Рыбаченко Олег Павлович : другие произведения.

ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ Cia - ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:
 Ваша оценка:
  • Аннотация:
    Κατάσκοποι όλων των λωρίδων δρουν σε όλο τον κόσμο. Διεισδύουν σε διαφορετικές σφαίρες εξουσίας. Και οι ειδικές επιχειρήσεις είναι ορατές. Και στη Λατινική Αμερική και την Αφρική, υπάρχουν πρόσκοποι και άλλοι άνθρωποι. Και φυσικά η FSB και η CIA ανταγωνίζονται όχι για τη ζωή, αλλά για τον θάνατο.
  ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ CIA - ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
  ΣΧΟΛΙΟ
  Κατάσκοποι όλων των λωρίδων δρουν σε όλο τον κόσμο. Διεισδύουν σε διαφορετικές σφαίρες εξουσίας. Και οι ειδικές επιχειρήσεις είναι ορατές. Και στη Λατινική Αμερική και την Αφρική, υπάρχουν πρόσκοποι και άλλοι άνθρωποι. Και φυσικά η FSB και η CIA ανταγωνίζονται όχι για τη ζωή, αλλά για τον θάνατο.
  . ΚΕΦΑΛΑΙΟ #1
  Ανάκτορο Αποστολικού
  
  Sabado, 2 Απριλίου 2005, 9:37 μ.μ.
  
  
  
  Ο άντρας στο κρεβάτι σταμάτησε να αναπνέει. Ο προσωπικός του γραμματέας, ο μονσινιόρ Στάνισλαβ Ντβίσιτς, ο οποίος κρατούσε το δεξί χέρι του ετοιμοθάνατου για τριάντα έξι ώρες, ξέσπασε σε κλάματα. Οι άνδρες της υπηρεσίας αναγκάστηκαν να τον απωθήσουν με δύναμη και πέρασαν πάνω από μία ώρα προσπαθώντας να πάρουν πίσω τον γέρο. Ήταν πολύ μεγαλύτερα από όλα τα αισθανόμενα όντα. Καθώς ξεκίνησαν τη διαδικασία ανάνηψης ξανά και ξανά, όλοι ήξεραν ότι έπρεπε να κάνουν ό,τι ήταν δυνατό και αδύνατο για να κατευνάσουν τη συνείδησή τους.
  
  Οι ιδιωτικές συνοικίες των Sumo Pontifices θα με εξέπληξαν στον ανενημέρωτο παρατηρητή. Ο ηγεμόνας, ενώπιον του οποίου υποκλίνονταν με σεβασμό οι ηγέτες των λαών, ζούσε σε συνθήκες πλήρους φτώχειας. Το δωμάτιό του ήταν απίστευτα λιτό, με γυμνούς τοίχους εκτός από έναν σταυρό, και έπιπλα από λακαρισμένο ξύλο: ένα τραπέζι, μια καρέκλα και ένα λιτό κρεβάτι. Το κέντρο centimo έχει αντικατασταθεί τους τελευταίους ú μήνες με νοσοκομειακό κρεβάτι. Οι νοσοκόμες έτρεχαν γύρω της, προσπαθώντας να την αναζωογονήσουν, ενώ πυκνές σταγόνες ιδρώτα έτρεχαν στις πεντακάθαρες άσπρες μπανιέρες. Τέσσερις Πολωνές καλόγριες τις άλλαξαν σε día τρεις φορές.
  
  Στο τέλος, ο γιατρός Σίλβιο Ρενάτο, ο προσωπικός μου γραμματέας του Πάπα, σταμάτησε αυτή την προσπάθεια. Κάνει νόημα στις νοσοκόμες να καλύψουν το παλιό τους πρόσωπο με ένα λευκό πέπλο. Ζήτησα από όλους να φύγουν, μένοντας κοντά στον Ντβίσιτς. Συντάξτε ένα πιστοποιητικό θανάτου, το ίδιο. Η αιτία θανάτου ήταν κάτι παραπάνω από προφανής - καρδιαγγειακή κατάρρευση, που επιδεινώθηκε από φλεγμονή του λάρυγγα. Δίστασε όταν επρόκειτο να γράψει το όνομα του γέρου, αν και τελικά επέλεξα το πολιτικό του όνομα για να αποφύγω προβλήματα.
  
  Αφού ξεδίπλωσε και υπέγραψε το έγγραφο, ο γιατρός το παρέδωσε στον καρδινάλιο Σάμαλο, ο οποίος μόλις είχε μπει στο δωμάτιο. Η Purple έχει το τρομακτικό καθήκον να επιβεβαιώσει επίσημα τον θάνατο.
  
  -Ευχαριστώ Γιατρέ. Με την άδειά σας, θα συνεχίσω.
  
  "Είναι όλα δικά σας, Σεβασμιώτατε.
  
  - Όχι γιατρέ. Τώρα είναι από τον Θεό.
  
  Ο Σάμαλο πλησίασε αργά το κρεβάτι του θανάτου. Στα 78 σου, ζούσες πολλές φορές στο σπίτι μετά από αίτημα του συζύγου σου για να μην δεις αυτή τη στιγμή. Ήταν ήρεμος και ισορροπημένος άνθρωπος και γνώριζε το βαρύ φορτίο και τα πολλά καθήκοντα και τα καθήκοντα που έπεφταν πλέον στους ώμους του.
  
  Κοιτάξτε το πτώμα. Αυτός ο άνδρας έζησε μέχρι την ηλικία των 84 ετών και επέζησε από πυροβολισμό στο στήθος, όγκο του παχέος εντέρου και επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα. Αλλά η νόσος του Πάρκινσον τον αποδυνάμωσε, και ενθουσίασε τον εαυτό του τόσο πολύ που η καρδιά του τελικά λύγισε και πέθανε.#243; μάς.
  
  Από ένα παράθυρο στον τρίτο όροφο του παλατιού, ο καρδινάλιος Podí παρακολούθησε σχεδόν διακόσιες χιλιάδες άτομα συγκεντρωμένα στην πλατεία του Αγίου Πέτρου. Οι στέγες των γύρω κτιρίων ήταν κατάσπαρτες από κεραίες και τηλεοπτικούς σταθμούς. "Dentro de poco serán aún más-pensó Samalo-. Αυτός που έρχεται προς το μέρος μας. Ο κόσμος τον λάτρευε, θαύμαζε τη θυσία του και τη σιδερένια θέλησή του. Να είναι ένα βαρύ πλήγμα, κι ας το περίμεναν όλοι από τον Ιανουάριο... και λίγοι το ήθελαν. Και μετά κάτι άλλο."
  
  Άκουσα έναν θόρυβο στην πόρτα και μπήκε ο επικεφαλής της ασφάλειας του Βατικανού, Καμίλο Σιρίν, μπροστά από τους τρεις καρδινάλιους που υποτίθεται ότι θα πιστοποιούσαν τον θάνατο. Τα πρόσωπά τους έδειχναν ανησυχία και ελπίδα. Οι Πορφύρες πλησίασαν το κουτί. Κανείς εκτός από τη La Vista.
  
  "Ας ξεκινήσουμε", είπε ο Σάμαλο.
  
  Ο Ντβίσιτς του έδωσε την ανοιχτή βαλίτσα. Η υπηρέτρια σήκωσε το λευκό πέπλο που κάλυπτε το πρόσωπο του νεκρού και άνοιξε το φιαλίδιο που περιείχε τα ιερά λιοντάρια. Έναρξη ó millennial τελετουργία επί Λατινικά σε:
  
  - Si vives, ego te absolvo a peccatis tuis, in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti, amén 1.
  
   Ο Σάμαλο σχεδίασε ένα σταυρό στο μέτωπο του νεκρού και κολλήστε τον στον σταυρό.;:
  
   - Per istam sanctam Unctionem, indulgeat tibi Dominus a quidquid... Αμήν 2.
  
  Με μια πανηγυρική χειρονομία την καλεί στην ευλογία και στον απόστολο.:
  
  "Με την εξουσία που μου δόθηκε από την Αποστολική Έδρα, σας δίνω πλήρη τέρψη και άφεση όλων των αμαρτιών... και σας ευλογώ. Στο όνομα του Πατέρα, και του Υιού, και ιδιαίτερα του Αγίου Ritu... Amén.
  
  Tomó το ασημένιο σφυρί από τη βαλίτσα, το οποίο δίνει στον επίσκοπο. Χτυπήστε προσεκτικά τρεις φορές στο μέτωπο του νεκρού λέγοντας μετά από κάθε χτύπημα:
  
  - Karol Wojtyla, ¿ νεκρός;
  
  Δεν υπήρχε απάντηση. Ο Καμερλένγκο κοίταξε τους τρεις καρδινάλιους που στέκονταν δίπλα στο κρεβάτι, οι οποίοι έγνεψαν καταφατικά.
  
  Πράγματι, ο Πάπας είναι νεκρός.
  
  Με το δεξί του χέρι, ο Samalo αφαίρεσε το δαχτυλίδι Rybak, το σύμβολο της δύναμής του στον κόσμο, από τον νεκρό. Με το δεξί μου χέρι κάλυψα πάλι το πρόσωπο του Ιωάννη Παύλου Β' με ένα πέπλο. Πάρε μια βαθιά ανάσα και κοίτα τους τρεις έρωτες συντρόφους σου.
  
  - Έχουμε πολλή δουλειά.
  
  
  ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ
  
   (extraídos del CIA World Factbook)
  
  
   Έκταση: 0,44 τ.μ (το μικρότερο στον κόσμο)
  
  Σύνορα: 3,2 χλμ. (με την Ιταλία)
  
  Χαμηλό σημείο más: Πλατεία Αγίου Πέτρου, 19 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
  
  Υψηλότερο σημείο: Κήποι του Βατικανού, 75 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
  
  Θερμοκρασία: Μέτριος βροχερός χειμώνας από Σεπτέμβριο έως μέσα Μαΐου, ζεστό ξηρό καλοκαίρι από Μάιο έως Σεπτέμβριο.
  
  Χρήση γης: 100% σε αστικές περιοχές. Καλλιεργούμενη γη, 0%.
  
  Φυσικοί πόροι: Κανένας.
  
  
  Πληθυσμός: 911 πολίτες με διαβατήρια. 3000 εργάτες κατά τη διάρκεια της ημέρας.
  
  Σύστημα διακυβέρνησης: εκκλησιαστικό, μοναρχικό, απόλυτο.
  
  Ποσοστό γονιμότητας: 0%. Η γέννηση του Ninún σε όλη την ιστορία του.
  
  Οικονομία: βασίζεται στην παροχή ελεημοσύνης και στην πώληση γραμματοσήμων, καρτ-ποστάλ, γραμματοσήμων και στη διαχείριση των τραπεζών και των οικονομικών τους.
  
  Επικοινωνίες: 2200 τηλεφωνικοί σταθμοί, 7 ραδιοφωνικοί σταθμοί, 1 τηλεοπτικό κανάλι.
  
  Ετήσιο εισόδημα: 242 εκατομμύρια δολάρια.
  
  Ετήσιο κόστος: 272 εκατομμύρια δολάρια.
  
  Νομικό σύστημα: Βασίζεται στους κανόνες που θεσπίζει ο νόμος Canónico. Αν και η θανατική ποινή δεν έχει εφαρμοστεί επίσημα από το 1868, παραμένει σε ισχύ.
  
  
  Ειδικές εκτιμήσεις: Ο Άγιος Πατέρας έχει μεγάλη επιρροή στη ζωή περισσότερων από 1.086.000.000 πιστών.
  
  
  
  
   Iglesia de Santa Maria στην Traspontina
  
  Via della Conciliazione, 14
  
   Τρίτη 5 Απριλίου 2005 10:41 π.μ. _ _
  
  
  
   Ο επιθεωρητής Ντικάντι στραβοκοιτάζει καθώς μπαίνει μέσα, προσπαθώντας να προσαρμοστεί στο σκοτάδι του δωματίου. Του πήρε σχεδόν μισή ώρα για να φτάσει στον τόπο του εγκλήματος. Αν η Ρώμη είναι πάντα ένα χάος της κυκλοφορίας του αίματος, τότε μετά τον θάνατο του Αγίου Πατέρα μετατράπηκε σε κόλαση. Χιλιάδες άνθρωποι έρχονταν καθημερινά στην πρωτεύουσα του Χριστιανικού κόσμου για να δώσουν τον τελευταίο αδιάφορο καντουάσμ. Έκθεση στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Αυτός ο πάπας πέθανε με τη δόξα ενός αγίου και εθελοντές περπατούσαν ήδη στους δρόμους, μάζευαν υπογραφές για να ξεκινήσουν την υπόθεση της αγιοποίησης. Κάθε ώρα περνούσαν 18.000 άνθρωποι μπροστά από το σώμα. "Μια πραγματική επιτυχία για την ιατροδικαστική επιστήμη", λέει ειρωνικά η Πάολα.
  
  Η μητέρα του τον προειδοποίησε πριν φύγει από το διαμέρισμα που μοιράζονταν στη Via della Croce.
  
  Μην πηγαίνετε πίσω από τον Cavour, θα πάρει πολύ χρόνο. Ανέβα στη Ρετζίνα Μαργκερίτα και κατέβα στο Ριέντζο", είπε ανακατεύοντας τον χυλό που του έφτιαχνε, όπως κάθε μάνα από τα τριάντα τρία έως τα τριάντα τρία.
  
  Φυσικά, πήγε για τον Cavour, και πήρε πολύ χρόνο.
  
  Κουβαλούσε τη γεύση του χυλού στο στόμα της, τη γεύση των μαμάδων του. Κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών μου χρόνων στα κεντρικά γραφεία του FBI στο Quantico της Βιρτζίνια, έχασα την αίσθηση σχεδόν σε σημείο ναυτίας. Ήρθε και ζήτησε από τη μητέρα του να του στείλει ένα βάζο, το οποίο ζέσταιναν στο φούρνο μικροκυμάτων στο διάλειμμα της Μονάδας Έρευνας Συμπεριφοράς. Δεν ξέρω όμοιο, αλλά θα τον βοηθήσω να είναι τόσο μακριά από το σπίτι σε αυτή τη δύσκολη και ταυτόχρονα μια τόσο γόνιμη δοκιμασία. Η Πάολα μεγάλωσε σε απόσταση αναπνοής από τη Via Condotti, έναν από τους πιο διάσημους δρόμους στον κόσμο, κι όμως η οικογένειά της ήταν φτωχή. Δεν ήξερε τι σήμαινε η λέξη μέχρι που πήγε στην Αμερική, μια χώρα με το δικό της μέτρο για όλα. Ήταν πολύ χαρούμενη που επέστρεψε στην πόλη που τόσο πολύ μισούσε όταν μεγάλωνε.
  
  Το 1995, η Ιταλία δημιούργησε μια μονάδα βίαιων εγκλημάτων που ειδικεύεται στους κατά συρροή δολοφόνους. Φαίνεται απίστευτο ότι ο 5ος πρόεδρος του κόσμου στην κατάταξη των psicópatas δεν είχε μονάδα που θα μπορούσε να τους πολεμήσει τόσο αργά. Η UACV έχει ένα ειδικό τμήμα που ονομάζεται Εργαστήριο Ανάλυσης Συμπεριφοράς που ιδρύθηκε από τον Τζιοβάνι Μπαλτά, δάσκαλο και μέντορα του Ντικάντι. Δυστυχώς, ο Balta πέθανε στις αρχές του 2004 ως αποτέλεσμα ενός ατυχήματος με ένα tráfico και η dottora Dicanti pasó πρόκειται να γίνει ο μαθητευόμενος των Dicanti, που στέκεται δίπλα στη ρωμαϊκή λίμνη. Η εκπαίδευσή του στο FBI και οι εξαιρετικές αναφορές του Balta ήταν η υποστήριξή του. Μετά το θάνατο του αφεντικού της, το προσωπικό της LAC ήταν αρκετά μικρό: η ίδια. Όμως, ως τμήμα ενσωματωμένο στο UACV, απολάμβαναν την τεχνική υποστήριξη μιας από τις πιο προηγμένες ιατροδικαστικές μονάδες στην Ευρώπη.
  
  Μέχρι στιγμής, όμως, όλα ήταν ανεπιτυχή. Υπάρχουν 30 κατά συρροή δολοφόνοι στην Ιταλία που δεν έχουν ταυτοποιηθεί. Από αυτά, τα 9 αντιστοιχούν σε "καυτά" κρούσματα που σχετίζονται με πρόσφατους θανάτους. Δεν έχει γίνει ούτε μία νέα πρόσληψη από τότε που ήταν επικεφαλής της LAC και η έλλειψη γνωμοδότησης από ειδικούς αύξησε την πίεση στον Dikanti, καθώς τα ψυχολογικά προφίλ μερικές φορές μετατράπηκαν σε ψυχολογικά. το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να φέρω έναν ύποπτο. "Κάστρα στον αέρα", τα αποκαλούσε ο Δρ Μπόι, φανατικός της τέχνης του. ένας μαθηματικός και πυρηνικός επιστήμονας που περνούσε περισσότερο χρόνο στο τηλέφωνο παρά στο εργαστήριο. Αλίμονο, ο Μπόι ήταν ο Διευθύνων Σύμβουλος της UACV και ο άμεσος προϊστάμενος της Πάολα, και κάθε φορά που την έτρεχε στο διάδρομο, της έριξε ένα χλευαστικό βλέμμα. "Ο καλός μου συγγραφέας" ήταν η φράση που χρησιμοποίησε όταν ήταν μόνοι στο γραφείο του, παραπέμποντας περιπαικτικά στην απαίσια φαντασία που ο Dicanty σπαταλούσε σε προφίλ. Ο Δικάντι ανυπομονούσε πότε θα άρχιζε να καρποφορεί το έργο του, να δώσει αυτά τα κατσίκια στη μύτη. Έκανε το λάθος να κοιμηθεί μαζί του μια νύχτα αδυναμίας. Δουλεύοντας πολλές ώρες αργά, απροσδόκητα, αόριστες απουσίες από την el Corazon... και οι συνηθισμένοι θρήνοι για τη mamuñana. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ο Boy ήταν παντρεμένος και σχεδόν διπλάσιος. É ήταν κύριος και δεν εμβαθύνθηκε σε αυτό το θέμα (και πρόσεχε να κρατά αποστάσεις), αλλά ποτέ δεν άφησε την Πάολα να το ξεχάσει, ούτε μια φράση. μεταξύ macho και γοητευτικού. Έδινε το πώς τον μισούσα.
  
  Και τέλος, από την ανάληψή σας, έχετε μια πραγματική υπόθεση που πρέπει να εξεταστεί από την αρχή, και όχι με βάση ασήμαντα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από αδέξια πράκτορες. Δέχτηκε ένα τηλεφώνημα κατά τη διάρκεια του πρωινού και επέστρεψε στο δωμάτιό του για να αλλάξει. Τράβηξε τα μακριά μαύρα μαλλιά της σε έναν στενό κότσο και πέταξε τη φούστα με το παντελόνι και το τζάμπερ που φορούσε στο γραφείο και επέλεξε ένα έξυπνο επαγγελματικό κοστούμι. Το σακάκι είναι επίσης μαύρο. Της κίνησε το ενδιαφέρον: ο καλών δεν είχε παράσχει δεδομένα, εκτός αν διέπραξε πράγματι ένα έγκλημα που ήταν εντός της αρμοδιότητάς του, και τον ανέφερε στο Santa Mar στην Transpontina "με τη μεγαλύτερη επείγουσα ανάγκη".
  
  Και όλοι ήταν στην πόρτα της εκκλησίας. Σε αντίθεση με την Πάολα, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο σχεδόν πέντε χιλιομέτρων "κολάκι", που έφτανε μέχρι τη γέφυρα του Βιτόριο Εμανουέλε Β'. Κοιτάξτε τη σκηνή με ανησυχία. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν εκεί όλη τη νύχτα, αλλά όσοι μπορεί να είχαν δει κάτι ήταν ήδη μακριά. Μερικοί προσκυνητές έριξαν μια ματιά σε ένα δυσδιάκριτο ζευγάρι καραμπινιέρων που απέκλεισαν την είσοδο του ναού σε μια τυχαία ομάδα πιστών. Πολύ διπλωματικά διαβεβαίωσαν ότι οι εργασίες ήταν σε εξέλιξη στο κτίριο.
  
  Η Πάολα ανέπνευσε στο φρούριο και πέρασε το κατώφλι της εκκλησίας στο μισοσκόταδο. Το σπίτι είναι σε ένα σηκό με πέντε παρεκκλήσια στα πλάγια. Η μυρωδιά του παλιού, σκουριασμένου θυμιάματος κρεμόταν στον αέρα. Όλα τα φώτα ήταν σβηστά, πιθανώς επειδή ήταν εκεί όταν βρέθηκε το πτώμα. Ένας από τους κανόνες του Boy ήταν "Ας δούμε τι είδε".
  
  Κοιτάξτε γύρω σας με στενά μάτια. Δύο άνθρωποι μιλούσαν ήσυχα στο πίσω μέρος της εκκλησίας, με την πλάτη στραμμένη της. Κοντά στη γραμματοσειρά με το αγιασμό, ένας νευρικός καρμελίτης, που δάχτυλε το κομπολόι, παρατήρησε την προσοχή με την οποία κοίταξε τη σκηνή.
  
  "Είναι όμορφη, έτσι δεν είναι, Σινιορίνα; Χρονολογείται το 1566. Χτίστηκε από τον Peruzzi και τα παρεκκλήσια του...
  
  τον διέκοψε η Δικάντι μ' ένα σκληρό χαμόγελο.
  
  "Δυστυχώς, αδερφέ, δεν με ενδιαφέρει καθόλου η τέχνη αυτή τη στιγμή. Είμαι η επιθεωρήτρια Paola Dicanti. Είσαι τόσο ψυχολόγος;
  
  - Πράγματι, επιθεωρητή. Ήμουν κι εγώ που ανακάλυψα το πτώμα. Αυτό σίγουρα θα ενδιαφέρει τις μάζες. Ευλογητός ο Θεός, μέρες σαν é stos... ¡ ο άγιος έφυγε από κοντά μας, και μόνο δαίμονες μένουν!
  
  Ήταν ένας ηλικιωμένος άνδρας με χοντρά γυαλιά, ντυμένος με τη στολή του Μπίτο Μαρ των Καρμελιτών. Μια μεγάλη σπάτουλα δεμένη γύρω από τη μέση του και μια πυκνή γκρίζα γενειάδα κάλυπτε το πρόσωπό του. Περπάτησε σε κύκλους γύρω από το σωρό, ελαφρώς καμπουριασμένος, ελαφρώς κουτσαίνοντας. Τα χέρια της πετούσαν πάνω από τις χάντρες με μια έντονη και ανεξέλεγκτη περίοδο τρόμου.
  
  - Ηρέμησε αδερφέ. Ποιο είναι το όνομα του?
  
  -Φραντσέσκο Τόμα, επιθεωρητής.
  
  "Εντάξει, αδερφέ, πες μου με δικά σου λόγια πώς έγιναν όλα. Ξέρω ότι το έχω μετρήσει ήδη έξι ή επτά φορές, αλλά είναι απαραίτητο, αγάπη μου.
  
  Ο μοναχός αναστέναξε.
  
  - Τίποτα πολλά να πω. Επίσης, Ρόκο, είμαι υπεύθυνος για τη φροντίδα της εκκλησίας. Μένω σε ένα μικρό κελί πίσω από το σκευοφυλάκιο. Σηκώνομαι όπως κάθε μέρα, στις έξι το πρωί. Έπλυνα το πρόσωπό μου, έβαλα έναν επίδεσμο. Διασχίζω το σκευοφυλάκιο, βγαίνω από την εκκλησία από μια μεταμφιεσμένη πόρτα στο πίσω μέρος του ψηλού βωμού και κατευθύνομαι στο παρεκκλήσι Nuestra Señora del Carmen, όπου προσεύχομαι κάθε μέρα. Παρατήρησα ότι άναβαν κεριά μπροστά από το παρεκκλήσι του Αγίου Τομ, γιατί όταν πήγα για ύπνο δεν ήταν κανείς εκεί και μετά το είδα. Έτρεξα στο σκευοφυλάκιο, φοβισμένος μέχρι θανάτου γιατί ο δολοφόνος υποτίθεται ότι ήταν στην εκκλησία και κάλεσα το 113.
  
  - Μην αγγίζετε τίποτα στον τόπο του εγκλήματος;
  
  - Όχι, επιθεωρητή. Τίποτα. Φοβήθηκα πολύ, ο Θεός να με συγχωρέσει.
  
  -Και επίσης δεν προσπαθήσατε να βοηθήσετε το víctima;
  
  - Ισπετόρα... ήταν φανερό ότι στερήθηκε παντελώς κάθε επίγεια βοήθεια.
  
  Μια φιγούρα τους πλησίαζε στο κεντρικό κλίτος της εκκλησίας. Ήταν ο υποεπιθεωρητής Maurizio Pontiero της UACV.
  
  "Δικάντι, βιάσου, θα ανάψουν τα φώτα".
  
  -Μισό λεπτό. Υπομονή αδερφέ. Εδώ είναι η επαγγελματική μου κάρτα. Ο αριθμός τηλεφώνου μου αναγράφεται παρακάτω. Θα γίνω μιμίδιο οποιαδήποτε στιγμή αν θυμηθώ κάτι που μου αρέσει.
  
  "Θα το κάνω, επιθεωρητή. Ορίστε, ένα δώρο.
  
  Ο Καρμελίτης του έδωσε μια στάμπα με έντονα χρώματα.
  
  - Σάντα Μαρία ντελ Κάρμεν. Θα είναι πάντα μαζί σου. Δείξτε του το δρόμο σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς.
  
  "Ευχαριστώ, αδερφέ", είπε ο Ντικάντι, αφαιρώντας τη σφραγίδα.
  
  Ο επιθεωρητής ακολούθησε τον Ποντιέρο μέσα από την εκκλησία στο τρίτο παρεκκλήσι στα αριστερά, κλεισμένο με κόκκινη ταινία UACV.
  
  "Άργησες", τον μίλησε ο υποεπιθεωρητής.
  
  Ο Τράφικο ήταν ανίατος. Υπάρχει ένα ωραίο τσίρκο έξω.
  
  "Έπρεπε να είχες έρθει για τον Ριέντζο.
  
  Παρά το γεγονός ότι είχε υψηλότερη θέση από τον Ποντιέρο στην Ιταλική Αστυνομική Υπηρεσία, ήταν υπεύθυνος για την επιτόπια έρευνα UACV και έτσι οποιοσδήποτε εργαστηριακός ερευνητής βρισκόταν υπό τη διοίκηση της αστυνομίας. ακόμα και ένας άνθρωπος σαν την Πάολα, που κατέχει τη θέση του τμήματος. Ο Ποντιέρο ήταν ένας άντρας μεταξύ 51 και 241 ετών, πολύ αδύνατος και σκυθρωπός. Το πρόσωπό του, σαν σταφίδα, ήταν στολισμένο με χρόνια ρυτίδες. Η Πάολα παρατήρησε ότι ο κατώτερος επιθεωρητής τη λάτρευε, αν και προσπάθησε πολύ να μην το δείξει.
  
  Ο Ντικάντι ήθελε να διασχίσει τον δρόμο, αλλά ο Ποντιέρο τον άρπαξε από το χέρι.
  
  "Περίμενε ένα λεπτό, Πάολα. Τίποτα από όσα είδατε δεν σας προετοίμασε για αυτό. Αυτό είναι απολύτως τρελό, σου υπόσχομαι." Η φωνή της έτρεμε.
  
  "Νομίζω ότι μπορώ να λύσω τα πράγματα, Ποντιέρο. Αλλά ευχαριστώ.
  
  Μπείτε στο παρεκκλήσι. Μέσα έμενε ένας ειδικός φωτογραφίας UACV. Στο πίσω μέρος του παρεκκλησίου, ένας μικρός βωμός είναι στερεωμένος στον τοίχο με έναν πίνακα αφιερωμένο στον Άγιο Τομ, τη στιγμή που ο άγιος έβαλε τα δάχτυλά του στις πληγές του Ιησού.
  
  Υπήρχε ένα σώμα από κάτω.
  
  - Αγία Παναγία.
  
  "Σου είπα, Ντικάντι.
  
  Ήταν ένας οδοντίατρος που κοιτούσε τον κώλο. Ο νεκρός ακουμπούσε στο βωμό. Του ξέσκισα τα μάτια αφήνοντας στη θέση τους δύο τρομερές μαυριδερές πληγές. Από το στόμα, ανοιχτό σε έναν φρικτό και γκροτέσκο μορφασμό, κρεμόταν ένα είδος καφέ αντικείμενο. Στο έντονο φως της λάμψης, ο Dicanti ανακάλυψε αυτό που μου φαινόταν τρομερό. Τα χέρια κόπηκαν και ξάπλωσαν δίπλα στο σώμα, καθαρισμένα από το αίμα, σε ένα λευκό σεντόνι. Το ένα από τα χέρια φορούσε ένα χοντρό δαχτυλίδι.
  
  Ο νεκρός ήταν ντυμένος με μαύρο κοστούμι ταλάρι με κόκκινο περίγραμμα, χαρακτηριστικό των καρδιναλίων.
  
  Η Πάολα άνοιξε διάπλατα τα μάτια της.
  
  "Ποντιέρο, πες μου ότι δεν είναι καρδινάλιος.
  
  "Δεν ξέρουμε, Ντικάντι. Τον ερευνούμε, αν και λίγα έχουν απομείνει από το πρόσωπό του. Σας περιμένουμε να δείτε πώς μοιάζει αυτό το μέρος όπως το είδε ο δολοφόνος.
  
  -Dóndeá η υπόλοιπη ομάδα διερεύνησης του τόπου του εγκλήματος;
  
  Η ομάδα ανάλυσης σχημάτισε το μεγαλύτερο μέρος του UACV. Ήταν όλοι ιατροδικαστές, ειδικευμένοι στη συλλογή αποτυπωμάτων, δακτυλικών αποτυπωμάτων, τριχών και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να είχε αφήσει ένας εγκληματίας σε ένα σώμα. Ενήργησαν σύμφωνα με τον κανόνα ότι σε κάθε έγκλημα υπάρχει μια μεταβίβαση: ο δολοφόνος κάτι παίρνει και κάτι αφήνει.
  
  "Είναι ήδη στο δρόμο του. Το βαν έχει κολλήσει στο Cavour.
  
  "Έπρεπε να είχα έρθει για τον Ριέντζο", τον διέκοψε ο θείος μου.
  
  "Κανείς δεν ρώτησε ποτέ τη γνώμη του - Espetó Dicanti.
  
  Ο άντρας έφυγε από το δωμάτιο, μουρμουρίζοντας κάτι όχι πολύ ευχάριστο για τον επιθεωρητή.
  
  "Πρέπει να αρχίσεις να ελέγχεις τον εαυτό σου, Πάολα.
  
  -Θεέ μου, Ποντιέρο, γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο νωρίτερα; είπε ο Ντικάντι, αγνοώντας τη σύσταση του κατώτερου επιθεωρητή. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα. Όποιος το έκανε αυτό έχει πολύ κακό κεφάλι.
  
  - Αυτή είναι η επαγγελματική σου ανάλυση, γιατρέ;
  
  Ο Κάρλο Μπόι μπήκε στο παρεκκλήσι και της αφιέρωσε μια από τις ζοφερές του ματιές. Του άρεσαν τέτοια απροσδόκητα εισιτήρια. Η Πάολα συνειδητοποίησε ότι ο Ελ ήταν ένας από τους δύο ανθρώπους που μιλούσαν με την πλάτη στον αγιασμό όταν μπήκε στην εκκλησία και επέπληξε τον εαυτό της που του επέτρεψε να την αιφνιδιάσει. Ο άλλος ήταν δίπλα στον διευθυντή, αλλά δεν είπε λέξη και δεν μπήκε στο παρεκκλήσι.
  
  - Όχι, διευθυντή αγόρι. Η επαγγελματική μου ανάλυση θα το βάλει στο τραπέζι σας μόλις είναι έτοιμο. Επομένως, σας προειδοποιώ αμέσως ότι αυτός που διέπραξε αυτό το έγκλημα είναι πολύ άρρωστος.
  
  Ο Μπόι ήταν έτοιμος να πει κάτι, αλλά εκείνη τη στιγμή άναψαν τα φώτα στην εκκλησία. Και όλοι είδαν αυτό που είχε παραβλέψει η había: στο έδαφος, δίπλα στον νεκρό había, ήταν γραμμένο με όχι πολύ μεγάλα γράμματα
  
  
  ΕΓΩ ΣΕ ΔΙΚΑΙΩΝΩ
  
  
  "Μοιάζει με αίμα", είπε ο Ποντιέρο, μεταφέροντας με λέξεις αυτό που σκεφτόταν ο καθένας.
  
  Αυτό είναι ένα άθλιο tele'233• phono mo με τις συγχορδίες Hallelujah του Handel. Και οι τρεις κοίταξαν τον σύντροφο ντε Μπόι, ο οποίος έβγαλε πολύ σοβαρά το τηλέφωνο από την τσέπη του παλτού του και απάντησε στην κλήση. Δεν είπε πολλά, μόνο μια ντουζίνα "ajá" και "μμμ".
  
  Αφού έκλεισα το τηλέφωνο, κοίταξα τον Μπόι και έγνεψα καταφατικά.
  
  "Αυτό φοβόμαστε, amos", είπε ο διευθυντής του UACV. Επιθεωρητής Dicanti, Αντιεπιθεωρητής Pontiero, είναι περιττό να σας πω ότι αυτό είναι ένα πολύ λεπτό θέμα. Αυτός με το ahí είναι ο Αργεντινός καρδινάλιος Emilio Robaira. Αν η δολοφονία ενός καρδινάλιου στη Ρώμη είναι από μόνη της μια απερίγραπτη τραγωδία, τότε ακόμη περισσότερο σε αυτή τη φάση. Ο αντιπρόεδρος ήταν ένα από τα 115 άτομα που, κατά τη διάρκεια αρκετών μηνών, συμμετείχαν στο Cí225;n κλειδί για την εκλογή ενός νέου παλαιστή σούμο. Επομένως, η κατάσταση είναι λεπτή και δύσκολη. Αυτό το έγκλημα δεν πρέπει να πέσει στα χέρια του Τύπου, σύμφωνα με την έννοια του ningún. Φανταστείτε τους τίτλους: "Ο κατά συρροή δολοφόνος τρομοκρατεί την εκλογική περιφέρεια του Πάπα". Δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι...
  
  - Περίμενε ένα λεπτό, διευθυντή. Είπες κατά συρροή δολοφόνος; Υπάρχει κάτι εδώ που δεν ξέρουμε;
  
  Πολεμήστε τον Karraspeó και δείτε τον μυστηριώδη χαρακτήρα που ήρθατε με τον éL.
  
  -Paola Dicanti, Maurizio Pontiero, Permí, επιτρέψτε μου να σας συστήσω τον Camilo Sirin, Γενικό Επιθεωρητή του Κρατικού Σώματος Επιτήρησης του Βατικανού.
  
  Ο É Saint έγνεψε καταφατικά και έκανε ένα βήμα μπροστά. Όταν μιλούσε, το έκανε με κόπο, σαν να μην ήθελε να βγάλει λέξη.
  
  - Πιστεύουμε ότι το é εκατό είναι το δεύτερο vístima.
  
  
  
  
   Instituto Saint Matthew
  
  Silver Spring, Μέριλαντ
  
   Αύγουστος 1994
  
  
  
  "Ελάτε, πάτερ Καρόσκι, μπείτε. Παρακαλώ γδυθείτε γυμνοί πίσω από μια οθόνη, αν αυτή είναι η καλοσύνη σας.
  
  Ο ιερέας αρχίζει να βγάζει τον ιερέα. Η φωνή του καπετάνιου του ήρθε από την άλλη πλευρά του λευκού διαφράγματος.
  
  "Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για δοκιμασίες, πατέρα. Είναι εντάξει, σωστά; Σε αντίθεση με τους απλούς ανθρώπους, χεχε. Ίσως υπάρχουν και άλλοι κρατούμενοι που μιλούν για αυτήν, αλλά δεν είναι τόσο περήφανη όσο την παρουσιάζουν, όπως η γιαγιά μου. ¿ Kuá ποιος είναι μαζί μας;
  
  - Δυο εβδομάδες.
  
  "Αρκετός χρόνος για να μάθω αν πήγες να παίξεις τένις ή..."
  
  - Δεν μου αρέσει το τένις. Φεύγω ήδη;
  
  - Όχι, πατέρα, βάλε ένα πράσινο μπλουζάκι, μην πας για ψάρεμα, χεχε.
  
  Ο Καρόσκι βγήκε πίσω από μια οθόνη με ένα πράσινο μπλουζάκι.
  
  - Πήγαινε στο φορείο και πάρε το. Αυτό είναι όλο. Περίμενε, θα φτιάξω την πλάτη του καθίσματος. Θα πρέπει να μπορεί να δει καλά την εικόνα στην τηλεόραση. Ολα ειναι καλά?
  
  - Πολύ καλά.
  
  - Εξαιρετική. Περιμένετε, πρέπει να κάνω κάποιες προσαρμογές στα εργαλεία Medición και θα ξεκινήσουμε αμέσως. Παρεμπιπτόντως, αυτή από το ahí είναι καλή τηλεόραση, έτσι δεν είναι; Έχει ύψος 32 ίντσες, αν το σπίτι μου ήταν ίδιο με το δικό του, σίγουρα κάποιος συγγενής θα μου έδειχνε σεβασμό, σωστά; Χεχεχεχε.
  
  - Δεν είμαι σίγουρος.
  
  "Φυσικά όχι, πάτερ, φυσικά όχι. Αυτή η γυναίκα δεν θα τον σεβαστεί και ταυτόχρονα δεν θα τον αγαπήσει αν πηδήξει από μια αγέλη Γκόλντεν Γκράχαμ και κλωτσήσει τον λιπαρό κώλο του, χεχεχεχε.
  
  "Δεν πρέπει να παίρνεις μάταια το όνομα του Θεού, παιδί μου.
  
  "Έχει έναν λόγο, πατέρα. Λοιπόν, είναι ήδη. ¿ Δεν έχετε κάνει ποτέ πληθυσμογραφία πέους πριν, σωστά;
  
  - Οχι.
  
  "Φυσικά όχι, αυτό είναι ανόητο, χεχε. ¿Έχετε ήδη πει τι είναι το τεστ;
  
  -Σκιαγραφικός.
  
  "Λοιπόν, τώρα θα βάλω τα χέρια μου κάτω από το πουκάμισό του και θα συνδέσω αυτά τα δύο ηλεκτρόδια στο πέος του, σωστά; Αυτό θα μας βοηθήσει να μετρήσουμε το επίπεδο της σεξουαλικής σας ανταπόκρισης σε ορισμένες συνθήκες." άνδρες. Εντάξει, τώρα θα αρχίσω να το δημοσιεύω. Είναι ήδη.
  
  - Έχει κρύα χέρια.
  
  "Ναι, κάνει κρύο εδώ μέσα, χεχε". ¿ Είναι isómode;
  
  - Είμαι καλά.
  
  - Λοιπόν, ξεκινάμε.
  
  Τα γονίδιά μου άρχισαν να αλλάζουν το ένα το άλλο στην οθόνη. Πύργος του Άιφελ. Αυγή. Ομίχλη στα βουνά.tuz. Παγωτό σοκολάτα. Ετεροφυλοφιλική επαφή. Δάσος. δέντρα. Ετεροφυλόφιλος fellatio. Τουλίπες στην Ολλανδία. Ομοφυλοφιλική επαφή. Las Meninas de Velasquez. Ηλιοβασίλεμα στο Κιλιμάντζαρο. Ομοφυλοφιλική πίπα. Το χιόνι βρίσκεται ψηλά στις στέγες ενός χωριού στην Ελβετία. Φελάτσι πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ πεντ Η Niío κοιτάζει κατευθείαν τη Samara ενώ ρουφάει τον κόκορα του ενήλικα. Θλίψη στα μάτια του.
  
  Ο Καρόσκι σηκώνεται. Υπάρχει οργή στα μάτια του.
  
  - Πατέρα, δεν μπορεί να σηκωθεί, ¡ δεν τελειώσαμε ακόμα!
  
  Ο ιερέας τον αρπάζει από το λαιμό, χτυπά το κεφάλι του ψι-λογότυπου στο ταμπλό ξανά και ξανά καθώς το αίμα μουλιάζει μέσα από τα κουμπιά, το λευκό παλτό του ποδοσφαιριστή, την πράσινη φανέλα του Καρόσκι και τον κόσμο.
  
   - No cometerás actos impuros nunca más, ¿correcto; Σωστά, βρώμικο κομμάτι, σωστά;
  
  
  
  
   Iglesia de Santa Maria στην Traspontina
  
  Via della Conciliazione, 14
  
   Τρίτη 5 Απριλίου 2005 11:59 π.μ. _ _
  
  
  
   Τη σιωπή που ακολούθησε τα λόγια της Σιρίν έσπασαν οι καμπάνες που ανήγγειλαν τα Χριστούγεννα στην κοντινή πλατεία του Αγίου Πέτρου.
  
  -¿Δεύτερη πέμπτη και #237; Μέρος? ¿Έσκισαν άλλον καρδινάλιο και το μάθαμε τώρα; Η έκφραση του Ποντιέρο κατέστησε σαφές ότι άξιζε τη γνώμη που του άξιζε στην παρούσα κατάσταση.
  
  Η Σιρίν, απαθής, τους κοιτάζει επίμονα. Ήταν, χωρίς αμφιβολία, ένας άνθρωπος πέρα από αυτό που ήξερε. Μεσαίου ύψους, αγνά μάτια, απροσδιόριστη ηλικία, διακριτικό κοστούμι, γκρι παλτό. Κανένα από τα χαρακτηριστικά του δεν αλληλεπικαλύπτονταν με το άλλο και υπήρχε κάτι ασυνήθιστο σε αυτό: ήταν ένα παράδειγμα κανονικότητας. Μιλούσε τόσο ήσυχα, σαν να ήθελε κι αυτός να σβήσει στο παρασκήνιο με αυτόν τον τρόπο. Αλλά αυτό δεν συγκίνησε τον Enga ή κανέναν παρών: όλοι μιλούσαν για τον Camilo Sirin, έναν από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στο Βατικανό. Έλεγχε το σώμα του μικρότερου αστυνομικού στον κόσμο: του Βατικανού Vigilante. Ένα σώμα 48 πρακτόρων (επισήμως), λιγότερο από το ήμισυ της Ελβετικής Φρουράς, αλλά απείρως ισχυρότερο. Τίποτα δεν θα μπορούσε να συμβεί στο σπιτάκι του χωρίς να το ξέρει η Σιρίν. Το 1997, ένα άτομο προσπάθησε να ρίξει τη σκιά πάνω του: ο πρύτανης εξέλεξε τον Alois Siltermann ως διοικητή της Ελβετικής Φρουράς. Δύο άτομα μετά τον διορισμό του, ο Σίλτερμαν, η σύζυγός του και ένας δεκανέας με άψογη φήμη, βρέθηκαν νεκροί. τους πυροβόλησα 3. Το φταίξιμο βαραίνει τον δεκανέα, ο οποίος φέρεται να τρελάθηκε, πυροβόλησε ένα ζευγάρι και μετά κόλλησε το "υπηρεσιακό του όπλο" στο στόμα του και πάτησε τη σκανδάλη. Όλες οι εξηγήσεις θα ήταν σωστές, αν όχι για δύο μικρές λεπτομέρειες: οι δεκανείς της Ελβετικής Φρουράς δεν είναι οπλισμένοι και ο εν λόγω δεκανέας έχει χτυπήσει τα μπροστινά του δόντια. Όλοι πιστεύουν ότι το όπλο χώθηκε βάναυσα στο στόμα τους.
  
  Αυτή η ιστορία διηγήθηκε ένας συνάδελφος από την Επιθεώρηση 4 στον Dikanti. Όταν έμαθαν τι είχε συμβεί, ο él και οι σύντροφοί του ñeros έπρεπε να παράσχουν κάθε δυνατή βοήθεια στους αξιωματικούς ασφαλείας, αλλά μόλις πάτησαν στον τόπο του εγκλήματος, προσκλήθηκαν εγκάρδια να επιστρέψουν στην επιθεώρηση και να κλειδώσουν την πόρτα από μέσα, χωρίς καν να χτυπήσουν. ακόμη και να τους ευχαριστήσω. Ο μαύρος θρύλος της Sirin μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα από επιτροπές σε όλη τη Ρώμη και το UACV δεν αποτελούσε εξαίρεση.
  
  Και οι τρεις, βγαίνοντας από το παρεκκλήσι, έμειναν άναυδοι από τη δήλωση της Σιρίν.
  
  "Με όλο τον σεβασμό, Ispettore Generale, νομίζω ότι εάν αντιληφθείτε ότι ένας δολοφόνος ικανός να διαπράξει ένα έγκλημα όπως ο éste είναι ελεύθερος στη Ρώμη, είναι καθήκον σας να το αναφέρετε στο UACV", είπε ο Dicanti.
  
  "Αυτό ακριβώς έκανε ο αξιότιμος συνάδελφός μου", απάντησε ο Μπόι. Μου το ανέφερα προσωπικά. Συμφωνούμε και οι δύο ότι αυτό το θέμα πρέπει να παραμείνει στενά φυλαγμένο μυστικό για το γενικότερο καλό. Και συμφωνούμε και οι δύο σε κάτι άλλο. Δεν υπάρχει κανείς στο Βατικανό που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει έναν τόσο ... τυπικό εγκληματία όπως ο íste.
  
  Παραδόξως, η Σιρίν παρενέβη.
  
  -Sere franco, signorina. Η δουλειά μας είναι οι διαφορές, η άμυνα και η αντικατασκοπεία. Σε αυτούς τους τομείς είμαστε πολύ καλοί, σας το εγγυώμαι. Αλλά αν το αποκαλούσες ¿somo ó εσύ; ένας τύπος με τόσο κακό κεφάλι είναι έξω από τα όρια μας. Θα εξετάσουμε το ενδεχόμενο να τους ζητήσουμε βοήθεια μέχρι να φτάσει η είδηση για το δεύτερο έγκλημα.
  
  "Πιστεύαμε ότι αυτή η υπόθεση θα απαιτούσε πολύ περισσότερη δημιουργικότητα, επιθεωρητή Ντικάντι. Γι' αυτό δεν θέλουμε να περιοριστείτε στο προφίλ όπως κάνατε μέχρι τώρα. Θέλουμε να ηγηθείς της έρευνας", είπε ο διευθυντής Μπόι.
  
  Η Πάολα παραμένει βουβή. Ήταν δουλειά ενός πράκτορα πεδίου, όχι ενός ιατροδικαστή ψυχιάτρου. Φυσικά, θα μπορούσε να το χειριστεί καλά όπως οποιοσδήποτε πράκτορας πεδίου, αφού η Quantico της είχε δώσει την κατάλληλη εκπαίδευση για αυτό, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι ένα τέτοιο αίτημα είχε έρθει από τον Boy και όχι από εμένα. εκείνη τη στιγμή το άφησα με τη Νίτα.
  
  Η Σιρίν γύρισε στον άντρα με το δερμάτινο μπουφάν που τους πλησίαζε.
  
  -Ω, ακουί είναι. Επιτρέψτε μου να σας συστήσω τον Έφορο Δάντη της Υπηρεσίας Επαγρύπνησης. Γίνε ο σύνδεσμός του με το Βατικανό, Dikanti. Αναφέρετε το προηγούμενο έγκλημα σε αυτόν και εργαστείτε και στις δύο περιπτώσεις, καθώς πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Ό,τι ζητάω από τον Ελ είναι το ίδιο με αυτό που ζητάω από εμένα. Και στον αιδεσιμότατο, ό,τι αρνηθεί, δεν με νοιάζει αν του το αρνηθώ. Έχουμε τους δικούς μας κανόνες στο Βατικανό, ελπίζω να καταλαβαίνετε. Και ελπίζω επίσης να πιάσουν αυτό το τέρας. Η δολοφονία δύο ιερέων της Παναγίας της Εκκλησίας δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη.
  
  Και χωρίς να πει λέξη, έφυγε.
  
  Ο καβγάς έγινε πολύ κοντά στην Πάολα μέχρι που την έκανε να αισθάνεται ανήσυχη. Πιο πρόσφατα, ο ερωτικός τους καβγάς εμφανίστηκε στη μνήμη του.
  
  "Το έκανε ήδη, Dicanti. Μόλις ήρθες σε επαφή με έναν από τους ισχυρούς ανθρώπους στο Βατικανό και σου ζήτησε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Δεν ξέρω γιατί σου τράβηξε την προσοχή, αλλά αναφέρε το όνομά του ευθέως. Πάρτε ό,τι χρειάζεστε. Hágame σαφείς, συνοπτικές και απλές καθημερινές αναφορές. Και κυρίως επανεξέταση. Ελπίζω ότι τα "κάστρα του στον αέρα" θα εξυπηρετήσουν κάτι εκατοντάδες φορές. Προσπάθησε να μου πεις κάτι και γρήγορα.
  
  Γυρίζοντας, κατευθύνθηκε προς την έξοδο μετά τη Σιρίν.
  
  "Τι καθάρματα", εξερράγη τελικά η Ντικάντι όταν βεβαιώθηκε ότι οι άλλοι δεν μπορούσαν να το κάνουν, νίρλα.
  
  "Ουάου, αν μιλούσε", γέλασε ο Δάντης που είχε φτάσει.
  
  Η Πάολα κοκκινίζει και της δίνω το χέρι μου.
  
  - Πάολα Ντικάντι.
  
  - Fabio Dante.
  
  - Μαουρίτσιο Ποντιέρο.
  
  Ο Ντικάντι εκμεταλλεύτηκε τη χειραψία του Ποντιέρο και του Δάντη για να μελετήσει προσεκτικά τον τελευταίο. Contaría apenas 41 anos. Ήταν κοντός, αγριεμένος και δυνατός, με ένα κεφάλι κολλημένο στους ώμους του για λίγο περισσότερο από πέντε εκατοστά παχύ λαιμό. Παρά το ύψος του μόλις 1,70, ο επιστάτης ήταν ένας ελκυστικός άνδρας, αν και καθόλου χαριτωμένος. Λάβετε υπόψη ότι τα πράσινα μάτια της ελιάς είναι τόσο χαρακτηριστικά του νότιου Pen Club που τους δίνουν μια ιδιαίτερη εμφάνιση. πρόσωπο.
  
  - Υποτίθεται ότι καταλαβαίνω ότι με τον όρο "καθάρματα" εννοείς το αφεντικό μου, τον επιθεωρητή;
  
  - Για να πω την αλήθεια, ναι. Νομίζω ότι μου έκανε μια άδικη τιμή.
  
  "Ξέρουμε και οι δύο ότι αυτό δεν είναι τιμή, αλλά τρομερό λάθος, Dicanti. Και αυτό δεν είναι άδικο, το ιστορικό του μιλά για τα θαύματα της προετοιμασίας του. Λυπάται που αυτό δεν θα τον βοηθήσει να πετύχει αποτελέσματα, αλλά αυτό σίγουρα θα αλλάξει σύντομα, σωστά;
  
  - Έχετε την ιστορία μου; Παναγία, δεν υπάρχει τίποτα εμπιστευτικό εδώ;
  
  - Όχι για ελ.
  
  "Άκου, αλαζονική..." ο Ποντιέρο ήταν αγανακτισμένος.
  
  -Μπάστα, Μαουρίτσιο. Δεν είναι απαραίτητο. Είμαστε στον τόπο του εγκλήματος και είμαι υπεύθυνος. Πάμε στη δουλειά μαϊμούδες, θα τα πούμε αργότερα. Αφήστε τους Mosl ένα χωράφι.
  
  "Λοιπόν, τώρα κάνεις κουμάντο, Πάολα. Αυτό είπε το αφεντικό.
  
  Σε αρκετή απόσταση έξω από την κόκκινη πόρτα περίμεναν δύο άνδρες και μια γυναίκα με μπλε φόρμες. Ήταν μια μονάδα ανάλυσης σκηνής εγκλήματος, ειδικευμένη στη συλλογή αποδεικτικών στοιχείων. Ο επιθεωρητής και άλλοι δύο έφυγαν από το παρεκκλήσι και κατευθύνθηκαν προς το κεντρικό κλίτος.
  
  "Εντάξει, Δάντη. Όλα είναι pidió Dicanti.
  
  - Λοιπόν... το πρώτο θύμα ήταν ο Ιταλός καρδινάλιος Ενρίκο Πορτίνι.
  
  - Αυτό δεν μπορεί να είναι! - Ο Ντικάντι και ο Ποντιέρο ξαφνιάστηκαν εκείνη την ώρα.
  
  "Σας παρακαλώ, φίλοι, το είδα με τα μάτια μου.
  
  "Μεγάλος υποψήφιος για τη μεταρρυθμιστική-φιλελεύθερη πτέρυγα της εκκλησίας. Αν αυτή η είδηση φτάσει στα μέσα ενημέρωσης, θα είναι τρομερή.
  
  -Όχι, Pontiero, sera una catastrofe. Ο Τζορτζ Μπους έφτασε στη Ρώμη χθες το πρωί μαζί με όλη την οικογένειά του. Άλλοι διακόσιοι διεθνείς ηγέτες και αρχηγοί κρατών μένουν στα σπίτια τους, αλλά πρόκειται για κηδείες την Παρασκευή. Η κατάσταση με ανησυχεί πολύ, αλλά ξέρετε ήδη πώς είναι η πόλη. Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση και το τελευταίο πράγμα που θέλουμε είναι να αποτύχει ο niko. Σε παρακαλώ έλα έξω μαζί μου. Χρειάζομαι ένα τσιγάρο.
  
  Ο Δάντης τους συνόδευσε στο δρόμο, όπου όλο και περισσότερος κόσμος γινόταν, κι εκείνος γέμιζε όλο και περισσότερο. La masa humana cubría por completo la Via della Conciliazione. Υπάρχουν γαλλικές, ισπανικές, πολωνικές, ιταλικές σημαίες. Ο Τζέι και #243; έρχεστε με τις κιθάρες σας, θρησκευτικές φιγούρες με αναμμένα κεριά, ακόμα και ένας τυφλός γέρος με τον σκύλο-οδηγό του. Δύο εκατομμύρια άνθρωποι θα παραστούν στην κηδεία του Πάπα, που άλλαξε τον χάρτη της Ευρώπης. Φυσικά το Penso Dicanti, το écent είναι το χειρότερο περιβάλλον στον κόσμο για εργασία. Κάθε πιθανό ίχνος θα χανόταν πολύ νωρίτερα κατά τη διάρκεια της καταιγίδας του προσκυνήματος.
  
  "Ο Portini έμεινε στην κατοικία του Madri Pie στη Via de Gasperi", είπε ο Dante. Έφτασε το πρωί της Πέμπτης, γνωρίζοντας τη σοβαρή κατάσταση της υγείας του Πάπα. Οι μοναχές λένε ότι δείπνησε την Παρασκευή κανονικά και ότι βρισκόταν στο παρεκκλήσι για αρκετή ώρα προσευχόμενος για τον Άγιο Πατέρα. Δεν τον είδαν ξαπλωμένο. Δεν υπήρχε κανένα σημάδι αγώνα στο δωμάτιό του. Κανείς δεν κοιμόταν στο κρεβάτι του, αλλιώς αυτός που τον απήγαγε το ξαναέφτιαξε τέλεια. Ο Πάπας δεν πήγε για πρωινό, αλλά υπέθεσαν ότι είχε μείνει στο Βατικανό για να προσευχηθεί. Δεν ξέρουμε ότι είναι το τέλος του κόσμου, αλλά έχει επικρατήσει μεγάλη σύγχυση στην πόλη. Καταλαβαίνεις; Εξαφανίστηκα ένα τετράγωνο από το Βατικανό.
  
  Σηκώθηκε, άναψε ένα πούρο και πρόσφερε ένα άλλο στον Ποντιέρο, ο οποίος το απέρριψε με αηδία και έβγαλε το δικό του. Συνέχισε.
  
  "Χθες το πρωί, η Άννα εμφανίστηκε στο παρεκκλήσι της κατοικίας, αλλά, όπως και εδώ, η έλλειψη αίματος στο πάτωμα έδειχνε ότι αυτή ήταν μια στημένη σκηνή. Ευτυχώς, αυτός που το ανακάλυψε ήταν ο σεβαστός ιερέας που μας τηλεφώνησε αρχικά. Βγάλαμε φωτογραφίες από το μέρος, αλλά όταν προσφέρθηκα να σας τηλεφωνήσω, η Σιρίν μου είπε ότι θα το φρόντιζα. Και μας διατάζει να καθαρίσουμε τα πάντα. Η σορός του καρδινάλιου Πορτίνι μεταφέρθηκε σε μια πολύ συγκεκριμένη τοποθεσία εντός του Βατικανού και αποτεφρώθηκε.
  
  - Σόμο! ¡ Κατέστρεψαν στοιχεία σοβαρού εγκλήματος σε ιταλικό έδαφος! Δεν μπορώ να το πιστέψω, πραγματικά.
  
  Ο Δάντης τους κοιτάζει προκλητικά.
  
  - Το αφεντικό μου πήρε μια απόφαση, και μπορεί να ήταν λάθος. Αλλά κάλεσε το αφεντικό του και εξέθεσε την κατάσταση. Και εδώ είστε παιδιά. Ξέρουν τι έχουμε στα χέρια μας; Δεν είμαστε διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση όπως οι εκατό.
  
  "Γι' αυτό έπρεπε να το αφήσω στα χέρια των επαγγελματιών", παρενέβη ο Ποντιέρο με σοβαρό πρόσωπο.
  
  Ακόμα δεν το καταλαβαίνει. Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κανέναν. Γι' αυτό ο Σιρίν έκανε ό,τι έκανε, ευλογημένος στρατιώτης της Μητέρας Εκκλησίας μας. Μη με κοιτάς με αυτό το πρόσωπο, Ντικάντι. Τον κατηγορώ για τα κίνητρα που τον συγκίνησαν. Αν όλα τελείωναν με το θάνατο του Πορτίνι, ο Άμος θα μπορούσε να βρει οποιαδήποτε δικαιολογία και να το σιωπήσει. Αλλά δεν ήταν άσος. Δεν είναι τίποτα προσωπικό, ενδελεχώς.
  
  "Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι είμαστε εδώ στο δεύτερο έτος. Και με τα μισά στοιχεία. Φανταστική ιστορία. Υπάρχει κάτι που πρέπει να γνωρίζουμε; Ο Ντικάντι ήταν πραγματικά έξαλλος.
  
  "Όχι τώρα, επιθεωρητή", είπε ο Δάντης, κρύβοντας ξανά το κοροϊδευτικό του χαμόγελο.
  
  - Ανάθεμα. Ανάθεμά το, φτου. Έχουμε ένα φοβερό λιό στα χέρια μας, Δάντη. Θέλω να μου τα λες απολύτως όλα από εδώ και πέρα. Και ένα πράγμα είναι απολύτως σαφές: εδώ κάνω κουμάντο. Σας έχει ανατεθεί να με βοηθήσετε σε όλα, αλλά θέλω να καταλάβετε ότι, παρά το γεγονός ότι τα δικαστήρια είναι καρδινάλιο, και οι δύο υποθέσεις ήταν στη δικαιοδοσία μου, είναι σαφές;
  
  -Crystal Clean.
  
  - Καλύτερα να είναι άσι. Ήταν ο τρόπος δράσης ο ίδιος;
  
  "Όσον αφορά τις ικανότητές μου στον ντετέκτιβ, ναι. Το Cadiver ξάπλωσε στους πρόποδες του βωμού. Του έλειπαν τα μάτια του. Τα χέρια, όπως εδώ, χωρίστηκαν και τοποθετήθηκαν στον καμβά στο πλάι του CAD. Παρακάτω. Ήταν αηδιαστικό. Εγώ ο ίδιος έβαλα το σώμα σε ένα σάκο και το πήγα στον φούρνο του κρεματόριου. Πέρασα όλη τη νύχτα στο ντους, μπορείτε να με εμπιστευτείτε.
  
  "Μια μικρή μάζα -ένας άνδρας- ο Ποντιέρο θα του ταίριαζε.
  
  
  Τέσσερις πολλές ώρες μετά την ολοκλήρωση της δίκης του νεκρού ντε Ρομπαϊρέ, τα γυρίσματα θα μπορούσαν να ξεκινήσουν. Μετά από άμεση απαίτηση του διευθυντή του Boy, ήταν τα παιδιά από την Ανάλυση που έβαλαν το πτώμα σε πλαστική σακούλα και το μετέφεραν στο νεκροτομείο για να μην δει το ιατρικό προσωπικό το κοστούμι του καρδινάλιου. Ήταν σαφές ότι επρόκειτο για ειδική περίπτωση και η ταυτότητα του θύματος πρέπει να παραμείνει μυστική.
  
  Επί Καλός όλα .
  
  
  
  
  Instituto Saint Matthew
  
  Silver Spring, Μέριλαντ
  
   Σεπτέμβριος 1994 _ _
  
  
  
   ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ #5 ΜΕΤΑΞΥ ΑΣΘΕΝΗ #3643 ΚΑΙ ΔΡ. CANIS CONROY.
  
  
   D.R. CONROY : Buenas tardes, Viktor. Καλώς ήρθατε στο γραφείο μου. Είσαι καλύτερος? νιώθεις καλύτερα?
  
  #3643 : Ναι, ευχαριστώ γιατρέ.
  
  ΔΡ. CONROY: ¿ Θα θέλατε να πιείτε κάτι;
  
  #3643: Όχι, ευχαριστώ.
  
  ΔΡ. CONROY: Ουάου, ένας παπάς που δεν πίνει... ένα εντελώς νέο πράγμα. Δεν τον νοιάζει που εγώ...
  
  #3643 : Προχώρα γιατρέ.
  
  ΔΡ. CONROY: Νομίζω ότι περάσατε λίγο χρόνο στο ιατρείο.
  
  #3643 : Είχα μερικές μελανιές την περασμένη εβδομάδα.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Θυμάστε ποιος είχε αυτούς τους μώλωπες;
  
  #3643 : Σίγουρα, γιατρέ. Ήταν κατά τη διάρκεια ενός καβγά στην αίθουσα εξετάσεων.
  
   D.R. CONROY : Hábleme de ello, Viktor.
  
   #3643 : Έκανα κάθε προσπάθεια για να κάνω μια πληθυσμογραφία όπως μου προτείνατε.
  
   D.R. CONROY : ¿Recuerda cuál era el propósito de la prueba, Viktor?
  
   #3643 : Προσδιορίστε τις αιτίες του προβλήματός μου.
  
  D.R. CONROY : Efectivamente, Viktor. Παραδέξου ότι έχεις πρόβλημα και αυτό είναι σίγουρα πρόοδος.
  
  #3643 : Γιατρέ, πάντα ήξερα ότι είχες πρόβλημα. Θυμίζω ότι βρίσκομαι στο Σεντ Σέντρο οικειοθελώς.
  
  ΔΡ. CONROY: Αυτό είναι ένα θέμα που θα ήθελα να σας γνωρίσω πρόσωπο με πρόσωπο σε μια συνέντευξή σας, χωρίς αμφιβολία. Αλλά τώρα ας συνεχίσουμε να μιλάμε για άλλη μια μέρα.
  
  #3643 : Μπήκα και γδύθηκα.
  
   D.R. CONROY: ¿Eso le incomodo;
  
   #3643: Ναι.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Αυτό είναι ένα σοβαρό τεστ. Απαιτείται να είναι γυμνό.
  
  #3643 : Δεν βλέπω την ανάγκη για αυτό.
  
  DR. CONROY: Το λογότυπο της ψυχο θα πρέπει να τοποθετεί τα όργανα Medición σε μια περιοχή του σώματός σας που είναι συνήθως απρόσιτη. Γι' αυτό έπρεπε να είσαι γυμνός, Βίκτορ.
  
  #3643 : Δεν βλέπω την ανάγκη για αυτό.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Λοιπόν, ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι ήταν απαραίτητο.
  
  #3643 : Αν το λες γιατρέ.
  
   D.R. CONROY: ¿Qué sucedio después;
  
  #3643: Lay μερικοί αχί καλώδια .
  
  D.R. CONROY: ¿En donde, Βίκτορ;
  
   #3643 : Ξέρεις ήδη.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Όχι Βίκτορ, δεν ξέρω και θέλω να μου το πεις.
  
  #3643 : Στην περίπτωσή μου.
  
  D.R. CONROY : ¿Puede ser más explícito, Viktor;
  
  #3643 : Στο ... καβλί μου.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Εντάξει, Βίκτορ, έτσι είναι. Αυτό είναι το αρσενικό μέλος, το αρσενικό όργανο που χρησιμεύει για σύζευξη και ούρηση.
  
  #3643 : Στην περίπτωσή μου αναφέρεται στο δεύτερο, γιατρέ.
  
   D.R. CONROY : ¿Está seguro, Viktor?
  
   #3643: Σι.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Δεν ήσουν πάντα έτσι στο παρελθόν, Βίκτορ.
  
  #3643 : Το παρελθόν, το παρελθόν είναι. Θέλω να αλλάξει αυτό.
  
  D.R. CONROY: ¿Por que;
  
  #3643 : Γιατί είναι το θέλημα του Θεού.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: ¿ Αλήθεια πιστεύεις ότι το θέλημα του Θεού έχει κάποια σχέση με αυτό, Βίκτορ; Με το πρόβλημά σου;
  
  #3643 : Το θέλημα του Θεού ισχύει για τα πάντα.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Είμαι κι εγώ ιερέας, Βίκτορ, και νομίζω ότι μερικές φορές ο Θεός αφήνει τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της.
  
  #3643 : Η φύση είναι μια φωτισμένη εφεύρεση που δεν έχει θέση στη θρησκεία μας, γιατρέ.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Ας επιστρέψουμε στην εξεταστική αίθουσα, Βίκτορ. Kuentemé cué syntió όταν συνδεόταν ένα καλώδιο σε αυτό.
  
  #3643 : Το ψυχεδελικό λογότυπο των δέκα στα χέρια των φρικιών.
  
  D.R. CONROY : Sólo frío, ¿nada más?
  
  #3643 : Nada wt.
  
  ΔΡ. CONROY: Και πότε άρχισαν να εμφανίζονται τα γονίδιά μου στην οθόνη;
  
  #3643 : Ούτε εγώ ένιωσα τίποτα.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Ξέρεις, Βίκτορ, έχω αυτά τα αποτελέσματα πληθυσμογράφου, και σημειώνουν ορισμένες αντιδράσεις εδώ και εδώ. Βλέπετε τις κορυφές;
  
  #3643 : Αηδιασμένος από ορισμένα ονόματα.
  
  D.R. CONROY: ¿Asco, Viktor;
  
  (παύση εδώ για ένα λεπτό)
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Έχω όσο χρόνο χρειάζεσαι για να απαντήσεις, Βίκτορ.
  
  #3643 : Αηδίασα τα σεξουαλικά μου γονίδια.
  
   D.R. CONROY: ¿Alguna en μπετόν, Βίκτορ;
  
  #3643: Όλα αυτοί .
  
  D.R. CONROY: ¿Sabe porque le molestaron;
  
   #3643 : Γιατί προσβάλλουν τον Θεό.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Κι όμως, με τα γονίδια που καθόρισε, το μηχάνημα καταγράφει πρήξιμο στο ανδρικό σας όργανο.
  
  #3643 : Είναι αδύνατο.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Με χυδαία λόγια, ξεσηκώθηκε όταν σε είδε.
  
  #3643 : Αυτή η γλώσσα προσβάλλει τον Θεό και την αξιοπρέπειά του ως ιερέα. Μακρύς...
  
  D.R. CONROY: ¿Que deberia, Viktor;
  
  #3643: Τίποτα.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Απλώς ένιωσες μια μεγάλη αναλαμπή, Βίκτορ;
  
  #3643 : Χωρίς γιατρό.
  
  ΔΡ. CONROY: ¿ Άλλος ένας από τη Cynthia πριν από το ξέσπασμα της βίαιης επιδημίας;
  
  #3643 : Τι άλλο από τον Θεό;
  
  ΔΡ. CONROY: Σωστά, συγγνώμη για την ανακρίβειά μου. Θα λέγατε ότι άλλη μια μέρα, όταν χτύπησα το κεφάλι του psicólogo μου στο ταμπλό, ένα βίαιο φλας;
  
  #3643 : Αυτό το άτομο παρασύρθηκε από εμένα. "Αν το δεξί σου μάτι σε κάνει να πέσεις, σε παρακαλώ", λέει ο Ιερέας.
  
   D.R. CONROY : Mateo, capítulo 5, versículo 19.
  
   #3643 : Πράγματι.
  
  ΔΡ. CONROY: Τι γίνεται με το μάτι; Από τον πόνο στα μάτια σου;
  
  #3643 : Δεν τον καταλαβαίνω.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Αυτός ο άντρας ονομάζεται Ρόμπερτ, έχει μια γυναίκα και μια κόρη. Τον στέλνεις στο νοσοκομείο. Του έσπασα τη μύτη, τα επτά δόντια και του έδωσα σοβαρό σοκ, αν και, δόξα τω Θεώ, οι δεσμοφύλακες κατάφεραν να σε σώσουν εγκαίρως.
  
  #3643 : Νομίζω ότι έγινα λίγο βίαιος.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: ¿ Πιστεύεις ότι θα μπορούσα να γίνω βίαιος τώρα αν τα χέρια μου δεν ήταν δεμένα στα μπράτσα της καρέκλας;
  
  #3643 : Αν θέλεις να το μάθουμε, γιατρέ.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Καλύτερα να τελειώσουμε τη συνέντευξη, Βίκτορ.
  
  
  
  
   Δημοτικό νεκροτομείο
  
   Τρίτη 5 Απριλίου 2005 8:32 μ.μ
  
  
  
   Η αίθουσα της αυτοψίας ήταν ένα σκοτεινό δωμάτιο, ζωγραφισμένο σε ένα αταίριαστο λιλά-γκρι που δεν διακοσμούσε καθόλου τον χώρο. Στο τραπέζι της αυτοψίας υπήρχε μια λάμπα με έξι προβολείς, που έδωσαν στον μαθητή την ευκαιρία να δει τις τελευταίες στιγμές δόξας του μπροστά σε τέσσερις θεατές που έπρεπε να καθορίσουν ποιος τον τράβηξε έξω. από τη σκηνή.
  
  Ο Ποντιέρο έκανε μια χειρονομία αηδίας καθώς ο ιατροδικαστής τοποθέτησε το αγαλματίδιο του καρδινάλιου Ρομπάιρα στον δίσκο. Μια αποκρουστική μυρωδιά απλώθηκε σε όλη την αίθουσα της νεκροψίας καθώς προχώρησα να τον ανοίξω με ένα νυστέρι. Η πανούκλα ήταν τόσο δυνατή που κάλυψε ακόμη και τη μυρωδιά φορμαλδεΰδης και αλκοόλ, που όλοι χρησιμοποιούσαν για να απολυμάνουν τα εργαλεία. Ο Ντικάντι αναρωτιέται παράλογα τι νόημα έχει να καθαρίζεις τόσα όργανα πριν κάνεις κοψίματα. Γενικά, δεν φαίνεται ότι ο νεκρός θα μολυνθεί με βακτήρια ή οτιδήποτε άλλο.
  
  "Γεια, Ποντιέρο, ξέρεις γιατί ο κρουσό ελ μπέμπε είναι νεκρός στο δρόμο;
  
  - Ναι, dottore, γιατί ήμουν δεμένος με ένα κοτόπουλο. Μου το είπε έξι, όχι, επτά φορές από την προηγούμενη. Ξέρεις άλλο αστείο;
  
  Ο ιατροδικαστής βούιζε πολύ απαλά καθώς έκοβε. Τραγουδούσε πολύ καλά, με μια γεροδεμένη και γλυκιά φωνή που θύμιζε στην Πάολα τον Λούις Άρμστρονγκ. Sobre todo porque la canción era "Τι υπέροχος κόσμος". Solo interrumpía el canto para atormentar a Pontiero.
  
  "Το μόνο αστείο είναι να σε βλέπω να προσπαθείς να μην ξεσπάσεις σε κλάματα, Αντιπρόεδρε". Je je je. Μην νομίζετε ότι αυτό δεν με διασκεδάζει. Αυτός έδωσε το...
  
  Η Πάολα και ο Δάντης έκλεισαν τα μάτια πάνω στο σώμα του καρδινάλιου. Ο ιατροδικαστής, ένας πιστός ηλικιωμένος κομμουνιστής, ήταν μεγάλος επαγγελματίας, αλλά μερικές φορές ο σεβασμός του για τους νεκρούς τον απογοήτευε. Προφανώς, ανησυχούσε τρομερά για τον θάνατο της Robaira, κάτι που ο Dicanti δεν έκανε με τη φανταστική μου χάρη.
  
  "Dottore, πρέπει να σου ζητήσω να κάνεις ανάλυση σώματος και να μην κάνεις τίποτα. Τόσο ο καλεσμένος μας, ο Έφορος Δάντης, όσο και εγώ θεωρούμε τις υποτιθέμενες απόπειρες ψυχαγωγίας του προσβλητικές και ακατάλληλες.
  
  Ο ιατροδικαστής κοίταξε κατάματα τον Dicanti και συνέχισε να μελετά το περιεχόμενο του κουτιού του μάγου Robaira, αλλά απέφυγε από άλλα αγενή σχόλια, αν και μέσα από τα δόντια του έβριζε όλους τους παρευρισκόμενους και τους προγόνους του. Η Πάολα δεν τον άκουσε γιατί ανησυχούσα για το πρόσωπο του Ποντιέρο, που είχε λευκό έως πρασινωπό χρώμα.
  
  "Μαουρίτσιο, δεν ξέρω γιατί πονάς τόσο. Ποτέ δεν ανεχτήκατε το αίμα.
  
  "Διάβολε, αν αυτό το κάθαρμα μπορεί να με αντισταθεί, μπορώ κι εγώ".
  
  "Θα εκπλαγείτε σε πόσες αυτοψίες έχω πάει, λεπτεπίλεπτη συνάδελφός μου.
  
  -Ω ναι? Λοιπόν, σου θυμίζω ότι τουλάχιστον σου έχει μείνει ένα, αν και νομίζω ότι μου αρέσει περισσότερο από εσένα...
  
  Θεέ μου, ξαναρχίζουν, σκέφτηκε η Πάολα, προσπαθώντας να μεσολαβήσει ανάμεσα στους δυο τους. Ήταν ντυμένοι όπως όλοι οι διά. Ο Dante και ο Pontiero είχαν μια αμοιβαία αντιπάθεια από την αρχή, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, ο κατώτερος επιθεωρητής είχε κακή στάση απέναντι σε όποιον ήταν με παντελόνι και την πλησίαζε πιο κοντά από τρία μέτρα. Ήξερα ότι την έβλεπε ως κόρη, αλλά μερικές φορές υπερέβαλλε. Ο Dante ήταν λίγο τραχύς και σίγουρα δεν ήταν ο πιο έξυπνος από τους άνδρες, αλλά αυτή τη στιγμή δεν στάθηκε στο ύψος της αγάπης που του έδινε η κοπέλα του. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ότι ένας άνθρωπος όπως ο Superintendent έχει πάρει τη θέση που κατείχε στο Oversight. Τα συνεχή αστεία και η καυστική του γλώσσα έρχονταν σε πολύ έντονη αντίθεση με το γκρίζο και αθόρυβο αυτοκίνητο του Γενικού Επιθεωρητή Σιρίν.
  
  "Ίσως οι αξιότιμοι επισκέπτες μου θα μπορέσουν να βρουν το θάρρος να δώσουν αρκετή προσοχή στην αυτοψία που ήρθατε να δείτε.
  
  Η βραχνή φωνή του ιατροδικαστή επανέφερε τον Ντικάντι στην πραγματικότητα.
  
  "Συνεχίστε, σας παρακαλώ." Έριξα μια παγωμένη ματιά στους δύο αστυνομικούς για να σταματήσουν να μαλώνουν.
  
  - Εντάξει, δεν έχω φάει πολύ από το πρωινό, και όλα δείχνουν ότι το ήπια πολύ νωρίς, γιατί μετά βίας βρήκα τα περισσεύματα.
  
  "Έτσι είτε χάνεις το φαγητό είτε πέφτεις νωρίτερα στα χέρια του δολοφόνου.
  
  "Αμφιβάλλω ότι παρέλειψε γεύματα... φαίνεται να έχει συνηθίσει να τρώει καλά. Ζω, ζυγίζω περίπου 92 κιλά, και το βάρος είναι 1,83.
  
  "Που μας λέει ότι ο δολοφόνος είναι σκληρός τύπος. Η Ρομπάιρα δεν ήταν μικρό κορίτσι", παρενέβη ο Δάντης.
  
  "Και σαράντα μέτρα από την πίσω πόρτα της εκκλησίας μέχρι το παρεκκλήσι", είπε η Πάολα. Κάποιος έπρεπε να δει πώς ο δολοφόνος εισάγει τον Καντάφι στην εκκλησία. Ποντιέρο, κάνε μου τη χάρη. Στείλτε τέσσερις αξιόπιστους πράκτορες στην περιοχή. Ας είναι με πολιτικά ρούχα, αλλά με τα δικά τους διακριτικά. Μην τους πεις ότι συνέβη. Πες τους ότι έγινε ληστεία στην εκκλησία, ας μάθουν αν κάποιος είδε κάτι το βράδυ.
  
  -Κοιτάξτε ανάμεσα στους προσκυνητές ένα πλάσμα που χάνει χρόνο.
  
  "Λοιπόν, μην το κάνεις. Ας ρωτήσουν τους γείτονες, ειδικά τους ηλικιωμένους. Συνήθως φορούν ελαφριά ρούχα.
  
  Ο Ποντιέρο έγνεψε καταφατικά και βγήκε από την αίθουσα αυτοψίας, προφανώς ευγνώμων που δεν χρειάστηκε να το κάνει. Η Πάολα τον ακολούθησε με τα μάτια της και καθώς οι πόρτες έκλεισαν πίσω του, γύρισε στον Δάντη.
  
  -¿Είναι δυνατόν να ξέρεις τι σου συμβαίνει αν είσαι από το Βατικανό; Ο Ποντιέρο είναι ένας γενναίος άνθρωπος που δεν αντέχει το αίμα, αυτό είναι όλο. Σας παρακαλώ να αποφύγετε να συνεχίσετε αυτήν την παράλογη λεκτική διαφωνία.
  
  "Ουάου, τόσοι πολλοί που μιλάνε στο νεκροτομείο", γέλασε ο ιατροδικαστής με μια φωνή.
  
  "Εσύ ασχολείσαι με τη δική σου δουλειά, dottore, την οποία ακολουθούμε τώρα. Είσαι σαφής, Δάντη;
  
  "Ηρέμησε, ηρέμησε, επιθεωρητή", υπερασπίστηκε τον εαυτό του ο επιστάτης σηκώνοντας τα χέρια ψηλά. Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι συμβαίνει εδώ. Αν η ίδια η Masana έπρεπε να μπει στο δωμάτιο με ένα φλεγόμενο πιστόλι στο χέρι και ώμο με ώμο με τον Ποντιέρο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα το έκανε.
  
  - ¿Τότε μπορείτε να μάθετε γιατί συνδέεται με τον él; είπε η Πάολα εντελώς σαστισμένη.
  
  -Επειδή είναι αστείο. Είμαι πεπεισμένος ότι και αυτός χαίρεται να είναι θυμωμένος μαζί μου. Pregintele.
  
  Η Πάολα κουνάει το κεφάλι της, μουρμουρίζοντας κάτι όχι πολύ ευχάριστο για τους άντρες.
  
  - Γενικά θα συνεχίσουμε. Dottore, ξέρεις ήδη την ώρα και την αιτία θανάτου;
  
  Ο ιατροδικαστής εξετάζει τα αρχεία του.
  
  "Σας υπενθυμίζω ότι αυτή είναι μια προκαταρκτική αναφορά, αλλά είμαι αρκετά σίγουρος. Ο καρδινάλιος πέθανε περίπου στις εννιά το βράδυ της Δευτέρας χθες. Το σφάλμα είναι μία ώρα. Πέθανα με κομμένο το λαιμό μου. Το κόψιμο το έκανε, νομίζω, ένας άντρας στο ίδιο ύψος με αυτόν. Δεν μπορώ να πω τίποτα για το όπλο, εκτός από το ότι ήταν τουλάχιστον δεκαπέντε εκατοστά μακριά, είχε λεία άκρη και ήταν πολύ κοφτερό. Μπορεί να είναι ξυράφι κουρέα, δεν ξέρω.
  
  - Τι συμβαίνει με τις πληγές; είπε ο Δάντης.
  
  -Ο εκσπλαχνισμός των ματιών έγινε μετά θάνατον 5, όπως και ο ακρωτηριασμός της γλώσσας.
  
  -Να του βγάλει τη γλώσσα; Θεέ μου, - φρίκησε ο Δάντης.
  
  - Νομίζω ήταν με λαβίδα, ισπέτορα. Όταν τελειώσετε, γεμίστε το κενό με χαρτί υγείας για να σταματήσετε την αιμορραγία. Μετά το αφαίρεσα, αλλά υπήρχε υπόλειμμα κυτταρίνης. Γεια σου Dicanti, με εκπλήσσεις. Δεν φαινόταν να του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
  
  Λοιπόν, έχω δει χειρότερα.
  
  "Λοιπόν, επιτρέψτε μου να σας δείξω κάτι που πιθανότατα δεν έχετε ξαναδεί. Δεν έχω δει κάτι παρόμοιο, και υπάρχουν ήδη πολλά από αυτά. Έβαλε τη γλώσσα του στο ορθό της με εκπληκτική δεξιοτεχνία. Μετά από αυτό, σκούπισα το αίμα από όλες τις πλευρές. Δεν θα το είχα προσέξει αν δεν κοίταζα μέσα.
  
  Ο ιατροδικαστής θα τους δείξει μερικές εικόνες της κομμένης γλώσσας.
  
  "Την βύθισα στον πάγο και την έστειλα στο εργαστήριο. Δημιουργήστε ένα αντίγραφο της έκθεσης του επιθεωρητή όταν φτάσει. Δεν καταλαβαίνω γιατί τα κατάφερα.
  
  "Μη με πειράζεις, θα το φροντίσω προσωπικά", τον διαβεβαίωσε ο Ντικάντι. ¿Τι συμβαίνει με τα χέρια;
  
  - Επρόκειτο για μεταθανάτια τραύματα. Τα κοψίματα δεν είναι πολύ καθαρά. Εδώ κι εκεί υπάρχουν ίχνη ταλαντώσεων. Μάλλον του κόστισε... ή ήταν σε πόζα inco-fashion.
  
  -Κάτι κάτω από τα πόδια σου;
  
  -Αέρας. Τα χέρια είναι άψογα καθαρά. Υποψιάζομαι ότι τα ξεπλένουν με το τρύπημα. Νομίζω ότι μυρίζω μια συγκεκριμένη μυρωδιά λεβάντας.
  
  Η Πάολα παραμένει σκεπτική.
  
  - Dottore, κατά τη γνώμη σου, πόσος χρόνος χρειάστηκε για να προκαλέσει ο δολοφόνος τα τραύματα του víctima στον éstas;
  
  Λοιπόν, δεν το σκέφτηκες. Για να δούμε, να μετρήσω.
  
  Ο γέρος σφίγγει τα χέρια του, στοχαστικός, πήχεις στο ύψος των γοφών, μάτια, ακρωτηριασμένο στόμα. Συνεχίζω να βουίζω στον εαυτό μου και #233; είναι πάλι Moody Blues. Η Πάολα δεν θυμόταν το κλειδί του τραγουδιού #243.
  
  "Λοιπόν, προσεύχεται... τουλάχιστον του πήρε μισή ώρα για να χωρίσει τα χέρια του και να τα στεγνώσει, και περίπου μια ώρα για να καθαρίσει ολόκληρο το σώμα του και να τον ντύσει". Είναι αδύνατο να υπολογίσουμε πόση ώρα βασάνιζε το κορίτσι, αλλά φαίνεται ότι του πήρε πολύ χρόνο. Σε διαβεβαιώνω ότι ήταν με την κοπέλα τουλάχιστον τρεις ώρες και μάλλον ήταν πολύ.
  
  Ήσυχο και μυστικό μέρος. Απομονωμένο μέρος μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Και απομονωμένος, γιατί ο Robaire έπρεπε να ουρλιάξει. Τι είδους θόρυβο κάνει ένας άνθρωπος όταν του σκίζονται τα μάτια και η γλώσσα; Φυσικά, πολλά. Ήταν απαραίτητο να μειωθεί ο χρόνος, να καθοριστεί πόσες ώρες βρισκόταν ο καρδινάλιος στα χέρια του δολοφόνου και να αφαιρεθεί ο χρόνος που χρειαζόταν για να του κάνει αυτό που του έκανε. Μόλις μειώσετε την ακτίνα του bíkvadrat, αν, ελπίζουμε, ο δολοφόνος δεν είναι στρατοπεδευμένος ελεύθερος.
  
  - Ναι, τα παιδιά δεν βρήκαν ίχνη. ¿ Βρήκατε κάτι μη φυσιολογικό πριν το ξεπλύνετε, κάτι που πρέπει να σταλεί για ανάλυση;
  
  -Είναι εντάξει. Λίγες ίνες υφάσματος και λίγοι λεκέδες από αυτό που θα μπορούσε να ήταν μακιγιάζ στον γιακά του πουκαμίσου του.
  
  -Μακιγιάζ? Περίεργος. Να είσαι δολοφόνος;
  
  "Λοιπόν, Ντικάντι, ίσως ο καρδινάλιος μας είναι μυστικό από όλους", είπε ο Δάντης.
  
  Η Paola le miro, σοκαρισμένη. Ο ιατροδικαστής του Ρίο έσφιξε τα δόντια του, σκεπτόμενος άσχημα.
  
  - Ε, δεν πάω για άι - έσπευσε να πει ο Δάντης-. Θέλω να πω, μάλλον τον ένοιαζε πολύ η εικόνα του. Άλλωστε θα γίνεις δέκα χρονών σε κάποια ηλικία...
  
  "Είναι ακόμα μια αξιοσημείωτη λεπτομέρεια. ¿Η algíalgún έχει ίχνη καλλυντικών στο πρόσωπό της;
  
  "Όχι, αλλά ο δολοφόνος έπρεπε επίσης να την ξεπλύνει ή τουλάχιστον να σκουπίσει το αίμα από τις κόγχες των ματιών της. Το κοιτάζω προσεκτικά.
  
  "Dottore, για κάθε ενδεχόμενο, στείλε ένα δείγμα καλλυντικών στο εργαστήριο. Θέλω να μάθω τη μάρκα και την ακριβή απόχρωση.
  
  "Ενδέχεται να χρειαστεί λίγος χρόνος εάν δεν έχουν προετοιμασμένη βάση δεδομένων για σύγκριση με το δείγμα που τους στέλνουμε.
  
  - Γράψτε στην εντολή εργασίας ότι, εάν είναι απαραίτητο, συμπληρώστε το κενό• ασφαλές και αβλαβές. Αυτή είναι η σειρά που αρέσει πολύ στον σκηνοθέτη του Boy. Τι μου λέει για αίμα ή σπέρμα; Ήταν τύχη;
  
  -Σε καμία περίπτωση. Τα ρούχα του θύματος ήταν πολύ καθαρά και πάνω τους βρέθηκαν ίχνη ίδιου τύπου αίματος. Φυσικά, είναι δική του.
  
  -Και τίποτα στο δέρμα ή στα μαλλιά; Διαμάχη, τίποτα;
  
  "Βρήκα υπολείμματα κόλλας σε ό,τι είχε απομείνει από τα ρούχα, καθώς υποψιάζομαι ότι ο δολοφόνος έγδυσε τον καρδινάλιο και τον έδεσε με κολλητική ταινία πριν τον βασανίσει και μετά τον έντυσε ξανά. Πλύνετε το σώμα, αλλά όχι με βύθιση στο νερό, το βλέπετε;
  
  Ο ιατροδικαστής βρήκε στο πλάι της μπότας του de Robaira μια λεπτή λευκή γρατσουνιά από ένα χτύπημα και μια στεγνή πληγή.ver de Robaira.
  
  -Δώστε του ένα σφουγγάρι με νερό και σκουπίστε το, αλλά μην ανησυχείτε μήπως έχει πολύ νερό ή δεν προσέχει πολύ αυτό το μέρος, καθώς αφήνει πολύ νερό. πολλά χτυπήματα στο σώμα.
  
  -¿Και το είδος του strikeón;
  
  - Το να είσαι πιο αναγνωρίσιμος από το μακιγιάζ είναι πιο εύκολο, αλλά και λιγότερο αισθητό από το μακιγιάζ. Είναι σαν ένα τρύπημα λεβάντας από κανονικές μάσκες.
  
  Η Πάολα αναστέναξε. Ήταν αλήθεια.
  
  -Αυτά είναι όλα?
  
  - Υπάρχουν επίσης υπολείμματα κόλλας στο πρόσωπο, αλλά σε πολύ μικρή ποσότητα. Αυτό είναι όλο. Παρεμπιπτόντως, ο νεκρός ήταν μάλλον κοντόφθαλμος.
  
  "Και τι σχέση έχει αυτό με την υπόθεση;"
  
  "Δάντη, διάολε, είμαι καλά. Τα ποτήρια έλειπαν.
  
  - Φυσικά, δεν υπήρχαν αρκετοί βαθμοί. Θα του βγάλω τα μάτια και θα κρατήσω τα γυαλιά του;
  
  Ο ιατροδικαστής συναντά τον επιθεωρητή.
  
  "Λοιπόν, κοίτα, δεν προσπαθώ να σου πω να κάνεις τη δουλειά σου, απλά σου λέω αυτό που βλέπω.
  
  "Είναι εντάξει, γιατρέ. Τουλάχιστον όταν έχω πλήρη αναφορά.
  
  - Φυσικά, επιθεωρητής.
  
  Ο Δάντης και η Πάολα έφυγαν από τον ιατροδικαστή για να ασχοληθούν με τον καδαβιέ και τις εκδοχές του για τα κλισέ της τζαζ και βγήκαν στο διάδρομο, όπου ο Ποντιέρο γάβγισε σύντομες και συνοπτικές εντολές μόβιλ. Όταν έκλεισε το τηλέφωνο, ο επιθεωρητής γύρισε και στους δύο.
  
  "Εντάξει, ορίστε τι θα κάνουμε. Δάντη, θα επιστρέψεις στο γραφείο σου και θα κάνεις μια αναφορά με όλα όσα μπορείς να θυμηθείς από τον πρώτο τόπο του εγκλήματος. Θα προτιμούσα να είναι μόνος αφού ήταν μόνος. mas facile. Τραβήξτε όλες τις φωτογραφίες και τις μαρτυρίες που σας επέτρεψε να κρατήσετε ο σοφός και φωτισμένος πατέρας σας. Και ελάτε στα κεντρικά γραφεία της UACV μόλις τελειώσετε. Φοβάμαι ότι αυτή η νύχτα θα είναι πολύ μεγάλη.
  
  
  
  
  
  Ερώτηση από τον Νικ: Περιγράψτε με λιγότερες από 100 λέξεις τη σημασία του χρόνου για την προετοιμασία μιας ποινικής υπόθεσης (segun Rosper). Εξάγετε ένα προσωπικό συμπέρασμα συνδέοντας τις μεταβλητές με το επίπεδο εμπειρίας του δολοφόνου . Έχετε δύο λεπτά, τα οποία μετράτε ήδη από τη στιγμή που γυρίσατε το φύλλο.
  
  
  Απάντηση: Ο χρόνος που απαιτείται για:
  
  
  α) εξάλειψη των θυμάτων
  
  β) αλληλεπίδραση με CAD.
  
  γ) να σβήσει τα στοιχεία του από το σώμα και να τον απορρίψει
  
  
  Σχόλιο: Όπως καταλαβαίνω, η μεταβλητή α) καθορίζεται από τις φαντασιώσεις του δολοφόνου, η μεταβλητή β) βοηθά στην αποκάλυψη των κρυμμένων κινήτρων του και γ) καθορίζει την ικανότητά του να αναλύει και να αυτοσχεδιάζει. Συμπερασματικά, αν ο δολοφόνος αφιερώσει περισσότερο χρόνο σε
  
  
  α) έχει μέσο επίπεδο (3 crímenes)
  
  β) είναι ειδικός (4 crímenes ή más)
  
  γ) είναι πρωτάρης (πρώτο ή δεύτερο παράπτωμα).
  
  
  
  
  Τα κεντρικά γραφεία της UACV
  
  Via Lamarmora, 3
  
  Τρίτη 5 Απριλίου 2005 στις 22:32.
  
  
  
  Για να δούμε τι έχουμε;
  
  "Έχουμε δύο καρδινάλιους που σκοτώθηκαν με τρομερό τρόπο, Dicanti.
  
  Ο Ντικάντι και ο Ποντιέρο γευματίζουν σε ένα καφέ και πίνουν καφέ στην αίθουσα συνεδριάσεων του εργαστηρίου. Αυτό το μέρος, παρά τη νεωτερικότητά του, ήταν γκρίζο και θαμπό. Ένας πολύχρωμος πίνακας ολόκληρου του δωματίου τη βάζει μπροστά σε εκατό φωτογραφίες από τον τόπο του εγκλήματος που έχουν απλωθεί μπροστά τους. Στη μία πλευρά του τεράστιου τραπεζιού στο σαλόνι υπήρχαν τέσσερις πλαστικές σακούλες με ιατροδικαστικά στοιχεία. Όλα όσα έχεις αυτή τη στιγμή, εκτός από αυτά που σου είπε ο Δάντης για το πρώτο έγκλημα.
  
  - Εντάξει, Ποντιέρο, ας ξεκινήσουμε με τον Ρομπάιρα. ¿Τι γνωρίζουμε για το él;
  
  - Έζησα και εργάστηκα στο Μπουένος Άιρες. Θα φτάσουμε με πτήση της Aerolíneas Argentinas την Κυριακή το πρωί. Πάρτε το ανοιχτό εισιτήριο που αγοράσατε πριν από μερικές εβδομάδες και περιμένετε να κλείσει στη 13:00 το Σάββατο. Δεδομένης της διαφοράς ώρας, υποθέτω ότι αυτή ήταν η στιγμή που πέθανε ο Άγιος Πατέρας.
  
  - Ταξίδι μετ επιστροφής?
  
  Μόνο η Ίντα.
  
  "Αυτό που είναι περίεργο είναι... είτε ο καρδινάλιος ήταν πολύ κοντόφθαλμος, είτε ήρθε στην εξουσία με μεγάλες ελπίδες. Maurizio, με ξέρεις: δεν είμαι ιδιαίτερα θρησκευόμενος. ¿ Ξέρεις κάτι για τις δυνατότητες του Robayra ως μπαμπάς;
  
  -Είναι εντάξει. Του διάβασα κάτι για πριν μια εβδομάδα, νομίζω ότι ήταν στη La Stampa. Τον θεωρούσαν σε καλή θέση, αλλά όχι από τα βασικά φαβορί. Σε κάθε περίπτωση, ξέρετε ότι πρόκειται για τα ιταλικά ΜΜΕ. Το φέρνουν υπόψη των καρδιναλίων μας. Σχετικά με το Portini sí habíleído και πολλά άλλα.
  
  Ο Ποντιέρο ήταν ένας οικογενειάρχης με άψογη ακεραιότητα. Απ' όσο μπορώ να καταλάβω από τους δίσκους της Πάολα, ήταν καλός σύζυγος και καλός πατέρας. Πήγαινα στη Λειτουργία κάθε Κυριακή σαν ρολόι. Πόσο ακριβής ήταν η πρόσκλησή του να συνοδεύσει την Αρλ, την οποία ο Ντικάντι αρνήθηκε με πολλές προφάσεις. Κάποια από αυτά ήταν καλά, άλλα ήταν κακά, αλλά κανένα δεν ταίριαζε. Ο Ποντιέρο ξέρει ότι δεν υπήρχε μεγάλη πίστη στο μυαλό του επιθεωρητή. Πήγε στον παράδεισο με τον πατέρα του πριν από δέκα χρόνια.
  
  "Κάτι με προβληματίζει, Μαουρίτσιο. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ένα είδος απογοήτευσης ενώνει τον δολοφόνο με τους καρδινάλιους. Μισεί το κόκκινο, είναι τρελός σεμινάριος ή απλώς μισεί τα στρογγυλά καπέλα.
  
  - Καρδινάλιος Καπέλο.
  
  -Ευχαριστω για τη διευκρινιση. Υποψιάζομαι ότι υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των δύο, mávseá del capelo. Εν ολίγοις, δεν θα πάμε πολύ μακριά σε αυτό το μονοπάτι χωρίς να συμβουλευτούμε μια έγκυρη αρχή. Η μαμά Άνα Δάντη θα πρέπει να μας ανοίξει το δρόμο για να μιλήσουμε με κάποιον στον επάνω όροφο στην Κουρία. Και όταν λέω επάνω, εννοώ επάνω.
  
  - Μην είσαι εύχρηστος.
  
  -Θα δούμε. Προς το παρόν, επικεντρωθείτε στη δοκιμή των πιθήκων. Αρχικά, γνωρίζουμε ότι ο Robaira δεν πέθανε στην εκκλησία.
  
  Πράγματι, είχε πολύ λίγο αίμα. Έπρεπε να είχε πεθάνει αλλού.
  
  "Σίγουρα, ο δολοφόνος έπρεπε να κρατήσει τον καρδινάλιο στην εξουσία του για ορισμένο χρόνο σε ένα απομονωμένο και μυστικό μέρος όπου θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το ía για να αλληλεπιδράσει με το σώμα. Ξέρουμε ότι έπρεπε να κερδίσει την εμπιστοσύνη της με κάποιο τρόπο για να μπει το θύμα οικειοθελώς σε αυτό το μέρος. Από ahí, movió el Caddiáver μέχρι Santa María στην Transpontina, προφανώς για κάποιο λόγο.
  
  - Τι γίνεται με την εκκλησία;
  
  - Μίλα με τον ιερέα. Ήταν κλειστό να μιλήσει και να τραγουδήσει όταν πήγε για ύπνο. Θυμάται ότι έπρεπε να αποκαλυφθεί στην αστυνομία όταν έφτασε. Αλλά υπάρχει μια δεύτερη πόρτα, μια πολύ μικρή, που ανοίγει στη Via dei Corridori. Ήταν μάλλον η πέμπτη είσοδος. Το έχεις ελέγξει;
  
  Το κάστρο ήταν άθικτο, αλλά Μοντέρνα και δυνατό. Αλλά ακόμα κι αν η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη, δεν καταλαβαίνω πού θα μπορούσε να μπει ο δολοφόνος.
  
  -Γιατί?
  
  -¿ Προσέξατε τον αριθμό των ανθρώπων που στέκονταν στην εξώπορτα της Via della Consciliazione; Λοιπόν, η οδός atre είναι γεμάτη κόσμο. Είναι γεμάτο προσκυνητές. Ναι, το έκοψαν ακόμα και στο tráfico. Μη μου πείτε ότι ο δολοφόνος μπήκε με σάππρα στα χέρια μπροστά σε όλο τον κόσμο.
  
  Η Πάολα σκέφτηκε για λίγα δευτερόλεπτα. Ίσως αυτή η εισροή ανθρώπων ήταν η καλύτερη κάλυψη για τον δολοφόνο, αλλά μπήκε μέσα χωρίς να σπάσει την πόρτα;
  
  -Ποντιέρο, το να καταλάβουμε τι είναι στις προτεραιότητές μας είναι μία από τις προτεραιότητές μας. Νιώθω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Mañanna θα πάμε στον αδερφό μου, πώς τον έλεγαν;
  
  -Φραντσέσκο Τόμα, καρμελίτης μοναχός.
  
  Ο κατώτερος επιθεωρητής έγνεψε αργά καθώς έκανε σημειώσεις στο σημειωματάριό του.
  
  - Σε αυτό. Από την άλλη, έχουμε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες: ένα μήνυμα στον τοίχο, κομμένα χέρια σε καμβά... και εκείνες τις τσάντες νερού. Να συνεχίσει.
  
  Ο Pontiero άρχισε να διαβάζει ενώ ο επιθεωρητής Dicanti συμπλήρωνε την έκθεση δοκιμής Bolu Graf. Ένα υπερσύγχρονο γραφείο και δέκα κειμήλια του 20ου αιώνα σαν αυτές τις ξεπερασμένες εκτυπώσεις.
  
  -Εξειδίκευση απλά 1. Κλέψτε. Ένα κεντημένο υφασμάτινο ορθογώνιο που χρησιμοποιούσαν οι καθολικοί ιερείς στο μυστήριο της εξομολόγησης. Βρέθηκε κρεμασμένο από το στόμιο ενός ζαφείρι, εντελώς αιμόφυρτο. Η ομάδα Sangu íneo συμπίπτει με την ομάδα víctima. Η εξέταση DNA βρίσκεται σε εξέλιξη.
  
  Ήταν ένα καφέ αντικείμενο που δεν μπορούσα να ξεχωρίσω στο μισοσκόταδο της εκκλησίας. Η ανάλυση DNA διήρκεσε τουλάχιστον δύο μήνες και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η UACV διέθετε ένα από τα πιο προηγμένα εργαστήρια στον κόσμο. Πολλές φορές ο Dicanti γέλασε βλέποντας το CSI 6 στην τηλεόραση. Ελπίζω ότι οι δοκιμές θα διεκπεραιωθούν τόσο γρήγορα όσο στην αμερικανική σειρά.
  
  -Εξειδίκευση απλά 2. Λευκός καμβάς. Άγνωστη προέλευση. Υλικό, αλγόδον. Η παρουσία αίματος, αλλά πολύ μικρή. Τα κομμένα χέρια του víctima βρέθηκαν στο él. Η ομάδα Sangu íneo συμπίπτει με την ομάδα víctima. Η εξέταση DNA βρίσκεται σε εξέλιξη.
  
  - Πρώτον, ¿Robaira - είναι με ελληνικά ή με λατινικά; - dudo Dicanti.
  
  - Με τα ελληνικά, νομίζω.
  
  - Εντάξει, συνέχισε, Μαουρίτσιο, σε παρακαλώ.
  
  - Εξέταση Νο. 3. Τσαλακωμένο χαρτί περίπου τρία επί τρία λεπτά. Βρίσκεται στην αριστερή κόγχη του 5ου αιώνα. Μελετάται το είδος του χαρτιού, η σύστασή του, η περιεκτικότητα σε λιπαρά και το ποσοστό χλωρίου. Τα γράμματα γράφονται στο χαρτί με το χέρι και με τη βοήθεια γραφικού μπολ.
  
  
  
  
  "Μ Τ 16", είπε ο Ντικάντι. ¿Uνα κατεύθυνση;
  
  - Το χαρτί βρέθηκε αιμόφυρτο και τυλιγμένο σε μπάλα. Προφανώς, αυτό είναι ένα μήνυμα από τον δολοφόνο. Η απουσία ματιών στο víctima μπορεί να μην είναι τόσο τιμωρία για τον él όσο υπόδειξη... σαν να μας έλεγε πού να κοιτάξουμε.
  
  Ή ότι είμαστε τυφλοί.
  
  "Ο βάναυσος δολοφόνος... είναι ο πρώτος που εμφανίζεται στην Ιταλία. Νομίζω ότι γι' αυτό ήθελα να προσέχεις τον εαυτό σου, Πάολα. Όχι ένας συνηθισμένος ντετέκτιβ, αλλά ένας άνθρωπος ικανός να σκέφτεται δημιουργικά.
  
  Ο προβληματισμός του Dicantió για τα λόγια του κατώτερου επιθεωρητή. Αν αληθεύει, τα στοιχήματα διπλασιάστηκαν. Το προφίλ του δολοφόνου του επιτρέπει να απαντά σε πολύ έξυπνους ανθρώπους και συνήθως είναι πολύ δύσκολο να με πιάσω εκτός και αν κάνω λάθος. Αργά ή γρήγορα θα το κάνουν όλοι, αλλά προς το παρόν γέμισαν τα κελιά του νεκροτομείου.
  
  "Εντάξει, ας σκεφτούμε λίγο. Τι είδους δρόμους έχουμε με τέτοια αρχικά;
  
  -Viale del Muro Torto...
  
  "Δεν πειράζει, περπατάει μέσα στο πάρκο και δεν έχει πόμερο, Μαουρίτσιο.
  
  - Τότε δεν αξίζει ούτε το Monte Tarpeo που περνάει από τους κήπους του Palazzo dei Conservatori.
  
  -Y Monte Testaccio;
  
  -Via Testaccio Park... ίσως αξίζει τον κόπο.
  
  -Περιμένετε ένα λεπτό -Dicanti cogio el telefono και Marco en nú απλώς ασκούμενος- ¿Τεκμηρίωση; Γεια σου, Σίλβιο. Δείτε τι συμβαίνει στο Monte Testaccio 16. Και σας παρακαλούμε να μας οδηγήσετε στην οδό Roma στην αίθουσα συσκέψεων.
  
  Καθώς περίμεναν, ο Ποντιέρο συνέχισε να απαριθμεί στοιχεία.
  
  -Για το τελευταίο (αυτή τη στιγμή): Η εξέταση είναι απλώς 4. Τσαλακωμένο χαρτί περίπου τρία επί τρία εκατοστά σε μέγεθος. Βρίσκεται στην κάτω δεξιά γωνία του φύλλου, υπό ιδανικές συνθήκες στις οποίες έγινε η δοκιμή απλώς 3. Ο τύπος του χαρτιού, η σύστασή του, η περιεκτικότητα σε λίπος και χλώριο φαίνονται στον παρακάτω πίνακα.;n μελετώνται. Η λέξη είναι γραμμένη σε χαρτί με το χέρι και με τη βοήθεια γραφικού μπολ
  
  
  
  
  - Undeviginti.
  
  "Διάβολε, είναι σαν ένα poñetero hieroglyphíco-se desesperó Dicanti. Ελπίζω μόνο αυτό να μην είναι η συνέχεια του μηνύματος που άφησα στο πρώτο μέρος γιατί το πρώτο μέρος έγινε καπνός.
  
  "Νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που έχουμε αυτή τη στιγμή.
  
  "Εξαιρετικό, Ποντιέρο. Γιατί δεν μου λες τι είναι το undeviginti για να το αντιμετωπίσω;
  
  "Το γεωγραφικό πλάτος και το μήκος σου είναι λίγο σκουριασμένα, Ντικάντι. Σημαίνει δεκαεννέα.
  
  "Διάβολε, είναι αλήθεια. Πάντα αποσύρθηκα από το σχολείο. Και το βέλος;
  
  Εκείνη τη στιγμή μπήκε ένας από τους βοηθούς του ντοκιμαντέρ από τη Rue Roma.
  
  "Αυτό είναι όλο, επιθεωρήτρια. Έψαχνα αυτό που ζήτησα: Monte Testaccio 16 δεν υπάρχει. Υπάρχουν δεκατέσσερις πύλες σε αυτόν τον δρόμο.
  
  Ευχαριστώ, Σίλβιο. Κάντε μου τη χάρη, γνωρίστε τον Ποντιέρο και εμένα εδώ και φροντίστε οι δρόμοι της Ρώμης να ξεκινούν από το βουνό. Είναι τυφλή βολή, αλλά είχα μια προαίσθηση.
  
  "Ας ελπίσουμε ότι είσαι πιο τρελή από ό,τι ξέρεις, ντοτόρα Ντικάντι". Χάρι καλύτερα πήγαινε να πάρεις τη Βίβλο.
  
  Και οι τρεις γύρισαν το κεφάλι τους προς την πόρτα της αίθουσας συσκέψεων. Στο κατώφλι στεκόταν ένας ιερέας ντυμένος κληρικός. Ήταν ψηλός και αδύνατος, νευρικός, με έντονο φαλακρό κεφάλι. Έμοιαζε να είναι πενήντα πολύ καλά διατηρημένα οστά και είχε τα σκληρά και δυνατά χαρακτηριστικά ενός που είχε δει πολλές ανατολές στο ύπαιθρο. Ο Ντικάντι πιστεύει ότι μοιάζει περισσότερο με στρατιώτη παρά με ιερέα.
  
  - Ποιος είσαι και τι θέλεις; Αυτή είναι μια απαγορευμένη περιοχή. Κάνε μου τη χάρη και φύγε αμέσως", είπε ο Ποντιέρο.
  
  "Είμαι ο πατέρας Άντονι Φάουλερ, και ήρθα να σε βοηθήσω", μίλησε στα σωστά ιταλικά, αλλά κάπως ασταμάτητα και αβέβαια.
  
  "Αυτά είναι αστυνομικά τμήματα και εισβάλατε σε αυτά χωρίς άδεια. Αν θέλετε να μας βοηθήσετε, πηγαίνετε στην εκκλησία και προσευχηθείτε για τις ψυχές μας.
  
  Ο Ποντιέρο πλησίασε τον ιερέα που είχε φτάσει, σκοπεύοντας να τον καλέσει να φύγει με κακή διάθεση. Ο Ντικάντι είχε ήδη στραφεί να συνεχίσει να μελετά τις φωτογραφίες όταν μίλησε ο Φάουλερ:;:
  
  - Είναι από τη Βίβλο. Από την Καινή Διαθήκη, συγκεκριμένα, από εμένα.
  
  - Σόμο; Ο Ποντιέρο ξαφνιάστηκε.
  
  Dicanti alzo la cabeza y miro a Fowler.
  
  - Εντάξει, εξήγησε τι.
  
  -Ματθαίος 16. Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, ενότητα 16, κεφάλαιο 237, Τουλ. ¿Αφήστε άλλες σημειώσεις;
  
  Ο Ποντιέρο φαίνεται αναστατωμένος.
  
  "Άκου, Πάολα, πραγματικά δεν πρόκειται να σε ακούσω...
  
  Ο Ντικάντι τον σταμάτησε με μια κίνηση.
  
  "Άκου, Μόουλ.
  
  Ο Φάουλερ μπήκε στην αίθουσα συνεδριάσεων. Είχε ένα μαύρο παλτό στο χέρι και το άφησε σε μια καρέκλα.
  
  - Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, η Χριστιανική Καινή Διαθήκη χωρίζεται σε τέσσερα βιβλία: Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς και Ιωάννης. Στη χριστιανική βιβλιογραφία, το βιβλίο του Ματθαίου αντιπροσωπεύεται με τα γράμματα Mt. Ο πρώτος αριθμός κάτω από το nun αναφέρεται στο κεφάλαιο 237 του tulo. Και με δύο απλά más θα πρέπει να επισημάνουμε την ίδια παράθεση ανάμεσα σε δύο στίχους και #237;ass.
  
  Ο δολοφόνος το άφησε αυτό.
  
  Η Πάολα θα σας δείξει το τεστ #4, συσκευασμένο σε πλαστική σακούλα. Την κοίταξε στα μάτια. Ο ιερέας δεν έδειξε κανένα σημάδι ότι αναγνώριζε το σημείωμα, ούτε ένιωσε αηδία μπροστά στο αίμα. Τον κοίταξε προσεκτικά και είπε:
  
  -Δεκαεννέα. Το οποίο είναι κατάλληλο.
  
  Ο Ποντιέρο ήταν έξαλλος.
  
  -¿ Θα μας πεις όλα όσα ξέρεις αμέσως ή θα μας κάνεις να περιμένουμε πολύ, πατέρα;
  
   - Et tibi dabo claves regni coelorum, -recitó Fowler - et quodcumque ligaveris super terram, erit legatum et in coelis; et quodcumque solveris super terram, erit solutum et in coelis. Σας δίνω τα κλειδιά για τη Βασιλεία των Ουρανών. ό,τι δέσετε στη γη θα είναι δεμένο στον ουρανό, και ό,τι λύσετε στη γη θα λυθεί στον ουρανό. Από τον Ματθαίο 16, στίχος 19. Δηλαδή, τα λόγια με τα οποία επιβεβαιώνω τον Άγιο Πέτρο ως την κεφαλή των αποστόλων και προικίζω αυτόν και τους διαδόχους του με εξουσία σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο.
  
  -Santa Madonna -exclamó Dicanti.
  
  "Λαμβάνοντας υπόψη τι πρόκειται να συμβεί σε αυτή την πόλη, αν προσεύχεστε, νομίζω ότι θα πρέπει να ανησυχείτε. Και πολλα ΑΚΟΜΑ.
  
  "Θεέ μου, κάποιος τρελός, διάολε, απλά κόψε τον λαιμό του ιερέα και ανάβεις τις σειρήνες. Δεν βλέπω τίποτα κακό σε αυτό, πάτερ Φάουλερ", είπε ο Ποντιέρο.
  
  - Οχι φίλε μου. Ο δολοφόνος δεν είναι τρελός μανιακός. Είναι ένα σκληρό, συγκρατημένο και έξυπνο άτομο και είναι τρομερά τρελός, μπορείτε να με πιστέψετε.
  
  -Ω ναι? Φαίνεται να ξέρει πολλά για τα κίνητρά σου, πατέρα", γέλασε ο κατώτερος επιθεωρητής.
  
  Ο ιερέας κοιτάζει επίμονα τον Ντικάντι ενώ εγώ απαντώ.
  
  Ναι, πολύ περισσότερο από αυτό, προσεύχομαι. Ποιός είναι αυτος.
  
  
  
  
   (ARTÍCULO EXTRAÍDO DEL DIARIO MARYLAND GAZETTE,
  
  
  
   29 ΙΟΥΛΙΟΥ 1999 ΣΕΛΙΔΑ 7)
  
  
  ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΒΑΛΗΣΗ
  
  
   SILVER SPRING, Maryland (ΠΡΑΚΤΟΡΙΑ ΕΙΔΗΣΕΩΝ). Καθώς οι ισχυρισμοί για σεξουαλική κακοποίηση συνεχίζουν να συγκλονίζουν τους καθολικούς κληρικούς στο Am Rick, ένας ιερέας του Κονέκτικατ που κατηγορείται για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων κρεμάστηκε στο δωμάτιό του σε ένα γηροκομείο. ένα ίδρυμα που αντιμετωπίζει άτομα με προβλήματα είπε στην American-Press την περασμένη Παρασκευή για την τοπική αστυνομία.
  
  Ο Πίτερ Σέλζνικ, 64 ετών, αποσύρθηκε από τη θέση του ως υπουργός στην ενορία του Αγίου Ανδρέα στο Μπρίτζπορτ του Κονέκτικατ, στις 27 Απριλίου πέρυσι, μόλις μία ημέρα πριν από τη γέννησή του. αφότου οι αξιωματούχοι της Καθολικής Εκκλησίας πήραν συνέντευξη από δύο άνδρες που ισχυρίστηκαν ότι ο Σέλζνικ τους κακοποίησε από τα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα έως τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, ένας εκπρόσωπος της Καθολικής Εκκλησίας ισχυρίστηκε ότι ο Σέλζνικ τους κακοποίησε από τα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα έως τις αρχές του ογδόντα. από το Bridgeport.
  
  Ο ιερέας νοσηλεύτηκε στο Ινστιτούτο St.
  
  "Το προσωπικό του νοσοκομείου χτύπησε την πόρτα σου πολλές φορές και προσπάθησε να μπει στο δωμάτιό σου, αλλά κάτι μπλόκαρε την πόρτα", είπε σε συνέντευξη Τύπου η Νταϊάν Ρίτσαρντσον, εκπρόσωπος του Τμήματος Αστυνομίας και Προστασίας των Συνόρων από την κομητεία του Πρίγκιπα Τζορτζ. "Όταν μπήκαν στο δωμάτιο, βρήκαν τον νεκρό να κρέμεται από ένα από τα εκτεθειμένα δοκάρια της οροφής".
  
  Ο Σέλζνικ κρεμάστηκε από ένα από τα μαξιλάρια στο κρεβάτι του, επιβεβαιώνοντας στον Ρίτσαρντσον ότι το σώμα του είχε μεταφερθεί στο νεκροτομείο για νεκροψία. Ομοίως, αρνείται κατηγορηματικά τις φήμες ότι το CAD ήταν γυμνό και ακρωτηριασμένο, φήμες που αποκάλεσε "εντελώς αβάσιμες". Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, αρκετοί δημοσιογράφοι ανέφεραν "μάρτυρες" που είπαν ότι είχαν δει τέτοιους ακρωτηριασμούς. Ο εκπρόσωπος ισχυρίζεται ότι "η νοσοκόμα του ιατρικού σώματος της κομητείας έχει διασυνδέσεις με ναρκωτικά όπως η μαριχουάνα και άλλα ναρκωτικά, υπό την επήρεια των οποίων έκανε αυτές τις δηλώσεις. είπε ότι ο δημοτικός υπάλληλος τέθηκε σε αναστολή από την εργασία και τους μισθούς πριν από την απόλυση της στάσης του", κατέληξε ο γραμματέας Τύπου της Αστυνομικής Διεύθυνσης. Ο Άγιος Περιού Ντίκο μπόρεσε να επικοινωνήσει με τη φημολογούμενη νοσοκόμα που αρνήθηκε να κάνει άλλη δήλωση• αυτό είναι ένα σύντομο "έκανα λάθος (έκανα λάθος)".
  
  Ο επίσκοπος του Μπρίτζπορτ Ουίλιαμ Λόπεζ επιβεβαίωσε ότι είναι "βαθιά λυπημένος" για τον "τραγικό" θάνατο του Σέλζνικ, προσθέτοντας ότι ο esc "αισθάνεται ότι ανησυχεί το τμήμα της Βορειοαμερικανικής Εκκλησίας της Γάτας".#243 Ο Λίκι έχει πλέον "πολλαπλά θύματα".
  
  Ο πατέρας Σέλζνικ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1938 και χειροτονήθηκε στο Μπρίτζπορτ το 1965. Υπηρέτησα σε αρκετούς θαλάμους στο Κονέκτικατ και για μικρό χρονικό διάστημα στο San Juan Vianni Ward στο Chiclayo του Περού.
  
  "Κάθε άτομο, χωρίς εξαίρεση, έχει αξιοπρέπεια και αξία στα μάτια του Θεού, και κάθε άτομο χρειάζεται και αξίζει τη συμπόνια μας", λέει ο Λόπεζ. "Οι ανησυχητικές συνθήκες γύρω από τον θάνατό του δεν μπορούν να καταστρέψουν όλα τα καλά που έκανε", καταλήγει ο επίσκοπος.
  
  Ο διευθυντής του Ινστιτούτου St. Matthew, πατέρας Canice Conroy, αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση στο éSaint-PerióDico. Ο πατέρας Anthony Fowler, διευθυντής του New Software Institute, λέει ότι ο πατέρας Conroy ήταν "σε κατάσταση σοκ".
  
  
  
  Τα κεντρικά γραφεία της UACV
  
  Via Lamarmora, 3
  
  Τρίτη 5 Απριλίου 2005 στις 23:14.
  
  
  
  Η δήλωση του Φάουλερ ήταν σαν να τον χτυπούσαν με μαχαίρι. Ο Ντικάντι και ο Ποντιέρο παρέμειναν όρθιοι, κοιτάζοντας έντονα τον φαλακρό ιερέα.
  
  - Μπορώ να καθίσω;
  
  "Υπάρχουν πολλές κενές καρέκλες", είπε ο -se'sñaló Paola-. Επιλέξτε τον εαυτό σας.
  
  Έδειξε μια χειρονομία προς τον βοηθό τεκμηρίωσης, ο οποίος έφυγε.
  
  Ο Φάουλερ άφησε μια μικρή μαύρη τσάντα ταξιδιού με ξεφτισμένες άκρες και δύο υποδοχές στο τραπέζι. Ήταν μια τσάντα που είχε δει πολύς κόσμος, που μιλούσε δυνατά για τα κιλά που κουβαλούσε το διπλό της. Το άνοιξε και έβγαλε έναν ογκώδες χαρτοφύλακα από σκούρο χαρτόνι με κατσαρές άκρες και λεκέδες καφέ. Το έβαλε στο τραπέζι και κάθισε απέναντι από τον επιθεωρητή. Η Δικάντι τον παρακολουθούσε προσεκτικά, καταγράφοντας την οικονομία της κίνησης του, την ενέργεια που μετέφεραν τα μαύρα μάτια του. Ενδιαφερόταν πολύ για το από πού προερχόταν αυτός ο επιπλέον ιερέας, αλλά ήταν αποφασισμένη να μην αφήσει τον εαυτό της να βρεθεί στη γωνία, ειδικά στο δικό της χλοοτάπητα.
  
  Ο Ποντιέρο πήρε μια καρέκλα, την τοποθέτησε απέναντι από τον αιδεσιμότατο και κάθισε αριστερά, βάζοντας τα χέρια του στην πλάτη. Ο Dicanti Tomó του υπενθύμισε διανοητικά να σταματήσει να μιμείται τους πισούς του Humphrey Bogart. Ο Αντιπρόεδρος έχει παρακολουθήσει το "The halcón maltés" περίπου τριακόσιες φορές. Πάντα καθόταν στα αριστερά κάποιου που πίστευε ότι ήταν ύποπτος και κάπνιζε ψυχαναγκαστικά δίπλα του, το ένα αφιλτράριστο Pall Mall μετά το άλλο.
  
  - Εντάξει, πατέρα. Δώστε μας απόδειξη της ταυτότητάς σας.
  
  Ο Φάουλερ βγάζει το διαβατήριό του από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του και το δίνει στον Ποντιέρο. Έκανε μια δυσαρεστημένη χειρονομία προς το σύννεφο καπνού που έβγαινε από το πούρο του υποεπιθεωρητή.
  
  -Ουάου ουάου. Διαβατήριο διπλώματος. Έχει ασυλία, ε; Τι διάολο είναι αυτό, κάποιο είδος εσπίας; ρωτήστε τον Ποντιέρο.
  
  "Είμαι αξιωματικός των δυνάμεων της Aérea των Ηνωμένων Πολιτειών.
  
  - Con que rango; είπε η Πάολα.
  
  -Μείζων. ¿Σας πειράζει να πείτε στον Υποεπιθεωρητή Ποντιέρο να σταματήσει το κάπνισμα κοντά μου, παρακαλώ; Σας έχω αφήσει ήδη πολλές φορές, και δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι.
  
  "Είναι τοξικομανής, ταγματάρχη Φάουλερ.
  
  -Padre Fowler, dottora Dicanti. Είμαι στη σύνταξη.
  
  - Γεια, περίμενε λίγο, ξέρεις το όνομά μου, πατέρα; Ή από εξεταστή;
  
  Το CSI χαμογέλασε μεταξύ περιέργειας και διασκέδασης.
  
  "Λοιπόν, Μαουρίτσιο, υποπτεύομαι ότι ο πατέρας Φάουλερ δεν είναι τόσο συγκρατημένος όσο λέει.
  
  Ο Φάουλερ της χάρισε ένα κάπως λυπημένο χαμόγελο.
  
  "Είναι αλήθεια ότι πρόσφατα αποκαταστάθηκα στην ενεργό δράση. Και είναι ενδιαφέρον ότι ο λόγος για αυτό ήταν οι σπουδές μου σε όλη την πολιτική μου ζωή - σταματά και κουνάει το χέρι του, διώχνοντας τον καπνό.
  
  -Και λοιπόν? Πού είναι και πού είναι αυτός ο υιός που το έκανε αυτό στον καρδινάλιο της Αγίας Μητέρας Εκκλησίας για να πάμε όλοι σπίτι να κοιμηθούμε, μωρό μου.
  
  Ο ιερέας συνέχισε να παραμένει σιωπηλός, τόσο απαθής όσο και ο πελάτης του. Η Πάολα υποψιάστηκε ότι αυτός ο άντρας ήταν πολύ σκληρός για να εντυπωσιάσει τον μικρό Ποντιέρο. Τα αυλάκια στο δέρμα τους έδειχναν ξεκάθαρα ότι η ζωή τους είχε ενσταλάξει πολύ κακές εντυπώσεις και αυτά τα μάτια έβλεπαν τα πράγματα χειρότερα από έναν αστυνομικό, συχνά τον βρωμερό καπνό του.
  
  -Μπάστα, Μαουρίτσιο. Και σβήσε το πούρο σου.
  
  Ο Ποντιέρο έριξε το τσιγάρο στο πάτωμα βουρκώνοντας.
  
  "Εντάξει, πάτερ Φάουλερ", είπε η Πάολα, αναποδογυρίζοντας τις φωτογραφίες στο τραπέζι με τα χέρια της, αλλά κοιτάζοντας προσεκτικά τον ιερέα, "μου ξεκαθάρισες ότι είσαι υπεύθυνος αυτή τη στιγμή. Ξέρει τι δεν ξέρω και τι πρέπει να μάθω. Αλλά είσαι στο χωράφι μου, στη γη μου. Πες μου πώς το λύνουμε.
  
  -¿Τι θα λέγατε αν ξεκινούσατε δημιουργώντας ένα προφίλ;
  
  - Μπορείτε να μου πείτε για ποιο λόγο;
  
  "Επειδή σε αυτή την περίπτωση δεν θα χρειαστεί να συμπληρώσετε ένα ερωτηματολόγιο για να μάθετε το όνομα του δολοφόνου. θα το έλεγα. Σε αυτή την περίπτωση, θα χρειαστείτε ένα προφίλ για να μάθετε πού βρίσκεστε. Και δεν είναι το ίδιο.
  
  - Είναι εξετάσεις, πατέρα; Θέλετε να δείτε πόσο καλός είναι ο άνθρωπος που έχετε απέναντί σας; ¿ Θα αμφισβητήσει τις απαγωγικές μου δυνάμεις όπως κάνει ο Boy;
  
  "Νομίζω, φίλε, ότι το άτομο εδώ που κρίνει τον εαυτό της είσαι εσύ.
  
  Η Πάολα πήρε μια βαθιά ανάσα και συγκέντρωσε όλη της την ψυχραιμία για να μην ουρλιάξει καθώς ο Φάουλερ έβαλε το δάχτυλό του στην πληγή της. Την ώρα που πίστευα ότι θα αποτύχαινα, εμφανίστηκε το αφεντικό της στην πόρτα. Στάθηκε προσεκτικά μελετώντας τον ιερέα, και του επέστρεψα την εξέταση. Στο τέλος χαιρετήθηκαν και οι δύο με σκυμμένο το κεφάλι.
  
  -Πάντρε Φάουλερ.
  
  - Σκηνοθέτης Μπόι.
  
  "Με προειδοποίησαν για την άφιξή σας μέσω, ας πούμε, ενός ασυνήθιστου καναλιού. Περιττό να πω ότι η παρουσία του εδώ είναι αδύνατη, αλλά ομολογώ ότι μπορεί να μας φανεί χρήσιμος αν οι πηγές μου δεν λένε καθόλου ψέματα.
  
  - Δεν το κάνουν.
  
  "Τότε συνέχισε, σε παρακαλώ.
  
  Πάντα είχε τη δυσάρεστη αίσθηση ότι αργούσε για τον κόσμο που είχε ξεκινήσει και αυτό το συναίσθημα επαναλαμβανόταν εκείνη την ώρα. Η Πάολα έχει βαρεθεί το γεγονός ότι όλος ο κόσμος γνωρίζει όλα όσα δεν ξέρει. Θα ζητούσα από τον Μπόι να μου εξηγήσει μόλις είχε χρόνο. Στο μεταξύ, αποφάσισα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία.
  
  "Ο σκηνοθέτης, ο πατέρας Φάουλερ, που είναι εδώ, είπε στον Ποντιέρο και σε μένα ότι γνωρίζει την ταυτότητα του δολοφόνου, αλλά φαίνεται ότι θέλει ένα ελεύθερο ψυχολογικό προφίλ του δράστη πριν μας αποκαλύψει το όνομά του. Προσωπικά πιστεύω ότι χάνουμε πολύτιμο χρόνο, αλλά αποφάσισα να παίξω το παιχνίδι του.
  
  Γονάτισε, εντυπωσιάζοντας τους τρεις άντρες που την κοιτούσαν επίμονα. Πήγε σε έναν μαυροπίνακα που καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του πίσω τοίχου και άρχισε να γράφει πάνω του.
  
  Ο δολοφόνος είναι ένας λευκός άνδρας μεταξύ 38 και 46 ετών. Είναι ένας άνθρωπος μέσου ύψους, δυνατός και έξυπνος. Έχει ανώτερη εκπαίδευση και γνώση γλωσσών. Είναι αριστερόχειρας, έλαβε αυστηρή θρησκευτική εκπαίδευση και υπέστη απογοήτευση ή κακοποίηση ως παιδί. Είναι ανώριμος, η δουλειά του τον πιέζει πέρα από την ψυχολογική και συναισθηματική του σταθερότητα και υποφέρει από σοβαρή σεξουαλική καταστολή. Μάλλον έχει ιστορικό σοβαρής κακοποίησης. Δεν σκοτώνει ούτε για πρώτη ούτε για δεύτερη φορά και σίγουρα ούτε για τελευταία. Μας περιφρονεί βαθιά, τόσο τους πολιτικούς όσο και τους κοντινούς του ανθρώπους. Τώρα, πατέρα, πες μου το όνομα του δολοφόνου του", είπε ο Ντικάντι, γυρίζοντας και πέταξε την κιμωλία στα χέρια του ιερέα.
  
  Παρακολουθήστε τους ακροατές σας. Ο Φάουλερ την κοίταξε με έκπληξη, ο Ποντιέρο με θαυμασμό και ο Σκάουτ με έκπληξη. Τελικά μίλησε ο ιερέας.
  
  - Συγχαρητήρια, φίλε. Δέκα. Παρά το γεγονός ότι είμαι ψυχολόγος και λογότυπος, δεν μπορώ να καταλάβω από τι βγαίνουν όλα τα συμπεράσματά σας. Μπορείς να μου εξηγήσεις λίγο;
  
  - Αυτή είναι μια προκαταρκτική έκθεση, αλλά τα συμπεράσματα πρέπει να είναι κοντά στην πραγματικότητα σε μεγάλο βαθμό. Το ότι είναι λευκός σημειώνεται στο προφίλ των θυμάτων του, καθώς είναι πολύ ασυνήθιστο για έναν κατά συρροή δολοφόνο να σκοτώνει κάποιον διαφορετικής φυλής. Είναι μεσαίου ύψους, καθώς ο Robaira ήταν ψηλός άνδρας και το μήκος και η κατεύθυνση της κοπής στον λαιμό του δείχνουν ότι σκοτώθηκε αιφνιδιαστικά από κάποιον ύψους περίπου 1,80 μέτρων. Είναι προφανές ότι είναι δυνατός, διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να τοποθετηθεί ο καρδινάλιος μέσα στην εκκλησία, γιατί ακόμα κι αν χρησιμοποιούσε αυτοκίνητο για να μεταφέρει τη σορό στην πύλη του atrá, το παρεκκλήσι απέχει περίπου σαράντα μέτρα. Η ανωριμότητα είναι ευθέως ανάλογη με τον τύπο του δολοφόνου που περιφρονεί βαθιά το θύμα, τον οποίο θεωρεί αντικείμενο, και τον αστυνομικό, τον οποίο θεωρεί κατώτερο ον.
  
  Ο Φάουλερ τη διέκοψε σηκώνοντας το χέρι του ευγενικά.
  
  "Υπάρχουν δύο λεπτομέρειες που τράβηξαν ιδιαίτερα την προσοχή μου, dottor. Πρώτον, είπες ότι δεν είναι η πρώτη φορά που σκοτώνεις. ¿ Το αφαίρεσε από το περίτεχνο σχέδιο δολοφονίας;
  
  "Μάλιστα, πατέρα. Αυτός ο άνθρωπος έχει κάποια βαθιά γνώση της αστυνόμευσης και το έχει κάνει κατά καιρούς. Η εμπειρία μου λέει ότι η πρώτη φορά είναι συνήθως πολύ ακατάστατη και αυτοσχέδια.
  
  "Δεύτερον, είναι ότι "η δουλειά του τον ασκεί πίεση που υπερβαίνει την ψυχολογική και συναισθηματική του σταθερότητα". Δεν μπορώ να καταλάβω από πού το πήρε.
  
  Η Δικάντι κοκκίνισε και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της. Δεν απάντησα. Το αγόρι βρήκε την ευκαιρία να παρέμβει.
  
  "Α, καλή Πάολα. Η υψηλή νοημοσύνη της αφήνει πάντα ένα κενό διείσδυσης στη γυναικεία διαίσθησή της, έτσι δεν είναι; Ο πατέρας, ο φύλακας του Δικαντή, μερικές φορές καταλήγει σε καθαρά συναισθηματικά συμπεράσματα. Δεν ξέρω γιατί. Φυσικά, θα έχω μεγάλο μέλλον ως συγγραφέας.
  
  "Έχω περισσότερα από όσα νομίζεις. Επειδή χτύπησε το μάτι του ταύρου", είπε ο Φάουλερ, τελικά σηκώθηκε και προχώρησε προς τη σανίδα. Επιθεωρήτρια, ¿ cuál είναι το σωστό όνομα του επαγγέλματός σου; Προφίλ, σωστά;
  
  "Ναι", είπε η Πάολα ντροπιασμένη.
  
  - Επιτεύχθηκε βαθμός δημιουργίας προφίλ ;
  
  "Μετά την ολοκλήρωση ενός μαθήματος εγκληματολογίας και μετά από εντατική εκπαίδευση στο Τμήμα Επιστήμης Συμπεριφοράς του FBI. Πολύ λίγοι καταφέρνουν να ολοκληρώσουν το πλήρες μάθημα.
  
  -¿ Θα μπορούσατε να μας πείτε πόσοι ειδικευμένοι profilers υπάρχουν στον κόσμο;
  
  "Επί του παρόντος είκοσι. Δώδεκα στις Ηνωμένες Πολιτείες, τέσσερις στον Καναδά, δύο στη Γερμανία, ένα στην Ιταλία και ένα στην Αυστρία.
  
  -Ευχαριστώ. Είστε ξεκάθαροι κύριοι; Είκοσι άνθρωποι στον κόσμο μπορούν να σχεδιάσουν ένα ψυχολογικό προφίλ ενός κατά συρροή δολοφόνου με πλήρη εγγύηση, και ένας από αυτούς βρίσκεται σε αυτό το δωμάτιο. Και πιστέψτε με, θα το βρω αυτό το άτομο...
  
  Γύρισα και έγραψα... και έγραψα... στον πίνακα, με πολύ μεγάλα, χοντρά και σκληρά γράμματα, ένα όνομα.
  
  
  ΒΙΚΤΩΡ ΚΑΡΟΣΚΙ
  
  
  "...θα χρειαστούμε κάποιον που να μπορεί να μπει μέσα στο κεφάλι του. Εδώ έχουν το όνομα που μου ζήτησαν. Αλλά πριν τρέξεις στο τηλέφωνο για να εκδώσεις ένταλμα σύλληψης, επιτρέψτε μου να σας πω όλη την ιστορία σας.
  
  
  
  Από την αλληλογραφία του Edward Dressler,
  
  ψυχίατρος και καρδινάλιος Francis Shaw
  
  
  
  Βοστώνη, 14 Μαΐου 1991
  
  
  (...) Σεβασμιώτατε, αναμφίβολα έχουμε να κάνουμε με γεννημένο υποτροπιαστή. Ο Σεγκί είπαν ότι αυτή ήταν η πέμπτη φορά που μεταφέρεται σε άλλη ενορία. Οι δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν σε διάστημα δύο εβδομάδων μας επιβεβαιώνουν ότι δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε να συνυπάρξει ξανά με τα παιδιά χωρίς να τα θέσουμε σε κίνδυνο. (...) Δεν έχω καμία αμφιβολία για τη θέλησή του να μετανοήσει, γιατί είναι σταθερός. Αμφιβάλλω για την ικανότητά του να ελέγχει τον εαυτό του. (...) Δεν έχεις την πολυτέλεια να τον έχεις στην ενορία. Πρέπει να κόψω τα φτερά του πριν εκραγεί. Διαφορετικά, δεν είμαι υπεύθυνος. Συνιστώ να κάνετε πρακτική άσκηση τουλάχιστον έξι μηνών στο Ινστιτούτο St. Matthew.
  
  
  Βοστώνη, 4 Αυγούστου 1993
  
  
  (...) Είναι η τρίτη φορά που ασχολούμαι με τον él (Karoski) (...) Πρέπει να σας πω ότι η "αλλαγή του σκηνικού", όπως την αποκαλείτε, δεν τον βοήθησε καθόλου, το αντίθετο. . Ολοένα και περισσότερο αρχίζει να χάνει τον έλεγχο και παρατηρώ σημάδια σχιζοφρένειας στη συμπεριφορά του. Είναι πιθανό ανά πάσα στιγμή να περάσει εντελώς τα όρια και να γίνει κάποιος άλλος. Σεβασμιώτατε, γνωρίζετε την αφοσίωσή μου στην Εκκλησία και καταλαβαίνω την τεράστια έλλειψη ιερέων, αλλά αφήστε και τις δύο λίστες έξω! (...) 35 άτομα έχουν ήδη περάσει από τα χέρια μου, Σεβασμιώτατε, και κάποιους από αυτούς τους έχω δει μόνοι τους με πιθανότητες ανάρρωσης (...) Ο Καρόσκι προφανώς δεν είναι ένας από αυτούς. Καρδινάλε, σε σπάνιες περιπτώσεις ο Σεβασμιώτατος ακολούθησε τη συμβουλή μου. Σας ικετεύω τώρα, εάν το κάνετε αυτό: πείστε τον Καρόσκι να ενταχθεί στην Εκκλησία του Αγίου Ματθαίου.
  
  
  
  Τα κεντρικά γραφεία της UACV
  
  Via Lamarmora, 3
  
  Moyércoles, 6 Απριλίου 2005, 00:03 π.μ
  
  
  
  Πάολα Τομ, κάτσε, ετοιμάσου να ακούσεις την ιστορία του πατέρα Φάουλερ.
  
  Όλα ξεκίνησαν, τουλάχιστον για μένα, το 1995. Σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα αφότου άφησα τον Βασιλικό Στρατό, έγινα διαθέσιμος στον επίσκοπό μου. Éste quiso aprovechar mi título de Psicología enviándome al Instituto Saint Matthew. ¿Είναι ή πρέπει να μιλήσουμε για το él;
  
  Όλοι κούνησαν το κεφάλι τους.
  
  - Μη με στερήσεις. Η ίδια η φύση του θεσμού είναι το μυστικό της μεγαλύτερης κοινής γνώμης στη Βόρεια Αμερική. Επίσημα, πρόκειται για μια νοσοκομειακή εγκατάσταση που έχει σχεδιαστεί για τη φροντίδα "προβληματικών" ιερέων και μοναχών, που βρίσκεται στο Σίλβερ Σπρινγκ του Μέριλαντ. Η πραγματικότητα είναι ότι το 95% των ασθενών του έχουν βιώσει μικρή σεξουαλική κακοποίηση ή χρήση ναρκωτικών στο παρελθόν. Οι εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου είναι πολύ πολυτελείς: τριάντα πέντε δωμάτια για ασθενείς, εννέα δωμάτια για συνοδούς (σχεδόν όλα εσωτερικά), γήπεδο τένις, δύο γήπεδα τένις, πισίνα, αίθουσα αναψυχής. "αναψυχή" με μπιλιάρδο...
  
  "Είναι σχεδόν περισσότερο σαν μέρος διακοπών παρά με ψυχιατρείο", παρενέβη ο Ποντιέρο.
  
  "Α, αυτό το μέρος είναι ένα μυστήριο, αλλά σε πολλά επίπεδα. Είναι ένα μυστικό απ' έξω και είναι μυστικό για τους κρατούμενους, που στην αρχή το βλέπουν ως ένα μέρος για να αποσυρθούν για λίγους μήνες, όπου μπορούν να ξεκουραστούν, αν και σταδιακά ανακαλύπτουν κάτι πολύ διαφορετικό. Παιδιά γνωρίζετε το τεράστιο πρόβλημα που έχει εμφανιστεί στη ζωή μου με μερικούς καθολικούς ιερείς τα τελευταία 250-241 χρόνια. Από τη σκοπιά του ón publica non beí, είναι πολύ γνωστό ότι άτομα που κατηγορούνται για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων περνούν αμειβόμενες διακοπές σε πολυτελές ξενοδοχείο.
  
  - Και αυτό ήταν πριν από ένα χρόνο; ρωτήστε τον Ποντιέρο, ο οποίος φαίνεται να επηρεάζεται πολύ από αυτό το θέμα. Η Πάολα τον καταλαβαίνει, καθώς ο κατώτερος επιθεωρητής έχει δύο παιδιά ηλικίας από δεκατριών έως δεκατεσσάρων ετών.
  
  -Οχι. Προσπαθώ να συνοψίσω όλη την εμπειρία μου όσο πιο συνοπτικά γίνεται. Όταν φτάσω, θα βρω ένα μέρος βαθιά εγκόσμιο. Δεν μοιάζει με θρησκευτικό ίδρυμα. Δεν υπήρχαν σταυροί στους τοίχους, κανένας από τους πιστούς δεν ήταν ντυμένος με ρόμπα ή ράσο. Έχω περάσει πολλές νύχτες σε εξωτερικούς χώρους, σε στρατόπεδο ή στην πρώτη γραμμή και δεν έχω αφήσει ποτέ στην άκρη τα γυαλιά κατασκοπείας μου. Αλλά όλα και#237; όλοι σκορπίστηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις, μπαινόβγαιναν. Η έλλειψη πίστης και ελέγχου ήταν εμφανής.
  
  "Και να μην πεις σε κανέναν για αυτό;" -pregunto Dicanti.
  
  -Σίγουρα! Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να γράψω μια επιστολή στον επίσκοπο της μητρόπολης. Κατηγορούμαι ότι επηρεάστηκα πάρα πολύ από τον χρόνο μου στη φυλακή λόγω της "σκληρότητας του ευνουχισμένου περιβάλλοντος". Μου συμβούλεψαν να είμαι πιο "διαπερατή". Αυτές ήταν δύσκολες στιγμές για μένα καθώς πέρασα κάποια σκαμπανεβάσματα κατά τη διάρκεια της καριέρας μου στις Ένοπλες Δυνάμεις. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες γιατί δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεση. Αρκεί να πω ότι δεν με έπεισαν να προσθέσω στη φήμη μου ότι είμαι ασυμβίβαστος.
  
  Δεν χρειάζεται να βρίσκει δικαιολογίες.
  
  "Το ξέρω, αλλά η κακή μου συνείδηση με στοιχειώνει. Σε αυτό το μέρος, το μυαλό και η ψυχή δεν θεραπεύτηκαν, αλλά απλώς "λίγο" ωθήθηκαν προς την κατεύθυνση στην οποία ο ασκούμενος παρενέβη λιγότερο από όλους. Θα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που περίμενε η Μητρόπολη.
  
  "Δεν καταλαβαίνω", είπε ο Ποντιέρο.
  
  "Κι εγώ", είπε ο Μπόι.
  
  -Είναι περίπλοκο. Αρχικά, ο μοναδικός με πτυχίο ψυχίατρος που ήταν στο επιτελείο του κέντρου ήταν ο πατέρας Conroy, διευθυντής του ινστιτούτου εκείνη την εποχή. Οι υπόλοιποι δεν έχουν ανώτερα πτυχία από νοσηλευτική ή πτυχιούχους. ¡ Και επέτρεψε στον εαυτό του την πολυτέλεια να κάνει πλούσιες ψυχιατρικές εξετάσεις!
  
  "Τρέλα", είπε έκπληκτος ο Ντικάντι.
  
  -Πλήρως. Η καλύτερη επιβεβαίωση της ένταξης στο προσωπικό του Ινστιτούτου ήταν η συμμετοχή στο Dignity, μια ένωση που προωθεί την ιεροσύνη για τις γυναίκες και τη σεξουαλική ελευθερία για τους άνδρες ιερείς. Αν και προσωπικά δεν συμφωνώ με τα αξιώματα αυτής της ένωσης, δεν είμαι καθόλου υποχρεωμένος να τα κρίνω. Αυτό που μπορώ να πω είναι να κρίνω τις επαγγελματικές ικανότητες του προσωπικού, και ήταν πολύ, πολύ λίγες.
  
  "Δεν βλέπω πού μας οδηγεί όλο αυτό", είπε ο Ποντιέρο, ανάβοντας ένα πούρο.
  
  Δώσε μου πέντε λεπτά και θα ρίξω μια ματιά. Όπως γνωρίζετε, ο πατέρας Conroy, ένας μεγάλος φίλος του Dignity και υποστηρικτής των Doors for Inside, παρέσυρε εντελώς το St. Matthew's. Ήρθαν έντιμοι ιερείς, αντιμέτωποι με κάποιες αβάσιμες κατηγορίες (που ήταν) και χάρη στον Conroy, κατέληξαν να εγκαταλείψουν την ιεροσύνη που ήταν το φως της ζωής τους. Σε πολλούς άλλους έχουν πει να μην πολεμούν τη φύση τους και να ζήσουν τη ζωή τους. Θεωρήθηκε επιτυχία για έναν θρησκευόμενο να εκκοσμικεύεται και να συνάπτει ομοφυλοφιλικές σχέσεις.
  
  - Είναι αυτό πρόβλημα? -pregunto Dicanti.
  
  - Όχι, δεν είναι, αν αυτό θέλει ή χρειάζεται πραγματικά ένας άνθρωπος. Αλλά οι ανάγκες του ασθενούς δεν απασχόλησαν καθόλου τον γιατρό Conroy. Πρώτα, έθεσε έναν στόχο και μετά τον εφάρμοσε σε ένα άτομο χωρίς να τον γνωρίζει εκ των προτέρων. Έπαιζε τον Θεό με τις ψυχές και το μυαλό εκείνων των ανδρών και των γυναικών, μερικοί από τους οποίους είχαν σοβαρά προβλήματα. Και τα έπλυνα όλα με ένα καλό single malt ουίσκι. Καλά ποτισμένο.
  
  "Θεέ μου", είπε σοκαρισμένος ο Ποντιέρο.
  
  "Πιστέψτε με, έκανα λάθος, Junior Inspector. Αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο. Λόγω σοβαρών λαθών επιλογής κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του '70 και του '80, τα εργαστήρια γάτας του πατέρα μου δέχτηκαν πολλούς μαθητές που ήταν ακατάλληλοι να οδηγήσουν ψυχές. Δεν ήταν καν ικανοί να συμπεριφέρονται σαν τον εαυτό τους. Είναι γεγονός. Με τον καιρό, πολλά από αυτά τα αγόρια άρχισαν να φορούν ράσα. Έκαναν τόσα πολλά για το καλό όνομα της Καθολικής Εκκλησίας και ακόμη χειρότερα για πολλούς.Πολλοί ιερείς που κατηγορούνται για σεξουαλική κακοποίηση, δράστες σεξουαλικής κακοποίησης, δεν παρευρέθηκαν στο Cárcel. Δεν ήταν ορατοί. μεταβλήθηκαν από ενορία σε ενορία. Και μερικά κατέληξαν στον Έβδομο Ουρανό του Ματθαίου. Μια μέρα, όλοι και ελπίζουμε ότι στάλθηκαν στην πολιτική ζωή. Όμως, δυστυχώς, πολλοί από αυτούς επέστρεψαν στο υπουργείο ενώ θα έπρεπε να ήταν πίσω από τα κάγκελα. Dígame, dottora Dikanti, υπάρχει περίπτωση να αποκαταστήσεις έναν κατά συρροή δολοφόνο;
  
  - Καμία απολύτως. Μόλις περάσετε τα σύνορα, δεν έχετε τίποτα να κάνετε.
  
  Λοιπόν, είναι το ίδιο με έναν παιδόφιλο επιρρεπή σε ψυχαναγκαστικές διαταραχές. Δυστυχώς, αυτή η περιοχή δεν έχει την ευλογημένη εμπιστοσύνη που έχετε. Ξέρουν ότι έχουν ένα θηρίο στα χέρια τους που πρέπει να κυνηγηθεί και να κλειδωθεί. Αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο για έναν θεραπευτή που θεραπεύει έναν παιδόφιλο να καταλάβει αν έχει τελικά ξεπεράσει τα όρια του επιτρεπόμενου ή όχι. Υπήρχε περίπτωση που ο Τζέιμς είχε αμφιβολίες για τα ελάχιστα. Και αυτό συνέβαινε όταν υπήρχε κάτι κάτω από το μαχαίρι που δεν μου άρεσε.#243;άκρη, υπήρχε κάτι πολύ.
  
  -Divinar Dejeme: Βίκτορ Καρόσκι. Ο δολοφόνος μας.
  
  -Το ίδιο.
  
  Γελάω πριν επέμβω. Ένα ενοχλητικό έθιμο που επαναλαμβάνετε συχνά.
  
  "Πάτερ Φάουλερ, θα ήσουν τόσο ευγενικός ώστε να μας εξηγήσεις γιατί είσαι τόσο σίγουρος ότι ήταν αυτός που έκανε κομμάτια τον Ρομπάιρα και τον Πορτίνι;"
  
  -Οπως ήταν. Ο Καρόσκι μπήκε στο ινστιτούτο τον Αύγουστο του 1994. Ο Χάμπι μετατέθηκε από πολλές ενορίες και ο πρύτανης του μετέφερε προβλήματα από τη μία στην άλλη. Όλοι τους είχαν παράπονα, μερικά πιο σοβαρά από άλλα, αλλά κανένα από αυτά δεν συνοδεύτηκε από ακραία βία. Με βάση τις καταγγελίες που συγκεντρώθηκαν, πιστεύουμε ότι συνολικά 89 παιδιά κακοποιήθηκαν, αν και μπορεί να ήταν παιδιά.
  
  - Ανάθεμα.
  
  "Το είπες, Ποντιέρο. Δείτε áraíz για τα παιδικά προβλήματα του Karoski. Γεννήθηκα στο Κατοβίτσε της Πολωνίας το 1961...
  
  "Περίμενε ένα λεπτό, πατέρα. ¿ Δηλαδή τώρα είναι 44 ετών;
  
  - Πράγματι, dottor. Έχει ύψος 1,78 εκατοστά και βάρος περίπου 85 κιλά. Έχει δυνατή σωματική διάπλαση και τα τεστ νοημοσύνης του έδωσαν αναλογία 110 προς 125, δευτ. ανά κύβο. 225 κόμβοι. Συνολικά στο σχολείο έκανε επτά. Του αποσπά την προσοχή.
  
  - Έχει ανασηκωμένο ράμφος.
  
  "Dottora, είσαι ψυχίατρος, ενώ εγώ σπούδασα ψυχολογία και δεν ήμουν ιδιαίτερα λαμπρός μαθητής. Οι οξείες ψυχοπαθητικές ικανότητες του Φάουλερ εκδηλώθηκαν πολύ αργά για να διαβάσει λογοτεχνία σχετικά με το θέμα, όπως σε ποιο σκηνικό: ¿Είναι αλήθεια ότι οι κατά συρροή δολοφόνοι είναι πολύ έξυπνοι;
  
  Η Πάολα επέτρεψε στον εαυτό της... μισό χαμόγελο να πάει... στον Νίκα και να κοιτάξει... τον Ποντιέρο, ο οποίος μόρφασε ως απάντηση.
  
  - Νομίζω ότι ο κατώτερος επιθεωρητής θα απαντήσει άμεσα στην ερώτηση.
  
  - Ο γιατρός λέει πάντα: Ο Λέκτερ δεν υπάρχει, και η Τζόντι Φόστερ πρέπει να συμμετάσχει σε μικρά δράματα.
  
  Όλοι γέλασαν, όχι από το αστείο, αλλά για να εκτονωθεί λίγο η ένταση.
  
  Ευχαριστώ, Ποντιέρο. Ο πατέρας, η φιγούρα του υπερψυχικού οπαδού, είναι ένας μύθος που δημιούργησαν οι πέτρες και τα μυθιστορήματα του Τόμας Χάρις. Στην πραγματική ζωή, δεν μπορεί να υπάρξει κανείς που θα ήταν έτσι. Υπήρχαν επαναλαμβανόμενοι δολοφόνοι με υψηλές πιθανότητες και άλλοι με χαμηλές πιθανότητες. Η μεγάλη διαφορά μεταξύ τους είναι ότι όσοι έχουν υψηλές πιθανότητες ενεργούν συνήθως για περισσότερα από 225 δευτερόλεπτα γιατί είναι κάτι παραπάνω από προσεκτικοί. Αυτό που σημαίνει ότι αναγνωρίζονται ως οι καλύτεροι στο ακαδημαϊκό επίπεδο του miko είναι η μεγάλη τους ικανότητα να εκτελούν θάνατο.
  
   -¿Y a nivel no akademiko, dottora;
  
   "Σε μη ακαδημαϊκό επίπεδο, άγιε πάτερ, παραδέχομαι ότι κανένα από αυτά τα καθάρματα είναι πιο έξυπνα από εμένα από τον διάβολο. Όχι έξυπνος, αλλά έξυπνος. Και υπάρχουν και κάποιοι, οι λιγότερο προικισμένοι, που έχουν υψηλό συντελεστή, έμφυτη ικανότητα να κάνουν την ποταπή δουλειά τους και να μεταμφιέζονται. Και σε μία περίπτωση, μόνο σε μία περίπτωση μέχρι σήμερα, τα τρία αυτά χαρακτηριστικά συνέπεσαν με το γεγονός ότι ο δράστης ήταν άνθρωπος υψηλής κουλτούρας. Μιλάω για τον Τεντ Μπάντι.
  
  "Η περίπτωσή σας είναι πολύ διάσημη στην πολιτεία μου. Στραγγάλισε και βίασε περίπου 30 γυναίκες με τον γρύλο του αυτοκινήτου του.
  
  -36, πατέρα. Αφήστε το να γίνει γνωστό", διόρθωσε η Πάολα, η οποία θυμόταν πολύ καλά την περίπτωση του Μπάντι, καθώς ήταν απαραίτητο θέμα στην Quantico.
  
  Fowler, asintió, triste.
  
  - Όπως ξέρετε, dottor, ο Wiktor Karoski γεννήθηκε το 1961 στο Κατοβίτσε, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τη γενέτειρα του Πάπα Wojtyla. Το 1969, η οικογένεια Karosky, αποτελούμενη από την El, τους γονείς της και δύο αδέρφια, μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο πατέρας μου έπιασε δουλειά στη General Motors fóbrica στο Ντιτρόιτ και ο δεύτερος από όλους τους δίσκους ήταν καλός εργάτης, αν και πολύ σύντομος. Το 1972, υπήρξε μια αναδιάρθρωση που προκλήθηκε από την κρίση του Πιότρ και του Λέο και ο πατέρας του Καρόσκι ήταν ο πρώτος που βγήκε στους δρόμους. Εκείνη την εποχή, ο πατέρας έλαβε την αμερικανική υπηκοότητα και εγκαταστάθηκε επίσης σε ένα στενό διαμέρισμα όπου έμενε όλη η οικογένεια για να πιει την αποζημίωση και το επίδομα ανεργίας του. ανεργία. Κάνει τη δουλειά προσεκτικά, πολύ προσεκτικά. Έγινε κάποιος άλλος και άρχισε να χτυπάει τον Βίκτορ και το αδερφάκι του. Ο μεγαλύτερος, από 14 έως 241 ετών, φεύγει από το σπίτι για μια μέρα, χωρίς μάζα.
  
  - Ο Καρόσκι σου τα είπε όλα αυτά; είπε η Πάολα, ενθουσιασμένη και πολύ ευχαριστημένη ταυτόχρονα.
  
  "Συμβαίνει μετά από εντατική θεραπεία παλινδρόμησης. Όταν έφτασα στο κέντρο, η εκδοχή του ήταν ότι γεννήθηκε σε μια μοντέρνα οικογένεια γατών.
  
  Η Πάολα, που έγραψε τα πάντα με το μικρό της επίσημο χειρόγραφο, πέρασε το χέρι της στα μάτια της, προσπαθώντας να διώξει την κούρασή της πριν μιλήσει.
  
  "Αυτό που περιγράφεις, πάτερ Φάουλερ, ταιριάζει απόλυτα με τα χαρακτηριστικά ενός πρωταρχικού ψυχοπαθή: προσωπική γοητεία, έλλειψη παράλογης σκέψης, ανασφάλεια, ψέματα και έλλειψη τύψεων. Η πατρική κακοποίηση και η εκτεταμένη κατανάλωση αλκοόλ από τους γονείς έχουν επίσης παρατηρηθεί σε περισσότερο από το 74% των γνωστών ψυχικά ασθενών 8.
  
  - Είναι πιθανή αιτία; -πρέγκουντο Φάουλερ.
  
  - Más είναι σε καλή κατάσταση más. Μπορώ να σας δώσω χιλιάδες περιπτώσεις όπου άνθρωποι μεγάλωσαν σε αδόμητες οικογένειες που ήταν πολύ χειρότερες από αυτήν που περιγράφετε και έφτασαν σε φυσιολογική ωριμότητα.
  
  - Περίμενε, επιθεωρητή. Μετά βίας άγγιξε την επιφάνεια του πρωκτού. Ο Καρόσκι μας μίλησε για τον μικρό του αδερφό που πέθανε από μηνιγγίτιδα το 1974 και κανείς δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα. Με εξέπληξε πολύ η ψυχρότητα με την οποία εξιστόρησε αυτό το επεισόδιο. Δύο μήνες μετά τον θάνατο του νεαρού, ο πατέρας εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Ο Βίκτορ δεν είπε αν είχε κάποια σχέση με την εξαφάνιση, αν και νομίζουμε ότι όχι, αφού μέτρησε από 13 έως 241 άτομα. Αν ξέρουμε ότι αυτή τη στιγμή αρχίζουν να βασανίζουν μικρά ζώα. Αλλά το χειρότερο πράγμα για εκείνον ήταν να αφεθεί στο έλεος μιας ανυπόφορης μητέρας με θρησκευτική εμμονή, η οποία έφτασε στο σημείο να τον ντύσει με πιτζάμες για να "παίξει μαζί". Προφανώς, έπαιζε κάτω από τη φούστα της και θα έλεγα ότι έκοψε τα "φουσκώματα" για να τελειώσει η στολή. Αποτέλεσμα: Ο Καρόσκι βρέξει το κρεβάτι στις 15 η ώρα. Φορούσε ρούχα συνηθισμένα, παλιομοδίτικα ή τραχιά, γιατί ήταν φτωχά. Στο ινστιτούτο υπέφερε από γελοιοποίηση και ήταν πολύ μόνος. Ένας άντρας που περνούσε έκανε μια ατυχή παρατήρηση στον φίλο του για το ντύσιμό του, και é l και é ste, εξαγριωμένοι, τον χτύπησαν πολλές φορές στο πρόσωπο με ένα χοντρό βιβλίο. Ο άλλος nío φορούσε γυαλιά και τα γυαλιά ήταν κολλημένα στα μάτια του. Μείνε τυφλός για το υπόλοιπο της ζωής σου.
  
  "Μάτια... όπως στα cadeaveres. Αυτό ήταν το πρώτο του βίαιο έγκλημα.
  
  "Τουλάχιστον από όσο γνωρίζουμε, κύριε. Ο Βίκτορ στάλθηκε σε μια σωφρονιστική αποικία στη Βοστώνη και το τελευταίο πράγμα που του είπε η μητέρα του πριν τον αποχαιρετήσει ήταν: "Θα ήθελα να σου κάνει έκτρωση". Λίγους μήνες αργότερα, αυτοκτόνησε.
  
  Όλοι κράτησαν μια σοκαρισμένη σιωπή. Δεν κάνω τίποτα για να μην πω τίποτα.
  
  Ο Καρόσκι βρισκόταν σε αποικία ποινικών δικτύων μέχρι τα τέλη του 1979. Δεν έχουμε τίποτα από αυτό το año, αλλά το 1980 μπήκα στο σεμινάριο στη Βαλτιμόρη. Η εισαγωγική εξέταση του σεμιναρίου έδειξε ότι το ιστορικό υπηρεσίας του ήταν καθαρό και ότι προερχόταν από μια οικογένεια παραδόσεων ón católica. Ήταν 19 τότε και έμοιαζε σαν να είχε ισιώσει. Δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για τον χρόνο του στο σεμινάριο, αλλά ξέρουμε ότι σπούδασε μέχρι που λιποθύμησε και ότι αγανακτούσε βαθιά την ανοιχτή ομοφυλοφιλική ατμόσφαιρα στο Ινστιτούτο 9. Ο Conroy επιμένει ότι ο Karoski ήταν ένας καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος που αρνήθηκε την αληθινή του φύση, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο Καρόσκι δεν είναι ούτε γκέι ούτε στρέιτ, δεν έχει ιδιαίτερο προσανατολισμό. Το σεξ δεν είναι ενσωματωμένο στην προσωπικότητά του, κάτι που, κατά την άποψή μου, έχει προκαλέσει σοβαρή βλάβη στον ψυχισμό του.
  
  "Εξήγησε, πατέρα", ρώτησε ο Ποντιέρο.
  
  - Όχι Σόμο. Είμαι ιερέας και επέλεξα να είμαι άγαμος. Αυτό δεν με εμποδίζει από το να με ελκύει ο γιατρός Ντικάντι εδώ", είπε ο Φάουλερ στην Πάολα, η οποία δεν μπόρεσε να μην κοκκινίσει. Έτσι, ξέρω ότι είμαι ετεροφυλόφιλος, αλλά επιλέγω ελεύθερα να είμαι άγαμος. Έτσι, ενσωμάτωσα τη σεξουαλικότητα στην προσωπικότητά μου, αν και με μη πρακτικό τρόπο. Στην περίπτωση του Καρόσκι τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τα βαθιά τραύματα της παιδικής και νεανικής του ηλικίας οδήγησαν σε διάσπαση της ψυχής του. Αυτό που απορρίπτει έντονα ο Καρόσκι είναι η σεξουαλική και βίαιη φύση του. ένα άτομο μισεί και αγαπά βαθιά τον εαυτό του, και όλα ταυτόχρονα. Αυτό κλιμακώθηκε σε βίαια ξεσπάσματα, σχιζοφρένεια και τελικά κακοποίηση ανηλίκων, επαναλαμβάνοντας την κακοποίηση του πατέρα τους. Το 1986, κατά τη διάρκεια της ποιμαντικής του διακονίας,10 ο Καρόσκι είχε το πρώτο του περιστατικό με ανήλικο. Ήμουν 14 χρονών, και υπήρχαν φιλιά και αγγίγματα, τίποτα το ιδιαίτερο. Πιστεύουμε ότι δεν συμφωνήθηκαν από ανήλικους. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει καμία επίσημη απόδειξη ότι αυτό το επεισόδιο ήρθε σε δύο από τον επίσκοπο, οπότε ο Καρόσκι χειροτονείται τελικά ιερέας. Από τότε είχε μια τρελή εμμονή με τα χέρια του. Τα πλένει τριάντα με σαράντα φορές την ημέρα και τα φροντίζει εξαιρετικά.
  
  Ο Ποντιέρο έψαξε τις εκατό φρικιαστικές φωτογραφίες στο τραπέζι μέχρι που βρήκε αυτή που έψαχνε και την πέταξε στον Φάουλερ. É Stela Kazo σε πτήση με δύο δάχτυλα, χωρίς σχεδόν καμία προσπάθεια. Η Πάολα θαύμαζε κρυφά την κομψότητα αυτού του κινήματος.
  
  -Δύο χέρια, κομμένα και πλυμένα, βάλε ένα λευκό καμβά. Ο λευκός καμβάς είναι σύμβολο σεβασμού και ευλάβειας στην Εκκλησία. Υπάρχουν πάνω από 250 αναφορές σε αυτό στην Καινή Διαθήκη. Όπως γνωρίζετε, ο Ιησούς ήταν καλυμμένος με λευκό λινό στον τάφο του.
  
  -Τώρα δεν είναι πια τόσο λευκός -bromó Boy 11.
  
  -Διευθυντή, είμαι πεπεισμένος ότι σου αρέσει να βάζεις τα όργανά σου στον επίμαχο καμβά -επιβεβαίωση- του Ποντιέρο.
  
  - Μην αμφιβάλλεις. Συνέχισε, Φάουλερ.
  
  - Τα χέρια του ιερέα είναι ιερά. Με τη βοήθειά τους τελεί τα μυστήρια. Ήταν ακόμα πολύ κολλημένο στο κεφάλι του Καρόσκι, όπως αποδείχθηκε αργότερα. Το 1987, εργάστηκα σε ένα σχολείο στο Πίτσμπουργκ όπου έγινε η πρώτη του κακοποίηση. Οι αντίπαλοί του ήταν αγόρια από 8 έως 11 ετών. Δεν είναι γνωστός σε κανένα είδος συναινετικής ενήλικης σχέσης, ομοφυλόφιλου ή ετεροφυλόφιλου. Όταν άρχισαν να έρχονται παράπονα στους ανωτέρους τους, στην αρχή δεν έκαναν τίποτα. Μετά από αυτό, μετατέθηκε από ενορία σε ενορία. Σύντομα έγινε καταγγελία για επίθεση σε ενορίτη, τον οποίο χτύπησε στο πρόσωπο χωρίς σοβαρές συνέπειες... Και στο τέλος μπήκε στο ινστιτούτο.
  
  - Πιστεύεις ότι αν είχαν αρχίσει να σε βοηθούν νωρίτερα, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά;
  
  Ο Φάουλερ έκανε μια κίνηση, τα χέρια του σφιγμένα, το σώμα του τεντωμένο.
  
  - Αγαπητέ Αναπληρωτή Επιθεωρητή, δεν σας βοηθάμε και δεν σας βοηθάμε. Το μόνο που καταφέραμε ήταν να βγάλουμε τον δολοφόνο έξω. Και τέλος, αφήστε τον να μας ξεφύγει.
  
  - Πόσο σοβαρό ήταν;
  
  - Χειρότερος. Όταν έφτασα, κυριεύτηκε τόσο από τις ανεξέλεγκτες επιθυμίες του όσο και από τα βίαια ξεσπάσματα του. Να έχετε τύψεις για τις πράξεις του, ακόμα κι αν τις αρνήθηκε επανειλημμένα. Απλώς δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του. Όμως με την πάροδο του χρόνου, με τη λάθος αντιμετώπιση, με την επαφή με τα κατακάθια του ιερατείου που συγκεντρώθηκαν στον Άγιο Ματθαίο, ο Καρόσκι χειροτέρεψε πολύ. Γύρισε και προχώρησε προς το Νίκο. Έχασα τις τύψεις μου. Ο οραματιστής, μπλόκαρε τις οδυνηρές αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας. Ως αποτέλεσμα, έγινε παιδαγωγός. Αλλά μετά από καταστροφική οπισθοθεραπεία,...
  
  - Γιατί καταστροφικό;
  
  - Θα ήταν κάπως καλύτερο αν ο στόχος ήταν να φέρει λίγη γαλήνη στον ασθενή. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι ο Δρ Conroy έχει πάρει μια νοσηρή περιέργεια για την υπόθεση Karoski, σε σημείο ανήθικων υπερβολών. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο υπνωτιστής προσπαθεί να φυτέψει τεχνητά θετικές αναμνήσεις στη μνήμη του ασθενούς, συνιστώ να ξεχάσει τα χειρότερα γεγονότα. Ο Conroy απαγόρευσε αυτή την ενέργεια. Δεν τον έκανε να θυμηθεί τον Καρόσκι, αλλά τον έκανε να ακούει κασέτες όπου ζητούσε από τη μητέρα του να τον αφήσει ήσυχο στο φαλτσέτο.
  
  - Ποιος είναι ο Μένγκελε επικεφαλής αυτού του τόπου; Η Πάολα τρομοκρατήθηκε.
  
  Ο Κονρόι ήταν πεπεισμένος ότι ο Καρόσκι έπρεπε να αποδεχτεί τον εαυτό του. Según él era la única solución. Ο Debí πρέπει να παραδεχτεί ότι είχε δύσκολα παιδικά χρόνια και ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Όπως σας είπα νωρίτερα, έκανα μια προκαταρκτική διάγνωση και μετά προσπάθησα να βάλω τον ασθενή σε παπούτσια. Επιπροσθέτως, οι Karoski κάνουν ενέσεις ορμόνες κόκτελ, μερικές από τις οποίες είναι πειραματικές, ως παραλλαγή του αντισυλληπτικού Depo-Covetán. Με μη φυσιολογικές δόσεις é ste fármaco, ο Conroy μείωσε τη σεξουαλική απόκριση της Karoski αλλά αύξησε την επιθετικότητά της. Η θεραπεία συνεχίστηκε όλο και περισσότερο και δεν υπήρχαν θετικές αλλαγές. Υπήρχαν αρκετές φορές που ήμουν ήρεμος, απλός, αλλά ο Conroy το ερμήνευσε αυτό ως επιτυχία της θεραπείας του. Στο τέλος έγινε ευνουχισμός μαρμαρυγίας. Ο Καρόσκι δεν μπορεί να αποκτήσει στύση και αυτή η απογοήτευση τον καταστρέφει.
  
  -¿Cuándo entró είναι αυτή η πρώτη σας επαφή με τον él;
  
  - Όταν μπήκα στο ινστιτούτο το 1995. Μιλήστε με email πολύ. Μεταξύ τους δημιουργήθηκε μια κάποια σχέση εμπιστοσύνης, η οποία διακόπηκε, όπως θα σας πω τώρα. Αλλά δεν θέλω να προλάβω τον εαυτό μου. Cm.án, δεκαπέντε μέρες μετά την είσοδο του Karoski στο ινστιτούτο, του συνέστησαν πληθυσμογράφο για το πέος. Αυτή είναι μια δοκιμή κατά την οποία μια συσκευή συνδέεται με το πέος χρησιμοποιώντας ηλεκτρόδια. Μια τέτοια συσκευή μετρά τη σεξουαλική απόκριση σε ορισμένες συνθήκες. άνδρες.
  
  "Τον γνωρίζω", είπε η Πάολα, όπως κάποιος που λέει ότι μιλούσε για τον ιό της καρύδας.
  
  "Εντάξει... Το παίρνει... πολύ άσχημα. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, της έδειξαν τρομερά, ακραία γονίδια.
  
  - Κάποια από τα άκρα;
  
  - Σχετίζεται με παιδεραστία.
  
  - Ανάθεμα.
  
  -Ο Καρόσκι αντέδρασε με βία και τραυμάτισε σοβαρά τον ειδικό που έλεγχε το μηχάνημα. Οι φρουροί κατάφεραν να τον κρατήσουν, διαφορετικά θα είχε σκοτωθεί. Σε σχέση με αυτό το επεισόδιο, ο Conroy έπρεπε να παραδεχτεί ότι δεν ήταν σε θέση να τον θεραπεύσει και να τον στείλει σε ψυχιατρείο. Αλλά δεν το έκανε. Προσλάβετε δύο ισχυρούς επιβλέποντες με εντολή να τον παρακολουθούν και να αρχίσουν να τον υποβάλλουν σε θεραπεία παλινδρόμησης. Αυτό συνέπεσε με την εισαγωγή μου στο ινστιτούτο. Μετά από λίγους μήνες ο Καρόσκι αποσύρθηκε. Οι κρίσεις θυμού του περνούν. Ο Conroy απέδωσε αυτό σε σημαντικές βελτιώσεις στην προσωπικότητά του. Αύξησαν την εγρήγορσή τους γύρω τους. Και ένα βράδυ, ο Καρόσκι έσπασε την κλειδαριά στο δωμάτιό του (η οποία, για λόγους ασφαλείας, έπρεπε να κλείσει από έξω κάποια στιγμή) και έκοψε τα χέρια του κοιμισμένου ιερέα στη δική του πτέρυγα. Είπε σε όλους ότι ο ιερέας ήταν ένα ακάθαρτο άτομο και ότι τον είδαν να αγγίζει έναν άλλο ιερέα "ανάρμοστα". Ενώ οι φρουροί έτρεξαν στο δωμάτιο από το οποίο ακούγονταν οι κραυγές του ιερέα, ο Καρόσκι έπλενε τα χέρια του κάτω από τη βρύση του ντους.
  
  - Η ίδια πορεία δράσης. Νομίζω, πάτερ Φάουλερ, ότι τότε δεν θα υπάρχει καμία αμφιβολία", είπε η Πάολα.
  
  "Προς έκπληξη και την απόγνωσή μου, ο Conroy δεν ανέφερε αυτό το γεγονός στην αστυνομία. Ο ανάπηρος ιερέας αποζημιώθηκε και αρκετοί γιατροί στην Καλιφόρνια μπόρεσαν να εμφυτεύσουν εκ νέου και τα δύο του χέρια, αν και με πολύ περιορισμένη κινητικότητα. Στο μεταξύ, ο Conroy διατάζει να αυξηθεί η ασφάλεια και να χτιστεί ένα κέντρο κράτησης τριών μέτρων προς τρία μέτρα. Αυτό ήταν το σπίτι του Καρόσκι μέχρι που έφυγε από το Ινστιτούτο. Συνέντευξη μετά από συνέντευξη, ομαδική θεραπεία μετά από ομαδική θεραπεία, ο Conroy απέτυχε και ο Karoski έγινε το τέρας που είναι τώρα. Έγραψα πολλές επιστολές στον καρδινάλιο στις οποίες του εξήγησα το πρόβλημα. Δεν πήρα απάντηση. Το 1999, ο Karoski δραπέτευσε από το κελί του και διέπραξε τον πρώτο γνωστό φόνο του: τον πατέρα Peter Selznick.
  
  Ή μπορούμε να το συζητήσουμε εδώ. Ειπώθηκε ότι αυτοκτόνησε.
  
  - Λοιπόν, αυτό δεν ήταν αλήθεια. Ο Καρόσκι δραπετεύει από το κελί σπάζοντας την κλειδαριά με ένα φλιτζάνι και ένα κομμάτι μέταλλο που ακόνισε στο κελί του για να σκίσει τη γλώσσα και τα χείλη του Σέλζνικ. Του έσκισα και το πέος και τον ανάγκασα να το δαγκώσει. Του πήρε τρία τέταρτα για να πεθάνει, και κανείς δεν ήξερε μέχρι το επόμενο πρωί.
  
  - Τι είπε ο Conroy;
  
  - Όρισα επίσημα αυτό το επεισόδιο ως "αποτυχία". Κατάφερα να το καλύψω και να πείσω τον δικαστή και τον σερίφη της κομητείας να διατάξουν αυτοκτονία.
  
  - Και συμφώνησαν σε αυτό; ¿Sinmas; είπε ο Ποντιέρο.
  
  Ήταν και οι δύο γάτες. Νομίζω ότι ο Conroy χειραγώγησε και τους δυο σας κάνοντας έκκληση στο καθήκον του να προστατεύει την Εκκλησία. Αλλά ακόμα κι αν δεν ήθελα να το παραδεχτώ, το πρώην αφεντικό μου ήταν πολύ, πολύ φοβισμένο. Βλέπει το μυαλό του Καρόσκι να ξεφεύγει από πάνω του, σαν να απορροφά τη θέλησή του. ντια σε δία. Παρόλα αυτά, αρνήθηκε επανειλημμένα να αναφέρει τι είχε συμβεί σε ανώτερη αρχή, χωρίς αμφιβολία από φόβο μήπως χάσει την επιμέλεια του κρατουμένου. Γράφω επιστολές στον αρχιεπίσκοπο Cesis, αλλά δεν με ακούνε. Μίλησα με τον Καρόσκι, αλλά δεν βρήκα ίχνος τύψεων σε αυτόν και κατάλαβα ότι στο τέλος θα ανήκαν όλοι σε κάποιον άλλον. Ο Ahí κόπηκε - κάθε επαφή μεταξύ των δύο τους. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που μίλησα με τον Λ. Ειλικρινά, αυτό το ζώο που ήταν κλειδωμένο στο κελί με τρόμαξε. Και ο Καρόσκι ήταν ακόμα στο λύκειο. Τοποθετήθηκαν καμάρες. Se contrato a mas personal. Μέχρι που ένα βράδυ Ιουνίου του 2000 εξαφανίστηκε. Χωρίς wt.
  
  -Y Conroy; Αντίδραση Κόμο;
  
  - Τραυματίστηκα. Έδωσε στη μάζα ένα ποτό. Την τρίτη εβδομάδα ανατινάχτηκε από το χόγκαντο και το μουριό. Κρίμα.
  
  "Μην υπερβάλλεις", είπε ο Ποντιέρο.
  
  - Άσε το Moslo, τόσο το καλύτερο. Μου ανατέθηκε η προσωρινή λειτουργία της εγκατάστασης ενώ αναζητούνταν κατάλληλος αντικαταστάτης. Ο αρχιδιάκονος του Cesis δεν με εμπιστεύτηκε, πιστεύω, λόγω των συνεχών παραπόνων μου για τον προϊστάμενό μου. Ήμουν σε αυτή τη θέση μόνο για ένα μήνα, αλλά το χρησιμοποίησα στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου. Αναδιαρθρώσαμε βιαστικά το προσωπικό με επαγγελματικό προσωπικό και αναπτύξαμε νέα προγράμματα ασκουμένων. Πολλές από αυτές τις αλλαγές δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, αλλά άλλες το έκαναν γιατί άξιζαν την προσπάθεια. Στείλτε μια σύντομη αναφορά σε μια πρώην επαφή στο 12ο Αστυνομικό Τμήμα που ονομάζεται Kelly Sanders. Ανησυχούσε για την ταυτότητα του υπόπτου και το ατιμώρητο έγκλημα του πατέρα του Σέλζνικ και οργάνωσε μια επιχείρηση για τη σύλληψη του Καρόσκι. Τίποτα.
  
  - Τι, χωρίς εμένα; Εξαφανίζεται; Η Πάολα έμεινε έκπληκτη.
  
  - Εξαφανιστείτε χωρίς εμένα. Το 2001, το habí θεωρήθηκε ότι επανεμφανίστηκε καθώς διαπράχθηκε έγκλημα μερικού ακρωτηριασμού στο Όλμπανι. Αλλά δεν ήταν él. Πολλοί νόμιζαν ότι ήταν νεκρός, αλλά ευτυχώς το προφίλ του μπήκε στον υπολογιστή. Στο μεταξύ, βρέθηκα στη φιλανθρωπική καντίνα Hispanic Harlem της Νέας Υόρκης. Δουλέψτε τα πάντα για αρκετούς μήνες, μέχρι χθες. Το πρώην αφεντικό με απαίτησε για την υπηρεσία, καθώς πιστεύω ότι θα ξαναγίνω ιερέας και ευνουχιστής. Έχω ενημερωθεί ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Καρόσκι επέστρεψε για να δράσει μετά από τόσο καιρό. Και εδώ είμαι. Σου φέρνω ένα χαρτοφυλάκιο με τα σχετικά χαρτιά που θα μαζέψεις για τον Καρόσκι τα πέντε χρόνια που θα ασχολείσαι", είπε ο Φάουλερ, δίνοντάς του έναν χοντρό φάκελο. ντοσιέ, πάχος δεκατεσσάρων εκατοστών, πάχους δεκατεσσάρων εκατοστών. Υπάρχουν e-mail που σχετίζονται με την ορμόνη για την οποία σας είπα, απομαγνητοφωνήσεις των συνεντεύξεων του, τέχνη με φύκια και κώλο στα οποία αναφέρεται, επιστολές από ψυχιάτρους, αναφορές... Είναι όλα δικά σας, γιατρέ Dicanti. Προειδοποιήστε με αν έχετε αμφιβολίες.
  
  Η Πάολα φτάνει απέναντι από το τραπέζι για ένα χοντρό πακέτο και δεν μπορώ να το αποφύγω, νιώθοντας πολύ άβολα. Κλιπ την πρώτη φωτογραφία της Τζίνα Χάμπαρντ στη φωτογραφία του Καρόσκι. Έχει λευκωπή επιδερμίδα, καθαρά ή ίσια μαλλιά και καστανά μάτια. Με τα χρόνια που αφοσιωθήκαμε στην έρευνα αυτών των άδειων ουλών που είχαν οι κατά συρροή δολοφόνοι, μάθαμε να αναγνωρίζουμε αυτό το κενό βλέμμα στα βάθη των ματιών τους. από αρπακτικά, από αυτούς που σκοτώνουν τόσο φυσικά όσο τρώνε. Στη φύση, υπάρχει κάτι που μοιάζει πολύ με αυτό το βλέμμα, και αυτά είναι τα μάτια των λευκών καρχαριών. Κοιτάζουν χωρίς να βλέπουν, με έναν περίεργο και τρομακτικό τρόπο.
  
  Και όλα αποτυπώθηκαν πλήρως στους μαθητές του πατέρα Καρόσκι.
  
  - Εντυπωσιακό, έτσι δεν είναι; είπε ο Φάουλερ κοιτάζοντας την Πάολα με ένα βλέμμα ψαγμένο. Αυτός ο άνθρωπος έχει κάτι στη στάση του, στις χειρονομίες του. Κάτι απροσδιόριστο. Εκ πρώτης όψεως, αυτό περνά απαρατήρητο, αλλά όταν, ας πούμε, όλη η προσωπικότητά του παίρνει φωτιά... είναι τρομερό.
  
  "Και γοητευτικό, έτσι δεν είναι, πάτερ;
  
  -Ναί.
  
  Ο Ντικάντι παρέδωσε τη φωτογραφία στον Ποντιέρο και τον Μπόι, οι οποίοι ταυτόχρονα έσκυψαν από πάνω της για να εξετάσουν το πρόσωπο του δολοφόνου.
  
  - Τι φοβήθηκες, πατέρα, τέτοιο κίνδυνο ή κοίτα αυτόν τον άνθρωπο κατευθείαν στα μάτια και νιώσεις να κοιτάς, γυμνός; ¿Σαν να ήμουν μέλος μιας ανώτερης φυλής που έσπασε όλες τις συμβάσεις μας;
  
  Ο Φάουλερ την κοίταξε με το στόμα ανοιχτό.
  
  "Υποθέτω, Dottora, ξέρεις ήδη την απάντηση.
  
  "Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, είχα την ευκαιρία να πάρω συνέντευξη από τρεις κατά συρροή δολοφόνους. Και οι τρεις μου δημιούργησαν το συναίσθημα που μόλις σου περιέγραψα, και άλλοι, πολύ καλύτερα από εσένα και εγώ, το ένιωσαν. Αλλά αυτό είναι μια ψεύτικη αίσθηση. Ένα πράγμα δεν πρέπει να ξεχνάμε, πατέρα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι αποτυχημένοι, όχι προφήτες. Ανθρώπινα σκουπίδια. Δεν τους αξίζει ούτε μια ουγγιά συμπόνιας.
  
  
  
  Έκθεση ορμόνης προγεστερόνης
  
  sintética 1789 (depot-gestageno inyectable).
  
  Εμπορική ονομασία: DEPO-Covetan.
  
  Ταξινόμηση αναφοράς: Εμπιστευτική - Κρυπτογραφημένη
  
  
  
  Για: Markus.Bietghofer@beltzer-hogan.com
  
  ΑΠΟ: Lorna.Berr@beltzer-hogan.com
  
  ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ: filesys@beltzer-hogan.com
  
  Θέμα: ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ - Έκθεση HPP #45 1789
  
  Ημερομηνία: 17 Μαρτίου 1997, 11:43 π.μ.
  
  Συνημμένα: Inf#45_HPS1789.pdf
  
  
  Αγαπητέ Μάρκους:
  
  Σας επισυνάπτω την προκαταρκτική αναφορά που μας ζητήσατε.
  
  Οι αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια μελετών πεδίου στις ζώνες ALPHA 13 κατέγραψαν σοβαρές διαταραχές της εμμήνου ρύσεως, διαταραχές εμμήνου ρύσεως, εμετούς και πιθανή εσωτερική αιμορραγία. Έχουν περιγραφεί σοβαρές περιπτώσεις υπέρτασης, θρόμβωσης, καρδιοπάθειας και ασθένειες ακών. Προέκυψε ένα μικρό πρόβλημα: 1,3% των ασθενών ανέπτυξαν ινομυαλγία 14, μια παρενέργεια που δεν περιγράφηκε στην προηγούμενη έκδοση.
  
  Όταν αυτή η αναφορά συγκρίνεται με την έκθεση έκδοσης 1786 που πουλάμε αυτήν τη στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, οι παρενέργειες έχουν μειωθεί κατά 3,9%. Εάν οι αναλυτές κινδύνου είναι σωστοί, μπορούμε να υπολογίσουμε ότι πάνω από 53 εκατομμύρια δολάρια σε κόστος ασφάλισης και ζημιών. Επομένως, τηρούμε τον κανόνα, δηλαδή κέρδος μικρότερο από 7%. Όχι, μην με ευχαριστείς... δώσε μου ένα μπόνους!
  
  Παρεμπιπτόντως, το εργαστήριο έλαβε δεδομένα σχετικά με τη χρήση του LA 1789 σε άνδρες ασθενείς προκειμένου να καταστείλει ή να εξαλείψει τη σεξουαλική τους απόκριση. Στην ιατρική, επαρκείς δόσεις άρχισαν να λειτουργούν ως μυκο-ευνουχιστής. Από τις αναφορές και τις αναλύσεις που εξετάστηκαν από το εργαστήριο, συνάγεται το συμπέρασμα ότι η επιθετικότητα του ατόμου αυξήθηκε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, καθώς και ορισμένες ανωμαλίες της εγκεφαλικής δραστηριότητας. Συνιστούμε να επεκτείνετε το εύρος της μελέτης για να μάθετε το ποσοστό στο οποίο μπορεί να εμφανιστεί αυτή η παρενέργεια. Θα ήταν ενδιαφέρον να ξεκινήσουμε τις δοκιμές με άτομα με ωμέγα-15, όπως ψυχιατρικούς ασθενείς που εκδιώχθηκαν τρεις φορές ή κρατούμενους σε θάνατο.
  
  Θα χαρώ να επιβλέπω προσωπικά τέτοιες δοκιμές.
  
  Τρώμε Παρασκευή; Βρήκα ένα υπέροχο μέρος κοντά στο χωριό. Έχουν πραγματικά θεϊκά ψάρια για ένα ζευγάρι.
  
  
  Με εκτιμιση,
  
  Dra. Λόρνα Μπερ
  
  Διευθυντής Έρευνας
  
  
  ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ - ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΕ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ A1. ΑΝ ΕΣΥ. ΕΙΧΑΤΕ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑΞΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΝΩΣΗ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΜΕΣΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΣΑΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ. Η ΜΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΣΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΝΟΜΙΚΕΣ ΑΓΩΓΕΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗ ΕΩΣ 35 ΧΡΟΝΩΝ Ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΧΥΟΥΣΑ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ Η.Π.Α.
  
  
  
  Τα κεντρικά γραφεία της UACV
  
  Via Lamarmora, 3
  
  Moyércoles, 6 Απριλίου 2005, 01:25 π.μ
  
  
  
  Η αίθουσα σωπαίνει από τα σκληρά λόγια της Πάολα. Ωστόσο, κανείς δεν είπε τίποτα. Ήταν αντιληπτό τι βάρος έβαζε η Ντία στα σώματα και το πρωινό φως στα μάτια και στα μυαλά. Ο διευθυντής Μπόι μίλησε επιτέλους.
  
  "Θα μας πεις τι κάνουμε, Ντικάντι.
  
  Η Πάολα δίστασε για μισό λεπτό πριν απαντήσει.
  
  - Νομίζω ότι ήταν ένα πολύ δύσκολο τεστ. Πάμε όλοι σπίτι και ας κοιμηθούμε μερικές ώρες. Τα λέμε εδώ στις επτά και μισή το πρωί. Θα ξεκινήσουμε με την επίπλωση των δωματίων. Θα εξετάσουμε ξανά τα σενάρια και θα περιμένουμε τους πράκτορες που έχει κινητοποιήσει ο Ποντιέρο για να βρουν κάποια υπόδειξη για να ελπίζουμε. Α, και Ποντιέρο, τηλεφώνησε στον Δάντη και ενημερώστε τον για την ώρα της συνάντησης.
  
  -Να είσαι ευχαρίστηση - απαντώ éste, zumbón.
  
  Προσποιούμενος ότι δεν συνέβαινε τίποτα, ο Ντικάντι πλησίασε τον Μπόι και τον άρπαξε από το χέρι.
  
  "Διευθυντής, θα ήθελα να σου μιλήσω μόνος για ένα λεπτό.
  
  Ας βγούμε στον διάδρομο.
  
  Η Πάολα προηγήθηκε του ώριμου μελετητή Φίκο, ο οποίος, όπως πάντα, της άνοιξε γενναία την πόρτα και την έκλεισε πίσω του καθώς περνούσε. Ο Ντικάντι μισούσε τέτοια ευλάβεια για το αφεντικό του.
  
  -Digame.
  
  "Διευθυντής, ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του Φάουλερ σε αυτή την περίπτωση;" Απλώς δεν το κατάλαβα. Και δεν με ενδιαφέρουν οι αόριστες εξηγήσεις του ή κάτι τέτοιο.
  
  -Δικάντι, σε φώναζαν ποτέ Τζον Νεγροπόντε;
  
  - Μου μοιάζει πολύ. Είναι italoamericano;
  
  "Θεέ μου, Πάολα, κάποτε βγάλε τη μύτη σου από τα βιβλία του ποινικολόγου. Ναι, είναι Αμερικανός, αλλά ελληνικής καταγωγής. Συγκεκριμένα, πρόσφατα διορίστηκε Διευθυντής Εθνικής Πληροφοριών για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλες οι αμερικανικές υπηρεσίες είναι υπό την ευθύνη του: NSA, CIA, DEA 16.., και long, κ.λπ. και ούτω καθεξής. και ούτω καθεξής. και ούτω καθεξής. και ούτω καθεξής. και ούτω καθεξής. και ούτω καθεξής. και ούτω καθεξής. και ούτω καθεξής. Αυτό σημαίνει ότι αυτός ο πρεσβύτερος, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι καθολικός, είναι το δεύτερο πιο ισχυρό πρόσωπο στον κόσμο, σε αντίθεση με τον Πρόεδρο Μπους. Λοιπόν, καλά, ο Señor Negroponte προσωπικά με αποκάλεσε Αγία Μαριάνα ενώ επισκεπτόμασταν τη Robaira, και είχαμε μια μακρά, μεγάλη συζήτηση. Με προειδοποιήσατε ότι ο Φάουλερ βρισκόταν σε απευθείας πτήση από την Ουάσιγκτον για να συμμετάσχει στην έρευνα. Δεν μου έδωσε επιλογή. Δεν είναι μόνο ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπους βρίσκεται στη Ρώμη και φυσικά ενημερωμένος για τα πάντα. Ήταν αυτός που ζήτησε από τον Νεγροπόντε να εξετάσει αυτό το θέμα προτού αυτό το θέμα μπει στα μέσα ενημέρωσης. για σένα έναν από τους υπαλλήλους μου, είμαστε τυχεροί που γνωρίζει καλά αυτό το θέμα."
  
  -¿Sómo ήξερες τι ρωτάω; είπε η Πάολα, κοιτώντας το πάτωμα, έκπληκτη από το μέγεθος αυτού που άκουγε.
  
  "Αχ, αγαπητή Πάολα... μην υποτιμάς ούτε στιγμή τον Καμίλο Σιρίν. Όταν εμφανίστηκα το απόγευμα, τηλεφώνησα προσωπικά στον Νεγροπόντε. Ο Shogun μου είπε é ste, Jemas, πριν μιλήσω, και δεν έχω ιδέα τι μπορώ να πάρω από αυτόν. Απλώς, είναι εδώ και μερικές εβδομάδες.
  
   -¿Y cómo supo Negroponte tan rapido a quién enviar;
  
   "Δεν είναι ένα μυστικό. Ο φίλος του Φάουλερ στο VICAP ερμηνεύει τις τελευταίες ηχογραφημένες λέξεις του Καρόσκι πριν φύγει από τον Άγιο Ματθαίο ως απροκάλυπτη απειλή, επικαλούμενος εκκλησιαστικούς ηγέτες και πώς έγραψε το Βατικανό για αυτό πριν από πέντε χρόνια.#241;os. Όταν η Robaira ανακαλύφθηκε από 100 masanna, η Sirin παραβίασε τους κανόνες της σχετικά με το πλύσιμο των βρώμικων κουρελιών στο σπίτι. Έκανε πολλές κλήσεις και τράβηξε μερικά νήματα. Είναι σκύλα με πολύ καλές διασυνδέσεις και επαφές στο μέγιστο επίπεδο. Αλλά νομίζω ότι το καταλαβαίνεις ήδη, αγαπητέ μου.
  
  "Έχω μια μικρή ιδέα", λέει ειρωνικά ο Dicanti.
  
  "Ο Σόγκουν μου είπε στον Νεγροπόντε, ο Τζορτζ Μπους ενδιαφερόταν προσωπικά για την υπόθεση. Ο Πρόεδρος πιστεύει ότι η αύνα χρωστάει στον Ιωάννη Παύλο Β', που σε κάνει να τον κοιτάς στα μάτια και να του ζητάς να μην εισβάλει στο Ιράκ. Ο Μπους είπε στον Νεγροπόντε ότι το οφείλει τουλάχιστον αυτό στη μνήμη του Βοϊτίλα.
  
  -Θεέ μου. Δεν θα υπάρχει ομάδα αυτή τη φορά, σωστά;
  
  - Απάντησε μόνος σου στην ερώτηση.
  
  Ο Ντικάντι δεν είπε τίποτα. Εάν η προτεραιότητα ήταν να κρατήσω αυτό το θέμα μυστικό, θα πρέπει να δουλέψω με αυτό που έχω. Χωρίς wt.
  
  -Διευθυντή, δεν νομίζεις ότι όλο αυτό με κουράζει λίγο; Η Δικάντι ήταν πολύ κουρασμένη και καταθλιπτική από τις συνθήκες της υπόθεσης. Δεν είχε πει ποτέ στη ζωή του κάτι τέτοιο και για πολύ καιρό μετά μετάνιωνε που είπε αυτά τα λόγια.
  
  Ο αγόρι σήκωσε το πιγούνι της με τα δάχτυλά του και την ανάγκασε να κοιτάξει ευθεία.
  
  "Αυτό μας ξεπερνά όλους, μπαμπίνα. Αλλά η Olví επιθυμεί τα πάντα. Απλά σκεφτείτε ότι υπάρχει ένα τέρας που σκοτώνει ανθρώπους. Και κυνηγάς τέρατα.
  
  Η Πάολα χαμογέλασε με ευγνωμοσύνη. Σου εύχομαι... άλλη μια φορά, για τελευταία φορά, όλα τα ίδια, ακόμα κι αν ήξερα ότι ήταν λάθος και ότι θα σπάσω το corazón. Ευτυχώς, ήταν μια φευγαλέα στιγμή και προσπάθησε αμέσως να ανακτήσει την ψυχραιμία του. Ήμουν σίγουρος ότι δεν το πρόσεξε.
  
  "Διευθυντής, ανησυχώ ότι ο Φάουλερ θα είναι τριγύρω μας κατά τη διάρκεια της έρευνας. Μπορώ να γίνω μπελάς.
  
  -Πόδια. Και μπορεί επίσης να είναι πολύ χρήσιμο. Το άτομο αυτό έχει εργαστεί στις Ένοπλες Δυνάμεις και είναι έμπειρος σκοπευτής. Μεταξύ... άλλων ικανοτήτων. Για να μην αναφέρουμε ότι γνωρίζει από κοντά τον κύριο ύποπτο μας και είναι ιερέας. Θα χρειαστεί να κινηθείτε σε έναν κόσμο που δεν έχετε συνηθίσει πολύ, όπως ακριβώς ο Έφορος Δάντης. Σκεφτείτε ότι ο συνάδελφός μας από το Βατικανό σας άνοιξε τις πόρτες και ο Φάουλερ σας άνοιξε το μυαλό.
  
  Ο Δάντης είναι ένας ανυπόφορος τράνταγμα.
  
  - Ξέρω. Και επίσης αναγκαίο κακό. Όλα τα πιθανά θύματα του υπόπτου μας είναι στα χέρια του. Ακόμα κι αν μας χωρίζουν μόνο λίγα μέτρα, αυτή είναι η επικράτειά τους.
  
  Και η Ιταλία είναι δική μας. Στην υπόθεση Πορτίνι, ενήργησαν παράνομα, αδιαφορώντας για εμάς. Αυτό είναι παρεμπόδιση της δικαιοσύνης.
  
  Ο διευθυντής ανασήκωσε τους ώμους, όπως και ο Νίκο.
  
  - Τι θα γίνει με τους ιδιοκτήτες των ζώων αν τα καταδικάσουν; Το να δημιουργείς εχθρότητα μεταξύ μας είναι άχρηστο. Η Olví θέλει τα πάντα να είναι εντάξει και ότι μπορούν να τα ανακατέψουν όλα εκείνη τη στιγμή. Τώρα χρειαζόμαστε τον Δάντη. Όπως ήδη γνωρίζετε, το éste είναι η ομάδα του.
  
  - Εσύ είσαι το αφεντικό.
  
  "Και είσαι ο αγαπημένος μου δάσκαλος. Εν ολίγοις, Δικαντή, πάω να ξεκουραστώ και θα μείνω στο εργαστήριο, αναλύοντας μέχρι το τελευταίο σπυρί τι μου φέρνουν. Σας αφήνω να φτιάξετε το "κάστρο μου στον αέρα".
  
  Το αγόρι περπατούσε ήδη στο διάδρομο, αλλά σταμάτησε ξαφνικά στο κατώφλι και γύρισε, κοιτάζοντάς την από βήμα σε βήμα.
  
  - Μόνο ένα, μάζα. Ο Νεγκροπόντε μου ζήτησε να τον πάρω με καμπρόν. Μου το ζήτησε ως προσωπική χάρη. Με ακολουθεί; Και να είστε σίγουροι ότι θα χαρούμε που μας οφείλετε μια χάρη.
  
  
  
  Ενορία Αγίου Θωμά
  
  Augusta, Μασαχουσέτη
  
  Ιούλιος 1992
  
  
  
  Ο Χάρι Μπλουμ τοποθέτησε το καλάθι συλλογής στο τραπέζι στο κάτω μέρος του σκευοφυλάκου. Ρίξτε μια τελευταία ματιά στην εκκλησία. Δεν έμεινε κανείς... Δεν μαζεύτηκε πολύς κόσμος την πρώτη ώρα του Σαββάτου. Να ξέρετε ότι αν είχατε βιαστεί θα είχατε φτάσει ακριβώς την ώρα για να δείτε τον τελικό των 100 μέτρων ελεύθερο. Απλά πρέπει να αφήσετε το βωμό του υπηρέτη στην ντουλάπα, να αλλάξετε τα γυαλιστερά παπούτσια σας για αθλητικά παπούτσια και να πετάξετε σπίτι. Η Orita Mona, δασκάλα της τέταρτης δημοτικού, του επαναλαμβάνει κάθε φορά που τρέχει στους διαδρόμους του σχολείου. Η μητέρα του του επαναλαμβάνει κάθε φορά που εισβάλλει στο σπίτι. Αλλά υπήρχε ελευθερία στο μισό μίλι που χώριζε την εκκλησία από το σπίτι του... μπορούσε να τρέξει όσο ήθελε, υπό τον όρο να κοιτάξει και τις δύο κατευθύνσεις πριν διασχίσει τον δρόμο. Όταν μεγαλώσω, θα γίνω αθλητής.
  
  Διπλώστε προσεκτικά τη θήκη και βάλτε την στην ντουλάπα. Μέσα ήταν το σακίδιό του, από το οποίο έβγαλε τα αθλητικά του παπούτσια. Έβγαζε προσεκτικά τα παπούτσια της όταν ένιωσε το χέρι του πατέρα Καρόσκι στον ώμο της.
  
  "Χάρι, Χάρι... Είμαι πολύ απογοητευμένος μαζί σου".
  
  Ο Νίο ήταν έτοιμος να γυρίσει, αλλά το χέρι του πατέρα του Καρόσκι δεν τον άφησε.
  
  - Εχω κάνει κάτι λάθος?
  
  Υπήρχε μια αλλαγή στον τόνο στη φωνή του πατέρα μου. Είναι σαν να αναπνέω πιο γρήγορα.
  
  "Α, και στον επάνω όροφο παίζεις τον ρόλο ενός μικρού αγοριού. Ακόμα χειρότερα.
  
  "Πατέρα, πραγματικά δεν ξέρω τι έκανα..."
  
  - Τι θράσος. ¿ Δεν αργήσατε για το Ιερό Ροδάριο πριν τη λειτουργία;
  
  "Πατέρα, το θέμα είναι ότι ο αδερφός μου ο Leopold δεν με άφησε να χρησιμοποιήσω το baño, και, καλά, ξέρεις... Δεν φταίω εγώ.
  
  - Σώπα, ξεδιάντροπε! Μην δικαιολογείτε. Τώρα αναγνωρίζετε την αμαρτία του ψέματος ως την αμαρτία της αυταπάρνησής σας.
  
  Ο Χάρι έμεινε έκπληκτος όταν έμαθε ότι τον είχα πιάσει. Η αλήθεια είναι ότι έφταιγε αυτός. Ανοίξτε την πόρτα όταν δείτε τι ώρα είναι.
  
  "Συγγνώμη, πατέρα...
  
  "Είναι πολύ κακό που σου λένε ψέματα τα παιδιά.
  
  Ο Djemas habí άκουσε τον πατέρα Καρόσκι να μιλά με αυτόν τον τρόπο, τόσο θυμωμένος. Τώρα είχε αρχίσει να φοβάται πολύ. Προσπάθησε να γυρίσει μια φορά, αλλά το χέρι μου τον πίεσε στον τοίχο, πολύ δυνατά. Μόνο που δεν ήταν πια χέρι. Ήταν ένα Talon, όπως ο Λυκάνθρωπος στη σειρά του NBC. Και το Talon έσκαψε στο στήθος του, πίεσε το πρόσωπό του στον τοίχο, σαν να ήθελε να τον περάσει με το ζόρι.
  
  "Τώρα, Χάρι, αποδέξου την τιμωρία σου". Τραβήξτε το παντελόνι σας και μην γυρίσετε, διαφορετικά θα είναι πολύ χειρότερα.
  
  Ο Νίο άκουσε τον ήχο από κάτι μεταλλικό να πέφτει στο έδαφος. Τραβάει το παντελόνι του Νίκου, πεπεισμένος ότι έχει τσακίσει. Ο προηγούμενος υπηρέτης, ο Στίβεν, του είπε ήσυχα ότι ο πατέρας του Καρόσκι τον τιμώρησε κάποτε και ότι πονούσε πολύ.
  
  "Τώρα δεχτείτε την τιμωρία σας", επανέλαβε η Καρόσκι με βραχνή φωνή, πιέζοντας το στόμα του πολύ κοντά στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Νιώθω ρίγη. Θα σας σερβίρουν γεύση φρέσκιας μέντας ανακατεμένη με κρέμα aftershave. Σε μια απίστευτη ψυχική πιρουέτα, συνειδητοποίησε ότι ο πατέρας της Καρόσκι χρησιμοποιούσε τους ίδιους τόπους με τον πατέρα της.
  
  - Αρρεπιέττε!
  
  Ο Χάρι ένιωσε ένα τράνταγμα και έναν οξύ πόνο ανάμεσα στους γλουτούς του και πίστεψε ότι πέθαινε. Λυπήθηκε πολύ που άργησε, λυπήθηκε πολύ, πολύ. Αλλά ακόμα κι αν το έλεγε αυτό στον Τάλον, δεν θα του έκανε καλό. Ο πόνος συνεχίζεται, εντείνεται με κάθε ανάσα ο Χάρι, πιέζοντας το πρόσωπό του στον τοίχο, κατάφερε να δει τα αθλητικά του παπούτσια στο πάτωμα στο σκευοφυλάκιο και να ευχηθεί να ήταν και έτρεξε μαζί τους, ελεύθερος και μακριά.
  
  Ελεύθερα και μακριά, μακριά.
  
  
  
  Οικογενειακό διαμέρισμα Dicanti
  
  Via Della Croce, 12
  
  Moyércoles, 6 Απριλίου 2005, 1:59 π.μ
  
  
  
  - Επιθυμία αλλαγής.
  
  "Πολύ γενναιόδωρη, γεμάτη χάρη.
  
  Η Πάολα αγνόησε την υπόδειξη του ταξιτζή. Τι χάλια της πόλης που παραπονέθηκε ακόμα και ο ταξιτζής γιατί το φιλοδώρημα ήταν εξήντα σεντς. Αυτό θα ήταν σε λίρες... ουφ. Πολλά απο. Σίγουρα. Και για να το ολοκληρώσω, πάτησε πολύ αγενώς γκάζι πριν φύγει. Αν ήμουν κύριος, θα περίμενα να μπει στην πύλη. Ήταν δύο τα ξημερώματα και, Θεέ μου, ο δρόμος ήταν έρημος.
  
  Ζεσταίνετε το μικρό της año, αλλά και πάλι η Paola Cynthio ανατρίχιασε καθώς άνοιξε την πύλη. Είδες τη σκιά στο τέλος του δρόμου; Είμαι σίγουρος ότι ήταν η φαντασία του.
  
  Κλείσε πίσω της πολύ ήσυχα, σου ζητώ να με συγχωρέσεις που φοβάμαι τόσο πολύ ένα χτύπημα. Περπάτησα και τους τρεις ορόφους τρέχοντας. Οι ξύλινες σκάλες έκαναν έναν τρομερό θόρυβο, αλλά η Πάολα δεν τον άκουσε, γιατί το αίμα χτυπούσε από τα αυτιά της. Πλησιάσαμε την πόρτα του διαμερίσματος σχεδόν λαχανιασμένος. Αλλά όταν έφτασε στην προσγείωσή της, κόλλησε.
  
  Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη.
  
  Ξεκούμπωσε αργά, προσεκτικά το σακάκι της και έβαλε το χέρι της στην τσάντα της. Τράβηξε το υπηρεσιακό του όπλο και μπήκε σε θέση μάχης, τοποθετώντας τον αγκώνα του στην ευθεία του κορμού του. Άνοιξα την πόρτα με το ένα χέρι, μπαίνοντας στο διαμέρισμα πολύ αργά. Το φως στο διάδρομο ήταν αναμμένο. Έκανε ένα προσεκτικό βήμα μέσα και μετά τράνταξε απότομα την πόρτα, δείχνοντας το άνοιγμα.
  
  Τίποτα.
  
  - Πάολα;
  
  - Μαμά;
  
  - Έλα, κόρη, είμαι στην κουζίνα.
  
  Ανέπνευσα με ανακούφιση και έβαλα το όπλο στη θέση του. Ο Τζεμ έμαθε να σχεδιάζει όπλο μόνο σε μια πραγματική κατάσταση στη ζωή του, στην ακαδημία του FBI. Αυτό το περιστατικό την έκανε σαφώς πολύ νευρική.
  
  Η Lucrezia Dicanti ήταν στην κουζίνα βουτυρώνοντας μπισκότα. Είναι το κουδούνισμα του φούρνου μικροκυμάτων και η προσευχή που βγάζει δύο αχνιστά φλιτζάνια γάλα από μέσα. Τα βάζουμε σε ένα μικρό τραπέζι φορμάικα. Η Πάολα κοιτάζει τριγύρω, με το στήθος της να φουσκώνει. Όλα ήταν στη θέση τους: ένα γουρουνάκι με ξύλινα κουτάλια στην πλάτη του, γυαλιστερή μπογιά απλωμένη μόνα τους, τα υπολείμματα της μυρωδιάς του χρυσού αιωρούνται στον αέρα. Ήξερε ότι η μητέρα του ήταν ηχώ του Κανόλη. Ήξερε επίσης ότι τα είχε φάει όλα και γι' αυτό της πρόσφερα μπισκότα.
  
  -Θα σε πάω με τον éStas; Αν θέλεις να με χρίσεις.
  
  "Μαμά, για όνομα του Θεού, με τρόμαξες μέχρι θανάτου". Μπορώ να ξέρω γιατί άφησες την πόρτα ανοιχτή;
  
  Σχεδόν ούρλιαξα. Η μητέρα της την κοίταξε ανήσυχη. Ξεσκονίστε τη χαρτοπετσέτα από το μπουρνούζι και τρίψτε την με τα δάχτυλά σας για να αφαιρέσετε το υπόλοιπο λάδι.
  
  - Κόρη, σηκώθηκα και άκουσα τα νέα στο πεζούλι. Όλη η Ρώμη είναι σε επανάσταση με το παρεκκλήσι του Πάπα να παίρνει φωτιά, το ραδιόφωνο δεν λέει τίποτα άλλο... αποφάσισε ότι θα περιμένω μέχρι να ξυπνήσεις και σε είδα να βγαίνεις από το ταξί. Μετανιώνω.
  
  Η Πάολα ένιωσε αμέσως άσχημα και ζήτησε μια κλανιά.
  
  "Ηρέμησε, γυναίκα. Πάρτε ένα μπισκότο.
  
  -Ευχαριστώ μαμά.
  
  Η νεαρή κάθισε δίπλα στη μητέρα της, η οποία κρατούσε τα μάτια της πάνω της. Από μικρή η Πάολα, η Λουκρέσια έμαθε να πιάνει αμέσως το πρόβλημα που παρουσιάζεται και να της δίνει τις σωστές συμβουλές. Μόνο που το πρόβλημα που γέμιζε το κεφάλι του ήταν πολύ σοβαρό, πολύ περίπλοκο, . Δεν ξέρω καν αν υπάρχει αυτή η έκφραση
  
  - Είναι λόγω κάποιας δουλειάς;
  
  "Ξέρεις ότι δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτό.
  
  "Το ξέρω, και αν έχεις ένα πρόσωπο σαν να πατάει κάποιος στα δάχτυλα των ποδιών σου, περνάς τη νύχτα γυρίζοντας στο κρεβάτι. Είσαι σίγουρος ότι δεν θέλεις να μου πεις τίποτα;
  
  Η Πάολα κοίταξε επίμονα το ποτήρι της με γάλα και πρόσθετε κουταλιές μετά από κουταλιές αζούκαρ καθώς μιλούσε.
  
  "Είναι απλά... μια διαφορετική περίπτωση, μαμά. Θήκη για τρελούς. Νιώθω σαν ένα καταραμένο ποτήρι γάλα στο οποίο κάποιος ρίχνει συνέχεια αζούκαρ και αζούκαρ. Το άζωτο δεν διαλύεται πλέον και χρησιμεύει μόνο για να γεμίσει το μπολ.
  
  Η Λουκρέσια, αγαπητή, βάζει με τόλμη το ανοιχτό της χέρι στο ποτήρι και η Πάολα ρίχνει μια κουταλιά αζούκαρ στην παλάμη της.
  
  "Μερικές φορές βοηθάει να το μοιράζεσαι.
  
  "Δεν μπορώ, μαμά. Μετανιώνω.
  
  "Είναι εντάξει, αγαπητέ μου, είναι εντάξει. Θέλετε μπισκότα από εμένα; Είμαι σίγουρη ότι δεν είχες τίποτα να φας", είπε η Όρα, αλλάζοντας σοφά θέμα.
  
  - Όχι, μαμά, με τον Στας έχω αρκετά. Έχω ένα ντέφι, όπως στο γήπεδο της Ρόμα.
  
  "Κόρη μου, έχεις όμορφο κώλο.
  
  Ναι, γι' αυτό είμαι ακόμα single.
  
  - Όχι, κόρη μου. Είσαι ακόμα single γιατί έχεις πολύ κακό αυτοκίνητο. Είσαι όμορφη, προσέχεις τον εαυτό σου, πηγαίνεις γυμναστήριο... Είναι θέμα χρόνου να βρεις έναν άντρα που δεν θα τον αγγίζουν τα κλάματα και οι κακοί σου τρόποι.
  
  "Δεν νομίζω ότι θα συμβεί ποτέ, μαμά.
  
  -Γιατί όχι? ¿ Τι μπορείς να μου πεις για το αφεντικό σου, αυτόν τον γοητευτικό άντρα;
  
  - Είναι παντρεμένος, μαμά. Και θα μπορούσε να είναι ο πατέρας μου.
  
  - Πόσο υπερβολικός είσαι. Πες μου το, δες σε παρακαλώ πώς δεν τον προσβάλλω. Εξάλλου, στον σημερινό κόσμο, το ζήτημα του γάμου είναι άσχετο.
  
  Αν ήξερες, σκέψου την Πάολα.
  
  - Τι νομίζεις, μαμά;
  
  - Εχω πειστεί. ¡Madonna, τι όμορφα χέρια που έχει! Με αυτό χόρεψα έναν χορό αργκό και#243;n...
  
  - Μαμά! Μπορεί να με σοκάρει!
  
  "Από τότε που ο πατέρας σου μας άφησε πριν από δέκα χρόνια, κόρη, δεν έχω περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να σκεφτώ τον Ελ. Αλλά δεν νομίζω ότι θα είμαι σαν εκείνες τις μαυροφορεμένες χήρες της Σικελίας που πετούν οβίδες δίπλα στις μπάλες των συζύγων τους. Έλα, πιες άλλο ένα ποτό και πάμε για ύπνο.
  
  Η Πάολα άλειψε άλλο ένα μπισκότο σε γάλα, μετρώντας νοερά πόσο ζεστό ήταν και νιώθοντας πολύ ένοχη για τον εαυτό της. Ευτυχώς, δεν κράτησε πολύ.
  
  
  
  Από την αλληλογραφία του καρδιναλίου
  
  Ο Φράνσις Σο και η σενόρα Εντουίνα Μπλουμ
  
  
  
  Βοστώνη, 23-02-1999
  
  Αγαπητέ, να είσαι και #241, προσευχήσου:
  
  Απαντώντας στην επιστολή σας με ημερομηνία 17.02.1999, θέλω να σας πω (...) ότι σέβομαι και λυπάμαι τη θλίψη σας και τη θλίψη του γιου σας Χάρη. Έχω επίγνωση της μεγάλης ταλαιπωρίας που πέρασε, μεγάλη ταλαιπωρία. Συμφωνώ μαζί σας ότι το γεγονός ότι ένας άνθρωπος από τον Θεό κάνει τα λάθη που έκανε ο π. Καρόσκι, θα μπορούσε να κλονίσει τα θεμέλια της πίστης του (...) Παραδέχομαι το λάθος μου. Ποτέ δεν έπρεπε να ξαναδιορίσω τον πατέρα Καρόσκι (...) ίσως την τρίτη φορά που αφορούσε πιστούς σαν εσένα ήρθαν σε μένα με τα παράπονά τους, να είχα πάει από την άλλη (...). Αφού έλαβε κακές συμβουλές από τους ψυχιάτρους που χειρίστηκαν την περίπτωσή του, όπως ο Δρ Dressler, ο οποίος υπονόμευσε το επαγγελματικό του κύρος ισχυριζόμενος ότι ήταν ικανός να υπηρετήσει, υποχώρησε (...)
  
  Ελπίζω ότι η γενναιόδωρη αποζημίωση που συμφωνήθηκε με τον δικηγόρο του έλυσε αυτό το θέμα προς ικανοποίηση όλων (...) καθώς αυτό είναι περισσότερο από ό,τι μπορούμε να προσφέρουμε (...) στον amos, αν μπορούμε, φυσικά. θέλοντας οπωσδήποτε να απαλύνω τον πόνο του με χρήματα, αν πάρω το θάρρος να τον συμβουλεύσω να μείνει σιωπηλός, για το καλό όλων (...) η Αγία Μητέρα μας Εκκλησία έχει ήδη υποφέρει αρκετά από τη συκοφαντία των κακών, από το Satán mediático (...) για το καλό όλων μας. Η μικρή μας κοινότητα, για χάρη του γιου του και για χάρη του δικού του, ας προσποιηθούμε ότι δεν έγινε ποτέ.
  
  Πάρτε όλες τις ευλογίες μου
  
  
  Φράνσις Ογκάστους Σο
  
  Καρδινάλιος Προκαθήμενος της Αρχιεπισκοπής Βοστώνης και #243; Cesis
  
  
  
   Instituto Saint Matthew
  
  Silver Spring, Μέριλαντ
  
   Νοέμβριος 1995
  
  
  
  ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ #45 ΜΕΤΑΞΥ ΑΣΘΕΝΗ #3643 ΚΑΙ ΔΡ. CANIS CONROY. Ο ΔΡ. FOWLER ΚΑΙ SALER FANABARZRA ΠΑΡΩΝ
  
  
  D.R. CONROY : Hola Viktor, ¿podemos pasar?
  
  #3643: Παρακαλώ, γιατρέ. Αυτή είναι η σύζυγός του Νίκα.
  
  #3643: Έλα μέσα, σε παρακαλώ, έλα μέσα.
  
  ΔΡ. CONROY ¿Είναι καλά;
  
  #3643: Τέλεια.
  
  ΔΡ. CONROY Παίρνετε τακτικά τα φάρμακά σας, παρακολουθείτε τακτικά ομαδικά μαθήματα... Προοδεύετε, Βίκτορ.
  
  #3643 : Ευχαριστώ γιατρέ. Κάνω το καλύτερό μου.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Λοιπόν, αφού μιλάμε σήμερα, αυτό είναι το πρώτο πράγμα με το οποίο θα ξεκινήσουμε τη θεραπεία παλινδρόμησης. Το É είναι η αρχή του Fanabarzra. Είναι ο Δρ Hindú που ειδικεύεται στην ύπνωση.
  
  #3643 : Γιατρέ, δεν ξέρω αν ένιωσα ότι μόλις είχα συναντήσει την ιδέα να υποβληθώ σε ένα τέτοιο πείραμα.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Αυτό είναι σημαντικό, Βίκτορ. Μιλήσαμε για αυτό την περασμένη εβδομάδα, θυμάσαι;
  
  #3643 : Σι, θυμάμαι.
  
  Εάν είστε Fanabarzra, αν προτιμάτε ο ασθενής να κάθεται;
  
  Mr FANABARZRA: Το να είσαι μια συνηθισμένη ρουτίνα στο κρεβάτι. Είναι σημαντικό να είστε όσο πιο χαλαροί γίνεται.
  
  ΔΡ. CONROY Túmbate, Viktor.
  
  #3643 : Όπως θέλεις.
  
   Sr. FANABARZRA : Bien, Viktor, voy a mostrarle este pendulo. Σας πειράζει να χαμηλώσετε λίγο τα στόρια, γιατρέ; Φτάνει, ευχαριστώ. Βίκτορ, κοίτα τον τύπο, αν είσαι τόσο ευγενικός.
  
  (ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΥΠΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ FANABARZRA ΠΑΡΑΠΕΦΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΑΙΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΣΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ FANABARZRA. ΕΧΟΥΝ ΑΡΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ)
  
  
  κ. FANABARZRA: Εντάξει... είναι 1972 τώρα. ¿Τι θυμάστε από τη μικρότητά του;
  
  #3643: Ο πατέρας μου... δεν ήταν ποτέ στο σπίτι. Μερικές φορές όλη η οικογένεια τον περιμένει στη φάμπρικα τις Παρασκευές. Μαμά, τον Δεκέμβριο του 225, ανακάλυψα ότι ήταν τοξικομανής και ότι προσπαθήσαμε να αποφύγουμε να ξοδευτούν τα χρήματά του σε μπαρ. Φτιάξτε το έτσι ώστε να βγει το φρυλί. Περιμένουμε και ελπίζουμε. Κλωτσάμε το έδαφος για να ζεσταθεί. Ο Εμίλ (ο μικρός αδερφός του Καρόσκι) μου ζήτησε το κασκόλ του γιατί έχει μπαμπά. Δεν της το έδωσα. Η μητέρα μου με χτύπησε στο κεφάλι και μου είπε να της το δώσω. Τελικά βαρεθήκαμε να περιμένουμε και φύγαμε.
  
  κ. FANABARZRA: Ξέρετε πού ήταν ο πατέρας σας;
  
  : Απολύθηκε. Επέστρεψα σπίτι δύο μέρες αφότου αρρώστησα. Η μαμά είπε ότι η Había έπινε και περπατούσε με πόρνες. Του έγραψαν μια επιταγή, αλλά δεν κράτησε πολύ. Ας πάμε στην Κοινωνική Ασφάλιση για την επιταγή του μπαμπά. Αλλά μερικές φορές ο μπαμπάς ερχόταν μπροστά και το έπινε. Ο Εμίλ δεν καταλαβαίνει γιατί κάποιος μπορεί να πιει χαρτί.
  
  κ. FANABARZRA: Ζήσατε βοήθεια;
  
  #3643: Μερικές φορές μας έδιναν ρούχα στην ενορία. Τα άλλα αγόρια πήγαν στο Κέντρο Διάσωσης για ρούχα, που ήταν πάντα καλύτερα. Αλλά η μητέρα μου είπε ότι ήταν αιρετικοί και ειδωλολάτρες και ότι ήταν καλύτερα να φορούν τίμια χριστιανικά ρούχα. Μπέρια (ο γέροντας ανακάλυψε ότι τα άξια χριστιανικά του ρούχα ήταν σε τρύπες. Τον μισώ γι' αυτό.
  
  κ. FANABARZRA: Ήσασταν χαρούμενοι όταν έφυγε ο Beria;
  
  #3643 : Ήμουν στο κρεβάτι. Τον είδα να διασχίζει το δωμάτιο στο σκοτάδι. Κρατούσε μπότες στο χέρι του. Μου έδωσε το μπρελόκ του. Πάρτε την ασημένια αρκούδα. Μου είπε να βάλω τα κατάλληλα κλειδιά στο él. Ορκίζομαι στη μητέρα μου Anna Emil Llor, γιατί δεν απολύθηκε από το él. Του έδωσα ένα μάτσο κλειδιά. Ο Εμίλ συνέχισε να κλαίει και να πετάει το μάτσο με τα κλειδιά. Κλάψε όλο διά. Σπάω το παραμύθι που έχω για να σωπάσει. Το έσκισα με ψαλίδι. Ο πατέρας μου με έκλεισε στο δωμάτιό του.
  
  κ. FANABARZRA: Πού ήταν η μητέρα σας;
  
  #3643: Παίζοντας μπίνγκο στην ενορία. Ήταν Τρίτη. Τις Τρίτες έπαιζαν μπίνγκο. Κάθε καροτσάκι κόστιζε μια δεκάρα.
  
  κ. FANABARZRA: Τι συνέβη σε εκείνο το δωμάτιο;
  
   #3643: Τίποτα . Έσπερ ε.
  
  Sr. FANABARZRA : Viktor, tienes que contarmelo.
  
   #3643: ¡Μην περνάς ΤΙΠΟΤΑ, κατάλαβε, σενόρ, ΤΙΠΟΤΑ!
  
   Sr. FANABARZRA : Viktor, tienes que contarmelo. Ο πατέρας σου σε έκλεισε στο δωμάτιό του και σου έκανε κάτι, έτσι δεν είναι;
  
  #3643: Δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Το αξίζω!
  
  κ. FANABARZRA: Τι είναι αυτό που σας αξίζει;
  
  #3643: Τιμωρία. Τιμωρία. Χρειαζόμουν πολλή τιμωρία για να μετανοήσω για τις κακές μου πράξεις.
  
  κ. FANABARZRA: ¿ Τι συμβαίνει;
  
  #3643: Όλα άσχημα. Πόσο άσχημα ήταν. Σχετικά με τις γάτες. Συνάντησε μια γάτα σε έναν κάδο απορριμμάτων γεμάτο τσαλακωμένα περιοδικά και της έβαλε φωτιά. ¡Y chillo! Κρύο σε ανθρώπινη φωνή. Και για το παραμύθι.
  
  Κύριος: ¿ Ήταν τιμωρία, Βίκτορ;
  
  #3643 : Πόνος. Πονάω. Και της άρεσε, το ξέρω. Νόμιζα ότι πόνεσα κι εγώ, αλλά αυτό ήταν ψέμα. Είναι στα πολωνικά. Δεν ξέρω να λέω ψέματα στα αγγλικά, - παραπαίει. Πάντα μιλούσε πολωνικά όταν με τιμωρούσε.
  
  κ. FANABARZRA: Σε άγγιξε;
  
  #3643: Μου κλώτσησε τον κώλο. Δεν με άφησε να γυρίσω. Και μπήκα σε κάτι μέσα. Κάτι καυτό που πονάει.
  
  κ. FANABARZRA: ¿Υπήρχαν συχνά τέτοιες τιμωρίες;
  
  #3643 : Κάθε Τρίτη. Όταν έφυγε η μαμά. Μερικές φορές, όταν τελείωνε, τον πήρε ο ύπνος από πάνω μου. Σαν να είναι νεκρός. Μερικές φορές δεν μπορούσε να με τιμωρήσει και να με χτυπήσει.
  
  Κύριος FANABARZRA: Σε χτύπησε;
  
  #3643 : Μου κράτησε το χέρι μέχρι να το κουράσει. Μερικές φορές αφού με χτυπήσεις μπορείς να με τιμωρήσεις και μερικές φορές όχι.
  
   Sr. FANABARZRA : ¿Y a tus hermanos, Viktor? Τους τιμώρησε ο πατέρας σου;
  
  : Νομίζω ότι τιμώρησε τον Μπέρια. Emil ποτέ, Emil ήταν καλά, έτσι πέθανε.
  
  : Καλά παιδιά πεθαίνουν, Βίκτορ;
  
  : Ξέρω καλά παιδιά. Τα κακά αγόρια ποτέ.
  
  
  
  Παλάτι του Κυβερνήτη
  
  Βατικάνο
  
  Moyércoles, 6 Απριλίου 2005, 10:34 π.μ.
  
  
  
  Η Πάολα περίμενε τον Δάντη, σφουγγαρίζοντας το χαλί στο διάδρομο με σύντομες, νευρικές βόλτες. Η ζωή ξεκίνησε άσχημα. Δεν ξεκουραζόταν σχεδόν καθόλου τη νύχτα και κατά την άφιξή του στο γραφείο, ήρθε αντιμέτωπος με μια μάζα αφόρητων χαρτιών και υποχρεώσεων. Υπεύθυνος για την προστασία του άμαχου πληθυσμού της Ιταλίας, ο Guido Bertolano ανησυχούσε πολύ για την αυξανόμενη ροή προσκυνητών που άρχισαν να πλημμυρίζουν την πόλη. Αθλητικά κέντρα, σχολεία και πάσης φύσεως δημοτικά ιδρύματα με στέγη και μεγάλο αριθμό χώρων είχαν ήδη γεμίσει πλήρως εκεί. Τώρα κοιμούνται στους δρόμους, στα portals, στις πλατείες, στα αυτόματα ταμεία. Ο Ντικάντι επικοινώνησε μαζί του για να του ζητήσει βοήθεια για να βρει και να συλλάβει τον ύποπτο και ο Μπερτολάνο γέλασε ευγενικά στο αυτί του.
  
  , ακόμα κι αν αυτός ο ύποπτος ήταν ο ίδιος ο Σίμο Οσάμα, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Φυσικά, μπορεί να περιμένει μέχρι να τελειώσουν όλα στο Saint Barullo.
  
  "Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις...
  
  "Ισπετόρα... Η Ντικάντι είπε το όνομά σου, έτσι δεν είναι;" En Fiumicino está aparcado el Air Force One17. Δεν υπάρχει ούτε ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων που να μην έχει στεφανωμένο τεστ στην προεδρική σουίτα. Καταλαβαίνεις τι εφιάλτης είναι να προστατεύεις αυτούς τους ανθρώπους; Κάθε δεκαπέντε λεπτά υπάρχουν υπαινιγμοί για πιθανές τρομοκρατικές επιθέσεις και ψευδείς απειλές για βόμβες. Καλώ καραμπινιέρες από χωριά διακόσια μέτρα τριγύρω. Cre love me, η περίπτωσή σου μπορεί να περιμένει. Τώρα σταμάτα να μπλοκάρεις τη λινέα μου, σε παρακαλώ", είπε και έκλεισε το τηλέφωνο απότομα.
  
  Ανάθεμα! Γιατί δεν την πήρε κανείς στα σοβαρά; Αυτή η υπόθεση ήταν ένα μεγάλο σοκ, και η έλλειψη σαφήνειας στην απόφαση ως προς τη φύση της υπόθεσης σήμαινε ότι τυχόν ισχυρισμοί από την πλευρά του αντιμετώπιζαν αδιαφορία από την πλευρά των Δημοκρατικών.;γ. Πέρασα πολύ χρόνο στο τηλέφωνο, αλλά δεν έπαιρνα πολύ. Μεταξύ των κλήσεων, ζήτησα από τον Ποντιέρο να έρθει και να μιλήσει με τη γριά καρμελίτη από τη Σάντα Μαρ στην Τρανσποντίνα, ενώ επρόκειτο να μιλήσει με τον Καρδινάλιο Σάμαλο. Και όλοι στάθηκαν στην πόρτα του γραφείου του αξιωματικού υπηρεσίας, κάνοντας κύκλους σαν τίγρη χορτασμένη από ισορροπία καφέ.
  
  Ο πατέρας Φάουλερ, καθισμένος σεμνά σε ένα πολυτελές παγκάκι από ξύλο τριανταφυλλιάς, διαβάζει το φυλλάδιο του.
  
  "Είναι στιγμές σαν ένα λεπτό που μετανιώνω που έκοψα το κάπνισμα, dottora.
  
  - Ο Tambié είναι νευρικός, πατέρα;
  
  -Οχι. Αλλά προσπαθείς πολύ σκληρά για να το πετύχεις.
  
  Η Πάολα παίρνει την υπόδειξη του ιερέα και τον αφήνει να κάνει κύκλους. Κάθεται δίπλα στο ελ. Προσποιήθηκα ότι διάβασα την αναφορά του Δάντη για το πρώτο έγκλημα, αναλογιζόμενος την πρόσθετη ματιά που έδωσε ο Έφορος του Βατικανού στον πατέρα Φάουλερ όταν τα παρουσίασε στα κεντρικά γραφεία της UACV από το DOJ.anna. Δάντη , μην είσαι σαν αυτόν". Ο επιθεωρητής τρόμαξε και κίνησε το ενδιαφέρον. Αποφάσισα ότι με την πρώτη ευκαιρία θα ζητούσα από τον Δάντη να μου εξηγήσει αυτή τη φράση.
  
  Επέστρεψα την προσοχή σας στην έκθεση. Ήταν απόλυτη ανοησία. Ήταν φανερό ότι ο Δάντης δεν ασκούσε επιμελώς αυτά τα καθήκοντα, κάτι που από την άλλη ήταν καλή τύχη για τον Ελ. Θα πρέπει να εξετάσω προσεκτικά το μέρος όπου πέθανε ο καρδινάλιος Πορτίνι, με την ελπίδα να βρω κάτι πιο ενδιαφέρον. Θα το κάνω την ίδια μέρα. Τουλάχιστον οι φωτογραφίες ήταν καλές. Κλείστε το φάκελο με ένα κτύπημα. Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί.
  
  Της ήταν δύσκολο να παραδεχτεί ότι φοβόταν. Ήταν στο ίδιο korazov στο Βατικανό, σε ένα κτίριο απομονωμένο από τα υπόλοιπα στο κέντρο της Chitta. Αυτή η δομή περιέχει περισσότερες από 1.500 αποστολές, συμπεριλαμβανομένης αυτής του Υψηλού Πόντου. Η Πάολα απλώς ενοχλήθηκε και αποσπάστηκε από την αφθονία των αγαλμάτων και των πινάκων που γέμιζαν τις αίθουσες. Αποτέλεσμα που οι πολιτικοί του Βατικανού προσπαθούν εδώ και αιώνες, το οποίο γνώριζαν ότι είχε αντίκτυπο στην πόλη τους στους επισκέπτες. Όμως η Πάολα δεν έχει την πολυτέλεια να αποσπάται η προσοχή της από τη δουλειά της.
  
  -Πάντρε Φάουλερ.
  
  -Σι?
  
  - Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση?
  
  -Σίγουρα.
  
  "Βλέπω τον καρδινάλιο για πρώτη φορά.
  
  - Δεν είναι αλήθεια.
  
  Η Πάουλα σκέφτηκε για μια στιγμή.
  
  "Εννοώ ζωντανός.
  
  - Και ¿cuá είναι η ερώτησή σας;
  
  - Ο Somo απευθύνεται μόνος στον καρδινάλιο;
  
  - Συνήθως με σεβασμό, το δικό σου - ο Φάουλερ έκλεισε το περιοδικό του και την κοίταξε στα μάτια, - Ήρεμη, φροντίδα. Είναι το ίδιο άτομο με εσένα και εμένα. Και είσαι ο επιθεωρητής που είναι υπεύθυνος για την έρευνα και άριστος επαγγελματίας. Συμμορφώσου.
  
  Η Δικάντι χαμογέλασε με ευγνωμοσύνη. Τελικά ο Δάντης άνοιξε την εξώπορτα.
  
  - Έλα εδώ, σε παρακαλώ.
  
  Υπήρχαν δύο τραπέζια στο πρώην γραφείο, στα οποία κάθονταν δύο ιερείς, συνδεδεμένα με το τηλέφωνο και το e-mail. Και οι δύο χαιρέτησαν τους επισκέπτες με ένα ευγενικό νεύμα του κεφαλιού, το οποίο πέρασε χωρίς άλλη καθυστέρηση στο γραφείο του παρκαδόρου. Ήταν ένα δωμάτιο απλό, χωρίς πίνακες και χαλιά, με βιβλιοθήκη στη μια πλευρά και καναπέ με τραπέζια από την άλλη. Ο σταυρός σε ένα ραβδί ήταν η διακόσμηση των τοίχων.
  
  Σε αντίθεση με τον κενό χώρο στους τοίχους, το γραφείο του Eduardo Gonza lez Samalo, του ανθρώπου που είχε αναλάβει τα ηνία της εκκλησίας πριν από την εκλογή του νέου Sumo Pon fis, ήταν εντελώς γεμάτο. γεμάτη με χαρτιά. Ο Σάμαλο, ντυμένος με ένα καθαρό ράσο, σηκώθηκε από το τραπέζι και βγήκε να τους χαιρετήσει. Ο Φάουλερ σκύβει και φιλά το δαχτυλίδι του καρδινάλιου με σεβασμό και υπακοή, όπως κάνουν όλες οι γάτες όταν χαιρετούν έναν καρδινάλιο. Η Πάολα παρέμεινε επιφυλακτική. Έγειρε ελαφρά το κεφάλι της -και κάπως αμήχανα. Δεν θεωρούσε τον εαυτό της γάτα από την παιδική ηλικία.
  
  Η Samalo δέχεται την πτώση του επιθεωρητή φυσικά, αλλά με κούραση και λύπη εμφανώς στο πρόσωπο και την πλάτη της. Ήταν η μεγαλύτερη αρχή στο Βατικανό για αρκετές δεκαετίες, αλλά προφανώς δεν της άρεσε.
  
  "Συγγνώμη που σε έκανα να περιμένεις. Σε αυτά τα δέκα λεπτά, είμαι στο τηλέφωνο με τον εκπρόσωπο της γερμανικής Επιτροπής, ο οποίος είναι πολύ νευρικός. Δεν υπάρχουν αρκετά μέρη στα ξενοδοχεία παντού, το απόλυτο χάος επικρατεί στην πόλη. Και όλοι θέλουν να είναι στην πρώτη σειρά στην κηδεία της τελευταίας μητέρας και της Άννας.
  
  Η Πάολα έγνεψε ευγενικά.
  
  "Υποθέτω ότι όλα αυτά, διάολε, πρέπει να είναι εξαιρετικά δυσκίνητα.
  
  Σάμαλο, αφιερώνω την κουρελιασμένη τους ανάσα σε κάθε απάντηση.
  
  - Γνωρίζετε τι συνέβη, Σεβασμιώτατε;
  
  -Σίγουρα. Ο Camilo Sirin με ενημέρωσε για τα γεγονότα εγκαίρως. Όλα αυτά είναι μια τρομερή ατυχία. Υποθέτω ότι υπό άλλες συνθήκες θα είχα αντιδράσει πολύ χειρότερα σε αυτούς τους ειδεχθείς εγκληματίες, αλλά, ειλικρινά, δεν είχα χρόνο να τρομοκρατηθώ.
  
  "Όπως γνωρίζετε, πρέπει να σκεφτούμε την ασφάλεια των άλλων καρδιναλίων, Σεβασμιώτατε.
  
  Ο Σάμαλο έκανε νόημα προς τον Δάντη.
  
  "Η Vigilance έχει καταβάλει ιδιαίτερες προσπάθειες για να συγκεντρώσει όλους στο Domus Sanctae Marthae νωρίτερα από το προγραμματισμένο, καθώς και για να προστατεύσει την ακεραιότητα αυτού του τόπου.
  
  -¿La Domus Sanctae Marthae;
  
  "Αυτό το κτίριο ανακαινίστηκε μετά από αίτημα του Ιωάννη Παύλου Β΄ για να χρησιμεύσει ως κατοικία των καρδιναλίων κατά τη διάρκεια του Κονκλάβου", παρενέβη ο Δάντης.
  
  "Πολύ ασυνήθιστη χρήση για ένα ολόκληρο κτίριο, έτσι δεν είναι;"
  
  -Το υπόλοιπο año χρησιμοποιείται για να φιλοξενήσει εκλεκτούς επισκέπτες. Νομίζω μάλιστα ότι σταματήσατε όλοι μια φορά, έτσι δεν είναι, πάτερ Φάουλερ; είπε ο Σάμαλο.
  
   Fowler pareció un tanto incomodo. Για λίγες στιγμές τους φάνηκε ότι μεταξύ τους υπήρξε μια σύντομη αντιπαράθεση χωρίς εχθρότητα, ένας αγώνας θελήσεων. Ήταν ο Φάουλερ που έσκυψε το κεφάλι.
  
  "Μάλιστα, Σεβασμιώτατε. Για κάποιο διάστημα ήμουν φιλοξενούμενος του Αρείου Πάγου.
  
  - Νομίζω ότι είχατε προβλήματα με το Uffizio 18.
  
  - Με κάλεσαν σε διαβούλευση για εκδηλώσεις στις οποίες όντως συμμετείχα. Τίποτα εκτός από εμένα.
  
  Ο καρδινάλιος φαινόταν ικανοποιημένος με την προφανή ανησυχία του ιερέα.
  
  "Α, αλλά φυσικά, πάτερ Φάουλερ... δεν χρειάζεται να μου δώσεις καμία εξήγηση". Η φήμη του προηγήθηκε. Όπως γνωρίζετε, επιθεωρήτρια Ντικάντι, έχω καλή επαγρύπνηση για την ασφάλεια των αδελφών μου καρδιναλίων. Σχεδόν όλοι είναι ασφαλείς εδώ, βαθιά μέσα στο Βατικανό. Υπάρχουν και αυτοί που δεν έχουν φτάσει ακόμα. Κατ' αρχήν, η διαμονή στο Domus ήταν προαιρετική μέχρι τις 15 Απριλίου. Πολλοί καρδινάλιοι τοποθετήθηκαν σε κοινότητες ή ιερατικές κατοικίες. Τώρα όμως σας έχουμε ενημερώσει ότι πρέπει να μείνετε όλοι μαζί.
  
  -¿Ποιος είναι τώρα στο Domus Sanctae Marthae;
  
  -Ογδοντατέσσερα. Τα υπόλοιπα, μέχρι εκατόν δεκαπέντε, θα φτάσουν μέσα στις πρώτες δύο ώρες. Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με όλους για να τους πούμε να μας στείλουν το δρομολόγιό τους για να βελτιώσουμε την ασφάλεια. Αυτά είναι που με ενδιαφέρουν. Αλλά, όπως σας είπα, ο Γενικός Επιθεωρητής Σιρίν είναι υπεύθυνος για όλα. Δεν έχεις τίποτα να ανησυχείς, αγαπητή μου Νίνα.
  
  - Σε αυτές τις εκατόν δεκαπέντε πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων των Robaira και Portini; -inquirió Dicanti, εκνευρισμένος από τη συγκατάβαση του Camerlengo.
  
  "Λοιπόν, υποθέτω ότι εννοώ πραγματικά εκατόν δεκατρείς καρδινάλιους", απάντησα κοφτά. Σάμαλο. Ήταν περήφανος άντρας και δεν του άρεσε όταν μια γυναίκα τον διόρθωνε.
  
  "Είμαι βέβαιος ότι ο Σεβασμιώτατος έχει ήδη σκεφτεί ένα σχέδιο για το σκοπό αυτό", παρενέβη ο Φάουλερ συμφιλιωτικά.
  
  "Πράγματι... Θα διαδώσουμε τη φήμη ότι ο Πορτίνι είναι άρρωστος στο εξοχικό της οικογένειάς του στην Κόρτσεγα. Η ασθένεια, δυστυχώς, έληξε τραγικά. Όσο για τον Ρομπάιρα, κάποιες δουλειές που σχετίζονται με τις ποιμαντικές του δραστηριότητες δεν του επιτρέπουν να επισκεφτεί το Κονκλάβιο, αν και πηγαίνει στη Ρώμη για να υποταχθεί στο νέο Σούμο Ποντίφισε. Δυστυχώς, να πεθάνω σε τροχαίο ατύχημα, καθώς μπορεί κάλλιστα να εκδόσω μια πολιτική πολιτικής. Αυτή η είδηση θα δημοσιευτεί στον Τύπο μετά τη δημοσίευσή της στο Cé#243;nclave, όχι πριν.
  
  Η Πάολα δεν χάνει την ψυχραιμία του με έκπληξη.
  
  "Βλέπω ότι όλα είναι δεμένα και καλά δεμένα με τον Σεβασμιώτατο.
  
  Ο Camerlengo καθαρίζει το λαιμό του πριν απαντήσει.
  
  - Αυτή είναι η ίδια έκδοση με οποιαδήποτε άλλη. Και αυτό είναι που δεν δίνει σε κανέναν και δεν δίνει.
  
  - Εκτός από την αλήθεια.
  
  "Αυτή είναι η Εκκλησία της Γάτας, επιθεωρητή. Έμπνευση και φως για να δείξουμε το δρόμο σε δισεκατομμύρια ανθρώπους. Δεν μπορούμε να αντέξουμε το Más Escándalos. Όσον αφορά το ¿τι είναι αλήθεια;
  
  Ο Ντικάντι έστριψε τη χειρονομία του, αν και αναγνώρισε τη lógica ως ένα σιωπηρό απόσπασμα από τα λόγια του γέρου. Βρήκε πολλούς τρόπους για να του φέρει αντίρρηση, αλλά κατάλαβα ότι δεν θα συμπεράνω τίποτα ξεκάθαρο. Προτιμώ να συνεχίσω τη συνέντευξη.
  
  "Υποθέτω ότι δεν θα πείτε στους Καρδινάλιους τον λόγο της πρόωρης συγκέντρωσής σας.
  
  -Καθόλου. Τους ζητήθηκε ευθέως να μην το κάνουν, ή στην ελβετική φρουρά, με το πρόσχημα ότι υπάρχει μια ριζοσπαστική ομάδα στην πόλη που απειλούσε την ιεραρχία της εκκλησίας.;κατ. Νομίζω ότι όλοι το κατάλαβαν αυτό.
  
  - Γνωρίζετε προσωπικά τα κορίτσια;
  
  Το πρόσωπο του Καρδινάλιου σκοτείνιασε για μια στιγμή.
  
  Ναι, πήγαινε και δώσε μου τον παράδεισο. Με τον Καρδινάλιο Πορτίνι συμφωνώ σε μικρότερο βαθμό, παρά το γεγονός ότι ήταν Ιταλός, αλλά οι υποθέσεις μου ήταν πάντα επικεντρωμένες στην εσωτερική οργάνωση του Βατικανού και αφιέρωσα τη ζωή μου στο δόγμα. Έγραφε πολλά, ταξίδεψε πολύ... ήταν σπουδαίος άνθρωπος. Προσωπικά δεν συμφωνούσα με την πολιτική του, τόσο ανοιχτή, τόσο επαναστατική.
  
  - Επαναστάτης; -se intereso Fowler.
  
  "Πολύ, πατέρα, πάρα πολύ. Υποστήριξε τη χρήση προφυλακτικών, τη χειροτονία των γυναικών στην ιεροσύνη... θα ήταν ο πάπας του 21ου αιώνα. Ο Αντέμ ήταν σχετικά νέος, μόλις 59 ετών. Αν είχε καθίσει στην καρέκλα του Πέτρου, θα είχε προεδρεύσει της Τρίτης Συνόδου του Βατικανού, την οποία πολλοί θεωρούν τόσο αναγκαίο για την Εκκλησία. Ο θάνατός του ήταν μια παράλογη και παράλογη ατυχία.
  
  - Υπολόγιζε στην ψήφο του; είπε ο Φάουλερ.
  
  Το Camerlengo γελάει μέσα από τα δόντια του.
  
  -Μη μου ζητάς σοβαρά να σου αποκαλύψω ποιον θα ψηφίσω, σωστά, πατέρα;
  
  Η Πάολα επέστρεψε για να πάρει τα ηνία της συνέντευξης στα χέρια της.
  
  "Σεβασμιώτατε, είπατε ότι συμφωνώ λιγότερο από όλα με τον Πορτίνι, αλλά τι γίνεται με τη Ρομπάιρα;
  
  -Φοβερό άτομο. Αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην υπόθεση των φτωχών. Φυσικά και έχεις ελαττώματα. Του ήταν πολύ εύκολο να φανταστεί τον εαυτό του ντυμένο στα λευκά στο μπαλκόνι της πλατείας του Αγίου Πέτρου. Δεν είναι ότι έκανα κάτι ωραίο που ήθελα, φυσικά. Είμαστε πολύ φιλικοί. Γράψαμε πολλές φορές ο ένας στον άλλο. Το ίνικο αμάρτημά του ήταν υπερηφάνεια. Πάντα δείχνει τη φτώχεια του. Υπέγραψε τα γράμματά του με τον ευλογημένο φτωχό. Για να τον εξοργίσω, τελείωνα πάντα τα γράμματά μου με το beati pauperes spirito 19, αν και ποτέ δεν ήθελε να θεωρήσει δεδομένη αυτή την υπαινιγμό. Εκτός όμως από τα μειονεκτήματά του, ήταν πολιτικός και εκκλησιαστικός ηγέτης. Έκανε πολλά καλά πράγματα σε όλη του τη ζωή. Δεν θα μπορούσα ποτέ να τον φανταστώ με τα σανδάλια Rybak 20, υποθέτω ότι λόγω του μεγάλου μου μεγέθους τον καλύπτουν. με e-mail
  
  Καθώς μιλούσε για τον φίλο του, ο γέρος καρδινάλιος γινόταν όλο και πιο γκρίζος, η φωνή του γινόταν λυπημένη και το πρόσωπό του εξέφραζε την κούραση που είχε συσσωρευτεί στο σώμα του για εβδομήντα οκτώ χρόνια.;os. Αν και δεν συμμερίζομαι τις ιδέες του, η Πάολα Σίντι τον συμπάσχει. Ήξερε ότι όταν άκουσε αυτά τα λόγια, που είναι ένας ειλικρινής επιτάφιος επιτάφιος, ο γέρος Ισπανός μετάνιωσε που δεν έβρισκε που να κλάψει μόνο για τον φίλο του. Καταραμένη αξιοπρέπεια. Σκεπτόμενος αυτό, συνειδητοποίησε ότι είχε αρχίσει να κοιτάζει όλες τις καρδινάλιες ρόμπες και τα ράσα και να βλέπει το άτομο που τις φορούσε. Πρέπει να μάθει να σταματά να βλέπει τους εκκλησιαστικούς ως μονοδιάστατα όντα, καθώς οι προκαταλήψεις του ράσου θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τη δουλειά της.
  
  Με λίγα λόγια, πιστεύω ότι κανείς δεν είναι προφήτης στη γη του. Όπως σας είπα και πριν, συμπέσαμε πολλές φορές. Ο καλός Emilio ήρθε εδώ πριν από επτά μήνες, χωρίς να φύγει ποτέ από το πλευρό μου. Ένας από τους βοηθούς μου μας τράβηξε φωτογραφία στο γραφείο. Νομίζω ότι το έχω στον ιστότοπο algún.
  
  Ο εγκληματίας πλησίασε το τραπέζι και έβγαλε από το συρτάρι έναν φάκελο με μια φωτογραφία. Ρίξτε μια ματιά στο εσωτερικό και προσφέρετε στους επισκέπτες μια από τις άμεσες προσφορές.
  
  Η Πάολα κράτησε τη φωτογραφία χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αλλά ξαφνικά την κοίταξε με μάτια ορθάνοιχτα σαν πιατάκια. Πιάνω σφιχτά το χέρι του Δάντη.
  
  - Α, διάολε. Ανάθεμα!
  
  
  
  Iglesia de Santa Maria στην Traspontina
  
   Via della Conciliazione, 14
  
   My ércoles 6 Απριλίου 2005 10:41 π.μ. _
  
  
  
   Ο Ποντιέρο χτύπησε επίμονα την πίσω πόρτα της εκκλησίας, αυτή που οδηγούσε στο σκευοφυλάκιο. Ακολουθώντας τις οδηγίες της αστυνομίας, ο αδελφός Φραντσέσκο κρέμασε στην πόρτα μια πινακίδα, γραμμένη με αβέβαια γράμματα, που έλεγε ότι η εκκλησία ήταν κλειστή λόγω ανακαίνισης. Όμως, εκτός από υπακοή, ο μοναχός πρέπει να κωφεύτηκε λίγο, καθώς ο κατώτερος επιθεωρητής χτυπούσε το κουδούνι της πόρτας για 5 λεπτά. Μετά το τέλος, χιλιάδες άνθρωποι συνωστίστηκαν στη Via dei Corridori, απλώς δεν ήταν μεγαλύτερη και πιο άτακτη από τη Via della Conciliazione.
  
  Τελικά ακούω έναν θόρυβο από την άλλη πλευρά της πόρτας. Τα μπουλόνια τραβήχτηκαν και ο αδελφός Φραντσέσκο έβγαλε το πρόσωπό του μέσα από τη ρωγμή, στραβοπατώντας στο έντονο φως του ήλιου.
  
  -Σι?
  
  "Αδερφέ, είμαι ο υποεπιθεωρητής Ποντιέρο. Μου θυμίζεις το χθες.
  
  Ο θρησκευόμενος γνέφει ξανά και ξανά.
  
  - Τι ήθελε; Ήρθε να μου πει ότι μπορώ να ανοίξω την εκκλησία μου τώρα, ο Θεός να έχει καλά. Με προσκυνητές στο δρόμο... Πηγαίνετε να δείτε μόνοι σας... - είπε απευθυνόμενος σε χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο.
  
  - Όχι αδερφέ. Πρέπει να του κάνω μερικές ερωτήσεις. Σε πειράζει να περάσω;
  
  - Θα έπρεπε να είναι τώρα; Έκανα τις προσευχές μου...
  
  "Μην του αφιερώνεις πολύ χρόνο. Απλά μείνε για μια στιγμή, πραγματικά.
  
  Ο Francesco Meno κουνάει το κεφάλι του από τη μια πλευρά στην άλλη.
  
  - Τι εποχές είναι αυτές, τι καιροί. Παντού υπάρχει θάνατος, θάνατος και βιασύνη. Ακόμα και οι προσευχές μου δεν με αφήνουν να προσευχηθώ.
  
  Η πόρτα άνοιξε και έκλεισε αργά πίσω από τον Ποντιέρο με ένα δυνατό γδούπο.
  
  "Πατέρα, αυτή είναι μια πολύ βαριά πόρτα.
  
  - Ναι, γιε μου. Μερικές φορές δυσκολεύομαι να το ανοίξω, ειδικά όταν έρχομαι από το σούπερ μάρκετ φορτωμένος. Κανείς δεν βοηθά πια τους ηλικιωμένους να μεταφέρουν τσάντες. Τι φορές, τι φορές.
  
  "Υποχρέωση χρήσης του καροτσιού, αδερφέ.
  
  Ο κατώτερος επιθεωρητής χάιδεψε το εσωτερικό της πόρτας, κοίταξε προσεκτικά την καρφίτσα και την κούμπωσε στον τοίχο με χοντρά δάχτυλα.
  
  "Εννοώ ότι η κλειδαριά δεν έχει σημάδια πάνω της και δεν φαίνεται καθόλου χακαρισμένη.
  
  Όχι, γιε μου, ή, δόξα τω Θεώ, όχι. Είναι καλή κλειδαριά και η πόρτα ήταν βαμμένη την τελευταία φορά. Πίντο ενορίτη, φίλε μου, καλέ Τζουζέπε. Ξέρεις, έχει άσθμα, και οι αναθυμιάσεις της μπογιάς δεν δουλεύουν πάνω του...
  
  "Αδερφέ, είμαι σίγουρος ότι ο Τζουζέπε είναι καλός Χριστιανός.
  
  "Έτσι είναι, παιδί μου, έτσι είναι.
  
  "Αλλά δεν είμαι αυτός ο λόγος που είμαι εδώ. Πρέπει να μάθω πώς μπήκε ο δολοφόνος στην εκκλησία, αν υπάρχουν άλλες είσοδοι. Ispettora Dicanti.
  
  Θα μπορούσε να είχε μπει σε ένα από τα παράθυρα αν είχε μια σκάλα. Αλλά δεν το νομίζω γιατί έχω σπάσει. Μάνα μου, τι καταστροφή αν σπάσει ένα από τα βιτρό.
  
  - Σε πειράζει να ρίξω μια ματιά σε αυτά τα παράθυρα;
  
  - Όχι Σόμο. Sígame.
  
  Ο μοναχός περπατά μέσα από το άλογο στην εκκλησία, φωτεινά φωτισμένη από κεριά στους πρόποδες των αγαλμάτων των αγίων και των αγίων. Ο Ποντιέρο σοκαρίστηκε που ήταν τόσο λίγοι που ήταν αναμμένοι.
  
  "Τις προσφορές σου, αδερφέ Φραντσέσκο.
  
  "Αχ, παιδί μου, ήμουν εγώ που άναψα όλα τα κεριά που υπήρχαν στην Εκκλησία, ζητώντας από τους αγίους να δεχτούν την ψυχή του Αγίου Πατρός μας Ιωάννη Παύλου Β' στους κόλπους του Θεού.
  
  Ο Ποντιέρο χαμογέλασε με την απλή αθωότητα ενός θρησκευόμενου. Βρίσκονταν στο κεντρικό κλίτος, από το οποίο φαίνεται τόσο η πόρτα του σκευοφυλάκου, όσο και η εξώπορτα και τα παράθυρα της πρόσοψης, οι κόγχες που υπήρχαν στην εκκλησία. Περάστε το δάχτυλό σας κατά μήκος του πίσω μέρους ενός από τα παγκάκια στην ακούσια χειρονομία σας, που επαναλαμβάνεται από χιλιάδες Λειτουργίες τις χιλιάδες Κυριακές. Ήταν ο οίκος του Θεού, και βεβηλώθηκε και προσβλήθηκε. Εκείνο το πρωί, στο φως των κεριών που τρεμοπαίζουν, η εκκλησία έμοιαζε πολύ διαφορετική από την προηγούμενη. Ο κατώτερος επιθεωρητής δεν μπορούσε να καταπνίξει ένα ρίγος. Μέσα στο ναό ήταν ζεστό και δροσερό, σε αντίθεση με τη ζέστη έξω. Κοιτάξτε προς τα παράθυρα. Το χαμηλό más ήταν περίπου πέντε μέτρα πάνω από το έδαφος. Ήταν καλυμμένο με εξαίσια χρωματιστά βιτρό, που δεν είχε ούτε μια γρατσουνιά πάνω του.
  
  "Είναι αδύνατο ο δολοφόνος να μπει από τα παράθυρα, φορτωμένος με φορτίο 92 κιλών. Θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω grúa. Και χιλιάδες προσκυνητές έξω θα το είχαν δει. Όχι, Είναι Αδύνατον.
  
  Σε δύο από αυτούς έφτασαν τραγούδια για όσους στέκονται στην ουρά για να αποχαιρετήσουν τον Papa Wojtyła. Όλοι μιλούσαν για ειρήνη και αγάπη.
  
  "Ω, ηλίθιοι. Είναι η ελπίδα μας για το μέλλον, έτσι δεν είναι, κύριε Επιθεωρητή;
  
  "Η Quanta δεν έχει χρόνο, αδερφέ.
  
  Ο Ποντιέρο έξυσε το κεφάλι του σκεφτικός. Κανένα σημείο εισόδου εκτός από πόρτες ή παράθυρα δεν μπορούσε να έρθει στο μυαλό. Έκαναν μερικά βήματα που αντηχούσαν στην εκκλησία της Βατζιάς.
  
  "Άκου, αδερφέ, θα έχει κανείς ένα κλειδί της εκκλησίας για μένα;" Ίσως κάποιος να κάνει τον καθαρισμό.
  
  "Ω, όχι, καθόλου. Κάποιοι πολύ ευσεβείς ενορίτες έρχονται να με βοηθήσουν στον καθαρισμό του ναού κατά την πρωινή προσευχή πολύ νωρίς και το απόγευμα, αλλά έρχονται πάντα όταν είμαι στο σπίτι. Στην πραγματικότητα, έχω ένα σετ κλειδιών που το έχω πάντα μαζί μου, ξέρεις; - Κράτησε το αριστερό του χέρι στην εσωτερική τσέπη του βιτό του Μάρον, όπου τα κλειδιά κουδουνίσανε.
  
  "Λοιπόν, πατέρα, τα παρατάω... Δεν καταλαβαίνω ποιος θα μπορούσε να μπει απαρατήρητος".
  
  "Τίποτα, γιε μου, λυπάμαι που δεν μπόρεσα να βοηθήσω...
  
  - Σε ευχαριστώ, Πατέρα.
  
  Ο Ποντιέρο γύρισε και κατευθύνθηκε προς το σκευοφυλάκιο.
  
  "Εκτός κι αν..." σκέφτηκε για μια στιγμή ο Καρμελίτης και μετά κούνησε το κεφάλι του. Όχι, Είναι Αδύνατον. Δεν μπορεί να είναι
  
  - Τι αδερφέ; Digame. Οποιοδήποτε μικρό πράγμα μπορεί να είναι όσο.
  
  - Όχι, ντετζέλο.
  
  "Επιμένω, αδερφέ, επιμένω. Παίξτε αυτό που νομίζετε.
  
  Ο μοναχός τράβηξε σκεφτικός το μούσι του.
  
  "Λοιπόν... υπάρχει υπόγεια πρόσβαση στο νέο. Πρόκειται για ένα παλιό μυστικό πέρασμα που χρονολογείται από το δεύτερο κτίριο της εκκλησίας.
  
  -¿Segunda construcción;
  
  -Όπως η αρχική εκκλησία καταστράφηκε κατά τη λεηλασία της Ρώμης το 1527. Ήταν στο πύρινο βουνό όσων υπερασπίζονται το κάστρο του Αγίου Αγγέλου. Και αυτή η εκκλησία με τη σειρά της...
  
  "Αδερφέ, σε παρακαλώ άφησε μερικές φορές ένα μάθημα ιστορίας για να είναι καλύτερα". Στοχεύστε στο διάδρομο, γρήγορα!
  
  - Είσαι σίγουρος? Φοράει ένα πολύ ωραίο κοστούμι...
  
  - Ναι, πατέρα. Είμαι σίγουρος enséñamelo.
  
  "Όπως θέλεις, κατώτερος επιθεωρητής, όπως θέλεις", είπε ταπεινά ο μοναχός.
  
  Πηγαίνετε με τα πόδια στην πλησιέστερη είσοδο, όπου υπήρχε μια πηγή με αγιασμό. Το Onallo διορθώνει ένα κενό σε ένα από τα πλακάκια δαπέδου.
  
  Βλέπετε αυτό το κενό; Βάλτε τα δάχτυλά σας μέσα σε αυτό και τραβήξτε δυνατά.
  
  Ο Ποντιέρο γονάτισε και ακολούθησε τις οδηγίες του μοναχού. Δεν έγινε τίποτα.
  
  -Κάντε το ξανά, ασκώντας δύναμη προς τα αριστερά.
  
  Ο κατώτερος επιθεωρητής έκανε όπως είχε διατάξει ο αδελφός Φραντσέσκο, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Αλλά όσο αδύνατος και κοντός κι αν ήταν, εντούτοις διέθετε μεγάλη δύναμη και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Το δοκίμασα για τρίτη φορά και παρατήρησα πώς η πέτρα έσπασε και έφυγε εύκολα. Στην πραγματικότητα ήταν μια καταπακτή. Το άνοιξα με το ένα χέρι, αποκαλύπτοντας μια μικρή στενή σκάλα που κατέβαινε λίγα μόνο μέτρα. Βγάλε τον φακό σου και στρέψε τον στο σκοτάδι. Τα σκαλιά ήταν πέτρινα και έμοιαζαν συμπαγή.
  
  "Εντάξει, ας δούμε πώς μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε όλα αυτά.
  
  "Κάτω επιθεωρητή, μην κατέβεις κάτω, ω, μόνος, σε παρακαλώ.
  
  - Ηρέμησε αδερφέ. Κανένα πρόβλημα. Όλα είναι υπό έλεγχο.
  
  Ο Ποντιέρο μπορούσε να φανταστεί το πρόσωπο που θα έβλεπε μπροστά στον Δάντη και τον Ντικάντι όταν τους έλεγε τι είχε ανακαλύψει. Σηκώθηκε και άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες.
  
  "Περίμενε, κατώτερος επιθεωρητής, περίμενε. Πήγαινε να πάρεις ένα κερί.
  
  "Μην ανησυχείς, αδερφέ. Αρκετά με έναν φακό - grito Pontiero.
  
  Οι σκάλες οδηγούσαν σε έναν σύντομο διάδρομο με ημικυκλικούς τοίχους και σε ένα δωμάτιο περίπου έξι τετραγωνικών μέτρων. Ο Ποντιέρο σηκώνει το φανάρι στα μάτια του. Έμοιαζε σαν να είχε μόλις τελειώσει ο δρόμος. Στο κέντρο του δωματίου υπάρχουν δύο χωριστές στήλες. Φαίνονται να είναι πολύ αρχαίοι. Δεν ήξερε πώς να ορίζει το στυλ, φυσικά ποτέ δεν τράβηξε πολλή προσοχή στο μάθημα της ιστορίας. Ωστόσο, σε ό,τι είχε απομείνει από έναν από τους πυλώνες, είδε κάτι που έμοιαζε με τα υπολείμματα από κάτι που δεν έπρεπε να υπάρχει παντού. Φαίνεται ότι ήταν η εποχή...
  
  Μονωτική ταινία.
  
  Δεν ήταν μυστικό πέρασμα, αλλά τόπος εκτέλεσης.
  
  Ωχ όχι.
  
  Ο Ποντιέρο γύρισε ακριβώς στην ώρα για να αποτρέψει το χτύπημα που υποτίθεται ότι έσπασε το κρανίο του, το οποίο τον χτύπησε στον δεξιό ώμο. Ο Κέι έπεσε στο έδαφος τρέμοντας από τον πόνο. Το φανάρι πέταξε στο πλάι, φωτίζοντας τη βάση μιας από τις κολώνες. Διαίσθηση - το δεύτερο χτύπημα στο τόξο από τα δεξιά, το οποίο έδωσε στο αριστερό χέρι. Ένιωσα για το πιστόλι με θήκη και, παρά τον πόνο, κατάφερα να το βγάλω με το αριστερό μου χέρι. Το όπλο τον πίεσε σαν να ήταν από μόλυβδο. Δεν πρόσεξε το άλλο χέρι.
  
  Σιδερένια ράβδος. Πρέπει να έχει σιδερένια ράβδο ή κάτι τέτοιο.
  
  Προσπαθήστε να στοχεύσετε, αλλά μην ζορίζεστε. Προσπαθεί να υποχωρήσει στην στήλη, αλλά ένα τρίτο χτύπημα, αυτή τη φορά στην πλάτη, τον στέλνει στο έδαφος. Κρατούσε σφιχτά το όπλο, σαν κάποιος που κολλάει στη ζωή του.
  
  Βάζοντας το πόδι του στο μπράτσο της, την ανάγκασε να την αφήσει. Το πόδι συνέχισε να σφίγγει και να ξεσφίγγει. Μια αόριστα οικεία φωνή ενώνεται με το τσακωμό του σπασίματος των οστών, αλλά με μια πολύ, πολύ ξεχωριστή χροιά.
  
