, калi трасуць аголенымi грудзьмi. I соску грудзей такiя пунсовыя, i зiготкiя.
  Дзяѓчыны ваююць, i адлюстроѓваюць нацiск жаѓтаскурай пяхоту. Шмат жа афрыканцаѓ у кiтайскiм войску. Кiдаюць iх як гарматнае мяса. I iндусаѓ шмат.
  Хоць Iндыю якраз не паспелi захапiць кiтайцы, але частка прадстаѓнiкоѓ гэтага народа пастаѓляецца азiяцкiмi войскамi на забой. Каб не даць iм здабыць незалежнасць.
  А кiтайцы пакуль наступаюць. Кiдаюць афрыканцаѓ i арабаѓ... Кiпяць нiбы ѓ алеi пад вогнiшчам каласальных размахаѓ баi.
  Анжалiка агнязарная дзяѓчына, i камандуючая батальёнам, кiдае босай ножкай гранату i крычыць:
  - Нi кроку назад!
  Мальвiна дзяѓчына з залацiстымi валасамi, падхапляе:
  - Не адступаць i не здавацца!
  I таксама кiдае босы ножкай гранату.
  Пасля чаго дзяѓчынка трасе аголенымi грудзьмi.
  Гарлапанiць i пышная Аксана, бландынка-тэрмiнатар. I кiдае босымi пальцамi ножак лiмонку:
  - Мы не дапусцiм ворага да Сталiнграда!
  Анжалiка, трасучы аголенай, поѓнымi грудзьмi прамаѓляе:
  - Вядома ж, не дапусцiм!
  I зноѓ ляцiць кiнутая босымi пальчыкамi ножак граната. Якая раскiдвае супернiкаѓ.
  А тут з базукi пальнула Акулiна. Таксама басаногая дзяѓчына са светлымi валасамi.
  I голай пяткай як пашле гранату. Як раскiдае ва ѓсе бакi кiтайцаѓ.
  Дзяѓчына праверашчала:
  - Ды будзе святло i рай!
  Аксана дала чаргу i прашыпела, скасiѓшы жаѓтаскурых байцоѓ:
  - Ды славiцца Русь!
  I зноѓ кiнула босай ножкай гранату. Бландынка сам у галаве. Яе ѓ свой час катавалi кiтайцы. Змазалi босыя падэшвы дзявочых ног алеем. I на адлегласцi ѓстанавiлi жароѓню. Агонь ледзь не дакранаѓся блiскучай ад алею падэшвы дзяѓчыны.
  Аксане было вельмi балюча, але яна сцiснула зубы i трывала. Кiтайцы палiлi яе хвiлiн дваццаць. Пакiнулi на падэшве пухiры. За тыдзень яны схадзiлi, i катаванне працягвалася па новай.
  Аксану пяклi на жароѓнi кожную пятнiцу, а ѓ панядзелак бiлi гумовымi шлангамi, а ѓ сераду прапускалi праз цела ток. Мучылi тры разы на тыдзень. Прычым амаль не пакiдаючы на целе слядоѓ.
  Дзяѓчына так трывала чатыры месяцы, але нiчога не сказала кiтайцам. Пасля яе адправiлi ѓ лагер смерцi. Але па дарозе, Аксана прымудрылася збегчы.
  Вядома, яе нянавiсць да войскаѓ Мао вялiкая. Якiя былi супраць яе ѓжытыя катаваннi.
  Аксана шпурнула босай нагой гранату. Раскiдала ва ѓсе бакi кiтайцаѓ. I ѓспомнiла.
  Калi голыя падэшвы лiжа агонь адчуванне такое, быццам цябе акунаюць у кiпень. Боль востры i працяглы. Масла не дае згарэць скуры, а запал рэгулююць прафесiйныя каты. I балюча, вельмi балюча.
  Аксана ѓ гэты момант спрабуе ѓявiць сабе нешта адцягненае.
  Накшталт таго, што яна прынцэса. I яе захапiлi ѓ палон. I вядуць на пакаранне смерцю. Вядома, даводзiцца крочыць басанож па снезе. I пятачкi прыпякае.
  Але прынцэса крочыць сабе з высока ѓзнятай галавой. Яна не змiраецца, i не жадае здавацца. Хоць на ёй толькi адна iрваная радзюга па сцягна. I ледзь прыкрыта ладнае цела. А сотнi мужчын i хлапчукоѓ глядзяць на яе i нават паказваюць языкi.
  Але босая прынцэса не бянтэжыцца. Iдзе сабе, крочыць горда выпнуѓшы грудзi i нават спявае;
  Афарбаваны космас чорнае змрочнае святло,
  I, здаецца, што зоркi пацьмянелi на арбiтах!
  Мне хочацца кахання, у адказ я чую - не,
  Сэрцы закаханых у бразготы разбiты!
  
  Малю цябе мой прынц да мяне прыйдзi,
  Я выплакала ѓ гора акiяны слёз!
  Усе ланцугi забабонаѓ разарвi,
  Хачу, каб народу праѓду ты данёс!
  
  Каханне важнейшае за абавязак i карон,
  Калi трэба табе - я здраджу айчыне!
  I пасаджу каханага на трон,
  Бо для мяне мой прынц даражэй за жыццё!
  А потым яна паднiмаецца па драѓляных прыступках на эшафот. Пасля халоднага, пякучага снега, яе босыя ножкi адчуваюць асалоду ад дакранання да дуба.
  Вялiзны кат, у чырвоным балахоне точыць сякеру. Лязо са сталi блiшчыць на марозным, студзеньскiм сонцы. Жабракая, басаногая прынцэса, не спяшаючыся падыходзiць да пласе.
  Кат глядзiць на яе i ѓ яго вачах чытаецца расчараванне. Ён спадзяваѓся, што кату дастанецца багатая сукенка i ѓпрыгожваннi прынцэсы.
  Але ѓсё адзенне, абутак, каштоѓнасцi найсвятлейшай асобы сарвалi яшчэ падчас набегу, склаѓшы ѓ агульную груду.
  Прынцэсу потым хацелi згвалтаваць. Але сам кароль захацеѓ паспрабаваць яе. I зрабiць сваёй наложнiцай. Але так укусiла захопнiка, i так балюча рушыла каленам у пахвiну, што той надоѓга пазбавiѓся здольнасцi быць мужчынам.
  За гэта прынцэсу павiнны былi караць смерцю. Яна ѓжо амаль змiрылася са смерцю, разлiчваючы знайсцi шчасце ѓ iншым жыццi.
  Але пакуль яшчэ было рана.
  Вяшчальнiк чытаѓ абвiнавачанне. Тут чаго толькi не прыпiсвалася прынцэсе. I вядзьмарства, i вядзьмарства, i спакушэнне хлопчыкаѓ-пажаѓ, i забойства i падбухторванне да вайны. Толькi пад самы канец ёй прад'явiлi замах на караля.
  А холадна вось так стаяць напаѓголай на марозе i ветры. I жадаецца, каб хутчэй усё гэта скончылася.
  Аднак дарма яна спадзявалася, што ёй проста адсяку галаву. Прысуд абвяшчае, што замест гуманнага адсякання галаву, прынцэса будзе падвергнутая публiчнай катаваннi. I мучыць яе будуць, пакуль яна не выпусцiць дух.
  Два памочнiкi ката падскочылi да прынцэсы. Сарвалi з яе радзюгу, пакiнуѓшы зусiм голай. Пасля чаго ёй заламалi рукi, паднялi на прэнг. Сталi паднiмацца вышэй, а босыя ногi прынцэсы зацiснулi да калодка. Рэзка адпусцiлi ѓнiз, выварочваючы суставы. А затым канчукi з усяго размаху абрынулiся на мускулiстае цела найсвятлейшай асобы.
  Дзяѓчына сцiснула мацней зубы.
  Ды развiтае ѓяѓленне ѓ Аксаны. Яна такое здольная ѓявiць.
  Вось i зараз босай ножкай шпурляе гранату. I раскiдвае ва ѓсе бакi кiтайцаѓ, адрываючы iм рукi i ногi.
  Дзяѓчына каласальна разгону i размаху.
  I бо батальён дзяѓчынак з голымi ножкамi i аголенымi грудзьмi на вышынi!
  Яны нiколi здадуцца i будуць бiцца нiбы арлiцы.
  Жнiвень праходзiѓ пад масiраваныя артабстрэлы з боку кiтайскай артылерыi. Войскi Мао спрабавалi дабiць савецкiя адрэзаныя за Амурам часткi. I нават развiць наступ на Камчацкi паѓвостраѓ.
  Баi бушавалi, i не адступалi чырвоныя ваяры. А калi кiтайцы i прасоѓвалiся, то цаной каласальных страт. Тым не менш, бiтвы пакуль праходзiлi больш пад дыктоѓку кiтайцаѓ. Яны хоць i павольна, але iшлi. Хабараѓск упаѓ, i кiтайцы паѓзлi да Далёкага. Спрабавалi наступаць i з боку Сярэдняй Азii.
  Баi кiпелi пад Алма-Атой. Там таксама ваяваѓ жаночы батальён супраць воiнаѓ Мао.
  Дзяѓчыны, агалiѓшы свае мускулiстыя целы, у адных толькi трусiках адлюстроѓвалi праѓзыходныя сiлы Кiтайскай iмперыi.
  Б'ецца ваяѓнiца Ксенiя. Аголеная амаль цалкам. Загарэлыя, голыя каленкi збiлiся аб камянi. Босай нагой дзяѓчына кiдае гранату i забiвае кiтайцаѓ. Скалiць свае зубкi.
  Дае чаргу, скошвае салдат Мао i прамаѓляе:
  - Я ваяѓнiца, якая вышэй за вашую агрэсiю!
  Вельмi трапна страляе i крутая ваяѓнiца Уладлена.
  Прыгожая дзяѓчына, ссякае кiтайцаѓ. I адчайна супрацiѓляючыся, ваяѓнiца ѓзяла i запусцiла босай ножкай лiмонку.
  Разнесла на iрваныя кавалкi мяса кiтайцаѓ.
  Пасля чаго дзяѓчына зароѓ:
  - Я смелая прыгажуня!
  Ксенiя таксама босай нагой шпурляе гранату. I атрымлiваюць кiтайцы пад самыя вушы.
  Дзяѓчыны наогул выдатныя воiны. Яны такiя яркiя i лютыя. Блiшчаць iх мускулы, ад напругi.
  Вось Алёнка дзяѓчына, амаль зусiм голая. Таксама босыя пальчыкi ножак кiдаюць забойны, якi дзiвiць элемент. Раскiдваюць ва ѓсе бакi кiтайцаѓ.
  Дзяѓчына шчэрыцца i аглушальна смяецца, паказваючы язык:
  - Я ёсць зорка па iменi Сонца!
  I падмiргвае прыгажуня з вельмi разумным выглядам. Адчайнае ѓ ёй прыгажосць i ѓзвышша думкi.
  Ксенiя таксама не дрэмле. Шпурляе босы ножкай гранату. I нiбы бутэлькi, збiтыя роварам, ляцяць ва ѓсе бакi забiтыя кiтайцы.
  Ксенiя ѓжо капiтан па званнi.
  Яна памятае, як Сувораѓ разбураѓ асманаѓ. Ня простая дзяѓчына. Так было такое, што праѓзыходныя сiлы Турцыi аказалiся разгромленыя.
  Вось зноѓ ляцiць кiнутая босай ножкай граната. I зноѓ гiнуць кiтайцы.
  Асманская iмперыя ѓсё ж такi пасля ваганняѓ так у рэальнай гiсторыi i не выступiла на баку Трэцяга Рэйха. Ну што ж, многiя сотнi тысяч турак у вынiку не загiнулi ѓ гэтай вайне. Пакуль кiтайцы змаглi захапiць толькi некалькi гарадоѓ, i акружыць Алма-Ату. Але потым Чырвоная армiя змагла дэблакiраваць сталiцу Казахстана.
  У баях савецкiя танкi ваююць па большай частцы з англiйскiмi i амерыканскiмi прададзенымi Кiтаю ѓ крэдыт. Ну яшчэ i кiтайскiмi маральна састарэлымi.
  Тут нават Т-34 лiцэнзiйны сустракаецца.
  Вось Ксенiя, трапна кiнуѓшы босай нагой гранату i, падбiла такую машыну. Пасля чаго пралепятала:
  - У iмя савецкiх тэхналогiй!
  Уладлена таксама дала па турках чаргу. Кiнулi босай ножкай гранату, забiваючы кiтайцаѓ.
  Дзяѓчыны вельмi харты.
  Вось з базукi па "Пантэры"-3 кiтайскай лiцэнзii палiць Варвара. Таксама дзяѓчына вельмi прыгожая i ѓ адных толькi трусiках.
  Вельмi сэксуальная, i крыклiвая на выгляд.
  Як такая прыгажуня лупанет, то горы трупаѓ зараз складаюцца. Вось гэта дзеѓка.
  Рэальна тэрмiнатар з тэрмiнатараѓ.
  А потым зноѓ босымi пальчыкамi як нацiсне i лупне. Кiтайцам прыходзiцца ѓ сто разоѓ больш прутка чым раней. А дзеѓка ѓсё страляе i малоцiць кiтайцаѓ.
  Вырашылi кiтайцы ѓзяць рэванш за ѓсе прайграныя з Расiяй войны. Так i будзе iм збiццё.
  Дзяѓчыны палiць сабе i палiць.
  Басаногая Барбара, раве:
  - Ды будзе генiяльны Сталiн жывы.
  Хоць на двары жнiѓня 1970 года, i Сталiн ужо больш за семнаццаць гадоѓ як памёр. Ды без правадыра СССР увесь супрацiѓ часткова разладзiѓся. I палае пажар вайны капiтальна.
  Вось i дзяѓчына Маруся, вельмi буйная i здаровая, са светла-русымi валасамi. Узяла i босымi ножкамi паслала цэлую звязку гранат. Збiла амерыканскi "Патон" прададзены кiтайцам у крэдыт. I прачырыкала:
  - Ды за Русь камунiзму!
  I яе адзенне з адных трусiкаѓ толькi складаецца. Класная дзяѓчынка. Такая жвавая.
  А вось яшчэ дзяѓчына Анастасiя. Таксама кiдае забойную гранату, з прыкручаным выбухам-пакетам. I атрымлiваюць моцны ѓдар па мордзе кiтайца.
  Анастасiя шчабеча i трасе аголенымi грудзьмi:
  - Я ёсць воiн святла!
  Ксенiя запускае босай ножкай гранату. Лупiць па кiтайцах, i шчабеча на ѓсё горла:
  - Мы будзем перамагаць! I нiколi не здадзiмся!
  Алёнка пацвярджае, таксама кiдаючы босай ножкай гранату:
  - Не! Нiколi не здадзiмся!
  I дае чаргу па кiтайцах.
  Уладлена скошвае воiнаѓ Мао i прамаѓляе:
  - Хвалебнай дарогай Суворава мы iдзе!
  I паказвае сваю доѓгую мову!
  Вядзе агонь i Акулiна. Цудоѓная бландынка. Як кiтайцаѓ сабе нiшчыць. Проста залюбуешся. Страчыць сабе i пiша.
  I падмiргвае ѓ жарсьцi.
  Вось яе босая ножка зноѓ кiдае гранату. I ляцiць забойнае па кiтайцах. Не даючы iм шанцаѓ.
  Анжалiка таксама гэтая рудая чартоѓка не адступае. I таксама надзвычай трапна збiвае кiтайскiх салдат. I яе босая ножка вельмi канструктыѓна працуе. I выбiвае кроѓ як пыл з дываноѓ.
  А далей ужо ѓ бой уступае артылерыя вялiкiх калiбраѓ. I па кiтайцах малоцiць.
  Але i дзяѓчаты ѓ трусiках малайцы.
  Вось Нiкалета таксама ваюе. Дзяѓчына амаль голая. Басанож i вельмi прыгожая. Таксама б'ецца адчайна. I разбурае сабе кiтайцам.
  Вось перавярнула закуплены кiтайцамi ѓ крэдыт "Чэрчыль". Дзяѓчына смяецца:
  - Я цудоѓная прыгажосць! Хаця заѓсёды боса!
  I голай пяткай падкiне гранату.
  I пасля гэтага дзяѓчына зноѓ як зашпурне забойную гранату, дзiкай, i д'ябальскай сiлы. I вельмi так моцна б'е. I вось запусцiла дзяѓчына гранату з прашчы.
  Збiла супернiка i прасiпела:
  - Слава вялiкаму камунiзму...
  I вось кiтайцы ѓжо выдыхаюцца. Не ѓ сiлах узяць Алма-Ату, i завальваючы подступы трупамi.
  Жнiвень месяц 1970 гады. Горача дзяѓчынкам i стрэмна... кiтайцы часова прыпынiлi наступленне. Чырвонае войска таксама не рвецца ѓ бой. На другiм годзе Вялiкай айчыннай вайны з Кiтаем, патрэбны паѓзы памiж баявымi дзеяннямi, каб крыху адсапцiся i сфармiраваць новыя сiлы.
  Увесь час нават у кiтайцаѓ з iх насельнiцтвам супастаѓным адначасова: Афрыкай, Еѓропай i Блiзкiм Усходам наступаць не хопiць.
  Але паѓза вельмi кароткая i войскi Мао зноѓ кiдаюцца наперад.
  Веранiка кiдае босай ножкай гранату. Раскiдвае кiтайцаѓ i пiшчыць:
  - Ды будзе Расiя вышэй за ѓсiх!
  Вiкторыя таксама страляе. Кiдае босай ножкай гранату i пiшчыць ва ѓсю глотку:
  - Будучы свет хай стане наш!
  Далей ужо прыгожая дзяѓчына Юлiяна страляе сабе без усялякiх цырымонiй.
  I таксама кiдае босай нагой гранату. I вельмi нават раскiдалiся салдаты Мао.
  Дзяѓчына прачырыкала:
  - Я шалёная тыгрыца!
  А затым i Ганна таксама як пальнет. I босай нагой вельмi раскоса запусцiць гранату, разбiваючы нiбы шкло армii Мао падраздзяленнi.
  I прамаѓляе:
  - Псiхалогiя перамогi! Дэмакратыя лёсу!
  А далей ужо Матрона як запусцiць цэлую скрыню ѓзрыѓчаткi. I як падарве кiтайскiх салдат. I прараве:
  - За Русь у касмiчных вышынях!
  Яшчэ дзве прыгожыя дзяѓчыны едуць на лёгкiм танку "Месяц"-2. Добрая машына з двума кулямётамi. Браня не занадта тоѓстая, але кулямёты трымае. Форма абцякальная. Дзяѓчынкi Вольга i Жэня ѓнутры размясцiлiся, напаѓлежучы i, страчаць сабе па кiтайцах.
  Нядрэнная машына - хуткасць сорак кiламетраѓ за гадзiну. Выдатная праходнасць. I гусенiчны ход.
  Дзяѓчыны залiваюць свiнцом кiтайскiх салдат i спяваюць;
  Ужо ты бацюхна святлела месяц,
  Што ты свецiш не па-ранейшаму
  Не па-ранейшаму, не па-старому,
  Усе ты хаваешся за аблокi,
  Засцiлаешся хмарай грознаю!
  Як у нас было на святой Русi.
  На святой Русi, у каменнай Маскве.
  У Крамлi было ѓ слаѓным горадзе,
  Каля Iвана, каля Вялiкага,
  У саборы было ѓ Архангельскiм,
  Як у правага было клiраса:
  Малады стралец на гадзiннiку стаiць,
  На гадзiннiку стаiць, Богу молiцца,
  Ён плача, як рака льецца,
  Зарыдае - слёз ручаi цякуць,
  Ён i б'е бердыша дрэѓкам,
  Бердыша дрэѓкам аб сыру зямлю:
  "Ужо ты гой ты, мацi сыра зямля,
  Ты раздайся ва ѓсе бакi,
  Ты раскрыйся, трунная дошка,
  Разгарнiся, золата камяка!
  Ты паѓстань, паѓстань, праваслаѓны цар,
  Праваслаѓны цар Аляксей Мiхайлавiч!
  Паглядзi ты на сваю сям'ю,
  На святую Русь, на Маскву-матухну,
  Маскву-матухну, сiратынушку!"
  Спяваюць дзяѓчынкi сабе i разбураюць кiтайцаѓ. Iдуць па трупах i пакiдаюць крывавы след гусенiцамi. Вось гэта дзяѓчынкi. Таксама ѓнутры танка яны амаль галышом, у адных трусiках i босыя. Але вельмi нават сiмпатычныя дзяѓчынкi.
  Кiтайскiя войскi ѓсё пёрлi нiбы жаба на корч. I iх выкошвалi доблесныя савецкiя войскi, нiбы каса траву. I так лупiлi, нiбы адбойнымi сярпамi.
  Вось ляцiць бамбаваць кiтайцаѓ самы магутны ѓ свеце на той момант бамбавiк "Iлья Мурамец"-8. Першы ѓ свеце самалёт з чатырнаццаццю рухавiкамi. Васямнаццаць кулямётаѓ i дзве сотнi тон бомбаѓ. Вось гэта машына.
  I таксама ѓ экiпажы дзяѓчыны. I амаль голенькiя, у адным купальнiку. Вельмi гэта прыгожа i сэксуальна.
  Ваяѓнiца камандзiр экiпажа бамбавiка "Iлля Мурамец"-8, Валянцiна. Вельмi прыгожая i фiгурыстая бландынка. Трэба каб машына замарудзiлася i дакладным кiдком бомбы накрыць кiтайскi бункер.
  Кiтайскiя салдаты Мао моцныя i дысцыплiнаваныя. Страляюць па са расiйскiм савецкiм монстру. Але ваяѓнiцы лупяць у адказ. Васямнаццаць кулямётаѓ лiтаральна змятаюць кiтайскую пяхоту. Падаюць разарваныя салдаты Кiтайскай армii.
  Вядучая агонь залатавалосая Лада пажадлiва шчэрыцца. Дзяѓчына нават станiк зняла, каб лепш засяродзiцца. I трасе сабе аголенымi грудзьмi. Проста цудоѓная прыгажуня. Гэтулькi ѓ ёй грацыi, i трапнасцi. Сама Лада худзенькая, але жылiстая, а стан тонкая, нiбы ѓ восы.
  Вядзе стралянiну з кулямётаѓ па кiтайцах i Галiна. Таксама дзяѓчына i прыгожая, i фiгурыстая. Босымi ножкамi нацiскае на гашэткi. А тварык такi цудоѓны. Не ваяѓнiца, а проста дзеѓка супер.
  Галiна прамаѓляе, скалячыся:
  - На славу бацюшкi цара-генсека Леанiда Iллiча Брэжнева!
  Агрэсiѓная i цудоѓная, з валасамi колеру сусальнага золата, Лада пацвярджае:
  - Змяцём мяцёлкай вас усiх юды!
  Валянцiна нацiскае босай ножкай на педаль. Тонная бомба падае на кiтайскi бункер. Гэта забойная моц. "Iлля Мурамец"-8, разганяецца, каб самога не закранулi аскепкi. Бункер узрывае, паднiмае ѓверх слуп дыму.
  Дзяѓчаты хорам усклiкаюць:
  - Патрапiлi! Кiтайцам далi!
  I пляскаюць з захапленнем босымi ножкамi. Ды гэта дзяѓчынкi, якiя здольныя разбiць кiтайцаѓ - хоць iх i цэлы мiльярд! Яны ваююць, марачы аб тым свеце, калi людзi нiколi не будуць забiваць людзей.
  Адным з моцных хадоѓ генсака Леанiда гэта масавае прыцягненне жанчыны ѓ войска. А руская баба - самы страшны ваяр у свеце! Няѓжо не так!?
  Вось, напрыклад, на знiшчальнiку "Сокал", iмчыцца лётчыца Алiса. Такая прыгожая дзяѓчына, бландынка з лёгкай прымешкай чырвонага ѓ валасах. Стройная дзяѓчына, амаль голая.
  Босы ножкай нацiскае на педаль, i праводзiць манеѓр. А потым страляе сабе. Збiвае кiтайскую машыну з кулямёта буйнога калiбра. Прымушае яе гарэць i прамаѓляе:
  - Я народжана ѓ святой краiне, для службы царскай! Дзяѓчынка класная суцэль, i з крывёй блакiтнай, гусарскай!
  I разганяе хуткасць у "Сокала". Мабыць, рускiя, дакладней, савецкiя самалёты самыя лепшыя ѓ свеце.
  А ѓжо на фронце з'явiѓся i цяжэйшы i дасканалы танк створаны ѓнукам вялiкага Мендзялеева. Машына з дваццаццю хуткастрэльнымi гарматамi i шасцю кулямётамi. I такой махiнай таксама кiруюць дзяѓчынкi.
  I iдзе расейскi, савецкi танк, крышачы немцаѓ. Прычым, з магутным дызелем, i дастаткова праходны i спрытны.
  Дзяѓчыны ѓ танку спяваюць;
  Наша любiмая Богам Расiя,
  Шчодры заможны выгляд...
  Ну манархаѓ усiх прыгажэй, прыгажэй -
  Бацюшка цар Леанiд!
  I танк гусенiцамi цiсне кiтайскiх салдат. Ужо лiтаральна кiшкi выпаѓзаюць i цякуць з гусенiц раѓчука крывi.
  Камандзiр танка, Таццяна Крупская, прамаѓляе:
  - Ды за Русь мы пераможам!
  Дзяѓчына дарэчы княжага роду, а ваюе ѓ адных толькi трусiках. Але такая, пры гэтым сiмпатычная. У ёй вялiкая ѓнутраная сiла.
  Босы ножкай дзяѓчына нацiскае на педаль i прамаѓляе, скалячы зубкi, i смеючыся.
  - Самы вялiкi ты цар Леанiд Iльiч!
  I ваяѓнiцы ѓпэѓненыя, што на такiм танку дойдуць i да Пекiна. I упэѓненасць ва ѓсiх ваяѓнiц i ваяѓнiкоѓ мацнее.
  Наташка, ахопленая энтузiязмам, стала складаць i спяваць. Астатнiя дзяѓчаты з радасцю падхапiлi;
  За Русь святую бiцца наш надзел,
  Мы дзяѓчаты, што сэрцам волаты...
  Фашыст зямлi савецкай захацеѓ,
  Але з Родам мы заѓсёды байцы адзiныя!
  
  Хай будзе ѓ вечнай славе наша Русь,
  Не скораць нас арды Чынгiсхана...
  За Радзiму змагайся i не трусь,
  Мы скрушым любога басурмана!
  
  Нас не сагнуць кiтайцам буйным у рог,
  Паверце, Русь нiхто не адолее...
  Бо з намi Iсус Усявышнi Бог,
  I не нясiце з Мао ахiнею!
  
  Усе ведаюць, што Айчына нам дадзена,
  Для лютых перамог не ведаючы цемры...
  Ашчэрыѓ зубы страшны Сатана,
  Прасякнутая крывёю ѓся кашуля!
  
  Для камсамолкi няма слова баязлiвец,
  Для дзяѓчын не значныя перашкоды...
  Дапаможа Белы Бог нам Iсус,
  Бяссмерцье стане вышэйшая ѓзнагарода!
  
  Бiлiся мы вельмi адважна пад Масквой,
  Кiтайцы сiлай пруць неймавернай...
  Змагалася паѓголаю босаю,
  I веру, чакае перамога абавязкова!
  
  Вялiчча рускiх воiнаѓ жыве,
  I нiколi кiтайцам не саступiць...
  Мы пусцiм войска люта ѓ расход,
  Што не паднялося вельмi бруднай каламуты!
  
  Ды Мао ты каварны i хiтры,
  Здольны, нават захапiць паѓсвету...
  Але Брэжнеѓ таксама доблесны арол,
  Не стварыце вы сабе кумiра!
  Няма камсамолкам, ведай не адступiць,
  Яны маразоѓ нават не баяцца...
  I ператворацца войска хутка ѓ дзiчыну,
  Бо рускiя заѓсёды ѓмелi бiцца!
  
  Расiя гэта Радзiма кахання,
  I зробiць падарунак камунiзму...
  Не трэба будаваць рэйтынг на крывi,
  З аскалам беспардонным рэваншызму!
  
  Ды хоча Мао нас за горла ѓзяць,
  I нахiлiць Расею ѓсю над плахай...
  Але мы б'емся люта на пяць,
  Бо Брэжнеѓ з намi з буркай i папахай!
  
  Ваяѓнiк ён вялiкi ведаюць усе,
  А камсамолкi вечна будуць босы...
  I зрушым рулявога па барадзе,
  У нас палаюць запалам яркiм косы!
  
  Ваяѓнiцы гэта наша доля,
  Мы скрушым велiзарную "Пантэру"...
  Хоць стварыѓ гэты Мао злое бязмежжа,
  Яму пакажам норму мы i меру!
  
  Няма Брэжнева разумней i мацней,
  Ён правадыр краiны вялiкай волата...
  I Мао ты мацней дзеѓка бi,
  Бо мы ѓ бiтвах заѓсёды адзiныя!
  
  Для дасягненняѓ якi будуецца цэлы шэраг,
  Iмкнемся да зорак хуткакрылай птушкай...
  I будзе гучны вынiк,
  Такiя дзеѓкi, ганарлiвыя арлiцы!
  Кiтайцы неслi вялiкiя страты i адыходзiлi. Войскi Мао цяпер, здавалiся цэлымi палiцамi i нават дывiзiямi. I пры паднятых сцягах пад аркестры. Вайна iшла, нiбы ѓ казцы - прыемна малой крывёй i на чужых тэрыторыях.
  Хаця звычайна Расii рэдка так шанцавала пры заваяваннях. I амаль усе войны i перамогi давалiся рускiм вялiкай крывёй.
  Можа, Алега таму i назвалi Рэчым, што ён змог прымусiць Вiзантыю да капiтуляцыi без крывi?!
  Ва ѓсякiм разе Леанiд Брэжнеѓ, або Iльiч Другi прэтэндаваѓ на ролю Найвялiкшага.
  Дзяѓчыны выйшлi да ракi Хотан. Восень i ѓжо прыйшла. Залатыя дываны з лiсця.
  Ваяѓнiцы патупалi па дыванах. I плюхнулiся ѓ ваду.
  Веранiка, плёскаючыся ѓ рацэ, спытала Вiкторыю:
  - Як ты думаеш, цар-генсек Леанiд пасля вайны распусцiць калгасы i дасць сялянам зямлю?
  Дзяѓчына-камандзiр пахiтала галавой:
  - А навошта сялянам зямля?
  Веранiка хiхiкнула i заѓважыла:
  - Ды яны i самi з ёй не ѓправяцца. Але ёсць моцныя гаспадарнiкi, якiм маглi б пацягнуць.
  Вiкторыя жорстка адказала:
  - Вось iм у крэдыт i прададуць зямлю. Можа так яно i будзе лепей.
  Юлiяна перавярнуѓшыся ѓ вадзе, заѓважыла:
  - Хутчэй за ѓсё, лепш, каб зямля была ѓ чыноѓнiкаѓ калгаса. Яны могуць весцi буйную гаспадарку i выкарыстоѓваць трактары. Сацыялiстычная, буйная вытворчасць i ёсць самая эфектыѓная!
  Веранiка неахвотна пагадзiлася:
  - Магчыма. Але ад гэтага i ѓзнiкае дадатковы кошт!
  Юлiяна хiхiкнула i заѓважыла:
  - Затое i эфектыѓнасць вялiкая!
  Вiкторыя, якая мела званне палкоѓнiк, з усмешкай заѓважыла:
  - Гэта стымулюе развiццё. А тое, што толку даць зямлю селянiну, ды яшчэ i п'е. Менавiта памешчык i кормiць палову свету рускiм хлебам! Наша краiна вельмi багатая!
  Веранiка з гэтым пагадзiлася:
  - Ды Расея багатая i жыць, становiцца ѓсё лепш! Напрыклад, мой брат працуе на Пуцiлаѓскiм заводзе майстрам. I ѓ яго лата ѓ трыста пяцьдзесят рублёѓ, не лiчачы прэмiяльных.
  Вiкторыя перавярнулася i ѓ захапленнi пляснула босай ножкай па вадзе i перакулiлася:
  - Вось гэта пра што гаворыць! Расiя паднiмаецца! I хутка стане яшчэ мацней!
  Дзяѓчаты плавалi ѓ Хатан, i вялi нязмушаную гутарку. Ганна спытала ѓ дзяѓчат:
  - А як вы думаеце, што чакае нас пасля смерцi?
  Юлiяна ѓсмiхнулася i адказала:
  - Атэiсты кажуць - нябыт. А рэлiгiя вучыць - душа пойдзе да Бога, а ѓжо Ён вырашыць, куды ёй у рай цi ѓ пекла.
  Веранiка спытала Юльяну:
  - А як ты думаеш, Бог ёсць?
  Дзяѓчына пляснула босай ножкай па вадзе, падняла хвалю i адказала:
  - Па сумленнi не ведаю. Ёсць аргументы i за i супраць Бога. - Дзяѓчына плюхнулася яшчэ раз i заѓважыла. - Вядома, на гэтае пытанне няма адказу, але можна прыводзiць самыя розныя аргументы.
  Вiкторыя з гэтым пагадзiлася:
  - Вядома самыя розныя. Ды i пра што тут казаць. Я вось асабiста думаю, раз мы перамагаем, то Бог, вядома ж, ёсць! Але бывалi часы, калi мы апынулiся пад мангола-татарамi. I тады пытанне - дзе быѓ Усявышнi Бог?
  Юлiяна заѓважыла з нявiннай усмешкай:
  - А бо ёсць сёе-тое куды горш, чым мангола-татарскае ярмо!
  Вiкторыя здзiвiлася:
  - Што горш мангола-татарскага iга?
  Юлiяна рэальна заявiла:
  - Старасць! Што горш можа быць старасцi!?
  Вiкторыя пагадзiлася:
  - Ды гэта будзе сапраѓды дрэнна!
  Дзяѓчынкi змоѓклi. Iм пра гэта казаць было неяк непрыемна. Дзяѓчаты ѓзялi i выскачылi з лядоѓнi воды. Пабеглi сабе, мiльгаючы круглымi, босымi пятачкамi.
  Маруся бегла разам з iмi i спытала з усмешкай:
  - А вось цiкава, а навошта патрэбна старасць? Гэта трэба сказаць бесчалавечна!
  Вiкторыя з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Сапраѓды бесчалавечна! Лепш за ѓсё быць вечна маладымi i здаровымi!
  Дзяѓчыны былi заваднымi i смешнымi, пракруцiлiся ѓ сальта.
  Веранiка з усмешкай i, скалячыся, прапанавала:
  - Ды наша армiя моцная дзяѓчынкамi! А мы будзем у цудоѓнай форме!
  I дзяѓчына падмiргнула сяброѓкам. Яны ѓсе разрагаталiся з усмешкамi, гарп.
  Юлiяна прапанавала:
  - Давайце знойдзем жывую ваду i станем па-сапраѓднаму несмяротнымi! Гэта будзе вельмi нават выдатна!
  Дзяѓчаты выскалiлiся i падмiргнулi адзiн аднаму.
  Вiкторыя тут прапанавала, скалячы зубкi, заѓважыѓшы:
  - Ды добра было б знайсцi спосаб не старэць. Як гэта стала б добра i прыгожа!
  Дзяѓчына ѓявiла сабе мiр з аднымi прыгажунямi i юнакамi. Можа нават лепш i без барады, каб тварыкi былi больш прыгожыя i прыгожыя.
  Веранiка з уздыхам адказала:
  - Ды гэта i зусiм самае выдатнае, што можа быць на свеце! Жадаем вечнай маладосцi i святла.
  I дзяѓчына засмяялася, выскалiѓшы жамчужныя зубкi.
  Вiкторыя падскочыла i прапанавала:
  - Давайце сапраѓды, скончым са старасцю! Гэта ѓвогуле недапушчальна! Целы людзей не павiнны старэць!
  Веранiка, скалячыся i падскокваючы, праспявала:
  - Спадар палкоѓнiк, чым старэць! Ужо не лепш за Расiю памерцi! Дзеля доблесцi i гонару - не жартую! Ён адказаѓ - што я руды? Не хачу!
  Дзяѓчынкi разрагаталiся яшчэ гучней. Гэта вельмi прыгожа.
  Юлiяна са смяшком прапанавала:
  - А давайце ѓсiх бабуль будзем амалоджваць! Каб усё зiхацела як сонца!
  Вiкторыя пагадзiлася, падскочыѓшы вышэй:
  - Для Радзiмы i Леанiда Iльiча Вялiкага!
  Ганна гэтая рудая ваяѓнiца, выказалася:
  - А вось усё ж манашкi, нягледзячы на малiтвы маладзейшымi не становяцца. Хаця i святы ѓ iх дух. Вось пачынаеш думаць, а дзе Божая справядлiвасць?
  Вiкторыя цяжка ѓздыхнула i адказала:
  - Стогн стаiць па ѓсёй зямлi... Дзе ж ты гаспадар, дзе?
  Веранiка праспявала з лютасцю:
  Шмат ёсць людзей вялiкiх,
  Чые справы ѓ стагоддзях жывуць....
  Шмат птушак ёсць ясналiкi,
  Што несмяротнымi клiчуць!
  
  I героi што ѓ былiнах,
  Перамагалi ѓраз арду...
  Русь народзiць вялiкую сiлу,
  Басурман у баi парву!
  
  Але адзiн арол двухгаловы,
  Цар, Праѓ слаѓны Леанiд...
  Ён пад небам прамянiсты,
  Ты аб iм малiся, не робячы выгляд!
  
  Iмператар усёй Расii,
  Што падняѓ уверх род краiну...
  Сапраѓдная мiсiя,
  За прагрэс i даѓнiну!
  
  Перамог у баях японцаѓ,
  Немцаѓ зараз разграмiѓ...
  Галасок дзяѓчынак звонкi,
  Леанiд наш Спадар!
  
  I ѓ лаянцы цар наш не саступiць,
  У будаѓнiцтва вялiкi гiгант...
  Ён супостатаѓ моцна б'е,
  I атрымаѓся люты расклад!
  Прыгожую песню хорам падхапiлi дзяѓчаты. Яны такiя цудоѓныя i паѓнагучныя спявачкi. Такая прыгожая ѓ iх песня.
  Ды цудоѓныя дзяѓчынкi.
  Дык вось пiсала прамянiстая Наташа, самая цудоѓная з дзяѓчынак.
  Вось яна вымушана перапынiцца i страляць па кiтайскiх самалётах. Кiдае босы ножкай гранату. Збiвае штурмавiк i ѓсклiкае:
  - Перамога!
  Вайна з Кiтаем працягваецца... Але савецкiя войскi наносяць удар за ѓдарам па войсках iмперыi Мао.
  Вось ужо лiстапад 1970 гады... Столькi забiтых асаблiва са бакоѓ паднябеснай iмперыi. I баi вельмi жорсткiя.
  Але савецкiх дзяѓчынак нiшто не спынiць i нiхто не пераможа. Асаблiва маюць поспех лётчыцы ѓсё блiжэй падыходзячы да Пекiна.
  Пакуль сутнасць ды справа, ваююць i iншыя байцы. Вось, напрыклад ваяѓнiцы з Брытанii камунiсты-добраахвотнiкi.
  Джэйн Амстранг i яе экiпаж. Такая вось найкруцейшая баба. I добрая адначасова. Страляе, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак па кiтайскiх машынах i, цвыркае:
  - Я буйвалiца хупавая!
  Грынгета гэтая дзяѓчына-сялянка таксама як босымi пальчыкамi ножак нацiсне i прараве:
  - Я герцагiня глядзiць!
  I разнясе пяцьдзесят чацвёрку Кiтая.
  Малання больш сцiплая i пiша з кулямётаѓ. Але робiць гэта трапна. Танк у дзяѓчынак вялiкi "Чэленджэр"-5, i даволi цяжкi. Прасоѓваецца сабе, не занадта таропка.
  Малання варушыць босымi ножкамi i цвыркае:
  - А я бунтую, я бунтую высока!
  Кiроѓца Мацiльда таксама выскалiла свае зубкi. Так яна прамянiста свецiць усмешкай, пад пунсовымi губкамi. Ну чым не дзяѓчына-тэрмiнатар? Хаця ѓсяго толькi кiруе масiѓным танкам.
  Дзяѓчыны тут ангельскiя, але таксама разбэшчаныя. Жадаецца iм кахання i ласкi. Вельмi нават жадаецца. А таксама славы. Няхай нават i дурны. Ваяѓнiцы, вядома ж, з такой рэпутацыяй, нiбы мегеры. А прыгажосць у iх цудоѓная.
  Асаблiва ѓжо вакол мароз, а яны ѓ бiкiнi. Але гэта выдатна! Такiя вось крутыя аказалiся самкi. I хiхiкаюць. Заѓвагай адрознiваючыся, i дакучлiвымi падыходамi. I жадаецца дзеѓкам шмат чаго. У першую чаргу ласкi.
  Грынгета таксама прыняла ѓдзел у катаваннях. Яна сарвала адзенне з палоннага кiтайскага хлапчука i падняла яго на прэнг. Зацiснула босыя ногi ѓ калодку, павесiла камянi i расцягнула ахвяру. Хлапчук вiсеѓ, а Грынгета прыпякала яго цела распаленым да чырвона ломiкам. Вельмi ёй спадабалася так пацана катаваць.
  Таксама ѓ фашыстаѓ англiчанка пераймала метады допыту. Палiць загарэлую, гладкую, безвалосую скуру хлапчука прыемна. I такi выдатны пах - нiбы баранчыка на шампуры смажаць. Толькi застаецца Грынгета губкi аблiзваць.
  Потым дзяѓчына запалiла вогнiшча i стала падсмажваць пятачкi. Таксама ёй самой вельмi спадабаѓся працэс. Такiя катаваннi... Грынгета перчыла хлапчуку раны i пякла. А потым не стрывала. Ножку ѓ хлопчыка адрэзала i з'ела. Сапраѓды мяса нядрэннае. Па гусце нагадвае свiнiну.
  Грынгета вельмi здаровая i моцная дзеѓка. За раз магла з'есцi барана цi парася. I закусiць яшчэ вяндлiнай. Або запiць чырвоным вiном. Якое ѓсё ж задавальненне для гэтай сялянкi памучыць, пацярпець.
  Хлапчук памёр ад болевага шоку. Грынгета наелася чалавечым мясам да палiцы. I з цяжкасцю, пасля гэтага паскакала - нiбы дзiкунка. Эх, добра, мусiць, ёсць нешта далiкатнае з скарыначкай. I калi яшчэ перцам цi кетчупам памазаць.
  I жаваць такое са смакам... Грынгета да гэтага часу аблiзвалася. Хоць быць канiбалам i ганьба. Але захацелася ёй чалавечага мяса. I што супраць гэтага можна запярэчыць? Ну, есцi ёй хочацца так! Хоць пагадзiцеся, апетыты могуць быць бязмежнымi.
  Грынгета стрэлiла па кiтайскай Т-54. Праламала залiшне забойным снарадам браню i прачырыкала:
  - Карацей кажучы, я дзяѓчына крычыць банзай!
  I зноѓ смяшкi, i выскаленыя зубкi тыгрыцы. I пасылае ва ѓсе бакi блiкi пражэктараѓ.
  А тут яшчэ i Малання як захiхiкае i выгукне:
  - Усiх вазьму i разарву!
  I нацiсне босымi ножкамi на гашэткi кулямёта. I як пачне ѓсiх пяхотнiкаѓ расстрэльваць. I лiтаральна выкошваць, нiбы каса ссякае траву.
  Расстраляла многiх дзяѓчынка. I як выскалiцца... I зноѓ возьме i пальне! I давай зноѓ касiць!
  Ух, i сцерва...
  Малання са смяшком усё робiць... I па ворагах страляе. I ѓ рабства недапяскоѓ звяртае. Ух, ты, якая чартоѓка! Ну i баба...
  Таксама катаваннямi песцiцца. У прыватнасцi распаленымi iголкамi ѓ грудзi кiтайскай камсамолцы калола. I ѓвесь грудок ёй пакалола. Прабiвала соску наскрозь. Такая вось крутая Малання. I жывот дзяѓчыне доѓгай iголкай праткнула - прама ѓ пупок. Пакруцiла там...
  I як засмяецца. Пакажа мову. I зноѓ на смех паднiме. А калi яшчэ i свечку, запаленую да грудзей з пунсовымi саскамi паднесцi. Каб тапырылiся i пакрывалiся пухiрамi.
  Вось яна катаваннямi пацешылася. Вырвала-ткi прызнаннi.
  Эх, Маланья, а сiмпатычная босая, светлавалосая ты дзяѓчынка!
  А тут i Мацiльда стала цiснуць гусенiцамi кiтайскiх салдат. I вельмi дарэчы энергiчна iх цiсне. I пры гэтым не забывае раѓцi:
  - Я смяротная дзяѓчынка!
  I спускаючы з пунсовых вуснаѓ, яркiя, прамянiстыя iскры. Вось гэта сапраѓды дзеѓка - усiм дзеѓкам дзеѓка. А чаму дзеѓка? Таму таксама кат i шлюха. I палонных катавала.
  Прычым Мацiльда рабiла, гэта выкарыстоѓваючы адмысловыя прынады - накшталт сядла i вырывала прызнаннi. Чаго толькi пры гэтым прыгожая дзяѓчына не вытварала.
  Адным са спосабаѓ катавання стала. Узяла босую нагу дзяѓчыны-камсамолкi зацiснула ѓ цiскi, i стала здушваць. Прычым да таго часу, пакуль не затрашчалi косцi. I лопнула скура, палiлася кроѓ. I беднай дзяѓчына стала так балюча, што яна ад шоку страцiла прытомнасць.
  Мацiльда прабурчала:
  - Так будзе з усiмi...
  А яшчэ другую камсамолку акунула ѓ кiпень. Таксама катаванне. Спачатку ѓ кiпень, а потым у ледзяную ваду. А пасля зноѓ у кiпень. I зноѓ у палонку. Вельмi балюча, i скура ѓ дзяѓчыны станавiцца такая чырвоная, абвараная.
  Сама камандзiр дачка лорда Джэйн Амстранг катаванняѓ цуралася. I не хацела ѓ гэтым брудзе ѓдзельнiчаць. Тады яе саму кiтайцы раздзелi i адлупцавалi крапiвой. Ну, да чаго ж жывадзёры! I так жорстка з дзяѓчынай зрабiлi. Затым вышмаравалi дочкi лорда босыя падэшвы алеем, i паставiлi пад жароѓню. Развялi агонь i сталi падсмажваць дзявочыя пяткi. I было проста вар'яцка балюча.
  Бедная лэдзi Джэйн, як над ёй здзекавалiся ... Але нiчога, хоць не пакалечылi, а пухiры за некалькi дзён сышлi. Так што цалкам можна цешыцца жыццi i атрымлiваць асалоду ад.
  Джэйн на гэта па-фiласофску заѓважыла:
  - Затое пяткi стануць мацней!
  Не вельмi добра, вядома, забiваць кiтайцаѓ, але дачка лорда была змушаная працягваць абрыдлую кар'еру. I бачыла, як яе сяброѓкi ѓсё больш i больш ператвараюцца ѓ звяроѓ i катаѓ.
  Джэйн нацiснула босымi пальчыкамi, хупавай ножкi на джойсцiк i рыкнула:
  - Будзе i на нашай вулiцы свята!
  Савецкiя войскi моцна адцiскалi кiтайцаѓ. I ѓжо былi падобны да Пекiну. Армiя Паднябеснай iмперыi несла каласальныя страты. Але войскi Кiтая ѓсё яшчэ спрабавалi наступаць. Ужо i новы 1971 год ударыѓ. Хутка вайне будзе два гады. А бiтвы кiпяць нiбы вулкан. Усё новыя i новыя мiльёны кiтайцаѓ уступаюць у бой.
  Нягледзячы на зiму, хлапчукi паднябеснай iмперыi iдуць у атаку басанож, i завальваюцца курганамi трупаѓ.
  Бiтвы разлютаваныя.
  А Наташа iх выкошвае са хуткастрэльнага аѓтамата. Зразае шэрагамi байцоѓ паднябеснай iмперыi.
  Кiдае босы ножкай гранату i прамаѓляе:
  - За матухну Русь!
  Вайна зразумела можа iсцi яшчэ доѓга. Але адважная ваяѓнiца Мiрабела дагадзiла ракетай у бункер дзе знаходзiѓся Мао Дзедун. Кiраѓнiк Кiтая - вялiкi стырнiк загiнуѓ. I ѓ вынiку чаго нарэшце скончылася вар'яцкая вайна.
  23 лютага 1871 года баявыя дзеяннi спынiлiся. I СССР з Кiтаем замiрылiся.
  Праѓда тэрытарыяльныя спрэчкi працягвалiся, i яшчэ не адразу ѓсталявалiся саюзнiцкiя адносiны. Але гэта ѓжо iншая гiсторыя.
  КАЛI Б КАПЛАН ПРАМАПНУЛАСЯ I ЛЕНIН ЖЫђ
  Замах на Ленiна не адбыѓся. Каплан прамахнулася, i Уладзiмiр Iльiч пазбег паразы куляй, якая выклiкала закаркаванне сасудаѓ i прывяла да заѓчаснага iнсульту. У вынiку кiраванне Ленiна працягнулася.
  НЭП быѓ толькi часовай перадышкай на шляху да руху да сацыялiзму. I Уладзiмiр Iльiч зрабiѓ стаѓку на фарсiраваную iндустрыялiзацыю. I гэта яго была iдэя падобная да сталiнскай. I пайшло, паехала...
  Калектывiзацыю Ленiн правёѓ не так груба, i ѓдалося пазбегнуць галадамору. I гэта несумнеѓная заслуга Уладзiмiра Iльiча. I СССР стаѓ паднiмацца.
  Але вось прыйшоѓ да ѓлады Гiтлер. I пачаѓ ствараць Германскую iмперыю.
  Ленiн з iм таксама спрабаваѓ падлашчвацца. I дапамагаѓ узбройвацца.
  Гiтлер далучыѓ да Нямеччыны Аѓстрыю - правёѓ аншлюс. Затым, i Судзецкую вобласць, з-за чаго здарыѓся Мюнхен.
  Але вось Польшчу яму i саюзнiкi, i Ленiн аддаваць не захацелi. I пачалася вайна. Армiя СССР з усходу захапiла Польшчу. Ленiн, як i Сталiн падзялiѓ дзяржаву ляхаѓ з Гiтлерам. I быѓ створаны сакрэтны пратакол.
  Разыходжанне з рэальнай гiсторыяй здарылася ѓ Фiнляндыi. Ленiн не праводзiѓ чыстак у войску, i яго войскi дзейнiчалi больш эфектыѓна.
  Тухачэѓскi правёѓ блiскучы абыходны манеѓр лiнii Маннергейма. I Фiнляндыя аказалася разгромлена ѓ самыя кароткiя тэрмiны i вызвалена Чырвонай армiяй.
  Манеѓр Тухачэѓскага аказаѓся надзвычайным. I такая цудоѓная перамога. Гiтлера захапiѓ Францыю i адмовiѓся часова ад вайны з СССР.
  Фюрэр вырашыѓ, што Расея занадта моцная, i варта спачатку захапiць Брытанiю.
  Паветраная бiтва за Англiю была прайграна. I Гiтлер стаѓ шукаць iншыя шляхi. Адзiн з iх гэта высадка ѓ Лiвii корпуса Роммеля. I спроба захапiць Афрыку. Немцы паспяхова правялi захоп Югаславii i Грэцыi. Але высадка на востраве Крыт, каштавала вялiкiх страт. Але крыху пазней фашысты ѓжо з меншымi стратамi захапiлi Мальту. I гэта было iх бясспрэчным поспехам. Роммель узяѓ Талбук атрымаѓшы яшчэ чатыры танкавыя дывiзii i развiѓ наступленне на Егiпет. Суэцкi канал быѓ захоплены. I ѓзяты пад кантроль. Яшчэ адным буйным поспехам стала ѓзяцце Гiбральтару. З падзеннем гэтай цытадэлi ѓ фашыстаѓ з'явiлася магчымасць перакiдваць войскi ѓ Афрыку па самай найкароткай адлегласцi.
  Пасля хуткага блiцкрыгу савецкiх войскаѓ у Афрыкi i перамозе на Холкiн-Гол Гiтлер, высока ацэньваѓ моц Чырвонай армii i ѓжо не разлiчваѓ на блiцкрыг. I рыхтаваѓся да сур'ёзнай вайны.
  Нямецкiя войскi рушылi i на Блiзкi Усход. Састарэлы Ленiн быѓ даволi пасiѓным. Мясцовыя арабы падтрымлiвалi нацыстаѓ, i ѓсяляк садзейнiчалi iх наступу. I гэта было даволi паспяхова i багата з гiтлераѓскiмi дасягненнямi.
  Адначасова iшоѓ захоп Афрыкi. Танк Т-4 быѓ мадэрнiзаваны, i абсталяваны больш даѓгаствольнай гарматай. I дадзеная машына ездзiла нядрэнна.
  Немцы ажыццяѓлялi захоп чорнага кантынента, не сустракаючы сур'ёзнага супрацiву. Ангельцы саступалi i лiкам i баяздольнасцю.
  Гiтлераѓцы паступова паглыналi Афрыку, i перамагалi на Блiзкiм Усходзе. У вайну ѓступiла i Японiя, атакаваѓшы ЗША ѓ Перу-Харбар. I гэта аказалася дастаткова моцным ходам. I як разбуралi самураi амерыканцаѓ. I захоплiвалi ѓладаннi ѓ Азii. Сiнгапур быѓ непрыступны з мора, але японцы яго ѓзялi з сушы.
  I гэта новы, буйны поспех гiтлераѓцаѓ, бо ЗША былi прыцiснутыя.
  Фашысты ѓ 1942 году пачалi наступ на Iндыю, i захапiлi яе... А Афрыка была заваяваная да канца Аѓгуста. Немцы таксама правялi i аперацыю "Белы мядзведзь", захапiѓшы яшчэ i Швецыю. У з верасня была захоплена i Швейцарыя. Пасля чаго фашысты загадай актыѓны наступ падводным флотам i авiяцыяй на Брытанiю.
  У фрыцаѓ былi выдатныя новыя бамбавiкi Ю-188, з больш дасканалымi формамi, i яны бамбавалi Брытанiю. Лётчык Марсэль пакрыѓ сябе славай i стаѓшы сапраѓднай легендай.
  Немцы бiлi ангельцаѓ нiбы смактунак на моры ѓ паветры. Тады Гiтлер iм i прапанаваѓ ультыматум. Чэрчыль быѓ гатовы на свет, але было ѓжо позна.
  Адначасова ѓ Трэцiм Рэйху была распрацавана цэлае сямейства найноѓшых танкаѓ: "Пантэра", "Тыгр"-2, "Леѓ", "Маѓс". Iх iмкнулiся зрабiць максiмальна падобнымi, больш выдатнымi памерамi. Але ѓ "Маѓса", было дзве гарматы. I гэта зрабiла танк шырэйшым i цяжэйшым.
  Немцы працягвалi нарошчваць свой патэнцыял. Ю-188 бамбаваѓ Брытанiю, а на падыходзе быѓ i Ю-288 яшчэ больш магутны i хуткасны самалёт.
  Фюрэр патрабаваѓ разнесцi Брытанiю.
  Марсэль, збiѓшы трыста самалётаѓ быѓ узнагароджаны ордэнам Германскага арла з дыяментамi. А калi збiѓ чатырыста: атрымаѓ Рыцарскi Крыж Жалезнага Крыжа з залатым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi. I гэта быѓ першы, хто атрымаѓ узнагароду такога ѓзроѓню. А за пяцьсот самалётаѓ яму быѓ уручаны Вялiкi Крыж Жалезнага крыжа. I гэта было вельмi крутое дасягненне.
  Але Марсэль працягваѓ хутка набiраць рахункi. Асаблiва калi з'явiѓся МЕ-309 з вялiкай хуткасцю ѓ 740 кiламетраѓ за гадзiну, i сям'ю агнявымi кропкамi.
  Марсэль на гэтым самалёце супернiкаѓ Трэцяга Рэйха разбураѓ. Калi яго рахунак дасягнуѓ тысячы самалётаѓ, яму была ѓручаная адмысловая ѓзнагарода: Зорка Рыцарскага крыжа Жалезнага Крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Англiя трымалася пад ударамi Люфтвафэ адчайна. Але яе флот раставаѓ. I падводныя лодкi станавiлiся ѓ Трэцяга Рэйха ѓсё мацнейшымi i дасканалымi.
  I яны так прасавалi Брытанiю, проста бязбожна. Тады нарэшце ѓ лiпенi 1943 года адбылася высадка дэсанту. I на гэты раз немцы выкарыстоѓвалi найноѓшы свае танкi змаглi дамагчыся перамогi. I Брытанiя супрацiѓлялася ѓсяго толькi два тыднi.
  Пасля падзення Брытанii, Гiтлер задумаѓся. Ваяваць з ЗША цi паспрабаваць павярнуць на ѓсход? Ленiн ва ѓзросце сямiдзесяцi трох гадоѓ, пражыѓшы прыкладна столькi, колькi Сталiн i на дваццаць гадоѓ больш, чым у рэальнай гiсторыi ѓ студзенi 1944 года памёр.
  Немцы да гэтага часу захапiлi i Iсландыю i разам з японцамi Аѓстралiю. Трэцi Рэйх дасягнуѓ вельмi шмат чаго.
  Але ЗША ѓсё заставалiся не ѓзятыя, i было прынятае рашэнне - iх акупаваць.
  Але замест Ленiна зараз Старшынём СССР стаѓ Леѓ Троцкi. А гэта чысты габрэй. I яму антысемiцкая палiтыка Гiтлера не падабалася.
  Але Леѓ Троцкi вельмi хiтры палiтык. I вось ён прыняѓ рашэнне пакуль Гiтлера не дражнiць. I нават прапанаваѓ ваяваць з ЗША сумесна.
  Фюрэр Германii на гэта пагадзiѓся.
  I вось Чырвоная Армiя перайшла летам 1944 года ѓ наступленне на Алясцы.
  А войскi Гiтлера насоѓвалася праз Грэнландыю i далей на Канаду, i праз саюзную Аргентыну, i якая перайшла на бок Трэцяга Рэйха Бразiлiю з поѓдня.
  Вайна праз расцягнутасць камунiкацый зацягнулася. Але ѓсё ж ЗША прайгравалi. У немцаѓ з'явiлiся танк з серыi "Е". Яны пераѓзыходзiла амерыканскiя. Акрамя "Першынгу" i "Звышпершынгу" у 1945 году ѓ ЗША амаль нiчога не з'явiлася. I немцы якасна дамiнавалi на супернiкам. Савецкiя танкi таксама былi нашмат лепшымi за амерыканскiя. Пераѓзыходзiла амерыканцаѓ i нямецкая штурмавая вiнтоѓка МР-44, якая iх лiтаральна выкошвала.
  ЗША за кошт магутнай эканомiкi i вялiкага насельнiцтва ваявалi доѓга i ѓпарта. Падзел акiянам, i празмерная расцягнутасць камунiкацый перашкаджалi дабiць Амерыку хутка. I ѓ СССР якi захапiѓ Аляску былi свае складанасцi. Але вайна ѓсё iшла i iшла... I вось у сорак пятым годзе, ужо амаль палова ЗША была захоплена. А ѓ 1946 годзе 9 траѓня ЗША капiтулявалi. Так завяршылася другая сусветная вайна.
  У свеце ѓсталявалася гегемонiя Германii, Японii i СССР. Расея атрымала сабе назад Аляску, i амаль палову Канады. Так наступiѓ часовы свет.
  Трэцi Рэйх часова адпачываѓ, але 20 красавiка 1953 гады напаѓ на Японiю. СССР да гэтага моманту ѓжо меѓ атамную бомбу. Леѓ Троцкi памёр, прычым паводле дзiѓнай iронii, як i Сталiн у сакавiку 1953 года. Але яму ѓспадкаваѓ Вазнясенскi, якi аказаѓся вельмi моцным правадыром. I ён таксама ѓступiѓ у вайну з Японiяй.
  Гiтлер яшчэ не занадта стары, i вёѓ здаровую выяву жыцця, i не еѓ мяса. I таму яшчэ быѓ жывы.
  Трэцi Рэйх i СССР ваявалi з Японiяй больш за год, i ѓ канчатковым вынiку яе пакарылi, як раз 12 мая 1954 года.
  Так завяршылася яшчэ адна вайна. I СССР узмацнiѓ пазiцыi: вярнуѓшы паѓднёвы Сахалiн i Курыльскую граду, а таксама Маньчжурыю, Порт-Артур, i Карэю сабе.
  I гэта аказалася апошняя вайна.
  Трэцi Рэйх вырашыѓ пачаць касмiчную экспансiю. I СССР таксама... Гiтлер памёр у сакавiку 1960 года, паспеѓшы правесцi 20 красавiка 1959 года рэферэндум аб заснаваннi манархii. I яго пасад успадкаваѓ сын. I дзякуючы гэтаму Трэцi Рэйх захаваѓ стабiльнасьць.
  А адначасова з нараджэннем Гiтлера 20 красавiка 1959 года, адбыѓся палёт касманаѓтаѓ на Марс. Дакладней пачаѓся i за паѓгода скончыѓся. Так пайшла новая касмiчная эпоха. СССР злётаѓ на Марс на дзесяць гадоѓ пазней.... У 1980 году людзi пабывалi на ѓсiх планетах Сонечнай Сiстэмы i гэта выдатна.
  А ѓ 2020 годзе пачалася першая мiжзоркавая экспедыцыя.
  
  
  ВАЙНА ђ АФГАНIСТАНЕ
  Расейскiя войскi 1 жнiѓня 2001 года нанеслi ѓдар авiяцыяй i ракетамi па талiбах. Галоѓнай мэтай было прадухiлiць верагодны разгром паѓночнага альянсу. Рашэнне збольшага разумнае, але... Бэн Ладэн адмовiѓся ад тэракту ѓ Амерыцы i вырашыѓ цалкам засяродзiцца на Расii. Вайна загарэлася з новай сiлай.
  Захад зразумела асудзiѓ Расею. А Бэн Ладэн заклiкаѓ да тэрактаѓ супраць рэжыму Пуцiна. Талiбы атрымалi падмацаванне з Пакiстана i зноѓ спрабавала наступаць. Забойства Ахмад Шах Масуда, моцна дапамагла войскам талiбан рушыць наперад. Расiя актывiзавала бамбардзiроѓкi. У бой таксама былi кiнуты асобныя часткi спецназа. Баi разгарнулiся вельмi крывавыя.
  Расея ѓсё больш i больш уцягвалася ѓ вайну ѓ Аѓганiстане. ЗША, заходнiя краiны, Iсламскi свет пастаѓлялi зброю руху Талiбан. Баi кiпелi кровапралiтныя. Расея ѓсё больш i больш уцягвала туды сваё войска.
  Перакiдвалiся i танкi, i самаходкi
  Талiбан бамбiлi. I расейскiя войскi змагалiся з няроѓнымi сiламi. Дакладней супраць iх ужывалiся прыёмы партызанскай вайны.
  У Расii ѓ Пуцiна ѓзмацнiлася апазiцыя. Камунiсты прыгадалi, што ён пераемнiк Ельцына, i ѓцягнуѓ Расiю ѓ новыя войны. Незадаволеныя аказалiся i лiбералы. Пуцiн губляѓ падтрымку ѓ грамадзтве. Страты падчас Афганскай вайны раслi.
  На выбарах у Дзярждуму было як нiколi шмат скандалаѓ i фальсiфiкацый. Камунiсты ѓзмацнiлi пазiцыi. СПС i Яблык не прайшлi ѓ парламент. З'явiѓся блок Радзiма. Адзiная Расея таксама атрымала шмат i ЛДПР дадала. Але выбары былi скандальныя. Радзiма, ЛДПР i ЕР захавалi кантроль улад над думай. Але камунiсты былi моцныя. На прэзiдэнцкiх выбарах Пуцiн перамог толькi ѓ другiм туры. I вайна ѓ Аѓганiстане працягвалася, як i ѓ Чачэнii.
  Расея там угразла капiтальна. Уводзiлася ѓсё больш i больш войск. I баi нарасталi. А колькасць нападзенняѓ iшла хваляй выбухной.
  Кошты на нафту выраслi не занадта моцна. Так вайны ѓ Iраку не было. I неѓзабаве з Садама Хусэйна зьнялi санкцыi. Ягоны рэжым зноѓ стаѓ збiраць сiлы. I рыхтаваць вайну з Iранам. I ЗША яму ѓ гэтым дапамагала. У 2007 годзе выбары ѓ Дзярждуму прайшлi з вялiкiм поспехам у камунiстаѓ, якiя атрымалi нарэшце большасць.
  Пуцiн у гэтых умовах нягледзячы на канстытуцыю пайшоѓ на трэцi тэрмiн, звярнуѓшыся да механiзму рэферэндуму. I яму ѓдалося змянiць фармулёѓку канстытуцыi адмянiѓшы два тэрмiны.
  У вынiку ѓ 2008 годзе, састарэлы i надакучлiвы Зюганаѓ ва ѓмовах iнфармацыйнага прэсiнгу не змог адолець Пуцiна.
  Але пасля сiтуацыя для рэжыму яшчэ больш пагоршылася. Вайна ѓ Аѓганiстане працягвалася ѓжо шмат гадоѓ. I канца краю ёй не было вiдаць.
  Пуцiн пайшоѓ на чацьвёрты тэрмiн ва ѓмовах эканамiчнага крызысу. I скандалаѓ з карупцыяй, i стомленасцi ад яго электарату. Шанцы дыктатара зменшылiся.
  Але зноѓ быѓ пушчаны ѓ ход адмiнiстратыѓны рэсурс i масавыя фальсiфiкацыi. Народ лiнуѓ на вулiцы, i прайшлi масавыя сутыкненнi. Пралiлася кроѓ.
  Пуцiн прайшоѓ i на чацвёрты тэрмiн у 2012 годзе. I зноѓ вайна ѓ Аѓганiстане i крызiс. I заадно пастаянныя сутыкненнi з палiцыяй, рознага роду мiтынгi, шмат чаго яшчэ.
  Нi хвiлiны спакою. Ва Украiне прайшоѓ майдан. Але Крым адцiснуць не ѓдалося. Мясцовае насельнiцтва не вельмi хацела ѓ пуцiнскую Расiю. Ва Украiне прыйшоѓ Парашэнка i было ѓсё больш-менш паспяхова. У 2016 годзе з-за падання цэн на нафту i газ, у эканомiцы Расii здарыѓся пiк крызiсу. Пуцiн пайшоѓ на пяты тэрмiн. I перамог дзякуючы масавым фальсiфiкацыям, i недапушчэннем да выбараѓ усiх акрамя надакучлiвага i старога кiшэннага Зюганава.
  I вайна ѓ Аѓганiстане працягвалася з бясконцымi струменямi цынкавых трунаѓ.
  Вось ужо i 2020 год наступiѓ.... Пуцiна абралi на шосты тэрмiн, а яго канкурэнт кiшэнны Зюганаѓ зноѓ прадуѓ. А вайна доѓжыцца ѓжо амаль 20 гадоѓ.
  У Аѓганiстане пакуль яшчэ бушуе вайна. Летчыцы Анастасiя Вядзьмакова i Акулiна Арлова наносяць удары з паветра.
  Прыгожыя дзяѓчыны ваююць у адным бiкiнi i нацiскаюць босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка.
  Вядома, сучасная вайна не такая цiкавая як другая сусветная. Тады вось дзяѓчынкам даводзiлася праяѓляць цуды доблесцi i гераiзму.
  А зараз амаль усю працу за цябе выконвае кампутар. I гэта зусiм не так ужо i выдатна.
  Не, месцы для подзвiгу. Настасся Ведзьмакова свiснула... Засмяялася... Ды былi сутычкi баявыя ды кажуць яшчэ якiя. А цяпер толькi кнопку босай нагой, нацiснула i ляцiць ракета з камп'ютарным навядзеннем. А дзе паветраныя баi? У талiбаѓ авiяцыi няма.
  Калi i нясуць войскi Расii страты, то толькi ад дыверсiй, мiн, удараѓ цiшком.
  Часам баевiкi IДIЛ i Талiбан, труцяць расiйскiх салдат. I ѓвогуле вайна ѓсё больш брудная. Як у Сiрыi не атрымлiваецца. Мясцовыя войскi слабаватыя, ды i Iран свае сiлы не пасылае. Мясцовыя сiлы здраджваюць. Маджахеды маюць падтрымку насельнiцтва. Тым больш урад у Кабуле ѓжо даѓно не аѓтарытэт.
  Тым больш самае галоѓнае талiбы моцныя i адзiныя з IДIЛ. Спроба дамовiцца з талiбамi не ѓдалася. А з IДIЛ i зусiм дамаѓляцца не збiралiся. I тут яшчэ Пакiстан, i iсламскiя краiны маджахедам дапамагаюць.
  Амерыканцы пазбеглi тэракту 11 верасня ѓдала, спiхнулi гэты гемарой на Расiю. Пуцiн жа вiдаць вырашыѓ, што яму мора па калена, i што ѓсё вырашыцца пераможна i малой крывёй. Але высветлiлася, што афганцы i па рэцэптах Расii жыць не жадаюць i ЗША ѓ тым лiку. I Расii не так ужо i проста...
  Бамбардзiроѓкамi перамагчы маджахедаѓ не ѓдаецца. Мясцовыя сiлы слабаватыя i баяцца ваяваць. Даводзiцца ѓсё больш кiдаць у бой частак спецназа. Вайна раскручваецца.
  Анастасiя Вядзьмакоѓ засумавала... Усё, што ѓ свеце не робiцца, рухаецца па нейкай спiралi. Але жыццё працягваецца.
  Пасля таго, як амерыканцы маральна сышлi з Аѓганiстана, расiйская авiяцыя абрынулася на тэрарыстаѓ, падтрымлiваючы мясцовыя сiлы з паветра. Адначасова, адборныя часткi спецпрызна пачалi паляванне за верхаводамi баевiкоѓ.
  Дзве чароѓныя дзяѓчыны, Маргарыта i Анастасiя, вядуць няроѓны бой у цяснiну. Прыгажунi рослыя, вельмi моцныя i мускулiстыя, у ахоѓных плашчах-хамелеонах. Такая маскiроѓка робiць байцоѓ нябачнымi, дзякуючы кампутарнай графiцы.
  Але абедзве юныя асобы аказалiся не дысцыплiнаванымi. Прапоѓзаѓшы ѓ гарах не адзiн дзясятак мiль i натыкнуѓшыся на банду, яны адкрылi агонь, не жадаючы нi з кiм дзялiцца. Iх хуткастрэльныя аѓтаматы, з кулямi з уранавымi стрыжнямi, сапраѓдныя носьбiты смерцi. Ваяѓнiцы, скачучы па снезе, бiлi па маджахедах.
  Маргарыта ѓдарыла з падствольнiка, шуганула пульсарам, высекшы цэлы тузiн бандытаѓ. Некалькi кропелек крывi нават патрапiлi на празрыстую браню шлема.
  У дзяѓчат самае сучаснае ѓзбраенне. Кампутарнае навядзенне.
  Яны, дзве рослыя мiлкi, стаяць цэлага палка. Ваяѓнiцы дасылаюць чэргi, збiваючы маджахедаѓ шэрагамi.
  Гарыць зямля, i пырскае кроѓ. Маджахеды адчайна агрызаюцца. Дзяѓчат, нарэшце, зачапiла. Для iх бронi не страшна, але плашч-хамелеон выйшаѓ са строю. Усё ж прылада кампутарнай невiдзiмкi занадта ѓжо далiкатнае, i на практыцы не так добра i задорага.
  Баевiкоѓ аказалася занадта шмат.
  Маргарыта прапанавала:
  - Выклiчам падмацаванне?
  Анастасiя адмоѓна кiѓнула галавой:
  - Давай мы самi!
  Дзяѓчыны, у шлемах i баявых гарнiтурах, працягвалi бой. Яны выкарыстоѓвалi кулi маленькiя, але вельмi шчыльныя, з узрыѓчаткай. Але ѓсё роѓна боекамплект падышоѓ да канца. А баевiкоѓ усё прыбывала.
  Дзяѓчынкi сталi адыходзiць. Але было позна ѓжо. Яны апынулася ѓ сапраѓдным гадзюшнiку. Сотнi маджахедаѓ лезлi з усiх бакоѓ.
  Маргарыта прамармытаѓ:
  - У нас скончылiся патроны i гранаты. Цяпер застаецца толькi ѓрукапашную!
  Анастасiя ѓсмiхнулася i заѓважыла:
  - Удваiх, супраць тысячы! Застаецца толькi адно!
  Маргарыта згодна кiѓнула i зрабiла салют:
  - Так, выклiкаем агонь на сябе!
  Анастасiя ѓскрыкнула, атрасаючы пыл, у яе зноѓ трапiлi з буйнакалiбернай вiнтоѓкi. - Мусiць, застанецца сiняк, - падумала дзяѓчына.
  Ён агледзелася i крыкнула:
  - Тут шчылiна ёсць! Давайце заскочым, можа, уцалеем пры абстрэле!
  Маргарыта перадала ѓ рацыю:
  - Вакол нас больш за тысячу бандытаѓ! Па квадраце 54-85-83 дайце мора агню!
  У дзяѓчыну зноѓ ударылi адразу дзясятак чэргаѓ, збiваючы зноѓ. Скрозь браню мускулiстае цела адчувае ѓдары. Патрапiлi i ѓ Анастасiю.
  Абедзве дзяѓчыны на карачках падпаѓзлi да вузкай шчылiны ѓ горным гранiтным разломе. Спачатку працiснулася Анастасiя, слiзгануѓшы ѓ глыбiню, потым Маргарыта. Зверху ѓжо падалi цяжкiя снарады i ракеты расiйскай артылерыi.
  Буйны асколак ударыѓ у шлем, праламаѓшы вугляпластык. У патылiцу, нiбы патрапiла дубiнай. Аглушаная дзяѓчына з цяжкасцю праслiзнула ѓ шчылiну i стала падаць унiз у глыбокую, беспрасветную бездань!
  