  - Ποντιέρο, Ποντιέρο. Ενώ η προηγούμενη εκκλησία δεχόταν πυρά από το Castel Sant'Angelo, ήταν υπό την προστασία του Castel Sant'Angelo. Και αυτή η εκκλησία, με τη σειρά της, θα αντικαταστήσει τον ειδωλολατρικό ναό που ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ' διέταξε να ανατραπεί. Στο Μεσαίωνα, πίστευαν ότι αυτός ήταν ο τάφος του ίδιου Simoran Mule.
  
  Η σιδερένια ράβδος πέρασε και κατέβηκε ξανά, χτυπώντας την πλάτη του κατώτερου επιθεωρητή, που έμεινε άναυδος.
  
  "Α, αλλά η συναρπαστική ιστορία του δεν τελειώνει εκεί, αχί. Αυτοί οι δύο στύλοι που βλέπετε εδώ είναι όπου ήταν δεμένοι οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος πριν μαρτυρηθούν από τους Ρωμαίους. Εσείς οι Ρωμαίοι είστε πάντα τόσο προσεκτικοί στους αγίους μας.
  
  Και πάλι η σιδερένια ράβδος χτύπησε, αυτή τη φορά στο αριστερό πόδι. Ο Ποντιέρο ούρλιαξε από τον πόνο.
  
  "Θα μπορούσα να τα είχα ακούσει όλα αυτά παραπάνω αν δεν με είχατε διακόψει. Αλλά μην ανησυχείτε, θα γνωρίσετε πολύ καλά τον Estas Stolbov. Θα τους γνωρίσετε πολύ μα πολύ καλά.
  
  Ο Ποντιέρο προσπάθησε να κουνηθεί, αλλά με τρόμο διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να κουνηθεί. Δεν ήξερε την έκταση των πληγών του, αλλά δεν πρόσεξε τα άκρα του. Νιώθω πολύ δυνατά χέρια να με κινούν στο σκοτάδι και έναν οξύ πόνο. Έκδοση συναγερμού.
  
  "Δεν σας συνιστώ να προσπαθήσετε να ουρλιάξετε. Κανείς δεν τον ακούει. Και κανείς δεν έχει ακούσει ούτε για τους άλλους δύο. Παίρνω πολλές προφυλάξεις, ξέρεις; Δεν μου αρέσει να με διακόπτουν.
  
  Ο Ποντιέρο ένιωσε τη συνείδησή του να βυθίζεται σε μια μαύρη τρύπα, παρόμοια με αυτή στην οποία βυθίζεται σταδιακά στο σούνιο. Όπως στο suño, ή στο βάθος, μπορείτε να ακούσετε τις φωνές των ανθρώπων που περπατούν από το δρόμο, λίγα μέτρα πάνω από το el. Εμπιστευτείτε ότι θα αναγνωρίσετε το τραγούδι που τραγούδησαν μαζί, μια ανάμνηση από την παιδική τους ηλικία, ένα μίλι μακριά σας στο παρελθόν. Ήταν "Έχω έναν φίλο που με αγαπάει, τον λένε Τζες
  
  "Στην πραγματικότητα, μισώ να με διακόπτουν", είπε ο Καρόσκι.
  
  
  
  Παλάτι του Κυβερνήτη
  
  Βατικάνο
  
  Moyércoles, 6 Απριλίου 2005, 1:31 μ.μ.
  
  
  
  Η Πάολα έδειξε στον Δάντη και στον Φάουλερ μια φωτογραφία της Ρομπάιρα. Ένα τέλειο κοντινό πλάνο του καρδινάλιου που χαμογελά στοργικά, με τα μάτια του να λάμπουν πίσω από χοντρά γυαλιά σε σχήμα κοχυλιού. Ο Δάντης κοίταξε πρώτα τη φωτογραφία, χωρίς να καταλαβαίνει.
  
  Γυαλιά, Δάντη. Λείπουν τα γυαλιά.
  
  Η Πάολα έψαχνε για έναν ποταπό άντρα, πληκτρολόγησε τον αριθμό σαν τρελή, πήγε στην πόρτα, βγήκε βιαστικά από το γραφείο του έκπληκτου Καμερλένγκο.
  
  - Γυαλιά! ¡ Πόντοι καρμελίτης! φώναξε η Πάολα από το διάδρομο.
  
  Και τότε ο επιστάτης με κατάλαβε.
  
  - Έλα, πατέρα!
  
  Ζήτησα βιαστικά συγγνώμη από τη σερβιτόρα και ακολούθησα τον Φάουλερ για να φέρω την Πάολα.
  
  Ο επιθεωρητής έκλεισε το τηλέφωνο θυμωμένος. Ο Ποντιέρο δεν τον έπιασε. Η Debí πρέπει να το κρατήσει ήσυχο. Κατεβείτε τρέχοντας τις σκάλες στο δρόμο. Δέκα βήματα που πρέπει να γίνουν συμπληρώνουν τη Via del Governatorator. Εκείνη την ώρα περνούσε ένα βοηθητικό πρόγραμμα με μήτρα SCV 21. Μέσα του βρίσκονταν τρεις καλόγριες. Η Πάολα τους έκανε χειρονομία να σταματήσουν και στάθηκε μπροστά στο αυτοκίνητο. Ο προφυλακτήρας σταμάτησε μόλις εκατό μέτρα από τα γόνατά του.
  
  - Αγία Παναγία! Είσαι τρελός, είσαι ορίτα;
  
  Η CSI έρχεται στην πόρτα του οδηγού και μου δείχνει την πινακίδα της.
  
  Παρακαλώ, δεν έχω χρόνο να εξηγήσω. Πρέπει να φτάσω στην Πύλη της Αγίας Άννας.
  
  Οι καλόγριες την κοίταξαν σαν να είχε χάσει το μυαλό της. Η Πάολα οδήγησε το αυτοκίνητο σε μια από τις πόρτες atrás.
  
  "Είναι αδύνατο από εδώ, θα πρέπει να περάσω με τα πόδια από τον Cortille del Belvedere", της είπε αυτός που οδηγούσε. Αν θέλετε, μπορώ να σας οδηγήσω στην Piazza del Sant'Uffizio, αυτή είναι η έξοδος más rá, παραγγείλετε από την Città in estos días. Η ελβετική φρουρά τοποθετεί φράγματα με την ευκαιρία του Cóljuch.
  
  "Ό,τι να 'ναι, αλλά σε παρακαλώ βιάσου.
  
  Όταν η μοναχή είχε ήδη καθίσει πρώτη και έβγαζε τα καρφιά, το αυτοκίνητο έπεσε ξανά στο έδαφος.
  
  "Αλλά έχουν τρελαθεί όλοι; ούρλιαξε η καλόγρια.
  
  Ο Φάουλερ και ο Δάντης τοποθετήθηκαν μπροστά στο αυτοκίνητο, με τα χέρια τους στο καπό. Όταν η Μοναχή Φρεν και#243; στριμωγμένο στο μπροστινό μέρος του βοηθητικού δωματίου. Αγιάστηκαν οι θρησκευτικές τελετές.
  
  -¡ Ξεκίνα, αδερφή, για όνομα του Θεού! είπε η Πάολα.
  
  Το καρότσι δεν χρειάστηκε είκοσι δευτερόλεπτα για να διανύσει το μισό χιλιόμετρο ή το μετρό που τους χώριζε από τον προορισμό τους. Φαίνεται ότι η καλόγρια βιάζεται να απαλλαγεί από το περιττό, άκαιρο και ενοχλητικό φορτίο της. Δεν πρόλαβα να σταματήσω το αυτοκίνητο στην Plaza del Santo Agricio όταν η Πάολα έτρεχε ήδη προς το μαύρο σιδερένιο φράχτη που προστάτευε την είσοδο της πόλης, με ένα άσχημο στο χέρι. Ο Marko επικοινωνήστε αμέσως με τον προϊστάμενό σας και απαντήστε στον χειριστή.
  
  - Επιθεωρητής Paola Dicanti, Ασφάλεια 13897. Πράκτορας σε κίνδυνο, επανάληψη, πράκτορας σε κίνδυνο. Ο αναπληρωτής επιθεωρητής Pontiero βρίσκεται στη Via Della Consiliazione, 14. Εκκλησία της Santa Maria στην Traspontina. Repito: Via Della Conciliazione, 14. Iglesia de Santa Maria in Traspontina. Στείλτε τους σε όσο το δυνατόν περισσότερες ομάδες. Πιθανός ύποπτος για φόνο σε εσωτερικό χώρο. Προχωρήστε με εξαιρετική προσοχή.
  
  Η Πάολα έτρεξε, με το σακάκι της να κυματίζει στον αέρα, η θήκη της ακάλυπτη, και ούρλιαζε σαν δαιμονισμένος εξαιτίας αυτού του πονηρού ατόμου. Οι δύο Ελβετοί φρουροί που φρουρούσαν την είσοδο τρόμαξαν και προσπάθησαν να τη σταματήσουν. Η Πάολα προσπάθησε να τους σταματήσει βάζοντας το χέρι της γύρω από τη μέση της, αλλά μια από αυτές τελικά άρπαξε το σακάκι της. Η νεαρή γυναίκα του απλώνει τα χέρια της. Το κλειδί του τηλεφώνου στο έδαφος, και το σακάκι παραμένει στα χέρια του φρουρού. Επρόκειτο να κυνηγήσει όταν έφτασε ο Δάντης, ολοταχώς. Φορούσε την ταυτότητα του Vigilance Corps.
  
   -¡ Τράβα ! __ _ ¡ Αυτό το δικό μας !
  
  Fowler les seguía, aferrado a su maletin. Η Πάολα αποφάσισε να ακολουθήσει τη συντομότερη διαδρομή. Για να περάσετε από την Plaza de San Pedro, αφού όλα τα πλήθη ήταν κάτι παραπάνω από μικρό: η αστυνομία σχημάτισε μια πολύ στενή ουρά προς την αντίθετη κατεύθυνση. με ένα τρομερό βρυχηθμό των δρόμων που οδηγούν σε αυτό. Καθώς έτρεχαν, η επιθεωρήτρια κράτησε το σήμα ψηλά για να αποφύγει προβλήματα με τους συμπαίκτες της. Περνώντας την εσπλανάδα και την κιονοστοιχία του Μπερνίνι χωρίς πολλά προβλήματα, έφτασαν στη Via dei Corridori με κομμένη την ανάσα. Όλη η μάζα των προσκυνητών ήταν επικίνδυνα συμπαγής. Η Πάολα πιέζει το αριστερό του χέρι στο σώμα του για να συγκαλύψει όσο το δυνατόν περισσότερο την θήκη του, πλησιάζει τα κτίρια και προσπαθεί να προχωρήσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ο επιστάτης στάθηκε μπροστά της και της έδωσε ένα αυτοσχέδιο αλλά αποτελεσματικό κριάρι χρησιμοποιώντας όλους τους αγκώνες και τους πήχεις του. Fowler cerraba la formacion.
  
  Τους πήρε δέκα οδυνηρά λεπτά για να φτάσουν στην πόρτα του σκευοφυλάκου. Όλοι τους περίμεναν δύο αστυφύλακες, που χτυπούσαν επίμονα το κουδούνι. Η Dickanti, πνιγμένη στον ιδρώτα με ένα μπλουζάκι, η θήκη έτοιμη και τα μαλλιά της λυτά, ήταν μια πραγματική αποκάλυψη για τους δύο αστυνομικούς, οι οποίοι παρ' όλα αυτά τη χαιρέτησαν με σεβασμό μόλις τους έδειξε λαχανιασμένη.#243;n διακοπτόμενη, Διαπίστευση UACV.
  
  Λάβαμε την ειδοποίησή σας. Δεν απαντάει κανείς μέσα. Σε μια άλλη είσοδο υπάρχουν τέσσερις σύντροφοι.
  
  - ¿ Είναι δυνατόν να μάθουμε γιατί οι συνάδελφοι ή αυτοί δεν έχουν μπει ακόμα; ¿ Δεν ξέρουν ότι μπορεί να υπάρχει ένας σύντροφος αχί μέσα;
  
  Οι αξιωματικοί έσκυψαν το κεφάλι.
  
  Τηλεφώνησε ο διευθυντής Μπόι. Μας είπε να προσέχουμε. Πολλοί άνθρωποι κοιτάζουν
  
  Ο επιθεωρητής ακουμπάει στον τοίχο και σκέφτεται για πέντε δευτερόλεπτα.
  
  Ανάθεμα, ελπίζω να μην είναι πολύ αργά.
  
  -¿ Έφεραν το "κύριο κλειδί 22";
  
  Ένας από τους αστυνομικούς του έδειξε έναν ατσάλινο μοχλό με διπλή άκρη. Ήταν δεμένη στο πόδι της, κρύβοντάς την από τα πολλά βλέμματα των προσκυνητών στο δρόμο, που είχαν ήδη αρχίσει να επιστρέφουν για να θέσουν σε κίνδυνο τη θέση της ομάδας. Η Πάολα απευθύνεται στον πράκτορα που της έδειξε την ατσάλινη ράβδο.
  
  Δώσε μου το ραδιόφωνό του.
  
  Ο αστυνομικός του παρέδωσε έναν τηλεφωνικό δέκτη, τον οποίο φορούσε στερεωμένο σε συσκευή στη ζώνη του με καλώδιο. Η Πάολα υπαγορεύει σύντομες, ακριβείς οδηγίες στην ομάδα της άλλης εισόδου. Κανείς δεν πρέπει να σηκώσει το δάχτυλό του μέχρι να φτάσει, και φυσικά κανείς δεν πρέπει να μπει ή να βγει.
  
  - Θα μπορούσε κάποιος να μου εξηγήσει πού πηγαίνουν όλα αυτά; είπε ο Φάουλερ ανάμεσα στον βήχα.
  
  "Πιστεύουμε ότι ο ύποπτος είναι μέσα, πατέρα. Τώρα της το λέω σιγά σιγά. Σύντομα θέλω να μείνει εδώ και να περιμένει έξω", είπε η Πάολα. Έδειξε μια χειρονομία προς το ρεύμα των ανθρώπων που τους περιέβαλλε. "Κάνε ό,τι μπορείς για να τους αποσπάσεις την προσοχή ενώ σπάμε την πόρτα. Ελπίζουμε να τα καταφέρουμε στην ώρα τους.
  
  Fowler asintió. Ψάξτε γύρω σας για ένα μέρος για να καθίσετε. Εκεί δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, καθώς ο δρόμος ήταν αποκομμένος από τη διασταύρωση. Λάβετε υπόψη ότι πρέπει να βιαστείτε. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που το χρησιμοποιούν για να ανέβουν. Όχι μακριά του είδε έναν ψηλό και δυνατό προσκυνητή. Ύψος Deb μετρητής ενενήντα. Τον πλησίασε και του είπε:
  
  - Νομίζεις ότι μπορώ να σηκωθώ στους ώμους μου;
  
  Ο νεαρός του έκανε νόημα ότι δεν μιλούσε ιταλικά και ο Φάουλερ του έκανε νόημα να καταλάβει τι ήθελε. Ο άλλος τελικά κατάλαβε. Κατεβείτε στο ένα γόνατο και σταθείτε μπροστά στον ιερέα χαμογελώντας. Το Ésteó αρχίζει να ακούγεται στα Λατινικά σαν το άσμα του μυστηρίου και το #243;n Λειτουργία για τους νεκρούς.
  
  
   Στο paradisum deducant te angeli,
  
  In tuo advent
  
  Υπόπτων μαρτύρων... 23
  
  
  Πολλοί άνθρωποι γύρισαν να τον κοιτάξουν. Ο Φάουλερ έκανε νόημα στον πολύπαθο αχθοφόρο του στη μέση του δρόμου, αποσπώντας την προσοχή της Πάολα και της αστυνομίας. Μερικοί από τους πιστούς, κυρίως μοναχές και ιερείς, προσευχήθηκαν μαζί του για τον νεκρό Πάπα, την οποία περίμεναν πολλές ώρες.
  
  Εκμεταλλευόμενοι την απόσπαση της προσοχής, οι δύο πράκτορες άνοιξαν με τρίξιμο την πόρτα του σκευοφυλάκου. Μπορούσαν να μπουν κρυφά χωρίς να τραβήξουν την προσοχή.
  
  Παιδιά, είναι ένας τύπος μέσα. Να είσαι πολύ προσεκτικός.
  
  Μπήκαν ένας ένας, ο Ντικάντι πρώτος, εκπνέοντας, τραβώντας ένα πιστόλι. Έφυγα από την έρευνα για δύο αστυνομικούς και έφυγα από την εκκλησία. Ο Μιρό έσπευσε στο παρεκκλήσι του Αγίου Θωμά. Ήταν άδειο, αλλά σφραγισμένο με κόκκινη σφραγίδα UACV. Περπάτησα στα παρεκκλήσια στην αριστερή πλευρά με τα όπλα στα χέρια. Μίλησε στον Δάντη, ο οποίος διέσχισε την εκκλησία, κοιτάζοντας σε καθένα από τα παρεκκλήσια. Τα πρόσωπα των αγίων κινούνται ανήσυχα κατά μήκος των τοίχων στο κυματιστό, οδυνηρό φως των εκατοντάδων κεριών που ανάβουν παντού. Και οι δύο συναντήθηκαν στον κεντρικό διάδρομο.
  
  -Τίποτα?
  
  Ο Δάντης έχει κακό κεφάλι.
  
  Τότε το είδαν γραμμένο στο έδαφος, όχι πολύ μακριά από την είσοδο, στους πρόποδες ενός σωρού αγιασμού. Με μεγάλα κόκκινα, αδέξια γράμματα ήταν γραμμένο
  
  
  VEXILLA REGIS PRODEUNT INFERNI
  
  
  "Τα πανό του βασιλιά της κόλασης κινούνται", είπε ένας από αυτούς με δυσαρεστημένη φωνή.
  
  Ο Δάντης και ο Επιθεωρητής γύρισαν ξαφνιασμένοι. Ήταν ο Φάουλερ που κατάφερε να τελειώσει τη δουλειά και να γλιστρήσει μέσα.
  
  "Πιστέψτε με, του είπα να μείνει μακριά.
  
  "Δεν πειράζει τώρα", είπε ο Δάντης, προχωρώντας προς την ανοιχτή καταπακτή στο πάτωμα και δείχνοντας την Πάολα. Κάλεσμα σε άλλους.
  
  Η Πάολα Τεν έκανε μια απογοητευτική χειρονομία. Η καρδιά του τον διέταξε να κατέβει αμέσως, αλλά δεν το τόλμησε να το κάνει στο σκοτάδι. Ο Δάντης πήγε στην εξώπορτα και τράβηξε τα μπουλόνια. Δύο πράκτορες μπήκαν μέσα, αφήνοντας άλλους δύο στην πόρτα. Ο Δάντης ζήτησε από έναν από αυτούς να του δανείσει έναν Maglite, τον οποίο φορούσε στη ζώνη του. Ο Δικάντη του το άρπαξε από τα χέρια και το κατέβασε μπροστά του, με τα χέρια μου σφιγμένα σε γροθιές, με το όπλο στραμμένο προς τα εμπρός. Fowler se quedó arriba, musitando una pequeña oracion.
  
  Μετά από λίγο εμφανίστηκε το κεφάλι της Πάολα και βγήκε βιαστικά στο δρόμο. Ο Dante salio αργά. Κοίταξε τον Φάουλερ και κούνησε το κεφάλι σου.
  
  Η Πάολα τρέχει έξω κλαίγοντας. Έσκισα το πρωινό και το μετέφεραν όσο πιο μακριά από την πόρτα γινόταν. Αρκετοί ξένοι άντρες που περίμεναν στην ουρά πλησίασαν για να ενδιαφερθούν γι' αυτήν.
  
  -Χρειάζεται βοήθεια;
  
  Η Πάολα τους απομάκρυνε με το χέρι. Ο Φάουλερ εμφανίστηκε δίπλα της και της έδωσε μια χαρτοπετσέτα. Το πήρα και το σκούπισα με χολή και μορφασμούς. Αυτά που είναι έξω γιατί αυτά που είναι μέσα δεν μπορούν να τα βγάλουμε τόσο γρήγορα. Το κεφάλι του στριφογύριζε. Δεν μπορώ να είμαι, δεν μπορώ να είμαι ο Pontifex της μάζας του αίματος που βρήκατε δεμένο σε αυτόν τον πυλώνα. Ο Maurizio Pontiero, ο επιθεωρητής, ήταν καλός άνθρωπος, αδύνατος και γεμάτος συνεχή, σκληρή, έξυπνη κακή διάθεση. Ήταν οικογενειάρχης, ήταν φίλος, συμπαίκτης. Τα βροχερά βράδια, φασαρούσε μέσα στο κοστούμι, ήταν συνάδελφος, πλήρωνε πάντα για καφέ, ήταν πάντα εκεί. Έχω πάει μαζί σου πολλές φορές. Δεν θα μπορούσα να το κάνω αν δεν είχα σταματήσει να αναπνέω, μετατρεπόμενος σε αυτό το άμορφο εξόγκωμα. Προσπαθήστε να σβήσετε αυτή την εικόνα από τις κόρες του ματιού του κουνώντας το χέρι σας μπροστά στα μάτια του.
  
  Και εκείνη τη στιγμή, είναι ο κακός σύζυγός του. Το έβγαλε από την τσέπη του με μια χειρονομία αηδίας και εκείνη έμεινε παράλυτη. Στην οθόνη, η εισερχόμενη κλήση ήταν με
  
  Μ. ΠΟΝΤΙΕΡΟ
  
  
  Η Πάολα ντε Κόλγκο φοβάται μέχρι θανάτου. Fowler la miro intrigada.
  
  -Σι?
  
   - Καλησπέρα, επιθεωρητή. Τι είδους μέρος είναι;
  
  - Ποιος είναι αυτός?
  
  - Επιθεωρητή, παρακαλώ. Εσύ ο ίδιος μου ζήτησες να σε πάρω τηλέφωνο ανά πάσα στιγμή αν θυμηθείς κάτι. Μόλις θυμήθηκα ότι έπρεπε να τελειώσω τον έρωτά του σύντροφο. Λυπάμαι πολύ. Διασχίζει το δρόμο μου.
  
  "Ας τον πάρουμε, Φραντσέσκο. O deberia decir Viktor; Είπε η Πάολα, φτύνοντας τα λόγια θυμωμένα, τα μάτια της βυθισμένα σε γκριμάτσες, αλλά προσπαθώντας να παραμείνει ήρεμη, χτυπήστε πουθενά. Για να καταλάβει ότι η ουλή του έχει σχεδόν επουλωθεί.
  
  Έγινε μια μικρή παύση. Πολύ συνοπτικά. Δεν τον ξάφνιασα καθόλου.
  
  - Ω, ναι, φυσικά. Ξέρουν ήδη ποιος είμαι. Προσωπικά, θυμίζω τον πατέρα Φάουλερ. Έχει χάσει τα μαλλιά της από τότε που δεν έχουμε δει ο ένας τον άλλον. Και σε βλέπω, παλίδα είμαστε.
  
  Η Πάολα άνοιξε διάπλατα τα μάτια της από έκπληξη.
  
  -¿Dónde está, είσαι καταραμένος γιος της σκύλας;
  
  - Δεν είναι προφανές; Από σένα.
  
  Η Πάολα κοίταξε τους χιλιάδες ανθρώπους που συνωστίζονταν στο δρόμο, φορώντας καπέλα, καπέλα, κουνώντας σημαίες, πίνοντας νερό, προσευχόμενοι, τραγουδώντας.
  
  - Γιατί δεν έρχεται πιο κοντά, πατέρα; Μπορούμε να κουβεντιάσουμε λίγο.
  
  "Όχι, Πάολα, δυστυχώς, φοβάμαι ότι θα πρέπει να μείνω λίγο μακριά σου. Μη νομίζεις ούτε στιγμή ότι έκανες ένα βήμα μπροστά βρίσκοντας τον καλό αδερφό Φραντσέσκο. Η ζωή του είχε ήδη τελειώσει. Με λίγα λόγια, πρέπει να την αφήσω. Θα σας έχω νέα σύντομα, μην πειράζετε. Και μην ανησυχείς, έχω ήδη συγχωρέσει τις προηγούμενες μικροπροκαταβολές σου. Είσαι σημαντικός για εμένα.
  
  Και κλείσε το τηλέφωνο.
  
  Ο Δικάντι ρίχνει το κεφάλι του στο πλήθος. Περπάτησα ανθρώπους χωρίς ρούχα, έψαχνα για άντρες κάποιου ύψους, τους κρατούσα τα χέρια, γύρισα σε αυτούς που κοιτούσαν από την άλλη πλευρά, έβγαλα τα καπέλα, τα καπέλα τους. Ο κόσμος απομακρύνθηκε από αυτήν. Ήταν απογοητευμένη, απουσία σκέψης, έτοιμη να εξετάσει όλους τους προσκυνητές έναν προς έναν αν χρειαζόταν.
  
  Ο Φάουλερ έσπρωξε τον δρόμο του μέσα στο πλήθος και κρατήθηκε από το χέρι της.
  
  -Es inútil, ispettora.
  
  - Σουέλτεμ!
  
  - Πάολα. Dejalo. Δεν είναι πια.
  
  Η Δικάντι ξέσπασε σε κλάματα και έκλαψε. Fowler la abrazo. Γύρω του, ένα γιγάντιο ανθρώπινο φίδι πλησίαζε σιγά σιγά το αχώριστο σώμα του Ιωάννη Παύλου Β'. ΚΑΙ V Γερμανός ήταν δολοφόνος .
  
  
  
  Instituto Saint Matthew
  
  Silver Spring, Μέριλαντ
  
   Ιανουάριος 1996
  
  
  
  ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ #72 ΜΕΤΑΞΥ ΑΣΘΕΝΗ #3643 ΚΑΙ ΔΡ. CANIS CONROY. Ο ΔΡ. FOWLER ΚΑΙ SALER FANABARZRA ΠΑΡΩΝ
  
  
  D.R. CONROY : Buenas tardes Viktor.
  
   #3643: Περισσότερα μια φορά γεια σου .
  
  D.R. CONROY : Día de terapia regresiva, Viktor.
  
  
   (ΠΑΛΙ ΠΑΡΑΠΕΜΠΤΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΥΠΝΩΣΗΣ ΟΠΩΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ)
  
  
  Κύριος FANABARZRA: Είναι 1973, Βίκτορ. Από εδώ και πέρα θα τον ακούς, τη φωνή μου και κανέναν άλλον, εντάξει;
  
  #3643: Ναι.
  
  κ. FANABARZRA: Δεν μπορείτε να μιλήσετε πια μαζί σας, κύριοι.
  
  Ο ΓΙΑΤΡΟΣ Βίκτορ συμμετείχε στο τεστ ως συνήθως, συλλέγοντας συνηθισμένα λουλούδια και βάζα. Σόλο στα δύο μου είπε ότι δεν μπορούσε να δει τίποτα. Προσέξτε, πάτερ Φάουλερ, όταν ο Βίκτορ δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για κάτι, σημαίνει ότι κάτι τον επηρεάζει βαθιά. Σκοπεύω να ονομάσω αυτήν την απόκριση κατά τη διάρκεια μιας κατάστασης παλινδρόμησης για να μάθω την προέλευσή της.
  
  FOWLER Στην κατάσταση παλινδρόμησης, ο ασθενής δεν έχει τόσους προστατευτικούς πόρους όσο στην κανονική κατάσταση. Ο κίνδυνος τραυματισμού είναι πολύ υψηλός.
  
  DR. CONROY Γνωρίζετε ότι αυτός ο ασθενής έχει μια βαθιά αντιπάθεια για ορισμένα επεισόδια στη ζωή του. Πρέπει να σπάσουμε τα εμπόδια, να αποκαλύψουμε την πηγή του κακού του.
  
  ΔΡ. ΦΟΟΥΛΕΡ: Με οποιοδήποτε κόστος;
  
  κ. FANABARZRA: Κύριοι, μην διαφωνείτε. Σε κάθε περίπτωση, είναι αδύνατο να του δείξουμε τις εικόνες, αφού ο ασθενής δεν μπορεί να ανοίξει τα μάτια του.
  
  ΔΡ. CONROY Συνεχίστε, Fanabarzra.
  
  κ. ΦΑΝΑΜΠΑΡΣΡΑ: Με εντολή σας. Viktor, estás en 1973. Θέλω να πάμε κάπου που σου αρέσει. Ποιον επιλέγουμε;
  
  #3643: Διαφυγή πυρκαγιάς.
  
  κ. FANABARZRA: ¿ Περνάτε πολύ χρόνο στις σκάλες;
  
   #3643: Ναι .
  
  Sr. FANABARZRA : Εξηγήστε το.
  
   #3643 : Υπάρχει πολύς αέρας εκεί μέσα. Δεν μυρίζει άσχημα. Το σπίτι μυρίζει σαπίλα.
  
  κ. FANABARZRA: ¿ Σάπιο;
  
  #3643 : Ίδιο με το τελευταίο φρούτο. Η μυρωδιά έρχεται από το κρεβάτι του Εμίλ.
  
  κ. FANABARZRA: Είναι άρρωστος ο αδερφός σας;
  
  #3643 : Είναι άρρωστος. Δεν ξέρουμε από ποιον. Κανείς δεν νοιάζεται για αυτόν. Η μαμά μου λέει ότι είναι πόζα. Δεν αντέχει το φως και τρέμει. Τον πονάει ο λαιμός.
  
  ΓΙΑΤΡΟΣ Φωτοφοβία, κράμπες στον αυχένα, σπασμοί.
  
  κ. FANABARZRA: Κανείς δεν νοιάζεται για τον αδερφό σας;
  
  #3643: Η μάνα μου, όταν θυμάται. Του δίνει θρυμματισμένα μήλα. Έχει διάρροια και ο πατέρας μου δεν θέλει να μάθει τίποτα. Τον μισώ. Με κοιτάζει και μου λέει να το καθαρίσω. Δεν θέλω, αηδιάζω. Η μαμά μου μου λέει να κάνω κάτι. Δεν θέλω και με πιέζει στο καλοριφέρ.
  
  DR. CONROY Ας μάθουμε τι τον κάνουν να νιώθει οι εικόνες του τεστ Rorschach. Με απασχολεί ιδιαίτερα το ésta.
  
  κ. FANABARZRA: Ας επιστρέψουμε στην πυροσβεστική. Sientate alli. Πες μου πώς νιώθεις
  
  #3643 : Αέρας. Μεταλλικό κάτω από τα πόδια. Μυρίζω εβραϊκό στιφάδο από το απέναντι κτίριο.
  
  κ. FANABARZRA: Και τώρα θέλω να εισαγάγετε κάτι. Μεγάλο μαύρο σημείο, πολύ μεγάλο. Πάρε τα πάντα μπροστά σου. Στο κάτω μέρος του σημείου υπάρχει μια μικρή λευκή οβάλ κηλίδα. Σου προσφέρει κάτι;
  
  #3643: Σκοτεινό. Το ένα είναι στην ντουλάπα.
  
  ΔΡ CONROY
  
  κ. FANABARZRA: ¿ Τι κάνετε στην ντουλάπα;
  
  #3643: Με έκλεισαν. Είμαι μόνος.
  
  FOWLER Υποφέρει.
  
  D.R. CONROY: Callese Fowler. Θα φτάσουμε εκεί που πρέπει. Fanabarzra, θα σου γράψω τις ερωτήσεις μου σε αυτόν τον πίνακα. Είμαι κυριολεκτικά φτερά, εντάξει;
  
  Mr FANABARZRA: Victor, θυμάσαι τι συνέβη πριν σε κλείσουν στην ντουλάπα;
  
  #3643: Πολλά πράγματα. Εμίλ Μούριο.
  
  Sr. FANABARZRA : ¿Cómo murió Emil;
  
  #3643: Με έκλεισαν. Είμαι μόνος.
  
  Sr. FANABARZRA: Λοιπόν, Βίκτορ. Πες μου, Mo Muri, Emil.
  
  Α: Ήταν στο δωμάτιό μας. Παπά πήγαινε στην τηλεόραση, η μαμά δεν ήταν εκεί. Ήμουν στις σκάλες. Ή από θόρυβο.
  
  κ. FANABARZRA: Ποιος είναι ο θόρυβος;
  
  #3643: Σαν ένα μπαλόνι από το οποίο διαφεύγει αέρας. Έβαλε το κεφάλι του στο δωμάτιο. Ο Εμίλ ήταν πολύ λευκός. Πήγα στο σαλόνι. Μίλησα με τον πατέρα μου και ήπια ένα κουτάκι μπύρα.
  
  κ. FANABARZRA: Σας έδωσε;
  
  #3643 : Στο κεφάλι. Αιμορραγεί. Κλαίω. Ο πατέρας μου σηκώνεται όρθιος, σηκώνει το ένα χέρι. Του λέω για τον Εμίλ. Είναι πολύ θυμωμένος. Μου λέει ότι φταίω εγώ. Ότι ο Εμίλ ήταν στη φροντίδα μου. Ότι μου αξίζει να τιμωρηθώ. Και ξεκινήστε από την αρχή.
  
  κ. FANABARZRA: Είναι κανονική τιμωρία; Σειρά σου, ε;
  
  #3643 : Πονάει. Αιμορραγώ από το κεφάλι και τον κώλο μου. Όμως διακόπτεται.
  
  κ. FANABARZRA: Γιατί διακόπτεται;
  
  : Ακούω τη φωνή της μητέρας μου. Φωνάζει απαίσια πράγματα στον μπαμπά. Πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Ο πατέρας μου της λέει ότι το ξέρει ήδη. Η μητέρα μου τσιρίζει και ουρλιάζει στον Εμίλ. Ξέρω ότι ο Εμίλ δεν μπορεί, και είμαι πολύ χαρούμενος. Μετά με πιάνει από τα μαλλιά και με πετάει στην ντουλάπα. Ουρλιάζω και φοβάμαι. Χτυπάω την πόρτα για πολλή ώρα. Το ανοίγει και μου δείχνει ένα μαχαίρι. Μου λέει μόλις ανοίξω το στόμα μου θα το καρφώσω.
  
  κ. FANABARZRA: ¿Τι κάνετε;
  
  #3643: Είμαι σιωπηλός. Είμαι μόνος. Ακούω φωνές έξω. Άγνωστες φωνές. Είναι αρκετές ώρες. Είμαι ακόμα μέσα.
  
  ΔΡ CONROY
  
  : Πόσο καιρό είσαι στην ντουλάπα;
  
  #3643 : Για πολύ καιρό. Είμαι μόνος. Η μητέρα μου ανοίγει την πόρτα. Μου λέει ότι ήμουν πολύ κακός. Ότι ο Θεός δεν θέλει κακούς που προκαλούν τους μπαμπάδες τους. Ότι θα μάθω την τιμωρία που επιφυλάσσει ο Θεός για όσους συμπεριφέρονται άσχημα. Μου δίνει ένα παλιό κουτάκι. Μου λέει να κάνω τις δουλειές μου. Το πρωί μου δίνει ένα ποτήρι νερό, ψωμί και τυρί.
  
  κ. FANABARZRA: Αλλά πόσο καιρό ήσασταν εκεί;
  
  #3643: Ήταν πολύ μανιάν.
  
  κ. FANABARZRA: Δεν έχετε ρολόι; Δεν ξέρετε πώς να μετράτε τον χρόνο;
  
  #3643: Προσπαθώ να μετρήσω αλλά είναι πάρα πολύ. Αν το πιέσω πολύ δυνατά στον τοίχο, θα ακούσω τον ήχο ενός τρανζίστορ ora Berger. Είναι λίγο κουφή. Μερικές φορές παίζουν μπεζμπολ.
  
  κ. FANABARZRA: ¿Cuá τι αγώνες άκουσες;
  
  #3643: Έντεκα.
  
  ΔΡΟΜΟΣ ΦΑΟΥΛΕΡ: ¡Θεέ μου, ω, αυτό το αγόρι είναι κλειδωμένο εδώ και σχεδόν δύο μήνες!
  
   Sr. FANABARZRA: ¿No salías nunca;
  
  #3643: Μια μέρα .
  
  Sr. FANABARZRA: ¿Por qué saliste;
  
   #3643: Κάνω λάθος. Κλωτσώ το κουτάκι με το πόδι μου και το χτυπάω. Η ντουλάπα μυρίζει απαίσια. κάνω εμετό. Όταν έρχεται η μαμά, θυμώνει. Βυθίζω το πρόσωπό μου στο χώμα. Μετά με βγάζει από την ντουλάπα να την καθαρίσω.
  
  κ. FANABARZRA: Προσπαθείτε να ξεφύγετε;
  
  #3643: Δεν έχω πού να πάω. Η μαμά το κάνει για το καλό μου.
  
  κ. FANABARZRA: Και πότε θα σας αφήσω έξω;
  
  #3643: Διά. Αυτό με φέρνει στο baño. Με καθαρίζει. Μου λέει ότι ελπίζει να έχω μάθει το μάθημά μου. Λέει ότι η ντουλάπα είναι κόλαση και ότι αυτό είναι το μέρος που θα πάω αν δεν είμαι καλός, μόνο που δεν θα βγω ποτέ έξω. Μου βάζει τα ρούχα του. Μου λέει ότι πρέπει να γίνω παιδί και ότι έχουμε χρόνο να το φτιάξουμε. Αυτό είναι για τους κώνους μου. Μου λέει ότι όλα είναι καλά. Ότι ούτως ή άλλως θα πάμε στην κόλαση. Ότι δεν υπάρχει θεραπεία για μένα.
  
   Sr. FANABARZRA: ¿Y tu padre?
  
   #3643: Ο μπαμπάς δεν είναι. Εφυγε.
  
  FOWLER Προσέξτε το πρόσωπό του. Ο ασθενής είναι πολύ άρρωστος.
  
  #3643 : Έφυγε, έφυγε, έφυγε...
  
   D.R. FOWLER: ¡Conroy!
  
  D.R. CONROY : Esta bien. Fanabarzra, σταμάτα την ηχογράφηση και βγες από την έκσταση.
  
  
  
   Iglesia de Santa Maria στην Traspontina
  
  Via della Conciliazione, 14
  
   Τα ερωτήματα μου 6 Απριλίου 2005 3:21 μ.μ.
  
  
  
   Για δεύτερη φορά αυτή την εβδομάδα, διέσχισαν το σημείο ελέγχου στο Las Puertas de Santa Mar στη σκηνή του εγκλήματος στην Transpontina. Το έκαναν διακριτικά, ντυμένοι με ρούχα δρόμου για να μην ειδοποιήσουν τους προσκυνητές. Η εσωτερική γυναίκα επιθεωρητής φώναζε εντολές από το μεγάφωνο και το φορητό ραδιόφωνο σε ίσα μέρη. Ο πατέρας Φάουλερ απευθύνεται σε έναν από τους υπαλλήλους της UACV.
  
  - Έχετε ανέβει ήδη στη σκηνή;
  
  - Ναι, πατέρα. Ας αφαιρέσουμε το CADaver και ας εξετάσουμε το σκευοφυλάκιο.
  
   Ο Fowler interrogó con la mirada a Dicanti.
  
   - Θα κατέβω μαζί σου.
  
  - Είσαι ασφαλής?
  
  "Δεν θέλω να αγνοηθεί τίποτα. Τι είναι?
  
  Στο δεξί του χέρι ο ιερέας κρατούσε μια μικρή μαύρη θήκη.
  
  -Περιέχει τα ονόματα και#225;ntos Óleo. Αυτό γίνεται για να του δώσει μια ακραία ευκαιρία.
  
  - Πιστεύετε ότι θα εξυπηρετήσει κάτι τώρα;
  
  - Όχι για την έρευνά μας. Αν όμως ένα ελ. Era un católico devoto, ¿verdad;
  
   -Ήταν. Και δεν τον σέρβιρα και πολύ καλά.
  
  "Λοιπόν, dottora, με όλο τον σεβασμό... δεν το ξέρεις αυτό".
  
  Και οι δύο κατέβηκαν τις σκάλες, προσέχοντας να μην πατήσουν την επιγραφή που υπήρχε στην είσοδο της κρύπτης. Περπάτησαν σε έναν σύντομο διάδρομο προς την καμάρα. Οι ειδικοί της UACV εγκατέστησαν δύο ισχυρές γεννήτριες, οι οποίες πλέον φώτιζαν τον χώρο.
  
  Ο Ποντιέρο κρεμόταν ακίνητος ανάμεσα σε δύο κίονες που υψώνονταν σε κολοβωμένη μορφή στο κέντρο της αίθουσας. Ήταν γυμνός μέχρι τη μέση. Ο Καρόσκι έδεσε τα χέρια του σε μια πέτρα με κολλητική ταινία, προφανώς από το ίδιο ρολό που είχε χρησιμοποιήσει η había με τη Robaira. Ο θεός της όρασης δεν έχει ούτε μάτια ούτε γλώσσα. Το πρόσωπό του ήταν φρικτά ακρωτηριασμένο και μαντηλιές από ματωμένο δέρμα κρεμόταν από το στήθος του σαν απαίσια στολίδια.
  
  Η Πάολα έσκυψε το κεφάλι της καθώς ο πατέρας της έπαιρνε την τελευταία του κοινωνία. Τα παπούτσια του ιερέα, μαύρα και πεντακάθαρα, πατούν σε μια λίμνη από λάσπη. Ο επιθεωρητής της κατάπιε το σάλιο και της έκλεισε τα μάτια.
  
  -Dicanti.
  
  Τα άνοιξα ξανά. Ο Δάντης ήταν δίπλα τους. Ο Φάουλερ είχε ήδη τελειώσει και γύρισε ευγενικά να φύγει.
  
  - Πού πας, πατέρα;
  
  -Εξω απο. Δεν θέλω να γίνω ενοχλητικός.
  
  "Δεν είναι έτσι, πατέρα. Αν τα μισά από αυτά που λένε για σένα είναι αλήθεια, είσαι πολύ έξυπνος άνθρωπος. Σας έστειλαν να βοηθήσετε, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, αλίμονο σε μας.
  
  Με μεγάλη χαρά, επιθεωρήτρια.
  
  Η Πάολα κατάπιε το σάλιο της και άρχισε να μιλάει.
  
  "Προφανώς, ο Ποντιέρο μπήκε στην πόρτα του atrós. Φυσικά χτύπησαν το κουδούνι και ο ψεύτικος καλόγερος την άνοιξε κανονικά. Μίλα με τον Καρόσκι και επιτέσου.
  
  - Μα ¿ντόντε;
  
  "Έπρεπε να ήταν εδώ κάτω. Διαφορετικά, θα υπάρχει αίμα στην κορυφή.
  
  - Γιατί το έκανε; Ίσως ο Ποντιέρο μύρισε κάτι;
  
  "Αμφιβάλλω", είπε ο Φάουλερ. Νομίζω ότι ήταν σωστό που ο Καρόσκι είδε μια ευκαιρία και την άδραξε. Έχω την τάση να σκέφτομαι ότι θα του δείξω τον δρόμο για την κρύπτη και ότι ο Ποντιέρο θα κατέβει μόνος, αφήνοντας τον άλλον πίσω του.
  
  - Είναι λογικό. Μάλλον θα εγκαταλείψω τον αδελφό Φραντσέσκο αμέσως. Δεν του ζητώ συγγνώμη που μοιάζει με αδύναμο γέρο...
  
  "...αλλά επειδή ήταν μοναχός. Ο Ποντιέρο δεν φοβόταν τους μοναχούς, έτσι; Φτωχός ψεύτικος, ο Δάντης παραπονιέται.
  
  - Κάνε μου τη χάρη, Έφορε.
  
  Ο Φάουλερ της τράβηξε την προσοχή με μια κατηγορητική χειρονομία. Ο Δάντης κοίταξε αλλού.
  
  -Λυπάμαι πολύ. Συνέχισε, Dicanti.
  
  - Κάποτε εδώ, ο Καρόσκι τον χτύπησε με ένα αμβλύ αντικείμενο. Νομίζουμε ότι ήταν ένα χάλκινο κηροπήγιο. Τα παιδιά της UACV την έχουν ήδη απομακρύνει για δίωξη. Ξάπλωσε δίπλα στο πτώμα. Αφού της επιτέθηκε και της έκανε... αυτό. Έπρεπε να υποφέρει τρομερά.
  
  Η φωνή του έσπασε. Οι άλλοι δύο αγνόησαν τη στιγμή αδυναμίας του ιατροδικαστή. É sta tosió για να το κρύψετε και να επαναφέρετε τον τόνο πριν μιλήσετε ξανά.
  
  - Σκοτεινό μέρος, πολύ σκοτεινό. ¿ Επαναλαμβάνεις το τραύμα της παιδικής σου ηλικίας; ¿Τον χρόνο που περνάω¿ κλεισμένος στην ντουλάπα;
  
  -Μπορεί. Βρήκαν σκόπιμα στοιχεία;
  
  "Πιστεύουμε ότι δεν υπήρχε άλλο μήνυμα εκτός από ένα μήνυμα από έξω. "Vexilla regis prodeunt inferni".
  
  "Τα πανό του βασιλιά της κόλασης προχωρούν", μετέφρασε ξανά ο ιερέας.
  
  - Ποιο σημαντικό, Φάουλερ; ρώτα τον Δάντη.
  
  "Πρέπει να το ξέρεις αυτό.
  
  "Αν σκοπεύει να με αφήσει στη Ριντιζάντνιτσα, δεν θα το πάρει, πατέρα.
  
  Ο Φάουλερ χαμογέλασε λυπημένα.
  
  "Τίποτα δεν με απομακρύνει από τις προθέσεις μου. Αυτό είναι ένα απόσπασμα από τον πρόγονό του, Dante Alighieri.
  
  "Δεν είναι ο πρόγονός μου. Το όνομά μου είναι επώνυμο και το δικό του είναι ένα δεδομένο όνομα. Δεν έχουμε καμία σχέση με αυτό.
  
  -Αχ, δυσκολεύομαι. Όπως όλοι οι Ιταλοί, ισχυρίζονται ότι κατάγονται από τον Δάντη ή τον Χούλιο Σέζαρ...
  
  "Τουλάχιστον ξέρουμε από ποιον καταγόμαστε.
  
  Στέκονταν και κοιτάζονταν από ορόσημο σε ορόσημο. τους διέκοψε η Πάολα.
  
  - Αν τελειώσατε με τα σχόλια του xenóPhobos, μπορούμε να συνεχίσουμε.
  
   Fowler carraspeó antes de continuar.
  
   - Όπως γνωρίζετε, το "inferni" είναι απόσπασμα από τη Θεία Κωμωδία. Για το πότε ο Δάντης και ο Βιργίλιος πάνε στην κόλαση. Αυτές είναι μερικές φράσεις από μια χριστιανική προσευχή, αφιερωμένη μόνο στον διάβολο και όχι στον Θεό. Πολλοί ήθελαν να δουν αυτή την πρόταση ως αιρετική, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο πράγμα που έκανε ο Δάντης ήταν να προσποιηθεί ότι τρόμαξε τους αναγνώστες του.
  
  -Το θέλεις αυτό? Να μας τρομάξει;
  
  "Μας προειδοποιεί ότι η κόλαση είναι κοντά. Δεν νομίζω ότι η ερμηνεία του Καρόσκι πάει στο διάολο. Δεν είναι τόσο καλλιεργημένος, ακόμα κι αν του αρέσει να το δείχνει. Δεν υπάρχουν μηνύματα από εμένα;
  
  "Όχι στο σώμα", απάντησε η Πάολα. Ήξερε ότι έβλεπαν τους ιδιοκτήτες και τρόμαξε. Και το έμαθε εξαιτίας μου, γιατί τηλεφώνησα επίμονα στον κύριο Βιλ ντε Ποντιέρο.
  
  - Καταφέραμε να βρούμε τον ποταπό; ρώτα τον Δάντη.
  
  - Κάλεσαν την εταιρεία στο τηλέφωνο του Νικ. Το σύστημα εντοπισμού κυψέλης υποδεικνύει ότι το τηλέφωνο είναι απενεργοποιημένο ή εκτός κάλυψης δικτύου. ú η τελευταία ανάρτηση στην οποία θα επισυνάψω τον φράχτη είναι πάνω από το ξενοδοχείο Atlante, λιγότερο από τριακόσια μέτρα από αυτό το μέρος.í - απαντά ο Dicanti.
  
  "Ακριβώς εκεί μένω", ανέφερε ο Φάουλερ.
  
  "Ουάου, τον φανταζόμουν ιερέα. Ξέρεις, είμαι σεμνός.
  
  Ο Φάουλερ δεν το θεωρούσε δεδομένο.
  
  "Φίλε Δάντη, στην ηλικία μου μαθαίνει κανείς να απολαμβάνει τα πράγματα στη ζωή. Ειδικά όταν τα πληρώνει ο Τιίλι Σαμ. Έχω ξαναπάει σε πολύ άσχημα μέρη.
  
  "Καταλαβαίνω, πατέρα. Ξέρω.
  
  - Είναι δυνατόν να πούμε ότι υπαινίσσεστε;
  
  "Δεν εννοώ τίποτα ή τίποτα. Απλώς είμαι πεπεισμένος ότι κοιμήθηκες στα χειρότερα μέρη λόγω της... διακονίας σου.
  
  Ο Δάντης ήταν πολύ πιο εχθρικός από ό,τι συνήθως, και ο πατέρας Φάουλερ φαινόταν να είναι ο λόγος της εχθρότητάς του. Η CSI δεν καταλαβαίνει το κίνητρο, αλλά κατάλαβε ότι ήταν κάτι που οι δυο τους θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν μόνοι τους, πρόσωπο με πρόσωπο.
  
  -Αρκετά. Πάμε έξω για λίγο καθαρό αέρα.
  
  Και οι δύο ακολούθησαν τον Ντικάντι πίσω στην εκκλησία. Ο γιατρός ενημερώνει τις νοσοκόμες ότι μπορούν ήδη να παραλάβουν τη σορό του Ποντιέρο. Ένας από τους ηγέτες της UACV την πλησίασε και της είπε για μερικά από τα ευρήματα που είχε κάνει. Η Πάολα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. Και γύρισε στον Φάουλερ.
  
  - Μπορούμε να συγκεντρωθούμε λίγο, πατέρα;
  
  "Φυσικά, δόκτορ.
  
  - Ο Δάντης;
  
  -Φαλταριά μας.
  
  "Εντάξει, ιδού τι μάθαμε: υπάρχει ένα επαγγελματικό καμαρίνι στο γραφείο του πρυτανείου και οι στάχτες βρίσκονται σε ένα τραπέζι που πιστεύουμε ότι ταιριάζει με το διαβατήριο. Το κάψαμε με αρκετή ποσότητα αλκοόλ, οπότε δεν έμεινε τίποτα πολύ. Το προσωπικό του UACV πήρε τις στάχτες, ας δούμε αν μπορούν να ξεκαθαρίσουν κάτι. Τα μόνα αποτυπώματα που βρήκαν στο σπίτι του πρύτανη δεν ήταν του Καρόσκι, καθώς θα έπρεπε να αναζητήσουν τον οφειλέτη του. Δάντη, έχεις δουλειά να κάνεις σήμερα. Μάθετε ποιος ήταν ο πατέρας Φραντσέσκο και πόσο καιρό είναι εδώ. Αναζήτηση ανάμεσα στους απλούς ενορίτες της εκκλησίας.
  
  - Εντάξει, εξεταστή. Θα βουτήξω στην παλιά ζωή.
  
  -Dejez από αστεία. Ο Καρόσκι έπαιξε μαζί μας, αλλά ήταν νευρικός. Έτρεξε να κρυφτεί και για κάποιο χρονικό διάστημα δεν θα μάθουμε τίποτα για τον ελ. Αν μπορούμε να καταλάβουμε πού ήταν τις τελευταίες ώρες, ίσως μπορέσουμε να καταλάβουμε πού ήταν.
  
  Η Πάολα σταύρωσε κρυφά τα δάχτυλά της στην τσέπη του σακακιού της, προσπαθώντας να πιστέψει αυτό που έλεγε στον εαυτό της. Οι δαίμονες στάθηκαν στο ύψος του θανάτου τους και προσποιήθηκαν επίσης ότι η πιθανότητα ήταν κάτι περισσότερο από μια μακρινή μήνυση.
  
  Ο Δάντης επέστρεψε δύο ώρες αργότερα. Τους συνοδεύει ένας μεσήλικας γερουσιαστής που επανέλαβε την ιστορία του Ντικάντι. Όταν πέθανε ο προηγούμενος πάπας, εμφανίστηκε ο αδελφός Darío, ο αδελφός Francesco. Αυτό έγινε πριν από περίπου τρία χρόνια. Από τότε που προσεύχομαι, βοήθησα στον καθαρισμό της εκκλησίας και του πρύτανη. Ο αδελφός του Seguin la señora el Tom ήταν παράδειγμα ταπεινότητας και χριστιανικής πίστης. Οδήγησε σταθερά την ενορία, και κανείς δεν είχε τίποτα να πει για τον Ελ.
  
  Συνολικά, ήταν μια αρκετά άσχημη δήλωση, αλλά τουλάχιστον να έχετε κατά νου ότι είναι ένα ξεκάθαρο γεγονός. Ο αδελφός Μπασάνο Χάμπι πέθανε τον Νοέμβριο του 2001, κάτι που επέτρεψε τουλάχιστον την είσοδο στο παΐς του Καρόσκι.
  
  "Δάντη, κάνε μου τη χάρη". Μάθετε τι γνωρίζουν οι Καρμελίτες Francesco Toma, Pidió Dicanti.
  
  - Λαγός μερικά τηλεφωνήματα. Υποψιάζομαι όμως ότι θα πάρουμε πολύ λίγα.
  
  Ο Δάντης έφυγε από την μπροστινή πόρτα, κατευθυνόμενος προς το γραφείο του στο Βατικανό. Ο Φάουλερ αποχαιρέτησε τον επιθεωρητή.
  
  - Θα πάω στο ξενοδοχείο και θα αλλάξω και θα τη δω αργότερα.
  
  - Να είσαι στο νεκροτομείο.
  
  "Δεν υπάρχει λόγος να το κάνετε αυτό, επιθεωρητή.
  
  -Ναι έχω.
  
  Ανάμεσά τους έπεσε σιωπή, που τονιζόταν από ένα θρησκευτικό τραγούδι που άρχισε να τραγουδά ο προσκυνητής και το οποίο τραγούδησαν αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι. Ο ήλιος ήταν κρυμμένος πίσω από τους λόφους και η Ρώμη βυθίστηκε στο σκοτάδι, αν και η κυκλοφορία ήταν αδιάκοπη στους δρόμους της.
  
  "Σίγουρα μια από αυτές τις ερωτήσεις ήταν η τελευταία που άκουσε ο υποεπιθεωρητής.
  
  Η Πάολα Σιγκούιο σιωπά. Ο Φάουλερ είχε δει πάρα πολλές φορές τη διαδικασία που περνούσε αυτή τη στιγμή η ιατροδικαστής, τη διαδικασία μετά τον θάνατο ενός συναδέλφου του Πονιέρο. Πρώτον, η ευφορία και η επιθυμία για εκδίκηση. Σταδιακά έπεσε σε εξάντληση και θλίψη καθώς συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί, και το σοκ έκανε το βάρος του στο σώμα της. Και, τέλος, να βυθιστεί σε ένα βαρετό συναίσθημα, ένα μείγμα θυμού, ενοχής και αγανάκτησης, που θα τελειώσει μόνο όταν ο Καρόσκι βρεθεί πίσω από τα κάγκελα ή πεθάνει. Και ίσως ούτε τότε.
  
  Ο ιερέας ήθελε να βάλει το χέρι του στον ώμο του Ντικάντι, αλλά συγκρατήθηκε την τελευταία στιγμή. Παρά το γεγονός ότι ο επιθεωρητής δεν μπορούσε να τον δει, αφού στεκόταν με την πλάτη του, κάτι πρέπει να παρακίνησε τη διαίσθηση. Se giró y miró a Fowler con preocupacion.
  
  "Να είσαι πολύ προσεκτικός, πατέρα. Τώρα ξέρει ότι είσαι εδώ και αυτό μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Επίσης, δεν είμαστε απολύτως σίγουροι πώς μοιάζει. Αποδείχθηκε πολύ καλός στη μεταμφίεση.
  
  - Τόσα πολλά θα αλλάξουν σε πέντε χρόνια;
  
  "Πατέρα, είδα τη φωτογραφία της Καρόσκα που μου έδειξες και είδα τον αδελφό Φραντσέσκο. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτό.
  
  "Ήταν πολύ σκοτεινά στην εκκλησία, και δεν έδωσες ιδιαίτερη σημασία στον παλιό Καρμελίτη.
  
  "Πατέρα, συγχώρεσέ με και αγάπησέ με. Είμαι καλός ειδικός στη φυσιογνωμία. Μπορεί να φορούσε κομμωτήρια και μούσι που κάλυπτε το μισό του πρόσωπο, αλλά έμοιαζε με ηλικιωμένο άντρα. Είναι πολύ καλός στο να κρύβεται, και τώρα μπορεί να γίνει κάποιος άλλος.
  
  "Λοιπόν, την κοίταξα στα μάτια, φίλε. Αν μπει στο δρόμο μου, θα ξέρω ότι είναι. Και δεν αξίζω τα κόλπα του.
  
  "Δεν είναι μόνο κόλπα, πατέρα. Τώρα έχει και φυσίγγιο 9 χιλιοστών και τριάντα σφαίρες. Έλειπε το πιστόλι του Ποντιέρο και ο εφεδρικός γεμιστήρας του.
  
  
  
  Δημοτικό νεκροτομείο
  
  Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 01:32 π.μ
  
  
  
  Έδειξε στο treo να παραστεί στην αυτοψία. Η έκρηξη της αδρεναλίνης από τις πρώτες στιγμές έχει περάσει και όλο και περισσότερο αρχίζω να νιώθω συγκλονισμένος. Το να δει το νυστέρι ενός ιατροδικαστή να κόβει τον συνάδελφό του- ήταν σχεδόν πέρα από τις δυνάμεις του, αλλά τα κατάφερα. Ο ιατροδικαστής διαπίστωσε ότι ο Ποντιέρο είχε μαχαιρωθεί σαράντα τρεις φορές με ένα αμβλύ αντικείμενο, πιθανώς ένα αιματοβαμμένο κηροπήγιο, το οποίο βρέθηκε αφού βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος. Η αιτία των κοψιμάτων στο σώμα του, συμπεριλαμβανομένου του σχίσιμου του λαιμού του, έχει τεθεί σε αναμονή έως ότου το εργαστήριο μπορέσει να παράσχει εκμαγεία των τομών.
  
  Η Πάολα θα ακούσει αυτή τη γνώμη μέσα από μια αισθησιακή ομίχλη που σε καμία περίπτωση δεν θα μειώσει τα βάσανά της. Θα στέκεται και θα κοιτάζει τα πάντα για όλες τις ώρες, επιβάλλοντας οικειοθελώς απάνθρωπη τιμωρία στον εαυτό του. Ο Δάντης επέτρεψε στον εαυτό του να τρέξει στην αίθουσα της νεκροψίας, έκανε μερικές ερωτήσεις και αμέσως έφυγε. Ο αγώνας ήταν επίσης παρών, αλλά ήταν απλώς αποδεικτικά στοιχεία. Σύντομα έφυγε, έκπληκτος και αποσβολωμένος, αναφέροντας ότι είχε μιλήσει στον íL μόλις λίγες ώρες νωρίτερα.
  
  Όταν τελείωσε ο ιατροδικαστής, άφησε το CAD στο μεταλλικό τραπέζι. Ήταν έτοιμος να καλύψει το πρόσωπό του με τα χέρια του όταν η Πάολα είπε:
  
  -Οχι.
  
  Και ο ιατροδικαστής κατάλαβε και έφυγε χωρίς να πει λέξη.
  
  Το σώμα ήταν πλυμένο, αλλά υπήρχε μια ελαφριά μυρωδιά αίματος που έβγαινε από αυτό. Σε άμεσο, λευκό, κρύο φως, ο μικρός κατώτερος επιθεωρητής φαίνεται τουλάχιστον 250 μοίρες. Χτυπήματα θα σκεπάσουν το σώμα του σαν σημάδια πόνου και τεράστιες πληγές, σαν άσεμνα στόματα, θα αποπνέουν τη χάλκινη μυρωδιά του αίματος.
  
  Η Πάολα βρήκε έναν φάκελο που περιείχε το περιεχόμενο των τσέπες του Ποντιέρο. Ροζάριο, κλειδιά, πορτοφόλι. Ένα μπολ του κόμη, ένας αναπτήρας, μια κλειστή συσκευασία καπνού. Βλέποντας αυτό το τελευταίο αντικείμενο, συνειδητοποιώντας ότι κανείς δεν επρόκειτο να καπνίσει αυτά τα τσιγάρα, ένιωσε πολύ λυπημένη και μόνη. Και άρχισε να καταλαβαίνει αληθινά ότι ο σύντροφός του, ο φίλος του, ήταν νεκρός. Σε μια χειρονομία άρνησης, αρπάζω μια από τις τσιγαροθήκες. Ο αναπτήρας θερμαίνει τη βαριά σιωπή του ανοιγόμενου δωματίου με μια ζωντανή φλόγα.
  
  Η Πάολα έφυγε από το νοσοκομείο αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα της. Κατέστειλα την επιθυμία να βήξω και ήπια το makhonda μου με μια γουλιά. Πετάξτε τον καπνό απευθείας προς τον απαγορευμένο χώρο καπνίσματος, όπως του άρεσε να κάνει ο Ποντιέρο.
  
  Και αρχίστε να αποχαιρετάτε την ελ.
  
  
  Ανάθεμα, Ποντιέρο. Ανάθεμά το. Σκατά, σκατά και σκατά. πως μπόρεσες να είσαι τόσο αδέξιος; Είναι όλα εξαιτίας σου. Μου λείπει η ταχύτητα. Δεν αφήσαμε ούτε τη γυναίκα σου να δει τον νεκρό σου. Σου έδωσε καλό, φτου αν σου έδωσε καλό. Δεν θα αντιστεκόταν, δεν θα αντιστεκόταν να σε δει έτσι. Θεέ μου, Ένζα. ¿ Σου φαίνεται φυσιολογικό ότι είμαι ο τελευταίος άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο που σε βλέπει γυμνό; Σας υπόσχομαι ότι αυτό δεν είναι το είδος της οικειότητας που θα ήθελα να έχω μαζί σας. Όχι, από όλους τους μπάτσους του κόσμου, ήσουν ο χειρότερος υποψήφιος για κλειστή φυλακή και το αξίζεις. Τα πάντα για σένα. Αδέξια, αδέξια, patán, δεν σε έβλεπες; Τι στο διάολο κάνεις σε αυτό το χάλι; Δεν το πιστεύω. Ήσουν πάντα σε φυγή από την αστυνομία της Πούλμα σαν τον καταραμένο πατέρα μου. Θεέ μου, δεν μπορείς καν να φανταστείς τι φανταζόμουν κάθε φορά που κάπνιζες σκατά από το éstace. Θα επιστρέψω και θα δω τον πατέρα μου σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, να φτύνει τα πνευμόνια στις μπανιέρες. Και μελετώ τα πάντα τα βράδια. Για maíana, στη σχολή. Τα βράδια γεμίζω το κεφάλι μου με ερωτήσεις που βασίζονται στον βήχα. Πάντα πίστευα ότι θα ερχόταν και στα πόδια του κρεβατιού σου, θα σου κρατούσε το χέρι καθώς περπατούσες στο τετράγωνο ανάμεσα στον Αβέμαρ και τους γονείς μας και θα έβλεπε τις νοσοκόμες να τον γαμούν στον κώλο. Αυτό, αυτό έπρεπε να ήταν, όχι αυτό. Πατ, μπορείς να με πάρεις τηλέφωνο; Διάολε, αν νομίζω ότι μου χαμογελάς, είναι σαν συγγνώμη. Ή νομίζεις ότι φταίω εγώ; Η γυναίκα σου και οι γονείς σου δεν το σκέφτονται τώρα, αλλά το σκέφτονται ήδη. Όταν κάποιος τους λέει όλη την ιστορία. Αλλά όχι, Ποντιέρο, δεν φταίω εγώ. Είναι δικό σου και μόνο εσύ φταις, ανάθεμα, εσύ, εγώ κι εσύ, ανόητη. Γιατί στο διάολο είσαι σε αυτό το χάλι; Αλίμονο, καταραμένη να είναι η αιώνια εμπιστοσύνη σας σε όλους όσους φορούν το ράσο. Goat Karoski, somo us la jagó. Λοιπόν, το πήρα από σένα και το πλήρωσες. Αυτή η γενειάδα, αυτή η μύτη. Έβαλε τα γυαλιά του για να μας γαμήσει, να μας κοροϊδέψει. Πολύ γουρούνι. Κοίταξε κατευθείαν στο πρόσωπό μου, αλλά δεν μπορούσα να δω τα μάτια του από τα δύο γυάλινα αποτσίγαρα που κράτησε στο πρόσωπό μου.Αυτό το μούσι, αυτή η μύτη. ¿ Θέλεις να πιστέψεις ότι δεν ξέρω αν θα τον αναγνώριζα αν τον ξαναέβλεπα; Ξέρω ήδη τι σκέφτεσαι. Βάλτε τον να δει τις φωτογραφίες της σκηνής του εγκλήματος της Robaira σε περίπτωση που εμφανιστεί σε αυτές, τουλάχιστον στο βάθος. Και θα το κάνω, για όνομα του Θεού. Πάω να το κάνω αυτό. Σταμάτα όμως να προσποιείσαι. Και μη χαμογελάς, κατσίκα, μη χαμογελάς. Αυτό είναι για όνομα του Θεού. Πριν πεθάνεις, θέλεις να ρίξεις την ευθύνη σε μένα. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν, δεν με νοιάζει. Πρόσεχε, πεθαίνω. ¿ Είναι δυνατόν να ξέρετε γιατί υπάρχουν τόσες πολλές άλλες συμβουλές εάν δεν τις ακολουθήσετε αργότερα;ías tú? Θεέ, Ποντιέρο. Πόσο συχνά με αφήνεις. Εξαιτίας της αιώνιας αδεξιότητάς σου, μένω μόνος μπροστά σε αυτό το τέρας. Ανάθεμα, αν ακολουθήσουμε τον παπά, τα ρασάκια γίνονται αυτόματα ύποπτα, Ποντιέρο. Μην έρθεις σε μένα με αυτό. Μην δικαιολογείσαι λέγοντας ότι ο πατέρας Φραντσέσκο μοιάζει με ανήμπορο και κουτσό γέρο. Τι στο διάολο σου έδωσε για τα μαλλιά σου. Ανάθεμά το, φτου. Πόσο σε μισώ, Ποντιέρο. Ξέρεις τι είπε η γυναίκα σου όταν έμαθε ότι ήσουν νεκρός; Είπε, "Δεν μπορεί να πεθάνει. Λατρεύει την τζαζ". Δεν είπε "Έχει δύο γιους" ή "Είναι ο άντρας μου και τον αγαπώ". Όχι, είπε ότι σου αρέσει η τζαζ. Όπως ο Duke Ellington ή η Diana Krall είναι γαμημένος πανοπλία. Ανάθεμα, σε νιώθει, νιώθει πώς ζεις, νιώθει τη γεροδεμένη φωνή σου και το νιαούρισμα που ακούς. Μυρίζεις σαν τα πούρα που καπνίζεις. Τι κάπνιζες. Πόσο σε μισώ. Ευλογημένος διάβολος... Τι αξίζει τώρα για σένα όλα όσα προσευχήθηκες; Αυτοί που εμπιστευόσασταν σας γύρισαν την πλάτη. Ναι, θυμάμαι τη μέρα που φάγαμε παστράμι στην Piazza Colonna. Μου είπες ότι οι ιερείς δεν είναι μόνο υπεύθυνοι, ούτε άνθρωποι. Ότι η Εκκλησία δεν το αντιλαμβάνεται αυτό. Και σας ορκίζομαι να το πείτε στο πρόσωπο του ιερέα που κοιτάζει το μπαλκόνι του Αγίου Πέτρου, σας το ορκίζομαι. Το γράφω σε ένα πανό τόσο μεγάλο που μπορώ να το δω ακόμα και όταν είμαι τυφλός. Ποντιέρο, γαμημένο ηλίθιο. Δεν ήταν αυτός ο αγώνας μας. Θεέ μου, φοβάμαι, πολύ φοβάμαι. Δεν θέλω να καταλήξω σαν εσένα. Αυτό το τραπέζι φαίνεται πολύ ωραίο. Κι αν με ακολουθήσει ο Καρόσκι στο σπίτι μου; Ποντιέρο, ηλίθιε, δεν είναι αυτός ο αγώνας μας. Αυτός είναι ένας αγώνας μεταξύ των ιερέων και της Εκκλησίας τους. Και μη μου πείτε ότι είναι και η μαμά μου. Δεν πιστεύω πλέον στον Θεό. Μάλλον πιστεύω. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Η αγάπη μου για το θα σε αφήσω στα πόδια ενός νεκρού που έμελλε να ζήσει μέχρι σήμερα τριάντα χρόνια. Έφυγε, σου ζητάω φτηνό αποσμητικό, Ποντιέρο. Και τώρα μένει η μυρωδιά του νεκρού, από όλους τους νεκρούς που έχουμε δει αυτές τις μέρες. Σώματα που σαπίζουν αργά ή γρήγορα επειδή ο Θεός απέτυχε να κάνει καλό σε μερικά από τα πλάσματά του. Και το sapráver σου είναι το πιο βρωμερό από όλα. Μη με κοιτάς έτσι. Απλά μη μου πεις ότι ο Θεός πιστεύει σε μένα. Ο καλός Θεός δεν αφήνει να γίνει τίποτα, δεν αφήνει έναν δικό του να γίνει λύκος ανάμεσα στα πρόβατα. Είσαι ακριβώς σαν εμένα, σαν τον πατέρα Φάουλερ. Αυτή η μαμά είχε μείνει κάτω με όλα τα χάλια που της έβαλαν και τώρα ψάχνει πιο έντονα συναισθήματα από τον παιδικό βιασμό. ¿Τι μπορείτε να μου πείτε για τον εαυτό σας; ¿Τι είδους Θεός επιτρέπει σε μακάρια καθάρματα σαν εσένα να τον βάλουν σε ένα γαμημένο ψυγείο ενώ η παρέα του ήταν σάπια και να βάλει ολόκληρο το χέρι σου στις πληγές του; Διάολε, αυτός δεν ήταν ο αγώνας μου πριν, στοχεύω λίγο στον Boy, επιτέλους να πιάσω έναν από αυτούς τους εκφυλισμένους. Αλλά, προφανώς, δεν είμαι από εδώ. ΟΧΙ Παρακαλώ. Μην πεις τιποτα. Σταμάτα να με προστατεύεις! ¡ Δεν είμαι γυναίκα και όχι! Θεέ μου, ήμουν τόσο εμμονικός. Τι φταίει να το παραδέχεσαι αυτό; Δεν σκέφτηκα καθαρά. Όλα αυτά σαφώς με ξεπέρασαν, αλλά είναι ήδη. Ολα τελείωσαν. Διάολε, δεν ήταν ο αγώνας μου, αλλά τώρα ξέρω ότι είναι. Είναι ιδιωτικό τώρα, Ποντιέρο. Τώρα δεν με νοιάζει η πίεση του Βατικανού, της Σιρίν, των Μπογιάρ και της πόρνης που τους έβαλε όλους στη γραμμή. Τώρα θα πάω όλα έξω και δεν με νοιάζει αν θα γυρίσουν τα κεφάλια στην πορεία. Πάω να τον αρπάξω, Ποντιέρο. Για σένα και για μένα. Για τη γυναίκα σου που περιμένει αχί έξω, και για τα δυο σου μπράτσα. Αλλά κυρίως εξαιτίας σου, επειδή κρυώνεις και το πρόσωπό σου δεν είναι πια το πρόσωπό σου. Θεέ μου, τι διάολο σου άφησε. Τι κάθαρμα σε άφησε και που νιώθω μόνος. Σε μισώ Ποντιέρο. Μου λείπεις πάρα πολύ.
  
  
  Η Πάολα βγήκε στο διάδρομο. Ο Φάουλερ την περίμενε, κοιτώντας τον τοίχο, καθισμένος σε ένα ξύλινο παγκάκι. Σηκώθηκε όταν την είδε.
  
  "Ντοτόρα, εγώ...
  
  "Δεν πειράζει, πατέρα.
  
  -Δεν είναι φυσιολογικό. Ξέρω τι περνάς. Δεν είσαι καλά.
  
  "Φυσικά και δεν είμαι καλά. Ανάθεμα, Φάουλερ, δεν πρόκειται να ξαναπέσω στην αγκαλιά του, στριφογυρίζοντας από τον πόνο. Αυτό συμβαίνει μόνο σε δέρματα.
  
  Ήδη έφευγε όταν εμφανίστηκα και με τους δύο.
  
  "Δικάντι, πρέπει να μιλήσουμε. Ανησυχώ πολύ για σένα.
  
  -¿Usted tambien; Τι νέα. Λυπάμαι, αλλά δεν έχω χρόνο για κουβέντα.
  
  Ο γιατρός Μπόι μπήκε στο δρόμο του. Το κεφάλι της έφτασε στο στήθος του στο ύψος του στήθους.
  
  "Δεν καταλαβαίνει, Ντικάντι. Πάω να την βγάλω από την θήκη. Τώρα το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό.
  
  Paola alzo la Vista. Θα παραμείνει... να την κοιτάζει και να μιλάει... αργά, πολύ αργά, με παγωμένη φωνή, με τόνο.
  
  "Να είσαι υγιής, Κάρλο, γιατί θα το πω μόνο μία φορά. Θα πιάσω όποιον το έκανε αυτό στον Ποντιέρο. Ούτε εσύ ούτε κανένας άλλος έχει να πει κάτι για αυτό. Ξεκαθάρισα τον εαυτό μου;
  
  "Φαίνεται ότι δεν καταλαβαίνει καλά ποιος είναι υπεύθυνος εδώ, Dicanti.
  
  -Μπορεί. Αλλά είναι ξεκάθαρο για μένα ότι αυτό πρέπει να κάνω. Παραμερίστε, παρακαλώ.
  
  Το αγόρι άνοιξε το στόμα του για να απαντήσει, αλλά αντ' αυτού γύρισε μακριά. Η Πάολα κατευθύνοντας τα εξαγριωμένα βήματά του προς την έξοδο.
  
  Fowler sonrea.
  
  - Τι είναι τόσο αστείο, πατέρα;
  
  -Εσύ φυσικά. Μη με πληγώσεις. Δεν σκέφτεσαι να τη βγάλεις από την υπόθεση σύντομα, σωστά;
  
  Ο διευθυντής του UACV προσποιήθηκε δέος.
  
  Η Πάολα είναι μια πολύ δυνατή και ανεξάρτητη γυναίκα, αλλά πρέπει να συγκεντρωθεί. Όλος αυτός ο θυμός που βιώνεις τώρα μπορεί να εστιαστεί, να κατευθυνθεί.
  
  "Διευθυντής... Ακούω τις λέξεις, αλλά δεν ακούω την αλήθεια.
  
  -Πρόστιμο. Το αναγνωρίζω. Νιώθω φόβο για αυτήν. Έπρεπε να ξέρει ότι είχε τη δύναμη μέσα του να συνεχίσει. Οποιαδήποτε άλλη απάντηση εκτός από αυτή που μου έδωσε θα με έκανε να τον βγάλω από τη μέση. Δεν συναντάμε κάποιον κανονικό.
  
  Τώρα να είσαι ειλικρινής.
  
  Ο Φάουλερ είδε ότι υπήρχε ένας άντρας που ζούσε πίσω από τον αστυνομικό και τον διαχειριστή. Τον είδε όπως ήταν εκείνη τη στιγμή τα ξημερώματα, με κουρελιασμένα ρούχα και με σκισμένη ψυχή μετά τον θάνατο ενός από τους υφισταμένους της. Ο αγώνας μπορούσε να αφιερώσει πολύ χρόνο στην αυτοπροβολή, αλλά είχε σχεδόν πάντα την πλάτη της Πάολα. Η Άιν ένιωσε μια ισχυρή έλξη προς αυτήν, ήταν προφανές.
  
  "Πάτερ Φάουλερ, πρέπει να σου ζητήσω μια χάρη.
  
  -Όχι πραγματικά.
  
  - Λέει ο Σόμο; Το αγόρι ξαφνιάστηκε.
  
  Δεν πρέπει να με ρωτήσει για αυτό. Θα το φροντίσω, προς θλίψη της. Καλώς ή κακώς έχουμε μείνει μόνο τρεις. Ο Fabio Dante, ο Dicanti και εγώ. Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την επικοινωνία.
  
  
  
  Τα κεντρικά γραφεία της UACV
  
  Via Lamarmora, 3
  
  Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 στις 08:15 π.μ.
  
  
  
  "Δεν μπορείς να εμπιστευτείς τον Φάουλερ, Ντικάντι. Είναι δολοφόνος.
  
  Η Πάολα σήκωσε τα σκυθρωπά μάτια της στον φάκελο του Καρόσκι. Κοιμήθηκε μόνο λίγες ώρες και επέστρεψε στο γραφείο του καθώς ξημέρωσε. Κάτι ασυνήθιστο: Η Πάολα ήταν μια από αυτές που τους άρεσε να έχουν ένα μεγάλο πρωινό και να πηγαίνουν ήρεμα στη δουλειά και μετά να φεύγουν πολύ μέχρι τη νύχτα. Ο Ποντιέρο επέμεινε ότι έτσι θα χάσει τη ρωμαϊκή αυγή. Ο επιθεωρητής δεν εκτίμησε αυτή τη μητέρα, γιατί τίμησε τη φίλη της με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, αλλά από το γραφείο της το ξημέρωμα ήταν ιδιαίτερα όμορφο. Το φως σέρνονταν νωχελικά στους λόφους της Ρώμης καθώς οι ακτίνες του ήλιου έμειναν σε κάθε κτίριο, σε κάθε προεξοχή, καλωσορίζοντας την τέχνη και την ομορφιά της Αιώνιας Πόλης. Τα σχήματα και τα χρώματα του σώματος εμφανίζονταν τόσο απαλά, σαν κάποιος να χτυπούσε την πόρτα και να ζητούσε άδεια. Αυτός όμως που μπήκε χωρίς να χτυπήσει και με μια απρόσμενη κατηγορία ήταν ο Φάμπιο Ντάντε. Ο επιστάτης έφτασε μισή ώρα νωρίτερα από το προγραμματισμένο. Είχε ένα φάκελο στο χέρι και φίδια στο στόμα.
  
  - Δάντη, έχεις πιει;
  
  -Τίποτα σαν αυτό. Του λέω ότι είναι δολοφόνος. Θυμάσαι που σου είπα να μην εμπιστεύεσαι τον él; Το όνομά του πυροδότησε συναγερμό στον εγκέφαλό μου. Ξέρεις, μια ανάμνηση στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Επειδή έχω κάνει μια μικρή έρευνα για τον υποτιθέμενο στρατό του.
  
  Paola sorbio cafeé κάθε φορά που είμαι φριός. Μου κίνησε το ενδιαφέρον.
  
  - Στρατιώτης δεν είναι;
  
  - Α, φυσικά και είναι. Στρατιωτικό παρεκκλήσι. Αλλά δεν είναι vá στις διαταγές της Δύναμης της Aérea. Είναι από τη CIA.
  
  - CIA; Αστειεύεσαι.
  
  - Όχι, Ντικάντι. Ο Φάουλερ δεν αστειεύεται. Ακούστε: Γεννήθηκα το 1951 σε μια πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας μου έχει φαρμακοβιομηχανία ή κάτι τέτοιο. Σπούδασα ψυχολογία στο Πρίνστον. Τελείωσα την καριέρα μου με είκοσι μόρια και άριστα.
  
  Μεγάλη τιμή. Το προσόν μου ximaón. Τότε μου είπες ψέματα. Είπε ότι δεν ήταν ιδιαίτερα λαμπρός μαθητής.
  
  "Της είπε ψέματα για αυτό και για πολλά άλλα πράγματα. Δεν πήγε να πάρει το απολυτήριο του Λυκείου. Προφανώς έπεσε σε ρήξη με τον πατέρα του και επιστρατεύτηκε το 1971. Εθελοντής στο αποκορύφωμα του πολέμου του Βιετνάμ. Σπούδασε πέντε μήνες στη Βιρτζίνια και δέκα μήνες στο Βιετνάμ ως ανθυπολοχαγός.
  
  - Δεν ήταν λίγο νέος για ανθυπολοχαγός;
  
  - Αυτό είναι αστείο? ¿ Εθελοντικός απόφοιτος κολεγίου; Είμαι σίγουρος ότι θα σκεφτεί να τον κάνει στρατηγό. Δεν είναι γνωστό τι συνέβη στο κεφάλι του εκείνες τις μέρες, αλλά δεν επέστρεψα στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον πόλεμο. Σπούδασε σε ιεροσπουδαστήριο στη Δυτική Γερμανία και χειροτονήθηκε ιερέας το 1977. Μετά υπάρχουν ίχνη του αποτυπώματός του σε πολλά μέρη: Καμπότζη, Αφγανιστάν, Ρουμανία. Γνωρίζουμε ότι ήταν στην Κίνα για επίσκεψη και έπρεπε να φύγει βιαστικά.
  
  "Τίποτα από αυτά δεν δικαιολογεί το γεγονός ότι είναι πράκτορας της CIA.
  
  "Ντικάντι, αυτά είναι όλα εδώ". Καθώς μιλούσε, έδειξε στην Πάολα τις φωτογραφίες, οι μεγαλύτερες από τις οποίες ήταν ασπρόμαυρες. Σε αυτά βλέπετε έναν παράξενα νεαρό Φάουλερ που σταδιακά έχασε τα μαλλιά του με τον καιρό καθώς τα γονίδιά μου πλησίαζαν στο παρόν. Είδε τον Φάουλερ πάνω σε ένα σωρό από χωμάτινες σακούλες στη ζούγκλα, περικυκλωμένο από στρατιώτες. Είχε πάνω του ρίγες του υπολοχαγού. Τον είδε στο αναρρωτήριο δίπλα σε έναν χαμογελαστό στρατιώτη. Είδε σε αυτό την ημέρα της χειροτονίας του, έχοντας λάβει την ίδια κοινωνία στη Ρώμη από τον ίδιο Σίμο Παύλο ΣΤ'. Τον είδε σε μια μεγάλη πλατεία με αεροπλάνα στο βάθος, ήδη ντυμένο όπως ήταν, περικυκλωμένο από στρατιώτες más jóvenes...
  
  - Από πότε είναι αυτό;
  
  Ο Δάντης συμβουλευτείτε τις σημειώσεις του.
  
   - Αυτό είναι το 1977 . Tras su ordenación Fowler volvió a Alemania, a la Base Aérea de Spangdahlem. Σαν στρατιωτικό παρεκκλήσι.
  
  "Τότε η ιστορία του ταιριάζει.
  
  "Σχεδόν... αλλά όχι ακριβώς. Στον φάκελο ότι ο John Abernathy Fowler, γιος του Marcus και της Daphne Fowler, υπολοχαγός στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, λαμβάνει προαγωγή και μισθό μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της εκπαίδευσής του στον τομέα "πεδίο και αντικατασκοπεία". Στη Δυτική Γερμανία. Στο αποκορύφωμα του πολέμου , φρία.
  
  Η Πάολα έκανε μια διφορούμενη χειρονομία. Απλώς δεν το είδε καθαρά.
  
  "Περίμενε, Dicanti, αυτό δεν είναι το τέλος. Όπως σας είπα νωρίτερα, έχω πάει σε πολλά μέρη. Το 1983 εξαφανίζεται για αρκετούς μήνες. ú Ο τελευταίος που ξέρει κάτι για τον Ελ. είναι ένας ιερέας από τη Βιρτζίνια.
  
  Α, η Πάολα αρχίζει να τα παρατάει. Ένας στρατιώτης που αγνοείται για αρκετούς μήνες στη Βιρτζίνια τον στέλνει σε ένα μέρος: το αρχηγείο της CIA στο Λάνγκλεϊ.
  
  - Συνέχισε, Δάντη.
  
  Το 1984, ο Φάουλερ επανεμφανίζεται για λίγο στη Βοστώνη. Οι γονείς του πέθαναν σε τροχαίο τον Ιούλιο. Ο Χλ πηγαίνει στο συμβολαιογραφείο και του ζητά να μοιράσει όλα του τα χρήματα και την περιουσία στους φτωχούς. Υπογράψτε τα απαραίτητα χαρτιά και φύγετε. Σύμφωνα με τον συμβολαιογράφο, το άθροισμα όλης της περιουσίας των γονιών του και της εταιρείας ήταν ογδόντα και μισό εκατομμύρια δολάρια.
  
  Ο Ντικάντι έβγαλε ένα άναρθρο, απογοητευμένο σφύριγμα καθαρής έκπληξης.
  
  "Είναι πολλά τα λεφτά και τα πήρα το 1984.
  
  "Λοιπόν, ξέφυγε από τα πάντα. Μακάρι να τον είχα γνωρίσει νωρίτερα, ε, Ντικάντι;
  
  -Qué insinúa, Δάντη;
  
  - Τίποτα τίποτα. Λοιπόν, για να κλείσει όλη την τρέλα, ο Φάουλερ φεύγει για τη Γαλλία και σε όλο τον κόσμο για την Ονδούρα. Διορίζεται στο παρεκκλήσι της στρατιωτικής βάσης Ελ Αβοκάντο, ήδη με τον βαθμό του ταγματάρχη. Και εδώ γίνεται δολοφόνος.
  
  Το επόμενο μπλοκ φωτογραφιών αφήνει την Πάολα παγωμένη. Σειρές πτωμάτων βρίσκονται σε σκονισμένους ομαδικούς τάφους. Εργάτες με φτυάρια και μάσκες που μετά βίας κρύβουν τη φρίκη στα πρόσωπά τους. Κορμιά σκαμμένα, που σαπίζουν στον ήλιο. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
  
  - Θεέ, Ιίο, τι είναι αυτό;
  
  - Τι λέτε για τις γνώσεις σας για την ιστορία; Λυπάμαι για σένα. Έπρεπε να ψάξω στο Διαδίκτυο τι συμβαίνει όλο αυτό και όλα αυτά. Προφανώς, μια επανάσταση των Σαντινίστας έγινε στη Νικαράγουα. Η αντεπανάσταση, που ονομάζεται αντεπανάσταση της Νικαράγουας, προσπάθησε να επαναφέρει μια δεξιά κυβέρνηση στην εξουσία. Η κυβέρνηση του Ρόναλντ Ρίγκαν υποστηρίζει αντάρτες αντάρτες, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν καλύτερα τρομοκράτες, σχοινιά και σχοινιά. Και γιατί δεν μαντεύετε ποιος ήταν ο Πρέσβης της Ονδούρας σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα;
  
  Η Πάολα άρχισε να τα βγάζει πέρα με μεγάλη ταχύτητα.
  
  - Τζον Νεγροπόντε.
  
  - Βραβείο για τη μαυρομάλλη καλλονή! Ιδρυτής της βάσης Aérea del Avocado, στα ίδια σύνορα με τη Νικαράγουα, βάση εκπαίδευσης χιλιάδων ανταρτών Κόντρα. κράτηση και βασανιστήρια, περισσότερο σαν στρατόπεδο συγκέντρωσης παρά με στρατιωτική βάση σε μια δημοκρατική χώρα." , και πιστεύεται ότι υπάρχει απλώς ένας απροσδιόριστος αριθμός σορών, που μπορεί να φτάνουν τα 300, θαμμένα στα βουνά.
  
  "Ω Θεέ μου, πόσο τρομερά είναι όλα αυτά - η φρίκη που έβλεπε αυτές τις φωτογραφίες, ωστόσο, δεν εμπόδισε την Πάολα να κάνει μια προσπάθεια να δώσει στον Φάουλερ το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. Αλλά ούτε αυτό αποδεικνύει τίποτα.
  
  - Ήμουν όλος. ¡ Ήταν ένα παρεκκλήσι στρατοπέδων βασανιστηρίων, από τον Θεό! ¿ Σε ποιον πιστεύετε να απευθυνθείτε στους καταδικασμένους πριν από το θάνατο; ¿Sómo podía éya δεν ξέρεις;
  
  Η Δικάντι τον κοίταξε σιωπηλά.
  
  - Εντάξει, θέλεις τίποτα από μένα; Υπάρχει άφθονο υλικό. Φάκελος Uffizio. Το 1993, κλήθηκε στη Ρώμη για να καταθέσει για τη δολοφονία 32 μοναχών επτά χρόνια νωρίτερα. Οι καλόγριες διέφυγαν από τη Νικαράγουα και κατέληξαν στο Ελ Αβοκάντο. Τους βίασαν, τους πήγαν βόλτα με γκέλικα και, #243, πτερό και, τέλος, πλάφ, κέικ μοναχής. Παρεμπιπτόντως, ανακοινώνω και 12 αγνοούμενους Καθολικούς ιεραποστόλους. Η βάση της κατηγορίας ήταν ότι γνώριζε όλα όσα είχαν συμβεί και ότι δεν καταδίκαζε αυτές τις κατάφωρες περιπτώσεις παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, να είμαι τόσο ένοχος σαν να είχα πιλοτάρει ο ίδιος το él helicóptero.
  
  -Και τι υπαγορεύει η Θεία Νηστεία;
  
  Λοιπόν, δεν είχαμε αρκετά στοιχεία για να τον καταδικάσουμε. Παλεύει για τα μαλλιά του. Αυτό έφερε ντροπή και στις δύο πλευρές. Νομίζω ότι έφυγα από τη CIA με δική μου απόφαση. Παρατάλωσε για λίγο και ο Αχαάβ μπήκε στο Ινστιτούτο του Αγίου Ματθαίου.
  
  Η Πάολα κοιτούσε τις φωτογραφίες για αρκετή ώρα.
  
  "Δάντη, θα σου κάνω μια πολύ, πολύ σοβαρή ερώτηση. Εσείς, ως πολίτης του Βατικανού, λέτε ότι το Ιερό Γραφείο είναι ένας θεσμός που παραμελείται;
  
  - Όχι, επιθεωρητή.
  
  - Να τολμήσω να πω ότι δεν παντρεύεται κανέναν;
  
  Dante asintió, a regañadientes. Τώρα πήγαινε όπου θέλεις Πάολα.
  
  "Λοιπόν, κύριε Έφορε, το αυστηρό κατεστημένο του Κράτους του Βατικανού σας δεν μπόρεσε να βρει κανένα αποδεικτικό στοιχείο για την ενοχή του Φάουλερ, και μπήκατε στο γραφείο μου, ισχυριζόμενοι ότι είναι ο δολοφόνος και προτείνετε να μην τον βρω ένοχο. #237;e στο él;
  
  Ο εν λόγω σηκώθηκε, έγινε έξαλλος και έσκυψε πάνω από το τραπέζι του Δικαντή.
  
  "Κάμε, γλυκιά μου... μη νομίζεις ότι δεν ξέρω με τι μάτια κοιτάς αυτόν τον ψευτο-ιερέα". Από μια ατυχή στροφή της μοίρας, πρέπει να κυνηγήσουμε το γαμημένο τέρας κατόπιν εντολής του, και δεν θέλω να σκέφτεται τις φούστες. Έχει ήδη χάσει τον συμπαίκτη του και δεν θέλω αυτός ο Αμερικανός να έχει την πλάτη μου όταν αντιμετωπίζουμε τον Καρόσκι. Μακάρι να ξέρετε πώς να αντιδράσετε σε αυτό. Φαίνεται πολύ αφοσιωμένος άνθρωπος στον πατέρα του... είναι και στο πλευρό του συμπατριώτη του.
  
  Η Πάολα σηκώθηκε όρθια και, με απόλυτη ηρεμία, σταύρωσε το πρόσωπό του δύο φορές. Plas plas. Δύο από τα χαστούκια ήταν χαστούκια πρωταθλήματος, όπως τα πας καλά με τα διπλά. Ο Δάντης ήταν τόσο έκπληκτος και ταπεινωμένος που δεν ήξερε καν πώς να αντιδράσει. Θα παραμείνει καρφωμένος, με το στόμα ανοιχτό και τα μάγουλά του κόκκινα.
  
  "Τώρα επιτρέψτε μου να σας συστήσω σε μένα, Έφορε Δάντη. Αν έχουμε κολλήσει σε μια "καταραμένη έρευνα" τριών ανθρώπων, είναι επειδή η Εκκλησία τους δεν θέλει να γίνει γνωστό ότι ένα τέρας που βίασε παιδιά και που ευνουχίστηκε σε μια από τις φτωχογειτονιές τους σκοτώνει τους καρδινάλιους που σκότωσε. και # 243;Μερικοί από αυτούς πρέπει να επιλέξουν μαντάμα και #225; Αυτή, και τίποτα άλλο, είναι η αιτία του θανάτου του Ποντιέρο. Του θυμίζω ότι ήσουν εσύ που ήρθες να μας ζητήσεις βοήθεια. Προφανώς, η οργάνωσή του κάνει εξαιρετική δουλειά όσον αφορά τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τις δραστηριότητες ενός ιερέα της ζούγκλας του τρίτου κόσμου, αλλά δεν είναι τόσο καλός στο να ελέγχει έναν σεξουαλικό δράστη που έχει υποτροπιάσει δεκάδες φορές μέσα σε μια δεκαετία.#241;os, μπροστά στους ανωτέρους του και με δημοκρατικό πνεύμα. Αφήστε τον λοιπόν να φύγει από εδώ πριν σκεφτεί ότι το πρόβλημά του είναι ότι ζηλεύει τον Φάουλερ. Και μην επιστρέψετε μέχρι να είστε έτοιμοι να εργαστείτε ως ομάδα. Με καταλαβαίνεις?
  
  Ο Δάντης ανέκτησε αρκετή ψυχραιμία για να πάρει μια βαθιά ανάσα και να γυρίσει. Εκείνη τη στιγμή ο Φάουλερ μπήκε στο γραφείο και ο επιστάτης εξέφρασε την απογοήτευσή του που του είχα πετάξει στο πρόσωπό του τις φωτογραφίες που κρατούσε στο πρόσωπό του. Ο Δάντης ξεφεύγει χωρίς καν να θυμάται να χτυπήσει την πόρτα, όσο έξαλλος κι αν ήταν.
  
  Η Επιθεωρήτρια ανακουφίστηκε πολύ από δύο πράγματα: πρώτον, από το γεγονός ότι είχε την ευκαιρία να κάνει αυτό που, μαντέψατε, επρόκειτο να κάνει πολλές φορές. Και, δεύτερον, για το γεγονός ότι τα κατάφερα μόνος μου. Αν συνέβαινε μια τέτοια κατάσταση σε κάποιον που ήταν παρών σε αυτό ή βρισκόταν στο δρόμο, ο Δάντης δεν θα ξεχνούσε τον Τζεμ και τα χαστούκια του ως απάντηση. Ninun ένα άτομο ξεχνά κάτι, όπως. Υπάρχουν τρόποι να αναλύσεις την κατάσταση και να ηρεμήσεις λίγο. Miro de reojo ένας Fowler. É μείνετε ακίνητοι δίπλα στην πόρτα, κρατώντας τα μάτια σας στις φωτογραφίες που τώρα καλύπτουν το πάτωμα του γραφείου.
  
  Η Πάολα κάθισε, ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της και, χωρίς να σηκώσει το βλέμμα από το αρχείο της Καρόσκα, είπε:
  
  "Νομίζω ότι έχεις κάτι να μου πεις, άγιε πάτερ.
  
  
  
   Instituto Saint Matthew
  
  Silver Spring, Μέριλαντ
  
   Απρίλιος 1997
  
  
  
  ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ #11 ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ #3643 ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΡ. FOWLER
  
  
   D.R. FOWLER : Buenas tardes, padre Karoski.
  
   #3643 : Έλα μέσα, έλα μέσα.
  
  DR FOWLER
  
  #3643: Η στάση του ήταν καταχρηστική και του ζήτησα να βγει.
  
  FOWLER: ¿ Τι ακριβώς βρίσκετε προσβλητικό σε αυτόν;
  
  #3643: Ο πατέρας Conroy αμφισβητεί τις αμετάβλητες αλήθειες της πίστης μας.
  
   D.R. FOWLER: Póngame un ejemplo.
  
   #3643: ¡Βεβαιώνει ότι ο διάβολος είναι μια υπερεκτιμημένη έννοια! Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς αυτό το concept βυθίζει μια τρίαινα στους γλουτούς του.
  
  ΔΡ. Φάουλερ: ¿ Νομίζεις ότι είσαι εκεί για να το δεις αυτό;
  
  #3643: Ήταν ένας τρόπος να μιλήσεις.
  
  FOWLER: Πιστεύεις στην κόλαση, έτσι δεν είναι;
  
  #3643: Με όλη μου τη δύναμη.
  
  D.R. FOWLER: ¿Cree merecerselo;
  
  #3643: Είμαι στρατιώτης του Χριστού.
  
  DR FOWLER
  
  #3643: Από πότε;
  
  DR FOWLER
  
  #3643: Αν είναι καλός στρατιώτης, ναι.
  
  ΦΑΟΥΛΕΡ: Πατέρα, πρέπει να σου αφήσω ένα βιβλίο που νομίζω ότι θα σου φανεί πολύ χρήσιμο. Αυτό το έγραψα στον Άγιο Αυγουστίνο. Αυτό είναι ένα βιβλίο για την ταπεινοφροσύνη και την εσωτερική πάλη.
  
  #3643: Θα χαρώ να το διαβάσω.
  
  FOWLER: ¿ Πιστεύεις ότι θα πας στον παράδεισο όταν πεθάνεις;
  
   #3643: Ι σίγουρα .
  
   ΓΙΑΤΡΟΣ
  
  #3643:...
  
  D.R. FOWLER : Quiero plantearle una hipótesis. Ας υποθέσουμε ότι στέκεστε στις πύλες του ουρανού. Ο Θεός ζυγίζει τις καλές και τις κακές του πράξεις, και ο πιστός ισορροπεί στην ζυγαριά. Ως εκ τούτου, προτείνει να καλέσετε οποιονδήποτε για να απαλλαγείτε από αμφιβολίες. Μια βασίλισσα λαμάρια;
  
  #3643: Ι Δεν σίγουρα .
  
  D.R. FOWLER : Permítame que le sugiera unos nombres: Leopold, Jamie, Lewis, Arthur...
  
   #3643: Αυτά τα ονόματα δεν σημαίνουν τίποτα για μένα.
  
   D.R. Φάουλερ: Χάρι, Μάικλ, Τζόνι, Γκραντ...
  
  #3643: Συμπληρώστε με á .
  
  D.R. ΦΑΟΥΛΕΡ: Πωλ, Σάμι, Πάτρικ...
  
  #3643: ¡ Ι λέω σε αυτόν σκάσε !
  
  D.R. ΦΟΟΥΛΕΡ:...Ιωνάθαν, Άαρον, Σαμουήλ...
  
   #3643: ¡¡¡ ΑΡΚΕΤΑ!!!.
  
  
  (Στο βάθος ακούγεται ένας αδιάκριτος και σύντομος θόρυβος αγώνα)
  
  
  ΦΑΟΥΛΕΡ: Αυτό που σφίγγω ανάμεσα στα δάχτυλά μου, τον αντίχειρα και τον δείκτη μου, είναι το μπαστούνι σου, πάτερ Καρόσκι. Περιττό να πούμε ότι το να είσαι aún είναι επώδυνο αν δεν ηρεμήσεις. Κάνε μια χειρονομία με το αριστερό σου χέρι αν με καταλαβαίνεις. Πρόστιμο. Τώρα πες μου αν είσαι ήρεμος. Μπορούμε να περιμένουμε όσο χρειαστεί. Ήδη? Πρόστιμο. Ορίστε λίγο νερό.
  
  #3643 : Ευχαριστώ.
  
  D.R. FOWLER: Σιεντέζικα, για χάρη.
  
  #3643: Νιώθω ήδη καλύτερα. Δεν ξέρω τι μου συνέβη.
  
  ΦΑΟΥΛΕΡ Ακριβώς όπως ξέρουμε και οι δύο ότι τα παιδιά στη λίστα που σου έδωσα δεν πρέπει να μιλάνε για αυτόν ειδικά όταν έρχεται ενώπιον του Θεού, πατέρα.
  
  #3643:...
  
  Δρ. Φάουλερ: Δεν θα πεις τίποτα;
  
  #3643 : Δεν ξέρεις τίποτα για την κόλαση.
  
  D.R. FOWLER: ¿Eso piensa; Κάνετε λάθος: το είδα με τα μάτια μου. Τώρα θα κλείσω τη συσκευή εγγραφής και θα σας πω κάτι που σίγουρα θα σας ενδιαφέρει.
  
  
  
  Τα κεντρικά γραφεία της UACV
  
  Via Lamarmora, 3
  
  Πέμπτη 7 Απριλίου 2005, 08:32 π.μ.
  
  
  
  Ο Φάουλερ κοιτάζει μακριά από τις φωτογραφίες σκορπισμένες στο πάτωμα. Δεν τα σήκωσε, αλλά απλώς τα πάτησε κομψά. Η Πάολα αναρωτήθηκε αν αυτό από μόνο του σήμαινε μια απλή απάντηση στις κατηγορίες του Δάντη. Με τα χρόνια, η Πάολα υπέφερε συχνά από την αίσθηση ότι στεκόταν μπροστά σε έναν άνθρωπο που ήταν τόσο ακατανόητος όσο και μορφωμένος, τόσο εύγλωττος όσο και ευφυής. Ο ίδιος ο Φάουλερ ήταν ένα αμφιλεγόμενο πλάσμα και ένα ανεξήγητο ιερογλυφικό. Αλλά εκείνη τη φορά, αυτό το συναίσθημα συνοδευόταν από το πνιχτό μουγκρητό της Λέρας, που έτρεμε στα χείλη της.
  
  Ο ιερέας κάθεται απέναντι από την Πάολα, με τον φθαρμένο μαύρο χαρτοφύλακά του στην άκρη. Στο αριστερό του χέρι κρατούσε μια χάρτινη σακούλα που περιείχε τρεις καφετιέρες. Πρότεινα ένα από αυτά στον Dicanti.
  
  -Καπουτσίνο?
  
  - Μισώ τον καπουτσίνο. Μου θυμίζει τον μύθο για τον σκύλο που είχα", είπε η Πάολα. Αλλά και πάλι θα το πάρω.
  
  Ο Φάουλερ έμεινε σιωπηλός για μερικά λεπτά. Τελικά, η Πάολα επέτρεψε στον εαυτό της να προσποιηθεί ότι διάβασε το αρχείο της Καρόσκα και αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον ιερέα. Θυμήσου.
  
  -Και λοιπόν? Δεν είναι...?
  
  Και μένει στεγνός. Δεν έχω κοιτάξει το πρόσωπό του από τότε που ο Φάουλερ μπήκε στο γραφείο του. Αλλά κάνοντας αυτό, ανακάλυψα ότι ήμουν χιλιάδες μέτρα μακριά από όλους. Χέρια έφεραν τον καφέ στο στόμα τους διστακτικά, διστακτικά. Υπήρχαν μικρές σταγόνες ιδρώτα στο φαλακρό κεφάλι του ιερέα, παρά το γεγονός ότι ήταν δροσερό. Και τα πράσινα μάτια του διακήρυξαν ότι ήταν καθήκον του να δει ανεξίτηλες φρίκη και ότι θα επέστρεφε για να τις δει.
  
  Η Πάολα δεν είπε τίποτα, συνειδητοποιώντας ότι η φαινομενική κομψότητα με την οποία ο Φάουλερ περπατούσε στις φωτογραφίες ήταν μόνο ένα μέτωπο. Έσπερο. Ο ιερέας χρειάστηκε λίγα λεπτά για να συνέλθει, και όταν το έκανε, η φωνή του ακούστηκε απόμακρη και πνιχτή.
  
  -Είναι δύσκολο. Νομίζεις ότι το έχεις ξεπεράσει, αλλά μετά ξαναεμφανίζεται σαν φελλός που μάταια προσπαθείς να βάλεις στη μπαγιέρα. Ρέει προς τα κάτω, επιπλέει στην επιφάνεια. Και όλη την ώρα τον ξανασυναντάς...
  
  "Το να μιλάς θα σε βοηθήσει, πατέρα.
  
  "Μπορείς να με εμπιστευτείς, Dottora... δεν είναι έτσι". Δεν το έκανε ποτέ αυτό. Δεν λύνονται όλα τα προβλήματα μιλώντας.
  
  - Περίεργη έκφραση για έναν ιερέα. Μεγέθυνση για το λογότυπο psicó. Κατάλληλο όμως για πράκτορα της CIA εκπαιδευμένο να σκοτώνει.
  
  Ο Φάουλερ κατέπνιξε μια θλιβερή γκριμάτσα.
  
  "Δεν είχα εκπαιδευτεί να σκοτώνω όπως οποιοσδήποτε άλλος στρατιώτης. Έχω εκπαιδευτεί σε τεχνικές αντικατασκοπείας. Ο Θεός μου έδωσε το δώρο της αλάνθαστης καθοδήγησης, είναι αλήθεια, αλλά δεν ζητώ αυτό το δώρο. Και, αναμένοντας την ερώτησή σας, δεν έχω σκοτώσει κανέναν από το 1972. Σκότωσε 11 στρατιώτες Βιετκόνγκ, τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζω. Αλλά όλοι αυτοί οι θάνατοι ήταν στη μάχη.
  
  Ήσουν αυτός που προσφέρθηκες εθελοντής.
  
  "Dottora, πριν με κρίνεις, επιτρέψτε μου να σας πω την ιστορία μου. Δεν έχω πει ποτέ σε κανέναν τι πρόκειται να σας πω, γι' αυτό παρακαλώ αποδεχτείτε τα λόγια μου. Δεν είναι σαν να με εμπιστεύεται ή να με εμπιστεύεται, γιατί αυτό είναι πάρα πολύ να ζητήσω. Απλώς πάρτε τα λόγια μου.
  
  Η Πάολα έγνεψε αργά.
  
  "Πιστεύω ότι όλες αυτές οι πληροφορίες θα γνωστοποιηθούν στον Έφορο. Εάν αυτός είναι ο φάκελος Sant'Uffizio, θα είχατε μια πολύ πρόχειρη ιδέα για το αρχείο μου. Δήλωσα ως εθελοντής το 1971 λόγω ορισμένων... διαφωνιών με τον πατέρα μου. Δεν θέλω να του πω μια ιστορία τρόμου για το τι σημαίνει πόλεμος για μένα, γιατί οι λέξεις δεν μπορούν να το περιγράψουν. Έχετε χρησιμοποιήσει το "Apocalipsis Now", dottora;
  
  - Ναι, για πολύ καιρό. Με εξέπληξε η αγένειά του.
  
  -Pá lida φάρσα. Αυτό είναι. Σκιά στον τοίχο σε σύγκριση με αυτό που σημαίνει. Έχω δει αρκετό πόνο και σκληρότητα για να γεμίσω πολλές ζωές. También allí apareció ante mi la vocación. Δεν ήταν στα χαρακώματα μέσα στη νύχτα όταν τα εχθρικά πυρά έπεσαν στον οίδο. Δεν κοίταξε τα πρόσωπα παιδιών από δέκα έως είκοσι χρονών που φορούσαν περιδέραια από ανθρώπινα αυτιά. Ήταν ένα ήσυχο βράδυ στο πίσω μέρος, δίπλα στο παρεκκλήσι του συντάγματος μου. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι έπρεπε να αφιερώσω τη ζωή μου στον Θεό και στα πλάσματά Του. Και έτσι έκανα.
  
  -Και η CIA;
  
  "Μην προλαβαίνεις... Δεν ήθελα να επιστρέψω στην Αμερική. Όλοι ακολουθούν τους γονείς μου. Γιατί πήγα όσο πιο μακριά μπορούσα στην άκρη του χαλύβδινου σωλήνα. Όλοι μαθαίνουν πολλά πράγματα, αλλά μερικά από αυτά δεν χωράνε στο κεφάλι τους. Έχετε 34 χρόνια. Για να καταλάβω τι σήμαινε ο κομμουνισμός για έναν άνθρωπο που ζούσε στη Γερμανία τη δεκαετία του '70, έπρεπε να το ζήσω. Αναπνέουμε την απειλή του πυρηνικού πολέμου κάθε μέρα. Το μίσος μεταξύ των συμπατριωτών μου ήταν θρησκεία. Καθένας από εμάς φαίνεται να βρίσκεται κοντά σε κάποιον, εκείνους ή εμάς, πηδώντας πάνω από το Τείχος. Και τότε όλα θα τελειώσουν, σας διαβεβαιώνω. Πριν ή αφού κάποιος κάνει κλικ στο κουμπί bot, κάποιος κάνει κλικ σε αυτό.
  
  Ο Φάουλερ σταμάτησε για λίγο για να πιει μια γουλιά καφέ. Η Πάολα άναψε ένα από τα τσιγάρα του Ποντιέρο. Ο Φάουλερ άπλωσε το χέρι του για το πακέτο, αλλά η Πάολα κούνησε το κεφάλι της.
  
  "Αυτοί είναι οι φίλοι μου, πατέρα. Πρέπει να τα καπνίσω μόνος μου.
  
  - Α, μην ανησυχείς. Δεν προσποιούμαι ότι θα τον πιάσω. Αναρωτιόμουν γιατί επέστρεψες ξαφνικά.
  
  "Πατέρα, αν δεν σε πειράζει, θα προτιμούσα να συνεχίσεις. Δεν θέλω να μιλήσω για αυτό.
  
  Ο ιερέας ένιωσε μεγάλη θλίψη στα λόγια του και συνέχισε την ιστορία του.
  
  "Φυσικά... Θα ήθελα να μείνω συνδεδεμένος με τη στρατιωτική ζωή. Λατρεύω τη συντροφικότητα, την πειθαρχία και το νόημα της ευνουχισμένης ζωής. Αν το σκεφτείς, δεν διαφέρει πολύ από την έννοια της ιεροσύνης: είναι να δώσεις τη ζωή σου για άλλους ανθρώπους. Τα γεγονότα από μόνα τους δεν είναι άσχημα, μόνο οι πόλεμοι είναι κακοί. Ζητώ να με διορίσουν ως ιερέα σε μια αμερικανική βάση, και επειδή είμαι ιερέας της επισκοπής, ο επίσκοπός μου είναι ο Sedio.
  
  - Τι σημαίνει επισκοπής, πατέρας;
  
  "Είμαι είτε λιγότερο είτε λιγότερο, είμαι ελεύθερος παράγοντας. Δεν υπακούω στην εκκλησία. Αν θέλω, μπορώ να ζητήσω από τον επίσκοπό μου να με διορίσει σε ένα τμήμα. Αν όμως το κρίνω σκόπιμο, μπορώ να ξεκινήσω το ποιμαντικό μου έργο όπου θεωρώ σκόπιμο, πάντα με την ευλογία του επισκόπου, εννοούμενη ως επίσημη συναίνεση.
  
  -Καταλαβαίνω.
  
  "Όλοι στη βάση, ζούσα με αρκετούς υπαλλήλους της Υπηρεσίας που εκτελούσαν ένα ειδικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα αντικατασκοπείας για στρατιωτικό προσωπικό ενεργού υπηρεσίας εκτός της CIA. Με κάλεσαν να τους συμμετάσχω, τέσσερις ώρες την ημέρα, πέντε φορές την εβδομάδα, δύο φορές την εβδομάδα. Δεν ήταν ασυμβίβαστο με τα ποιμαντικά μου καθήκοντα αν με αποσπούσαν την προσοχή για ώρες από τη Σου. Asi que δεχτεί. Και όπως αποδείχτηκε, ήμουν καλός μαθητής. Ένα βράδυ, μετά το τέλος του μαθήματος, ένας από τους εκπαιδευτές με πλησίασε και μου ζήτησε να συμμετάσχω στο kñía. Το πρακτορείο καλείται μέσω εσωτερικών καναλιών. Του είπα ότι είμαι ιερέας και ότι είναι αδύνατο να είμαι παπάς. Υπάρχει πολλή δουλειά μπροστά σας με εκατοντάδες jóvenes católicos στη βάση. Οι ανώτεροί του αφιέρωσαν πολλές ώρες στο ενσενάρλ του μίσους για τους κομμουνιστές. Έχω αφιερώσει μια ώρα την εβδομάδα για να σας υπενθυμίσω ότι είμαστε όλοι παιδιά του Θεού.
  
  - Χαμένη μάχη.
  
  -Σχεδόν πάντα. Αλλά το ιερατείο, dottora, είναι μια καριέρα στο βάθος.
  
  - Νομίζω ότι σου είπα αυτά τα λόγια σε μια από τις συνεντεύξεις σου με τον Καρόσκι.
  
  - Είναι δυνατό. Περιοριζόμαστε στο να σκοράρουμε μικρούς βαθμούς. Μικρές νίκες. Κατά καιρούς είναι δυνατόν να πετύχεις κάτι σπουδαίο, αλλά οι περιπτώσεις είναι μετρημένες. Σπέρνουμε μικρούς σπόρους με την ελπίδα ότι κάποιοι από τους σπόρους θα καρποφορήσουν. Συχνά δεν είστε εσείς που καρπώνετε τις ανταμοιβές, και αυτό είναι αποθαρρυντικό.
  
  "Πρέπει να χαλάσει, φυσικά, πατέρα.
  
  Μια μέρα ο βασιλιάς περπατούσε στο δάσος και είδε έναν φτωχό γέρο να τριγυρίζει σε ένα χαντάκι. Πήγε κοντά του και είδε ότι φύτευε καρυδιές. Τον ρώτησα γιατί το έκανε αυτό, και ο γέρος απάντησε: ". Ο βασιλιάς του είπε: "Γέροντα, μη λυγίζεις την καμπούρα σου σε αυτό το λάκκο. Δεν βλέπετε ότι όταν μεγαλώσει το καρύδι, δεν θα ζήσετε για να μαζέψετε τον καρπό του; Και ο γέρος του απάντησα: "Αν οι πρόγονοί μου σκέφτονταν όπως εσείς, μεγαλειότατε, δεν θα είχα δοκιμάσει ποτέ καρύδια".
  
  Η Πάολα χαμογέλασε, εντυπωσιασμένη από την απόλυτη αλήθεια αυτών των λέξεων.
  
   -¿Sabe qué nos enseña esa anécdota, dottora ; -continuo Fowler-. Ότι μπορείς πάντα να προχωράς με τη θέληση, την αγάπη του Θεού και μια μικρή ώθηση από τον Johnny Walker.
  
  Η Πάολα αναβοσβήνει ελαφρά. Δεν μπορούσε να φανταστεί έναν δίκαιο και ευγενικό ιερέα με ένα μπουκάλι ουίσκι, αλλά ήταν φανερό ότι ήταν πολύ μόνος σε όλη του τη ζωή.
  
  "Όταν ο εκπαιδευτής μου είπε ότι όσοι ήρθαν από τη βάση θα μπορούσαν να βοηθηθούν από έναν άλλο ιερέα, αλλά οι χιλιάδες από αυτούς που ήρθαν για το ατσάλινο τηλέφωνο δεν μπορούσαν να βοηθηθούν, καταλαβαίνω, σας αφήνω να έχετε ένα σημαντικό μέρος του μυαλού σας. Χιλιάδες Χριστιανοί μαραζώνουν υπό τον κομμουνισμό, προσεύχονται στην τουαλέτα και ακούν τη λειτουργία στο μοναστήρι. Θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τόσο του Πάπα μου όσο και της Εκκλησίας μου σε εκείνα τα σημεία όπου συμπίπτουν. Για να είμαι ειλικρινής, τότε νόμιζα ότι υπήρχαν πολλές συμπτώσεις.
  
  - Και τι πιστεύεις τώρα; Γιατί επέστρεψε στην ενεργό δράση.
  
  -Θα απαντήσω στην ερώτησή σου αμέσως. Μου πρότειναν να γίνω ελεύθερος πράκτορας, συμφωνώντας σε εκείνες τις αποστολές που θεωρούσα δίκαιες. Ταξιδεύω σε πολλά μέρη. Για κάποιους ήμουν ιερέας. Άλλοι ως κανονικός πολίτης. Κάποτε έβαλα τη ζωή μου σε κίνδυνο, αν και σχεδόν πάντα άξιζε τον κόπο. Βοήθησα ανθρώπους που με είχαν ανάγκη. Μερικές φορές αυτή η βοήθεια είχε τη μορφή μιας έγκαιρης ειδοποίησης, ενός φακέλου, μιας επιστολής. Σε άλλες περιπτώσεις, ήταν απαραίτητο να οργανωθεί ένα δίκτυο πληροφοριών. Ή βγάλτε ένα άτομο από μια δύσκολη θέση. Έμαθα γλώσσες και ένιωσα αρκετά καλά για να επιστρέψω στην Αμερική. Μέχρι που συνέβη στην Ονδούρα...
  
  - Πατέρα, περίμενε. Έχασε ένα σημαντικό κομμάτι. Κηδεία των γονιών του.
  
  Ο Φάουλερ έκανε μια χειρονομία αηδίας.
  
  - Δεν πρόκειται να φύγω. Απλώς στερεώστε το νόμιμο περιθώριο που θα κρέμεται.
  
  "Πάτερ Φάουλερ, με εκπλήσσεις. Τα ογδόντα εκατομμύρια δολάρια δεν είναι το νόμιμο όριο.
  
  "Ουάου, πώς το ξέρεις κι εσύ αυτό. Λοιπον ναι. Άσε τα χρήματα. Αλλά δεν το χαρίζω, όπως πολλοί πιστεύουν. Σκόπευα να είναι ένα μη κερδοσκοπικό, μη κερδοσκοπικό ίδρυμα που συμμετέχει ενεργά σε διάφορους τομείς κοινωνικής δραστηριότητας τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και εκτός αυτών. Πήρε το όνομά του από τον Χάουαρντ Άισνερ, το παρεκκλήσι που με ενέπνευσε στο Βιετνάμ.
  
   - Χρησιμοποιήθηκε το Ίδρυμα Eisner; Η Πάολα ξαφνιάστηκε . _ Ουάου, είναι μεγάλος τότε.
  
  "Δεν την πιστεύω. Του έδωσα ώθηση και επένδυσα σε αυτό οικονομικά. Στην πραγματικότητα δημιουργήθηκε από τους δικηγόρους των γονιών μου. Παρά τη θέλησή του, οφείλω ναδίρ.
  
  "Εντάξει, πατέρα, πες μου για την Ονδούρα. Και έχετε όσο χρόνο χρειάζεστε.
  
  Ο ιερέας κοίταξε με περιέργεια τον Ντικάντι. Η στάση του απέναντι στη ζωή άλλαξε ξαφνικά, με έναν λεπτό αλλά σημαντικό τρόπο. Τώρα ήταν έτοιμη να τον πιστέψει. Αναρωτιέται τι θα μπορούσε να του προκαλέσει αυτή την αλλαγή.
  
  "Δεν θέλω να σε κουράσω με λεπτομέρειες, φίλε. Η ιστορία του Αβοκάντο σας δίνει τη δυνατότητα να γεμίσετε ένα ολόκληρο βιβλίο, αλλά κατεβείτε στα βασικά. Ο σκοπός της CIA ήταν να προωθήσει την επανάσταση. Στόχος μου είναι να βοηθήσω τις γάτες που υποφέρουν από την καταπίεση της κυβέρνησης των Σαντινίστας. Σχηματίστε και μπείτε ένα απόσπασμα εθελοντών, το οποίο πρέπει να ξεκινήσει έναν ανταρτοπόλεμο για να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση. Οι στρατιώτες στρατολογήθηκαν από τους φτωχούς της Νικαράγουας. Τα όπλα πωλήθηκαν από έναν πρώην σύμμαχο της κυβέρνησης, λίγοι γνώριζαν την ύπαρξή τους: τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Και η διοίκηση του Contra πηγαίνει σε έναν δάσκαλο γυμνασίου που ονομάζεται Μπέρνι Σαλαζάρ, ένας φανατικός σαν τον σπαθί Amos despu. Κατά τους μήνες της εκπαίδευσης, συνοδεύω τον ñé Salazar πέρα από τα σύνορα σε όλο και πιο περιπετειώδεις επιδρομές. Βοήθησα στην έκδοση αφοσιωμένων θρησκευόμενων ανθρώπων, αλλά οι διαφωνίες μου με τον Σαλαζάρ έγιναν όλο και πιο σοβαρές. Άρχισα να βλέπω κομμουνιστές παντού. Κάτω από κάθε πέτρα ζει ένας κομμουνιστής, según él.
  
  "Το παλιό εγχειρίδιο για τους ψυχιάτρους λέει ότι η οξεία παράνοια αναπτύσσεται πολύ γρήγορα σε φανατικούς τοξικομανείς.
  
  -Αυτή η υπόθεση επιβεβαιώνει την άψογη του βιβλίου σου, Dicanti. Είχα ένα ατύχημα για το οποίο δεν ήξερα μέχρι που έμαθα ότι ήταν σκόπιμα. Έσπασα το πόδι μου και δεν μπορούσα να πάω σε περιοδείες. Και οι παρτιζάνοι άρχισαν να επιστρέφουν αργά κάθε φορά. Κοιμήθηκαν όχι σε στρατώνες του στρατοπέδου, αλλά σε ξέφωτα στη ζούγκλα, σε σκηνές. Το βράδυ οργάνωσαν δήθεν εμπρησμό, ο οποίος, όπως αποδείχθηκε αργότερα, συνοδεύτηκε από εκτελέσεις και εκτελέσεις.#237;sims. Ήμουν κλινήρης, αλλά τη νύχτα που ο Σαλαζάρ συνέλαβε τις καλόγριες και τις κατηγόρησε για κομμουνισμό, κάποιος με προειδοποίησε. Ήταν καλό παιδί, όπως και πολλοί από αυτούς που ήταν με τον Σαλαζάρ, αν και τον φοβόμουν λίγο λιγότερο από τους άλλους. Αν και λίγο λιγότερο, γιατί μου το είπες κάτω από το μυστικό της εξομολόγησης. Να ξέρετε ότι αυτό δεν θα το αποκαλύψω σε κανέναν, αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω τις καλόγριες. Κάναμε τα δυνατά μας...
  
  Το πρόσωπο του Φάουλερ ήταν θανάσιμα χλωμό. Ο χρόνος που χρειαζόταν για την κατάποση του σάλιου διεκόπη. Δεν κοίταζε την Πάολα, αλλά την τελεία στο παράθυρο.
  
  "...αλλά δεν ήταν αρκετό. Σήμερα, τόσο ο Σαλαζάρ όσο και ο Ελ Τσίκο είναι νεκροί και όλοι γνωρίζουν ότι οι αντάρτες έκλεψαν το ελικόπτερο και έριξαν τις καλόγριες σε ένα από τα χωριά των Σαντινίστας. Αυτό μου πήρε τρία ταξίδια.
  
  - Γιατί το έκανε;
  
  Το μήνυμα άφησε λίγα περιθώρια για λάθη. Θα σκοτώσουμε όποιον υποπτευόμαστε ότι έχει σχέσεις με τους Σαντινίστας. Όποιος κι αν είναι αυτός.
  
  Η Πάολα έμεινε σιωπηλή για μερικές στιγμές, λαμβάνοντας υπόψη αυτά που είχε ακούσει.
  
  "Και κατηγορείς τον εαυτό σου, έτσι δεν είναι, πατέρα;"
  
  - Να είσαι διαφορετικός αν δεν το κάνεις. Δεν μπορώ να σώσω αυτές τις γυναίκες. Και μην νοιάζεστε για εκείνους τους τύπους που κατέληξαν να σκοτώνουν τους δικούς τους ανθρώπους. Θα σέρνομαι σε οτιδήποτε σχετίζεται με το καλό, αλλά δεν ήταν αυτό που είχα. Ήμουν απλώς μια μικρή φιγούρα στο πλήρωμα του εργοστασίου τεράτων. Ο μπαμπάς μου το έχει συνηθίσει τόσο πολύ που δεν εκπλήσσεται πια όταν κάποιος από αυτούς που έχουμε διδάξει, βοηθήσει και προστατεύσει στρέφεται εναντίον μας.
  
  Παρόλο που το φως του ήλιου άρχισε να τον χτυπά στο πρόσωπο, ο Φάουλερ δεν ανοιγόκλεισε. Περιορίστηκε να στραβώσει τα μάτια του μέχρι που έγιναν δύο λεπτά πράσινα φύλλα και συνέχισε να κοιτάζει πάνω από τις στέγες.
  
  "Όταν είδα για πρώτη φορά φωτογραφίες από ομαδικούς τάφους", συνέχισε ο ιερέας, "θυμήθηκα πυρά με πολυβόλα σε μια τροπική νύχτα. "Τακτικές βολής" Είμαι συνηθισμένος σε αυτόν τον θόρυβο. Τόσο που ένα βράδυ, μισοκοιμισμένος, άκουσα πολλές κραυγές πόνου ανάμεσα σε πυροβολισμούς και δεν του έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Ο Σουνίλι θα με νικήσει. Το επόμενο βράδυ είπα στον εαυτό μου ότι ήταν αποκύημα της φαντασίας μου. Αν εκείνη την ώρα είχα μιλήσει με τον διοικητή του στρατοπέδου και ο Ράμος είχε μελετήσει εμένα και τον Σαλαζάρ από κοντά, θα είχα σώσει πολλές ζωές. Γι' αυτό είμαι υπεύθυνος για όλους αυτούς τους θανάτους, γι' αυτό έφυγα από τη CIA και γι' αυτό κλήθηκα να καταθέσω από το Ιερό Γραφείο.
  
  "Πατέρα... Δεν πιστεύω πλέον στον Θεό. Τώρα ξέρω ότι όταν πεθαίνουμε, όλα έχουν τελειώσει. Νομίζω ότι όλοι επιστρέφουμε στη γη μετά από ένα σύντομο ταξίδι μέσα από τα σπλάχνα ενός σκουληκιού. Αν όμως χρειάζεσαι πραγματικά την απόλυτη ελευθερία, σου την προσφέρω. Έσωσες τους ιερείς που μπορούσες πριν σε στήσουν.
  
  Ο Φάουλερ επέτρεψε στον εαυτό του ένα μισό χαμόγελο.
  
  -Ευχαριστώ, κουμπάρα. Δεν ξέρει πόσο σημαντικά είναι τα λόγια της για μένα, αν και λυπάται για τα βαθιά δάκρυα που κρύβονται πίσω από μια τόσο σκληρή δήλωση στα αρχαία λατινικά.
  
  "Αλλά η θεία δεν μου είπε τι προκάλεσε την επιστροφή του.
  
  - Είναι πολύ απλό. Ρώτησα έναν φίλο για αυτό. Και δεν απογοήτευσα ποτέ τους φίλους μου.
  
  -Επειδή είσαι εσύ τώρα... εσπία από τον Θεό.
  
  Φάουλερ Σόνριο.
  
  "Θα μπορούσα να τον ονομάσω άσο, υποθέτω.
  
  Η Δικάντι σηκώθηκε και προχώρησε μέχρι το κοντινότερο ράφι.
  
  "Πατέρα, αυτό είναι αντίθετο με τις αρχές μου, αλλά όπως και η μητέρα μου, αυτή είναι μια μοναδική εμπειρία.
  
  Πήρα ένα χοντρό ιατροδικαστικό βιβλίο και το έδωσα στον Φάουλερ. É holy abrio. Τα μπουκάλια τζιν αδειάστηκαν σε τρία κενά στο χαρτί, βολικά γεμάτα με ένα έμμεσο μπουκάλι Dewar και δύο μικρά ποτήρια.
  
  - Είναι μόνο εννιά το πρωί,
  
  -Θα τιμήσεις ή θα περιμένεις να σκοτεινιάσει, πατέρα; Είμαι περήφανος που πίνω με τον άνθρωπο που δημιούργησε το Ίδρυμα Eisner. Παρεμπιπτόντως, πατέρα, γιατί αυτό το ταμείο μου δίνει υποτροφία για σπουδές στην Quantico.
  
  Τότε ήταν η σειρά του Φάουλερ να εκπλαγεί, αν και δεν είπε τίποτα. Ρίξτε μου δύο ίσες σφηνιές ουίσκι και ρίξτε μου ένα ποτήρι από αυτό.
  
  -Για ποιον πίνουμε;
  
  Για αυτούς που έφυγαν.
  
  Για αυτούς που έφυγαν δηλαδή.
  
  Και στράγγισαν και οι δύο τα ποτήρια τους με μια γουλιά. Το γλειφιτζούρι είχε κολλήσει στο λαιμό της και για την Πάολα, που δεν έπινε ποτέ, ήταν σαν να καταπίνει γαρύφαλλα εμποτισμένα με αμμωνία. Ήξερε ότι θα είχε καούρες όλη μέρα, αλλά ένιωθε περήφανη που είχε σηκώσει το ποτήρι της με αυτόν τον άντρα. Απλά ορισμένα πράγματα πρέπει να γίνουν.
  
  "Τώρα θα πρέπει να ανησυχούμε για την επιστροφή του προϊσταμένου στην ομάδα. Όπως καταλαβαίνετε διαισθητικά, οφείλετε αυτό το απροσδόκητο δώρο στον Δάντη", είπε η Πάολα απλώνοντας τις φωτογραφίες. Αναρωτιέμαι γιατί το έκανε; Έχει κάποια δυσαρέσκεια απέναντί σου;
  
  Fowler rompio a reír. Το γέλιο του ξάφνιασε την Πάολα, η οποία δεν είχε ακούσει ποτέ έναν τόσο χαρούμενο ήχο που θα ακουγόταν τόσο σπαρακτικό και λυπημένο στη σκηνή.
  
  Μη μου πείτε ότι δεν το προσέξατε.
  
  "Συγγνώμη πατέρα, αλλά δεν σε καταλαβαίνω.
  
  - Dottora, επειδή είστε το είδος του ατόμου που είναι τόσο καλά έμπειρο στην εφαρμογή της μηχανικής αντίστροφα στις ανθρώπινες ενέργειες, επιδεικνύετε μια ριζική έλλειψη κρίσης σε αυτό το σημείο. Είναι προφανές ότι ο Δάντης έχει ρομαντικό ενδιαφέρον για σένα. Και για κάποιο παράλογο λόγο, νομίζει ότι τον συναγωνίζομαι.
  
  Η Πάολα στάθηκε πέτρινη, με το στόμα ανοιχτό. Παρατήρησε μια ύποπτη ζέστη να ανεβαίνει στα μάγουλά του, και δεν ήταν από το ουίσκι. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που ο άντρας την έκανε να κοκκινίσει. Δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι τον έκανα να νιώθει έτσι, αλλά ήθελα να το νιώθει πιο συχνά, με τον ίδιο τρόπο που ένα estómagico débil παιδί επιμένει να καβαλήσει ξανά ένα άλογο. στο ρωσικό βουνό.
  
  Αυτή τη στιγμή, είναι το τηλέφωνο, ένα προνοητικό μέσο για τη διάσωση μιας άβολης κατάστασης. Dicanti διαγωνισμός αμέσως. Τα μάτια του φωτίστηκαν από ενθουσιασμό.
  
  -Κατεβαίνω τώρα.
  
  Fowler la miro intrigado.
  
  "Γρήγορα, πατέρα. Μεταξύ των φωτογραφιών που τραβήχτηκαν από το UACV στον τόπο του εγκλήματος στη Ρομπάιρα είναι μια που δείχνει τον αδερφό του Φραντσέσκο. Μπορεί να έχουμε κάτι.
  
  
  
  Τα κεντρικά γραφεία της UACV
  
  Via Lamarmora, 3
  
  Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 στις 09:15.
  
  
  
  Η εικόνα στην οθόνη έγινε θολή. Ο φωτογράφος του Habí δείχνει μια γενική άποψη από το εσωτερικό του παρεκκλησίου και στο βάθος είναι ο Karoski ως αδελφός Francesco. Ο υπολογιστής μεγέθυνε αυτή την περιοχή της εικόνας κατά 1600 τοις εκατό και το αποτέλεσμα δεν ήταν πολύ καλό.
  
  "Όχι ότι φαίνεται κακό", είπε ο Φάουλερ.
  
  "Ηρέμησε, πατέρα", είπε ο Μπόι, μπαίνοντας στο δωμάτιο με ένα σωρό χαρτιά στα χέρια του. Ο Άγγελος είναι ο ιατροδικαστής μας γλύπτης. Είναι ειδικός στη βελτιστοποίηση γονιδίων και είμαι σίγουρος ότι μπορεί να μας δώσει μια διαφορετική οπτική, έτσι δεν είναι, Άγγελο;
  
  Ο Angelo Biffi, ένας από τους ηγέτες του UACV, σπάνια σηκωνόταν από τον υπολογιστή του. Ο Λουκ φορούσε χοντρά γυαλιά, λιπαρά μαλλιά και έμοιαζε να είναι γύρω στα τριάντα του. Έμενε σε ένα μεγάλο αλλά αμυδρά φωτισμένο γραφείο, μοσχοβολούσε πίτσα, φτηνή κολόνια και καμένα σερβίτσια. Μια ντουζίνα οθόνες τελευταίας γενιάς χρησιμοποιούνται αντί για windows. Κοιτάζοντας τριγύρω, ο Φάουλερ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μάλλον θα προτιμούσαν να κοιμούνται με τους υπολογιστές τους παρά να πάνε σπίτι. Ο Angelo έμοιαζε σαν να ήταν βιβλιοφάγος σε όλη του τη ζωή, αλλά τα χαρακτηριστικά του ήταν γλυκά και είχε πάντα ένα πολύ γλυκό χαμόγελο.
  
  "Βλέπε, πατέρα, εμείς, δηλαδή το τμήμα, δηλαδή εγώ...
  
  "Μην πνίγεσαι, Άγγελο. Πιες τον καφέ, είπε ο Αλάργκ, αυτόν που έφερε ο Φάουλερ για τον Δάντη.
  
  -Ευχαριστώ, κουμπάρα. ¡Γεια, είναι παγωτό!
  
  Μην παραπονιέστε, θα κάνει ζέστη σύντομα. Πράγματι, όταν μεγαλώσεις, πες: "Είναι ζεστός Απρίλιος τώρα, αλλά όχι τόσο ζεστός όσο όταν πέθανε ο πατέρας της Wojtyla". Το βλέπω ήδη.
  
  Ο Φάουλερ κοίταξε έκπληκτος τον Ντικάντι, ο οποίος έβαλε ένα καθησυχαστικό χέρι στον ώμο του Άντζελο. Η Επιθεωρήτρια προσπάθησε να κάνει ένα αστείο, παρά την καταιγίδα που ήξερε ότι μαινόταν μέσα της. Δεν κοιμόμουν σχεδόν, είχα μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου, σαν ρακούν, και το πρόσωπό του ήταν μπερδεμένο, επώδυνο, γεμάτο οργή. Δεν χρειάζεται να είσαι ψυχολόγος ή ιερέας για να το δεις αυτό. Και παρ' όλα αυτά, προσπάθησε να βοηθήσει αυτό το αγόρι να νιώσει ασφαλές με εκείνον τον άγνωστο ιερέα που τον τρόμαξε λίγο. Αυτή τη στιγμή την αγαπώ, οπότε παρόλο που είμαι απόμακρος, της ζητώ να σκεφτεί. Δεν ξέχασε το vergüenze που τον είχαν κάνει οι habí να περάσει πριν από ένα λεπτό στο δικό του γραφείο.
  
   -Explícale tu método al padre Fowler -pidió Paola-. Είμαι σίγουρος ότι θα το βρείτε ενδιαφέρον.
  
  Το αγόρι είναι ενθουσιασμένο με αυτό.
  
  -Προσοχή στην οθόνη. Έχουμε, έχω, καλά, έχω αναπτύξει ειδικό λογισμικό για παρεμβολή γονιδίων. Όπως γνωρίζετε, κάθε εικόνα αποτελείται από έγχρωμες κουκκίδες που ονομάζονται pixel. Εάν μια κανονική εικόνα, για παράδειγμα, είναι 2500 x 1750 pixel, αλλά θέλουμε να βρίσκεται σε μια μικρή γωνία της φωτογραφίας, έχουμε μερικές μικρές σταγόνες χρώματος στο τέλος μικρής αξίας. Με τη μεγέθυνση, καταλήγετε σε μια θολή εικόνα που κοιτάτε. Βλέπετε κανονικά, όταν ένα κανονικό πρόγραμμα προσπαθεί να μεγεθύνει μια εικόνα, το κάνει με mébikúbik, δηλαδή λαμβάνοντας υπόψη το χρώμα των οκτώ pix δίπλα σε αυτό που προσπαθεί να πολλαπλασιάσει. Έτσι στο τέλος έχουμε το ίδιο μικρό σημείο, αλλά ένα μεγάλο. Αλλά με το πρόγραμμά μου...
  
  Η Πάολα κοίταξε τον Φάουλερ, που έγερνε με ενδιαφέρον πάνω από την οθόνη. Ο ιερέας προσπάθησε να προσέξει την εξήγηση του Άγγελου, παρά τον πόνο που είχε βιώσει μόλις πριν από λίγα λεπτά. Η περισυλλογή των φωτογραφιών που τραβήχτηκαν εκεί ήταν μια πολύ δύσκολη δοκιμασία, που τον άγγιξε πολύ. Δεν χρειάζεται να είσαι ψυχίατρος ή ιατροδικαστής για να το καταλάβεις αυτό. Και, ό,τι κι αν γινόταν, έκανε ό,τι μπορούσε για να ευχαριστήσει τον άντρα που δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά στη ζωή της. Εκείνη την εποχή τον αγάπησα γι' αυτό, αν και παρά τη θέλησή του, ρωτάω τις σκέψεις του μυαλού του. Δεν ξέχασε την vergüenza που μόλις είχε περάσει στο γραφείο του.
  
  -...και βλέποντας τα μεταβλητά σημεία φωτός, μπαίνεις σε ένα τρισδιάστατο πρόγραμμα πληροφοριών που μπορείς να δεις. Βασίζεται σε έναν σύνθετο λογάριθμο που χρειάζεται αρκετές ώρες για να αποδοθεί.
  
  "Διάολε, Άγγελο, γι' αυτό μας έκανες να κατέβουμε;"
  
  "Αυτό πρέπει να δεις...
  
  "Είναι εντάξει, Άγγελο. Dottora, υποπτεύομαι ότι αυτό το έξυπνο αγόρι θέλει να μας πει ότι το πρόγραμμα τρέχει εδώ και αρκετές ώρες και πρόκειται να μας δώσει ένα αποτέλεσμα.
  
  "Ακριβώς, πατέρα. Στην πραγματικότητα, βγαίνει λόγω αυτού του εκτυπωτή.
  
  Το βουητό του εκτυπωτή ενώ ήμουν κοντά στο Dicanti είχε ως αποτέλεσμα έναν τόμο που δείχνει κάπως γερασμένα χαρακτηριστικά και μερικά σκιασμένα μάτια, αλλά είναι πολύ πιο εστιασμένος από την αρχική εικόνα.
  
  "Υπέροχη δουλειά, Άγγελο. Δεν είναι ότι είναι άχρηστο για αναγνώριση, αλλά είναι μια αφετηρία. Κοίτα, πατέρα.
  
  Ο ιερέας μελέτησε προσεκτικά τα χαρακτηριστικά του προσώπου στη φωτογραφία. Το αγόρι, ο Ντικάντι και ο Άντζελο τον κοίταξαν με προσμονή.
  
  - Ορκιστείτε ότι είναι ελ. Αλλά είναι δύσκολο χωρίς να δεις τα μάτια του. Το σχήμα των κόγχων των ματιών και κάτι απροσδιόριστο μου λέει ότι είναι él. Αλλά αν τον είχα συναντήσει στο δρόμο, δεν θα τον είχα κοιτάξει δεύτερη φορά.
  
  - Ώστε αυτό είναι ένα νέο αδιέξοδο σοκάκι;
  
  "Όχι απαραίτητα", είπε ο Άντζελο. Έχω ένα πρόγραμμα που μπορεί να πάρει μια τρισδιάστατη εικόνα με βάση ορισμένα δεδομένα. Νομίζω ότι μπορούμε να βγάλουμε αρκετά συμπεράσματα από αυτά που έχουμε. Δούλεψα με μια φωτογραφία ενός μηχανικού.
  
  - Μηχανικός; Η Πάολα ξαφνιάστηκε.
  
  "Ναι, από τον μηχανικό Karosky, που θέλει να περάσει για καρμελίτη. Τι το κεφάλι σου, Ντικάντι...
  
  Ο Δρ Μπόι άνοιξε διάπλατα τα μάτια του, κάνοντας επιδεικτικές, ανήσυχες χειρονομίες πάνω από τον ώμο του Άντζελο. Τελικά, η Πάολα συνειδητοποίησε ότι ο Άγγελο δεν είχε ενημερωθεί για τις λεπτομέρειες της υπόθεσης. Η Πάολα γνώριζε ότι ο διευθυντής είχε απαγορεύσει στους τέσσερις υπαλλήλους της UACV που εργάζονταν για τη συλλογή αποδεικτικών στοιχείων στις σκηνές Robaira και Pontiero να πάνε σπίτι τους. Τους επετράπη να καλέσουν τις οικογένειές τους για να εξηγήσουν την κατάσταση και τοποθετήθηκαν στο . Ο αγώνας θα μπορούσε να είναι πολύ σκληρός όταν το ήθελε, αλλά ήταν επίσης δίκαιος άνθρωπος: τους πλήρωνε τριπλάσιες τις υπερωρίες.
  
  "Α, ναι, τι σκέφτομαι, τι σκέφτομαι. Συνέχισε, Άγγελο.
  
  Φυσικά, έπρεπε να συλλέγω πληροφορίες σε όλα τα επίπεδα, έτσι ώστε κανείς να μην έχει όλα τα κομμάτια του παζλ. Κανείς δεν πρέπει να γνωρίζει ότι ερευνούσαν τον θάνατο δύο καρδιναλίων. Κάτι που προφανώς δυσκόλεψε τη δουλειά της Πάολα και την έκανε να αμφιβάλλει σοβαρά ότι ίσως και η ίδια δεν ήταν έτοιμη.
  
  - Όπως καταλαβαίνετε, δούλευα πάνω σε μια φωτογραφία ενός μηχανικού. Νομίζω ότι σε περίπου τριάντα λεπτά θα έχουμε μια τρισδιάστατη εικόνα της φωτογραφίας του του 1995 που μπορούμε να τη συγκρίνουμε με την τρισδιάστατη εικόνα που παίρνουμε από το 2005. Αν επιστρέψουν εδώ μετά από λίγο, μπορώ να τους δώσω κάτι νόστιμο.
  
  -Εκπληκτικός. Αν είναι αυτό που νομίζεις, πατέρα, προϊστάμενη... Θα ήθελα να επαναλάβεις τον άρωμα στην αίθουσα συνεδριάσεων. Τώρα πάμε Άγγελο.
  
  "Εντάξει, διευθυντή αγόρι.
  
  Οι τρεις τους πήραν το δρόμο για την αίθουσα συνεδριάσεων, δύο ορόφους πάνω. Τίποτα δεν μπορούσε να με αναγκάσει να μπω στην Πάολα, και είχε μια τρομερή αίσθηση ότι την τελευταία φορά που την επισκέφτηκα, όλα ήταν εντάξει.#237;από τον Ποντιέρο.
  
  - Μπορώ να ξέρω τι κάνατε εσείς οι δύο στον Έφορο Δάντη;
  
  Η Πάολα και ο Φάουλερ κοιτάχτηκαν για λίγο και κούνησαν το κεφάλι τους προς την κατεύθυνση του Σόνο.
  
  -Απολύτως τίποτα.
  
  - Καλύτερα. Ελπίζω να μην τον είδα να τσαντίζεται γιατί είχατε μπελάδες. Να είσαι καλύτερος από σένα την 24η αγωνιστική, γιατί δεν θέλω η Σιρίν Ρόντα να επικοινωνήσει με εμένα ή με τον Υπουργό Εσωτερικών.
  
  "Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ανησυχείς. Ο Danteá είναι τέλεια ενσωματωμένος στην ομάδα Mintió Paola.
  
  -Και γιατί δεν το πιστεύω; Χθες το βράδυ σε έσωσα αγόρι για πολύ λίγο Dicanti. Θέλεις να μου πεις ποιος είναι ο Δάντης;
  
  Η Πάολα σιωπά. Δεν μπορώ να μιλήσω στον Boy για τα εσωτερικά προβλήματα που είχαν στην ομάδα. Άνοιξα το στόμα μου να μιλήσω, αλλά μια γνώριμη φωνή με έκανε να φάω.
  
  "Βγήκα να αγοράσω καπνό, διευθυντή.
  
  Το δερμάτινο μπουφάν και το ζοφερό χαμόγελο του Δάντη στέκονταν στο κατώφλι της αίθουσας συνεδριάσεων. Το μελέτησα αργά, πολύ προσεκτικά.
  
  "Είναι η κακία του χειρότερου, Δάντη.
  
  "Πρέπει να πεθάνουμε από κάτι, Διευθυντής.
  
  Η Πάολα στάθηκε και κοίταξε τον Δάντη ενώ ο Στε καθόταν δίπλα στον Φάουλερ σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Όμως ένα βλέμμα και από τους δύο ήταν αρκετό για να καταλάβει η Πάολα ότι όλα δεν πήγαιναν όπως θα ήθελε να υποθέσει. Αρκεί να συμπεριφέρονταν πολιτισμένα για λίγες μέρες, όλα θα μπορούσαν να διευθετηθούν. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ότι σας ζητώ να μεταφέρετε την οργή σας στον συνάδελφό σας από το Βατικανό. Κάτι συνέβη.
  
  "Καλά", είπε ο Μπόι. Αυτό το καταραμένο περιπλέκεται κατά καιρούς. Χθες χάσαμε στη γραμμή του καθήκοντος και σε πλήρη ισχύ έναν από τους καλύτερους αστυνομικούς που έχω γνωρίσει εδώ και χρόνια, και κανείς δεν ξέρει ότι είναι στο ψυγείο. Δεν μπορούμε καν να του κάνουμε επίσημη κηδεία μέχρι να δώσουμε μια λογική εξήγηση για τον θάνατό του. Γι' αυτό θέλω να σκεφτούμε μαζί. Παίξε αυτό που ξέρεις Πάολα.
  
  -Από πότε?
  
  -Από την αρχή. Σύντομη περίληψη της υπόθεσης.
  
  Η Πάολα σηκώθηκε και πήγε στον πίνακα να γράψει. Σκέφτηκα πολύ καλύτερα να σηκωθώ και να κρατήσω κάτι.
  
  -Ας δούμε: Ο Βίκτορ Καρόσκι, ένας ιερέας με ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης, δραπέτευσε από μια ιδιωτική εγκατάσταση χαμηλής ασφάλειας όπου εκτέθηκε σε υπερβολικές ποσότητες ναρκωτικών που του καταδίκασε σε θάνατο.237• αυξήστε σημαντικά το επίπεδο επιθετικότητάς σας. Από τον Ιούνιο του 2000 έως το τέλος του 2001 δεν υπάρχει καμία καταγραφή των δραστηριοτήτων του. Το 2001, αντικατέστησε με ένα παράνομο και πλασματικό όνομα έναν ξυπόλητο Καρμελίτη στην είσοδο της εκκλησίας του Santa Marív στην Traspontina, λίγα μέτρα από την πλατεία του Αγίου Πέτρου.
  
  Η Πάολα σχεδιάζει μερικές ρίγες στον πίνακα και αρχίζει να σχεδιάζει ένα ημερολόγιο:
  
  -Παρασκευή, 1 Απριλίου, εικοσιτέσσερις ώρες πριν από το θάνατο του Ιωάννη Παύλου Β': Ο Καρόσκι απαγάγει τον Ιταλό καρδινάλιο Ενρίκο Πορτίνι στην κατοικία του Μαντρί Πι. Επιβεβαιώσαμε το αίμα δύο καρδιναλίων στην κρύπτη; - Το αγόρι έκανε μια καταφατική χειρονομία - Ο Καρόσκι πηγαίνει τον Πορτίνι στη Σάντα Μαρία, τον βασανίζει και τελικά τον επιστρέφει στο τελευταίο μέρος όπου τον είδαν ζωντανό: το παρεκκλήσι της κατοικίας. Σαμπάντο, 2 Απριλίου: Το πτώμα του Πορτίνι ανακάλυψε το ίδιο βράδυ που πέθανε ο Πάπας, αν και ο Επαγρύπνηση του Βατικανού αποφασίζει να "καθαρίσει" τα στοιχεία, πιστεύοντας ότι είναι μια μεμονωμένη πράξη ενός τρελού. Ευτυχώς, η υπόθεση δεν ξεφεύγει από αυτό, χάρη σε μεγάλο βαθμό στους υπεύθυνους της κατοικίας. Κυριακή 3 Απριλίου: Ο Αργεντινός καρδινάλιος Emilio Robaira φτάνει στη Ρώμη με εισιτήριο απλής μετάβασης. Νομίζουμε ότι κάποιος τον συναντά στο αεροδρόμιο ή καθ' οδόν για το ιερατείο του Santi Ambrogio, όπου αναμενόταν το απόγευμα της Κυριακής. Ξέρουμε ότι δεν θα έρθουμε ποτέ. Ξεκαθαρίσαμε κάτι από τις συνομιλίες στο αεροδρόμιο;
  
  - Κανείς δεν το έλεγξε. Δεν έχουμε αρκετό προσωπικό", ζήτησε συγγνώμη ο Μπόι.
  
  - Το έχουμε.
  
  "Δεν μπορώ να εμπλέξω ντετέκτιβ σε αυτό. Είναι σημαντικό για μένα να είναι κλειστό, εκπληρώνοντας τις επιθυμίες του Αρείου Πάγου. Θα παίξουμε από ή προς, Πάολα. Παραγγείλετε τις κασέτες σας αυτοπροσώπως.
  
  Ο Ντικάντι έκανε μια χειρονομία αηδίας, αλλά αυτή ήταν η απάντηση που περίμενα.
  
  Συνεχίζουμε την Κυριακή 3 Απριλίου. Ο Καρόσκι απαγάγει τη Ρομπάιρα και την πηγαίνει στην κρύπτη. Όλοι τον βασανίζουν κατά τη διάρκεια της ανάκρισης και περιλαμβάνουν μηνύματα στο σώμα του και στον τόπο του εγκλήματος. Το μήνυμα στο σώμα λέει: MF 16, Deviginti. Χάρη στον πατέρα Φάουλερ, γνωρίζουμε ότι το μήνυμα αναφέρεται σε μια φράση από το Ευαγγέλιο: ", η οποία αναφέρεται στην εποχή της εκλογής του πρώτου Αρχιερέα της Εκκλησίας της Γάτας. Αυτό, και το μήνυμα γραμμένο με αίμα στο πάτωμα, σε συνδυασμό με σοβαρή ζημιά στο σύστημα CAD, μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο δολοφόνος Τρίτη 5 Απριλίου. Ο ύποπτος μεταφέρει το σώμα σε ένα από τα παρεκκλήσια και μετά καλεί ήρεμα την αστυνομία, προσποιούμενος τον αδελφό Francesco Tom. Για περισσότερα κοροϊδεύει, φοράει πάντα τα γυαλιά του δεύτερου θύματος, του καρδινάλιου Robaira. Οι πράκτορες καλούν την UACV και ο σκηνοθέτης Μπόι καλεί τον Camilo Sirin.
  
  Η Πάολα σταμάτησε για λίγο και μετά κοίταξε κατευθείαν τον Μπόι.
  
  - Τη στιγμή που θα τον φωνάξετε, η Sirin γνωρίζει ήδη το όνομα του δράστη, αν και σε μια περίπτωση ningún θα περιμένατε να είναι κατά συρροή δολοφόνος. Το σκέφτομαι πολύ αυτό και νομίζω ότι η Sirin γνώριζε το όνομα του δολοφόνου του Portini από το βράδυ της Κυριακής. Πιθανότατα είχε πρόσβαση στη βάση δεδομένων VICAP και η καταχώρηση "κομμένα χέρια" είχε ως αποτέλεσμα μερικές περιπτώσεις. Το δίκτυο επιρροής του ενεργοποιεί το όνομα του Ταγματάρχη Φάουλερ, ο οποίος φτάνει εδώ το βράδυ της 5ης Απριλίου. Μάλλον το αρχικό σχέδιο δεν ήταν να βασιστείτε σε εμάς, Director Boy. Ήταν ο Καρόσκι που μας έσυρε επίτηδες στο παιχνίδι. Το γιατί είναι ένα από τα κύρια ερωτήματα σε αυτή την περίπτωση.
  
  Paola Trazo μια ú τελευταία λωρίδα.
  
  -Η επιστολή μου με ημερομηνία 6 Απριλίου: Ενώ ο Dante, ο Fowler και εγώ προσπαθούμε να μάθουμε κάτι για τα εγκλήματα στο γραφείο εγκλημάτων, ο αναπληρωτής επιθεωρητής Maurizio Pontiero ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου από τον Victor Karoski στην κρύπτη του Santa Mar de Las Vegas.237. Transpontine.
  
  -Έχουμε το όπλο του φόνου; ρώτα τον Δάντη.
  
  "Δεν υπάρχουν δακτυλικά αποτυπώματα, αλλά τα έχουμε", απάντησα. Η μάχη. Ο Καρόσκι τον μαχαίρωσε πολλές φορές με ένα πολύ κοφτερό κουζινομάχαιρο και τον χτύπησε πολλές φορές με έναν πολυέλαιο που βρέθηκε στο σημείο. Αλλά δεν εναποθέτω πολύ μεγάλες ελπίδες στη συνέχιση της έρευνας.
  
  - Γιατί, διευθυντή;
  
  "Αυτό απέχει πολύ από όλους τους συνηθισμένους φίλους μας, Dante. Προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιος. Συνήθως με τον ορισμό ενός ονόματος τελειώνει η δουλειά μας. Αλλά πρέπει να εφαρμόσουμε τις γνώσεις μας για να αναγνωρίσουμε Η βεβαιότητα του ονόματος ήταν η αφετηρία μας. Γι' αυτό η δουλειά είναι πιο σημαντική από ποτέ.
  
  "Θέλω να επωφεληθώ αυτής της ευκαιρίας για να συγχαρώ τον δωρητή. Μου φάνηκε σαν μια λαμπρή χρονολογία", είπε ο Φάουλερ.
  
  "Εξαιρετικά", γέλασε ο Δάντης.
  
  Η Πάολα ένιωσε πληγωμένη από τα λόγια του, αλλά αποφάσισα ότι ήταν καλύτερο να αγνοήσω το θέμα προς το παρόν.
  
  - Καλή περίληψη, Dicanti - χρόνια πολλά σε σένα. ¿Cuál - το επόμενο βήμα; Αυτό έχει ήδη μπει στο μυαλό του Καρόσκι; ¿ Έχετε μελετήσει την ομοιότητα;
  
  Το CSI σκέφτηκε για λίγες στιγμές πριν απαντήσει.
  
  "Όλοι οι λογικοί άνθρωποι είναι ίδιοι, αλλά κάθε ένα από αυτά τα τρελά καθάρματα είναι διαφορετικό και διαφορετικό.
  
  - εκτός από αυτό διαβάσατε Τολστόι 25; -pregunto Boi.
  
  "Λοιπόν, κάνουμε λάθος αν πιστεύουμε ότι ένας κατά συρροή δολοφόνος είναι ίσος με έναν άλλο. Μπορείτε να προσπαθήσετε να βρείτε ορόσημα, να βρείτε ισοδύναμα, να βγάλετε συμπεράσματα από ομοιότητες, αλλά στην ώρα της αλήθειας, κάθε ένα από αυτά τα σκατά είναι ένα μοναχικό μυαλό που ζει εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί, αχ. Δεν είναι άνθρωποι. Δεν νιώθουν ενσυναίσθηση. Τα συναισθήματά του είναι σε λήθαργο. Τι τον κάνει να σκοτώνει, τι τον κάνει να πιστεύει ότι ο εγωισμός του είναι πιο σημαντικός από τους ανθρώπους, οι λόγοι για τους οποίους δικαιολογεί την αμαρτία του δεν είναι αυτό που είναι σημαντικό για μένα. Δεν προσπαθώ να τον καταλάβω περισσότερο από όσο είναι απολύτως απαραίτητο για να τον σταματήσω.
  
  "Για αυτό, πρέπει να ξέρουμε ποιο θα είναι το επόμενο βήμα σας.
  
  "Προφανώς σκοτώνω ξανά. Πιθανότατα ψάχνετε για μια νέα προσωπικότητα ή έχετε ήδη μια προκαθορισμένη. Αλλά δεν μπορεί να είναι τόσο εργατική όσο το έργο του αδελφού Φραντσέσκο, αφού της αφιέρωσε πολλά βιβλία. Quizá Ο πατέρας Fowler μπορεί να μας βοηθήσει στο St. Pointe.
  
  Ο ιερέας κουνάει το κεφάλι του με ανησυχία.
  
  "Όλα είναι στον φάκελο που σας άφησα, αλλά υπάρχει κάτι που θέλω στην Αρλ.
  
  Στο κομοδίνο στεκόταν μια κανάτα με νερό και πολλά ποτήρια. Ο Φάουλερ γεμίζει ένα ποτήρι μέχρι τη μέση και μετά βάζει ένα μολύβι μέσα.
  
  "Είναι πολύ δύσκολο για μένα να σκεφτώ τον τρόπο που έλεγε. Προσέξτε το ποτήρι. Είναι καθαρό σαν το φως της ημέρας, αλλά όταν πληκτρολογώ το φαινομενικά ίσιο γράμμα lápiz, φαίνεται στα μάτια μου σαν σύμπτωση. Ομοίως, η μονολιθική του στάση αλλάζει σε θεμελιώδη σημεία, όπως μια ευθεία που σπάει και τελειώνει στο αντίθετο σημείο.
  
  -Αυτό το σημείο της χρεοκοπίας είναι το κλειδί.
  
  -Μπορεί. Δεν ζηλεύω τη δουλειά σου, φίλε. Ο Καρόσκι είναι ένα άτομο που το ένα λεπτό απομακρύνεται από την ανομία και το επόμενο λεπτό διαπράττει ακόμη μεγαλύτερες ανομίες. Αυτό που είναι ξεκάθαρο για μένα είναι ότι πρέπει να τον αναζητήσουμε δίπλα στους καρδινάλιους. Προσπάθησε πάλι να σκοτώσεις και θα το κάνω σύντομα. Το κλειδί της κλειδαριάς πλησιάζει όλο και περισσότερο.
  
  
  Επέστρεψαν στο εργαστήριο του Angelo σε κάποια σύγχυση. Ο νεαρός συναντά τον Δάντη, ο οποίος σχεδόν δεν του δίνει σημασία. Η Πάολα δεν μπορούσε να μην παρατηρήσει τη συντριβή. Αυτός ο ελκυστικός άντρας ήταν κακός άνθρωπος στην καρδιά. Τα αστεία του δεν έκρυβαν τίποτα, στην πραγματικότητα ήταν από τα καλύτερα που είχε ποτέ ο Έφορος.
  
  Ο Άγγελος τους περίμενε με τα υποσχόμενα αποτελέσματα. Πατάω μερικά πλήκτρα και τους δείχνω τρισδιάστατες εικόνες γονιδίων σε δύο οθόνες, που αποτελούνται από λεπτές πράσινες κλωστές σε μαύρο φόντο.
  
  - Μπορείτε να τους προσθέσετε υφή;
  
  -Ναί. Εδώ έχουν δέρμα, υποτυπώδες, αλλά δέρμα.
  
  Η οθόνη στα αριστερά δείχνει ένα τρισδιάστατο μοντέλο του κεφαλιού του Καρόσκι όπως εμφανίστηκε το 1995. Το πάνω μισό του κεφαλιού είναι ορατό στην οθόνη στα δεξιά, όπως ακριβώς φάνηκε στο Santa Mar στην Transpontina.
  
  - Δεν έκανα μοντέλο το κάτω μισό γιατί είναι αδύνατο με μούσι. Τα μάτια επίσης δεν βλέπουν τίποτα καθαρά. Στη φωτογραφία που μου άφησαν, περπατούσα με καμπουριασμένους ώμους.
  
  -¿ Μπορείτε να αντιγράψετε τη λαβή του πρώτου μοντέλου και να την επικολλήσετε πάνω από το τρέχον μοντέλο;
  
  Ο Angelo απάντησε με γρήγορες πληκτρολογήσεις και κλικ του ποντικιού στο πληκτρολόγιο. Σε λιγότερο από δύο λεπτά, το αίτημα του Φάουλερ έγινε δεκτό.
  
  -¿Dígame, Angelo, σε ποιο βαθμό αξιολογείς πόσο αξιόπιστο είναι το δεύτερο μοντέλο σου; -inquirió ιερέας.
  
  Ο νεαρός μπαίνει αμέσως σε μπελάδες.
  
  "Λοιπόν, για να δούμε... Χωρίς το παιχνίδι, υπάρχουν κατάλληλες συνθήκες φωτισμού..."
  
  "Αποκλείεται, Άγγελο. Έχουμε ήδη μιλήσει για αυτό -terció Boi.
  
  Η Πάολα μίλησε αργά και χαλαρά.
  
  "Έλα, Άγγελο, κανείς δεν κρίνει αν έκανες καλό μοντέλο. Αν θέλουμε να ξέρει σε ποιο βαθμό μπορούμε να τον εμπιστευτούμε.
  
  "Λοιπόν... 75 έως 85%. Όχι, όχι από εμένα.
  
  Ο Φάουλερ κοίταξε προσεκτικά την οθόνη. Αυτά τα δύο πρόσωπα ήταν πολύ διαφορετικά. Πολύ διαφορετικό. Η μύτη μου είναι φαρδιά, τα ράμφη δυνατά. Αλλά ¿ ήταν τα φυσικά χαρακτηριστικά του προσώπου του θέματος ή απλώς το απλό μακιγιάζ;
  
  -Άγγελο, σε παρακαλώ στρέψε και τις δύο εικόνες οριζόντια και φτιάξε ένα medicióp από πόμουλες. Οπως εγώ. Αυτό είναι όλο. Αυτό φοβάμαι.
  
  Οι άλλοι τέσσερις τον κοίταξαν με προσμονή.
  
  -Τι, πατέρα; Ας νικήσουμε, για όνομα του Θεού.
  
  "Αυτό δεν είναι το πρόσωπο του Βίκτορ Καρόσκι. Αυτές οι διαφορές στο μέγεθος δεν μπορούν να αναπαραχθούν με ερασιτεχνικό μακιγιάζ. Ίσως ένας επαγγελματίας του Χόλιγουντ θα μπορούσε να το πετύχει αυτό με καλούπια λάτεξ, αλλά θα ήταν πολύ ορατό για να το δει κανείς προσεκτικά. Δεν θα ήμουν σε μακροχρόνια σχέση.
  
  -Επειτα?
  
  "Υπάρχει εξήγηση για αυτό. Ο Καρόσκι ολοκλήρωσε ένα μάθημα Fano και υποβλήθηκε σε πλήρη αναδόμηση προσώπου. Είναι πλέον γνωστό ότι ψάχνουμε για ένα φάντασμα.
  
  
  
  Instituto Saint Matthew
  
  Silver Spring, Μέριλαντ
  
  Μάιος 1998
  
  
  
  ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ #14 ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ #3643 ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΡ. FOWLER
  
  
   D.R. ΦΟΟΥΛΕΡ : Χόλα, πάντρε Καρόσκι. Θα με αφήσεις?
  
  #3643: Εμπρός, πάτερ Φάουλερ.
  
   D.R. FOWLER: ¿Le gustó el libro que le preste;
  
   #3643: Α, σίγουρα. Ο Άγιος Αύγουστος έχει ήδη τελειώσει. Βρήκα αυτό το πιο ενδιαφέρον. Η ανθρώπινη αισιοδοξία μπορεί να ανέβει όσο περισσότερο μπορεί.
  
  D.R. FOWLER: No le comprendo, πάντρε Καρόσκι.
  
  : Λοιπόν, είσαι εσύ και μόνο εσύ σε αυτό το μέρος που μπορείς να με καταλάβεις, πάτερ Φάουλερ. Νίκο, που δεν με αποκαλεί με το μικρό μου όνομα, με στόχο μια περιττή χυδαία οικειότητα που υποβαθμίζει την αξιοπρέπεια και των δύο συνομιλητών.
  
   D.R. FOWLER : Está hablando del padre Conroy.
  
   #3643 : Αχ, αυτός ο άνθρωπος. Απλώς προσπαθεί να ισχυριστεί ξανά και ξανά ότι είμαι απλώς ένας φυσιολογικός ασθενής που χρειάζεται θεραπεία. Είμαι ιερέας σαν κι αυτόν, και ξεχνάει συνεχώς αυτή την αξιοπρέπεια, επιμένοντας να τον αποκαλώ γιατρό.
  
  Είναι καλό που η σχέση με τον Conroy είναι καθαρά ψυχολογική και υπομονετική. Χρειάζεστε βοήθεια για να ξεπεράσετε κάποιες από τις ελλείψεις του θρυμματισμένου ψυχισμού σας.
  
  #3643: Κακομεταχείριση; ¿ Προσβεβλημένος από τον kemen; Θέλεις να δοκιμάσεις και την αγάπη της αγίας μου μητέρας; Προσεύχομαι να μην ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο με τον πατέρα Conroy. Υποστήριξε μάλιστα ότι θα με έβαζε να ακούσω κάποιες κασέτες που θα έδιωχναν τις αμφιβολίες μου.
  
  D.R. FOWLER: Unas cintas.
  
  #3643: Έτσι είπε.
  
  ΓΙΑΤΡΟΣ Μην είστε υγιείς για τον εαυτό σας. Μιλήστε με τον πατέρα Conroy για αυτό.
  
  #3643: Όπως σας αρέσει. Αλλά δεν έχω τον παραμικρό φόβο.
  
  FOWLER: Κοίτα, πατέρα, θα ήθελα να εκμεταλλευτώ το míximo ésta sesión, και υπάρχει κάτι που με ενδιαφέρει πολύ από αυτά που είπες νωρίτερα. Περί της αισιοδοξίας του Αγίου Αυγούστου στην εξομολόγηση. ¿A qué se refería;
  
  Και παρόλο που φαίνομαι γελοίος στα μάτια σου, θα μου φερθώ με έλεος".
  
  FOWLER Δεν σας εμπιστεύεται στην απέραντη καλοσύνη και έλεος του Θεού;
  
  #3643: Ο Ελεήμων Θεός είναι εφεύρεση του εικοστού αιώνα, πάτερ Φάουλερ.
  
   D.R. FOWLER : San Agustin vivió en el siglo IV.
  
   : Ο Άγιος Αύγουστος τρόμαξε με το αμαρτωλό παρελθόν του και άρχισε να γράφει αισιόδοξα ψέματα.
  
  FOWLER Θεέ μας συγχώρεσε.
  
  #3643 : Όχι πάντα. Αυτοί που πάνε να εξομολογηθούν είναι σαν αυτούς που πλένουν το αυτοκίνητο... αχ, είμαι άρρωστος.
  
  FOWLER: ¿ Πώς νιώθεις όταν πηγαίνεις για εξομολόγηση; Αηδία?
  
  #3643 : Αηδία. Πολλές φορές έκανα εμετό στο εξομολογητήριο από την αηδία που προκαλούσε ο άνθρωπος από την άλλη πλευρά των μπαρ. Ψέμα. Bludon. Μοιχεία. Πορνογραφία. Βία. Κλοπή. Όλοι αυτοί, μπαίνοντας σε αυτή τη στριμωγμένη συνήθεια, γεμίζουν τα γαϊδούρια τους με χοιρινό. ¡ Αφήστε τα όλα, γυρίστε τα όλα πάνω μου...!
  
  FOWLER Το λένε στον Θεό. Είμαστε απλώς ένας πομπός. Όταν φορέσουμε το πετραδάκι, γινόμαστε Χριστός.
  
  #3643: Τα αφήνουν όλα. Μπαίνουν βρώμικα και νομίζουν ότι βγαίνουν καθαροί. "Κατέβα, παίξε, πάτερ, γιατί αμάρτησα. Έκλεψα δέκα χιλιάδες δολάρια από τον πατέρα του συντρόφου μου επειδή αμάρτησα. Βίασα τη μικρή μου αδερφή. Έβγαλα φωτογραφίες του γιου μου και τις δημοσίευσα στο Διαδίκτυο". "Λύγισε το παιχνίδι πατέρα γιατί αμάρτησα. Φέρνω φαγητό στον άντρα μου για να σταματήσει να χρησιμοποιεί το γάμο γιατί έχω βαρεθεί τη μυρωδιά του από κρεμμύδια και ιδρώτα.
  
  ΔΡ. ΦΟΟΥΛΕΡ: Όμως, πάτερ Καρόσκι, η εξομολόγηση είναι θαυμάσιο πράγμα αν υπάρχουν τύψεις και υπάρχει χώρος για επανόρθωση.
  
  #3643: Αυτό που δεν συμβαίνει ποτέ. Πάντα, πάντα ρίχνουν τις αμαρτίες τους πάνω μου. Με αφήνουν όρθιο μπροστά στο απαθές πρόσωπο του Θεού. Είμαι αυτός που στέκεται ανάμεσα στις ανομίες του και την εκδίκηση του Αλτ-σίμο.
  
  ΦΑΟΥΛΕΡ: Βλέπεις πραγματικά τον Θεό ως ένα ον εκδίκησης;
  
  #3643 : "Η καρδιά του είναι σκληρή σαν πυριτόλιθος
  
  σκληρό σαν την κάτω πέτρα σε μυλόπετρα.
  
  Από τη μεγαλειότητά του φοβούνται τα κύματα,
  
  τα κύματα της θάλασσας υποχωρούν.
  
  Το σπαθί που τον αγγίζει δεν τρυπάει,
  
  ούτε δόρυ, ούτε βέλος, ούτε ελάφι.
  
  Κοιτάζει τους πάντες με περηφάνια
  
  "γιατί είναι ο βασιλιάς των σκληρών!"
  
  ΦΑΟΥΛΕΡ: Πρέπει να ομολογήσω, πάτερ, ότι εκπλήσσομαι από τις γνώσεις σου για τη Βίβλο γενικά και την Παλαιά Διαθήκη ειδικότερα. Αλλά το βιβλίο του Ιώβ είναι ξεπερασμένο μπροστά στην αλήθεια του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.
  
  : Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός, αλλά ο Πατέρας κρίνει. Και ο Πατέρας έχει πέτρινο πρόσωπο.
  
  FOWLER Αφού ο αχί ναι είναι θνητός από ανάγκη, ο πατέρας του Καρόσκι. Και αν ακούσετε τους δίσκους του Conroy, να είστε σίγουροι ότι θα συμβούν.
  
  
  
  Ξενοδοχείο Ραφαήλ
  
  Μακρύς Φεβρουάριος, 2
  
  Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 στις 2:25 μ.μ.
  
  
  
  -Οικία Αγίου Αμβρογίου.
  
  - Καλό απόγευμα. Θέλω να μιλήσω με τον καρδινάλιο Robaira", είπε ο νεαρός δημοσιογράφος στα φτωχά ιταλικά.
  
  Η φωνή στην άλλη άκρη του τηλεφώνου γίνεται τυχαία.
  
  - Μπορώ να ρωτήσω εκ μέρους της quién;
  
  Δεν ήταν τόσο πολύ, ο τόνος μετά βίας διέφερε κατά μια οκτάβα. Αυτό όμως ήταν αρκετό για να ειδοποιήσει τον δημοσιογράφο.
  
  Ο Andrea Otero εργάστηκε για τέσσερα χρόνια στην εφημερίδα El Globo. Τέσσερα αñ os όπου επισκεφτήκατε τρίτες αίθουσες σύνταξης, πήρατε συνεντεύξεις με τρίτους χαρακτήρες και γράψατε τρίτες ιστορίες. Από τις δέκα το βράδυ μέχρι τις 25 το πρωί που μπήκα στο γραφείο και έπιασα δουλειά στην πρίζα. Ξεκινήστε σε μια κουλτούρα όπου ο αρχισυντάκτης Jemá σας παίρνει στα σοβαρά. Παραμένω στην Εταιρεία, όπου ο αρχισυντάκτης της δεν την εμπιστεύτηκε ποτέ. Και τώρα ήταν στο The Internationale, όπου ο αρχισυντάκτης του δεν πίστευε ότι μπορούσε να κάνει τη δουλειά. Αλλά ήταν. Δεν ήταν όλα νότες. Ούτε κουρρ ούτε κουλούμ. Είχε επίσης αίσθηση του χιούμορ, διαίσθηση, όσφρηση και περίοδο, και 237 χρόνια. Και αν η Andrea Otero είχε πραγματικά αυτές τις ιδιότητες και το δέκα τοις εκατό από αυτά που πίστευε ότι θα έπρεπε να έχει, γίνετε δημοσιογράφος που έχει βραβευτεί με Πούλιτζερ. Δεν της έλειπε η αυτοπεποίθηση, στο ύψος των εβδομήντα μέτρων, στα αγγελικά της χαρακτηριστικά, στα αγνά μαλλιά και στα γαλανά της μάτια. Μια έξυπνη και αποφασιστική γυναίκα τους κρύβεται. Γι' αυτό, όταν η εταιρεία "έπρεπε να καλύψει τον θάνατο του Πάπα, έγινε τροχαίο ατύχημα στο δρόμο για το αεροδρόμιο και έσπασε και τα δύο πόδια, η Άντρεα δεν έχασε την ευκαιρία" να δεχτεί την πρόταση του αφεντικού της από τον αντικαταστάτη του. Πηγαίνετε στο αεροπλάνο από τα μαλλιά και με τις αποσκευές σας για όλες τις αποσκευές.
  
  Ευτυχώς, μέναμε σε μερικά μικρά μαγαζιά από το lo má ;s mono όχι μακριά από την Piazza Navona, η οποία ήταν τριάντα μέτρα από το ξενοδοχείο. Και η Andrea Otero απέκτησε (φυσικά σε βάρος της περιόδου άγρια) μια πολυτελή ντουλάπα, εσώρουχα και ένα άσχημο τηλέφωνο που συνήθιζε να καλεί στην κατοικία του Santo Ambrogio για να πάρει μια συνέντευξη με τον παπικό καρδινάλιο Robaira. Αλλά...
  
  - Είμαι ο Andrea Otero, από την εφημερίδα Globo. Ο καρδινάλιος μου υποσχέθηκε μια συνέντευξη για αυτήν την Πέμπτη. Δυστυχώς, δεν απαντάς στην άσχημη ερώτηση του. Θα ήσουν τόσο ευγενικός να με δείξεις στο δωμάτιό του, σε παρακαλώ;
  
  "Σενιορίτα Οτέρο, δυστυχώς δεν μπορούμε να σας δείξουμε στο δωμάτιό σας, γιατί ο καρδινάλιος δεν θα έρθει.
  
  -Ποτε θα φτασεις?
  
  Λοιπόν, απλά δεν θα έρθει.
  
  - Για να δούμε, δεν θα έρθει... ή δεν θα έρθει;
  
  Δεν θα έρθω γιατί δεν θα έρθει.
  
  - Θα μείνεις κάπου αλλού;
  
  - Δεν νομίζω. Δηλαδή, έτσι νομίζω.
  
  -Σε ποιον μιλάω?
  
  - Πρέπει να κλείσω το τηλέφωνο.
  
  Ο διακεκομμένος τόνος προμήνυε δύο πράγματα: τη διακοπή της επικοινωνίας και έναν πολύ νευρικό συνομιλητή. Και ότι λέει ψέματα. Ο Αντρέα ήταν σίγουρος γι' αυτό. Ήταν πολύ καλή ψεύτρα για να μην αναγνωρίσει κανέναν στο είδος της.
  
  Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Δεν θα του πήρε δέκα λεπτά για να φτάσει στο γραφείο του καρδινάλιου στο Μπουένος Άιρες. Ήταν σχεδόν ένα τέταρτο στις δέκα το πρωί, μια λογική ώρα για να τηλεφωνήσετε. Χάρηκε για τον ποταπό μου λογαριασμό, που έμελλε να του πέσει στον κλήρο. Αφού του πλήρωναν ένα πενιχρό ποσό, τουλάχιστον τσάκωσαν τα έξοδα.
  
  Το τηλέφωνο χτύπησε για ένα λεπτό και μετά η σύνδεση διακόπηκε.
  
  Ήταν περίεργο που κανείς δεν ήταν εκεί. Θα το δοκιμάσω ξανά.
  
  Τίποτα.
  
  Δοκίμασε με όχι μόνο διακόπτη. Μια γυναικεία φωνή απάντησε αμέσως.
  
  - Αρχιεπισκοπή, καλησπέρα.
  
  "Με τον καρδινάλιο Robaira", είπε στα ισπανικά.
  
   -Ay señorita, marcho.
  
  - Μάρκο Ντόντε;
  
   "Τελικά, είναι μια Ορίτα. ΣΕ Ρώμη .
  
  -¿Sabe donde se hospeda;
  
   "Δεν ξέρω, Ορίτα. Τον πηγαίνω στον πατέρα Σεραφείμ, τον γραμματέα του.
  
  -Ευχαριστώ.
  
  Λατρεύω τους Beatles αρκεί να σε κρατούν στο μυαλό σου. Το οποίο είναι κατάλληλο. Ο Αντρέα αποφάσισε να πει λίγο ψέματα για μια αλλαγή. Ο καρδινάλιος έχει οικογένεια στην Ισπανία. Για να δούμε αν ξινίσει.
  
  - Αλιό;
  
  Γεια σας, θα ήθελα να μιλήσω στον καρδινάλιο. Είμαι η ανιψιά του, η Ασούνσι. Españwave.
  
  "Ασούνσι, είμαι πολύ ευχαριστημένος. Είμαι ο πατήρ Σεραφείμ, ο γραμματέας του καρδινάλιου. Ο Σεβασμιώτατος δεν μου μίλησε ποτέ για σένα. Είναι η κόρη του Αγκουστία ή του Ρεμέδιου;
  
  Ακουγόταν σαν απάτη. Δάχτυλα Andrea Cruzó. Έχει 50% πιθανότητες να κάνει λάθος. Ο Αντρέα ήταν επίσης ειδικός στα μικρά πράγματα. Η λίστα με τα λάθη του ήταν μεγαλύτερη από τα δικά του (και λεπτά) πόδια.
  
  -Από ναρκωτικά.
  
  "Φυσικά και είναι ανόητο. Τώρα θυμάμαι ότι ο Angustias δεν έχει παιδιά. Δυστυχώς, ο καρδινάλιος δεν είναι εδώ.
  
  -¿Kuá μπορώ να μιλήσω στον él;
  
  Έγινε μια παύση. Η φωνή του ιερέα έγινε επιφυλακτική. Η Άντρεα σχεδόν τον έβλεπε στην άλλη άκρη του καλωδίου, να σφίγγει το ακουστικό και να στρίβει το καλώδιο του τηλεφώνου με το τηλέφωνο.
  
  - Περί τίνος πρόκειται?
  
  "Βλέπεις, ζω στη Ρώμη εδώ και πολύ καιρό και μου υποσχέθηκες ότι θα έρχεσαι να με επισκεφτείς για πρώτη φορά.
  
  Η φωνή έγινε επιφυλακτική. Μιλούσε αργά, σαν να φοβόταν μήπως κάνει λάθος.
  
  "Πήγα στη Σορόμπα για να τακτοποιήσω κάποιες δουλειές σε αυτές τις διόσες. Δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ στο Cánclave.
  
  "Αλλά αν μου έλεγαν στον πίνακα διανομής ότι ο καρδινάλιος είχε πάει στη Ρώμη.
  
  Ο π. Σεραφείμ έδωσε μια μπερδεμένη και εμφανώς ψευδή απάντηση.
  
  "Α, καλά, το κορίτσι στον πίνακα είναι καινούργιο και δεν ξέρει πολλά για το έργο της αρχιεπισκοπής. Σε παρακαλώ να με συγχωρείς.
  
  -Συγγνώμη. Να πω στον θείο μου να του τηλεφωνήσει;
  
  -Σίγουρα. ¿ Μπορείς να μου πεις τον αριθμό τηλεφώνου σου, Asuncy; Αυτό πρέπει να αναφέρεται στην ατζέντα του καρδινάλιου. Θα μπορούσα/αν είχα/ramos να επικοινωνήσω μαζί σας...
  
  Α, το έχει ήδη. Με συγχωρείτε, ο άντρας μου λέγεται Adios.
  
  Αφήνω τον γραμματέα με μια λέξη στα χείλη. Τώρα ήταν σίγουρη ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Πρέπει όμως να το επιβεβαιώσεις. Ευτυχώς το ξενοδοχείο έχει σύνδεση στο internet. Χρειάζονται έξι λεπτά για να βρείτε τους αριθμούς τηλεφώνου των τριών μεγάλων εταιρειών στην Αργεντινή. Ο πρώτος στάθηκε τυχερός.
  
  - Aerolineas Argentinas.
  
  Έπαιζε με τρόπο που μιμούνταν την προφορά του στη Μαδρίτη ή ακόμα και τη μετέτρεψε σε βατή αργεντίνικη προφορά. Δεν ένιωθε άσχημα. Ήταν πολύ χειρότερο για αυτόν να μιλούσε ιταλικά.
  
  - Καλημέρα. Τον καλώ από την αρχιεπισκοπή. Με ποιον απολαμβάνω να μιλάω;
  
  - Είμαι η Βερόνα.
  
  Βερόνα, με λένε Ασουνσιόν. Τηλεφώνησε για να επιβεβαιώσει την επιστροφή του καρδινάλιου Robaira στο Μπουένος Άιρες.
  
  - Σε ποια ημερομηνία;
  
  - Επιστροφή στις 19 του επόμενου μήνα.
  
  -Και το πλήρες όνομα;
  
  -Αιμίλιο Ρομπίρα.
  
  "Παρακαλώ περιμένετε μέχρι να ελέγξουμε τα πάντα.
  
  Η Άντρεα τσιμπολογάει νευρικά το φλιτζάνι που κρατά, ελέγχει την κατάσταση των μαλλιών της στον καθρέφτη του υπνοδωματίου, ξαπλώνει στο κρεβάτι, κουνάει το κεφάλι της και λέει:243; νευρικά δάχτυλα των ποδιών.
  
  - Αλιό; Κοίτα, οι φίλοι μου με ενημέρωσαν ότι αγοράσατε ένα ανοιχτό εισιτήριο απλής μετάβασης. Ο καρδινάλιος έχει ήδη ταξιδέψει, επομένως δικαιούστε να αγοράσετε την περιοδεία με έκπτωση δέκα τοις εκατό μετά την προσφορά που τρέχει τώρα τον Απρίλιο. Έχετε διαθέσιμο εισιτήριο τακτικών επιβατών;
  
  - Για μια στιγμή, το καταλαβαίνω στα τσέχικα.
  
  Έκλεισε το τηλέφωνο συγκρατώντας το γέλιο του. Αλλά η διασκέδαση αντικαταστάθηκε αμέσως από ένα χαρούμενο συναίσθημα θριάμβου. Ο καρδινάλιος Robaira επιβιβάστηκε σε αεροπλάνο με προορισμό τη Ρώμη. Αλλά δεν εμφανίστηκε πουθενά. Ίσως αποφάσισε να μείνει κάπου αλλού. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, γιατί είναι ξαπλωμένος στην κατοικία και στο γραφείο του καρδινάλιου;
  
  "Είτε είμαι τρελός, είτε υπάρχει μια καλή ιστορία εδώ. Χαζή ιστορία, είπε την αντανάκλασή της στον καθρέφτη.
  
  Δεν υπήρχαν αρκετά άτομα για να διαλέξουν ποιος θα καθόταν στην καρέκλα του Πέτρου. Και ο μεγάλος υποψήφιος της Εκκλησίας των Φτωχών, ο τριτοκοσμικός υποστηρικτής, ο άνθρωπος που ξεδιάντροπα φλέρταρε με τη Θεολογία της Απελευθέρωσης Νο 26, χάθηκε.
  
  
  
   Domus Sancta Marthae
  
  Piazza Santa Marta, 1
  
   Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 στις 4:14 μ.μ.
  
  
  
  Η Πάολα ξαφνιάστηκε, πριν μπει στο κτίριο, από τον μεγάλο αριθμό αυτοκινήτων που περίμεναν στην ουρά στο βενζινάδικο απέναντι. Ο Δάντης του εξήγησε ότι οι τιμές όλων των αγαθών ήταν τριάντα τοις εκατό φθηνότερες από ό,τι στην Ιταλία, αφού το Βατικανό δεν επέβαλε φόρους. Έπρεπε να έχεις μια ειδική κάρτα για να γεμίσεις σε οποιοδήποτε από τα επτά βενζινάδικα της πόλης και πόσο καιρό οι ουρές ήταν ατελείωτες. Έπρεπε να περιμένουν έξω για λίγα λεπτά, ενώ οι Ελβετοί φρουροί που φρουρούσαν την πόρτα του Domus Sancta Marthae ενημέρωσαν κάποιον που ήταν μέσα για την παρουσία των τριών. Η Πάολα είχε χρόνο να σκεφτεί τα γεγονότα που είχαν συμβεί στη μητέρα της και στην Άννα. Μόλις δύο ώρες νωρίτερα, ακόμα στα κεντρικά της UACV, η Πάολα τράβηξε τον Δάντη στην άκρη μόλις κατάφερε να ξεφορτωθεί τον Μπόι.
  
  "Έφορε, θέλω να σου μιλήσω.
  
  Ο Δάντης απέφυγε το βλέμμα της Πάολα, αλλά ακολούθησε τον ιατροδικαστή στο γραφείο της.
  
  "Τι θα μου πεις, Ντικάντι. Ναι, είμαστε μαζί σε αυτό, εντάξει;
  
  "Το κατάλαβα ήδη. Παρατήρησα επίσης ότι, όπως ο Boy, με αποκαλεί κηδεμόνα, όχι μη κηδεμόνα. Επειδή ο βαθμός είναι κάτω από τον επιθεωρητή. Δεν με ενοχλεί καθόλου το αίσθημα κατωτερότητας του, αν δεν διασταυρώνεται με την αρμοδιότητά μου. Όπως το προηγούμενο τεύχος σας με φωτογραφίες.
  
  Ο Δάντης κοκκίνισε.
  
  "Αν-αυτό που θέλω-να σου πω. Δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό σε αυτό.
  
  - Μπορείς να μου πεις για τον Φάουλερ; Το έκανε ήδη. Σας είναι ξεκάθαρη η θέση μου ή πρέπει να είμαι εξαιρετικά συγκεκριμένος;
  
  "Χόρτασα τη διαύγειά σου, επιθεωρητή", είπε ένοχα περνώντας το χέρι του στα μάγουλά του. Είχα αφαιρέσει αυτά τα καταραμένα γεμίσματα. Αυτό που δεν ξέρω είναι ότι δεν έσπασες το χέρι σου.
  
  "Κι εγώ, γιατί έχεις πολύ αυστηρό πρόσωπο, Δάντη.
  
  "Είμαι σκληρός τύπος από κάθε άποψη.
  
  "Δεν με ενδιαφέρει να μάθω κανέναν από αυτούς. Ελπίζω να είναι και αυτό ξεκάθαρο.
  
  - Είναι απόρριψη μιας γυναίκας, μιας επιθεωρήτριας;
  
  Η Πάολα ήταν πάλι πολύ νευρική.
  
  - Η Somo δεν είναι γυναίκα;
  
  - Από αυτά που γράφονται ως S - I.
  
  - Αυτό το "όχι" γράφεται "Ν-Ο", γαμημένο φαλλοκρατικό.
  
  "Ηρέμησε, δεν χρειάζεται να ανησυχείς, Ρίκα.
  
  Η εγκληματίας καταράστηκε ψυχικά τον εαυτό της. Έπεσα στην παγίδα του Δάντη να τον αφήσω να παίξει με τα συναισθήματά μου. Αλλά ήμουν ήδη καλά. Πάρτε έναν επίσημο τόνο, ώστε το άλλο άτομο να παρατηρήσει την περιφρόνησή σας. Αποφάσισα να μιμηθώ τον Boy, ο οποίος ήταν πολύ καλός σε τέτοιες αντιπαραθέσεις.
  
  "Εντάξει, τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε όλα, πρέπει να σας πω ότι μίλησα με τον βορειοαμερικανικό μας συνεργάτη, τον πατέρα Φάουλερ. Του εξέφρασα τις ανησυχίες μου για το ιστορικό του. Ο Φάουλερ μου έδωσε μερικά πολύ πειστικά επιχειρήματα, τα οποία, κατά τη γνώμη μου, αρκούν για να εμπιστευτώ τον él. Θέλω να σας ευχαριστήσω που μπήκατε στον κόπο να συγκεντρώσετε πληροφορίες για τον πατέρα Φάουλερ. Ήταν ασήμαντο από την πλευρά του.
  
  Ο Δάντης μένει σοκαρισμένος από τον σκληρό τόνο της Πάολα. Δεν είπε τίποτα. Να ξέρεις ότι έχεις χάσει το παιχνίδι.
  
  "Ως επικεφαλής της έρευνας, πρέπει να σας ρωτήσω επισήμως εάν είστε έτοιμοι να μας δώσετε την πλήρη υποστήριξή σας στη σύλληψη του Victor Karosky.
  
  "Φυσικά, επιθεωρητή." Ο Δάντης κόλλησε τις λέξεις σαν καυτά καρφιά.
  
  "Τέλος, το μόνο που έχω να κάνω είναι να του ρωτήσω τον λόγο για το αίτημά του να επιστρέψει.
  
  "Πήρα τηλέφωνο για να παραπονεθώ στους ανωτέρους μου, αλλά δεν μου έδωσαν επιλογή. Μου δόθηκε εντολή να ξεπεράσω τις προσωπικές διαφορές.
  
  Η Πάολα ήταν επιφυλακτική μπροστά σε αυτήν την τελευταία φράση. Ο Φάουλερ αρνήθηκε ότι ο Δάντης είχε κάτι εναντίον του, αλλά τα λόγια του επιστάτη τον έπεισαν για το αντίθετο. Ο ιατροδικαστής είχε ήδη παρατηρήσει κάποτε ότι και οι δύο έμοιαζαν να γνωρίζονταν από πριν, παρά το γεγονός ότι μέχρι τώρα ενεργούσαν με αντίθετους τρόπους. Αποφάσισα να ρωτήσω απευθείας τον Δάντη για αυτό.
  
  - Η Conocía χρησιμοποίησε τον Άντονι Φάουλερ;
  
  "Όχι, επιθεωρητή", είπε ο Δάντης με σταθερή και σίγουρη φωνή.
  
  "Ο φάκελός σας μου ήρθε με μεγάλη ευγένεια εκ μέρους σας.
  
  "Είμαστε πολύ οργανωμένοι στο Σώμα Επαγρύπνησης.
  
  Η Πάολα αποφάσισε να τον αφήσει, αχί. Όταν επρόκειτο να φύγει, ο Δάντης της είπε τρεις φράσεις, τις οποίες κολάκευσε πολύ.
  
  "Μόνο ένα πράγμα, επιθεωρητή. Αν νιώσει την ανάγκη να με ξανακαλέσει να παραγγείλω, προτιμώ οτιδήποτε έχει να κάνει με χαστούκια. Δεν είμαι καλός στον φορμαλισμό.
  
  Η Πάολα ζήτησε από τον Δάντη να μάθει προσωπικά πού θα ζούσαν οι καρδινάλιοι. Και ήταν όλοι. Στο Domus Sancta Marthae, Σπίτι της Αγίας Μάρθας. Βρίσκεται στα δυτικά της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου, αν και εντός των τειχών του Βατικανού.
  
  Απ' έξω ήταν ένα λιτό κτίριο. Το σπίτι είναι ίσιο και κομψό, χωρίς στόκους, στολίδια ή αγάλματα. Σε σύγκριση με τα θαύματα που το περιβάλλουν, ο Domus ξεχώριζε τόσο λίγο όσο μια μπάλα του γκολφ σε έναν κουβά με χιόνι. Θα ήταν διαφορετικό αν ένας τυχαίος τουρίστας (και δεν υπήρχε κανένας σε εκείνο το μέρος του Βατικανού που ήταν περιορισμένο) έριχνε δύο ματιές σε αυτή τη δομή.
  
  Αλλά όταν έλαβα την άδεια και οι Ελβετοί γκαρντ τους άφησαν να μπουν χωρίς εμπόδια, η Πάολα διαπίστωσε ότι το εσωτερικό ήταν πολύ διαφορετικό από το εσωτερικό της. Μοιάζει με ένα μοντέρνο ξενοδοχείο simo με μαρμάρινο δάπεδο και φινιρίσματα jatoba. Υπήρχε ένα ελαφρύ άρωμα λεβάντας στον αέρα. Ενώ περίμεναν με τα γιλέκα τους, ο ιατροδικαστής τους παρακολουθούσε να φεύγουν. Στους τοίχους κρέμονταν πίνακες, στους οποίους η Paola Crió αναγνώριζε το στυλ των μεγάλων Ιταλών και Ολλανδών δασκάλων του 16ου αιώνα. Και κανένα από αυτά δεν έμοιαζε με αναπαραγωγές.
  
  "Θεέ μου", είπε η Πάολα, που προσπαθούσε να περιορίσει τα πλούσια emisi tacos της. Το πήρα από αυτόν όταν ήμουν ήρεμη.
  
  "Ξέρω τι αποτέλεσμα έχει", είπε ο Φάουλερ σκεφτικός.
  
  Το CSI σημειώνει ότι όταν ο Fowler ήταν φιλοξενούμενος στο House, οι προσωπικές του συνθήκες δεν ήταν ευχάριστες.
  
  "Είναι ένα πραγματικό σοκ σε σύγκριση με τα υπόλοιπα κτίρια στο Βατικανό, τουλάχιστον με αυτά που γνωρίζω. Καινούργια και παλιά.
  
  - Ξέρεις την ιστορία αυτού του σπιτιού, φίλε; Όπως γνωρίζετε, το 1978 υπήρχαν δύο κουκουνάρια στη σειρά, που τα χώριζαν μόνο δύο μήνες.
  
  "Ήμουν πολύ μικρή, αλλά έχω στη μνήμη μου τα χαλαρά γονίδια αυτών των παιδιών", είπε η Πάολα, βυθίζοντας για μια στιγμή στο παρελθόν.
  
  
  Gelatti της πλατείας του Αγίου Πέτρου. Η μαμά και ο μπαμπάς από το Lemon και την Πάολα με σοκολάτα και φράουλες. Οι προσκυνητές τραγουδούν, η χαρά βασιλεύει στην ατμόσφαιρα. Το χέρι του μπαμπά, δυνατό και τραχύ. Μου αρέσει να κρατάω τα δάχτυλά του και να κάνω βόλτες όταν έρθει το βράδυ. Κοιτάμε μέσα στο τζάκι και βλέπουμε λευκό καπνό. Ο μπαμπάς με σηκώνει πάνω από το κεφάλι του και γελάει, και το γέλιο του είναι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο. Το παγωτό μου πέφτει και κλαίω, αλλά ο παπάς ριέ μασούν υπόσχεται να μου αγοράσει άλλο. Θα το φάμε για την υγεία του Επισκόπου Ρώμης", λέει.
  
  
  -Σύντομα θα εκλεγούν δύο πάπες, καθώς ο διάδοχος του Παύλου ΣΤ', Ιωάννης Παύλος Α', πέθανε ξαφνικά σε ηλικία τριάντα τριών ετών μετά την εκλογή του. Υπήρχε ένα δεύτερο κλειδί στο οποίο εκλέχτηκα Ιωάννης Παύλος Β'. Σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα, οι καρδινάλιοι έμειναν στα μικροσκοπικά κελιά γύρω από την Καπέλα Σιξτίνα. Χωρίς ανέσεις και χωρίς κλιματισμό, και αφού το ρωμαϊκό καλοκαίρι ήταν πετρώδες, μερικοί από τους ηλικιωμένους καρδινάλιους τέθηκαν σε δοκιμασία. Ένας από αυτούς χρειάστηκε να ζητήσει επειγόντως ιατρική βοήθεια. Αφού ο Wojtyła φόρεσε τα σανδάλια του ψαρά, ορκίστηκε στον εαυτό του ότι θα άφηνε τα πάντα όπως ήταν, ανοίγοντας το δρόμο για να μην ξανασυμβεί τίποτα τέτοιο μετά τον θάνατό του. Και το αποτέλεσμα είναι αυτό το κτίριο. Dottora, με ακούς;
  
  Η Πάολα επιστρέφει από το enso του με μια ένοχη κίνηση.
  
  Συγγνώμη, χάθηκα στις αναμνήσεις μου. Αυτό δεν θα ξαναγίνει.
  
  Εκείνη τη στιγμή, ο Δάντης επιστρέφει, έχοντας προχωρήσει να βρει τον υπεύθυνο για το Domus. Η Πάολα δεν είναι αφού αποφεύγει τον ιερέα, ας υποθέσουμε ότι για να αποφύγει μια αντιπαράθεση. περιοριζόταν στη ζήλια του Δάντη. Προς το παρόν, και ακόμη κι αν η ομάδα κολλούσε μαζί, το καλύτερο πράγμα που μπορούσε να κάνει ο Podí ήταν να συμμετάσχει στη φάρσα και να αγνοήσει το πρόβλημα. Ότι η Πάολα δεν τα πήγε ποτέ πολύ καλά.
  
  Ο Έφορος φτάνει συνοδευόμενος από μια κοντή, χαμογελαστή, ιδρωμένη θρησκευόμενη γυναίκα ντυμένη με μαύρο κοστούμι. Συστηθείτε ως αδελφή Helena Tobina από την Πολωνία. Ήταν διευθύντρια του κέντρου και τους μίλησε αναλυτικά για τις εργασίες ανακαίνισης που είχαν ήδη γίνει. Πραγματοποιήθηκαν σε διάφορα στάδια, το τελευταίο από τα οποία ολοκληρώθηκε το 2003. Ανέβηκαν μια φαρδιά σκάλα με αστραφτερά σκαλοπάτια. Το κτίριο ήταν απλωμένο σε ορόφους με μεγάλους διαδρόμους και χοντρά χαλιά. Υπήρχαν δωμάτια στα πλάγια.
  
  "Είναι εκατόν έξι σουίτες και είκοσι τέσσερα μονόκλινα δωμάτια", πρότεινε η αδερφή, ανεβαίνοντας στον πρώτο όροφο. Όλα τα έπιπλα χρονολογούνται αρκετούς αιώνες και αποτελούνται από πολύτιμα έπιπλα που δωρήθηκαν από ιταλικές ή γερμανικές οικογένειες.
  
  Η καλόγρια άνοιξε την πόρτα σε ένα από τα δωμάτια. Ήταν ένα ευρύχωρο δωμάτιο περίπου είκοσι τετραγωνικών μέτρων με παρκέ δάπεδα και ένα όμορφο χαλί. Το κρεβάτι ήταν επίσης ξύλινο, με ένα όμορφο ανάγλυφο κεφαλάρι. Μια εντοιχισμένη ντουλάπα, ένα γραφείο και ένα πλήρως εξοπλισμένο μπάνιο συμπλήρωναν το δωμάτιο.
  
  "Αυτή είναι η έδρα ενός από τους έξι καρδινάλιους που δεν έφτασαν στο CE. Οι άλλοι εκατόν εννέα καταλαμβάνουν ήδη τα δωμάτιά τους", διευκρίνισε η αδερφή.
  
  Ο επιθεωρητής πιστεύει ότι τουλάχιστον δύο από τους αγνοούμενους δεν έπρεπε να εμφανιστούν στον Jem and#225;s.
  
  - Είναι ασφαλές για τους καρδινάλιους εδώ, αδελφή Έλενα; ρωτήστε την Πάολα με προσοχή. Δεν ήξερα μέχρι που η καλόγρια έμαθε για τους κινδύνους των μωβ.
  
  "Πολύ ασφαλές, παιδί μου, πολύ ασφαλές. Το κτίριο só έχει πρόσβαση και φυλάσσεται συνεχώς από δύο Ελβετούς φρουρούς. Παραγγείλαμε να αφαιρεθεί η ηχομόνωση των δωματίων, καθώς και οι τηλεοράσεις.
  
  Η Πάολα είναι εκτός γραμμής.
  
  - Οι καρδινάλιοι κρατούνται άσχετοι κατά τη διάρκεια του Κονκλάβου. Ούτε τηλέφωνο, ούτε τηλέφωνο, ούτε τηλεόραση, ούτε τηλεόραση, ούτε υπολογιστές, ούτε ίντερνετ. Απαγόρευση επαφής με τον έξω κόσμο υπό τον πόνο του αφορισμού, του είπε ο Φάουλερ. Διαταγές του Ιωάννη Παύλου Β' πριν από το θάνατό του.
  
  "Αλλά δεν είναι κάτι που θα τους απομονώσει εντελώς, σωστά, Δάντη;
  
  Έφορος Σάκο στήθος. Του άρεσε να καυχιέται για τα επιτεύγματα της οργάνωσής του σαν να τα έκανε προσωπικά.
  
  - Δείτε, ερευνητή, έχουμε την πιο πρόσφατη τεχνολογία σε αναστολείς señal.
  
  "Δεν είμαι εξοικειωμένος με την ορολογία espías. Εξηγήστε τι.
  
  "Έχουμε ηλεκτρικό εξοπλισμό που δημιούργησε δύο ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Το ένα είναι εδώ και το άλλο στην Καπέλα Σιξτίνα. Στην πράξη, μοιάζουν με δύο αόρατες ομπρέλες. Ούτε μια συσκευή που απαιτεί επαφή με τον έξω κόσμο δεν λειτουργεί κάτω από αυτά. Ούτε ένα κατευθυντικό μικρόφωνο, ούτε μια συσκευή ήχου, ούτε καν μια συσκευή espía μπορούν να περάσουν από μέσα τους. Ελέγξτε το τηλέφωνο και το τηλέφωνό του.
  
  Η Πάολα έκανε ακριβώς αυτό και είδε ότι πραγματικά δεν είχες εξώφυλλο. Βγήκαν στο διάδρομο. Nada, no había señal.
  
  - Τι γίνεται με το φαγητό;
  
  "Το μαγειρεύουν εδώ στην κουζίνα", είπε περήφανα η αδελφή Έλενα. Το προσωπικό αποτελείται από δέκα μοναχές, οι οποίες με τη σειρά τους υπηρετούν τις διάφορες υπηρεσίες του Domus Sancta Marthae. Το προσωπικό της ρεσεψιόν διανυκτερεύει μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Κανείς δεν επιτρέπεται να εισέλθει στη Βουλή εάν το κάνουν οι Καρδινάλιοι.
  
  Η Πάολα άνοιξε το στόμα της για να κάνει μια ερώτηση, αλλά κόλλησε στα μισά του δρόμου. Τον διέκοψα με μια τρομερή κραυγή που έβγαινε από τον τελευταίο όροφο.
  
  
  
  Domus Sancta Marthae
  
  Piazza Santa Marta, 1
  
  Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 στις 4:31 μ.μ.
  
  
  
  Το να κερδίσει την εμπιστοσύνη του για να μπει στο δωμάτιο που έμενε ήταν δύσκολο σαν κόλαση. Τώρα ο καρδινάλιος έχει χρόνο να μετανιώσει για αυτό το λάθος και η λύπη του θα γραφτεί με πένθιμα γράμματα. Ο Καρόσκι έκανε άλλο ένα κόψιμο με ένα μαχαίρι στο γυμνό του στήθος.
  
  "Ηρέμησε Σεβασμιώτατε. Λιγότερα λείπουν.
  
  Το πέμπτο μέρος συζητείται με κάθε βήμα του mís débiles. Το αίμα που μούσκεψε το κάλυμμα και έσταξε πάστα στο περσικό χαλί του έκλεψε τη δύναμή του. Κάποια στιγμή όμως έχασα τις αισθήσεις μου. Cintió όλες τις μπουνιές και όλα τα κοψίματα.
  
  Ο Καρόσκι τελείωσε τη δουλειά του στο στήθος. Με την υπερηφάνεια του τεχνίτη, κοιτάμε αυτά που έχετε γράψει. Κρατώ το δάχτυλό μου στον παλμό και αρπάζω τη στιγμή. Ήταν απαραίτητο να υπάρχει μνήμη. Δυστυχώς, όλοι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν μια ψηφιακή βιντεοκάμερα, αλλά αυτή η αμιγώς μηχανική βιντεοκάμερα μιας χρήσης λειτουργεί εξαιρετικά. Περνώντας τον αντίχειρά του πάνω από το ρολό για να βγάλει άλλη μια φωτογραφία, χλεύασε τον Καρδινάλιο Καρντόσο.
  
  "Χαιρετισμούς Σεβασμιώτατε. Α, φυσικά δεν μπορείς. Αφαιρέστε του το φίμωτρο, καθώς χρειάζομαι το "δώρο των γλωσσών" του.
  
  Ο Καρόσκι γέλασε μόνος του με το τρομερό του αστείο. Άφησα το μαχαίρι και έδειξα στον καρδινάλιο το μαχαίρι, βγάζοντας τη γλώσσα μου σε μια χλευαστική χειρονομία. Και έκανε το πρώτο του λάθος. Άρχισε να λύνεις το φίμωμα. Η Purple ήταν τρομοκρατημένη, αλλά όχι τόσο φοβισμένη όσο οι άλλοι βρικόλακες. Μάζεψε όσες λίγες δυνάμεις του είχαν απομείνει και έβγαλε μια τρομερή κραυγή που αντηχούσε στις αίθουσες του Domus Sancta Marthae.
  
  
  
   Domus Sancta Marthae
  
  Piazza Santa Marta, 1
  
   Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 στις 4:31 μ.μ.
  
  
  
  Όταν άκουσε την κραυγή, η Πάολα αντέδρασε αμέσως. Έκανα νόημα στη καλόγρια να μείνει εκεί που ήμουν, και πέρασα - σε πυροβολεί κατά τρεις, τραβώντας το όπλο του. Ο Φάουλερ και ο Δάντης τον ακολούθησαν κάτω από τις σκάλες και οι τρεις τους παραλίγο να συγκρουστούν καθώς προσπαθούσαν να ανέβουν τις σκάλες με πλήρη ταχύτητα. Όταν έφτασαν στην κορυφή, σταμάτησαν μπερδεμένοι. Στάθηκαν στο κέντρο ενός μακριού διαδρόμου γεμάτου πόρτες.
  
  -Που ήταν? είπε ο Φάουλερ.
  
  "Διάβολε, μου αρέσει, εννοώ. Μην διασκορπίζεστε, κύριοι, είπε η Πάολα, μπορεί να είναι άρρωστος και είναι πολύ επικίνδυνος τράγος.
  
  Η Πάολα επέλεξε την αριστερή πλευρά, απέναντι από την πλευρά του ασανσέρ. Πιστέψτε με, υπήρχε θόρυβος στο δωμάτιο με αριθμό 56. Έβαλε το μαχαίρι στο δέντρο, αλλά ο Δάντης του έκανε νόημα να φύγει με μια κίνηση του χεριού του. Ο εύσωμος επιστάτης έκανε σήμα στον Φάουλερ και χτύπησαν και οι δύο την πόρτα, η οποία άνοιξε χωρίς δυσκολία. Δύο αστυνομικοί όρμησαν μέσα, ο Δάντης στόχευε από μπροστά και η Πάολα από το πλάι. Ο Φάουλερ στέκεται στην πόρτα, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος του.
  
  Ο καρδινάλιος ξάπλωσε στο κρεβάτι. Ήταν πολύ φοβισμένος και φοβισμένος μέχρι θανάτου, αλλά δεν έπαθε τίποτα. Τους κοιτάζω με φρίκη, με τα χέρια σηκωμένα.
  
  "Μη με αναγκάσεις να δώσω." Ή σε παρακαλώ.
  
  Ο Δάντης κοιτάζει παντού και κατεβάζει το όπλο του.
  
  - Πού ήταν;
  
  "Νομίζω στο διπλανό δωμάτιο", είπε, δείχνοντας με το δάχτυλό του, αλλά όχι χαμηλώνοντας το χέρι του.
  
  Βγήκαν πάλι στο διάδρομο. Η Πάολα στάθηκε στη μία πλευρά της 57ης πόρτας, ενώ ο Δάντης και ο Φάουλερ επαναλάμβαναν τον αριθμό του ανθρώπινου κριιού. Για πρώτη φορά και οι δύο ώμοι δέχθηκαν καλό χτύπημα, αλλά η κλειδαριά δεν υποχώρησε. Στο δεύτερο lunge salto με ένα τεράστιο τραγανό.
  
  Ο καρδινάλιος ξάπλωσε στο κρεβάτι. Ήταν πολύ βουλωμένο και πολύ νεκρό, αλλά το δωμάτιο ήταν άδειο. Ο Dante σταυρώνει σε δύο βήματα και κοιτάζει στο δωμάτιο baño. κεφάλι Μενεό. Εκείνη τη στιγμή ακούγεται άλλη μια κραυγή.
  
  - Βοήθεια! Βοήθεια!
  
  Και οι τρεις βγήκαν βιαστικά από το δωμάτιο. Στο τέλος του διαδρόμου, από την πλευρά του ασανσέρ, ο καρδινάλιος ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα, με τα ρούχα του να γίνουν μια μπάλα. Πήγαν στο él ολοταχώς. Η Πάολα ήρθε πρώτη και γονάτισε δίπλα του, αλλά ο καρδινάλιος είχε ήδη σηκωθεί.
  
  -Κάρντεναλ Σο! είπε ο Φάουλερ, αναγνωρίζοντας τον συμπατριώτη του.
  
  - Είμαι καλά, είμαι καλά. Με έσπρωξε σε αυτό. Έφυγε γιατί, είπε, άνοιξε μια πόρτα που ήταν γνώριμη στο πρόσωπο, διαφορετική από αυτή των δωματίων.
  
  "Ό,τι μου ευχηθείς, πατέρα.
  
  - Ηρέμησε, είμαι καλά. Πιάστε αυτόν τον απατεώνα μοναχό, είπε ο Καρδινάλιος Σο.
  
  - Πήγαινε πίσω στο δωμάτιό σου και κλείσε την πόρτα! -le grito Fowler.
  
  Και οι τρεις πέρασαν από την πόρτα στο τέλος του διαδρόμου και βγήκαν στη σκάλα υπηρεσίας. Η μυρωδιά της υγρασίας και της σήψης κάτω από το χρώμα στους τοίχους. Το κλιμακοστάσιο ήταν ελάχιστα φωτισμένο.
  
  Τέλειο για ενέδρα, σκέφτηκε η Πάολα. Ο Καρόσκι αούν έχει πιστόλι Ποντιέρο. Θα μπορούσε να μας περιμένει σε κάθε στροφή και να κόψει τα κεφάλια τουλάχιστον δύο από εμάς πριν προλάβουμε να συνέλθουμε.
  
  Και παρόλα αυτά, κατέβηκαν βιαστικά τις σκάλες, όχι χωρίς να σκοντάψουν πάνω σε κάτι. Ακολούθησαν τις σκάλες προς το σοτάνο, κάτω από το επίπεδο του δρόμου, αλλά η πόρτα του allí ήταν κλειδωμένη με ένα χοντρό λουκέτο.
  
  "Δεν βγήκε εδώ.
  
  Ακολούθησαν τα βήματά του. Άκουσαν έναν θόρυβο στον προηγούμενο όροφο. Πέρασαν την πόρτα και πήγαν κατευθείαν στην κουζίνα. Ο Δάντης πέρασε το CSI και μπήκε πρώτος, με το δάχτυλο στη σκανδάλη, ο Κανιόν δείχνει προς τα εμπρός. Οι τρεις καλόγριες σταμάτησαν να ασχολούνται με τα τηγάνια και τα κοίταξαν με μάτια σαν πιάτο.
  
  -Πέρασε κανείς από εδώ; φώναξε η Πάολα.
  
  Δεν απάντησαν. Συνέχισαν να κοιτάζουν μπροστά με ανυπόφορα μάτια. Ένας από αυτούς μάλιστα συνέχισε να βρίζει για το μούτρο του, αγνοώντας την.
  
  -¡Κι αν περνούσε κάποιος από εδώ! Μοναχός! επανέλαβε ο ποινικολόγος.
  
  Οι καλόγριες ανασήκωσαν τους ώμους τους. Ο Φάουλερ έβαλε ένα χέρι στον ώμο της.
  
  -Ντετζέλας. Δεν μιλούν ιταλικά.
  
  Ο Δάντης περπάτησε μέχρι το τέλος της κουζίνας και συνάντησε μια γυάλινη πόρτα πλάτους περίπου δύο μέτρων. Να έχεις πολύ ευχάριστη εμφάνιση. Προσπαθήστε να το ανοίξετε χωρίς επιτυχία. Άνοιξε την πόρτα μιας από τις καλόγριες ενώ έδειχνε την ταυτότητα του Βατικανού. Η καλόγρια πήγε στον επιστάτη και έβαλε το κλειδί σε ένα κουτί κρυμμένο στον τοίχο. Η πόρτα άνοιξε με θόρυβο. Είχε θέα σε έναν παράδρομο της Plaza de Santa Marta. Μπροστά τους ήταν το παλάτι του Σαν Κάρλος.
  
  - Ανάθεμα! Η μοναχή δεν είπε ότι ο Ντομούσο είχε πρόσβαση σε αυτόν;
  
  - Λοιπόν, βλέπεις, επιθεωρητή. Είναι δύο από αυτούς", είπε ο Δάντης.
  
  Ας επιστρέψουμε στα βήματά μας.
  
  Ανέβηκαν τρέχοντας τις σκάλες, ξεκινώντας με το γιλέκο, και ανέβηκαν στον τελευταίο όροφο. Όλοι βρήκαν πολλά σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην οροφή. Όταν όμως έφτασαν στην πόρτα, διαπίστωσαν ότι ήταν κλειστή για τον Καλ και το τραγούδι.
  
  "Κανείς δεν μπόρεσε να βγει ούτε από εδώ.
  
  Υποχωρώντας, κάθισαν μαζί στα βρόμικα στενά σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην ταράτσα. Ανάσαιναν σαν φυσούνα.
  
  - Κρύφτηκε σε ένα από τα δωμάτια; είπε ο Φάουλερ.
  
  - Δεν νομίζω. Πρέπει να ξέφυγε", είπε ο Δάντης.
  
  Γιατί όμως από τον Θεό;
  
  "Φυσικά, λόγω της κουζίνας, λόγω παράβλεψης των μοναχών. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για αυτό. Όλες οι πόρτες είναι κλειδωμένες ή ασφαλισμένες, όπως και η κύρια είσοδος. Το να πηδήξεις από τα παράθυρα είναι αδύνατο, είναι πολύ μεγάλος κίνδυνος. Οι πράκτορες της Επαγρύπνησης περιπολούν την περιοχή κάθε λίγα λεπτά¡και είμαστε στο επίκεντρο dí a, για όνομα του παραδείσου!
  
  Η Πάολα ήταν έξαλλη. Αν δεν ήμουν τόσο κουρασμένη μετά το τρέξιμο πάνω-κάτω από τις σκάλες, θα την είχα κάνει να κλωτσάει τα πόδια της στους τοίχους.
  
  Δάντη, ζήτα βοήθεια. Βάλτε τους να αποκλείσουν την περιοχή.
  
  Ο επιστάτης κουνάει το κεφάλι του με απόγνωση. Βάλτε το χέρι σας στο μέτωπό του, βρεγμένο από τον ιδρώτα που πέφτει σε λασπώδεις σταγόνες στο αιώνιο δερμάτινο αντιανεμικό του. Τα μαλλιά της, πάντα χτενισμένα, ήταν βρώμικα και φριζαρισμένα.
  
  - Ο Sómo θέλει να τηλεφωνήσω, όμορφη; Τίποτα δεν λειτουργεί σε αυτό το καταραμένο κτίριο. Στους διαδρόμους δεν υπάρχουν κάμερες κλειστού κυκλώματος, δεν λειτουργούν τηλέφωνα, μικρόφωνα, γουόκι-τόκι. Τίποτα δεν είναι πιο περίπλοκο από έναν καταραμένο λαμπτήρα, τίποτα που απαιτεί κύματα ή μονάδες και μηδενικά για να λειτουργήσει. Σαν να μην στέλνω ταχυδρομικό περιστέρι...
  
  "Μέχρι να κατέβω, θα είμαι πολύ μακριά. Στο Βατικανό, ένας μοναχός δεν τραβάει την προσοχή πάνω του, Ντικάντι", είπε ο Φάουλερ.
  
  - Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί έφυγες από αυτό το δωμάτιο; Αυτός είναι ο τρίτος όροφος, τα παράθυρα ήταν κλειστά και έπρεπε να κλωτσήσουμε την καταραμένη πόρτα. Όλες οι είσοδοι του κτιρίου ήταν φυλασσόμενες ή κλειστές", είπε, χτυπώντας το ανοιχτό του χέρι στην πόρτα της οροφής πολλές φορές, προκαλώντας έναν γδούπο και ένα σύννεφο σκόνης.
  
  "Είμαστε τόσο κοντά", είπε ο Δάντης.
  
  - Ανάθεμα. Φτου, φτου, φτου. ¡Le teníhosts!
  
  Ήταν ο Φάουλερ, που έλεγε την τρομερή αλήθεια, και τα λόγια του αντηχούσαν στα αυτιά της Πάολα σαν φτυάρι που έξυνε το γράμμα λ. αίτημα.
  
  "Τώρα έχουμε άλλον έναν νεκρό, Dottora.
  
  
  
   Domus Sancta Marthae
  
  Piazza Santa Marta, 1
  
   Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 στις 4:31 μ.μ.
  
  
  
  "Πρέπει να είσαι προσεκτικός", είπε ο Δάντης.
  
  Η Πάολα ήταν εκτός εαυτού με οργή. Αν η Σιρίν ήταν μπροστά της εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσε να συγκρατηθεί. Νομίζω ότι αυτή ήταν η τρίτη φορά που ήθελα να βγάλω τα δόντια ενός πολύ κατσίκα poñetasasos για να δω αν έπρεπε να κρατήσει αυτή την ήρεμη στάση και τη μονότονη φωνή του.
  
  Αφού χτύπησα στον επίμονο κώλο στην ταράτσα, κατέβηκα τις σκάλες, σκύβοντας χαμηλά. Ο Δάντης έπρεπε να περάσει στην άλλη πλευρά της πλατείας για να πείσει τον βδελυρό άνδρα να τον αντιμετωπίσει και να μιλήσει με τη Σιρίν για να ζητήσει υποστήριξη και να του ζητήσει να επιθεωρήσει τον τόπο του εγκλήματος. Η απάντηση του στρατηγού ήταν ότι μπορείτε να έχετε πρόσβαση στο έγγραφο UACV και ότι πρέπει να το κάνετε με πολιτικά ρούχα. Τα εργαλεία που χρειάζεστε θα πρέπει να τα έχετε μαζί σας σε μια κανονική θήκη ταξιδιού.
  
  "Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε όλο αυτό να υπερβεί το μέγιστο. Entiendalo, Dicanti.
  
  "Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Πρέπει να πιάσουμε τον δολοφόνο! Πρέπει να καθαρίσουμε το κτίριο, να μάθουμε ποιος είναι μέσα, να συγκεντρώσουμε στοιχεία...
  
  Ο Δάντης την κοίταξε σαν να είχε χάσει το μυαλό της. Ο Φάουλερ κούνησε το κεφάλι του, μη θέλοντας να επέμβει. Η Πάολα ήξερε ότι είχε αφήσει αυτή την υπόθεση να εισχωρήσει στην ψυχή της, δηλητηριάζοντας την ψυχική της ηρεμία. Πάντα προσπαθούσε να είναι υπερβολικά λογικός γιατί γνώριζε την ευαισθησία της ύπαρξής του. Όταν κάτι έμπαινε μέσα της, η μύησή της μετατράπηκε σε εμμονή. Εκείνη τη στιγμή, παρατήρησα ότι η οργή που προερχόταν από το espiritu έμοιαζε με μια σταγόνα άσιντο που πέφτει περιοδικά σε ένα κομμάτι ωμό κρέας.
  
  Βρίσκονταν στο διάδρομο του τρίτου ορόφου, όπου έγιναν όλα. Το δωμάτιο αρ. 55 ήταν ήδη άδειο. Ο ένοικός τους, ο άνδρας που τους είπε να ψάξουν στο δωμάτιο 56, ήταν ο Βέλγος καρδινάλιος Petfried Hanils, ηλικίας μεταξύ 73 και 241 ετών. Στενοχωρήθηκα πολύ με αυτό που συνέβη. Το διαμέρισμα του κοιτώνα ήταν στον τελευταίο όροφο, όπου του δόθηκε στέγαση για λίγο.
  
  "Ευτυχώς, ο μεγαλύτερος από τους καρδινάλιους ήταν στο παρεκκλήσι και παρακολούθησε τον απογευματινό διαλογισμό. Μόνο πέντε άκουσαν τις κραυγές και τους είπαν ήδη ότι ένας τρελός είχε μπει και άρχισε να ουρλιάζει στους διαδρόμους", είπε ο Δάντης.
  
  -Ναι εσύ; ¿ Είναι έλεγχος daños; Η Πάολα αγανάκτησε. ¿ Να το κάνουν έτσι ώστε ούτε οι ίδιοι οι καρδινάλιοι να μην ξέρουν ότι σκότωσαν έναν δικό τους;
  
  -Αυτή είναι μια μακρινή βλεφαρίδα. Θα πούμε ότι αρρώστησε και ότι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Gemelli με γαστρεντερίτιδα.
  
  - Και με αυτό, όλα έχουν ήδη αποφασιστεί - ένα αντίγραφο, ένα εικονίδιο.
  
  "Λοιπόν, υπάρχει κάτι, κύριε. Δεν μπορείτε να μιλήσετε με κανέναν από τους καρδινάλιους χωρίς την άδειά μου και ο τόπος του εγκλήματος πρέπει να είναι περιορισμένος σε ένα δωμάτιο.
  
  Δεν μπορεί να μιλήσει σοβαρά. Πρέπει να ψάξουμε για δακτυλικά αποτυπώματα σε πόρτες, σε σημεία πρόσβασης, σε διαδρόμους... Δεν μπορεί να μιλάει σοβαρά.
  
  - Τι θέλεις, μπαμπίνα; Συλλογή περιπολικών στην πύλη; ¿Χιλιάδες φλας από φωτογραφικά γραφήματα; Φυσικά, το να φωνάζεις γι' αυτό και από τις τέσσερις πλευρές είναι ο καλύτερος τρόπος για να πιάσεις τον εκφυλισμένο σου", είπε ο Δάντης με έναν αέρα εξουσίας. ¿ Ή θέλει απλώς να κουνήσει το πτυχίο του από την Quantico μπροστά στις κάμερες; Αν είσαι τόσο καλός στο να είσαι καλύτερος δείξε το.
  
  Η Πάολα δεν θα αφήσει τον εαυτό της να προκληθεί. Ο Δάντης υποστήριξε πλήρως τη θέση της προτεραιότητας του αποκρυφισμού. Έχετε μια επιλογή: είτε να χάσετε στον χρόνο, είτε να τρακάρετε σε αυτόν τον μεγάλο και αιωνόβιο τοίχο, είτε να ενδώσετε και να προσπαθήσετε να βιαστείτε να επωφεληθείτε από όσα sims έχω τα μέσα στη διάθεσή μου.
  
  Κάλεσε τη Σιρίν. Παρακαλώ μεταδώστε το στον καλύτερό σας φίλο. Και ότι οι άνθρωποί του φρουρούν σε περίπτωση που εμφανιστεί καρμελίτης στο Βατικανό.
  
  Ο Φάουλερ έβηξε για να τραβήξει την προσοχή της Πάολα. Την πήρα στην άκρη και της μίλησα ήσυχα, πιέζοντας το στόμα της πολύ κοντά στο δικό μου. Η Πάολα δεν μπόρεσε παρά να νιώσει την ανάσα του να της τσακίζει και χάρηκε που φόρεσε το σακάκι της χωρίς να το καταλάβει κανείς. Θυμήθηκα το δυνατό άγγιγμά τους καθώς πετάχτηκε σαν τρελή στο πλήθος και εκείνος την άρπαξε και την κράτησε κοντά και την κράτησε σφιχτά.#237;και είναι λογικό. Ήθελε πολύ να τον αγκαλιάσει ξανά, αλλά σε αυτή την κατάσταση, η επιθυμία της ήταν εντελώς ακατάλληλη. Όλα ήταν αρκετά δύσκολα.
  
  "Σίγουρα αυτές οι εντολές έχουν ήδη εκδοθεί και θα εκτελεστούν αυτή τη στιγμή, ρε. Και ο Olví θέλει να γίνει η αστυνομική επιχείρηση, γιατί στο Βατικανό δεν θα λάβει djemaás. Θα πρέπει να συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι παίζουμε τα χαρτιά που έχει μοιράσει η μοίρα, όσο φτωχό κι αν είναι το éstas. Σε αυτήν την κατάσταση, η παλιά παροιμία για τη γη μου είναι πολύ κατάλληλη: βασιλιάς 27.
  
  Η Πάολα κατάλαβε αμέσως σε τι έπαιζε.
  
  Αυτή τη φράση τη λέμε και στη Ρώμη. Λόγο έχεις πατέρα... πρώτη φορά σε αυτή την υπόθεση έχουμε μάρτυρα. Είναι ήδη κάτι.
  
  Fowler bajó aún más el tono.
  
  - Μίλα με τον Δάντη. Γίνε τελειωμένος, αυτή τη φορά. Μακάρι να μας αφήσει ελεύθερους μέχρι την παράσταση. Κουίζ ας καταλήξουμε σε μια βιώσιμη περιγραφή.
  
  - Μα χωρίς εγκληματία...
  
  "Αυτό θα έρθει αργότερα, δόκτωρ. Αν τον είδε ο καρδινάλιος Shaw, θα έχουμε ένα ρομποτικό πορτρέτο. Αλλά είναι σημαντικό για μένα να έχω πρόσβαση στη μαρτυρία του.
  
  - Το επώνυμό του μου είναι γνωστό. ¿ Ο Shaw εμφανίζεται στις αναφορές του Karoski;
  
  -Το ίδιο. Είναι σκληρός και έξυπνος. Ελπίζω να μας βοηθήσετε με την περιγραφή. Μην αναφέρετε το όνομα του υπόπτου μας: ας δούμε αν τον αναγνωρίσετε.
  
  Η Πάολα γνέφει και επιστρέφει με τον Δάντη.
  
  - Τι, τελειώσατε με τα μυστικά, πουλάκια;
  
  Ο ειδικός εγκληματίας αποφάσισε να αγνοήσει αυτή την παρατήρηση.
  
  "Ο πατέρας Φάουλερ με συμβούλεψε να ηρεμήσω και νομίζω ότι θα ακολουθήσω τη συμβουλή του.
  
  Ο Δάντης τον κοίταξε καχύποπτα, έκπληκτος από τη στάση του. Σίγουρα, αυτή η γυναίκα ήταν πολύ ελκυστική στα μάτια του.
  
  "Είναι πολύ σοφό εκ μέρους σου, εξεταστή.
  
   - Noi abbiamo dato nella croce 28, ¿verdad, Dante;
  
   "Αυτός είναι ένας τρόπος να το δούμε. Είναι εντελώς διαφορετικό να συνειδητοποιείς ότι είσαι φιλοξενούμενος σε μια ξένη χώρα. Αυτή η μαμά ήταν ο τρόπος της. Τώρα είναι στο χέρι μας. Δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό σε αυτό.
  
  Η Πάολα πήρε μια βαθιά ανάσα.
  
  "Είναι εντάξει, Δάντη. Πρέπει να μιλήσω με τον Καρδινάλιο Σο.
  
  Είναι στο δωμάτιό του για να συνέλθει από το σοκ που έχει βιώσει. Αρνήθηκε.
  
  - Έφορος. Κάντε το σωστά αυτή τη φορά. Κουίζ πώς θα τον πιάσουμε.
  
  Ο μπάτσος γυρίζει το λαιμό του ταύρου με ένα τραγανό. Πρώτα αριστερά, μετά δεξιά. Ήταν ξεκάθαρο ότι το σκεφτόταν.
  
  - Εντάξει, εξεταστή. Με μια προϋπόθεση.
  
  - Ναι;
  
  Βάλτε τον να χρησιμοποιήσει πιο απλές λέξεις.
  
  - Πήγαινε και πήγαινε για ύπνο.
  
  Η Πάολα γύρισε και συνάντησε το κατηγορητικό βλέμμα του Φάουλερ, που παρακολουθούσε τη συζήτηση από απόσταση. Γύρισε πίσω στον Δάντη.
  
  -Σας παρακαλούμε.
  
  -¿Por favor qué, ispettora;
  
  Αυτό το ίδιο γουρούνι απολάμβανε την ταπείνωσή του. Λοιπόν, τίποτα, δεν είναι.
  
  "Παρακαλώ, Έφορε Δάντη, θα ήθελα την άδειά σας να μιλήσω στον Καρδινάλιο Σο.
  
  Ο Δάντης χαμογέλασε ανοιχτά. Πέρασες υπέροχα. Ξαφνικά όμως σοβαρεύτηκε πολύ.
  
  Πέντε λεπτά, πέντε ερωτήσεις. Τίποτα εκτός από εμένα. Το παίζω κι εγώ, Dicanti.
  
  Δύο μέλη της Επαγρύπνησης, και τα δύο με μαύρα κοστούμια και γραβάτες, βγήκαν από το ασανσέρ και στάθηκαν εκατέρωθεν της πόρτας 56, στην οποία ήμουν μέσα. Φυλάξτε την είσοδο μέχρι την άφιξη του επιθεωρητή UACV. Dicanti decidió εκμεταλλευτείτε τον χρόνο αναμονής ανακρίνοντας τον μάρτυρα.
  
  - Πού είναι το δωμάτιο του Shaw;
  
  Ήμουν στον ίδιο όροφο. Ο Δάντης τους οδήγησε στο δωμάτιο 42, το τελευταίο δωμάτιο, μπροστά από την πόρτα που οδηγεί στη σκάλα υπηρεσίας. Ο Έφορος χτύπησε απαλά χρησιμοποιώντας μόνο δύο δάχτυλα.
  
  Τα άνοιξα στην αδελφή Έλενα, που είχε χάσει το χαμόγελό της. Η ανακούφιση φάνηκε στο πρόσωπό του στη θέα τους.
  
  "Ευτυχώς, είστε εντάξει. Αν κυνηγούσαν τον υπνοβάτη στις σκάλες. Μπόρεσαν να τον πιάσουν;
  
  "Δυστυχώς όχι, αδερφή", απάντησε η Πάολα. Νομίζουμε ότι ξέφυγε από την κουζίνα.
  
  - Ω Θεέ μου, ¿ λόγω της εισόδου στο mercancías; Παναγία της Ελιάς, τι καταστροφή.
  
  - Αδερφή, δεν μας είπες ότι έχεις πρόσβαση σε αυτό;
  
  - Υπάρχει λοιπόν ένα, η εξώπορτα. Δεν είναι δρόμος, είναι χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. Είναι χοντρό και έχει ειδικό κλειδί.
  
  Η Πάολα είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι αυτή και η αδερφή της η Έλενα δεν μιλούσαν τα ίδια ιταλικά. Πήρε τα ουσιαστικά πολύ προσωπικά.
  
  -¿ Άσος... δηλαδή, ο επιθετικός θα μπορούσε να μπει μέσω της αδερφής;
  
  Η καλόγρια κούνησε το κεφάλι της.
  
  "Έχουμε το κλειδί με την αδερφή του έκνομα και μαζί μου. Και το μιλάει στα πολωνικά, όπως και πολλές από τις αδερφές που εργάζονται εδώ.
  
  Ο ιατροδικαστής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αδερφή του esonom πρέπει να είναι αυτή που άνοιξε την πόρτα του Δάντη. Αυτά είναι δύο αντίγραφα των κλειδιών. Το μυστήριο έγινε πιο περίπλοκο.
  
  - Μπορούμε να πάμε στον καρδινάλιο;
  
  Η αδελφή Έλενα κουνάει το κεφάλι της με τραχύ τόνο.
  
  "Αδύνατον, Ντόθορα. Αυτό είναι... όπως λένε... απενεργοποιημένο. Σε νευρική κατάσταση.
  
  "Έτσι να είναι", είπε ο Δάντης, "ένα λεπτό.
  
  Η καλόγρια σοβαρεύτηκε.
  
  - Ζάντεν. Όχι και όχι.
  
  Φαίνεται ότι θα προτιμούσε να καταφύγει στη γλώσσα του για να απαντήσει αρνητικά. Ήδη έκλεινα την πόρτα όταν ο Φάουλερ πάτησε το πλαίσιο, εμποδίζοντάς το να κλείσει τελείως. Και της είπε με διστακτική φωνή, μασώντας τις λέξεις
  
  - Sprawia przyjemno, potrzebujemy eby widzie kardynalny Shaw, siostra Helena.
  
  Η καλόγρια άνοιξε τα μάτια της σαν πιάτα.
  
   Wasz jzyk polski nie jest dobry 29.
  
   - Ξέρω. Πρέπει να επισκέπτομαι συχνά τον υπέροχο μπαμπά της. Αλλά δεν έχω πάει καθόλου από τότε που γεννήθηκα - Solidarity 30.
  
  Η θρησκευόμενη γυναίκα έσκυψε το κεφάλι, αλλά ήταν φανερό ότι ο ιερέας είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη της. Τότε ο regañadientes ανοίγει ολόκληρη την πόρτα, παραμερίζοντας.
  
  - Από πότε ξέρεις πολωνικά; της ψιθύρισε η Πάολα καθώς μπήκαν μέσα.
  
  "Έχω μόνο ελαφριές ιδέες, φίλε. Ξέρετε, τα ταξίδια διευρύνουν τους ορίζοντές του.
  
  Η Ντικάντι επέτρεψε στον εαυτό της να τον κοιτάξει επίμονα για μια στιγμή πριν εστιάσει την προσοχή της στον άντρα στο κρεβάτι. Το δωμάτιο ήταν θαμπό, καθώς τα στόρια ήταν σχεδόν κάτω. Ο καρδινάλιος Shaw έτρεξε το τεστ στο πάτωμα με μια βρεγμένη πετσέτα στο μέτωπό του, σε τόσο χαμηλό φωτισμό που ήταν δύσκολο να το δεις. Καθώς πλησίασαν το πόδι του κρεβατιού, το μωβ σηκώθηκε με έναν αγκώνα, βούρκωσε και η πετσέτα γλίστρησε από το πρόσωπό του. Ήταν ένας άντρας με σκληρά χαρακτηριστικά και πολύ βαριά διάπλαση. Τα μαλλιά της, εντελώς άσπρα, κόλλησαν στο μέτωπό της εκεί που είχε βραχεί η πετσέτα.
  
  "Με συγχωρείτε, εγώ...
  
  Ο Δάντης έσκυψε για να φιλήσει το δαχτυλίδι του καρδινάλιου, αλλά ο καρδινάλιος τον σταμάτησε.
  
  -ΟΧΙ Παρακαλώ. Οχι τώρα.
  
  Ο επιθεωρητής έκανε ένα απροσδόκητο βήμα, κάτι περιττό. Έπρεπε να αγανακτήσει πριν πάρει τον λόγο.
  
  - Καρδινάλε Σω, λυπούμαστε για την εισβολή, αλλά πρέπει να σας κάνουμε μερικές ερωτήσεις, νιώθετε ότι μπορείτε να μας απαντήσετε;
  
  "Φυσικά, παιδιά μου, φυσικά. Του αποσπάω την προσοχή για μια στιγμή. Ήταν τρομερή εμπειρία να με βλέπεις να με κλέβουν σε έναν ιερό τόπο. Έχω ένα ραντεβού για να τακτοποιήσω κάποιες δουλειές σε λίγα λεπτά. Παρακαλώ να είστε σύντομοι.
  
  Ο Δάντης κοίταξε την αδερφή του την Έλενα και μετά τον Σω. Αυτή η κατανόηση. Χωρίς μάρτυρες.
  
  "Αδελφή Έλενα, σε παρακαλώ προειδοποίησε τον Καρδινάλιο Πάουλιτς ότι θα αργήσω λίγο, αν είσαι τόσο ευγενική.
  
  Η καλόγρια βγήκε από το δωμάτιο, επαναλαμβάνοντας κατάρες "σάντο", αναμφίβολα μη χαρακτηριστικές μιας θρησκευόμενης γυναίκας.
  
  - Τι συνέβη όλο αυτό το διάστημα; ρώτα τον Δάντη.
  
  Ανέβηκα στο δωμάτιό μου για να ανακτήσω το ημερολόγιό μου όταν άκουσα μια τρομερή κραυγή. Παραμένω παράλυτος για λίγα δευτερόλεπτα, προσπαθώντας πιθανώς να καταλάβω αν αυτό ήταν απλώς αποκύημα της φαντασίας μου. Άκουσα τον θόρυβο των ανθρώπων που ανέβαιναν βιαστικά τις σκάλες και μετά ένα τρίξιμο. Βγες στο διάδρομο, σε παρακαλώ. Στην πόρτα του ασανσέρ ζούσε ένας καρμελίτης μοναχός που κρύφτηκε σε μια μικρή εσοχή που σχημάτιζε τον τοίχο. Τον κοίταξα και γύρισε και με κοίταξε κι αυτός. Στα μάτια του υπήρχε πολύ μίσος, Παναγία. Εκείνη τη στιγμή ακούγεται... άλλο κράξιμο και ο Καρμελίτης με χτύπησε. Πέφτω στο έδαφος και ουρλιάζω. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε ήδη.
  
  Μπορούσες να δεις καλά το πρόσωπό του; παρενέβη η Πάολα.
  
  Ήταν σχεδόν τελείως καλυμμένος με πυκνή γενειάδα. Δεν θυμάμαι πολλά.
  
  - Μπορείτε να μας περιγράψετε το πρόσωπό του και να φτιάξετε;
  
  "Δεν το νομίζω, για ένα δευτερόλεπτο τον είδα και η όρασή μου δεν είναι αυτή που ήταν. Ωστόσο, θυμάμαι ότι είχε γκρίζα λευκά μαλλιά και CEO. Αμέσως όμως κατάλαβα ότι δεν ήταν μοναχός.
  
  - Τι σας έκανε να το σκεφτείτε, Σεβασμιώτατε; -inquirio Fowler.
  
  "Η συμπεριφορά του, φυσικά. Όλοι κολλημένοι στην πόρτα του ασανσέρ δεν μοιάζουν καθόλου με υπηρέτη του Θεού.
  
  Εκείνη τη στιγμή η αδελφή Έλενα επέστρεψε, γελώντας νευρικά.
  
  - Ο καρδινάλιος Shaw, ο καρδινάλιος Paulich λέει ότι το συντομότερο δυνατό, η Επιτροπή περιμένει από αυτόν να ξεκινήσει τις προετοιμασίες για τις μυθιστορηματικές μάζες. Σας έχω ετοιμάσει μια αίθουσα συνεδριάσεων στο ισόγειο.
  
  -Ευχαριστώ αδελφή. Αντέλ, πρέπει να είσαι με τον Αντούν γιατί χρειάζεσαι κάτι. Ουαλία, που θα είναι μαζί σου σε πέντε λεπτά.
  
  Ο Dante συνειδητοποίησε ότι ο Shaw τελείωνε την επανένωση.
  
  "Σας ευχαριστώ για όλα, Σεβασμιώτατε. Ήρθε η ώρα να φύγουμε.
  
  "Δεν έχεις ιδέα πόσο λυπάμαι. Σε όλες τις εκκλησίες της Ρώμης και από χιλιάδες σε όλο τον κόσμο τελούνται Λειτουργίες Novendiales, προσευχόμενες για την ψυχή του Αγίου Πατέρα μας. Αυτή είναι μια δοκιμασμένη δουλειά και δεν πρόκειται να την αναβάλω λόγω μιας απλής ώθησης.
  
  Η Πάολα ετοιμαζόταν να πει κάτι, αλλά ο Φάουλερ έσφιξε διακριτικά τον αγκώνα της και η CSI κατάπιε την ερώτηση. Με μια κίνηση αποχαιρέτησε και το μωβ. Καθώς επρόκειτο να φύγουν από το δωμάτιο, ο καρδινάλιος τους έκανε μια ερώτηση που με ενδιέφερε πολύ.
  
  - Αυτό το άτομο έχει κάποια σχέση με τις εξαφανίσεις;
  
  Ο Δάντης γύρισε πολύ αργά και απάντησα με λέξεις στις οποίες ξεχώριζε το almíbar με όλα του τα φωνήεντα και τα σύμφωνα.
  
  "Από το ninú modo, Σεβασμιώτατε, αυτό είναι απλώς ένας προβοκάτορας. Μάλλον ένας από αυτούς που ασχολούνται με την αντιπαγκοσμιοποίηση. Συνήθως ντύνονται για να τραβήξουν την προσοχή, το ξέρεις αυτό.
  
  Ο Καρδινάλ αναρρώνει λίγο μέχρι να καθίσει στο κρεβάτι. Γύρισε στην καλόγρια.
  
  "Υπάρχουν φήμες μεταξύ ορισμένων από τους αδελφούς μου καρδινάλιους ότι δύο από τις εξέχουσες προσωπικότητες της Κουρίας δεν πρόκειται να παρευρεθούν στο Κονκλάβιο. Ελπίζω να είστε και οι δύο καλά.
  
  - ¿Dónde ha orído it, Σεβασμιώτατε; Η Πάολα σοκαρίστηκε. Στη ζωή του είχε ακούσει μια φωνή τόσο απαλή, γλυκιά και ταπεινή όσο αυτή με την οποία ο Δάντης έκανε την τελευταία του ερώτηση.
  
  "Αλίμονο, παιδιά μου, στην ηλικία μου πολλά έχουν ξεχαστεί. Τρώω qui και ψιθυρίζω qui ανάμεσα σε καφέ και επιδόρπιο. Αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είμαι η Unico που το γνωρίζει αυτό.
  
  "Σεβασμιώτατε, αυτό είναι, φυσικά, απλώς μια αβάσιμη φήμη. Αν μας συγχωρείτε, θα πρέπει να ψάχνουμε τον ταραχοποιό.
  
  Ελπίζω να τον βρεις σύντομα. Υπάρχουν πάρα πολλές ταραχές στο Βατικανό και ίσως είναι καιρός να αλλάξουμε πορεία στην πολιτική ασφαλείας μας.
  
  Η απογευματινή απειλή του Shaw, όπως η ερώτηση του Dante, ήταν απαρατήρητη με azúkar, δεν πέρασε απαρατήρητη από κανέναν από τους τρεις. Ακόμη και ο τόνος της Πάολα έκανε το αίμα του να κρυώσει και αηδίαζε κάθε μέλος που συναντούσα.
  
  Η αδελφή Έλενα έφυγε από το δωμάτιο μαζί τους και προχώρησε στο διάδρομο. Στις σκάλες τον περίμενε ένας κάπως σωματώδης καρδινάλιος, αναμφίβολα ο Πάβλιτς, με τον οποίο η αδελφή Έλενα κατέβηκε τις σκάλες.
  
  Μόλις η Πάολα είδε την πλάτη της αδελφής Έλενας να χάνεται στις σκάλες, η Πάολα γύρισε στον Δάντη με έναν πικρό μορφασμό στο πρόσωπό της.
  
  "Φαίνεται ότι ο έλεγχος του σπιτιού σας δεν λειτουργεί τόσο καλά όσο νομίζετε, Έφορε.
  
  "Ορκίζομαι ότι δεν το καταλαβαίνω αυτό." Το πρόσωπο του Δάντη γέμισε λύπη. Τουλάχιστον ας ελπίσουμε ότι δεν ξέρουν τον πραγματικό λόγο. Φυσικά, αυτό φαίνεται αδύνατο. Και όπως και να έχει, ακόμη και ο Shaw μπορεί να είναι ο PR που φοράει κόκκινα σανδάλια.
  
  "Όπως όλοι εμείς οι εγκληματίες, ξέρουμε ότι κάτι περίεργο συμβαίνει", είπε ο ιατροδικαστής. Για να είμαι ειλικρινής, μου αρέσει να βλέπω αυτό το καταραμένο πράγμα να εκρήγνυται κάτω από τη μύτη τους, έτσι ώστε το pudiéramos να λειτουργεί όπως χρειάζεται.
  
  Ο Δάντης ήταν έτοιμος να διαμαρτυρηθεί θυμωμένος όταν κάποιος εμφανίστηκε στην προσγείωση του μαρμόλ. Ο Carlo Boy habí αποφάσισε να στείλει αυτό που θεωρούσε καλύτερο και πιο συγκρατημένο μέλος του UACV.
  
  - Καλησπέρα σε όλους.
  
  "Καλημέρα, διευθυντή Μπόι", απάντησε η Πάολα.
  
  Ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε τη νέα σκηνή Καρόσκι.
  
  
  
  Ακαδημία FBI
  
  Quantico, Βιρτζίνια
  
  22 Αυγούστου 1999
  
  
  
  - Ελα έλα. Υποθέτω ότι ξέρεις ποιος είμαι, έτσι δεν είναι;
  
  Για την Πάολα, η γνωριμία με τον Ρόμπερτ Βέμπερ ισοδυναμούσε με το πώς θα ένιωθε ως Αιγύπτιος όλογος αν ο Ραμσής Β' την προσκαλούσε για καφέ. Μπήκαμε στην αίθουσα συνεδριάσεων όπου το περίφημο εγκληματικό λογότυπο έδινε βαθμούς σε τέσσερις μαθητές που είχαν περάσει το μάθημα. Είχε συνταξιοδοτηθεί εδώ και δέκα χρόνια, αλλά τα σίγουρα βήματα του προκάλεσαν δέος στους διαδρόμους του FBI. Αυτός ο άνθρωπος έφερε επανάσταση στην εγκληματολογική επιστήμη δημιουργώντας ένα νέο εργαλείο για την εύρεση εγκληματιών: ένα ψυχολογικό προφίλ. Στο μάθημα της ελίτ που έτρεχε το FBI για να εκπαιδεύσει νέα ταλέντα σε όλο τον κόσμο, ήταν πάντα υπεύθυνος για την παροχή βαθμών. Τα παιδιά το λάτρεψαν γιατί μπορούσαν να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον που θαύμαζαν πολύ.
  
  - Φυσικά, τον ξέρω, αυτός-ή. Πρέπει να του πω...
  
  - Ναι, το ξέρω, είναι μεγάλη μου τιμή που σε γνώρισα και μπλα μπλα μπλα. Αν έπαιρνα ένα D κάθε φορά που μου έλεγαν αυτή τη φράση, θα ήμουν πλέον πλούσιος άνθρωπος.
  
  Ο εγκληματίας έθαψε τη μύτη του σε έναν χοντρό φάκελο. Η Πάολα βάζει το χέρι στην τσέπη του παντελονιού του και βγάζει ένα τσαλακωμένο χαρτί, το οποίο δίνω στον Βέμπερ.
  
  "Είναι τιμή μου που σας γνωρίζω, κύριε.
  
  Ο Βέμπερ κοίταξε το χαρτί και το κοίταξε ξανά. Ήταν ένα χαρτονόμισμα ενός δολαρίου. Άπλωσα το χέρι μου και το πήρα. Το λειαίνω και το έβαλα στην τσέπη του σακακιού μου.
  
  - Μην τσαλακώνεις χαρτονομίσματα, Ντικάντι. Ανήκουν στο Υπουργείο Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από το Améric, αλλά χαμογέλασαν, ευχαριστημένοι με την έγκαιρη απάντηση της νεαρής γυναίκας.
  
  "Έχετε αυτό υπόψη σας, κύριε.
  
  Ο Βέμπερ σκλήρυνε το πρόσωπό του. Ήταν μια στιγμή αλήθειας, και κάθε λέξη που ακολούθησε ήταν σαν ένα χτύπημα για τη νεαρή γυναίκα.
  
  - Είσαι βλάκας, Ντικάντι. Αγγίξτε το m ínimos στις δοκιμές físicas και στις δοκιμές puntería. Και δεν έχει αυτοκίνητο. Καταρρέει αμέσως. Κλείνεται πολύ εύκολα μπροστά στις αντιξοότητες.
  
  Η Πόλα ήταν πολύ λυπημένη. Το ότι ένας ζωντανός θρύλος κάποια στιγμή θα σου στερήσει χρώματα είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα. Είναι ακόμα χειρότερο όταν η γεροδεμένη φωνή του δεν αφήνει την παραμικρή ένδειξη συμπάθειας στη φωνή του.
  
  - Δεν μαλώνεις. Είναι καλή, αλλά πρέπει να αποκαλύψει τι έχει μέσα της. Και για αυτό πρέπει να εφεύρει. Σκέψου Dicanti. Μην ακολουθείτε κατά γράμμα τις οδηγίες. Αυτοσχεδιάστε y vera. Και ας είναι αυτό το δίπλωμά μου. Εδώ είναι οι τελευταίες του σημειώσεις. φόρεσε το σουτιέν της όταν φεύγει από το γραφείο.
  
  Με χέρια που έτρεμαν, η Πάολα πήρε τον φάκελο του Βέμπερ και άνοιξε την πόρτα, ευγνώμων που κατάφερε να ξεφύγει από όλους.
  
  "Ξέρω ένα πράγμα, Ντικάντι. Είναι το ¿Cuál το πραγματικό κίνητρο του κατά συρροή δολοφόνου;
  
  - Η πρόθεσή του να σκοτώσει. Που δεν μπορεί να τη συγκρατήσει.
  
  το αρνείται με αηδία.
  
  "Δεν είναι μακριά από εκεί που θα έπρεπε, αλλά η αούν δεν είναι αα αχί. Σκέφτεται πάλι σαν βιβλία, onñorita. Μπορείς να καταλάβεις την επιθυμία να σκοτώσεις;
  
  - Όχι, είναι ή.
  
  "Μερικές φορές πρέπει να ξεχάσεις τις ψυχιατρικές πραγματείες. Το πραγματικό κίνητρο είναι το σώμα. Αναλύστε το έργο του και γνωρίστε τον καλλιτέχνη. Ας είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεται το κεφάλι του όταν φτάνει στον τόπο του εγκλήματος.
  
  
  Ο Ντικάντι έτρεξε στο δωμάτιό του και κλείστηκε στο μπάνιο. Όταν ήμουν αρκετά γαλήνιος, άνοιξα τον φάκελο. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να καταλάβει τι βλέπει.
  
  Έλαβε τους υψηλότερους βαθμούς σε όλα τα μαθήματα και πολύτιμα μαθήματα. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
  
  
  
  Domus Sancta Marthae
  
  Piazza Santa Marta, 1
  
  Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 στις 5:10 μ.μ.
  
  
  
  Λιγότερο από μία ώρα αργότερα, ο δολοφόνος δραπέτευσε από αυτό το δωμάτιο. Η Πάολα ένιωθε την παρουσία του στο δωμάτιο, σαν άντρας που αναπνέει αόρατο καπνό από χάλυβα. Με ζωηρή φωνή αντιμετώπιζε πάντα ορθολογικά τους κατά συρροή δολοφόνους. Έπρεπε να το είχε κάνει όταν εξέφραζε τη γνώμη του (στις περισσότερες περιπτώσεις) στον τρόπο αποστολής.
  
  Δεν ήταν καθόλου σωστό να μπεις στο δωμάτιο με αυτόν τον τρόπο, προσέχοντας να μην πατήσεις τα αίματα. Δεν το κάνω για να μην βεβηλώσω τον τόπο του εγκλήματος. Ο κύριος λόγος που δεν προχώρησα ήταν γιατί το καταραμένο αίμα είχε καταστρέψει τα καλά παπούτσια για πάντα.
  
  Και για την ψυχή επίσης.
  
  
  Πριν από σχεδόν τρία χρόνια, αποκαλύφθηκε ότι ο σκηνοθέτης Boy δεν χειριζόταν προσωπικά τον τόπο του εγκλήματος. Η Πάολα υποψιαζόταν ότι ο Μπόι πήγαινε σε αυτό το επίπεδο συμβιβασμού για να κερδίσει πόντους με τις αρχές του Βατικανού. Φυσικά, δεν θα μπορέσει να κάνει πολιτική πρόοδο με τους Ιταλούς ανωτέρους του, γιατί όλο το βλασφημία πρέπει να μείνει κρυφό.
  
  μπήκε πρώτος, μαζί με την Πάολα Ντέτρας. Οι demiás περίμεναν στο διάδρομο, κοιτάζοντας ευθεία μπροστά, και syntiéndose incó modes. Η CSI κρυφάκουσε τον Dante και τον Fowler να ανταλλάσσουν μερικές λέξεις -ακόμα και ορκίστηκε ότι μερικές από αυτές ειπώθηκαν με πολύ αγενή τόνο-αλλά προσπάθησε να εστιάσει την προσοχή της σε αυτό που υπήρχε μέσα στο δωμάτιο, όχι σε αυτό που είχε μείνει πίσω. έξω.
  
  Η Πάολα έμεινε στην πόρτα, αφήνοντας τον Μπόι να ασχοληθεί με τη δική του δουλειά. Πρώτα, τραβήξτε εγκληματολογικές φωτογραφίες, μία από κάθε γωνία του δωματίου, μία κάθετη προς την οροφή, μία από κάθε μία από τις πιθανές πλευρές και μία από καθένα από τα αντικείμενα που ο ερευνητής μπορεί να θεωρήσει σημαντικά. Εν ολίγοις, πολλά εξήντα αναβοσβήνουν, φωτίζοντας τη σκηνή με εξωπραγματικές, λευκές, διακοπτόμενες αποχρώσεις. Η Πάολα επικράτησε και του θορύβου και της περίσσειας φωτός.
  
  Πάρτε μια βαθιά ανάσα, προσπαθώντας να αγνοήσετε τη μυρωδιά του αίματος και τη δυσάρεστη επίγευση που άφησε στο λαιμό σας. Κλείστε τα μάτια σας και πολύ αργά μετρήστε νοερά από το εκατό έως το μηδέν, προσπαθώντας να συντονίσετε τους παλμούς της καρδιάς σας με το ρυθμό της φθίνουσας μέτρησης. Το τολμηρό τύμπανο των εκατό δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα ομαλό τράβηγμα στο πεντηκοστό και ένα θαμπό, ακριβές τύμπανο στο μηδέν.
  
  Ανοιξε τα μάτια σου.
  
  Στο κρεβάτι ήταν ξαπλωμένος ο καρδινάλιος Geraldo Cardoso, ηλικίας 71 έως 241 ετών. Ο Καρντόσο ήταν δεμένος σε ένα περίτεχνο κεφαλάρι με δύο πετσέτες με σφιχτούς κόμπους. Φορούσε τον ιερέα του καρδιναλίου, εντελώς αμυλωμένο, με έναν κακόβουλα σκωπτικό αέρα.
  
  Η Πάολα επαναλαμβάνει αργά τη μάντρα του Βέμπερ. "Αν θέλετε να γνωρίσετε έναν καλλιτέχνη, δείτε τη δουλειά του". Το επανέλαβα ξανά και ξανά, κουνώντας σιωπηλά τα χείλη μου μέχρι να σβήσει το νόημα των λέξεων από το στόμα του, αλλά το αποτύπωσα στον εγκέφαλό του, σαν εκείνος που βρέχει μια στάμπα με μελάνι και την αφήνει στεγνή αφού τη στάμπαρε στο χαρτί.
  
  
  "Ας ξεκινήσουμε", είπε η Πάολα δυνατά και έβγαλε από την τσέπη της ένα μαγνητόφωνο.
  
  Το αγόρι δεν την κοίταξε καν. Εκείνη την εποχή, ήμουν απασχολημένος με τη συλλογή αποτυπωμάτων και τη μελέτη του σχήματος του πιτσιλίσματος αίματος.
  
  Το CSI άρχισε να υπαγορεύει στο μαγνητόφωνό της, όπως ακριβώς είχε κάνει την προηγούμενη φορά στο Quantico. Εκτελέστε παρατήρηση και άμεσο συμπέρασμα. Το αποτέλεσμα αυτών των ευρημάτων μοιάζει λίγο πολύ με μια ανακατασκευή του τι συνέβη.
  
  
  Παρατήρηση
  
  Συμπέρασμα: Ο Karoski εισήχθη στο roomón με το κόλπο algún και γρήγορα και αθόρυβα μειώθηκε σε víctima.
  
  Παρατήρηση: Υπάρχει μια ματωμένη πετσέτα στο πάτωμα. Φαίνεται τσαλακωμένη.
  
  Συμπέρασμα: Κατά πάσα πιθανότητα, ο Καρόσκι έβαλε λίγο το φίμωτρο και το έβγαλε για να συνεχίσει την τρομερή πορεία δράσης του: να κόψει τη γλώσσα.
  
  Παρατηρήστε: Ακούμε συναγερμό.
  
  Πιθανότατα, αφού έβγαλε τη φίμωση, ο Cardoso βρήκε τον τρόπο να ουρλιάξει. Τότε η γλώσσα είναι το τελευταίο πράγμα που κόβει πριν χτυπήσει στα μάτια.
  
  Παρατήρηση:víctima έσωσε και τα δύο μάτια και έκοψε το λαιμό. Το κόψιμο φαίνεται σχισμένο και γεμάτο αίματα. Τα χέρια παραμένουν στη θέση τους.
  
  Το τελετουργικό του Καρόσκι σε αυτή την περίπτωση ξεκινάει με το μαρτύριο του σώματος, για να συνεχιστεί το τελετουργικό σφάξιμο στη συνέχεια. Αφαιρέστε τη γλώσσα σας, αφαιρέστε τα μάτια σας, αφαιρέστε τα χέρια σας.
  
  
  Η Πάολα άνοιξε την πόρτα του υπνοδωματίου και ζήτησε από τον Φάουλερ να μπει για ένα λεπτό. Ο Φάουλερ μόρφασε τον ανατριχιαστικό κώλο αλλά δεν κοίταξε αλλού. Ο ιατροδικαστής ξανατύλιξε την κασέτα και άκουσαν και οι δύο την τελευταία παράγραφο.
  
  - Πιστεύετε ότι υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στη σειρά με την οποία κάνετε το τελετουργικό;
  
  "Δεν ξέρω, γιατρέ. Ο λόγος είναι το πιο σημαντικό πράγμα σε έναν ιερέα: τα μυστήρια τελούνται με τη φωνή του. Τα μάτια σε καμία περίπτωση δεν ορίζουν την ιερατική διακονία, αφού δεν συμμετέχουν άμεσα σε καμία από τις λειτουργίες της. Όμως, παρόλα αυτά, αυτό γίνεται με χέρια που είναι ιερά, αφού αγγίζουν το σώμα του Χριστού κατά τη διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας. Τα χέρια του ιερέα είναι πάντα ιερά, ό,τι κι αν κάνει.
  
  -Τι εχεις στο μυαλο σου?
  
  "Ακόμα και ένα τέρας όπως ο Καρόσκι έχει ακόμα ιερά χέρια. Η ικανότητά τους να τελούν τα μυστήρια είναι ίδια με αυτή των αγίων και αγνών ιερέων. Αψηφά την κοινή λογική, αλλά είναι αλήθεια.
  
  Η Πάολα ανατρίχιασε. Η ιδέα ότι ένα τόσο αξιολύπητο πλάσμα μπορούσε να έχει άμεση επαφή με τον Θεό του φαινόταν αποκρουστική και τρομερή. Προσπαθήστε να υπενθυμίσετε στον εαυτό σας ότι αυτό ήταν ένα από τα κίνητρα που την έκαναν να αρνηθεί τον Θεό, να σκεφτεί ότι ήταν μια αφόρητη τύραννος στο ουράνιο στερέωμα της. Αλλά το να βυθιστεί στη φρίκη, στη διαφθορά ανθρώπων όπως οι Καρόσκι που υποτίθεται ότι έπρεπε να κάνουν τη δουλειά τους, είχε μια πολύ διαφορετική επίδραση πάνω της. Η Cynthio την πρόδωσε, κάτι που θα έπρεπε να ένιωθε, και για μερικές στιγμές έβαλε τον εαυτό της στη θέση της. Θύμισέ μου, Μαουρίτσιο, ότι δεν θα το κάνω ποτέ αυτό και μακάρι να ήμουν εκεί για να προσπαθήσω να καταλάβω όλη αυτή την καταραμένη τρέλα.
  
  -Θεέ μου.
  
  Ο Φάουλερ ανασήκωσε τους ώμους, χωρίς να ξέρει τι να πει. Είμαι πίσω και#243; έφυγε από το δωμάτιο. Η Πάολα άνοιξε ξανά τη συσκευή εγγραφής.
  
  
  Παρατήρηση:víctimaá φοράει μια στολή talar, πλήρως εκτεθειμένη. Κάτω από το él πάνω του είναι κάτι σαν μπλουζάκι και. Το πουκάμισο σκίστηκε, πιθανότατα από αιχμηρό αντικείμενο. Υπάρχουν αρκετά κοψίματα στο στήθος, σχηματίζοντας τις λέξεις "ΕΓΩ, ΣΕ ΔΙΚΑΙΩΝΩ".
  
  Το τελετουργικό του Καρόσκι σε αυτή την περίπτωση ξεκινάει με το μαρτύριο του σώματος, για να συνεχιστεί το τελετουργικό σφάξιμο στη συνέχεια. Αφαιρέστε τη γλώσσα σας, αφαιρέστε τα μάτια σας, αφαιρέστε τα χέρια σας. Οι λέξεις "EGO I JUSTIFY YOU" βρέθηκαν επίσης στις σκηνές Portini-shogi στις φωτογραφίες που παρουσίασε ο Dante-i-Robaira. Η παραλλαγή σε αυτή την περίπτωση είναι προαιρετική.
  
  Παρατήρηση: Υπάρχουν πολλά πιτσιλίσματα και λεκέδες πιτσιλίσματος στους τοίχους. Επίσης μερικό αποτύπωμα στο πάτωμα δίπλα στο κρεβάτι. Μοιάζει με αίμα.
  
  Συμπέρασμα: Όλα σε αυτόν τον τόπο του εγκλήματος είναι περιττά. Δεν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το στυλ του εξελίχθηκε ή ότι προσαρμόστηκε στο περιβάλλον. Η λειτουργία του είναι περίεργη και...
  
  
  Ο εγκληματίας πατάει το κουμπί "" του bot. Όλοι είχαν συνηθίσει σε κάτι που δεν ταίριαζε, κάτι που ήταν τρομερά λάθος.
  
  - Πώς είσαι, σκηνοθέτη;
  
  -Κακώς. Πολύ κακό. Πήρα αποτυπώματα από την πόρτα, το κομοδίνο και το κεφαλάρι, αλλά βρήκα λίγα. Υπάρχουν πολλά σετ prints, αλλά νομίζω ότι ένα ταιριάζει με τα prints του Karoski.
  
  Εκείνη την ώρα, κρατούσα μια πλαστική νάρκη που είχε ένα αρκετά καθαρό δακτυλικό αποτύπωμα που μόλις είχα αφαιρέσει από το κεφάλι του κρεβατιού. Το συνέκρινε υπό το φως με το αποτύπωμα που παρείχε ο Φάουλερ από την κάρτα του Καρόσκι (που έλαβε ο ίδιος ο Φάουλερ στο κελί του μετά τη διαφυγή της Έστε, καθώς δεν ήταν κοινή πρακτική στο νοσοκομείο St. Matthew's να αποτυπώνουν ασθενείς).
  
  - Αυτή είναι μια προκαταρκτική εντύπωση, αλλά νομίζω ότι υπάρχει σύμπτωση σε πολλά σημεία. Αυτή η ανοδική διχάλα είναι αρκετά χαρακτηριστική της ística και της ésta cola déltica... -decíBoi, más για sí είναι το ίδιο με την Πάολα.
  
  Η Πάολα ήξερε ότι όταν ο Μπόι αναγνώριζε το δακτυλικό αποτύπωμα ως καλό, τότε ήταν έτσι. Το αγόρι απέκτησε φήμη ως ειδικός στα δακτυλικά αποτυπώματα και τα γραφικά. Τα έχω δει όλα θρηνώ για την αργή αποσύνθεση που μετέτρεψε έναν καλό ιατροδικαστή σε τάφο.
  
  - Δεν είναι τίποτα για μένα, γιατρέ;
  
  - Μάζα Nada. Ούτε τρίχες, ούτε ίνες, ούτε τίποτα. Αυτό το άτομο είναι πραγματικά ένα φάντασμα. Αν άρχιζε να φοράει γάντια, θα πίστευα ότι ο Καρντόσο τον σκότωσε με τελετουργικό διαστολέα.
  
  "Δεν υπάρχει τίποτα πνευματικό σε αυτόν τον σπασμένο σωλήνα, γιατρέ.
  
  Ο σκηνοθέτης κοίταξε το CAD με ακάλυπτο θαυμασμό και #241, ίσως λαμβάνοντας υπόψη τα λόγια του υφισταμένου του ή βγάζοντας τα δικά του συμπεράσματα. Τελικά του απάντησα:;:
  
  "Όχι, όχι πραγματικά, πραγματικά.
  
  
  Η Πάολα βγήκε από το δωμάτιο, αφήνοντας τον Μπόι να κάνει τη δουλειά του. Αλλά να ξέρεις ότι δεν θα βρω σχεδόν τίποτα. Ο Καρόσκι ήταν θανάσιμα έξυπνος και, παρά τη βιασύνη του, δεν άφησε τίποτα πίσω του. Μια ανήσυχη υποψία συνεχίζει να πλανάται πάνω από το κεφάλι του. Ψάχνω. Ο Καμίλο Σιρίν έφτασε συνοδευόμενος από άλλο άτομο. Ήταν ένας μικρόσωμος άντρας, λεπτός και αδύναμος στην εμφάνιση, αλλά με τα ίδια αιχμηρά μάτια με τη μύτη του. Η Σιρίν τον πλησίασε και τον παρουσίασε ως δικαστή Τζιανλουίτζι Βαρόνε, αρχιδικαστή του Βατικανού. Η Πάολα δεν συμπαθεί αυτόν τον άντρα: μοιάζει με γκρίζα και ογκώδη φιγούρα γύπα με σακάκι.
  
  Ο δικαστής συντάσσει πρωτόκολλο για την άρση του καδασμού, το οποίο πραγματοποιείται με απόλυτη μυστικότητα. Οι δύο πράκτορες του Σώματος Επιβολής που είχαν προηγουμένως ανατεθεί να φυλάνε την πόρτα άλλαξαν ρούχα. Και οι δύο φορούσαν μαύρες φόρμες και γάντια από λάτεξ. Θα είναι υπεύθυνοι για τον καθαρισμό και τη σφράγιση του δωματίου μετά την αναχώρηση του Boy και της ομάδας του. Ο Φάουλερ καθόταν σε ένα μικρό παγκάκι στο τέλος του διαδρόμου και διάβαζε ήσυχα το ημερολόγιό του. Όταν η Πάολα είδε ότι η Σιρίν και ο δικαστής ήταν ελεύθεροι, πήγε στον ιερέα και κάθισε δίπλα του. Ο Φάουλερ δεν μπορούσε να μην νιώσει
  
  - Λοιπόν, γιατρέ. Τώρα γνωρίζετε πολλούς καρδινάλιους más.
  
  Η Πάολα γέλασε λυπημένα. Όλα είχαν αλλάξει μέσα σε μόλις τριάντα έξι ώρες, αφού οι δυο τους περίμεναν μαζί στην πόρτα του γραφείου της αεροσυνοδού. Μόνο που δεν ήταν κοντά στο να πιάσουν τον Καρόσκι.
  
  "Πίστευα ότι τα σκοτεινά αστεία ήταν προνόμιο του Έφορου Δάντη.
  
  "Α, και είναι, dottora. Οπότε τον επισκέπτομαι.
  
  Η Πάολα άνοιξε το στόμα της και το έκλεισε ξανά. Ήθελε να πει στον Φάουλερ τι συνέβαινε στο μυαλό της για το τελετουργικό του Καρόσκι, αλλά δεν ήξερε ότι ήταν αυτό για το οποίο ανησυχούσε τόσο. Αποφάσισα να περιμένω μέχρι να το σκεφτώ αρκετά.
  
  Δεδομένου ότι η Πάολα θα με ελέγχει πικρά αργά από καιρό σε καιρό, αυτή η απόφαση θα είναι τεράστιο λάθος.
  
  
  
   Domus Sancta Marthae
  
  Piazza Santa Marta, 1
  
   Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 στις 4:31 μ.μ.
  
  
  
  Ο Δάντης και η Πάολα μπήκαν στο αυτοκίνητο, το οποίο πήγαινε στο Τρα-Μπόι. Ο σκηνοθέτης τους αφήνει στο νεκροτομείο πριν πάει στο UACV για να προσπαθήσει να προσδιορίσει ποιο ήταν το όπλο της δολοφονίας σε κάθε ένα από τα σενάρια. Ο Φάουλερ, επίσης, ήταν έτοιμος να ανέβει πάνω στο δωμάτιό του όταν μια φωνή τον φώναξε από την πόρτα του Domus Sancta Marthae.
  
  -Πάντρε Φάουλερ!
  
  Ο ιερέας γύρισε. Ήταν ο Καρδινάλιος Σο. Έδειξε με το χέρι του και ο Φάουλερ πλησίασε.
  
  - Σεβασμιώτατος. Ελπίζω να είναι καλύτερα τώρα.
  
  Ο καρδινάλιος της χαμογέλασε ευγενικά.
  
  Δεχόμαστε ταπεινά τις δοκιμασίες που μας στέλνει ο Κύριος. Αγαπητέ Fowler, θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να σας ευχαριστήσω προσωπικά για την έγκαιρη διάσωσή σας.
  
  "Σεβασμιώτατε, όταν φτάσαμε, ήσασταν ήδη ασφαλής.
  
  - Ποιος ξέρει, ποιος ξέρει τι θα μπορούσα να είχα κάνει εκείνη τη Δευτέρα αν είχα επιστρέψει; Σας είμαι πραγματικά ευγνώμων. Προσωπικά θα φροντίσω να ξέρει η Curia πόσο καλός στρατιώτης είσαι.
  
  "Πραγματικά δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο, Σεβασμιώτατε.
  
  "Παιδί μου, ποτέ δεν ξέρεις τι χάρη μπορεί να χρειαστείς. Κάποιος θα τα καταστρέψει όλα. Είναι σημαντικό να κερδίζεις βαθμούς, το ξέρεις.
  
   Fowler le miro, ανεξερεύνητο.
  
  " Φυσικά , γιε , εγώ ... " συνέχισε ο Shaw. Η ευγνωμοσύνη της Κουρίας μπορεί να είναι πλήρης. Θα μπορούσαμε ακόμη και να ανακοινώσουμε την παρουσία μας εδώ στο Βατικανό. Ο Camilo Sirin φαίνεται να χάνει τα αντανακλαστικά του. Ίσως κάποιος πάρει τη θέση του και φροντίσει να αφαιρεθεί εντελώς το σκάνδαλο. Για να εξαφανιστεί.
  
  Ο Φάουλερ είχε αρχίσει να καταλαβαίνει.
  
  - Ο Σεβασμιώτατος μου ζητά να παραλείψω τον φάκελο algún;
  
  Ο καρδινάλιος έκανε μια μάλλον παιδική και μάλλον ακατάλληλη χειρονομία συνενοχής, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη το θέμα για το οποίο μιλούσαν. Εμπιστευτείτε ότι παίρνετε αυτό που θέλετε.
  
  "Έτσι είναι, παιδί μου, έτσι είναι. Οι πιστοί δεν πρέπει να προσβάλλουν ο ένας τον άλλον.
  
  Ο ιερέας χαμογέλασε πονηρά.
  
  -Ουάου, απόσπασμα από τον Blake 31. Ο Jemas había orí κάνει τον καρδινάλιο να διαβάσει τις Παραβολές της Κόλασης.
  
  Δείξτε zavaro και άμυλο φωνή. Δεν του άρεσε ο τόνος του ιερέα.
  
  "Οι δρόμοι του Κυρίου είναι μυστηριώδεις.
  
  "Οι δρόμοι του Κυρίου είναι αντίθετοι με τους τρόπους του Εχθρού, Σεβασμιώτατε. Το έμαθα στο σχολείο, από τους γονείς μου. Και δεν έχει χάσει τη σημασία του.
  
  - Τα όργανα του χειρουργού είναι μερικές φορές βρώμικα. Και είσαι σαν καλοφτιαγμένο νυστέρι, γιε μου. Ας πούμε ότι το sé είναι más από το one interés στην περίπτωση éste.
  
  "Είμαι ένας ταπεινός ιερέας", είπε ο Φάουλερ, προσποιούμενος ότι είναι πολύ ευχαριστημένος.
  
  - Δεν έχω αμφιβολία. Όμως σε συγκεκριμένους κύκλους μιλούν για τις... ικανότητές του.
  
  - Και αυτά τα άρθρα δεν μιλούν επίσης για το πρόβλημά μου με την εξουσία, Σεβασμιώτατε;
  
  "Υπάρχουν και μερικά από αυτά. Αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι όταν έρθει η ώρα, θα κάνετε το σωστό. Μην αφήσεις το καλό όνομα της Εκκλησίας σου να ξεπλυθεί από τα εξώφυλλα των χαρτιών, γιε.
  
  Ο ιερέας απάντησε με μια ψυχρή και περιφρονητική σιωπή. Ο καρδινάλιος τον χάιδεψε χαϊδευτικά στο παλτό του πεντακάθαρου ράσου του κληρικού του και χαμήλωσε τη φωνή του σε έναν ψίθυρο.
  
  "Στην εποχή μας, όταν όλα έχουν τελειώσει, ποιος έχει ένα μυστικό εκτός από ένα άλλο;" Ίσως αν το όνομά του εμφανιζόταν σε άλλα άρθρα. Για παράδειγμα, σε αποσπάσματα από το Sant'Uffizio. Μόλις wt.
  
  Και χωρίς να πει λέξη, γύρισε και μπήκε ξανά στο Domus Sancta Marthae. Ο Φάουλερ μπήκε στο αυτοκίνητο, όπου τον περίμεναν οι άλλοι του έρωτες με τη μηχανή σε λειτουργία.
  
  - Είσαι καλά, πατέρα; Αυτό δεν φέρνει καλή διάθεση - τον ενδιαφέρει ο Dicanti.
  
  "Ακριβώς σωστά, γιατρέ.
  
  Η Πάολα τον μελέτησε προσεκτικά. Το ψέμα ήταν προφανές: ο Φάουλερ ήταν χλωμός σαν ένα κομμάτι αλεύρι. Τότε δεν ήμουν ούτε δέκα άτομα, προφανώς περισσότερα από δέκα.
  
   - Qué quería el cardenal Shaw;
  
   Ο Φάουλερ αφιερώνει μια προσπάθεια για ένα ανέμελο χαμόγελο στον Πάολ, κάτι που κάνει τα πράγματα χειρότερα.
  
  - Σεβασμιώτατε; Α, τίποτα. Απλώς χαρίστε τις αναμνήσεις σε έναν φίλο που γνωρίζετε.
  
  
  
  Δημοτικό νεκροτομείο
  
  Παρασκευή 8 Απριλίου 2005 01:25 π.μ
  
  
  
  "Έχει γίνει συνήθεια να τα παίρνουμε νωρίς το πρωί, dottoraDikanti.
  
  Η Πάολα επαναλαμβάνει κάτι μεταξύ μείωσης και απουσίας. Ο Φάουλερ, ο Δάντης και ο ιατροδικαστής στέκονταν στη μία πλευρά του τραπεζιού της νεκροψίας. Στεκόταν απέναντι. Και οι τέσσερις φορούσαν τις μπλε ρόμπες και γάντια από λάτεξ, τυπικά του τόπου. Η γνωριμία με το tuzi για τρίτη φορά μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα τον έκανε να θυμηθεί τη νεαρή σε ό,τι της είχε κάνει. Κάτι για την επανάληψη της κόλασης. Από αυτό το mo συνίσταται στην επανάληψη. Μπορεί εκείνες τις μέρες να μην είχαν την κόλαση μπροστά στα μάτια τους, αλλά σίγουρα κοίταξαν τα στοιχεία για την ύπαρξή της.
  
  Το θέαμα του Καρντόσο μου ενέπνευσε φόβο καθώς ήταν ξαπλωμένος στο τραπέζι. Ξεβρασμένο από το αίμα που το είχε σκεπάσει για ώρες, ήταν μια λευκή πληγή με τρομερές, ξεραμένες πληγές. Ο καρδινάλιος ήταν ένας αδύνατος άνδρας και μετά την αιματοχυσία, το πρόσωπό του ήταν ζοφερό και κατηγορητικό.
  
  - Τι ξέρουμε για τον Ελ, Δάντη; είπε ο Ντικάντι.
  
  Ο επιστάτης έφερε ένα μικρό σημειωματάριο που το κρατούσε πάντα στην τσέπη του σακακιού του.
  
  - Geraldo Claudio Cardoso, γεννημένος το 1934, καρδινάλιος από το 2001. Γνωστός υπερασπιστής των συμφερόντων των εργαζομένων, ήταν πάντα στο πλευρό των φτωχών και των αστέγων. Πριν γίνει καρδινάλιος, απέκτησε μεγάλη φήμη στην επισκοπή του Αγίου Ιωσήφ. Όλοι έχουν σημαντικά εργοστάσια αυτοκινήτων στη SurameéRica - εδώ είναι το Dante City, δύο παγκοσμίου φήμης μάρκες αυτοκινήτων. Πάντα λειτουργούσα ως μεσάζων μεταξύ του εργάτη και της εταιρείας. Οι εργάτες τον αγαπούσαν, τον αποκαλούσαν "συνδικαλιστικό επίσκοπο". Ήταν μέλος πολλών εκκλησιών της Ρωμαϊκής Κουρίας.
  
  Για άλλη μια φορά ακόμη και ο ιατροδικαστής σιωπά. Βλέποντας τον Robaira γυμνό με ένα χαμόγελο στα χείλη, ειρωνεύτηκε την έλλειψη αυτοσυγκράτησης του Pontiero. Λίγες ώρες αργότερα, ένας άντρας που είχε δεχτεί bullying ήταν ξαπλωμένος στο γραφείο του. Και το επόμενο δευτερόλεπτο, άλλο ένα από τα μωβ. Ένας άνθρωπος που, τουλάχιστον στα χαρτιά, έκανε πολύ καλό. Αναρωτήθηκε αν θα υπήρχε συνέπεια μεταξύ της επίσημης βιογραφίας και της ανεπίσημης, αλλά ήταν ο Φάουλερ που τελικά παρέδωσε την ερώτηση στον Δάντη.
  
  "Έφορε, υπάρχει κάτι άλλο εκτός από ένα δελτίο τύπου;"
  
  "Πάτερ Φάουλερ, μην παραπλανηθείς να πιστεύεις ότι όλοι οι άνθρωποι της Αγίας Μητέρας Εκκλησίας μας έχουν διπλή ζωή.
  
   -Procuraré recordarlo -Fowler tenia el rostro rigido-. Τώρα σε παρακαλώ απαντήστε μου.
  
  Ο Δάντης προσποιήθηκε ότι σκέφτεται καθώς του έσφιγγα τον λαιμό δεξιά και αριστερά, με τη χαρακτηριστική του χειρονομία. Η Πάολα είχε την αίσθηση ότι είτε ήξερε την απάντηση είτε ετοιμαζόταν για την ερώτηση.
  
  - Έκανα πολλές κλήσεις. Σχεδόν όλοι επιβεβαιώνουν την επίσημη έκδοση. Είχε πολλά ασήμαντα ολισθήματα, προφανώς ανούσια. Εθίστηκα στη μαριχουάνα σε νεαρή ηλικία, πριν ακόμη γίνω ιερέας. Ελαφρώς αμφισβητήσιμη η πολιτική του κολεγίου, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Ήδη ως καρδινάλιος, συναντιόταν συχνά με κάποιους συναδέλφους του στην Κουρία, καθώς ήταν υποστηρικτής μιας ομάδας όχι πολύ διάσημης στην Κουρία: των χαρισματικών 32. Γενικά, ήταν καλός τύπος.
  
  "Το ίδιο και οι άλλοι δύο", είπε ο Φάουλερ.
  
  - Ετσι φαίνεται.
  
  - Τι μπορείτε να μας πείτε για το όπλο της δολοφονίας, γιατρέ; παρενέβη η Πάολα.
  
  Ο ιατροδικαστής το τοποθέτησε στο λαιμό του θύματος και στη συνέχεια το έκοψε στο στήθος.
  
  -Είναι ένα αιχμηρό αντικείμενο με λείες άκρες, πιθανότατα όχι πολύ μεγάλο μαχαίρι κουζίνας, αλλά είναι πολύ κοφτερό. Σε προηγούμενες περιπτώσεις έμεινα στη γνώμη μου, αλλά αφού είδα τις εντυπώσεις από τα κοψίματα, νομίζω ότι χρησιμοποιήσαμε το ίδιο εργαλείο και τις τρεις φορές.
  
  Paola Tomó προσέξτε αυτό.
  
  -Dottora -dijo Fowler-. Πιστεύετε ότι υπάρχει περίπτωση ο Καρόσκι να κάνει κάτι κατά την κηδεία του Βοϊτίλα;
  
  "Διάβολε, δεν ξέρω. Η ασφάλεια γύρω από το Domus Sancta Marthae αναμφίβολα θα ενισχυθεί...
  
  "Φυσικά", καυχιέται ο Δάντης, ". Είναι τόσο κλειδωμένοι που δεν θα ξέρω καν από ποιο σπίτι είναι χωρίς να κοιτάξω την ώρα.
  
  "...αν και η ασφάλεια ήταν υψηλή πριν και εξυπηρετούσε ελάχιστα. Ο Καρόσκι έδειξε αξιοσημείωτη ικανότητα και απίστευτο θάρρος. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ιδέα. Δεν ξέρω αν αξίζει να το δοκιμάσω, αν και αμφιβάλλω. Εκατό φορές δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το τελετουργικό του ή να μας αφήσει ένα αιματηρό μήνυμα, όπως σε άλλες δύο περιπτώσεις.
  
  "Που σημαίνει ότι χάσαμε τα ίχνη", παραπονέθηκε ο Φάουλερ.
  
  "Ναι, αλλά ταυτόχρονα, αυτή η περίσταση πρέπει να τον κάνει νευρικό και ευάλωτο. Αλλά με το este cabró δεν ξέρεις ποτέ.
  
  "Θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί για να προστατεύσουμε τους καρδινάλιους", είπε ο Dante.
  
  "Όχι μόνο για να τους προστατεύσουμε, αλλά και για να Τον αναζητήσουμε. Ακόμα κι αν δεν δοκιμάσω τίποτα, να είστε όλοι, κοιτάξτε μας και γελάστε. Μπορεί να παίξει με το λαιμό μου.
  
  
  
  Πλατεία Αγίου Πέτρου
  
  Παρασκευή 8 Απριλίου 2005 στις 10:15 π.μ.
  
  
  
  Η κηδεία του Ιωάννη Παύλου Β' έγινε κουραστικά κανονικά. Το μόνο που μπορεί να είναι φυσιολογικό είναι η κηδεία ενός θρησκευτικού ηγέτη περισσότερων από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων, στην οποία παρευρέθηκαν μερικοί από τους σημαντικότερους αρχηγούς κρατών και στέφθηκαν αρχηγοί στη γη. Αλλά όχι μόνο ήταν όλοι. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συνωστίστηκαν στην πλατεία του Αγίου Πέτρου και καθένα από αυτά τα πρόσωπα ήταν αφιερωμένο σε μια ιστορία που μαινόταν στα μάτια της μονομαχίας του σαν φωτιά πίσω από μια σχάρα σε ένα τζάκι. Μερικά από αυτά τα πρόσωπα, ωστόσο, θα είναι υπέροχα σημασία στην ιστορία μας.
  
  
  Ένας από αυτούς ήταν ο Andrea Otero. Δεν είδε πουθενά τον Ρομπάιρα. Η δημοσιογράφος βρήκε τρία πράγματα στην ταράτσα, στην οποία καθόταν, μαζί με άλλους συμπαίκτες από το κινηματογραφικό συνεργείο της τηλεόρασης alemán. Πρώτα, αν κοιτάξετε μέσα από ένα πρίσμα, τότε σε μισή ώρα θα έχετε έναν τρομερό πονοκέφαλο. Δεύτερον, ότι οι πλάτες των κεφαλιών όλων των καρδιναλίων φαίνονται ίδια. Και τρία, ας είναι εκατόν δώδεκα μοβ που κάθονται σε αυτές τις καρέκλες. Το έχω ελέγξει αρκετές φορές. Και ο κατάλογος των ψηφοφόρων που έχετε, τυπωμένος στα γόνατά σας, δήλωσε ότι έπρεπε να είναι εκατόν δεκαπέντε.
  
  
  Ο Camilo Sirin δεν θα ένιωθε τίποτα αν ήξερε τι σκεφτόταν ο Andrea Otero, αλλά είχε τα δικά του (και σοβαρά) προβλήματα. Ο Βίκτορ Καρόσκι, ο κατά συρροή δολοφόνος των Καρδιναλίων, ήταν ένας από αυτούς. Όμως, ενώ ο Καρόσκι δεν προκάλεσε προβλήματα στον Σιρίν κατά τη διάρκεια της κηδείας, πυροβολήθηκε από έναν άγνωστο δράστη που εισέβαλε στο γραφείο του Βατικανού εν μέσω εορτασμών για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.243;σ. Η στιγμιαία θλίψη του Σιρίν στη μνήμη των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου δεν ήταν μικρότερη από αυτή των πιλότων των τριών μαχητικών αεροσκαφών που τον ακολούθησαν. Ευτυχώς μετά από λίγα λεπτά ήρθε η ανακούφιση όταν αποδείχθηκε ότι ο πιλότος του άγνωστου αεροσκάφους ήταν Μακεδόνας που είχε κάνει λάθος. Το επεισόδιο θα μεταφέρει τα νεύρα της Sirin σε τσιμπίδες. Ένας από τους στενότερους υφισταμένους του σχολίασε μετά ότι άκουσε τη Σιρίν να υψώνει τη φωνή του για πρώτη φορά μετά τις δεκαπέντε εντολές του.
  
  
  Ο άλλος υφιστάμενος της Sirin, ο Fabio Dante, ήταν μεταξύ των πρώτων. Ανάθεσε την τύχη σου, γιατί ο κόσμος τρόμαξε ñaba στο πέρασμα του féretro με τον Πάπα Wojtyła στο él, και πολλοί φώναξαν "Άγιος υποβιβασμός! 33" στα αυτιά τους. Προσπάθησα απεγνωσμένα να κοιτάξω πάνω από τις αφίσες και κατευθύνομαι προς έναν καρμελίτη μοναχό με γεμάτη γενειάδα. Όχι ότι χάρηκα που τελείωσε η κηδεία, αλλά σχεδόν.
  
  
  Ο πατέρας Φάουλερ ήταν ένας από τους πολλούς ιερείς που κοινωνούσαν στην εκκλησία, και σε μια περίπτωση πίστεψα όταν είδα το πρόσωπο του Καρόσκι στο πρόσωπο του ατόμου που επρόκειτο να δεχτεί. το σώμα του Χριστού από τα χέρια του. Ενώ εκατοντάδες άνθρωποι παρέλασαν μπροστά του για να δεχτούν τον Θεό, ο Φάουλερ προσευχήθηκε για δύο λόγους: ο ένας ήταν ο λόγος που τον έφεραν στη Ρώμη και ο άλλος ήταν για να ζητήσει φώτιση και δύναμη από τον Ύψιστο μπροστά σε αυτό που είδε. βρέθηκε στην Αιώνια Πόλη.
  
  
  Χωρίς να γνωρίζει ότι η Φάουλερ ζητούσε από τον Δημιουργό πολλή βοήθειά της, η Πάολα κοίταξε τα πρόσωπα του πλήθους από τα σκαλιά της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου. Τον έβαλαν σε μια γωνία, αλλά δεν προσευχήθηκε. Δεν το κάνει ποτέ. Επίσης δεν έβλεπε τους ανθρώπους με πολλή προσοχή, γιατί μετά από λίγο του φαινόταν όλα τα πρόσωπα ίδια. Αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν να σκεφτώ τα κίνητρα του τέρατος.
  
  
  Ο Δρ Μπόι κάθεται μπροστά σε πολλές οθόνες τηλεόρασης με τον Άντζελο, τον ιατροδικαστή της UACV. Πάρτε μια άμεση θέα στους λόφους του ουρανού που υψώνονταν πάνω από την πλατεία πριν περάσουν από το ριάλιτι. Όλοι είχαν το δικό τους κυνήγι, που τους έκανε πονοκέφαλο, όπως ο Andrea Otero. Από τον "μηχανικό", καθώς τον ακολούθησα με το παρατσούκλι Άγγελο στην ευτυχισμένη του άγνοια, δεν έμεινε ίχνος.
  
  
  Στην εσπλανάδα, οι πράκτορες της μυστικής υπηρεσίας του Τζορτζ Μπους συμμετείχαν σε μια αψιμαχία με πράκτορες της Επαγρύπνησης όταν ο Έστος εμπόδισε όσους βρίσκονταν στην πλατεία να περάσουν. Για όσους γνωρίζουν, ακόμα κι αν αυτό ισχύει, κάποτε, για το έργο της Μυστικής Υπηρεσίας, θα ήθελα να μείνουν μακριά αυτό το διάστημα. Κανείς στο Ninun δεν τους είχε αρνηθεί ποτέ τόσο κατηγορηματικά. Αρνήθηκε η άδεια από την Vigilance. Και όσο κι αν επέμεναν, έμειναν έξω.
  
  
  Ο Βίκτορ Καρόσκι παρευρέθηκε στην κηδεία του Ιωάννη Παύλου Β' με αφοσίωση, προσευχόμενος φωναχτά. Τραγουδάει με όμορφη και βαθιά φωνή την κατάλληλη στιγμή. Το Vertió είναι μια πολύ ειλικρινής γκριμάτσα. Έκανε σχέδια για το μέλλον.
  
  Κανείς δεν έδωσε σημασία στον Ολ.
  
  
  
  Κέντρο Τύπου του Βατικανού
  
  Παρασκευή 8 Απριλίου 2005 στις 6:25 μ.μ.
  
  
  
  Η Andrea Otero ήρθε στη συνέντευξη Τύπου με τη γλώσσα της. Όχι μόνο λόγω της ζέστης, αλλά και επειδή άφησε το αυτοκίνητο τύπου στο ξενοδοχείο και έπρεπε να ζητήσει από τον έκπληκτο ταξιτζή να γυρίσει πίσω για να τον πάρει. Η παράβλεψη δεν ήταν κρίσιμη, γιατί βγήκα έξω μια ώρα πριν το μεσημεριανό γεύμα. Θα ήθελα να φτάσω νωρίς για να μπορέσω να μιλήσω με τον εκπρόσωπο του Βατικανού Joaquín Balcells για τον "ιδρώτα" του καρδινάλιου Robaira. Όλες οι προσπάθειες να τον βρει, που έκανε, ήταν ανεπιτυχείς.
  
  Το κέντρο τύπου βρισκόταν σε ένα παράρτημα της μεγάλης αίθουσας που χτίστηκε κατά τη βασιλεία του Ιωάννη Παύλου Β'. Ένα σύγχρονο κτίριο, σχεδιασμένο για περισσότερες από έξι χιλιάδες θέσεις, το οποίο ήταν πάντα γεμάτο, η αίθουσα για το κοινό του Αγίου Πατέρα. Η εξώπορτα πήγαινε κατευθείαν στο δρόμο και δεν ήταν μακριά από το παλάτι του Sant'Uffizio.
  
  Το δωμάτιο στο σι ήταν ένα δωμάτιο για εκατόν ογδόντα πέντε άτομα. Η Άντρεα πιστεύει ότι αν φτάσει δεκαπέντε λεπτά πριν από την καθορισμένη ώρα, θα έχει ένα καλό μέρος για να καθίσει, αλλά ήταν προφανές ότι κι εγώ, από τους τριακόσιους δημοσιογράφους, είχα την ίδια ιδέα. Ούτε ήταν περίεργο που το δωμάτιο παρέμεινε μικρό. Υπήρχαν 3.042 εγγεγραμμένα μέσα ενημέρωσης από ενενήντα χώρες διαπιστευμένα για να καλύψουν την κηδεία που έγινε εκείνη την ημέρα και το γραφείο τελετών. Πάνω από δύο δισεκατομμύρια ανθρώπινα όντα, εκ των οποίων οι μισοί είναι γάτες, απολύθηκαν στην άνεση του σαλονιού τους από τον αείμνηστο Πάπα το ίδιο βράδυ. Και είμαι εδώ. Εγώ, Andrea Otero Ha, αν μπορούσατε να τη δείτε μόνο τώρα, οι συμμαθητές της από το τμήμα δημοσιογραφίας.
  
  Λοιπόν, ήμουν σε μια συνέντευξη Τύπου όπου υποτίθεται ότι θα τους έλεγαν τι συνέβαινε στο Cínclave, αλλά δεν υπήρχε πού να καθίσουν. Έσκυψε στην πόρτα όσο καλύτερα μπορούσε. Αυτή ήταν η μόνη είσοδος, γιατί όταν έρθει ο Balcells, μπορώ να πάω κοντά του.
  
  Ξαναδιηγείστε ήρεμα τις σημειώσεις σας για τον γραμματέα Τύπου. Ήταν ένας κύριος που μετατράπηκε σε δημοσιογράφος. Ο Numerarius Opus Dei, γεννήθηκε στην Καρθαγένη και, αν κρίνουμε από όλα τα δεδομένα, ένας σοβαρός και πολύ αξιοπρεπής τύπος. Ήταν έτοιμος να κλείσει τα εβδομήντα του χρόνια και ανεπίσημες πηγές (τις οποίες ο Andrea δύσκολα εμπιστεύεται) τον επαινούν ως έναν από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στο Βατικανό. Έπρεπε να δεχτεί πληροφορίες από εσάς από τα ίδια χείλη του Πάπα και να τις παρουσιάσει στον μεγάλο Πάπα. Αν αποφασίσετε ότι κάτι ήταν μυστικό, αυτό που θέλετε θα είναι μυστικό. Με τους Bulkells, καμία διαρροή πληροφοριών. Το βιογραφικό του ήταν εντυπωσιακό. Ανδρέα Λέιο βραβεία και μετάλλια που της απονεμήθηκαν. Ο διοικητής αυτού, ο διοικητής του άλλου, ο Μεγαλόσταυρος εκείνου ... Τα διακριτικά κατέλαβαν δύο φύλλα, και το βραβείο για το πρώτο. Δεν είναι ότι θα γίνω ένα κόκαλο.
  
  Αλλά έχω γερά δόντια, διάολε.
  
  Ήταν απασχολημένη προσπαθώντας να ακούσει τις σκέψεις της μέσα από το ανεβασμένο βουητό των φωνών καθώς το δωμάτιο ξέσπασε σε μια τρομερή κακοφωνία.
  
  Στην αρχή ήταν μόνος, σαν μοναχική σταγόνα που προμηνύει ψιλόβροχο. Μετά τρεις ή τέσσερις. Μετά από αυτό, θα ακουστεί δυνατή μουσική διαφορετικών ήχων και τόνων.
  
  Φαινόταν ότι ακούγονταν ταυτόχρονα δεκάδες άθλιοι ήχοι. Το μέλος διαρκεί συνολικά σαράντα δευτερόλεπτα. Όλοι οι δημοσιογράφοι σήκωσαν τα μάτια από τα τερματικά τους και κούνησαν το κεφάλι τους. Ακούστηκαν πολλά ηχηρά παράπονα.
  
  Παιδιά, έχω καθυστερήσει ένα τέταρτο. Αυτή η φορά δεν θα μας δώσει χρόνο για επεξεργασία.
  
  Η Αντρέα άκουσε μια φωνή στα ισπανικά λίγα μέτρα πιο πέρα. Τον έσπρωξε με τον αγκώνα της και είδε ότι ήταν ένα κορίτσι με μαυρισμένο δέρμα και λεπτά χαρακτηριστικά. Ήξερε από την προφορά της ότι ήταν Μεξικανή.
  
  - Γεια, τι είναι; Είμαι ο Andrea Otero από την El Globo. ¿ Γεια, μπορείς να μου πεις γιατί βγήκαν όλα αυτά τα άσχημα λόγια ταυτόχρονα;
  
  Η Μεξικανή χαμογελά και δείχνει το τηλέφωνό της.
  
  -Δείτε το δελτίο τύπου του Βατικανού. Στέλνει σε όλους μας SMS κάθε φορά που υπάρχουν σημαντικά νέα. Αυτό είναι το Moderna pr που μας είπαν και είναι ένα από τα πιο δημοφιλή άρθρα στον κόσμο. Το μόνο πένθος είναι ότι είναι ενοχλητικό όταν είμαστε όλοι μαζί. Αυτή είναι η τελευταία προειδοποίηση ότι ο Seor Balcells θα καθυστερήσει.
  
  Ο Αντρέα θαύμασε τη λογική του μέτρου. Η διαχείριση πληροφοριών για χιλιάδες δημοσιογράφους δεν μπορεί να είναι εύκολη.
  
  "Μη μου πείτε ότι δεν έχετε εγγραφεί σε υπηρεσία κινητής τηλεφωνίας-είναι ένα επιπλέον... Μεξικάνικο.
  
  "Λοιπόν... όχι, όχι από τον Θεό. Κανείς δεν με προειδοποίησε για τίποτα.
  
  "Λοιπόν, μην ανησυχείς. Βλέπεις αυτό το κορίτσι από το αχί;
  
  - Ξανθιά;
  
  - Όχι, αυτός με το γκρι σακάκι, με ένα φάκελο στο χέρι. Πήγαινε κοντά της και πες της να σε βάλει στο κινητό της. Σε λιγότερο από μισή ώρα, θα σας προσθέσω στη βάση δεδομένων τους.
  
  Ο Αντρέα έκανε ακριβώς αυτό. Ανεβαίνω στην κοπέλα και της δίνω όλα τα στοιχεία της. Η κοπέλα του ζήτησε την πιστωτική του κάρτα και έβαλε τον αριθμό του αυτοκινήτου του σε ηλεκτρονικό ημερολόγιο.
  
  "Είναι συνδεδεμένο με το εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας", είπε, δείχνοντας τον τεχνολόγο με ένα κουρασμένο χαμόγελο. Σε ποια γλώσσα προτιμάτε να λαμβάνετε μηνύματα από το Βατικανό;
  
  - Στην Ισπανία, π.χ.
  
  -¿Ισπανική παραδοσιακή γλώσσα ή ισπανικές ποικιλίες αγγλικών;
  
  "Για τη ζωή", είπε στα Ισπανικά.
  
  - Σκούζι; είναι ένα επιπλέον ññ άλλο, σε τέλεια (και bearish) ιταλικά.
  
  -Συγνώμη. Στα παλιά παραδοσιακά ισπανικά, παρακαλώ.
  
  "Θα είμαι εκτός υπηρεσίας σε περίπου πενήντα λεπτά. Εάν θέλετε να υπογράψω αυτήν την εκτύπωση, εάν θέλετε να μας επιτρέψετε να σας στείλουμε τις πληροφορίες.
  
  Η δημοσιογράφος χάραξε το όνομά της στο τέλος του φύλλου, το οποίο η κοπέλα έβγαλε από το φάκελό της, σχεδόν χωρίς να την κοιτάξει και την αποχαιρέτησε ευχαριστώντας την.
  
  Επέστρεψα στον ιστότοπό του και προσπάθησα να διαβάσω για τον Bulkell, αλλά έγινε γνωστό ότι είχε φτάσει ένας εκπρόσωπος. Ο Αντρέα έστρεψε την προσοχή του πίσω στην μπροστινή πόρτα, αλλά ο σωτήρας μπήκε από μια μικρή πόρτα κρυμμένη πίσω από το κατάστρωμα στο οποίο ανέβηκε τώρα . Με μια ήρεμη κίνηση, προσποιήθηκε ότι ταξινομεί τις σημειώσεις του, δίνοντας χρόνο στους οπερατέρ της Mara να τον πλαισιώσουν και στους δημοσιογράφους να καθίσουν.
  
  Η Άντρεα καταράστηκε την αποτυχία της και ανέβηκε στις μύτες των ποδιών στην εξέδρα, όπου η γραμματέας Τύπου περίμενε στην εξέδρα. Με λίγη δυσκολία κατάφερα να φτάσω κοντά της. Καθώς οι υπόλοιποι σύντροφοί της poñerosu κάθισαν, η Andrea πλησίασε τον Bulkell.
  
  - Αυτός ο Ισορ Μπάλσελς, είμαι ο Αντρέα Οτέρο από την εφημερίδα Globo. Προσπαθούσα να τον εντοπίσω όλη την εβδομάδα, αλλά μάταια...
  
  -Μετά.
  
  Ο γραμματέας Τύπου δεν την κοίταξε καν.
  
  "Αλλά αν δεν καταλαβαίνεις, Μπάλκελς, πρέπει να συγκεντρώσω μια πληροφορία..."
  
  "Της είπα ότι μετά από αυτό θα πέθαινε. Ας αρχίσουμε.
  
  Ο Αντρέα ήταν στη Νίτα. Η στιγμή που τον κοίταξε ψηλά και την έκανε έξαλλη. Ήταν πολύ συνηθισμένη να υποτάσσει τους άντρες με τη λάμψη των δύο μπλε προβολέων της.
  
  "Αλλά, πριν από τον Balcells, σας υπενθυμίζω ότι ανήκω σε μια μεγάλη ισπανική εφημερίδα..." Η δημοσιογράφος προσπάθησε να κερδίσει πόντους αποσύροντας μια συνάδελφο που εκπροσωπούσε τα ισπανικά μέσα ενημέρωσης, αλλά δεν την εξυπηρέτησα. Τίποτα. Ο άλλος την κοίταξε για πρώτη φορά και υπήρχε πάγος στα μάτια του.
  
  - Από πότε μου είπες το όνομά σου;
  
  - Αντρέα Οτέρο.
  
  - Πως?
  
  - Από τον κόσμο.
  
  -Y donde está Paloma;
  
  Paloma, επίσημη ανταποκρίτρια για το Βατικανό. Αυτή που κατά σύμπτωση ταξίδεψε κάνα δυο χιλιόμετρα από την Ισπανία και έπεσε σε ένα μη θανατηφόρο τροχαίο για να παραχωρήσει τη θέση της στον Αντρέα. Κρίμα που ρώτησε ο Bulkells για αυτήν, κρίμα.
  
  "Λοιπόν... δεν ήρθε, είχε πρόβλημα..."
  
  Ο Μπούλκελς συνοφρυώθηκε, γιατί μόνο ο Γέροντας του αριθμητικού Opus Dei μπορούσε να συνοφρυωθεί σωματικά. Ο Αντρέα οπισθοχώρησε λίγο έκπληκτος.
  
  "Νεαρή κυρία, σημειώστε αυτούς τους ανθρώπους που αντιπαθείτε, παρακαλώ", είπε ο Μπούλκελς, προχωρώντας προς τις πολυσύχναστες σειρές καθισμάτων. Αυτοί είναι οι συνάδελφοί του από το CNN, το BBC, το Reuters και εκατοντάδες άλλα μέσα ενημέρωσης.#243;n más. Μερικοί από αυτούς ήταν ήδη διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι στο Βατικανό πριν ακόμα γεννηθείς. Και όλοι περιμένουν να ξεκινήσει η συνέντευξη Τύπου. Κάνε μου τη χάρη, πάρε τη θέση του τώρα.
  
  Η Άντρεα γύρισε αλλού, ντροπιασμένη και με τα μάγουλα που έχουν μπει μέσα. Οι δημοσιογράφοι στην πρώτη σειρά μόνο χαμογελούν. Μερικά από αυτά φαίνονται τόσο παλιά όσο αυτή η κιονοστοιχία Bernini. Καθώς προσπαθούσε να επιστρέψει στο πίσω μέρος του δωματίου, όπου είχε αφήσει τη βαλίτσα που περιείχε τον υπολογιστή του, άκουσε τον Bulkells να αστειεύεται στα ιταλικά με κάποιον στην πρώτη σειρά. Πίσω του ήρθε ένα πνιχτό, σχεδόν απάνθρωπο γέλιο. Δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι το αστείο αφορούσε εκείνη. Τα πρόσωπα των ανθρώπων στράφηκαν προς το μέρος της και η Άντρεα κοκκίνισε ως τα αυτιά της. Με το κεφάλι μου κάτω και τα χέρια μου απλωμένα για να διασχίσω τον στενό διάδρομο προς την πόρτα, ένιωσα σαν να επιπλέω σε μια θάλασσα από σώματα. Όταν επιτέλους φτάσω στη θέση του, δεν θα αρκείται στο να πάρει το λιμάνι του και να γυρίσει, αλλά να γλιστρήσει έξω από την πόρτα. Η κοπέλα που πήρε τα δεδομένα της κράτησε το χέρι για μια στιγμή και προειδοποίησε:
  
  -Να θυμάστε ότι εάν βγείτε, δεν θα μπορείτε να ξαναμπείτε μέχρι να τελειώσει η συνέντευξη Τύπου. Η πόρτα κλείνει. Ξέρεις τους κανόνες.
  
  Σαν θέατρο, σκέφτηκε ο Αντρέα, ακριβώς σαν θέατρο.
  
  Απελευθερώθηκε από τη λαβή του κοριτσιού και βγήκε έξω χωρίς λέξη. Η πόρτα έκλεισε πίσω της με έναν ήχο που δεν μπορούσε να διώξει τον φόβο από την ψυχή της Αντρέα, αλλά τουλάχιστον εν μέρει την ανακούφισε. Χρειαζόταν απεγνωσμένα ένα τσιγάρο και χάζευε σαν τρελή στις τσέπες του κομψού αντιανεμικού της μέχρι που τα δάχτυλά της έπεσαν πάνω σε ένα κουτί με μέντες που της χρησίμευε ως παρηγοριά απουσία της νικοτίνης φίλης της. Γράψε ότι τον άφησες την προηγούμενη εβδομάδα.
  
  Είναι μια κακή στιγμή να φύγεις.
  
  Βγάζει ένα κουτί μέντες και πίνει τρεις. Να ξέρετε ότι αυτός είναι ένας νέος μύθος, αλλά τουλάχιστον κρατήστε το στόμα σας κλειστό. Ωστόσο, δεν θα κάνει και πολύ καλό για τη μαϊμού.
  
  Πολλές φορές στο μέλλον, ο Andrea Otero θα θυμάται εκείνη τη στιγμή. Θυμηθείτε να στέκεστε σε εκείνη την πόρτα, να ακουμπάτε στο πλαίσιο, να προσπαθείτε να ηρεμήσετε και να βρίζετε τον εαυτό σας που είστε τόσο πεισματάρηδες, που επιτρέπετε στον εαυτό σας να ντρέπεται σαν έφηβος.
  
  Αλλά δεν τον θυμάμαι για αυτή τη λεπτομέρεια. Το κάνω αυτό γιατί η τρομερή ανακάλυψη που ήρθε σε απόσταση λίγων μαλλιών για να τη σκοτώσει και που τελικά θα την οδηγούσε σε επαφή με τον άντρα που θα της άλλαζε τη ζωή, ήταν επειδή αποφάσισε να περιμένει μέχρι να δουλέψουν οι μέντα. διαλύθηκαν στο στόμα του πριν τρέξει τρέχοντας. Απλά για να ηρεμήσω λίγο. ¿Πόση ώρα χρειάζεται για να διαλυθεί ένα δισκίο μέντας; Οχι τόσο πολύ. Ωστόσο, ήταν μια αιωνιότητα για την Άντρεα καθώς ολόκληρο το σώμα της την παρακαλούσε να επιστρέψει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και να συρθεί κάτω από το κρεβάτι. Αλλά ανάγκασε τον εαυτό της να το κάνει, αν και το έκανε για να μην τη δει να τρέχει, χτυπημένη ανάμεσα στα πόδια της από την ουρά της.
  
  Αλλά αυτά τα τρία νομισματοκοπεία άλλαξαν τη ζωή του (και πιθανότατα την ιστορία του δυτικού κόσμου, αλλά αυτό δεν ήταν ποτέ να το μάθει σωστά;) για την απλή επιθυμία να βρίσκεται στο σωστό μέρος.
  
  Μετά βίας έμεινε ίχνος μέντας, μια λεπτή γεύση ρυτίδας καθώς ο αγγελιοφόρος έστριβε στη γωνία του δρόμου. Φορούσε πορτοκαλί φόρμες, ασορτί σκουφάκι, σάκε στο χέρι και βιαζόταν. Πήγε κατευθείαν προς το μέρος της.
  
  -Συγγνώμη, εδώ είναι η αίθουσα τύπου;
  
  -Si, aquí es.
  
  Έχω άμεση παράδοση για τα ακόλουθα άτομα: Michael Williams του CNN, Bertie Hegrend του RTL...
  
  Η Άντρεα τον διέκοψε με τη φωνή του Γκαστ: "Ω".
  
  -Μην ανησυχείς φίλε. Η συνέντευξη Τύπου έχει ήδη ξεκινήσει. Θα πρέπει να περιμένω μια ώρα.
  
  Ο αγγελιοφόρος την κοίταξε με ένα ακατανόητα αποσβολωμένο πρόσωπο.
  
  "Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι. Μου είπαν ότι...
  
  Η δημοσιογράφος βρίσκει ένα είδος κακής ικανοποίησης βάζοντας τα προβλήματά της σε κάποιον άλλον.
  
  -Ξέρεις. Αυτοί είναι οι κανόνες.
  
  Ο αγγελιοφόρος πέρασε το χέρι του στο πρόσωπό του με ένα αίσθημα απόγνωσης.
  
  - Δεν καταλαβαίνει, ωρίτα είναι. Είχα ήδη αρκετές καθυστερήσεις αυτόν τον μήνα. Η ταχεία παράδοση πρέπει να γίνει εντός μίας ώρας αμέσως μετά την παραλαβή, διαφορετικά δεν θα χρεωθεί. Πρόκειται για δέκα φακέλους στα τριάντα ευρώ ο φάκελος. Εάν χάσω την παραγγελία σας στο πρακτορείο μου, θα μπορούσα να χάσω το δρομολόγιό μου για το Βατικανό και να απολυθώ σίγουρα.
  
  Ο Αντρέα μαλακώνει αμέσως. Ήταν καλός άνθρωπος. Παρορμητικός, αλόγιστος και ιδιότροπος, θα συμφωνήσετε. Μερικές φορές κερδίζω την υποστήριξή τους με ψέματα (και πολλή τύχη), εντάξει. Αλλά ήταν καλός άνθρωπος. Παρατήρησε το όνομα του κούριερ γραμμένο στο δελτίο ταυτότητας που ήταν κολλημένο στη φόρμα. Αυτό ήταν ένα άλλο χαρακτηριστικό του Αντρέα. Πάντα αποκαλούσε τους ανθρώπους με τα μικρά τους ονόματα.
  
  "Άκου, Τζουζέπε, συγγνώμη, αλλά ακόμα και με όλη μου την επιθυμία, δεν θα μπορέσω να σου ανοιχτώ. Η πόρτα ανοίγει μόνο από μέσα. Εάν είναι σταθερό, τότε δεν υπάρχει λαβή πόρτας ή κλειδαριά.
  
  Ο άλλος έβγαλε μια κραυγή απόγνωσης. Τοποθέτησε τα χέρια του σε βάζα, ένα σε κάθε πλευρά του προεξέχοντος εντέρου του, ορατά ακόμα και κάτω από τη φόρμα του. Προσπάθησα να σκεφτώ. Κοιτάξτε τον Αντρέα από κάτω προς τα πάνω. Η Άντρεα νόμιζε ότι κοίταζε το στήθος της-σαν γυναίκα που είχε αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία σχεδόν καθημερινά από τότε που έφτασε στην εφηβεία-αλλά μετά παρατήρησε ότι κοίταζε την ταυτότητα που φορούσε στο λαιμό της.
  
  - Γεια, κατάλαβα. Θα σου αφήσω τους φακέλους και τελείωσες.
  
  Το σήμα είχε πάνω του το οικόσημο του Βατικανού και η απεσταλμένη πρέπει να πίστευε ότι δούλευε όλο αυτό το διάστημα.
  
  -Μιρέ, Τζουζέπε...
  
  "Τίποτα για τον Τζουζέπε, κύριε Μπέπο", είπε ένας άλλος, ψαχουλεύοντας την τσάντα του.
  
  "Μπέπο, πραγματικά δεν μπορώ..."
  
  "Άκου, πρέπει να μου κάνεις αυτή τη χάρη. Μην ανησυχείτε για την υπογραφή, υπογράφω ήδη παραδόσεις. Θα κάνω ξεχωριστό σκίτσο για το καθένα και τελειώσατε. Υπόσχεσαι να τον δαμάσεις για να σου παραδώσει φακέλους μόλις ανοίξουν οι πόρτες.
  
  -Αυτό είναι...
  
  Αλλά ο Beppo είχε ήδη βάλει δέκα φακέλους με τον Marras στο χέρι του.
  
  - Κάθε ένα έχει το όνομα του δημοσιογράφου για τον οποίο προορίζεται. Ο πελάτης ήταν σίγουρος ότι θα ήμασταν όλοι εδώ, μην ανησυχείτε. Λοιπόν, φεύγω γιατί μου μένει μια παράδοση στο Corpus και μια άλλη στη Via Lamarmora. Adi and#243;s, και ευχαριστώ, όμορφη.
  
  Και πριν προλάβει η Άντρεα να πει κάτι, ο περίεργος γύρισε και έφυγε.
  
  Η Άντρεα στάθηκε και κοιτούσε τους δέκα φακέλους, λίγο αμήχανη. Απευθύνονταν σε ανταποκριτές των δέκα μεγαλύτερων ΜΜΕ του κόσμου. Ο Αντρέα ήταν εξοικειωμένος με τη φήμη τεσσάρων από αυτούς και αναγνώρισε τουλάχιστον δύο στην αίθουσα σύνταξης.
  
  Οι φάκελοι είχαν μέγεθος μισού φύλλου, πανομοιότυποι από κάθε άποψη εκτός από το όνομα. Αυτό που ξύπνησε μέσα του το ένστικτο του δημοσιογράφου και του προκάλεσε όλες τις αγωνίες ήταν μια φράση που επαναλαμβάνεται σε όλους. Ήταν χειρόγραφο στην επάνω αριστερή γωνία.
  
  
  ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ - ΔΕΙΤΕ ΑΜΕΣΑ
  
  
  Αυτό ήταν ένα ηθικό δίλημμα για τον Αντρέα για τουλάχιστον πέντε δευτερόλεπτα. Το έλυσα με ένα δισκίο μέντας. Κοιτάξτε αριστερά και δεξιά. Ο δρόμος ήταν έρημος, δεν υπήρχαν μάρτυρες για πιθανό ταχυδρομικό έγκλημα. Διάλεξα έναν από τους φακέλους τυχαία και τον άνοιξα προσεκτικά.
  
  Απλή περιέργεια.
  
  Μέσα στον φάκελο υπάρχουν δύο αντικείμενα. Ένα από αυτά ήταν ένα DVD επώνυμα της Blusens, στο εξώφυλλο του οποίου η ίδια φράση ήταν γραμμένη στο μανίκι με ανεξίτηλο μαρκαδόρο. Το άλλο ήταν ένα σημείωμα γραμμένο στα αγγλικά.
  
  
  "Το περιεχόμενο αυτού του δίσκου είναι υψίστης σημασίας. Αυτά είναι ίσως τα πιο σημαντικά νέα και κουίζ της Παρασκευής του αιώνα. Θα βρεθεί κάποιος που θα προσπαθήσει να τον φιμώσει. Ελέγξτε το δίσκο το συντομότερο δυνατό και διανείμετε το περιεχόμενο το συντομότερο δυνατό. Πάντρε Βίκτορ Καρόσκι
  
  
  Η Άντρεα αμφιβάλλει για το ενδεχόμενο να ήταν αστείο. Αν είχες έναν τρόπο να το μάθεις. Βγάζοντας τη θύρα από τη βαλίτσα, την άνοιξα και έβαλα τη μονάδα στη μονάδα δίσκου. Έβρισε το λειτουργικό σύστημα σε κάθε γλώσσα που ήξερα-ισπανικά, αγγλικά και άθλια ιταλικά με οδηγίες-και όταν τελικά ξεκίνησε, πείστηκε ότι το DVD δεν είχε αξία.237;kula.
  
  Είδε μόνο τα πρώτα σαράντα δευτερόλεπτα πριν νιώσει την επιθυμία να κάνει εμετό.
  
  
  
  Τα κεντρικά γραφεία της UACV
  
  Via Lamarmora, 3
  
  Sabado, 9 Απριλίου 2005, 01:05 π.μ.
  
  
  
  Η Πάολα έψαχνε παντού για τον Φάουλερ. Δεν ήταν τίποτα περίεργο όταν τον βρήκα - όλο τον κάτω όροφο, με ένα πιστόλι στο χέρι, το μπουφάν του ιερέα διπλωμένο τακτοποιημένα σε μια καρέκλα, μια σχάρα στο ράφι του πύργου πρόσδεσης, τα μανίκια σηκωμένα πίσω από τον γιακά. Φορούσα προστατευτικά αυτιών καθώς η Πάολα περίμενε να αδειάσω τον φορτιστή μου πριν έρθει. Γοητεύτηκε από τη χειρονομία της εστίασης, την τέλεια θέση σουτ. Τα χέρια του ήταν πολύ δυνατά παρά το γεγονός ότι ήταν μισού αιώνα ζωής. Η κάννη του πιστολιού ήταν στραμμένη προς τα εμπρός, χωρίς να παρεκκλίνει χίλια μέτρα μετά από κάθε βολή, σαν να ήταν χωμένη σε ζωντανή πέτρα.
  
  Η CSU τον είδε να αδειάζει όχι ένα, αλλά τρία καταστήματα. Τραβήχτηκε αργά, χωρίς βιασύνη, στραβοκοιτάζοντας, γέρνοντας ελαφρά το κεφάλι του προς τη μια πλευρά. Τελικά κατάλαβε ότι βρισκόταν στην αίθουσα προπόνησης. É αποτελείται από πέντε καμπίνες, που χωρίζονται από χοντρά κούτσουρα, μερικά από τα οποία είναι μπλεγμένα με χαλύβδινα καλώδια. Οι στόχοι κρέμονται από τα καλώδια, τα οποία, με τη βοήθεια ενός συστήματος τροχαλιών, μπορούν να ανυψωθούν σε ύψος που δεν υπερβαίνει τα σαράντα μέτρα.
  
  - Καληνύχτα, ρε μάστορα.
  
  - Λίγη ώρα παραπάνω για PR, σωστά;
  
  - Δεν θέλω να πάω στο ξενοδοχείο. Να ξέρεις ότι δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ απόψε.
  
  Πάολα Ασίνθιο. Αυτό το καταλαβαίνει πολύ καλά. Το να στέκεσαι σε μια κηδεία χωρίς να κάνεις τίποτα ήταν απαίσιο. Αυτό το πλάσμα είναι μια εγγυημένη άγρυπνη νύχτα. Πεθαίνει να κάνει κάτι, αντίο.
  
  -¿Dónde está αγαπητέ μου φίλε ο επιστάτης;
  
  "Ω, έλαβα μια επείγουσα κλήση. Σχολιάζουμε την έκθεση νεκροψίας του Cardoso καθώς τράπηκε σε φυγή, αφήνοντάς μου μια λέξη στα χείλη μου.
  
  -Πολύ χαρακτηριστικό του ελ.
  
  -Ναί. Αλλά ας μην το συζητάμε... Για να δούμε τι είδους άσκηση σου δόθηκε, πατέρα.
  
  Ο εγκληματίας έκανε κλικ στο bot, το οποίο έκανε μεγέθυνση σε έναν χάρτινο στόχο με μια σιλουέτα ενός άνδρα ζωγραφισμένο στα μαύρα. Η μαϊμού έχει δέκα λευκές μπούκλες στο κέντρο του στήθους. Έφτασε αργά γιατί ο Φάουλερ χτύπησε με ταυρομαχία μισό μίλι μακριά. Δεν εξεπλάγην καθόλου όταν είδα ότι σχεδόν όλες οι τρύπες έγιναν μέσα στην τρύπα. Αυτό που τον εξέπληξε ήταν ότι ένα από αυτά απέτυχε. Απογοητεύτηκα που δεν πέτυχε όλους τους στόχους όπως οι πρωταγωνιστές του boícul de accion.
  
  Αλλά το él δεν είναι héroe de accion. Είναι ένα πλάσμα από σάρκα και αίμα. Έξυπνος, μορφωμένος και πολύ καλός σουτέρ. Στην εναλλακτική λειτουργία, μια αποτυχημένη βολή τον κάνει άνθρωπο.
  
  Ο Φάουλερ ακολούθησε το βλέμμα της και γέλασε χαρούμενα με τη δική του γκάφα.
  
  - Έχασα λίγο στο PR, αλλά μου αρέσει πολύ να πυροβολώ. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό άθλημα.
  
  Αρκεί να είναι άθλημα.
  
   -Aún no confía en mí, ¿verdad dottora;
  
   Η Πάολα δεν απάντησε. Της άρεσε να βλέπει τον Φάουλερ σε όλα, χωρίς σουτιέν, μόνο ένα τυλιγμένο πουκάμισο και μαύρο παντελόνι. Όμως οι εικόνες του "Αβοκάντο" που του έδειξε ο Δάντης συνέχιζαν να τον χτυπούν στο κεφάλι με βάρκες κατά διαστήματα, σαν μεθυσμένοι πίθηκοι σε εποχή μέθης.
  
  - Όχι, πατέρα. Όχι πραγματικά. Αλλά θέλω να σε εμπιστευτώ. Σου φτάνει αυτό;
  
  - Αυτό πρέπει να είναι αρκετό.
  
  - Από πού πήρες τέτοια όπλα; Το οπλοστάσιο είναι κλειστό για éstas horas.
  
  "Α, ο διευθυντής Μπόι μου το δάνεισε. Είναι δικό του. Μου είπε ότι δεν το χρησιμοποιούσε για πολύ καιρό.
  
  - Δυστυχώς είναι αλήθεια. Έπρεπε να είχα γνωρίσει αυτόν τον άνθρωπο πριν από τρία χρόνια. Ήταν μεγάλος επαγγελματίας, σπουδαίος επιστήμονας και φυσικός. Είναι ακόμα έτσι, αλλά κάποτε υπήρχε μια λάμψη περιέργειας στα μάτια του, αλλά τώρα αυτή η λάμψη έχει σβήσει. Αντικαταστάθηκε από το άγχος ενός υπαλλήλου γραφείου.
  
  -Υπάρχει πικρία ή νοσταλγία στη φωνή σου, δόκτορα;
  
  - Λίγο και από τα δύο.
  
  - Μέχρι πότε θα τον ξεχάσω;
  
  Η Πάολα προσποιήθηκε ότι ξαφνιάστηκε.
  
  - Λέει ο Σόμο;
  
  "Ω, εντάξει, μην προσβάλλεσαι. Τον έχω δει να δημιουργεί εναέριους χώρους μεταξύ σας. Ο αγώνας κρατά την απόσταση σε άψογη κατάσταση.
  
  "Δυστυχώς, αυτό είναι που κάνει πολύ καλά.
  
  Το CSI διστάζει για μια στιγμή πριν συνεχίσει. Ένιωσα ξανά αυτή την αίσθηση κενού σε μια χώρα των νεραϊδών που έρχεται μερικές φορές όταν κοιτάζω τον Φάουλερ. Αίσθηση της Μοντάνα και της Ρωσίας. ¿ Debítrust él; Ο Πένσο με ένα θλιμμένο και ξεθωριασμένο σίδερο που, άλλωστε, ήταν ιερέας και συνήθιζε πολύ να βλέπει την κακιά πλευρά στους ανθρώπους. Όπως και αυτή, παρεμπιπτόντως.
  
  "Το αγόρι κι εγώ είχαμε μια σχέση. Εν ολίγοις. Δεν ξέρω αν έπαψε να με συμπαθεί ή αν απλώς εμπόδιζα την προσπάθειά του για προαγωγή.
  
  - Αλλά προτιμάτε τη δεύτερη επιλογή.
  
  -Μου αρέσει το enga και το #241;arma. Σε αυτό και σε πολλά άλλα. Πάντα λέω στον εαυτό μου ότι ζω με τη μητέρα μου για να την προστατεύσω, αλλά πραγματικά είμαι αυτός που χρειάζεται προστασία. Αυτός είναι ίσως ο λόγος που ερωτεύομαι δυνατούς, αλλά ανεπαρκείς ανθρώπους. Άνθρωποι με τους οποίους δεν μπορώ να είμαι.
  
  Φάουλερ καμία απάντηση. Ήταν πολύ ξεκάθαρη. Και οι δύο στάθηκαν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο. Πέρασαν λεπτά στη σιωπή.
  
  Η Πάολα είχε απορροφηθεί από τα πράσινα μάτια του πατέρα Φάουλερ, γνωρίζοντας ακριβώς τι σκεφτόταν. Νόμιζα ότι άκουσα έναν επίμονο ήχο στο βάθος, αλλά τον αγνόησα. Πρέπει να ήταν ο ιερέας που του το θύμισε αυτό.
  
  "Καλύτερα αν απαντήσεις στο τηλέφωνο, ρε.
  
  Και τότε η Πάολα Κάιο συνειδητοποίησε ότι αυτός ο ενοχλητικός θόρυβος ήταν το δικό της πονηρό μό, που είχε ήδη αρχίσει να ακούγεται έξαλλο. Απάντησα στην κλήση και για μια στιγμή έγινε έξαλλος. Έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς να πει αντίο.
  
  - Έλα, πατέρα. Ήταν ένα εργαστήριο. Κάποιος έστειλε ένα δέμα με κούριερ σήμερα το απόγευμα. Η διεύθυνση περιείχε το όνομα Maurizio Pontiero.
  
  
  
  Τα κεντρικά γραφεία της UACV
  
  Via Lamarmora, 3
  
  Sabado, 9 Απριλίου 2005, 01:25 π.μ
  
  
  
  -É Το δέμα έφτασε πριν από σχεδόν τέσσερις ώρες. ¿Είναι δυνατόν να το γνωρίζουμε αυτό επειδή κανείς δεν έχει συνειδητοποιήσει προηγουμένως τι περιέχουν;
  
  Το αγόρι την κοίταξε υπομονετικά, αλλά εξαντλημένο. Ήταν πολύ αργά για να τα βάλεις με τη βλακεία ενός υφισταμένου. Ωστόσο, κράτησε πίσω μέχρι το όπλο που μόλις του είχε επιστρέψει ο Φάουλερ.
  
  - Ο φάκελος ήρθε στο όνομά σου, Πάολα, και όταν έφτασα, ήσουν στο νεκροτομείο. Η κοπέλα στη ρεσεψιόν το άφησε με την αλληλογραφία της και δεν βιαζόμουν να το ψάξω. Όταν κατάλαβα ποιος το έστειλε, έβαλα τους ανθρώπους σε κίνηση και χρειάστηκε χρόνος. Το πρώτο βήμα ήταν να καλέσουν τους ξιφομάχους. Δεν βρήκαν τίποτα ύποπτο στον φάκελο. Όταν μάθω τι φταίει, θα καλέσω εσένα και τον Δάντη, αλλά ο επιστάτης δεν εμφανίζεται πουθενά. Και η Sirin δεν καλεί στο τηλέφωνο.
  
  -Να κοιμάσαι. Θεέ μου, είναι πολύ νωρίς.
  
  Βρίσκονταν στην αίθουσα δακτυλικών αποτυπωμάτων, ένα στενό δωμάτιο γεμάτο με λαμπτήρες και λάμπες. Η μυρωδιά της σκόνης των δακτυλικών αποτυπωμάτων ήταν παντού. Υπήρχαν άνθρωποι που τους άρεσε το άρωμα - ένας μάλιστα ορκίστηκε ότι το μύρισε πριν βρεθεί με την κοπέλα του επειδή ξύπνησε η Αφροδίτη, σενόλ - αλλά στην Πάολα άρεσε. ήταν δυσάρεστο. Η μυρωδιά την έκανε να θέλει να φτερνιστεί, οι λεκέδες κόλλησαν στα σκούρα ρούχα της και χρειάστηκαν αρκετές πλύσεις για να εξαφανιστούν.
  
  "Λοιπόν, ξέρουμε σίγουρα ότι αυτό το μήνυμα στάλθηκε από τον Μανόμο Καρόσκι;"
  
  Ο Φάουλερ εξέταζε την επιστολή στην οποία ο αποστολέας έγραφε τη διεύθυνση #243. Κρατήστε τον φάκελο με τα χέρια σας ελαφρώς τεντωμένα. Η Πάολα υποψιάζεται ότι μπορεί να μην μπορεί να δει καλά από κοντά. Μάλλον θα πρέπει να φορέσω γυαλιά ανάγνωσης σύντομα. Αναρωτιέται για ποιον μπορεί να μείνει φέτος.
  
  - Αυτό είναι, φυσικά, ο λογαριασμός σας. Και το σκοτεινό αστείο για το όνομα του κατώτερου επιθεωρητή φαίνεται να είναι χαρακτηριστικό και του Καρόσκι.
  
  Η Πάολα πήρε τον φάκελο από τα χέρια του Φάουλερ. Το έβαλα στο μεγάλο τραπέζι στο σαλόνι. Η επιφάνεια του ésta ήταν γυάλινη και φωτισμένη. Στο τραπέζι βάλτε το περιεχόμενο του φακέλου σε απλές διαφανείς πλαστικές σακούλες. Πολεμήστε την πρώτη τσάντα του Ceñallo.
  
  Αυτό το σημείωμα έχει τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Σε σένα απευθύνεται, Dicanti.
  
  Ο επιθεωρητής σήκωσε στα μάτια της ένα πακέτο με ένα σημείωμα γραμμένο στα ιταλικά. Νόμος, το περιεχόμενό του διατυπώνεται φωναχτά, μέσα από το πλαστικό.
  
  
  Αγαπητή Πάολα:
  
  Μου λείπεις πάρα πολύ! Είμαι στο MC 9, 48. Είναι πολύ ζεστό και χαλαρό εδώ. Ελπίζω να έρθετε και να μας χαιρετήσετε το συντομότερο δυνατό. Στο μεταξύ, θα σας στείλω συγχαρητήρια για τις διακοπές μου. Φιλιά, Μαουρίτσιο.
  
  
  Η Πάολα δεν μπορούσε να μην τρέμει, ένα μείγμα θυμού και φρίκης. Προσπαθήστε να συγκρατήσετε τους μορφασμούς, αναγκάστε τον εαυτό σας, αν θέλετε, να τους αφήσετε μέσα. Δεν είχα σκοπό να κλάψω πριν τον αγώνα. Ίσως πριν από τον Fowler, αλλά όχι πριν από το The Boy. Ποτέ από Boy.
  
  -Πάντρε Φάουλερ;
  
  -Μάρκος κεφάλαιο 9, στίχος 48. "Όπου το σκουλήκι δεν πεθαίνει και η φωτιά δεν σβήνει".
  
  -Κόλαση.
  
  - Ακριβώς.
  
  "Καταραμένο γιο της σκύλας".
  
  "Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι καταδιώχθηκε πριν από λίγες ώρες. Είναι πιθανό η σημείωση να γράφτηκε νωρίτερα. Το ρεκόρ καταγράφηκε χθες mañana, μετά την ημερομηνία που αναφέρεται στα αρχεία μέσα.
  
  -¿Γνωρίζουμε το μοντέλο cámara ή τον υπολογιστή στον οποίο καταγράφηκε;
  
  - Με το πρόγραμμα που χρησιμοποιείτε, αυτά τα δεδομένα δεν αποθηκεύονται στο δίσκο. Αυτή είναι η ώρα, το πρόγραμμα και η έκδοση του λειτουργικού συστήματος. Κανένα απλό σειριακό nú, εννοώ, τίποτα που θα μπορούσε να βοηθήσει στην αναγνώριση του εξοπλισμού εκπομπής.
  
  - Πατημασιές?
  
  -Δύο μέρη. Και οι δύο είναι από το Καρόσκι. Αλλά δεν χρειαζόταν να μάθω. Μια προβολή του περιεχομένου θα ήταν αρκετή.
  
  - Λοιπόν, τι περιμένεις; Βάλε το DVD, αγόρι μου.
  
  "Πάτερ Φάουλερ, θα μας συγχωρήσεις για μια στιγμή;"
  
  Ο ιερέας κατάλαβε αμέσως την κατάσταση. Κοιτάξτε την Πάολα στα μάτια. Του έγνεψε ελαφρά, λέγοντάς του ότι όλα ήταν καλά.
  
  - Όχι Σόμο. ¿Καφέ για τρεις, dottoraDikanti;
  
  - Myo με δύο σβώλους, παρακαλώ.
  
  Το αγόρι περίμενε τον Φάουλερ να φύγει από το δωμάτιο πριν πιάσει το μπράτσο της Πάολα. Στην Πάολα δεν άρεσε αυτό το άγγιγμα, πολύ σαρκώδες και τρυφερό. Αναστέναξε πολλές φορές γιατί ένιωσε ξανά εκείνα τα χέρια στο σώμα του, μισούσε τον πατέρα του ή από την περιφρόνηση και την αδιαφορία του, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν είχε μείνει κάρβουνο από αυτή τη φωτιά. Έσβησε μέσα σε ένα χρόνο ........... έτος ........... Μόνο το καμάρι της έμεινε, από το οποίο ο επιθεωρητής χάρηκε τελείως. Και, φυσικά, δεν επρόκειτο να υποκύψει στον συναισθηματικό εκβιασμό του. Του σφίγγω το χέρι και ο διευθυντής του αφαιρεί το χέρι.
  
  "Πάολα, θέλω να σε προειδοποιήσω. Αυτό που θα δείτε θα σας δυσκολέψει πολύ.
  
  Το CSI του χάρισε ένα σκληρό, χωρίς χιούμορ χαμόγελο και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της. Θέλω να κρατήσω τα χέρια μου όσο το δυνατόν πιο μακριά από το άγγιγμά του. Για παν ενδεχόμενο.
  
  - Πλάκα μου κάνεις πάλι; Έχω συνηθίσει πολύ να βλέπω Καντάφι, Κάρλο.
  
  "Όχι από τους φίλους σου.
  
  Το χαμόγελο τρέμει στο πρόσωπο της Πάολα σαν κουρέλι στον άνεμο, αλλά ο εχθρός της δεν διστάζει ούτε λεπτό.
  
  - Βάλτε ένα βίντεο, σκηνοθέτη Μπόι.
  
  - Πώς θέλετε να είναι; Θα μπορούσε να είναι τελείως διαφορετικός.
  
  "Δεν είμαι μούσα για να μου φέρεσαι όπως θέλεις. Με απέρριψες γιατί ήμουν επικίνδυνος για την καριέρα σου. Επέλεξες να επιστρέψεις στη μόδα για την ατυχία της γυναίκας σου. Τώρα προτιμώ τη δική μου ατυχία.
  
  - Γιατί τώρα Πάολα; Γιατί τώρα, μετά από τόσο καιρό;
  
  "Επειδή δεν είχα τη δύναμη πριν. Τώρα όμως τα έχω.
  
  περνάει ένα χέρι στα μαλλιά του. Άρχισα να καταλαβαίνω.
  
  "Δεν μπορώ ποτέ να το έχω, Πάολα. Αν και αυτό θα ήθελα.
  
  "Ίσως έχεις λόγο. Αλλά αυτή είναι η απόφασή μου. Πήρες το δικό σου πριν από πολύ καιρό. Προτιμώντας να υποκύψει στα άσεμνα βλέμματα του Δάντη.
  
  Το αγόρι μόρφασε με αηδία στη σύγκριση. Η Πάολα χάρηκε που τον είδε, γιατί ο εγωισμός του σκηνοθέτη σφύριξε από οργή. Ήταν λίγο κακιά μαζί του, αλλά το αφεντικό της το άξιζε που της φερόταν σαν χάλια όλους αυτούς τους μήνες.
  
  "Όπως θέλεις, dottoraDicanti. Θα γίνω ξανά το αφεντικό του iróNico και εσύ θα είσαι ο όμορφος συγγραφέας.
  
  Ευχαριστώ, Κάρλο. Αυτό είναι καλύτερο.
  
  Το αγόρι χαμογέλασε, λυπημένο και απογοητευμένο.
  
  -Καλα τοτε. Ας δούμε το πιάτο.
  
  Σαν να είχα μια έκτη αίσθηση (και μέχρι τότε η Πάολα ήταν σίγουρη ότι είχα), ο πατέρας Φάουλερ έφτασε με ένα δίσκο με κάτι που θα μπορούσα να περάσω στο καφέ, οπότε αν μπορούσα. ένας καταναλωτής μαρμελάδας στη ζωή του θα είχε δοκιμάσει αυτό το έγχυμα.
  
  - Το έχουν εδώ. Δηλητήριο από καφέ με κινόα και καφέ επάνω. ¿ Υποθέτω ότι μπορούμε να συνεχίσουμε τη συνάντηση ήδη;
  
  "Φυσικά, πατέρα", απάντησα. Η μάχη. Fowler les estudio dissimuladamente. Ο αγώνας μου φαίνεται θλιβερός, αλλά δεν βλέπω και την ανακούφιση στη φωνή του; Και η Πάολα είδε ότι ήταν πολύ δυνατή. Λιγότερο ανασφαλής.
  
  Ο σκηνοθέτης φόρεσε γάντια lótex και έβγαλε τον δίσκο από την τσάντα. Το προσωπικό του εργαστηρίου του έφερε ένα κυλιόμενο τραπέζι από την αίθουσα διαλειμμάτων. Υπάρχει μια τηλεόραση 27 ιντσών και ένα φτηνό DVD στο κομοδίνο. και ήταν σαν να ήμουν δείχνοντάς το σε όλους όσοι περνούσαν κατά μήκος του διαδρόμου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι φήμες για την επιχείρηση που έκαναν ο Μπόι και ο Ντικάντι είχαν διαδοθεί σε όλο το κτίριο, αλλά κανένας από αυτούς δεν έφτασε κοντά στην αλήθεια.
  
  Ο δίσκος θα αρχίσει να παίζει. Το παιχνίδι ξεκινά απευθείας χωρίς αναδυόμενα παράθυρα ή κάτι παρόμοιο. Το στυλ ήταν απλό, το εσωτερικό ήταν κορεσμένο και ο φωτισμός ήταν άθλιος. Ο Boy είχε ήδη ρυθμίσει τη φωτεινότητα της τηλεόρασης σχεδόν στο μέγιστο.
  
  - Καληνύχτα, ψυχές του κόσμου.
  
  Η Πάολα αναστέναξε καθώς άκουσε τη φωνή του Καρόσκι, τη φωνή που την βασάνιζε με αυτό το κάλεσμα από τον θάνατο του Ποντιέρο. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι ορατό στην οθόνη aún.
  
  "Αυτό είναι ένα αρχείο του πώς θα εξαφανίσω τους αγίους ανθρώπους της Εκκλησίας από προσώπου γης, κάνοντας το έργο του Σκότους. Ονομάζομαι Βίκτωρ Καρόσκι, αποστάτης ιερέας της ρωμαϊκής λατρείας. Κατά τη διάρκεια της κακοποίησης παιδιών, προστατευμένη από την πονηριά και τη συνεννόηση των πρώην αφεντικών μου. Με αυτές τις τελετές, έχω επιλεγεί προσωπικά από τον Εωσφόρο για να φέρω εις πέρας αυτό το έργο σε εκείνες τις στιγμές που ο εχθρός μας ο Ξυλουργός επιλέγει τον δικαιοδόχο του στο ésta Mud Ball.
  
  Η οθόνη αλλάζει από εντελώς μαύρη σε μισή σκιά. Η φωτογραφία δείχνει έναν αιματηρό, γυμνό κεφάλι δεμένο σε κολώνες από την κρύπτη του Santa Mar στην Transpontina. Ο Ντικάντι μετά βίας τον αναγνώρισε ως Καρδινάλιο Πορτίνι, Πρώτο Αντιβασιλέα. Αυτός που είδες δεν είδε καν γιατί η επαγρύπνηση τον έκαψε ολοσχερώς. Το κόσμημα Portini τρέμει ελαφρά και το μόνο που μπορεί να δει ο Καρόσκι είναι η αιχμή ενός μαχαιριού που μαχαιρώθηκε στη σάρκα του αριστερού βραχίονα του Καρδινάλιου.
  
  "Αυτός είναι ο καρδινάλιος Πορτίνι, πολύ κουρασμένος για να ουρλιάξει. Ο Πορτίνι έχει κάνει πολύ καλό στον κόσμο και ο Δάσκαλός μου απεχθάνεται την αποκρουστική σάρκα του. Ας δούμε τώρα πώς τελείωσε την άθλια ύπαρξή του.
  
  Το μαχαίρι μπαίνει στο λαιμό της και το κόβει με ένα χτύπημα. Το πουκάμισο έγινε ξανά μαύρο και στη συνέχεια κολλήθηκε σε ένα νέο πουκάμισο δεμένο στο ίδιο σημείο. Ήταν η Robaira και φοβήθηκα πολύ.
  
  "Αυτός είναι ο καρδινάλιος Robaira, γεμάτος φόβο. Να έχεις υπέροχο φως μέσα σου. Ήρθε η ώρα να επιστρέψει το φως του στον Δημιουργό του.
  
  αυτή τη φορά η Πάολα έπρεπε να κοιτάξει μακριά. Το βλέμμα της Μάρα έδειξε ότι το μαχαίρι είχε αδειάσει τις κόγχες των ματιών της Ρομπάιρα. Μια μοναχική σταγόνα αίματος πιτσιλίστηκε στο γείσο. Ήταν μια τρομακτική πτυχή που είδε το CSI στο τζάμπολ και η Cynthy γύρισε να το αντιμετωπίσει. Ήταν μάγος. Η εικόνα άλλαξε όταν με είδε και έδειξε αυτό που φοβόταν να δει.
  
  - É ste - κατώτερος επιθεωρητής Pontiero, οπαδός του Rybak. Το τοποθέτησαν στο búskveda μου, αλλά τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί στη δύναμη του Πατέρα του Σκότους. Ο υποεπιθεωρητής αιμορραγεί τώρα αργά.
  
  Ο Ποντιέρο κοίταξε κατευθείαν τον Σιαμαρού και το πρόσωπό του δεν ήταν το πρόσωπό του. Έσφιξε τα δόντια του, αλλά η δύναμη των ματιών του δεν έσβησε. Το μαχαίρι της έκοψε το λαιμό πολύ αργά, και η Πάολα ξανακοίταξε αλλού.
  
  - Ste-cardinal Cardoso, φίλος των αποκληρωμένων, ψειρών και ψύλλων. Η αγάπη του ήταν τόσο αηδιαστική για μένα όσο το σάπιο εσωτερικό ενός προβάτου. Πέθανε κι αυτός
  
  Περίμενε λίγο, όλοι ζούσαν σε ασυνέπεια. Αντί να κοιτάξουν τα γονίδια, κοίταξαν πολλές φωτογραφίες του καρδινάλιου Cardoso στο κρεβάτι του πένθους του. Υπήρχαν τρεις φωτογραφίες συνολικά, μια πρασινωπή και δύο φωτογραφίες μιας παρθένας. Το αίμα είχε αφύσικα σκούρο χρώμα. Και οι τρεις φωτογραφίες εμφανίστηκαν στην οθόνη για περίπου δεκαπέντε δευτερόλεπτα, πέντε δευτερόλεπτα η καθεμία.
  
  "Τώρα θα σκοτώσω έναν άλλο άγιο άνθρωπο, τον πιο άγιο από όλους. Θα υπάρξει κάποιος που θα προσπαθήσει να με επέμβει, αλλά το τέλος του θα είναι το ίδιο με εκείνους που είδες να πεθαίνουν μπροστά στα μάτια σου. Σου το έκρυψε η εκκλησία, ο δειλός. Δεν θα μπορώ να το κάνω πια. Καληνύχτα ψυχές του κόσμου.
  
  Το DVD σταματά με ένα βουητό και ο Boy κλείνει την τηλεόραση. Η Πόλα ήταν λευκή. Ο Φάουλερ έσφιξε τα δόντια του πολύ δυνατά από οργή. Και οι τρεις έμειναν σιωπηλοί για αρκετά λεπτά. Ήταν απαραίτητο να συνέλθει αφού είδε αυτή την αιματηρή σκληρότητα. Η Πάολα, η οποία ήταν η μόνη που επηρεάστηκε από την ηχογράφηση, αλλά ήταν η Πάολα που μίλησε πρώτη.
  
  - Φωτογραφίες. Για φωτογραφίες; Δεν έχετε βίντεο;
  
   -Porque no podía -dijo Fowler-. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο περίπλοκο από μια λάμπα". Αυτό είπε ο Δάντης.
  
  "Και ο Καρόσκι το ξέρει.
  
  -¿Τι μου λένε για το μικρό παιχνίδι poseón diabólica;
  
  Ο εγκληματίας ένιωσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Αυτός ο θεός τον έριχνε σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις. Χρειαζόμουν μια καλή νύχτα στο Sue, ξεκούραση και ένα ήσυχο μέρος για να καθίσω και να σκεφτώ. Τα λόγια του Καρόσκι, οι υπαινιγμοί που μένουν στα πτώματα, έχουν όλα ένα κοινό νήμα. Αν το έβρισκα, θα μπορούσα να βγάλω την μπάλα. Μέχρι τότε όμως δεν είχα χρόνο.
  
  Και, φυσικά, στο διάολο η νύχτα μου με τη Σου
  
  "Η ιστορική ίντριγκα του Καρόσκι με τον διάβολο δεν είναι κάτι για το οποίο ανησυχώ", επισημαίνει ο Μπόι, προβλέποντας τις σκέψεις της Πάολα. Το χειρότερο είναι ότι προσπαθούμε να τον σταματήσουμε πριν σκοτώσει άλλον καρδινάλιο. Και ο χρόνος τρέχει.
  
  - Μα τι μπορούμε να κάνουμε; -pregunto Fowler-. Στην κηδεία του Ιωάννη Παύλου Β' δεν αποχαιρέτησε τη ζωή του. Τώρα οι καρδινάλιοι προστατεύονται όσο ποτέ άλλοτε, ο Οίκος της Sancta Marthae είναι κλειστός για το κοινό, όπως και το Βατικανό.
  
  Ο Δικάντι δάγκωσε τα χείλη του. Έχω βαρεθεί να παίζω με τους κανόνες αυτού του ψυχοπαθή. Αλλά τώρα ο Καρόσκι έκανε ένα νέο λάθος: άφησε ένα ίχνος που μπορούσαν να ακολουθήσουν.
  
  - Ποιος το έκανε, διευθυντή;
  
  "Έχω ήδη αναθέσει σε δύο παιδιά να το φροντίσουν. Έφτασε μέσω αγγελιοφόρου. Το πρακτορείο ήταν η Tevere Express, μια τοπική εταιρεία παράδοσης στο Βατικανό. Δεν προλάβαμε να μιλήσουμε με τον υπεύθυνο του δρομολογίου, αλλά οι κάμερες ασφαλείας έξω από το κτίριο κατέγραψαν τη μήτρα της μοτοσυκλέτας του κούριερ. Η πλακέτα είναι καταχωρημένη στο όνομα του Giuseppe Bastina από το 43 έως το 241. Ζει στην περιοχή Castro Pretorio, στη Via Palestra.
  
  -¿ Δεν έχεις τηλέφωνο;phono;
  
  -Ο αριθμός τηλεφώνου δεν αναγράφεται στην αναφορά Tréfico και δεν υπάρχουν αριθμοί τηλεφώνου στο Información Telefónica στο όνομά του.
  
   -Κουίζα φιγούρα a nombre de su mujer-apuntó Fowler.
  
   - Κουίζ. Αλλά προς το παρόν, αυτό είναι το καλύτερο μας προβάδισμα, καθώς η βόλτα είναι απαραίτητη. Θα πας, πατέρα;
  
  -Μετά απο εσένα,
  
  
  
  Οικογενειακό διαμέρισμα Bastina
  
  Via Palestra, 31
  
  02:12
  
  
  
  - Giuseppe Bastina;
  
  "Ναι, είμαι εγώ", είπε ο αγγελιοφόρος. Κάντε πρόταση γάμου σε ένα περίεργο κορίτσι με εσώρουχα με ένα μωρό μόλις εννέα ή δέκα μηνών στην αγκαλιά του. Αυτή την πρώτη ώρα, δεν ήταν ασυνήθιστο να τους ξύπνησε το χτύπημα στην πόρτα.
  
  "Είμαι η επιθεωρήτρια Paola Dicanti, και είμαι ο πατέρας Fowler. Μην ανησυχείς, δεν έχεις κανένα πρόβλημα και δεν συνέβη τίποτα σε κανένα σου. Θέλουμε να σας κάνουμε μερικές πολύ πιεστικές ερωτήσεις.
  
  Βρίσκονταν στην προσγείωση ενός σεμνού αλλά πολύ καλοδιατηρημένου σπιτιού. Στην πόρτα, τους επισκέπτες υποδεχόταν ένα χαλί που απεικόνιζε έναν χαμογελαστό βάτραχο. Η Πάολα αποφάσισε ότι δεν τους απασχολούσε ούτε αυτό και δικαίως. Ο Μπαστίνα στενοχωρήθηκε πολύ από την παρουσία του.
  
  - Ανυπομονείς για τη μανιάνα; Η ομάδα πρέπει να βγει στο δρόμο, ξέρεις, έχει πρόγραμμα.
  
  Η Πάολα και ο Φάουλερ κούνησαν το κεφάλι τους.
  
   -Sólo será un momento, πρεσβύτερος. Βλέπετε, παραδώσατε αργά απόψε. Φάκελος στη Via Lamarmora. Να το θυμασαι?
  
  "Φυσικά και θυμάμαι, άκου. Τι πιστεύετε γι 'αυτό; Έχω εξαιρετική μνήμη", είπε ο άντρας, χτυπώντας ελαφρά τον κρόταφο με τον δείκτη του δεξιού χεριού του. Η αριστερά ήταν ακόμα γεμάτη παιδιά, αν και ευτυχώς δεν έκλαψε.
  
  - Μπορείτε να μας πείτε πού πήρα τον φάκελο; Αυτό είναι πολύ σημαντικό, πρόκειται για έρευνα φόνου.
  
  - Όπως πάντα, τηλεφωνήσαμε στο πρακτορείο. Μου ζητήθηκε να έρθω στα Ταχυδρομεία του Βατικανού για να έχω μερικούς φακέλους στο τραπέζι του κρεβατιού.
  
  Η Πάολα σοκαρίστηκε.
  
  - ¿Más από τον φάκελο;
  
  Ναι, ήταν δώδεκα φάκελοι. Ο πελάτης μου ζήτησε να παραδώσω πρώτα δέκα φακέλους στο γραφείο Τύπου του Βατικανού. Μετά άλλο ένα στα γραφεία του Vigilance Corps και ένα για εσάς.
  
  - Κανείς δεν σας παρέδωσε φακέλους; Θα τα μαζέψω; ρώτησε θυμωμένος ο Φάουλερ.
  
  Ναι, δεν υπάρχει κανείς στο ταχυδρομείο αυτή την ώρα, αλλά αφήνουν την εξωτερική πόρτα ανοιχτή μέχρι τις εννιά. Σε περίπτωση που κάποιος θέλει να ρίξει κάτι σε διεθνή γραμματοκιβώτια.
  
  - Πότε θα γίνει η πληρωμή;
  
  - Άφησαν έναν μικρό φάκελο másño πάνω από τα demás. Ο φάκελος αυτός περιείχε τριακόσια εβδομήντα ευρώ, 360 για στρατιωτική θητεία και 10 φιλοδωρήματα.
  
  Η Πάολα κοίταξε τον ουρανό με απόγνωση. Ο Καρόσκι τα σκέφτηκε όλα. Άλλος ένας αιώνιος αδιέξοδος δρόμος.
  
  - Είδες κανέναν;
  
  - Κανείς.
  
  - Και τι έκανε τότε;
  
  - Τι νομίζεις ότι έκανα; Περπατήστε μέχρι το κέντρο τύπου και, στη συνέχεια, επιστρέψτε τον φάκελο στον αξιωματικό υπηρεσίας.
  
  - ¿ Σε ποιον απευθύνονταν οι φάκελοι από το τμήμα ειδήσεων;
  
  - Απευθύνονταν σε αρκετούς δημοσιογράφους. Όλοι οι ξένοι.
  
  Και τα μοίρασα μεταξύ μου.
  
  -Γεια, γιατί τόσες ερωτήσεις; Είμαι σοβαρός εργαζόμενος. Ελπίζω να μην είναι μόνο αυτό, γιατί σήμερα θα κάνω ένα λάθος. Χρειάζομαι πραγματικά μια δουλειά παρακαλώ. Ο γιος μου πρέπει να φάει και η γυναίκα μου έχει ένα κουλούρι στο φούρνο. Θέλω να πω, είναι έγκυος", εξήγησε κάτω από τα κενά βλέμματα των επισκεπτών του.
  
  "Κοίτα, αυτό δεν έχει να κάνει με εσένα, αλλά δεν είναι ούτε αστείο. Θα κερδίσουμε αυτό που έγινε, τελεία. Ή αν δεν σου υποσχεθώ ότι μέχρι τον τελευταίο αστυνομικό στο tráfico θα ξέρει από έξω τη μητέρα της κούλα, αυτή ή Μπαστίνα.
  
  Η Μπαστίνα είναι πολύ φοβισμένη και το μωρό αρχίζει να κλαίει με τον τόνο της Πάολα.
  
  -Καλα καλα. Μην τρομάζετε ή τρομάζετε το παιδί. Δεν έχει καρδιά; επί?
  
  Η Πάολα ήταν κουρασμένη και πολύ ευερέθιστη. Λυπήθηκα που μίλησα με αυτόν τον άντρα στο σπίτι του, αλλά δεν βρήκα κανέναν που να ήταν τόσο επίμονος σε αυτήν την έρευνα.
  
  - Με συγχωρείτε, είναι ή Μπαστίνα. Σε παρακαλώ λύπη και δώσε μας. Είναι θέμα ζωής και θανάτου, αγάπη μου.
  
  Ο αγγελιοφόρος χαλαρώνει τον τόνο του. Με το ελεύθερο χέρι του, έξυσε τα κατάφυτα γένια του και τα χάιδεψε απαλά για να σταματήσει να κλαίει. Το μωρό χαλαρώνει σταδιακά, το ίδιο και ο πατέρας.
  
  - Έδωσα τους φακέλους στον υπεύθυνο ειδήσεων, εντάξει; Οι πόρτες της αίθουσας ήταν ήδη κλειδωμένες και θα έπρεπε να περιμένω μια ώρα για να τις παραδώσω. Και οι ειδικές παραδόσεις πρέπει να γίνουν εντός μίας ώρας από την παραλαβή, διαφορετικά δεν θα πληρωθούν. Έχω πραγματικά προβλήματα στη δουλειά, το ξέρετε; Αν κάποιος μάθει ότι το έκανα αυτό, μπορεί να χάσει τη δουλειά του.
  
  "Εξαιτίας μας, κανείς δεν θα το μάθει", είπε ο Μπαστίνα. Κρέ με αγαπάς.
  
  Η Μπαστίνα την κοίταξε και έγνεψε καταφατικά.
  
  "Την πιστεύω, επιθεωρήτρια.
  
  - Ξέρει το όνομα του κηδεμόνα;
  
  -Όχι δεν ξέρω. Πάρτε μια κάρτα με το οικόσημο του Βατικανού και μια μπλε ρίγα από πάνω. Άνοιξε την πρέσα.
  
  Η Φάουλερ περπάτησε λίγα μέτρα στο διάδρομο με την Πάολα και επέστρεψε στο ψιθυριστά οδό, με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που της άρεσε. Προσπαθήστε να εστιάσετε στα λόγια του και όχι στις αισθήσεις που νιώθετε από την εγγύτητά του. Δεν ήταν εύκολο.
  
  "Dottora, η κάρτα που δείχνει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ανήκει στο προσωπικό του Βατικανού. Είναι διαπίστευση τύπου. Οι πινακίδες δεν έφτασαν ποτέ στους αποδέκτες. ¿Sabe por que;
  
  Η Πάολα προσπάθησε να σκεφτεί σαν δημοσιογράφος για ένα δευτερόλεπτο. Φανταστείτε ότι λάβατε έναν φάκελο, βρίσκεστε σε ένα κέντρο τύπου που περιβάλλεται από όλα τα ανταγωνιστικά μέσα.
  
  "Δεν έφτασαν στους αποδέκτες τους, γιατί αν είχαν λάβει το περιεχόμενό τους, θα μεταδίδονταν πλέον σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια στον κόσμο. Αν έφταναν όλοι οι φάκελοι ταυτόχρονα, δεν θα πήγαινες σπίτι για να ελέγξεις τις πληροφορίες. Μάλλον ο ίδιος ο εκπρόσωπος του Βατικανού βρισκόταν στη γωνία.
  
  - Ακριβώς. Ο Καρόσκι προσπάθησε να εκδώσει το δικό του δελτίο τύπου, αλλά χτυπήθηκε στο έντερο από τη βιασύνη του καλού και την αντιληπτή μου ανεντιμότητα από την πλευρά του ανθρώπου που πήρε τους φακέλους. Ή κάνω λάθος, ή ανοίγω έναν από τους φακέλους και τους παίρνω όλους. ¿Γιατί να μοιραστείς την καλή τύχη που έφερες από τον παράδεισο;
  
  "Αυτή τη στιγμή, στο Alguacil, στη Ρώμη, αυτή η γυναίκα γράφει τα νέα του αιώνα.
  
  "Και είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε ποια είναι. Οσο το δυνατόν συντομότερα.
  
  Η Πάολα κατάλαβε τι σήμαινε το επείγον στα λόγια του ιερέα. Επέστρεψαν και οι δύο με την Μπαστίνα.
  
  - Παρακαλώ, γίνε Μπαστίνα, περιέγραψε μας αυτόν που πήρε τον φάκελο.
  
  Λοιπόν, ήταν πολύ όμορφη. Καθαρά... ξανθά μαλλιά μέχρι τους ώμους, περίπου είκοσι πέντε ετών περίπου... γαλανά μάτια, ανοιχτόχρωμο σακάκι και μπεζ παντελόνι.
  
  - Ουάου, αν έχεις καλή μνήμη.
  
  -Για όμορφα κορίτσια; -Χαμογελώ-ανάμεσα στο καυστικό-και στον προσβεβλημένο, σαν να αμφιβάλλουν για την αξιοπρέπειά του-. Είμαι από τη Μασσαλία, επιθεωρητής. Τέλος πάντων, καλά που η γυναίκα μου είναι στο κρεβάτι τώρα, γιατί αν με άκουγε να λέω πώς... Έχει λιγότερο από ένα μήνα μέχρι να έρθει το μωρό και ο γιατρός της έστειλε την απόλυτη ξεκούραση.
  
  - Θυμάστε κάτι που θα μπορούσε να σας βοηθήσει να αναγνωρίσετε το κορίτσι;
  
  - Λοιπόν, ήταν η Española, αυτό είναι σίγουρο. Ο άντρας της αδερφής μου είναι ο Español και ακούγεται σαν εμένα, προσπαθώντας να μιμηθεί μια ιταλική προφορά. Έχετε ήδη μια ιδέα.
  
  Η Πάολα έρχεται να το σκεφτεί και ότι ήρθε η ώρα να φύγουμε.
  
  - Λυπούμαστε που σας ενοχλούμε.
  
  -Μην ανησυχείς. Το μόνο που μου αρέσει είναι ότι δεν χρειάζεται να απαντήσω δύο φορές στις ίδιες ερωτήσεις.
  
  Η Πάολα γύρισε ελαφρώς ανήσυχη. Σήκωσα τη φωνή μου σχεδόν σε μια κραυγή.
  
  - Σας έχουν ρωτήσει αυτό πριν; ΠΟΥ? Τι ήταν αυτό?
  
  Δεν έκλαψα ξανά. Ο πατέρας του τον ενθάρρυνε και προσπάθησε να τον ηρεμήσει, αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
  
  -¡Vá και εσείς όλοι μαζί, δείτε πώς καταφέρατε το ragazzo μου!
  
  "Παρακαλώ ενημερώστε μας και θα φύγουμε", είπε ο Φάουλερ, προσπαθώντας να εκτονώσει την κατάσταση.
  
  - Ήταν φίλος του. Μου δείχνεις το σήμα του Σώματος Φρουρών Τουλάχιστον θέτει υπό αμφισβήτηση την ταυτότητα. Ήταν ένας κοντός, φαρδύς άντρας. Με δερμάτινο μπουφάν. Έφυγε από εδώ πριν μια ώρα. Τώρα φύγε και μην ξαναγυρίσεις.
  
  Η Πάολα και ο Φάουλερ κοιτούσαν ο ένας τον άλλο με στριμμένα πρόσωπα. Έτρεξαν και οι δύο στο ασανσέρ. Κρατούσαν ένα βλέμμα απασχολημένο καθώς περπατούσαν στο δρόμο.
  
  - Σκέφτεσαι το ίδιο με εμένα, δόκτωρ;
  
  -Παρόμοιος. Ο Δάντης εξαφανίστηκε γύρω στις 8:00 μ.μ., ζητώντας συγγνώμη.
  
  -Μετά από λήψη κλήσης.
  
  -Γιατί θα ανοίξεις ήδη το πακέτο. Και θα εκπλαγείτε από το περιεχόμενό του. δεν έχουμε συνδέσει αυτά τα δύο γεγονότα πριν; Ανάθεμα, στο Βατικανό σφάζουν τα γαϊδούρια αυτών που είναι τα γαϊδούρια που μπαίνουν. Αυτό είναι το βασικό μέτρο. Και αν η Tevere Express συνεργάζεται τακτικά μαζί τους, ήταν προφανές ότι θα έπρεπε να εντοπίσω όλους τους υπαλλήλους τους, συμπεριλαμβανομένου του Bastina.
  
  - Ακολούθησαν τα πακέτα.
  
  - Αν οι δημοσιογράφοι άνοιγαν τους φακέλους μονομιάς, στο κέντρο Τύπου ένας από αυτούς θα χρησιμοποιούσε το λιμάνι του. Και τα νέα θα είχαν εκραγεί. Δεν θα υπάρχει ανθρώπινος τρόπος να το σταματήσει. Δέκα διάσημοι δημοσιογράφοι...
  
  - Αλλά σε κάθε περίπτωση, υπάρχει ένας δημοσιογράφος που το γνωρίζει.
  
  - Ακριβώς.
  
  - Ένα από αυτά είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί.
  
  Πολλές ιστορίες ήρθαν στο μυαλό της Πάολα. Το είδος που ψιθυρίζουν οι αστυνομικοί της Ρώμης και άλλοι αξιωματικοί επιβολής του νόμου στους συντρόφους τους, συνήθως πριν από το τρίτο κύπελλο. Μαύροι θρύλοι για εξαφανίσεις και ατυχήματα.
  
  - Πιστεύετε ότι είναι πιθανό να...;
  
  -Δεν γνωρίζω. Μπορεί. Βασιστείτε στην ευελιξία ενός δημοσιογράφου.
  
  - Πατέρα, θα έρθεις και σε μένα με ευφημισμούς; Εννοείς, και είναι ξεκάθαρο ότι μπορείς να της εκβιάσεις χρήματα για να της παραδώσεις το δίσκο.
  
  Ο Φάουλερ δεν είπε τίποτα. Ήταν μια από τις εύγλωττες σιωπές του.
  
  "Λοιπόν, για χάρη της, θα ήταν καλύτερο να τη βρούμε το συντομότερο δυνατό. Μπες στο αμάξι, πατέρα. Πρέπει να πάμε στο UACV το συντομότερο δυνατό. Ξεκινήστε την αναζήτηση σε ξενοδοχεία, σε εταιρείες και στη χώρα και τις περιοχές μας...
  
  - Όχι γιατρέ. Πρέπει να πάμε κάπου αλλού", και της έδωσε τη διεύθυνση.
  
  - Είναι στην άλλη άκρη της πόλης. ¿ Τι είδους ahé είναι το ahí;
  
  -Φίλε. Μπορεί να μας βοηθήσει.
  
  
  
  Κάπου στη Ρώμη
  
  02:48
  
  
  
  Η Πάολα οδήγησε στη διεύθυνση που είχε δώσει ο Φάουλερ χωρίς να τα πάρει όλα μαζί της. Ήταν μια πολυκατοικία. Χρειάστηκε να περιμένουν αρκετή ώρα στην πόρτα με το δάχτυλό τους πιεσμένο στον αυτόματο τερματοφύλακα. Καθώς περίμεναν, η Πάολα ρώτησε τον Φάουλερ:
  
  "Αυτός ο φίλος... Τον ήξερε η Σόγια;"
  
  "Επιτρέψτε μου να πω, Άμος, ότι αυτή ήταν η τελευταία μου αποστολή πριν φύγω από την παλιά μου δουλειά. Ήμουν μεταξύ δέκα και δεκατεσσάρων τότε και ήμουν αρκετά άτακτος. Από τότε είμαι... πώς να το πω; Ένα είδος πνευματικού μέντορα για τον ελ. Δεν χάσαμε ποτέ την επαφή.
  
  "Και τώρα ανήκει στην εταιρεία σου, πάτερ Φάουλερ;"
  
  "Dottora, αν δεν μου κάνεις συμβιβαστικές ερωτήσεις, δεν θα χρειαστεί να σου πω ένα εύλογο ψέμα.
  
  Πέντε λεπτά αργότερα, ο φίλος του ιερέα αποφάσισε να τους ανοιχτεί. Ως αποτέλεσμα, θα γίνετε ένας διαφορετικός ιερέας. Πολύ νέος. Τους οδήγησε σε ένα μικρό στούντιο, επιπλωμένο φθηνά αλλά πολύ καθαρό. Το σπίτι είχε δύο παράθυρα, και τα δύο με τα στόρια τους εντελώς τραβηγμένα. Στη μια άκρη του δωματίου υπήρχε ένα τραπέζι πλάτους περίπου δύο μέτρων, καλυμμένο με πέντε οθόνες υπολογιστών με επίπεδη οθόνη. Εκατό λαμπάκια καίνε κάτω από το τραπέζι του ταύρου σαν ένα ατίθασο δάσος από χριστουγεννιάτικα δέντρα. Στην άλλη άκρη ήταν ένα άστρωτο κρεβάτι, από το οποίο ο ένοικός του πρέπει να πήδηξε για λίγο.
  
   -Άλμπερτ, θα παρουσιάσει την Πάολα Ντικάντι. Συνεργάζομαι μαζί της.
  
  Πάτερ Αλβέρτος.
  
  "Ω, παρακαλώ, σόλο Άλμπερτ." Ο νεαρός ιερέας χαμογέλασε ευχάριστα, αν και το χαμόγελό του ήταν σχεδόν ένα χασμουρητό. Συγγνώμη για την ακαταστασία. Ανάθεμα, Αντώνη, τι σε φέρνει εδώ αυτή τη στιγμή; Δεν μου αρέσει να παίζω σκάκι τώρα. Και παρεμπιπτόντως, θα μπορούσα να σας προειδοποιήσω ότι ήρθατε στη Ρώμη. Έμαθα ότι την περασμένη εβδομάδα θα επιστρέψεις στην αστυνομία. Θα ήθελα να το ακούσω από εσάς.
  
  -Ο Αλβέρτος χειροτονείται ιερέας στο παρελθόν. Είναι ένας παρορμητικός νέος, αλλά ταυτόχρονα μια ιδιοφυΐα του υπολογιστή. Και τώρα θα μας κάνει τη χάρη, dottora.
  
  - Σε τι ασχολείσαι τώρα, τρελό γέρο;
  
  Άλμπερτ, παρακαλώ. Ο σεβασμός είναι εδώ", είπε ο Φάουλερ, προσποιούμενος ότι είναι προσβεβλημένος. Θέλουμε να μας φτιάξετε μια λίστα.
  
  - Οι οποίες?
  
  - Κατάλογος διαπιστευμένων εκπροσώπων τύπου του Βατικανού.
  
  Ο Άλμπερτ παραμένει πολύ σοβαρός.
  
  "Αυτό που μου ζητάς δεν είναι εύκολο.
  
  Άλμπερτ, για όνομα του Θεού. Μπαίνεις και βγαίνεις από τους υπολογιστές του Ρετιρέ του Γκόνο με τον ίδιο τρόπο που άλλοι μπαίνουν στην κρεβατοκάμαρά του.
  
  "Βασισμένες φήμες", είπε ο Άλμπερτ, αν και το χαμόγελό του έλεγε μια διαφορετική ιστορία. Αλλά και να ήταν αλήθεια, το ένα δεν έχει καμία σχέση με το άλλο. Το πληροφοριακό σύστημα του Βατικανού είναι παρόμοιο με τη γη της Μόρντορ. Είναι απροσπέλαστος.
  
  - Έλα, Φρόντο. Είμαι πεπεισμένος ότι έχετε πάει σε όλους στο παρελθόν.
  
  "Chissst, μην πεις ποτέ το όνομα του χάκερ μου δυνατά, ψυχο.
  
  "Συγγνώμη, Άλμπερτ.
  
  Ο νεαρός σοβαρεύτηκε πολύ. Έξυσε το μάγουλό του, το οποίο έδειχνε σημάδια εφηβείας με τη μορφή κενών κόκκινων σημαδιών. Volvió su atención a Fowler.
  
  - Είναι πραγματικά απαραίτητο; Ξέρεις ότι δεν είμαι εξουσιοδοτημένος να το κάνω αυτό, Αντώνη. Αυτό είναι ενάντια σε όλους τους κανόνες.
  
  Η Πάολα δεν ήθελε να ρωτήσει ποιος έπρεπε να δώσει άδεια για κάτι τέτοιο.
  
  "Η ζωή ενός ανθρώπου μπορεί να κινδυνεύσει, Άλμπερτ. Και δεν ήμασταν ποτέ άνθρωποι των κανόνων." Ο Φάουλερ κοίταξε την Πάολα και της ζήτησε να του δώσει ένα χέρι βοήθειας.
  
  - Μπορείς να μας βοηθήσεις, Άλμπερτ; Αλήθεια κατάφερα να μπω μέσα νωρίτερα;
  
  -Si, dottora Dicanti. Ήμουν τα πάντα πριν. Μια φορά και δεν το πήγα πολύ μακριά. Και μπορώ να σας ορκιστώ ότι δεν έχω βιώσει ποτέ φόβο στη ζωή μου. Συγγνώμη για τη γλώσσα μου.
  
  -Ηρέμησε. Αυτή τη λέξη την έχω ξανακούσει. Τι έγινε;
  
  -Με έσπασαν. Την ίδια στιγμή που συνέβη, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα που έβαλε δύο φύλακες στα τακούνια μου.
  
  -Τι σημαίνει? Θυμηθείτε ότι μιλάτε με μια γυναίκα που δεν καταλαβαίνει αυτό το θέμα.
  
  Ο Άλμπερτ εμπνεύστηκε. Του άρεσε να μιλάει για τη δουλειά του.
  
  "Ότι υπήρχαν δύο κρυμμένοι υπηρέτες που περίμεναν να δουν αν κάποιος έσπασε τις άμυνές τους. Μόλις το συνειδητοποίησα, χρησιμοποίησαν όλους τους πόρους για να με βρουν. Ένας από τους διακομιστές προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει τη διεύθυνσή μου. Ένας άλλος άρχισε να μου βάζει καρφίτσες.
  
  - Τι είναι οι ακίδες ώθησης;
  
  Φανταστείτε ότι περπατάτε κατά μήκος ενός μονοπατιού που διασχίζει ένα ρέμα. Ο δρόμος αποτελείται από επίπεδες πέτρες που προεξέχουν πάνω από το ρεύμα. Αυτό που έκανα με τον υπολογιστή ήταν να αφαιρέσω τον βράχο από τον οποίο έπρεπε να πηδήξω και να τον αντικαταστήσω με κακόβουλες πληροφορίες. Πολύπλευρος Trojan.
  
  Ο νεαρός κάθισε μπροστά στον υπολογιστή και τους έφερε μια καρέκλα και ένα παγκάκι. Ήταν προφανές ότι δεν θα είχα πολλούς επισκέπτες.
  
  - Ιός?
  
  -Πολύ δυνατός. Αν έκανα έστω και ένα βήμα, οι βοηθοί του θα κατέστρεφαν τον σκληρό μου δίσκο και θα έδινα ολοκληρωτικά στα χέρια του. Αυτή είναι η μόνη φορά στη ζωή μου που έχω χρησιμοποιήσει ποτέ το σκάφος του Νίκο", είπε ο ιερέας, δείχνοντας ένα αβλαβές κόκκινο σκάφος που βρισκόταν στο πλάι της κεντρικής οθόνης. Από το σκάφος, πηγαίνετε στο καλώδιο που χάνεται στη θάλασσα από κάτω.
  
  -Τι είναι?
  
  -Είναι ένα botón που κόβει ρεύμα σε όλο το πάτωμα. Το πέφτει μετά από δέκα λεπτά.
  
  Η Πάολα τον ρώτησε γιατί έκοψε το ρεύμα σε όλο το πάτωμα αντί να βγάλει απλώς τον υπολογιστή από τον τοίχο. Αλλά ο τύπος δεν τον άκουγε πια, ποτέ δεν έπαιρνε τα μάτια του από την οθόνη καθώς τα δάχτυλά του πετούσαν πάνω από το πληκτρολόγιο. Ήταν ο Φάουλερ στον οποίο απάντησα.
  
  - Οι πληροφορίες μεταδίδονται σε χιλιοστά του δευτερολέπτου. Ο χρόνος που χρειάζεται για να σκύψει ο Άλμπερτ και να τραβήξει το κορδόνι μπορεί να είναι καθοριστικός, ξέρετε;
  
  Η Πάολα καταλάβαινε μόνο τα μισά, αλλά όλα αυτά ενδιέφεραν το λίγο της. Εκείνη την εποχή, ήταν σημαντικό για μένα να βρω μια ξανθιά Ισπανίδα δημοσιογράφο, και αν τη βρουν έτσι, τόσο το καλύτερο. Ήταν φανερό ότι και οι δύο ιερείς είχαν ξαναδεί ο ένας τον άλλον σε παρόμοιες καταστάσεις.
  
  - Τι θα κάνει τώρα;
  
  - Σηκώστε την οθόνη. Δεν είναι πολύ καλό, αλλά συνδέει τον υπολογιστή του μέσω εκατοντάδων υπολογιστών με μια σειρά που καταλήγει στο δίκτυο του Βατικανού. Όσο πιο περίπλοκο και μεγαλύτερο είναι το καμουφλάζ, τόσο περισσότερος χρόνος χρειάζεται για να το εντοπίσουν, αλλά υπάρχει ένα περιθώριο ασφάλειας που δεν μπορεί να παραβιαστεί. Κάθε υπολογιστής γνωρίζει μόνος του το όνομα του προηγούμενου υπολογιστή που του ζήτησε να συνδεθεί και μόνος του τη στιγμή της σύνδεσης. Όπως και εσείς, αν η σύνδεση διακοπεί πριν σας φτάσουν, δεν θα έχετε τίποτα.
  
  Ένα παρατεταμένο πάτημα στο πληκτρολόγιο του tablet διαρκεί σχεδόν ένα τέταρτο της ώρας. Από καιρό σε καιρό, μια κόκκινη κουκκίδα ανάβει στον παγκόσμιο χάρτη που εμφανίζεται σε μια από τις οθόνες. Υπάρχουν εκατοντάδες από αυτά, καλύπτοντας σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, τη βόρεια Φρίκα, τη Βόρεια Αφρική, την Ιαπωνία και την Ιαπωνία .... Η Πάολα παρατήρησε ότι κατοικούν στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, στη Βόρεια Αφρική, στην Ιαπωνία και στην Ιαπωνία .......... ......μεγαλύτερη πυκνότητα σημείων σε πιο οικονομικές και πλούσιες χώρες, μόνο ένα ή δύο στο Horn de Fric και μια ντουζίνα στο Suram Rica.
  
  "Κάθε μία από αυτές τις κουκκίδες που βλέπετε σε αυτήν την οθόνη αντιστοιχεί στον υπολογιστή που θα χρησιμοποιήσει ο Albert για να αποκτήσει πρόσβαση στο σύστημα του Βατικανού χρησιμοποιώντας μια ακολουθία. Θα μπορούσε να είναι ο υπολογιστής ενός άντρα από ένα κολέγιο, μια τράπεζα ή μια δικηγορική εταιρεία. Θα μπορούσε να είναι στο Πεκίνο, στην Αυστρία ή στο Μανχάταν. Όσο πιο μακριά είναι μεταξύ τους γεωγραφικά, τόσο πιο αποτελεσματική είναι η ακολουθία.
  
  - Ποιος ξέρει ότι ένας από αυτούς τους υπολογιστές δεν έκλεισε τυχαία, διακόπτοντας την όλη διαδικασία;
  
  "Χρησιμοποιώ το ιστορικό σύνδεσης", είπε ο Άλμπερτ με απόμακρη φωνή καθώς συνέχιζε να πληκτρολογεί. Συνήθως χρησιμοποιώ υπολογιστές που είναι πάντα ανοιχτοί. Σήμερα, όταν χρησιμοποιείται λογισμικό κοινής χρήσης αρχείων, πολλοί άνθρωποι εγκαταλείπουν τον υπολογιστή τους 24 ώρες το 24ωρο, 7 ώρες το 24ωρο, ενώ κάνουν λήψη μουσικής ή πορνογραφίας. Αυτά είναι ιδανικά συστήματα για χρήση ως γέφυρες. Ένα από τα αγαπημένα μου είναι ο υπολογιστής -και είναι πολύ διάσημος χαρακτήρας στην ευρωπαϊκή πολιτική-. Ο Tío έχει λάτρεις των φωτογραφιών νεαρών κοριτσιών με άλογα. Κατά καιρούς αντικαθιστώ αυτές τις φωτογραφίες για αυτόν με εικόνες ενός παίκτη γκολφ. Αυτός ή απαγορεύει τέτοιες διαστροφές.
  
  - Δεν φοβάσαι να αντικαταστήσεις έναν διεστραμμένο με έναν άλλο, Άλμπερτ;
  
  Ο νεαρός οπισθοχώρησε από το σιδερένιο πρόσωπο του ιερέα, αλλά κράτησε το βλέμμα του στις εντολές και τις οδηγίες που τα δάχτυλά του υλοποιήθηκαν στην οθόνη. Τελικά σήκωσα το ένα χέρι.
  
  - Σχεδόν φτάσαμε. Αλλά σας προειδοποιώ, δεν μπορούμε να αντιγράψουμε τίποτα. Χρησιμοποιώ ένα σύστημα όπου ένας από τους υπολογιστές σας κάνει τη δουλειά για μένα, αλλά διαγράφει τις πληροφορίες που αντιγράφονται στον υπολογιστή σας τη στιγμή που υπερβαίνουν έναν ορισμένο αριθμό kilobyte. Όπως όλα όσα έχω, είναι μια καλή ανάμνηση. Από τη στιγμή που μας ανακαλύπτουν, έχουμε εξήντα δευτερόλεπτα.
  
  Ο Φάουλερ και η Πάολα έγνεψαν καταφατικά. Ήταν ο πρώτος που ανέλαβε το ρόλο του σκηνοθέτη Άλμπερτ στη μπουσκέντα του.
  
  - Εχει ήδη. Είμαστε μέσα.
  
  - Επικοινωνήστε με το γραφείο τύπου, Άλμπερτ.
  
  - Εχει ήδη.
  
  - Ψάξτε για επιβεβαίωση.
  
  
  Λιγότερο από τέσσερα χιλιόμετρα μακριά, στα γραφεία του Βατικανού, έτρεχε ένας από τους υπολογιστές ασφαλείας, που ονομαζόταν "Αρχάγγελος" (Arcángel). Μία από τις ρουτίνες του ανίχνευσε την παρουσία ενός εξωτερικού παράγοντα στο σύστημα. Το πρόγραμμα εντοπισμού ενεργοποιήθηκε αμέσως. Ο πρώτος υπολογιστής ενεργοποίησε έναν άλλο, με το όνομα "(Άγιος Μιχαήλ 34). Αυτοί ήταν δύο υπερυπολογιστές Cray ικανοί να εκτελούν 1 εκατομμύριο λειτουργίες ανά δευτερόλεπτο και κοστίζουν περισσότερα από 200.000 ευρώ ο καθένας. Και οι δύο άρχισαν να χρησιμοποιούν μέχρι τον τελευταίο κύκλο τους για να κυνηγήσουν τον εισβολέα.
  
  
  Ένα προειδοποιητικό παράθυρο θα εμφανιστεί στην κύρια οθόνη. Ο Άλμπερτ έσφιξε τα χείλη του.
  
  "Διάβολε, εδώ είναι. Έχουμε λιγότερο από ένα λεπτό. Δεν υπάρχει τίποτα με διαπιστεύσεις.
  
  Η Πάολα πιάστηκε πολύ όταν είδε ότι οι κόκκινες κουκκίδες στον παγκόσμιο χάρτη άρχισαν να μειώνονται. Στην αρχή ήταν αρκετές εκατοντάδες, αλλά εξαφανίστηκαν με ανησυχητικό ρυθμό.
  
  - Πατήστε πάσες.
  
  "Τίποτα, διάολε. Σαράντα δευτερόλεπτα.
  
  -Μέσα μαζικής ενημέρωσης? -Στόχευσε την Πάολα.
  
  -Τώρα. Εδώ είναι ο φάκελος. Τριάντα δευτερόλεπτα.
  
  Μια λίστα εμφανίστηκε στην οθόνη. Ήταν μια βάση δεδομένων.
  
  "Διάολε, έχει πάνω από τρεις χιλιάδες εισιτήρια.
  
  -Ταξινομήστε ανά εθνικότητα και αναζητήστε την España.
  
  - Εχει ήδη. Είκοσι δευτερόλεπτα.
  
  "Διάολε, αυτό είναι χωρίς φωτογραφίες. Πόσα ονόματα υπάρχουν;
  
  - Είμαι πάνω από πενήντα. Δεκαπέντε δευτερόλεπτα.
  
  Στον παγκόσμιο χάρτη έχουν απομείνει μόνο τριάντα κόκκινες κουκκίδες. Όλοι έγειραν μπροστά στη σέλα.
  
  Εξαλείφει τους άνδρες και μοιράζει τις γυναίκες ανάλογα με την ηλικία.
  
  - Εχει ήδη. Δέκα δευτερόλεπτα.
  
  - Εσύ, εμείς, εγώ και το #243. έρχεσαι πρώτος.
  
  Η Πάολα έσφιξε τα χέρια του σφιχτά. Ο Άλμπερτ έβγαλε το ένα χέρι από το πληκτρολόγιο και έβαλε ένα μήνυμα στο μποτόπα του Νίκο. Μεγάλες χάντρες ιδρώτα στάζουν στο μέτωπό του καθώς γράφει με το άλλο του χέρι.
  
  -Εδώ! Ορίστε επιτέλους! ¡Cinco segundos, Anthony!
  
  Ο Φάουλερ και ο Ντικάντι διάβασαν βιαστικά και απομνημόνευσαν τα ονόματα και εμφανίστηκαν στην οθόνη. Δεν είχαν τελειώσει ακόμα όταν ο Άλμπερτ πάτησε το κουμπί του bot και η οθόνη και όλο το σπίτι μαύρισε σαν κάρβουνο.
  
  "Άλμπερτ", είπε ο Φάουλερ μέσα στο απόλυτο σκοτάδι.
  
  -Σι, Αντώνη;
  
  "Τυχαίνει να έχεις πανιά;"
  
  "Πρέπει να ξέρεις ότι δεν χρησιμοποιώ πρωκτικά συστήματα, Άντονι.
  
  
  
  Ξενοδοχείο Ραφαήλ
  
  Μακρύς Φεβρουάριος, 2
  
  Πέμπτη, 7 Απριλίου 2005, 03:17 π.μ.
  
  
  
  Ο Andrea Otero ήταν πολύ, πολύ φοβισμένος.
  
   Φοβισμένος? Δεν ξέρω, συγγνώμη, είμαι ενθουσιασμένος.
  
  Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν έφτασα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ήταν να αγοράσω τρία πακέτα καπνού. Η νικοτίνη στο πρώτο πακέτο ήταν μια πραγματική ευλογία. Τώρα που ξεκίνησε το δεύτερο, τα περιγράμματα της πραγματικότητας έχουν αρχίσει να ευθυγραμμίζονται. Ένιωσα μια ελαφριά καταπραϋντική ζάλη, παρόμοια με ελαφρύ βουητό.
  
  Καθόταν στο πάτωμα στο δωμάτιο, ακουμπώντας την πλάτη της στον τοίχο, με το ένα χέρι πιασμένο γύρω από τα πόδια της και το άλλο να κάπνιζε καταναγκαστικά. Στην άκρη του δωματίου ήταν ο υπολογιστής θύρας, εντελώς απενεργοποιημένος.
  
  Δεδομένων των περιστάσεων, η había ενήργησε σωστά. Αφού είδα τα πρώτα σαράντα δευτερόλεπτα της ταινίας του Βίκτορ Καρόσκι -αν αυτό ήταν καθόλου το πραγματικό του όνομα- ένιωσα την παρόρμηση να κάνω εμετό. Η Andrea δεν συγκρατήθηκε ποτέ, καθώς έψαξε τον πλησιέστερο κάδο απορριμμάτων (με πλήρη ταχύτητα και με το χέρι πάνω από το στόμα της, ναι) και τον πέταξε στον κάδο απορριμμάτων. νουντλς για μεσημεριανό, κρουασάν για πρωινό και κάτι που δεν θυμόμουν ότι είχα φάει αλλά πρέπει να ήταν το δείπνο της προηγούμενης μέρας. Αναρωτήθηκε αν θα ήταν ιεροσυλία να πετάξει εμετό στον κάδο απορριμμάτων του Βατικανού και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν.
  
  Όταν πάλι ο κόσμος... σταμάτησε να γυρίζει, εγώ πάλι... πήγα στην πόρτα του γραφείου ΕΙΔΗΣΕΩΝ, σκεπτόμενος ότι είχα φτιάξει ένα τρομερό βλασφημία και ότι κάποιος πρέπει να το είχε πάρει ή κάτι τέτοιο. πριν. Πρέπει να ήσασταν ήδη εκεί όταν μερικοί Ελβετοί φρουροί έσπευσαν να τη συλλάβουν επειδή επιτέθηκε στο ταχυδρομείο, ή όπως στο διάολο λεγόταν, επειδή άνοιξε έναν φάκελο που προφανώς δεν προοριζόταν για σένα, επειδή κανένας από αυτούς τους φακέλους δεν προοριζόταν για σένα.
  
  Λοιπόν, βλέπετε, ήμουν πράκτορας, πίστευα ότι μπορούσα να γίνω βόμβα και ενήργησα όσο πιο γενναία μπορούσα. Ηρέμησε, περίμενε εδώ όσο θα κυνηγήσουν το μετάλλιό μου...
  
  Αυτό που δεν είναι πολύ πιστευτό. Απολύτως τίποτα να πιστέψει κανείς. Αλλά η σωτήρας δεν χρειαζόταν καμία εκδοχή για να το πει στους απαγωγείς της, γιατί κανείς από αυτούς δεν εμφανίστηκε. Έτσι η Andreaó μάζεψε ήρεμα τα πράγματά της, έφυγε με όλη τη λιτότητα του Βατικανού, χαμογελώντας ερωτικά στους Ελβετούς φρουρούς στην αψίδα των καμπάνων από την οποία μπαίνουν οι δημοσιογράφοι, και διέσχισε την πλατεία του Αγίου Πέτρου, άδεια από κόσμο μετά από πολλά χρόνια. Αφήστε τον εαυτό σας να νιώσει το βλέμμα των Ελβετών Φρουρών καθώς βγαίνετε από το ταξί σας έξω από το ξενοδοχείο σας. Και σταμάτησα να πιστεύω ότι την ακολούθησα μισή ώρα μετά.
  
  Αλλά όχι, κανείς δεν την ακολουθούσε, και δεν υποψιαζόταν τίποτα. Πέταξα εννέα φακέλους στον κάδο σκουπιδιών στην Piazza Navona που δεν είχαν ανοίξει πριν. Δεν ήθελε να τον πιάσουν με όλα αυτά πάνω του. Και κάθισε δίπλα της ακριβώς στο δωμάτιό του, χωρίς να σταματήσει πρώτα στο πάρκινγκ της νικοτίνης.
  
  Όταν ένιωσε αρκετά σίγουρη, περίπου την τρίτη φορά που εξέτασα το βάζο με αποξηραμένα λουλούδια στο δωμάτιο και δεν βρήκα κρυφά μικρόφωνα, έβαλα ξανά τον δίσκο στη θέση του. μέχρι να αρχίσουμε να βλέπουμε ξανά την ταινία.
  
  Πρώτη φορά κατάφερα να φτάσω στο πρώτο λεπτό. Τη δεύτερη φορά σχεδόν την είδε ολόκληρη. Την τρίτη φορά που την είδε όλη, χρειάστηκε να τρέξει στο μπάνιο για να κάνει εμετό το ποτήρι νερό που ήπιε κατά την άφιξη και όποια χολή μπορεί να είχε μείνει μέσα. Για τέταρτη φορά, κατάφερε να κάνει αρκετά σερενά για να πείσει τον εαυτό του ότι ήταν αληθινό, και όχι μια κασέτα όπως το The Blair Witch Project 35. Όμως, όπως είπαμε, η Άντρεα ήταν μια πανέξυπνη δημοσιογράφος, που συνήθως ήταν και το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της και το μεγαλύτερο πρόβλημά της. Η μεγάλη του διαίσθηση του είχε ήδη πει ότι όλα είχαν θεωρηθεί δεδομένα από την πρώτη οπτικοποίηση. Ίσως κάποιος άλλος δημοσιογράφος από τότε να ήταν πολύ αυταρχικός για να ζητήσει το DVD, νομίζοντας ότι ήταν ψεύτικο. Αλλά ο Andrea έψαχνε για τον καρδινάλιο Robairo για αρκετές ημέρες και ήταν ύποπτος για τον εξαφανισμένο Algún Cardinal Más. Ακούγοντας το όνομα του Robaira στην κασέτα θα σας βγάλει από τις αμφιβολίες σας σαν μεθυσμένος κλανιά, ξεφορτωθείτε πέντε ώρες στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Σκληρό, βρώμικο και αποτελεσματικό.
  
  Παρακολούθησε την κασέτα για πέμπτη φορά για να συνηθίσει τα γονίδιά μου. Και ένα έκτο, για να κρατήσω μερικές σημειώσεις, μόνο μερικές σκόρπιες μουντζούρες σε ένα τετράδιο. Αφού κλείσετε τον υπολογιστή, καθίστε όσο το δυνατόν πιο μακριά από αυτόν - σε ένα μέρος που είναι ανάμεσα στο γραφείο και το κλιματιστικό - και θα τον αφήσετε.#243; στο κάπνισμα.
  
  Σίγουρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να κόψετε το κάπνισμα.
  
  Αυτά τα γονίδιά μου ήταν ένας εφιάλτης. Στην αρχή, η αηδία που την έπιασε, η βρωμιά που την έκανα να νιώθει, ήταν τόσο βαθιά που δεν μπορούσε να αντιδράσει για αρκετές ώρες. Όταν ο ύπνος φεύγει από τον εγκέφαλό σας, αρχίστε να αναλύετε πραγματικά τι έχετε στα χέρια σας. Βγάλτε το σημειωματάριό σας και σημειώστε τρία σημεία που θα χρησιμεύσουν ως κλειδί για την αναφορά:
  
  
  1º Ο δολοφόνος satánico está χτυπά τους καρδινάλιους της Εκκλησίας της Católica.
  
  2º Η Καθολική Εκκλησία, πιθανώς σε συνεργασία με την ιταλική αστυνομία, μας το κρύβει αυτό.
  
  3º Συμπτωματικά, η κύρια αίθουσα, όπου αυτοί οι καρδινάλιοι έπρεπε να είναι υψίστης σημασίας, βρισκόταν μέσα σε εννέα δωμάτια.
  
  
  Διαγράψτε το εννέα και αντικαταστήστε το με ένα οκτώ. Ήμουν ήδη σαμπάντο.
  
  Πρέπει να γράψεις μια υπέροχη ιστορία. Μια πλήρης έκθεση σε τρία μέρη, με περίληψη, επεξηγήσεις, στηρίγματα και τίτλο στην πρώτη σελίδα. Δεν μπορείτε να στείλετε εκ των προτέρων καμία εικόνα στο δίσκο γιατί αυτό θα σας καθιστούσε αδύνατο να την εντοπίσετε γρήγορα. Φυσικά, ο σκηνοθέτης θα τραβήξει την Παλόμα από το κρεβάτι του νοσοκομείου ώστε ο πισινός της τέχνης να έχει το κατάλληλο βάρος. Ίσως της επιτραπεί να υπογράψει ένα από τα στηρίγματα. Αλλά αν έστελνα ολόκληρη την έκθεση σε μια συσκευή εγγραφής φωνής, μοντελοποιημένη και έτοιμη να σταλεί σε άλλες χώρες, τότε ούτε ένας σκηνοθέτης δεν θα είχε αρκετή μύτη για να αφαιρέσει την υπογραφή του. Όχι, γιατί σε αυτή την περίπτωση η Αντρέα θα είχε περιοριστεί στο να στείλει ένα φαξ στην εφημερίδα "La Nasi" και ένα άλλο στην εφημερίδα "Alfavit" με το πλήρες κείμενο και τις φωτογραφίες των έργων τέχνης πριν από τη δημοσίευσή τους. Και στο διάολο ένα μεγάλο αποκλειστικό (και το έργο του, παρεμπιπτόντως).
  
  Όπως λέει και ο αδερφός μου ο Μιχαήλ Άγγελος, όλοι ή είμαστε γαμημένοι ή γαμημένοι.
  
  Δεν ήταν ότι ήταν τόσο ωραίος τύπος που ταίριαζε πολύ για μια νεαρή κοπέλα όπως η Αντρέα Οτέρο, αλλά δεν έκρυψε το γεγονός ότι ήταν νεαρή κυρία. Δεν ήταν φυσικό για τις σεορίτες να κλέβουν ταχυδρομεία όπως εκείνη, αλλά φτου αν την ένοιαζε. Τον έχετε ήδη δει να γράφει το βιβλίο μπεστ σέλερ I Know the Killer of the Cardinals. Εκατοντάδες χιλιάδες βιβλία με το όνομά του στα εξώφυλλα, συνεντεύξεις σε όλο τον κόσμο, διαλέξεις. Φυσικά, η θρασύδειλη κλοπή αξίζει τιμωρία.
  
  Αν και, φυσικά, μερικές φορές πρέπει να προσέχεις ποιον κλέβεις.
  
  Γιατί αυτό το σημείωμα δεν στάλθηκε στο γραφείο τύπου. Αυτό το μήνυμα του έστειλε ένας αδίστακτος δολοφόνος. Μάλλον υπολογίζετε στο γεγονός ότι αυτές τις ώρες το μήνυμά σας θα διανεμηθεί σε όλο τον κόσμο.
  
  Εξετάστε τις επιλογές σας. Era sabado. Φυσικά, κάποιος που παρήγγειλε αυτόν τον δίσκο δεν θα έβρισκε ότι δεν έφτασες στον προορισμό σου μέχρι το πρωί. Αν το πρακτορείο ταχυμεταφορών δούλευε για τον bado, ο οποίος αμφέβαλλε, θα μπορούσα να βρεθώ στα ίχνη του σε λίγες ώρες, ίσως μέχρι τις δέκα ή έντεκα. Αλλά αμφέβαλλε ότι ο αγγελιοφόρος είχε γράψει το όνομά της στην κάρτα. Φαίνεται ότι όσοι νοιάζονται για μένα ενδιαφέρονται για το τι υπάρχει γύρω από την επιγραφή, περισσότερο από το τι είναι γραμμένο σε αυτήν. Στην καλύτερη περίπτωση, αν το πρακτορείο δεν ανοίξει μέχρι τη Δευτέρα, αφήστε στην άκρη δύο μέρες. Στη χειρότερη περίπτωση, θα έχετε αρκετές ώρες.
  
  Φυσικά, η Andrea έμαθε ότι το πιο έξυπνο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να ενεργείς πάντα σύμφωνα με το χειρότερο δυνατό σενάριο. Επειδή πρέπει να γράψετε αμέσως μια αναφορά. Ενώ η τέχνη διαπερνούσε τους εκτυπωτές του μοντέρ και του σκηνοθέτη στη Μαδρίτη, έπρεπε να χτενιστεί, να φορέσει τα γυαλιά ηλίου του και να φύγει από το ξενοδοχείο κορνάροντας.
  
  Όρθιος, μαζεύει κουράγιο. Ενεργοποίησα τη θύρα και έτρεξα το πρόγραμμα διάταξης δίσκου. Γράψτε απευθείας στη διάταξη. Ένιωσε πολύ καλύτερα όταν είδε πώς τα λόγια του ήταν επάλληλα στο κείμενο.
  
  Χρειάζονται τρία τέταρτα της ώρας για να ετοιμάσετε μια μακέτα με τρεις μερίδες τζιν. Έχω σχεδόν τελειώσει όταν είναι η άσχημη μοτοσικλέτα τους.
  
  ¿ Ποιος δεν σκέφτηκε να καλέσει έναν αριθμό Stat στις τρεις η ώρα το πρωί;
  
  Αυτό το nú το έχει απλώς στο δίσκο περιόδου. Δεν το έδωσα σε κανέναν, ούτε καν στην οικογένειά μου. Επειδή πρέπει να είμαι κάποιος στη συντακτική επιτροπή για επείγουσες υποθέσεις. Σηκώνεται και ψαχουλεύει την τσάντα του μέχρι να βρει τον Ελ. Έριξε μια ματιά στην οθόνη, περιμένοντας να δει το αποκαλυπτικό κόλπο των numeros που εμφανιζόταν στο σκόπευτρο κάθε φορά που γινόταν μια κλήση από την Ισπανία, αλλά αντίθετα είδε ότι το μέρος όπου έπρεπε να ήταν η ταυτότητα του καλούντος ήταν άδειο. Μην εμφανιστείτε καν. ".Απλώς δεν ξέρω."
  
  Descolgo.
  
  -Λέγω?
  
  Το μόνο που άκουσα ήταν ο τόνος της επικοινωνίας.
  
  Θα κάνει λάθος στο π άπ úαπλώς.
  
  Όμως κάτι μέσα της της είπε ότι αυτή η κλήση ήταν σημαντική και ότι καλύτερα να βιαστεί. Γύρισα στο πληκτρολόγιο, πληκτρολογώντας más rá ρωτάω ποτέ. Αντιμετώπισε ένα γραφικό τυπογραφικό λάθος-ποτέ δεν είχε ορθογραφικό λάθος, δεν το είχε από οκτώ πριν-αλλά δεν γύρισα καν πίσω για να το διορθώσω. Θα το κάνω ήδη την ημέρα. Ξαφνικά βιώστε μια τεράστια βιασύνη για να τελειώσετε.
  
  Του πήρε τέσσερις ώρες για να ολοκληρώσει το υπόλοιπο ρεπορτάζ, αρκετές ώρες για να συλλέξει βιογραφικά στοιχεία και φωτογραφίες νεκρών καρδιναλίων, ειδήσεις, εικόνες και θάνατο. Το ass art περιέχει μερικά στιγμιότυπα από το βίντεο του ίδιου του Karoski. Ένα από αυτά τα γονίδια ήταν τόσο ισχυρό που την έκανε να κοκκινίζει. Τι διάβολοι. Ας λογοκριθούν από τους συντάκτες αν τολμήσουν.
  
  Έγραφε τις τελευταίες του λέξεις όταν χτύπησε η πόρτα.
  
  
  
  Ξενοδοχείο Ραφαήλ
  
  Μακρύς Φεβρουάριος, 2
  
  Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 στις 07:58.
  
  
  
  Η Άντρεα κοίταξε προς την πόρτα σαν να μην την είχε ξαναδεί στη ζωή της. Αφαίρεσα τον δίσκο από τον υπολογιστή, τον έβαλα σε μια πλαστική θήκη και τον πέταξα στον κάδο απορριμμάτων στο μπάνιο. Επέστρεψα στο δωμάτιο με τον Ελ Κοράζ με πουπουλένιο μπουφάν, ευχόμενος, όποιος κι αν ήταν, να έφευγε. Το χτύπημα στην πόρτα επαναλήφθηκε, ευγενικό αλλά πολύ επίμονο. Δεν πρόκειται να γίνω καθαρίστρια. Ήταν μόλις οκτώ η ώρα το πρωί.
  
  - Ποιος είσαι?
  
  - Σενιορίτα Οτέρο; Πρωινό καλωσορίσματος στο ξενοδοχείο.
  
  Ο Αντρέα άνοιξε την πόρτα, extrañada.
  
  "Δεν ρώτησα τη νινούν...
  
  Τον διέκοψαν απότομα γιατί δεν ήταν από τα κομψά καμπαναριά και σερβιτόρους του ξενοδοχείου. Ήταν ένας κοντός, αλλά με φαρδύς ώμους και σωματώδης άντρας, ντυμένος με δερμάτινο αντιανεμικό και μαύρο παντελόνι. Ήταν αξύριστος και είχε ένα ανοιχτό χαμόγελο.
  
  - Σενιορίτα Οτέρο; Είμαι ο Fabio Dante, επιθεωρητής του σώματος επαγρύπνησης του Βατικανού. Θα ήθελα να σας κάνω μερικές ερωτήσεις.
  
  Στο αριστερό σας χέρι κρατάτε ένα σήμα με την έντονα ορατή φωτογραφία σας. Η Άντρεα τη μελέτησε προσεκτικά. Parecia autentica.
  
  "Βλέπετε, κύριε Έφορε, είμαι πολύ κουρασμένος αυτή τη στιγμή και πρέπει να κοιμηθώ. Επιστρέψτε κάποια άλλη στιγμή.
  
  Έκλεισα την πόρτα απρόθυμα, αλλά ένας άλλος με κλώτσησε με την επιδεξιότητα ενός πωλητή εγκυκλοπαίδειας με μεγάλη οικογένεια. Η Άντρεα αναγκάστηκε να μείνει στην πόρτα κοιτάζοντάς τον.
  
  - Δεν με κατάλαβες; Εγώ πρέπει να κοιμηθώ.
  
  Φαίνεται ότι δεν με κατάλαβες. Πρέπει να σου μιλήσω επειγόντως γιατί ερευνώ μια διάρρηξη.
  
  Ανάθεμα, μπόρεσαν να με βρουν τόσο γρήγορα όσο ρώτησα;
  
  Η Άντρεα δεν έβγαλε τα μάτια της από το πρόσωπό της, αλλά μέσα στο νευρικό της σύστημα πέρασε από κατάσταση "συναγερμού" σε κατάσταση "ολικής κρίσης". Πρέπει να βιώσετε αυτήν την προσωρινή κατάσταση, όποια κι αν είναι, καθώς κολλάτε τις παλάμες σας, σφίγγετε τα δάχτυλα των ποδιών σας και ζητάτε από τον επιθεωρητή να περάσει.
  
  - Δεν έχω πολύ χρόνο. Πρέπει να στείλω τον καλλιτεχνικό κώλο στο πέος μου.
  
  - Είναι λίγο νωρίς να στείλεις καλλιτεχνικό γάιδαρο, σωστά; Οι εφημερίδες δεν θα αρχίσουν να εκτυπώνουν παρά πολλές ώρες αργότερα.
  
  "Λοιπόν, μου αρέσει να κάνω πράγματα με τον Antelachi.
  
  - Είναι αυτό κάποιο είδος ειδικής είδησης, ένα κουίζ; είπε ο Δάντης κάνοντας ένα βήμα προς το λιμάνι átil de Andrea. Η É sta στάθηκε μπροστά στην él, εμποδίζοντάς της το δρόμο.
  
  -Ωχ όχι. Τίποτα ιδιαίτερο. Οι συνήθεις εικασίες για το ποιος δεν θα είναι το νέο Sumo Pontífice.
  
  -Σίγουρα. Θέμα υψίστης σημασίας, έτσι δεν είναι;
  
  "Πράγματι, είναι υψίστης σημασίας. Αλλά δεν κάνει πολλά από πλευράς ειδήσεων. Ξέρετε, το συνηθισμένο ρεπορτάζ για ανθρώπους εδώ και σε όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχουν πολλά νέα, ξέρεις;
  
  "Και όσο θα θέλαμε, Orita Otero.
  
  "Εκτός φυσικά από την κλοπή που μου είπε. Τι τους έκλεψαν;
  
  - Τίποτα αλλόκοτο. Αρκετοί φάκελοι.
  
  - Τι περιέχει ένα έτος; Πρέπει να είναι κάτι πολύ πολύτιμο. ¿ La no Cardinals Mine;
  
  -¿ Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι το περιεχόμενο είναι πολύτιμο;
  
  "Πρέπει να είναι έτσι, διαφορετικά δεν θα έστελνε τον καλύτερο ιχνηλάτη του στο μονοπάτι. ¿Ίσως κάποια συλλογή από γραμματόσημα του Βατικανού; Αυτός ορί που οι φιλοτελικοί σκοτώνουν για αυτούς.
  
  "Στην πραγματικότητα, δεν ήταν γραμματόσημα. Σε πειράζει να καπνίσω?
  
  - Πολύς χρόνος για μετάβαση σε νομισματοκοπεία.
  
  Ο κατώτερος επιθεωρητής μυρίζει το περιβάλλον.
  
  "Λοιπόν, καταλαβαίνω ότι δεν ακολουθείς τη δική σου συμβουλή.
  
  - Ήταν μια δύσκολη νύχτα. Καπνίστε αν βρείτε καθόλου δωρεάν τασάκι...
  
  Ο Δάντης άναψε ένα πούρο και έσβησε τον καπνό.
  
  - Όπως είπα, αυτή είναι η ορίτα του Otero, οι φάκελοι δεν περιέχουν γραμματόσημα. Ήταν εξαιρετικά εμπιστευτικές πληροφορίες που δεν έπρεπε να πέσουν σε λάθος χέρια.
  
  -Για παράδειγμα?
  
  -Δεν καταλαβαίνω. Για παράδειγμα, τι;
  
  "Τι λάθος χέρια, κύριε Έφορε.
  
  -Αυτοί που το καθήκον τους δεν ξέρει τι του ταιριάζει.
  
  Ο Δάντης κοίταξε τριγύρω και, φυσικά, δεν είδε ούτε ένα τασάκι. Ο Zanjo κάνει μια ερώτηση, ρίχνοντας τη στάχτη στο έδαφος. Η Άντρεα βρήκε την ευκαιρία να καταπιεί το σάλιο της: αν αυτό δεν ήταν απειλή, ήταν μια απομονωμένη καλόγρια.
  
  - Και ποιες είναι αυτές οι πληροφορίες;
  
  - Εμπιστευτικό είδος.
  
  - Πολύτιμος?
  
  - Θα μπορούσα να ήμουν. Ελπίζω ότι όταν βρω το άτομο που πήρε τους φακέλους, θα είναι κάποιος με τον οποίο θα ξέρουν πώς να διαπραγματεύονται.
  
  - Είστε διατεθειμένοι να προσφέρετε πολλά χρήματα;
  
  -Οχι. Είμαι έτοιμος να σας προσφέρω να σώσετε τα δόντια σας.
  
  Δεν ήταν η πρόταση του Δάντη που τρόμαξε τον Αντρέα, αλλά ο τόνος. Πείτε αυτά τα λόγια με χαμόγελο και με τον ίδιο τόνο που θα κάνατε όταν ζητούσατε καφέ χωρίς καφεΐνη. Και ήταν πραγματικά επικίνδυνο. Ξαφνικά μετάνιωσε που τον άφησε να μπει. Το τελευταίο γράμμα θα κληρωθεί.
  
  "Λοιπόν, κύριε Έφορε, αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον για μένα για λίγο, αλλά τώρα πρέπει να σας ζητήσω να φύγετε. Ο φίλος μου φωτογραφία ο Grafo πρόκειται να επιστρέψει και ζηλεύει λίγο...
  
   Dante se echo a reir. Η Άντρεα δεν γέλασε καθόλου. Ο άλλος έβγαλε ένα όπλο και το έστρεψε ανάμεσα στα στήθη του.
  
  "Σταμάτα να προσποιείσαι, όμορφη. Δεν υπάρχει ούτε μία φίλη, ούτε μία φίλη. Δώσε μου τις κασέτες, αλλιώς θα δούμε το χρώμα των πνευμόνων του ζωντανά.
  
  Η Άντρεα συνοφρυώθηκε, δείχνοντας το όπλο της στο πλάι.
  
  Δεν πρόκειται να με πυροβολήσει. Είμαστε στο ξενοδοχείο. Η αστυνομία θα είναι εδώ σε λιγότερο από μισό λεπτό και δεν θα βρει το Jem που ψάχνει, όποιο κι αν είναι.
  
  Ο Έφορος διστάζει για λίγες στιγμές.
  
  -Sabe que; Έχει λόγο. Δεν πρόκειται να τον πυροβολήσω.
  
  Και του έδωσα ένα τρομερό χτύπημα με το αριστερό μου χέρι. Η Άντρεα είδε χρωματιστά φώτα και έναν κενό τοίχο μπροστά της, μέχρι που κατάλαβε ότι η πρόσκρουση την είχε ρίξει στο πάτωμα και ο τοίχος ήταν το πάτωμα της κρεβατοκάμαρας.
  
  "Δεν θα πάρει πολύ, ονέα. Αρκετά για να πάρω μαζί μου ό,τι χρειάζομαι.
  
  Ο Δάντης πήγε στον υπολογιστή. Πάτησα τα πλήκτρα μέχρι να εξαφανιστεί η οθόνη πιτσιλίσματος και αντικαταστάθηκε από μια αναφορά στην οποία εργαζόταν ο Andrea.
  
  -Βραβείο!
  
  Η δημοσιογράφος μπαίνει μισο-παραληρημένη, σηκώνει το αριστερό της φρύδι. Αυτή η κατσίκα έκανε πάρτι. Έτρεχε αίμα από αυτό, και δεν μπορούσα να δω τίποτα με αυτό το μάτι.
  
  -Δεν καταλαβαίνω. Με βρήκε;
  
  "Σενιορίτα, εσύ ο ίδιος μας έδωσες την άδεια να το κάνουμε αυτό δίνοντάς μας την απλή γραπτή συγκατάθεσή σου και υπογράφοντας την πράξη αποδοχής. "Ενώ μιλούσατε, Έφορος Sakópópópópópópópópópópópópóp243. από την τσέπη του σακακιού δύο αντικείμενα: ένα κατσαβίδι και ένας γυαλιστερός μεταλλικός κύλινδρος, όχι πολύ μεγάλος. Κλείστε τη θύρα, αναποδογυρίστε την και χρησιμοποιήστε ένα κατσαβίδι για να ανοίξετε τον σκληρό δίσκο. Αναποδογυρίστε τον κύλινδρο μερικές φορές και ο Andrea ήξερε τι ήταν: μια ισχυρή ώθηση. Σημειώστε την αναφορά και όλες τις πληροφορίες από τον σκληρό δίσκο. Αν είχα διαβάσει προσεκτικά τα ψιλά γράμματα στο έντυπο που υπογράφω, θα έβλεπα ότι σε ένα από αυτά μας δίνετε την άδεια να βρούμε την άσχημη διεύθυνσή σας στο δορυφορικό δίκτυο "σε περίπτωση που δεν συμφωνείτε, η ασφάλειά του βρίσκεται σε κίνδυνο". Η Kluá χρησιμοποιεί τον εαυτό της σε περίπτωση που εισέλθει κρυφά ένας τρομοκράτης του Τύπου, αλλά αυτό οδήγησε σε meás ú στην περίπτωσή του. Δόξα τω Θεώ βρήκα αυτήν και όχι την Karoski.
  
  - Α, σι. Πηδάω από χαρά.
  
  Η Άντρεα κατάφερε να γονατίσει. Με το δεξί του χέρι, ψάχνει για το γυάλινο τασάκι Murano που σχεδίαζες να πάρεις ως αναμνηστικό από το δωμάτιο. Ξάπλωσε στο πάτωμα στον τοίχο όπου εκείνη κάπνιζε σαν δαιμονισμένος. Ο Δάντης πήγε κοντά της και κάθισε στο κρεβάτι.
  
  "Πρέπει να ομολογήσω ότι πρέπει να τον ευχαριστήσουμε. Αν όχι για τον ποταπό χουλιγκανισμό που διέπραξα, óa é stas horas, οι λιποθυμίες αυτού του ψυχοπαθή θα είχαν γίνει ιδιοκτησία όλου του κόσμου. Θέλατε να εκμεταλλευτείτε προσωπικά την τρέχουσα κατάσταση και δεν τα καταφέρατε. Είναι γεγονός. Τώρα να είστε έξυπνοι και θα το αφήσουμε έτσι. Δεν θα έχω την αποκλειστικότητα του, αλλά θα σώσω το πρόσωπό του. ¿Τι μου λέει;
  
  -Δίσκοι... -και muzitó μερικές ακατανόητες λέξεις.
  
  Ο Δάντης σκύβει μέχρι τη μύτη του να αγγίξει τη μύτη του ρεπόρτερ.
  
  - Σόμο, λες, γούρι;
  
  "Λέω να σε γαμήσω, κάθαρμα", είπε η Άντρεα.
  
  Και τον χτύπησα στο κεφάλι με ένα τασάκι. Ακούστηκε μια έκρηξη στάχτης καθώς το σκληρό ποτήρι του simo χτύπησε τον επιθεωρητή, ο οποίος έσφιξε το κεφάλι του με το χέρι του, ουρλιάζοντας. Ο Αντρέα σηκώθηκε, τρεκλίστηκε και προσπάθησε να του δώσει για δεύτερη φορά, αλλά ο άλλος ήταν μάσ ράγια να ζητήσει. Του κράτησα το χέρι όταν το τασάκι ήταν μερικές εκατοντάδες μέτρα από το πρόσωπό του.
  
  -Ουάου ουάου. Γιατί η μικρή τσούλα έχει νύχια.
  
  Ο Δάντης έσφιξε τον καρπό της και έστριψε το χέρι της μέχρι που άφησε το τασάκι. Μετά γρονθοκόπησε τον μάγο στο στόμα. Η Andrea Queió έπεσε ξανά στο έδαφος, λαχανιασμένη, νιώθοντας τη ατσάλινη μπάλα να πιέζει το στήθος της. Ο επιστάτης ένιωσε το αυτί του, που έσταζε αίμα. Κοιτάξτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη. Έχει μισόκλειστο αριστερό μάτι, γεμάτο στάχτες και αποτσίγαρα στα μαλλιά. Πήγαινε πίσω στη νεαρή γυναίκα και κάνε ένα βήμα προς το μέρος της με σκοπό να της κλωτσήσεις το ράξ. Αν τον χτυπούσα, το χτύπημα θα έσπαγε κάποια πλευρά του. Ο Αντρέα όμως ήταν έτοιμος. Όταν ο άλλος σήκωσε το πόδι του για να χτυπήσει, τον κλώτσησε στον αστράγαλο του ποδιού στο οποίο ακουμπούσε. Ο Dante Kay, απλωμένος στο χαλί, δίνει χρόνο στον δημοσιογράφο να τρέξει στην τουαλέτα. χτυπάω την πόρτα.
  
  Ο Δάντης σηκώνεται κουτσαίνοντας.
  
  - Άνοιξέ το, σκύλα.
  
  "Γάμησέ σε, ρε σκύλα μου", είπε η Άντρεα, περισσότερο στον εαυτό της παρά στον επιθετικό της. Κατάλαβε ότι έκλαιγε. Σκέφτηκα την προσευχή, αλλά θυμήθηκα για ποιον δούλευε ο Δάντης και αποφάσισα ότι ίσως δεν ήταν καλή ιδέα. Προσπάθησε να ακουμπήσει στην πόρτα, αλλά δεν του έκανε και πολύ καλό. Η πόρτα άνοιξε τελείως, καρφώνοντας την Άντρεα στον τοίχο. Ο επιστάτης μπήκε έξαλλος, με το πρόσωπό του κατακόκκινο και πρησμένο από οργή. Προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό της, αλλά την άρπαξα από τα μαλλιά και της έδωσα ένα σκληρό χτύπημα, που της έσκασε την καλή γούνα. Δυστυχώς, την κράτησε με ολοένα αυξανόμενη δύναμη και δεν μπορούσε να κάνει παρά να τυλίξει τα χέρια και το πρόσωπό της γύρω του, προσπαθώντας να απελευθερώσει τη σκληρή λεία της. Κατάφερα να κάνω δύο ματωμένα αυλάκια στο πρόσωπο του Δάντη, ο οποίος εξαγριώθηκε.ó aún mas.
  
  -¿Donde estan;
  
  -Αυτό που...
  
  -¡¡¡ DÓNDE...
  
  -...στην κόλαση
  
  -... ΤΡΩΩ!!!
  
  Πίεσε το κεφάλι της σταθερά στον καθρέφτη του μπανιό πριν ακουμπήσει το μέτωπό του στο él. Ο ιστός απλώθηκε σε όλο τον καθρέφτη, αφήνοντας μια στρογγυλή σταγόνα αίματος στο κέντρο του, που σταδιακά έτρεχε κάτω στο κέλυφος.
  
  Ο Δάντης την έκανε να κοιτάξει τη δική της αντανάκλαση στον σπασμένο καθρέφτη.
  
  - Θέλεις να συνεχίσω;
  
  Ξαφνικά η Άντρεα ένιωσε ότι είχε χορτάσει.
  
  - Στον κάδο σκουπιδιών μπάσο - μουρμούρα.
  
  -Πολύ καλά. Πιάστε και κρατήστε με το αριστερό σας χέρι. Και σταμάτα να προσποιείσαι αλλιώς θα σου κόψω τις θηλές και θα σε κάνω να τις καταπιείς.
  
  Ο Αντρέα ακολούθησε τις οδηγίες και έδωσε το δίσκο στον Δάντη. É θα το τσεκάρω. Μοιάζει με κάποιον που γνωρίσατε
  
  -Πολύ καλά. Και τα άλλα εννιά;
  
  Ο δημοσιογράφος καταπίνει σάλιο.
  
  - Παύλα.
  
  - Και σκατά.
  
  Η Αντρέα Σίντι, που πέταξε πίσω στο δωμάτιο, και μάλιστα πέταξε σχεδόν ενάμιση μέτρο, που έπεσε από τον Δάντη. Προσγειώθηκα στο χαλί με το πρόσωπο στα χέρια.
  
  Δεν έχω κανένα, διάολε. Δεν τα έχω! Δείτε τους καταραμένους κάδους απορριμμάτων στην Piazza Navona του Κολοράντο!
  
  Ο επιστάτης πλησίασε χαμογελώντας. Συνέχισε να ξαπλώνει στο πάτωμα, αναπνέοντας πολύ γρήγορα και ενθουσιασμένη.
  
  "Δεν καταλαβαίνεις, σκύλα; Το μόνο που έπρεπε να κάνεις ήταν να μου δώσεις αυτούς τους καταραμένους δίσκους και θα επέστρεφες σπίτι με μια μελανιά στο πρόσωπό σου. Αλλά όχι, νομίζεις ότι είμαι έτοιμος να πιστέψω ότι ο γιος του Θεού προσεύχεται στον Δάντη, και αυτό δεν μπορεί να είναι. Γιατί θα περάσουμε σε πιο σοβαρά λόγια. Η ευκαιρία σας να βγείτε από αυτή τη δύσκολη θέση έχει παρέλθει.
  
  Τοποθετήστε το ένα πόδι σε κάθε πλευρά του σώματος του δημοσιογράφου. Πάρε το όπλο σου και στρέψε το στο κεφάλι του. Η Άντρεα τον κοίταξε ξανά στα μάτια, αν και ήταν πολύ φοβισμένη. Αυτή η κατσίκα ήταν ικανή για τα πάντα.
  
  - Δεν πρόκειται να πυροβολήσεις. Θα υπάρξει πολύς θόρυβος", είπε, πολύ λιγότερο πεπεισμένος από πριν.
  
  - Ξέρεις τι, σκύλα; Μόλις πεθάνω, θα έχεις λόγο.
  
  Και βγάζει από την τσέπη του ένα σιγαστήρα, το οποίο αρχίζει να βιδώνει στο ζιβάγκο του πιστολιού. Η Άντρεα αντιμετώπισε ξανά την υπόσχεση του θανάτου, αυτή τη φορά λιγότερο δυνατά.
  
  -Τιράλα, Φάμπιο.
  
  Ο Δάντης γύρισε, με έκπληξη γραμμένη στο πρόσωπό του. Ο Ντικάντι και ο Φάουλερ στέκονταν στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Ο επιθεωρητής κρατά στα χέρια του ένα πιστόλι και ο ιερέας το ηλεκτρικό κλειδί με το οποίο μπήκες. Το σήμα Dicanti και το σήμα του Fowler συνέβαλαν καθοριστικά στην απόκτησή του. Φτάσαμε αργά γιατί πριν πάω στο allí habí έλεγξα ένα ακόμη όνομα από τα τέσσερα που πήραμε στο σπίτι του Albert. Τα ταξινόμησαν κατά ηλικία, ξεκινώντας από τη νεότερη από τους Ισπανούς δημοσιογράφους, την Olas, η οποία αποδείχτηκε ότι ήταν βοηθός σε τηλεοπτικό συνεργείο και είχε καθαρά μαλλιά ή, όπως τους είπα, ήταν πολύ όμορφη. ομιλητικός ρεσεψιονίστ στο ξενοδοχείο του. Εξίσου εύγλωττη ήταν και αυτή στο ξενοδοχείο του Αντρέα.
  
  Ο Δάντης κοίταξε επίμονα το πιστόλι του Ντικάντι, το σώμα του γύρισε προς το μέρος τους καθώς το πιστόλι του ακολουθούσε την Ένκα, στοχεύοντας τον Αντρέα.
  
  , δεν θα το κάνεις.
  
  "Επιτίθεστε σε έναν πολίτη μιας κοινότητας σε ιταλικό έδαφος, τον Dante. Είμαι αξιωματικός επιβολής του νόμου. Δεν μπορεί να μου πει τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω. Άσε κάτω το όπλο αλλιώς θα με δεις να αναγκάζομαι να πυροβολώ.
  
  "Δικάντι, δεν καταλαβαίνεις. αυτή η γυναίκα είναι εγκληματίας. Έκλεψε εμπιστευτικές πληροφορίες που ανήκαν στο Βατικανό. Δεν φοβάται τους λόγους και μπορεί να τα καταστρέψει όλα. Δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό σε αυτό.
  
  Αυτή τη φράση μου την έχει ξαναπεί. Και έχω ήδη παρατηρήσει ότι εμπλέκεσαι προσωπικά σε πολλά εντελώς προσωπικά θέματα.
  
  Ο Δάντης ήταν εμφανώς θυμωμένος, αλλά επέλεξε να αλλάξει τακτική.
  
  -Πρόστιμο. Επιτρέψτε μου να τη συνοδεύσω στο Βατικανό για να μάθω τι έκανε με τους φακέλους που έκλεψε. Εγγυώμαι προσωπικά για την ασφάλειά σας.
  
  Η Άντρεα πήρε την ανάσα της όταν άκουσε αυτά τα λόγια. Δεν θέλω να περάσω ούτε λεπτό με αυτό το κάθαρμα. Ξεκινήστε να γυρίζετε τα πόδια σας πολύ αργά για να φέρετε το σώμα σας σε μια συγκεκριμένη θέση.
  
  "Όχι", είπε η Πάολα.
  
  Η φωνή του επιστάτη έγινε πιο σκληρή. Se dirigio a Fowler.
  
  -Αντώνιος. Δεν μπορείς να το αφήσεις να συμβεί αυτό. Δεν μπορούμε να τον αφήσουμε να αποκαλύψει τα πάντα. Σταυρός και ξίφος.
  
  Ο ιερέας τον κοίταξε πολύ σοβαρά.
  
  "Αυτά δεν είναι πια τα σύμβολά μου, Δάντη. Και ακόμη περισσότερο αν μπουν στη μάχη για να χυθεί αθώο αίμα.
  
  Αλλά δεν είναι αθώα. ¡Κλέψε φακέλους!
  
  Πριν τελειώσει ο Δάντης, η Άντρεα είχε φτάσει στη θέση που αναζητούσε εδώ και καιρό. Υπολογίστε μια στιγμή και ρίξτε το πόδι σας ψηλά. Δεν το έκανε με όλη του τη δύναμη -και όχι επειδή δεν ήθελε- αλλά επειδή έβαλε προτεραιότητα στον στόχο. Θέλω να χτυπήσει αυτή την κατσίκα ακριβώς στις μπάλες. Και εκεί ακριβώς κατέληξα.
  
  Τρία πράγματα συνέβησαν ταυτόχρονα.
  
  Ο Δάντης άφησε το δίσκο που κρατούσε ο Άουν και άρπαξε τα δοκάρια με το αριστερό του χέρι, έσκυψε το πιστόλι με το δεξί του χέρι και άρχισε να πατάει τη σκανδάλη. Ο επιστάτης βγήκε σαν πέστροφα έξω από το νερό γιατί ανέπνεε από τον πόνο.
  
  Ο Ντικάντι κάλυψε την απόσταση που τον χώριζε από τον Δάντη σε τρία βήματα και ρίχτηκε κατάματα στον μάγο του.
  
  Ο Φάουλερ αντέδρασε μισό δευτερόλεπτο αφότου μίλησε -δεν ξέρουμε αν ήταν επειδή έχανε αντανακλαστικά λόγω ηλικίας ή επειδή εκτιμούσε την κατάσταση- και όρμησε προς το πιστόλι, το οποίο, παρά το χτύπημα, συνέχισε να πυροβολεί. στο Andrea. Κατάφερα να πιάσω το δεξί χέρι του Δάντη σχεδόν την ίδια στιγμή που ο ώμος του Ντικάντι χτύπησε στο στήθος του Δάντη. Το όπλο πυροβόλησε στο ταβάνι.
  
  Και οι τρεις έπεσαν σε αταξία, καλυμμένοι από χαλάζι από γύψο. Ο Φάουλερ, χωρίς να αφήσει το χέρι του επιστάτη, πίεσε και τους δύο αντίχειρες προς τα κάτω εκεί που το χέρι ενώνει το χέρι. Ο Δάντης άφησε το πιστόλι του, αλλά κατάφερα να γονατίσω τον επιθεωρητή στο πρόσωπο και εκείνος πήδηξε παράλογα στο πλάι.
  
  Ο Φάουλερ και ο Δάντης ενώθηκαν. Ο Φάουλερ κρατά το πιστόλι από τον πήχη με το αριστερό του χέρι. Με το δεξί του χέρι πάτησε τον μηχανισμό που απελευθέρωσε το γεμιστήρα και έπεσε βαριά στο έδαφος. Με το άλλο του χέρι, χτύπησε τη σφαίρα από τα χέρια του RekáMara. Δύο κινήσεις rá pidos más και κρατήστε τον ντράμερ στην παλάμη του χεριού σας. Το πετάω σε όλο το δωμάτιο και ρίχνω το όπλο στο πάτωμα, στα πόδια του Δάντη.
  
  "Τώρα είναι άχρηστο.
  
  Ο Δάντης χαμογέλασε, τραβώντας το κεφάλι του στους ώμους του.
  
  "Ούτε εσύ εξυπηρετείς πολύ, γέρο.
  
  -Δεμουεστράλο.
  
  Ο επιστάτης ξεσπά τον ιερέα. Ο Φάουλερ παραμέρισε, πετώντας το χέρι του. Σχεδόν πέφτοντας με τα μούτρα στο πρόσωπο του Δάντη, χτυπώντας τον ώμο του. Ο Dante προσγειώνεται προς τα αριστερά και ο Fowler αποφεύγει την αντίθετη κατεύθυνση, μόνο για να συναντήσει την κοιλότητα του Dante ακριβώς ανάμεσα στα πλευρά. Το Keio στο έδαφος, δόντια σφιγμένα, λαχανιασμένο.
  
  - Είναι σκουριασμένος, γέροντα.
  
  Ο Δάντης πήρε το πιστόλι και το γεμιστήρα. Δεν έχετε χρόνο να βρείτε και να εγκαταστήσετε έγκαιρα τον πείρο βολής, αλλά δεν θα μπορείτε να αφήσετε το όπλο στη θέση του. Στη βιασύνη της, δεν συνειδητοποίησε ότι η Dicanti είχε επίσης ένα όπλο που μπορούσε να χρησιμοποιήσει, αλλά ευτυχώς παρέμεινε κάτω από το σώμα του επιθεωρητή καθώς έπεσε αναίσθητη.
  
  Ο επιστάτης κοίταξε τριγύρω, κοίταξε τον μπα και την ντουλάπα. Ο Andrea Otero είχε φύγει και το ξωτικό που έριξε ο Habi κατά τη διάρκεια του αγώνα είχε επίσης φύγει. Μια σταγόνα αίματος στο παράθυρο την έκανε να κοιτάξει έξω και για μια στιγμή πίστεψα ότι η δημοσιογράφος είχε την ικανότητα να περπατά στον αέρα όπως ο Χριστός στο νερό. Ή μάλλον, σέρνοντας.
  
  Σύντομα συνειδητοποίησε ότι το δωμάτιο στο οποίο βρίσκονταν βρισκόταν στο ύψος της οροφής ενός γειτονικού κτιρίου που προστάτευε το όμορφο μοναστήρι της Σάντα Μαρ ντε λα Παζ που έχτισε ο Μπραμάντε.
  
  Ο Andrea δεν έχει ιδέα ποιος έχτισε το μοναστήρι (και, φυσικά, ο Bramante ήταν ο πρώτος αρχιτέκτονας του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό). Αλλά οι πύλες είναι ακριβώς οι ίδιες σε εκείνα τα καφέ πλακάκια που έλαμπαν στον πρωινό ήλιο, προσπαθώντας να μην τραβήξουν την προσοχή των παλαιότερων τουριστών που έκαναν βόλτες γύρω από το μοναστήρι. Θα ήθελε να φτάσει στην άλλη άκρη της στέγης, όπου ένα ανοιχτό παράθυρο υπόσχεται σωτηρία. Ήμουν ήδη στα μισά του δρόμου. Το μοναστήρι βρίσκεται σε δύο ψηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα η στέγη να κρέμεται επικίνδυνα πάνω από τις πέτρες της αυλής σε ύψος σχεδόν εννέα μέτρων.
  
  Αγνοώντας τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκαν τα γεννητικά του όργανα, ο Δάντης πήγε στο παράθυρο και ακολούθησε τον δημοσιογράφο έξω. γύρισε το κεφάλι της και τον είδε να βάζει τα πόδια του στα πλακάκια. Προσπάθησε να προχωρήσει, αλλά η φωνή του Δάντη τη σταμάτησε.
  
  -Ησυχια.
  
  Η Άντρεα γύρισε. Ο Δάντης στόχευε εναντίον της ένα αχρησιμοποίητο πιστόλι, αλλά εκείνη δεν το ξέρει. Αναρωτιέμαι αν αυτός ο τύπος ήταν-ή ήταν αρκετά τρελός για να πυροβολήσει το όπλο του το μεσημέρι μπροστά σε μάρτυρες; Γιατί τους έβλεπαν οι τουρίστες και συλλογίστηκαν με χαρά τη σκηνή που έλαβε χώρα πάνω από τα κεφάλια τους. Ο αριθμός των θεατών αυξήθηκε σταδιακά. Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Ντικάντι βρισκόταν ξαπλωμένος στο πάτωμα στο δωμάτιό του ήταν ότι του έλειπε ένα παράδειγμα βιβλίου αυτού που είναι γνωστό στην ιατροδικαστική ψυχιατρική ως "επίδραση", μια θεωρία που πίστευε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο. διασφαλίζει ότι όσο αυξάνεται ο αριθμός των παρευρισκομένων που βλέπουν ένα άτομο σε κίνδυνο, μειώνεται η πιθανότητα κάποιος να βοηθήσει το θύμα (και αυξάνεται η πιθανότητα κάποιος να βοηθήσει το θύμα). κουνήστε το δάχτυλό σας και πείτε το στους φίλους σας για να το δουν.)
  
  Αγνοώντας τα βλέμματα, ο Δάντης, σκύβοντας, προχώρησε αργά προς τη δημοσιογράφο. Προχωρώντας πιο κοντά, είδε με ικανοποίηση ότι είχε έναν από τους δίσκους στα χέρια του. Debí πες την αλήθεια: Ήμουν τόσο ηλίθιος που πέταξα τους υπόλοιπους φακέλους. Έτσι, αυτός ο δίσκος έχει αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη σημασία.
  
  "Δώσε μου τον δίσκο και θα φύγω". Ορκίζομαι. Δεν θέλω να σε κάνω daño -mintió Dante.
  
  Η Άντρεα φοβήθηκε μέχρι θανάτου, αλλά έδειξε θάρρος και θάρρος που θα έκανε έναν λοχία της Λεγεώνας σε ντροπή.
  
  -Και σκατά! Βγες έξω αλλιώς θα τον πυροβολήσω.
  
  Ο Δάντης σταμάτησε στα μισά του δρόμου. Η Άντρεα άπλωσε το χέρι της, με τον γοφό της ελαφρώς λυγισμένο. Με μια απλή κίνηση, ο δίσκος πετάει σαν φρίσμπι. Μπορεί να σπάσει όταν αγγίζει το έδαφος. Ή ελέγξτε τον δίσκο που γλιστράει στο ελαφρύ αεράκι της μανάνας και μπορώ να τον πιάσω στον αέρα από ένα από τα τιτιβίσματα ώστε να εξατμιστεί πριν προλάβει να φτάσει το μοναστήρι του μοναστηριού. Και μετά, ο Adios.
  
  Πολύ μεγάλος κίνδυνος.
  
  Αυτά ήταν τα tablet. ¿Τι να κάνετε σε αυτή την περίπτωση; Αποσπάστε την προσοχή του εχθρού μέχρι η ζυγαριά να γείρει υπέρ σας.
  
  "Beñorita", είπε, υψώνοντας πολύ τη φωνή του, "μην πηδάς". Δεν ξέρω τι τον ώθησε σε αυτή τη θέση, αλλά η ζωή είναι πολύ όμορφη. Αν το καλοσκεφτείς, θα δεις ότι έχεις πολλούς λόγους να ζεις.
  
  Ναι, είναι λογικό. Πλησιάστε αρκετά κοντά για να βοηθήσετε την τρελή που ανέβηκε στην ταράτσα απειλώντας να αυτοκτονήσει, να προσπαθήσει να την κρατήσει κάτω, ώστε να μην προσέξει κανείς πότε ζωγραφίζω το δίσκο και αφού δεν καταφέρει να τη σώσει σε έναν καυγά, ορμάω πάνω της. Τραγωδία. Ο De Dicanti και ο Fowler έχουν ήδη φροντίσει για αυτό από ψηλά. Ξέρουν πώς να πιέζουν.
  
  -Μην πηδάς! Σκεφτείτε την οικογένειά σας.
  
  - Μα τι στο διάολο λες; Η Άντρεα αναρωτήθηκε - Δεν σκέφτομαι καν να πηδήξω!
  
  Από κάτω, οι peepers χρησιμοποίησαν το δάχτυλό τους για να σηκώσουν το φτερό, αντί να πατήσουν τα πλήκτρα του τηλεφώνου και #233;τηλέφωνο και να καλέσουν την αστυνομία. ". Σε κανέναν δεν φαινόταν παράξενο που ο διασώστης είχε πιστόλι στο χέρι (ή, ίσως, δεν διέκρινε τι φορούσε).233• ρωτάω τον διασώστη στο δεξί μου χέρι.) Ο Δάντης χαίρεται για την εσωτερική του κατάσταση. Κάθε φορά έβρισκα τον εαυτό μου δίπλα σε μια νεαρή ρεπόρτερ.
  
  - Μη φοβάσαι! Είμαι αστυνομικός!
  
  Η Άντρεα κατάλαβε πολύ αργά τι εννοούσα με τον άλλον. Ήταν ήδη λιγότερο από δύο μέτρα μακριά.
  
  "Μην πλησιάζεις, κατσίκα. Πέτα το!
  
  Από κάτω φάνηκε στο κοινό ότι άκουσε ότι ήταν αυτή που πετούσε τον εαυτό της, καθώς μετά βίας έδωσαν σημασία στο δίσκο που κρατούσε στο χέρι της. Ακούστηκαν κραυγές "όχι, όχι" και μερικοί από τους τουρίστες δήλωσαν ακόμη και την αιώνια αγάπη τους στον Αντρέα αν κατέβαινε με ασφάλεια από την ταράτσα.
  
  Ταυτόχρονα, τα απλωμένα δάχτυλα του επιστάτη σχεδόν άγγιξαν τα ξυπόλυτα πόδια του δημοσιογράφου, ο οποίος στράφηκε προς τον ελ. Ο Έστα υποχώρησε λίγο και γλίστρησε μερικές εκατοντάδες μέτρα. Το πλήθος (γιατί υπήρχαν ήδη σχεδόν πενήντα άτομα στο μοναστήρι, ακόμη και κάποιοι από τους καλεσμένους κοίταξαν έξω από τα παράθυρα του ξενοδοχείου) κράτησαν την ανάσα τους. Αλλά τότε κάποιος φώναξε:
  
  "Κοίτα, ιερέα!
  
  Ο Δάντης έχει γίνει. Ο Φάουλερ στάθηκε στη στέγη, κρατώντας ένα κεραμίδι σε κάθε χέρι.
  
  -Όχι, Αντώνη! φώναξε ο επιστάτης.
  
  Fowler no pareció escucharle. Του πετάω ένα από τα πλακάκια με το Devil Pointer. Ο Δάντης ήταν τυχερός που κάλυψε το πρόσωπό του με το χέρι του. Αν δεν το είχε, τότε ίσως το τραύμα που ακούω όταν το κεραμίδι χτυπά δυνατά στον πήχη του θα ήταν το σπασμένο του κόκκαλο, όχι ο πήχης του. Πέφτει... στην ταράτσα και κυλάει... στην άκρη. Με κάποιο θαύμα, μπόρεσε να αρπάξει στην προεξοχή, χτυπώντας τα πόδια του σε μια από τις πολύτιμες στήλες που σκάλισε ο σοφός γλύπτης υπό τις οδηγίες του Μπραμάντε, πεντακόσια ανά ños atrás. Μόνο όσοι θεατές δεν βοήθησαν τους θεατές έκαναν το ίδιο στον Δάντη και τρία άτομα κατάφεραν να σηκώσουν αυτό το σπασμένο μπλουζάκι από το πάτωμα. Τον ευχαρίστησα που έχασε τις αισθήσεις του.
  
  Στην ταράτσα, ο Φάουλερ κατευθύνεται προς την Άντρεα.
  
  "Σε παρακαλώ, Orita Otero, σε παρακαλώ επιστρέψτε στο δωμάτιο πριν γίνουν όλα.
  
  
  
  Ξενοδοχείο Ραφαήλ
  
  Μακρύς Φεβρουάριος, 2
  
  Πέμπτη 7 Απριλίου 2005 στις 09:14.
  
  
  
  Η Πάολα επέστρεψε στον κόσμο των ζωντανών και ανακάλυψε ένα θαύμα: τα περιποιητικά χέρια του πατέρα Φάουλερ έβαλαν μια βρεγμένη πετσέτα στο μέτωπό της. Αμέσως σταμάτησε να νιώθει τόσο καλά και άρχισε να μετανιώνει που το σώμα της δεν ήταν στους ώμους της, γιατί το κεφάλι της πονούσε πολύ. Ξύπνησε ακριβώς στην ώρα της για να συναντήσει τους δύο αστυνομικούς που τελικά είχαν μπει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και να τους πει να καθαρίσουν στο φρέσκο αεράκι, οπότε ήταν προσεκτική.237• όλα ήταν υπό έλεγχο. Ο Ντικάντι τους ορκίστηκε και έδωσε ψευδείς αποδείξεις ότι δεν ήταν όλοι αυτοκτονικοί και ότι όλα ήταν λάθος. Οι αστυνομικοί κοίταξαν γύρω τους, λίγο αιφνιδιασμένοι από τη σύγχυση σε αυτό το μέρος, αλλά συμμορφώθηκαν.
  
  Εν τω μεταξύ, στο μπάνιο, ο Φάουλερ προσπαθούσε να επιδιορθώσει το μέτωπο της Άντρεα, μελανιασμένο από τη συνάντηση με τον καθρέφτη. Τη στιγμή που ο Δικάντι απαλλάχθηκε από τους φρουρούς και κοίταξε τον απολογητή, ο ιερέας είπε στον δημοσιογράφο ότι γι' αυτό θα χρειαστούν γυαλιά.
  
  "Τουλάχιστον τέσσερα στο μέτωπο και δύο στο φρύδι. Αλλά τώρα δεν μπορεί να χάσει χρόνο πηγαίνοντας στο νοσοκομείο. Θα σου πω τι θα κάνουμε: πρόκειται να μπεις σε ένα ταξί με προορισμό τη Μπολόνια. Αυτό κράτησε περίπου τέσσερις ώρες. Όλοι περιμένουν τον καλύτερό μου φίλο που θα μου δώσει ή που θα μου δώσει κάποιους βαθμούς. É Θα σας πάω στο αεροδρόμιο και θα επιβιβαστείτε στο αεροπλάνο της αεροπορικής εταιρείας με προορισμό τη Μαδρίτη, Via Milan. Να είστε όλοι ασφαλείς. Και προσπαθήστε να μην επιστρέψετε μέσω Ιταλίας σε μερικά χρόνια.
  
  - Δεν θα ήταν καλύτερα να πιάσουμε ένα αεροσκάφος στο Nápoles; παρενέβη ο Ντικάντι.
  
  Ο Φάουλερ την κοίταξε πολύ σοβαρά.
  
  "Dottora, αν χρειαστεί ποτέ να ξεφύγεις από... από αυτούς τους ανθρώπους, σε παρακαλώ μην τρέχεις προς τις Νάπολες. Έχουν πάρα πολλές επαφές με όλους.
  
  - Θα έλεγα ότι έχουν επαφές παντού.
  
  "Δυστυχώς, έχετε δίκιο. Η επαγρύπνηση δεν θα είναι ευχάριστη ούτε για σένα ούτε για μένα.
  
  Θα πάμε στη μάχη. Θα πάρει το μέρος μας.
  
  Φάουλερ Γκάρντο, σκάσε για ένα λεπτό.
  
  -Μπορεί. Τώρα, όμως, η πρώτη προτεραιότητα είναι να φύγει ο Σενιορίτα Οτέρο από τη Ρώμη.
  
  Η Andrea, της οποίας το πρόσωπο δεν άφηνε μούτρα πόνου (επειδή η πληγή στο μέτωπο της Σκωτίας αιμορραγούσε πολύ, αν και χάρη στον Fowler αιμορραγούσε πολύ λιγότερο), αυτή η συζήτηση δεν άρεσε καθόλου στην Andrea και αποφάσισε ότι δεν θα την πείραζε. αυτόν που σιωπηλά βοηθάς. Δέκα λεπτά αργότερα, όταν είδε τον Δάντη να χάνεται από την άκρη της οροφής, ένιωσε ένα κύμα ανακούφισης. Έτρεξα στον Φάουλερ και τύλιξα και τα δύο του χέρια γύρω από το λαιμό του, κινδυνεύοντας να φύγουν και οι δύο από την οροφή. Ο Φάουλερ του εξήγησε εν συντομία ότι υπήρχε ένας πολύ συγκεκριμένος τομέας της οργανωτικής δομής του Βατικανού που δεν ήθελε να αποκαλυφθεί το θέμα και ότι εξαιτίας αυτού η ζωή του κινδύνευε. Ο ιερέας δεν έκανε κανένα σχόλιο για την ατυχή κλοπή των φακέλων, η οποία ήταν αρκετά λεπτομερής. Τώρα όμως επέβαλε την άποψή της, κάτι που δεν άρεσε στον δημοσιογράφο. Ευχαρίστησε τον ιερέα και τον ποινικολόγο για την έγκαιρη διάσωση, αλλά δεν θέλησε να υποκύψει στον εκβιασμό.
  
  "Δεν σκέφτομαι να πάω πουθενά, προσεύχομαι. Είμαι διαπιστευμένος δημοσιογράφος και ο φίλος μου εργάζεται στο μου για να σας μεταφέρει νέα από το Cónclave. Και θέλω να ξέρετε ότι αποκάλυψα μια συνωμοσία υψηλού επιπέδου για να καλύψει τον θάνατο αρκετών καρδιναλίων και ενός μέλους της ιταλικής αστυνομίας στα χέρια ενός ψυχοπαθή. Η Globe θα δημοσιεύσει μερικά καταπληκτικά εξώφυλλα για την ενημέρωση, όλα θα φέρουν το όνομά μου.
  
  Ο ιερέας θα ακούσει με υπομονή και θα απαντήσει σταθερά.
  
  "Siñ orita Otero, θαυμάζω το θάρρος σου. Έχετε περισσότερο θάρρος από πολλούς στρατιώτες που έχω γνωρίσει. Αλλά σε αυτό το παιχνίδι θα χρειαστείτε πολύ περισσότερα από όσα αξίζετε.
  
  Η δημοσιογράφος έσφιξε με το ένα χέρι τον επίδεσμο που κάλυπτε το μέτωπό της και έσφιξε τα δόντια της.
  
  "Μην τολμήσεις να μου κάνεις τίποτα όταν δημοσιεύω την έκθεση.
  
  "Ισως ναι ίσως όχι. Ούτε όμως θέλω να βγάλει αναφορά, ονορίτα. Δεν είναι άνετο.
  
  Η Άντρεα του έριξε μια ακατανόητη ματιά.
  
  - Λέει ο Σόμο;
  
  "Απλοποίηση: δώσε μου τον δίσκο", είπε ο Φάουλερ.
  
  Ο Αντρέα σηκώνεται τρεκλίζοντας. Ήταν αγανακτισμένη και πίεσε πολύ σφιχτά το δίσκο στο στήθος της.
  
  "Δεν ήξερα ότι ήσουν από αυτούς τους φανατικούς που ήταν πρόθυμοι να σκοτώσουν για να κρατήσουν τα μυστικά σου. Φεύγω τώρα.
  
  Ο Φάουλερ την έσπρωξε μέχρι που κάθισε ξανά στην τουαλέτα.
  
  - Προσωπικά πιστεύω ότι η διδακτική φράση από το Ευαγγέλιο ακούγεται ως εξής: "Η αλήθεια θα σε ελευθερώσει 37", και αν ήμουν στη θέση σου, θα μπορούσα να τρέξω κοντά σου και να πω ότι ο ιερέας, που στο παρελθόν ασχολήθηκε με την παιδεραστία, ξετρελάθηκε και χτυπούσε γύρω από τον θάμνο. αχ, καρδινάλιοι με μαχαίρια. Ίσως η Εκκλησία καταλάβει μια για πάντα ότι οι ιερείς είναι πάντα και πάνω απ' όλα άνθρωποι. Αλλά όλα εξαρτώνται από εσάς και εμένα. Δεν θέλω να γίνει γνωστό αυτό γιατί ο Καρόσκι ξέρει ότι θέλει να γίνει γνωστό. Όταν περάσει αρκετός καιρός και δείτε ότι όλες οι προσπάθειές σας απέτυχαν, κάντε άλλη μια κίνηση. Τότε ίσως μπορέσουμε να το πάρουμε και να σώσουμε ζωές.
  
  Σε αυτό το σημείο, ο Αντρέα καταρρέει. Ήταν ένα μείγμα κούρασης, πόνου, εξάντλησης και ένα συναίσθημα που δεν μπορεί να εκφραστεί με μια λέξη. Αυτό το συναίσθημα, στα μισά του δρόμου μεταξύ ευθραυστότητας και αυτολύπησης, εμφανίζεται όταν ένα άτομο συνειδητοποιεί ότι είναι πολύ μικρό σε σύγκριση με το σύμπαν. Δίνω το δίσκο στον Φάουλερ, βάζω το κεφάλι μου ανάμεσα στα χέρια του και κλαίω.
  
  - Χάσε τη δουλειά σου.
  
  Ο παπάς θα τη λυπηθεί.
  
  -Οχι, δεν θα. Θα το φροντίσω προσωπικά.
  
  
  Τρεις ώρες αργότερα, ο Πρέσβης των ΗΠΑ στην Ιταλία τηλεφωνεί στον Νίκο στον διευθυντή της Globo. Ζήτησα συγγνώμη επειδή χτύπησα τον ειδικό απεσταλμένο της εφημερίδας στη Ρώμη με το εταιρικό μου αυτοκίνητο. Δεύτερον, σύμφωνα με την εκδοχή σας, το περιστατικό συνέβη την προηγούμενη μέρα όταν το αυτοκίνητο κινούνταν με φουλ ταχύτητα από το αεροδρόμιο. Ευτυχώς, ο οδηγός φρέναρε έγκαιρα για να αποφύγει τη στροφή και εκτός από έναν ελαφρύ τραυματισμό στο κεφάλι, δεν υπήρξαν συνέπειες. Η δημοσιογράφος προφανώς επέμενε ξανά και ξανά ότι έπρεπε να συνεχίσει τη δουλειά της, αλλά το προσωπικό της πρεσβείας που την εξέτασε συνέστησε στη δημοσιογράφο να ξεκουραστεί για μερικές εβδομάδες, για παράδειγμα, για να μπορέσει να ξεκουραστεί. ό,τι έγινε για να την στείλουν στη Μαδρίτη με έξοδα της πρεσβείας. Φυσικά, και δεδομένης της τεράστιας επαγγελματικής ζημιάς που της έχετε κάνει, ήταν πρόθυμοι να το αναπληρώσουν. Ένα άλλο άτομο στο αυτοκίνητο ενδιαφέρθηκε για εκείνη και θέλησε να της δώσει συνέντευξη. Θα επικοινωνήσει ξανά μαζί σας σε δύο εβδομάδες για να διευκρινίσει τις λεπτομέρειες.
  
  Αφού έκλεισε το τηλέφωνο, ο σκηνοθέτης του The Globe έμεινε σαστισμένος. Δεν καταλαβαίνω πώς αυτό το άτακτο και προβληματικό κορίτσι κατάφερε να φύγει από τον πλανήτη στον χρόνο που μάλλον ξοδεύτηκε για τη συνέντευξη. Αυτό το αποδίδω σε μεγάλη τύχη. Νιώστε... πόνο φθόνου και ευχηθείτε... να είστε στη θέση του.
  
  Πάντα ήθελα να επισκεφτώ το Οβάλ Γραφείο.
  
  
  
  Τα κεντρικά γραφεία της UACV
  
  Via Lamarmora, 3
  
  Moyércoles, 6 Απριλίου 2005, 1:25 μ.μ.
  
  
  
  Η Πάολα μπήκε στο γραφείο του Μπόι χωρίς να χτυπήσει, αλλά αυτό που είδε δεν της άρεσε. Ή μάλλον, αυτός που τα είδε όλα. Η Σιρίν καθόταν απέναντι από τον διευθυντή και επέλεξα εκείνη τη στιγμή να σηκωθώ και να φύγω χωρίς να κοιτάξω το CSI. Αυτή είναι η πρόθεση να τον σταματήσει στην πόρτα.
  
  Γεια σου Σιρίν...
  
  Ο Γενικός Επιθεωρητής τον αγνόησε και εξαφανίστηκε.
  
  "Δικάντι, αν δεν σε πειράζει", είπε ο Μπόι από την άλλη πλευρά του τραπεζιού στο γραφείο.
  
  "Αλλά Διευθυντής, θέλω να αναφέρω την εγκληματική συμπεριφορά ενός από τους υφισταμένους αυτού του ανθρώπου...
  
  "Αρκετά, επιθεωρητή. Ο Γενικός Επιθεωρητής με έχει ήδη ενημερώσει δεόντως για τις εξελίξεις στο ξενοδοχείο Rafael.
  
  Η Πάολα έμεινε έκπληκτη. Μόλις αυτός και ο Φάουλερ έβαλαν τον δημοσιογράφο της Española σε ένα ταξί με προορισμό τη Μπολόνια, πήγαν αμέσως στα κεντρικά γραφεία της UACV για να παρουσιάσουν την υπόθεση του Μπόι. Η κατάσταση ήταν αναμφίβολα δύσκολη, αλλά η Πάολα ήταν σίγουρη ότι το αφεντικό της θα υποστήριζε τη διάσωση του δημοσιογράφου. Αποφάσισα να πάω μόνη μου και να μιλήσω με την él, αν και, φυσικά, το τελευταίο πράγμα που ήλπιζα ήταν ότι το αφεντικό της δεν θα ήθελε καν να ακούσει την ποίησή της.
  
  "Θα θεωρούνταν ότι ο Δάντης επιτέθηκε σε έναν ανυπεράσπιστο δημοσιογράφο.
  
  "Μου είπε ότι υπήρχε μια διαφωνία που είχε διευθετηθεί προς ικανοποίηση όλων. Προφανώς ο επιθεωρητής Dante προσπαθούσε να ηρεμήσει έναν πιθανό μάρτυρα που ήταν λίγο νευρικός και οι δυο σας της επιτεθήκατε. Αυτή τη στιγμή, ο Δάντης είναι στο νοσοκομείο.
  
  - Μα αυτό είναι παράλογο! Τι πραγματικά συνέβη...
  
  "Με έχετε επίσης ενημερώσει ότι παραιτείτε την εμπιστοσύνη σας σε εμάς σε αυτό το θέμα", είπε ο Μπόι, υψώνοντας αρκετά τη φωνή του. Είμαι πολύ απογοητευμένος με τη στάση του, πάντα ασυμβίβαστη και επιθετική προς τον Έφορο Δάντη και προς τον αδερφό του γείτονα μπαμπά μας, που, παρεμπιπτόντως, μπορούσα να παρατηρήσω και ο ίδιος. Θα επιστρέψετε στις κανονικές σας υποχρεώσεις και ο Φάουλερ θα επιστρέψει στην Ουάσιγκτον. Από εδώ και πέρα στο beá sós το άγρυπνο σώμα που θα προστατεύει τους καρδινάλιους. Από την πλευρά μας θα παραδώσουμε αμέσως στο Βατικανό τόσο το DVD που μας έστειλε ο Καρόσκι όσο και αυτό που έλαβε από τον δημοσιογράφο της Española και θα ξεχάσουμε την ύπαρξή του.
  
  - Τι γίνεται με τον Ποντιέρο; Θυμάμαι το πρόσωπο που ζωγράφισες στην αυτοψία του. Επίσης ήταν προσποιημένη; ¿Quién hará δικαιοσύνη για τον θάνατό του;
  
  "Δεν είναι πια δουλειά μας.
  
  Η CSI ήταν τόσο απογοητευμένη, τόσο αναστατωμένη, που ένιωσε τρομερά αναστατωμένη. Δεν μπορούσα να αναγνωρίσω το άτομο που είχα μπροστά μου, δεν μπορούσα πλέον να θυμηθώ κανένα από τα κομμάτια έλξης που ένιωθα για εκείνον. Ρώτησε τον εαυτό του με θλίψη αν αυτό μπορεί να ήταν μέρος του λόγου για τον οποίο εκείνη απέσυρε τόσο γρήγορα την υποστήριξή του. Ίσως η πικρή έκβαση της χθεσινοβραδινής αναμέτρησης.
  
  - Είναι εξαιτίας μου, Κάρλο;
  
  - Perdon;
  
  - Είναι λόγω της χθεσινής νύχτας; Δεν πιστεύω ότι είσαι ικανός για αυτό.
  
  "Ispettora, μη νομίζεις ότι αυτό είναι τόσο σημαντικό. Είναι στο unico interédel μου να συνεργαστώ αποτελεσματικά για τις ανάγκες του Βατικανού, τις οποίες προφανώς δεν μπορέσατε να επιτύχετε.
  
  Στα τριάντα τέσσερα χρόνια της ζωής της, η Πάολα Γκεμ είχε δει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στα λόγια ενός άνδρα και σε αυτό που καθρεφτιζόταν στο πρόσωπό του. Δεν μπορούσε να το βοηθήσει.
  
  "Είσαι ένα γουρούνι μέχρι το μεδούλι, Κάρλο. Σοβαρά. Δεν μου αρέσει όταν σε γελάνε όλοι πίσω από την πλάτη σου. Μπόρεσες λοιπόν να τελειώσεις πώς;
  
  Ο σκηνοθέτης Μπόι κοκκίνισε μέχρι τα αυτιά του, αλλά κατάφερα να καταπνίξω τη λάμψη της οργής που έτρεμε στα χείλη του. Αντί να υποκύψει στον θυμό, μετέτρεψε το ξέσπασμά του σε ένα τραχύ και μετρημένο λεκτικό χαστούκι.
  
  "Τουλάχιστον έφτασα στον Alguacil, τον επιθεωρητή. Βάλτε το σήμα και το όπλο σας στο γραφείο μου. Έχει τεθεί σε αναστολή από τη δουλειά και τις πληρωμές για ένα μήνα μέχρι να προλάβει να δει την υπόθεσή της από κοντά. Πήγαινε και ξάπλωσε στο σπίτι.
  
  Η Πάολα άνοιξε το στόμα της να απαντήσει, αλλά δεν βρήκε τίποτα να πει. Στις συνομιλίες, το είδος πάντα έβρισκε μια ανεκτή φράση, προσδοκώντας τη θριαμβευτική επιστροφή του, όποτε ένα δεσποτικό αφεντικό του στερούσε την εξουσία. Αλλά στην πραγματική ζωή, ήταν άφωνη. Πέταξα το σήμα και το πιστόλι στο τραπέζι και έφυγα από το γραφείο χωρίς να κοιτάξω το στρώμα.
  
  Ο Φάουλερ την περίμενε στο διάδρομο συνοδευόμενος από δύο αστυνομικούς. Η Πάολα συνειδητοποίησε διαισθητικά ότι ο ιερέας είχε ήδη λάβει ένα χοντρό τηλεφώνημα.
  
  "Επειδή αυτό είναι το τέλος", είπε ο ιατροδικαστής.
  
  Ο ιερέας χαμογέλασε.
  
  "Χάρηκα που σε γνώρισα, δόκτωρ. Δυστυχώς αυτοί οι κύριοι θα με συνοδεύσουν στο ξενοδοχείο για να παραλάβουν τα πράγματά μου και μετά στο αεροδρόμιο.
  
  Η ιατροδικαστής άρπαξε το χέρι του, με τα δάχτυλά της να σφίγγουν το μανίκι του.
  
  "Πατέρα, μπορείς να καλέσεις κάποιον; Πώς να το καθυστερήσετε;
  
  "Φοβάμαι ότι όχι", είπε κουνώντας το κεφάλι του. Ελπίζω ο algun día να με κεράσει ένα καλό φλιτζάνι καφέ.
  
  Χωρίς λέξη, άφησε να φύγει και περπάτησε στο διάδρομο, ακολουθούμενος από τους φρουρούς.
  
  Η Πάολα ήλπιζε ότι θα ήταν στο σπίτι για να κλάψει.
  
  
  
   Instituto Saint Matthew
  
  Silver Spring, Μέριλαντ
  
   Δεκέμβριος 1999
  
  
  
  ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ #115 ΜΕΤΑΞΥ ΑΣΘΕΝΗ #3643 ΚΑΙ ΔΡ. CANIS CONROY
  
  
  (...)
  
  ΔΡ. CONROY: Βλέπω ότι διαβάζετε κάτι... Γρίφοι και περιέργειες. Υπάρχουν καλοί;
  
  #3643 : Είναι πολύ χαριτωμένα.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Έλα, πρόσφερέ μου ένα.
  
  #3643 : Είναι πραγματικά πολύ χαριτωμένοι. Δεν νομίζω ότι του άρεσαν.
  
  ΔΡ. CONROY: Μου αρέσουν οι γρίφοι.
  
  #3643: Καλό. Αν ένας άνθρωπος κάνει μια τρύπα σε μια ώρα και δύο άνδρες κάνουν δύο τρύπες σε δύο ώρες, πόσα χρειάζεται ένα άτομο για να κάνει μισή τρύπα;
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Είναι μια... μισή ώρα.
  
  #3643: (γέλια)
  
  ΔΡ. CONROY: ¿Τι σας κάνει τόσο χαριτωμένο; Είναι μισή ώρα. Ώρα, τρύπα. Μισή ώρα, μισό λεπτό.
  
  #3643 : Γιατρέ, δεν υπάρχουν μισοάδειες τρύπες... Μια τρύπα είναι πάντα μια τρύπα (Γέλια)
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: ¿ Προσπαθείς να μου πεις κάτι με αυτό, Βίκτορ;
  
  #3643: Φυσικά γιατρέ, φυσικά.
  
  ΓΙΑΤΡΟΣ Δεν είσαι απελπιστικά καταδικασμένος να είσαι αυτός που είσαι.
  
  #3643: Ναι, δόκτωρ Conroy. Και πρέπει να σας ευχαριστήσω που μου δείξατε τον σωστό δρόμο.
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ: Με τον τρόπο;
  
  #3643: Πάλεψα τόσο καιρό να στρίψω τη φύση μου, να προσπαθήσω να γίνω κάτι που δεν είμαι. Αλλά χάρη σε σένα κατάλαβα ποιος είμαι. Αυτό δεν ήθελες;
  
  ΔΡ. ΚΟΝΡΟΪ Δεν θα μπορούσα να κάνω τόσο λάθος μαζί σου.
  
  #3643: Γιατρέ, είχες δίκιο, με έκανες να δω το φως. Με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι χρειάζονται τα σωστά χέρια για να ανοίξουν οι σωστές πόρτες.
  
   D.R. CONROY: ¿Eso eres tú? Χέρι?
  
  #3643 : (Γέλια) Όχι, γιατρέ. Είμαι το κλειδί.
  
  
  
  Οικογενειακό διαμέρισμα Dicanti
  
  Via Della Croce, 12
  
  Sabado, 9 Απριλίου 2005, 11:46 μ.μ.
  
  
  
  Η Πάολα έκλαιγε για αρκετή ώρα με την πόρτα κλειστή και τις πληγές στο στήθος ορθάνοιχτες. Ευτυχώς η μητέρα του δεν ήταν εκεί, πήγε στην Όστια για το Σαββατοκύριακο, στους φίλους της. Ήταν μια πραγματική ανακούφιση για την ιατροδικαστή: ήταν μια πολύ κακή στιγμή και δεν μπορούσε να το κρύψει από τον Seíor Dicanti. Κατά κάποιον τρόπο, αν έβλεπε την ανησυχία της και αν έκανε ό,τι μπορούσε για να του φτιάξει τη διάθεση, θα ήταν ακόμα χειρότερα. Χρειαζόταν να είναι μόνη για να βυθιστεί ήρεμα στην αποτυχία και την απόγνωση.
  
  Πετάγεται στο κρεβάτι φουλ ντυμένη. Μέσα από το παράθυρο, η φασαρία των γειτονικών δρόμων και οι ηλιαχτίδες ενός απριλιανού βραδιού εισχώρησαν στο δωμάτιο. Με αυτό το βουητό, και μετά από χίλιες συζητήσεις για τη Μάχη και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, κατάφερα να κοιμηθώ. Σχεδόν εννέα ώρες αφότου αποκοιμήθηκε, η υπέροχη μυρωδιά του καφέ μπήκε στο μυαλό της, προκαλώντας τη συνείδησή της να ξυπνήσει.
  
  Μαμά, επέστρεψες πολύ νωρίς...
  
  "Φυσικά θα επιστρέψω αμέσως, αλλά κάνετε λάθος με τους ανθρώπους", είπε με σκληρή, ευγενική φωνή με ρυθμικά και διστακτικά ιταλικά: Η φωνή του πατέρα Φάουλερ.
  
  Η Πάολα άνοιξε διάπλατα τα μάτια της και, μη συνειδητοποιώντας τι έκανε, του πέταξε και τα δύο χέρια γύρω από το λαιμό.
  
  "Προσοχή, προσοχή, χύσατε τον καφέ σας...
  
  Ο εγκληματολόγος απελευθερώνει τους reguñadientes. Ο Φάουλερ κάθισε στην άκρη του κρεβατιού της και την κοίταξε χαρούμενα. Στο χέρι της κρατούσε ένα φλιτζάνι που είχε πάρει από την κουζίνα του σπιτιού.
  
  - Μπήκε ο Σόμο εδώ; Και με το ímo κατάφερε να ξεφύγει από την αστυνομία; Θα σε πάω στο δρόμο για την Ουάσιγκτον...
  
  "Καλά, μια ερώτηση τη φορά", γέλασε ο Φάουλερ. Όσο για το πώς κατάφερα να ξεφύγω από δύο χοντρούς και κακώς εκπαιδευμένους αξιωματούχους, σας παρακαλώ να μην προσβάλλετε τη διάνοιά μου. Όσο για το como που εισήγαγα εδώ, η απάντηση είναι απλή: με ganzúa.
  
  -Είναι σαφές. Εκπαίδευση vá SIKO στη CIA, σωστά;
  
  - Μάζα ή λιγότερο. Συγγνώμη για την εισβολή, αλλά τηλεφώνησα πολλές φορές και δεν μου άνοιξε κανείς. Πιστέψτε ότι μπορεί να έχετε προβλήματα. Όταν είδα ότι κοιμόταν τόσο ήσυχα, αποφάσισα να κρατήσω την υπόσχεσή μου να την καλέσω στο καφέ.
  
  Η Πάολα σηκώθηκε, παίρνοντας το κύπελλο από τα χέρια του ιερέα. Ήπιε μια μακρά καταπραϋντική γουλιά. Το δωμάτιο φωτιζόταν έντονα από τα φώτα του δρόμου που έριχναν μεγάλες σκιές στην ψηλή οροφή. Ο Φάουλερ κοίταξε το χαμηλό δωμάτιο με αυτό το αμυδρό φως. Στον ένα τοίχο κρέμονταν τα πτυχία της σχολής, του πανεπιστημίου, της Ακαδημίας του FBI. Επιπλέον, στα μετάλλια της Νατάσας και ακόμη και σε κάποιες ζωγραφιές, διάβασα ότι πρέπει να είναι ήδη τουλάχιστον δεκατριών ετών. Νιώθω και πάλι την ευαλωτότητα αυτής της έξυπνης και δυνατής γυναίκας που εξακολουθεί να υποφέρει από το παρελθόν της. Μέρος της δεν άφησε ποτέ τα πρώτα της νιάτα. Προσπαθήστε να μαντέψετε ποια πλευρά του τοίχου πρέπει να είναι ορατή σε εμένα από το κρεβάτι και πιστέψτε με, τότε θα καταλάβετε. Τη στιγμή που τραβάει νοερά το φανταστικό της πρόσωπο από το μαξιλάρι στον τοίχο, βλέπει μια εικόνα της Πάολα δίπλα στον πατέρα της στο δωμάτιο του νοσοκομείου.
  
  - Αυτό το καφενείο είναι πολύ καλό. Η μητέρα μου το κάνει τρομερά.
  
  - Ζήτημα ρύθμισης της πυρκαγιάς, φίλε.
  
  - Γιατί γύρισε, πατέρα;
  
  -Για διαφορετικούς λόγους. Γιατί δεν θέλω να σε αφήσω σε μπελάδες. Για να μην ξεφύγει αυτός ο τρελός. Και επειδή υποψιάζομαι ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα που κρύβονται από τα αδιάκριτα βλέμματα. Νιώθω ότι όλοι μας έχουν συνηθίσει, εσύ κι εγώ. Επίσης, πιστεύω ότι θα έχετε έναν πολύ προσωπικό λόγο για να προχωρήσετε.
  
  Paola fruncio ecño.
  
  -Έχεις λόγο. Ο Ποντιέρο ήταν φίλος και συνάδελφος του Έρο. Αυτή τη στιγμή η ανησυχία μου είναι πώς θα δικαιωθώ με τον δολοφόνο του. Αλλά αμφιβάλλω ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι τώρα, πατέρα. Χωρίς το σήμα μου και χωρίς τη στήριξή του, είμαστε μόνο δύο μικρές ρουφηξιές αέρα. Με την παραμικρή ανάσα θα διαλυθούμε. Και εκτός αυτού, είναι πολύ πιθανό να το ψάχνεις.
  
  "Ίσως πραγματικά με ψάχνεις. Έδωσα σε δύο αστυνομικούς μια γωνία στο Fiumicino 38. Αλλά αμφιβάλλω ότι ο Boy θα φτάσει στο σημείο να εκδώσει ένταλμα έρευνας εναντίον μου. Με αυτά που έχει η πόλη, δεν θα σε βγάλει πουθενά (και δεν θα είναι και πολύ δικαιολογημένη). Μάλλον θα τον αφήσω να τρέξει.
  
  - Και τα αφεντικά σου, πατέρα;
  
  "Είμαι επίσημα στο Langley. Ανεπίσημα, δεν έχουν καμία αμφιβολία ότι θα μείνω εδώ για λίγο.
  
  "Επιτέλους μερικά καλά νέα.
  
  "Αυτό που είναι πιο δύσκολο για εμάς είναι να μπούμε στο Βατικανό, γιατί η Σιρίν θα προειδοποιηθεί.
  
  "Λοιπόν, δεν βλέπω πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τους καρδινάλιους αν είναι μέσα και εμείς έξω.
  
  "Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή, dottora. Επανεξετάστε όλο αυτό το καταραμένο χάος από την αρχή, γιατί είναι προφανές ότι κάτι χάσαμε.
  
  - Μα σόμο; Δεν έχω τα σωστά υλικά, ολόκληρο το αρχείο για τον Καρόσκι βρίσκεται στο UACV.
  
   Το Fowler le dedicó una media sonrisa picara.
  
   Λοιπόν, μερικές φορές ο Θεός μας δίνει μικρά θαύματα.
  
  Έδειξε μια χειρονομία προς το γραφείο της Πάολα στη μια άκρη του δωματίου. Η Πάολα άναψε τη μηχανή flexo στο τραπέζι, η οποία φώτιζε τη χοντρή στοίβα από καφέ καλύμματα που αποτελούσαν το αρχείο του Καρόσκι.
  
  "Σου προσφέρω μια συμφωνία, φίλε. Κάνεις αυτό που κάνεις καλύτερα: ψυχολογικό προφίλ του δολοφόνου. Το τελευταίο, με όλα τα δεδομένα που έχουμε τώρα. Θα του δώσω καφέ προς το παρόν.
  
  Η Πάολα ήπιε το υπόλοιπο φλιτζάνι της με μια γουλιά. Προσπάθησε να κοιτάξει στο πρόσωπο του ιερέα, αλλά το πρόσωπό του παρέμεινε έξω από τον κώνο φωτός που φώτιζε το αρχείο του Καρόσκι. Και πάλι, η Πάολα Σίντι είχε την αίσθηση ότι είχε δεχτεί επίθεση στο διάδρομο του Domus Sancta Marthae και ότι ήταν σιωπηλή μέχρι καλύτερες στιγμές. Τώρα, μετά από έναν μακρύ κατάλογο γεγονότων μετά τον θάνατο του Cardoso, ήμουν πιο πεπεισμένος από ποτέ ότι αυτή η διαίσθηση ήταν σωστή. Άνοιξα τον υπολογιστή στο γραφείο του. Επιλέξτε μια κενή φόρμα αίτησης ανάμεσα στα έγγραφά σας και αρχίστε να τη συμπληρώνετε αναγκαστικά, ελέγχοντας τα φύλλα φακέλου από καιρό σε καιρό.
  
  "Ετοίμασε άλλη μια καφετιέρα, πατέρα". Πρέπει να επιβεβαιώσω τη θεωρία.
  
  
  
  ΤΥΠΙΚΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ.
  
  
  Παίκτες: KAROSKI, Viktor.
  
  Προφίλ που έγινε από την Dr. Paola Dicanti.
  
  Κατάσταση ασθενούς:
  
  Ημερομηνία γραφής:
  
  Ηλικία: 44 έως 241 ετών.
  
  Ύψος: 178 cm.
  
  Βάρος: 85 kg.
  
  Περιγραφή: μάτια, έξυπνο (IQ 125).
  
  
  Οικογενειακή Κατάσταση: Ο Βίκτορ Καρόσκι γεννήθηκε σε μια μεσοαστική οικογένεια μεταναστών υπό την κυριαρχία της μητέρας του και με βαθιά προβλήματα σύνδεσης με την πραγματικότητα λόγω της επιρροής της θρησκείας. Η οικογένεια μεταναστεύει από την Πολωνία και από την αρχή οι ρίζες είναι εμφανείς σε όλα τα μέλη της. Ο πατέρας παρουσιάζει μια εικόνα κορυφαίας εργασιακής αναποτελεσματικότητας, αλκοολισμού και κατάχρησης, που επιδεινώνεται από την επαναλαμβανόμενη και διαλείπουσα σεξουαλική κακοποίηση (εννοείται ως τιμωρία) καθώς το υποκείμενο φτάνει στην εφηβεία. Η μητέρα ήταν πάντα ενήμερη για την κατάσταση της κακοποίησης και της αιμομιξίας που διέπραξε ο σύζυγός της, αν και προφανώς προσποιήθηκε ότι δεν το πρόσεξε. Ο μεγαλύτερος αδερφός τρέχει μακριά από το σπίτι των γονιών του υπό την απειλή της σεξουαλικής βίας. Ένας μικρότερος αδελφός πεθαίνει χωρίς επίβλεψη μετά από μακρά ανάρρωση από μηνιγγίτιδα. Το θέμα είναι κλειδωμένο σε μια ντουλάπα, ανεπιφύλακτη απομόνωση για μεγάλο χρονικό διάστημα αφού η μητέρα "ανακαλύπτει" την κακοποίηση από τον πατέρα του υποκειμένου. Όταν αποφυλακίζεται, ο πατέρας φεύγει από την εστία της οικογένειας και είναι η μητέρα που επιβάλλει την προσωπικότητά της, δίνοντας έμφαση στο θέμα που απεικονίζει μια γάτα που υποφέρει από τον φόβο της κόλασης, στην οποία αναμφίβολα οδηγούν οι σεξουαλικές υπερβολές (πάντα με τη μητέρα του θέματος ). Για να το κάνει αυτό, τον ντύνει με τα ρούχα του και μάλιστα φτάνει στο σημείο να τον απειλεί με ευνουχισμό. Το υποκείμενο αναπτύσσει μια σοβαρή διαστρέβλωση της πραγματικότητας, ως σοβαρή διαταραχή της μη ενσωματωμένης σεξουαλικότητας. Αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα χαρακτηριστικά θυμού και αντικοινωνικής προσωπικότητας με έντονο σύστημα νευρικών αντιδράσεων. Επιτίθεται σε συμμαθητή του από το λύκειο, με αποτέλεσμα να τον τοποθετήσουν σε αναμορφωτήριο. Στην έξοδο, ο φάκελος του καθαρίζεται και αποφασίζει να μπει στη σχολή από τις 19 έως το 241. Δεν περνάει από προκαταρκτική ψυχιατρική εξέταση και δέχεται τη βοήθειά του.
  
  
  Ιστορικό περιστατικού στην ενήλικη ζωή: Σημάδια διαταραχής μη ενσωματωμένης σεξουαλικότητας επιβεβαιώνονται σε ένα άτομο ηλικίας δεκαεννέα έως 241 ετών, λίγο μετά το θάνατο της μητέρας του, με το άγγιγμα του ανηλίκου σταδιακά να γίνεται πιο συχνό και σοβαρό. Δεν υπάρχει καμία τιμωρητική απάντηση από τις εκκλησιαστικές του αρχές στις σεξουαλικές του επιθέσεις, οι οποίες αποκτούν μια λεπτή φύση όταν το υποκείμενο είναι υπεύθυνο για τις ενορίες του. Το αρχείο του καταγράφει τουλάχιστον 89 επιθέσεις σε ανηλίκους, από τις οποίες οι 37 ήταν ολικές πράξεις σοδομίας και οι υπόλοιπες ήταν συγκινητικός ή αναγκαστικός αυνανισμός ή fellatio.#243;n. Το ιστορικό των συνεντεύξεών του υποδηλώνει ότι, ανεξάρτητα από το πόσο επιπλέον ή #241• φαινόταν, ήταν ένας ιερέας που ήταν απόλυτα πεπεισμένος για την ιερατική του διακονία. Σε άλλες περιπτώσεις παιδεραστίας μεταξύ ιερέων, ήταν δυνατό να χρησιμοποιήσει κανείς τις σεξουαλικές ορμές του ως δικαιολογία για να εισέλθει στην ιεροσύνη, όπως μια αλεπού που μπαίνει σε κοτέτσι. Όμως στην περίπτωση του Καρόσκι οι λόγοι για τον όρκο ήταν πολύ διαφορετικοί. Η μητέρα του τον έσπρωξε προς αυτή την κατεύθυνση, φτάνοντας μέχρι το coacción. Μετά από ένα περιστατικό με έναν ενορίτη στο οποίο επιτέθηκα, ο Aesculapius Ndalo Karoski δεν μπορεί να κρυφτεί ούτε για ένα λεπτό, και το θέμα φτάνει τελικά στο Ινστιτούτο St. Matthew, ένα κέντρο αποκατάστασης ιερέων. γάτα και#243;πρόσωπα σε μπελάδες. Όλοι βρίσκουμε ότι ο Καρόσκι ταυτίζεται πολύ με την Παλαιά Διαθήκη, ιδιαίτερα τη Βίβλο. Ένα επεισόδιο αυθόρμητης επιθετικότητας λαμβάνει χώρα σε βάρος ενός υπαλλήλου του ινστιτούτου μέσα σε λίγες μέρες από την εισαγωγή του. Από αυτή την περίπτωση συμπεραίνουμε μια έντονη γνωστική ασυμφωνία που υπάρχει μεταξύ της σεξουαλικής έλξης του υποκειμένου και των θρησκευτικών του πεποιθήσεων. Όταν και οι δύο πλευρές έρχονται σε σύγκρουση, υπάρχουν κρίσεις βίας, όπως ένα επεισόδιο επιθετικότητας από τον Άνθρωπο.
  
  
  Πρόσφατο ιατρικό ιστορικό: Το υποκείμενο εμφανίζει θυμό που αντανακλάται στην καταπιεσμένη του επιθετικότητα. Διέπραξε πολλά εγκλήματα στα οποία επέδειξε υψηλά επίπεδα σεξουαλικού σαδισμού, συμπεριλαμβανομένων συμβολικών τελετουργιών και εγκληματικής νεκροφιλίας.
  
  
  Χαρακτηριστικά προφίλ, αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά που εμφανίζονται στις πράξεις του:
  
  - Ευχάριστη προσωπικότητα, μέτρια προς υψηλή νοημοσύνη
  
  - Συχνά ψέματα
  
  -Πλήρης έλλειψη τύψεων ή συναισθημάτων προς τους παραβάτες τους
  
  - απόλυτος εγωιστής
  
  -Προσωπική και συναισθηματική αποστασιοποίηση
  
  - Απρόσωπη και παρορμητική σεξουαλικότητα, με στόχο την ικανοποίηση αναγκών, για παράδειγμα, στο σεξ.
  
  - Αντικοινωνική προσωπικότητα
  
  -Υψηλό επίπεδο υπακοής
  
  
  ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ!!
  
  
  -Η παράλογη σκέψη ενσωματώνεται στις πράξεις του
  
  -Πολλαπλή νεύρωση
  
  - Η εγκληματική συμπεριφορά νοείται ως μέσο και όχι ως σκοπός
  
  - Τάσεις αυτοκτονίας
  
  - προσανατολισμένη στην αποστολή
  
  
  
  Οικογενειακό διαμέρισμα Dicanti
  
  Via Della Croce, 12
  
  Κυριακή, 10 Απριλίου 2005, 1:45 π.μ
  
  
  
  Ο Φάουλερ ολοκλήρωσε την ανάγνωση της αναφοράς που έδωσε στον Ντικάντι. Εμεινα έκπληκτος.
  
  - Ελπίζω να μην σας πειράζει, αλλά αυτό το προφίλ είναι ελλιπές. Έγραψε μόνο μια περίληψη όσων ήδη ξέρεις, Amos. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μας κάνει και πολλά.
  
  Ο εγκληματίας σηκώθηκε.
  
  "Το αντίθετο, πάτερ. Ο Καρόσκι παρουσιάζει μια πολύ περίπλοκη ψυχολογική εικόνα, από την οποία καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η αυξημένη επιθετικότητά του μετέτρεψε έναν καθαρά ευνουχισμένο σεξουαλικό αρπακτικό σε απλό δολοφόνο.
  
  "Αυτή είναι η βάση της θεωρίας μας, πράγματι.
  
  "Λοιπόν, δεν αξίζει τίποτα. Δώστε προσοχή στα χαρακτηριστικά του προφίλ στο τέλος της αναφοράς. Οι πρώτοι οκτώ ταυτοποιούν τον κατά συρροή δολοφόνο.
  
  Fowler las consultó y asintió.
  
  Υπάρχουν δύο τύποι κατά συρροή δολοφόνων: ανοργάνωτοι και οργανωμένοι. Αυτή δεν είναι μια τέλεια ταξινόμηση, αλλά είναι αρκετά συνεπής. Ο πρώτος αναφέρεται σε εγκληματίες που διαπράττουν βιαστικές και παρορμητικές ενέργειες, με υψηλό κίνδυνο να αφήσουν πίσω τους στοιχεία. Συχνά συναντούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τα οποία συνήθως βρίσκονται στο γεωγραφικό τους περιβάλλον. Τα όπλα τους είναι εύχρηστα: μια καρέκλα, μια ζώνη... ό,τι βρουν στο χέρι. Ο σεξουαλικός σαδισμός εκδηλώνεται μεταθανάτια.
  
  Ο ιερέας έτριψε τα μάτια του. Ήμουν πολύ κουρασμένος καθώς είχα κοιμηθεί μόνο λίγες ώρες.
  
  -Disculpeme, dottora. Παρακαλώ συνέχισε.
  
  "Ο άλλος, οργανωμένος, είναι ένας πολύ ευκίνητος δολοφόνος που συλλαμβάνει τα θύματά του πριν χρησιμοποιήσει βία. Θύμα είναι ένα επιπλέον άτομο που πληροί ορισμένα κριτήρια. Τα όπλα και οι φαλάκοι που χρησιμοποιούνται ακολουθούν ένα προκαθορισμένο σχέδιο και δεν προκαλούν ποτέ κακό. Το Sapríver αφήνεται σε ουδέτερο χώρο, πάντα με προσεκτική προετοιμασία. Λοιπόν, σε ποια από αυτές τις δύο ομάδες πιστεύετε ότι ανήκει ο Καρόσκι;
  
  "Προφανώς το δεύτερο.
  
  "Αυτό είναι κάτι που μπορεί να κάνει κάθε παρατηρητής. Αλλά μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Έχουμε τον φάκελο του. Ξέρουμε ποιος είναι, από πού ήρθε, τι σκέφτεται. Ξεχάστε όλα όσα συνέβησαν αυτές τις τελευταίες μέρες. Στο Καρόσκι μπήκα στο ινστιτούτο. Τι ήταν αυτό?
  
  - Ένα παρορμητικό άτομο που σε ορισμένες καταστάσεις εκρήγνυται σαν γόμωση δυναμίτη.
  
  - Και μετά από πέντε συνεδρίες θεραπείας;
  
  - Ήταν άλλος άνθρωπος.
  
  -Πες μου, αυτή η αλλαγή έγινε σταδιακά ή ήταν ξαφνική;
  
  - Ήταν αρκετά τραχύ. Ένιωσα μια αλλαγή τη στιγμή που ο Δρ Conroy τον έβαλε να ακούσει τις κασέτες θεραπείας παλινδρόμησης.
  
  Η Πάολα πήρε μια βαθιά ανάσα πριν συνεχίσει.
  
  -Πάτερ Φάουλερ, μην προσβάλλεσαι, αλλά αφού διάβασα τις δεκάδες συνεντεύξεις που σου έδωσα ανάμεσα στον Καρόσκι, τον Κόνροι και εσένα, νομίζω ότι κάνεις λάθος. Και αυτό το λάθος μας έκανε να κοιτάξουμε προς τη σωστή κατεύθυνση.
  
  Ο Φάουλερ ανασήκωσε τους ώμους.
  
  "Dottora, δεν μπορώ να με προσβάλει αυτό. Όπως ήδη γνωρίζετε, παρά το γεγονός ότι έχω τμήμα ψυχολογίας, σπούδασα στο ινστιτούτο ριμπάουντ, γιατί η επαγγελματική μου αυτοεκτίμηση είναι τελείως διαφορετική. Είσαι ειδικός σε εγκληματίες και είμαι τυχερός που έχω τη γνώμη σου. Αλλά δεν καταλαβαίνω τι καταλαβαίνει.
  
  "Δείτε την αναφορά", είπε η Πάολα στον Ντόλο. Στην ενότητα "Ασυνέπεια", έχω εντοπίσει πέντε χαρακτηριστικά που καθιστούν αδύνατον να θεωρήσουμε το θέμα μας ως οργανωμένο κατά συρροή δολοφόνο. Με ένα βιβλίο εγκληματολόγου ανά χείρας, οποιοσδήποτε ειδικός θα σας πει ότι ο Καρόσκι είναι ένας οργανωμένος και κακός άνθρωπος, που αναπτύχθηκε ως αποτέλεσμα τραύματος όταν έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του. Είστε εξοικειωμένοι με το πρόβλημα της γνωστικής ασυμφωνίας;
  
  "Είναι μια κατάσταση του νου στην οποία οι πράξεις και οι πεποιθήσεις του υποκειμένου διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό. Ο Καρόσκι υπέφερε από οξεία γνωστική ασυμφωνία: θεωρούσε τον εαυτό του πρότυπο ιερέα, ενώ οι 89 ενορίτες του υποστήριζαν ότι ήταν παιδαγωγός.
  
  -Εκπληκτικός. Έτσι, αν εσύ, το υποκείμενο, είσαι πεπεισμένος, νευρικός άνθρωπος, άτρωτος σε οποιεσδήποτε εξωτερικές εισβολές, σε λίγους μήνες θα γίνεις ένας συνηθισμένος, χωρίς ίχνη δολοφόνος. από νεύρωση, επιπολαιότητα και σύνεση αφού άκουσε αρκετές κασέτες στις οποίες καταλαβαίνει ότι κακοποιήθηκε σε καμία περίπτωση;
  
  "Από αυτή την άποψη... φαίνεται σαν κάτι περίπλοκο", είπε ο Φάουλερ ντροπαλά.
  
  "Αυτό είναι αδύνατο, πατέρα. Αυτή η ανεύθυνη πράξη του γιατρού Conroy αναμφίβολα τον είχε πληγώσει, αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσε να του προκαλέσει τόσο υπερβολικές αλλαγές. Ο φανατικός ιερέας που κλείνει το μάτι στις αμαρτίες του και εξοργίζεται όταν του διαβάζεις φωναχτά μια λίστα με τα θύματά σου δεν μπορεί να γίνει οργανωμένος δολοφόνος μόλις λίγους μήνες μετά. Και ας θυμηθούμε ότι οι δύο πρώτες τελετουργικές δολοφονίες του γίνονται στο ίδιο το Ινστιτούτο: ο ακρωτηριασμός ενός ιερέα και ο φόνος ενός άλλου.
  
  "Μα, dottora... οι δολοφονίες καρδιναλίων είναι έργο του Καρόσκι. Το παραδέχτηκε και ο ίδιος, υπάρχουν ίχνη του σε τρία στάδια.
  
  "Φυσικά, πάτερ Φάουλερ. Δεν αμφισβητώ ότι ο Καρόσκι διέπραξε αυτούς τους φόνους. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Προσπαθώ να σας πω ότι ο λόγος που τα έκανε δεν είναι λόγω αυτού που πιστεύετε ότι είναι amos. Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του, το γεγονός ότι τον έφερα στο ιερατείο παρά την ταλαίπωρη ψυχή του, είναι το ίδιο που τον παρακίνησε να κάνει τόσο φοβερά πράγματα.
  
  Fowler comprendió. Σε κατάσταση σοκ, έπρεπε να καθίσει στο κρεβάτι της Πάολα για να μην πέσει στο πάτωμα.
  
  -Υπακοή.
  
  "Ακριβώς, πατέρα. Ο Καρόσκι δεν είναι κατά συρροή δολοφόνος. Αυτός μισθωτός δολοφόνος .
  
  
  
  Instituto Saint Matthew
  
  Silver Spring, Μέριλαντ
  
   Αύγουστος 1999 _ _
  
  
  
   Δεν υπάρχει ήχος ή θόρυβος στην απομόνωση. Γι' αυτό και ο ψίθυρος που τον καλούσε, επίμονος, απαιτητικός, εισέβαλε σαν παλίρροια στους δύο Καρόσκι.
  
  - Βίκτορ.
  
  Ο Καρόσκι σηκώνεται βιαστικά από το κρεβάτι σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Όλοι ήταν él, πάλι. Μια μέρα ήρθες σε μένα να σε βοηθήσω, να σε καθοδηγήσω, να σε διαφωτίσω. Να του δώσει μια αίσθηση και υποστήριξη για τη δύναμή του, τις ανάγκες του. Είχε ήδη παραιτηθεί από τη σκληρή παρέμβαση του γιατρού Conroy, ο οποίος τον εξέτασε καθώς κάποιος εξετάζει μια πεταλούδα καρφωμένη σε μια καρφίτσα κάτω από το μικροσκόπιό του. Ήταν από την άλλη πλευρά της χαλύβδινης πόρτας, αλλά σχεδόν ένιωθα την παρουσία του στο δωμάτιο, δίπλα του. A el podia respetarle, podia seguirle. Μπορώ να Τον καταλάβω, να Τον καθοδηγήσω. Μιλούσαμε για ώρες για το τι πρέπει να κάνουμε. Από εδώ και πέρα πρέπει να το κάνω. Από το ότι πρέπει να συμπεριφερθεί, από το ότι πρέπει να απαντήσει στις αλλεπάλληλες ενοχλητικές ερωτήσεις του Conroy. Τα βράδια έκανα πρόβες στον ρόλο του και περίμενα την άφιξή του. Τον βλέπουν μια φορά την εβδομάδα, αλλά τον περίμενα με ανυπομονησία, μετρώντας αντίστροφα ώρες, λεπτά. Κάνοντας διανοητική πρόβα, ακόνισα το μαχαίρι πολύ αργά, προσπαθώντας να μην κάνω θόρυβο. τον παραγγέλνωÉ τον παραγγέλνω. Θα μπορούσα να του δώσω ένα κοφτερό μαχαίρι, ακόμα και ένα όπλο. Θα ήθελε όμως να μετριάσει το θάρρος και τη δύναμή του. Και ο había έκανε αυτό που ζήτησε ο Habí. Του έδωσα στοιχεία για την πίστη του, την πίστη του. Πρώτα, ανάπηρε έναν σοδομιστή ιερέα. Λίγες εβδομάδες αφότου ο habé σκότωσε τον ιερέα pederast. Πρέπει να κουρέψει τα ζιζάνια, όπως ζήτησα, και τελικά να λάβει το βραβείο. Το έπαθλο που ήθελα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Θα σου το δώσω γιατί δεν θα μου το δώσει κανείς. Κανείς δεν μπορεί να μου το δώσει αυτό.
  
  - Βίκτορ.
  
  απαίτησε την παρουσία της. Πέρασε βιαστικά το δωμάτιο και γονάτισε δίπλα στην πόρτα, ακούγοντας τη φωνή που του έλεγε για το μέλλον. Από μια αποστολή, μακριά από όλους. Στο κοράζ του χριστιανικού κόσμου.
  
  
  
  Οικογενειακό διαμέρισμα Dicanti
  
  Via Della Croce, 12
  
  Sábado, 9 Απριλίου 2005, 02:14 π.μ.
  
  
  
  Η σιωπή ακολούθησε τα λόγια του Ντικάντι σαν σκοτεινή σκιά. Ο Φάουλερ σήκωσε τα χέρια του στο πρόσωπό του, διχασμένος ανάμεσα στην έκπληξη και την απόγνωση.
  
  Θα μπορούσα να ήμουν τόσο τυφλός; Σκοτώνει γιατί έχει εντολή. Θεέ μου... αλλά τι γίνεται με τα μηνύματα και το τελετουργικό;
  
  "Αν το σκεφτείς, δεν έχει νόημα, πατέρα. "Εγώ σε δικαιώνω", γράφτηκε πρώτα στο έδαφος και μετά στο στήθος των βωμών. Πλυμένα χέρια, κομμένη γλώσσα... όλα αυτά ισοδυναμούσαν με τη Σικελία με το να βάλεις ένα νόμισμα στο στόμα του θύματος.
  
  "Είναι ένα τελετουργικό της μαφίας που δείχνει ότι ο νεκρός μίλησε πάρα πολύ, έτσι δεν είναι;
  
  - Ακριβώς. Στην αρχή σκέφτηκα ότι ο Καρόσκι νόμιζε ότι οι καρδινάλιοι ήταν ένοχοι για κάτι, ίσως ένα έγκλημα εναντίον του εαυτού τους ή κατά της αξιοπρέπειάς τους ως ιερέων. Αλλά οι ενδείξεις που αφήνονται στις χάρτινες μπάλες δεν έχουν κανένα νόημα. Τώρα νομίζω ότι ήταν προσωπική προτίμηση, η δική τους εκ νέου επεξεργασία ενός σχεδίου που υπαγορεύτηκε από κάποιον άλλο.
  
  "Μα τι νόημα έχει να τους σκοτώνεις έτσι, μωρό μου;" Γιατί να μην τα διαγράψετε χωρίς εμένα;
  
  "Ο ακρωτηριασμός δεν είναι παρά μια γελοία κατασκευή σε σχέση με το θεμελιώδες γεγονός ότι κάποιος θέλει να τους δει νεκρούς. Προσοχή στη φλεξογραφία, πατέρα.
  
  Η Πάολα πήγε στο τραπέζι όπου βρισκόταν ο φάκελος του Καρόσκι. Δεδομένου ότι το δωμάτιο ήταν σκοτεινό, ό,τι δεν έπεφτε στο προσκήνιο παρέμενε στο σκοτάδι.
  
  -Καταλαβαίνω. Μας κάνουν να κοιτάμε αυτό που θέλουν να δούμε. Αλλά ποιος θα μπορούσε να θέλει κάτι τέτοιο;
  
  -Βασική ερώτηση για να μάθετε ποιος διέπραξε το έγκλημα, ποιος ωφελείται από αυτό; Ο κατά συρροή δολοφόνος, με μια πτώση, εξαλείφει την ανάγκη αυτής της ερώτησης, γιατί ωφελεί τον εαυτό του. Το κίνητρό του είναι το σώμα. Όμως στην προκειμένη περίπτωση το κίνητρό του είναι η αποστολή. Αν ήθελε να εκτονώσει το μίσος και την απογοήτευσή του στους καρδινάλιους, υπό την προϋπόθεση ότι τους είχε, θα μπορούσε να το κάνει κάποια άλλη στιγμή που όλοι θα ήταν στο μάτι. Πολύ λιγότερο προστατευμένο. Γιατί τώρα? ¿Τι έχει αλλάξει τώρα;
  
  -Επειδή κάποιος θέλει να επηρεάσει το Cokey.
  
  "Τώρα σε ζητώ, πατέρα, επιτρέψτε μου να επηρεάσω το κλειδί. Αλλά για αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ποιον σκότωσαν.
  
  "Αυτοί οι καρδινάλιοι ήταν εξέχουσες προσωπικότητες στην εκκλησία. Ποιοτικοί άνθρωποι.
  
  "Αλλά με έναν κοινό δεσμό μεταξύ τους. Και καθήκον μας είναι να το βρούμε.
  
  Ο ιερέας σηκώθηκε και περπάτησε στο δωμάτιο πολλές φορές, με τα χέρια πίσω από την πλάτη του.
  
  "Ντοτόρα, σκέφτομαι ότι είμαι έτοιμος να εξαλείψω τους καρδινάλιους και είμαι για τα πάντα. Υπάρχει ένα στοιχείο στο οποίο δεν πήγαμε καλά. Το Karoski έκανε πλήρη αναδόμηση προσώπου, όπως μπορούμε να δούμε από το μοντέλο Angelo Biffi. Αυτή η επέμβαση είναι πολύ δαπανηρή και απαιτεί δύσκολη ανάρρωση. Καλά εκτελεσμένο και με κατάλληλες εγγυήσεις εμπιστευτικότητας και ανωνυμίας, μπορεί να κοστίσει πάνω από 100.000 γαλλικά φράγκα, που είναι περίπου 80.000 από τα ευρώ σας. Αυτό δεν είναι ένα ποσό που θα μπορούσε εύκολα να διαθέσει ένας φτωχός ιερέας σαν τον Καρόσκι. Επίσης, δεν χρειάστηκε να μπει ή να καλύψει την Ιταλία από τη στιγμή που έφτασε. Όλο αυτό το διάστημα, αυτές ήταν ερωτήσεις που έσπρωξα στο παρασκήνιο, αλλά ξαφνικά γίνονται καθοριστικές.
  
  "Και υποστηρίζουν τη θεωρία ότι το μαύρο χέρι εμπλέκεται στην πραγματικότητα στις δολοφονίες των καρδιναλίων.
  
  -Πραγματικά.
  
  "Πάτερ, δεν έχω τη γνώση που έχετε για την Καθολική Εκκλησία και τη λειτουργία της Κουρίας. ¿Cuál πιστεύεις ότι αυτός είναι ο παρονομαστής που ενώνει τους τρεις υποτιθέμενους νεκρούς;
  
  Ο ιερέας σκέφτηκε για λίγες στιγμές.
  
  "Ίσως υπάρχει ένα πλέγμα ενότητας. Κάτι που θα ήταν πολύ πιο προφανές αν απλώς εξαφανίζονταν ή εκτελούνταν. Όλοι τους ήταν από ιδεολόγος μέχρι φιλελεύθερος. Ήταν μέρος του...πώς να το θέσω; Αριστερή πτέρυγα του Espiritual Santo. Αν με είχε ρωτήσει για τα ονόματα των πέντε καρδιναλίων που υποστήριξαν τη Β' Σύνοδο του Βατικανού, αυτοί οι τρεις θα είχαν καταγραφεί.
  
  "Εξήγησέ μου, πατέρα, σε παρακαλώ.
  
  -Βλ.. Με την ένταξη στον παπισμό του Ιωάννη XXIII το 1958, φάνηκε η ανάγκη για αλλαγή πλεύσης στην Εκκλησία. Ο Ιωάννης XXIII συγκάλεσε τη Β' Σύνοδο του Βατικανού, καλώντας όλους τους επισκόπους του κόσμου να έρθουν στη Ρώμη για να συζητήσουν με τον Πάπα το καθεστώς της εκκλησίας στον κόσμο. Δύο χιλιάδες επίσκοποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Ο Ιωάννης XXIII πέθανε πριν από την ολοκλήρωση της Συνόδου, αλλά ο Παύλος VI, ο διάδοχός του, ολοκλήρωσε το έργο του. Δυστυχώς, οι μεταρρυθμίσεις του ανοίγματος που εξέτασε το Συμβούλιο δεν έφτασαν τόσο μακριά όσο ήθελε ο Ιωάννης XXIII.
  
  - Τι εχεις στο μυαλο σου?
  
  "Υπήρξαν μεγάλες αλλαγές στην Εκκλησία. Ήταν ίσως ένα από τα μεγαλύτερα ορόσημα του εικοστού αιώνα. Δεν το θυμάσαι πια επειδή είσαι τόσο νέος, αλλά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του εξήντα μια γυναίκα δεν μπορεί να καπνίσει ή να φορέσει παντελόνι γιατί είναι αμαρτία. Και αυτά είναι μόνο μερικά ανέκδοτα παραδείγματα. Αρκεί να πούμε ότι οι αλλαγές ήταν μεγάλες, αν και όχι αρκετές. Ο Ιωάννης XXIII προσπάθησε να ανοίξει διάπλατα η Εκκλησία τις πόρτες στον ζωογόνο αέρα του Ιερού Ναού. Και το άνοιξαν λίγο. Ο Παύλος VI έδειξε ότι ήταν μάλλον συντηρητικός Πάπας. Ο Ιωάννης Παύλος Α', ο διάδοχός του, παρέμεινε στο αξίωμα μόνο ένα μήνα. Και ο Ιωάννης Παύλος Β' ήταν ο μοναδικός Πάπας της Ρώμης, δυνατός και μέτριος, που φυσικά έκανε μεγάλο καλό στην ανθρωπότητα. Αλλά στην πολιτική του για την ανανέωση της Εκκλησίας ήταν ακραίος συντηρητικός.
  
  - Πώς και τι πρόκειται να πραγματοποιηθεί η μεγάλη εκκλησιαστική μεταρρύθμιση;
  
  - Πράγματι, υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει. Όταν δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της Β' Συνόδου του Βατικανού, οι συντηρητικοί καθολικοί κύκλοι ήταν σχεδόν οπλισμένοι. Και το Συμβούλιο έχει εχθρούς. Άνθρωποι που πιστεύουν ότι όποιος δεν είναι γάτα μπορεί να πάει στο διάολο, ότι οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα ψήφου και οι ιδέες είναι ακόμα χειρότερες. Οι κληρικοί αναμένεται να απαιτήσουν από εμάς έναν παπά δυνατό και ιδεαλιστή, έναν πάπα που τολμά να φέρει την Εκκλησία πιο κοντά στον κόσμο. Αναμφίβολα, το ιδανικό πρόσωπο για αυτό το έργο θα ήταν ο καρδινάλιος Πορτίνι, ένας ένθερμος φιλελεύθερος. Αλλά το él jam ás θα είχε λάβει τις ψήφους του υπερσυντηρητικού τομέα. Ένας άλλος τραγουδιστής θα ήταν ο Robaira, ένας άνθρωπος του λαού, αλλά με μεγάλη διανόηση. Ο Καρντόσο σφάχθηκε από έναν συμπατριώτη του. Ήταν και οι δύο προστάτες των φτωχών.
  
  "Και τώρα είναι νεκρός.
  
  Το πρόσωπο του Φάουλερ σκοτείνιασε.
  
  "Dottora, αυτό που θα σου πω τώρα είναι ένα απόλυτο μυστικό. Ρισκάρω τη ζωή μου και τη δική σου, και σε παρακαλώ να με αγαπάς, φοβάμαι. Είναι αυτό που με κάνει να σκέφτομαι προς μια κατεύθυνση που δεν μου αρέσει να κοιτάζω, πόσο μάλλον να περπατάω." Έκανε μια μικρή παύση για να πάρει την ανάσα του. Ξέρετε τι είναι η Αγία Διαθήκη;
  
  Και πάλι, όπως στο σπίτι στο Bastina, ιστορίες κατασκόπων και δολοφονιών επέστρεψαν στο κεφάλι του ιατροδικαστή. Πάντα τα θεωρούσα μεθυσμένα παραμύθια, αλλά εκείνη την ώρα και με αυτή την επιπλέον παρέα, το ενδεχόμενο να ήταν αληθινά πήρε άλλη διάσταση.
  
  "Λένε ότι είναι η μυστική υπηρεσία του Βατικανού. Ένα δίκτυο κατασκόπων και μυστικών πρακτόρων που δεν διστάζουν να σκοτώσουν όταν έρθει η ευκαιρία. Αυτές είναι ιστορίες ηλικιωμένων συζύγων για να τρομάξουν τους επίδοξους αστυνομικούς. Σχεδόν κανείς δεν πιστεύει σε αυτό.
  
  - DottoraDikanti, μπορείς να πιστέψεις τις ιστορίες για την Αγία Διαθήκη, γιατί υπάρχει. Υπάρχει εδώ και τετρακόσια χρόνια και είναι το αριστερό χέρι του Βατικανού σε θέματα που δεν θα έπρεπε να γνωρίζει ούτε ο ίδιος ο Πάπας.
  
  - Μου είναι πολύ δύσκολο να το πιστέψω.
  
  - Το σύνθημα της Ιεράς Συμμαχίας, dottora, είναι "Σταυρός και Ξίφος".
  
  Η Πάολα ηχογραφεί τον Δάντη στο ξενοδοχείο Ραφαέλ, στρέφοντας το όπλο στον δημοσιογράφο. Ήταν τα λόγια του όταν ζήτησε βοήθεια από τον Φάουλερ και τότε κατάλαβα τι ήθελε να πει ο ιερέας.
  
  - Ω Θεέ μου. Τότε εσύ...
  
  "Ήμουν, πριν από πολύ καιρό. Σερβίρετε δύο πανό, τον πατέρα μου και τη θρησκεία μου. Μετά από αυτό, έπρεπε να παρατήσω μία από τις δύο δουλειές.
  
  -Τι συνέβη?
  
  "Δεν μπορώ να σου το πω αυτό, φίλε. Μη με ρωτάς γι' αυτό.
  
  Η Πάολα δεν ήθελε να το επισημάνει. Ήταν μέρος της σκοτεινής πλευράς του ιερέα, ο ψυχικός του πόνος, που έσφιγγε την ψυχή του σε μια παγωμένη κακία. Υποψιαζόταν ότι υπήρχαν πολλά περισσότερα από όσα του είπα.
  
  "Τώρα καταλαβαίνω την εχθρότητα του Δάντη απέναντί σου. Έχει να κάνει με αυτό το παρελθόν, έτσι δεν είναι, πατέρα;
  
  Fowler permaneció mudo. Η Πάολα έπρεπε να πάρει μια απόφαση γιατί δεν υπήρχε άλλος χρόνος ή ευκαιρία να αφήσει τον εαυτό της να αμφιβάλλει. Επιτρέψτε μου να μιλήσω με την αγαπημένη του, η οποία, ως γνωστόν, είναι ερωτευμένη με τον παπά. Από κάθε μέρος του, από τη στεγνή ζεστασιά των χεριών του και από τις παθήσεις της ψυχής του. Θέλω να μπορέσω να τα απορροφήσω, να τον απαλλάξω από αυτά, από όλα αυτά, να του δώσω πίσω το ειλικρινές γέλιο ενός παιδιού. Ξέρει για το αδύνατο στην επιθυμία του: χρόνια πίκρας έχουν ζήσει σε αυτόν τον άνθρωπο, τα οποία σέρνονται από τα αρχαία χρόνια. Δεν ήταν απλώς ένα ανυπέρβλητο τείχος, που για τον Ελ σήμαινε ιεροσύνη. Όποιος θα ήθελε να φτάσει σε αυτό θα έπρεπε να διασχίσει τα βουνά και πιθανότατα θα πνιγόταν σε αυτά. Ήξερα εκείνη τη στιγμή ότι δεν θα ήμουν ποτέ κοντά της, αλλά ήξερα επίσης ότι αυτό το άτομο θα επέτρεπε να σκοτωθεί πριν της επιτρέψει να υποφέρει.
  
  "Δεν πειράζει, πατέρα, βασίζομαι σε σένα. Παρακαλώ συνεχίστε", είπε αναστενάζοντας.
  
  Ο Φάουλερ κάθισε ξανά και είπε την εκπληκτική ιστορία.
  
  "Υπάρχουν από το 1566. Σε εκείνους τους σκοτεινούς καιρούς, ο πάπας ανησυχούσε για τον αυξανόμενο αριθμό Αγγλικανών και αιρετικών. Ως επικεφαλής της Ιεράς Εξέτασης, ήταν σκληρός, απαιτητικός και πραγματιστής. Τότε η σημασία του ίδιου του Κράτους του Βατικανού ήταν πολύ πιο εδαφική από ό,τι είναι τώρα, αν και τώρα απολαμβάνει μεγαλύτερη ισχύ. Η Ιερά Συμμαχία δημιουργήθηκε με τη στρατολόγηση ιερέων από τη Βενετία και τους uomos, έμπιστους λαϊκούς της αποδεδειγμένης καθολικής πίστης. Η αποστολή του ήταν να προστατεύσει το Βατικανό ως Πάπα και την Εκκλησία με πνευματική έννοια, και η αποστολή του μεγάλωσε με την πάροδο του χρόνου. Τον δέκατο ένατο αιώνα υπήρχαν χιλιάδες από αυτούς. Μερικοί από αυτούς ήταν απλώς πληροφοριοδότες, φαντάσματα που κοιμόντουσαν... Άλλοι, μόνο πενήντα, ήταν η ελίτ: Το χέρι του Αγίου Μιχαήλ. Μια ομάδα ειδικών πρακτόρων διάσπαρτοι σε όλο τον κόσμο είναι σε θέση να εκτελέσει γρήγορα και με ακρίβεια την παραγγελία. Έγχυση χρημάτων σε μια επαναστατική ομάδα κατά βούληση, διαπραγμάτευση επιρροής, απόκτηση σημαντικών δεδομένων που μπορούν να αλλάξουν την πορεία των πολέμων. Σιωπή, σιωπή και, σε ακραίες περιπτώσεις, σκοτώστε. Όλα τα μέλη του Hand of Saint Michael εκπαιδεύτηκαν σε όπλα και τακτικές. Προηγουμένως, οι ντίγκο, το καμουφλάζ και η μάχη σώμα με σώμα χρησιμοποιούνταν για τον έλεγχο του πληθυσμού. Το ένα χέρι ήταν ικανό να κόβει σταφύλια στη μέση με ένα μαχαίρι πεταμένο από απόσταση δεκαπέντε βημάτων και μιλούσε τέλεια τέσσερις γλώσσες. Μπορεί να αποκεφαλίσει μια αγελάδα, να ρίξει το μολυσμένο σώμα της σε ένα πηγάδι καθαρού νερού και να ρίξει την ευθύνη σε μια αντίπαλη ομάδα με απόλυτη κυριαρχία. Σπούδασαν κατά τη διάρκεια του ños σε ένα μοναστήρι στο νησί της Μεσογείου, το όνομα του οποίου δεν αποκαλύπτεται. Με την έλευση του εικοστού αιώνα, η μάθηση εξελίχθηκε, αλλά κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το χέρι του Αγίου Μιχαήλ κόπηκε σχεδόν εντελώς. Ήταν μια μικρή αιματηρή μάχη στην οποία έπεσαν πολλοί. Κάποιοι υποστήριζαν πολύ ευγενείς στόχους, ενώ άλλοι, δυστυχώς, όχι πολύ καλούς.
  
  Ο Φάουλερ σταμάτησε για να πιει μια γουλιά καφέ. Οι σκιές στο δωμάτιο έγιναν σκοτεινές και σκοτεινές και η Πάολα Σίντι φοβήθηκε μέχρι το μεδούλι. Κάθισε σε μια καρέκλα και έγειρε πίσω ενώ ο ιερέας συνέχιζε.
  
  Το 1958, ο Ιωάννης ΧΧΙΙΙ, ο ίδιος Πάπας Β' του Βατικανού, αποφάσισε ότι η ώρα της Ιεράς Ένωσης είχε παρέλθει. Ότι οι υπηρεσίες του δεν χρειάζονταν. Και εν μέσω του Γαλλικού Πολέμου, εξάρθρωσε τα δίκτυα επικοινωνίας με πληροφοριοδότες και απαγόρευσε κατηγορηματικά στα μέλη της Ιεράς Συμμαχίας να προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια χωρίς τη συγκατάθεσή τους.;n προκαταρκτική έκδοση. Και αυτό ίσχυε για τέσσερα χρόνια. Μόνο δώδεκα χέρια έχουν απομείνει, από τα πενήντα δύο που ήταν το 1939, και μερικά ήταν πολύ μεγαλύτερα. Διατάσσονται να επιστρέψουν στη Ρώμη. Το μυστικό μέρος όπου το ardio εκπαιδεύτηκε μυστηριωδώς το 1960. Και το κεφάλι του Αγίου Μιχαήλ, αρχηγού της Ιεράς Συμμαχίας, πέθανε σε τροχαίο.
  
  -Ποιος ήταν αυτός?
  
  "Δεν μπορώ να το συγχωρήσω, αλλά όχι επειδή δεν θέλω, αλλά επειδή δεν ξέρω. Η ταυτότητα του Κεφαλιού είναι πάντα ένα μυστήριο. Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε: επίσκοπος, καρδινάλιος, επίτροπος ή απλός ιερέας. Πρέπει να είναι varón, μεγαλύτερο από σαράντα πέντε doños. Αυτό είναι όλο. Από το 1566 μέχρι σήμερα, είναι γνωστός με το όνομα του Κεφαλιού: του ιερέα Σογκρέδο, Ιταλού ισπανικής καταγωγής, που πολέμησε λυσσαλέα κατά της Νάπολης. Και αυτό είναι μόνο σε πολύ περιορισμένους κύκλους.
  
  "Δεν είναι περίεργο που το Βατικανό δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας υπηρεσίας κατασκόπων αν τη χρησιμοποιήσει όλη.
  
  -Αυτό ήταν ένα από τα κίνητρα που ώθησαν τον Ιωάννη XXIII να σπάσει την Ιερά Συμμαχία. Είπε ότι είναι άδικο να σκοτώνεις ακόμη και στο όνομα του Θεού, και συμφωνώ με τον él. Ξέρω ότι κάποιες παραστάσεις του "Χεριού του Αγίου Μιχαήλ" είχαν πολύ ισχυρή επιρροή στους Ναζί. Ένα χτύπημα έσωσε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές. Υπήρχε όμως μια πολύ μικρή ομάδα της οποίας η επαφή με το Βατικανό διακόπηκε και έκαναν τρομερά λάθη. Μην το συζητάτε εδώ, ειδικά αυτή τη σκοτεινή ώρα.
  
  Ο Φάουλερ κουνάει το χέρι του σαν να θέλει να διώξει τα φαντάσματα. Σε έναν άνθρωπο σαν τον Ελ, του οποίου η οικονομία κίνησης ήταν σχεδόν υπερφυσική, μια τέτοια χειρονομία θα μπορούσε να υποδηλώνει μόνο μεγάλη νευρικότητα. Η Πάολα συνειδητοποίησε ότι ανυπομονούσε να τελειώσει την ιστορία.
  
  "Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα, πατέρα. Αν νομίζεις ότι είναι απαραίτητο να το μάθω.
  
  Τον ευχαρίστησα με ένα χαμόγελο και συνέχισα.
  
  "Αλλά αυτό, όπως υποθέτω θα μπορούσατε να φανταστείτε, δεν ήταν το τέλος της Ιεράς Συμμαχίας. Η άνοδος του Παύλου VI στο θρόνο του Πέτρου το 1963 περικυκλώθηκε από την πιο φρικτή διεθνή κατάσταση όλων των εποχών. Μόλις ένα χρόνο πριν, ο κόσμος βρισκόταν εκατό μέτρα από τον πόλεμο κατά του μαρμαρυγία 39. Μόλις λίγους μήνες μετά, ο Κένεντι, ο πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Καλιφόρνια, πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε. Όταν ο Παύλος ΣΤ' το έμαθε αυτό, ζήτησε να αποκατασταθεί η Αγία Διαθήκη. Τα δίκτυα της Εσπίας, αν και αποδυναμώθηκαν με την πάροδο του χρόνου, έχουν ξαναχτιστεί. Ήταν δύσκολο να ξαναδημιουργηθεί το Χέρι του Αγίου Μιχαήλ. Από τα δώδεκα Χέρια που κλήθηκαν στη Ρώμη το 1958, τα επτά αποκαταστάθηκαν σε λειτουργία το 1963. Σε έναν από αυτούς δόθηκε εντολή να ξαναχτίσει τη βάση για την επανεκπαίδευση των πρακτόρων πεδίου. Το έργο του πήρε σχεδόν δεκαπέντε λεπτά, αλλά κατάφερε να σχηματίσει μια ομάδα τριάντα πρακτόρων. Κάποια επιλέχθηκαν από την αρχή, ενώ άλλα θα μπορούσαν να βρεθούν σε άλλες μυστικές υπηρεσίες.
  
  -Όπως εσύ: διπλός πράκτορας.
  
  "Στην πραγματικότητα, η περίπτωσή μου ονομάζεται δυνητικός πράκτορας. Αυτός είναι κάποιος που συνήθως εργάζεται σε δύο συμμαχικούς οργανισμούς, αλλά ο διευθυντής δεν γνωρίζει ότι ο θυγατρικός οργανισμός κάνει αλλαγές ή αλλάζει τις κατευθυντήριες γραμμές στο έργο του σε κάθε αποστολή. Συμφωνώ να χρησιμοποιήσω τις γνώσεις μου για να σώσω ζωές, όχι για να καταστρέψω άλλους. Σχεδόν κάθε αποστολή που μου έχει ανατεθεί περιλαμβάνει αποκατάσταση: διάσωση αφοσιωμένων ιερέων σε δύσκολα μέρη.
  
  -Σχεδόν όλοι.
  
  Ο Φάουλερ έσκυψε το πρόσωπό του.
  
  - Είχαμε μια δύσκολη αποστολή, στην οποία όλα πήγαν στραβά. Αυτός που πρέπει να πάψει να είναι χέρι. Δεν πήρα αυτό που ήθελα, αλλά είμαι εδώ. Πιστεύω ότι θα είμαι ψυχολόγος για το υπόλοιπο της ζωής μου και κοίτα πώς ένας από τους ασθενείς μου με έφερε κοντά σου.
  
  Ο Δάντης είναι ένα από τα χέρια, έτσι δεν είναι, πατέρα;
  
  "Στις αρχές του 241, μετά την αποχώρησή μου, υπήρξε κρίση. Τώρα είναι λίγοι πάλι, οπότε φεύγω. Όλοι τους είναι απασχολημένοι μακριά, σε αποστολές από τις οποίες δεν είναι εύκολο να τους αποσπάσεις. Ο Νίκος που ήταν διαθέσιμος ήταν εγώ και είναι άτομο με πολύ λίγες γνώσεις. Στην πραγματικότητα, θα πάω στη δουλειά, αν οι υποψίες μου είναι σωστές.
  
   - Λοιπόν, η Σιρίν είναι _ Κεφάλι ;
  
  Fowler miro al frente, αδύνατον. Μετά από ένα λεπτό, η Πάολα αποφάσισε ότι δεν θα της απαντήσω, καθώς θα ήθελα να κάνω μια ακόμη ερώτηση.
  
  -Πάτερ, εξήγησε σε παρακαλώ γιατί η Ιερά Συμμαχία θα ήθελε να κάνει ένα μοντάζ σαν αυτό.
  
  "Ο κόσμος αλλάζει, Dottora. Οι δημοκρατικές ιδέες αντηχούν σε πολλές καρδιές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των ένθερμων μελών της Curia. Η Αγία Διαθήκη χρειάζεται έναν Πάπα που θα τη στηρίξει σταθερά, διαφορετικά θα εξαφανιστεί. Αλλά η Αγία Διαθήκη είναι μια προκαταρκτική ιδέα. Αυτό που εννοούν οι τρεις καρδινάλιοι είναι ότι ήταν πιστοί φιλελεύθεροι - ό,τι μπορεί να είναι ένας καρδινάλιος, τελικά. Οποιοσδήποτε από αυτούς θα μπορούσε να καταστρέψει τη Μυστική Υπηρεσία ξανά, ίσως για πάντα.
  
  Με την εξάλειψή τους, η απειλή εξαφανίζεται.
  
  "Και στην πορεία, η ανάγκη για ασφάλεια αυξάνεται. Αν οι Καρδινάλιοι εξαφανίζονταν χωρίς εμένα, θα προέκυπταν πολλά ερωτήματα. Επίσης δεν μπορώ να το δω ως σύμπτωση: ο παπισμός είναι από τη φύση του παρανοϊκός. Αλλά αν έχεις δίκιο...
  
  - Μια μεταμφίεση για φόνο. Θεέ μου, αηδιάζω. Χαίρομαι που έφυγα από την Εκκλησία.
  
  Ο Φάουλερ πήγε κοντά της και κάθισε οκλαδόν δίπλα στην καρέκλα, ο Τομ άρπαξε και τα δύο της χέρια.
  
  "Ντοτόρα, μην κάνεις λάθος. Σε αντίθεση με αυτήν την Εκκλησία, φτιαγμένη από αίμα και λάσπη, που βλέπεις μπροστά σου, υπάρχει μια άλλη Εκκλησία, άπειρη και αόρατη, της οποίας τα λάβαρα υψώνονται ψηλά στον ουρανό. Αυτή η Εκκλησία ζει στις ψυχές εκατομμυρίων πιστών που αγαπούν τον Χριστό και το μήνυμά Του. Σήκω από τις στάχτες, γέμισε τον κόσμο και οι πύλες της κόλασης δεν θα την υπερισχύσουν.
  
  Η Πάολα τον κοιτάζει στο μέτωπο.
  
  "Αλήθεια έτσι νομίζεις, πατέρα;
  
  "Το πιστεύω, Πάολα.
  
  Σηκώθηκαν και οι δύο. Τη φίλησε απαλά και δυνατά και εκείνη τον δέχτηκε όπως ήταν, με όλα τα σημάδια του. Τα βάσανά της αραιώθηκαν με θλίψη και μέσα σε λίγες ώρες γνώρισαν την ευτυχία μαζί.
  
  
  
  Οικογενειακό διαμέρισμα Dicanti
  
  Via Della Croce, 12
  
  Sabado, 9 Απριλίου 2005, 08:41 π.μ.
  
  
  
  Αυτή τη φορά ο Φάουλερ ξύπνησε από τη μυρωδιά του καφέ που έφτιαχνε.
  
  "Εδώ είναι, πατέρα.
  
  Την κοίταξα και ήθελα πολύ να σου μιλήσει ξανά. Της έριξα μια σκληρή ματιά και με κατάλαβε. Η ελπίδα έδωσε τη θέση της στο φως της μητέρας, που ήδη γέμιζε το δωμάτιο. Δεν είπε τίποτα γιατί δεν περίμενε τίποτα και δεν είχε τίποτα να προσφέρει παρά μόνο πόνο. Ωστόσο, ένιωθαν παρηγοριά στη γνώση ότι και οι δύο είχαν μάθει από την εμπειρία, βρήκαν δύναμη ο ένας στις αδυναμίες του άλλου. Θα είμαι αναθεματισμένος αν πιστεύω ότι η αποφασιστικότητα του Φάουλερ στο κάλεσμά του έχει κλονίσει αυτή την πεποίθηση. Seria fácil, pero seria erroneo. Αντίθετα, θα του ήμουν ευγνώμων που φίμωσε τους δαίμονές του, τουλάχιστον προς το παρόν.
  
  Χάρηκε που κατάλαβε. Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και χαμογέλασε. Και δεν ήταν ένα λυπημένο χαμόγελο, γιατί εκείνο το βράδυ έσπασε το φράγμα της απόγνωσης. Αυτή η φρέσκια μητέρα δεν έφερε αυτοπεποίθηση, αλλά τουλάχιστον διέλυσε τη σύγχυση. Budík fá σκέφτηκε ότι τον έσπρωξε μακριά για να μην πονάει πια. Seria fácil, pero seria erroneo. Αντίθετα, τον καταλαβαίνει και ξέρει ότι αυτός ο άντρας οφείλει την υπόσχεσή του και τη δική του σταυροφορία.
  
  "Ντότορα, έχω κάτι να σου πω, και δεν είναι εύκολο να υποθέσω.
  
  "Θα πεις, πατέρα", είπε.
  
  "Αν ποτέ εγκαταλείψεις την καριέρα σου ως ιατροδικαστής, μην διευθύνεις καφετέρια", είπε η Άλ, κάνοντας μορφασμούς προς την κατεύθυνση του καφέ της.
  
  Γέλασαν και οι δύο και για μια στιγμή όλα ήταν τέλεια.
  
  
  Μετά από μισή ώρα, αφού κάνετε ντους και φρεσκάρετε, συζητήστε όλες τις λεπτομέρειες της υπόθεσης. Ένας ιερέας στέκεται στο παράθυρο της κρεβατοκάμαρας της Πάολα. Ιατροδικαστική γυναίκα που κάθεται σε ένα γραφείο.
  
  - Ο πατέρας ξέρει; Υπό το φως της θεωρίας ότι ο Καρόσκι μπορεί να είναι δολοφόνος υπό την ηγεσία της Ιεράς Συμμαχίας, αυτό γίνεται μη ρεαλιστικό.
  
  - Είναι δυνατό. Ωστόσο, υπό το πρίσμα του ο τραυματισμός του είναι ακόμα πολύ πραγματικός. Κι αν έχουμε μυαλό, τότε οι μόνοι που θα μπορούν να το σταματήσουν θα είμαστε εσύ κι εγώ.
  
  Μόνο με αυτά τα λόγια η Μανάνα έχασε τη λάμψη της. Η Paola Cintió καταπονεί την ψυχή της σαν κορδόνι. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, συνειδητοποίησα ότι ήταν δική του ευθύνη να πιάσει το τέρας. Για τον Ποντιέρο, για τη Φάουλερ και για τον εαυτό της. Και όταν τον κράτησα στην αγκαλιά μου, θα ήθελα να τον ρωτήσω αν τον κρατάει κανείς από το λουρί. Αν ήταν έτσι, δεν θα σκεφτόταν να συγκρατηθεί.
  
  "Η επαγρύπνηση είναι αυξημένη, το καταλαβαίνω. Τι γίνεται όμως με την ελβετική φρουρά;
  
  "Όμορφη φόρμα, αλλά πολύ λίγη πραγματική χρήση. Μάλλον δεν ξέρετε καν ότι τρεις καρδινάλιοι έχουν ήδη πεθάνει. Δεν τους υπολογίζω: Είναι απλοί χωροφύλακες.
  
  Η Πάολα έξυσε το πίσω μέρος του κεφαλιού της ανησυχώντας.
  
  - Τι να κάνουμε τώρα, πατέρα;
  
  -Δεν γνωρίζω. Δεν έχουμε την παραμικρή υπόδειξη ότι ο ντόντε μπορεί να επιτεθεί στον Καρόσκι, και από χθες η δολοφονία κατηγορείται στο más fácil.
  
  - Τι εχεις στο μυαλο σου?
  
  "Οι καρδινάλιοι ξεκίνησαν με μια μάζα από novendiales. Αυτό είναι ένα μυθιστόρημα για την ψυχή του αείμνηστου Πάπα.
  
  - Μη μου πεις...
  
  -Ακριβώς. Λειτουργίες θα πραγματοποιηθούν σε όλη τη Ρώμη. San Juan de Letrán, Santa Maríla Mayor, San Pedro, San Pablo Abroad... Οι καρδινάλιοι τελούν Λειτουργία ανά δύο στις πενήντα πιο σημαντικές εκκλησίες της Ρώμης. Είναι παράδοση και δεν νομίζω ότι θα την αντάλλαζαν με τίποτα στον κόσμο. Εάν η Αγία Διαθήκη έχει δεσμευτεί σε αυτήν, να είστε "μερικές φορές" ιδανικό να μην σκοτώσετε. Η περίπτωση του Aúne έφτασε στο σημείο που θα είχαν επαναστατήσει και οι καρδινάλιοι εάν η Sirin προσπαθούσε να τους εμποδίσει να προσευχηθούν την ημέρα του Novenary. Όχι, δεν θα γίνει Λειτουργία ό,τι κι αν γίνει. Θα είμαι καταραμένος αν έστω και ένας άλλος καρδινάλιος μπορεί να είναι ήδη νεκρός και εμείς, οι οικοδεσπότες, να μην το ξέρουμε.
  
  "Διάολε, χρειάζομαι ένα τσιγάρο.
  
  Η Πάολα ένιωσε το πακέτο του Ποντιέρο στο τραπέζι, τσόχα για το κοστούμι. Έβαλα το χέρι στην εσωτερική τσέπη του σακακιού μου και βρήκα ένα μικρό, σκληρό κουτί από χαρτόνι.
  
   Τι είναι?
  
  Ήταν ένα χαρακτικό που απεικόνιζε τη Madonna del Carmen. Αυτή που της είχε κάνει αποχαιρετιστήριο δώρο ο αδερφός του Φραντσέσκο Τόμα στη Σάντα Μαρ στην Τρανσποντίνα. Ψεύτικος καρμελίτης, ο δολοφόνος του Καρόσκι. Φορούσε το ίδιο μαύρο κοστούμι που ήταν σε εκείνη τη μάνα ντε Μάρντι• και είχε τη σφραγίδα του aún séguíalleí πάνω του.
  