  СЕПАРАТНЫ СВЕТ З ГIТЛЕРАМ
  Дапусцiм, што фюрар прыняѓ бы апошнюю прапанову Сталiна аб сепаратным свеце ѓ вераснi сорак трэцяга года? Рэальна для Нямеччыны гэта быѓ ужо апошнi шанец на выратаванне. Курская бiтва прайграна i рускiя даказалi, што могуць перамагаць нават улетку. Саюзнiкi захапiлi Сiцылiю i высадзiлiся ѓ Iталii.
  Самы галоѓны сатэлiт - Мусалiнi страцiѓ уладу i краiну.
  Няма рэальна калi гэта праѓда, што Сталiн прапаноѓваѓ фюрару мiр, то Гiтлер апошнi крэтын адхiлiѓшы яго. А што магло выйсцi ѓ гэтым выпадку?
  Свет заключаны ѓ нулявым варыянце. Армiя вермахта адыходзiць да мяжы. Адначасова буйныя сiлы фашыстаѓ перакiдаюцца ѓ Iталiю. I галоѓнае, што авiяцыя з загартаванымi асамi таксама пераходзiць туды.
  Саюзнiкi нясуць куды большыя страты. У ход уступаюць нямецкiя "Фердынанда", "Пантэры" i "Тыгры". Усе гэтыя машыны куды мацнейшыя за амерыканскiх "Шэрманаѓ", i ангельскiх "Чэрчыляѓ".
  Ды i нямецкiя дывiзii больш дасведчаныя, вымуштраваныя i дысцыплiнаваныя, чым амерыканскiя i ангельскiя. Ды яшчэ i больш шматлiкiя.
  Саюзнiкi ѓжо да пачатку лiстапада аказалiся выбiтымi з Iталii. А ѓ снежнi iх выцеснiлi i з Сiцылii. Страты захаду аказалiся вялiзныя. Адных палонных больш за трыста тысяч. Баi паказалi што "Шэрман" супраць "Пантэры" зусiм не цягне. Ды i супраць "Тыгра" таксама. I што амерыканцы губляюцца, трапiѓшы пад прэсiнг танкавых орд Вермахта.
  Пасля разгрому саюзнiкаѓ у Iталii, Чэрчыль завагаѓся. I сустрэѓся з Рузвельтам. Размова закранула тэму: як весцi вайну без СССР? Нямецкi Фоке-Вульф аказаѓся самым магутным па ѓзбраеннi аднамесным знiшчальнiкам Трэцяга Рэйха. I паспяхова супрацьстаючы амерыканскiм самалётам. А на падыходзе i рэактыѓная авiяцыя. Аб танках i казаць няма чаго. "Шэрман" у танкавай бiтве - нулявы. I нават прыкметна саступае састарэламу нямецкаму Т-4. Асаблiва ѓ гармату. "Чэрчыль" хоць абаронены лепей.
  Рэальны прыкiд паказваѓ, што Еѓропу вызвалiць ад фашыстаѓ нерэальна.
  Рузвельт i Чэрчыль вагалiся. А вось Гiтлер няма. Фюрэр нацiснуѓ на Франка, пагражаючы акупацыяй i, усё ж прымусiѓ Iспанiю прапусцiць нямецкiя войскi да Гiбралтара. У лютым крэпасць упала. А затым немцы па самым вузкiм участку перайшлi ѓ Марока. Пачалi захоп французскiх калонiй. Баi паказалi вялiкую баяздольнасць нямецкiх сухапутных частак, iх устойлiвасць, i баявую моц тэхнiкi.
  У гiтлераѓскiя часткi стаѓ паступаць найноѓшы аѓтамат МР-44, а ѓ небе з'яѓлялiся МЕ-262.
  За вясну гiтлераѓцы разгром пару дзясяткаѓ дывiзiй саюзнiкаѓ захапiлi Марока i Алжыр, увайшлi ѓ Тунiс. Да пачатку чэрвеня ѓ небе ваявала ѓжо тысяча рэактыѓных МЕ-262 не мелы сабе роѓных ва ѓзбраеннi i хуткасцi.
  Тым не менш, ангельцы i амерыканцы ѓ пачатку чэрвеня ѓсё ж паспрабавалi высадзiцца ѓ Нармандыi. Але iх тамака чакалi. На фронце з'явiлiся "Пантэра"-2 i "Тыгр"-2 верагодна больш дасканалыя танкi з магутным узбраеннем. I моцным нахiльным бранiраваннем iлба. Iх гарматы на вялiкай дыстанцыi прабiвалi ѓсе танкi саюзнiкаѓ.
  Немцы таксама мелi вялiкую колькасць сваiх войскаѓ, папоѓнiѓшы iх замежнiкамi i татальнай мабiлiзацыяй, а таксама салдатамi, якiя вярнулiся з палону.
  Чэрвеньская высадка скончылася поѓным разгромаѓ саюзнiкаѓ, узяццем у палон больш за паѓмiльёна салдат i афiцэраѓ. Пасля катастрофы ѓ Нармандыi, Чэрчыль прапанаваѓ фюрару мiр на ѓмове пост-факта. Гэта значыць, хто што кантралюе, тое за тым i застаецца. Немцы якраз выбiлi ангельцаѓ з Тунiса i ѓступiлi ѓ Лiвiю, а на паѓднёвым флангу iх войскi падыходзiлi да Камеруна.
  А пакуль iшлi, перамовы, гiтлераѓцы паспелi ѓступiць у Егiпет. Фюрар жа адчуѓшы сябе моцным - запатрабаваѓ аддаць яму ѓсе французскiя валадарствы. А таксама поѓнач Афрыкi i Iрак з Кувейтам. I выплачваць рэпарацый.
  Чэрчыль адхiлiѓ гэтую прапанову. Але становiшча ангельцаѓ заставалася цяжкiм. У немцаѓ з'явiѓся новы лёгкi, манеѓраны i галоѓнае просты ѓ вытворчасцi i танны рэактыѓны знiшчальнiкаѓ ХЕ-162, i рэактыѓны бамбавiк "Арада". Апошнi самалёт не маглi дагнаць знiшчальнiкi, i яго цяжка збiць зенiткамi. Так што ѓ ангельцаѓ дадалося праблем. На сушы немцы перамагалi. Захапiлi Егiпет, потым i Палестыну. А далей пры падтрымцы мясцовага насельнiцтва ѓварвалiся i ѓ Iрак i Кувейт. Узялi i гэтыя тэрыторыi пад кантроль.
  Ангельцы здавалiся ѓ палон, а каланiяльныя войскi дэзертыравалi. Напалоханыя паразамi брытанскiя капiталiсты ѓзмацнялi цiск на Чэрчыля.
  Актыѓна вялася i падводная вайна. Немцы спусцiлi падводную лодку на перакiсы вадароду, i атрымалi яшчэ больш татальную перавагу на моры.
  Да канца сорак чацвёртага года немцы пакарылi практычна ѓвесь Блiзкi Усход i поѓнач Афрыкi. З'явiлiся на фронце i першыя танкi серыi "Е", больш дасканалыя i спрытныя.
  Чэрчыль сутыкнуѓся з моцнай апазiцыяй. Яго патрабавалi адправiць у адстаѓку. Рузвельт нават не рызыкнуѓ пайсцi на чацвёрты тэрмiн. I перамог малады кандыдат ад рэспублiканцаѓ.
  Гiтлер зiмой i вясной сорак пятага года рухаѓся на поѓдзень Афрыкi. Захоплiваѓ усё новыя i новыя тэрыторыi. Адначасова рыхтавалася нападзенне i на саму Брытанiю. Падводная вайна станавiлася ѓсё больш актыѓна i актыѓна.
  Наступiла лета... Фрыцы правялi выпрабаванне новага танка Е-50. Дадзеная машына не мела сабе роѓных i магла лiчыцца непераможнай. З'явiѓся i Ю-287, рэактыѓная машына найвысокага класа. Прэсавалi ангельцаѓ ладна. А затым у жнiѓнi рушыла ѓслед высадка. Такая вось дзёрзкая аперацыя. Брытанiя i трох тыдняѓ не пратрымалася. Узялi немцы Лондан i зарагаталi.
  Фюрэр асабiста звязваѓ вялiкiя надзеi з серыяй "Е". Танкi гэтай серыi адрознiвалiся размяшчэнне рухавiка i трансмiсii разам, а каробкi перадач на маторы. Гэта дазволiла ѓшчыльнiць кампаноѓку, i зрабiць нiзкiя сiлуэты. Машыны атрымалiся больш кампактныя. Напрыклад, Сак Е-25 пры вазе ѓ 26,6 тон мела лабавую браню ѓ 120-мiлiметраѓ пад нахiлам у сорак пяць градусаѓ i 82-мiлiметрая бартавую браню - плюс каткi.
  Гэта рабiла самаходку непрабiѓнай для ангельскiх i амерыканскiх гармат. А рухавiк у 700 конскiх сiл даваѓ дзiкую хуткасць i манеѓранасць.
  Ангельцы былi проста ѓ шоку ад Е-25 з 88-мiлiметровай гарматай i лiтаральна разадраныя новай тэхнiкай.
  Пасля капiтуляцыi Брытанii гiтлераѓцы ѓ кастрычнiку захапiлi i Iсландыю - правёѓшы аперацыю "Iкар". Амерыканскi гарнiзон капiтуляваѓ. У палоне аказалася амаль сто тысяч салдат.
  Амерыка звярнулася да фюрэра з прапановай мiру i падзелу сфер уплыву. Праект з атамнай бомбай пакуль яшчэ не атрымлiваѓся, а фрыцы ѓжо на парозе.
  Гiтлер, узважыѓшы ѓсё за i супраць прыняѓ рашэнне - наступаць на Амерыку з двух бакоѓ. А менавiта выкарыстоѓваючы плацдармы ѓ Аргентыне i Бразiлii з поѓдня. I праз Грэнландыю i Канаду з поѓначы. Крыху лепш стала японцам, якiя асвоiлi выпуск па лiцэнзii ХЕ-162.
  У ЗША пакуль не было дастаткова баяздольных рэактыѓных самалётаѓ. А флот нёс вялiзныя страты ад падводных лодак. I кусаѓ янкi, кусаѓ. Гiтлер настойваѓ на татальнай вайне.
  Фюрэр меѓ iнфармацыю, што ѓ ЗША ѓжо створаны ядзерны рэактар i праводзяцца працы па атамнай бомбе. I загадаѓ раздушыць Амерыку.
  У ход пайшла новая зброя - дыскалёты якiя непаражальныя для стралковай зброi, абцякальныя ламiнарным струменем.
  Яны тапiлi караблi i распiлоѓвалi самалёты войска ЗША. Сорак шосты год прайшоѓ у прасоѓваннi немцаѓ i японцаѓ з поѓдня i высадкай у Канадзе з поѓначы. Гэта значыць, даволi паспяхова.
  Немцы мелi танк Е-50, якiя пераѓзыходзiѓ на парадак i "Шэрманы", i "Першынгi", i "Патоны".
  Магутны танк з 105-мiлiметровай гарматай, вышынёй менш за два метры з лабавой бранёй у 250-мiлiметраѓ пад нахiлам, бартоѓ у 170-мiлiметраѓ i таксама пад нахiлам, пры вазе машыны ѓ шэсцьдзесят восем тон i рухавiку газатурбiнным у 1500 . Такая машына стала асноѓным танкам Трэцяга Рэйха, i не мела сабе роѓных. Амерыканцы з iм не маглi канкураваць.
  Праѓда, вялiкая вага машыны нараджала некаторыя праблемы. Па гэтым з'явiѓся i аблегчаны варыянт машыны ѓ выглядзе "Пантэры"-4. Дадзеная машына мела лягчэйшую, але цалкам дастатковую гармату ѓ 88-мiлiметраѓ, лабавую браню ѓ 150-мiлiметраѓ пад нахiлам i 120-мiлiметраѓ бартавую, пры вазе ѓ сорак шэсць тон i рухавiку ѓ 1200 конскiх сiл. Дадзены танк таксама пераѓзыходзiѓ "Першынгi" i "Патоны", будучы блiзкiм iм па вазе.
  Немцы рухалiся паспяхова. Захапiлi Таронта, Квебек. Занялi разам з Японцамi Венесуэлу i Панаму. Потым спусцiлiся з поѓдня, Коста-Рыку, Нiкарагуа, Гандурас i Мексiку. Фашысты змаглi таксама атакаваць ЗША i з Поѓначы - адрэзаѓшы Аляску. Затым захапiѓшы яе большую частку.
  Да пачатку сорак сёмага года, дакладней да вясны - амаль уся Канада i Мексiка аказалiся захопленыя гiтлераѓцамi.
  Новыя фашысцкiя танкi занадта пераѓзыходзiлi амерыканскiя. А авiяцыя тым больш! Супраць жа дыскалетаѓ - якiх моцны ламiнарны струмень рабiѓ непаражальнымi, наогул не было ѓ амерыканцаѓ зброi.
  Так што фашысты дамiнавалi на полi бою. I аѓтамат МР-54 быѓ куды лепшы за амерыканскi пiсталет-кулямёт.
  Так што сiлы аказалiся вельмi нават няроѓнымi. Вайна зацягвалася толькi таму, што амэрыканцы мелi занадта шмат тэхнiкi i вялiкае насельнiцтва. Але дыскалёты лiтаральна збiвалi рознага роду самалёты, i iншыя машыны. Яны дзейнiчалi метадам тарана - развiваючы хуткасць у пяць-шэсць гукавых.
  Так што дэманстрацыя магчымасцяѓ аказалася надзвычайнай. Тут ужо ЗША i атамная бомба не дапамагае. А ѓ Гiтлера сiла Афрыкi, Азii i дзясяткаѓ мiльёнаѓ рабоѓ!
  Амерыку паступова зацiскаюць. За вясну i лета сорак сёмага года, немцы захапiлi ѓжо палову тэрыторыi ЗША i ѓсю Аляску. Так што янкi прыходзiць як кавалку жалеза на кавадле.
  Увосень упаѓ Нью-Ёрк, а спачатку снежня Вашынгтон. 25 снежня 1947 года, якраз на Каляды ЗША капiтулявалi. Завяршылася яшчэ адна, вельмi агрэсiѓная бiтва другой сусветнай вайны. У Трэцяга Рэйха з'явiлiся новыя танкi серыi АГ - пiрамiдальныя. I заставалася яшчэ i Расея.
  Гiтлер узмоцнена рыхтаваѓся да вайны. Плануючы ѓдар разам з Японiяй. Краiна ѓзыходзячага Сонца прайграла серыю Е па лiцэнзii.
  I набрала ѓ свае войскi масу кiтайцаѓ.
  Але вось 20 красавiка 1949 года фашысцкая Германiя напала на СССР. Ужо другi раз - выкарыстоѓваючы замежныя дывiзii пiрамiдальныя танкi. А ѓ СССР параѓнальна нядаѓна з'явiлася Т-54. Машына, якую, зрэшты, таксама можна лiчыць зверам. Хоць i саступала АГ-50 у абароне асаблiва бартоѓ i ѓзбраеннi. Т-54 таксама саступаѓ i Е-50... Гэта значыць абодвум выглядам нямецкiх танкаѓ. Затое важыѓ менш i быѓ прасцей у вытворчасцi.
  Але нямецкiя машыны выраблялi заводы паловы свету. I гэта давала Гiтлеру вялiкую перавагу. Акрамя таго i савецкая авiяцыя саступала колькасцю i якасцям фашыстам. Асаблiва ва ѓзбраеннi, бранi i хуткасцi. Фашысты набралi сiлу!
  Чырвоная армiя вядома таксама моцная, але Мiг-15 яшчэ толькi-толькi стаѓ паступаць у войскi, i асноѓны знiшчальнiк ЯК-9. Ужо вiдавочна састарэлы i не здольны супрацьстаяць германскай авiяцыйнай моцы. Танк IС-7 не пайшоѓ у серыйную вытворчасць. Масавай машынай стаѓ IС-4, усё ж не зусiм дасканалая машына, але надыходзячая па ѓзроѓнi абароны да Е-50. Праѓда нямецкая гармата 105-мiлiметраѓ 100ЭЛ была больш магутнай i баяздольнай, чым 122-мiлiметровая ѓ IС-4. Але асноѓны савецкi танк усё яшчэ Т-34-85, а Т-54 у меншасцi. Пакуль выходзiць параѓнальна невялiкiмi серыямi.
  Немцы прарвалi савецкую абарону. I накiравалiся наперад. Хаця абарончыя рубяжы i былi магутныя. Але фрыцы iх усё роѓна прарывалi. I хоць i не надта хутка прасоѓвалiся. У сярэдзiне траѓня паѓ Мiнск.
  А ѓ канцы чэрвеня гiтлераѓцы падышлi да Смаленска. Так што фашыстам прыйшлося прарабiць доѓгi шлях па трупах. Сам Смаленск добра ѓмацаваны i адбiвае штурмы. У пачатку лiпеня гiтлераѓскiя полчышчы падышлi да Кiева. У сярэдзiне жнiѓня фашысты блакiравалi Ленiнград. Адначасова японцы цiснулi з усходу. Акружылi Уладзiвасток. I ѓзялi самураi Хабараѓск.
  У Японii быѓ свой варыянт скапiяванага Е-50, з магутнай гарматай 88-мiлiметраѓ 100 ЭЛ, i лабавой бранёй у 200-мiлiметраѓ пад нахiлам. Дадзеная машына пераѓзыходзiла Т-54 у бранябойнасцi прылады i трохi за рахунак большага кута рацыянальнага нахiлу ѓ абароне, асаблiва бартоѓ. I важыѓ танк - каля пяцiдзесяцi тон - цяжэй Т-54 вагай у трыццаць шэсць танк.
  Японiя таксама прасавала i гнала ѓ бой кiтайцаѓ. Вялiкую сiлу сабралi самураi.
  У вераснi гiтлераѓцы ѓсё ж узялi акружаны з усiх бакоѓ Смаленск i абышлi Кiеѓ. I сталi прасоѓвацца па ѓсходзе Украiны. Ленiнграду прыйшлося прутка. Немцы падышлi да Цiхвiна. Абстаноѓка абвастрылася. У кастрычнiку фашысты ѓступiлi ѓ Крым. Сталi рухацца да Масквы. Атачылi Вязьму i ѓзялi Харкаѓ.
  Нямецкi АГ-50 гэта дасканалая машына - 250-мiлiметраѓ нахiльнай бронi з усiх ракурсаѓ i ѓ выглядзе пiрамiды. I рухавiк газатурбiнны ѓ 2000 конскiх сiл. Прылада пасылае снарад з уранавым стрыжнем, якi прабiвае савецкiя танкi нават IС-4 з вялiкай дыстанцыi. Моцная гармата ѓ немцаѓ. А сам танк непрабiѓны для савецкiх гармат. I браня класная, цэментаваная.
  Карацей кажучы, не спраѓлялiся савецкiя танкi з такiмi монстрамi. Нават IС-7 спешна зноѓ у серыю запусцiлi. Але толку ад гэтага было мала. У лiстападзе гiтлераѓцы ѓзялi Керч i блакiравалi Севастопаль. Узялi Вязьму, Арол, Калiнiн. Падышлi да Тулы. Узялi i Цiхвiн, якi гераiчна абараняецца. Засталося да Масквы ѓсё за пяцьдзесят кiламетраѓ.
  Сталiн вiдавочна запсiхаваѓ. Паспрабуй ты выстаяць супраць такога супернiка. Сiлен Вермахт. Але вось i снежань надышоѓ. Але фашысты да зiмы гатовы i працягваюць наступаць.
  Вось узяты Варашылаѓград, Белгарад i Курск! Немцы ѓшчыльную падышлi да Масквы. У студзенi ѓпала Тула, i фрыцы змаглi абысцi сталiцу i з поѓдня. У лютым канчаткова замкнулася кольца вакол Масквы. Заадно фашысты ѓзялi i Варонеж, разгарнуѓшыся да Сталiнграда.
  Сам Сталiн бег у Куйбышаѓ. Мабыць разлiчваючы зацягнуць супрацiѓ. Масква супрацiѓлялася даволi доѓга. Горад то вялiкi. Але ѓ маi сталiца ѓсё роѓна ѓпала. Немцы ѓжо захоплiвалi i Каѓказ.
  Японiя прарвалася ѓ Сярэднюю Азiю. I шмат чаго там захапiла. У чэрвенi немцы ѓзялi горад Горкi. Амаль цалкам заваявалi Каѓказ. У лiпенi ѓпаѓ, i Саратаѓ... Сталiн спарахнеѓ i быѓ хворы. Берыя скарыстаѓся момантам i прытруцiѓ правадыра. I ѓ жнiѓнi 1950 гады прапанаваѓ Нямеччыне мiр. Гiтлер пагадзiѓся толькi на капiтуляцыю. Берыя разумеючы бессэнсоѓнасць наступнага супрацiву, пайшоѓ на гэта. Так i завяршылася другая сусветная вайна. Гiтлер не стаѓ нападаць на Японiю i кiраваѓ яшчэ некалькi гадоѓ.
  Прымусiѓ сваiх былых саюзнiкаѓ увайсцi ѓ зону маркi, i навязаѓ кабальныя ѓмовы. Але 1 траѓня 1955 гады ва ѓзросце шасцiдзесяцi шасцi гадоѓ стаѓ ахвярай крушэння свайго рэактыѓнага лайнера. I пры гэтым казалi ѓсё, што дапамаглi.
  Злоѓжывальны наркотыкамi Герынг памёр яшчэ раней. I новым рэгентам стаѓ Шэленберг, якi замянiѓ Гiмлера. Апошнi некалькi надакучыѓ фюрару.
  Гiтлер планаваѓ перадаць трон аднаму са сваiх шматлiкiх нашчадкаѓ. Але не паспеѓ... Прамога спадчыннiка не было. Шэленберг скарыстаѓся момантам i ѓсталяваѓ сваю асабiстую дыктатуру. А заадно i правёѓ вайну з Японiяй. Нанёс ядзерны ѓдар, i паламаѓ краiну Узыходзячага Сонца, ужыѓшы двухмесныя пiрамiдальныя танкi з пластмасы. I зразумела за некалькi месяцаѓ перамог.
  Японiя аказалася разам са сваiмi калонiямi акупавана. Устанавiлася сусветная гегемонiя Трэцяга Рэйха. Жорсткая дыктатура, з нацыянальнай iмперыяй. Некалькi толькi былi змякчэлыя ѓмовы да славян. Iх прызналi таксама арыйцамi няхай нават другога гатунку.
  Шэленберг правiла да восемдзесят шостага года, пакуль не сканаѓ. Узнiк новы культ... Пасля Шэленберга кiраваѓ Майнштэйн сын знакамiтага фельдмаршала.
  Iмперыя развiлася тэхналагiчна i занялася касмiчнай экспансiяй. Створаны паселiшчы на Месяцы, Марсе, Венеры, Меркурыi, спадарожнiках Юпiтэра. Чалавецтва, вырашыѓшы цвёрдымi метадамi, унутраныя праблемы стала лётаць i да зорак. Навука развiвалася хутчэй, чым у рэальнай гiсторыi, бо ѓсе НДI працавалi ѓ адзiнай запрэжцы. I сусветны ѓрад стымуляваѓ даследаваннi космасу.
  
  
  МIР ПРЫ IВАНЕ ГРОЗНЫМ ЦАРЫ РАСII
  Iван Грозны не быѓ атручаны, i ѓ вынiку яго кiраванне працягнулася.
  Спачатку вялiкi цар усёткi ажанiѓся з ангельскай прынцэсе. I заадно працягнуѓ вайну на ѓсходзе. Пабудаваѓ некалькi гарадоѓ у Сiбiры, у тым лiку i Табольск. Была вылiта i цар-гармата.
  Потым была невялiкая вайна са шведамi. На гэты раз палякi былi з Расiяй на адным баку. Атрымалася дамагчыся большага, чым у рэальнай гiсторыi ѓзяѓшы штурмам Нарву, i зноѓ адваяваѓшы гарады рускiя. Пасля чаго Iван Васiльевiч загадаѓ будаваць у Вусцi Нявы горад. Той самы што i Пётр Першы. Толькi з назвай Андрэй-град. I гэта нядрэнна.
  Рускiя потым зноѓ замiрылiся з палякамi. I тыя ѓзялi Рэвель. А царскае войска ѓсёткi ѓзяла Выбарг, i ѓмацавалася на поѓначы. Iван Грозны быѓ моцны. А палкаводзец Шуйскi аказаѓся дастаткова таленавiтым i больш-менш у Расii атрымлiвалася... У цара нарадзiѓся сын, названы Пятром ад ангельскай прынцэсы. Дзмiтрый загiнуѓ пры невыразных абставiнах. Памёр i Фядот. Так што ѓ 1600 годзе, пасля шасцiдзесяцi сямi праѓлення калi памёр Iван Грозных, новым царом стаѓ дзесяцiгадовы хлопчык Пётр Першы. I ён працягнуѓ справу бацькi.
  Рэгентам пры iм быѓ Барыс Гадуноѓ. Першыя тры гады выдалiся цяжкiмi з-за голаду, холаду i неѓраджаяѓ.
  Затое потым не было самазванцаѓ. I калi пачалася новая вайна з Рэччу Паспалiтай, Расiя была гатова. З'явiѓся i новы палкаводзец - Скапiн Шуйскi. Ён у рэальнай гiсторыi была атручаны маладым, але ѓжо паспеѓ праявiць сябе. А зараз i зусiм было супер.
  Рускiя войскi па камандаваннi Пятра Першага ѓжо 1608 годзе атрымалi некалькi перамог i вызвалiлi Полацк i Мiнск. Потым дайшлi да Брэста, узялi ѓ наступным годзе Вiльню. Далей быѓ вызвалены i Кiеѓ.
  Рускiя войскi бiлi палякаѓ. Узяты былi i Гродна, i рускiя войскi дайшлi да Галiцыi.
  Але ѓсё добрае падлягае i выпрабаванню. У вайну ѓступiла Швецыя. Iм нават удалося ѓзяць Выбарг. Але шведы былi разбiтыя, i рускiя войскi Выбарг вярнулi.
  Затым царскае войска ѓзяла i Львоѓ. I рускiя ваяры падышлi да Варшавы.
  Палякi прапанавалi Расii мiр: вяртаючы ѓсе землi што калi небудзь належалi Кiеѓскай Русi. Але Пётр Першы працягнуѓ вайну. Былi ѓзяты i Варшава i Кракаѓ. Царства польскае стала часткай Расii.
  Пасля чаго часова наступiла зацiшша. Захопленае трэба было пераварыць.
  Рускiя войскi праз дзесяць гадоѓ у 1620 годзе рушылi на Крым. I пакарылi гэтае ханства, а таксама ѓзялi Азоѓ. I атрымалi выйсце i Чорнаму мору. Асманская iмперыя спрабавала ваяваць, але цярпела паражэнне за паразай.
  Рускiя войскi на чале са Скапiн-Шуйскiм узялi ѓ 1625 годзе Стамбул. I гэта было найбуйным поспехам царскай армii.
  Асманская iмперыя распалася i рускiя яшчэ дзесяць гадоѓ яе заваёѓвалi. Пакуль у 1636 г. не паѓ Алжыр, апошняя не занятая частка iмперыi. Так Расея стала самай вялiкай i па тэрыторыi i насельнiцтву краiнай свету. Пётр Першы рэфармаваѓ Праваслаѓя увёѓшы шматжанства i адмовiѓшыся ад Троiц, а галоѓным пасланцам Усявышняга зрабiѓшы рускага цара. Расея ѓ 1640 годзе напала на Iран i яго захапiла. Потым рускiя часткi ѓвайшлi i ѓ Iндыю. Неѓзабаве пакарылi i яе. Дайшлi таксама i да Цiхага акiяна. Да 1653 Расiя ѓжо ѓзяла частку Iндакiтая. I пачалася вайна з Маньчжурскай iмперыяй.
  У 1660 годзе, Пётр Першы памёр, i на пасад узышоѓ яго ѓнук Пётр Другi. Яму быѓ гадоѓ дваццаць пяць. I вайна пайшла больш паспяхова. I ѓ 1670 годзе была завершана заваёва Кiтая. А праз дзесяць гадоѓ пакарылi i Японiю, i Карэю.
  Царская Расiя таксама заняла i ѓвесь Iндакiтай, дайшоѓшы да Сiнгапура. Адначасова рускiя сталi рухацца па Афрыцы. У 1700 памёр Пётр Другi. I царом стаѓ Iван Пяты яго сын. Гэтаму цару ѓжо было трыццаць восем год. Ён заваяваѓ i Аѓстралiю, i працягваѓ рух па Афрыцы. Пакарыѓ амаль увесь Чорны кантынент. I ѓ 1725 годзе памёр, перадаѓшы ѓладу Пятру Трэцяму. Той канчаткова заваяваѓ Афрыку. А потым уварваѓся ѓ Iталiю. I яе пакарыѓ без асаблiвых праблем. Пасля чаго Расiя пачала войны i за Амерыку. Бiтвы перамяшчалiся. Пасля Пётр Трэцяга ѓ 1751 годзе стаѓ на пасад Аляксандр Першы. Ён заваяваѓ Германiю i большую частку Амерыкi. У 1781 годзе Аляксандр Другi ѓступiѓ на пасад. Неѓзабаве ѓ 1789 годзе ѓ Францыi здарылася рэвалюцыя. I цар Аляксандр Другi i яе захапiѓ. А ѓ 1803 годзе была захоплена i Iспанiя з Партугалiяй. У 1810 узышоѓ на пасад Мiкалай Першы. Яна завяршыла захоп апошнiх у свеце тэрыторый i канчаткова ѓ 1825 годзе ѓстанавiла сусветнае расiйскае кiраванне.
  Дык вось i скончыѓся перыяд раздробненага мiру i смуты. Навука стала развiвацца бурнымi тэмпамi. Рэлiгiя была мадэрнiзаваная. I царква афiцыйна адмовiлася ад вучэння аб канцы свету. Наадварот сталi вучыць - чалавек сам каваль свайго шчасця, i будзе ѓ свеце добра, i проста выдатна! I ѓ 1833 годзе чалавек упершыню злятаѓ у космас. Гэта быѓ новы этап дасягненняѓ дынастыi Рурыкавiчаѓ.
  У 1841 годзе адбыѓся i палёт на Месяц. Гэта найвысокая падзея ѓ гiсторыi чалавецтва!
  Людзi пакараюць космас. На Марс зляталi ѓ 1853 годзе. I гэта быѓ цудоѓны палёт. А праз гадоѓ трыццаць усе планеты Сонечнай сiстэмы ѓжо наведалi касманаѓты. У 1880 годзе быѓ заснаваны першы пасёлак на Месяцы. I гэта потым стала сапраѓдным горадам.
  У 1895 годзе на Венеры прыжылiся першыя раслiны, якiя былi палепшаны генетычна.
  На Марсе было заснавана першае сталае селiшча, i сталi разводзiць авечак i кароѓ.
  Няхай нават i ѓ закрытых памяшканнях.
  У 1902 годзе стартавала першая мiжзоркавая экспедыцыя да Альфа-Цэнтаѓра. Зоркалёт ляцеѓ дваццаць гадоѓ, i дасягнуѓ зоркi, абляцеѓ яе i потым павярнуѓ назад... Людзi што ляцелi туды ѓпершыню былi пагружаныя ѓ штучны сон, якi запавольваѓ усе працэсы ѓ арганiзме. Не анабiёз, а хутчэй глыбокая форма звычайнага сну. Прычым людзi ѓ сне рухалiся, i iх мышцы не атрафiравалiся.
  У 1915 годзе стартавала другая мiжзоркавая экспедыцыя да зоркi Сiрыус, i яна павiнна была прызямлiцца на планеце, тэарэтычна прыдатнай да засваення.
  Зразумела, што прызямлiлася, i ѓпершыню людзi прагулялiся на планеце за межамi сонечнай сiстэмы. Жыццi праѓда не знайшлi, але затое выявiлi некаторыя карысныя выкапнi i найпростыя бактэрыi.
  Акрамя таго на гэтай планеце яшчэ апынулiся i залатыя россыпы i гэта крута!
  Затым сталi лётаць часцей... У 1941 году ѓпершыню зоркалёт перавысiѓ хуткасць святла... Зразумела Эйнштэйн не меѓ рацыю. Можна рухацца нават тэарэтычна да бясконцай хуткасцi. Зрэшты, i гравiтацыя пераѓзыходзiць хуткасць святла ѓ дзесяць трыльёнаѓ разоѓ.
  I гэта стала пралогам да стварэння касмiчнай iмперыi. Да 2001 году, ужо было створана некалькi сотняѓ селiшчаѓ на розных планетах галактыкi.
  На некаторых нават знаходзiлi паклады алмазаѓ i iншай каштоѓнай руды.
  У 2020 годзе пачалася першая экспедыцыя за межы галактыкi.
  Гэта таксама вельмi ѓражлiвы вынiк. У чалавечай галактыцы якiх-небудзь цывiлiзацыя не было знойдзена. Формы жыцця на планетах сустракалiся, але самыя прымiтыѓныя. Нават двухполых раслiн i жывёл не знайшлi.
  Зрэшты, навукоѓцы так i казалi. А святары нават спрабавалi на гэтым спекуляваць кажучы - што без Бога жыццё немагчымае! I шмат хто ѓ гэта верыѓ. Самазараджэнне жыцця сапраѓды малаверагодна. Але эксперыменты паказалi, што стварэнне складаных кiслот у прынцыпе магчымае. Хаця i яны распадаюцца. I бактэрыi могуць iснаваць. I знаходзiлi iх. Але вось каб узнiклi дзве падлогi? Тут патрэбна цэлая серыя мутацый, ды яшчэ каб гэта захавалася.
  Ды ѓ галактыцы нiдзе дзве цi тры падлогi не з'явiлiся. I толькi самыя найпростыя формы жыцця была на планетах. I тое далёка не на ѓсiх. Многiя планеты нават падобныя па клiмаце з Зямлёй засталiся пустыннымi. Затое праѓда самiх планет аказалася даволi шмат. I месцаѓ засялення ѓ галактыцы хапала. Калi далёка планета, ад зоркi то можна i падцягнуць. Калi блiзка - наадварот аддалiць.
  Прагрэс i навука дазвалялi пакараць любыя вяршынi.
  Адкрыццi термокваркового сiнтэзу дало магчымасць з аднаго грама матэрыi здабываць энергiю супастаѓную са спальваннем дваццацi мiльярдаѓ тон каменнага вугалю. А гэта такiя магчымасцi. А термопреонновый сiнтэз дазваляѓ атрымаць энергiю ѓ два мiльёны разоѓ больш, чым тэрмакваркавы.
  Чалавецтва паспяхова развiвалася... У 2100 году ѓжо з'явiлiся хуткасцi здольныя пралятаць галактыку лiтаральна за суткi. I гэта ѓвогуле выдатна. У 2200 годзе былi створаны першыя дзве планеты i зорка з невялiкай колькасцi матэрыi.
  У 2300 годзе, з-за адкрыцця iндывiдуальнай ракi часу, даказана магчымасць уваскрашэння чалавека, пры сто працэнтным захаваннi асобы. У 2400 годзе людзi змаглi пачаць першы палёт у iншы сусвет.
  У чалавечым сусвеце былi выяѓлены планеты з вiдамi жыцця ѓ дзве падлогi i нават унiкальная планета з фтору з трыма вiдамi жыцця. Таксама былi знойдзены вышэйшыя жывёлы з прымiтыѓнай мовай, рэлiгiяй, i нават падабенствам пiсьменства.
  У 2500 годзе выняты першы чалавек з патоку часу. I зараз смерць была канчаткова пераможана. Людзi асвоiлi сусвет свой з больш чым са 100 секстыльёнамi зорак.
  У 3000 годзе, упершыню быѓ створаны цэлы сусвет усяго з некалькiх атамаѓ.
  Адначасова iшло ѓваскрашэнне памерлых. Iшла спрэчка - усiх уваскрашаць цi не? Вырашылi, што ѓваскрэсiць трэба абсалютна ѓсiх. Нават злачынцаѓ, але iх перавыхоѓваць i трымаць пад кантролем.
  У 4000 годзе працэс вымання з ракi памерлых завяршыѓся. Усе людзi калi-небудзь якiя жылi на планеце Зямля здабылi неѓмiручасць. Працэс стварэння сусветаѓ быѓ пастаѓлены на плынь.
  У 5000 году ѓсе законы фiзiкi падпарадкавалiся чалавецтву. Сусветы маглi ствараць нават немаѓляты. Людзi ѓвасаблялi зараз ужо ѓ рэальнасць усе свае фантазii.
  Уваскрэшаныя з мёртвых таксама стваралi сусвет i хутка вучылiся гэтаму.
  У 10000 годзе, чалавецтва вынаходзiла новыя законы фiзiкi, бiялогii, хiмii. Усе магчымасцi ѓ людзей з'явiлiся, як здольнасцi ѓвасабляць фантазii. Узнiкла абсалютнае ѓсеагульнае шчасце i дабрабыт.
  
  ЗЯНОН ПАЗНЯК ПРЭЗIДЭНТ БЕЛАРУСI
  У Беларусi ѓ выбарах 1994 года здарылася трагедыя. Асноѓны кандыдат ад апазiцыi Аляксандр Лукашэнка быѓ забiты ѓ вынiку замаху. I ѓ вынiку Вячаслаѓ Кебiч, пазбавiѓся ад небяспечнага канкурэнта. Але ѓвесь электарат Лукашэнкi, рахунак што гэта справа прэм'ера. I ѓзяѓ, i прагаласаваѓ за Зянона Пазняка!
  I ѓ першым жа туры, з вялiкай перавагай перамог Зянон Пазняк. Кандыдат гiстарычных навук, лiдэр БНФ i нават правадыр. Асоба безумоѓна харызматычная. I адрозны жалезнай воляй калянасцю.
  Зянон Пазняк першымi сваiмi крокамi пачаѓ закрываць рускiя школы i абмяжоѓваць рускую мову. Пасля былi зменены закон аб выбарах, i БНФ атрымаѓ большасць у парламенце. Потым Пазьняк правёѓ рэферэндум. Аб iнтэграцыi з Еѓропай, аб статусе Беларускай мовы як адзiнай дзяржаѓнай. I адмянiѓ смяротнае пакаранне, i адгарадзiѓся ад Расii. Зянон Пазняк абвясцiѓ: Беларусь будзе ѓ НАТА i ѓ Еѓразвязе.
  Прыход улады Зянона Пазняка аказаѓ уплыѓ i на Расiю. Аляксандр Лукашэнка як вядома падтрымаѓ на выбарах 1996 года Ельцына, тым самым дапамог яму абрацца на другi тэрмiн. Зянон Пазьняк быѓ супраць i тых, i другiх.
  У вынiку Ельцын прайграѓ выбары i прэзiдэнтам Расii стаѓ Генадзь Зюганаѓ. Але палiтыка Расii амаль не змянiлася. Зюганаѓ працягнуѓ рэформы, i быѓ абвiнавачаны сваiмi саѓдзельнiкамi ѓ апартунiзме. I гэта сапраѓды стала сур'ёзна.
  Але Зюганаѓ здолеѓ утрымаць уладу. I выбраѓся на новы тэрмiн. Мала таго быѓ адменены абмежавальна на два тэрмiны ѓ Расii. I ѓ Беларусi Зянон Пазняк адмянiѓ абмежаванне на два тэрмiны. У 1999 годзе Беларусь уступiла ѓ НАТА. Расея на словах камунiстычная, на справе таксама iшла шляхам празаходняй арыентацыi. Мала таго Генадзь Зюганаѓ аказаѓся нават больш праззаходнiм за Ельцын.
  Вайны ѓ Югаславii не было. Бо Расiя не падтрымала Слабадана Мiлошавiча i той адразу ж пайшоѓ на саступкi, i справа не дайшла да баявой аперацыi. I пара тысяч жыццяѓ захавалася, як i нядрэнныя адносiны з Расiяй i НАТА.
  У Чачэнii таксама вайны не было. Зюганаѓ умацаваѓ рэжым Масхадава, якi праводзiѓ усё больш i больш прарасейскi курс. Праѓда ѓ Аѓганiстане пагражалi талiбы. Але ѓ Амерыцы здарыѓся тэракт i войскi НАТА разбiлi Талiбан. А ѓ 2005 годзе Расея ѓступiла сама ѓ НАТА. Генадзь Зюганаѓ стаѓ блiзкiм сябрам Амерыкi.
  Але час iшоѓ... У 2008 годзе вылiѓся сусветны крызiс. У Расii пачалiся хваляваннi радыкальных левых. Яны абвiнавачвалi Зюганава i КПРФ у здрадзе i адыходзе ад Ленiнскiх iдэалаѓ. Найбольш яскравымi лiдэрам апазiцыi стаѓ Сяргей Удальцоѓ. Але звергнуць Зюганава не ѓдалося. Камунiсты самi сталi буржуямi i капiталiстамi. Прымалi законы пад сябе i ѓтрымлiвалi ѓладу. Зянон Пазняк таксама быѓ нязменны прэзiдэнт, але заѓзята адданы ЗША. I таму нягледзячы на аѓтарытарнасць ён суцэль Амерыку ѓладкоѓваѓ. I яго хацелi скiнуць толькi радыкальныя левыя.
  Расiя праводзiла праамерыканскi курс... Зюганаѓ у адрозненне ад Ельцына i Пуцiна быѓ паслухмяны Амерыцы. Тым больш менавiта тое, што ён камунiст, гэта i рабiла яго больш праамэрыканскiм. Бо яму было лягчэй iграць на патрыятызме.
  Еѓразвяз неѓзабаве ѓключыѓ у свой склад i Расею. I iншыя краiны СНД. I вось Зюганаѓ калi прайшоѓ у 2016 годзе на чарговы тэрмiн, правячы ѓжо дваццаць гадоѓ i абраѓшыся ѓ шосты раз, на яго наехалi. Маѓляѓ галубок мой, колькi можна на троне сядзець? Гэта ѓжо i непрыстойна! Можа пара i пайсцi. Але Зюганаѓ не хацеѓ сыходзiць. I выбары 2020 года праходзiлi ѓжо пад эпiдэмiю каранавiруса. I адначасова i ѓ Расii, i ѓ Беларусi. I Зюганаву, i Зянону Пазняку было ѓжо па семдзесят шэсць гадоѓ. Але яны ѓпарта чаплялiся за ѓладу. I не хацелi сыходзiць.
  У Беларусi ѓ эканомiцы больш-менш усё было нармальна. Але каранавiрус абвастрыѓ праблемы. I новыя левыя ѓзнялi сцяг рэвалюцыi. I абвiнавацiлi Зянона Пазняка ѓ масавых фальсiфiкацыях выбараѓ.
  У Расii таксама хваляваннi левых. I Зюганаѓ ужо на сёмы тэрмiн выбраѓся... Але таксама пад шумок каранавiруса i не зусiм сумленна. I тут таксама народ бунтаваѓ. Але палiцыя пакуль бунты падаѓляла.
  Зянон Пазьняк, заявiѓ, што магчыма ягоны тэрмiн будзе апошнiм i ён саступiць сваю пасаду маладзейшым. I што сапраѓды ѓ дваццаць шэсць праѓлення гэта занадта ѓжо шмат.
  Але трэба зладзiцца з каранавiрусам. I потым будзе зноѓ шчаслiвае i вясёлае жыццё.
  Зюганаѓ таксама заявiѓ, што яго сёмы тэрмiн будзе апошнiм. А ѓвогуле сем тэрмiнаѓ прыносяць шчасце. I будзе ѓ Расii камунiзм. А створаць вакцыну i стане ѓсiм лягчэй.
  I гэта людзi слухалi... Насамрэч у Расii жыць нiбыта i нядрэнна. Камунiсты далi больш свабоды, чым пры Пуцiне. Напрыклад, спiртное прадавалася па начах. I пiва ѓ шапiках, а яго рэкламу на тэлебачанне не забаранiлi. I з тытунем было мякчэй. I ѓжо нават сталi марыхуану легалiзоѓваць. I аднаполыя шлюбы.
  Апошняе дарэчы, Зюганаѓ сам асабiста прабiваѓ. Тым больш нават сам Рымскi Папа прапанаваѓ дазволiць вянчаць такiя шлюбы, што ѓ цэлым выклiкала складаную рэакцыю. Але СМI здольныя ѓплываць на грамадскую думку.
  Дзе-нiдзе ѓжо легалiзавалася прастытуцыя. Ды ѓ Расii свабоды станавiлася ѓсё больш. I камунiсты сталi заѓзятымi лiбераламi. I гэта вядома ж цуды ѓ рэшаце.
  Але ѓ цэлым натуральна. Генадзь праводзiѓ больш празаходнюю палiтыку, чым спадкаемца Ельцына Пуцiн. У тым лiку i таму, што быѓ камунiстам.
  I гэта лагiчна.
  Камунiсты таксама працягвалi палiтыку прыватызацыi, павялiчвалi прыватную ѓласнасць у эканомiцы.
  Зюганаѓ у цэлым праводзiѓ i курс на сяброѓства з Кiтаем. I гэта яму збольшага ѓдавалася.
  Але i ЗША было сяброѓства i гарачае... Трамп да ѓлады не прыйшоѓ. I была Хiлары Клiнтан. Яе абралi на другi тэрмiн. У ЗША каранавiрус пры жанчыне-прэзiдэнту не развiѓся так моцна, як пры Дональдзе Трампе.
  I наогул Амерыка была на нябачаным уздыме. Многiя казалi: вышэйшыя сiлы заступаюся жанчынам. I сапраѓды як мага ѓ шанцаваннi абдзялiць слабую падлогу, цi дакладней цудоѓную падлогу. I каранавiрус пры жанчыне-прэзiдэнт пашкадаваѓ ЗША.
  Зянон Пазьняк некаторыя рэформы ѓ Беларусi здзейснiѓ. Правёѓ прыватызацыю ѓласнасцi, знiзiѓ падаткi, развiѓ прыватны бiзнес. I яшчэ аднавiѓ палiцыю, i рэабiлiтаваѓ усiх фашысцкiх паслугачоѓ. У першую чаргу Астроѓскага. I зразумела цэнтральную раду, падняѓ на сцяг.
  Гiтлера сталi выдаваць i ѓсхваляць. I савецкiя помнiкi зносiць. У тым лiку Ленiну. А замест iх вулiцы сталi зваць у гонар палiцаяѓ. I тут вядома ж гэта быѓ крута.
  З Украiнай адносiны самыя цёплыя. У Менску вулiцу назвалi iмем Сцяпана Бандэры. I яшчэ адну вулiцу iмем Джахара Дудаева. Здымалiся фiльмы пра беларускiх нацыяналiстаѓ. А руская мова абмежавана. Але поѓнай забароны няма. Так i ѓ Расii праззаходнi рэжым, i яна ѓ Еѓрасаюзе i ѓ НАТА.
  Еѓразвяз, пашырыѓся, i стаѓ Еѓра-Азiяцкiм саюзам. Жыць у Беларусi было нядрэнна ѓ матэрыяльным плане. Волi таксама было шмат. Вельмi шмат што нагадвала Еѓропу. Сiстэма фармальна шматпартыйная, але дамiнуе БНФ.
  Кампартыя ѓ Беларусi таксама ёсць, але яна фармальная i кiшэнная апазiцыя.
  З Расiяй адносiны больш-менш нiштаватыя. А з палякамi нават сяброѓства.
  Замест рубля ходзiць талер, якi прыкладна роѓны Эѓра. Iнфляцыя амаль нулявая.
  Людзi ѓ цэлым больш-менш Пазняком задаволены. Зарплата звыш тысячы долараѓ. Беспрацоѓе нiзкае, кошты практычна не растуць. Руская мова таксама сустракаецца. Нават адчынiлi дзе-нiдзе рускiя школы.
  Спiртное таннае, i прадаецца круглыя суткi ѓ кожным ларку. Як зрэшты i парнаграфiя даступная. У iнтэрнэце поѓная свабода.
  А каму яшчэ Ленiн i патрэбен? Замест яго былыя палiцаi сталi ѓ пашане. I Зянон Пазняк гэтым ганарыцца.
  Герб Беларусi Пагоня, а сцяг Белы-Чырвоны-Белы. Усiм увогуле тое нядрэнна.
  Пабудавалi тузiн атамных электрастанцый i прадаюць электрычнасць у Еѓропу. Заадно i Беларусi шмат дарог пабудавана i аѓтабанаѓ.
  Будуюцца i храмы, асаблiва шмат каталiцкiх. Ды католiкi ѓ Беларусi ѓ асаблiвай пашане.
  У Менску быѓ нават пабудаваны самы вялiкi ѓ свеце каталiцкi касцёл. I Зянон Пазьняк гэтым вельмi ганарыѓся. А касцёл быѓ сапраѓды вельмi прыгожы з залатымi купаламi, па традыцыi Праваслаѓя. Рымскi папа i Маскоѓскi патрыярх правялi некалькi сустрэч i аб'ядналiся ѓ сяброѓстве ѓ Хрысце.
  Цiкава, але Садам Хусэйн не быѓ скiнуты, а лёг пад Амерыку, стаѓшы яе пакорлiвым васалам. I гэта вядома ж было вялiкай нечаканасцю. Зразумела, хто быѓ моцны, той i кiруе.
  Кiтай крыху прытармазiѓ сваё развiццё. I ѓ iм таксама народ хвалюецца, хоча дэмакратычных перамен.
  Мiры вядома ж засталiся праблемы. Але неяк лягчэй i спакайней. Зянон Пазняк якi абраѓся вужа не сёмы тэрмiн абяцаѓ па iм канчатку сысцi, i даць дарогу маладым. Можа нават i жанчыне. I што ѓсiмi было ѓспрынята станоѓча.
  А мiнiстр замежных спраѓ Расii ѓжо чвэрць стагоддзя Уладзiмiр Жырыноѓскi. Якi вельмi любiць, ва ѓсякiм разе на словах Амерыку, правы чалавека i заходнiя каштоѓнасцi.
  
  ВЫДАТНЫ СВЕТ ЦАРСКАЙ РАСII
  Адмiрал Макараѓ не загiнуѓ... Проста крыху зрушыѓся шлях браняносца "Петрапаѓлаѓск", i легендарны флатаводзец застаѓся жывы. Ды i карабель не пацярпеѓ.
  Усяго толькi на некалькi метраѓ карабель прайшоѓ лявей, i толькi такая дробязь адразу змянiла лёсы iмперыi i ѓсёй планеты Зямля.
  Адмiрал Макараѓ працягваѓ узмоцнена трэнiраваць расiйскую эскадру i выкарыстоѓваць наватарскiя прыёмы. Праходзiлi стрэльбiшчы, аднаѓлялiся пашкоджаныя караблi.
  Тут адмiралу прапанавалi цiкавую пастку. Паколькi эскадра Таго ѓвесь час праходзiла па адным i тым жа маршруце, то можна было б на яе шляху раскiдаць мiны. У рэальнай гiсторыi адзiн мiнаносец раскiдаѓ звязкi мiн i два браняносцы патанула. А тут раскiдалi мiны цэлы тузiн мiнаносцаѓ. I ѓ вынiку падарвалася паѓтара дзясятка японскiх караблёѓ.
  Узнiкла панiка, i расiйская эскадра атакавала самураяѓ, якiя ѓ панiцы вялi бязладнае стралянiну. I ѓ вынiку патапiла яшчэ тузiн караблёѓ. I сам адмiрал Таго трапiѓ у палон. Сiла Японii на моры была падарваная. Але на гэтым яшчэ не скончылася.
  Адмiрал Макараѓ працягваѓ пераслед самураяѓ, пакуль не патапiѓ усе iх караблi. I Японiя аказалася безабароннай. Яе войскi ѓ Карэi былi разгромлены i капiтулявалi.
  Але мiры самураi не захацелi. I царскае войска высадзiлася ѓ метраполii. I дзiѓны цуд. Курапаткiн апынуѓся зусiм не бяздарнасцю, а здольным палкаводцам. Разграмiѓ японцаѓ i паланiѓ Мiкада. У вынiку чаго Расея захапiла краiну ѓзыходзячага сонца цалкам. А потым прайшоѓ рэферэндум i Японiя стала рускай губерняй. А Мiкалай Другi дадаѓ у свой тытул - японскi мiкада.
  Манголiя, Манчжурыя, Карэя, сталi расiйскiмi губернямi. Царскае войска значна вырасла.
  Расея пазбегла спаду, звязанага з рэвалюцыяй. I яе эканомiка была больш развiтая, а войска шматлiкае. Не было нi бунтаѓ, нi дурной, нiкому непатрэбнай Дзярждумы. У царскай Расii з'явiлiся ѓласныя танкi, няхай нават i лёгкiя, але затое спрытныя. I больш магутныя гарматы, i больш штыкоѓ, шабель, кулямётаѓ. Нядрэнным узбраеннем аказалася руская навацыя: тачанка.
  Танкi перад вайной паспелi ѓвайсцi ѓ серыю, i аказалi ѓплыѓ на ход вайны. Адмiрал Макараѓ яшчэ быѓ жывы i суцэль здаровы. I камандаваѓ расейскiм флотам громячы немцаѓ на моры.
  Вайна пачалася ѓ 1914 годзе i з самага пачатку пайшла для царскай Расii паспяхова. Лiкава праѓзыходныя, рускiя часткi з лёгкiмi танкамi "Месяц"-2 разбуралi немцаѓ. I гэта iшло без перапынку. Курапаткiна разбiѓ Германiю, Брусiлаѓ Аѓстра-Венгрыю. I вайна скончылася да снежня ѓзяццем Берлiна.
  Турцыя, якая таксама паспела ѓступiць у вайну, была разгромлена. I царская Расiя ѓпэѓнена перамагла.
  Першая сусветная вайна была пераможнай i сапраѓдным трыѓмфам. Царская Расея атрымала вялiкiя тэрыторыi. Клайпеду, Галiцыю, Познань, Кракаѓскую вобласць. А таксама царства Чэшскае, Славацкае, Венгерскае. Румынiя пашырыла сваю тэрыторыю, але стала рускiм васалам. Югаславiя таксама стала васалам Расii.
  Турцыя была падзелена i знiкла з палiтычнай карты свету. Малая Азiя, поѓнач i цэнтр Iрака, поѓнач Сiрыi i Палестыны сталi Расiйскiмi. Але галоѓнае вярнуѓся Канстанцiнопаль i пралiвы.
  Як пашырэла царская iмперыя.
  Але i гэта яшчэ не ѓсё. Расiя i Брытанiя падзялiлi яшчэ i Саудаѓскую Аравiю. Затым i Iран - цэнтр i поѓнач адышоѓ да Расii. А далей i Аѓганiстан.
  I гэта прывяло да падзелу тэрыторый.
  Эканомiка Расii пры цары Мiкалаi другiм хутка развiвалася. I нават вялiкая дэпрэсiя 1929 гады, iмперыi Раманавых амаль не кранула. I вось у 1932 годзе Мiкалай Другi карыстаючыся тым, што ЗША эканамiчна моцна аслаблi запатрабаваѓ вярнуць Аляску. Амерыка адказала адмовай. I 1 студзеня 1933 гады пачалася вайна памiж Расеяй i ЗША.
  На баку Амерыкi выступiла Канада. Цiхаакiянскiм флотам камандаваѓ годны вучань адмiрала Макарава Калчак. Якi пакрыѓ сябе славай.
  Расейскiя танкi былi лепшымi ѓ свеце, самалёты мацнейшыя за ѓсiх. I флот самы дасканалы. А плюс яшчэ i верталёты, якiя былi на той момант толькi ѓ Расii.
  Усё было ѓ цара. А Амерыка адкрыта слабая. У яе танкаѓ мала i тыя састарэлыя. Авiяцыя слабая i састарэлая. I толькi марскi флот больш-менш шматлiкi. I пайшла вайна з самага пачатку ѓ адны вароты. Тым больш у Расii пабудавалi чыгунку да самой Чукоткi. I забеспячэнне нашмат палепшылася.
  Моцнымi пераемнiкамi Брусiлава i Курапаткiна сталi Дзянiкiн, Карнiлаѓ, Урангель, Красноѓ, i Калейдзiн. Яны паказалi сябе моцнымi камандзiрамi.
  А расейскiя танкi не мелi сабе роѓных i так паперлi. Амерыканцы танкаѓ мелi мала, ды i тыя былi састарэлыя i слабыя. Авiяцыя таксама састарэлая i слабая. I толькi ваенна-марскi флот дастаткова шматлiкi. Але зразумела i якасць i досведам, i кадравай падрыхтоѓкай савецкаму саступае.
  Ды i Калчак выбiтны флатаводзец. I гэта трэба сказаць вельмi крута.
  Верталёты Сiкорскага таксама вельмi моцныя i разбуральныя. I гэта робiць уражанне.
  ЗША нядоѓга пратрымалiся. Крыху больш за палову года. У вельмi моцнае i шматлiкае расiйскае войска. Апроч iншага пад кантролем царскай iмперыi ѓжо большая частка Кiтая. I гэта давала вельмi вялiкую колькасць войска. I яна душыла колькасцю i якасцю.
  ЗША сталi губерняй Расii, як i Канада. I Расейская iмперыя стала нашмат мацнейшай.
  I яе эканамiчны патэнцыял стаѓ пераважнай i першай у свеце. Вось гэта моц.
  Праѓда, была яшчэ i фашысцкая Германiя. У 1937 годзе Гiтлер далучыѓ да сябе Аѓстрыю. I яго iмперыя заключыла саюз з Iталiяй i Брытанiяй. Хаця з Францыяй былi рознагалоссi. Мiкалай Другi быѓ схiльны да германафiльства. Але Гiтлера пакеплiвалi на ѓсход... Але фюрар сам пабойваѓся магутнага СССР. I прапанаваѓ падзялiць калонii Францыi, Бельгii, Брытанii i Галандыi. Мусалiнi таксама выявiѓ гатоѓнасць быць разам з Расiяй. I ѓ вынiку склалася каалiцыя цэнтральных дзяржаваѓ.
  I вось 1 верасня 1939 года Германiя напала на Францыю, Бельгiю i Галандыю, а разам з iмi i на Брытанiю. А царская Расiя атакавала калонii ѓ Азii i далей на Афрыку. Мусалiнi ѓступiѓ у вайну пазней, крыху счакаѓшы. Царская Расiя прасоѓвалася паспяхова, захоплiваючы калонii ангельцаѓ у Азii i Цiхiм акiяне, а таксама французаѓ. За першыя два месяцы былi захопленыя Iндыя, поѓдзень Iрана, i амаль увесь Iндакiтай, i большая частка ѓладанняѓ ангельцаѓ i французаѓ на Блiзкiм усходзе. Царскае войска ѓступiла ѓ Егiпет.
  Немцы на сваiм фронце акупавалi большую частку Бельгii, частку Галандыi, часткова ѓклiнавалiся ѓ Францыю. Але вялiкага поспеху не дасягнулi. Германiя яшчэ не была як след гатова да вайны. Працiѓнiк пераѓзыходзiѓ колькасцю войскаѓ, i асаблiва асабовым складам i артылерыяй. А кадравых дывiзiй у саюзнiкаѓ было яшчэ больш.
  Тым больш цудоѓны план, якi ѓ рэальнай гiсторыi быѓ рэалiзаваны ѓ 1940, не быѓ распрацаваны. I немцы наступалi па-старому i менш паспяхова.
  Яшчэ праз месяц, расейскiя войскi хвалiлi ѓсё ѓ Азii i Цiхiм акiяне i высадзiлiся ѓ Аѓстралii. На поѓднi захапiлi Блiзкi Усход. I яшчэ Егiпет, уварваѓшыся ѓ Эфiопiю, Судан, Лiвiю i гэтак далей.
  Немцы прасунулiся, нязначна ѓгразнуѓшы ѓ баях з французамi. Праѓда ѓзялi Брусель.
  Гiтлер звярнуѓся па дапамогу да цара Мiкалая Другога. Той пагадзiѓся. Але спачатку рускiя праводзiлi захоп Афрыкi. Тут галоѓная праблема - рэльеф мясцовасцi, расцягнутасць камунiкацый, адсутнасць дарог. I гэта перашкаджала мацней, чым малалiкiя войскi саюзнiкаѓ.
  Рускiя яшчэ за тры месяцы захапiлi ѓсю Афрыку, i змаглi ѓсталяваць гегемонiю.
  А потым ужо ѓ сакавiку 1940 гады, руска-нямецкiя войскi пачалi наступ на Парыж. За паѓтара месяца Францыя была захоплена.
  А ѓ жнiѓнi 1940 гады рушыла ѓслед высадка ѓ Брытанii... Лондан упаѓ, за два тыднi Англiя i ђэльс былi захопленыя.
  Вайна завяршылася, акупацыяй усiх калонiй i дамiнiёнаѓ саюзнiкаѓ, i Брытанii. Мiнуѓ падзел свету. Расея атрымала сабе амаль усе калонii саюзнiкаѓ. Нямеччына вярнула сабе страчанае ѓ першую сусветную вайну, i межы на захадзе 1914 года, а таксама Намiбiю. Iталiя атрымала Эфiопiю i Тунiс. Бельгiя i Галандыя i Люксембург былi ѓключаны ѓ склад Трэцяга Рэйха з некаторай аѓтаномiяй. Францыя i Брытанiя страцiлi ѓсе калонii, i прызналi над сабой заступнiцтва Расii. Так завяршылася гэтая вайна.
  У студзенi 1941 года Мiкалай Другi паправiѓшы ѓ славе больш за сорак шэсць гадоѓ памёр, увайшоѓшы ѓ гiсторыю як самы вялiкi Расiйскi манарх усiх часоѓ i народаѓ. Яму ѓспадкаваѓ яго сын Пётр Аляксеевiч, або Пётр чацвёрты ва ѓзросце дзевяцi гадоѓ. Пры iм зразумела было заснавана рэгенцтва.
  Расея стала сусветным гегемонам, i яе войска незлiчоная. Ужо ѓ 1943 годзе першы рускi касманаѓт злятаѓ у космас.
  А ѓ 1949 году зляталi расейцы на Месяц... Але гэта яшчэ толькi пачатак касмiчнай гонгi. Усё было б добра, але...
  Гiтлер не ѓтрымаѓся i 20 красавiка 1953 года напала на Расiю, пачаѓшы вайну. На яго баку выступiѓ Сын Мусалiнi, таксама Франка i Салазар. I яны рушылi на царскую Расiю.
  Цяпер i ва ѓнука Мiкалая Другога з'явiлася магчымасць праявiць сябе i заслужыць сусветную славу.
  Немцы вядома ж толькi спачатку змаглi ѓклiнавацца. А затым рускiя войскi падцягнуѓшы дадатковыя сiлы нанеслi контрудар. Iшло цалкам паспяховы наступ i Iталiю. Мусалiнi-малодшы пасыпаѓся хутка. У Афрыцы iтальянцаѓ таксама хутка бiлi. За першыя два месяцы царскае войска разграмiла Iталiю, i захапiла ѓсе калонii супернiка ѓ Афрыцы. I адкiнула немцаѓ да Одэра.
  Потым зноѓ наступ i ѓ жнiѓнi быѓ узяты Берлiн. А затым наступ i ѓ пачатку лiстапада 1953 Трэцi Рэйх быѓ цалкам заняты. Гiтлер паспеѓ збегчы ѓ Аргентыну. Але яго пераследавалi расейскiя войскi. I вось у 1954 году ѓся Лацiнская Амерыка заваяваная. Гiтлера знайшлi ѓ лютым 1955 года. Быѓ суд... I ѓ 20 красавiка 1956 года фюрара павесiлi.
  Так завяршылася гэтая няѓдачлiвая кар'ера тырана. Пётр чацвёрты вырашыѓ правесцi унiфiкацыю, i ѓсе краiны ѓключыць у склад Расiйскай iмперыi аб'яднаѓшы чалавецтва. I гэта вельмi нават шмат каму спадабалася.
  I вось адзiная iмперыя унiтарнага тыпу аформiлася ѓ 1970 годзе. Адна вялiкая краiна - Расiя.
  I iдзе працэс засваення сонечнай сiстэмы i космасу. I ѓсё станавiцца больш мiрным i прадказальным.
  I вось ужо 1975 году расiйскiя касманаѓты ѓжо на Плутоне. I ѓсе планеты Сонечнай Сiстэмы заваяваны.
  А далей палёты ѓ космас i да зорак. I гэтыя палёты вельмi нават уражлiвыя.
  Вось у 2000 годзе пачалася першая мiжзоркавая экспедыцыя. I праз дзесяць гадоѓ даляцелi да першай планеты Сiрыюс.
  А ѓ 2022 годзе ѓпершыню была на зоркалёце перавышана хуткасць святла. I гэта выдатна.
  Да 2500 году, чалавецтва засялiла галактыку.
  Да 3000 года, людзi даляцелi да краю сусвету.
  Да 4000 году, адкрылi iндывiдуальныя рэкi часу атрымаѓшы ключ да неѓмiручасцi i ѓваскрашэннi мёртвых.
  Да 5000 году, навучылiся ствараць сусветы i падпарадкавалi сабе ѓсе асноѓныя законы фiзiкi.
  Да 10000 году, людзi ѓваскрэсiлi ѓсё памерлых, i цалкам авалодалi таямнiцамi светабудовы i сталi практычна ѓсемагутнымi, ствараючы сусвет. Сярод уваскрэшаны аказаѓся i Адольф Гiтлер. Яго адправiлi ѓ турму на перавыхаванне.
  Да 20000 году, у гiпермегасусвете людзi-дэмiургi пануюць. Яны гiперѓсемагутныя i абсалютна шчаслiвыя. Усе людзi не проста ѓваскрэшаны з мёртвых, але i наогул нiколi не памiралi. Дасягнута абсалютная неѓмiручасць. Усе жаданнi выконваюцца. I наогул - усё так выдатна, што магчымасцi ва ѓсiх людзей практычна бязмежныя!
  
  СОН ГIТЛЕРА ЗНОђ МЯНЯЕ ГIСТОРЫЮ ПЛАНЕТЫ ЗЯМЛЯ
  Амерыканскiя войскi ѓ канцы лютага ѓ пачатку сакавiка былi выцесненыя з Гандураса. Баi перайшлi на поѓдзень Мексiкi. Знакамiтая чацвёрка дзяѓчын змянiла танк, на самую найноѓшую мадыфiкацыю Е-50. Машына i сапраѓды ѓльтрасучасная, кiраваная джойсцiкамi, параѓнальна лёгкая ѓ 65 тон пры рухавiку ѓ 1550 конскiх сiл.
  Браня лабавая ѓ 250-мiлiметраѓ, бартавая ѓ 170, ды яшчэ i пад iстотным нахiлам. Але з-за гэтага дзяѓчатам у танку некалькi зацесна. Тут не столькi камфортна як у "Тыгры"-2, так машына ѓшчыльнiлася i асаблiва кампанавальная схема. Але затое зараз танк не прабiць амерыканскiм танкам, нават пры стральбе ѓ борт ва ѓпор. Такая абарона здольная вытрымаць i стрэл IС-2.
  Дзяѓчыны радасныя i машына iдзе суцэль шустра. Герда нацiскаючы на кнопкi джойсцiка, прамаѓляе:
  - Вось гэта машынка! Сапраѓды шэдэѓр!
  Шарлота ѓ адказ заѓважае:
  - Ужо вельмi барты нахiльныя i люк вузкi, амаль няма верха. Такую машынку не прабiць, але яна не камфортная!
  Герда з натхненнем заѓважыла:
  - Затое эфектыѓная! I капiтальна непрабiѓная!
  Магда адказала з усмешкай:
  - Як мы бачым, Бог апякуецца Нямеччынай!
  Крысцiна хiхiкнула i адказала:
  - Перамогi атрымлiваем мы самi! I ѓ гэтым сутнасць нашай стратэгii!
  Герда захоплена заѓважыла:
  - Яшчэ нядаѓна танк "Леѓ" нам здаваѓся мяжой дасканаласцi. А зараз машына лягчэй на дваццаць пяць тон, пераѓзыходзiць "Леѓ" i ва ѓзбраеннi, i ѓ бранiраваннi i асаблiва ѓ хадавых якасцях. Так што Амерыцы нас не зламаць!
  Шарлота зарагатала i заявiла:
  - Ды не зламаць! Мы ѓсiх самi зламаем!
  Вось у прыцэле ѓ Магды з'явiѓся "Шэрман". Дзяѓчына паслала снарад прама ѓ мэту. Раскалола машыну.
  Усё ж трэба прызнаць, што амерыканцы ѓ танкабудаваннi заѓважна адсталi. "Шэрман" вiдавочна не цягне ѓ баях, а "Першынг" толькi трохi яго лепш. Тым больш "Першынгi", з'явiлiся ѓ серыi толькi ѓ пачатку сорак пятага года, i па сваiх параметрах падобныя на раннюю мадэль "Пантэры". Е-50 прабiвае амерыканцаѓ на дыстанцыi звыш пяцi кiламетраѓ.
  Дзяѓчаты вельмi ганарлiвыя такой перавагай сваёй прылады. I насвiстваюць песенькi.
  Магда зноѓ страляе, прабiвае, на гэты раз экранаваны "Шэрман" i цвiркае:
  - Разагналi мяч i панеслiся наѓскач!
  Нават экраны "Шэрману" не дапамаглi. А нямецкi танк сабе едзе. Душыць гусенiцамi пяхотнiкаѓ. Дзяѓчыны насвiстваюць песенькi на губных гармонiках. Плюхае сабе пад каткамi кроѓ. Танк рухаецца досыць хутка, у яго i гусенiцы больш дасканалыя i праходныя, пры гэтым параѓнальна лёгкiя.
  Дзяѓчаты пасвiстваюць... Герда заѓважае:
  - Мексiка гэта апошняя краiна на шляху да ЗША. Мы ѓжо столькi сталiц розных узялi. I столькi краiн пакарылi! Пачалi, першае заваёва з Аѓстрыi i зараз рухаемся на Мехiка! Наша ваенная кампанiя, гэта слаѓная кампанiя!
  Крысцiна лагiчна адказала:
  - У першую чаргу мы пераѓзыходзiм нашых супернiкаѓ у арганiзаванасцi. Невялiкая краiна - гэта Нямеччына. Немцы самы дысцыплiнаваны i высокаарганiзаваны народ свету. Плюс яшчэ таталiтарны нацыянал-сацыялiстычны рэжым. Што таксама дадало нам сiлы i абмежаванасцi. - Дзяѓчына правяла босай ножкай, па легiраванай бартавой бранi корпуса i працягнула. - Потым генiяльныя здольнасцi нашых палкаводцаѓ i ѓ першую чаргу Гiтлера. Мы разбiлi нашых супернiкаѓ па частках. А пасля набылi i лепшую ѓ свеце тэхнiку. Так што зараз нас чакае наперадзе трыѓмф! А Трэцi Рэйх раскрывае крылы над светам!
  Шарлота рацыянальна заѓважыла:
  - Горш за ѓсё было зiмой сорак другога года. Мы пацярпелi паражэнне ѓ Афрыцы i пад Масквой. Пакiнулi Цiхвiн, i Растоѓ-на-Доне. I нават Харкаѓ быѓ захоплены парадамi. А ѓ вайну супраць нас уступiлi ЗША. Вось тады здавалася: што чаша шаляѓ хiснулася не на нашу карысць i наперадзе замаячыла прорву. Але вясна прынесла нам новыя перамогi. I з таго часу ѓсё пайшло на нашу карысць!
  Магда стрэлiла. Збiла амерыканскую зброю i прачырыкала:
  - Але ѓсё ж без умяшання вышэйшых сiл, наша армiя не змагло б дабiцца такiх поспехаѓ! Перамагаючы праѓзыходных ворагаѓ! У гэтым ёсць правiца Божая!
  
  Герда засмяяѓшыся, адказала:
  - Згодна, што Божая! Але не Бога: Абрагама, Iсаака i Якава! А мабыць арыйскага, адзiнага i Усемагутнага Бога! Таго якi стварыѓ сусьвет i сваiм народам абраѓ немцаѓ!
  Шарлота кiѓнула i пацвердзiла:
  - Вядома! Бог Iсаака не наш Бог! I будзь габрэi сапраѓды народам Божым, мы б не перамагалi! А раз так, то твая Бiблiя Магда - гэта хлусня! I пара табе адмовiцца ад хрысцiянства, на карысць арыйскага манатэiзму!
  Словы Шарлоты гучалi, нiбы аѓтаматныя чэргi.
  Крысцiна дадала:
  - I гэта паходзiць на здраду, быць хрысцiянкай. Бо атрымлiваецца ты за пацыфiзм - ударылi цябе па правай шчацэ, падстаѓ левую!
  Герда палiчыла патрэбным дадаць:
  -I лiчыш, што выратаванне ад юдэяѓ! А гэта наогул - падобна здрадзе!
  Магда нясмела запярэчыла:
  - Я так не лiчу! Маё меркаванне Бог адзiн! I не габрэйскi, i не арыйскi!
  Шарлота раѓнула ѓ адказ:
  -Як гэта не арыйскi! Толькi арыйскi i не менш за тое!
  Герда прымiрэнча дадала:
  - А яшчэ i тэхнiка! Вось з чаго мы пачыналi? Мелi ѓ вераснi 1939 года ѓсяго шэсць танкавых дывiзiй. I практычна ѓсе танкi лёгкiя, менш за дваццаць тон. Цяпер у нас я сама не ведаю, колькi дывiзiй, а мы едзем на лепшым танку ѓ свеце. Наша машына не мае сабе роѓных ва ѓзбраеннi, у бранiраваннi, хадавых якасцях i пры гэтым яшчэ не залiмiтавая па вазе.
  Я памятаю выпрабаваннi першага "Тыгра", тады на дзень нараджэння Гiтлера 20 красавiка 1042 гады.
  Дзяѓчына зрабiла паѓзу i, перавёѓшы дыханне, працягнула.
  - Тады "Тыгр" ужо быѓ лепшым танкам мiру. Але яго хадавыя якасцi нельга прызнаць здавальняючымi. Але затое гармата давала добры бой, а браня для таго моманту суцэль уладкоѓвала. Ды i сам танк добра разгортваѓся, што кампенсавала нiзкую хуткасць кручэння вежы!
  А ѓ саракавым годзе мы саступалi Францыi i Брытанii ѓ якасцi танкаѓ, i iх колькасцi. Але перамаглi! У сорак першым годзе ѓ СССР былi лепшыя танкi Т-34 i КВ, чым нашыя, i ѓ некалькi разоѓ больш машын! Але мы ѓсё роѓна перамаглi! А мараль - тэхнiка i розум! I дух важны!
  Крысцiна адзначыла, пацiраючы аб педаль голую пятку:
  - Калi мы з горшымi танкам перамагалi, то i зараз пераможам! Канешне, нас было спачатку менш, чым ворагаѓ. Цяпер мы сабралi арду! Што нам можа перашкодзiць выйграць?
  Герда адказала з усмешкай:
  - Думаю, самыя галоѓныя цяжкасцi ззаду! У нас нават у колькасцi цяпер
  Перавага. Не думаю, што кампанiя супраць ЗША сутыкнецца з праблемамi.
  Шарлота лагiчна заѓважыла:
  - Не веру ѓ тое, што ѓ Амерыкi нешта супраць нас знойдзецца! Яе "Шэрман", проста гарматнае мяса, а "Першынг", толькi крыху лепш. Пакуль супраць нашага танка, у iх няма гармат!
  Герда палiчыла патрэбным дадаць:
  - I ѓ рэактыѓнай авiяцыi ѓ iх няма чым нашых сокалаѓ крыць. Прычым маючы столькi рабоѓ, i мы i лiкам не саступаем амерыканцаѓ!
  Крысцiна з гэтым пагадзiлася:
  - Абсталяваннi ѓ нас - уся Еѓропа i частка СССР. А працоѓных рук - палова свету! Мы перавялi нашы заводы на трохзменны рэжым працы, i будуем новыя заводы! Амерыканцы не змогуць даць нам асiметрычнага адказу, за рахунак колькасцi. У iх няма трывiяльна такой вялiкай колькасцi працоѓных рук!
  Шарлота хiхiкнула i рушыла каленкай у крэсла, прабурчэла:
  - Не будзе ѓ iх сiметрыi! - Дзяѓчына стрэлiла па "Грант" i дадала. - А калi i стане выпускацца тэхнiка, то толькi для набору намi баявых рахункаѓ!
  Магда нясмела заѓважыла:
  - Але калi жыццё... Гэта значыць жыццё вучыць, што не трэба ѓ вырашальны момант паслабляцца!
  Герда з гэтым пагадзiлася, i павярнуѓшы босымi пальцамi рычажок, прабурчэла:
  - А мы да канца захоѓваем пiльнасць!
  Шарлота ѓцягнула свой рэльефны прэс i нагадала:
  - Мы прайшлi працяглы шлях... Ад сцiплага Т-1, да гiганта Е-200. I гэта, вядома ж, вехi гераiчнага паходу! Дакладна таксама i наш танк нiколi не пойдзе на металам!
  Нарэшце дзяѓчатам трапiѓся цэлы тузiн амерыканскiх танкаѓ. Восем "Шэрманаѓ", два "Гранта" i два "Першынгi". Апошняя машына мела нiжэйшы сiлуэт i не так прыкметная. Патрапiць у высокi танк лягчэй. Дзяѓчаты стралялi па чарзе. Яны ѓсе трапныя i з цудоѓнай рэакцыяй. Загартаваныя i навучаныя. Тыя, хто прайшоѓ значную частку другой сусветнай вайны i пабыѓ у розных краiнах свету. Гэта сапраѓды дзяѓчаты найвышэйшага класа.
  I "Шэрманы" пачалi першымi ѓзрывацца. А адлегласць больш за пяць кiламетраѓ. Амерыканцы пакуль iх машыну i дастаць не могуць.
  Страляючы, Герда адзначыла:
  - Гармата ѓ нас аптымальная! Прабiвае ѓсё з дыстанцыi рэальнага бою, i даволi вялiкi запас снарадаѓ. Вось 128-мiлiметровая будзе горай.
  Магда з гэтым пагадзiлася. Стрэлiѓшы i разбiѓшы "Шэрман" дзяѓчына вымавiла:
  - Запас снарадаѓ для такога калiбра нiжэй. Але ѓ прынцыпе i 88-мiлiметровая зброя ѓ прынцыпе нядрэнная!
  Шарлота пальнула i ѓставiла:
  - Гледзячы яшчэ для чаго!
  Герда жорстка раѓнула:
  - А гэты "Шэрман" i "Пантэра" возьме. Думаю 75-мiлiметровая гармата з доѓгiм хобатам, магла б iх i парадзiць!
  Крысцiна стрэлiла, ужыѓшы голую нагу, i рыкнула:
  - Ды i запас снарадаѓ быѓ бы вышэй!
  Магда таксама пальнула, нацiскаючы на джойсцiк босымi пальчыкамi. Апошнi "Шэрман" асёл. Наступны ѓдар перавялi на "Гранды". Гэты танк ужо наколькi састарэлы, i яшчэ горш бранiраваны, чым "Шэрман". Зрэшты, у Амерыкi першапачаткова з танкамi было куды горш, чым у Нямеччыне. У саракавым годзе ЗША мелi ѓсяго 502 танкi, ды i то многiя састарэлыя. Але ѓжо ѓ сорак першым годзе амерыканцы выпусцiлi больш за тры тысячы танкаѓ. I з'явiѓся "Шэрман". Што можна сказаць аб гэтай машыне? Па лабавым бранiраваннi яна нават крыху пераѓзыходзiла Т-34-76, i ледзь-ледзь саступала ѓ забойнай сiле гарматы. Ды i ѓ хадавых якасцях. Але затое оптыка i обзорность куды лепшыя за савецкiя.
  Потым з'явiѓся ѓжо ѓ сорак чацвёртым годзе "Шэрман" М 4. Танк супастаѓны ѓ бранiраваннi i ѓзбраеннi з Т-34-85 i некалькi саступае просты "Пантэры" i вельмi значна "Пантэры"-2. Яшчэ пазней паѓстаѓ "Шэрман" светлячок, з больш даѓгаствольнай 17 - фунтавай гарматай. Вось гэты танк пераѓзыходзiѓ савецкi Т-34-85, ва ѓзбраеннi, але быѓ не занадта масавым.
  Iснавала i экранавання мадыфiкацыя "Шэрмана" з горшымi хадавымi якасцямi, цяжэйшага, але з браняй у 152 мiлiметра. Але таксама не самая масавая. Пакуль немкам траплялiся толькi стандартныя М4.
  Але вось "Грандамi" скончана, i зараз параѓнальна новы танк "Першынг".
  Герда прапанавала:
  - Давайце падыдзем крыху блiжэй. У гэтага монстра браня можа быць тоѓшчы!
  Шарлота пагардлiва скрывiѓся:
  - Не хвалюйся! У яго ѓсяго 102 мiлiметры. Машына важыць сорак дзве тоны, але моцнай сышла ад "Шэрмана"!
  Герда хiхiкнула i прапанавала:
  - Тады страляем!
  Магда працягнула сваю дакладную, босую ножку. Колькi розных вострых, колкiх камянёѓ, распаленага пяску пустыняѓ, калючак джунгляѓ, снягоѓ Расii спазналi яе голыя, пругкiя, хупавыя падэшвы. Нацiснула доѓгiмi, роѓнымi з перламутравымi кiпцiкамi пальчыкамi на кнопку джойсцiка.
  I выпусцiла бранябойны з уранавым стрыжнем снарад. I прачырыкала з усмешкай:
  - Ды будзе вам святло!
  105-мiлiметровая гармата валодае вялiзным разбуральным дзеяннем. I "Першынг" пазбавiѓся паловы вежы.
  Герда трасянула высокiмi, пругкiмi грудзьмi i заѓважыла:
  - Нажаль "Тыгр" такога не мог! У яго не хапала ѓдарнай моцы! Але ѓсё роѓна, ён лепей, чым "Шэрман".
  Магда скептычна заѓважыла:
  - Гледзячы якi. Калi на "Светлячок" навесiць экраны, то ён будзе не горшы за "Тыгра", у лоб абаронены нават лепш!
  Герда злосна махнула галавой ножкай. Стрэлiла па танку. I дабiѓшы апошнi "Першынг" дадала:
  - Наш "Тыгр" усё роѓна даражэй, усiх гэтых заходнiх экзотык, i рускiх скрыѓленняѓ. Я веру ѓ нашу перамогу, нават з танкамi Т-4, ды будзе так!
  Дванаццаць машын дзяѓчаты перашчоѓкалi нiбы семачкi. Па iх нават не стрэлiлi. Вельмi ѓжо вялiкая адлегласць, для амерыканскiх гармат.
  Дзяѓчаты едуць i пасмейваюцца. Добра iм.
  Шарлота зноѓ заводзiць знаёмую катрынку:
  - Не, Магда! Табе трэба раз i назаѓсёды адмовiцца ад Хрысцiянства. Iнакш ты будзеш патэнцыйнай здраднiцай!
  Дзяѓчына з залацiстымi валасамi запярэчыла:
  - Не! Я аддадзена Трэцяму Рэйху, але i ад Iсуса Хрыста не адракуся!
  Герда пляснула голай падэшвай свой прыгожай, мускулiстай ногi па бранi i заѓважыла:
  - А ад Хрыста не варта выракацца! Толькi трэба прызнаць, што ён па плоцi быѓ немец, а не жыд i ѓсё будзе добра!
  Магда з усмешкай адказала:
  - Немец... Але што рабiць са сведчаннем Бiблii?
  Герда жорстка заявiла:
  - Затым табе Бiблii! Калi ёсць Майн Каф!
  Магда адмоѓна матнула галавой:
  - Майн Каф не Чароѓнае адкрыццё. А праца аднаго чалавека, хай нават i выбiтнага! Я ж веру, таму, што зыходзiць ад Бога!
  Тады ѓсе ваяѓнiцы хорам крыкнулi:
  - Наш Бог - Адольф Гiтлер!
  Магда адважна адказала:
  - Але ж не Гiтлер жа заваяваѓ i стварыѓ сусвет!
  Герда злосна стукнула сваёй круглай пяткай па бранi i заявiла:
  - А гэта ѓжо намi не абмяркоѓваецца! Хто стварыѓ светабудову, час пакажа!
  Шарлота прапанавала:
  - Давайце дзяѓчынкi лепш зададзiм сабе пытанне - што будзем рабiць пасля вайны?
  Крысцiна ѓхмыльнулася i выказала здагадку:
  - Пойдзем у бiзнэс! Гэта лепшае, што мы можам зрабiць!
  Герда згодна кiѓнула, сваёй беласнежнай галавой:
  - Вядома, у бiзнэс! Цi, можа, будзем здымацца ѓ кiно?
  Магда ѓсмiхнулася i прапанавала:
  - А што? Гэта нядрэннае працяг кар'еры! Бо фiльмы гэта класна!
  Герда ѓхмыльнулася, правяла далонню па сваiм рэльефным прэсе i заѓважыла:
  - А ты б каго згуляла? Анёла цi што?
  Магда з цяжкiм выглядам, сказала:
  - А чаму б i не? Бо ѓ мяне прыдатная знешнасць. Я б расказала пра Iсуса Хрыста ѓсiм вернiкам! Гэта была б выратавальная рэч!
  Герда адмоѓна закруцiла галавой i растлумачыла:
  - У новай арыйскай рэлiгii няма такога паняцця як выратаванне. Насамрэч сутнасць наказу арыйцу - служыць Рэйху. А астатнiм - падпарадкоѓвацца арыйцам! Так што мы не ратуемся, а пануем!
  Крысцiна гэта дзяѓчына з медным, але з прымешкай жаѓцiзны валасамi пацвердзiла:
  - Ды мы пануем i заваёѓваем! У гэтым свеце мы ѓ войсках Трэцяга Рэйха. У тым у нас будзе сваё войска. I будзем заваёѓваць iншыя сусветы. Усё ѓ гэтым свеце адносна... Думаю i там будзе вайна, i балi, i маёнткi! Спалучэннi асалоды светам, i займальнай гульнi ѓ вайну!
  Шарлота гэта дзяѓчына з медна-чырвонымi валасамi, згодна з кiѓнула:
  - Вядома! Бо сапраѓды мiрнае жыццё сумнаватае... Мы так прывыклi ваяваць, што для нас гэта стала хлебам!
  Герда паправiла напарнiцу:
  - Хутчэй нават паветрам! Або вадой змяшанай з салодкiм вiном!
  Магда сумна вымавiла:
  - Шкада... Часам на мена накатвае хваля шкадавання. Бо забiваць iншых гэта дрэнна. Мы прычыняем боль i пакуты! Якога, дзецям без бацькi!
  Герда пакiвала галавой, заѓважыѓшы:
  - Усе мы рызыкуем! Але ѓцешся! Чалавек усё роѓна смяротны! I калi падумаць, цi так ужо iстотныя трыццаць-сорак гадоѓ у маштабах вечнасцi? I вечнага жыцця!
  Магда з уздыхам адказала:
  - Ну калi па-фiласофску глядзець, то так яно i ёсць... Але рэальна маленькiм дзецям ад гэтага не лягчэй!
  Шарлота трасянуѓшы медна-чырвонай шавялюрай, прашыпела:
  - Уявi, што яны недачалавекi! Проста жывёлы i табе стане лягчэй!
  Магда, стрэѓшы з павек слязiнку, адказала:
  - Але ж i жывёл шкада! Эх...у якiм свеце мы жывем! Усё проста бязлiтасна! I кiруе баль смерць!
  Шарлота з нацiскам вымавiла, складаючы на хаду:
  Няхай ракi крывi
  Цякуць па Зямлi,
  Хай стогнуць ад болю -
  Пажары ѓсюды!
  I няхай злая смерць,
  Кiруе люты баль,
  Вам усiм памерцi,
  Сатана вас да адказу заклiкаѓ!
  Хай вiхура пажырае,
  Струмень чалавечых целаѓ...
  Планета пакутуе -
  Пануе бязмежжа!
  Герда перапынiѓ сваю напарнiцу, прыкрыѓшы голай ножкай, яе пунсовы раток. Бландынка-тэрмiнатар усклiкнула:
  - Ну, навошта так песiмiстычна! Вось скончыцца вайна i планета зацвiце як сад. Я думаю ѓжо крыху засталося. Амерыка гэта яшчэ паѓгода, ну самае вялiкае год. Потым дададзiм Расею, i застанецца толькi Японiя. Але гэта для нас справа нядоѓгая. Самае вялiкае, праз гады тры спыняцца ѓсе войны... I людзi ѓжо больш нiколi не будуць забiваць адзiн аднаго!
  Крысцiна ѓдакладнiла:
  - Ва ѓсякiм разе на вайне... Думаю прыйдзе час i вельмi хутка калi ѓ свеце застанецца толькi адна iмперыя. I тады, ва ѓсякiм разе, не будзе войн. I думаю дзякуючы развiццю сельскай гаспадаркi i iдэальнай нямецкай арганiзацыi праз некалькi гадоѓ знiкне i голад. Потым усiм будзе пабудавана жыллё. - Дзяѓчына медна-жоѓтымi валасамi i мускулiстай, стройна i iдэальна прапарцыйнай фiгурай гаварыла з захапленнем. - Потым разаѓецца медыцына i будзе скончана з хваробамi. Мы паляцiм у космас, будзем рассяляцца па розных мiрах. Пераможам старасць. Усе людзi будуць маладымi i прыгожымi, нiбы казачныя эльфы. А можа, у космасе нас чакаюць новыя войны. Такiя зорныя з трохрукiмi прышэльцамi. I будзем смела змагацца за iдэi фашызму ва ѓсiм сьвеце!
  Шарлота з прамянiстай усмешкай на вуснах праспявала:
  - За светлае заѓтра мы будзем змагацца... Давай цалавацца!
  Магда ѓжо больш аптымiстычна заявiла:
  - Але так яно ѓжо лепш! Не вечныя войны, а мiрнае стварэнне!
  У гэты момант машына наехала на мiну. Танк скаланула. Лопнуѓ каток, i машына крыху замарудзiлася. Герда выклiкала па рацыi рамонтную брыгаду. Пашкоджанне не пазбавiла танк хадавых якасцей, але крыху знiзiла хуткасць. Таму каток павiнны замянiць хутка. Тут размяшчэнне падвескi iншае зручнейшае для рамонту, чым шахматны парадак характэрны для Тыграѓ i Пантэр .
  Тым больш дзяѓчаты з задавальненнем паразмялiся ѓ джунглях. Чаму не купляцца ѓ рацэ? Танк, вядома ж, месца спякотнае, нават кандыцыянер не спраѓляецца. Тут усё яшчэ поѓдзень Мексiкi - тропiкi, i ѓ сакавiку дастаткова горача. Але ѓвогуле надвор'е райскае.
  Рака апынулася побач i, дзяѓчаты акунулiся ѓ яе. Кракадзiлаѓ можна не баяцца. Тут iдзе вайна, i ѓся жыѓнасць даѓно разбеглася. Вада цёплая, i ѓ ёй прыемна плаваць. Дзяѓчаты паплылi i, Герда любуючыся берагамi джунгляѓ, заѓважыла:
  -Усё-ткi наш свет не пазбаѓлены любаты! Верагодна, было б добра стаць несмяротнай нiбы горац, i ѓсё насяляць разам з чалавецтвам назiраючы яго развiццё. I палётаць па космасе!
  Крысцiна кiѓнула, сур'ёзна вымавiѓшы:
  - Рай без граху, вельмi сумны... Нi стан у казiно прайграць, а яшчэ лепш выйграць, не папаляваць. Ды i вайна захапляе...
  Шарлота выказала здагадку:
  - Думаю, хутка вынайдуць гульнi, якiя можна будзе на экране адлюстроѓваць - такiя вось вайскоѓцы!
  Магда з усмешкай заѓважыла:
  - Вам бы ѓсё разбураць!
  Крысцiна ѓзяла i праспявала:
  - Разбурэнне гэта страсць ... Усё роѓна якая ѓлада!
  Герда хрыпячы i фыркаючы, праспявала:
  - Перад сабою хачу бачыць пустату! У ёй я пабудую, свой замак, сваю мару!
  Шарлота хiхiкнула i прапанавала:
  - Не, гэта вядома выдатна ваяваць! Але яшчэ лепей перамагаць!
  Крысцiна ѓсклiкнула ва ѓсё горла:
  - Сама правiца нябесная дапамагае Германii. Наша арыйская вера, наш непаѓторны манатэiзм! I тое, што не забiвае нас, тое робiць мацнейшым!
  Герда плюхнула вадой i адказала:
  - Ды мы сталi мацней! Шкада толькi натрапiлi на супрацьтанкавую мiну.
  Крысцiна задуменна вымавiла:
  - А як абаранiць гусенiцы?
  Герда пацiснула мускулiстымi плячыма:
  - Не ведаю...
  Шарлота рацыянальна заѓважыла:
  - Ад снарадаѓ iх абараняюць шчыткамi, а ад мiн... Хiба што рабiць з тоѓшчы, каб не рвалiся!
  Герда трасянула галавой:
  - Тады хадавыя якасцi з-за росту вагi ѓпадуць. Вось зрабiць бы танк лятаючым!
  Магда пацвердзiла:
  - Вось менавiта! Каб лунаѓ танк у паветры i не падаѓ! I развiваѓ хуткасцi ѓ пяцьсот мiль у гадзiну!
  Шарлота плескалася, паведамiла iнфармацыю:
  - Я чула, што ѓ нашага флота ёсць адмысловыя караблi, якiя лётаюць ледзь-ледзь, не дакранаючыся воды! I яны развiваюць хуткасць шрубавага знiшчальнiка, i могуць перавозiць дэсант, а таксама заваёѓваць панаванне на моры! Вось такая авiяцыя на мора, зробiць нас непераможнымi!
  Герда паправiла сваю напарнiцу:
  - А мы ѓжо непераможныя! Гэта зробiць нас - супернепераможнымi!
  Шарлота павярнулася на спiну, забiла голымi, стройнымi ножкамi ѓ паветры i прабуркавала:
  - Калi мы адзiныя, мы непераможныя! Мы дзеѓкi арыйцы, у сэрцах сваiх забойцы!
  I прыгажуня нырнула глыбей у ваду. Праплыла крыху ѓ тоѓшчы. Пляснула па босым пяткам сяброѓкам, i вынырнула. Пусцiла фантан вады, праваркаваѓшы:
  - Вось добрая вясна ѓ тропiках! Вада нiбы сырадой!
  Герда жартам праспявала:
  - Афрыка жахлiвая так, так, так .... Афрыка небяспечная так, так, так! Не хадзiце дзяѓчынкi, у Афрыку гуляць!
  Прыгажунi разрагаталiся. Каток ужо паспелi памяняць - рамонтныя брыгады на вышынi. I дзяѓчаты з усяго размаху заскочылi ѓ танк. Сiлуэт Е-50 даволi нiзкi i сама машына не занадта прыкметная. Ваяѓнiцы ѓрубiлi газатурбiнны рухавiк i за некалькi секунд набралi хуткасць.
  Шарлота, танкiстка са стажам, заѓважыла:
  - Усё ж газатурбiнны рухавiк куды лепш дызельнага. Ён i больш кампактны, i разганяе танк хутчэй. У нашай машыны дзiѓная манеѓранасць!
  Герда жартам, праспявала:
  - Быѓ бестурботным i наiѓным, дзеѓкi босы юны погляд... Усё вакол здавалася дзiвосным - трыста гадоѓ таму назад!
  Крысцiна з натхненнем заѓважыла:
  - Не! Наш камандзiр уражвае пачуццём гумару... Хоць сапраѓды здаецца з пачатку вайны нiбы прайшлi стагоддзi... - Дзяѓчына правяла далонню па сваiх высокiх, пругкiх грудзях i працягнула. - У той жа час часам ловiш сябе на адчуваннi, быццам гэта было ѓчора! Эх усё ж жыццё людзей кароткае i неяк незаѓважна праходзiць!
  Герда люта заѓважыла:
  - Але мы ж не старыя? У нас поѓна сiлы i энергii! I наш шлях ад перамогi да
  Перамозе!
  Магда выслала па кулямётнай вышцы, знесла амерыканскае вочка, i прабуркавала:
  - Ды я веру ѓ нашу перамогу... Тым больш цяпер, калi ѓ нас усе казыры. Але не будзем ставiць калёсы наперадзе каня!
  Герда з уздыхам успомнiла:
  - Альберт... Я вось сумую па гэтым хлапчуку... Дзiѓна закахацца ѓ смаркач, хай нават i рослага, з целаскладам Апалона!
  Шарлота лагiчна заѓважыла:
  - I мне Альберт спадабаѓся. У iм нейкая асаблiвая прыгажосць. I наогул падлеткi, калi ѓ iх яшчэ фiзiяномii не пакрылiся барадой, а рысы асобы не завяршылi фармаванне - адрознiваюцца асобай хараством. I галоѓнае яны яшчэ не так меркантыльныя, любяць цябе, а не твае грошы!
  Крысцiна рацыянальна заѓважыла:
  - Мы ѓсе чатыры настолькi прыгожыя, што мужчыны ѓ першую чаргу любяць нашы целы. А колькi мы маем - гэта ѓжо нашы даходы!
  Герда лагiчна вымавiла:
  - Быць жанчынай прасцей! Паманi сабакi, i ён сам ускочыць у ложак. Прынамсi, пакуль ты маладая. То нiколi не застанешся без мужчыны. Iх прыцягваць прасцей простага. А вось мужчыну, каб абкласцi жанчыну ѓ ложак варта паспрабаваць....
  Шарлота яхiдна адказала:
  - Не цябе ж... Мы не надта пераборлiвыя!
  Герда адмоѓна матнула светлай галавой:
  - Не зусiм так! Я кахаю мужчын маладых, прыгожых, фiгурыстых. I з кiм патрапiла не кладуся. Як правiла, выбiраю па-атлетычнаму складзеных. Нейкi з пузам нават генерал мяне не вабiць. А мы можам абiраць!
  Шарлота хiхiкнула i заѓважыла:
  - Вось прастытутцы на панэлi, выбiраць не даводзiцца. I пузатага абслужыць, i лысага, i старога... Гэта вядома мiнус яе прафесii!
  Герда сур'ёзна адказала:
  - Можна пайсцi ѓ салдацкi бардэль... Тады ѓсе твае клiенты будуць маладыя i стройныя. I разнастайнасць i больш-менш прывабныя... Я, напрыклад, прыгожаму мужчыну нiколi не адмаѓляю!
  Крысцiна хiхiкнула i прабуркавала:
  - Так... Разнастайнасць заводзiць! Сэкс патрабуе розных страѓ i спецый. Мы маладыя бабы i кахаем маладых... Жадаем спартовых партнёраѓ з мускулiстымi целамi. А камусьцi даводзiцца, мець справу з не такiмi ѓжо i прыгожымi мужчынамi. Гэтым жанчынам можна толькi паспагадаць!
  Шарлота праспявала з надрывам:
  - У раба мужчыну ператварае прыгажосць... I пасля смерцi вер не здабуду спакой, я душу д'яблу аддам за ноч з табой!
  Магда пальнула, па амерыканскай самаходцы "Ведзьма" i прачырыкала:
  - Грэх, якi гэты наш сэкс па-за шлюбам... Лепш пакiнуць юрлiвыя думкi!
  Шарлота злосна адказала:
  - I ты стагнала ад аргазмаѓ не горш за нас ... Так не варта нюнi разводзiць ханжа.
  Герда трасянула высокiмi, пругкiмi грудзьмi i заѓважыла:
  - Нажаль "Тыгр" такога не мог! У яго не хапала ѓдарнай моцы! Але ѓсё роѓна, ён лепей, чым "Шэрман".
  Магда скептычна заѓважыла:
  - Гледзячы якi. Калi на "Светлячок" навесiць экраны, то ён будзе не горшы за "Тыгра", у лоб абаронены нават лепш!
  Герда злосна махнула галавой ножкай. Стрэлiла па танку. I дабiѓшы апошнi "Першынг" дадала:
  - Наш "Тыгр" усё роѓна даражэй, усiх гэтых заходнiх экзотык, i рускiх скрыѓленняѓ. Я веру ѓ нашу перамогу, нават з танкамi Т-4, ды будзе так!
  Дванаццаць машын дзяѓчаты перашчоѓкалi нiбы семачкi. Па iх нават не стрэлiлi. Вельмi ѓжо вялiкая адлегласць, для амерыканскiх гармат.
  Дзяѓчаты едуць i пасмейваюцца. Добра iм.
  Шарлота зноѓ заводзiць знаёмую катрынку:
  - Не, Магда! Табе трэба раз i назаѓсёды адмовiцца ад Хрысцiянства. Iнакш ты будзеш патэнцыйнай здраднiцай!
  Дзяѓчына з залацiстымi валасамi запярэчыла:
  - Не! Я аддадзена Трэцяму Рэйху, але i ад Iсуса Хрыста не адракуся!
  Герда пляснула голай падэшвай свой прыгожай, мускулiстай ногi па бранi i заѓважыла:
  - А ад Хрыста не варта выракацца! Толькi трэба прызнаць, што ён па плоцi быѓ немец, а не жыд i ѓсё будзе добра!
  Магда з усмешкай адказала:
  - Немец... Але што рабiць са сведчаннем Бiблii?
  Герда жорстка заявiла:
  - Затым табе Бiблii! Калi ёсць Майн Каф!
  Магда адмоѓна матнула галавой:
  - Майн Каф не Чароѓнае адкрыццё. А праца аднаго чалавека, хай нават i выбiтнага! Я ж веру, таму, што зыходзiць ад Бога!
  Тады ѓсе ваяѓнiцы хорам крыкнулi:
  - Наш Бог - Адольф Гiтлер!
  Магда адважна адказала:
  - Але ж не Гiтлер жа заваяваѓ i стварыѓ сусвет!
  Герда злосна стукнула сваёй круглай пяткай па бранi i заявiла:
  - А гэта ѓжо намi не абмяркоѓваецца! Хто стварыѓ светабудову, час пакажа!
  Шарлота прапанавала:
  - Давайце дзяѓчынкi лепш зададзiм сабе пытанне - што будзем рабiць пасля вайны?
  Крысцiна ѓхмыльнулася i выказала здагадку:
  - Пойдзем у бiзнэс! Гэта лепшае, што мы можам зрабiць!
  Герда згодна кiѓнула, сваёй беласнежнай галавой:
  - Вядома, у бiзнэс! Цi, можа, будзем здымацца ѓ кiно?
  Магда ѓсмiхнулася i прапанавала:
  - А што? Гэта нядрэннае працяг кар'еры! Бо фiльмы гэта класна!
  Герда ѓхмыльнулася, правяла далонню па сваiм рэльефным прэсе i заѓважыла:
  - А ты б каго згуляла? Анёла цi што?
  Магда з цяжкiм выглядам, сказала:
  - А чаму б i не? Бо ѓ мяне прыдатная знешнасць. Я б расказала пра Iсуса Хрыста ѓсiм вернiкам! Гэта была б выратавальная рэч!
  Герда адмоѓна закруцiла галавой i растлумачыла:
  - У новай арыйскай рэлiгii няма такога паняцця як выратаванне. Насамрэч сутнасць наказу арыйцу - служыць Рэйху. А астатнiм - падпарадкоѓвацца арыйцам! Так што мы не ратуемся, а пануем!
  Крысцiна гэта дзяѓчына з медным, але з прымешкай жаѓцiзны валасамi пацвердзiла:
  - Ды мы пануем i заваёѓваем! У гэтым свеце мы ѓ войсках Трэцяга Рэйха. У тым у нас будзе сваё войска. I будзем заваёѓваць iншыя сусветы. Усё ѓ гэтым свеце адносна... Думаю i там будзе вайна, i балi, i маёнткi! Спалучэннi асалоды светам, i займальнай гульнi ѓ вайну!
  Шарлота гэта дзяѓчына з медна-чырвонымi валасамi, згодна з кiѓнула:
  - Вядома! Бо сапраѓды мiрнае жыццё сумнаватае... Мы так прывыклi ваяваць, што для нас гэта стала хлебам!
  Герда паправiла напарнiцу:
  - Хутчэй нават паветрам! Або вадой, змяшанай з салодкiм вiном!
  Магда сумна вымавiла:
  - Шкада... Часам на мена накатвае хваля шкадавання. Бо забiваць iншых гэта дрэнна. Мы прычыняем боль i пакуты! Якога, дзецям без бацькi!
  Герда пакiвала галавой, заѓважыѓшы:
  - Усе мы рызыкуем! Але ѓцешся! Чалавек усё роѓна смяротны! I калi падумаць, цi так ужо iстотныя трыццаць-сорак гадоѓ у маштабах вечнасцi? I вечнага жыцця!
  Магда з уздыхам адказала:
  - Ну калi па-фiласофску глядзець, то так яно i ёсць... Але рэальна маленькiм дзецям ад гэтага не лягчэй!
  Шарлота трасянуѓшы медна-чырвонай шавялюрай, прашыпела:
  - Уявi, што яны недачалавекi! Проста жывёлы i табе стане лягчэй!
  Магда, стрэѓшы з павек слязiнку, адказала:
  - Але ж i жывёл шкада! Эх...у якiм свеце мы жывем! Усё проста бязлiтасна! I кiруе баль смерць!
  Шарлота з нацiскам вымавiла, складаючы на хаду:
  Няхай ракi крывi
  Цякуць па Зямлi,
  Хай стогнуць ад болю -
  Пажары ѓсюды!
  I няхай злая смерць,
  Кiруе люты баль,
  Вам усiм памерцi,
  Сатана вас да адказу заклiкаѓ!
  Хай вiхура пажырае,
  Струмень чалавечых целаѓ...
  Планета пакутуе -
  Пануе бязмежжа!
  Герда перапынiѓ сваю напарнiцу, прыкрыѓшы голай ножкай, яе пунсовы раток. Бландынка-тэрмiнатар усклiкнула:
  - Ну, навошта так песiмiстычна! Вось скончыцца вайна i планета зацвiце як сад. Я думаю ѓжо крыху засталося. Амерыка, гэта яшчэ паѓгода, ну самае вялiкае год. Потым дададзiм Расею, i застанецца толькi Японiя. Але гэта для нас справа нядоѓгая. Самае вялiкае, праз гады тры спыняцца ѓсе войны... I людзi ѓжо больш нiколi не будуць забiваць адзiн аднаго!
  Крысцiна ѓдакладнiла:
  - Ва ѓсякiм разе на вайне... Думаю прыйдзе час i вельмi хутка, калi ѓ свеце застанецца толькi адна iмперыя. I тады, ва ѓсякiм разе, не будзе войн. I думаю дзякуючы развiццю сельскай гаспадаркi i iдэальнай нямецкай арганiзацыi праз некалькi гадоѓ знiкне i голад. Потым усiм будзе пабудавана жыллё. - Дзяѓчына медна-жоѓтымi валасамi i мускулiстай, стройна i iдэальна прапарцыйнай фiгурай гаварыла з захапленнем. - Потым разаѓецца медыцына i будзе скончана з хваробамi. Мы паляцiм у космас, будзем рассяляцца па розных мiрах. Пераможам старасць. Усе людзi будуць маладымi i прыгожымi, нiбы казачныя эльфы. А можа, у космасе нас чакаюць новыя войны. Такiя зорныя з трохрукiмi прышэльцамi. I будзем смела змагацца за iдэi фашызму ва ѓсiм сьвеце!
  Шарлота з прамянiстай усмешкай на вуснах праспявала:
  - За светлае заѓтра мы будзем змагацца... Давай цалавацца!
  Магда ѓжо больш аптымiстычна заявiла:
  - Але так яно ѓжо лепш! Не вечныя войны, а мiрнае стварэнне!
  У гэты момант машына наехала на мiну. Танк скаланула. Лопнуѓ каток, i машына крыху замарудзiлася. Герда выклiкала па рацыi рамонтную брыгаду. Пашкоджанне не пазбавiла танк хадавых якасцей, але крыху знiзiла хуткасць. Таму каток павiнны замянiць хутка. Тут размяшчэнне падвескi iншае зручнейшае для рамонту, чым шахматны парадак характэрны для Тыграѓ i Пантэр .
  Тым больш дзяѓчаты з задавальненнем паразмялiся ѓ джунглях. Чаму не купляцца ѓ рацэ? Танк, вядома ж, месца спякотнае, нават кандыцыянер не спраѓляецца. Тут усё яшчэ поѓдзень Мексiкi - тропiкi, i ѓ сакавiку дастаткова горача. Але ѓвогуле надвор'е райскае.
  Рака апынулася побач i, дзяѓчаты акунулiся ѓ яе. Кракадзiлаѓ можна не баяцца. Тут iдзе вайна, i ѓся жыѓнасць даѓно разбеглася. Вада цёплая, i ѓ ёй прыемна плаваць. Дзяѓчаты паплылi i, Герда любуючыся берагамi джунгляѓ, заѓважыла:
  -Усё-ткi наш свет не пазбаѓлены любаты! Верагодна, было б добра стаць несмяротнай нiбы горац, i ѓсё насяляць разам з чалавецтвам назiраючы яго развiццё. I палётаць па космасе!
  Крысцiна кiѓнула, сур'ёзна вымавiѓшы:
  - Рай без граху, вельмi сумны... Нi стан у казiно прайграць, а яшчэ лепш выйграць, не папаляваць. Ды i вайна захапляе...
  Шарлота выказала здагадку:
  - Думаю, хутка вынайдуць гульнi, якiя можна будзе на экране адлюстроѓваць - такiя вось вайскоѓцы!
  Магда з усмешкай заѓважыла:
  - Вам бы ѓсё разбураць!
  Крысцiна ѓзяла i праспявала:
  - Разбурэнне гэта страсць ... Усё роѓна якая ѓлада!
  Герда хрыпячы i фыркаючы, праспявала:
  - Перад сабою хачу бачыць пустату! У ёй я пабудую, свой замак, сваю мару!
  Шарлота хiхiкнула i прапанавала:
  - Не, гэта вядома выдатна ваяваць! Але яшчэ лепей перамагаць!
  Крысцiна ѓсклiкнула ва ѓсё горла:
  - Сама правiца нябесная дапамагае Германii. Наша арыйская вера, наш непаѓторны манатэiзм! I тое, што не забiвае нас, тое робiць мацнейшым!
  Герда плюхнула вадой i адказала:
  - Ды мы сталi мацней! Шкада толькi натрапiлi на супрацьтанкавую мiну.
  Крысцiна задуменна вымавiла:
  - А як абаранiць гусенiцы?
  Герда пацiснула мускулiстымi плячыма:
  - Не ведаю...
  Шарлота рацыянальна заѓважыла:
  - Ад снарадаѓ iх абараняюць шчыткамi, а ад мiн... Хiба што рабiць з тоѓшчы, каб не рвалiся!
  Герда трасянула галавой:
  - Тады хадавыя якасцi з-за росту вагi ѓпадуць. Вось зрабiць бы танк лятаючым!
  Магда пацвердзiла:
  - Вось менавiта! Каб лунаѓ танк у паветры i не падаѓ! I развiваѓ хуткасцi ѓ пяцьсот мiль у гадзiну!
  Шарлота плескалася, паведамiла iнфармацыю:
  - Я чула, што ѓ нашага флота ёсць адмысловыя караблi, якiя лётаюць ледзь-ледзь, не дакранаючыся воды! I яны развiваюць хуткасць шрубавага знiшчальнiка, i могуць перавозiць дэсант, а таксама заваёѓваць панаванне на моры! Вось такая авiяцыя на мора, зробiць нас непераможнымi!
  Герда паправiла сваю напарнiцу:
  - А мы ѓжо непераможныя! Гэта зробiць нас - супернепераможнымi!
  Шарлота павярнулася на спiну, забiла голымi, стройнымi ножкамi ѓ паветры i прабуркавала:
  - Калi мы адзiныя, мы непераможныя! Мы дзеѓкi арыйцы, у сэрцах сваiх забойцы!
  I прыгажуня нырнула глыбей у ваду. Праплыла крыху ѓ тоѓшчы. Пляснула па босым пяткам сяброѓкам, i вынырнула. Пусцiла фантан вады, праваркаваѓшы:
  - Вось добрая вясна ѓ тропiках! Вада нiбы сырадой!
  Герда жартам праспявала:
  - Афрыка жахлiвая так, так, так .... Афрыка небяспечная так, так, так! Не хадзiце дзяѓчынкi, у Афрыку гуляць!
  Прыгажунi разрагаталiся. Каток ужо паспелi памяняць - рамонтныя брыгады на вышынi. I дзяѓчаты з усяго размаху заскочылi ѓ танк. Сiлуэт Е-50 даволi нiзкi i сама машына не занадта прыкметная. Ваяѓнiцы ѓрубiлi газатурбiнны рухавiк i за некалькi секунд набралi хуткасць.
  Шарлота, танкiстка са стажам, заѓважыла:
  - Усё ж газатурбiнны рухавiк куды лепш дызельнага. Ён i больш кампактны, i разганяе танк хутчэй. У нашай машыны дзiѓная манеѓранасць!
  Герда жартам, праспявала:
  - Быѓ бестурботным i наiѓным, дзеѓкi босы юны погляд... Усё вакол здавалася дзiвосным - трыста гадоѓ таму назад!
  Крысцiна з натхненнем заѓважыла:
  - Не! Наш камандзiр уражвае пачуццём гумару... Хоць сапраѓды здаецца з пачатку вайны нiбы прайшлi стагоддзi... - Дзяѓчына правяла далонню па сваiх высокiх, пругкiх грудзях i працягнула. - У той жа час часам ловiш сябе на адчуваннi, быццам гэта было ѓчора! Эх усё ж жыццё людзей кароткае i неяк незаѓважна праходзiць!
  Герда люта заѓважыла:
  - Але мы ж не старыя? У нас поѓна сiлы i энергii! I наш шлях ад перамогi да
  Перамозе!
  Магда выслала па кулямётнай вышцы, знесла амерыканскае вочка, i прабуркавала:
  - Ды я веру ѓ нашу перамогу... Тым больш цяпер, калi ѓ нас усе казыры. Але не будзем ставiць калёсы наперадзе каня!
  Герда з уздыхам успомнiла:
  - Альберт... Я вось сумую па гэтым хлапчуку... Дзiѓна закахацца ѓ смаркач, няхай нават i рослага, з целаскладам Апалона!
  Шарлота лагiчна заѓважыла:
  - I мне Альберт спадабаѓся. У iм нейкая асаблiвая прыгажосць. I наогул падлеткi, калi ѓ iх яшчэ фiзiяномii не пакрылiся барадой, а рысы асобы не завяршылi фармаванне - адрознiваюцца асобай хараством. I галоѓнае яны яшчэ не так меркантыльныя, любяць цябе, а не твае грошы!
  Крысцiна рацыянальна заѓважыла:
  - Мы ѓсе чатыры настолькi прыгожыя, што мужчыны ѓ першую чаргу любяць нашы целы. А колькi мы маем - гэта ѓжо нашы даходы!
  Герда лагiчна вымавiла:
  - Быць жанчынай прасцей! Паманi сабакi, i ён сам ускочыць у ложак. Прынамсi, пакуль ты маладая. То нiколi не застанешся без мужчыны. Iх прыцягваць прасцей простага. А вось мужчыну, каб абкласцi жанчыну ѓ ложак варта паспрабаваць....
  Шарлота яхiдна адказала:
  - Не цябе ж... Мы не надта пераборлiвыя!
  Герда адмоѓна матнула светлай галавой:
  - Не зусiм так! Я кахаю мужчын маладых, прыгожых, фiгурыстых. I з кiм патрапiла не кладуся. Як правiла, выбiраю па-атлетычнаму складзеных. Нейкi з пузам нават генерал мяне не вабiць. А мы можам абiраць!
  Шарлота хiхiкнула i заѓважыла:
  - Вось прастытутцы на панэлi, выбiраць не даводзiцца. I пузатага абслужыць, i лысага, i старога... Гэта вядома мiнус яе прафесii!
  Герда сур'ёзна адказала:
  - Можна пайсцi ѓ салдацкi бардэль... Тады ѓсе твае клiенты будуць маладыя i стройныя. I разнастайнасць i больш-менш прывабныя... Я, напрыклад, прыгожаму мужчыну нiколi не адмаѓляю!
  Крысцiна хiхiкнула i прабуркавала:
  - Так... Разнастайнасць заводзiць! Сэкс патрабуе розных страѓ i спецый. Мы маладыя бабы i кахаем маладых... Жадаем спартовых партнёраѓ з мускулiстымi целамi. А камусьцi даводзiцца, мець справу з не такiмi ѓжо i прыгожымi мужчынамi. Гэтым жанчынам можна толькi паспагадаць!
  Шарлота праспявала з надрывам:
  - У раба мужчыну ператварае прыгажосць... I пасля смерцi вер не здабуду спакой, я душу д'яблу аддам за ноч з табой!
  Магда пальнула, па амерыканскай самаходцы "Ведзьма" i прачырыкала:
  - Грэх, якi гэты наш сэкс па-за шлюбам... Лепш пакiнуць юрлiвыя думкi!
  Шарлота злосна адказала:
  - I ты стагнала ад аргазмаѓ не горш за нас ... Так не варта нюнi разводзiць ханжа.
  Карацей кажучы Гiтлер упэѓнена перамагаѓ. I яго поспехi проста паралiзавалi ЗША спрэс. I вось у студзенi 1945 гады загiнулi i Нью-Ёрк, i Вашынгтон, а 30 штаты i зусiм капiтулявалi. I так завяршылася гэтая крывавая вайна.
  Пакуль немцы дабiлiся поспеху...
  Але пакуль яшчэ не ѓсе краiны скарылiся Трэцяму Рэйху. Вось краiна Узыходзячага Сонца са сваiмi калонiямi раскiнулася. I яе фашысты жадаюць капiтальна зрэзаць.
  Вайна пачалася 20 красавiка 1949 гады. I вайна iдзе даволi паспяхова.
  Асаблiва калi ѓ iх такiя прыгожыя дзяѓчынкi.
  I Трэцi Рэйх атрымаѓ самыя лепшыя танкi ѓ свеце. "Леѓ" для свайго часу быѓ самы абаронены i магутны ва ѓзбраеннi танк. Але вось зараз у iх АГ-50. Новая канструкцыя машыны вагой усяго шэсцьдзесят тон i рухавiком 1800 конскiх сiл.
  Спалучэнне рухомасцi, манеѓранасцi, хуткасцi i абароны з усiх ракурсаѓ. АГ-50 пiрамiдальная машына - сама дасканаласць.
  Шарлота захоплена праспявала:
  - Я велiч планеты, ну i рудая пры гэтым!
  I босымi пятачкамi тузае. Прыгожая дзеѓка.
  А Крысцiна таксама дзяѓчынка выдатных здольнасцяѓ. У яе нават джокер у кiшэнi ёсць. I яна вынайшла сваю калоду карт. А падкiдваць умее iх лiха. Ваяѓнiца мае залацiста-рудыя валасы. I баба што трэба.
  Эх, як яны басаногiя бегалi па пустынi. Вельмi пясок пячэ пяткi. Але да гэтага хутка прывыкаеш. I Крысцiна ѓзяла i прашыпела:
  - А пакуль, пакуль, па каменьчыках рака бяжыць!
  Нямецкая машына непрабiѓная для "Пантэр" i "Тыграѓ". Такая вось магутная сiстэма. Хаця i не цяжкая. Японцы таксама пакуль не асвоiлi пiрамiдальныя танкi, а немцы не далечы iм тэхналогiю.
  АГ-50 гэта машына здольная дабiцца многага. Ад яе сыходзяць у рыкашэт снарады.
  Крысцiна зноѓ пальнула, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ног i, цяжка ѓздыхнула. Не было ѓ Трэцяга Рэйха прыстойных танкаѓ у сорак першым годзе. Вось i не змаглi перамагчы I зiма тут не прычым.
  Крысцiна ѓзяла i прачырыкала:
  - А танк, ёсць i ѓ Афрыцы танк!
  Пасля чаго дзяѓчына паказала мову. Яна адкрыта радавалася сваiм поспехам. Вось яна, якая крутая баба.
  Валасы такiя залатыя. Нiбы каштоѓныя чырвонцы.
  Вось Магда бела-залатая, а Крысцiна чырвона-залатая.
  Магда таксама дазволiлi стрэлiць. Тая пальнула, уразiла лёгкi японскi танк i прашыпела:
  - Шалёная дзеѓка! А ѓ iмперыi не бывае дзяцiнства!
  Крысцiна зноѓ пальнула, i рацыянальна заѓважыла:
  - Фантастыку чытаць трэба!
  Дзяѓчаты аказалiся тут вельмi нават вясёлымi. I скалiлi свае зубкi, што рэальна чысты жэмчуг.
  А на рахунак фантастыкi... То тут Крысцiна вялiкая дока. Вось напрыклад, нядаѓна ѓ Трэцiм Рэйху выйшаѓ фiльм. Зорныя войны. Там сапраѓдныя працякаюць бiтвы ѓ космасе. I так усё цiкава! Лiтаральна фенаменальныя здымкi.
  Эх, з размахам змаглi адлюстраваць касмiчную iмперыю. Байцы Трэцяга Рэйха супраць казурак. Членiстаногiя спрабуюць атакаваць касмiчную Нямеччыну. У iх памеры амаль тры метры. I яшчэ баявыя робаты. Але вермахт усё роѓна мацнейшы. Проста iмператарскi настрой.
  Крысцiна з захапленнем праспявала, пляскаючы ѓ ладкi:
  - Над намi вiхуры Авадона... Мы выйдзем прама з дурдома!
  I як плясне прыгажуня сваiмi босымi, стройнымi ножкамi. Вось яна сапраѓды ѓвасабленне феерычнай мары. Не дзяѓчына, а сапраѓдная вера, i прышэлiца касмiчных мiроѓ.
  Увесь квартэт дзяѓчынак незвычайны. I танк у iх вельмi актыѓна працуе.
  А ѓ небе дыскалёты Трэцяга Рэйха нешта збiраюць сваiмi ламiнарнымi бруямi. Яны непаражальныя, але самi могуць толькi адключыѓшы струмень выпусцiць ракету, а потым зноѓ прыкрыцца.
  Зразумела ѓ Трэцiм Рэйху iдуць распрацоѓкi больш дасканалай зброi. У першую чаргу лазернага. Але зрабiць прамень вялiкай магутнасцi складана. Практыка паказаѓ, што гiпербалоiд ѓзнавiць вельмi складанай. Аднак ёсць i iншыя iдэi.
  Напрыклад, ультрагукавая гармата! Таксама цiкавая думка. Гертруда вельмi хацела атрымаць такую зброю. Надакучыла проста тупа таранiць. Ёсць смага дабiцца чагосьцi большага.
  А пакуль ваяѓнiца наводзiць сваю машыну. Раскройвае знiшчальнiкi Японii i спявае:
  - Я дзяѓчына ведай мiлая... З усiх бакоѓ прыгожая! З усiх, з усiх бакоѓ!
  I паказвае свой вельмi спрытны язычок.
  Ева таксама робiць завiхрэннi супраць знiшчальнiкаѓ i праспявала:
  - Мы будуем новы свет, i адмаѓляем мiнулае... Любiм, рабiць часта вельмi нядобрае!
  Ваяѓнiцы трэба сказаць вельмi нават спрытныя. I кiруюць сваiмi машына на ѓзроѓнi найвысокага класа.
  Вось дыскалёт гэтая вельмi грозная зброя. Але японцы i не спрабуюць ад яго ѓцячы. Яны гатовы змагацца. Вядуць агонь i ѓ доблесцi памiраюць.
  Гертруда з захапленнем усклiкнула:
  - Так! Гэта годны саюзнiк!
  I як трасяне сваiмi сцёгнамi... Дзяѓчына на вышынi. Раскручвае машыну, збiваючы японцаѓ.
  I вочкамi мiргае, вось так падмiргвае.
  Ева выказалася, таксама кiруючы дыскалет пры дапамозе джойсцiка:
  - Вышэйшая школа! Не пазбегнуць разгром!
  I паскараючы дыскалет, зразае яшчэ тузiн машын. Яна ж настолькi блiскучая дзяѓчынка. Ёй прадставiѓся нядаѓнi сэкс з хлопцамi. Хоць выдатна. Вось незразумела чаму ёсць жанчыны, што баяцца спарвацца? Бо гэта такое задавальненне. I не ѓ казцы сказаць, нi пяром апiсаць.
  I як выдатна калi мужчын адразу некалькi. Куды больш радасцi такое дастаѓляе.
  А што? Яна воiн Трэцяга Рэйха i ѓ iх асаблiвая, фашысцкая мараль! Не кожны такое зразумее! I спарвайся, з кiм хочаш, i галоѓнае часцей. Бо для здароѓя падобнае карысна!
  Ева ѓзяла i з захапленнем праспявала:
  - Я дзеѓка... Такая крутая, што вышэй не знайсцi!
  I засмяецца... I босымi ножкамi як сцiсне джойсцiк! I навядзе свой смяротны дыскалет.
  Пара ваяѓнiц вельмi эфектыѓна дзейнiчае.
  Так што Японii зразумела не выстаяць... i тут iншая каманда.
  А ѓнiзе яшчэ i iншыя дзеѓкi ваююць...
  Джэйн, напрыклад са сваёй групай байцоѓ. Яны выкарыстоѓваюць танк "Герынг"-5, i могуць быць здзiѓлены японцамi ѓ борт.
  Амстранг цяжка ѓздыхае i прамаѓляе:
  - Эхма! Лета не зiма! Эхма! Гора ад розуму!
  I ваяѓнiца паказала свой хабаток. Вось цiкава калi яны дажывуць да касмiчнай экспансii тое, як будуць праходзiць войны? Мусiць, усёткi не бо на планеце Зямля. А цi будзе нешта iншае?
  Джэйн вымавiла сама сабе:
  - Кукарэку! Я вас зоркамi, паверце засеку!
  I круцiць сцёгнамi! Яна ж такая знакамiтая ваяѓнiца! Праславiлася на вялiкiя прасторы. I цудоѓная дзеѓка.
  Узяла i праспявала хiхiкая:
  - Дзiкi крык прарэзаѓ змрок, зло не дрэмле, рок не спiць! I развеяѓшы сон i думы, дзiкi крумкач да нас ляцiць!
  Грынгета гэта наводчыца сялянскага роду: амаль голая, у адных толькi трусiках, прашыпела:
  - Чорны крумкач... Што ты ѓешся, над маёй галавой!
  I як трасе сваiмi пышнымi грудзьмi! Вось гэта баба! А такая мускулiстая, здаровая. I столькi кожную ноч праз сябе мужчын прапускае! Сапраѓды ваяѓнiца супер! Забiвала подлая рускiх, а зараз вось узялася за японцаѓ. Лютая дзеѓка. I голымi ножкамi дрыгае. У ёй такая прыгажосць!
  Малання страляе па японцах з кулямёта, i скалячы зубкi, прамаѓляе:
  - Ох, пырнiк, пырнiк, дай мне сто рублёѓ!
  Мацiльда хiхiкнула i сумневам спытала:
  - А хто ж табе сто рублёѓ дасць? Можа, лепей папросiць фунты?
  Малання адмоѓна трасянула галавой:
  - Не! Сто фунтаѓ нiхто не дасць! А вось рубель жа танней каштуе, чым насамрэч каштуе!
  I ѓсе чатыры дзяѓчыны як засмяюцца. А яны такiя прыгожыя, амаль без адзення, босыя i сэксуальныя. Ну, хiба не аб такiх, мараць мужыкi?
  Джэйн з захапленнем узяла i праспявала:
  - Ух, дубiнушка - ухнем!
  I як плясне сябе босай падэшвай у падбародак! Сапраѓды вельмi тэмпераментная фраѓ мадам!
  А фiгурка, якая! Увасабленне складнасцi, мускулатуры i гармонii.
  Грынгета не такая. Яна больш мясiстая, перагружаная мускуламi нiбы культурыстка. Але таксама прыгожая дзеѓка - сцёгны раскошныя як круп каня, а стан тонкая.
  Грынгета захаплялася гульнёй у кубiкi. Ёй гэта падабалася. Такая вось яна выдатная дзяѓчынка. У кубiкi гуляць даволi складана. Хаця ѓ цэлым, вынайшлi б хоць якую-небудзь гульнявую прыстаѓку? Але рэальны бой усё ж куды цiкавейшы!
  Грынгета ѓзяла i захоплена праспявала:
  - Я дзеѓка, якая гучна раве! I голасам тоѓстым - праѓдзiва спявае!
  I пасля чаго дзюбнула па японскiм "Тыгру". За рахунак больш бранябойнага снарада ѓ нямецкага танка ёсць перавага. А так i калiбр, i даѓжыня ствала аднолькавыя.
  Праѓда, абяцаюць паступiць у серыю новыя гарматы. З карацейшымi стваламi, але затое з большай пачатковай хуткасцю снарада.
  Грынгета марыць займець больш дасканалую гармату. Доѓгi ствол усё ж стварае праблемы, асаблiва калi бiтва праходзiць у лесе. Зрэшты, ваяѓнiца не маркоцiцца.
  Малання пiша па японцах з кулямёта. Укладвае самураяѓ i кiтайцаѓ. Скалiць сабе зубы i цвiркае:
  - Шалёная iмперыя! Нас нiхто не спынiць! Нас нiхто не пераможа!
  Таксама дзяѓчынка з выбiтнымi дадзенымi. А як страляе! Трапна выкошвае баевiкоѓ iмперыi ѓзыходзячага сонца.
  А што былi ѓчора сябрамi? А зараз трывiяльна ворагi! I тут ужо нiчога не зробiш!
  Мацiльда свiснула, паказала язык, адчуваючы сябе кобрай. Шкада, але яна ѓсяго толькi просты кiроѓца. I у яе праца не самая цiкавая. Кагосьцi здушыць. Кагосьцi пацярпець. А душа патрабуе сабе нечага iншага. Больш выбiтнага!
  Мацiльда ѓ прыкрасцi вымаѓляе:
  - Будзе сцяг Брытанii над усiмi морамi!
  Джэйн у лютасцi пацвердзiла:
  - Хоць мы i пад нямецкай акупацыяй, але рабамi не станем нiколi!
  Тады i савецкiя дзяѓчыны ваююць, адчайна адваёѓваючы паѓднёвы Сахалiн i курыльскую граду.
  Алёнка i яе каманда занялi плацдарм за ракой Амур. I аказалася пяцёрка дзяѓчат пад атакай.
  Але гэтыя дзяѓчаты ведаюць - хочаш выжыць у пекле, змагайся абавязкова босы, i бiкiнi. А можна нават i без станiка. I цябе тады нiякi чорт не адолее.
  Алёнка кiдае па японцах босай нагой гранату, i прапявае:
  - Ох, лёс, мой лёс, ох лёс!
  Анюта таксама шпурнула босымi пальцамi ножкi, прэзент смерцi i прачырыкала:
  - Ты да мяне строга чаму!
  Агнязарная Ала паддала голай пяткай гранату. Закруцiла сталёвую даѓбешку i прачырыкала:
  - Я нiяк цябе павер не разумею!
  Марыя ѓзяла i босымi пальчыкамi падкiнула тое, што забiвае, i выдала са смяшком:
  - Ох, лёс, мой расстанне лёс! Мужыка знайду я толькi ѓ труне!
  I дзяѓчына засмяялася...
  Матрона паддала босымi ножкамi звязку гранат. Збiла японскi танк i прашыпела:
  - Ох мужыкi... З вамi толькi моташна!
  Алёнка цяжка ѓздыхнула. I зноѓ кiнула босай нагой гранату. Сакавiк, сонейка, цяплее. Станавiцца куды лепш, чым зiмой. Аптымiзм расце.
  Вядома, калi б Японiя ѓ сорак другiм годзе не напала б на СССР, то было б лепей.
  Тады б Чырвоная армiя магла дабiць фашыстаѓ, цi хаця б спынiць. А краiна Узыходзячага Сонца зблытала ѓсе планы. I прычым вельмi падступна.
  Алёнка стрэлiла. Прабiла галаву самураю i пiскнула:
  - Новы байскаѓт!
  I гэта выглядала смешна. Як падаюць забiтыя японцы. I шмат iх. Поѓна кiтайцаѓ. Шкада, што крыху раней вайна з Трэцiм Рэйхам не спынiлася.
  Алёнка прашамацела:
  - Сонечная Грузiя, мой родны Каѓказ! Там гара высокая, я баранчыкаѓ пасвiѓ!
  I зноѓ дзяѓчынка босай пяткай паддала прэзент смерцi.
  Японiя праз дзевяць месяцаѓ пасля пачатку вайны, была захоплена.
  I вайна завяршылася... Сталiн атрымаѓ назад паѓднёвы Сахалiн i Курыльскую граду, i частку Маньчжурыi.
  Пасля чаго наступiла пара працяглага свету. Сталiн памёр... Потым i Гiтлер памёр у 1959 годзе... Але сiтуацыя на планеце Зямля была стабiльная, трывалая i квiтнеючая. I ѓсё было вельмi добра. I пакарала чалавецтва абшары космасу i будавала камунiзм.
  
  ЧАЧЭНСКI АДМIРАЛ МАКАРАђ
  7 лiстапада 1999 гады ѓ вынiку выпадкова абстрэлу расiйскай артылерыi загiнуѓ Ахмад Кадыраѓ. Адна з тых недарэчных выпадковасцяѓ якiя мяняюць ход гiсторыi. Магчыма што выпадковая гiбель адмiрала Макарава ад рускай жа мiны, прывяла да падзення дынастыi Раманавых, i зменныя ѓ Расii грамадскага ладу. I тут Уладзiмiра Пуцiна чакала падобная на выпадковасць. I зразумела чарада наступстваѓ з-за гэтага.
  У першую чаргу тэйп Кадыраѓ абвiнавацiѓ, што расейскiя войскi гэта зрабiлi наѓмысна i адкалоѓся ад федэралаѓ. I не толькi гэты тэйп, але i браты Ямадаевы. Iзноѓ успыхнулi баi за Гудэрмес. Толькi што распачатае вызваленне Чачнi якое пайшло гэтак паспяхова, раптам рэзка застапарылася. Гудэрмес апынуѓся ѓ тыле расейскiх войскаѓ, i ѓ iм разгарэлася сапраѓдная вайна. У вынiку чаго аперацыя па асяроддзi Грознага рэзка замарудзiлася. I баi iшлi вельмi жорсткiя. Чачэнцы перасталi сыходзiць са сваiх гарадоѓ, i стаялi да смерцi. Цяпер ужо ѓся Чачня была адзiнай супраць федэральных войскаѓ. Ды i Захад разам з iсламскiм мiрам рэзка ѓзмацнiѓ цiск. Пуцiн упарцiѓся, не жадаючы весцi перамовы з Масхадавым, але ход вайны стаѓ куды менш паспяховым. I расейскiя войскi неслi сур'ёзныя страты.
  А Захад i ЗША увялi санкцыi. Камунiсты таксама скарысталiся момантам i прапанавалi вынесцi вотум недаверу ѓраду. Яблык падтрымала iдэю. I Дзярждума сабрала галасы для вотуму. Пуцiн, сутыкнуѓшыся з гэтым, прыпынiѓ наступленне на Чачню. Партызанскiя вылазкi рэзка актывiзавалiся.
  Дапамога чачэнцам таксама ѓзрасла... Страты расейскiх войскаѓ раслi. I вось выбары ѓ Дзярждуму адбылiся. Трыумфу блока "Адзiнства" не атрымалася. Затое блёк "За перамогу" камунiстаѓ атрымаѓ пераканаѓчую перамогу. Другое месца заняѓ "Айчына-ѓся Расiя". Такая сытуацыя. Як нi дзiѓна, але больш слабае выступленне блока "Адзiнства", пайшло на карысць "Блоку Жырыноѓскага", якi заняѓ трэцяе месца. А вось СПС сiл выступiѓ, слаба не ѓзяѓшы пяцiпрацэнтны бар'ер. Крыху лепш атрымалася ѓ Яблыка.
  У цэлым парламент стаѓ нават больш апазiцыйным, чым раней. I галоѓнае апазiцыя аказалася больш згуртаванай. АВР i камунiсты i Яблык аб'ядналiся. ЛДПР i Адзiнства паспрабавалi былi блакавацца....
  Пуцiн крыху знiзiѓ свой рэйтынг. Ельцын пакуль не стаѓ сыходзiць. Хоць пытанне аб пераемнiку пакуль завiсла ѓ паветры. Iншыя варыянты акрамя Пуцiна якi ѓсё ж такi меѓ нейкi рэйтынг здавалiся занадта рызыкоѓнымi.
  Пачалася перадвыбарная кампанiя. На першым месцы па рэйтынгу Генадзь Зюганаѓ, далей Уладзiмiр Пуцiн, Прымакоѓ, i Жырыноѓскi, потым Яѓлiнскi. Генерал Лебедзь на выбары прэзiдэнта не пайшоѓ. I гэта давала Уладзiмiру Жырыноѓскаму, сякiя-такiя шанцы на трэцяе месца.
  А вось Прымакоѓ асеѓ. Няясна iсцi яму ѓ прэзiдэнты цi не. Лужкоѓ таксама мог бы паспрабаваць. I нечакана мэр Масквы таксама высунуѓся.
  Выбары аказалiся багатымi на падзеi.
  Нечакана ѓ прэзiдэнты пайшоѓ i Барыс Нямцоѓ. I гэта таксама дадало iнтрыгi.
  Войска Расея ѓ Чачэнii капiтальна ѓгразла. Грозны i Гудэрмес не былi ѓзятыя. А бамбардзiроѓкi прывялi да ѓвядзення жорсткiх санкцый супраць Расii.
  Ельцын, якi яшчэ быѓ прэзiдэнтам, усё ж загадаѓ пачаць перамовы i прыпынiць вайну. I так ён ужо скрывавiѓся. I колькi можна людзей забiваць.
  Зюганаѓ жа прапанаваѓ зноѓ вотум недаверу ѓраду. Усе фракцыi нават ЛДПР падтрымалi такую iдэю. Жырыноѓскi абвiнавацiѓ Уладзiмiра Пуцiна ѓ нерашучасцi i слабасцi. Ельцын быѓ цяжка хворы, не хацеѓ вялiкай вайны... I нечакана даѓ загад сустрэцца з Масхадавым Пуцiну. Той правёѓ сустрэчу... Чачэнцы патрабавалi вярнуцца да Хасав'ютарскiх пагадненняѓ i вывесцi войскi з Чачнi. Так нi аб чым i не дамовiлiся.
  А Дзяржаѓная дума яшчэ раз узяла i паставiла пытанне аб недаверы ѓраду. Ельцын падкупiѓ Жырыноѓскага прысвоiѓшы яму званне генерала, i ѓзнагародзiѓшы зоркай героя Расii. ЛДПР не галасавала за недавер, але ѓсё роѓна ѓ апазiцыi хапiла галасоѓ. I недавер адбылося.
  Цяпер Ельцыну прыйшлося Пуцiна адправiць у адстаѓку. Выканаѓцам абавязкаѓ стаѓ Мiхаiл Касцьянаѓ. Патрэбны быѓ новы прэм'ер. Але знайсцi таго хто задавальняѓ Дзярждуму складана.
  У канчатковым вынiку пасля двух тыдняѓ ваганняѓ Ельцын прапанаваѓ мэра Масквы Лужкова.
  Гэта ѓ цэлым Дзярждуму задаволiла... I народ таксама. Мэр Масквы стаѓ прэм'ерам i зняѓся з прэзiдэнцкай гонкi.
  А Пуцiн канчаткова страцiѓ рэйтынг, i ледзь-ледзь сабраѓ мiльён подпiсаѓ.
  Пасля чаго зняѓся на карысць Максiма Прымакова. Уладзiмiр Жырыноѓскi таксама падтрымаѓ Прымакова. I Яѓлiнскi таксама...
  У вынiку прайшлi выбары i ѓ другi тур выйшлi Зюганаѓ i Прымакоѓ сабраѓшы амаль аднолькавую колькасць галасоѓ. Зрэшты, у Зюганава было крыху больш. Але амаль усе кандыдаты падтрымалi Прымакова. I той адолеѓ лiдэра камунiстаѓ у другiм туры.
  Так змянiлася ѓ Расii ѓлада. Яшчэ Ельцын аддаѓ загад аб вывадзе войскаѓ з Чачэнii. I вайна на Каѓказе завяршылася. Далей усё iшло прыкладна як i ѓ сапраѓднай гiсторыi.
  Прымакоѓ праводзiѓ умерана-лiберальную эканомiку. ЗША ѓлезлi ѓ вайну ѓ Аѓганiстане i Iраку. Кошты на нафту паднялiся. I эканомiка вырасла.
  Прымакоѓ адбыѓ два тэрмiны i ѓ 2008 годзе сышоѓ, не стаѓ працягваць сабе паѓнамоцтвы. А што? Яму ѓжо семдзесят дзевяць гадоѓ i са здароѓем усё роѓна. Трон успадкаваѓ мэр Лужкоѓ. Гэта фiгура была больш-менш кампрамiснай.
  У Чачэнii пасьля вываду расейскiх войскаѓ неѓзабаве зноѓ пачалася вайна памiж Масхадавым i Шамiлем Басаевым, i Саламанам Радуевым. Вахабiты падтрымалi Басаева. Вайна некалькi зацягнулася доѓжылася паѓтара гады. I шмат было разбурэнняѓ. Масхадаѓ прайграѓ i бег. Шамiль Басаеѓ часова стаѓ амiнам. Але Салман Радуеѓ i Ямадаевыя з Кадыравамi, паднялiся супраць яго. I зноѓ вайна. Вахабiты таксама раскалолiся. Шамiля забiлi ѓ 2006 годзе. I Салман Радуеѓ на час стаѓ амiнам. Але i яго забiлi ѓ 2008 годзе. I ѓ Чачэнii была вайна i разьня. Мэр Масквы Лужкоѓ, прапанаваѓ адной i бакоѓ дапамогу ѓ абмен на вяртанне ѓ склад Расii. Гэта зладзiла чачэнцаѓ.
  Лужкоѓ далучыѓ Чачню i, нягледзячы на эканамiчныя праблемы, лёгка выйграѓ выбары 2012 года. Аднак затым узнiклi праблемы. Будучы больш праззаходнiм чым Пуцiн, Юры Лужкоѓ, не стаѓ забiраць у Украiны Крым. Што зрэшты асаблiвых праблем яму не стварыла. Але кошты на нафту ѓсё роѓна ѓпалi. А Лужкоѓ хацеѓ новага тэрмiна. I правёѓ рэферэндум. Падоѓжыѓ сабе паѓнамоцтвы. I з цяжкасцю выйграѓ выбары 2016 года... Прайшоѓ на другi тэрмiн са скандалам i сутыкненнямi. А потым яшчэ i памёр у 2019 годзе.
  Датэрмiновыя выбары былi канкурэнтнымi. I ѓ два туры... Прэм'ер пры Лужкове Дзерыбаска, i прадстаѓнiк кампартыi выйшлi ѓ другi тур.
  Выбары нечакана выйграѓ нязменны лiдэр КПРФ Генадзь Зюганаѓ. Усё б нiчога, але ѓ 2020 годзе прыйшоѓ у Расiю каранавiрус. А камунiсты аказалiся да яго не гатовыя.
  Але ѓсё дрэннае на шчасце канчаецца. I Генадзь Зюганаѓ так-сяк вывеѓ Расiю з тупiку. У 2023 годзе новыя выбары прэзiдэнта Расii. Зюганаѓ зразумела iх сумленна не праводзiць i сыходзiць не жадае. А ѓвогуле ѓ Расii - прэзiдэнты адно старое. I Ельцыну ѓжо было шэсцьдзесят, а Прымакоѓ быѓ яшчэ старэйшы. А Юры Лужкоѓ кiраваѓ да васьмiдзесяцi трох гадоѓ, i памёр на сваёй пасадзе. I Зюганаву гадоѓ ужо нямала. Прэзiдэнтам стаѓ у семдзесят пяць гадоѓ, а зараз семдзесят дзевяць.
  Але выбары праходзяць па правiлах, калi канкурэнцыя мiнiмальная, i Зюганаву ѓ гэтым плане куды прасцей. Тым больш Зюганаѓ хоча зрабiць сваiм пераемнiкам унука.
  I зноѓ перамога лiдэра камунiстаѓ. Старога, хворага, i не вельмi добра якi разумее.
  Але ѓ 2025 годзе расейцы нарэшце зляталi на Месяц. Хаця ѓ гэтым была радасць. Сусветная эканомiка зноѓ у росце, i адносна стала стабiльна.
  У ЗША Джо Байдэн у 2024 годзе сышоѓ з пасады прэзiдэнта ЗША i яго месца заняла чарнаскурая жанчына. На Украiне паколькi не было страты Крыма i вайны на Данбасе Пётр Парашэнка прабыѓ усе два тэрмiны. А болей яму не давала канстытуцыя. Пасля яго прэзiдэнтам Украiна стаѓ Вiталь Клiчко.
  У Кiтаi пакуль яшчэ кiруе Сi дзе Пiн. Палiтыка ѓраѓнаважаная. Чачня ѓ складзе Расii некалькi адбудавалася. Уладзiмiр Пуцiн пасля сыходу з пасады прэм'ера, атрымаѓ пасаду ва ѓрадзе пры прэзiдэнце Прымакове.
  Але яму далi толькi пасаду мiнiстра юстыцыi. Пуцiн прапрацаваѓ на гэтай пасадзе, ужываючыся з усiмi да 2008 года. Пасля чаго пайшоѓ на ганаровую пенсiю. I больш палiтыкай не займаѓся.
  Уладзiмiр Жырыноѓскi заняѓ пры прэзiдэнце Прымакове пасаду мiнiстра ѓнутраных спраѓ. Прапрацаваѓ да прэзiдэнцтва Лужкова. Даслужыѓся да генерала войска. Потым вярнуѓся ѓ фракцыю ЛДПР. Быѓ тыповай кiшэннай апазiцыяй. Лужкова гэта задавальняла. Уладзiмiр Жырыноѓскi ѓдзельнiчаѓ ва ѓсiх выбарах прэзiдэнта Расii акрамя 2004 года, калi ён быѓ мiнiстрам i гэта было б няёмка.
  Уладзiмiр Вольфавiч зрабiѓ нядрэнную кар'еру, i заслужыѓ павагу ѓ многiх.
  Рыгор Яѓлiнскi папрацаваѓ ва ѓрадзе пры Прымакове. У 2008 годзе быѓ адпраѓлены ѓ адстаѓку. З таго часу быѓ у апазiцыi, але ѓ парламент не змог ужо абрацца. Меѓ сякiя-такiя ѓзнагароды.
  Генерал Лебедзь у гэтым светабудове пазбег недарэчнай гiбелi. Але на другi тэрмiн губернатар Краснадарскага краю выбрацца не змог. Пайшоѓ на пенсiю i пачаѓ пiсаць мемуары i фантастыку. Асаблiва Аляксандру Iванавiчу спадабаѓся жанр альтэрнатыѓная гiсторыя. Стаѓ адным з самых папулярных пiсьменнiкаѓ у Расii i зарабiѓ мiльёны. I некаторыя яго раманы былi экранiзаваны.
  У палiтыку Лебедзь не лез, яму хапала i грошай i славы, а так хоць галава не балiць.
  Шайгу некаторы час яшчэ папрацаваѓ на пасадзе мiнiстра МНС. Але ѓ 2003 годзе быѓ адпраѓлены ѓ адстаѓку. Спрабаваѓ балатавацца ѓ губернатары i стварыць сваю партыю. Набiраѓ нейкiя працэнты, але ѓ Дзярждуму не прайшоѓ. Потым сышоѓ з палiтыкi ѓ бiзнэс.
  Мацвiенка мэрам Санк-Пецярбурга не стала. Але працавала вiцэ-прэм'ерам пры Прымакове. У 2008 годзе пайшла на пенсiю. Пасля чаго занялася бiзнэсам разам з сынам, i ѓ палiтыцы не ѓдзельнiчала.
  Рагозiн так i застаѓся на другiх ролях, i не атрымаѓ нiякiх пастоѓ. Беспаспяхова спрабаваѓ зноѓ стаць дэпутатам Дзярждумы. Але выбары па мажарытарнай сiстэме адмянiлi, а яго партыя бар'ер не брала.
  Лукашэнка доѓгi час быѓ на пабягушках у расейскiх прэзiдэнтаѓ. Зюганава ён больш-менш ладзiѓ. Але ѓсё ж ненадзейны аказаѓся саюзнiк. I ѓ Расii сталi шукаць замену. Знайшлi маладога камунiста i распiярылi. У вынiку ѓзнiкла сварка, i Лукашэнка арыштаваѓ пераможцу.
  I Расея ѓвяла санкцыi супраць Беларусi. А Лукашэнка выйшаѓ з АБКБ i папрасiѓся ѓ НАТА. Вось такая калiзiя. У НАТА Лукашэнку пакуль не прынялi, але пару баз размясцiлi на тэрыторыi Беларусi. Так што трывожней стала на заходнiх гранiцах.
  Мiр у цэлым застаѓся са сваiмi праблемамi, i лепш не стаѓ. Зрэшты, i горш таксама. Генадзь Зюганаѓ адзначыѓ, што лепш усё ж стары конь, чым малады асёл.
  Кампартыя заставалася кiруючай, i нават умацоѓвала свае пазiцыi. Новым прэзiдэнтам абзавялiся Фiлiпiны, там iм стаѓ легендарны баксёр Пакiа. I гэта таксама новы сюрпрыз.
  Вiталь Клiчко пасля майдана, усё ж такi вырашыѓ вярнуцца, сiтуацыя ва Украiне ѓсё ж такi спакайнейшая i правёѓ яшчэ адзiн супраць Стывенсана чэмпiёнам свету. Вiталь Клiчко стаѓ чэмпiёнам свету ѓ чацвёрты раз паѓтарыѓшы вынiк Холiфiлда, i адначасова ѓвайшоѓ у гiсторыю як чэмпiён свету i адначасовым мэр. Потым правёѓ добраахвотную абарону тытула, i таксама скончыѓ бой накаѓтам. Пасля чаго канчаткова завяршыѓ кар'еру, уставiѓшы яшчэ адзiн рэкорд суперцяжкай вагi - перамогшы ѓ пяцi чэмпiёнскiх паядынках пасля сарака гадоѓ.
  Ва ѓсякiм разе для Вiталя Клiчко ѓ гэтым свеце было больш паспяхова i шчаслiва.
  Уладзiмiр Клiчко таксама перамог Тайсана Ф'юры. А затым i свайго калегу з Украiны ѓ эпiчнай бiтве. Але бой з Дэнатэем Уайдэрам арганiзаваць не ѓдалося. Уладзiмiр яшчэ перамог Браѓна, i нарэшце ѓ сорак адзiн год прайграѓ застаючыся фаварытам Энтанi Джошуа часова завяршыѓшы кар'еру.
  Але потым вярнуѓся ѓ 2021 годзе i выйграѓшы тры баi, пабiѓ рэкорд Джорджа Формана.
  Вось такi атрымаѓся тут мiр.
  