  - Θα μπορούσα να το είχα ξεχάσει; Αυτό δοκιμή .
  
  Fowler se acerco, intrigado.
  
   -Ένα χαρακτικό που απεικονίζει τη Madonna del Carmen. Λέει κάτι για το Ντιτρόιτ.
  
  Ο ιερέας εκφωνεί το νόμο δυνατά στα αγγλικά
  
  
   "Αν ο ίδιος σου ο αδερφός σου, ή ο γιος ή η κόρη σου, ή η σύζυγος που αγαπάς, ή ο πιο στενός σου φίλος σε δελεάσει κρυφά, μην υποκύψεις σε αυτόν και μην τον ακούσεις. Μην του δείξετε οίκτο. Μην τον γλυτώσετε ούτε να τον θωρακίσετε. Πρέπει οπωσδήποτε να τον θανατώσετε. Τότε όλος ο Ισραήλ θα ακούσει και θα φοβηθεί, και κανείς ανάμεσά σας δεν θα ξανακάνει τέτοιο κακό".
  
  
   Η Πάολα μετέφρασε το The Life of Rage and Fury.
  
  "Αν ο αδερφός σου, ο γιος του πατέρα σου ή ο γιος της μητέρας σου, ο γιος σου ή η κόρη σου, η σύζυγος που μένει στην κοιλιά σου, ή ένας φίλος που είναι ο δεύτερος εαυτός σου, προσπαθήσει να σε αποπλανήσει κρυφά, μην τον συγχωρήσεις ούτε να του κρυφτείς". ... αλλά θα τον σκοτώσω και όλο τον Ισραήλ όταν το μάθω, θα φοβηθώ και θα σταματήσω να κάνω αυτό το κακό ανάμεσά σας".
  
  - Νομίζω ότι είναι από το Δευτερονόμιο. Capitulo 13, versiculos 7 al 12.
  
  - Ανάθεμα! ο ιατροδικαστής έφτυσε-. Ήταν πάντα στην τσέπη μου! Ανάθεμα, η Debía συνειδητοποίησε ότι ήταν στα αγγλικά.
  
  - Όχι βασανιστήρια, κουβέντα. Ένας μοναχός του έδωσε μια σφραγίδα. Δεδομένης της δυσπιστίας του, δεν είναι περίεργο που δεν έδωσε την παραμικρή σημασία σε αυτό.
  
  "Ίσως, αλλά αφού μάθαμε ποιος ήταν αυτός ο μοναχός. Πρέπει να θυμάμαι ότι μου έδωσες κάτι. Ανησυχούσα, προσπαθώντας να θυμηθώ πόσο λίγα έβλεπα το πρόσωπό του μέσα σε εκείνο το σκοτάδι. Αν πριν...
  
  Είχα σκοπό να σας κηρύξω τον λόγο, θυμάστε;
  
  Η Πάολα σταμάτησε. Ο ιερέας γύρισε με τη σφραγίδα στο χέρι.
  
  "Άκου, ρε, αυτό είναι μια κοινή μάρκα. Από την πλευρά του atrás él attachó αυτοκόλλητο χαρτί για εκτύπωση...
  
  Σάντα Μαρία ντελ Κάρμεν.
  
  -... με μεγάλη δεξιοτεχνία να μπορώ να τοποθετήσω το κείμενο. Το Δευτερονόμιο είναι...
  
  Αυτός
  
  -...η πηγή του ασυνήθιστου στη χαρακτική, ξέρετε; Νομίζω...
  
  Δείξτε του το δρόμο σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς.
  
  "...αν σουτάρω λίγο στη γωνία, μπορώ να το σκίσω..."
  
  Η Πάολα άρπαξε το μπράτσο του και η φωνή της ανέβηκε σε ένα δυνατό ουρλιαχτό.
  
  - ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΓΓΙΖΕΙΣ!
  
  Fowler parpadeo, sobresaltado. Δεν κάνω ούτε ένα βήμα. Ο ποινικολόγος αφαίρεσε τη σφραγίδα από το χέρι της.
  
  "Συγγνώμη που σε φώναξα, πατέρα", του είπε η Δικάντι προσπαθώντας να ηρεμήσει. Μόλις θυμήθηκα ότι ο Καρόσκι μου είπε ότι η φώκια θα μου δείξει το δρόμο σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς. Και νομίζω ότι έχει ένα μήνυμα που έχει σκοπό να μας κοροϊδέψει.
  
  - Κουίζ. Ή θα μπορούσε να είναι ένας έξυπνος ελιγμός για να μας μπερδέψει.
  
  Το μόνο σίγουρο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι απέχουμε πολύ από το να μετρήσουμε όλα τα κομμάτια του παζλ. Ελπίζω να βρούμε κάτι εδώ.
  
  Γύρισε το γραμματόσημο, το κοίταξε μέσα από το τζάμι, είδε το κάρο.
  
  Τίποτα.
  
  -Ένα απόσπασμα από τη Βίβλο μπορεί να είναι ένα μήνυμα. Τι εννοεί όμως;
  
  "Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι υπάρχει κάτι ιδιαίτερο σε αυτό. Κάτι που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι. Και νομίζω ότι έχω ένα ειδικό εργαλείο εδώ για τέτοιες περιπτώσεις.
  
  Εγκληματολογικό Trestó σε μια κοντινή ντουλάπα. Τελικά από το κάτω μέρος έβγαλε ένα κουτί σκεπασμένο με σκόνη. Τοποθετήστε το προσεκτικά στο τραπέζι.
  
  "Δεν το έχω χρησιμοποιήσει από τότε που ήμουν στο γυμνάσιο. Ήταν δώρο από τον πατέρα μου.
  
  Ανοίξτε το κουτί αργά, με ευλάβεια. Για να χαράξετε για πάντα στη μνήμη σας μια προειδοποίηση για αυτή τη συσκευή, πόσο ακριβή είναι και πόσο πρέπει να τη φροντίζετε. Το βγάζω και το βάζω στο τραπέζι. Ήταν ένα συνηθισμένο μικροσκόπιο. Η Πάολα δούλευε στο πανεπιστήμιο με εξοπλισμό χίλιες φορές πιο ακριβό, αλλά δεν αντιμετώπιζε κανένα από αυτά με τον σεβασμό που έτρεφε για το ste. Χάρηκε που κράτησε αυτό το συναίσθημα: ήταν ένα υπέροχο ραντεβού με τον πατέρα της, που ήταν σπάνιο για εκείνη, που έζησε με τον πατέρα της, μετανιωμένος για τη μέρα που έπεσε. Εχασα. Αναρωτήθηκε για λίγο αν θα έπρεπε να αγαπά τις όμορφες αναμνήσεις αντί να προσκολλάται στη σκέψη ότι της είχαν αρπάξει πολύ νωρίς.
  
  "Δώσε μου την εκτύπωση, πατέρα", είπε και κάθισε μπροστά στο μικροσκόπιο.
  
  Το αυτοκόλλητο χαρτί και το πλαστικό προστατεύουν τη συσκευή από τη σκόνη. Τοποθετήστε την εκτύπωση κάτω από το φακό και εστιάστε. Με το αριστερό του χέρι, γλιστράει πάνω από το χρωματιστό καλάθι, μελετώντας αργά την εικόνα της Παναγίας. Δεν μπορώ να βρω τίποτα. Γύρισε το γραμματόσημο για να εξεταστεί η πίσω όψη.
  
  "Περίμενε λίγο... κάτι υπάρχει εδώ.
  
  Η Πάολα έδωσε το σκόπευτρο στον ιερέα. Τα γράμματα της σφραγίδας, μεγεθυσμένα δεκαπέντε φορές, ήταν μεγάλες μαύρες ρίγες. Ένα από αυτά, όμως, είχε ένα μικρό υπόλευκο τετράγωνο.
  
  - Μοιάζει με διάτρηση.
  
  Ο επιθεωρητής επέστρεψε στο απόθεμα του μικροσκοπίου.
  
  "Ορκιστείτε ότι έγινε με καρφίτσα". Αυτό βέβαια έγινε επίτηδες. Είναι πάρα πολύ τέλεια.
  
  -¿ Με ποιο γράμμα εμφανίζεται το πρώτο σημάδι;
  
  -Στο γράμμα F από το If.
  
  "Dottora, ελέγξτε αν υπάρχει μια τρύπα στα άλλα γράμματα.
  
  Η Paola Barrió είναι η πρώτη λέξη στο κείμενο.
  
  "Υπάρχει άλλος εδώ.
  
  - Συνεχίστε, συνεχίστε.
  
  Οκτώ λεπτά αργότερα, ο ιατροδικαστής κατάφερε να βρει συνολικά έντεκα διάτρητα γράμματα.
  
  
   "ΕΑΝ ο δικός σου αδερφός, ή ο γιος σου ή η κόρη σου, ή η γυναίκα που αγαπάς, ή ο στενότερος φίλος σου σε δελεάζει κρυφά, μην τον υποκύψεις και μην τον ακούς. Δεν τον λυπάται. Μην τον γλυτώσετε ούτε να τον θωρακίσετε. Σίγουρα δεν πρέπει να με σκοτώσεις. Τότε Α Ι Ο Ισραήλ θα ακούσει και θα φοβηθεί, και κανένας από εσάς δεν θα κάνει ξανά τέτοιο κακό".
  
  
   Όταν βεβαιώθηκα ότι κανένα από τα διάτρητα ιερογλυφικά μου δεν ήταν το ένα ή το άλλο, ο εγκληματολόγος έγραψε κατόπιν παραγγελίας αυτά που υπήρχαν πάνω του. Αφού διάβασαν τι έγραψε, ανατρίχιασαν και οι δύο, και η Πάολα το έγραψε.
  
  Αν ο αδερφός σου προσπαθήσει να σε αποπλανήσει κρυφά,
  
  Καταγράψτε ψυχιατρικές αναφορές.
  
  Μην τον συγχωρείς και μην του κρύβεσαι.
  
  Επιστολές σε συγγενείς θυμάτων της σεξουαλικής κακοποίησης Καρόσκι.
  
  Αλλά θα τον σκοτώσω.
  
  Γράψτε το όνομα που ήταν πάνω τους.
  
  Φράνσις Σο.
  
  
  
  (REUTERS TTY, 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2005 08:12 GMT)
  
  
  Η ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΕΧΕΙ ΝΟΒΕΝΔΙΑΚΗ ΜΑΖΙΚΗ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
  
  
  ROMA, (Associated Press). Ο Καρδινάλιος Φράνσις Σο θα ιερουργήσει σήμερα στις δώδεκα το απόγευμα στη Λειτουργία Novendiales στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Ο Δεξιός Σεβασμιώτατος Αμερικανός απολαμβάνει σήμερα την τιμή να προεδρεύει μιας τελετής στο Saint Segundo día Novenario για την ψυχή του Ιωάννη Παύλου Β'.
  
  Η συμμετοχή του Shaw στην τελετή δεν έγινε δεκτή από ορισμένες ομάδες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Συγκεκριμένα, ο σύνδεσμος SNAP (Surviving Network of Abuse by Priests) έστειλε δύο από τα μέλη του στη Ρώμη για να διαμαρτυρηθούν επίσημα ενάντια στον Shaw που του επετράπη να υπηρετήσει στην κύρια εκκλησία του Χριστιανικού κόσμου. "Είμαστε δύο άτομα, αλλά θα καταθέσουμε μια επίσημη, ισχυρή και οργανωμένη διαμαρτυρία μπροστά στα καμάρα", δήλωσε η Μπάρμπαρα Πέιν, πρόεδρος του SNAP.
  
  Αυτή η οργάνωση είναι η κύρια ένωση για την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης από καθολικούς ιερείς και έχει περισσότερα από 4.500 μέλη. Η κύρια δραστηριότητά του είναι η διδασκαλία και η υποστήριξη παιδιών, καθώς και η διεξαγωγή ομαδικής θεραπείας με στόχο την αντιμετώπιση των γεγονότων. Πολλά από τα μέλη του στρέφονται για πρώτη φορά στο SNAP στην ενήλικη ζωή μετά από μια αμήχανη σιωπή.
  
  Ο καρδινάλιος Shaw, επί του παρόντος έπαρχος της Εκκλησίας για τον Κλήρο, ενεπλάκη στην έρευνα για σεξουαλική κακοποίηση από ιερείς που έλαβε χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ο Shaw, καρδινάλιος της Αρχιεπισκοπής της Βοστώνης, ήταν η πιο σημαντική προσωπικότητα της Καθολικής Εκκλησίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και, σε πολλές περιπτώσεις, ο ισχυρότερος υποψήφιος για να διαδεχθεί την Carol. Wojtyla.
  
  Η καριέρα του δοκιμάστηκε αφού αποκαλύφθηκε ότι είχε κρατήσει περισσότερες από 300 υποθέσεις σεξουαλικής επίθεσης από το κοινό στη δικαιοδοσία του κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας.#243;n. Συχνά μεταφέρετε ιερείς που κατηγορούνται για κρατικά εγκλήματα από τη μια ενορία στην άλλη, ελπίζοντας ότι αυτό μπορεί να αποφευχθεί.íin escándalo. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις περιορίστηκε στο να συμβουλεύει τον κατηγορούμενο να "αλλάξει το σκηνικό". Μόνο όταν τα περιστατικά είναι πολύ σοβαρά, βάλτε τους ιερείς στα χέρια ενός εξειδικευμένου κέντρου algún για τη θεραπεία τους.
  
  Όταν άρχισαν να έρχονται τα πρώτα σοβαρά παράπονα, ο Shaw έκανε οικονομικές συμφωνίες με τις τελευταίες οικογένειες για να τις φιμώσει. Στο τέλος, οι αποκαλύψεις του Ndalosa έγιναν γνωστές σε όλο τον κόσμο και ο Shaw αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τις "ανώτατες αρχές του Βατικανού". Μετακομίζει στη Ρώμη, όπου διορίζεται έπαρχος της Εκκλησίας για τον Κλήρο, θέση με κάποια σημασία, αλλά κατά τα φαινόμενα, αυτή είναι ο κολοσσός της καριέρας του.
  
  Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι που συνεχίζουν να θεωρούν τον Shaw ως άγιο που υπερασπίστηκε την Εκκλησία με όλη του τη δύναμη. "Διώχθηκε και συκοφαντήθηκε επειδή υπερασπίστηκε την Πίστη", λέει ο πατέρας Μίλερ, ο προσωπικός του γραμματέας. Αλλά στα συνεχώς μεταβαλλόμενα μέσα ενημέρωσης για το ποιος πρέπει να είναι ο Πάπας, ο Shaw έχει λίγες πιθανότητες. Η Ρωμαϊκή Κουρία είναι συνήθως μια προσεκτική ομάδα, όχι επιρρεπής στην υπερβολή. Ενώ ο Shaw έχει πολλή υποστήριξη, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι θα συγκεντρώσει πολλές ψήφους εκτός και αν γίνει ένα θαύμα.
  
  2005-08-04-10:12 (AP)
  
  
  
  Σκευοφυλάκιο του Βατικανού
  
  Κυριακή 10 Απριλίου 2005 στις 11:08 π.μ.
  
  
  
  Οι ιερείς που θα ιερουργήσουν με τον Καρδινάλιο Σο ντύνονται με βοηθητικό σκευοφυλάκιο κοντά στην είσοδο του Αγίου Πέτρου, όπου μαζί με ακολούθους περιμένουν τον ιερουργό πέντε λεπτά πριν την έναρξη της τελετής.
  
  Μέχρι αυτό το σημείο το μουσείο ήταν άδειο εκτός από τις δύο καλόγριες που βοήθησαν τη Shaw και έναν άλλο συν-υπηρέτη, τον καρδινάλιο Paulich, και έναν Ελβετό φρουρό που τις φύλαγε στην ίδια την πόρτα του σκευοφυλάκου.
  
  Ο Καρόσκι χάιδεψε το μαχαίρι του κρυμμένο ανάμεσα στα ρούχα του. Σκεφτείτε προσεκτικά τις πιθανότητές σας.
  
  Τελικά, επρόκειτο να κερδίσει το βραβείο του.
  
  Ήταν σχεδόν ώρα.
  
  
  
  Πλατεία Αγίου Πέτρου
  
  Κυριακή 10 Απριλίου 2005 στις 11:16 π.μ.
  
  
  
  "Δεν μπορείς να περάσεις από την Πύλη της Αγίας Άννας, πατέρα. Είναι επίσης υπό αυστηρή παρακολούθηση και δεν αφήνει κανέναν να μπει. Αυτό ισχύει για όσους έχουν άδεια από το Βατικανό.
  
  Και οι δύο ταξιδιώτες ερεύνησαν τις προσεγγίσεις προς το Βατικανό από κάποια απόσταση. Χωριστά, για να είμαστε πιο διακριτικοί. Ήταν λιγότερο από πενήντα λεπτά πριν ξεκινήσει η Λειτουργία Novendiales στο San Pedro.
  
  Σε μόλις τριάντα λεπτά, η αποκάλυψη του ονόματος του Φράνσις Σο στο χαρακτικό "Madonna del Carmen" αντικαταστάθηκε από μια τρελή διαφήμιση στο Διαδίκτυο. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία υπέδειξαν τον τόπο και την ώρα που έπρεπε να είναι η Εκπομπή, μπροστά σε όλους όσους ήθελαν να τη διαβάσουν.
  
  Και ήταν όλοι στην πλατεία του Αγίου Πέτρου.
  
  - Θα χρειαστεί να μπούμε από την εξώπορτα για τη Βασιλική.
  
  -Οχι. Η ασφάλεια έχει ενισχυθεί σε όλα τα σημεία, εκτός από αυτό που είναι ανοιχτό για επισκέπτες, γιατί γι' αυτό μας περιμένουν. Και παρόλο που καταφέραμε να μπούμε, δεν μπορέσαμε να μας αναγκάσουμε να έρθουμε στο βωμό. Ο Σο και αυτός που υπηρετεί μαζί Του αναχωρούν από το σκευοφυλάκιο του Αγίου Πέτρου. Από όλα ο δρόμος είναι ευθεία προς τη βασιλική. Μην χρησιμοποιείτε το βωμό του Πέτρου, που προορίζεται για τον Πάπα. Χρησιμοποιήστε έναν από τους δευτερεύοντες βωμούς και θα υπάρχουν περίπου οκτακόσια άτομα στην τελετή.
  
  - Θα τολμήσει η Καροσκιά να μιλήσει μπροστά σε τόσο κόσμο;
  
  "Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν ξέρουμε ποιος παίζει τι ρόλο σε αυτό το δράμα. Εάν η Ιερά Συμμαχία θέλει να δει τον Σο νεκρό, δεν θα μας αφήσουν να τον εμποδίσουμε να κάνει λειτουργία. Αν θέλουν να κυνηγήσουν τον Καρόσκι, τότε ας μην προειδοποιήσουμε και τον καρδινάλιο, γιατί είναι μεγάλο δόλωμα. Είμαι πεπεισμένος ότι ό,τι και να συμβεί, αυτή είναι η τελευταία πράξη της κωμωδίας.
  
  "Λοιπόν, σε αυτή τη φάση, δεν θα υπάρχει κανένας ρόλος για εμάς στο él. Είναι ήδη έντεκα με ένα τέταρτο.
  
  -Οχι. Θα μπούμε στο Βατικανό, θα περικυκλώσουμε τους πράκτορες της Sirin και θα φτάσουμε στο σκευοφυλάκιο. Η παράσταση πρέπει να αποτραπεί από το να τελέσει Λειτουργία.
  
  - Σόμο, πατέρα;
  
  "Θα χρησιμοποιήσουμε το μονοπάτι που μπορεί να φανταστεί η Sirin Jam.
  
  
  Τέσσερα λεπτά μετά, χτύπησε το κουδούνι ενός λιτού πενταόροφου κτιρίου. Paola le dio la razón a Fowler. Η Σιρίν δεν φανταζόταν ποτέ ότι η Φάουλερ θα χτυπούσε την πόρτα του Παλατιού του Ιερού Γραφείου με τη θέλησή της, ακόμη και στο μύλο.
  
  Μία από τις εισόδους του Βατικανού βρίσκεται ανάμεσα στο παλάτι του Μπερνίνι και την κιονοστοιχία. Αποτελείται από μαύρο φράχτη και πύλη. Συνήθως φυλάσσεται από δύο Ελβετούς Φρουρούς. Εκείνη την Κυριακή ήταν πέντε και μας ήρθε ένας αστυνομικός με πολιτικά ρούχα. Ο Écentimo κρατούσε ένα φάκελο στο χέρι του και μέσα (αν και ούτε ο Φάουλερ ούτε η Πάολα το γνώριζαν) υπήρχαν οι φωτογραφίες του. Αυτό το άτομο, μέλος του σώματος επαγρύπνησης, είδε ένα ζευγάρι που φαινόταν να ταιριάζει με την περιγραφή να περπατά στο απέναντι πεζοδρόμιο. Τους είδε μόνο για μια στιγμή όταν εξαφανίστηκαν από το οπτικό του πεδίο και δεν ήταν σίγουρος ότι ήταν αυτοί. Δεν είχε δικαίωμα να φύγει από τη θέση του αφού δεν προσπάθησε να τους ακολουθήσει για να το ελέγξει. í Οι διαταγές ήταν να αναφέρουν εάν αυτοί οι άνδρες προσπάθησαν να εισέλθουν στο Βατικανό και να τους κρατήσουν για κάποιο χρονικό διάστημα, με τη βία αν χρειαζόταν. Αλλά φαινόταν προφανές ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν σημαντικοί. Πατήστε το κουμπί κλήσης bot στο walkie-talkie και αναφέρετε αυτό που είδατε.
  
  Σχεδόν στη γωνία της Porta Cavalleggeri, λιγότερο από είκοσι μέτρα από την είσοδο όπου ο αστυνομικός λάμβανε τις οδηγίες του για τον ασύρματο, βρισκόταν η πύλη του παλατιού. Κλειστή πόρτα, αλλά με κουδούνι. Ο Φάουλερ άφησε το δάχτυλό του να προεξέχει παντού μέχρι που άκουσε τον ήχο των μπουλονιών που τραβούσαν πίσω από την άλλη πλευρά. Το πρόσωπο ενός ώριμου ιερέα κρυφοκοιτάζει από τη ρωγμή.
  
  - Τι ήθελαν; είπε με θυμωμένο ύφος.
  
  "Ήρθαμε να επισκεφτούμε τον Επίσκοπο Χαν.
  
  - Για λογαριασμό ποιου;
  
  "Από τον πατέρα Φάουλερ".
  
  - Δεν μου φαίνεται.
  
  - Είμαι ένας παλιός φίλος.
  
  -Ο επίσκοπος Khanog αναπαύεται. Σήμερα είναι Κυριακή και το Palazzo είναι κλειστό. Καλημέρα", είπε, κάνοντας κουρασμένες χειρονομίες με το χέρι του, σαν να έδιωχνε μύγες.
  
  "Πες μου, σε παρακαλώ, σε ποιο νοσοκομείο ή σε ποιο νεκροταφείο είναι ο επίσκοπος, πατέρα.
  
  Ο ιερέας τον κοίταξε έκπληκτος.
  
  - Λέει ο Σόμο;
  
  "Ο Επίσκοπος Χαν μου είπε ότι δεν θα ησυχάσω μέχρι να με κάνει να πληρώσω για τις πολλές μου αμαρτίες, καθώς πρέπει να είναι άρρωστος ή νεκρός. Δεν έχω άλλη εξήγηση.
  
  Το βλέμμα του ιερέα άλλαξε ελαφρώς από εχθρική απόφραξη σε ήπια ενόχληση.
  
  "Φαίνεται ότι γνωρίζετε τον Επίσκοπο Καν. Περίμενε εδώ έξω", είπε, κλείνοντας ξανά την πόρτα στα πρόσωπά τους.
  
  -¿Cómo sabía que ese Hanër estaría aquí; ρωτήστε την Πάολα.
  
  "Ο Επίσκοπος Καν δεν ξεκουράστηκε ούτε μια Κυριακή στη ζωή του, ρε. Θα ήταν ατυχές ατύχημα αν το έκανα σήμερα.
  
  -Ο φίλος σου?
  
  Fowler carraspeó.
  
  "Λοιπόν, στην πραγματικότητα αυτό είναι το άτομο που με μισεί σε όλο τον κόσμο. Ο Γκόντας Χάνερ είναι ο σημερινός εκπρόσωπος της Curia. Είναι ένας παλιός Ιησουίτης που επιδιώκει να τερματίσει την αναταραχή στο εξωτερικό της Ιεράς Συμμαχίας. Η εκκλησιαστική εκδοχή των εσωτερικών του υποθέσεων. Ήταν ο άνθρωπος που άσκησε την υπόθεση εναντίον μου. Με μισεί που δεν είπα ούτε μια λέξη για τις αποστολές που μου ανατέθηκαν.
  
  - Ποιος είναι ο απολυταρχισμός του;
  
  - Πολύ άσχημα. Μου είπε να αναθεματίσω το όνομά μου στο él, και ότι πριν ή αφού το υπέγραψε με τον Πάπα.
  
  - Τι είναι το ανάθεμα;
  
  - Πανηγυρικό διάταγμα αφορισμού. Ο Χαν ξέρει τι φοβάμαι σε αυτόν τον κόσμο: ότι η Εκκλησία για την οποία αγωνίστηκα δεν θα με αφήσει να πάω στον παράδεισο όταν πεθάνω.
  
  Το CSI τον κοίταξε με ανησυχία.
  
  "Πατέρα, μπορώ να ξέρω τι κάνουμε εδώ;"
  
  Έχω έρθει να ομολογήσω τα πάντα.
  
  
  
  Σκευοφυλάκιο του Βατικανού
  
  Κυριακή 10 Απριλίου 2005 στις 11:31 π.μ.
  
  
  
  Ο Ελβετός Φρουρός κατέρρευσε σαν να τον είχαν χτυπήσει κάτω, χωρίς ήχο, χωρίς τον ήχο που έκανε το άλμπερντ του καθώς αναπηδούσε από το πάτωμα από το μαρμόλ. Το κόψιμο στο λαιμό του έκοψε εντελώς το λαιμό.
  
  Μια από τις καλόγριες βγήκε από το σκευοφυλάκιο στο θόρυβο. Δεν πρόλαβε να ουρλιάξει. Ο Καρόσκι τον χαστούκισε δυνατά στο πρόσωπο. Ο Θρησκευόμενος Κέι έπεσε με τα μούτρα στο πάτωμα, εντελώς άναυδος. Ο δολοφόνος δεν βιάζεται να βάλει το δεξί του πόδι κάτω από το μαύρο μαντίλι της πεπλατυσμένης αδερφής του. Έψαχνα για την πλάτη. Επιλέξτε ένα ακριβές σημείο και βάλτε όλο το βάρος σας στο πέλμα του ποδιού σας. Ο λαιμός στεγνώνει.
  
  Μια άλλη καλόγρια περνάει το κεφάλι της μέσα από την πόρτα του σκευοφυλάκου με σιγουριά. Χρειαζόταν τη βοήθεια του συντρόφου του στην εποχή.
  
  Ο Καρόσκι έριξε ένα μαχαίρι στο δεξί του μάτι. Όταν την τράβηξα έξω και την τοποθέτησα στον σύντομο διάδρομο που οδηγούσε στο σκευοφυλάκιο, έσυρε ήδη το πτώμα.
  
  Κοιτάξτε τρία σώματα. Κοιτάξτε την πόρτα του σκευοφυλάκου. Κοιτάξτε το ρολόι.
  
  Ο Aín έχει πέντε λεπτά για να υπογράψει τις συμμετοχές του.
  
  
  
  Εξωτερική άποψη του Μεγάρου του Ιερού Γραφείου
  
  Κυριακή 10 Απριλίου 2005 στις 11:31 π.μ.
  
  
  
  Η Πάολα πάγωσε με το στόμα ανοιχτό στα λόγια του Φάουλερ, αλλά πριν προλάβει να απαντήσει, η πόρτα άνοιξε δυνατά. Αντί για τον ώριμο ιερέα που τους είχε φλερτάρει πριν, υπήρχε ένας όμορφος επίσκοπος με τακτοποιημένα ξανθά μαλλιά και γένια. Έδειχνε να είναι περίπου πενήντα ετών. Μιλάει στον Φάουλερ με γερμανική προφορά γεμάτη περιφρόνηση και επαναλαμβανόμενα λάθη.
  
  "Ουάου, μόλις μετά από όλα αυτά τα γεγονότα, εμφανίστηκες στην πόρτα μου. Σε ποιον οφείλω αυτή την απρόσμενη τιμή;
  
  "Επίσκοπος Χαν, ήρθα να σου ζητήσω μια χάρη.
  
  "Φοβάμαι ότι δεν είσαι σε θέση να με ρωτήσεις τίποτα, πάτερ Φάουλερ. Πριν από δώδεκα χρόνια σου ζήτησα κάτι και εσύ έμεινες σιωπηλός για δύο ώρες. Ντίας! Η επιτροπή τον θεωρεί αθώο, αλλά εγώ όχι. Τώρα πήγαινε και ηρέμησε.
  
  Ο εκτενής λόγος του επαινεί την Porta Cavallegheri. Η Πάολα σκέφτηκε ότι το δάχτυλό του ήταν τόσο σκληρό και ίσιο που θα μπορούσε να είχε κρεμάσει τον Φάουλερ στο ελ.
  
  Ο ιερέας τον βοήθησε να δέσει μόνος του τη θηλιά.
  
  Η Άουν δεν άκουσε τι θα μπορούσα να προσφέρω σε αντάλλαγμα.
  
  Ο Επίσκοπος σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του.
  
  -Χέιμπλ, Φάουλερ.
  
  "Είναι πιθανό το αργότερο μισή ώρα αργότερα να συμβεί ένας φόνος στο πρόσωπο του Αγίου Πέτρου. έλα να το σταματήσεις. Δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στο Βατικανό. Ο Camilo Sirin μας αρνήθηκε την είσοδο. Ζητώ την άδειά σας να περάσω από το Palazzo μέχρι το πάρκινγκ για να μπω στη La Cittá απαρατήρητη.
  
  -Και τι σε αντάλλαγμα;
  
  - Απαντήστε σε όλες τις ερωτήσεις σας σχετικά με το αβοκάντο. Μανάννα.
  
  Γύρισε στην Πάολα.
  
  - Χρειάζομαι την ταυτότητά σου.
  
  Η Πάολα δεν φορούσε αστυνομικό σήμα. Η Boi se había την πήρε μακριά. Ευτυχώς, είχε μια μαγνητική κάρτα πρόσβασης UACV. Την κράτησε γερά μπροστά στον επίσκοπο, ελπίζοντας ότι αυτό θα ήταν αρκετό για να τους πιστέψει.
  
  Ο Επίσκοπος παίρνει την κάρτα από το χέρι του ιατροδικαστή. Μελέτησα το πρόσωπό του και τη φωτογραφία στην κάρτα, το σήμα UACV, ακόμη και την ταινία ταυτότητας.
  
  - Ω, πόσο αλήθεια είναι αυτό. Πίστεψε με, Φάουλερ, θα προσθέσω πόθο στις πολλές αμαρτίες σου.
  
  Εδώ η Πάολα κοίταξε αλλού για να τον εμποδίσει να δει το χαμόγελο που είχε εμφανιστεί στα χείλη της. Ήταν ανακούφιση που ο Φάουλερ πήρε πολύ σοβαρά την υπόθεση του επισκόπου. Χτύπησε τη γλώσσα του σε μια χειρονομία αηδίας.
  
  "Φάουλερ, όπου κι αν πάει περιβάλλεται από αίμα και θάνατο. Οι πεποιθήσεις μου για σένα είναι πολύ σταθερές. Δεν θέλω να τον αφήσω να μπει.
  
  Ο ιερέας ήταν έτοιμος να απαντήσει στον Χαν, αλλά εκείνος του έκανε νόημα.
  
  "Παρόλα αυτά, πατέρα, ξέρω ότι είσαι άνθρωπος τιμής. Αποδέχομαι τη συμφωνία σας. Σήμερα θα πάω στο Βατικανό, αλλά η μητέρα Άννα πρέπει να έρθει σε μένα και να μου πει την αλήθεια.
  
  Αφού το είπε αυτό, παραμέρισε. Ο Φάουλερ και η Πάολα μπήκαν μέσα. Το φουαγιέ ήταν κομψό, κρεμ και χωρίς στολίδια ή διακοσμητικά. Σιωπή επικρατούσε σε όλο το κτίριο, που αντιστοιχούσε στην Κυριακή. Η Πάολα υποψιαζόταν ότι ο Νίκο, που παρέμενε τα πάντα, ήταν αυτή η φόρμα και η λεπτή σιλουέτα, σαν αλουμινόχαρτο. Αυτό το άτομο βλέπει τη δικαιοσύνη του Θεού στον εαυτό του. Φοβόταν ακόμη και να σκεφτεί τι θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια εμμονική συνείδηση στα τετρακόσια χρόνια πριν από τις σάτρα.
  
   -Le veré mañana, padre Fowler. Γιατί θα έχω τη χαρά να σας δώσω το έγγραφο που σας κρατάω.
  
  Ο ιερέας οδήγησε την Πάολα στον διάδρομο του πρώτου ορόφου του Παλάτσο, χωρίς να κοιτάξει ποτέ πίσω, ίσως φοβούμενος να βεβαιωθεί ότι ήταν στην πόρτα, περιμένοντας την επιστροφή του από την επόμενη μέρα.
  
  "Αυτό είναι ενδιαφέρον, πατέρα. Συνήθως οι άνθρωποι φεύγουν από την εκκλησία για το Ιερό Γραφείο, δεν μπαίνουν μέσα από αυτό", είπε η Πάολα.
  
  Ο Φάουλερ μόρφασε μεταξύ λύπης και θυμού. Νίκα.
  
  "Ελπίζω η σύλληψη του Καρόσκι να μην βοηθήσει να σωθεί η ζωή ενός πιθανού θύματος που καταλήγει να υπογράψει τον αφορισμό μου ως ανταμοιβή.
  
  Πλησίασαν την πόρτα έκτακτης ανάγκης. Το επόμενο παράθυρο έβλεπε στο πάρκινγκ. Ο Φάουλερ πιέζει την κεντρική μπάρα της πόρτας και βγάζει το κεφάλι του έξω απαρατήρητος. Οι Ελβετοί Φρουροί, τριάντα μέτρα μακριά, παρακολουθούν τον δρόμο με τα καρφωμένα μάτια τους. Κλείστε ξανά την πόρτα.
  
  - Οι απομαϊμούδες βιάζονται. Πρέπει να μιλήσουμε με τον Shaw και να του εξηγήσουμε την κατάσταση πριν ο Karoski τελειώσει το L.
  
  - Κάψτε το δρόμο.
  
  - Θα βγούμε από το πάρκινγκ και θα συνεχίσουμε να οδηγούμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στον τοίχο του κτιρίου στην Ινδική λωρίδα. Σύντομα θα είμαστε στην αίθουσα του δικαστηρίου. Θα συνεχίσουμε να κρατιόμαστε από τον τοίχο μέχρι να φτάσουμε στη γωνία. Θα πρέπει να διασχίσουμε το rápedro διαγώνια και να γυρίσουμε το κεφάλι μας προς τα δεξιά, γιατί δεν θα ξέρουμε αν υπάρχει κάποιος που παρακολουθεί στην περιοχή. Θα πάω πρώτος, εντάξει;
  
  Η Πάολα έγνεψε καταφατικά και προχώρησαν, περπατώντας γρήγορα. Κατάφεραν να φτάσουν στο σκευοφυλάκιο του Αγίου Πέτρου χωρίς επεισόδια. Ήταν ένα επιβλητικό κτίριο δίπλα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Όλο το καλοκαίρι ήταν ανοιχτό για τουρίστες και προσκυνητές, καθώς τα απογεύματα του ήταν ένα μουσείο που στέγαζε μερικούς από τους μεγαλύτερους θησαυρούς του Χριστιανικού κόσμου.
  
  Ο παπάς βάζει το χέρι του στην πόρτα.
  
  Ήταν ανοιχτή.
  
  
  
  Σκευοφυλάκιο του Βατικανού
  
  Κυριακή 10 Απριλίου 2005 στις 11:42 π.μ.
  
  
  
   -Mala señal, dottora -susurró Fowler.
  
   Ο επιθεωρητής βάζει το χέρι του στη μέση του και του βγάζει ένα περίστροφο 0,38.
  
  -Ας πάμε μέσα.
  
  "Πίστευα ότι ο Μπόι του πήρε το όπλο.
  
  "Μου πήρε το πολυβόλο, που είναι το όπλο των κανόνων. Αυτό το παιχνίδι είναι για παν ενδεχόμενο.
  
  Και οι δύο πέρασαν το κατώφλι. Η περιοχή του μουσείου ήταν έρημη, τα παράθυρα ήταν κλειστά. Η μπογιά που κάλυπτε τα δάπεδα και τους τοίχους επανέφερε το λιγοστό φως που διέσχιζε τα αραιά παράθυρα. Παρά το απόγευμα, τα δωμάτια ήταν σχεδόν σκοτεινά. Ο Φάουλερ οδήγησε σιωπηλά την Πάολα, βρίζοντας μέσα του το τρίξιμο των παπουτσιών της. Πέρασαν τέσσερις αίθουσες μουσείων. Την έκτη, ο Φάουλερ σταμάτησε απότομα. Λιγότερο από μισό μέτρο μακριά, εν μέρει κρυμμένο από τον τοίχο που σχημάτιζε το διάδρομο κατά μήκος του οποίου έπρεπε να στρίψουν, έπεσα πάνω σε κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο. Ένα χέρι με λευκό γάντι και ένα χέρι ντυμένο με ύφασμα σε φωτεινούς κίτρινους, μπλε και κόκκινους τόνους.
  
  Στρίβοντας σε μια γωνία, φρόντισαν να στερεωθεί το χέρι σε έναν Ελβετό φρουρό. Ο Άιν κρατούσε το halberd στο αριστερό του χέρι και τα μάτια του ήταν τώρα δύο τρύπες που έτρεχαν. Μετά από λίγη ώρα, όλα ás allá, η Πάολα είδε δύο καλόγριες με μαύρες ρόμπες, ξαπλωμένες πρηνείς, ενωμένες σε μια τελευταία αγκαλιά.
  
  Επίσης δεν έχουν μάτια.
  
  Ο εγκληματίας έσκυψε τη σκανδάλη. Crossover εμφάνιση με τον Fowler.
  
  -Esta aqui.
  
  Βρίσκονταν σε έναν σύντομο διάδρομο που οδηγούσε στο κεντρικό σκευοφυλάκιο του Βατικανού, που συνήθως φυλάσσεται από ένα δίκτυο επαφής, αλλά με μια δίφυλλη πόρτα ανοιχτή για να βλέπουν οι επισκέπτες από την είσοδο το μέρος στο οποίο ενδύεται ο Άγιος Πατέρας πριν από τον εορτασμό. Μάζα.
  
  Εκείνη την ώρα ήταν κλειστό.
  
  "Για όνομα του Θεού, μην το αφήσεις να είναι πολύ αργά", είπε η Πάολα κοιτάζοντας κατάματα τα σώματα.
  
  Μέχρι τότε, είχαν ήδη πραγματοποιηθεί τουλάχιστον οκτώ συναντήσεις Καρόσκι. Ορκίζεται στον εαυτό της όπως ήταν τα τελευταία χρόνια. Μην το σκέφτεστε δύο φορές. Έτρεξα τα δύο μέτρα του διαδρόμου μέχρι την πόρτα, αποφεύγοντας τις SAPRáveres. Τράβηξα τη λεπίδα με το αριστερό μου χέρι, ενώ το δεξί μου ήταν σηκωμένο, το περίστροφο ήταν έτοιμο και πέρασα το κατώφλι.
  
  Ήμουν σε μια πολύ ψηλή οκταγωνική αίθουσα, μήκους περίπου δώδεκα μέτρων, γεμάτη με χρυσαφένιο φως. Μπροστά της βρίσκεται ένας βωμός, που περιβάλλεται από κίονες, με την εικόνα ενός λιονταριού: η κάθοδος από τον Σταυρό. Τοίχοι καλυμμένοι με καμπάνες και επεξεργασμένοι με γκρίζο μάρμαρο, δέκα ντουλάπια από τικ και λεμονόχορτο, στα οποία φυλάσσονταν τα ιερά άμφια. Αν η Πάολα κοίταζε ψηλά στο ταβάνι, θα μπορούσε να δει μια πισίνα διακοσμημένη με όμορφες νωπογραφίες, από τα παράθυρα της οποίας το φως πλημμύριζε τον χώρο. Αλλά το CSI το κρατά σε πλήρη θέα των δύο ατόμων που βρίσκονταν στο δωμάτιο.
  
  Ένας από αυτούς ήταν ο Καρδινάλιος Σο. Και ο άλλος ήταν καθαρόαιμος. Ακούστηκε ασαφής στην Πάολα, μέχρι που τελικά κατάφερε να τον αναγνωρίσει. Ήταν ο καρδινάλιος Paulich.
  
  Και οι δύο στάθηκαν στο βωμό. Ο Paulich, ο βοηθός της Shaw, μόλις τελείωνε να της βάλει χειροπέδες όταν ένας ιατροδικαστής εισέβαλε με ένα όπλο στραμμένο κατευθείαν πάνω τους.
  
  -¿Donde está; Η Πάολα ουρλιάζει και η κραυγή της αντηχεί στο κρανίο. Τον ειδες?
  
  Ο Αμερικανός μίλησε πολύ αργά, με τα μάτια καρφωμένα στο πιστόλι.
  
  -¿Dónde está quién, señorita;
  
  -Καρόσκι. Αυτός που σκότωσε τον Ελβετό φρουρό και τις καλόγριες.
  
  Δεν είχα τελειώσει την ομιλία μου όταν ο Φάουλερ μπήκε στο δωμάτιο. Μισεί την Πάολα. Κοίταξε τον Shaw και για πρώτη φορά συνάντησε τα μάτια του καρδινάλιου Paulic.
  
  Υπήρχε φωτιά και αναγνώριση σε αυτό το βλέμμα.
  
  "Γεια σου, Βίκτορ", είπε ο ιερέας με χαμηλή, βραχνή φωνή.
  
  Ο καρδινάλιος Paulich, γνωστός ως Viktor Karoski, κράτησε τον καρδινάλιο Shaw από το λαιμό με το αριστερό του χέρι και με ένα επιπλέον δεξί χέρι κράτησε το πιστόλι του Pontiero και το έβαλε στον κρόταφο των μωβ.
  
  -Μείνε εκεί που είσαι! φώναξε ο Ντικάντι και η ηχώ επανέλαβε τα λόγια του.
  
  - Μην κουνάς το δάχτυλό σου, και φοβάσαι, από την παλλόμενη αδρεναλίνη που ένιωθε στους κροτάφους της. Θυμηθείτε την οργή που την κατέλαβε όταν, αφού είδε την εικόνα του Ποντιέρο, αυτό το ζώο την κάλεσε στο τηλέφωνο. από το τηλέφωνο.
  
  Στοχεύστε προσεκτικά.
  
  Ο Καρόσκι βρισκόταν πάνω από δέκα μέτρα μακριά και μόνο μέρος του κεφαλιού και του αντιβραχίου του ήταν ορατά πίσω από την ανθρώπινη ασπίδα που είχε σχηματίσει ο καρδινάλιος Σο.
  
  Με την ευκινησία και τη σκοπευτική του ικανότητα, ήταν αδύνατη η βολή.
  
  ή θα σε σκοτώσω εδώ.
  
  Η Πάολα δάγκωσε το κάτω χείλος της για να μην φωνάξει από οργή. Κρατήστε όλους μπροστά στον δολοφόνο και μην κάνετε τίποτα.
  
  "Μην του δίνεις σημασία, ρε. Δεν θα έβλαπτε ποτέ ούτε το ναι ούτε τον καρδινάλιο, θα το έκανε, Βίκτορ;
  
  Ο Καρόσκι πιέζει σφιχτά τον λαιμό του Σο.
  
  - Φυσικά ναι. Ρίξε το όπλο στο έδαφος, Ντικάντι. Τυρέλα!
  
  "Σε παρακαλώ κάνε ό,τι σου λέει", λέει ο τζιμιό του Σο με τρεμάμενη φωνή.
  
  "Εξαιρετική ερμηνεία, Βίκτορ", η φωνή του Φάουλερ έτρεμε από ενθουσιασμό, "Λέρα. Θυμάστε, μας φαινόταν αδύνατο να βγει ο δολοφόνος από το δωμάτιο του Cardoso, το οποίο ήταν κλειστό για τους ξένους; Γαμώτο ήταν φοβερό. Δεν την άφησα ποτέ.
  
  - Σόμο; Η Πάολα ξαφνιάστηκε.
  
  - Σπάσαμε την πόρτα. Δεν είδαμε κανέναν. Και τότε ένα έγκαιρο αίτημα για βοήθεια μας έστειλε σε ένα ξέφρενο κυνηγητό κάτω από τις σκάλες. Victor σίγουρα κάτω από το κρεβάτι; Στην ντουλάπα?
  
  "Πολύ έξυπνος, πατέρα. Ρίξε τώρα το όπλο, επιθεωρητή.
  
  "Αλλά, φυσικά, αυτό το αίτημα για βοήθεια και η περιγραφή του εγκληματία επιβεβαιώνεται από έναν άνθρωπο πίστης, έναν άνθρωπο απόλυτης εμπιστοσύνης. Καρδινάλιος. Συνεργός του δολοφόνου.
  
  -Συμπληρώνω!
  
  - Τι σας υποσχέθηκε για να απαλλαγείτε από τους αντιπάλους του για να κυνηγήσει τη φήμη που δεν άξιζε πια;
  
  -Αρκετά! Ο Καρόσκι ήταν σαν τρελός, το πρόσωπό του ήταν βρεγμένο από τον ιδρώτα. Ένα από τα τεχνητά φρύδια που φορούσε ξεφλούδιζε, σχεδόν πάνω από το ένα της μάτι.
  
   -¿Te buscó en el Instituto Saint Matthew, Viktor; É ήταν αυτός που σου συνέστησε να ασχοληθείς με τα πάντα, σωστά;
  
  "Σταμάτα αυτούς τους παράλογους υπαινιγμούς, Φάουλερ. Δώσε εντολή στη γυναίκα να ρίξει το όπλο, αλλιώς αυτός ο τρελός θα με σκοτώσει - διατάζει ο Shaw απελπισμένος.
  
  -Κουά ήταν αυτό το σχέδιο του Σεβασμιωτάτου Βίκτωρα; Ο Φάουλερ είπε, αγνοώντας αυτό, "Δέκα, υποτίθεται ότι θα προσποιούμαστε ότι του επιτεθήκαμε στο κέντρο του Αγίου Πέτρου;" Και θα σας αποτρέψω από την προσπάθειά σας για τα πάντα μπροστά σε όλους τους ανθρώπους του Θεού και τους τηλεθεατές;
  
  - Μην τον ακολουθήσεις αλλιώς θα τον σκοτώσω! Σκότωσέ τον!
  
  "Εγώ θα πέθαινα. Y el seria un heroe.
  
   - Τι σου υποσχέθηκα ως αντάλλαγμα για τα κλειδιά του Βασιλείου, Βίκτορ;
  
  - Ουρανό, καταραμένο τράγο! επί! Αθάνατη ζωή!
  
  Ο Καρόσκι, εκτός από το όπλο στραμμένο στο κεφάλι του Σο. Στόχευσε το Δικαντί και σουτάρεις.
  
  Ο Φάουλερ έσπρωξε τον Ντικάντι προς τα εμπρός, ο οποίος έριξε το όπλο του. Η σφαίρα του Καρόσκι έπεσε πολύ κοντά στο κεφάλι του επιθεωρητή και τρύπησε τον αριστερό ώμο του ιερέα.
  
  Ο Καρόσκι απώθησε τον Σι Σο, ο οποίος έτρεξε για κάλυψη ανάμεσα σε δύο ντουλάπια. Η Πάολα, μη έχοντας χρόνο να ψάξει για περίστροφο, πέφτει πάνω στον Καρόσκι με το κεφάλι κάτω, γροθιές κλειστές. Χτυπώντας τον μάγο με τον δεξί μου ώμο στο στήθος του, τον έσπασα στον τοίχο, αλλά δεν μπόρεσα να του βγάλω τον αέρα: τα στρώματα από επένδυση που φορούσε για να προσποιηθεί τον χοντρό άντρα τον προστάτευαν. το όπλο έπεσε στο πάτωμα με ένα δυνατό και δυνατό γδούπο.
  
  Ο δολοφόνος μαχαιρώνει πισώπλατα τον Ντικάντι, ο οποίος ουρλιάζει από τον πόνο, αλλά σηκώνεται και καταφέρνει να μαχαιρώσει στο πρόσωπο τον Καρόσκι, ο οποίος παραπαίει και παραλίγο να χάσει την ισορροπία του.
  
  Η Πάολα έκανε το μοναδικό της λάθος.
  
  Ψάξτε γύρω σας για ένα πιστόλι. Και μετά ο Καρόσκι την χτύπησε στο πρόσωπο, στην ιδιότητα της μάγου, στη λογική. Και τελικά, την άρπαξα με το ένα χέρι, όπως έκανα με τον Shaw. Μόνο που αυτή τη φορά κρατούσε στο χέρι της ένα αιχμηρό αντικείμενο, με το οποίο χάιδεψε το πρόσωπο της Πάολα. Ήταν ένα συνηθισμένο μαχαίρι για να κόβουν ψάρια, αλλά πολύ κοφτερό.
  
  "Ω, Πάολα, δεν έχεις ιδέα πόσο διασκεδαστικό θα μου δώσει αυτό", ψιθυρίζω oo do oido.
  
  - ΒΙΚΤΩΡ!
  
  Ο Καρόσκι γύρισε. Ο Φάουλερ έπεσε στο αριστερό του γόνατο, πιέστηκε στο έδαφος, ο αριστερός του ώμος συνθλίβεται και αίμα έτρεξε στο χέρι του, το οποίο κρεμόταν άτονα στο έδαφος.
  
  Το δεξί χέρι της Πάολα έπιασε το περίστροφο και στόχευσε κατευθείαν στο μέτωπο της Καρόσκα.
  
  "Δεν πρόκειται να πυροβολήσει, πάτερ Φάουλερ", ξεφύσηξε ο δολοφόνος. Δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί. Ζούμε και οι δύο στην ίδια ιδιωτική κόλαση. Και ορκίζεσαι στο ιερατείο σου ότι δεν θα ξανασκοτώσεις ποτέ.
  
  Με μια τρομερή προσπάθεια, κοκκινισμένος από τον πόνο, ο Φάουλερ κατάφερε να σηκώσει το αριστερό του χέρι σε μια στάση. Τον βγάζω από το πουκάμισό του με μια κίνηση και τον πετάω στον αέρα, ανάμεσα στον δολοφόνο και τον Ελ. Το βαρούλκο στριφογύρισε στον αέρα, το ύφασμά του έγινε λευκό εκτός από ένα κοκκινωπό σημάδι, όλα εκεί που ο αντίχειρας του Φάουλερ ακουμπούσε στο τραπέζι. Ο Καρόσκι τον ακολούθησε με υπνωτισμένα μάτια, αλλά δεν τον είδε να πέφτει.
  
  Ο Φάουλερ έκανε ένα τέλειο σουτ που χτύπησε τον Καρόσκι στο μάτι.
  
  Ο δολοφόνος λιποθυμά. Από μακριά άκουσε τις φωνές των γονιών του να τον καλούν και πήγε να τους συναντήσει.
  
  
  Η Πάολα έτρεξε προς τον Φάουλερ, ο οποίος καθόταν ακίνητος και αδιάφορος. Ενώ έτρεχε, έβγαλε το σακάκι του για να καλύψει την πληγή στον ώμο του ιερέα.
  
  - Δέξου, πατέρα, μονοπάτι.
  
  "Είναι καλό που ήρθατε, φίλοι μου", είπε ο καρδινάλιος Σο, παίρνοντας ξαφνικά το κουράγιο να σηκωθεί. Αυτό το τέρας με απήγαγε.
  
  "Μην μένεις ακίνητος, καρδινάλιε. Πήγαινε να ειδοποιήσεις κάποιον..." άρχισε να λέει η Πάολα καθώς βοήθησε τον Φάουλερ να φτάσει στο πάτωμα. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι κατευθυνόταν προς το El Purpurado. Κατευθυνόμενος προς το όπλο του Ποντιέρο, βρίσκεται δίπλα στο σώμα του Καρόσκι. Και κατάλαβα ότι τώρα ήταν πολύ επικίνδυνοι μάρτυρες. Απλώνω το χέρι μου στον αιδεσιμότατο Λέο.
  
  "Καλημέρα", είπε ο επιθεωρητής Σιρίν, μπαίνοντας στο δωμάτιο, ακολουθούμενος από τρεις αστυφύλακες της Ασφάλειας, και ξαφνιάζοντας τον καρδινάλιο, που είχε ήδη σκύψει για να πάρει ένα πιστόλι από το πάτωμα. Θα επιστρέψω αμέσως και θα βάλω το Guido.
  
  "Άρχισα να πιστεύω ότι δεν θα σου συστηνόταν, Γενικός Επιθεωρητής. Πρέπει να συλλάβετε αμέσως τον éStas", είπε στον Φάουλερ και την Πάολα.
  
  "Με συγχωρείτε, Σεβασμιώτατε. Είμαι μαζί σου τώρα.
  
  Ο Καμίλο Σιρίν ρίχνει μια ματιά τριγύρω. Πλησίασε τον Καρόσκι, παίρνοντας στην πορεία το πιστόλι του Ποντιέρο. Αγγίξτε την άκρη του παπουτσιού σας στο πρόσωπο του δολοφόνου.
  
  - Είναι ελ;
  
  "Ναι", είπε ο Φάουλερ χωρίς να κουνηθεί.
  
  "Διάβολε, Σιρίν", είπε η Πάολα. Ψεύτικος καρδινάλιος. Θα μπορούσε να συμβεί αυτό;
  
  - Να έχετε καλές αναφορές.
  
  Η Sirin στις κάπες με την ταχύτητα του ιλίγγου. Η αηδία για αυτό το πέτρινο πρόσωπο ενστάλαξε στον εγκέφαλο, ο οποίος λειτούργησε στο έπακρο. Σημειώνουμε αμέσως ότι ο Paulich ήταν ο τελευταίος καρδινάλιος που διορίστηκε από τον Wojtyla. Πριν από έξι μήνες, όταν η Wojtyla μετά βίας μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι. Ρεκόρ ότι ανακοίνωσε στους Σομαλούς και στον Ράτζινγκερ ότι διόρισε έναν καρδινάλιο στο πέκτορ, το όνομα του οποίου αποκάλυψε στην εκπομπή, για να ανακοινωθεί στον κόσμο. θάνατος. Δεν βρίσκει τίποτα το ιδιαίτερο στο να φαντάζεται ότι τα χείλη, εμπνευσμένα από τον εξαντλημένο Most, προφέρουν το όνομα του Paulich και ότι δεν θα τον συνοδεύσει ποτέ. στον "καρδινάλιο" στο Domus Sancta Marthae για πρώτη φορά για να τον συστήσει στους περίεργους συντρόφους του poñerosu.
  
  "Καρδινάλε Σο, έχεις πολλά να εξηγήσεις.
  
  - Δεν ξέρω τι εννοείς...
  
  - Καρδινάλιε, παρακαλώ.
  
  Shaw volvió a envararse una vez más. Άρχισε να αποκαθιστά την περηφάνια του, την περηφάνια του πολλών ετών, αυτή ακριβώς που είχε χάσει.
  
  - Ο Ιωάννης Παύλος Β' με προετοίμασε για πολλά χρόνια για να συνεχίσω το έργο σας, Γενικέ Επιθεωρητή. Μου λέτε ότι κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί όταν ο έλεγχος της Εκκλησίας περάσει στα χέρια των αδύναμης καρδιάς. Να είσαι βέβαιος ότι τώρα ενεργείς με τον τρόπο που ταιριάζει καλύτερα στην Εκκλησία σου, φίλε μου.
  
  Τα μάτια της Σιρίν έκριναν σωστά τον σίμο σε μισό δευτερόλεπτο.
  
  "Φυσικά και θα το κάνω, Σεβασμιώτατε. Ντομένικο;
  
  "Επιθεωρητή", είπε ένας από τους αστυφύλακες, που μπήκε μέσα φορώντας μαύρο κοστούμι και γραβάτα.
  
  - Ο Καρδινάλιος Σο βγαίνει τώρα για να πει μαζικά μυθιστορήματα στη Βασιλική.
  
  Ο καρδινάλιος χαμογέλασε.
  
  "Μετά από αυτό, εσείς και ένας άλλος πράκτορας θα σας συνοδεύσετε στον νέο σας προορισμό: τη Μονή Albergradz στις Άλπεις, όπου ο Καρδινάλιος μπορεί να συλλογιστεί τις ενέργειές του στη μοναξιά. Θα πάω και ορειβασία κατά καιρούς.
  
  "Ένα επικίνδυνο άθλημα, τώρα είναι ένα", είπε ο Φάουλερ.
  
  -Σίγουρα. γεμάτη ατυχήματα -corroboró Paola.
  
  Ο Σο ήταν σιωπηλός και μέσα στη σιωπή σχεδόν τον έβλεπες να πέφτει. Το κεφάλι του ήταν χαμηλωμένο, το πιγούνι του πιέστηκε στο στήθος. Μην αποχαιρετήσεις κανέναν όταν φεύγεις από το σκευοφυλάκιο συνοδευόμενος από τον Ντομένικο.
  
  Ο Γενικός Επιθεωρητής γονατίζει δίπλα στον Φάουλερ. Η Πάολα κράτησε το κεφάλι του, καλύπτοντας την πληγή με το σακάκι της.
  
  - Δαμάστε την Περμ.
  
  Μακριά - το χέρι ενός ιατροδικαστή. Το αυτοσχέδιο στόρι της ήταν ήδη μουσκεμένο και το αντικατέστησε με το ζαρωμένο σακάκι της.
  
  "Ηρέμησε, το ασθενοφόρο είναι καθ' οδόν. Πες μου, σε παρακαλώ, αν πήρα εισιτήριο για αυτό το τσίρκο;
  
  "Αποφεύγουμε τα ντουλάπια σου, επιθεωρήτρια Σιρίν. Προτιμούμε να χρησιμοποιούμε τα λόγια της Αγίας Γραφής.
  
  Ο άπληστος άντρας έσκυψε ελαφρά το φρύδι του. Η Πάολα συνειδητοποίησε ότι αυτός ήταν ο τρόπος της να εκφράζει την έκπληξή της.
  
  - Ω, σίγουρα. Γέρος Γκόντας Χάνερ, αμετανόητος εργάτης. Βλέπω ότι τα κριτήρια εισδοχής σας στο Βατικανό είναι κάτι παραπάνω από αδύναμα.
  
  "Και οι τιμές τους είναι πολύ υψηλές", είπε ο Φάουλερ, σκεπτόμενος την τρομερή συνέντευξη που τον περιμένει τον επόμενο μήνα.
  
  Ο Σιρίν έγνεψε καταφατικά και πίεσε το σακάκι του πάνω στην πληγή του ιερέα.
  
  - Νομίζω ότι μπορεί να διορθωθεί.
  
  Εκείνη τη στιγμή έφτασαν δύο νοσοκόμες με ένα πτυσσόμενο φορείο.
  
  Ενώ οι εντολοδόχοι φρόντιζαν τους τραυματίες, μέσα στο βωμό, στην πόρτα που οδηγούσε στο σκευοφυλάκιο, περίμεναν οκτώ υπηρέτες και δύο ιερείς με δύο θυμιατήρια, παραταγμένοι σε δύο σειρές για να βοηθήσουν τους τραυματίες. Καρδινάλιοι Shaw και Paulich. Το ρολόι έδειχνε δώδεκα παρά τέσσερις. Η λειτουργία πρέπει να έχει ήδη αρχίσει. Ο μεγαλύτερος από τους ιερείς μπήκε στον πειρασμό να στείλει έναν από τους υπηρέτες να δει τι θα συμβεί. Ίσως οι πλάγιες αδελφές, στις οποίες ανατέθηκε να φροντίζουν το σκευοφυλάκιο, είχαν προβλήματα να βρουν κατάλληλα ρούχα. Αλλά το πρωτόκολλο απαιτούσε από όλους να μείνουν ακίνητοι περιμένοντας τους εορτάζοντες.
  
  Στο τέλος, μόνο ο καρδινάλιος Shaw εμφανίστηκε στην πόρτα που οδηγούσε στην εκκλησία. Οι κληρικοί τη συνόδευσαν στο βωμό του Αγίου Ιωσήφ, όπου επρόκειτο να τελέσει λειτουργία. Οι πιστοί, που βρίσκονταν κοντά στον καρδινάλιο κατά τη διάρκεια της τελετής, σχολίασαν μεταξύ τους ότι ο καρδινάλιος πρέπει να αγαπούσε πολύ τον Papa Wojtyla: Ο Shaw πέρασε όλη τη λειτουργία κλαίγοντας.
  
  
  "Ηρέμησε, είσαι ασφαλής", είπε ένας από τους εντολοδόχους. Θα πάμε αμέσως στο νοσοκομείο για να τον θεραπεύσουμε πλήρως, αλλά η αιμορραγία έχει σταματήσει.
  
  Οι αχθοφόροι σήκωσαν τον Φάουλερ και εκείνη τη στιγμή η Πάολα τον κατάλαβε ξαφνικά. Αποξένωση από τους γονείς, αποποίηση κληρονομιάς, τρομερή προσβολή. Σταμάτησε τους αχθοφόρους με μια κίνηση.
  
  - Καταλαβαίνω τώρα. Την προσωπική κόλαση που μοιράστηκαν. Ήσουν στο Βιετνάμ για να σκοτώσεις τον πατέρα σου, έτσι δεν είναι;
  
  Ο Φάουλερ τον κοίταξε έκπληκτος. Ήμουν τόσο έκπληκτος που ξέχασα να μιλήσω ιταλικά και απάντησα στα αγγλικά.
  
  - Συγνώμη?
  
  "Ήταν ο θυμός και η αγανάκτηση που τον οδήγησαν σε όλα", απάντησε η Πάολα, επίσης ψιθυριστά στα αγγλικά για να μην ακούσουν οι αχθοφόροι τη συζήτηση. βαθύ μίσος για τον πατέρα του, τους πατέρες ή την απόρριψη της μητέρας του. Άρνηση λήψης κληρονομιάς. Θέλω να σταματήσω οτιδήποτε έχει να κάνει με την οικογένεια. Και η συνέντευξή της στον Βίκτορ για την Κόλαση. Είναι στο φάκελο που μου άφησες. Ήταν ακριβώς μπροστά μου όλη την ώρα...
  
  -Το donde θέλει να σταματήσει;
  
  "Τώρα κατάλαβα", είπε η Πάολα, σκύβοντας πάνω από το φορείο και βάζοντας ένα φιλικό χέρι στον ώμο του ιερέα, ο οποίος έπνιξε ένα βογγητό από τον πόνο. Καταλαβαίνω ότι έχει δεχτεί δουλειά στο Ινστιτούτο St. Matthew και καταλαβαίνω ότι τον βοηθάω να γίνει αυτό που είναι σήμερα. Ο πατέρας σου σε κακοποίησε όλη την ώρα, έτσι δεν είναι; Και η μητέρα του το ήξερε από τότε. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Καρόσκι. Γι' αυτό τον σεβάστηκε ο Καρόσκι. Επειδή ήταν και οι δύο σε διαφορετικές πλευρές του ίδιου κόσμου. Εσύ επέλεξες να είσαι άντρας και εγώ διάλεξα να είμαι τέρας.
  
  Ο Φάουλερ δεν απάντησε, αλλά δεν χρειαζόταν. Οι αχθοφόροι συνέχισαν την κίνησή τους, αλλά ο Φάουλερ βρήκε τη δύναμη να την κοιτάξει και να χαμογελάσει.
  
  - Κούι ευχή, .
  
  
  Στο ασθενοφόρο, ο Φάουλερ παλεύει με την απώλεια των αισθήσεων. Έκλεισε τα μάτια του για μια στιγμή, αλλά μια γνώριμη φωνή τον επανέφερε στην πραγματικότητα.
  
  - Γεια σου Αντώνη.
  
  Φάουλερ Σόνριο.
  
  - Γεια σου, Φάμπιο. Τι λέτε για το χέρι σας;
  
  -Πολύ γαμημένο.
  
  "Ήσουν πολύ τυχερός σε εκείνη την ταράτσα.
  
  Ο Δάντης δεν απάντησε. Ο Él και η Sirin κάθονταν μαζί σε ένα παγκάκι δίπλα στο ασθενοφόρο. Ο επιστάτης μόρφασε με δυσαρέσκεια, παρά το γεγονός ότι το αριστερό του χέρι ήταν σε γύψο και το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο με πληγές. ο άλλος φορούσε το συνηθισμένο του πρόσωπο πόκερ.
  
  -Και λοιπόν? θα με σκοτώσεις; ¿ Κυάνιο σε ένα φακελάκι ορού, θα με αφήσεις να αιμορραγήσω ή θα γίνεις δολοφόνος αν με πυροβολήσεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού; Θα προτιμούσα αυτό να είναι το τελευταίο.
  
  Ο Δάντης γέλασε, όχι χαρούμενος.
  
  - Μη με δελεάζεις. Ίσως ο algun día, αλλά όχι αυτή τη φορά, Anthony. Αυτό είναι ένα ταξίδι μετ' επιστροφής. Θα υπάρξει πιο κατάλληλη περίσταση.
  
  Η Σιρίν κοίταξε τον ιερέα κατευθείαν στα μάτια με ίσιο πρόσωπο.
  
  "Θέλω να σας ευχαριστήσω. Ήσασταν πολύ χρήσιμοι.
  
  "Δεν το έκανα αυτό για σένα. Και όχι λόγω της σημαίας σου.
  
  - Ξέρω.
  
  "Στην πραγματικότητα, πίστευα ότι εσύ ήσουν αυτός που ήταν αντίθετος.
  
  "Το ξέρω κι εγώ και δεν σε κατηγορώ.
  
  Και οι τρεις έμειναν σιωπηλοί για αρκετά λεπτά. Τελικά η Σιρίν μίλησε ξανά.
  
  - Υπάρχει περίπτωση να επιστρέψετε κοντά μας;
  
  Όχι, Καμίλο. Με εξόργισε ήδη μια φορά. Αυτό δεν θα ξαναγίνει.
  
  -Τελευταία φορά. Για τις παλιές καλές εποχές.
  
  Fowler meditó unos segundos.
  
  -Με έναν όρο. Ξέρεις τι είναι.
  
  Η Σιρίν έγνεψε καταφατικά.
  
  - Σου δίνω τον λόγο μου. Κανείς δεν πρέπει να την πλησιάσει.
  
  - Και από την άλλη επίσης. Στην Ισπανία.
  
  "Δεν μπορώ να σας το εγγυηθώ αυτό. Δεν είμαστε σίγουροι ότι δεν έχει αντίγραφο του δίσκου.
  
  - Της μίλησα. Δεν το έχει και δεν μιλάει.
  
  -Ολα ειναι καλά. Χωρίς το δίσκο, δεν μπορείς να αποδείξεις τίποτα.
  
  Ακολούθησε μια άλλη σιωπή, μεγάλη, που διακόπηκε από το διακοπτόμενο μπιπ του ηλεκτροκαρδιογραφήματος, που ο ιερέας πίεσε στο στήθος του. Ο Φάουλερ χαλάρωσε σταδιακά. Ανάμεσα στην ομίχλη, του έφτασαν ó250• η τελευταία φράση της Sirin.
  
  - Σάμπες, Άντονι; Για μια στιγμή πίστεψα ότι θα της έλεγα την αλήθεια. Όλη η αλήθεια.
  
  Ο Φάουλερ δεν άκουσε τη δική του απάντηση, αν και δεν άκουσε. Δεν γίνονται όλες οι αλήθειες ελεύθερες. Να ξέρεις ότι δεν μπορώ να ζήσω ούτε με την αλήθεια μου. Για να μην αναφέρουμε ότι θα βάλουμε αυτό το βάρος σε κάποιον άλλο.
  
  
  
  (El Globo, σελ. 8 Gina, 20 Απριλίου 2005, 20 Απριλίου 2003)
  
  
  Ο ΡΑΤΣΙΝΓΚΕΡ ΔΙΟΡΙΣΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΝΣΤΑΣΗ
  
  ΑΝΤΡΕΑ ΟΤΕΡΟ.
  
  (Ειδικός Απεσταλμένος)
  
  
  ΡΩΜΗ. Η τελετή για την εκλογή διαδόχου του Ιωάννη Παύλου Β' ολοκληρώθηκε χθες με την εκλογή του πρώην νομάρχη του Congregation for the Doctrine of the Faith, Joseph Ratzinger. Παρά το γεγονός ότι ορκίστηκε στη Βίβλο να κρατήσει μυστικές πληροφορίες σχετικά με την εκλεκτότητά του υπό τον πόνο του αφορισμού, οι πρώτες διαρροές έχουν ήδη αρχίσει να ρέουν στα μέσα ενημέρωσης. Προφανώς, ο αιδεσιμότατος Aleman εξελέγη με 105 ψήφους επί 115 δυνατών, που είναι πολύ περισσότερες από τις απαιτούμενες 77. Το Βατικανό διαβεβαιώνει ότι ο τεράστιος αριθμός υποστηρικτών που έχει επιτύχει ο Ratzinger είναι ένα απόλυτο γεγονός, και δεδομένου ότι το βασικό ζήτημα επιλύθηκε σε μόλις δύο χρόνια, το Βατικανό δεν έχει καμία αμφιβολία ότι ο Ratzinger δεν θα αποσύρει την υποστήριξή του.
  
  Οι ειδικοί το αποδίδουν στην έλλειψη αντιπολίτευσης σε έναν υποψήφιο που, καταρχήν, ήταν πολύ δημοφιλής στο πένταθλο. Πηγές πολύ κοντά στο Βατικανό ανέφεραν ότι οι κύριοι αντίπαλοι του Ράτζινγκερ, οι Πορτίνι, Ρομπάιρ και Καρντόσο, δεν έχουν λάβει ακόμη αρκετές ψήφους. Η ίδια πηγή έφτασε στο σημείο να σχολιάσει ότι είδε αυτούς τους καρδινάλιους "λίγο απόντες" κατά την εκλογή του Βενέδικτου XVI (...)
  
  
  
  LOGO YERI
  
  
  
  
  Αποστολές από τον Πάπα Βενέδικτο XVI
  
   Palazzo del Governoratto
  
   My ércoles 20 Απριλίου 2005 11:23 π.μ. _
  
  
  
   Ο άντρας με τα λευκά το πήρε στην έκτη θέση. Μια εβδομάδα αργότερα, σταματώντας και κατεβαίνοντας στο πάτωμα, η Πάολα, που περίμενε σε έναν παρόμοιο διάδρομο, ήταν νευρική, χωρίς να υποψιαζόταν ότι η φίλη της είχε πεθάνει εκείνη την ώρα. Μια εβδομάδα αργότερα, ο φόβος του να μην ξέρει πώς να συμπεριφερθεί ξεχάστηκε και ο φίλος του εκδικήθηκε. Πολλά πράγματα συνέβησαν σε αυτά τα επτά χρόνια και μερικά από τα πιο σημαντικά συνέβησαν στην ψυχή της Πάολα.
  
  Ο εγκληματίας παρατήρησε ότι στην εξώπορτα κρέμονταν κόκκινες κορδέλες με σφραγίδες από κερί, οι οποίες φύλαγαν το γραφείο μεταξύ του θανάτου του Ιωάννη Παύλου Β' και της εκλογής του διαδόχου του. Ο Υπέρτατος Ποντίρης ακολούθησε την κατεύθυνση του βλέμματός του.
  
  "Τους ζήτησα να τους αφήσουν μόνους για λίγο. Ένας υπηρέτης να μου θυμίζει ότι αυτή η θέση είναι προσωρινή", είπε με κουρασμένη φωνή καθώς η Πάολα φίλησε το δαχτυλίδι του.
  
  -Αγιότητα.
  
  "IspettoraDicanti, καλώς ήρθες. Της τηλεφώνησα για να την ευχαριστήσω προσωπικά για τη γενναία της εμφάνιση.
  
  "Ευχαριστώ Παναγιώτατε. Αν έκανα το καθήκον μου.
  
  - Όχι, έχετε εκπληρώσει πλήρως το καθήκον σας. Αν μείνεις, σε παρακαλώ", είπε, δείχνοντας μερικές καρέκλες σε μια γωνιά του γραφείου κάτω από τον όμορφο Τιντορέτο.
  
  "Ήλπιζα πραγματικά να βρω τον πατέρα Φάουλερ εδώ, Παναγιώτατε", είπε η Πάολα, μη μπορώντας να κρύψει την αγωνία στη φωνή της. Δεν τον έχω δει δέκα χρόνια.
  
  Ο μπαμπάς του έπιασε το χέρι και χαμογέλασε καθησυχαστικά.
  
  "Ο πατέρας Φάουλερ αναπαύεται με ασφάλεια σε ασφαλές μέρος. Είχα την ευκαιρία να τον επισκεφτώ εκείνο το βράδυ. Ζήτησα να σε αποχαιρετήσω και μου έδωσες ένα μήνυμα: Ήρθε η ώρα και οι δύο, εσύ και εγώ, να αφήσουμε τον πόνο για όσους έμειναν πίσω.
  
  Ακούγοντας αυτή τη φράση, η Πάολα ένιωσε ένα εσωτερικό τρόμο και μόρφασε. Περνάω μισή ώρα σε αυτό το γραφείο, αν και αυτά που μίλησα με τον Άγιο Πατέρα θα μείνουν μεταξύ των δύο.
  
  Το μεσημέρι η Πάολα βγήκε στο φως στην πλατεία του Αγίου Πέτρου. Ο ήλιος έλαμπε, είχε περάσει το μεσημέρι. Βγάζω ένα πακέτο καπνό Pontiero και ανάβω το τελευταίο πούρο. Σηκώστε το πρόσωπό σας προς τον ουρανό, φυσώντας καπνό.
  
  "Τον πιάσαμε, Μαουρίτσιο. Tenias razon. Τώρα πήγαινε στο αιώνιο φως και δώσε μου ειρήνη. Α, και δώσε στον μπαμπά μερικές αναμνήσεις.
  
  
  Μαδρίτη, Ιανουάριος 2003 - Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, Αύγουστος 2005
  
  
  
  ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
  
  
  
  Juan Gómez-Jurado (Μαδρίτη, 1977) - δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί στις συντακτικές επιτροπές των Radio Spain, Channel +, ABC, Channel CEP και Channel Cope. Έχει λάβει διάφορα λογοτεχνικά βραβεία για τις ιστορίες και τα μυθιστορήματά του, το σημαντικότερο από τα οποία είναι το VII Διεθνές Βραβείο της Πόλης της Τορεβιέγια για το μυθιστόρημα του 2008 για το Έμβλημα του Προδότη, που εκδόθηκε από την Plaza Janés (ήδη πωλείται σε χαρτόδετο βιβλίο), με που ο Χουάν γιορτάζει ότι το 2010 ο αριθμός του έφτασε τα τρία εκατομμύρια αναγνώστες παγκοσμίως.
  
  Διαδρομή μετά τη διεθνή επιτυχία του πρώτου του μυθιστορήματος, Ειδικά από τον Θεό (που δημοσιεύτηκε σε 42 ημέρες την ημέρα σήμερα) ο Χουάν έγινε διεθνής συγγραφέας του español más μαζί με τους Javier Sierra και Carlos Ruiz Zaf και #243;n. Εκτός από το να δείτε το όνειρο της ζωής σας να γίνεται πραγματικότητα, πρέπει να αφοσιωθείτε πλήρως στην αφήγηση. Η δημοσίευση στο A Contract with God ήταν η επιβεβαίωσή του (μέχρι στιγμής έχει δημοσιευθεί σε συλλογή 35 σελίδων και συνεχίζεται). Για να μην εγκαταλείψει το πάθος του για τη δημοσιογραφία, συνέχισε να γράφει ρεπορτάζ και να γράφει μια εβδομαδιαία στήλη ενημέρωσης στην εφημερίδα Voice of Galicia. Ο καρπός ενός τέτοιου ρεπορτάζ κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στις Ηνωμένες Πολιτείες που προέκυψε από το The Massacre at Virginia Tech, το δικό του είναι μέχρι στιγμής το μόνο μη φανταστικό βιβλίο που έχει επίσης μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει κερδίσει πολλά βραβεία.
  
  Ως άνθρωπος... Ο Χουάν αγαπά περισσότερο τα βιβλία, τις ταινίες και την παρέα της οικογένειάς του. Είναι απόλλων (το οποίο εξηγεί ο Ελ είναι ότι ενδιαφέρεται για την πολιτική αλλά είναι καχύποπτος με τους πολιτικούς), το αγαπημένο του χρώμα είναι το μπλε - τα μάτια της κόρης του - και την αγαπά. το αγαπημένο του φαγητό είναι ομελέτα και πατάτες. Σαν καλός τοξότης μιλάει ασταμάτητα. Ο Τζέμας φεύγει από το σπίτι χωρίς ένα μυθιστόρημα κάτω από την αγκαλιά του.
  
  
  www.juangomezjurado.com
  
  Στο Twitter: Arrobajuangomezzurado
  
  
  
  
   Αυτό το αρχείο δημιουργήθηκε
  με το πρόγραμμα BookDesigner
   bookdesigner@the-ebook.org
  01/01/2012
  
  Σας ευχαριστούμε που κατεβάσατε το βιβλίο στη δωρεάν ηλεκτρονική βιβλιοθήκη Royallib.ru
  
  Αφήστε μια κριτική για το βιβλίο
  
  Όλα τα βιβλία του συγγραφέα
  
  1 [1] Εάν ζήσετε, θα σας συγχωρήσω τις αμαρτίες σας στο όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Yaen.
  
  
  2 [2] Ορκίζομαι στον Άγιο Ιησού ότι ο Θεός θα σε συγχωρήσει για όλες τις αμαρτίες που μπορεί να έχεις διαπράξει. Yaen.
  
  
  3 [3] Αυτή η υπόθεση είναι πραγματική (αν και τα ονόματα έχουν αλλάξει από σεβασμό στα άρθρα ví), και οι συνέπειές της υπονομεύουν βαθιά τη θέση της στον αγώνα εξουσίας μεταξύ Ελευθεροτέκτονων και Opus Dei στο Βατικανό.
  
  
  4 [4] Ένα μικρό απόσπασμα της ιταλικής αστυνομίας στην ενδοχώρα του Βατικανού. Υπάρχουν τρεις άντρες που η παρουσία τους είναι απλώς μια απόδειξη και κάνουν βοηθητικές εργασίες. Τυπικά, δεν έχουν δικαιοδοσία στο Βατικανό, αφού είναι άλλη χώρα.
  
  
  5 [5] Πριν από το θάνατο.
  
  
  6 [6] CSI: Crime Scene Investigation είναι η πλοκή μιας συναρπαστικής (αν και μη ρεαλιστικής) βορειοαμερικανικής σειράς φαντασίας στην οποία οι εξετάσεις DNA ολοκληρώνονται σε λίγα λεπτά.
  
  
  7 [7] Πραγματικοί αριθμοί: Μεταξύ 1993 και 2003, το Ινστιτούτο St. Matthew εξυπηρετούσε 500 θρησκευτικές προσωπικότητες, εκ των οποίων 44 είχαν διαγνωστεί με παιδεραστία, 185 με φοίβη, 142 με ψυχαναγκαστική διαταραχή και 165 με ψυχικές διαταραχές. μη ενσωματωμένη σεξουαλικότητα (δυσκολία ενσωμάτωσης της ίδιας στη δική του προσωπικότητα.)
  
  
  8 [8] Υπάρχουν επί του παρόντος 191 γνωστοί άντρες κατά συρροή δολοφόνοι και 39 γυναίκες κατά συρροή δολοφόνοι.
  
  
  9 [9] Το Σεμινάριο St. Mary's στη Βαλτιμόρη ονομάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Pink Palace για τη γενναιοδωρία με την οποία έγιναν αποδεκτές οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ των σεμιναρίων. Δεύτερον, ο πατέρας John Despard "Τις μέρες της ημέρας της Αγίας Μαρίας μου, ήταν δύο τύποι στο ντους και όλοι το ξέρουν, δεν έγινε τίποτα. Στους διαδρόμους τη νύχτα ανοιγοκλείνονταν συνεχώς πόρτες...".
  
  
  10 [10] Το σεμινάριο αποτελείται συνήθως από έξι μαθήματα, το έκτο από τα οποία, ή ποιμαντική, είναι το κήρυγμα σε διάφορα μέρη όπου ο ιεροδιδάσκαλος μπορεί να βοηθήσει, είτε στην ενορία, είτε στο νοσοκομείο είτε στο σχολείο. ή για έναν θεσμό που βασίζεται στη χριστιανική ιδεολογία.
  
  
  11 [11] Ο Director Boy αναφέρεται στα Ιερά των Αγίων του Turábán Santa de Turín. Η χριστιανική παράδοση υποστηρίζει ότι αυτός είναι ο καμβάς στον οποίο ήταν τυλιγμένος ο Ιησούς Χριστός και στον οποίο αποτυπώθηκε με θαυματουργικό τρόπο η εικόνα Του. Πολυάριθμες μελέτες δεν έχουν καταφέρει να βρουν πειστικά στοιχεία είτε θετικά είτε αρνητικά. Η εκκλησία δεν έχει ξεκαθαρίσει επίσημα τη θέση της για τον πίνακα Tour, αλλά ανεπίσημα τόνισε ότι "πρόκειται για ένα θέμα που επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια της πίστης και της ερμηνείας κάθε χριστιανού".
  
  
  12 [12] Το VICAP είναι ένα αρκτικόλεξο για το Violent Criminal Capture Program, το τμήμα του FBI των πιο ακραίων εγκληματιών.
  
  
  13 [13] Ορισμένες πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες uticas δώρησαν τα πλεονάζοντα αντισυλληπτικά τους σε διεθνείς οργανισμούς που δραστηριοποιούνται σε χώρες του Τρίτου Κόσμου όπως η Κένυα και η Τανζανία. Σε πολλές περιπτώσεις, οι άντρες που βλέπει τόσο ανίκανους όσο ασθενείς πεθαίνουν στην αγκαλιά της λόγω έλλειψης χλωροκίνης, αντίθετα τα ντουλάπια φαρμάκων τους ξεχειλίζουν από αντισυλληπτικά. Έτσι, οι εταιρείες αντιμετωπίζουν χιλιάδες ακούσια δοκιμαστές των προϊόντων τους χωρίς να μπορούν να κάνουν μήνυση. Και ο Δρ Burr αποκαλεί το πρόγραμμα Alpha ésta practica.
  
  
  14 [14] Μια ανίατη ασθένεια κατά την οποία ο ασθενής βιώνει έντονο πόνο στους μαλακούς ιστούς. Προκαλείται από διαταραχές ύπνου ή βιολογικές διαταραχές που προκαλούνται από εξωτερικούς παράγοντες.
  
  
  15 [15] Δρ. Ο Burr αναφέρεται σε ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, με βίαιο παρελθόν αν είναι δυνατόν. Το γράμμα Ωμέγα, το τελευταίο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου, συνδέθηκε πάντα με ουσιαστικά όπως ο θάνατος ή το τέλος.
  
  
  16 [16] Η NSA (National Security Agency) ή η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας είναι η μεγαλύτερη υπηρεσία πληροφοριών στον κόσμο, ξεπερνώντας κατά πολύ τη διαβόητη CIA (Central Intelligence Agency). Η Drug Enforcement Administration είναι η υπηρεσία ελέγχου ναρκωτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε σχέση με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στους Δίδυμους Πύργους, η αμερικανική κοινή γνώμη επέμενε ότι όλες οι υπηρεσίες πληροφοριών πρέπει να συντονίζονται από ένα σκεπτόμενο κεφάλι. Η κυβέρνηση Μπους αντιμετώπισε αυτή την πρόκληση και ο Τζον Νεγροπόντε έγινε ο πρώτος διευθυντής εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών από τον Φεβρουάριο του 2005. Αυτό το μυθιστόρημα παρουσιάζει μια λογοτεχνική εκδοχή του miko του Αγίου Παύλου και έναν αμφιλεγόμενο χαρακτήρα της πραγματικής ζωής.
  
  
  17 [17] Όνομα Βοηθού του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.
  
  
  18 [18] Το Ιερό Γραφείο, του οποίου η επίσημη ονοματολογία είναι το Congregation for the Doctrine of the Faith, είναι το σύγχρονο (και πολιτικά ορθό) όνομα της Ιεράς Εξέτασης.
  
  
  19 [19] Robaira hakíso αναφερόμενος στο απόφθεγμα "Μακάριοι οι φτωχοί, γιατί η βασιλεία σας είναι του Θεού" (Λουκάς VI, 6). Ο Samalo του απάντησε με τα λόγια: "Μακάριοι οι φτωχοί, ιδιαίτερα από το ritu, γιατί από αυτούς είναι η Βασιλεία των Ουρανών (Ματθαίος V, 20).
  
  
  20 [20] Τα κόκκινα σανδάλια, καθώς και μια τιάρα, ένα δαχτυλίδι και ένα λευκό ράσο είναι τα τρία πιο σημαντικά σύμβολα που συμβολίζουν τη νίκη στο pon sumo. Αναφέρονται πολλές φορές σε όλο το βιβλίο.
  
  
  21 [21] Stato Cittá del Vaticano.
  
  
  22 [22] Έτσι η ιταλική αστυνομία καλεί το μοχλό, που χρησιμοποιείται για να σπάσει κλειδαριές και να σπάσει πόρτες σε ύποπτα σημεία.
  
  
  23 [23] Στο όνομα όλων των αγίων, είθε οι άγγελοι να σας οδηγήσουν, κατά την άφιξή σας ο Κύριος θα σας συναντήσει...
  
  
  24 [24] Ιταλικό Ποδόσφαιρο.
  
  
  25 [25] Ο σκηνοθέτης Μπόι παρατηρεί ότι ο Ντικάντι παραφράζει την αρχή της Άννας Καρένινα του Τολστόι: "Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες είναι ίδιες, αλλά οι δυστυχισμένες οικογένειες είναι διαφορετικές".
  
  
  26 [26] Μια γραμμή σκέψης που δηλώνει ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν το σύμβολο της ανθρωπότητας στην ταξική πάλη και την απελευθέρωση από τους "καταπιεστές". Αν και αυτή η ιδέα είναι ελκυστική ως ιδέα γιατί προστατεύει τα συμφέροντα των Εβραίων, από τη δεκαετία του ογδόντα η Εκκλησία την έχει καταδικάσει ως μαρξιστική ερμηνεία των Αγίων Γραφών.
  
  
  27 [27] Ο πατέρας Φάουλερ αναφέρεται στο ρητό "Ο μονόφθαλμος Πιτ είναι ο στρατάρχης του Μπλίντβιλ", στα ισπανικά "Ο μονόφθαλμος Πιτ είναι σερίφης του Βιλασέγκο". Για καλύτερη κατανόηση χρησιμοποιείται το Spanishñol.
  
  
  28 [28] Ο Dicanti αναφέρει τον Δον Κιχώτη στην ιταλική ποίησή του. Η αρχική φράση, πολύ γνωστή στην Ισπανία, είναι: "Με τη βοήθεια της εκκλησίας που δώσαμε". Παρεμπιπτόντως, η λέξη "πιάστηκε" είναι μια λαϊκή έκφραση.
  
  
  29 [29] Ο πατέρας Φάουλερ ζητά, παρακαλώ, να δει τον Καρδινάλιο Σο, και η μοναχή του λέει ότι το πολωνικό του είναι λίγο σκουριασμένο.
  
  
  30 [30] Solidarity είναι το όνομα ενός πολωνικού συνδικάτου που ιδρύθηκε το 1980 από τον βραβευμένο με Νόμπελ Ειρήνης ηλεκτρολόγο Λεχ Βαλέσα. Οι σχέσεις μεταξύ του Walesa και του John Paul II ήταν πάντα πολύ στενές και υπάρχουν ενδείξεις ότι τα χρήματα για τη δημιουργία της οργάνωσης αλληλεγγύης προήλθαν εν μέρει από το Βατικανό.
  
  
  31 [31] Ο Γουίλιαμ Μπλέικ ήταν Άγγλος Προτεστάντης ποιητής του δέκατου όγδοου αιώνα "Ο γάμος του ουρανού και της κόλασης" είναι ένα έργο που εκτείνεται σε πολλά είδη και κατηγορίες, αν και θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε πλούσιο σατιρικό ποίημα. Μεγάλο μέρος του μήκους του αντιστοιχεί σε Παραβολές από την Κόλαση, αφορισμούς που υποτίθεται ότι δόθηκαν στον Μπλέικ από έναν δαίμονα.
  
  
  32 [32] Οι Χαρισματικοί είναι μια αστεία ομάδα της οποίας οι τελετουργίες είναι συνήθως αρκετά ακραίες: κατά τη διάρκεια των τελετουργιών τους, τραγουδούν και χορεύουν υπό τον ήχο των ντέφι, κάνουν τούμπες (και ακόμη και οι γενναίοι μπορούν να φτάσουν μέχρι τις τούμπες), ρίχνονται στο έδαφος. και ρίχνονται στους ανθρώπους. στασίδια της εκκλησίας ή άνθρωποι κάθονται πάνω τους, μιλάνε σε γλώσσες... Όλα αυτά υποτίθεται ότι είναι διαποτισμένα από ιερό τελετουργικό και μεγάλη ευφορία. Η Εκκλησία των Γατών του Ολίκ δεν κοίταξε ποτέ θετικά αυτήν την ομάδα.
  
  
  33 [33] "Σύντομα ο άγιος". Με αυτή την κραυγή πολλοί ζήτησαν την άμεση αγιοποίηση του Ιωάννη Παύλου Β'.
  
  
  34 [34] Σύμφωνα με το δόγμα της γάτας, ο Άγιος Μιχαήλ είναι το κεφάλι του ουράνιου οικοδεσπότη, του αγγέλου που διώχνει τον Σατανά από το ουράνιο βασίλειο. #225;άγγελος, που διώχνει τον Σατανά από τη βασιλεία των ουρανών. παράδεισος και προστάτης της Εκκλησίας.
  
  
  35 [35] Το Blair Witch Project ήταν ένα υποτιθέμενο ντοκιμαντέρ για μερικούς κατοίκους που χάθηκαν στο δάσος για να αναφέρουν το phenominus extraños στην περιοχή και τελικά εξαφανίστηκαν όλοι. Λίγο καιρό μετά την εύρεση της κασέτας, κατά πάσα πιθανότητα, επίσης. Στην πραγματικότητα ήταν ένα μοντάζ από δύο σκηνοθέτες jóvenes και hábiles που πέτυχαν μεγάλη επιτυχία με πολύ περιορισμένο προϋπολογισμό.
  
  
  36 [36] Οδικό αποτέλεσμα.
  
  
  37 [37] Ιωάννης 8:32.
  
  
  38 [38] Ένα από τα δύο αεροδρόμια της Ρώμης, που βρίσκεται 32 χλμ. από την πόλη.
  
  
  39 [39] Ο πατέρας Φάουλερ πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρεται στην κρίση των πυραύλων. Το 1962, ο σοβιετικός πρωθυπουργός Χρουστσόφ έστειλε πολλά πλοία στην Κούβα με πυρηνικές κεφαλές, οι οποίες, μόλις εγκατασταθούν στην Καραϊβική, θα μπορούσαν να χτυπήσουν στόχους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Κένεντι επέβαλε αποκλεισμό του νησιού και υποσχέθηκε να βυθίσει τα φορτηγά πλοία αν δεν επέστρεφαν στην ΕΣΣΔ. Μισό μίλι από τα αμερικανικά αντιτορπιλικά, ο Χρουστσόφ διέταξε να επιστρέψει στα πλοία του. Για πέντε χρόνια ο κόσμος ζούσε με κομμένη την ανάσα.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Χουάν Γκόμεζ Χουράδο
  
  
  Έμβλημα του προδότη
  
  
  
  Πρόλογος
  
  
  
  ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ
  
  12 Μαρτίου 1940
  
  Καθώς το κύμα τον πέταξε πάνω στο όπλο, το καθαρό ένστικτο έκανε τον Λοχαγό Γκονζάλες να αρπάξει πάνω στο δέντρο, σκίζοντας το δέρμα σε όλη την παλάμη του. Δεκαετίες αργότερα - τότε είχε γίνει ο πιο σημαντικός βιβλιοπώλης στο Βίγκο - ανατρίχιασε καθώς θυμόταν εκείνη τη νύχτα, την πιο τρομερή και ασυνήθιστη της ζωής του. Καθώς καθόταν στην καρέκλα του ως ένας ηλικιωμένος, γκριζομάλλης άντρας, το στόμα του ανακαλούσε τη γεύση του αίματος, του άλατος και του φόβου. Τα αυτιά του θα θυμόντουσαν το βρυχηθμό αυτού που αποκαλούσαν "ανόητο ανατρεπόμενο", ένα ύπουλο κύμα που χρειάζεται λιγότερο από είκοσι λεπτά για να σηκωθεί και που οι ναυτικοί στα στενά -και οι χήρες τους- έχουν μάθει να φοβούνται. και τα έκπληκτα μάτια του θα έβλεπαν ξανά κάτι που απλά δεν θα μπορούσε να είναι εκεί.
  
  Όταν το είδε αυτό, ο καπετάνιος Γκονζάλες ξέχασε τελείως ότι ο κινητήρας ήδη δυσλειτουργούσε, ότι δεν υπήρχαν περισσότερα από επτά άτομα στην ομάδα του όταν έπρεπε να ήταν τουλάχιστον έντεκα, ότι μεταξύ αυτών ήταν ο μόνος που δεν ήταν μόνο έξι μηνών πριν ταλαντεύτηκε στην ψυχή. Ξέχασε τελείως ότι επρόκειτο να τους καρφώσει στο κατάστρωμα για να μην τον ξυπνήσει όταν άρχισε όλο αυτό το λίκνισμα.
  
  Κρατήθηκε σφιχτά από το φινιστρίνι για να γυρίσει και να συρθεί στη γέφυρα, ξεσπώντας πάνω της σε μια ριπή βροχής και ανέμου που ξέπλενε τον πλοηγό από μέσα και μέσα.
  
  "Κάτω από το τιμόνι μου, Ρόκα!" - φώναξε, σπρώχνοντας δυνατά τον πλοηγό. "Κανείς δεν σε χρειάζεται στον κόσμο".
  
  "Καπετάν, εγώ... Μας είπες να μην σε ενοχλούμε μέχρι να βουλιάξουμε, κύριε". Η φωνή του έτρεμε.
  
  Αυτό θα γίνει τώρα, σκέφτηκε ο καπετάνιος κουνώντας το κεφάλι του. Το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας του αποτελούνταν από τα άθλια απομεινάρια του πολέμου που είχαν καταστρέψει τη χώρα. Δεν μπορούσε να τους κατηγορήσει που δεν ένιωσαν το μεγάλο κύμα να έρχεται, όπως κανείς δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει τώρα που εστίασε την προσοχή του στο να γυρίσει το σκάφος και να το φέρει σε ασφάλεια. Το πιο έξυπνο πράγμα που είχε να κάνει θα ήταν να αγνοήσει αυτό που μόλις είχε δει, γιατί η εναλλακτική ήταν η αυτοκτονία. Κάτι που μόνο ένας ανόητος θα έκανε.
  
  Και είμαι τόσο ανόητος, σκέφτηκε ο Γκονζάλες.
  
  Ο πλοηγός τον παρακολουθούσε με το στόμα ορθάνοιχτο καθώς οδηγούσε, κρατώντας γερά τη βάρκα και κόβοντας τα κύματα. Η κανονιοφόρος Esperanza κατασκευάστηκε στα τέλη του περασμένου αιώνα και το ξύλο και το ατσάλι της γάστρας της έτριζαν βίαια.
  
  "Καπετάνιος!" φώναξε ο πλοηγός. "Τι στο διάολο κάνεις? Θα κυλήσουμε!"
  
  "Κοίτα στο λιμάνι, Ρόκα", απάντησε ο καπετάνιος. Φοβήθηκε κι αυτός, αν και δεν μπορούσε να αφήσει να φανεί το παραμικρό ίχνος αυτού του φόβου.
  
  Ο πλοηγός υπάκουσε, νομίζοντας ότι ο καπετάνιος είχε χάσει τελείως το μυαλό του.
  
  Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο καπετάνιος άρχισε να αμφιβάλλει για τη δική του κρίση.
  
  Όχι περισσότερες από τριάντα διαδρομές κολύμβησης μακριά μας, η μικρή σχεδία λικνιζόταν ανάμεσα σε δύο κορυφές, με την καρίνα της σε επικίνδυνη γωνία. Φαινόταν ότι ήταν στα πρόθυρα της ανατροπής. στην πραγματικότητα, ήταν θαύμα που δεν είχε κυλήσει ακόμα. Ο κεραυνός άστραψε και ξαφνικά ο πλοηγός κατάλαβε γιατί ο καπετάνιος είχε στοιχηματίσει οκτώ ζωές σε έναν τόσο ατυχή συνδυασμό.
  
  "Κύριε, υπάρχουν άνθρωποι εκεί!"
  
  "Ξέρω τη Ρόκα. Πες τον Καστίγιο και τον Πασκουάλ. Πρέπει να αφήσουν τις αντλίες, να πάνε στο κατάστρωμα με δύο σχοινιά και να κρατηθούν από εκείνα τα όπλα όπως μια πόρνη κολλάει στα χρήματά της".
  
  "Ναι, ναι, καπετάνιε".
  
  "Όχι... Περίμενε..." είπε ο καπετάνιος, πιάνοντας το χέρι του Ρόκου πριν προλάβει να φύγει από τη γέφυρα.
  
  Ο καπετάνιος δίστασε για μια στιγμή. Δεν μπορούσε να οδηγήσει τη διάσωση και να κατευθύνει το σκάφος ταυτόχρονα. Εάν η μύτη μπορούσε να κρατηθεί κάθετα στα κύματα, θα μπορούσαν να το κάνουν. Αν όμως δεν είχε αφαιρεθεί εγκαίρως, ένας από τους τύπους του θα είχε καταλήξει στον βυθό της θάλασσας.
  
  Στο διάολο όλα αυτά.
  
  "Άφησέ το, Ρόκα, θα το κάνω μόνος μου. Πιάνεις το τιμόνι και το κρατάς ίσιο, έτσι".
  
  "Δεν θα αντέξουμε για πολύ, καπετάνιο".
  
  "Μόλις βγάλουμε αυτούς τους φτωχούς από εκεί, κατευθυνθείτε κατευθείαν για το πρώτο κύμα που βλέπετε. αλλά μια στιγμή πριν φτάσουμε στην κορύφωση, γυρίστε το τιμόνι δεξιά όσο πιο δυνατά μπορείτε. Και προσευχήσου!"
  
  Ο Καστίγιο και ο Πασκουάλ εμφανίστηκαν στο κατάστρωμα, με τα σαγόνια τους σφιγμένα και τα σώματά τους τεταμένα, με τις εκφράσεις τους να προσπαθούν να κρύψουν τα δύο γεμάτα φόβο κορμιά τους. Ο καπετάνιος στάθηκε ανάμεσά τους, έτοιμος να οδηγήσει τον επικίνδυνο χορό.
  
  "Στο σήμα μου, ρίξτε τις γκάφες. Τώρα!"
  
  Χάλυβα δόντια σκαμμένα στην άκρη της σχεδίας. τα σχοινιά είναι τεντωμένα.
  
  "Τραβήξτε!"
  
  Καθώς τράβηξαν τη σχεδία πιο κοντά, φάνηκε στον καπετάνιο ότι άκουσε κραυγές, είδε να κουνάνε χέρια.
  
  "Κράτα την σφιχτά, αλλά μην πλησιάσεις πολύ!" Έσκυψε και σήκωσε το γάντζο διπλάσιο από το ύψος του. "Αν μας χτυπήσουν, θα τους καταστρέψει!"
  
  Και, πολύ πιθανό, αυτό να κάνει μια τρύπα και στο σκάφος μας, σκέφτηκε ο καπετάνιος. Κάτω από το ολισθηρό κατάστρωμα, ένιωθε τη γάστρα να τρίζει όλο και πιο δυνατά καθώς τα κουνιόταν με κάθε νέο κύμα.
  
  Έκανε ελιγμούς με ένα γάντζο και κατάφερε να πιάσει στη μία άκρη της σχεδίας. Το κοντάρι ήταν μακρύ και τον βοήθησε να κρατήσει ένα μικρό σκάφος σε σταθερή απόσταση. Έδωσε εντολή να δέσουν τα σχοινιά στα μαστίγια και να ρίξουν τη σκάλα του σχοινιού, ενώ κολλούσε με όλη του τη δύναμη στο γάντζο, που συσπάστηκε στα χέρια του, απειλώντας να ραγίσει το κρανίο του.
  
  Μια άλλη αστραπή φώτισε το εσωτερικό του πλοίου και ο καπετάνιος Γκονζάλες μπορούσε τώρα να δει ότι επέβαιναν τέσσερα άτομα. Μπόρεσε επίσης να καταλάβει επιτέλους πώς κατάφεραν να μείνουν στο πλωτό μπολ σούπας καθώς πηδούσε ανάμεσα στα κύματα.
  
  Καταραμένοι τρελοί - έδεσαν τον εαυτό τους στη βάρκα.
  
  Μια φιγούρα με σκούρο μανδύα έγειρε πάνω από τους άλλους επιβάτες, κραδαίνοντας ένα μαχαίρι και κόβοντας μανιωδώς τα σχοινιά που τους έδεναν στη σχεδία, κόβοντας τα σχοινιά που έσυραν από τους δικούς του καρπούς.
  
  "Να συνεχίσει! Σηκωθείτε πριν αυτό το πράγμα βυθιστεί!"
  
  Οι φιγούρες πλησίασαν στο πλάι της βάρκας, με τα απλωμένα χέρια τους να φθάνουν στη σανίδα. Ο άνδρας με το μαχαίρι κατάφερε να τον αρπάξει και παρότρυνε τους άλλους να πάνε μπροστά του. Η ομάδα του Γκονζάλες τους βοήθησε να ανέβουν. Τελικά δεν έμεινε κανένας παρά ο άντρας με το μαχαίρι. Άρπαξε τη σκάλα, αλλά καθώς ακούμπησε στο πλάι του σκάφους για να τραβήξει τον εαυτό του, ο γάντζος ξαφνικά γλίστρησε. Ο καπετάνιος προσπάθησε να το γαντζώσει ξανά, αλλά στη συνέχεια το κύμα που ήταν ψηλότερο από τα υπόλοιπα σήκωσε την καρίνα της σχεδίας, ρίχνοντάς την στο πλάι της Esperanza.
  
  Ακούστηκε μια κραυγή, μετά μια κραυγή.
  
  Τρομοκρατημένος, ο καπετάνιος άφησε το γάντζο. Η πλευρά της σχεδίας χτύπησε τον άντρα στο πόδι και κρεμάστηκε στη σκάλα με το ένα χέρι, πιέζοντας την πλάτη του στη γάστρα. Η σχεδία απομακρυνόταν, αλλά ήταν μόνο θέμα δευτερολέπτων μέχρι τα κύματα να την πετάξουν πίσω προς την Εσπεράντζα.
  
  "Κατάταξη!" φώναξε ο καπετάνιος στους άντρες του. "Για όνομα του Θεού, κόψτε τους!"
  
  Ο ναύτης που ήταν πιο κοντά στο όπλο έψαξε ένα μαχαίρι στη ζώνη του και μετά άρχισε να κόβει τα σχοινιά. Ένας άλλος προσπάθησε να οδηγήσει τους διασωθέντες στην καταπακτή που οδηγεί στο αμπάρι, προτού τους χτυπήσει ένα κύμα κατά μέτωπο και τους μεταφέρει στη θάλασσα.
  
  Με βουλιαγμένη καρδιά, ο καπετάνιος έψαξε κάτω από την όπλα για ένα τσεκούρι, που, όπως ήξερε, σκουριαζόταν εκεί για πολλά χρόνια.
  
  "Φύγε από το δρόμο μου, Πασκουάλ!"
  
  Μπλε σπινθήρες πέταξαν από το ατσάλι, αλλά τα χτυπήματα του τσεκούρι μόλις που ακούγονταν πάνω από τον θόρυβο της καταιγίδας που ανέβαινε. Τίποτα δεν έγινε στην αρχή.
  
  Μετά έγινε ένα τρακάρισμα.
  
  Το κατάστρωμα σείστηκε καθώς η σχεδία, ελευθερωμένη από τα αγκυροβόλια της, σηκώθηκε και έσπασε στην πλώρη της Esperanza. Ο καπετάνιος έσκυψε πάνω από την όπλα, βέβαιος ότι το μόνο που μπορούσε να δει ήταν η χορευτική άκρη της σκάλας. Έκανε όμως λάθος.
  
  Ο ναυαγός βρισκόταν ακόμα εκεί, με το αριστερό του χέρι να φτερουγίζει καθώς προσπαθούσε να πιάσει ξανά τα σκαλοπάτια της σκάλας. Ο καπετάνιος έγειρε προς το μέρος του, αλλά ο απελπισμένος βρισκόταν ακόμα περισσότερο από δύο μέτρα μακριά του.
  
  Έμενε μόνο ένα πράγμα να κάνουμε.
  
  Κούνησε το ένα πόδι στο πλάι και άρπαξε τη σκάλα με το τραυματισμένο χέρι του, προσευχόμενος και βρίζοντας τον Θεό που ήταν τόσο αποφασισμένος να τους πνίξει. Για μια στιγμή κόντεψε να πέσει, αλλά ο ναύτης Πασκουάλ τον έπιασε εγκαίρως. Κατέβηκε τρία σκαλοπάτια, ίσα-ίσα για να μπορέσει να φτάσει στην αγκαλιά του Πασκουάλ αν χαλάρωσε τη λαβή του. Δεν τόλμησε να προχωρήσει παραπέρα.
  
  "Πιάσε το χέρι μου!"
  
  Ο άνδρας προσπάθησε να γυρίσει για να φτάσει στον Γκονζάλες, αλλά δεν τα κατάφερε. Ένα από τα δάχτυλα με τα οποία ήταν κολλημένος στη σκάλα γλίστρησε.
  
  Ο καπετάνιος ξέχασε τελείως τις προσευχές του και εστίασε στις κατάρες του, έστω και αθόρυβα. Άλλωστε δεν ήταν τόσο στεναχωρημένος ώστε να κοροϊδεύει ακόμη περισσότερο τον Θεό εκείνη τη στιγμή. Ωστόσο, ήταν αρκετά τρελός ώστε να κάνει άλλο ένα βήμα κάτω και να αρπάξει τον φτωχό από το μπροστινό μέρος του μανδύα του.
  
  Για κάτι που φαινόταν σαν μια αιωνιότητα, το μόνο που κράτησε τους δύο άντρες στη σκάλα που αιωρούνταν με σχοινί ήταν εννιά δάχτυλα, μια φθαρμένη σόλα για μπότες και απόλυτη θέληση.
  
  Ο ναυαγός στη συνέχεια κατάφερε να γυρίσει αρκετά για να αρπάξει τον καπετάνιο. Γάντζωσε τα πόδια του στα σκαλοπάτια και οι δύο άντρες ξεκίνησαν την ανάβασή τους.
  
  Έξι λεπτά αργότερα, σκυμμένος στον εμετό του στο αμπάρι, ο καπετάνιος δύσκολα πίστευε την τύχη τους. Έκανε ό,τι μπορούσε για να ηρεμήσει. Δεν ήταν ακόμα σίγουρος πώς ο άχρηστος Roque είχε επιβιώσει από την καταιγίδα, αλλά τα κύματα δεν ήταν πια τόσο σκληρά στο κύτος και φαινόταν προφανές ότι η Esperanza θα τα πήγαινε καλά αυτή τη φορά.
  
  Οι ναύτες τον κοιτούσαν επίμονα, ένα ημικύκλιο από πρόσωπα γεμάτο εξάντληση και ένταση. Ένας από αυτούς άπλωσε μια πετσέτα. Ο Γκονζάλες της έγνεψε με το χέρι.
  
  "Καθαρίστε αυτό το χάος", είπε, ισιώνοντας, δείχνοντας το πάτωμα.
  
  Υγροί ναυαγοί στριμώχνονταν στην πιο σκοτεινή γωνιά του αμπάρι. Μετά βίας ήταν δυνατό να δω τα πρόσωπά τους στο φως που τρεμοπαίζει από τη μοναδική λάμπα της καμπίνας.
  
  Ο Γκονζάλες έκανε τρία βήματα προς το μέρος τους.
  
  Ένας από αυτούς προχώρησε και άπλωσε το χέρι του.
  
  "Danke schon".
  
  Όπως και οι σύντροφοί του, ήταν τυλιγμένος από την κορυφή ως τα νύχια με έναν μαύρο μανδύα με κουκούλα. Μόνο ένα πράγμα τον ξεχώριζε από τους άλλους: μια ζώνη στη μέση του. Ένα κόκκινο μαχαίρι έλαμψε στη ζώνη του, με το οποίο έκοψε τα σχοινιά με τα οποία ήταν δεμένοι οι φίλοι του στη σχεδία.
  
  Ο καπετάνιος δεν μπορούσε να το βοηθήσει.
  
  "Καταραμένο γιο της σκύλας! Θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι νεκροί!"
  
  Ο Γκονζάλες τράβηξε το χέρι του πίσω και χτύπησε τον άνδρα στο κεφάλι, χτυπώντας τον στο έδαφος. Η κουκούλα του έπεσε πίσω, αποκαλύπτοντας μια σφουγγαρίστρα από ξανθά μαλλιά και ένα γωνιώδες πρόσωπο. Ένα κρύο μπλε μάτι. Εκεί που έπρεπε να υπήρχε άλλο, υπήρχε μόνο ένα κομμάτι ζαρωμένο δέρμα.
  
  Ο ναυαγός σηκώθηκε όρθιος και αντικατέστησε το γύψο, που πρέπει να είχε ξεκολλήσει από την πρόσκρουση πάνω από την κόγχη του ματιού. Μετά έβαλε το χέρι του στο μαχαίρι του. Δύο ναύτες προχώρησαν, φοβούμενοι ότι θα έσκιζε αμέσως τον καπετάνιο, αλλά τον τράβηξε προσεκτικά και τον πέταξε στο πάτωμα. Άπλωσε ξανά το χέρι του.
  
  "Danke schon".
  
  Ο καπετάνιος χαμογέλασε άθελά του. Αυτός ο καταραμένος Φριτς είχε μπάλες από ατσάλι. Κουνώντας το κεφάλι του, ο Γκονζάλες άπλωσε το χέρι του.
  
  "Από πού στο διάολο ήρθες;"
  
  Ο άλλος άντρας ανασήκωσε τους ώμους του. Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν καταλάβαινε λέξη ισπανικά. Ο Γκονζάλες τον μελέτησε αργά. Ο Γερμανός πρέπει να ήταν τριάντα πέντε ή σαράντα ετών και κάτω από τον μαύρο μανδύα του φορούσε σκούρα ρούχα και βαριές μπότες.
  
  Ο καπετάνιος έκανε ένα βήμα προς τους συντρόφους του άνδρα, θέλοντας να μάθει για ποιον ποντάρισε τη βάρκα και το πλήρωμά του, αλλά ένας άλλος άντρας άπλωσε τα χέρια του και παραμέρισε, εμποδίζοντάς του το δρόμο. Στάθηκε σταθερά στα πόδια του, ή τουλάχιστον προσπάθησε, καθώς δυσκολευόταν να μείνει στα πόδια του, και η έκφρασή του ήταν παρακλητική.
  
  Δεν θέλει να αμφισβητήσει την εξουσία μου μπροστά στους ανθρώπους μου, αλλά δεν είναι έτοιμος να με αφήσει να πλησιάσω πολύ τους μυστηριώδεις φίλους του. Τότε είναι πολύ καλό: να είσαι ο τρόπος σου, να είσαι καταραμένος. Τα κεντρικά γραφεία θα ασχοληθούν μαζί σου, σκέφτηκε ο Γκονζάλες.
  
  "Πασκουάλ".
  
  "Κύριε?"
  
  "Πες στον πλοηγό να κατευθυνθεί προς το Κάντιθ".
  
  "Ναι, ναι, καπετάνιο", είπε ο ναύτης, εξαφανιζόμενος στην καταπακτή. Ο καπετάνιος ήταν έτοιμος να τον ακολουθήσει, κατευθυνόμενος πίσω στην καμπίνα του, όταν η φωνή του Γερμανού τον σταμάτησε.
  
  "Νέιν. δάγκωμα. Τίποτα Κάντιθ".
  
  Το πρόσωπο του Γερμανού άλλαξε εντελώς όταν άκουσε το όνομα της πόλης.
  
  Τι φοβάσαι τόσο, Φριτς;
  
  "Κοιν. Κομμ. Bitte", είπε ο Γερμανός, δείχνοντας ότι έπρεπε να πλησιάσει. Ο καπετάνιος έσκυψε και ο άλλος άρχισε να τον παρακαλεί στο αυτί. "Τίποτα Κάντιθ. Πορτογαλία. Μπίτε, Καπιτάν."
  
  Ο Γκονζάλες απομακρύνθηκε από τον Γερμανό, εξετάζοντάς τον για περισσότερο από ένα λεπτό. Ήταν σίγουρος ότι δεν μπορούσε να βγάλει τίποτα περισσότερο από αυτόν τον άνθρωπο, αφού η δική του κατανόηση των γερμανικών περιοριζόταν στα "ναι", "όχι", "παρακαλώ" και "ευχαριστώ". λύση ήταν λιγότερο από όλα, αποφάσισε ότι είχε κάνει αρκετά σώζοντας τη ζωή τους.
  
  Τι κρύβεις, Φριτς; ποιοί είναι οι φίλοι σου? Τι περνούν το στενό σε μια μικρή παλιά σχεδία τέσσερις πολίτες του πιο ισχυρού έθνους στον κόσμο, με τον μεγαλύτερο στρατό; Ελπίζατε να φτάσετε στο Γιβραλτάρ για αυτό το πράγμα; Οχι, δεν το νομίζω. Το Γιβραλτάρ είναι γεμάτο Άγγλους, τους εχθρούς σας. Και γιατί να μην έρθεις στην Ισπανία; Κρίνοντας από τον τόνο του ένδοξου Generalísimo μας, όλοι σύντομα θα διασχίσουμε τα Πυρηναία για να σας βοηθήσουμε να σκοτώσετε βατράχους, πιθανότατα πετώντας τους πέτρες. Αν είμαστε πραγματικά φιλικοί με τον Φύρερ σας, σαν κλέφτες... Εκτός, φυσικά, αν εσείς οι ίδιοι δεν είστε ενθουσιώδεις μαζί του.
  
  Ανάθεμά το.
  
  "Προσέξτε αυτούς τους ανθρώπους", είπε, γυρίζοντας προς την ομάδα. "Οτέρο, δώσε τους μερικές κουβέρτες και σκέπασέ τις με κάτι ζεστό".
  
  Ο καπετάνιος επέστρεψε στη γέφυρα, όπου ο Ρόκα σχεδίαζε πορεία για το Κάντιθ, αποφεύγοντας την καταιγίδα που φυσούσε τώρα στη Μεσόγειο.
  
  "Καπετάνιο", είπε ο πλοηγός, προσηλωμένος, "μπορώ να πω πόσο χαρούμενος είμαι που..."
  
  "Ναι, ναι, Ρόκα. Ευχαριστώ πολύ. Υπάρχει καφές εδώ;"
  
  Η Ρόκα του έριξε ένα φλιτζάνι και ο καπετάνιος κάθισε να απολαύσει το ποτό. Έβγαλε την αδιάβροχη κάπα του και το πουλόβερ που φορούσε από κάτω, που ήταν μούσκεμα. Ευτυχώς, δεν έκανε κρύο στην καμπίνα.
  
  "Υπήρξε μια αλλαγή στο σχέδιο, Ρόκα. Ένας από τους Boches που σώσαμε μου έδωσε μια συμβουλή. Φαίνεται ότι μια συμμορία λαθρεμπόρων λειτουργεί στις εκβολές της Γκουαντιάνα. Αντίθετα, θα πάμε στο Ayamonte, για να δούμε αν μπορούμε να μείνουμε μακριά τους".
  
  "Όπως λες, καπετάνιο", είπε ο πλοηγός, λίγο απογοητευμένος που έπρεπε να χαράξει μια νέα πορεία. Ο Γκονζάλες κοίταξε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του νεαρού, ελαφρώς ανήσυχος. Υπήρχαν ορισμένοι άνθρωποι με τους οποίους δεν μπορούσε να μιλήσει για ορισμένα θέματα και αναρωτήθηκε αν η Ρόκα θα μπορούσε να είναι πληροφοριοδότης. Αυτό που πρότεινε ο καπετάνιος ήταν παράνομο. Αυτό θα ήταν αρκετό για να τον στείλει στη φυλακή, ή ακόμα χειρότερα. Αλλά δεν θα μπορούσε να το κάνει χωρίς τον δεύτερο αρχηγό του.
  
  Ανάμεσα σε γουλιές καφέ, αποφάσισε ότι μπορούσε να εμπιστευτεί τη Ρόκα. Ο πατέρας του σκότωσε τις εθνικές μετά την πτώση της Μπαρτσελόνα πριν από μερικά χρόνια.
  
  "Έχετε πάει ποτέ στο Ayamonte, Roca;"
  
  "Όχι, κύριε", απάντησε ο νεαρός χωρίς να γυρίσει.
  
  "Είναι ένα γοητευτικό μέρος, τρία μίλια πάνω από τη Γκουαντιάνα. Το κρασί είναι καλό, και τον Απρίλιο μυρίζει σαν άνθη πορτοκαλιάς. Και από την άλλη πλευρά του ποταμού ξεκινά η Πορτογαλία".
  
  Ήπιε άλλη μια γουλιά.
  
  "Δύο βήματα μακριά, όπως λένε".
  
  Ο Ροκ γύρισε ξαφνιασμένος. Ο καπετάνιος του χαμογέλασε κουρασμένος.
  
  Δεκαπέντε ώρες αργότερα, το κατάστρωμα του Esperanza ήταν άδειο. Τα γέλια ακούστηκαν από την τραπεζαρία, όπου οι ναυτικοί απολάμβαναν ένα νωρίς δείπνο. Ο καπετάνιος υποσχέθηκε ότι αφού έφαγαν θα ρίξουν άγκυρα στο λιμάνι του Αγιαμόντε και πολλοί από αυτούς ένιωθαν ήδη το πριονίδι των ταβέρνων κάτω από τα πόδια τους. Προφανώς, ο ίδιος ο καπετάνιος φρόντιζε τη γέφυρα, ενώ ο Ρόκα φύλαγε τους τέσσερις ναυαγούς επιβάτες.
  
  "Είστε σίγουροι ότι είναι απαραίτητο, κύριε;" ρώτησε ο πλοηγός αβέβαιος.
  
  "Θα είναι απλώς μια μικρή μελανιά. Μην είσαι τόσο δειλός φίλε. Θα πρέπει να μοιάζει σαν να σου επιτέθηκαν οι ναυαγοί για να ξεφύγεις. Ξάπλωσε στο πάτωμα για λίγο".
  
  Ακούστηκε ένας ξερός γδούπος και μετά εμφανίστηκε ένα κεφάλι στην καταπακτή, ακολουθούμενο γρήγορα από τους ναυαγούς. Η νύχτα άρχισε να πέφτει.
  
  Ο καπετάνιος και ο Γερμανός εκτόξευσαν τη σωσίβια λέμβο στην πλευρά του λιμανιού, στην πιο μακρινή πλευρά από την τραπεζαρία. Οι σύντροφοί του ανέβηκαν μέσα και περίμεναν τον μονόφθαλμο αρχηγό τους, ο οποίος του κάλυψε ξανά το κεφάλι με κουκούλα.
  
  "Διακόσια μέτρα σε ευθεία γραμμή", του είπε ο καπετάνιος, δείχνοντας προς την Πορτογαλία. "Άφησε τη σωσίβια λέμβο στην παραλία: Θα τη χρειαστώ. Θα το επιστρέψω αργότερα."
  
  Ο Γερμανός ανασήκωσε τους ώμους του.
  
  "Κοίτα, ξέρω ότι δεν καταλαβαίνεις λέξη. Ορίστε..." είπε ο Γκονζάλες επιστρέφοντάς του το μαχαίρι. Ο άντρας το έβαλε στη ζώνη του με το ένα χέρι ενώ με το άλλο έψαχνε τον μανδύα του. Έβγαλε ένα μικρό αντικείμενο και το έβαλε στο χέρι του καπετάνιου.
  
  "Βερρά", είπε, αγγίζοντας τον δείκτη του στο στήθος του. "Ρετούνγκ", είπε στη συνέχεια, αγγίζοντας το στήθος του Ισπανού.
  
  Ο Γκονζάλες μελέτησε προσεκτικά το δώρο. Ήταν κάτι σαν μετάλλιο, πολύ βαρύ. Το έφερε πιο κοντά στη λάμπα που κρεμόταν στην καμπίνα. το αντικείμενο ακτινοβολούσε μια αλάνθαστη λάμψη.
  
  Ήταν φτιαγμένο από καθαρό χρυσό.
  
  "Άκου, δεν μπορώ να δεχτώ..."
  
  Αλλά μιλούσε μόνος του. Το σκάφος απομακρυνόταν ήδη και κανείς από τους επιβάτες του δεν κοίταξε πίσω.
  
  Μέχρι το τέλος των ημερών του, ο Manuel González Pereira, πρώην καπετάνιος του ισπανικού ναυτικού, αφιέρωσε κάθε λεπτό που έβρισκε έξω από το βιβλιοπωλείο του στη μελέτη αυτού του χρυσού εμβλήματος. Ήταν ένας δικέφαλος αετός τοποθετημένος σε σιδερένιο σταυρό. Ο αετός κρατούσε ένα ξίφος, πάνω από το κεφάλι του ήταν ο αριθμός 32 και στο στήθος του ένα τεράστιο διαμάντι ένθετο.
  
  Ανακάλυψε ότι ήταν ένα μασονικό σύμβολο της υψηλότερης βαθμίδας, αλλά κάθε ειδικός με τον οποίο μιλούσε του έλεγε ότι πρέπει να ήταν ψεύτικο, ειδικά επειδή ήταν φτιαγμένο από χρυσό. Οι Γερμανοί Ελευθεροτέκτονες δεν χρησιμοποίησαν ποτέ ευγενή μέταλλα για τα εμβλήματα των Μεγάλων Διδασκάλων τους. Το μέγεθος του διαμαντιού -όσο μπόρεσε να προσδιορίσει ο κοσμηματοπώλης χωρίς να αποσυναρμολογήσει το κομμάτι- επέτρεψε να χρονολογηθεί η πέτρα περίπου στις αρχές του αιώνα.
  
  Συχνά, καθισμένος μέχρι αργά, ο βιβλιοπώλης αναπολούσε τη συνομιλία του με τον "Μονόφθαλμο Μυστήριο", όπως ήθελε να τον αποκαλεί ο μικρός γιος του Χουάν Κάρλος.
  
  Το αγόρι δεν βαρέθηκε ποτέ να ακούει την ιστορία και κατέληξε σε τραβηγμένες θεωρίες για την ταυτότητα των ναυαγών. Κυρίως όμως συγκινήθηκε από αυτά τα λόγια του χωρισμού. Τα μετέγραψε χρησιμοποιώντας ένα γερμανικό λεξικό και τα επανέλαβε αργά, σαν να μπορούσε να καταλάβει καλύτερα έτσι.
  
  "Το Verrat είναι μια προδοσία. Rettung-σωτηρία."
  
  Ο βιβλιοπώλης πέθανε χωρίς να ξετυλίξει το μυστήριο που κρυβόταν στο έμβλημά του. Ο γιος του Χουάν Κάρλος κληρονόμησε το έργο και με τη σειρά του έγινε βιβλιοπώλης. Ένα απόγευμα Σεπτεμβρίου του 2002, ένας άγνωστος ηλικιωμένος συγγραφέας μπήκε σε ένα βιβλιοπωλείο για να μιλήσει για το νέο του έργο για τον Τεκτονισμό. Κανείς δεν εμφανίστηκε, οπότε ο Χουάν Κάρλος αποφάσισε να σκοτώσει το χρόνο και να μειώσει την εμφανή ταλαιπωρία του καλεσμένου του δείχνοντάς του μια φωτογραφία του εμβλήματος. Στη θέα αυτού, το πρόσωπο του συγγραφέα άλλαξε.
  
  "Πού την πήρες αυτή τη φωτογραφία;"
  
  "Αυτό είναι ένα παλιό μετάλλιο που ανήκε στον πατέρα μου".
  
  "Το έχεις ακόμα;
  
  "Ναί. Λόγω του τριγώνου που περιέχει τον αριθμό 32, σκεφτήκαμε ότι ήταν...
  
  "Μασονικό σύμβολο. Προφανώς ψεύτικο, λόγω του σχήματος του σταυρού και του διαμαντιού. Την βαθμολογήσατε;
  
  "Ναί. Τα υλικά κοστίζουν περίπου 3.000 ευρώ. Δεν ξέρω αν έχει κάποια επιπλέον ιστορική αξία".
  
  Ο συγγραφέας κοίταξε το άρθρο για λίγα δευτερόλεπτα πριν απαντήσει. Το κάτω χείλος του έτρεμε.
  
  "Οχι. Σιγουρα οχι. Ενδεχομένως από περιέργεια... αλλά αμφιβάλλω. Ωστόσο, θα ήθελα να το αγοράσω. Ξέρεις... για την έρευνά μου. Θα σου δώσω 4.000 ευρώ για αυτό".
  
  Ο Χουάν Κάρλος αρνήθηκε ευγενικά την προσφορά και ο συγγραφέας έφυγε προσβεβλημένος. Άρχισε να επισκέπτεται το βιβλιοπωλείο κάθε μέρα, παρόλο που δεν έμενε στην πόλη. Προσποιήθηκε ότι ψαχουλεύει βιβλία, ενώ τις περισσότερες φορές παρακολουθούσε τον Χουάν Κάρλος πάνω από χοντρά γυαλιά με πλαστικό πλαίσιο. Ο βιβλιοπώλης άρχισε να νιώθει κυνηγημένος. Μια χειμωνιάτικη νύχτα, γυρνώντας στο σπίτι, νόμιζε ότι άκουσε βήματα πίσω του. Ο Χουάν Κάρλος κρύφτηκε στην πόρτα και περίμενε. Λίγη ώρα αργότερα, εμφανίστηκε ο συγγραφέας, μια άπιαστη σκιά, που έτρεμε σε έναν φθαρμένο μανδύα. Ο Χουάν Κάρλος βγήκε από την πόρτα και έσφιξε τον άνδρα στη γωνία, καρφώνοντάς τον στον τοίχο.
  
  "Αυτό πρέπει να σταματήσει, καταλαβαίνεις;"
  
  Ο γέρος άρχισε να κλαίει και, μουρμουρίζοντας κάτι, έπεσε στο έδαφος, σφίγγοντας τα γόνατά του με τα χέρια του.
  
  "Δεν καταλαβαίνεις, πρέπει να το πάρω αυτό..."
  
  Ο Χουάν Κάρλος υποχώρησε. Συνόδευσε τον ηλικιωμένο στο μπαρ και έβαλε ένα ποτήρι κονιάκ μπροστά του.
  
  "Σωστά. Τώρα πες μου την αλήθεια. Είναι πολύ πολύτιμο, έτσι δεν είναι;".
  
  Ο συγγραφέας αφιέρωσε το χρόνο του μελετώντας τον βιβλιοπώλη, που ήταν τριάντα χρόνια νεότερος του και έξι ίντσες ψηλότερος. Τελικά τα παράτησε.
  
  "Η αξία του είναι ανυπολόγιστη. Αν και δεν είναι αυτός ο λόγος που το θέλω", είπε με μια απορριπτική κίνηση.
  
  "Οπότε γιατί?"
  
  "Για τη δόξα. δόξα της ανακάλυψης. Θα αποτελέσει τη βάση του επόμενου βιβλίου μου".
  
  "Σε ένα ειδώλιο;"
  
  "Στον ιδιοκτήτη της. Μπόρεσα να ανασυνθέσω τη ζωή του μετά από χρόνια έρευνας, σκαλίζοντας θραύσματα ημερολογίων, αρχεία εφημερίδων, ιδιωτικές βιβλιοθήκες... τους υπονόμους της ιστορίας. Μόνο δέκα πολύ μη επικοινωνιακοί άνθρωποι στον κόσμο γνωρίζουν την ιστορία του. Είναι όλοι μεγάλοι δάσκαλοι και είμαι ο μόνος που έχω όλα τα μέρη. Αν και κανείς δεν θα με πίστευε αν τους το έλεγα".
  
  "Δοκιμασε με."
  
  "Μόνο αν μου υποσχεθείς ένα πράγμα. Που με άφησες να το δω. Άγγιξε την. Μόνο μια φορά."
  
  Ο Χουάν Κάρλος αναστέναξε.
  
  "Πρόστιμο. Υπό την προϋπόθεση ότι έχεις μια καλή ιστορία να πεις".
  
  Ο γέρος έσκυψε πάνω από το τραπέζι και άρχισε να ψιθυρίζει μια ιστορία που μέχρι αυτό το σημείο είχε περάσει από στόμα σε στόμα από ανθρώπους που είχαν ορκιστεί να μην την επαναλάβουν ποτέ. Μια ιστορία για ψέματα, για αδύνατη αγάπη, για έναν ξεχασμένο ήρωα, για τη δολοφονία χιλιάδων αθώων ανθρώπων από τα χέρια ενός ατόμου. Η ιστορία του εμβλήματος του προδότη...
  
  
  ΑΝΙΕΡΟΣ
  
  1919-21
  
  
  Όπου η κατανόηση δεν ξεπερνά ποτέ τον εαυτό της
  
  Το σύμβολο του λαϊκού είναι ένα απλωμένο χέρι, ανοιχτό, μοναχικό, αλλά ικανό να καταλάβει τη γνώση.
  
  
  
  
  1
  
  
  Υπήρχε αίμα στα σκαλιά της έπαυλης του Shredder.
  
  Βλέποντας αυτό, ο Πολ Ράινερ ανατρίχιασε. Φυσικά, δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε αίμα. Μεταξύ των αρχών Απριλίου και Μαΐου του 1919, οι κάτοικοι του Μονάχου βίωσαν μέσα σε τριάντα μέρες όλη τη φρίκη που κατάφεραν να αποφύγουν στα τέσσερα χρόνια του πολέμου. Στους αβέβαιους μήνες μεταξύ του τέλους της αυτοκρατορίας και της ανακήρυξης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, αμέτρητες ομάδες προσπάθησαν να επιβάλουν τα προγράμματά τους. Οι κομμουνιστές κατέλαβαν την πόλη και ανακήρυξαν τη Βαυαρία σοβιετική δημοκρατία. Οι λεηλασίες και οι δολοφονίες έγιναν ευρέως διαδεδομένες καθώς οι Freikorps έκλεισαν το χάσμα μεταξύ Βερολίνου και Μονάχου. Οι επαναστάτες, γνωρίζοντας ότι οι μέρες τους ήταν μετρημένες, προσπάθησαν να απαλλαγούν από όσο το δυνατόν περισσότερους πολιτικούς εχθρούς. Κυρίως άμαχοι εκτελούνται αργά το βράδυ.
  
  Αυτό σήμαινε ότι ο Παύλος είχε ήδη δει ίχνη αίματος, αλλά ποτέ στην είσοδο του σπιτιού όπου έμενε. Και παρόλο που ήταν λίγοι, ήρθαν κάτω από μια μεγάλη δρύινα πόρτα.
  
  Με κάθε τύχη, ο Jurgen θα πέσει με τα μούτρα και θα του βγάλει όλα τα δόντια, σκέφτηκε ο Paul. Ίσως με αυτόν τον τρόπο να μου δώσει λίγες μέρες γαλήνης. Κούνησε το κεφάλι του με θλίψη. Δεν είχε τέτοια τύχη.
  
  Ήταν μόλις δεκαπέντε, αλλά μια πικρή σκιά είχε ήδη πέσει πάνω από την καρδιά του, σαν σύννεφα που σκέπαζαν τον ατονικό ήλιο του μέσου Μαΐου. Πριν από μισή ώρα, ο Πωλ χαζεύονταν στους θάμνους του αγγλικού κήπου, χαρούμενος που επέστρεφε στο σχολείο μετά την επανάσταση, αν και όχι τόσο λόγω των μαθημάτων. Ο Παύλος ήταν πάντα μπροστά από τους συμμαθητές του, καθώς και από τον καθηγητή Wirth, που τον βαρέθηκε τρομερά. Ο Πολ διάβασε ό,τι μπορούσε να βρει στα χέρια του, καταβροχθίζοντάς το σαν μεθυσμένος την ημέρα πληρωμής. Προσποιήθηκε μόνο ότι ήταν προσεκτικός στην τάξη, αλλά πάντα αποδεικνυόταν ο καλύτερος στην τάξη.
  
  Ο Παύλος δεν είχε φίλους, όσο κι αν προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τους συμμαθητές του. Όμως, παρ' όλα αυτά, του άρεσε πολύ το σχολείο, γιατί οι ώρες των μαθημάτων ήταν ώρες μακριά από τον Jurgen, ο οποίος παρακολουθούσε την ακαδημία, όπου τα πατώματα δεν ήταν καλυμμένα με λινέλαιο και οι άκρες των θρανίων δεν ήταν πελεκημένες.
  
  Στο δρόμο για το σπίτι, ο Paul πάντα γύριζε στον Κήπο, το μεγαλύτερο πάρκο στην Ευρώπη. Έμοιαζε σχεδόν έρημο εκείνη τη μέρα, ακόμα και με τους απανταχού ντυμένους φρουρούς που τον επέπληξαν όποτε έχανε το δρόμο του. Ο Πολ εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο αυτή την ευκαιρία και έβγαλε τις φθαρμένες μπότες του. Του άρεσε να περπατά ξυπόλητος στο γρασίδι και έγερνε άφαντα καθώς περπατούσε, παίρνοντας μερικά από τα χιλιάδες κίτρινα φυλλάδια που τα αεροπλάνα της Freikorps έριξαν πάνω από το Μόναχο την περασμένη εβδομάδα απαιτώντας την άνευ όρων παράδοση των κομμουνιστών. Τα πέταξε στον κάδο απορριμμάτων. Ευχαρίστως θα είχε μείνει για να τακτοποιήσει όλο το πάρκο, αλλά ήταν Πέμπτη και έπρεπε να τρίψει το πάτωμα στον τέταρτο όροφο της έπαυλης, μια εργασία που θα τον κρατούσε απασχολημένο μέχρι το μεσημέρι.
  
  Να μην ήταν εκεί... σκέφτηκε ο Πολ. Την τελευταία φορά με έκλεισε σε μια ντουλάπα με σκούπα και έριξε ένα κουβά βρώμικο νερό πάνω από το μάρμαρο. Είναι καλό που η μητέρα μου άκουσε τις κραυγές μου και άνοιξε την ντουλάπα πριν το καταλάβει η Μπρουνχίλντε.
  
  Ο Παύλος ήθελε να θυμάται μια στιγμή που ο ξάδερφός του δεν συμπεριφέρθηκε έτσι. Πριν από πολλά χρόνια, όταν και οι δύο ήταν πολύ μικροί και ο Έντουαρντ τους πήρε από το χέρι και τους οδήγησε στον κήπο, ο Γιούργκεν του χαμογέλασε. Ήταν μια φευγαλέα ανάμνηση, σχεδόν η μόνη ευχάριστη ανάμνηση του ξαδέρφου του που είχε απομείνει. Τότε άρχισε ο Μεγάλος Πόλεμος με τις μπάντες και τις παρελάσεις του. Και ο Έντουαρντ απομακρύνθηκε, κουνώντας και χαμογελώντας καθώς το φορτηγό που τον μετέφερε ανέβασε ταχύτητα, και ο Πολ έτρεξε δίπλα του, θέλοντας να βαδίσει με τον μεγαλύτερο ξάδερφό του, θέλοντας να καθίσει δίπλα του με αυτή την εντυπωσιακή στολή.
  
  Για τον Πωλ, ο πόλεμος συνίστατο στις ειδήσεις που διάβαζε κάθε πρωί, που αναρτούσαν στον τοίχο του αστυνομικού τμήματος καθώς πήγαινε στο σχολείο. Συχνά χρειαζόταν να περπατήσει μέσα σε πυκνά πόδια - κάτι που δεν του ήταν ποτέ δύσκολο, αφού ήταν λεπτός σαν τσιπ. Εκεί διάβασε με χαρά για τα επιτεύγματα του στρατού του Κάιζερ, που καθημερινά έπαιρνε χιλιάδες αιχμαλώτους, κατέλαβε πόλεις και επέκτεινε τα σύνορα της Αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια στην τάξη σχεδίασε έναν χάρτη της Ευρώπης και διασκέδασε τον εαυτό του φανταζόμενος πού θα γινόταν η επόμενη μεγάλη μάχη και αναρωτιόταν αν ο Έντουαρντ θα ήταν εκεί. Ξαφνικά, και εντελώς χωρίς προειδοποίηση, οι "νίκες" άρχισαν να συμβαίνουν πιο κοντά στο σπίτι, και οι πολεμικές αποστολές σχεδόν πάντα ανακοίνωναν μια "επιστροφή στη θέση ασφαλείας που αρχικά προβλεπόταν". Μέχρι που μια μέρα μια τεράστια αφίσα ανήγγειλε ότι η Γερμανία είχε χάσει τον πόλεμο Από κάτω ήταν ο κατάλογος των τιμών που έπρεπε να πληρωθούν, και ήταν πράγματι ένας πολύ μακρύς κατάλογος.
  
  Διαβάζοντας αυτή τη λίστα και την αφίσα, ο Πολ ένιωσε σαν να τον είχαν εξαπατήσει, εξαπατήσει. Ξαφνικά δεν έμεινε κανένα μαξιλάρι φαντασίας για να απαλύνει τον πόνο από τον αυξανόμενο αριθμό ξυλοδαρμών που δεχόταν από τον Γιούργκεν. Ο Ένδοξος Πόλεμος δεν θα περίμενε τον Πωλ να μεγαλώσει και να ενωθεί με τον Έντουαρντ στο μέτωπο.
  
  Και, φυσικά, δεν υπήρχε τίποτα ένδοξο σε αυτό.
  
  Ο Παύλος στάθηκε εκεί για λίγο κοιτάζοντας το αίμα στην είσοδο. Διανοητικά, απέρριψε την πιθανότητα να είχε ξαναρχίσει η επανάσταση. Τα αποσπάσματα Freikorps περιπολούσαν όλο το Μόναχο. Ωστόσο, αυτή η λακκούβα φαινόταν φρέσκια, μια ελαφριά ανωμαλία σε μια μεγάλη πέτρα, τα σκαλοπάτια της οποίας ήταν αρκετά μεγάλα για να χωρέσουν δύο άντρες ξαπλωμένοι πλάτη με πλάτη.
  
  Καλύτερα να βιαστώ. Αν αργήσω πάλι, η θεία Μπρουνχίλδη θα με σκοτώσει.
  
  Συλλογίστηκε λίγο ακόμα ανάμεσα στον φόβο του αγνώστου και στον φόβο της θείας του και ο τελευταίος κυριάρχησε. Έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό κλειδί από την είσοδο της υπηρεσίας και μπήκε στην έπαυλη. Μέσα, όλα έμοιαζαν αρκετά ήσυχα. Πλησίαζε τις σκάλες όταν άκουσε φωνές από τους κύριους χώρους διαβίωσης του σπιτιού.
  
  "Γλίστρησε ενώ ανεβαίναμε τα σκαλιά, κυρία. Δεν είναι εύκολο να τον κρατήσεις και είμαστε όλοι πολύ αδύναμοι. Πέρασαν μήνες και οι πληγές του συνεχίζουν να ανοίγουν".
  
  "Ανίκανοι ανόητοι. Δεν είναι περίεργο που χάσαμε τον πόλεμο".
  
  Ο Πολ διέσχισε το κεντρικό λόμπι, προσπαθώντας να κάνει όσο το δυνατόν λιγότερο θόρυβο. Η μακρά κηλίδα αίματος που έτρεχε κάτω από την πόρτα στένεψε σε μια σειρά από ραβδώσεις που οδηγούσαν στο μεγαλύτερο δωμάτιο της έπαυλης. Μέσα, η θεία του Brunnhilde και δύο στρατιώτες ήταν σκυμμένοι πάνω από έναν καναπέ. Έτριβε τα χέρια της μέχρι που κατάλαβε τι έκανε και μετά τα έκρυψε στις πτυχές του φορέματός της. Παρά το γεγονός ότι ήταν κρυμμένος πίσω από την πόρτα, ο Paul δεν μπορούσε παρά να τρέμει από φόβο όταν είδε τη θεία του σε αυτή την κατάσταση. Τα μάτια της ήταν σαν δύο λεπτές γκρι ρίγες, το στόμα της στριμμένο σε ερωτηματικό και η επιβλητική φωνή της έτρεμε από οργή.
  
  "Κοιτάξτε την κατάσταση της ταπετσαρίας. Μάρλης!"
  
  "Βαρόνη", είπε ο υπηρέτης καθώς πλησίασε.
  
  "Πήγαινε να πάρεις μια κουβέρτα, γρήγορα. Φώναξε τον κηπουρό. Τα ρούχα του θα πρέπει να καούν, είναι γεμάτα ψείρες. Και κάποιος, πες τον στον βαρόνο".
  
  "Και ο Δάσκαλος Γιούργκεν, κυρία βαρόνη;"
  
  "Οχι! Ειδικά όχι αυτός, καταλαβαίνεις; Έχει επιστρέψει από το σχολείο;
  
  "Σήμερα έχει ξιφομαχία, κυρία βαρόνη".
  
  "Θα είναι εδώ ανά πάσα στιγμή. Θέλω να αντιμετωπιστεί αυτή η καταστροφή πριν επιστρέψει", διέταξε η Μπρουνχίλντε. "Προς τα εμπρός!"
  
  Η υπηρέτρια πέρασε ορμητικά δίπλα από τον Πολ, χτυπώντας τις φούστες της, αλλά εκείνος ακόμα δεν κουνήθηκε γιατί είδε το πρόσωπο του Έντουαρντ πίσω από τα πόδια των στρατιωτών. Η καρδιά του χτυπούσε πιο γρήγορα. Ποιον λοιπόν έφεραν οι στρατιώτες και έβαλαν τον καναπέ;
  
  Αγαπητέ Θεέ, ήταν το αίμα του.
  
  "Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτό;"
  
  "Βλήμα όλμου, κυρία".
  
  "Το ξέρω ήδη. Ρωτάω γιατί μου έφερες τον γιο μου μόλις τώρα, και σε αυτή την κατάσταση. Έχουν περάσει επτά μήνες από το τέλος του πολέμου και ούτε μια είδηση. Ξέρεις ποιος είναι ο πατέρας του;"
  
  "Ναι, είναι βαρόνος. Αλλά ο Λούντβιχ είναι κτίστης και εγώ είμαι βοηθός παντοπώλη. Αλλά τα σκάγια δεν σέβονται τους τίτλους, κυρία. Και ο δρόμος από την Τουρκία ήταν μακρύς. Είσαι τυχερός που επέστρεψε καθόλου. ο αδερφός μου δεν θα επιστρέψει".
  
  Το πρόσωπο της Μπρούνχιλντ χλόμιασε θανάσιμα.
  
  "Βγες έξω!" σφύριξε εκείνη.
  
  "Ωραίο, κυρία. Σου επιστρέφουμε τον γιο σου και μας πετάς στο δρόμο χωρίς ούτε ένα ποτήρι μπύρα".
  
  Ίσως στο πρόσωπο της Μπρουνχίλντε να φαινόταν τύψεις, αλλά σκοτείνιασε από οργή. Αμίλητη, σήκωσε ένα δάχτυλο που έτρεμε και έδειξε την πόρτα.
  
  "Αρίστο σκασμό", είπε ένας από τους στρατιώτες, φτύνοντας στο χαλί.
  
  Γύρισαν απρόθυμα να φύγουν, με τα κεφάλια σκυμμένα. Τα βυθισμένα μάτια τους γέμισαν κούραση και αηδία, αλλά όχι έκπληξη. Δεν υπάρχει τίποτα τώρα, σκέφτηκε ο Παύλος, που θα μπορούσε να σοκάρει αυτούς τους ανθρώπους. Και όταν δύο άντρες με φαρδιά γκρίζα πανωφόρια παραμερίστηκαν, ο Πωλ επιτέλους κατάλαβε τι συνέβαινε.
  
  Ο Έντουαρντ, ο πρωτότοκος του βαρώνου φον Σρέντερ, βρισκόταν αναίσθητος σε έναν καναπέ σε μια περίεργη γωνία. Το αριστερό του χέρι ακουμπούσε σε κάποιο είδος μαξιλαριού. Εκεί που έπρεπε να ήταν το δεξί του χέρι, υπήρχε μόνο μια κακοραμμένη πτυχή στο σακάκι του. Εκεί που έπρεπε να ήταν τα πόδια του ήταν δύο κούτσουρα καλυμμένα με βρώμικους επιδέσμους, το ένα από τα οποία αιμορραγούσε. Ο χειρουργός δεν τα έκοψε στο ίδιο σημείο: το αριστερό σκίστηκε πάνω από το γόνατο, το δεξί ακριβώς από κάτω.
  
  Ασύμμετρος ακρωτηριασμός, σκέφτηκε ο Πολ, θυμούμενος το πρωινό του μάθημα ιστορίας της τέχνης και ο δάσκαλός του να συζητά για την Αφροδίτη της Μήλου. Κατάλαβε ότι έκλαιγε.
  
  Ακούγοντας λυγμούς, η Μπρούνχιλντ σήκωσε το κεφάλι της και όρμησε στον Πολ. Το βλέμμα περιφρόνησης που συνήθως του επιφύλασσε αντικαταστάθηκε από μια έκφραση μίσους και ντροπής. Για μια στιγμή ο Πωλ σκέφτηκε ότι θα τον χτυπούσε και εκείνος οπισθοχώρησε, πέφτοντας προς τα πίσω και καλύπτοντας το πρόσωπό του με τα χέρια του. Ακούστηκε ένας τρομερός βρυχηθμός.
  
  Οι πόρτες της αίθουσας έκλεισαν με δύναμη.
  
  
  2
  
  
  Ο Έντουαρντ φον Σρέντερ δεν ήταν το μόνο παιδί που επέστρεψε στο σπίτι εκείνη την ημέρα, μια εβδομάδα αφότου η κυβέρνηση κήρυξε την πόλη του Μονάχου ασφαλή και άρχισε να θάβει περισσότερους από 1200 νεκρούς κομμουνιστές.
  
  Αλλά σε αντίθεση με το έμβλημα του Έντουαρντ φον Σρέντερ, αυτή η επιστροφή στο σπίτι προετοιμάστηκε με μεγάλη λεπτομέρεια. Για την Alice και τον Manfred Tannenbaum, το ταξίδι της επιστροφής ξεκίνησε στη Μακεδονία, από το New Jersey στο Αμβούργο. Αυτό συνεχίστηκε σε ένα πολυτελές διαμέρισμα πρώτης κατηγορίας σε ένα τρένο για το Βερολίνο, όπου βρήκαν ένα τηλεγράφημα από τον πατέρα τους που τους διέταζε να εγκατασταθούν στο Esplanade μέχρι περαιτέρω οδηγίες. Για τον Μάνφρεντ, αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη σύμπτωση στα δέκα χρόνια της ζωής του, επειδή ο Τσάρλι Τσάπλιν σταμάτησε κατά λάθος στο διπλανό δωμάτιο. Ο ηθοποιός έδωσε στο αγόρι ένα από τα διάσημα καλάμια από μπαμπού και μάλιστα πήγε μαζί με την αδερφή του σε ένα ταξί την ημέρα που τελικά έλαβαν ένα τηλεγράφημα που έλεγε ότι ήταν πλέον ασφαλές να κάνουν το τελευταίο σκέλος του ταξιδιού τους.
  
  Έτσι, στις 13 Μαΐου 1919, περισσότερα από πέντε χρόνια αφότου ο πατέρας τους τους έστειλε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να γλιτώσουν από τον επικείμενο πόλεμο, τα παιδιά του μεγαλύτερου Εβραίου βιομήχανου της Γερμανίας ανέβηκαν στην πλατφόρμα 3 του σταθμού Hauptbahnhof.
  
  Ακόμα και τότε, η Άλις ήξερε ότι τα πράγματα δεν θα τελείωναν καλά.
  
  "Βιάσου με αυτό, εντάξει, Ντόρις; Α, άφησέ το, θα το πάρω μόνη μου", είπε, αρπάζοντας το καπελόκουτο από τα χέρια του υπηρέτη που είχε στείλει ο πατέρας της να τους συναντήσει και τοποθέτησέ το στο κάρο. Ήταν αυτή που διέταξε έναν από τους νεαρούς βοηθούς του σταθμού, ο οποίος βούιζε γύρω της σαν μύγες, προσπαθώντας να αναλάβει τις αποσκευές. Η Αλίκη τους έδιωξε όλους. Δεν άντεχε όταν οι άνθρωποι προσπαθούσαν να την ελέγξουν, ή χειρότερα, της συμπεριφέρονταν σαν να ήταν ανίκανη.
  
  "Θα σε ανταγωνιστώ, Αλίκη!" είπε ο Μάνφρεντ αρχίζοντας να τρέχει. Το αγόρι δεν συμμεριζόταν την ανησυχία της αδερφής του και ανησυχούσε μόνο μήπως χάσει το πολύτιμο μπαστούνι του.
  
  "Απλά περίμενε, μικρούλα!" φώναξε η Άλις, βάζοντας το κάρο μπροστά της. "Συνέχισε, Ντόρις".
  
  "Δεσποινίς, ο πατέρας σας δεν θα ενέκρινε να μεταφέρετε τις αποσκευές σας. Σε παρακαλώ..." παρακάλεσε ο υπηρέτης, προσπαθώντας ανεπιτυχώς να συμβαδίσει με την κοπέλα, ενώ κοιτούσε τους νεαρούς που έσπρωχναν ο ένας τον άλλον σκανταλιάρικα και έδειχναν την Άλις.
  
  Αυτό ακριβώς ήταν το πρόβλημα που είχε η Αλίκη με τον πατέρα της: εκείνος προγραμμάτισε κάθε πτυχή της ζωής της. Αν και ο Joseph Tannenbaum ήταν άνθρωπος από σάρκα και οστά, η μητέρα της Alice ισχυριζόταν πάντα ότι είχε γρανάζια και ελατήρια αντί για όργανα.
  
  "Μπορούσες να τυλίγεις το ρολόι σου πίσω από τον πατέρα σου, αγαπητέ μου", ψιθύρισε στο αυτί της κόρης της και οι δυο τους γέλασαν σιγανά, επειδή στον κύριο Τανενμπάουμ δεν άρεσαν τα αστεία.
  
  Στη συνέχεια, τον Δεκέμβριο του 1913, η γρίπη πήρε τη μητέρα της. Η Αλίκη δεν μπορούσε να συνέλθει από το σοκ και τη θλίψη παρά μόνο τέσσερις μήνες αργότερα, αυτή και ο αδερφός της πήγαιναν στο Κολόμπους του Οχάιο. Εγκαταστάθηκαν με τους Μπους, μια επισκοπική οικογένεια της ανώτερης μεσαίας τάξης. Ο πατριάρχης, Samuel, ήταν ο διευθύνων σύμβουλος της Buckeye Steel Castings, μιας επιχείρησης με την οποία ο Joseph Tannenbaum είχε πολλά επικερδή συμβόλαια. Το 1914, ο Samuel Bush έγινε κυβερνητικός αξιωματούχος υπεύθυνος για όπλα και πυρομαχικά και τα προϊόντα που είχε αγοράσει από τον πατέρα της Alice άρχισαν να παίρνουν διαφορετική μορφή. Για την ακρίβεια, πήραν τη μορφή εκατομμυρίων σφαιρών που πέταξαν πέρα από τον Ατλαντικό. Ταξίδεψαν δυτικά με κιβώτια όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ακόμα υποτιθέμενες ουδέτερες, και μετά με τους στρατιώτες που κατευθύνονταν ανατολικά το 1917 όταν ο Πρόεδρος Wilson αποφάσισε να διαδώσει τη δημοκρατία σε όλη την Ευρώπη.
  
  Το 1918, ο Bush και ο Tannenbaum αντάλλαξαν φιλικές επιστολές θρηνώντας ότι "λόγω πολιτικής ταλαιπωρίας" η επιχειρηματική τους σχέση θα έπρεπε να διακοπεί προσωρινά. Το εμπόριο ξανάρχισε δεκαπέντε μήνες αργότερα, που συνέπεσε με την επιστροφή των νεαρών Tannenbaums στη Γερμανία.
  
  Την ημέρα που έφτασε το γράμμα με το οποίο ο Τζόζεφ πήρε τα παιδιά του, η Αλίκη νόμιζε ότι θα πέθαινε. Μόνο ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι που είναι κρυφά ερωτευμένο με έναν από τους γιους της οικογένειας που φιλοξενεί και που ανακαλύπτει ότι θα πρέπει να φύγει για πάντα, μπορεί να πειστεί τόσο απόλυτα ότι η ζωή της φτάνει στο τέλος της.
  
  Πρέσκοτ, έκλαιγε στην καμπίνα της καθώς πήγαινε σπίτι της. Μακάρι να του μιλούσα περισσότερο... Αν του είχα κάνει περισσότερη φασαρία όταν επέστρεψε από το Γέιλ για τα γενέθλιά του, αντί να επιδεικνύομαι όπως όλα τα άλλα κορίτσια στο πάρτι...
  
  Παρά τη δική της πρόγνωση, η Αλίκη επέζησε και ορκίστηκε στα εμποτισμένα μαξιλάρια στην καμπίνα της ότι δεν θα άφηνε ποτέ έναν άντρα να την κάνει να υποφέρει ξανά. Από εδώ και πέρα θα παίρνει όλες τις αποφάσεις στη ζωή της, ό,τι κι αν πει κανείς. Τουλάχιστον ο πατέρας της.
  
  θα βρω δουλειά. Όχι, ο μπαμπάς δεν θα το άφηνε ποτέ να συμβεί αυτό. Θα ήταν καλύτερα να του είχα ζητήσει να μου δώσει δουλειά σε ένα από τα εργοστάσιά του μέχρι να εξοικονομήσω αρκετά για ένα εισιτήριο επιστροφής για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και όταν ξαναπατήσω το πόδι μου στο Οχάιο, θα πιάσω τον Πρέσκοτ από το λαιμό και θα τον σφίξω μέχρι να μου ζητήσει να τον παντρευτώ. Αυτό θα κάνω και κανείς δεν μπορεί να με σταματήσει.
  
  Ωστόσο, τη στιγμή που η Mercedes σταμάτησε στην πλατεία Prinzregentenplatz, η αποφασιστικότητα της Alice είχε ξεφουσκώσει σαν φτηνό μπαλόνι. Δυσκολευόταν να αναπνεύσει και ο αδερφός της αναπηδούσε νευρικά στο κάθισμά του. Φαινόταν απίστευτο ότι είχε κουβαλήσει τη λύση της μαζί της πάνω από τέσσερις χιλιάδες χιλιόμετρα - το μισό του Ατλαντικού - μόνο για να την δει να καταρρέει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού των τεσσάρων χιλιάδων τόνων από τον σταθμό σε αυτό το πολυτελές κτίριο. Ένας ένστολος αχθοφόρος της άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και πριν η Άλις θυμηθεί, ήταν ήδη στο ασανσέρ.
  
  "Τι νομίζεις, Άλις, ο μπαμπάς κάνει πάρτι;" Πεθαίνω της πείνας!"
  
  "Ο πατέρας σου ήταν πολύ απασχολημένος, νεαρέ αφέντη Μάνφρεντ. Αλλά πήρα την ελευθερία να αγοράσω ψωμάκια κρέμας για τσάι".
  
  "Ευχαριστώ, Ντόρις", μουρμούρισε η Άλις καθώς το ασανσέρ σταμάτησε με ένα μεταλλικό τραύμα.
  
  "Θα είναι περίεργο να ζεις σε ένα διαμέρισμα μετά από ένα μεγάλο σπίτι στο Κολόμπους. Ελπίζω να μην άγγιξε κανείς τα πράγματά μου", είπε ο Μάνφρεντ.
  
  "Λοιπόν, αν υπήρχε, μάλλον δεν θα θυμάσαι, γαρίδα", απάντησε η αδερφή του, ξεχνώντας στιγμιαία τον φόβο της να συναντήσει τον πατέρα της και ανακατεύοντας τα μαλλιά του Μάνφρεντ.
  
  "Μη με φωνάζεις έτσι. Θυμάμαι τα πάντα!"
  
  "Ολα?"
  
  "Αυτό είπα. Μπλε βάρκες ήταν ζωγραφισμένες στον τοίχο. Και στα πόδια του κρεβατιού ήταν μια εικόνα ενός χιμπατζή που έπαιζε κύμβαλα. Ο μπαμπάς δεν με άφηνε να την πάρω μαζί μου γιατί είπε ότι θα τρέλανε τον κύριο Μπους. Θα πάω να το πάρω!" φώναξε, γλιστρώντας ανάμεσα στα πόδια του μπάτλερ καθώς άνοιγε την πόρτα.
  
  "Περίμενε, Δάσκαλε Μάνφρεντ!" φώναξε η Ντόρις, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το αγόρι έτρεχε ήδη στο διάδρομο.
  
  Η κατοικία Tannenbaum καταλάμβανε τον τελευταίο όροφο του κτιρίου, ένα διαμέρισμα εννέα δωματίων με περισσότερα από τριακόσια είκοσι τετραγωνικά μέτρα, το οποίο ήταν μικροσκοπικό σε σύγκριση με το σπίτι στο οποίο ζούσαν ο αδελφός και η αδερφή στην Αμερική. Για την Αλίκη, οι διαστάσεις έμοιαζαν να έχουν αλλάξει τελείως. Δεν ήταν πολύ μεγαλύτερη από ό,τι ήταν τώρα ο Μάνφρεντ όταν έφυγε το 1914, και κατά κάποιο τρόπο τα κοίταξε όλα από αυτή τη σκοπιά, σαν να είχε συρρικνωθεί κατά τριάντα εκατοστά.
  
  "... Fraulein;"
  
  "Συγγνώμη, Ντόρις. Τι μιλούσες;
  
  "Ο πλοίαρχος θα σας δεχτεί στο γραφείο του. Είχε έναν επισκέπτη μαζί του, αλλά νομίζω ότι φεύγει".
  
  Κάποιος περπατούσε προς το μέρος τους στο διάδρομο. Ένας ψηλός, εύσωμος άντρας ντυμένος με ένα κομψό μαύρο παλτό. Η Αλίκη δεν τον αναγνώρισε, αλλά πίσω του στεκόταν ο Χερ Τανενμπάουμ. Όταν έφτασαν στην είσοδο, ο άντρας με το φόρεμα σταμάτησε -τόσο απότομα που ο πατέρας της Άλις παραλίγο να τον ρίξει πάνω του- και στάθηκε να την κοιτάζει μέσα από ένα μονόκλ με χρυσές αλυσίδες.
  
  "Αχ, ορίστε η κόρη μου! Τι τέλεια στιγμή!" - είπε ο Tannenbaum ρίχνοντας ένα μπερδεμένο βλέμμα στον συνομιλητή του. "Κύριε Βάρον, επιτρέψτε μου να σας συστήσω την κόρη μου Αλίκη, η οποία μόλις έφτασε με τον αδερφό της από την Αμερική. Αλίκη, αυτός είναι ο βαρόνος φον Σρέντερ".
  
  "Πολύ ωραία", είπε ψυχρά η Άλις. Παραμέλησε το ευγενικό κούρτσι που ήταν σχεδόν υποχρεωτικό όταν συναντούσε μέλη των ευγενών. Δεν της άρεσε η αγέρωχη στάση του βαρόνου.
  
  "Πολύ όμορφο κορίτσι. Αν και φοβάμαι ότι μπορεί να έχει υιοθετήσει κάποιους αμερικανικούς τρόπους".
  
  Ο Tannenbaum έριξε μια αγανακτισμένη ματιά στην κόρη του. Το κορίτσι λυπήθηκε όταν είδε ότι ο πατέρας της δεν είχε αλλάξει πολύ εδώ και πέντε χρόνια. Σωματικά, ήταν ακόμα κοντόχοντρος και κοντόποδα, με αισθητή αραίωση των μαλλιών του. Και με τον τρόπο του παρέμενε τόσο υποχρεωμένος προς τους εξουσιαστές όσο και σταθερός προς εκείνους που ήταν κάτω από αυτόν.
  
  "Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μετανιώνω για αυτό. Η μητέρα της πέθανε πολύ νέα και δεν είχε μεγάλη κοινωνική ζωή. Είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις. Μακάρι να μπορούσε να περάσει λίγο χρόνο παρέα με ανθρώπους της ηλικίας της, ανθρώπους με καλούς τρόπους..."
  
  Ο Βαρόνος αναστέναξε παραιτημένος.
  
  "Γιατί εσύ και η κόρη σου δεν έρχονται μαζί μας στο σπίτι μας την Τρίτη γύρω στις έξι; Θα γιορτάσουμε τα γενέθλια του γιου μου Γιούργκεν".
  
  Από το βλέμμα κατανόησης που αντάλλαξαν οι άνδρες, η Άλις ήξερε ότι όλα είχαν στηθεί εκ των προτέρων.
  
  "Βεβαίως, Εξοχότατε. Είναι μια τόσο γλυκιά χειρονομία σου που μας προσκαλείς. Άσε με να σε πάω μέχρι την πόρτα".
  
  "Μα πώς μπορούσες να είσαι τόσο απρόσεκτος;"
  
  "Συγγνώμη, μπαμπά".
  
  Κάθονταν στο γραφείο του. Ο ένας τοίχος ήταν επενδεδυμένος με βιβλιοθήκες, τις οποίες ο Tannenbaum γέμισε με βιβλία που αγόρασε η αυλή, με βάση το χρώμα των βιβλιοδεσιών τους.
  
  "Λυπάσαι; Το "συγγνώμη" δεν διορθώνει τίποτα, Άλις. Πρέπει να καταλάβετε ότι έχω μια πολύ σημαντική δουλειά με τον βαρόνο Σρέντερ".
  
  "Χάλυβας και μέταλλα;" ρώτησε, χρησιμοποιώντας το παλιό κόλπο της μητέρας της να ενδιαφέρεται για την επιχείρηση του Τζόζεφ κάθε φορά που έπεφτε σε άλλη οργή. Αν άρχιζε να μιλάει για χρήματα, θα μπορούσε να συνεχίσει για ώρες, και μέχρι να τελειώσει, θα είχε ξεχάσει γιατί ήταν εξαρχής θυμωμένος. Αλλά αυτή τη φορά δεν λειτούργησε.
  
  "Όχι, γη. Γη... και άλλα. Θα ξέρετε πότε είναι η κατάλληλη στιγμή. Τέλος πάντων, ελπίζω να έχεις ένα ωραίο φόρεμα για πάρτι".
  
  "Μόλις έφτασα, μπαμπά. Πραγματικά δεν μου αρέσει να πάω σε ένα πάρτι όπου δεν ξέρω κανέναν".
  
  "Δεν θέλω? Για όνομα του παραδείσου, είναι ένα πάρτι στο σπίτι του βαρόνου φον Σρέντερ!".
  
  Ακούγοντάς τον να το λέει αυτό, η Άλις ανατρίχιασε ελαφρά. Δεν ήταν φυσιολογικό για έναν Εβραίο να παίρνει το όνομα του Θεού μάταια. Μετά θυμήθηκε μια μικρή λεπτομέρεια που δεν είχε προσέξει όταν μπήκε μέσα. Δεν υπήρχε μεζούζα στην πόρτα. Κοίταξε γύρω της έκπληκτη και είδε έναν σταυρό κρεμασμένο στον τοίχο δίπλα σε ένα πορτρέτο της μητέρας της. Έγινε μουδιασμένη. Δεν ήταν ιδιαίτερα θρησκευόμενη - περνούσε από εκείνο το στάδιο της εφηβείας όταν μερικές φορές αμφέβαλλε για την ύπαρξη μιας θεότητας - αλλά η μητέρα της ήταν. Η Αλίκη πήρε αυτόν τον σταυρό δίπλα στη φωτογραφία της ως αφόρητη προσβολή στη μνήμη της.
  
  Ο Τζόζεφ ακολούθησε την κατεύθυνση του βλέμματός της και για μια στιγμή είχε την ευπρέπεια να φανεί αμήχανος.
  
  "Αυτή είναι η εποχή που ζούμε, Άλις. Είναι δύσκολο να κάνεις δουλειές με χριστιανούς αν δεν είσαι ένας από αυτούς".
  
  "Έχεις κάνει αρκετές δουλειές στο παρελθόν, μπαμπά. Και νομίζω ότι τα πήγατε καλά", είπε, δείχνοντας το δωμάτιο.
  
  "Όσο έλειπες, όλα έγιναν τρομερά για τους ανθρώπους μας. Και θα χειροτερέψουν, θα δεις".
  
  "Τόσο κακό που είσαι διατεθειμένος να τα παρατήσεις όλα, πατέρα; Φτιαγμένο για... για χρήματα;"
  
  "Δεν είναι για τα λεφτά, αυθάδη παιδί!" Είπε ο Tannenbaum, η ντροπή δεν ήταν πια στη φωνή του, και χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι. "Ένας άνθρωπος στη θέση μου έχει ευθύνες. Ξέρετε για πόσους υπαλλήλους είμαι υπεύθυνος; Αυτοί οι ηλίθιοι σκάρτοι που μπαίνουν σε γελοία κομμουνιστικά συνδικάτα και νομίζουν ότι η Μόσχα είναι ο επίγειος παράδεισος! Κάθε μέρα πρέπει να δένομαι για να πληρώσω τους μισθούς τους και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παραπονεθούν. Οπότε μην σκέφτεσαι καν να πετάξεις όλα αυτά που κάνω στο πρόσωπό μου για να κρατήσω μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου".
  
  Η Αλίκη πήρε μια βαθιά ανάσα και έκανε ξανά το αγαπημένο της λάθος: είπε ακριβώς αυτό που σκέφτηκε την πιο ακατάλληλη στιγμή.
  
  "Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για αυτό, μπαμπά. Θα φύγω πολύ σύντομα. Θέλω να επιστρέψω στην Αμερική και να φτιάξω τη ζωή μου εκεί".
  
  Όταν το άκουσε αυτό, το πρόσωπο του Tannenbaum έγινε μωβ. Κούνησε ένα παχουλό δάχτυλο μπροστά στη μύτη της Άλις.
  
  "Δεν τολμάς να το πεις αυτό, με ακούς; Πηγαίνεις σε αυτό το πάρτι και συμπεριφέρεσαι σαν ευγενική νεαρή κοπέλα, εντάξει; Έχω σχέδια για σένα και δεν θα τα αφήσω να καταστραφούν από τις ιδιοτροπίες ενός κακομαθημένου κοριτσιού. Μπορείς να με ακούσεις?"
  
  "Σε μισώ", είπε η Άλις κοιτάζοντάς τον κατευθείαν.
  
  Η έκφραση του πατέρα της δεν άλλαξε.
  
  "Δεν με ενοχλεί αρκεί να κάνεις αυτό που λέω".
  
  Η Άλις έτρεξε έξω από το γραφείο με δάκρυα στα μάτια.
  
  Ας δούμε αυτόν τον λογαριασμό. Α ναι, για να δούμε.
  
  
  3
  
  
  "Κοιμάσαι?"
  
  Η Ilse Rainer κύλησε πάνω στο στρώμα της.
  
  "ΟΧΙ πια. Τι συμβαίνει, Παύλο;"
  
  "Αναρωτιόμουν τι θα κάναμε".
  
  "Είναι ήδη δώδεκα και μισή. Τι θα έλεγες να κοιμηθείς;"
  
  "Μιλούσα για το μέλλον".
  
  "Μέλλον", επανέλαβε η μητέρα του, σχεδόν φτύνοντας τη λέξη.
  
  "Εννοώ, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει πραγματικά να δουλέψεις εδώ για τη θεία Μπρούνχιλντ, έτσι δεν είναι, μαμά;"
  
  "Στο μέλλον, σε βλέπω να πηγαίνεις στο πανεπιστήμιο, που αποδεικνύεται ότι είναι πολύ κοντά, και να επιστρέφεις σπίτι για να φας το νόστιμο φαγητό που σου ετοίμασα. Και τώρα καληνύχτα."
  
  "Αυτό δεν είναι το σπίτι μας".
  
  "Ζούμε εδώ, εργαζόμαστε εδώ και ευχαριστούμε τον παράδεισο για αυτό".
  
  "Όπως θα έπρεπε..." ψιθύρισε ο Πολ.
  
  "Το άκουσα, νεαρέ".
  
  "Συγγνώμη μαμά".
  
  "Τι έπαθες; Είχατε άλλη μια μάχη με τον Jurgen; Γι' αυτό λοιπόν επέστρεψες βρεγμένος σήμερα;"
  
  "Δεν ήταν αγώνας. Αυτός και δύο φίλοι του με ακολούθησαν στον Αγγλικό Κήπο".
  
  "Απλώς έπαιζαν".
  
  "Μου πέταξαν το παντελόνι στη λίμνη, μαμά".
  
  "Και δεν κάνατε τίποτα για να τους στεναχωρήσετε;"
  
  Ο Πωλ βούρκωσε δυνατά, αλλά δεν είπε τίποτα. Αυτό ήταν χαρακτηριστικό της μητέρας του. Όποτε αντιμετώπιζε προβλήματα, εκείνη προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να το φταίει.
  
  "Καλύτερα πήγαινε για ύπνο, Πολ. Αύριο είναι μια σημαντική μέρα για εμάς".
  
  "Ω ναι, τα γενέθλια του Jurgen..."
  
  "Θα υπάρχουν κέικ".
  
  "Ποιοι άλλοι άνθρωποι θα φάνε".
  
  "Δεν ξέρω γιατί αντιδράς πάντα έτσι".
  
  Ο Πολ θεώρησε εξωφρενικό το γεγονός ότι εκατό άτομα έκαναν πάρτι στον πρώτο όροφο, ενώ ο Έντουαρντ, τον οποίο δεν του είχαν επιτρέψει ακόμη να δει, μαραζόταν στον τέταρτο, αλλά το κράτησε για τον εαυτό του.
  
  "Αύριο θα υπάρχει πολλή δουλειά", κατέληξε η Ίλζε, αναποδογυρίζοντας.
  
  Το αγόρι κοίταξε για λίγο την πλάτη της μητέρας του. Τα υπνοδωμάτια στην πτέρυγα εξυπηρέτησης ήταν στο πίσω μέρος του σπιτιού, σε κάτι που έμοιαζε με υπόγειο. Η ζωή εκεί, και όχι στους οικογενειακούς χώρους, δεν ενόχλησε τόσο τον Πωλ, γιατί δεν είχε γνωρίσει ποτέ άλλο σπίτι. Από τη γέννησή του, είχε πάρει ως ένα φυσιολογικό παράξενο θέαμα να βλέπει την Ilse να πλένει τα πιάτα της αδερφής της Brunnhilde.
  
  Ένα λεπτό παραλληλόγραμμο φωτός που μπήκε μέσα από ένα μικρό παράθυρο ακριβώς κάτω από το ταβάνι, η κίτρινη ηχώ μιας λάμπας του δρόμου που συγχωνευόταν με το τρεμόπαιγμα του κεριού που ο Paul κρατούσε πάντα δίπλα στο κρεβάτι του, επειδή φοβόταν τρομερά το σκοτάδι. Οι Reiners μοιράζονταν ένα από τα μικρότερα υπνοδωμάτια, το οποίο είχε μόνο δύο κρεβάτια, μια ντουλάπα και ένα γραφείο στο οποίο ήταν διάσπαρτες οι εργασίες του Paul.
  
  Ο Παύλος καταπιέστηκε από την έλλειψη χώρου. Όχι ότι υπήρχε έλλειψη διαθέσιμων δωματίων. Ακόμη και πριν από τον πόλεμο, η περιουσία του Βαρώνου είχε αρχίσει να μειώνεται και ο Πωλ την έβλεπε να λιώνει με το αναπόφευκτο να σκουριάζει ένα κουτί από κονσέρβα στη μέση ενός χωραφιού. Ήταν μια διαδικασία που συνεχίστηκε για πολλά χρόνια, αλλά ήταν αδύνατο να σταματήσει.
  
  Οι κάρτες, ψιθύρισαν οι υπηρέτες, κουνώντας το κεφάλι σαν να μιλούσαν για κάποια μεταδοτική ασθένεια, είναι λόγω των καρτών. Ως παιδί, αυτά τα σχόλια τρόμαζαν τόσο πολύ τον Πολ που όταν το αγόρι ήρθε στο σχολείο με μια γαλλική τράπουλα που είχε βρει στο σπίτι, ο Paul έφυγε τρέχοντας από την τάξη και κλειδώθηκε στο μπάνιο. Χρειάστηκε λίγος χρόνος μέχρι να καταλάβει τελικά την έκταση του προβλήματος του θείου του: ένα πρόβλημα που δεν ήταν μεταδοτικό αλλά και πάλι θανατηφόρο.
  
  Όταν οι απλήρωτοι μισθοί των υπαλλήλων άρχισαν να αυξάνονται, άρχισαν να παραιτούνται. Τώρα, από τα δέκα υπνοδωμάτια στα δωμάτια των υπηρετών, μόνο τα τρία ήταν κατειλημμένα: το δωμάτιο της υπηρεσίας, το δωμάτιο του μάγειρα και αυτό που μοιραζόταν ο Παύλος με τη μητέρα του. Το αγόρι μερικές φορές είχε πρόβλημα να κοιμηθεί επειδή η Ilse σηκωνόταν πάντα μια ώρα πριν από την αυγή. Πριν φύγουν οι άλλοι υπηρέτες, ήταν απλώς μια οικονόμος που είχε αναλάβει να βεβαιωθεί ότι όλα ήταν στη θέση τους. Τώρα έπρεπε κι αυτή να αναλάβει τη δουλειά τους.
  
  Αυτή η ζωή, τα εξαντλητικά καθήκοντα της μητέρας του και τα καθήκοντα που εκτελούσε μόνος του, όσο μπορούσε να θυμηθεί τον εαυτό του, στην αρχή φαινόταν φυσιολογική στον Παύλο. Αλλά στο σχολείο, συζήτησε την κατάστασή του με τους συμμαθητές του και σύντομα άρχισε να κάνει συγκρίσεις, παρατηρώντας τι συνέβαινε γύρω του και συνειδητοποιώντας πόσο περίεργο ήταν να κοιμάται η αδερφή μιας βαρόνης στα δωμάτια του προσωπικού.
  
  Ξανά και ξανά άκουγε τις ίδιες τρεις λέξεις που χρησιμοποιούνται για να αναγνωρίσουν την οικογένειά του να περνούν δίπλα του καθώς περνούσε ανάμεσα από τα θρανία στο σχολείο ή να κλείνουν πίσω του σαν κρυφή πόρτα.
  
  Ορφανό.
  
  Υπηρέτης.
  
  Λιποτάκτης. Ήταν το χειρότερο όλων, γιατί στρεφόταν εναντίον του πατέρα του. Ένας άντρας που δεν γνώρισε ποτέ, για τον οποίο η μητέρα του δεν μίλησε ποτέ και για τον οποίο ο Πωλ ήξερε λίγα περισσότερα από το όνομά του. Χανς Ράινερ.
  
  Και έτσι, συγκεντρώνοντας αποσπάσματα από κρυφακούς συνομιλίες, ο Παύλος έμαθε ότι ο πατέρας του έκανε κάτι τρομερό (... λένε, στις αφρικανικές αποικίες ...), ότι έχασε τα πάντα (... έχασε το πουκάμισό του, χρεοκόπησε.. .), και ότι η μητέρα του ζούσε στο έλεος της θείας του Brunnhilde (... μια υπηρέτρια στο σπίτι του κουνιάδου της - τίποτα λιγότερο από βαρόνος! - το πιστεύεις;).
  
  Κάτι που δεν φάνηκε να είναι πιο τιμητικό λόγω του ότι η Ilse δεν της πήρε ούτε μια σφραγίδα για τη δουλειά της. Ή ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου θα έπρεπε να είχε αναγκαστεί να εργαστεί σε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών "για να συνεισφέρει στη συντήρηση του νοικοκυριού". Το εργοστάσιο ήταν στο Νταχάου, δεκαέξι χιλιόμετρα από το Μόναχο, και η μητέρα του έπρεπε να σηκωθεί δύο ώρες πριν την ανατολή του ηλίου, να κάνει τις δουλειές του σπιτιού που της αναλογεί και μετά να πάρει το τρένο για τη βάρδια της δέκα η ώρα.
  
  Μια μέρα, αμέσως μετά την επιστροφή της από το εργοστάσιο, με τα μαλλιά και τα δάχτυλά της πράσινα από τη σκόνη και τα μάτια της θολά από μια μέρα εισπνοής χημικών, ο Paul ρώτησε τη μητέρα του για πρώτη φορά γιατί δεν είχαν βρει άλλο μέρος να μείνουν. Ένα μέρος όπου και οι δύο δεν υποβλήθηκαν σε συνεχή ταπείνωση.
  
  "Δεν καταλαβαίνεις, Πολ".
  
  Του έδινε την ίδια απάντηση ξανά και ξανά, κοιτάζοντας πάντα μακριά, ή φεύγοντας από το δωμάτιο ή κυλώντας για ύπνο, ακριβώς όπως είχε κάνει λίγα λεπτά πριν.
  
  Ο Πωλ κοίταξε την πλάτη της μητέρας του για μερικές στιγμές. Έμοιαζε να αναπνέει βαθιά και ομοιόμορφα, αλλά το αγόρι ήξερε ότι προσποιούταν απλώς ότι κοιμόταν και αναρωτιόταν τι είδους φαντάσματα μπορεί να της επιτίθενται στη μέση της νύχτας.
  
  Απέστρεψε το βλέμμα του και κοίταξε το ταβάνι. Αν τα μάτια του μπορούσαν να τρυπήσουν το γύψο, το τετράγωνο της οροφής ακριβώς πάνω από το μαξιλάρι του Παύλου θα είχε καταρρεύσει εδώ και πολύ καιρό. Σε αυτό συγκέντρωσε όλες τις φαντασιώσεις του για τον πατέρα του τη νύχτα, όταν του ήταν δύσκολο να πιέσει τον εαυτό του να κοιμηθεί. Το μόνο που ήξερε ο Paul ήταν ότι ήταν καπετάνιος στον στόλο του Kaiser και ότι διοικούσε μια φρεγάτα στη Νοτιοδυτική Αφρική. Πέθανε όταν ο Paul ήταν δύο ετών και το μόνο πράγμα που του είχε απομείνει ήταν μια ξεθωριασμένη φωτογραφία του πατέρα του με στρατιωτική στολή, με μεγάλο μουστάκι, με τα σκούρα μάτια του να κοιτάζουν περήφανα κατευθείαν στην κάμερα.
  
  Η Ilse έβαζε τη φωτογραφία κάτω από το μαξιλάρι της κάθε βράδυ και η μεγαλύτερη ταλαιπωρία που προκαλούσε ο Paul στη μητέρα του δεν ήταν την ημέρα που ο Jurgen τον έσπρωξε κάτω από τις σκάλες και του έσπασε το χέρι. Ήταν η μέρα που έκλεψε τη φωτογραφία, την πήγε στο σχολείο και την έδειξε σε όλους όσοι τον αποκαλούσαν ορφανό πίσω από την πλάτη του. Όταν έφτασε στο σπίτι, η Ίλζε είχε αναποδογυρίσει όλο το δωμάτιο αναζητώντας το. Όταν το έβγαλε προσεκτικά από κάτω από τις σελίδες του βιβλίου του στα μαθηματικά, η Ίλζε τον χαστούκισε και μετά άρχισε να κλαίει.
  
  "Αυτό είναι το μόνο πράγμα που έχω. Ο μοναδικός."
  
  Τον αγκάλιασε φυσικά. Πρώτα όμως πήρε τη φωτογραφία πίσω.
  
  Ο Παύλος προσπάθησε να φανταστεί πώς πρέπει να ήταν αυτός ο εντυπωσιακός άντρας. Κάτω από την ατημέλητη λευκότητα της οροφής, στο φως μιας λάμπας του δρόμου, το βλέμμα του μυαλού του σκιαγράφησε το περίγραμμα της Καρίνας, της φρεγάτας πάνω στην οποία ο Χανς Ράινερ "βυθίστηκε στον Ατλαντικό με όλο το πλήρωμά του". Σκέφτηκε εκατοντάδες πιθανά σενάρια για να εξηγήσει αυτές τις εννέα λέξεις, τις μοναδικές πληροφορίες για τον θάνατό του που μετέδωσε η Ilse στον γιο της. Πειρατές, ύφαλοι, ανταρσία... Όπως κι αν ξεκινούσε, η φαντασίωση του Παύλου τελείωνε πάντα με τον ίδιο τρόπο: ο Χανς, κρατώντας το τιμόνι, τον αποχαιρετά καθώς τα νερά κλείνουν πάνω από το κεφάλι του.
  
  Όταν έφτανε σε αυτό το σημείο, ο Πωλ αποκοιμιόταν πάντα.
  
  
  4
  
  
  "Ειλικρινά, Ότο, δεν αντέχω άλλο έναν Εβραίο για μια στιγμή. Απλώς κοιτάξτε τον να γεμίζει τον εαυτό του με Dumpfnudelny. Έχει κρέμα στο μπροστινό μέρος της μπλούζας του".
  
  "Σε παρακαλώ, Brunnhilde, μίλα πιο ήσυχα και προσπάθησε να παραμείνεις ήρεμη. Ξέρετε όσο κι εγώ πόσο πολύ χρειαζόμαστε τον Tannenbaum. Ξοδέψαμε το τελευταίο μας πφένιγκ σε αυτό το πάρτι. Παρεμπιπτόντως, ήταν δική σου ιδέα..."
  
  "Ο Γιούργκεν αξίζει καλύτερα. Ξέρεις πόσο μπερδεμένος είναι από τότε που επέστρεψε ο αδερφός του..."
  
  "Τότε μην παραπονιέσαι για τον Εβραίο".
  
  "Δεν έχεις ιδέα πώς είναι να παίζεις οικοδέσποινα μαζί του, με την ατελείωτη φλυαρία του, αυτά τα γελοία κομπλιμέντα, σαν να μην ξέρει ότι έχει όλα τα χαρτιά στα χέρια του. Πριν από λίγο καιρό, είχε ακόμη και το θράσος να προτείνει να παντρευτούν η κόρη του και ο Jürgen", είπε η Brunnhilde, περιμένοντας μια περιφρονητική απάντηση από τον Otto.
  
  "Θα μπορούσε να βάλει τέλος σε όλα μας τα προβλήματα".
  
  Το γρανιτένιο χαμόγελο της Brunnhilde έδειξε μια μικροσκοπική ρωγμή καθώς κοίταζε τον βαρόνο σοκαρισμένη.
  
  Στάθηκαν στην είσοδο της αίθουσας, με την έντονη συνομιλία τους να πνίγεται μέσα από σφιγμένα δόντια και να διακόπτεται μόνο όταν σταμάτησαν να δεχτούν καλεσμένους. Η Brunnhilde ήταν έτοιμη να απαντήσει, αλλά αντ 'αυτού αναγκάστηκε να ζωγραφίσει ξανά ένα μορφασμό χαιρετισμού στο πρόσωπό της:
  
  "Καλησπέρα, Frau Gerngross, Frau Sagebel! Είναι καλό που ήρθες".
  
  "Συγγνώμη που αργήσαμε, Brunnhilde αγαπητή".
  
  "Γέφυρες, ω γέφυρες".
  
  "Ναι, η κίνηση είναι απλά τρομερή. Πραγματικά τερατώδες".
  
  "Πότε θα αφήσεις αυτό το κρύο παλιό αρχοντικό και θα μετακομίσεις στην ανατολική ακτή, αγαπητέ μου;"
  
  Η βαρόνη χαμογέλασε με ευχαρίστηση στα τσιμπήματα του φθόνου τους. Οποιοσδήποτε από τους πολλούς νεόπλουτους στο πάρτι θα είχε σκοτώσει για την τάξη και τη δύναμη που εξέπεμπε το εθνόσημο του συζύγου της.
  
  "Παρακαλώ ρίξτε στον εαυτό σας ένα ποτήρι γροθιά. Είναι νόστιμο", είπε η Brunnhilde, δείχνοντας το κέντρο του δωματίου, όπου ένα τεράστιο τραπέζι περιτριγυρισμένο από κόσμο ήταν γεμάτο φαγητό και ποτό. Ένα άλογο πάγου μήκους ενός μέτρου υψωνόταν πάνω από το μπολ με γροθιά και στο πίσω μέρος της αίθουσας, ένα κουαρτέτο εγχόρδων πρόσθεσε δημοφιλή βαυαρικά τραγούδια στη γενική φασαρία.
  
  Όταν βεβαιώθηκε ότι οι νεοφερμένοι δεν είχαν ακούσει, η Κοντέσα γύρισε στον Ότο και είπε με ατσάλινο τόνο ότι πολύ λίγες κυρίες της υψηλής κοινωνίας του Μονάχου θα έβρισκαν αποδεκτό:
  
  "Κανόνισες τον γάμο της κόρης μας χωρίς καν να μου το πεις, Ότο; Μόνο πάνω από το νεκρό μου σώμα".
  
  Ο βαρόνος δεν ανοιγόκλεισε. Ένα τέταρτο του αιώνα γάμου του είχε διδάξει πώς θα αντιδρούσε η γυναίκα του όταν ένιωθε περιφρονημένη. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε να ενδώσει, γιατί διακυβεύονταν πολύ περισσότερα από την ανόητη περηφάνια της.
  
  "Brünnhilde, αγαπητή, μη μου πεις ότι δεν είχες προβλέψει αυτόν τον Εβραίο από την αρχή. Με τα υποτιθέμενα έξυπνα κοστούμια του, πηγαίνει στην ίδια εκκλησία με εμάς κάθε Κυριακή, προσποιείται ότι δεν ακούει πότε τον αποκαλούν "νεοπροσήλυτο", σιωπά προς τις θέσεις μας..."
  
  "Φυσικά το πρόσεξα. Δεν είμαι χαζός."
  
  "Φυσικά όχι, βαρόνη. Είσαι αρκετά ικανός να βάλεις δύο και δύο μαζί. Και δεν έχουμε δεκάρα στο όνομά μας. Οι τραπεζικοί λογαριασμοί είναι εντελώς άδειοι".
  
  Το χρώμα έσβησε από τα μάγουλα της Brunnhilde. Έπρεπε να κρατηθεί από το αλαβάστρινο καλούπι στον τοίχο για να μην πέσει.
  
  "Ανάθεμά σου, Ότο".
  
  "Αυτό το κόκκινο φόρεμα που φοράς... Ο μόδιστρος επέμενε να πληρωθεί για αυτό σε μετρητά. Η είδηση έχει διαδοθεί και μόλις ξεκινήσουν οι φήμες, δεν μπορούν να σταματήσουν μέχρι να βρεθείς στο λούκι".
  
  "Νομίζεις ότι δεν ξέρω; Νομίζεις ότι δεν πρόσεξα τον τρόπο που μας κοιτάζουν, τον τρόπο που βγάζουν μικρές μπουκιές από τα μπράουνις τους και χασκογελούν ο ένας στον άλλο όταν συνειδητοποιούν ότι δεν είναι από το Casa Popp; Μπορώ να ακούσω τι μουρμουρίζουν αυτές οι ηλικιωμένες κυρίες τόσο καθαρά σαν να φώναζαν στο αυτί μου, Ότο. Αλλά για να προχωρήσω από αυτό στο να επιτρέψω στον γιο μου, τον Γιούργκεν μου, να παντρευτεί μια βρώμικη Εβραία..."
  
  "Δεν υπάρχει άλλη λύση. Το μόνο που μας έχει μείνει είναι το σπίτι και η γη μας, την οποία κατέγραψα στο όνομα του Έντουαρντ στα γενέθλιά του. Αν δεν καταφέρω να πείσω τον Tannenbaum να μου δανείσει το κεφάλαιο για να δημιουργήσω ένα εργοστάσιο σε αυτή τη γη, μπορεί κάλλιστα να τα παρατήσουμε. Ένα πρωί θα έρθει η αστυνομία να με βρει, και τότε θα πρέπει να συμπεριφέρομαι σαν καλός χριστιανός κύριος και να ξεσπάω τα μυαλά μου. Και θα καταλήξεις σαν την αδερφή σου να ράβει για κάποιον άλλο. Αυτό θέλεις;"
  
  Η Μπρουνχίλντ έβγαλε το χέρι της από τον τοίχο. Εκμεταλλεύτηκε την παύση που προκλήθηκε από την άφιξη νέων καλεσμένων για να μαζέψει τις δυνάμεις της και μετά να την εκσφενδονίσει στον Ότο σαν πέτρα.
  
  "Εσείς και ο τζόγος σας είναι αυτό που μας οδήγησε σε αυτό το χάος, αυτό που κατέστρεψε την οικογενειακή περιουσία. Αντιμετώπισέ το, Ότο, όπως αντιμετώπισες τον Χανς πριν από δεκατέσσερα χρόνια".
  
  Ο βαρόνος έκανε ένα βήμα πίσω, σοκαρισμένος.
  
  "Μην τολμήσεις να αναφέρεις ξανά αυτό το όνομα!"
  
  "Ήσουν αυτός που τόλμησε να κάνει κάτι τότε. Και τι καλό μας έδωσε; Έπρεπε να αντέξω το γεγονός ότι η αδερφή μου έζησε σε αυτό το σπίτι για δεκατέσσερα χρόνια".
  
  "Ακόμα δεν έχω βρει το γράμμα. Και το αγόρι μεγαλώνει. Ίσως τώρα..."
  
  Η Μπρουνχίλντε έγειρε προς το μέρος του. Ο Ότο ήταν σχεδόν κατά ένα κεφάλι ψηλότερος, αλλά φαινόταν ακόμα μικρός δίπλα στη γυναίκα του.
  
  "Η υπομονή μου έχει όριο".
  
  Με ένα κομψό κούνημα του χεριού της, η Brunnhilde βούτηξε στο πλήθος των καλεσμένων, αφήνοντας τον βαρόνο με ένα παγωμένο χαμόγελο στο πρόσωπό του, προσπαθώντας να μην ουρλιάξει.***
  
  Στην άλλη άκρη του δωματίου, ο Γιούργκεν φον Σρέντερ άφησε στην άκρη το τρίτο του ποτήρι σαμπάνια για να ανοίξει ένα δώρο που του έδινε ένας φίλος του.
  
  "Δεν ήθελα να το βάλω με τους άλλους", είπε το αγόρι, δείχνοντας πίσω του ένα τραπέζι γεμάτο πακέτα με έντονα χρώματα. "Αυτή είναι ξεχωριστή".
  
  "Τι λέτε παιδιά; Να ανοίξω πρώτα το δώρο του Κρον;"
  
  Μισή ντουζίνα έφηβοι στριμώχνονταν γύρω του, όλοι ντυμένοι με κομψά μπλε σακάκια που έφεραν το έμβλημα της Ακαδημίας Metzingen. Όλοι προέρχονταν από καλές γερμανικές οικογένειες και ήταν όλοι πιο άσχημοι από τον Γιούργκεν και πιο κοντοί από τον Γιούργκεν και γελούσαν με κάθε αστείο του Γιούργκεν. Ο μικρός γιος του βαρόνου είχε το χάρισμα να περιβάλλει τον εαυτό του με ανθρώπους που δεν τον ξεπερνούσαν και μπροστά στους οποίους μπορούσε να επιδεικνύεται.
  
  "Άνοιξε αυτό, αλλά μόνο αν μετά ανοίξεις και το δικό μου!"
  
  "Και δικό μου!" - σε χορωδία πήρε τα υπόλοιπα.
  
  Παλεύουν για να ανοίξω τα δώρα τους, σκέφτηκε ο Γιούργκεν. Με λατρεύουν.
  
  "Τώρα μην ανησυχείς", είπε, σηκώνοντας τα χέρια του σε κάτι που νόμιζε ότι ήταν μια χειρονομία αμεροληψίας. "Θα σπάσουμε την παράδοση και πρώτα θα ανοίξω τα δώρα σας και μετά τα δώρα από τους υπόλοιπους καλεσμένους μετά τα τοστ".
  
  "Υπέροχη ιδέα Jürgen!"
  
  "Λοιπόν, τι θα μπορούσε να είναι, Κρον;" συνέχισε ανοίγοντας το μικρό κουτί και σηκώνοντας το περιεχόμενό του στο ύψος των ματιών.
  
  Στα δάχτυλά του ο Γιούργκεν κρατούσε μια χρυσή αλυσίδα με έναν περίεργο σταυρό, τα κυρτά μπράτσα του οποίου σχημάτιζαν ένα σχέδιο σχεδόν τετράγωνο. Την κοίταξε γοητευμένος.
  
  "Είναι μια σβάστικα. Αντισημιτικό σύμβολο. Ο πατέρας μου λέει ότι είναι στη μόδα".
  
  "Κάνεις λάθος, φίλε μου", είπε ο Γιούργκεν, γλιστρώντας το γύρω από το λαιμό του. "Τώρα είναι. Ελπίζω να δούμε πολλά από αυτά".
  
  "Οπωσδηποτε!"
  
  "Εδώ, Γιούργκεν, άνοιξε το δικό μου. Αν και είναι καλύτερο να μην το εμφανίζετε δημόσια..."
  
  Ο Γιούργκεν ξετύλιξε ένα πακέτο στο μέγεθος ενός πακέτου καπνού και βρέθηκε να κοιτάζει επίμονα ένα μικρό δερμάτινο κουτί. Το άνοιξε ορθάνοιχτο. Η χορωδία των θαυμαστών του γέλασε νευρικά όταν είδαν τι υπήρχε μέσα: κάτι που φαινόταν να είναι ένα κυλινδρικό καπάκι από βουλκανισμένο καουτσούκ.
  
  "Γεια σου... αυτό φαίνεται υπέροχο!"
  
  "Δεν το έχω ξαναδεί αυτό!"
  
  "Ένα δώρο της πιο προσωπικής φύσης, ε Γιούργκεν;"
  
  "Είναι αυτό κάποιου είδους προσφορά;"
  
  Για λίγες στιγμές φάνηκε στον Γιούργκεν ότι έχανε τον έλεγχο πάνω τους, ότι ξαφνικά άρχισαν να γελούν μαζί του. Δεν είναι δίκαιο. Δεν είναι καθόλου δίκαιο και δεν θα το επιτρέψω. Ένιωσε θυμό να συσσωρεύεται μέσα του και γύρισε σε αυτόν που είχε κάνει την τελευταία παρατήρηση. Τοποθέτησε το πέλμα του δεξιού του ποδιού πάνω από το αριστερό πόδι του άλλου και ακούμπησε πάνω του με όλο του το βάρος. Το θύμα του χλόμιασε, αλλά έσφιξε τα δόντια της.
  
  "Είμαι σίγουρος ότι θα ήθελες να ζητήσεις συγγνώμη για αυτό το κακόγουστο αστείο;"
  
  "Φυσικά Γιούργκεν... Συγγνώμη... Ούτε που θα σκεφτόμουν να αμφισβητήσω τον ανδρισμό σου".
  
  "Αυτό σκέφτηκα", είπε ο Γιούργκεν, σηκώνοντας αργά το πόδι του. Ένα μάτσο αγόρια σώπασαν, η σιωπή τονίστηκε από τον θόρυβο του πάρτι. "Λοιπόν, δεν θέλω να πιστεύεις ότι δεν έχω αίσθηση του χιούμορ. Στην πραγματικότητα, αυτό το...πράγμα θα μου είναι εξαιρετικά χρήσιμο", είπε κλείνοντας το μάτι. "Μαζί της, για παράδειγμα".
  
  Έδειχνε ένα ψηλό, ονειροπόλο, μελαχρινό κορίτσι που κρατούσε ένα ποτήρι γροθιά στο κέντρο του πλήθους.
  
  "Υπέροχα βυζιά", ψιθύρισε ένας από τους βοηθούς του.
  
  "Κάποιος από εσάς θέλει να στοιχηματίσει ότι μπορώ να κάνω πρεμιέρα αυτό το κομμάτι και να επιστρέψω στον χρόνο για τοστ;"
  
  "Θα στοιχηματίσω πενήντα μάρκα στον Γιούργκεν", ένιωσε υποχρεωμένος να πει αυτός που του ποδοπάτησαν το πόδι.
  
  "Δέχομαι το στοίχημα", είπε ένας άλλος πίσω του.
  
  "Λοιπόν, κύριοι, απλώς περιμένετε εδώ και παρακολουθήστε. ίσως μάθεις κάτι".
  
  Ο Γιούργκεν κατάπιε απαλά, ελπίζοντας ότι οι άλλοι δεν θα το πρόσεχαν. Μισούσε να μιλάει με κορίτσια καθώς πάντα τον έκαναν να νιώθει άβολα και κατώτερα. Αν και ήταν όμορφος, η μόνη του επαφή με το αντίθετο φύλο ήταν σε έναν οίκο ανοχής στο Schwabing, όπου βίωσε περισσότερη ντροπή παρά ενθουσιασμό. Ο πατέρας του τον πήγε εκεί πριν λίγους μήνες, ντυμένο με ένα διακριτικό μαύρο παλτό και καπέλο. Ενώ πήγαινε για τις δουλειές του, ο πατέρας του περίμενε κάτω, πίνοντας κονιάκ. Όταν τελείωσαν όλα, χτύπησε τον γιο του στην πλάτη και του είπε ότι ήταν πλέον άντρας. Αυτή ήταν η αρχή και το τέλος της εκπαίδευσης του Jürgen von Schröder για τις γυναίκες και την αγάπη.
  
  Θα τους δείξω πώς συμπεριφέρεται ένας αληθινός άντρας, σκέφτηκε το αγόρι, νιώθοντας το βλέμμα των συντρόφων του στο πίσω μέρος του κεφαλιού του.
  
  "Γεια σου Fraulein. Περνάς καλά?"
  
  Γύρισε το κεφάλι της, αλλά δεν χαμογέλασε.
  
  "Όχι πραγματικά. Γνωριζόμαστε?"
  
  "Μπορώ να καταλάβω γιατί δεν σου αρέσει. Με λένε Γιούργκεν φον Σρέντερ".
  
   "Άλις Τανενμπάουμ", είπε, απλώνοντας το χέρι της χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό.
  
  "Θες να χορέψουμε, Άλις;"
  
  "Οχι".
  
  Η απότομη απάντηση του κοριτσιού ξάφνιασε τον Γιούργκεν.
  
  "Ξέρεις ότι κάνω αυτό το πάρτι; Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου."
  
  "Συγχαρητήρια", είπε σαρκαστικά. "Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το δωμάτιο είναι γεμάτο κορίτσια που θέλουν απεγνωσμένα να τους ζητήσεις να χορέψουν. Δεν θα ήθελα να αφιερώσω πολύ από τον χρόνο σας".
  
  "Αλλά πρέπει να χορέψεις μαζί μου τουλάχιστον μια φορά".
  
  "Αλήθεια? Και γιατί είναι έτσι;
  
  "Αυτό υπαγορεύει μια καλή ανατροφή. Όταν ένας κύριος ρωτάει μια κυρία..."
  
  "Ξέρεις τι με εκνευρίζει περισσότερο στους αλαζονικούς ανθρώπους, Γιούργκεν; Ο αριθμός των πραγμάτων που θεωρείς δεδομένα. Λοιπόν, πρέπει να ξέρετε αυτό: ο κόσμος δεν είναι όπως τον βλέπετε. Παρεμπιπτόντως, οι φίλοι σου γελάνε και δεν μπορούν να πάρουν τα μάτια τους από πάνω σου".
  
  Ο Γιούργκεν κοίταξε τριγύρω. Δεν μπορούσε να αποτύχει, δεν μπορούσε να αφήσει αυτό το κακομαθημένο κορίτσι να τον ταπεινώσει.
  
  Προσποιείται ότι είναι συγκινητική γιατί της αρέσει πολύ. Πρέπει να είναι ένα από εκείνα τα κορίτσια που πιστεύουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να ξεσηκώσεις έναν άντρα είναι να τον απομακρύνεις μέχρι να τρελαθεί. Λοιπόν, ξέρω πώς να αντιμετωπίζω ανθρώπους σαν αυτήν, σκέφτηκε.
  
  Ο Γιούργκεν προχώρησε, πιάνοντας το κορίτσι από τη μέση και τραβώντας το προς το μέρος του.
  
  "Τι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις; εκείνη ξεφύσηξε.
  
  "Σου μαθαίνω πώς να χορεύεις".
  
  "Αν δεν με αφήσεις να φύγω τώρα, θα ουρλιάξω".
  
  "Δεν θα ήθελες να κάνεις σκηνή αυτή τη στιγμή, Αλίκη;"
  
  Η νεαρή γυναίκα προσπάθησε να γλιστρήσει τα χέρια της ανάμεσα στο σώμα της και του Γιούργκεν, αλλά δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στις δυνάμεις του. Ο γιος του βαρόνου την πίεσε ακόμα πιο κοντά του, νιώθοντας το στήθος της μέσα από το φόρεμά της. Άρχισε να κινείται στο ρυθμό της μουσικής με ένα χαμόγελο στα χείλη, γνωρίζοντας ότι η Αλίκη δεν θα ούρλιαζε. Το να κάνει φασαρία σε ένα πάρτι όπως αυτό θα βλάψει μόνο τη φήμη της και της οικογένειάς της. Είδε τα μάτια της νεαρής γυναίκας να γεμίζουν ψυχρό μίσος και ξαφνικά βρήκε ότι ήταν πολύ διασκεδαστικό να παίζει μαζί της, πολύ πιο ικανοποιητικό από ό,τι αν είχε απλώς συμφωνήσει να χορέψει μαζί του.
  
  "Θέλετε κάτι να πιείτε, δεσποινίς;"
  
  Ο Γιούργκεν σταμάτησε απότομα. Ο Πολ ήταν δίπλα του, κρατώντας ένα δίσκο με πολλά ποτήρια σαμπάνιας, με τα χείλη του σφιχτά σφιγμένα.
  
  "Γεια, αυτός είναι ο ξάδερφός μου, ο σερβιτόρος. Φύγε, κρετίνα!" Ο Γιούργκεν έσπασε.
  
  "Πρώτα θα ήθελα να μάθω αν η νεαρή κυρία διψάει", είπε ο Πολ, δίνοντάς του το δίσκο.
  
  "Ναι", είπε βιαστικά η Άλις, "αυτή η σαμπάνια φαίνεται καταπληκτική".
  
  Ο Γιούργκεν μισόκλεισε τα μάτια του, προσπαθώντας να καταλάβει τι να κάνει. Αν άφηνε το δεξί της χέρι για να την αφήσει να πάρει το ποτήρι από το δίσκο, θα μπορούσε να απομακρυνθεί εντελώς. Μείωσε λίγο την πίεση στην πλάτη της, επιτρέποντάς της να απελευθερώσει το αριστερό της χέρι, αλλά έσφιξε τη λαβή του στα δεξιά της. Τα ακροδάχτυλα του κοριτσιού έγιναν μοβ.
  
  "Τότε έλα, Άλις, πιες ένα ποτήρι. Λένε ότι φέρνει ευτυχία", πρόσθεσε, προσποιούμενος την καλή διάθεση.
  
  Η Άλις έγειρε πάνω από το δίσκο, προσπαθώντας να ελευθερωθεί, αλλά ήταν άχρηστο. Δεν είχε άλλη επιλογή από το να πάρει τη σαμπάνια με το αριστερό της χέρι.
  
  "Ευχαριστώ", είπε αδύναμα.
  
  "Ίσως η νεαρή κυρία θα ήθελε μια χαρτοπετσέτα", είπε ο Πολ, σηκώνοντας το άλλο του χέρι, στο οποίο κρατούσε ένα πιατάκι με μικρά τετράγωνα υφάσματα. Μετακόμισε έτσι ώστε να βρίσκεται πλέον στην άλλη πλευρά του ζευγαριού.
  
  "Θα ήταν υπέροχο", είπε η Άλις, κοιτάζοντας προσεκτικά τον γιο του βαρόνου.
  
  Για λίγα δευτερόλεπτα κανείς δεν κουνήθηκε. Ο Γιούργκεν εξέτασε την κατάσταση. Κρατώντας το ποτήρι στο αριστερό της χέρι, μπορούσε να πάρει μόνο μια χαρτοπετσέτα με το δεξί της. Τελικά, έβραζε από οργή, έπρεπε να εγκαταλείψει τον αγώνα. Άφησε το χέρι της Άλις και έκανε πίσω, παίρνοντας τη χαρτοπετσέτα.
  
  "Νομίζω ότι θα βγω για λίγο καθαρό αέρα", είπε με αξιοσημείωτη ψυχραιμία.
  
  Ο Γιούργκεν, σαν να την απέρριπτε, γύρισε την πλάτη για να επιστρέψει στους φίλους του. Καθώς προσπερνούσε τον Πολ, έσφιξε τον ώμο του και ψιθύρισε:
  
  "Θα πληρώσεις για αυτό".
  
  Κάπως έτσι, ο Paul κατάφερε να ισορροπήσει τα ποτήρια της σαμπάνιας στο δίσκο: τσουγκρίστηκαν αλλά δεν αναποδογύρισαν. Η εσωτερική του ισορροπία ήταν ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, και εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένιωθε σαν μια γάτα παγιδευμένη σε ένα βαρέλι με καρφιά.
  
  Πώς θα μπορούσα να είμαι τόσο ανόητος;
  
  Υπήρχε μόνο ένας κανόνας στη ζωή: μείνε όσο πιο μακριά γίνεται από τον Γιούργκεν. Αυτό δεν ήταν εύκολο να γίνει, αφού και οι δύο ζούσαν κάτω από την ίδια στέγη. αλλά τουλάχιστον ήταν εύκολο. Δεν μπορούσε να κάνει πολλά αν ο ξάδερφός του αποφάσιζε να κάνει τη ζωή του μίζερη, αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσε να περάσει από το δρόμο του, πόσο μάλλον να τον ταπεινώσει δημόσια. Θα του στοίχιζε ακριβά.
  
  "Ευχαριστώ".
  
  Ο Πολ σήκωσε το βλέμμα του και για λίγες στιγμές ξέχασε τα πάντα: τον φόβο του για τον Γιούργκεν, τον βαρύ δίσκο, τον πόνο στα πέλματα από το να εργάζεται δώδεκα ώρες συνεχόμενα στην προετοιμασία για το πάρτι. Όλα εξαφανίστηκαν γιατί του χαμογέλασε.
  
  Η Αλίκη δεν ήταν το είδος της γυναίκας που κόβει την ανάσα ενός άντρα με την πρώτη ματιά. Αλλά αν την έριχνες μια δεύτερη ματιά, μάλλον θα ήταν μεγάλη. Ο ήχος της φωνής της ήταν ελκυστικός. Και αν σου χαμογέλασε όπως χαμογέλασε στον Παύλο εκείνη τη στιγμή...
  
  Δεν υπήρχε περίπτωση να μην την ερωτευόταν ο Πωλ.
  
  "Α... αυτό δεν ήταν τίποτα".
  
  Για το υπόλοιπο της ζωής του, ο Παύλος θα καταριέται εκείνη τη στιγμή, εκείνη τη συζήτηση και εκείνο το χαμόγελο που του προκάλεσε τόσο μεγάλο πρόβλημα. Αλλά τότε δεν έδωσε σημασία, ούτε και εκείνη. Ήταν ειλικρινά ευγνώμων στο μικρό αδύνατο αγόρι με τα έξυπνα μπλε μάτια. Μετά, φυσικά, η Αλίκη έγινε ξανά Αλίκη.
  
  "Μη νομίζεις ότι δεν θα μπορούσα να το ξεφορτωθώ μόνη μου".
  
  "Φυσικά", είπε ο Πολ, ακόμα κουρελιασμένος.
  
  Η Αλίκη ανοιγόκλεισε. δεν ήταν συνηθισμένη σε μια τόσο εύκολη νίκη, οπότε άλλαξε θέμα.
  
  "Δεν μπορούμε να μιλήσουμε εδώ. Περίμενε λίγο και μετά συναντήστε με στα αποδυτήρια".
  
  "Με μεγάλη χαρά, Φράουλεϊν".
  
  Ο Πολ περπάτησε στο δωμάτιο, προσπαθώντας να αδειάσει το δίσκο όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ώστε να έχει μια δικαιολογία για να εξαφανιστεί. Νωρίς στο πάρτι, κρυφάκουγε τις συνομιλίες και εξεπλάγη όταν διαπίστωσε πόσο λίγη προσοχή του έδιναν οι άνθρωποι. Πραγματικά φαινόταν να είναι αόρατος, γι' αυτό και του φάνηκε παράξενο όταν ο τελευταίος καλεσμένος, που πήρε ένα ποτήρι, χαμογέλασε και είπε: "Μπράβο, γιε μου".
  
  "Συγγνώμη?"
  
  Ήταν ένας ηλικιωμένος με γκρίζα μαλλιά, κατσικίσιο και προεξέχοντα αυτιά. Έριξε στον Πωλ μια περίεργη ματιά με νόημα.
  
  "Ποτέ άλλοτε ένας κύριος δεν είχε σώσει μια κυρία με τέτοια γενναιοδωρία και διακριτικότητα". Αυτός είναι ο Chrétien de Troyes. ΖΗΤΩ συγγνωμη. Με λένε Σεμπάστιαν Κέλερ, βιβλιοπώλης".
  
  "Χαίρομαι που σε γνωρίζω".
  
  Ο άντρας έδειξε τον αντίχειρά του προς την κατεύθυνση της πόρτας.
  
  "Καλύτερα να βιαστείς. Θα περιμένει".
  
  Έκπληκτος, ο Πωλ γλίστρησε το δίσκο κάτω από το μπράτσο του και βγήκε από το δωμάτιο. Η γκαρνταρόμπα ήταν τακτοποιημένη στην είσοδο και αποτελούνταν από ένα ψηλό τραπέζι και δύο τεράστια κρεμαστά ράφια σε ρόδες, στα οποία κρέμονταν εκατοντάδες παλτό που ανήκαν στους καλεσμένους. Το κορίτσι πήρε το δικό της από έναν από τους υπηρέτες που είχε προσλάβει η βαρόνη για το πάρτι και τον περίμενε στην πόρτα. Δεν άπλωσε το χέρι της όταν παρουσιάστηκε.
  
  Άλις Τανενμπάουμ.
  
  "Πωλ Ράινερ"
  
  "Είναι πραγματικά ξάδερφός σου;"
  
  "Δυστυχώς, έτσι είναι".
  
  "Απλώς δεν μοιάζεις με..."
  
  - Ο ανιψιός του βαρόνου; ρώτησε ο Πολ δείχνοντας την ποδιά του. "Αυτή είναι η τελευταία παριζιάνικη μόδα".
  
  "Δηλαδή, δεν του μοιάζεις".
  
  "Αυτό γιατί δεν είμαι σαν αυτόν".
  
  "Χαίρομαι που το ακούω. Ήθελα απλώς να σας ευχαριστήσω και πάλι. Πρόσεχε, Πολ Ράινερ".
  
  "Σίγουρα".
  
  Έβαλε το χέρι της στην πόρτα, αλλά πριν την ανοίξει, γύρισε γρήγορα και φίλησε τον Πωλ στο μάγουλο. Στη συνέχεια κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες και εξαφανίστηκε. Για λίγες στιγμές σάρωνε το δρόμο ανήσυχος, σαν να μπορούσε να επιστρέψει, να επαναλάβει τα βήματά της. Μετά, τελικά, έκλεισε την πόρτα, ακούμπησε το μέτωπό του στο τζάμπα και αναστέναξε.
  
  Η καρδιά και το στομάχι του ήταν βαριά και παράξενα. Δεν μπορούσε να δώσει όνομα σε αυτό το συναίσθημα, έτσι, επειδή δεν ήθελε κάτι καλύτερο, αποφάσισε -και δικαίως- ότι ήταν αγάπη και ένιωθε ευτυχισμένος.
  
  "Λοιπόν, ο Ιππότης με τη λαμπερή πανοπλία πήρε την ανταμοιβή του, έτσι δεν είναι;"
  
  Ακούγοντας τη φωνή που γνώριζε τόσο καλά, ο Πολ γύρισε όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
  
  Το συναίσθημα άλλαξε αμέσως από ευτυχία σε φόβο.
  
  
  5
  
  
  Εκεί ήταν, ήταν επτά.
  
  Στάθηκαν σε ένα φαρδύ ημικύκλιο στην είσοδο, κλείνοντας το δρόμο προς την κεντρική αίθουσα. Ο Γιούργκεν βρισκόταν στο κέντρο του γκρουπ, λίγο μπροστά, σαν να φαγούραζε να φτάσει στον Πολ.
  
  "Έχεις πάει πολύ μακριά αυτή τη φορά, ξαδέρφη. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν ξέρουν τη θέση τους στη ζωή".
  
  Ο Πωλ δεν απάντησε, γνωρίζοντας ότι ό,τι κι αν έλεγε δεν θα έκανε τη διαφορά. Αν κάτι δεν μπορούσε να αντέξει ο Γιούργκεν, ήταν η ταπείνωση. Το ότι αυτό έπρεπε να συμβεί δημόσια, μπροστά σε όλους τους φίλους του -και στα χέρια του φτωχού βουβού ξαδέρφου του, του υπηρέτη, του μαύρου προβάτου της οικογένειας- ήταν ακατανόητο. Ο Γιούργκεν αποφάσισε να πληγώσει πολύ τον Πολ. Όσο περισσότερο - και όσο πιο αισθητό - τόσο το καλύτερο.
  
  "Μετά από αυτό, δεν θα θέλεις να ξαναπαίξεις ιππότη, ρε σκασμό".
  
  Ο Πωλ κοίταξε γύρω του απελπισμένος. Η υπεύθυνη της γκαρνταρόμπας εξαφανίστηκε, αναμφίβολα με εντολή του αγοριού γενεθλίων. Οι φίλοι του Γιούργκεν απλώθηκαν στη μέση του λόμπι, εμποδίζοντας κάθε οδό διαφυγής και τον πλησίασαν αργά. Αν είχε γυρίσει και προσπαθούσε να ανοίξει την πόρτα στο δρόμο, θα τον έπιαναν από πίσω και θα τον είχαν ρίξει στο έδαφος.
  
  "Τρέμεις", φώναξε ο Γιούργκεν.
  
  Ο Παύλος απέκλεισε το διάδρομο που οδηγούσε στους χώρους των υπηρετών, που ήταν ουσιαστικά αδιέξοδο, και η μόνη διαδρομή που του άφησαν ανοιχτή. Παρόλο που δεν είχε πάει ποτέ στη ζωή του για κυνήγι, ο Πωλ είχε ακούσει πολύ συχνά την ιστορία του πώς ο θείος του συσκεύαζε όλα τα αντίγραφα που κρέμονταν στον τοίχο του γραφείου του. Ο Γιούργκεν ήθελε να τον κάνει να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί εκεί κάτω κανείς δεν μπορούσε να ακούσει τα κλάματά του.
  
  Υπήρχε μόνο μία επιλογή.
  
  Χωρίς να διστάσει δευτερόλεπτο, έτρεξε κατευθείαν πάνω τους.
  
  Ο Γιούργκεν ήταν τόσο έκπληκτος όταν είδε τον Πολ να ορμάει προς το μέρος τους που απλά γύρισε το κεφάλι του καθώς περνούσε. Ο Κρον, που ήταν δύο μέτρα πίσω, είχε λίγο περισσότερο χρόνο να αντιδράσει. Φύτεψε γερά και τα δύο πόδια στο πάτωμα και ετοιμάστηκε να χτυπήσει το αγόρι που έτρεχε προς το μέρος του, αλλά πριν προλάβει ο Κρον να τον χτυπήσει στο πρόσωπο, ο Πολ έπεσε στο πάτωμα. Έπεσε στον αριστερό του μηρό, μελανιάζοντάς τον για δύο εβδομάδες, αλλά η ορμή του επέτρεψε να γλιστρήσει στα γυαλισμένα μαρμάρινα πλακάκια σαν καυτό λάδι σε έναν καθρέφτη, σταματώντας τελικά στους πρόποδες της σκάλας.
  
  "Τι περιμένετε, ηλίθιοι; Πάρτον!" Ο Γιούργκεν φώναξε εκνευρισμένος.
  
  Χωρίς να σταματήσει να κοιτάξει πίσω, ο Πολ σηκώθηκε και ανέβηκε γρήγορα τις σκάλες. Του τελείωσαν οι ιδέες και μόνο το ένστικτο επιβίωσης κρατούσε τα πόδια του σε κίνηση. Τα πόδια του, που τον ταλαιπωρούσαν όλη μέρα, άρχισαν να πονούν τρομερά. Στα μισά της σκάλας προς τον δεύτερο όροφο, παραλίγο να σκοντάψει και να κυλήσει κάτω, αλλά κατάφερε να ανακτήσει την ισορροπία του την ώρα που τα χέρια ενός από τους φίλους του Γιούργκεν χτύπησαν τις φτέρνες του. Πιάνοντας το χάλκινο κιγκλίδωμα, συνέχισε να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά ώσπου, στην τελευταία πτήση μεταξύ του τρίτου και του τέταρτου ορόφου, γλίστρησε ξαφνικά σε ένα από τα σκαλιά και έπεσε με τα χέρια απλωμένα μπροστά του, σχεδόν χτυπώντας τα δόντια του στην άκρη των σκαλοπατιών.
  
  Ο πρώτος από τους διώκτες τον πρόλαβε, αλλά αυτός με τη σειρά του σκόνταψε την κρίσιμη στιγμή και μετά βίας κατάφερε να αρπάξει στην άκρη της ποδιάς του Παύλου.
  
  "Τον έχω! Γρηγορότερα!" είπε ο απαγωγέας του, πιάνοντας το κιγκλίδωμα με το άλλο του χέρι.
  
  Ο Πολ προσπάθησε να σταθεί στα πόδια του, αλλά ένα άλλο αγόρι τράβηξε την ποδιά και ο Πωλ γλίστρησε από το σκαλοπάτι, χτυπώντας το κεφάλι του. Κλώτσησε το αγόρι στα τυφλά, αλλά δεν μπορούσε να ελευθερωθεί. Ο Πολ πάλεψε με τον κόμπο στην ποδιά του για κάτι που φαινόταν σαν μια αιωνιότητα, ακούγοντας τους άλλους να τον πλησιάζουν.
  
  Ανάθεμα, γιατί έπρεπε να το κάνω τόσο ζόρικα; σκέφτηκε καθώς πάλευε.
  
  Ξαφνικά, τα δάχτυλά του βρήκαν το ακριβές σημείο για να τραβήξει και η ποδιά λύθηκε. Ο Πολ δραπέτευσε και πήγε στον τέταρτο και τελευταίο όροφο του σπιτιού. Επειδή δεν υπήρχε πού αλλού να πάει, πέρασε τρέχοντας από την πρώτη πόρτα που συνάντησε και την έκλεισε με ένα μπουλόνι.
  
  "Που πήγε?" Ο Γιούργκεν ούρλιαξε καθώς έφτασε στην προσγείωση. Το αγόρι που είχε αρπάξει την ποδιά του Πολ, τώρα έπιανε το τραυματισμένο γόνατό του. Έδειξε προς τα αριστερά του διαδρόμου.
  
  "Προς τα εμπρός!" είπε ο Γιούργκεν στους άλλους, που είχαν σταματήσει μερικά βήματα πιο κάτω.
  
  Δεν κουνήθηκαν.
  
  "Τί στο διάολο είσαι..."
  
  Σταμάτησε απότομα. Η μητέρα του τον παρακολουθούσε από τον κάτω όροφο.
  
  "Είμαι απογοητευμένος από σένα, Γιούργκεν", είπε με παγωμένο τόνο. "Μαζέψαμε τους καλύτερους ανθρώπους του Μονάχου για να γιορτάσουμε τα γενέθλιά σου και μετά εξαφανίζεσαι στη μέση του πάρτι για να κάνεις φάρσες στις σκάλες με τους φίλους σου".
  
  "Αλλά..."
  
  "Αρκετά. Θέλω να κατεβείτε αμέσως κάτω και να συμμετάσχετε στους καλεσμένους. Θα μιλήσουμε αργότερα ".
  
  "Ναι, μητέρα", είπε ο Γιούργκεν, ταπεινωμένος μπροστά στους φίλους του για δεύτερη φορά εκείνη την ημέρα. Σφίγγοντας τα δόντια του, κατέβηκε τις σκάλες.
  
  Αυτό δεν είναι το μόνο που θα συμβεί αργότερα. Θα το πληρώσεις κι αυτό, Πολ.
  
  
  6
  
  
  "Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω."
  
  Ο Πωλ επικεντρώθηκε στο να ηρεμήσει και να πάρει πίσω την ανάσα του. Του πήρε μερικές στιγμές για να καταλάβει από πού ερχόταν η φωνή. Κάθισε στο πάτωμα με την πλάτη του στην πόρτα, φοβούμενος ότι οποιαδήποτε στιγμή ο Γιούργκεν μπορούσε να μπει με το ζόρι. Όταν όμως άκουσε αυτά τα λόγια, ο Παύλος πετάχτηκε όρθιος.
  
  "Εδουάρδος!"
  
  Χωρίς να το καταλάβει, μπήκε στο δωμάτιο του μεγαλύτερου ξαδέρφου του, ένα μέρος που δεν είχε επισκεφτεί εδώ και μήνες. Όλα έμοιαζαν όπως πριν φύγει ο Έντουαρντ: ένας οργανωμένος, ήρεμος χώρος, που όμως αντικατόπτριζε την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη του. Στον τοίχο υπήρχαν αφίσες, μια συλλογή από πέτρες του Έντουαρντ και πάνω απ' όλα βιβλία - βιβλία παντού. Ο Παύλος έχει ήδη διαβάσει τα περισσότερα από αυτά. Κατασκοπικά μυθιστορήματα, γουέστερν, φαντασία, βιβλία φιλοσοφίας και ιστορίας... Κατέλαβαν βιβλιοθήκες, ένα γραφείο, ακόμη και το πάτωμα δίπλα στο κρεβάτι. Ο Έντουαρντ έπρεπε να βάλει τον τόμο που διάβαζε στο στρώμα για να μπορεί να γυρίσει τις σελίδες με το μόνο του χέρι. Κάτω από το σώμα του ήταν διπλωμένα πολλά μαξιλάρια για να καθίσει και ένα λυπημένο χαμόγελο πέταξε στο χλωμό του πρόσωπο.
  
  "Μη με λυπάσαι, Πολ. Δεν μπορούσα να το αντέξω."
  
  Ο Πωλ τον κοίταξε στα μάτια και συνειδητοποίησε ότι ο Έντουαρντ παρακολουθούσε προσεκτικά την αντίδρασή του και του φαινόταν παράξενο που ο Πωλ δεν ξαφνιάστηκε που τον έβλεπε έτσι.
  
  "Σε έχω ξαναδεί, Έντουαρντ. Την ημέρα που γύρισες".
  
  "Λοιπόν γιατί δεν με επισκέφτηκες ποτέ; Δεν έχω δει πολλά άτομα εκτός από τη μητέρα σου από την ημέρα που επέστρεψα. Η μητέρα σου και οι φίλοι μου Μέι, Σαλγκάρι, Βερν και Ντούμας", είπε κρατώντας ψηλά το βιβλίο που διάβαζε για να δει τον τίτλο ο Πολ. Ήταν ο κόμης του Μόντε Κρίστο.
  
  "Μου απαγόρευσαν να έρθω".
  
  Ο Πωλ έσκυψε το κεφάλι ντροπιασμένος. Φυσικά, η Brunnhilde και η μητέρα του του απαγόρευσαν να δει τον Edward, αλλά θα μπορούσε τουλάχιστον να προσπαθήσει. Στην πραγματικότητα, φοβόταν να ξαναδεί τον Έντουαρντ σε τέτοια κατάσταση μετά το φοβερό γεγονός της ημέρας που επέστρεψε από τον πόλεμο. Ο Έντουαρντ τον κοίταξε με πικρία, καταλαβαίνοντας αναμφίβολα τι σκεφτόταν ο Πωλ.
  
  "Ξέρω πόσο ντροπιαστική είναι η μητέρα μου. Δεν το προσέξατε; είπε, δείχνοντας έναν δίσκο με κέικ από το πάρτι που είχε μείνει ανέγγιχτος. "Δεν έπρεπε να αφήσω τα κούτσουρα μου να χαλάσουν τα γενέθλια του Jurgen, γι' αυτό και δεν με κάλεσαν. Παρεμπιπτόντως, πώς πάει το πάρτι;"
  
  "Υπάρχει μια ομάδα. οι άνθρωποι πίνουν, μιλούν για πολιτική και επικρίνουν τον στρατό ότι έχασε τον πόλεμο που κερδίζαμε".
  
  Ο Έντουαρντ βούρκωσε.
  
  "Είναι εύκολο να ασκείς κριτική από εκεί που βρίσκονται. Τι άλλο λένε;
  
  "Όλοι μιλούν για τις διαπραγματεύσεις των Βερσαλλιών. Είναι χαρούμενοι που απορρίπτουμε τους όρους".
  
  "Καταραμένοι ανόητοι", είπε ο Έντουαρντ με πικρία. "Αφού κανείς δεν πυροβόλησε ούτε μια βολή σε γερμανικό έδαφος, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι χάσαμε τον πόλεμο. Ωστόσο, πιστεύω ότι είναι πάντα το ίδιο. Θα μου πεις από ποιον έτρεχες;"
  
  "Αγόρι γενεθλίων".
  
  "Η μητέρα σου μου είπε ότι δεν τα πάτε πολύ καλά".
  
  Ο Πωλ έγνεψε καταφατικά.
  
  "Δεν έχεις αγγίξει τα κέικ".
  
  "Δεν χρειάζομαι πολύ φαγητό αυτές τις μέρες. Έμειναν πολύ λιγότερα από εμένα. Παρ'τα; συνέχισε, φαίνεσαι πεινασμένος. Και έλα πιο κοντά, θέλω να σε δω καλύτερα. Θεέ μου, πώς μεγάλωσες".
  
  Ο Πωλ κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και άρχισε να καταβροχθίζει λαίμαργα το φαγητό του. Δεν είχε φάει τίποτα από το πρωινό. παρέλειψε ακόμη και το σχολείο για να ετοιμαστεί για το πάρτι. Ήξερε ότι η μητέρα του θα τον έψαχνε, αλλά δεν τον ένοιαζε. Τώρα που είχε ξεπεράσει τον φόβο του, δεν μπορούσε να χάσει αυτή την ευκαιρία να είναι με τον Έντουαρντ, τον ξάδερφο που του έλειπε τόσο πολύ.
  
  "Έντουαρντ, θέλω... Λυπάμαι που δεν σε επισκέφτηκα. Θα μπορούσα να μπω κρυφά εδώ το απόγευμα, όταν η θεία Brunnhilde βγαίνει για μια βόλτα..."
  
  "Είναι εντάξει, Πολ. Είσαι εδώ και αυτό είναι που έχει σημασία. Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να με συγχωρέσει που δεν γράφω. Το υποσχέθηκα ότι θα το κάνω".
  
  "Τι σε εμπόδισε;"
  
  "Θα μπορούσα να σας πω ότι ήμουν πολύ απασχολημένος με το να πυροβολώ τους Άγγλους, αλλά θα έλεγα ψέματα. Ένας σοφός είπε κάποτε ότι ο πόλεμος είναι επτά μέρη πλήξη και ένα μέρος φρίκη. Είχαμε πολύ χρόνο στα χαρακώματα μέχρι που αρχίσαμε να σκοτωνόμαστε".
  
  "Και τι?"
  
  "Δεν μπορούσα να το κάνω, απλά έτσι. Ούτε καν στην αρχή αυτού του παράλογου πολέμου. Οι μόνοι άνθρωποι που επέστρεψαν μετά από αυτό ήταν μια χούφτα δειλών".
  
  "Τι λες, Έντουαρντ; Είσαι ήρωας! Προσφέρατε να πάτε στο μέτωπο, από τους πρώτους!".
  
  Ο Έντουαρντ έβγαλε ένα απάνθρωπο γέλιο που έκανε τα μαλλιά του Πολ να σηκωθούν.
  
  "Ήρωας... Ξέρεις ποιος αποφασίζει για σένα αν θα γίνεις εθελοντής; Ο δάσκαλός σου όταν σου μιλάει για τη δόξα της Πατρίδας, της Αυτοκρατορίας και του Κάιζερ. Ο πατέρας σου που σου λέει να είσαι άντρας. Οι φίλοι σας είναι οι ίδιοι φίλοι που μάλωναν μαζί σας στο μάθημα του γυμναστηρίου πριν από λίγο καιρό για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος από αυτούς. Όλοι σου ρίχνουν τη λέξη "δειλός" στα μούτρα αν δείξεις την παραμικρή αμφιβολία και σε κατηγορήσουν για την ήττα σου. Όχι, ξάδερφε, δεν υπάρχουν εθελοντές στον πόλεμο, μόνο αυτοί που είναι ανόητοι και σκληροί. Οι τελευταίοι μένουν στο σπίτι".
  
  Ο Πωλ έμεινε άναυδος. Ξαφνικά οι φαντασιώσεις του για τον πόλεμο, οι χάρτες που σχεδίαζε στα τετράδιά του, τα δημοσιεύματα των εφημερίδων που του άρεσε να διαβάζει, όλα του φάνηκαν γελοίες και παιδικές. Σκέφτηκε να το πει στον ξάδερφό του, αλλά φοβόταν ότι ο Έντουαρντ θα του γελούσε και θα τον πετάξει έξω από το δωμάτιο. Γιατί εκείνη τη στιγμή, ο Πωλ μπορούσε να δει τον πόλεμο, ακριβώς μπροστά του. Ο πόλεμος δεν ήταν μια συνεχής λίστα με προόδους πίσω από τις γραμμές του εχθρού ή τρομερά κολοβώματα κρυμμένα κάτω από τα σεντόνια. Ο πόλεμος ήταν στα άδεια, συντετριμμένα μάτια του Έντουαρντ.
  
  "Μπορούσες... να αντισταθείς. Εμεινα στο σπίτι".
  
  "Όχι, δεν μπορούσα", είπε, γυρνώντας το πρόσωπό του. "Σου είπα ψέματα, Παύλο. τουλάχιστον είναι εν μέρει ψευδές. Πήγα κι εγώ να τους ξεφύγω. Για να μην γίνω σαν αυτούς".
  
  "Σαν ποιόν?"
  
  "Ξέρεις ποιος μου το έκανε αυτό; Ήταν περίπου πέντε εβδομάδες πριν από το τέλος του πολέμου, και ξέραμε ήδη ότι είχαμε χάσει. Ξέραμε ότι ανά πάσα στιγμή θα μας καλούσαν πίσω στο σπίτι. Και ήμασταν πιο σίγουροι από ποτέ. Δεν ανησυχούσαμε μήπως έπεφταν κόσμος κοντά μας γιατί ξέραμε ότι δεν θα αργούσε να επιστρέψουμε. Και τότε μια μέρα, κατά τη διάρκεια της υποχώρησης, η οβίδα έπεσε πολύ κοντά".
  
  Η φωνή του Έντουαρντ ήταν ήσυχη - τόσο ήσυχη που ο Πωλ έπρεπε να σκύψει για να ακούσει τι έλεγε.
  
  "Έχω αναρωτηθεί χιλιάδες φορές τι θα γινόταν αν έτρεχα δύο μέτρα δεξιά. Ή αν σταματούσα να χτυπήσω το κράνος μου δύο φορές όπως κάναμε πάντα πριν φύγω από την τάφρο". Χτύπησε το μέτωπο του Πολ με τις αρθρώσεις του. "Μας έκανε να νιώθουμε ανίκητοι. Δεν το έκανα εκείνη τη μέρα, ξέρεις;"
  
  "Μακάρι να μην φύγεις ποτέ".
  
  "Όχι, ξαδέρφη, πίστεψε με. Έφυγα γιατί δεν ήθελα να γίνω Σρέντερ και αν επέστρεφα ήταν μόνο για να βεβαιωθώ ότι είχα δίκιο να φύγω".
  
  "Δεν καταλαβαίνω, Έντουαρντ".
  
  "Αγαπητέ μου Paul, θα πρέπει να το καταλάβεις αυτό καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Μετά από αυτό που σου έκαναν. Τι έκαναν στον πατέρα σου".
  
  Αυτή η τελευταία φράση κόπηκε στην καρδιά του Πολ σαν σκουριασμένος γάντζος.
  
  "Τι λες, Έντουαρντ;"
  
  Ο ξάδερφός του τον κοίταξε σιωπηλά, δαγκώνοντας το κάτω χείλος του. Τελικά κούνησε το κεφάλι του και έκλεισε τα μάτια του.
  
  "Ξέχασε ότι είπα. Συγνώμη."
  
  "Δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό! Δεν τον γνώρισα ποτέ, κανείς δεν μου μιλάει ποτέ για αυτόν, αν και μου ψιθυρίζουν πίσω από την πλάτη. Το μόνο που ξέρω είναι αυτό που μου είπε η μητέρα μου: ότι βυθίστηκε μαζί με το πλοίο του στο δρόμο της επιστροφής από την Αφρική. Λοιπόν, πες μου, σε παρακαλώ, τι έκαναν στον πατέρα μου;"
  
  Ακολούθησε μια άλλη σιωπή, αυτή τη φορά πολύ μεγαλύτερη. Τόσο καιρό που ο Πωλ αναρωτήθηκε αν ο Έντουαρντ είχε αποκοιμηθεί. Ξαφνικά, τα μάτια του άνοιξαν ξανά.
  
  "Θα καώ στην κόλαση για αυτό, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Πρώτον, θέλω να μου κάνετε τη χάρη".
  
  "Ο, τι πεις."
  
  "Πήγαινε στο γραφείο του πατέρα μου και άνοιξε το δεύτερο συρτάρι στα δεξιά. Αν ήταν κλειδωμένο, το κλειδί συνήθως το κρατούσαν στο μεσαίο συρτάρι. Θα βρείτε μια μαύρη δερμάτινη τσάντα. είναι ορθογώνιο, με διπλωμένη βαλβίδα. Φέρ 'το μου."
  
  Ο Παύλος έκανε όπως του είπαν. Κατέβασε τις μύτες των ποδιών στο γραφείο, φοβούμενος μήπως συναντήσει κάποιον στην πορεία, αλλά το πάρτι ήταν ακόμα σε πλήρη εξέλιξη. Το κουτί ήταν κλειδωμένο και του πήρε μερικές στιγμές για να βρει το κλειδί. Δεν ήταν εκεί που είπε ο Έντουαρντ, αλλά τελικά τη βρήκε σε ένα μικρό ξύλινο κουτί. Το κουτί ήταν γεμάτο χαρτιά. Ο Paul βρήκε ένα κομμάτι μαύρης τσόχας στην πλάτη, με ένα περίεργο σύμβολο χαραγμένο σε χρυσό. Τετράγωνο και πυξίδα, με το γράμμα G μέσα. Από κάτω ήταν μια δερμάτινη τσάντα.
  
  Το αγόρι το έκρυψε κάτω από το πουκάμισό του και επέστρεψε στο δωμάτιο του Έντουαρντ. Ένιωσε το βάρος της τσάντας στο στομάχι του και έτρεμε, μόνο που φανταζόταν τι θα γινόταν αν κάποιος τον έβρισκε με αυτό το αντικείμενο που δεν του ανήκε κρυμμένο κάτω από τα ρούχα του. Ένιωσε μεγάλη ανακούφιση όταν μπήκε στο δωμάτιο.
  
  "Το έχεις?"
  
  Ο Πωλ έβγαλε μια δερμάτινη τσάντα και ξεκίνησε προς το κρεβάτι, αλλά στο δρόμο σκόνταψε πάνω σε μια από τις στοίβες με βιβλία που ήταν διάσπαρτες στο δωμάτιο. Τα βιβλία έσπασαν και η τσάντα έπεσε στο πάτωμα.
  
  "Οχι!" Ο Έντουαρντ και ο Πολ αναφώνησαν ταυτόχρονα.
  
  Η τσάντα έπεσε ανάμεσα σε αντίγραφα του Mei's Blood Vengeance και του Hoffman's Devil's Elixirs, αποκαλύπτοντας το περιεχόμενό του: μια λαβή από φίλντισι.
  
  Ήταν ένα πιστόλι.
  
  "Γιατί χρειάζεσαι όπλο, ξαδέρφη;" ρώτησε ο Πωλ με τρεμάμενη φωνή.
  
  "Ξέρεις γιατί το θέλω αυτό". Κράτησε το κούτσουρο του χεριού του σε περίπτωση που ο Πωλ είχε αμφιβολίες.
  
  "Λοιπόν, δεν θα σου το δώσω".
  
  "Άκου προσεκτικά, Πολ. Αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρω, γιατί το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω σε αυτόν τον κόσμο είναι να τον αφήσω. Μπορείτε να μου γυρίσετε την πλάτη σας απόψε, να το βάλετε πίσω από εκεί που το πήρατε και να με κάνετε να περάσω την τρομερή ταπείνωση του να πρέπει να συρθώ σε αυτό το ανάπηρο μπράτσο μέσα στη νύχτα στο γραφείο του πατέρα μου. Αλλά τότε δεν θα μάθεις ποτέ τι έχω να σου πω".
  
  "Οχι!"
  
  "Ή μπορείς να το αφήσεις στο κρεβάτι, να ακούσεις τι έχω να σου πω και μετά να μου δώσεις την ευκαιρία να επιλέξω με αξιοπρέπεια πώς θα φύγω. Είναι στο χέρι σου, Παύλο, αλλά ό,τι γίνει, θα πάρω αυτό που θέλω. Αυτό είναι που χρειάζομαι ".
  
  Ο Paul κάθισε στο πάτωμα, ή μάλλον σωριάστηκε πάνω του, κρατώντας τη δερμάτινη τσάντα. Για πολύ καιρό, ο μόνος ήχος στο δωμάτιο ήταν το μεταλλικό τικ του ξυπνητηριού του Έντουαρντ. Ο Έντουαρντ έκλεισε τα μάτια του μέχρι που ένιωσε κίνηση στο κρεβάτι του.
  
  Ο ξάδερφός του του έριξε μια δερμάτινη τσάντα κοντά στο χέρι.
  
  "Θεέ μου, συγχώρεσέ με", είπε ο Παύλος. Στάθηκε δίπλα στο κρεβάτι του Έντουαρντ, κλαίγοντας, αλλά δεν τολμούσε να τον κοιτάξει κατευθείαν.
  
  "Ω, δεν τον νοιάζει τι κάνουμε", είπε ο Έντουαρντ, χαϊδεύοντας το απαλό δέρμα με τα δάχτυλά του. "Ευχαριστώ ξάδερφε."
  
  "Πες μου, Έντουαρντ. Πες μου τι ξέρεις".
  
  Ο τραυματίας καθάρισε το λαιμό του πριν ξεκινήσει. Μιλούσε αργά, σαν να έπρεπε να ρουφήξει κάθε λέξη από τους πνεύμονές του παρά να ειπωθεί.
  
  "Συνέβη το 1905, όπως σας είπαν, και μέχρι αυτό το σημείο, αυτό που γνωρίζετε δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Θυμάμαι ξεκάθαρα ότι ο θείος Χανς ήταν σε μια αποστολή στη Νοτιοδυτική Αφρική επειδή μου άρεσε ο ήχος της λέξης και συνέχισα να την επαναλαμβάνω ξανά και ξανά προσπαθώντας να βρω το σωστό μέρος στον χάρτη. Ένα βράδυ, όταν ήμουν δέκα χρονών, άκουσα ουρλιαχτά στη βιβλιοθήκη και κατέβηκα κάτω να δω τι συμβαίνει. Ήμουν πολύ έκπληκτος που ο πατέρας σου ήρθε σε μας τόσο αργά. Το συζήτησε με τον πατέρα μου, κάθισαν οι δυο τους σε ένα στρογγυλό τραπέζι. Υπήρχαν άλλα δύο άτομα στο δωμάτιο. Έβλεπα έναν από αυτούς, έναν κοντό άντρα με λεπτά χαρακτηριστικά σαν κοριτσιού, που δεν έλεγε τίποτα. Δεν μπορούσα να δω τον άλλον πίσω από την πόρτα, αλλά τον άκουγα. Επρόκειτο να περάσω και να χαιρετήσω τον πατέρα σου -μου έφερνε πάντα δώρα από τα ταξίδια του- αλλά λίγο πριν μπω μέσα, η μητέρα μου με άρπαξε από το αυτί και με έσυρε στο δωμάτιό μου. "Σε είδαν;" ρώτησε εκείνη. Και είπα όχι, ξανά και ξανά. "Λοιπόν, δεν χρειάζεται να πεις λέξη γι' αυτό, ποτέ, με ακούς;" Και εγώ
  
  ...Ορκίστηκα ότι δεν θα το έλεγα ποτέ..."
  
  Η φωνή του Έντουαρντ κόπηκε. Ο Πολ του έπιασε το χέρι. Ήθελε να συνεχίσει την ιστορία, ανεξάρτητα από το κόστος, παρόλο που ήξερε τον πόνο που προκαλούσε στον ξάδερφό του.
  
  "Εσύ και η μητέρα σου μετακομίσατε μαζί μας δύο εβδομάδες αργότερα. Δεν ήσουν πολύ μεγαλύτερος από παιδί και ήμουν ικανοποιημένος γιατί αυτό σήμαινε ότι είχα τη δική μου διμοιρία γενναίων στρατιωτών για να παίξω. Δεν σκέφτηκα καν το προφανές ψέμα που μου είπαν οι γονείς μου: ότι η φρεγάτα του θείου Χανς είχε βυθιστεί. Οι άνθρωποι έλεγαν άλλα πράγματα, διαδίδοντας φήμες ότι ο πατέρας σου ήταν λιποτάκτης που έχασε τα πάντα και εξαφανίστηκε στην Αφρική. Αυτές οι φήμες ήταν εξίσου αναληθείς, αλλά ούτε τις σκέφτηκα και τελικά τις ξέχασα. Ακριβώς όπως ξέχασα τι άκουσα λίγο αφότου η μητέρα μου έφυγε από την κρεβατοκάμαρά μου. Ή μάλλον, προσποιήθηκα ότι έκανα λάθος, παρά το γεγονός ότι κανένα λάθος δεν ήταν δυνατό δεδομένης της εξαιρετικής ακουστικής σε αυτό το σπίτι. Το να σε βλέπω να μεγαλώνεις ήταν εύκολο, να σε βλέπω να χαμογελάς χαρούμενα καθώς παίζαμε κρυφτό και είπα ψέματα στον εαυτό μου. Μετά άρχισες να μεγαλώνεις - αρκετά μεγάλος για να καταλάβεις. Σύντομα είχες την ίδια ηλικία με εμένα εκείνο το βράδυ. Και πήγα στον πόλεμο".
  
  "Πες μου λοιπόν τι άκουσες", ψιθύρισε ο Πολ.
  
  "Εκείνο το βράδυ, ξαδέρφη, άκουσα έναν πυροβολισμό".
  
  
  7
  
  
  Η κατανόηση του Πολ για τον εαυτό του και τη θέση του στον κόσμο έπεσε στα άκρα για αρκετή ώρα, σαν ένα πορσελάνινο βάζο στην κορυφή μιας σκάλας. Η τελευταία φράση ήταν το τελειωτικό χτύπημα και το φανταστικό βάζο έπεσε, σπάζοντας σε κομμάτια. Ο Πωλ άκουσε το κράξιμο καθώς έσπασε και ο Έντουαρντ το είδε επίσης στο πρόσωπό του.
  
  "Συγχώρεσέ με, Παύλο. Θέε μου, βοήθα με. Καλύτερα να φύγεις τώρα".
  
  Ο Πολ σηκώθηκε και έσκυψε πάνω από το κρεβάτι. Το δέρμα του ξαδέρφου του ήταν κρύο και όταν ο Πωλ τον φίλησε στο μέτωπο, ήταν σαν να φιλούσε έναν καθρέφτη. Πήγε προς την πόρτα, χωρίς να έχει τον πλήρη έλεγχο των ποδιών του, μόνο αόριστα γνώριζε ότι είχε αφήσει ανοιχτή την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και ότι είχε πέσει στο πάτωμα έξω.
  
  Όταν ακούστηκε ο πυροβολισμός, μετά βίας τον άκουσε.
  
  Όμως, όπως είπε ο Έντουαρντ, η ακουστική της έπαυλης ήταν εξαιρετική. Οι πρώτοι καλεσμένοι που έφυγαν από το πάρτι, απασχολημένοι με αποχαιρετισμούς και κενές υποσχέσεις καθώς έφτιαχναν τα παλτά τους, άκουσαν ένα ποπ που ήταν πνιχτό αλλά αδιαμφισβήτητο. Είχαν ακούσει πάρα πολλά τις προηγούμενες εβδομάδες για να μην αναγνωρίσουν τον ήχο. Όλες οι συνομιλίες τους είχαν σταματήσει τη στιγμή που η δεύτερη και η τρίτη ηχώ του πυροβολισμού αντήχησαν μέσα από το κλιμακοστάσιο.
  
  Στο ρόλο της ιδανικής οικοδέσποινας, η Brunnhilde αποχαιρέτησε τον γιατρό και τη γυναίκα του, την οποία δεν άντεξε. Αναγνώρισε τον ήχο, αλλά ενεργοποίησε αυτόματα τον αμυντικό της μηχανισμό.
  
  "Τα αγόρια πρέπει να παίζουν με κροτίδες".
  
  Δυσπιστία πρόσωπα εμφανίστηκαν γύρω της σαν μανιτάρια μετά τη βροχή. Στην αρχή υπήρχαν μόνο μια ντουζίνα άτομα, αλλά σύντομα εμφανίστηκαν περισσότερα στο διάδρομο. Δεν θα αργήσει να μάθουν όλοι οι καλεσμένοι ότι κάτι έχει συμβεί στο σπίτι της.
  
  Στο σπίτι μου!
  
  Όλο το Μόναχο θα το μιλούσε για δύο ώρες αν δεν είχε κάνει κάτι γι' αυτό.
  
  "Μείνε εδώ. Είμαι σίγουρος ότι είναι ανοησία".
  
  Η Μπρουνχίλντ επιτάχυνε το βήμα της όταν μύρισε μπαρούτι μέχρι τη μέση της σκάλας. Μερικοί από τους πιο τολμηρούς καλεσμένους σήκωσαν το βλέμμα, ελπίζοντας ίσως ότι θα επιβεβαίωνε ότι έκαναν λάθος, αλλά κανένας από αυτούς δεν ανέβηκε στις σκάλες: το κοινωνικό ταμπού ενάντια στην είσοδο στην κρεβατοκάμαρα κατά τη διάρκεια του πάρτι ήταν πολύ ισχυρό. Ωστόσο, η μουρμούρα μεγάλωνε και η βαρόνη ήλπιζε ότι ο Ότο δεν θα ήταν τόσο ανόητος ώστε να την ακολουθήσει, αφού κάποιος θα ήθελε αναπόφευκτα να τον συνοδεύσει.
  
  Όταν έφτασε στην κορυφή και είδε τον Πολ να κλαίει στο διάδρομο, ήξερε τι είχε συμβεί χωρίς καν να βάλει το κεφάλι της στην πόρτα του Έντουαρντ.
  
  Αλλά το έκανε έτσι κι αλλιώς.
  
  Ένας σπασμός χολής ανέβηκε στο λαιμό της. Η φρίκη την κατέλαβε και ένα άλλο άστοχο συναίσθημα, στο οποίο μόλις αργότερα, με αηδία στον εαυτό της, παραδέχτηκε ανακούφιση. Ή, τουλάχιστον, η εξαφάνιση του καταπιεστικού συναισθήματος που κουβαλούσε στο στήθος της από τότε που ο γιος της επέστρεψε ανάπηρος από τον πόλεμο.
  
  "Τι έχεις κάνει?" αναφώνησε κοιτάζοντας τον Πολ. "Σε ρωτάω: τι έκανες;"
  
  Το αγόρι δεν σήκωσε το κεφάλι του από τα χέρια του.
  
  "Τι έκανες στον πατέρα μου, μάγισσα;"
  
  Η Μπρουνχίλντε έκανε ένα βήμα πίσω. Για δεύτερη φορά εκείνο το βράδυ, κάποιος αποκρούστηκε στην αναφορά του Χανς Ράινερ, αλλά κατά ειρωνικό τρόπο, το άτομο που το έκανε τώρα ήταν το ίδιο που είχε χρησιμοποιήσει προηγουμένως το όνομά του ως απειλή.
  
  Πόσα ξέρεις παιδί μου; Πόσα σου είπε πριν...;
  
  Ήθελε να ουρλιάξει, αλλά δεν μπορούσε: δεν τολμούσε.
  
  Αντίθετα, έσφιξε τα χέρια της σε γροθιές, έτσι ώστε τα νύχια της να τρυπώσουν στις παλάμες της, προσπαθώντας να ηρεμήσει και να αποφασίσει τι να κάνει, ακριβώς όπως είχε κάνει εκείνο το βράδυ πριν από δεκατέσσερα χρόνια. Και όταν κατάφερε να ανακτήσει έναν ελάχιστο αυτοέλεγχο, έπεσε πίσω. Στον δεύτερο όροφο, έσπρωξε το κεφάλι της πάνω από το κάγκελο και χαμογέλασε στο λόμπι. Δεν τόλμησε να προχωρήσει περισσότερο, γιατί δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να προσποιηθεί για πολύ μπροστά σε αυτή τη θάλασσα των τεταμένων προσώπων.
  
  "Θα πρέπει να μας συγχωρήσετε. Οι φίλοι του γιου μου έπαιζαν με κροτίδες, όπως νόμιζα. Αν δεν σε πειράζει, θα αντιμετωπίσω το χάος που έχουν κάνει εκεί", έδειξε στη μητέρα του Πολ, "Ιλσε, αγαπητή μου".
  
  Τα πρόσωπά τους μαλάκωσαν όταν το άκουσαν και οι καλεσμένοι χαλάρωσαν όταν είδαν την οικονόμο να ακολουθεί την οικοδέσποινα της στις σκάλες σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Είχαν ήδη πολλά κουτσομπολιά για το πάρτι και ανυπομονούσαν να γυρίσουν σπίτι για να ενοχλήσουν αυτές τις οικογένειές τους.
  
  "Μην σκέφτεσαι καν να ουρλιάξεις", ήταν το μόνο πράγμα που είπε η Μπρουνχίλντε.
  
  Η Ilse περίμενε κάποια παιδική φάρσα, αλλά όταν είδε τον Paul στο διάδρομο, τρόμαξε. Στη συνέχεια, όταν άνοιξε την πόρτα του Έντουαρντ, έπρεπε να δαγκώσει τη γροθιά της για να μην ουρλιάξει. Η αντίδρασή της δεν ήταν τόσο διαφορετική από αυτή της βαρόνης, εκτός από το ότι η Ilse είχε δάκρυα και φρίκη.
  
  "Καημένο παιδί", είπε, σφίγγοντας τα χέρια της.
  
  Η Μπρουνχίλντε παρακολουθούσε την αδερφή της, με τα χέρια της στους γοφούς της.
  
  "Ο γιος σου ήταν αυτός που έδωσε στον Έντουαρντ το όπλο".
  
  "Ω, Άγιε Θεέ, πες μου ότι δεν είναι αλήθεια, Παύλο".
  
  Ακουγόταν σαν ικεσία, αλλά δεν υπήρχε ελπίδα στα λόγια της. Ο γιος της δεν απάντησε. Η Μπρουνχίλντε τον πλησίασε εκνευρισμένη, κουνώντας τον δείκτη της.
  
  "Πάω να καλέσω τον δικαστή. Θα σαπίσεις στη φυλακή επειδή έδωσες όπλο σε έναν ανάπηρο".
  
  "Τι έκανες στον πατέρα μου, μάγισσα;" επανέλαβε ο Πωλ, σηκώνοντας αργά για να αντιμετωπίσει τη θεία του. Αυτή τη φορά δεν έκανε πίσω, αν και τρόμαξε.
  
  "Ο Χανς πέθανε στις αποικίες", απάντησε χωρίς πολλές πεποιθήσεις.
  
  "Δεν είναι αλήθεια. Ο πατέρας μου ήταν σε αυτό το σπίτι πριν εξαφανιστεί. Μου είπε ο δικός σου γιος".
  
  "Ο Έντουαρντ ήταν άρρωστος και μπερδεμένος. έφτιαχνε κάθε λογής ιστορίες λόγω των πληγών που δέχθηκε στο μέτωπο. Και παρά το γεγονός ότι ο γιατρός του απαγόρευσε να επισκεφθεί, ήσουν εδώ, τον οδήγησες σε νευρικό κλονισμό και μετά πήγες και του έδωσε ένα όπλο!".
  
  "Λες ψέματα!"
  
  "Τον σκότωσες".
  
  "Αυτό είναι ψέμα", είπε το αγόρι. Ωστόσο, ένιωσε μια ψύχρα αμφιβολίας.
  
  - Παύλο, φτάνει!
  
  "Βγες έξω από το σπίτι μου."
  
  "Δεν θα πάμε πουθενά", είπε ο Πολ.
  
  "Εξαρτάται από σένα", είπε η Μπρουνχίλντε, γυρίζοντας προς την Ιλσέ. "Ο δικαστής Στρόμεγιερ είναι ακόμα κάτω. Σε δύο λεπτά θα κατέβω και θα του πω τι έγινε. Αν δεν θέλετε ο γιος σας να περάσει απόψε στο Stadelheim, θα φύγετε αμέσως".
  
  Η Ilse χλόμιασε από τη φρίκη στην αναφορά της φυλακής. Ο Strohmeyer ήταν καλός φίλος του Βαρώνου και δεν θα χρειαζόταν πολλή προσπάθεια για να τον πείσει να κατηγορήσει τον Paul για τη δολοφονία. Έπιασε το χέρι του γιου της.
  
  "Παύλο, πάμε!"
  
  "Οχι ακόμα..."
  
  Τον χαστούκισε τόσο δυνατά που πονούσαν τα δάχτυλά της. Το χείλος του Πολ άρχισε να αιμορραγεί, αλλά στάθηκε κοιτώντας τη μητέρα του, αρνούμενος να κουνηθεί.
  
  Μετά, τελικά, την ακολούθησε.
  
  Η Ilse δεν άφησε τον γιο της να ετοιμάσει τη βαλίτσα της. δεν μπήκαν καν στο δωμάτιό του. Κατέβηκαν τη σκάλα και άφησαν την έπαυλη από την πίσω πόρτα, ανεβαίνοντας κρυφά τα σοκάκια για να μην τους δουν.
  
  Σαν εγκληματίες.
  
  
  8
  
  
  "Και μπορώ να ρωτήσω πού στο διάολο ήσουν;"
  
  Ο βαρόνος εμφανίστηκε, έξαλλος και κουρασμένος, οι φούστες του παλτού του ζαρωμένοι, το μουστάκι του ατημέλητο, το μονόκλ του κρεμασμένο στη γέφυρα της μύτης του. Έχει περάσει μια ώρα από την αποχώρηση της Ilse και του Paul και το πάρτι μόλις τελείωσε.
  
  Μόνο όταν έφυγε ο τελευταίος καλεσμένος, ο βαρόνος πήγε να αναζητήσει τη γυναίκα του. Τη βρήκε να κάθεται σε μια καρέκλα, την οποία πήγε στον διάδρομο του τέταρτου ορόφου. Η πόρτα στο δωμάτιο του Έντουαρντ ήταν κλειστή. Ακόμη και με την τεράστια θέλησή της, η Brunnhilde δεν μπορούσε να βάλει τον εαυτό της να επιστρέψει στο πάρτι. Όταν εμφανίστηκε ο σύζυγός της, του εξήγησε ότι ήταν μέσα στο δωμάτιο και ο Ότο ένιωσε τον πόνο και τις τύψεις του.
  
  "Το πρωί θα καλέσετε τον δικαστή", είπε η Μπρουνχίλντε με απαθή φωνή. "Θα πούμε ότι τον βρήκαμε σε αυτή την κατάσταση όταν ήρθαμε να του ταΐσουμε πρωινό. Έτσι μπορούμε να περιορίσουμε το σκάνδαλο στο ελάχιστο. Μπορεί να μην εμφανιστεί καν".
  
  Ο Ότο έγνεψε καταφατικά. Έβγαλε το χέρι του από το πόμολο της πόρτας. Δεν τόλμησε να μπει και δεν θα μπει ποτέ. Ακόμη και αφού τα ίχνη της τραγωδίας είχαν σκουπιστεί από τους τοίχους και το πάτωμα.
  
  "Ο δικαστής είναι στο χρέος μου. Νομίζω ότι μπορεί να το αντιμετωπίσει. Αλλά αναρωτιέμαι πώς ο Έντουαρντ πήρε το όπλο. Δεν μπορούσε να το πάρει μόνος του".
  
  Όταν η Brunnhilde του είπε για τον ρόλο του Paul και ότι έδιωξε τους Reiners από το σπίτι, ο Baron έγινε έξαλλος.
  
  "Καταλαβαίνεις τι έχεις κάνει;"
  
  "Ήταν απειλή, Ότο".
  
  "Έχετε ξεχάσει κατά τύχη τι διακυβεύεται εδώ;" Γιατί τους είχαμε σε αυτό το σπίτι όλα αυτά τα χρόνια;"
  
  "Για να με ταπεινώσει και να χαλαρώσει τη συνείδησή μου", είπε η Μπρουνχίλντε με μια πικρία που την είχε συγκρατήσει εδώ και χρόνια.
  
  Ο Ότο δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει καθώς ήξερε ότι αυτό που είπε ήταν αλήθεια.
  
  "Ο Έντουαρντ μιλούσε στον ανιψιό σου".
  
  "Ω Θεέ μου. Έχεις ιδέα τι μπορεί να του είπε;"
  
  "Δεν έχει σημασία. Αφού έφυγαν απόψε, έχουν γίνει ύποπτοι, ακόμα κι αν δεν τους εκδώσουμε αύριο. Δεν θα τολμήσουν να μιλήσουν και δεν έχουν καμία απόδειξη. Εκτός κι αν το αγόρι βρει κάτι".
  
  "Πιστεύεις ότι ανησυχώ μήπως μάθουν την αλήθεια;" Για να γίνει αυτό, θα έπρεπε να βρουν τον Clovis Nagel. Και ο Nagel δεν έχει πάει στη Γερμανία για πολύ καιρό. Αλλά αυτό δεν λύνει το πρόβλημά μας. Η αδερφή σου είναι η μόνη που ξέρει πού βρίσκεται το γράμμα.Χανς Ράινερ".
  
  "Τότε κρατήστε τα μάτια σας πάνω τους. Από μακριά."
  
  Ο Ότο σκέφτηκε για μερικές στιγμές.
  
  "Έχω ακριβώς το κατάλληλο άτομο για τη δουλειά".
  
  Κατά τη διάρκεια αυτής της συνομιλίας ήταν παρών και κάποιος άλλος, αν και ήταν κρυμμένος στη γωνία του διαδρόμου. Άκουγε χωρίς να καταλαβαίνει. Πολύ αργότερα, όταν ο βαρόνος φον Σρέντερ είχε αποσυρθεί στην κρεβατοκάμαρά τους, πήγε στο δωμάτιο του Έντουαρντ.
  
  Όταν είδε τι υπήρχε μέσα, έπεσε στα γόνατα. Μέχρι να αναστηθεί, ό,τι είχε απομείνει από την αθωότητα που δεν μπορούσε να κάψει η μητέρα του - εκείνα τα κομμάτια της ψυχής του που δεν μπορούσε να σπείρει με μίσος και φθόνο για τον ξάδερφό του για πολλά χρόνια - ήταν νεκρά, έγιναν στάχτη.
  
  Θα σκοτώσω τον Paul Reiner για αυτό.
  
  Τώρα είμαι ο κληρονόμος. Αλλά θα είμαι βαρόνος.
  
  Δεν μπορούσε να ξεχωρίσει ποια από τις δύο ανταγωνιστικές σκέψεις τον ενθουσίασε περισσότερο.
  
  
  9
  
  
  Ο Πολ Ράινερ έτρεμε στην ωραία βροχή του Μάη. Η μητέρα του είχε σταματήσει να τον σέρνει μαζί του και τώρα περπάτησε δίπλα του μέσω του Schwabing, της μποέμ συνοικίας στο κέντρο του Μονάχου, όπου κλέφτες και ποιητές κάθονταν δίπλα-δίπλα με καλλιτέχνες και πόρνες σε ταβέρνες μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Ωστόσο, μόνο μερικές ταβέρνες ήταν πλέον ανοιχτές, και δεν μπήκαν σε καμία, αφού δεν είχαν πφενίγ.
  
  "Ας βρούμε καταφύγιο σε αυτή την πόρτα", είπε ο Paul.
  
  "Ο νυχτοφύλακας θα μας διώξει. αυτό έχει συμβεί ήδη τρεις φορές".
  
  "Δεν μπορείς να συνεχίσεις έτσι, μαμά. Θα πάθεις πνευμονία".
  
  Πέρασαν από τη στενή πόρτα ενός κτιρίου που είχε δει καλύτερες μέρες. Τουλάχιστον το κουβούκλιο τους προστάτευε από τη βροχή που πλημμύρισε τα ερημωμένα πεζοδρόμια και τις ανώμαλες πλακόστρωτες πλάκες. Το αχνό φως των λαμπτήρων του δρόμου έριξε περίεργες αντανακλάσεις στις υγρές επιφάνειες. δεν έμοιαζε με τίποτα που είχε δει ποτέ ο Πωλ.
  
  Φοβήθηκε και κόλλησε ακόμα πιο κοντά στη μητέρα του.
  
  "Φοράς ακόμα το ρολόι του πατέρα σου, έτσι δεν είναι;"
  
  "Ναι", είπε ο Πολ ανήσυχος.
  
  Του είχε κάνει αυτή την ερώτηση τρεις φορές την τελευταία ώρα. Η μητέρα του ήταν εξαντλημένη και συντετριμμένη, σαν να χαστούκιζε τον γιο της και να τον έσερνε στα σοκάκια μακριά από την έπαυλη του Σρέντερ είχε εξαντλήσει ένα απόθεμα ενέργειας που ούτε η ίδια ήξερε ότι υπήρχε και τώρα είχε χαθεί για πάντα. Τα μάτια της ήταν βυθισμένα και τα χέρια της έτρεμαν.
  
  "Αύριο θα το αφήσουμε κάτω και όλα θα πάνε καλά".
  
  Δεν υπήρχε τίποτα το ιδιαίτερο στο ρολόι χειρός. δεν ήταν καν από χρυσό. Ο Πωλ αναρωτήθηκε αν θα πλήρωνε για περισσότερες από μία διανυκτερεύσεις σε μια πανσιόν και ένα ζεστό δείπνο, αν ήταν τυχεροί.
  
  "Αυτό είναι υπέροχο σχέδιο", ανάγκασε τον εαυτό του να πει.
  
  "Χρειαζόμαστε κάπου να μείνουμε και μετά θα σας ζητήσω να επιστρέψετε στην παλιά μου δουλειά στο εργοστάσιο της πυρίτιδας".
  