  ЯШЧЭ АДЗIН ВАРЫЯНТ ДЗЕ ЯПОНЦАМ ВЕЗЕ КУДЫ БОЛЬШ
  Бiтва пад Мiдуэй павiнна была па iдэi ѓ любым выпадку быць выйгранай Японiяй. Але не факт, што самураi адкрыюць у гэтым варыянце другi фронт. А так усё магло праходзiць крыху па-iншаму.
  Дапусцiм, Сталiнград прайшоѓ як у рэальнай гiсторыi. I нiчога асаблiвага не змянiлася. Аперацыю "Паходня" англiчане правялi i без амерыканскiх войскаѓ. Роммель разбiты. Праѓда высадка ѓ Марока не ажыццявiлася. Немцам, перакiнуѓшы пэѓныя сiлы з Еѓропы, удалося прыпынiць англiйскi наступ.
  Мантгомеры натыкнуѓшыся на ѓпартае супрацiѓленне, спынiѓся. Немцы некаторы час трымалi абарону. Потым пачалi перакiдваць дадатковыя сiлы ѓ Афрыку. Роммель нанёс контрудар, злёгку пацяснiѓ ангельцаѓ, але Мантгомеры адступiѓ на абарончую мяжу ѓ Лiвii. Фронт стабiлiзаваѓся.
  У лiпень сорак трэцяга года, гiтлераѓцы паспрабавалi прарваць савецкую абарону на Курскай дузе. Бо японцы захапiлi Гавайскiя выспы, амерыканцы амаль спынiлi авiяналёты на германскiя гарады i заводы. Гэта дазволiла немцам выпусцiць некалькi больш танкаѓ, асаблiва "Тыграѓ" i "Пантэр".
  На курскай дузе ѓдзельнiчала на чатырыста машын больш, а таксама значнейшыя сiлы авiяцыi. Акрамя таго Гiтлер перакiнуѓ яшчэ дадаткова шэсць пяхотных дывiзiй з Францыi i зняѓ частку гармат з Атлантычнага вала.
  Гэта ѓзмацнiла нямецкую групоѓку. Наступ пачаѓся прыкладна, як i ѓ рэальнай гiсторыi, але паколькi фашысты былi некалькi мацнейшымi, то i поспехаѓ дабiлiся вялiкiх. Аднак стулiць кольца вакол савецкай групоѓкi не ѓдалося. Хоць само наступленне фрыцаѓ працягвалася дзён дваццаць i скончылася толькi 25 лiпеня. Потым у контрнаступленне перайшлi савецкiя часцi. I баi расцягнулiся ѓжо даѓжэй.
  Немцы ѓ Афрыцы стаялi ѓ абароне. Iм не прыйшлося марнаваць сiлы на Iталiю, а на фронт паступала больш тэхнiкi, бо бамбардзiроѓкi без амерыканцаѓ шматкроць слабейшыя.
  Японiя працягвала перамагаць. Так амерыканскае камандаванне дапушчала ѓсё новыя i новыя памылкi, i занадта спяшалiся адваяваць Перу-Харбар. Гэта прывяло да таго, што ѓзяѓ верх пункт гледжання - не патрэбна Амерыцы Еѓропа. У падзяку за гэта, нямецкiя падводныя лодкi практычныя спынiлi напад на амерыканскiя караблi.
  Чырвоная армiя, таму толькi да канца верасня ѓзяла Арол i Белгарад, нясучы вялiзныя страты. I часова спынiла пасоѓванне. Зрэшты, пакуль прычын для панiкi не было. Надыходзiла дажджлiвая восень, а за ёй i зiма. А тамака павiнны прыйсцi новыя перамогi Чырвонай армii. Разумеючы, гэта Гiтлер прапанаваѓ Сталiну перамiр'е. Маѓляѓ, давай перадыхнем!
  Колькi нашых хлопцаѓ палегла падчас апошняй бiтвы? Тры месяцы секлiся СССР i Трэцi Рэйх. Страт у Чырвонай армii было больш, чым у рэальнай гiсторыi, а Вермахта не менш. Абодва бакi абяскроѓiлiся.
  Але гiтлераѓцы павялiчвалi выпуск тэхнiкi, змаглi крыху адновiцца. Трэба адзначыць, у танках прапорцыя страт, склалася на карысць фашыстаѓ, i паколькi iх выпуск апынуѓся вышэй, чым у рэальнай гiсторыi немцы свае страты папаѓнялi. У абарончых баях "Пантэра" паказала сябе добрым танкам. Яе даѓгаствольная i хуткастрэльная гармата з выдатнай для свайго часу оптыкай спраѓлялася i знiшчэннем савецкiх танкаѓ.
  Акрамя таго трыццацьчацвёркi не прабiвалi ѓ лоб "Пантэры", "Тыгры", "Фердынанда", а цяжкiх танкаѓ яшчэ занадта мала, каб паѓплываць на ход баёѓ.
  Сталiн адхiлiѓ перамiр'е з Нямеччынай. Савецкiя войскi аднавiлi да канца кастрычнiка наступленне на Харкаѓ i Смаленск. Немцы супрацiѓлялiся вельмi ѓпарта. Яны мелi моцную абарону, асаблiва ѓ цэнтры, i ѓвогуле чакалi прасоѓвання савецкiх частак менавiта ѓ гэтых напрамках.
  Як нi дзiѓна, але ѓ параѓнаннi з рэальнай гiсторыяй большая, колькасць тэхнiкi, асаблiва самалётаѓ i танкаѓ, дазваляла немцам куды больш эфектыѓна супрацiѓляцца. Акрамя таго маючы больш рэзерваѓ, фашысты дзейнiчалi больш спакойна, не кiдалiся пры савецкiм наступе, па франтах, а вадзiлi рэзервы больш паслядоѓна i абапiралiся на больш дасканалую i глыбокаэшаланаваную абарону. Пара дзясяткаѓ лiшнiх дывiзiй зэканомленых з-за адсутнасцi iтальянскага фронту, а ѓ Афрыцы i Мантгомеры не спяшаѓся, i немцы не рыпалiся. Iнтэнсiѓнасць вайны з Брытанiяй рэзка ѓпала.
  Аб сепаратным свеце гаворка пакуль не iшла, але вiдавочна Чэрчыль прытармазiѓ бамбардзiроѓкi, мабыць робячы разлiк, на тое каб СССР i Трэцi Рэйх максiмальна выматалi адзiн аднаго.
  Выпуск узбраенняѓ у Германii i сатэлiтаѓ аказаѓся вышэйшым, чым у рэальнай гiсторыi амаль на трэць. Гэта дазваляла латаць дзюры, i абапiраючыся на шчыльную абарону адносна паспяхова супрацiѓляцца. Сiтуацыю пагаршала i тое, што савецкае камандаванне вяло наступ, дзе фрыцы iх ужо чакалi, i паспелi асесцi ѓ абароне.
  Само прасоѓванне з прычыны, гэтага было вельмi павольным i каштавала вялiкiх страт. Вайна чымсьцi стала нагадваць першую сусветную, калi абарона аказвалася мацнейшай за напад, наступаючы бок губляѓ больш, i лiнiя фронту станавiлася з прычыны гэтага маларухомай.
  Савецкiя войскi прасоѓвалiся ѓ сярэднiм адзiн-два кiламетры ѓ дзень, дазваляючы немцам замацоѓвацца, але новых пазiцыях, i трымаць абарону.
  Выйсцi на аператыѓную прастору не ѓдавалася.
  Харкаѓ, праѓда, у пачатку снежня пасля разлютаваных гарадскiх баёѓ быѓ узяты. Немцы нарошчвалi выпуск авiяцыi. Фоке-Вульф i МЕ-309 паспяхова супрацьстаялi больш слабым ва ѓзбраеннi савецкiм знiшчальнiкам. Асаблiва небяспечны быѓ МЕ-309 з сямю агнявымi кропкамi, i высокай хуткасцю. I Фоке-Вульф з браняй, i добрай абаронай - жывучая машына з шасцю авiягарматамi.
  Наяѓнасць машын з такiм узбраеннем, вядома, прывяло да таго, што фашысты атрымалi перавагу ѓ паветры. Горшую манеѓранасць кампенсавала высокая хуткасць пры пiкiраваннi, якая дазваляе сысцi пры заходзе ѓ хвост, а магутнае ѓзбраенне дазваляла збiваць самалёт з першага заходу. Акрамя таго немцы распрацоѓвалi адмысловую тактыку для бою з савецкiмi машынамi, каб выкарыстаць больш магутнае ѓзбраенне i хуткасныя нямецкiя самалёты.
  Вельмi нядрэнна паказаѓ сябе i найноѓшы бамбавiк Ю-288. Гэтая машына i хуткасная, i несла вялiкую бомбавую нагрузку. Фоке-Вульф паказаѓ сябе моцным франтавым бамбардзiроѓшчыкам, праѓзыходным ПЕ-2 па ѓсiх артыкулах.
  Савецкiя войскi да канца снежня выдыхлiся i вымушаны былi з-за вялiзных страт спынiцца. Пакуль немцы яшчэ ѓтрымлiвалi Смаленск, i частку левабярэжнай Украiны. I што самае iстотнае - радовiшчы баксiтаѓ i легiруючых элементаѓ. Страты савецкiх войскаѓ аказалiся ѓ танках настолькi адчувальнымi, што Майнштэйн распачаѓ контрудар, i змог нават адбiць Харкаѓ, i ѓтварыць кацёл для савецкiх войскаѓ. Але ѓ студзенi-лютым, савецкiя войскi нанеслi кантрудары, i змаглi зноѓ адбiць шматпакутны Харкаѓ. Але да сакавiка Чырвоная армiя выматалася i была змушаная прыпынiць наступ.
  Наступiла паѓза... Занадта шмат страт панеслi абодва бакi. Акрамя таго Сталiн хацеѓ папоѓнiць сваё войска мацнейшымi i дасканалымi танкамi Т-34-85 i IС-2. Праѓда i немцы папоѓнiлiся больш дасканалымi i магутнымi "Пантэрай"-2 i "Тыграм"-2. Сталiн разлiчваѓ таксама на больш дасканалыя ЛА-7 i ЯК-3. Але немцы ѓ адказ запусцiлi найноѓшую мадыфiкацыю ТАЯ-152 замест Фоке-Вульф, i што асаблiва непрыемна рэактыѓны МЕ-262. Апошнi самалёт па хуткасцi, бранiраваннi i ѓзбраеннi не меѓ сабе роѓных. Праѓда каштаваѓ даражэй, i быѓ больш працаёмкiм у вытворчасцi.
  Але затое немцы стварылi i НЕ-162 танны, манеѓраны, параѓнальна просты ѓ вытворчасцi i таксама рэактыѓны. Сталiн пакуль не выйграваѓ у тэхнiчным спаборнiцтве. Брытанiя вяла вайну вельмi пасiѓна. ЗША пакуль не маглi перахапiць iнiцыятыву ѓ японцаѓ.
  25 чэрвеня, назапасiѓшы сiлы, Чырвоная армiя перайшла ѓ наступленне ѓ цэнтры. Спачатку савецкiя войскi змаглi ѓклiнавацца ѓ абарону, але потым уцягнулiся ѓ баi за Смаленск. Тыповая памылка чырвонага генералiтэту браць гарады да пэѓнай даты. А паспрабуй, вазьмi добра ѓмацаваны горад, з магутным гарнiзонам i абаронай.
  Наступ савецкiх войскаѓ загразла, калi немцы перакiнулi дадатковыя сiлы i сталi контратакаваць. Бiтвы зноѓ як у першую сусветную сталi пазiцыйнымi i вельмi вязкiмi. Гiтлер выяѓляѓ неѓласцiвую сабе асцярожнасць. Магчыма, ён разлiчваѓ на цуда-зброю i найноѓшыя тэхнiчныя распрацоѓкi i таму не спяшаѓся. Верагодна, яшчэ гуляла ролю iмкненне зберагчы арыйскую кроѓ, якой i так немцы страцiлi вельмi шмат. Ды i абароне танкi гiтлераѓцаѓ куды больш эфектыѓна, асаблiва "Тыгр"-2, якi часта ламаецца.
  Баi ѓ цэнтры зацягнулiся да глыбокай восенi. Сталiн праявiѓ упартасць, жадаючы развiць поспех. Але ѓ дадзеным выпадку знайшла каса на камень. Страты савецкiх войскаѓ аказалiся вялiзныя. Немцы, будучы абароненым бокам, страцiлi крыху менш. Добрым танкам паказала сябе "Пантэра"-2. Дадзеная машына досыць добра абаронена ѓ лоб i мела выдатную бранябойную гармату, i пры гэтым годныя хадавыя якасцi.
  Яна прыкметна пераѓзыходзiла Т-34-85 у сiле прылады, лабавой абароне, i не саступала ѓ хуткасцi i манеѓранасцi. Нават для IС-2 нямецкая машына небяспечны супернiк, якi дзiвiць на значнай дыстанцыi.
  Каралеѓскi тыгр з-за частых паломак, роѓнай прылады, толькi малаважнай перавагi ѓ абароне, апынуѓся не на самым лепшым рахунку. Цяжэйшая мадыфiкацыя "Пантэры"-2 зраѓнялася з "Тыграм"-2 у абароне i перасягнула ѓ хадавых якасцях. Неѓзабаве немцы ѓнiфiкавалi вытворчасцi амаль выключна на "Пантэры"-2 вагой пяцьдзесят адну тону з рухавiком 900 конскiх сiл.
  Гэты танк больш-менш ладзiѓ ваенных. Чырвоная армiя не дабiлася перамогi i спынiла прасоѓванне. Наступiла зiма. З'явiлiся ѓ немцаѓ танкi серыi "Е" i новыя рэактыѓныя самалёты. Iшоѓ абмен ударамi. Брытанiя заставалася пасiѓнай, у ЗША сёе-тое супраць Японii ѓжо пачатак атрымаюцца. Сталiн, бачачы, што пакуль СССР гуляе ролю гарматнага мяса, узяѓ, ды i сам прапанаваѓ Гiтлеру перамiр'е. Маѓляѓ, няхай, фашысты павернуты на Захад i капiталiсты ваююць.
  Разлiк правадыра быѓ каварны i просты. Гiтлер выказаѓ згоду з такiм паваротам. I вось ужо ѓ лютым сорак пятага года нямецкiя войскi перайшлi ѓ наступ у Лiвii. I дабiлiся там поспехаѓ. У баях высветлiлася, што нямецкiя танкi пераѓзыходзяць англiйскiя, а рэактыѓная авiяцыя i зусiм па-за канкурэнцыяй. ЗША пакуль не залазiць у бiтву. У баях асноѓную ролю гуляла i "Пантэра"-2 i "Е"-100, таксама мадыфiкацыя "Тыгра"-2 з маленькай вежай, i таѓсцейшай браней з магутным рухавiком. Англiйскi "Чэрчыль" нядрэнны ѓ бранiраваннi, але слабаваты ѓзбраеннем. "Кромвель" i зусiм не цягне. А "Чэленджэр", адзiны якi стаiць танк, не ѓ масавай серыi.
  Але самае галоѓнае гэта якасць войскаѓ. Немцы, прайшоѓшы выпрабаванне агнём i жалезам на ѓсходнiм фронце куды больш баяздольныя, чым англiйскiя войскi. Тым больш, каланiяльныя дывiзii. I перайшлi германскiя часткi ѓ наступ. Ужо ѓ сакавiку быѓ захоплены Егiпет. А потым немцы ѓвайшлi i на Блiзкi Усход, захапiлi Iрак, Кувейт, а затым i Саудаѓскую Аравiю.
  Гiтлер не супраць быѓ бы, i пайсцi на Iндыю, праз Iран, але Сталiн, чые войскi ѓсё яшчэ знаходзiлiся ѓ Iране не даѓ згоды.
  Немцы перайшлi ѓ наступ, рухаючыся па Судане. I далей на Эфiопiю i Самалi. А адтуль да экватара. У наступленнi прымала ѓдзелы каля сямiдзесяцi дывiзiй Вермахта. А Брытанii не было такiх сiл, каб супрацьпаставiць Трэцяму Рэйху.
  Немцы захапiлi i Гiбралтар. Штурм апынуѓся хуткаплынным, i амаль вокамгненным. У наступе прынялi ѓдзел i рэактыѓныя штурмавiкi, а таксама верталёты. Афрыка аказалася пад пагрозай поѓнай страты Брытанiяй.
  Але Сталiн не вось так просты. Вынахад Брытанii з вайны занадта небяспечны для СССР. I Чырвоная армiя ѓ чэрвенi 1945 года перайшла ѓ наступ. Саслабленыя нямецкiя войскi на ѓсходзе не вытрымалi i паддалiся цiску. Гiтлераѓцы, не вытрымаѓшы, пакацiлiся на захад. Чырвоная армiя змагла вызвалiць Смаленск, Кiеѓ, i ѓвайшла ѓ Беларусь. Перакiнуѓшы дадатковыя сiлы, з Афрыкi, немцы з вялiкай цяжкасцю змаглi прыпынiць наступ савецкiх войскаѓ. У баях прынялi ѓдзел новыя нямецкiя танк серыi Е-50, якiя не мелi сабе роѓных. Акрамя таго фашысты нанеслi адцягваючы ѓдар з боку Турцыi. Ды i сама Турцыя пад цiскам Нямеччыны напала на Савецкi Звяз. Такiм чынам абстаноѓка зноѓ ускладнiлася.
  Праблема была i ѓ тым, што Т-54 яшчэ не пайшоѓ у серыю, а Т-34-85 ужо вiдавочна састарэлы на фоне серыi "Е" i нават "Пантэры"-2.
  Зiмой савецкiя войскi яшчэ наносiлi ѓдары, але дабiцца iстотных поспехаѓ не змаглi. Акрамя таго ѓ баях сталi прымаць удзел i дыскалёты... Адзiнае, што стала лепшым, гэта поспехi амерыканцаѓ супраць Японii. Нарэшце атрымалася янкi адбiць Перу-Харбар, i iнiцыятыва ѓ Цiхiм акiяне стала пераходзiць на бок Амерыкi.
  Але, нажаль, дапамога ЗША магла i спазнiцца. Увесну сорак шостага года, немцы выкарыстоѓваючы перавагу танкаѓ Е над трыццацьчацвёркамi перайшлi ѓ наступ. Савецкiя войскi, загартаваныя баямi супрацiѓлялiся вельмi ѓпарта. Чырвоная армiя была гераiчнай i моцна насычаная артылерыяй. Асаблiва 100-мiлiметровымi супрацьтанкавымi гарматамi. I акапалася.
  Немцам удалося ѓзяць назад Кiеѓ, i адцiснуць Чырвоную армiю за Дняпро. Але менавiта на гэтай воднай перашкодзе савецкiя войскi i выбудавалi непрабiѓную абарону.
  Немцы ваявалi ѓсё лета i восень, але не змаглi зламаць савецкiя войскi. Толькi iм удалося зноѓ заблакiраваць Ленiнград. Але сам горад фашысты не ѓзялi. Зiма прайшла ѓ абмене ѓдарамi. Амерыканцы павольна прасоѓвалiся па Цiхiм акiяне, i пакуль не прымянялi ядзерную зброю.
  Увесну немцы зноѓ спрабавалi наступаць. Яны выкарыстоѓвалi танкi серыi "Е", найноѓшыя машыны вагой семдзесят тон. СССР выпусцiѓ IС-7, здольныя, супрацьстаяць мастадонтам. Пачалi з`яѓляцца i сярэднiя танкi Т-54.
  Актывiзавалася i Брытанiя, пачаѓшы наступ у Экватарыяльнай Афрыцы. Тут дапамаглi i амерыканскiя сухапутныя часткi. Для вайны ѓ Цiхiм акiяне амерыканцам не патрабавалася шмат войскаѓ i танкаѓ. Так што сталi выцiскаць фашыстаѓ з Афрыкi. Цяпер саюзнiкi разумелi, што адсядзецца не ѓдасца, i што трэба цiснуць i прэсаваць ворага. Улетку i ѓвосень ЗША i Брытанiя змаглi адваяваць значную частку Афрыкi, i нават выбiлi немцаѓ з Самалi i Эфiопii.
  Немцы не змаглi развiць наступленне на Маскву, угразлi ѓ пазiцыйных баях. Узiмку Сталiн нанёс удар па Турцыi. Чырвоная армiя разбiла асманскiя войскi, i захапiла Карс, Эрзерум i Танрог. Немцы вымушаны былi перакiнуць значныя сiлы, каб выратаваць саюзнiка. Але Чырвоная армiя, нечакана стукнуѓшы пад Ленiнградам, атрымала тамака буйную перамогу.
  Надышоѓ 1948 год... Увесну немцы зноѓ спрабавалi наступаць. Iм удалося стварыць арыгiнальны пiрамiдальны танк непрабiѓны з усiх ракурсаѓ стральбы. I з гэтай машынай звязвалiся вялiкiя спадзяваннi. Прасоѓванне пачалося ѓ маi. Праз два месяцы ѓпартых баёѓ фашысты падышлi да Смаленска.
  Пiрамiдальныя танкi паказалi сваю баявую эфектыѓнасць, але часта падрывалiся на мiнах. Немцы не змаглi ѓзяць горад i акружылi яго. Але ѓ Афрыцы саюзнiкi дабiлiся буйных поспехаѓ, выбiѓшы немцаѓ з Егiпта. Японiя таксама пацярпела паражэнне, страцiѓшы мноства астравоѓ i Фiлiпiны. Увосень немцы прасунулiся яшчэ на ѓсходзе, па цэнтры, зноѓ падышоѓшы да Ленiнграда.
  Нямецкая авiяцыя ѓсё яшчэ была мацнейшай за савецкую, асаблiва ѓ якасцi. Але ѓ канцы 1948 гады на фронт стаѓ паступаць МiГ-15. Савецкая рэактыѓная машына саступала нямецкiм у хуткасцi i ѓзбраеннi, але была больш манеѓраная. Палепшылi свае паказчыкi i амерыканцы. Узiмку 1949 году савецкiя войскi адцiснулi немцаѓ ад Ленiнграда i адкiнулi да Смаленска.
  А амерыканцы разам з англiчанамi выбiлi фашыстаѓ з Афрыкi. Увесну сорак дзевятага года з вайны выйшла i Турцыя.
  Трэцi Рэйх страцiѓ кантроль i над Блiзкiм усходам. Становiшча гiтлераѓцаѓ пагоршылася. Яны не рызыкнулi наступаць на ѓсходзе, а перайшлi да шчыльнай абароны. Савецкiя войскi, выкарыстоѓваючы танкi Т-54 i IС-7, спрабавалi прабiць абарону Вермахта. Але гiтлераѓцы шчыльна трымалi блок. Спроба саюзнiкаѓ высадзiцца ѓ Iспанii таксама скончылася няѓдачай. Крыху лепш прайшла аперацыя ѓ Сiцылii, дзе пры дапамозе мясцовай мафii ѓдалося дабiцца поспехаѓ. Пайшоѓ ужо адзiнаццаты год з пачатку Другой сусветнай вайны.
  Усе краiны лiмiтава скончылiся i вельмi стамiлiся. Сусветная эканомiка была перанапружана. I ѓсiм хацелася хутчэй скончыць свару. Асаблiва моцна спустошаным немцам i рускiм.
  Сталiн прапанаваѓ Гiтлеру мiр на ѓмовах нулявога варыянту: вяртанне да ранейшых межаѓ i абмен палонных - усiх на ѓсiх! Але фюрар згаджаѓся толькi на перамiр'е, не жадаючы аддаваць захопленую тэрыторыю. Акрамя таго ѓ Нямеччыне ѓжо сканчалiся працы над стварэннем атамнай бомбы, i ѓжо былi мiжкантынентальныя ракеты.
  ЗША падумвалi над ужываннем атамнай бомбы. Але пакуль баялiся гадзiць у Еѓропе. I скiнулi яе ѓ снежнi 1949 гады на Японiю. Наступствы разбурэння аказалiся жудасныя. I падобны намёк у Нямеччыне зразумелi. Фюрэр звярнуѓся да нацыi i прапанаваѓ разгледзець пытанне аб годным свеце. Але затым перадумаѓ... Наступiѓ новы 1950 год. Савецкiя войскi пачалi новы наступ на фронце.
  Абарона немцам паддавалася вельмi прутка. А саюзнiкi прасоѓвалiся па Iталii, дзе здарыѓся ваенны пераварот, i зрушылi Мусалiнi. Але пiрамiдальныя нямецкiя танкi, пераѓзыходзiлi "Патоны" i "Чэленджэры". Асаблiва моцна пасаваѓ амерыканскi "Патон", якi не мог прабiць браню нямецкага танка нават ва ѓпор. I саюзнiкi сталi сцякаць крывёй.
  Ды i непаражальныя нямецкiя дыскалёты наносiлi вялiкiя страты ЗША i Брытанii. Пакуль яшчэ нямецкая авiяцыя захоѓвала якасную перавагу над саюзнiкамi. Летняя спроба высадкi ѓ Нармандыi завяршалася правалам. Праѓда, у канцы жнiѓня пасля ядзерных бамбардзiровак капiтулявала Японiя. Захад развязаѓ сабе рукi. Але ЗША не вырашалiся прымянiць ядзерную зброю, бо iх маглi накрыць мiжкантынентальныя балiстычныя ракеты Трэцяга Рэйха.
  Чырвоная армiя падышла ѓ цэнтры да Дняпра, але таксама была спынена. Сiлы абодвух бакоѓ знясiленыя лiмiтава... I вось нарэшце 25 лiстапада 1950 гады Трумэн прапанаваѓ Гiтлеру мiр, на ѓмовах парытэту. Гэта значыць, Еѓропа застаецца за Трэцiм Рэйхам, за выключэннем Сiцылii i таго што засталося ад Iталii. Сталiн iдзе на кампрамiсны варыянт: межы СССР 1939 гады. Гэта значыць немцы адыходзяць крыху назад, саступаючы тэрыторыю, але атрымлiваюць некаторыя набыццi.
  Францыя, Бельгiя, Галандыя, i iншыя дзiѓныя застаюцца пад кантролем Нямеччыны, але атрымлiваюць пэѓную аѓтаномiю. Гэта значыць, утвараецца нешта накшталт Еѓрасаюза. У Трэцiм Рэйху спыняецца генацыд габрэяѓ i цыган, хаця могуць i захавацца некаторыя заканадаѓчыя абмежаваннi iх правоѓ. Аднаѓляюцца ѓ поѓным аб'ёме гандлёвыя адносiны. Краiны абавязваюцца паважаць чужы суверэнiтэт.
  Рэпарацый нi на каго не накладваецца. Палонных мяняюць усiх на ѓсiх.
  Сталiн i Гiтлер настолькi стамiлiся, што прынялi такую прапанову. ЗША выйгралi больш за iншых, так паспелi ѓключыць у сферу свайго ѓплыву Кiтай, i Азiю. А Брытанiя разам з Амерыкай узяла Афрыку.
  Нямеччына моцна знясiлiла людскiя рэсурсы. У ёй фюрар афiцыйна ѓвёѓ шматжанства. СССР застаѓся без тэрытарыяльных набыткаѓ, атрыманых у трыццаць дзевятым, саракавым годзе. I моцна аказаѓся знясiлены.
  
  
  АУКЦЫЁН РУСКIХ РАБЫНЬ У НЬЮ-ЁРКУ
  Дзяѓчаты беглi, мiльгаючы голымi, кругленькiмi, ружовенькiмi пятачкамi.
  Андрыяна прыгадала гэты гандаль у Нью-Ёрку. Ёй прапанаваѓ такiм чынам мясцовы, даволi буйны бос мафii. Час якраз удалае столькi багатых людзей з'ехалася. I нявiннiцу з Расii прыбудаваць цалкам рэальна.
  Андрыяна была выведзена на гандаль пакрытая покрывамi i ѓ купальнiку. Каб не адразу расчынiць яе любаты.
  Яна iшла, адчуваючы некаторае хваляванне. Па правую i левую руку ад яе крочылi дзяѓчынкi ѓ скураных куртках.
  Андрыяна адчувала сябе не занадта ѓтульна на высокiх абцасах. Але нiчога яна з гэтым зладзiцца.
  Зала аѓкцыёну была вельмi вялiкай. Там сядзела шматлiкая публiка: i мужчыны i жанчыны i нават падлеткi. Тут былi i арабы i чарнаскурыя, i азiяты, i белыя, i з Расii...
  Час i месца выбрана прыдатнае ... Але Андрыяна адчула збянтэжанасць перад некалькiмi тысячамi мужчын, жанчын i юнакоѓ яе распрануць донага як Анжалiку ѓ фiльме. А гэта сорамна i зневажальна! Але разам з тым i так узбуджае, i самае прынiжэньне выклiкае прыемную стому ѓ целе.
  Яна нiбы сярэднявечная рабыня, якую распрануць дагала, а тысячы мужчын будуць глядзець на яе юрлiвымi поглядамi.... Аб як гэта крута!
  Дзеля такiх вострых адчуванняѓ каштавала выйсцi на аѓкцыён. I не надта засмучацца, што табе пойдзе толькi адзiн працэнт ад усёй сумы!
  Вось яна выйшла ѓ туфлях на высокiх абцасах i ѓ посцiлкi. Вышэй сярэдняга для жанчын росту, футаѓ шасцi, i плюс яшчэ туфлi робяць яе яшчэ вышэйшай.
  Публiка заводзiцца, прапорцыi фотамадэлi ... Яе валасы прыбраныя, i iх распусцяць пазней.
  Аб'яѓляюць пачатак таргоѓ... Сума, як правiла, невялiкая, але вельмi хутка ѓзлятае ѓгару.
  Вось дзяѓчыны здымаюць першае покрыва i агаляюць верхнюю частку асобы, пакуль пакiнуѓшы прыкрытымi яе цудоѓныя, сусальнага колеру валасы.
  Бачны, стаѓ высокi загарэлы, гладкi лоб Андрыяны, яе смарагдава-сапфiравыя вочы. А нос i нiжняя частка твару яшчэ прычыненыя... Але толькi погляд яе выразных вачэй, у якiм чыталася збянтэжанасць, i мiжвольная дрыготка ад натуральнага жаночага сораму, завялi публiку...
  Першапачатковая цана за ноч з нявiннiцай сто долараѓ!
  Адразу ж крык:
  - Дзвесце даляраѓ!
  - Трыста!
  - Чатырыста!
  - Пяцьсот!
  - Тысяча!
  Араб у жоѓтай чалме буркнуѓ:
  - Дзве тысячы!
  Амерыканец з залатым ланцугом, рыкнуѓ:
  - Тры!
  Бiзнесмен з Расii, сказаѓ сакавiтым басам:
  - Пяць тысяч баксаѓ!
  Наступiла паѓза... Не таму што сума гэтай публiка падалася занадта ѓжо вялiкая. Не, тут бiзнесмены з усяго свету, якiя здольныя i сто мiльёнаѓ долараѓ за мазню Пiкасо або Ван Гога выкласцi i выкладвалi. Але iм жадаецца працягу працэсу распранання.
  Вось дзяѓчынкi ѓ чырвоных масках, i скураных куртках, рукамi ѓ тонкiх медыцынскiх пальчатках здымаюць яшчэ адно покрыва. I адкрываюць мужны падбародак дзяѓчыны, яе пунсовы раток, хупавы носiк. Цяпер яе цудоѓнае анёльскае тварык вiдаць цалкам. I вялiзны экран у зале аѓкцыёну паказвае мiлую, дзявоцкую мордачку буйным планам.
  I публiка раве ад захаплення.
  - Дзесяць тысяч долараѓ!
  Усклiкае амерыканец з залатым ланцугом!
  - Дваццаць тысяч!
  Раве шэйх у зялёнай з буйнымi смарагдамi чалме.
  Ангелец у фраку ѓсклiкае:
  - Трыццаць тысяч!
  Iндус, абсыпаны каштоѓнасцямi, вiскоча:
  - Сорак!
  Хлопец гадоѓ пятнаццацi на выгляд, пiшчыць, варушачы пальцамi ѓ дыяментах:
  - Пяцьдзесят тысяч!
  I зноѓ паѓза... Вядома, сума за адну ноч з нявiннiцай, ды яшчэ, хутчэй за ѓсё падробленай выглядае не такой ужо i маленькай. Там больш Андрыяна занадта буйная дзяѓчынка, каб здавацца нявiннай. Але публiка вельмi багатая i капрызная. А цяпер у рызыцы гандлю, калi жадае сябар перад сябрам перафрантаваць.
  Але яшчэ больш хочацца ѓбачыць далейшы працэс агалення. I вось наступнае покрыва здымаюць з плячэй Андрыяны, агаляючы верхнюю частку грудзей i яе рукi. Загарэлыя, хупавыя, мускулiстыя. Бачная ѓжо верхняя частка станiка, i плечы моцныя, i вельмi сэксуальныя адначасова.
  Андрыяна зноѓ уздрыгвае i заводзiцца. Яна ѓсё больш i больш голая.
  Зноѓ гандаль узнаѓляецца...
  - Шэсцьдзесят тысяч!
  Раве шэйх!
  - Семдзесят тысяч!
  - Восемдзесят!
  Вымаѓляе амерыканец з залатым ланцугом!
  - Сто тысяч!
  Рыкнуѓ амерыканец з велiзарным рубiнам на грудзях.
  - Сто дваццаць тысяч!
  Пiскнуѓ зноѓ юнак!
  Шэйх у зялёнай чалме i смарагдамi, зароѓ:
  - Сто пяцьдзесят тысяч!
  Iндус Раджа прабасiла:
  - Дзвесце тысяч даляраѓ за зорку таргоѓ!
  I зноѓ наступiла паѓза на гэтым аѓкцыёне. Публiка чакае агалення прыза i заведзена да крайнасцi.
  Вось з дзяѓчыны здымаюць яшчэ адно покрыва i агаляюць яе да сцёгнаѓ.
  Бачная тонкая стан, вузкая палоска тканiны на поѓных грудзях, i рэльефныя плiтачкi загарэлага прэса. Цяпер Андрыяна амаль голая па пояс.
  Публiка лiтаральна рыкае.
  Рускi бiзнэсмэн з сiбiрскай бародкай, прабасiѓ:
  - Трыста тысяч!
  Шэйх у смарагдавай чалме рыкнуѓ:
  - Чатырыста тысяч!
  Амерыканец з рубiнам выдаѓ:
  - Пяцьсот тысяч!
  Юнак з дыяментавымi пярсцёнкамi праскулiѓ:
  -Шэсцьсот тысяч....
  Iндус Раджа буркнуѓ:
  - Семсот пяцьдзесят тысяч!
  Зноѓ паѓза.... Тут ужо сумы пайшлi сур'ёзныя, але далёка не спусташальныя для алiгархаѓ i мiльярдэраѓ. Аднак усiм жадаецца далейшага агалення прыгажунi. Асаблiва ѓбачыць яе ножкi, такi смак для мужчын.
  I вось з не здымаюць апошняе покрыва.... I зараз мускулiстыя хупавыя ножкi аголены. Андрыяна засталася ѓ трусiках, станiку ѓ празрыстых туфлiках на высокiм абцасе. А яе моцныя, загарэлыя ножкi так заводзяць мужчын.
  Да гэтага маѓчаѓ сiвы з доѓгай барадой шэйх прагрымеѓ:
  - Мiльён долараѓ!
  I гэта ѓжо пэѓная псiхалагiчная мяжа. Публiка шумiць...
  Юнак дрыготкiм голасам прамаѓляе:
  - Мiльён сто!
  Шэйх у чалме з буйнымi смарагдамi буркуе:
  - Мiльён дзвесце!
  Рускi алiгарх, у цёмных акулярах прамаѓляе:
  - Мiльён чатырыста!
  Амерыканец з вялiкiм рубiнам:
  - Мiльён пяцьсот!
  Нечакана ѓ тог уступае чарнаскурая жанчына:
  - Мiльён сямсот!
  Шэйх у смарагдавай чалме не саступае:
  - Мiльён васемсот!
  Iндус Раджа верашчыць:
  - Два мiльёны!
  Зноѓ паѓза... Сумы пайшлi самавiтыя. Але ѓсё ж i за арабскiх скакуноѓ давалi больш. А тут дзяѓчына толькi на адну ноч. I хоць каласальная прыгажуня, але цi наѓрад рэальная нявiннiца.
  Але людзi жадаюць убачыць яе валасы... I з Андрыяна здымаюцца хустку. I валасы залатым, сусальным дажджом спаѓзаюць з яе плячэй. I рассыпаюць, такiя цудоѓныя, нiбы промнi сонца.
  Публiка проста ѓ захапленнi... I гандаль ажывае!
  Юнак прапiшчаѓ:
  - Тры мiльёны!
  Шэйх у смарагдавай чалме буркнуѓ:
  - Чатыры мiльёны!
  Чорная жанчына вякнула:
  - Пяць мiльёнаѓ!
  Наступiла кароткая паѓза... Сума аказалася ѓжо прыстойнай. Хаця яшчэ не рэкорд для таргоѓ. Але ѓсё ж гэта не карцiна Ван Гога, а ѓсяго толькi адна ноч з дзяѓчынкай. Няхай i прыгажуняй пiсанай....
  Зноѓ iдзе жэст... На гэты раз здымаюць станiк. Андрыяна гэтага чакала, але раптам адчула такi страшны сорам, што стала супрацiѓляцца ... Дзяѓчыны не маглi з ёй справiцца. Да Андрыяны падкацiлi два свiрны, i расцягнулi рукi. Пасля чаго станiк быѓ зняты. I агалiлiся цудоѓныя грудзi. А скура
  у дзяѓчыны заблiшчала ад поту.
  Яе шчыры парыѓ сарамлiвасцi, i супрацiѓ моцна распалiлi публiку. Многiя паверылi што гэта сапраѓдная нявiннiца, i гэта яшчэ больш ѓзбуджае, чым нават ружовыя бутоны грудзей.
  Да гэтага маѓчалы шэйх у абсыпанай дыяментамi чалме рыкнуѓ:
  - Сем мiльёнаѓ!
  Чарнаскурая жанчына пiскнула:
  - Восем мiльёнаѓ!
  Амерыканец з рубiнам раѓнуѓ:
  - Дзевяць мiльёнаѓ!
  Рускi алiгарх гаркнуѓ:
  - Дзесяць!
  Шэйх у абсыпанай дыяментамi чалме зароѓ:
  - Пятнаццаць!
  Зала загудзела... Ужо гэта больш сур'ёзна... Зрэшты, такая дзяѓчына, якую за рукi трымаюць бамбiзы, каб яна не прыкрыла грудзi. Як гэта крута. I ѓвогуле выдатна, i кранальна. Андрыяна сапраѓды па-сапраѓднаму збянтэжана, i адчувае дзiкi сорам. I разам тым узбуджэнне i прыемна. I
  Як дорага яе шануюць!
  Гэта проста супер!
  I вось дзяѓчыны-прыслужнiцы пакуль бамбiзы-амбалы яе трымаюць, сцягваюць апошнюю анучу - трусiкi ... I зараз на Андрыяне застаюцца толькi празрыстыя туфлiкi.
  А яна тузаецца i вырывае руку з лапы амбала, затуляючы ѓлонне Венеры. Той ужо двума сваiмi тоѓстымi лапамi яе руку адводзiць i агаляючы.
  Твар у Андрыяны непадробна засмучаны, i ёй вельмi сорамна. Густая пунсовая фарба залiла мордашу i гэта яшчэ больш заводзiць публiку!
  Чарнаскуры мiльярдэр усклiкае:
  - Дваццаць мiльёнаѓ!
  Шэйх у дыяментах крычыць:
  - Трыццаць!
  Амерыканец з рубiнам раве:
  - Сорак!
  I iндус раджа прамаѓляе:
  - Пяцьдзесят мiльёнаѓ!
  Шэйх з дыяментамi раве:
  - Шэсцьдзесят!
  Чарнаскуры мiльярдэр у скуранцы вiскоча:
  - Семдзесят!
  Расiйскi алiгарх у цёмных акулярах усклiкае:
  - Восемдзесят мiльёнаѓ!
  Юнак нечакана вiскоча:
  - Дзевяноста!
  На яго шыпяць. Воклiчы, а ѓ цябе столькi ёсць шчанюк!
  Чарнаскуры мiльярдэр у скуранцы, прабурчаѓ:
  - Сто мiльёнаѓ!
  Наступiла паѓза... Гэта ѓжо сапраѓды каласальная сума. Ды яшчэ ѓсяго толькi за нявiннiцу з Расii. Цi не перабор цi што? Колькi плацiць толькi за адну ноч? Ды за такую суму мiльён дасведчаных прастытутак купiць можна.
  Цi не занадта яны завялiся...
  Куш быѓ i так дастатковы, i аѓкцыёнер падняѓ малаточак i стаѓ прамаѓляць на распеѓ:
  - Сто мiльёнаѓ долараѓ разоѓ.... Сто мiльёнаѓ долараѓ два....
  Андрыяна сцiснулася. Ну што ёй трэба правесцi ноч i адносна маладым афраамерыканцам. Але затое яна пакладзе сабе ѓ кiшэню цэлы мiльён долараѓ! Суцэль прыстойна! Надзея ёсць што ён прыклад душ, i можа нават даставiць задавальненне!
  Андрыяна адчула ѓ сабе ѓзбуджэнне, i ѓ думках ужо ѓяѓляла бурную ноч з сiмпатычным i вельмi багатым чарнаскурым.
  Але тут дзяѓчына ѓ скуранцы далi сiгнал... I яны рэзкiмi рухамi сарвалi з яе туфлi. Знялi апошнюю частку туалета, зрабiѓшы Андрыяну не толькi голай, але i босы.
  А яе ножкi без абутку такiя хупавыя i кранальныя, а пятачкi кругленькiя, ружовенькiя.
  Звычайна падчас такiх таргоѓ туфлi на высокiх абцасах у дзяѓчат застаюцца да канца. Але Андрыяны, вельмi сэксуальная, i з незвычайнай вытанчанасцю i дасканаласцю лiнii ступня i падэшва. I яна басанож такая чароѓная. Асаблiва калi на экране гэта паказалi буйным планам...
  I расейскi алiгарх рыкнуѓ:
  - Сто дваццаць мiльёнаѓ!
  Чарнаскуры зароѓ:
  - Сто пяцьдзясят!
  Арабскi шэйх у абсыпанай дыяментамi чалме, буркнуѓ:
  - Дзвесце мiльёнаѓ!
  Наступiла напружаная паѓза...
  Аѓкцыянiст падняѓ уверх малаточак i прабурчаѓ:
  - Дзвесце мiльёнаѓ разоѓ... Дзвесце мiльёнаѓ два...
  Андрыяна страсянула босымi ножкамi i чарнаскуры мiльярдэр буркнуѓ:
  - Дзвесце пяцьдзесят мiльёнаѓ!
  Расейскi мiльярдэр не саступаючы вякнуѓ:
  - Трыста мiльёнаѓ!
  Шэйх з дыяментамi прароѓ:
  - Чатырыста мiльёнаѓ!
  Хоць у шматлiкiх i станы былi буйней, але адразу гатоѓкай такую суму выкласцi - спусташэнне. I можа знерваваць вытворчасць.
  Аѓкцыянiст падняѓ уверх малаточак i стаѓ прамаѓляць, як мага павольней:
  - Чатырыста мiльёнаѓ разоѓ, чатырыста мiльёнаѓ дзве.... Чатырыста мiльёнаѓ тры... i яго малаточак няѓпэѓнена тузануѓся.
  - Мiльярд даляраѓ!
  Пачуѓся чыйсьцi пiск!
  I ѓсе павярнулiся... Гэта быѓ японец у цёмных акулярах, якi прыкрываѓ палову твару. На iм была эмблема мафiя - Якудза!
  Усе замерлi - цэлы мiльярд!
  Аѓкцыянiст падняѓ уверх малаточак i папярэдзiѓ:
  - Дзяѓчына даецца вам толькi на адну ноч! З ёй можна рабiць усё што заѓгодна, толькi не забiваць i сур'ёзна не калечыць!
  Японец кiѓнуѓ:
  - Урадаваць не буду!
  I ѓверх падняѓся малаточак, палiлiся словы:
  - Адзiн мiльярд разоѓ! Адзiн мiльярд два! Адзiн мiльярд тры! Прададзена спадару Ямамота!
  Андрыяну адпусцiлi. I яна зусiм i голая, i босая адправiлася да ложа, дзе сядзеѓ у асяроддзi аховы раздзел японскай мафii. Андрыяна адчувала моцны страх, i разам з тым узбуджэнне. За мiльярд долараѓ ёй давядзецца рабiць нешта незвычайнае i гэта крута! З iншага боку, яна стала на дзесяць мiльёнаѓ долараѓ багацей i гэта выдатна!
  Як усё выдатна склалася, i новыя прыгоды яе чакаюць.
  Ямамота загадаѓ:
  - А цяпер спакуйце яе ѓ кайданы, адзенне ёй не спатрэбiцца!
  Андрыяна нервова хiхiкнула i адказала:
  - Мне няма чаго губляць акрамя сваiх ланцугоѓ!
  
  АБАРОНА РАЗАННI I ДЭСАНТ ПАПАДАНЦАђ
  Томас Лiнкальн, размахваючы мячамi, i ссякаючы напiраючы мангола-татараѓ праспяваѓ:
  - Не толькi меч, не толькi бiзун! Але хлусня патрэбна кароне! Бо без яе i дзвюх хвiлiн - не ѓседзець на троне!
  Хлопчык-тэрмiнатар правёѓ мячамi млын, ссякаючы манголаѓ, якiя лезлi на сцены Разанi, i працягнуѓ спяваць:
  - Часам памагатая ва ѓсiм,
  Часам шкодзiць умела.
  I мы святы яе клiчам,
  I абзываем гнюснай!
  Марыя Кавалёва, i Юлiяна Канавалава, гэтыя цудоѓныя i вельмi мускулiстыя дзяѓчаты, секчы насядалi татараѓ, падхапiлi:
  - Хлусня нездарма ва ѓсiх каралеѓствах,
  Любiлi ва ѓсе часы...
  Хлусня цудоѓная, калi карысная,
  I жахлiвая, калi шкодная!
  Том гэты прыгожы, мускулiсты хлопчык, секануѓшы насядалi нукераѓ, прачырыкаѓ:
  - Хай будзе ѓ славе наша iмперыя!
  Марыя Кавалёва, рассякаючы якiя населi манголаѓ, пацвердзiла:
  - Ды будзе ѓ славе!
  I дзяѓчына кiнула босымi пальчыкамi ножак, забойнай сiлы, разбуральную гранату з пiлавiння.
  Юлiяна Канавалава рассякаючы татар, якiя наляталi, таксама зароѓ, ва ѓсю глотку:
  - За Радзiму i Сталiна!
  I босая, точаная ножка, як кiне забойны прэзент смерцi, раздзiраючы мангольскiя рацi.
  Дзяѓчынкi б'юцца, прама скажам адчайна i дзёрзка. I сякуць сур'ёзна ворагаѓ.
  Хоць арда Бату-хана здаецца i незлiчонай. Чатырыста тысяч коннага войска лезе на штурм. Па часах трынаццатага стагоддзя - незлiчоная раць.
  Але iх сустрэѓ дэсант пападанцаѓ на чале з выконваючым абавязкi Усемагутнага Бога-Творцы Томасам Лiнкальнам.
  Вось ужо ѓ бой уваходзiць i танкавы экiпаж Герды. Дзяѓчына-тэрмiнатар тут-як тут.
  Чатыры прыгажунi на танку АГ-100, з трыма гарматамi, i дванаццаццю кулямётамi.
  Яны ѓзнiклi з гульнявога, альтэрнатыѓнага сусвету, таксама створанага хлопчыкам-дэмiургам Томасам Лiнкальнам.
  Тамака пападанец у Трэцi Рэйх, прафесар са ссунутай псiхiкай Нимбул дапамог Гiтлеру. А менавiта стварыѓ зброю, якая працуе на кiраванне надвор'ем. I ѓзялi i патапiѓ у штарме ангельскiх флот. Пасля чаго рушыла ѓслед высадка нямецкага дэсанту ѓ Брытанii.
  Пры высадцы фашысты выкарыстоѓвалi i свой гандлёвы флот. У вынiку дзясяткi адборных дывiзiй яшчэ ѓ жнiѓнi 1940 гады апынулiся ѓ Брытанii. I метраполiю захапiлi за дзесяць дзён.
  На пасад быѓ пастаѓлены законны, прагерманскi англiйскi кароль. I быѓ сфармiраваны новы нацысцкi ѓрад. Большая частка калонiй i флота Брытанii яго прызнала.
  Фюрар атрымаѓ пад кантроль вялiкiя рэсурсы. I баючыся, што ЗША, якiя валодаюць каласальным эканамiчным патэнцыялам пераѓзброяць войска, вырашыѓ што СССР пачакае. I што Сталiн застанецца дакладным пакту аб ненападзе.
  А пакуль лепей разграмiць Амерыку. Спачатку была захоплена Iсландыя. Потым немцы пачалi рабiць плацдарм у Аргентыне, а ад туды i ѓ Бразiлiю.
  Фашысты актыѓна будавалi падводны i надводны флот. Яны выкарыстоѓвалi рэсурсы калонiй i Еѓропы. Асаблiва рэзка паскорылiся працы, пасля таго як Шпеер стаѓ iмперскiм мiнiстрам узбраенняѓ i боепрыпасаѓ.
  Тады пад яго ѓмелым кiраваннем, сталi куды хутчэй будуецца караблi падводныя лодкi.
  А таксама разьвiвацца авiяцыя. Новы больш дасканалы Ю-188 хутка запушчаны ѓ серыю i нарошчваѓся яго выпуск. Фоке-Вульф iмклiва набiраѓ абароты. З'яѓлялiся i больш дасканалыя знiшчальнiкi.
  Узыходзячай зоркай стаѓ Марсэль. Гэты лётчык у баях з самалётамi ЗША набыѓ славу. Пасля таго як ён стаѓ першым лётчыкам якi перавысiѓ сто пяцьдзесят самалётаѓ то атрымаѓ: рыцарскi крыж жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Аднак падзеленасць Амерыкi акiянам, што пры ѓсiм жаданнi занадта хутка буйныя надводныя караблi не пабудуеш, вайна зацягвалася.
  Хоць будавалiся i авiяносцы, i лiнкоры.
  I паступова немцы i японцы якiя адкрылi супраць ЗША другi фронт, разграмiѓшы амерыканцаѓ пад Перу-Харбар адцiскалi iмперыю арлана.
  Немцы былi моцныя. У 1943 году ѓ iх з'явiѓся вельмi моцны знiшчальнiк МЕ-309 i бамбавiк Ю-288. Якiя куды мацнейшыя за амерыканскiя.
  Гiтлер пагражаѓ зруш Амерыку бомбамi.
  Вядома ж з'явiлiся ѓ серыi танкi: "Тыгр", "Пантэра", "Леѓ". У другой палове 1943 гады, з'явiлiся i "Пантэра"-2, "Тыгр"-2 i "Маѓс". I ѓ серыю пайшоѓ непераможны МЕ-262 рэактыѓны знiшчальнiк якому не было роѓных. I Ю-488 першы серыйны чатырохматорны самалёт. I ТАЯ-400 першых шасцiматорны ѓ свеце бамбавiк. I найноѓшыя штурмавыя вiнтоѓкi МР-44, i шматлiкае iншае. У тым лiку i рэактыѓныя бамбавiкi "Арада". У вынiку немцы захапiлi Канаду i атакавалi ЗША з поѓначы.
  А на iншым флангу занялi разам з Японiяй Мексiку i атакавалi Амерыку ѓ поѓднi.
  I вось нарэшце ѓ 1944 годзе ЗША капiтулявалi, i былi акупаваны Японiяй i Трэцiм Рэйхам.
  Герда вельмi ганарылася сваiмi перамогамi. I разбурала дзяѓчына мангольскiя войскi. Яе босыя пальчыкi ножак нацiскалi на кнопкi джойсцiка, i збiвала нукераѓ натоѓпамi.
  Шарлота таксама лупанула па непрыяцелю нацiскаючы ножкамi на кнопачкi. I расстрэльваючы мангол з кулямётаѓ. Яна дзяѓчынка вельмi ступенi агрэсiѓнасцi.
  Дзяѓчына гарлапанiць:
  - За першы ѓ свеце камунiзм!
  Крысцiна страляе вельмi трапна, i яе босыя ножкi так спрытна нацiскаюць на кнопачкi, i расстрэльваюць баевiкоѓ Бату-хана. I нiшчаць супернiкаѓ з дзiкай лютасцю галодных пантэр.
  Крысцiна гарлапанiць:
  - На славу Трэцяга Рэйха!
  Магда таксама вядзе вельмi трапны агонь. Разбураюць мангольскае войска, разносячы iх у трэскi, або ѓ крывавую салату. I не спынiць нямецкiх прыгажунь.
  У iх ножкi босыя, i пальчыкi спрытна нацiскаюць на кнопкi джойсцiка i дзiвяць супернiкаѓ.
  Магда спявае:
  - Афрыка жахлiвая, так, так, так! Афрыка небяспечная, так, так, так! Але вялiкi Рэйх, нам сказаѓ не дрэйф! Мы манголаѓ усiх... скосiм як каса! Дзяѓчыны поспех - хоць яна боса!
  Дзяѓчыны вельмi прыгожыя i малоцяць войска Бату-хана канкрэтна.
  Том Лiнкальн сек, i яго мячы даѓжэлi на дзясяткi метраѓ, зразаючы манголаѓ нiбы брытва валасiнкi намыленыя.
  Хлапчук праспяваѓ:
  - Я ѓсiх каштарыс,
  Я ѓсiх каштарыс!
  Нас чакае поспех,
  На чысцiню!
  I босыя ножкi пацана таксама шпурнуць гарошынку з моцай анiгiляцыi.
  I раскiдаюць ва ѓсе бакi манголаѓ. I разбурэнне адбываецца капiтальнае.
  Марыя Кавалёва падмiргнула хлапчуку-дэмiургу. Кiнула босымi пальчыкамi ножак, забойны прэзент смерцi, i раскрышыла мангольскiх салдат.
  Марыя прачырыкала:
  - За космас i камунiзм!
  Юлiяна Канавалава зароѓ, голай пяткай паддаѓшы прэзент смерцi:
  - За велiч нашай Айчыны!
  I вось дзяѓчынкi яшчэ з пупкоѓ як лупяць баявымi маланкамi. Баявыя прыгажунi - нiчога не скажаш!
  Герда ж таксама вядзе агонь з танка серыi АГ. Калi ЗША капiтулявалi, Адольф Гiтлер хацеѓ было напасцi на СССР. Але Японiя стала прад'яѓляць прэтэнзii супраць Трэцяга Рэйха.
  I Гiтлер 20 красавiка 1946 гады пачала вайну з самураямi. I кiнуѓ у бой новыя свае танкi з серыi "Е". I давай разбураць японскiя войскi, нiбы касой траву.
  Сталiн таксама вырашыѓ не стаяць на месцы. I прапанаваѓ адкрыць фронт, супраць краiны Узыходзячага сонца.
  Гiтлер даѓ згоду, але пры ѓмове, што СССР атрымае назад толькi паѓднёвы Сахалiн, Курыльскiя выспы, i Порт-Артур з Манчжурыяй. I не больш за гэта.
  Сталiн на гэта пагадзiѓся. Ён ужо i так пашырыѓ сваю тэрыторыю. Што да вар'ята прафесара, то ён дапамог гiтлераѓцам з стварэннi лятаючы талерак. I гэтыя машыны рухалiся з хуткасцю дзесяць гукавых, i стралялi пры дапамозе лазераѓ.
  Асноѓным нямецкiм танкам стаѓ Е-50. Яго вага склала семдзесят тон. Лабавая браня ѓ 250-мiлiметраѓ, бартавая ѓ 170-мiлiметраѓ, а гармата ѓ 105-мiлiметраѓ даѓжынёй ствала ѓ 100 ЭЛ. I гэта вельмi прадуктыѓны танк. З рухавiком у 1500 конскiх сiл даволi спрытны.
  I вядома ж у японцаѓ такога няма. I яны не ѓ стане спынiць гiтлераѓцаѓ.
  I iдзе вялiкi наступ фашысцкiх войскаѓ. Па ѓсiх франтах адначасова.
  Сталiнскiя войскi таксама наступаюць. Але iх авiяцыя крыху адстала. Рэактыѓных самалётаѓ няма. А ѓ Японii ѓжо такая авiяцыя зьявiлася. Але савецкiя танкi адносна неблагiя. I не без поспеху ваююць.
  Хоць серыя КВ i састарэлая. Зьявiлiся ѓ сорак пятым годзе больш дасканалыя Iсы. Такое вось сямейства. Але пакуль таксама не надта шмат такiх танкаѓ.
  Пазнейшая Т-34-85, што сталi выпускаць з сорак чацвёртага года. I гэта стаѓ асноѓны танк у войскi СССР.
  Пачалi савецкiя войскi наступ i прасавалi японцаѓ.
  Гiтлер заѓважыѓ:
  - Рускi мядзведзь атрымаѓ кавалак цукру!
  Гудэрыян спытаѓ:
  - I што з iм будзем рабiць?
  Фюрэр адказаѓ:
  - Салодкае на закуску!
  Ужо за першыя тры месяцы баёѓ, японская iмперыя страцiла амаль палову сваiх валадарстваѓ. Самураi мелi вялiкае войска, але занадта ѓжо саступалi якасцю тэхнiкi.
  Баi паказалi, што нават савецкi Т-34-85 мацнейшы за масавую японскую машыну. I гэта кепска для самураяѓ.
  А супраць лятаючы талерак наогул няма прыёму. З-за магутнага ламiнарнага струменя iх практычна немагчыма збiць.
  А яны самi паляць i лазерамi, цеплавымi прамянямi i ѓльтрагукам. Так што паспрабуй такiя адолець.
  Плюс яшчэ i рэактыѓная авiяцыя ѓ Трэцяга Рэйха на вышынi, i падводныя лодкi на перакiсы вадароду i шматлiкае iншае.
  Нават падземныя танкi ёсць. А гэта зброя, супраць якой - вечка! Усе батарэi японскiя зараз ляцяць, i iх падкiдвае да верха. Плюс яшчэ кантроль над надвор'ем, калi штармы лiтаральна топяць усе караблi самураяѓ. Няма японцам прыйшлося мець справу з вельмi небяспечным супернiкам.
  Яшчэ праз тры месяцы японцаѓ выбiлi i з Маньчжурыi. Самым упартым быѓ штурм савецкiм войскам Порт-Артура. У баях прыбыѓ эксперыментальны танк IС-7, вагой у семдзесят восем тон, i васьмю кулямётамi, i гарматай 130-мiлiметраѓ. I гэтая машына разбурала японскiя батарэi i самаходкi.
  Алёнка сама была цудоѓнай ваяѓнiцай. I на IС-7 змагалася з самураямi за Порт-Артур. Адбiваючы горад, якi некалi належаѓ царскай Расii. I яго трэба вярнуць.
  Магутны стрэл з гарматы, i адразу тры японскiя гарматы перакулены ѓверх лафетамi.
  Але цяпер Алёнку Усемагутны хлапчук-дэмiург перакiнуѓ ваяваць з мангола-татарскай ардой. I ваяѓнiцы зараз на IС-12 больш дасканалай i магутнай мадэлi, з дзесяццю кулямётамi, i 152-мiлiметраѓ, i даволi хуткастрэльнай гарматай. I дзяѓчаты б'юць з гэтага танка, выкарыстоѓваючы джойсцiкi.
  Анюта нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопачку. Снарад аскепкава-фугаснага дзеяння вылецеѓ з гарматы. I як абрынуцца на натоѓп манголаѓ. Адразу сотнi паѓтары нукераѓ разарвала i пакалечыла.
  Затым пальнула Ала. Гэта прыгожая рудая дзяѓчына, дзюбанула з кулямётаѓ. I як стала касiць татарскiя шэрагi.
  I рудая прабуркавала:
  - I першая праталiна, у сне я бачу Сталiна...
  Марыя таксама лупанула па ворагах, нацiснуѓшы на кнопачкi босымi пальчыкамi ножак i прабуркавала, скалячы зубкi:
  - I трупамi завалена, мая родная Русь!
  Алiмпiяда, гэтая дзяѓчына-багатыр кiравала танкам, даючы шырокiмi гусенiцамi стотоннай машыны манголаѓ.
  Дзяѓчынка праспявала:
  - За Радзiму на славу Расii!
  Алёнка нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка, урэзала па супернiку. Разнесла масу нукераѓ, i зароѓ:
  - Наша Радзiма - СССР!
  Алiмпiяда, раздушыѓшы кучу коней i мангольскiх салдат, пагадзiлася:
  Няма выдатней Радзiмы-Расii,
  За яе змагайся i не трусь...
  У свеце, няма краiны прыгажэй -
  Усёй сусвету паходня святла Русь!
  Пяцёрка ваяѓнiц у бiкiнi паказала рэальную i захапляльную сiлу. I
  Гэтыя дзяѓчаты проста супер!
  Яны як сталi разбураць мангольскую раць. I гармата працуе i працуе...
  А ѓ Герды гармат на АГ-100 цэлых тры. А дзяѓчат на танку чатыры i кулямётаѓ дванаццаць. I яны выбiваюць мангола-татараѓ яшчэ больш эфектыѓна i шустра.
  Герда была ваяѓнiцай ад Усявышняга. I чаго яна толькi не адчула. Удзельнiчала i ѓ катаваннях. Асаблiва любiѓ мучыць хлопчыкаѓ. Яны ваяѓнiцы наогул прыгожых падлеткаѓ так катавалi, што проста галава iшла кругам.
  Але гэта ѓжо iншая гiсторыя. Асаблiва калi яны смажылi голыя, круглыя, дзiцячыя пятачкi пiянерам. I тыя лiтаральна раѓлi ад болю.
  Японiя супрацiѓлялася дзесяць з паловай месяцаѓ, перш чым абрынуцца пад праѓзыходнымi сiламi.
  Герда прымусiла iмператара Краiны ѓзыходзячага сонца ѓстаць на каленi i пацалаваць яе босую нагу. Затым мiкада цалаваѓ i голыя ступнi Шарлота. Далей босыя пятачкi Крысцiны. I нарэшце голую, зграбную падэшву золатавалосай Магды.
  Такiя вось дзяѓчынкi прыгожыя, што iмператар iм босыя, хупавыя, мускулiстыя ножкi асабiста цалаваѓ i аблiзваѓ.
  Цяпер яны з гармат расстрэльвалi мангольскiя рацi, i не давалi супернiку нi найменшай лiтасцi. Ваяѓнiцы тут проста генiяльнага ѓзроѓню.
  I аскепкава-фугасныя снарады, так разбiваюць усiх гэтых стэпнякоѓ. I нiшчаць iх без найменшага жалю i сумневаѓ.
  Герда праспявала:
  - Будзе эра камунiзму, па-арыйску!
  I падмiргнула!
  А вось i экiпаж Лiзаветы. Дзяѓчыны ваявалi на эксперыментальным танку Т-54. I яны ваявалi з японцамi. Танкi японскiя не вельмi добрыя. Самы моцны з iх - скапiяваны з "Пантэры". Гэтая машына вядома ж састарэлая.
  Але ѓ дадзеным выпадку Т-54 у лоб "Пантэра" практычна не бярэ. Але ѓ борт прабiць можа. I гэта дыктуе асаблiвую тактыку. Толькi самаходкi японцаѓ з 88-мiлiметровай гарматай 71 ЭЛ, i 150-мiлiметровай гарматай небяспечныя для лабавой бронi савецкага танка.
  Лiзавета, страляючы з гарматы ѓ 100-мiлiметраѓ, прабiла японскi танк з вялiкай дыстанцыi i прачырыкала:
  - За святую Русь!
  Алена таксама пальнула. Разбiла японскую машыну i пiскнула:
  - Нам будзе належаць гэты свет!
  Кацярына лупанула выкарыстоѓваючы босыя, точаныя ножкi i адзначыла:
  - За новыя здзяйсненнi камунiзму!
  Ваяѓнiцы тут на вышынi.
  Ефрасiня ѓзяла i лупанула таксама, на гэты раз з кулямётаѓ i прабуркавала:
  - За мой касмiчны свет!
  I голай пяткай як нацiсне. I паляцiць забойны снарад, па японцах.
  Няма гэта дзяѓчаты, якiя не дадуць спуску любога войска.
  Японiя была зрынутая.
  А цяпер ваяѓнiцы пераселi на больш дасканалы танк Т-64 i з яго лупяць мангольскiх салдат.
  I прылада савецкага танка так малоцiць фашысцкiя шэрагi. I куляюць снарады адзiн за адным.
  Алена пальнула пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i адзначыла з ухмылкай, скалячы зубкi:
  - Гэта вельмi прыгожа, вось так ворагаѓ лупiць!
  Не спынiць дзяѓчынак. I кулямёты сыплюць кулi нiбы град. I манголы грувасцяцца курганамi. I маса перабiтых, i пакалечаных мангольскiх целаѓ.
  Вялiкая маса, забiтых ваяѓнiкоѓ армii Бату-хана. Вось гэта дзяѓчаты як разышлiся.
  Кацярына адзначыла, падмiргнуѓшы сяброѓкам. I скасiѓшы шэраг манголаѓ кулямётнай чаргой:
  - Мы будзем кiраваць на стагоддзi!
  Лiзавета з дасцiпнасцю адзначыла:
  - Гэта наша ѓлада будзе такой круты!
  Дзяѓчынка стала нацiскаць босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка i разносiць татарскiя палiцы без усялякай жалю i праблем. I ваяѓнiца страмчэй не бывае.
  Вось iх снарад i разнёс у крывавыя шматкi Гуюк-хана. I тут татарам мала не падалося.
  А ад снарада якi навяла Герда, была разарваны i хан Бурундай. Ён быѓ вядомы тым, што згвалтаваѓ княгiню Уладзiмiрскую, пасля таго як яна патрапiла ѓ палон. Ды гэта юрлiвы хан.
  А зараз яго нямецкая дзяѓчынка разнесла ѓ шматкi.
  I вось Томас Лiнкальн б'ецца нiбы сапраѓдны монстар, i рассякае манголаѓ.
  Круцiць хлопчык мячамi нiбы прапелерамi. I масу супернiкаѓ укладвае штабелямi. I гэта робiць нiбы брытвай зразаючы бараду. I такi Усемагутны дзяцюк блiскучы.
  I вось Марыя Кавалёѓ таксама босымi пальчыкамi ножак узяла i запусцiла забойнае i якое руйнуе ѓсё запар.
  I манголы ѓ труну ѓганяюць.
  Марыя гэта мядовая бландынка, вельмi прыгожая i мускулiстая. Ёй ужо даводзiлася выконваць баявыя мiсii, яна цудоѓная дзяѓчына.
  Ваяѓнiца напявае ва ѓсё горла:
  - Слава эпосе камунiзму, знiшчым ярмо фашызму!
  Юлiяна Канавалава таксама б'ецца нiбы монстра пекла. I вось яе босыя пальчыкi ножак пасылаюць забойнай сiлы гранату. Якая возьме i масу татарскiх салдат парве.
  Ваяѓнiца прабуркавала:
  - За магутнасць камунiстычных iдэй!
  I Марыя таксама голай пяткай шпурне забойны пакет з пiлавiння...
  I маса манголаѓ апынулася падраная.
  Ваяѓнiцы тут на вышынi... Але вось i яшчэ прыгажунi новыя з'явiлiся.
  У дадзеным выпадку гэта Ева i Гертруда. Яны на лятаючай талерцы ѓзнiклi выклiканыя Томасам Лiнкальным хлопчыкам-дэмiургам. I гэтыя дзяѓчынка вось узялi i як уляпiлi па татарах з лазераѓ. Ды лазерная зброя ѓ Трэцяга Рэйха на вышынi. Яны лiтаральна спальвала японскiх салдат.
  Ева гэтая прыгожая дзяѓчына-бландынка нацiснула босымi пальчыкамi на кнопкi джойсцiка. Спалiла цэлы мангольскi полк, i прабуркавала ва ѓсю глотку, скалячы зубкi:
  - За святую Прусiю!
  Гертруда таксама нацiснула босымi пальчыкамi на кнопку джойсцiка, i зрэзала масу нукераѓ, прабуркавала:
  - Мая ѓлада над светам!
  I дзяѓчаты засмяюцца. У iх столькi рызыкi i пажару. Гэта дзяѓчынкi вышэйшага i самага выдасканаленага пiлатажу.
  Калi Японiя была зрынутая, Трэцi Рэйх некаторы час праглынаѓ i пераварваѓ нейтральныя краiны, i праводзiѓ усё новыя i новыя i новыя захопы.
  Але гэтага, зразумела, было гiтлераѓцам мала. I вось 5 сакавiка 1953 году памёр Сталiн. Гэта пакуль нiчога... Фюрар даслаѓ свайму калегу спачуваннi.
  Але калi ѓ лютым 1956 гады мiнуѓ дваццаты з'езд з выкрыццём культу асобы, то Гiтлер не стаѓ трываць.
  I вось 20 красавiка 1956 гады пачалася новая вайна. Спроба фашыстаѓ захапiць СССР. I ѓ Гiтлера пад стрэльбай лiчы цэлы свет. I тут ужо не папрэш супраць вермахта.
  Аднак у гэтай сусвету Стваральнiк Томас Лiнкальн. I хлапчук-дэмiург не даѓ разграмiць СССР. Ён выкарыстаѓ супраць супернiка новы козыр: прафесара Знайку з каманды малянят. I гэты прафесар стварыѓ адмысловую зброю супраць Трэцяга Рэйха.
  Зрэшты, гэта ѓжо гiсторыя спаборнiцтваѓ навукi. Ва ѓсякiм разе войска СССР змагло спынiць фашыстаѓ, а затым iх разграмiць i падпарадкаваць. Гiтлера ѓ канчатковым вынiку злавiлi. I 9 траѓня 1958 гады, узялi i павесiлi. Так цалкам палiткарэктна паступiѓ чарнаскуры Хлопец-Бог Томас Лiнкальн з галоѓным фашыстам. Прама як у кiно - зло перамагае ѓ першай палове, а затым з трэскам прайграе.
  Вось i зараз дзяѓчынкi фашыстаѓ капiтальна малоцяць. Дакладней мангола-татараѓ, але яны яшчэ горшыя за фашыстаѓ, бо выразалi цэлыя гарады. I гэта зразумела вельмi дрэнна калi забiваюць рускiх людзей.
  Бату-хан бачыць, як катастрафiчна памяншаюцца яго рады. Войскi мангольскiя растаюць, прама на вачах.
  I вось знакамiты палкаводзец. Адзiны ѓ гiсторыi якi здолеѓ заваяваць Русь, што не ѓдавалася нiколi i нiкому. Вось гэты Бату-хан зараз стаѓ уцякаць. Ён вельмi баявы палкаводзец.
  Але на гэты раз супраць яго капiтальны форс-мажор.
  Томас Лiнкальн праспяваѓ з усмешкай:
  - I злева наша раць, i справа наша раць! Добра з перапою нам ваяваць!
  Хлапчук-тэрмiнатар так люта сек татарскiя палкi, дык яны ѓзялi i пабеглi. Ну куды ты пойдзеш?
  Яшчэ каманда дзяѓчат-нiндзя з Японii. Iх таксама Усемагутны хлапчук выклiкаѓ.
  Дзяѓчына з сiнiмi валасамi, возьме i сячэ па мангола мячамi. А затым босымi пальчыкамi ножак запусцiць гарошынку з узрыѓчаткай.
  I разарве масу нукераѓ. Праораѓ:
  - Слава Японii!
  Затым дзяѓчына з жоѓтымi валасамi як рубанет па манголам. Разрубiць iх на дробную халаднiк, i праарэ:
  - У iмя iдэi самурая!
  I таксама босымi пальчыкамi ножак запусцiць забойны бумеранг, якi раздзiрае мангольскiя палкi.
  Дзяѓчына з чырвонымi валасамi раскрышыла масу баевiкоѓ арды. Ссекла Менге-хана. I босымi пальчыкамi ножак таксама выпусцiла востры шарык, што ѓсё раздзiрае. I прараве:
  - За камунiстычны свет!
  I дзяѓчына з белымi валасамi ѓзяла i масу татарскiх воiнаѓ рассекла. I кучу ворагаѓ паклала.
  I голай пяткай падкiнула выбухны пакет з разбуральным парашком унутры.
  Прабуркавала ва ѓсю глотку:
  - За мiр з годнасцю!
  I вось бой iдзе вельмi крывавы. I тут ваяѓнiцы разышлiся, i як дзюбнулi па непрыяцелю.
  I вось усе мангольскiя рацi зараз згарэлi, i былi разарваныя на дробныя кавалачкi.
  I Бату-хан застаѓся адзiн. Да яго пабеглi дзяѓчыны-ваяѓнiцы. Яны паставiлi татарскага ѓпiра на каленi. I прымусiлi цалаваць свае босыя ножкi.
  Галоѓны палкаводзец гэта рабiѓ з энтузiязмам. Бо такiя тут прыгожыя дзяѓчаты. I разграмiлi масу воiнаѓ. Чатырыста тысяч мангола-татарскiх воiнаѓ забiта.
  Што зрабiла каласальнае на ѓсiх уражанне. Асаблiва рускiх ваяроѓ якiх пазбавiлi ад гiбелi. I не толькi воiнаѓ, але i жанчын i дзяцей. Бо Разань пагалоѓна ардынцы выразалi б.
  Але вось Бату-хан босыя ножкi дзяѓчынак нацалаваѓся. I ѓсе iм пятачкi аблiзаѓ.
  I яго ваяѓнiцы ѓзялi сваiмi босымi пальчыкамi ножак, за рукi i ногi i шыю. I рэзкiм рыѓком разарвалi на пяць частак. Так i скончыѓ сваю кар'еру Бату-хан.
  Вось што значыць iсьцi на Русь. Асаблiва калi хлопчык-дэмiург тут настроены супраць цябе!
  
  ДА ЧАГО ПРАВОДЗIЦЬ СТРАХ ЧЭРЧЫЛЛЯ
  Страх перад бальшавiцкай пагрозы моцна даймаѓ Чэрчыля. I ён прапанаваѓ Гiтлеру таемную здзелку. Немцы спыняюць знiшчэнне яѓрэяѓ, саюзнiкi фармальна не заключаючы мiру, усё ж такi пускаюць вайну на тормазы, i ѓ першую чаргу спыняюць стратэгiчныя бамбардзiроѓкi тэрыторыi Трэцяга Рэйха. I нават будуць весцi таемны гандаль з Нямеччынай.
  Фюрэр пад цiскам прамысловых колаѓ iмперыi пагадзiѓся на гэта. Чэрчыль хутка ѓламаѓ амерыканцаѓ, i яны таксама вырашылi пусцiць вайну з Трэцiм Рэйхам на тормазы. Мала таго ЗША ахвотна пагадзiлiся на таемны гандаль, i на тое, каб аказваць дапамогу СССР пад ленд-лiз толькi за золата. Дамоѓленасць адбылася ѓ вялiкiм сакрэце. Але СССР яе пазнаѓ... Сталiн быѓ злосны i выказаѓся рэзка.
  Але пасля Сталiнграда СССР ужо разгарнуѓ вытворчасць узбраенняѓ i разлiчваѓ абламаць Трэцi Рэйха. Але ѓ пачатку сорак трэцяга года была абвешчана татальная вайна i выпуск узбраенняѓ у Нямеччыне павялiчыѓся больш, чым у два разы. I спыненне бамбардзiровак з 1 красавiка 1943 гады гуляла вiдавочную ролю.
  Фашысты рыхтавалi аперацыю "Цытадэль". Але ангельцы перадалi звесткi аб колькасцi савецкiх войскаѓ. Атрымлiвалася, што ѓ СССР пры развiтой iнжынернай абароне перавага ѓ сiлах.
  Гiтлер вырашыѓ пакуль адкласцi наступ i нарасцiць выпуск тэхнiкi. У першую чаргу знiшчальнiка МЕ-309 з якiм фрыцы звязвалi пэѓныя надзеi. Вельмi ѓжо моцная машына i хуткасцю 740 кiламетраѓ за гадзiну, i ѓзбраеннем: сем вогненных кропак у тым лiку тры 30-мiлiметровыя гарматы.
  Зразумела, што Чырвонай армii цяжка змагацца з такой машынай. Самы распаѓсюджаны знiшчальнiк: ЯК-9 мае на ѓзбраеннi 20-мiлiметровую гармату i кулямёт. Так што паспрабуй з такiм крутым немцам справiся.
  Ну i Фоке-Вульф вельмi магутны ѓзбраеннем знiшчальнiк. Цяжка з такiм зладзiцца. А яшчэ зразумела i танкi. "Пантэра" i "Тыгр" мацнейшыя за савецкiя. Плюс яшчэ i Ю-288 вельмi магутны бамбавiк. Якi савецкiя знiшчальнiкi не могуць i дагнаць. А на падыходзе яшчэ i рэактыѓная авiяцыя. I грозная "Пантэра"-2 з магутным узбраеннем i моцнай абаронай.
  Так што аперацыя "Цытадэль" адкладзена. I немцы збiраюць сiлы.
  Аднак Сталiн не стаѓ доѓга трываць i 1 жнiѓня пачаѓся вялiкi наступ. I на арлоѓскiм напрамку, i Белгарада з Харкавам.
  Зрэшты, сiлы тут вiдавочна няроѓныя.
  Немцы ѓмацавалiся таксама моцна, шмат акопаѓ накапалi. I ѓ абароне "Пантэра", добры танк, як i "Тыгр". Баi паказалi што i "Фердынанд", у абарончых баях, з маларухомым фронтам добра спраѓляецца з задачай знiшчэння танкаѓ.
  Немцы трымалi абарону. I былi гатовы да гэтага. Яны падцягнулi дадатковыя сiл з Афрыкi i Эѓропы. Тут бiлiся i войскi Роммеля, i часткi замежных дывiзiй i iспанцы. Акрамя таго ѓжо адбыѓся абмен палонным i Люфтвафэ вярнула сабе шмат лётчыкаѓ. Так што абарона была шчыльнай.
  А авiяцыя ѓ немцаѓ моцная. Асаблiва ѓзбраеннем. I моцная не толькi моцай авiяцыйных гармат, але i хуткасцю, i сiлай асаѓ. У небе немцы зараз выкарыстоѓваюць практычна ѓсю сваю авiяцыю, не адцягваючыся на заходнi фронт. I гэта дае iм колькасныя плюсы. На Курскай бiтве пачала ѓзыходзiць зорка Хафмана.
  Савецкi войскi не змаглi дабiцца ѓ жнiѓнi i вераснi ѓ цяжкiх баях прыкметных поспехаѓ прасунуѓшыся максiмум дзесяць-пятнаццаць кiламетраѓ. Баi зацягнулiся да глыбокай восенi... Пасля наступiла зацiшша. У лiстападзе Чырвоная армiя спрабавала наступаць у цэнтры. Але i там не дабiлася поспеху. Немцы адбiлi атакi. Толькi ѓ канцы снежня калi пачаѓся наступ на арлоѓскiм кiрунку, удалося ѓклiнавацца. Баi iшлi вельмi жорсткiя. У студзенi немцы змаглi адбiць наступленне пад Ленiнградам. Але вось савецкiя войскi ѓсё ж такi зрэзалi арлоѓскi выступ. Але на гэтым iхнiя поспехi i абмежавалiся. Фрыцы змаглi замацавацца. Акрамя таго, савецкiя войскi панеслi занадта шмат страт i не змаглi аднавiцца. Увесну наступiла зацiшша.
  Гiтлераѓцы запусцiлi ѓ серыю новы танк "Маѓс". Але рэальная вайна паказала, што гэты танк нязграбны. I яго хадавыя якасцi нiзкiя. Праѓда кiраваѓся нядрэнна рулём, i адносна быѓ праходны.
  "Маѓс" быѓ абаронены з усiх ракурсаѓ ад супрацьтанкавых гармат, але затое дзiвiѓся з паветра. Ды i дарагi па кошце танк... Не занадта сябе апраѓдваѓ.
  Савецкiя танкi Т-34-85 i IС-2 былi нядрэнныя. Хоць апошняя машына i мела масу дэфектаѓ, i была адносна слаба абаронена лбом вежы.
  "Пантэра"-2 атрымалася даволi цяжкай у пяцьдзесят тры тоны, але затое з гарматай калiбра ѓ 88-мiлiметраѓ 71 ЭЛ, i лепшым бранiраваннем асаблiва iлба. Больш магутны рухавiк у 900 конскiх сiл больш-менш даваѓ нядрэнныя хадавыя якасцi машыне. I яна працавала сваёй забойнай гарматай. З'явiѓся i Тыгр-2, але дадзеная машына была на практыцы горай.
  Немцы спрабавала наступаць у маi на Курскiм напрамку. Чырвоная армiя рухалася ѓ цэнтры. I баi прывялi толькi да нязначных зменаѓ лiнii фронт. Вайна ѓсё больш паходзiла на першую сусветную. Калi лiнii фронта зафiксавалiся надоѓга. I вайна станавiлася не надта выгаднай справай.
  У жнiѓнi Чырвоная армiя спрабавала наступаць, але без поспеху... Кастрычнiку спрабавалi прарвацца немцы, i таксама аказалiся адбiтыя iх спробы...
  У студзенi 1945 года Чырвоная армiя наступала ѓ цэнтры. I ѓ сакавiку 1945 года немцы прасунулiся на трыццаць кiламетраѓ на поѓднi, i былi спынены.
  Сiтуацыя для Чырвонай армii крыху ѓскладнiлася. Немцы змаглi наладзiць выпуск рэактыѓных самалётаѓ, i знiзiць iх сабекошт, заваёѓваючы панаванне ѓ паветры. Iшла распрацоѓка i новых танкаѓ.
  Е-10 i Е-25 былi лёгкiя i вельмi хуткiя самаходкi. Танк Е-50 атрымаѓся занадта цяжкiм i вялiкiм для сярэдняга танка. Але магутны рухавiк з фарсiраванне да 1200 конскiх сiл больш-менш даваѓ яму хуткасць i хадавыя якасцi. I гармата 88-мiлiметраѓ з даѓжынёй ствала ѓ 100 ЭЛ i бранябойная i хуткастрэльная i вельмi дакладная.
  I вельмi магутныя Е-75 атрымалi. З гарматай 128-мiлiметраѓ i доѓгi калiбр.
  Гэтыя танкi яшчэ толькi-толькi сталi паступаць у серыю. Але Гiтлер разлiчваѓ на дадзеную тэхнiку. Сорак пяты год прайшоѓ у абмене ѓдарамi. Немцы пакуль не мелi вялiкай колькасцi танкаѓ серыi "Е", i не маглi наступаць. СССР таксама не мог узяць угару. У небе перавага гiтлераѓцаѓ узмацнялася. Асаблiва эфектыѓныя былi рэактыѓныя бамбавiкi i разведчыкi. Крыху горшымi былi знiшчальнiкi. МЕ-262 меѓ праблемы з манеѓранасцю i вялiкую вагу. ХЕ-162 меѓ добрыя якасцi малая вага, прастату ѓ вытворчасцi, але патрабаваѓ высокай квалiфiкацыi лётчыкаѓ ва ѓпраѓленнi. Хоць Хафман яго нядрэнна асвоiѓ. Дадзены бялявы ас давёѓ лiк збiтых самалётаѓ да чатырох сот i атрымаѓ другiм такую ѓзнагароду як Рыцарскi Крыж Жалезнага крыжа з залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi. А затым выбiѓ ужо на ХЕ-162 пяцьсот самалётаѓ. Атрымаѓшы за гэта адмысловую ѓзнагароду: Германскага арла з дыяментамi. Задаволеная рэдкая i прэстыжная гэтая штучка. Акрамя таго Хафман атрымаѓ i першым крыж воiнскiх заслуг i дыяментамi.
  I гэта даволi ганарова.
  Узiмку Чырвоная армiя спрабавала наступаць, але не змагло пераадолець вельмi нават жорсткую абарону супернiка. Танк Е-50 занадта шмат меѓ агульнага з "Тыграм"-2 праѓда вежа вузей i менш, i больш дасканалая i лёгкая хадавая частка. Але размяшчэнне трансмiсii i рухавiка засталося традыцыйным. З-за чаго ѓвесь у шэсцьдзесят тры тоны. Але вось з'явiлася мадыфiкацыя танка з размяшчэннем рухавiка i трансмiсii адным блокам i каробкi перадач на маторы. I высветлiлася, што дадзеная машына ѓсё ж такi больш дасканалая i лягчэйшая...
  У 1946 годзе немцы ѓжо мелi вялiкую колькасць танкаѓ серыi "Е", i магутных рэактыѓных машын. У прыватнасцi МЕ-262 Х, якая мела хуткасць у 1100 кiламетраѓ за гадзiну i пяць авiягармат у 30-мiлiметраѓ. I баi кiпелi вельмi жорсткiя да крайнасцi напружаныя.
  Немцы змаглi прарвацца на паѓднёвым напрамку. I там выйшлi да ракi Дон. Савецкiя войскi адступiлi за раку, але змаглi ѓтрымацца.
  Баi зацягнулiся да зiмы i фрыцаѓ прытармазiлi...
  Наступiѓ 1947 год. Зьявiлiся савецкiя танкi Т-54, праѓда пакуль не масавыя. Баi крывавыя, i жорсткiя. Увесь год прайшоѓ у перацягваннi лiн.
  Хафман давёѓ колькасць збiтых машын да тысячы атрымаѓ спецыяльную ѓзнагароду шостую ступень Рыцарскi крыж Жалезнага Крыжа з плацiнавымi дубовымi лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Немцы добра ѓмелi бiцца, але ладна скончылiся. Наступiѓ новы 1948 год. I таксама бiтвы з упартасцю годным лепшага ѓжывання.
  Герда, Шарлота, Крысцiна i Магда едуць на танку Е-100 класа У. Гэтая машына больш кампактная, на чатыры чальца экiпажа. I яе ѓзбраенне - рэактыѓны бамбамёт i ѓнiверсальная гармата 88-мiлiметраѓ 100 ЭЛ - знiшчальнiк танкаѓ.
  Ваяѓнiцы едуць i насвiстваюць.
  Герда страляе з доѓгай гарматы. Прабiвае ѓ борт з дыстанцыi Т-54 i цвiркае:
  - Для Радзiмы мы сэрца аддамо,
  А Сталiна засмажым i з'ямо!
  Шарлота пальнула з рэактыѓнага бамбамёта. Накрыла савецкiх бункер i пiскнула:
  - Мы непераможныя!
  Крысцiна ѓзяла i прагыркала, нацiскаючы на курок босай пяткай:
  - Дастанем i ѓ тым i iншым!
  Даѓбанула прычым трапна i Магда. Разбiла савецкую САУ СУ-152. I прабуркавала:
  - Будзе час, надыдзе перамога!
  Герда правiшчала, страляючы:
  - Нас нiкому не спынiць!
  Шарлота пацвердзiла:
  - Але пасаран!
  Рудая шэльма прайшла разам з Гердай усю першую сусветную вайну, пачынаючы ад Польшчы, i канчаючы гэтым травеньскiм наступам. Шмат чаго бачыла рудая чартоѓка.
  I гатова, бiцца да канца!
  Крысцiна таксама страляе, i выскалiлася. Яе валасы залацiста-рудыя. На вайне дзяѓчынкi не старэюць, а нават, мабыць, маладзеюць! Яны такiя лютыя i шчадралюбныя. Скаляць сабе зубкi.
  А ѓ зубках нiводнай дзiрачкi.
  Магда мае шавялюру колеру сусальнага золата. I таксама актыѓна шчэрыцца. Класная дзяѓчынка. У ёй такая агрэсiѓная грацыя i энергiя тысячы канёѓ.
  Герда дзяѓчына з белымi валасамi страляе, i з усмешкай заѓважае:
  - У свеце шмат ёсць i добрага i брыдкага... Але чорт пабяры, наколькi ж зацягнулася гэтая вайна!
  Шарлота з гэтым пагадзiлася:
  - I на самай справе, другая сусветная вайна цягнецца занадта ѓжо доѓга. Усе баi, i баi... Гэта рэальна вымотвае!
  Крысцiна рушыла босай ножкай па бранi i вякнула:
  - Але Брытанiя да гэтага часу не пераможана!
  Магда пальнула па рускiх i рыкнула:
  - А павiнна быць зрынутая! Гэта наша крэда!
  Герда прашыпела, страляючы па рускiх, i скалячы зубы, колеры слановай косцi:
  - Нам патрэбна перамога!
  Даѓбанула i Шарлота, правякаѓшы:
  - Адна на ѓсiх мы за цаной не пастаiм!
  Крысцiна рудая i залатая шэльма правiшчала:
  - Не! Не пастаiм!
  Магда прыцмокнула пунсовымi губкамi, прачырыкаѓ:
  - Мы за цаной не ѓ краму ходзiм!
  I стрэлiла залатавалосая гарпiя.
  Герда таксама дзюбнула па расiйскiх танках. Падбiла машыну i вякнула:
  - Мы самыя моцныя ѓ свеце!
  Шарлота падпявая дадала:
  - Ворагаѓ усiх замочым у сарцiры!
  Крысцiна падтрымала песенны парыѓ:
  - Не верыць Радзiма слязам!
  Магда пявуча працягнула:
  - А ѓсiм камунiстам дамо па мазгах!
  I дзяѓчаты падмiргнулi адна адной. У iх увогуле добры танк. Толькi з дыстанцыi цяжка прабiць Т-54 у лоб. Але ж i снарад у немцаѓ няпросты, а з уранавым стрыжнем. I ѓ войску шмат чарнаскурых. Якiя ваююць з апантанай лютасцю. I з iмi не кожны можа параѓнацца.
  Дзяѓчаты прывыклi змагацца басанож. Яшчэ ѓ Польшчы яны былi толькi ѓ адным бiкiнi, i босыя.
  Калi голая падэшва датыкаецца з паверхняй зямлi, гэта амалоджвае. Можа, таму дзяѓчаты нi не старэюць! Хаця час i iдзе! Ваяѓнiцы скажам прама вельмi гераiчныя.
  Столькi подзвiгаѓ здзейснiлi, а ваююць, нiбы звычайныя салдаты. I заѓсёды толькi ѓ бiкiнi, i босыя. Узiмку iм нават прыемна пляскаць босымi ножкамi па гурбах.
  Герда страляе i напявае:
  - Мы пройдзем агонь i ваду!
  Шарлота пальнула па рускiх з бамбамёта i выдала:
  - Слава прускаму народу!
  Крысцiна таксама стрэлiла, i пiскнула:
  - Мы будзем кiраваць планетай!
  Магда цвiкоѓнула i пацвердзiла:
  - Абавязкова будзем!
  Герда зноѓ урэзала снарадам i пiскнула:
  - Нас не спынiць нават напалм!
  Шарлота з гэтым пагадзiлася:
  - I нават атамная бомба, якую мы не баiмся!
  Крысцiна шыкнула i адказала:
  - Атамную бомбу амерыканцам стварыць не ѓдалося! Гэта блеф!
  Магда ѓсклiкнула на ѓсю глотку:
  - Мiру ад новага нямецкага парадку не сысцi!
  Дзяѓчынкi сябе паказалi вельмi крутымi i непрадказальнымi. I iх босыя пальчыкi ножак такiя спрытныя i класныя.
  