  "Μα, μάνα... το εργοστάσιο της πυρίτιδας δεν υπάρχει πια. Το κατέβασαν όταν τελείωσε ο πόλεμος".
  
  Και εσύ ήσουν που μου το είπες, σκέφτηκε ο Παύλος, τώρα εξαιρετικά ανήσυχος.
  
  "Ο ήλιος θα ανατείλει σύντομα", είπε η μητέρα του.
  
  Ο Παύλος δεν απάντησε. Σήκωσε το λαιμό του, ακούγοντας τον ρυθμικό κρότο των μπότων του νυχτοφύλακα. Ο Πωλ ήθελε να μείνει μακριά για αρκετή ώρα για να τον αφήσει να κλείσει τα μάτια του για μια στιγμή.
  
  Είμαι τόσο κουρασμένος... Και δεν καταλαβαίνω τίποτα από αυτό που συνέβη απόψε. Συμπεριφέρεται τόσο περίεργα... Ίσως τώρα να μου πει την αλήθεια.
  
  "Μαμά, τι ξέρεις για αυτό που συνέβη στον μπαμπά;"
  
  Για λίγες στιγμές, η Ilse φαινόταν να ξυπνάει από τον λήθαργο της. Μια σπίθα φωτός έκαιγε βαθιά στα μάτια της σαν το τελευταίο χόβολο της φωτιάς. Πήρε το πιγούνι του Πολ και του χάιδεψε απαλά το πρόσωπό του.
  
  "Πωλ, σε παρακαλώ. Ξέχνα το; ξεχάστε όλα όσα ακούσατε απόψε. Ο πατέρας σου ήταν καλός άνθρωπος που πέθανε τραγικά σε ναυάγιο. Υποσχέσου μου ότι θα κολλήσεις σε αυτό -ότι δεν θα αναζητήσεις την αλήθεια που δεν υπάρχει- γιατί δεν θα μπορούσα να σε χάσω. Είσαι το μόνο που μου έχει μείνει. Το αγόρι μου Πολ".
  
  Οι πρώτες αναλαμπές της αυγής έριξαν μεγάλες σκιές στους δρόμους του Μονάχου, παίρνοντας μαζί τους τη βροχή.
  
  "Υπόσχεσέ μου", επέμεινε, με τη φωνή της να σβήνει.
  
  Ο Πωλ δίστασε πριν απαντήσει.
  
  "Υπόσχομαι".
  
  
  10
  
  
  "Ουάου!"
  
  Το κάρο του εμπόρου άνθρακα σταμάτησε στο Rhinestrasse. Τα δύο άλογα μετατοπίστηκαν ανήσυχα, με τα μάτια καλυμμένα με παρωπίδες, τα πίσω άκρα μαύρα από τον ιδρώτα και την αιθάλη. Ο έμπορος άνθρακα πήδηξε στο έδαφος και πέρασε με απουσία το χέρι του στο πλάι του καροτσιού, στο οποίο ήταν γραμμένο το όνομά του, Κλάους Γκραφ, αν και μόνο τα δύο πρώτα γράμματα ήταν ακόμα ευανάγνωστα.
  
  "Άσε το, Χάλμπερτ! Θέλω οι πελάτες μου να ξέρουν ποιος παραδίδει τις πρώτες ύλες τους", είπε σχεδόν φιλικά.
  
  Ο άντρας στη θέση του οδηγού έβγαλε το καπέλο του, έβγαλε ένα κουρέλι που διατηρούσε ακόμα μια μακρινή ανάμνηση από το αρχικό χρώμα του υφάσματος και, σφυρίζοντας, άρχισε να δουλεύει πάνω στο ξύλο. Ήταν ο μόνος του τρόπος να εκφραστεί, αφού ήταν βουβός. Η μελωδία ήταν απαλή και γρήγορη: κι αυτός φαινόταν χαρούμενος.
  
  Ήταν η τέλεια στιγμή.
  
  Ο Πωλ τους είχε ακολουθήσει όλο το πρωί από τότε που έφυγαν από τους στάβλους που διατηρούσε ο κόμης στο Λέχελ. Τους είχε παρακολουθήσει και την προηγούμενη μέρα και συνειδητοποίησε ότι η καλύτερη ώρα για να ζητήσει δουλειά ήταν λίγο πριν τη μία το μεσημέρι, μετά την απογευματινή ανάπαυση του κολιέ. Και αυτός και ο βουβός ασχολήθηκαν με μεγάλα σάντουιτς και μερικά λίτρα μπύρα. Πίσω τους κρυβόταν η οξύθυμη νύστα του ξημερώματος όταν είχε συσσωρευτεί δροσιά στο κάρο ενώ περίμεναν να ανοίξει η ανθρακοθήκη. Έφυγε η ευερέθιστη κούραση στο τέλος της ημέρας καθώς έπιναν την τελευταία τους μπύρα σιωπηλά, νιώθοντας τη σκόνη να τους βουλώνει τον λαιμό.
  
  Αν δεν μπορώ να το κάνω, ο Θεός να μας βοηθήσει, σκέφτηκε απελπισμένος ο Παύλος.***
  
  Ο Paul και η μητέρα του πέρασαν δύο μέρες προσπαθώντας να βρουν δουλειά και δεν έφαγαν τίποτα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Αφού έβαλαν ενέχυρο το ρολόι τους, πήραν αρκετά χρήματα για να περάσουν δύο νύχτες σε μια πανσιόν και να πάρουν ένα πρωινό με ψωμί και μπύρα. Η μητέρα του έψαχνε σκληρά για δουλειά, αλλά σύντομα συνειδητοποίησαν ότι εκείνες τις μέρες, η δουλειά ήταν ένα όνειρο. Οι γυναίκες εκδιώχθηκαν από τις θέσεις που κατείχαν κατά τη διάρκεια του πολέμου όταν οι άνδρες επέστρεφαν από το μέτωπο. Φυσικά, όχι επειδή το ήθελαν οι εργοδότες.
  
  "Ανάθεμα σε αυτή την κυβέρνηση και τις οδηγίες της", τους είπε ο φούρναρης όταν του ζήτησαν το αδύνατο. "Μας έβαλαν να προσλάβουμε βετεράνους πολέμου όταν οι γυναίκες κάνουν τη δουλειά εξίσου καλά και χρεώνουν πολύ λιγότερο".
  
  "Έκαναν πράγματι οι γυναίκες τη δουλειά όσο και οι άνδρες;" τον ρώτησε προκλητικά ο Πωλ. Ήταν σε κακή διάθεση. Το στομάχι του γρύλιζε και η μυρωδιά του ψωμιού στο φούρνο έκανε τα πράγματα χειρότερα.
  
  "Μερικές φορές είναι καλύτερα. Είχα μια γυναίκα που ήξερε πώς να βγάζει χρήματα καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη".
  
  "Λοιπόν γιατί τους πλήρωσες λιγότερο;"
  
  "Λοιπόν, αυτό είναι προφανές", είπε ο φούρναρης ανασηκώνοντας τους ώμους. "Είναι γυναίκες."
  
  Αν υπήρχε κάποια λογική σε αυτό, ο Paul δεν μπορούσε να το καταλάβει, αν και η μητέρα του και το προσωπικό του εργαστηρίου έγνεψαν καταφατικά.
  
  "Θα καταλάβεις όταν μεγαλώσεις", είπε ένας από αυτούς καθώς ο Πολ και η μητέρα του έφευγαν. Μετά ξέσπασαν όλοι σε γέλια.
  
  Ο Παύλος δεν ήταν πιο τυχερός. Το πρώτο πράγμα για το οποίο τον ρωτούσαν πάντα πριν μάθει ένας πιθανός εργοδότης αν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε ήταν αν ήταν βετεράνος πολέμου. Είχε βιώσει πολλές απογοητεύσεις μέσα σε λίγες ώρες, οπότε αποφάσισε να προσεγγίσει το πρόβλημα όσο πιο ορθολογικά μπορούσε. Έχοντας εμπιστοσύνη στην τύχη, αποφάσισε να ακολουθήσει τον κολιέ, να τον μελετήσει και να τον πλησιάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αυτός και η μητέρα του κατάφεραν να μείνουν στην πανσιόν για το τρίτο βράδυ αφού υποσχέθηκαν να πληρώσουν την επόμενη μέρα και επειδή η σπιτονοικοκυρά τους λυπήθηκε. Τους έδωσε ακόμη και ένα μπολ με πηχτή σούπα με κομμάτια πατάτες να επιπλέουν μέσα και ένα κομμάτι μαύρο ψωμί.
  
  Ήταν λοιπόν ο Παύλος που διέσχιζε τη Rhinestrasse. Ένα θορυβώδες και χαρούμενο μέρος γεμάτο με μικροπωλητές, εφημεριδοπωλητές και ακονιστές μαχαιριών που πουλούσαν τα κουτιά τους με σπίρτα, τα τελευταία νέα ή τα οφέλη των καλά ακονισμένων μαχαιριών. Η μυρωδιά των αρτοποιείων ανακατευόταν με την κοπριά αλόγων, η οποία ήταν πολύ πιο κοινή στο Schwabing από τα αυτοκίνητα.
  
  Ο Πωλ εκμεταλλεύτηκε τη στιγμή που ο βοηθός του ανθρακωρύχου έφυγε για να καλέσει τον θυρωρό του κτιρίου που επρόκειτο να επιπλώσουν για να τον αναγκάσει να ανοίξει την πόρτα του κελαριού. Στο μεταξύ, το κολιέ είχε ετοιμάσει τεράστια καλάθια από ξύλο σημύδας στα οποία μετέφεραν τα εμπορεύματά τους.
  
  Ίσως αν είναι μόνος, να είναι πιο φιλικός. Οι άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά σε αγνώστους παρουσία των νεότερων τους, σκέφτηκε ο Παύλος καθώς πλησίαζε.
  
  "Καλό απόγευμα κύριε."
  
  "Τι στο διάολο θέλεις, αγόρι μου;"
  
  "Χρειάζομαι δουλειά".
  
  "Βγες έξω. Δεν χρειάζομαι κανέναν".
  
  "Είμαι δυνατός, κύριε, και θα μπορούσα να σας βοηθήσω να ξεφορτώσετε αυτό το κάρο πολύ γρήγορα".
  
  Ο καρβουνιάρης κοίταξε τον Πωλ για πρώτη φορά, κοιτάζοντάς τον πάνω-κάτω. Ο Πολ ήταν ντυμένος με το μαύρο παντελόνι, το λευκό πουκάμισο και το πουλόβερ του και έμοιαζε ακόμα με σερβιτόρο. Σε σύγκριση με τη σωματικότητα του μεγαλόσωμου άντρα που είχε μπροστά του, ο Πωλ ένιωθε σαν αδύναμος.
  
  "Πόσο χρονών είσαι αγόρι;"
  
  "Δεκαεπτά, κύριε", είπε ψέματα ο Πολ.
  
  "Ακόμα και η θεία μου η Μπέρτα, που ήταν τρομερή στο να μαντεύει τις ηλικίες των ανθρώπων, καημένη, δεν θα σου έδινε περισσότερα από δεκαπέντε. Εξάλλου, είσαι πολύ αδύνατη. Βγες έξω."
  
  "Στις 22 Μαΐου είναι τα δέκατα έκτα γενέθλιά μου", είπε ο Πολ με προσβεβλημένο ύφος.
  
  "Τέλος πάντων, μου είσαι άχρηστος".
  
  "Μπορώ να σηκώσω ένα καλάθι κάρβουνο μια χαρά, κύριε".
  
  Με μεγάλη επιδεξιότητα ανέβηκε στο κάρο, πήρε ένα φτυάρι και γέμισε ένα από τα καλάθια. Στη συνέχεια, προσπαθώντας να μην δείξει τις προσπάθειές του, πέταξε τα λουριά στον ώμο του. Μπορούσε να καταλάβει ότι πενήντα κιλά του κατέστρεφαν τους ώμους και το κάτω μέρος της πλάτης του, αλλά κατάφερε να χαμογελάσει.
  
  "Βλέπω?" είπε, χρησιμοποιώντας όλη του τη δύναμη της θέλησης για να μην λυγίσουν τα πόδια του.
  
  "Μωρό μου, είναι κάτι περισσότερο από το να σηκώνεις ένα καλάθι", είπε ο κολιέ, βγάζοντας ένα πακέτο καπνό από την τσέπη του και ανάβοντας ένα τσαλακωμένο πίπες. "Η παλιά μου θεία Λότα θα μπορούσε να σηκώσει αυτό το καλάθι με λιγότερη φασαρία από εσένα. Θα πρέπει να μπορείτε να το μεταφέρετε σε σκάλες που είναι τόσο υγρές και ολισθηρές όσο ο καβάλος ενός χορευτή. Τα υπόγεια στα οποία κατεβαίνουμε δεν φωτίζονται σχεδόν ποτέ γιατί η διεύθυνση του κτιρίου δεν ενδιαφέρεται αν βάλουμε το κεφάλι μας μέσα. Και ίσως θα μπορούσατε να αφήσετε ένα καλάθι, ίσως δύο, αλλά μέχρι το τρίτο...
  
  Τα γόνατα και οι ώμοι του Πολ δεν μπορούσαν πλέον να αντέξουν το βάρος και το αγόρι έπεσε με τα μούτρα πάνω σε ένα σωρό κάρβουνο.
  
  "Θα πέσεις όπως μόλις έπεσες. Και αν σου συνέβαινε αυτό σε αυτή τη στενή σκάλα, το κρανίο σου δεν θα ήταν το μόνο που θα τους συνθλίβουν το κεφάλι".
  
  Το αγόρι σηκώθηκε στα πόδια που ταλαντεύονταν.
  
  "Αλλά..."
  
  "Δεν υπάρχουν "αλλά" για να με κάνουν να αλλάξω γνώμη, μωρό μου. Βγες από το καλάθι μου".
  
  "Θα μπορούσα να σας πω πώς να κάνετε την επιχείρησή σας καλύτερη".
  
  "Ό,τι χρειάζομαι... Και τι μπορεί να σημαίνει αυτό; ρώτησε ο κολιέ με ένα σκωπτικό γέλιο.
  
  "Χάνεις πολύ χρόνο μεταξύ της ολοκλήρωσης μιας παράδοσης και της έναρξης της επόμενης επειδή πρέπει να πας στην αποθήκη για να πάρεις περισσότερο κάρβουνο. Αν αγοράσατε ένα δεύτερο καρότσι..."
  
  "Αυτή είναι η υπέροχη ιδέα σου, σωστά; Ένα καλό καρότσι με άξονες από χάλυβα, ικανό να αντέξει όλο το βάρος που κουβαλάμε, κοστίζει τουλάχιστον επτά χιλιάδες μάρκα, χωρίς να υπολογίζουμε το λουρί και τα άλογα. Έχεις επτά χιλιάδες μάρκα σε εκείνο το σκισμένο παντελόνι; Φαντάζομαι όχι."
  
  "Σημειώσεις..."
  
  "Κερδίζω αρκετά για να πληρώσω κάρβουνο και να συντηρήσω την οικογένειά μου. Νομίζεις ότι δεν έχω σκεφτεί να αγοράσω άλλο καλάθι; Συγγνώμη, παιδί μου", είπε, με τον τόνο του να μαλακώνει καθώς παρατήρησε την απογοήτευση στα μάτια του Πολ, "αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω".
  
  Ο Παύλος έσκυψε το κεφάλι νικημένος. Θα έπρεπε να βρει δουλειά αλλού, και μάλιστα γρήγορα, γιατί η υπομονή της σπιτονοικοκυράς δεν θα κρατούσε πολύ. Κατέβαινε από το κάρο όταν μια ομάδα ανθρώπων τους πλησίασε.
  
  "Τότε τι είναι, Κλάους; Νεοσύλλεκτος?"
  
  Ο βοηθός του Κλάους επέστρεφε με τον αχθοφόρο. Αλλά το κολιέ πλησίασε ένας άλλος άνδρας, μεγαλύτερος, κοντός και φαλακρός, φορώντας στρογγυλά γυαλιά και κρατούσε έναν δερμάτινο χαρτοφύλακα.
  
  "Όχι, κύριε Φίνκεν, είναι απλώς ένας τύπος που ήρθε να βρει δουλειά, αλλά τώρα είναι στο δρόμο του".
  
  "Λοιπόν, έχει το σημάδι του εμπορίου σου στο πρόσωπό του".
  
  "Έμοιαζε αποφασισμένος να αποδείξει τον εαυτό του, κύριε. Τι μπορώ να κάνω για σένα?"
  
  "Άκου, Κλάους, έχω άλλη μια συνάντηση να κάνω και σκέφτομαι να πληρώσω τον λογαριασμό μου στο κάρβουνο αυτόν τον μήνα. Αυτό είναι όλο το πάρτι;
  
  "Ναι, κύριε, οι δύο τόνοι που παραγγείλατε, κάθε ουγγιά".
  
  "Σε εμπιστεύομαι απόλυτα, Κλάους".
  
  Ο Πωλ γύρισε σ' αυτά τα λόγια. Μόλις είχε καταλάβει πού ήταν το πραγματικό κεφάλαιο του ανθρακωρύχου.
  
  Αυτοπεποίθηση. Και θα είναι ανάθεμα αν δεν μπορεί να το μετατρέψει σε χρήματα. Μακάρι να με άκουγαν, σκέφτηκε καθώς επέστρεφε στην ομάδα.
  
  "Λοιπόν, αν δεν σε πειράζει..." έλεγε ο Κλάους.
  
  "Περίμενε ένα λεπτό!"
  
  "Μπορώ να ρωτήσω τι ακριβώς κάνεις εδώ, αγόρι μου; Σου είπα ήδη ότι δεν σε χρειάζομαι".
  
  "Θα με χρειαζόσασταν αν είχατε άλλο καρότσι, κύριε".
  
  "Είσαι χαζός? Δεν έχω άλλο καρότσι! Με συγχωρείτε, κύριε Φίνκεν, δεν μπορώ να απαλλαγώ από αυτόν τον τρελό".
  
  Ο βοηθός του κολιέ, που έριξε τον Πολ ύποπτα βλέμματα για λίγο, κινήθηκε προς το μέρος του, αλλά το αφεντικό του του έκανε νόημα να μείνει εκεί που ήταν. Δεν ήθελε να κάνει σκηνή μπροστά στον αγοραστή.
  
  "Αν μπορούσα να σου δώσω τα χρήματα για να αγοράσεις ένα άλλο καρότσι", είπε ο Πολ, απομακρυνόμενος από τον βοηθό, προσπαθώντας να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του, "θα με προσλάμβανες;"
  
  Ο Κλάους έξυσε το πίσω μέρος του κεφαλιού του.
  
  "Λοιπόν, ναι, υποθέτω ότι θα το έκανα", παραδέχτηκε.
  
  "Πρόστιμο. Θα ήσουν τόσο ευγενικός να μου πεις πόσα περιθώρια παίρνεις για τη μεταφορά άνθρακα;"
  
  "Το ίδιο με όλους τους άλλους. Ένα αξιοσέβαστο οκτώ τοις εκατό".
  
  Ο Παύλος έκανε μερικούς γρήγορους υπολογισμούς.
  
  "Κύριε Φίνκεν, θα συμφωνούσατε να πληρώσετε στον κ. Γκραφ χίλια μάρκα ως προκαταβολή με αντάλλαγμα μια έκπτωση τεσσάρων τοις εκατό στον άνθρακα για ένα χρόνο;"
  
  "Αυτά είναι πάρα πολλά χρήματα, φίλε", είπε ο Φίνκεν.
  
  "Μα τι θέλεις να πεις; Δεν θα έπαιρνα χρήματα προκαταβολικά από τους πελάτες μου".
  
  "Η αλήθεια είναι ότι αυτή είναι μια πολύ δελεαστική προσφορά, Κλάους. Αυτό θα σήμαινε μεγάλη εξοικονόμηση για το κτήμα", είπε ο διαχειριστής.
  
  "Βλέπεις?" Ο Παύλος ήταν ευχαριστημένος. "Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να προσφέρετε το ίδιο σε έξι άλλους πελάτες. Θα δεχτούν τα πάντα, κύριε. Παρατήρησα ότι οι άνθρωποι σε εμπιστεύονται".
  
  "Είναι αλήθεια, Κλάους".
  
  Για μια στιγμή, το στήθος του ανθρακοφόρου φούσκωσε σαν της γαλοπούλας, αλλά σύντομα ακολούθησαν παράπονα.
  
  "Αλλά αν μειώσουμε το περιθώριο", είπε ο ταχυδρομικός, χωρίς να τα δει όλα αυτά καθαρά, "με τι θα ζήσω;"
  
  "Με το δεύτερο καρότσι, θα δουλέψεις δύο φορές πιο γρήγορα. Θα πάρετε τα χρήματά σας πίσω το συντομότερο δυνατό. Και δύο βαγόνια θα περάσουν από το Μόναχο με το όνομά σου ζωγραφισμένο πάνω τους".
  
  "Δύο καρότσια με το όνομά μου..."
  
  "Φυσικά, θα είναι λίγο σφιχτό στην αρχή. Στο τέλος, θα πρέπει να πληρώσετε άλλον μισθό".
  
  Ο κολιέ κοίταξε τον διαχειριστή, ο οποίος χαμογέλασε.
  
  "Για όνομα του Θεού προσλάβετε αυτόν τον τύπο ή θα τον προσλάβω εγώ. Έχει πολύ επιχειρηματικό μυαλό".
  
  Για την υπόλοιπη μέρα, ο Paul περπατούσε με τον Klaus μιλώντας με τους διαχειριστές του κτήματος. Από τις πρώτες δέκα, οι επτά έγιναν δεκτές και μόνο τέσσερις επέμειναν σε γραπτή εγγύηση.
  
  "Φαίνεται ότι πήρες το καλάθι σου, κύριε Γκραφ".
  
  "Τώρα έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε. Και θα χρειαστεί να βρείτε νέους πελάτες".
  
  "Σε νόμιζα..."
  
  "Καμία περίπτωση, παιδί μου. Τα πηγαίνεις καλά με τους ανθρώπους, αν και λίγο ντροπαλός, όπως η αγαπημένη μου γριά θεία Ιρμούσκα. Νομίζω ότι θα τα πάτε καλά".
  
  Ο τύπος έμεινε σιωπηλός για μερικές στιγμές, αναλογιζόμενος την επιτυχία της ημέρας, και μετά γύρισε πίσω στον ανθρακωρυχείο.
  
  "Πριν συμφωνήσω, κύριε, θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση".
  
  "Τι στο διάολο χρειάζεσαι;" ρώτησε ανυπόμονα ο Κλάους.
  
  "Έχεις πραγματικά τόσες πολλές θείες;"
  
  Ο ανθρακωρύχος ξέσπασε σε εκκωφαντικά γέλια.
  
  "Η μητέρα μου είχε δεκατέσσερις αδερφές, μωρό μου. Είτε το πιστεύεις έιτε όχι."
  
  
  έντεκα
  
  
  Με τον Paul υπεύθυνο για τη συλλογή άνθρακα και την εύρεση νέων πελατών, η επιχείρηση άρχισε να ανθίζει. Οδήγησε ένα γεμάτο κάρο από τα καταστήματα στις όχθες του Ίζαρ μέχρι το σπίτι όπου ο Κλάους και ο Χάλμπερτ -έτσι λεγόταν ο σιωπηλός βοηθός- τελείωναν το ξεφόρτωμα. Πρώτα στέγνωσε τα άλογα και τα τάισε νερό από έναν κουβά. Έπειτα άλλαξε ομάδα και άρπαξε τα ζώα για να βοηθήσουν στο βαγόνι που μόλις είχε φέρει.
  
  Στη συνέχεια βοήθησε τους συντρόφους του ώστε να μπορέσουν να στείλουν το άδειο κάρο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ήταν δύσκολο να ξεκινήσεις, αλλά μόλις το συνήθισε και οι ώμοι του φάρδισαν, ο Paul μπόρεσε να κουβαλάει παντού τεράστια καλάθια. Μόλις τελείωνε την παράδοση κάρβουνου γύρω από το κτήμα, ξεκινούσε τα άλογα και επέστρεφε στις αποθήκες, βουίζοντας χαρούμενα καθώς οι άλλοι πήγαιναν προς ένα άλλο σπίτι.
  
  Στο μεταξύ, η Ίλζε είχε βρει δουλειά κάνοντας δουλειές του σπιτιού στην πανσιόν όπου έμεναν, και σε αντάλλαγμα η σπιτονοικοκυρά τους έκανε μια μικρή έκπτωση στο ενοίκιο - που ήταν ακόμα καλύτερο, αφού ο μισθός του Πολ μετά βίας έφτανε στους δυο τους.
  
  "Μακάρι να μπορούσα να το κάνω πιο ήσυχο, κύριε Ράινερ", είπε η σπιτονοικοκυρά, "αλλά δεν φαίνεται ότι χρειάζομαι πραγματικά πολλή βοήθεια".
  
  Ο Πωλ συνήθως έγνεψε καταφατικά. Ήξερε ότι η μητέρα του δεν βοηθούσε πολύ. Οι άλλοι κάτοικοι της πανσιόν ψιθύρισαν ότι μερικές φορές η Ilse σταματούσε, χαμένη στις σκέψεις της, στα μισά του δρόμου για να σκουπίσει το διάδρομο ή να ξεφλουδίσει πατάτες, κρατώντας μια σκούπα ή ένα μαχαίρι και κοιτάζοντας το κενό.
  
  Ανησυχώντας, ο Πωλ μίλησε στη μητέρα του, η οποία το αρνήθηκε. Όταν επέμεινε, η Ilse παραδέχτηκε τελικά ότι αυτό ήταν εν μέρει αλήθεια.
  
  "Ίσως να ήμουν λίγο αποσπασμένος τον τελευταίο καιρό. Συμβαίνουν πάρα πολλά στο κεφάλι μου", είπε, χαϊδεύοντάς του το πρόσωπό.
  
  Στο τέλος όλα αυτά θα περάσουν, σκέφτηκε ο Παύλος. Έχουμε περάσει πολλά.
  
  Ωστόσο, υποψιαζόταν ότι υπήρχαν περισσότερα σε αυτό, κάτι που έκρυβε η μητέρα του. Ήταν ακόμα αποφασισμένος να μάθει την αλήθεια για τον θάνατο του πατέρα του, αλλά δεν ήξερε από πού να αρχίσει. Θα ήταν αδύνατο να πλησιάσουμε τους Σρέντερς, τουλάχιστον όσο μπορούσαν να υπολογίζουν στην υποστήριξη του διαιτητή. Θα μπορούσαν να στείλουν τον Πολ στη φυλακή ανά πάσα στιγμή, και ήταν ένα ρίσκο που δεν μπορούσε να πάρει, ειδικά όχι με τη μητέρα του στην κατάσταση που βρισκόταν.
  
  Αυτή η ερώτηση τον βασάνιζε τη νύχτα. Τουλάχιστον μπορούσε να αφήσει το μυαλό του να περιπλανηθεί χωρίς να ανησυχεί μήπως ξυπνήσει τη μητέρα του. Τώρα κοιμόντουσαν σε ξεχωριστά δωμάτια, για πρώτη φορά στη ζωή του. Ο Paul μετακόμισε σε ένα από αυτά στον δεύτερο όροφο, στο πίσω μέρος του κτιρίου. Ήταν μικρότερο από αυτό της Ίλζε, αλλά τουλάχιστον μπορούσε να απολαύσει τη μοναξιά.
  
  "Όχι κορίτσια στο δωμάτιο, κύριε Ράινερ", έλεγε η οικοδέσποινα τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Και ο Παύλος, που είχε την ίδια φαντασία και τις ίδιες ανάγκες με κάθε υγιή δεκαεξάχρονο, αφιέρωσε χρόνο για να αφήσει τις σκέψεις του να περιπλανηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
  
  Τους μήνες που ακολούθησαν, η Γερμανία επανεφηύρε τον εαυτό της, όπως έκαναν και οι Reiners. Η νέα κυβέρνηση υπέγραψε τη Συνθήκη των Βερσαλλιών στα τέλη Ιουνίου 1919, σηματοδοτώντας την αποδοχή από τη Γερμανία της αποκλειστικής ευθύνης για τον πόλεμο και τις κολοσσιαίες οικονομικές αποζημιώσεις. Στους δρόμους, η ταπείνωση στην οποία υπέβαλαν τη χώρα οι Σύμμαχοι προκάλεσε ένα μουρμουρητό ειρηνικής αγανάκτησης, αλλά στο σύνολό τους οι άνθρωποι ανάσαναν για λίγο. Στα μέσα Αυγούστου, επικυρώθηκε ένα νέο σύνταγμα.
  
  Ο Πωλ άρχισε να νιώθει ότι η ζωή του επανερχόταν σε κάποια τάξη. Αναξιόπιστη παραγγελία, αλλά παρ' όλα αυτά. Σταδιακά, άρχισε να ξεχνά το μυστήριο γύρω από το θάνατο του πατέρα του, είτε λόγω της δυσκολίας του έργου, είτε λόγω του φόβου να την αντιμετωπίσει, είτε λόγω της αυξανόμενης ευθύνης να φροντίσει την Ilse.
  
  Ωστόσο, μια μέρα, στη μέση της πρωινής ανάπαυσης - την ίδια ώρα της ημέρας που πήγε να ζητήσει δουλειά - ο Κλάους έσπρωξε πίσω την άδεια κούπα μπύρας του, τσάκισε το περιτύλιγμα του σάντουιτς και έφερε τον νεαρό πίσω στο γη.
  
  "Φαίνεσαι έξυπνο παιδί, Πολ. Γιατί δεν σπουδάζεις;"
  
  "Μόνο λόγω... ζωής, πολέμου, ανθρώπων", είπε ανασηκώνοντας τους ώμους.
  
  "Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για τη ζωή ή τον πόλεμο, αλλά οι άνθρωποι... Μπορείς πάντα να χτυπήσεις τους ανθρώπους πίσω, Πολ". Ο κολιέ φύσηξε ένα σύννεφο γαλαζωπού καπνού από τον σωλήνα του. "Είσαι ο τύπος που αντεπιτίθεται;"
  
  Ξαφνικά, ο Πωλ ένιωσε απογοητευμένος και αδύναμος. "Τι γίνεται αν ξέρεις ότι κάποιος σε χτύπησε, αλλά δεν ξέρεις ποιος είναι ή τι έκανε;" ρώτησε.
  
  "Λοιπόν, τότε δεν αφήνεις πέτρα πάνω του μέχρι να το μάθεις".
  
  
  12
  
  
  Όλα ήταν ήσυχα στο Μόναχο.
  
  Ωστόσο, σε ένα πολυτελές κτίριο στην ανατολική όχθη του Ίζαρ ακουγόταν ένα χαμηλό μουρμουρητό. Όχι αρκετά δυνατά για να ξυπνήσει τους ενοίκους του σπιτιού. μόνο ένας πνιγμένος ήχος που προέρχεται από ένα δωμάτιο με θέα στην πλατεία.
  
  Το δωμάτιο ήταν παλιομοδίτικο, παιδικό, ακατάλληλο για την ηλικία του ιδιοκτήτη. Το άφησε πριν από πέντε χρόνια και δεν πρόλαβε να αλλάξει ακόμα την ταπετσαρία. οι βιβλιοθήκες γέμισαν με κούκλες και το κρεβάτι είχε ένα ροζ κουβούκλιο. Αλλά μια νύχτα σαν κι αυτή, η ευάλωτη καρδιά της ήταν ευγνώμων για τα αντικείμενα που την είχαν φέρει πίσω στην ασφάλεια ενός χαμένου κόσμου. Η φύση της καταράστηκε γιατί ώθησε την ανεξαρτησία και την αποφασιστικότητά της μέχρι τώρα.
  
  Ο πνιγμένος ήχος ήταν μια κραυγή, πνιγμένη από ένα μαξιλάρι.
  
  Υπήρχε ένα γράμμα στο κρεβάτι, μόνο οι πρώτες παράγραφοι φαίνονται ανάμεσα στα τσαλακωμένα σεντόνια: Κολόμπους, Οχάιο, 7 Απριλίου 1920 Αγαπητή Αλίκη, ελπίζω να είσαι εντάξει. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μας λείπετε καθώς η σεζόν χορού ξεκινάει σε μόλις δύο εβδομάδες! Φέτος, τα κορίτσια θα μπορούμε να πάμε μαζί, χωρίς τους πατεράδες μας, αλλά με συνοδεία. Τουλάχιστον μπορούμε να παρακολουθούμε περισσότερους από έναν χορούς το μήνα! Ωστόσο, τα μεγάλα νέα της χρονιάς είναι ότι ο αδερφός μου ο Πρέσκοτ είναι αρραβωνιασμένος με μια κοπέλα από την Ανατολή, την Dottie Walker. Όλοι μιλούν για την περιουσία του πατέρα της, Τζορτζ Χέρμπερτ Γουόκερ, και για το τι καλό ζευγάρι κάνουν. Η μαμά δεν θα μπορούσε να είναι πιο χαρούμενη για τον γάμο. Αν μπορούσες να είσαι εδώ, γιατί αυτός θα είναι ο πρώτος γάμος στην οικογένεια και είσαι ένας από εμάς.
  
  Τα δάκρυα κύλησαν αργά στο πρόσωπο της Άλις. Με το δεξί της χέρι κόλλησε στην κούκλα. Ξαφνικά ήταν έτοιμος να το πετάξει στο δωμάτιο όταν συνειδητοποίησε τι έκανε και σταμάτησε η ίδια.
  
  Είμαι μια γυναίκα. Γυναίκα.
  
  Σιγά-σιγά άφησε την κούκλα και άρχισε να σκέφτεται τον Πρέσκοτ, ή τουλάχιστον αυτό που θυμόταν από αυτόν: ήταν μαζί κάτω από ένα δρύινο κρεβάτι σε ένα σπίτι στο Κολόμπους, και εκείνος κάτι ψιθύρισε, αγκαλιάζοντάς την. Όταν όμως σήκωσε το βλέμμα της, ανακάλυψε ότι το αγόρι δεν ήταν μαυρισμένο και δυνατό όπως ο Πρέσκοτ, αλλά τρυφερό και λεπτό. Βυθισμένη στα όνειρά της, δεν μπορούσε να αναγνωρίσει το πρόσωπό του.
  
  
  13
  
  
  Συνέβη τόσο γρήγορα που ούτε η μοίρα δεν μπόρεσε να τον προετοιμάσει για αυτό.
  
  "Διάβολε Παύλο, πού στο διάολο ήσουν;"
  
  Ο Paul έφτασε στην Prinzregentenplatz με ένα γεμάτο καροτσάκι. Ο Κλάους είχε άσχημη διάθεση, όπως ήταν πάντα όταν δούλευαν σε εύπορες περιοχές. Η κίνηση ήταν τρομερή. Τα αυτοκίνητα και τα καροτσάκια διεξήγαγαν έναν ατελείωτο πόλεμο ενάντια στα φορτηγά των μπύρας, στα καρότσια που οδηγούσαν εύστροφοι ντελίβερι, ακόμη και στα ποδήλατα των εργαζομένων. Αστυνομικοί διέσχιζαν την πλατεία κάθε δέκα λεπτά, προσπαθώντας να βάλουν τάξη στο χάος, με τα πρόσωπά τους αδιαπέραστα κάτω από τα δερμάτινα κράνη τους. Έχουν ήδη προειδοποιήσει δύο φορές τους ανθρακωρύχους ότι θα πρέπει να επισπεύσουν την εκφόρτωση εάν δεν θέλουν να λάβουν ένα τεράστιο πρόστιμο.
  
  Οι ανθρακωρύχοι, φυσικά, δεν μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά. Αν και εκείνος ο μήνας, ο Δεκέμβριος του 1920, τους έφερε πολλές παραγγελίες, μόλις δύο εβδομάδες νωρίτερα η εγκεφαλομυελίτιδα είχε διεκδικήσει δύο άλογα και έπρεπε να τα αντικαταστήσουν. Ο Χάλμπερτ έχυσε πολλά δάκρυα γιατί αυτά τα ζώα ήταν η ζωή του, και επειδή δεν είχε οικογένεια, κοιμόταν ακόμη και μαζί τους στον στάβλο. Ο Κλάους είχε ξοδέψει το τελευταίο φέννιγκ από τις οικονομίες του σε νέα άλογα και οποιαδήποτε απροσδόκητη δαπάνη θα μπορούσε τώρα να τον χρεοκοπήσει.
  
  Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που ο καρβουνιάρης άρχισε να φωνάζει στον Πολ εκείνη την ημέρα μόλις το κάρο ήρθε στη γωνία.
  
  "Υπήρχε ένα τεράστιο χάος στη γέφυρα".
  
  "Δε με νοιάζει! Κατεβείτε εδώ και βοηθήστε μας με το φορτίο πριν επιστρέψουν αυτοί οι γύπες".
  
  Ο Πολ πήδηξε από τη θέση του οδηγού και άρχισε να κουβαλάει καλάθια. Τώρα απαιτούσε πολύ λιγότερη προσπάθεια, αν και στα δεκαέξι, σχεδόν δεκαεπτά, η ανάπτυξή του απείχε ακόμη πολύ από την ολοκλήρωση. Ήταν μάλλον αδύνατος, αλλά τα χέρια και τα πόδια του ήταν συμπαγείς τένοντες.
  
  Όταν απέμεναν μόνο πέντε ή έξι καλάθια για να ξεφορτωθούν, οι κολιέ επιτάχυναν τον ρυθμό τους, ακούγοντας το ρυθμικό, ανυπόμονο κρότο των οπλών των αλόγων της αστυνομίας.
  
  "Αυτοι ερχονται!" φώναξε ο Κλάους.
  
  Ο Πολ κατέβηκε με το τελευταίο του φορτίο σχεδόν σε ένα τρέξιμο, το πέταξε στο κελάρι με τον ιδρώτα να κυλούσε στο μέτωπό του και μετά ανέβηκε τρέχοντας ξανά τις σκάλες στο δρόμο. Μόλις βγήκε έξω, κάποιο αντικείμενο τον χτύπησε ακριβώς στο πρόσωπο.
  
  Για μια στιγμή, ο κόσμος γύρω του πάγωσε. Ο Πωλ παρατήρησε μόνο ότι το σώμα του στριφογύρισε στον αέρα για μισό δευτερόλεπτο και τα πόδια του προσπάθησαν να βρουν πατήματα στα ολισθηρά σκαλοπάτια. Κούνησε τα χέρια του και μετά έπεσε πίσω. Δεν πρόλαβε να νιώσει τον πόνο, γιατί το σκοτάδι είχε ήδη κλείσει από πάνω του.
  
  Δέκα δευτερόλεπτα νωρίτερα, η Alice και ο Manfred Tannenbaum είχαν μπει στην πλατεία αφού περπάτησαν μέσα από ένα κοντινό πάρκο. Η κοπέλα ήθελε να πάει βόλτα τον αδερφό της πριν παγώσει πολύ το έδαφος. Το πρώτο χιόνι είχε πέσει χθες το βράδυ, και παρόλο που δεν είχε κατασταλάξει ακόμη, το αγόρι επρόκειτο να περάσει σύντομα τρεις ή τέσσερις εβδομάδες όταν δεν μπορούσε να τεντώσει τα πόδια του όπως θα ήθελε.
  
  Ο Μάνφρεντ απόλαυσε αυτές τις τελευταίες στιγμές ελευθερίας όσο καλύτερα μπορούσε. Την προηγούμενη μέρα, είχε βγάλει την παλιά του μπάλα ποδοσφαίρου από την ντουλάπα και τώρα την κλώτσησε, αναπηδώντας από τους τοίχους, κάτω από τα μομφή των περαστικών. Κάτω από άλλες συνθήκες η Αλίκη θα τους είχε σιχαθεί - μισούσε τους ανθρώπους που θεωρούσαν τα παιδιά ενόχληση - αλλά εκείνη τη μέρα ένιωθε λυπημένη και ανασφαλής. Χαμένη στις σκέψεις της, το βλέμμα της καρφώθηκε στα μικρά σύννεφα που έκανε η ανάσα της στον παγωμένο αέρα, έδωσε λίγη προσοχή στον Μάνφρεντ, εκτός από το να φροντίσει να σηκώσει την μπάλα καθώς διέσχιζε το δρόμο.
  
  Μόλις λίγα μέτρα από την πόρτα του σπιτιού τους, το αγόρι παρατήρησε τις ανοιχτές πόρτες του υπογείου και, φανταζόμενος ότι ήταν μπροστά από τις πύλες του σταδίου Grunwalder, κλώτσησε με όλη του τη δύναμη. Η μπάλα, η οποία ήταν κατασκευασμένη από εξαιρετικά ανθεκτικό δέρμα, έκανε ένα τέλειο τόξο πριν χτυπήσει τον άνδρα στο πρόσωπο. Ο άντρας εξαφανίστηκε από τις σκάλες.
  
  "Μάνφρεντ, πρόσεχε!"
  
  Η θυμωμένη κραυγή της Αλίκης μετατράπηκε σε κραυγή όταν συνειδητοποίησε ότι η μπάλα είχε χτυπήσει κάποιον. Ο αδερφός της είχε παγώσει στο πεζοδρόμιο τρομοκρατημένος. Έτρεξε προς την πόρτα του υπογείου, αλλά ένας από τους συναδέλφους του θύματος, ένας κοντός άνδρας με άμορφο καπέλο, είχε ήδη τρέξει να τον βοηθήσει.
  
  "Φτου! Πάντα ήξερα ότι αυτός ο ηλίθιος ηλίθιος θα έπεφτε", είπε ένας άλλος από τους ανθρακωρύχους, ένας μεγαλύτερος άνδρας. Στεκόταν ακόμα δίπλα στο βαγόνι, έσφιγγε τα χέρια του και κοίταζε ανήσυχος προς τη γωνία της Ποσαρτστράσε.
  
  Η Άλις σταμάτησε στο πάνω σκαλί της σκάλας που οδηγούσε στο υπόγειο, αλλά δεν τόλμησε να κατέβει. Για μερικά τρομερά δευτερόλεπτα κοίταξε κάτω στο ορθογώνιο του σκότους, αλλά μετά εμφανίστηκε μια φιγούρα, σαν το μαύρο να είχε πάρει ξαφνικά ανθρώπινη μορφή. Ήταν ο συνάδελφος του συναδέλφου, αυτός που πέρασε τρέχοντας από την Αλίκη, και κουβαλούσε τον πεσμένο.
  
  "Άγιε Θεέ, είναι απλώς ένα παιδί..."
  
  Το αριστερό χέρι του τραυματία κρεμόταν σε περίεργη γωνία και το παντελόνι και το σακάκι του είχαν σκιστεί. Υπήρχαν πληγές στο κεφάλι και στους πήχεις του και το αίμα στο πρόσωπό του ανακατεμένο με την ανθρακόσκονη σε χοντρές καφέ ραβδώσεις. Τα μάτια του ήταν κλειστά και δεν αντέδρασε όταν ο άλλος τον ξάπλωσε στο έδαφος και προσπάθησε να σκουπίσει το αίμα με ένα βρώμικο κομμάτι ύφασμα.
  
  Ελπίζω να είναι απλώς αναίσθητος, σκέφτηκε η Άλις καθώς έσκυψε οκλαδόν και του έπιασε το χέρι.
  
  "Ποιο είναι το όνομα του?" ρώτησε η Άλις τον άντρα με το καπέλο.
  
  Ο άντρας ανασήκωσε τους ώμους του, έδειξε το λαιμό του και κούνησε το κεφάλι του. Η Αλίκη κατάλαβε.
  
  "Μπορείς να με ακούσεις?" ρώτησε, φοβούμενη ότι μπορεί όχι μόνο να ήταν βουβός, αλλά και κουφός. "Πρέπει να τον βοηθήσουμε!"
  
  Ο άντρας με το καπέλο την αγνόησε και γύρισε στα καροτσάκια με τα μάτια του σαν πιατάκι διάπλατα. Ένας άλλος κολιέ, ο μεγαλύτερος, σκαρφάλωσε στη θέση του οδηγού του πρώτου καροτσιού, αυτού που ήταν γεμάτο, και προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει τα ηνία. Έσπασε το μαστίγιο του, τραβώντας μια αδέξια φιγούρα οκτώ στον αέρα. Τα δύο άλογα ανατράφηκαν, ρουθουνίζοντας.
  
  "Εμπρός, Χάλμπερτ!
  
  Ο άντρας με το καπέλο δίστασε για μια στιγμή. Έκανε ένα βήμα προς ένα άλλο καρότσι, αλλά φάνηκε να άλλαξε γνώμη και γύρισε. Τοποθέτησε το ματωμένο ύφασμα στα χέρια της Άλις και μετά έφυγε ακολουθώντας το παράδειγμα του γέρου.
  
  "Περίμενε! Δεν μπορείς να τον αφήσεις εδώ!". ούρλιαξε σοκαρισμένη από τη συμπεριφορά των ανδρών.
  
  Κλώτσησε στο έδαφος. Έξαλλος, έξαλλος και ανήμπορος.
  
  
  14
  
  
  Το πιο δύσκολο για την Άλις δεν ήταν να πείσει τους μπάτσους να την αφήσουν να φροντίσει τον άρρωστο στο σπίτι της, αλλά να ξεπεράσει την αντίσταση της Ντόρις να τον αφήσει να μπει. Έπρεπε να της φωνάξει σχεδόν τόσο δυνατά όσο έπρεπε να φωνάξει στον Μάνφρεντ για να τον κάνει, για όνομα του Θεού, να κινηθεί και να πάρει βοήθεια. Τελικά ο αδερφός της συμμορφώθηκε και δύο υπηρέτες άνοιξαν ένα μονοπάτι μέσα από τον κύκλο των θεατών και φόρτωσαν τον νεαρό στο ασανσέρ.
  
  "Δεσποινίς Άλις, ξέρετε στον Σερ δεν αρέσουν οι ξένοι στο σπίτι, ειδικά όταν δεν είναι εδώ. Είμαι κάθετα αντίθετος".
  
  Ο νεαρός καρβουνιάρης κρεμόταν άτονος, αναίσθητος, ανάμεσα στους υπηρέτες, που ήταν πολύ μεγάλοι για να αντέξουν άλλο το βάρος του. Ήταν στο πλατύσκαλο και η οικονόμος έκλεινε την πόρτα.
  
  "Δεν μπορούμε να τον αφήσουμε εδώ, Ντόρις. Θα πρέπει να στείλουμε για γιατρό".
  
  "Δεν είναι δική μας ευθύνη".
  
  "Αυτό είναι αλήθεια. Το ατύχημα έφταιγε ο Μάνφρεντ", είπε, δείχνοντας το αγόρι που στεκόταν με χλωμό πρόσωπο δίπλα της, κρατώντας τη μπάλα πολύ μακριά από το σώμα του, σαν να φοβόταν ότι μπορεί να βλάψει κάποιον άλλο.
  
  "Είπα όχι". Υπάρχουν νοσοκομεία για... για ανθρώπους σαν αυτόν".
  
  "Θα τον φροντίσουν καλύτερα εδώ".
  
  Η Ντόρις την κοίταξε σαν να μην πίστευε αυτό που άκουγε. Μετά έστριψε το στόμα της σε ένα συγκαταβατικό χαμόγελο. Ήξερε ακριβώς τι να πει για να εξοργίσει την Αλίκη και διάλεξε τα λόγια της προσεκτικά.
  
  "Fräulein Alice, είσαι πολύ μικρή για να..."
  
  Όλα λοιπόν επιστρέφουν σε αυτό, σκέφτηκε η Άλις, νιώθοντας το πρόσωπό της να κοκκινίζει από οργή και ντροπή. Λοιπόν, δεν θα λειτουργήσει αυτή τη φορά.
  
  "Ντόρις, με όλο τον σεβασμό, φύγε από τη μέση".
  
  Πήγε στην πόρτα και την άνοιξε με τα δύο της χέρια. Η οικονόμος προσπάθησε να το κλείσει, αλλά ήταν πολύ αργά και ένα δέντρο τη χτύπησε στον ώμο καθώς η πόρτα άνοιξε. Έπεσε πάλι στο χαλί στο διάδρομο, παρακολουθώντας αβοήθητη καθώς τα παιδιά του Τανενμπάουμ οδηγούσαν τους δύο υπηρέτες στο σπίτι. Η τελευταία απέφυγε το βλέμμα της και η Ντόρις ήταν σίγουρη ότι προσπαθούσαν να μη γελάσουν.
  
  "Δεν γίνονται έτσι τα πράγματα. Θα το πω στον πατέρα σου", είπε έξαλλη.
  
  "Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για αυτό, Ντόρις. Όταν επιστρέψει αύριο από το Νταχάου, θα του το πω εγώ", απάντησε η Άλις χωρίς να γυρίσει.
  
  Βαθιά μέσα της, δεν ήταν τόσο σίγουρη όσο έδειχναν τα λόγια της. Ήξερε ότι θα είχε προβλήματα με τον πατέρα της, αλλά εκείνη τη στιγμή ήταν αποφασισμένη να μην αφήσει την οικονόμο να έχει το δικό της τρόπο.
  
  "Κλειστά μάτια. Δεν θέλω να τα βάφω με ιώδιο".
  
  Η Άλις μπήκε στις μύτες των ποδιών στο ξενώνα, προσπαθώντας να μην ενοχλήσει τον γιατρό που έπλενε το μέτωπο του τραυματία. Η Ντόρις στάθηκε θυμωμένη στη γωνία του δωματίου, καθαρίζοντας συνεχώς το λαιμό της ή χτυπώντας τα πόδια της για να δείξει την ανυπομονησία της. Όταν μπήκε η Αλίκη, διπλασίασε τις προσπάθειές της. Η Άλις την αγνόησε και κοίταξε το νεαρό κολιέ απλωμένο στο κρεβάτι.
  
  Το στρώμα είναι εντελώς ερειπωμένο, σκέφτηκε. Εκείνη τη στιγμή, τα μάτια της συνάντησαν τα μάτια του άντρα και τον αναγνώρισε.
  
  Σερβιτόρος πάρτι! Όχι, δεν μπορεί να είναι αυτός!
  
  Αλλά ήταν αλήθεια, γιατί τον είδε να ανοίγει διάπλατα τα μάτια του και να ανασηκώνει τα φρύδια του. Είχε περάσει περισσότερο από ένας χρόνος, αλλά τον θυμόταν ακόμα. Και ξαφνικά συνειδητοποίησε ποιο ήταν το ξανθό αγόρι που γλίστρησε στη φαντασία της όταν προσπάθησε να απεικονίσει τον Πρέσκοτ. Παρατήρησε ότι η Ντόρις την κοιτούσε επίμονα, γι' αυτό έκανε ένα χασμουρητό και άνοιξε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Χρησιμοποιώντας τον ως παραβάν μεταξύ της ίδιας και της οικονόμου, κοίταξε τον Πολ και σήκωσε το δάχτυλό της στα χείλη της.***
  
  "Πώς είναι αυτός?" Η Άλις ρώτησε πότε τελικά ο γιατρός βγήκε στο διάδρομο.
  
  Ήταν ένας αδύναμος άντρας με φουσκωμένα μάτια που ήταν υπεύθυνος για τη φροντίδα των Tannenbaum πριν γεννηθεί η Alice. Όταν η μητέρα της πέθανε από τη γρίπη, το κορίτσι πέρασε πολλές άγρυπνες νύχτες μισώντας τον που δεν την έσωσε, αν και τώρα η παράξενη εμφάνισή του την έκανε να ανατριχιάσει σαν ένα στηθοσκόπιο που αγγίζει το δέρμα της.
  
  "Το αριστερό του χέρι είναι σπασμένο, αν και φαίνεται να είναι καθαρό κάταγμα. Του έβαλα νάρθηκα και επιδέσμους. Θα είναι καλά σε περίπου έξι εβδομάδες. Προσπαθήστε να τον εμποδίσετε να τη μετακινήσει".
  
  "Τι συμβαίνει με το κεφάλι του;"
  
  "Η υπόλοιπη ζημιά είναι επιφανειακή, αν και έχει πολύ αίμα. Πρέπει να γρατσουνίστηκε στην άκρη των σκαλοπατιών. Έχω απολυμάνει την πληγή στο μέτωπό του, αν και θα πρέπει να κάνει ένα καλό μπάνιο το συντομότερο δυνατό".
  
  "Μπορεί να φύγει αμέσως, γιατρέ;"
  
  Ο γιατρός έγνεψε καταφατικά χαιρετίζοντας την Ντόρις, που μόλις είχε κλείσει την πόρτα πίσω της.
  
  "Θα του συνιστούσα να μείνει εδώ για τη νύχτα. Λοιπόν, αντίο", είπε ο γιατρός, τραβώντας το καπέλο του αποφασιστικά.
  
  "Θα το φροντίσουμε, γιατρέ. Ευχαριστώ πολύ", είπε η Άλις καθώς τον αποχαιρετούσε και έριξε μια προκλητική ματιά στην Ντόρις.
  
  Ο Πωλ γύρισε αμήχανα στη μπανιέρα. Έπρεπε να κρατήσει το αριστερό του χέρι μακριά από το νερό για να μην βρέξει τους επιδέσμους. Με το σώμα του καλυμμένο με μώλωπες, δεν υπήρχε στάση που να μην πονούσε κάποιο σημείο του. Κοίταξε γύρω του το δωμάτιο, έκπληκτος από την πολυτέλεια που τον περιέβαλλε. Η έπαυλη του βαρόνου φον Σρέντερ, αν και βρισκόταν σε μια από τις πιο αριστοκρατικές περιοχές του Μονάχου, δεν είχε τις ανέσεις που είχε αυτό το διαμέρισμα, ξεκινώντας με ζεστό νερό που έρεε απευθείας από τη βρύση. Συνήθως ήταν ο Παύλος που κουβαλούσε ζεστό νερό από την κουζίνα κάθε φορά που κάποιο μέλος της οικογένειας ήθελε να κάνει μπάνιο, κάτι που ήταν καθημερινό. Και απλά δεν υπήρχε σύγκριση μεταξύ του μπάνιου που βρισκόταν τώρα και της ντουλάπας με νιπτήρα και νεροχύτη στην πανσιόν.
  
  Αυτό είναι λοιπόν το σπίτι της. Νόμιζα ότι δεν θα την ξαναέβλεπα. Κρίμα που ντρέπεται για μένα, σκέφτηκε.
  
  "Αυτό το νερό είναι πολύ μαύρο".
  
  Ο Πωλ σήκωσε το βλέμμα του ξαφνιασμένος. Η Άλις στάθηκε στην πόρτα του μπάνιου με μια χαρούμενη έκφραση στο πρόσωπό της. Αν και η μπανιέρα έφτανε σχεδόν μέχρι τους ώμους του και το νερό ήταν καλυμμένο με γκριζωπό αφρό, ο νεαρός άνδρας δεν μπορούσε παρά να κοκκινίσει.
  
  "Τι κάνεις εδώ?"
  
  "Επανεξισορροπώντας", είπε, χαμογελώντας στις αδύναμες προσπάθειες του Πολ να καλυφθεί με το ένα χέρι. "Σου είμαι υπόχρεος που με έσωσες".
  
  "Δεδομένου ότι η μπάλα του αδερφού σου με γκρέμισε τις σκάλες, θα έλεγα ότι μου χρωστάς ακόμα".
  
  Η Αλίκη δεν απάντησε. Τον κοίταξε προσεκτικά, εστιάζοντας στους ώμους του και στους προεξέχοντες μύες των κουρελιασμένων χεριών του. Χωρίς τη σκόνη του άνθρακα, το δέρμα του ήταν πολύ ανοιχτό.
  
  "Τέλος πάντων, ευχαριστώ, Άλις", είπε ο Πολ, παρερμηνεύοντας τη σιωπή της ως σιωπηλή επίπληξη.
  
  "Θυμάσαι το όνομά μου".
  
  Τώρα ήταν η σειρά του Πολ να σωπάσει. Η λάμψη στα μάτια της Άλις ήταν εκπληκτική και έπρεπε να κοιτάξει αλλού.
  
  "Κέρδισες αρκετά", συνέχισε μετά από μια παύση.
  
  "Αυτά είναι τα καλάθια. Ζυγίζουν έναν τόνο, αλλά αν τα φοράς σε κάνει πιο δυνατό".
  
  "Πώς καταλήξατε να πουλάτε κάρβουνο;"
  
  "Είναι μια μεγάλη ιστορία".
  
  Πήρε ένα σκαμπό από τη γωνία του μπάνιου και κάθισε δίπλα του.
  
  "Πες μου. Εχουμε χρόνο".
  
  "Δεν φοβάσαι ότι θα σε πιάσουν εδώ;"
  
  "Πήγα για ύπνο πριν από μισή ώρα. Η οικονόμος έλεγξε, όπως και εγώ. Αλλά δεν ήταν δύσκολο να γλιστρήσω δίπλα της".
  
  Ο Πωλ πήρε το σαπούνι και άρχισε να το αναποδογυρίζει στο χέρι του.
  
  "Μετά το πάρτι, είχα μια άσχημη λογομαχία με τη θεία μου".
  
  "Λόγω της ξαδέρφης σου;"
  
  "Ήταν λόγω κάτι που συνέβη πριν από πολλά χρόνια, κάτι που είχε να κάνει με τον πατέρα μου. Η μητέρα μου μου είπε ότι πέθανε σε ναυάγιο, αλλά την ημέρα του πάρτι έμαθα ότι μου έλεγε ψέματα για χρόνια".
  
  "Αυτό κάνουν οι μεγάλοι", είπε η Άλις αναστενάζοντας.
  
  "Μας πέταξαν έξω, εμένα και τη μητέρα μου. Αυτή η δουλειά ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσα να πάρω".
  
  "Υποθέτω ότι είσαι τυχερός".
  
  "Το λες τύχη;" είπε ο Πολ γυρίζοντας. "Δουλεύω από την αυγή μέχρι το σούρουπο χωρίς να περιμένω τίποτα παρά μόνο μερικά φέννιγκ στην τσέπη μου. Λίγη τύχη!"
  
  "Εχεις μια δουλειά; έχεις την ανεξαρτησία σου, τον αυτοσεβασμό σου. Είναι ήδη κάτι", απάντησε εκείνη απογοητευμένη.
  
  "Θα το άλλαζα με ένα από αυτά", είπε, κουνώντας το χέρι του γύρω του.
  
  "Δεν έχεις ιδέα τι εννοώ, Πολ, σωστά;"
  
  "Περισσότερο από όσο νομίζεις", έφτυσε, μη μπορώντας να συγκρατηθεί. "Έχεις ομορφιά και εξυπνάδα και τα χαλάς όλα προσποιούμενος ότι είσαι δυστυχισμένος, επαναστάτης, αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο παραπονιώντας για την πολυτελή σου θέση και ανησυχώντας για το τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα παρά να ρισκάρεις και να παλεύεις για αυτό που πραγματικά είσαι. Θέλεις". .
  
  Απομακρύνθηκε, συνειδητοποιώντας ξαφνικά όλα όσα είχε πει και βλέποντας τη συγκίνηση να χορεύει στα μάτια της. Άνοιξε το στόμα του για να ζητήσει συγγνώμη, αλλά σκέφτηκε ότι αυτό μόνο θα έκανε τα πράγματα χειρότερα.
  
  Η Άλις σηκώθηκε αργά από την καρέκλα της. Για μια στιγμή, ο Πολ σκέφτηκε ότι επρόκειτο να φύγει, αλλά αυτή ήταν μόνο η πρώτη από τις πολλές φορές που είχε αποτύχει να ερμηνεύσει σωστά τα συναισθήματά της όλα αυτά τα χρόνια. Πήγε προς τη μπανιέρα, γονάτισε δίπλα της, και σκύβοντας πάνω από το νερό, τον φίλησε στα χείλη. Στην αρχή ο Παύλος πάγωσε, αλλά σύντομα άρχισε να αντιδρά.
  
  Η Άλις απομακρύνθηκε και τον κοίταξε επίμονα. Ο Πωλ ήξερε ποια ήταν η ομορφιά της: ήταν η λάμψη της περιφρόνησης που έκαιγε στα μάτια της. Έσκυψε μπροστά με όλο του το σώμα και τη φίλησε, αλλά αυτή τη φορά άνοιξε ελαφρά το στόμα του. Μετά από λίγο, ξέσπασε.
  
  Τότε άκουσε τον ήχο του ανοίγματος της πόρτας.
  
  
  15
  
  
  Η Άλις πετάχτηκε αμέσως όρθια και απομακρύνθηκε από τον Πωλ, αλλά ήταν πολύ αργά. Ο πατέρας της μπήκε στο μπάνιο. Μετά βίας την κοίταξε. δεν χρειαζόταν. Το μανίκι του φορέματός της ήταν τελείως βρεγμένο και ακόμη και η περιορισμένη φαντασία του Joseph Tannenbaum μπορούσε να πάρει κάποια ιδέα για το τι συνέβη μόλις πριν από λίγο.
  
  "Πήγαινε στο δωμάτιο σου".
  
  "Μα, μπαμπά..." τραύλισε εκείνη.
  
  "Τώρα!"
  
  Η Άλις ξέσπασε σε κλάματα και βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο. Στο δρόμο παραλίγο να σκοντάψει πάνω από την Ντόρις, η οποία της χάρισε ένα θριαμβευτικό χαμόγελο.
  
  "Όπως μπορείτε να δείτε τον Φράουλεϊν, ο πατέρας σας επέστρεψε στο σπίτι νωρίτερα από το αναμενόμενο. Δεν είναι υπέροχο;
  
  Ο Πολ ένιωσε εντελώς ανυπεράσπιστος καθώς καθόταν γυμνός στο νερό που κρύωνε γρήγορα. Καθώς ο Tannenbaum πλησίασε, προσπάθησε να σταθεί στα πόδια του, αλλά ο επιχειρηματίας τον άρπαξε βίαια από τον ώμο. Αν και ήταν πιο κοντός από τον Πολ, ήταν πιο δυνατός απ' ό,τι υποδείκνυε η παχουλή εμφάνισή του και ο Πωλ βρήκε την ολισθηρή μπανιέρα αδύνατον να την πιάσει.
  
  Ο Τάνενμπαουμ κάθισε στο σκαμπό όπου είχε καθίσει η Άλις μόλις λίγα λεπτά πριν. Δεν χαλάρωσε ούτε στιγμή τον ώμο του Πολ και ο Πωλ φοβήθηκε ότι θα αποφάσιζε ξαφνικά να τον σπρώξει κάτω και να κρατήσει το κεφάλι του κάτω από το νερό.
  
  "Πώς σε λένε, ανθρακωρύχε;"
  
  "Πωλ Ράινερ"
  
  "Δεν είσαι Εβραίος, Ράινερ, σωστά;"
  
  "Οχι κύριε."
  
  "Τώρα πρόσεχε", είπε ο Tannenbaum, με τον τόνο του να έχει απαλύνει όπως ένας εκπαιδευτής που μιλάει με τον τελευταίο σκύλο στο σκουπίδι, τον πιο αργό να μάθει τα κόλπα του. "Η κόρη μου είναι κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. είναι σε μια τάξη πολύ πιο πάνω από τη δική σου. Είσαι απλά ένα κομμάτι κολλημένο στο παπούτσι της. Καταλαβαίνουν?"
  
  Ο Παύλος δεν απάντησε. Κατάφερε να ξεπεράσει τη ντροπή του και κοίταξε πίσω του με τα δόντια σφιγμένα από οργή. Εκείνη τη στιγμή, δεν υπήρχε κανένας στον κόσμο που να μισούσε περισσότερο από αυτόν τον άνθρωπο.
  
  "Φυσικά δεν καταλαβαίνεις", είπε ο Tannenbaum, αφήνοντας τον ώμο του. "Λοιπόν, τουλάχιστον επέστρεψα πριν κάνει κάτι ηλίθιο".
  
  Το χέρι του άπλωσε το πορτοφόλι του και έβγαλε μια τεράστια χούφτα χαρτονομίσματα. Τα δίπλωσε προσεγμένα και τα τοποθέτησε στη μαρμάρινη νιπτήρα.
  
  "Αυτό είναι για το πρόβλημα που προκαλεί η μπάλα του Μάνφρεντ. Τώρα μπορείς να πας".
  
  Ο Tannenbaum ξεκίνησε για την πόρτα, αλλά πριν φύγει, έριξε μια τελευταία ματιά στον Paul.
  
  "Φυσικά, Ράινερ, αν και μάλλον δεν θα σε ένοιαζε, πέρασα τη μέρα με τον μελλοντικό πεθερό της κόρης μου, επεξεργαζόμενος τις λεπτομέρειες του γάμου της. Την άνοιξη θα παντρευτεί έναν αριστοκράτη".
  
  Φαντάζομαι ότι είσαι τυχερός... έχεις την ανεξαρτησία σου, του είπε.
  
  "Η Αλίκη ξέρει;" - ρώτησε.
  
  Ο Τανενμπάουμ βούρκωσε χλευαστικά.
  
  "Μην πεις ποτέ ξανά το όνομά της".
  
  Ο Πολ βγήκε από τη μπανιέρα και ντύθηκε, μετά βίας που μπήκε στον κόπο να στεγνώσει. Δεν τον ένοιαζε ακόμα κι αν έπιανε πνευμονία. Πήρε ένα σωρό χαρτονομίσματα από τον νεροχύτη και μπήκε στην κρεβατοκάμαρα, όπου η Ντόρις τον παρακολουθούσε από την άλλη πλευρά του δωματίου.
  
  "Άσε με να σε πάω μέχρι την πόρτα".
  
  "Μην ενοχλείς τον εαυτό σου", απάντησε ο νεαρός, γυρίζοντας στο διάδρομο. Η εξώπορτα ήταν καθαρά ορατή στο μακρινό άκρο.
  
  "Ω, δεν θα θέλαμε να βάλεις κατά λάθος τίποτα", είπε η οικονόμος με ένα χλευαστικό χαμόγελο.
  
  "Δώστε το πίσω στον ιδιοκτήτη του, κυρία. Πες του ότι δεν το χρειάζομαι", απάντησε ο Πολ, με τη φωνή του να ραγίζει καθώς άπλωσε τα χαρτονομίσματα.
  
  Σχεδόν έτρεξε προς την έξοδο, αν και η Ντόρις δεν τον κοιτούσε πια. Κοίταξε τα χρήματα και ένα πονηρό χαμόγελο τρεμόπαιξε στο πρόσωπό της.
  
  
  16
  
  
  Οι επόμενες εβδομάδες ήταν ένας αγώνας για τον Παύλο. Όταν εμφανίστηκε στο στάβλο, έπρεπε να ακούσει μια αναγκαστική συγγνώμη από τον Κλάους, ο οποίος ξέφυγε με ένα πρόστιμο αλλά αισθανόταν ακόμα τύψεις που άφησε έναν νεαρό σε μπελάδες. Τουλάχιστον κατήπιασε τον θυμό του για το σπασμένο χέρι του Πολ.
  
  "Είναι μέσα του χειμώνα και μόνο εγώ και ο καημένος ο Χάλμπερτ ξεφορτώνουμε με όλες τις παραγγελίες που έχουμε. Είναι τραγωδία".
  
  Ο Παύλος απέφυγε να αναφέρει ότι είχαν τόσες πολλές παραγγελίες μόνο και μόνο λόγω του σχεδίου του και του δεύτερου καροτσιού. Δεν είχε όρεξη να μιλήσει πολύ και έπεσε σε μια σιωπή τόσο βαθιά όσο αυτή του Χάλμπερτ, παγώνοντας τον κώλο του για πολλές ώρες στη θέση του οδηγού, με τις σκέψεις του να αιωρούνται κάπου μακριά.
  
  Κάποτε προσπάθησε να επιστρέψει στην Πλατεία Πρίντζρεγκεντεν, όταν σκέφτηκε ότι ο κ. Τανενμπάουμ δεν θα ήταν εκεί, αλλά ο υπηρέτης του χτύπησε την πόρτα στο πρόσωπο. Έριξε στην Αλίκη μερικά σημειώματα από το γραμματοκιβώτιο, ζητώντας της να τον συναντήσουν σε ένα κοντινό καφέ, αλλά εκείνη δεν εμφανίστηκε ποτέ. Μερικές φορές περνούσε την πύλη του σπιτιού της, αλλά εκείνη δεν εμφανιζόταν ποτέ. Αυτό έγινε από έναν αστυνομικό, αναμφίβολα με οδηγίες του Joseph Tannenbaum. συμβούλεψε τον Πωλ να μην επιστρέψει στην περιοχή αν δεν ήθελε να καταλήξει να μαζέψει τα δόντια του στο πεζοδρόμιο.
  
  Ο Πωλ αποτραβήχτηκε όλο και περισσότερο στον εαυτό του και τις λίγες φορές που οι δρόμοι του διασταυρώνονταν με τη μητέρα του στην πανσιόν, μετά βίας αντάλλαξαν μερικές λέξεις. Έτρωγε λίγο, σχεδόν δεν κοιμόταν και δεν πρόσεχε το περιβάλλον του. Μια μέρα, ο πίσω τροχός του τρόλεϊ παραλίγο να χτυπήσει το τρόλεϊ. Υπομένοντας την κατάρα των επιβατών που ούρλιαζαν ότι θα μπορούσε να τους είχε σκοτώσει όλους, ο Πωλ είπε στον εαυτό του ότι έπρεπε να κάνει κάτι για να αποφύγει τα πυκνά σύννεφα μελαγχολίας που αιωρούνταν στο κεφάλι του.
  
  Δεν είναι περίεργο που δεν παρατήρησε τη φιγούρα που τον παρακολουθούσε ένα απόγευμα στην οδό Frauenstraße. Ο άγνωστος στην αρχή πλησίασε αργά το καρότσι για να δει από κοντά, προσπαθώντας να μείνει μακριά από το οπτικό πεδίο του Πολ. Ο άνδρας κράτησε σημειώσεις σε ένα φυλλάδιο που κρατούσε στην τσέπη του, γράφοντας προσεκτικά το όνομα Κλάους Γκραφ. Τώρα που ο Πωλ είχε περισσότερο χρόνο και καλό χέρι, τα πλαϊνά του τρόλεϊ ήταν πάντα καθαρά και τα γράμματα ήταν ορατά, κάτι που κάπως μείωσε τον θυμό του κολιέ. Τελικά, ο παρατηρητής κάθισε σε μια κοντινή μπιραρία μέχρι να φύγουν τα καρότσια. Μόνο τότε πλησίασε το κτήμα που του παρείχαν για να κάνει κάποιες διακριτικές έρευνες.
  
  Ο Γιούργκεν ήταν σε εξαιρετικά κακή διάθεση. Μόλις είχε πάρει τους βαθμούς του για τους πρώτους τέσσερις μήνες της χρονιάς και δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικοί.
  
  Πρέπει να πάρω αυτόν τον κρετίνο Κουρτ να μου κάνει ιδιαίτερα μαθήματα, σκέφτηκε. Ίσως μου κάνει δυο δουλειές. Θα του ζητήσω να έρθει σπίτι μου και να χρησιμοποιήσει τη γραφομηχανή μου για να μην το μάθουν.
  
  Ήταν η τελευταία του χρονιά στο γυμνάσιο, και μια θέση στο πανεπιστήμιο, με ό,τι συνεπαγόταν, διακυβευόταν. Είχε ελάχιστο ενδιαφέρον να ακολουθήσει ένα πτυχίο, αλλά του άρεσε η ιδέα να κάνει παρέλαση στην πανεπιστημιούπολη, επιδεικνύοντας τον βαρωνικό του τίτλο. Ακόμα κι αν στην πραγματικότητα δεν είχε ακόμα ένα.
  
  Θα είναι γεμάτο όμορφα κορίτσια. Θα τους παλέψω.
  
  Ήταν στην κρεβατοκάμαρά του και φαντασιωνόταν για κορίτσια από το κολέγιο όταν η καμαριέρα -η νέα καμαριέρα που προσέλαβε η μητέρα του αφού έδιωξε τους Ράινερς- τον φώναξε πίσω από την πόρτα.
  
  "Ο νεαρός Δάσκαλος Κρον είναι εδώ για να σε δει, Δάσκαλε Γιούργκεν".
  
  "Αφήστε τον να μπει".
  
  Ο Γιούργκεν χαιρέτησε τον φίλο του με γρυλίσματα.
  
  "Απλώς το άτομο που ήθελα να δω. Θέλω να υπογράψετε το δελτίο αναφοράς μου. αν το δει ο πατέρας μου, θα χάσει την ψυχραιμία του. Πέρασα όλο το πρωί προσπαθώντας να πλαστογραφήσω την υπογραφή του, αλλά δεν της μοιάζει καθόλου", είπε, δείχνοντας το πάτωμα, το οποίο ήταν καλυμμένο με τσαλακωμένα κομμάτια χαρτιού.
  
  Ο Κρον έριξε μια ματιά στην έκθεση που ήταν ξαπλωμένος ανοιχτός στο τραπέζι και σφύριξε έκπληκτος.
  
  "Λοιπόν, διασκεδάσαμε, έτσι;
  
  "Ξέρεις ότι ο Waburg με μισεί".
  
  "Απ' ό,τι μπορώ να πω, οι μισοί δάσκαλοι συμμερίζονται την αντιπάθειά του. Αλλά ας μην ανησυχείς για τις σχολικές σου επιδόσεις τώρα, Γιούργκεν, γιατί σου έφερα νέα. Πρέπει να προετοιμαστείτε για το κυνήγι".
  
  "Για τι πράγμα μιλάς? Ποιον κυνηγάμε;"
  
  Ο Κρον χαμογέλασε, απολαμβάνοντας ήδη την αναγνώριση που θα κέρδιζε με την ανακάλυψή του.
  
  "Το πουλί που πέταξε έξω από τη φωλιά, φίλε μου. Ένα πουλί με σπασμένο φτερό".
  
  
  17
  
  
  Ο Πωλ δεν είχε ιδέα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μέχρι που ήταν πολύ αργά.
  
  Η μέρα του ξεκίνησε ως συνήθως, με μια βόλτα με τρόλεϊ από την πανσιόν μέχρι τους στάβλους του Κλάους Γκραφ στις όχθες του Ίζαρ. Κάθε μέρα που ερχόταν ήταν ακόμα σκοτάδι και μερικές φορές έπρεπε να ξυπνήσει τον Χάλμπερτ. Αυτός και ο βουβός τα πήγαν καλά μετά την αρχική δυσπιστία, και ο Πωλ εκτίμησε πραγματικά εκείνες τις στιγμές πριν από την αυγή καθώς έδεσαν τα άλογά τους στα βαγόνια και κατευθύνθηκαν προς τα ανθρακωρυχεία. Εκεί έβαλαν το κάρο στον χώρο φόρτωσης, όπου ένας φαρδύς μεταλλικός σωλήνας γέμιζε το κάρο σε λιγότερο από δέκα λεπτά. Ο υπάλληλος κατέγραψε πόσες φορές οι άνθρωποι του Graf έμπαιναν για λήψη κάθε μέρα, έτσι ώστε το σύνολο να μπορεί να υπολογιστεί σε εβδομαδιαία βάση. Τότε ο Paul και ο Halbert πήγαν στην πρώτη τους συνάντηση. Ο Κλάους θα ήταν εκεί, τους περίμενε, φουσκώνοντας ανυπόμονα τον σωλήνα του. Μια απλή, εξαντλητική ρουτίνα.
  
  Ο Πωλ πήγε στον στάβλο εκείνη την ημέρα και έσπρωξε την πόρτα, όπως έκανε κάθε πρωί. Ποτέ δεν κλειδώθηκε γιατί δεν υπήρχε τίποτα μέσα που να άξιζε να κλέψεις εκτός από τις ζώνες ασφαλείας. Ο Χάλμπερτ κοιμόταν μόλις δύο πόδια μακριά από τα άλογα, σε ένα δωμάτιο με ένα παλιό κρεβάτι στα δεξιά από τους πάγκους των ζώων.
  
  "Ξύπνα, Χάλμπερτ! Σήμερα έχει περισσότερο χιόνι από το συνηθισμένο. Θα πρέπει να φύγουμε λίγο νωρίτερα αν θέλουμε να φτάσουμε στο Musakh στην ώρα μας".
  
  Δεν υπήρχε κανένα σημάδι του σιωπηλού συντρόφου του, αλλά αυτό ήταν φυσιολογικό. Πάντα του έπαιρνε λίγο χρόνο για να εμφανιστεί.
  
  Ξαφνικά, ο Πωλ άκουσε τα άλογα να πατάνε νευρικά στους πάγκους τους και κάτι γύρισε μέσα του, μια αίσθηση που δεν είχε νιώσει εδώ και πολύ καιρό. Οι πνεύμονές του γέμισαν μόλυβδο και μια ξινή γεύση εμφανίστηκε στο στόμα του.
  
  Jurgen.
  
  Έκανε ένα βήμα προς την πόρτα, αλλά μετά σταμάτησε. Ήταν εκεί, έβγαιναν από κάθε ρωγμή, και έβριζε τον εαυτό του που δεν τους πρόσεξε νωρίτερα. Από το ντουλάπι που φυλάσσονταν τα φτυάρια, από τους πάγκους για τα άλογα και από κάτω από τα βαγόνια. Ήταν επτά από αυτούς - οι ίδιοι επτά που τον είχαν ακολουθήσει στο πάρτι γενεθλίων του Jurgen. Έμοιαζε σαν μια αιωνιότητα πριν. Τα πρόσωπά τους έγιναν πιο φαρδιά, πιο σκληρά και δεν φορούσαν πια σχολικά μπουφάν, αλλά χοντρά πουλόβερ και μπότες. Τα ρούχα είναι καλύτερα κατάλληλα για αυτήν την εργασία.
  
  "Δεν θα γλιστρήσεις πάνω σε μάρμαρο αυτή τη φορά, ξαδέρφη", είπε ο Γιούργκεν, δείχνοντας περιφρονητικά το χωματόδρομο.
  
  "Χούλμπερτ!" Ο Παύλος έκλαψε απελπισμένα.
  
  "Ο καθυστερημένος φίλος σου είναι δεμένος στο κρεβάτι του. Σίγουρα δεν χρειαζόταν να τον φιμώσουμε..." είπε ένας από τους κακοποιούς. Άλλοι φαινόταν να το βρίσκουν πολύ διασκεδαστικό.
  
  Ο Πολ πήδηξε σε ένα από τα καρότσια καθώς τα αγόρια τον πλησίασαν. Ένας από αυτούς προσπάθησε να του πιάσει τον αστράγαλο, αλλά ο Paul σήκωσε το πόδι του εγκαίρως και το έβαλε στα δάχτυλα του αγοριού. Ακούστηκε ένας ήχος τριξίματος.
  
  "Τα έσπασε! Ένας απόλυτος γιος της σκύλας!".
  
  "Σκάσε! Σε μισή ώρα θα μετανιώσει που δεν ήταν στη θέση σου", είπε ο Jurgen.
  
  Πολλά αγόρια περπάτησαν στο πίσω μέρος του βαγονιού. Με την άκρη του ματιού του, ο Πολ είδε έναν άλλον να αρπάζει το κάθισμα του οδηγού, με σκοπό να σκαρφαλώσει σε αυτό. Ένιωσε τη λάμψη της λεπίδας του μαχαιριού.
  
  Ξαφνικά του θύμισε ένα από τα πολλά σενάρια που είχε σκεφτεί σχετικά με τη βύθιση του σκάφους του πατέρα του: ο πατέρας του περικυκλωμένος από εχθρούς από όλες τις πλευρές που προσπαθούσαν να επιβιβαστούν. Είπε στον εαυτό του ότι αυτό το κάρο ήταν το σκάφος του.
  
  Δεν θα τους αφήσω να επιβιβαστούν.
  
  Κοίταξε τριγύρω, αναζητώντας απεγνωσμένα κάτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως όπλο, αλλά τα μόνα πράγματα στο χέρι ήταν τα υπολείμματα άνθρακα διάσπαρτα γύρω από το κάρο. Τα θραύσματα ήταν τόσο μικρά που θα έπρεπε να πετάξει σαράντα ή πενήντα πριν κάνει οποιοδήποτε κακό. Με σπασμένο χέρι, το μόνο πλεονέκτημα του Πολ ήταν το ύψος του καροτσιού, που τον έβαζε ακριβώς στο σωστό επίπεδο για να γρονθοκοπήσει κάθε επιθετικό στο πρόσωπο.
  
  Ένα άλλο αγόρι προσπάθησε να μπει κρυφά στο πίσω μέρος του καροτσιού, αλλά ο Πωλ ένιωσε μια σύλληψη. Αυτός που ήταν δίπλα στο κάθισμα του οδηγού εκμεταλλεύτηκε τη στιγμιαία απόσπαση της προσοχής και τραβήχτηκε προς τα πάνω, χωρίς αμφιβολία ετοιμάζοντας να πηδήξει στην πλάτη του Πολ. Με μια γρήγορη κίνηση, ο Πολ ξεβίδωσε το καπάκι του θερμός του και πιτσίλισε τον καυτό καφέ στο πρόσωπο του αγοριού. Το πιάτο δεν έβραζε όπως πριν από μια ώρα όταν το μαγείρεψε στη σόμπα στην κρεβατοκάμαρά του, αλλά ήταν αρκετά ζεστό ώστε ο τύπος να πιέσει τα χέρια του στο πρόσωπό του σαν να ήταν ζεματισμένο. Ο Πολ έπεσε πάνω του και τον έσπρωξε από το κάρο. Το αγόρι έπεσε πίσω με ένα βογγητό.
  
  "Διάολε, τι περιμένουμε; Όλοι, πιάστε τον!" φώναξε ο Γιούργκεν.
  
  Ο Πωλ είδε ξανά τη λάμψη του μαχαιριού. Γύρισε γύρω του, σηκώνοντας τις γροθιές του στον αέρα, θέλοντας να τους δείξει ότι δεν φοβόταν, αλλά όλοι στους βρώμικους στάβλους ήξεραν ότι αυτό ήταν ψέμα.
  
  Δέκα χέρια άρπαξαν το κάρο σε δέκα σημεία. Ο Παύλος χτύπησε το πόδι του δεξιά και αριστερά, αλλά μετά από λίγα δευτερόλεπτα τον περικύκλωσαν από όλες τις πλευρές. Ένας από τους κακοποιούς άρπαξε το αριστερό του χέρι και ο Πωλ, προσπαθώντας να ελευθερωθεί, ένιωσε τη γροθιά του άλλου να τον χτυπά στο πρόσωπο. Ακούστηκε ένα κράξιμο και μια έκρηξη πόνου καθώς η μύτη του είχε σπάσει.
  
  Για μια στιγμή, το μόνο που είδε ήταν ένα παλλόμενο κόκκινο φως. Απογειώθηκε, χάνοντας τον ξάδερφό του Γιούργκεν κατά πολλά μίλια.
  
  "Κράτησέ τον, Κρον!"
  
  Ο Πολ ένιωσε να τον αρπάζουν από πίσω. Προσπάθησε να ξεφύγει από τη λαβή τους, αλλά ήταν άχρηστο. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, του έστριψαν τα χέρια πίσω από την πλάτη του, αφήνοντας το πρόσωπο και το στήθος του στο έλεος της ξαδέρφης του. Ένας από τους απαγωγείς του είχε μια σιδερένια λαβή στο λαιμό του, αναγκάζοντας τον Πωλ να κοιτάξει απευθείας τον Γιούργκεν.
  
  "Δεν τρέχεις πια, έτσι;
  
  Ο Γιούργκεν μετατόπισε προσεκτικά το βάρος του στο δεξί του πόδι και μετά τράβηξε το χέρι του πίσω. Το χτύπημα χτύπησε τον Πωλ ακριβώς στο στομάχι. Ένιωσε τον αέρα να φεύγει από το σώμα του σαν να ήταν τρυπημένο λάστιχο.
  
  "Χτύπα με όσο θέλεις, Γιούργκεν", σφύριξε ο Πολ καθώς κατάφερε να πάρει την ανάσα του. "Αυτό δεν θα σε εμποδίσει να είσαι άχρηστο γουρούνι".
  
  Ένα άλλο χτύπημα, αυτή τη φορά στο πρόσωπο, έκοψε το φρύδι του στα δύο. Ο ξάδερφός του του έσφιξε τα χέρια και του έκανε μασάζ στις τραυματισμένες αρθρώσεις του.
  
  "Βλέπεις? Υπάρχουν επτά σαν εσάς για κάθε έναν από μένα, κάποιος με κρατάει πίσω και εσείς εξακολουθείτε να συμπεριφέρεστε χειρότερα από εμένα", είπε ο Paul.
  
  Ο Γιούργκεν όρμησε προς τα εμπρός και άρπαξε τα μαλλιά του ξαδέρφου του τόσο δυνατά που ο Πωλ νόμιζε ότι θα τα έβγαζε.
  
  "Σκότωσες τον Έντουαρντ, σκύλα σου".
  
  "Το μόνο που έκανα ήταν να τον βοηθήσω. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τους υπόλοιπους".
  
  "Λοιπόν, ξαδέρφη, διεκδικείς ξαφνικά κάποιο είδος συγγένειας με τους Shredders; Νόμιζα ότι τα παράτησες όλα. Αυτό δεν είπες στη μικρή εβραϊκή τσούλα;".
  
  "Μην την αποκαλείς έτσι".
  
  Ο Γιούργκεν πλησίασε ακόμη περισσότερο μέχρι που ο Πολ ένιωσε την ανάσα του στο πρόσωπό του. Τα μάτια του ήταν καρφωμένα στον Πωλ, απολαμβάνοντας τον πόνο που επρόκειτο να προκαλέσει με τα λόγια του.
  
  "Χαλάρωσε, δεν πρόκειται να γίνει πόρνη για πολύ. Τώρα θα γίνει μια αξιοσέβαστη κυρία. Η μελλοντική βαρόνη φον Σρέντερ.
  
  Ο Πολ κατάλαβε αμέσως ότι αυτή ήταν η αλήθεια και όχι μόνο η συνηθισμένη φασαρία του ξαδέρφου του. Ένας οξύς πόνος ανέβηκε στο στομάχι του, προκαλώντας μια άμορφη, απελπισμένη κραυγή. Ο Γιούργκεν γέλασε δυνατά, με τα μάτια του φουσκωμένα. Τελικά άφησε τα μαλλιά του Πολ και το κεφάλι του έπεσε στο στήθος του.
  
  "Λοιπόν, παιδιά, ας του δώσουμε αυτό που του αξίζει".
  
  Εκείνη τη στιγμή, ο Πωλ πέταξε το κεφάλι του πίσω όσο πιο δυνατά μπορούσε. Ο τύπος πίσω του χαλάρωσε τη λαβή του στις γροθιές του Jurgen, αναμφίβολα πιστεύοντας ότι η νίκη ήταν δική τους. Η κορυφή του κρανίου του Παύλου χτύπησε τον ληστή στο πρόσωπο και άφησε τον Παύλο, πέφτοντας στα γόνατά του. Οι άλλοι όρμησαν στον Πολ, αλλά όλοι προσγειώθηκαν στο πάτωμα σε μια μπάλα.
  
  Ο Πωλ κούνησε τα χέρια του, ρίχνοντας τυφλά χτυπήματα. Μέσα στη ταραχή, ένιωσε κάτι σκληρό κάτω από τα δάχτυλά του και το άρπαξε. Προσπάθησε να σταθεί στα πόδια του και σχεδόν τα κατάφερε όταν ο Γιούργκεν το παρατήρησε και έπεσε στον ξάδερφό του. Ο Πωλ κάλυψε το πρόσωπό του αντανακλαστικά, χωρίς να γνωρίζει ότι κρατούσε ακόμα στο χέρι του το αντικείμενο που μόλις είχε σηκώσει.
  
  Ακούστηκε μια τρομερή κραυγή και μετά σιωπή.
  
  Ο Πωλ ανέβηκε στην άκρη του βαγονιού. Ο ξάδερφός του ήταν γονατισμένος και στριφογύριζε στο πάτωμα. Από την κόγχη του δεξιού του ματιού προεξείχε η ξύλινη λαβή ενός μαχαιριού. Το αγόρι ήταν τυχερό: αν οι φίλοι του είχαν μια λαμπρή ιδέα να δημιουργήσουν κάτι περισσότερο, ο Jurgen θα ήταν νεκρός.
  
  "Βάλτο στην άκρη! Πάρε το μακριά!" φώναξε.
  
  Οι άλλοι τον παρακολουθούσαν παράλυτοι. Δεν ήθελαν να είναι πια εκεί. Για αυτούς δεν ήταν πλέον παιχνίδι.
  
  "Πονάει! Βοήθησέ με, για όνομα του παραδείσου!".
  
  Τελικά, ένας από τους κακοποιούς κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και να πλησιάσει τον Jurgen.
  
  "Μην το κάνεις", είπε ο Πολ με φρίκη. "Πηγαίνετε τον στο νοσοκομείο και ζητήστε τους να το βγάλουν".
  
  Το άλλο αγόρι κοίταξε τον Πολ, με το πρόσωπό του ανέκφραστο. Ήταν σχεδόν σαν να μην ήταν εκεί ή να μην είχε κανέναν έλεγχο στις ενέργειές του. Πήγε προς τον Γιούργκεν και έβαλε το χέρι του στη λαβή του μαχαιριού του. Ωστόσο, καθώς το έσφιγγε, ο Γιούργκεν συσπάστηκε ξαφνικά προς την αντίθετη κατεύθυνση, και η λεπίδα του μαχαιριού του φύσαξε το μεγαλύτερο μέρος του βολβού του ματιού του.
  
  Ο Γιούργκεν σταμάτησε απότομα και σήκωσε το χέρι του εκεί που ήταν το μαχαίρι πριν από λίγο.
  
  "Δεν μπορώ να δω. Γιατί δεν μπορώ να δω;"
  
  Μετά έχασε τις αισθήσεις του.
  
  Το αγόρι που είχε βγάλει το μαχαίρι στάθηκε να τον κοιτάζει ανέκφραστα καθώς η ροζ μάζα που ήταν το δεξί μάτι του μελλοντικού βαρώνου γλίστρησε κάτω από τη λεπίδα στο έδαφος.
  
  "Πρέπει να τον πας στο νοσοκομείο!" φώναξε ο Παύλος.
  
  Η υπόλοιπη συμμορία σηκώθηκε σιγά σιγά στα πόδια τους, χωρίς να καταλαβαίνουν ακόμα τι είχε συμβεί στον αρχηγό τους. Πήγαν στους στάβλους για να κερδίσουν μια απλή, συντριπτική νίκη. Αντίθετα, συνέβη το αδιανόητο.
  
  Δύο από αυτούς πήραν τον Γιούργκεν από τα χέρια και τα πόδια και τον μετέφεραν στην πόρτα. Οι υπόλοιποι ενώθηκαν μαζί τους. Κανένας από τους δύο δεν είπε λέξη.
  
  Μόνο το αγόρι με το μαχαίρι έμεινε εκεί που ήταν, κοιτάζοντας ερωτηματικά τον Πολ.
  
  "Τότε προχωρήστε αν τολμάτε", είπε ο Παύλος, προσευχόμενος στον ουρανό που δεν το έκανε.
  
  Το αγόρι άνοιξε το χέρι του, έριξε το μαχαίρι του στο έδαφος και βγήκε τρέχοντας στο δρόμο. Ο Παύλος τον παρακολούθησε να φεύγει. μετά, επιτέλους μόνος, άρχισε να κλαίει.
  
  
  18
  
  
  "Δεν έχω σκοπό να το κάνω αυτό".
  
  "Είσαι κόρη μου, θα κάνεις ότι σου πω".
  
  "Δεν είμαι ένα αντικείμενο που μπορείτε να αγοράσετε ή να πουλήσετε."
  
  "Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία της ζωής σου".
  
  "Στη ζωή σου, εννοείς".
  
  "Είσαι αυτή που θα γίνεις βαρόνη".
  
  "Δεν τον ξέρεις, πατέρα. Είναι γουρούνι, αγενής, αλαζονικός..."
  
  "Η μητέρα σου με περιέγραψε με πολύ παρόμοιους όρους όταν πρωτογνωριστήκαμε".
  
  "Κρατήστε την μακριά από αυτό. Δεν θα..."
  
  "Ήθελες το καλύτερο για σένα; Προσπάθησες να εξασφαλίσεις την ευτυχία σου;"
  
  "... ανάγκασε την κόρη της να παντρευτεί έναν άντρα που μισεί. Και ένας μη Εβραίος, περισσότερο από αυτό".
  
  "Θα προτιμούσες κάποιον καλύτερο; Ένας πεινασμένος ζητιάνος, πώς είναι ο φίλος σου κολιέ; Δεν είναι ούτε Εβραίος, Άλις".
  
  "Τουλάχιστον είναι καλός άνθρωπος".
  
  "Είναι αυτό που νομίζεις".
  
  "Κάτι εννοώ γι" αυτόν".
  
  "Εννοείς ακριβώς τρεις χιλιάδες μάρκα για αυτόν".
  
  "Τι?"
  
  "Την ημέρα που ήρθε ο φίλος σου για επίσκεψη, άφησα μια στοίβα χαρτονομίσματα στον νιπτήρα. Τρεις χιλιάδες μάρκα για τα προβλήματά του, με την προϋπόθεση να μην εμφανιστεί ποτέ ξανά εδώ".
  
  Η Αλίκη έμεινε άφωνη.
  
  "Το ξέρω παιδί μου. Ξέρω ότι είναι δύσκολο..."
  
  "Λες ψέματα".
  
  "Σου ορκίζομαι, Αλίκη, στον τάφο της μητέρας σου, ότι ο φίλος σου κολλιέ πήρε τα χρήματα από τον νεροχύτη. Ξέρεις, δεν θα αστειευόμουν για κάτι τέτοιο".
  
  "ΕΓΩ..."
  
  "Οι άνθρωποι θα σε απογοητεύουν πάντα, Άλις. Έλα εδώ αγκαλιά
  
  ..."
  
  "Μη μ'αγγίζεις!"
  
  "Θα το ξεπεράσεις αυτό. Και θα μάθεις να αγαπάς τον γιο του βαρόνου φον Σρέντερ με τον τρόπο που η μητέρα σου κατέληξε να με αγαπάει".
  
  "Σε μισώ!"
  
  "Αλίκη! Αλίκη, έλα πίσω!"
  
  Έφυγε από το σπίτι δύο μέρες αργότερα, στο αμυδρό πρωινό φως, μέσα σε μια χιονοθύελλα που είχε ήδη σκεπάσει τους δρόμους με χιόνι.
  
  Πήρε μαζί της μια μεγάλη βαλίτσα γεμάτη ρούχα και όσα χρήματα μπορούσε να μαζέψει. Δεν ήταν πολλά, αλλά θα ήταν αρκετό να κρατήσει μερικούς μήνες μέχρι να βρει μια αξιοπρεπή δουλειά. Το παράλογο, παιδικό σχέδιό της να επιστρέψει στο Prescott, το οποίο είχε συλληφθεί σε μια εποχή που φαινόταν φυσιολογικό να ταξιδεύει σε ένα διαμέρισμα πρώτης κατηγορίας και ένα φαράγγι με αστακούς, ήταν παρελθόν. Τώρα ένιωθε ότι ήταν μια άλλη Αλίκη, που έπρεπε να χαράξει το δικό της μονοπάτι.
  
  Πήρε και ένα μενταγιόν που ανήκε στη μητέρα της. Περιείχε μια φωτογραφία της Αλίκης και μια άλλη του Μάνφρεντ. Η μητέρα της το φορούσε στο λαιμό της μέχρι την ημέρα που πέθανε.
  
  Πριν φύγει, η Άλις σταμάτησε για λίγο στην πόρτα του αδερφού της. Έβαλε το χέρι της στο πόμολο της πόρτας αλλά δεν το άνοιξε. Φοβόταν ότι η θέα του στρογγυλού, αθώου προσώπου του Μάνφρεντ θα εξασθενούσε την αποφασιστικότητά της. Η θέλησή της ήταν ήδη πολύ πιο αδύναμη από ό,τι περίμενε.
  
  Τώρα ήρθε η ώρα να τα αλλάξει όλα αυτά, σκέφτηκε καθώς έβγαινε στο δρόμο.
  
  Οι δερμάτινες μπότες της άφησαν λασπωμένες πατημασιές στο χιόνι, αλλά η χιονοθύελλα φρόντισε για αυτό, ξεπλένοντάς τα καθώς παρέσυρε.
  
  
  19
  
  
  Την ημέρα που του επιτέθηκαν, ο Paul και ο Hulbert έφτασαν με μια ώρα καθυστέρηση για την πρώτη παράδοση. Ο Κλάους Γκραφ άσπρισε από οργή. Όταν είδε το ταλαιπωρημένο πρόσωπο του Πολ και άκουσε την ιστορία του - που επιβεβαιώθηκε από το συνεχές νεύμα του Χάλμπερτ, τον οποίο ο Πωλ βρήκε δεμένο στο κρεβάτι του με ένα βλέμμα ταπείνωσης στο πρόσωπό του - τον έστειλε σπίτι.
  
  Το επόμενο πρωί, ο Πωλ έκπληκτος βρήκε τον κόμη στους στάβλους, ένα μέρος που σχεδόν ποτέ δεν επισκέφτηκε για την υπόλοιπη μέρα. Παραμένοντας σαστισμένος από τα πρόσφατα γεγονότα, δεν πρόσεξε το παράξενο βλέμμα που του έριξε το κολιέ.
  
  "Γεια, κύριε Κόμη. Τι κάνεις εδώ?" ρώτησε προσεκτικά.
  
  "Λοιπόν, ήθελα απλώς να βεβαιωθώ ότι δεν υπάρχουν άλλα προβλήματα. Μπορείς να με διαβεβαιώσεις ότι αυτοί οι τύποι δεν θα επιστρέψουν, Πολ;"
  
  Ο νεαρός δίστασε για μια στιγμή πριν απαντήσει.
  
  "Οχι κύριε. δεν μπορώ".
  
  "Αυτό σκέφτηκα".
  
  Ο Κλάους έψαξε το παλτό του και έβγαλε μερικά ζαρωμένα, βρώμικα χαρτονομίσματα. Τα παρέδωσε ένοχα στον Παύλο.
  
  Ο Παύλος τα πήρε, μετρώντας τα στο μυαλό του.
  
  "Μέρος του μηνιαίου μισθού μου, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού. Κύριε, με απολύετε;"
  
  "Σκεφτόμουν τι συνέβη χθες... Δεν θέλω κανένα πρόβλημα, καταλαβαίνεις;"
  
  "Φυσικά Κύριε."
  
  "Δεν φαίνεσαι έκπληκτος", είπε ο Κλάους, ο οποίος είχε βαθιές σακούλες κάτω από τα μάτια του, αναμφίβολα από μια άγρυπνη νύχτα προσπαθώντας να αποφασίσει αν θα έπρεπε να απολύσει τον τύπο ή όχι.
  
  Ο Πωλ τον κοίταξε, αναρωτούμενος αν έπρεπε να του εξηγήσει το βάθος της αβύσσου στην οποία τον είχαν βυθίσει οι λογαριασμοί στο χέρι του. Αποφάσισε να μην το κάνει, γιατί ο κολιέ γνώριζε ήδη την κατάστασή του. Αντίθετα, επέλεξε την ειρωνεία, η οποία γινόταν όλο και περισσότερο το νόμισμά του.
  
  "Αυτή είναι η δεύτερη φορά που με πρόδωσες, κύριε Γκραφ. Η προδοσία χάνει τη γοητεία της για δεύτερη φορά".
  
  
  20
  
  
  "Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό!"
  
  Ο βαρόνος χαμογέλασε και ήπιε μια γουλιά από το τσάι του από βότανα. Απολάμβανε την κατάσταση, και το χειρότερο, δεν έκανε καμία προσπάθεια να προσποιηθεί το αντίθετο. Για πρώτη φορά είδε την ευκαιρία να πάρει στα χέρια του εβραϊκά χρήματα χωρίς να παντρευτεί τον Γιούργκεν.
  
  "Αγαπητέ μου Tannenbaum, δεν καταλαβαίνω πώς κάνω τίποτα καθόλου".
  
  "Ακριβώς!"
  
  "Δεν υπάρχει νύφη, έτσι;"
  
  "Λοιπόν, όχι", παραδέχτηκε ο Tannenbaum απρόθυμα.
  
  "Άρα δεν μπορεί να γίνει γάμος. Και αφού η απουσία της νύφης", είπε καθαρίζοντας το λαιμό του, "είναι δική σου ευθύνη, είναι λογικό να αναλάβεις τα έξοδα.
  
  Ο Tannenbaum μετακινήθηκε ανήσυχα στην καρέκλα του, αναζητώντας μια απάντηση. Έριξε στον εαυτό του άλλο τσάι και μισό μπολ ζάχαρης.
  
  "Βλέπω ότι σου αρέσει", είπε ο Βαρόνος, σηκώνοντας το φρύδι του. Η αποστροφή που προκάλεσε μέσα του ο Τζόζεφ μεταμορφώθηκε σταδιακά σε μια παράξενη γοητεία καθώς η ισορροπία δυνάμεων άλλαζε.
  
  "Λοιπόν, εγώ είμαι αυτός που πλήρωσα για αυτή τη ζάχαρη".
  
  Ο βαρόνος απάντησε με μορφασμό.
  
  "Δεν χρειάζεται να είσαι αγενής".
  
  "Με νομίζεις ηλίθιο, βαρόνο; Μου είπες ότι θα χρησιμοποιούσες τα χρήματα για να στήσεις ένα εργοστάσιο καουτσούκ σαν αυτό που έχασες πριν από πέντε χρόνια. Σε πίστεψα και μετέφερα το τεράστιο ποσό που μου ζήτησες. Και τι βρίσκω δύο χρόνια μετά; Όχι μόνο δεν δημιουργήσατε εργοστάσιο, αλλά τα χρήματα κατέληξαν σε ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών στις οποίες μόνο εσείς έχετε πρόσβαση".
  
  "Αυτές είναι ασφαλείς προμήθειες, Tannenbaum".
  
  "Θα μπορούσε να είναι. Αλλά δεν εμπιστεύομαι τον φύλακά τους. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που στοιχηματίζετε το μέλλον της οικογένειάς σας σε ένα νικητήριο χέρι."
  
  Ο βαρόνος Ότο φον Σρέντερ είχε μια έκφραση δυσαρέσκειας στο πρόσωπό του που δεν μπορούσε να νιώσει. Πρόσφατα, είχε υποτροπιάσει σε πυρετό τζόγου και περνούσε μεγάλες νύχτες κοιτάζοντας τον δερμάτινο φάκελο που περιείχε τις επενδύσεις που είχε κάνει με τα χρήματα του Tannenbaum. Ο καθένας είχε μια ρήτρα άμεσης ρευστότητας, που σήμαινε ότι μπορούσαν να τα μετατρέψουν σε δέσμες χαρτονομισμάτων σε λίγο περισσότερο από μία ώρα μόνο με την υπογραφή τους και ένα μεγάλο πρόστιμο. Δεν προσπάθησε να κοροϊδέψει τον εαυτό του: ήξερε γιατί περιλαμβανόταν το αντικείμενο. Ήξερε το ρίσκο που έπαιρνε. Άρχισε να πίνει όλο και περισσότερο πριν κοιμηθεί και επέστρεψε στο τραπέζι του τζόγου την περασμένη εβδομάδα.
  
  Όχι σε καζίνο του Μονάχου. δεν ήταν τόσο ηλίθιος. Άλλαξε τα πιο λιτά ρούχα που μπορούσε να βρει και επισκέφτηκε ένα κατάστημα στο Altstadt. Ένα κελάρι με πριονίδι στο πάτωμα και πόρνες με περισσότερη μπογιά από ό,τι θα έβρισκες στο Alte Pinakothek. Ζήτησε ένα ποτήρι Κορν και κάθισε σε ένα τραπέζι όπου η αρχική τιμή ήταν μόνο δύο μάρκα. Είχε πεντακόσια δολάρια στην τσέπη του, τα περισσότερα που μπορούσε να αντέξει οικονομικά να ξοδέψει.
  
  Συνέβη το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί: κέρδισε.
  
  Ακόμη και με εκείνες τις βρώμικες κάρτες κολλημένες σαν νεόνυμφοι στο μήνα του μέλιτος, ακόμα και με τη μέθη που προκαλούσε το σπιτικό ποτό και τον καπνό που του τσούμπησε τα μάτια, ακόμα και με την άσχημη μυρωδιά που κρεμόταν στον αέρα εκείνου του υπογείου, κέρδισε. Όχι πολλά, ίσα ίσα για να φύγει από αυτό το μέρος χωρίς μαχαίρι στα σπλάχνα του. Αλλά κέρδισε, και τώρα ήθελε να παίζει όλο και πιο συχνά. "Φοβάμαι ότι θα πρέπει απλώς να εμπιστευτείς την κρίση μου στο θέμα των χρημάτων, Τανενμπάουμ".
  
  Ο βιομήχανος γέλασε δύσπιστα.
  
  "Βλέπω ότι θα μείνω χωρίς λεφτά και χωρίς γάμο. Αν και μπορούσα πάντα να εξαργυρώσω αυτήν την πιστωτική επιστολή που υπέγραψες για μένα, Βαρόν".
  
  Ο Σρέντερ κατάπιε. Δεν άφηνε κανέναν να πάρει το φάκελο από το συρτάρι του γραφείου του. Και όχι για τον απλό λόγο ότι τα μερίσματα κάλυπταν σταδιακά τα χρέη του.
  
  Οχι.
  
  Αυτός ο φάκελος -όπως τον χάιδευε, φανταζόμενος τι μπορούσε να κάνει με τα χρήματα- ήταν το μόνο πράγμα που τον κράτησε μέσα στις μεγάλες νύχτες.
  
  "Όπως είπα και πριν, δεν χρειάζεται να είσαι αγενής. Σου υποσχέθηκα έναν γάμο ανάμεσα στις οικογένειές μας, και αυτό παίρνεις. Φέρτε μου μια νύφη και θα την περιμένει ο γιος μου.
  
  Ο Γιούργκεν δεν μίλησε στη μητέρα του για τρεις ημέρες.
  
  Όταν ο βαρόνος πήγε στο νοσοκομείο για τον γιο του πριν από μια εβδομάδα, άκουσε τη βαθιά προκατειλημμένη αφήγηση του νεαρού άνδρα. Πληγώθηκε από αυτό που είχε συμβεί -ακόμη περισσότερο από όταν ο Έντουαρντ επέστρεψε τόσο ακρωτηριασμένος, σκέφτηκε ανόητα ο Γιούργκεν- αλλά αρνήθηκε να εμπλέξει την αστυνομία στην υπόθεση.
  
  "Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν τα αγόρια που έφεραν το μαχαίρι", είπε ο βαρόνος, δικαιολογώντας τη θέση του.
  
  Αλλά ο Γιούργκεν ήξερε ότι ο πατέρας του έλεγε ψέματα και ότι έκρυβε έναν πιο σημαντικό λόγο. Προσπάθησε να μιλήσει με την Brunnhilde, αλλά αυτή ξέφυγε από το θέμα ξανά και ξανά, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες του ότι του έλεγαν μόνο ένα μέρος της αλήθειας. Έξαλλος, ο Γιούργκεν κλείστηκε σε πλήρη σιωπή, πιστεύοντας ότι αυτό θα μαλάκωνε τη μητέρα του.
  
  Η Brunnhilde υπέφερε, αλλά δεν το έβαλε κάτω.
  
  Αντίθετα, αντεπιτέθηκε δίνοντας προσοχή στον γιο της, φέρνοντάς του άπειρα δώρα, γλυκά και τα αγαπημένα του φαγητά. Είχε φτάσει σε ένα στάδιο όπου ακόμη και ένας κακομαθημένος, κακομαθημένος και απορροφημένος στον εαυτό του άντρας όπως ο Γιούργκεν άρχισε να νιώθει ασφυκτιά καθώς προσπαθούσε να βγει από το σπίτι.
  
  Έτσι, όταν ο Κρον ήρθε στον Γιούργκεν με μια από τις συνηθισμένες προτάσεις του -ότι έπρεπε να έρθει σε μια πολιτική συνάντηση- ο Γιούργκεν απάντησε διαφορετικά από το συνηθισμένο.
  
  "Έλα", είπε, αρπάζοντας το παλτό του.
  
  Ο Κρον, ο οποίος είχε περάσει χρόνια προσπαθώντας να εμπλέξει τον Γιούργκεν στην πολιτική και ήταν μέλος διαφόρων εθνικιστικών κομμάτων, ήταν ενθουσιασμένος με την απόφαση του φίλου του.
  
  "Είμαι σίγουρος ότι θα σε βοηθήσει να ξεφύγεις από το μυαλό σου", είπε, ντροπιασμένος ακόμα για αυτό που συνέβη στους στάβλους πριν από μια εβδομάδα, όταν επτά έχασαν έναντι ενός.
  
  Ο Γιούργκεν δεν είχε μεγάλες προσδοκίες. Έπαιρνε ακόμη ηρεμιστικά για τον πόνο που προκαλούσε η πληγή του και καθώς οδηγούσαν το τρόλεϊ προς το κέντρο της πόλης, άγγιξε νευρικά τον ογκώδη επίδεσμο που θα έπρεπε να φοράει για αρκετές μέρες ακόμα.
  
  Και μετά ένα σήμα για το υπόλοιπο της ζωής του, όλα εξαιτίας αυτού του φτωχού γουρουνιού Πολ, σκέφτηκε, λυπούμενος απίστευτα τον εαυτό του.
  
  Συμπληρωματικά, ο ξάδερφός του εξαφανίστηκε στον αέρα. Δύο φίλοι του πήγαν να κατασκοπεύσουν τους στάβλους και διαπίστωσαν ότι δεν εργαζόταν πλέον εκεί. Ο Jurgen υποψιάστηκε ότι δεν θα υπήρχε τρόπος να εντοπιστεί ο Paul βραχυπρόθεσμα, και αυτό έβαλε φωτιά στο εσωτερικό του.
  
  Χαμένος στην απέχθεια και την αυτολύπησή του, ο γιος του βαρώνου μόλις και μετά βίας άκουσε τι έλεγε ο Κρον στο δρόμο για το Χόφμπραουχάους.
  
  "Είναι ένας εξαιρετικός ομιλητής. Φοβερό άτομο. Θα δεις, Γιούργκεν".
  
  Επίσης, δεν έδωσε σημασία στο υπέροχο σκηνικό, στο παλιό εργοστάσιο μπύρας που χτίστηκε για τους βασιλιάδες της Βαυαρίας πριν από τρεις αιώνες, ή στις τοιχογραφίες στους τοίχους. Κάθισε δίπλα στον Κρον σε έναν από τους πάγκους της μεγάλης αίθουσας και ήπιε την μπύρα του σε ζοφερή σιωπή.
  
  Όταν ο ομιλητής για τον οποίο μίλησε ο Krohn με τόσο ενθουσιασμό ανέβηκε στη σκηνή, ο Jürgen νόμιζε ότι ο φίλος του είχε τρελαθεί. Ο άντρας περπατούσε σαν να τον είχε τσιμπήσει μια μέλισσα στον κώλο και δεν έμοιαζε καθόλου με άτομο που έχει κάτι να πει. Ακτινοβολούσε όλα όσα περιφρονούσε ο Γιούργκεν, από τα μαλλιά και το μουστάκι του μέχρι το φτηνό ζαρωμένο κοστούμι του.
  
  Πέντε λεπτά αργότερα, ο Γιούργκεν κοίταξε γύρω του με δέος. Το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στην αίθουσα, τουλάχιστον χίλια άτομα, στεκόταν σε απόλυτη σιωπή. Τα χείλη μόλις άνοιξαν, εκτός από το να ψιθυρίσουν "Καλά τα είπες" ή "Έχει δίκιο". Τα χέρια του πλήθους μίλησαν, σημειώνοντας κάθε παύση του άνδρα με δυνατά χειροκροτήματα.
  
  Σχεδόν παρά τη θέλησή του, ο Γιούργκεν άρχισε να ακούει. Δύσκολα μπορούσε να καταλάβει το θέμα της ομιλίας, γιατί ζούσε στην περιφέρεια του κόσμου γύρω του, ασχολούμενος μόνο με τη δική του διασκέδαση. Αναγνώρισε θραύσματα, αποσπάσματα φράσεων που είχε ρίξει ο πατέρας του κατά τη διάρκεια του πρωινού ενώ κρυβόταν πίσω από την εφημερίδα του. Ανάθεμα στους Γάλλους, τους Βρετανούς, τους Ρώσους. Πλήρης ανοησία, όλα αυτά.
  
  Από αυτή τη σύγχυση όμως ο Γιούργκεν άρχισε να βγάζει ένα απλό νόημα. Όχι από τα λόγια που μόλις καταλάβαινε, αλλά από τη συγκίνηση στη φωνή του μικρού, από τις υπερβολικές χειρονομίες του, από τις σφιγμένες γροθιές στο τέλος κάθε γραμμής.
  
  Υπήρξε μια τρομερή αδικία.
  
  Η Γερμανία μαχαιρώθηκε πισώπλατα.
  
  Εβραίοι και Ελευθεροτέκτονες κράτησαν αυτό το στιλέτο στις Βερσαλλίες.
  
  Η Γερμανία χάθηκε.
  
  Η ευθύνη για τη φτώχεια, για την ανεργία, για τα ξυπόλητα των Γερμανών παιδιών, έπεσαν στους Εβραίους, που έλεγχαν την κυβέρνηση στο Βερολίνο σαν να ήταν μια τεράστια ανεγκέφαλη μαριονέτα.
  
  Ο Γιούργκεν, που δεν νοιαζόταν στο ελάχιστο για τα ξυπόλητα των παιδιών της Γερμανίας, που δεν έδινε δεκάρα για τις Βερσαλλίες -που δεν νοιαζόταν ποτέ για κανέναν άλλον εκτός από τον Γιούργκεν φον Σρέντερ- στάθηκε στα πόδια του σε δεκαπέντε λεπτά, χειροκροτώντας τον ομιλητή καταιγιστικά. του χειροκροτήματος. Πριν τελειώσει η ομιλία είπε στον εαυτό του ότι θα ακολουθούσε αυτόν τον άνθρωπο όπου κι αν πήγαινε.
  
  Μετά τη συνάντηση, ο Κρον ζήτησε συγγνώμη, λέγοντας ότι θα επιστρέψει σύντομα. Ο Γιούργκεν σώπασε μέχρι που ο φίλος του τον χάιδεψε στην πλάτη. Έφερε ένα ηχείο που φαινόταν πάλι φτωχό και ατημέλητο, με τα μάτια του τρελά και δύσπιστα. Αλλά ο κληρονόμος του βαρόνου δεν μπορούσε πια να τον δει με αυτό το φως, και προχώρησε για να τον χαιρετήσει. Ο Κρον είπε χαμογελώντας:
  
  "Αγαπητέ μου Γιούργκεν, επιτρέψτε μου να σας συστήσω τον Αδόλφο Χίτλερ".
  
  
  ΔΕΚΤΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ
  
  1923
  
  
  Στην οποία ο μυημένος ανακαλύπτει μια νέα πραγματικότητα με νέους κανόνες
  
  Αυτή είναι η μυστική χειραψία του μαθητή που μπήκε, χρησιμοποιήθηκε για να μπορούν οι αδελφοί Μασόνοι να ταυτιστούν ο ένας τον άλλον ως τέτοιο. Αυτό περιλαμβάνει το πάτημα του αντίχειρα στο επάνω μέρος της άρθρωσης του δείκτη του ατόμου που χαιρετίζεται, το οποίο θα απαντήσει με την ίδια ενέργεια. Το μυστικό του όνομα είναι BOOS, από το όνομα της στήλης που αντιπροσωπεύει το φεγγάρι στο ναό του Σολομώντα. Εάν ένας Τέκτονας έχει οποιεσδήποτε αμφιβολίες για ένα άλλο άτομο που αποκαλεί τον εαυτό του Αδελφό Μασόνο, θα του ζητήσει να γράψει αυτό το όνομα. Οι απατεώνες ξεκινούν με το γράμμα Β, ενώ οι αληθινές μυήσεις ξεκινούν με το τρίτο γράμμα, δηλαδή: ABOZ.
  
  
  21
  
  
  "Καλημέρα, Frau Schmidt", είπε ο Paul. "Τι μπορώ να σου προσφέρω;"
  
  Η γυναίκα κοίταξε γύρω της γρήγορα, προσπαθώντας να δώσει την εντύπωση ότι σκέφτεται να αγοράσει, αλλά η αλήθεια ήταν ότι είχε το βλέμμα της στο σακί με τις πατάτες, ελπίζοντας να βρει την τιμή. Ήταν άχρηστο. Κουρασμένος να χρειάζεται να αλλάζει τις τιμές τους καθημερινά, ο Paul άρχισε να τις απομνημονεύει κάθε πρωί.
  
  "Δύο κιλά πατάτες, παρακαλώ", είπε, χωρίς να τολμήσει να ρωτήσει πόσα.
  
  Ο Παύλος άρχισε να βάζει τους κόνδυλους στη ζυγαριά. Πίσω από την κυρία, μερικά αγόρια εξέταζαν τα γλυκά της έκθεσης, με τα χέρια τους σφιχτά σφιχτά στις άδειες τσέπες τους.
  
  "Κοστίζουν εξήντα χιλιάδες μάρκα το κιλό!" ακούστηκε μια τραχιά φωνή πίσω από τον πάγκο.
  
  Η γυναίκα μόλις έριξε μια ματιά στον Χερ Ζίγκλερ, τον ιδιοκτήτη του παντοπωλείου, αλλά το πρόσωπό της κοκκίνισε από την υψηλή τιμή.
  
  "Συγγνώμη, κυρία... Δεν μου έχουν μείνει πολλές πατάτες", είπε ψέματα ο Paul για να της γλιτώσει από την αμηχανία που έπρεπε να μειώσει την παραγγελία. Εξαντλήθηκε εκείνο το πρωί στοιβάζοντας τα σακιά τους στην πίσω αυλή. "Πολλοί από τους τακτικούς πελάτες μας είναι ακόμα μπροστά. Σε πειράζει να σου δώσω μόνο ένα κιλό;"
  
  Η ανακούφιση στο πρόσωπό της ήταν τόσο εμφανής που ο Πωλ αναγκάστηκε να απομακρυνθεί για να κρύψει το χαμόγελό του.
  
  "Εκπληκτικός. Υποθέτω ότι θα πρέπει να τα καταφέρω."
  
  Ο Πολ πήρε μερικές πατάτες από το σακουλάκι μέχρι που η ζυγαριά σταμάτησε στα 1.000 γραμμάρια. Δεν έβγαλε τελείως το τελευταίο, ειδικά το μεγάλο, από τη σακούλα, αλλά το κράτησε στο χέρι ενώ έλεγχε το βάρος και μετά το επέστρεψε στη θέση του, περνώντας τις πατάτες.
  
  Η δράση δεν ξέφυγε από τη γυναίκα, της οποίας το χέρι έτρεμε ελαφρά καθώς πλήρωσε και πήρε την τσάντα της από τον πάγκο. Καθώς επρόκειτο να φύγουν, ο κ. Ziegler την κάλεσε πίσω.
  
  "Μόνο μια στιγμή!"
  
  Η γυναίκα γύρισε, χλωμή.
  
  "Ναί?"
  
  "Ο γιος σας το άφησε, κυρία", είπε ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, κρατώντας το μικρότερο καπέλο του αγοριού.
  
  Η γυναίκα μουρμούρισε τις ευχαριστίες της και σχεδόν έτρεξε έξω.
  
  Ο κ. Ζίγκλερ επέστρεψε πίσω από τον πάγκο. Προσάρμοσε τα μικρά στρογγυλά γυαλιά του και συνέχισε να σκουπίζει τα μπιζέλια με ένα μαλακό κομμάτι ύφασμα. Ο χώρος ήταν πεντακάθαρος, καθώς ο Παύλος τον διατηρούσε εξαιρετικά καθαρό, και εκείνες τις μέρες, δεν έμεινε τίποτα στο μαγαζί για να μαζέψει σκόνη.
  
  "Σε είδα", είπε ο ιδιοκτήτης του καταστήματος χωρίς να σηκώσει το κεφάλι.
  
  Ο Πολ πήρε μια εφημερίδα κάτω από τον πάγκο και άρχισε να την ξεφυλλίζει. Δεν θα έχουν άλλους πελάτες εκείνη την ημέρα, καθώς ήταν Πέμπτη και η πληρωμή των περισσότερων είχε στερέψει λίγες μέρες νωρίτερα. Αλλά η επόμενη μέρα θα ήταν κόλαση.
  
  "Το ξέρω, κύριε".
  
  "Λοιπόν γιατί προσποιηθήκατε;"
  
  "Έμοιαζε ότι δεν προσέξατε ότι της έδινα μια πατάτα, κύριε. Διαφορετικά, θα έπρεπε να χαρίσουμε ένα δωρεάν έμβλημα σε όλους".
  
  "Αυτές οι πατάτες θα αφαιρεθούν από τον μισθό σου", είπε ο Ziegler, προσπαθώντας να φανεί απειλητικός.
  
  Ο Πωλ έγνεψε καταφατικά και επέστρεψε στο διάβασμα. Είχε πάψει προ πολλού να φοβάται τον μαγαζάτορα, όχι μόνο επειδή δεν ακολούθησε ποτέ τις απειλές του, αλλά και επειδή η σκληροτράχηλη εμφάνισή του ήταν απλώς ένα μέτωπο. Ο Paul χαμογέλασε μόνος του, θυμούμενος ότι μόλις ένα λεπτό νωρίτερα είχε παρατηρήσει τον Ziegler να γεμίζει μια χούφτα γλυκά στο καπάκι του αγοριού.
  
  "Δεν ξέρω τι διάολο βρήκες τόσο ενδιαφέρον σε αυτά τα χαρτιά", είπε ο καταστηματάρχης κουνώντας το κεφάλι του.
  
  Αυτό που ο Πωλ έψαχνε μανιωδώς στις εφημερίδες εδώ και αρκετό καιρό ήταν ένας τρόπος να σώσει την επιχείρηση του Χερ Ζίγκλερ. Αν δεν το βρει, το κατάστημα θα χρεοκοπήσει μέσα σε δύο εβδομάδες.
  
  Ξαφνικά σταμάτησε ανάμεσα σε δύο σελίδες της Allgemeine Zeitung. Η καρδιά του πήδηξε. Ήταν ακριβώς εκεί: μια ιδέα που περιγράφεται σε ένα μικρό άρθρο δύο στηλών, σχεδόν γελοίο δίπλα σε μεγάλους τίτλους που αναγγέλλουν ατελείωτες καταστροφές και την πιθανή κατάρρευση της κυβέρνησης. Μπορεί να του έλειπε αν δεν έψαχνε το συγκεκριμένο πράγμα.
  
  Ήταν τρελό.
  
  Ήταν αδύνατο.
  
  Αλλά αν λειτουργήσει...θα είμαστε πλούσιοι.
  
  Θα λειτουργούσε. Ο Παύλος ήταν σίγουρος γι' αυτό. Το πιο δύσκολο πράγμα θα ήταν να πείσεις τον κ. Ziegler. Ένας παλιός συντηρητικός Πρώσος σαν αυτόν δεν θα συμφωνούσε ποτέ με ένα τέτοιο σχέδιο, ακόμη και στα πιο τρελά όνειρα του Παύλου. Ο Paul δεν μπορούσε καν να φανταστεί πώς να το προτείνει.
  
  Οπότε καλύτερα να το σκεφτώ γρήγορα, είπε στον εαυτό του δαγκώνοντας τα χείλη του.
  
  
  22
  
  
  Όλα ξεκίνησαν με τη δολοφονία του υπουργού Walter Rathenau, ενός γνωστού Εβραίου βιομήχανου. Η απόγνωση που βύθισε τη Γερμανία μεταξύ 1922 και 1923, όταν δύο γενιές είδαν τις αξίες τους να ανατρέπονται τελείως, ξεκίνησε ένα πρωί όταν τρεις μαθητές οδήγησαν στο αυτοκίνητο του Rathenau, του έριξαν πυρά πολυβόλου και του πέταξαν μια χειροβομβίδα. Στις 24 Ιουνίου 1922, σπάρθηκε ένας τρομερός σπόρος. περισσότερες από δύο δεκαετίες αργότερα, είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο πάνω από πενήντα εκατομμυρίων ανθρώπων.
  
  Μέχρι εκείνη τη μέρα, οι Γερμανοί πίστευαν ότι τα πράγματα πήγαιναν άσχημα ούτως ή άλλως. Αλλά από την ημέρα που ολόκληρη η χώρα μετατράπηκε σε τρελοκομείο, το μόνο που ήθελαν ήταν να επιστρέψουν όπως ήταν πριν. Ο Ρατενάου ήταν επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών. Σε εκείνη την ταραγμένη εποχή, όταν η Γερμανία βρισκόταν στα χέρια των πιστωτών της, αυτή ήταν μια δουλειά που ήταν πιο σημαντική από την Προεδρία της Δημοκρατίας.
  
  Την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Rathenau, ο Paul αναρωτήθηκε αν οι μαθητές το έκαναν επειδή ήταν Εβραίος, επειδή ήταν πολιτικός ή για να προσπαθήσουν να βοηθήσουν τη Γερμανία να συμβιβαστεί με την καταστροφή των Βερσαλλιών. Αδύνατη αποζημίωση που θα έπρεπε να πληρώσει η χώρα - μέχρι το 1984! - βύθισε τον πληθυσμό στη φτώχεια και το Rathenau ήταν το τελευταίο προπύργιο της κοινής λογικής.
  
  Μετά τον θάνατό του, η χώρα άρχισε να τυπώνει χρήματα απλώς για να πληρώσει τα χρέη της. Κατάλαβαν οι υπεύθυνοι για αυτό ότι κάθε πινακίδα που τύπωναν υποτιμούσε τα υπόλοιπα; Μάλλον το έκαναν, αλλά τι άλλο μπορούσαν να κάνουν;
  
  Τον Ιούνιο του 1922, ένα μάρκο μπορούσε να αγοράσει δύο τσιγάρα. διακόσια εβδομήντα δύο μάρκα ισοδυναμούσαν με ένα δολάριο ΗΠΑ. Τον Μάρτιο του 1923, την ίδια μέρα που ο Paul έβαλε απρόσεκτα μια επιπλέον πατάτα στην τσάντα του Frau Schmidt, χρειάστηκαν πέντε χιλιάδες μάρκα για να αγοράσει τσιγάρα και είκοσι χιλιάδες για να πάει στην τράπεζα και να βγει με ένα τραγανό χαρτονόμισμα.
  
  Οι οικογένειες προσπάθησαν να συμβαδίσουν καθώς η τρέλα αυξανόταν. Κάθε Παρασκευή, ημέρα πληρωμής, οι γυναίκες περίμεναν τους συζύγους τους στην πόρτα του εργοστασίου. Ύστερα, μονομιάς, πολιόρκησαν μαγαζιά και παντοπωλεία, πλημμύρισαν τη Viktualienmarkt στην πλατεία Marienplatz, ξόδεψαν και το τελευταίο πένινγκ του μισθού τους σε είδη πρώτης ανάγκης. Επέστρεψαν στο σπίτι φορτωμένοι με φαγητό και προσπάθησαν να αντέξουν μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας δεν γίνονταν πολλές δουλειές στη Γερμανία. Οι τσέπες ήταν άδειες. Και το βράδυ της Πέμπτης, ο διευθυντής παραγωγής της BMW είχε τόση αγοραστική δύναμη όση ένας παλιός αλήτης σέρνει τα κούτσουρα του μέσα στη λάσπη κάτω από τις γέφυρες Ίσαρ.
  
  Πολλοί ήταν αυτοί που δεν άντεξαν.
  
  Όσοι ήταν μεγάλοι, που δεν είχαν φαντασία, που θεωρούσαν πολλά δεδομένα, ήταν αυτοί που υπέφεραν περισσότερο. Το μυαλό τους δεν μπορούσε να διαχειριστεί όλες αυτές τις αλλαγές, αυτός ο κόσμος πηγαινοέρχεται. Πολλοί αυτοκτόνησαν. Άλλοι είναι βυθισμένοι στη φτώχεια τους.
  
  Άλλα άλλαξαν.
  
  Ο Παύλος ήταν ένας από αυτούς που άλλαξαν.
  
  Αφού τον απέλυσε ο κ. Γκραφ, ο Πολ είχε έναν τρομερό μήνα. Μετά βίας είχε χρόνο να ξεπεράσει το θυμό του για την επίθεση του Γιούργκεν και την αποκάλυψη της μοίρας της Άλις ή να αφιερώσει κάτι περισσότερο από μια φευγαλέα σκέψη στο μυστήριο του θανάτου του πατέρα του. Για άλλη μια φορά, η ανάγκη να επιβιώσει ήταν τόσο έντονη που έπρεπε να καταπιέσει τα δικά του συναισθήματα. Αλλά ο καυστικός πόνος συχνά φούντωνε τη νύχτα, γεμίζοντας τα όνειρά του με φαντάσματα. Συχνά δεν μπορούσε να κοιμηθεί και συχνά το πρωί, περπατώντας στους δρόμους του Μονάχου με φθαρμένες, χιονισμένες μπότες, σκεφτόταν τον θάνατο.
  
  Μερικές φορές, όταν επέστρεφε στην πανσιόν χωρίς δουλειά, έπιανε τον εαυτό του να κοιτάζει τον Isar από το Ludwigsbrucke με άδεια μάτια. Ήθελε να πεταχτεί στα παγωμένα νερά, να αφήσει το ρεύμα να μεταφέρει το σώμα του στον Δούναβη και από εκεί στη θάλασσα. Είναι μια φανταστική υδάτινη έκταση που δεν έχει ξαναδεί, αλλά εκεί που πάντα πίστευε ότι ο πατέρας του συναντούσε το τέλος του.
  
  Σε τέτοιες περιπτώσεις, έπρεπε να βρει έναν λόγο για να μην σκαρφαλώσει στον τοίχο και να πηδήξει. Η εικόνα της μητέρας του να τον περίμενε κάθε βράδυ στην πανσιόν και η βεβαιότητα ότι δεν θα επιβίωνε χωρίς αυτόν, τον εμπόδισαν να σβήσει μια για πάντα τη φωτιά στο στομάχι του. Σε άλλες περιπτώσεις, η ίδια η φωτιά και τα αίτια της εκδήλωσης τον κράτησαν πίσω.
  
  Μέχρι που τελικά υπήρχε μια αχτίδα ελπίδας. Αν και οδήγησε σε θάνατο.
  
  Ένα πρωί, ο ντελιβεράς έπεσε στα πόδια του Παύλου στη μέση του δρόμου. Το άδειο κάρο που έσπρωχνε ανατράπηκε στο πλάι. Οι τροχοί εξακολουθούσαν να γυρίζουν όταν ο Πωλ έσκυψε και προσπάθησε να βοηθήσει τον άντρα να σηκωθεί, αλλά δεν μπορούσε να κουνηθεί. Λαχάνιασε απελπισμένα για αέρα και τα μάτια του γυάλισαν. Ένας άλλος περαστικός πλησίασε. Ήταν ντυμένος με σκούρα ρούχα και κρατούσε μια δερμάτινη θήκη.
  
  "Τρόπος! Είμαι γιατρός!"
  
  Για αρκετή ώρα ο γιατρός προσπάθησε να ζωντανέψει τον πεσμένο άνδρα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά σηκώθηκε κουνώντας το κεφάλι του.
  
  "Καρδιακή προσβολή ή εμβολή. Είναι δύσκολο να πιστέψεις σε κάποιον τόσο νέο".
  
  Ο Πωλ κοίταξε το πρόσωπο του νεκρού. Πρέπει να ήταν μόλις δεκαεννέα, ίσως και λιγότερο.
  
  Το ίδιο και εγώ, σκέφτηκε ο Παύλος.
  
  "Γιατρέ, θα φροντίσεις το σώμα;"
  
  "Δεν μπορώ, πρέπει να περιμένουμε την αστυνομία".
  
  Όταν έφτασαν οι αστυνομικοί, ο Πωλ περιέγραψε υπομονετικά τι είχε συμβεί. Ο γιατρός επιβεβαίωσε την αναφορά του.
  
  "Σε πειράζει να επιστρέψω το αυτοκίνητο στον ιδιοκτήτη του;"
  
  Ο αξιωματικός έριξε μια ματιά στο άδειο καρότσι και μετά κοίταξε επίμονα τον Πολ. Δεν του άρεσε η ιδέα να σύρει το κάρο πίσω στο αστυνομικό τμήμα.
  
  "Πώς σε λένε φίλε;"
  
  "Πωλ Ράινερ"
  
  "Και γιατί να σε εμπιστευτώ, Πολ Ράινερ;"
  
  "Επειδή θα αποκομίσω περισσότερα από αυτό αν το πάω στον ιδιοκτήτη του καταστήματος παρά αν προσπαθήσω να πουλήσω αυτά τα κομμάτια κακοκαρφωμένου ξύλου στη μαύρη αγορά", είπε ο Paul με απόλυτη ειλικρίνεια.
  
  "Πολύ καλά. Πες του να επικοινωνήσει με το αστυνομικό τμήμα. Πρέπει να γνωρίζουμε τον πλησιέστερο συγγενή. Αν δεν μας τηλεφωνήσει μέσα σε τρεις ώρες, θα μου απαντήσετε".
  
  Ο αξιωματικός του έδωσε το τιμολόγιο που είχε βρει, γράφοντας με προσεγμένο χειρόγραφο τη διεύθυνση ενός παντοπωλείου - σε έναν δρόμο όχι μακριά από τον Ισάρτορα - με μια λίστα με τα τελευταία πράγματα που είχε μετακινήσει το νεκρό αγόρι:; ένα κιλό καφέ, 3 κιλά πατάτες, 1 σακουλάκι λεμόνια, 1 κουτάκι σούπα Krunz; κιλό αλάτι 2 μπουκάλια οινόπνευμα καλαμποκιού
  
  Όταν ο Πωλ έφτασε στο μαγαζί με το καρότσι και ζήτησε τη δουλειά του νεκρού αγοριού, ο κ. Ζίγκλερ του έριξε μια απίστευτη εμφάνιση παρόμοια με αυτή που έριξε στον Πωλ έξι μήνες αργότερα, όταν ο νεαρός εξήγησε το σχέδιό του να τους σώσει από την καταστροφή.
  
  "Πρέπει να μετατρέψουμε το μαγαζί σε τράπεζα".
  
  Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος έριξε ένα βάζο μαρμελάδας που καθάριζε και θα είχε σπάσει στο πάτωμα αν ο Paul δεν μπορούσε να το πάρει στον αέρα.
  
  "Για τι πράγμα μιλάς? Ήσουν μεθυσμένος;" είπε κοιτάζοντας τους τεράστιους κύκλους κάτω από τα μάτια του αγοριού.
  
  "Όχι, κύριε", είπε ο Πολ, που ήταν ξύπνιος όλη τη νύχτα, τρέχοντας το σχέδιο ξανά και ξανά στο μυαλό του. Βγήκε από το δωμάτιό του τα ξημερώματα και πήρε θέση στις πόρτες του δημαρχείου μισή ώρα πριν ανοίξει. Στη συνέχεια έτρεχε από παράθυρο σε παράθυρο, συλλέγοντας πληροφορίες σχετικά με τις άδειες, τους φόρους και τους όρους. Επέστρεψε με ένα χοντρό χαρτόνι. "Ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά δεν είναι. Αυτή τη στιγμή τα χρήματα δεν έχουν αξία. Οι μισθοί αυξάνονται καθημερινά και πρέπει να μετράμε τις τιμές μας κάθε πρωί".
  
  "Ναι, και μου θύμισε: σήμερα το πρωί έπρεπε να τα κάνω όλα αυτά μόνος μου", είπε ο ιδιοκτήτης του καταστήματος εκνευρισμένος. "Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο ήταν. Και είναι Παρασκευή! Σε δύο ώρες το μαγαζί θα ανανεωθεί".
  
  "Το ξέρω, κύριε. Και πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να απαλλαγούμε από όλες τις μετοχές σήμερα. Θα μιλήσω με μερικούς από τους πελάτες μας σήμερα το απόγευμα, προσφέροντάς τους εμπορεύματα σε αντάλλαγμα για δουλειά, επειδή η εργασία αναμένεται τη Δευτέρα. Την Τρίτη το πρωί θα περάσουμε από τη δημοτική επιθεώρηση και την Τετάρτη θα ανοίξουμε".
  
  Ο Ζίγκλερ έμοιαζε σαν ο Πωλ να του είχε ζητήσει να κολλήσει το σώμα του και να περπατήσει γυμνός στην πλατεία Marienplatz.
  
  "Με τίποτα. Αυτό το μαγαζί είναι εδώ εβδομήντα τρία χρόνια. Ξεκίνησε από τον προπάππου μου και μετά πέρασε στον παππού μου, ο οποίος το πέρασε στον πατέρα μου, ο οποίος τελικά το πέρασε σε εμένα".
  
  Ο Πωλ είδε την ανησυχία στα μάτια του ιδιοκτήτη του καταστήματος. Ήξερε ότι ήταν στα πρόθυρα της απόλυσης για ανυποταξία και παραφροσύνη. Έτσι αποφάσισε να πάει για διάλειμμα.
  
  "Είναι μια υπέροχη ιστορία, κύριε. Αλλά, δυστυχώς, σε δύο εβδομάδες, όταν κάποιος του οποίου το επώνυμο δεν είναι Ziegler αναλάβει το κατάστημα σε μια συνάντηση πιστωτών, όλη αυτή η παράδοση θα θεωρηθεί χάλια".
  
  Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος σήκωσε το δάχτυλό του κατηγορηματικά, έτοιμος να επιπλήξει τον Πολ για τις παρατηρήσεις του, αλλά μετά θυμήθηκε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν και σωριάστηκε σε μια καρέκλα. Τα χρέη της συσσωρεύονται από τότε που ξεκίνησε η κρίση - χρέη που, σε αντίθεση με πολλά άλλα, δεν έγιναν μόνο καπνοί. Η θετική πλευρά όλης αυτής της τρέλας - για κάποιους - ήταν ότι όσοι είχαν στεγαστικά δάνεια με επιτόκια υπολογιζόμενα ετησίως, μπορούσαν να τα αποπληρώσουν γρήγορα, δεδομένων των άγριων διακυμάνσεων του μάρκου. Δυστυχώς, εκείνοι όπως ο Ziegler που πρόσφεραν ένα μέρος του εισοδήματός τους αντί για ένα σταθερό ποσό σε μετρητά θα μπορούσαν να καταλήξουν να χάσουν.
  
  "Δεν καταλαβαίνω, Πολ. Πώς θα σώσει αυτό την επιχείρησή μου;"
  
  Ο νεαρός άνδρας του έφερε ένα ποτήρι νερό και μετά του έδειξε ένα άρθρο που είχε σκίσει από τη χθεσινή εφημερίδα. Ο Πολ το είχε διαβάσει τόσες φορές που το μελάνι είχε μουτζουρωθεί σε σημεία. "Αυτό είναι ένα άρθρο ενός καθηγητή πανεπιστημίου. Λέει ότι σε μια εποχή όπως αυτή, που οι άνθρωποι δεν μπορούν να βασιστούν στα χρήματα, πρέπει να κοιτάξουμε στο παρελθόν. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν χρήματα. Για ανταλλαγή".
  
  "Αλλά..."
  
  "Παρακαλώ, κύριε, δώστε μου μια στιγμή. Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να ανταλλάξει ένα κομοδίνο ή τρία μπουκάλια ποτό με άλλα πράγματα και τα ενεχυροδανειστήρια είναι γεμάτα. Επομένως, πρέπει να καταφύγουμε στις υποσχέσεις. με τη μορφή μερισμάτων.
  
  "Δεν καταλαβαίνω", είπε ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, που είχε αρχίσει να ζαλίζεται.
  
  "Μετοχές, κύριε Ziegler. Το χρηματιστήριο θα ανέβει από αυτό. Οι μετοχές θα αντικαταστήσουν τα χρήματα. Και θα τα πουλήσουμε".
  
  Ο Ziegler τα παράτησε.
  
  Για τις επόμενες πέντε νύχτες, ο Πωλ σχεδόν δεν κοιμόταν. Το να πείσεις τους εμπόρους -ξυλουργούς, σοβατζήδες, επιπλοποιούς- να παραλάβουν δωρεάν τρόφιμα αυτήν την Παρασκευή με αντάλλαγμα δουλειά το Σαββατοκύριακο δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Στην πραγματικότητα, κάποιοι ήταν τόσο ευγνώμονες που ο Παύλος έπρεπε να προσφέρει το μαντήλι του πολλές φορές.
  
  Πρέπει να είμαστε σε πραγματικό χάος όταν ο εύσωμος υδραυλικός ξεσπά σε κλάματα όταν του προσφέρεις ένα λουκάνικο με αντάλλαγμα μια ώρα δουλειάς, σκέφτηκε. Η κύρια δυσκολία ήταν η γραφειοκρατία, αλλά και από αυτή την άποψη, ο Παύλος ήταν τυχερός. Μελέτησε τις κατευθυντήριες γραμμές και τις οδηγίες που του έφερναν υπόψη οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι μέχρι να εμφανιστούν τα σημεία στα αυτιά του. Ο μεγαλύτερος φόβος του ήταν ότι θα πέσει πάνω σε κάποια φράση που θα συνέτριβε όλες τις ελπίδες του στο έδαφος. Αφού συμπλήρωσε σελίδες σημειώσεων σε ένα μικρό βιβλίο που περιέγραφε τα βήματα που έπρεπε να κάνει, οι απαιτήσεις για τη δημιουργία της Ziegler Bank μειώθηκαν σε δύο:
  
  1) Ο διευθυντής έπρεπε να είναι Γερμανός πολίτης άνω των είκοσι ενός ετών.
  
  2) Στα γραφεία του δημαρχείου έπρεπε να πληρωθεί εγγύηση μισού εκατομμυρίου γερμανικών μάρκων.
  
  Το πρώτο ήταν απλό: ο κ. Ziegler θα ήταν διευθυντής, αν και ήταν ήδη ξεκάθαρο στον Paul ότι έπρεπε να παραμείνει κλειστός στο γραφείο όσο το δυνατόν περισσότερο. Όσο για το δεύτερο... ένα χρόνο νωρίτερα, μισό εκατομμύριο μάρκα θα ήταν ένα αστρονομικό ποσό, ένας τρόπος να διασφαλιστεί ότι μόνο φερέγγυοι άνθρωποι θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μια επιχείρηση βασισμένη στην εμπιστοσύνη. Σήμερα μισό εκατομμύριο μάρκα ήταν ένα αστείο.
  
  "Κανείς δεν ενημέρωσε το σχέδιο!" Ο Πολ φώναξε καθώς πηδούσε γύρω από το εργαστήριο, ξαφνιάζοντας τους ξυλουργούς που ήδη έσκιζαν τα ράφια από τους τοίχους.
  
  Αναρωτιέμαι αν οι δημόσιοι υπάλληλοι θα προτιμούσαν δυο μπούτια κοτόπουλου, σκέφτηκε ο Πωλ διασκεδάζοντας. Τουλάχιστον θα μπορούσαν να τους βρουν κάποια χρήση.
  
  
  23
  
  
  Το φορτηγό ήταν ανοιχτό και οι άνθρωποι που επέβαιναν στο πίσω μέρος δεν είχαν προστασία από τον νυχτερινό αέρα.
  
  Σχεδόν όλοι ήταν σιωπηλοί, συγκεντρωμένοι σε αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Τα καφέ πουκάμισά τους μόλις και μετά βίας τους μόνωση από το κρύο, αλλά αυτό δεν είχε σημασία, αφού σύντομα θα έβγαιναν στο δρόμο τους.
  
  Ο Γιούργκεν κάθισε οκλαδόν και άρχισε να χτυπάει με το μπαστούνι του στο μεταλλικό πάτωμα του φορτηγού. Πήρε αυτή τη συνήθεια στην πρώτη του πτήση, όταν οι σύντροφοί του τον αντιμετώπιζαν ακόμα με κάποιο σκεπτικισμό. Οι Sturmabteilung, ή SA - οι "θύελλας" του Ναζιστικού Κόμματος - αποτελούνταν από σκληροπυρηνικούς πρώην στρατιώτες, ανθρώπους από τα κατώτερα στρώματα που μετά βίας μπορούσαν να διαβάσουν μια παράγραφο δυνατά χωρίς να τραυλίζουν. Η πρώτη τους αντίδραση στην εμφάνιση αυτού του κομψού νεαρού - γιου βαρώνου, όχι λιγότερο!- ήταν η άρνηση. Και όταν ο Γιούργκεν χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το πάτωμα ενός φορτηγού ως τύμπανο, ένας από τους συντρόφους του έδωσε το μεσαίο δάχτυλο.
  
  "Στέλνει ένα τηλεγράφημα στη βαρόνη, ρε παλικάρι;"
  
  Οι άλλοι γέλασαν πονηρά.
  
  Εκείνο το βράδυ ντρεπόταν. Ωστόσο, απόψε, όταν άρχισε να πέφτει στο πάτωμα, όλοι οι άλλοι τον ακολούθησαν γρήγορα. Στην αρχή ο ρυθμός ήταν αργός, μετρημένος, διακριτός, τα χτυπήματα ήταν τέλεια συγχρονισμένα. Καθώς όμως το φορτηγό πλησίαζε στον προορισμό του, ένα ξενοδοχείο κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, ο βρυχηθμός εντάθηκε μέχρι που έγινε εκκωφαντικός, ο βρυχηθμός τους γέμισε όλους αδρεναλίνη.
  
  Ο Γιούργκεν χαμογέλασε. Δεν ήταν εύκολο να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, αλλά τώρα ένιωθε ότι ήταν όλοι στην παλάμη του χεριού του. Όταν, σχεδόν ένα χρόνο νωρίτερα, άκουσε για πρώτη φορά τον Αδόλφο Χίτλερ να μιλάει και επέμεινε να τον εγγράψει αμέσως ο γραμματέας της επιτροπής του κόμματος ως μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, ο Κρον ήταν ενθουσιασμένος. Όταν, όμως, λίγες μέρες αργότερα, ο Jurgen έκανε αίτηση για ένταξη στην SA, αυτός ο ενθουσιασμός μετατράπηκε σε απογοήτευση.
  
  "Τι στο διάολο κοινό έχεις με αυτούς τους καφέ γορίλες;" Είσαι έξυπνος, θα μπορούσες να κάνεις καριέρα στην πολιτική. Και αυτό το μπάλωμα στα μάτια είναι στο μάτι σου... Αν διαδώσεις τις κατάλληλες φήμες, αυτό μπορεί να γίνει η κλήση σου Μπορούμε να πούμε ότι έχασες ένα μάτι υπερασπιζόμενος το Ρουρ".
  
  Ο γιος του βαρόνου δεν τον πρόσεξε. Μπήκε στο SA με παρόρμηση, αλλά υπήρχε μια συγκεκριμένη υποσυνείδητη λογική σε αυτό που έκανε. Τον τράβηξε η ωμότητα που ενυπάρχει στην παραστρατιωτική πτέρυγα των Ναζί, η υπερηφάνεια τους ως ομάδα και η ατιμωρησία για τη βία που του έδινε αυτό. Μια ομάδα στην οποία δεν ταίριαζε από την αρχή, και όπου έγινε στόχος προσβολών και χλευασμών, όπως οι "Βαρόνος Κύκλωπας" και οι "Μονόφθαλμοι πανσές".
  
  Εκφοβισμένος, ο Γιούργκεν απέρριψε τη γκάνγκστερ στάση που είχε απέναντι στους σχολικούς του φίλους. Ήταν πραγματικά σκληροί τύποι και θα έκλειναν αμέσως τις τάξεις αν προσπαθούσε να επιβάλει κάτι. Αντίθετα, κέρδισε σταδιακά τον σεβασμό τους, δείχνοντας καθόλου τύψεις κάθε φορά που συναντιόνταν αυτοί ή ο εχθρός τους.
  
  Το τρίξιμο των φρένων έπνιξε τον έξαλλο ήχο των κλομπ. Το φορτηγό σταμάτησε απότομα.
  
  "Βγες έξω! Βγες έξω!"
  
  Οι καταιγίδες συνωστίστηκαν στο πίσω μέρος του φορτηγού. Έπειτα είκοσι ζευγάρια μαύρες μπότες πέρασαν στα βρεγμένα πλακόστρωτα. Ένας από τους ταραχοποιούς γλίστρησε σε μια λακκούβα με λασπωμένο νερό και ο Γιούργκεν έσπευσε να δώσει το χέρι του για να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Έμαθε ότι τέτοιες χειρονομίες θα του κέρδιζαν πόντους.
  
  Το κτίριο απέναντί τους δεν είχε όνομα, μόνο η λέξη T AVERN ήταν ζωγραφισμένη πάνω από την πόρτα, με ένα κόκκινο βαυαρικό καπέλο ζωγραφισμένο δίπλα. Αυτό το μέρος χρησιμοποιούνταν συχνά ως τόπος συνάντησης από ένα παρακλάδι του Κομμουνιστικού Κόμματος, και εκείνη ακριβώς τη στιγμή μια από αυτές τις συναντήσεις τελείωνε. Περισσότερα από τριάντα άτομα ήταν μέσα και άκουγαν την ομιλία. Ακούγοντας το τρίξιμο των φρένων του φορτηγού, κάποιοι από αυτούς σήκωσαν το κεφάλι, αλλά ήταν πολύ αργά. Η ταβέρνα δεν είχε πίσω πόρτα.
  
  Οι καταιγίδες μπήκαν σε τακτικές τάξεις, κάνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο θόρυβο. Ο σερβιτόρος κρύφτηκε τρομαγμένος πίσω από τον πάγκο, ενώ οι πρώτοι που ήρθαν άρπαξαν ποτήρια μπύρας και πιάτα από τα τραπέζια και τα πέταξαν στον πάγκο, στον καθρέφτη από πάνω του και στα ράφια με τα μπουκάλια.
  
  "Τι κάνεις?" ρώτησε ένας κοντός άντρας, πιθανότατα ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας.
  
  "Ήρθαμε να διαλύσουμε μια παράνομη συνέλευση", είπε ο αρχηγός της διμοιρίας SA, προχωρώντας με ένα ακατάλληλο χαμόγελο.
  
  "Δεν έχεις εξουσία!"
  
  Ο αρχηγός της διμοιρίας σήκωσε το ρόπαλο του και χτύπησε τον άνδρα στο στομάχι. Έπεσε στο έδαφος με ένα βογγητό. Ο αρχηγός του έδωσε μερικές ακόμα κλωτσιές πριν στραφεί στους άντρες του.
  
  "Πέστε μαζί!"
  
  Ο Γιούργκεν προχώρησε αμέσως μπροστά. Πάντα το έκανε αυτό, μόνο για να κάνει ένα προσεκτικό βήμα πίσω για να αφήσει κάποιον άλλο να ηγηθεί της επίθεσης - ή να πάρει μια σφαίρα ή μια λεπίδα. Τα πυροβόλα όπλα ήταν πλέον απαγορευμένα στη Γερμανία - εκείνη τη Γερμανία της οποίας τα δόντια είχαν αφαιρέσει οι Σύμμαχοι - αλλά πολλοί βετεράνοι πολέμου είχαν ακόμα τα δικά τους πιστόλια ή όπλα που είχαν πάρει από τον εχθρό.
  
  Παραταγμένοι ώμο με ώμο, οι θύελλαι κινήθηκαν προς το πίσω μέρος της ταβέρνας. Φοβισμένοι μισοθανάτιοι, οι κομμουνιστές άρχισαν να ρίχνουν στον εχθρό τους ό,τι έβγαινε στο χέρι. Ο άνδρας που περπατούσε δίπλα στον Γιούργκεν χτυπήθηκε στο πρόσωπο με ένα γυάλινο βάζο. Τρελάδισε, αλλά εκείνοι που ήταν πίσω του τον σήκωσαν και ένας άλλος προχώρησε για να πάρει τη θέση του στην πρώτη θέση.
  
  "Παιδιά των σκύλων! Πήγαινε να ρουφήξεις το πουλί του Φύρερ σου!". φώναξε ένας νεαρός άνδρας με δερμάτινο σκουφάκι, σηκώνοντας έναν πάγκο.
  
  Οι stormtroopers ήταν λιγότερο από τρία μέτρα μακριά, σε κοντινή απόσταση από κάθε έπιπλο που τους πετούσαν, οπότε ο Jurgen επέλεξε αυτή τη στιγμή για να προσποιηθεί ένα παραπάτημα. Ο άντρας προχώρησε και στάθηκε μπροστά.
  
  Πάνω στην ώρα. Πάγκοι σκορπίστηκαν σε όλο το δωμάτιο, ακούστηκε ένα βογγητό και ο άντρας που μόλις είχε πάρει τη θέση του Γιούργκεν έπεσε μπροστά, με το κεφάλι του άνοιξε.
  
  "Ετοιμος?" φώναξε ο αρχηγός της διμοιρίας. "Για τον Χίτλερ και τη Γερμανία!"
  
  "Χίτλερ και Γερμανία!" φώναξαν ομόφωνα οι άλλοι.
  
  Οι δύο ομάδες όρμησαν η μία πάνω στην άλλη σαν παιδιά που έπαιζαν κάποιο είδος παιχνιδιού. Ο Γιούργκεν απέφυγε έναν γίγαντα με τη φόρμα ενός μηχανικού που κατευθύνθηκε προς το μέρος του, χτυπώντας τα γόνατά του καθώς περνούσε. Ο μηχανικός έπεσε και όσοι στάθηκαν πίσω από τον Γιούργκεν άρχισαν να τον χτυπούν αλύπητα.
  
  Ο Γιούργκεν συνέχισε την προέλασή του. Πήδηξε πάνω από μια αναποδογυρισμένη καρέκλα και κλώτσησε το τραπέζι, το οποίο χτύπησε στον μηρό ενός ηλικιωμένου άνδρα με γυαλιά. Έπεσε στο πάτωμα, σέρνοντας μαζί του το τραπέζι. Υπήρχαν ακόμα μερικά γραμμένα κομμάτια χαρτιού στο χέρι του, οπότε ο γιος του βαρόνου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτός πρέπει να ήταν ο ομιλητής που είχαν έρθει να διακόψουν. Δεν τον ένοιαζε. Δεν ήξερε καν το όνομα του γέρου.
  
  Ο Γιούργκεν κατευθύνθηκε κατευθείαν προς αυτόν, προσπαθώντας να τον πατήσει και με τα δύο πόδια καθώς έφτανε στον πραγματικό του στόχο.
  
  Ένας νεαρός άνδρας με δερμάτινο καπέλο πολέμησε δύο θύελλα χρησιμοποιώντας έναν από τους πάγκους. Ο πρώτος από τους άνδρες προσπάθησε να τον πλαισιώσει, αλλά ο νεαρός έγειρε τον πάγκο προς την κατεύθυνση του και κατάφερε να τον χτυπήσει στο λαιμό, γκρεμίζοντας τον. Ένας άλλος άνδρας κούνησε τη σκυτάλη του σε μια προσπάθεια να αιφνιδιάσει τον άνδρα, αλλά ο νεαρός κομμουνιστής απέφυγε και κατάφερε να φέρει τον θύελλα με τον αγκώνα στο νεφρό. Καθώς διπλασιάστηκε, στριφογυρίζοντας από τον πόνο, ο άντρας έσπασε τον πάγκο στην πλάτη του.
  
  Αυτός λοιπόν ξέρει να πολεμάει, σκέφτηκε ο γιος του βαρόνου.
  
  Κανονικά θα είχε αφήσει τους πιο σκληρούς του αντιπάλους να τα βάλουν με κάποιον άλλο, αλλά κάτι σχετικά με αυτόν τον αδύνατο, βυθισμένο νεαρό άνδρα προσέβαλε τον Jurgen.
  
  Κοίταξε προκλητικά τον Γιούργκεν.
  
  "Τότε έλα, πόρνη των Ναζί. Φοβάστε να σπάσετε ένα νύχι;
  
  Ο Γιούργκεν ρούφηξε μια ανάσα, αλλά ήταν πολύ πονηρός για να αφήσει την προσβολή να τον επηρεάσει. Αντεπίθεση έκανε.
  
  "Δεν εκπλήσσομαι που είσαι τόσο στα κόκκινα, κοκαλιάρικο κάθαρμα. Αυτή η γενειάδα του Καρλ Μαρξ μοιάζει ακριβώς με τον κώλο της μητέρας σου".
  
  Το πρόσωπο του νεαρού φωτίστηκε από μανία και, σηκώνοντας τα υπολείμματα του πάγκου, όρμησε στον Γιούργκεν.
  
  Ο Γιούργκεν στάθηκε στο πλάι στον επιθετικό και περίμενε την επίθεση. Καθώς ο άντρας έπεσε πάνω του, ο Γιούργκεν παραμέρισε και ο κομμουνιστής έπεσε στο πάτωμα, χάνοντας το καπέλο του. Ο Jurgen τον χτύπησε τρεις φορές διαδοχικά με το ρόπαλό του στην πλάτη - όχι πολύ δυνατά, αλλά αρκετά για να τον κάνει να χάσει την ανάσα του, αλλά κάνοντας αυτό τον γονάτισε. Ο νεαρός προσπάθησε να συρθεί μακριά, κάτι που ήθελε ο Γιούργκεν. Πήρε το δεξί του πόδι πίσω και κλώτσησε δυνατά. Η μύτη της μπότας χτύπησε τον άνδρα στο στομάχι, σηκώνοντάς τον περισσότερο από μισό μέτρο από το έδαφος. Έπεσε ανάσκελα προσπαθώντας να αναπνεύσει.
  
  Με ένα χαμόγελο, ο Γιούργκεν επιτέθηκε άγρια στον κομμουνιστή. Τα πλευρά του τσάκισαν κάτω από τα χτυπήματα, και όταν ο Γιούργκεν πάτησε το μπράτσο του, αυτό τσάκισε σαν ξερό κλαδί.
  
  Πιάνοντας τον νεαρό από τα μαλλιά, ο Γιούργκεν τον ανάγκασε να σηκωθεί.
  
  "Προσπάθησε τώρα να πεις αυτό που είπες για τον Φύρερ, κομμουνιστή αποβράσματα!"
  
  "Αντε μου στο διαολο!" μουρμούρισε το αγόρι.
  
  "Θέλεις ακόμα να λες τέτοιες ανοησίες;" Ο Γιούργκεν φώναξε με δυσπιστία.
  
  Πιάνοντας ακόμα πιο σφιχτά τα μαλλιά του αγοριού, σήκωσε το μπαστούνι του και το στόχευσε στο στόμα του θύματός του.
  
  Μια μέρα.
  
  Εις διπλούν.
  
  Τρείς φορές.
  
  Τα δόντια του αγοριού δεν ήταν παρά μια χούφτα ματωμένα υπολείμματα στο ξύλινο πάτωμα της ταβέρνας, και το πρόσωπό του ήταν πρησμένο. Σε μια στιγμή, η επιθετικότητα που τροφοδότησε τους μυς του Γιούργκεν σταμάτησε. Τελικά κατάλαβε γιατί επέλεξε το συγκεκριμένο πρόσωπο.
  
  Υπήρχε κάτι από τον ξάδερφό του μέσα του.
  
  Άφησε τα μαλλιά του κομμουνιστή και τον είδε να πέφτει κουτσός στο πάτωμα.
  
  Δεν μοιάζει με κανέναν άλλον, σκέφτηκε ο Γιούργκεν.
  
  Σήκωσε το βλέμμα του και είδε ότι γύρω του οι μάχες είχαν σταματήσει. Οι μόνοι που έμειναν όρθιοι ήταν οι θύελλαι, που τον παρακολουθούσαν με ένα μείγμα επιδοκιμασίας και φόβου.
  
  "Ας φύγουμε από εδώ!" φώναξε ο αρχηγός της διμοιρίας.
  
  Πίσω στο φορτηγό, ένας θύελλας, τον οποίο ο Γιούργκεν δεν είχε ξαναδεί και που δεν είχε ταξιδέψει μαζί του, κάθισε δίπλα του. Ο γιος του βαρόνου μόλις έριξε μια ματιά στον σύντροφό του. Μετά από ένα τόσο βίαιο επεισόδιο, συνήθως βυθιζόταν σε μια κατάσταση μελαγχολικής απόσυρσης και δεν του άρεσε να τον ενοχλεί κανείς. Γι' αυτό γρύλισε με δυσαρέσκεια όταν ο άλλος του μίλησε χαμηλόφωνα.
  
  "Πως σε λένε?"
  
  "Γιούργκεν φον Σρέντερ", απάντησε απρόθυμα.
  
  "Εσύ λοιπόν είσαι. Μου είπαν για σένα. Ήρθα εδώ σήμερα ειδικά για να σας γνωρίσω. Με λένε Τζούλιους Σρεκ".
  
  Ο Γιούργκεν παρατήρησε λεπτές διαφορές στη στολή του άντρα. Φορούσε έμβλημα κρανίου και χιαστί και μαύρη γραβάτα.
  
  "Για να με γνωρίσεις; Γιατί?"
  
  "Δημιουργώ μια ιδιαίτερη ομάδα... ανθρώπους με θάρρος, ικανότητες, εξυπνάδα. Χωρίς αστικές τύψεις".
  
  "Πώς ξέρεις ότι έχω αυτά τα πράγματα;"
  
  "Σε είδα εκεί σε δράση. Ενέργησες έξυπνα, όχι όπως όλα τα υπόλοιπα κανονιοφόρα. Και, φυσικά, υπάρχει το ζήτημα της οικογένειάς σας. Η παρουσία σας στην ομάδα μας θα μας έδινε κύρος. Αυτό θα μας ξεχώριζε από τους φασαρίες".
  
  "Εσυ τι θελεις?"
  
  "Θέλω να γίνετε μέλος της ομάδας υποστήριξής μου. Η ελίτ της SA, που απαντά μόνο στον Φύρερ".
  
  
  24
  
  
  Από τότε που η Άλις εντόπισε τον Πωλ στην άλλη άκρη του κλαμπ καμπαρέ, πέρασε μια απαίσια νύχτα. Ήταν το τελευταίο μέρος που περίμενε να τον βρει. Κοίταξε ξανά, για να είναι σίγουρη, αφού τα φώτα και ο καπνός μπορεί να ήταν κάπως μπερδεμένα, αλλά τα μάτια της δεν την εξαπατούσαν.
  
  Τι στο διάολο κάνει εδώ;
  
  Η πρώτη της παρόρμηση ήταν να κρύψει το Kodak πίσω από την πλάτη της από ντροπή, αλλά δεν μπορούσε να μείνει σε αυτή τη θέση για πολύ επειδή η κάμερα και το φλας ήταν πολύ βαριά.
  
  Εξάλλου, δουλεύω. Ανάθεμα, αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είμαι περήφανος.
  
  "Γεια σου όμορφο σώμα! Βγάλε μια φωτογραφία μου, όμορφο κορίτσι!"
  
  Η Αλίκη χαμογέλασε, σήκωσε το φλας της -σε ένα μακρύ ραβδί- και πάτησε τη σκανδάλη έτσι ώστε να πυροδοτηθεί χωρίς να χρησιμοποιήσει ούτε μια μεμβράνη. Οι δύο μεθυσμένοι που της εμπόδιζαν να δει τα τραπέζια του Πολ έπεσαν στο πλάι. Αν και έπρεπε να επαναφορτίζει το φλας με σκόνη μαγνησίου από καιρό σε καιρό, ήταν και πάλι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να απαλλαγεί από όσους την ενοχλούσαν.
  
  Πολύς κόσμος τσακωνόταν γύρω της τέτοιες νύχτες, όταν έπρεπε να τραβήξει διακόσιες ή τριακόσιες φωτογραφίες επισκεπτών του BeldaKlub. Μόλις σχεδιάστηκαν, ο ιδιοκτήτης διάλεξε μισή ντουζίνα για να κρεμάσει στον τοίχο της εισόδου, πλάνα που δείχνουν πελάτες να διασκεδάζουν με τα κορίτσια του κλαμπ που χορεύουν. Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη, οι καλύτερες φωτογραφίες τραβήχτηκαν νωρίς το πρωί, όταν μπορούσες συχνά να παρακολουθήσεις τους πιο διαβόητους ξοδευτές να πίνουν σαμπάνια από γυναικεία παπούτσια. Η Αλίκη μισούσε όλο το μέρος: τη θορυβώδη μουσική, τα κοστούμια με παγιέτες, τα προκλητικά τραγούδια, το αλκοόλ και τους ανθρώπους που το έπιναν σε τεράστιες ποσότητες. Αλλά αυτή ήταν η δουλειά της.
  
  Δίστασε πριν πλησιάσει τον Πολ. Ένιωθε ότι δεν έδειχνε ιδιαίτερα ελκυστική με το ναυτικό της μεταχειρισμένο κοστούμι και το καπελάκι που δεν της ταίριαζε πολύ, και παρόλα αυτά συνέχιζε να προσελκύει τους ηττημένους σαν μαγνήτης. Είχε καταλήξει προ πολλού στο συμπέρασμα ότι στους άντρες αρέσει να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής της και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει αυτό το γεγονός για να σπάσει τον πάγο στη σχέση με τον Πολ. Ένιωθε ακόμα ντροπή για το πώς ο πατέρας της τον έδιωξε από το σπίτι και λίγο ανήσυχη για τα ψέματα που της είχαν πει ότι κρατούσε τα χρήματα για τον εαυτό του.
  
  Θα του κάνω ένα αστείο. Θα τον πλησιάσω με μια κάμερα να καλύπτει το πρόσωπό μου, θα βγάλω φωτογραφία και μετά θα του αποκαλύψω ποια είμαι. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι ευχαριστημένος.
  
  Ξεκίνησε με ένα χαμόγελο.
  
  Οκτώ μήνες νωρίτερα, η Άλις βρισκόταν στο δρόμο αναζητώντας δουλειά.
  
  Σε αντίθεση με τον Paul, η αναζήτησή της δεν ήταν απελπισμένη, καθώς είχε αρκετά χρήματα για να αντέξει μερικούς μήνες. Ωστόσο, ήταν δύσκολο. Οι μόνες δουλειές για τις γυναίκες - τις χαιρετίζανε στις γωνιές των δρόμων ή τις ψιθύριζαν στα πίσω δωμάτια - ήταν ιερόδουλες ή ερωμένες, και αυτό ήταν ένα μονοπάτι που η Άλις δεν ήταν έτοιμη να ακολουθήσει σε καμία περίπτωση.
  
  Όχι αυτό, και ούτε θα γυρίσω σπίτι, ορκίστηκε.
  
  Σκέφτηκε να πάει σε άλλη πόλη. Αμβούργο, Ντίσελντορφ, Βερολίνο. Ωστόσο, τα νέα που ήρθαν από εκείνα τα μέρη ήταν τόσο άσχημα όσο αυτό που συνέβη στο Μόναχο, ή ακόμα χειρότερα. Και υπήρχε κάτι -ίσως η ελπίδα να ξανασυναντήσει ένα συγκεκριμένο άτομο- που την κράτησε πίσω. Αλλά καθώς τα αποθέματά της μειώνονταν, η Αλίκη γινόταν όλο και πιο απελπισμένη. Και τότε ένα απόγευμα, περπατώντας κατά μήκος της Agnessstrasse αναζητώντας ένα εργαστήριο ραπτικής, για το οποίο της είπαν, η Alice είδε μια διαφήμιση σε μια βιτρίνα. Ζητείται βοηθός
  
  Οι γυναίκες δεν χρειάζεται να κάνουν αίτηση
  
  Δεν έλεγξε καν τι είδους επιχείρηση ήταν. Άνοιξε την πόρτα αγανακτισμένη και πλησίασε το μοναδικό άτομο πίσω από τον πάγκο: έναν αδύνατο, ηλικιωμένο άντρα με δραματικά αραιωμένα γκρίζα μαλλιά.
  
  "Καλημέρα, Φραουλέιν".
  
  "Καλό απόγευμα. Ήρθα για τη δουλειά".
  
  Ο μικρός την κοίταξε με προσοχή.
  
  "Μπορώ να διακινδυνεύσω να μαντέψω ότι μπορείς πραγματικά να διαβάσεις, Φράουλεϊν;"
  
  "Ναι, αν και πάντα έχω πρόβλημα με οποιαδήποτε ανοησία".
  
  Με αυτά τα λόγια, το πρόσωπο του άντρα άλλαξε. Το στόμα του συσπάστηκε σε μια διασκεδαστική πτυχή, δείχνοντας ένα ευχάριστο χαμόγελο ακολουθούμενο από γέλιο. "Προσλαμβάνεσαι!"
  
  Η Άλις τον κοίταξε εντελώς σαστισμένη. Μπήκε στην εγκατάσταση, έτοιμη να χώσει τη μύτη της στο γελοίο σημάδι του, νομίζοντας ότι το μόνο που θα πετύχαινε ήταν να κοροϊδέψει τον εαυτό της.
  
  "Εκπληκτος?"
  
  "Ναι, έκπληκτος".
  
  "Βλέπεις τον Φράουλεϊν..."
  
  Άλις Τανενμπάουμ.
  
  "August Muntz", είπε ο άντρας με κομψό φιόγκο. "Βλέπεις, Fraulein Tannenbaum, έβαλα αυτή την ταμπέλα για να απαντήσει μια γυναίκα σαν εσένα. Η δουλειά που προσφέρω απαιτεί τεχνικές δεξιότητες, παρουσία μυαλού και, πάνω από όλα, αρκετό θράσος. Φαίνεται ότι έχεις τις δύο τελευταίες ιδιότητες, και η πρώτη μπορεί να μαθευτεί, ειδικά με δεδομένη τη δική μου εμπειρία..."
  
  "Και σε πειράζει που εγώ..."
  
  "Εβραίος? Σύντομα θα καταλάβεις ότι δεν είμαι πολύ παραδοσιακός, αγαπητέ μου".
  
  "Τι ακριβώς θέλεις να κάνω;" ρώτησε καχύποπτα η Άλις.
  
  "Δεν είναι προφανές; είπε ο άντρας δείχνοντας γύρω του. Η Αλίκη κοίταξε το μαγαζί για πρώτη φορά και είδε ότι ήταν φωτογραφείο. "Βγάζω φωτογραφίες."
  
  Αν και ο Πωλ άλλαζε με κάθε δουλειά που αναλάμβανε, η Αλίκη μεταμορφωνόταν εντελώς από τη δική της. Η νεαρή γυναίκα ερωτεύτηκε αμέσως τη φωτογραφία. Δεν είχε ξαναβρεθεί πίσω από κάμερα, αλλά μόλις έμαθε τα βασικά, ήξερε ότι δεν ήθελε να κάνει τίποτα άλλο στη ζωή της. Της άρεσε ιδιαίτερα ο σκοτεινός θάλαμος, όπου τα χημικά αναμειγνύονταν σε δίσκους. Δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από την εικόνα καθώς άρχισε να φαίνεται στο χαρτί, καθώς τα χαρακτηριστικά και τα πρόσωπα έγιναν διακριτά.
  
  Αμέσως τα κατάφερε και εκείνη με τον φωτογράφο. Αν και η πινακίδα στην πόρτα έγραφε MUNZ AND SONS, η Alice σύντομα ανακάλυψε ότι δεν είχαν γιους και δεν θα είχαν ποτέ. Ο August μοιραζόταν ένα διαμέρισμα πάνω από ένα κατάστημα με έναν αδύναμο, χλωμό νεαρό άνδρα τον οποίο αποκαλούσε "τον ανιψιό μου Ερνστ". Η Αλίκη περνούσε μεγάλα βράδια παίζοντας τάβλι με τους δυο τους και με τον καιρό το χαμόγελό της επέστρεψε.
  
  Υπήρχε μόνο μια πτυχή της δουλειάς που δεν της άρεσε, και αυτό ακριβώς την είχε προσλάβει ο August. Ο ιδιοκτήτης ενός κοντινού κλαμπ καμπαρέ - ο August ομολόγησε στην Alice ότι ο άντρας ήταν ο πρώην εραστής του - πρόσφερε ένα καλό χρηματικό ποσό για να έχει έναν φωτογράφο στην εγκατάσταση τρεις νύχτες την εβδομάδα.
  
  "Θα ήθελε να είμαι εγώ, φυσικά. Αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα να εμφανιστεί ένα όμορφο κορίτσι... κάποιος που δεν θα αφήσει τον εαυτό του να εκφοβιστεί", είπε η Augusta κλείνοντας το μάτι.
  
  Ο ιδιοκτήτης του συλλόγου ήταν ευχαριστημένος. Οι φωτογραφίες στην είσοδο του καταστήματός του βοήθησαν να διαδοθεί η είδηση για το BeldaKlub μέχρι που έγινε ένα από τα σημαντικότερα σημεία της νυχτερινής ζωής του Μονάχου. Φυσικά, δεν μπορεί να συγκριθεί με το Βερολίνο, αλλά σε σκοτεινούς καιρούς, κάθε επιχείρηση που βασίζεται στο αλκοόλ και το σεξ είναι καταδικασμένη σε επιτυχία. Φημολογήθηκε ευρέως ότι πολλοί πελάτες ξόδευαν ολόκληρο τον μισθό τους σε πέντε τρελές ώρες πριν καταφύγουν σε μια σκανδάλη, ένα κορδόνι ή ένα μπουκάλι χάπια.
  
  Καθώς πλησίασε τον Πολ, η Άλις πίστευε ότι δεν θα ήταν ένας από αυτούς τους πελάτες που έβγαιναν έξω για μια τελευταία ρίψη.
  
  Χωρίς αμφιβολία ήρθε με έναν φίλο. Ή από περιέργεια, σκέφτηκε. Εξάλλου, όλοι ήρθαν στο BeldaKlub αυτές τις μέρες, ακόμα κι αν ήταν απλώς για να περάσουν ώρες πίνοντας μια μπύρα. Οι μπάρμαν καταλάβαιναν τους ανθρώπους και ήταν γνωστό ότι δέχονταν βέρες σε αντάλλαγμα για μερικές πίντες.
  
  Πλησιάζοντας, έφερε την κάμερα στο πρόσωπό της. Στο τραπέζι ήταν πέντε άτομα, δύο άνδρες και τρεις γυναίκες. Πάνω στο τραπεζομάντιλο υπήρχαν πολλά μισοάδεια ή ανάποδα μπουκάλια σαμπάνιας και ένας σωρός φαγητού που ήταν σχεδόν ανέγγιχτος.
  
  "Γεια σου Παύλο! Πρέπει να ποζάρεις για τους επόμενους!" είπε ο άντρας δίπλα στην Άλις.
  
  Ο Πολ σήκωσε το βλέμμα. Φορούσε ένα μαύρο σμόκιν που δεν του πήγαινε καλά στους ώμους και ένα παπιγιόν που ήταν ξεκούμπωτο και κρεμασμένο πάνω από το πουκάμισό του. Όταν μιλούσε, η φωνή του ήταν βραχνή και τα λόγια του μπερδεμένα.
  
  "Το ακούσατε, κορίτσια; Βάλτε ένα χαμόγελο σε αυτά τα πρόσωπα".
  
  Οι δύο γυναίκες εκατέρωθεν του Πωλ φορούσαν ασημί βραδινές τουαλέτες και ασορτί καπέλα. Ένας από αυτούς άρπαξε το πιγούνι του, τον ανάγκασε να την κοιτάξει και έβαλε ένα ατημέλητο γαλλικό φιλί μόλις κατέβηκε το κλείστρο. Ο έκπληκτος παραλήπτης ανταπέδωσε το φιλί και μετά ξέσπασε στα γέλια.
  
  "Βλέπω? Πραγματικά σου φέρνουν ένα χαμόγελο στα χείλη!". - είπε ο φίλος του ξεσπώντας στα γέλια.
  
  Η Αλίκη τρόμαξε όταν το είδε και η Κόντακ παραλίγο να της γλιστρήσει από τα χέρια. Ένιωθε άρρωστη. Αυτή η μεθυσμένη, απλώς μια άλλη που περιφρονούσε νύχτα με τη νύχτα για εβδομάδες, ήταν τόσο μακριά από τη ντροπαλή της εικόνα με κάρβουνο που η Άλις δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήταν πραγματικά ο Πολ.
  
  Κι όμως ήταν.
  
  Μέσα από την ομίχλη του αλκοόλ, ο νεαρός την αναγνώρισε ξαφνικά και διστακτικά σηκώθηκε στα πόδια του.
  
  "Αλίκη!"
  
  Ο άντρας που ήταν μαζί του γύρισε προς το μέρος της και σήκωσε το ποτήρι του.
  
  "Γνωρίζετε ο ένας τον άλλον;"
  
  "Νόμιζα ότι τον ήξερα", είπε ψυχρά η Άλις.
  
  "Τέλειος! Τότε θα πρέπει να ξέρετε ότι ο φίλος σας είναι ο πιο επιτυχημένος τραπεζίτης στο Isartor... Πουλάμε περισσότερες μετοχές από οποιαδήποτε άλλη τράπεζα που εμφανίστηκε τον τελευταίο καιρό! Είμαι περήφανος λογιστής του
  
  ... Έλα, πάρε μια πρόποση μαζί μας".
  
  Η Άλις ένιωσε ένα κύμα περιφρόνησης να διαπερνά το κορμί της. Άκουσε τα πάντα για τις νέες τράπεζες. Σχεδόν όλα τα ιδρύματα που δημιουργήθηκαν τους τελευταίους μήνες διοικούνταν από νέους, και δεκάδες φοιτητές έρχονταν στο κλαμπ κάθε βράδυ για να ξοδέψουν τα κέρδη τους σε σαμπάνια και πόρνες πριν τα χρήματα ήταν εντελώς άχρηστα.
  
  "Όταν ο πατέρας μου μου είπε ότι πήρες τα χρήματα, δεν τον πίστεψα. Πόσο λάθος έκανα. Τώρα βλέπω ότι αυτό είναι το μόνο πράγμα που σε ενδιαφέρει", είπε, γυρνώντας πίσω.
  
  "Άλις, περίμενε..." μουρμούρισε ντροπιασμένος ο νεαρός. Σκόνταψε γύρω από το τραπέζι και προσπάθησε να της πιάσει το χέρι.
  
  Η Άλις γύρισε και του έδωσε ένα χαστούκι που ακουγόταν σαν κουδούνι. Αν και ο Παύλος προσπάθησε να σωθεί κολλώντας στο τραπεζομάντιλο, έπεσε και κατέληξε στο πάτωμα κάτω από ένα χαλάζι από σπασμένα μπουκάλια και τα γέλια τριών κοριτσιών της χορωδίας.
  
  "Παρεμπιπτόντως", είπε η Άλις καθώς έφευγε, "ακόμα φαίνεσαι σαν σερβιτόρος με αυτό το σμόκιν".
  
  Ο Πωλ χρησιμοποίησε την καρέκλα για να σηκωθεί ακριβώς την ώρα για να δει την πλάτη της Άλις να χάνεται μέσα στο πλήθος. Ο φίλος του λογιστής οδηγούσε τώρα τα κορίτσια στην πίστα. Ξαφνικά, ένα χέρι άρπαξε σφιχτά τον Πολ και τον πίεσε σε μια καρέκλα.
  
  "Φαίνεται ότι τη χάιδεψες προς τη λάθος κατεύθυνση, ε;"
  
  Το άτομο που τον βοήθησε φαινόταν αόριστα οικείο.
  
  "Ποιος στο διάολο είσαι εσύ?"
  
  "Είμαι φίλος του πατέρα σου, Πολ. Αυτός που αυτή τη στιγμή αναρωτιέται αν είσαι άξιος να φέρεις το όνομά του".
  
  "Τι ξέρεις για τον πατέρα μου;"
  
  Ο άντρας έβγαλε μια επαγγελματική κάρτα και την έβαλε στην εσωτερική τσέπη του σμόκιν του Πωλ.
  
  "Έλα να με δεις όταν είσαι νηφάλιος".
  
  
  25
  
  
  Ο Πωλ έσκισε τα μάτια του από την καρτ ποστάλ και κοίταξε την πινακίδα πάνω από το βιβλιοπωλείο, ακόμα αβέβαιος τι έκανε εκεί.
  
  Το κατάστημα ήταν μόλις λίγα βήματα από την πλατεία Marienplatz, στο μικροσκοπικό κέντρο του Μονάχου. Ήταν εδώ που οι κρεοπώλες και οι μικροπωλητές του Schwabing έδωσαν τη θέση τους στους ωρολογοποιούς, τους μυλωνάδες και τα καλάμια. Υπήρχε ακόμη και ένας μικρός κινηματογράφος δίπλα στην εγκατάσταση του Keller, που έδειχνε το "Nosferatu" του F.W. Murnau, περισσότερο από ένα χρόνο μετά την πρώτη εμφάνιση του στις οθόνες. Ήταν μεσημέρι και πρέπει να είχαν περάσει στα μισά της δεύτερης παράστασης. Ο Paul φαντάστηκε έναν προβολέα στο περίπτερό του να αλλάζει φθαρμένα ρολά φιλμ ένα προς ένα. Τον λυπήθηκε. Γλίστρησε για να δει αυτή την ταινία -την πρώτη και μοναδική ταινία που είχε δει ποτέ- στον κινηματογράφο δίπλα στην πανσιόν όταν όλη η πόλη μιλούσε γι' αυτήν. Δεν του άρεσε η λεπτή καλυμμένη μεταφορά του Δράκουλα του Μπραμ Στόκερ. Για εκείνον, η αληθινή συγκίνηση μιας ιστορίας ήταν στα λόγια και στη σιωπή της, στο λευκό που περιέβαλλε τα μαύρα γράμματα στη σελίδα. Η κινηματογραφική εκδοχή φαινόταν πολύ απλή, σαν ένα παζλ δύο τεμαχίων.
  
  Ο Πολ μπήκε προσεκτικά στο βιβλιοπωλείο, αλλά σύντομα ξέχασε τους φόβους του καθώς μελετούσε τους τόμους που ήταν τακτοποιημένοι σε βιβλιοθήκες από το δάπεδο μέχρι την οροφή και μεγάλα τραπέζια δίπλα στο παράθυρο. Δεν υπήρχε πάγκος στον ορίζοντα.
  
  Ξεφύλλιζε την πρώτη έκδοση του Death in Venice όταν άκουσε μια φωνή πίσω του.
  
  "Ο Τόμας Μαν είναι μια καλή επιλογή, αλλά είμαι σίγουρος ότι το έχετε ήδη διαβάσει".
  
  Ο Πολ γύρισε. Ο Κέλερ ήταν εκεί και του χαμογελούσε. Τα μαλλιά του ήταν τελείως άσπρα, φορούσε ένα παλιομοδίτικο κατσικάκι και κατά διαστήματα έξυνε τα μεγάλα του αυτιά, τραβώντας ακόμη περισσότερο την προσοχή πάνω τους. Ο Πολ ένιωσε ότι ήξερε τον άντρα, αν και δεν μπορούσε να καταλάβει από πού.
  
  "Ναι, το διάβασα, αλλά βιαστικά. Μου το δάνεισε ένας από τους καλεσμένους της πανσιόν όπου μένω. Τα βιβλία συνήθως δεν μένουν στα χέρια μου για πολύ, όσο κι αν θέλω να τα ξαναδιαβάσω".
  
  "Ω. Αλλά μην ξαναδιαβάζεις, Πολ, είσαι πολύ μικρός και οι άνθρωποι που ξαναδιαβάζουν τείνουν να γεμίζουν με ανεπαρκή σοφία πολύ γρήγορα. Προς το παρόν, θα πρέπει να διαβάζετε ό,τι μπορείτε, όσο πιο ποικίλο μπορείτε. Μόνο όταν φτάσεις στην ηλικία μου θα καταλάβεις ότι το να ξαναδιαβάσεις δεν είναι χάσιμο χρόνου".
  
  Ο Πωλ τον κοίταξε ξανά. Ο Κέλερ είχε κλείσει τα πενήντα του, αν και η πλάτη του ήταν ίσια σαν ραβδί και το σώμα του τονωμένο με ένα παλιομοδίτικο κοστούμι τριών τεμαχίων. Τα λευκά του μαλλιά του έδιναν έναν αξιοσέβαστο αέρα, αν και ο Πωλ υποψιαζόταν ότι μπορεί να ήταν βαμμένα. Ξαφνικά κατάλαβε πού είχε ξαναδεί αυτόν τον άντρα.
  
  "Ήσουν στο πάρτι γενεθλίων του Γιούργκεν, πριν από τέσσερα χρόνια".
  
  "Έχεις καλή μνήμη, Πολ".
  
  "Μου είπες να φύγω όσο πιο γρήγορα μπορούσα... ότι περίμενε έξω", είπε λυπημένος ο Πολ.
  
  "Θυμάμαι πώς έσωσες το κορίτσι με απόλυτη σαφήνεια, ακριβώς στη μέση της αίθουσας χορού. Είχα κι εγώ τις στιγμές μου...και τα ελαττώματά μου, αν και ποτέ δεν έκανα τόσο μεγάλο λάθος όσο αυτό που σε είδα να κάνεις χθες, Πολ".
  
  "Μη μου το θυμίζεις. Πώς στο διάολο έπρεπε να ήξερα ότι ήταν εκεί; Έχουν περάσει δύο χρόνια από την τελευταία φορά που την είδα!".
  
  "Λοιπόν, υποθέτω ότι η σωστή ερώτηση εδώ είναι τι διάολο έκανες που μεθύσες σαν ναύτης;"
  
  Ο Πολ μετατοπίστηκε αδέξια από το πόδι στο πόδι. Ήταν ντροπιαστικό για εκείνον να συζητά αυτά τα πράγματα με έναν εντελώς άγνωστο, αλλά ταυτόχρονα ένιωθε μια περίεργη ηρεμία παρέα με έναν βιβλιοπώλη.
  
  "Τέλος πάντων", συνέχισε ο Κέλερ, "δεν θέλω να σε βασανίσω, γιατί οι σακούλες κάτω από τα μάτια σου και το χλωμό σου πρόσωπο μου λένε ότι βασάνισες αρκετά τον εαυτό σου".
  
  "Είπες ότι ήθελες να μου μιλήσεις για τον πατέρα μου", είπε ο Πολ ανήσυχος.
  
  "Όχι, δεν ήταν αυτό που είπα. Είπα να έρθεις να με δεις".
  
  "Οπότε γιατί?"
  
  Αυτή τη φορά ήταν η σειρά του Κέλερ να μείνει σιωπηλός. Οδήγησε τον Παύλο στο παράθυρο και έδειξε την εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, ακριβώς απέναντι από το βιβλιοπωλείο. Μια χάλκινη πλάκα που απεικονίζει το γενεαλογικό δέντρο της δυναστείας Wittelsbach υψώθηκε πάνω από το άγαλμα του αρχαγγέλου που έδωσε το όνομά του στο κτίριο. Στον απογευματινό ήλιο, οι σκιές του αγάλματος ήταν μακριές και απειλητικές.
  
  "Κοίτα... τρεισήμισι αιώνες μεγαλείου. Και αυτός είναι απλώς ένας σύντομος πρόλογος. Το 1825 ο Λουδοβίκος ο Πρώτος αποφάσισε να μετατρέψει την πόλη μας σε μια νέα Αθήνα. Σοκάκια και λεωφόροι γεμάτες φως, χώρο και αρμονία. Τώρα κοίτα λίγο πιο κάτω, Πολ".
  
  Οι ζητιάνοι μαζεύτηκαν στην πόρτα της εκκλησίας, παρατάχθηκαν για να παραλάβουν τη σούπα που μοίραζε η ενορία το ηλιοβασίλεμα. Η γραμμή είχε μόλις αρχίσει να σχηματίζεται, και είχε ήδη εκτείνει περισσότερο από όσο μπορούσε να δει ο Πολ από τη βιτρίνα. Δεν εξεπλάγη όταν είδε βετεράνους πολέμου ακόμα με τις ατημέλητες στολές τους που είχαν απαγορευτεί σχεδόν πέντε χρόνια νωρίτερα. Δεν τον συγκλόνισε η εμφάνιση των αλήτων, των οποίων τα πρόσωπα ήταν αποτυπωμένα με φτώχεια και μέθη. Αυτό που τον εξέπληξε πραγματικά ήταν ότι είδε δεκάδες ενήλικες ντυμένους με φορεμένα κοστούμια, αλλά με τέλεια πιεσμένα πουκάμισα, τα οποία δεν έδειχναν κανένα σημάδι παλτό, παρά τον δυνατό αέρα εκείνο το βράδυ του Ιουνίου.
  
  Το παλτό ενός οικογενειάρχη που πρέπει να βγαίνει κάθε μέρα για να βρει ψωμί για τα παιδιά του είναι πάντα ένα από τα τελευταία πράγματα που πρέπει να ενέχυρο, σκέφτηκε ο Paul, χώνοντας νευρικά τα χέρια του στις τσέπες του δικού του παλτού. Αγόρασε το παλτό μεταχειρισμένο, έκπληκτος που βρήκε τόσο καλής ποιότητας ύφασμα στην τιμή του μεσαίου μεγέθους τυριού.
  
  Ακριβώς όπως ένα σμόκιν.
  
  "Πέντε χρόνια μετά την πτώση της μοναρχίας: τρόμος, δολοφονίες στους δρόμους, πείνα, φτώχεια. Ποια εκδοχή του Μονάχου προτιμάς, αγόρι μου;"
  
  "Πραγματικό, υποθέτω".
  
  Ο Κέλερ τον κοίταξε, φανερά ευχαριστημένος με την απάντησή του. Ο Πωλ παρατήρησε ότι η στάση του άλλαξε ελαφρώς, σαν η ερώτηση να ήταν μια δοκιμασία για κάτι πολύ μεγαλύτερο που επρόκειτο να έρθει.
  
  "Γνώρισα τον Hans Reiner πριν από πολλά χρόνια. Δεν θυμάμαι την ακριβή ημερομηνία, αλλά νομίζω ότι ήταν γύρω στο 1895 γιατί μπήκε σε ένα βιβλιοπωλείο και αγόρασε ένα αντίτυπο του Καρπάθιου Κάστρου του Βερν, που μόλις είχε βγει".
  
  "Του άρεσε να διαβάζει;" ρώτησε ο Πωλ, μη μπορώντας να κρύψει τα συναισθήματά του. Γνώριζε τόσα λίγα για τον άνθρωπο που του είχε δώσει ζωή, που κάθε αχτίδα ομοιότητας τον γέμιζε με ένα μείγμα περηφάνιας και σύγχυσης, σαν απόηχος από μια άλλη εποχή. Ένιωθε μια τυφλή ανάγκη να εμπιστευτεί τον βιβλιοπώλη, να βγάλει από το μυαλό του κάθε ίχνος πατέρα που δεν θα μπορούσε ποτέ να γνωρίσει.
  
  "Ήταν πραγματικός βιβλιοφάγος! Ο πατέρας σου και εγώ μιλήσαμε για μερικές ώρες εκείνη την πρώτη μέρα. Εκείνες τις μέρες, χρειαζόταν πολύς καιρός, γιατί το βιβλιοπωλείο μου ήταν γεμάτο από το άνοιγμα μέχρι το κλείσιμο, και όχι εγκαταλελειμμένο, όπως είναι τώρα. Βρήκαμε κοινά ενδιαφέροντα όπως η ποίηση. Αν και ήταν πολύ έξυπνος, ήταν μάλλον αργός στην επιλογή των λέξεων του και θαύμαζε τι μπορούσαν να κάνουν άνθρωποι όπως ο Χόλντερλιν και ο Ρίλκε. Κάποτε μου ζήτησε να τον βοηθήσω με ένα μικρό ποίημα που έγραψε για τη μητέρα σου".
  
  "Την θυμάμαι να μου έλεγε για αυτό το ποίημα", είπε ο Πωλ σκυθρωπός, "αν και δεν με άφησε ποτέ να το διαβάσω".
  
  "Ίσως είναι ακόμα στα χαρτιά του πατέρα σου;" πρότεινε ο βιβλιοπώλης.
  
  "Δυστυχώς, όσα λίγα είχαμε έμεινε στο σπίτι όπου ζούσαμε. Έπρεπε να φύγουμε βιαστικά".
  
  "Είναι κρίμα. Σε κάθε περίπτωση... κάθε φορά που ερχόταν στο Μόναχο, περνούσαμε μαζί ενδιαφέρουσες βραδιές. Έτσι άκουσα για πρώτη φορά για τη Μεγάλη Στοά του Ανατέλλοντος Ηλίου".
  
  "Τι είναι αυτό?"
  
  Ο βιβλιοπώλης χαμήλωσε τη φωνή του.
  
  "Ξέρεις τι είναι οι Τέκτονες, Παύλο;"
  
  Ο νεαρός τον κοίταξε έκπληκτος.
  
  "Οι εφημερίδες λένε ότι είναι μια ισχυρή μυστική αίρεση".
  
  "Διοικείται από τους Εβραίους που ελέγχουν τη μοίρα του κόσμου;" είπε ο Κέλερ με τη φωνή του γεμάτη ειρωνεία. "Έχω ακούσει πολλές φορές την ιστορία, Πολ. Ειδικά αυτές τις μέρες που ο κόσμος ψάχνει κάποιον να κατηγορήσει για όλα τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν".
  
  "Λοιπόν ποια είναι η αλήθεια;"
  
  "Οι μασόνοι είναι μια μυστική κοινωνία, όχι μια αίρεση, που αποτελείται από επιλεγμένους ανθρώπους που αγωνίζονται για τη φώτιση και τον θρίαμβο της ηθικής στον κόσμο".
  
  "Με το "εκλεκτό" εννοείς "ισχυρό";
  
  "Οχι. Αυτοί οι άνθρωποι επιλέγουν μόνοι τους. Κανένας Μασόνος δεν επιτρέπεται να ζητήσει από έναν λαϊκό να γίνει μασόνος. Αυτός ο λαϊκός πρέπει να ρωτήσει, όπως ζήτησα από τον πατέρα σου να μου επιτρέψει την είσοδο στο οίκημα".
  
  "Ο πατέρας μου ήταν Τέκτονας;" ρώτησε έκπληκτος ο Πωλ.
  
  "Περίμενε ένα λεπτό", είπε ο Κέλερ. Κλείδωσε την πόρτα του καταστήματος, γύρισε την ταμπέλα στο ΚΛΕΙΣΤΟ και μετά πήγε στο πίσω δωμάτιο. Μετά την επιστροφή του, έδειξε στον Πωλ μια παλιά φωτογραφία στούντιο. Έδειχνε έναν νεαρό Χανς Ράινερ, τον Κέλερ και άλλα τρία άτομα που ο Πωλ δεν ήξερε, να κοιτάζουν όλοι την κάμερα. Η παγωμένη πόζα τους ήταν συνηθισμένη στη φωτογραφία των αρχών του αιώνα, όταν τα μοντέλα έπρεπε να μείνουν ακίνητα για τουλάχιστον ένα λεπτό για να μην θολώσει η φωτογραφία. Ένας από τους άντρες κρατούσε ένα περίεργο σύμβολο που θυμόταν ο Πωλ να είχε δει πριν από χρόνια στο γραφείο του θείου του: ένα τετράγωνο και μια πυξίδα αντικριστά, με ένα μεγάλο "G" στη μέση.
  
  "Ο πατέρας σου ήταν ο Φύλακας του Ναού της Μεγάλης Στοάς του Ανατέλλοντος Ηλίου. Ο φύλακας φροντίζει ώστε η πόρτα του ναού να είναι κλειστή πριν ξεκινήσει η εργασία... Στη γλώσσα των βέβηλων, πριν από την έναρξη του τελετουργικού".
  
  "Νόμιζα ότι είπες ότι δεν είχε καμία σχέση με τη θρησκεία".
  
  "Ως Ελευθεροτέκτονες, πιστεύουμε σε ένα υπερφυσικό ον το οποίο αποκαλούμε Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος. Αυτό είναι το μόνο που υπάρχει στο δόγμα. Κάθε Ελευθεροτέκτονας σέβεται τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα όπως του ταιριάζει. Υπάρχουν Εβραίοι, Καθολικοί και Προτεστάντες στη στοά μου, αν και δεν μιλούν γι' αυτό ανοιχτά. Δύο θέματα απαγορεύονται στο οίκημα: η θρησκεία και η πολιτική".
  
  "Είχε καμία σχέση η οικία με τον θάνατο του πατέρα μου;"
  
  Ο βιβλιοπώλης σταμάτησε για λίγο πριν απαντήσει.
  
  "Δεν ξέρω πολλά για τον θάνατό του, εκτός από το ότι αυτό που σας είπαν είναι ψέμα. Την ημέρα που τον είδα για τελευταία φορά, μου έστειλε μήνυμα και βρεθήκαμε κοντά στο βιβλιοπωλείο. Μιλήσαμε βιαστικά, στη μέση του δρόμου. Μου είπε ότι κινδύνευε και ότι φοβόταν για τη ζωή σου και τη ζωή της μητέρας σου. Δύο εβδομάδες αργότερα, άκουσα μια φήμη ότι το πλοίο του είχε βυθιστεί στις αποικίες".
  
  Ο Πολ σκέφτηκε αν έπρεπε να πει στον Κέλερ τα τελευταία λόγια του ξαδέρφου του Έντουαρντ, τη νύχτα που ο πατέρας του επισκέφτηκε την έπαυλη του Σρέντερ και τον πυροβολισμό που είχε ακούσει ο Έντουαρντ, αλλά αποφάσισε να μην το κάνει. Σκέφτηκε πολύ για τα στοιχεία, αλλά δεν μπορούσε να βρει κάτι πειστικό που να αποδεικνύει ότι ο θείος του ήταν υπεύθυνος για την εξαφάνιση του πατέρα του. Βαθιά στην καρδιά του, πίστευε ότι κάτι υπήρχε σε αυτή την ιδέα, αλλά μέχρι να βεβαιωθεί απόλυτα, δεν ήθελε να μοιραστεί αυτό το βάρος με κανέναν.
  
  "Μου ζήτησε επίσης να σου δώσω κάτι όταν μεγαλώσεις αρκετά. Σε έψαχνα μήνες", συνέχισε ο Κέλερ.
  
  Ο Πολ ένιωσε την καρδιά του να αναποδογυρίζει.
  
  "Τι είναι αυτό?"
  
  "Δεν ξέρω, Πολ".
  
  "Λοιπόν, τι περιμένεις; Δώσε μου το!" είπε ο Πολ, σχεδόν ουρλιάζοντας.
  
  Ο βιβλιοπώλης έριξε μια ψυχρή ματιά στον Πωλ, δείχνοντας ότι δεν του άρεσε όταν οι άνθρωποι του έδιναν παραγγελίες στο σπίτι του.
  
  "Πιστεύεις ότι αξίζεις την κληρονομιά του πατέρα σου, Παύλο; Ο άντρας που είδα τις προάλλες στο BeldaKlub δεν φαινόταν καλύτερος από έναν μεθυσμένο δορυφόρο".
  
  Ο Πωλ άνοιξε το στόμα του να απαντήσει, για να πει σε αυτόν τον άνθρωπο για την πείνα και το κρύο που υπέμεινε όταν τους έδιωξαν από την έπαυλη του Σρέντερ. Από την εξάντληση της μεταφοράς άνθρακα πάνω και κάτω από υγρές σκάλες. Σχετικά με την απόγνωση, όταν δεν είχες τίποτα και ήξερες ότι παρ' όλα τα εμπόδια, έπρεπε ακόμα να συνεχίσεις την αναζήτησή σου. Σχετικά με τον πειρασμό από τα κρύα νερά του Isar. Στο τέλος όμως μετάνιωσε, γιατί αυτό που είχε αντέξει δεν του έδινε το δικαίωμα να συμπεριφερθεί όπως είχε συμπεριφερθεί τις προηγούμενες εβδομάδες.
  
  Για εκείνο το θέμα, τον έκανε ακόμα πιο ένοχο.
  
  "Κύριε Κέλερ... αν ανήκα σε μια οικία, θα με έκανε πιο άξια;"
  
  "Αν το ζητούσατε από τα βάθη της καρδιάς σας, αυτή θα ήταν η αρχή. Αλλά σε διαβεβαιώνω ότι δεν θα είναι εύκολο, ακόμη και για κάποιον σαν εσένα".
  
  Ο Πολ κατάπιε πριν απαντήσει.
  
  "Σε αυτή την περίπτωση, ζητώ ταπεινά τη βοήθειά σας. Θέλω να γίνω Τέκτονας όπως ο πατέρας μου".
  
  
  26
  
  
  Η Alice ολοκλήρωσε τη μετακίνηση του χαρτιού στο δίσκο ανάπτυξης και, στη συνέχεια, το τοποθέτησε στο διάλυμα στερέωσης. Κοιτάζοντας την εικόνα ένιωσε περίεργα. Από τη μία, είμαι περήφανος για την τεχνική υπεροχή της φωτογραφίας. Η χειρονομία της πόρνης όταν κράτησε τον Πολ. Η λάμψη στα μάτια της, τα μισόκλειστα μάτια του... Οι λεπτομέρειες έκαναν να νιώθεις ότι σχεδόν μπορούσες να αγγίξεις τη σκηνή, αλλά παρά την επαγγελματική της περηφάνια, η εικόνα έφαγε την Αλίκη από μέσα.
  
  Βυθισμένη στις σκέψεις της σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, μετά βίας έπιασε τον ήχο ενός κουδουνιού που ανήγγειλε έναν νέο επισκέπτη του καταστήματος. Ωστόσο, σήκωσε το βλέμμα της όταν άκουσε μια γνώριμη φωνή. Κοίταξε το κόκκινο ματάκι από γυαλί που της έδινε μια καθαρή θέα στο μαγαζί και τα μάτια της επιβεβαίωσαν αυτό που της έλεγαν τα αυτιά και η καρδιά της.
  
  "Καλημέρα", φώναξε ξανά ο Πολ καθώς προχωρούσε προς τον πάγκο.
  
  Συνειδητοποιώντας ότι η εμπορική δραστηριότητα μετοχών θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά βραχύβια, ο Paul έμενε ακόμα σε μια πανσιόν με τη μητέρα του, έτσι έκανε μια μεγάλη παράκαμψη για να σταματήσει στο Münz & Sons. Πήρε τη διεύθυνση του φωτογραφείου από έναν από τους υπαλλήλους του κλαμπ, έχοντας λύσει τη γλώσσα του με πολλά χαρτονομίσματα.
  
  Κάτω από το μπράτσο του κρατούσε ένα προσεκτικά τυλιγμένο πακέτο. Περιείχε ένα χοντρό μαύρο βιβλίο με ανάγλυφο χρυσό. Ο Σεμπάστιαν του είπε ότι περιείχε τα βασικά που κάθε λαϊκός πρέπει να γνωρίζει πριν γίνει Ελευθεροτέκτονας. Πρώτα ο Χανς Ράινερ και μετά ο Σεμπάστιαν μυήθηκαν μαζί της. Τα χέρια του Πολ φαγούργησαν από την επιθυμία να περάσει τα μάτια του πάνω από τις γραμμές που είχε διαβάσει επίσης ο πατέρας του, αλλά πρώτα έπρεπε να κάνει κάτι πιο επείγον.
  
  "Είμαστε κλειστά", είπε ο φωτογράφος Paul.
  
  "Πραγματικά? Νόμιζα ότι ήταν δέκα λεπτά πριν κλείσω", είπε ο Πολ, ρίχνοντας μια ύποπτη ματιά στο ρολόι στον τοίχο.
  
  "Για σένα είμαστε κλειστοί".
  
  "Για μένα?"
  
  "Δηλαδή δεν είσαι ο Πολ Ράινερ;"
  
  "Πώς γνωρίζεις το όνομά μου?"
  
  "Σας ταιριάζει η περιγραφή. Ψηλός, αδύνατος, με γυάλινα μάτια, όμορφος σαν κόλαση. Υπήρχαν και άλλα επίθετα, αλλά είναι καλύτερα να μην τα επαναλάβω".
  
  Έγινε μια σύγκρουση από το πίσω δωμάτιο. Ακούγοντας αυτό, ο Paul προσπάθησε να κοιτάξει πάνω από τον ώμο του φωτογράφου.
  
  "Η Αλίκη είναι εκεί;"
  
  "Πρέπει να είναι γάτα".
  
  "Δεν έμοιαζε με γάτα".
  
  "Όχι, ακουγόταν σαν ένας άδειος δίσκος προγραμματιστή που είχε πέσει στο πάτωμα. Αλλά η Αλίκη δεν είναι εδώ, άρα πρέπει να είναι γάτα".
  
  Ακούστηκε άλλο ένα τρακάρισμα, πιο δυνατό αυτή τη φορά.
  
  "Και εδώ είναι άλλο ένα. Είναι καλό που είναι φτιαγμένα από μέταλλο", είπε ο August Münz, ανάβοντας ένα τσιγάρο με μια κομψή χειρονομία.
  
  "Καλύτερα πήγαινε να ταΐσεις αυτή τη γάτα. Φαίνεται να πεινάει".
  
  "Περισσότερο σαν έξαλλος".
  
  "Μπορώ να καταλάβω γιατί", είπε ο Πολ, χαμηλώνοντας το κεφάλι του.
  
  "Άκου, φίλη μου, άφησε κάτι για σένα".
  
  Ο φωτογράφος του έδωσε τη φωτογραφία μπρούμυτα. Ο Paul το αναποδογυρίζει και είδε μια ελαφρώς θολή φωτογραφία που τραβήχτηκε στο πάρκο.
  
  "Αυτή είναι μια γυναίκα που κοιμάται σε ένα παγκάκι σε έναν αγγλικό κήπο".
  
  Ο Όγκαστ τράβηξε βαθιά το τσιγάρο του.
  
  "Την ημέρα που τράβηξε αυτή τη φωτογραφία... ήταν η πρώτη της σόλο βόλτα. Της δάνεισα μια κάμερα για να γυρίσει την πόλη αναζητώντας μια εικόνα που θα με συγκινούσε. Περνούσε την ώρα της περπατώντας στο πάρκο, όπως όλοι οι νεοφερμένοι. Ξαφνικά παρατήρησε αυτή τη γυναίκα να κάθεται στον πάγκο και η Αλίκη άρεσε η ηρεμία της γυναίκας. Τράβηξε μια φωτογραφία και μετά πήγε να την ευχαριστήσει. Η γυναίκα δεν απάντησε, και όταν η Άλις άγγιξε τον ώμο της, έπεσε στο έδαφος".
  
  "Ήταν νεκρή", είπε ο Πολ με τρόμο, συνειδητοποιώντας ξαφνικά την αλήθεια αυτού που κοίταζε.
  
  "Πέθανε από την πείνα", απάντησε ο August, παίρνοντας μια τελευταία ρουφηξιά και μετά έσβησε το τσιγάρο του σε ένα τασάκι.
  
  Ο Πολ έσφιξε τον πάγκο για μερικές στιγμές, με τα μάτια του καρφωμένα στη φωτογραφία. Τελικά την έφερε πίσω.
  
  "Σας ευχαριστώ που μου το δείξατε αυτό. Σε παρακαλώ, πες στην Αλίκη ότι αν έρθει σε αυτή τη διεύθυνση μεθαύριο", είπε, βγάζοντας ένα φύλλο χαρτί και μολύβι από τον πάγκο και σημειώνοντας, "θα δει πόσο καλά καταλαβαίνω".
  
  Ένα λεπτό μετά την αποχώρηση του Πολ, η Άλις βγήκε από το σκοτεινό θάλαμο.
  
  "Ελπίζω να μην έχετε συνθλίψει αυτούς τους δίσκους. Διαφορετικά, θα είστε αυτός που θα τα επαναφέρει σε φόρμα".
  
  "Είπες πάρα πολλά, Αύγουστο. Και αυτή η φωτογραφία... Δεν σου ζήτησα να του δώσεις τίποτα."
  
  "Είναι ερωτευμένος μαζί σου".
  
  "Πως ξέρεις?"
  
  "Ξέρω πολλά για τους ερωτευμένους άντρες. Ειδικά πόσο δύσκολο είναι να τα βρεις".
  
  "Δεν ξεκίνησε καλά μεταξύ μας", είπε η Άλις κουνώντας το κεφάλι της.
  
  "Και τι? Η μέρα ξεκινάει τα μεσάνυχτα, μέσα στο σκοτάδι. Από εκείνη τη στιγμή, όλα γίνονται ελαφριά".
  
  
  27
  
  
  Υπήρχε μια τεράστια ουρά στην είσοδο της τράπεζας Ziegler.
  
  Χθες το βράδυ, όταν πήγε για ύπνο στο δωμάτιο που νοίκιαζε κοντά στο στούντιο, η Άλις αποφάσισε ότι δεν επρόκειτο να βγει ραντεβού με τον Πωλ. Το επανέλαβε στον εαυτό της καθώς ετοιμαζόταν, δοκιμάζοντας τη συλλογή της από καπέλα, που αποτελούνταν μόνο από δύο, και μπήκε στο καρότσι που συνήθως δεν χρησιμοποιούσε. Έμεινε εντελώς έκπληκτη όταν βρέθηκε στην ουρά στην τράπεζα.
  
  Καθώς πλησίαζε, παρατήρησε ότι στην πραγματικότητα υπήρχαν δύο ουρές. Ο ένας οδηγούσε στην τράπεζα, ο άλλος στην είσοδο της διπλανής πόρτας. Ο κόσμος βγήκε από τη δεύτερη πόρτα με χαμόγελα στα χείλη, κουβαλώντας σακούλες γεμάτες με λουκάνικα, ψωμί και τεράστια κοτσάνια σέλινου.
  
  Ο Παύλος ήταν στο μαγαζί της γειτονιάς με έναν άλλο άντρα που ζύγιζε λαχανικά και ζαμπόν και εξυπηρετούσε τους πελάτες του. Βλέποντας την Άλις, ο Πωλ πέρασε μέσα από το πλήθος των ανθρώπων που περίμεναν να μπουν στο κατάστημα.
  
  "Το καπνοπωλείο δίπλα μας έπρεπε να κλείσει όταν η επιχείρηση έπεσε. Το ανοίξαμε ξανά και το μετατρέψαμε σε άλλο παντοπωλείο για τον κ. Ziegler. Είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος".
  
  "Οι άνθρωποι είναι επίσης χαρούμενοι, από όσο μπορώ να δω".
  
  "Πουλάμε αγαθά στο κόστος και πουλάμε με πίστωση σε όλους τους πελάτες της τράπεζας. Τρώμε και το τελευταίο πέννιγκ από τα κέρδη μας, αλλά οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι -όποιοι δεν μπορούν να συμβαδίσουν με γελοίους ρυθμούς πληθωρισμού- μας είναι όλοι πολύ ευγνώμονες. Σήμερα ένα δολάριο αξίζει περισσότερα από τρία εκατομμύρια μάρκα".
  
  "Χάνεις μια περιουσία".
  
  Ο Πωλ ανασήκωσε τους ώμους του.
  
  "Θα μοιράσουμε σούπα σε όσους τη χρειάζονται τα βράδια από την επόμενη εβδομάδα. Δεν θα είναι σαν τους Ιησουίτες, γιατί έχουμε αρκετά μόνο για πεντακόσιες μερίδες, αλλά έχουμε ήδη μια ομάδα εθελοντών".
  
  Η Άλις τον κοίταξε, τα μάτια της στένεψαν.
  
  "Τα κάνεις όλα αυτά για μένα;"
  
  "Το κάνω γιατί μπορώ. Γιατί είναι το σωστό. Γιατί με εντυπωσίασε μια φωτογραφία μιας γυναίκας σε ένα πάρκο. Γιατί αυτή η πόλη πάει στην κόλαση. Και ναι, γιατί έκανα σαν ηλίθιος και θέλω να με συγχωρήσεις".
  
  "Σε συγχώρεσα ήδη", απάντησε καθώς έφευγε.
  
  "Τότε γιατί πας;" ρώτησε απλώνοντας τα χέρια του δύσπιστα.
  
  "Επειδή είμαι ακόμα θυμωμένος μαζί σου!"
  
  Ο Πολ ήταν έτοιμος να τρέξει πίσω της όταν η Άλις γύρισε και του χαμογέλασε.
  
  "Μα μπορείς να έρθεις να με πάρεις αύριο το βράδυ και να δεις αν έχει φύγει".
  
  
  28
  
  
  "Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι στο οποίο θα δοκιμαστεί η αξία σας. Σκύψτε".
  
  Ο Πολ υπάκουσε και ο άντρας με το κοστούμι τράβηξε μια χοντρή μαύρη κουκούλα πάνω από το κεφάλι του. Με ένα απότομο τράβηγμα, προσάρμοσε τα δύο δερμάτινα λουριά γύρω από το λαιμό του Paul.
  
  "Βλέπεις τίποτα;
  
  "Οχι".
  
  Η φωνή του ίδιου του Πολ ακουγόταν περίεργη μέσα στην κουκούλα και οι ήχοι γύρω του έμοιαζαν να προέρχονται από άλλο κόσμο.
  
  "Υπάρχουν δύο ανοίγματα στο πίσω μέρος. Εάν σας κόβει η αναπνοή, απομακρύνετέ την ελαφρώς από το λαιμό σας".
  
  "Ευχαριστώ".
  
  "Τώρα κράτα το αριστερό μου χέρι σφιχτά με το δεξί σου. Θα διανύσουμε μεγάλη απόσταση μαζί. Είναι πολύ σημαντικό να προχωράς μπροστά όταν σου το λέω, χωρίς δισταγμό. Δεν χρειάζεται να βιαστείτε, αλλά πρέπει να ακούσετε προσεκτικά τις οδηγίες σας. Κάποιες στιγμές θα σου πω να περπατάς με το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Άλλες φορές θα σου πω να σηκώσεις τα γόνατα για να ανέβεις ή να κατέβεις σκάλες. Είσαι έτοιμος?"
  
  Ο Πωλ έγνεψε καταφατικά.
  
  "Απάντησε στις ερωτήσεις δυνατά και ξεκάθαρα".
  
  "Είμαι έτοιμος".
  
  "Ας αρχίσουμε".
  
  Ο Πολ προχώρησε αργά προς τα εμπρός, ευγνώμων που μπορούσε επιτέλους να προχωρήσει. Είχε περάσει την προηγούμενη μισή ώρα απαντώντας σε ερωτήσεις που του είχε κάνει ο άντρας με το κοστούμι, παρόλο που δεν τον είχε δει ποτέ στη ζωή του. Ήξερε τις απαντήσεις που έπρεπε να είχε δώσει εκ των προτέρων, γιατί ήταν όλες στο βιβλίο που του είχε δώσει ο Κέλερ πριν από τρεις εβδομάδες.
  
  "Πρέπει να τα απομνημονεύσω;" ρώτησε τον βιβλιοπώλη.
  
  "Αυτές οι φόρμουλες είναι μέρος μιας τελετουργίας που πρέπει να διατηρήσουμε και να σεβαστούμε. Σύντομα θα ανακαλύψετε ότι οι τελετές μύησης και το πώς σας αλλάζουν είναι μια σημαντική πτυχή του Τεκτονισμού".
  
  "Υπάρχουν περισσότερα από ένα;"
  
  "Υπάρχει ένας για κάθε έναν από τους τρεις βαθμούς: Accepted Apprentice, Fellow Craft και Master Mason. Υπάρχουν άλλα τριάντα μετά το τρίτο πτυχίο, αλλά αυτά είναι τιμητικά πτυχία για τα οποία θα μάθετε όταν έρθει η ώρα".
  
  "Ποιο είναι το πτυχίο σας, κύριε Κέλερ;"
  
  Ο βιβλιοπώλης αγνόησε την ερώτησή του.
  
  "Θέλω να διαβάσετε το βιβλίο και να μελετήσετε προσεκτικά το περιεχόμενό του".
  
  Ο Παύλος έκανε ακριβώς αυτό. Το βιβλίο διερευνά την προέλευση του Τεκτονισμού: τις συντεχνίες των οικοδόμων στον Μεσαίωνα και πριν από αυτούς, τους μυθικούς οικοδόμους της Αρχαίας Αιγύπτου, που όλοι ανακάλυψαν τη σοφία που ενυπάρχει στα σύμβολα του κτιρίου και της γεωμετρίας. Θα πρέπει πάντα να γράφετε με κεφαλαία αυτή τη λέξη G επειδή το G είναι το σύμβολο του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος. Το πώς θα επιλέξετε να τον λατρεύετε εξαρτάται από εσάς. Σε ένα οίκημα, η μόνη πέτρα που θα δουλέψεις θα είναι η συνείδησή σου και ό,τι κουβαλάς μέσα της. Τα αδέρφια σας θα σας δώσουν τα εργαλεία για να το κάνετε μετά τη μύησή σας...αν περάσετε τις τέσσερις δοκιμασίες.
  
  "Θα ειναι δυσκολο?"
  
  "Φοβάσαι?"
  
  "Οχι. Λοιπόν, λίγο".
  
  "Θα είναι δύσκολο", παραδέχτηκε ο βιβλιοπώλης μετά από λίγο. "Αλλά είσαι γενναίος και θα είσαι καλά προετοιμασμένος".
  
  Η γενναιότητα του Παύλου δεν έχει ακόμη αντιμετωπιστεί, αν και οι δοκιμές δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει. Τον κάλεσαν σε ένα δρομάκι στο Altstadt, την παλιά πόλη της πόλης, στις εννιά το βράδυ της Παρασκευής. Εξωτερικά, ο χώρος συνάντησης έμοιαζε με ένα συνηθισμένο σπίτι, αν και μπορεί να ήταν μάλλον ερειπωμένο. Ένα σκουριασμένο γραμματοκιβώτιο με ένα δυσανάγνωστο όνομα κρεμόταν δίπλα στο κουδούνι, αλλά η κλειδαριά φαινόταν καινούργια και καλά λαδωμένη. Ένας άντρας με κοστούμι ήρθε μόνος στην πόρτα και οδήγησε τον Πωλ σε ένα διάδρομο γεμάτο με διάφορα ξύλινα έπιπλα. Εκεί ο Παύλος υποβλήθηκε στην πρώτη του τελετουργική ανάκριση.
  
  Κάτω από τη μαύρη κουκούλα, ο Πολ αναρωτήθηκε πού μπορεί να βρισκόταν ο Κέλερ. Υπέθεσε ότι ο βιβλιοπώλης, η μόνη σχέση που είχε με το οίκημα, θα ήταν το πρόσωπο που θα του συστήσει. Αντίθετα, τον συνάντησε ένας εντελώς άγνωστος και δεν μπορούσε να μην αισθάνεται κάπως ευάλωτος καθώς περπατούσε στα τυφλά, στηριζόμενος στο μπράτσο του άντρα που είχε γνωρίσει για πρώτη φορά μισή ώρα νωρίτερα.
  
  Αφού περπάτησε μια μεγάλη απόσταση - ανέβαινε και κατέβηκε διάφορες σκάλες και αρκετούς μεγάλους διαδρόμους - ο οδηγός του σταμάτησε τελικά.
  
  Ο Παύλος άκουσε τρία δυνατά χτυπήματα, και μετά μια άγνωστη φωνή ρώτησε: "Ποιος κουδουνίζει στην πόρτα του ναού;"
  
  "Αδερφέ φέρνοντας μέσα τους κακούς που επιθυμεί να μυηθεί στα μυστήρια μας".
  
  "Ήταν κατάλληλα προετοιμασμένος;"
  
  "Αυτός έχει".
  
  "Ποιο είναι το όνομα του?"
  
  "Παύλος, γιος του Χανς Ράινερ".
  
  Ξεκίνησαν πάλι. Ο Παύλος παρατήρησε ότι το έδαφος κάτω από τα πόδια του ήταν πιο σκληρό και πιο ολισθηρό, ίσως πέτρα ή μάρμαρο. Περπάτησαν για πολλή ώρα, αν και μέσα στην κουκούλα ο χρόνος φαινόταν να έχει διαφορετική σειρά. Σε ορισμένα σημεία, ο Πωλ ένιωσε - περισσότερο από διαίσθηση παρά με οποιαδήποτε πραγματική βεβαιότητα - ότι περνούσαν ό,τι είχαν περάσει πριν, σαν να έκαναν κύκλους και μετά αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στα ίχνη τους.
  
  Ο οδηγός του σταμάτησε ξανά και άρχισε να λύνει τους ιμάντες της κουκούλας του Πολ.
  
  Ο Πολ ανοιγόκλεισε καθώς το μαύρο πανί τραβήχτηκε προς τα πίσω και συνειδητοποίησε ότι στεκόταν σε ένα μικρό, κρύο, χαμηλοτάβανο δωμάτιο. Οι τοίχοι ήταν εντελώς καλυμμένοι με ασβεστόλιθο, πάνω στους οποίους μπορούσε κανείς να διαβάσει τυχαίες φράσεις γραμμένες σε διαφορετικά χέρια και σε διαφορετικά ύψη. Ο Παύλος αναγνώρισε διάφορες εκδοχές των μασονικών εντολών.
  
  Εν τω μεταξύ, ένας άνδρας με κοστούμι του αφαίρεσε μεταλλικά αντικείμενα, μεταξύ των οποίων μια ζώνη και πόρπες από τις μπότες του, τα οποία έσκισε χωρίς να το σκεφτεί. Ο Πωλ ευχήθηκε να είχε ξεχάσει να φέρει μαζί του άλλα παπούτσια.
  
  "Έχετε τίποτα χρυσό; Το να μπεις σε ένα κουτί με οποιοδήποτε πολύτιμο μέταλλο είναι μια σοβαρή προσβολή".
  
  "Όχι κύριε", απάντησε ο Πολ.
  
  "Εκεί θα βρεις στυλό, χαρτί και μελάνι", είπε ο άντρας. Στη συνέχεια, χωρίς άλλη λέξη, εξαφανίστηκε από την πόρτα, κλείνοντάς την πίσω του.
  
  Ένα μικρό κερί φώτιζε το τραπέζι πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένα τα όργανα γραφής. Υπήρχε ένα κρανίο δίπλα τους και ο Πωλ συνειδητοποίησε με ρίγη ότι ήταν αληθινό. Υπήρχαν επίσης αρκετές φιάλες που περιείχαν στοιχεία που υποδηλώνουν αλλαγή και μύηση: ψωμί και νερό, αλάτι και θείο, στάχτη.
  
  Ήταν στο Reflection Room. Το μέρος όπου έπρεπε να γράψει τη μαρτυρία του σαν λαϊκός. Πήρε ένα στυλό και άρχισε να γράφει μια αρχαία φόρμουλα που δεν καταλάβαινε καλά.
  
  Όλα αυτά είναι άσχημα. Όλος αυτός ο συμβολισμός, η επανάληψη... Έχω την αίσθηση ότι αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από κενά λόγια. δεν υπάρχει πνεύμα σε αυτό, σκέφτηκε.
  
  Ξαφνικά είχε μια απελπισμένη επιθυμία να περπατήσει στη Ludwigstrasse κάτω από το φως των λαμπτήρων του δρόμου, με το πρόσωπό του εκτεθειμένο στον αέρα. Ο φόβος του για το σκοτάδι, ο οποίος δεν πέρασε ούτε στην ενηλικίωση, τον πλησίασε κάτω από την κουκούλα. Θα επέστρεφαν σε μισή ώρα για να τον πάρουν και θα μπορούσε απλώς να τους ζητήσει να τον αφήσουν να φύγει.
  
  Υπήρχε ακόμη χρόνος για να γυρίσω πίσω.
  
  Αλλά σε αυτή την περίπτωση, δεν θα γνώριζα ποτέ την αλήθεια για τον πατέρα μου.
  
  
  29
  
  
  Ο άντρας με το κοστούμι επέστρεψε.
  
  "Είμαι έτοιμος", είπε ο Πολ.
  
  Δεν γνώριζε τίποτα για την πραγματική τελετή που επρόκειτο να ακολουθήσει. Το μόνο που ήξερε ήταν οι απαντήσεις στις ερωτήσεις που του έκαναν, τίποτα περισσότερο. Και ήρθε η ώρα για δοκιμές.
  
  Ο οδηγός του έβαλε το σχοινί γύρω από το λαιμό του και μετά του έκλεισε ξανά τα μάτια. Αυτή τη φορά δεν χρησιμοποίησε μαύρη κουκούλα, αλλά παρωπίδα από το ίδιο υλικό, την οποία έδεσε με τρεις σφιχτούς κόμπους. Ο Πωλ ήταν ευγνώμων που μπορούσε να αναπνέει πιο εύκολα και η αίσθηση της ευαλωτότητάς του μειώθηκε, αλλά μόνο για μια στιγμή. Ξαφνικά, ο άντρας έβγαλε το σακάκι του Πολ και έσκισε το αριστερό μανίκι του πουκαμίσου του. Στη συνέχεια ξεκούμπωσε το μπροστινό μέρος της μπλούζας του, αποκαλύπτοντας τον κορμό του Πολ. Τέλος, τύλιξε το αριστερό μπατζάκι του παντελονιού του Paul και έβγαλε τη μπότα και την κάλτσα από αυτό το μπατζάκι.
  
  "Ας πάμε στο".
  
  Ξανά περπατούσαν. Ο Πωλ ένιωθε ένα περίεργο συναίσθημα καθώς η γυμνή του σόλα άγγιξε το κρύο πάτωμα, που τώρα ήξερε ότι ήταν μάρμαρο.
  
  "Να σταματήσει!"
  
  Ένιωσε ένα αιχμηρό αντικείμενο στο στήθος του και ένιωσε τις τρίχες στο πίσω μέρος του λαιμού του να σηκώνονται.
  
  "Έφερε ο αιτών την κατάθεσή του;"
  
  "Αυτός έχει".
  
  "Αφήστε τον να την βάλει στην κόψη του σπαθιού".
  
  Ο Παύλος σήκωσε το αριστερό του χέρι, στο οποίο κρατούσε ένα φύλλο χαρτί στο οποίο έγραψε κάτι στην αίθουσα. Το προσάρτησε προσεκτικά σε ένα αιχμηρό αντικείμενο.
  
  "Πολ Ράινερ, ήρθες εδώ με τη θέλησή σου;"
  
  Αυτή η φωνή... είναι ο Sebastian Keller! σκέφτηκε ο Παύλος.
  
  "Ναί".
  
  "Είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε τις προκλήσεις;"
  
  "Εγώ", είπε ο Πολ, μη μπορώντας να καταπνίξει ένα ρίγος.
  
  Από εκείνη τη στιγμή, ο Παύλος άρχισε να ανακτά τις αισθήσεις του και να βγαίνει από αυτό. Καταλάβαινε τις ερωτήσεις και τις απάντησε, αλλά ο φόβος και η αδυναμία του να δει όξυναν τις άλλες αισθήσεις του τόσο πολύ που τον κυρίευσαν. Άρχισε να αναπνέει πιο γρήγορα.
  
  Ανέβηκε τις σκάλες. Προσπάθησε να ελέγξει το άγχος του μετρώντας τα βήματά του, αλλά γρήγορα έχασε το μέτρημα.
  
  "Εδώ αρχίζει η αεροπορική δοκιμή. Η αναπνοή είναι το πρώτο πράγμα που έχουμε κατά τη γέννηση!". Η φωνή του Κέλερ αντήχησε.
  
  Ο άντρας με το κοστούμι του ψιθύρισε στο αυτί: "Είσαι σε ένα στενό πέρασμα. Να σταματήσει. Τότε κάνε ένα ακόμη βήμα, αλλά κάνε το αποφασιστικό, αλλιώς θα σπάσεις το λαιμό σου!".
  
  Ο Παύλος υπάκουσε. Από κάτω του, η επιφάνεια του δαπέδου φαινόταν να έχει αλλάξει από μάρμαρο σε ακατέργαστο ξύλο. Πριν κάνει το τελευταίο βήμα, κούνησε τα γυμνά δάχτυλα των ποδιών του και ένιωσε ότι ήταν στην άκρη του περάσματος. Αναρωτήθηκε πόσο ψηλά μπορούσε να είναι και στο μυαλό του ο αριθμός των σκαλοπατιών που είχε ανέβει φαινόταν να πολλαπλασιάζεται. Φαντάστηκε τον εαυτό του στην κορυφή των πύργων της Frauenkirche, ακούγοντας το βουητό των περιστεριών δίπλα του, και κάτω, στην αιωνιότητα, βασίλευε η φασαρία της Marienplatz.
  
  Κάνε το.
  
  Κάν 'το τώρα.
  
  Έκανε ένα βήμα και έχασε την ισορροπία του, πέφτοντας πρώτος με το κεφάλι, που δεν κράτησε περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο. Το πρόσωπό του χτύπησε το χοντρό πλέγμα και η πρόσκρουση έκανε τα δόντια του να χτυπάνε. Δάγκωσε το εσωτερικό των μάγουλων του και το στόμα του γέμισε τη γεύση του ίδιου του αίματος.
  
  Όταν συνήλθε, συνειδητοποίησε ότι ήταν κολλημένος σε ένα δίχτυ. Ήθελε να βγάλει τα μάτια του για να βεβαιωθεί ότι ήταν έτσι ώστε το δίχτυ να μειώσει την πτώση του. Έπρεπε να ξεφύγει από το σκοτάδι.
  
  Ο Paul μόλις πρόλαβε να παρατηρήσει τον πανικό του, γιατί αμέσως πολλά ζευγάρια χέρια τον τράβηξαν έξω από το δίχτυ και τον ίσιωσαν. Ήταν ξανά στα πόδια του και περπατούσε όταν η φωνή του Κέλερ ανακοίνωσε την επόμενη δοκιμασία.
  
  "Η δεύτερη δοκιμή είναι η δοκιμή νερού. Αυτό είμαστε, αυτό από το οποίο προήλθαμε".
  
  Ο Παύλος συμμορφώθηκε όταν του είπαν να σηκώσει τα πόδια του, πρώτα τα αριστερά και μετά τα δεξιά. Άρχισε να τρέμει. Μπήκε σε ένα τεράστιο μπολ με κρύο νερό και το υγρό έφτασε στα γόνατά του.
  
  Άκουσε τον οδηγό του να του ψιθυρίζει ξανά στο αυτί.
  
  "Ερχομαι σε. Γεμίστε τους πνεύμονές σας. Στη συνέχεια, επιτρέψτε στον εαυτό σας να κάνει πίσω και να μείνει κάτω από το νερό. Μην κουνηθείτε και μην προσπαθήσετε να βγείτε έξω διαφορετικά δεν θα περάσετε το τεστ".
  
  Ο νεαρός λύγισε τα γόνατά του, κουλουριασμένος καθώς το νερό κάλυπτε το όσχεο και το στομάχι του. Κύματα πόνου έτρεχαν στη ραχοκοκαλιά του. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μετά έγειρε πίσω.
  
  Το νερό έκλεισε από πάνω του σαν κουβέρτα.
  
  Στην αρχή, η κυρίαρχη αίσθηση ήταν το κρύο. Δεν είχε νιώσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Το σώμα του φαινόταν να σκληραίνει σε πάγο ή πέτρα.
  
  Τότε τα πνευμόνια του άρχισαν να παραπονιούνται.
  
  Ξεκίνησε με ένα βραχνά βογγητό, μετά ένα ξερό κράξιμο και μετά μια επείγουσα, απελπισμένη παράκληση. Κούνησε άθελά του το χέρι του και έπρεπε να συγκεντρώσει όλη τη δύναμη της θέλησής του για να μην βάλει τα χέρια του στον πάτο του δοχείου και να βγει στην επιφάνεια, που ήξερε ότι ήταν τόσο κοντά όσο μια ανοιχτή πόρτα από την οποία μπορούσε να ξεφύγει. Ακριβώς όταν σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε να αντέξει άλλο ένα δευτερόλεπτο, έγινε ένα απότομο τράβηγμα και ήταν στην επιφάνεια, λαχανιάζοντας, γεμίζοντας το στήθος του.
  
  Ξανά περπατούσαν. Ήταν ακόμα μουσκεμένος και έσταζε από τα μαλλιά και τα ρούχα του. Το δεξί του πόδι έκανε έναν γελοίο ήχο καθώς η μπότα πίεζε στο πάτωμα.
  
  Η φωνή του Κέλερ:
  
  "Η τρίτη δοκιμή είναι η δοκιμή με φωτιά. Είναι η σπίθα του Δημιουργού και αυτό που μας οδηγεί".
  
  Στη συνέχεια υπήρχαν χέρια που έστριβαν το σώμα του και τον έσπρωχναν προς τα εμπρός. Αυτός που τον κρατούσε πλησίασε πολύ, σαν να ήθελε να τον αγκαλιάσει.
  
  "Υπάρχει ένας κύκλος φωτιάς μπροστά σου. Κάντε τρία βήματα πίσω για να αποκτήσετε ορμή. Τεντώστε τα χέρια σας μπροστά σας, μετά τρέξτε και πήδα μπροστά όσο πιο μακριά μπορείτε".
  
  Ο Πωλ ένιωθε τον καυτό αέρα στο πρόσωπό του, να στεγνώνει το δέρμα και τα μαλλιά του. Άκουσε ένα δυσοίωνο κράξιμο και στη φαντασία του ο φλεγόμενος κύκλος πήρε τεράστιες διαστάσεις μέχρι που μετατράπηκε στο στόμα ενός τεράστιου δράκου.
  
  Καθώς έκανε τρία βήματα πίσω, αναρωτήθηκε πώς θα μπορούσε να πηδήξει πάνω από τις φλόγες χωρίς να καεί ζωντανός και βασίστηκε στα ρούχα του για να τον κρατήσουν στεγνό. Θα ήταν ακόμη χειρότερα αν άστοχα το άλμα του και έπεφτε πρώτος με το κεφάλι στις φλόγες.
  
  Απλά πρέπει να σημειώσω μια νοητή γραμμή στο πάτωμα και να πηδήξω από εκεί.
  
  Προσπάθησε να οραματιστεί το άλμα, να το φανταστεί να τρέχει στον αέρα σαν τίποτα να μην μπορούσε να το βλάψει. Λύγισε τις γάμπες του, λύγισε και άπλωσε τα χέρια του. Έπειτα έκανε τρία τρέχοντα βήματα μπροστά.
  
  ...
  
  ...και πήδηξε.
  
  
  τριάντα
  
  
  Ένιωσε θερμότητα στα χέρια και στο πρόσωπό του ενώ βρισκόταν στον αέρα, ακόμα και το σφύριγμα του πουκάμισου του καθώς η φωτιά εξατμίστηκε λίγο από το νερό. Έπεσε στο πάτωμα και άρχισε να χαϊδεύει το πρόσωπο και το στήθος του, αναζητώντας σημάδια τυχόν εγκαυμάτων. Εκτός από τους μελανιασμένους αγκώνες και τα γόνατά του, δεν έγινε καμία ζημιά.
  
  Αυτή τη φορά δεν τον άφησαν ούτε να σταθεί στα πόδια του. Τον σήκωναν ήδη σαν σάκο που τρέμει και τον έσερναν σε έναν περιορισμένο χώρο.
  
  "Η τελευταία δοκιμασία είναι η δοκιμή της γης, στην οποία πρέπει να επιστρέψουμε".
  
  Δεν υπήρχε ούτε μια συμβουλή από τον οδηγό του. Μόλις άκουσε τον ήχο μιας πέτρας που κλείνει την είσοδο.
  
  Ένιωθε τα πάντα γύρω του. Ήταν σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο, όχι αρκετά μεγάλο ούτε για να σηκωθεί. Από τη θέση του οκλαδόν, μπορούσε να αγγίξει τρεις τοίχους και, με το χέρι του ελαφρώς τεντωμένο, να ακουμπήσει τον τέταρτο και το ταβάνι.
  
  Χαλάρωσε, είπε στον εαυτό του. Αυτό είναι το τελευταίο τεστ. Σε λίγα λεπτά θα έχουν τελειώσει όλα.
  
  Προσπαθούσε να σταθεροποιήσει την αναπνοή του όταν ξαφνικά άκουσε το ταβάνι να αρχίζει να κατεβαίνει.
  
  "Οχι!"
  
  Πριν προλάβει να πει τη λέξη, ο Πολ δάγκωσε τα χείλη του. Δεν του επέτρεπαν να μιλήσει σε καμία από τις δίκες - αυτός ήταν ο κανόνας. Αναρωτήθηκε για λίγο αν τον είχαν ακούσει.
  
  Προσπάθησε να σπρώξει τον εαυτό του από το ταβάνι για να σταματήσει την πτώση του, αλλά στη θέση του, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο τεράστιο βάρος που έπεσε πάνω του. Πίεσε με όλο του το είναι, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το ταβάνι συνέχισε να πέφτει και σύντομα έπρεπε να πιέσει την πλάτη του στο πάτωμα.
  
  Πρέπει να ουρλιάξω. Πες τους να ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ!
  
  Ξαφνικά, σαν να είχε σταματήσει ο ίδιος ο χρόνος, μια ανάμνηση πέρασε από το κεφάλι του: μια φευγαλέα εικόνα από την παιδική του ηλικία, όταν γύριζε σπίτι από το σχολείο με την απόλυτη βεβαιότητα ότι θα τον τραμπουκίσουν. Κάθε βήμα που έκανε τον έφερνε πιο κοντά σε αυτό που φοβόταν περισσότερο. Δεν γύρισε ποτέ. Υπάρχουν επιλογές που απλά δεν είναι καθόλου επιλογές.
  
  Οχι.
  
  Σταμάτησε να αγγίζει το ταβάνι.
  
  Εκείνη τη στιγμή άρχισε να σηκώνεται.
  
  "Ας αρχίσει η ψηφοφορία".
  
  Ο Παύλος ήταν ξανά στα πόδια του, κολλημένος στον οδηγό. Οι εξετάσεις είχαν τελειώσει, αλλά δεν ήξερε αν τις είχε περάσει. Κατέρρευσε σαν πέτρα στη δοκιμασία του αέρα, χωρίς να κάνει αποφασιστικό βήμα, όπως του είπαν. Μετακινήθηκε κατά τη διάρκεια της δοκιμής στο νερό, αν και αυτό ήταν απαγορευμένο. Και μίλησε κατά την κρίση της Γης, που ήταν το σοβαρότερο λάθος όλων.
  
  Μπορούσε να ακούσει έναν θόρυβο παρόμοιο με το τίναγμα ενός βάζου με πέτρα.
  
  Ήξερε από το βιβλίο ότι όλα τα σημερινά μέλη της στοάς θα πάλευαν μέχρι το κέντρο του ναού, όπου υπήρχε ένα ξύλινο κουτί. Μέσα του πέταξαν μια μικρή μπάλα από ελεφαντόδοντο: λευκό αν έδιναν τη συγκατάθεσή τους, μαύρη αν ήθελαν να την απορρίψουν. Η ετυμηγορία έπρεπε να είναι ομόφωνη. Μόνο μια μαύρη σφαίρα θα ήταν αρκετή για να τον οδηγήσει στην έξοδο, με τα μάτια του ακόμα δεμένα.
  
  Ο ήχος της ψηφοφορίας σταμάτησε και αντικαταστάθηκε από ένα δυνατό γδούπο που σταμάτησε σχεδόν αμέσως. Ο Paul υπέθεσε ότι κάποιος είχε πετάξει τις φωνές σε ένα πιάτο ή δίσκο. Τα αποτελέσματα ήταν μπροστά σε όλους εκτός από αυτόν. Ίσως θα υπήρχε μια μοναχική μαύρη σφαίρα που θα έκανε όλες τις δοκιμασίες που πέρασε χωρίς νόημα.
  
  "Πωλ Ράινερ, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας είναι οριστικό και δεν υπόκειται σε έφεση", αντήχησε η φωνή του Κέλερ.
  
  Ακολούθησε μια στιγμή σιωπής.
  
  "Έχετε γίνει δεκτός στα μυστήρια του Τεκτονισμού. Βγάλτε του τα μάτια από τα μάτια!".
  
  Ο Πολ ανοιγόκλεισε καθώς τα μάτια του επέστρεψαν στο φως. Τον κυρίευσε ένα κύμα συναισθημάτων, μια άγρια ευφορία. Προσπάθησε να καλύψει όλη τη σκηνή ταυτόχρονα:
  
  Το τεράστιο δωμάτιο στο οποίο στεκόταν, με ένα μαρμάρινο δάπεδο από σκακιέρα, έναν βωμό και δύο σειρές από παγκάκια κατά μήκος των τοίχων.
  
  Τα μέλη της στοάς, σχεδόν εκατό επίσημα ντυμένοι άνδρες με ποδιές και μετάλλια, όλοι όρθιοι για να τον χειροκροτήσουν με τα χέρια τους με τα λευκά γάντια.
  
  Εξοπλισμός δοκιμών, γελοία ακίνδυνος μετά την αποκατάσταση της όρασής του: μια ξύλινη σκάλα πάνω από ένα πλέγμα, μια μπανιέρα, δύο άνδρες με φακούς στα χέρια, ένα μεγάλο κουτί με καπάκι.
  
  Ο Σεμπάστιαν Κέλερ, που στέκεται στο κέντρο δίπλα σε έναν βωμό διακοσμημένο με τετράγωνο και πυξίδα, κρατά ένα κλειστό βιβλίο στο οποίο μπορεί να ορκιστεί.
  
  Ο Πωλ Ράινερ έβαλε τότε το αριστερό του χέρι στο βιβλίο, σήκωσε το δεξί του και ορκίστηκε να μην αποκαλύψει ποτέ τα μυστικά του Τεκτονισμού.
  
  "... από φόβο μήπως μου σκίσουν τη γλώσσα, μου κόψουν το λαιμό και το σώμα μου θαφτεί στην άμμο της θάλασσας", ολοκλήρωσε ο Paul.
  
  Κοίταξε γύρω του τα εκατό ανώνυμα πρόσωπα γύρω του και αναρωτήθηκε πόσα από αυτά γνώριζαν τον πατέρα του.
  
  Κι αν κάπου ανάμεσά τους υπήρχε κάποιος που τον πρόδωσε.
  
  
  31
  
  
  Μετά τη μύηση, η ζωή του Παύλου επέστρεψε στους κανονικούς ρυθμούς. Εκείνο το βράδυ γύρισε σπίτι τα ξημερώματα. Μετά την τελετή, οι αδελφοί Τέκτονες απόλαυσαν ένα συμπόσιο στο διπλανό δωμάτιο, το οποίο συνεχίστηκε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Ο Σεμπάστιαν Κέλερ προήδρευσε στο συμπόσιο επειδή, όπως έμαθε ο Παύλος προς μεγάλη του έκπληξη, ήταν ο Μέγας Διδάσκαλος, κατέχοντας την υψηλότερη θέση στο οίκημα.
  
  Παρά τις καλύτερες προσπάθειές του, ο Paul δεν μπόρεσε να μάθει τίποτα για τον πατέρα του, έτσι αποφάσισε να περιμένει λίγο για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συναδέλφων του Μασόνων πριν αρχίσει να κάνει ερωτήσεις. Αντίθετα, αφιέρωσε τον χρόνο του στην Αλίκη.
  
  Του μίλησε ξανά, και μάλιστα πήγαν κάπου μαζί. Διαπίστωσαν ότι είχαν λίγα κοινά, αλλά παραδόξως, αυτή η διαφορά φαινόταν να τους φέρνει πιο κοντά. Ο Πωλ άκουσε προσεκτικά την ιστορία της για το πώς έφυγε από το σπίτι της για να αποφύγει τον προγραμματισμένο γάμο της με τον ξάδερφό του. Δεν μπορούσε να μην θαυμάσει τη γενναιότητα της Αλίκης.
  
  "Τι θα κάνεις μετά; Δεν πρόκειται να φωτογραφηθείς σε κλαμπ όλη σου τη ζωή".
  
  "Μου αρέσει η φωτογραφία. Νομίζω ότι θα προσπαθήσω να βρω δουλειά σε ένα διεθνές πρακτορείο τύπου... Πληρώνουν καλά χρήματα για φωτογραφίες, αν και είναι πολύ ανταγωνιστικό."
  
  Σε αντάλλαγμα, μοιράστηκε με την Άλις μια ιστορία για τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια του και πώς η αναζήτησή του για την αλήθεια για το τι συνέβη στον Χανς Ράινερ είχε γίνει εμμονή.
  
  "Φτιάξαμε ένα καλό ζευγάρι", είπε η Άλις, "προσπαθείς να αποκαταστήσεις τη μνήμη του πατέρα σου και προσεύχομαι να μην ξαναδώ τη δική μου".
  
  Ο Πολ χαμογέλασε από αυτί σε αυτί, αλλά όχι εκτός σύγκρισης. Είπε ζευγάρι, σκέφτηκε.
  
  Δυστυχώς για τον Paul, η Alice ήταν ακόμα αναστατωμένη για εκείνη τη σκηνή με το κορίτσι στο κλαμπ. Όταν προσπάθησε να τη φιλήσει ένα βράδυ μετά το περπάτημα στο σπίτι, του έδωσε ένα χαστούκι στο πρόσωπο που έκανε τα πίσω δόντια του να τρέμουν.
  
  "Διάβολε", είπε ο Πολ, κρατώντας το σαγόνι του. "Τί στο διάολο τρέχει με 'σένα?"
  
  "Μην προσπαθήσεις καν".
  
  "Όχι, αν πρόκειται να μου δώσεις άλλο ένα τέτοιο, δεν θα το κάνω. Προφανώς δεν χτυπάς σαν κορίτσι", είπε.
  
  Η Άλις χαμογέλασε και, πιάνοντάς τον από τα πέτα του σακακιού του, τον φίλησε. Ένα έντονο φιλί, παθιασμένο και φευγαλέο. Ύστερα τον έσπρωξε ξαφνικά και εξαφανίστηκε στην κορυφή της σκάλας, αφήνοντας τον Πολ μπερδεμένο, με τα χείλη του ανοιχτά καθώς προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε μόλις συμβεί.
  
  Ο Πολ έπρεπε να παλέψει για κάθε μικρό βήμα προς τη συμφιλίωση, ακόμη και σε θέματα που φαινόταν απλά και απλά, όπως το να την αφήσει να περάσει πρώτα από την πόρτα - που η Άλις μισούσε - ή να προσφερθεί να κουβαλήσει ένα βαρύ πακέτο ή να πληρώσει τον λογαριασμό αφού πιουν μια μπύρα. και να φάτε ένα μικρό σνακ.
  
  Δύο εβδομάδες μετά τη μύησή του, ο Paul την πήρε στο κλαμπ γύρω στις τρεις το πρωί. Επιστρέφοντας στην πανσιόν της Άλις, που δεν ήταν πολύ μακριά, τη ρώτησε γιατί είχε αντίρρηση για την τζέντλεμαν συμπεριφορά του.
  
  "Επειδή είμαι αρκετά ικανός να κάνω αυτά τα πράγματα για τον εαυτό μου. Δεν χρειάζομαι κάποιον να με αφήσει πρώτα να πάω ή να με πάει σπίτι".
  
  "Μα την περασμένη Τετάρτη, όταν με πήρε ο ύπνος και δεν ήρθα για σένα, έγινες έξαλλος".
  
  "Είσαι τόσο έξυπνος κατά κάποιο τρόπο, Πολ, και τόσο ανόητος με άλλους", είπε κουνώντας τα χέρια της. "Μου βγάζεις τα νεύρα!
  
  "Αυτό μας κάνει δύο".
  
  "Λοιπόν γιατί δεν σταματάς να με κυνηγάς;"
  
  "Επειδή φοβάμαι τι θα κάνεις αν πραγματικά σταματήσω".
  
  Η Άλις τον κοίταξε σιωπηλή. Το χείλος του καπέλου της έριξε μια σκιά στο πρόσωπό της και ο Πωλ δεν μπορούσε να καταλάβει πώς αντέδρασε στην τελευταία του παρατήρηση. Φοβόταν τα χειρότερα. Όταν κάτι εξόργιζε την Αλίκη, δεν μπορούσαν να μιλήσουν για μέρες.
  
  Έφτασαν στην πόρτα της πανσιόν της στην Stahlstraße χωρίς να ανταλλάξουν άλλη λέξη. Η απουσία συζήτησης τονίστηκε από την τεταμένη, καυτή σιωπή που κατέκλυσε την πόλη. Το Μόναχο αποχαιρετούσε τον πιο καυτό Σεπτέμβριο των τελευταίων δεκαετιών, μια μικρή ανάπαυλα σε μια χρονιά ατυχίας. Η σιωπή των δρόμων, η αργοπορία και η διάθεση της Άλις γέμισαν την καρδιά του Πολ με μια παράξενη μελαγχολία. Ένιωσε ότι ήταν έτοιμος να τον αφήσει.
  
  "Είσαι πολύ ήσυχη", είπε, αναζητώντας τα κλειδιά της στην τσάντα της.
  
  "Ήμουν ο τελευταίος που μίλησε".
  
  "Πιστεύεις ότι μπορείς να μείνεις τόσο ήσυχος όσο ανεβαίνεις τις σκάλες; Η σπιτονοικοκυρά μου έχει πολύ αυστηρούς κανόνες για τους άντρες και η ηλικιωμένη αγελάδα έχει εξαιρετικά καλή ακοή".
  
  "Με προσκαλείς να ανέβω;" ρώτησε έκπληκτος ο Πωλ.
  
  "Μπορείς να μείνεις εδώ αν θέλεις".
  
  Ο Πολ παραλίγο να χάσει το καπέλο του περνώντας από την πόρτα.
  
  Δεν υπήρχε ανελκυστήρας στο κτίριο και έπρεπε να ανέβουν τρία σκαλοπάτια από ξύλινες σκάλες που έτριζαν σε κάθε βήμα. Η Αλίκη έμεινε κοντά στον τοίχο καθώς ανέβαινε, κάτι που ήταν λιγότερο θορυβώδες, αλλά παρόλα αυτά, καθώς περνούσαν τον δεύτερο όροφο, άκουσαν βήματα μέσα σε ένα από τα διαμερίσματα.
  
  "Αυτή είναι! Εμπρός, γρήγορα!"
  
  Ο Πωλ πέρασε τρέχοντας την Αλίκη και έφτασε στην προσγείωση λίγο πριν εμφανιστεί ένα παραλληλόγραμμο φωτός, που σκιαγραφούσε τη λεπτή μορφή της Αλίκης πάνω στο ξεφλουδισμένο χρώμα των σκαλοπατιών.
  
  "Ποιος είναι εκεί?" ρώτησε μια βραχνή φωνή.
  
  "Γεια σου, φράου Κασίν".
  
  Fraulein Tannenbaum. Τι άσχημη στιγμή να πας σπίτι!".
  
  "Αυτή είναι η δουλειά μου, φράου Κασίν, όπως ξέρεις".
  
  "Δεν μπορώ να πω ότι εγκρίνω αυτό το είδος συμπεριφοράς".
  
  "Δεν εγκρίνω πραγματικά τις διαρροές στο μπάνιο μου, Frau Kasin, αλλά ο κόσμος δεν είναι το τέλειο μέρος".
  
  Εκείνη τη στιγμή, ο Πωλ αναδεύτηκε ελαφρά και το δέντρο βόγκηξε κάτω από τα πόδια του.
  
  "Υπάρχει κάποιος εκεί πάνω;" - ρώτησε αγανακτισμένη η οικοδέσποινα του διαμερίσματος.
  
  "Ασε με να ελέγξω!" απάντησε η Άλις, τρέχοντας τις σκάλες που τη χώριζαν από τον Πολ και οδηγώντας τον στο διαμέρισμά της. Έβαλε το κλειδί στην κλειδαριά και μετά βίας πρόλαβε να ανοίξει την πόρτα και να σπρώξει τον Πολ μέσα όταν η ηλικιωμένη γυναίκα που την βογκούσε, τράβηξε το κεφάλι της πίσω από τις σκάλες.
  
  "Είμαι σίγουρος ότι άκουσα κάποιον. Έχεις άντρα εκεί;"
  
  "Ω, δεν έχεις τίποτα να ανησυχείς, φράου Κασίν. Είναι απλά μια γάτα", είπε η Άλις κλείνοντας την πόρτα στο πρόσωπό της.
  
  "Το κόλπο της γάτας σου λειτουργεί κάθε φορά, έτσι δεν είναι;" ψιθύρισε ο Πολ, αγκαλιάζοντάς την και φίλησε τον μακρύ λαιμό της. Η ανάσα του έκαιγε. Ανατρίχιασε και ένιωσε να τρέχουν τα χτυπήματα της χήνας στην αριστερή της πλευρά.
  
  "Νόμιζα ότι θα μας διακόψουν ξανά, όπως εκείνη τη μέρα στο μπάνιο".
  
  "Σταμάτα να μιλάς και φίλησε με", είπε, κρατώντας την από τους ώμους και στρέφοντάς την προς το μέρος του.
  
  Η Άλις τον φίλησε και πλησίασε. Μετά έπεσαν πάνω στο στρώμα, με το σώμα της κάτω από αυτό.
  
  "Να σταματήσει."
  
  Ο Πωλ σταμάτησε απότομα και την κοίταξε με έναν υπαινιγμό απογοήτευσης και έκπληξης στο πρόσωπό του. Αλλά η Άλις γλίστρησε ανάμεσα στα χέρια του και κινήθηκε από πάνω του, αναλαμβάνοντας το κουραστικό έργο να απελευθερώσει και τους δύο από τα υπόλοιπα ρούχα τους.
  
  "Τι είναι αυτό?"
  
  "Τίποτα", απάντησε εκείνη.
  
  "Κλαις".
  
  Η Άλις δίστασε για μια στιγμή. Το να του πει τον λόγο για τα δάκρυά της θα ήταν να ξεγυμνώσει την ψυχή της, και δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να το κάνει αυτό, ακόμη και σε μια τέτοια στιγμή.
  
  "Απλά... είμαι τόσο χαρούμενος".
  
  
  32
  
  
  Όταν έλαβε τον φάκελο από τον Σεμπάστιαν Κέλερ, ο Πολ δεν μπόρεσε να μην ανατριχιάσει.
  
  Οι μήνες από την εισαγωγή του στη μασονική στοά ήταν απογοητευτικοί. Στην αρχή, υπήρχε κάτι σχεδόν ρομαντικό στο να μπεις σχεδόν στα τυφλά σε μια μυστική κοινωνία, η συγκίνηση μιας περιπέτειας. Αλλά μόλις η αρχική ευφορία πέρασε, ο Paul άρχισε να αναρωτιέται για το νόημα όλων. Για αρχή, του απαγόρευσαν να μιλάει στις συνεδριάσεις των στοών μέχρι να συμπληρώσει τρία χρόνια ως μαθητευόμενος. Αλλά αυτό δεν ήταν το χειρότερο: το χειρότερο ήταν η εκτέλεση εξαιρετικά μακρών τελετουργιών που έμοιαζαν με χάσιμο χρόνου.
  
  Απογυμνωμένες από τα τελετουργικά τους, οι συγκεντρώσεις ήταν κάτι περισσότερο από μια σειρά από συνέδρια και συζητήσεις σχετικά με τον μασονικό συμβολισμό και την πρακτική εφαρμογή του για την ενίσχυση της αρετής των συναδέλφων Μασόνων. Το μόνο μέρος που φάνηκε στον Πωλ ότι είχε κάποιο ενδιαφέρον ήταν όταν οι συμμετέχοντες αποφάσισαν σε ποιες φιλανθρωπικές οργανώσεις θα δωρούσαν από τα χρήματα που συγκεντρώνονταν στο τέλος κάθε συνάντησης.
  
  Για τον Παύλο, οι συναντήσεις έγιναν ένα επαχθές καθήκον, το οποίο εκτελούσε κάθε δύο εβδομάδες για να γνωρίσει καλύτερα τα μέλη της στοάς. Ακόμη και αυτός ο στόχος δεν ήταν εύκολο να επιτευχθεί, καθώς οι μεγαλύτεροι Ελευθεροτέκτονες, αυτοί που αναμφίβολα γνώριζαν τον πατέρα του, κάθονταν σε διαφορετικά τραπέζια στη μεγάλη τραπεζαρία. Μερικές φορές προσπαθούσε να πλησιάσει τον Κέλερ, θέλοντας να πιέσει τον βιβλιοπώλη να κρατήσει την υπόσχεσή του να του δώσει όλα όσα του είχε αφήσει ο πατέρας του. Στο κουτί, ο Κέλερ κράτησε απόσταση από αυτόν και στο βιβλιοπωλείο απέλυσε τον Πωλ με αόριστες δικαιολογίες.
  
  Ο Κέλερ δεν του είχε γράψει ποτέ πριν, και ο Πωλ κατάλαβε αμέσως ότι ό,τι υπήρχε στον καφέ φάκελο που του είχε δώσει ο ιδιοκτήτης της πανσιόν ήταν αυτό που περίμενε.
  
  Ο Πωλ κάθισε στην άκρη του κρεβατιού του, με την αναπνοή του να κόβεται. Ήταν σίγουρος ότι ο φάκελος θα περιείχε ένα γράμμα από τον πατέρα του. Δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του καθώς φανταζόταν τι πρέπει να ώθησε τον Χανς Ράινερ να γράψει ένα μήνυμα στον γιο του, μόλις λίγων μηνών τότε, προσπαθώντας να παγώσει τη φωνή του έγκαιρα μέχρι ο γιος του να είναι έτοιμος να τον καταλάβει.
  
  Προσπάθησε να φανταστεί τι θα ήθελε να του πει ο πατέρας του. Ίσως θα έδινε σοφές συμβουλές. Ίσως θα το είχε δεχτεί μετά από λίγο.
  
  Ίσως μου δώσει στοιχεία για το άτομο ή τα άτομα που επρόκειτο να τον σκοτώσουν, σκέφτηκε ο Πολ με σφιχτά δόντια.
  
  Με εξαιρετική προσοχή, έσκισε τον φάκελο και έβαλε το χέρι του μέσα. Περιείχε έναν άλλο φάκελο, έναν μικρότερο λευκό, μαζί με ένα χειρόγραφο σημείωμα στο πίσω μέρος μιας από τις τηλεκάρτες του βιβλιοπώλη. Αγαπητέ Παύλο, συγχαρητήρια. Ο Χανς θα ήταν περήφανος. Αυτό σου άφησε ο πατέρας σου. Δεν ξέρω τι περιέχει, αλλά ελπίζω να σας βοηθήσει. ΣΚ
  
  Ο Παύλος άνοιξε τον δεύτερο φάκελο και ένα μικρό φύλλο λευκού χαρτιού, τυπωμένο σε μπλε, έπεσε στο έδαφος. Έμεινε παράλυτος από απογοήτευση όταν το σήκωσε και είδε τι ήταν.
  
  
  33
  
  
  Το ενεχυροδανειστήριο του Metzger ήταν ένα κρύο μέρος, πιο κρύο ακόμα και από τον αέρα στις αρχές Νοεμβρίου. Ο Πωλ σκούπισε τα πόδια του στο χαλί μπροστά από την είσοδο, καθώς έξω έβρεχε. Άφησε την ομπρέλα του στον πάγκο και κοίταξε γύρω του με περιέργεια. Θυμόταν αμυδρά εκείνο το πρωί, πριν από τέσσερα χρόνια, όταν μαζί με τη μητέρα του πήγαν στο κατάστημα στο Schwabing για να βάλουν ενέχυρο το ρολόι του πατέρα του. Ήταν ένας χώρος αποστειρωμένος με γυάλινα ράφια και υπαλλήλους με γραβάτες.
  
  Το μαγαζί του Metzger έμοιαζε περισσότερο με ένα μεγάλο κουτί ραπτικής και μύριζε ναφθαλίνη. Απ' έξω, το μαγαζί φαινόταν μικρό και ασήμαντο, αλλά μόλις πέρασες το κατώφλι, ανακάλυψες το μεγάλο του βάθος, ένα δωμάτιο γεμάτο με έπιπλα, ραδιόφωνα γαληνικών κρυστάλλων, πορσελάνινα ειδώλια, ακόμη και ένα χρυσό κλουβί πουλιών. Σκουριά και σκόνη κάλυψαν τα διάφορα αντικείμενα που είχαν αγκυροβολήσει εκεί για τελευταία φορά. Ξαφνιασμένος, ο Πωλ κοίταξε τη λούτρινη γάτα που είχε πιάσει να κλέβει ένα σπουργίτι εν πτήσει. Ένας ιστός σχηματίστηκε ανάμεσα στο τεντωμένο πόδι της γάτας και το φτερό του πουλιού.
  
  "Δεν είναι μουσείο, φίλε".
  
  Ο Πωλ γύρισε ξαφνιασμένος. Ένας αδύνατος, βυθισμένος γέρος εμφανίστηκε δίπλα του, ντυμένος με μια μπλε ολόσωμη φόρμα που ήταν πολύ μεγάλη για τη σιλουέτα του και τόνιζε την αδυνατότητά του.
  
  "Είσαι ο Μέτζγκερ; Ρώτησα.
  
  "Είμαι. Κι αν αυτό που μου έφερες δεν είναι χρυσός, δεν το χρειάζομαι".
  
  "Η αλήθεια είναι ότι δεν ήρθα εδώ για να βάλω ενέχυρο τίποτα. Ήρθα να πάρω κάτι", απάντησε ο Πολ. Ήδη αντιπαθούσε αυτόν τον άνθρωπο και την ύποπτη συμπεριφορά του.
  
  Μια λάμψη απληστίας πέρασε μέσα από τα μικροσκοπικά μάτια του γέρου. Ήταν προφανές ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν πολύ καλά.
  
  "Συγγνώμη, παλικάρι... Υπάρχουν είκοσι άνθρωποι που έρχονται εδώ κάθε μέρα και πιστεύουν ότι το παλιό ορειχάλκινο καμέο της προγιαγιάς τους αξίζει χίλια μάρκα. Αλλά για να δούμε... ας δούμε για ποιο λόγο είστε εδώ".
  
  Ο Πολ άπλωσε ένα γαλανόλευκο κομμάτι χαρτί που είχε βρει σε έναν φάκελο που του έστειλε ο βιβλιοπώλης. Στην επάνω αριστερή γωνία ήταν το όνομα και η διεύθυνση του Metzger. Ο Πωλ όρμησε εκεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε, συνέχισε να συνέρχεται από την έκπληξη που δεν βρήκε το γράμμα μέσα. Αντίθετα, υπήρχαν τέσσερις χειρόγραφες λέξεις: Άρθρο 91231
  
  21 σημάδια
  
  Ο γέρος έδειξε το χαρτί. "Υπάρχει μια μικρή έλλειψη εδώ. Δεν δεχόμαστε κατεστραμμένα έντυπα."
  
  Η πάνω δεξιά γωνία, στην οποία έπρεπε να περιλαμβάνεται το όνομα του ατόμου που έκανε την κατάθεση, σκίστηκε.
  
  "Ο αριθμός ανταλλακτικού είναι υπέροχος για ανάγνωση", είπε ο Paul.
  
  "Αλλά δεν μπορούμε να παραδώσουμε αντικείμενα που έχουν αφήσει οι πελάτες μας στο πρώτο άτομο που θα περάσει την πόρτα".
  
  "Ό,τι κι αν ήταν, ανήκε στον πατέρα μου".
  
  Ο γέρος έξυσε το πιγούνι του, προσποιούμενος ότι μελετούσε το χαρτί με ενδιαφέρον.
  
  "Σε κάθε περίπτωση, ο αριθμός είναι πολύ μικρός: το αντικείμενο πρέπει να έχει ενεχυρωθεί πριν από πολλά χρόνια. Είμαι σίγουρος ότι θα βγει σε δημοπρασία".
  
  "Καταλαβαίνω. Και πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι;"
  
  "Πιστεύω ότι εάν ο πελάτης ήταν πρόθυμος να επιστρέψει το προϊόν, λαμβάνοντας υπόψη τον πληθωρισμό..."
  
  Ο Πολ τσακίστηκε όταν ο ενεχυροδανειστής έδειξε τελικά τα χαρτιά του: ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελε να πάρει τα μέγιστα από τη συμφωνία. Αλλά ο Παύλος ήταν αποφασισμένος να επιστρέψει το αντικείμενο, ανεξάρτητα από το κόστος.
  
  "Πολύ καλά".
  
  "Περίμενε εδώ", είπε ο άλλος με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο.
  
  Ο ηλικιωμένος εξαφανίστηκε και επέστρεψε μισό λεπτό αργότερα με ένα φαγωμένο από τον σκόρο χάρτινο κουτί με ένα κιτρινισμένο εισιτήριο.
  
  "Κράτα το αγόρι μου".
  