  Адной з непрыемных нечаканасцяѓ, якiя сустрэлi Чырвоную Армiю, стала лятаючая талерка.
  Дзве дзяѓчыны Альбiна i Альвiна ляцяць сабе на такой лятаючай талерцы. Яны непаражальныя дзякуючы моцнай ламiнарнай бруi. Але i самi ня могуць весьцi агонь. Затое дзякуючы каласальнай хуткасцi могуць наганяць i таранiць савецкiя самалёты.
  Альбiна, нагiнаючы свой дыскалет, заѓважыла:
  - Тэхнiка жалезная, безумоѓна патрэбная i вельмi карысная!
  Альвiна хiхiкнула, выскалiла зубкi i прашыпела:
  - Але ѓсё вырашае дух!
  Альбiна ѓдакладнiла:
  - Самы што нi на ёсць менавiта баявы дух!
  Абедзве дзяѓчыны бландынкi i ѓ бiкiнi. Вельмi прыгожыя i басаногiя. Калi ваяѓнiца без абутку, ёй спадарожнiчае поспех. Вось цяпер дзяѓчынкi такiя маляѓнiчыя i цудоѓныя.
  I перш чым адправiцца на лаянку, прыгажунi абавязкова папрацуюць язычком з мужчынскай дасканаласцю. Гэта настолькi прыемна, i зараджае энергiяй. Ваяѓнiцы любяць пiць з чароѓнай пасудзiны. Гэта рэальна для iх свята плоцi.
  Вось як добра дзяѓчынкам.
  Альвiна збiла два савецкiх МIГ-15 i прачырыкала:
  - Слаѓнае наша паляванне!
  Альбiна пацвердзiла таран i выдала:
  - I нiколi не стане апошняй!
  Альвiна звалiла яшчэ тры савецкiя штурмавiкi, i пiскнула:
  - Вось як ты думаеш, Бог любiць Нямеччыну?
  Альбiна з сумневам пакiвала галавой:
  - Судзячы па ѓсiм не вельмi!
  Альвiна хiхiкнула i перапытала:
  - А чаму ты так думаеш?
  Альбiна таранiла дзве савецкiя машыны i прапiшчала:
  - Вайна доѓжыцца занадта ѓжо доѓга!
  Альвiна лагiчна заѓважыла:
  - Затое мы наступаем!
  Альбiна выскалiлiся i вякнула:
  - Так што i перамога прыйдзе!
  Альвiна збiла адразу чатыры савецкiя самалёты, смелым манеѓрам i пiскнула:
  - Абавязкова прыйдзе!
  Альбiна палiчыла патрэбным нагадаць:
  - Пасля Сталiнграда вайна пайшла не па правiлах...
  Альвiна з гэтым пагадзiлася:
  - Дакладна не па правiлах!
  Альбiна ѓ прыкрасцi пiскнула:
  - Мы сталi прайграваць!
  Альвiна прапiшчала з прыкрасцю:
  - Вызначана сталi!
  Альбiна таранiла яшчэ некалькi савецкiх машын i пiскнула:
  - Няѓжо гэта не праблема для нас?
  Альвiна збiла пару расейскiх знiшчальнiкаѓ i вякнула:
  - Думалi, сiтуацыя наогул безнадзейная!
  Альбiна пажадлiва выскалiлiся i прашыпела:
  - А цяпер што мы бачым?
  Альвiна прачырыкала з апломбам:
  - Нешта непахiснае i непаѓторнае!
  Альбiна блiснула жамчужнымi зубамi i адказала:
  - Тое, што Трэцi Рэйх перамагае!
  Альвiна звалiла яшчэ пару савецкiх штурмавiкоѓ i вывела:
  - Сапраѓды абавязаны перамагчы!
  Дзяѓчаты паскалiлi тварыкi. У свой час яны папрацавалi, прычым афiцыйна ѓ салдацкiм бардэлi. Шмат прапусцiлi праз сябе мужчын, i не толькi белай расы. I iм гэта дзiка падабалася. Ну, да чаго целам такое прыемна. Але потым шлюхi патрапiлi пад савецкi ѓдар. Iх захапiлi ѓ палон. Ну, прыгажунi думалi, што iх згвалцяць. А вось чартас два!
  Прымусiлi шлюх рыць акопы i траншэi. А гэта былым начным феям вельмi не спадабалася. Так яны ѓсё змаглi ѓцячы. Спакусiлi такi вартавых.
  I паклялiся рускiм адпомсцiць.
  I ваявалi супраць Расii. Такiя вось чартоѓкi...
  Альбiна звалiла яшчэ некалькi расейскiх машын i прабурчала:
  - Усё ж з мужчынамi жыць можна!
  Альвiна з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Не можна нават, а трэба!
  Альбiна выскалiла зубкi i адказала:
  - Але ѓсё ж... Забiваць салодка.
  I дзяѓчыны збiла рухам дыскалета яшчэ пяць савецкiх машын.
  Альвiна хiхiкнула i выдала:
  - А калi бывае i горка?
  Альбiна збiла яшчэ шэсць машын i адказала:
  -Пасля перамогi ажанюся! I нараджу дзесяць дзяцей!
  I абедзве дзяѓчыны разрагаталiся.
  I праспявалi;
  Мы рыцары веры фашызму,
  Сатрэм у пыл байцоѓ камунiзму!
  I як засмяюцца, скалячы свае горы з белымi верхавiнамi.
  Канец чэрвеня 1949 гады. Немцы спрабуюць прарвацца да Сталiнграда. Атакуюць горад Калач. Але адважная чацвёрка дзяѓчынак устала на iх шляху.
  Наташка кiнула босай ножкай гранату ѓ фашыстаѓ i праспявала:
  - Дарэмна...
  Зоя запусцiла голай пяткай прэзент смерцi i дадала:
  - Працiѓнiк...
  Аѓгусцiна паддала нешта знiшчальнае i пiскнула:
  - Лiчыць...
  Святлана босымi пальцамi ног падкiнула гранату i пiскнула:
  - Што...
  Наташа шпурнула босымi ножкамi пару лiмонак i вякнула:
  - Рускiх...
  Зоя таксама паддала нешта энергiчнае i смяротнае, пiскнуѓшы:
  - Здолеѓ.
  Аѓгусцiна запусцiла смяротнае, прабурчэѓшы:
  - Вораг ....
  Святлана зноѓ паддала знiшчальнае i вякнула:
  - Зламаць!
  Наташа дала чаргу i пiскнула:
  - Хто...
  Зоя таксама пальнула па чарнаскурым iншаземцам, што набралi фашысты i пiскнула:
  - Смеѓ!
  Аѓгусцiна выдала з напорам i лютасцю:
  - Той...
  Святлана паддала з аскалам пантэры:
  - У...
  Наташа кiнула босай ножкай гранату i вякнула:
  - Баю...
  Зоя шпурнула босымi пальцамi прэзент смерцi i буркнула:
  - Нападае!
  Аѓгустына дзюбанула i буркнула:
  - Ворагаѓ...
  Святлана паддала звязку гранат босымi падэшвамi, i як праарэ ва ѓсю глотку:
  - Будзем...
  Наташа цвiкнула чаргой i прашыпела:
  - Люта ....
  Зоя зрэзала фашыстаѓ i пiскнула:
  - Бiць!
  Аѓгустына зноѓ пальнула i вякнула:
  - Люта ....
  Святлана прачырыкала, вядучы стралянiну:
  - Бiць!
  Наташка зноѓ кiнула хупавай, босай ножкай гранату, прачырыкала:
  - Мы знiшчым фашыстаѓ!
  Зоя ѓзяла i прачырыкала:
  - Будучы шлях у камунiзм!
  I кiнула босымi пальчыкамi ногi лiмонку.
  Аѓгустына ѓзяла i раскiдала чэргi, i паляцелi яе голыя ножкi з разбурэннем па фрыцах:
  - Мы расколем супернiкаѓ!
  Святлана ѓзяла i босай пяткай падкiнула, звязку гранаты, i прапiшчала:
  - Разнясём фашыстаѓ!
  I чацвёрка працягвала страляць i кiдаць гранаты. Рухаѓся нямецкi Е-75. Машына з 128-мiлiметровай гарматай. I страляе сабе.
  А дзяѓчаты кiдалi гранаты. Падрывалi фашыстаѓ. А тыя стралялi ѓ адказ. Лезлi наперад. Зноѓ пруць танкi. Рухаецца найноѓшы нямецкi "Леапард"-1. Вельмi рухомая машына.
  Але i яго дзяѓчынкi ѓзялi ѓ абарачэнне i падбiлi. Разарвалi рухомую з газатурбiнным рухавiком машыну. I разнеслi яе на шматкi.
  Наташка са смяшком заѓважыла:
  - Мы выдатна ваюем!
  Зоя з гэтым пагадзiлася:
  - Вельмi нават выдатна!
  Аѓгусцiна дасцiпна заѓважыла:
  - Будзе ѓ нас перамога!
  I запусцiла босай ножкай супрацьтанкавую гранату. Моцная дзяѓчынка. I столькi ѓ ёй дасцiпнасцi.
  Святлана таксама пальчыкамi голай нагi запусцiла прэзент смерцi, i патрапiла ѓ супернiка. Вельмi агрэсiѓная дзяѓчына, з вачамi колеру васiлькоѓ. У ёй такая дасцiпнасць, i пасаж сiл!
  Наташа дала чаргу, i выскалiлiся:
  - За Русь святую!
  Зоя страляла вельмi актыѓна, i скалiлася, паказваючы жамчужныя зубкi:
  - Я ваяѓнiца таго ѓзроѓню, што не згасае!
  Аѓгусцiна таксама стрэлiла. Скасiла фашыстаѓ i прабулькала:
  - Я ваяѓнiца з вялiкiх амбiцый!
  I выскалiла жамчужныя зубкi!
  Святлана пацвердзiла:
  - Вельмi вялiкiх амбiцый!
  Дзяѓчыны ваююць вельмi даѓно. I вядома ж атрымалi поспех у ратнай працы. Яны ѓвогуле класныя прыгажунi. Выбiтны розум. I страляюць першым гатункам.
  Наташа, ведучы агонь, падумала, што памры правадыр, дык без Сталiна ѓтварылася б у душах людзей нейкая пустата. Нiбы памёр блiзкi чалавек.
  Хоць гэты грузiнаѓ i быѓ жорсткi. I не ѓсё рабiѓ правiльна. Нават ёсць на гэты конт анекдот. Чаму Ленiн ходзiць у чаравiках, а Сталiн у ботах? Таму што Уладзiмiр Iльiч выбiраѓ дарогу, а гэты вусаты ѓсё прэ напралом.
  У гэтым плане Сталiн быѓ не аптымальны кiраѓнiк. Сапраѓды, як ахарактарызаваѓ яго Ленiн - занадта грубы.
  Гэта кухар гатуе толькi вострыя стравы. У плане жорсткасцi гэта была палка аб двух канцах.
  З аднаго боку, гэта дапамагала трымаць дысцыплiну i стымулявала партыйны апарат. З iншага, выбiвалiся найболей каштоѓныя кадры i здольныя людзi. У прыватнасцi пасля вайны страцiлi такога вялiкага кiраванцы як Вазнясенскi. Якiя меѓ найвялiкшыя заслугi перад Радзiмай.
  Узнясенскi быѓ, мабыць, iдэальным кiраванцам: не толькi цвёрдым, але яшчэ i разумным, адукаваным. Самы малады доктар навук у СССР, акадэмiк, выбiтная асоба. Без Вазнясенскага неяк эканомiка Расii разладзiлася. I перамагчы фашыстаѓ не магу.
  Наташка кiнула босай ножкай лiмонку i праспявала:
  - З неба...
  Зоя таксама шпурнула босымi пальцамi гранату i выдала:
  - Зорачка...
  Аѓгустына запусцiла голай нагой прэзент смерцi i праспявала:
  - Яркая...
  Святлана таксама кiнула гранату, пры дапамозе босай ножкi, i выдала:
  - Крышталiна!
  Наташа дала чаргу i прашыпела:
  - Я вам...
  Зоя запусцiла босымi пальцамi падарунак смерцi, прашыпеѓшы:
  - Песеньку....
  Аѓгустына паддала голай пяткай, што нясе смерць i прапiшчала:
  - Праспяваю...
  Наташка працягнула, агрэсiѓна напяваючы:
  - Пра....
  Зоя кiнула босенькай ножкай выбух-пакет, раскiдаѓшы фашыстаѓ i пiскнула:
  - Роднага...
  Аѓгустына паддала голай пяткай звязку гранат, выдала:
  - Сталiна!
  
  ПРЫКРАСНЫ СВЕТ У ЯКIМ НЕ БЫЛО ВЯЛIКАЙ Айчыннай вайны
  Гiтлер так i не вырашыѓся напасцi на СССР. Яму падказалi астролагi, што напад у гэтым сорак першым годзе скончыцца правалам. А вось Сталiн першым нiколi не ѓдарыць.
  Фюрар пасля захопу Крыта, у канцы чэрвеня 1941 гады нанёс удар i па Мальце, ужыѓшы масу авiяцыi. I высадзiѓшы дэсант. На гэты раз немцы дзейнiчалi ѓмела, ужылi мноства лялек, i змаглi без вялiкiх страт захапiць гэтую важную базу. Пасля чаго высадка дэсанта i дапамога Роммелю пайшла больш паспяхова. Фашысты перакiнулi яшчэ чатыры дывiзii ѓ Афрыку з вялiкай колькасцю тэхнiкi. Узялi Таѓбук, i пачалi наступ у Егiпет. I змаглi ѓзяць пад кантроль i Суэцкi канал. Поспехi немцаѓ прымусiлi i Франка прапусцiць часткi Вермахта да Гiбралтара. А падзенне гэтай крэпасцi, прывяло да таго, што найкароткi шлях у Афрыку быѓ адчынены.
  Гiтлер вырашыѓ у першую чаргу ѓзяць чорны кантынент. А таксама Блiзкi Усход i Iндыю, прайшоѓшы праз Iран. Увогуле для гэтага дастаткова паловы са ста пяцiдзесяцi дывiзiй, што адводзiлiся для вайны супраць СССР.
  Фюрэр хто-муж атрымаѓ ад сваiх вайскоѓцаѓ дадзеныя што на парадзе 1 траѓня 1941 гады, па Чырвонай плошчы прайшлi i Т-34, i КВ-2 з гарматамi 152-мiлiметра калiбрам узбраенняѓ. А значыць СССР у танках мацнейшыя. I трэба распрацаваць цэлую серыю цяжкiх машын.
  Вось Фюрэр i загадаѓ стварыць: "Пантэру", "Тыгр"-2 ( над звычайным "Тыграм" ужо працавалi!), "Леѓ" i звышцяжкi "Маѓс". Каб ужо маючы магутны звярынец ударыць па СССР.
  А пакуль захапiць усе брытанскiя, бельгiйскiя, французскiя, галандскiя, калонii ѓ Афрыцы i Азii.
  I выкарыстоѓваючы працоѓную сiлу калонii i рэсурсы зраѓняць Брытанiю з зямлёй у паветраным наступе.
  Спынiць нямецкiя орды ангельцам было ѓ сутнасцi няма чым. Ужо на працягу восенi сорак першага года ѓся поѓнач Афрыкi была захоплена. I гэта трэба сказаць вельмi сур'ёзная заяѓка на рэальную перамогу агрэсiѓнага вермахта.
  А зiмой гiтлераѓцы захапiлi i ѓвесь Блiзкi Усход, i ѓвайшлi ѓ Iран. Сталiн быццам бы ѓ асобы Молатава спрабаваѓ пярэчыць, але ваяваць за Iран не стаѓ. Немцы таксама за зiму захапiлi i Петлю Нiгера, а таксама Судан i Эфiопiю.
  Японiя ѓсё ж напала на ЗША ѓ Перу-Харбар, i Трэцi Рэйх быѓ вымушаны ѓступiць у вайну з Амерыкай. У першую чаргу вядома ж падводным флотам. I заадно працягваючы захопы. Увесну 1942 гады гiтлераѓцы пакарылi Iндыю, i амаль усю Афрыку. У чэрвенi iх войскi захапiлi i ПАР, дзе буры i многiя расiсты падтрымалi фашыстаѓ. А ѓ лiпенi загiнуѓ i Мадагаскар. Немцы злучылiся з японцамi. Так завяршылася заваяванне чорнага кантынента. Толькi Партугалiя там захавала калёнii. Але Гiтлер высунуѓ ультыматум i Салазару: цi ѓступаеш у вайну супраць Брытанii i ЗША цi, мы твае калонii забiраем.
  Салазар i Франка зразумела палiчылi за лепшае ваяваць на баку Трэцяга Рэйха.
  Гiтлер вёѓ наступ на Англiю з паветра, i падводным флотам. У авiяцыi ѓ фашыстаѓ з'явiѓся больш дасканалы i магутны бамбавiк Ю-188, i ѓ серыю пайшоѓ магутны ДА-217. Больш дасканалым стаѓ i МЕ-109. У серыю пайшоѓ i Фоке-Вульф з высокай хуткасцю i магутным узбраеннем машына.
  Немцы прасавалi Брытанiю ѓсё мацней. У iх былi рэсурсы калонiй. Вазiлi ѓсё новую працоѓную сiлу, i будавалi заводы. Тым не менш Брытанiя i ЗША таксама шмат выпускалi самалёты. I вайна зацягвалася. У 1942 годзе Гiтлер некалькi разоѓ адкладаѓ высадку ѓ Брытанii, i яна так i не адбылася. Акрамя таго фашысты хацелi выпрабаваць у баях з Англiяй i ЗША больш дасканалыя ѓзоры сваёй тэхнiкi. У прыватнасцi МЕ-309 i Ю-288.
  Дадзеныя машыны вельмi моцныя. МЕ-209 аказаѓся няѓдалым. I замест яго быѓ распрацаваны больш дасканалы МЕ-309. Гэты самалёт меѓ высокую хуткасць 740 кiламетраѓ за гадзiну, i вельмi магутнае ѓзбраенне: тры 30-мiлiметровыя авiяцыйныя гарматы i чатыры кулямёты 14-мiлiметраѓ калiбр.
  Такая машына адразу ж паказала сябе монстрам вайны. Асаблiва ѓдала гэты самалёт падышоѓ да Марсэля. Гэта ас i так быѓ феноменам. У вераснi 1942 года збiѓ 61 самалёт усталяваѓшы рэкорд. I перавысiѓшы сто пяцьдзесят збiтых самалётаѓ за што атрымаѓ ордэн Рыцарскi Крыж Жалезнага Крыжа са срэбным дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi. А ѓжо да новага 1943 яго колькасць збiтых самалётаѓ дайшло да трохсот. Завошта Гiтлер узнагародзiѓ яго ордэнам Германскага арла з Дыяментамi. А за чатырыста самалётаѓ уручыѓ Рыцарскi Крыж Жалезнага крыжа з залатым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Па дасягненнi пяцiсот збiтых самалётаѓ быѓ Марсэлю ѓручаны Вялiкi Крыж Жалезнага Крыжа. Такая ѓзнагарода была да яго толькi ѓ Германа Герынга. Пасля таго як Марсэль атрымаѓ МЕ-309 яго набор рахункаѓ яшчэ больш паскорыѓся. Па дасягненнi да траѓня 1943 гады тысячы збiтых самалётаѓ Гiтлер узнагародзiѓ яго адмысловай узнагародай: Зоркай Рыцарскага крыжа Жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi.
  Брытанiя апынулася пад моцным прэсам. ЗША таксама былi зацiснутыя. Японiя выйграла бiтву пры Мiдуэй, i захапiла Гавайскiя выспы. Потым самураi разам з немцам захапiлi i Аѓстралiю. А затым захапiлi Панамскi пярэсмык. Гiтлераѓцы сталi запасiцца i ѓ Аргентыне, i ѓ Бразiлii.
  У лiпенi 1943 гады пераадолеѓшы ваганнi Гiтлер даѓ дабро на высадку ѓ Брытанii. Яна мiнула даволi паспяхова. Падчас высадкi немцы выпрабавалi ѓ баях i "Пантэру" i "Тыгр", i "Леѓ" i "Фердынанда". "Пантэра"-2 i "Тыгр"-2 i "Маѓс", праѓда да баёѓ не паспелi ѓвайсцi ѓ серыю. Тым больш з "Тыграм"-2 з-за вялiкай вагi патрабаваѓся больш магутны рухавiк у 1000 конскiх сiл, што затрымала даводку танка, як i ѓ "Пантэры"-2. "Маѓс" паспелi выпусцiць, але да высадкi ён не паспеѓ, i толькi прайшоѓ выпрабаваннi. Затое "Тыграѓ" паспелi выпусцiць нямала. I гэты танк хоць i не зусiм дасканалы i даволi цяжкi, паказаѓ сябе эфектыѓнай машынай. Асаблiва дзякуючы якаснай бранi i адносна добраму прычыненню бартоѓ. Што зрабiла яго прыстойным танкам прарыву. I гармата хуткастрэльная i магутная была добрая i супраць пяхоты i танкаѓ i ѓмацаванняѓ. Крыху горш быѓ занадта цяжкi ѓ дзевяноста тон "Леѓ". Праѓда ѓ яго вельмi магутная i разбуральная гармата. Асаблiва калiбра ѓ 150-мiлiметраѓ якая эфектыѓная супраць бункераѓ i дзотаѓ. Яшчэ нядрэнна паказаѓ сябе "Штурмтыгр". Дадзеная машына з бомбамётам выдатна прабiвала ѓмацаваннi, i разбурала адным стрэлам цэлы будынак або бункер.
  Баi паказалi ѓ небе сiлу МЕ-309 i эфектыѓнасць бамбавiкоѓ Ю-188 i Ю-288. Ды i Фоке-Вульф з чатырма авiяцыйнымi гарматамi i двума кулямётамi i магутнай браняй нядрэнны. Немцы разнеслi Брытанiю, i капiтуляцыя здаралiся ѓсяго за дванаццаць дзён з моманту высадкi - гучная перамога.
  Новыя ѓзнагароды i званнi... Але вось яшчэ не бiтыя ЗША. Гiтлер у вераснi захапiѓ Iсландыю. I немцы рушылi па ланцужку астравоѓ да Канады.
  Для Амерыкi надышлi чорныя днi. Тым больш Сталiн таксама не губляѓ дарма часу. СССР перавыканаѓ трэцi пяцiгадовы план i па афiцыйных звестках падвоiѓ сваю прамысловасць. I ѓ сорак трэцiм годзе працягваѓся рост выпуску ѓзбраенняѓ. У СССР яшчэ ѓ сорак першым годзе з'явiлiся ѓ серыi КВ-3 i КВ-5, а затым i КВ-4, i цяжэйшы КВ-6. Развiвалася i авiяцыя. Пасля таго як стала вiдавочна, што Трэцi Рэйх ваяваць з СССР не будзе, Сталiн у вераснi 1941 гады зноѓ размарозiѓ праграму будаѓнiцтва лiнкораѓ i буйных надводных караблёѓ усiх узроѓняѓ. I вось пасля 1943 гады, у наступным 1944 на ваду спусцiлiся новыя савецкiя лiнкоры, транспарта, i нават авiяносец.
  I Сталiн прапанаваѓ Гiтлеру ваяваць з ЗША разам. Бо ѓ Расii ёсць усе правы на Аляску. Гiтлер i Сталiн сустрэлiся ѓ траѓнi 1944 гады ѓ Стакгольме на нейтральнай тэрыторыi i абгаварылi ѓмовы. Фюрэр быѓ гатовы саступiць СССР Аляску, але не больш за. Сталiн хацеѓ частку Калiфорнii i Канады, i ѓсходу ЗША. Пасля працяглых спрэчак прыйшлi да кампрамiсу: Аляска Расii, i частка Канады, якая маланаселеная i Гiтлеру не надта патрэбная. А ЗША поѓнасцю дзеляць Германiя i Японiя. Акрамя таго, СССР атрымае частку Амерыканскага золата пасля капiтуляцыi.
  На тым i пагадзiлiся... 22 чэрвеня 1944 гады СССР абвясцiѓ вайну ЗША i пачаткi ѓварванне на Аляску. Так пайшла новая вайна. Амерыка была слабейшая за немцаѓ. Тым больш новыя танкi фашыстаѓ "Пантэра"-2, "Тыгр"-2 былi дапрацаваныя i паступiлi ѓ серыю з вузейшымi вежамi i магутнымi рухавiкамi. Але найболей дасканалай мiнай апынуѓся Леѓ-2. У ёй Паршэ размясцiѓ вежу ззаду, а рухавiк i трансмiсiю спераду адным блокам, а каробку перадач на самым маторы. З-за гэтага не патрэбен кадарны вал i вышыня корпуса знiзiлася. Гэта дазволiла ѓзмацнiць браню "Льва" пры ранейшай вазе ѓ 90 тон, i паставiць больш магутны рухавiк у 1250 конскiх сiл. Браня бартоѓ "Льва" дасягнула 170-мiлiметраѓ, а iлба 250 мiлiметраѓ з нахiламi. Такi танк у лоб не бралi амерыканскiя супрацьтанкавыя сродкi. I ён выдатна сябе паказаѓ у баях. СССР таксама ѓжо меѓ больш дасканалы i магутны танк Т-34-85 i серыю КВ. Iсы пакуль не пайшлi яшчэ ѓ серыю.
  ЗША былi разгромленыя i капiтулявалi пасля адчайнага бессэнсоѓнага супрацiву 9 траѓня 1945 гады. I адбыѓся падзел свету памiж Нямеччынай, Японiяй, СССР i Iталiяй, а таксама дробнымi сатэлiтамi.
  Гiтлер пасля гэтага захапiѓся ракетнымi тэхналогiямi i касмiчнай экспансiяй. Немцы зляталi на Месяц яшчэ ѓ 1850 годзе. А падчас сямiдзесяцiгоддзя фюрара пачаѓся i палёт некалькiх нямецкiх караблёѓ на Марс. Сталiн памёр на пару гадоѓ пазней - бо ён не моцна напружваѓся, падчас вайны, яго зношанасць арганiзма была менш. Але ѓсё роѓна п'янства, курэнне, начная праца не спрыяла даѓгалеццю. Тым не менш Сталiн паспеѓ прыбраць i Берыю, i Молатава, i Кагановiча з Хрушчовым. I падчас святкавання сямiдзесяцi пяцiгоддзя абвясцiѓ сваiм афiцыйны пераемнiкам Аляксандра Мiкалаевiча Шаляпiна. У жнiѓнi 1955 года, пасля смерцi Сталiна ва ѓзросце трыццацi сямi гадоѓ, яго месца Старшынi СССР i генеральнага сакратара заняѓ гэты камсамольскi работнiк i пераемнiк Берыi на пасадзе мiнiстра ѓнутраных спраѓ.
  У Нямеччыне, СССР i Японii была ядзерная зброя i гэтыя тры звышдзяржавы квiтнелi i сябар з сябрам не ваявалi. Толькi Iталiя прыйшла ѓ заняпад i яе захапiлi немцы i разам з калонiямi. Таксама Гiтлер захапiѓ Iспанiю i Партугалiю разам з яе калонiямi. А потым яны разам з Японiяй i астатнiя краiны зрабiлi сваiмi калонiямi. Такiм чынам у шасцiдзесятыя гады засталiся толькi тры дзяржавы: СССР, Нямеччына, Японiя i iх калонii.
  Гiтлер на рэферэндуме 1959 года ѓстанавiѓ у Трэцiм Рэйху манархiю i спадчынную форму праѓлення: iмператар i цар цароѓ. Фюрэр паспеѓ вызначыць спадкаемцу, iм стаѓ Вольф, народжаны шляхам штучнага абнасеньвання ѓ канцы 1944 года. А калi Гiтлер у 1963 году памёр, то ѓ яго ѓжо быѓ паѓналетнi спадчыннiк. Так што ѓ Нямеччыне захавалася стабiльнасць i росквiт i пасля смерцi Гiтлера. Шэлепiн кiраваѓ вельмi доѓга, цэлых сорак гадоѓ, i таксама паспеѓ перадаць пост годнаму пераемнiку. А ѓ Японii Хiрахiта кiраваѓ як у рэальнай гiсторыi да 1988 года, а потым стаѓ кiраваць яго сын. А затым, калi яго сын стаѓ занадта старым то i ѓнук.
  Чалавецтва асвоiла ѓсе планеты Сонечнай Сiстэмы. А ѓ 2020 годзе Германiя, СССР i Японiя 9 траѓня стартавалi масай касмiчных караблёѓ у першай i гiсторыi чалавецтва мiжзоркавай экспедыцыi.
  Наколькi ѓсё ж такi лепшы свет, у якiм Гiтлер не напаѓ на СССР.
  
  ШТО БЫВАЕ КАЛI БАМЖЫ КЛЯНУЦЬ АМЭРЫКУ
  А вось у адным са мiроѓ на Амерыку бомж абрынуѓ праклён. I янкi былi разбiтыя пры Мiдуэй. Затым страцiлi Гавайскi Архiпелаг. Прычым японцы iх бiлi моцна i практычна не сустракаючы супрацiвы. Сталiн, магчыма, гэтаму i ѓзрадаваѓся б, але...
  Японiя, сабраѓшы больш за сто пяцьдзесят дывiзiй у Маньчжурыi атакавала савецкiя войскi на Далёкiм Усходзе. Чырвоная армiя была вымушана тэрмiнова перакiдаць туды сiлы. Прычым значныя. Бо Сталiн не хацеѓ аддаваць Манголiю пад уладу самураяѓ. У вынiку чаго прыйшлося адмовiцца ад контрудараѓ пад Сталiнградам, i ѓ цэнтры савецкiх пазiцый. Гiтлераѓцы змагла пасля таго як наступiѓ ледастаѓ да сярэдзiны снежня ѓсё ж такi ѓзяць Сталiнград i ѓмацавацца на Волзе.
  Японцы таксама дабiлiся поспеху i ѓ Iндыi. Iх паход на Дэлi, прымусiѓ ангельцаѓ адмовiцца ад аперацыi "Паходня", у вынiку чаго ѓ Егiпце запанавала зацiшша. I Роммель нават паляцеѓ у адпачынак. Усё было як кажуць не на карысць саюзнiкаѓ.
  Гiтлер усё ж вырашыѓ аб'явiць татальную вайну. Так паставiѓ задачу сфармiраваць дадатковыя дывiзii для наступлення i ѓ Афрыцы i на ѓсходнiм фронце.
  Карыстаючыся зiмовым зацiшшам: Чырвоная Армiя бiлiся з японцам, фашысты ѓзмацнiлi групоѓку Роммеля. I той правёѓ абыходны манеѓр i абрынуѓся з поѓдня на войска Мантгомеры. На гэты раз ангельцаѓ атрымалася заспець знянацку, бо немцы змянiлi шыфроѓку, i брытанцы не ѓ час яе раскусiлi.
  Брытанiя ѓ лютым аказалася поѓнасцю разгромлена. У баях немцы ѓжылi трыццаць новенькiх "Тыграѓ", якiя выклiкалi шок у войска льва.
  Пасля скрышальнага разгрому Англii, немцы ѓступiлi ѓ Iрак, i захапiлi таксама Кувейт. Турцыя таксама ѓступiла ѓ вайну i паспела акупаваць поѓнач Сiрыi. Роммель стварыѓ пагрозу ѓдару i з боку паѓднёвага флангу СССР. Але пакуль немцы ажыццяѓлялi захоп Саудаѓскай Аравii. I ѓвесь Блiзкi Усход пакарылi.
  15 траѓня 1943 гады падцягнуѓшы новыя танкi "Пантэру", "Тыгр", САУ "Фердынанд", i мадэрнiзаваны Т-4 немцы рушылi ѓздоѓж Волгi, у кiрунку да Астраханi i Каспiйскага мора. Прасоѓвалiся фашысты адносна паспяхова. Тым больш што i Японiя вяла наступ з усходу i выкарыстоѓваючы сваю шматлiкую i фанатычную пяхоту. I рэзерваѓ у СССР заставалася няшмат.
  Фашысты ѓжо праз месяц прарвалiся да Каспiйскага мора i адрэзалi Каѓказ па сушы. Адначасова ѓ наступ перайшла i Турцыя. Яе войскi прасоѓвалiся адносна паспяхова. Узялi Батумi, атачылi Ерэван. Усё было выдатным i паспяховым для ворагаѓ СССР. А Амерыка i зусiм развалiлася i ѓ ёй успыхнула грамадзянская вайна.
  Немцы да канца чэрвеня захапiлi практычна ѓвесь Дагестан. I ѓ пачатку лiпеня сталi наступаць ужо па Азербайджане. I Расii прыходзiлася ѓсё тужэй.
  У Азербайджане на подступах да Бака ваявалi савецкiя пiянеры.
  Атрад басаногiх хлопчыкаѓ i дзяѓчынак. I яны бiлiся з гераiзмам.
  Алег Рыбачэнка дзяцюк гадоѓ дванаццацi, кiнуѓ босымi пальчыкамi ножак гранату ѓ фашыстаѓ i зароѓ:
  - Слава эпосе камунiзму!
  Дзяѓчынка з чырвоным гальштукам, Маргарыта Коршунава, таксама босай дзiцячай ножкай кiнула выбухны пакет i праверашчала:
  - Слава вялiкай Айчыне!
  Дзецi ваявалi гераiчна, з усё азартам.
  Дзяѓчынка Гульчытай босым пальчыкамi таксама кiнула ѓ супернiка забойнае i пiскнула:
  - За СССР!
  I яе пiянерскi гальштук такi чырвоны.
  Але як не гераiчныя гэтыя пiянеры, але ѓсё роѓна фашысты Баку ѓзялi ѓ пачатку Аѓгуста. А ѓ сярэдзiне верасня ѓвесь Каѓказ ужо быѓ пад кантролем фашысцкай раты.
  На зiму гледзячы немцы наступаць не сталi ѓ глыбiню Расii, а развiлi штурм Афрыкi. Чорны кантынент гэта i прыродныя рэсурсы i нявольнiкi. Вядома ж, яго хацелi захапiць.
  У немцаѓ з'явiѓся танк "Пантэра"-2. Замест бескарыснай працы з "Маѓсам", лепшыя канструктары ѓклалiся ѓ гэтую машыну. Дадзеная канструкцыя аказалася ѓдалай. Магутная гармата ѓ 88-мiлiметраѓ з даѓжынёй ствала ѓ 71 ЭЛ, якая на вялiкай дыстанцыi прабiвала ѓсе машыны саюзнiкаѓ. I лабавая браня вежы 150-мiлiметраѓ пад нахiлам. I лоб корпуса ѓ 120-мiлiметраѓ таксама з вялiкiмi ѓ 45-мiлiметраѓ нахiламi. I бартавая браня ѓ шэсцьдзесят мiлiметраѓ, што здавальняюча для трымання снарадаѓ дробных гармат i супрацьтанкавых стрэльбаѓ.
  Пры гэтым немцы паменшылi памеры вежы, зрабiлi яе вузейшай. Рухавiк i трансмiсiю размясцiлi адным блокам што дазволiла паменшыць вышыню танка за кошт кадарнага вала, i ѓ вынiку вага "Пантэры" уклаѓся ѓ сорак сем тон, пры рухавiку ѓ 900 конскiх сiлы. I гэты танк павiнен быѓ стаць асноѓным танкам Вермахта, паступiѓшы ѓ серыю яшчэ ѓ вераснi 1943 года.
  Баi паказалi што такая "Пантэра", лепш, чым усе танкi саюзнiкаѓ, i б'е iх без жалю.
  Супрацiѓленне англiчан у Афрыцы было слабым. Фашысты захапiлi за зiму амаль увесь чорны кантынент. У сакавiку 1944 гады пакарылi ПАР, а траѓнi захапiлi i Мадагаскар. Акрамя таго фашысты ѓзялi i Iран з часткай Iндыi, злучыѓшыся з Японiяй.
  СССР тым часам падрыхтаваѓ сваю новую зброю: танкi Т-34-85 i IС-2. Так у Чырвонай Армii з'явiлiся i самалёты ЛА-7 i ЯК-3. Праѓда апошнi ѓ шырокую серыю не пайшоѓ: бо быѓ дэфiцыт якаснага дзюраля.
  Ды i немцы не сядзелi на месцы. У Гiтлера ѓ серыю пайшоѓ МЕ-262 рэактыѓны знiшчальнiк. Багацце рэсурсаѓ i практычна поѓная адсутнасць бамбаванняѓ, прывяла хутчэйшаму ѓкараненню i распрацоѓцы рэактыѓнай авiяцыi. I саюзнiкаѓ, i Чырвоную Армiю ѓ небе бiлi бязлiтасна. Супраць рэактыѓных самалётаѓ СССР не выстаяць. А гiтлераѓцы вельмi моцныя.
  Гiтлер пасля заваявання Афрыкi пакуль не спяшаѓся атакаваць у цэнтры. Яму хацелася хутчэй акупаваць Брытанiю. I так рыхтавалася высадка. Яна пачалася 22 чэрвеня 1944 гады. I Сталiн атакаваѓ фашыстаѓ у цэнтры i дабiѓся пэѓных поспехаѓ, кiнуѓшы ѓ бой новыя танкi i самалёты. Зрэшты, нямецкая "Пантэра"-2 заслужыла самую высокую адзнаку. Яна пераѓзыходзiла ѓсе савецкiя танкi, i амаль непаражальная ѓ лоб. А слабасць бартавой бранi кампенсавала хуткасць i манеѓранасць. "Тыгр"-2 якi меѓ падобнае ѓзбраенне, амаль аднолькавае бранiраванне, але важыѓ на дваццаць адну тону больш, быѓ забракаваны вайскоѓцамi i яго знялi з вытворчасцi. Пасля "Пантэры"-2, павiнна была з'явiцца "Пантэра"-3, цяжэйшая, але для яе рабiлi газатурбiнны рухавiк, i куды лепш абароненая, асаблiва з бартоѓ.
  Савецкiя войскi не змаглi развiць поспех. А пасля капiтуляцыi Брытанii, немцы перакiнулi дадатковыя сiлы з Захаду i нанеслi магутныя кантрудары.
  "Пантэра"-2 паказала сябе выдатным танкам, i пераѓзыходзiла савецкiя машыны нават i IС-2, асаблiва ѓ абароне iлба вежы. Ды i гармата была больш бранябойнай i хуткастрэльнай. Пры гэтым у нямецкай машыны значная перавага ѓ эрганомiцы i хадавых якасцях. Так што савецкiя машыны пасавалi.
  Сталiн прапанаваѓ Гiтлеру мiр на любых умовах. Фюрэр баючыся, што ЗША створаць атамную бомбу, пагадзiѓся, але навязаѓ СССР кабальныя ѓмовы. У прыватнасцi, Расiя павiнна была аддаць немцам увесь свой залаты запас, а таксама практычна ѓсё ваеннае абсталяванне. Аддаць усiх ваеннапалонных i пастаѓляць сыравiну i харчаванне ѓ Трэцi Рэйх у вялiкiх колькасцях бясплатна. А таксама Гiтлер запатрабаваѓ перадаць усю тэхнiку СССР, i артылерыю, i танкi, i самалёты, каб Расея стала бяззубай i бяспечнай.
  Хаця гэта i было падобна на капiтуляцыю Сталiн пагадзiѓся i на гэта. Пасля чаго гiтлераѓцы павярнулiся да ЗША. Амерыка пад уплывам праклёну амаль не супрацiѓлялася фашыстам. Вайна працягнулася ѓсяго некалькi месяцаѓ i не гледзячы падзеленасць акiянам, скончылася капiтуляцыяй ЗША.
  Вайна завяршылася па дзiѓнай iронii якраз 9 траѓня 1945 гады. I наступiѓ перыяд мiру. Трэцi Рэйх адпачываѓ. СССР залiзваѓ глыбокiя раны i спрабаваѓ адновiцца.
  У меры было зараз дзве звышдзяржавы - Германiя i Японiя. Але ѓжыцца двум драпежнiкам на адной планеце проста немагчыма. I вось 20 красавiка 1953 гады, ужо пасля смерцi Сталiна пачалася новая вайна памiж Нямеччынай i Японiяй. СССР да гэтага часу часткова аднавiѓ сваю моц, i пераемнiк Сталiна - Лаѓрэнцiй Берыя звярнуѓся да Гiтлера з просьбай дапамагчы ѓ вайне з Японiяй.
  Гiтлер пагадзiѓся, але пры ѓмове, што СССР атрымае назад толькi Прымор'е, востраѓ Сахалiн, i Курыльскую граду. I на большае не будзе прэтэндаваць.
  Берыя заявiѓ, што iм вярнуць бы сваё.
  I Чырвоная армiя перайшла ѓ наступ. У СССР у серыi былi танкi Т-54 i IС-10. Не надта цяжкiя, але даволi эфектыѓныя. I Чырвоная армiя дабiлася некаторых поспехаѓ.
  Вайна з Японiяй некалькi зацягнулася, хаця дзякуючы тэхналагiчнай перавазе Трэцяга Рэйха iшла з самага пачатку пры перавазе фашыстаѓ.
  Але перамагчы Японiю ѓдалося толькi да 5 сакавiка 1956 года. Трэцi Рэйх i яго дывiзii панеслi вялiкiя страты, i патрабавалася час для адпачынку.
  Зрэшты, увесь мiр акрамя СССР стаѓ ужо пад кантролем Трэцяга Рэйха.
  У 1959 20 красавiка падчас сямiдзесяцiгоддзя фюрара прайшоѓ рэферэндум, якi засноѓвае ѓ свеце ѓ маштабах планеты Зямля манархiю i фюрара iмператарам са спадчыннай уладай.
  СССР ва ѓсечаным выглядзе iснаваѓ пад кiраваннем Лаѓрэнцiя Палыча Берыi.
  Немцы паспелi ѓжо злятаць на Месяц, а 20 красавiка 1961 года пачаѓся палёт на Марс.
  А 1 траѓня 1961 гады Адольф Гiтлер быѓ забiты. Але гэта не занадта ѓдарыла па Трэцiм Рэйху. Бо сын Гiтлера атрыманы ѓ вынiку штучнага абнасеньвання Вольф Адольфавiч Першы, ужо быѓ паѓналетнiм па новых, а фактычна старых законах Трэцяга Рэйха, i ѓступiѓ на трон. Гiсторыя Трэцяга Рэйха, i мiрна iснуючага з iм савецкага саюза на чале з Берыяй працягвалася. Свет стаѓ iншым, i дай Бог чалавецтву быць больш шчаслiвым, чым у цяперашняй кашмарнай рэальнасцi 21-га шматпалярнага свету!
  