  Ο Πολ άπλωσε το χέρι να το πάρει, αλλά ο γέρος άρπαξε σφιχτά τον καρπό του. Το άγγιγμα στο κρύο, ζαρωμένο δέρμα του ήταν αποκρουστικό.
  
  "Τι στο διάολο κάνεις?"
  
  "Τα χρήματα πρώτα."
  
  "Πρώτα θα μου δείξεις τι έχει μέσα".
  
  "Δεν θα ανεχτώ τίποτα από όλα αυτά", είπε ο γέρος, κουνώντας αργά το κεφάλι του. "Πιστεύω ότι είσαι ο νόμιμος ιδιοκτήτης αυτού του κουτιού και πιστεύεις ότι αυτό που υπάρχει μέσα αξίζει τον κόπο. Για να το πούμε, μια διπλή πράξη πίστης".
  
  Ο Πολ πάλεψε με τον εαυτό του για λίγες στιγμές, αλλά ήξερε ότι δεν είχε άλλη επιλογή.
  
  "Ασε με να φύγω".
  
  Ο Μέτσγκερ άνοιξε τα δάχτυλά του και ο Πολ άπλωσε το χέρι στην εσωτερική τσέπη του παλτού του. Έβγαλε το πορτοφόλι του.
  
  "Πόσα?"
  
  "Σαράντα εκατομμύρια μάρκα".
  
  Με την τότε συναλλαγματική ισοτιμία, αυτό ισοδυναμούσε με δέκα δολάρια - αρκετά για να θρέψει μια οικογένεια για πολλές εβδομάδες.
  
  "Είναι πολλά τα λεφτά", είπε ο Πολ, σφίγγοντας τα χείλη του.
  
  "Πάρτε το ή αφήστε το."
  
  Ο Πολ αναστέναξε. Τα χρήματα ήταν μαζί του, καθώς έπρεπε να πάει να κάνει κάποιες πληρωμές για την τράπεζα την επόμενη μέρα. Θα έπρεπε να αφαιρέσει αυτό από τον μισθό του για τους επόμενους έξι μήνες, τα λίγα που κέρδισε αφού μετέφερε όλα τα κέρδη από την επιχείρηση στο μαγαζί με οικονομίες του Herr Ziegler. Επιπροσθέτως, οι τιμές των μετοχών παραμένουν στάσιμες ή πέφτουν τον τελευταίο καιρό, με λιγότερους επενδυτές, με αποτέλεσμα οι ουρές στα κυλικεία κοινωνικής ασφάλισης να παρατείνονται μέρα με τη μέρα και να μην φαίνεται το τέλος της κρίσης.
  
  Ο Πολ τράβηξε μια τεράστια δέσμη από πρόσφατα τυπωμένα χαρτονομίσματα. Εκείνες τις μέρες, το χαρτονόμισμα δεν ήταν ποτέ ξεπερασμένο. Μάλιστα, τα χαρτονομίσματα του προηγούμενου τριμήνου ήταν ήδη άχρηστα και γέμιζαν τις καμινάδες του Μονάχου, αφού ήταν φθηνότερα από τα καυσόξυλα.
  
  Ο ενεχυροδανειστής άρπαξε τα χαρτονομίσματα από τα χέρια του Πολ και άρχισε να τα μετράει αργά, εξετάζοντάς τα ένα-ένα κόντρα στο φως. Τελικά κοίταξε τον νεαρό και χαμογέλασε δείχνοντας τα δόντια του που έλειπαν.
  
  "Ικανοποιημένοι?" ρώτησε σαρκαστικά ο Πωλ.
  
  Ο Μέτσγκερ τράβηξε το χέρι του.
  
  Ο Πωλ άνοιξε προσεκτικά το κουτί, ανασηκώνοντας ένα σύννεφο σκόνης που επέπλεε γύρω του στο φως της λάμπας. Έβγαλε ένα επίπεδο τετράγωνο κουτί από λείο, σκούρο μαόνι. Δεν είχε κοσμήματα ή λάκα, απλώς ένα κούμπωμα που άνοιξε όταν το πάτησε ο Paul. Το καπάκι του κουτιού ανασηκώθηκε αργά και αθόρυβα, σαν να μην είχαν περάσει δεκαεννέα χρόνια από την τελευταία φορά που άνοιξε.
  
  Ο Πωλ ένιωσε έναν παγωμένο φόβο στην καρδιά του καθώς κοίταζε το περιεχόμενο.
  
  "Καλύτερα να προσέχεις, αγόρι", είπε ο ενεχυροδανειστής, από τα χέρια του οποίου τα χαρτονομίσματα εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας. "Μπορεί να βρεθείτε σε τεράστιο πρόβλημα αν σας βρουν στους δρόμους με αυτό το παιχνίδι".
  
  Τι ήθελες να μου πεις με αυτό, πατέρα;
  
  Πάνω σε μια κόκκινη βελούδινη βάση ήταν απλωμένη ένα αστραφτερό πιστόλι και μια γεμιστήρας δέκα σφαιρών.
  
  
  34
  
  
  "Καλύτερα να είναι σημαντικό, Μέτσγκερ. Είμαι εξαιρετικά απασχολημένος. Όσον αφορά τις αμοιβές, καλύτερα να πάτε κάποια άλλη στιγμή".
  
  Ο Ότο φον Σρέντερ καθόταν δίπλα στο τζάκι του γραφείου του και δεν πρόσφερε στον ενεχυροδανειστή θέση ή κάτι να πιει. Ο Metzger, αναγκασμένος να παραμείνει στα πόδια του με το καπέλο του στο χέρι, έλεγξε την οργή του και προσποιήθηκε μια άσεμνη κλίση του κεφαλιού του και ένα ψεύτικο χαμόγελο.
  
  "Η αλήθεια είναι, κύριε Μπάρον, ήρθα για διαφορετικό λόγο. Τα χρήματα που έχετε επενδύσει όλα αυτά τα χρόνια πρόκειται να αποδώσουν".
  
  "Επέστρεψε στο Μόναχο; Ο Nagel επέστρεψε; ρώτησε ο βαρόνος τεντωμένος.
  
  "Είναι πολύ πιο περίπλοκο, Σεβασμιώτατε".
  
  "Λοιπόν, μην με κάνεις να μαντέψω. Πες μου τι θέλεις."
  
  "Η αλήθεια είναι, Σεβασμιώτατε, πριν δώσω αυτή τη σημαντική πληροφορία, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι τα είδη των οποίων ανέστειλα την πώληση για όλο αυτό το διάστημα, γεγονός που κόστισε ακριβά στην επιχείρησή μου..."
  
  "Συνέχισε την καλή δουλειά, Μέτσγκερ".
  
  "- Σημαντικά αυξημένη τιμή. Η Χάρη σου μου υποσχέθηκε ένα ετήσιο ποσό και σε αντάλλαγμα θα σου έλεγα αν ο Κλόβις Νάγκελ θα αγόραζε κάποιο από αυτά. Και με όλο τον σεβασμό, η Χάρη Σας δεν πληρώθηκε ούτε φέτος ούτε πέρυσι".
  
  Ο βαρόνος χαμήλωσε τη φωνή του.
  
  "Μην τολμήσεις να με εκβιάσεις, Μέτσγκερ. Αυτό που σας πλήρωσα για δύο δεκαετίες περισσότερο από αυτό που αντισταθμίζει τα σκουπίδια που κρατήσατε στα σκουπίδια σας".
  
  "Τι μπορώ να πω? Η Χάρη σου έδωσε τον λόγο σου, και η Χάρη Σου δεν τον κράτησε. Λοιπόν, ας θεωρήσουμε ότι η συμφωνία μας έχει ολοκληρωθεί. Καλημέρα", είπε ο γέρος φορώντας το καπέλο του.
  
  "Περίμενε!" είπε ο βαρόνος σηκώνοντας το χέρι του.
  
  Ο ενεχυροδανειστής γύρισε, καταπιέζοντας ένα χαμόγελο.
  
  "Ναι, κύριε Μπάρον;"
  
  "Δεν έχω χρήματα, Μέτσγκερ. Είμαι απένταρος."
  
  "Με εκπλήσσεις, χάρη σου!"
  
  "Έχω κρατικά ομόλογα που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι εάν η κυβέρνηση πληρώσει μερίσματα ή αποκαταστήσει την οικονομία. Μέχρι τότε, αξίζουν όσο το χαρτί που είναι γραμμένο".
  
  Ο γέρος κοίταξε γύρω του, τα μάτια του στένεψαν.
  
  "Σε αυτή την περίπτωση, Σεβασμιώτατε... Υποθέτω ότι θα μπορούσα να δεχτώ αυτό το μικρό μπρούτζινο και μαρμάρινο τραπέζι που έχετε δίπλα στην καρέκλα σας ως πληρωμή".
  
  "Αξίζει πολύ περισσότερο από την ετήσια αμοιβή σου, Μέτσγκερ".
  
  Ο γέρος ανασήκωσε τους ώμους του αλλά δεν είπε τίποτα.
  
  "Πολύ καλά. Μιλώ."
  
  "Σίγουρα θα έπρεπε να εγγυηθείς τις πληρωμές σου για τα επόμενα χρόνια, Σεβασμιώτατε. Υποθέτω ότι ένα ασημένιο σετ τσαγιού ανάγλυφο σε αυτό το τραπεζάκι θα έκανε".
  
  "Κάθαρμα, Μέτσγκερ", είπε ο βαρόνος, ρίχνοντάς του ένα βλέμμα απροκάλυπτου μίσους.
  
  "Η επιχείρηση είναι επιχείρηση, κύριε Μπάρον".
  
  Ο Ότο έμεινε σιωπηλός για μερικές στιγμές. Δεν έβλεπε άλλο δρόμο παρά να υποκύψει στον εκβιασμό του γέρου.
  
  "Κέρδισες. Για χάρη σου, ελπίζω να αξίζει τον κόπο", είπε τελικά.
  
  "Σήμερα, κάποιος ήρθε να αγοράσει πίσω ένα από τα αντικείμενα που έβαλε ενέχυρο ο φίλος σου".
  
  "Αυτός ήταν ο Νάγκελ;
  
  "Όχι, εκτός κι αν βρήκε κάποιον τρόπο να γυρίσει τον χρόνο πίσω τριάντα χρόνια. Ήταν αγόρι".
  
  "Έδωσε το όνομά του;"
  
  "Ήταν αδύνατος, με μπλε μάτια, σκούρα ξανθά μαλλιά".
  
  "Πάτωμα..."
  
  "Σου είπα ήδη, δεν έδωσε το όνομά του".
  
  "Και τι ήταν αυτό που μάζεψε;"
  
  "Τζακ από μαύρο μαόνι με όπλο".
  
  Ο βαρόνος πήδηξε από το κάθισμά του τόσο γρήγορα που έγειρε προς τα πίσω και έπεσε στη μεσαία σκάλα που περιέβαλλε το τζάκι.
  
  "Αυτό που είπες?" ρώτησε πιάνοντας τον ενεχυροδανειστή από το λαιμό.
  
  "Με πλήγωσες!"
  
  "Μίλα, για όνομα του Θεού, αλλιώς θα σου στύψω το λαιμό αμέσως".
  
  "Ένα απλό μαύρο κουτί από μαόνι", απάντησε ψιθυριστά ο γέρος.
  
  "Οπλο! Περίγραψέ το!"
  
  "Mauser C96 με λαβή σκούπας. Το ξύλο στη λαβή δεν ήταν δρυς του αρχικού μοντέλου, αλλά μαύρο μαόνι για να ταιριάζει με το σώμα. Υπέροχο όπλο".
  
  "Πώς μπορεί να είναι?" ρώτησε ο βαρόνος.
  
  Ξαφνικά αδύναμος, απελευθέρωσε τον ενεχυροδανειστή και έγειρε πίσω στην καρέκλα του.
  
  Ο γέρος Μέτσγκερ ίσιωσε, τρίβοντας το λαιμό του.
  
  "Τρελός. Τρελάθηκε", είπε ο Μέτσγκερ, ορμώντας προς την πόρτα.
  
  Ο βαρόνος δεν τον παρατήρησε να φεύγει. Έμεινε καθισμένος με το κεφάλι στα χέρια, απορροφημένος από ζοφερές σκέψεις.
  
  
  35
  
  
  Η Ilse σκούπιζε το διάδρομο όταν παρατήρησε τη σκιά του επισκέπτη που έπεφτε από το φως των επιτοίχιων φωτιστικών στο πάτωμα. Ήξερε ποιος ήταν πριν σηκώσει το κεφάλι της και παγώσει.
  
  Άγιε Θεέ, πώς μας βρήκες;
  
  Όταν εκείνη και ο γιος της μετακόμισαν για πρώτη φορά στην πανσιόν, η Ilse χρειάστηκε να εργαστεί για να πληρώσει μέρος του ενοικίου, γιατί αυτά που κέρδισε ο Paul από τη μεταφορά άνθρακα δεν ήταν αρκετά. Αργότερα, όταν ο Paul μετέτρεψε το παντοπωλείο του Ziegler σε τράπεζα, ο νεαρός άνδρας επέμεινε να βρουν καλύτερο κατάλυμα. Η Ιλσε αρνήθηκε. Υπήρχαν πάρα πολλές αλλαγές στη ζωή της και προσκολλήθηκε σε όλα όσα της έδιναν ασφάλεια.
  
  Ένα από αυτά τα πράγματα ήταν μια λαβή σκούπας. Ο Παύλος -και η ιδιοκτήτρια της πανσιόν, την οποία η Ilse δεν βοήθησε πολύ- επέμειναν να σταματήσει να εργάζεται, αλλά εκείνη δεν έδωσε σημασία. Έπρεπε να νιώθει χρήσιμη με κάποιο τρόπο. Η σιωπή στην οποία έπεσε αφού τους έδιωξαν από την έπαυλη ήταν αρχικά αποτέλεσμα άγχους, αλλά αργότερα έγινε μια αυτοεπιβεβλημένη επίδειξη της αγάπης της για τον Παύλο. Απέφυγε να του μιλήσει γιατί φοβόταν τις ερωτήσεις του. Όταν μίλησε, ήταν για ασήμαντα πράγματα που προσπάθησε να βάλει με όλη την τρυφερότητα που μπορούσε. Τον υπόλοιπο καιρό απλώς τον κοιτούσε σιωπηλά από μακριά και λυπόταν για όσα της στερούσαν.
  
  Γι' αυτό το βάσανό της ήταν τόσο έντονο όταν βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με έναν από τους υπεύθυνους για τον χαμό της.
  
  "Γεια σου, Ilse".
  
  Έκανε ένα προσεκτικό βήμα πίσω.
  
  "Τι θέλεις, Ότο;
  
  Ο βαρόνος χτύπησε το έδαφος με την άκρη του μπαστούνι του. Δεν ένιωθε άνετα εδώ, ήταν ξεκάθαρο, όπως και το γεγονός ότι η επίσκεψή του σηματοδοτούσε κάποιες απαίσιες προθέσεις.
  
  "Μπορούμε να μιλήσουμε σε ένα πιο ιδιωτικό μέρος;"
  
  "Δεν θέλω να πάω πουθενά μαζί σου. Πες αυτό που έχεις να πεις και φύγε".
  
  Ο βαρόνος βούρκωσε ενοχλημένος. Έπειτα έδειξε περιφρονητικά τη μουχλιασμένη ταπετσαρία στους τοίχους, το ανώμαλο πάτωμα και τις λάμπες που πέθαιναν που έδιναν περισσότερη σκιά παρά φως.
  
  "Κοίταξέ σε, Ilse. Σκούπισμα διαδρόμου σε πανσιόν τρίτης κατηγορίας. Θα έπρεπε να ντρέπεσαι για τον εαυτό σου".
  
  "Το να σκουπίζεις τους ορόφους σκουπίζεις τα πατώματα, δεν έχει σημασία αν είναι αρχοντικό ή πανσιόν. Και υπάρχουν δάπεδα από λινέλαιο που είναι πιο αξιοσέβαστα από το μάρμαρο".
  
  "Αλλά, αγαπητέ, ξέρεις ότι όταν σε πήραμε, ήσουν σε άσχημη κατάσταση. Δεν θα ήθελα..."
  
  "Σταμάτα εδώ, Ότο. Ξέρω ποιανού ήταν η ιδέα. Αλλά μη νομίζεις ότι θα πέσω στη ρουτίνα, ότι είσαι απλώς μια μαριονέτα. Είσαι αυτός που έλεγχες την αδερφή μου από την πρώτη στιγμή, κάνοντάς την να πληρώσει ακριβά το λάθος που έκανε. Και για όσα κάνατε κρυμμένοι πίσω από αυτό το λάθος".
  
  Ο Ότο έκανε ένα βήμα πίσω, σοκαρισμένος από τον θυμό που ξέφυγε από τα χείλη της Ιλς. Το μονόκλ έπεσε από το μάτι του και κρεμόταν από το στήθος του παλτού του σαν καταδικασμένος που κρεμόταν από την αγχόνη.
  
  "Με εκπλήσσεις, Ilse. Μου είπαν ότι εσύ..."
  
  Η Ιλσε γέλασε αμείλικτα.
  
  "Το έχασα? Τρελάθηκες; Όχι, Ότο. Είμαι αρκετά λογικός. Επέλεξα να παραμείνω σιωπηλός όλο αυτό το διάστημα γιατί φοβάμαι τι μπορεί να κάνει ο γιος μου αν μάθει την αλήθεια".
  
  "Σταμάτα τον λοιπόν. Γιατί πάει πολύ μακριά".
  
  "Γι' αυτό ήρθες", είπε, μη μπορώντας να συγκρατήσει την περιφρόνησή της. "Φοβάσαι ότι το παρελθόν θα σε προλάβει επιτέλους".
  
  Ο βαρόνος έκανε ένα βήμα προς την Ίλσε. Η μητέρα του Πολ γυρνούσε πίσω στον τοίχο καθώς ο Ότο έφερνε το πρόσωπό του κοντά στο δικό της.
  
  "Τώρα άκου προσεκτικά, Ilse. Είσαι το μόνο πράγμα που μας συνδέει με εκείνη τη νύχτα. Αν δεν τον σταματήσεις πριν είναι πολύ αργά, θα πρέπει να κόψω αυτόν τον δεσμό".
  
  "Τότε, προχώρα, Ότο, σκότωσε με", είπε η Ilse, προσποιούμενη το θάρρος που δεν ένιωθε. "Αλλά πρέπει να ξέρετε ότι έγραψα μια επιστολή που αποκάλυπτε την όλη υπόθεση. Ολα αυτά. Αν μου συμβεί κάτι, ο Paul θα το έχει".
  
  "Μα... δεν μπορείς να είσαι σοβαρός! Δεν μπορείς να το γράψεις! Κι αν πέσει σε λάθος χέρια;"
  
  Η Ιλσε δεν απάντησε. Το μόνο που έκανε ήταν να τον κοιτάξει. Ο Ότο προσπάθησε να κρατήσει το βλέμμα της, ένας ψηλός, εύσωμος, καλοντυμένος άντρας κοιτούσε από κάτω μια αδύναμη γυναίκα με κουρελιασμένα ρούχα, που ήταν κολλημένη στη σκούπα της για να μην πέσει.
  
  Τελικά ο βαρόνος ενέδωσε.
  
  "Δεν τελειώνει εκεί", είπε ο Ότο, γυρίζοντας και τρέχοντας έξω.
  
  
  36
  
  
  "Με πήρες τηλέφωνο, πατέρα;"
  
  Ο Ότο κοίταξε με αμφιβολία τον Γιούργκεν. Είχαν περάσει αρκετές εβδομάδες από την τελευταία φορά που τον είχε δει και του ήταν ακόμα δύσκολο να αναγνωρίσει τη στολή που στεκόταν στην τραπεζαρία του ως γιος του. Ξαφνικά αντιλήφθηκε ότι το καφέ πουκάμισο του Γιούργκεν αγκάλιαζε τους ώμους του, το κόκκινο σταυροβραχιόνιο που πλαισιώνει τους δυνατούς δικέφαλους μυς του, τις μαύρες μπότες του νεαρού που ύψωναν τον νεαρό σε τέτοιο βαθμό που έπρεπε να σκύψει ελαφρά για να μπει κάτω από το πλαίσιο της πόρτας. Ένιωσε έναν υπαινιγμό υπερηφάνειας, αλλά ταυτόχρονα τον πλημμύρισε ένα κύμα αυτολύπησης. Δεν μπορούσε να αντισταθεί να κάνει συγκρίσεις με τον εαυτό του: ο Ότο ήταν πενήντα δύο και ένιωθε γέρος και κουρασμένος.
  
  "Δεν είσαι σπίτι για πολύ καιρό, Γιούργκεν".
  
  "Είχα σημαντικά πράγματα να κάνω".
  
  Ο βαρόνος δεν απάντησε. Αν και καταλάβαινε τα ιδανικά των Ναζί, ποτέ δεν πίστεψε αληθινά σε αυτά. Όπως η συντριπτική πλειοψηφία της υψηλής κοινωνίας του Μονάχου, τους έβλεπε ως ένα κόμμα με ελάχιστες προοπτικές, καταδικασμένο σε εξαφάνιση. Αν έφτασαν τόσο μακριά, ήταν μόνο επειδή επωφελήθηκαν από μια κοινωνική κατάσταση που ήταν τόσο δραματική που οι αποστερημένοι θα πίστευαν κάθε εξτρεμιστή που τους έδινε άγριες υποσχέσεις. Όμως εκείνη τη στιγμή δεν είχε χρόνο για λεπτότητες.
  
  "Τόσο πολύ που παραμελείς τη μητέρα σου; Ανησυχούσε για σένα. Μπορούμε να μάθουμε πού κοιμήθηκες;"
  
  "Στους χώρους της Α.Ε.".
  
  "Υποτίθεται ότι θα ξεκινούσατε το πανεπιστήμιο φέτος, με δύο χρόνια καθυστέρηση!" είπε ο Ότο κουνώντας το κεφάλι του. "Είναι ήδη Νοέμβριος και ακόμα δεν έχεις έρθει σε ένα μάθημα".
  
  "Είμαι σε θέση ευθύνης".
  
  Ο Ότο παρακολούθησε τα θραύσματα της εικόνας που είχε διατηρήσει για αυτόν τον κακομαθημένο έφηβο που πριν από λίγο καιρό θα είχε πετάξει ένα φλιτζάνι στο πάτωμα επειδή το τσάι ήταν πολύ γλυκό για αυτόν τελικά διαλύθηκαν. Αναρωτήθηκε ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να τον πλησιάσει. Πολλά εξαρτήθηκαν από το αν ο Γιούργκεν θα έκανε ό,τι του έλεγαν.
  
  Έμεινε ξύπνιος για αρκετές νύχτες πετώντας και γυρίζοντας το στρώμα του πριν αποφασίσει να επισκεφτεί τον γιο του.
  
  "Υπεύθυνη θέση, λέτε;"
  
  "Προστατεύω τον πιο σημαντικό άνθρωπο στη Γερμανία".
  
  "Ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη Γερμανία", πείραξε ο πατέρας του. "Εσείς, ο μελλοντικός βαρόνος φον Σρέντερ, έχετε προσλάβει έναν κακοποιό για έναν σκοτεινό μεγαλομανή Αυστριακό δεκανέα. Πρέπει να είσαι περήφανος."
  
  Ο Γιούργκεν τρελάθηκε σαν να τον είχαν χτυπήσει.
  
  "Δεν καταλαβαίνετε..."
  
  "Αρκετά! Θέλω να κάνεις κάτι σημαντικό. Είσαι το μόνο άτομο που μπορώ να εμπιστευτώ με αυτό."
  
  Ο Γιούργκεν σάστισε από την αλλαγή πορείας. Η απάντηση πέθανε στα χείλη του καθώς η περιέργεια τον κυρίευσε.
  
  "Τι είναι αυτό?"
  
  "Βρήκα τη θεία σου και την ξαδέρφη σου".
  
  Ο Γιούργκεν δεν απάντησε. Κάθισε δίπλα στον πατέρα του και αφαίρεσε το μάτι από το μάτι του, αποκαλύπτοντας ένα αφύσικο κενό κάτω από το ζαρωμένο δέρμα του βλεφάρου του. Χάιδεψε αργά το δέρμα.
  
  "Οπου?" ρώτησε με τη φωνή του ψυχρή και απόμακρη.
  
  "Σε μια πανσιόν στο Schwabing. Αλλά σου απαγορεύω να σκέφτεσαι την εκδίκηση. Έχουμε κάτι πολύ πιο σημαντικό να αντιμετωπίσουμε. Θέλω να πας στο δωμάτιο της θείας σου, να την ψάξεις από πάνω μέχρι κάτω και να μου φέρεις όσα χαρτιά βρεις. Ειδικά αυτά που είναι γραμμένα στο χέρι. Γράμματα, σημειώσεις, οτιδήποτε".
  
  "Γιατί?"
  
  "Δεν μπορώ να σου το πω αυτό".
  
  "Δεν μπορείς να μου πεις; Με έφερες εδώ, ζητάς τη βοήθειά μου αφού μου κατέστρεψες την ευκαιρία να βρω αυτόν που μου το έκανε - το ίδιο άτομο που έδωσε στον άρρωστο αδερφό μου ένα όπλο για να του σκάσει τα μυαλά. Μου τα απαγορεύεις όλα αυτά και μετά περιμένεις να σου υποταχθώ χωρίς καμία εξήγηση;" Τώρα ο Γιούργκεν ούρλιαζε.
  
  "Θα κάνεις αυτό που σου λέω αν δεν θέλεις να σε κόψω!"
  
  "Συνέχισε, πατέρα. Ποτέ δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα το χρέος. Έχει μείνει μόνο ένα πολύτιμο πράγμα και δεν μπορείς να μου το πάρεις. Θα κληρονομήσω τον τίτλο σου είτε σου αρέσει είτε όχι". Ο Γιούργκεν έφυγε από την τραπεζαρία, χτυπώντας την πόρτα πίσω του. Ήταν έτοιμος να βγει έξω όταν μια φωνή τον σταμάτησε.
  
  "Γιε μου, περίμενε".
  
  Γύρισε. Η Μπρουνχίλντ κατέβηκε τις σκάλες.
  
  "Μητέρα".
  
  Πήγε κοντά του και τον φίλησε στο μάγουλο. Έπρεπε να σταθεί στις μύτες των ποδιών της για να το κάνει. Διόρθωσε τη μαύρη του γραβάτα και χάιδεψε με τα δάχτυλά της το σημείο που ήταν κάποτε το δεξί του μάτι. Ο Γιούργκεν οπισθοχώρησε και έβγαλε το έμπλαστρο.
  
  "Πρέπει να κάνεις ό,τι σου ζητάει ο πατέρας σου".
  
  "ΕΓΩ..."
  
  "Πρέπει να κάνεις ό,τι σου λένε, Γιούργκεν. Θα είναι περήφανος για σένα αν το κάνεις αυτό. Και εγώ επίσης".
  
  Η Μπρουνχίλντε συνέχισε να μιλάει για αρκετή ώρα. Η φωνή της ήταν απαλή και για τον Γιούργκεν δημιουργούσε εικόνες και συναισθήματα που δεν είχε νιώσει εδώ και πολύ καιρό. Ήταν πάντα ο αγαπημένος της. Πάντα του αντιμετώπιζε διαφορετικά, ποτέ δεν του αρνήθηκε τίποτα. Ήθελε να κουλουριαστεί στην αγκαλιά της όπως όταν ήταν παιδί, και το καλοκαίρι φαινόταν ατελείωτο.
  
  "Οταν?"
  
  "Αύριο".
  
  "Αύριο είναι οκτώ Νοεμβρίου, μητέρα. Δεν μπορώ..."
  
  "Θα έπρεπε να γίνει αύριο το απόγευμα. Ο πατέρας σου πρόσεχε την πανσιόν και ο Πωλ δεν είναι ποτέ εκεί αυτή τη στιγμή".
  
  "Αλλά έχω ήδη σχέδια!"
  
  "Είναι πιο σημαντικοί από τη δική σου οικογένεια, Γιούργκεν;"
  
  Η Μπρουνχίλντ σήκωσε για άλλη μια φορά το χέρι της στο πρόσωπό του. Αυτή τη φορά ο Jurgen δεν οπισθοχώρησε.
  
  "Υποθέτω ότι θα μπορούσα να το κάνω αν ενεργήσω γρήγορα".
  
  "Καλό αγόρι. Και όταν πάρεις τα έγγραφα", είπε, χαμηλώνοντας τη φωνή της σε έναν ψίθυρο, "φέρε τα πρώτα σε μένα. Μην πεις λέξη στον πατέρα σου".
  
  
  37
  
  
  Η Άλις παρακολουθούσε από τη γωνία καθώς ο Μάνφρεντ κατέβαινε από το τραμ. Πήρε μια θέση έξω από το παλιό της σπίτι, όπως έκανε κάθε εβδομάδα τα τελευταία δύο χρόνια, για να δει τον αδερφό της για λίγα λεπτά. Ποτέ πριν δεν είχε νιώσει τόσο έντονα την ανάγκη να τον πλησιάσει, να του μιλήσει, να τα παρατήσει μια για πάντα και να επιστρέψει σπίτι. Αναρωτήθηκε τι θα έκανε ο πατέρας της αν εμφανιζόταν.
  
  Δεν μπορώ να το κάνω, ειδικά έτσι... έτσι. Θα ήταν σαν να παραδέχτηκε οριστικά ότι είχε δίκιο. Θα ήταν σαν θάνατος.
  
  Το βλέμμα της ακολούθησε τον Μάνφρεντ, που μεταμορφωνόταν σε όμορφο νεαρό. Τα ατίθασα μαλλιά του έβγαιναν κάτω από το καπέλο του, τα χέρια του ήταν στις τσέπες του και κάτω από το μπράτσο του κρατούσε σημειώσεις.
  
  Βάζω στοίχημα ότι είναι ακόμα ένας τρομερός πιανίστας, σκέφτηκε η Άλις με ένα μείγμα ενόχλησης και μεταμέλειας.
  
  Ο Μάνφρεντ περπάτησε στο πεζοδρόμιο και, πριν φτάσει στην πύλη του σπιτιού του, σταμάτησε σε ένα ζαχαροπλαστείο. Η Άλις χαμογέλασε. Τον είδε να το κάνει για πρώτη φορά πριν από δύο χρόνια, όταν κατά λάθος ανακάλυψε ότι τις Πέμπτες ο αδερφός της επέστρεφε από τα μαθήματα πιάνου στα μέσα μαζικής μεταφοράς και όχι με τη Mercedes του πατέρα της με σοφέρ. Μισή ώρα αργότερα, η Άλις μπήκε στο ζαχαροπλαστείο και δωροδόκησε τον πωλητή για να δώσει στον Μάνφρεντ μια σακούλα καραμέλες με ένα σημείωμα μέσα όταν έφτασε την επόμενη εβδομάδα. Έγραψε βιαστικά "Είμαι εγώ". Έλα κάθε Πέμπτη, θα σου αφήσω ένα σημείωμα. Ρώτα την Ίνγκριντ, δώσε της την απάντησή σου. Σ'αγαπώ-Α.
  
  Περίμενε ανυπόμονα τις επόμενες επτά μέρες, φοβούμενη ότι ο αδερφός της δεν θα απαντούσε ή ότι θα ήταν θυμωμένος που έφυγε χωρίς να την αποχαιρετήσει. Η απάντησή του, ωστόσο, ήταν χαρακτηριστική για τον Μάνφρεντ. Σαν να την είχε δει μόλις πριν από δέκα λεπτά, το σημείωμά του ξεκινούσε με μια αστεία ιστορία για τους Ελβετούς και τους Ιταλούς και τελείωνε με μια ιστορία για το σχολείο και τι είχε συμβεί από τότε που είχε ακούσει για τελευταία φορά από αυτήν. Η είδηση από τον αδερφό της γέμισε ξανά ευτυχία την Αλίκη, αλλά υπήρχε μια γραμμή, η τελευταία, που επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους της. Ο μπαμπάς σε ψάχνει ακόμα.
  
  Έτρεξε έξω από το ζαχαροπλαστείο, φοβούμενη μήπως την αναγνωρίσει κάποιος. Όμως, παρά τον κίνδυνο, επέστρεφε κάθε εβδομάδα, τραβώντας πάντα το καπέλο της πάνω από τα φρύδια της και φορώντας ένα παλτό ή κασκόλ που έκρυβε τα χαρακτηριστικά της. Ποτέ δεν σήκωσε το πρόσωπό της στο παράθυρο του πατέρα της, μήπως και την αναγνώριζε. Και κάθε εβδομάδα, όσο τρομερή κι αν ήταν η δική της κατάσταση, παρηγοριόταν από τις καθημερινές επιτυχίες, τις μικρές νίκες και τις ήττες στη ζωή του Μάνφρεντ. Όταν κέρδισε το μετάλλιο του στίβου σε ηλικία δώδεκα ετών, εκείνη έκλαψε από ευτυχία. Όταν δέχτηκε τραμπουκισμό στην αυλή του σχολείου επειδή αντιμετώπισε πολλά παιδιά που τον αποκαλούσαν "βρώμικο Εβραίο", εκείνη ούρλιαξε θυμωμένη. Όσο ανούσιες κι αν ήταν, αυτά τα γράμματα τη συνέδεαν με αναμνήσεις ενός ευτυχισμένου παρελθόντος.
  
  Τη συγκεκριμένη Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου, η Alice περίμενε λίγο λιγότερο χρόνο από το συνηθισμένο, φοβούμενη ότι αν έμενε για πολύ καιρό στην Prinzregentenplatz, θα την κυριεύονταν οι αμφιβολίες και θα επέλεγε την πιο εύκολη -και χειρότερη δυνατή- επιλογή. Μπήκε στο μαγαζί, ζήτησε ένα πακέτο καραμέλες μέντας και πλήρωσε, ως συνήθως, τρεις φορές την τυπική τιμή. Περίμενε μέχρι να μπει στο καρότσι, αλλά εκείνη τη μέρα κοίταξε αμέσως το χαρτί μέσα στη συσκευασία. Ήταν μόνο πέντε λέξεις, αλλά ήταν αρκετές για να τρέμουν τα χέρια της. Με δάγκωσαν. Τρέξιμο.
  
  Έπρεπε να συγκρατηθεί και να μην ουρλιάξει.
  
  Κρατήστε το κεφάλι σας κάτω, περπατήστε αργά, μην κοιτάτε μακριά. Ίσως δεν ακολουθούν το μαγαζί.
  
  Άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω. Δεν μπορούσε να μην κοιτάξει πίσω καθώς έφευγε.
  
  Δύο άντρες με μανδύα την ακολούθησαν σε απόσταση λιγότερο από εξήντα γιάρδες. Η μία, συνειδητοποιώντας ότι τους είδε, έκανε ένα σημάδι στην άλλη και επιτάχυναν και οι δύο το βήμα τους.
  
  Σκατά!
  
  Η Άλις προσπάθησε να περπατήσει όσο πιο γρήγορα μπορούσε χωρίς να τρέξει. Δεν ήθελε να ρισκάρει να τραβήξει την προσοχή ενός αστυνομικού, γιατί αν τη σταματούσε, θα την έπιαναν δύο άντρες και μετά θα τελείωνε. Χωρίς αμφιβολία, ήταν οι ντετέκτιβ που είχε προσλάβει ο πατέρας της που θα σκέφτηκαν μια ιστορία για να τη συλλάβουν ή να τη φέρουν πίσω στο σπίτι της οικογένειας. Νομικά, δεν είχε ακόμη ενηλικιωθεί -είχαν ακόμη έντεκα μήνες πριν κλείσει τα είκοσι ένα της χρόνια- οπότε θα ήταν εντελώς στο έλεος του πατέρα της.
  
  Διέσχισε το δρόμο χωρίς να σταματήσει να κοιτάξει. Ένα ποδήλατο πέρασε γρήγορα δίπλα της και το αγόρι που το οδηγούσε έχασε τον έλεγχο και έπεσε στο έδαφος, παρεμβαίνοντας στους διώκτες της Αλίκης.
  
  "Είσαι τρελός ή τι;" - φώναξε ο τύπος κρατώντας τα τραυματισμένα γόνατά του.
  
  Η Άλις κοίταξε ξανά πίσω και είδε ότι οι δύο άνδρες είχαν καταφέρει να διασχίσουν το δρόμο, εκμεταλλευόμενοι ένα διάλειμμα στην κίνηση. Ήταν λιγότερο από δέκα μέτρα μακριά μας και κέρδιζαν γρήγορα υψόμετρο.
  
  Τώρα δεν είναι μακριά από το τρόλεϊ.
  
  Έβρισε τα παπούτσια της, που είχαν ξύλινες σόλες και την έκαναν να γλιστρήσει λίγο στο βρεγμένο πεζοδρόμιο. Η τσάντα στην οποία κρατούσε την κάμερα χτύπησε τους μηρούς της και κόλλησε στο λουράκι που φορούσε διαγώνια στο στήθος της.
  
  Ήταν φανερό ότι δεν θα τα κατάφερνε αν δεν μπορούσε να σκεφτεί κάτι γρήγορα. Ένιωσε τους διώκτες της ακριβώς από πίσω της.
  
  Αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Όχι όταν είμαι τόσο κοντά.
  
  Εκείνη τη στιγμή, μια ομάδα μαθητών με στολή, με επικεφαλής μια δασκάλα, βγήκε από τη γωνία μπροστά της, η οποία τους συνόδευσε μέχρι τη στάση του τρόλεϊ. Παιδιά, ήταν καμιά εικοσαριά, στη σειρά, την έκοψαν από το δρόμο.
  
  Η Αλίκη κατάφερε να σπρώξει και να φτάσει στην άλλη πλευρά της ομάδας, ακριβώς στην ώρα της. Το κάρο κύλησε κατά μήκος των σιδηροτροχιών, χτυπώντας καθώς πλησίαζε.
  
  Απλώνοντας το χέρι, η Άλις άρπαξε τη μπάρα και μπήκε στο μπροστινό μέρος του καροτσιού. Ο οδηγός επιβράδυνε ελαφρά όταν το έκανε. Μόλις επιβιβάστηκε με ασφάλεια στο γεμάτο αυτοκίνητο, η Άλις γύρισε να κοιτάξει έξω.
  
  Οι διώκτες της δεν φαινόταν πουθενά.
  
  Με έναν αναστεναγμό ανακούφισης, η Άλις πλήρωσε και κόλλησε στο μπαρ με τρεμάμενα χέρια, αγνοώντας εντελώς τις δύο φιγούρες με καπέλα και αδιάβροχα, που εκείνη τη στιγμή έμπαιναν στο πίσω μέρος του τρόλεϊ.
  
  Ο Πολ την περίμενε στη Rosenheimerstrasse, όχι μακριά από το Ludwigsbruck. Όταν την είδε να κατεβαίνει από το τρόλεϊ, πήγε να τη φιλήσει, αλλά σταμάτησε όταν είδε την ανησυχία στο πρόσωπό της.
  
  "Τι συνέβη?"
  
  Η Άλις έκλεισε τα μάτια της και βυθίστηκε στη δυνατή αγκαλιά του Πολ. Όντας ασφαλής στην αγκαλιά του, δεν παρατήρησε πώς οι δύο διώκτες της κατέβηκαν από το τρόλεϊ και μπήκαν σε ένα κοντινό καφέ.
  
  "Πήγα να πάρω το γράμμα του αδελφού μου, όπως κάνω κάθε Πέμπτη, αλλά με ακολούθησαν. Δεν θα μπορώ πλέον να χρησιμοποιώ αυτήν τη μέθοδο επικοινωνίας."
  
  "Είναι απαίσιο! Είσαι καλά?"
  
  Η Άλις δίστασε πριν απαντήσει. Πρέπει να του τα πει όλα;
  
  Θα ήταν τόσο εύκολο να του το πεις. Απλώς άνοιξε το στόμα μου και πες αυτές τις δύο λέξεις. Τόσο απλά... και τόσο ακατόρθωτα.
  
  "Ναι, υποθέτω ότι ναι. Τα έχασα πριν μπω στο τραμ".
  
  "Εντάξει τότε... Αλλά νομίζω ότι πρέπει να ακυρώσεις απόψε", είπε ο Paul.
  
  "Δεν μπορώ, αυτή είναι η πρώτη μου αποστολή".
  
  Μετά από αρκετούς μήνες επιμονής, τελικά τράβηξε την προσοχή του υπεύθυνου φωτογραφίας στην εφημερίδα Allgemeine του Μονάχου. Της είπε να πάει εκείνο το βράδυ στο Burgerbraukeller, μια παμπ λιγότερο από τριάντα βήματα από εκεί που ήταν τώρα. Σε μισή ώρα θα πραγματοποιήσει ομιλία ο Επίτροπος Επικρατείας της Βαυαρίας, Γκούσταβ Ρίτερ φον Καρ. Για την Αλίκη, η ευκαιρία να σταματήσει να περνάει τις νύχτες της σκλαβωμένη σε ένα κλαμπ και να αρχίσει να βγάζει τα προς το ζην κάνοντας αυτό που αγαπούσε περισσότερο, τη φωτογραφία, ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
  
  "Αλλά μετά από αυτό που συνέβη... δεν θέλετε να πάτε απλώς στο διαμέρισμά σας;" ρώτησε ο Παύλος.
  
  "Συνειδητοποιείς πόσο σημαντική είναι για μένα απόψε; Περίμενα αυτή την ευκαιρία εδώ και μήνες!".
  
  "Ηρέμησε, Αλίκη. Φτιάχνεις σκηνή".
  
  "Μη μου πεις να ηρεμήσω! Πρέπει να ηρεμήσεις!"
  
  "Σε παρακαλώ, Άλις. Υπερβάλλεις", είπε ο Πολ.
  
  "Υπερβάλλεις! Αυτό ακριβώς έπρεπε να ακούσω", βούλιαξε, γυρίζοντας και περπατώντας προς την παμπ.
  
  "Περίμενε! Δεν θα πιούσαμε πρώτα καφέ;"
  
  "Πάρτε ένα για τον εαυτό σας!"
  
  "Θέλεις τουλάχιστον να έρθω μαζί σου; Αυτές οι πολιτικές συγκεντρώσεις μπορεί να είναι επικίνδυνες: οι άνθρωποι μεθάνε και μερικές φορές ξεσπούν καυγάδες".
  
  Τη στιγμή που αυτά τα λόγια έφυγαν από τα χείλη του, ο Πωλ ήξερε ότι είχε κάνει τη δουλειά του. Ευχόταν να μπορούσε να τα πιάσει κατά τη διάρκεια της πτήσης και να τα καταπιεί πίσω, αλλά ήταν πολύ αργά.
  
  "Δεν χρειάζομαι την προστασία σου, Πολ", απάντησε η Άλις με παγωμένο τόνο.
  
  "Συγγνώμη Άλις, δεν εννοούσα..."
  
  "Καλησπέρα, Πολ", είπε, ενώνοντας το πλήθος των ανθρώπων που γελούσαν που έμπαιναν μέσα.
  
  Ο Παύλος έμεινε μόνος στη μέση ενός πολυσύχναστου δρόμου, θέλοντας να στραγγαλίσει κάποιον, να ουρλιάξει, να κλωτσήσει τα πόδια του στο έδαφος και να λυγίσει.
  
  Ήταν επτά το βράδυ.
  
  
  38
  
  
  Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν να γλιστρήσω μέσα στην πανσιόν απαρατήρητη.
  
  Η σπιτονοικοκυρά κρεμόταν γύρω από την είσοδο σαν κυνηγόσκυλο με τη φόρμα και το σκουπόξυλο. Ο Γιούργκεν έπρεπε να περιμένει μερικές ώρες, περιπλανώμενος στην περιοχή και παρακολουθώντας κρυφά την είσοδο του κτιρίου. Δεν μπορούσε να ρισκάρει να το κάνει τόσο ευθαρσώς, καθώς έπρεπε να είναι σίγουρος ότι δεν θα τον αναγνώριζαν αργότερα. Σε έναν πολυσύχναστο δρόμο, σχεδόν κανείς δεν θα έδινε ιδιαίτερη σημασία σε έναν άνδρα με μαύρο παλτό και καπέλο που περπατά με μια εφημερίδα κάτω από το μπράτσο του.
  
  Έκρυψε το μπαστούνι του στο διπλωμένο χαρτί και, φοβούμενος ότι μπορεί να πέσει, το πίεσε στη μασχάλη του με τέτοια δύναμη που θα είχε μια σημαντική μελανιά την επόμενη μέρα. Κάτω από τα πολιτικά του ρούχα, φορούσε μια καφέ στολή SA, η οποία αναμφίβολα θα είχε τραβήξει υπερβολική προσοχή σε μια περιοχή με τόσους Εβραίους όσο αυτή. Το καπάκι του ήταν στην τσέπη του και είχε αφήσει τις μπότες του στον στρατώνα, επιλέγοντας αντ' αυτού ένα ζευγάρι γερές μπότες.
  
  Τελικά, αφού πέρασε πολλές φορές, κατάφερε να βρει κενό στη γραμμή άμυνας. Η οικοδέσποινα άφησε τη σκούπα της ακουμπισμένη στον τοίχο και εξαφανίστηκε από μια μικρή εσωτερική πόρτα, ίσως για να ετοιμάσει το δείπνο. Ο Γιούργκεν εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο αυτό το κενό για να γλιστρήσει στο σπίτι και να ανέβει τρέχοντας τις σκάλες στον τελευταίο όροφο. Αφού πέρασε αρκετές προσγειώσεις και διαδρόμους, βρέθηκε μπροστά στην πόρτα του Ilse Rainer.
  
  Χτύπησε.
  
  Αν δεν ήταν εδώ, τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα, σκέφτηκε ο Γιούργκεν, πρόθυμος να ολοκληρώσει τη δουλειά όσο το δυνατόν συντομότερα και να περάσει στην ανατολική όχθη του Ίζαρ, όπου οι Stosstrupps είχαν διαταχθεί να συναντηθούν δύο ώρες νωρίτερα. Ήταν μια ιστορική μέρα, και εδώ ήταν, έχασε τον χρόνο του σε κάποια ίντριγκα που δεν τον ένοιαζε καθόλου.
  
  Αν μπορούσα τουλάχιστον να πολεμήσω τον Παύλο... τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
  
  Ένα χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό του. Την ίδια στιγμή, η θεία του άνοιξε την πόρτα και τον κοίταξε κατευθείαν στα μάτια. Ίσως διάβασε μέσα τους προδοσία και φόνο. ίσως απλώς φοβόταν την παρουσία του Γιούργκεν. Όποιος κι αν ήταν όμως ο λόγος, εκείνη αντέδρασε προσπαθώντας να χτυπήσει την πόρτα.
  
  Ο Γιούργκεν ήταν γρήγορος. Κατάφερε να φτάσει εκεί με το αριστερό του χέρι στην ώρα του. Το φράγμα της πόρτας τον χτύπησε δυνατά στις αρθρώσεις και κατέστειλε μια κραυγή πόνου, αλλά τα κατάφερε. Ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπάθησε η Ilse, το εύθραυστο σώμα της ήταν ανίσχυρο απέναντι στη βάναυση δύναμη του Jurgen. Έγειρε με όλο του το βάρος στην πόρτα και η θεία του, μαζί με την αλυσίδα που την προστάτευε, έπεσαν στο πάτωμα.
  
  "Αν ουρλιάξεις, θα σε σκοτώσω, γριά", είπε ο Γιούργκεν με χαμηλή και σοβαρή φωνή καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω του.
  
  "Να έχετε λίγο σεβασμό: είμαι νεότερος από τη μητέρα σας", είπε η Ίλζε από το πάτωμα.
  
  Ο Γιούργκεν δεν απάντησε. Οι αρθρώσεις του αιμορραγούσαν• το χτύπημα ήταν πιο δυνατό από όσο φαινόταν. Άπλωσε την εφημερίδα και το κλομπ στο πάτωμα και προχώρησε προς το τακτοποιημένο κρεβάτι. Έσκισε ένα κομμάτι από το σεντόνι και το έδεσε γύρω από το χέρι του όταν η Ίλζε, νομίζοντας ότι είχε αποσπαστεί, άνοιξε την πόρτα. Την ώρα που ετοιμαζόταν να φύγει, ο Γιούργκεν τράβηξε δυνατά το φόρεμά της, τραβώντας την πίσω προς τα κάτω.
  
  "Καλή προσπάθεια. Λοιπόν, μπορούμε να μιλήσουμε τώρα;"
  
  "Δεν ήρθες εδώ για να μιλήσεις".
  
  "Αυτό είναι αλήθεια".
  
  Πιάνοντάς την από τα μαλλιά, την ανάγκασε να σηκωθεί ξανά και να τον κοιτάξει στα μάτια.
  
  "Λοιπόν, θεία, πού είναι τα έγγραφα;"
  
  "Πόσο τυπικό να σε στέλνει ένας βαρόνος να κάνεις αυτό που δεν τολμάει να κάνει ο ίδιος", βούλιαξε η Ίλζε. "Ξέρεις για τι ακριβώς σε έστειλε;"
  
  "Εσείς οι άνθρωποι και τα μυστικά σας. Όχι, ο πατέρας μου δεν μου είπε τίποτα, απλώς μου ζήτησε να πάρω τα έγγραφά σου. Ευτυχώς, η μητέρα μου μου είπε περισσότερες λεπτομέρειες. Είπε ότι έπρεπε να βρω το γράμμα σου γεμάτο ψέματα και άλλο ένα από τον άντρα σου".
  
  "Δεν έχω σκοπό να σου δώσω τίποτα".
  
  "Δεν φαίνεται να καταλαβαίνεις τι είμαι έτοιμος να κάνω, θεία".
  
  Έβγαλε το παλτό του και το ακούμπησε σε μια καρέκλα. Στη συνέχεια έβγαλε ένα μαχαίρι κυνηγιού με κόκκινη λαβή. Η αιχμηρή άκρη έλαμπε ασημί στο φως της λάμπας λαδιού που αντανακλούσε στα τρεμάμενα μάτια της θείας του.
  
  "Δεν θα τολμούσες".
  
  "Ω, νομίζω ότι θα διαπιστώσεις ότι θα το έκανα".
  
  Παρά το θάρρος του, η κατάσταση ήταν πιο περίπλοκη από όσο είχε φανταστεί ο Γιούργκεν. Δεν ήταν σαν έναν καυγά στην ταβέρνα όπου άφηνε τα ένστικτα και την αδρεναλίνη του να κυριαρχήσουν και το σώμα του μετατράπηκε σε μια άγρια, βάναυση μηχανή.
  
  Όταν πήρε το δεξί χέρι της γυναίκας και το τοποθέτησε στο κομοδίνο, δεν ένιωσε σχεδόν κανένα συναίσθημα. Αλλά μετά η θλίψη βυθίστηκε μέσα του σαν τα κοφτερά δόντια του πριονιού, γρατζουνίζοντας το κάτω μέρος της κοιλιάς του και δείχνοντας το ίδιο έλεος όπως όταν έβαλε το μαχαίρι στα δάχτυλα της θείας του και έκανε δύο βρώμικες τομές στον δείκτη της.
  
  Η Ιλσε ούρλιαξε από τον πόνο, αλλά ο Γιούργκεν ήταν έτοιμος και κάλυψε το στόμα της με το χέρι του. Αναρωτήθηκε πού ήταν ο ενθουσιασμός που συνήθως προκαλούσε βία, και αυτό ήταν που τον τράβηξε για πρώτη φορά στην SA.
  
  Αυτό μπορεί να οφείλεται στην έλλειψη κλήσης; Γιατί αυτό το φοβισμένο γέρικο κοράκι δεν ήταν καθόλου πρόκληση.
  
  Οι κραυγές, που καταπνίγονταν από την παλάμη του Γιούργκεν, διαλύθηκαν σε ανήκουστους λυγμούς. Κοίταξε τα δακρυσμένα μάτια της γυναίκας, προσπαθώντας να απολαύσει την κατάσταση όσο είχε βγάλει τα δόντια του νεαρού κομμουνιστή λίγες εβδομάδες νωρίτερα. Αλλά όχι. Αναστέναξε παραιτημένος.
  
  "Τώρα θα συνεργαστείτε; Δεν είναι πολύ διασκεδαστικό για κανέναν από εμάς".
  
  Η Ιλσε έγνεψε ζωηρά.
  
  "Χαίρομαι που το ακούω. Δώσε μου αυτό που σου ζήτησα", είπε ελευθερώνοντάς την.
  
  Απομακρύνθηκε από τον Γιούργκεν και τρεκλίστηκε προς την γκαρνταρόμπα. Το μπερδεμένο χέρι που κράτησε στο στήθος της άφησε έναν αυξανόμενο λεκέ στο κρεμ φόρεμά της. Με το άλλο της χέρι έψαχνε τα ρούχα της μέχρι που βρήκε έναν μικρό λευκό φάκελο.
  
  "Αυτό είναι το γράμμα μου", είπε, δίνοντάς το στον Γιούργκεν.
  
  Ο νεαρός πήρε τον φάκελο, στην επιφάνεια του οποίου υπήρχε κηλίδα αίματος. Από την άλλη πλευρά ήταν το όνομα του ξαδέρφου του. Άνοιξε τη μια άκρη του φακέλου και έβγαλε πέντε φύλλα χαρτιού καλυμμένα με καθαρό, στρογγυλεμένο χειρόγραφο.
  
  Ο Γιούργκεν διέσχισε τις πρώτες γραμμές, αλλά μετά παρασύρθηκε από αυτά που είχε διαβάσει. Στη μέση του κειμένου, το μάτι του φούσκωσε και η αναπνοή του έγινε κουρελιασμένη. Έριξε μια ύποπτη ματιά στην Ιλς, μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που είδε.
  
  "Ειναι ψεμα! Βρώμικο ψέμα!" φώναξε κάνοντας ένα βήμα προς τη θεία του και βάζοντας της ένα μαχαίρι στο λαιμό.
  
  "Δεν είναι έτσι, Γιούργκεν. Λυπάμαι που έπρεπε να το μάθεις έτσι", είπε.
  
  "Λυπάσαι; Με λυπάσαι, έτσι δεν είναι; Μόλις σου έκοψα το δάχτυλο, γέροντα! Τι θα με εμποδίσει να σου κόψω το λαιμό, ε; Πες μου ότι είναι ψέμα", σφύριξε ο Γιούργκεν με έναν ψυχρό ψίθυρο που έκανε τα μαλλιά της Ιλσε να σηκωθούν.
  
  "Είμαι θύμα αυτής της συγκεκριμένης αλήθειας εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό είναι μέρος αυτού που σε έχει μετατρέψει στο τέρας που είσαι".
  
  "Ξέρει?"
  
  Αυτή η τελευταία ερώτηση ήταν πολύ βαριά για την Ilse. Έτρεχε, ζαλισμένη από συγκίνηση και απώλεια αίματος, και ο Γιούργκεν έπρεπε να την πιάσει.
  
  "Μην τολμήσεις τώρα, άχρηστη γριά!"
  
  Υπήρχε ένας νιπτήρας κοντά. Ο Γιούργκεν έσπρωξε τη θεία του στο κρεβάτι και της έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό της.
  
  "Αρκετά", είπε αδύναμα.
  
  "Απάντησε μου. Ο Παύλος ξέρει;
  
  "Οχι".
  
  Ο Γιούργκεν της έδωσε μερικές στιγμές για να συνέλθει. Ένα κύμα αντικρουόμενων συναισθημάτων πέρασε στο μυαλό του καθώς ξαναδιάβαζε το γράμμα, αυτή τη φορά μέχρι το τέλος.
  
  Όταν τελείωσε, δίπλωσε προσεκτικά τις σελίδες και τις έβαλε στην τσέπη του. Τώρα κατάλαβε γιατί ο πατέρας του επέμενε τόσο πολύ να πάρει αυτά τα χαρτιά και γιατί η μητέρα του του είχε ζητήσει να της τα φέρει πρώτα.
  
  Ήθελαν να με χρησιμοποιήσουν. Νομίζουν ότι είμαι ηλίθιος. Αυτό το γράμμα δεν θα φτάσει σε κανέναν εκτός από εμένα... Και θα το χρησιμοποιήσω την κατάλληλη στιγμή. Ναι, αυτή είναι. Εκεί που δεν το περιμένουν...
  
  Όμως χρειαζόταν κάτι άλλο. Πήγε αργά προς το κρεβάτι και έγειρε πάνω από το στρώμα.
  
  "Χρειάζομαι ένα γράμμα από τον Χανς".
  
  "Δεν το έχω. Ορκίζομαι στο θεό. Ο πατέρας σου πάντα την έψαχνε, αλλά δεν την έχω. Δεν είμαι καν σίγουρη ότι υπάρχει", μουρμούρισε η Ίλζε, τραυλίζοντας καθώς κολλούσε στο μπερδεμένο χέρι της.
  
  "Δεν σε πιστεύω", είπε ψέματα ο Γιούργκεν. Εκείνη τη στιγμή, η Ilse φαινόταν ανίκανη να κρύψει τίποτα, αλλά ήθελε ακόμα να δει τι είδους αντίδραση θα προκαλούσε η δυσπιστία του. Της έφερε ξανά το μαχαίρι στο πρόσωπό της.
  
  Η Ίλζε προσπάθησε να σπρώξει το χέρι του μακριά, αλλά η δύναμή της είχε σχεδόν εξαφανιστεί και ήταν σαν ένα παιδί να σπρώχνει έναν τόνο γρανίτη.
  
  "Ασε με ήσυχο. Για όνομα του Θεού, δεν μου έκανες αρκετά;"
  
  Ο Γιούργκεν κοίταξε τριγύρω. Απομακρυνόμενος από το κρεβάτι, άρπαξε μια λάμπα λαδιού από ένα διπλανό τραπέζι και την πέταξε στην ντουλάπα. Το γυαλί έσπασε, χύνοντας φλεγόμενη κηροζίνη παντού.
  
  Επέστρεψε στο κρεβάτι και κοιτάζοντας την Ιλσε κατευθείαν στα μάτια, έβαλε την άκρη του μαχαιριού στο στομάχι της. Ανάπνευσε.
  
  Στη συνέχεια οδήγησε τη λεπίδα μέχρι τη λαβή.
  
  "Τωρα εχω".
  
  
  39
  
  
  Μετά από έναν καβγά με την Αλίκη, ο Παύλος ήταν σε κακή διάθεση. Αποφάσισε να αγνοήσει το κρύο και πήγε σπίτι του, μια απόφαση που θα ήταν η μεγαλύτερη λύπη της ζωής του.
  
  Ο Πωλ χρειάστηκε σχεδόν μια ώρα για να περπατήσει τα επτά χιλιόμετρα που χώριζαν την παμπ από την πανσιόν. Μετά βίας έδωσε σημασία στο περιβάλλον του, με το κεφάλι του να γυρίζει πίσω στη συνομιλία του με την Άλις, φανταζόμενος πράγματα που μπορούσε να πει που θα άλλαζαν το αποτέλεσμα. Τη μια στιγμή ευχήθηκε να ήταν συμβιβαστικός και την επόμενη ευχήθηκε να είχε απαντήσει με τρόπο που την πλήγωσε, ώστε να καταλάβει πώς ένιωθε. Χαμένος σε μια ατελείωτη σπείρα αγάπης, δεν πρόσεξε τι συνέβαινε παρά μόνο λίγα βήματα από την πύλη.
  
  Μετά μύρισε καπνό και είδε κόσμο να τρέχει. Ένα πυροσβεστικό όχημα ήταν σταθμευμένο μπροστά από το κτίριο.
  
  Ο Πολ σήκωσε το βλέμμα. Υπήρχε φωτιά στον τρίτο όροφο.
  
  "Ω, Παναγία Θεέ μου!"
  
  Ένα πλήθος σχηματίστηκε στην άλλη άκρη του δρόμου, αποτελούμενο από περίεργους περαστικούς και ανθρώπους της πανσιόν. Ο Πολ έτρεξε προς το μέρος τους, αναζητώντας γνώριμα πρόσωπα και φωνάζοντας το όνομα της Ίλσε. Τελικά βρήκε τη σπιτονοικοκυρά να κάθεται στο κράσπεδο, με το πρόσωπό της λερωμένο με αιθάλη και γραμμές δακρύων. Ο Πολ την ταρακούνησε.
  
  "Η μητέρα μου! Που είναι αυτή?"
  
  Η σπιτονοικοκυρά άρχισε πάλι να κλαίει, μη μπορώντας να τον κοιτάξει στα μάτια.
  
  "Κανείς δεν ξέφυγε από τον τρίτο όροφο. Αχ, να μπορούσε ο πατέρας μου, ας αναπαυθεί εν ειρήνη, να δει τι έγινε με το κτήριο του!".
  
  "Και οι πυροσβέστες;"
  
  "Δεν έχουν μπει ακόμα, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Η φωτιά έκλεισε τις σκάλες".
  
  "Και από την άλλη στέγη; Αυτός στο νούμερο είκοσι δύο;"
  
  "Ίσως", είπε η οικοδέσποινα, σφίγγοντας με απόγνωση τα κάλους της. "Μπορείς να πηδήξεις από εκεί..."
  
  Ο Πωλ δεν άκουσε το τέλος της φράσης της γιατί έτρεχε ήδη στην πόρτα των γειτόνων. Εκεί βρισκόταν ένας εχθρικός αστυνομικός που ανέκρινε έναν από τους κατοίκους της πανσιόν. Συνοφρυώθηκε καθώς είδε τον Πολ να ορμάει προς το μέρος του.
  
  "Πού νομίζεις ότι πας; Καθαρίζουμε - Γεια!"
  
  Ο Πολ έσπρωξε τον αστυνομικό στην άκρη, χτυπώντας τον στο έδαφος.
  
  Το κτίριο είχε πέντε ορόφους, έναν περισσότερο από την πανσιόν. Καθένα από αυτά ήταν μια ιδιωτική κατοικία, αν και εκείνη την εποχή πρέπει να ήταν όλα άδεια. Το πάτωμα ανέβαινε τις σκάλες, καθώς η ισχύς στο κτίριο ήταν σαφώς έξω.
  
  Στον τελευταίο όροφο, έπρεπε να σταματήσει γιατί δεν έβρισκε το δρόμο για την ταράτσα. Τότε κατάλαβε ότι θα έπρεπε να πιάσει μια καταπακτή στη μέση της οροφής. Πήδηξε όρθιος, προσπαθώντας να πιάσει το χερούλι, αλλά ήταν ακόμα μερικά πόδια κοντός. Σε απόγνωση, κοίταξε γύρω του για κάτι που θα μπορούσε να τον βοηθήσει, αλλά δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τίποτα.
  
  Δεν έχω άλλη επιλογή από το να ανοίξω την πόρτα ενός από τα διαμερίσματα.
  
  Όρμησε στην πλησιέστερη πόρτα, χώνοντας τον ώμο του μέσα σε αυτήν, αλλά δεν κατάφερε τίποτα παρά έναν οξύ πόνο που έτρεξε στο χέρι του. Άρχισε λοιπόν να κλωτσάει στο επίπεδο της κλειδαριάς και κατάφερε να ανοίξει την πόρτα μετά από μισή ντουζίνα κλωτσιές. Άρπαξε το πρώτο πράγμα που βρήκε στο σκοτεινό λόμπι, που αποδείχθηκε ότι ήταν μια καρέκλα. Στεκόμενος πάνω του, κατάφερε να φτάσει στην καταπακτή και να κατεβάσει την ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στην επίπεδη οροφή.
  
  Έξω ο αέρας δεν αναπνέει. Ο άνεμος μετέφερε τον καπνό προς την κατεύθυνση του και ο Πωλ έπρεπε να καλύψει το στόμα του με ένα μαντήλι. Παραλίγο να πέσει στο κενό ανάμεσα στα δύο κτίρια, το κενό ήταν λίγο περισσότερο από ένα μέτρο. Μετά βίας έβλεπε τη γειτονική ταράτσα.
  
  Πού στο διάολο πρέπει να πηδήξω;
  
  Έβγαλε τα κλειδιά από την τσέπη του και τα πέταξε μπροστά του. Ακούστηκε ένας ήχος που ο Paul αναγνώρισε ότι χτυπήθηκε από πέτρα ή ξύλο, και πήδηξε προς αυτή την κατεύθυνση.
  
  Για μια σύντομη στιγμή, ένιωσε το σώμα του να επιπλέει στον καπνό. Μετά έπεσε στα τέσσερα, γδέρνοντας τις παλάμες του. Τελικά έφτασε στην πανσιόν.
  
  Υπομονή μαμά. Τώρα είμαι εδώ.
  
  Έπρεπε να περπατήσει με τα χέρια απλωμένα μπροστά του μέχρι να φύγει από την καπνιστή περιοχή που βρισκόταν στο μπροστινό μέρος του κτιρίου πιο κοντά στο δρόμο. Ακόμη και μέσα από τις μπότες του, ένιωθε την έντονη ζέστη της οροφής. Στο πίσω μέρος υπήρχε ένα κουβούκλιο, μια κουνιστή καρέκλα χωρίς πόδια και αυτό που ο Πωλ έψαχνε απεγνωσμένα.
  
  Πρόσβαση στον επόμενο όροφο παρακάτω!
  
  Έτρεξε προς την πόρτα, φοβούμενος ότι θα ήταν κλειδωμένη. Η δύναμή του άρχισε να φεύγει και τα πόδια του έγιναν βαριά.
  
  Σε παρακαλώ, Θεέ μου, μην αφήσεις τη φωτιά να φτάσει στο δωμάτιό της. Σας παρακαλούμε. Μαμά, πες μου ότι ήσουν αρκετά έξυπνη για να ανοίξεις τη βρύση και να ρίξεις κάτι υγρό στις ρωγμές γύρω από την πόρτα.
  
  Η πόρτα για τις σκάλες ήταν ανοιχτή. Υπήρχε καπνός στη σκάλα, αλλά ήταν ανεκτός. Ο Πολ όρμησε κάτω όσο πιο γρήγορα μπορούσε, αλλά στο προτελευταίο σκαλοπάτι σκόνταψε πάνω από κάτι. Σηκώθηκε γρήγορα και συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να πάει μόνο μέχρι το τέλος του διαδρόμου και να στρίψει δεξιά και μετά θα ήταν στην είσοδο του δωματίου της μητέρας του.
  
  Προσπάθησε να προχωρήσει, αλλά ήταν αδύνατο. Ο καπνός είχε ένα βρώμικο πορτοκαλί χρώμα, δεν υπήρχε αρκετός αέρας και η ζέστη από τη φωτιά ήταν τόσο δυνατή που δεν μπορούσε να κάνει άλλο βήμα.
  
  "Μητέρα!" είπε, θέλοντας να ουρλιάξει, αλλά το μόνο πράγμα που ξέφυγε από τα χείλη του ήταν ένας ξηρός, επώδυνος συριγμός.
  
  Η ταπετσαρία με σχέδια άρχισε να καίγεται δίπλα του και ο Πωλ συνειδητοποίησε ότι σύντομα θα περικυκλωνόταν από φλόγες αν δεν έβγαινε γρήγορα έξω. Έκανε πίσω καθώς οι φλόγες φώτιζαν τη σκάλα. Τώρα ο Πωλ μπορούσε να δει τι είχε σκοντάψει, ποιοι ήταν οι σκοτεινοί λεκέδες στο χαλί.
  
  Εκεί, στο πάτωμα, στο κάτω σκαλί, ήταν ξαπλωμένη η μητέρα του. Και πονούσε.
  
  "Μητέρα! Οχι!"
  
  Κάθισε οκλαδόν δίπλα της ψάχνοντας για σφυγμό. Η Ιλσε φαινόταν να αντιδρά.
  
  "Πωλ", ψιθύρισε εκείνη.
  
  "Πρέπει να κρατηθείς, μαμά! Θα σε βγάλω από εδώ!".
  
  Ο νεαρός σήκωσε το μικρό σώμα της και ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες. Όταν βγήκε έξω, απομακρύνθηκε όσο πιο μακριά γινόταν από τις σκάλες, αλλά ο καπνός απλώθηκε παντού.
  
  Ο Πολ σταμάτησε. Δεν μπορούσε να σπάσει το παραπέτασμα του καπνού με τη μητέρα του σε αυτή την κατάσταση, πόσο μάλλον να πηδήξει στα τυφλά ανάμεσα σε δύο κτίρια με αυτήν στην αγκαλιά του. Επίσης δεν μπορούσαν να μείνουν εκεί που ήταν. Ολόκληρα τμήματα της οροφής είχαν πλέον υποχωρήσει και αιχμηρά κόκκινα δόρατα έγλειφαν στις ρωγμές. Η στέγη θα κατέρρεε μέσα σε λίγα λεπτά.
  
  "Πρέπει να κρατηθείς, μαμά. Θα σε βγάλω από εδώ. Θα σε πάω στο νοσοκομείο και θα είσαι καλύτερα σύντομα. Ορκίζομαι. Οπότε πρέπει να κρατηθείς".
  
  "Γη..." είπε η Ίλζε με έναν ελαφρύ βήχα. "Ασε με να φύγω".
  
  Ο Πωλ γονάτισε και ακούμπησε τα πόδια της στο έδαφος. Ήταν η πρώτη φορά που μπόρεσε να δει σε τι κατάσταση βρισκόταν η μητέρα του. Το φόρεμά της είναι γεμάτο αίματα. Το δάχτυλο στο δεξί της χέρι κόπηκε.
  
  "Ποιος σου το έκανε αυτό;" ρώτησε με μορφασμό.
  
  Η γυναίκα μετά βίας μπορούσε να μιλήσει. Το πρόσωπό της ήταν χλωμό και τα χείλη της έτρεμαν. Βγήκε από την κρεβατοκάμαρα για να γλιτώσει από τη φωτιά, αφήνοντας πίσω της μια κόκκινη λωρίδα. Ο τραυματισμός που την ανάγκασε να μπουσουλάει στα τέσσερα παρέτεινε παραδόξως τη ζωή της περισσότερο, καθώς οι πνεύμονές της απορροφούσαν λιγότερο καπνό σε αυτή τη θέση. Αλλά σε αυτό το σημείο, η Ilse Rainer δεν είχε σχεδόν πνοή ζωής.
  
  "Ποιος, μάνα;" επανέλαβε ο Παύλος. "Αυτός ήταν ο Γιούργκεν;
  
  Η Ιλσε άνοιξε τα μάτια της. Ήταν κόκκινα και πρησμένα.
  
  "Οχι..."
  
  "Τότε ποιός? Τους αναγνωρίσατε;"
  
  Η Ilse σήκωσε ένα τρέμουλο χέρι στο πρόσωπο του γιου της, χαϊδεύοντάς τον απαλά. Τα δάχτυλά της ήταν κρύα. Γεμάτος πόνο, ο Πωλ ήξερε ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που θα τον άγγιζε η μητέρα του και φοβόταν.
  
  "Δεν ήταν..."
  
  "ΠΟΥ?"
  
  "Δεν ήταν ο Γιούργκεν".
  
  "Πες μου, μαμά. Πες μου ποιος. Θα τους σκοτώσω".
  
  "Δεν χρειάζεται να..."
  
  Ένας άλλος βήχας τη διέκοψε. Τα χέρια της Ίλσε έπεσαν στα πλάγια της.
  
  "Δεν πρέπει να πληγώσεις τον Γιούργκεν, Πολ".
  
  "Γιατί, μαμά;"
  
  Τώρα η μητέρα του πάλευε για κάθε ανάσα, αλλά πάλευε και μέσα της. Ο Πωλ μπορούσε να δει τον αγώνα στα μάτια της. Έπρεπε να κάνει τεράστια προσπάθεια για να μπει αέρας στους πνεύμονές της. Αλλά χρειάστηκε ακόμη περισσότερη προσπάθεια για να βγάλει αυτές τις τρεις τελευταίες λέξεις από την καρδιά της.
  
  "Είναι αδερφός σου".
  
  
  40
  
  
  Αδελφός.
  
  Καθισμένος στο κράσπεδο δίπλα στο σημείο που είχε καθίσει η σπιτονοικοκυρά μια ώρα νωρίτερα, ο Πολ προσπάθησε να χωνέψει τη λέξη. Σε λιγότερο από τριάντα λεπτά, η ζωή του ανατράπηκε δύο φορές - πρώτα από τον θάνατο της μητέρας του και μετά από την αποκάλυψη που έκανε με την τελευταία της πνοή.
  
  Όταν πέθανε η Ilse, ο Paul την αγκάλιασε και μπήκε στον πειρασμό να αφήσει τον εαυτό του να πεθάνει. Μείνε εκεί που ήταν μέχρι οι φλόγες να καταβροχθίσουν το έδαφος από κάτω του.
  
  Αυτή είναι η ζωή. Τρέχοντας σε μια στέγη που ήταν καταδικασμένη να καταρρεύσει, σκέφτηκε ο Πολ, πνιγμένος στον πόνο που ήταν πικρός και σκοτεινός και παχύς σαν βούτυρο.
  
  Ήταν ο φόβος που τον κράτησε στην ταράτσα τις στιγμές μετά τον θάνατο της μητέρας του; Ίσως φοβόταν να αντιμετωπίσει τον κόσμο μόνος. Ίσως αν τα τελευταία της λόγια ήταν "σ' αγαπώ τόσο πολύ", ο Paul θα είχε αφήσει τον εαυτό του να πεθάνει. Όμως τα λόγια της Ilse έδωσαν ένα εντελώς διαφορετικό νόημα στις ερωτήσεις που βασάνιζαν τον Paul σε όλη του τη ζωή.
  
  Ήταν μίσος, εκδίκηση ή η ανάγκη να μάθει τι τον έκανε τελικά να δράσει; Ίσως ένας συνδυασμός και των τριών. Το σίγουρο είναι ότι ο Παύλος φίλησε τη μητέρα του για τελευταία φορά στο μέτωπο και μετά έτρεξε στην απέναντι άκρη της στέγης.
  
  Παραλίγο να πέσει από την άκρη, αλλά κατάφερε να σταματήσει εγκαίρως. Τα παιδιά της γειτονιάς έπαιζαν μερικές φορές στο κτίριο και ο Παύλος αναρωτιόταν πώς κατάφεραν να επιστρέψουν. Κατέληξε ότι πρέπει να άφησαν κάπου μια ξύλινη σανίδα. Ο Paul δεν πρόλαβε να την ψάξει στον καπνό, κι έτσι έβγαλε το παλτό και το σακάκι του, μειώνοντας το βάρος του για το άλμα. Αν χάσει, ή αν το απέναντι μέρος της οροφής καταρρεύσει από το βάρος του, θα πέσει πέντε ορόφους. Χωρίς να το σκεφτεί δύο φορές, έκανε ένα τρέξιμο άλμα, με τυφλή πεποίθηση ότι θα τα καταφέρει.
  
  Τώρα που είναι πίσω στο επίπεδο του εδάφους, ο Paul προσπάθησε να φτιάξει το παζλ ότι ο Jurgen - ο αδερφός μου! - έχει γίνει το πιο δύσκολο κομμάτι όλων. Θα μπορούσε ο Jurgen να είναι πραγματικά ο γιος της Ilse; Ο Paul δεν πίστευε ότι ήταν δυνατό, καθώς οι ημερομηνίες γέννησής τους είχαν μόνο οκτώ μήνες διαφορά. Ήταν σωματικά δυνατό, αλλά ο Παύλος είχε μεγαλύτερη τάση να πιστεύει ότι ο Jurgen ήταν γιος του Hans και της Brunnhilde. Ο Έντουαρντ, με το πιο σκούρο και στρογγυλό του χρώμα, δεν έμοιαζε καθόλου με τον Γιούργκεν και δεν έμοιαζαν σε ιδιοσυγκρασία. Ωστόσο, ο Jürgen έμοιαζε με τον Paul. Και οι δύο είχαν μπλε μάτια και έντονα ζυγωματικά, αν και τα μαλλιά του Jurgen ήταν πιο σκούρα.
  
  Πώς μπορούσε ο πατέρας μου να κοιμηθεί με την Brunnhilde; Και γιατί μου το έκρυβε η μητέρα μου όλο αυτό το διάστημα; Πάντα ήξερα ότι ήθελε να με προστατεύσει, αλλά γιατί να μην μου το πεις; Και πώς πρέπει να ξέρω την αλήθεια χωρίς να πάω στους Καταστροφείς;
  
  Η σπιτονοικοκυρά διέκοψε τις σκέψεις του Πολ. Έκλαιγε ακόμα.
  
  "Κύριε Ράινερ, οι πυροσβέστες λένε ότι η φωτιά είναι υπό έλεγχο, αλλά το κτίριο πρέπει να κατεδαφιστεί καθώς δεν είναι πλέον ασφαλές. Μου ζήτησαν να πω στους ενοίκους ότι μπορούν να το κάνουν εναλλάξ για να πάρουν τα ρούχα τους, καθώς όλοι θα πρέπει να περάσετε τη νύχτα αλλού".
  
  Σαν ρομπότ, ο Paul ενώθηκε με μια ντουζίνα άτομα που επρόκειτο να επιστρέψουν μερικά από τα υπάρχοντά τους. Πέρασε πάνω από τους σωλήνες που εξακολουθούσαν να αντλούν νερό, περπάτησε μέσα από τους βουρκωμένους διαδρόμους και τις σκάλες, ακολουθούμενος από έναν πυροσβέστη και τελικά έφτασε στο δωμάτιό του, όπου διάλεξε ρούχα στην τύχη και τα έβαλε σε μια μικρή τσάντα.
  
  "Φτάνει", επέμεινε ο πυροσβέστης, που περίμενε με αγωνία στην πόρτα. "Πρέπει να φύγουμε".
  
  Ο Πολ, ακόμα σαστισμένος, τον ακολούθησε. Αλλά μετά από λίγα μέτρα, μια αμυδρή ιδέα τρεμόπαιξε στον εγκέφαλό του σαν το πρόσωπο ενός χρυσού νομίσματος σε έναν κουβά με άμμο. Γύρισε και έτρεξε.
  
  "Ει άκου! Πρέπει να βγούμε έξω!"
  
  Ο Πωλ αγνόησε τον άντρα. Έτρεξε στο δωμάτιό του και βούτηξε κάτω από το κρεβάτι. Στο στενό χώρο, παραμέρισε τη στοίβα με τα βιβλία που είχε τοποθετήσει εκεί για να κρύψει ό,τι ήταν πίσω τους.
  
  "Σου είπα να φύγεις! Κοίτα, δεν είναι ασφαλές εδώ", είπε ο πυροσβέστης, τραβώντας τα πόδια του Πολ μέχρι να εμφανιστεί το σώμα του.
  
  Ο Παύλος δεν τον πείραξε. Είχε αυτό για το οποίο ήρθε.
  
  Μαύρη κοσμηματοθήκη από μαόνι, λεία και απλή.
  
  Ήταν εννιά και μισή το βράδυ.
  
  Ο Πολ πήρε τη μικρή του τσάντα και έτρεξε στην πόλη.
  
  Αν δεν ήταν σε τέτοια κατάσταση, αναμφίβολα θα είχε προσέξει ότι κάτι περισσότερο συνέβαινε στο Μόναχο από τη δική του τραγωδία. Υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι γύρω από το συνηθισμένο για αυτήν την ώρα της νύχτας. Τα μπαρ και οι ταβέρνες έτρεμαν και από μέσα ακούγονταν θυμωμένες φωνές. Ανήσυχοι άνθρωποι μαζεύτηκαν σε ομάδες στις γωνιές των δρόμων και δεν φαινόταν ούτε ένας αστυνομικός.
  
  Αλλά ο Παύλος δεν έδωσε σημασία στο τι συνέβαινε γύρω του. ήθελε απλώς να ξεπεράσει την απόσταση που τον χώριζε από τον στόχο στο συντομότερο δυνατό χρόνο. Αυτή τη στιγμή, αυτό ήταν το μόνο προβάδισμα που είχε. Έβρισε τον εαυτό του πικρά που δεν το είδε, που δεν το κατάλαβε νωρίτερα.
  
  Το ενεχυροδανειστήριο του Metzger έκλεισε. Οι πόρτες ήταν χοντρές και δυνατές, οπότε ο Παύλος δεν έχασε χρόνο χτυπώντας. Και όχι με ουρλιαχτά, αν και μάντεψε - σωστά - ότι ένας τόσο άπληστος γέρος ως ενεχυροδανειστής θα έμενε σε αυτό το δωμάτιο, ίσως σε ένα ξεχαρβαλωμένο παλιό κρεβάτι στο πίσω μέρος του μαγαζιού.
  
  Ο Πωλ έβαλε την τσάντα του στην πόρτα και κοίταξε γύρω του για κάτι στερεό. Δεν υπήρχαν διάσπαρτες πέτρες στο πεζοδρόμιο, αλλά βρήκε ένα καπάκι κάδου απορριμμάτων στο μέγεθος ενός μικρού δίσκου. Το σήκωσε και το πέταξε σε μια βιτρίνα, η οποία έσπασε σε χίλια κομμάτια. Η καρδιά του Πωλ χτυπούσε από το στήθος του και χτυπούσε δυνατά στα αυτιά του, αλλά το αγνόησε κι αυτό. Αν κάποιος καλέσει την αστυνομία, μπορεί να φτάσει πριν πάρει αυτό για το οποίο ήρθε. αλλά και πάλι, μπορεί να μην έρθουν.
  
  Ελπίζω όχι, σκέφτηκε ο Παύλος. Διαφορετικά, θα σκάσω και το επόμενο μέρος που θα πάω για απαντήσεις θα είναι η έπαυλη του Shredder. Ακόμα κι αν οι φίλοι του θείου μου με στέλνουν στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής μου.
  
  Ο Παύλος πήδηξε μέσα. Οι μπότες του τσακίστηκαν σε ένα κρεβάτι από θραύσματα γυαλιού, ένα μείγμα από σπασμένα θραύσματα παραθύρου και ένα δείπνο με κρυστάλλινα μποέμια που είχε επίσης θρυμματιστεί από το βλήμα του.
  
  Το μαγαζί ήταν εντελώς σκοτεινό μέσα. Το μόνο φως ερχόταν από το πίσω δωμάτιο, από όπου ακούγονταν δυνατές κραυγές.
  
  "Ποιος είναι εκεί? Καλώ την αστυνομία!".
  
  "Προς τα εμπρός!" Ο Πωλ φώναξε πίσω.
  
  Ένα ορθογώνιο φωτός εμφανίστηκε στο πάτωμα, αναδεικνύοντας τα απόκοσμα περιγράμματα των εμπορευμάτων του ενεχυροδανειστηρίου. Ο Πολ στάθηκε ανάμεσά τους, περιμένοντας να εμφανιστεί ο Μέτσγκερ.
  
  "Φύγετε από εδώ ρε ναζί!" φώναξε ο ενεχυροδανειστής, εμφανιζόμενος στην πόρτα, με τα μάτια του ακόμα μισόκλειστα από τον ύπνο.
  
  "Δεν είμαι Ναζί, κύριε Μέτσγκερ".
  
  "Ποιος στο διάολο είσαι εσύ?" Ο Metzger μπήκε στο κατάστημα και άναψε τα φώτα, ελέγχοντας ότι ο εισβολέας ήταν μόνος. "Δεν υπάρχει τίποτα που να έχει αξία εδώ!"
  
  "Ίσως όχι, αλλά υπάρχει κάτι που χρειάζομαι".
  
  Εκείνη τη στιγμή, τα μάτια του γέρου εστίασαν και αναγνώρισε τον Παύλο.
  
  "Ποιος είσαι... Ω."
  
  "Βλέπω ότι με θυμάσαι".
  
  "Ήσουν εδώ πρόσφατα", είπε ο Μέτσγκερ.
  
  "Θυμάστε πάντα όλους τους πελάτες σας;"
  
  "Τι στο διάολο θέλεις? Θα πρέπει να με πληρώσετε για αυτό το παράθυρο!".
  
  "Μην προσπαθείς να αλλάξεις θέμα. Θέλω να μάθω ποιος έβαλε ενέχυρο αυτό το όπλο που πήρα".
  
  "Δεν θυμάμαι".
  
  Ο Παύλος δεν απάντησε. Απλώς έβγαλε ένα όπλο από την τσέπη του παντελονιού του και το έστρεψε στον γέρο. Ο Μέτσγκερ οπισθοχώρησε, απλώνοντας τα χέρια του μπροστά του σαν ασπίδα.
  
  "Μην πυροβολείς! Στο ορκίζομαι, δεν θυμάμαι! Έχουν περάσει σχεδόν δύο δεκαετίες!".
  
  "Ας υποθέσουμε ότι σε πιστεύω. Τι γίνεται με τις σημειώσεις σας;
  
  "Κάτω το όπλο, σε παρακαλώ... Δεν μπορώ να σου δείξω τις σημειώσεις μου: αυτές οι πληροφορίες είναι εμπιστευτικές. Σε παρακαλώ, γιε μου, να είσαι λογικός..."
  
  Ο Πολ έκανε έξι βήματα προς το μέρος του και σήκωσε το πιστόλι στο ύψος του ώμου. Τώρα ο κορμός απείχε μόλις δύο εκατοστά από το μέτωπο του ενεχυροδανειστή που ήταν ιδρώτα.
  
  "Κύριε Μέτσγκερ, επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω. Ή θα μου δείξεις τις κασέτες ή θα σε πυροβολήσω. Είναι μια εύκολη επιλογή".
  
  "Πολύ καλά! Πολύ καλά!"
  
  Κρατώντας ακόμα τα χέρια ψηλά, ο γέρος πήρε το δρόμο προς το πίσω δωμάτιο. Διέσχισαν μια μεγάλη αποθήκη που ήταν γεμάτη με ιστούς αράχνης και ακόμα πιο σκονισμένη από το ίδιο το κατάστημα. Τα χαρτόκουτα ήταν στοιβαγμένα από το δάπεδο μέχρι την οροφή σε σκουριασμένα μεταλλικά ράφια και η δυσοσμία της μούχλας και της υγρασίας ήταν αφόρητη. Αλλά υπήρχε κάτι άλλο σε αυτή τη μυρωδιά, κάτι απροσδιόριστο και σάπιο.
  
  "Πώς αντέχεις αυτή τη μυρωδιά, Μέτσγκερ;"
  
  "Μυρωδιά? Δεν νιώθω τίποτα", είπε ο γέρος χωρίς να γυρίσει.
  
  Ο Πολ υπέθεσε ότι ο ενεχυροδανειστής είχε συνηθίσει τη βρώμα αφού πέρασε αμέτρητα χρόνια ανάμεσα στα υπάρχοντα άλλων ανθρώπων. Ο άντρας σαφώς δεν απόλαυσε ποτέ τη ζωή του και ο Paul δεν μπορούσε παρά να τον λυπηθεί. Έπρεπε να βγάλει από το μυαλό του τέτοιες σκέψεις για να συνεχίσει να κρατά σκόπιμα το όπλο του πατέρα του.
  
  Στο πίσω μέρος του ντουλαπιού υπήρχε μια μεταλλική πόρτα. Ο Μέτσγκερ έβγαλε μερικά κλειδιά από την τσέπη του και την άνοιξε. Έδειξε να περάσει ο Πολ.
  
  "Είσαι πρώτος", απάντησε ο Πολ.
  
  Ο γέρος τον κοίταξε με περιέργεια, με τις κόρες του σκληρές. Στη φαντασία του, ο Παύλος τον φανταζόταν ως δράκο που προστατεύει τη σπηλιά του θησαυρού του και είπε στον εαυτό του να είναι πιο προσεκτικός από ποτέ. Ο τσιγκούνης ήταν τόσο επικίνδυνος όσο ένας αρουραίος σε γωνία, και ανά πάσα στιγμή μπορούσε να γυρίσει και να δαγκώσει.
  
  "Ορκιστείτε ότι δεν θα μου κλέψετε τίποτα".
  
  "Ποιο θα ήταν το νόημα; Θυμηθείτε, αυτό είναι ένα όπλο στα χέρια μου".
  
  "Ορκιστείτε", επέμεινε ο άντρας.
  
  "Ορκίζομαι ότι δεν θα σου κλέψω τίποτα, Μέτσγκερ. Πες μου τι πρέπει να μάθω και θα σε αφήσω ήσυχο".
  
  Στα δεξιά υπήρχε μια ξύλινη βιβλιοθήκη γεμάτη με μαυροδεμένα βιβλία. στα αριστερά είναι ένα τεράστιο χρηματοκιβώτιο. Ο ενεχυροδανειστής στάθηκε αμέσως μπροστά της προστατεύοντάς την με το σώμα του.
  
  "Εδώ είσαι", είπε, δείχνοντας τη βιβλιοθήκη του Πολ.
  
  "Θα μου το βρεις".
  
  "Όχι", απάντησε ο γέρος με τεντωμένη φωνή. Δεν ήταν έτοιμος να βγει από τη γωνία του.
  
  Γίνεται πιο τολμηρός. Αν τον σπρώξω πολύ, μπορεί να με ξεσπάσει. Ανάθεμα, γιατί δεν γέμισα το όπλο; Θα το χρησιμοποιούσα για να τον κατεβάσω.
  
  "Τουλάχιστον πες μου ποιον τόμο να ψάξω".
  
  "Είναι στο ράφι, στο ύψος του κεφαλιού σου, τέταρτο από αριστερά".
  
  Χωρίς να πάρει τα μάτια του από τον Μέτσγκερ, ο Πολ βρήκε το βιβλίο. Το αφαίρεσε προσεκτικά και το έδωσε στον ενεχυροδανειστή.
  
  "Βρείτε το σύνδεσμο."
  
  "Δεν θυμάμαι τον αριθμό".
  
  "Εννέα ένα δύο τρία ένα. Βιάσου".
  
  Ο γέρος πήρε απρόθυμα το βιβλίο και γύρισε προσεκτικά τις σελίδες. Ο Πωλ κοίταξε γύρω από την αποθήκη, φοβούμενος ότι ανά πάσα στιγμή θα εμφανιστεί μια ομάδα αστυνομικών για να τον συλλάβει. Είναι εδώ πάρα πολύ καιρό.
  
  "Εδώ είναι", είπε ο γέρος, επιστρέφοντας το βιβλίο, ανοιχτό σε μια από τις πρώτες σελίδες.
  
  Δεν υπήρχε καταχώριση ημερομηνίας, απλώς μια σύντομη 1905 / Εβδομάδα 16. Ο Παύλος βρήκε τον αριθμό στο κάτω μέρος της σελίδας.
  
  "Είναι απλώς ένα όνομα. Clovis Nagel. Δεν υπάρχει διεύθυνση εκεί.
  
  "Ο πελάτης επέλεξε να μην δώσει περισσότερες λεπτομέρειες."
  
  "Είναι νόμιμο αυτό, Μέτσγκερ;"
  
  "Ο νόμος για αυτό το θέμα προκαλεί σύγχυση".
  
  Αυτή δεν ήταν η μόνη καταχώριση στην οποία εμφανίστηκε το όνομα του Nagel. Ήταν καταχωρημένος στη στήλη "Κατάθεση πελάτη" για δέκα ακόμη στοιχεία.
  
  "Θέλω να δω τα άλλα πράγματα που έχει βάλει".
  
  Ευχαριστημένος που ο διαρρήκτης είχε ξεφύγει από το χρηματοκιβώτιο του, ο ενεχυροδανειστής οδήγησε τον Πωλ σε ένα από τα ράφια των βιβλιοθηκών στο εξωτερικό ντουλάπι. Έβγαλε ένα χαρτόκουτο και έδειξε το περιεχόμενο στον Πολ.
  
  "Εδώ είναι".
  
  Ένα φτηνό ζευγάρι ρολόγια, ένα χρυσό δαχτυλίδι, ένα ασημένιο βραχιόλι... Ο Paul εξέτασε τα μπιχλιμπίδια αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέδεε τα αντικείμενα του Nagel. Άρχισε να απελπίζεται. μετά από όλη την προσπάθεια που είχε καταβάλει, τώρα είχε ακόμη περισσότερες ερωτήσεις από πριν.
  
  Γιατί ένα άτομο θα ενέχυρο τόσα πολλά αντικείμενα την ίδια μέρα; Πρέπει να έτρεχε από κάποιον - ίσως τον πατέρα μου. Αλλά αν θέλω να μάθω κάτι άλλο, θα πρέπει να βρω αυτό το άτομο και το όνομα από μόνο του δεν θα βοηθήσει πολύ.
  
  "Θέλω να μάθω πού να βρω τον Νάγκελ".
  
  "Είδες ήδη, γιε μου. Δεν έχω διεύθυνση..."
  
  Ο Παύλος σήκωσε το δεξί του χέρι και χτύπησε τον γέρο. Ο Μέτσγκερ έπεσε στο πάτωμα και κάλυψε το πρόσωπό του με τα χέρια του. Μια στάλα αίματος εμφανίστηκε ανάμεσα στα δάχτυλά του.
  
  "Όχι, σε παρακαλώ όχι - μην με ξαναχτυπήσεις!"
  
  Ο Πολ έπρεπε να συγκρατηθεί ώστε να μην χτυπήσει ξανά τον άνδρα. Ολόκληρο το σώμα του ήταν γεμάτο με άθλια ενέργεια, ένα ασαφές μίσος που είχε συσσωρευτεί με τα χρόνια και ξαφνικά βρήκε έναν στόχο στη θλιβερή φιγούρα που αιμορραγούσε στα πόδια του.
  
  Τι κάνω?
  
  Ξαφνικά, ένιωσε ναυτία με αυτό που είχε κάνει. Αυτό έπρεπε να τελειώσει το συντομότερο δυνατό.
  
  "Μίλα, Μέτσγκερ. Ξέρω ότι κάτι μου κρύβεις".
  
  "Δεν τον θυμάμαι πολύ καλά. Ήταν στρατιώτης, το κατάλαβα από τον τρόπο που μιλούσε. Ενδεχομένως ναύτης. Είπε ότι επέστρεφε στη Νοτιοδυτική Αφρική και ότι δεν θα χρειαζόταν τίποτα από αυτά εκεί".
  
  "Πώς ήταν?"
  
  "Αρκετά κοντό ανάστημα, ωραία χαρακτηριστικά. Δεν θυμάμαι πολλά... Παρακαλώ μην με ξαναχτυπήσετε!"
  
  Κοντός, με ωραία χαρακτηριστικά... Ο Έντουαρντ περιέγραψε τον άντρα που ήταν στο δωμάτιο με τον πατέρα μου και τον θείο μου κοντό, με λεπτά χαρακτηριστικά, σαν κορίτσι. Θα μπορούσε να είναι ο Clovis Nagel. Τι θα γινόταν αν ο μπαμπάς μου ανακάλυπτε ότι έκλεβε πράγματα στο σκάφος; Ίσως ήταν κατάσκοπος. Ή μήπως ο πατέρας μου του ζήτησε να ενεχυρώσει το όπλο στο όνομά του; Ήξερε, βέβαια, ότι κινδύνευε.
  
  Νιώθοντας το κεφάλι του να εκραγεί, ο Πολ βγήκε από το ντουλάπι, αφήνοντας τον Μέτσγκερ να κλαψουρίζει στο πάτωμα. Πήδηξε στο περβάζι του μπροστινού παραθύρου, αλλά ξαφνικά θυμήθηκε ότι είχε αφήσει την τσάντα του στην πόρτα. Ευτυχώς ήταν ακόμα εκεί.
  
  Αλλά όλα τα άλλα γύρω του έχουν αλλάξει.
  
  Δεκάδες άνθρωποι γέμισαν τους δρόμους, παρά την αργά. Μαζεύτηκαν στο πεζοδρόμιο, κάποιοι μετακινούνταν από τη μια ομάδα στην άλλη, μεταδίδοντας πληροφορίες για το πώς οι μέλισσες γονιμοποιούν τα λουλούδια. Ο Πολ προχώρησε στην πλησιέστερη ομάδα.
  
  "Λένε ότι οι Ναζί πυρπόλησαν ένα κτίριο στο Schwabing..."
  
  "Όχι, ήταν κομμουνιστές..."
  
  "Έστησαν σημεία ελέγχου..."
  
  Ανησυχώντας, ο Πωλ πήρε έναν από τους άντρες από το χέρι και τον τράβηξε στην άκρη.
  
  "Τι συμβαίνει?"
  
  Ο άντρας έβγαλε το τσιγάρο από το στόμα του και του χαμογέλασε ειρωνικά. Χάρηκε που βρήκε κάποιον πρόθυμο να ακούσει τα άσχημα νέα που ήθελε να μεταφέρει.
  
  "Δεν άκουσες; Ο Χίτλερ και οι Ναζί του κάνουν πραξικόπημα. Είναι ώρα για επανάσταση. Τέλος, θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές".
  
  "Λες να είναι πραξικόπημα;"
  
  "Έσπασαν στο Burgerbraukeller με εκατοντάδες άνδρες και κρατούν όλους κλεισμένους μέσα, ξεκινώντας από τον Επίτροπο της Βαυαρίας".
  
  Η καρδιά του Πολ έκανε τούμπα.
  
  "Αλίκη!"
  
  
  41
  
  
  Μέχρι να ξεκινήσουν τα γυρίσματα, η Άλις νόμιζε ότι η νύχτα ήταν δική της.
  
  Ο καυγάς με τον Πολ άφησε μια πικρή γεύση στο στόμα της. Κατάλαβε ότι ήταν τρελά ερωτευμένη μαζί του, τώρα το έβλεπε καθαρά. Γι' αυτό ήταν πιο φοβισμένη από ποτέ.
  
  Έτσι αποφάσισε να επικεντρωθεί στην τρέχουσα εργασία. Μπήκε στην κεντρική μπιραρία, η οποία ήταν γεμάτη πάνω από τα τρία τέταρτα. Πάνω από χίλια άτομα συνωστίζονταν γύρω από τα τραπέζια, και σύντομα θα υπήρχαν τουλάχιστον πεντακόσια περισσότερα. Γερμανικές σημαίες κρέμονταν από τον τοίχο, ελάχιστα ορατές μέσα από τον καπνό του τσιγάρου. Το δωμάτιο ήταν υγρό και βουλωμένο, γι' αυτό οι θαμώνες συνέχισαν να ταλαιπωρούν τις σερβιτόρες, οι οποίες έσπρωξαν μέσα στο πλήθος, κουβαλώντας δίσκους με μισή ντουζίνα ποτήρια μπύρας πάνω από τα κεφάλια τους χωρίς να χυθεί σταγόνα.
  
  Αυτή είναι σκληρή δουλειά, σκέφτηκε η Άλις, και πάλι ευγνώμων για όλα όσα της είχε δώσει σήμερα η ευκαιρία.
  
  Σπρώχνοντας με τους αγκώνες της, κατάφερε να βρει μια θέση στους πρόποδες του βάθρου του ομιλητή. Τρεις-τέσσερις άλλοι φωτογράφοι έχουν ήδη πάρει τις θέσεις τους. Ένας από αυτούς κοίταξε την Άλις έκπληκτος και ώθησε τους συντρόφους του με τον αγκώνα του.
  
  "Πρόσεχε, ομορφιά. Θυμηθείτε να αφαιρέσετε το δάχτυλό σας από τον φακό."
  
  "Και μην ξεχάσεις να βγάλεις το δικό σου από τον κώλο σου. Τα νύχια σου είναι βρώμικα".
  
  Ο φωτογράφος εξέτασε τα δάχτυλά του και κοκκίνισε. Οι υπόλοιποι επευφημούσαν.
  
  "Αυτό είναι σωστό για σένα, Φριτς!"
  
  Χαμογελώντας στον εαυτό της, η Αλίκη βρήκε μια θέση όπου θα είχε καλή θέα. Έλεγξε τον φωτισμό και έκανε μερικούς γρήγορους υπολογισμούς. Με λίγη τύχη, μπορεί να πάρει μια καλή βολή. Άρχισε να ανησυχεί. Βάζοντας αυτόν τον ηλίθιο στη θέση του, έκανε το καλό της. Εξάλλου, όλα έπρεπε να έχουν αλλάξει προς το καλύτερο από εκείνη την ημέρα. Θα μιλήσει στον Παύλο. θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους μαζί. Και με μια νέα σταθερή δουλειά, θα ένιωθε πραγματικά ολοκληρωμένη.
  
  Ήταν ακόμα χαμένη στα όνειρά της όταν ανέβηκε στη σκηνή ο Gustav Ritter von Kahr, ο Επίτροπος της Βαυαρίας. Τράβηξε πολλές φωτογραφίες, συμπεριλαμβανομένης μιας που σκέφτηκε ότι μπορεί να ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα, στην οποία ο Καρ χειρονομούσε ευρέως.
  
  Ξαφνικά, έγινε ταραχή στο πίσω μέρος της αίθουσας. Η Άλις σήκωσε το λαιμό της για να δει τι συνέβαινε, αλλά ανάμεσα στα έντονα φώτα που περιβάλλουν την εξέδρα και στον τοίχο των ανθρώπων πίσω της, δεν μπορούσε να δει τίποτα. Το βρυχηθμό του πλήθους, μαζί με το βρυχηθμό των τραπεζιών και των καρεκλών που έπεφταν και το τσούγκρισμα των δεκάδων σπασμένων ποτηριών, ήταν εκκωφαντικό.
  
  Κάποιος βγήκε από το πλήθος δίπλα στην Άλις, ένα ιδρωμένο ανθρωπάκι με ένα ζαρωμένο αδιάβροχο. Έσπρωξε στην άκρη τον άντρα που καθόταν στο τραπέζι πιο κοντά στην εξέδρα, μετά ανέβηκε στην καρέκλα του και από εκεί στο τραπέζι.
  
  Η Άλις έστρεψε την κάμερα πάνω του, απαθανάτισε αμέσως ένα άγριο βλέμμα, ένα ελαφρύ τρέμουλο στο αριστερό του χέρι, φθηνά ρούχα, ένα κούρεμα μαστροπού κολλημένο στο μέτωπό του, ένα σκληρό μουστάκι, ένα σηκωμένο χέρι και ένα όπλο στραμμένο στο ταβάνι.
  
  Δεν φοβήθηκε και δεν δίστασε. Το μόνο που πέρασε από το κεφάλι της ήταν τα λόγια του August Muntz, που της είπαν πριν από πολλά χρόνια:
  
  Υπάρχουν στιγμές στη ζωή ενός φωτογράφου που μια φωτογραφία περνάει από μπροστά σου, μόνο μια φωτογραφία που μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου και τη ζωή των γύρω σου. Αυτή είναι μια καθοριστική στιγμή, Αλίκη. Θα το δείτε πριν συμβεί. Και όταν συμβεί, πυροβολήστε. Μη σκέφτεσαι, πυροβόλησε.
  
  Πάτησε το κουμπί ακριβώς τη στιγμή που ο άντρας πάτησε τη σκανδάλη.
  
  "Η εθνική επανάσταση άρχισε!" φώναξε το ανθρωπάκι με δυνατή, τραχιά φωνή. "Αυτό το μέρος περιβάλλεται από εξακόσιους ένοπλους! Κανείς δεν φεύγει. Και αν δεν υπάρξει αμέσως σιωπή, θα διατάξω τους άντρες μου να στήσουν ένα πολυβόλο στη στοά".
  
  Το πλήθος σώπασε, αλλά η Άλις δεν το πρόσεξε και δεν την ανησύχησαν οι καταιγίδες που εμφανίστηκαν από όλες τις κατευθύνσεις.
  
  "Δηλώνω έκπτωτη την κυβέρνηση της Βαυαρίας! Η αστυνομία και ο στρατός ενώθηκαν με τη σημαία μας, τη σβάστικα: ας κρεμαστούν σε κάθε στρατώνα και αστυνομικό τμήμα!".
  
  Μια άλλη πυρετώδης κραυγή αντήχησε στο δωμάτιο. Ακούστηκαν χειροκροτήματα, διάσπαρτα με σφυρίγματα και φωνές "Μεξικό! Μεξικό!" και "Νότια Αμερική!" Η Αλίκη δεν έδωσε σημασία. Ο πυροβολισμός χτυπούσε ακόμα στα αυτιά της, η εικόνα του μικρού που πυροβολούσε ήταν ακόμα αποτυπωμένη στον αμφιβληστροειδή της και το μυαλό της ήταν κολλημένο σε τρεις λέξεις.
  
  Αποφασιστική στιγμή.
  
  Το έκανα, σκέφτηκε.
  
  Κρατώντας την κάμερα στο στήθος της, η Άλις βούτηξε στο πλήθος. Αυτή τη στιγμή, η μόνη της προτεραιότητα ήταν να φύγει από εκεί και να φτάσει στο σκοτεινό θάλαμο. Δεν μπορούσε να θυμηθεί ακριβώς το όνομα του άνδρα που πυροβόλησε το όπλο, αν και το πρόσωπό του ήταν πολύ οικείο. ήταν ένας από τους πολλούς φανατικούς αντισημίτες που φώναζαν τις απόψεις τους στις ταβέρνες της πόλης.
  
  Ziegler. Όχι... Χίτλερ. Αυτό είναι όλο - Χίτλερ. Τρελός Αυστριακός.
  
  Η Αλίκη δεν πίστευε ότι αυτό το πραξικόπημα είχε καμία πιθανότητα. Ποιος θα ακολουθήσει τον τρελό που δήλωσε ότι θα εξαφάνιζε τους Εβραίους από προσώπου γης; Στις συναγωγές, οι άνθρωποι αστειεύονταν με ηλίθιους όπως ο Χίτλερ. Και η εικόνα που απαθανάτισε με τον ιδρώτα στο μέτωπό του και ένα άγριο βλέμμα στα μάτια του θα έβαζε αυτόν τον άντρα στη θέση του.
  
  Με αυτό εννοούσε το τρελοκομείο.
  
  Η Αλίκη μετά βίας μπορούσε να κινηθεί μέσα από τη θάλασσα των σωμάτων. Ο κόσμος άρχισε πάλι να ουρλιάζει και κάποιοι από αυτούς μάλωναν. Ένας άντρας έσπασε ένα ποτήρι μπύρας στο κεφάλι ενός άλλου και το κατακάθι μούσκεψε το μπουφάν της Άλις. Της πήρε σχεδόν είκοσι λεπτά για να φτάσει στην άλλη άκρη της αίθουσας, αλλά εκεί βρήκε έναν τοίχο με καφέ πουκάμισα οπλισμένα με τουφέκια και πιστόλια να εμποδίζει την έξοδο. Προσπάθησε να τους μιλήσει, αλλά οι θύελλαι αρνήθηκαν να την αφήσουν να περάσει.
  
  Ο Χίτλερ και οι αξιωματούχοι που απέτρεψε εξαφανίστηκαν από μια πλαϊνή πόρτα. Ένας νέος ομιλητής πήρε τη θέση του και η θερμοκρασία στην αίθουσα συνέχισε να αυξάνεται.
  
  Με μια ζοφερή έκφραση, η Αλίκη βρήκε ένα μέρος όπου θα ήταν όσο το δυνατόν πιο προστατευμένη και προσπάθησε να σκεφτεί έναν τρόπο να ξεφύγει.
  
  Τρεις ώρες αργότερα, η διάθεσή της έφτασε στα όρια της απόγνωσης. Ο Χίτλερ και οι κολλητοί του έκαναν πολλές ομιλίες και η ορχήστρα της γκαλερί έπαιξε το Deutschlandlied πάνω από δώδεκα φορές. Η Άλις προσπάθησε να επιστρέψει κρυφά στην κύρια αίθουσα αναζητώντας ένα παράθυρο από το οποίο θα μπορούσε να βγει, αλλά οι θύελλα της μπλόκαραν και εκεί. Δεν άφηναν τον κόσμο να πάει καν στην τουαλέτα, που σε ένα τόσο γεμάτο μέρος με σερβιτόρες που ακόμα ρίχνουν μπύρα μετά από μπύρα θα γινόταν σύντομα πρόβλημα. Είχε ήδη δει περισσότερα από ένα άτομα να αφοδεύουν στον πίσω τοίχο.
  
  Αλλά περιμένετε ένα λεπτό: οι σερβιτόρες...
  
  Χτυπημένη από μια ξαφνική έκρηξη έμπνευσης, η Άλις προχώρησε προς το τραπέζι σερβιρίσματος. Πήρε τον άδειο δίσκο, έβγαλε το σακάκι της, τύλιξε την κάμερα μέσα του και την έβαλε κάτω από το δίσκο. Μετά μάζεψε μερικά άδεια ποτήρια μπύρας και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα.
  
  Ίσως δεν θα δουν. Φοράω μια λευκή μπλούζα και μια μαύρη φούστα, όπως και οι σερβιτόρες. Ίσως δεν θα προσέξουν ότι δεν έχω ποδιά. Μέχρι να εντοπίσουν το σακάκι κάτω από το δίσκο...
  
  Η Άλις περπάτησε μέσα στο πλήθος κρατώντας το δίσκο της ψηλά και έπρεπε να δαγκώσει τη γλώσσα της όταν μερικοί θαμώνες άγγιξαν τους γλουτούς της. Δεν ήθελε να τραβήξει την προσοχή πάνω της. Καθώς πλησίασε τις περιστρεφόμενες πόρτες, στάθηκε πίσω από μια άλλη σερβιτόρα και πέρασε τους φρουρούς της SA, ευτυχώς κανείς από αυτούς δεν της έριξε δεύτερη ματιά.
  
  Η κουζίνα ήταν μεγάλη και πολύ μεγάλη. Η ίδια τεταμένη ατμόσφαιρα επικρατούσε και εκεί, αν και χωρίς καπνό τσιγάρου και σημαίες. Κάποιοι σερβιτόροι γέμισαν ποτήρια με μπύρα, ενώ τα αγόρια της κουζίνας και οι μάγειρες μιλούσαν μεταξύ τους γύρω από τις σόμπες κάτω από το αυστηρό βλέμμα ενός ζευγαριού ταραχοποιών που έκλεισαν ξανά την έξοδο. Και οι δύο είχαν τουφέκια και πιστόλια.
  
  Σκατά.
  
  Μη σίγουρη τι να κάνει, η Άλις συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να σταθεί απλώς στη μέση της κουζίνας. Κάποιος θα είχε καταλάβει ότι δεν ήταν στο προσωπικό και θα την έδιωχνε έξω. Άφησε τα ποτήρια στον τεράστιο μεταλλικό νεροχύτη και πήρε ένα βρώμικο πανάκι που βρήκε εκεί κοντά. Το πέρασε κάτω από τη βρύση, το έβρεξε, το έσφιξε και προσποιήθηκε ότι πλύθηκε ενώ προσπαθούσε να καταστρώσει ένα σχέδιο. Κοιτώντας γύρω της προσεκτικά, μια ιδέα σκέφτηκε στο κεφάλι της.
  
  Πήγε σε έναν από τους κάδους απορριμμάτων δίπλα στον νεροχύτη. Σχεδόν είχε γεμίσει με υπολείμματα. Έβαλε το σακάκι της μέσα, έκλεισε το καπάκι και πήρε το βάζο. Τότε άρχισε να περπατά με τόλμη προς την πόρτα.
  
  "Δεν μπορείς να προσπεράσεις, Φράουλεϊν", είπε ένας από τους θύελλα.
  
  "Πρέπει να βγάλω τα σκουπίδια".
  
  "Άφησε το εδώ".
  
  "Αλλά οι τράπεζες είναι γεμάτες. Δεν πρέπει να υπάρχουν κάδοι σκουπιδιών γεμάτοι στην κουζίνα: είναι παράνομο".
  
  Μην ανησυχείς για αυτό Fraulein, είμαστε ο νόμος τώρα. Ξαναβάλτε το βάζο εκεί που ήταν".
  
  Η Αλίκη, αποφασισμένη να στοιχηματίσει τα πάντα σε μια συμφωνία, ακούμπησε το βάζο στο πάτωμα και σταύρωσε τα χέρια της.
  
  "Αν θέλετε να το μετακινήσετε, μετακινήστε το μόνοι σας".
  
  "Σου λέω να βγάλεις αυτό το πράγμα από εδώ".
  
  Ο νεαρός δεν πήρε τα μάτια του από την Αλίκη. Το προσωπικό της κουζίνας παρατήρησε τη σκηνή και τον κοίταξε κατάματα. Εφόσον η Άλις είχε την πλάτη της κοντά τους, δεν μπορούσαν να πουν ότι δεν ήταν μία από αυτές.
  
  "Έλα, φίλε, άφησέ την να περάσει", έκοψε ένας άλλος θύελλας. "Είναι αρκετά κακό να τριγυρνάς εδώ στην κουζίνα. Θα πρέπει να φοράμε αυτά τα ρούχα όλη τη νύχτα και η μυρωδιά θα μείνει στο πουκάμισό μου".
  
  Αυτός που μίλησε πρώτος ανασήκωσε τους ώμους και παραμέρισε.
  
  "Τότε πηγαίνετε. Συνοδέψτε την στον κάδο απορριμμάτων έξω και μετά επιστρέψτε εδώ όσο πιο γρήγορα μπορείτε".
  
  Ήσυχα βρίζοντας, η Άλις προχώρησε. Μια στενή πόρτα οδηγούσε σε μια ακόμη στενότερη λωρίδα. Το μόνο φως προερχόταν από μια λάμπα στο απέναντι άκρο, πιο κοντά στο δρόμο. Ο κάδος απορριμμάτων ήταν εκεί, περιτριγυρισμένος από κοκαλιάρικες γάτες.
  
  "Λοιπόν... Πόσο καιρό δουλεύεις εδώ, Φράουλεϊν;" ρώτησε ο θύελλας με έναν ελαφρώς αμήχανο τόνο.
  
  Δεν μπορώ να το πιστέψω: περπατάμε σε ένα δρομάκι, εγώ κουβαλάω έναν κάδο σκουπιδιών, εκείνος κρατάει ένα πολυβόλο και αυτός ο ηλίθιος με φλερτάρει.
  
  "Θα μπορούσες να πεις ότι είμαι νέα", απάντησε η Άλις, προσποιούμενη τη φιλική. "Τι γίνεται με εσάς: κάνετε πραξικοπήματα εδώ και πολύ καιρό;"
  
  "Όχι, αυτή είναι η πρώτη μου", απάντησε σοβαρά ο άντρας, χωρίς να πιάνει την ειρωνεία της.
  
  Έφτασαν στον κάδο απορριμμάτων.
  
  "Εντάξει, εντάξει, τώρα μπορείς να επιστρέψεις. Θα μείνω και θα αδειάσω το κουτάκι".
  
  "Ω, όχι, Φράουλεϊν. Αδειάζεις το κουτί και μετά πρέπει να σε συνοδεύσω πίσω".
  
  "Δεν θα ήθελα να χρειαστεί να με περιμένεις".
  
  "Θα σε περίμενα όποτε θέλεις. Είσαι όμορφη..."
  
  Ήρθε να τη φιλήσει. Η Αλίκη προσπάθησε να κάνει πίσω, αλλά βρέθηκε ανάμεσα σε έναν κάδο σκουπιδιών και έναν θύελλα.
  
  "Όχι, σε παρακαλώ", είπε η Άλις.
  
  "Έλα, Φράουλεϊν..."
  
  "Παρακαλώ μη".
  
  Ο θύελλας δίστασε, γεμάτος τύψεις.
  
  "Συγγνώμη αν σε προσέβαλα. Απλά σκέφτηκα..."
  
  "Μην ανησυχείτε γι 'αυτό. Απλώς είμαι ήδη αρραβωνιασμένος".
  
  "Συγγνώμη. Είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος".
  
  "Μην ανησυχείς για αυτό", επανέλαβε η Άλις σοκαρισμένη.
  
  "Άσε με να σε βοηθήσω με τον κάδο απορριμμάτων".
  
  "Οχι!"
  
  Η Άλις προσπάθησε να τραβήξει το μπράτσο του Καφετιέν, ο οποίος άφησε το κουτάκι μπερδεμένος. Έπεσε και κύλησε στο έδαφος.
  
  Μερικά από τα υπολείμματα είναι διάσπαρτα σε ημικύκλιο, αποκαλύπτοντας το σακάκι της Αλίκης και το πολύτιμο φορτίο της.
  
  "Τι στο διάολο είναι αυτό?"
  
  Το δέμα ήταν μισάνοιχτο και ο φωτογραφικός φακός φαινόταν καθαρά. Ο στρατιώτης κοίταξε την Αλίκη, που είχε μια ένοχη έκφραση στο πρόσωπό της. Δεν χρειαζόταν να ομολογήσει.
  
  "Καταραμένη πόρνη! Είσαι κομμουνιστής κατάσκοπος!". είπε ο θύελλας, ψαχουλεύοντας για το κλαμπ του.
  
  Πριν προλάβει να την αρπάξει, η Άλις σήκωσε το μεταλλικό καπάκι του κάδου απορριμμάτων και προσπάθησε να χτυπήσει τον θύελλα στο κεφάλι. Βλέποντας την προσέγγιση της επίθεσης, σήκωσε το δεξί του χέρι. Το καπάκι χτύπησε τον καρπό του με έναν εκκωφαντικό ήχο.
  
  "Αααα!"
  
  Έπιασε το καπάκι με το αριστερό του χέρι, πετώντας το μακριά στο πλάι. Η Αλίκη προσπάθησε να τον αποφύγει και να τρέξει μακριά, αλλά το δρομάκι ήταν πολύ στενό. Ο Ναζί την άρπαξε από την μπλούζα και την τράβηξε δυνατά. Το σώμα της Άλις στράφηκε και το πουκάμισό της σκίστηκε από τη μια πλευρά, αποκαλύπτοντας το σουτιέν της. Ο Ναζί, που σήκωσε το χέρι του για να τη χτυπήσει, πάγωσε για μια στιγμή, διχασμένος ανάμεσα στον ενθουσιασμό και την οργή. Αυτό το βλέμμα γέμισε την καρδιά της με φόβο.
  
  "Αλίκη!"
  
  Κοίταξε προς την είσοδο του στενού.
  
  Ο Παύλος ήταν εκεί, σε τρομερή κατάσταση, αλλά ούτως ή άλλως ήταν εκεί. Παρά το κρύο, φορούσε μόνο πουλόβερ. Η αναπνοή του ήταν κουρασμένη και είχε κράμπες από το τρέξιμο στην πόλη. Μισή ώρα νωρίτερα, σχεδίαζε να μπει στο Burgerbraukeller από την πίσω πόρτα, αλλά δεν μπορούσε ούτε να περάσει το Ludwigsbrucke γιατί οι Ναζί είχαν στήσει οδόφραγμα.
  
  Έτσι πήρε τη μεγάλη παράκαμψη. Έψαξε για αστυνομικούς, στρατιώτες, όποιον μπορούσε να απαντήσει στις ερωτήσεις του για το τι συνέβαινε στην παμπ, αλλά το μόνο που βρήκε ήταν πολίτες να επευφημούν ή να αποδοκιμάζουν όσους συμμετείχαν στο πραξικόπημα - από λογική απόσταση.
  
  Έχοντας περάσει στην απέναντι όχθη μέσω του Maximiliansbrücke, άρχισε να ανακρίνει τους ανθρώπους που συναντούσε στο δρόμο. Τελικά, κάποιος ανέφερε ένα δρομάκι που οδηγούσε στην κουζίνα, και ο Πολ έτρεξε εκεί, προσευχόμενος να φτάσει πριν να είναι πολύ αργά.
  
  Έμεινε τόσο έκπληκτος που είδε την Άλις έξω να πολεμά έναν θύελλα που αντί να εξαπολύσει μια αιφνιδιαστική επίθεση, ανακοίνωσε την άφιξή του σαν ηλίθιος. Όταν ο άλλος τράβηξε το όπλο του, ο Πωλ δεν είχε άλλη επιλογή από το να βιαστεί μπροστά. Ο ώμος του χτύπησε τον Ναζί στο στομάχι, χτυπώντας τον στο έδαφος.
  
  Οι δυο τους κύλησαν στο έδαφος παλεύοντας για τα όπλα τους. Ο άλλος ήταν πιο δυνατός από τον Παύλο, ο οποίος ήταν επίσης εντελώς εξαντλημένος από τα γεγονότα των προηγούμενων ωρών. Ο αγώνας διήρκεσε λιγότερο από πέντε δευτερόλεπτα, στο τέλος του οποίου ο άλλος άντρας έσπρωξε τον Πολ στην άκρη, γονάτισε και έδειξε το όπλο του.
  
  Η Αλίκη, που τώρα είχε σηκώσει το μεταλλικό καπάκι του κάδου απορριμμάτων, επενέβη χτυπώντας με μανία τον στρατιώτη. Τα χτυπήματα αντηχούσαν στο δρομάκι σαν κύμβαλα. Τα μάτια του ναζί έσβησαν, αλλά δεν έπεσε. Η Αλίκη τον χτύπησε ξανά, και τελικά έπεσε μπροστά και έπεσε με τα μούτρα.
  
  Ο Παύλος σηκώθηκε και έτρεξε να την αγκαλιάσει, αλλά εκείνη τον έσπρωξε μακριά και κάθισε στο έδαφος.
  
  "Τι σου συμβαίνει; Είσαι καλά?"
  
  Η Άλις σηκώθηκε έξαλλη. Στα χέρια της κρατούσε τα υπολείμματα μιας κάμερας, η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς. Κατά τη διάρκεια του αγώνα του Παύλου εναντίον των Ναζί, συντρίφτηκε.
  
  "Κοίτα".
  
  "Είναι σπασμένο. Μην ανησυχείς, θα αγοράσουμε κάτι καλύτερο".
  
  "Δεν καταλαβαίνετε! Υπήρχαν φωτογραφίες!"
  
  "Άλις, δεν υπάρχει χρόνος για αυτό τώρα. Πρέπει να φύγουμε πριν τον αναζητήσουν οι φίλοι του".
  
  Προσπάθησε να της πιάσει το χέρι, αλλά εκείνη απομακρύνθηκε και έτρεξε μπροστά του.
  
  
  42
  
  
  Δεν κοίταξαν πίσω μέχρι που ήταν μακριά από το Burgerbraukeller. Τέλος, σταμάτησαν στην εκκλησία του St. Johann Nepomuk, του οποίου η εντυπωσιακή ακίδα έδειχνε τον νυχτερινό ουρανό σαν κατηγορούμενο δάχτυλο. Ο Παύλος οδήγησε την Αλίκη στην αψίδα πάνω από την κύρια είσοδο για να προστατευτεί από το κρύο.
  
  "Θεέ μου, Άλις, δεν έχεις ιδέα πόσο τρόμαξα", είπε, φιλώντας τη στα χείλη. Εκείνη ανταπέδωσε το φιλί χωρίς πολλές πεποιθήσεις.
  
  "Τι συμβαίνει?"
  
  "Τίποτα".
  
  "Δεν νομίζω ότι μοιάζει έτσι", είπε ο Πολ εκνευρισμένος.
  
  "Είπα ότι είναι ανοησία".
  
  Ο Παύλος αποφάσισε να μην αναπτύξει αυτήν την ερώτηση. Όταν η Αλίκη είχε αυτή τη διάθεση, προσπαθώντας να τη βγάλεις από αυτό ήταν σαν να προσπαθούσες να βγεις από την κινούμενη άμμο: όσο περισσότερο αγωνιζόσουν, τόσο πιο βαθιά πήγαινες.
  
  "Είσαι καλά? Σε πλήγωσαν ή... κάτι άλλο;".
  
  Εκείνη κούνησε το κεφάλι της. Μόνο τότε συνειδητοποίησε πλήρως την εμφάνιση του Πολ. Το πουκάμισό του είναι βαμμένο με αίμα, το πρόσωπό του είναι καλυμμένο με αιθάλη, τα μάτια του αιμόφυρτα.
  
  "Τι έπαθες, Πολ;"
  
  "Η μητέρα μου πέθανε", απάντησε χαμηλώνοντας το κεφάλι.
  
  Καθώς ο Πωλ εξιστορούσε τα γεγονότα εκείνης της νύχτας, η Άλις ένιωσε λύπη γι' αυτόν και ντρεπόταν για τον τρόπο που του φερόταν. Πάνω από μία φορά άνοιξε το στόμα της για να του ζητήσει συγχώρεση, αλλά ποτέ δεν πίστεψε στο νόημα της λέξης. Ήταν η δυσπιστία που τροφοδοτήθηκε από υπερηφάνεια.
  
  Όταν της είπε τα τελευταία λόγια της μητέρας του, η Αλίκη έμεινε έκπληκτη. Δεν μπορούσε να καταλάβει πόσο σκληρός, μοχθηρός ο Γιούργκεν θα μπορούσε να είναι ο αδερφός του Πολ, κι όμως, κατά βάθος, δεν την εξέπληξε. Ο Πολ είχε μια σκοτεινή πλευρά που έβγαινε σε ορισμένες στιγμές, σαν ένας ξαφνικός φθινοπωρινός άνεμος που φυσούσε κουρτίνες σε ένα φιλόξενο σπίτι.
  
  Όταν ο Paul περιέγραψε πώς εισέβαλε στο ενεχυροδανειστήριο και πώς έπρεπε να χτυπήσει τον Metzger για να τον κάνει να μιλήσει, η Alice φοβήθηκε πολύ γι 'αυτόν. Ό,τι είχε να κάνει με αυτό το μυστικό φαινόταν ανυπόφορο και ήθελε να τον απομακρύνει από αυτό όσο το δυνατόν γρηγορότερα, πριν τον καταναλώσει τελείως.
  
  Ο Πωλ ολοκλήρωσε την ιστορία του μιλώντας για την εξόρμησή του στην παμπ.
  
  "Και είναι όλο".
  
  "Νομίζω ότι είναι υπεραρκετό".
  
  "Τι εννοείς?"
  
  "Δεν σχεδιάζετε σοβαρά να συνεχίσετε να σκάβετε γύρω από τον θάμνο, σωστά; Προφανώς, υπάρχει κάποιος που είναι πρόθυμος να κάνει τα πάντα για να κρύψει την αλήθεια".
  
  "Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που πρέπει να συνεχίσεις να σκάβεις. Αυτό αποδεικνύει ότι κάποιος ευθύνεται για τη δολοφονία του πατέρα μου..."
  
  Έγινε μια μικρή παύση.
  
  "... οι γονείς μου".
  
  Ο Παύλος δεν έκλαψε. Μετά από αυτό που μόλις είχε συμβεί, το σώμα του τον παρακαλούσε να κλάψει, η ψυχή του το χρειαζόταν και η καρδιά του γέμισε δάκρυα. Αλλά ο Paul τα κράτησε όλα μέσα, σχηματίζοντας ένα μικρό κέλυφος γύρω από την καρδιά του. Ίσως κάποια γελοία αίσθηση αρρενωπότητας θα τον εμπόδιζε να δείξει τα συναισθήματά του μπροστά στη γυναίκα που αγαπούσε. Ίσως αυτό ήταν το έναυσμα για αυτό που συνέβη λίγες στιγμές αργότερα.
  
  "Πωλ, πρέπει να τα παρατήσεις", είπε η Άλις όλο και πιο ανήσυχη.
  
  "Δεν έχω σκοπό να το κάνω αυτό".
  
  "Αλλά δεν έχεις αποδείξεις. Κανένας οδηγός."
  
  "Έχω ένα όνομα: Clovis Nagel. Έχω ένα μέρος: τη Νοτιοδυτική Αφρική."
  
  "Η Νοτιοδυτική Αφρική είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος."
  
  "Θα ξεκινήσω με το Windhoek. Ένας λευκός άνδρας δεν πρέπει να είναι δύσκολο να εντοπιστεί εκεί".
  
  "Η Νοτιοδυτική Αφρική είναι πολύ μεγάλη... και πολύ μακριά", επανέλαβε η Άλις, τονίζοντας κάθε λέξη.
  
  "Πρέπει να το κάνω. Θα φύγω με το πρώτο καράβι".
  
  "Λοιπόν αυτό είναι όλο;"
  
  "Ναι, Αλίκη. Δεν έχετε ακούσει λέξη από αυτά που είπα από τότε που συναντηθήκαμε; Δεν καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι για μένα να μάθω τι συνέβη πριν από δεκαεννέα χρόνια; Και τώρα... τώρα αυτό".
  
  Για μια στιγμή η Άλις σκέφτηκε να τον σταματήσει. Εξηγώντας πόσο θα της έλειπε, πόσο τον χρειαζόταν. Πόσο τον ερωτεύτηκε. Αλλά η περηφάνια της δάγκωσε τη γλώσσα. Όπως ακριβώς την εμπόδισε να πει στον Πωλ την αλήθεια για τη συμπεριφορά της τις τελευταίες ημέρες.
  
  "Τότε πήγαινε, Πολ. Κάνε ό,τι έχεις να κάνεις".
  
  Ο Πωλ την κοίταξε εντελώς σαστισμένος. Ο παγωμένος τόνος της φωνής της τον έκανε να νιώθει ότι η καρδιά του είχε ξεριζωθεί και θαφτεί στο χιόνι.
  
  "Αλίκη..."
  
  "Πήγαινε αμέσως. Φύγετε τώρα."
  
  "Άλις, σε παρακαλώ!"
  
  "Φύγε, σου λέω".
  
  Ο Παύλος φαινόταν να είναι στα πρόθυρα των δακρύων και προσευχήθηκε να κλάψει, να αλλάξει γνώμη και να της έλεγε ότι την αγαπούσε και ότι η αγάπη του για εκείνη ήταν πιο σημαντική από την αναζήτηση που δεν του έφερε παρά πόνο και θάνατος. Ίσως ο Πωλ περίμενε κάτι τέτοιο ή ίσως απλώς προσπαθούσε να βάλει στη μνήμη του το πρόσωπο της Αλίκης. Για πολλά, πικρά χρόνια, έβριζε τον εαυτό της για την αλαζονεία της, όπως ο Πωλ καταράστηκε που δεν πήγε το τραμ πίσω στην πανσιόν πριν μαχαιρωθεί η μητέρα του μέχρι θανάτου...
  
  ...και για να γυρίσω και να φύγω.
  
  "Ξέρεις? Χαίρομαι. Έτσι δεν θα μπεις στα όνειρά μου και θα τα πατήσεις", είπε η Άλις, πετώντας στα πόδια της τα θραύσματα της κάμερας στα οποία είχε κολλήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. "Από τότε που σε γνώρισα, μόνο άσχημα πράγματα μου έχουν συμβεί. Σε θέλω να φύγεις από τη ζωή μου, Πολ".
  
  Ο Πωλ δίστασε για μια στιγμή και μετά, χωρίς να γυρίσει, είπε: "Έτσι να είναι".
  
  Η Αλίκη έμεινε στην πόρτα της εκκλησίας για αρκετά λεπτά, δίνοντας μια σιωπηλή μάχη με τα δάκρυά της. Ξαφνικά, μέσα από το σκοτάδι, από την ίδια κατεύθυνση που είχε εξαφανιστεί ο Παύλος, εμφανίστηκε μια φιγούρα. Η Άλις προσπάθησε να συγκρατηθεί και να βάλει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της.
  
  Επιστρέφει. Τον κατάλαβαν, και επιστρέφει, σκέφτηκε, κάνοντας ένα βήμα προς τη φιγούρα.
  
  Όμως τα φώτα του δρόμου έδειχναν ότι ο άνδρας που πλησίαζε ήταν ένας άντρας με γκρι μανδύα και καπέλο. Πολύ αργά, η Άλις συνειδητοποίησε ότι ήταν ένας από τους άντρες που την είχαν ακολουθήσει εκείνη την ημέρα.
  
  Γύρισε για να τρέξει, αλλά εκείνη τη στιγμή είδε τον σύντροφό του, ο οποίος ήρθε στη γωνία και ήταν λιγότερο από τρία μέτρα μακριά της. Προσπάθησε να το σκάσει, αλλά δύο άντρες όρμησαν πάνω της και την έπιασαν από τη μέση.
  
  "Ο πατέρας σου σε ψάχνει, Φραουλέιν Τανενμπάουμ".
  
  Η Αλίκη πάλεψε μάταια. Δεν μπορούσε να το βοηθήσει.
  
  Ένα αυτοκίνητο βγήκε από έναν κοντινό δρόμο και ένας από τους γορίλες του πατέρα της άνοιξε την πόρτα. Ο άλλος την έσπρωξε προς το μέρος του και προσπάθησε να σκύψει το κεφάλι της.
  
  "Καλύτερα να είστε προσεκτικοί μαζί μου, ηλίθιοι", είπε η Άλις με ένα περιφρονητικό βλέμμα. "Είμαι έγγυος".
  
  
  43
  
  
  Elizabeth Bay, 28 Αυγούστου 1933
  
  Αγαπητή Αλίκη,
  
  Έχω χάσει το μέτρημα πόσες φορές σου έχω γράψει. Πρέπει να υπάρχουν πάνω από εκατό γράμματα το μήνα, και όλα είναι αναπάντητα.
  
  Δεν ξέρω αν σε πέρασαν και αποφάσισες να με ξεχάσεις. Ή ίσως έχετε μετακομίσει και δεν έχετε αφήσει διεύθυνση προώθησης. Αυτό θα πάει στο σπίτι του πατέρα σου. Σας γράφω εκεί κατά καιρούς, αν και ξέρω ότι είναι άχρηστο. Εξακολουθώ να ελπίζω ότι κάποιος από αυτούς θα ξεπεράσει με κάποιο τρόπο τον πατέρα σου. Σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσω να σας γράφω. Αυτά τα γράμματα έγιναν η μόνη μου επαφή με την προηγούμενη ζωή μου.
  
  Θέλω να ξεκινήσω, όπως πάντα, ζητώντας σου να με συγχωρέσεις για τον τρόπο που έφυγα. Έχω ανατρέξει σε εκείνη τη νύχτα πριν από δέκα χρόνια τόσες πολλές φορές και ξέρω ότι δεν έπρεπε να είχα συμπεριφερθεί όπως συμπεριφέρθηκα. Λυπάμαι που κατέστρεψα τα όνειρά σου. Κάθε μέρα προσευχόμουν να μπορέσεις να εκπληρώσεις το όνειρό σου να γίνεις φωτογράφος και ελπίζω να τα έχεις καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια.
  
  Η ζωή στις αποικίες δεν είναι εύκολη. Από τη στιγμή που η Γερμανία έχασε αυτά τα εδάφη, η Νότια Αφρική έχει εντολή στην πρώην γερμανική επικράτεια. Δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι εδώ, αν και μας ανέχονται.
  
  Δεν υπάρχουν πολλές κενές θέσεις. Εργάζομαι σε φάρμες και σε ορυχεία διαμαντιών για αρκετές εβδομάδες κάθε φορά. Όταν εξοικονομώ χρήματα, ταξιδεύω στη χώρα αναζητώντας τον Clovis Nagel. Αυτό δεν είναι εύκολο έργο. Βρήκα ίχνη του στα χωριά της λεκάνης του ποταμού Orange. Μια μέρα επισκέφτηκα το ορυχείο που μόλις είχε φύγει. Μου έλειψε μόνο για λίγα λεπτά.
  
  Ακολούθησα επίσης ένα προβάδισμα που με οδήγησε βόρεια στο οροπέδιο Waterberg. Εκεί συνάντησα μια παράξενη, περήφανη φυλή, τους Χερέρο. Πέρασα αρκετούς μήνες μαζί τους και με έμαθαν πώς να κυνηγώ και να μαζεύομαι στην έρημο. Ανέβασα πυρετό και ήμουν πολύ αδύναμη για πολύ καιρό, αλλά με φρόντισαν. Έμαθα πολλά από αυτούς τους ανθρώπους, εκτός από τις σωματικές δεξιότητες. Είναι εξαιρετικοί. Ζουν στη σκιά του θανάτου, σε έναν συνεχή αγώνα κάθε μέρα να βρουν νερό και να προσαρμόσουν τη ζωή τους στην πίεση των λευκών ανθρώπων.
  
  Μου έχει τελειώσει το χαρτί. αυτό είναι το τελευταίο κομμάτι μιας παρτίδας που αγόρασα από έναν μικροπωλητή στο δρόμο για το Swakopmund. Επιστρέφω εκεί αύριο αναζητώντας νέους πελάτες. Θα πάω με τα πόδια καθώς έχω ξεμείνει από χρήματα, οπότε η αναζήτησή μου πρέπει να είναι σύντομη. Το πιο δύσκολο μέρος του να είμαι εδώ, εκτός από το να μην έχω νέα για σένα, είναι ο χρόνος που μου παίρνει για να κερδίσω τα προς το ζην. Ήμουν συχνά στα πρόθυρα να τα παρατήσω όλα. Ωστόσο, δεν πρόκειται να τα παρατήσω. Αργά ή γρήγορα θα το βρω.
  
  Σκέφτομαι εσένα, τι συνέβη τα τελευταία δέκα χρόνια. Ελπίζω να είστε υγιείς και χαρούμενοι. Αν αποφασίσετε να μου γράψετε, γράψτε στο ταχυδρομείο του Windhoek. Η διεύθυνση βρίσκεται στον φάκελο.
  
  Για άλλη μια φορά, συγχωρέστε με.
  
  Σ'αγαπώ,
  
  Πάτωμα
  
  
  ΦΙΛΟΣ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ
  
  1934
  
  
  Κατά την οποία ο μυημένος μαθαίνει ότι το μονοπάτι δεν μπορεί να διανυθεί μόνος του
  
  Η μυστική χειραψία του βαθμού ενός συναδέλφου τεχνίτη περιλαμβάνει μια ισχυρή πίεση στην άρθρωση του μεσαίου δακτύλου και τελειώνει όταν ο αδελφός Μέισον απαντά με τον ίδιο χαιρετισμό. Το μυστικό όνομα αυτής της χειραψίας είναι IAHIN, από το όνομα της κολόνας που αντιπροσωπεύει τον ήλιο στο ναό του Σολομώντα. Και πάλι υπάρχει ένα κόλπο στη γραφή που πρέπει να δοθεί με αυτόν τον τρόπο: AJCHIN.
  
  
  44
  
  
  Ο Γιούργκεν θαύμασε τον εαυτό του στον καθρέφτη.
  
  Τράβηξε ελαφρά το πέτο του, στολισμένο με ένα κρανίο και το έμβλημα των SS. Δεν κουραζόταν να κοιτάζει τον εαυτό του στη νέα του μορφή. Τα σχέδια του Walter Heck και η ανώτερη ποιότητα κατασκευής του Hugo Boss προκαλούσαν δέος σε όποιον τον είδε. Καθώς ο Jurgen περπατούσε στο δρόμο, τα παιδιά στάθηκαν στην προσοχή και σήκωσαν τα χέρια τους για να χαιρετήσουν. Την περασμένη εβδομάδα, μερικές μεγαλύτερες κυρίες τον σταμάτησαν και είπαν ότι ήταν καλό να βλέπουμε δυνατούς, υγιείς νέους να επαναφέρουν τη Γερμανία σε καλό δρόμο. Ρώτησαν αν είχε χάσει ένα μάτι πολεμώντας τους κομμουνιστές. Ικανοποιημένος με αυτό, ο Jürgen τους βοήθησε να μεταφέρουν τις τσάντες με τα ψώνια τους στην πλησιέστερη είσοδο.
  
  Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα.
  
  "Εισαγω".
  
  "Φαίνεσαι ωραία", είπε η μητέρα του καθώς μπήκε στο μεγάλο υπνοδωμάτιο.
  
  "Ξέρω".
  
  "Θα δειπνήσεις μαζί μας απόψε;"
  
  "Δεν νομίζω, μαμά. Με κάλεσαν σε συνάντηση στην Υπηρεσία Ασφαλείας".
  
  "Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θέλουν να σας συστήσουν για προαγωγή. Είσαι Untersturmführer για πάρα πολύ καιρό".
  
  Ο Γιούργκεν έγνεψε χαρούμενα και πήρε το καπέλο του.
  
  "Το αυτοκίνητο σε περιμένει στην πόρτα. Θα πω στον σεφ να σου μαγειρέψει κάτι σε περίπτωση που γυρίσεις νωρίς".
  
  "Ευχαριστώ, μητέρα", είπε ο Γιούργκεν, φιλώντας την Μπρουνχίλντε στο μέτωπο. Βγήκε στο διάδρομο, με τις μαύρες μπότες του να χτυπούν δυνατά στα μαρμάρινα σκαλοπάτια. Η καμαριέρα τον περίμενε με ένα παλτό στο διάδρομο.
  
  Από τότε που ο Ότο και οι χάρτες του εξαφανίστηκαν από τη ζωή τους πριν από έντεκα χρόνια, η οικονομική τους κατάσταση σταδιακά βελτιώθηκε. Ένας στρατός από υπηρέτες φρόντισε και πάλι για την καθημερινή λειτουργία της έπαυλης, αν και ο Jurgen ήταν πλέον ο αρχηγός της οικογένειας.
  
  "Θα επιστρέψετε για δείπνο, κύριε;"
  
  Ο Γιούργκεν εισέπνευσε απότομα καθώς την άκουσε να χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο ομιλίας. Πάντα συνέβαινε όταν ήταν νευρικός και ταραγμένος, όπως εκείνο το πρωί. Οι πιο μικρές λεπτομέρειες έσπασαν το παγωμένο εξωτερικό του και εξέθεσαν τη θύελλα της σύγκρουσης που μαινόταν μέσα του.
  
  "Η βαρόνη θα σου δώσει οδηγίες".
  
  Σύντομα θα αρχίσουν να με αποκαλούν με τον πραγματικό μου τίτλο, σκέφτηκε καθώς έβγαινε στο δρόμο. Τα χέρια του έτρεμαν ελαφρά. Ευτυχώς, πέρασε το παλτό του στο μπράτσο του και έτσι ο οδηγός δεν το πρόσεξε πότε του άνοιξε την πόρτα.
  
  Στο παρελθόν, ο Jürgen μπορούσε να διοχετεύει τις παρορμήσεις του μέσω της βίας. αλλά από την εκλογική νίκη του ναζιστικού κόμματος πέρυσι, οι ανεπιθύμητες φατρίες έχουν γίνει πιο επιφυλακτικές. Κάθε μέρα ο Γιούργκεν δυσκολευόταν να ελέγξει τον εαυτό του. Στο δρόμο προσπάθησε να αναπνεύσει αργά. Δεν ήθελε να φτάσει αναστατωμένος και νευρικός.
  
  Ειδικά αν πρόκειται να προωθηθώ όπως λέει η μαμά μου.
  
  "Ειλικρινά, αγαπητέ μου Σρέντερ, έχω σοβαρές αμφιβολίες για σένα".
  
  "Αμφιβολίες, κύριε;"
  
  "Αμφιβολίες για την πίστη σου".
  
  Ο Γιούργκεν παρατήρησε ότι το χέρι του έτρεμε ξανά και έπρεπε να σφίξει δυνατά τις αρθρώσεις του για να το πάρει υπό έλεγχο.
  
  Η αίθουσα συνεδριάσεων ήταν εντελώς άδεια εκτός από τον Ράινχαρντ Χάιντριχ και τον ίδιο. Ο επικεφαλής του Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ, της υπηρεσίας πληροφοριών του Ναζιστικού Κόμματος, ήταν ένας ψηλός άνδρας με κοφτερό μέτωπο, μόλις μερικούς μήνες μεγαλύτερος από τον Γιούργκεν. Παρά τα νιάτα του, έγινε ένας από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στη Γερμανία. Η οργάνωσή του είχε επιφορτιστεί με τον εντοπισμό απειλών - πραγματικών ή αντιληπτών - για το κόμμα. Ο Jurgen το άκουσε την ημέρα που του έπαιρναν συνέντευξη για δουλειά,
  
  Ο Χάιντριχ Χίμλερ ρώτησε τον Χάιντριχ πώς θα οργανώσει τη ναζιστική υπηρεσία πληροφοριών και ο Χάιντριχ απάντησε με μια επανάληψη κάθε κατασκοπευτικού μυθιστορήματος που είχε διαβάσει ποτέ. Το Κύριο Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ ήταν ήδη φοβισμένο σε όλη τη Γερμανία, αν και δεν ήταν ξεκάθαρο τι του οφείλει περισσότερο - φθηνή μυθοπλασία ή έμφυτο ταλέντο.
  
  "Γιατί το λέτε αυτό, κύριε;"
  
  Ο Χάιντριχ έβαλε το χέρι του στον φάκελο που είχε μπροστά του, στον οποίο ήταν το όνομα του Γιούργκεν.
  
  "Ξεκινήσατε στην SA στις πρώτες μέρες του κινήματος. Είναι υπέροχο, είναι ενδιαφέρον. Είναι, ωστόσο, έκπληξη το γεγονός ότι κάποιος από την... γενεαλογία σας θα πρέπει να ζητήσει συγκεκριμένα θέση στο τάγμα SA. Και μετά υπάρχουν τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια κακοποίησης που αναφέρθηκαν από τους ανωτέρους σας. Συμβουλεύτηκα έναν ψυχολόγο για σένα. ... και προτείνει ότι μπορεί να έχετε σοβαρή διαταραχή προσωπικότητας. Ωστόσο, αυτό από μόνο του δεν είναι έγκλημα, αν και θα μπορούσε", τόνισε η λέξη" θα μπορούσε "με ένα μισό χαμόγελο και ένα ανασηκωμένο φρύδι", να γίνει εμπόδιο. Τώρα όμως φτάνουμε σε αυτό που με ανησυχεί περισσότερο. Προσκληθήκατε - όπως και το υπόλοιπο προσωπικό σας - να παρακολουθήσετε μια ειδική εκδήλωση στο Burgerbraukeller στις 8 Νοεμβρίου 1923. Ωστόσο, δεν εμφανίστηκες ποτέ".
  
  Ο Χάιντριχ έκανε μια παύση, αφήνοντας τα τελευταία του λόγια να κρέμονται στον αέρα. Ο Γιούργκεν άρχισε να ιδρώνει. Αφού κέρδισαν τις εκλογές, οι Ναζί άρχισαν, αργά και συστηματικά, να εκδικούνται όλους εκείνους που απέτρεψαν την εξέγερση του 1923, καθυστερώντας έτσι την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία κατά ένα χρόνο. Για χρόνια, ο Jurgen ζούσε με τον φόβο μήπως κάποιος του έδειχνε το δάχτυλο και τελικά συνέβη.
  
  Ο Χάιντριχ συνέχισε, με τον τόνο του πλέον απειλητικό.
  
  "Σύμφωνα με το αφεντικό σας, δεν εμφανιστήκατε στον τόπο συνάντησης όπως σας ζητήθηκε. Ωστόσο, φαίνεται ότι - και το παραθέτω - "Ο θύελλας Jürgen von Schroeder ήταν στη μοίρα του 10ου λόχου το βράδυ της εικοστής τρίτης Νοεμβρίου. Το πουκάμισό του ήταν εμποτισμένο με αίμα και ισχυρίστηκε ότι είχε δεχτεί επίθεση από αρκετούς κομμουνιστές και ότι το αίμα ανήκε σε έναν από αυτούς, τον άνδρα που είχε μαχαιρώσει. Ζήτησε να ενταχθεί σε μια μοίρα που διοικείται από έναν αστυνομικό επίτροπο από την περιοχή Schwabing μέχρι να τελειώσει το πραξικόπημα ". Είναι σωστό?"
  
  "Μέχρι το τελευταίο κόμμα, κύριε".
  
  "Σωστά. Η εξεταστική επιτροπή πρέπει να το σκέφτηκε, αφού σου απένειμαν τα χρυσά διακριτικά του κόμματος και το μετάλλιο του Τάγματος του Αίματος", είπε ο Χάιντριχ δείχνοντας το στήθος του Γιούργκεν.
  
  Το χρυσό έμβλημα του κόμματος ήταν ένα από τα πιο περιζήτητα διακοσμητικά στη Γερμανία. Αποτελούνταν από μια ναζιστική σημαία σε σχήμα κύκλου που περιβάλλεται από ένα χρυσό δάφνινο στεφάνι. Διέκρινε εκείνα τα μέλη του κόμματος που προσχώρησαν στο κόμμα πριν από τη νίκη του Χίτλερ το 1933. Μέχρι εκείνη την ημέρα, οι Ναζί έπρεπε να στρατολογούν ανθρώπους για να ενταχθούν στις τάξεις τους. Από εκείνη την ημέρα σχηματίστηκαν ατελείωτες ουρές στα κεντρικά γραφεία του κόμματος. Δεν δόθηκε σε όλους αυτό το προνόμιο.
  
  Όσο για το Τάγμα του Αίματος, ήταν το πολυτιμότερο μετάλλιο στο Ράιχ. Το φορούσαν μόνο όσοι συμμετείχαν στο πραξικόπημα του 1923, το οποίο κατέληξε τραγικά με το θάνατο δεκαέξι Ναζί στα χέρια της αστυνομίας. Ήταν ένα βραβείο που δεν το φορούσε καν ο Χάιντριχ.
  
  "Πραγματικά αναρωτιέμαι", συνέχισε ο επικεφαλής του Κύριου Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ, χτυπώντας τα χείλη του με την άκρη του φακέλου, "αν πρέπει να δημιουργήσουμε μια εξεταστική επιτροπή για σένα, φίλε μου".
  
  "Αυτό δεν θα ήταν απαραίτητο, κύριε", είπε ο Γιούργκεν ψιθυριστά, γνωρίζοντας πόσο σύντομες και δυναμικές ήταν οι εξεταστικές επιτροπές αυτές τις μέρες.
  
  "Οχι? Οι πιο πρόσφατες αναφορές από την ανάληψη της SA από τα SS έλεγαν ότι ήσασταν κάπως "ψυχρόαιμος στο να κάνετε το καθήκον σας", ότι υπήρχε "έλλειψη ανάμειξης"... Να συνεχίσω;
  
  "Αυτό γιατί με κράτησαν μακριά από τους δρόμους, κύριε!"
  
  "Τότε είναι δυνατόν άλλοι άνθρωποι να ανησυχούν για σένα;"
  
  "Σας διαβεβαιώνω, κύριε, η δέσμευσή μου είναι απόλυτη".
  
  "Λοιπόν, υπάρχει ένας τρόπος να ανακτήσετε την εμπιστοσύνη αυτού του γραφείου".
  
  Τελικά η δεκάρα ήταν έτοιμη να πέσει. Ο Χάιντριχ κάλεσε τον Γιούργκεν έχοντας στο μυαλό του μια πρόταση. Ήθελε κάτι από αυτόν και γι' αυτό πίεσε από την αρχή. Μάλλον δεν είχε ιδέα τι έκανε ο Γιούργκεν εκείνο το βράδυ του 1923, αλλά αυτό που ήξερε ή δεν ήξερε ο Χάιντριχ δεν είχε σημασία: ο λόγος του ήταν νόμος.
  
  "Θα κάνω τα πάντα, κύριε", είπε ο Γιούργκεν, λίγο πιο ήρεμος τώρα.
  
  "Λοιπόν, Γιούργκεν. Μπορώ να σε αποκαλώ Γιούργκεν, έτσι δεν είναι;"
  
  "Φυσικά, κύριε", είπε, καταπνίγοντας το θυμό του για την αποτυχία του άλλου να επιστρέψει την ευγένεια.
  
  "Έχεις ακούσει για τον Τεκτονισμό, Γιούργκεν;"
  
  "Σίγουρα. Ο πατέρας μου ήταν μέλος μιας στοάς όταν ήταν μικρός. Νομίζω ότι σύντομα το βαρέθηκε".
  
  Ο Χάιντριχ έγνεψε καταφατικά. Αυτό δεν του προκάλεσε έκπληξη και ο Jurgen κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήξερε ήδη.
  
  "Από τότε που ήρθαμε στην εξουσία, οι Τέκτονες... αποθαρρύνονται ενεργά".
  
  "Το ξέρω, κύριε", είπε ο Γιούργκεν, χαμογελώντας με τον ευφημισμό. Στο Mein Kampf, ένα βιβλίο που διάβαζε κάθε Γερμανός - και το οποίο εκτίθετο στο σπίτι, αν ήξερε τι ήταν καλό για αυτούς - ο Χίτλερ εξέφρασε το εσωτερικό του μίσος για τον Τεκτονισμό.
  
  "Ένας σημαντικός αριθμός στοών διαλύθηκε οικειοθελώς ή αναδιοργανώθηκε. Οι συγκεκριμένες στοές είχαν μικρή σημασία για εμάς, καθώς ήταν όλες Πρωσικές, με άρια μέλη και εθνικιστικές τάσεις. Από τη στιγμή που διαλύθηκαν οικειοθελώς και παρέδωσαν τις λίστες μελών τους, δεν έχει γίνει καμία ενέργεια εναντίον τους... προς το παρόν".
  
  "Πιστεύω ότι μερικά από τα οικήματα σας ενοχλούν ακόμα, κύριε;"
  
  "Μας είναι ξεκάθαρο ότι πολλές στοές έχουν παραμείνει ενεργές, οι λεγόμενες ανθρωπιστικές στοές. Τα περισσότερα μέλη τους είναι φιλελεύθεροι, Εβραίοι, κάτι τέτοιο..."
  
  "Γιατί δεν τους απαγορεύετε, κύριε;"
  
  "Γιούργεν, Γιούργκεν", είπε ο Χάιντριχ με χαιρετιστικό ύφος, "αυτό μόνο στην καλύτερη περίπτωση θα παρεμπόδιζε τις δραστηριότητές τους. Όσο έχουν ένα σπυρί ελπίδας, θα συνεχίσουν να συναντιούνται και να συζητούν για τις πυξίδες, τα τετράγωνά τους και άλλες εβραϊκές βλακείες. Αυτό που θέλω είναι το όνομα του καθενός τους σε ένα μικρό δεκατέσσερις επί επτά φύλλο".
  
  Οι μικρές καρτ ποστάλ του Χάιντριχ ήταν γνωστές σε όλο το κόμμα. Σε ένα τεράστιο δωμάτιο δίπλα στο γραφείο του στο Βερολίνο, αποθηκεύονταν πληροφορίες για εκείνους που το κόμμα θεωρούσε "ανεπιθύμητους": κομμουνιστές, ομοφυλόφιλους, Εβραίους, μασόνους και γενικά όποιον τείνει να σχολιάσει ότι ο Φύρερ φαινόταν λίγο κουρασμένος στα σημερινά του. ομιλία. Κάθε φορά που καταγγέλλονταν κάποιος, μια νέα κάρτα προστέθηκε στις άλλες δεκάδες χιλιάδες. Η τύχη όσων εμφανίζονταν στα χαρτιά ήταν ακόμα άγνωστη.
  
  "Αν απαγορευόταν ο Τεκτονισμός, απλώς θα πήγαιναν στην υπόγεια σαν τους αρουραίους".
  
  "Απολύτως!" - είπε ο Χάιντριχ χτυπώντας την παλάμη του στο τραπέζι. Έσκυψε προς τον Γιούργκεν και είπε με εμπιστευτικό τόνο: "Πες μου, ξέρεις γιατί χρειαζόμαστε τα ονόματα αυτού του φασαριού;"
  
  "Επειδή ο Τεκτονισμός είναι μαριονέτα μιας διεθνούς εβραϊκής συνωμοσίας. Είναι γνωστό ότι τραπεζίτες όπως οι Rothschild και...
  
  Το δυνατό γέλιο διέκοψε την παθιασμένη ομιλία του Γιούργκεν. Βλέποντας πώς απλώθηκε το πρόσωπο του γιου του βαρόνου, ο επικεφαλής της κρατικής ασφάλειας συγκρατήθηκε.
  
  "Μην μου επαναλαμβάνεις τα editorial του Volkischer Beobachter, Jurgen. Βοήθησα να τα γράψω εγώ".
  
  "Αλλά κύριε, λέει ο Φύρερ..."
  
  "Πρέπει να αναρωτηθώ πόσο μακριά έφτασε το στιλέτο που σου έβγαλε το μάτι, φίλε μου", είπε ο Χάιντριχ, μελετώντας τα χαρακτηριστικά του.
  
  "Κύριε, δεν χρειάζεται να είσαι προσβλητικός", είπε ο Γιούργκεν, έξαλλος και μπερδεμένος.
  
  Ο Χάιντριχ άστραψε ένα μοχθηρό χαμόγελο.
  
  "Είσαι γεμάτος πνεύμα, Γιούργκεν. Αλλά αυτό το πάθος πρέπει να ελέγχεται από τη λογική. Κάνε μου τη χάρη, μην είσαι από εκείνα τα πρόβατα που φουσκώνουν στις διαδηλώσεις. Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα μικρό μάθημα από την ιστορία μας". Ο Χάιντριχ σηκώθηκε και άρχισε να περπατά γύρω από το μεγάλο τραπέζι. "Το 1917 οι Μπολσεβίκοι διέλυσαν όλες τις στοές στη Ρωσία. Το 1919 ο Μπέλα Κουν απαλλάχθηκε από όλους τους Τέκτονες στην Ουγγαρία. Το 1925, ο Primo de Rivera απαγόρευσε τις στοές στην Ισπανία. Ο Μουσολίνι έκανε το ίδιο στην Ιταλία εκείνη τη χρονιά. Τα μαύρα του πουκάμισα έσυραν τους Μασόνους από τα κρεβάτια τους μέσα στη νύχτα και τους ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου στους δρόμους. Ένα διδακτικό παράδειγμα, δεν νομίζετε;
  
  Ο Γιούργκεν έγνεψε έκπληκτος. Δεν ήξερε τίποτα γι' αυτό.
  
  "Όπως μπορείτε να δείτε", συνέχισε ο Χάιντριχ, "η πρώτη πράξη οποιασδήποτε ισχυρής κυβέρνησης που σκοπεύει να παραμείνει στην εξουσία είναι να απαλλαγεί από -μεταξύ άλλων- τους Μασόνους. Και όχι επειδή ακολουθούν εντολές για κάποια υποθετική εβραϊκή συνωμοσία: το κάνουν επειδή οι άνθρωποι που σκέφτονται μόνοι τους δημιουργούν πολλά προβλήματα".
  
  "Τι ακριβώς θέλετε από εμένα, κύριε;"
  
  "Θέλω να διεισδύσετε στους Τέκτονες. Θα σας δώσω αρκετές καλές επαφές. Είσαι αριστοκράτης και ο πατέρας σου ανήκε σε οικία πριν από λίγα χρόνια, οπότε θα σε δεχτούν χωρίς πολύ φασαρία. Στόχος σας θα είναι να λάβετε μια λίστα συμμετεχόντων. Θέλω να μάθω το όνομα κάθε Ελευθεροτέκτονα στη Βαυαρία".
  
  "Θα έχω λευκή κάρτα, κύριε;"
  
  "Αν δεν ακούτε κάτι αντίθετο, ναι. Περίμενε εδώ ένα λεπτό."
  
  Ο Χάιντριχ πήγε στην πόρτα, την άνοιξε και γάβγισε μερικές οδηγίες στον βοηθό, που καθόταν σε ένα παγκάκι στο διάδρομο. Ο υφιστάμενος χτύπησε τα τακούνια του και επέστρεψε λίγες στιγμές αργότερα με έναν άλλο νεαρό άνδρα ντυμένο με πανωφόρι.
  
  "Έλα μέσα, Αδόλφο, έλα μέσα. Αγαπητέ μου Jürgen, επιτρέψτε μου να σας συστήσω τον Adolf Eichmann. Είναι ένας πολλά υποσχόμενος νέος που εργάζεται στον καταυλισμό μας στο Νταχάου. Ειδικεύεται, ας πούμε... σε εξώδικες υποθέσεις".
  
  "Χαίρομαι που σε γνωρίζω", είπε ο Γιούργκεν απλώνοντας το χέρι του. "Είσαι λοιπόν το είδος του ανθρώπου που ξέρει πώς να παρακάμψει το νόμο, σωστά;"
  
  "Επίσης. Και ναι, μερικές φορές πρέπει να παραβιάσουμε λίγο τους κανόνες αν θέλουμε να επιστρέψουμε ποτέ τη Γερμανία στους νόμιμους ιδιοκτήτες της", είπε ο Άιχμαν, χαμογελώντας.
  
  "Ο Αδόλφος ζήτησε να γίνει δεκτός στο γραφείο μου και είμαι διατεθειμένος να του κάνω τη μετάβαση πιο εύκολη, αλλά πρώτα θα ήθελα να συνεργαστεί μαζί σας για μερικούς μήνες. Όλες οι πληροφορίες που λαμβάνετε, θα του μεταδώσετε και θα είναι υπεύθυνος να τις κάνει νόημα. Και όταν ολοκληρώσετε αυτήν την αποστολή, πιστεύω ότι μπορώ να σας στείλω στο Βερολίνο σε μια μεγαλύτερη αποστολή".
  
  
  45
  
  
  Τον είδα. Είμαι σίγουρος γι' αυτό, σκέφτηκε ο Κλόβις, βγαίνοντας με τον αγκώνα του από την ταβέρνα.
  
  Ήταν νύχτα Ιουλίου και το πουκάμισό του ήταν ήδη μούσκεμα στον ιδρώτα. Όμως η ζέστη δεν τον ενόχλησε και πολύ. Έμαθε να το ξεπερνάει στην έρημο όταν ανακάλυψε για πρώτη φορά ότι τον ακολουθούσε ο Ράινερ. Έπρεπε να εγκαταλείψει ένα πολλά υποσχόμενο ορυχείο διαμαντιών στη λεκάνη του ποταμού Orange για να πετάξει τον Reiner από το μονοπάτι. Άφησε τα τελευταία υλικά για ανασκαφή, παίρνοντας μαζί του μόνο τα πιο απαραίτητα. Στην κορυφή μιας χαμηλής κορυφογραμμής, με το τουφέκι στο χέρι, είδε για πρώτη φορά το πρόσωπο του Παύλου και έβαλε το δάχτυλό του στη σκανδάλη. Φοβούμενος μια δεσποινίδα, γλίστρησε στην άλλη πλευρά του λόφου σαν φίδι μέσα σε ψηλό γρασίδι.
  
  Στη συνέχεια έχασε τον Πολ για αρκετούς μήνες μέχρι που αναγκάστηκε να φύγει ξανά, αυτή τη φορά από έναν οίκο ανοχής στο Γιοχάνεσμπουργκ. Εκείνη τη φορά, ο Ράινερ τον εντόπισε πρώτος, αλλά από απόσταση. Όταν τα βλέμματά τους συναντήθηκαν, ο Κλόβις ήταν αρκετά ανόητος για να δείξει τον φόβο του. Ήξερε αμέσως ότι η ψυχρή, σκληρή λάμψη στα μάτια του Ράινερ ήταν αυτή ενός κυνηγού που απομνημόνευε το σχήμα του θηράματός του. Κατάφερε να δραπετεύσει από μια μυστική πίσω πόρτα, και υπήρχε ακόμη χρόνος να επιστρέψει στο σκουπίδι του ξενοδοχείου όπου τον είχαν βάλει και να πετάξει τα ρούχα του σε μια βαλίτσα.
  
  Πέρασαν τρία χρόνια πριν ο Clovis Nagel βαρέθηκε να νιώθει την ανάσα του Reiner στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί χωρίς όπλο κάτω από το μαξιλάρι του. Δεν μπορούσε να περπατήσει χωρίς να γυρίσει για να ελέγξει αν τον ακολουθούσαν. Και δεν έμεινε σε κανένα μέρος για περισσότερες από μερικές εβδομάδες, από φόβο μήπως κάποια νύχτα ξυπνήσει από την ατσαλένια λάμψη εκείνων των γαλάζιων ματιών που τον παρακολουθούσαν από το ρύγχος ενός περίστροφου.
  
  Τελικά τα παράτησε. Χωρίς κεφάλαια, δεν θα μπορούσε να τρέχει για πάντα, και τα χρήματα που του έδωσε ο βαρόνος είχαν τελειώσει προ πολλού. Άρχισε να γράφει στον βαρόνο, αλλά καμία από τις επιστολές του δεν απαντήθηκε, έτσι ο Κλόβις επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο με προορισμό το Αμβούργο. Πίσω στη Γερμανία, στο δρόμο για το Μόναχο, ανακουφίστηκε στιγμιαία. Τις πρώτες τρεις μέρες, ήταν πεπεισμένος ότι είχε χάσει τον Ράινερ... ώσπου ένα βράδυ μπήκε σε μια ταβέρνα κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό και αναγνώρισε το πρόσωπο του Πολ μέσα στο πλήθος.
  
  Σχηματίστηκε κόμπος στο στομάχι του Κλόβις και δραπέτευσε.
  
  Καθώς έτρεχε όσο γρήγορα του επέτρεπαν τα κοντά πόδια του, συνειδητοποίησε τι τρομερό λάθος είχε κάνει. Πήγε στη Γερμανία χωρίς πυροβόλα όπλα γιατί φοβόταν ότι θα τον σταματούσαν στο τελωνείο. Δεν είχε ακόμα χρόνο να κάνει τίποτα, και τώρα το μόνο που είχε να αμυνθεί ήταν το μαχαίρι του.
  
  Το έβγαλε από την τσέπη του καθώς έτρεχε στο δρόμο. Έπλεκε μέσα από τους κώνους φωτός που έριχναν τα φώτα του δρόμου, τρέχοντας από το ένα στο άλλο σαν να ήταν νησιά διαφυγής, μέχρι που του πέρασε από το μυαλό ότι αν τον κυνηγούσε ο Ράινερ, ο Κλόβις του το έκανε πολύ εύκολο. Έστριψε δεξιά σε μια σκοτεινή λωρίδα που έτρεχε παράλληλα με τις γραμμές του σιδηροδρόμου. Ένα τρένο πλησίαζε, βροντούσε στο δρόμο για τον σταθμό. Ο Κλόβις δεν την είδε, αλλά μύριζε τον καπνό από την καμινάδα και τη δόνηση της γης.
  
  Ένας ήχος ακούστηκε από την άλλη άκρη του παράδρομου. Ο πρώην πεζοναύτης τρόμαξε και δάγκωσε τη γλώσσα του. Έτρεξε ξανά, με την καρδιά του σχεδόν να πεταχτεί από το στόμα του. Μπορούσε να γευτεί αίμα, ένας κακός οιωνός για αυτό που ήξερε ότι θα συνέβαινε αν τον προλάβαινε ο άλλος.
  
  Ο Κλόβις βρίσκεται σε αδιέξοδο. Μη μπορώντας να προχωρήσει περισσότερο, κρύφτηκε πίσω από ένα σωρό ξύλινα τελάρα που μύριζαν σάπιο ψάρι. Οι μύγες βούιζαν γύρω του, προσγειώνονταν στο πρόσωπο και στα χέρια του. Προσπάθησε να τα απομακρύνει, αλλά ένας άλλος θόρυβος και μια σκιά στην είσοδο του στενού τον έκαναν να παγώσει. Προσπάθησε να επιβραδύνει την αναπνοή του.
  
  Η σκιά μετατράπηκε στη σιλουέτα ενός άνδρα. Ο Κλόβις δεν μπορούσε να δει το πρόσωπό του, αλλά δεν χρειαζόταν. Ήξερε πολύ καλά ποιος ήταν.
  
  Μη μπορώντας να αντέξει άλλο την κατάσταση, όρμησε στο τέλος του στενού, χτυπώντας ένα σωρό από ξύλινα κουτιά. Ένα ζευγάρι αρουραίοι έτρεξαν ανάμεσα στα πόδια του με τρόμο. Ο Κλόβις τους ακολούθησε τυφλά και τους είδε να χάνονται μέσα από μια μισάνοιχτη πόρτα, την οποία πέρασε άθελά του στο σκοτάδι. Βρέθηκε σε έναν σκοτεινό διάδρομο και έβγαλε έναν αναπτήρα για να προσανατολιστεί. Άφησε στον εαυτό του μερικά δευτερόλεπτα φως πριν απογειωθεί ξανά, αλλά στο τέλος του διαδρόμου σκόνταψε και έπεσε, ξύνοντας τα χέρια του στα υγρά σκαλιά από τσιμέντο. Μη τολμώντας να ξαναχρησιμοποιήσει τον αναπτήρα, σηκώθηκε και άρχισε να σηκώνεται ακούγοντας συνεχώς τον παραμικρό ήχο πίσω του.
  
  Ανέβηκε για κάτι που φαινόταν σαν μια αιωνιότητα. Τελικά τα πόδια του προσγειώθηκαν σε ένα επίπεδο κομμάτι γης και τόλμησε να κουνήσει τον αναπτήρα του. Ένα κίτρινο φως που τρεμοπαίζει έδειχνε ότι βρισκόταν σε έναν άλλο διάδρομο, στο τέλος του οποίου υπήρχε μια πόρτα. Το έσπρωξε και δεν ήταν κλειδωμένο.
  
  Τελικά, τον έριξα από το μονοπάτι. Μοιάζει με εγκαταλελειμμένη αποθήκη. Θα περάσω μερικές ώρες εδώ μέχρι να βεβαιωθώ ότι δεν με ακολουθεί, σκέφτηκε ο Κλόβις και η αναπνοή του επανήλθε στο φυσιολογικό.
  
  "Καλησπέρα, Κλόβις", είπε μια φωνή πίσω του.
  
  Ο Κλόβις γύρισε, πατώντας το κουμπί στο διακόπτη του. Η λεπίδα έσκασε έξω με ένα μόλις ακουστό κλικ και ο Κλόβις πέταξε, με το χέρι τεντωμένο, προς τη φιγούρα που περίμενε στην πόρτα. Ήταν σαν να προσπαθείς να αγγίξεις μια ακτίνα φεγγαριού. Η φιγούρα παραμερίστηκε και η ατσάλινη λεπίδα έχασε σχεδόν μισό μέτρο, τρυπώντας τον τοίχο. Ο Κλόβις προσπάθησε να το ελευθερώσει, αλλά μετά βίας πρόλαβε να βγάλει τον βρώμικο σοβά προτού το χτύπημα τον σηκώσει από τα πόδια.
  
  "Βολέψου. Θα είμαστε εδώ για λίγο".
  
  Η φωνή ήρθε από το σκοτάδι. Ο Κλόβις προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ένα χέρι τον έσπρωξε πίσω στο πάτωμα. Ξαφνικά μια λευκή δέσμη χώρισε το σκοτάδι στα δύο. Ο διώκτης του άναψε τον φακό του. Το κατεύθυνε προς το πρόσωπό του.
  
  "Σου φαίνεται γνώριμο αυτό το πρόσωπο;"
  
  Ο Κλόβις μελέτησε τον Πωλ Ράινερ για μεγάλο χρονικό διάστημα.
  
  "Δεν του μοιάζεις", είπε ο Κλόβις. Η φωνή του ήταν σκληρή και κουρασμένη.
  
  Ο Ράινερ έστρεψε τον φακό του στον Κλόβις, ο οποίος θωράκισε τα μάτια του με το αριστερό του χέρι για να προστατευτεί από τη λάμψη.
  
  "Πάρε αυτό το πράγμα κάπου αλλού!"
  
  "Θα κάνω ό,τι θέλω. Τώρα παίζουμε με τους κανόνες μου".
  
  Μια δέσμη φωτός κινήθηκε από το πρόσωπο του Κλόβις στο δεξί χέρι του Πολ. Στα χέρια του κρατούσε το C96 Mauser του πατέρα του.
  
  "Πολύ καλά, Ράινερ. Είσαι υπεύθυνος."
  
  "Χαίρομαι που καταλήξαμε σε συμφωνία".
  
  Ο Κλόβις έβαλε το χέρι στην τσέπη του. Ο Paul έκανε ένα απειλητικό βήμα προς το μέρος του, αλλά ο πρώην πεζοναύτης έβγαλε ένα πακέτο τσιγάρα και το κράτησε στο φως. Πήρε και μερικά σπίρτα, τα οποία κουβαλούσε μαζί του σε περίπτωση που του τελείωναν τα καύσιμα για τον αναπτήρα του. Έχουν μείνει μόνο δύο από αυτά.
  
  "Μου έκανες τη ζωή αφόρητη, Ράινερ", είπε, ανάβοντας ένα άφιλτρο τσιγάρο.
  
  "Εγώ ο ίδιος γνωρίζω ελάχιστα για κατεστραμμένες ζωές. Κατέστρεψες το δικό μου".
  
  Ο Κλόβις γέλασε, ένας θλιβερός ήχος.
  
  "Σε διασκεδάζει ο επικείμενος θάνατός σου, Κλόβις;" ρώτησε ο Παύλος.
  
  Το γέλιο κόλλησε στο λαιμό του Κλόβις. Αν η φωνή του Πολ ήταν θυμωμένη, ο Κλόβις δεν θα ήταν τόσο φοβισμένος. Αλλά ο τόνος του ήταν χαλαρός, ήρεμος. Ο Κλόβις ήταν σίγουρος ότι ο Πωλ χαμογελούσε στο σκοτάδι.
  
  "Εύκολο, αυτό είναι. Ας δούμε μόνο..."
  
  "Δεν θα δούμε τίποτα. Θέλω να μου πεις πώς σκότωσες τον πατέρα μου και γιατί".
  
  "Δεν τον σκότωσα".
  
  "Όχι, φυσικά δεν το έκανες. Γι' αυτό είκοσι εννέα χρόνια είσαι σε φυγή".
  
  "Δεν ήμουν εγώ, το ορκίζομαι!"
  
  "Λοιπόν ποιος τότε;"
  
  Ο Κλόβις σταμάτησε για μερικές στιγμές. Φοβόταν ότι αν απαντούσε, ο νεαρός απλά θα τον πυροβολούσε. Το όνομα ήταν το μόνο χαρτί που είχε και έπρεπε να το παίξει.
  
  "Θα σου πω αν υποσχεθείς ότι θα με αφήσεις να φύγω".
  
  Η μόνη απάντηση ήταν ο ήχος ενός οπλισμένου σφυριού στο σκοτάδι.
  
  "Όχι, Ράινερ!" φώναξε ο Κλόβις. "Κοίτα, δεν είναι μόνο ποιος σκότωσε τον πατέρα σου. Τι καλό θα σας έκανε αν το ήξερες αυτό; Σημασία έχει τι έγινε πριν. Γιατί."
  
  Επικράτησε σιωπή για λίγες στιγμές.
  
  "Τότε συνέχισε. Ακούω."
  
  
  46
  
  
  "Όλα ξεκίνησαν στις 11 Αυγούστου 1904. Μέχρι εκείνη την ημέρα, είχαμε περάσει μερικές υπέροχες εβδομάδες στο Swakopsmund. Η μπύρα ήταν καλή για τα αφρικανικά πρότυπα, ο καιρός δεν ήταν πολύ ζεστός και τα κορίτσια ήταν πολύ εξυπηρετικά. Μόλις επιστρέψαμε από το Αμβούργο και ο λοχαγός Ράινερ με διόρισε τον πρώτο του υπολοχαγό. Το σκάφος μας επρόκειτο να περάσει αρκετούς μήνες περιπολώντας τις ακτές των αποικιών, ελπίζοντας να ενσταλάξει τον φόβο στους Άγγλους".
  
  "Μα το πρόβλημα δεν ήταν με τους Άγγλους;"
  
  "Όχι... Οι ντόπιοι επαναστάτησαν λίγους μήνες νωρίτερα. Ένας νέος στρατηγός έφτασε για να αναλάβει τη διοίκηση, και ήταν ο μεγαλύτερος γιος της σκύλας, το πιο σαδιστικό κάθαρμα που έχω δει ποτέ. Το όνομά του ήταν Λόταρ φον Τρόθα. Άρχισε να πιέζει τους ντόπιους. Είχε λάβει εντολές από το Βερολίνο να έρθει σε κάποιου είδους πολιτική συμφωνία μαζί τους, αλλά δεν τον ένοιαζε καθόλου. Είπε ότι οι ιθαγενείς ήταν υπάνθρωποι, πίθηκοι που κατέβηκαν από τα δέντρα και έμαθαν να χρησιμοποιούν τουφέκια μόνο με μίμηση. Τους καταδίωξε μέχρι που εμφανίστηκαν οι υπόλοιποι στο Waterberg και εκεί ήμασταν όλοι, όσοι από το Swakopmund και το Windhoek, με όπλα στα χέρια μας, βρίζοντας την άθλια τύχη μας".
  
  "Κέρδισες."
  
  "Μας ξεπερνούσαν τρεις προς ένα, αλλά δεν ήξεραν πώς να πολεμήσουν ως στρατός. Πάνω από τρεις χιλιάδες έπεσαν και τους πήραμε όλα τα ζώα και τα όπλα. Επειτα..."
  
  Ο πρώην πεζοναύτης άναψε άλλο ένα τσιγάρο από το στέλεχος του προηγούμενου. Στο φως του φακού, το πρόσωπό του έχασε κάθε έκφραση.
  
  "Ο Τρότα σε διέταξε να προχωρήσεις", είπε ο Πολ, ενθαρρύνοντάς τον να συνεχίσει.
  
  "Είμαι σίγουρος ότι σας έχουν πει αυτήν την ιστορία, αλλά κανείς που δεν ήταν εκεί δεν ξέρει πώς ήταν πραγματικά. Τους σπρώξαμε στην έρημο. Χωρίς νερό, χωρίς φαγητό. Τους είπαμε να μην επιστρέψουν. Δηλητηριάσαμε κάθε πηγάδι σε απόσταση εκατό μιλίων και δεν τους προειδοποιήσαμε. Όσοι κρύφτηκαν ή γύρισαν για να φέρουν νερό ήταν η πρώτη προειδοποίηση που έλαβαν. Οι υπόλοιποι... περισσότερες από είκοσι πέντε χιλιάδες, κυρίως γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι, πήραν το δρόμο τους στην Ομαχέκα. Δεν θέλω να φανταστώ τι τους συνέβη".
  
  "Είναι νεκροί, Κλόβις. Κανείς δεν διασχίζει το Omaheke χωρίς νερό. Οι μόνοι άνθρωποι που επέζησαν ήταν μερικές φυλές Χερέρο στο βορρά".
  
  "Μας δόθηκε άδεια. Ο πατέρας σου κι εγώ θέλαμε να φύγουμε όσο πιο μακριά γίνεται από το Γουίντχουκ. Κλέψαμε άλογα και κατευθυνθήκαμε νότια. Δεν θυμάμαι την ακριβή διαδρομή που κάναμε, γιατί τις πρώτες μέρες ήμασταν τόσο μεθυσμένοι που με δυσκολία θυμόμασταν τα δικά μας ονόματα. Θυμάμαι ότι περνούσαμε από το Κόλμανσκοπ και ότι εκεί περίμενε τον πατέρα σου ένα τηλεγράφημα από την Τρότα, που έλεγε ότι τελείωσαν οι διακοπές του και τον διέταξε να επιστρέψει στο Βίντχουκ. Ο πατέρας σου έσκισε το τηλεγράφημα και είπε ότι δεν θα επέστρεφε ποτέ. Όλα τον επηρέασαν πολύ βαθιά".
  
  "Τον επηρέασε πραγματικά;" ρώτησε ο Παύλος. Ο Κλόβις μπορούσε να ακούσει την ανησυχία στη φωνή του και ήξερε ότι είχε βρει ένα τσακί στην πανοπλία του αντιπάλου του.
  
  "Έκανε και για τους δυο μας. Συνεχίσαμε να μεθάμε και να καβαλάμε, προσπαθώντας να ξεφύγουμε από όλη αυτή τη φρίκη. Δεν είχαμε ιδέα πού πηγαίναμε. Ένα πρωί φτάσαμε σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα στη λεκάνη του ποταμού Orange. Μια οικογένεια Γερμανών αποίκων ζούσε εκεί και ανάθεμά μου αν ο πατέρας μου δεν ήταν το πιο ανόητο κάθαρμα που έχω γνωρίσει ποτέ. Υπήρχε ένα ρέμα στην επικράτειά τους και τα κορίτσια παραπονιόντουσαν ότι ήταν γεμάτο πέτρες και ότι όταν πήγαιναν να κολυμπήσουν πονούσαν τα πόδια τους. Ο πατέρας έβγαλε αυτά τα μικρά βότσαλα ένα-ένα και τα στοίβαξε στο πίσω μέρος του σπιτιού, "για να φτιάξω ένα βοτσαλωτό μονοπάτι", είπε. Μόνο που δεν ήταν βότσαλα".
  
  "Αυτά ήταν διαμάντια", είπε ο Paul, ο οποίος, μετά από χρόνια εργασίας στα ορυχεία, ήξερε ότι ένα τέτοιο λάθος είχε συμβεί περισσότερες από μία φορές. Μερικοί τύποι διαμαντιών φαίνονται τόσο τραχιά πριν κοπούν και γυαλιστούν που οι άνθρωποι συχνά τα μπερδεύουν με ημιδιαφανείς πέτρες.
  
  "Μερικοί ήταν παχύσαρκοι σαν αυγά περιστεριού, γιε μου. Άλλα ήταν μικρά και λευκά, και υπήρχε ακόμη και ένα ροζ, όπως αυτό το μεγάλο", είπε, σηκώνοντας τη γροθιά του στη δέσμη φωτός. "Εκείνες τις μέρες, τα έβρισκες αρκετά εύκολα σε πορτοκαλί χρώμα, αν και κινδύνευες να σε πυροβολήσουν οι κυβερνητικοί επιθεωρητές, αν σε έπιαναν κρυφά να κρυφτάς πολύ κοντά σε μια τοποθεσία ανασκαφής και ποτέ δεν έλειπαν τα πτώματα που στέγνωναν στον ήλιο σε διασταυρώσεις κάτω από η πινακίδα "ΔΙΑΜΑΝΤΙΚΛΕΦΤΗΣ". Λοιπόν, υπήρχαν πολλά διαμάντια στο πορτοκάλι, αλλά δεν έχω ξαναδεί τόσα πολλά σε ένα μέρος όπως σε εκείνη τη φάρμα. Ποτέ."
  
  "Τι είπε αυτός ο άνθρωπος όταν το έμαθε;"
  
  "Όπως είπα, ήταν ηλίθιος. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν η Βίβλος του και η σοδειά του, και ποτέ δεν επέτρεψε σε κανέναν από την οικογένειά του να κατέβει στην πόλη. Επίσης δεν είχαν επισκέπτες, αφού ζούσαν στη μέση του πουθενά. Πράγμα που ήταν ακόμα καλύτερο, γιατί όποιος είχε έστω και ένα κομμάτι μυαλού θα καταλάβαινε αμέσως τι είδους πέτρες ήταν. Ο πατέρας σου είδε ένα σωρό διαμάντια όταν μας έδειχναν την περιουσία και με αγκώνασε στα πλευρά - ακριβώς την ώρα που επρόκειτο να πω κάτι ηλίθιο, κρεμάστε με αν δεν είναι αλήθεια. Η οικογένεια μας δέχτηκε χωρίς να κάνει ερωτήσεις. Ο πατέρας σου είχε μια αποκρουστική διάθεση στο δείπνο. Είπε ότι ήθελε να κοιμηθεί, ότι ήταν κουρασμένος. αλλά όταν ο αγρότης και η γυναίκα του μας πρόσφεραν το δωμάτιό τους, ο πατέρας σου επέμενε να κοιμηθεί στο σαλόνι κάτω από μερικές κουβέρτες".
  
  "Έτσι μπορείς να σηκωθείς στη μέση της νύχτας".
  
  "Αυτό ακριβώς κάναμε. Δίπλα στο τζάκι υπήρχε μια μπαούλα με οικογενειακά μπιχλιμπίδια. Τα πετάξαμε στο πάτωμα, προσπαθώντας να μην κάνουμε ήχο. Μετά περπάτησε στο πίσω μέρος του σπιτιού και έβαλε τις πέτρες στο μπαούλο. Πιστέψτε με, αν και το στήθος ήταν μεγάλο, οι πέτρες το γέμισαν ακόμα κατά τα τρία τέταρτα. Τα σκεπάσαμε με μια κουβέρτα και μετά σηκώσαμε το σεντούκι στο μικρό σκεπασμένο βαγόνι που συνήθιζε να φέρει ο πατέρας μου προμήθειες. Όλα θα είχαν πάει τέλεια αν δεν υπήρχε ο καταραμένος σκύλος που κοιμόταν έξω. Καθώς δεσμεύαμε τα δικά μας άλογα στο βαγόνι και ξεκινήσαμε, περάσαμε πάνω από την ουρά του. Πόσο ούρλιαξε εκείνο το καταραμένο ζώο! Ο αγρότης ήταν στα πόδια του με ένα κυνηγετικό όπλο στο χέρι. Αν και μπορεί να ήταν ηλίθιος, δεν ήταν τελείως τρελός και οι εκπληκτικά ευφυείς εξηγήσεις μας δεν οδήγησαν σε τίποτα καλό, γιατί μάντεψε τι κάναμε. Ο πατέρας σου έπρεπε να τραβήξει ένα όπλο, αυτό με το οποίο με στοχεύεις, και να τον πυροβολήσει στο κεφάλι".
  
  "Λέτε ψέματα", είπε ο Πολ. Η δέσμη του φωτός έτρεμε ελαφρά.
  
  "Όχι, γιε μου, άσε με να με χτυπήσει κεραυνός αυτή τη στιγμή, αν δεν σου λέω την αλήθεια. Σκότωσε έναν άνθρωπο, τον σκότωσε καλά, και έπρεπε να μαστιγώσω τα άλογα γιατί η μητέρα και οι δύο κόρες βγήκαν στη βεράντα και άρχισαν να ουρλιάζουν. Δεν είχαμε κάνει δέκα μίλια όταν ο πατέρας σου μου είπε να σταματήσω και με διέταξε να βγω από το βαγόνι. Του είπα ότι ήταν τρελός και δεν νομίζω ότι έκανα λάθος. Όλη αυτή η βία και το αλκοόλ τον έκαναν σκιά του πρώην εαυτού του. Η δολοφονία του αγρότη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Δεν είχε σημασία: είχε ένα όπλο, κι εγώ έχασα το δικό μου ένα μεθυσμένο βράδυ, οπότε στο διάολο, είπα και έφυγα".
  
  "Τι θα έκανες αν είχες όπλο, Κλόβις;"
  
  "Θα τον είχα πυροβολήσει", απάντησε ο πρώην πεζοναύτης χωρίς δισταγμό. Ο Κλόβις είχε μια ιδέα για το πώς θα μπορούσε να μετατρέψει την κατάσταση προς όφελός του.
  
  Απλά πρέπει να το φέρω στο σωστό μέρος.
  
  "Λοιπόν τι έγινε?" ρώτησε ο Παύλος. Τώρα η φωνή του ακουγόταν λιγότερο σίγουρη.
  
  "Δεν είχα ιδέα τι να κάνω, οπότε συνέχισα το μονοπάτι που οδηγούσε πίσω στην πόλη. Ο πατέρας σου έφυγε νωρίς το πρωί, και όταν γύρισε ήταν περασμένο μεσημέρι, μόνο που τώρα δεν είχε βαγόνι, μόνο τα άλογά μας. Μου είπε ότι είχε θάψει το σεντούκι σε ένα μέρος που είναι γνωστό μόνο σε αυτόν και ότι θα επιστρέψουμε για να το ανακτήσουμε όταν ηρεμήσουν τα πράγματα".
  
  "Δεν σε εμπιστεύτηκε".
  
  "Φυσικά και δεν το έκανε. Και είχε δίκιο. Φύγαμε από το δρόμο γιατί φοβόμασταν ότι η γυναίκα και τα παιδιά του νεκρού αποίκου μπορεί να σημαίνουν συναγερμό. Κατευθυνθήκαμε βόρεια, κάμπινγκ, κάτι που δεν ήταν πολύ βολικό, ειδικά επειδή ο πατέρας σου μιλούσε πολύ στον ύπνο του και φώναζε. Δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό του αυτόν τον αγρότη. Και έτσι συνεχίστηκε μέχρι που επιστρέψαμε στο Swakopmund και μάθαμε ότι ήμασταν και οι δύο καταζητούμενοι για λιποταξία και επειδή ο πατέρας σας είχε χάσει τον έλεγχο του σκάφους του. Αν δεν ήταν η ιστορία με τα διαμάντια, ο πατέρας σου αναμφίβολα θα τα παρατούσε, αλλά φοβόμασταν ότι θα μας συνέδεαν με αυτό που συνέβη στην πισίνα του Πορτοκαλιού, οπότε συνεχίσαμε να κρυβόμαστε. Γλιτώσαμε λίγο από τη στρατιωτική αστυνομία κρυβόμενοι σε ένα πλοίο με προορισμό τη Γερμανία. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καταφέραμε να επιστρέψουμε σώοι και αβλαβείς".
  
  "Ήταν όταν πλησίασες τον βαρόνο;"
  
  "Ο Hans είχε εμμονή με την ιδέα να επιστρέψει στο Orange για το στήθος, όπως και εγώ. Περάσαμε αρκετές μέρες στην έπαυλη του βαρόνου, κρυμμένοι. Ο πατέρας σου του τα είπε όλα και ο βαρόνος τρελάθηκε... Όπως ο πατέρας σου, όπως όλοι. Ήθελε να μάθει την ακριβή τοποθεσία, αλλά ο Χανς αρνήθηκε να πει. Ο βαρόνος ήταν χρεοκοπημένος και δεν είχε τα χρήματα που χρειάζονταν για να χρηματοδοτήσει το ταξίδι της επιστροφής για να βρει το σεντούκι, οπότε ο Χανς υπέγραψε μερικά από τα έγγραφα για να παραδώσει το σπίτι στο οποίο ζούσατε εσείς και η μητέρα σας, μαζί με τη μικρή επιχείρηση που είχαν μαζί. Ο πατέρας σου πρότεινε στον βαρόνο να τα πουλήσει για να συγκεντρώσει χρήματα για την επιστροφή του σεντούκι. Κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό, καθώς τότε ήμασταν καταζητούμενοι στη Γερμανία".
  
  "Και τι συνέβη τη νύχτα του θανάτου του;"
  
  "Υπήρξε μια σφοδρή λογομαχία. Πολλά λεφτά, φωνάζουν τέσσερα άτομα. Ο πατέρας σου κατέληξε με μια σφαίρα στο στομάχι του".
  
  "Πώς συνέβη?"
  
  Ο Κλόβις έβγαλε προσεκτικά ένα πακέτο τσιγάρα και ένα κουτί σπίρτα. Πήρε το τελευταίο τσιγάρο και το άναψε. Μετά άναψε ένα τσιγάρο και φύσηξε τον καπνό προς τη δέσμη του φακού.
  
  "Γιατί σε ενδιαφέρει τόσο, Παύλο; Γιατί σε νοιάζει τόσο πολύ η ζωή ενός δολοφόνου;"
  
  "Μην λες έτσι τον πατέρα μου!"
  
  Έλα... λίγο πιο κοντά.
  
  "Οχι? Πώς θα λέγατε αυτό που κάναμε στο Waterburg; Τι έκανε στον αγρότη; Του έκοψε το κεφάλι. τον άφησε να το πάρει ακριβώς εδώ", είπε αγγίζοντας το μέτωπό του.
  
  "Σου λέω να σωπάσεις!
  
  Με μια κραυγή οργής, ο Paul προχώρησε και σήκωσε το δεξί του χέρι για να χτυπήσει τον Clovis. Με μια επιδέξια κίνηση, ο Κλόβις του πέταξε ένα αναμμένο τσιγάρο στα μάτια. Ο Πολ οπισθοχώρησε, προστατεύοντας αντανακλαστικά το πρόσωπό του, και αυτό έδωσε στον Κλόβις αρκετό χρόνο για να πηδήξει και να τρέξει έξω, παίζοντας το τελευταίο του χαρτί, μια απελπισμένη τελευταία προσπάθεια.
  
  Δεν θα με πυροβολήσει στην πλάτη.
  
  "Περίμενε, κάθαρμα!"
  
  Ειδικά αν δεν ξέρει ποιος τον πυροβόλησε.
  
  Ο Παύλος τον κυνήγησε. Αποφεύγοντας τη δέσμη του φακού, ο Κλόβις έτρεξε στο πίσω μέρος της αποθήκης, προσπαθώντας να ξεφύγει από τον τρόπο που είχε μπει ο διώκτης του. Μπορούσε να διακρίνει μια μικρή πόρτα δίπλα σε ένα φιμέ παράθυρο. Επιτάχυνε το βήμα του και σχεδόν έφτασε στην πόρτα όταν τα πόδια του μπερδεύτηκαν σε κάτι.
  
  Έπεσε με τα μούτρα και προσπάθησε να σταθεί στα πόδια του όταν ο Πολ τον πρόλαβε και του άρπαξε το μπουφάν. Ο Κλόβις προσπάθησε να χτυπήσει τον Πολ, αλλά αστόχησε και τρεκλίστηκε επικίνδυνα προς το παράθυρο.
  
  "Οχι!" Ο Πολ ούρλιαξε, πετώντας ξανά τον Κλόβις.
  
  Προσπαθώντας να ανακτήσει την ισορροπία του, ο πρώην πεζοναύτης άπλωσε τα χέρια του στον Πολ. Τα δάχτυλά του άγγιξαν για λίγο τα δάχτυλα του νεαρού πριν πέσει και χτυπήσει στο παράθυρο. Το παλιό ποτήρι υποχώρησε και το σώμα του Κλόβις έπεσε από την τρύπα και χάθηκε στο σκοτάδι.
  
  Ακούστηκε μια σύντομη κραυγή και μετά ένα ξερό γδούπο.
  
  Ο Πωλ έγειρε έξω από το παράθυρο και έστρεψε τον φακό του στο έδαφος. Δέκα μέτρα κάτω από αυτόν, στη μέση μιας λίμνης αίματος που αυξανόταν, βρισκόταν το σώμα του Κλόβις.
  
  
  47
  
  
  Ο Γιούργκεν ζάρωσε τη μύτη του καθώς έμπαινε στο άσυλο. Μύριζε από ούρα και περιττώματα, κακώς καλυμμένο από τη μυρωδιά του απολυμαντικού.
  
  Έπρεπε να ζητήσει οδηγίες από τη νοσοκόμα, καθώς αυτή ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόταν τον Ότο από τότε που είχε τοποθετηθεί εκεί έντεκα χρόνια νωρίτερα. Η γυναίκα που καθόταν στο τραπέζι διάβαζε ένα περιοδικό με μια βαριεστημένη έκφραση στο πρόσωπό της, με τα πόδια της να κρέμονται ελεύθερα σε λευκά τσόκαρα. Βλέποντας το νέο Obersturmführer να εμφανίζεται μπροστά της, η νοσοκόμα σηκώθηκε και σήκωσε το δεξί της χέρι τόσο γρήγορα που το τσιγάρο που κάπνιζε έπεσε από το στόμα της. Επέμεινε να τον συνοδεύει προσωπικά.
  
  "Δεν φοβάσαι ότι κάποιος από αυτούς θα σκάσει;" ρώτησε ο Γιούργκεν καθώς περπατούσαν στους διαδρόμους, δείχνοντας τους ηλικιωμένους που περιφέρονταν άσκοπα κοντά στην είσοδο.
  
  "Μερικές φορές συμβαίνει, κυρίως όταν πηγαίνω στην τουαλέτα. Δεν πειράζει, όμως, γιατί ο άνθρωπος από το γωνιακό περίπτερο συνήθως τα φέρνει πίσω".
  
  Η νοσοκόμα τον άφησε στην πόρτα του θαλάμου του βαρόνου.
  
  "Είναι εδώ, κύριε, όλα τακτοποιημένα και άνετα. Έχει ακόμη και παράθυρο. Χάιλ Χίτλερ!" πρόσθεσε εκείνη λίγο πριν φύγει.
  
  Ο Γιούργκεν χαιρέτησε απρόθυμα, ευχαριστημένος που έφευγε. Ήθελε να απολαύσει αυτή τη στιγμή μόνος.
  
  Η πόρτα του δωματίου ήταν ανοιχτή και ο Ότο κοιμόταν, ξαπλωμένος στο αναπηρικό του καροτσάκι δίπλα στο παράθυρο. Μια στάλα σάλιου κύλησε στο στήθος του, έτρεχε τη ρόμπα του και ένα παλιό μονόκλ πάνω σε μια χρυσή αλυσίδα, το γυαλί της οποίας είχε τώρα ραγίσει. Ο Jurgen θυμήθηκε πόσο διαφορετικός έμοιαζε ο πατέρας του την επόμενη μέρα από την απόπειρα πραξικοπήματος - πώς ήταν έξαλλος που η απόπειρα απέτυχε, αν και ο ίδιος δεν έκανε τίποτα γι' αυτό.
  
  Ο Jurgen κρατήθηκε για λίγο και ανακρίθηκε, αν και πολύ πριν τελειώσει είχε την καλή λογική να αλλάξει το ποτισμένο με αίμα καφέ πουκάμισό του με ένα καθαρό, και δεν έφερε πυροβόλα όπλα. Δεν υπήρξαν συνέπειες για αυτόν ή για κανέναν άλλον. Ακόμη και ο Χίτλερ πέρασε μόνο εννέα μήνες στη φυλακή.
  
  Ο Jurgen επέστρεψε στο σπίτι καθώς οι στρατώνες SA έκλεισαν και η οργάνωση διαλύθηκε. Πέρασε αρκετές μέρες κλεισμένος στο δωμάτιό του, αγνοώντας τις προσπάθειες της μητέρας του να μάθει τι συνέβη στην Ilse Rainer και σκεφτόταν πώς να χρησιμοποιήσει καλύτερα το γράμμα που έκλεψε από τη μητέρα του Paul.
  
  Η μητέρα του αδερφού μου, επανέλαβε στον εαυτό του σαστισμένος.
  
  Τελικά, παρήγγειλε φωτοτυπίες του γράμματος και ένα πρωί μετά το πρωινό έδωσε ένα στη μητέρα του και ένα στον πατέρα του.
  
  "Τι στο διάολο είναι αυτό?" ρώτησε ο βαρόνος, δεχόμενος τα φύλλα χαρτιού.
  
  "Ξέρεις πολύ καλά, Ότο".
  
  "Γιούργκεν! Δείξτε περισσότερο σεβασμό!". είπε η μητέρα του με φρίκη.
  
  "Μετά από όσα διάβασα εδώ, δεν υπάρχει λόγος να το κάνω".
  
  "Πού είναι το πρωτότυπο;" ρώτησε ο Ότο με βραχνή φωνή.
  
  "Κάπου ασφαλές".
  
  "Φέρτο εδώ!"
  
  "Δεν έχω σκοπό να το κάνω αυτό. Αυτά είναι μόνο μερικά αντίγραφα. Τα υπόλοιπα τα έστειλα στις εφημερίδες και στο αρχηγείο της αστυνομίας".
  
  "Τι έκανες?" φώναξε ο Ότο, περπατώντας γύρω από το τραπέζι. Προσπάθησε να σηκώσει τη γροθιά του για να χτυπήσει τον Γιούργκεν, αλλά το σώμα του δεν φαινόταν να αντιδρά. Ο Γιούργκεν και η μητέρα του παρακολούθησαν σοκαρισμένοι καθώς ο βαρόνος κατέβασε το χέρι του και προσπάθησε να το σηκώσει ξανά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
  
  "Δεν μπορώ να δω. Γιατί δεν μπορώ να δω;" ρώτησε ο Ότο.
  
  Έτρεξε μπροστά, σέρνοντας πίσω του το τραπεζομάντιλο του πρωινού καθώς έπεσε. Μαχαιροπήρουνα, πιάτα και φλιτζάνια αναποδογύρισαν, σκορπίζοντας το περιεχόμενό τους, αλλά ο βαρόνος δεν φαινόταν να το προσέχει καθώς ξάπλωνε ακίνητος στο πάτωμα. Το μόνο που ακουγόταν στην τραπεζαρία ήταν οι κραυγές της υπηρέτριας, που μόλις είχε μπει, κρατώντας ένα δίσκο με φρεσκοφτιαγμένο τοστ.***
  
  Στεκόμενος στην πόρτα του δωματίου, ο Γιούργκεν δεν μπορούσε να συγκρατήσει ένα πικρό χαμόγελο καθώς θυμόταν την εφευρετικότητα που είχε δείξει τότε. Ο γιατρός εξήγησε ότι ο βαρόνος είχε υποστεί εγκεφαλικό που τον άφησε άφωνο και δεν μπορούσε να κινηθεί στα πόδια του.
  
  "Λαμβάνοντας υπόψη τις υπερβολές στις οποίες επιδόθηκε σε όλη του τη ζωή, δεν εκπλήσσομαι. Δεν νομίζω ότι θα αντέξει περισσότερο από έξι μήνες", είπε ο γιατρός, βάζοντας ξανά τα όργανα σε μια δερμάτινη τσάντα. Το οποίο ήταν τυχερό, γιατί ο Ότο δεν είδε το σκληρό χαμόγελο που τρεμόπαιξε στο πρόσωπο του γιου του όταν άκουσε τη διάγνωση.
  
  Και εδώ είστε, έντεκα χρόνια μετά.
  
  Τώρα μπήκε χωρίς να βγάλει ήχο, έφερε μια καρέκλα και κάθισε απέναντι από τον ανάπηρο. Το φως από το παράθυρο μπορεί να έμοιαζε με μια ειδυλλιακή ηλιαχτίδα, αλλά δεν ήταν τίποτα άλλο από μια αντανάκλαση του ήλιου στον γυμνό λευκό τοίχο του κτιρίου απέναντι, τη μοναδική θέα από το δωμάτιο του βαρόνου.
  
  Κουρασμένος να περιμένει να ξυπνήσει, ο Γιούργκεν καθάρισε το λαιμό του αρκετές φορές. Ο Βαρόνος ανοιγόκλεισε και τελικά σήκωσε το κεφάλι του. Κοίταξε τον Γιούργκεν, αλλά αν ένιωθε κάποια έκπληξη ή φόβο, τα μάτια του δεν το έδειχναν. Ο Γιούργκεν συγκράτησε την απογοήτευσή του.
  
  "Ξέρεις τον Ότο; Για πολύ καιρό προσπάθησα πολύ σκληρά για να κερδίσω την έγκρισή σας. Φυσικά, δεν σε ένοιαζε ούτε στο ελάχιστο. Σε ένοιαζε μόνο ο Έντουαρντ".
  
  Σταμάτησε για μια στιγμή, περιμένοντας κάποια αντίδραση, κάποια κίνηση, οτιδήποτε. Το μόνο που πήρε ήταν το ίδιο βλέμμα όπως πριν, επιφυλακτικό αλλά παγωμένο.
  
  "Ήταν τεράστια ανακούφιση που ήξερα ότι δεν ήσουν ο πατέρας μου. Ξαφνικά, ένιωσα ελεύθερος να μισήσω το αηδιαστικό γουρούνι που με αγνοούσε σε όλη μου τη ζωή".
  
  Οι προσβολές επίσης δεν είχαν το παραμικρό αποτέλεσμα.
  
  "Τότε έπαθες εγκεφαλικό και τελικά άφησες μόνους εμένα και τη μητέρα μου. Αλλά φυσικά, όπως όλα όσα έχετε κάνει στη ζωή σας, δεν το προλάβατε μέχρι το τέλος. Σου έδωσα πάρα πολλά περιθώρια περιμένοντας να διορθώσεις αυτό το λάθος και σκέφτηκα για λίγο πώς να σε ξεφορτωθώ. Και τώρα, πόσο βολικό... εμφανίζεται κάποιος που θα μπορούσε να με γλιτώσει από τον κόπο".
  
  Πήρε την εφημερίδα που κρατούσε κάτω από το μπράτσο του και την κράτησε στο πρόσωπο του γέρου, αρκετά κοντά για να μπορεί να διαβάσει. Στο μεταξύ παρέθεσε από μνήμης το περιεχόμενο του άρθρου. Το είχε διαβάσει ξανά και ξανά χθες το βράδυ, ανυπομονώντας για τη στιγμή που θα το έβλεπε ο γέρος.
  
  
  ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΣΩΜΑ
  
  
  Μόναχο (Εκδοτική). Η αστυνομία κατάφερε τελικά να αναγνωρίσει ένα πτώμα που βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα σε ένα στενό κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Αυτή είναι η σορός του πρώην υπολοχαγού Πεζοναυτών Κλόβις Νάγκελ, ο οποίος δεν έχει οδηγηθεί σε στρατοδικείο από το 1904 επειδή εγκατέλειψε τη θέση του σε μια αποστολή στη Νοτιοδυτική Αφρική. Αν και επέστρεψε στη χώρα με ένα υποτιθέμενο όνομα, οι αρχές κατάφεραν να τον αναγνωρίσουν από τον μεγάλο αριθμό τατουάζ που κάλυπταν τον κορμό του. Δεν υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες για τις συνθήκες του θανάτου του, ο οποίος, όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες μας, ήταν αποτέλεσμα πτώσης από μεγάλο ύψος, πιθανώς λόγω πρόσκρουσης. Η αστυνομία υπενθυμίζει στο κοινό ότι όποιος είχε επαφή με τον Νάγκελ είναι ύποπτος και ζητά από όσους έχουν πληροφορίες να αναφερθούν αμέσως στις αρχές.
  
  "Ο Παύλος επέστρεψε. Δεν είναι εξαιρετικά νέα;"
  
  Ένα τρεμόπαιγμα φόβου τρεμόπαιξε στα μάτια του Βαρόνου. Διήρκεσε μόνο λίγα δευτερόλεπτα, αλλά ο Γιούργκεν απόλαυσε τη στιγμή, σαν να ήταν η μεγάλη ταπείνωση που αντιπροσώπευε το στριμμένο μυαλό του.
  
  Σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο. Πήρε ένα ποτήρι και το γέμισε μέχρι τη μέση από τη βρύση. Μετά κάθισε πάλι δίπλα στον βαρόνο.
  
  "Ξέρεις ότι τώρα θα έρθει για σένα. Και δεν νομίζω ότι θέλεις να δεις το όνομά σου στους τίτλους, έτσι δεν είναι, Ότο;".
  
  Ο Jurgen έβγαλε από την τσέπη του ένα μεταλλικό κουτί όχι μεγαλύτερο από ένα γραμματόσημο. Το άνοιξε και έβγαλε ένα μικρό πράσινο χάπι που είχε αφήσει στο τραπέζι.
  
  "Υπάρχει μια νέα μονάδα SS που πειραματίζεται με αυτά τα υπέροχα πράγματα. Έχουμε πράκτορες σε όλο τον κόσμο, ανθρώπους που ανά πάσα στιγμή μπορεί να χρειαστεί να εξαφανιστούν αθόρυβα και ανώδυνα", είπε ο νεαρός, ξεχνώντας να αναφέρει ότι η ανώδυνη δεν έχει ακόμη επιτευχθεί. "Φύσε μας την ντροπή, Ότο".
  
  Πήρε το καπάκι του και το τράβηξε σταθερά στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και μετά προχώρησε προς την πόρτα. Όταν το έφτασε, γύρισε και είδε τον Ότο να ψάχνει την πινακίδα. Ο πατέρας του κράτησε το χάπι ανάμεσα στα δάχτυλά του, με το πρόσωπό του τόσο κενό όσο ήταν κατά την επίσκεψη του Γιούργκεν. Μετά το χέρι του ανέβηκε στο στόμα του τόσο αργά που η κίνηση ήταν σχεδόν ανεπαίσθητη.
  
  Ο Γιούργκεν έφυγε. Για μια στιγμή μπήκε στον πειρασμό να μείνει και να παρακολουθήσει, αλλά ήταν καλύτερα να τηρήσει το σχέδιο και να αποφύγει πιθανά προβλήματα.
  
  Από αύριο το επιτελείο θα με αναφέρεται ως βαρόνος φον Σρέντερ. Και όταν έρθει ο αδερφός μου για απαντήσεις, θα πρέπει να με ρωτήσει.
  
  
  48
  
  
  Δύο εβδομάδες μετά το θάνατο του Nagel, ο Paul τόλμησε επιτέλους να βγει ξανά έξω.
  
  Ο ήχος από το σώμα του πρώην πεζοναύτη που έπεσε στο έδαφος αντηχούσε στο κεφάλι του κατά τη διάρκεια του χρόνου που πέρασε κλεισμένος στο δωμάτιο που νοίκιαζε στην πανσιόν Schwabing. Προσπάθησε να επιστρέψει στο παλιό κτίριο που έμενε με τη μητέρα του, αλλά τώρα ήταν μια ιδιωτική κατοικία.
  
  Αυτό δεν ήταν το μόνο που άλλαξε στο Μόναχο κατά την απουσία του. Οι δρόμοι ήταν πιο καθαροί και δεν υπήρχαν πλέον ομάδες ανέργων που περιπλανώνται στις γωνιές των δρόμων. Οι ουρές στις εκκλησίες και στα γραφεία απασχόλησης εξαφανίστηκαν και οι άνθρωποι δεν χρειαζόταν να περιφέρονται γύρω από δύο βαλίτσες γεμάτες μικρούς λογαριασμούς κάθε φορά που ήθελαν να αγοράσουν ψωμί. Δεν έγιναν αιματηρές συμπλοκές σε ταβέρνες. Τεράστιες στήλες ανακοινώσεων που βρίσκονταν στους κεντρικούς δρόμους προανήγγειλαν άλλα πράγματα. Προηγουμένως είχαν γεμίσει με νέα για πολιτικές συγκεντρώσεις, φλογερά μανιφέστα και δεκάδες αφίσες Καταζητούμενοι για κλοπή. Τώρα επιδείκνυαν ειρηνικά πράγματα όπως συναντήσεις της κοινωνίας των κηπευτικών.
  
  Αντί για όλα αυτά τα σημάδια της καταστροφής, ο Παύλος διαπίστωσε ότι η προφητεία είχε εκπληρωθεί. Όπου κι αν πήγαινε, έβλεπε παρέες αγοριών με κόκκινα περιβραχιόνια με σβάστικα στα μανίκια. Οι περαστικοί έπρεπε να σηκώσουν το χέρι τους και να φωνάξουν "Χάιλ Χίτλερ!" αν δεν ήθελαν να διακινδυνεύσουν να τους χαϊδέψουν στην πλάτη μερικοί πράκτορες με πολιτικά ρούχα με εντολή να τους ακολουθήσουν. Λίγα άτομα, μια μειοψηφία, έσπευσαν να κρυφτούν στις πόρτες για να αποφύγουν τους χαιρετισμούς, αλλά μια τέτοια λύση δεν ήταν πάντα δυνατή και αργά ή γρήγορα όλοι έπρεπε να σηκώσουν το χέρι τους.
  
  Όπου κι αν κοίταζες, οι άνθρωποι εμφάνιζαν τη σημαία με τη σβάστικα, αυτή την άτακτη μαύρη αράχνη, είτε σε βαρέτες, είτε σε περιβραχιόνια, είτε σε κασκόλ δεμένα στο λαιμό. Πουλήθηκαν σε στάσεις τρόλεϊ και περίπτερα μαζί με εισιτήρια και εφημερίδες. Αυτό το κύμα πατριωτισμού ξεκίνησε στα τέλη Ιουνίου, όταν δεκάδες αρχηγοί των SA δολοφονήθηκαν μέσα στη νύχτα για "προδοσία στην πατρίδα". Με αυτή την ενέργεια, ο Χίτλερ έστειλε δύο μηνύματα: ότι κανείς δεν ήταν ασφαλής και ότι στη Γερμανία ήταν ο μόνος υπεύθυνος. Ο φόβος ήταν χαραγμένος σε κάθε πρόσωπο, όσο κι αν προσπαθούσαν οι άνθρωποι να τον κρύψουν.
  
  Η Γερμανία έγινε παγίδα θανάτου για τους Εβραίους. Κάθε μήνα οι νόμοι εναντίον τους γίνονταν όλο και πιο αυστηροί, η αδικία γύρω τους σιωπηλά έσφιγγε. Πρώτον, οι Γερμανοί επιτέθηκαν σε Εβραίους γιατρούς, δικηγόρους και δασκάλους, στερώντας τους τις δουλειές που ονειρευόντουσαν και, στην πορεία, στερώντας από αυτούς τους επαγγελματίες την ευκαιρία να κερδίζουν τα προς το ζην. Οι νέοι νόμοι σήμαιναν ότι εκατοντάδες επιμεικτές γάμοι είχαν πλέον ακυρωθεί. Ένα κύμα αυτοκτονιών που δεν μοιάζει με τίποτα που έχει δει ποτέ η Γερμανία σάρωσε τη χώρα. Και όμως υπήρχαν Εβραίοι που κοίταξαν από την άλλη πλευρά ή το αρνήθηκαν, επιμένοντας ότι δεν ήταν πραγματικά τόσο κακό, εν μέρει επειδή λίγοι ήξεραν πόσο μακριά είχε φτάσει το πρόβλημα - ο γερμανικός Τύπος μόλις το κάλυψε - και εν μέρει επειδή αυτή η εναλλακτική, η μετανάστευση, γινόταν κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολη. Λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και του υπερκορεσμού της αγοράς εργασίας με καταρτισμένους ειδικούς, η αποχώρηση έμοιαζε σαν τρέλα. Είτε το κατάλαβαν είτε όχι, οι Εβραίοι κρατήθηκαν όμηροι των Ναζί.
  
  Το περπάτημα στην πόλη έφερε λίγη ανακούφιση στον Παύλο, αν και με τίμημα την ανησυχία του για την κατεύθυνση που κατευθυνόταν η Γερμανία.
  
  "Χρειάζεστε μια καρφίτσα, κύριε;" - ρώτησε ο νεαρός, εξετάζοντάς τον από την κορυφή ως τα νύχια. Το αγόρι φορούσε ένα μακρύ δερμάτινο φύλλο που έδειχνε πολλά σχέδια, από έναν απλό στριμμένο σταυρό μέχρι έναν αετό που κρατούσε το οικόσημο των Ναζί.
  
  Ο Πωλ κούνησε το κεφάλι του και προχώρησε.
  
  "Καλά θα κάνατε να το φορέσετε, κύριε. Ένα μεγάλο σημάδι της υποστήριξής σας στον ένδοξο Φύρερ μας", επέμεινε το αγόρι να τρέχει πίσω του.
  
  Βλέποντας ότι ο Παύλος δεν τα παράτησε, έβγαλε τη γλώσσα του και πήγε να αναζητήσει νέα λεία.
  
  Προτιμώ να πεθάνω παρά να φορέσω αυτό το σύμβολο, σκέφτηκε ο Πολ.
  
  Το μυαλό του παρασύρθηκε ξανά στην πυρετώδη, νευρική κατάσταση που βρισκόταν από τον θάνατο του Νάγκελ. Η ιστορία του άνδρα που ήταν ο ανθυπολοχαγός του πατέρα του τον άφησε να αμφισβητήσει όχι μόνο πώς να προχωρήσει στην έρευνα, αλλά και τη φύση αυτής της έρευνας. Σύμφωνα με τον Nagel, ο Hans Reiner έζησε μια περίπλοκη και στριμμένη ζωή και διέπραξε ένα έγκλημα για χρήματα.
  
  Φυσικά, ο Nagel δεν ήταν η πιο αξιόπιστη πηγή. Όμως, παρόλα αυτά, το τραγούδι που τραγούδησε δεν ήταν σε αντίθεση με τη νότα που ακουγόταν πάντα στην καρδιά του Παύλου όταν σκεφτόταν τον πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ.
  
  Κοιτάζοντας τον ήρεμο, καθαρό εφιάλτη στον οποίο βυθιζόταν η Γερμανία με τέτοιο ενθουσιασμό, ο Πολ αναρωτήθηκε αν επιτέλους ξυπνούσε.
  
  Έκλεισα τα τριάντα την περασμένη εβδομάδα, σκέφτηκε με πικρία, καθώς έκανα μια βόλτα στις όχθες του Isar, όπου τα ζευγάρια μαζεύονταν σε παγκάκια, και πέρασα περισσότερο από το ένα τρίτο της ζωής μου αναζητώντας έναν πατέρα που μπορεί να μην άξιζε τον κόπο. Άφησα τον άνθρωπο που αγάπησα και δεν βρήκα τίποτα άλλο παρά λύπη και θυσία ως αντάλλαγμα.
  
  Ίσως γι' αυτό εξιδανίκευσε τον Χανς στις ονειροπολήσεις του - γιατί έπρεπε να αντισταθμίσει τη ζοφερή πραγματικότητα που μάντεψε από τη σιωπή της Ilse.
  
  Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι για άλλη μια φορά αποχαιρετούσε το Μόναχο. Η μόνη σκέψη στο κεφάλι του ήταν η επιθυμία να φύγει, να δραπετεύσει από τη Γερμανία και να επιστρέψει στην Αφρική, ένα μέρος όπου, αν και δεν ήταν ευτυχισμένος, θα μπορούσε τουλάχιστον να βρει ένα μέρος της ψυχής του.
  
  Αλλά έχω φτάσει ως εδώ... Πώς μπορώ να αντέξω οικονομικά να τα παρατήσω τώρα;
  
  Το πρόβλημα ήταν διπλό. Επίσης δεν είχε ιδέα πώς να συνεχίσει. Ο θάνατος του Nagel κατέστρεψε όχι μόνο τις ελπίδες του, αλλά και το τελευταίο τσιμεντένιο προβάδισμα που είχε. Θα ήθελε η μητέρα του να τον εμπιστευτεί περισσότερο, καθώς τότε μπορεί να ήταν ακόμα ζωντανή.
  
  Θα μπορούσα να πάω να βρω τον Γιούργκεν, να του μιλήσω για όσα μου είπε η μητέρα μου πριν πεθάνει. Ίσως ξέρει κάτι.
  
  Μετά από λίγο, απέρριψε αυτή την ιδέα. Είχε βαρεθεί με τους Καταστροφείς και κατά πάσα πιθανότητα ο Γιούργκεν τον μισούσε ακόμα για ό,τι είχε συμβεί στους στάβλους του καυστήρα. Αμφέβαλλε ότι ο χρόνος είχε κάνει οτιδήποτε για να κατευνάσει τον θυμό του. Και αν είχε πλησιάσει τον Jurgen χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο και του έλεγε ότι είχε λόγους να πιστεύει ότι μπορεί να ήταν αδέρφια, η αντίδρασή του θα ήταν σίγουρα τρομερή. Δεν μπορούσε επίσης να φανταστεί ότι προσπαθούσε να μιλήσει με τον Βαρόνο ή την Μπρουνχίλδη. Όχι, αυτό το δρομάκι ήταν αδιέξοδο.
  
  Ολα τέλειωσαν. Φεύγω.
  
  Το άτακτο ταξίδι του τον οδήγησε στην πλατεία Marienplatz. Αποφάσισε να κάνει μια τελευταία επίσκεψη στον Σεμπάστιαν Κέλερ πριν φύγει οριστικά από την πόλη. Στην πορεία, αναρωτιόταν αν το βιβλιοπωλείο ήταν ακόμα ανοιχτό ή αν ο ιδιοκτήτης του είχε πέσει θύμα της κρίσης του '20, όπως τόσες άλλες επιχειρήσεις.
  
  Οι φόβοι του αποδείχθηκαν αβάσιμοι. Το μέρος φαινόταν το ίδιο όπως ποτέ, τακτοποιημένο, με τις πολυτελείς προθήκες του να προσφέρουν μια προσεκτικά επιμελημένη επιλογή κλασικής γερμανικής ποίησης. Ο Πωλ μετά βίας δίστασε πριν μπει και ο Κέλερ πέρασε αμέσως το κεφάλι του μέσα από την πόρτα του πίσω δωματίου, όπως ακριβώς είχε κάνει εκείνη την πρώτη μέρα το 1923.
  
  "Πάτωμα! Αγαπητέ Θεέ, τι έκπληξη!"
  
  Ο βιβλιοπώλης άπλωσε το χέρι του με ένα ζεστό χαμόγελο στο πρόσωπό του. Έμοιαζε σαν να είχε περάσει μετά βίας η ώρα. Εξακολουθούσε να έβαφε τα μαλλιά του λευκά και να φορούσε τα νέα του γυαλιά με χρυσό πλαίσιο, αλλά εκτός από αυτό και τις περίεργες γραμμές γύρω από τα μάτια του, εξακολουθούσε να ακτινοβολούσε την ίδια αύρα σοφίας και γαλήνης.
  
  "Καλημέρα, κύριε Κέλερ".
  
  "Αλλά είναι μεγάλη χαρά, Παύλο! Πού κρυβόσασταν όλο αυτό το διάστημα; Σε θεωρούσαμε χαμένο... Διάβασα στις εφημερίδες για τη φωτιά στην πανσιόν και φοβόμουν ότι πέθανες κι εσύ εκεί. Θα μπορούσες να γράψεις!"
  
  Κάπως ντροπιασμένος, ο Παύλος ζήτησε συγγνώμη για τη σιωπή του όλα αυτά τα χρόνια. Σε αντίθεση με το έθιμο του, ο Κέλερ έκλεισε το βιβλιοπωλείο και πήγε τον νεαρό σε ένα πίσω δωμάτιο, όπου πέρασαν μερικές ώρες πίνοντας τσάι και μιλώντας για τα παλιά. Ο Paul μίλησε για τα ταξίδια του στην Αφρική, τις διάφορες δουλειές που έχει κάνει και τις εμπειρίες του με διαφορετικούς πολιτισμούς.
  
  "Είχες πραγματικές περιπέτειες... Ο Καρλ Μέι, τον οποίο θαυμάζεις τόσο πολύ, θα ήθελε να είναι στη θέση σου".
  
  "Υποθέτω ότι ναι... Αν και τα μυθιστορήματα είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση", είπε ο Πολ με ένα πικρό χαμόγελο, σκεπτόμενος το τραγικό τέλος του Νάγκελ.
  
  "Τι γίνεται με τον Τεκτονισμό, Παύλο; Κρατήσατε επαφή με κάποιο κατάλυμα αυτό το διάστημα;"
  
  "Οχι κύριε."
  
  "Λοιπόν, όταν όλα λέγονται και γίνονται, η ουσία της Αδελφότητάς μας είναι η τάξη. Τυχαίνει να γίνει συνάντηση απόψε. Πρέπει να έρθεις μαζί μου, δεν θα δεχτώ όχι. Μπορείς να συνεχίσεις από εκεί που σταμάτησες", είπε ο Κέλερ, χτυπώντας τον στον ώμο.
  
  Ο Πωλ συμφώνησε απρόθυμα.
  
  
  49
  
  
  Πίσω στο Ναό εκείνο το βράδυ, ο Παύλος ένιωσε τη γνώριμη αίσθηση της τεχνητότητας και της πλήξης που τον είχε κυριεύσει πριν από χρόνια όταν άρχισε να παρακολουθεί τις Τεκτονικές συναντήσεις. Ο χώρος ήταν γεμάτος, με πάνω από εκατό άτομα να παρευρεθούν.
  
  Την κατάλληλη στιγμή, ο Κέλερ, ο οποίος ήταν ακόμα Μέγας Διδάσκαλος της Στοάς του Ανατέλλοντος Ήλιου, σηκώθηκε και σύστησε τον Πωλ στους συναδέλφους του Μασόνους. Πολλοί από αυτούς τον γνώριζαν ήδη, αλλά τουλάχιστον δέκα μέλη τον χαιρέτησαν για πρώτη φορά.
  
  Εκτός από τη στιγμή που ο Κέλερ του απευθύνθηκε απευθείας, ο Πωλ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της συνάντησης βαθιά σε σκέψεις... προς το τέλος, όταν ένας από τους μεγαλύτερους αδερφούς - κάποιος ονόματι Φερστ - σηκώθηκε για να εισαγάγει ένα θέμα που δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη. εκείνη την ημέρα .
  
  "Ο Σεβασμιώτατος Μέγας Διδάσκαλος, μια ομάδα αδελφών και εγώ συζητήσαμε την τρέχουσα κατάσταση".
  
  "Τι εννοείς, αδερφέ Φουρστ;"
  
  "Για την ανησυχητική σκιά που ρίχνει ο ναζισμός στον Τεκτονισμό".
  
  "Αδερφέ, ξέρεις τους κανόνες. Καμία πολιτική στον ναό".
  
  "Αλλά ο Μεγάλος Διδάσκαλος θα συμφωνήσει μαζί μου ότι τα νέα από το Βερολίνο και το Αμβούργο είναι ανησυχητικά. Πολλά σπίτια εκεί διαλύθηκαν από μόνα τους. Εδώ στη Βαυαρία δεν έχει μείνει ούτε μία από τις πρωσικές στοές".
  
  "Δηλαδή προτείνετε τη διάλυση αυτής της στοάς, Αδελφός Πρώτα;"
  
  "Φυσικά και όχι. Αλλά πιστεύω ότι ίσως είναι καιρός να λάβουμε τα βήματα που έχουν κάνει άλλοι για να εξασφαλίσουν τη μονιμότητά τους".
  
  "Και ποια είναι αυτά τα μέτρα;"
  
  "Το πρώτο θα ήταν να διακόψουμε τους δεσμούς μας με αδελφότητες εκτός Γερμανίας".
  
  Πολλή μουρμούρα ακολούθησε αυτή τη δήλωση. Ο Τεκτονισμός ήταν παραδοσιακά ένα διεθνές κίνημα και όσο περισσότερες διασυνδέσεις είχε μια στοά, τόσο περισσότερο σεβόταν.
  
  "Παρακαλώ ησυχία. Όταν τελειώσει ο αδελφός, ο καθένας θα μπορεί να εκφράσει τις δικές του σκέψεις για αυτό το θέμα".
  
  "Το δεύτερο θα ήταν να μετονομάσουμε την κοινωνία μας. Άλλες στοές στο Βερολίνο έχουν αλλάξει το όνομά τους σε Τάγμα των Τεύτονων Ιπποτών".
  
  Αυτό προκάλεσε νέο κύμα δυσαρέσκειας. Η αλλαγή του ονόματος της παραγγελίας ήταν απλώς απαράδεκτη.
  
  "Και, τέλος, νομίζω ότι πρέπει να απολύσουμε από τη στοά -με τιμή- εκείνους τους αδελφούς που θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωσή μας".
  
  "Και τι είδους αδέρφια θα ήταν;"
  
  Ο Φερστ καθάρισε το λαιμό του πριν συνεχίσει, εμφανώς άβολα.
  
  "Αδελφοί Εβραίοι, φυσικά".
  
  Ο Πωλ πετάχτηκε από τη θέση του. Προσπάθησε να πάρει τον λόγο για να μιλήσει, αλλά ο ναός μετατράπηκε σε πανδαιμόνιο κραυγών και κατάρες. Η ταραχή κράτησε αρκετά λεπτά, όλοι προσπαθούσαν να μιλήσουν ταυτόχρονα. Ο Κέλερ χτύπησε τον άμβωνα του πολλές φορές με ένα μαχαίρι που χρησιμοποιούσε σπάνια.
  
  "Παραγγελία, παραγγελία! Θα μιλήσουμε εκ περιτροπής, αλλιώς θα πρέπει να απορρίψω τη συνάντηση!".
  
  Τα πάθη κρύωσαν λίγο και οι ομιλητές πήραν τον λόγο για να υποστηρίξουν την πρόταση ή να την απορρίψουν. Ο Paul μέτρησε τον αριθμό των ατόμων που ψήφισαν και εξεπλάγη όταν βρήκε μια ομοιόμορφη διαίρεση μεταξύ των δύο θέσεων. Προσπάθησε να βρει κάτι για να συνεισφέρει που ακουγόταν συνεκτικό. Ήθελε έντονα να μεταφέρει πόσο άδικο ένιωθε την όλη συζήτηση.
  
  Τελικά, ο Κέλερ του έδειξε το μαχαίρι του. Ο Παύλος σηκώθηκε.
  
  "Αδέρφια, αυτή είναι η πρώτη φορά που μιλάω σε αυτό το οίκημα. Μπορεί να είναι και το τελευταίο. Έμεινα έκπληκτος από τη συζήτηση που πυροδότησε η πρόταση του αδελφού Φερστ, και αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο δεν είναι η γνώμη σου για το θέμα, αλλά το γεγονός ότι έπρεπε να το συζητήσουμε καθόλου".
  
  Ακούστηκε ένα μουρμουρητό επιδοκιμασίας.
  
  "Δεν είμαι Εβραίος. Έχω Άριο αίμα στις φλέβες μου, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποιος είμαι. Έφτασα σε αυτό το ευγενές ίδρυμα ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα μου χωρίς άλλο σκοπό από το να μάθω περισσότερα για τον εαυτό μου. Ορισμένες συνθήκες στη ζωή μου με κράτησαν μακριά σου για πολύ καιρό, αλλά όταν επέστρεψα, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι όλα θα ήταν τόσο διαφορετικά. Μέσα σε αυτά τα τείχη υποτίθεται ότι αγωνιζόμαστε για φώτιση. Λοιπόν, μπορείτε να μου εξηγήσετε, αδέρφια, γιατί αυτός ο θεσμός κάνει διακρίσεις σε βάρος των ανθρώπων για οτιδήποτε άλλο εκτός από τις πράξεις τους, δίκαιες ή άδικες;"
  
  Υπήρχαν ακόμη περισσότερες ζητωκραυγές. Ο Πωλ είδε τον Πρώτο να σηκώνεται από τη θέση του.
  
  "Αδερφέ, λείπεις πολύ καιρό και δεν ξέρεις τι γίνεται στη Γερμανία!
  
  "Εχεις δίκιο. Ζούμε σε σκοτεινούς καιρούς. Αλλά σε καιρούς σαν αυτούς, πρέπει να κολλάμε σφιχτά σε αυτό που πιστεύουμε".
  
  "Η επιβίωση του καταλύματος διακυβεύεται!"
  
  "Ναι, αλλά με ποιο κόστος;"
  
  "Αν πρέπει..."
  
  "Αδερφέ Πρώτον, αν διέσχιζες την έρημο και έβλεπες τον ήλιο να ζεσταίνει περισσότερο και το φλασκί σου να αδειάζει, θα ουρούσες μέσα σε αυτό για να μην έχει διαρροή;"
  
  Η οροφή του ναού σείστηκε από μια έκρηξη γέλιου. Ο Φουρστ έχανε το ματς και έβραζε από οργή.
  
  "Και να σκεφτείς ότι αυτά είναι τα λόγια του παραγκωνισμένου γιου ενός λιποτάκτη", αναφώνησε με οργή.
  
  Ο Paul δέχτηκε το χτύπημα όσο καλύτερα μπορούσε. Έπιασε δυνατά την πλάτη της καρέκλας μπροστά του μέχρι που οι αρθρώσεις του άσπρισαν.
  
  Πρέπει να ελέγξω τον εαυτό μου αλλιώς θα κερδίσει.
  
  "Αξιότιμε Μέγα Δάσκαλε, θα επιτρέψεις στον αδελφό Φουρστ να διασταυρώσει την αίτησή μου;"
  
  "Ο αδερφός Ράινερ έχει δίκιο. Τηρήστε τους κανόνες της συζήτησης".
  
  Ο Φερστ έγνεψε καταφατικά με ένα πλατύ χαμόγελο που έκανε τον Πολ σε επιφυλακή.
  
  "Φοβερο. Σε αυτή την περίπτωση, σας ζητώ να πάρετε τον λόγο από τον αδελφό Ράινερ".
  
  "Τι? Σε ποια βάση; ρώτησε ο Πωλ προσπαθώντας να μην ουρλιάξει.
  
  "Αρνείσαι να παρευρεθείς στις συναντήσεις των οικιών λίγους μήνες πριν εξαφανιστείς;"
  
  Ο Παύλος ενθουσιάστηκε.
  
  "Όχι, δεν το αρνούμαι, αλλά..."
  
  "Έτσι, δεν έχετε φτάσει στο βαθμό του Fellow of Craft και δεν έχετε δικαίωμα να συνεισφέρετε σε συναντήσεις", διέκοψε ο Furst.
  
  "Είμαι φοιτητής για πάνω από έντεκα χρόνια. Το πτυχίο Fellow of Craft απονέμεται αυτόματα μετά από τρία χρόνια."
  
  "Ναι, αλλά μόνο αν επισκέπτεστε τακτικά τα έργα. Διαφορετικά, πρέπει να εγκριθείτε από την πλειοψηφία των αδελφών. Δεν έχετε λοιπόν δικαίωμα να μιλήσετε σε αυτή τη συζήτηση", είπε ο Φερστ, μη μπορώντας να κρύψει την ικανοποίησή του.
  
  Ο Πωλ κοίταξε γύρω του για υποστήριξη. Όλα τα πρόσωπα τον κοίταξαν σιωπηλά ως απάντηση. Ακόμα και ο Κέλερ, που φαινόταν να ήθελε να τον βοηθήσει πριν από λίγες στιγμές, ήταν ήρεμος.
  
  "Πολύ καλά. Αν αυτό είναι το πνεύμα που επικρατεί, αποποιούμαι την ιδιότητα μέλους μου στη Στοά."
  
  Ο Πολ σηκώθηκε και άφησε το στασίδι, κατευθυνόμενος προς το βάθρο που είχε καταλάβει ο Κέλερ. Έβγαλε την ποδιά και τα γάντια του και τα πέταξε στα πόδια του Μεγάλου Μαγίστρου.
  
  "Δεν είμαι πλέον περήφανος για αυτά τα σύμβολα".
  
  "Και εγώ επίσης!"
  
  Ένας από τους παρόντες, ένας άνδρας που ονομαζόταν Joachim Hirsch, σηκώθηκε όρθιος. Ο Χιρς ήταν Εβραίος, θυμόταν ο Παύλος. Πέταξε κι αυτός τα σύμβολα στους πρόποδες του άμβωνα.
  
  "Δεν πρόκειται να περιμένω ψηφοφορία για το αν πρέπει να με διώξουν από τη στοά στην οποία ανήκα για είκοσι χρόνια. Προτιμώ να φύγω", είπε και στεκόταν δίπλα στον Πολ.
  
  Στο άκουσμα αυτό, πολλοί άλλοι σηκώθηκαν όρθιοι. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν Εβραίοι, αν και, όπως σημείωσε με ικανοποίηση ο Παύλος, υπήρχαν μερικοί μη Εβραίοι που ήταν ξεκάθαρα εξοργισμένοι με αυτόν. Μέσα σε ένα λεπτό συσσωρεύτηκαν πάνω από τριάντα ποδιές στο καρό μάρμαρο. Η σκηνή ήταν χαοτική.
  
  "Είναι αρκετά!" φώναξε ο Κέλερ, χτυπώντας με το μαχαίρι του σε μια μάταιη προσπάθεια να ακουστεί. "Αν το επέτρεπε η θέση μου, θα πέταγα και αυτή την ποδιά. Ας σεβαστούμε αυτούς που πήραν αυτή την απόφαση".
  
  Μια ομάδα αντιφρονούντων άρχισε να εγκαταλείπει τον ναό. Ο Παύλος ήταν από τους τελευταίους που έφυγε και έφυγε με το κεφάλι ψηλά, αν και αυτό τον στεναχώρησε. Το να είναι μέλος μιας στοάς δεν του άρεσε ποτέ, αλλά τον πονούσε να δει πώς μια τέτοια ομάδα ευφυών, καλλιεργημένων ανθρώπων μπορούσε να χωριστεί λόγω του φόβου και της μισαλλοδοξίας.
  
  Προχώρησε σιωπηλά προς το λόμπι. Μερικοί αντιφρονούντες μαζεύτηκαν ομαδικά, αν και οι περισσότεροι μάζεψαν τα καπέλα τους και βγήκαν στο δρόμο σε ομάδες των δύο ή τριών για να μην τραβήξουν την προσοχή. Ο Πολ ήταν έτοιμος να κάνει το ίδιο όταν ένιωσε κάποιον να του αγγίζει την πλάτη.
  
  "Σε παρακαλώ άσε με να σου σφίξω το χέρι". Ήταν ο Χιρς, ο άνθρωπος που πέταξε την ποδιά του πίσω από τον Παύλο. "Σας ευχαριστώ πολύ που είστε παράδειγμα. Αν δεν είχες κάνει αυτό που έκανες, δεν θα τολμούσα να το κάνω εγώ".
  
  "Δεν χρειάζεται να με ευχαριστήσεις. Ήταν απλώς αφόρητο για μένα να βλέπω την αδικία όλων αυτών".
  
  "Εάν περισσότεροι άνθρωποι ήταν σαν εσένα, Ράινερ, η Γερμανία δεν θα ήταν στο χάος που βρίσκεται σήμερα. Ας ελπίσουμε απλώς ότι είναι απλώς ένας ουράνιος άνεμος κακού ανέμου".
  
  "Οι άνθρωποι φοβούνται", είπε ο Πολ ανασηκώνοντας τους ώμους.
  
  "Δεν ειμαι εκπληκτος. Πριν από τρεις ή τέσσερις εβδομάδες, η Γκεστάπο πήρε την εξουσία να ενεργεί εξωδικαστικά".
  
  "Τι εννοείς?"
  
  "Μπορούν να συλλάβουν οποιονδήποτε, ακόμα και για κάτι τόσο απλό όπως το "ύποπτο περπάτημα".
  
  "Αλλά αυτό είναι γελοίο!" αναφώνησε έκπληκτος ο Πωλ.
  
  "Δεν είναι μόνο αυτό", είπε ένας άλλος από τους άνδρες, που ήταν έτοιμος να φύγει. "Μετά από λίγες μέρες, η οικογένεια λαμβάνει μια ειδοποίηση".
  
  "Ή καλούνται να ταυτοποιήσουν το πτώμα", πρόσθεσε σκυθρωπός ένας τρίτος. "Αυτό έχει ήδη συμβεί σε έναν φίλο μου και η λίστα μεγαλώνει. Krickstein, Cohen, Tannenbaum..."
  
  Όταν άκουσε αυτό το όνομα, η καρδιά του Πολ αναπήδησε.
  
  "Περίμενε, είπες Tannenbaum; Ποιο Tannenbaum;
  
  "Joseph Tannenbaum, βιομήχανος. Τον ξέρεις?"
  
  "Κάτι τέτοιο. Θα μπορούσατε να πείτε ότι είμαι... οικογενειακός φίλος".
  
  "Τότε, λυπάμαι που σας πληροφορώ ότι ο Τζόζεφ Τανενμπάουμ είναι νεκρός. Η κηδεία θα γίνει αύριο το πρωί".
  
  
  50
  
  
  "Η βροχή πρέπει να είναι υποχρεωτική στις κηδείες", είπε ο Μάνφρεντ.
  
  Η Αλίκη δεν απάντησε. Απλώς έπιασε το χέρι του και το έσφιξε.
  
  Έχει δίκιο, σκέφτηκε κοιτάζοντας τριγύρω. Οι λευκές επιτύμβιες στήλες έλαμπαν στον πρωινό ήλιο, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα γαλήνης που ήταν εντελώς δυσανάλογη με την ψυχική της κατάσταση.
  
  Η Αλίκη, που γνώριζε τόσο λίγα για τα δικά της συναισθήματα και που τόσο συχνά έπεφτε θύμα αυτής της συναισθηματικής τύφλωσης, δεν καταλάβαινε καλά πώς ένιωθε εκείνη τη μέρα. Από τότε που τους κάλεσε πίσω από το Οχάιο πριν από δεκαπέντε χρόνια, μισούσε τον πατέρα της μέχρι τα βάθη. Με τον καιρό το μίσος της πήρε πολλές αποχρώσεις. Στην αρχή ήταν χρωματισμένη από την αγανάκτηση ενός θυμωμένου εφήβου που πάντα αντικρούονταν. Από εκεί, μετατράπηκε σε περιφρόνηση όταν είδε τον πατέρα της με όλο τον εγωισμό και την απληστία του, έναν επιχειρηματία πρόθυμο να κάνει τα πάντα για να ευημερήσει. Το τελευταίο ήταν το υπεκφυγές, τρομακτικό μίσος μιας γυναίκας που φοβόταν να γίνει εξαρτημένη.
  
  Από τότε που οι κολλητοί του πατέρα της την συνέλαβαν εκείνη τη μοιραία νύχτα του 1923, το μίσος της Αλίκης για τον πατέρα της είχε μετατραπεί σε ψυχρή εχθρότητα του πιο αγνού είδους. Συναισθηματικά στραγγισμένη μετά τον χωρισμό της με τον Πολ, η Αλίκη απέλυσε κάθε πάθος από τη σχέση της με τον πατέρα της, εστιάζοντας σε αυτό ορθολογικά. Αυτός - ήταν καλύτερο να ονομαστεί αυτός ο άνθρωπος "αυτός". προκαλούσε λιγότερο πόνο - ήταν άρρωστος. Δεν καταλάβαινε ότι έπρεπε να είναι ελεύθερη για να ζήσει τη δική της ζωή. Ήθελε να την παντρέψει με κάποιον που περιφρονούσε.
  
  Ήθελε να σκοτώσει το παιδί που κουβαλούσε στην κοιλιά της.
  
  Η Αλίκη έπρεπε να παλέψει με νύχια και με δόντια για να το αποτρέψει. Ο πατέρας της τη χαστούκισε, την αποκάλεσε βρόμικη πόρνη και χειρότερα.
  
  "Δεν θα το πάρεις. Ο βαρόνος δεν θα δεχτεί ποτέ μια έγκυο πόρνη για νύφη για τον γιο του".
  
  Τόσο το καλύτερο, σκέφτηκε η Άλις. Αποσύρθηκε στον εαυτό της, αρνούμενη κατηγορηματικά να κάνει έκτρωση, και είπε στους σοκαρισμένους υπηρέτες ότι ήταν έγκυος.
  
  "Έχω μάρτυρες. Αν με κάνεις να κουμπώσω, θα σε παραδώσω, κάθαρμα", του είπε με μια ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση που δεν είχε νιώσει ποτέ πριν.
  
  "Δόξα τω Θεώ, η μητέρα σου δεν έζησε για να δει την κόρη της σε αυτή την κατάσταση".
  
  "Σαν τι? Ο πατέρας της πούλησε στην υψηλότερη τιμή;"
  
  Ο Γιόζεφ βρέθηκε υποχρεωμένος να πάει στην έπαυλη του Σρέντερ και να ομολογήσει όλη την αλήθεια στον βαρόνο. Με μια έκφραση κακώς προσποιημένης θλίψης, ο βαρόνος τον πληροφόρησε ότι, προφανώς, υπό τέτοιες συνθήκες, η συμφωνία έπρεπε να ακυρωθεί.
  
  Η Άλις δεν μίλησε ποτέ ξανά στον Τζόζεφ μετά από εκείνη τη μοιραία μέρα που επέστρεψε, βράζοντας από οργή και ταπείνωση, από τη συνάντηση με την πεθερά που δεν ήταν προορισμένη να γίνει. Μια ώρα μετά την επιστροφή του, η Ντόρις, η οικονόμος, ήρθε να την ενημερώσει ότι πρέπει να φύγει αμέσως.
  
  "Ο ιδιοκτήτης θα σε αφήσει να πάρεις μια βαλίτσα γεμάτη ρούχα αν τα χρειαστείς". Ο σκληρός τόνος της φωνής της δεν άφηνε καμία αμφιβολία για τα συναισθήματά της σε αυτό το θέμα.
  
  "Πες στον ιδιοκτήτη ένα μεγάλο ευχαριστώ, αλλά δεν θέλω τίποτα από αυτόν", είπε η Άλις.
  
  Ξεκίνησε προς την πόρτα, αλλά γύρισε πριν φύγει.
  
  "Παρεμπιπτόντως, Ντόρις... Προσπάθησε να μην κλέψεις τη βαλίτσα και πες μου ότι την πήρα μαζί μου όπως έκανες με τα χρήματα που άφησε ο πατέρας μου στο νεροχύτη".
  
  Τα λόγια της έκαναν τρύπα στην αλαζονική στάση της οικονόμου. Κοκκίνισε και άρχισε να πνίγεται.
  
  "Τώρα, άκουσέ με, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι..."
  
  Η νεαρή γυναίκα έφυγε, τελειώνοντας την πρόταση με ένα χτύπημα της πόρτας.***
  
  Παρόλο που ήταν μόνη της, παρά όλα όσα της είχαν συμβεί, παρά τη μεγάλη ευθύνη που μεγάλωνε μέσα της, το βλέμμα της αγανάκτησης στο πρόσωπο της Ντόρις έκανε την Άλις να χαμογελάσει. Το πρώτο χαμόγελο από τότε που την άφησε ο Πολ.
  
  Ή τον έκανα να με αφήσει;
  
  Πέρασε τα επόμενα έντεκα χρόνια προσπαθώντας να βρει την απάντηση σε αυτή την ερώτηση.
  
  Όταν ο Παύλος εμφανίστηκε στο δεντρόφυτο μονοπάτι του νεκροταφείου, η ερώτηση απάντησε από μόνη της. Η Αλίκη τον είδε να πλησιάζει και να παραμερίζεται, περιμένοντας τον ιερέα να πει μια προσευχή για τους νεκρούς.
  
  Η Αλίκη ξέχασε τελείως τα είκοσι άτομα που περιέβαλλαν το φέρετρο, ένα ξύλινο κουτί άδειο εκτός από την τεφροδόχο που περιείχε τη στάχτη του Τζόζεφ. Ξέχασε ότι είχε λάβει τη στάχτη στο ταχυδρομείο μαζί με ένα σημείωμα από την Γκεστάπο που ανέφερε ότι ο πατέρας της είχε συλληφθεί για εξέγερση και πέθανε "προσπαθώντας να δραπετεύσει". Ξέχασε ότι θάφτηκε κάτω από ένα σταυρό, όχι ένα αστέρι, επειδή πέθανε καθολικός σε μια χώρα καθολικών που ψήφισαν για τον Χίτλερ. Ξέχασε τη δική της σύγχυση και φόβο, γιατί μέσα σε όλα, μια βεβαιότητα εμφανίστηκε τώρα μπροστά στα μάτια της σαν φάρος σε καταιγίδα.
  
  Ηταν λαθος μου. Εγώ ήμουν αυτός που σε έδιωξε, Πολ. Που σου έκρυψε τον γιο μας και δεν σε άφησε να κάνεις τη δική σου επιλογή. Και ανάθεμά σου, είμαι ακόμα τόσο ερωτευμένος μαζί σου όσο ήταν η πρώτη φορά που σε είδα πριν από δεκαπέντε χρόνια, όταν φορούσες εκείνη την γελοία ποδιά του σερβιτόρου.
  
  Ήθελε να τρέξει κοντά του, αλλά σκέφτηκε ότι αν το έκανε, μπορεί να τον χάσει για πάντα. Και παρόλο που είχε ωριμάσει πολύ από τότε που έγινε μητέρα, τα πόδια της ήταν ακόμα δεμένα με περηφάνια.
  
  Πρέπει να τον πλησιάσω αργά. Μάθετε πού ήταν, τι έκανε. Αν πάλι νιώθει κάτι...
  
  Η κηδεία τελείωσε. Αυτή και ο Μάνφρεντ δέχτηκαν τα συλλυπητήρια των καλεσμένων. Ο Πολ ήταν τελευταίος στη σειρά και τους πλησίασε επιφυλακτικά.
  
  "Καλημέρα. Σας ευχαριστώ που ήρθατε", είπε ο Μάνφρεντ απλώνοντας το χέρι του χωρίς να τον αναγνωρίζει.
  
  "Συμμερίζομαι τη λύπη σου", απάντησε ο Πολ.
  
  - Γνωρίζατε τον πατέρα μου;
  
  "Λίγο. Το όνομά μου είναι Πολ Ράινερ".
  
  Ο Μάνφρεντ άφησε το χέρι του Πολ σαν να τον έκαψε.
  
  "Τι κάνεις εδώ? Νομίζεις ότι μπορείς να επιστρέψεις στη ζωή της έτσι; Μετά από έντεκα χρόνια σιωπής;"
  
  "Έγραψα δεκάδες γράμματα και καμία από αυτές δεν έλαβε απάντηση", είπε ο Πολ ενθουσιασμένος.
  
  "Δεν αλλάζει αυτό που έκανες".
  
  "Δεν πειράζει, Μάνφρεντ", είπε η Άλις, βάζοντας το χέρι της στον ώμο του. "Θα πας σπίτι".
  
  "Εισαι σιγουρος?" ρώτησε κοιτάζοντας τον Πολ.
  
  "Ναί".
  
  "Πρόστιμο. Θα πάω σπίτι και θα δω αν..."
  
  "Ωραία", τον διέκοψε πριν προλάβει να πει το όνομα. "Θα είμαι εκεί σύντομα."
  
  Με μια τελευταία άσχημη ματιά στον Πολ, ο Μάνφρεντ φόρεσε το καπέλο του και έφυγε. Η Άλις έστριψε το κεντρικό μονοπάτι του νεκροταφείου, περπατώντας σιωπηλά δίπλα στον Πολ. Η οπτική τους επαφή ήταν σύντομη αλλά έντονη και επώδυνη, γι' αυτό επέλεξε να μην τον κοιτάξει ακόμα.
  
  "Άρα γύρισες".
  
  "Επέστρεψα την περασμένη εβδομάδα κυνηγώντας ένα νήμα, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Χθες συνάντησα έναν γνωστό του πατέρα σου που μου είπε τον θάνατό του. Ελπίζω να μπορέσατε να δεθείτε όλα αυτά τα χρόνια".
  
  "Μερικές φορές η απόσταση είναι το καλύτερο πράγμα".
  
  "Καταλαβαίνω".
  
  Γιατί να πω τέτοια πράγματα; Μπορεί να νόμιζε ότι μιλούσα για αυτόν.
  
  "Τι γίνεται με τα ταξίδια σου, Πολ; Βρήκατε αυτό που ψάχνατε;
  
  "Οχι".
  
  Πες ότι έκανες λάθος που έφυγες. Πες μου ότι έκανες λάθος και θα παραδεχτώ το λάθος μου και θα παραδεχτείς το δικό σου και μετά θα πέσω ξανά στην αγκαλιά σου. Πες το!
  
  "Στην πραγματικότητα, αποφάσισα να τα παρατήσω", συνέχισε ο Πολ. "Έχω φτάσει σε αδιέξοδο. Δεν έχω οικογένεια, δεν έχω χρήματα, δεν έχω επάγγελμα, δεν έχω καν μια χώρα στην οποία θα μπορούσα να επιστρέψω, γιατί δεν είναι η Γερμανία".
  
  Σταμάτησε και γύρισε να τον κοιτάξει από κοντά για πρώτη φορά. Ξαφνιάστηκε όταν είδε ότι το πρόσωπό του δεν είχε αλλάξει πολύ. Τα χαρακτηριστικά του είχαν σκληρύνει, υπήρχαν βαθείς κύκλοι κάτω από τα μάτια του και είχε πάρει λίγο βάρος, αλλά ήταν ακόμα ο Πωλ. Το φύλο της.
  
  "Μου έστειλες αλήθεια;"
  
  "Πολλές φορές. Έχω στείλει επιστολές στη διεύθυνσή σου στην πανσιόν αλλά και στο σπίτι του πατέρα σου".
  
  "Λοιπόν τι σκοπεύεις να κάνεις?" ρώτησε. Τα χείλη και η φωνή της έτρεμαν, αλλά δεν μπορούσε να τα σταματήσει. Ίσως το σώμα της έστελνε ένα μήνυμα που δεν τολμούσε να αρθρώσει. Όταν ο Παύλος απάντησε, υπήρχε και συγκίνηση στη φωνή του.
  
  "Σκεφτόμουν να επιστρέψω στην Αφρική, Άλις. Αλλά όταν άκουσα για το τι συνέβη στον πατέρα σου, σκέφτηκα..."
  
  "Τι?"
  
  "Μην παρεξηγείτε, αλλά θα ήθελα να σας μιλήσω σε διαφορετικό περιβάλλον, με περισσότερο χρόνο... Για να σας πω τι έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια".
  
  Αυτή είναι μια κακή ιδέα, ανάγκασε τον εαυτό της να πει.
  
  "Άλις, ξέρω ότι δεν έχω δικαίωμα να επιστρέψω στη ζωή σου όποτε θέλω. Εγώ... Το να φύγω εκείνη την ώρα ήταν μεγάλο λάθος -ήταν τεράστιο λάθος- και ντρέπομαι γι' αυτό. Μου πήρε λίγο χρόνο για να το συνειδητοποιήσω και το μόνο που ζητάω είναι να καθίσουμε και να πιούμε καφέ μαζί μια μέρα".
  
  Κι αν σου έλεγα ότι έχεις έναν γιο, τον Παύλο; Ένα υπέροχο αγόρι με γαλάζια μάτια σαν τα δικά σου, ξανθό και πεισματάρικο σαν τον πατέρα του; Τι θα έκανες, Παύλο; Κι αν σε άφηνα στη ζωή μας και μετά δεν τα καταφέρναμε; Όσο κι αν σε θέλω, όσο και να θέλει το σώμα και η ψυχή μου να είναι μαζί σου, δεν μπορώ να σε αφήσω να τον πληγώσεις.
  
  "Χρειάζομαι λίγο χρόνο για να το σκεφτώ".
  
  Χαμογέλασε και μικρές γραμμές που δεν είχε ξαναδεί η Άλις συγκεντρώθηκαν γύρω από τα μάτια του.
  
  "Θα περιμένω", είπε ο Πολ, απλώνοντας ένα μικρό κομμάτι χαρτί με τη διεύθυνσή του. "Όσο με χρειάζεσαι".
  
  Η Άλις πήρε το σημείωμα και τα δάχτυλά τους άγγιξαν.
  
  "Εντάξει, Πολ. Αλλά δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα. Φύγετε τώρα."
  
  Ελαφρώς προσβεβλημένος από την ασυνήθιστη απόλυση, ο Παύλος έφυγε χωρίς άλλη λέξη.
  
  Καθώς εξαφανίστηκε στο μονοπάτι, η Άλις προσευχήθηκε να μην γυρίσει και να δει πόσο πολύ έτρεμε.
  
  
  51
  
  
  "Ετσι κι έτσι. Φαίνεται ότι ένας αρουραίος το δόλωσε", είπε ο Γιούργκεν, κρατώντας σφιχτά τα κιάλια του. Από το πλεονέκτημά του σε έναν λόφο ογδόντα μέτρα από τον τάφο του Josef, μπορούσε να δει τον Paul να ανηφορίζει τη γραμμή για να εκφράσει τα συλλυπητήριά του στους Tannenbaum. Τον αναγνώρισε αμέσως. "Είχα δίκιο, Αδόλφο;
  
  "Είχατε δίκιο, κύριε", είπε ο Άιχμαν, λίγο ντροπιασμένος από αυτή την αποχώρηση από το πρόγραμμα. Στους έξι μήνες που δούλεψε με τον Jurgen, ο νεοσύστατος βαρόνος κατάφερε να διεισδύσει σε πολλές στοές, χάρη στον τίτλο του, την εξωτερική του γοητεία και μια σειρά από πλαστά διαπιστευτήρια που παρείχε η Prussian Sword Lodge. Ο μεγάλος κύριος αυτής της στοάς, ένας προκλητικός εθνικιστής και γνωστός του Χάιντριχ, υποστήριξε τους Ναζί με κάθε ίνα του. Χάρισε ξεδιάντροπα στον Jurgen ένα μεταπτυχιακό και του έδωσε ένα τρακαρισμένο μάθημα για το πώς να περάσει ως καταξιωμένος Τέκτονας. Στη συνέχεια έγραψε συστατικές επιστολές στους Μεγάλους Μαγίστρους των ανθρωπιστικών στοών, προτρέποντάς τους να συνεργαστούν "για να ξεπεράσουν την τρέχουσα πολιτική καταιγίδα".
  
  Επισκεπτόμενος ένα διαφορετικό κατάλυμα κάθε εβδομάδα, ο Jurgen κατάφερε να μάθει τα ονόματα περισσότερων από τριών χιλιάδων μελών. Ο Χάιντριχ ήταν ευχαριστημένος με την πρόοδο, όπως και ο Άιχμαν, καθώς είδε το όνειρό του να αποφύγει τη ζοφερή δουλειά στο Νταχάου να πλησιάζει περισσότερο στην πραγματικότητα. Δεν ήταν αντίθετος να τυπώνει καρτ-ποστάλ για τον Heydrich στον ελεύθερο χρόνο του, ούτε να ταξιδεύει περιστασιακά με τον Jurgen τα Σαββατοκύριακα σε κοντινές πόλεις όπως το Άουγκσμπουργκ, το Ίνγκολστατ και η Στουτγάρδη. Όμως η εμμονή που είχε ξυπνήσει στον Γιούργκεν τις τελευταίες μέρες τον ανησύχησε πολύ. Ο άντρας δεν σκέφτηκε σχεδόν τίποτα εκτός από αυτόν τον Paul Reiner. Δεν εξήγησε καν τι ρόλο έπαιξε ο Ράινερ στην αποστολή που τους ανέθεσε ο Χάιντριχ. είπε μόνο ότι ήθελε να τον βρει.
  
  "Είχα δίκιο", επανέλαβε ο Γιούργκεν, περισσότερο στον εαυτό του παρά στον νευρικό σύντροφό του. "Αυτή είναι το κλειδί".
  
  Ρύθμισε τους φακούς της διόπτρας του. Η χρήση τους δεν ήταν εύκολη για τον Jurgen, που είχε μόνο ένα μάτι, και έπρεπε να τα κατεβάζει από καιρό σε καιρό. Μετατοπίστηκε ελαφρά και μια εικόνα της Αλίκης μπήκε στο οπτικό του πεδίο. Ήταν πολύ όμορφη, πιο ώριμη από την τελευταία φορά που την είχε δει. Κοίταξε τον τρόπο που η μαύρη τσόλι της τόνιζε το στήθος της και προσάρμοσε τα κιάλια του για να δει καλύτερα.
  
  Να μην την είχε απορρίψει ο πατέρας μου. Τι τρομερή ταπείνωση θα ήταν αυτή η μικρή πόρνη να με παντρευτεί και να κάνω ό,τι θέλω, φαντασιωνόταν ο Γιούργκεν. Είχε στύση και έπρεπε να πιάσει το χέρι στην τσέπη του για να τοποθετηθεί διακριτικά χωρίς να το αντιληφθεί ο Άιχμαν.
  
  Αν το σκεφτείς, είναι καλύτερα. Το να παντρευτώ μια Εβραία θα ήταν μοιραίο για την καριέρα μου στα SS. Και έτσι μπορώ να σκοτώσω δύο πουλιά με μια πέτρα: να δελεάσω τον Πολ και να την πάρω. Η πόρνη θα το μάθει σύντομα.
  
  "Θα συνεχίσουμε όπως σχεδιάστηκε, κύριε;" ρώτησε ο Άιχμαν.
  
  "Ναι, Αδόλφο. Ακολούθα τον. Θέλω να μάθω πού μένει".
  
  "Και μετά? Θα τον παραδώσουμε στην Γκεστάπο;"
  
  Με τον πατέρα της Αλίκης, όλα ήταν τόσο απλά. Ένα τηλεφώνημα σε έναν γνωστό obersturmführer, μια δεκάλεπτη συνομιλία και τέσσερις άνδρες έβγαλαν τον αλαζονικό Εβραίο από το διαμέρισμά του στην πλατεία Prinzregentenplatz χωρίς να δώσουν καμία εξήγηση. Το σχέδιο λειτούργησε τέλεια. Τώρα ο Πωλ είχε έρθει στην κηδεία, όπως ήταν σίγουρος ο Γιούργκεν.
  
  Θα ήταν τόσο εύκολο να το ξανακάνεις: μάθε πού κοιμήθηκε, στείλε μια περίπολο και μετά πήγαινε στα κελάρια του παλατιού Wittelsbach, στην έδρα της Γκεστάπο στο Μόναχο. Μπείτε σε ένα γεμισμένο κελί - με επένδυση όχι για να εμποδίσετε τους ανθρώπους να βλάψουν τον εαυτό τους, αλλά για να πνίξουν τις κραυγές τους - καθίστε μπροστά του και δείτε τον να πεθαίνει. Ίσως θα μπορούσε ακόμη και να φέρει μια Εβραία γυναίκα και να τη βιάσει ακριβώς μπροστά στον Παύλο, απολαμβάνοντας την ενώ ο Πωλ πάλευε απεγνωσμένα να ελευθερωθεί από τα δεσμά του.
  
  Έπρεπε όμως να σκεφτεί την καριέρα του. Δεν ήθελε ο κόσμος να μιλάει για τη σκληρότητά του, ειδικά τώρα που γινόταν όλο και πιο διάσημος.
  
  Στο πίσω μέρος του τίτλου του και των επιτευγμάτων του, ήταν τόσο κοντά στην προαγωγή και ένα ταξίδι στο Βερολίνο για να δουλέψει δίπλα-δίπλα με τον Χάιντριχ.
  
  Και τότε υπήρξε η επιθυμία του να συναντήσει τον Παύλο πρόσωπο με πρόσωπο. Ανταποδώστε στον μικρό μαλάκα για όλο τον πόνο που προκάλεσε χωρίς να κρυφτεί πίσω από κυβερνητικούς μηχανισμούς.
  
  Πρέπει να υπάρχει καλύτερος τρόπος.
  
  Ξαφνικά κατάλαβε τι ήθελε να κάνει και τα χείλη του στράφηκαν σε ένα σκληρό χαμόγελο.
  
  "Με συγχωρείτε, κύριε", επέμεινε ο Άιχμαν, νομίζοντας ότι δεν το είχε ακούσει. "Ρώτησα αν θα παραδίδαμε τον Ράινερ;"
  
  "Όχι, Αδόλφο. Αυτό θα απαιτήσει μια πιο προσωπική προσέγγιση".
  
  
  52
  
  
  "Είμαι σπίτι!"
  
  Αφού επέστρεψε από το νεκροταφείο, η Άλις μπήκε στο μικρό διαμέρισμα και ετοιμάστηκε για τη συνηθισμένη άγρια επίθεση από τον Τζούλιαν. Αλλά αυτή τη φορά δεν εμφανίστηκε.
  
  "Γειά σου?" φώναξε σαστισμένη.
  
  "Είμαστε στο στούντιο, μαμά!"
  
  Η Άλις περπάτησε σε έναν στενό διάδρομο. Υπήρχαν μόνο τρία υπνοδωμάτια. Εκείνη, η πιο μικρή, ήταν γυμνή σαν γκαρνταρόμπα. Το γραφείο της Manfred είχε σχεδόν το ίδιο μέγεθος, εκτός από το ότι το γραφείο του αδελφού της ήταν πάντα γεμάτο με τεχνικά εγχειρίδια, περίεργα βιβλία στα αγγλικά και μια στοίβα σημειώσεις από ένα μάθημα μηχανικής που είχε ολοκληρώσει τον προηγούμενο χρόνο. Ο Μάνφρεντ είχε ζήσει μαζί τους από τότε που μπήκε στο πανεπιστήμιο, όταν οι καυγάδες με τον πατέρα του εντάθηκαν. Υποτίθεται ότι ήταν μια προσωρινή διευθέτηση, αλλά ήταν μαζί τόσο καιρό που η Alice δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα εξισορροπούσε την καριέρα της στη φωτογραφία και θα φρόντιζε τον Julian χωρίς τη βοήθεια που της έδωσε. Επίσης, δεν πήρε μεγάλη προαγωγή γιατί, παρά το άριστο πτυχίο του, οι συνεντεύξεις για δουλειά τελείωναν πάντα με την ίδια φράση: "Τι κρίμα που είσαι Εβραίος". Τα μόνα χρήματα που μπήκαν στην οικογένεια ήταν τα χρήματα που κέρδιζε η Αλίκη από την πώληση φωτογραφιών και η πληρωμή του ενοικίου γινόταν όλο και πιο δύσκολη.
  
  Το "στούντιο" ήταν αυτό που θα ήταν ένα σαλόνι στα συνηθισμένα σπίτια. Ο εξοπλισμός ανάπτυξης της Αλίκης την έχει αντικαταστήσει πλήρως. Το παράθυρο ήταν καλυμμένο με μαύρα σεντόνια και το μόνο φως ήταν κόκκινο.
  
  Η Άλις χτύπησε την πόρτα.
  
  "Έλα μέσα, μαμά! Μόλις τελειώνουμε!"
  
  Το τραπέζι ήταν επενδεδυμένο με αναπτυσσόμενους δίσκους. Μισή ντουζίνα σειρές μανταλάκια έτρεχαν από τοίχο σε τοίχο, κρατώντας μαζί φωτογραφίες που αφέθηκαν να στεγνώσουν. Η Άλις έτρεξε να φιλήσει τον Τζούλιαν και τον Μάνφρεντ.
  
  "Είσαι καλά?" ρώτησε ο αδερφός της.
  
  Έκανε μια χειρονομία για να πει ότι θα μιλήσουν αργότερα. Δεν είπε στον Τζούλιαν πού πήγαιναν όταν τον άφησαν με έναν γείτονα. Το αγόρι δεν επιτρεπόταν ποτέ να γνωρίσει τον παππού του όσο ζούσε και ο θάνατός του δεν θα εξασφάλιζε την κληρονομιά του αγοριού. Στην πραγματικότητα, όλη η περιουσία του Josef, που εξαντλήθηκε σοβαρά τα τελευταία χρόνια, καθώς η επιχείρησή του έχασε τη δυναμική του, μεταφέρθηκε στο πολιτιστικό ταμείο.
  