  
  Што было б у выпадку працягнення царства Мiкалая Другога
  Замах на Рыгора Распуцiна аказаѓся няѓдалым. I "Святы старац" выжыѓ. У вынiку ён па-ранейшаму служыѓ громаадводам незадаволенасцi i лютаѓскi пераварот не адбыѓся.
  А вясной ледзь падсохлi дарогi пачалося наступленне рускiх войскаѓ, спачатку ѓ Галiцыi, а затым i ѓ Румынii. Лiк праѓзыходныя сiлы царскай армii прарвалi фронт аѓстрыйцаѓ i далёка рушылi наперад. Быѓ узяты Львоѓ, а затым акружаны Пярэмышлi. У Румынii рускiя войскi ѓзялi Бухарэст. Пасля чаго з цяжкасцю былi спынены нямецкiмi дывiзiямi. Фронт у Германii трашчаѓ. Кайзер i яго асяроддзе ѓжо шукалi свету.
  Зрэшты, i Расея таксама стамiлася ад вайны. Хаця здавалася, што ѓжо перамога рэальная i блiзкая.
  У цэнтры таксама ѓсё было гатова да наступу. I рускiя войскi змаглi i тут прарвацца. Дабiлiся пэѓных поспехаѓ. Прымусiѓшы немца адступiць да Вiслы. Поспеху прарыву спрыяла i паслабленне нямецкiх войскаѓ на якiх цiснулi з захаду саюзнiкi, а частка сiл адцягвала на поѓдзень. I прызначэнне генералам Карнiлава, якi паказаѓ сябе вельмi здольным камандуючым, у адрозненне ад папярэднiкаѓ. Перамогi царскай армii вымусiлi немцаѓ стаць больш згаворлiвым. А тут яшчэ i амерыканцы сталi цiснуць мацней. А Iталiя пазбегла разгрому.
  Адначасова царская армiя дабiлася буйных поспехаѓ на турэцкiм фронце, захапiѓшы практычна ѓсю Малую Азiю, i гэта таксама найбуйнейшае дасягненне. А Аѓстра-Венгрыя была на мяжы распаду. Царская Расiя ѓ вынiку пачала штурм Канстанцiнопаля. I змагла ѓзяць Стамбул.
  Рускiя войскi атакавалi i з мора, i iмi камандаваѓ вялiкi адмiрал Калчак. Высадка вывела з вайны i Турцыю.
  Энтузiязм насельнiцтва ѓзрастаѓ. Як падняѓся i аѓтарытэт цара-бацюшкi.
  Вось узiмку рускiя аднавiлi наступ. У цэнтры iмi камандаваѓ Карнiлаѓ. I абарона немцаѓ была прарваная i iх гналi да Одэра.
  23 лютага 1918 года Германiя капiтулявала. Так i завяршылася першая сусветная вайна.
  Расея атрымала сабе Малую Азiю, Галiцыю, Кракаѓскую вобласць, Познань, i Канстанцiнопаль з пралiвамi. А таксама рэпарацый з Германii. Аѓстра-Венгрыя распалася. Узнiкла Югаславiя, пашырылася Румынiя. Чэхаславакiя стала васалам Расii, i цар Мiкалай Другi ѓзышоѓ на пасад у гэтай краiне. Венгрыя i Аѓстрыя паменшылiся ѓ памерах. Таксама саюзнiкi Антанты падзялiлi i Саудаѓскую Аравiю.
  Наступiѓ перыяд мiру i стварэннi. Царская Расiя перажывала бурны эканамiчны ѓздым i мела рэкордныя тэмпы прамысловага росту. Адначасова прайшло некалькi малых войн. Расiя i саюзнiкi завяршылi раздаѓ Саудаѓскай Аравii здушыѓшы лёгкае супрацiѓ арабаѓ i царская iмперыя атрымала выхад да Чырвонага мора. Потым была вайна i ѓ Аѓганiстане.
  Расея i Брытанiя падзялiлi гэтую краiну. Прычым паколькi Брытанiя прайграла, то большая частка Аѓганiстана ѓвайшла ѓ склад царскай iмперыi. Крыху пазней у 1922 годзе, быѓ падзелены i Iран. Прычым Расiю атрымала выхад да Iндыйскага акiяна.
  Такiм чынам iсламскi свет апынуѓся пад поѓным кантролем хрысцiянскага. I наступiла стабiльнасць i росквiт. Але ѓ 1929 годзе адбыѓся абвал на бiржы ѓ ЗША i надышоѓ час Вялiкай дэпрэсii. Спад закрануѓ i царскую Расiю, хоць быѓ i слабейшы. Адначасова iмперыя Раманавых рыхтавалася да рэваншу ѓ вайну з Японiяй. Рускi цар хацеѓ змыць пляму ганьбы ѓ сваёй бiяграфii. I збiраѓ значныя сiлы. Камандуючым Цiхаакiянскi флотам, быѓ прызначаны адмiрал Калчак. Былi i iншыя буйныя камандзiры, хаця Брусiлаѓ ужо i памёр. Але былi Карнiлаѓ, Дзянiкiн, Урангель, Калейдзiн, Красноѓ i iншыя. Прасунуѓся i малады генерал Васiлеѓскi. Ён зрабiѓ добрую кар'еру за тры гады вайны стаѓшы палкоѓнiкам, а затым у Саудаѓскай Аравii стаѓ i генералам. Потым i генерал-лейтэнантам. I гатовы быѓ вызначыцца. Вайна пачалася ѓ 1932 годзе якраз 27 студзеня, што сымбалiчна. Падставай стала наступленне японцаѓ на Шанхай i iншыя Кiтайскiя гарады, i спроба забраць у Расii паѓночную Маньчжурыю.
  Рускiя войскi мелi на ѓзбраеннi нядрэнныя танкi, i моцную, найлепшую ѓ свеце на той момант авiяцыю. А таксама яшчэ i верталёты. Флот у Расii таксама быѓ моцны, i галоѓнае баяздольны. Перавага ѓ тэхнiкi было ѓжо ѓ царскай iмперыi, як i ѓ сiле войска i яе колькасцi. Рускiя былi мацней, i ѓ iх на гэты раз не Курапаткiна, а сур'ёзныя палкаводцы пад агульным камандаванне Карнiлава.
  Наступ рускiх войскаѓ было паспяховым. Японцы цярпелi паражэнне за паражэннем на сушы. На моры было складаней. У самураяѓ была спачатку невялiкая перавага ѓ сiлах. Але адмiрал Калчак нанёс некалькi параз японцам па частках. I здолеѓ захапiць iнiцыятыву. На сушы рускiя рухалiся, разбiваючы ворага ѓ адны вароты. Пакуль не дайшлi да Порт-Артура. Тут на некаторы час абарона зацягнулася.
  Але ѓ маi прайшоѓ штурм i горад-крэпасць упала. Далей былi новыя перамогi i наступленне ѓ Карэi. Поѓных разгром японцаѓ на сушы. I адначасова паход эскадры i са боку Мiжземнага мора.
  Там наперадзе ѓсяго флота рухаецца эсмiнец. А на iм адны толькi дзяѓчаты. У кароценькiх шортах, босыя, i ѓ цяльняшках.
  Дзяѓчыны носяцца па палубе. Яны такiя ѓсё прыгожыя. Валасы светлыя, выгарэлыя на сонцы, а скура цёмная, загарэлая. Цудоѓныя прыгажунi.
  I iх круглыя, ружовыя пятачкi так i мiльгаюць.
  Веранiка чароѓная боцман-бландынка спытала ѓ дзяѓчынкi-юнгi:
  - Што Юля, баiшся бiтвы?
  Дзяѓчынка-юнга пiскнула ѓ адказ:
  - Ды я мару аб бойцы!
  Веранiка хiхiкнула i заѓважыла:
  - А вось патрапiш японцам у палон, i яны падсмажаць твае босыя пятачкi!
  Дзяѓчынка паглядзела на свае голыя, загарэлыя ножкi, i пiскнула:
  - А боль мяне не палохае! Я сапраѓдная дзiкунка-амазонка!
  Веранiка заѓважыла:
  - Табе хутка пятнаццаць. Хутка выходзiць замуж! Пра што ты марыш?
  Юлiяна шчыра адказала:
  - Хачу прынца!
  Веранiка скрывiѓся:
  - Прынца?
  Дзяѓчынка ѓдакладнiла:
  - Прынца-эльфа!
  Веранiка здзiвiлася:
  - Табе што падабаюцца эльфы?
  Юлiяна кiѓнула, i нават падскочыла:
  - Вядома ж, падабаюцца! Яны захапляльныя!
  Веранiка ѓхмыльнулася:
  - А чалавечыя мужчыны?
  Дзяѓчынка злосна тупнула босай ножкай, па нагрэтай палубе:
  - Не! Мужчыны яны такiя брыдкiя, валасатыя, смярдзючыя. А эльфы такiя прыгожыя, далiкатныя. У iх мордачкi як у дзяѓчын, такiя мiлыя. А ножкi гладкiя i зусiм не валасатыя!
  Веранiка з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Эльфы i на самай справе прыемныя.
  I дзяѓчына раздушыла босы, хупавай ножкай казурка. Свiснула:
  - Нажаль, нажаль, прыходзiцца мець справу з чалавечымi мужчынамi. А яны такiя брыдкiя!
  Юлiяна засмяялася i заѓважыла:
  - Але чаму. Хлапчукi-юнгi вельмi нават сiмпатычныя. Ня прыгожыя дарослыя мужыкi. Калi на твары растуць валасы, гэта так агiдна.
  Веранiка з гэтым пагадзiлася:
  - Агiдна! Самыя прыгожыя юнакi ѓ шаснаццаць год. Яны ѓжо дастаткова буйныя каб даставiць задавальненне жанчыне, але яшчэ не такiя валасатыя, як хлопцы старэй.
  Юлiяна хiхiкнула i пiскнула:
  - Наогул хлапчукi вядома прыемныя, калi з iмi цалуешся, i яны цябе лашчаць ... Але нешта iншае проста палохае! Эх, заставацца б назаѓжды ѓ дзяцiнстве!
  Веранiка рашуча заявiла:
  - У баi пабываеш! Разам пасталееш!
  Юлiяна ѓ адказ праспявала:
  - Дзяѓчына заѓсёды будзь юнай,
  Ты сталець не спяшайся...
  Будзь вясёлай, дзёрзкай, шумнай...
  Бiцца трэба, так бярыся!
  Нiколi не ведай спакою-
  Плач i смейся ѓ недарэчы!
  Буду дзеѓкай завадны,
  Хай зьменiцца сто пяцьдзесят!
  Веранiка тупнула босай ножкай, i пiкнула:
  - Юнацтва можа i быць вечным! Галоѓнае верыць у розум, а не Бога!
  Наперадзе з'явiѓся японскi мiнаносец. Дзяѓчаты адразу ж кiнулiся, мiльгаючы голымi пяткамi да дзесяцiцалевай гарматы. I сталi яе наводзiць на супернiка.
  Дзейнiчалi дзяѓчаты хутка i зладжана. Наогул вельмi хораша, калi экiпаж з адных дзяѓчынак. I ѓсе яны босыя, фiгурыстыя, проста цудоѓныя.
  Навялi гармату i як дзяѓбуць па японцы. Пры гэтым уперлiся сваiмi дакладнымi, босымi ножкамi.
  Снарад праляцеѓ i патрапiць у мiнаносец. Нiбы дубiна ѓдарыла. Карабель як трасяне. I мiнаносец атрымаѓ пашкоджанне. Дзяѓчаты сталi перазараджваць гармату. Яны трапна пальнулi.
  Веранiка прапiшчала:
  - За веру, цара i Айчыну!
  I як заскача...
  Юлiяна прачырыкала:
  - Таго думаѓ што вайна, зрабiѓ гармату з ... на!
  I дзяѓчынка як возьме i захоча. Ашчэрыць свае зубкi, колеры жэмчугу. I мiлая котачка яна. I босай ножкай растрэ кавалачак марожанага.
  Веранiка пiскнула i праспявала:
  - Вязнi сумлення! Мы зробiм вас свабоднымi!
  I дзяѓчаты хорам як стану жэрцi.
  I навёѓшы зброю, зноѓ дзюбанулi па мiнаносцы. На гэты раз патрапiлi яшчэ дакладней. I пасудзiна самураяѓ раскалолася i стала тануць.
  Дзяѓчаты залямантавалi, тузаючы голымi ножкамi. Гэта такое хараство.
  Няма ты Японiя будзеш бiта, калi выдатныя ваяры ѓ Расii ёсць. I Алег Рыбачэнка са сваёй сяброѓкай на баку iмперыi Раманавых змагаецца.
  Алег i Маргарыта вельмi добра працуюць з кулямётамi. Вядуць сабе стралянiну.
  Алег пытаецца дзяѓчынку, працягваючы весцi агонь:
  - А як ты думаеш, Спартак гэта добра цi дрэнна?
  Маргарыта, ашчэрыѓшы мордачку, адказала:
  - Думаю хутчэй добра, чым дрэнна!
  Алег, ведучы агонь з кулямётаѓ, заѓважыѓ:
  - Але ж Рым быѓ вялiкай культурай. А калi б перамаглi варвары-рабы, што было б тады?
  Маргарыта хiхiкнула, скасiла некалькi шэрагаѓ японцаѓ, i адказала:
  - Было б верагодна выдатна!
  Алег свiснуѓ i адзначыѓ:
  - Не ѓсё так вясёлкава як здаецца! Нажаль, зусiм не ѓсё!
  Маргарыта лагiчна заѓважыла:
  - Але ѓсё бывае да лепшага! Рым разбурылi варвары. Але потым узнiкла на месцы развалiн, яшчэ больш магутная i развiтая культура. Так атрымалася, што прагрэс пачаѓ разьвiвацца толькi хутчэй.
  Алег свiснуѓ, зрэзаѓ некалькi шэрагаѓ з дапамогай кулямётных чэргаѓ, i пiскнуѓ:
  - Наш прагрэс нiкому не спынiць!
  Хлапчук шпурнуѓ босай нагой гранату. I раскiдаѓ непрыяцеля.
  Маргарыта таксама кiнула пальчыкамi босы нож прэзент смерцi i хiхiкнула.
  - Хто спынiць, будзе сцёрты ѓ парашок.
  Хлопчык Алег Рыбачэнка зноѓ запусцiѓ босымi пальчыкамi дзiцячых ножак самаробную бомбу. Па японцах ударыла так, што не здалося мала. Пацан прачырыкаѓ:
  - За Расiю першародную!
  I паказаѓ мову.
  Маргарыта выкасiла кулямётам палову батальёна японцаѓ i пiснула:
  - Цар наш Мiкалай, хай будзе дабраслаѓлёным!
  I зноѓ шпурне босы ножкай прэзент смерцi.
  Алег праспяваѓ, выкошваючы японцаѓ:
  - Я воiн малых гадоѓ...
  Маргарыта гэта падтрымала, уздрыгваючы босымi ножкамi, якiя так спрытна кiдалi гранаты.
  - А я ваяѓнiца ад Бога!
  Алег, строчучы па японцах, спытаѓ:
  - А Бог, якi Ён?
  Маргарыта пiскнула i адказала, выбiваючы японцаѓ, а затым i кiнуѓшы босай ножкай прэзент смерцi:
  - Не ведаю! Асабiста мне Ён нейкi незразумелы. Жанчын нявечыць. А гэта, сапраѓды кажучы брыдка i няправiльна!
  Алег зычнай кiѓнуѓ, пiша па самураях:
  - Пасля сарака гадоѓ жанчыны агiдныя! Мне яны аб'ектыѓна не падабаюцца. Жанчыны ѓ маладосцi вельмi прывабныя, у адрозненне ад узросту, якi iх псуе!
  Маргарыта захоплена праспявала, шпурляючы гранаты босымi, маленькiмi ножкамi.
  - Гераiзм не мае ѓзросту! У сэрцы юным каханне да краiны!
  Алег, таксама ведучы агонь па самураях, узяѓ i пiскнуѓ:
  - Заваяваць можа гранi космасу! Ашчаслiвiць, усiх-усiх на Зямлi!
  Вось сапраѓды, якога гэта быць у космасе! Дзе такiя невымерныя далечы.
  У царскай Расii ѓжо распрацоѓваюць праекты палётаѓ за межы атмасферы.
  Пры цары Мiкалаю Другiм навука хутка развiваецца. Царская iмперыя вось-вось стане самай перадавой дзяржавай свету. А Брытанiя губляе свае пазiцыi.
  Маргарыта запiшчала з ухмылкай. Iзноѓ шпурнула сваёй, хупавай нiбы ѓ прынцэсы ножкай гранату i пiскнула:
  - Мы будзем першымi! Такая ѓ Расii - Палада-лёс!
  Алег у прыкрасцi сказаѓ:
  - Калi, нарэшце, Лiневiч нас дэблакуе. Даводзiцца берагчы кожны патрон. Зрэшты, Калядны прыгнаѓ нам харчоѓ!
  Маргарыта блiснула жамчужнымi зубкамi i прапiшчала:
  - Будзе перамолваць усё больш японскi частак! Пакуль канчаткова не пераможам!
  Алег узяѓ, зрэзаѓ шэраг самураяѓ, i прашыпеѓ:
  - Iмперскiя сцягi! Хай будзе Русь i ѓ Кiтаi!
  Маргарыта прачырыкала з аскалам зубоѓ.
  - Усё будзе прыгожа!
  I зноѓ босай ножкай шпурляе гранату....
  Алег, строчучы па самураях, пiшчыць:
  - Перамога блiзкая!
  Маргарыта пацвердзiла:
  - Ды будзе так!
  А японцаѓ ужо якi дамогся перавагi на моры расiйскi флот прэсуе. I агрэсiѓна атакуе. I б'е супернiка. I тут многiя б'юць самураяѓ.
  Змагалiся i дзяѓчаты з эсмiнца "Вiкторыя". Прыгожыя ваяѓнiцы былi напаѓголыя, тым больш лета ѓ такiх шыротах смажанiна, i босыя. На самай справе, калi ѓ дзяѓчынкi мiнiмум адзення, яна i менш за ѓсё ѓразлiвая.
  Веранiка страляе па японцах i шпурляе босай ножкай гранату. А ножка ѓ дзяѓчыны такая дакладная.
  Японцы разлятаюцца ѓ розныя бакi. Крычаць i падаюць.
  Юлiяна таксама кiдае босы нажанькай гранату, i самураi валяцца. I ваяѓнiца страляе, хiхiкаючы:
  - Мы за цара Мiкалая ѓстанем гарой!
  Вядзе агонь i чароѓная Ганна. Вельмi прыгожая дзяѓчына, у адных толькi трусiках. I таксама выкошвае самураяѓ, прамаѓляючы:
  - Наш цар Мiкалай будзе вялiкiм!
  Юлiяна ссякаючы японцаѓ, пацвярджае:
  - Абавязкова будзе!
  I ад яе босы ножкi адлятае граната.
  Дзяѓчыны гэта выдатныя супермэны.
  Вось адна з iх вельмi вялiкая i рослая: Ангелiна.
  I такая рудая ... Зняла з сябе цяльняшку i зараз змагаецца ѓ адных трусiках.
  А якiя ѓ яе грудзi! Нiбы вымя самай дыхтоѓнай буйвалiцы, з буйнымi клубнiкамi саскоѓ.
  Вось гэта дзяѓчына, сапраѓдная кабыла. I вельмi любiць мужчын, але сталасць не церпiць. А чаму б ёй i не кахаць? Так прыемна, калi цябе лапаюць хлопцы.
  Ангелiна раве, i таксама шпурнула голымi падэшвамi цэлую звязку гранат, прашыпеѓшы:
  - Слава Русi i цару Мiкалаю!
  Батальён дзяѓчынак крут. Ваяѓнiцы знялi з сябе цяльняшкi, i ѓсе агалiлi грудзi. I ваююць толькi ѓ тоненькiх трусiках. I як гэта прыгожа.
  Што можа быць лепш за аголеныя жаночыя целы.
  I ваяѓнiц цэлы батальён.
  А японцы падаюць, абсыпаюць подступы да пазiцый рускiх войскаѓ, сваiмi трупамi.
  Веранiка з азартам прамаѓляе, выкошваючы самураяѓ:
  - Нашы багi маршыруюць!
  Юлiяна кiнула падарунак анiгiляцыi босымi ножкамi i пацвердзiла, скалячы зубкi:
  - Рускiя Багi - Багi вайны!
  Ганна, ведучы агонь, i ежа, раѓнула:
  - За Русь, змагайся i не трусь!
  I падмiргнула сваiмi зялёнымi вочкамi!
  Ангелiна паслала босымi пяткамi цэлую скрыню выбухоѓкi падняѓшы дзве роты японцаѓ у паветра, i зароѓ:
  - Царскую iмперыю не зламаць!
  Веранiка з энтузiязмам прашыпела:
  - Род наш вечны!
  I зноѓ шпурнула гранату босымi ножкамi.
  Юлiяна ведучы агонь, i кiдаючы нiжнiмi канечнасцямi гранаты, прашыпела, скалячы зубкi:
  - А смерцi не бываць двойчы!
  Ганна, куляючы, пiскнула:
  - Няхай мудрасць прэедкай застанецца з намi!
  I зноѓ ляцiць пушчаная босай нагой граната!
  Ангелiна ѓзяла i прапiшчала, выскалiѓшы зубкi:
  - Правады трыадзiнства i гэта закон!
  I паслала цэлую скрыню з узрыѓчаткай.
  Веранiка з лютасцю адказала, змятаючы самураяѓ з поля:
  - Русь вечная, як i Украiна ѓ складзе Расii!
  I зноѓ як лупанет па японцах.
  Юлiяна страляючы, пiскнула:
  - Не пацерпiць наш народ!
  I таксама пусцiла па дузе гранату.
  Ганна ѓзяла i выскалiлася. Грабнула чаргой па самураях. З адвагай выкасiла iх i пiскнула:
  - Будзем Русь панаваць у Кiтаi!
  Ангелiна з ашалеласцю, i азартам заявiла:
  - I не саступiць нi пядзi зямлi!
  I дзяѓчаты ѓсё батальёнам як лупнуць па самураях.
  Упартая вайна працягвалася з усёй агрэсiѓнасцю. Але ѓжо расейскае войска высаджвае дэсант i пераносiць баявыя дзеяннi на тэрыторыю самой метраполii.
  Самураi спрабуюць скiнуць расейскiя войскi з плацдарму.
  I мiльгаюць босымi ножкамi. Шпурляюць гранаты голымi канечнасцямi. Яны ѓсё проста хараство i зачараванне.
  А на самой справе, навошта дзяѓчынкам адзенне? Галышом яны куды прыгажэй, i цудоѓней, панадлiвей.
  I хочацца такiм цалаваць босыя, круглыя пятачкi. I аблiзаць кожны пальчык.
  Страляючы i кiдаючы голай ножкай гранату, Веранiка прамаѓляе:
  - Даѓбаць вас, не перадзяѓбцi!
  Тут i Юлiяна цвiкнуѓшы па японцах, i кiнуѓшы босымi пальчыкамi гранату, пiкнула:
  - Наш нязломны рускiх дух!
  I дзяѓчына-падлетак засмяялася... Прадставiла як яе казыча за ножку прыгожы хлапчук. Ды для адчувальнай жаночай скуры такое прыемна.
  Рудая Ганна таксама шпурнула босай нагой гранату. Раскiдала самураяѓ i пiскнула:
  - За самую святую ѓ свеце Русь.
  I здаровая, магутная Ангелiна кiнула ѓ самураяѓ голымi пяткамi мяшок з узрыѓчаткай i булькнула:
  - За слаѓную нашу перамогу!
  Веранiка дала чаргу. Збiла японцаѓ, i пiскнула:
  - Вось ён наш абавязак!
  Юлiяна шпурнула босай ножкай гранату i вякнула:
  - I мы яго выканаем!
  Ганна зрэзала некалькi японцаѓ, i прачырыкала:
  - Рускi шлях да перамогi!
  Ангелiна зноѓ запусцiла ѓ самураяѓ нешта важкае, прабулькаѓшы:
  - I мы пераможам!
  Усё ж добра, што ѓ спякоту дзяѓчынкi знялi з сябе цяльняшкi. Так яны з аголеным тулавам куды сiмпотней. I загарэлыя якiя, i мускулiстыя. Цела проста лiтая сталь.
  Якiя выдатныя дзяѓчаты, калi аголены.
  I не патрэбна iм адзенне.
  Веранiка скошвае масу японцаѓ i пiшчыць:
  - Славiцца наша Расiя ва ѓсiх стагоддзях!
  Юлiяна ѓзяла i запусцiла босай ножкай гранату i вякнула:
  - За нашу тэрыторыю!
  Тут i Ганна ѓзяла i дзюбанула, з лютасцю:
  - За вечнае i чалавечнае!
  I зноѓ ляцiць пушчаная босай ножкай граната.
  Вось i Ангелiна таксама ѓзяла. Падкiнула звязку гранат. Выбiла частку самураяѓ, з наскоку. I праспявала:
  - У небе лётаць, з сонцам гуляць - хочацца вечна!
  I чацвёрка дзяѓчынак вельмi хораша б'ецца. I ѓвесь батальён таксама. Як панадлiва мiльгаюць iх босыя ножкi кiдаюць гранаты. Наколькi прыгожыя дзяѓчаты на вайне.
  А на iх наплывае жоѓтая маса японскiх жаѓнераѓ. Самураi гiнуць тысячамi, але ѓсё яшчэ не спыняюцца. Прут сабе i пруць. Бiтва вельмi жорсткая.
  Веранiка страляе па японцах i шчабеча:
  - Наш Рускi выбар - гонар i Радзiма!
  Юлiяна ведучы агонь па супернiку, скалiць сабе зубы, што зiхацяць ярчэй марскiх жамчужын. I прамаѓляе:
  - У кожным стагоддзi былi героi i будуць!
  Пасля чаго дзяѓчына ѓзяла i выскалiлася яшчэ мацней.
  Агнязарная Ганна, паля па супернiку, пiскнула:
  - Нас не дадзена заваяваць! Русь не паставiць на каленi!
  I зноѓ ляцiць кiнутая босай ножкай граната ваяѓнiцы.
  Ангелiна запускае босай ножкай смяротнае i забойнае. I скалячы зубкi, шчабеча:
  - Веру, будзем мы ѓ Раi!
  Вiкторыя перабiвае жанчыну-волата:
  - Не! Не ѓ раi, а вечна жыць на планеце Зямля, якая стане сапраѓдным, незямным раем!
  I дзяѓчына-капiтан шпурнула босай нагой вельмi забойчую, асколачную бомбу.
  Веранiка заѓважыла:
  - Вы мудры спадар капiтан....
  I таксама босай нагой запусцiла апорнае знiшчэнне.
  Юлiяна прапiшчала i дала чаргу. Выкасiла японцаѓ. Скаля буйныя зубкi, дзяѓчынка пiскнула:
  - Не хачу я быць старой! А хачу жыць вечна!
  Ганна таксама кiнула босай ножкай гранату i з сумневам спытала ѓ дзяѓчыны-бландынкi:
  - А табе падабаецца наш свет?
  Юлiяна без ваганняѓ адказала:
  - А нядрэнна! Асаблiва ѓлетку! Люблю сонца i вакацыi!
  Ганна з гэтым ахвотна пагадзiлася:
  - Улетку, несумненна добра! Як добра людзям у маладосцi!
  Юлiяна з лютасцю адказала:
  - Ды i хай будзе вечным лета, як у Афрыцы! I Афрыка будзе нашай!
  Ангелiна шпурнула голымi, мускулiстымi нагамi бочку з узрыѓчаткай i выдала:
  - Ды будзе так! I ва ѓсе часы.
  Рады японцаѓ радзелi, i яны вiдавочна выдыхалiся.
  Расейскiя войскi пачынаюць прасоѓвацца па самой тэрыторыi Японii, i разбураюць самураяѓ, атрымлiваючы адну перамогу за iншы.
  Батальён басаногiх дзяѓчынак, у трусах i цяльняшках першым уступiѓ у бой.
  Прыгожыя дзяѓчыны сталi малацiць i без таго патрапаную ѓ папярэднiх баях войска самураяѓ.
  У першую чаргу ваяѓнiцы атакавалi батарэi. У японцаѓ паляцелi кiнутыя босымi ножкамi гранаты. Яны былi вельмi трапнымi. А самi рускiя ваяѓнiцы ѓзялi i скiнулi з сябе цяльняшкi. Каб застацца з голымi тулавамi.
  Так у амаль цалкам аголеных дзяѓчынак практычна немагчыма патрапiць. Калi ѓ жанчыны скура голая, яе кулi не бяруць.
  Веранiка кiнула босай ножкай гранату, i прачырыкала:
  - Я буду чэмпiёнкай!
  I страсянула сваiмi белымi, павойнымi валасамi.
  Юлiяна таксама не такая простая. Лупанула па японцах. А затым як шпурне босы ножкай гранату, i праарэ:
  - У Iмя Святой, царскай Расii!
  I зноѓ трасяне сваiмi поѓнымi грудзьмi з пунсовымi саскамi. А стан у дзяѓчыны тонкая.
  Далей iмчыцца ѓ бой i рудая Ганна. Такая блiскучая, i рэактыѓная дзяѓчынка. Як шпурне босы нагой гранату. Так ва ѓсе бакi разляцяцца самураi. I заваляцца, нiбы падкошаныя.
  I дзяѓчына па iх пальне i пiскне:
  - За цара Праваслаѓнага i Рускiх багоѓ!
  Ангелiна таксама лупанула. I паляцеѓ падкiнуты яе голымi, магутнымi як у ламавога каня скрыня са снарадамi. I разнёс масу японцаѓ.
  Дзяѓчыны наогул супер калi голенькiм i басанож. А вось у трусiках на пазiцыi бегчы яшчэ страмчэй.
  А соску клубнiчныя, ды так блiшчаць!
  Вiкторыя таксама пунсовай сiськай запусцiць гранату, i па самураях як дасць. Вось гэта дзеѓка. I галоѓнае камандзiр батальёна дзяѓчат на эсмiнцы. I таксама толькi ѓ адных трусiках.
  I голымi грудзьмi трасе. Што так прыгожа i сэксуальна.
  Веранiка ѓзяла i кiнула босай ножкай гранату. Перабiла масу японцаѓ i прапiшчала:
  - Вышэйшы пiлатаж на абардаж!
  Юлiяна таксама вельмi спрытна голай ножачкай шпурнула гранату, i прапiшчалi выкошваючы японцаѓ:
  - Наш ашчэр i зруйнавальны ѓдар!
  Пасля чаго як блiсне зубкамi.
  I вось узяла i Ганна дзюбнула. Расстраляла масу самураяѓ. I як гэта зрабiла.
  I яшчэ гранату босай ножкай як запусцiць. I пiскне:
  - Мы не рабы!
  Пасля чаго захоча, i пакажа мову.
  Ангелiна ѓзяла i прачырыкала з ашалелай лютасцю, выплёѓваючы па супернiку зарады:
  - Я самая крутая з крутых.
  I голымi ножкамi запусцiла важкую бомбу. Тая ѓзяла i ѓзарвала самураяѓ, раскромсаѓшы iх.
  Веранiка таксама як возьме i дзюбне па азiяцкай ардзе. I расплюшчвае iм костачкi.
  Дзяѓчына ѓзяла i прачырыкала:
  - Мы ѓсiх разграмiм!
  I зноѓ ад босай ножкi ляцiць забойная i непаѓторная граната.
  I размалоцiць японцаѓ. А што яны дашлi на рускiя землi? Тут усё належыць Расii.
  Юлiяна запусцiла босай нагой гранату i праспявала:
  - Слава Вялiкай Расii! Нам Дзярждума не патрэбна!
  Рудая Ганна агрэсiѓна адзначыла:
  - Я буду чэмпiёнкай.
  I пушчаная босай нагой дзяѓчынкi граната, усiх распляскае. Адно толькi крывавае мяса i засталося.
  А вось Ангелiна як узяла i пiскнула. Выбiла кучу баевiкоѓ. I пранеслася, нiбы анёл смерцi.
  I маса самураяѓ загiнула.
  Рускiя войскi напiралi на японцаѓ са ѓсiх бакоѓ. Яны цiснулi i разбуралi.
  Раз-пораз успыхвалi рукапашныя сутычкi. Рускiя салдаты калолi самураяѓ штыкамi. Вiнтоѓка Мосiна гэта цудоѓная дубiна. Якi праломлiваюць чэрапа. I разбураюць косцi.
  Але асаблiва прыгожа ваююць дзяѓчаты з мячамi. Гэта цудоѓна. Асаблiва калi калышуцца аголеныя грудзi.
  А соску такiя лалавыя i зiготкiя. Так на iх жадаецца глядзець i цалаваць.
  I цалаваць без перапынку.
  Дзяѓчаты б'юцца з лютасцю галодных пантэр, якiя ѓбачылi ягнят. Яны раздзiраюць iх i здзiраюць шкуры.
  Веранiка, страляючы па японцах, вiскоча:
  -Смерць за смерць!
  Юлiяна кiдаючы босай ножкай гранату, дадае:
  - Кроѓ за кроѓ!
  Ганна, строчачы па самураях, вiскоча:
  -Вока, за вока!
  I таксама шпурнула босай нагой лiмонку. Яна была ѓсiх мацней i разарвала з апломбам.
  А вось i Ангелiна ѓзялася. Цэлую бочку, з забойнай узрыѓчаткай запусцiць, i размалоцiць ворагаѓ.
  Пасля чаго як заспявае:
  - Я басаногая сланiха i вельмi крутая!
  Дзяѓчына i сапраѓды вельмi магутная. I яе ножкi нiбы дубiны. Як рушыць самурая ѓ пахвiну. Той на пяць метраѓ верх i падляцеѓ. Пранёсся, як пушчаная з каменя катапульта. Дакладней мусiць з катапульты камень!
  Вiкторыя камандзiр батальёна дала чаргу па японцах. Выкасiла частку жоѓтых воiнаѓ i пiскнула:
  - За Русь святую будзем бiцца.
  I голым, загарэлым каленам, як рушыць у падбародак. I зламае скiвiцу непрыяцелю.
  Вiкторыя ѓ рызыцы....
  Юлiяна з энтузiязмам прамаѓляе:
  - Будзе цар Мiкалай, самым вялiкiм з рускiх цароѓ!
  I ѓвесь батальён напаѓголых, басаногiх дзяѓчат, як раѓне ва ѓсё горла знiшчаючы японцаѓ.
  - Ды будзе так!
  ШТО БЫВАЕ КАЛI ДАВЯРАЕШ РАМЕЛЮ
  Роммель атрымаѓ надзвычайныя паѓнамоцтвы i вялiкую самастойнасць у Францыi, перад высадкай саюзнiкаѓ у чэрвенi 1944 года. Гэта дазволiла яму ѓмела распарадзiцца пяцьдзесят восем нямецкiмi дывiзiямi, уключаючы i дзесяць танкавых, i пяць эсэсаѓскiх.
  I саюзнiкi аказалiся жорстка разгромленымi, аднымi палоннымi страцiѓшы больш за мiльён салдат i афiцэраѓ. Плюс яшчэ гiтлераѓцы захапiлi вялiкую масу тэхнiкi.
  Але самае галоѓнае Гiтлер i яго свiта прыбылi ѓ Францыю, каб адсвяткаваць найвялiкшую перамогу. Вось яны як бы "выпадкова", былi накрыты авiяцыйным ударам саюзнiкаѓ. Гiтлер, Гiмлер, Борман i Герынг загiнулi. А Гебельс паспяшаѓся прысягнуць новаму фюрару i вярхоѓнаму галоѓнакамандуючаму Роммелю.
  Саюзнiкi паспешна пагадзiлiся аб'явiць перамiр'е з Трэцiм Рэйхам на пяць гадоѓ, замарозiѓшы пакуль сiтуацыю i тэрыторыi. А таксама пакiнуѓшы поѓдзень Iталii i Сiцылiю.
  Пасля чаго адбыѓся абмен ваеннапалоннымi - усiх на ѓсiх! Што прыкметна ѓзмацнiла нямецкiя i асаблiва iтальянскiя войскi.
  Праѓда на ѓсходнiм фронце Чырвоная армiя правяла паспяховую аперацыю "Баграцiён", прарваѓшыся да самага Нёмана. Але Роммель, нанёс нечаканы ѓдар на паѓднёвым флангу, у сустрэчных кiрунках з Малдавii i Заходняй Украiны, утварыѓ з савецкiх войскаѓ там вялiкi кацёл.
  Сталiн занерваваѓся i стаѓ кiдаць войскi на поѓдзень. У вынiку немцы змаглi пазбегнуць поѓнага разгрому i ѓтрымалiся на межах Польшчы. Хаця Чырвоная Армiя i змагла вызвалiць амаль цалкам Беларусь i часткова Лiтву.
  Выпуск танкаѓ i самалётаѓ у Трэцiм Рэйху ѓвесь час павялiчваѓся, асаблiва пасля спынення бамбардзiровак з боку саюзнiкаѓ.
  А "Пантэра" усё яшчэ пераѓзыходзiла Т-34-85 у лабавым бранiраваннi i бранябойнасцi, а таксама хуткастрэльнасцi гарматы. Больш было ѓ "Пантэры" i запасаѓ снарадаѓ i дакладней оптыка.
  Так што нямецкiя танкi моцныя i iх колькасць узрастала. А "Пантэра" стала сур'ёзнай праблемай, тым больш яе колькасць рэзка вырасла. А яшчэ больш грознай аказалася i "Ягдпантэра", яна была прасцейшай у вытворчасцi, але больш магутна ѓзброенай i лепш абароненай, асаблiва ѓ лоб.
  "Ягдпантэра", стала для Чырвонага войска вялiкай праблемай. У цэлым развязаѓшыся на захадзе немцы спешна збiралi сiлы. Роммель ставiѓ пад стрэльбу i французаѓ i палякаѓ. З'явiлася польскае войска, i французскiя часткi.
  I аѓтамат у немцаѓ быѓ лепшым у свеце МР-44, i самалёт ТАЯ-152 стаѓ лепшай шматмэтавай зброяй. Куды дасканалей чым Фоке-Вульф.
  Роммель паабяцаѓ адрадзiць Рэч Паспалiтую. I гэта натхнiла палякаѓ змагацца за вермахт. I французы бiлiся, выкарыстоѓваючы каласальны патэнцыял у першую чаргу людскi. Фашысты змаглi таксама ѓтрымаць пад сваiм кантролем Румынiю i Венгрыю i ѓмацаваць пазiцыi Мусалiнi ѓ Iталii - фармуючы новыя дывiзiя.
  Баi паказалi, што пры ѓмелым выкарыстаннi i "Тыгр"-2 зусiм нядрэнны танк. У прыватнасцi вельмi жывучы i лупiць з вялiкай дыстанцыi.
  Немцы ѓвосень стабiлiзавалi фронт. А зiмой баi аднавiлiся з новай сiлай. На гэты раз Чырвоная армiя бiла ѓ цэнтры. У баях прайшлi выпрабаваннi самаходкi Е-10 i Е-25, i першыя савецкiя СУ-100. Савецкая машына была нядрэнная, ды i нямецкiя маленькiя з нiзкiмi сiлуэтам машыны даволi эфектыѓныя i, рухомыя аказалiся.
  Роммель флангавым ударам адрэзаѓ савецкiя войскi, якiя прарвалiся, i ѓтварыѓ пару вялiкiх катлоѓ. Наогул новы палкаводзец Трэцяга Рэйха адгадваѓ савецкiя манеѓры i паспяваѓ прымаць эфектыѓныя контр меры.
  Тым больш на тэрыторыi Польшчы дарогi былi лепей, i нямецкiя танкi нават зiмой дзейнiчалi больш эфектыѓна, чым на прасторах СССР. I iх было зараз у фрыцаѓ шмат.
  Адбiвалася i рэактыѓная авiяцыя фрыцаѓ. МЕ-262 жывучыя машыны, а ХЕ-162 самыя хуткiя i манеѓраныя. А бамбавiк "Арада" савецкiя самалёты не маглi нават дагнаць. Таксама праблема. I на поѓднi немцы адбiлi савецкi наступ, утвараючы катлы.
  Роммель прыцягваѓ Чырвоную армiю ѓ пасткi, i карыстаѓся вялiкай колькасцю танкаѓ, i цалкам эфектыѓнай пры правiльным ужываннi "Пантэрай".
  Сталiн роѓ ад лютасьцi, але аказваѓся бiтым. Немцы адмабiлiзавалi свае сiлы. I замест выпуску бескарысных ракет тыпу ФАУ зрабiлi стаѓку на рэактыѓную авiяцыю. I даставалася цяпер Чырвонай Армii i ѓ небе i на сушы капiтальна.
  У траѓнi 1945 гады выкарыстоѓваючы больш дасканалую мадыфiкацыю самаходкi Е-25, з таѓшчынёй лабавой бранi ѓ 120-мiлiметраѓ i бартавы ѓ 82-мiлiметра з прыладай у 88-мiлiметраѓ немцы сталi наступаць на Украiне.
  Роммель праводзiѓ больш гнуткую акупацыйную палiтыку, абвясцiѓшы Украiну незалежнай дзяржавай пад заступнiцтвам Трэцяга Рэйха i заахвочваѓ бандэраѓцаѓ. Быѓ створаны i марыянеткавы ѓрад i Беларусi. Немцы зараз называлi славян арыйцамi i хiтравалi.
  Для Чырвонай армii сiтуацыю пагоршыла спыненне паставак пад Лэнд-лiз, i неѓраджай у СССР. Ды i Сталiн раз-пораз умешваѓся ва ѓпраѓленне войскамi, i гэта мела негатыѓны характар.
  Калi ѓ стратэгiчных пытаннях Сталiн ужо нядрэнна разбiраѓся, то ѓ аператыѓных быѓ слабаваты, а тактыку практычна не разумеѓ. Але пры гэтым не вельмi хацеѓ прыслухоѓвацца да парад прафесiяналаѓ.
  I немцы пад камандаванне генiяльнага палкаводца Роммеля атрымлiвалi адну перамогу за iншы.
  Фрыцы летам захапiлi ѓсю Правабярэжную Украiну i Кiеѓ. А таксама магутным ударам аказалася захопленая i Беларусь. Трэба было нешта рабiць, каб уратаваць СССР!
  I вось з'явiлася яна Сейлор Мун са сваёй басаногай у бiкiнi камандай.
  I дзяѓчаты з японскага анiмэ сустрэлi фашыстаѓ, якiя, разбiѓшы Чырвоную армiю ѓ Беларусi, рухалiся ѓжо на Смаленск.
  Дзяѓчыны апынулiся на самым вастрыi атакi, i бiлiся вельмi адчайна.
  Iх босыя ножкi кiдалi гранаты, а з пупкоѓ выляталi маланкi. А мячы даѓжэючы ссякалi фашысцкiя самалёты. А затым i зусiм ваяѓнiцы Сейлан Мун узялi i як засвiшчаць. На гiтлераѓцаѓ пасыплюцца збiтыя вароны. А частка птушак птушак трапляла на фашысцкiя рэактыѓныя сцярвятнiкi. I ѓзяла i збiла iх.
  Сэйлан Мун агрэсiѓна выскалiлiся:
  - Што фрыцы не даецца вам Смаленск?
  Iншая дзяѓчына сiняга колеру, прабуркавала:
  - А мы вам прыпомнiм i Сталiнград!
  Трэцяя дзяѓчына жоѓтага колеру пiскнула:
  - I Севастопаль!
  А чацвёртая раѓнула:
  - I Ленiнград таксама!
  I ѓвесь батальён басаногiх у бiкiнi прыгажунi як выпусцiць маланкi з пупкоѓ. I як уразiць да смерцi масу фашыстаѓ.
  Здавалася, пры падобнай моцы перамога Чырвонай Армii непазбежная. Але...
  З'явiѓся дзяѓчатам з япоскага анiмэ дэман i паведамiѓ:
  - А рускiя вам не жадаюць адцiснуць Курыльскiя выспы!
  Ваяѓнiцы з Японii расчаравана залямантавалi:
  - Як не хочуць адцiснуць выспы? Нас ашукваюць, атрымлiваецца!
  I замiльгаѓшы босымi, круглымi пятачкамi схавалiся з фронту.
  Але ѓжо паспелi нанесцi iстотную шкоду фашыстам, i спынiлi наступ.
  Зiмой немцы толькi абаранялiся. У iх вельмi ѓдала дзейнiчаѓ ХЕ-162 i ѓ небе, яны трымалiся трывала. На сушы Е-25 самаходка больш-менш забяспечвала абарону. Як iншыя танкi. Мадэрнiзаваны быѓ "Тыгр"-2 атрымаѓшы больш магутны рухавiк у 1000 конскiх сiл, i дасканалую трансмiсiю.
  Савецкiя машыны Т-54 пакуль не былi гатовыя, а IС-4 меѓ масу недаробак. I гэта адмоѓна ѓплывала на баявую здольнасць Чырвонай Армii.
  Увесну 1946 гады гiтлераѓцы спрабавалi наступаць. Але iх войскi ѓгразлi ѓ развiтой савецкай абароне. Вайна ѓсё больш стала быць падобным на першую сусветную, калi абарона мацней нападу, а лiнiя фронту маларухомая. Улетку немцы таксама спрабавалi рушыць наперад, але без поспеху. А восень i зiмой ужо наступала Чырвоная Армiя, i таксама ѓгразла ѓжо ѓ нямецкай шчыльнай абароне. Тым больш фрыцы ѓжо прыстасавалiся ваяваць зiмой, i iх тэхнiка не так "плыла", на марозе. А танк серыi Е-50 паказаѓ сябе ѓдалай, i даволi эфектыѓнай машынай.
  Праѓда важыла машына амаль 65 тон, але гэта кампенсавалася магутным рухавiком, таксама вельмi эфектыѓнай гармат 88-мiлiметраѓ у 100ЭЛ, бранябойнай, дакладнай, хуткастрэльнай.
  Т-54 яшчэ не паступiѓ у серыю, i немцы пакуль мелi перавагу ѓ якасцi тэхнiкi. А ѓ паветры iх перавага ѓсё ѓзрастала.
  Хафман атрымаѓ пасля чатырохсот збiтых самалётаѓ рыцарскi крыж жалезнага крыжа з залатымi дубовымi лiстамi мячамi i брыльянта. Пасля пяцiсотага самалёт ордэн Германскага арла з дыяментамi.
  Сорак сёмы год прайшоѓ ва ѓзаемных уколах. Роммель дзейнiчаѓ асцярожна, спрабаваѓ падкапiць сiлы i Сталiн. А вось, нарэшце, i сорак восьмы год. Чырвонае войска спрабавала наступаць увесну. Але не змагла прабiць шчыльную абарону немцаѓ у цэнтры. Увосень немцы правялi толькi невялiкую аперацыю, падраѓняѓшы фронт на поѓначы.
  Сорак дзевяты год, у асноѓным спрабавалi наступаць савецкiя войскi. Немцы сядзелi ѓ шчыльнай абароне. У Чырвонай армii Т-54 ужо ѓ серыi, як i IС-7, з'явiлiся i МiГ-15. У немцаѓ больш дасканалыя МЕ-362, i НЕ-262, i МЕ-2010, а таксама ТАЯ-283.
  Iшоѓ абмен ударамi. Е-50 стаѓ больш дасканалым. Яго вага паменшылася да пяцiдзесяцi тон, знiзiлася i вышыня, узмацнiлася абарона iлба вежы. Е-75 таксама ѓшчыльнiѓся i яго вага знiзiлася да здавальняючага i паступiла ѓ серыю.
  Е-100 у серыю так i не паступiѓ, бо яго вялiкая вага стварала занадта шмат праблем вайскоѓцам.
  Немцы ѓтрымалi лiнiю фронту, i вось ужо 1950 год гэтай праклятай вайны пайшоѓ.
  Роммель прапанаваѓ Сталiну мiр. Але зразумела патрабуючы пакiнуць Трэцяму Рэйху тыя землi што немцы ѓжо заваявалi. Сталiн быѓ згодзен на мiр толькi ѓ межах 1941 гады. Але Роммель не мог на гэта пайсцi. Бо атрымлiвалася, што мiльёны немцаѓ загiнулi дарма.
  1950 прайшоѓ у спробах Чырвонай армii прабiць фронт. Немцы сядзелi ѓ шчыльнай абароне.
  Роммель некаторыя надзеi звязваѓ з дыскалёты. Яны ѓзляцелi яшчэ ѓ 1945 годзе, але аказалiся непрыдатнымi да баявога прымянення. Але ѓ 1951 году з'явiлiся першыя машыны са хуткасцi ѓ чатыры гукавых, i дзякуючы абцяканню ламiнарнага струменя практычныя непаражальнымi для стралковай зброi.
  У 1951 годзе Чырвоная армiя працягвала наступаць на фашыстаѓ. Але яе спробы аказалiся малаэфектыѓным. Лiнiя фронта заставалася стабiльнай.
  Роммель зрэшты, атрымаѓ звесткi аб ужываннi дыскалетаѓ. Збiць iх не маглi, але яны самi не вялi агонь, а маглi толькi таранiць паветраныя цэлi. Што зрэшты, улiчваючы iх хуткасць ужо само па сабе нядрэнна. Але даць перавагу ѓ паветры над МiГ-15 не магло.
  Дыскалеты былi дарогi i складаныя ѓ вытворчасцi i, iх было мала.
  Прайшоѓ i 1952 год у абмене ѓдарамi, i калi Чырвоная армiя спрабавала прэсаваць, але ѓ яе нiчога не атрымлiвалася, дык абарона ѓ фрыцаѓ была моцная.
  Тым больш немцы выкарыстоѓвалi ѓ вайне i замежнiкаѓ. I камандавалi дастаткова ѓмела.
  У сакавiку 1953 году памёр Сталiн. I гэта адразу ж выклiкала разлад у партыйным кiраѓнiцтве, бо не было афiцыйнага пераемнiка.
  А дзялiць пасты трэба. Дык вось Старшынёй ДКА стаѓ Молатаѓ, Старшынёй рады мiнiстраѓ Малянкоѓ, першым сакратаром ЦК КПСС Мiкiта Хрушчоѓ, Вярхоѓным галоѓнакамандуючым яго нязменны намеснiк Жукаѓ, а мiнiстрам абароны Васiлеѓскi.
  Берыю неѓзабаве арыштавалi i расстралялi.
  Але гэта арышт i выклiкаѓ некаторую сумятню ва ѓнутраных войсках. I Роммель нанёс скрышальны ѓдар, падсякаючы Чырвоную армiю.
  Немцы маглi ѓ 1953 годзе захапiць Смаленск, i тэрыторыю да Ржэва, сам горад савецкiя войскi ѓтрымалi. Фрыцы таксама прымудрылiся зноѓ заблакаваць Ленiнград, а на поѓднi захапiць Украiну i Крым, блакаваѓшы Севастопаль, i дайшоѓшы да самага Дона. Менавiта па Доне савецкiя войскi спынiлi фашыстаѓ.
  Узiмку немцы канчаткова выдыхлiся. Старшыня ДКА Молатаѓ аб'явiѓ, што вайна будзе iсцi да канца.
  У 1954 годзе войска Роммеля наступала на Маскву, але ѓсе спробы фрыцаѓ прарвацца былi адбiтыя.
  Не ѓдалося iм i штурмам авалодаць Ленiнградам.
  !955 гады фашысты зноѓ наступалi. Спрабавалi ѓзяць Сталiнград, але былi там бiтыя i адступiлi за Дон. Правалiлася i спроба ѓзяць Маскву. Няѓдалым аказалася i наступленне на Ленiнград. Страты ѓ фашыстаѓ былi вельмi вялiкiя.
  I ѓ 1956 годзе Трэцi Рэйх зноѓ перайшоѓ да абароны. А ѓжо Чырвоная Армiя спрабавала атакаваць палiцы Роммеля. Але таксама i ѓ яе сiл не хапала. Страты быѓ таксама вялiзныя. I ѓ 1956 годзе лiнiя фронта не паварушылася.
  У 1957 годзе ѓ немцаѓ з'явiлiся новыя танкi "Леапард", а ѓ СССР у серыi Т-55. Дадзеная машына мела больш магутную гармату ѓ 107 мiлiмiтаѓ калiбр. З'явiѓся i больш дасканалы IС-12. IС-10 быѓ мадэрнiзаваны.
  Нямецкi "Леапард", быѓ больш дасканалай машынай новага пакалення, але ѓсё яшчэ недапрацаваны. З'явiлiся i знiшчальнiкi МЕ-562. З больш магутным узбраеннем, чым ранейшыя i высокай хуткасцю. Сапраѓды гэтак жа як i лёгкi ХЕ-462. Таксама вельмi прыстойны знiшчальнiк, i лёгкi. У СССР пакуль iшлi шляхам мадэрнiзацыi МIГ-15, не здымаючы самы масавы ѓ гiсторыi авiяцыi савецкi самалёт з серыйнай вытворчасцi. Вайна ѓсё зацягвалася.
  Вось ужо пабег 1958 год... Жах, колькi пакуты людзей доѓжацца.
  Роммель, увогуле, згодзен на мiр, але з утрыманнем усяго заваяванага немцамi. Молатаѓ i яго каманда з гэтым не згаджаюцца.
  Знайшла каса на камень. А страты растуць.
  Чырвонае войска спрабуе наступаць, але не можа прабiць шчыльную абарону. Восень немцы спрабуюць зноѓ узяць Ленiнград, але iх атакi адбiты.
  Вось ужо i 1959 год ваѓком нясецца. Ды час на вайне цячэ кроплямi, але праходзiць неѓзаметку i ѓспомнiць няма чаго. Ужо i Роммель пастарэѓ. I Молатаву гадоѓ нямала, як савецкаму кiраѓнiцтву. Але вайна ѓсё яшчэ iдзе.
  Чырвонае войска выкарыстоѓвае пакуль яшчэ МiГ-15, але працягваючы яго мадэрнiзаваць. З'явiлiся i больш дасканалыя ракетныя i зенiтныя комплексы. А самае галоѓнае ѓжо i спадарожнiк змаглi запусцiць на калязямную арбiту. У СССР ужо балiстычныя ракеты з'явiлiся здольныя бiць па Берлiне. Зрэшты, як i ѓ немцаѓ.
  Атамная бомба не была распрацавана, таму што ѓ ЗША не паверылi ѓ яе рэальнасць i не захацелi марнаваць грошы.
  А Трэцяму Рэйху i СССР было не да такiх вось дарагiх праектаѓ.
  Так атрымалася ѓжо ѓ 1959 годзе, а ѓ свеце няма яшчэ ядзернай зброi. Брытанiя ѓгразла ѓ каланiяльных войнах, адчайна iмкнучыся захаваць сваю iмперыю, а ѓ ЗША нафтавыя i газавыя манаполii тармозяць распрацоѓкi ядзернай энергетыкi.
  Вось так атрымалася, што мiр пакуль без атамнай бомбы. Хоць можа быць менавiта яе з'яѓленне магло б скончыць гэтую праклятую, пякельную вайну. У якой ужо загiнула шмат дзясяткаѓ мiльёнаѓ людзей.
  На iншых франтах ЗША i Брытанiя ваявалi з Японiяй. У 1946 годзе ЗША высадзiлi дэсант у краiне ѓзыходзячага Сонца, але самураi скiнулi яго ѓ мора.
  Японiю працягвалi бамбаваць i бамбiць. Але яна адмаѓлялася капiтуляваць.
  У 1950 годзе ЗША зноѓ высадзiлi дэсант, на гэты раз лепш падрыхтаваѓшыся i выкарыстаѓшы, нашмат большую колькасць судоѓ, i авiяцыi i iншых сiл.
  Японiя супрацiѓлялася яшчэ паѓтара гады. Токiа ѓпаѓ адным з апошнiх, а iмператар зрабiѓ сабе харакiры. Але i пасля гэтага спакой не наступiѓ. Японцы зладзiлi акупантам амерыканцам сапраѓдную партызанскую вайну.
  Гэта ѓсё аслабiла Амерыку, i Брытанiю i яны не ѓмешвалiся ѓ вайну памiж СССР i Трэцiм Рэйхам. У Роммеля ѓсё ж такi рэсурсы ѓсёй Еѓропы. I улiкам акупаваных у Расii тэрыторый куды больш людскiх рэсурсаѓ. Праѓда супраць фашыстаѓ iдзе разлютаваная партызанская вайна. I нават больш хiтрая i гнуткая палiтыка на акупаваных тэрыторыях фрыцам не дапамагае там замацавацца i здушыць партызан.
  Вось 1 верасня 1959 гады выканалася роѓна дваццаць гадоѓ з моманту пачатку другой сусветнай вайны. Чырвоная армiя наступала на Ленiнградскiм напрамку. Немцы спрабавалi чарговы раз узяць Маскву.
  Колькi ѓжо можна ваяваць? Гэта папросту кашмарны кашмар.
  Ва ѓсякiм разе, у акопе сядзiць батальён савецкiх дзяѓчынак. I адбiвае чарговую атаку вермахта.
  Наташка Сакалоѓская страляе з аѓтамата АК, i з прыкрасцю вымаѓляе:
  - Ну, колькi гэтая саранча будзе насядаць?
  Зоя лагiчна адказвае, стрэлiѓшы з гранатамёта, i разбiѓшы гусенiцу нямецкай машыне:
  - Мусiць, да апошняга салдата!
  Аѓгусцiна страляючы па фашыстах, адзначыла:
  - Падобны кашмар не можа вечна доѓжыцца!
  I рудая дзяѓчына босай ножкай шпурнула вельмi забойчую гранату раздзiраючы фашыстаѓ на дробныя абрыѓкi. Пасля чаго з усмешкай заѓважыла:
  - Не, мы iх рэальна павiнны ѓсiх перабiць!
  Святлана таксама босы, стройнай ножкай запусцiла забойчую лiмонку. Разарвала фрыцаѓ i адзначыла:
  - Можа i пераб'ем... Калi самi не загнемся!
  Чацвёрка ваяѓнiц ваюе ѓ бiкiнi. Яны выглядаюць як юныя i вельмi прыгожыя дзяѓчаты. Але гадоѓ iм ужо нямала. З сорак першага года яны ѓжо ваююць, i iм гэтая вайна ѓжо капiтальна надакучыла. А да гэтага яны ѓжо бiлiся ѓ Iспанii. Таксама там былi ѓзнагароджаны.
  А цяпер ужо столькi гадоѓ - больш за васемнаццаць вядуць няроѓную барацьбу з фашызмам. I здаецца, нiколi гэтаму канца краю не будзе.
  Наташка прыгадала, як яна яшчэ дзяѓчынкай у першую сусветную вайну несла пакет у батальён царскай армii.
  Вось здаецца што яе босыя ногi ѓжо звыклыя да ѓсяго. А пройдзеш за дзень вёрст пяцьдзесят i, iкры ныюць, i падэшвы, хоць i мазолiстыя пачынаюць чухацца i садзiць.
  Ды яшчэ ты i галодная. Толькi воды з ручая i ягад. Але ѓлетку яшчэ нiчога. А вось паспрабуй доѓга быць падобным басанож па снезе. Калi пальчыкi чырванеюць i сiнеюць ад холаду. I толькi пастаянны рух i звычка з маленства загартоѓвацца ратуе ад абмаражэння.
  Наташа памятала яшчэ i царскiя часы. Нешта ѓ iх было i нядрэннае. У прыватнасцi царскi рубель бы стабiльнай валютай i кошты пры блажэнным цару Мiкалаю Другiм, не раслi. Ва ѓсякiм разе, да вайны з немцамi. I гэтая стабiльнасць дапамагала назапасiць сялянам грошы для той цi iншай пакупкi. А яшчэ можна было амаль усё купiць у крэдыт. Так што яшчэ не факт, што так ужо добра сталася пры савецкай уладзе.
  Аѓгусцiна шпурнула босай ножкай забойны падарунак смерцi. Разарвала iм масу немцаѓ i iх наёмных салдат i з прыкрасцю вымавiла:
  - Усе забойствы i забойствы! А душа патрабуе чагосьцi iншага!
  Аѓгусцiна яшчэ ѓ абароне Порт-Артура ѓдзельнiчала. Вось такая яна баявая дзяѓчына. I дзяѓчына вечная. Каб захаваць юнацкасць, ведзьмы не абуваюцца ѓ любы, наймацнейшы мароз. I ѓ гэтым iх унiверсальнае правiла.
  I калi ты босая цябе не бярэ нi куля, нi старасць. I ты сама малоцiш супернiкаѓ, нiбы снапоѓ збожжа.
  Яна памятала тую бiтву з японцамi. Яшчэ дзяѓчынка, амаль дзiця страляе, наводзяць тонкiмi, але моцнымi рукамi вiнтоѓку на самураяѓ.
  А японцы ѓсё лезуць i лезуць, завальваючы ѓсе подступы трупамi. Барэйка вось малайчына. Секнуѓ самураяѓ шаблямi з абедзвюх рук, нiбы легендарны Iлля Мурамец.
  Вакол яго цэлая гара трупаѓ вырасла. Яго ѓсё ж паранiлi японцы штыкамi i звалiлi. Але Барэйка выжыѓ. Пасля вяртання з палону яшчэ з немцамi ваяваѓ у першую сусветную вайну. А далей сляды мядзведзя губляюцца. Цяпер калi ён i жывы, то ѓжо зусiм стары. А Аѓгусцiну гады не бяруць. Да гэтага часу яна выглядае, як мускулiстая i рослая дзяѓчына. I нават атрымаѓшы рану, яе скура гоiцца без шнараѓ i якiя-небудзь слядоѓ.
  Аѓгусцiна ѓспомнiла, як яна рушыла штыком японца ѓ жывот. I той так загарлапанiѓ. А яна рудая i юная, але ѓжо моцная i даволi высокая, як зарадзiць сябрам самураю голай пяткай у падбародак. Той узяѓ i завалiѓся, прычым упаѓ так няѓдала, што японскi штык яму i прабiѓ спiну.
  Аѓгусцiна страляла тады па японцах, не прамахваючыся. Але iх было занадта шмат. I яны адольвалi рускiх.
  Аѓгусцiна нават трапiла ѓ палон. Яе сталi дапытваць. Да босых ног паднеслi жароѓню, папярэдне вышмараваѓшы мазолiстыя ступнi алеем.
  Аѓгусцiна змагла стрымаць крыкi. Яна ѓяѓляла сябе Арлеанскай Дзевай якая толькi смяецца i ѓсмiхаецца пад катаваннямi. Аѓгустыну падвешвалi i на прэнг, i лупiлi бiзуном. Але яна толькi смяялася ѓ адказ.
  У рэшце рэшт, самураi яе пакiнулi ѓ спакоi i нават у знак павагi да яе мужнасцi знялi ланцуг. А Аѓгусцiна скарысталася з гэтага, i забiла двух каравульных, збегла.
  Затым ваявала ѓ войску Курапаткiна. Вельмi разлiчвала на перамогу.
  Але Курапаткiн, нiбы знарок хацеѓ прайграць. Самураi страцiлi ѓдвая больш забiтымi, чым царскае войска, але ѓ канчатковым вынiку рускiя пацярпелi паражэнне. Нажаль, якая тая была войны - рускiя бiлiся адважна, паказаѓшы сябе лепшымi салдатамi свету, пры самым горшым камандаваннi!
  Аѓгустына зноѓ кiнула ѓ фашыстаѓ босымi пальцамi ножак гранату i зароѓ:
  - Будзе з намi поспех!
  Зоя праверашчала:
  - Даваць умейце рэшты!
  Дзяѓчына з залацiстымi валасамi таксама шпурнула лiмонку сваёй хупавай, босы ножкай, прамурлыкаѓ:
  - Слава Айчыне!
  Зоя таксама шмат чаго бачыла. Дзе толькi не ваявала. Змагалася i з японцамi i на грамадзянскай вайне. Яна там пазнаёмiлася з Аѓгусцiнай. I шмат чаго спазнала. Там i Наташа са Святланай да iх прысталi. Так зьявiлася легендарная чацьвёрка. I Чырвоная Армiя шмат у чым дзякуючы, менавiта iм i стала перамагаць.
  Зоя зноѓ кiнула босай ножкай гранату. Патрапiла ѓ "Леапард", i той сутыкнуѓся са сваiм калегам.
  Дзяѓчына з залатым валасамi прачырыкала:
  - Хай будзе Радзiма мая ѓ вялiкай славе!
  I паказала фрыцам мову. Наогул, Зою ѓражвала тое, што, колькi праблем стала ѓ Расii. А пачалося ѓсё з вайны, калi на Расiю напала Японiя.
  Пасля чаго Русь заштармiла. Зоя ѓ Порт-Артур не патрапiла, але дзерлася ѓ войскi Курапаткiна. У першай буйнай бiтве рускiя адбiлi ѓсе напады японцаѓ, i нанеслi iм буйныя страты. Але затым самураi сталi абыходзiць царскае войска, i Курапаткiна падаѓся.
  Але як тут не варта прыгадаць Аляксандра Суворава, якi сам на ворагаѓ нападаѓ. Сувораѓ лiчыѓ напад мацнейшым за абарону. Курапаткiн жа для камандавання аказаѓся неадэкватным. А Зоя паказала адвагу, i асабiста забiвала японцаѓ са стрэльбы i калола штыком.
  Але асаблiва шмат самураяѓ яна змагла перабiць з кулямёта. Вось гэта было так выдатна. I выкошвала яна iх нiбы касой.
  Зоя зноѓ кiнула босай, зграбнай ножкай гранату i праспявала:
  - Слава Радзiме маёй! Любiць мацi сваiх дзяцей!
  Святлана самая старэйшая з iх. Натуральная бландынка з белымi як снег валасамi. Яна яшчэ ѓ Крымскай вайне ѓдзельнiчала i абараняла Севастопаль. Вось як гэта даѓно было!
  Тады яна яшчэ амаль дзяѓчынка, басаногая ѓ iрванай сукенцы ваявала з праѓзыходнымi сiламi супернiка. Святлана ды самай першай у чацвёрку стала ведзьмай. I гэта ёй здорава дапамагала ѓ бiтве. Ангельцы, французы, туркi лезлi на штурм. А ён страляла па iх з прымiтыѓнай вiнтоѓкi i пападала. А затым калола штыкамi. I забiвала ворагаѓ. А босымi пальцамi ножак кiдала самаробныя бомбы. У той вайне рускiя змаглi пратрымаць Севастопаль амаль цэлы год i выматалi так саюзнiкаѓ, што тыя спынiлi вайну.
  Але Расея тады саступiла дэльту Дуная. I ѓпершыню за доѓгi час аказалася прайграѓ бокам.
  А потым яшчэ i Аляску прадалi. Святлане здавалася, што i зусiм надыходзiць канец свету.
  Але вось мiнулi гады. Рускiя разбiлi турак i вярнулi сабе дэльту Дуная. Зноѓ Святлана ваявала, цудоѓная, басаногая бландынка. I добра быць ведзьмай - цябе не бяруць нi кулi, нi старасць, нi хворасцi. I ты перамагаеш сабе гуляючы. I проста на крылах пырхаеш.
  Святлана зноѓ кiнула босай ножкай гранату i зароѓ:
  - Будзе новыя стагоддзi,
  Наша воля мацней сталi...
  Разарвалi дурня,
  Славiцца таварыш Сталiн!
  Але зараз Сталiна ѓжо няма. Самы галоѓны Молатаѓ. Хаця ён i не такi дыктатар як Сталiн. А вярхоѓны галоѓнакамандуючы Жукаѓ. I Роммель яшчэ той палкаводзец. Але прабiць Чырвоную Армiю ён пакуль не ѓ сiлах!
  Наташа таксама кiнула босай ножкай забойчую гранату i прачырыкала:
  - Душу, сэрца, аддамо, мы сваёй святой Айчыне! Выстаiм i пераможам, i не пашкадуем жыцця!
  Ваяѓнiцы дзяруцца. Няма сёння полчышчы Роммеля не праб'юць iх абарону. Яны будуць адчайна бiцца i перамагаць. I будзе славiцца вялiкая Русь.
  Зоя прачырыкала, кiдаючы пальцамi голых ног лiмонку:
  - Яркае сонца надзеi,
  Iзноѓ над краiнаю ѓстае...
  Русь перамагае як раней,
  Ястрабаѓ вермахта б'е!
  Наташа дасцiпна адзначыла:
  - Ты як заѓсёды дзяѓчына з залатымi валасамi цудоѓная!
  Зоя цяжка ѓздыхнула. Успомнiла, як адправiлася ѓ разведку супраць японцаѓ. I захапiла кулямёт. I давай з яго малацiць самураяѓ.
  Касiлi iх у дзiкай жарсьцi. Шмат перабiла тады. I трапiла ѓсё ж у палон.
  Яе дзяѓчыну паднялi на прэнг, i распаленым жалезам запалiлi такi пяткi. Але Зоя мужна трымалася i не стагнала, не крычала. I нават белы ад спякоты дрот па спiне не прымусiѓ яе гаварыць.
  Пасля катаванняѓ Зою закавалi ѓ кайданы i павезлi ѓ Токiа. Але ваяѓнiца змагла збегчы. Яна паведамiла афiцэру, што нiбыта ведае, дзе Курапаткiна, адступаючы, схавала рускую, вайсковую казну. Ну, той i купiѓся. Каб няма з кiм не дзялiцца, павёѓ Зою ѓ кайданках i на ланцугi ѓ лес. Дзяѓчына не такая ѓжо простая. Падлавiла момант, i дзюбнула афiцэру ѓ падбародак сваёй голай, круглай пяткай i адсекла. Затым забрала ключы i адкрыла кайданкi, змылася.
  Прагнасць да дабра не даводзiць, а Зоя працягнула забiваць японцаѓ.
  Але вось зараз фашысты вiдавочна выдыхлiся. Чацвёрка дзяѓчын-ведзьмаѓ iх ладна зрабiла радзей. Столькi танкаѓ пабiла. А затым стала збiваць i штурмавiкi.
  Дзяѓчынкi хорам праспявалi:
  - Рускi арол над планетай,
  Крылы, расправiѓшы, узляцiць...
  Ну, а падступны супернiк,
  Будзе зрынуты, пабiты!
  Састарэлы, сiвы Роммель разглядае карту франтоѓ. 2 верасня 1959 гады. I вайна яшчэ доѓжыцца, i Масква не ѓзятая. Ужо няма Сталiна, i фармальна галоѓны старшыня ДКА Молатаѓ. Але i ён толькi першы сярод роѓных. Сталiнскiя пасты падзелены, i Вярхоѓны галоѓнакамандуючы Жукаѓ. I менавiта супраць яго i дзярэцца Роммель. Хаця ёсць яшчэ i мiнiстр абароны Васiлеѓскi. А партыю ѓзначальвае Мiкiта Хрушчоѓ. А кiраѓнiк урада Малянкоѓ. Ёсць i Старшыня Прэзiдыума ВС, СССР, i фармальны кiраѓнiк дзяржавы Булгарын.
  Ды пярэстая сабралася супраць Роммеля кампанiя. I яе трэба зламаць. Але СССР не паддаецца. I Трэцi Рэйх знясiлены, як i Расея.
  Але свету заключыць не ѓдаецца. Роммель хоча тэрытарыяльных набыткаѓ. Савецкi ѓрад упарта настойвае на нулявым варыянце.
  ЗША зараз у крызiсе, асаблiва нiкуды не лезуць. А Брытанiя загразла ѓ каланiяльных войнах. Так што не канца краю вайне другой сусветнай.
  I ѓжо пайшоѓ яе дваццаць першы год.
  Пэѓныя надзеi былi звязаны з сямействам "Леапардаѓ". Але гэты танк сябе не апраѓдаѓ. Яшчэ адным варыянтам стала распрацоѓка танка РЭ-50. Сутнасць новай iдэi стварыць пiрамiдальную машыну, практычна непрабiѓную пад любым ракурсам. Вось гэта магла стаць добрай знаходкай. Менавiта з сямействам пiрамiдальных РЭ, Роммель i звязваѓ надзеi на перамогу над СССР.
  Але пакуль яшчэ ваююць старыя танкi.
  Але на iх нядрэнныя ёсць байцы.
  Экiпаж Герда, Шарлота, Крысцiна, Магда - чацвёрка дзяѓчат, упершыню паспрабавалi сябе на Т-3 яшчэ падчас нападу на Польшчу ѓ 1939 годзе. Нямецкая машына тады была яшчэ слабаватая. Дзяѓчынкi больш стралялi па пяхоце, i выкарыстоѓвалi тры кулямёты.
  Герда страляючы па паляках, i скошваючы iх пяхоту i кавалерыю, прабуркавала:
  - Я ваяѓнiца з тысячай чарцей у галаве!
  Вядучы вогнiшча, Шарлота адзначыла:
  - Гэта ѓсё цiкава, але...
  Герда кiнула босай ножкай па паляках гранату i пiскнула:
  - Што але?
  Рудая шэльма адказала:
  - Але вось мы сталi ведзьмамi, i што гэта нам дае?
  Герда дзяѓчына-бландынка скасiла палякаѓ чаргой, i лагiчна адказала:
  - Цяпер нас так проста не заб'юць!
  Крысцiна таксама лупанула па паляках з кулямёта i заѓважыла:
  - А вечнае юнацтва мы захаваем?
  Магда, кiруючы машынай упэѓнена, адказала:
  - Канешне так! Я праверыла! Нанесла сабе рану, i ён знiкла без следу!
  Герда срубая палякаѓ ахвотна, пацвердзiла:
  - Вось вось! Мы зараз не проста людзi, а сталi Звышчалавекамi!
  Шарлота срубая палякаѓ, завiшчала:
  - Я Супермэн!
  I зноѓ босай ножкай шпурнула забойчую гранату. Ды дзяѓчынка разышлася i вiдавочна ѓжо не жартавала.
  Крысцiна, зразаючы палякаѓ, адзначыла:
  - Радзiма гэта вельмi добра!
  I босыя пальчыкi ножак прыгожай залацiста-рудай дзяѓчынкi запусцiлi лiмонку.
  Магда таксама дала чаргу, ссекла палякаѓ i пiснула:
  - Я тыповая чэмпiёнка!
  I таксама босай ножкай як шпурне забойчую i разбуральную ѓсё запар гранату.
  Чацвёрка ѓ Польшчы адважнай ваявала i нават узяла Варшаву. Але гэтага было мала.
  Пасля Францыi Герда i Шарлота адправiлiся ѓ Афрыку ѓ корпус Роммеля.
  Рота дзяѓчат з асаблiвага батальёна СС "Тыгрыцы-баракуды" пералятала на транспартным самалёце Ме-323 у Тунiс. Дзяѓчыны-ваяѓнiцы былi ѓсе як на падбор, юныя i яшчэ не замужам. Пераважна высокiя спартовыя бландынкi, колер нямецкай нацыi, яе кроѓ i сок.
  Дзве дзяѓчынкi мядовая бландынка i вогненна-рудая вылучаюцца сярод iншых ваяѓнiц, таксама, дарэчы, годных подыѓма сваёй прыгажосцю, i сур'ёзнасцю ѓ поглядзе. Калi ѓсе астатнiя ваяѓнiцы былi з лiку, адносна дасведчаных байцоѓ, якiя паспелi панюхаць пораху ѓ Францыi i Балканах. Але не так, каб занадта ѓжо моцна, за хуткаплыннасцi баявых дзеянняѓ i не жаданнi, пасылаць дзяѓчынак у самае пекла.
  Яны ѓжо бiлiся, то гэтыя дзве былi зусiм юныя, на выгляд, амаль дзяѓчынкi самы апошнi замянiлi загiнуѓшых падчас авiяналёту. Вядома таксама навучаныя з усёй нямецкай педантычнасцю, але яшчэ такiя нявiнныя iм бо на выгляд ледзь споѓнiлася шаснаццаць. Сапраѓдныя ружы, кiнутыя ѓ пустынi. Але пры гэтым ужо яны ваявалi амаль два гады.
  Вогненна-рудая "тыгрыца-барракуда" спытала ѓ сваёй сяброѓкi бландынкi:
  - У Брытанскiм войску шмат чарнаскурых. Яны вельмi грубыя i жорсткiя, а ѓявi Герда, што будзе, калi ты патрапiш у палон i, пачнуцца катаваннi?
  Мядовая бландынка спакойна адказала:
  - Я пастараюся не трапляцца ѓ палон Шарлота, але калi ѓсё ж такi будзе воля Гасподняя, не выдам ворагам нiчога!
  Рудавалосая Шарлота шэптам вымавiла:
  - Ходзяць чуткi, што хутка пачнецца вялiкая вайна на ѓсходзе з Расiяй. I ѓжо падцягваюцца войскi, канцэнтруюць сiлы. Нездарма ж у войска прызвалi столькi пяхоты, дзеѓкi гавораць, што вёсках, амаль не засталося мужчын!
  Герда з уздыхам пагадзiлася:
  - Ды гэта было б жудасна! Весцi вайну, з рускiмi: жорсткiмi i фанатычнымi, з iх бязмежнымi прасторамi i суровымi зiмамi... Гэта будзе, нешта жудаснае!
  Рудавалосая запярэчыла:
  - Рускiя не змаглi перамагчы, нават малюсенькую фiнскую войска, а мы разбiлi, найбуйныя сiлы супернiка! Пад намi ѓжо ѓся Еѓропа, а Роммель разбурае ангельцаѓ у Афрыцы. Чаму ты думаеш, вы прайграем?
  Герда неахвотна адказала:
  - У рускiх вялiкае насельнiцтва, i бязмежныя прасторы. Яны паглынуць занадта шмат войскаѓ! А калi мы не паспеем узяць сталiцу Расii да зiмы, то нашы воiны будуць элементарна замярзаць, а тэхнiка знервуецца, i ѓгразне ѓ гурбах, гэта будзе элементарна жудасна!
  Шарлота энергiчна закруцiла галавой:
  - Ой, не трэба казаць аб такiх гадасцях, давай лепш праспяем якi-небудзь раманс. Аб каханнi...
  Герда нявiнна ѓсмiхаючыся, пагадзiлася:
  - Вядома, лепш за ѓсё праспяем!
  Дзяѓчыны "Тыгрыца-барракуда" заспявалi, сваiмi чыстымi, крыштальнымi галасамi:
  Жамчужная, дрыготкая прычоска,
  Хвалюецца, трымцiць мае грудзi!
  Я дзяѓчына як нясмелая бярозка,
  Баюся, i варухнуцца i ѓздыхнуць!
  
  I што на вушка шэпча свежы вецер?
  Хрумсцiць пад нажной босаю пясок...
  I няма мяне шчаслiвей на планеце,
  Калi з табой крочу я ѓ лясок!
  
  Адкрый каханы мне вялiкую таямнiцу,
  Як сэрца ѓдалося прычараваць!
  Але тваё аблiчча такое сумнае?
  Па лбе прайшла маршчын найтонкiх нiтку!
  
  Мне юнак з сумам адказвае;
  Надоѓга разлучыць з табой вайна!
  Каб знайсцi нам месца ѓ пушчах раю,
  Зрынуты павiнен у пекла сатана!
  
  У адказ кiѓнула стройная бярозка,
  Ты ж мне больш, чым сардэчны сябар!
  Хоць можа зыход бiтвы слёзны,
  Але з намi Бог Iсус-пастух!
  
  Развеем пекла дэманаѓ - злыя ценi,
  Каб гаi расцвiталi зелянiнай!
  Пагладзь мне загарэлыя каленi,
  Мацней мiлым абдымi мяне!
  
  А ён адказаѓ нiбы дзеве жартам,
  Сказаѓ пад звон разгалiстых галiн;
  - А будзеш чакаць мяне ты год галубка?
  Моцная спакуса гарачых жураѓлёѓ!
  
  У адказ яму сказала я так строга,
  - Не буду цывiльнай ля станка стаяць!
  I мне да густу ратная дарога,
  Жадаю ваяваць, злосных перамагаць!
  
  Прыйшла на пункт - ссекла галiны-косы,
  Мне далi новы з дыскам аѓтамат!
  Хоць трава плачуць, нiбы жэмчуг расы,
  Навошта нявiннасць - стала як салдат!
  
  Затым, што Радзiма мне ѓсiх даражэйшая,
  Айчына вышэй зорак гарыць у душы!
  Не тое нутро, што барнiчаць на ложы,
  А начаваць з вiнтоѓкай у будане!
  
  Прыйдзе перамога, у гэта веру свята,
  Бо наша справа - правая заѓсёды!
  Ну, усмiхнiцеся радасней хлопцы,
  Нас чакае, паверце добры лёс!
  Разам з iмi спявала ѓся роды, пры гэтым дзяѓчаты разгойдвалi галовамi i паляпвалi далонькамi. Але тут iх iдылiя перапынiлася, завыла сiрэна i ѓ небе з'явiлiся ангельскiя самалёты! Спiтфайры спрабавалi атакаваць караван забеспячэння. Насустрач iм адважна кiнулiся МЕ-109 з канвою суправаджэння. Вогненна-рудая Шарлота нават падскочыла ад радасцi:
  - Вось яна пачынаецца бiтва ѓ паветры! Гэта будзе крута!
  Герда ѓзбуджана пацвердзiла:
  - Вось зараз нашы, iм паддадуць!
  Ангельскiх Спiтфайраѓ было васямнаццаць, а нямецкiх "Месераѓ" пятнаццаць, не вялiкая рознiца. Забiлi кулямётныя чэргi i авiяцыйныя гарматы. Шарлота пасмейваючыся, паказала пальчыкам:
  - Вось паглядзi, як нашы iх малоцяць! Прыгажосць!
  Герда па-фiласофску вымавiла:
  - У бойцы выйграе не наймацнейшы, а подлейшы настолькi, каб яе справакаваць, а самому не залазiць!
  - Вайна гэтае спаборнiцтва, дзе ѓсiх дысквалiфiкуюць яшчэ да пачатку старту! - падтрымала Шарлота.
  Ён з ангельскiх "Спiтфайраѓ" ужо загарэѓся, i стаѓ падаць, услед за iм стаѓ падаць i нямецкi... Бой стаѓ разгарацца з яшчэ большай разлютаванасцю. Ангельскiя самалёты мелi кулямётнае ѓзбраенне, а ѓ немцаѓ былi гарматы ѓ адных 20- мiлiметраѓ адна штука, у iншых цэлых тры 20- мiлiметровых прылады, але такiх машыны, было толькi дзве... Хуткасныя характарыстыкi i манеѓранасць амаль аднолькавыя, мабыць, нават у МЕ -109 нават вага паменш i вiражы ён робiць хутчэй. Але i ангельцы не гэтак простыя, вось тры iх знiшчальнiкi iрванулi да транспарта, не зважаючы на агонь прычынення. Якiя знаходзяцца ѓнутры дзяѓчаты залямантавалi:
  - Ну-ка хлопцы не прапускайце! Фарсiраваным агеньчыкам плi!
  Шарлота як завiшча:
  - Фаер! Фаер!
  Ме-323 вялiкi транспарт здольны несцi, да 200 чалавек дэсанта, у iм шэсць кулямётаѓ абарончага ѓзбраення. Яны размешчаны сiстэмай "вожык" i пачынаюць штабнаваць... Знiшчальнiкi паляць, i кулi буйнога калiбра ѓтыкаюцца ѓ ашалёѓку i прабiваюць пакрыццё. Дзяѓчыны-ваяѓнiцы адскокваюць, пры гэтым вiскочуць, як свiнкi:
  - У недаразвiтыя львята.
  Адну з дзяѓчынак зачапiла, i яна б'ецца ѓ канвульсiях. Да яе падскоквае дзяѓчына-доктар i тут жа канстатуе:
  - Прабiла навылёт! - I робiць ёй перавязку. - Тая супакойваецца i iмкнецца стрымаць стогны.
  Але вось "Месершмiт" заходзiць ангельскаму знiшчальнiку ѓ тыл, дакладныя стрэлы i той загараецца i падае. Дзяѓчыны равуць:
  - Выдатна! Гэта наш хлопец!
  У гэты момант кулямётчык якi прыкрывае фюзеляж (а гэта мужчына) падае прабiты куляй навылёт. Герда кiдаецца як маланка, чапляецца за дрот i падае, у яе злятаюць боцiкi. Маладая дзяѓчына мiльгаючы босымi, ружовымi пятачкамi парай скачкоѓ праз збiтыя целы, падскоквае да кулямёта i нацiскае на гашэтку. Са ствала выплёѓваецца свiнец i "Спiтфаер" губляе кiраванне, пачынае завальвацца ѓ лейцар.
  Дзяѓчаты-ваѓчыцы захоплена вiскочуць, i скандуюць:
  - Шайбу! Шайбу! Германiя супраць Брытанiя два -нуль!
  Герда зрэшты, другi знiшчальнiк збiць не паспела, яго знiшчылi нямецкiя лётчыкi. Паветраныя баi хуткаплынныя, i страцiѓшы больш за палову знiшчальнiкаѓ, ангельцы звярнулiся ва ѓцёкi. Рахунак быѓ 11 супраць 3 на карысць немцаѓ. Дзяѓчыны ѓ адказ усклiкалi, так радасна i цiснулi адзiн аднаму рукi. Хвалiлi i Герду, якая, не разгубiлася i запiсала ѓ свой актыѓ першы збiты самалёт, сваю ахвяру! Дзяѓчына пачырванела ад моцнага хвалявання i прамармытала:
  - Ды я сама сябе не памятала! Гэта было нешта такое? Зусiм ужо неймавернае! Я як у трансе...
  Шарлота з незадаволенай ухмылкай прамармытала:
  - А я вось сабе не магу, прабачыць прамаруджання. Так проста ѓзяла пры тармазiла!
  Камандзiр рота Мадлен суцешыла Шарлоту:
  - Наперадзе яшчэ столькi баёѓ! Вось яна Афрыка!
  Шарлота хiхiкнула i састрыла:
  - Маленькiя дзецi няма за што на свеце, не хадзiце дзецi ѓ Афрыку гуляць! У Афрыцы акулы, у Афрыцы гарылы, а Афрыцы вялiкiя кракадзiлы! Але Вялiкi Рэйх; нам сказаѓ - не дрэйф!
  Усе дзяѓчаты хорам засмяялiся. Як гэта было класна...
  Сталiца Тунiса, таксама носiць назву, Тунiс у ёй размяшчаецца асноѓная база нацыстаѓ у Афрыцы. Галоѓны саюзнiк Германii: Мусалiнi ѓступiѓ у другую сусветную вайну толькi 17 чэрвеня, за пяць дзён да капiтуляцыi Францыi. Ён хацеѓ "перамагчы", дакладней штурхнуць, ужо зрынутага ворага, каб атрымаць немалыя тэрытарыяльныя набыццi. Ну, а ѓ выпадку няѓдачы Германii, самому адкрыць другi паѓднёвы фронт супраць Трэцяга Рэйха! Iтальянскае войска дзейнiчала, не вельмi паспяхова i не гледзячы на пераважную лiкавую перавагу, змагло коштам велiзарных страт прасунуцца толькi не некалькi кiламетраѓ. Але так Мусалiнi не асаблiва паспяхова ѓступiѓ у вайну. У далейшым iтальянцы ваявалi вельмi малаѓдала. Бiты ѓ Грэцыi, нягледзячы на лiкавую перавагу, у Эфiопii, маючы амаль у пяць разоѓ больш сiл, чым ангельцы, i ѓ Лiвii страцiѓшы амаль усю тэрыторыю з ужо распачатымi распрацоѓвацца нафтавымi свiдравiнамi. Але Роммель малады генерал, якi ѓступiѓ у нацысцкую партыю, яшчэ да прыходу Гiтлера да ѓлады, нанёс па ангельцам наймацнейшы контрудар. Прычым ён пачаѓ наступ яшчэ да перакiдання асноѓных сiл маючы ѓсяго дзесяць танкаѓ i пяцьдзесят замаскiраваных пад танк грузавiка. Iмклiвым кiдком, быѓ запалонены лепшы брытанскi генерал Каленкор, а амаль уся Лiвiя вярнулася пад кантроль гiтлераѓцаѓ. Аднак добра ѓмацаваная крэпасць Толбук, гэтак бяздарна здадзеная iтальянцамi, усё яшчэ трымаецца! У Роммеля ѓсяго дзвесце танкаѓ, прычым усе Т-1 i Т-2, гэта значыць лёгкiя, а яшчэ дзвесце iтальянскiх гэта наогул кулямётныя танкеткi вагай у 2,7 тоны. Вядома, з такiмi сiламi цяжка бiцца з Мацiльдамi: якiя маюць лабавую браню ѓ 78 - мiлiметраѓ i 70 - мiлiметровымi "Кромвелямi". Пакуль фронт часова стабiлiзавацца, абодва бакi збiраюць сiлы...
  Рота СС высадзiлiся ѓ аэрапорце i, на iх адразу ж падзьмуѓ распаленае Афрыканскае паветра. Яшчэ б лета, чэрвень i Афрыка! Дзяѓчаты зрэшты, старалiся мацавацца i не паказаць, што iм горача. А тут яшчэ Мадлен загадала:
  - Здзейснiм марш кiдок праз пустыню! А заадно выпрабуем сонцаахоѓныя крэмы, будзеце скакаць у купальнiках!
  Дзяѓчаты незадаволена зморшчылiся: зноѓ над iмi ладзяць эксперыменты. Хоць вядома ѓ купальнiку ѓ такую спякоту куды прыемней, чым мундзiры, ды яшчэ бронекамiзэльках, якiя таксама могуць прымусiць апрануць.
  Дзяѓчыны хутка пераапранулiся ѓ купальнi гарнiтуры, размаляваныя пад колер пустынi, пачала мазацца ахоѓным, крэмам, якi, дарэчы, яшчэ павiнен iм дапамагчы хутчэй загарэць. Герда дапамагала мазацца Шарлоце, а тая Гердзе. Рыжавалосая заѓважыла:
  - Вось якiя ѓсё ж Тунiсе, на ѓскраiнах трушчобы, толькi ѓ цэнтры паѓсотнi каменных дамоѓ i дзясятак мячэцяѓ. Я вось чытала казкi i чакала ѓбачыць у арабаѓ цудоѓныя палацы з фантана i садамi!
  Герда з уздыхам адказала:
  - Нажаль, калi б у нашым свеце была як у казцы! Нажаль, мiр бязлiтасны наш, несправядлiвы, каварны! Сьцякае i пакутуе ѓ пакутах плоць!
  Шарлота працягнула:
  - Але чалавек разумны, прагрэсам слаѓны! Хоць здаецца, забыѓся яго Гасподзь!
  Застаѓшыся адных купальнiках, i злёгку перад нанясеннем крэму спаласнуѓшыся ѓ прахалоднай вадзе, дзяѓчыны-прыгажунi адчувалi некаторае палягчэнне. Калi ѓ самым самалёце, было яшчэ не так горача, то ѓ аэрапорце i горадзе проста пекла. Праѓда iншыя тыгрыцы-баракуды ѓжо паспелi паваяваць у Грэцыi, дзе i красавiку цёпла, але ѓсё ж не так, як у Афрыцы летам.
  Пасля душа дзяѓчыны былi ѓ скураных плясканнi, але Мадлен i загадала:
  - Узяць у рукi iншы крэм i добранька вышмараваць падэшвы! Вы будзеце здзяйсняць марш-кiдок праз пустыню басанож! Што мiргаеце - зразумелi, так прыступайце.
  Дзяѓчаты мазалi сабе хупавыя ступнi босых, дзявочых ножак, без асаблiвага энтузiязму. Бо пясок Сахары, гэта амаль распаленая патэльня. Праѓда, тут яшчэ блiзка да ѓзбярэжжа, i часта трапляюць зарослыя травой лугi. Але бегчы голымi падэшвамi па камянях, жвiру, пяску, што напалiла Афрыканскае Сонца? Гэта ѓвогуле дзiкасць!
  Зрэшты, дзяѓчаты не такiя ѓжо пяшчоты, праграма падрыхтоѓкi элiты ѓключае марш-кiдкi для дзяѓчынак з Жаночага нямецкага саюза, прычым таксама нярэдка басанож, i па перасечанай мясцовасцi. Так, што ваяѓнiцы не спрачаюцца! Наогул для фашысцкай Нямеччыны характару, цяга да розных эксперыментаѓ. Гiтлер гарачы прыхiльнiк тэорыi Нiцшэ аб Звышчалавеку, або чалавеку будучынi. Ён павiнен быць мацнейшым, хуткiм, разумным i жорсткiм, чым сучасных чалавек. Праѓдзiвы нямецкi салдат павiнен быць: моцным, хуткiм, загартаваным - таму, што ён арыец! Але i арыйкi, якiя нараджаюць волатаѓ, самi павiнны быць волатамi, а сiлу трэба выхоѓваць! Таму найболей добра падрыхтаваных дзяѓчын узмоцнена трэнiруюць, гартуюць, выхоѓваюць! Вось i iх роды, генетычна адораных прыгажунь, павiнна мiнуць экстрэмальную загартоѓку ѓ афрыканскiх пустынях: каб давесцi, што арыйцу i арыйцы ѓсе выпрабаваннi па плячы, i не таго бар'ера якi не можа ѓзяць - непераможны i бравы салдат Трэцяга Рэйха!
  I вось рота, пакiнуѓшы ваеннае мястэчка, бяжыць па вузенькiх, камянiстых вудах Тунiса.
  Босыя дзявочыя пяткi колюць чорныя, вострыя каменьчыкi дарогi, i жорстка пячэ. Але змазка i сапраѓды злёгку змякчае апёкi, i калi бяжыш хутка, не так моцна пячэ, хоць сонца перавалiла за поѓдзень i тэмпература максiмальная. Зрэшты, мурзатыя арабскiя дзеткi драбнеюць, чорненькiмi пятачкамi, без усялякага крэму i нават не моршчацца. Вiдаць набiлi сабе мазалi на падэшвах. На амаль голых дзяѓчат у купальнiках, i з развiтымi мускулiстымi целамi, мужчыны-арабы глядзяць; разявiѓшы роты, а жанчыны хутчэй раздаюцца ѓ бакi, яшчэ мацней хутаючыся ѓ чорную паранджу.
  А дзяѓчаты бягуць; трымаючы на плячы аѓтаматы i кожная заплечнiк з прыпасамi i гранатамi. А гэта ѓ агульнай складанасцi кiлаграм дваццаць... Нават калi ѓлiчыць, што дзяѓчат падабралi фiзiчна моцных, i ѓжо не першых год трэнiруюцца ѓ спартанскiх умовах, то гэта ѓсё роѓна вага, асаблiва калi спякота за пяцьдзесят градусаѓ у ценi, а пераадолець неабходна марафонскую дыстанцыю .
  Герда бяжыць, iмкнучыся дыхаць як мага больш правiльна, каб даѓжэй хапiла б сiл. Яна хаця не так ужо i шмат пражыла, але апошнiя яе восем гадоѓ, прайшлi ѓ спецшколе, для дзяцей генетычнай элiты. Але гэта зусiм не значыць, што яны жылi ѓ камфортных умовах. Наадварот уздым у пяць ранiцы, аблiванне ледзяным душам, цвёрдая зарадка, гадзiннiкавая прабежка i далей пары гадзiн працы. Затым вучоба, перад абедам, зноѓ трэнiроѓкi, у тым лiку i баявыя спарынгi. Ваенная падрыхтоѓка, вучоба, трэнiроѓкi, да дзесяцi гадзiн, пасля чаго адбой. Кармiлi, праѓда, нядрэнна, але мяса не давалi, гароднiна, садавiна, рыба, кандытарскiя вырабы i прысмакi, толькi на дзень нараджэння фюрара, Каляды i 1 Мая. Вольнага часу практычна няма, усё найстрога рэгламентавана... З iх рыхтавалi людзей будучынi, якiя павiнны былi загадваць Зямлёй. Сам Гiмлер кiраѓнiк СС трымаѓ пад кантролем падобную праграму.
  Тут дзяѓчынкi перапынiлi ѓспамiны... Цяпер яны на танку "Леапард"-100 абстрэльваюць савецкiя пазiцыi. I зразумела басаногiя i ѓ адным толькi бiкiнi - так ваююць ведзьмы, якiя за дваццаць гадоѓ зусiм не састарэлi, i па-ранейшаму юныя i свежанькiя як вясновыя маргарыткi.
  Машына гэтая адмысловая з рэактыѓным бомбометом, i даѓгаствольнай супрацьтанкавай гарматай.
  Герда пальнула i прапiшчала:
  - Слава Айчыне!
  Шарлота нацiснула на кнопкi джойсцiка босымi ножкамi. Разнесла чарговы савецкi танк Т-54, яны яшчэ не зняты з вытворчасцi.
  Потым праверашчала:
  - Слава Роммелю!
  Крысцiна, таксама ваюючы ѓ Леапардзе-100, нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопкi i прачырыкала:
  - Слава Айчыне!
  Магда, ведучы агонь з кулямётаѓ, прымецiла:
  - I нам дзяѓчатам-баракудам слава!
  Ды яны былi ваяѓнiцамi самага крутога пiлатажу.
  Герда зноѓ нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопкi джойсцiка, разбiла савецкую зброю (дрэнная дзяѓчына-ведзьма, хоць i прыгожая!), i вякнула:
  - Усiх пазабiваю!
  I зноѓ перад ёй нiбы гэта было ѓчора, мiльганулi ѓспамiны;
  Дыстанцыя паѓсотнi цi нават крыху больш за кiламетры ѓжо пройдзена, каласальная нагрузка ѓ такую спякоту i з грузам, для такiх маленькiх дзяѓчынак. Герда, Шарлота ѓжо не адчувалi сваiх цел, яны беглi як самнамбулы, адчуваючы нешта iрвуць мышцы, i тупы боль у галаве. Але вось ужо iдзе каманда:
  - Перайсцi на крок! Для першага разу дастаткова!
  Дзяѓчынкi запавольваюцца i iдуць ужо хуткiм крокам. Пяткi пачынаюць свярбець, яшчэ мацней. Герда шапнула Шарлоце:
  - З пекла ѓ чысцец!
  Сяброѓка не пагадзiлася:
  - З чысцiлiшча ѓ рай!
  Камянiстая глеба скончылася i босыя, змучаныя ножкi дзяѓчат уступаюць на мяккую, смарагдавую траѓку. Герда ѓсклiкнула:
  - А як шчасце, пасля катавання калючымi камянямi, i пякучымi пяскамi пустынi, крочыць, нiбы аксамiтнаму натуральнаму дыване!
  На гэты раз Шарлота ахвотна пагадзiлася:
  - Вядома, гэта сапраѓды рай! Пасля такога суровага марш-кiдка! Але я думаю, будзе яшчэ цяжэй.
  Калi дзяѓчыны, нарэшце, выйшлi на пляцоѓку, Мадлен спынiлася iх i загадала легчы на спiну. Грубiянска памацала першаму дзясятку ваяѓнiц ступнi i вымавiла з вiдавочным задавальненнем:
  - Цудоѓна! I скура не лушчыцца, i пухiроѓ на падэшве няма. I нават пятачкi не запылiлiся, засталiся ружовенькiмi, нiбы вы толькi што выйшлi з ванны! - Рослая Мадлен, зрабiла паѓзу, i сябар з хуткасцю маланкi кiнула кiнжал. Лязо мiльганула як пушаны школьнiкам з люстэрка сонечны зайкi, i вастрыё цьвiкамi прыбiѓ буйнога, чорнага скарпiёна. Голас афiцэра СС стаѓ грубейшы, а прыгожыя рысы дзявочага твару больш жорсткiя. - Заѓтра будзем бегчы з ранiцы да вечара. Што тварыкi крывiце - арыйкi вы цi не? Калi так павiнны вытрымаць, тых, хто ѓпадзе, прыстрэлiм на месцы! На першы, другi разлiчыся.
  Потым быѓ сон, а потым абуджэнне, i зноѓ ты бяжы.
  Герда прачнулася, рэзка ѓскочыѓшы, дзяѓчаты хуценька пастроiлiся. Памылiся, пачысцiлi зубы i зноѓ змазваннi ахоѓнымi крэмамi з марш-кiдком па пустынi. Так яны басаногiя ѓ адных купальнiках i панеслiся па пясчаным пекле.
  Арабскiя дзеткi здзiѓлена паказвалi на iх пальцамi i свiсталi.
  - Дойчэ Акбар!
  Герда азiрнулася i з тугою паглядзела на пальмы, якiя аддалялiся, пасля чаго шапнула Шарлоце:
  - Зноѓ у пекле!
  Рыжавалосая дзiва з усмешкай адказала:
  - Усе людзi грэшнiкi, а апраметная натуральны стан грэшнiкаѓ!
  Герда падмiргнула ѓ адказ:
  - Чалавек не можа не грашыць!
  Шарлота кiѓнула сваёй агнiстай шавялюрай i на бегу стала тлумачыць:
  - Я згодна! Нават тысячу разоѓ згодна! Наогул грэх гэта адноснае, i чыста чалавечае паняцце. Напрыклад, калi ѓзяць мараль старажытнага свету, то ѓ iм, добра было таго, што iшло на карысць i самому чалавеку, i яго племю-роду. Вось, напрыклад, пералюб, лiчылася дабром, а не грахом!
  Герда ахвотна пагадзiлася:
  - Так! Сам фюрар лiчыць, што лепш за ѓсё жанчыне зацяжарыць ад героя вайны, чым ад свайго, далёка не заѓсёды доблеснага мужа. Асаблiва калi яшчэ ѓ мужа, ёсць прыкметы шкоднай, нячыстай крывi.
  Мадлен прыкрыкнула на дзяѓчат:
  - Беражыце дыханне дзяѓчаты, на гэты раз мы бегчы да знямогi!
  Герда ѓсмiхнулася ѓ адказ:
  - Можна стамiцца, але нельга знемагаць.
  Паѓгадзiны дзяѓчыны беглi, моѓчкi, а затым Шарлота шапнула:
  -Ведаеш, якi мне дзiѓны сон сяброѓка прыснiѓся?
  Герда здзiвiлася:
  - Ды мне прызнаюся таксама! А што?
  Шарлота выскаляючыся, адказала:
  - Нiчога! Такi сон, быццам я было ваяром у войскi вялiкага варвара Атылы. I мы бiлiся з воскамi Старажытнага Рыма. I ѓсё пры гэтым было так прыгожа, i жорстка адначасова...
  Герда хiхiкнула ѓ адказ:
  - А ведаеш, мне менавiта гэта таксама снiлася! Нават неяк дзiѓнае супадзенне. Я вось цябе ѓ сне бачыла!
  Шарлота падмiргнула ѓ адказ:
  - А я цябе! Ты нядрэнна бiлася, хоць вузкавокi i жаѓтатвары воiн цябе ледзь не забiѓ!
  Герда на гэты раз не на жарт, здзiвiлася:
  - Не можа быць! Дык цi не бывае, каб два чалавекi, адначасова бачылi адзiн i той жа сон?
  Шарлота запярэчыла:
  - Калi на грып калектыѓна хварэюць, то i сон можа быць аднолькавым. Тут ужо як павядзецца! Я чула, што ѓ таварыстве Туле ёсць спецыяльныя медыумы, якiя прымаюць зелле, i дыхаюць настойкамi травы, а пасля чаго апускаюцца ѓ бачаннi! I iм цалкам удаецца быць прарокамi!
  Герда пераскочыѓшы праз камень, пагадзiлася:
  - Вядома! У прынцыпе дар прароцтва не патрабуе звышнатуральных сiл, проста могуць iснаваць суцэль матэрыяльныя, i пакуль не разгаданыя фiзiчныя законы ѓ прыродзе. Але што да чаго гэты сон?
  Шарлота пацiснуѓшы плячыма, адказала:
  - Не ведаю! Можа да таго, што Трэцi Рэйх пераможа Брытанiю i ЗША, якiя стаяць за Львом цi... Тут можна доѓга варажыць!
  Герда хацела нешта сказаць, як раптам яе вуха ѓлавiла яшчэ чутны шум матораѓ. Не гледзячы на падаленасць, было вiдавочна, што шумяць рухавiкi самалётаѓ, i што iстотна яны наблiжаюцца... Мадлен скамандавала:
  - Што ж этап вучэння нумар два: маскiроѓка.
  Дзяѓчаты спынiлiся, вынялi з рукзакоѓ маскiровачныя плашчы, размаляваныя пад колер пустынi. Затым сталi iмклiва акопвацца, пры гэтым, што зверху не было прыкметна, чаго ненатуральнага. Тут Герда падзякавала лёсу, што ѓ iх i была i зброя, i сапёрныя лапаткi. Iнакш дзяѓчаты ѓ пустынi маглi б стаць лёгкай здабычай брытанскiх штурмавiкоѓ або пiкiруючых бамбавiкоѓ. Шарлота падскрабаючы пясок босы ножачкай, вымавiла:
  - Падобна, нам прыйдзецца нюхнуць пораху, яшчэ ѓ Тунiсе... Неспавядальныя шляхi Гасподнiя!
  Герда з хiтрым выглядам запярэчыла:
  - Адсутнасць дакладных ведаѓ заѓсёды дрэнна, за адным выключэннем, калi гаворка аб планах Усявышняга!
  
  ЯК ЗЛУЧАНЫЯ ШТАТЫ АМЭРЫКI паступiлi па iншым i што з гэтага выйшла
  У ЗША не сталi ѓводзiць нафтавае эмбарга супраць Краiны Узыходзячага Сонца. Гэта прывяло да таго, што пасля некаторых ваганняѓ японцы ѓсё ж такi напалi на СССР. Iх вельмi хацелася ѓзяць рэванш за Халхiн-Гол i не хацелася атрымаць рэпутацыю здыхлятнiкаѓ. А бо сапраѓды напады на СССР пасля падзення Масквы, то ѓсе будуць казаць, што гордыя самураi словы сцярвятнiкi накiнулiся на труп СССР.
  Завяршыѓшы ѓсе прыгатаваннi i падцягнуѓшы сiлы, Японiя ѓдарыла 1 верасня 1941 года. Яе войскi на сушы былi вельмi шматлiкiя i дысцыплiнаваныя. Авiяцыя i флот таксама моцныя. Крыху слабейшымi аказалiся сухапутныя часткi адносна абсталявання цяжкай тэхнiкай. Але СССР у гэтым плане зусiм ужо не моцны. Акрамя таго ѓ японцаѓ танкi лёгкiя, i з добрай праходнасцю. I яны рванулi нiбы звяры. I сталi рассякаць савецкiя пазiцыi.
  Наступалi японцы з вялiкiм энтузiязмам i даволi паспяхова. I iм удалося прарваць абарону. Ды i ѓдар па Уладзiвастоку аказаѓся раптоѓным, i досыць эфектыѓным. I маса савецкiх салдат i маракоѓ загiнула. А самураi сабе наступалi.
  У баях iх войска вельмi гераiчныя i лезуць напралом. I нясуць страты, але працягваюць наступ. I лезуць на штурм.
  Сталiн не змог перакiнуць з Далёкага Усходу нiводнай дывiзii. Мала таго самураi захапiлi з ходу большую частку Манголii i Чырвоная армiя кiнула сiлы з лiку спешна фармаваных рэзерваѓ. А пад Масквой адбылася катастрофа. Савецкiя войскi былi разбiты дашчэнту. Рахунак iшоѓ на лiчаныя дывiзii, i фашысты не мелi супраць сябе сiбiрскiя часткi. I гэтага хапiла для перамогi.
  У вынiку Масква патрапiла ѓ акружэнне. А Сталiн ледзь паспеѓ збегчы адтуль.
  Тым не менш сталiца яшчэ да канца снежня супрацiѓлялася ѓ асяроддзi. Немцы змаглi ѓзяць Разань i замацавацца ѓ гарадах. Поспеху садзейнiчала i тое, што ѓ Чырвонай Армii было шмат дэзерцiраѓ i перабежчыкаѓ. Японцы захапiлi амаль усё прымор'е, i адрэзалi Уладзiвасток. Сталiн дарэчы спрабаваѓ любой цаной утрымаць Манголiю i сур'ёзна прыслабiѓ савецкiя часткi. У вынiку чаго фашысты рушылi наперад не толькi пад Масквой, але i на поѓднi, прарваѓшыся на Каѓказе.
  А тут яшчэ ѓ вайну ѓступiла i Турцыя. Другая i суцэль чаканая непрыемнасць. Туркi якiя ваявалi з Расiяй трынаццаць разоѓ, таксама марылi аб рэваншы. А яшчэ ѓ вайну ѓлезлi i шведы. Таксама прыгадалi свае гiстарычныя крыѓды. I прага славы, i тэрытарыяльных набыткаѓ аказалася мацнейшай за абаянне Калантай.
  Шведскiя дывiзii пачалi наступ у напрамку Мурманска, i адрэзалi горад ад вялiкай зямлi, лiмiтава ѓскладнiѓшы абстаноѓку. А Ленiнград аказаѓся ѓ поѓнай блакадзе. Сiлы каб адбiць Цiхвiн i Волхаѓ у Чырвонай Армii не было. Так што атрымалася татальная блакада i знiшчэнне сiлы голадам.
  Пасля падзення Масквы Чырвоная армiя спрабавала весцi контрнаступленне, але яно было слабым. Баявы дуй савецкiх частак упаѓ, i яны лiтаральна разбягалiся. Сталiн шмат крычаѓ i псiхаваѓ, але нiчога талковага не мог прапанаваць. Па звычцы дыктатар пачаѓ масавыя расстрэлы i рэпрэсii. I гэта толькi пагоршыла сытуацыю.
  Увесну немцы аднавiлi наступ з прыцэлам на Каѓказ. Супрацiѓ савецкiх войскаѓ аслабела, i гiтлераѓцы ѓзялi Сталiнград амаль адразу. Як i Грозны i Арджанiкiдзэ. Пасля злучылiся з туркамi, i пачалi сумесны паход на Баку.
  Тут вядома ж супраць фрыцаѓ так проста не выстаяць. I Баку ѓ чэрвенi 1942 гады загiнула. Сталiна хапiѓ iнсульт, i ѓ кiраѓнiцтве здарыѓся раскол. Частка пайшла за Молатавым, частка за Берыяй, частка за Жукавым. Немцы ѓжо наступалi амаль не сустракаючы супрацiвы. Занялi Паволжа i Казань, раку Уральск, i захапiлi Арэнбург. I ѓжо дайшлi ѓ маршы да Свярдлоѓска, дзе iх i заспела зiма.
  Заадно фашысты захапiлi i Сярэднюю Азiю, злучыѓшыся з японцамi. ЗША ѓ вайну ѓсё яшчэ не ѓступалi, але зразумела, што гэта ненадоѓга. У снежнi 1942 гады японцы атакавалi базу ЗША ѓ Перу-Харбар i пачалi вялiкую вайну за Цiхi акiян. Сiбiр ужо была пад iх кантролем. Гiтлер таксама амаль усю Расiю захапiѓ, i на канец павярнуѓ на Захад. У першую чаргу ён вырашыѓ захапiць Афрыку i задушыць Брытанiю авiяцыяй.
  Сустрэча з Франкам прайшла на павышаных танах. Фюрэр, спасылаючыся на свае перамогi супраць СССР, запатрабаваѓ вялiкiх саступак. I прыватнасцi прапусцiць войскi Трэцяга Рэйха да Гiбралтара без усялякiх умоѓ.
  Франка з гэтым змушана пагадзiѓся. I фашысты рушылi далей, узялi горад-крэпасць, i сталi перакiдваць войскi па найкарацейшай адлегласцi ѓ Марока.
  I прыступiлi да захопу чорнага кантынента. I рабiлi гэта без усялякiх асаблiвых праблем. Ангельскiя войскi былi слабейшымi i ѓзбраеннем, i тэхнiкай, i дысцыплiнай.
  У 1943 году ѓ немцаѓ з'явiлiся ѓ серыi знiшчальнiкi МЕ-309 з вельмi магутным узбраеннем. Тры авiяцыйныя гарматы ѓ 30-мiлiметраѓ, i чатыры чатырнаццацiмiлiметровыя кулямёты. Вось гэта моц - у сем агнявых кропак. I малоцяць фрыцы ангельскiя i амерыканскiя машыны капiтальна. Праѓда знiшчальнiк толькi-толькi стаѓ паступаць на ѓзбраенне. А яшчэ i нямецкiя асы. I самы грозны iх лётчык Марсэль. Гэты чалавек-легенда i ѓ рэальнай гiсторыi паставiѓ рэкорд шэсцьдзесят адзiн збiты ѓ баях самалёт за месяц. Але тут ён застаѓся жывы i ѓжо да студзеня 1943 перавысiѓ лiк у трыста збiтых самалётаѓ.
  За гэта ѓпершыню ѓ Трэцiм Рэйху для яго была ѓведзена персанальная ѓзнагарода: Рыцарскi крыж Жалезнага крыжа з залатым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Марсэль стаѓ сапраѓднай лётнай легендай i тэрмiнатарам. За вясну 1943 гады нямецкiя войскi захапiлi ѓсю поѓнач Афрыкi i дайшлi да Нiгерыi. А ѓ Егiпце разграмiлi ангельцаѓ захапiѓшы ѓвесь Блiзкi Усход разам з войскамi што выйшлi з Каѓказа. I атакавалi ангельцаѓ у Судане, да Мая скарыѓшы i Эфiопiю.
  Марсэль за вясну давёѓ колькасць збiтых сваiмi подзвiгамi самалётаѓ то пяцiсот. I атрымаѓ высокую ѓзнагароду: рыцарскi крыж жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi. Такiм чынам была заснавана ѓ парадкi выключэння i шостая ступень узнагароды. Пасля чаго было прынята рашэнне, што рыцарскiя крыжы жалезнага крыжа з дыяментамi можна ѓручаць i паѓторна. За дзвесце пяцьдзесят са срэбным лiсцем, за чатырыста залатымi, за пяцьсот з плацiнавымi.
  Улетку сорак трэцяга года фашысты завяршылi захоп апошнiх раёнаѓ СССР у Сiбiры, разам з японцамi дабiѓшы Расiю. А ѓ Афрыцы дайшлi да ПАР, а ѓ вераснi ѓзялi Гiбралтар.
  Нечаканая высадка ѓ лiстападзе 1943 гады ѓ Брытанii ѓвянчалася поѓным поспехам. Ангельцаѓ удалося заспець знянацку. I за дзесяць дзён Брытанiя ѓпала.
  Так завяршыѓся першы этап другой сусветнай вайны, але яшчэ заставалася i ЗША. А яе так проста не дастаць.
  Гiтлер вырашыѓ ударнымi тэмпамi будаваць магутны надводны флот. А падводны ѓ немцаѓ быѓ магутны. А баi разгарнулiся ѓ паветры.
  Марсэль да лютага 1944 года перавысiѓ тысячу збiтых самалётаѓ, i атрымаѓ ва ѓзнагароду другi рыцарскi крыж жалезнага крыжа з плацiнавымi дубовымi лiсцем, мячамi i дыяментамi. I так Марсэль тут вылучыѓся, i гэта крута.
  Год 1944 мiнуѓ у разлютаваных баях i на сушы i на моры. Немцы захапiлi Iсландыю - правёѓшы аперацыю "Iкар", i затым паспяхова завяршылi захоп i Грэнландыi.
  Да канца года Марсэль збiѓ дзве тысячы самалётаѓ i атрымаѓ ужо чатыры Рыцарскiя крыжы Жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Сталi збiраць войскi i ѓ Лацiнскай Амерыцы. Аргенцiна была прагерманскай, а Бразiлiя ѓпадабала ѓстаць на бок мацнейшага Трэцяга Рэйха.
  I пайшла перакiд войскаѓ i iншых буйных сiл у Амерыку. У 1945 годзе ѓ маi пачалася высадка ѓ Канаду i наступленне на Венесуэлу. Баi працякалi разлютаваныя, i чара вагаѓ вагалася з боку ѓ бок.
  Марсэль перавысiѓ тры тысячы збiтых самалётаѓ. I ѓ яго ѓжо было шэсць узнагарод.
  За лета гiтлераѓцы змаглi захапiць i Мексiку, i Канаду, i восенню ѓжо перайшлi на тэрыторыю ЗША. Амерыка адчайна абаранялася. Але яе шанцы на перамогу раставалi, нiбы снежных камяк. I фашысты да студзеня 1946 гады змаглi прарвацца ѓ Нью-Ёрку i Вашынгтону. Марсэль перавысiѓ пяць тысяч збiтых самалётаѓ i быѓ узнагароджаны асаблiвай узнагародай: Вялiкiм Крыжом Рыцарскага Крыжа Жалезнага Крыжа. Спецыяльная ѓзнагарода была заснавана для падобнага крутога аса.
  У лютым 1946 гады, загiнулi i Нью-Ёрк i Вашынгтон, а ЗША капiтулявалi ѓ сакавiку.
  Так скончылася другая сусветная вайна. Свет падзялiлi Трэцi Рэйх i Японiя. Фашысты захапiлi яшчэ i дробныя дзяржавы падграбаючы iх пад сябе. Але гэтага Гiтлеру было мала. Не жадаючы мiрыцца з геапалiтычным канкурэнтам у асобе Японii, фашыст нумар адзiн 20 красавiка 1955 года напаѓ на Краiну Узыходзячага Сонца з усiмi яе калонiямi. Так пачалася новая вялiкая вайна. Самураi ѓсё яшчэ моцныя. Але нямецкае войска з пiрамiдальнымi танкамi i лятаючымi талеркамi куды больш тэхналагiчнае.
  Аднак японцы ваююць фанатычна. I не збiраюцца паддавацца. Але фашысты прасоѓваюцца. У iх больш дасканалыя танкi.
  Напрыклад, машына на два члены экiпажа вагой пяцьдзесят тон, i рухавiком 2500 тысячы конскiх сiл. Уявiце такая хуткасць i хадавыя якасцi. А форма ѓ выглядзе пiрамiды. Не так проста такога каласальнага монстра прабiць.
  I едуць на гэтым танку Шарлота i Герда. Яны малоцяць японскiя танкi i перамагаюць самураяѓ.
  Разам з iмi ваююць i рускiя дзяѓчыны: Наташа i Зоя. Яны б'юцца з усёй дзiкай лютасцю. I страляюць з гарматы высокага цiску, разбiваючы машыны самураяѓ.
  Наташа напявае:
  - А каго ѓ баi знойдзем, а каго ѓ баi знойдзем! З тым жартаваць не станем! На часткi разарвём!
  I зноѓ возьме i пальне, прабiваючы гiтлераѓцаѓ наскрозь. I раскрышыла метал на часткi.
  А ѓ небе ваююць Альвiна i Альбiна. Гэтыя дзяѓчынкi таксама крутыя i шмат самалётаѓ яшчэ падчас вайны з Амерыкай збiлi. I верагодна ѓжо касмiчныя гэта прыгажунi. I босымi пальчыкамi ножак збiваюць японскiх пiлотаѓ.
  Немцы i мацнейшыя ѓ небе i лепш узброеныя. I перамагаюць самураяѓ. А тыя гiнуць, пападаюць у катлы. I iх капiтальна разбураюць жорсткiя воiны Трэцяга Рэйха.
  Баi такiя тут разлютаваныя i крывавыя. I няма там нiкому лiтасцi. I ламаюць фашысты японцаѓ капiтальна. I раздзiраюць iх лiтаральна на дробныя часткi.
  I самураi адыходзяць i гiнуць. За першыя паѓгода баёѓ Японiя страцiла больш за трэць сваёй тэрыторыi ѓ асноѓным калонiй. Марсэль да лiстапада 1955 году давёѓ свае рахункi да дзесяцi тысяч збiтых машын. За гэта ён атрымаѓ узнагароду: Зорку Вялiкага Крыжа Рыцарскага Крыжа Жалезнага крыжа. Ды гэта даволi вялiкая i доѓгая ѓзнагарода. Праз год пасля пачатку войты тэрыторыя самураяѓ падрэзана была больш, чым на дзве трацiны. I зыход вайны быѓ ужо прадвызначаны.
  Але самураi не збiралiся здавацца. Яны змагалiся за кожны кусцiк, за кожную лагчынку. I паддавалiся вельмi павольна напору гiтлераѓскiх частак.
  Але вось да лiстапада 1956 гады баi разгарнулiся за саму метраполiю. Японцы бiлiся з вялiкiм адчаем. I пратрымалiся да сакавiка 1957 года, калi ѓжо пасля ѓзяцця Токiа краiна ѓзыходзячага Сонца капiтулявала. I баi такiя жорсткiя кiпелi.
  Марсэль дайшоѓ да дваццацi тысяч збiтых самалётаѓ. За гэта яму ѓручылi чарговую ѓзнагароду: Вялiкую Зорку Вялiкага Крыжа Рыцарскага Крыжа жалезнага крыжа, i срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  Так нарэшце завяршылася вялiкая, i самая крывавая ѓ гiсторыi чалавецтва вайны.
  I ѓ 1959 годзе 20 красавiка прайшоѓ рэферэндум, аб заснаваннi сусветнай iмперыi i манархii ѓ ёй. I Гiтлер стаѓ iмператарам планеты Зямля. Што ѓвогуле супер!
  I стварылася такая магутная дзяржава, якая стала асвойваць абшары космасу. Прычым немцы зляталi на Месяц яшчэ 20 красавiка 1949 года. А на Марс у 20 красавiка 1959 гады, i праз два месяца паспяхова завяршыѓся фенаменальны палёт.
  Гiтлер пакiнуѓ i патомства, атрыманае шляхам штучнага абнасеньвання. I гэта таксама было вельмi крута.
  Здавалася яго кiраванне будзе доѓгiм i трывалым... Але 8 лiстапада 1959 гады фюрар разбiѓся ѓ самалёце. I надышоѓ час рэгенцтва. Герман Герынг да гэтага часу ѓжо памёр - залiшняя вага i ѓжыванне морфiя не спрыялi даѓгалеццю. I новым рэгентам стаѓ Гiмлер. А спадчыннiк прастола яшчэ быѓ занадта малады. Хоць да паѓналецця засталося i няшмат. Яно было па законе Гiтлера з шаснаццацi гадоѓ. А хлапчук народжаны быѓ у лiпенi 1944 гады. А ѓ яго яшчэ больш за сотню братоѓ ад Гiтлера.
  Гiмлер яшчэ не занадта стары, хацеѓ зладзiць пераварот, але вайскоѓцы не падтрымалi яго. I быѓ расстраляны. А на троне зацараваѓ спадкаемца: Вольф Першы.
  Пры iм пайшла палiтыка касмiчнай экспансii па сонечнай сiстэме. Вельмi хутка касманаѓты Трэцяга Рэйха пакарылi i высадзiлiся на ѓсiх планетах. Апошняй стаѓ Плютон у 1973 годзе. А пасля чаго пачалася падрыхтоѓка да касмiчнай экспансii за межамi Сонечнай Сiстэмы. Але гэта ѓжо iншая гiсторыя.
  У Трэцiм Рэйху на планеце Зямля эканомiка развiвалася па плане, i быѓ сусветны парадак. Паступова цвёрдымi метадамi ѓсе праблемы планеты Зямля былi вырашаны. Было скончана з голадам, хваробамi, эпiдэмiямi, i з iншымi праблемамi дадзенай цывiлiзацыi. I гэта было выдатна.
  Амаль цалкам знiкла злачыннасць. Эканомiка дазволiла вырашыць усе матэрыяльныя праблемы насельнiцтва. Чарнаскурых i жоѓтых рэзка абмежавалi ѓ нараджальнасцi. Белае арыйскае насельнiцтва размнажалася больш актыѓна. Рускiя i iншыя славяне атрымалi статут арыйскага народа. Усё iшло дастаткова добра.
  I не было ранейшых войн i кашмараѓ, эпiдэмiй i iншага. Свет паднiмаѓся i ѓзрастаѓ.
  А ѓ 2020 годзе першы зямны касмiчны карабель дасягнуѓ зоркi Альфа-Цэнтаѓра.
  А 2024 году, упершыню людзi высадзiлiся на планеце што ѓ зоркi Сiрыѓс.
  Так планета Зямля i Трэцi Рэйх перайшлi на наступны ѓзровень развiцця.
  I чалавецтва магло з вялiкiм аптымiзмам глядзець у будучыню !
  