  Τις τελευταίες επιθυμίες ενός άντρα που κάποτε είπε ότι τα έκανε όλα αυτά για την οικογένειά του, σκέφτηκε η Άλις καθώς άκουγε τον δικηγόρο του πατέρα της. Λοιπόν, δεν έχω σκοπό να πω στον Τζούλιαν για τον θάνατο του παππού του. Τουλάχιστον θα τον βγάλουμε από αυτό το πρόβλημα.
  
  "Τι είναι αυτό? Δεν θυμάμαι να τράβηξα αυτές τις φωτογραφίες".
  
  "Φαίνεται ότι ο Τζούλιαν χρησιμοποίησε το παλιό σου Kodak, αδελφή".
  
  "Πραγματικά? Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι, μπλοκάρει το μπουλόνι".
  
  "Ο θείος Μάνφρεντ μου το έφτιαξε", απάντησε ο Τζούλιαν με ένα ένοχο χαμόγελο.
  
  "Κουτσομπολιό!" είπε ο Μάνφρεντ δίνοντάς του μια παιχνιδιάρικη ώθηση. "Λοιπόν, έτσι ήταν, ή άσε τον να χαλαρώσει στη Leica σου".
  
  "Θα σε γδέρσω ζωντανό, Μάνφρεντ", είπε η Άλις, προσποιούμενη ότι είναι ενοχλημένη. Κανένας φωτογράφος δεν θα ήθελε να έχει τα μικρά μαλακά δάχτυλα ενός παιδιού δίπλα στη φωτογραφική μηχανή του, αλλά ούτε αυτή ούτε ο αδερφός της μπορούσαν να πουν όχι στον Τζούλιαν. Από τότε που έμαθε να μιλάει, πάντα έπιανε το δρόμο του, αλλά ήταν ακόμα ο πιο ευαίσθητος και ευγενικός από τους τρεις.
  
  Η Αλίκη πλησίασε τις φωτογραφίες και έλεγξε αν οι παλαιότερες ήταν έτοιμες για επεξεργασία. Πήρε ένα και το σήκωσε. Ήταν ένα κοντινό πλάνο από το επιτραπέζιο φωτιστικό του Μάνφρεντ, με μια στοίβα βιβλία δίπλα του. Η φωτογραφία ήταν εξαιρετικής ποιότητας, με τον κώνο φωτός να μισοφωτίζει τους τίτλους και να παρέχει εξαιρετική αντίθεση. Η εικόνα ήταν ελαφρώς εκτός εστίασης, χωρίς αμφιβολία το αποτέλεσμα των χεριών του Τζούλιαν που τραβούσαν τη σκανδάλη. Λάθος πρωτάρης.
  
  Και είναι μόνο δέκα. Θα γίνει μεγάλος φωτογράφος όταν μεγαλώσει, σκέφτηκε περήφανα.
  
  Έριξε μια ματιά στον γιο της, που την παρακολουθούσε με προσοχή, απελπισμένος να ακούσει τη γνώμη της. Η Άλις έκανε ότι δεν το πρόσεξε.
  
  "Τι νομίζεις, μαμά;"
  
  "Σχετικά με τι;"
  
  "Σχετικά με τη φωτογραφία".
  
  "Είναι λίγο ταλαντευόμενο. Όμως διάλεξες πολύ καλά το διάφραγμα και το βάθος. Την επόμενη φορά που θα θέλετε να κάνετε μια νεκρή φύση χωρίς πολύ φως, χρησιμοποιήστε ένα τρίποδο."
  
  "Ναι μαμά", είπε ο Τζούλιαν, χαμογελώντας από αυτί σε αυτί.
  
  Από τη γέννηση του Τζούλιαν, ο χαρακτήρας της έχει μαλακώσει αρκετά. Ανακάτεψε τα ξανθά μαλλιά του, που πάντα τον έκανε να γελάει.
  
  "Λοιπόν, Τζούλιαν, τι θα έλεγες για ένα πικνίκ στο πάρκο με τον θείο Μάνφρεντ;"
  
  "Σήμερα? Θα με αφήσεις να πάρω την Kodak;"
  
  "Αν υποσχεθείς ότι θα είσαι προσεκτικός", είπε η Άλις παραιτημένη.
  
  "Φυσικά θα! Πάρκο, πάρκο!"
  
  "Αλλά πήγαινε πρώτα στο δωμάτιό σου και άλλαξε".
  
  Ο Τζούλιαν έτρεξε έξω. Ο Μάνφρεντ παρέμεινε σιωπηλός παρακολουθώντας την αδερφή του. Κάτω από το κόκκινο φως που έκρυβε την έκφρασή της, δεν μπορούσε να καταλάβει τι σκεφτόταν. Η Άλις, εν τω μεταξύ, έβγαλε ένα κομμάτι χαρτί του Πολ από την τσέπη της και το κοίταξε σαν μισή ντουζίνα λέξεις να μπορούσαν να μετατραπούν στον ίδιο τον άντρα.
  
  "Σου έδωσε τη διεύθυνσή του;" ρώτησε ο Μάνφρεντ διαβάζοντας στον ώμο της. "Για να το ολοκληρώσουμε, είναι μια πανσιόν. Σας παρακαλούμε..."
  
  "Μπορεί να ευχηθεί καλά, Μάνφρεντ", είπε αμυντικά.
  
  "Δεν σε καταλαβαίνω, μικρή αδερφή. Δεν άκουγες λέξη από αυτόν για χρόνια, παρόλο που ήξερες ότι ήταν νεκρός ή χειρότερα. Και τώρα ξαφνικά εμφανίζεται..."
  
  "Ξέρεις πώς νιώθω γι" αυτόν".
  
  "Έπρεπε να το είχες σκεφτεί αυτό πριν".
  
  Το πρόσωπό της συστράφηκε.
  
  Ευχαριστώ για αυτό, Manfred. Σαν να μην το μετάνιωσα αρκετά.
  
  "Συγγνώμη", είπε ο Μάνφρεντ, βλέποντας ότι την είχε στενοχωρήσει. Της χάιδεψε απαλά τον ώμο. "Δεν το εννοούσα. Είστε ελεύθεροι να κάνετε ό,τι θέλετε. Απλώς δεν θέλω να πληγωθώ".
  
  "Πρέπει να προσπαθήσω".
  
  Για λίγες στιγμές έμειναν και οι δύο σιωπηλοί. Μπορούσαν να ακούσουν τους ήχους των πραγμάτων που πετούσαν στο πάτωμα στο δωμάτιο του αγοριού.
  
  "Έχεις σκεφτεί πώς θα το πεις στον Τζούλιαν;"
  
  "Δεν έχω ιδέα. Σκέφτομαι λίγο."
  
  "Πώς γίνεται, λίγο, Αλίκη; Θα μπορούσατε πρώτα να του δείξετε το πόδι και να του πείτε: "Αυτό είναι το πόδι του πατέρα σου"; Τι γίνεται με το χέρι την επόμενη μέρα; Κοίτα, πρέπει να τα κάνεις όλα ταυτόχρονα. πρέπει να παραδεχτείς ότι του έλεγες ψέματα σε όλη του τη ζωή. Κανείς δεν λέει ότι δεν θα είναι δύσκολο".
  
  "Το ξέρω", είπε σκεφτική.
  
  Ένας άλλος ήχος ακούστηκε πίσω από τον τοίχο, πιο δυνατός από τον προηγούμενο.
  
  "Είμαι έτοιμος!" Ο Τζούλιαν φώναξε από την άλλη πλευρά της πόρτας.
  
  "Εσείς οι δύο καλύτερα προχωρήστε", είπε η Άλις. "Θα φτιάξω μερικά σάντουιτς και θα βρεθούμε στο συντριβάνι σε μισή ώρα".
  
  Καθώς έφευγαν, η Άλις προσπάθησε να φέρει σε τάξη τις σκέψεις της και το πεδίο μάχης στην κρεβατοκάμαρα του Τζούλιαν. Τα παράτησε όταν συνειδητοποίησε ότι μάζευε κάλτσες διαφορετικών χρωμάτων.
  
  Πήγε στη μικρή κουζίνα και έβαλε φρούτα, τυρί, σάντουιτς μαρμελάδας και ένα μπουκάλι χυμό σε ένα καλάθι. Προσπαθούσε να αποφασίσει αν θα πιει μία ή δύο μπίρες όταν άκουσε το κουδούνι της πόρτας.
  
  Κάτι πρέπει να ξέχασαν, σκέφτηκε. Είναι καλύτερα έτσι, μπορούμε να φύγουμε όλοι μαζί.
  
  Άνοιξε την εξώπορτα.
  
  "Είσαι πραγματικά τόσο ξεχασιάρης..."
  
  Η τελευταία λέξη βγήκε σαν αναστεναγμός. Οποιοσδήποτε θα αντιδρούσε με τον ίδιο τρόπο στην εμφάνιση της στολής των SS.
  
  Αλλά υπήρχε μια άλλη διάσταση στο άγχος της Άλις: αναγνώρισε το άτομο που το φορούσε.
  
  "Λοιπόν, σου έλειψα, Εβραία πόρνη μου;" είπε ο Γιούργκεν χαμογελώντας.
  
  Η Αλίκη άνοιξε τα μάτια της ακριβώς στην ώρα της για να δει τον Γιούργκεν να σηκώνει τη γροθιά του, έτοιμος να τη χτυπήσει. Δεν πρόλαβε να κάνει την πάπια ή να βγει βιαστικά από την πόρτα. Το χτύπημα τη χτύπησε ακριβώς στον κρόταφο και έπεσε στο έδαφος. Προσπάθησε να σηκωθεί και να κλωτσήσει τον Γιούργκεν στο γόνατο, αλλά δεν μπορούσε να τον κρατήσει για πολύ. Τράβηξε το κεφάλι της πίσω από τα μαλλιά της και γρύλισε: "Θα ήταν τόσο εύκολο να σε σκοτώσω".
  
  "Κάνε το λοιπόν, ρε κουκλάκι!" Η Άλις έκλαψε με λυγμούς, προσπαθώντας να ελευθερωθεί και άφησε ένα σκέλος από τα μαλλιά της στο χέρι του. Ο Γιούργκεν τη γρονθοκόπησε στο στόμα και στο στομάχι και η Άλις έπεσε στο έδαφος λαχανιάζοντας.
  
  "Καλά καλά, αγαπητέ", είπε ξεκουμπώνοντας τη φούστα της.
  
  
  53
  
  
  Όταν άκουσε ένα χτύπημα στην πόρτα του, ο Πωλ είχε στο ένα χέρι ένα μισοφαγωμένο μήλο και στο άλλο μια εφημερίδα. Δεν άγγιξε το φαγητό που του έφερε η σπιτονοικοκυρά του γιατί τα συναισθήματα της συνάντησης με την Αλίκη του αναστάτωσαν το στομάχι. Ανάγκασε τον εαυτό του να μασήσει τα φρούτα για να ηρεμήσει τα νεύρα του.
  
  Ακούγοντας τον ήχο, ο Πωλ σηκώθηκε, πέταξε την εφημερίδα στην άκρη και έβγαλε το όπλο κάτω από το μαξιλάρι του. Κρατώντας την πίσω του, άνοιξε την πόρτα. Ήταν πάλι η σπιτονοικοκυρά του.
  
  "Κύριε Ράινερ, υπάρχουν δύο άνθρωποι εδώ που θέλουν να σε δουν", είπε με ένα ανήσυχο βλέμμα στο πρόσωπό της.
  
  Εκείνη παραμέρισε. Ο Μάνφρεντ Τανενμπάουμ στεκόταν στη μέση του διαδρόμου, κρατώντας το χέρι ενός φοβισμένου αγοριού που κολλούσε σε μια φθαρμένη μπάλα ποδοσφαίρου σαν σανίδα σωτηρίας. Ο Πωλ κοίταξε επίμονα το παιδί και η καρδιά του πήδηξε. Σκούρα ξανθά μαλλιά, εκφραστικά χαρακτηριστικά, λακκάκι στο πηγούνι και γαλάζια μάτια... Ο τρόπος που κοίταξε τον Πωλ, τρόμαξε, αλλά δεν απέφευγε το βλέμμα του...
  
  "Αυτό ...?" τραύλισε, αναζητώντας επιβεβαίωση που δεν χρειαζόταν, γιατί η καρδιά του τα έλεγε όλα.
  
  Ο άλλος έγνεψε καταφατικά και για τρίτη φορά στη ζωή του Πολ, όλα όσα νόμιζε ότι ήξερε έσκασαν σε μια στιγμή.
  
  "Ω Θεέ μου τι έχω κάνει?"
  
  Τους οδήγησε γρήγορα μέσα.
  
  Ο Μάνφρεντ, θέλοντας να μείνει μόνος με τον Πωλ, είπε στον Τζούλιαν: "Πήγαινε και πλύνε το πρόσωπο και τα χέρια σου - συνέχισε".
  
  "Τι συνέβη?" ρώτησε ο Παύλος. "Πού είναι η Αλίκη;"
  
  "Πηγαίναμε για πικνίκ. Ο Τζούλιαν κι εγώ προχωρήσαμε για να περιμένουμε τη μητέρα του, αλλά εκείνη δεν εμφανίστηκε, οπότε επιστρέψαμε σπίτι. Μόλις γυρίσαμε τη γωνία, ένας γείτονας μας είπε ότι ένας άντρας με στολή των SS είχε πάρει την Άλις. Δεν τολμήσαμε να επιστρέψουμε, για να μην μας περίμεναν και σκέφτηκα ότι αυτό ήταν το καλύτερο μέρος για να πάμε".
  
  Προσπαθώντας να παραμείνει ήρεμος στην παρουσία του Τζούλιαν, ο Πολ πήγε στο ντουλάπι και πήρε ένα μικρό μπουκάλι με χρυσό λαιμό από το κάτω μέρος της βαλίτσας του. Με ένα στρίψιμο του καρπού του, έσπασε τη σφραγίδα και την έδωσε στον Μάνφρεντ, ο οποίος ήπιε μια μεγάλη γουλιά και άρχισε να βήχει.
  
  "Όχι τόσο γρήγορα, αλλιώς θα τραγουδήσεις πολύ καιρό..."
  
  "Διάολε, αυτό είναι χάλια. Τι στο διάολο είναι αυτό?"
  
  "Λέγεται Krugsle. Αποστάζεται από Γερμανούς αποίκους στο Windhoek. Το μπουκάλι ήταν δώρο από έναν φίλο. Την έσωσα για μια ειδική περίσταση".
  
  "Ευχαριστώ", είπε ο Μάνφρεντ, δίνοντάς του πίσω. "Λυπάμαι που έπρεπε να το μάθεις με αυτόν τον τρόπο, αλλά..."
  
  Ο Τζούλιαν επέστρεψε από το μπάνιο και κάθισε σε μια καρέκλα.
  
  "Είσαι ο πατέρας μου; ρώτησε το αγόρι τον Πολ.
  
  Ο Πολ και ο Μάνφρεντ τρομοκρατήθηκαν.
  
  "Γιατί το λες αυτό, Τζούλιαν;
  
  Χωρίς να απαντήσει ο θείος του, το αγόρι άρπαξε το μπράτσο του Πολ, αναγκάζοντάς τον να σκύψει έτσι ώστε να είναι πρόσωπο με πρόσωπο. Πέρασε τα δάχτυλά του πάνω από τα χαρακτηριστικά του πατέρα του, μελετώντας τα σαν να μην έφτανε μια απλή ματιά. Ο Πωλ έκλεισε τα μάτια του, προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα.
  
  "Σε μοιάζω", είπε τελικά ο Τζούλιαν.
  
  "Ναι γιε μου. Ξέρεις. Μοιάζει πολύ έτσι".
  
  "Μπορώ να έχω κάτι να φάω;" Πεινάω", είπε το αγόρι, δείχνοντας το δίσκο.
  
  "Φυσικά", είπε ο Πολ, αντιστεκόμενος στην παρόρμηση να τον αγκαλιάσω. Δεν τόλμησε να πλησιάσει πολύ, γιατί ήξερε ότι και το αγόρι πρέπει να ήταν σοκαρισμένο.
  
  "Πρέπει να μιλήσω στον κ. Ράινερ μόνος έξω. Μείνετε εδώ και φάτε", είπε ο Μάνφρεντ.
  
  Το αγόρι σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του. "Μην πας πουθενά. Οι Ναζί πήραν τη μαμά μου και θέλω να μάθω για τι πράγμα μιλάς".
  
  "Ιουλιανός..."
  
  Ο Πωλ έβαλε το χέρι του στον ώμο του Μάνφρεντ και τον κοίταξε ερωτηματικά. Ο Μάνφρεντ ανασήκωσε τους ώμους του.
  
  "Πολυ καλα λοιπον."
  
  Ο Πωλ γύρισε προς το αγόρι και προσπάθησε να χαμογελάσει με το ζόρι. Το να κάθεται και να κοιτάζει επίμονα μια μικρότερη εκδοχή του προσώπου του ήταν μια οδυνηρή υπενθύμιση της τελευταίας του νύχτας στο Μόναχο, το 1923. Σχετικά με την τρομερή, εγωιστική απόφαση που είχε πάρει αφήνοντας την Αλίκη χωρίς καν να προσπαθεί να καταλάβει γιατί του είχε πει να την αφήσει φεύγοντας χωρίς να τσακωθεί. Τώρα όλα τα κομμάτια μπήκαν στη θέση τους και ο Πωλ συνειδητοποίησε τι σοβαρό λάθος είχε κάνει.
  
  Έζησα όλη μου τη ζωή χωρίς πατέρα. Κατηγορώντας τον ίδιο και αυτούς που τον σκότωσαν για την απουσία του. Ορκίστηκα χίλιες φορές ότι αν είχα ένα παιδί, ποτέ μα ποτέ δεν θα το άφηνα να μεγαλώσει χωρίς εμένα.
  
  "Τζούλιαν, με λένε Πολ Ράινερ", είπε απλώνοντας το χέρι του.
  
  Το αγόρι απάντησε στη χειραψία.
  
  "Ξέρω. Μου είπε ο θείος Μάνφρεντ".
  
  "Και σου είπε επίσης ότι δεν ήξερα ότι έχω γιο;"
  
  Ο Τζούλιαν κούνησε σιωπηλά το κεφάλι του.
  
  "Η Άλις και εγώ του λέγαμε πάντα ότι ο πατέρας του ήταν νεκρός", είπε ο Μάνφρεντ, αποφεύγοντας το βλέμμα του.
  
  Ήταν πάρα πολύ για τον Παύλο. Ένιωθε τον πόνο όλων εκείνων των νυχτών που ξαγρυπνούσε, φανταζόταν τον πατέρα του ως ήρωα, που τώρα προβάλλεται στον Τζούλιαν. Φαντασιώσεις χτισμένες πάνω σε ψέματα. Αναρωτήθηκε τι όνειρα πρέπει να είχε αυτό το αγόρι εκείνες τις στιγμές πριν κοιμηθεί. Δεν άντεχε άλλο. Έτρεξε, σήκωσε τον γιο του από την καρέκλα και τον αγκάλιασε σφιχτά. Ο Μάνφρεντ σηκώθηκε για να υπερασπιστεί τον Τζούλιαν, αλλά σταμάτησε όταν είδε τον Τζούλιαν, με σφιγμένες γροθιές και δάκρυα στα μάτια, να αγκαλιάζει τον πατέρα του πίσω.
  
  "Πού ήσουν?"
  
  "Συγχώρεσέ με, Τζούλιαν. Συγγνώμη".
  
  
  54
  
  
  Όταν τα συναισθήματά τους ηρέμησαν λίγο, ο Μάνφρεντ τους είπε ότι όταν ο Τζούλιαν ήταν αρκετά μεγάλος για να ρωτήσει για τον πατέρα του, η Άλις αποφάσισε να του πει ότι ήταν νεκρός. Άλλωστε, κανείς δεν άκουσε τίποτα για τον Παύλο για πολύ καιρό.
  
  "Δεν ξέρω αν ήταν η σωστή απόφαση. Ήμουν απλώς έφηβος εκείνη την εποχή, αλλά η μητέρα σου το σκέφτηκε πολύ και σκληρά".
  
  Ο Τζούλιαν κάθισε ακούγοντας την εξήγησή του, με την έκφρασή του σοβαρή. Όταν τελείωσε ο Μάνφρεντ, στράφηκε στον Πωλ, ο οποίος προσπάθησε να εξηγήσει τη μακρά απουσία του, αν και η ιστορία ήταν τόσο δύσκολο να πει κανείς όσο και να πιστέψει. Ωστόσο, ο Τζούλιαν, παρά τη λύπη του, φαινόταν να καταλαβαίνει την κατάσταση και διέκοψε τον πατέρα του μόνο για να κάνει την περιστασιακή ερώτηση.
  
  Είναι ένας έξυπνος τύπος με ατσάλινα νεύρα. Ο κόσμος του μόλις ανατράπηκε, και δεν κλαίει, δεν πατάει τα πόδια του ή δεν καλεί τη μητέρα του, όπως θα έκαναν πολλά άλλα παιδιά.
  
  "Δηλαδή πέρασες όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώντας να βρεις το άτομο που πλήγωσε τον πατέρα σου;" ρώτησε το αγόρι.
  
  Ο Πωλ έγνεψε καταφατικά. "Ναι, αλλά ήταν λάθος. Δεν έπρεπε ποτέ να είχα αφήσει την Αλίκη γιατί την αγαπώ τόσο πολύ".
  
  "Καταλαβαίνω. Θα έψαχνα παντού για αυτόν που πλήγωσε και την οικογένειά μου", απάντησε ο Τζούλιαν με χαμηλή φωνή που φαινόταν περίεργη για έναν άνδρα της ηλικίας του.
  
  Αυτό τους έφερε πίσω στην Αλίκη. Ο Μάνφρεντ είπε στον Πωλ όσα λίγα ήξερε για την εξαφάνιση της αδερφής του.
  
  "Αυτό συμβαίνει όλο και πιο συχνά", είπε κοιτάζοντας τον ανιψιό του με την άκρη του ματιού του. Δεν ήθελε να ξεκαθαρίσει τι συνέβη στον Joseph Tannenbaum. το αγόρι είχε υποφέρει αρκετά. "Κανείς δεν κάνει τίποτα για να το σταματήσει".
  
  "Υπάρχει κάποιος στον οποίο μπορούμε να απευθυνθούμε;"
  
  "ΠΟΥ?" ρώτησε ο Μάνφρεντ, σηκώνοντας τα χέρια του με απόγνωση. "Δεν άφησαν καμία αναφορά, κανένα ένταλμα έρευνας, κανένα κατάλογο κατηγοριών. Τίποτα! Μόνο ένας κενός χώρος. Και αν εμφανιστούμε στα κεντρικά γραφεία της Γκεστάπο... καλά, μπορείτε να μαντέψετε. Θα έπρεπε να μας συνοδεύει ένας στρατός δικηγόρων και δημοσιογράφων, και φοβάμαι ότι ούτε αυτό θα ήταν αρκετό. Ολόκληρη η χώρα βρίσκεται στα χέρια αυτών των ανθρώπων και το χειρότερο είναι ότι κανείς δεν το πρόσεξε μέχρι που ήταν πολύ αργά".
  
  Συνέχισαν να μιλάνε για πολλή ώρα. Έξω, το σούρουπο κρεμόταν στους δρόμους του Μονάχου σαν μια γκρίζα κουβέρτα και τα φώτα του δρόμου άρχισαν να τρεμοπαίζουν. Κουρασμένος από τόσα συναισθήματα, ο Τζούλιαν κλώτσησε τυχαία τη δερμάτινη μπάλα. Στο τέλος, το άφησε στην άκρη και αποκοιμήθηκε πάνω από το κάλυμμα. Η μπάλα κύλησε στα πόδια του θείου του, ο οποίος την σήκωσε και την έδειξε στον Πολ.
  
  "Οικείος?"
  
  "Οχι".
  
  "Αυτή είναι η μπάλα που σου χτύπησα στο κεφάλι πριν από χρόνια".
  
  Ο Πωλ χαμογέλασε στη μνήμη της κάθοδός του στις σκάλες και στην αλυσίδα των γεγονότων που τον οδήγησαν να ερωτευτεί την Αλίκη.
  
  "Ο Τζούλιαν υπάρχει εξαιτίας αυτής της μπάλας".
  
  "Αυτό είπε η αδερφή μου. Όταν ήμουν αρκετά μεγάλος για να αντιμετωπίσω τον πατέρα μου και να επανασυνδεθώ με την Αλίκη, ζήτησε μια μπάλα. Έπρεπε να το πάρω από την αποθήκη και το δώσαμε στον Τζούλιαν για τα πέμπτα του γενέθλια. Νομίζω ότι ήταν η τελευταία φορά που είδα τον πατέρα μου", θυμάται με πικρία. "Παύλο, εγώ..."
  
  Τον διέκοψε ένα χτύπημα στην πόρτα. Ανησυχημένος, ο Πωλ του έκανε νόημα να μείνει ήσυχος και σηκώθηκε για να φέρει το όπλο, το οποίο άφησε στην ντουλάπα. Ήταν πάλι η σπιτονοικοκυρά.
  
  "Κύριε Ράινερ, έχεις ένα τηλεφώνημα".
  
  Ο Πωλ και ο Μάνφρεντ αντάλλαξαν περίεργες ματιές. Κανείς δεν ήξερε ότι ο Πολ έμενε εκεί, εκτός από την Αλίκη.
  
  "Είπαν ποιοι είναι;"
  
  Η γυναίκα ανασήκωσε τους ώμους της.
  
  "Είπαν κάτι για τον Fraulein Tannenbaum. Δεν ρώτησα τίποτα άλλο".
  
  "Ευχαριστώ, Frau Frink. Δώσε μου ένα λεπτό, θα πάρω το σακάκι μου", είπε ο Πολ, αφήνοντας την πόρτα μισάνοιχτη.
  
  "Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα κόλπο", είπε ο Μάνφρεντ κρατώντας του από το χέρι.
  
  "Ξέρω".
  
  Ο Πολ έβαλε το όπλο στο χέρι του.
  
  "Δεν ξέρω πώς να το χρησιμοποιήσω", είπε έντρομος ο Μάνφρεντ.
  
  "Πρέπει να το αποθηκεύσετε για μένα. Αν δεν γυρίσω, κοίτα στη βαλίτσα. Κάτω από το φερμουάρ υπάρχει ένας ψεύτικος πάτος όπου θα βρείτε κάποια χρήματα. Δεν είναι πολλά, αλλά είναι το μόνο που έχω. Πάρε τον Τζούλιαν και φύγε από τη χώρα".
  
  Ο Πολ ακολούθησε την ερωμένη του κάτω από τις σκάλες. Η γυναίκα έσκαγε από περιέργεια. Ο μυστηριώδης ένοικος, ο οποίος είχε περάσει δύο εβδομάδες κολλημένος στο δωμάτιό του, τώρα προκαλούσε σάλο, δεχόταν περίεργους επισκέπτες και ακόμη πιο περίεργα τηλεφωνήματα.
  
  "Εδώ είναι, κύριε Ράινερ", του είπε, δείχνοντας ένα τηλέφωνο στη μέση του διαδρόμου. "Ίσως μετά από αυτό, όλοι θα θέλατε να φάτε κάτι στην κουζίνα. Στο σπίτι."
  
  "Ευχαριστώ, φράου Φρινκ", είπε ο Πολ, σηκώνοντας τον ακουστικό. "Ο Πολ Ράινερ ακούει".
  
  "Καλησπέρα αδερφέ".
  
  Όταν άκουσε ποιος ήταν, ο Παύλος στριφογύρισε. Μια φωνή βαθιά μέσα του είπε ότι ο Γιούργκεν μπορεί να είχε κάποια σχέση με την εξαφάνιση της Άλις, αλλά κατέστειλε τους φόβους του. Τώρα το ρολόι είχε γυρίσει δεκαπέντε χρόνια πίσω, στη νύχτα του πάρτι, όταν στεκόταν περικυκλωμένος από τους φίλους του Γιούργκεν, μόνος και ανυπεράσπιστος. Ήθελε να ουρλιάξει, αλλά έπρεπε να αποσπάσει τις λέξεις.
  
  "Πού είναι, Γιούργκεν;" είπε σφίγγοντας το χέρι του σε μια γροθιά.
  
  "Τη βίασα, Πολ. την πλήγωσα. Την χτύπησα πολύ δυνατά, πολλές φορές. Τώρα είναι εκεί που δεν μπορεί να ξεφύγει ποτέ ξανά".
  
  Παρά την οργή και τον πόνο του, ο Πωλ προσκολλήθηκε σε μια μικρή ελπίδα: η Αλίκη ήταν ζωντανή.
  
  "Είσαι ακόμα εκεί, αδερφέ;"
  
  "Θα σε σκοτώσω, κουκλίτσα".
  
  "Μπορεί. Η αλήθεια είναι ότι αυτή είναι η μόνη διέξοδος για εσένα και εμένα, έτσι δεν είναι; Η μοίρα μας κρέμεται στην ίδια κλωστή εδώ και χρόνια, αλλά αυτή η κλωστή είναι πολύ λεπτή - και στο τέλος ένας από εμάς πρέπει να πέσει".
  
  "Εσυ τι θελεις?"
  
  "Θέλω να βρεθούμε".
  
  Ήταν παγίδα. Αυτό υποτίθεται ότι ήταν παγίδα.
  
  "Πρώτον, θέλω να αφήσεις την Αλίκη να φύγει".
  
  "Συγγνώμη, Πολ. Δεν μπορώ να σου το υποσχεθώ αυτό. Θέλω να συναντηθούμε, μόνο εσύ κι εγώ, κάπου ήσυχα, όπου θα μπορούμε να το λύσουμε μια για πάντα, χωρίς να παρεμβαίνει κανείς".
  
  "Γιατί δεν στέλνεις τους γορίλες σου και τελειώνεις με αυτό;"
  
  "Μη νομίζεις ότι δεν μου πέρασε από το μυαλό. Αλλά αυτό θα ήταν πολύ εύκολο".
  
  "Και τι θα γίνει με μένα αν φύγω;"
  
  "Τίποτα, γιατί θα σε σκοτώσω. Και αν κατά τύχη είσαι ο μόνος ζωντανός, η Αλίκη θα πεθάνει. Αν πεθάνεις, θα πεθάνει και η Αλίκη. Ό,τι και να γίνει, θα πεθάνει".
  
  "Τότε μπορείς να σαπίσεις στην κόλαση, σκύλα μου".
  
  "Τώρα, τώρα, όχι τόσο γρήγορα. Ακούστε αυτό: "Αγαπητέ μου γιε: Δεν υπάρχει σωστή αρχή για αυτό το γράμμα. Η αλήθεια είναι ότι αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές προσπάθειες που έκανα..."
  
  "Τι διάολο είναι αυτό, Γιούργκεν;"
  
  "Γράμμα, πέντε φύλλα χαρτιού παρακολούθησης. Η μητέρα σου είχε ένα πολύ προσεγμένο χειρόγραφο για μια καμαριέρα, το ξέρεις; Τρομερό στυλ, αλλά το περιεχόμενο είναι εξαιρετικά διδακτικό. Έλα να με βρεις και θα σου το δώσω".
  
  Ο Πολ χτύπησε το μέτωπό του στο μαύρο πρόσωπο του τηλεφώνου σε απόγνωση. Δεν είχε άλλη επιλογή από το να τα παρατήσει.
  
  "Αδερφάκι... Δεν έκλεισες το τηλέφωνο, σωστά;"
  
  "Όχι, Γιούργκεν. Ειμαι ΑΚΟΜΑ εδω."
  
  "Καλά τότε?"
  
  "Κέρδισες."
  
  Ο Γιούργκεν έβγαλε ένα θριαμβευτικό γέλιο.
  
  "Θα δείτε μια μαύρη Mercedes παρκαρισμένη έξω από τον ξενώνα σας. Πες στον οδηγό που σε έστειλα. Έχει οδηγίες να σου δώσει τα κλειδιά και να σου πει πού βρίσκομαι. Έλα μόνος σου, χωρίς όπλα".
  
  "ΕΝΤΑΞΕΙ. Και ο Γιούργκεν..."
  
  "Ναι, αδερφέ;"
  
  "Ίσως θα διαπιστώσετε ότι δεν σκοτώνομαι τόσο εύκολα".
  
  Η γραμμή έχει σπάσει. Ο Πολ όρμησε στην πόρτα, παραλίγο να χτυπήσει τη σπιτονοικοκυρά του από τα πόδια της. Έξω περίμενε μια λιμουζίνα, εντελώς αταίριαστη στην περιοχή. Καθώς πλησίαζε, ένας οδηγός με λιβερί βγήκε από το αυτοκίνητο.
  
  "Είμαι ο Paul Reiner. Ο Γιούργκεν φον Σρέντερ έστειλε να με βρουν".
  
  Ο άντρας άνοιξε την πόρτα.
  
  "Συνεχίστε, κύριε. Κλειδιά στην ανάφλεξη."
  
  "Που πρέπει να πάω?"
  
  "Ο κύριος Μπάρον δεν μου έδωσε πραγματική διεύθυνση, κύριε. Είπε μόνο ότι έπρεπε να πας στο μέρος όπου, χάρη σε σένα, έπρεπε να αρχίσει να φοράει έμπλαστρο για τα μάτια. Είπε ότι θα καταλάβετε".
  
  
  MASTER MASON
  
  1934
  
  
  Εκεί που ο ήρωας θριαμβεύει καθώς αποδέχεται τον δικό του θάνατο
  
  Η μυστική χειραψία ενός μάστορα είναι η πιο δύσκολη από τις τρεις μοίρες. Κοινώς γνωστό ως "νύχι του λιονταριού", ο αντίχειρας και τα μικρά δάχτυλα χρησιμοποιούνται ως λαβή ενώ τα άλλα τρία πιέζονται στο εσωτερικό του καρπού του Brother Mason. Ιστορικά, αυτό γινόταν με το σώμα σε μια συγκεκριμένη θέση γνωστή ως τα πέντε σημεία της φιλίας - πόδι με πόδι, γόνατο με γόνατο, στήθος με στήθος, το χέρι στην πλάτη του άλλου και τα μάγουλα ακουμπούσαν. Αυτή η πρακτική εγκαταλείφθηκε τον εικοστό αιώνα. Το μυστικό όνομα αυτής της χειραψίας είναι MAHABONE και ένας ειδικός τρόπος γραφής είναι να το χωρίσετε σε τρεις συλλαβές: MA-HA-BOUN.
  
  
  55
  
  
  Οι τροχοί έτριξαν ελαφρά καθώς το αυτοκίνητο σταμάτησε. Ο Παύλος μελέτησε το δρομάκι μέσα από το παρμπρίζ. Λίγη βροχή άρχισε να πέφτει. Στο σκοτάδι, δύσκολα φαινόταν, αν όχι ο κίτρινος κώνος του φωτός που ρίχνει μια μοναχική λάμπα του δρόμου.
  
  Μετά από μερικά λεπτά, ο Paul τελικά βγήκε από το αυτοκίνητο. Δεκατέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε που πάτησε το πόδι του σε εκείνη τη λωρίδα στις όχθες του Ίσαρ. Η μυρωδιά ήταν τόσο άσχημη όσο ποτέ, υγρής τύρφης, σάπιων ψαριών και υγρασίας. Αυτή την ώρα της νύχτας, ο μόνος ήχος ήταν τα δικά του βήματα που αντηχούσαν στο πεζοδρόμιο.
  
  Έφτασε στην πόρτα του στάβλου. Τίποτα δεν φαινόταν να έχει αλλάξει. Τα ξεφλουδισμένα, σκούρα πράσινα μπαλώματα που κάλυπταν το δέντρο ήταν ίσως λίγο μεγαλύτερα από τις μέρες που ο Paul περνούσε την πόρτα κάθε πρωί. Οι μεντεσέδες εξακολουθούσαν να ακούγονται το ίδιο τσιριχτό τρίξιμο όταν άνοιξαν, και η πόρτα ήταν ακόμα κολλημένη στη μέση και χρειάστηκε μια ώθηση για να ανοίξει μέχρι τέρμα.
  
  Ο Παύλος μπήκε. Μια γυμνή λάμπα κρεμόταν από το ταβάνι. Πάγκοι, χωμάτινο πάτωμα και καροτσάκι...
  
  ... και πάνω του ο Γιούργκεν με ένα όπλο στο χέρι.
  
  "Γεια σου αδερφάκι. Κλείσε την πόρτα και σήκωσε τα χέρια σου".
  
  Ο Γιούργκεν φορούσε μόνο το μαύρο παντελόνι και τις μπότες της στολής του. Ήταν γυμνός πάνω από τη μέση, εκτός από ένα έμπλαστρο στα μάτια.
  
  "Είπαμε όχι πυροβόλα όπλα", απάντησε ο Πολ, σηκώνοντας προσεκτικά τα χέρια του.
  
  "Σήκωσε το πουκάμισό σου", είπε ο Γιούργκεν, δείχνοντας με το όπλο του καθώς ο Πωλ ακολουθούσε τις εντολές του. "Αργά. Αυτό είναι όλο - πολύ καλό. Τώρα γυρίστε. Πρόστιμο. Φαίνεται ότι έπαιζες με τους κανόνες, Paul. Οπότε θα τους παίξω κι εγώ".
  
  Έβγαλε τον γεμιστήρα από το πιστόλι και τον τοποθέτησε στο ξύλινο χώρισμα που χώριζε τους πάγκους των αλόγων. Ωστόσο, πρέπει να είχε μείνει μια σφαίρα στο θάλαμο, και το ρύγχος εξακολουθούσε να δείχνει προς τον Πολ.
  
  "Είναι αυτό το μέρος όπως το θυμάστε; Πραγματικά το ελπίζω. Η επιχείρηση του φίλου σου κολλιέ χρεοκόπησε πριν από πέντε χρόνια, οπότε μπόρεσα να βάλω στα χέρια μου αυτούς τους στάβλους για πένες. Ήλπιζα ότι μια μέρα θα επέστρεφες".
  
  "Πού είναι η Άλις, Γιούργκεν;"
  
  Ο αδερφός του έγλειψε τα χείλη του πριν απαντήσει.
  
  "Αχ, εβραϊκή πόρνη. Έχεις ακούσει για το Νταχάου, αδερφέ;"
  
  Ο Πωλ έγνεψε αργά. Ο κόσμος δεν μιλούσε πολύ για το στρατόπεδο του Νταχάου, αλλά όλα όσα έλεγαν ήταν άσχημα.
  
  "Είμαι σίγουρος ότι θα είναι πολύ άνετα εκεί. Τουλάχιστον φαινόταν αρκετά χαρούμενη όταν ο φίλος μου ο Άιχμαν την πήγε εκεί σήμερα το απόγευμα".
  
  "Αηδιαστικό γουρούνι, Γιούργκεν".
  
  "Τι μπορώ να πω? Δεν ξέρεις πώς να προστατέψεις τις γυναίκες σου, αδερφέ".
  
  Το πάτωμα τρεκλίστηκε σαν να το χτυπούσαν. Τώρα κατάλαβε την αλήθεια.
  
  "Τη σκότωσες, έτσι δεν είναι; Σκότωσες τη μητέρα μου".
  
  "Διάβολε, σου πήρε πολύ χρόνο για να το καταλάβεις", γέλασε ο Γιούργκεν.
  
  "Ήμουν μαζί της πριν πεθάνει. Μου είπε ότι δεν ήσουν εσύ".
  
  "Τι περίμενες? Είπε ψέματα για να σε προστατεύσει μέχρι την τελευταία της πνοή. Αλλά δεν υπάρχουν ψέματα εδώ, Πολ", είπε ο Γιούργκεν κρατώντας ψηλά το γράμμα προς την Ίλσε Ράινερ. "Εδώ έχετε όλη την ιστορία, από την αρχή μέχρι το τέλος".
  
  "Θα μου το δώσεις;" ρώτησε ο Πωλ κοιτάζοντας με αγωνία τα φύλλα χαρτιού.
  
  "Οχι. Σας έχω ήδη πει ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως τρόπος να κερδίσετε. Θα σε σκοτώσω μόνος μου αδερφέ. Αλλά αν με χτυπήσει κάπως κεραυνός από τον ουρανό... Λοιπόν, ορίστε".
  
  Ο Γιούργκεν έσκυψε και κάρφωσε το γράμμα σε ένα καρφί που προεξείχε από τον τοίχο.
  
  "Βγάλε το σακάκι και το πουκάμισό σου, Πολ".
  
  Ο Παύλος υπάκουσε, πετώντας τα ρούχα στο πάτωμα. Ο γυμνός κορμός του δεν ήταν μακρύτερος από αυτόν ενός αδύνατου εφήβου. Ισχυροί μύες διογκώθηκαν κάτω από το σκούρο δέρμα του, το οποίο διασχιζόταν από μικρές ουλές.
  
  "Ικανοποιημένοι?"
  
  "Λοιπόν, έτσι... Φαίνεται ότι κάποιος έπαιρνε βιταμίνες", είπε ο Jürgen. "Αναρωτιέμαι αν δεν πρέπει απλώς να σε πυροβολήσω και να γλυτώσω από τον κόπο".
  
  "Κάνε το λοιπόν, Γιούργκεν. Πάντα ήσουν δειλός".
  
  "Μη σκέφτεσαι καν να με αποκαλείς έτσι, αδερφέ".
  
  "Έξι εναντίον ενός; Μαχαίρια ενάντια στα γυμνά χέρια; Πώς θα το λέγατε, Big Brother;"
  
  Με μια χειρονομία οργής, ο Jurgen πέταξε το πιστόλι στο έδαφος και άρπαξε ένα κυνηγετικό μαχαίρι από τη θέση του οδηγού του βαγονιού.
  
  "Δικός σου εκεί, Πολ", είπε, δείχνοντας την άλλη άκρη. "Ας το τελειώσουμε με αυτό".
  
  Ο Πολ προχώρησε προς το κάρο. Δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα, ήταν αυτός που στάθηκε εκεί, υπερασπιζόμενος τον εαυτό του από μια συμμορία κακοποιών.
  
  Αυτό ήταν το σκάφος μου. Η βάρκα του πατέρα μου δέχτηκε επίθεση από πειρατές. Τώρα οι ρόλοι έχουν αλλάξει τόσο πολύ που δεν ξέρω ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός.
  
  Πήγε στο πίσω μέρος του βαγονιού. Εκεί βρήκε ένα άλλο μαχαίρι με κόκκινη λαβή πανομοιότυπο με αυτό που κρατούσε ο αδελφός του. Το πήρε στο δεξί του χέρι, δείχνοντας τη λεπίδα προς τα πάνω, όπως ακριβώς του είχε μάθει ο Γκερέρο. Το έμβλημα του Γιούργκεν έδειχνε προς τα κάτω, δυσκολεύοντάς τον να κινήσει τα χέρια του.
  
  Μπορεί να είμαι πιο δυνατός τώρα, αλλά είναι πολύ πιο δυνατός από εμένα: θα πρέπει να τον κουράσω, να μην τον αφήσω να με χτυπήσει στο έδαφος ή να με καρφώσει πίσω στα πλαϊνά του βαγονιού. Χρησιμοποιήστε την τυφλή δεξιά πλευρά του.
  
  "Ποιο είναι το κοτόπουλο τώρα, αδερφέ; ρώτησε ο Γιούργκεν, καλώντας τον.
  
  Ο Πωλ ακούμπησε το ελεύθερο χέρι του στο πλάι του καροτσιού και μετά σηκώθηκε. Τώρα ήταν πρόσωπο με πρόσωπο για πρώτη φορά από τότε που ο Jurgen είχε τυφλωθεί από το ένα μάτι.
  
  "Δεν χρειάζεται να το κάνουμε αυτό, Jurgen. Θα μπορούσαμε..."
  
  Ο αδερφός του δεν τον άκουσε. Σηκώνοντας το μαχαίρι, ο Jurgen προσπάθησε να κόψει τον Paul στο πρόσωπο, χάνοντας κατά χιλιοστά καθώς ο Paul ξέφυγε προς τα δεξιά. Παραλίγο να πέσει από το κάρο και έπρεπε να σπάσει την πτώση του πιάνοντας ένα από τα πλάγια. Κότσησε χτυπώντας τον αδερφό του στον αστράγαλο. Ο Γιούργκεν οπισθοχώρησε τρεκλίζοντας, δίνοντας χρόνο στον Πολ να ισιώνει.
  
  Οι δύο άντρες βρίσκονταν τώρα ο ένας απέναντι στον άλλο, δύο βήματα μακριά. Ο Πολ μετατόπισε το βάρος του στο αριστερό του πόδι, μια χειρονομία που ο Γιούργκεν σήμαινε ότι επρόκειτο να χτυπήσει από την άλλη πλευρά. Προσπαθώντας να το αποτρέψει αυτό, ο Γιούργκεν επιτέθηκε από τα αριστερά, όπως ήλπιζε ο Πολ. Καθώς το χέρι του Γιούργκεν έτρεχε προς τα εμπρός, ο Πολ έσκυψε και έκοψε προς τα πάνω, όχι με πολλή δύναμη, αλλά αρκεί να τον κόψει με την άκρη της λεπίδας. Ο Jurgen ούρλιαξε, αλλά αντί να υποχωρήσει όπως περίμενε ο Paul, χτύπησε τον Paul δύο φορές στο πλάι.
  
  Και οι δύο οπισθοχώρησαν για μια στιγμή.
  
  "Το πρώτο αίμα είναι δικό μου. Ας δούμε ποιανού το αίμα θα χυθεί τελευταίος", είπε ο Jurgen.
  
  Ο Παύλος δεν απάντησε. Τα χτυπήματα του έκοψαν την ανάσα και δεν ήθελε να το αντιληφθεί ο αδερφός του. Του πήρε μερικά δευτερόλεπτα για να συνέλθει, αλλά δεν επρόκειτο να τα πάρει. Ο Γιούργκεν όρμησε προς το μέρος του, κρατώντας το μαχαίρι στο ύψος των ώμων σε μια θανατηφόρα εκδοχή του γελοίου ναζιστικού χαιρετισμού. Την τελευταία στιγμή, γύρισε προς τα αριστερά και έδωσε μια σύντομη, ευθεία γροθιά στο στήθος του Πολ. Δεδομένου ότι δεν υπήρχε πουθενά να υποχωρήσει, ο Paul έπρεπε να πηδήξει από το κάρο, αλλά δεν μπορούσε να αποφύγει μια άλλη κοπή που τον σημάδεψε από την αριστερή του θηλή μέχρι το στέρνο του.
  
  Καθώς τα πόδια του άγγιξαν το έδαφος, ανάγκασε τον εαυτό του να αγνοήσει τον πόνο και κύλησε κάτω από το κάρο για να αποφύγει την επίθεση από τον Jurgen, ο οποίος είχε ήδη πηδήξει κάτω από αυτόν. Εμφανίστηκε από την άλλη πλευρά και αμέσως προσπάθησε να ανέβει ξανά στο κάρο, αλλά ο Jurgen είχε προβλέψει την κίνησή του και επέστρεψε ο ίδιος εκεί. Τώρα έτρεχε προς τον Πολ, έτοιμος να τον μαχαιρώσει τη στιγμή που πάτησε τα κούτσουρα, οπότε ο Πωλ έπρεπε να κάνει πίσω.
  
  Ο Jurgen εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την κατάσταση χρησιμοποιώντας το κάθισμα του οδηγού για να πέσει στον Paul, με ένα μαχαίρι μπροστά του. Προσπαθώντας να αποφύγει την επίθεση, ο Paul σκόνταψε. Έπεσε, και αυτό θα ήταν το τέλος του, αν δεν υπήρχε το γεγονός ότι οι άξονες των βαγονιών ήταν εμπόδιο, και ο αδερφός του έπρεπε να πατήσει κάτω από χοντρές ξύλινες πλάκες. Ο Paul εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ευκαιρία κλωτσώντας τον Jurgen στο πρόσωπο, προσγειώνοντάς τον ακριβώς στο στόμα.
  
  Ο Πωλ γύρισε και προσπάθησε να ξεφύγει από τη λαβή του Γιούργκεν. Έξαλλος, με αίμα να αφρίζει στα χείλη του, ο Γιούργκεν κατάφερε να πιάσει τον αστράγαλό του, αλλά χαλάρωσε τη λαβή του καθώς ο αδερφός του το πέταξε και χτύπησε το χέρι του.
  
  Αναπνέοντας βαριά, ο Πολ κατάφερε να σταθεί στα πόδια του, σχεδόν ταυτόχρονα με τον Γιούργκεν. Ο Γιούργκεν έσκυψε, πήρε έναν κουβά με ροκανίδια και τον πέταξε στον Πολ. Ο κάδος τον χτύπησε ακριβώς στο στήθος.
  
  Με μια κραυγή θριάμβου, ο Γιούργκεν έπεσε στον Πολ. Παραμένοντας έκπληκτος από την πρόσκρουση του κάδου, ο Paul χτυπήθηκε στο έδαφος και οι δυο τους έπεσαν στο πάτωμα. Ο Jurgen προσπάθησε να κόψει το λαιμό του Paul με την αιχμή της λεπίδας του, αλλά ο Paul χρησιμοποίησε τα χέρια του στην άμυνα. Ωστόσο, ήξερε ότι δεν θα αντέξει πολύ. Ο αδερφός του ήταν πάνω από σαράντα λίρες βαρύτερος από αυτόν, και επιπλέον, ήταν από πάνω. Αργά ή γρήγορα, τα χέρια του Πολ θα λύγιζαν και το ατσάλι θα έκοβε τη σφαγίτιδα φλέβα του.
  
  "Τελείωσες, αδερφέ", φώναξε ο Γιούργκεν, πιτσίζοντας το πρόσωπο του Πολ με αίμα.
  
  "Διάβολε, έτσι είμαι".
  
  Μαζεύοντας όλη του τη δύναμη, ο Πολ κλώτσησε δυνατά τον Γιούργκεν στο πλάι με το γόνατό του, χτυπώντας τον Γιούργκεν. Έτρεξε αμέσως πίσω στον Πωλ. Το αριστερό του χέρι άρπαξε τον λαιμό του Πολ και το δεξί του προσπάθησε να απελευθερωθεί από τη λαβή του Πολ καθώς προσπαθούσε να κρατήσει το μαχαίρι μακριά από το λαιμό του.
  
  Πολύ αργά, παρατήρησε ότι είχε χάσει τα μάτια του το χέρι στο οποίο ο Paul κρατούσε το δικό του μαχαίρι. Κοίταξε κάτω και είδε την άκρη της λεπίδας του Πολ να βόσκει το στομάχι του. Σήκωσε ξανά το βλέμμα του, με τον φόβο γραμμένο στο πρόσωπό του.
  
  "Δεν μπορείς να με σκοτώσεις. Αν με σκοτώσεις, η Αλίκη θα πεθάνει".
  
  "Εκεί κάνεις λάθος, Big Brother. Αν πεθάνεις, η Αλίκη θα ζήσει".
  
  Ακούγοντας αυτό, ο Γιούργκεν προσπάθησε απεγνωσμένα να ελευθερώσει το δεξί του χέρι. Κατάφερε και σήκωσε το μαχαίρι του για να το χώσει στο λαιμό του Πολ, αλλά η κίνηση φαινόταν να ήταν σε αργή κίνηση και μέχρι να πέσει το χέρι του Γιούργκεν, δεν είχε απομείνει δύναμη μέσα του.
  
  Το μαχαίρι του Πωλ βυθίστηκε μέχρι τη λαβή στο στομάχι του.
  
  
  56
  
  
  Ο Γιούργκεν κατέρρευσε. Εντελώς εξουθενωμένος, ο Πολ ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα δίπλα του. Η κοπιαστική αναπνοή των δύο νεαρών ανδρών έσμιξε και στη συνέχεια υποχώρησε. Μετά από ένα λεπτό, ο Paul ένιωσε καλύτερα. Ο Γιούργκεν ήταν νεκρός.
  
  Με μεγάλη δυσκολία ο Παύλος κατάφερε να σταθεί στα πόδια του. Είχε πολλά σπασμένα πλευρά, επιφανειακά κοψίματα σε όλο του το σώμα και ένα πολύ πιο άσχημο στήθος. Έπρεπε να βρει βοήθεια το συντομότερο δυνατό.
  
  Σκαρφάλωσε πάνω από το σώμα του Γιούργκεν για να φτάσει στα ρούχα του. Έσκισε τα μανίκια του πουκαμίσου του και έφτιαξε αυτοσχέδιους επιδέσμους για να δέσει τις πληγές στους πήχεις του. Μουσκεύτηκαν αμέσως με αίμα, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο από τις ανησυχίες του. Ευτυχώς, το σακάκι του ήταν σκούρο για να κρύψει τη ζημιά.
  
  Ο Πολ βγήκε στο δρομάκι. Όταν άνοιξε την πόρτα, δεν παρατήρησε τη φιγούρα να γλιστράει στις σκιές στα δεξιά. Ο Πωλ πέρασε ευθεία, αγνοώντας την παρουσία του άντρα που τον παρακολουθούσε, τόσο κοντά που θα μπορούσε να τον είχε αγγίξει αν άπλωνε το χέρι του.
  
  Έφτασε στο αυτοκίνητο. Όταν ανέβηκε στο τιμόνι, ένιωσε έναν έντονο πόνο στο στήθος, σαν να το έσφιγγε ένα γιγάντιο χέρι.
  
  Ελπίζω να μην μου τρυπηθεί ο πνεύμονας.
  
  Ξεκίνησε τη μηχανή, προσπαθώντας να ξεχάσει τον πόνο. Δεν χρειάστηκε να πάει μακριά. Στο δρόμο, παρατήρησε ένα φτηνό ξενοδοχείο, πιθανότατα το μέρος από το οποίο τηλεφώνησε ο αδελφός του. Απείχε λίγο περισσότερο από εξακόσια μέτρα από τους στάβλους.
  
  Ο υπάλληλος πίσω από τον πάγκο χλόμιασε όταν μπήκε ο Πολ.
  
  Δεν μπορώ να φαίνομαι πολύ καλός αν κάποιος με φοβάται σε μια τρύπα όπως αυτή.
  
  "Εχεις τηλέφωνο?"
  
  "Σε εκείνον τον τοίχο εκεί, κύριε".
  
  Το τηλέφωνο ήταν παλιό, αλλά δούλευε. Η οικοδέσποινα απάντησε μετά το έκτο κουδούνισμα, και φαινόταν να είναι εντελώς ξύπνια, παρά το τέλος της ώρας. Συνήθως έμενε ξύπνια μέχρι αργά, ακούγοντας μουσική και τηλεοπτικές εκπομπές στο ραδιόφωνό της.
  
  "Ναί?"
  
  "Frau Frink, αυτός είναι ο κύριος Reiner. Θα ήθελα να μιλήσω στον κ. Tannenbaum".
  
  "Κύριε Ράινερ! Ανησυχούσα πολύ για σένα: Αναρωτιόμουν τι έκανες στο δρόμο εκείνη την ώρα. Και με αυτούς τους ανθρώπους που είναι ακόμα στο δωμάτιό σου..."
  
  "Είμαι καλά, φράου Φρινκ. Μπορώ..."
  
  "Ναι φυσικά. Κύριε Τανενμπάουμ. Αμέσως".
  
  Η αναμονή φαινόταν να κρατάει για πάντα. Ο Πωλ γύρισε στον πάγκο και παρατήρησε ότι η γραμματέας τον μελετούσε προσεκτικά πάνω από το Volkischer Beobachter.
  
  Ακριβώς αυτό που χρειάζομαι: έναν συμπαθούντα των Ναζί.
  
  Ο Πωλ κοίταξε κάτω και συνειδητοποίησε ότι αίμα έσταζε ακόμα από το δεξί του χέρι, έτρεχε στις παλάμες του και σχηματίζοντας ένα περίεργο σχέδιο στο πάτωμα από σκληρό ξύλο. Σήκωσε το χέρι του για να σταματήσει να στάζει και προσπάθησε να τρίψει τον λεκέ με τις σόλες των μπότων του.
  
  Γύρισε. Ο διευθυντής δεν πήρε τα μάτια του από πάνω του. Αν παρατηρούσε κάτι ύποπτο, πιθανότατα θα είχε ειδοποιήσει την Γκεστάπο τη στιγμή που ο Πωλ έφευγε από το ξενοδοχείο. Και τότε όλα θα είχαν τελειώσει. Ο Paul δεν μπορούσε να εξηγήσει τα τραύματά του, ούτε το γεγονός ότι οδηγούσε ένα αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του Baron. Το πτώμα θα είχε βρεθεί μέσα σε λίγες μέρες, αν ο Paul δεν το είχε πετάξει αμέσως, καθώς ορισμένοι αλήτες αναμφίβολα θα είχαν προσέξει τη δυσοσμία.
  
  Σήκωσε το τηλέφωνο, Μάνφρεντ. Σήκωσε το τηλέφωνο, για όνομα του Θεού.
  
  Επιτέλους άκουσε τη φωνή της αδελφής Άλις γεμάτη συναγερμό.
  
  "Πωλ, εσύ είσαι;"
  
  "Εγώ είμαι".
  
  "Πού στο διάολο ήσουν; ΕΓΩ-"
  
  "Άκου προσεκτικά, Μάνφρεντ. Αν θέλετε να δείτε ξανά την αδερφή σας, πρέπει να την ακούσετε. Χρειάζομαι τη βοήθειά σου ".
  
  "Που είσαι?" ρώτησε ο Μάνφρεντ με σοβαρή φωνή.
  
  Ο Παύλος του έδωσε τη διεύθυνση της αποθήκης.
  
  "Πάρε ένα ταξί να σε πάει εδώ. Αλλά μην έρθετε κατευθείαν. Πρώτα πηγαίνετε στο φαρμακείο και αγοράστε γάζες, επιδέσμους, οινόπνευμα και κλωστές για ραφή πληγών. Και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα είναι πολύ σημαντικά. Και φέρε τη βαλίτσα μου με όλα μου τα πράγματα. Μην ανησυχείτε για την Frau Frink: Εγώ ήδη..."
  
  Εδώ έπρεπε να σταματήσει. Ζαλιζόταν από την κούραση και την απώλεια αίματος. Έπρεπε να ακουμπήσει στο τηλέφωνο για να μην πέσει.
  
  "Πάτωμα?"
  
  "Την πλήρωσα δύο μήνες προκαταβολικά".
  
  "Εντάξει, Παύλο".
  
  "Γρήγορα, Μάνφρεντ".
  
  Έκλεισε το τηλέφωνο και προχώρησε προς την πόρτα. Καθώς προσπέρασε τον ρεσεψιονίστ, έκανε μια γρήγορη, σπασμωδική εκδοχή του ναζιστικού χαιρετισμού. Η ρεσεψιονίστ απάντησε με ένα ενθουσιώδες "Heil Hitler!" που έκανε τους πίνακες στους τοίχους να τρέμουν. Περπατώντας προς τον Πολ, του άνοιξε την μπροστινή πόρτα και είδε έκπληκτος μια πολυτελή Mercedes παρκαρισμένη έξω.
  
  "Καλό αυτοκίνητο".
  
  "Δεν ειναι κακο".
  
  "Ήταν πολύ καιρό πριν?"
  
  "Κάποιους μήνες. Είναι μεταχειρισμένο".
  
  Για όνομα του Θεού, μην φωνάξετε την αστυνομία... Δεν είδατε παρά έναν αξιοσέβαστο εργάτη που σταμάτησε να κάνει ένα τηλεφώνημα.
  
  Ένιωσε το ύποπτο βλέμμα του υπαλλήλου στο πίσω μέρος του κεφαλιού του καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητο. Έπρεπε να σφίξει τα δόντια του για να μην φωνάζει από τον πόνο καθώς καθόταν όρθιος.
  
  Δεν πειράζει, σκέφτηκε, επικεντρώνοντας όλες του τις αισθήσεις στην εκκίνηση του κινητήρα χωρίς να χάσει τις αισθήσεις του. Επιστρέψτε στην εφημερίδα σας. Επιστρέψτε στην καληνύχτα σας. Δεν θέλεις να τα βάζεις με την αστυνομία.
  
  Ο διαχειριστής κράτησε το βλέμμα του στη Mercedes μέχρι να στρογγυλέψει τη γωνία, αλλά ο Paul δεν μπορούσε να είναι σίγουρος αν απλώς θαύμαζε το σώμα ή αν σημάδευε νοερά την πινακίδα.
  
  Όταν έφτασε στο στάβλο, ο Πωλ επέτρεψε στον εαυτό του να πέσει μπροστά στο τιμόνι, έχοντας εξαντληθεί οι δυνάμεις του.
  
  Τον ξύπνησε ένα χτύπημα στο παράθυρο. Το πρόσωπο του Μάνφρεντ τον κοίταξε με ανησυχία. Δίπλα του ήταν ένα άλλο μικρότερο πρόσωπο.
  
  Ιουλιανός.
  
  Ο γιος μου.
  
  Στο μυαλό του, τα επόμενα λεπτά ήταν ένα σωρό διάσπαρτες σκηνές. Ο Μάνφρεντ τον σέρνει από το αυτοκίνητο στους στάβλους. Πλένω τις πληγές του και τις ράβω. Πόνος καύσης. Ο Τζούλιαν του προσφέρει ένα μπουκάλι νερό. Έπινε για κάτι που φαινόταν σαν μια αιωνιότητα, ανίκανος να ξεδιψάσει. Και μετά πάλι σιωπή.
  
  Όταν τελικά άνοιξε τα μάτια του, ο Μάνφρεντ και ο Τζούλιαν κάθονταν στο κάρο και τον παρακολουθούσαν.
  
  "Τι κάνει εδώ;" ρώτησε βραχνά ο Πολ.
  
  "Τι έπρεπε να κάνω μαζί του; Δεν μπορούσα να τον αφήσω μόνο του στην πανσιόν!".
  
  "Αυτό που πρέπει να κάνουμε απόψε δεν είναι δουλειά για παιδιά".
  
  Ο Τζούλιαν κατέβηκε από το βαγόνι και έτρεξε να τον αγκαλιάσει.
  
  "Ανησυχούσαμε".
  
  "Σας ευχαριστώ που ήρθατε να με σώσετε", είπε ο Πολ ανακατεύοντας τα μαλλιά του.
  
  "Η μαμά κάνει το ίδιο με μένα", είπε το αγόρι.
  
  "Θα πάμε να την πάρουμε, Τζούλιαν. Υπόσχομαι".
  
  Σηκώθηκε και πήγε να τακτοποιηθεί στη μικρή τουαλέτα στην πίσω αυλή. Ήταν κάτι παραπάνω από ένας κουβάς, τώρα καλυμμένος με ιστούς αράχνης, κάτω από μια βρύση και ένας παλιός καθρέφτης καλυμμένος με γρατσουνιές.
  
  Ο Παύλος μελέτησε προσεκτικά τον προβληματισμό του. Και οι δύο πήχεις του και ολόκληρος ο κορμός του ήταν δεμένοι. Υπήρχε αίμα στο λευκό πανί στην αριστερή του πλευρά.
  
  "Οι πληγές σου είναι τρομερές. Δεν έχεις ιδέα πόσο ούρλιαξες όταν έβαλα το αντισηπτικό", είπε ο Μάνφρεντ, ο οποίος προχώρησε προς την πόρτα.
  
  "Δεν θυμάμαι τίποτα".
  
  "Ποιος είναι αυτός ο νεκρός;"
  
  "Αυτός είναι ο άνθρωπος που απήγαγε την Αλίκη".
  
  "Τζούλιαν, βάλε το μαχαίρι πίσω!" φώναξε ο Μάνφρεντ, ο οποίος έριξε μια ματιά πάνω από τον ώμο του κάθε λίγα δευτερόλεπτα.
  
  "Λυπάμαι που έπρεπε να δει το πτώμα".
  
  "Είναι ένα γενναίο αγόρι. Σου κράτησε το χέρι όλη την ώρα που δούλευα και μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι δεν ήταν όμορφο. Είμαι μηχανικός, όχι γιατρός".
  
  Ο Πολ κούνησε το κεφάλι του, προσπαθώντας να το καθαρίσει. "Θα πρέπει να βγεις έξω και να αγοράσεις σουλφανιλαμίδη. Τι ώρα είναι τώρα?"
  
  "Επτά το πρωί".
  
  "Ας ξεκουραστούμε. Απόψε θα πάμε να πάρουμε την αδερφή σου".
  
  "Που είναι αυτή?"
  
  "Καμπ Νταχάου".
  
  Ο Μάνφρεντ άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και κατάπιε.
  
  "Ξέρεις τι είναι το Νταχάου, Πολ;"
  
  "Αυτό είναι ένα από εκείνα τα στρατόπεδα που έχτισαν οι Ναζί για να στεγάσουν τους πολιτικούς τους εχθρούς. Βασικά, μια υπαίθρια φυλακή".
  
  "Μόλις επέστρεψες σε αυτές τις ακτές, και φαίνεται", είπε ο Μάνφρεντ κουνώντας το κεφάλι του. "Επίσημα, αυτά τα μέρη είναι υπέροχες καλοκαιρινές κατασκηνώσεις για επαναστατικά ή απείθαρχα παιδιά. Αλλά αν γίνουν πιστευτοί οι λίγοι αξιοπρεπείς δημοσιογράφοι που υπάρχουν ακόμα, μέρη όπως το Νταχάου είναι μια ζωντανή κόλαση". Ο Μάνφρεντ συνέχισε περιγράφοντας τη φρίκη που συνέβη λίγα μόλις μίλια από τα όρια της πόλης. Λίγους μήνες νωρίτερα, είχε συναντήσει μερικά περιοδικά που περιέγραφαν το Νταχάου ως σωφρονιστικό κέντρο χαμηλού επιπέδου, όπου οι κρατούμενοι τρέφονταν καλά, ντυμένοι με λευκές στολές και χαμογελούσαν στις κάμερες. Οι φωτογραφίες ετοιμάστηκαν για τον διεθνή Τύπο. Η πραγματικότητα ήταν αρκετά διαφορετική. Το Νταχάου ήταν μια φυλακή γρήγορης δικαιοσύνης για όσους αντιτάχθηκαν στους Ναζί - μια παρωδία πραγματικών δοκιμών που σπάνια διαρκούσαν περισσότερο από μία ώρα. Ήταν ένα στρατόπεδο σκληρής εργασίας όπου οι φύλακες περιφέρονταν στην περίμετρο των ηλεκτρικών περιφράξεων, ξεπροβάλλοντας τη νύχτα κάτω από συνεχείς προβολείς από ψηλά.
  
  "Είναι αδύνατο να λάβουμε πληροφορίες για τους κρατούμενους εκεί. Και κανείς δεν ξεφεύγει ποτέ, μπορείτε να είστε σίγουροι γι' αυτό", είπε ο Μάνφρεντ.
  
  "Η Αλίκη δεν χρειάζεται να τρέξει μακριά".
  
  Ο Παύλος κατέστρωσε ένα πρόχειρο σχέδιο. Μόλις μια ντουζίνα προτάσεις, αλλά αρκετές για να κάνουν τον Μάνφρεντ να ανησυχήσει ακόμα περισσότερο στο τέλος της εξήγησης από πριν.
  
  "Υπάρχουν ένα εκατομμύριο πράγματα που μπορεί να πάνε στραβά".
  
  "Αλλά μπορεί επίσης να λειτουργήσει".
  
  "Και το φεγγάρι μπορεί να είναι πράσινο όταν ανατείλει απόψε".
  
  "Άκου, θα με βοηθήσεις να σώσω την αδερφή σου ή όχι;"
  
  Ο Μάνφρεντ κοίταξε τον Τζούλιαν, ο οποίος ήταν πίσω στο καρότσι και κλωτσούσε την μπάλα του στα πλάγια.
  
  "Φαντάζομαι", είπε αναστενάζοντας.
  
  "Τότε πήγαινε να ξεκουραστείς. Όταν ξυπνήσεις, θα με βοηθήσεις να σκοτώσω τον Πολ Ράινερ".
  
  Όταν είδε τον Μάνφρεντ και τον Τζούλιαν να απλώνονται στο έδαφος, προσπαθώντας να ξεκουραστούν, ο Πωλ συνειδητοποίησε πόσο εξουθενωμένος ήταν. Ωστόσο, είχε ένα ακόμη πράγμα να κάνει πριν προλάβει να κοιμηθεί.
  
  Στην άλλη άκρη του στάβλου, το γράμμα της μητέρας του ήταν ακόμα κολλημένο στο καρφί.
  
  Και πάλι, ο Paul έπρεπε να περάσει πάνω από το σώμα του Jurgen, αλλά αυτή τη φορά ήταν μια πολύ πιο δύσκολη δοκιμασία. Πέρασε αρκετά λεπτά κοιτάζοντας τον αδερφό του: το χαμένο μάτι του, την ωχρότητα του δέρματός του που ολοένα αυξανόταν καθώς το αίμα μαζεύτηκε στα κάτω μέρη του, τη συμμετρία του σώματός του, παραμορφωμένο από το μαχαίρι που τον είχε μαχαιρώσει στο στομάχι. Παρά το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος δεν του είχε προκαλέσει παρά μόνο ταλαιπωρία, δεν μπορούσε να μην αισθανθεί βαθιά θλίψη.
  
  Θα έπρεπε να ήταν διαφορετικά, σκέφτηκε, τολμώντας επιτέλους να περάσει μέσα από τον τοίχο του αέρα που έμοιαζε να στερεοποιείται πάνω από το σώμα του.
  
  Με τη μέγιστη προσοχή, έβγαλε το γράμμα από το καρφί.
  
  Ήταν κουρασμένος, αλλά παρόλα αυτά, τα συναισθήματα που βίωσε όταν άνοιξε το γράμμα ήταν σχεδόν συντριπτικά.
  
  
  57
  
  
  Αγαπητέ μου γιε:
  
  Δεν υπάρχει σωστή αρχή αυτού του γράμματος. Η αλήθεια είναι ότι αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές προσπάθειες που έχω κάνει τους τελευταίους τέσσερις ή πέντε μήνες. Μετά από λίγο - ένα διάστημα που μειώνεται κάθε φορά - πρέπει να σηκώσω ένα μολύβι και να προσπαθήσω να το γράψω ξανά από την αρχή. Ελπίζω πάντα να μην είσαι στην πανσιόν όταν καίω την προηγούμενη έκδοση και πετάω τη στάχτη από το παράθυρο. Στη συνέχεια, προχωρώ στο έργο, αυτό το αξιολύπητο υποκατάστατο αυτού που πρέπει να κάνω, που είναι να σας πω την αλήθεια.
  
  Ο πατέρας σας. Όταν ήσουν μικρός με ρωτούσες συχνά γι' αυτόν. Θα σε είχα ξεφορτωθεί με αόριστες απαντήσεις ή θα έκανα το στόμα μου κλειστό γιατί φοβόμουν. Εκείνες τις μέρες, η ζωή μας εξαρτιόταν από τη φιλανθρωπία του Σρέντερς και ήμουν πολύ αδύναμος για να αναζητήσω εναλλακτική. Αν μόνο εγώ
  
  ...Αλλά όχι, αγνοήστε με. Η ζωή μου είναι γεμάτη "μόνο" και βαρέθηκα να νιώθω τύψεις εδώ και καιρό.
  
  Έχει επίσης πολύ καιρό να σταματήσεις να με ρωτάς για τον πατέρα σου. Κατά κάποιον τρόπο, αυτό με ενοχλούσε ακόμη περισσότερο από το αμείλικτο ενδιαφέρον σου για εκείνον όταν ήσουν μικρός, γιατί ξέρω πόσο εμμονή είσαι ακόμα μαζί του. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι για σένα να κοιμάσαι το βράδυ, και ξέρω ότι αυτό που θέλεις περισσότερο από όλα είναι να μάθεις τι συνέβη.
  
  Γι' αυτό πρέπει να μείνω σιωπηλός. Το μυαλό μου δεν λειτουργεί τόσο καλά, και μερικές φορές χάνω την αίσθηση του χρόνου ή την αίσθηση του πού βρίσκομαι, και απλώς ελπίζω ότι σε εκείνες τις στιγμές σύγχυσης δεν αποκαλύπτω την τοποθεσία αυτού του γράμματος. Τον υπόλοιπο χρόνο, όταν είμαι ξύπνιος, το μόνο που νιώθω είναι φόβος - φόβος ότι τη μέρα που θα μάθετε την αλήθεια, θα βιαστείτε να αντιμετωπίσετε τους υπεύθυνους για το θάνατο του Χανς.
  
  Ναι, Παύλο, ο πατέρας σου δεν πέθανε σε ναυάγιο, όπως σου είπαμε, το οποίο μάντεψες λίγο πριν μας διώξουν από το σπίτι του βαρόνου. Θα ήταν ούτως ή άλλως ένας κατάλληλος θάνατος για αυτόν.
  
  Ο Χανς Ράινερ γεννήθηκε στο Αμβούργο το 1876, αν και η οικογένειά του μετακόμισε στο Μόναχο όταν ήταν ακόμα αγόρι. Κατέληξε να αγαπήσει και τις δύο πόλεις, αλλά η θάλασσα ήταν το μόνο αληθινό του πάθος.
  
  Ήταν ένας φιλόδοξος άνθρωπος. Ήθελε να γίνει καπετάνιος και τα κατάφερε. Ήταν ήδη καπετάνιος όταν συναντηθήκαμε σε έναν χορό στις αρχές αυτού του αιώνα. Δεν θυμάμαι την ακριβή ημερομηνία, νομίζω ότι ήταν τέλος του 1902, αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Μου ζήτησε να χορέψουμε και συμφώνησα. Ήταν ένα βαλς. Μέχρι να τελειώσει η μουσική, ήμουν απελπιστικά ερωτευμένος μαζί του.
  
  Με φλέρταρε ανάμεσα σε θαλάσσια ταξίδια και κατέληξε να κάνει το Μόναχο μόνιμη κατοικία του, μόνο και μόνο για να με ευχαριστήσει, όσο επαγγελματικά κι αν του ήταν άβολο. Η μέρα που μπήκε στο σπίτι των γονιών μου για να ζητήσει από τον παππού σου το χέρι μου ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ο πατέρας μου ήταν ένας μεγαλόσωμος, καλοσυνάτος άντρας, αλλά εκείνη τη μέρα ήταν πολύ σοβαρός και έβαλε και δάκρυα. Είναι λυπηρό που δεν είχες ποτέ την ευκαιρία να τον γνωρίσεις. θα τον ήθελες πολύ.
  
  Ο πατέρας μου είπε ότι θα κάνουμε ένα πάρτι αρραβώνων, ένα μεγάλο πάρτι σε παραδοσιακό στυλ. Ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο με δεκάδες καλεσμένους και ένα υπέροχο συμπόσιο.
  
  Το μικρό μας σπίτι δεν ήταν κατάλληλο για αυτό, οπότε ο πατέρας μου ζήτησε την άδεια της αδερφής μου για να πραγματοποιήσει την εκδήλωση στο εξοχικό σπίτι του βαρόνου στο Herrsching an der Ammersee. Εκείνες τις μέρες, ο τζόγος του θείου σου ήταν ακόμα υπό έλεγχο και είχε διάφορα ακίνητα διάσπαρτα σε όλη τη Βαυαρία. Η Brunnhilda συμφώνησε, περισσότερο για να μείνω σε καλές σχέσεις με τη μητέρα μου παρά για οποιονδήποτε άλλο λόγο.
  
  Όταν ήμασταν μικροί, εγώ και η αδερφή μου δεν ήμασταν ποτέ τόσο κοντά. Την ενδιέφεραν περισσότερο τα αγόρια, ο χορός και η μόδα από εμένα. Προτίμησα να μένω σπίτι με τους γονείς μου. Έπαιζα ακόμα με κούκλες όταν η Brunnhilde πήγε στο πρώτο της ραντεβού.
  
  Δεν είναι κακός άνθρωπος, Πολ. Δεν ήταν ποτέ έτσι: μόνο εγωίστρια και κακομαθημένη. Όταν παντρεύτηκε τον βαρόνο, μερικά χρόνια πριν γνωρίσω τον πατέρα σου, ήταν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Τι την έκανε να αλλάξει; Δεν γνωρίζω. Ίσως από πλήξη ή από απιστία του θείου σου. Ήταν ένας αυτοαποκαλούμενος γυναικείος, κάτι που δεν είχε προσέξει ποτέ πριν, τυφλωμένος από τα χρήματα και τον τίτλο του. Αργότερα, όμως, έγινε πολύ προφανές για να μην το αντιληφθεί. Είχε έναν γιο από αυτόν, που δεν περίμενα ποτέ. Ο Έντουαρντ ήταν ένα καλόβολο, μοναχικό παιδί που μεγάλωσε υπό τη φροντίδα των υπηρετριών και των νοσοκόμων. Η μητέρα του δεν του έδωσε ποτέ ιδιαίτερη προσοχή γιατί το αγόρι δεν εκπλήρωνε τον σκοπό του να κρατήσει τον βαρόνο σε κοντό λουρί και μακριά από τις πόρνες του.
  
  Ας επιστρέψουμε στο πάρτι του Σαββατοκύριακου. Το μεσημέρι της Παρασκευής άρχισαν να φτάνουν οι καλεσμένοι. Χάρηκα που περπατούσα με την αδερφή μου κάτω από τον ήλιο και περίμενα να έρθει ο πατέρας σου για να τους συστήσω ο ένας στον άλλον. Τελικά εμφανίστηκε με το στρατιωτικό του σακάκι, λευκά γάντια και καπετάνιο, με ένα ξίφος παρέλασης στα χέρια. Ήταν ντυμένος όπως θα έκανε για έναν αρραβώνα το βράδυ του Σαββάτου και είπε ότι το έκανε για να με εντυπωσιάσει. Αυτό με έκανε να γελάσω.
  
  Αλλά όταν του παρουσίασα την Brunnhilde, συνέβη κάτι περίεργο. Ο πατέρας σου της έπιασε το χέρι και το κράτησε για λίγο περισσότερο από όσο χρειαζόταν. Και φαινόταν σαστισμένη, σαν να την χτυπούσε κεραυνός. Εκείνη την εποχή σκέφτηκα -τι ανόητη που ήμουν- ότι αυτό ήταν απλώς ντροπή, αλλά η Μπρουνχίλντε δεν έδειξε ποτέ ούτε έναν υπαινιγμό αυτών των συναισθημάτων στη ζωή της.
  
  Ο πατέρας σου μόλις επέστρεψε από μια αποστολή στην Αφρική. Μου έφερε ένα εξωτικό άρωμα που χρησιμοποιούσαν οι ντόπιοι στις αποικίες, φτιαγμένο, νομίζω, από σανταλόξυλο και μελάσα. Είχε έντονο και πολύ χαρακτηριστικό άρωμα, αλλά ταυτόχρονα ήταν απαλό και ευχάριστο. Χτύπησα παλαμάκια σαν ανόητος. Μου άρεσε και του υποσχέθηκα ότι θα το φορέσω στο πάρτι των αρραβώνων.
  
  Εκείνο το βράδυ, ενώ όλοι κοιμόμασταν, η Μπρουνχίλντε μπήκε στην κρεβατοκάμαρα του πατέρα σου. Το δωμάτιο ήταν τελείως σκοτεινό και η Μπρουνχίλντε ήταν γυμνή κάτω από τη ρόμπα της, φορώντας μόνο το άρωμα που μου είχε δώσει ο πατέρας σου. Χωρίς ήχο, πήγε στο κρεβάτι και του έκανε έρωτα. Μου είναι ακόμα δύσκολο να γράψω αυτά τα λόγια, Παύλο, ακόμα και τώρα που έχουν περάσει είκοσι χρόνια.
  
  Ο πατέρας σου, πιστεύοντας ότι ήθελα να του δώσω προκαταβολή τη νύχτα του γάμου μας, δεν αντιστάθηκε. Τουλάχιστον αυτό μου είπε την επόμενη μέρα όταν τον κοίταξα στα μάτια.
  
  Μου ορκίστηκε και ορκίστηκε ξανά ότι δεν πρόσεξε τίποτα μέχρι που τελείωσε και η Μπρουνχίλντε μίλησε για πρώτη φορά. Του είπε ότι τον αγαπούσε και του ζήτησε να φύγει μαζί της. Ο πατέρας σου την πέταξε έξω από το δωμάτιο και το επόμενο πρωί με πήρε στην άκρη και μου είπε τι είχε συμβεί.
  
  "Μπορούμε να ακυρώσουμε τον γάμο αν θέλετε", είπε.
  
  "Όχι", απάντησα. "Σε αγαπώ και θα σε παντρευτώ αν μου ορκιστείς ότι πραγματικά δεν είχες ιδέα ότι ήταν η αδερφή μου".
  
  Ο πατέρας σου ορκίστηκε ξανά και τον πίστεψα. Μετά από τόσα χρόνια, δεν είμαι σίγουρος τι να σκεφτώ, αλλά υπάρχει πάρα πολύ πίκρα στην καρδιά μου αυτή τη στιγμή.
  
  Ο αρραβώνας έγινε, όπως και ο γάμος στο Μόναχο τρεις μήνες αργότερα. Μέχρι τότε ήταν εύκολο να δεις τη φουσκωμένη κοιλιά της θείας σου κάτω από το κόκκινο δαντελένιο φόρεμα που φορούσε, και όλοι ήταν ευχαριστημένοι εκτός από εμένα, γιατί ήξερα πολύ καλά ποιανού ήταν το μωρό.
  
  Τελικά το έμαθε και ο βαρόνος. Όχι από εμένα. Ποτέ δεν στάθηκα απέναντι στην αδερφή μου ούτε την επέπληξα για αυτό που έκανε επειδή είμαι δειλός. Επίσης δεν είπα σε κανέναν όσα ήξερα. Αλλά αργά ή γρήγορα ήταν βέβαιο ότι θα έβγαινε: η Μπρουνχίλντε πιθανότατα το είχε πετάξει στο πρόσωπο του Βαρώνου κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας για ένα από τα μυθιστορήματά του. Δεν ξέρω με σιγουριά, αλλά το γεγονός είναι ότι το έκανε, και αυτό ήταν μέρος της αιτίας για αυτό που συνέβη αργότερα.
  
  Λίγο αργότερα, έμεινα κι εγώ έγκυος, και γεννηθήκατε ενώ ο πατέρας σας ήταν στην τελευταία του αποστολή στην Αφρική. Τα γράμματα που μου έγραφε γίνονταν όλο και πιο ζοφερά και για κάποιο λόγο -δεν ξέρω ακριβώς γιατί- καμαρωνόταν όλο και λιγότερο για τη δουλειά που έκανε.
  
  Μια μέρα σταμάτησε να γράφει τελείως. Η επόμενη επιστολή που έλαβα ήταν από το Αυτοκρατορικό Ναυτικό που με ενημέρωσε ότι ο σύζυγός μου είχε εγκαταλείψει και ότι ήμουν υποχρεωμένος να ενημερώσω τις αρχές εάν μάθαινα νέα του.
  
  Έκλαψα πικρά. Ακόμα δεν ξέρω τι τον ώθησε να εγκαταλείψει, και δεν θέλω να μάθω. Έχω μάθει πάρα πολλά πράγματα για τον Χανς Ράινερ από τον θάνατό του, πράγματα που δεν ταιριάζουν καθόλου με το πορτρέτο που του έχω σχεδιάσει. Γι' αυτό δεν σου μίλησα ποτέ για τον πατέρα σου γιατί δεν ήταν πρότυπο ή κάποιος για τον οποίο να είσαι περήφανος.
  
  Στα τέλη του 1904 ο πατέρας σας επέστρεψε στο Μόναχο εν αγνοία μου. Επέστρεψε κρυφά με τον πρώτο του υπολοχαγό, έναν άντρα ονόματι Nagel, που τον συνόδευε παντού. Αντί να επιστρέψει στο σπίτι, πήγε να βρει καταφύγιο στην έπαυλη του βαρώνου. Από εκεί, μου έστειλε ένα σύντομο σημείωμα, και αυτό ακριβώς έλεγε:
  
  "Αγαπητή Ilse: Έκανα ένα τρομερό λάθος και προσπαθώ να το διορθώσω. Ζήτησα βοήθεια από τον κουνιάδο σου και έναν άλλο καλό φίλο. Ίσως μπορέσουν να με σώσουν. Μερικές φορές ο μεγαλύτερος θησαυρός κρύβεται εκεί που βρίσκεται η μεγαλύτερη καταστροφή, ή τουλάχιστον αυτό πίστευα πάντα. Με αγάπη, Χανς".
  
  Ποτέ δεν κατάλαβα τι εννοούσε ο πατέρας σου με αυτά τα λόγια. Διάβασα το σημείωμα ξανά και ξανά, αν και το έκαψα ώρες μετά την παραλαβή του, φοβούμενος ότι μπορεί να πέσει σε λάθος χέρια.
  
  Όσο για τον θάνατο του πατέρα σου, το μόνο που ξέρω είναι ότι έμεινε στην έπαυλη του Σρέντερ και ένα βράδυ έγινε βίαιος καυγάς, μετά τον οποίο πέθανε. Το σώμα του πετάχτηκε από τη γέφυρα στο Isar κάτω από το σκοτάδι.
  
  Δεν ξέρω ποιος σκότωσε τον πατέρα σου. Η θεία σου μου είπε αυτό που σου λέω εδώ σχεδόν κατά λέξη, αν και δεν ήταν παρούσα όταν συνέβη. Μου το είπε με δάκρυα στα μάτια και ήξερα ότι τον αγαπούσε ακόμα.
  
  Το αγόρι που γέννησε η Μπρουνχίλντε, ο Γιούργκεν, ήταν το ακριβές αντίγραφο του πατέρα σου. Η αγάπη και η ανθυγιεινή αφοσίωση που του έδειχνε πάντα η μητέρα του δεν ήταν καθόλου έκπληξη. Η ζωή του δεν ήταν η μόνη που έπεσε εκτός πορείας εκείνη την τρομερή νύχτα.
  
  Ανυπεράσπιστος και φοβισμένος, δέχτηκα την πρόταση του Ότο να φύγω και να ζήσω μαζί τους. Για αυτόν, ήταν και εξιλέωση για ό,τι είχε γίνει στον Χανς και ένας τρόπος να τιμωρήσει την Μπρουνχίλντε υπενθυμίζοντάς της ποιον προτιμούσε ο Χανς. Για την Brunnhilde, αυτός ήταν ο δικός της τρόπος να με τιμωρεί επειδή έκλεψα έναν άντρα που της άρεσε, παρόλο που ο άντρας δεν της ανήκε ποτέ.
  
  Και για μένα ήταν ένας τρόπος επιβίωσης. Ο πατέρας σου δεν μου άφησε τίποτα άλλο εκτός από τα χρέη του, όταν η κυβέρνηση δέχθηκε να τον κηρύξει νεκρό λίγα χρόνια αργότερα, αν και το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ. Εσύ κι εγώ λοιπόν ζούσαμε σε εκείνο το αρχοντικό όπου δεν υπήρχε τίποτα άλλο παρά μίσος.
  
  Υπάρχει και κάτι ακόμα. Για μένα, ο Jurgen δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο αδερφός σου, γιατί παρόλο που συνελήφθη στην κοιλιά της Brunnhilde, τον θεωρούσα γιο μου. Δεν θα μπορούσα ποτέ να του δείξω στοργή, αλλά είναι μέρος του πατέρα σου, ενός ανθρώπου που αγάπησα με όλη μου την καρδιά. Το να τον έβλεπα κάθε μέρα, έστω και για λίγες στιγμές, ήταν σαν να έβλεπα ξανά τον Χανς μου μαζί μου.
  
  Η δειλία και ο εγωισμός μου έχουν διαμορφώσει τη ζωή σου, Παύλο. Ποτέ δεν ήθελα να σε επηρεάσει ο θάνατος του πατέρα σου. Προσπάθησα να σου πω ψέματα και να κρύψω τα γεγονότα για να μην πας όταν μεγαλώσεις να ψάξεις για κάποια γελοία εκδίκηση. Μην το κάνεις αυτό, σε παρακαλώ.
  
  Αν αυτό το γράμμα καταλήξει στα χέρια σου, κάτι που αμφιβάλλω, θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ πολύ και το μόνο που προσπάθησα να κάνω με τις πράξεις μου ήταν να σε προστατεύσω. Συγγνώμη.
  
  Η μητέρα σου που σε αγαπάει
  
  Ίλσε Ράινερ
  
  
  58
  
  
  Όταν τελείωσε να διαβάζει τα λόγια της μητέρας του, ο Παύλος έκλαψε για πολλή ώρα.
  
  Έριξε δάκρυα για την Ilse, που υπέφερε όλη της τη ζωή λόγω αγάπης και που έκανε λάθη λόγω αγάπης. Έριξε δάκρυα για τον Γιούργκεν, ο οποίος γεννήθηκε στη χειρότερη δυνατή κατάσταση. Έριξε δάκρυα για τον εαυτό του, για ένα αγόρι που έκλαψε για έναν πατέρα που δεν το άξιζε.
  
  Καθώς αποκοιμήθηκε, μια περίεργη αίσθηση γαλήνης τον κυρίευσε, μια αίσθηση που δεν θυμόταν να είχε νιώσει ποτέ πριν. Όποια κι αν ήταν η κατάληξη της τρέλας που επρόκειτο να αναλάβουν σε λίγες ώρες, πέτυχε τον στόχο του.
  
  Ο Μάνφρεντ τον ξύπνησε με ένα απαλό χτύπημα στην πλάτη. Ο Τζούλιαν ήταν λίγα μέτρα μακριά και έτρωγε ένα σάντουιτς με λουκάνικο.
  
  "Είναι επτά η ώρα τώρα".
  
  "Γιατί με άφησες να κοιμηθώ τόση ώρα;"
  
  "Χρειαζόσουν ξεκούραση. Στο μεταξύ, πήγα για ψώνια. Έφερα όλα όσα είπες. Πετσέτες, ατσάλινο κουτάλι, σπάτουλα, τα πάντα."
  
  "Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε".
  
  Ο Μάνφρεντ έβαλε τον Πωλ να πάρει σουλφανιλαμίδη για να σταματήσει να μολυνθούν τα τραύματά του, και μετά οι δυο τους έστειλαν τον Τζούλιαν στο αυτοκίνητο.
  
  "Μπορώ να ξεκινήσω;" ρώτησε το αγόρι.
  
  "Ούτε να το σκεφτείς!" φώναξε ο Μάνφρεντ.
  
  Αυτή και ο Παύλος αφαίρεσαν τότε το παντελόνι και τις μπότες του νεκρού και τον έντυσαν με τα ρούχα του Παύλου. Έβαλαν τα χαρτιά του Πολ στην τσέπη του σακακιού τους. Μετά άνοιξαν μια βαθιά τρύπα στο πάτωμα και τον έθαψαν.
  
  "Ελπίζω ότι αυτό θα τους μπερδέψει για λίγο. Δεν νομίζω ότι θα τον βρουν για μερικές εβδομάδες και μέχρι τότε δεν θα έχουν μείνει πολλά από αυτόν", είπε ο Paul.
  
  Η στολή του Γιούργκεν κρεμόταν σε ένα καρφί στους πάγκους. Ο Paul είχε λίγο πολύ το ίδιο ύψος με τον αδερφό του, αν και ο Jurgen ήταν πιο εύσωμος. Χάρη στους ογκώδεις επιδέσμους που φορούσε ο Paul στα χέρια και το στήθος του, η στολή ταίριαζε αρκετά. Οι μπότες ήταν στενές, αλλά τα υπόλοιπα ταιριάζουν.
  
  "Αυτή η στολή σου ταιριάζει γάντι. Αυτό είναι που δεν θα φύγει ποτέ."
  
  Ο Μάνφρεντ του έδειξε την ταυτότητα του Γιούργκεν. Ήταν σε ένα μικρό δερμάτινο πορτοφόλι, μαζί με την κάρτα του ναζιστικού κόμματος και την ταυτότητα των SS. Η ομοιότητα μεταξύ Jurgen και Paul έχει αυξηθεί με τα χρόνια. Και οι δύο είχαν δυνατά σαγόνια, μπλε μάτια και παρόμοια χαρακτηριστικά προσώπου. Τα μαλλιά του Γιούργκεν ήταν πιο σκούρα, αλλά μπορούσαν να το διορθώσουν με το λιπαντικό μαλλιών που είχε αγοράσει ο Μάνφρεντ. Ο Πολ μπορούσε εύκολα να περάσει για τον Γιούργκεν, εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια που επεσήμανε ο Μάνφρεντ στην κάρτα. Στην ενότητα "Διακριτικά χαρακτηριστικά" έγραφαν καθαρά οι λέξεις "Λείπει το δεξί μάτι".
  
  "Ένα έμπλαστρο δεν θα είναι αρκετό, Πολ. Αν σου ζητήσουν να το πάρεις..."
  
  "Το ξέρω, Μάνφρεντ. Γι' αυτό χρειάζομαι τη βοήθειά σας".
  
  Ο Μάνφρεντ τον κοίταξε με πλήρη έκπληξη.
  
  "Δεν σκέφτεσαι..."
  
  "Πρέπει να το κάνω".
  
  "Μα αυτό είναι τρελό!"
  
  "Όπως και το υπόλοιπο σχέδιο. Και αυτό είναι το πιο αδύνατο σημείο του".
  
  Τελικά ο Μάνφρεντ συμφώνησε. Ο Πολ κάθισε στη θέση του οδηγού του βαγονιού, με πετσέτες να καλύπτουν το στήθος του σαν να ήταν σε κουρείο.
  
  "Ετοιμος?"
  
  "Περίμενε", είπε ο Μάνφρεντ, που φαινόταν φοβισμένος. "Ας το επαναλάβουμε άλλη μια φορά για να βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχουν σφάλματα."
  
  "Θα βάλω ένα κουτάλι στην άκρη του δεξιού μου βλεφάρου και θα βγάλω το μάτι μου από τη ρίζα. Όσο το βγάζω, πρέπει να μου βάζεις αντισηπτικά και μετά γάζα. Ολα ειναι καλά?"
  
  Ο Μάνφρεντ έγνεψε καταφατικά. Ήταν τόσο φοβισμένος που δεν μπορούσε να μιλήσει.
  
  "Ετοιμος?" ξαναρώτησε.
  
  "Ετοιμος".
  
  Δέκα δευτερόλεπτα αργότερα δεν ακούστηκε τίποτα άλλο παρά κραυγές.
  
  Μέχρι τις 11:00 μ.μ., ο Paul είχε πάρει σχεδόν ένα ολόκληρο πακέτο ασπιρίνες, αφήνοντας τον εαυτό του άλλες δύο. Η πληγή σταμάτησε να αιμορραγεί και ο Μάνφρεντ την απολύμανε κάθε δεκαπέντε λεπτά, βάζοντας φρέσκια γάζα κάθε φορά.
  
  Ο Τζούλιαν, που είχε επιστρέψει λίγες ώρες νωρίτερα, θορυβημένος από τις κραυγές, βρήκε τον πατέρα του με το κεφάλι στα χέρια και να ουρλιάζει στα πνευμόνια του, ενώ ο θείος του φώναζε υστερικά να φύγει. Επέστρεψε και κλείστηκε στη Mercedes και στη συνέχεια ξέσπασε σε κλάματα.
  
  Όταν τα πράγματα ηρέμησαν, ο Μάνφρεντ πήγε να φέρει τον ανιψιό του και εξήγησε το σχέδιο. Όταν είδε τον Πολ, ο Τζούλιαν ρώτησε: "Τα κάνεις όλα αυτά μόνο για τη μητέρα μου;" Υπήρχε ευλάβεια στη φωνή του.
  
  "Και για σένα, Τζούλιαν. Γιατί θέλω να είμαστε μαζί".
  
  Το αγόρι δεν απάντησε, αλλά κράτησε σφιχτά από το μπράτσο του Πολ και ακόμα δεν το άφησε να φύγει όταν ο Πωλ αποφάσισε ότι ήταν ώρα να φύγουν. Ανέβηκε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου με τον Τζούλιαν και ο Μάνφρεντ οδήγησε τα δεκαέξι χιλιόμετρα που τους χώριζαν από το στρατόπεδο, με μια τεταμένη έκφραση στο πρόσωπό του. Χρειάστηκαν σχεδόν μία ώρα για να φτάσουν στον προορισμό τους, καθώς ο Μάνφρεντ μετά βίας μπορούσε να οδηγήσει και το αυτοκίνητο γλιστρούσε συνεχώς.
  
  "Όταν φτάσουμε εκεί, το αυτοκίνητο δεν πρέπει να σταματήσει σε καμία περίπτωση, Μάνφρεντ", είπε ο Πολ ανήσυχος.
  
  "Θα κάνω το καλύτερό μου."
  
  Καθώς πλησίαζαν την πόλη του Νταχάου, ο Παύλος παρατήρησε μια εντυπωσιακή αλλαγή από το Μόναχο. Ακόμα και στο σκοτάδι, η φτώχεια σε αυτή την πόλη ήταν εμφανής. Το πεζοδρόμιο ήταν σε κακή κατάσταση και βρώμικο, η οδική σήμανση ήταν χαραγμένη, οι προσόψεις των κτιρίων ήταν παλιές και ξεφλουδισμένες.
  
  "Τι λυπηρό μέρος", είπε ο Πολ.
  
  "Από όλα τα μέρη στα οποία θα μπορούσαν να πάνε την Αλίκη, αυτό είναι σίγουρα το χειρότερο".
  
  "Γιατί το λες αυτό?"
  
  "Ο πατέρας μας είχε ένα εργοστάσιο πυρίτιδας, το οποίο βρισκόταν παλιά σε αυτή την πόλη".
  
  Ο Πολ ήταν έτοιμος να πει στον Μάνφρεντ ότι η μητέρα του δούλευε σε αυτό το εργοστάσιο πυρομαχικών και ότι είχε απολυθεί, αλλά βρέθηκε πολύ κουρασμένος για να ξεκινήσει μια συζήτηση.
  
  "Το πραγματικά ειρωνικό είναι ότι ο πατέρας μου πούλησε τη γη στους Ναζί. Και έχτισαν ένα στρατόπεδο πάνω του".
  
  Τελικά, είδαν μια κίτρινη πινακίδα με μαύρα γράμματα που τους έλεγε ότι ο καταυλισμός ήταν 1,2 μίλια μακριά.
  
  "Σταμάτα, Μάνφρεντ. Γύρισε αργά και οπισθοχώρησε λίγο".
  
  Ο Μάνφρεντ έκανε ό,τι του είπαν και επέστρεψαν σε ένα μικρό κτίριο που έμοιαζε με άδειο αχυρώνα, αν και φαινόταν να είχε εγκαταλειφθεί για αρκετό καιρό.
  
  "Τζούλιαν, άκου πολύ προσεκτικά", είπε ο Πολ, κρατώντας το αγόρι από τους ώμους και αναγκάζοντάς το να τον κοιτάξει στα μάτια. "Ο θείος σου και εγώ θα πάμε σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για να προσπαθήσουμε να σώσουμε τη μητέρα σου. Αλλά δεν μπορείς να έρθεις μαζί μας. Θέλω να βγεις αμέσως από το αυτοκίνητο με τη βαλίτσα μου και να περιμένεις στο πίσω μέρος αυτού του κτιρίου. Κρυφτείτε όσο καλύτερα μπορείτε, μην μιλήσετε σε κανέναν και μην βγείτε έξω μέχρι να ακούσετε εμένα ή τον θείο σας να σας καλούν, κατάλαβες;"
  
  Ο Τζούλιαν έγνεψε καταφατικά, με τα χείλη του να τρέμουν.
  
  "Γενναίο παιδί", είπε ο Πολ, αγκαλιάζοντάς τον.
  
  "Κι αν δεν γυρίσεις;"
  
  "Μην το σκέφτεσαι καν, Τζούλιαν. Θα το κάνουμε".
  
  Αφού τοποθέτησαν τον Τζούλιαν στην κρυψώνα του, ο Πολ και ο Μάνφρεντ επέστρεψαν στο αυτοκίνητο.
  
  "Γιατί δεν του είπες τι να κάνει αν δεν επιστρέψουμε;" ρώτησε ο Μάνφρεντ.
  
  "Επειδή είναι ένα έξυπνο παιδί. Θα κοιτάξει μέσα στη βαλίτσα. θα πάρει τα χρήματα και θα αφήσει τα υπόλοιπα. Σε κάθε περίπτωση δεν έχω σε κανέναν να το στείλω. Πώς μοιάζει μια πληγή; ρώτησε, ανάβοντας τη λάμπα ανάγνωσης και βγάζοντας τον επίδεσμο από το μάτι του.
  
  "Είναι πρησμένη, αλλά όχι πολύ. Το καπάκι δεν είναι πολύ κόκκινο. Πονάει?"
  
  "Σαν την κόλαση".
  
  Ο Πολ κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη. Εκεί που παλιά υπήρχε ένας βολβός του ματιού, τώρα υπήρχε ένα κομμάτι ζαρωμένο δέρμα. Μια μικρή σταγόνα αίματος έτρεχε από την άκρη του ματιού του σαν κόκκινο δάκρυ.
  
  "Πρέπει να φαίνεται παλιό, διάβολε".
  
  "Ίσως δεν θα σας ζητήσουν να αφαιρέσετε το έμπλαστρο".
  
  "Ευχαριστώ".
  
  Έβγαλε το έμπλαστρο από την τσέπη του και το φόρεσε, πετώντας τα κομμάτια της γάζας από το παράθυρο στο χαντάκι. Όταν ξανακοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη, ένα ρίγος πέρασε στη ραχοκοκαλιά του.
  
  Το άτομο που τον κοίταξε πίσω ήταν ο Jurgen.
  
  Έριξε μια ματιά στο ναζιστικό περιβραχιόνιο στο αριστερό του χέρι.
  
  Κάποτε σκέφτηκα ότι προτιμώ να πεθάνω παρά να φέρω αυτό το σύμβολο, σκέφτηκε ο Paul. Σήμερα Πάτωμα Ράινερ νεκρός . Τώρα είμαι ο Jurgen von Schroeder.
  
   Ανέβηκε από τη θέση του συνοδηγού και μπήκε στο πίσω μέρος, προσπαθώντας να θυμηθεί πώς ήταν ο αδερφός του, τον περιφρονητικό αέρα του, τον αλαζονικό του τρόπο. Ο τρόπος που πρόβαλλε τη φωνή του σαν να ήταν προέκταση του εαυτού του, προσπαθώντας να κάνει όλους τους άλλους να νιώσουν κατώτεροι.
  
  Μπορώ να το κάνω, είπε στον εαυτό του ο Παύλος. Θα δούμε...
  
  "Άνοψε την, Μάνφρεντ. Δεν πρέπει να χάνουμε άλλο χρόνο".
  
  
  59
  
  
  Arbeit Macht Frei
  
  Αυτά ήταν τα λόγια γραμμένα με σιδερένια γράμματα πάνω από τις πύλες του στρατοπέδου. Τα λόγια, όμως, δεν ήταν παρά εγκεφαλικά σε διαφορετική μορφή. Κανένας από τους ανθρώπους εκεί δεν θα είχε κερδίσει την ελευθερία του δουλεύοντας.
  
  Καθώς η Mercedes ανέβηκε στην είσοδο, ένας νυσταγμένος φύλακας με μαύρη στολή βγήκε από το θάλαμο του φρουρού, άναψε για λίγο τον φακό του μέσα στο αυτοκίνητο και τους έκανε νόημα να περάσουν. Οι πύλες άνοιξαν αμέσως.
  
  "Ήταν εύκολο", ψιθύρισε ο Μάνφρεντ.
  
  "Έχεις γνωρίσει ποτέ μια φυλακή που ήταν δύσκολο να μπεις; Το δύσκολο είναι συνήθως να βγεις έξω", απάντησε ο Πολ.
  
  Η πόρτα ήταν εντελώς ανοιχτή, αλλά το αυτοκίνητο δεν κουνήθηκε.
  
  "Τί στο διάολο τρέχει με 'σένα? Μη σταματάς εκεί".
  
  "Δεν ξέρω πού να πάω, Πολ", απάντησε ο Μάνφρεντ, με τα χέρια του σφιγμένα στο τιμόνι.
  
  "Σκατά".
  
  Ο Πωλ άνοιξε το παράθυρο και έκανε νόημα στον φρουρό να έρθει. Έτρεξε προς το αυτοκίνητο.
  
  "Μάλιστα κύριε?"
  
  "Δεσμάρε, πονάει το κεφάλι μου. Εξήγησε στον ηλίθιο οδηγό μου πώς να φτάσει σε όποιον είναι υπεύθυνος εδώ. Φέρνω παραγγελίες από το Μόναχο".
  
  "Αυτή τη στιγμή οι μόνοι άνθρωποι βρίσκονται στο μπρίγκ, κύριε".
  
  "Λοιπόν, έλα, δεκανέα, πες του".
  
  Ο φρουρός έδωσε οδηγίες στον Μάνφρεντ, ο οποίος δεν χρειάστηκε να προσποιηθεί τη δυσαρέσκειά του. "Δεν το παράκανες λίγο;" ρώτησε ο Μάνφρεντ.
  
  "Αν έβλεπες ποτέ τον αδερφό μου να μιλάει στο προσωπικό... αυτός θα ήταν σε μια από τις καλύτερες μέρες του".
  
  Ο Μάνφρεντ οδήγησε το αυτοκίνητο γύρω από μια περιφραγμένη περιοχή, όπου μια περίεργη και πικάντικη μυρωδιά μπήκε στο αυτοκίνητο, παρά το γεγονός ότι τα παράθυρα ήταν κλειστά. Από την άλλη πλευρά, έβλεπαν τα σκοτεινά περιγράμματα αμέτρητων στρατώνων. Η μόνη κίνηση προήλθε από μια ομάδα κρατουμένων που έτρεχαν δίπλα σε μια αναμμένη λάμπα του δρόμου. Ήταν ντυμένοι με ριγέ ολόσωμες φόρμες με ένα μονό κίτρινο αστέρι κεντημένο στο στήθος. Το δεξί πόδι καθενός από τους άντρες ήταν δεμένο στον αστράγαλο αυτού που ήταν πίσω του. Όταν έπεφτε ένας, τουλάχιστον τέσσερις-πέντε έπεφταν μαζί του.
  
  "Κουνηθείτε, σκυλιά! Θα συνεχίσετε μέχρι να ολοκληρώσετε δέκα γύρους στη σειρά χωρίς να σκοντάψετε μία φορά! φώναξε ο φρουρός κουνώντας ένα ραβδί με το οποίο χτυπούσε τους πεσόντες αιχμαλώτους. Όσοι το είχαν κάνει τόσο γρήγορα πετάχτηκαν στα πόδια τους, με τα πρόσωπά τους λερωμένα με λάσπη και φοβισμένα.
  
  "Θεέ μου, δεν μπορώ να πιστέψω ότι η Αλίκη βρίσκεται σε αυτή την κόλαση", μουρμούρισε ο Πολ. "Καλύτερα να μην αποτύχουμε, αλλιώς θα καταλήξουμε δίπλα της ως επίτιμοι καλεσμένοι. Δηλαδή, εκτός αν μας πυροβολήσουν μέχρι θανάτου".
  
  Το αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά σε ένα χαμηλό λευκό κτίριο, τη φωτισμένη πόρτα του οποίου φρουρούσαν δύο στρατιώτες. Ο Πωλ είχε ήδη πιάσει το πόμολο της πόρτας όταν ο Μάνφρεντ τον σταμάτησε.
  
  "Τι κάνεις?" ψιθύρισε. "Πρέπει να σου ανοίξω την πόρτα!"
  
  Ο Παύλος έπιασε τον εαυτό του εγκαίρως. Ο πονοκέφαλος και η αίσθηση του αποπροσανατολισμού του είχαν αυξηθεί τα τελευταία λεπτά και πάλευε να τακτοποιήσει τις σκέψεις του. Ένιωσε έναν πόνο φόβου για αυτό που επρόκειτο να κάνει. Για μια στιγμή μπήκε στον πειρασμό να πει στον Μάνφρεντ να γυρίσει και να φύγει από αυτό το μέρος όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
  
  Δεν μπορώ να το κάνω αυτό στην Αλίκη. Ή για τον Τζούλιαν, ή για τον εαυτό του. Πρέπει να μπω μέσα... ό,τι γίνει.
  
  Η πόρτα του αυτοκινήτου ήταν ανοιχτή. Ο Πωλ έβαλε το ένα του πόδι στο τσιμέντο και έβγαλε το κεφάλι του έξω, και οι δύο στρατιώτες στάθηκαν αμέσως στην προσοχή και σήκωσαν τα χέρια τους. Ο Πολ βγήκε από τη Mercedes και χαιρέτησε πίσω.
  
  "Ήρεμα", είπε καθώς περνούσε την πόρτα.
  
  Η φρουρά αποτελούνταν από ένα μικρό δωμάτιο σαν γραφείο με τρία ή τέσσερα τακτοποιημένα τραπέζια, το καθένα με μια μικροσκοπική σημαία των Ναζί δίπλα σε μια μολυβοθήκη και ένα πορτρέτο του Φύρερ ως τη μοναδική διακόσμηση στους τοίχους. Δίπλα στην πόρτα στεκόταν ένα μακρύ τραπέζι που έμοιαζε με πάγκο, πίσω από το οποίο καθόταν ένας αξιωματούχος με ξινίλες. Ίσιωσε όταν είδε τον Πολ να μπαίνει.
  
  Χάιλ Χίτλερ!
  
  "Χάιλ Χίτλερ!" - απάντησε ο Παύλος, εξετάζοντας προσεκτικά το δωμάτιο. Υπήρχε ένα παράθυρο στο πίσω μέρος που έβλεπε σε κάτι που φαινόταν να είναι κάποιο κοινό δωμάτιο. Μέσα από το τζάμι, έβλεπε περίπου δέκα στρατιώτες να παίζουν χαρτιά σε ένα σύννεφο καπνού.
  
  "Καλησπέρα, κύριε Obersturmführer", είπε ο αξιωματούχος. "Τι μπορώ να κάνω για σένα αυτή την ώρα της νύχτας;"
  
  "Είμαι εδώ για επείγουσες υποθέσεις. Πρέπει να πάρω τη φυλακισμένη μαζί μου στο Μόναχο για ... για ανάκριση".
  
  "Φυσικά Κύριε. Και το όνομα;
  
  Άλις Τανενμπάουμ.
  
  "Αχ, αυτό που έφεραν χθες. Δεν έχουμε πολλές γυναίκες εδώ - όχι περισσότερες από πενήντα, ξέρεις. Κρίμα που την πήραν. Είναι από τις λίγες που είναι... αρκετά καλή", είπε με ένα λάγνο χαμόγελο.
  
  "Εννοείς για έναν Εβραίο;"
  
  Ο άντρας πίσω από τον πάγκο κατάπιε την απειλή με τη φωνή του Πολ.
  
  "Φυσικά, κύριε, δεν είναι κακό για έναν Εβραίο".
  
  "Σίγουρα. Λοιπόν, τι περιμένεις; Φέρτε την μέσα!"
  
  "Αμέσως, κύριε. Μπορώ να ρίξω μια ματιά στην εντολή μεταφοράς, κύριε;"
  
  Ο Πολ, του οποίου τα χέρια ήταν σταυρωμένα πίσω από την πλάτη του, έσφιξε τις γροθιές του σφιχτά. Ετοίμασε την απάντησή του σε αυτή την ερώτηση. Αν η μικρή του ομιλία είχε λειτουργήσει, θα είχαν σύρει την Άλις έξω, θα πηδήξουν στο αυτοκίνητο και θα άφηναν το μέρος, ελεύθερο σαν τον άνεμο. Διαφορετικά, θα είχε γίνει ένα τηλεφώνημα, ίσως περισσότερα από ένα. Σε λιγότερο από μισή ώρα ο ίδιος και ο Μάνφρεντ θα είναι επίτιμοι καλεσμένοι του στρατοπέδου.
  
  "Τώρα ακούστε προσεκτικά, κύριε..."
  
  Φάμπερ, κύριε. Γκούσταβ Φάμπερ ."
  
  Ακούστε, κύριε Φάμπερ. Πριν από δύο ώρες ήμουν στο κρεβάτι με αυτό το υπέροχο κορίτσι από τη Φρανκφούρτη που κυνηγούσα για μέρες. Ημέρες! Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο και ξέρεις ποιος ήταν;"
  
  "Οχι κύριε."
  
  Ο Πολ έσκυψε πάνω από τη μπάρα και χαμήλωσε προσεκτικά τη φωνή του.
  
  "Ήταν ο Ράινχαρντ Χάιντριχ, ένας σπουδαίος άνθρωπος. Μου είπε: "Γιούργεν, καλέ μου, φέρε μου αυτή την Εβραϊκή κοπέλα που στείλαμε χθες στο Νταχάου, γιατί αποδεικνύεται ότι δεν την χορτάσαμε". Και του είπα: "Δεν μπορεί να πάει κάποιος άλλος;" Και μου είπε, "Όχι, γιατί θέλω να το δουλέψεις στο δρόμο. Τρόμαξε την με αυτή την ειδική σου μέθοδο ". Μπήκα λοιπόν στο αυτοκίνητό μου και εδώ είμαι. Οτιδήποτε για να κάνει χάρη σε έναν φίλο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είμαι σε κακή διάθεση. Λοιπόν, πάρτε την εβραϊκή πόρνη από εδώ μια για πάντα, ώστε να επιστρέψω στη μικρή μου φίλη πριν την πάρει ο ύπνος".
  
  "Κύριε, συγγνώμη, αλλά..."
  
  "Κύριε Φάμπερ, ξέρεις ποιος είμαι;"
  
   " Όχι , κύριε ".
  
  "Είμαι ο βαρόνος φον Σρέντερ".
  
   Με αυτά τα λόγια, το πρόσωπο του μικρού άντρα άλλαξε.
  
  "Γιατί δεν το είπατε αυτό πριν, κύριε; Είμαι καλός φίλος του Adolf Eichmann. Μου είπε πολλά για σένα, - χαμήλωσε τη φωνή του, "και ξέρω ότι είστε οι δυο σας σε ειδική αποστολή για τον Χέιρ Χάιντριχ. Τέλος πάντων, μην ανησυχείς, θα το αντιμετωπίσω".
  
  Σηκώθηκε, πήγε στο κοινό δωμάτιο και φώναξε έναν από τους στρατιώτες, ο οποίος ήταν φανερά ενοχλημένος που είχε διακοπεί το παιχνίδι με τα χαρτιά του. Λίγες στιγμές αργότερα, ο άνδρας εξαφανίστηκε μέσα από μια πόρτα που ήταν μακριά από το οπτικό πεδίο του Paul.
  
  Εν τω μεταξύ, ο Φάμπερ επέστρεψε. Πήρε μια μωβ φόρμα κάτω από τον πάγκο και άρχισε να τη συμπληρώνει.
  
  "Μπορώ να πάρω την ταυτότητά σας; Πρέπει να σημειώσω τον αριθμό CC σας."
  
  Ο Πολ άπλωσε ένα δερμάτινο πορτοφόλι.
  
  "Είναι όλα εδώ. Κάντε το γρήγορα."
  
  Ο Φάμπερ έβγαλε την ταυτότητά του και κοίταξε τη φωτογραφία για λίγες στιγμές. Ο Πωλ τον παρακολουθούσε στενά. Είδε μια σκιά αμφιβολίας να διασχίζει το πρόσωπο του αξιωματούχου καθώς τον κοίταξε, και μετά κοίταξε πάλι κάτω τη φωτογραφία. Έπρεπε να κάνει κάτι. Αποσπάστε του την προσοχή, δώστε του ένα θανατηφόρο χτύπημα για να αφαιρέσετε κάθε αμφιβολία.
  
  "Τι συμβαίνει, δεν τη βρίσκεις; Πρέπει να της ρίξω μια ματιά;"
  
  Όταν ο υπάλληλος τον κοίταξε μπερδεμένος, ο Πωλ σήκωσε το έμπλαστρο για μια στιγμή και χαμογέλασε δυσάρεστα.
  
  "Ν-όχι, κύριε. Απλώς το γιορτάζω τώρα".
  
  Επέστρεψε το δερμάτινο πορτοφόλι στον Πολ.
  
  "Κύριε, ελπίζω να μην σας πειράζει που το αναφέρω αυτό, αλλά... υπάρχει αίμα στην κόγχη των ματιών σας".
  
  "Ω, ευχαριστώ, κύριε Φάμπερ. Ο γιατρός στεγνώνει ιστούς που έχουν σχηματιστεί με τα χρόνια. Λέει ότι μπορεί να βάλει ένα γυάλινο μάτι. Στο μεταξύ, είμαι στο έλεος των εργαλείων του. ΤΕΛΟΣ παντων..."
  
  "Όλα είναι έτοιμα, κύριε. Κοίτα, θα τη φέρουν εδώ τώρα".
  
  Μια πόρτα άνοιξε πίσω από τον Πολ και άκουσε βήματα. Ο Πωλ δεν γύρισε να κοιτάξει ακόμα την Αλίκη, φοβούμενος ότι το πρόσωπό του θα πρόδιδε έστω και το παραμικρό συναίσθημα, ή ακόμα χειρότερα, ότι θα τον αναγνώριζε. Μόνο όταν στεκόταν δίπλα του τόλμησε να της ρίξει μια γρήγορη, λοξή ματιά.
  
  Η Άλις, ντυμένη με κάτι που έμοιαζε με μια τραχιά γκρίζα ρόμπα, έγειρε το κεφάλι της κοιτάζοντας το πάτωμα. Ήταν ξυπόλητη και είχε χειροπέδες στα χέρια της.
  
  Μη σκέφτεσαι τι είναι, σκέφτηκε ο Πολ. Απλά σκεφτείτε έναν τρόπο να τη βγάλετε ζωντανή από εδώ.
  
  "Λοιπόν, αν είναι μόνο αυτό..."
  
  "Μάλιστα κύριε. Υπογράψτε εδώ και παρακάτω, παρακαλώ."
  
  Ο ψεύτικος βαρόνος πήρε το στυλό του και προσπάθησε να κάνει το σκαλοπάτι του δυσανάγνωστο. Μετά έπιασε το χέρι της Άλις και γύρισε, τραβώντας την μαζί του.
  
  "Μόνο κάτι τελευταίο, κύριε;"
  
  Ο Πωλ γύρισε ξανά.
  
  "Τι στο διάολο είναι αυτό?" φώναξε εκνευρισμένος.
  
  "Θα πρέπει να τηλεφωνήσω στον κ. Άιχμαν για να εξουσιοδοτήσει την αναχώρηση της φυλακισμένης, αφού ήταν αυτός που την υπέγραψε".
  
  Τρομοκρατημένος ο Πολ πάσχιζε να βρει κάτι να πει.
  
  "Πιστεύεις ότι είναι απαραίτητο να ξυπνήσουμε τον φίλο μας τον Αδόλφο σε μια τόσο ασήμαντη περίσταση;"
  
  "Δεν θα πάρει ούτε λεπτό, κύριε", είπε ο αξιωματούχος. Ήταν ήδη στο τηλέφωνο.
  
  
  60
  
  
  Τελειώσαμε, σκέφτηκε ο Πολ.
  
  Μια σταγόνα ιδρώτας ξεχώρισε στο μέτωπό του, κύλησε στα φρύδια του και κύλησε στην κόγχη του καλού του ματιού. Ο Πολ ανοιγόκλεισε επιφυλακτικά, αλλά είχαν ήδη σχηματιστεί περισσότερες σταγόνες. Έκανε πολύ ζέστη στο δωμάτιο ασφαλείας, ειδικά εκεί που στεκόταν ο Πολ, ακριβώς κάτω από τη λάμπα που φώτιζε την είσοδο. Το καπάκι του Γιούργκεν, που του ήταν πολύ σφιχτό, δεν βοήθησε.
  
  Δεν πρέπει να δουν ότι είμαι νευρικός.
  
  "Κύριε Άιχμαν;"
  
  Η σκληρή φωνή του Φάμπερ αντήχησε στο δωμάτιο. Ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που μιλούσαν πιο δυνατά όταν μιλούσαν για να μεταφέρεται ευκολότερα η φωνή του στα καλώδια.
  
  "Συγγνώμη που σας ενοχλώ αυτή τη στιγμή. Έχω τον βαρόνο φον Σρέντερ εδώ. ήρθε να πάρει έναν κρατούμενο που..."
  
  Οι παύσεις στη συζήτηση ήταν ανακούφιση για τα αυτιά του Πολ, αλλά βασάνιζαν τα νεύρα του, και θα έδινε τα πάντα για να ακούσει την άλλη πλευρά. "Σωστά. Ναι πράγματι. Ναι καταλαβαίνω."
  
  Εκείνη τη στιγμή, ο αξιωματούχος σήκωσε το βλέμμα στον Πωλ, με το πρόσωπό του πολύ σοβαρό. Ο Πωλ κράτησε το βλέμμα του καθώς μια νέα σταγόνα ιδρώτα χάραξε το μονοπάτι του πρώτου.
  
  "Μάλιστα κύριε. Είναι σαφές. Θα το κάνω".
  
  Έκλεισε το τηλέφωνο αργά.
  
  "Κύριε Μπάρον;"
  
  "Τι συμβαίνει?"
  
  "Μπορείς να περιμένεις εδώ ένα λεπτό;" Θα επιστρέψω αμέσως".
  
  "Πολύ καλό, αλλά κάντε το γρήγορα!"
  
  Ο Φάμπερ γύρισε πίσω από την πόρτα που οδηγούσε στο κοινό δωμάτιο. Μέσα από το τζάμι, ο Πολ τον είδε να πλησιάζει έναν από τους στρατιώτες, ο οποίος με τη σειρά του πλησίασε τους συναδέλφους του.
  
  Μας δάγκωσαν. Βρήκαν το σώμα του Γιούργκεν και τώρα θα μας συλλάβουν. Ο μόνος λόγος που δεν έχουν επιτεθεί ακόμα είναι γιατί θέλουν να μας πάρουν ζωντανούς. Λοιπόν, αυτό δεν θα συμβεί.
  
  Ο Παύλος τρομοκρατήθηκε τελείως. Παραδόξως, ο πόνος στο κεφάλι του είχε μειωθεί, αναμφίβολα λόγω των ποταμών αδρεναλίνης που κυλούσαν στις φλέβες του. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ένιωσε το άγγιγμα του χεριού του στο δέρμα της Άλις. Δεν έχει σηκώσει το βλέμμα της από τότε που μπήκε. Στην άκρη του δωματίου περίμενε ο στρατιώτης που την είχε φέρει, χτυπώντας ανυπόμονα στο πάτωμα.
  
  Αν έρθουν για εμάς, το τελευταίο πράγμα που θα κάνω είναι να τη φιλήσω.
  
  Ο αξιωματούχος επέστρεψε, συνοδευόμενος τώρα από άλλους δύο στρατιώτες. Ο Πωλ γύρισε προς το μέρος τους, αναγκάζοντας την Αλίκη να κάνει το ίδιο.
  
  "Κύριε Μπάρον;"
  
  "Ναί?"
  
  "Μίλησα με τον κ. Άιχμαν και μου έδωσε καταπληκτικά νέα. Έπρεπε να το μοιραστώ με άλλους στρατιώτες. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να σου μιλήσουν".
  
  Δύο άτομα από την κοινή αίθουσα προχώρησαν.
  
  "Παρακαλώ, επιτρέψτε μου να σας σφίξω τα χέρια, κύριε, για λογαριασμό ολόκληρης της εταιρείας".
  
  "Δόθηκε άδεια, δεκανέα", κατάφερε να πει ένας έκπληκτος Πολ.
  
  "Είναι τιμή μου που γνωρίζω έναν πραγματικό παλιό μαχητή, κύριε", είπε ο στρατιώτης, δείχνοντας το μικρό μετάλλιο στο στήθος του Paul. Ένας αετός σε πτήση, που ανοίγει τα φτερά του, κρατά ένα δάφνινο στεφάνι. Τάγμα του Αίματος.
  
  Ο Paul, που δεν είχε ιδέα τι σήμαινε το μετάλλιο, απλώς έγνεψε καταφατικά και έσφιξε τα χέρια με τους στρατιώτες και τους αξιωματούχους.
  
  "Ήταν τότε που έχασες το μάτι σου, κύριε;" τον ρώτησε ο Φάμπερ χαμογελώντας.
  
  Ένα προειδοποιητικό κουδούνι χτύπησε στο κεφάλι του Πολ. Αυτό μπορεί να είναι παγίδα. Αλλά δεν είχε ιδέα τι έπαιρνε ο στρατιώτης και πώς να απαντήσει.
  
  Τι διάολο θα έλεγε ο Jurgen στους ανθρώπους; Θα έλεγε ότι ήταν ένα ατύχημα κατά τη διάρκεια ενός ηλίθιου αγώνα στα νιάτα του ή θα προσποιήθηκε ότι ο τραυματισμός του ήταν κάτι που δεν ήταν;
  
  Στρατιώτες και ένας αξιωματούχος τον παρακολουθούσαν ακούγοντας τα λόγια του.
  
  "Όλη μου η ζωή είναι αφιερωμένη στον Φύρερ, κύριοι. Και το σώμα μου επίσης".
  
  "Δηλαδή τραυματίστηκες κατά το πραξικόπημα της 23ης;" Ο Φάμπερ τον πίεσε.
  
  Ήξερε ότι ο Γιούργκεν είχε χάσει ένα μάτι στο παρελθόν και δεν θα τολμούσε να πει ένα τόσο προφανές ψέμα. Η απάντηση λοιπόν ήταν όχι. Αλλά τι εξήγηση θα έδινε;
  
  "Φοβάμαι ότι όχι, κύριοι. Ήταν ένα ατύχημα στο κυνήγι".
  
  Οι στρατιώτες έδειχναν λίγο απογοητευμένοι, αλλά ο αξιωματικός εξακολουθούσε να χαμογελά.
  
  Ίσως λοιπόν να μην ήταν παγίδα τελικά, σκέφτηκε ο Πολ με ανακούφιση.
  
  "Λοιπόν, τελειώσαμε με τις κοινωνικές ωραίες, κύριε Φάμπερ;"
  
  "Όχι πραγματικά, κύριε. Ο κ. Άιχμαν μου είπε να σου το δώσω", είπε, κρατώντας ένα μικρό κουτί. "Αυτή είναι η είδηση για την οποία μιλούσα".
  
  Ο Πολ πήρε το κουτί από τα χέρια του αξιωματικού και το άνοιξε. Μέσα ήταν ένα δακτυλόγραφο φύλλο και κάτι τυλιγμένο σε καφέ χαρτί. Αγαπητέ μου φίλε, συγχαρητήρια για την εξαιρετική σου εμφάνιση. Νιώθω ότι έχετε κάτι παραπάνω από ολοκληρώσει το έργο που σας έδωσα. Πολύ σύντομα, θα αρχίσουμε να ενεργούμε βάσει των αποδεικτικών στοιχείων που έχετε συγκεντρώσει. Έχω επίσης την τιμή να σας μεταφέρω τις προσωπικές ευχαριστίες του Φύρερ. Με ρώτησε για σένα και όταν του είπα ότι φορούσες ήδη το Τάγμα του Αίματος και το χρυσό έμβλημα του πάρτι στο στήθος σου, ρώτησε τι ιδιαίτερη τιμή θα μπορούσαμε να σου κάνουμε. Μιλήσαμε για λίγα λεπτά και μετά ο Φύρερ σκέφτηκε αυτό το υπέροχο αστείο. Είναι ένας άνθρωπος με λεπτό χιούμορ, τόσο που το παρήγγειλε στον προσωπικό του κοσμηματοπώλη. Ελάτε στο Βερολίνο όσο πιο γρήγορα μπορείτε. Έχω μεγάλα σχέδια για σένα. Με εκτίμηση, Reinhard Heydrich
  
  Μη καταλαβαίνοντας τίποτα από αυτά που μόλις είχε διαβάσει, ο Πωλ ξεδίπλωσε το αντικείμενο. Ήταν χρυσό έμβλημα δικέφαλου αετού πάνω σε ρόμβο τευτονικού σταυρού. Οι αναλογίες ήταν λανθασμένες και τα υλικά μια εσκεμμένη και προσβλητική παρωδία, αλλά και πάλι ο Παύλος αναγνώρισε αμέσως το σύμβολο.
  
  Ήταν το έμβλημα ενός Τέκτονα τριάντα δεύτερου βαθμού.
  
  Jurgen, τι έκανες;
  
  "Κύριοι", είπε ο Φάμπερ, δείχνοντάς του, "χειροκροτήματα για τον βαρόνο φον Σρέντερ, έναν άνθρωπο που, σύμφωνα με τον κ. Άιχμαν, ολοκλήρωσε ένα έργο τόσο σημαντικό για το Ράιχ που ο ίδιος ο Φύρερ διέταξε ένα μοναδικό βραβείο που δημιουργήθηκε ειδικά για αυτόν".
  
  Οι στρατιώτες χειροκρότησαν καθώς ένας σαστισμένος Πολ έβγαινε έξω με τον κρατούμενο. Ο Φάμπερ τους συνόδευε, ανοίγοντάς του την πόρτα. Έβαλε κάτι στο χέρι του Πολ.
  
  "Κλειδιά για τις χειροπέδες, κύριε".
  
  "Ευχαριστώ, Φάμπερ".
  
  "Ήταν τιμή για μένα, κύριε".
  
  Καθώς το αυτοκίνητο πλησίαζε στην έξοδο, ο Μάνφρεντ γύρισε ελαφρά, με το πρόσωπό του βρεγμένο από τον ιδρώτα.
  
  "Γιατί στο διάολο αργείς τόσο πολύ;"
  
  "Αργότερα, Μάνφρεντ. Όχι πριν φύγουμε από εδώ", ψιθύρισε ο Πολ.
  
  Το χέρι του έψαξε για το χέρι της Άλις και εκείνη το έσφιξε σιωπηλά προς τα πίσω. Έμειναν έτσι μέχρι να περάσουν από την πύλη.
  
  "Άλις", είπε τελικά παίρνοντας το πιγούνι της, "μπορείς να χαλαρώσεις. Είμαστε μόνο εμείς".
  
  Τελικά σήκωσε το βλέμμα της. Ήταν καλυμμένη με μώλωπες.
  
  "Ήξερα ότι ήσουν εσύ τη στιγμή που με έπιασες το χέρι. Ω, Πολ, φοβόμουν τόσο πολύ", είπε, ακουμπώντας το κεφάλι της στο στήθος του.
  
  "Είσαι καλά?" ρώτησε ο Μάνφρεντ.
  
  "Ναι", απάντησε αδύναμα.
  
  "Σου έκανε κάτι αυτό το κάθαρμα;" ρώτησε ο αδερφός της. Ο Πωλ δεν του είπε ότι ο Γιούργκεν είχε καυχηθεί ότι βίασε βάναυσα την Άλις.
  
  Δίστασε για μερικές στιγμές πριν απαντήσει, και όταν το έκανε, απέφυγε το βλέμμα του Πολ.
  
  "Οχι".
  
  Κανείς δεν θα μάθει ποτέ, Άλις, σκέφτηκε ο Πολ. Και δεν θα σε ενημερώσω ποτέ για όσα ξέρω.
  
  "Είναι εξίσου καλό. Είτε έτσι είτε αλλιώς, θα χαρείτε να μάθετε ότι ο Paul σκότωσε τον γιο της σκύλας. Δεν έχεις ιδέα πόσο μακριά έφτασε αυτό το άτομο για να σε βγάλει από εκεί".
  
  Η Άλις κοίταξε τον Πωλ και ξαφνικά συνειδητοποίησε τι σήμαινε το σχέδιο και πόσα θυσία είχε. Σήκωσε τα χέρια της, ακόμα με χειροπέδες, και έβγαλε το έμπλαστρο.
  
  "Πάτωμα!" αναφώνησε συγκρατώντας τους λυγμούς της. Τον αγκάλιασε.
  
  "Σιγά... μην πεις τίποτα".
  
  Η Αλίκη έμεινε σιωπηλή. Και τότε οι σειρήνες φώναξαν.
  
  
  61
  
  
  "Τι στο διαολο συμβαινει εδω?" ρώτησε ο Μάνφρεντ.
  
  Είχε πενήντα πόδια για να φτάσει πριν φτάσει στην έξοδο του στρατοπέδου όταν μια σειρήνα άρχισε να κλαίει. Ο Πολ κοίταξε έξω από το πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου και είδε αρκετούς στρατιώτες να φεύγουν από το φρουραρχείο που μόλις είχαν φύγει. Κάπως έτσι κατάλαβαν ότι ήταν απατεώνας και έσπευσαν να κλείσουν τη βαριά μεταλλική πόρτα της εξόδου.
  
  "Πάτησε την! Μπες εκεί πριν το κλείσει!". Ο Πωλ φώναξε στον Μάνφρεντ, ο οποίος αμέσως δάγκωσε δυνατά τα δόντια του και έσφιξε τη λαβή του στο τιμόνι ενώ πατούσε το πεντάλ του γκαζιού. Το αυτοκίνητο πυροβόλησε μπροστά σαν σφαίρα και ο φρουρός πήδηξε στην άκρη ακριβώς τη στιγμή που το αυτοκίνητο χτύπησε στη μεταλλική πόρτα με ένα δυνατό βρυχηθμό. Το μέτωπο του Μάνφρεντ αναπήδησε από το τιμόνι, αλλά κατάφερε να κρατήσει το αυτοκίνητο υπό έλεγχο.
  
  Ο φρουρός στην πύλη τράβηξε το πιστόλι του και άνοιξε πυρ. Το πίσω τζάμι έσπασε σε ένα εκατομμύριο κομμάτια.
  
  "Ό,τι και να κάνεις, μην κατευθύνεσαι προς το Μόναχο, Μάνφρεντ! Μείνετε μακριά από τον κεντρικό δρόμο!" Ο Πολ ούρλιαξε, προστατεύοντας την Άλις από το ιπτάμενο γυαλί. "Πάρτε την παράκαμψη που είδαμε στο δρόμο προς τα πάνω".
  
  "Είσαι τρελός?" είπε ο Μάνφρεντ. Έσκυψε χαμηλά στη θέση του και μετά βίας έβλεπε πού πήγαινε. "Δεν έχουμε ιδέα πού οδηγεί αυτός ο δρόμος! Και τι θα λέγατε..."
  
  "Δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε να μας πιάσουν", είπε ο Πολ, διακόπτοντάς τον.
  
  Ο Μάνφρεντ έγνεψε καταφατικά και έκανε μια απότομη παράκαμψη, κατευθυνόμενος σε έναν χωματόδρομο που έσβησε στο σκοτάδι. Ο Πολ τράβηξε το Luger του αδελφού του από τη θήκη του. Φαινόταν σαν να είχε περάσει μια ζωή από τότε που την είχε πάρει από το στάβλο. Έλεγξε το γεμιστήρα: υπήρχαν μόνο οκτώ γύροι σε αυτό. Αν είχαν ακολουθηθεί, δεν θα τους πήγαινε πολύ μακριά.
  
  Ακριβώς τότε, ένα ζευγάρι προβολείς έσκισαν το σκοτάδι πίσω τους και άκουσαν τον κρότο ενός πιστολιού και τον κρότο ενός πολυβόλου. Τους ακολούθησαν δύο αυτοκίνητα, και παρόλο που κανένα δεν ήταν τόσο γρήγορο όσο η Mercedes, οι οδηγοί τους γνώριζαν την περιοχή. Ο Πωλ ήξερε ότι δεν θα αργούσε πολύ να προλάβουν. Και ο τελευταίος ήχος που θα ακούσουν θα είναι εκκωφαντικός
  
  "Φτου! Μάνφρεντ, πρέπει να τους βγάλουμε από την ουρά μας!"
  
  "Πώς πρέπει να το κάνουμε αυτό; Δεν ξέρω καν πού πάμε".
  
  Ο Παύλος έπρεπε να σκεφτεί γρήγορα. Γύρισε προς την Άλις, η οποία ήταν ακόμα σωριασμένη στη θέση της.
  
  "Άλις, άκουσέ με".
  
  Του έριξε μια νευρική ματιά και ο Πωλ είδε φόβο στα μάτια της, αλλά και αποφασιστικότητα. Προσπάθησε να χαμογελάσει, και ο Πωλ ένιωσε έναν πόνο αγάπης και πόνου για όλα όσα είχε περάσει.
  
  "Ξέρετε πώς να χρησιμοποιήσετε ένα από αυτά;" ρώτησε σηκώνοντας το Λούγκερ.
  
  Η Άλις κούνησε το κεφάλι της. "Χρειάζομαι να το πάρεις και να πατήσεις τη σκανδάλη όταν σου το πω. Η ασφάλεια έχει αφαιρεθεί. Πρόσεχε".
  
  "Και τώρα τι?" Ο Μάνφρεντ ούρλιαξε.
  
  "Τώρα πατάς το γκάζι και προσπαθούμε να τους ξεφύγουμε. Αν δείτε μονοπάτι, δρόμο, μονοπάτι αλόγων, οτιδήποτε, ακολουθήστε το. Εχω μια ιδέα ".
  
  Ο Μάνφρεντ έγνεψε καταφατικά και πάτησε το πεντάλ καθώς το αυτοκίνητο γρύλιζε, καταβροχθίζοντας λακκούβες καθώς πετούσε πάνω από τον ανώμαλο δρόμο. Οι πυροβολισμοί άρχισαν ξανά και ο καθρέφτης οπισθοπορείας έσπασε καθώς περισσότερες σφαίρες χτύπησαν το πορτμπαγκάζ. Τελικά, μπροστά, βρήκαν αυτό που έψαχναν.
  
  "Κοίτα εκεί! Ο δρόμος ανηφορίζει, μετά υπάρχει μια διακλάδωση στα αριστερά. Όταν λέω να σβήσω τα φώτα και να βουτήξω σε αυτό το μονοπάτι".
  
  Ο Μάνφρεντ έγνεψε καταφατικά και ίσιωσε στο κάθισμα του οδηγού, έτοιμος να στραβώσει καθώς ο Πωλ γύρισε στο πίσω κάθισμα.
  
  "Λοιπόν, Αλίκη! Πυροβόλησε δύο φορές!"
  
  Η Άλις ανακάθισε και ο αέρας της πέταξε τα μαλλιά στο πρόσωπό της, δυσκολεύοντάς της να δει. Κρατούσε το πιστόλι στα δύο χέρια και έδειξε τις φωτιές που τους καταδίωκαν. Τράβηξε τη σκανδάλη δύο φορές και βίωσε ένα περίεργο αίσθημα δύναμης και ικανοποίησης: ανταπόδοση. Έκπληκτοι από τους πυροβολισμούς, οι διώκτες τους οπισθοχώρησαν στην άκρη του δρόμου, στιγμιαία αποσπασμένοι.
  
  "Έλα, Μάνφρεντ!"
  
  Έσβησε τους προβολείς και τράνταξε το τιμόνι, οδηγώντας το αυτοκίνητο προς τη σκοτεινή άβυσσο. Έπειτα πέρασε στο ουδέτερο και κατευθύνθηκε προς το νέο δρόμο, που ήταν κάτι περισσότερο από ένα μονοπάτι μέσα στο δάσος.
  
  Και οι τρεις κράτησαν την αναπνοή τους και έσκυψαν στις θέσεις τους, καθώς οι διώκτες τους περνούσαν ολοταχώς, χωρίς να γνωρίζουν ότι οι φυγάδες τους είχαν τραπεί σε φυγή.
  
  "Νομίζω ότι τους ξεφύγαμε!" είπε ο Μάνφρεντ τεντώνοντας τα χέρια του, που τον πονούσαν από το να πιάνει το τιμόνι τόσο σφιχτά στον αυλακωμένο δρόμο. Το αίμα έσταζε από τη μύτη του, αν και δεν φαινόταν σπασμένος.
  
  "Εντάξει, ας επιστρέψουμε στον κεντρικό δρόμο πριν καταλάβουν τι συνέβη".
  
  Αφού έγινε σαφές ότι είχαν απομακρυνθεί επιτυχώς από τους διώκτες τους, ο Μάνφρεντ πήγε στον αχυρώνα όπου περίμενε ο Τζούλιαν. Πλησιάζοντας στον προορισμό του, έφυγε από το δρόμο και πάρκαρε δίπλα του. Ο Πωλ βρήκε την ευκαιρία και έβγαλε τις χειροπέδες από την Αλίκη.
  
  "Πάμε να το πάρουμε μαζί. Του περιμένει μια έκπληξη".
  
  "Να φέρω ποιον;" ρώτησε.
  
  "Ο γιος μας, η Αλίκη. Κρύβεται πίσω από μια καλύβα".
  
  "Ιουλιανός? Έφερες τον Τζούλιαν εδώ; Είστε και οι δύο τρελοί;" αυτή ούρλιαξε.
  
  "Δεν είχαμε άλλη επιλογή", διαμαρτυρήθηκε ο Πολ. "Οι τελευταίες ώρες ήταν τρομερές".
  
  Δεν τον άκουσε γιατί είχε ήδη βγει από το αυτοκίνητο και έτρεχε προς την καλύβα.
  
  "Ιουλιανός! Τζούλιαν, γλυκιά μου, είναι μαμά! Που είσαι?"
  
  Ο Πολ και ο Μάνφρεντ όρμησαν πίσω της, φοβούμενοι ότι θα έπεφτε και θα τραυματιστεί. Έτρεξαν πάνω στην Αλίκη στη γωνία της καλύβας. Σταμάτησε νεκρή, τρομοκρατημένη, με τα μάτια της ανοιχτά.
  
  "Τι συμβαίνει, Άλις;" είπε ο Παύλος.
  
  "Αυτό που συμβαίνει, φίλε μου", είπε μια φωνή από το σκοτάδι, "είναι ότι εσείς οι τρεις θα πρέπει πραγματικά να συμπεριφέρεστε μόνοι σας αν ξέρετε τι είναι καλό για αυτό το ανθρωπάκι".
  
  Ο Πολ κατέστειλε μια κραυγή οργής καθώς η φιγούρα έκανε μερικά βήματα προς τους προβολείς, πλησιάζοντας αρκετά ώστε να τον αναγνωρίσουν και να δουν τι έκανε.
  
  Ήταν ο Σεμπάστιαν Κέλερ. Και έβαλε το όπλο στο κεφάλι του Τζούλιαν.
  
  
  62
  
  
  "Μητέρα!" φώναξε ο Τζούλιαν εντελώς φοβισμένος. Ο ηλικιωμένος βιβλιοπώλης είχε το αριστερό του χέρι γύρω από το λαιμό του αγοριού. το άλλο χέρι ήταν στραμμένο στο πιστόλι. Ο Παύλος μάταια έψαχνε για το όπλο του αδελφού του. Η θήκη ήταν άδεια. Η Άλις το άφησε στο αυτοκίνητο. "Συγγνώμη, με ξάφνιασε. Μετά είδε τη βαλίτσα και έβγαλε ένα όπλο..."
  
  "Τζούλιαν αγαπητέ", είπε ήρεμα η Άλις. "Μην ανησυχείς για αυτό τώρα.
  
  ΕΓΩ-"
  
  "Όλοι να είστε ήσυχοι!" φώναξε ο Κέλερ. "Αυτό είναι ένα ιδιωτικό θέμα μεταξύ εμένα και του Πολ".
  
  "Ακούσατε τι είπε", είπε ο Πολ.
  
  Προσπάθησε να βγάλει την Άλις και τον Μάνφρεντ από τη γραμμή πυρός του Κέλερ, αλλά ο βιβλιοπώλης τον σταμάτησε, σφίγγοντας τον λαιμό του Τζούλιαν.
  
  "Μείνε εκεί που είσαι, Πολ. Θα ήταν καλύτερα για το αγόρι να σταθείς πίσω από τον Fraulein Tannenbaum".
  
  "Είσαι αρουραίος, Κέλερ. Μόνο ένας δειλός αρουραίος θα κρυβόταν πίσω από ένα ανυπεράσπιστο παιδί".
  
  Ο βιβλιοπώλης άρχισε να οπισθοχωρεί, κρύβοντας ξανά στις σκιές μέχρι που μπορούσαν να ακούσουν μόνο τη φωνή του.
  
  "Συγγνώμη, Πολ. Πιστέψτε με, λυπάμαι. Αλλά δεν θέλω να καταλήξω σαν τον Κλόβις και τον αδερφό σου".
  
  "Αλλά πως..."
  
  "Πώς το ήξερα; Σε παρακολουθώ από τότε που μπήκες στο βιβλιοπωλείο μου πριν από τρεις μέρες. Και τα τελευταία εικοσιτετράωρα ήταν πολύ κατατοπιστικά. Αλλά αυτή τη στιγμή είμαι κουρασμένος και θα ήθελα να κοιμηθώ, οπότε δώσε μου αυτό που ζητάω και θα αφήσω τον γιο σου ελεύθερο".
  
  "Ποιος στο διάολο είναι αυτός ο τρελός, Πολ;" ρώτησε ο Μάνφρεντ.
  
  "Ο άνθρωπος που σκότωσε τον πατέρα μου".
  
  Υπήρχε εμφανής έκπληξη στη φωνή του Κέλερ.
  
  "Λοιπόν, τώρα... τότε δεν είσαι τόσο αφελής όσο φαίνεται".
  
  Ο Πωλ προχώρησε, τοποθετώντας τον εαυτό του ανάμεσα στην Άλις και τον Μάνφρεντ.
  
  "Όταν διάβασα το σημείωμα από τη μητέρα μου, είπε ότι ήταν με τον κουνιάδο της Nagel και έναν τρίτο, "φίλο". Τότε κατάλαβα ότι με χειραγωγούσες από την αρχή".
  
  "Εκείνο το βράδυ, ο πατέρας σου με κάλεσε να μεσολαβήσω για λογαριασμό του σε κάποιους ισχυρούς ανθρώπους. Ήθελε να εξαφανιστεί ο φόνος που διέπραξε στις αποικίες και η εγκατάλειψή του. Ήταν δύσκολο, αν και ο θείος σου και εγώ μπορεί να μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Ως αντάλλαγμα, μας πρόσφερε το δέκα τοις εκατό των λίθων. Δέκα τοις εκατό!"
  
  "Λοιπόν τον σκότωσες".
  
  "Ήταν ατύχημα. Είχαμε μια διαφωνία. Έβγαλε ένα όπλο, όρμησα πάνω του... Τι σημασία έχει;"
  
  "Μόνο που είχε σημασία, έτσι δεν είναι, Κέλερ;"
  
  "Περιμέναμε να βρούμε έναν χάρτη θησαυρού στα χαρτιά του, αλλά δεν υπήρχε χάρτης. Ξέραμε ότι έστειλε τον φάκελο στη μητέρα σου και νομίζαμε ότι τον έσωσε μια μέρα... Αλλά πέρασαν χρόνια και δεν βγήκε ποτέ στην επιφάνεια".
  
  "Επειδή δεν της έστειλε ποτέ κάρτα, Κέλερ".
  
  Τότε ο Παύλος κατάλαβε. Το τελευταίο κομμάτι του παζλ μπήκε στη θέση του.
  
  "Το βρήκες, Παύλο; Μη μου λες ψέματα; Μπορώ να σε διαβάσω σαν βιβλίο".
  
  Ο Πολ κοίταξε τριγύρω πριν απαντήσει. Η κατάσταση δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Ο Τζούλιαν ήταν με τον Κέλερ και οι τρεις τους ήταν άοπλοι. Όταν οι προβολείς του αυτοκινήτου είναι στραμμένοι προς το μέρος τους, θα είναι ιδανικός στόχος για ένα άτομο που κρύβεται στις σκιές. Και ακόμα κι αν ο Πωλ αποφάσιζε να επιτεθεί και ο Κέλερ αφαιρούσε το όπλο από το κεφάλι του αγοριού, θα είχε μια τέλεια βολή στο σώμα του Πωλ.
  
  Πρέπει να του αποσπάσω την προσοχή. Αλλά πως?
  
  Το μόνο που του ήρθε στο μυαλό ήταν να πει την αλήθεια στον Κέλερ.
  
  "Ο πατέρας μου δεν σου έδωσε έναν φάκελο για μένα, σωστά;"
  
  Ο Κέλερ γέλασε περιφρονητικά.
  
  "Πωλ, ο πατέρας σου ήταν ένα από τα μεγαλύτερα καθάρματα που έχω δει ποτέ. Ήταν ένας Δον Ζουάν και δειλός, αν και ήταν και διασκεδαστικό μαζί του. Ήμασταν καλά μαζί, αλλά το μόνο άτομο για το οποίο νοιαζόταν ποτέ ο Χανς ήταν ο εαυτός του. Έφτιαξα την ιστορία για τον φάκελο, απλώς για να σας παρακινήσω, για να δω αν μπορείτε να ταράξετε λίγο τα πράγματα μετά από τόσα χρόνια. Όταν πήρες το Mauser, Paul, πήρες το όπλο που σκότωσε τον πατέρα σου. Αυτό, σε περίπτωση που δεν το έχετε προσέξει, είναι το ίδιο όπλο που δείχνω στο κεφάλι του Τζούλιαν".
  
  "Και όλο αυτό το διάστημα..."
  
  "Ναι, όλο αυτό το διάστημα περίμενα την ευκαιρία να πάρω το βραβείο. Είμαι πενήντα εννιά, Πολ. Έχω ακόμα δέκα καλά χρόνια μπροστά μου, αν είμαι τυχερός. Και είμαι σίγουρος ότι ένα σεντούκι γεμάτο διαμάντια θα ζωντανέψει τη συνταξιοδότησή μου. Πες μου λοιπόν πού είναι ο χάρτης, γιατί ξέρω ότι ξέρεις".
  
  "Είναι στη βαλίτσα μου".
  
  "Οχι δεν είναι. Το σκάναρα από πάνω προς τα κάτω".
  
  "Σου λέω, εκεί είναι".
  
  Επικράτησε σιωπή για λίγα δευτερόλεπτα.
  
  "Πολύ καλό", είπε τελικά ο Κέλερ. "Αυτό πρόκειται να κάνουμε. Ο Fraulein Tannenbaum θα κάνει μερικά βήματα προς το μέρος μου και θα ακολουθήσει τις οδηγίες μου. Θα βγάλει τη βαλίτσα στο φως, και μετά θα καθίσεις οκλαδόν και θα μου δείξεις πού είναι ο χάρτης. Είναι σαφές?"
  
  Ο Πωλ έγνεψε καταφατικά.
  
  "Επαναλαμβάνω, είναι σαφές;" Ο Κέλερ επέμεινε, υψώνοντας τη φωνή του.
  
  "Άλις", είπε ο Πολ.
  
  "Ναι, είναι ξεκάθαρο", είπε με σταθερή φωνή, κάνοντας ένα βήμα μπροστά.
  
  Ανησυχώντας για τον τόνο της, ο Πολ την άρπαξε από το χέρι.
  
  "Άλις, μην είσαι ανόητη".
  
  "Δεν θα το κάνει, Πολ. Μην ανησυχείς", είπε ο Κέλερ.
  
  Η Άλις ελευθέρωσε το χέρι της. Υπήρχε κάτι στον τρόπο που περπατούσε, η φαινομενική παθητικότητα της -ο τρόπος που μπήκε στις σκιές χωρίς να δείχνει την παραμικρή ένδειξη συγκίνησης- που έκανε την καρδιά του Πολ να πονάει. Ξαφνικά ένιωσε μια απελπισμένη βεβαιότητα ότι όλα ήταν άχρηστα. Ότι σε λίγα λεπτά θα ακούγονταν τέσσερα δυνατά παλαμάκια, τέσσερα πτώματα θα ήταν ξαπλωμένα σε ένα κρεβάτι με πευκοβελόνες, επτά νεκρά, ψυχρά μάτια θα συλλογίζονταν τις σκοτεινές σιλουέτες των δέντρων.
  
  Η Άλις ήταν πολύ φοβισμένη από τη δύσκολη θέση του Τζούλιαν για να κάνει οτιδήποτε γι' αυτό. Ακολούθησε κατά γράμμα τις σύντομες, στεγνές οδηγίες του Κέλερ και αμέσως εμφανίστηκε στη φωτισμένη περιοχή, οπισθοχωρώντας, σέρνοντας μια ανοιχτή βαλίτσα γεμάτη ρούχα πίσω της.
  
  Ο Πωλ κάθισε οκλαδόν και άρχισε να ψαχουλεύει τη στοίβα των πραγμάτων του.
  
  "Να είστε πολύ προσεκτικοί τι κάνετε", είπε ο Κέλερ.
  
  Ο Παύλος δεν απάντησε. Βρήκε αυτό που έψαχνε, το κλειδί στο οποίο τον οδήγησαν τα λόγια του πατέρα του.
  
  Μερικές φορές ο μεγαλύτερος θησαυρός κρύβεται στο ίδιο μέρος με τη μεγαλύτερη καταστροφή.
  
  Το κουτί από μαόνι στο οποίο ο πατέρας του φύλαγε το όπλο του.
  
  Αργά, κρατώντας τα χέρια του έξω, ο Πολ το άνοιξε. Γλίστρησε τα δάχτυλά του στη λεπτή επένδυση της κόκκινης τσόχας και τράβηξε δυνατά. Το ύφασμα άνοιξε με μια ρωγμή, αποκαλύπτοντας ένα μικρό τετράγωνο χαρτί. Είχε διάφορα σχέδια και φιγούρες χειρόγραφα με ινδική μελάνη.
  
  "Λοιπόν, Κέλερ; Πώς νιώθεις που ξέρεις ότι η κάρτα ήταν κάτω από τη μύτη σου όλα αυτά τα χρόνια;" είπε κρατώντας ψηλά ένα κομμάτι χαρτί.
  
  Ακολούθησε άλλη μια παύση. Ο Πωλ απολάμβανε να βλέπει την απογοήτευση στο πρόσωπο του γέρου βιβλιοπώλη.
  
  "Πολύ καλό", είπε ο Κέλερ βραχνά. "Τώρα δώσε το χαρτί στην Άλις και άφησέ την να με πλησιάσει πολύ αργά".
  
  Ο Πωλ έβαλε ήρεμα τον χάρτη στην τσέπη του παντελονιού του.
  
  "Οχι".
  
  "Δεν άκουσες τι είπα;
  
  "Είπα όχι".
  
  "Παύλο, κάνε αυτό που σου λέει!" είπε η Αλίκη.
  
  "Αυτός ο άνθρωπος σκότωσε τον πατέρα μου".
  
  "Και θα σκοτώσει τον γιο μας!"
  
  "Πρέπει να κάνεις όπως λέει, Πολ", παρότρυνε ο Μάνφρεντ.
  
  "Πολύ καλά", είπε ο Πολ, ξαναβάζοντας το χέρι στην τσέπη του και τραβώντας το σημείωμα. "Σε αυτήν την περίπτωση..."
  
  Με μια γρήγορη κίνηση το τσαλάκωσε, το έβαλε στο στόμα του και άρχισε να μασάει.
  
  "Όχι!"
  
  Η κραυγή οργής του Κέλερ αντήχησε στο δάσος. Ο ηλικιωμένος βιβλιοπώλης βγήκε από τις σκιές, σέρνοντας τον Τζούλιαν πίσω του, με το όπλο ακόμα στραμμένο στο κρανίο του. Αλλά καθώς πλησίασε τον Πολ, το έδειξε στο στήθος του.
  
  "Καταραμένο γιο της σκύλας!"
  
  Έλα λίγο πιο κοντά, σκέφτηκε ο Παύλος, ετοιμαζόμενος να πηδήξει.
  
  "Δεν είχες δικαίωμα!"
  
  Ο Κέλερ σταμάτησε, ακόμα μακριά από τον Πωλ.
  
  Πιο κοντά!
  
  Άρχισε να πατάει τη σκανδάλη. Ο Πωλ τέντωσε τους μυς των ποδιών του.
  
  "Αυτά τα διαμάντια ήταν δικά μου!"
  
  Η τελευταία λέξη μετατράπηκε σε μια διαπεραστική, άμορφη κραυγή. Η σφαίρα πέταξε έξω από το πιστόλι, αλλά το χέρι του Κέλερ τράνταξε. Ελευθέρωσε τον Τζούλιαν και γύρισε περίεργα, σαν να προσπαθούσε να πιάσει κάτι πίσω του. Όταν γύρισε, το φως αποκάλυψε ένα περίεργο βλαστάρι με κόκκινο χερούλι στην πλάτη του.
  
  Το κυνηγετικό μαχαίρι που έπεσε από το χέρι του Γιούργκεν φον Σρέντερ πριν από είκοσι τέσσερις ώρες.
  
  Ο Τζούλιαν κράτησε το μαχαίρι στη ζώνη του όλη την ώρα, περιμένοντας τη στιγμή που το όπλο δεν ήταν πλέον στραμμένο στο κεφάλι του. Έσπρωξε τη λεπίδα μέσα με όση δύναμη μπορούσε να συγκεντρώσει, αλλά σε μια περίεργη γωνία, έτσι δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να έδωσε στον Κέλερ μια επιφανειακή πληγή. Ο Κέλερ ουρλιάζοντας από τον πόνο, σημάδεψε το κεφάλι του αγοριού.
  
  Ο Πολ διάλεξε αυτή τη στιγμή για να πηδήξει και ο ώμος του χτύπησε τον Κέλερ στο μικρό μέρος της πλάτης. Ο βιβλιοπώλης σωριάστηκε στο έδαφος και προσπάθησε να κυλήσει, αλλά ο Πολ ήταν ήδη από πάνω του, καρφώνοντας τα χέρια του με τα γόνατά του και τον γρονθοκοπούσε στο πρόσωπο ξανά και ξανά.
  
  Επιτέθηκε στον βιβλιοπώλη περισσότερες από δώδεκα φορές, χωρίς να παρατηρήσει τον πόνο στα χέρια του, που ήταν εντελώς πρησμένα την επόμενη μέρα, και τις εκδορές στις αρθρώσεις του. Η συνείδησή του είχε φύγει και το μόνο πράγμα που είχε σημασία για τον Πωλ ήταν ο πόνος που προκαλούσε. Δεν σταμάτησε μέχρι να μπορέσει να κάνει μεγαλύτερη ζημιά.
  
  "Πάτωμα. Φτάνει", είπε ο Μάνφρεντ, βάζοντας ένα χέρι στον ώμο του. "Είναι νεκρός".
  
  Ο Πολ γύρισε. Ο Τζούλιαν ήταν στην αγκαλιά της μητέρας του, με το κεφάλι του χωμένο στο στήθος της. Προσευχήθηκε στον Θεό να μην δει ο γιος του αυτό που μόλις έκανε. Έβγαλε το μπουφάν του Γιούργκεν, που ήταν μούσκεμα στο αίμα του Κέλερ, και πήγε να αγκαλιάσει τον Τζούλιαν.
  
  "Είσαι καλά?"
  
  "Συγγνώμη που δεν υπάκουσα σε όσα είπες για το μαχαίρι", είπε το αγόρι, ξεκινώντας να κλαίει.
  
  "Ήσουν πολύ γενναίος, Τζούλιαν. Και μας έσωσες τις ζωές".
  
  "Πραγματικά?"
  
  "Πραγματικά. Τώρα πρέπει να φύγουμε", είπε, προχωρώντας προς το αυτοκίνητο. "Κάποιος μπορεί να άκουσε τον πυροβολισμό".
  
  Η Άλις και ο Τζούλιαν κάθισαν στο πίσω μέρος ενώ ο Πωλ κάθισε στη θέση του συνοδηγού. Ο Μάνφρεντ έβαλε σε λειτουργία τη μηχανή και ξαναβγήκαν στο δρόμο.
  
  Συνέχισαν να κοιτάζουν νευρικά στον καθρέφτη, αλλά κανείς δεν τους παρακολουθούσε. Χωρίς αμφιβολία κάποιος κυνηγούσε τους φυγάδες από το Νταχάου. Αλλά αποδείχθηκε ότι η κίνηση προς την αντίθετη κατεύθυνση από το Μόναχο ήταν η σωστή στρατηγική. Ωστόσο, ήταν μια μικρή νίκη. Δεν θα μπορέσουν ποτέ να επιστρέψουν στην παλιά τους ζωή.
  
  "Υπάρχει ένα πράγμα που θέλω να μάθω, Πολ", ψιθύρισε ο Μάνφρεντ, σπάζοντας τη σιωπή μισή ώρα αργότερα.
  
  "Τι είναι αυτό?"
  
  "Αυτό το μικρό κομμάτι χαρτί οδήγησε πραγματικά σε ένα σεντούκι γεμάτο διαμάντια;"
  
  "Πιστεύω ότι ήταν. Θαμμένος κάπου στη Νοτιοδυτική Αφρική".
  
  "Καταλαβαίνω", είπε ο Μάνφρεντ απογοητευμένος.
  
  "Θα ήθελες να τη δεις;"
  
  "Πρέπει να φύγουμε από τη Γερμανία. Το να πάτε σε ένα κυνήγι θησαυρού δεν θα ήταν τόσο κακή ιδέα. Κρίμα που το κατάπιες".
  
  "Η αλήθεια είναι", είπε ο Πολ, βγάζοντας έναν χάρτη από την τσέπη του, "κατάπια το σημείωμα για το μετάλλιο του αδελφού μου. Αν και, δεδομένων των περιστάσεων, δεν είμαι σίγουρος ότι θα τον πείραζε".
  
  
  Επίλογος
  
  
  
  ΣΤΕΝΟ ΤΟΥ ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ
  
  12 Μαρτίου 1940
  
  Όταν τα κύματα χτύπησαν το αυτοσχέδιο σκάφος, ο Πωλ άρχισε να ανησυχεί. Η διέλευση έπρεπε να είναι εύκολη, λίγα μόλις μίλια σε ήρεμες θάλασσες, κάτω από την κάλυψη της νύχτας.
  
  Μετά τα πράγματα έγιναν πιο περίπλοκα.
  
  Όχι ότι τίποτα ήταν εύκολο τα τελευταία χρόνια, φυσικά. Διέφυγαν από τη Γερμανία πέρα από τα αυστριακά σύνορα χωρίς μεγάλη οπισθοδρόμηση και έφτασαν στη Νότια Αφρική στις αρχές του 1935.
  
  Ήταν μια εποχή νέων ξεκινημάτων. Το χαμόγελο επέστρεψε στο πρόσωπο της Άλις και ήταν ξανά η δυνατή, πεισματάρα γυναίκα που ήταν πάντα. Ο τρομερός φόβος του Τζούλιαν για το σκοτάδι άρχισε να υποχωρεί. Και ο Manfred ανέπτυξε μια δυνατή φιλία με τον κουνιάδο του, ειδικά από τη στιγμή που ο Paul τον άφησε να κερδίσει στο σκάκι.
  
  Η αναζήτηση των θησαυρών του Χανς Ράινερ αποδείχθηκε πιο δύσκολη από ό,τι φαινόταν με την πρώτη ματιά. Ο Πολ επέστρεψε στη δουλειά στο αδαμαντωρυχείο για μερικούς μήνες, συνοδευόμενος τώρα από τον Μάνφρεντ, ο οποίος χάρη στα προσόντα του ως μηχανικός έγινε το αφεντικό του Παύλου. Η Αλίκη, με τη σειρά της, δεν έχασε χρόνο για να γίνει η ανεπίσημη φωτογράφος σε κάθε κοινωνική εκδήλωση υπό την Εντολή.
  
  Μαζί κατάφεραν να εξοικονομήσουν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν μια μικρή φάρμα στη λεκάνη του ποταμού Orange, την ίδια φάρμα από την οποία ο Hans και ο Nagel είχαν κλέψει τα διαμάντια τριάντα δύο χρόνια νωρίτερα. Το ακίνητο είχε αλλάξει χέρια πολλές φορές τις προηγούμενες τρεις δεκαετίες και πολλοί είπαν ότι ήταν καταραμένο. Αρκετοί άνθρωποι προειδοποίησαν τον Πωλ ότι θα πετούσε τα χρήματά του αν αγόραζε αυτό το μέρος.
  
  "Δεν είμαι προληπτικός", είπε. "Και έχω μια προαίσθηση ότι η τύχη μπορεί να αλλάξει για μένα".
  
  Το πρόσεχαν. Έχασαν αρκετούς μήνες πριν αρχίσουν να ψάχνουν για διαμάντια. Και τότε ένα βράδυ του καλοκαιριού του 1936, οι τέσσερις τους ξεκίνησαν ένα ταξίδι υπό το φως της πανσελήνου. Γνώριζαν καλά τη γύρω εξοχή, περπατούσαν Κυριακή με Κυριακή με καλάθια για πικνίκ, προσποιούμενοι ότι πήγαιναν βόλτα.
  
  Ο χάρτης του Χανς ήταν εξαιρετικά ακριβής, όπως θα περίμενε κανείς από έναν άνθρωπο που είχε περάσει τη μισή του ζωή σκυμμένος πάνω από χάρτες πλοήγησης. Σχεδίασε μια χαράδρα και μια κοίτη ρέματος και μια πέτρα σε σχήμα αιχμής βέλους όπου συναντήθηκαν. Τριάντα βήματα βόρεια του βράχου άρχισαν να σκάβουν. Το έδαφος ήταν απαλό και δεν άργησαν να βρουν το σεντούκι. Ο Μάνφρεντ σφύριξε με δυσπιστία καθώς το άνοιξαν και είδαν τις τραχιές πέτρες από το φως των δαυλών τους. Ο Τζούλιαν άρχισε να παίζει μαζί τους και η Άλις χόρεψε ένα ζωντανό φόξτροτ με τον Πωλ, και δεν ακούστηκε μουσική παρά το κελάηδισμα των γρύλων στο φαράγγι.
  
  Τρεις μήνες αργότερα γιόρτασαν τον γάμο τους στην εκκλησία της πόλης. Έξι μήνες μετά από αυτό, ο Paul ήρθε στο γραφείο αξιολόγησης γεμισμάτων και είπε ότι είχε βρει μερικές πέτρες σε ένα ρέμα στη γη του. Σήκωσε μερικά από τα μικρότερα και παρακολούθησε με κομμένη την ανάσα καθώς ο αξιολογητής τα κρατούσε στο φως, τα έτριψε σε ένα κομμάτι τσόχας και λειάνωσε το μουστάκι του, όλα εκείνα τα περιττά στοιχεία μαγείας που χρησιμοποιούν οι ειδικοί για να φαίνονται σημαντικά.
  
  "Είναι αρκετά καλής ποιότητας. Αν ήμουν στη θέση σου, θα αγόραζα ένα κόσκινο και θα άρχιζα να στραγγίζω αυτό το μέρος, αγόρι. Θα αγοράσω ό,τι μου φέρεις".
  
  Συνέχισαν να "εξάγουν" διαμάντια από το ρεύμα για δύο χρόνια. Την άνοιξη του 1939, η Αλίκη έμαθε ότι η κατάσταση στην Ευρώπη γινόταν πολύ άσχημη.
  
  "Οι Νοτιοαφρικανοί είναι στο πλευρό των Βρετανών. Σύντομα δεν θα είμαστε ευπρόσδεκτοι στις αποικίες".
  
  Ο Πωλ ήξερε ότι ήταν ώρα να φύγει. Πούλησαν περισσότερες πέτρες από το συνηθισμένο -τόσο που ο εκτιμητής χρειάστηκε να τηλεφωνήσει στον διαχειριστή του ορυχείου για να του στείλει μετρητά- και ένα βράδυ έφυγαν χωρίς να αποχαιρετήσουν κανέναν, παίρνοντας μαζί τους μόνο λίγα προσωπικά αντικείμενα και πέντε άλογα.
  
  Πήραν μια σημαντική απόφαση για το τι θα κάνουν με τα χρήματα. Κατευθύνθηκαν βόρεια προς το Οροπέδιο Waterberg. Εκεί έζησαν οι επιζώντες του Herero, οι άνθρωποι που ο πατέρας του προσπάθησε να εξαφανίσει και με τους οποίους ο Παύλος έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά την πρώτη του παραμονή στην Αφρική. Όταν ο Παύλος επέστρεψε στο χωριό, ο γιατρός τον χαιρέτησε με ένα τραγούδι καλωσορίσματος.
  
  "Ο Paul Mahaleba επέστρεψε, ο Paul ο λευκός κυνηγός", είπε κουνώντας το φτερωτό ραβδί του.
  
  Ο Πολ πήγε αμέσως να μιλήσει με το αφεντικό και του έδωσε μια τεράστια τσάντα που περιείχε τα τρία τέταρτα των όσων είχαν κερδίσει από την πώληση διαμαντιών.
  
  "Αυτό είναι για τον Γκερέρο. Επιστρέψτε την αξιοπρέπεια στους ανθρώπους σας".
  
  "Εσύ είσαι αυτός που αποκαθιστά την αξιοπρέπειά του με αυτή την πράξη, Paul Mahaleba", δήλωσε ο σαμάνος. "Αλλά το δώρο σου θα είναι επιθυμητό στους ανθρώπους μας".
  
  Ο Πωλ έγνεψε ταπεινά για τη σοφία αυτών των λόγων.
  
  Πέρασαν αρκετούς υπέροχους μήνες στο χωριό, βοηθώντας με όποιον τρόπο μπορούσαν να το επαναφέρουν όπως ήταν κάποτε. Μέχρι τη μέρα που η Άλις άκουσε τα τρομερά νέα από έναν από τους εμπόρους που περνούσαν από το Γουίντχουκ κατά καιρούς.
  
  "Έχει ξεσπάσει πόλεμος στην Ευρώπη".
  
  "Έχουμε κάνει αρκετά εδώ", είπε ο Πολ σκεπτικός, κοιτάζοντας τον γιο του. "Τώρα είναι ώρα να σκεφτούμε τον Τζούλιαν. Είναι δεκαπέντε και χρειάζεται μια κανονική ζωή, κάπου με μέλλον".
  
  Έτσι ξεκίνησαν το μακρύ τους προσκύνημα πέρα από τον Ατλαντικό. Πρώτα στη Μαυριτανία με πλοίο, μετά στο Γαλλικό Μαρόκο, από όπου αναγκάστηκαν να φύγουν όταν τα σύνορα έκλεισαν για όποιον δεν είχε βίζα. Ήταν μια δύσκολη τυπική διαδικασία για μια Εβραία χωρίς χαρτιά ή για έναν άνδρα που ήταν επισήμως νεκρός και που δεν είχε άλλη ταυτότητα από μια παλιά κάρτα που ανήκε σε έναν εξαφανισμένο αξιωματικό των SS.
  
  Αφού μίλησε με αρκετούς πρόσφυγες, ο Paul αποφάσισε να προσπαθήσει να περάσει στην Πορτογαλία από ένα μέρος στα περίχωρα της Ταγγέρης.
  
  "Δεν θα είναι δύσκολο. Οι συνθήκες είναι καλές και δεν είναι πολύ μακριά".
  
  Η θάλασσα λατρεύει να αντικρούει τα ανόητα λόγια ανθρώπων με αυτοπεποίθηση και εκείνο το βράδυ ξέσπασε μια καταιγίδα. Πάλεψαν με αυτό για πολύ καιρό, και ο Παύλος έδεσε ακόμη και την οικογένειά του σε μια σχεδία για να μην τους ξεκολλήσουν τα κύματα από το άθλιο μικρό σκάφος που είχαν αγοράσει με τα πόδια και τα χέρια από έναν απατεώνα στην Ταγγέρη.
  
  Αν η ισπανική περίπολος δεν είχε φτάσει στην ώρα της, τέσσερις από αυτές θα είχαν πνιγεί αναμφίβολα.
  
  Κατά ειρωνικό τρόπο, στο αμπάρι, ο Paul ήταν πιο φοβισμένος από ό,τι κατά τη θεαματική προσπάθειά του να ανέβει στο σκάφος, όταν κρεμάστηκε στο πλάι του περιπολικού σκάφους για κάτι που έμοιαζε ατελείωτα δευτερόλεπτα. Μόλις επιβιβάστηκαν, όλοι φοβήθηκαν ότι θα τους πήγαιναν στο Κάντιθ, από όπου θα μπορούσαν εύκολα να τους στείλουν πίσω στη Γερμανία. Ο Πολ καταράστηκε που δεν προσπάθησε να μάθει τουλάχιστον μερικές λέξεις ισπανικά.
  
  Το σχέδιό του ήταν να φτάσει στην παραλία ανατολικά της Ταρίφα, όπου προφανώς θα τους περίμενε κάποιος - η επαφή του απατεώνα που τους πούλησε το σκάφος. Αυτός ο άντρας έπρεπε να τους μετέφερε στην Πορτογαλία με φορτηγό. Αλλά ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να μάθουν αν εμφανίστηκε.
  
  Ο Paul πέρασε πολλές ώρες στο αμπάρι προσπαθώντας να βρει μια λύση. Τα δάχτυλά του άγγιξαν τη μυστική τσέπη του πουκαμίσου όπου είχε κρύψει μια ντουζίνα διαμάντια, τον τελευταίο θησαυρό του Χανς Ράινερ. Η Αλίκη, ο Μάνφρεντ και ο Τζούλιαν είχαν παρόμοιο φορτίο στα ρούχα τους. Ίσως αν δωροδοκούσαν την ομάδα με μια χούφτα...
  
  Ο Πολ εξεπλάγη εξαιρετικά όταν ο Ισπανός καπετάνιος τους τράβηξε από το αμπάρι στη μέση της νύχτας, τους έδωσε μια βάρκα με κωπηλασία και τους έστειλε στην πορτογαλική ακτή.
  
  Στο φως του φαναριού στο κατάστρωμα, ο Πωλ είδε το πρόσωπο αυτού του άντρα που πρέπει να ήταν στην ηλικία του. Την ίδια ηλικία ήταν ο πατέρας του όταν πέθανε, και το ίδιο επάγγελμα. Ο Πολ αναρωτήθηκε πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν ο πατέρας του δεν ήταν δολοφόνος, αν ο ίδιος δεν είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της νιότης του προσπαθώντας να καταλάβει ποιος τον σκότωσε.
  
  Έψαξε τα ρούχα του και έβγαλε το μόνο που του είχε απομείνει για να θυμάται εκείνη την εποχή: τον καρπό της κακίας του Χανς, το έμβλημα της προδοσίας του αδελφού του.
  
  Ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά για τον Γιούργκεν, αν ο πατέρας του ήταν ευγενής, σκέφτηκε.
  
  Ο Πολ αναρωτήθηκε πώς θα μπορούσε να κάνει αυτόν τον Ισπανό να καταλάβει. Έβαλε το έμβλημα στο χέρι του και επανέλαβε δύο απλές λέξεις.
  
  "Προδοσία", είπε, αγγίζοντας το στήθος του με το δείκτη του. "Σωτηρία", είπε αγγίζοντας το στήθος του Ισπανού.
  
  Ίσως κάποια μέρα ο καπετάνιος συναντήσει κάποιον που μπορεί να του εξηγήσει τι σημαίνουν αυτές οι δύο λέξεις.
  
  Πήδηξε σε μια μικρή βάρκα και οι τέσσερις τους άρχισαν να κωπηλατούν. Λίγα λεπτά αργότερα άκουσαν τον παφλασμό του νερού στην ακτή και η βάρκα έτριξε ελαφρά στο χαλίκι της κοίτης του ποταμού.
  
  Ήταν στην Πορτογαλία.
  
  Πριν βγει από τη βάρκα, κοίταξε γύρω του, μόνο και μόνο για να βεβαιωθεί ότι δεν υπήρχε κίνδυνος, αλλά δεν είδε τίποτα.
  
  Αυτό είναι περίεργο, σκέφτηκε ο Παύλος. Από τότε που έβγαλα το μάτι μου, τα βλέπω όλα πολύ πιο καθαρά.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Γκόμεζ Χουράδο Χουάν
  
  
  
  
  Συμβόλαιο με τον Θεό, γνωστό και ως η εκστρατεία του Μωυσή
  
  
  Το δεύτερο βιβλίο της σειράς Father Anthony Fowler, 2009
  
  
  Αφιερωμένο στον Μάθιου Τόμας, μεγαλύτερο ήρωα από τον πατέρα Φάουλερ
  
  
  
  
  Πώς να δημιουργήσετε έναν εχθρό
  
  
  
  Ξεκινήστε με έναν κενό καμβά
  
  Περιγράψτε τα σχήματα
  
  άνδρες, γυναίκες και παιδιά
  
  
  Βουτήξτε στο πηγάδι του δικού σας ασυνείδητου
  
  απαρνήθηκε από το σκοτάδι
  
  φαρδιά βούρτσα και
  
  καταπονήστε τους ξένους με μια δυσοίωνη απόχρωση
  
  από τη σκιά
  
  
  Ακολουθήστε το πρόσωπο του εχθρού - απληστία
  
  Μίσος, ανεμελιά που δεν τολμάς να ονομάσεις
  
  το δικό σου
  
  
  Κρύψτε τη χαριτωμένη προσωπικότητα κάθε προσώπου
  
  
  Διαγράψτε όλες τις υποδείξεις για μια μυριάδα αγάπες, ελπίδες,
  
  φόβοι που αναπαράγονται σε καλειδοσκόπιο
  
  κάθε ατελείωτη καρδιά
  
  
  Περιστρέψτε το χαμόγελο μέχρι να σχηματιστεί προς τα κάτω
  
  τόξο βαρβαρότητας
  
  
  Διαχωρίστε τη σάρκα από τα κόκαλα μέχρι μόνο
  
  αφηρημένο σκελετό υπολείμματα θανάτου
  
  
  Υπερβάλλετε κάθε χαρακτηριστικό μέχρι να γίνει το άτομο
  
  μετατράπηκε σε θηρίο, παράσιτο, έντομο
  
  
  Γεμίστε το φόντο με κακοήθη
  
  φιγούρες από αρχαίους εφιάλτες - διάβολοι,
  
  δαίμονες, μυρμιδόνες του κακού
  
  
  Όταν ολοκληρωθεί το εικονίδιο του εχθρού σας
  
  μπορείς να σκοτώσεις χωρίς ενοχές,
  
  σφαγή χωρίς ντροπή
  
  
  Αυτό που καταστρέφεις θα γίνει
  
  απλώς ένας εχθρός του Θεού, ένα εμπόδιο
  
  στη μυστική διαλεκτική της ιστορίας
  
  
  για λογαριασμό του εχθρού
  
  Σαμ Κιν
  
  
  Δέκα εντολές
  
  
  
  Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου.
  
  Είθε να μην έχετε άλλους θεούς πριν από εμένα
  
  Δεν πρέπει να κάνετε στον εαυτό σας κανένα είδωλο
  
  Δεν πρέπει να παίρνετε το όνομα του Κυρίου του Θεού σας μάταια
  
  Θυμηθείτε το Σάββατο για να το κρατήσετε άγιο
  
  Τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου
  
  Δεν πρέπει να σκοτώσεις
  
  Δεν πρέπει να διαπράττετε μοιχεία
  
  Δεν πρέπει να κλέψεις
  
  Δεν πρέπει να δώσεις ψευδή μαρτυρία εναντίον του πλησίον σου
  
  Δεν χρειάζεται να λαχταράτε το σπίτι του γείτονά σας
  
  
  
  Πρόλογος
  
  
  
  ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΙΔΩΝ SPIEGELGRUNDA
  
  ΦΛΕΒΑ
  
  
  Φεβρουάριος 1943
  
  
  Καθώς πλησίασε το κτίριο, πάνω από το οποίο κυμάτιζε μια μεγάλη σημαία με μια σβάστικα, η γυναίκα δεν μπορούσε να καταπνίξει ένα ρίγος. Ο σύντροφός της το παρερμήνευσε αυτό και την τράβηξε πιο κοντά του για να τη ζεστάνει. Το λεπτό παλτό της προσέφερε ελάχιστη προστασία από τον σκληρό απογευματινό άνεμο που προειδοποιούσε για μια χιονοθύελλα που πλησίαζε.
  
  "Φόρεσέ το, Όντιλ", είπε ο άντρας με τα δάχτυλά του να τρέμουν καθώς ξεκούμπωνε το παλτό του.
  
  Τράβηξε τον εαυτό της από τη λαβή του και κράτησε την τσάντα πιο σφιχτά στο στήθος της. Η βόλτα των έξι μιλίων στο χιόνι την άφησε εξουθενωμένη και μουδιασμένη από το κρύο. Πριν από τρία χρόνια, θα είχαν πάει ένα ταξίδι με τη Daimler τους με έναν οδηγό, και εκείνη θα ήταν με τη γούνα της. Αλλά το αυτοκίνητό τους ανήκε τώρα στον ταξίαρχο κομισάριο και το γούνινο παλτό της πιθανότατα εμφανίστηκε κάπου στο κουτί του θεάτρου από κάποια σύζυγο Ναζί με βαμμένα βλέφαρα. Η Όντιλ μαζεύτηκε και πάτησε το κουδούνι τρεις φορές δυνατά πριν απαντήσει.
  
  "Δεν είναι λόγω του κρύου, Τζόζεφ. Δεν έχουμε πολύ χρόνο πριν την απαγόρευση κυκλοφορίας. Αν δεν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω...".
  
  Πριν προλάβει να απαντήσει ο άντρας της, η νοσοκόμα άνοιξε ξαφνικά την πόρτα. Μόλις έριξε μια ματιά στους επισκέπτες, το χαμόγελό της χάθηκε. Αρκετά χρόνια υπό το ναζιστικό καθεστώς της έμαθαν να αναγνωρίζει αμέσως έναν Εβραίο.
  
  'Εσυ τι θελεις?' ρώτησε.
  
  Η γυναίκα ανάγκασε τον εαυτό της να χαμογελάσει, αν και τα χείλη της είχαν σκάσει οδυνηρά.
  
  "Θέλουμε να δούμε τον Δρ Γκράους".
  
  'Εχετε ραντεβού?'
  
  "Ο γιατρός είπε ότι θα μας δει".
  
  'Ονομα?'
  
  "Joseph and Odile Cohen, Father Ulane".
  
  Η νοσοκόμα έκανε ένα βήμα πίσω καθώς το επώνυμό τους επιβεβαίωσε τις υποψίες της.
  
  'Λες ψέματα. Δεν έχεις ραντεβού. Αδεια. Πήγαινε πίσω στην τρύπα από την οποία ήρθες. Ξέρεις ότι δεν μπορείς να έρθεις εδώ ".
  
  'Σας παρακαλούμε. Ο γιος μου είναι μέσα. Σας παρακαλούμε!'
  
  Τα λόγια της πήγαν χαμένα καθώς η πόρτα έκλεισε με δύναμη.
  
  Ο Τζόζεφ και η γυναίκα του κοίταξαν αβοήθητοι το τεράστιο κτίριο. Καθώς γύρισαν μακριά, η Odile ένιωσε ξαφνικά αδύναμη και σκόνταψε, αλλά ο Joseph κατάφερε να την πιάσει πριν πέσει.
  
  "Έλα, θα βρούμε άλλο τρόπο να μπούμε μέσα".
  
  Κατευθύνθηκαν προς τη μία πλευρά του νοσοκομείου. Καθώς γύριζαν τη γωνία, ο Τζόζεφ τράβηξε τη γυναίκα του πίσω. Η πόρτα μόλις άνοιξε. Ένας άντρας με χοντρό πανωφόρι έσπρωχνε με όλη του τη δύναμη ένα κάρο γεμάτο σκουπίδια προς το πίσω μέρος του κτιρίου. Κρατώντας κοντά στον τοίχο, ο Τζόζεφ και η Όντιλ γλίστρησαν στην ανοιχτή πόρτα.
  
  Μόλις μπήκαν μέσα, βρέθηκαν σε μια αίθουσα υπηρεσιών που οδηγεί σε έναν λαβύρινθο από σκάλες και άλλους διαδρόμους. Καθώς περπατούσαν στο διάδρομο, μπορούσαν να ακούσουν μακρινές, πνιχτές κραυγές που έμοιαζαν να προέρχονται από έναν άλλο κόσμο. Η γυναίκα συγκεντρώθηκε, ακούγοντας τη φωνή του γιου της, αλλά ήταν άχρηστη. Πέρασαν από πολλούς διαδρόμους χωρίς να πέσουν σε κανέναν. Ο Τζόζεφ έπρεπε να βιαστεί να συμβαδίσει με τη γυναίκα του, η οποία, από καθαρό ένστικτο, προχώρησε γρήγορα μπροστά, σταματώντας μόνο για ένα δευτερόλεπτο σε κάθε πόρτα.
  
  Σύντομα βρέθηκαν να κοιτάζουν σε έναν σκοτεινό θάλαμο σε σχήμα L. Ήταν γεμάτο παιδιά, πολλά δεμένα στα κρεβάτια τους και γκρίνιαζαν σαν βρεγμένα σκυλιά. Το πικάντικο δωμάτιο ήταν βουλωμένο και η γυναίκα άρχισε να ιδρώνει, μυρμήγκιαζε στα άκρα της καθώς το σώμα της ζεσταινόταν. Ωστόσο, το αγνόησε καθώς τα μάτια της έτρεχαν από κρεβάτι σε κρεβάτι, από το ένα νεαρό πρόσωπο στο άλλο, αναζητώντας απεγνωσμένα τον γιο της.
  
  "Εδώ είναι η αναφορά, Δρ Γκραουζ".
  
  Ο Τζόζεφ και η γυναίκα του αντάλλαξαν ματιές καθώς άκουσαν το όνομα του γιατρού που έπρεπε να δουν, του ανθρώπου που είχε στα χέρια του τη ζωή του γιου τους. Γύρισαν στη μακρινή γωνία του θαλάμου και είδαν μια μικρή ομάδα ανθρώπων συγκεντρωμένων γύρω από ένα από τα κρεβάτια. Ένας ελκυστικός νεαρός γιατρός κάθισε δίπλα στο κρεβάτι ενός κοριτσιού που φαινόταν να είναι περίπου εννέα ετών. Δίπλα του, μια ηλικιωμένη νοσοκόμα κρατούσε ένα δίσκο με χειρουργικά εργαλεία ενώ ένας βαριεστημένος μεσήλικας γιατρός κρατούσε σημειώσεις.
  
  "Δόκτωρ Γκράους..." είπε διστακτικά η Όντιλ, μαζεύοντας το κουράγιο της καθώς πλησίαζε την ομάδα.
  
  Ο νεαρός έγνεψε περιφρονητικά στη νοσοκόμα, χωρίς να παίρνει τα μάτια του από αυτό που έκανε.
  
  "Όχι τώρα, παρακαλώ".
  
  Η νοσοκόμα και ο άλλος γιατρός κοίταξαν τον Όντιλ έκπληκτοι, αλλά δεν είπαν τίποτα.
  
  Όταν είδε τι συνέβαινε, η Odile έπρεπε να σφίξει τα δόντια της για να μην ουρλιάξει. Η νεαρή κοπέλα ήταν θανάσιμα χλωμή και φαινόταν να είναι σε ημισυνείδητη κατάσταση. Η Γκραους κράτησε το χέρι της πάνω από μια μεταλλική λεκάνη, κάνοντας μικρές τομές με ένα νυστέρι. Δεν υπήρχε σχεδόν ούτε ένα σημείο στο χέρι του κοριτσιού που να μην το είχε αγγίξει η λεπίδα, και το αίμα κύλησε αργά στη λεκάνη, η οποία ήταν σχεδόν γεμάτη. Τελικά, το κεφάλι του κοριτσιού έγειρε στη μία πλευρά. Ο Γκράους έβαλε δύο λεπτά δάχτυλα στο λαιμό της κοπέλας.
  
  "Λοιπόν, δεν έχει σφυγμό. Ώρα, γιατρέ Στρόμπελ;".
  
  "Έξι τριάντα επτά".
  
  Σχεδόν ενενήντα τρία λεπτά. Εξαιρετικός! Το άτομο παρέμεινε συνειδητό, αν και το επίπεδο συνείδησής του ήταν συγκριτικά χαμηλό και δεν έδειξε σημάδια πόνου. Ο συνδυασμός βάμματος οπίου και Datura είναι αναμφίβολα ότι καλύτερο έχουμε δοκιμάσει μέχρι τώρα. Συγχαρητήρια, Στρόμπελ. Προετοιμάστε δείγμα για αυτοψία.'
  
  "Ευχαριστώ κύριε γιατρέ. Αμέσως.'
  
  Μόνο τότε ο νεαρός γιατρός στράφηκε στον Τζόζεφ και την Οντίλ. Στα μάτια του υπήρχε ένα μείγμα ενόχλησης και περιφρόνησης.
  
  "Και ποιος θα μπορούσες να είσαι;"
  
  Η Odile προχώρησε και στάθηκε δίπλα στο κρεβάτι, προσπαθώντας να μην κοιτάξει το νεκρό κορίτσι.
  
  "Το όνομά μου είναι Odile Cohen, Dr. Graus. Είμαι η μητέρα του Έλαν Κοέν ".
  
  Ο γιατρός κοίταξε ψυχρά τον Όντιλ και μετά γύρισε στη νοσοκόμα.
  
  "Πάρτε αυτούς τους Εβραίους από εδώ, πάτερ Ουλέιν Ουλρίκε".
  
  Η νοσοκόμα άρπαξε τον Όντιλ από τον αγκώνα και με ένα αγενές σπρώξιμο στάθηκε ανάμεσα στη γυναίκα και τον γιατρό. Ο Τζόζεφ έσπευσε να βοηθήσει τη γυναίκα του και πολέμησε την εύσωμη νοσοκόμα. Για μια στιγμή, σχημάτισαν μια περίεργη τριάδα, που κινούνταν προς διαφορετικές κατευθύνσεις, αλλά καμία δεν είχε επιτυχία. Το πρόσωπο του πατέρα της Ούλρικε κοκκίνισε από την προσπάθεια.
  
  "Γιατρέ, είμαι βέβαιος ότι έγινε κάποιο λάθος", είπε η Όντιλ, προσπαθώντας να βγάλει το κεφάλι της πίσω από τους φαρδιούς ώμους της νοσοκόμας. "Ο γιος μου δεν είναι ψυχικά άρρωστος".
  
  Η Odile κατάφερε να ελευθερωθεί από τη λαβή της νοσοκόμας και στράφηκε στον γιατρό.
  
  "Είναι αλήθεια ότι δεν έχει μιλήσει πολύ από τότε που χάσαμε το σπίτι μας, αλλά δεν είναι τρελός. Είναι εδώ λόγω λάθους. Αν τον αφήσεις να φύγει... Σε παρακαλώ, άσε με να σου δώσω το μόνο πράγμα που μας έχει απομείνει".
  
  Τοποθέτησε το πακέτο στο κρεβάτι, φροντίζοντας να μην αγγίξει το σώμα της νεκρής κοπέλας, και αφαίρεσε προσεκτικά το περιτύλιγμα της εφημερίδας. Παρά το λυκόφως του θαλάμου, το χρυσό αντικείμενο έριξε τη λάμψη του στους γύρω τοίχους.
  
  "Είναι στην οικογένεια του συζύγου μου εδώ και γενιές, ο Δρ. Γκράους. Προτιμώ να πεθάνω παρά να το παρατήσω. Αλλά γιε μου, γιατρέ, γιε μου..."
  
  Η Odile έκλαψε και έπεσε στα γόνατά της. Ο νεαρός γιατρός μετά βίας το παρατήρησε καθώς τα μάτια του ήταν κολλημένα στο αντικείμενο στο κρεβάτι. Ωστόσο, κατάφερε να ανοίξει το στόμα του αρκετή ώρα για να διαλύσει κάθε ελπίδα που είχε αφήσει το ζευγάρι.
  
  "Ο γιος σου είναι νεκρός. Αδεια.'
  
  
  Μόλις ο κρύος αέρας από το εξωτερικό άγγιξε το πρόσωπό της, ο Όντιλ ανέκτησε κάποια δύναμη. Κρατώντας τον άντρα της καθώς έβγαιναν βιαστικά από το νοσοκομείο, φοβόταν περισσότερο από ποτέ την απαγόρευση κυκλοφορίας. Οι σκέψεις της ήταν αποκλειστικά επικεντρωμένες στο να επιστρέψουν στο βάθος της πόλης, όπου τους περίμενε ένας άλλος γιος.
  
  "Γρήγορα, Τζόζεφ. Βιάσου.'
  
  Επιτάχυναν το βήμα τους κάτω από το χιόνι που έπεφτε συνεχώς.
  
  
  Στο γραφείο του νοσοκομείου, ο Δρ. Γκραουζ έκλεισε το τηλέφωνο και χάιδεψε το παράξενο χρυσό αντικείμενο στο γραφείο του. Λίγα λεπτά αργότερα, όταν άκουσε τις σειρήνες των αυτοκινήτων των SS, δεν κοίταξε καν έξω από το παράθυρο. Ο βοηθός του είπε κάτι για τη φυγή των Εβραίων, αλλά ο Γκράους δεν έδωσε σημασία σε αυτό.
  
  Ήταν απασχολημένος με τον σχεδιασμό της επέμβασης του νεαρού Κοέν.
  
  Κύριοι χαρακτήρες
  
  Κλήρος
  
  ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΝΤΟΝΙ ΦΟΟΥΛΕΡ, πράκτορας που συνεργάζεται τόσο με τη CIA όσο και με την Ιερά Συμμαχία.
  
  ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΛΜΠΕΡΤ, πρώην χάκερ. Αναλυτής συστημάτων για τον σύνδεσμο πληροφοριών της CIA και του Βατικανού.
  
  ΑΔΕΛΦΟΣ CESÁREO, Δομινικανή. Έφορος Αρχαιοτήτων στο Βατικανό.
  
  
  Σώμα Ασφαλείας του Βατικανού
  
  CAMILO SIRIN, Γενικός Επιθεωρητής. Επίσης επικεφαλής της Ιεράς Συμμαχίας, της μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών του Βατικανού.
  
  
  άμαχος πληθυσμός
  
  ANDREA OTERO, ρεπόρτερ της εφημερίδας El Globo.
  
  RAYMOND Kane, πολυεκατομμυριούχος βιομήχανος.
  
  JACOB RUSSELL, εκτελεστικός βοηθός του Kine.
  
  ORVILL WATSON, σύμβουλος τρομοκρατίας και ιδιοκτήτης της Netcatch.
  
  ΔΡ HEINRICH GRAUS, γενοκτονία των Ναζί.
  
  
  Επιτελείο εκστρατείας Moses
  
  CECIL FORRESTER, βιβλικός αρχαιολόγος.
  
  DAVID PAPPAS, GORDON DARWIN, KIRA LARSEN, STOWE ERLING και EZRA LEVIN, βοηθοί Cecil Forrester
  
  MOGENS DEKKER, επικεφαλής της υπηρεσίας ασφαλείας της αποστολής.
  
  ALOIS GOTLIB, ALRICK GOTLIB, TEVI WAAKA, PACO TORRES, LUIS MALONY και MARLA JACKSON, στρατιώτες του Dekker.
  
  ΓΙΑΤΡΟΣ ΧΑΡΕΛ, γιατρός στις ανασκαφές.
  
  TOMMY EICHBERG, επικεφαλής οδηγός.
  
  ROBERT FRICK, BRIAN HANLEY, διοίκηση / τεχνικό επιτελείο
  
  NURI ZAYIT, RANI PETERKE, σεφ
  
  
  τρομοκράτες
  
  ΝΑΖΙΜ και ΧΑΡΟΥΦ, μέλη του πυρήνα της Ουάσιγκτον.
  
  O, D και W, μέλη των συριακών και ιορδανικών κυττάρων.
  
  HUKAN, επικεφαλής τριών κελιών.
  
  
  1
  
  
  
  ΚΑΤΟΙΚΙΑ BALTHASAR HANDWURZ
  
  STEINFELDSTR ßE, 6
  
  KRIEGLACH, ΑΥΣΤΡΙΑ
  
  
  Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2005 11:42 π.μ.
  
  
  Ο ιερέας σκούπισε προσεκτικά τα πόδια του στο χαλάκι καλωσορίσματος πριν χτυπήσει την πόρτα. Αφού παρακολουθούσε τον άνδρα τους τελευταίους τέσσερις μήνες, βρήκε τελικά την κρυψώνα του πριν από δύο εβδομάδες. Τώρα ήταν σίγουρος για την αληθινή ταυτότητα του Χάντβουρτς. Ήρθε η ώρα να τον γνωρίσουμε πρόσωπο με πρόσωπο.
  
  Περίμενε υπομονετικά για αρκετά λεπτά. Ήταν μεσημέρι και ο Γκράους, ως συνήθως, κοιμόταν στον καναπέ το απόγευμα. Εκείνη την ώρα δεν υπήρχε σχεδόν κανείς στο στενό δρόμο. Οι γείτονές του στη Steinfeldstrasse ήταν στη δουλειά, χωρίς να γνωρίζουν ότι στο νούμερο 6, σε ένα μικρό σπίτι με μπλε κουρτίνες στα παράθυρα, το τέρας της γενοκτονίας κοιμόταν ειρηνικά μπροστά στην τηλεόραση.
  
  Τελικά, ο ήχος ενός κλειδιού στην κλειδαριά προειδοποίησε τον ιερέα ότι η πόρτα ήταν έτοιμος να ανοίξει. Το κεφάλι ενός ηλικιωμένου άνδρα με τον σεβαστό αέρα μιας διαφήμισης ασφάλισης υγείας βγήκε πίσω από την πόρτα.
  
  'Ναί?'
  
  "Καλημέρα, κύριε Γιατρέ".
  
  Ο γέρος κοίταξε τον άντρα που του απευθυνόταν από την κορυφή ως τα νύχια. Ο τελευταίος ήταν ψηλός, αδύνατος και φαλακρός, περίπου πενήντα χρονών, με τον γιακά ενός ιερέα να φαινόταν μέσα από το μαύρο παλτό του. Στάθηκε στο κατώφλι με την άκαμπτη στάση ενός στρατιωτικού φρουρού, με τα πράσινα μάτια του καρφωμένα στον γέρο.
  
  "Νομίζω ότι κάνεις λάθος, πατέρα. Κάποτε ήμουν υδραυλικός, αλλά τώρα είμαι συνταξιούχος. Έχω ήδη συνεισφέρει στο ταμείο της ενορίας, οπότε αν με συγχωρείτε..."
  
  "Είστε κατά τύχη ο Δρ Χάινριχ Γκραούς, ο διάσημος Γερμανός νευροχειρουργός;"
  
  Ο γέρος κράτησε την ανάσα του για ένα δευτερόλεπτο. Εκτός από αυτό, δεν έκανε τίποτα για να τον χαρίσει. Ωστόσο, αυτή η μικρή λεπτομέρεια ήταν αρκετή για τον ιερέα: η απόδειξη είναι θετική.
  
  "Με λένε Χάντβουρτς, πατέρα".
  
  "Δεν είναι αλήθεια και το ξέρουμε και οι δύο. Τώρα, αν με αφήσεις να μπω, θα σου δείξω τι έφερα μαζί μου ". Ο ιερέας σήκωσε το αριστερό του χέρι, στο οποίο κρατούσε έναν μαύρο χαρτοφύλακα.
  
  Σε απάντηση, η πόρτα άνοιξε αιφνιδιαστικά και ο γέρος πήγε κουτσαίνοντας γρήγορα προς την κουζίνα, με τις αρχαίες σανίδες του δαπέδου να διαμαρτύρονται σε κάθε βήμα. Ο ιερέας τον ακολούθησε, αλλά δεν έδωσε σημασία στο περιβάλλον του. Κοίταξε από τα παράθυρα τρεις φορές και ήξερε ήδη τη θέση κάθε φθηνού επίπλου. Προτίμησε να έχει το βλέμμα του στην πλάτη του γέρου Ναζί. Αν και ο γιατρός περπάτησε με κάποια δυσκολία, ο ιερέας τον είδε να σηκώνει σακιά με κάρβουνο από τον αχυρώνα με μια ευκολία που θα ζήλευε ένας άντρας δεκαετίες νεότερος. Ο Χάινριχ Γκράους ήταν ακόμα ένας επικίνδυνος άνθρωπος.
  
  Η μικρή κουζίνα ήταν σκοτεινή και μύριζε ταγγό. Υπήρχε μια σόμπα υγραερίου, μια σχάρα πάνω στην οποία βρισκόταν ένα ξερό κρεμμύδι, ένα στρογγυλό τραπέζι και δύο απαράμιλλες καρέκλες. Ο Γκράους έκανε νόημα στον ιερέα να καθίσει. Στη συνέχεια, ο ηλικιωμένος έψαξε το ντουλάπι, έβγαλε δύο ποτήρια, τα γέμισε νερό και τα έβαλε στο τραπέζι πριν καθίσει ο ίδιος. Τα ποτήρια παρέμειναν ανέγγιχτα καθώς οι δύο άντρες κάθονταν εκεί, απαθείς, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον για περισσότερο από ένα λεπτό.
  
  Ο γέρος ήταν ντυμένος με μια κόκκινη φανέλα ρόμπα, βαμβακερό πουκάμισο και φορεμένο παντελόνι. Είχε φαλακρώσει είκοσι χρόνια νωρίτερα, και τα λίγα μαλλιά που του είχαν απομείνει ήταν εντελώς άσπρα. Τα μεγάλα στρογγυλά γυαλιά του έπεσαν από τη μόδα πριν από την πτώση του κομμουνισμού. Η χαλαρή έκφραση γύρω από το στόμα του τού έδινε έναν καλόκαρδο αέρα.
  
  Τίποτα από αυτά δεν ξεγέλασε τον ιερέα.
  
  Τα σωματίδια σκόνης επέπλεαν σε μια δέσμη φωτός από τις αχνές ακτίνες του ήλιου του Δεκεμβρίου. Ένα από αυτά προσγειώθηκε στο μανίκι του ιερέα. Το πέταξε χωρίς να πάρει τα μάτια του από τον γέρο.
  
  Η ρευστή σιγουριά αυτής της χειρονομίας δεν πέρασε απαρατήρητη από τους Ναζί, αλλά είχε χρόνο να ανακτήσει την ψυχραιμία του.
  
  "Δεν θα πιεις λίγο νερό, πατέρα;"
  
  "Δεν διψάω, γιατρέ Γκραούς".
  
  "Οπότε θα επιμείνεις να με φωνάζεις με αυτό το όνομα. Το όνομά μου είναι Handwurtz. Balthasar Handwurz".
  
  Ο ιερέας δεν έδωσε σημασία.
  
  "Πρέπει να ομολογήσω ότι είσαι αρκετά οξυδερκής. Όταν πήρες το διαβατήριό σου για να φύγεις για την Αργεντινή, κανείς δεν περίμενε ότι θα επέστρεφες στη Βιέννη σε λίγους μήνες. Φυσικά, αυτό ήταν το τελευταίο μέρος που σε αναζήτησα. Μόνο σαράντα πέντε μίλια από το νοσοκομείο Spiegelgrund. Ο κυνηγός των Ναζί Wiesenthal σε έψαχνε στην Αργεντινή εδώ και χρόνια, χωρίς να γνωρίζει ότι βρισκόσουν σε μικρή απόσταση από το γραφείο του. Ειρωνικό, δεν νομίζεις;".
  
  "Νομίζω ότι είναι γελοίο. Είσαι Αμερικανός, σωστά; Μιλάς καλά γερμανικά, αλλά η προφορά σου σε προδίδει ".
  
  Ο ιερέας έβαλε τον χαρτοφύλακά του στο τραπέζι και έβγαλε έναν φθαρμένο φάκελο. Το πρώτο έγγραφο που έδειξε ήταν μια φωτογραφία ενός νεαρού Graus που τραβήχτηκε σε νοσοκομείο στο Spiegelgrund κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η δεύτερη ήταν μια παραλλαγή της ίδιας φωτογραφίας, αλλά με τα χαρακτηριστικά του γιατρού παλαιωμένα από λογισμικό.
  
  "Δεν είναι υπέροχη η τεχνολογία, κύριε γιατρέ;"
  
  "Αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα. Ο καθένας μπορούσε να το κάνει. Κι εγώ βλέπω τηλεόραση", είπε, αλλά η φωνή του πρόδιδε κάτι άλλο.
  
  'Εχεις δίκιο. Δεν αποδεικνύει τίποτα, αλλά αποδεικνύει ".
  
  Ο ιερέας έβγαλε ένα κιτρινισμένο σεντόνι, στο οποίο κάποιος είχε επισυνάψει μια ασπρόμαυρη φωτογραφία με συνδετήρα, πάνω από την οποία έγραφε με σέπια: Ο ΜΑΡΤΥΣ ΦΟΡΝΙΤΑ, δίπλα στη σφραγίδα του Βατικανού.
  
  "Μπαλθασάρ Χάντβουρτς. Ξανθά μαλλιά, καστανά μάτια, χαρακτηριστικά με ισχυρή θέληση. Σήματα αναγνώρισης: τατουάζ στο αριστερό του χέρι με τον αριθμό 256441, που του έκαναν οι Ναζί κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν". Ένα μέρος στο οποίο δεν πάτησες ποτέ το πόδι σου, Γκράους. Ο αριθμός σας είναι ψευδής. Αυτός που σου έκανε τατουάζ το σκέφτηκε επί τόπου, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Μέχρι στιγμής έχει λειτουργήσει ".
  
  Ο ηλικιωμένος άγγιξε το χέρι του μέσα από τη φανέλα ρόμπα. Ήταν χλωμός από θυμό και φόβο.
  
  "Ποιος στο διάολο είσαι, κάθαρμα;"
  
  "Το όνομά μου είναι Άντονι Φάουλερ. Θέλω να κάνω μια συμφωνία μαζί σου ".
  
  'Βγες έξω από το σπίτι μου. Τώρα αμέσως.'
  
  "Δεν νομίζω ότι είμαι σαφής. Ήσασταν αναπληρωτής επικεφαλής του Νοσοκομείου Παίδων Am Spiegelgrund για έξι χρόνια. Ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος. Σχεδόν όλοι οι ασθενείς ήταν Εβραίοι και υπέφεραν από ψυχικές ασθένειες. "Ζωές που δεν αξίζει να ζεις", έτσι δεν τις αποκαλούσες;".
  
  "Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάς!"
  
  "Κανείς δεν ήξερε τι έκανες εκεί. Πειράματα. Σφάξτε παιδιά όσο ήταν ακόμα ζωντανά. Επτακόσιος δέκατος τέταρτος, Δόκτωρ Γκράους. Τα επτακόσια δεκατέσσερα από αυτά τα σκότωσες με τα ίδια σου τα χέρια ".
  
  'Σου είπα...
  
  "Κρατήσατε το μυαλό τους σε βάζα!"
  
  Ο Φάουλερ χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι με τέτοια δύναμη που και τα δύο ποτήρια ανατράπηκαν και για μια στιγμή ο μόνος ήχος ήταν νερό που έσταζε πάνω στο πλακάκι. Ο Φάουλερ πήρε αρκετές βαθιές ανάσες, προσπαθώντας να ηρεμήσει.
  
  Ο γιατρός απέφυγε να κοιτάξει τα πράσινα μάτια που έμοιαζαν να τον κόβουν στη μέση.
  
  "Είσαι με τους Εβραίους;"
  
  "Όχι, Γκράους. Ξέρεις ότι δεν είναι. Αν ήμουν ένας από αυτούς, θα κάνατε παρέα σε μια θηλιά στο Τελ Αβίβ. Είμαι ... συνδεδεμένος με τους ανθρώπους που διευκόλυναν τη διαφυγή σας το 1946 ".
  
  Ο γιατρός κατέστειλε ένα ρίγος.
  
  "Ιερά συμμαχία", μουρμούρισε.
  
  Ο Φάουλερ δεν απάντησε.
  
  "Και τι θέλει η Συμμαχία από εμένα μετά από τόσα χρόνια;"
  
  "Κάτι στη διάθεσή σου".
  
  Ο Ναζί έδειξε το περιβάλλον του.
  
  "Όπως μπορείτε να δείτε, δεν είμαι ακριβώς πλούσιος. Δεν μου μένουν λεφτά ".
  
  "Αν χρειαζόμουν χρήματα, θα μπορούσα εύκολα να σε πουλήσω στον Γενικό Εισαγγελέα της Στουτγάρδης. Εξακολουθούν να προσφέρουν 130.000 ευρώ για τη σύλληψή σας. Θέλω ένα κερί ".
  
  Ο Ναζί τον κοίταξε ανέκφραστο, προσποιούμενος ότι δεν καταλάβαινε.
  
  "Τι κερί;"
  
  "Τώρα είσαι εσύ που γίνεσαι γελοίος, Δρ Γκραουζ. Μιλάω για το κερί που έκλεψες από την οικογένεια Κοέν πριν από εξήντα δύο χρόνια. Ένα βαρύ κερί χωρίς φυτίλι, καλυμμένο με χρυσό φιλιγκράν. Αυτό θέλω και το θέλω τώρα ".
  
  "Βάλτε τα ματωμένα ψέματά σας αλλού. Δεν έχω κανένα κερί ".
  
  Ο Φάουλερ αναστέναξε, έγειρε πίσω στην καρέκλα του και έδειξε τα αναποδογυρισμένα ποτήρια στο τραπέζι.
  
  'Έχεις κάτι πιο δυνατό;'
  
  "Πίσω σου", είπε ο Γκρουζ, γνέφοντας προς την ντουλάπα.
  
  Ο ιερέας γύρισε και άπλωσε το χέρι προς το μπουκάλι, που ήταν μισογεμάτο. Πήρε τα ποτήρια και έβαλε δύο δάχτυλα σε καθένα από το έντονο κίτρινο υγρό. Και οι δύο άντρες έπιναν χωρίς να κάνουν τοστ.
  
  Ο Φάουλερ άρπαξε ξανά το μπουκάλι και έριξε άλλο ένα ποτήρι. Ήπιε μια γουλιά και μετά είπε, "Βάιζενκορν. Σναπς από σιτάρι. Πάει πολύς καιρός από τότε που το είχα αυτό."
  
  "Είμαι σίγουρος ότι δεν το έχασες".
  
  'Σωστά. Αλλά είναι φτηνό, έτσι δεν είναι;".
  
  Ο Γκρουζ ανασήκωσε τους ώμους του.
  
  "Ένας άντρας σαν εσένα, Γκραούς. Λαμπρά. Μάταια. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το πίνεις αυτό. Δηλητηριάζεσαι σιγά σιγά σε μια βρώμικη τρύπα που βρωμάει ούρα. Και θέλετε να μάθετε κάτι; Καταλαβαίνω...'
  
  'Δεν καταλαβαινεις τιποτα'.
  
  'Αρκετά καλά. Θυμάστε ακόμα τις μεθόδους του Ράιχ. Κανόνες για αξιωματικούς. Ενότητα τρίτη. "Σε περίπτωση σύλληψης από τον εχθρό, αρνηθείτε τα πάντα και δώστε μόνο σύντομες απαντήσεις που δεν θα σας συμβιβάσουν". Λοιπόν, Γκράους, συνήθισε το. Είσαι συμβιβασμένος μέχρι τον λαιμό ".
  
  Ο γέρος μόρφασε και έχυσε στον εαυτό του το τελευταίο από τα σναπ. Ο Φάουλερ παρακολούθησε τη γλώσσα του σώματος του αντιπάλου του καθώς η αποφασιστικότητα του τέρατος σιγά σιγά κατέρρεε. Ήταν σαν καλλιτέχνης που οπισθοχωρούσε μετά από μερικές πινελιές για να μελετήσει έναν καμβά πριν αποφασίσει ποια χρώματα θα χρησιμοποιήσει στη συνέχεια.
  
  Ο ιερέας αποφάσισε να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει την αλήθεια.
  
  "Κοίτα τα χέρια μου, γιατρέ", είπε ο Φάουλερ, ακούμποντάς τα στο τραπέζι. Ήταν ζαρωμένα, με μακριά, λεπτά δάχτυλα. Δεν υπήρχε τίποτα περίεργο σε αυτά, εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια. Στην κορυφή κάθε δακτύλου, δίπλα στο στις αρθρώσεις, υπήρχε μια λεπτή λευκή γραμμή που συνέχιζε ευθεία σε κάθε χέρι.
  
  "Αυτές είναι άσχημες ουλές. Πόσο χρονών ήσασταν όταν τα παραλάβατε; Δέκα? Εντεκα?'
  
  Δώδεκα. Έκανα εξάσκηση στο πιάνο: Πρελούδια του Σοπέν, ό.π. 28. Ο πατέρας μου πήγε στο πιάνο και, χωρίς καμία προειδοποίηση, έκλεισε το καπάκι του Steinway με όλη του τη δύναμη. Ήταν θαύμα που δεν έχασα τα δάχτυλά μου, αλλά δεν πρόλαβα να παίξω ξανά ".
  
  Ο ιερέας άρπαξε το ποτήρι του και φάνηκε να βυθίζεται στο περιεχόμενό του πριν συνεχίσει. Ποτέ δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει τι είχε συμβεί κοιτώντας στα μάτια ενός άλλου ανθρώπου.
  
  "Από τότε που ήμουν εννιά χρονών, ο πατέρας μου... μου επιβλήθηκε. Του είπα εκείνη τη μέρα ότι θα το έλεγα σε κάποιον αν το ξαναέκανε. Δεν με απείλησε. Απλώς κατέστρεψε τα χέρια μου. Μετά έκλαψε, μου ζήτησε να τον συγχωρήσω και κάλεσε τους καλύτερους γιατρούς που μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα. Όχι, Γκράους. Ούτε να το σκεφτείς.'
  
  Ο αγριόγαλος έφτασε κάτω από το τραπέζι, ψάχνοντας για το συρτάρι των μαχαιροπήρουνων. Το πήρε γρήγορα πίσω.
  
  "Γι" αυτό σας καταλαβαίνω, γιατρέ. Ο πατέρας μου ήταν ένα τέρας του οποίου η ενοχή ήταν πέρα από την ικανότητά του να συγχωρήσει. Αλλά είχε περισσότερο κουράγιο από εσένα. Αντί να κατεβάσει ταχύτητα στη μέση μιας απότομης στροφής, πάτησε γκάζι και πήρε μαζί του τη μαμά μου ".
  
  "Πολύ συγκινητική ιστορία, πατέρα", είπε ο Γκράους με χλευαστικό ύφος.
  
  'Αν το λες εσύ. Κρύφτηκες για να μην αντιμετωπίσεις τα εγκλήματά σου, αλλά εκτέθηκες. Και θα σου δώσω αυτό που δεν είχε ο πατέρας μου: μια δεύτερη ευκαιρία ".
  
  'Ακούω'.
  
  "Δώσε μου ένα κερί. Σε αντάλλαγμα, θα λάβετε αυτό το αρχείο που περιέχει όλα τα έγγραφα που θα χρησιμεύσουν ως το ένταλμα θανάτου σας. Μπορείτε να κρύβεστε εδώ για το υπόλοιπο της ζωής σας ".
  
  "Και είναι όλα;" ρώτησε δύσπιστα ο γέρος.
  
  "Πόσο ανησυχώ".
  
  Ο γέρος κούνησε το κεφάλι του και σηκώθηκε με ένα αναγκαστικό χαμόγελο. Άνοιξε ένα μικρό ντουλάπι και έβγαλε ένα μεγάλο γυάλινο βάζο γεμάτο με ρύζι.
  
  "Δεν τρώω ποτέ δημητριακά. Έχω αλλεργία ".
  
  Έριξε το ρύζι στο τραπέζι. Ακούστηκε ένα μικρό σύννεφο αμύλου και ένα ξερό χτύπημα. Μια σακούλα μισοθαμμένη σε ρύζι.
  
  Ο Φάουλερ έγειρε μπροστά και τον άπλωσε, αλλά το οστέινο πόδι του Γκρόουζ άρπαξε τον καρπό του. Ο ιερέας τον κοίταξε.
  
  "Έχω τον λόγο σου, σωστά;" ρώτησε ανήσυχος ο γέρος.
  
  "Αξίζει κάτι για σένα;"
  
  "Ναι, όσο μπορώ να πω".
  
  "Τότε το έχεις".
  
  Ο γιατρός άφησε τον καρπό του Φάουλερ, με τα ίδια του τα χέρια να τρέμουν. Ο ιερέας τίναξε απαλά το ρύζι και έβγαλε μια σακούλα με σκούρο ύφασμα. Ήταν δεμένο με σπάγκο. Με πολλή προσοχή, έλυσε τους κόμπους και ξετύλιξε το ύφασμα. Οι αχνές ακτίνες ενός πρώιμου αυστριακού χειμώνα γέμισαν τη βροχερή κουζίνα με ένα χρυσαφένιο φως που δεν φαινόταν να ταιριάζει με το περιβάλλον και το βρώμικο γκρι κερί του χοντρού κεριού στο τραπέζι. Κάποτε όλη η επιφάνεια του κεριού καλύφθηκε με ένα λεπτό φύλλο χρυσού με περίπλοκο σχέδιο. Τώρα το πολύτιμο μέταλλο έχει σχεδόν εξαφανιστεί, αφήνοντας μόνο ίχνη φιλιγκράν στο κερί.
  
  Ο Γκρουζ χαμογέλασε λυπημένα.
  
  "Τα υπόλοιπα τα πήρε το ενεχυροδανειστήριο, πατέρα".
  
  Ο Φάουλερ δεν απάντησε. Τράβηξε έναν αναπτήρα από την τσέπη του παντελονιού του και τον κούμπωσε. Μετά τοποθέτησε το κερί όρθιο στο τραπέζι και έφερε τη φλόγα στην κορυφή του. Αν και δεν υπήρχε φυτίλι, η θερμότητα της φλόγας άρχισε να λιώνει το κερί, το οποίο ανέδιδε μια αρρωστημένη οσμή καθώς έσταζε γκρι στο τραπέζι. Ο Γκραους το κοίταξε με πικρή ειρωνεία, σαν να του άρεσε να μιλά για τον εαυτό του μετά από τόσα χρόνια.
  
  "Το βρίσκω διασκεδαστικό. Ένας Εβραίος σε ένα ενεχυροδανειστήριο αγοράζει εβραϊκό χρυσό εδώ και χρόνια, υποστηρίζοντας έτσι ένα περήφανο μέλος του Ράιχ. Και αυτό που βλέπετε τώρα αποδεικνύει ότι η αναζήτησή σας ήταν εντελώς άσκοπη ".
  
  "Τα φαινόμενα μπορεί να εξαπατούν, Γκραούς. Ο χρυσός σε αυτό το κερί δεν είναι ο θησαυρός που αναζητώ. Είναι απλώς ψυχαγωγία για ηλίθιους ".
  
  Ως προειδοποίηση, οι φλόγες άναψαν ξαφνικά. Μια λακκούβα από κερί έχει συσσωρευτεί στο κάτω ύφασμα. Στο πάνω μέρος αυτού που είχε απομείνει από το κερί, ήταν σχεδόν ορατή η πράσινη άκρη του μεταλλικού αντικειμένου.
  
  "Λοιπόν, είναι εδώ", είπε ο ιερέας. "Τώρα μπορώ να φύγω".
  
  Ο Φάουλερ σηκώθηκε και τύλιξε ξανά το ύφασμα γύρω από το κερί, προσέχοντας να μην καεί.
  
  Οι Ναζί το κοιτούσαν έκπληκτοι. Δεν χαμογέλασε πια.
  
  'Περίμενε! Τι είναι αυτό? Τι είναι μέσα;".
  
  "Τίποτα για σένα".
  
  Ο ηλικιωμένος σηκώθηκε, άνοιξε το συρτάρι των μαχαιροπήρουνων και έβγαλε ένα κουζινομάχαιρο. Με τρεμάμενα βήματα περπάτησε γύρω από το τραπέζι και προς τον παπά. Ο Φάουλερ τον παρακολουθούσε ακίνητος. Τα μάτια του Ναζί κάηκαν από την τρελή φωτιά ενός ανθρώπου που περνούσε ολόκληρες νύχτες συλλογιζόμενος αυτό το αντικείμενο.
  
  'Πρέπει να ξέρω'.
  
  "Όχι, Γκράους. Κάναμε μια συμφωνία. Κερί για αρχείο. Μόνο αυτό παίρνεις ".
  
  Ο γέρος σήκωσε το μαχαίρι, αλλά η έκφραση του επισκέπτη τον έκανε να το κατεβάσει ξανά. Ο Φάουλερ έγνεψε καταφατικά και έριξε το φάκελο στο τραπέζι. Σιγά-σιγά, με μια δέσμη με ύφασμα στο ένα χέρι και τον χαρτοφύλακά του στο άλλο, ο ιερέας έκανε πίσω προς την πόρτα της κουζίνας. Ο γέρος πήρε το φάκελο.
  
  "Δεν υπάρχουν άλλα αντίγραφα, σωστά;"
  
  'Μόνο ένα. Είναι με δύο Εβραίους που περιμένουν έξω ".
  
  Τα μάτια του Γκρουζ σχεδόν βγήκαν από τις κόγχες τους. Σήκωσε ξανά το μαχαίρι και προχώρησε προς τον ιερέα.
  
  'Μου είπες ψέματα! Είπες ότι θα μου δώσεις μια ευκαιρία!".
  
  Ο Φάουλερ του έριξε μια τελευταία απαθή ματιά.
  
  "Ο Θεός θα με συγχωρήσει. Πιστεύεις ότι θα είσαι το ίδιο τυχερός;".
  
  Μετά, χωρίς να πει άλλη λέξη, χάθηκε στο διάδρομο.
  
  Ο ιερέας έφυγε από το κτίριο, κρατώντας την πολύτιμη δέσμη στο στήθος του. Δύο άντρες με γκρι παλτά στέκονταν φρουροί λίγα μέτρα από την πόρτα. Ο Φάουλερ τους προειδοποίησε καθώς περνούσε: "Έχει μαχαίρι".
  
  Ο ψηλότερος ράγισε τις αρθρώσεις του και ένα ελαφρύ χαμόγελο έπαιξε στα χείλη του.
  
  "Αυτό είναι ακόμα καλύτερο", είπε.
  
  
  2
  
  
  
  ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ EL GLOBO
  
  17 Δεκεμβρίου 2005, σελίδα 12
  
  
  Ο ΑΥΣΤΡΙΟΣ ΗΡΟΔΟΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΝΕΚΡΟΣ
  
  Βιέννη (Associated Press)
  
  Μετά από περισσότερα από πενήντα χρόνια αποφυγής της δικαιοσύνης, ο Δρ. Heinrich Graus, ο "χασάπης του Spiegelgrund", ανακαλύφθηκε τελικά από την αυστριακή αστυνομία. Ο διαβόητος εγκληματίας πολέμου των Ναζί βρέθηκε νεκρός, προφανώς από καρδιακή προσβολή, σε ένα μικρό σπίτι στην πόλη Krieglach, μόλις 35 μίλια από τη Βιέννη, σύμφωνα με τις αρχές.
  
  Ο Γκράους γεννήθηκε το 1915 και έγινε μέλος του Ναζιστικού Κόμματος το 1931. Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ήδη δεύτερος στην ιεραρχία στο νοσοκομείο παίδων Am Spiegelgrund. Ο Γκράους χρησιμοποίησε τη θέση του για να πραγματοποιήσει απάνθρωπα πειράματα σε παιδιά Εβραίων με τα λεγόμενα προβλήματα συμπεριφοράς ή ψυχικές ανεπάρκειες. Ο γιατρός έχει δηλώσει αρκετές φορές ότι αυτή η συμπεριφορά είναι κληρονομική και τα πειράματά του ήταν δικαιολογημένα επειδή τα υποκείμενα είχαν "ζωές που δεν αξίζει να ζήσουν".
  
  Ο Graus εμβολίασε υγιή παιδιά κατά μολυσματικών ασθενειών, έκανε ζωοτομές και έκανε ένεση στα θύματά του με διάφορα μείγματα αναισθησίας που ανέπτυξε για να μετρήσει την απόκρισή τους στον πόνο. Πιστεύεται ότι περίπου χίλιες δολοφονίες έγιναν μέσα στα τείχη του Spiegelgrund κατά τη διάρκεια του πολέμου.
  
  Μετά τον πόλεμο, οι Ναζί τράπηκαν σε φυγή χωρίς ίχνη, εκτός από 300 εγκεφάλους παιδιών που διατηρήθηκαν σε φορμαλδεΰδη. Παρά τις προσπάθειες των γερμανικών αρχών, κανείς δεν κατάφερε να τον εντοπίσει. Ο διάσημος κυνηγός των Ναζί Simon Wiesenthal, ο οποίος άσκησε δίωξη σε περισσότερους από 1.100 εγκληματίες, παρέμεινε προσηλωμένος στο να βρει τον Graus, τον οποίο ονόμασε "εκκρεμή αποστολή του", μέχρι το θάνατό του, κυνηγώντας αδυσώπητα τον γιατρό σε όλη τη Νότια Αμερική. Ο Βίζενταλ πέθανε στη Βιέννη πριν από τρεις μήνες, χωρίς να γνωρίζει ότι στόχος του ήταν ένας συνταξιούχος υδραυλικός κοντά στο γραφείο του.
  
  Ανεπίσημες πηγές στην ισραηλινή πρεσβεία στη Βιέννη θρηνούσαν ότι ο Γκράους πέθανε χωρίς να απαντήσει για τα εγκλήματά του, αλλά παρ' όλα αυτά γιόρτασε τον ξαφνικό θάνατό του, δεδομένου ότι η προχωρημένη ηλικία του θα περιέπλεκε τη διαδικασία έκδοσης και δίκης, όπως στην περίπτωση του Χιλιανού δικτάτορα Augusto Pinochet.
  
  "Δεν μπορούμε να μην δούμε το χέρι του Δημιουργού στο θάνατό του", είπε η πηγή.
  
  
  3
  
  
  
  KAINE
  
  "Είναι κάτω, κύριε".
  
  Ο άντρας στην καρέκλα οπισθοχώρησε ελαφρά. Το χέρι του έτρεμε, αν και η κίνηση δεν θα ήταν αντιληπτή σε κανέναν που δεν τον γνώριζε τόσο καλά όσο τον βοηθό του.
  
  'Πώς μοιάζει? Το έχεις εξετάσει προσεκτικά;".
  
  "Ξέρετε τι έχω, κύριε".
  
  Υπήρχε μια βαθιά ανάσα.
  
  "Ναι, Τζέικομπ. Συγγνώμη.'
  
  Ο άνδρας σηκώθηκε όρθιος καθώς το έλεγε και άπλωσε το χέρι προς το τηλεχειριστήριο που ρύθμιζε το περιβάλλον του. Πάτησε δυνατά ένα από τα κουμπιά, με τις αρθρώσεις του να ασπρίσουν. Είχε ήδη σπάσει πολλά τηλεκοντρόλ και ο βοηθός του τελικά ενέδωσε και παρήγγειλε ένα ειδικό από ενισχυμένο ακρυλικό που ταίριαζε με το σχήμα του χεριού του γέρου.
  
  "Η συμπεριφορά μου πρέπει να είναι εξαντλητική", είπε ο γέρος. "Συγγνώμη".
  
  Ο βοηθός του δεν απάντησε. συνειδητοποίησε ότι το αφεντικό του έπρεπε να αφήσει τον ατμό. Ήταν ένας σεμνός άνθρωπος, αλλά γνώριζε καλά τη θέση του στη ζωή, αν αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να ονομαστούν συμβατά.
  
  "Με πονάει που κάθομαι όλη μέρα εδώ, ξέρεις; Κάθε μέρα βρίσκω όλο και λιγότερη ευχαρίστηση στα συνηθισμένα πράγματα. Έγινα ένας άχρηστος γέρος ηλίθιος. Κάθε βράδυ, όταν πηγαίνω για ύπνο, λέω στον εαυτό μου "αύριο". Αύριο θα είναι εκείνη η μέρα. Και το επόμενο πρωί σηκώνομαι και η αποφασιστικότητά μου έχει φύγει, όπως και τα δόντια μου".
  
  "Καλύτερα να ξεκινήσουμε, κύριε", είπε ο βοηθός, που είχε ακούσει αμέτρητες παραλλαγές στο θέμα.
  
  "Είναι απολύτως απαραίτητο;"
  
  "Εσείς είστε αυτός που το ζήτησε, κύριε. Ως ένας τρόπος για τον έλεγχο τυχόν χαλαρών άκρων ".
  
  "Μπορούσα απλώς να διαβάσω την έκθεση".
  
  "Δεν είναι μόνο αυτό. Είμαστε ήδη στην τέταρτη φάση. Αν θέλετε να είστε μέρος αυτής της αποστολής, θα πρέπει να συνηθίσετε να μιλάτε με αγνώστους. Ο Δρ Χάουτσερ ήταν πολύ σαφής σε αυτό το σημείο ".
  
  Ο ηλικιωμένος πάτησε πολλά κουμπιά στο τηλεχειριστήριό του. Τα στόρια στο δωμάτιο κατέβηκαν και τα φώτα έσβησαν καθώς κάθισε ξανά.
  
  "Δεν υπάρχει άλλος τρόπος;"
  
  Ο βοηθός του κούνησε το κεφάλι του.
  
  'Πολυ καλα λοιπον.'
  
  Ο βοηθός κινήθηκε προς την πόρτα, τη μόνη εναπομείνασα πηγή φωτός.
  
  'Ιάκωβος'.
  
  'Μάλιστα κύριε?'
  
  "Πριν φύγεις... Σε πειράζει να σου κρατήσω το χέρι για ένα λεπτό; Φοβάμαι.'
  
  Ο βοηθός έκανε όπως του ζητήθηκε. Το χέρι του Κάιν έτρεμε ακόμα.
  
  
  4
  
  
  
  ΕΔΡΑ KAYN INDUSTRIES
  
  ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
  
  
  Τετάρτη 5 Ιουλίου 2006 11:10 π.μ.
  
  
  Ο Όρβιλ Γουάτσον χτύπησε τα δάχτυλά του νευρικά στον παχουλό δερμάτινο φάκελο στην αγκαλιά του. Τις τελευταίες δύο ώρες, κάθεται στο γεμισμένο πίσω κάθισμά του στον χώρο υποδοχής στον 38ο όροφο του Kayn Tower. Για 3.000 δολάρια την ώρα, οποιοσδήποτε άλλος θα περίμενε ευχαρίστως μέχρι το Doomsday. Όχι όμως ο Όρβιλ. Ο νεαρός Καλιφορνέζος βαριόταν. Στην πραγματικότητα, η καταπολέμηση της πλήξης ήταν αυτό που έκανε την καριέρα του.
  
  Το κολέγιο τον βαρέθηκε. Παρά την επιθυμία της οικογένειάς του, τα παράτησε στο δεύτερο έτος. Βρήκε μια καλή δουλειά στη CNET, μια από τις εταιρείες στην πρώτη γραμμή των νέων τεχνολογιών, αλλά για άλλη μια φορά τον κυρίευσε η πλήξη. Ο Όρβιλ αναζητούσε συνεχώς νέες προκλήσεις και το πραγματικό του πάθος ήταν να απαντά σε ερωτήσεις. Στο γύρισμα της χιλιετίας, το επιχειρηματικό του πνεύμα τον ώθησε να αφήσει τη δουλειά του στη CNET και να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία.
  
  Η μητέρα του, που διάβαζε κάθε μέρα στις εφημερίδες για την κατάρρευση του επόμενου dot-com, έφερε αντίρρηση. Οι ανησυχίες της δεν σταμάτησαν τον Όρβιλ. Έβαλε το σώμα του 300 κιλών, τα ξανθά μαλλιά του σε μια αλογοουρά και μια βαλίτσα γεμάτη ρούχα σε ένα ερειπωμένο φορτηγάκι και οδήγησε σε όλη τη χώρα, καταλήγοντας σε ένα υπόγειο διαμέρισμα στο Μανχάταν. Έτσι, γεννήθηκε το Netcatch. Το σύνθημά του ήταν "Εσείς ρωτάτε, εμείς απαντάμε". Το όλο εγχείρημα δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα περισσότερο από ένα τρελό όνειρο για έναν νεαρό άνδρα με διατροφική διαταραχή, πάρα πολλές ανησυχίες και μια ιδιαίτερη κατανόηση του Διαδικτύου. Στη συνέχεια όμως συνέβη η 11η Σεπτεμβρίου και ο Όρβιλ συνειδητοποίησε αμέσως τρία πράγματα που είχαν πάρει πολύ χρόνο για να καταλάβουν οι γραφειοκράτες της Ουάσιγκτον.
  
  Πρώτον, ότι οι μέθοδοι επεξεργασίας πληροφοριών τους είναι τριάντα χρόνια ξεπερασμένες. Δεύτερον, η πολιτική ορθότητα που εισήγαγε η οκταετής κυβέρνηση Κλίντον κατέστησε ακόμη πιο δύσκολη την εύρεση πληροφοριών, επειδή μπορούσες να βασιστείς μόνο σε "αξιόπιστες πηγές" που ήταν άχρηστες όταν αντιμετωπίζεις τρομοκράτες. Και τρίτον, ότι οι Άραβες ήταν οι νέοι Ρώσοι όσον αφορά την κατασκοπεία.
  
  Η μητέρα του Orville, Yasmina, γεννήθηκε και έζησε στη Βηρυτό για πολλά χρόνια πριν παντρευτεί έναν όμορφο μηχανικό από το Sausalito της Καλιφόρνια, τον οποίο γνώρισε ενώ δούλευε σε ένα έργο στον Λίβανο. Σύντομα το ζευγάρι μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η όμορφη Yasmina δίδαξε στον μονάκριβο γιο της αραβικά και αγγλικά.
  
  Υποθέτοντας διαφορετικές ταυτότητες στο διαδίκτυο, ο νεαρός άνδρας ανακάλυψε ότι το Διαδίκτυο είναι ένα καταφύγιο για εξτρεμιστές. Φυσικά, δεν είχε σημασία πόσο μακριά θα μπορούσαν να είναι οι δέκα ριζοσπάστες. Η διαδικτυακή απόσταση μετρήθηκε σε χιλιοστά του δευτερολέπτου. Η ταυτότητά τους μπορεί να είναι μυστική και οι ιδέες τους τρελές, αλλά θα μπορούσαν να βρουν στο Διαδίκτυο ανθρώπους που σκέφτονταν ακριβώς όπως αυτοί. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, ο Όρβιλ πέτυχε αυτό που κανείς στη δυτική υπηρεσία πληροφοριών δεν θα μπορούσε να πετύχει με συμβατικά μέσα: διείσδυσε σε ένα από τα πιο ριζοσπαστικά δίκτυα ισλαμικής τρομοκρατίας.
  
  Ένα πρωί στις αρχές του 2002, ο Όρβιλ οδήγησε νότια στην Ουάσιγκτον με τέσσερα κουτιά με φακέλους στο πορτ-μπαγκάζ του βαν του. Φτάνοντας στα κεντρικά γραφεία της CIA, ζήτησε να καλέσει τον υπεύθυνο για την ισλαμική τρομοκρατία, λέγοντας ότι είχε σημαντικές πληροφορίες να αποκαλύψει. Στα χέρια του υπήρχε μια δεκασέλιδη περίληψη των ευρημάτων του. Ο ταπεινός αξιωματούχος που τον συνάντησε τον έκανε να περιμένει δύο ώρες πριν καν μπει στον κόπο να διαβάσει την έκθεσή του. Αφού τελείωσε την ανάγνωση, ο υπάλληλος ήταν τόσο ανήσυχος που κάλεσε τον προϊστάμενό του. Λίγα λεπτά αργότερα, τέσσερις άνδρες εμφανίστηκαν, πέταξαν τον Όρβιλ στο πάτωμα, τον έγδυσαν και τον έσυραν στην αίθουσα ανακρίσεων. Ο Όρβιλ χαμογέλασε μέσα της καθ' όλη τη διάρκεια της ταπεινωτικής διαδικασίας. ήξερε ότι είχε χτυπήσει το καρφί στο κεφάλι.
  
  Όταν οι μεγάλοι πυροβολισμοί στη CIA συνειδητοποίησαν την έκταση του ταλέντου του Όρβιλ, του πρόσφεραν δουλειά. Ο Όρβιλ τους είπε ότι αυτό που υπήρχε στα τέσσερα κουτιά (που τελικά οδήγησαν σε είκοσι τρεις συλλήψεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη) ήταν απλώς ένα δωρεάν δείγμα. Αν ήθελαν περισσότερα, θα έπρεπε να είχαν υπογράψει συμβόλαιο με τη νέα του εταιρεία, τη Netcatch.
  
  "Πρέπει να προσθέσω ότι οι τιμές μας είναι πολύ λογικές", είπε. "Τώρα, μπορώ να πάρω πίσω τα εσώρουχά μου;"
  
  Τέσσεραμισι χρόνια αργότερα, ο Όρβιλ έβαλε άλλα δώδεκα κιλά. Ο τραπεζικός του λογαριασμός πήρε επίσης κάποιο βάρος. Η Netcatch απασχολεί επί του παρόντος δεκαεπτά υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης που προετοιμάζουν λεπτομερείς αναφορές και αναζητούν πληροφορίες για μεγάλες κυβερνήσεις στον δυτικό κόσμο, κυρίως για θέματα που σχετίζονται με την ασφάλεια. Ο Orville Watson, πλέον εκατομμυριούχος, άρχισε να βαριέται ξανά.
  
  Μέχρι που ήρθε αυτή η νέα πρόκληση.
  
  Το Netcatch είχε τον δικό του τρόπο να κάνει τα πράγματα. Όλα τα αιτήματα για τις υπηρεσίες του έπρεπε να γίνουν με τη μορφή ερώτησης. Και σε αυτήν την τελευταία ερώτηση επισυνάπτονταν οι λέξεις "ο προϋπολογισμός είναι απεριόριστος". Το γεγονός ότι αυτό έγινε από μια ιδιωτική εταιρεία και όχι από την κυβέρνηση προκάλεσε επίσης την περιέργεια του Orville.
  
  
  Ποιος είναι ο πατέρας του Άντονι Φάουλερ;
  
  
  Ο Όρβιλ σηκώθηκε από τον βελούδινο καναπέ στην αίθουσα αναμονής, προσπαθώντας να απαλύνει το μούδιασμα στους μυς του. Έβαλε τα χέρια του μαζί και τα άπλωσε πίσω από το κεφάλι του όσο πιο μακριά μπορούσε. Ένα αίτημα για πληροφορίες από μια ιδιωτική εταιρεία, ειδικά μια όπως η Kayn Industries, η οποία ήταν στην πρώτη πεντάδα του Fortune 500, ήταν ασυνήθιστο. Ειδικά ένα τόσο παράξενο και ακριβές αίτημα για έναν απλό ιερέα από τη Βοστώνη.
  
  ...για έναν φαινομενικά συνηθισμένο ιερέα της Βοστώνης, ο Όρβιλ διορθώθηκε.
  
  Ο Όρβιλ μόλις τέντωνε τα πάνω άκρα του όταν μπήκε στην αίθουσα αναμονής ένας μελαχρινός, καλοσχηματισμένος στέλεχος ντυμένος με ένα ακριβό κοστούμι. Ήταν μόλις τριάντα και σκεφτόταν σοβαρά τον Όρβιλ λόγω των γυαλιών του χωρίς στεφάνη. Ήταν ξεκάθαρο από την πορτοκαλί απόχρωση του δέρματός του ότι δεν του ήταν ξένο να χρησιμοποιήσει ένα σολάριουμ. Μιλούσε με σκληρή βρετανική προφορά.
  
  "Κύριε Γουάτσον. Είμαι ο Jacob Russell, ο εκτελεστικός βοηθός του Raymond Kane. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο ".
  
  Ο Όρβιλ προσπάθησε να ανακτήσει την ψυχραιμία του, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, και άπλωσε το χέρι του.
  
  "Κύριε Ράσελ, χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω. Λυπάμαι...'
  
  "Μην ανησυχείς. Παρακαλώ ακολουθήστε με και θα σας πάω στη συνάντησή σας ".
  
  Διέσχισαν την αίθουσα αναμονής με μοκέτα και έφτασαν στις πόρτες από μαόνι στην άκρη.
  
  'Συνάντηση? Σκέφτηκα ότι έπρεπε να σας εξηγήσω τα ευρήματά μου ".
  
  "Λοιπόν, όχι πραγματικά, κύριε Γουάτσον. Σήμερα ο Ρέιμοντ Κέιν θα ακούσει τι έχετε να πείτε ".
  
  Ο Όρβιλ δεν μπορούσε να απαντήσει.
  
  "Υπάρχει πρόβλημα, κύριε Γουάτσον;" Δεν αισθάνεσαι καλά;".
  
  'Ναί. Οχι. Εννοώ ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, κύριε Ράσελ. Απλώς με ξάφνιασες. Κύριε Κινέ..."
  
  Ο Ράσελ τράβηξε μια μικρή λαβή στο πλαίσιο από μαόνι της πόρτας και το πάνελ γλίστρησε στην άκρη για να αποκαλύψει ένα απλό τετράγωνο από σκούρο γυαλί. Ο αρχηγός έβαλε το δεξί του χέρι στο ποτήρι και ένα πορτοκαλί φως άναψε, ακολουθούμενο από ένα σύντομο κουδούνισμα, και μετά άνοιξε η πόρτα.
  
  "Μπορώ να καταλάβω την έκπληξή σας, δεδομένου του τι είπαν τα μέσα ενημέρωσης για τον κ. Κέιν. Όπως ίσως γνωρίζετε, ο εργοδότης μου είναι ένας άνθρωπος που εκτιμά την ιδιωτικότητά του..."
  
  Είναι ένας γαμημένος ερημίτης, αυτός είναι, σκέφτηκε ο Όρβιλ.
  
  "...αλλά δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Συνήθως δεν θέλει να βγαίνει ραντεβού με αγνώστους, αλλά αν ακολουθήσεις ορισμένες διαδικασίες..."
  
  Περπάτησαν σε έναν στενό διάδρομο, στο τέλος του οποίου φαινόταν οι γυαλιστερές μεταλλικές πόρτες του ανελκυστήρα.
  
  "Τι εννοείτε "συνήθως", κύριε Ράσελ;"
  
  Ο αρχηγός καθάρισε το λαιμό του.
  
  "Πρέπει να σας πω ότι θα είστε μόνο το τέταρτο άτομο, χωρίς να υπολογίζονται τα κορυφαία στελέχη αυτής της εταιρείας, που συναντήθηκε με τον κ. Κέιν τα πέντε χρόνια που εργάζομαι για αυτόν".
  
  Ο Όρβιλ έδωσε ένα παρατεταμένο σφύριγμα.
  
  'Είναι κάτι".
  
  Έφτασαν στο ασανσέρ. Δεν υπήρχε κουμπί πάνω ή κάτω, μόνο ένα μικρό αριθμητικό πληκτρολόγιο στον τοίχο.
  
  "Θα ήσασταν τόσο ευγενικοί ώστε να κοιτάξετε από την άλλη πλευρά, κύριε Γουάτσον;" είπε ο Ράσελ.
  
  Ο νεαρός Καλιφορνέζος έκανε ό,τι του είπαν. Μια σειρά από ηχητικά σήματα ακούστηκαν καθώς το στέλεχος καλούσε τον κωδικό.
  
  "Τώρα μπορείς να γυρίσεις. Ευχαριστώ.'
  
  Ο Όρβιλ γύρισε ξανά προς το μέρος του. Οι πόρτες του ασανσέρ άνοιξαν και δύο άντρες μπήκαν μέσα. Και πάλι δεν υπήρχαν κουμπιά, μόνο ένας αναγνώστης μαγνητικής κάρτας. Ο Ράσελ έβγαλε την πλαστική του κάρτα και την έβαλε γρήγορα στην υποδοχή. Οι πόρτες έκλεισαν και το ασανσέρ ανέβηκε αργά.
  
  "Το αφεντικό σου σίγουρα παίρνει στα σοβαρά την ασφάλειά του", είπε ο Όρβιλ.
  
  "Ο κύριος Κέιν έχει δεχθεί αρκετές απειλές για τη ζωή του. Μάλιστα, πριν από μερικά χρόνια έγινε μια αρκετά σοβαρή απόπειρα δολοφονίας εναντίον του και στάθηκε τυχερός που γλίτωσε αλώβητος. Παρακαλώ μην φοβάστε την ομίχλη. Είναι απολύτως ασφαλές ".
  
  Ο Όρβιλ αναρωτήθηκε τι διάολο μιλούσε ο Ράσελ καθώς μια λεπτή ομίχλη άρχισε να πέφτει από το ταβάνι. Κοιτάζοντας ψηλά, ο Όρβιλ παρατήρησε αρκετές συσκευές που πετούσαν ένα φρέσκο σύννεφο ψεκασμού.
  
  'Τι συμβαίνει?'
  
  "Είναι μια ήπια αντιβιοτική ένωση που είναι απολύτως ασφαλής. Σας αρέσει η μυρωδιά;".
  
  Διάολε, ψεκάζει ακόμη και τους επισκέπτες του πριν τους δει για να βεβαιωθεί ότι δεν του μεταδώσουν τα μικρόβια τους. Αλλαξα γνώμη. Αυτός ο τύπος δεν είναι ερημίτης, είναι ένας παρανοϊκός φρικιό.
  
  "Μμμ, ναι, αυτό είναι καλό. Minty, σωστά;".
  
  "Απόσταγμα άγριας μέντας. Πολύ αναζωογονητικό.'
  
  Ο Όρβιλ δάγκωσε τα χείλη του για να μην απαντήσει, και αντ' αυτού εστίασε στον επταψήφιο λογαριασμό που θα έδινε στον Κιν τη στιγμή που έβγαινε από αυτό το επιχρυσωμένο κλουβί. Αυτή η σκέψη τον αναζωογόνησε κάπως.
  
  Οι πόρτες του ανελκυστήρα άνοιξαν σε έναν υπέροχο χώρο γεμάτο φυσικό φως. Ο μισός του τριάντα ένατου ορόφου ήταν μια γιγάντια βεράντα με γυάλινους τοίχους με πανοραμική θέα στον ποταμό Hudson. Ευθεία μπροστά ήταν το Χόμποκεν και νοτιότερα ήταν το Έλις Άιλαντ.
  
  'ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ'.
  
  "Ο κύριος Κιν θέλει να θυμάται τις ρίζες του. Παρακαλώ Ακολουθήστε'. Η λιτή διακόσμηση έρχεται σε αντίθεση με τη μαγευτική θέα. Το πάτωμα και τα έπιπλα ήταν εντελώς λευκά. Το άλλο μισό του ορόφου με θέα στο Μανχάταν χωριζόταν από την τζάμια της βεράντας με έναν τοίχο, επίσης λευκό, με πολλές πόρτες. Ο Ράσελ σταμάτησε μπροστά σε έναν από αυτούς.
  
  "Πολύ καλά, κύριε Γουάτσον, ο κύριος Κιν θα σας δεχθεί τώρα. Αλλά πριν εισέλθετε, θα ήθελα να ορίσω μερικούς απλούς κανόνες για εσάς. Καταρχήν μην τον κοιτάς απευθείας. Δεύτερον, μην του κάνετε ερωτήσεις. Και τρίτον, μην προσπαθήσετε να τον αγγίξετε ή να πλησιάσετε κοντά του. Όταν μπείτε, θα δείτε ένα μικρό τραπέζι με ένα αντίγραφο της αναφοράς σας και ένα τηλεχειριστήριο για την παρουσίασή σας στο Power Point που μας έδωσε το γραφείο σας σήμερα το πρωί. Μείνετε στο τραπέζι, κάντε μια παρουσίαση και φύγετε μόλις τελειώσετε. Θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω. Είναι σαφές?'
  
  Ο Όρβιλ έγνεψε νευρικά.
  
  'Θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ.'
  
  "Πολύ καλά λοιπόν, έλα μέσα", είπε ο Ράσελ ανοίγοντας την πόρτα.
  
  Ο Καλιφορνέζος δίστασε πριν μπει στο δωμάτιο.
  
  "Α, κάτι ακόμα. Η Netcatch βρήκε κάτι ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια μιας έρευνας ρουτίνας που κάναμε για το FBI. Υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι η Kine Industries θα μπορούσε να γίνει στόχος ισλαμιστών τρομοκρατών. Είναι όλα σε αυτή την αναφορά", είπε ο Όρβιλ, δίνοντας το DVD στον βοηθό. Ο Ράσελ το πήρε με μια ανήσυχη ματιά. "Θεωρήστε το ως ευγένεια εκ μέρους μας".
  
  "Πράγματι, σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Watson. Και καλή τύχη.'
  
  
  5
  
  
  
  HOTEL LE MERIDIEN
  
  Αμμάν, Ιορδανία
  
  
  Τετάρτη 5 Ιουλίου 2006 18:11 μ.μ.
  
  
  Στην άλλη άκρη του κόσμου, ο Ταχίρ Ιμπν Φάρις, ανήλικος αξιωματούχος του Υπουργείου Βιομηχανίας, έφυγε από το γραφείο του λίγο αργότερα από το συνηθισμένο. Ο λόγος δεν ήταν η αφοσίωσή του στο έργο του, που ήταν μάλιστα υποδειγματικό, αλλά η επιθυμία του να μην τον δουν. Του πήρε λιγότερο από δύο λεπτά για να φτάσει στον προορισμό του, που δεν ήταν μια συνηθισμένη στάση λεωφορείου, αλλά το πολυτελές Meridien, το καλύτερο ξενοδοχείο πέντε αστέρων στην Ιορδανία, που αυτή τη στιγμή βρισκόταν κατειλημμένο από δύο κύριους που είχαν ζητήσει αυτή τη συνάντηση μέσω γνωστού βιομήχανος. Δυστυχώς, ο συγκεκριμένος μεσάζων κέρδισε τη φήμη του μέσω καναλιών που δεν ήταν ούτε σεβαστά ούτε καθαρά. Έτσι ο Ταχίρ υποψιάστηκε ότι η πρόσκληση για καφέ μπορεί να είχε αμφίβολες συνέπειες. Και παρόλο που ήταν περήφανος για τα είκοσι τρία χρόνια έντιμης δουλειάς του στο Υπουργείο, χρειαζόταν λιγότερη υπερηφάνεια και όλο και περισσότερα μετρητά. ο λόγος είναι ότι η μεγαλύτερη κόρη του επρόκειτο να παντρευτεί, και θα του κόστιζε ακριβά.
  
  Κατευθυνόμενος σε μια από τις executive σουίτες, ο Ταχίρ κοίταξε το είδωλό του στον καθρέφτη, ευχόμενος να είχε έναν πιο άπληστο αέρα. Ήταν μόλις πέντε πόδια έξι, και η κοιλιά του, τα γκριζαρισμένα γένια του και η αυξανόμενη φαλάκρα του τον έκαναν να μοιάζει περισσότερο με ευγενικό μεθυσμένο παρά με διεφθαρμένο δημόσιο υπάλληλο. Ήθελε να σβήσει το παραμικρό ίχνος ειλικρίνειας από τα χαρακτηριστικά του.
  
  Αυτό που δεν του έδωσαν περισσότερες από δύο δεκαετίες ειλικρίνειας ήταν η σωστή νοοτροπία για αυτό που έκανε. Όταν χτύπησε την πόρτα, τα γόνατά του χτύπησαν μόνα τους. Κατάφερε να ηρεμήσει μια στιγμή πριν μπει στο δωμάτιο, όπου τον υποδέχτηκε ένας καλοντυμένος Αμερικανός, που έμοιαζε να είναι γύρω στα πενήντα. Ένας άλλος άνδρας, πολύ νεότερος, καθόταν στο ευρύχωρο σαλόνι και κάπνιζε ενώ μιλούσε στο κινητό του. Όταν εντόπισε τον Ταχίρ, τελείωσε τη συζήτηση και σηκώθηκε για να τον χαιρετήσει.
  
  "Ahlan wa sahlan", τον χαιρέτησε με άψογα αραβικά.
  
  Ο Ταχίρ έμεινε άναυδος. Όταν, σε διάφορες περιπτώσεις, αρνήθηκε δωροδοκίες για να αναταξινομήσει τη γη για βιομηχανική και εμπορική χρήση στο Αμμάν - ένα πραγματικό χρυσωρυχείο για τους λιγότερο σχολαστικούς συναδέλφους του - το έκανε όχι από αίσθημα καθήκοντος, αλλά από την επιθετική αλαζονεία των Δυτικών που Σε λίγα λεπτά μετά τη συνάντηση μαζί του, στοίβες από χαρτονομίσματα πετάχτηκαν στο τραπέζι.
  
  Η συζήτηση με αυτούς τους δύο Αμερικανούς δεν θα μπορούσε να ήταν πιο διαφορετική. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Ταχίρ, ο μεγαλύτερος κάθισε σε ένα χαμηλό τραπέζι, στο οποίο ετοίμασε τέσσερις ντέλλες, καφετιέρες Βεδουίνων και μια μικρή φωτιά με κάρβουνο. Με σταθερό χέρι, φρυγανίστηκε φρέσκους κόκκους καφέ σε σιδερένιο τηγάνι και τους άφησε να κρυώσουν. Μετά άλεσε τα καβουρδισμένα φασόλια με τα παλαιότερα σε ένα μαχαμπάς, ένα μικρό γουδί. Η όλη διαδικασία συνοδευόταν από μια συνεχή ροή συνομιλιών, εκτός από την περίπτωση που το γουδοχέρι χτυπούσε ρυθμικά το mahbash, αφού αυτός ο ήχος θεωρείται από τους Άραβες ως ένα είδος μουσικής, η καλλιτεχνία της οποίας πρέπει να εκτιμηθεί από τον καλεσμένο.
  
  Ο Αμερικανός πρόσθεσε σπόρους κάρδαμου και μια πρέζα σαφράν, παρασκευάζοντας προσεκτικά το μείγμα σύμφωνα με μια παράδοση που χρονολογείται από αιώνες. Όπως συνηθιζόταν, ο καλεσμένος - ο Ταχίρ - κρατούσε το κύπελλο, το οποίο δεν είχε χερούλι, ενώ ο Αμερικανός το γέμισε μέχρι τη μέση, αφού ήταν προνόμιο του οικοδεσπότη να εξυπηρετήσει πρώτος το πιο σημαντικό πρόσωπο στην αίθουσα. Ο Ταχίρ ήπιε τον καφέ του, ακόμα λίγο δύσπιστος για τα αποτελέσματα. Σκέφτηκε ότι δεν θα έπινε περισσότερο από ένα φλιτζάνι, αφού ήταν ήδη αργά, αλλά αφού δοκίμασε το ποτό, χάρηκε τόσο πολύ που ήπιε άλλα τέσσερα. Θα είχε καταλήξει να πιει το έκτο μπολ, αν όχι για το γεγονός ότι θεωρούνταν αγενές να πιει ομοιόμορφη ποσότητα.
  
  "Κύριε Φάλον, ποτέ δεν φανταζόμουν ότι κάποιος γεννημένος στη χώρα των Starbucks θα μπορούσε να εκτελέσει τόσο καλά το τελετουργικό των Βεδουίνων γκαβά", είπε ο Ταχίρ. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν αρκετά άνετα και ήθελε να μάθουν, ώστε να μπορέσει να καταλάβει τι διάολο ήθελαν αυτοί οι Αμερικανοί.
  
  Ο μικρότερος από τους παρουσιαστές του παρέδωσε για εκατοστή φορά μια χρυσή ταμπακιέρα.
  
  "Ταχίρ, φίλε μου, σταμάτα να μας λες με τα επώνυμά μας. Είμαι ο Πίτερ και αυτός είναι ο Φρανκ", είπε καθώς άναβε ένα άλλο Dunhill.
  
  "Σε ευχαριστώ, Πέτρο".
  
  'Πρόστιμο. Τώρα που χαλαρώσαμε, Ταχίρ, δεν θα ήταν κακόγουστο αν συζητούσαμε για δουλειά;".
  
  Ο ηλικιωμένος δημόσιος υπάλληλος εξεπλάγη και πάλι ευχάριστα. Πέρασαν δύο ώρες. Στον Άραβα δεν αρέσει να συζητά θέματα πριν περάσει περίπου μισή ώρα, αλλά αυτός ο Αμερικανός ζήτησε μάλιστα την άδειά του. Εκείνη τη στιγμή, ο Ταχίρ ένιωσε έτοιμος να ξαναφτιάξει οποιοδήποτε κτήριο αναζητούσε, ακόμη και το παλάτι του βασιλιά Αμπντάλα.
  
  "Απολύτως, φίλε μου".
  
  "Εντάξει, αυτό χρειαζόμαστε: άδεια για την Kayn Mining Company για εξόρυξη φωσφορικών αλάτων για ένα χρόνο, από σήμερα".
  
  "Δεν θα είναι εύκολο, φίλε μου. Σχεδόν ολόκληρη η ακτή της Νεκράς Θάλασσας έχει ήδη καταληφθεί από την τοπική βιομηχανία. Όπως γνωρίζετε, τα φωσφορικά άλατα και ο τουρισμός είναι ουσιαστικά οι μοναδικοί εθνικοί μας πόροι ".
  
  "Κανένα πρόβλημα, Ταχίρ. Δεν μας ενδιαφέρει η Νεκρά Θάλασσα, μόνο μια μικρή περιοχή περίπου δέκα τετραγωνικών μιλίων με επίκεντρο αυτές τις συντεταγμένες ".
  
  Έδωσε στον Ταχίρ ένα κομμάτι χαρτί.
  
  '29ў 34' 44" N, 36 ў 21' 24" E? Δεν μπορείτε να είστε σοβαροί φίλοι μου. Είναι βορειοανατολικά της Al-Mudawwara ".
  
  "Ναι, όχι μακριά από τα σύνορα με τη Σαουδική Αραβία. Γνωρίζουμε τον Ταχίρ".
  
  Ο Ιορδανός τους κοίταξε μπερδεμένος.
  
  "Δεν υπάρχουν φωσφορικά άλατα. Αυτή είναι μια έρημος. Τα ορυκτά είναι άχρηστα εκεί ".
  
  "Λοιπόν, Ταχίρ, έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη στους μηχανικούς μας και πιστεύουν ότι μπορούν να εξάγουν σημαντική ποσότητα φωσφορικών αλάτων σε αυτόν τον τομέα. Φυσικά, ως χειρονομία της καλής μας θέλησης, θα σας καταβληθεί μια μικρή προμήθεια ".
  
  Τα μάτια του Ταχίρ άνοιξαν διάπλατα καθώς ο νέος του φίλος άνοιξε τον χαρτοφύλακά του.
  
  "Αλλά πρέπει να είναι..."
  
  "Αρκετά για τον γάμο της μικρής Μιγιόσι, σωστά;"
  
  Και ένα μικρό παραλιακό σπίτι με γκαράζ δύο αυτοκινήτων, σκέφτηκε ο Ταχίρ. Αυτοί οι καταραμένοι Αμερικανοί μάλλον πιστεύουν ότι είναι οι πιο έξυπνοι και μπορούν να βρουν πετρέλαιο στην περιοχή. Σαν να μην είχαμε ψάξει εκεί άπειρες φορές. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται να είμαι αυτός που θα καταστρέψει τα όνειρά τους.
  
  "Φίλοι μου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είστε και οι δύο άνδρες με μεγάλη αξία και γνώση. Είμαι βέβαιος ότι η επιχείρησή σας θα είναι ευπρόσδεκτη στο Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας".
  
  Παρά τα γλυκά χαμόγελα του Πίτερ και του Φρανκ, ο Ταχίρ συνέχισε να προβληματίζεται για το τι σήμαιναν όλα αυτά. Τι διάολο έψαχναν αυτοί οι Αμερικανοί στην έρημο;
  
  Όσο κι αν ταλαιπωρήθηκε με αυτή την ερώτηση, δεν πλησίασε καν να υποδηλώσει ότι σε λίγες μέρες αυτή η συνάντηση θα του στοίχιζε τη ζωή.
  
  
  6
  
  
  
  ΕΔΡΑ KAYN INDUSTRIES
  
  ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
  
  
  Τετάρτη 5 Ιουλίου 2006 11:29 π.μ.
  
  
  Ο Όρβιλ βρέθηκε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Η μόνη πηγή φωτός ήταν μια μικρή λάμπα στο αναλόγιο δέκα πόδια μακριά, πάνω στην οποία βρισκόταν η αναφορά του, μαζί με το τηλεχειριστήριο, όπως του είχε πει ο επιβλέπων. Πήγε και πήρε το τηλεκοντρόλ. Καθώς το κοίταξε, σκεπτόμενος πώς να ξεκινήσει την παρουσίασή του, ξαφνικά χτυπήθηκε από μια λαμπερή λάμψη. Λιγότερο από έξι πόδια από το σημείο που στεκόταν ήταν μια μεγάλη οθόνη είκοσι πόδια πλάτος. Έδειχνε το πρωτοσέλιδο της παρουσίασής του με ένα κόκκινο λογότυπο Netcatch.
  
  "Ευχαριστώ πολύ, κύριε Kine, και καλημέρα. Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι είναι τιμή για μένα..."
  
  Ακούστηκε ένα ελαφρύ βουητό και η εικόνα της οθόνης άλλαξε για να δείξει τον τίτλο της παρουσίασής του και την πρώτη από τις δύο ερωτήσεις:
  
  
  ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο πατέρας Άντονι Φάουλερ;
  
  
  Προφανώς, ο κ. Kine εκτιμούσε τη συντομία και τον έλεγχο και είχε ένα δεύτερο τηλεχειριστήριο για να επιταχύνει τα πράγματα.
  
  Εντάξει, γέροντα. Κατάλαβα το μήνυμα. Ας ξεκινήσουμε δουλειά.
  
  Ο Όρβιλ πάτησε το τηλεχειριστήριο για να ανοίξει η επόμενη σελίδα. Απεικονίζει έναν ιερέα με λεπτό, ρυτιδωμένο πρόσωπο. Ήταν φαλακρός και ό,τι του είχε απομείνει κόπηκε πολύ απότομα. Ο Όρβιλ άρχισε να μιλάει στο σκοτάδι που είχε μπροστά του.
  
  "Τζον Άντονι Φάουλερ, γνωστός και ως πατέρας του Άντονι Φάουλερ, γνωστός και ως Τόνι Μπρεντ. Γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1951 στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης. Πράσινα μάτια, περίπου 175 κιλά. Ένας ανεξάρτητος πράκτορας της CIA και ένα πλήρες μυστήριο. Η επίλυση αυτού του μυστηρίου χρειάστηκε δύο μήνες έρευνας από δέκα από τους καλύτερους ερευνητές μου που εργάστηκαν αποκλειστικά σε αυτό το έργο, καθώς και ένα σημαντικό ποσό μετρητών για να λιπάνουν τις παλάμες κάποιων καλά τοποθετημένων πηγών. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τα τρία εκατομμύρια δολάρια που χρειάστηκαν για την προετοιμασία αυτής της έκθεσης, κύριε Κέιν".
  
  Η οθόνη άλλαξε ξανά, αυτή τη φορά δείχνει μια οικογενειακή φωτογραφία: ένα καλοντυμένο ζευγάρι στον κήπο ενός πανάκριβου σπιτιού. Δίπλα τους είναι ένα ελκυστικό μελαχρινό αγόρι περίπου έντεκα. Το χέρι του πατέρα έμοιαζε να έσφιγγε τον ώμο του αγοριού και και οι τρεις είχαν σφιχτά χαμόγελα.
  
  "Ο μόνος γιος του Marcus Abernathy Fowler, επιχειρηματία και ιδιοκτήτη της Infinity Pharmaceuticals. Σήμερα είναι μια εταιρεία βιοτεχνολογίας με τζίρο πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Αφού οι γονείς του πέθαναν σε ένα ύποπτο αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1984, ο Άντονι Φάουλερ πούλησε την εταιρεία μαζί με τα υπόλοιπα περιουσιακά τους στοιχεία και δώρισε τα πάντα σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Διατήρησε την έπαυλη των γονιών του στο Beacon Hill, νοικιάζοντάς την σε ένα ζευγάρι με παιδιά. Αλλά άφησε πίσω του τον τελευταίο όροφο και τον μετέτρεψε σε ένα διαμέρισμα με μερικά έπιπλα και ένα σωρό βιβλία για τη φιλοσοφία. Σταματά εκεί από καιρό σε καιρό όταν είναι στη Βοστώνη ".
  
  Το επόμενο πλάνο έδειχνε μια νεότερη εκδοχή της ίδιας γυναίκας, αυτή τη φορά σε μια πανεπιστημιούπολη, φορώντας ένα φόρεμα χορού.
  