  Страсцi ВАКОЛ БIТВЫ ПАД МIДУЭЙ.
  Японiя ѓ паралельным светабудове выйграла бiтву пры Мiдуэй. I захапiла Гайскiя выспы, з базай ЗША - Перу-Харбар. На Цiхiм акiяне самураi ѓсталi моцна. На СССР праѓда не напалi, але затое атакавалi Iндыю. I Чэрчыль быѓ вымушаны перакiнуць частку войскаѓ з Егiпта, часова адклаѓшы аперацыю "Паходня". Амерыканцы таксама адмовiлiся ѓдзельнiчаць у высадцы дэсанта ѓ Марока. Наогул ЗША згарнулi ѓсе бамбардзiроѓкi Трэцяга Рэйха.
  Фашысты былi пад Сталiнградам, i Чырвоная армiя пачала вялiкi наступ.
  Але Майнштэйн нанёс скрышальны контрудар у фланг савецкiх войскаѓ.
  На гэты раз фашысты не перакiдвалi дадатковыя войскi ѓ Афрыку, i наступ Майнштэйна выйграла ѓ сiле. У iм прыняло ѓдзел на некалькi дывiзiй больш, у тым лiку i трыццаць новенькiх танкаѓ "Тыгр" якiя ѓ рэальнай гiсторыi згiнулi без толку ѓ пустынi Сахара.
  А авiяцыi было ѓвогуле на парадак больш. Так ЗША Трэцi Рэйх не бамбiлi, а Брытанiя таксама перанесла энергiю на Японiю.
  У вынiку Майнштэйн змог адбiць не толькi Харкаѓ i Белгарад, але яшчэ i Курск, зразаѓшы знакамiтую дугу адразу. Потым праѓда бездараж спынiла немцаѓ. Але яны дабiлiся вялiкiх поспехаѓ, i нанеслi Чырвонай Армii куды больш значны ѓрон.
  Пасля чаго наступiла на ѓсходзе працяглае зацiшша. Немцы перакiдвалi на фронт новыя танкi: "Тыгр", "Пантэра" i не пушчаны ѓ серыю ѓ рэальнай гiсторыi "Леѓ". Брытанiя, якую моцна даставаѓ гiтлераѓскi падводны флот, пагадзiлася таемна з фрыцамi пусцiць вайну на тормазы. I ангельцы, i амерыканцы канчаткова згарнулi баявыя дзеяннi супраць Трэцяга Рэйха.
  Гiтлер у сваю чаргу замарозiѓ праграму ФАУ i выпуск падводных лодак. А рэсурсы, якiя сталi свабоднымi, пусцiѓ на авiяцыю i танкi. Плюс яшчэ i бамбардзiроѓкi спынiлiся. Немцы атрымалi магчымасць выпускаць зброю ѓ буйных гарадах, не марнуюць рэсурсаѓ на рас засяроджванне. У iх з'явiѓся знiшчальнiк МЕ-309 больш хуткасны да 740 кiламетраѓ у гадзiну, i магутна ѓзброены сямю агнiстымi кропкамi: трыма авiяцыйнымi гарматамi калiбру ѓ 30-мiлiметраѓ, i чатырма четырнадцатимиллиметровыми кулямётамi.
  Магутны знiшчальнiк - нiчога не скажаш. I да яго найноѓшы бамбавiк Ю-288, якi нясе ѓ нармальным варыянце чатыры тоны бомбы, у перагрузцы шэсць тон бомбаѓ, i з хуткасцю да 650 кiламетраѓ за гадзiну. Гэта значыць, яго савецкiя Якi i Лагг-5 не маглi нават дагнаць. Аднак вытворчасць найноѓшых самалётаѓ i танкаѓ патрабуе чакай.
  З'явiлiся i самаходкi "Фердынанд". Але не занадта масавая серыя.
  Цiкавейшы танк "Леѓ". Ён апынуѓся вельмi цяжкiм у 90 тон, i прыладай у 105-мiлiметраѓ 70 ЭЛ калiбр. Гармата вiдавочна магутная, i прабiвала на вялiкай дыстанцыi ѓсе танкi СССР. Але менш хуткастрэльная - пяць стрэлаѓ у хвiлiну, ды i сам танк атрымаѓся цiхаходным усяго 27-кiламетраѓ у гадзiну.
  Лабавая абарона нядрэнная - корпус у 150-мiлiметраѓ пад нахiлам, а вежа i ѓ зусiм 240-мiлiметраѓ - не прабiты. Але барты ѓсяго ѓ 82-мiлiметры, як i звычайнага "Тыгра", хiба што з нахiламi, нiбы ѓ "Пантэры". На падыходзе быѓ i "Тыгр"-2 i "Пантэра"-2 больш дасканалыя i магутныя машыны. Немцы фармавалi каласальныя сiлы. Але гэта патрабавала чакай.
  Фашысты яшчэ не ведалi, дзе лепш наступаць. Тут былi ваганнi. Але Гiтлер хацеѓ рэваншу за Сталiнград. I наступленне на Каѓказ было яго iдэяй.
  Але галоѓны ѓдар планавалася наносiць на Варонеж i ѓздоѓж Дона. I Сталiн гэта таксама разумеѓ. СССР сабраѓ вялiзныя сiлы, i Вермахт моц меѓ немалую. Раней лiпеня немцы не паспелi асвоiць найноѓшыя танкi ды i самалёты новых мараѓ толькi нядаѓна сталi паступаць у серыю, акрамя Фоке-Вульф, таксама вельмi магутнай па ѓзбраеннi i хуткасцi машыны.
  
  СССР збiраѓ сiлы, i капалi новыя акопы, ставiлi мiны. Савецкая армiя акапалася. Але i фрыцы таксама моцныя. Зрэшты, iдэя наступаць на Варонеж не ѓсiм падабалася. Тым больш Чырвонае войска гэта чакае. Была iдэя наступаць з Таманскага паѓвострава. I Гiтлер прыняѓ рашэнне нанесцi ѓдар i адтуль. Паколькi вайна ѓ Егiпце цалкам замарозiлася, Роммель быѓ адклiканы на ѓсходнi фронт. Немцы, агалiѓшы свае пазiцыi ѓ Еѓропе, перакiнулi на ѓсход амаль усе баяздольныя падраздзяленнi.
  У паветры iм удалося захапiць панаванне за кошт колькасцi машын, i новага МЕ-309.
  10 лiпеня нарэшце пачаѓся наступ у напрамку Варажына, i з поѓдня...
  Баi разгарнулiся разлютаваныя. Немцы былi мацнейшыя, чым у рэальнай гiсторыi, а СССР крыху слабейшыя, у тым лiку з-за спынення дапамогi пад ленд-лiз. Так што фашысты змаглi прарваць савецкую лiнiю абароны. Хоць i дарагiм коштам.
  У баях "Леѓ" i "Фердынанд" iшлi наперадзе нiбы таран. Савецкi IЛ-2 паказаѓ сябе моцным штурмавiком, але вялiкая колькасць нямецкiх знiшчальнiкаѓ знiжала эфект ад яго прымянення. Фоке-Вульф толькi часткова апраѓдаѓ чаканнi. Але ѓзброены даволi моцна. Ю-288 пакуль не была масавай. Але Ю-188 апынуѓся вельмi нават нядрэнны, як бамбавiк больш дасканалы.
  "Леѓ" даволi часта ламаѓся i захрасаѓ, хоць абаронены быѓ вельмi нядрэнна ѓ лоб, i здавальняюча ѓ борт. А вось Тыгр паказаѓ сябе больш эфектыѓнай машынай. Яго рускiя баялiся. "Пантэра" з-за слабасцi бартавой бронi несла вялiкiя страты ад лёгкiх гармат, i супрацьтанкавых стрэльбаѓ Чырвонай армii.
  "Фердынанд" таксама не занадта добры... Больш-менш знiшчальнiк МЕ-309 з магутным узбраеннем i больш манеѓраны i хуткасны апраѓдаѓ чаканнi, але такiх як ён аказалася замала.
  Немцы змаглi прарвацца да Дона, але панеслi сур'ёзныя страты i спынiлiся. На поѓднi iм было лягчэй, тым больш, там яны змаглi дабiцца тактычнай раптоѓнасцi, прарваѓшы фронт.
  Немцы не змаглi развiць поспех на Варонежскiм кiрунку. I былi спынены. На поѓднi зрэшты, таксама фрыцы змушаныя былi спынiцца ѓводу пагроз флангавых удараѓ.
  Баi зацягнулiся да восенi. А восенню Чырвоная армiя атрымала перавагi.
  За рахунак хадавых якасцяѓ сваiх танкаѓ. I гiтлераѓцы вымушаны былi адступiць з клiнаѓ. Бiтвы кiпелi жорсткiя. Нiхто не мог перамагчы. Але зiмой Чырвоная армiя фашыстаѓ крыху прыцiснула адцiснуѓшы да лiнii Курск-Белгарад. У баях прынялi ѓдзел новыя нямецкiя танкi: "Пантэра"-2 i "Тыгр"-2. Абедзве машыны мелi гарматы 88-мiлiметраѓ 71 калiбр. Але "Пантэра"-2 менш памерамi вежы i ѓжо, вагой на васемнаццаць тон нiжэй, але бранёй толькi крыху танчэй. А рухавiкi немцы паставiлi больш магутныя, i машыны больш-менш былi хадавыя.
  СССР адказаѓ танкамi Т-34-85 i IС-2. Узбраенне ѓ немцаѓ аднак усё роѓна заставалася лепей. I лабавая браня мацнейшая. I хадавыя якасцi па хуткасцях нядрэнныя. Рухавiк "Пантэры"-2 у 900 конскiх сiл быѓ цалкам здавальняючых. А на "Тыгр"-2 паставiлi ѓ тысячу конскiх сiл, што таксама зрабiла танк дастаткова прахадным. Вось "Леѓ" i "Маѓс" вайскоѓцы забракавалi.
  Сапраѓды вагi шмат, а толку мала. Але вясной немцы паперлi нiбы мастадонты.
  Нарэшце атрымалася разгарнуць вытворчасць Т-43-85, але дадзеная машына ѓсё яшчэ саступала немцам. У фрыцаѓ сталi паступаць танкi серыi "Е". У першую чаргу "Е"-100, якi замянiѓ "Маѓс". Размясцiѓшы разам трансмiсiю i рухавiк, немцы знiзiлi вышыню танка за рахунак эканомii на кадарным вале, i ѓшчыльнiлi кампанавальную схему. Танк стаѓ нiжэйшы, меншы i лягчэйшы ѓ 130 тон замест 188. Гэта дазволiла павялiчыць яго хуткасць на шашы да 40 кiламетраѓ за гадзiну, як i на ракадзе. А абарона машыны стала нават лепшай, за кошт большага рацыянальнага нахiлу бранявых лiстоѓ.
  Дадзены танк зразумела нашмат практычней "Маѓса". I ѓ баях сябе паказаѓ нядрэнна. Больш за масавым абяцаѓ стаць Е-50. Таксама ѓшчыльнены кампанавальнай схемай. Па вазе падобны з "Пантэрай"-2, але з таѓсцейшай i рацыянальна нахiленай бранёй i нiзкiм сiлуэтам. Але пакуль дадзеная машына затрымлiвалася. Бо Гiтлеру было мала, што ѓ Е-50 планавалася браня таѓшчынёй з "Тыгра"-2, фюрар патрабаваѓ больш надзейнай i магутнай абароны. Вось, напрыклад у Е-100 борта разам са шчыткамi ѓ 210-мiлiметраѓ таѓшчынi пад нахiлам, i гэта сапраѓды нiчым не праб'еш.
  "Пантэра"-2 была мадэрнiзаваны пад 88-мiлiметровую гармату ѓ 100 ЭЛ даѓжынёй ствала. I пакуль працавала на выдатна.
  Зiмой немцы змаглi выстаяць у цэнтры, i адбiць атакi. А вясной фрыцы аднавiлi наступленне на Каѓказе. З'явiѓся танк "Леѓ"-2, лягчэйшы чым папярэднiк з размяшчэннем трансмiсii i рухавiка адным блокам спераду i папярок. Зразумела куды больш рухомы, але з ранейшай браняй i ѓзбраеннем. I "Тыгр"-3. Дадзены танк быѓ некалькi ѓшчыльнены кампаноѓкай i лепш абаронены, асаблiва бартоѓ у 120-мiлiметраѓ супраць, ранейшы 82, пад нахiламi. Вузкай вежай, i мацней у бранi. Узбраенне зрэшты, таксама памянялася на 88-мiлiметраѓ у 100ЭЛ. Новая гармата рабiла дванаццаць стрэлаѓ у хвiлiну замест васьмi, была больш дакладнай i бранябойнай, чым ранейшая. З'явiѓся i першы Е-75, але гэтая машына таксама не задаволiла вайскоѓцаѓ i, яе запатрабавалi дапрацаваць. Занадта цяжкая - больш за дзевяноста тон, i недастаткова абароненая бартамi.
  Але ва ѓсякiм разе фрыцы мацней, i асноѓны ѓдар вырабiлi ѓздоѓж Волгi ѓ кiрунку Каспiйскага мора. I змаглi прарваць абарону Чырвонай армii, i адрэзаць Каѓказ па сушы.
  Сталiн, апынуѓшыся ѓ адчайным становiшчы, прыгразiѓ выйсцi з вайны i заключыць сепаратны мiр з Германiяй на любых умовах. У ЗША ѓжо ва ѓладзе быѓ iншы прэзiдэнт - рэспублiканец!
  I ён заявiѓ, што на шантаж, яго не возьмеш. Сталiн у адказ прапанаваѓ Гiтлеру перамовы, на любых умовах. Фюрэр гэта праiгнараваѓ.
  Iшло наступленне немцаѓ паспяхова, другi фронт у Закаѓказзе адкрыла Турцыя.
  Усё лiтаральна сыпалася. I вось гiтлераѓскiя орды ѓжо штурмуюць Баку. I здаецца, што няма шанцаѓ.
  Але вось чацвёрка дзяѓчынак-ведзьм ваюе за савецкi горад.
  Наташа дае чаргу па фрыцах, i кiдае босы, хупавай ножкай гранату. Якая падбiвае гiтлераѓскi танк.
  Камсамолка ведзьма крычыць:
  - Слава Расii!
  Потым страляе i Зоя, выкошваючы фашыстаѓ. I босымi пальцамi ножак шпурляе прэзент анiгiляцыi. Граната трапляе ѓ гусенiцу "Пантэры"-2. Машына паварочваецца, сутыкаецца з "Тыграм"-2. I абодва танкi выбухаюць, i расколваюцца.
  Зоя крычыць ва ѓсю глотку:
  - Слава Сталiну!
  Аѓгусцiна дае таксама чаргу. Збiвае салдат вермахта. I босай ножкай кiдае ѓ супернiка гранату i пiшчыць:
  - На славу камунiзму!
  А Святлана, гэта дзяѓчына са светлымi валасамi, як голай пяткай падкiне лiмонку, раздзiраючы фашыстаѓ.
  Дасць трапную чаргу i пракрычыць:
  - Слава вялiкай Айчыне СССР!
  I ѓсе чатыры дзяѓчыны ва ѓсё горла гарлапаняць:
  - Слава Радзiме Бяссмертнай!
  I голымi ножкамi зноѓ кiдаюць прэзенты анiгiляцыi. З такiмi байцамi расце ѓпэѓненасць, што СССР усё роѓна пераможа. Бо ѓ яго такiя адважныя i ѓмелыя ваяѓнiцы!
  Каѓказ фашысты захапiлi i ѓмацавалiся... Але ѓжо час падцiскае: надыходзiць 1946 год. А Масква ѓсё яшчэ не ѓзятая.
  I Амерыка дзярэцца з Японiяй i не здаецца. Ну тады Сталiн зноѓ прапанаваѓ перамiр'е Гiтлеру на любых умовах.
  Фюрэр, якi таксама атрымлiваѓ звесткi ад разведкi, што ЗША ѓжо на мяжы стварэння атамнай бомбы пагадзiѓся на перамiр'е на працягу трох гадоѓ. Але ѓ якасцi ѓмовы СССР павiнен выплачваць Трэцяму Рэйху данiну золатам i сыравiнай, а таксама харчаваннем. Плюс вярнуць усiх ваеннапалонных i перадаць частку абсталявання ваенных заводаѓ.
  Сталiн на ѓсё пагадзiѓся.
  Пасля чаго фашысты пачалi вялiкi наступ у Афрыцы. Яно iшло паспяхова, бо ангельцы саступалi i колькасцю войскаѓ, i дысцыплiнай i якасцю ѓзбраенняѓ. I немцам больш замiнала расцягнутасць камунiкацый, рэльеф мясцовасцi i адсутнасць дарог, чым супрацiѓ войскаѓ саюзнiкаѓ. I чорны кантынент да лета аказаѓся цалкам захопленым фашыстамi.
  Узiмку немцы разам з японцамi пацяснiлi трохi амерыканцаѓ у Цiхiм акiяне i нанеслi янкi каласальныя страты падводнымi лодкамi.
  У сакавiку 1946 гады, немцы актывiзавалi бамбардзiроѓкi Брытанii, выкарыстаючы рэзка ѓзрослая колькасць рэактыѓных самалётаѓ. Як высветлiлася - усё ж бамбавiк лепш балiстычнай ракеты, бо апошняя занадта ѓжо дарагая i недастаткова дакладная.
  Усё мацней выяѓляѓ сябе i падводны флот нацыстаѓ. Страцiѓшы надзею перамагчы немцаѓ авiяцыяй, саюзнiкi таксама прынялiся прамацваць перамоѓны працэс. I заадно паспрабавалi схiлiць Сталiна да адкрыцця нанова фронта.
  Але правадыр усiх часоѓ i народаѓ пакуль чакаѓ. Яму не хацелася зноѓ цягаць каштаны з агню. Тым больш стварэнне ѓласнай рэактыѓнай авiяцыi затрымлiвалася, а распрацоѓка новага танка Т-54 абяцала заняць зашмат часу. Ды фашысты здолелi стварыць на акупаваных тэрыторыях марыянетачныя ѓрады з мясцовых здраднiкаѓ.
  Так што савецкаму войску прыйшлося ваяваць з мiльёнамi сваiх былых грамадзян. А гэта не надта выдатна.
  Ды i Японiя ѓ выпадку чаго намякнула, што калi Сталiн парушыць перамiр'е, то яна адкрые фронт на Далёкiм Усходзе.
  Так што немцы маглi рыхтаваць без перашкод высадку дэсанта ѓ Брытанii. Праѓда былi пэѓныя цяжкасцi: шмат не толькi англiйскiх, але i сухапутных амерыканскiх войскаѓ размяшчалася ѓ метраполii. Пакуль ЗША ваявалi ѓ асноѓным на моры, i маглi дазволiць сабе ѓзмацнiць войскi ва ѓласна ѓ самой Англii.
  Гэта i выклiкала цяжкасцi. Акрамя таго саюзнiкi саступаючы ѓ якасцi авiяцыi мелi занадта шмат самалётаѓ - кампенсуючы тэхналагiчную перавагу колькасцю.
  Таму Дзмiтрый Сакалоѓскi апроч удараѓ па сухапутных цэлях, вёѓ паляванне i за самалётамi супернiка. А ѓ сне ён ужо апынуѓся ѓ целе прыгожай дзяѓчыны!
  Тут дзяѓчына-штурмавiк-вундэркiнд прадставiла сябе за штурвалам самалёта. Вось ён рэактыѓны МЕ-262 найноѓшы мадыфiкацыi са стрэлападобнасцю крыламi. I на вялiзнай хуткасцi атакуе як паветраныя, так i наземныя цэлi.
  Басаногая прыгажуня Дзмiтрый Сакалоѓскi ѓ сваiм дзявочым целе, спрытна спраѓляецца са знiшчальнiкам. Адкрывае агонь на паражэнне пры дапамозе босых ножак. I загараюцца англiйскiя самалёты, падаюць прабiтыя амерыканцы.
  А па правую руку ад прыгажунi Дзiмкi дзяѓчына Арабэла. Якая, таксама з'яѓляецца вялiкiм лётчыкам-асам. I вядзе, пускаючы веерам авiяцыйныя снарады, нiбы крылатая валькiрыя.
  Змiцер Сакалоѓскi паказвае ёй кулак, пляскае босай, точанай дзявочай ножкай, i крычыць:
  - Так трымаць!
  Дзяѓчына захоплена адказвае, паказваючы кулак у адказ:
  - Ёсць так трымаць!
  Вось насустрач Дзмiтрыю Сакалоѓскаму вылятае чатырохматорны бамбавiк. Лётчык-тэрмiнатар падбiвае яго з 30-мiлiметровых авiягармат, усклiкаючы.
  - Лепш завалiць аднаго маманта, чым сотню пацукоѓ, лепш разбiць аднаго героя, чым тысячу трусоѓ!
  Арабэла ѓ адказ палiць з развароту ѓ прыёме "бочка" i ѓсклiкае:
  - Два жывыя сябры добра, чатыры мёртвыя ворага, яшчэ лепш!
  I ад яе трапленняѓ выбухаюць, нiбы выбудаваны ѓ шэраг шэраг - самалёты!
  Дзмiтрый Сакалоѓскi скалiць у дзявочай усмешцы беласнежныя зубы. I зноѓ страляе...
  Яму хочацца спяваць, нешта ваяѓнiчае.
  Я супермэн Стваральнiк светабудов,
  Вырашыѓ, што буду кiраваць на стагоддзi!
  I шмат пад пятай маёй стварэнняѓ,
  У рэальнасцi любая ведай мара!
  
  Прыгожа ствараць i ткаць багата-
  Магу я прамянiстыя дываны...
  Хто непакорны цвёрдая адплата -
  Пойдуць у геенну дзецi сатаны!
  
  А мяне ѓсiм сэрцам дзецi кахае,
  Атрымае ѓсё, што хоча да пупа!
  Адну ѓзнагароду толькi ѓручаюць суддзi,
  Каму хапiла здаровага розуму!
  
  Кахаю Я будаваць у космасе харомы,
  Грамады ѓ светабудове запярэчыць.
  Але да чаго капрызныя, ведайце Багi,
  Для iх дробязь перапынiць вам жыцця нiтку!
  
  Падарунак будзе, а яму даважка,
  Каб не поѓзаѓ дурны чалавек...
  Пусцяк тварыць i мне не цiкава,
  Няхай памiдорам стане i генеральны сакратар!
  
  Сплятаю з сузор'яѓ павуцiнне,
  Здольны з мезенца збiць квазар...
  Не трэба мне нi свечкi, дзесяцiну -
  Я чалавеку шчодра сам аддам!
  
  Неѓмiручасць будзе, i ѓ прыгожай сукенцы,
  Да цябе нявеста ѓ вечнасцi прыйдзе...
  Ты будзеш, нiбы цар вялiкай шляхты,
  I без перапынку райскi ѓ шатах рахунак!
  
  Гарэмы i сералi - гэта дробязь,
  Рэальнасць толькi Бога папрасi...
  Але трэба людзi самi шчасце рабiць,
  А не лямантаваць, толькi: Госпадзе выратуй!
  З кожным словам, хтосьцi ды падаѓ узарваны або збiты. А прыгажуня Арабэла, дрыгаючы голымi ножкамi, iмчалася разам з iм i пагульваю босымi пальчыкамi, нацiскаючы на гашэткi авiягармат. I таксама пападаючы...
  Вось яны расстралялi баявыя камплекты i ляцяць зваротна.
  Арабэла пытаецца басаногу прыгажуню з пышнымi грудзьмi i раскошнымi сцёгнамi Дзмiтрыя:
  - Ты чароѓная дзяѓчынка ... Я заѓсёды хацела быць падобнай на цябе!
  Дзяѓчына-штурмавiк-вундэркiнд ахвотна адказвае:
  - I я б марыѓ, стаць такi, як ты! Хаця...
  Тут Дзмiтрый Сакалоѓскi сцямiѓ, што змарозiѓ лухту. I ѓвогуле як гэта мужыку iмкнуцца быць падобным на бабу?
  Арабэла, зрэшты, не разгубiлася i выдала несмяротны афарызм:
  - Лепш быць жанчынай, чым бабай!
  Дзмiтрый Сакалоѓскi пагадзiѓся:
  - Не кожны ѓ штанах мужчына, не кожны ѓ спаднiцы баба!
  Арабэла кiѓнула галавой i заѓважыла:
  - Лягчэй спакусiць сотню жанчын, чым падарыць адной панадлiвую мару!
  Ужо на аэрадроме абедзве дзяѓчыны, абнялiся i пацалавалiся - якiя яны ѓсё ж такi чароѓныя. Трохi палашчыѓ адзiн аднаго, пацерлiся пунсовымi саскамi, злiлiся яркiмi як пялёсткi руж вуснамi. Як гэта прыемна лашчыць жаночае цела.
  Але некалi асоба цiскацца - трэба спяшацца на новы вылет. I зноѓ наносiць Англii зруйнавальныя ѓдары з паветра. Пакуль Брытанскi леѓ не будзе канчаткова зрынуты!
  Вось акрамя паветраных цэляѓ любiмая работа Дзмiтрыя Сакалоѓскага - знiшчэнне танкаѓ. Наносiш па iх удары з паветра. Асаблiва панадлiвая мэта "Тарцiла" - машына, якая важыць восемдзесят тон! Сапраѓды монстар - усiм монстрам монстар!
  Зрэшты, у немцаѓ ужо ёсць на ѓзбраеннi серыйны Е-100, нешта накшталт "Маѓса", але з больш шчыльнай кампанавальнай схемай, нiжэй сiлуэтам i лягчэй. Новая машына ѓжо магла развiваць дастатковую для бою хуткасць.
  Наогул Змiцер Сакалоѓскi ѓяѓна ѓявiѓ сабе ѓжо гатовыя да траѓня 1945 гады новыя танкi серыi "Е". З кампаноѓкай скрынкi перадач на самiм рухавiку: прысадзiстыя, з доѓгiмi стваламi.
  Самая масавая машына "Е"-50 супастаѓная вагай i ѓзбраеннем з "Пантэрай"-2, але значна нiжэй сiлуэтам, i таѓсцейшай, асаблiва па бартах нахiленай браняй. I "Шэрман" i "Чэрчыль", i "Першынг", далёкiя па сваiх тактычных i баявых характарыстыках ад гэтай нямецкай машыны.
  I калi яна з'явiцца на полi бою, дык ёй папросту не будзе роѓных!
  А яны ѓжо гатовы i "Е"-50, i "Е"-75. Другая машына з 128-мiлiметровай гарматай проста цуд танкабудавання. Як дзюбне, што мала не здасца нават "Тартыле".
  I вось i басаногая ваяѓнiца Дзмiтрый Сакалоѓскi ѓжо ѓ танку, разам з прыгожым дзявочым экiпажам. У грозным, "Е"-100 прыстасаваным перамяшчацца нават пад вадой. Вось экiпаж з эльфiйкамi, у iм Дзмiтрый Сакалоѓскi пяты, а дзяѓчат з вострымi вушкамi, чацвёра, нырае ѓ тоѓшчу Атлантычнага акiяна. I плыве там, разразаючы марскую роѓнядзь, гэта субмарына на гусенiцах.
  Трэба перасекчы Ламанш у самым вузкiм месцы. Выскачыць на ѓзбярэжжа, правесцi абстрэл i вярнуцца назад.
  Эх, умеѓ жа нямецкi генiй ствараць шэдэѓры вайсковай думкi. Напрыклад, землярыйныя танкi. Дэмакратычная форма праѓлення аказалася неэфектыѓнай для Германii. Якi ѓзнiк крызiс у апошнiя гады? Так разгулялiся рознага кшталту тэрарысты i эмiгранты! А хто вiнаваты? Найперш слабасць уладаѓ!
  Але вось зараз iх машына з двума гарматамi выскоквае з марскiх глыбiнь.
  Змiцер Сакалоѓскi, якi стаѓ у сне дзяѓчынай пры дапамозе босых пальцаѓ сваiх нiжнiх дзявочых канечнасцяѓ, страляе асколачнымi снарадамi па гарматах ангельскай, берагавой батарэi. Ангельцаѓ падкiдвае вышэй, i пераварочвае дагары нагамi.
  Вось гэта сапраѓды татальны шык!
  Чамусьцi ѓ галаве ѓ Дзмiтрыя Сакалоѓскага пранеслася руская песня:
  - Фатальны год, можаце мне не верыць - тысяча дзевяцьсот дзевяноста дзевяць! Д'ябал паверне залатымi рагамi, тры дзявяткi да верха нагамi!
  А тут у асобе гiтлераѓскiх войскаѓ увайшлi д'яблы на англiйскую зямлю. Вось аранжавая эльфiйка як лупанет з цяжкай 128-мiлiметровай гарматы.
  I выбух трыццацiкiлаграмовага снарада, падняѓ уверх да пякельных нябёсаѓ варожы дзот.
  Пры дапамозе босых пальцаѓ точаных ножак Змiцер Сакалоѓскi страляе са сваёй кароценькай гарматы, i пазiрае на дзяѓчын. Як яны прыгожыя, у сваiм адкрытым бiкiнi. Не дзяѓчына, а проста цуд прыроды. Так з iмi жадаецца заняцца каханнем... Не Карл Маркс усё, жа не зусiм мае рацыю. Вось у iм жаночая iснасць, i плоць чароѓнай дзяѓчынкi, але ѓсё роѓна цягне на самак. Да iх грудастым, блiскучым целам.
  Ён душой мужык, так мужыком i застанецца назаѓжды, у якiя ж спакусы яго не ѓводзiѓ бы бязлiтасны лёс.
  А тут во, паѓдрымоце пешага ходу i летуценняѓ так прыемна... Ты ѓяѓляеш сабе ѓ багатым уяѓленнi перамогу Трэцяга Рэйха...
  Яшчэ не канчатковую, але ѓсё да гэтага iдзе!
  Вось палiш па батарэях, а дзяѓчына з сiнiмi валасамi палiвае з кулямёта, нiшчачы ангельскiх пяхотнiкаѓ. Падаюць забiтыя чарнаскурыя, з iх вылiваецца такая ж, як i ѓ белых, пунсовая кроѓ. Вайна натуральна стан чалавека...
  Або як сказаѓ адзiн фiлосаф: ваяваць цяжэй, чым дыхаць, але значна натуральней!
  Дзяѓчыны што цiкава, вельмi любяць пры стральбе выкарыстоѓваць свае доѓгiя, хупавыя пальчыкi ног. Што ж - усё роѓна якога колеру котка, абы яна лавiла мышэй. Так i ѓ дачыненнi да дзяѓчынак - не мае значэння, якiя часткi цела, абы выдатныя.
  Вось ваяѓнiца-эльфiйка дакладным стрэлам адарвала параѓнальна невялiкую вежу "Чэрчылю".
  Няма вызначана ѓ Змiцера Сакалоѓскага, з'явiлася жаданне скласцi песеньку, i штурмавiк-вундэркiнд павёѓ склад;
  Марыѓ з пялёнак стаць крутым салдатам,
  Лётаць на самалётах, i страляць...
  А можа юнгай i вялiкiм пiратам,
  Хоць на моры ты ѓсяго толькi зман!
  
  Хацелася ѓ ратнай справе - мне хлапчуку,
  Наймагутнае прызнанне мець...
  Вучыцца бою трэба не па кнiжцы,
  Iнакш станеш дурным як мядзведзь!
  
  Чытаѓ я ѓ дзяцiнстве пра лiхiх карсараѓ,
  Пра абардаж i рэзкiя скачкi...
  Хоць можаш стаць ты ахвярай камiсараѓ,
  Але баязлiвасць, то хлапчуку не з рукi!
  
  Чаго жадаеш, тое заѓсёды даможашся,
  Любая справа спрачацца заѓсёды...
  I над пiратам таксама свецiць сонца,
  А калi бура таксама не бяда!
  
  Ды шыбенiца таксама пагражае,
  Кат жорсткi ставiць эшафот...
  I не знойдзе разбойнiк месца ѓ раi,
  Яго геена ѓ апраметнай чакае!
  
  Калi мяне злавiлi да Езуса,
  Адчайна я просьбу звярнуѓ...
  Паддаѓся, каюся гнюснаму спакусе,
  Хацеѓ дзяѓчынак, маляѓнiчых машын...
  
  Адказаѓ Бог: што няма табе прабачэньня,
  I чакае толькi Сатана...
  Кат ударыѓ ураз без прамаруджання,
  I адкацiлася з плахi галава!
  
  I я ѓ пекле, але ведайце, не пакутую,
  З чарцямi можна таксама гарэлку пiць...
  I смачна той лiкёр зараз глытаю,
  Якiм запiваюць торт i дзiчыну!
  
  Ды гэта месца проста ды пiратаѓ,
  Ёсць д'яблыцы - цялушкi на ѓра...
  Такая апынулася тут адплата,
  Шампанскае, вiно, шашлык з ранiцы!
  
  Гуляѓ я ѓ пекле пяцьсот стагоддзяѓ,
  Але вось прыйшоѓ Вялiкi Iсус...
  I скончыѓ пекла без усялякiх выклiчнiкаѓ,
  Быѓ у апраметнай у шчасцi - сягоння пусты!
  У геене я зараз пакутую моцна,
  Ды дакладна позна каяцца ѓ пекле...
  Жадалася апранацца з дамай стыльна,
  Не ведаѓ, што сягоння ѓ пекла патраплю!
  
  Таму ѓрок iншым пiратам,
  Жывiце сапраѓды, будзеце мэт...
  Хоць, нажаль, невялiкi заробак,
  Як вырвацца нам з патрэбы ланцугоѓ?
  Добрая песня i выдатны бой... Яны разрадзiлi баявы камплект i вяртаюцца назад. Эльфiйкi хорам усклiкнулi:
  - Ды прыбудзе з намi сiла!
  Iзноѓ выдатны, сучасны танк сыходзiць у мора. I невялiкая глыбiня, не перашкода машыне якая працуе на перакiсе вадароду.
  Як немцы рыхтуюць высадку ѓ Брытанii, а Сталiн тым часам залiзвае раны. Вось ужо чэрвень... Праходзяць выпрабаваннi землярыйныя танкi, якiя пад Ламаншам павiнны прарыць тунэлi i выйсцi ѓ Брытанскай метраполii.
  Прыгожыя дзяѓчыны ѓ адным пунсовым i сiнiм бiкiнi забралiся ѓ землярыйны падобны на дэльфiна кулямётны танк. Яны ѓсеклi другую хуткасць, i машына плаѓна сышла ѓ грунт. Новая зброя, якая магла пераадолець любую лiнiю абароны. Пышныя ваяѓнiцы перамяшчалi босымi пальчыкамi рычажкi, кiруючы танкам.
  А якiя ѓ дзяѓчынак постацi, i пышныя грудзi, ледзь прычыненыя бiкiнi. На iх можна любавацца гадзiнамi. I хто ѓ войску найлепшы? Канешне ж дзяѓчына.
  Але навукоѓцы Трэцяга Рэйха распрацоѓваюць не толькi землярыйныя агрэгаты, i iншую жалезную тэхнiку. У лагерах смерцi доктара працуюць над стварэннем воiна - чалавека будучынi. Вось калi ѓ чалавечае цела перасадзiць ген пацука? Цi таракана? Наколькi ѓзнiмуцца яго баявыя якасцi?
  I ѓжо ёсць некаторыя вiды пачвар для войн, а таксама воiны-зомбi. Апошнiя сапраѓды iснуюць ужо некалькi год. У зомбi можна ператварыць любога чалавека. Але iх баявыя якасцi аказалiся сумнеѓнымi - занадта ѓжо тупыя. Не апраѓдваюць выдаткаѓ на стварэнне i могуць адкрыць агонь па сваiх жа войсках.
  Так што ѓ серыйную вытворчасць для франтоѓ зомбi не паступiлi. Але затое з iх можна рабiць працоѓных нiзкай квалiфiкацыi i вырабляць, напрыклад найпростыя самалёты i планёры. Для высадкi ѓ Брытанii прыгатавана мноства планёраѓ.
  Але ёсць i сакрэтная, асаблiвая зброя: дыскалёты! Тое чаго не ѓдалося паѓтарыць i ѓ дваццаць першым стагоддзi. Лепшыя навукоѓцы ѓ канцлагерах, распрацавалi зброю, якая валодала ѓнiкальнымi характарыстыкамi. Хуткасць ужо дасягала трох-чатырох гукавых, але самае галоѓнае дзякуючы ламiнарнай бруi дыскалёты апынулiся непаражальныя для стралковай зброi.
  А самi маглi збiваць машыны ѓ паветры - хаця б шляхам тарана.
  I зноѓ Дзмiтрый Сакалоѓскi прадстаѓляѓ за штурвалам дыскалёта дзяѓчат. У войску Трэцяга Рэйха - жанчыны былi рэдкай з'явай. Але ѓ сваiх марах, чаму не ѓяѓляць дзяѓчынак. З рознакаляровымi прычоскамi, стройных, спартыѓных, грудастых з мiнiмумам адзення, цi зусiм голых!
  Эх, калi ѓвесь свет складаѓся з адных толькi дзяѓчын, i ён Ёган заставаѓся адзiным мужчынам. I як бы ён тады разгарнуѓся?
  Прамянiстая Шарлота на дыскалёце, усмiхаецца, а яе чырвоныя валасы веюць па ветры, нiбы пралетарскi сцяг. Якi ѓ яе пародзiсты, юнаку твар, i выпуклая грудзi, стан тонкая з магутнымi, шырокiмi сцёгнамi. Яе трусiкi тоненькiя нiбы нiтачка, i дазваляюць бачыць усе дзявочыя любаты!
  А сам дыскалет падобны на праславутыя лятаючыя талеркi. Паднiмаецца вертыкальна, амаль бясшумна... Даволi вялiкая, i дарагая машына. Пры наборы хуткасць яе абцякаюць магутныя, паветраныя струменi - здольныя зносiць i кулi, i снарады. Такiм чынам дыскалет у руху непаражальны.
  Праѓда ѓ гэтым ёсць i мiнус: сама лятаючая талерка таксама не можа весцi агонь, але... Па-першае, дыскалет здольны таранiць любыя самалёты супернiка. I улiчваючы хуткасць, ён яе не сысцi нiводнаму лятаючаму апарату. Па-другое, можна выключыѓшы струмень, выкiнуць радыёкiраваную бомбу-снарад i ѓразiць цэль! I тут жа зноѓ уключыць...
  Акрамя таго ѓжо iдуць распрацоѓкi рознага роду прамянёмаѓ, якiмi плануецца абсталяваць лятаючыя талеркi. Вы скажаце фантастыка! Але хто яго ведае, на што здольны фашызм, праглынуѓшы столькi рэсурсаѓ планеты Зямля.
  Сiстэма кiравання дыскалетам самая сучасная з дапамогай джойсцiка. Ён праходзiць баявое выпрабаванне. Брытанiя i Амерыка ѓсё яшчэ моцныя ѓ авiяцыi, i чаму "лятаючай талерцы" не зрабiць паветраныя шэрагi супернiка радзей?
  Шарлота такая сiмпатычная, капiтал гэтага карабля. Экiпаж складаецца з пяцi дзяѓчат. Яны, то садзяцца ѓ крэслы, то ѓскокваюць, тузаюць голымi, шакаладнымi ад загару ножкамi. Iх босыя пальчыкi кладуцца на джойсцiкi. Як гэта эратычна, блiшчаць нафарбаваныя, хупавай формы кiпцiкi, па галёнкi прабягаюць пад загарэлай скурай жылкi.
  Дзявочы экiпаж, гэта тое, пра што марыць малады мужчына, якi апынуѓся ѓ войску. Тое, што прыносiць перамогу i поспех.
  Вось дыскалет набраѓ хуткасць i дзiѓнай хуткасцю дасягае берагоѓ Брытанii. I з усяго размаху таранiць першыя тры ангельскiя знiшчальнiкi, што трапiлiся лятаючай талерцы на шляху. Ламiнарны струмень збiвае машыны iмперыi льва. Тыя, губляючы крылы, падаюць унiз.
  Шарлота з задаволеным выглядам прамаѓляе:
  - А страшная такая i такая страшная... Я не нафарбаваная страшная i нафарбаваная!
  I пускае ѓ адказ на спробы новых англiйскiх знiшчальнiкаѓ абстраляць агрэсiѓныя смяшкi!
  А вось зараз лятаючая талерка робiць разварот i размазвае амерыканскi штурмавiк Р-51, якому не дапамагаюць нi рэактыѓныя ракеты, нi восем кулямётаѓ. Вялiкая гэта ѓсё ж сiла.
  Басаногая дзяѓчына Дзмiтрый Сакалоѓскi падумаѓ, што ѓсё ж такi здурнелi амерыканцы, што ѓлезлi ѓ вайну з Германiяй. Так яны толькi сыгралi на руку СССР. Дапамаглi свайму злейшаму ворагу. А маглi б расправiцца з Расiяй нямецкiмi рукамi!
  А зараз непаражальны дыскалет нiшчыць усю iх авiяцыю. А гэта для Брытанii вельмi кепска.
  А для Амерыкi яшчэ горш. Зламаѓшы Брытанскi хрыбет, можна будзе паспрабаваць перабрацца i праз акiян.
  Шарлота зiхоцячы смарагдавымi вачамi, вымаѓляе на распеѓ i ѓ рыфму:
  - Мы сокаламi глядзiм, арламi парым... Мы ѓ вадзе не тонем, у агнi не гарым!
  Асляпляльная бландынка Гертруда ѓ адказ выдае:
  - Якi боль, якi боль... Германiя супраць Брытанii - сто - нуль!
  Дыскалет можа лятаць даволi доѓга. Сакрэт яго рухавiка не быѓ разгаданы i ѓ дваццаць першым стагоддзi. Толькi запас ходу ѓ лятаючай талеркi каласальны - можна i да Нью-Ёрка лётаць. I рухi такiя вось зламаныя, нiбы машына пазбаѓленая iнэрцыi.
  Што не знiшчальнiк або бамбавiк трапiцца - тое змалоць у пацяруху аладка.
  А потым пачынаюць сыпацца на Лондан бомбы, што скiдаюць з найноѓшых, нямецкiх бясхваст. I гэта вельмi эфэктыѓна.
  22 чэрвеня 1945 гады, немцы i японцы высадзiлi дэсант у Аѓстралii. Гэта своеасаблiвая генеральная рэпетыцыя маючага адбыцца штурму Брытанii. I дыскалет заляцеѓ нават туды.
  Ад брытанскага марскога флота застаюцца толькi ражкi ды ножкi. У немцаѓ з'явiлiся ѓ серыйнай вытворчасцi аднамесныя падводныя лодкi. Яны топяць ангельскiя караблi, а самi практычна неадметныя ѓ воднай тоѓшчы.
  А тарпеды што наводзяцца на шум, цi цеплыня... Чаго толькi ѓ немцаѓ няма! Лепшыя навукоѓцы з усяго свету, пад рулямi аѓтаматаѓ, пад Трэцi Рэйх працуюць. I змушаныя, укалываць, узмацняючы германскую моц.
  Вось i ѓ Аѓстралii рухаюцца хупавыя, мiнiяцюрныя Е-10 з нiзкiм сiлуэтам, i размяшчэнне экiпажа лежачы. Яны, нягледзячы на малую вагу, супастаѓныя з "Чэрчылем" ва ѓзбраеннi i бранiраваннi, але пры гэтым куды хутчэй i манеѓраней. I ѓ такiх машына размясцiлiся дзяѓчаты.
  Ляглi пары, i кiруюць танкамi, ссякаючы ангельскi накiп!
  
  КАЛI Б ПАПАНАЦЬ ВЫРАТАЛА БЫ МАРСЕЛЯ
  Падарожнiца ѓ часе Наташа Белая, выпадкова таксама ѓмяшалася. Аднаго маладога лётчыка Люфтвафэ пашкадавала, i падхапiла яго сiлавым падхватнiкам, калi той выпадкова разбiѓся ад тэхнiчнай няспраѓнасцi. I трэба ж атрымаецца, што iм аказаѓся Ханс-Ёахiм Марсэль, уладальнiк некалькiх рэкордаѓ авiяцыi. Уключаючы шэсцьдзесят адзiн самалёт збiты за месяц, i семнаццаць самалётаѓ за дзень. I першы нямецкi лётчык якi перавысiѓ бар'ер у сто пяцьдзесят збiтых самалётаѓ.
  Прычым яго дасягненнi былi пацверджаны англiчанамi, i нiхто столькi самалётаѓ саюзнiкаѓ не збiваѓ.
  Так што Наташа Белая выратавала зусiм выдатную асобу, якая вяла рэальныя баi i стала сапраѓдным феноменам. Але здавалася б што нават такi фенаменальны ас не ѓ сiлах у адзiночку змянiць ход вайны.
  Але справа не толькi ѓ колькасцi, але i ѓ якасцi. А Марсэль здолеѓ збiць самалёт з самiм Мантгомеры, i ѓслаѓлены ангельскi генерал загiнуѓ. Гэта прывяло да зрыву аперацыi "Паходня", якая была адкладзена не нявызначаны час. Дакладна таксама, як i высадка амерыканцаѓ у Марока. Што таксама вельмi iстотна. Але самае галоѓнае Гiтлер паспеѓ адчуць, што пад Сталiнградам рускiя намышляюць наступ з флангаѓ i паспеѓ распачаць прэвентыѓныя меры. У вынiку чаго фрыцы прыкрылi слабыя месцы i змаглi ѓ канцы лiстапада адбiць савецкi наступ.
  I тым самым утрымалiся пад Сталiнградам i на Волзе. Досвед Ржэѓска-Сычоѓскай аперацыi паказаѓ, што, калi фашысты гатовыя, яны здольныя адлюстроѓваць наступ праѓзыходных па колькасцi савецкiх войскаѓ.
  Ангельцы сталi наступаць пазней, калi войскi Роммеля былi ѓжо гатовыя да адбiцця атакi. I сам Роммель вярнуѓся з водпуску. У вынiку чаго атака ангельцаѓ доѓжылася пятнаццаць сутак i была адбiтая з каласальнымi стратамi.
  
  Нягледзячы на тое, што немцы ѓтрымалi фронт, Гiтлер аб'явiѓ татальную вайну i мабiлiзацыю. Выпуск узбраенняѓ у Трэцiм Рэйху рэзка ѓзрос. А авiяналёты з боку саюзнiкаѓ рэзка зменшылiся. Фрыцы сталi збiраць сiлы для новага наступу.
  Марсэль перавысiѓ колькасць збiтых самалётаѓ у трыста, i стаѓ першым лётчыкам i ваяром Люфтафэ атрымаѓшым паѓторна Рыцарскi Крыж Жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi. А ѓ лютым 1943 года колькасць збiтых Марсэлем самалётаѓ дасягнула пяцiсот, за што ён быѓ узнагароджаны спецыяльна зацверджанай з гэтай нагоды ѓзнагародай: Рыцарскiм Крыжам Жалезнага Крыжа з залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi. Стаѓшы першым узнагароджаным гэтым ордэнам.
  Марсэль стаѓ сапраѓднай легендай i яго баялiся, як агню. А можа, нават i мацней, чым полымя.
  У снежнi Сталiнград быѓ канчаткова ѓзяты немцамi пад кантроль. I фашысты сталi рыхтаваць новы наступ. У атацы павiнны былi прыняць удзел i "Тыгры", i "Пантэры", i "Фердынанда". Выкарыстоѓваючы працоѓную сiлу з Афрыкi i працу зняволеных у тым лiку i габрэяѓ. Пагрозы прайграць вайну ѓ Трэцяга Рэйха пакуль не было i габрэяѓ масава не нiшчылi. А значыць i працоѓнай сiлы пабольш. I выпускаюцца i танкi, i самалёты, i iншая тэхнiка.
  Брытанiя i Амерыка фактычна пусцiлi вайну супраць Трэцяга Рэйха на тормазы. Тым больш вельмi моцна iх даставалi падводныя лодкi. Якiя палявалi ваѓчынымi зграямi i тапiлi мноства караблёѓ.
  Гiтлер таксама ѓзмацнiѓ i Роммеля, танкамi i авiяцыяй. I вось фашысты ѓ канцы красавiка пачалi наступленне ѓ Егiпце. На гэты раз больш паспяховае, i ѓ вынiку яго, англiйскiя войскi аказалiся цалкам разгромленымi. I гэта было поѓнае паражэнне iмперыi льва.
  Фашысцкiя войскi ѓступiлi ѓ Палестыну, i прарвалiся да Iрака. I заадно ѓзялi пад кантроль Суэцкi канал. I прасунулiся, захоплiваючы Кувейт. I iншыя нафтавыя свiдравiны. I гэта было вельмi агрэсiѓна i крута.
  А канцы траѓня пачалося наступленне вермахта на Волзе, з прасоѓваннем на паѓднёвым кiрунку.
  Гiтлераѓцы спрабавалi прарвацца да Каспiйскага мора, i захапiць Астрахань. Гiтлер у дадзеным выпадку абраѓ самы ѓразлiвы кiрунак для Чырвонай армii i самы эфектыѓны.
  У баях прыняѓ удзел i танк "Леѓ". Але дадзеная машына валодаючы занадта вялiкай вагай у дзевяноста тон, не занадта добра сабе паказала. I яе забракавалi. Затое нядрэнны быѓ i Фоке-Вульф. А ѓ канцы чэрвеня на ѓсходнi фронт прыбылi Марсэль. Яго з'яѓленне было нiбы пранеслася камета. I цэлая маса збiтых савецкiх самалётаѓ. Да канца лiпеня Марсэль давёѓ колькасць збiтых самалётаѓ да тысячы i атрымаѓ за гэта Вялiкi Крыж Жалезнага Крыжа, узнагарода якая была да гэтага, толькi ѓ Германа Герынга, за Францыю i не надта заслужаная. Марсэль вельмi баявы хлопец, i Гiтлер яго любiѓ. Такi лётчык аказаѓся: проста неспасцiжны феномен.
  Гiтлераѓцы выйшлi да Каспiйскага мора адрэзаѓшы Каѓказ па сушы. А Турцыя ѓзяла i адкрыла другi фронт у Закаѓказзе. I Чырвонай армii стала яшчэ цяжэй.
  I немцы сталi прасоѓвацца ѓздоѓж узбярэжжа Каспiйскага мора. I фашысты прасоѓвалiся з вялiкiм поспехам. I да канца верасня, немцы ѓжо ѓступiлi на тэрыторыю Азербайджана. I там такiя баi закiпелi.
  Сталiн загадаѓ наступаць у цэнтры, кiнуѓшы туды ѓсе свае сiлы... Немцаѓ удалося нават пацяснiць, рашуча прарваѓшы фронт. Прыйшлося фашыстам часова прыпынiць наступ, i кiнуць у бой новыя сiлы. Але перавага ѓ сiлах адбiлася.
  Гiтлераѓцы адбiлi наступленне савецкiх войскаѓ, i працягнулi зiмой наступаць на Каѓказе. I яны ѓжывалi найноѓшы рэактыѓны самалёты, новых мадэляѓ.
  А Марсэль ужо перавысiѓ дзве тысячы збiтых самалётаѓ. За што быѓ узнагароджаны, новай узнагародай дыяментавай зоркай Рыцарскага крыжа Жалезнага крыжа, са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi.
  А пад Баку ѓжо такiя баi, вельмi жорсткiя.
  Баявыя дзеяннi паказалi, што жанчыны: зусiм не слабое звяно i ѓмеюць нядрэнна бiцца. I несцi пры гэтым менш страт, чым мужчыны. Ваяѓнiцы бiлiся i ѓ пяхоце, босымi ножкамi шлёпаючы па гарачых пясках пустынi Сахара. I асвоiлi танкi. Выпрабаваѓшы "Тыгр", у баях з Брытанiяй.
  Зрэшты, нядрэнна б'юцца i савецкiя дзяѓчаты на СУ-100.
  Хаця становiшча Расii i здаецца безнадзейным. Але ваяѓнiцы разам з Лiзаветай ваююць нiбы арлiцы.
  Кацярына нацiскае босымi пальчыкамi ножак на рычажок. Пасылае снарад якi прабiвае гiтлераѓскую машыну Е-50 у борт i раве:
  - За вялiкi чырвоны i барвовы камунiзм!
  Алена таксама лупанула з гарматы выкарыстоѓваючы голую, хупавую ножку. Яна сапраѓды ѓразiла танк супернiка.
  Дзяѓчынка прачырыкала:
  - За маю цудоѓную Расiю!
  Эфрасiя агрэсiѓна заѓважыла, ведучы вельмi трапны агонь:
  - Слава нашай Айчыне!
  I таксама выкарыстоѓвае босыя, точаныя ножкi.
  Савецкая машына вельмi моцная i баявая. А страляе практычна трапна.
  СУ-100 здольная прабiць Е-50 у борт. Але дзяѓчыны нават у iлоб яе прабiваюць пападаючы ѓ заману цi ѓсутыч. I дзiвяць метал наскрозь.
  Лiзавета, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, стрэлiла ѓ супернiка. I прачырыкала:
  - З блакiтнага ручайка...
  Кацярына таксама пальнула, на гэты раз нацiснуѓшы на рычажок пунсовым саском i прабуркавала:
  - Пачынаецца рака...
  Алена, агрэсiѓна выскаляючыся, i шыпячы, выдала:
  - Ну, а сяброѓства пачынаецца...
  I голай пяткай таксама нацiснула на рычажок.
  Эфрасiя прабуркавала, ведучы агонь па непрыяцелю:
  - З усмешкi!
  Дзяѓчыны працуюць на СУ-100 вельмi актыѓна. I разбураюць варожую тэхнiку.
  А на подступах да Бака пiянеры рыюць акопы. Тут хлопцы розных нацыянальнасцей. Шмат у прыватнасцi i светлых галовак мiльгае. Ёсць i рыжыя i чорныя i русыя дзецi.
  Адно iх аб'ядноѓвае: вера ва ѓрачыстасць камунiзму i босыя ножкi. Зразумела, што не ва ѓсiх падчас вайны ёсць абутак, i таму ѓ знак салiдарнасцi ѓсе дзецi фарсяць голымi, круглымi пятачкамi. Зiма ѓ Закаѓказзе даволi мяккая, i калi рухаешся i працуеш рыдлёѓкамi холаду не такiя i страшныя.
  Дзецi працуюць з энтузiязмам, i спяваюць:
  Узвейцеся вогнiшчамi, сiнiя ночы,
  Мы пiянеры - дзецi працоѓных...
  Наблiжацца эра светлых гадоѓ,
  Клiч пiянераѓ - заѓсёды будзь гатовы!
  Клiч пiянераѓ - заѓсёды будзь гатовы!
  I вось зноѓ гучыць сiгнал трывогi. Хлопчыкi i дзяѓчынкi скачуць на дно акопа. А зверху ѓжо пачынаюць iрвацца снарады: працуе варожая артылерыя.
  Пашка з прасiла Машку:
  - Ну, ты думаеш, мы ѓстоiм?
  Дзяѓчынка ѓпэѓнена адказала:
  - Устоiм хоць раз, у самы цяжкi час!
  Пiянер Сашка лагiчна адзначыѓ:
  - Наш гераiзм непахiсны.
  Хлопчык пастукаѓ голай падэшвай па камянях. Мабыць хлапчук набiѓ сабе самавiтыя мазалi.
  Дзяѓчынка Тамара заѓважыла:
  - Мы будзем змагацца не ведаючы страху,
  Мы будзем секчыся не кроку назад...
  Хай густа прасякнута крывёю кашуля -
  Больш ворагаѓ звярнi вiцязь у пекла!
  Хлопчык Руслан, пiянер з чорным валасамi, адзначыѓ:
  - Мiнуць стагоддзi, надыдзе эпоха,
  У якой не будзе пакуты i хлуснi...
  За гэта бярыся да апошняга ѓздыху -
  Служы сваёй Радзiме, ты ад душы!
  Хлопчык Алег, худзенькi i бялявы прачырыкаѓ, вершы:
  Няма не згасне зоркi,
  Погляд сакалiны, арлiны...
  Голас народа звонкi
  Шэпт прыцiсне змяiны!
  
  Сталiн жыве ѓ маiм сэрцы,
  Каб мы не ведалi смутку,
  У космас адчынiлi дзверцы,
  Зоркi над намi зiхацелi!
  
  Веру ѓвесь свет прачнецца,
  Будзе канец фашызму...
  I заззяе Сонца,
  Шлях асвяцiѓшы камунiзму!
  Хлопчыкi i дзяѓчынкi дружна заапладзiравалi.
  Але вось ужо ляцяць рэактыѓныя штурмавiкi i скiдаюць бомбы. I гэта агрэсiѓны заход.
  Алег i Сашка паднялi рагатку i запусцiлi прэзент смерцi. I бочачка ѓразiла гiтлераѓскi штурмавiк.
  Дзяѓчынка Наташка праспявала:
  - Камсамол не толькi ѓзрост,
  Камсамол мой лёс!
  Пакорым я веру космас,
  Будзем жывыя назаѓжды!
  Ахмед хлопчык пiянер з Азербайджана з усмешкай адказаѓ:
  - Ты яшчэ не камсамолка Наташка!
  Дзяѓчынка злосна тупнула босай ножкай i адказала, пявуча;
  Побач з бацькамi, з песняй вясёлай,
  Мы выступае за камсамолам...
  Наблiжацца эра светлых гадоѓ,
  Клiч пiянераѓ - заѓсёды будзь гатовы!
  Клiч пiянераѓ - заѓсёды будзь гатовы!
  Алег таксама тупнуѓ босы, дзiцячай ножкай i зароѓ:
  Мацней молат сцiснi пралетарый,
  З тытана рукой ламаючы ярмо...
  Мы праспяваем нашай Радзiме тысячу арый,
  Прычым святло нашчадкам, дабро!
  Дзецi ѓ захапленнi. I сапраѓды, немцы адбамбiлi, i толькi адной дзяѓчынка асколак трапiѓ у босую, круглую, ружовую пятачку.
  Пiянерка ѓскрыкнула, але тут жа прыкусiла губу.
  I вось яны падрыхтавалiся адбiваць атаку. I ѓжо iдуць танкi з фашыстамi. Рухаюцца грозныя Е-100. Такiя магутныя i небяспечныя машыны.
  У iх такая абарона. Што не праб'еш нi з аднаго ракурсу. Не пад адным кутом не праб'еш. Адзiны шанц - гэта разбiць гусенiцы.
  Дзецi гатовы да бойкi, i махаюць босымi ножкамi. Вось яны на дроце штурхаюць пад гусенiцы фашыстам пакеты з самаробнай узрыѓчаткай. Тая спрацоѓвае i разбурае каткi танкам армii Роммеля.
  I гэта грозна выглядае.
  Сашка пiшчыць:
  - Слава камунiзму!
  Хлопчык Пашка страляе разам з Алегам з рагаткi i верашчыць:
  - Пiянерам слава!
  Хлопчык Руслан разам з дзяѓчынкай Суфiр падцягвае дротам мiну пад немца i крычыць:
  - Слава СССР!
  Дзецi з Азербайджана i рускiя хлопцы ваююць. Загарэлыя, худзенькiя, басаногiя пiянеры, супраць каласальнай армады танкаѓ.
  Дзяѓчынка Тамара тупае хупавай, маленькай, босай ножкай i прамаѓляе:
  - Слава Расii слава!
  Пiянер Ахмет пацвярджае, ведучы агонь па супернiку:
  - Мы разам дружная сям'я!
  Хлопчык Рамзан, рыжанькi азербайджанец пацвярджае, падбiваючы машыну:
  - Са слове мы сто тысяч Я!
  Дзецi дружныя... Вось i армянская дзяѓчынка Азатуi, таксама спрытна пры дапамозе дроту перакладае выбухны пакет пад гусенiцу фашыста, i пiшчыць:
  - СССР сям'я народаѓ!
  Iншая армянская дзяѓчынка Агас, кажа:
  - Не сагнемся па фашызме:
  I босымi пальчыкамi ножак падцягнула дзяѓчынка дрот. Многiя азербайджанскiя i армянскiя дзецi маюць светлыя валасы, i iх не адрознiць ад славянскiх дзяцей, якiх таксама шмат. Хто ад немцаѓ сышоѓ далей, iншыя рускiя сем'i сялiлiся ѓ Азербайджане яшчэ i пры царах.
  На Каѓказе шмат славян. Шмат змешаных пар. Ды i дзецi звычайна больш светлыя валасы маюць чым iх бацькi. А славяне-хлопцы загарэлi так, што не адрознiш ад мясцовых. Тым больш што дзецi звычайна больш падобныя, чым дарослыя.
  Так што iнтэрнацыянальны савецкi батальён з хлопчыкаѓ i дзяѓчынак змагаецца, i ѓсе яны адзiныя, i вельмi падобныя. Iх голыя пятачкi, мiльгаюць пры руху.
  I сноѓ дзецi дасылаюць прэзенты смерцi. Шамiль i Сярожка абодва хлопчыкi-пiянеры, цягнуць дрот. I вось нямецкi Е-50 спыняецца з прабiтай гусенiцай.
  Хлопчыкi хорам спяваюць:
  Саюз непарушны, рэспублiк свабодных,
  Згуртавала не грубая сiла, не страх...
  А добрая воля людзей адукаваных,
  А сяброѓства i розум, i смеласць у марах!
  I дзецi ѓ захапленнi. Усмiхаюцца белымi, роѓнымi зубкамi. I яны шчаслiвыя, хаця iм i пагражае гiбель.
  А немцы пруць. Падбiтыя танкi страляюць з гармат i страчаць кулямёты.
  Некаторыя нямецкiя машыны забяспечаны гранатамётамi i вельмi небяспечныя.
  Хлопчык Максiмка i дзяѓчынка Зара з Азербайджана i яны ѓпiраючыся босымi ножкамi падцягнулi мiну пад супернiка i падбiлi фашысцкага мастадонты.
  I прааралi ва ѓсю глотку:
  - За СССР!
  Дзецi такiя вясёлыя.
  Пiянеры Абас i Уладзiмiр таксама выкарыстоѓваю зброю. У дадзеным выпадку катапульту i разбiваюць гiтлераѓцу гусенiцу Е-75. Пасля чаго хлопчыкi праспявалi:
  - За велiч планеты пад покрывам камунiзму!
  Алег i Абдула таксама пiянеры розных народаѓ, але з адзiным сэрцам, таксама запускаюць узрыѓчатку. Здзiѓляюць Е-100 i спяваюць...
  Мы адкрылi нацыям планеты,
  У космас шлях, да нябачаных мiроѓ...
  Гераiчнасць подзвiгi апеты
  Каб сцерцi навечна смерцi шнар!
  
  Пад Святым сцягам Расii,
  У свеце, сяброѓстве, шчасцi i каханнi...
  Стануць людзi ѓсёй зямлi шчаслiвейшыя,
  Пякельная цемра развеецца ѓ далечынi!
  Баявыя тут дзецi...
  Абдуррахман i Святлана - азербайджанскi хлопчык i дзяѓчынка з Беларусi разам нацягнулi дрот i падбiлi фашысцкi танк. I праспявалi:
  - Вялiкае iмя святой Расii,
  Ззяе над светам - як сонечны прамень...
  Я веру ѓ адзiнстве мы станем шчаслiвей,
  Пакажам народам усiм правiльны шлях!
  Дзецi вельмi адважныя. I гiтлераѓцы проста ѓ шоку ад такога ѓпартага, i лютага супрацiву.
  Абудуррахман гэта пiянер, атрымаѓ асколкам у голую падэшву. Прабiла мазолiстым паверхню дзiцячай ножкi.
  Хлопчык прашыпеѓ:
  - А мне балюча!
  Святлане таксама трапiла ѓ круглую пятку, i падрапала плячо. Але дзяѓчынка прашыпела:
  - Пiянераѓ не зламаць!
  Азiм i Колька таксама таранiлi нямецкую машыну.
  Хлопчыкi навялi пры дапамозе дроту i праспявалi:
  Працiѓнiк падступны пайшоѓ у наступ,
  Але веру не здрыганецца, савецкi народ...
  Ворага чакае разгром i забыццё,
  А слава Расii мацней заквiтнее!
  Ворага чакае: разгром i забыццё,
  А слава Расii мацней заквiтнее!
  Дзецi адважныя i не згiнаюцца. I яны жадаюць выйграць. I спяваюць, i ваююць.
  Немцы нясуць вялiкiя страты. Праѓда ѓ асноѓным у iх разбiты гусенiцы i каткi. А гэта не смяротна.
  Горш пiянерам, якiя трапiлi ѓ палон.
  Хлопчыка Абдулхамiда, калi ён трапiѓ у палон, гiтлераѓцы паднялiся на прэнг. Уставiлi босыя ногi пiянера ѓ калодку, i сталi на крукi вешаць гiры. А затым распалiѓ агонь. I голыя пяткi пацана лiзаѓ агонь. А на спiну абрынуѓся пуга. Бiлi доѓга. А затым сталi фашысты ламаць распаленымi абцугамi рэбры.
  Хлапчук, памiраючы пад катаваннямi, калi яму паламала чырвонае ад спякота жалеза рэбры, заспяваѓ:
  Берлiн ужо амаль пад нашай уладай,
  У бiноклi бачым пракляты Рэйхстаг...
  Спадзяюся, хутка будзе мiр i шчасце;
  Якi апiшу ѓ сваiх вершах!
  
  Расiя камунiзм светам адкрыла,
  Яна сям'ёю стала людзям усiм.
  Але сунуѓ Вермахт да нас свiное рыла,
  I кроѓ зараз фантанам плёскае з вен!
  
  Што фюрар забыѓся ѓ нас выпадкова,
  Жадаѓ здабыць зямелькi i рабоѓ!
  Пайшоѓ фашызм з паходам вельмi далёкiм -
  I вось кашмар рэальны, пякельных сноѓ!
  
  Просты хлопец хлопчык басаногi,
  Нядаѓна чырвоны гальштук павязаѓ.
  Жадаѓ ён мiр пабудаваць сам без бога,
  Але з неба раптам выкiнуѓся напалм!
  
  Прыйшлося бегчы на фронт, нам самаволкай,
  Нiхто не хоча, браць такiх юнакоѓ!
  Але справiѓся дзяцюк-баец у вiнтоѓкай,
  Годным аказаѓся шлях бацькоѓ!
  
  Змагалiся дзе i хiтрасьцю, i сiлай,
  А слабасць таксама горкая нажаль...
  Таварышам прыйшлося капаць магiлы,
  Страгаць у мароз хваёвыя труны!
  
  Я пiянер прывык зараз да пакут,
  У разведку iшоѓ босы, гурба хрумстаѓ.
  Магчыма за нявер'е пакаранне,
  Што Iсуса ведаць я не хацеѓ!
  
  Але што такое тры гадзiны Галгофы?
  Тры гады з лiшкам працякло войны!
  У любым селiшчы плачуць горка ѓдавы,
  Як паляглi ѓ могiлкi краiны сыны!
  
  Я выжыѓ, быѓ кантужаны, паранены куляй,
  Але на шчасце сам застаѓся на нагах!
  Нямеччыны мы сапраѓды абавязак вярнулi,
  Тым фашызм растаптаны намi ѓ прах!
  
  Я памужнеѓ, але ѓсё яшчэ хлапчук,
  Вус не прабiѓся, але ѓжо тытан!
  Ды дарослы, i мабыць нават занадта,
  Бо сэрца стала цвёрдым як метал!
  
  Зорка героя - вышэйшая ѓзнагарода.
  Сам Сталiн мне яе павер, уручыѓ!
  Сказаѓ: з такiх як ты прыклад браць трэба,
  Куюць байцы да дзвярэй у Эдэм ключы!
  
  Але сягоння адкладзi храбрац вiнтоѓку,
  Вазьмi ты, абцугi, молат i працуй!
  Пабудуй з дрэва паруснiк i лодку,
  I самалёт ствары, каб птушкай уверх!
  Але нягледзячы на ѓсю масавую гераiчнасць пiянераѓ i ваяроѓ Чырвонай Армii, Баку загiнула. I фашысты захапiлi ѓвесь Каѓказ.
  Сталiн быѓ моцна напалоханы, i прапанаваѓ Гiтлеру перамiр'е. Фюрэр занепакоены выведвальнымi дадзенымi, што ЗША i Брытанiя распрацоѓваюць атамную бомбу, i перамагаюць Японiю, вырашыѓ пачаць вялiкi наступ на Захадзе.
  Было заключана перамiр'е. СССР згаджаѓся вярнуць Трэцяму Рэйху ѓсiх ваеннапалонных, i пастаѓляць бясплатна вялiкую колькасць сыравiны, на патрэбныя Вермахта.
  Гiтлер з гэтым пагадзiѓся. I з вясны 1944 года, пачаѓся вялiкi наступ фашыстаѓ у Афрыцы. Гiтлераѓцы, ужо кантралюючы поѓнач прасоѓвалiся на поѓдзень. I адначасова працягвалi падводную вайну. На поѓднi фашысты прасоѓвалiся паспяхова. Адначасова гiтлераѓцы рушылi i на Усход. Прасунуѓшыся, яны праз Iран, i амаль без супрацiву захапiлi Iндыю. I захапiлi не без поспеху вялiкiя тэрыторыi. Так што фашысты рэальна тут атрымалi поспех.
  А 3 лiстапада 1944 гады ѓ дату выбараѓ прэзiдэнта ЗША раптам высадзiлiся ѓ Брытанii i яе захапiлi. I гэта быѓ паспяховы ход. I гэта вельмi нават аказалася крута. I ѓсяго толькi за адзiн тыдзень захапiлi яе. I вельмi крута гэта атрымалася. У баях прыняѓ удзел i танк "Пантэра"-2, якi быѓ больш дасканалы i лепш узброены. Але яшчэ мацнейшым апынуѓся танк "Леѓ"-2. У iм Паршэ ѓпершыню ѓ нямецкiм танкабудаваннi размясцiѓ рухавiк i трансмiсiю адным блокам i папярок, а каробку перадач размясцiѓшы на самым маторы. Вышыня корпуса знiзiлася, а вежа была меншых памераѓ i вузейшай. У вынiку вага машыны паменшыѓся, а рухавiк наадварот быѓ больш магутны ѓ 1000 конскiх сiл.
  Так што танк Леѓ-2 апынуѓся шокам для ангельцаѓ, i самым лепшым на той момант.
  Брытанiя капiтулявала. I зараз фашысты перавялi вайну супраць ЗША. Амерыканцы змаглi ѓ танкабудаваннi зрабiць, толькi "Першынг", якi быѓ слабейшым за нямецкiя машыны. I толькi "Звышпершынг" яшчэ мог неяк змагацца з немцамi. Але ѓ фрыцаѓ ужо магутная серыя "Е". I сiлы няроѓныя.
  Сорак пяты год прайшоѓ у марскiх бiтвах. Гiтлераѓцы ажыццявiлi аперацыю "Iкар". I таксама захапiлi Грэнландыю.
  Але не так гэта i проста, дастаць Амерыку за акiянам. Але нямецкiя войскi выкарыстоѓваюць падводныя лодкi на перакiсы вадароду. Якiя вельмi хуткiя, па форме падобныя да глыбакаводных рыб, i лiтаральна выбiваюць амерыканцаѓ на моры. I гэта зразумела ЗША не фарбуе. А частка нямецкiх войскаѓ засяроджана ѓ Аргентыне i Бразiлii. I яны адтуль пачалi напаѓзаць на поѓнач. I гэта вельмi крута. Фашысты зацiскаюць ЗША. Новыя танкi серыi "Е", вельмi моцныя i з iмi немагчыма справiцца. Новы танк серыi Е-50 пры вазе ѓ шэсцьдзесят пяць тон атрымаѓ лабавую браню ѓ 250-мiлiметраѓ таѓшчынi пад нахiламi, i бартоѓ у 170-мiлiметраѓ i таксама з вялiкiмi нахiламi. I гармата ѓ 88-мiлiметраѓ у 100 ЭЛ што вынiшчае амерыканскi танкi без найменшых праблем.
  Разбураюць фашысты ЗША. I ѓжо да восенi сорак шостага года захапiлi ѓсю Канаду. А за восень была захоплена i Мексiка. I ѓ ЗША пачалася панiка. I вось зiмой сорак шостага i сорак сёмага года, ужо i Аляска, i трэць тэрыторыi Амерыкi захоплена. Вясна, гэта вырашальная стадыя дабiвання амерыканцаѓ.
  Марсэль быѓ вельмi паспяховым лётчыкам. I вось пасля трэцяй тысячы збiтых самалётаѓ яму ѓручылi Брыльянтавую зорку Рыцарскага Крыжа Жалезнага Крыжа з залатым дубовым лiсцем мячамi i дыяментамi.
  У Трэцiм Рэйху зацвердзiлi яшчэ i шостую ступень Рыцарскага Крыжа Жалезнага Крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi, таму хто дасягне тысячы збiтых самалётаѓ, або такой жа колькасцi разбiтых танкаѓ.
  У дадзеным Рыцарскiм крыжы павiнна было начэплена не менш за сотню дыяментаѓ, i ён быѓ бы буйней, чым iншыя Рыцарскiя крыжы. Так што ѓзнагарода не толькi атрымлiвалася ганаровая, але i дарагая.
  Альбiна i Альвiна ляцяць па небе. Збiваюць сабе самалёты янкi i напяваюць скрозь зубы:
  - Прыгожыя дзяѓчаты,
  Вялiкiя сяброѓкi...
  Бы грозныя хлопцы -
  I класныя патугi!
  Альбiна пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак навяла авiяцыйную гармату, лупанула па амерыканцы i пiскнула:
  - Агеньчыкi вясёлых вачэй!
  I падмiргнула напарнiцы. Тая зрэзала свайго вiзавi. Разнесла супернiка ѓ дробныя трэскi, выкарыстоѓваючы босыя пальчык ножак, i прачырыкала:
  - За камунiзм i нашы слаѓныя перамогi!
  Альбiна паправiла напарнiцу, збiваючы самалёт янкi:
  - За арыйскi камунiзм!
  I абедзве дзяѓчыны разрагаталiся.
  I яны атрымалi шостую ступень Рыцарскага крыжа, збiѓшы больш за тысячу самалётаѓ кожная.
  А Марсэль збiѓ яшчэ чатыры тысячы самалётаѓ, i атрымаѓ Брыльянтавую зорку Рыцарскага Крыжа Жалезнага крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем атрымаѓ, i мячамi i дыяментамi. Амерыканцы ад яго лiтаральна разбягалiся.
  Тым часам вайна працягвалася. Амерыканцы вiдавочна прайгравалi, лепшаму па тэхнiцы i вывучцы ворагу, ды яшчэ выкарыстоѓвалага замежныя дывiзii.
  Толькi "Звышпёршынг", мог прабiць нямецкi Е-50 у борт. Балазе гармата i калiбра ѓ 90-мiлiметраѓ i даѓжынёй ствала ѓ 73 ЭЛ. Але затое хуткастрэльнасць усяго чатыры стрэлу ѓ хвiлiну супраць дванаццацi ѓ нямецкага Е-50, i вага пяцьдзесят тон для рухавiка ѓ 500 конскiх завялiкi. Ды i браня недастатковая. У лоб нямецкага асноѓнага мастадонты амерыканцаѓ усё роѓна не прабiваѓ. А быѓ у фрыцаѓ яшчэ i Е-75 з гарматай калiбра 128-мiлiметраѓ i таѓшчынёй бартавой бранi ѓ 210-мiлiметраѓ пад нахiламi, з яшчэ лепшай абаронай i рухавiком у 1500 конскiх сiл.
  Так што з самага пачатку ЗША прайгравалi. Толькi танк Т-93, дакладней самаходка вагой у дзевяноста тры тоны, i таѓшчынёй лабавой бронi ѓ 305-мiлiметраѓ i гарматай у 155-мiлiметраѓ магла змагацца з нямецкiм мастадонтамi ѓ лоб.
  Але хадавыя якасцi дадзенай самаходкi былi няважнымi, як i хуткастрэльнасць. I немцы яе знiшчалi авiяцыяй.
  Так што амерыканцы ѓ цэлым не мелi поспеху, i безнадзейна прайгравалi.
  I нямецкiя войскi падыходзiлi ѓсё блiжэй i блiжэй да Нью-Йорка i Вашынгтона.
  Трумэн стаѓ малiць Гiтлера аб мiры.
  Але фюрар хацеѓ толькi без усялякiх умоваѓ поѓнай капiтуляцыi. Вашынгтон быѓ акружаны. I гiтлераѓцы пачала штурм сталiцы ЗША.
  Марсэль атрымаѓ за пяць тысяч збiтых самалётаѓ адмысловую ѓзнагароду: Вялiкая дыяментавая зорка Рыцарскага крыжа жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi. I гэта крута.
  Танкавы экiпаж Герды ваяваѓ за светлае заѓтра. I без лiшнiх праблем перамагаѓ.
  Дзяѓчына нават стала страляць не толькi босымi пальчыкамi ножак, i пунсовымi саскамi грудзей. I гэта выдатна дапамагала.
  Шарлота таксама пальнула нацiснуѓшы лалавымi саскамi на кнопку джойсцiка i праверашчала:
  - Велiч камунiзму ѓ тым, каб быць не рыбай, а кiтом!
  Крысцiна, ведучы агонь, нацiскаючы на кнопкi джойсцiка, адзначыла:
  - А мы немцы i пабудуем найвялiкшы з камунiзмаѓ!
  Магда, страляючы малiнавымi саскамi па супернiках, агрэсiѓна выдала:
  - Самы светлы камунiзм! Толькi ѓверх, нi кроку ѓнiз!
  Герда босымi пальчыкамi ножак навёѓшы гармату, i перавярнуѓшы трапным стрэлам амерыканскую гаѓбiцу, пацвердзiла:
  - За арыйскi камунiзм!
  Пасля падзення Вашынгтона, Амерыка неѓзабаве капiтулявала. I адбылося гэта 4 лiпеня 1947 года.
  Затым фашысты раздушылi i Японiю, а 15 траѓня 1957 гады напалi на СССР, вось гэта фашысты. Адна надзея, на Алiсу Селязнёву!
  I вось каманда Алiсы таксама ѓступае ѓ рашучы бой. Сама Алiса Селязнёва i яе дзве сяброѓкi i два сябры. Яны пачалi наступленне на рэзiдэнцыю Адольфа Гiтлера 22 чэрвеня 1957 года.
  Алiса шпурнула босай ножкай гранату з анiгiляцыяй. Парвала фашыстаѓ i пракрычала:
  - Слава камунiзму!
  I дзюбанула па гiтлераѓцам з бластэра.
  Аляксей Цяцераѓ вядзе па супернiку агонь з лучеметов i верашчыць:
  - Будзе наша перамога.
  I нямецкi танк лiтаральна расплаѓлены. А хлапчукi пускае маланкi з вока.
  Наташа Белая таксама вядзе агонь па непрыяцелю. I адначасова без лiшнiх слоѓ яе босыя ножкi шпурляюць, каласальнай важкай сiлы, забойную гранату.
  Дзяѓчына вiскоча:
  - Слава нашым дасягненням!
  Аркаша Боцiкаѓ таксама ѓ атацы. Хлапчук поѓны азарту. Раз дапусцiлi ѓ паралельным свеце гэтую гiдоту, значыць трэба выпраѓляць.
  Юны баец лупануѓ з лазернага аѓтамата i заявiѓ:
  - У славу iдэй патрыятызму!
  Машка Белая таксама ѓ баi гарачая. Дзяѓчына выпусцiла паток пульсараѓ i вогненных бурбалак праваркаваѓ:
  - Фашыстам смерць!
  I босымi пальчыкамi ножак таксама шпурнула гарошынкi анiгiляцыi.
  Пяцёрка разышлася выкарыстоѓваючы ѓ нападзе супраць цэлага горада, пабудаванага для Гiтлера Версаля свае магчымасцi.
  I яны разразалi напрыклад магутны танк з серыi Е-800 каласальных памераѓ. I далей сталi разбураць пiрамiдальныя машыны з магутнымi стваламi. Дзейнiчалi члены пяцёркi па баявым. I вельмi адважна.
  Аляксей Сапажкоѓ ужыѓ сiлавое поле якое адлюстроѓвала, снарады i бомбы вермахта, i дзюбнуѓ паралiзуючым промнем. I тысячы фашыстаѓ, маса танкаѓ i самалётаѓ завалiлася.
  Наташка пiскнула, выдаѓшы:
  - Кожны ѓ перамогу верыць горача!
  Аляксей Цяцераѓ пабулькаѓ:
  - А мне любое мора, мора па калена! А мне любыя горы па плячо!
  
  Машка Белая з гэтым пагадзiлася:
  - На самай справе па плячо!
  Дзяѓчына глядзелася па-баявому, асаблiва калi дзюбанула патокам анiгiляцыi па фашыстах. I вось iх каманда ѓсё блiжэй i блiжэй да палаца, дзе Гiтлер.
  I што з таго, што на iхнiм шляху пiрамiдальныя танкi, i iншая фашысцкая моц?
  Некаторыя нямецкiя машыны такiя вялiзныя, што нагадваюць самую сапраѓдную егiпецкую пiрамiду. Але супраць прамяня лазера iм не выстаяць.
  А вось яшчэ фашысты i прымяняюць дыскалёты. Але яны ад снарадаѓ i куль непаражальныя, а супраць гiперлазера - слабаватыя!
  Алiса ѓ атацы, i зноѓ яе босыя пальчыкi ножак выкiдваюць, нешта вельмi нават смяротнае. Дзяѓчына крычыць:
  - Выдатнае далёка, да фашыстаѓ ты жорстка,
  Да фашыстаѓ ты жорсткага, Алiса прэ як танк!
  I кроѓ пралёт патокам, да фашыстаѓ ты жорсткая,
  Да фашыстаѓ ты жорсткая! Алiса б'е ѓ пятак!
  Лёшка Цецераѓ, нападаючы, таксама вiшчае, i рыкае. Хлапчук лупiць з магутнага лазера, зразаючы фашыстаѓ дывiзiямi, i напяваючы:
  - Вы сама дасканаласць, вы сама дасканаласць,
  Ад усмешкi да жэсту, вышэй усякiх хвал!
  Наташка Белая ведучы вельмi трапны агонь па гiтлераѓцам, i босымi пальчыкамi дзявочых ножак вывяргаючы патокi смерцi, агрэсiѓна падхоплiвае:
  - Ах якое шчасце, ведаць, што я дасканаласць,
  Ведаць, што я дасканаласць! Ведаць, што я iдэал!
  Аркаша ведучы агонь каскаднымi выпраменьвальнiкамi, i даючы гiтлераѓцам непасрэдна па рагах, прашыпеѓ:
  - Сталiн, ты таварыш Сталiн,
  Як заѓсёды волат ва ѓдары!
  Машка Белая, ведучы агонь па гiтлераѓцам, праспявала:
  У цяжкi час нас акрылiѓ,
  Зрабiѓшы волю мацней сталi...
  Ад чумы выбавiѓ свет -
  Дарагi таварыш Сталiн!
  I дзяѓчына босымi пальчыкамi ножак запусцiла баявой энергii разбуральны бумеранг. I вялiзны ѓ тры тысячы тон танк у форме пiрамiды перавярнуѓся.
  Алiса, ведучы агонь па фашыстах, прагудзела:
  - У шматлiкiх выявах мераѓ,
  У сусвеце бясконцай...
  Шлях нам верны ты адкрыѓ -
  Указаѓшы яго навечна!
  I яе босыя ножкi, зноѓ вельмi трапна шпурнулi прэзент забойнай смерцi. Дзяѓчынка падцiскала фашыстаѓ i прычым вельмi энергiчна.
  Аляксей Цяцераѓ, б'ючыся з гiтлераѓцамi, напяваѓ:
  - Плазменны меч,
  Хоча цябе рассячы...
  Пякельным вогнiшчам палае,
  Лазера прамень...
  Наташа Белая, ведучы агонь па фашыстах, i сцiраючы iх машыны як на небе, так i на зямлi ѓ парашок, прачырыкала ѓ падтрымку:
  Але ты не думай,
  Як сваё жыццё зберагчы,
  Верным каханнi,
  Ты да канца будзь!
  I босымi пальчыкамi ножак, як кiне прэзент татальнай смерцi. I гэта сапраѓды рэальна забойна. I столькi разбурэнняѓ гэтых гiтлераѓцаѓ.
  Аркаша Цяцераѓ, спальваючы карычневае паскуддзе, усё блiжэй падбiраѓся да Гiтлера. Агрэсiѓны хлапчук, напяваѓ:
  - У перамозе несмяротных iдэй камунiзму....
  I гiтлераѓцы скошаны.
  Машка Белая, ведучы дакладную стралянiну, i выбiваючы фашыстаѓ, пацвердзiла:
  - Мы бачым будучыню, нашай краiны!
  I яе босыя пальчыкi ножак, кiнулi гарошынкi смерцi.
  Алiса змяняючы фашысцкiя орды, i ѓжываючы баявое ѓзбраенне з далёкай будучынi, запiшчала:
  - I чырвонаму азнаку, нашай Айчыны!
  Аляксей Цяцера, збiваючы гiтлераѓцаѓ, i дзiвячы iх нiбы зайчыкаѓ, зароѓ на ѓсё горла:
  - Мы будзем заѓсёды беззапаветна верныя!
  Наташа Белая зноѓ у дзiкiм нападзе спальваючы полчышчы Трэцяга Рэйха якiя захапiлi фактычна ѓвесь мiр. Дзяѓчына вельмi нават тэхнiчна абсталяваная i супраць яе гiтлераѓцам не выстаяць.
  Вось яна кiнула босымi пальчыкамi ножак прэзент анiгiляцыi. Спалiла масу фашыстаѓ i прабуркавала:
  - Слава Вялiкай Расii!
  I зноѓ дзяѓчынка ѓ наступе.
  Аркадзь Сапожкаѓ дзюбнуѓ патокам анiгiляцыi. Сцёр масу гiтлераѓскiх салдат. Раскiдаѓ iх, раздзiраючы на часткi, i адломлiваючы рукi i ногi. I адрываючы вежы танкаѓ.
  Хлапчук прачырыкаѓ:
  - Слава эпосе камунiзму!
  Машка Белая ѓ дзiкiм нападзе зносiць галовы фашыстам, выбiвае масу тэхнiкi, i раве:
  - За велiч планеты!
  I босыя пальчыкi ножак дзяѓчына, запускаюць нешта рэальна i надзвычай забойнае.
  Алiса ѓ нападзе i такая агрэсiѓная, i баявая дзяѓчынка. Усiх капiтальна выкошвае. I будуе тварыкi i гарлапанiць. А дах палаца ѓ Гiтлера, узяла i абрынулася.
  Госця з будучынi завыла:
  - За наймацнейшы ѓ свеце камунiзм!
  I босыя пальчыкi ножак Алiсы зноѓ як запусцяць нешта настолькi разбуральна, што фашысты пачынаюць разбягацца. А сама Алiса як возьме i заспявае:
  - Веру ѓвесь свет прачнецца,
  Будзе канец фашызму...
  Ярка ззяць стане Сонца,
  Шлях асвяцiѓшы камунiзму!
  Лёшка Цецераѓ падтрымаѓ дзяѓчынак пасылаючы забойны струмень разбурэння.
  Хлапчук быѓ у дзiкiм азарце, нiбы звер. Ён адчайна атакаваѓ супернiка i верашчаѓ:
  - Слава краiне Рад!
  I лупiѓ гiтлераѓцаѓ нiбы яны былi адбiѓныя.
  Наташа Белая таксама ѓ нападзе. Сцiрае фрыцаѓ у дзiкай азарце. I выкошвае асабiстую ахову фюрара. Такая вось цудоѓная дзяѓчына. I баявая - зносiць фашыстаѓ капiтальна.
  I босыя яе пальчыкi ножак, рассыпаюць забойныя прэзенты смерцi.
  Наташка раве:
  - У iмя iдэi!
  Аркаша Боцiкаѓ, таксама вельмi агрэсiѓна дзейнiчае. I страляе, расплавiѓшы Гiмлера.
  Пасля чаго дзяцюк зароѓ:
  - За нашу велiч i перамогу!
  Машка Белая таксама дзейнiчае па-баявому. I разбурае фашыстаѓ у сутнасцi сваёй больш, чым капiтальна. I яе лазерныя промнi, проста настолькi баявыя, што фашыстам ад яе нiяк не ѓратавацца. Машка Белая надзвычай ваяѓнiчая красуня.
  Босымi пальчыкамi ножак кiдае забойны прэзент смерцi i пiшчыць:
  - За новы камунiзм!
  Алiса ведучы агонь па непрыяцелям, шчэрыць зубкi i пiшчыць ва ѓсю глотку, выпускаючы iскры з вачэй:
  
  - У камунiзме ѓсё новае!
  I вось нарэшце яны акружылi Гiтлера. Босымi пальчыкамi ножак дзяѓчына сцiснула фюрару яйкi, i той прагарлапанiѓ ад болю:
  - Здаюся!
  Пяцёрка тут жа прымусiла галоѓнага фашыста, спынiць наступ на СССР i адвесцi войскi з тэрыторыi Расii. Перапалоханы фюрар на гэта пагадзiѓся.
  Трэцi Рэйх пасля гэтага распаѓся, пачалася вялiкiя рознагалоссi памiж верхаводамi фашысцкай дзяржавы.
  А Гiтлера вывезлi ѓ Маскву. Там яго судзiлi i 7 лiстапада 1957 года павесiлi фашыста нумар адзiн на Краснай плошчы. Тут i Гiтлеру канец, а Алiса малайчына!
  I ѓвесь свет зараз вызвалiѓся ад фашызму, i СССР захапiѓ увесь свет, пры новым чале Вазнясенскiм!
  Слава камунiзму i СССР!
  
  
  НЕЧАКАНЫ ШАНС
  Японiя з верагоднасцю ѓ 90 працэнтаѓ павiнна была б выйграць бiтву пад Мiдуэй i яна яе выйграла. I пасля чаго захапiлi войскi iмперыi ѓзыходзячага сонца i Гавайскi архiпелаг, разбiѓшы амерыканцаѓ i ѓзяѓшы пад кантроль базу Перу-Харбар.
  Ну i далей японцы ѓзялi i атакавалi Iндыю, таксама яе пагражаючы ѓзяць пад кантроль. Ангельцы ѓ страху ѓзялi i перакiнулi частку войскаѓ з Егiпта адмовiѓшыся ад аперацыi "Паходня". I ѓ Афрыцы панавала зацiшша. На ѓсходнiм фронце iшло, як i ѓ рэальнай гiсторыi. Немцы пацярпелi паражэнне пад Сталiнградам i iх фронт абвалiѓся. Але ѓ канцы лютага ѓ пачатку сакавiка Майнштэйн нанёс контрудар. У параѓнаннi з рэальнай гiсторыяй у немцаѓ было на некалькi дывiзiй больш. Бо Гiтлер у Афрыкi не перакiдваѓ войскi. У тым лiку i трыццаць новенькiх "Тыграѓ".
  У Афрыка панавала зацiшша. Ангельцы не наступалi, амерыканцы бiтыя ѓ Цiхiм акiяне не высаджвалiся ѓ Марока. I некалькi дывiзiй якi Гiтлер у рэальнай гiсторыi перакiнуѓ на чорны кантынент былi скарыстаны ѓ контрудары на ѓсходнiм фронце. А ѓ авiяцыi яшчэ больш сiл было задзейнiчана. Так не прыйшлося марнаваць на Афрыку.
  I ѓ вынiку страты савецкiм войскам быѓ нанесены большы, i немцы змаглi адбiць не толькi Харкаѓ, Белгарад, але i Курск, зразаѓшы дугу адразу. I страты Чырвонай армii былi вельмi вялiкiя.
  Бездараж зрэшты прыпынiла баявыя дзеяннi. А затым узнiкла зацiшша - абодва бакi збiралi сiлы. Немцы аб'явiлi ѓ лютым татальную вайну i нарошчвалi выпуск узбраенняѓ. Яны разлiчвалi ѓзяць тэхнiчнай перавагай. Збiрала i сiлы, i Чырвоная армiя. А ѓ Афрыцы было спакойна настолькi, што Гiтлер вырашыѓ перакiнуць генiяльнага палкаводца Роммеля на ѓсходнi фронт. Дзе ѓвогуле i вырашалася лёс вайны. Тым больш амерыканцы i ангельцы працягвалi трываць ад Японii ѓ Цiхiм акiяне паражэнне за паразай. I iм было не да Еѓропы. Бамбаваннi Трэцяга Рэйха практычна спынiлiся, што дазволiла павялiчыць выпуск танкаѓ i самалётаѓ куды значней, чым у рэальнай гiсторыi. Так што гiтлераѓцы моцныя. I нават вельмi моцныя.
  Адным з новых танкам акрамя "Тыграѓ" i "Пантэр", стаѓ "Леѓ". Дадзеная машына падобная формай на Пантэры i Тыгр-2. Гiтлер жадаѓ выкарыстаць у бiтве найноѓшыя танкi.
  Хаця вядома ж было пытанне, дзе наступаць. Фюрэр усё яшчэ хацеѓ знайсцi сабе шанцы на Каѓказе. Некаторыя генералы казаѓ, што трэба найперш браць Маскву. Была iдэя i штурму Ленiнграда. У канчатковым вынiку ѓзяѓ верх пункт гледжання прарывацца да Варонежа i наступаць уздоѓж Волгi да Сталiнграда з поѓначы. А з боку Таманскага паѓвострава прарывацца да гэтага горада на Волзе з поѓдня, прасоѓваючыся па збежных напрамках.
  Гэта значыць фюрар прагнуѓ рэваншу. Фашысты не марнуючы сiл на ѓсходзе, дзе вайна замарозiлася, а таксама выпускаючы менш падводных лодак i пакуль замарозiѓшы праграму ракет ФАУ значна дадалi ѓ выпуску танкаѓ i самалётаѓ.
  Асаблiва хутка павялiчваѓся выпуск машыны Фоке-Вульф. Яна была не толькi знiшчальнiкам, але магла несцi да 1800 кiлаграм бомбаѓ, гуляючы ролю франтавога бамбавiка, i дзякуючы магутнаму бранiраванню i ѓзбраенню быць i штурмавiком. Так што фрыцы ведалi, што рабiлi. У серыю паступiѓ i МЕ-309 больш хуткасны знiшчальнiк i лепш узброены. А таксама П-288, якi мог несцi да шасцi тон бомб.
  Раскручванне новых вiдаѓ узбраенняѓ патрабавала часу, i наступ некалькi разоѓ пераносiлася. Тым больш сам Гiтлер хацеѓ яшчэ i "Тыгр"-2 у баях выпрабаваць i "Маѓс".
  Але самае галоѓнае, што фрыцы пакуль яшчэ i ад Афрыкi не адмовiлiся. Фон Бок быѓ прызначаны туды камандуючым. I нечакана атрымаѓ сур'ёзныя падмацаваннi.
  Фюрэр разлiчваѓ перамагчы ѓ Афрыцы, i потым заняцца ѓсходнiм фронтам. I яшчэ нечакана i вярнуѓ Роммеля. Перакiнуѓшы войскi якiя рыхтавалiся наступаць на Таманскiм паѓвостраве ѓ Егiпет.
  Вось ужо ѓ яго сем пятнiц на тыднi.
  I вось 5 лiпеня пачаѓся вялiкi наступ фашыстаѓ у Егiпце. У iм прымала ѓдзелы i восьмае iтальянскае войска, якое папоѓнiлi i аднавiлi пасля паразы ѓ Расii.
  У вынiку Брытанiя пацярпела поѓнае паражэнне. Роммель абышоѓ яе абарону па пустынi i прарваѓся да Нiла. I фашысты перакрылi Суэцкi канал.
  Поспех фрыцаѓ тлумачыѓся тым, што iм удалося стварыць лiкавую перавагу. А таксама тым, што "Пантэра" i "Тыгр", на той момант не мелi сабе роѓных танкаѓ бралi ѓверх.
  Чырвоная армiя таксама да часу чакала. Але цярпенне Сталiна лопнула, i 1 жнiѓня савецкiя войскi пачалi вялiкае наступленне на Арлоѓска-Курска-Белгарадскiм напрамку. Разгарнулiся жорсткiя баi.
  Гiтлер пасля перамогi ѓ Егiпце рушыѓ войскi ѓ Iрак i захапiѓ яго пры падтрымцы арабаѓ, разам з Кувейтам.
  Сталiн вырашыѓ кiнуць частку войскаѓ у Iрак, але справакаваѓ уступленне Турцыi ѓ вайну. Асманскiя войскi акрылi другi фронт i пасеклi Чырвоную Армiю.
  Немцы змаглi адбiць наступ савецкiх войскаѓ. "Пантэра", паказала ѓ абароне свае лепшыя баявыя якасцi. I дрэнна адбiла напады Чырвонай Армii.
  Немцы ѓмацавалiся i ѓ Iраку i Кувейце атрымаѓшы доступ да нафты. Наступiла глыбокая восень. Фашысты зрабiлi стаѓку на абарону. У серыю была запушчана новая "Пантэра"-2. Узброеная 88-мiлiметровай гарматай, i больш браняваная яна важыла пяцьдзесят тры тоны, але гэта кампенсавалася больш магутным у 900 конскiх сiл рухавiком. Дадзеная "Пантэра"-2 паказала сябе вельмi небяспечнай машынай. Яе лабавая браня вежы дасягала 150-мiлiметраѓ, а карпусы 120-мiлiметраѓ пад вуглом нахiлу ѓ 45-градусаѓ. I вельмi добрая была лабавая абарона супастаѓная з "Тыграм"-2, пры гэтым таѓшчыня бартавой бранi складала 60-мiлiметраѓ пад нахiламi. Што ѓвогуле здавальняюча.
  Гiтлер пакуль на ѓсходнiм фронце трымаѓ шчыльную абарону. Лiнiя фронту была адносна роѓнай, i Чырвонай армii было цяжка прабiць яе. I ѓ разведцы было ѓвогуле нядрэнна праца наладжана. Тым больш немцы ѓвогуле адгадвалi iдэя Сталiна. А ён упарта бiѓ па адным i тым жа пункце, зноѓ спрабуючы выбiць нямецкiя войскi з Курску i Арла.
  Баi ѓ паветры паказалi, што МЕ-309 нядрэнны знiшчальнiк, i яе магутнае ѓзбраенне дазваляе збiць савецкую машыну з першага ж захаду.
  За зiму нiчога iстотнага дамагчыся не атрымалася - фрыцы адбiлi ѓсе савецкiя напады.
  У 1944 году ѓ СССР з'явiлiся новыя танк Т-34-85 i IС-2. Але апошнi атрымаѓся не надта ѓдалым, i патрабаваѓ дапрацоѓкi, i яго слабым месцам быѓ лоб вежы. Т-34-85 таксама меѓ недахопы. Яго вежа стала больш i ѓ яе было лягчэй патрапiць, а колькасць снарадаѓ у боекамплекце скарацiлася.
  Галоѓнае немцам удалося наладзiць масавы выпуск "Пантэры"-2 i палепшанай мадэлi "Тыгра"-2 з рухавiком у тысячу конскiх сiл. Але вось
  Фюрэр загадаѓ пачаць наступ у канцы траѓня. I ѓ напрамку Варонежа, i Таманскiм напрамку, i з боку Турцыi.
  Але разлютаваныя баi паказалi, што Чырвоная Армiя вельмi моцна змагла ѓмацавацца, i прабiць яе абарону вельмi нават нялёгка. Тым больш "Маѓсы", занадта ѓжо вялiкiя i цяжкiя, як танк "Леѓ", сябе не апраѓдалi. Сталiн наогул забаранiѓ распрацоѓку танкаѓ цяжэй за сорак сямi тон. У той час як нямецкая "Пантэра"-2 стала самым масавым па серыйным выпуску танкам важыла пяцьдзесят тры тоны.
  I зразумела фрыцы савецкiя войскi капiтальна прасавалi. Усё ж змаглi месцамi ѓклiнавацца ѓ пазiцыi. Асаблiва ѓ напрамку Варонежа.
  Галоѓнае што было ѓ фрыцаѓ, гэта зразумела моцныя машыны. У прыватнасцi да чэрвеня сорак чацвёртага года змагалася ѓжо больш за тысячу МЕ-262 на савецка-германскiм фронце. Нядрэнны i была i больш дасканалая мадыфiкацыя Фоке-Вульф - ТАЯ-152, яна паказала сваю эфектыѓнасць.
  Гiтлераѓцы коштам каласальны страт дайшлi да Варонежа, але спынiлiся.
  Баi вельмi нават крывавыя. Турэцкiя войскi акружылi Ерэван, але ѓзяць яго не змаглi. Увосень фашысты павольна прасоѓвалiся ѓздоѓж Дона. I прарывалi каласальнай сiлы абарону. Усё ж да канца лiстапада савецкiя войскi адступiлi за Дон. Страцiлi частку тэрыторыi. I iх запрасавалi капiтальна.
  Новыя бамбавiкi рэактыѓнага тыпу "Арада", лiтаральна рвалi Чырвоную Армiю. I бамбiлi вельмi актыѓна.
  Узiмку немцы сядзелi ѓ абароне. У студзенi яны адбiлi наступ савецкiх войскаѓ. Сорак пяты год пачынаѓся са сутычак i ѓ паветры i масавых бiтваѓ.
  У паветры немцы ѓсё больш i больш захаплялi iнiцыятыву. З'явiлася больш дасканалая мадыфiкацыя МЕ-262 Х, якая развiвала хуткасць звыш 1100 кiламетраѓ за гадзiну. I пяць авiягармат. I са стрэлападобнымi крыламi. I лепш разбурала супернiкаѓ. I ХЕ-162 усiх перамагае. Таксама вельмi манеѓраны знiшчальнiк i лёгкi.
  У траѓнi 1945 гады немцы ѓжылi новыя танкi серыi Е, асаблiва грозную самаходку Е-25, i спешна створаны Е-50. Апошнi танк быѓ яшчэ не дасканалым. Яго браня была таѓшчынёй як у "Тыгра"-2, але з вялiкiмi нахiламi, вежа меншая i ѓжо, корпус нiжэйшы, а хадавая частка лягчэйшая i больш праходная. Рухавiкоѓ у 1200 конскiх сiл. А гармата ѓ 88-мiлiметраѓ даѓжынёй ствала ѓ 100 ЭЛ, i 12 стрэлаѓ хвiлiну.
  Гэты танк з-за таго што рухавiк размясцiлi разам з трансмiсiяй, атрымаѓ эканомiю ѓ вышынi корпуса, за кошт кадарнага вала. А каробку перадач размясцiлi прама на маторы. Вага танк уклаѓся ѓ пяцьдзесят тон, i ён стаѓ вельмi рухомым i зручным для бою. А яго лабавая браня i зусiм непрабiѓная, для практычна ѓсiх гармат. Кут нахiлу корпуса склаѓ ад гарызанталi ѓ 40 градусаѓ, а кут нахiлу iлба вежы пры таѓшчынi ѓ 185-мiлiметраѓ у пяцьдзесят градусаѓ.
  Так што прабiць лоб савецкiя гарматы не маглi. Е-50 паказаѓ сябе нядрэнным танкам прарыву. Яшчэ больш дасканалай аказалася САУ Е-25, з вельмi магутным рухавiком у 900 конскiх сiл, пры вазе ѓ дваццаць шэсць тон.
  Яна ѓ прарыве была моцная, i даволi жывучая.
  На Каѓказе немцы змаглi дабiцца прарыву. Праѓда Сталiнград адразу ѓзяць не ѓдалося. Але затое, немцы акружылi Грозны, i Арджанiкiдзэ. I змаглi да жнiѓня 1945 года парвацца да Каспiйскага мора. I вельмi грозна гэта зрабiлi.
  Сталiн псiхаваѓ, але спынiць фашыстаѓ не мог. Яго бiлi нiбы кацяня.
  Новы нямецкi танк Е-75 проста аказаѓся шокам для Чырвонай Армii з прычыны моцнай абароны з усiх ракурсаѓ.
  У вераснi гiтлераѓцы прыступiлi да атакi дэльты Волгi i штурму Астраханi.
  Баi зацягнулiся... Узiмку немцы захапiлi амаль увесь Каѓказ. Пасля таго як спынiлася забеспячэнне боепрыпасамi, Чырвоная Армiя ѓ гэтым рэгiёне i не магла доѓга пратрымацца.
  У сакавiку 1946 года апошнiм упаѓ Ерэван. I гэта аказалася пераможным ходам.
  Саслабелы СССР быѓ асуджаны. А Японiя ѓсё яшчэ дамiнуе на Цiхiм акiяне i б'е ангельцаѓ i амерыканцаѓ.
  Сталiн каб выйграць час прапанаваѓ Гiтлеру перамiр'е на тры гады. Прычым на вельмi выгадных умовах для Трэцяга Рэйха. Вяртанне ѓсiх ваеннапалонных без усялякiх умоѓ. I выплата рэпарацый: харчаваннем i сыравiнай, асаблiва бавоѓнай - Сярэдняя Азiя пакуль пад кантролем СССР.
  Гiтлер запатрабаваѓ яшчэ i золата, i паставак баксiтаѓ. А таксама аддаць частку найболей новых i сучасных станкоѓ для вытворчасцi зброi.
  Сталiн жадаючы выйграць час любой цаной i на гэта пагадзiѓся.
  Наступiѓ у траѓнi 1946 гады мiр...
  А немцы зразумела сталi ваяваць на Захадзе. Спачатку наступленне ѓ Афрыцы, яно было даволi паспяховым. I паветраная бiтва за Англiю.
  Тут у наступ iшла рэактыѓная авiяцыя. I яна бамбiла i бамбiла. А яшчэ i магутныя дыскалёты, якiя збiвалi англiчан i амерыканцам.
  Б'юць амерыканцаѓ капiтальна.
  I вось ужо ѓ снежнi 1946 гады фашысты высадзiлiся ѓ Брытанii. I сталi яе захоплiваць.
  Нiхто не чакаѓ што Гiтлер вырашыцца на высадку зiмой. А ён узяѓ i рызыкнуѓ.
  I дабiѓся перамогi. Усяго за два тыднi. Брытанiя ѓпала, а Чэрчыль уцёк у Канаду.
  Наступiѓ 1947 год. Немцы захоплiваюць ужо ѓ лютым Iсландыю. I аперацыя "Iкар", прайшла паспяхова. I вось iдуць захопы з усяго размаху.
  Немцы i японцы вялi наступ зараз на Амерыку. З боку Аргенцiны, Бразiлii, Венесуэлы, i далей Панамы. З прасоѓваннем i праз Канаду, з высадкай дэсанта. I пасоѓваннем вельмi нават паспяховым.
  Але расцягнутасць камунiкацый замiнала забеспячэнню. Так што ѓ 1947 году немцы i японцы толькi захапiлi Лацiнскую Амерыку i ѓвайшлi праз Мексiку ѓ паѓднёвыя раёны ЗША, а праз Канаду, у паѓночныя раёны Амерыкi.
  I баi ѓ ЗША разгарнулiся ѓ татальную моц.
  Наступiѓ 1948 год. Немцы дабiлiся шмат зацiскаючы Амерыку разам з японцамi. I прасоѓвалiся з баямi...
  Амерыканцы саступалi фашыстам i якасцю, i колькасцю войскаѓ. I супрацьстаяць вермахту ну нiяк не атрымлiвалася. Гiтлераѓцы кiдалi ѓ баi i чарнаскурых, i арабаѓ i iндусаѓ. Японцы таксама задзейнiчалi свае сiлы.
  Амерыканы паддавалiся павольна, але дакладна... Але вось да канца верасня 1948 гады, немцы штурмавалi Нью-Ёрк, i Вашынгтон.
  А 9 лiстапада 1948 года ЗША капiтулявалi. I завяршылася першая частка другой сусветнай вайны.
  Сталiн выйграѓ час. У СССР з'явiлiся танкi Т-54 i IС-4. Танк IС-7 у серыю не пайшоѓ з-за сваёй дарагоѓлi. Распрацоѓвалiся i машыны МIГ-15 i iншае.
  Але гэтага мала... Гiтлер у 1949 году мог улетку пачаць наступ на СССР, але пагадзiѓся падоѓжыць перамiр'е. Але зразумела ѓ абмен на вельмi цяжкую данiну, якую пагадзiѓся плацiць СССР.
  Пакуль немцы i японцы дадалi мiр захапiѓшы астатнiя краiны, Сталiн спрабаваѓ стварыць супер зброю. Але спроба стварыць атамную бомбу правалiлася.
  Сталiн памёр 5 сакавiка 1953 году. Яму ѓспадкаваѓ Берыя. У адрозненне ад рэальнай гiсторыi, правадыр СССР адчуваючы заняпад сiл, паспеѓ пакiнуць пiсьмовы завяшчанне аб пераемнiку. А лепш Берыi ѓсё роѓна нiкога. Не.
  Як высветлiлася Сталiн не памылiѓся.
  Калi 20 красавiка 1954 года Гiтлер напаѓ на Японiю, Берыя прапанаваѓ вайну на баку Трэцяга Рэйха.
  Фюрэр пагадзiѓся пры ѓмове, што СССР верне сабе толькi паѓднёвы Сахалiн, i Курыльскую граду астравоѓ.
  Берыя змушаны быѓ i гэтым пагодзiцца. Хоць i змацуючы сэрца. Ну што ж зараз абодва монстры навалiлiся на Японiю.
  I баi разгарнулiся з вялiкiм азартам. Гiтлер жадаѓ разграмiць Японiю перш чым яна створыць атамную бомбу.
  Трэцi Рэйх ужыѓ супраць самураяѓ дыскалёты з лазернай зброяй, i пiрамiдальныя танкi.
  Апошняя машына была грознай, i непрабiѓнай з усiх ракурсаѓ.
  Вось Герда i Шарлота едуць на пiрамiдальным танку i вядуць агонь па японцах.
  Яны дзяѓчынкi такiя блiскучыя i надзвычай, да калацця ѓ пахвiне баявыя. I iх гарматы грукочуць нiбы орган.
  Герда праспявала, скалячы зубкi:
  - Ломаць, разбураць, i рваць на часткi! Вось гэтае жыццё, вось гэтае шчасце!
  Шарлота разнёс трапным трапленнем японскую самаходку з гэтым пагадзiлася:
  - Ломаць, разбураць, i рваць на часткi! Вось гэтае жыццё, вось гэтае шчасце!
  Так ваявалi нямецкiя дзяѓчыны.
  А вось i савецкiя б'юцца на танк IС-10. Ваяѓнiцы стрэляць з 122-мiлiметровай гарматы i напяваюць:
  - Сталiн жыве ѓ маiм сэрцы,
  Каб мы не ведалi смутку...
  У космас адчынiлi дзверцы
  Зоркi над намi зiхацелi!
  I разбiвае Наташка дакладным пападаннем японскi танк....
  Армiя СССР i Трэцяга Рэйха больш баяздольныя i тэхнiчна абсталяваныя. Тым не менш вайна iдзе, прычым з пераменным поспехам.
  Але, зразумела, самураi ѓжо за першыя два месяцы страцiлi прыкладна чвэрць сваёй тэрыторыi.
  За тым за тры месяцы разлютаваных баёѓ яшчэ адну чвэрць. Вось такая iшла бязлiтасная вайна.
  Савецкiя войскi вызвалiлi паѓднёвую частку Сахалiна, i прасоѓвалiся далей па Курыльскай градзе. Акрамя таго царскае войска ваявала яшчэ i ѓ Маньчжурыi. А гэта ѓжо балюча.
  Перамогi iшлi адна за адной. I новыя поспехi i здзяйсненнi.
  Праз паѓгода 20 кастрычнiка 1954 гады, Японiя ѓжо страцiла больш за палову сваiх уладанняѓ, i вiдавочна прайгравала. I прапанавала, таемна Расii, саюз супраць Трэцяга Рэйха. Але Берыя яго адхiлiѓ...
  Да Новага года, ужо больш за дзве трацiны тэрыторыi краiны Узыходзячага Сонца былi страчаныя.
  Хiрахiта, адчуваючы асуджанасць, прапанаваѓ фюрару выгадны свет. Але той хацеѓ толькi капiтуляцыi.
  У студзенi 1955 года савецкiя i нямецкiя войскi завяршылi разгром японцаѓ у Кiтаi. А ѓ лютым самураi былi бiтыя i на далёкiх калонiях. У сакавiку 1955 года пачалася бiтва ѓ самой метраполii. Яна насiла вельмi нават разлютаваны характар.
  Немцы i рускiя прасоѓвалiся павольна, але дакладна. У жнiѓнi Токiа ѓпала, а 3 верасня 1955 года Японiя капiтулявала.
  Наступiла чарговая паѓза ѓ войнах. СССР атрымаѓ назад паѓднёвы Сахалiн i авалодаѓ Курыльскай градой. Не зашмат. Але затое знiзiѓся аб'ём штогадовай данiны немцам.
  Аднак Расея засталася адзiнай тэрыторыяй незалежнай ад Трэцяга Рэйха. 20 красавiка 1958 года адбыѓся ѓ Трэцiм Рэйху палёт на Марс. Уражальнае дасягненне. Трыумф арыйскай думкi. Але гэтага Гiтлеру падалося мала.
  СССР усё яшчэ дражнiѓ сваёй незалежнасцю. I акрамя таго ѓ вялiзнай таямнiцы спрабаваѓ зрабiць атамную i вадародную бомбу. Вядома, Гiтлер паспрабаваѓ вырваць апошнюю "стрэмку" як ён лiчыѓ на планеце Зямля, каб завяршыць сусветную кансалiдацыю.
  I вось у дзень нараджэння фюрара 20 красавiка 1959 гады, пачалася новая вайна з уварвання ѓ СССР. Ленiнград быѓ амаль акружаны i меѓ сувязь толькi па Ладажскiм возеры. Да Масквы засталося зусiм яшчэ крыху шляху. Недзе кiламетраѓ трыста не больш. Немцы на яе i не спрабавалi наступаць у час першай вайны.
  А зараз тузанулiся. I рушылi з вялiкiм настроем. У iх i дыскалёты з лазернымi прамянямi, i пiрамiдальныя танкi.
  Чырвонае войска мае толькi танкi Т-54 самы масавы. Толькi-толькi якi стаѓ выпускацца Т-55. I танкi IС-10, састарэлыя IС-4, i найноѓшы, але зусiм не масавы IС-12. Апошнi танк мае 130-мiлiметровую гармату, i падобны да IС-7. Яго вага каля сямiдзесяцi тон.
  Немцы маюць больш дасканалыя пiрамiдальныя танкi. Экiпаж у два чалавекi, з гарматай высокага цiску i электрамагнiтнай у 88-мiлiметраѓ калiбр, але надзвычай бранябойнай. I браней шматслойнай i непрабiѓнай.
  Авiяцыя ѓ гiтлераѓцаѓ таксама куды лепшая i дасканалейшая за савецкую. Асаблiва бясхвостыя бамбавiкi i знiшчальнiкi, а таксама дыскалёты. Апошнiя развiваюць хуткасць да дзесяцi гукавых, i маюць лазерную зброю. I самае галоѓнае, што яны непрабiѓныя, для стралковай зброi.
  Бо iх абцякае ламiнарны струмень, i зносiць струмень усе снарады i кулi i аскепкi.
  Так што немцы на вышынi. I галоѓнае ѓ iх сiл большай колькасцю. Ёсць замежныя дывiзii з усяго свету. I яны б'юцца ѓзброеныя больш дасканалымi аѓтаматамi, цi штурмавымi карабiнамi.
  На ѓзбраеннi гiтлераѓцаѓ нават ультрагукавыя гарматы ёсць, i аѓтаматы з лазернымi прыцэламi, цi цеплавымi прамянямi.
  Чаго толькi ѓ фрыцаѓ няма. Ёсць i балiстычныя ракеты. I не толькi гэта.
  Ёсць i камп'ютары, i навядзенне, i разумныя бомбы. I навядзенне на радары, i на гук, i на цеплыню. I фрыцы могуць выкарыстоѓваць танкi што рухаюцца пад зямлёй са свердзеламi, i падводныя лодкi на аднаго чалавека. Ёсць у iх i танкi маленькiя аднамесныя, на якiх ваююць добра навучаныя i выдатна падрыхтаваныя дзецi.
  Вядома ж, сiлы надзвычай няроѓныя. I пры гэтым для наступу на СССР Гiтлер сабраѓ сто мiльёнаѓ салдат i афiцэраѓ толькi ѓ першым эшалоне. А ѓ савецкай Расii ѓсё насельнiцтва уключаючы немаѓлят крыху больш за сто мiльёнаѓ. I ѓ войску ѓдалося сабраць, усiх войскаѓ не больш за пятнаццаць мiльёнаѓ. I тыя не самыя якасныя. Адзiнае што абарончых рубяжоѓ накапалi вельмi шмат.
  I зразумела фашысты перайшоѓшы ѓ наступ i маючы пераважную перавагу ѓ сiлах, амаль адразу ж прарвалi абарону. I рухалiся не спыняючыся. I ѓжо праз дзесяць дзён атачылi Маскву. Дык вось пачалася гэтая вайна.
  Але 1 траѓня 1959 гады, Гiтлер нечакана разбiѓся ѓ самалёце. I гэта змянiла суадносiны сiл. I ѓ Трэцiм Рэйху пачалася неабыякая барацьба за ѓладу. Што давала СССР нечаканы шанц на выратаванне.
  
  СТАЛIНА ЗВЕРГЛI
  Сталiна зрынулi свае ж вайскоѓцы ѓ кастрычнiку 1941 гады. Ну гэта было зразумела, ненавiсны каѓказец усiх ужо дастаѓ. Ды рэпрэсii яму не даравалi. Ваенныя былi незадаволенымi, i асаблiва Жукаѓ. Молатаѓ таксама падтрымаѓ змову, а Берыю прыстрэлiлi на месцы. Сталiна сьпешна судзiлi i расстралялi.
  Але гэта ѓсё прывяло да сумятнi сярод ваенных, i немцы змаглi ѓзяць Маскву. Молатаѓ бег у Куйбышаѓ. Многiя вайскоѓцы дэзертавалi i здавалiся. Японiя напала на ЗША, потым у вайну ѓступiѓ i фюрар. А самураi ѓварвалiся на Далёкi Усход.
  Молатаѓ у гэтых умовах прапанаваѓ фрыцам мiр. Гiтлер пагадзiѓся вярнуць Маскву, у абмен на Каѓказ. Акрамя таго на СССР былi ѓскладзены высокiя рэпарацый. Прыйшлося аддаць i Ленiнград, i Архангельск.
  Фашысты развязалi сабе рукi на ѓсход i пераключылiся на ЗША i Брытанiю.
  Фюрэр прыгразiѓ Франка акупацыяй, i генералiсiмус пагадзiѓся прапусцiць нямецкiя войскi праз сваю тэрыторыю. Гiбралтар штурмавала дванаццаць адборных нямецкiх дывiзiй. I ён быѓ узяты за тры днi, пасля чаго гiтлераѓцы ѓступiлi ѓ Марока, i сталi акупаваць Афрыку. Частка нямецкiх войскаѓ праз Каѓказ i Iран пайшлi на Iндыю i Блiзкi Усход. I ажыццявiлi захопы.
  Ангельскiх войскаѓ было значна менш, i яны горш узброены. А каланiяльныя дывiзii i зусiм не хацелi ваяваць. Масава здавалiся ѓ палон. I немцы захоплiвалi адну калонiю за iншы. Англiчане таксама прайгравалi з-за расцягу камунiкацый, i меншай дысцыплiны войскаѓ. У сорак другiм годзе Трэцi Рэйх захапiѓ поѓнач i частку цэнтра Афрыкi, Блiзкi Усход i Iндыю, злучыѓшыся з японцамi.
  А ѓ лютым сорак трэцяга года рушыла ѓслед высадка ѓ Аѓстралiю. I далей наступленне на ПАР.
  Такiм чынам гiтлераѓцы пакарылi амаль усе англiйскiя калонii i дамiнiёны.
  Чэрчыль баязлiва папрасiѓ мiру. Гiтлер адказаѓ адмовай, дык ужо i так усё ѓзяѓ. I ѓ чэрвенi сорак трэцяга года рушыла ѓслед высадка дэсанта ѓ Брытанii.
  Чатыры прыгожыя дзяѓчыны: Герда, Шарлота, Крысцiна i Магда. Яны едуць у эксперыментальным танку - "Пантэра"-2.
  Дзяѓчыны зразумела басанож i ѓ бiкiнi.
  Iх танк зляцеѓ са стапеляѓ i выйшаѓ на ѓзбярэжжа. "Пантэра"-2 нядрэнны ѓ прынцыпе танк. Лабавая браня корпуса ѓ 100-мiлiметраѓ, вежы 120-мiлiметраѓ, бартоѓ 60-мiлiметраѓ, i галоѓнае гармата 88-мiлiметровая 71 ЭЛ. Такая прылада з вялiкай адлегласцi дзiвiць ангельскiя танкi, нават "Чэрчыль".
  Герда пры дапамозе босых пальцаѓ ножак нацiснула на кнопку гарматы i лупанула па ангельскiх танках.
  Прабiла машыну i праспявала:
  - Слава Трэцяму Рэйху!
  Шарлота, гэтая агрэсiѓная мегера. Таксама пальнула па супернiку. Праламала лабавую браню "Чэрчыля" i прамурлыкала:
  - За нашы слаѓныя перамогi!
  I таксама страляла пры дапамозе босых ножак.
  Потым гэтая дзяѓчына прачырыкала:
  - Ну буду вас малацiць!
  Крысцiна вельмi трапна стрэлiла. Праламала браню за разбурэнне якой давалi i некаторыя грошы.
  Рудая з залацiстымi валасамi ваяѓнiца, прачырыкала:
  - За Трэцi Рэйх!
  I зноѓ босай ножкай запусцiла, што з'яѓляецца смяротным. I куды ангельцам супраць немцаѓ. У фрыцаѓ i тэхнiка мацнейшая, кадры лепшыя.
  Далей пальнула Магда, i раскроiла супернiкаѓ. I босай ножкай навяла зброю на непрыяцеля. I пальнула са зверскай сiлай.
  Ваяѓнiца пiснула i прабурчала:
  - За Вышэйшую сiлу свету!
  Дзяѓчына была тут такой блiскучай. I малацiла супернiкаѓ. Ды дарма прэм'ер Чэрчыль звязаѓся з Трэцiм Рэйхам. Супраць каго ён папёр. Сакрушальны атрымаѓся ѓдар.
  Супраць Герды, вядома ж, няма прыёму. Яна дзяѓчына каласальнай сiлы.
  I зноѓ босай ножкай пальне, i масу ангельцаѓ раскалашмацiць.
  Далей Шарлота стрэлiць пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак. А затым лупане i па "Кромвелi". Ды атрымлiваюць па рагах ангельцы капiтальна.
  Шарлота пракудахтала:
  - Самая крутая ѓ свеце я!
  Крысцiна таксама трапна страляе па ворагах. Яна дзяѓчына каласальных магчымасцяѓ. I калi пальне, дык ужо i пальнет.
  I яе снарады пасланыя босымi ножкамi такiя ѓжо смяротныя. А ваяѓнiца завыла:
  - За вышэйшыя дасягненнi!
  Магда таксама ѓзяла i ѓляпiла па ангельцах на поѓную шпульку. Выкарыстоѓваючы свае голыя ножкi. Разбiла брытанскiя войскi i пiскнула:
  - Гэта ѓсё будзе так каласальна!
  Пасля чаго ваяѓнiца i паказала мову.
  Карацей кажучы дзяѓчына тут вельмi крутыя. I зусiм не благiя. I голымi пяткам наводзяць ствалы на ангельскiя танкi i самаходкi.
  Карацей кажучы, высадка прайшла паспяхова. Немцы бiлi ангельцаѓ i ѓ паветры. Новы знiшчальнiк МЕ-309 паказаѓ сваю поѓную перавагу над ворагам. Як i Фоке-Вульф. Якi наводзiѓ на брытанцаѓ жах.
  Карацей кажучы Лондан калi патрапiѓ у асяроддзе. А Чэрчыль спрабаваѓ бегчы. Але не тут было.
  Дзве нямецкiя дзяѓчыны-лётчыцы Альбiна i Альвiна збiлi ѓсе самалёты суправаджэння i прымусiлi лайнер Чэрчыля сесцi. Горды прэм'ер вымушаны быѓ устаць на каленi i цалаваць прыгажуням босыя ногi. Цалаваѓ Чэрчыль, ножкi i Альбiне, i Альвiне. I ступнi, i пальчыкi, i пятачкi. Пасля чаго яго дзяѓчынкi - прэм'ера Брытанii прымусiлi лiзаць свае ѓлоння Венеры. Што дзяѓчатам вельмi спадабалася.
  Вось такiя яны гарэзнiкi.
  Брытанiя ѓпала. I фрыцы на белым канi, перамагаюць.
  Адольф Гiтлер урачыста абвясцiѓ:
  - Я ѓзяѓ больш сталiц, чым Чынгiсхан!
  Засталося толькi перамагчы ЗША. Але тут патрабуецца пэѓны час.
  Увесь 1944 прайшоѓ у абмене ѓдарамi ѓ паветры i марскiх баях. Нямецкiя падводныя лодкi ѓдасканальвалiся i станавiлiся лепш за амерыканскiя. Дакладней, яны ѓжо i былi лепшымi, проста рабiлася iх перавага i зусiм татальным.
  Фюрар наогул нарошчваѓ свае абароты. З'явiлiся ѓ серыйнай вытворчасцi рэактыѓныя знiшчальнiкi МЕ-262 i падводныя лодкi на перакiсе вадароду. Так што рэсурсаѓ у фрыцаѓ зараз шмат. I ѓ тым лiку i людскiх.
  Быѓ зноѓ ударнымi тэмпамi пабудаваны лiнкор "Бiсмарк". Яго спусцiлi на ваду ѓ сакавiку 1944 гады. Новы карабель быѓ у два разы большым па водазмяшчэннi, чым ранейшы i тры разы больш магутны ѓзбраеннем. Будавалiся i авiяносцы, прычым вельмi нават магутныя.
  Быѓ у студзенi 1945 гады спушчаны на ваду авiяносец здольны несцi сто дваццаць самалётаѓ i з абцякальнай формай корпуса.
  Трэцi Рэйх рыхтаваѓся да скачка. Надышоѓ 1945 год... Амерыканскi флот нёс вялiкiя страты. I Японiя таксама насядала з захаду на ЗША. Нямецкiя самалёты станавiлiся ѓсё больш дасканалымi, рахункi асаѓ нарасталi.
  Вось напрыклад дзве лётчыцы з Трэцяга Рэйха - Альбiна i Альвiна iх звалi А - квадрат, вельмi жвава набiралi рахункi. Пакуль рэкардсменам лiчыѓся Хафман. Да чэрвеня 1945 гады ён давёѓ свой рахунак да чатырохсот машын i ѓ вынiку атрымаѓ Рыцарскi Крыж Жалезнага Крыжа з залатымi дубовымi лiсцем, мячамi i дыяментамi. А гэта ѓжо пятая ступень.
  Але Альбiна i Альвiна яго ѓжо даганялi. Перавысiѓшы трыста збiтых машын кожная яны атрымалi Рыцарскiя Крыжы Жалезнага Крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi. А вось зараз ужо падбiралiся да чатырох сотняѓ. I не збiралiся спыняцца.
  Вось Альбiна нацiснула босымi пальчыкамi ножак на педалi штурвала i праверашчала:
  - Слава вялiкай Айчыне!
  I збiла пару амерыканскiх самалётаѓ.
  Альвiна працягваючы весцi агонь, таксама лупанула. Збiла пры дапамозе босых ножак два самалёты войска ЗША i пiскнула:
  - Мы ѓвасабленне нянавiсцi!
  Дзяѓчыны разышлiся не на жарт. Яны вельмi жвавыя ѓ бiтве.
  Альбiна дала чаргу з авiяпушкi i прашыпела:
  - Слава Айчыне - пуга!
  Альвiна з гэтым пагадзiлася:
  - Велiзарная слава!
  Амерыканаѓ немцы прасавалi вельмi цвёрда. I бралi якасцю сваёй авiяцыi.
  Нядрэннай распрацоѓкай аказаѓся i Е-50. Гэты танк атрымаѓся з бранябойнай i хуткастрэльнай гарматай. I з нядрэннай лабавой абаронай.
  Амерыканскi "Шэрман" яму не супернiк. Ды i "Першынг" таксама. Е-50 паказаѓ сябе машынай-зверам.
  Немцы ѓ сорак пятым годзе аселi ѓ Грэнландыi i стварылi плацдарм у Канадзе. Адначасова германская дыпламатыя на свой бок перацягнула i Бразiлiю, з даѓно паслухмянай Аргенцiнай. I пачалося прасоѓванне i з паѓднёвых плацдармаѓ.
  1946 год стаѓ вырашальным. Нямецкiя i японскiя войскi ѓварвалiся ѓ Мексiку, i захапiлi амаль усю Канаду, уварваѓшыся i на Аляску. А потым баявыя дзеяннi перанеслiся канчаткова ѓ ЗША. На яе тэрыторыi сталi адбывацца сапраѓдныя бiтвы.
  I вядома ж нямецкiя танкi серыi Е сябе вельмi небяспечнымi i баявымi машынамi паказалi. Куды амерыканцам да iх. Такая сiла ѓ фашыстаѓ надышла.
  Асаблiва калi танкавы экiпаж Герды ѓ нападзе i разбурае войскi ЗША.
  У яе машына серыi Е-50, спрытнюга i iмклiвая. У яе ствол даѓжынёй у 100 ЭЛ i калiбр гарматы 105-мiлiметраѓ. Калi такая гармата дзюбне.
  Герда нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопку джойсцiка, выпусцiла снарад, нiбы ѓразiѓшы супернiка i пiскнула:
  - Слава Трэцяму Рэйху!
  Шарлота гэтая рудая дзяѓчынка таксама лупанула выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак, па амерыканцах i прачырыкала, скалячы зубкi:
  - Нашым непераможным войскам слава!
  Крысцiна таксама дзюбанула босымi пальчыкамi спрытных, точаных ножак i вякнула:
  - Гераiзму вермахта слава!
  Магда, выкарыстоѓваючы доѓгiя хупавыя пальчыкi голых ножак, таксама лупанула i правiшчала:
  - Непераможнаму вермахту слава!
  I чатыры дзяѓчыны як возьмуць i праравуць, ва ѓсю глотку:
  - Мы сапраѓдныя арлiцы, i гераiчнасцi поѓныя! I лятаем нiбы птушкi, адважнай Радзiмы сыны!
  Герда зноѓ стрэлiла пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак. Уразiла амерыканскую машыну i прашыпела:
  - Не, не сыны, а дочкi!
  Шарлота стрэлiла ѓ амерыканскую машыну, адарвала ёй вежу i прачырыкала:
  - Вядома ж дачкi i вельмi гераiчныя!
  Крысцiна лупанула па супернiку. Прабiла непрыяцеля наскрозь, i прашыпела, выскалiѓшыся зубкамi:
  - Мы ёсць сапраѓдныя машынкi смерцi!
  Магда таксама пальнула па супернiку. Разбiла варожую браню, пратаранiла лоб непрыяцеля i вякнула:
  - I мы самыя дасканалыя машынкi, што ёсць на свеце!
  I дзяѓчынкi хорам завылi:
  - Слава Германii, слава, танкi рвуцца наперад! Дывiзii Трэцяга Рэйха вiтае адважны народ!
  Карацей кажучы, у немцаѓ сапраѓды справы клеiлiся, i iх войскi атрымлiвалi адну перамогу за другой.
  У ЗША вядома ж моцная эканомiка, але яны прайгравалi ѓ якасьцi тэхнiкi. Асаблiва танкаѓ i рэактыѓнай авiяцыi. Немцы ѓжо мелi МЕ-262 Х у серыйнай вытворчасцi, i гэты самалёт быѓ i жывучым хуткасць больш за 1150 кiламетраѓ за гадзiну, i ѓзбраенне пяць авiяцыйных 30-мiлiметровых гармат. Супраць падобнай машыны амерыканцам не выстаяць.
  Была ѓ немцаѓ i птушка ХЕ-262, простая ѓ вытворчасцi, амаль цалкам з дрэва, вельмi лёгкая i манеѓраная. Але ХЕ-262 з прычыны занадта малой масы i высокай хуткасцi, i спрошчанай быѓ складзены ва ѓпраѓленнi i патрабаваѓ высокай квалiфiкацыi лётчыкаѓ. Затое ён выдатна падыходзiѓ для стылю Хафмана, якi дзейнiчаѓ у зблiжэннi. I з блiзкай дыстанцыi разбураѓ амерыканцаѓ.
  Але акрамя Хаффмана, яшчэ i дзве дзяѓчынкi дзейнiчалi: Альбiна i Альвiна. Яны перавысiлi кожная па трыста збiтых самалётаѓ i атрымалi Рыцарскiя крыжы жалезнага крыжа са срэбным дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi. Рыцарскiя крыжы з залатымi дубовымi лiстамi, мячамi i дыяментамi мелi пакуль толькi Хафман якi збiѓ больш за пяцьсот самалётаѓ, i Рудэль, легендарны штурмавiк якi падбiѓ больш за пяцьсот танкаѓ, i мноства iншых наземных мэт. I яшчэ семнаццаць самалётаѓ.
  У Трэцiм Рэйху зацвердзiлi яшчэ i шостую ступень Рыцарскага Крыжа Жалезнага Крыжа з плацiнавым дубовым лiсцем, мячамi i дыяментамi, таму хто дасягне тысячы збiтых самалётаѓ, або такой жа колькасцi разбiтых танкаѓ.
  У дадзеным Рыцарскiм крыжы павiнна было начэплена не менш за сотню дыяментаѓ, i ён быѓ бы буйней, чым iншыя Рыцарскiя крыжы. Так што ѓзнагарода не толькi атрымлiвалася ганаровая, але i дарагая.
  Альбiна i Альвiна ляцяць па небе. Збiваюць сабе самалёты янкi i напяваюць скрозь зубы:
  - Прыгожыя дзяѓчаты,
  Вялiкiя сяброѓкi ...
  Бы грозныя хлопцы -
  I класныя патугi!
  Альбiна пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак навяла авiяцыйную гармату, лупанула па амерыканцы i пiскнула:
  - Агеньчыкi вясёлых вачэй!
  I падмiргнула напарнiцы. Тая зрэзала свайго вiзавi. Разнесла супернiка ѓ дробныя трэскi, выкарыстоѓваючы босыя пальчык ножак, i прачырыкала:
  - За камунiзм i нашы слаѓныя перамогi!
  Альбiна паправiла напарнiцу, збiваючы самалёт янкi:
  - За арыйскi камунiзм!
  I абедзве дзяѓчыны разрагаталiся.
  Тым часам вайна працягвалася. Амерыканцы вiдавочна прайгравалi, лепшаму па тэхнiцы i вывучцы ворагу, ды яшчэ выкарыстоѓвалага замежныя дывiзii.
  У прыватнасцi ѓ янкi асноѓны танк "Шэрман". Ну куды яму супраць асноѓнага нямецкага Е50. Машына ѓ гiтлераѓцаѓ мела лабавую браню ѓ 250-мiлiметраѓ, бартавую ѓ 170-мiлiметраѓ, i вага ѓ семдзесят тон пры рухавiку ѓ 1200 конскiх сiл з фарсiраваннем матора.
  Трэба адзначыць, што Шэрман не мог прабiць немца нават у борт, бо браня ѓ Е-50 нахiльная. Нават "Шэрман" з семнаццацiфутавай гарматай, "Светлячок" не вельмi браѓ у борт немца. А бо дадзены танк не быѓ масавым.
  А сам амерыканскi танк гiтлераѓцы ѓпэѓнена бралi з пяцi кiламетраѓ. Тым больш у яго высокi сiлуэт. Крыху лепшы быѓ у амерыканцаѓ "Першынг". Але гэты танк не быѓ такiм масавым як "Шэрман" i ѓсё роѓна яго 90-мiлiметровай гарматы не хапала для эфектыѓнай барацьбы.
  Толькi "Звышпёршынг", мог прабiць нямецкi Е-50 у борт. Балазе гармата i калiбра ѓ 90-мiлiметраѓ i даѓжынёй ствала ѓ 73 ЭЛ. Але затое хуткастрэльнасць усяго чатыры стрэлу ѓ хвiлiну супраць дванаццацi ѓ нямецкага Е-50, i вага пяцьдзесят тон для рухавiка ѓ 500 конскiх завялiкi. Ды i браня недастатковая. У лоб нямецкага асноѓнага мастадонты амерыканцаѓ усё роѓна не прабiваѓ. А быѓ у фрыцаѓ яшчэ i Е-75 з гарматай калiбра 128-мiлiметраѓ i таѓшчынёй бартавой бранi ѓ 210-мiлiметраѓ пад нахiламi, з яшчэ лепшай абаронай i рухавiком у 1500 конскiх сiл.
  Так што з самага пачатку ЗША прайгравалi. Толькi танк Т-93, дакладней самаходка вагой у дзевяноста тры тоны, i таѓшчынёй лабавой бронi ѓ 305-мiлiметраѓ i гарматай у 155-мiлiметраѓ магла змагацца з нямецкiм мастадонтамi ѓ лоб.
  Але хадавыя якасцi дадзенай самаходкi былi няважнымi, як i хуткастрэльнасць. I немцы яе знiшчалi авiяцыяй.
  Так што амерыканцы ѓ цэлым не мелi поспеху, i безнадзейна прайгравалi.
  I нямецкiя войскi падыходзiлi ѓсё блiжэй i блiжэй да Нью-Йорка i Вашынгтона.
  Трумэн стаѓ малiць Гiтлера аб мiры.
  Але фюрар хацеѓ толькi без усялякiх умоваѓ поѓнай капiтуляцыi. Вашынгтон быѓ акружаны. I гiтлераѓцы пачала штурм сталiцы ЗША.
  Танкавы экiпаж Герды ваяваѓ за светлае заѓтра. I без лiшнiх праблем перамагаѓ.
  Дзяѓчына нават стала страляць не толькi босымi пальчыкамi ножак, i пунсовымi саскамi грудзей. I гэта выдатна дапамагала.
  Шарлота таксама пальнула нацiснуѓшы лалавымi саскамi на кнопку джойсцiка i праверашчала:
  - Велiч камунiзму ѓ тым, каб быць не рыбай, а кiтом!
  Крысцiна, ведучы агонь, нацiскаючы на кнопкi джойсцiка, адзначыла:
  - А мы немцы i пабудуем найвялiкшы з камунiзмаѓ!
  Магда, страляючы малiнавымi саскамi па супернiках, агрэсiѓна выдала:
  - Самы светлы камунiзм! Толькi ѓверх, нi кроку ѓнiз!
  Герда босымi пальчыкамi ножак навёѓшы гармату, i перавярнуѓшы трапным стрэлам амерыканскую гаѓбiцу, пацвердзiла:
  - За арыйскi камунiзм!
  Пасля падзення Вашынгтона, Амерыка неѓзабаве капiтулявала. I здарылася гэта 31 студзеня 1947 гады.
  Скончылася другая сусветная вайна. I прыход Гiтлера да ѓлады, пасты супаѓ, з капiтуляцыяй Амерыкi.
  Здавалася, надышоѓ працяглы перыяд свету. Сапраѓды ѓсе войны скончаны, ЗША захопленыя i чаго яшчэ жадаць? Але заставалася яшчэ адна звышдзяржава з калонiямi: Японiя. I Гiтлер хацеѓ i яе заваяваць.
  20 красавiка 1953 гады пачалася новая вайна за перадзел мiру. СССР усё яшчэ iснаваѓ ва ѓсечаным выглядзе. Ваенныя што прыйшлi да ѓлады пасля Сталiна, паставiлi фармальным галоѓнай урада Вазнясенскага. Гэты лiдэр здолеѓ часткова аднавiць эканомiку Расii. I прапанаваѓ Гiтлеру ѓдзел СССР у вайне супраць Японii. Той пагадзiѓся, але пры ѓмове, што Расея верне сабе толькi раней захопленае самураямi Прымор'е, востраѓ Сахалiн i Курыльскую граду.
  Так што Вазнясенскi атрымлiваѓ новы шанец адрадзiць СССР, i часткова рэабiлiтаваць iмпэрыю.
  Баi разгарнулiся на поѓную сiлу.
  Алёнка i яе каманда змагалiся на новым, эксперыментальным танку Т-11. Дадзеная машына была цяжкай i выдатна абароненай. Яе лабавая браня дасягала 300 мiлiметраѓ пры вазе машыны ѓ шэсцьдзесят восем тон i гармату ѓ 130-мiлiметраѓ калiбрам. А пакуль яшчэ ѓ СССР асноѓны танк Т-54, якi таксама зусiм нядрэнны.
  А Алёнка са сваiмi напарнiцамi вядзе агонь з магутнай гарматы з вялiкай дыстанцыi. Японцы, вядома ж, маюць свае машыны. Вось у прыватнасцi i Е-75, скапiяваную з нямецкай мадэлi па лiцэнзii. Але дадзены танк ужо некалькi састарэлы.
  А Алёнка яго падбiвае выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак. I яна пасылае снарад сапраѓды ѓсутыч.
  Дзяѓчына цвiркае:
  - Слава эпосе камунiзму! Слава Ленiну ѓ сэрцах!
  Сапраѓды гэта прыгажуня найвышэйшага ѓзору.
  Анюта таксама страляе, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi точаных ножак i пiшчыць:
  - Я ваяѓнiца вельмi крутая, i такая нiбы лялька завадная!
  Вядзе агонь па чарзе i Ала. Гэтая дзяѓчына лупанула па самураях i выдала:
  - У iмя святла, цяпла i ветру!
  I таксама зразумела выкарыстоѓваючы босыя ножкi.
  А потым пасадзiла i Марыя. Гэта дзяѓчына каласальнай душэѓнай сiлы. Разбiла японскi танк, i праверашчала:
  - За магутны камунiзм!
  I паддала голай пяткай.
  А пад канец пальнула пры дапамозе босай ножкi i Маруся. Дзяѓчына ѓразiла супернiка i прашыпела:
  - Слава эпосе лепшага свету!
  I як засвiшча... Вось гэта сапраѓды вельмi нават крутая дзеѓка.
  Савецкi танкавы экiпаж выдатна працуе i набiрае рахункi. Дзяѓчыны зразумела хутка выходзяць у лiдэры. У iх i машына лепшая з лепшых для Чырвонага войска.
  А Герда ваюе на пiрамiдальным танку. Гэтая машына ѓжо больш дасканалая i ѓ ёй усяго толькi два чальцы павозкi.
  Яны разам з Шарлатай вядуць агонь па японцах, i дзейнiчаюць вельмi эфектыѓна.
  Герда выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак нацiснула на кнопкi джойсцiка i ѓразiла японскую машыну, прашыпеѓшы:
  - I ляцелi долу самураi пад напорам сталi i агню!
  Шарлота ща ёй таксама пальнула, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi сваiх точаных ножак i прашыпела:
  - Але наш вермахт ад тайгi да брытанскiх мораѓ, усiх у мiльёны разоѓ мацнейшыя!
  У iншым пiрамiдальным танку ваююць Магда i Крысцiна.
  Дзяѓчыны-тэрмiнатары вельмi баявой i каласальнай сiлы.
  I вось Крысцiна страляе, выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак i прабiвае японца.
  Пасля чаго верашчыць:
  - Наша эпоха з перамогамi наперадзе!
  Магда таксама страляе па супернiку. Зносiць з самурая вежу i верашчыць:
  - I здзяйсненнi чакаюць яшчэ страмчэй!
  I зноѓ босымi пальчыкамi ножак нажывае на сiстэму, зносячы непрыяцеляѓ.
  Ды тут дзяѓчынкi, якiя i каня на скаку спыняць i ѓ палаючую хату ѓвойдуць.
  Ваяѓнiцы адольвалi супернiка i бралi паступова ѓверх.
  Японiя прайгравала. А немцы выкарыстоѓвалi грозную зброю - дыскалёты.
  Гэтыя лятаючыя талеркi не ведалi сабе роѓных.
  Вось Агата i Адала ваююць на дыскалёце. Ваяѓнiцы кiруюць машынай з дапамогай джойсцiкаѓ, i разгортваюць гэты наймагутны агрэгат. I так разбураюць супернiкаѓ. I лупяць цеплавымi промнямi з паветра. Лiтаральна знiшчаючы моц сапернiкаѓ.
  Агата вядучы агонь па непрыяцелю, раве:
  - Шалёны мой запал!
  I голай, круглай пяткай як нацiсне.
  Адала страляючы па ворагах, упэѓнена заяѓляе:
  - Гэта толькi ѓлада!
  I таксама босыя пальчыкi ножак выкарыстоѓвае, супраць ворага.
  Дзяѓчынкi канкрэтна разышлiся. I такiя скажам прама баявыя прыгажунi.
  Што ад Японii цi наѓрад што застанецца.
  Краiна ђзыходнага Сонца прайгравала. I нажаль гэта здавалася амаль безнадзейнай справай.
  Самураi сутыкнулiся з тэхналагiчнай перавагай. I вельмi сур'ёзным супернiкам у плане аператыѓнага планавання.
  Японiя перамагала ѓ свой час Расiю, але зараз прайгравала каалiцыi.
  Пад канец Трэцi Рэйх нават нанёс ядзерны ѓдар па астравах, i краiна ѓзыходзячага сонца капiтулявала.
  У вынiку чаго завяршылася заваёва каласальных земляѓ. Зрэшты, Трэцi Рэйх яшчэ крыху паваяваѓ у Лацiнскай Амерыцы, i правёѓ дадатковыя захопы тэрыторыi.
  Але вось калi ѓвесь мiр пад Трэцiм Рэйхам, пакуль яшчэ вольны СССР дражнiць фюрара.
  I 20 красавiка 1957 года пачынаецца агрэсiя супраць Расii. I каласальныя сiлы прасоѓваюцца на СССР.
  На што разьлiчваць у гэтых умовах Чырвонай Армii? Сiлы ѓжо вельмi няроѓныя.
  Але мабыць нейкiя разлiкi ѓ рускiх i iншых нацыянальнасцяѓ усё ж такi ёсць.
  I яны б'юцца вельмi нават адчайна.
  Наташа, Зоя, Аѓгусцiна, Святлана ваююць з гiтлераѓцамi.
  Дзяѓчыны па традыцыi басанож i ѓ бiкiнi. I гэта iх крэда. Яны б'юцца з дзiкiм азвярэннем.
  Наташа, ведучы агонь з аѓтамата, заѓважае:
  - У чым мы добрыя, што ѓмеем бiцца!
  Зоя, страляючы па супернiку, пагадзiлася:
  - Умеем!
  I кiнула босымi пальчыкамi ножак гранату.
  Аѓгусцiна штабнавала па фашыстах з кулямёта, i вялiкiм азартам, прагарлапанiла, кiнуѓшы голай пяткай гранату:
  - Я знiшчальнiк зла!
  Святлана, таксама ведучы агонь па супернiку, i трапна страляючы, выкошваючы ворагаѓ i кiнуѓшы босай ножкай пакет з выбухоѓкай з-за якога перавярнуѓся танк, забiяцка выдала:
  - Я сатру Трэцi Рэйх у парашок!
  I дзяѓчына зноѓ паказала язык.
  Вось гэта ваяѓнiцы. З iмi ты можаш ваяваць практычна супраць любога монстра. I нават гiтлераѓскага.
  Наташа, страляючы па гiтлераѓцам, i абараняючы Маскву, праспявала:
  - Нас цiсне ярмо арды,
  Нас прыгнёт ярмо басурман...
  Зоя, ведучы агонь па фрыцах, i запускаючы босымi пальчыкамi ножак забойнае прасiпела:
  Але ѓ нашых жылах кiпiць,
  Неба славян...
  Аѓгусцiна страляючы па фашыстах, i дзеяннi вельмi энергiчна, паддаючы гранату голай пяткай, працягнула:
  I ад чудскiх берагоѓ,
  Да берагоѓ Калымы...
  Святлана з дзiкiм азартам напявала, пагульваючы цяглiцамi ног, i плiткамi прэса выдала:
  Усё гэта наша Зямля,
  Усё гэта мы!
  I тут дзяѓчаты трэба сказаць былi з вялiкай ганарлiвасцю i каласальнай агрэсiяй.
  Iх нiхто не спынiць, iх нiшто не пераможа. Злыя ваѓчыцы душаць ворага, злыя тыгрыцы - салют героям.
  Цi можа быць гераiням. Вось гэта азартныя дзяѓчынкi самага высокага палёту птушкi.
  I калi б'юцца, то ѓжо ад душы....
  I Алёнка са сваiм экiпажам на танку Т-13. Машына, якая гатова супрацьстаяць нямецкiм, пiрамiдальным кампазiцыям. Дзяѓчына страляе па супернiку, i спявае:
  - Нашы танкi, гэта проста цуд,
  Ад пустыняѓ, да паѓночных мораѓ!
  Разарвем цябе павер Юда,
  Будзе знiшчаны страшны звер!
  Анюта пацвердзiла з лютасцю, таксама пальнуѓшы па супернiку пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак:
  - Я непрыяцеля парву i сатру ѓ парашок.
  Ала па чарзе зарадзiла ѓ супернiка пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак i прачырыкала:
  - За велiч камунiзму чырвонага колеру!
  Марыя таксама лупанула па непрыяцелю, зрабiѓшы трапны стрэл голай нiжняй канечнасцю i зароѓ:
  - За прыгожыя перамогi!
  Маруся таксама пры дапамозе босых пальчыкаѓ ног рушыла непрыяцеля, нiбы яго ѓразiѓшы i вякнула:
  - За самыя вышэйшыя iдэi камунiзму!
  Пяцёрка бiлiся з фашыстамi, нiбы тэрмiнатары.
  А ѓ небе ваявалi i савецкiя лётчыцы. Вось у прыватнасцi Анастасiя Вядзьмакова i Акулiна Арлова.
  Яны бiлiся нiбы былiнныя волаты-самкi. Выкарыстоѓваючы босыя пальчыкi ножак пасылалi авiяцыйныя снарады. Здзiѓлялi непрыяцеляѓ вельмi трапна.
  Анастасiя нацiснула пунсовым саском на кнопку джойсцiка, уразiла фашыста i прачырыкала:
  - Слава iдэям камунiзму!
  Ведучы агонь па супернiку, выкарыстоѓваючы клубнiчныя соску, напаѓголая Акулiна таксама прабуркавала:
  - Героям СССР слава!
  Вось такiя тут гарачыя i моцныя дзяѓчынкi. Як яны ваююць, нiбы сапраѓдныя звяры. I ѓ iх звышчалавечая рызыка i каласальная сiла.
  Анастасiя, круша гiтлераѓцаѓ, праспявала:
  - Над няшчаснай планетай завiсла,
  Злосных фрыцаѓ кiпячая цемра.
  Акупант свая сякера ненавiсная,
  Завастрыѓ i сячы галава!
  
  Чалавек ён аднак не пешка,
  I не вечна хадзiць пад ярмом...
  Ператворыць злых ворагаѓ у галавешкi,
  Уладарам стане мiроѓ!
  А тут яшчэ i Лiзавета на танк Т-55. Машына з больш магутнай, чым у Т-54 гарматай у 105-мiлiметраѓ i гатовая з ворагамi ваяваць.
  Дзяѓчыны ѓ танку зразумела ѓ адным толькi бiкiнi.
  Лiзавета нацiснула босымi пальчыкамi ножак на кнопку джойсцiка страляючы дастаткова дакладна ѓ непрыяцеля, i прабуркавала:
  - За Расiю камунiзму!
  Затым па чарзе стрэлiла i Кацярына, выкарыстоѓваючы для стральбы пунсовы сасок грудзей.
  Уразiла гiтлераѓскi танк i прабуркавала:
  - За поспехi ѓ будаѓнiцтве камунiзму!
  Алена таксама пальнула па супернiку, выкарыстоѓваючы босымi пальчыкi ножак. Разнесла ствол пiрамiдальнага танка, усё гэта зрабiла трапна.
  Пасля чаго прачырыкала:
  - Самы светлы ѓ нас будзе камунiзм!
  Далей лупанула i Эѓфрасiя, хоць яна звычайна ѓсяго толькi кiроѓца. Але дзяѓчына ѓрэзала вельмi трапна, адбiваючы ѓ танка гiтлераѓцаѓ рулю.
  Пасля чаго праваркавала:
  - Наш камунiзм ярчэй сонца!
  Дзяѓчыны на танку босыя i ѓ бiкiнi вельмi хораша i харызматычна глядзяцца. А ѓ iх грудзей з такiмi пунсовымi саскамi.
  Лiзавета праспявала з захапленнем;
  Зьнiшчым ярмо павер фашызму,
  Калi трэба горы зварочу....
  Будзе эра, эра камунiзму,
  У нябёсы я з песняй палячу!
  I зноѓ дзяѓчына пунсовым саском нацiсне на кнопку джойсцiка i ѓрэжа па гiтлераѓцам.
  Так што фюрару мала не здасца.
  З такiмi дзяѓчынкамi зразумела, што СССР яшчэ жывы, i не зламаць яго так проста Гiтлеру.
  
  
  
 Ваша оценка:
Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список
Сайт - "Художники" .. || .. Доска об'явлений "Книги"