  Η Daphne Brent ήταν μια έμπειρη χημικός που εργάστηκε για την Infinity Pharmaceuticals μέχρι που της άρεσε ο ιδιοκτήτης και παντρεύτηκαν. Όταν έμεινε έγκυος, ο Μάρκους την έκανε νοικοκυρά μέσα σε μια νύχτα. Αυτό είναι το μόνο που ξέρουμε για την οικογένεια Φάουλερ, εκτός από το ότι ο νεαρός Άντονι πήγε στο Στάνφορντ αντί στο Κολέγιο της Βοστώνης όπως έκανε ο πατέρας του".
  
  Επόμενη διαφάνεια: ο νεαρός Άντονι, που δείχνει όχι πολύ μεγαλύτερος από έναν έφηβο, με σοβαρή έκφραση, στέκεται κάτω από μια αφίσα που λέει "1971".
  
  Σε ηλικία είκοσι ετών αποφοίτησε με άριστα από το πανεπιστήμιο με πτυχίο Ψυχολογίας. Ο νεότερος στην τάξη του. Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε ένα μήνα πριν την αποφοίτηση. Την τελευταία μέρα του εξαμήνου έφτιαξε τις βαλίτσες του και πήγε στο γραφείο πρόσληψης του πανεπιστημίου. Ήθελε να πάει στο Βιετνάμ ".
  
  Στην οθόνη εμφανίστηκε μια εικόνα μιας φθαρμένης, κιτρινισμένης φόρμας, η οποία συμπληρώθηκε με το χέρι.
  
  "Αυτή είναι μια φωτογραφία του AFQT του, της στρατιωτικής εξέτασης προσόντων. Ο Φάουλερ σκόραρε ενενήντα οκτώ στα εκατό. Ο λοχίας εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που τον έστειλε αμέσως στην Πολεμική Αεροπορία του Λάκλαντ στο Τέξας, όπου έλαβε βασική εκπαίδευση ακολουθούμενη από μια προηγμένη ενημέρωση συντάγματος αλεξιπτωτιστών για μια μονάδα ειδικών επιχειρήσεων που ανέστησε τους κατεβασμένους πιλότους πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Ενώ βρισκόταν στο Lackland, έμαθε τακτικές ανταρτών και έγινε πιλότος ελικοπτέρου. Μετά από ενάμιση χρόνο μάχης, επέστρεψε στην πατρίδα του ως ανθυπολοχαγός. Ανάμεσα στα μετάλλιά του είναι η Πορφυρή Καρδιά και ο Σταυρός της Πολεμικής Αεροπορίας. Στο ρεπορτάζ θα βρείτε αναλυτικές πληροφορίες για τις ενέργειες που του απέφεραν αυτά τα μετάλλια ".
  
  Πυροβολισμός αρκετών ανδρών με στολή στο αεροδρόμιο. Στο κέντρο στεκόταν ο Φάουλερ, ντυμένος ιερέας.
  
  "Μετά το Βιετνάμ, ο Φάουλερ μπήκε σε καθολικό σεμινάριο και χειροτονήθηκε το 1977. Διορίστηκε ως στρατιωτικός ιερέας στην αεροπορική βάση Spangdal στη Γερμανία, όπου στρατολογήθηκε από τη CIA. Με τις γλωσσικές του δεξιότητες, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί τον ήθελαν: Ο Φάουλερ μιλά άπταιστα έντεκα γλώσσες και μπορεί να τα πάει καλά σε δεκαπέντε άλλες. Αλλά η Εταιρεία δεν είναι το μόνο τμήμα που τον προσέλαβε".
  
  Άλλη μια φωτογραφία του Φάουλερ στη Ρώμη με άλλους δύο νεαρούς ιερείς.
  
  "Στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα, ο Φάουλερ έγινε πράκτορας του προσωπικού της εταιρείας. Διατηρεί την ιδιότητά του ως στρατιωτικός ιερέας και ταξιδεύει σε πολλές βάσεις των Ενόπλων Δυνάμεων σε όλο τον κόσμο. Οι πληροφορίες που σας έδωσα μέχρι στιγμής μπορεί να προέρχονται από οποιονδήποτε αριθμό υπηρεσιών, αλλά αυτό που θα σας πω στη συνέχεια είναι άκρως απόρρητο και πολύ δύσκολο να το αποκτήσετε".
  
  Η οθόνη είναι σβηστή. Υπό το φως του προβολέα, ο Όρβιλ μπορούσε σχεδόν να διακρίνει μια αναπαυτική καρέκλα στην οποία καθόταν κάποιος. Έκανε μια προσπάθεια να μην κοιτάξει απευθείας τη φιγούρα.
  
  Ο Φάουλερ είναι πράκτορας της Ιεράς Συμμαχίας, της μυστικής υπηρεσίας του Βατικανού. Είναι ένας μικρός οργανισμός, συνήθως άγνωστος στο κοινό, αλλά ενεργός. Ένα από τα επιτεύγματά της είναι να σώσει τη ζωή της πρώην προέδρου του Ισραήλ Γκόλντα Μέιρ, όταν Ισλαμιστές τρομοκράτες κόντεψαν να ανατινάξουν το αεροπλάνο της κατά τη διάρκεια επίσκεψης στη Ρώμη. Τα μετάλλια δόθηκαν στη Μοσάντ, αλλά η Ιερά Συμμαχία δεν ένοιαζε. Λαμβάνουν τη φράση "μυστική υπηρεσία" κυριολεκτικά. Μόνο ο Πάπας και μια χούφτα καρδινάλιοι ενημερώνονται επίσημα για το έργο τους. Στη διεθνή κοινότητα πληροφοριών, η Συμμαχία είναι σεβαστή και φοβισμένη. Δυστυχώς, έχω λίγα να προσθέσω για την ιστορία του Fowler με αυτό το ίδρυμα. Όσον αφορά τη δουλειά του με τη CIA, η επαγγελματική μου ηθική και το συμβόλαιό μου με την Εταιρεία με εμποδίζουν να αποκαλύψω οτιδήποτε άλλο, κύριε Kine".
  
  Ο Όρβιλ καθάρισε το λαιμό του. Αν και δεν περίμενε ανταπόκριση από τη φιγούρα στο τέλος της αίθουσας, έκανε μια παύση.
  
  Ούτε λέξη.
  
  "Όσο για τη δεύτερη ερώτησή σας, κύριε Kine..."
  
  Ο Όρβιλ σκέφτηκε για λίγο αν έπρεπε να αποκαλύψει ότι η Netcatch δεν ήταν υπεύθυνη για την εύρεση αυτής της συγκεκριμένης πληροφορίας. Ότι ήρθε στο γραφείο του σε σφραγισμένο φάκελο από ανώνυμη πηγή. Και ότι υπήρχαν και άλλα συμφέροντα που ήθελαν ξεκάθαρα να το αποκτήσει η Kayn Industries. Αλλά μετά θυμήθηκε το ταπεινωτικό σπρέι ομίχλης μενθόλης και απλώς συνέχισε να μιλάει.
  
  Μια νεαρή γυναίκα με μπλε μάτια και χάλκινα μαλλιά εμφανίστηκε στην οθόνη.
  
  "Αυτός είναι ένας νεαρός δημοσιογράφος που ονομάζεται..."
  
  
  7
  
  
  
  ΕΚΔΟΣΕΙΣ EL GLOBO
  
  ΜΑΔΡΙΤΗ, ΙΣΠΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 6 Ιουλίου 2006. 8:29 μ.μ.
  
  
  'Ανδρέα! Αντρέα Οτέρο! Που στο διαολο εισαι?'
  
  Το να πούμε ότι η σιωπή βασίλευε στο γραφείο σύνταξης στο άκουσμα των κραυγών του αρχισυντάκτη δεν θα ήταν απολύτως ακριβές, αφού το γραφείο σύνταξης μιας καθημερινής εφημερίδας δεν είναι ποτέ ήσυχο μια ώρα πριν από τη δημοσίευση. Αλλά δεν ακούστηκαν φωνές, κάνοντας τον θόρυβο στο παρασκήνιο των τηλεφώνων, των ραδιοφώνων, των τηλεοράσεων, των μηχανημάτων φαξ και των εκτυπωτών να μοιάζει με αμήχανη σιωπή. Ο Αρχηγός κρατούσε μια βαλίτσα σε κάθε του χέρι και είχε μια εφημερίδα κάτω από το μπράτσο του. Άφησε τις βαλίτσες του στην είσοδο της αίθουσας σύνταξης και κατευθύνθηκε κατευθείαν προς το Διεθνές Γραφείο, στο μοναδικό άδειο τραπέζι. Του χτύπησε θυμωμένος τη γροθιά του.
  
  "Τώρα μπορείς να βγεις έξω. Σε είδα να βουτάς εκεί μέσα ".
  
  Σιγά-σιγά, μια χαίτη από ξανθά μαλλιά και το πρόσωπο μιας νεαρής γαλανομάτης γυναίκας αναδύθηκε κάτω από το τραπέζι. Προσπάθησε να συμπεριφερθεί αδιάφορα, αλλά το πρόσωπό της ήταν τεντωμένο.
  
  "Γεια αφεντικό. Μόλις πέταξα το στυλό ".
  
  Ο βετεράνος δημοσιογράφος άπλωσε το χέρι του και προσάρμοσε την περούκα του. Η φαλάκρα του αρχισυντάκτη ήταν ένα θέμα ταμπού, οπότε σίγουρα δεν θα βοηθούσε την Andrea Otero που μόλις είχε δει αυτόν τον ελιγμό.
  
  "Δεν είμαι χαρούμενος, Οτέρο. Καθόλου ικανοποιημένος. Μπορείς να μου πεις τι στο διάολο συμβαίνει;".
  
  "Τι εννοείς, αρχηγέ;"
  
  "Έχεις δεκατέσσερα εκατομμύρια ευρώ στην τράπεζα, Οτέρο;"
  
  "Δεν είναι η τελευταία φορά που κοίταξα".
  
  Μάλιστα, όταν έκανε τον τελευταίο έλεγχο, υπήρχε σοβαρή υπερανάληψη στις πέντε πιστωτικές της κάρτες, χάρη στην εμμονή της με τις τσάντες Hermes και τα παπούτσια Manolo Blahnik. Σκέφτηκε να ζητήσει από το λογιστήριο προκαταβολή για το μπόνους Χριστουγέννων της. Για τα επόμενα τρία χρόνια.
  
  "Καλύτερα να έχεις μια πλούσια θεία που ετοιμάζεται να βγάλει τα τσόκαρα, γιατί αυτό θα μου κοστίσεις, Οτέρο".
  
  "Μη θυμώνεις μαζί μου, αρχηγέ. Αυτό που συνέβη στην Ολλανδία δεν θα ξαναγίνει ".
  
  "Δεν μιλάω για τους λογαριασμούς της υπηρεσίας δωματίου σου, Οτέρο. Μιλάω για τον Φρανσουά Ντυπρέ", είπε ο αρχισυντάκτης, πετώντας το χθεσινό χαρτί στο τραπέζι.
  
  Ανάθεμα, αυτό είναι το θέμα, σκέφτηκε η Άντρεα.
  
  'Μια μέρα! Πήρα μια άθλια μέρα άδεια τους τελευταίους πέντε μήνες και τα κάνατε όλα.
  
  Σε μια στιγμή, ολόκληρη η αίθουσα σύνταξης, μέχρι τον τελευταίο ρεπόρτερ, σταμάτησε να χαζεύει και γύρισε πίσω στα θρανία τους, ξαφνικά ικανός να επικεντρωθεί ξανά στη δουλειά τους.
  
  "Έλα, αρχηγέ. Μια σπατάλη είναι σπατάλη ".
  
  'Υπεξαίρεση? Έτσι το λες;".
  
  'Σίγουρα! Το να μεταφέρετε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό από τους λογαριασμούς των πελατών σας στον προσωπικό σας λογαριασμό είναι σίγουρα χαμός.
  
  "Και η χρήση της πρώτης σελίδας του διεθνούς τμήματος για να τρομοκρατήσει ένα απλό λάθος που έκανε ένας βασικός μέτοχος ενός από τους μεγαλύτερους διαφημιστές μας είναι μια πλήρης αποτυχία, η Otero."
  
  Η Άντρεα κατάπιε, προσποιούμενη αθώα.
  
  "Μεγαλομέτοχος;"
  
  "Διατραπεζική, Otero. Ο οποίος, σε περίπτωση που δεν το ήξερες, ξόδεψε πέρυσι δώδεκα εκατομμύρια ευρώ για αυτήν την εφημερίδα και επρόκειτο να ξοδέψει άλλα δεκατέσσερα τον επόμενο χρόνο. ήταν σε σκέψεις. Παρελθοντικός χρόνος.'
  
  "Η κύρια... αλήθεια δεν έχει τίμημα".
  
  "Ναι, είναι: δεκατέσσερα εκατομμύρια ευρώ. Και τα κεφάλια των υπευθύνων για αυτό. Εσύ και ο Μορένο φύγετε από εδώ. Χαμένος.'
  
  Ο άλλος ένοχος μπήκε μέσα σέρνοντας τα πόδια του. Ο Φερνάντο Μορένο ήταν ο ολονύκτιος συντάκτης που ακύρωσε μια αβλαβή ιστορία κερδών μιας εταιρείας πετρελαίου και την αντικατέστησε με την αίσθηση του Αντρέα. Ήταν μια σύντομη στιγμή θάρρους που τώρα μετάνιωσε. Η Άντρεα κοίταξε τον συνάδελφό της, έναν μεσήλικα, και σκέφτηκε τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του. Κατάπιε πάλι.
  
  "Αρχηγέ... Ο Μορένο δεν είχε καμία σχέση με αυτό. Είμαι αυτός που δημοσίευσα το άρθρο λίγο πριν πάω να πατήσω ".
  
  Το πρόσωπο του Μορένο φωτίστηκε για ένα δευτερόλεπτο και μετά επέστρεψε στην προηγούμενη έκφραση τύψεων.
  
  "Μην παίζεις τον ανόητο, Οτέρο", είπε ο αρχισυντάκτης. 'Αυτό είναι αδύνατο. Δεν έχεις άδεια να γίνεις μπλε".
  
  Ο Ερμής, το σύστημα υπολογιστή στην εφημερίδα, εργάστηκε στο σύστημα χρωμάτων. Οι σελίδες της εφημερίδας επισημαίνονταν με κόκκινο χρώμα ενώ ο ρεπόρτερ τις δούλευε, πράσινο όταν πήγαιναν στον αρχισυντάκτη για έγκριση και μετά μπλε όταν ο νυχτερινός συντάκτης τις παρέδιδε στον εκτυπωτή για εκτύπωση.
  
  "Σύνδεσα στο μπλε σύστημα χρησιμοποιώντας τον κωδικό πρόσβασης του Μορένο, αρχηγέ", είπε ψέματα η Άντρεα. "Δεν είχε καμία σχέση με αυτό".
  
  'Ω ναι? Και από πού πήρες τον κωδικό πρόσβασης; Μπορείς να το εξηγήσεις;".
  
  "Το κρατάει στο πάνω συρτάρι του γραφείου του. Ηταν ευκολο.'
  
  "Είναι αλήθεια, Μορένο;"
  
  "Λοιπόν... ναι, αρχηγέ", είπε ο νυχτερινός συντάκτης, κάνοντας ό,τι μπορούσε για να μην δείξει την ανακούφισή του. 'Συγγνώμη'.
  
  Ο αρχισυντάκτης του El Globo δεν ήταν ακόμα ικανοποιημένος. Γύρισε προς την Άντρεα τόσο γρήγορα που η περούκα του γλίστρησε ελαφρά πάνω από το φαλακρό κεφάλι του.
  
  "Διάολε, Οτέρο. Έκανα λάθος για σένα. Νόμιζα ότι ήσουν απλώς ηλίθιος. Τώρα κατάλαβα ότι είσαι ηλίθιος και ταραχοποιός. Προσωπικά θα φροντίσω να μην ξαναπροσλάβει κανείς μια κακιά σκύλα σαν εσάς.
  
  "Αλλά, αρχηγέ..." Η φωνή της Άντρεα ακούστηκε απελπισμένη.
  
  "Φύλαξε την αναπνοή σου, Οτέρο. Απολύεσαι.'
  
  ' Δεν νομίζω...
  
  "Είσαι τόσο απολυμένος που δεν σε βλέπω πια. Δεν μπορώ καν να σε ακούσω ".
  
  Το αφεντικό απομακρύνθηκε από το γραφείο της Αντρέα.
  
  Κοιτάζοντας γύρω από το δωμάτιο, η Άντρεα δεν είδε τίποτα παρά μόνο τα κεφάλια των συναδέλφων της ρεπόρτερ. Ο Μορένο προχώρησε και στάθηκε δίπλα της.
  
  "Σε ευχαριστώ, Αντρέα".
  
  'Ολα ειναι καλά. Θα ήταν τρελό να απολυθούμε και οι δύο ".
  
  Ο Μορένο κούνησε το κεφάλι του. "Λυπάμαι που έπρεπε να του πεις ότι εισέβαλες στο σύστημα. Τώρα είναι τόσο θυμωμένος που πραγματικά θα σου κάνει τη ζωή δύσκολη εκεί. Ξέρεις τι συμβαίνει όταν πηγαίνει σε μια από τις σταυροφορίες του..."
  
  "Φαίνεται ότι έχει ήδη ξεκινήσει", είπε η Άντρεα, δείχνοντας την αίθουσα σύνταξης. "Ξαφνικά γίνομαι λεπρός. Λοιπόν, δεν είναι ότι ήμουν ο αγαπημένος κανενός πριν."
  
  "Δεν είσαι κακός άνθρωπος, Αντρέα. Στην πραγματικότητα, είσαι ένας πολύ ατρόμητος ρεπόρτερ. Αλλά είσαι μοναχικός και μην ανησυχείς ποτέ για τις συνέπειες. Τέλος πάντων, καλή τύχη ".
  
  Η Άντρεα ορκίστηκε στον εαυτό της ότι δεν θα κλάψει, ότι ήταν μια δυνατή και ανεξάρτητη γυναίκα. Έσφιξε τα δόντια της καθώς οι φρουροί μάζεψαν τα πράγματά της στο κουτί και με μεγάλη δυσκολία κατάφερε να κρατήσει την υπόσχεσή της.
  
  
  8
  
  
  
  ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΑΝΔΡΕΑ ΟΤΕΡΟ
  
  ΜΑΔΡΙΤΗ, ΙΣΠΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 6 Ιουλίου 2006 11:15 μ.μ.
  
  
  Αυτό που μισούσε περισσότερο η Άντρεα από τότε που η Εύα είχε φύγει οριστικά ήταν ο ήχος των δικών της κλειδιών όταν γύρισε σπίτι και τα έβαλε στο τραπεζάκι δίπλα στην πόρτα . Αντηχούσαν κούφια στο διάδρομο, κάτι που η Άντρεα ένιωσε να συνοψίζει τη ζωή της.
  
  Όταν ήταν εκεί η Εύα, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Έτρεχε προς την πόρτα σαν κοριτσάκι, φιλούσε την Αντρέα και άρχιζε να φλυαρεί για το τι είχε κάνει ή για τους ανθρώπους που είχε γνωρίσει. Η Άντρεα, κυριευμένη από αυτόν τον ανεμοστρόβιλο που την εμπόδιζε να φτάσει στον καναπέ, προσευχήθηκε για γαλήνη και ησυχία.
  
  Οι προσευχές της εισακούστηκαν. Η Εύα έφυγε ένα πρωί, πριν από τρεις μήνες, όπως ακριβώς είχε εμφανιστεί: ξαφνικά. Δεν υπήρχαν λυγμοί, δάκρυα, τύψεις. Η Άντρεα δεν είπε σχεδόν τίποτα, ένιωσε ακόμη και κάποια ανακούφιση. Θα είχε άφθονο χρόνο για τύψεις αργότερα, όταν η αχνή ηχώ του κουδουνίσματος των πλήκτρων θα σπάσει τη σιωπή του διαμερίσματός της.
  
  Δοκίμασε διάφορους τρόπους για να αντιμετωπίσει το κενό: αφήνοντας ανοιχτό το ραδιόφωνο όταν έφευγε από το σπίτι, έβαζε ξανά τα κλειδιά της στην τσέπη του τζιν μόλις μπήκε μέσα, μιλώντας στον εαυτό της. Κανένα από τα κόλπα της δεν μπορούσε να κρύψει τη σιωπή, γιατί προερχόταν από μέσα.
  
  Τώρα, καθώς μπήκε στο διαμέρισμα, το πόδι της παραμέρισε την τελευταία της προσπάθεια να μην είναι μόνη: μια πορτοκαλί τιγρέ γάτα. Στο κατάστημα κατοικίδιων ζώων, η γάτα φαινόταν γλυκιά και τρυφερή. Η Αντρέα πήρε σχεδόν σαράντα οκτώ ώρες για να αρχίσει να το μισεί. Της ταίριαζε. Θα μπορούσατε να διαχειριστείτε το μίσος. Ήταν ενεργό: απλά μισούσες κάποιον ή κάτι. Αυτό που δεν μπορούσε να διαχειριστεί ήταν η απογοήτευση. Απλώς έπρεπε να το αντιμετωπίσεις.
  
  "Γεια LB. Απέλυσαν τη μαμά. Τι πιστεύετε για αυτό?'
  
  Η Andrea του έδωσε το όνομα LB, συντομογραφία του "Little Bastard", αφού το τέρας εισχώρησε στο μπάνιο και κατάφερε να εντοπίσει και να σκίσει ένα ακριβό σωληνάριο σαμπουάν. Ο LB δεν φάνηκε να εντυπωσιάζεται από την είδηση ότι η ερωμένη του είχε απολυθεί.
  
  "Δεν σε νοιάζει, ε; Αν και θα έπρεπε", είπε η Άντρεα, βγάζοντας ένα κουτάκι ουίσκι από το ψυγείο και ρίχνοντας το περιεχόμενο σε μια πιατέλα μπροστά στον L.B. "Όταν δεν έχεις τίποτα να φας, θα σε πουλήσω στο κινέζικο εστιατόριο του κυρίου Γουόνγκ στη γωνία. Μετά θα πάω να παραγγείλω κοτόπουλο με αμύγδαλα ".
  
  Η σκέψη ότι ήταν μέρος του μενού σε ένα κινέζικο εστιατόριο δεν έκοψε την όρεξη του LB. Η γάτα δεν σεβάστηκε τίποτα και κανέναν. Έζησε στον δικό του κόσμο, κοντόθυμος, απαθής, απείθαρχος και περήφανος. Η Άντρεα τον μισούσε.
  
  Επειδή μου θυμίζει πολύ τον εαυτό μου, σκέφτηκε.
  
  Κοίταξε γύρω της, εκνευρισμένη με αυτό που είδε. Οι βιβλιοθήκες καλύφθηκαν από σκόνη. Υπήρχαν υπολείμματα φαγητού στο πάτωμα, ο νεροχύτης ήταν θαμμένος κάτω από ένα βουνό από βρώμικα πιάτα και το χειρόγραφο του ημιτελούς μυθιστορήματος που είχε ξεκινήσει πριν από τρία χρόνια ήταν σκορπισμένο στο πάτωμα του μπάνιου.
  
  Σκατά. Αν μπορούσα να πληρώσω για την καθαρίστρια με πιστωτική κάρτα...
  
  Το μόνο μέρος στο διαμέρισμα όπου επικρατούσε τάξη ήταν μια τεράστια -δόξα τω Θεώ- ντουλάπα στην κρεβατοκάμαρά της. Η Άντρεα ήταν πολύ προσεκτική με τα ρούχα της. Το υπόλοιπο διαμέρισμα έμοιαζε με εμπόλεμη ζώνη. Πίστευε ότι το χάλι της ήταν ένας από τους κύριους λόγους για να χωρίσει με την Εύα. Ήταν μαζί δύο χρόνια. Η νεαρή μηχανικός ήταν μια μηχανή καθαρισμού και η Άντρεα της ονόμασε με στοργή Ρομαντική ηλεκτρική σκούπα, επειδή της άρεσε να καθαρίζει το διαμέρισμα με τη συνοδεία του Μπάρι Γουάιτ.
  
  Εκείνη τη στιγμή, καθώς ερευνούσε την καταστροφή που είχε γίνει το διαμέρισμά της, η Άντρεα είχε μια αποκάλυψη. Θα καθαρίσει το χοιροστάσιο, θα πουλήσει τα ρούχα της στο eBay, θα βρει μια καλά αμειβόμενη δουλειά, θα ξεπληρώσει τα χρέη της και θα τα φτιάξει με την Εύα. Τώρα είχε έναν σκοπό, μια αποστολή. Όλα θα ήταν τέλεια.
  
  Ένιωσε ένα κύμα ενέργειας στο σώμα της. Συνεχίστηκε για ακριβώς τέσσερα λεπτά και είκοσι επτά δευτερόλεπτα, δηλαδή πόσος χρόνος της πήρε για να ανοίξει μια σακούλα σκουπιδιών, να ρίξει το ένα τέταρτο από τα υπολείμματα στο τραπέζι μαζί με μερικά βρώμικα πιάτα που δεν μπορούσαν να σωθούν, μετακινούνται τυχαία. από το ένα μέρος στο άλλο, στη συνέχεια, χτύπησε ένα βιβλίο, που είχε διαβάσει το προηγούμενο βράδυ, έτσι ώστε η φωτογραφία μέσα έπεσε στο πάτωμα.
  
  Είναι μαζί. Το τελευταίο που πήραν.
  
  Είναι μάταιο.
  
  Κατέρρευσε στον καναπέ, κλαίγοντας καθώς η σακούλα σκουπιδιών χύθηκε μέρος του περιεχομένου της στο χαλί του σαλονιού. L.B. περπάτησε και ήπιε μια μπουκιά πίτσα. Το τυρί άρχισε να πρασινίζει.
  
  "Είναι προφανές, έτσι δεν είναι, LB; Δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτό που είμαι, τουλάχιστον όχι με σφουγγαρίστρα και σκούπα ".
  
  Η γάτα δεν έδωσε την παραμικρή προσοχή σε αυτό, αλλά έτρεξε μέχρι την είσοδο του διαμερίσματος και άρχισε να τρίβεται στο πλαίσιο της πόρτας. Ο Αντρέα σηκώθηκε αυτόματα, συνειδητοποιώντας ότι κάποιος ήταν έτοιμος να χτυπήσει το κουδούνι.
  
  Τι είδους τρελός θα μπορούσε να έρθει τέτοια ώρα της νύχτας;
  
  Άνοιξε την πόρτα, ξαφνιάζοντας τον επισκέπτη της πριν προλάβει να χτυπήσει.
  
  'Γεια σου όμορφη'.
  
  "Νομίζω ότι οι ειδήσεις ταξιδεύουν γρήγορα".
  
  "Υπάρχουν άσχημα νέα. Αν αρχίσεις να κλαις, θα φύγω από εδώ ".
  
  Η Άντρεα παραμέρισε, με την έκφραση αηδίας ακόμα στο πρόσωπό της, αλλά κρυφά ανακουφίστηκε. Έπρεπε να μαντέψει. Ο Ενρίκε Πασκουάλ ήταν ο καλύτερός της φίλος και ο καλύτερός της φίλος για χρόνια. Εργαζόταν σε έναν από τους σημαντικότερους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Μαδρίτης και κάθε φορά που ο Αντρέα σκόνταφτε, ο Ενρίκε εμφανιζόταν στην πόρτα της με ένα μπουκάλι ουίσκι και ένα χαμόγελο. Αυτή τη φορά πρέπει να πίστευε ότι είχε ιδιαίτερη ανάγκη, γιατί το ουίσκι ήταν δώδεκα ετών, και στα δεξιά του χαμόγελου του υπήρχε ένα μπουκέτο λουλούδια.
  
  "Έπρεπε να το κάνεις, έτσι δεν είναι; Ο σούπερ ρεπόρτερ έπρεπε να γαμήσει έναν από τους κορυφαίους διαφημιστές της εφημερίδας", είπε ο Ενρίκε καθώς περπατούσε στο διάδρομο προς το σαλόνι χωρίς να σκοντάψει πάνω από τον LB. "Υπάρχει καθαρό βάζο σε αυτή τη χωματερή;"
  
  "Αφήστε τους να πεθάνουν και δώστε μου το μπουκάλι. Ποιός νοιάζεται! Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα ".
  
  "Τώρα με έχασες", είπε ο Ενρίκε, αγνοώντας προς το παρόν το θέμα των λουλουδιών. "Μιλάμε για την Εύα ή για την απόλυση;"
  
  "Δεν νομίζω ότι ξέρω", μουρμούρισε η Άντρεα, βγαίνοντας από την κουζίνα με ένα ποτήρι σε κάθε χέρι.
  
  "Αν είχες κοιμηθεί μαζί μου, ίσως όλα θα ήταν πιο ξεκάθαρα".
  
  Η Άντρεα προσπάθησε να μη γελάσει. Ο Ενρίκε Πασκουάλ ήταν ψηλός, ελκυστικός και τέλειος για κάθε γυναίκα τις πρώτες δέκα μέρες μιας σχέσης και στη συνέχεια μετατράπηκε σε εφιάλτη για τους επόμενους τρεις μήνες.
  
  "Αν μου άρεσαν οι άντρες, θα ήσουν στο top 20 μου. Πιθανώς.'
  
  Τώρα ήταν η σειρά του Ενρίκε να γελάσει. Έριξε δύο δάχτυλα καθαρό ουίσκι. Μετά βίας πρόλαβε να πιει μια γουλιά όταν η Άντρεα στράγγισε το ποτήρι της και άπλωσε το χέρι προς το μπουκάλι.
  
  "Ηρέμησε, Αντρέα. Δεν είναι καλή ιδέα να καταλήξεις σε ατύχημα. Πάλι.'
  
  "Νομίζω ότι θα ήταν μια καλή ιδέα. Τουλάχιστον θα είχα κάποιον που θα με φρόντιζε ".
  
  "Σας ευχαριστώ που δεν εκτιμήσατε τις προσπάθειές μου. Και μην είσαι τόσο δραματικός ".
  
  "Πιστεύεις ότι δεν είναι δραματικό να χάνεις ένα αγαπημένο πρόσωπο και μια δουλειά μέσα σε δύο μήνες; Η ζωή μου είναι σκατά".
  
  "Δεν πρόκειται να σε μαλώσω. Τουλάχιστον είσαι περιτριγυρισμένος από ό,τι έχει απομείνει από αυτήν", είπε ο Ενρίκε, δείχνοντας με αηδία το χάος στο δωμάτιο.
  
  "Ίσως θα μπορούσες να γίνεις η καθαρίστριά μου. Είμαι σίγουρος ότι θα ήταν πιο χρήσιμο από αυτό το άθλιο αθλητικό πρόγραμμα στο οποίο προσποιείσαι ότι δουλεύεις ".
  
  Η έκφραση του Ενρίκε δεν άλλαξε. Ήξερε τι θα ακολουθούσε, όπως και η Άντρεα επίσης. Έσυρε το κεφάλι της στο μαξιλάρι και ούρλιαξε με όλη της τη δύναμη. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, η κραυγή της μετατράπηκε σε λυγμούς.
  
  "Έπρεπε να είχα αρπάξει δύο μπουκάλια".
  
  Εκείνη ακριβώς τη στιγμή χτύπησε το κινητό.
  
  "Νομίζω ότι είναι δικό σου", είπε ο Ενρίκε.
  
  "Πες σε όποιον είναι να γαμήσει", είπε η Άντρεα, βάζοντας ακόμα το πρόσωπό της στο μαξιλάρι.
  
  Ο Ενρίκε άνοιξε το τηλέφωνο με μια κομψή χειρονομία.
  
  "Ένα ρεύμα δακρύων. Γειά σου...? Περίμενε ένα λεπτό...'
  
  Έδωσε στην Άντρεα το τηλέφωνο.
  
  "Νομίζω ότι καλύτερα να ασχοληθείς με αυτό. Δεν μιλάω ξένες γλώσσες."
  
  Η Άντρεα σήκωσε το τηλέφωνο, σκούπισε τα δάκρυά της με το πίσω μέρος του χεριού της και προσπάθησε να μιλήσει κανονικά.
  
  "Ξέρεις τι ώρα είναι, ηλίθιε;" είπε η Άντρεα με σφιγμένα δόντια.
  
  'Συγγνώμη. Αντρέα Οτέρο, παρακαλώ; είπε η φωνή στα αγγλικά.
  
  "Ποιος είναι;" απάντησε στην ίδια γλώσσα.
  
  "Με λένε Τζέικομπ Ράσελ, δεσποινίς Οτέρο. Τηλεφωνώ από τη Νέα Υόρκη για λογαριασμό του αφεντικού μου, Ρέιμοντ Κέιν.
  
  "Ρέιμοντ Κέιν; Από την Kine Industries;".
  
  'Ναι είναι αλήθεια. Και είσαι ο ίδιος ο Αντρέα Οτέρο που έδωσε εκείνη την αμφιλεγόμενη συνέντευξη στον Πρόεδρο Μπους πέρυσι;".
  
  Φυσικά, η συνέντευξη. Αυτή η συνέντευξη είχε μεγάλη απήχηση στην Ισπανία και ακόμη και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ήταν η πρώτη Ισπανίδα ρεπόρτερ που μπήκε στο Οβάλ Γραφείο. Μερικές από τις πιο άμεσες ερωτήσεις της - μερικές που δεν είχαν συμφωνηθεί εκ των προτέρων και που κατάφερε να γλιστρήσει διακριτικά - έκαναν τον Τεξανό περισσότερο από λίγο νευρικό. Αυτή η αποκλειστική συνέντευξη ξεκίνησε την καριέρα της στο El Globo. Τουλάχιστον όχι για πολύ. Και φαινόταν να ταρακουνάει μερικά κελιά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
  
  "Το ίδιο, κύριε", απάντησε η Άντρεα. "Πες μου, λοιπόν, γιατί ο Ρέιμοντ Κιν χρειάζεται έναν σπουδαίο ρεπόρτερ;" πρόσθεσε, μυρίζοντας απαλά, ευχαριστημένη που το άτομο στο τηλέφωνο δεν μπορούσε να δει σε τι κατάσταση βρισκόταν.
  
  Ο Ράσελ καθάρισε το λαιμό του. "Μπορώ να βασιστώ σε εσάς ότι δεν θα το πείτε σε κανέναν για αυτό στην εφημερίδα σας, δεσποινίς Οτέρο;"
  
  "Απολύτως", είπε η Άντρεα, έκπληκτη από την ειρωνεία.
  
  "Ο κύριος Kine θα ήθελε να σας χαρίσει τη μεγαλύτερη αποκλειστικότητα της ζωής σας".
  
  'ΕΓΩ? Γιατί εγώ?' είπε ο Αντρέα, κάνοντας γραπτή έκκληση στον Ενρίκε.
  
  Ο φίλος της έβγαλε ένα σημειωματάριο και στυλό από την τσέπη του και της τα έδωσε με ένα ερωτηματικό βλέμμα. Η Άντρεα τον αγνόησε.
  
  "Ας πούμε ότι του αρέσει το στυλ σου", είπε ο Ράσελ.
  
  "Κύριε Ράσελ, σε αυτή τη φάση της ζωής μου, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι κάποιος που δεν έχω γνωρίσει ποτέ μου τηλεφωνεί με μια τόσο ασαφή και πιθανώς απίστευτη προσφορά".
  
  "Λοιπόν, άσε με να σε πείσω".
  
  Ο Ράσελ μίλησε για ένα τέταρτο, κατά τη διάρκεια του οποίου ένας έκπληκτος Αντρέα έκανε συνεχείς σημειώσεις. Ο Ενρίκε προσπάθησε να διαβάσει πάνω από τον ώμο της, αλλά το αραχνογράφημα της Αντρέα το έκανε άχρηστο.
  
  "...γι' αυτό βασιζόμαστε σε εσάς για να είστε στο χώρο της ανασκαφής, κυρία Οτέρο."
  
  "Θα υπάρξει αποκλειστική συνέντευξη με τον κύριο Κέιν;"
  
  "Κατά κανόνα, ο κύριος Κινέ δεν δίνει συνεντεύξεις. Ποτέ.'
  
  "Ίσως ο κ. Κίνε θα έπρεπε να βρει έναν ρεπόρτερ που νοιάζεται για τους κανόνες".
  
  Επικράτησε μια αμήχανη σιωπή. Η Άντρεα σταύρωσε τα δάχτυλά της, προσευχόμενη να χτυπήσει ο πυροβολισμός της στο σκοτάδι.
  
  "Υποθέτω ότι μπορεί πάντα να υπάρχει μια πρώτη φορά. Εχουμε μια ΣΥΜΦΩΝΙΑ?'
  
  Η Άντρεα το σκέφτηκε για λίγα δευτερόλεπτα. Αν αυτά που υποσχέθηκε ο Ράσελ ήταν πραγματικά αληθινά, θα μπορούσε να είχε υπογράψει συμβόλαιο με οποιαδήποτε εταιρεία μέσων ενημέρωσης στον κόσμο. Και θα έστελνε αυτόν τον γιο της σκύλας στον εκδότη του El Globo ένα αντίγραφο της επιταγής.
  
  Ακόμα κι αν ο Ράσελ δεν λέει την αλήθεια, δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε.
  
  Δεν το σκέφτηκε πια.
  
  "Μπορείτε να κλείσετε ένα εισιτήριο για μένα στην επόμενη πτήση για Τζιμπουτί. Πρώτη τάξη.'
  
  Η Άντρεα έκλεισε το τηλέφωνο.
  
  "Δεν κατάλαβα ούτε μια λέξη εκτός από "πρώτης τάξης", είπε ο Ενρίκε. "Μπορείς να μου πεις πού πας;" Έμεινε έκπληκτος με την εμφανή αλλαγή στη διάθεση του Αντρέα.
  
  "Αν έλεγα "στις Μπαχάμες", δεν θα με πιστεύατε, σωστά;"
  
  "Πολύ ωραία", είπε ο Ενρίκε, μισός ενοχλημένος, μισός ζηλιάρης. "Σου φέρνω λουλούδια, ουίσκι, σε ξύνω από το πάτωμα και έτσι μου συμπεριφέρεσαι..."
  
  Προσποιούμενος ότι δεν ακούει, η Άντρεα μπήκε στην κρεβατοκάμαρα για να μαζέψει τα πράγματά της.
  
  
  9
  
  
  
  κρύπτη με λείψανα
  
  ΒΑΤΙΚΑΝΟ
  
  
  Παρασκευή 7 Ιουλίου 2006 20:29 μ.μ.
  
  Ένα χτύπημα στην πόρτα έκανε τον αδελφό Σεζάρεο να δειλιάσει. Κανείς δεν κατέβηκε στην κρύπτη, όχι μόνο επειδή η πρόσβαση ήταν περιορισμένη σε πολύ λίγα άτομα, αλλά και επειδή ήταν υγρή και ανθυγιεινή, παρά τους τέσσερις αφυγραντήρες που βουίζουν συνεχώς σε κάθε γωνιά του τεράστιου δωματίου. Χαρούμενος που είχε παρέα, ο γέρος Δομινικανός μοναχός χαμογέλασε καθώς άνοιξε την θωρακισμένη πόρτα, στεκόμενος στις μύτες των ποδιών του για να αγκαλιάσει τον επισκέπτη του.
  
  'Αντώνιος!'
  
  Ο ιερέας χαμογέλασε και αγκάλιασε τον μικρότερο άντρα.
  
  "Ήμουν δίπλα..."
  
  "Ορκίζομαι στον Θεό, Αντώνη, πώς κατάφερες να φτάσεις εδώ;" Αυτό το μέρος παρακολουθείται από κάμερες και συναγερμούς για διαρρήξεις εδώ και αρκετό καιρό ".
  
  "Υπάρχουν πάντα περισσότερες από μία είσοδοι αν αφιερώσεις το χρόνο σου και ξέρεις τον τρόπο. Με έμαθες, θυμάσαι;".
  
  Ο ηλικιωμένος Δομινικανός έκανε μασάζ στην κατσίκα του με το ένα χέρι και με το άλλο χτύπησε τη μεγάλη κοιλιά του, γελώντας εγκάρδια. Κάτω από τους δρόμους της Ρώμης βρισκόταν ένα σύστημα με περισσότερα από τριακόσια μίλια τούνελ και κατακόμβες, μερικές από τις οποίες βρίσκονταν πάνω από διακόσια πόδια κάτω από την πόλη. Ήταν ένα πραγματικό μουσείο, ένας λαβύρινθος από δαιδαλώδη, ανεξερεύνητα περάσματα που συνέδεαν σχεδόν κάθε μέρος της πόλης, συμπεριλαμβανομένου του Βατικανού. Είκοσι χρόνια νωρίτερα, ο Fowler και ο αδελφός CesáReo είχαν αφιερώσει τον ελεύθερο χρόνο τους για να εξερευνήσουν αυτές τις επικίνδυνες και περίπλοκες σήραγγες.
  
  "Φαίνεται ότι ο Sirin θα πρέπει να ξανασκεφτεί το άψογο σύστημα ασφαλείας του. Αν ένας ηλικιωμένος σκύλος όπως εσύ μπορεί να μπει κρυφά εδώ... Αλλά γιατί να μην χρησιμοποιήσεις την εξώπορτα, Αντώνη; Άκουσα ότι δεν είστε πλέον persona non grata στο Ιερό Γραφείο. Και θα ήθελα να μάθω γιατί ".
  
  "Στην πραγματικότητα, αυτή τη στιγμή μάλλον είμαι πολύ ευχάριστος για τα γούστα κάποιων ανθρώπων".
  
  "Η Σιρίν σε θέλει πίσω, έτσι δεν είναι; Από τη στιγμή που εκείνος ο μικρός Μακιαβέλι σε πιάσει τα δόντια του, δεν θα το αφήσει εύκολα ".
  
  "Και οι παλιοί φύλακες λειψάνων μπορεί επίσης να είναι πεισματάρηδες. Ειδικά όταν πρόκειται για πράγματα που δεν πρέπει να γνωρίζουν ".
  
  "Αντώνη, Αντώνη. Αυτή η κρύπτη είναι το καλύτερα κρυμμένο μυστικό στη μικροσκοπική χώρα μας, αλλά οι τοίχοι της αντηχούν με φήμες ". Ο Σεζάρεο έκανε μια χειρονομία γύρω του.
  
  Ο Φάουλερ σήκωσε τα μάτια. Η οροφή της κρύπτης, που στηρίζεται σε πέτρινες καμάρες, ήταν μαύρη από τον καπνό εκατομμυρίων κεριών που φώτιζαν το δωμάτιο για σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια. Πρόσφατα, όμως, τα κεριά έχουν αντικατασταθεί από ένα σύγχρονο ηλεκτρικό σύστημα. Ο ορθογώνιος χώρος ήταν περίπου διακόσια πενήντα τετραγωνικά πόδια, μέρος του οποίου είχε λαξευθεί στον ζωντανό βράχο με μια αξίνα. Στους τοίχους, από το ταβάνι μέχρι το πάτωμα, υπήρχαν πόρτες που έκρυβαν κόγχες με λείψανα διαφόρων αγίων.
  
  "Έχετε ξοδέψει πάρα πολύ χρόνο αναπνέοντας αυτόν τον απαίσιο αέρα, και αυτό σίγουρα δεν βοηθάει ούτε τους πελάτες σας", είπε ο Fowler. "Γιατί είσαι ακόμα εδώ κάτω;"
  
  Ήταν ένα ελάχιστα γνωστό γεγονός ότι τους τελευταίους δεκαεπτά αιώνες, κάθε καθολική εκκλησία, όσο σεμνή κι αν ήταν, είχε ένα λείψανο ενός αγίου κρυμμένο στο βωμό. Και αυτός ο ιστότοπος φιλοξένησε τη μεγαλύτερη συλλογή τέτοιων κειμηλίων στον κόσμο. Μερικές κόγχες ήταν σχεδόν κενές, περιείχαν μόνο μικρά θραύσματα οστών, ενώ σε άλλες ολόκληρος ο σκελετός ήταν άθικτος. Κάθε φορά που χτιζόταν μια εκκλησία οπουδήποτε στον κόσμο, ένας νεαρός ιερέας έπαιρνε την ατσάλινη βαλίτσα από τον αδελφό Σεσίλιο και πήγαινε στη νέα εκκλησία για να τοποθετήσει το λείψανο στο βωμό.
  
  Ο γέρος ιστορικός έβγαλε τα γυαλιά του και τα σκούπισε με την άκρη του λευκού ράσου του.
  
  'Ασφάλεια. Παράδοση. Πείσμα", είπε ο Ces áreo απαντώντας στην ερώτηση του Φάουλερ. "Λόγια που ορίζουν την Αγία Μητέρα μας Εκκλησία".
  
  'Εξαιρετική. Εκτός από υγρασία, αυτό το μέρος μυρίζει κυνισμό ".
  
  Ο αδελφός CesáReo χτύπησε την οθόνη του ισχυρού Macbook Pro του που έγραφε όταν έφτασε ο φίλος του.
  
  "Εδώ είναι οι αλήθειες μου, Άντονι. Σαράντα χρόνια καταλογογράφησης θραυσμάτων οστών. Έχεις πιπιλίσει ποτέ ένα αρχαίο κόκκαλο, φίλε μου; Αυτή είναι μια εξαιρετική μέθοδος για να προσδιορίσετε εάν ένα κόκαλο είναι ψεύτικο, αλλά αφήνει μια πικρή γεύση στο στόμα. Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, δεν είμαι πιο κοντά στην αλήθεια από όταν ξεκίνησα ". Αναστέναξε.
  
  "Λοιπόν, ίσως μπορέσεις να ανέβεις σε αυτόν τον σκληρό δίσκο και να με βοηθήσεις, παλιόπαιδο", είπε ο Φάουλερ, απλώνοντας μια φωτογραφία στο Cesáreo.
  
  "Υπάρχει πάντα κάτι στο χέρι, πάντα..."
  
  Ο Δομινικανός σταμάτησε στη μέση της πρότασης. Κοίταξε τη φωτογραφία μυωπικά για μια στιγμή και μετά πήγε στο τραπέζι στο οποίο δούλευε. Από ένα σωρό βιβλία, έβγαλε έναν παλιό τόμο στα κλασικά εβραϊκά, ο οποίος ήταν καλυμμένος με σημάδια από μολύβι. Το ξεφύλλισε, ελέγχοντας τα διάφορα σύμβολα πάνω στο βιβλίο. Έκπληκτος σήκωσε το βλέμμα του.
  
  "Πού το βρήκες αυτό, Άντονι;"
  
  "Από ένα αρχαίο κερί. Ήταν με έναν συνταξιούχο Ναζί ".
  
  "Ο Camilo Sirin σε έστειλε να τον φέρεις πίσω, έτσι δεν είναι; Πρέπει να μου τα πεις όλα. Μην χάσετε ούτε μια λεπτομέρεια. Πρέπει να ξέρω!'
  
  "Ας πούμε ότι οφείλω στον Καμίλο μια χάρη και συμφωνώ να κάνω μια τελευταία αποστολή για την Ιερά Συμμαχία. Μου ζήτησε να βρω έναν Αυστριακό εγκληματία πολέμου που έκλεψε ένα κερί από μια εβραϊκή οικογένεια το 1943. Το κερί ήταν καλυμμένο με στρώματα χρυσού και ο άνθρωπος το είχε από τον πόλεμο. Πριν λίγους μήνες τον πρόλαβα και πήρα το κερί. Αφού έλιωσα το κερί, βρήκα το φύλλο χαλκού που βλέπετε στη φωτογραφία ".
  
  "Δεν έχεις καλύτερο με μεγαλύτερη ανάλυση;" Μετά βίας μπορώ να διακρίνω το γράψιμο στο εξωτερικό.
  
  "Ήταν διπλωμένο πολύ σφιχτά. Αν το ξεδίπλωσα πλήρως, μπορεί να το χαλάσω ".
  
  "Είναι καλό που δεν το έκανες. Αυτό που μπορείς να καταστρέψεις είναι ανεκτίμητο. Πού είναι τώρα;".
  
  "Το μετέδωσα στον Chirin και δεν του έδωσα μεγάλη σημασία. Σκέφτηκα ότι κάποιος στην Curia το ήθελε. Μετά επέστρεψα στη Βοστώνη πεπεισμένος ότι είχα ξεπληρώσει το χρέος μου -
  
  "Δεν είναι σωστό, Αντώνη", παρενέβη μια ήρεμη, απαθής φωνή. Ο ιδιοκτήτης της φωνής κατάφερε να γλιστρήσει στην κρύπτη σαν έμπειρος κατάσκοπος, που ήταν ακριβώς αυτός ο οκλαδόν με απλό πρόσωπο, ντυμένος στα γκρι. Φειδωλός στα λόγια και με χειρονομίες, κρύφτηκε πίσω από έναν τοίχο ασημαντότητας που έμοιαζε με χαμαιλέοντα.
  
  "Το να μπαίνεις σε ένα δωμάτιο χωρίς να χτυπάς είναι κακή συμπεριφορά, Σιρίν", είπε η Σεσίλιο.
  
  "Είναι επίσης κακή συμπεριφορά να μην απαντάς όταν σε καλούν", είπε ο επικεφαλής της Ιεράς Συμμαχίας κοιτάζοντας τον Φάουλερ.
  
  "Νόμιζα ότι τελειώσαμε. Συμφωνήσαμε σε μια αποστολή - μόνο μία ".
  
  "Και ολοκληρώσατε το πρώτο μέρος: επέστρεψε το κερί. Τώρα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι αυτό που περιέχει χρησιμοποιείται σωστά.'
  
  Ο Φάουλερ ενοχλημένος δεν απάντησε.
  
  "Ίσως ο Άντονι θα εκτιμούσε περισσότερο το έργο του αν καταλάβαινε τη σημασία του", συνέχισε η Σιρίν. "Αφού τώρα ξέρεις με τι έχουμε να κάνουμε, αδερφέ Σεσίλιο, θα ήσουν τόσο ευγενικός να πεις στον Άντονυ τι φαίνεται σε αυτή τη φωτογραφία; "Δεν έχω δει ποτέ;"
  
  Ο Δομινικανός καθάρισε το λαιμό του.
  
  "Πριν το κάνω αυτό, πρέπει να μάθω αν είναι γνήσιος, Σιρίν."
  
  'Αυτό είναι αλήθεια'.
  
  Τα μάτια του μοναχού φωτίστηκαν. Γύρισε στον Φάουλερ.
  
  "Αυτός, φίλε μου, είναι ένας χάρτης θησαυρού. Ή, για την ακρίβεια, το μισό του ενός. Δηλαδή, αν με απατά η μνήμη μου, γιατί έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που κράτησα το άλλο μισό στα χέρια μου. Αυτό είναι το μέρος που έλειπε από τον Χάλκινο Κύλινδρο του Κουμράν".
  
  Η έκφραση του ιερέα σκοτείνιασε αρκετά.
  
  "Θες να μου πεις...
  
  'Ναι φίλε μου. Το πιο ισχυρό αντικείμενο στην ιστορία μπορεί να βρεθεί χάρη στη σημασία αυτών των συμβόλων. Και όλα τα προβλήματα που το συνοδεύουν ".
  
  'Θεέ μου. Και θα έπρεπε να εκδηλωθεί αυτή τη στιγμή ".
  
  "Χαίρομαι που επιτέλους κατάλαβες, Άντονι", παρενέβη η Σιρίν. "Σε σύγκριση με αυτό, όλα τα κειμήλια που διατηρεί ο καλός μας φίλος σε αυτό το δωμάτιο δεν είναι τίποτα άλλο από σκόνη".
  
  "Ποιος σε έβαλε στο μονοπάτι, Καμίλο; Γιατί προσπαθείς να βρεις τον Δρ Γκραουζ τώρα, μετά από τόσο καιρό;". ρώτησε ο αδελφός Cesareo.
  
  "Η πληροφορία προήλθε από έναν από τους ευεργέτες της Εκκλησίας, κάποιον κύριο Κέιν. Ευεργέτης από άλλη πίστη και μεγάλος φιλάνθρωπος. Μας χρειαζόταν για να βρούμε τον Γκράους και προσφέρθηκε προσωπικά να χρηματοδοτήσει μια αρχαιολογική αποστολή αν μπορούσαμε να πάρουμε πίσω το κερί".
  
  'Οπου?'
  
  "Δεν αποκάλυψε την ακριβή τοποθεσία. Ξέρουμε όμως την περιοχή. Al-Mudawwara, Ιορδανία.'
  
  "Τέλεια, τότε δεν υπάρχει τίποτα να ανησυχείς", διέκοψε ο Φάουλερ. "Ξέρεις τι θα συμβεί αν κάποιος το μυρίσει;" Κανείς σε αυτή την αποστολή δεν θα ζήσει αρκετά για να πάρει ένα φτυάρι".
  
  "Ας ελπίσουμε ότι κάνεις λάθος. Θα στείλουμε έναν παρατηρητή σε μια αποστολή: εσύ".
  
  Ο Φάουλερ κούνησε το κεφάλι του. 'Οχι'.
  
  "Συνειδητοποιείς τις συνέπειες, τις προεκτάσεις".
  
  "Η απάντησή μου είναι ακόμα όχι".
  
  "Δεν μπορείς να αρνηθείς".
  
  "Προσπάθησε να με σταματήσεις", είπε ο ιερέας, κατευθυνόμενος προς την πόρτα.
  
  "Αντώνη, αγόρι μου". Τα λόγια τον συνόδευαν καθώς προχωρούσε προς την έξοδο. "Δεν λέω ότι θα προσπαθήσω να σε σταματήσω. Πρέπει να είσαι εσύ αυτός που αποφασίζει να πάει. Ευτυχώς, με τα χρόνια, έμαθα πώς να σε αντιμετωπίζω. Έπρεπε να θυμηθώ το μόνο πράγμα που εκτιμάς περισσότερο από την ελευθερία σου και βρήκα την τέλεια λύση ".
  
  Ο Φάουλερ σταμάτησε, με την πλάτη του να είναι στραμμένη.
  
  "Τι έκανες, Καμίλο;"
  
  Η Σιρίν έκανε μερικά βήματα προς το μέρος του. Αν κάτι δεν του άρεσε περισσότερο από το να μιλάει, ήταν να υψώνει τη φωνή του.
  
  "Σε μια συνομιλία με τον κύριο Κέιν, πρότεινα τον καλύτερο ρεπόρτερ για την αποστολή του. Μάλιστα ως ρεπόρτερ είναι μάλλον μέτρια. Και όχι πολύ χαριτωμένο, ή νευρικό, ή ακόμα και υπερβολικά ειλικρινές. Στην πραγματικότητα, το μόνο που την κάνει ενδιαφέρουσα είναι ότι κάποτε της έσωσες το κρυφτό. Πώς να το θέσω - σου χρωστάει τη ζωή της; Οπότε τώρα δεν θα βιαστείς να κρυφτείς στην πλησιέστερη σούπες γιατί ξέρεις τον κίνδυνο που διατρέχει".
  
  Ο Φάουλερ δεν κοίταξε ακόμα πίσω. Με κάθε λέξη του Σιρίν, το χέρι του έσφιγγε όλο και περισσότερο, ώσπου έσφιξε σε γροθιά, τα καρφιά έσκαβαν στην παλάμη του. Όμως ο πόνος δεν ήταν αρκετός. Χτύπησε τη γροθιά του σε μια από τις κόγχες. Η κρύπτη σείστηκε από την πρόσκρουση. Η ξύλινη πόρτα του αρχαίου ανάπαυσης έσπασε και το κόκκαλο από το βεβηλωμένο θησαυροφυλάκιο κύλησε στο πάτωμα.
  
  Πατέλα της Αγίας Ουσίας. Καημένο, κουτσαίνε όλη του τη ζωή", είπε ο αδελφός ΣεζάΡεο, σκύβοντας να πάρει το λείψανο.
  
  Ο Φάουλερ, ήδη παραιτημένος, τελικά γύρισε να τους αντιμετωπίσει.
  
  
  10
  
  
  
  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ RAYMOND KEN: ΜΗ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
  
  ΡΟΜΠΕΡΤ ΝΤΡΙΣΚΟΛ
  
  
  Πολλοί αναγνώστες μπορεί να αναρωτηθούν πώς ένας αμόρφωτος Εβραίος που ζούσε από τη φιλανθρωπία ως παιδί κατάφερε να δημιουργήσει μια τόσο τεράστια οικονομική αυτοκρατορία. Από τις προηγούμενες σελίδες είναι σαφές ότι πριν από τον Δεκέμβριο του 1943, ο Raymond Kine δεν υπήρχε. Δεν υπάρχει εγγραφή στο πιστοποιητικό γέννησής του, κανένα έγγραφο που να αποδεικνύει ότι είναι Αμερικανός πολίτης.
  
  Η περίοδος της ζωής του που είναι περισσότερο γνωστή ξεκίνησε όταν εισήλθε στο MIT και συγκέντρωσε μια αρκετά μεγάλη λίστα με διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν στην ένδοξη δεκαετία του 1960, ο Kine εφευρίσκει το ολοκληρωμένο κύκλωμα. Για πέντε χρόνια είχε τη δική του εταιρεία. μέσα σε δέκα - μισό από τη Silicon Valley.
  
  Αυτή η περίοδος καταγράφηκε καλά στο περιοδικό Time, μαζί με τις κακοτυχίες που κατέστρεψαν τη ζωή του ως πατέρα και σύζυγο...
  
  Ίσως αυτό που ανησυχεί περισσότερο τον μέσο Αμερικανό είναι η αορατότητά του, αυτή η έλλειψη διαφάνειας που μετατρέπει κάποιον τόσο ισχυρό σε ένα ανησυχητικό μυστήριο. Αργά ή γρήγορα, κάποιος πρέπει να διαλύσει την αύρα του μυστηρίου που περιβάλλει τη φιγούρα του Ρέιμοντ Κέιν...
  
  
  έντεκα
  
  
  
  ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ "BEHEMOTH"
  
  ΚΟΚΚΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
  
  
  Τρίτη 11 Ιουλίου 2006 στις 4:29 μ.μ.
  
  
  ... κάποιος πρέπει να διαλύσει το φωτοστέφανο του μυστηρίου που περιβάλλει τη φιγούρα του Raymond Ken...
  
  Η Άντρεα χαμογέλασε πλατιά και άφησε στην άκρη τη βιογραφία του Ρέιμοντ Κέιν. Ήταν ένα σκοτεινό, προκατειλημμένο κομμάτι σκασμού, και το βαρέθηκε τελείως καθώς πετούσε πάνω από την έρημο Σαχάρα στο δρόμο της προς το Τζιμπουτί.
  
  Κατά τη διάρκεια της πτήσης, η Άντρεα είχε χρόνο να κάνει αυτό που σπάνια έκανε: να κοιτάξει καλά τον εαυτό της. Και αποφάσισε ότι δεν της άρεσε αυτό που είδε.
  
  Ως το μικρότερο από τα πέντε αδέρφια - όλοι οι άντρες εκτός από αυτήν - η Andrea μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον στο οποίο ένιωθε απόλυτη ασφάλεια. Και ήταν εντελώς μπανάλ. Ο πατέρας της ήταν λοχίας και η μητέρα της νοικοκυρά. Ζούσαν σε μια εργατική γειτονιά και έτρωγαν ζυμαρικά σχεδόν κάθε βράδυ και κοτόπουλο τις Κυριακές. Η Μαδρίτη είναι μια όμορφη πόλη, αλλά για την Αντρέα, το μόνο που έκανε ήταν να αναδείξει τη μετριότητα της οικογένειάς της. Στα δεκατέσσερά της, ορκίστηκε ότι τη στιγμή που θα έκλεινε τα δεκαοκτώ, θα έβγαινε από την πόρτα και δεν θα επέστρεφε ποτέ.
  
  Φυσικά, η διαμάχη με τον μπαμπά σου για τον σεξουαλικό σου προσανατολισμό επιτάχυνε την αποχώρησή σου, έτσι δεν είναι, γλυκιά μου;
  
  Πέρασε πολύ το ταξίδι από τη στιγμή που έφυγε από το σπίτι - σε έδιωξαν - μέχρι την πρώτη της πραγματική δουλειά, εκτός από αυτές που έπρεπε να κάνει για να πληρώσει τα δίδακτρα δημοσιογραφίας. Την ημέρα που ξεκίνησε να εργάζεται στην El Globo, ένιωθε σαν να είχε κερδίσει το λαχείο, αλλά αυτή η ευφορία δεν κράτησε πολύ. Περνούσε από τη μια ενότητα του άρθρου στην άλλη, κάθε φορά νιώθοντας ότι έπεφτε στον αέρα, χάνοντας τόσο την οπτική όσο και τον έλεγχο της προσωπικής της ζωής. Πριν φύγει, κατέληξε στο Διεθνές Τμήμα ...
  
  Σε έδιωξαν.
  
  Και τώρα είναι μια αδύνατη περιπέτεια.
  
  Η τελευταία μου ευκαιρία. Λαμβάνοντας υπόψη πώς είναι τα πράγματα με τους δημοσιογράφους στην αγορά εργασίας, η επόμενη δουλειά μου θα είναι ταμίας σε σούπερ μάρκετ. Απλώς υπάρχει κάτι σε μένα που δεν λειτουργεί. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά. Ακόμη και η Εύα, που ήταν ο πιο υπομονετικός άνθρωπος στον κόσμο, δεν μπορούσε να μείνει μαζί μου. Την ημέρα που έφυγε... Πώς με έλεγε; "Απερίσκεπτα εκτός ελέγχου", "συναισθηματικά ψυχρή"... Νομίζω ότι το "ανώριμο" ήταν ό,τι πιο ωραίο είπε. Και πρέπει να το εννοούσε γιατί δεν ύψωσε καν τη φωνή της. Δεκάρα! Είναι πάντα το ίδιο. Αυτή τη φορά καλύτερα να μην τα βάλω.
  
  Η Άντρεα άλλαξε νοητική ταχύτητα και ανέβασε την ένταση στο iPod της. Η ζεστή φωνή της Alanis Morissette ηρέμησε τη διάθεσή της. Έγειρε πίσω στη θέση της, ευχόμενος να ήταν ήδη στον προορισμό της.
  
  
  Ευτυχώς, η πρώτη κατηγορία είχε τα πλεονεκτήματά της. Το πιο σημαντικό από αυτά ήταν η ικανότητα να κατέβεις από το αεροπλάνο πριν από όλους τους άλλους. Ένας νεαρός, καλοντυμένος μαύρος οδηγός την περίμενε δίπλα σε ένα χτυπημένο τζιπ στην άκρη του διαδρόμου.
  
  Ετσι κι έτσι. Χωρίς τελωνείο, σωστά; Ο κύριος Ράσελ τα έχει κανονίσει όλα, σκέφτηκε η Άντρεα καθώς κατέβαινε τις σκάλες από το αεροπλάνο.
  
  'Αυτά είναι όλα?' Ο οδηγός μίλησε αγγλικά, δείχνοντας την τσάντα και το σακίδιο της Αντρέα.
  
  "Κατευθυνόμαστε προς τη γαμημένη έρημο, έτσι δεν είναι;" Συνεχίζω το δρόμο μου.'
  
  Αναγνώρισε τον τρόπο που την κοίταξε ο οδηγός. Κάποτε ήταν στερεότυπη: νέα, ξανθιά και άρα ανόητη. Η Άντρεα δεν ήταν σίγουρη αν η ανέμελη στάση της απέναντι στα ρούχα και τα χρήματα ήταν ένας τρόπος να θάψει τον εαυτό της σε αυτό το στερεότυπο ή αν ήταν απλώς η δική της παραχώρηση στην κοινοτοπία. Ίσως ένας συνδυασμός και των δύο. Όμως για αυτό το ταξίδι, ως ένδειξη ότι έχει αφήσει πίσω της την παλιά της ζωή, έχει περιορίσει τις αποσκευές της στο ελάχιστο.
  
  Καθώς το τζιπ έκανε τα πέντε μίλια μέχρι το πλοίο, η Andrea τράβηξε φωτογραφίες με το Canon 5D της. (Δεν ήταν στην πραγματικότητα το Canon 5D της, αλλά αυτό που ανήκε στο χαρτί, το οποίο ξέχασε να επιστρέψει. Το αξίζουν, γουρούνια.) Συγκλονίστηκε από την ακραία φτώχεια αυτής της γης. Ξηρό, καφέ, καλυμμένο με πέτρες. Θα μπορούσατε πιθανώς να διασχίσετε ολόκληρη την πρωτεύουσα με τα πόδια σε δύο ώρες. Φαινόταν ότι δεν υπήρχε βιομηχανία, ούτε γεωργία, ούτε υποδομή. Η σκόνη από τις ρόδες του τζιπ τους σκέπασε τα πρόσωπα των ανθρώπων που τους κοιτούσαν καθώς περνούσαν. Πρόσωπα χωρίς ελπίδα.
  
  "Ο κόσμος βρίσκεται σε κακή θέση εάν άνθρωποι όπως ο Μπιλ Γκέιτς και ο Ρέιμοντ Κέιν κερδίζουν περισσότερα σε ένα μήνα από το ακαθάριστο εθνικό προϊόν αυτής της χώρας σε ένα χρόνο".
  
  Ο οδηγός ανασήκωσε τους ώμους του ως απάντηση. Βρίσκονταν ήδη στο λιμάνι, το πιο σύγχρονο και καλοδιατηρημένο σημείο της πρωτεύουσας και μάλιστα τη μοναδική πηγή εσόδων της. Το Τζιμπουτί έχει επωφεληθεί από την πλεονεκτική του θέση στο Κέρας της Αφρικής.
  
  Το τζιπ φρέναρε δυνατά. Καθώς η Άντρεα ανακτούσε την ισορροπία της, αυτό που είδε έκανε το σαγόνι της να πέσει. Το Behemoth δεν ήταν τόσο άσχημο όσο περίμενε. Ήταν ένα κομψό, μοντέρνο σκάφος, με ένα τεράστιο κύτος βαμμένο κόκκινο και μια υπερκατασκευή βαμμένη εκθαμβωτικά λευκή, στο χρώμα της Kayn Industries. Χωρίς να περιμένει τον οδηγό να τη βοηθήσει, άρπαξε τα πράγματά της και ανέβηκε τρέχοντας στη σανίδα, ανυπομονώντας να ξεκινήσει την περιπέτειά της το συντομότερο δυνατό.
  
  Μισή ώρα αργότερα, το πλοίο ζύγισε άγκυρα και ξεκίνησε. Μια ώρα αργότερα, η Άντρεα κλειδώθηκε στην καμπίνα της, σκοπεύοντας να τρυπώσει μόνη της.
  
  
  Μετά από δύο μέρες υγρών που ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να διαχειριστεί, το εσωτερικό της αυτί κάλεσε σε εκεχειρία και τελικά ένιωσε αρκετά γενναία για να βγει έξω για λίγο καθαρό αέρα και να γνωρίσει το πλοίο. Αλλά πρώτα αποφάσισε να πετάξει το Raymond Kayn: The Unauthorized Biography στη θάλασσα με όλη της τη δύναμη.
  
  "Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό".
  
  Η Άντρεα γύρισε μακριά από το κιγκλίδωμα. Περπατούσε προς το μέρος της στο κεντρικό κατάστρωμα μια ελκυστική μελαχρινή γυναίκα γύρω στα σαράντα της. Ήταν ντυμένη Andrea, με τζιν και μπλουζάκι, αλλά από πάνω φορούσε ένα λευκό σακάκι.
  
  'Ξέρω. Η ρύπανση του περιβάλλοντος είναι κακή. Αλλά προσπάθησε να μείνεις κλειδωμένος για τρεις μέρες με αυτό το σκοτεινό βιβλίο και θα καταλάβεις".
  
  "Θα ήταν λιγότερο τραυματικό αν άνοιγες την πόρτα για κάτι άλλο από το να πάρεις νερό από την ομάδα. Καταλαβαίνω ότι σας έχουν προσφερθεί οι υπηρεσίες μου...'
  
  Η Άντρεα κοίταξε επίμονα το βιβλίο, που έπλεε ήδη πολύ πίσω από το κινούμενο πλοίο. Ένιωθε ντροπή. Δεν της άρεσε όταν οι άνθρωποι την έβλεπαν άρρωστη και μισούσε να νιώθει ευάλωτη.
  
  "Ήμουν καλά", είπε η Άντρεα.
  
  "Καταλαβαίνω, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα ένιωθες καλύτερα αν έπαιρνες λίγο dramamin".
  
  "Μόνο αν με ήθελες νεκρό, γιατρέ..."
  
  "Χάρελ. Είστε αλλεργική στις διμενυδρίνες, δεσποινίς Οτέρο;".
  
  'Μεταξύ άλλων. Σε παρακαλώ φώναξέ με Αντρέα".
  
  Ο Δρ Χάρελ χαμογέλασε και μια σειρά από ρυτίδες μαλάκωσαν τα χαρακτηριστικά της. Είχε όμορφα μάτια, σχήμα και χρώμα αμυγδάλου, και τα μαλλιά της ήταν σκούρα και σγουρά. Ήταν δύο ίντσες ψηλότερη από την Άντρεα.
  
  "Και μπορείτε να με αποκαλείτε Δόκτορα Χάρελ", είπε απλώνοντας το χέρι της.
  
  Η Άντρεα κοίταξε το χέρι της χωρίς να προσφέρει το δικό της.
  
  "Δεν μου αρέσουν οι σνομπ".
  
  'Και εγώ. Δεν σου λέω το όνομά μου γιατί δεν έχω. Οι φίλοι μου συνήθως με αποκαλούν Doc.'
  
  Η δημοσιογράφος τελικά της άπλωσε το χέρι. Η χειραψία του γιατρού ήταν ζεστή και ευχάριστη.
  
  "Αυτό θα πρέπει να σπάσει τον πάγο στα πάρτι, γιατρ."
  
  "Δεν μπορείς να φανταστείς. Συνήθως είναι το πρώτο πράγμα που προσέχουν οι άνθρωποι όταν τους συναντώ. Ας κάνουμε μια βόλτα και θα σου πω περισσότερα ".
  
  Κινήθηκαν προς την πλώρη του πλοίου. Ένας καυτός άνεμος φύσηξε προς την κατεύθυνση τους, με αποτέλεσμα να κυματίζει η αμερικανική σημαία στο πλοίο.
  
  "Γεννήθηκα στο Τελ Αβίβ λίγο μετά το τέλος του Πολέμου των Έξι Ημερών", συνέχισε ο Χάρελ. "Τέσσερα μέλη της οικογένειάς μου πέθαναν κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης. Ο ραβίνος το ερμήνευσε αυτό ως κακό οιωνό, έτσι οι γονείς μου δεν μου έδωσαν όνομα. για να εξαπατήσουν τον Άγγελο του Θανάτου. Μόνοι τους ήξεραν το όνομά μου".
  
  "Και λειτούργησε;"
  
  "Για τους Εβραίους, το όνομα είναι πολύ σημαντικό. Καθορίζει ένα άτομο και έχει εξουσία πάνω σε αυτό το άτομο. Ο πατέρας μου ψιθύρισε το όνομά μου στο αυτί μου κατά τη διάρκεια του Μπατ Μιτζβά μου όταν η εκκλησία τραγουδούσε. Ποτέ δεν μπορώ να πω σε κανέναν άλλο για αυτό ".
  
  "Ή θα σε βρει ο Άγγελος του Θανάτου; Χωρίς προσβολή, γιατρέ, αλλά αυτό δεν έχει και πολύ νόημα. Το Grim Reaper δεν σε ψάχνει στον τηλεφωνικό κατάλογο ".
  
  Ο Χάρελ γέλασε εγκάρδια.
  
  "Συναντώ συχνά αυτή τη στάση. Πρέπει να σας πω ότι το βρίσκω αναζωογονητικό. Αλλά το όνομά μου θα παραμείνει μυστικό ".
  
  Η Άντρεα χαμογέλασε. Της άρεσε το καθημερινό στυλ της γυναίκας και την κοίταξε στα μάτια, ίσως λίγο περισσότερο από όσο ήταν απαραίτητο ή κατάλληλο. Ο Χάρελ κοίταξε αλλού, λίγο αιφνιδιασμένος από την αμεσότητά της.
  
  "Τι κάνει ο γιατρός χωρίς όνομα στο Behemoth;"
  
  "Είμαι αντικαταστάτης, την τελευταία στιγμή. Χρειάζονταν γιατρό για την αποστολή. Άρα είστε όλοι στα χέρια μου ".
  
  Ωραία χέρια, σκέφτηκε η Άντρεα.
  
  Έφτασαν στην πλώρη. Η θάλασσα υποχώρησε από κάτω τους και η μέρα έλαμπε μεγαλοπρεπώς και λαμπερά. Η Άντρεα κοίταξε τριγύρω.
  
  "Όταν δεν νιώθω ότι το εσωτερικό μου είναι σε μπλέντερ, πρέπει να ομολογήσω ότι είναι ένα όμορφο πλοίο".
  
  Η δύναμή του είναι στην οσφύ του και η δύναμή του στον ομφαλό της κοιλιάς του. Τα οστά του είναι σαν στερεά κομμάτια ορείχαλκου. τα πόδια του είναι σαν σιδερένιες ράβδους", απήγγειλε ο γιατρός με εύθυμη φωνή.
  
  "Μεταξύ του πληρώματος υπάρχουν ποιητές;" Η Άντρεα γέλασε.
  
  'Οχι αγάπη μου. Είναι από το Βιβλίο του Ιώβ. Αναφέρεται σε ένα τεράστιο θηρίο που ονομάζεται Behemoth, αδελφός του Λεβιάθαν ".
  
  "Δεν είναι κακό όνομα για ένα πλοίο".
  
  "Κάποια στιγμή ήταν μια δανική ναυτική φρεγάτα κλάσης Hvidbjørnen. Ο γιατρός έδειξε μια μεταλλική πλάκα περίπου δέκα τετράγωνα πόδια που ήταν συγκολλημένη στο κατάστρωμα. "Υπήρχε ένα μόνο όπλο. Η Kine Industries αγόρασε αυτό το πλοίο για δέκα εκατομμύρια δολάρια σε δημοπρασία πριν από τέσσερα χρόνια. Καλή συμφωνία.'
  
  "Δεν θα πλήρωνα πάνω από εννιάμισι".
  
  "Γέλα αν θέλεις, Αντρέα, αλλά το κατάστρωμα αυτής της ομορφιάς έχει μήκος διακόσια εξήντα πόδια. έχει το δικό της ελικοδρόμιο και μπορεί να πλεύσει οκτώ χιλιάδες μίλια με δεκαπέντε κόμβους. Θα μπορούσε να ταξιδέψει από το Κάντιθ στη Νέα Υόρκη και να επιστρέψει χωρίς να ανεφοδιάσει ".
  
  Εκείνη τη στιγμή, το πλοίο ξεπέρασε ένα τεράστιο κύμα και το πλοίο έγειρε ελαφρά. Η Άντρεα γλίστρησε και παραλίγο να πέσει πάνω από το κιγκλίδωμα, που ήταν μόλις ενάμιση πόδι ψηλά στην πλώρη. Ο γιατρός την άρπαξε από το μπλουζάκι.
  
  'Πρόσεχε! Αν έπεφτες με αυτή την ταχύτητα, είτε θα σε έκαναν κομμάτια οι έλικες είτε θα πνιγόσουν πριν προλάβουμε να σε σώσουμε".
  
  Η Άντρεα ήταν έτοιμος να ευχαριστήσει τον Χάρελ, αλλά μετά παρατήρησε κάτι από μακριά.
  
  "Τι είναι;" ρώτησε.
  
  Η Χάρελ στένεψε τα μάτια της, σηκώνοντας το χέρι της για να προστατεύσει τα μάτια της από τη λάμψη. Στην αρχή δεν μπορούσε να δει τίποτα, αλλά πέντε δευτερόλεπτα αργότερα μπορούσε να διακρίνει σχήματα.
  
  "Επιτέλους είμαστε όλοι εδώ. Είναι το αφεντικό ".
  
  'ΠΟΥ?'
  
  "Δεν σου είπαν; Ο κύριος Κέιν θα επιβλέπει προσωπικά την όλη επιχείρηση ".
  
  Η Άντρεα γύρισε με το στόμα ανοιχτό. 'Αστειεύεσαι?'
  
  Η Χάρελ κούνησε το κεφάλι της. "Θα είναι η πρώτη φορά που θα τον συναντήσω", απάντησε εκείνη.
  
  "Μου υποσχέθηκαν μια συνέντευξη μαζί του, αλλά σκέφτηκα ότι θα ήταν στο τέλος αυτής της γελοίας παρωδίας".
  
  "Δεν πιστεύεις ότι η αποστολή θα πετύχει;"
  
  "Ας πούμε ότι έχω αμφιβολίες για τον πραγματικό της σκοπό. Όταν ο κ. Ράσελ με προσέλαβε, είπε ότι αναζητούσαμε ένα πολύ σημαντικό κειμήλιο που χάθηκε πριν από χιλιάδες χρόνια. Δεν μπήκε σε λεπτομέρειες ".
  
  "Είμαστε όλοι στο σκοτάδι. Κοίτα, πλησιάζει ".
  
  Τώρα ο Αντρέα μπορούσε να δει τι έμοιαζε με κάποιο είδος αεροσκάφους περίπου δύο μίλια μέχρι το λιμάνι. Πλησίαζε γρήγορα.
  
  "Έχεις δίκιο, γιατρέ, είναι αεροπλάνο!"
  
  Ο ρεπόρτερ έπρεπε να υψώσει τη φωνή του πάνω από το βρυχηθμό του αεροσκάφους και τις επευφημίες των ναυτών καθώς έκανε ένα ημικύκλιο γύρω από το πλοίο.
  
  "Όχι, δεν είναι αεροπλάνο - κοίτα."
  
  Γύρισαν να τον ακολουθήσουν. Το αεροπλάνο, ή τουλάχιστον αυτό που νόμιζε η Andrea ήταν αεροπλάνο, ήταν ένα μικρό αεροσκάφος, βαμμένο με χρώματα και με το λογότυπο της Kayn Industries, αλλά οι δύο προπέλες του είχαν τρεις φορές το κανονικό μέγεθος. Ο Αντρέα παρακολούθησε έκπληκτος καθώς οι έλικες άρχισαν να γυρίζουν στο φτερό και το αεροσκάφος σταμάτησε την υπερπτήση του Behemoth. Ξαφνικά κρεμάστηκε στον αέρα. Οι έλικες είχαν κάνει μια στροφή ενενήντα μοιρών και, σαν ελικόπτερο, κρατούσαν τώρα το αεροσκάφος ακίνητο καθώς τα ομόκεντρα κύματα έβγαιναν στη θάλασσα κάτω.
  
  "Αυτό είναι ένα ανατρεπόμενο μηχανισμό BA-609. Ο καλύτερος στην τάξη. Αυτό είναι το πρώτο της ταξίδι. Λένε ότι ήταν μια από τις ιδέες του ίδιου του κ. Kine ".
  
  "Ό,τι κάνει αυτός ο άντρας φαίνονται εντυπωσιακά. Θα ήθελα να τον γνωρίσω ".
  
  "Όχι, Αντρέα, περίμενε!"
  
  Ο γιατρός προσπάθησε να συγκρατήσει την Αντρέα, αλλά αυτή γλίστρησε σε μια ομάδα ναυτικών που έγειραν πάνω από το δεξιό κιγκλίδωμα.
  
  Ο Αντρέα ανέβηκε στο κύριο κατάστρωμα και κατέβηκε μια από τις σκάλες κάτω από την υπερκατασκευή του πλοίου που συνδέονταν με το πίσω κατάστρωμα, όπου πλέον αιωρούνταν το αεροσκάφος. Στο τέλος του διαδρόμου, ένας ξανθός ναύτης μήκους έξι ποδιών της έκλεισε το δρόμο.
  
  "Αυτό είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις, δεσποινίς".
  
  'Συγγνώμη?'
  
  "Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο αεροπλάνο μόλις ο κύριος Κιν είναι στην καμπίνα του".
  
  'Είναι σαφές. Κι αν θέλω να ρίξω μια ματιά στον κύριο Κίνε;".
  
  "Οι εντολές μου είναι να μην αφήσουμε κανέναν να πάει πίσω. Συγνώμη.'
  
  Η Άντρεα γύρισε μακριά χωρίς να πει λέξη. Δεν της άρεσε να την αρνούνταν, οπότε τώρα είχε διπλό κίνητρο να εξαπατήσει τους γκαρντ.
  
  Γλιστρώντας μέσα από μια από τις καταπακτές στα δεξιά της, μπήκε στον κύριο θάλαμο του πλοίου. Έπρεπε να βιαστεί πριν πάνε τον Κάιν κάτω. Θα μπορούσε να προσπαθήσει να κατέβει στο κάτω κατάστρωμα, αλλά πιθανότατα θα υπήρχε άλλος φρουρός εκεί. Δοκίμασε τα χερούλια σε πολλές πόρτες μέχρι που βρήκε μια που δεν ήταν κλειδωμένη. Ήταν σαν ένα σαλόνι με καναπέ και ένα άθλιο τραπέζι πινγκ πονγκ. Στο τέλος υπήρχε ένα μεγάλο ανοιχτό φινιστρίνι που έβλεπε στην πρύμνη.
  
  Et voilà.
  
  Η Άντρεα έβαλε το ένα ποδαράκι της στη γωνία του τραπεζιού και το άλλο στον καναπέ. Έσπρωξε τα χέρια της μέσα από το φινιστρίνι, μετά το κεφάλι της και έσπρωξε το σώμα της από την άλλη πλευρά. Λιγότερο από δέκα πόδια μακριά, ένας ναύτης με ένα πορτοκαλί γιλέκο και προστατευτικά αυτιών έκανε σήμα στον πιλότο του BA-609 καθώς οι τροχοί του αεροπλάνου έστριβαν στο κατάστρωμα. Τα μαλλιά της Άντρεα πετούσαν στον αέρα από τις λεπίδες της προπέλας. Έσκυψε ενστικτωδώς, παρόλο που ορκίστηκε αμέτρητες φορές ότι αν έμπαινε ποτέ κάτω από ένα ελικόπτερο, δεν θα μιμούνταν χαρακτήρες ταινιών που σκύβουν τα κεφάλια τους, παρόλο που οι λεπίδες είναι σχεδόν πέντε πόδια πάνω τους.
  
  Φυσικά, άλλο ήταν να αντιπροσωπεύεις την κατάσταση και άλλο να είσαι μέσα σε αυτήν...
  
  Η πόρτα του BA-609 άρχισε να ανοίγει.
  
  Η Άντρεα ένιωσε κίνηση πίσω της. Ήταν έτοιμος να γυρίσει όταν την πέταξαν στο έδαφος και την καρφώθηκαν στο κατάστρωμα. Ένιωσε τη θερμότητα του μετάλλου στο μάγουλό της καθώς κάποιος κάθονταν στην πλάτη της. Στριφογύριζε με όλη της τη δύναμη, αλλά δεν μπορούσε να ελευθερωθεί. Αν και δυσκολευόταν να αναπνεύσει, κατάφερε να κοιτάξει το αεροπλάνο και είδε έναν μαυρισμένο, όμορφο νεαρό άνδρα με γυαλιά ηλίου και σακάκι να κατεβαίνει από το αεροπλάνο. Πίσω του βρισκόταν ένας αρσενικός ταύρος που ζύγιζε περίπου 220 κιλά, περίπου έτσι φαινόταν στον Αντρέα από το κατάστρωμα. Όταν αυτή η ωμή την κοίταξε, δεν παρατήρησε καμία έκφραση στα καστανά μάτια του. Μια άσχημη ουλή έτρεξε από το αριστερό του φρύδι μέχρι το μάγουλό του. Τέλος, τον ακολούθησε ένας αδύνατος, κοντός άνδρας ντυμένος εξ ολοκλήρου στα λευκά. Η πίεση στο κεφάλι της αυξήθηκε και μετά βίας μπορούσε να διακρίνει αυτόν τον τελευταίο επιβάτη καθώς διέσχιζε το περιορισμένο οπτικό της πεδίο - το μόνο που μπορούσε να δει ήταν οι σκιές των λεπίδων της προπέλας που επιβραδύνονταν στο κατάστρωμα.
  
  "Άσε με να φύγω, εντάξει; Ο γαμημένος τρελός παρανοϊκός είναι ήδη στα σπίτια του, οπότε φύγε από το δρόμο μου".
  
  "Ο κύριος Κιν δεν είναι ούτε τρελός ούτε παρανοϊκός. Φοβάμαι ότι πάσχει από αγοραφοβία", απάντησε ο απαγωγέας της στα Ισπανικά.
  
  Η φωνή του δεν ήταν ναύτης. Η Άντρεα θυμόταν καλά αυτόν τον μορφωμένο, σοβαρό τόνο, τόσο μετρημένο και απόμακρο, που της θύμιζε πάντα τον Εντ Χάρις. Καθώς η πίεση στην πλάτη της μειώθηκε, πετάχτηκε όρθια.
  
  'Εσείς?'
  
  Μπροστά της στεκόταν ο πατέρας Άντονι Φάουλερ.
  
  
  12
  
  
  
  ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΔΙΚΙΔΑ
  
  225 SOMERSET AVENUE,
  
  ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ
  
  
  Τρίτη 11 Ιουλίου 2006 11:29 π.μ.
  
  
  Ο ψηλότερος από τους δύο άντρες ήταν και ο μικρότερος, οπότε ήταν πάντα αυτός που έφερνε καφέ και φαγητό σε ένδειξη σεβασμού. Το όνομά του ήταν Ναζίμ και ήταν δεκαεννέα ετών. Ήταν δεκαπέντε μήνες στην ομάδα του Χαρούφ και ήταν χαρούμενος γιατί επιτέλους η ζωή του είχε βρει νόημα, ένα μονοπάτι.
  
  Ο Ναζίμ ειδωλοποίησε τον Χαρούφ. Συναντήθηκαν σε ένα τζαμί στο Clive Cove του Νιου Τζέρσεϊ. Ήταν ένα μέρος γεμάτο "δυτικό" όπως τους αποκαλούσε ο Χαρούφ. Στον Ναζίμ άρεσε να παίζει μπάσκετ κοντά στο τζαμί, όπου γνώρισε τον νέο του φίλο, που ήταν είκοσι χρόνια μεγαλύτερος από αυτόν. Ο Ναζίμ κολακεύτηκε που του μίλησε κάποιος τόσο ώριμος, αλλά και απόφοιτος κολεγίου.
  
  Τώρα άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και μπήκε στη θέση του συνοδηγού, κάτι που δεν είναι εύκολο όταν είσαι έξι πόδια δύο.
  
  "Βρήκα μόνο ένα burger bar. Παρήγγειλα σαλάτες και χάμπουργκερ ". Έδωσε την τσάντα στον Χαρούφ, ο οποίος χαμογέλασε.
  
  "Ευχαριστώ Ναζίμ. Αλλά έχω κάτι να σου πω και δεν θέλω να θυμώσεις ".
  
  'Τι?'
  
  Ο Χαρούφ έβγαλε τα χάμπουργκερ από τα κουτιά και τα πέταξε από το παράθυρο.
  
  "Αυτά τα μπιφτέκια βάζουν λεκιθίνη στα μπιφτέκια τους και υπάρχει πιθανότητα να περιέχουν χοιρινό. Δεν είναι χαλάλ", είπε, αναφερόμενος στον ισλαμικό περιορισμό στο χοιρινό. 'Συγγνώμη. Αλλά οι σαλάτες είναι εξαιρετικές ".
  
  Ο Ναζίμ ήταν απογοητευμένος, αλλά ταυτόχρονα ένιωθε πιο σίγουρος. Ο Χαρούφ ήταν ο μέντοράς του. Κάθε φορά που ο Ναζίμ έκανε λάθος, ο Χαρούφ τον διόρθωνε με σεβασμό και χαμόγελο, κάτι που ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που του αντιμετώπισαν οι γονείς του Ναζίμ τους τελευταίους μήνες, φώναζαν συνεχώς σε αυτόν από τότε που γνώρισε τον Χαρούφ και άρχισε να επισκέπτεται ένα άλλο τζαμί, το οποίο ήταν μικρότερο και πιο "αφοσιωμένος".
  
  Στο νέο τζαμί, ο ιμάμης όχι μόνο διάβασε το Ιερό Κοράνι στα αραβικά, αλλά κήρυττε και σε αυτή τη γλώσσα. Παρά το γεγονός ότι ο Ναζίμ γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ, διάβαζε και έγραφε τέλεια στη γλώσσα του προφήτη. Η οικογένειά του ήταν από την Αίγυπτο. Χάρη στο υπνωτικό κήρυγμα του Ιμάμ, ο Ναζίμ άρχισε να βλέπει το φως. Έσπασε με τη ζωή που έκανε. Έπαιρνε καλούς βαθμούς και θα μπορούσε να είχε αρχίσει να σπουδάζει μηχανικός την ίδια χρονιά, αλλά αντ' αυτού ο Χαρούφ του βρήκε δουλειά σε μια λογιστική εταιρεία που διοικείται από έναν πιστό.
  
  Οι γονείς του διαφώνησαν με την απόφασή του. Δεν καταλάβαιναν επίσης γιατί κλείστηκε στο μπάνιο για να προσευχηθεί. Όμως, όσο οδυνηρές κι αν ήταν αυτές οι αλλαγές, σιγά σιγά τις αποδέχτηκαν. Πριν το περιστατικό με τη Χάνα.
  
  Οι παρατηρήσεις του Ναζίμ γίνονταν όλο και πιο επιθετικές. Ένα βράδυ, η αδερφή του Χάνα, που ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη από αυτόν, μπήκε στις δύο το πρωί αφού ήπιε με τις φίλες της. Ο Ναζίμ την περίμενε και την μάλωσε για τον τρόπο που ήταν ντυμένος και για το ότι ήταν λίγο μεθυσμένη. Οι προσβολές πήγαιναν πέρα δώθε. Τελικά, παρενέβη ο πατέρας τους και ο Ναζίμ του έδειξε με το δάχτυλο.
  
  'Είσαι αδύναμος. Δεν ξέρεις πώς να ελέγχεις τις γυναίκες σου. Άφησε την κόρη σου να δουλέψει. Την αφήνεις να οδηγεί και μην επιμένεις να φοράει πέπλο. Η θέση της είναι στο σπίτι μέχρι να αποκτήσει σύζυγο ".
  
  Η Χάνα άρχισε να διαμαρτύρεται και ο Ναζίμ την χαστούκισε. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
  
  "Μπορεί να είμαι αδύναμος, αλλά τουλάχιστον είμαι ο ιδιοκτήτης αυτού του σπιτιού. Βγες έξω! Δεν σε ξέρω. Φύγε!'
  
  Ο Ναζίμ πήγε στον Χαρούφ με τα ίδια ρούχα που φορούσε. Έκλαψε λίγο εκείνο το βράδυ, αλλά τα δάκρυα δεν κράτησαν πολύ. Τώρα είχε μια νέα οικογένεια. Ο Χαρούφ ήταν και ο πατέρας του και ο μεγαλύτερος αδελφός του. Ο Ναζίμ τον θαύμαζε πολύ, γιατί ο τριανταεννιάχρονος Χαρούφ ήταν αληθινός τζιχαντιστής και βρισκόταν σε στρατόπεδα εκπαίδευσης στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν. Μοιράστηκε τις γνώσεις του με λίγους νεαρούς που, όπως ο Ναζίμ, είχαν υπομείνει αμέτρητες προσβολές. Στο σχολείο, ακόμα και στο δρόμο, οι άνθρωποι δεν τον εμπιστεύονταν μόλις έβλεπαν το δέρμα ελιάς και τη γαντζωμένη μύτη του και κατάλαβαν ότι ήταν Άραβας. Ο Χαρούφ του είπε ότι ήταν επειδή τον φοβόντουσαν, επειδή οι Χριστιανοί ήξεραν ότι οι Ισλαμιστές πιστοί ήταν πιο δυνατοί και πολυάριθμοι. Ο Ναζίμ άρεσε. Ήρθε η ώρα που απαίτησε τον δέοντα σεβασμό.
  
  
  Ο Χαρούφ σήκωσε το παράθυρο από την πλευρά του οδηγού.
  
  "Έξι λεπτά και μετά φεύγουμε".
  
  Ο Ναζίμ του έριξε μια ανήσυχη ματιά. Ο φίλος του παρατήρησε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
  
  "Τι συμβαίνει, Ναζίμ;"
  
  'Τίποτα'.
  
  "Ποτέ δεν σημαίνει τίποτα. Έλα, μπορείς να μου πεις ".
  
  'Δεν είναι τίποτα'.
  
  "Είναι φόβος; Φοβάσαι?'
  
  'Οχι. Είμαι στρατιώτης του Αλλάχ!".
  
  "Οι στρατιώτες του Αλλάχ επιτρέπεται να φοβούνται τον Ναζίμ".
  
  "Λοιπόν, δεν είμαι έτσι".
  
  "Είναι πυροβόλο όπλο;"
  
  'Οχι!'
  
  "Έλα, είχες σαράντα ώρες προπόνηση στο σφαγείο του ξαδέρφου μου. Πρέπει να έχεις πυροβολήσει πάνω από χίλιες αγελάδες ".
  
  Ο Χαρούφ ήταν επίσης ένας από τους εκπαιδευτές σκοποβολής του Ναζίμ και μία από τις ασκήσεις ήταν η σκοποβολή με ζωντανά βοοειδή. Σε άλλες περιπτώσεις, οι αγελάδες ήταν ήδη νεκρές, αλλά ήθελε ο Ναζίμ να συνηθίσει τα πυροβόλα όπλα και να δει τι κάνουν οι σφαίρες στη σάρκα.
  
  "Όχι, οι προπονήσεις ήταν καλές. Δεν φοβάμαι να πυροβολώ ανθρώπους. Εννοώ ότι δεν είναι πραγματικά άνθρωποι ".
  
  Ο Χαρούφ δεν απάντησε. Ακούμπησε στο τιμόνι, κοιτώντας ευθεία μπροστά και περίμενε. Ήξερε ότι ο καλύτερος τρόπος για να κάνει τον Ναζίμ να μιλήσει ήταν να αφήσει μερικά λεπτά αμήχανης σιωπής. Ο τύπος κατέληγε πάντα να ξεστομίζει όλα όσα τον ενοχλούσαν.
  
  "Απλώς... Λοιπόν, λυπάμαι που δεν είπα αντίο στους γονείς μου", είπε τελικά.
  
  'Είναι σαφές. Εξακολουθείτε να κατηγορείτε τον εαυτό σας για αυτό που συνέβη;".
  
  'Λίγο. Κάνω λάθος?'
  
  Ο Χαρούφ χαμογέλασε και έβαλε το χέρι του στον ώμο του Ναζίμ.
  
  'Οχι. Είστε ένας ευαίσθητος και τρυφερός νέος. Ο Αλλάχ σας έχει προικίσει με αυτές τις ιδιότητες, ας είναι ευλογημένο το όνομά του".
  
  "Ευλογημένο να είναι το όνομά του", επανέλαβε ο Ναζίμ.
  
  "Σου έδωσε επίσης τη δύναμη να τους ξεπεράσεις όταν το χρειάζεσαι. Τώρα πάρτε το σπαθί του Αλλάχ και κάντε το θέλημά του. Να χαίρεσαι Ναζίμ".
  
  Ο νεαρός προσπάθησε να χαμογελάσει, αλλά το αποτέλεσμα ήταν περισσότερο μορφασμός. Ο Χαρούφ πίεσε περισσότερο τον ώμο του Ναζίμ. Η φωνή του ακουγόταν ζεστή, τρυφερή.
  
  "Χαλάρωσε, Ναζίμ. Σήμερα ο Αλλάχ δεν ζητά το αίμα μας. Ρωτάει άλλους για αυτό. Αλλά ακόμα κι αν συνέβαινε κάτι, βιντεοσκοπούσατε ένα μήνυμα στην οικογένειά σας, έτσι δεν είναι;".
  
  Ο Ναζίμ έγνεψε καταφατικά.
  
  "Τότε δεν υπάρχει τίποτα να ανησυχείς. Οι γονείς σου μπορεί να έχουν μετακομίσει λίγο σε δυτικές χώρες, αλλά κατά βάθος είναι καλοί μουσουλμάνοι. Γνωρίζουν την ανταμοιβή ενός μάρτυρα. Και όταν φτάσετε στην Επόμενη Ζωή, ο Αλλάχ θα σας επιτρέψει να μεσολαβήσετε για αυτούς. Σκεφτείτε μόνο πώς νιώθουν ".
  
  Ο Ναζίμ φαντάστηκε τους γονείς και την αδερφή του να γονατίζουν μπροστά του, να τον ευχαριστούν για τη σωτηρία τους, να τον παρακαλούν να τους συγχωρήσει που έκαναν λάθος. Μέσα στην καθαρή ομίχλη της φαντασίας του, αυτή ήταν η πιο όμορφη πτυχή της επόμενης ζωής. Τελικά κατάφερε να χαμογελάσει.
  
  "Ακριβώς, Ναζίμ. Το Bassamat al-farah είναι στο πρόσωπό σας, το χαμόγελο ενός μάρτυρα. Αυτό είναι μέρος της υπόσχεσής μας. Μέρος της ανταμοιβής μας ".
  
  Ο Ναζίμ άπλωσε το χέρι κάτω από το σακάκι του και έσφιξε την άκρη του πιστολιού.
  
  Αυτή και ο Χαρούφ βγήκαν ήρεμα από το αυτοκίνητο.
  
  
  13
  
  
  
  ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ "BEHEMOTH"
  
  ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΤΗΣ ΑΚΑΜΠΑ, ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
  
  
  Τρίτη 11 Ιουλίου 2006 στις 5:11 μ.μ
  
  
  'Εσείς!' είπε ξανά η Άντρεα, περισσότερο θυμωμένος παρά έκπληκτος.
  
  Την τελευταία φορά που είδαν ο ένας τον άλλον, ο Αντρέα βρισκόταν σε επισφαλή απόσταση τριάντα πόδια από το έδαφος, καταδιωκόμενος από έναν απίθανο εχθρό. Τότε ο πατέρας Φάουλερ της έσωσε τη ζωή, αλλά την εμπόδισε επίσης να πάρει τη μεγάλη ιστορία για την καριέρα της που οι περισσότεροι ρεπόρτερ μόνο ονειρεύονται. Ο Woodward και ο Bernstein το έκαναν με το Water-gate και ο Lowell Bergman με την καπνοβιομηχανία. Ο Andrea Otero θα μπορούσε να κάνει το ίδιο, αλλά αυτός ο ιερέας μπήκε εμπόδιο. Τουλάχιστον την πήρε -θα είμαι καταραμένος αν ξέρω πώς, σκέφτηκε η Άντρεα- την αποκλειστική συνέντευξη με τον Πρόεδρο Μπους που την έφερε σε αυτό το πλοίο τώρα, ή τουλάχιστον έτσι υπέθεσε. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό, και αυτή τη στιγμή την απασχολούσε περισσότερο το παρόν. Ο Αντρέα δεν επρόκειτο να χάσει αυτή την ευκαιρία.
  
  "Κι εγώ χαίρομαι που σας βλέπω, δεσποινίς Οτέρο. Βλέπω ότι η ουλή δεν είναι σχεδόν ανάμνηση ".
  
  Η Άντρεα άγγιξε ενστικτωδώς το μέτωπό της, το σημείο όπου ο Φάουλερ της είχε κάνει τέσσερα ράμματα δεκαέξι μήνες νωρίτερα. Το μόνο που μένει είναι μια λεπτή, χλωμή γραμμή.
  
  "Είσαι ένα καλό ζευγάρι χέρια, αλλά δεν είσαι για αυτό εδώ. Με κατασκοπεύεις; Προσπαθείς να μου καταστρέψεις ξανά τη δουλειά;".
  
  "Σε αυτήν την αποστολή συμμετέχω ως παρατηρητής από το Βατικανό, τίποτα περισσότερο".
  
  Ο νεαρός δημοσιογράφος τον κοίταξε καχύποπτα. Εξαιτίας της έντονης ζέστης, ο παπάς ήταν ντυμένος με πουκάμισο με κοντομάνικο και γιακά, σαν κληρικός, και καλοντυμένο παντελόνι, όλο το συνηθισμένο μαύρο. Η Άντρεα κοίταξε για πρώτη φορά τα μαυρισμένα του χέρια. Οι πήχεις του ήταν τεράστιοι, με φλέβες πάχους σαν στυλό.
  
  Αυτό δεν είναι βιβλικό όπλο.
  
  "Και γιατί χρειάζεται το Βατικανό έναν παρατηρητή σε μια αρχαιολογική αποστολή;"
  
  Ο ιερέας ήταν έτοιμος να απαντήσει όταν μια εύθυμη φωνή τους διέκοψε.
  
  'Εξαιρετική! Έχετε ήδη συστηθεί εσείς οι δύο;".
  
  Η γιατρός Χάρελ εμφανίστηκε στην πρύμνη του πλοίου, αναβοσβήνει το γοητευτικό της χαμόγελο. Ο Αντρέα δεν ανταπέδωσε την ευγένεια.
  
  'Κάτι τέτοιο. Ο πατέρας Φάουλερ ήταν έτοιμος να μου εξηγήσει γιατί μου έπαιξε τον Μπρετ Φαβρ πριν από μερικά λεπτά".
  
  "Δεσποινίς Otero, ο Brett Favre είναι στρατηγός, δεν είναι πολύ καλός τάκλερ", εξήγησε ο Fowler.
  
  "Τι έγινε, πατέρα;" ρώτησε ο Χάρελ.
  
  "Η δεσποινίς Οτέρο επέστρεψε εδώ τη στιγμή που ο κύριος Κιν έβγαινε από το αεροπλάνο. Φοβάμαι ότι έπρεπε να την συγκρατήσω. Ήμουν λίγο τραχύς. Συγγνώμη.'
  
  Ο Χάρελ έγνεψε καταφατικά. 'Καταλαβαίνω. Πρέπει να ξέρετε ότι ο Αντρέα δεν παρευρέθηκε στη συνεδρία ασφαλείας. Μην ανησυχείς, πατέρα".
  
  "Τι εννοείς μην ανησυχείς;"
  
  "Χαλάρωσε, Αντρέα", είπε ο γιατρός. "Δυστυχώς, είσαι άρρωστος τις τελευταίες σαράντα οκτώ ώρες και δεν σε ενημερώνουν. Επιτρέψτε μου να σας συμπληρώσω. Ο Ρέιμοντ Κέιν πάσχει από αγοραφοβία".
  
  "Αυτό μου είπε ο πατέρας Τάκλερ".
  
  "Εκτός από ιερέας, ο πατέρας Φάουλερ είναι και ψυχολόγος. Σε παρακαλώ, διακόψε με αν μου διαφεύγει κάτι, πατέρα. Αντρέα, τι ξέρεις για την αγοραφοβία;".
  
  "Είναι ο φόβος των ανοιχτών χώρων".
  
  "Αυτό πιστεύουν οι περισσότεροι. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτή την ταλαιπωρία εμφανίζουν συμπτώματα που είναι πολύ πιο περίπλοκα ".
  
  Ο Φάουλερ καθάρισε το λαιμό του.
  
  "Πιο πολύ, οι αγοραφοβικοί φοβούνται μήπως χάσουν τον έλεγχο", είπε ο ιερέας. "Φοβούνται να μείνουν μόνοι, να βρεθούν σε μέρη όπου δεν υπάρχει διέξοδος ή να γνωρίσουν νέους ανθρώπους. Γι' αυτό μένουν αρκετή ώρα στο σπίτι ".
  
  "Τι συμβαίνει όταν δεν μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση;" ρώτησε η Άντρεα.
  
  "Εξαρτάται από την κατάσταση. Η περίπτωση του κ. Κινέ είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Αν βρεθεί σε μια δύσκολη κατάσταση, μπορεί κάλλιστα να πανικοβληθεί, να χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, να αρχίσει να βιώνει ζαλάδες, τρέμουλο και αίσθημα παλμών".
  
  "Με άλλα λόγια, δεν θα μπορούσε να είναι χρηματιστής", είπε η Andrea.
  
  "Ή νευροχειρουργός", αστειεύτηκε ο Χάρελ. "Αλλά οι πάσχοντες μπορούν να ζήσουν κανονικές ζωές. Υπάρχουν γνωστοί αγοραφοβικοί όπως η Kim Basinger ή ο Woody Allen που μάχονται με την ασθένεια για χρόνια και βγαίνουν νικητές. Ο ίδιος ο κύριος Κιν δημιούργησε μια αυτοκρατορία από το τίποτα. Δυστυχώς, τα τελευταία πέντε χρόνια, η κατάστασή του επιδεινώθηκε ".
  
  "Αναρωτιέμαι τι διάολο προκάλεσε έναν τόσο άρρωστο να ρισκάρει να βγει από το καβούκι του;"
  
  "Έπιασες το σημείο, Αντρέα", είπε ο Χάρελ.
  
  Η Άντρεα παρατήρησε ότι ο γιατρός την κοιτούσε περίεργα.
  
  Έμειναν όλοι σιωπηλοί για μερικές στιγμές και μετά ο Φάουλερ συνέχισε τη συζήτηση.
  
  "Ελπίζω ότι θα μπορέσετε να συγχωρήσετε την υπερβολική μου επιμονή νωρίτερα".
  
  "Ίσως, αλλά παραλίγο να μου ρίξεις το κεφάλι", είπε η Άντρεα, τρίβοντας το λαιμό της.
  
  Ο Φάουλερ κοίταξε τον Χάρελ, ο οποίος έγνεψε καταφατικά.
  
  "Με τον καιρό θα καταλάβετε, δεσποινίς Οτέρο... Είδατε τους ανθρώπους να κατεβαίνουν από το αεροπλάνο;" ρώτησε ο Χάρελ.
  
  "Ήταν ένας νεαρός άνδρας με δέρμα ελιάς", απάντησε ο Αντρέα. "Τότε ένας άντρας γύρω στα πενήντα, ντυμένος στα μαύρα, που είχε μια τεράστια ουλή. Και τέλος, ένας αδύνατος άνδρας με άσπρα μαλλιά, που πιστεύω ότι πρέπει να είναι ο κ. . '
  
  "Ο νεαρός άνδρας είναι ο Τζέικομπ Ράσελ, ο εκτελεστικός βοηθός του κ. Κέιν", είπε ο Φάουλερ. "Ο ουλωμένος άνδρας είναι ο Μόγκενς Ντέκερ, επικεφαλής της ασφάλειας στην Kine Industries. Πίστεψέ με, αν μπορούσες να έρθεις λίγο πιο κοντά στον Κιν, δεδομένου του συνηθισμένου στυλ σου, Ντέκερ θα ήταν λίγο νευρικός, και δεν θέλεις να συμβεί αυτό".
  
  Ένα προειδοποιητικό σήμα ακούστηκε από την πλώρη ως την πρύμνη.
  
  "Λοιπόν, ήρθε η ώρα για την εισαγωγική συνεδρία", είπε ο Χάρελ. "Επιτέλους, το μεγάλο μυστήριο θα αποκαλυφθεί. Ακολουθήστε με".
  
  'Που πάμε?' ρώτησε η Άντρεα καθώς επέστρεφαν στο κεντρικό κατάστρωμα μέσω του διαδρόμου, ο δημοσιογράφος είχε γλιστρήσει λίγα λεπτά νωρίτερα.
  
  "Ολόκληρη η ομάδα της αποστολής θα συναντηθεί για πρώτη φορά. Θα εξηγήσουν τον ρόλο που θα παίξει ο καθένας μας, και το πιο σημαντικό... τι πραγματικά ψάχνουμε στην Ιορδανία ".
  
  "Παρεμπιπτόντως, γιατρέ, ποια είναι η ειδικότητά σου;" ρώτησε η Άντρεα καθώς μπήκαν στην αίθουσα συνεδριάσεων.
  
  "Πολεμική ιατρική", είπε ανέμελα ο Χάρελ.
  
  
  14
  
  
  
  THE COHEN FAMILY RESORT
  
  ΦΛΕΒΑ
  
  
  Φεβρουάριος 1943
  
  
  Ο Jora Mayer ήταν εκτός εαυτού με ανησυχία. Υπήρχε μια αίσθηση οξέος στο πίσω μέρος του λαιμού της που την έκανε να νιώθει άρρωστη. Δεν ένιωθε έτσι από τότε που ήταν δεκατεσσάρων και γλίτωσε από τα πογκρόμ του 1906 στην Οδησσό της Ουκρανίας, όταν ο παππούς της την κράτησε από το χέρι. Είχε την τύχη σε τόσο νεαρή ηλικία να βρει δουλειά ως υπηρέτρια στην οικογένεια Κοέν, η οποία είχε ένα εργοστάσιο στη Βιέννη. Ο Ιωσήφ ήταν το μεγαλύτερο από τα παιδιά. Όταν ο Shadchan, ένας μεσίτης γάμου, του βρήκε τελικά μια ωραία Εβραία σύζυγο, η Jora πήγε μαζί του για να φροντίσει τα παιδιά τους. Το πρώτο τους παιδί, ο Έλαν, πέρασε τα πρώτα του χρόνια σε ένα περιποιημένο και προνομιακό περιβάλλον. Ο νεότερος, ο Yudel, ήταν μια διαφορετική ιστορία.
  
  Τώρα το παιδί ξάπλωσε κουλουριασμένο στο αυτοσχέδιο κρεβάτι του, που αποτελούνταν από δύο διπλωμένες κουβέρτες στο πάτωμα. Μέχρι χθες μοιραζόταν το κρεβάτι με τον αδερφό του. Ξαπλωμένος εκεί, ο Yudel φαινόταν μικρός και λυπημένος, και χωρίς τους γονείς του, ο βουλωμένος χώρος φαινόταν τεράστιος.
  
  Καημένη Γιουντέλ. Αυτά τα δώδεκα τετραγωνικά πόδια ήταν ολόκληρος ο κόσμος του σχεδόν από τη γέννησή του. Την ημέρα που γεννήθηκε, όλη η οικογένεια, συμπεριλαμβανομένου του Jora, ήταν στο νοσοκομείο. Κανείς τους δεν επέστρεψε στο πολυτελές διαμέρισμα στην Rinstraße. Ήταν 9 Νοεμβρίου 1938, η ημερομηνία που ο κόσμος θα αναγνώριζε αργότερα ως Kristallnacht, η Νύχτα του Σπασμένου Γυαλιού. Οι παππούδες του Γιουντέλ ήταν οι πρώτοι που πέθαναν. Ολόκληρο το κτίριο στη Rienstraße κάηκε ολοσχερώς, μαζί με τη συναγωγή δίπλα, καθώς οι πυροσβέστες έπιναν και γελούσαν. Τα μόνα πράγματα που πήραν μαζί τους οι Coens ήταν μερικά ρούχα και ένα μυστηριώδες πακέτο που χρησιμοποίησε ο πατέρας Yudel στην τελετή όταν γεννήθηκε το μωρό. Η Jora δεν ήξερε τι ήταν επειδή κατά τη διάρκεια της τελετής, ο κ. Κοέν ζήτησε από όλους να φύγουν από το δωμάτιο, συμπεριλαμβανομένης της Odile, η οποία μόλις σηκώθηκε στα πόδια της.
  
  Χωρίς ουσιαστικά χρήματα, ο Josef δεν μπόρεσε να φύγει από τη χώρα, αλλά όπως πολλοί άλλοι, πίστευε ότι τα προβλήματα τελικά θα υποχωρούσαν, οπότε αναζήτησε καταφύγιο σε μερικούς από τους Καθολικούς φίλους του. Δεν ξέχασε επίσης τον Jor, τον οποίο η Miss Mayer δεν θα ξεχνούσε ποτέ στη μετέπειτα ζωή του. Λίγες φιλίες μπορούσαν να αντέξουν τα τρομερά εμπόδια που αντιμετώπισε η κατεχόμενη Αυστρία. ωστόσο, υπήρχε ένα που επέζησε. Ο ηλικιωμένος δικαστής Rath αποφάσισε να βοηθήσει τον Kohanim με μεγάλο κίνδυνο για τη ζωή του. Μέσα στο σπίτι του, έχτισε ένα καταφύγιο σε ένα από τα δωμάτια. Έστρωσε με τα χέρια του το τούβλο χώρισμα, αφήνοντας ένα στενό άνοιγμα στη βάση από το οποίο μπορούσε να μπει και να βγει η οικογένεια. Ο δικαστής Ραθ τοποθέτησε τότε μια χαμηλή βιβλιοθήκη μπροστά από την είσοδο για να την κρύψει.
  
  Η οικογένεια Κοέν μπήκε στον ζωντανό τάφο της μια νύχτα του Δεκέμβρη του 1938, πιστεύοντας ότι ο πόλεμος θα διαρκούσε μόνο μερικές εβδομάδες. Δεν υπήρχε αρκετός χώρος για να ξαπλώσουν όλοι ταυτόχρονα και οι μόνες ανέσεις τους ήταν μια λάμπα κηροζίνης και ένας κουβάς. Φαγητό και καθαρός αέρας έφτασε στη μία τα ξημερώματα, δύο ώρες αφότου η υπηρέτρια του δικαστή είχε πάει σπίτι. Περίπου στη μία και μισή το πρωί, ο γέρος δικαστής άρχισε να απομακρύνει αργά τη βιβλιοθήκη από την τρύπα. Λόγω της ηλικίας του, θα μπορούσε να διαρκέσει σχεδόν μισή ώρα, με συχνά διαλείμματα, προτού η τρύπα ήταν αρκετά φαρδιά για να περάσει το kohanim.
  
  Μαζί με την οικογένεια Κοέν, ο δικαστής ήταν επίσης δέσμιος εκείνης της ζωής. Ήξερε ότι ο σύζυγος της υπηρέτριας ήταν μέλος του Ναζιστικού Κόμματος, οπότε ενώ έφτιαχνε το καταφύγιο, την έστειλε διακοπές στο Σάλτσμπουργκ για λίγες μέρες. Όταν επέστρεψε, της είπε ότι έπρεπε να αντικαταστήσουν τους σωλήνες αερίου. Δεν τολμούσε να βρει άλλη υπηρέτρια γιατί αυτό θα έκανε τον κόσμο να υποψιαστεί και έπρεπε να προσέχει την ποσότητα του φαγητού που αγόραζε. Με το σιτηρέσιο, έγινε ακόμη πιο δύσκολο να ταΐσουμε τα επιπλέον πέντε άτομα. Ο Jora τον λυπήθηκε, καθώς πούλησε τα περισσότερα από τα πολύτιμα υπάρχοντά του για να αγοράσει κρέας και πατάτες στη μαύρη αγορά, τις οποίες έκρυβε στη σοφίτα. Το βράδυ, όταν η Τζόρα και οι Κοέν βγήκαν από την κρυψώνα τους, ξυπόλητοι, σαν περίεργα φαντάσματα που ψιθυρίζουν, ο γέρος τους έφερε φαγητό από τη σοφίτα.
  
  Οι Κοέν δεν τόλμησαν να μείνουν έξω από την κρυψώνα τους για περισσότερες από μερικές ώρες. Ενώ η Zhora φρόντιζε να πλυθούν τα παιδιά και να κινηθούν λίγο, ο Joseph και η Odile μίλησαν ήσυχα με τον δικαστή. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, δεν μπορούσαν να κάνουν τον παραμικρό θόρυβο και περνούσαν τον χρόνο τους κυρίως σε όνειρο ή σε ημισυνείδητη κατάσταση, κάτι που για τη Zhora ήταν σαν βασανιστήριο, μέχρι που άρχισε να ακούει για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Τρεμπλίνκα, στο Νταχάου και στο Άουσβιτς. Οι πιο μικρές λεπτομέρειες της καθημερινότητας έχουν γίνει πιο περίπλοκες. Οι βασικές ανάγκες, το ποτό ή ακόμα και το φρεσκάρισμα του μωρού Yudel, ήταν κουραστικές ρουτίνες σε έναν τόσο περιορισμένο χώρο. Η Jora ήταν συνεχώς έκπληκτη με την ικανότητα του Odile Cohen να επικοινωνεί. Ανέπτυξε ένα περίπλοκο σύστημα σημαδιών που της επέτρεπε να κάνει μακριές και μερικές φορές πικρές συζητήσεις με τον σύζυγό της χωρίς να πει ούτε μια λέξη.
  
  Πάνω από τρία χρόνια πέρασαν στη σιωπή. Ο Γιουντέλ δεν έμαθε περισσότερες από τέσσερις ή πέντε λέξεις. Ευτυχώς είχε ήρεμη διάθεση και σχεδόν ποτέ δεν έκλαιγε. Φαινόταν να προτιμά να τον κρατάει η Τζόρα παρά η μητέρα του, αλλά αυτό δεν ενόχλησε την Όντιλ. Η Odile φαινόταν να νοιάζεται μόνο για τον Elan, ο οποίος υπέφερε περισσότερο από τη φυλάκιση. Ήταν ένα ατίθασο, κακομαθημένο πεντάχρονο όταν ξέσπασαν τα πογκρόμ τον Νοέμβριο του 1938 και μετά από περισσότερες από χίλιες μέρες φυγής, υπήρχε κάτι χαμένο, σχεδόν τρελό, στα μάτια του. Όταν ήρθε η ώρα να επιστρέψει στο κρησφύγετο, ήταν πάντα ο τελευταίος που έμπαινε. Συχνά αρνιόταν ή παρέμενε να κολλάει στην είσοδο. Όταν συνέβαινε αυτό, ο Γιουντέλ ερχόταν και του έπιανε το χέρι, ενθαρρύνοντας τον Έλαν να κάνει άλλη μια θυσία και να επιστρέψει στις πολλές ώρες του σκότους.
  
  Αλλά πριν από έξι νύχτες, η Έλαν δεν άντεξε άλλο. Περίμενε να επιστρέψουν όλοι στην τρύπα, μετά γλίστρησε και έφυγε από το σπίτι. Τα αρθριτικά δάχτυλα του δικαστή μόλις και μετά βίας άγγιξαν το πουκάμισο του αγοριού πριν εξαφανιστεί. Ο Τζόζεφ προσπάθησε να τον ακολουθήσει, αλλά μέχρι να βγει έξω, δεν υπήρχε κανένα σημάδι από τον Έλαν.
  
  Η είδηση εμφανίστηκε τρεις μέρες αργότερα στην Kronen Zeitung. Ένα νεαρό Εβραίο αγόρι με νοητικές αναπηρίες, προφανώς χωρίς οικογένεια, τοποθετήθηκε στο Παιδικό Κέντρο στο Spiegelgrund. Ο δικαστής τρομοκρατήθηκε. Όταν του εξήγησε, οι λέξεις κόλλησαν στο λαιμό του, κάτι που πιθανότατα θα συνέβαινε στον γιο τους, ο Odile έπεσε σε υστερία και αρνήθηκε να ακούσει τη φωνή της λογικής. Η Jora ένιωσε αδύναμη τη στιγμή που είδε την Odile να βγαίνει από την πόρτα, κουβαλώντας το ίδιο πακέτο που έφεραν στο κρησφύγετό τους, το ίδιο που πήγαν στο νοσοκομείο πριν από χρόνια όταν γεννήθηκε ο Yudel. Ο σύζυγος της Odile τη συνόδευσε παρά τις διαμαρτυρίες της, αλλά καθώς έφευγε έδωσε στη Jora έναν φάκελο.
  
  "Για τον Γιουντέλ", είπε. "Δεν θα έπρεπε να το ανοίξει μέχρι να γίνει μιτζβά στο μπαρ του".
  
  Από τότε έχουν περάσει δύο τρομερές νύχτες. Η Τζόρα ανυπομονούσε να ακούσει τα νέα, αλλά ο δικαστής ήταν πιο σιωπηλός απ' ό,τι συνήθως. Την προηγούμενη μέρα το σπίτι γέμισε περίεργους ήχους. Και τότε, για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια, η βιβλιοθήκη άρχισε να κινείται στη μέση της ημέρας και το πρόσωπο του δικαστή εμφανίστηκε στην είσοδο.
  
  "Γρήγορα, φύγε. Δεν έχουμε ούτε δευτερόλεπτο να χάσουμε!".
  
  Ο Τζόρα ανοιγόκλεισε. Ήταν δύσκολο να αναγνωρίσουμε τη φωτεινότητα έξω από το καταφύγιο ως ηλιακό φως. Ο Γιούντελ δεν είδε ποτέ τον ήλιο. Φοβισμένος, βούτηξε πίσω.
  
  "Τζόρα, συγγνώμη. Χθες έμαθα ότι ο Josef και ο Odil είχαν συλληφθεί. Δεν είπα τίποτα γιατί δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω άλλο. Αλλά δεν μπορείς να μείνεις εδώ. Θα τους ανακρίνουν, και όσο σκληρά κι αν αντεπιτεθούν οι Kohanim, οι Ναζί θα μάθουν τελικά πού είναι ο Yudel".
  
  "Η Frau Cohen δεν θα πει τίποτα. Είναι δυνατή.'
  
  Ο δικαστής κούνησε το κεφάλι του.
  
  "Θα υποσχεθούν να σώσουν τη ζωή της Έλαν με αντάλλαγμα να της πει πού είναι το μωρό ή ακόμα χειρότερα. Μπορούν πάντα να κάνουν τους ανθρώπους να μιλήσουν ".
  
  Η Τζόρα άρχισε να κλαίει.
  
  "Δεν υπάρχει χρόνος για αυτό, Τζόρα. Όταν ο Josef και ο Odil δεν επέστρεψαν, πήγα να επισκεφτώ έναν φίλο μου στη βουλγαρική πρεσβεία. Έχω δύο βίζες εξόδου στα ονόματα της Bilyana Bogomil, μέντορα, και του Mikhail Zhivkov, γιου ενός Βούλγαρου διπλωμάτη. Η ιστορία είναι ότι επιστρέφεις στο σχολείο με ένα αγόρι αφού περάσεις τις διακοπές των Χριστουγέννων με τους γονείς του ". Της έδειξε τα ορθογώνια εισιτήρια. "Αυτά είναι εισιτήρια τρένου για Στάρα Ζαγόρα. Αλλά δεν θα πας εκεί ".
  
  "Δεν καταλαβαίνω", είπε η Τζόρα.
  
  "Ο επίσημος προορισμός σας είναι η Στάρα Ζαγόρα, αλλά θα κατεβείτε στην Τσερναβόντα. Το τρένο σταματά εκεί για λίγο. Θα βγεις για να τεντώσει το αγόρι τα πόδια του. Θα φύγετε από το τρένο με ένα χαμόγελο στα χείλη. Δεν θα έχετε αποσκευές ή τίποτα στα χέρια σας. Όσο πιο γρήγορα μπορείς, εξαφανίσου. Η Κωνστάντζα είναι τριάντα επτά μίλια ανατολικά. Είτε θα πρέπει να περπατήσεις είτε θα βρεις κάποιον να σε πάει εκεί με ένα καρότσι ".
  
  "Κωνστάντζα", επανέλαβε η Τζόρα, προσπαθώντας να θυμηθεί τα πάντα μέσα στη σύγχυσή της.
  
  "Ήταν η Ρουμανία. Τώρα είναι η Βουλγαρία. Ποιος ξέρει τι θα γίνει αύριο; Το σημαντικό είναι ότι αυτό είναι λιμάνι και οι Ναζί δεν το παρακολουθούν πολύ προσεκτικά. Από εκεί μπορείτε να πάρετε ένα πλοίο για την Κωνσταντινούπολη. Και από την Κωνσταντινούπολη μπορείτε να πάτε οπουδήποτε ".
  
  "Μα δεν έχουμε λεφτά για εισιτήριο".
  
  "Εδώ είναι μερικές σημειώσεις ταξιδιού. Και υπάρχουν αρκετά χρήματα σε αυτόν τον φάκελο για να κλείσετε μια βόλτα για τους δυο σας στην ασφάλεια".
  
  Η Τζόρα κοίταξε τριγύρω. Δεν είχε μείνει σχεδόν καθόλου έπιπλα στο σπίτι. Ξαφνικά συνειδητοποίησε ποιοι ήταν αυτοί οι παράξενοι ήχοι την προηγούμενη μέρα. Ο ηλικιωμένος πήρε σχεδόν ό,τι είχε για να τους δώσει την ευκαιρία να δραπετεύσουν.
  
  "Πώς μπορούμε να σας ευχαριστήσουμε, δικαστή Ραθ;"
  
  'Δεν χρειάζεται. Το ταξίδι σας θα είναι πολύ επικίνδυνο και δεν είμαι σίγουρος ότι οι βίζες εξόδου θα σας προστατεύσουν. Θεέ μου, συγχώρεσέ με, αλλά ελπίζω να μην σε στείλω σε βέβαιο θάνατο ".
  
  
  Δύο ώρες αργότερα, η Jora κατάφερε να σύρει τον Yudel στις σκάλες του κτιρίου. Ήταν έτοιμος να βγει έξω όταν άκουσε ένα φορτηγό να σταματά στο πεζοδρόμιο. Όλοι όσοι έζησαν υπό τους Ναζί ήξεραν ακριβώς τι σήμαινε αυτό. Όλα ακουγόταν σαν μια κακή μελωδία, ξεκινώντας με ένα τρίξιμο φρένων που ακολουθήθηκε από κάποιον που φώναζε εντολές και μια θαμπή στοίβα από μπότες στο χιόνι που έγινε πιο καθαρό καθώς οι μπότες χτυπούσαν στα πατώματα από σκληρό ξύλο. Εκείνη τη στιγμή προσευχόσουν να σταματήσουν οι ήχοι. Αντίθετα, υπήρξε ένα δυσοίωνο κρεσέντο, που κορυφώθηκε με το χτύπημα της πόρτας. Μετά από μια παύση, ακούστηκε μια χορωδία από λυγμούς, με σόλο με πολυβόλα. Και όταν τελείωσε η μουσική, τα φώτα άναψαν ξανά, οι άνθρωποι γύρισαν στα τραπέζια τους και οι μητέρες χαμογέλασαν και προσποιήθηκαν ότι δεν είχε συμβεί τίποτα στη γειτονιά.
  
  Η Τζόρα, που ήξερε καλά τη μελωδία, κρύφτηκε κάτω από τις σκάλες μόλις άκουσε τις πρώτες νότες. Καθώς οι συνάδελφοί του έσπασαν την πόρτα του Rath, ένας στρατιώτης με φακό πηγαινοερχόταν νευρικά πάνω-κάτω στην κύρια είσοδο. Η δέσμη του φακού διέσχιζε το σκοτάδι, χάνοντας λίγο την πολυφορεμένη γκρι μπότα της Jora. Ο Γιουντέλ την άρπαξε με τόσο ζωώδη φόβο που ο Ζόρα έπρεπε να δαγκώσει τα χείλη του για να μην ουρλιάξει από τον πόνο. Ο στρατιώτης πλησίασε τόσο πολύ που μπορούσαν να μυρίσουν το δερμάτινο μπουφάν, το κρύο μέταλλο και το λάδι του όπλου.
  
  Ένας δυνατός πυροβολισμός ακούστηκε στις σκάλες. Ο στρατιώτης διέκοψε την αναζήτησή του και όρμησε πάνω στους συντρόφους του, που ούρλιαζαν. Η Ζόρα σήκωσε την Γιουντέλ στην αγκαλιά της και βγήκε αργά στο δρόμο.
  
  
  15
  
  
  
  ΕΠΙ ΤΟΥ BEHEMO
  
  ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΤΗΣ ΑΚΑΜΠΑ, ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
  
  
  Τρίτη 11 Ιουλίου 2006 στις 6:03 μ.μ.
  
  
  Στο δωμάτιο δέσποζε ένα μεγάλο ορθογώνιο τραπέζι, στρωμένο με είκοσι τακτοποιημένα φακέλους, μπροστά από το οποίο καθόταν ένας άντρας. Οι Harel, Fowler και Andrea ήταν οι τελευταίοι που μπήκαν και επρόκειτο να πάρουν τις υπόλοιπες θέσεις. Η Άντρεα βρέθηκε ανάμεσα σε μια νεαρή Αφροαμερικανίδα ντυμένη με στολή παραστρατιωτικού και έναν ηλικιωμένο άνδρα, φαλακρό, με παχύ μουστάκι. Η νεαρή γυναίκα την αγνόησε και συνέχισε να μιλάει με τους συντρόφους στα αριστερά της, που ήταν ντυμένοι λίγο πολύ όπως εκείνη, ενώ ο άντρας στα δεξιά της Αντρέα άπλωσε το χέρι του με χοντρά, σκληρυμένα δάχτυλα.
  
  "Tommy Eichberg, οδηγός. Πρέπει να είστε η δεσποινίς Οτέρο".
  
  "Ένας άλλος άνθρωπος που με ξέρει! Χαίρομαι που σε γνωρίζω.'
  
  Ο Άιχμπεργκ χαμογέλασε. Είχε ένα στρογγυλό, ευχάριστο πρόσωπο.
  
  'Ελπίζω να νιώθεις καλύτερα'.
  
  Ο Αντρέα ήταν έτοιμος να απαντήσει, αλλά τον διέκοψε ένας δυνατός, δυσάρεστος ήχος καθώς κάποιος καθάρισε το λαιμό του. Ένας ηλικιωμένος που ήταν στα εβδομήντα του είχε μόλις μπει στο δωμάτιο. Τα μάτια του ήταν σχεδόν κρυμμένα σε μια φωλιά από ρυτίδες, μια εντύπωση που τόνιζε οι μικροσκοπικοί φακοί των γυαλιών του. Το κεφάλι του ήταν ξυρισμένο και είχε μια τεράστια γκρίζα γενειάδα που έμοιαζε να επιπλέει γύρω από το στόμα του σαν σύννεφο στάχτης. Φορούσε κοντομάνικο πουκάμισο, χακί παντελόνι και χοντρές μαύρες μπότες. Άρχισε να μιλάει, με τη φωνή του σκληρή και αντιπαθητική, σαν ένα μαχαίρι να τρίζει στα δόντια, πριν φτάσει στο κεφάλι του τραπεζιού όπου είχε στηθεί μια φορητή ηλεκτρονική οθόνη. Δίπλα του καθόταν ο βοηθός του Κάιν.
  
  "Κυρίες και κύριοι, με λένε Cecil Forrester και είμαι καθηγητής βιβλικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης. Δεν είναι η Σορβόννη, αλλά τουλάχιστον είναι ένα σπίτι ".
  
  Ακούστηκε ευγενικό γέλιο ανάμεσα στους βοηθούς του καθηγητή, που είχαν ακούσει αυτό το αστείο χιλιάδες φορές.
  
  "Αναμφίβολα προσπαθούσατε να μάθετε τον λόγο για αυτό το ταξίδι από τότε που μπήκατε σε αυτό το πλοίο. Ελπίζω να μην μπήκατε στον πειρασμό να το κάνετε εκ των προτέρων, δεδομένου ότι τα συμβόλαιά σας, ή μάλλον τα δικά μας, με την Kayn Enterprises απαιτούν απόλυτη μυστικότητα από τη στιγμή της υπογραφής τους μέχρι να χαρούν οι κληρονόμοι μας με τον θάνατό μας. Δυστυχώς, οι όροι του συμβολαίου μου απαιτούν επίσης να σας ενημερώσω για ένα μυστικό, το οποίο σκοπεύω να κάνω μέσα στην επόμενη μιάμιση ώρα. Μην με διακόπτετε αν δεν έχετε μια λογική ερώτηση. Δεδομένου ότι ο κύριος Russell μου έδωσε τα στοιχεία σας, είμαι εξοικειωμένος με κάθε λεπτομέρεια, από το IQ σας μέχρι την αγαπημένη σας μάρκα προφυλακτικών. Όσο για την ομάδα του κ. Dekker, μην μπείτε καν στον κόπο να ανοίξετε το στόμα σας ".
  
  Η Άντρεα, που ήταν εν μέρει στραμμένη προς τον καθηγητή, άκουσε απειλητικούς ψιθύρους από τους άνδρες με στολή.
  
  "Αυτός ο γιος της σκύλας πιστεύει ότι είναι πιο έξυπνος από όλους τους άλλους. Ίσως τον κάνω να καταπιεί ένα ένα τα δόντια του ".
  
  'Σιωπή'.
  
  Η φωνή ήταν απαλή, αλλά υπήρχε τέτοια οργή που η Άντρεα πτοήθηκε. Γύρισε αρκετά το κεφάλι της για να δει ότι η φωνή ανήκε στον Μόγκενς Ντέκερ, τον σημαδεμένο άνδρα που έγειρε την καρέκλα του στο διάφραγμα. Οι στρατιώτες σώπασαν αμέσως.
  
  'Πρόστιμο. Λοιπόν, τώρα που είμαστε όλοι στο ίδιο μέρος", συνέχισε ο Cecil Forrester, "καλύτερα να σας συστήσω ο ένας στον άλλον. Είκοσι τρεις από εμάς συγκεντρωθήκαμε για αυτό που θα είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη όλων των εποχών και ο καθένας από εσάς θα παίξει τον ρόλο του. Γνωρίζετε ήδη τον κύριο Ράσελ στα δεξιά μου. Είναι αυτός που σε διάλεξε ".
  
  Ο βοηθός του Κάιν κούνησε το κεφάλι του χαιρετίζοντας.
  
  Στα δεξιά του βρίσκεται ο πατέρας Άντονι Φάουλερ, ο οποίος θα ενεργεί ως παρατηρητής του Βατικανού στην αποστολή. Δίπλα του ο Nuri Zayit και ο Rani Peterke, ο μάγειρας και βοηθός μάγειρα. Στη συνέχεια, ο Robert Frick και ο Brian Hanley, διοίκηση. '
  
  Οι δύο μάγειρες ήταν μεγαλύτεροι άνδρες. Ο Zayit ήταν αδύνατος, γύρω στα εξήντα, με γυρισμένο στόμα, ενώ ο βοηθός του ήταν κοντόχοντρος και μερικά χρόνια νεότερος. Ο Αντρέα δεν μπορούσε να προσδιορίσει με ακρίβεια την ηλικία του. Από την άλλη πλευρά, και οι δύο διαχειριστές ήταν νέοι και σχεδόν τόσο σκοτεινοί όσο ο Peterke.
  
  "Εκτός από αυτούς τους ακριβοπληρωμένους εργάτες, έχουμε τους αδρανείς και κολακευτικούς βοηθούς μου. Όλοι έχουν πτυχία από ακριβά κολέγια και νομίζουν ότι ξέρουν περισσότερα από εμένα: ο Ντέιβιντ Παππάς, ο Γκόρντον Ντάργουιν, η Κίρα Λάρσεν, ο Στόου Έρλινγκ και ο Έζρα Λέβιν.
  
  Οι νεαροί αρχαιολόγοι μετατοπίστηκαν άβολα στις καρέκλες τους και προσπάθησαν να δείχνουν επαγγελματίες. Η Άντρεα τους λυπήθηκε. Πρέπει να ήταν στις αρχές των τριάντα τους, αλλά ο Φόρεστερ τους είχε κρατήσει με ένα κοντό λουρί, που τους έκανε να φαίνονται ακόμη πιο νέοι και πιο ανασφαλείς από ό,τι ήταν στην πραγματικότητα - το ακριβώς αντίθετο από τους ένστολους που κάθονταν δίπλα στον δημοσιογράφο.
  
  "Στην άλλη άκρη του τραπεζιού έχουμε τον κύριο Dekker και τα μπουλντόγκ του: τα δίδυμα Gottlieb, Alois και Alrik. Tevy Waaka, Paco Torres, Marla Jackson και Louis Maloney. Θα είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια, προσθέτοντας ένα στοιχείο υψηλής ποιότητας στην αποστολή μας. Η ειρωνεία της φράσης είναι καταστροφική, δεν νομίζετε;".
  
  Οι στρατιώτες δεν αντέδρασαν, αλλά ο Ντέκερ ίσιωσε την καρέκλα του και έγειρε στο τραπέζι.
  
  "Πηγαίνουμε στη συνοριακή ζώνη μιας ισλαμικής χώρας. Δεδομένης της φύσης της... αποστολής μας, οι ντόπιοι μπορεί να γίνουν βίαιοι. Είμαι βέβαιος ότι ο καθηγητής Forrester θα εκτιμήσει το επίπεδο της προστασίας μας εάν πρόκειται για αυτό. Μιλούσε με έντονη νοτιοαφρικανική προφορά.
  
  Ο Φόρεστερ άνοιξε το στόμα του για να απαντήσει, αλλά κάτι στο πρόσωπο του Ντέκερ πρέπει να τον έπεισε ότι τώρα δεν ήταν η ώρα για ξινές παρατηρήσεις.
  
  "Στα δεξιά σας είναι ο Andrea Otero, ο επίσημος ρεπόρτερ μας. Σας ζητώ να συνεργαστείτε μαζί της εάν και όταν ζητήσει οποιαδήποτε πληροφορία ή συνεντεύξεις, ώστε να μπορεί να πει την ιστορία μας στον κόσμο".
  
  Ο Αντρέα χαμογέλασε σε όσους ήταν στο τραπέζι, στο οποίο κάποιοι ανταποκρίθηκαν με τον ίδιο τρόπο.
  
  "Ο άντρας με το μουστάκι είναι ο Tommy Eichberg, ο βασικός μας οδηγός. Και τέλος, στα δεξιά, ο Ντοκ Χάρελ, ο επίσημος τσαρλατάνος μας ".
  
  "Μην ανησυχείς αν δεν μπορείς να θυμηθείς τα ονόματα όλων", είπε η γιατρός σηκώνοντας το χέρι της. "Θα περάσουμε αρκετό χρόνο μαζί σε ένα μέρος που δεν φημίζεται για τη διασκέδασή του. Θα γνωριστούμε αρκετά καλά. Μην ξεχάσετε να φέρετε το σήμα ταυτότητας που άφησε το πλήρωμα στο κατάλυμα σας..."
  
  "Σε ό,τι με αφορά, δεν έχει σημασία αν ξέρεις τα ονόματα όλων αρκεί να κάνεις τη δουλειά σου", διέκοψε ο ηλικιωμένος καθηγητής. "Τώρα, αν στρέψετε όλοι την προσοχή σας στην οθόνη, θα σας πω μια ιστορία".
  
  Η οθόνη φωτίστηκε με εικόνες της αρχαίας πόλης που δημιουργήθηκαν από υπολογιστή. Πάνω από την κοιλάδα υψωνόταν ένας ερυθρότοιχος, κεραμοσκεπής οικισμός, που περιβάλλεται από ένα τριπλό εξωτερικό τείχος. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από κόσμο που έκανε τις καθημερινές τους δουλειές. Ο Αντρέα έμεινε έκπληκτος με την ποιότητα των εικόνων, αντάξια μιας χολιγουντιανής παραγωγής, αλλά η φωνή που διηγείται το ντοκιμαντέρ ανήκε σε έναν καθηγητή. Αυτός ο τύπος έχει τόσο τεράστιο εγωισμό που δεν μπορεί καν να ακούσει πόσο άσχημα ακούγεται η φωνή του, σκέφτηκε. Μου προκαλεί πονοκέφαλο. Η φωνή ξεκίνησε:
  
  Καλώς ήρθατε στην Ιερουσαλήμ. Τώρα είναι Απρίλιος του 70 μ.Χ. Η πόλη καταλαμβάνεται για τέταρτη χρονιά από τους εξεγερμένους Ζηλωτές, οι οποίοι έχουν εκδιώξει τους αρχικούς κατοίκους. Οι Ρωμαίοι, επίσημα οι άρχοντες του Ισραήλ, δεν μπορούν πλέον να ανεχτούν την κατάσταση και η Ρώμη δίνει εντολή στον Τίτο να εφαρμόσει δραστική τιμωρία.
  
  Η ειρηνική σκηνή των γυναικών που γεμίζουν τα δοχεία τους με νερό και των παιδιών που παίζουν στους εξωτερικούς τοίχους κοντά στα πηγάδια διακόπηκε όταν εμφανίστηκαν στον ορίζοντα μακρινά πανό με αετούς. Ακούστηκαν τρομπέτες και τα παιδιά, ξαφνικά φοβισμένα, έτρεξαν πίσω πίσω από τους τοίχους.
  
  Μέσα σε λίγες ώρες, η πόλη περιβάλλεται από τέσσερις ρωμαϊκές λεγεώνες. Αυτή είναι η τέταρτη επίθεση στην πόλη. Οι πολίτες του απέκρουσαν τα τρία προηγούμενα. Αυτή τη φορά, ο Τίτος χρησιμοποιεί ένα έξυπνο κόλπο. Επιτρέπει στους προσκυνητές που εισέρχονται στην Ιερουσαλήμ για τον εορτασμό του Πάσχα να περάσουν τις πρώτες γραμμές. Μετά τις γιορτές, ο κύκλος κλείνει και ο Τίτος δεν επιτρέπει στους προσκυνητές να φύγουν. Η πόλη φιλοξενεί πλέον διπλάσιο αριθμό ανθρώπων και τα αποθέματά της σε τρόφιμα και νερό εξαντλούνται γρήγορα. Οι ρωμαϊκές λεγεώνες εξαπολύουν την επίθεσή τους από τη βόρεια πλευρά της πόλης και καταστρέφουν το τρίτο τείχος. Τώρα είναι μέσα Μαΐου και η πτώση της πόλης είναι μόνο θέμα χρόνου.
  
  Η οθόνη έδειχνε ένα κριάρι που καταστρέφει τον εξωτερικό τοίχο. Με δάκρυα στα μάτια οι ιερείς του ναού στον ψηλότερο λόφο της πόλης παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα.
  
  Η πόλη τελικά πέφτει τον Σεπτέμβριο και ο Τίτος εκπληρώνει μια υπόσχεση που έδωσε στον πατέρα του, Βεσπασιανό. Οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης εκτελούνται ή διαλύονται. Τα σπίτια τους έχουν λεηλατηθεί και ο ναός τους έχει καταστραφεί.
  
  Περικυκλωμένη από πτώματα, μια ομάδα Ρωμαίων στρατιωτών μετέφερε μια γιγάντια μενόρα έξω από τον φλεγόμενο ναό ενώ ο στρατηγός τους παρακολουθούσε από το άλογό του, χαμογελώντας.
  
  Ο δεύτερος ναός του Σολομώντα κάηκε ολοσχερώς και παραμένει μέχρι σήμερα. Πολλοί θησαυροί ναών κλάπηκαν. Πολλά, αλλά όχι όλα. Μετά την πτώση του τρίτου τείχους τον Μάιο, ένας ιερέας ονόματι Yirm əy áhu ανέπτυξε ένα σχέδιο για να σώσει τουλάχιστον μέρος του θησαυρού. Επέλεξε μια ομάδα είκοσι γενναίων ανδρών, μοιράζοντας δέματα στους πρώτους δώδεκα με ακριβείς οδηγίες για το πού να πάρουν τα αντικείμενα και τι να τα κάνουν. Αυτά τα δέματα περιείχαν περισσότερους "παραδοσιακούς" θησαυρούς ναών: μεγάλες ποσότητες χρυσού και ασημιού.
  
  Ένας γέρος ιερέας με άσπρα γένια, ντυμένος με μαύρο ράσο, μιλούσε με δύο νεαρούς ενώ άλλοι περίμεναν τη σειρά τους σε μια μεγάλη πέτρινη σπηλιά φωτισμένη από δάδες.
  
  Ο Yirmey áhu εμπιστεύτηκε στους τελευταίους οκτώ ανθρώπους μια πολύ ειδική αποστολή, δέκα φορές πιο επικίνδυνη από τους υπόλοιπους.
  
  Κρατώντας έναν πυρσό, ο ιερέας οδήγησε οκτώ άνδρες, οι οποίοι κουβαλούσαν ένα μεγάλο αντικείμενο σε φορείο, μέσα από ένα δίκτυο τούνελ.
  
  Χρησιμοποιώντας μυστικά περάσματα κάτω από το ναό, ο Yirməy ákhu τους οδήγησε έξω από τα τείχη και μακριά από τον ρωμαϊκό στρατό. Αν και αυτή η περιοχή, στο πίσω μέρος της 10ης Λεγεώνας Fretensis, περιπολούνταν περιστασιακά από Ρωμαίους φρουρούς, οι άνδρες του ιερέα κατάφεραν να τους ξεφύγουν, φτάνοντας στο Ρίχο, τη σύγχρονη Ιεριχώ, με το βαρύ φορτίο τους την επόμενη μέρα. Και εκεί το ίχνος χάνεται για πάντα.
  
  Ο καθηγητής πάτησε ένα κουμπί και η οθόνη έμεινε κενή. Γύρισε προς το κοινό, που περίμενε ανυπόμονα.
  
  "Αυτό που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι ήταν απολύτως απίστευτο. Ταξίδεψαν δεκατέσσερα μίλια μεταφέροντας ένα τεράστιο φορτίο σε περίπου εννέα ώρες. Και αυτή ήταν μόνο η αρχή του ταξιδιού τους ".
  
  "Τι κουβαλούσαν, κύριε καθηγητά;" ρώτησε η Άντρεα.
  
  "Πιστεύω ότι ήταν ο πιο πολύτιμος θησαυρός", είπε ο Χάρελ.
  
  "Όλα στην ώρα τους, αγαπητοί μου. Ο Yirm əy áhu επέστρεψε στην πόλη και πέρασε τις επόμενες δύο ημέρες γράφοντας ένα πολύ ιδιαίτερο χειρόγραφο σε έναν ακόμη πιο ασυνήθιστο ειλητάριο. Ήταν ένας λεπτομερής χάρτης με οδηγίες για το πώς να ανακτήσει τα διάφορα κομμάτια θησαυρού που είχαν διασωθεί από το ναό... αλλά δεν μπορούσε να διαχειριστεί τη δουλειά μόνος του. Ήταν ένας χάρτης λέξεων χαραγμένος στην επιφάνεια ενός χάλκινου κυλίνδρου μήκους σχεδόν δέκα πόδια ".
  
  "Γιατί χαλκός;" ρώτησε κάποιος από πίσω.
  
  "Σε αντίθεση με τον πάπυρο ή την περγαμηνή, ο χαλκός είναι εξαιρετικά ανθεκτικός. Είναι επίσης πολύ δύσκολο να γράψεις. Χρειάστηκαν πέντε άτομα για να ολοκληρώσουν την επιγραφή σε μια συνεδρία, μερικές φορές εναλλάξ. Όταν τελείωσαν, ο Yirm əy áhu χώρισε το έγγραφο σε δύο μέρη, δίνοντας στον πρώτο απεσταλμένο οδηγίες για τη διατήρησή του στην κοινότητα Issei που ζούσε κοντά στην Ιεριχώ. Το άλλο μέρος το έδωσε στον δικό του γιο, έναν από τους κοανίμ, ιερέα σαν κι αυτόν. Ξέρουμε τόσο μεγάλο μέρος της ιστορίας από πρώτο χέρι επειδή ο Yirm əthá ο hu το έγραψε ολόκληρο σε χάλκινο χειρόγραφο. Μετά από αυτό, όλα τα ίχνη του χάθηκαν μέχρι το 1882 ".
  
  Ο γέρος σταμάτησε για να πιει μια γουλιά νερό. Για μια στιγμή, δεν έμοιαζε πια με μια ζαρωμένη, πομπώδη μαριονέτα, αλλά φαινόταν πιο ανθρώπινος.
  
  "Κυρίες και κύριοι, τώρα γνωρίζετε περισσότερα για αυτήν την ιστορία από τους περισσότερους ειδικούς στον κόσμο. Κανείς δεν έχει καταλάβει πώς ακριβώς γράφτηκε το χειρόγραφο. Ωστόσο, έγινε αρκετά γνωστό όταν ένα από τα μέρη του εμφανίστηκε το 1952 σε μια σπηλιά στην Παλαιστίνη. Αυτό ήταν ανάμεσα σε περίπου 85.000 κομμάτια κειμένου που βρέθηκαν στο Κουμράν".
  
  "Αυτός είναι ο περίφημος χάλκινος κύλινδρος του Κουμράν;" - ρώτησε ο Δρ Χάρελ.
  
  Ο αρχαιολόγος άνοιξε ξανά την οθόνη, η οποία τώρα έδειχνε την εικόνα του διάσημου ειλητάρου: μια κυρτή πλάκα από σκούρο πράσινο μέταλλο, καλυμμένη με μόλις ευανάγνωστη γραφή.
  
  "Έτσι λέγεται. Οι ερευνητές εντυπωσιάστηκαν αμέσως από την ασυνήθιστη φύση της ανακάλυψης, τόσο από την περίεργη επιλογή του υλικού γραφής όσο και από τις ίδιες τις επιγραφές - καμία από τις οποίες δεν μπορούσε να αποκρυπτογραφηθεί σωστά. Ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι ήταν ένας κατάλογος θησαυρών που περιείχε εξήντα τέσσερα αντικείμενα. Τα αρχεία έδωσαν μια ιδέα για το τι θα βρεθεί και πού. Για παράδειγμα, "Στο κάτω μέρος της σπηλιάς που είναι σαράντα βήματα ανατολικά του Πύργου Άχορ, σκάψτε τρία πόδια. Εκεί θα βρεις έξι χρυσά πλινθώματα". Αλλά οι ενδείξεις ήταν ασαφείς και οι ποσότητες που περιγράφηκαν έμοιαζαν τόσο εξωπραγματικές -κάτι σαν διακόσιοι τόνοι χρυσού και ασημιού- που οι "σοβαροί" ερευνητές σκέφτηκαν ότι πρέπει να ήταν κάποιου είδους μύθος, φάρσα ή αστείο".
  
  "Μου φαίνεται υπερβολική προσπάθεια για ένα αστείο", είπε ο Tommy Eichberg.
  
  'Ακριβώς! Εξαιρετικό, κύριε Άιχμπεργκ, εξαιρετικό, ειδικά για οδηγό", είπε ο Φόρεστερ, ο οποίος φαινόταν ανίκανος να κάνει το παραμικρό κομπλιμέντο χωρίς μια συνοδευτική προσβολή. "Δεν υπήρχαν καταστήματα σιδηρικών το 70 μ.Χ. Ένα τεράστιο πιάτο από ενενήντα εννέα τοις εκατό καθαρού χαλκού πρέπει να ήταν πολύ ακριβό. Κανείς δεν θα έγραφε ένα έργο τέχνης σε μια τόσο πολύτιμη επιφάνεια. Υπήρχε μια αχτίδα ελπίδας. Σύμφωνα με τον κύλινδρο του Κουμράν, το στοιχείο με αριθμό εξήντα τέσσερα ήταν "ένα κείμενο σαν αυτό, με οδηγίες και έναν κωδικό για την εύρεση των περιγραφόμενων αντικειμένων".
  
  Ένας από τους στρατιώτες σήκωσε το χέρι του.
  
  "Αυτός ο γέρος, αυτός ο Ερμιγιάτσκο..."
  
  'Yirm əyahu'.
  
  'Δεν πειράζει. Ο γέρος έκοψε αυτό το πράγμα στα δύο, και σε κάθε κομμάτι ήταν το κλειδί για να βρεις το άλλο;".
  
  "Και έπρεπε να είναι και οι δύο μαζί για να βρουν τον θησαυρό. Χωρίς τον δεύτερο κύλινδρο, δεν υπήρχε ελπίδα να τακτοποιηθούν τα πράγματα. Όμως, πριν από οκτώ μήνες, κάτι συνέβη...".
  
  "Είμαι σίγουρος ότι το κοινό σας θα προτιμούσε τη συνοπτική εκδοχή, γιατρέ", είπε ο πατέρας Φάουλερ χαμογελώντας.
  
  Ο γέρος αρχαιολόγος κοίταξε τον Φάουλερ για λίγα δευτερόλεπτα. Η Άντρεα παρατήρησε ότι ο καθηγητής φαινόταν να δυσκολεύεται να συνεχίσει και ρώτησε τον εαυτό της τι διάολο είχε συμβεί μεταξύ των δύο ανδρών.
  
  'Ναι σίγουρα. Λοιπόν, αρκεί να πούμε ότι το δεύτερο μισό του κυλίνδρου τελικά εμφανίστηκε χάρη στις προσπάθειες του Βατικανού. Μεταδόθηκε από πατέρα σε γιο ως ιερό αντικείμενο. Ήταν καθήκον της οικογένειας να το κρατήσει ασφαλές μέχρι την κατάλληλη στιγμή. Αυτό που έκαναν ήταν να το έκρυψαν σε ένα κερί, αλλά στο τέλος έχασαν ακόμη και την ιδέα του τι ήταν μέσα ".
  
  "Δεν με εκπλήσσει αυτό. Υπήρχαν - πόσοι; - εβδομήντα, ογδόντα γενιές; Είναι θαύμα που συνέχισαν την παράδοση να προστατεύουν το κερί όλο αυτό το διάστημα", είπε κάποιος που καθόταν μπροστά στον Andrea. Ήταν ο ρεσεψιονίστ, ο Brian Hanley, σκέφτηκε.
  
  "Εμείς οι Εβραίοι είμαστε υπομονετικός λαός", είπε ο σεφ Nuri Zayit. "Περιμέναμε τον Μεσσία για τρεις χιλιάδες χρόνια".
  
  "Και θα πρέπει να περιμένετε άλλες τρεις χιλιάδες", είπε ένας από τους στρατιώτες του Dekker. Δυνατές εκρήξεις γέλιου και χειροκροτήματα συνόδευαν το άσχημο αστείο. Αλλά κανείς άλλος δεν γέλασε. Τα μέλη της αποστολής ήταν Εβραίοι." Ένιωθε την ένταση κτίριο στο δωμάτιο.
  
  "Ας το συνεχίσουμε", είπε ο Φόρεστερ, αγνοώντας τις κοροϊδίες των στρατιωτών. "Ναι, ήταν θαύμα. Δείτε το."
  
  Ένας από τους βοηθούς έφερε ένα ξύλινο κουτί μήκους περίπου τριών μέτρων. Μέσα σε αυτό, κάτω από ένα προστατευτικό ποτήρι, υπήρχε ένα χάλκινο πιάτο καλυμμένο με εβραϊκά σύμβολα. Όλοι, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτών, κοίταξαν επίμονα το αντικείμενο και άρχισαν να το σχολιάζουν χαμηλόφωνα.
  
  "Φαίνεται σχεδόν νέος".
  
  "Ναι, το Χάλκινο Κύλινδρο του Κουμράν πρέπει να είναι παλαιότερο. Δεν είναι γυαλιστερό και κομμένο σε μικρές λωρίδες ".
  
  "Ο κύλινδρος του Κουμράν φαίνεται να είναι παλαιότερος επειδή ήταν εκτεθειμένος στον αέρα", εξήγησε ο καθηγητής, "και κόπηκε σε λωρίδες επειδή οι ερευνητές δεν μπορούσαν να βρουν άλλο τρόπο να το ανοίξουν για να διαβάσουν το περιεχόμενο. Ο δεύτερος κύλινδρος προστατεύτηκε από την οξείδωση με κερί που τον κάλυπτε. Γι' αυτό το κείμενο είναι τόσο ξεκάθαρο όσο την ημέρα που γράφτηκε. Ο δικός μας χάρτης θησαυρού ".
  
  "Δηλαδή κατάφερες να το αποκρυπτογραφήσεις;"
  
  "Μόλις είχαμε τον δεύτερο κύλινδρο, για να καταλάβουμε τι είπε ο πρώτος ότι ήταν παιδικό παιχνίδι. Αυτό που δεν ήταν εύκολο ήταν να κρατήσει μυστική την ανακάλυψη. Παρακαλώ μη με ρωτήσετε για τις λεπτομέρειες της πραγματικής διαδικασίας, γιατί δεν είμαι εξουσιοδοτημένος να αποκαλύψω περισσότερα, και επιπλέον, δεν θα το καταλάβατε".
  
  "Λοιπόν πάμε να βρούμε ένα σωρό χρυσό; Δεν είναι πολύ μπανάλ για μια τόσο επιτηδευμένη αποστολή; Ή για κάποιον που του βγαίνουν λεφτά από τα αυτιά όπως ο κύριος Κίνε; ρώτησε η Άντρεα.
  
  "Δεσποινίς Οτέρο, δεν ψάχνουμε για ένα σωρό χρυσό. Στην πραγματικότητα, έχουμε ήδη ανακαλύψει κάτι ".
  
  Ο ηλικιωμένος αρχαιολόγος έκανε σήμα σε έναν από τους βοηθούς του, ο οποίος άπλωσε ένα κομμάτι μαύρης τσόχας στο τραπέζι και με λίγη προσπάθεια τοποθέτησε πάνω του ένα γυαλιστερό αντικείμενο. Ήταν η μεγαλύτερη ράβδος χρυσού που είχε δει ποτέ η Άντρεα: περίπου στο μέγεθος ενός αντρικού αντιβραχίου, αλλά σε χονδρό σχήμα, πιθανότατα χυτό σε χυτήριο χιλιάδων ετών. Αν και η επιφάνειά του ήταν γεμάτη με μικρούς κρατήρες, χτυπήματα και χτυπήματα, ήταν πολύ όμορφο. Όλα τα βλέμματα στο δωμάτιο ήταν καρφωμένα στο αντικείμενο και ακούστηκαν σφυρίγματα θαυμασμού.
  
  "Χρησιμοποιώντας στοιχεία από τον δεύτερο κύλινδρο, ανακαλύψαμε μια από τις κρυψώνες που περιγράφονται στον Χάλκινο Κύλινδρο του Κουμράν. Ήταν τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, κάπου στη Δυτική Όχθη. Υπήρχαν έξι ράβδοι χρυσού σαν αυτή ".
  
  'Πόσο κοστίζει?'
  
  "Περίπου τριακόσιες χιλιάδες δολάρια..."
  
  Το σφύριγμα μετατράπηκε σε επιφωνήματα.
  
  "... αλλά πιστέψτε με, δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την αξία αυτού που ψάχνουμε: του πιο ισχυρού αντικειμένου στην ανθρώπινη ιστορία".
  
  Ο Φόρεστερ έκανε μια χειρονομία και ένας από τους βοηθούς πήρε τη μπάρα, αλλά άφησε τη μαύρη τσόχα. Ο αρχαιολόγος έβγαλε από το φάκελο ένα φύλλο χαρτιού γραφίτη και το τοποθέτησε εκεί που βρισκόταν η ράβδος χρυσού. Όλοι έγειραν μπροστά, με σκοπό να δουν τι ήταν. Όλοι αναγνώρισαν αμέσως το αντικείμενο που σχεδιάστηκε πάνω του.
  
  "Κυρίες και κύριοι, είστε τα είκοσι τρία άτομα που επιλέχθηκαν να επιστρέψουν την Κιβωτό της Διαθήκης".
  
  
  16
  
  
  
  ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ "BEHEMOTH"
  
  ΚΟΚΚΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
  
  
  Τρίτη 11 Ιουλίου 2007 στις 7:17 μ.μ.
  
  
  Ένα κύμα έκπληξης σάρωσε το δωμάτιο. Όλοι άρχισαν να μιλούν ενθουσιασμένοι και στη συνέχεια βομβάρδισαν τον αρχαιολόγο με ερωτήσεις.
  
  "Πού είναι η Κιβωτός;"
  
  'Τι είναι μέσα...?'
  
  'Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε...?'
  
  Η Άντρεα σοκαρίστηκε από την αντίδραση των βοηθών, αλλά και τη δική της. Αυτές οι λέξεις "Κιβωτός της Διαθήκης" είχαν έναν μαγικό ήχο που ενίσχυε την αρχαιολογική σημασία της εύρεσης ενός αντικειμένου ηλικίας άνω των δύο χιλιάδων ετών.
  
  Ακόμη και μια συνέντευξη με τον Κάιν δεν θα μπορούσε να το ολοκληρώσει. Ο Ράσελ είχε δίκιο. Αν βρούμε την Κιβωτό, θα είναι η αίσθηση του αιώνα. Απόδειξη της ύπαρξης του Θεού...
  
  Η αναπνοή της επιταχύνθηκε. Ξαφνικά είχε εκατοντάδες ερωτήσεις για τον Φόρεστερ, αλλά κατάλαβε αμέσως ότι δεν είχε νόημα να τις κάνει. Ο γέρος τους είχε φέρει σ' αυτό το μέρος, και τώρα επρόκειτο να τους αφήσει εκεί, παρακαλώντας για περισσότερα.
  
  Ένας πολύ καλός τρόπος για να μας κάνετε να συνεργαστούμε.
  
  Σαν να επιβεβαίωνε τη θεωρία του Andrea, ο Forrester κοίταξε την ομάδα σαν μια γάτα που έχει καταπιεί ένα καναρίνι. Τους έκανε χειρονομία να ησυχάσουν.
  
  "Φτάνει για σήμερα. Δεν θέλω να σου δώσω περισσότερα από όσα μπορεί να αντέξει το μυαλό σου. Θα σας ενημερώσουμε για τα υπόλοιπα όταν έρθει η ώρα. Προς το παρόν, θα παραδώσω τις υποθέσεις...".
  
  "Και τέλος, κύριε καθηγητά", τον διέκοψε η Άντρεα. Είπες ότι ήμασταν είκοσι τρεις, αλλά εγώ μέτρησα μόνο είκοσι δύο. Ποιος λείπει;".
  
  Ο Φόρεστερ γύρισε και συμβουλεύτηκε τον Ράσελ, ο οποίος έγνεψε ότι μπορούσε να συνεχίσει.
  
  "Ο αριθμός είκοσι τρία στην αποστολή είναι ο κύριος Ρέιμοντ Κέιν".
  
  Όλες οι συνομιλίες έχουν σταματήσει.
  
  "Τι διάολο σημαίνει αυτό;" ρώτησε ένας από τους μισθωτούς στρατιώτες.
  
  "Αυτό σημαίνει ότι το αφεντικό πηγαίνει σε μια αποστολή. Όπως όλοι γνωρίζετε, επιβιβάστηκε πριν από λίγες ώρες και θα ταξιδέψει μαζί μας. Δεν σας φαίνεται παράξενο, κύριε Τόρες;"
  
  "Ιησού Χριστέ, όλοι λένε ότι ο γέρος είναι τρελός", απάντησε ο Τόρες. "Είναι αρκετά δύσκολο να υπερασπιστείς αυτούς που είναι λογικοί αλλά τρελοί..."
  
  Ο Τόρες φαίνεται να ήταν από τη Νότια Αμερική. Ήταν κοντός, αδύνατος, μελαχρινός και μιλούσε αγγλικά με πυκνή ισπανική προφορά.
  
  "Τόρες", είπε μια φωνή πίσω του.
  
  Ο στρατιώτης έγειρε πίσω στην καρέκλα του, αλλά δεν γύρισε. Ο Ντέκερ προφανώς επρόκειτο να βεβαιωθεί ότι ο άνθρωπός του δεν θα κολλούσε πια τη μύτη του στις δουλειές των άλλων.
  
  Εν τω μεταξύ ο Φόρεστερ κάθισε και ο Τζέικομπ Ράσελ πήρε τον λόγο. Ο Αντρέα παρατήρησε ότι δεν υπήρχε ούτε μια ζάρωση στο λευκό του σακάκι.
  
  'Καλησπέρα σε όλους. Θέλω να ευχαριστήσω τον καθηγητή Cecil Forrester για τη συγκινητική παρουσίασή του. Και εκ μέρους μου και της Kayn Industries, θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλους εσάς που είστε εδώ. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα, εκτός από δύο πολύ σημαντικά σημεία. Πρώτον, από εδώ και πέρα, κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο απαγορεύεται αυστηρά. Αυτό περιλαμβάνει κινητά τηλέφωνα, email και από στόμα σε στόμα. Μέχρι να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας, αυτό είναι το σύμπαν σας. Με τον καιρό θα καταλάβετε γιατί αυτό το μέτρο είναι απαραίτητο τόσο για την επιτυχία μιας τόσο λεπτής αποστολής όσο και για τη δική μας ασφάλεια ".
  
  Υπήρχαν μερικά ψιθυριστά παράπονα, αλλά ήταν μισόλογα. Όλοι γνώριζαν ήδη τι τους είχε πει ο Ράσελ, γιατί προέβλεπε το μεγάλο συμβόλαιο που είχε υπογράψει ο καθένας τους.
  
  "Το δεύτερο σημείο είναι πολύ πιο δυσάρεστο. Ένας σύμβουλος ασφαλείας μας παρείχε μια αναφορά, που δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί, ότι μια ισλαμική τρομοκρατική ομάδα γνωρίζει την αποστολή μας και σχεδιάζει μια επίθεση ".
  
  'Τι...?'
  
  "...πρέπει να είναι φάρσα..."
  
  '... επικίνδυνος...'
  
  Ο βοηθός του Κάιν σήκωσε τα χέρια του για να ηρεμήσει τους πάντες. Ήταν προφανώς έτοιμος για μια χιονοστιβάδα ερωτήσεων.
  
  'Μη φοβάσαι. Θέλω απλώς να είστε σε εγρήγορση και να μην παίρνετε κανένα περιττό ρίσκο, πολύ λιγότερο να πείτε σε κανέναν εκτός αυτής της ομάδας για τον τελικό προορισμό μας. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να έχει συμβεί η διαρροή, αλλά πιστέψτε με, θα το ερευνήσουμε και θα λάβουμε τα κατάλληλα μέτρα ".
  
  "Θα μπορούσε να προέρχεται από την κυβέρνηση της Ιορδανίας;" ρώτησε η Άντρεα. "Μια ομάδα σαν τη δική μας είναι βέβαιο ότι θα τραβήξει την προσοχή".
  
  "Σε ό,τι αφορά την ιορδανική κυβέρνηση, είμαστε μια εμπορική αποστολή που διεξάγει προπαρασκευαστικές μελέτες για ένα ορυχείο φωσφορικών αλάτων στην περιοχή Al Mudawwara της Ιορδανίας, κοντά στα σύνορα με τη Σαουδική Αραβία. Κανείς από εσάς δεν θα περάσει από το τελωνείο, οπότε μην ανησυχείτε για την κάλυψη σας ".
  
  "Δεν ανησυχώ για το εξώφυλλό μου, ανησυχώ για τους τρομοκράτες", είπε η Κίρα Λάρσεν, μία από τις βοηθούς του καθηγητή Φόρέστερ.
  
  "Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για αυτούς όσο είμαστε εδώ για να σε προστατεύσουμε", φλέρταρε ένας από τους στρατιώτες.
  
  "Η αναφορά δεν έχει επιβεβαιωθεί, είναι απλώς μια φήμη. Και οι φήμες δεν μπορούν να σε βλάψουν", είπε ο Ράσελ με ένα πλατύ χαμόγελο.
  
  Αλλά η επιβεβαίωση μπορεί, σκέφτηκε η Άντρεα.
  
  
  Η συνάντηση ολοκληρώθηκε μετά από λίγα λεπτά. Ο Ράσελ, ο Ντέκερ, ο Φόρεστερ και μερικοί άλλοι πήγαν στα δωμάτια τους. Στην πόρτα της αίθουσας συνεδριάσεων υπήρχαν δύο καρότσια με σάντουιτς και ποτά, τα οποία ένα από τα μέλη του πληρώματος είχε την προνοητικότητα να αφήσει εκεί. Προφανώς, τα μέλη της αποστολής ήταν ήδη απομονωμένα από το πλήρωμα.
  
  Όσοι παρέμεναν στο δωμάτιο συζητούσαν με ζωντάνια τις νέες πληροφορίες, όρμησαν στο φαγητό. Η Άντρεα είχε μια μακρά συνομιλία με τον Δρ Χάρελ και τον Τόμι Άιχμπεργκ ενώ έτρωγε σάντουιτς με ψητό μοσχαρίσιο κρέας και μερικές μπύρες.
  
  "Χαίρομαι που επέστρεψες την όρεξή σου, Αντρέα".
  
  "Ευχαριστώ, γιατρ. Δυστυχώς, μετά από κάθε γεύμα, οι πνεύμονές μου λαχταρούν τη νικοτίνη ".
  
  "Θα πρέπει να καπνίσεις στο κατάστρωμα", είπε ο Τόμι Άιχμπεργκ. "Το κάπνισμα δεν επιτρέπεται μέσα στο Behemoth. Οπως ξέρεις...'
  
  "Η διαταγή του κ. Κινέ", είπαν οι τρεις τους γελώντας.
  
  "Ναι, ναι, το ξέρω. Μην ανησυχείς. Θα επιστρέψω σε πέντε λεπτά. Θέλω να δω αν υπάρχει κάτι πιο δυνατό από μπύρα σε αυτό το καρότσι ".
  
  
  17
  
  
  
  ΕΠΙ ΤΟΥ BEHEMO
  
  ΚΟΚΚΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
  
  
  Τρίτη 11 Ιουλίου 2006 στις 9:41 μ.μ.
  
  
  Είχε ήδη σκοτεινιάσει στο κατάστρωμα. Η Άντρεα βγήκε από το πέρασμα και προχώρησε αργά προς το μπροστινό μέρος του πλοίου. Θα μπορούσε να είχε κλωτσήσει τον εαυτό της επειδή δεν φορούσε πουλόβερ. Η θερμοκρασία έπεσε αρκετά, και ένας κρύος αέρας πέρασε στα μαλλιά της και την έκανε να ανατριχιάσει.
  
  Τράβηξε ένα ζαρωμένο πακέτο τσιγάρα Camel από τη μια τσέπη του τζιν της και έναν κόκκινο αναπτήρα από την άλλη. Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, απλά επαναχρησιμοποιήσιμο, με λουλούδια σταμπαρισμένα και μάλλον δεν κόστιζε πάνω από επτά ευρώ σε κάποιο πολυκατάστημα, αλλά ήταν το πρώτο της δώρο από την Εύα.
  
  Λόγω του ανέμου, της χρειάστηκαν δέκα προσπάθειες πριν ανάψει ένα τσιγάρο. Αλλά μόλις τα κατάφερε, ήταν θεϊκό. Από τότε που επιβιβάστηκε στο Behemoth, της ήταν σχεδόν αδύνατο να καπνίσει λόγω θαλασσοταραχής και όχι λόγω έλλειψης προσπάθειας.
  
  Απολαμβάνοντας τον ήχο ενός τόξου που κόβει το νερό, η νεαρή ρεπόρτερ έψαξε στη μνήμη της για οτιδήποτε μπορούσε να θυμηθεί σχετικά με τους χειρόγραφους της Νεκράς Θάλασσας και τον Χάλκινο Κύλινδρο του Κουμράν. Ήταν λίγοι από αυτούς. Ευτυχώς, οι βοηθοί της καθηγητή Forrester της υποσχέθηκαν να της δώσουν ένα μάθημα συντριβής ώστε να μπορέσει να περιγράψει με μεγαλύτερη σαφήνεια τη σημασία της ανακάλυψης.
  
  Η Άντρεα δεν μπορούσε να πιστέψει την τύχη της. Η αποστολή ήταν πολύ καλύτερη από όσο φανταζόταν. Ακόμα κι αν δεν κατάφερναν να βρουν την Κιβωτό, κάτι που η Άντρεα ήταν σίγουρη ότι δεν θα το έκαναν ποτέ , η αναφορά της για τον δεύτερο χάλκινο κύλινδρο και η ανακάλυψη ενός κομματιού του θησαυρού θα ήταν αρκετή για να πουλήσει το άρθρο σε οποιαδήποτε εφημερίδα στον κόσμο.
  
  Το πιο έξυπνο πράγμα θα ήταν να βρεις έναν πράκτορα που θα πουλούσε όλη την ιστορία. Αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλύτερο να το πουλήσω ως αποκλειστικό σε έναν από τους γίγαντες όπως το National Geographic ή οι New York Times, ή να κάνουμε πολλές πωλήσεις σε μικρότερα καταστήματα. Είμαι βέβαιος ότι αυτού του είδους τα χρήματα θα με ελευθέρωναν από όλο το χρέος της πιστωτικής μου κάρτας, σκέφτηκε η Άντρεα.
  
  Πήρε ένα τελευταίο τράβηγμα στο τσιγάρο της και πήγε στο κάγκελο για να το πετάξει στη θάλασσα. Πήγε προσεκτικά, θυμούμενη το περιστατικό εκείνη την ημέρα με το χαμηλό κάγκελο. Καθώς σήκωσε το χέρι της για να πετάξει το αποτσίγαρό της, έπιασε μια ματιά στο πρόσωπο του γιατρού Χάρελ, υπενθυμίζοντάς της ότι η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι κακό.
  
  Ουάου Αντρέα. Υπάρχει ελπίδα, ακόμα και για κάποιον σαν εσένα. Φανταστείτε να κάνει το σωστό όταν κανείς δεν κοιτάζει, σκέφτηκε καθώς έσβηνε το τσιγάρο της στον τοίχο και έβαζε το αποτσίγαρο στην πίσω τσέπη του τζιν της.
  
  Εκείνη τη στιγμή ένιωσε κάποιον να της αρπάζει τους αστραγάλους και ο κόσμος αναποδογύρισε. Τα χέρια της έτρεξαν στον αέρα, προσπαθώντας να αρπάξει κάτι, αλλά μάταια.
  
  Καθώς έπεσε, νόμιζε ότι είδε μια σκοτεινή φιγούρα να την παρακολουθεί από το κιγκλίδωμα.
  
  Ένα δευτερόλεπτο αργότερα, το σώμα της έπεσε στο νερό.
  
  
  18
  
  
  
  ΚΟΚΚΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
  
  Τρίτη 11 Ιουλίου 2006 στις 9:43 μ.μ.
  
  
  Το πρώτο πράγμα που ένιωσε η Άντρεα ήταν κρύο νερό να τρυπάει τα άκρα της. Κούνησε τα χέρια της, προσπαθώντας να ξαναβγεί στην επιφάνεια. Της πήρε δύο δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσει ότι δεν ήξερε ποιο μονοπάτι οδηγούσε. Ο αέρας που είχε στους πνεύμονές της τελείωνε. Εξέπνευσε αργά για να δει προς ποια κατεύθυνση κινούνταν οι φυσαλίδες, αλλά στο απόλυτο σκοτάδι ήταν άχρηστο. Έχανε δυνάμεις και οι πνεύμονές της αναζητούσαν απελπισμένα αέρα. Ήξερε ότι αν ανέπνεε νερό, θα πέθαινε. Έσφιξε τα δόντια της, ορκίστηκε να μην ανοίξει το στόμα της και προσπάθησε να σκεφτεί.
  
  Σκατά. Δεν μπορεί, απλά δεν είναι. Δεν μπορεί να τελειώσει έτσι.
  
  Κούνησε ξανά τα χέρια της, πιστεύοντας ότι κολυμπούσε προς την επιφάνεια, όταν ένιωσε κάτι δυνατό να την τραβάει.
  
  Ξαφνικά, το πρόσωπό της στάθηκε ξανά στον αέρα, και λαχάνιασε. Κάποιος την κρατούσε από τον ώμο. Η Άντρεα προσπάθησε να απευθυνθεί.
  
  'Είναι απλό! Αναπνεύστε αργά!". Ο πατέρας Φάουλερ φώναζε στο αυτί της πάνω από το βρυχηθμό των ελίκων του πλοίου. Ο Andrea σοκαρίστηκε όταν είδε τη δύναμη του νερού να τους τραβάει πιο κοντά στο πίσω μέρος του πλοίου. 'Ακουσε με! Μην γυρίσετε ακόμα, αλλιώς θα πεθάνουμε και οι δύο. Χαλαρώστε. Βγάλε τα παπούτσια σου. Κινήστε τα πόδια σας αργά. Σε δεκαπέντε δευτερόλεπτα θα βρεθούμε σε νεκρό νερό από το πέρασμα του πλοίου. Τότε θα σε αφήσω να φύγεις. Κολυμπήστε με όλη σας τη δύναμη!".
  
  Η Άντρεα χρησιμοποίησε τα πόδια της για να βγάλει τα παπούτσια της, ενώ κοιτούσε επίμονα τον γκρι αφρό που βράζει που μπορούσε να τα ρουφήξει μέχρι θανάτου. Απείχαν μόλις σαράντα πόδια από τις προπέλες. Πολέμησε την παρόρμηση να απελευθερωθεί από τα χέρια του Φάουλερ και να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Τα αυτιά της βούιζαν και δεκαπέντε δευτερόλεπτα έμοιαζαν σαν μια αιωνιότητα.
  
  'Τώρα!' Ο Φάουλερ ούρλιαξε.
  
  Η Άντρεα ένιωσε την αναρρόφηση να σταματά. Κολύμπησε στην αντίθετη κατεύθυνση από τις προπέλες, μακριά από το κολασμένο βρυχηθμό τους. Είχαν περάσει σχεδόν δύο λεπτά όταν ο ιερέας, που την παρακολουθούσε προσεκτικά, την άρπαξε από το χέρι.
  
  'Τα καταφέραμε'.
  
  Η νεαρή δημοσιογράφος έστρεψε το βλέμμα της στο πλοίο. Ήταν αρκετά μακριά τώρα, και μπορούσε να δει μόνο μια από τις πλευρές του, που φωτιζόταν από αρκετούς προβολείς στραμμένους στο νερό. Άρχισαν να τα κυνηγούν.
  
  "Διάολε", είπε η Άντρεα, πασχίζοντας να μείνει στην επιφάνεια. Ο Φάουλερ την άρπαξε πριν βυθιστεί τελείως.
  
  'Χαλαρώστε. Αφήστε με να σας στηρίξω όπως έκανα πριν ".
  
  "Διάολε", επανέλαβε η Άντρεα, βγάζοντας αλμυρό νερό καθώς ο ιερέας τη στήριζε από πίσω σε μια τυπική θέση διάσωσης.
  
  Ξαφνικά, ένα έντονο φως την τύφλωσε. Τα βρήκαν ισχυροί προβολείς από την Behemoth. Η φρεγάτα τους πλησίασε και μετά κράτησε τη θέση της κοντά ενώ οι ναύτες φώναζαν οδηγίες και έδειχναν από το κιγκλίδωμα. Δύο από αυτούς πέταξαν ένα ζευγάρι σωσίβιες ζώνες προς την κατεύθυνση τους. Η Άντρεα ήταν εξαντλημένη και παγωμένη μέχρι το κόκαλο τώρα που η αδρεναλίνη και ο φόβος της είχαν υποχωρήσει. Οι ναύτες τους πέταξαν ένα σχοινί και ο Φάουλερ το τύλιξε γύρω από τις μασχάλες του και μετά το έδεσε σε έναν κόμπο.
  
  "Πώς διάολο κατάφερες να πέσεις στη θάλασσα;" ρώτησε ο ιερέας καθώς τους έσυραν στον επάνω όροφο.
  
  "Δεν έπεσα, πατέρα. με έσπρωξαν ".
  
  
  19
  
  
  
  ΑΝΤΡΕΑ ΚΑΙ ΦΑΟΥΛΕΡ
  
  'Ευχαριστώ. Δεν πίστευα ότι θα τα κατάφερνα ".
  
  Τυλιγμένος σε μια κουβέρτα και πίσω στο πλοίο, η Άντρεα έτρεμε ακόμα. Ο Φάουλερ κάθισε δίπλα της και την παρακολουθούσε με μια ανήσυχη έκφραση. Οι ναύτες έφυγαν από το κατάστρωμα, έχοντας επίγνωση της απαγόρευσης να μιλήσουν με τα μέλη της αποστολής.
  
  "Δεν έχετε ιδέα πόσο τυχεροί είμαστε. Οι έλικες περιστρέφονταν πολύ αργά. Σειρά του Άντερσον, αν δεν κάνω λάθος ".
  
  'Για τι πράγμα μιλάς?'
  
  "Βγήκα από την καμπίνα μου για λίγο καθαρό αέρα και σε άκουσα να κάνεις τη βραδινή σου κατάδυση, οπότε άρπαξα το τηλέφωνο του πλησιέστερου πλοίου, φώναξα "άνθρωπος στη θάλασσα" στο λιμάνι" και βούτηξα πίσω σου. Το πλοίο έπρεπε να κάνει έναν πλήρη κύκλο που ονομαζόταν η σειρά του Άντερσον, αλλά υποτίθεται ότι ήταν στο λιμάνι, όχι στα δεξιά".
  
  'Επειδή...?'
  
  "Επειδή αν η στροφή γίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκεί που έπεσε ο άνθρωπος, οι έλικες θα τον κόψουν σε κιμά. Αυτό είναι που λίγο έλειψε να μας συμβεί ".
  
  "Κάπως να το μετατρέψω σε ψαροτροφή δεν ήταν το σχέδιό μου".
  
  "Είσαι σίγουρος τι μου είπες πριν;"
  
  "Όσο ξέρω το όνομα της μητέρας μου".
  
  'Είδες ποιος σε έσπρωξε;'
  
  "Είδα μόνο μια σκοτεινή σκιά".
  
  "Τότε, αν ισχύει αυτό που λες, το να στρίψεις το πλοίο στη δεξιά πλευρά αντί για το λιμάνι δεν ήταν ατύχημα..."
  
  "Ίσως σε άκουσαν λάθος, πατέρα".
  
  Ο Φάουλερ έμεινε σιωπηλός για ένα λεπτό πριν απαντήσει.
  
  "Δεσποινίς Οτέρο, παρακαλώ μην πείτε σε κανέναν για τις υποψίες σας. Όταν σε ρωτήσουν, πες ότι έπεσες. Αν είναι αλήθεια ότι κάποιος στο πλοίο προσπαθεί να σε σκοτώσει, αποκάλυψέ το τώρα..."
  
  "... θα είχε προειδοποιήσει το κάθαρμα".
  
  "Σωστά", είπε ο Φάουλερ.
  
  "Μην ανησυχείς, πατέρα. Αυτά τα παπούτσια Armani μου κόστισαν διακόσια ευρώ", είπε η Άντρεα, με τα χείλη της να τρέμουν ακόμα ελαφρά. "Θέλω να πιάσω τον γιο μιας σκύλας που τους έστειλε στον βυθό της Ερυθράς Θάλασσας".
  
  
  20
  
  
  
  ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΤΟΥ TAHIR IBN FARIS
  
  Αμμάν, Ιορδανία
  
  
  Τετάρτη 12 Ιουλίου 2006 1:32 π.μ.
  
  
  Ο Ταχίρ μπήκε στο σπίτι του μέσα στο σκοτάδι, τρέμοντας από φόβο. Μια άγνωστη φωνή τον φώναξε από το σαλόνι.
  
  "Έλα μέσα, Ταχίρ".
  
  Ο υπάλληλος χρειάστηκε όλο του το θάρρος για να περάσει το διάδρομο και να κατευθυνθεί στο μικρό σαλόνι. Έψαξε για τον διακόπτη των φώτων, αλλά δεν λειτούργησε. Τότε ένιωσε ένα χέρι να του αρπάζει το χέρι και να το στρίβει, με αποτέλεσμα να πέσει στα γόνατα. Η φωνή ήρθε από μια σκιά κάπου μπροστά του.
  
  "Έχετε αμαρτήσει, Ταχίρ".
  
  'Οχι. Όχι κύριε. Πάντα το ζούσα, ειλικρινά. Οι Δυτικοί με έβαλαν πολλές φορές στον πειρασμό και δεν τα παράτησα ποτέ. Αυτό ήταν το μόνο μου λάθος, κύριε".
  
  "Δηλαδή λες ότι είσαι ειλικρινής;"
  
  'Μάλιστα κύριε. Ορκίζομαι στον Αλλάχ".
  
  "Κι όμως επέτρεψες στους Kafirun, τους άπιστους, να κατέχουν μέρος της γης μας".
  
  Αυτός που έστριψε το χέρι του αύξησε την πίεση και ο Ταχίρ έβγαλε μια πνιχτή κραυγή.
  
  "Μη φωνάζεις, Ταχίρ. Αν αγαπάς την οικογένειά σου, μην κλαις ".
  
  Ο Ταχίρ έφερε το άλλο του χέρι στο στόμα του και δάγκωσε δυνατά το μανίκι του σακακιού του. Η πίεση συνέχισε να αυξάνεται.
  
  Υπήρχε μια τρομερή ξηρή ρωγμή.
  
  Ο Ταχίρ έπεσε σιωπηλά κλαίγοντας. Το δεξί του χέρι κρέμονταν από το σώμα του σαν γεμιστή κάλτσα.
  
  "Μπράβο, Ταχίρ. Συγχαρητήρια.'
  
  'Παρακαλώ κύριε. Ακολούθησα τις οδηγίες σου. Κανείς δεν θα πλησιάσει την περιοχή της ανασκαφής για τις επόμενες εβδομάδες ".
  
  'Είσαι σίγουρος γι 'αυτό?'
  
  'Μάλιστα κύριε. Τέλος πάντων, κανείς δεν πάει ποτέ εκεί ".
  
  "Και η αστυνομία της ερήμου;"
  
  "Ο πλησιέστερος δρόμος είναι απλώς ένας αυτοκινητόδρομος περίπου τέσσερα μίλια από εδώ. Η αστυνομία επισκέπτεται την περιοχή μόνο δύο ή τρεις φορές το χρόνο. Όταν οι Αμερικάνοι στήσουν στρατόπεδο, θα είναι δικοί σας, το ορκίζομαι ".
  
  "Εντάξει, Ταχίρ. Εκανες καλή δουλειά.'
  
  Εκείνη τη στιγμή κάποιος άναψε ξανά το ρεύμα και άναψαν τα φώτα στο σαλόνι. Ο Ταχίρ σήκωσε τα μάτια από το πάτωμα και αυτό που είδε έκανε το αίμα του να κρυώσει.
  
  Η κόρη του Miescha και η σύζυγός του Zaina ήταν δεμένες και φιμωμένες στον καναπέ. Αλλά δεν ήταν αυτό που συγκλόνισε τον Ταχίρ. Στην ίδια κατάσταση ήταν και η οικογένειά του όταν έφυγε πριν από πέντε ώρες για να εκπληρώσει τις απαιτήσεις των κουκουλοφόρων.
  
  Αυτό που τον γέμισε φρίκη ήταν ότι οι άνδρες δεν φορούσαν πλέον κουκούλες.
  
  "Παρακαλώ, κύριε", είπε ο Ταχίρ.
  
  Ο αξιωματούχος επέστρεψε ελπίζοντας ότι όλα θα πάνε καλά. Ότι η δωροδοκία από τους Αμερικανούς φίλους του δεν θα αποκαλυφθεί και ότι οι κουκουλοφόροι θα άφηναν αυτόν και την οικογένειά του ήσυχους. Τώρα αυτή η ελπίδα έχει εξατμιστεί σαν μια σταγόνα νερό σε ένα καυτό τηγάνι.
  
  Ο Ταχίρ απέφυγε το βλέμμα του άντρα που καθόταν ανάμεσα στη γυναίκα και την κόρη του, με τα μάτια τους κόκκινα από τα δάκρυα.
  
  "Παρακαλώ, κύριε", επανέλαβε.
  
  Ο άντρας είχε κάτι στο χέρι του. Οπλο. Στο τέλος του ήταν ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι κόκας. Ο Ταχίρ ήξερε ακριβώς τι ήταν: ένα πρωτόγονο αλλά αποτελεσματικό σιγαστήρα.
  
  Ο γραφειοκράτης δεν μπορούσε να ελέγξει το τρέμουλό του.
  
  "Δεν έχεις τίποτα να ανησυχείς, Ταχίρ", είπε ο άντρας, σκύβοντας να του ψιθυρίσει στο αυτί. "Δεν έχει ετοιμάσει ο Αλλάχ ένα μέρος στον παράδεισο για έντιμους ανθρώπους;"
  
  Υπήρχε μια ανάλαφρη αναφορά, σαν μαστίγιο. Ακολούθησαν άλλες δύο βολές σε διαστήματα πολλών λεπτών. Η εγκατάσταση μιας νέας φιάλης και η ασφάλισή της με κολλητική ταινία απαιτεί λίγο χρόνο.
  
  
  21
  
  
  
  ΕΠΙ ΤΟΥ BEHEMO
  
  ΚΟΛΠΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΜΠΑ, ΕΡΥΘΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ
  
  
  Τετάρτη 12 Ιουλίου 2006 21:47 μ.μ.
  
  
  Η Άντρεα ξύπνησε στον κόλπο του πλοίου, ένα μεγάλο δωμάτιο με δυο κρεβάτια, πολλά γυάλινα ντουλάπια και ένα γραφείο. Ένας ανήσυχος γιατρός Χάρελ ανάγκασε την Άντρεα να περάσει τη νύχτα εκεί. Μάλλον δεν κοιμήθηκε πολύ, γιατί όταν η Άντρεα άνοιξε τα μάτια της, καθόταν ήδη στο τραπέζι, διάβαζε ένα βιβλίο και έπινε καφέ. Η Άντρεα χασμουρήθηκε δυνατά.
  
  "Καλημέρα, Αντρέα. Σου λείπει η όμορφη χώρα μου ".
  
  Η Άντρεα σηκώθηκε από το κρεβάτι, τρίβοντας τα μάτια της. Το μόνο πράγμα που έβλεπε καθαρά ήταν η καφετιέρα στο τραπέζι. Ο γιατρός την παρακολούθησε διασκεδάζοντας καθώς η καφεΐνη άρχισε να κάνει τα μαγικά της στον δημοσιογράφο.
  
  "Η όμορφη χώρα σου;" είπε η Άντρεα όταν μπορούσε να μιλήσει. "Είμαστε στο Ισραήλ;"
  
  "Τεχνικά βρισκόμαστε στα ύδατα της Ιορδανίας. Πάμε στο κατάστρωμα και θα σου δείξω ".
  
  Καθώς έφευγαν από το ιατρείο, η Άντρεα γύρισε το πρόσωπό της στον πρωινό ήλιο. Η μέρα υποσχέθηκε να είναι ζεστή. Πήρε μια βαθιά ανάσα και τεντώθηκε με τις πιτζάμες της. Ο Γιατρός έγειρε στο κιγκλίδωμα του πλοίου.
  
  "Προσέξτε να μην πέσετε ξανά στη θάλασσα", πείραξε.
  
  Η Άντρεα ανατρίχιασε καθώς συνειδητοποίησε πόσο τυχερή ήταν που ήταν ζωντανή. Χθες το βράδυ, με όλο τον ενθουσιασμό της διάσωσής της και τη ντροπή που έπρεπε να πει ψέματα και να πει ότι έπεσε στη θάλασσα, πραγματικά δεν είχε την ευκαιρία να φοβηθεί. Αλλά τώρα, στο φως της ημέρας, ο θόρυβος των ελίκων και η ανάμνηση του κρύου σκοτεινού νερού πέρασαν από το μυαλό της σαν ξύπνιος εφιάλτης. Προσπάθησε να επικεντρωθεί στο πόσο όμορφα φαίνονταν όλα από το πλοίο.
  
  Το Behemoth κατευθυνόταν αργά προς κάποιες προβλήτες, το οποίο τραβούσε ένα ρυμουλκό από το λιμάνι της Άκαμπα. Ο Χάρελ έδειξε την πλώρη του πλοίου.
  
  "Αυτή είναι η Άκαμπα της Ιορδανίας. Και αυτό είναι το Εϊλάτ, το Ισραήλ. Δείτε πώς οι δύο πόλεις αντικρίζουν η μια την άλλη σαν καθρέφτες.
  
  "Εντάξει. Αλλά δεν είναι το μόνο..."
  
  Ο Χάρελ κοκκίνισε ελαφρά και κοίταξε αλλού.
  
  "Δεν μπορείς να το εκτιμήσεις πραγματικά από το νερό", συνέχισε, "αλλά αν ερχόμασταν με αεροπλάνο, θα μπορούσες να δεις πώς ο κόλπος οριοθετεί την ακτογραμμή. Η Άκαμπα καταλαμβάνει την ανατολική γωνία και το Εϊλάτ τη δυτική.
  
  "Τώρα που το ανέφερες, γιατί δεν ήρθαμε με αεροπλάνο;"
  
  "Επειδή δεν είναι επίσημα αρχαιολογικός χώρος. Ο κύριος Κιν θέλει να επιστρέψει την Κιβωτό και να την φέρει πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Jordan δεν θα συμφωνούσε ποτέ σε αυτό σε καμία περίπτωση. Το εξώφυλλό μας είναι ότι ψάχνουμε για φωσφορικά, οπότε φτάσαμε δια θαλάσσης, όπως άλλες εταιρείες. Εκατοντάδες τόνοι φωσφορικών αλάτων αποστέλλονται καθημερινά από την Άκαμπα σε τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο. Είμαστε μια σεμνή ομάδα προσκόπων. Και μεταφέρουμε τα δικά μας οχήματα στο αμπάρι του πλοίου ".
  
  Η Άντρεα έγνεψε σκεφτική. Απόλαυσε την ηρεμία της ακτής. Κοίταξε προς το Εϊλάτ. Σκάφη αναψυχής επέπλεαν στο νερό κοντά στην πόλη, σαν λευκά περιστέρια γύρω από μια πράσινη φωλιά.
  
  "Δεν έχω πάει ποτέ στο Ισραήλ".
  
  "Πρέπει να πάτε κάποια στιγμή", είπε ο Χάρελ, χαμογελώντας λυπημένα. "Είναι μια όμορφη γη. Σαν ένας κήπος με φρούτα και λουλούδια μαδημένα από το αίμα και την άμμο της ερήμου."
  
  Ο δημοσιογράφος παρατήρησε λεπτομερώς τον γιατρό. Τα σγουρά μαλλιά της και η μαυρισμένη επιδερμίδα της ήταν ακόμη πιο όμορφα κάτω από αυτό το φως, σαν να απαλύνονταν από τη θέα της πατρίδας της τυχόν ελαφρά ελαττώματα που μπορεί να είχε.
  
  "Νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοείς, γιατρ."
  
  Η Άντρεα έβγαλε από την τσέπη της πιτζάμες ένα τσαλακωμένο πακέτο Camels και άναψε ένα τσιγάρο.
  
  "Δεν έπρεπε να κοιμηθείς με αυτά στην τσέπη σου".
  
  "Και δεν πρέπει να καπνίζω, να πίνω ή να εγγραφώ σε αποστολές που απειλούνται από τρομοκράτες".
  
  "Προφανώς έχουμε περισσότερα κοινά από όσα νομίζεις".
  
  Η Άντρεα κοίταξε τον Χάρελ προσπαθώντας να καταλάβει τι εννοούσε. Ο γιατρός άπλωσε το χέρι και έβγαλε ένα τσιγάρο από το πακέτο.
  
  "Ουάου, γιατρ. Δεν έχεις ιδέα πόσο χαρούμενη με κάνει αυτό".
  
  'Γιατί?'
  
  "Μου αρέσει να βλέπω γιατρούς που καπνίζουν. Είναι σαν μια τρύπα στην αυτάρεσκη πανοπλία τους ".
  
  Ο Χάρελ γέλασε.
  
  'Μου αρέσεις. Γι' αυτό με ενοχλεί να σε βλέπω σε αυτή την καταραμένη κατάσταση ".
  
  "Τι κατάσταση;" ρώτησε η Άντρεα με σηκωμένο φρύδι.
  
  "Μιλάω για τη χθεσινή απόπειρα κατά της ζωής σου".
  
  Το τσιγάρο του δημοσιογράφου σταμάτησε μέχρι το στόμα του.
  
  'Ποιος στο είπε?'
  
  'Fowler'.
  
  'Ξέρει κανείς άλλος;'
  
  "Όχι, αλλά χαίρομαι που μου το είπε".
  
  "Θα τον σκοτώσω", είπε η Άντρεα, στριμώχνοντας το τσιγάρο της στο κάγκελο. "Δεν έχεις ιδέα πόσο ντρεπόμουν όταν όλοι με κοιτούσαν..."
  
  "Ξέρω ότι σου είπε να μην το πεις σε κανέναν. Αλλά πιστέψτε με, η περίπτωσή μου είναι λίγο διαφορετική ".
  
  "Κοίτα αυτόν τον ηλίθιο. Δεν μπορεί καν να κρατήσει τις ισορροπίες της!".
  
  "Λοιπόν, αυτό δεν είναι απολύτως αλήθεια. Θυμάμαι?'
  
  Η Άντρεα ντράπηκε από την υπενθύμιση της προηγούμενης μέρας, όταν ο Χάρελ έπρεπε να αρπάξει τη μπλούζα της λίγο πριν εμφανιστεί το BA-160.
  
  "Μην ανησυχείς", συνέχισε ο Χάρελ. "Ο Φάουλερ μου το είπε για έναν λόγο".
  
  "Μόνο αυτός ξέρει. Δεν τον εμπιστεύομαι, γιατρέ. Έχουμε συναντήσει ο ένας τον άλλον στο παρελθόν..."
  
  "Και μετά έσωσε και τη ζωή σου".
  
  "Βλέπω ότι έχεις ενημερωθεί και για αυτό. Αφού είμαστε στο θέμα, πώς διάολο κατάφερε να με βγάλει από το νερό;".
  
  "Ο πατέρας του Φάουλερ ήταν αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Μέρος μιας επίλεκτης μονάδας ειδικών δυνάμεων που ειδικεύεται στην παραδιάσωση ".
  
  "Άκουσα γι' αυτούς: ψάχνουν για πιλότους, έτσι δεν είναι;"
  
  Ο Χάρελ έγνεψε καταφατικά.
  
  "Νομίζω ότι του άρεσες, Αντρέα. Ίσως του θυμίζεις κάποιον ".
  
  Η Άντρεα κοίταξε σκεφτική τον Χάρελ. Υπήρχε κάποια σύνδεση που δεν έπιασε, και ήταν αποφασισμένη να μάθει τι ήταν. Περισσότερο από ποτέ, η Andrea ήταν πεπεισμένη ότι η αναφορά της για ένα χαμένο λείψανο ή η συνέντευξη με έναν από τους πιο περίεργους και δυσπρόσιτους πολυεκατομμυριούχους ήταν μόνο ένα μέρος της εξίσωσης. Συν τοις άλλοις, την πέταξαν στη θάλασσα από ένα κινούμενο πλοίο.
  
  Θα είμαι καταραμένος αν το καταλάβω αυτό, σκέφτηκε ο δημοσιογράφος. Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει, αλλά το κλειδί πρέπει να είναι ο Φάουλερ και ο Χάρελ... και πόσα είναι πρόθυμοι να μου πουν.
  
  "Φαίνεται ότι ξέρεις πολλά γι" αυτόν".
  
  "Λοιπόν, ο πατέρας Φάουλερ λατρεύει τα ταξίδια".
  
  "Ας γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι, γιατρ. Ο κόσμος είναι ένα μεγάλο μέρος ".
  
  "Όχι αυτό στο οποίο κινείται. Γνωρίζετε ότι γνώριζε τον πατέρα μου;".
  
  "Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος", είπε ο πατέρας Φάουλερ.
  
  Και οι δύο γυναίκες γύρισαν και είδαν τον ιερέα να στέκεται λίγα βήματα πίσω τους.
  
  'Είσαι εδώ για πολύ καιρό;' ρώτησε η Άντρεα. Χαζή ερώτηση που δείχνει μόνο ότι είπες σε κάποιον κάτι που δεν ήθελες να μάθει. Ο πατέρας Φάουλερ το αγνόησε αυτό. Είχε μια σοβαρή έκφραση στο πρόσωπό του.
  
  "Έχουμε επείγουσα δουλειά", είπε.
  
  
  22
  
  
  
  ΓΡΑΦΕΙΑ NETCATCH
  
  SOMERSET AVENUE, ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ, DC
  
  
  Τετάρτη 12 Ιουλίου 2006 1:59 π.μ.
  
  
  Ένας πράκτορας της CIA οδήγησε έναν σοκαρισμένο Orville Watson μέσα από τον χώρο υποδοχής του καμένου γραφείου του. Υπήρχε ακόμα καπνός στον αέρα, αλλά ακόμα χειρότερη ήταν η μυρωδιά αιθάλης, βρωμιάς και καμένων σωμάτων. Το χαλί από τοίχο σε τοίχο ήταν καλυμμένο με τουλάχιστον μια ίντσα βρώμικο νερό.
  
  "Προσέξτε, κύριε Γουάτσον. Κλείσαμε την παροχή ρεύματος για να αποφύγουμε βραχυκυκλώματα. Θα πρέπει να βρούμε τρόπο με φακούς ".
  
  Χρησιμοποιώντας τα δυνατά δοκάρια των φακών τους, ο Όρβιλ και ο πράκτορας περπάτησαν ανάμεσα στις σειρές των τραπεζιών. Ο νεαρός δεν πίστευε στα μάτια του. Κάθε φορά που μια δέσμη φωτός χτυπούσε ένα αναποδογυρισμένο τραπέζι, μια αιθάλη ή ένα καλάθι με τα σκουπίδια που σιγοκαίει, ήθελε να κλάψει. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν υπάλληλοί του. Αυτή ήταν η ζωή του. Εν τω μεταξύ, ο πράκτορας - ο Όρβιλ νόμιζε ότι ήταν ο ίδιος που τον κάλεσε στο κελί του μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο, αλλά δεν ήταν σίγουρος - εξήγησε κάθε φρικιαστική λεπτομέρεια της επίθεσης. Ο Όρβιλ έσφιξε σιωπηλά τα δόντια του.
  
  "Ένοπλοι μπήκαν από την κύρια είσοδο, πυροβόλησαν τον διαχειριστή, έκοψαν τα τηλεφωνικά καλώδια και στη συνέχεια άνοιξαν πυρ εναντίον όλων των άλλων. Δυστυχώς, όλοι οι υπάλληλοί σας ήταν στα θρανία τους. Ήταν δεκαεπτά από αυτούς, έτσι είναι;".
  
  Ο Όρβιλ έγνεψε καταφατικά. Το φρικιασμένο βλέμμα του έπεσε στο κεχριμπαρένιο κολιέ της Όλγας. Εργάστηκε στη λογιστική. Της χάρισε το κολιέ για τα γενέθλιά της πριν από δύο εβδομάδες. Το φως της δάδας του έδωσε μια απόκοσμη λάμψη. Στο σκοτάδι, δεν μπορούσε να αναγνωρίσει ούτε τα καμένα χέρια της, που τώρα ήταν κυρτά σαν νύχια.
  
  "Τους σκότωσαν εν ψυχρώ έναν έναν. Δεν υπήρχε τρόπος να βγουν οι δικοί σου. Η μόνη διέξοδος ήταν από την μπροστινή πόρτα, και το γραφείο είναι... τι; Εκατόν πενήντα τετραγωνικά μέτρα; Δεν υπήρχε πουθενά να κρυφτείς ".
  
  Σίγουρα. Ο Orville αγαπούσε τους ανοιχτούς χώρους. Ολόκληρο το γραφείο ήταν ένας διαφανής χώρος από γυαλί, ατσάλι και wenge, ένα σκούρο αφρικανικό ξύλο. Δεν υπήρχαν πόρτες ή καμπίνες, μόνο φως.
  
  "Αφού τελείωσαν, τοποθέτησαν μια βόμβα στο ντουλάπι στην άκρη και μια άλλη στην είσοδο. Σπιτικά εκρηκτικά. τίποτα ιδιαίτερα ισχυρό, αλλά αρκετά για να βάλει φωτιά σε όλα ".
  
  Τερματικά υπολογιστών. Εξοπλισμός εκατομμυρίων δολαρίων και εκατομμύρια εξαιρετικά πολύτιμες πληροφορίες που συλλέγονται όλα αυτά τα χρόνια χάνονται. Τον περασμένο μήνα, άλλαξε την αποθήκευση αντιγράφων ασφαλείας σε δίσκους Blu-ray. Είχαν χρησιμοποιήσει σχεδόν διακόσιους δίσκους, πάνω από 10 terabytes πληροφοριών, τους οποίους είχαν αποθηκεύσει σε ένα πυρίμαχο ντουλάπι... που ήταν πλέον ανοιχτό και άδειο. Πώς στο διάολο ήξεραν πού να κοιτάξουν;
  
  "Έβγαλαν βόμβες χρησιμοποιώντας κινητά τηλέφωνα. Νομίζουμε ότι η όλη επιχείρηση δεν κράτησε περισσότερα από τρία λεπτά, τέσσερα το πολύ. Όταν κάποιος κάλεσε την αστυνομία, είχαν φύγει εδώ και καιρό ".
  
  Γραφείο σε μονώροφο κτίριο, σε περιοχή μακριά από το κέντρο της πόλης, που περιβάλλεται από μικρές επιχειρήσεις και Starbucks. Ήταν το τέλειο μέρος για την επέμβαση - χωρίς φασαρία, χωρίς υποψίες, χωρίς μάρτυρες.
  
  "Οι πρώτοι πράκτορες που έφτασαν εδώ απέκλεισαν την περιοχή και κάλεσαν την πυροσβεστική. Κράτησαν τους κατασκόπους μακριά μέχρι να φτάσει η ομάδα ελέγχου ζημιών. Είπαμε σε όλους ότι έγινε έκρηξη αερίου και ένα άτομο πέθανε. Δεν θέλουμε να μάθει κανείς τι συνέβη εδώ σήμερα ".
  
  Θα μπορούσε να είναι μία από τις χίλιες διαφορετικές ομάδες. Η Al-Qaeda, η Ταξιαρχία των Μαρτύρων Al-Aqsa, η IBDA-C... οποιοσδήποτε από αυτούς, μαθαίνοντας για τον αληθινό σκοπό του Netcatch, θα έθετε ως προτεραιότητα την καταστροφή του. Επειδή το Netcatch αποκάλυψε το αδύνατο σημείο τους: τις επικοινωνίες τους. Αλλά ο Όρβιλ υποψιάστηκε ότι η επίθεση είχε βαθύτερες, πιο μυστηριώδεις ρίζες: το τελευταίο του έργο για την Kayn Industries. Και ένα όνομα. Ένα πολύ, πολύ επικίνδυνο όνομα.
  
  Ο Χακάν.
  
  "Είστε πολύ τυχερός που ταξιδέψατε, κύριε Γουάτσον. Είτε έτσι είτε αλλιώς, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Θα τεθείτε υπό πλήρη προστασία της CIA".
  
  Στο άκουσμα αυτό, ο Όρβιλ μίλησε για πρώτη φορά από τότε που μπήκε στο γραφείο.
  
  "Η γαμημένη σου άμυνα είναι σαν ένα εισιτήριο πρώτης κατηγορίας για το νεκροτομείο. Μην σκέφτεσαι καν να με ακολουθήσεις. Θα εξαφανιστώ για μερικούς μήνες ".
  
  "Δεν μπορώ να επιτρέψω να συμβεί αυτό, κύριε", είπε ο πράκτορας, οπισθοχωρώντας και βάζοντας το χέρι του στην θήκη του. Με το άλλο χέρι, έστρεψε τον φακό στο στήθος του Όρβιλ. Το πολύχρωμο πουκάμισο που φορούσε ο Όρβιλ έκανε αντίθεση με το καμένο γραφείο. σαν κλόουν σε κηδεία Βίκινγκς.
  
  'Για τι πράγμα μιλάς?'
  
  "Κύριε, οι άνθρωποι από το Λάνγκλεϊ θέλουν να σας μιλήσουν".
  
  "Έπρεπε να ξέρω. Είναι πρόθυμοι να μου πληρώσουν τεράστια χρηματικά ποσά. έτοιμος να προσβάλει τη μνήμη των ανδρών και των γυναικών που πέθαναν εδώ περνώντας το ως κάποιο γαμημένο ατύχημα, όχι ως φόνο στα χέρια των εχθρών της χώρας μας. Αυτό που δεν θέλουν να κάνουν είναι να κλείσουν το κανάλι επικοινωνίας, έτσι δεν είναι, πράκτορα;". επέμεινε ο Όρβιλ. "Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να ρισκάρω τη ζωή μου".
  
  "Δεν ξέρω τίποτα για αυτό, κύριε. Έχω εντολή να σε πάω στο Λάνγκλεϊ σώος και αβλαβής. Παρακαλώ συνεργαστείτε.'
  
  Ο Όρβιλ χαμήλωσε το κεφάλι του και πήρε μια βαθιά ανάσα.
  
  'Εξαιρετική. Θα πάω μαζί σου. Τι άλλο μπορώ να κάνω?'
  
  Ο πράκτορας χαμογέλασε με ορατή ανακούφιση και απομάκρυνε τον φακό του από τον Όρβιλ.
  
  "Δεν έχετε ιδέα πόσο χαίρομαι που το ακούω, κύριε. Δεν θα ήθελα να σε πάρω με χειροπέδες. ΤΕΛΟΣ παντων -'
  
  Ο πράκτορας κατάλαβε τι συνέβαινε πολύ αργά. Ο Όρβιλ έγειρε πάνω του με όλο του το βάρος. Σε αντίθεση με τον πράκτορα, ο νεαρός Καλιφορνέζος δεν είχε εκπαίδευση στη μάχη σώμα με σώμα. Δεν είχε τριπλή μαύρη ζώνη και δεν ήξερε πέντε διαφορετικούς τρόπους να σκοτώσει έναν άντρα με γυμνά χέρια. Το πιο σκληρό πράγμα που έκανε ο Όρβιλ στη ζωή του ήταν ότι πέρασε χρόνο στο PlayStation του.
  
  Αλλά υπάρχουν λίγα πράγματα που μπορείτε να κάνετε περίπου 240 κιλά καθαρής απόγνωσης και οργής καθώς σας χτυπούν ενάντια σε ένα αναποδογυρισμένο τραπέζι. Ο πράκτορας σωριάστηκε πάνω στο τραπέζι, σπάζοντας το στα δύο. Γύρισε προσπαθώντας να φτάσει το πιστόλι του, αλλά ο Όρβιλ ήταν πιο γρήγορος. Γέρνοντας από πάνω του, ο Όρβιλ τον χτύπησε στο πρόσωπο με τον φακό του. Τα χέρια του πράκτορα χάλασαν και πάγωσε.
  
  Ξαφνικά φοβισμένος, ο Όρβιλ σήκωσε τα χέρια του στο πρόσωπό του. Αυτό έχει πάει πολύ μακριά. Πριν από λίγες ώρες, βγήκε από ένα ιδιωτικό τζετ, κύριος της μοίρας του. Τώρα επιτέθηκε σε έναν πράκτορα της CIA, πιθανότατα και τον σκότωσε.
  
  Ένας γρήγορος έλεγχος σφυγμού του πράκτορα στο λαιμό του είπε ότι δεν το έκανε. Ευχαριστώ τους ουρανούς για τις μικρές χάρες.
  
  Εντάξει, σκέψου το τώρα. Πρέπει να φύγεις από εδώ. Βρείτε ένα ασφαλές μέρος. Και πάνω από όλα, μείνετε ήρεμοι. Μην τους αφήσεις να σε πιάσουν.
  
  Με το τεράστιο κορμί του, την αλογοουρά και το χαβανέζικο πουκάμισό του, ο Όρβιλ δεν θα είχε φτάσει μακριά. Πήγε στο παράθυρο και άρχισε να κάνει ένα σχέδιο. Αρκετοί πυροσβέστες ήπιαν νερό και βύθισαν τα δόντια τους σε φέτες πορτοκαλιού κοντά στην πόρτα. Ακριβώς αυτό που χρειαζόταν. Βγήκε ήρεμα από την πόρτα και πήρε το δρόμο προς τον πλησιέστερο φράχτη, όπου οι πυροσβέστες είχαν αφήσει τα μπουφάν και τα κράνη τους, που ήταν πολύ βαριά σε αυτή τη ζέστη. Οι άντρες ήταν απασχολημένοι με αστεία και στάθηκαν με την πλάτη στα ρούχα τους. Προσευχόμενος οι πυροσβέστες να μην τον δουν, ο Όρβιλ άρπαξε ένα από τα παλτό του και ένα κράνος, ακολούθησε τα ίχνη του και επέστρεψε στο γραφείο.
  
  'Γεια σου φιλαράκι!'
  
  Ο Όρβιλ γύρισε ανήσυχος.
  
  'Σε εμένα μιλάς?'
  
  "Φυσικά και σου μιλάω", είπε ένας από τους πυροσβέστες. "Πού νομίζεις ότι θα πας με το παλτό μου;"
  
  Απάντησε του φίλε. Σκέψου κάτι. Κάτι πειστικό.
  
  "Θα πρέπει να κοιτάξουμε τον διακομιστή και ο πράκτορας είπε ότι πρέπει να λάβουμε προφυλάξεις."
  
  "Δεν σε έμαθε ποτέ η μητέρα σου να ζητάς πράγματα πριν τα δανειστείς;"
  
  'Λυπάμαι πολύ. Θα μπορούσες να μου δανείσεις το παλτό σου;".
  
  Ο πυροσβέστης χαλάρωσε και χαμογέλασε.
  
  "Φυσικά, φίλε. Για να δούμε αν είναι στο μέγεθός σου", είπε ανοίγοντας το παλτό του. Ο Όρβιλ έσπρωξε τα χέρια του στα μανίκια του. Ο πυροσβέστης το κούμπωσε και φόρεσε το κράνος του. Ο Όρβιλ ζάρωσε τη μύτη του για μια στιγμή από την ανάμεικτη μυρωδιά του ιδρώτα και της αιθάλης.
  
  'Τέλειο ταίριασμα. Σωστά, παιδιά;".
  
  "Θα έμοιαζε με πραγματικό πυροσβέστη αν δεν ήταν τα σανδάλια", είπε ένα άλλο μέλος της ομάδας, δείχνοντας τα πόδια του Όρβιλ. Όλοι γέλασαν.
  
  'Ευχαριστώ. Ευχαριστώ πολύ. Άσε με όμως να σου αγοράσω ένα ποτήρι χυμό για να αναπληρώσω τους κακούς μου τρόπους. Τι λες?'
  
  Του έδωσαν ένα μπράβο και έγνεψαν καταφατικά καθώς έφευγε ο Όρβιλ. Πέρα από το φράγμα που είχαν στήσει περίπου πεντακόσια πόδια μακριά, ο Όρβιλ είδε μερικές δεκάδες θεατές και αρκετές τηλεοπτικές κάμερες - λίγες συνολικά - να προσπαθούν να κινηματογραφήσουν τη σκηνή. Από αυτή την απόσταση, η φωτιά δεν πρέπει να έμοιαζε τίποτα περισσότερο από μια θαμπή έκρηξη αερίου, οπότε υπέθεσε ότι σύντομα θα έφευγαν. Αμφέβαλλε ότι το περιστατικό θα διαρκούσε περισσότερο από ένα λεπτό στις βραδινές ειδήσεις. έστω και μισή στήλη στην αυριανή Washington Post. Αυτή τη στιγμή, είχε ένα πιο πιεστικό πρόβλημα: να φύγει από εκεί.
  
  Όλα θα πάνε καλά μέχρι να συναντήσετε έναν άλλο πράκτορα της CIA. Έτσι απλά χαμογέλα. Χαμόγελο.
  
  "Γεια, Μπιλ", είπε, γνέφοντας στον αστυνομικό που φύλαγε την αποκλεισμένη περιοχή σαν να τον ήξερε όλη του τη ζωή.
  
  "Πάω να πάρω λίγο χυμό για τα παιδιά".
  
  "Είμαι ο Mac".
  
  'Εντάξει, συγνώμη. Σε μπέρδεψα με κάποιον άλλο ".
  
  "Είσαι από τα πενήντα τέσσερα, σωστά;
  
  "Όχι, οκτώ. Είμαι ο Στιούαρτ", είπε ο Όρβιλ, δείχνοντας το σήμα με το όνομα Velcro στο στήθος του και προσευχόμενος ο αστυνομικός να μην δει τα παπούτσια του.
  
  "Προχώρα", είπε ο άντρας, σπρώχνοντας λίγο προς τα πίσω το φράγμα "Μην περνάς" για να περάσει ο Όρβιλ. "Φέρε μου κάτι να φάω, εντάξει, φίλε;"
  
  'Κανένα πρόβλημα!' απάντησε ο Όρβιλ. Άφησε πίσω του τα καπνιστά ερείπια του γραφείου του και χάθηκε μέσα στο πλήθος.
  
  
  23
  
  
  
  ΕΠΙ ΤΟΥ BEHEMO
  
  ΛΙΜΑΝΙ ΣΤΗΝ ΑΚΑΜΠΑ, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Τετάρτη 12 Ιουλίου 2006 10:21 π.μ.
  
  
  "Δεν θα το κάνω", είπε η Άντρεα. "Είναι τρελό."
  
  Ο Φάουλερ κούνησε το κεφάλι του και κοίταξε τον Χάρελ για υποστήριξη. Αυτή ήταν η τρίτη φορά που προσπάθησε να πείσει δημοσιογράφο.
  
  "Άκουσέ με, αγαπητέ", είπε ο γιατρός, καθισμένος δίπλα στον Αντρέα, που καθόταν στο πάτωμα στον τοίχο, με τα πόδια της πιέζοντας το σώμα της με το αριστερό της χέρι και καπνίζοντας νευρικά με το δεξί. "Όπως είπε ο πατέρας Φάουλερ Εσείς χθες το βράδυ, το ατύχημά σας είναι απόδειξη ότι κάποιος εισχώρησε στην αποστολή. Το γιατί σας επιτέθηκαν ιδιαίτερα με διαφεύγει..."
  
  "Αυτό μπορεί να σας διαφεύγει, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό για μένα", μουρμούρισε η Άντρεα.
  
  "... αλλά αυτό που είναι σημαντικό για εμάς αυτή τη στιγμή είναι να πάρουμε στα χέρια μας τις ίδιες πληροφορίες που είχε ο Ράσελ. Δεν πρόκειται να το μοιραστεί μαζί μας, αυτό είναι σίγουρο. Και γι' αυτό χρειαζόμαστε να ρίξετε μια ματιά σε αυτά τα αρχεία ".
  
  "Γιατί δεν μπορώ να τα κλέψω από τον Ράσελ;"
  
  "Δύο λόγοι. Πρώτον, γιατί ο Russell και ο Kine κοιμούνται στην ίδια καμπίνα, η οποία βρίσκεται υπό συνεχή επιτήρηση. Και δεύτερον, γιατί ακόμα κι αν μπορούσες να μπεις μέσα, οι εγκαταστάσεις τους είναι τεράστιες και ο Ράσελ μάλλον έχει χαρτιά παντού. Έφερε αρκετή δουλειά μαζί του για να συνεχίσει να διευθύνει την αυτοκρατορία του Κάιν".
  
  "Εντάξει, αλλά αυτό το τέρας... τον είδα να με κοιτάζει. Δεν θέλω να τον πλησιάσω ".
  
  "Ο κ. Dekker μπορεί να παραθέσει όλα τα έργα του Σοπενχάουερ από μνήμης. Ίσως σας δώσει κάτι για να μιλήσετε", είπε ο Φάουλερ σε μια από τις σπάνιες απόπειρές του για χιούμορ.
  
  "Πατέρα, δεν βοηθάς", τον επέπληξε ο Χάρελ.
  
  "Τι μιλάει, γιατρέ;" ρώτησε η Άντρεα.
  
  "Ο Dekker αναφέρει τον Σοπενχάουερ όποτε τελειώνει. Είναι διάσημος για αυτό ".
  
  "Νόμιζα ότι ήταν διάσημος επειδή έτρωγε συρματοπλέγματα για πρωινό. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα μου έκανε αν με έπιανε να κατασκοπεύω την καμπίνα του; Φεύγω από εδώ ".
  
  "Αντρέα", είπε ο Χάρελ, πιάνοντάς την από το μπράτσο. "Από την αρχή, ο πατέρας Φάουλερ και εγώ ανησυχούσαμε ότι ήσουν σε αυτήν την αποστολή. Ελπίζαμε να σε πείσουμε να βρεις κάποια δικαιολογία για να τα παρατήσουμε μόλις Δυστυχώς, τώρα που μας είπαν τον σκοπό της αποστολής, δεν θα επιτραπεί σε κανέναν να φύγει".
  
  Ανάθεμα! Κλειδωμένος με το αποκλειστικό της ζωής μου. Μια ζωή, ελπίζω, που δεν θα είναι πολύ μικρή.
  
  "Είστε σε αυτό είτε σας αρέσει είτε όχι, δεσποινίς Οτέρο", είπε ο Φάουλερ. "Ούτε ο γιατρός ούτε εγώ μπορούμε να πλησιάσουμε την καλύβα του Ντέκερ. "Δεν θα έχει πολλά πράγματα μέσα. Είμαστε όμορφοι. Σίγουρα τα μόνα αρχεία στο χώρο του είναι από την ενημέρωση της αποστολής. Θα πρέπει να είναι μαύρα με ένα χρυσό λογότυπο στο εξώφυλλο. Ο Ντέκερ εργάζεται για μια ομάδα ασφαλείας που ονομάζεται DX5."
  
  Η Άντρεα σκέφτηκε για μια στιγμή. Όσο και αν φοβάται τον Mogens Dekker, το γεγονός ότι υπήρχε ένας δολοφόνος στο πλοίο δεν θα εξαφανιστεί αν κοιτάξει από την άλλη πλευρά και συνεχίσει να γράφει την ιστορία της, ελπίζοντας για το καλύτερο. Έπρεπε να είναι ρεαλιστική και η συνεργασία με τον Χάρελ και τον πατέρα Φάουλερ δεν ήταν κακή ιδέα.
  
  Αρκεί να ταιριάζει στο σκοπό μου και να μην μπουν ανάμεσα στο κελί μου και την Κιβωτό.
  
  'Πρόστιμο. Ελπίζω όμως ότι το Cro-Magnon δεν με κόψει σε μικρά κομμάτια, διαφορετικά θα επιστρέψω ως φάντασμα και θα σας στοιχειώσω και τους δύο, διάολε".
  
  
  Ο Αντρέα κατευθύνθηκε προς τη μέση του διαδρόμου 7. Το σχέδιο ήταν αρκετά απλό: ο Χάρελ βρήκε τον Ντέκερ κοντά στη γέφυρα και τον κράτησε απασχολημένο με ερωτήσεις σχετικά με τους εμβολιασμούς για τους στρατιώτες του. Ο Φάουλερ έπρεπε να παρακολουθεί τις σκάλες μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου καταστρώματος - η καμπίνα του Ντέκερ ήταν στο δεύτερο επίπεδο. Παραδόξως, η πόρτα του δεν ήταν κλειδωμένη.
  
  Βέβαιο κάθαρμα, σκέφτηκε η Άντρεα.
  
  Η μικρή, γυμνή καμπίνα ήταν σχεδόν πανομοιότυπη με τη δική της. Στενή κουκέτα, καλυμμένη σφιχτά, σε στυλ στρατού.
  
  Όπως ο πατέρας μου. Γαμημένοι μιλιταριστές μαλάκες.
  
  Μεταλλική ντουλάπα, μικρό μπάνιο και γραφείο. Έχει μια στοίβα από μαύρους φακέλους πάνω του.
  
  Λοταρία. Ηταν ευκολο.
  
  Τους άπλωσε το χέρι της όταν μια μεταξένια φωνή σχεδόν την έκανε να φτύσει την καρδιά της.
  
  'Ετσι κι έτσι. Σε τι οφείλω αυτή την τιμή;".
  
  
  24
  
  
  
  ΕΠΙ ΤΟΥ BEHEMO
  
  BERTHS OF PORT OF AQABA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Τετάρτη 12 Ιουλίου 2006 11:32 π.μ.
  
  
  Η Άντρεα προσπάθησε να μην ουρλιάξει. Αντίθετα, γύρισε με ένα χαμόγελο στα χείλη.
  
  "Γεια σας κύριε Dekker. Ή μήπως ο συνταγματάρχης Dekker; Σε έψαχνα ".
  
  Ο μισθωτής ήταν τόσο μεγάλος και στεκόταν τόσο κοντά στον Αντρέα που έπρεπε να γείρει το κεφάλι της προς τα πίσω για να αποφύγει να μιλήσει στο λαιμό του.
  
  "Ο κύριος Dekker είναι καλά. Χρειαζόσασταν κάτι... Αντρέα;"
  
  Βρείτε μια δικαιολογία και κάντε την καλή, σκέφτηκε η Άντρεα, χαμογελώντας πλατιά.
  
  "Ήρθα να ζητήσω συγγνώμη που εμφανίστηκα χθες το απόγευμα όταν συνόδευες τον κύριο Κιν από το αεροπλάνο του".
  
  Ο Ντέκερ περιορίστηκε στη γκρίνια. Αυτός ο θηριώδης έφραζε την πόρτα της μικρής καμπίνας και ήταν τόσο κοντά που η Άντρεα μπορούσε να δει πιο ευδιάκριτα από ό,τι ήθελε να δει την κοκκινωπή ουλή στο πρόσωπό του, τα καστανά μαλλιά του, τα μπλε μάτια και τα καλαμάκια δύο ημερών. Η μυρωδιά της κολόνιας του ήταν αφόρητη.
  
  Δεν μπορώ να το πιστέψω, χρησιμοποιεί Armani. λίτρα.
  
  "Λοιπόν, πες κάτι".
  
  "Κάτι λες, Αντρέα. Ή δεν ήρθες να ζητήσεις συγγνώμη;".
  
  Η Andrea σκέφτηκε ξαφνικά ένα εξώφυλλο του National Geographic που έδειχνε μια κόμπρα να κοιτάζει ένα πειραματόζωο που είδε.
  
  'Συγγνώμη'.
  
  'Κανένα πρόβλημα. Ευτυχώς, ο φίλος σου ο Φάουλερ έσωσε τη μέρα. Πρέπει όμως να είστε προσεκτικοί. Σχεδόν όλες οι στενοχώριες μας πηγάζουν από τις σχέσεις μας με άλλους ανθρώπους ".
  
  Ο Ντέκερ προχώρησε. Η Άντρεα έκανε πίσω.
  
  "Είναι πολύ βαθύ. Ο Σοπενχάουερ;".
  
  "Α, ξέρεις τα κλασικά. Ή κάνεις μαθήματα στο πλοίο;".
  
  "Ήμουν πάντα αυτοδίδακτος".
  
  "Λοιπόν, ένας σπουδαίος δάσκαλος είπε, "Το πρόσωπο ενός άνδρα συνήθως λέει περισσότερα και πιο ενδιαφέροντα πράγματα από το στόμα του". Και το πρόσωπό σου φαίνεται ένοχο ".
  
  Η Άντρεα έριξε μια λοξή ματιά στους φακέλους, αν και το μετάνιωσε αμέσως. Έπρεπε να αποφύγει τις υποψίες, ακόμα κι αν ήταν πολύ αργά.
  
  "Ο μεγάλος δάσκαλος είπε επίσης: "Κάθε άνθρωπος παίρνει τα όρια του οπτικού του πεδίου πέρα από τα όρια του κόσμου". '
  
  Ο Ντέκερ έδειξε τα δόντια του και χαμογέλασε με ικανοποίηση.
  
  'Αρκετά σωστό. Νομίζω ότι καλύτερα να πας και να ετοιμαστείς - κατευθυνόμαστε στη στεριά σε περίπου μια ώρα ".
  
  'Ναι σίγουρα. Με συγχωρείτε", είπε η Άντρεα, προσπαθώντας να τον προσπεράσει.
  
  Ο Ντέκερ δεν κουνιόταν στην αρχή, αλλά τελικά μετακίνησε τον τοίχο από τούβλα του σώματός του, επιτρέποντας στον ρεπόρτερ να γλιστρήσει μέσα από το χώρο μεταξύ του τραπεζιού και του εαυτού του.
  
  Η Άντρεα θα θυμάται πάντα αυτό που συνέβη στη συνέχεια ως τέχνασμα από την πλευρά της, ένα λαμπρό κόλπο για να πάρει τις πληροφορίες που χρειαζόταν ακριβώς κάτω από τη μύτη του Νοτιοαφρικανού. Η πραγματικότητα ήταν πιο πεζή.
  
  Αυτή σκόνταψε.
  
  Το αριστερό πόδι της νεαρής γυναίκας έπιασε το αριστερό πόδι του Dekker, το οποίο δεν κουνήθηκε ούτε εκατοστό. Η Άντρεα έχασε την ισορροπία της και έπεσε μπροστά, σφίγγοντας τα χέρια της στο τραπέζι για να μην χτυπήσει το πρόσωπό της στην άκρη. Το περιεχόμενο των φακέλων έπεσε στο πάτωμα.
  
  Η Άντρεα κοίταξε το έδαφος σοκαρισμένη και μετά τον Ντέκερ, που την κοιτούσε επίμονα, έβγαινε καπνός από τη μύτη του.
  
  'Ουπς'.
  
  
  "...έτραύλισα τις δικαιολογίες μου και έτρεξα έξω. Έπρεπε να δεις τον τρόπο που με κοίταξε. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό ".
  
  "Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να τον σταματήσω", είπε ο πατέρας Φάουλερ κουνώντας το κεφάλι του. "Πρέπει να κατέβηκε από κάποια καταπακτή υπηρεσίας από τη γέφυρα."
  
  Οι τρεις τους ήταν στο ιατρείο, η Άντρεα κάθισε στο κρεβάτι, ο Φάουλερ και ο Χάρελ την κοίταξαν ανήσυχοι.
  
  "Δεν τον άκουσα καν να μπαίνει. Φαίνεται απίστευτο ότι κάποιος στο μέγεθός του μπορούσε να κινηθεί τόσο αθόρυβα. Και όλες αυτές οι προσπάθειες είναι μάταιες. Σε κάθε περίπτωση, σε ευχαριστώ για το απόφθεγμα Σοπενχάουερ, πάτερ. Για μια στιγμή έμεινε άφωνος ".
  
  'Ευχαρίστησή μου. Είναι ένας μάλλον βαρετός φιλόσοφος. Ήταν δύσκολο να θυμηθώ έναν άξιο αφορισμό ".
  
  "Ανδρέα, θυμάσαι τίποτα που είδες όταν οι φάκελοι έπεσαν στο πάτωμα;" διέκοψε ο Χάρελ.
  
  Η Άντρεα έκλεισε τα μάτια της, συγκεντρωμένη.
  
  "Υπήρχαν φωτογραφίες της ερήμου, σχέδια που έμοιαζαν με το σπίτι... Δεν ξέρω. Όλα ήταν σε αταξία και παντού υπήρχαν επιγραφές. Ο μόνος φάκελος που ήταν διαφορετικός ήταν κίτρινος με κόκκινο λογότυπο ".
  
  'Πώς έμοιαζε το λογότυπο;'
  
  "Τι διαφορά θα είχε αυτό;"
  
  "Θα εκπλαγείτε πόσοι πόλεμοι κερδίζονται για μικρές λεπτομέρειες".
  
  Η Άντρεα εστίασε ξανά. Είχε εξαιρετική μνήμη, αλλά κοίταξε τα σκορπισμένα σεντόνια μόνο για λίγα δευτερόλεπτα και ήταν σε κατάσταση σοκ. Πίεσε τα δάχτυλά της στη γέφυρα της μύτης της, στένεψε τα μάτια της και έκανε περίεργους μικρούς θορύβους. Τη στιγμή που νόμιζε ότι δεν μπορούσε να θυμηθεί, μια εικόνα έπεσε στο κεφάλι της.
  
  "Ήταν ένα κόκκινο πουλί. Κουκουβάγια, πίσω από τα μάτια. Τα φτερά της ήταν ανοιχτά ".
  
  Ο Φάουλερ χαμογέλασε.
  
  "Είναι ασυνήθιστο. Μπορεί να βοηθήσει".
  
  Ο ιερέας άνοιξε τον χαρτοφύλακά του και έβγαλε το κινητό του. Έβγαλε την χοντρή του κεραία και προχώρησε να την ανάψει ενώ οι δύο γυναίκες παρακολουθούσαν έκπληκτες.
  
  "Νόμιζα ότι κάθε επαφή με τον έξω κόσμο ήταν απαγορευμένη", είπε η Andrea.
  
  "Έτσι είναι", είπε ο Χάρελ. "Θα βρεθεί σε πραγματικό πρόβλημα αν τον πιάσουν".
  
  Ο Φάουλερ κοίταξε την οθόνη περιμένοντας την αναφορά. Ήταν ένα δορυφορικό τηλέφωνο Globalstar. Δεν χρησιμοποιούσε συμβατικά σήματα, αλλά αντ' αυτού συνδέθηκε απευθείας με ένα δίκτυο δορυφόρων επικοινωνιών των οποίων η εμβέλεια κάλυπτε περίπου το 99 τοις εκατό της επιφάνειας της Γης.
  
  "Γι' αυτό είναι σημαντικό να ελέγξουμε κάτι σήμερα, δεσποινίς Οτέρο", είπε ο ιερέας, πληκτρολογώντας έναν αριθμό από τη μνήμη. Μόλις φτάσουμε στο χώρο της ανασκαφής, η χρήση οποιουδήποτε τηλεφώνου θα είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.
  
  ' Αλλά τί...
  
  Ο Φάουλερ διέκοψε την Άντρεα κρατώντας ψηλά ένα δάχτυλο. Η πρόκληση έγινε αποδεκτή.
  
  "Άλμπερτ, χρειάζομαι μια χάρη".
  
  
  25
  
  
  
  ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ κομητεία ΦΑΙΡΦΑΞ, ΒΑ
  
  Τετάρτη 12 Ιουλίου 2006 5:16 π.μ.
  
  
  Ο νεαρός ιερέας πετάχτηκε από το κρεβάτι, μισόξυπνος. Αμέσως κατάλαβε ποιος ήταν. Αυτό το κινητό τηλέφωνο καλούσε μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Είχε διαφορετικό ήχο κλήσης από τους άλλους που χρησιμοποιούσε και μόνο ένα άτομο είχε αριθμό. Ένας άνθρωπος για τον οποίο ο πατέρας Αλβέρτος θα είχε δώσει τη ζωή του χωρίς δισταγμό.
  
  Φυσικά, ο πατέρας Αλβέρτος δεν ήταν πάντα ο πατέρας Αλβέρτος. Πριν από δώδεκα χρόνια, όταν ήταν δεκατεσσάρων ετών, το όνομά του ήταν FrodoPoison και ήταν ο πιο διαβόητος κυβερνοεγκληματίας στην Αμερική.
  
  Ο νεαρός Αλ ήταν ένα μοναχικό αγόρι. Η μαμά και ο μπαμπάς δούλευαν και ήταν πολύ απασχολημένοι με τη σταδιοδρομία τους για να δώσουν μεγάλη σημασία στον αδύνατο, ξανθό γιο τους, παρά το γεγονός ότι ήταν τόσο εύθραυστος που έπρεπε να κρατούν τα παράθυρα κλειστά σε περίπτωση που τον παρασύρει το ρεύμα. Αλλά ο Άλμπερτ δεν χρειαζόταν κανένα βύθισμα για να πεταχτεί στον κυβερνοχώρο.
  
  "Είναι αδύνατο να εξηγήσω το ταλέντο του", είπε ο πράκτορας του FBI που χειρίστηκε την υπόθεση μετά τη σύλληψή του. "Κανείς δεν τον έμαθε. Όταν ένα παιδί κοιτάζει έναν υπολογιστή, δεν βλέπει μια συσκευή από χαλκό, πυρίτιο και πλαστικό. απλά βλέπει πόρτες".
  
  Αρχικά, ο Albert έχει ανοίξει αρκετές από αυτές τις πόρτες μόνο για να διασκεδάσει. Μεταξύ αυτών ήταν ασφαλή εικονικά θησαυροφυλάκια της Chase Manhattan Bank, της Mitsubishi Tokyo Financial Group και της BNP, της εθνικής τράπεζας του Παρισιού. Στις τρεις εβδομάδες που διήρκεσαν τη σύντομη εγκληματική του καριέρα, έκλεψε 893 εκατομμύρια δολάρια εισβάλλοντας σε τραπεζικό λογισμικό, εκτρέποντάς τα σε χρεώσεις δανείου για μια κατεστραμμένη ενδιάμεση τράπεζα που ονομάζεται Albert M. Bank, στα νησιά Κέιμαν. Ήταν μια τράπεζα με έναν μόνο πελάτη. Φυσικά, το να ονομάσουμε μια τράπεζα με το όνομά της δεν ήταν η πιο λαμπρή πράξη, αλλά ο Άλμπερτ ήταν μόλις έφηβος. Παρατήρησε το λάθος του όταν δύο ομάδες SWAT εισέβαλαν στο σπίτι των γονιών του κατά τη διάρκεια του δείπνου, καταστρέφοντας το χαλί στο σαλόνι και πατώντας την ουρά της γάτας.
  
  Ο Άλμπερτ δεν θα ήξερε ποτέ τι συνέβαινε σε ένα κελί φυλακής, επιβεβαιώνοντας τη ρήση ότι όσο περισσότερα κλέβεις, τόσο καλύτερα σου φέρονται. Αλλά ενώ ήταν δεμένος με χειροπέδες στην αίθουσα ανακρίσεων του FBI, η πενιχρή γνώση του αμερικανικού σωφρονιστικού συστήματος που είχε αποκτήσει παρακολουθώντας τηλεόραση συνέχιζε να στροβιλίζεται στο κεφάλι του. Ο Άλμπερτ είχε μια αόριστη ιδέα ότι η φυλακή είναι ένα μέρος όπου μπορείς να σαπίσεις, όπου μπορείς να σε σομονίσουν. Και ενώ δεν ήταν σίγουρος τι σήμαινε το δεύτερο πράγμα, μάντεψε ότι θα πονούσε.
  
  Οι πράκτορες του FBI κοίταξαν αυτό το ευάλωτο σπασμένο παιδί και ίδρωσαν άβολα. Αυτό το αγόρι σόκαρε πολλούς ανθρώπους. Ήταν απίστευτα δύσκολο να τον εντοπίσουμε και, αν όχι για το παιδικό του λάθος, θα συνέχιζε να ληστεύει μεγάλες τράπεζες. Οι εταιρικοί τραπεζίτες, φυσικά, δεν ενδιαφέρθηκαν να πάει το θέμα στα δικαστήρια και το κοινό να μάθει τι είχε συμβεί. Περιστατικά όπως αυτό πάντα έκαναν τους επενδυτές νευρικούς.
  
  "Τι κάνεις με μια πυρηνική βόμβα δεκατεσσάρων ετών;" ρώτησε ένας από τους πράκτορες.
  
  "Διδάξτε του να μην εκραγεί", απάντησε ένας άλλος.
  
  Και γι' αυτό παρέδωσαν την υπόθεση στη CIA, η οποία χρησιμοποίησε τέτοιο αχαλίνωτο ταλέντο σαν το δικό του. Για να μιλήσουν με το αγόρι, ξύπνησαν τον πράκτορα που έπεσε σε δυσμένεια στην Εταιρεία το 1994, έναν ώριμο ιερέα της Πολεμικής Αεροπορίας με υπόβαθρο στην ψυχολογία.
  
  Όταν ένας νυσταγμένος Φάουλερ μπήκε στην αίθουσα ανακρίσεων νωρίς το πρωί και είπε στον Άλμπερτ ότι είχε μια επιλογή: να περάσει χρόνο πίσω από τα κάγκελα ή να δουλέψει έξι ώρες την εβδομάδα για την κυβέρνηση, το αγόρι ήταν τόσο χαρούμενο που ξέσπασε και έκλαψε.
  
  Το να είναι η μπέιμπι σίτερ αυτού του ιδιοφυούς αγοριού επιβλήθηκε στον Φάουλερ ως τιμωρία, αλλά γι 'αυτόν ήταν δώρο. Με την πάροδο του χρόνου, ξεκίνησε μεταξύ τους μια άθραυστη φιλία, βασισμένη στον αμοιβαίο θαυμασμό, που στην περίπτωση του Αλβέρτου οδήγησε στην υιοθέτηση της καθολικής πίστης και, τελικά, στην εισαγωγή στο σεμινάριο. Μετά τη χειροτονία του στην ιεροσύνη, ο Άλμπερτ συνέχισε να συνεργάζεται περιστασιακά με τη CIA, αλλά όπως ο Φάουλερ, το έκανε για λογαριασμό της Ιεράς Συμμαχίας, της υπηρεσίας πληροφοριών του Βατικανού. Από την αρχή, ο Άλμπερτ είχε συνηθίσει να δέχεται κλήσεις από τον Φάουλερ στη μέση της νύχτας, κάτι που ήταν, εν μέρει, ανταπόδοση για τη νύχτα του 1994 όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά.
  
  
  "Γεια σου Αντώνη".
  
  "Άλμπερτ, χρειάζομαι μια χάρη".
  
  "Τηλεφωνείς ποτέ τη συνηθισμένη ώρα;"
  
  "Προσέξτε λοιπόν, γιατί δεν ξέρετε τι ώρα είναι..."
  
  "Μη με εκνευρίζεις, Άντονι", είπε ο νεαρός ιερέας, προχωρώντας προς το ψυγείο. "Είμαι κουρασμένος, οπότε μίλα γρήγορα. Είσαι ακόμα στην Ιορδανία;"
  
  "Γνωρίζετε για την υπηρεσία ασφαλείας της οποίας το λογότυπο είναι μια κόκκινη κουκουβάγια με τεντωμένα φτερά;"
  
  Ο Άλμπερτ έριξε στον εαυτό του ένα ποτήρι κρύο γάλα και επέστρεψε στην κρεβατοκάμαρα.
  
  'Αστειεύεσαι? Αυτό είναι το λογότυπο της Netcatch. Αυτοί οι τύποι ήταν οι νέοι γκουρού για την Εταιρεία. Κέρδισαν ένα σημαντικό μέρος των συμβάσεων πληροφοριών της CIA για το Τμήμα Ισλαμικής Τρομοκρατίας. Συμβούλευαν επίσης αρκετές ιδιωτικές εταιρείες των ΗΠΑ".
  
  "Γιατί τους μιλάς σε παρελθόντα χρόνο, Άλμπερτ;"
  
  "Η εταιρεία εξέδωσε εσωτερικό δελτίο πριν από λίγες ώρες. Χθες, μια τρομοκρατική ομάδα ανατίναξε τα γραφεία της Netcatch στην Ουάσιγκτον και σφαγίασε όλο το προσωπικό. Τα μέσα ενημέρωσης δεν γνωρίζουν τίποτα γι' αυτό. Όλα αυτά περνούν ως έκρηξη αερίου. Η εταιρεία έπαιρνε πολλά λάθη για όλη την αντιτρομοκρατική εργασία που έκανε με σύμβαση σε ιδιωτικές μονάδες. Μια τέτοια δουλειά θα τους κάνει ευάλωτους ".
  
  "Κάποιοι επιζώντες;"
  
  "Μόνο ένας, κάποιος που ονομάζεται Orville Watson, Διευθύνων Σύμβουλος και ιδιοκτήτης. Μετά την επίθεση, ο Watson είπε στους πράκτορες ότι δεν χρειαζόταν προστασία από τη CIA και στη συνέχεια τράπηκε σε φυγή. Τα αφεντικά στο Langley είναι πραγματικά τρελά με τον τράνταγμα που τον άφησε να φύγει. Η εύρεση του Watson και η φύλαξη του είναι προτεραιότητα ".
  
  Ο Φάουλερ έμεινε σιωπηλός για μια στιγμή. Ο Άλμπερτ είχε συνηθίσει τις μεγάλες παύσεις του φίλου του και περίμενε.
  
  "Κοίτα, Άλμπερτ", συνέχισε ο Φάουλερ, "είμαστε σε δίλημμα και ο Γουότσον ξέρει κάτι. Πρέπει να τον βρεις πριν το βρει η CIA. Η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο. Και το χειρότερο είναι το δικό μας ".
  
  
  26
  
  
  
  ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΙΣ Ανασκαφές
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Τετάρτη 12 Ιουλίου 2006 στις 4:15 μ.μ.
  
  
  Θα ήταν υπερβολή να ονομάσουμε την κορδέλα του συμπαγούς εδάφους κατά μήκος της οποίας η συνοδεία της αποστολής κινήθηκε δρόμο. Βλέποντας από έναν από τους βράχους που δέσποζαν στο τοπίο της ερήμου, τα οκτώ οχήματα δεν πρέπει να φαινόταν τίποτα περισσότερο από ανωμαλίες με σκόνη. Το ταξίδι από την Άκαμπα μέχρι το σημείο της ανασκαφής ήταν λίγο πάνω από εκατό μίλια, αλλά η αυτοκινητοπομπή διήρκεσε πέντε ώρες λόγω ανώμαλου εδάφους, σε συνδυασμό με σκόνη και άμμο που ανατινάχθηκε μετά από κάθε διαδοχικό όχημα, με αποτέλεσμα τη μηδενική ορατότητα για τους οδηγούς που τους ακολούθησε.
  
  Στην κεφαλή της στήλης βρίσκονταν δύο universal Hummer H3, καθένα από τα οποία είχε τέσσερις επιβάτες. Βαμμένα λευκά, με ανοιχτό κόκκινο χέρι της Kayn Industries στις πόρτες, αυτά τα οχήματα ήταν μέρος μιας περιορισμένης σειράς που κατασκευάστηκε ειδικά για να λειτουργεί σε μερικά από τα πιο σκληρά περιβάλλοντα στη γη.
  
  "Είναι ένα κολασμένο φορτηγό", είπε ο Tommy Eichberg, οδηγώντας το δεύτερο H3 σε έναν βαριεστημένο Andrea. "Δεν θα το έλεγα φορτηγό. Είναι ένα τανκ. Μπορεί να σκαρφαλώσει έναν τοίχο δεκαπέντε ιντσών ή να σκαρφαλώσει εξήντα μοίρες κλίση.'
  
  "Είμαι σίγουρη ότι αξίζει περισσότερο από το διαμέρισμά μου", είπε ο δημοσιογράφος. Λόγω της σκόνης, δεν μπορούσε να τραβήξει φωτογραφίες τοπίου, οπότε περιορίστηκε σε μερικές ειλικρινείς λήψεις του Stow Erling και του David Pappas, που κάθονταν απο πισω της.
  
  "Σχεδόν τριακόσιες χιλιάδες ευρώ. Εφόσον αυτό το αυτοκίνητο έχει αρκετό καύσιμο, μπορεί να χειριστεί τα πάντα ".
  
  "Γι" αυτό φέραμε φορτηγά καυσίμων, σωστά;" είπε ο Ντέιβιντ.
  
  Ήταν ένας νέος με δέρμα ελιάς, ελαφρώς πεπλατυσμένη μύτη και στενό μέτωπο. Κάθε φορά που άνοιγε διάπλατα τα μάτια του από έκπληξη -κάτι που έκανε αρκετά συχνά- τα φρύδια του σχεδόν άγγιζαν τη γραμμή των μαλλιών του. Η Άντρεα τον συμπάθησε, σε αντίθεση με τον Στόου, ο οποίος, παρόλο που ήταν ψηλός και ελκυστικός με μια προσεγμένη αλογοουρά, συμπεριφερόταν σαν κάτι από εγχειρίδιο αυτοβοήθειας.
  
  "Φυσικά, Ντέιβιντ", απάντησε ο Στόου. "Δεν πρέπει να κάνετε ερωτήσεις στις οποίες γνωρίζετε ήδη την απάντηση. Επιβεβαίωση, θυμάσαι; Αυτό είναι το κλειδί ".
  
  "Έχεις μεγάλη αυτοπεποίθηση όταν ο καθηγητής δεν είναι κοντά, Στόου", είπε ο Ντέιβιντ, ακούγοντας ελαφρώς προσβεβλημένος. "Δεν φάνηκες τόσο πιεστικός σήμερα το πρωί όταν διόρθωσε τους βαθμούς σου".
  
  Ο Στόου σήκωσε το πιγούνι του με μια χειρονομία "το πιστεύεις;". προς την Άντρεα, η οποία τον αγνόησε και ασχολήθηκε με την αλλαγή της κάρτας μνήμης στο κελί της. Κάθε κάρτα 4 GB είχε αρκετό χώρο για 600 φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης. Μόλις γέμιζε κάθε κάρτα, ο Andrea μετέφερε τις λήψεις σε έναν ειδικό φορητό σκληρό δίσκο που χωρούσε 12.000 φωτογραφίες και είχε μια οθόνη προεπισκόπησης LCD επτά ιντσών. Θα προτιμούσε να φέρει μαζί της τον φορητό υπολογιστή της, αλλά μόνο η ομάδα του Φόρεστερ είχε τη δυνατότητα να τους πάρει στην αποστολή.
  
  "Πόσα καύσιμα έχουμε, Τόμι;" ρώτησε η Άντρεα, γυρίζοντας στον οδηγό.
  
  Ο Άιχμπεργκ χάιδεψε το μουστάκι του σκεφτικός. Ο Αντρέα διασκέδαζε με το πόσο αργά μιλούσε και πώς άρχιζε κάθε δεύτερη πρόταση με ένα μεγάλο "Sh-l-l-l-l-l-l-l".
  
  "Δύο φορτηγά πίσω μας μεταφέρουν προμήθειες. Ρώσος ΚΑΜΑΖ, στρατιωτικός. Toughie. Οι Ρώσοι τα έχουν δοκιμάσει στο Αφγανιστάν. Λοιπόν... μετά από αυτό, έχουμε τάνκερ. Αυτός με νερό, 10.500 γαλόνια. Αυτός με βενζίνη είναι ελαφρώς μικρότερος και χωράει κάτι παραπάνω από 9.000 γαλόνια".
  
  "Αυτό είναι πολύ καύσιμο".
  
  "Λοιπόν, θα είμαστε εδώ για μερικές εβδομάδες και χρειαζόμαστε ηλεκτρικό ρεύμα".
  
  "Μπορούμε πάντα να επιστρέψουμε στο πλοίο. Ξέρεις... να στείλεις περισσότερες προμήθειες".
  
  "Λοιπόν, αυτό δεν θα συμβεί. Η σειρά είναι η εξής: μόλις φτάσουμε στο στρατόπεδο, μας απαγορεύεται να επικοινωνήσουμε με τον έξω κόσμο. Καμία επαφή με τον έξω κόσμο, τελεία ".
  
  "Τι γίνεται αν υπάρξει έκτακτη ανάγκη;" είπε νευρικά η Άντρεα.
  
  "Είμαστε αρκετά αυτάρκεις. Θα μπορούσαμε να έχουμε επιβιώσει για μήνες με ό,τι φέραμε μαζί μας, αλλά κάθε πτυχή ελήφθη υπόψη στον σχεδιασμό. Το ξέρω γιατί ως επίσημος οδηγός και μηχανικός, ήμουν υπεύθυνος για την επίβλεψη της φόρτωσης όλων των οχημάτων. Ο Δρ Χάρελ έχει ένα πραγματικό νοσοκομείο εκεί. Και, καλά, αν υπάρχει κάτι περισσότερο από ένα διάστρεμμα στον αστράγαλο, είμαστε μόνο σαράντα πέντε μίλια από την κοντινότερη πόλη, την Al Mudawwara".
  
  "Είναι μια ανακούφιση. Πόσοι άνθρωποι ζουν εκεί? Δώδεκα?'
  
  "Σου έμαθαν αυτή τη στάση στο μάθημα της δημοσιογραφίας;" Ο Στόου μπήκε από το πίσω κάθισμα.
  
  "Ναι, λέγεται Sarcasm 101".
  
  "Στοιχηματίζω ότι ήταν το καλύτερο θέμα σου".
  
  Εξυπνάκιας. Ελπίζω να πάθετε εγκεφαλικό ενώ σκάβετε. Έπειτα, ας δούμε τι πιστεύεις να αρρωστήσεις στη μέση της ιορδανικής ερήμου, σκέφτηκε ο Αντρέα, που ποτέ δεν πήρε υψηλούς βαθμούς σε τίποτα στο σχολείο. Προσβεβλημένη, κράτησε μια αξιοπρεπή σιωπή για αρκετή ώρα.
  
  
  "Καλώς ήρθατε στη Νότια Ιορδανία, φίλοι μου", είπε ο Τόμι χαρούμενα. "Σπίτι του Σίμουν. Πληθυσμός: μηδέν."
  
  "Τι είναι simun, Tommy;" είπε η Άντρεα.
  
  "Γιγάντια αμμοθύελλα. Πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις. Σωστά, είμαστε σχεδόν εκεί ".
  
  Το Η3 επιβράδυνε και τα φορτηγά άρχισαν να παρατάσσονται στην άκρη του δρόμου.
  
  "Νομίζω ότι είναι μια ανατροπή", είπε ο Τόμι, δείχνοντας το GPS στο ταμπλό. Έχουμε μόνο περίπου δύο μίλια μπροστά μας, αλλά θα μας πάρει λίγο χρόνο για να καλύψουμε αυτή την απόσταση. Τα φορτηγά θα περάσουν δύσκολα σε αυτούς τους αμμόλοφους ".
  
  Καθώς η σκόνη άρχισε να κατακάθεται, η Άντρεα παρατήρησε έναν τεράστιο αμμόλοφο με ροζ άμμο. Πέρα από αυτό ήταν το Talon Canyon, το μέρος, σύμφωνα με τον Forrester, όπου η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν κρυμμένη για πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια. Μικροί ανεμοστρόβιλοι κυνηγούσαν ο ένας τον άλλον στην πλαγιά του αμμόλοφου, καλώντας τον Αντρέα να τους ενώσει.
  
  "Πιστεύεις ότι θα μπορούσα να περπατήσω την υπόλοιπη διαδρομή;" Θα ήθελα να βγάλω μερικές φωτογραφίες από την αποστολή καθώς φτάνει. Από ό,τι φαίνεται, θα φτάσω εκεί πριν από τα φορτηγά ".
  
  Ο Τόμι την κοίταξε με ανησυχία. "Λοιπόν, δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα. Η αναρρίχηση σε αυτόν τον λόφο δεν θα είναι εύκολη. Το εσωτερικό του φορτηγού είναι δροσερό. Είναι 104 μοίρες εκεί έξω ".
  
  'Θα ΠΡΟΣΕΧΩ. Σε κάθε περίπτωση, θα διατηρήσουμε την οπτική επαφή ανά πάσα στιγμή. Δεν θα μου συμβεί τίποτα ".
  
  "Δεν νομίζω ότι πρέπει και εσείς, κυρία Οτέρο", είπε ο Ντέιβιντ Παππάς.
  
  "Έλα, Άιχμπεργκ. Αστην να φυγει. Είναι ένα μεγάλο κορίτσι", είπε ο Στόου, περισσότερο για τη διασκέδαση του να κοντράρει τον Παππά παρά για να υποστηρίξει τον Αντρέα.
  
  "Θα πρέπει να συμβουλευτώ τον κύριο Ράσελ".
  
  "Τότε δράσε".
  
  Ενάντια στην κοινή λογική, ο Τόμι άρπαξε το ραδιόφωνο.
  
  
  Είκοσι λεπτά αργότερα, η Άντρεα μετάνιωσε για την απόφασή της. Πριν ξεκινήσει την ανάβασή της στην κορυφή του αμμόλοφου, έπρεπε πρώτα να κατέβει περίπου ογδόντα πόδια από το δρόμο και μετά να ανέβει αργά άλλα 2.500 πόδια, εκ των οποίων τα τελευταία πενήντα ήταν σε κλίση 25 μοιρών. Η κορυφή του αμμόλοφου φαινόταν απατηλά κοντά. η άμμος είναι απατηλά λεία.
  
  Η Άντρεα πήρε μαζί της ένα σακίδιο, το οποίο περιείχε ένα μεγάλο μπουκάλι νερό. Πριν φτάσει στην κορυφή του αμμόλοφου, είχε πιει την τελευταία σταγόνα. Είχε πονοκέφαλο παρά το γεγονός ότι φορούσε καπέλο και πονούσε η μύτη και ο λαιμός της. Φορούσε μόνο ένα κοντομάνικο πουκάμισο, σορτς και μπότες, και παρά το γεγονός ότι έβαλε αντηλιακό με υψηλό δείκτη προστασίας πριν βγει από το Hummer, το δέρμα στα μπράτσα της άρχισε να καίγεται.
  
  Λιγότερο από μισή ώρα και είμαι έτοιμος να πάρω εγκαύματα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα συμβεί τίποτα στα φορτηγά ή θα πρέπει να επιστρέψουμε με τα πόδια, σκέφτηκε.
  
  Φαινόταν απίθανο. Ο Tommy οδήγησε προσωπικά κάθε φορτηγό στην κορυφή του αμμόλοφου, μια εργασία που απαιτούσε εμπειρία για να αποφευχθεί ο κίνδυνος ανατροπής του οχήματος. Πρώτα φρόντισε τα δύο φορτηγά ανεφοδιασμού, αφήνοντάς τα σταθμευμένα στον λόφο ακριβώς κάτω από το πιο απότομο σημείο της ανάβασης. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με δύο υδροφόρες ενώ η υπόλοιπη ομάδα του παρακολουθούσε από τις σκιές των H3.
  
  Στο μεταξύ, η Άντρεα παρακολούθησε όλη την επέμβαση μέσα από τον τηλεφακό της. Κάθε φορά που ο Τόμι έβγαινε από το αυτοκίνητο, έγνεψε στον ρεπόρτερ στην κορυφή του αμμόλοφου και η Άντρεα ανταποκρινόταν. Στη συνέχεια, ο Tommy οδήγησε τα H3 στην άκρη της τελευταίας ανάβασης καθώς επρόκειτο να τα χρησιμοποιήσει για να ρυμουλκήσει βαρύτερα οχήματα που, παρά τους μεγάλους τροχούς τους, δεν είχαν πρόσφυση για μια τόσο απότομη, αμμώδη ανάβαση.
  
  Ο Andrea τράβηξε μερικές φωτογραφίες από το πρώτο φορτηγό καθώς ανέβαινε στην κορυφή. Ένας από τους στρατιώτες του Dekker οδηγούσε τώρα το όχημα παντός εδάφους, το οποίο συνδέθηκε με το KAMAZ μέσω καλωδίου. Παρακολούθησε την τεράστια προσπάθεια που χρειαζόταν για να σηκώσει το φορτηγό στην κορυφή του αμμόλοφου, αλλά αφού πέρασε πάνω της, η Άντρεα έχασε το ενδιαφέρον της για τη διαδικασία. Αντίθετα, έστρεψε την προσοχή της στο Claw Canyon.
  
  Στην αρχή, το τεράστιο βραχώδες φαράγγι δεν διέφερε από κανένα άλλο στην έρημο. Ο Αντρέα μπορούσε να δει δύο τοίχους που απέχουν περίπου 150 πόδια, να εκτείνονται σε απόσταση και μετά να χωρίζονται. Στο δρόμο για εκεί, η Eichberg της έδειξε μια αεροφωτογραφία του προορισμού τους. Το φαράγγι έμοιαζε με το τριπλό νύχι ενός γιγάντιου γερακιού.
  
  Και οι δύο τοίχοι είχαν ύψος 100 έως 130 πόδια. Η Andrea έστρεψε τον τηλεφακό της στην κορυφή του βραχώδους τοίχου, αναζητώντας ένα καλύτερο πλεονέκτημα από το οποίο θα μπορούσε να τραβήξει.
  
  Τότε ήταν που τον είδε.
  
  Διήρκεσε μόνο ένα δευτερόλεπτο. Ένας άντρας ντυμένος στα χακί την παρακολουθεί.
  
  Έκπληκτη, σήκωσε το βλέμμα της από τον φακό, αλλά η θολούρα ήταν πολύ μακριά. Έστρεψε ξανά την κάμερα στην άκρη του φαραγγιού.
  
  Τίποτα.
  
  Αλλάζοντας τη στάση της, σάρωσε ξανά τον τοίχο, αλλά ήταν άχρηστο. Όποιος την είδε γρήγορα κρύφτηκε, κάτι που δεν ήταν καλό σημάδι. Προσπάθησε να αποφασίσει τι να κάνει.
  
  Το πιο έξυπνο πράγμα θα ήταν να περιμένεις και να το συζητήσεις με τον Φάουλερ και τον Χάρελ...
  
  Περπάτησε και στάθηκε στη σκιά του πρώτου φορτηγού, το οποίο σύντομα ενώθηκε με ένα δεύτερο. Μια ώρα αργότερα, ολόκληρη η αποστολή έφτασε στην κορυφή του αμμόλοφου και ήταν έτοιμη να εισέλθει στο Talon Canyon.
  
  
  27
  
  
  
  Αρχείο MP3 που ανακτήθηκε από την αστυνομία της ερήμου της Ιορδανίας από την ψηφιακή συσκευή εγγραφής του Andrea Otero μετά την καταστροφή της αποστολής Moses
  
  Τίτλος, όλα με κεφαλαία γράμματα. Η κιβωτός έχει αποκατασταθεί. Όχι, περιμένετε, διαγράψτε το. Τίτλος... Θησαυρός στην έρημο. Όχι, δεν είναι καλό. Θα πρέπει να αναφερθώ στην Κιβωτό στον τίτλο - θα βοηθήσει στην πώληση των χαρτιών. Εντάξει, ας κρατήσουμε τον τίτλο μέχρι να τελειώσω τη συγγραφή του άρθρου. Κύρια πρόταση: Η αναφορά του ονόματός του σημαίνει αναφορά σε έναν από τους πιο διαδεδομένους μύθους όλης της ανθρωπότητας. Ξεκίνησε την ιστορία του δυτικού πολιτισμού και σήμερα είναι το πιο περιζήτητο αντικείμενο από τους αρχαιολόγους σε όλο τον κόσμο. Συνοδεύουμε την αποστολή του Μωυσή στο μυστικό ταξίδι της μέσω της ερήμου της νότιας Ιορδανίας στο Talon Canyon, το μέρος όπου σχεδόν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια μια ομάδα πιστών έκρυψε την Κιβωτό κατά την καταστροφή του δεύτερου ναού του Σολομώντα... .
  
  Είναι πολύ στεγνό. Προτιμώ να το γράψω αυτό πρώτα. Ας ξεκινήσουμε με τη συνέντευξη του Φόρεστερ... Γαμώτο, αυτός ο γέρος παθαίνει χήνα από τη γεροδεμένη φωνή του. Λένε ότι είναι λόγω της ασθένειάς του. Σημείωση: Ψάξτε στο διαδίκτυο για την ορθογραφία της πνευμονίας.
  
  
  ΕΡΩΤΗΣΗ: Καθηγητή Forrester, η Κιβωτός της Διαθήκης έχει αιχμαλωτίσει την ανθρώπινη φαντασία από αμνημονεύτων χρόνων. Σε τι αποδίδετε αυτό το ενδιαφέρον;
  
  
  ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κοίτα, αν θέλεις να σε συμπληρώσω, δεν χρειάζεται να τριγυρνάς και να μου πεις αυτά που ήδη ξέρω. Πες μου τι θέλεις και θα μιλήσω.
  
  
  ΕΡ.: Δίνεις πολλές συνεντεύξεις;
  
  
  Α: Δεκάδες. Οπότε, δεν θα με ρωτήσεις για κάτι πρωτότυπο, κάτι που δεν έχω ξανακούσει ή απαντήσει. Εάν είχαμε σύνδεση στο Διαδίκτυο στην ανασκαφή, θα πρότεινα να δείτε μερικά από αυτά και να αντιγράψετε τις απαντήσεις.
  
  
  Ερώτηση: Ποιο είναι το πρόβλημα; Ανησυχείτε μήπως επαναλάβετε τον εαυτό σας;
  
  
  Α: Ανησυχώ μήπως χάσω χρόνο. Είμαι εβδομήντα επτά χρονών. Σαράντα τρία από εκείνα τα χρόνια τα πέρασα ψάχνοντας για την Κιβωτό. Τώρα ή ποτέ.
  
  
  Ε: Λοιπόν, είμαι σίγουρος ότι δεν έχετε απαντήσει ποτέ ξανά έτσι.
  
  
  Α: Τι είναι; Διαγωνισμός πρωτοτυπίας;
  
  
  Ερώτηση: Κύριε καθηγητά, παρακαλώ. Είστε ένα έξυπνο και παθιασμένο άτομο. Γιατί δεν προσπαθείς να προσεγγίσεις το κοινό και να του μεταφέρεις λίγο από το πάθος σου;
  
  
  Α: (μικρή παύση) Χρειάζεστε τελετάρχη; Θα κάνω το καλύτερό μου.
  
  
  Ερώτηση: Ευχαριστώ. Η κιβωτός...;
  
  
  Α: Το πιο ισχυρό αντικείμενο στην ιστορία. Αυτό δεν είναι απλώς τυχαίο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι αυτή ήταν η αρχή του δυτικού πολιτισμού.
  
  
  Ερ.: Δεν θα έλεγαν οι ιστορικοί ότι ο πολιτισμός ξεκίνησε στην Αρχαία Ελλάδα;
  
  
  Α: Ανοησίες. Οι άνθρωποι έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια λατρεύοντας λεκέδες αιθάλης σε σκοτεινές σπηλιές. Τα σημεία που έλεγαν θεούς. Ο καιρός περνούσε και οι κηλίδες άλλαξαν σε μέγεθος, σχήμα και χρώμα, αλλά συνέχισαν να είναι κηλίδες. Δεν γνωρίζαμε για την ύπαρξη μιας μόνο θεότητας μέχρι που αποκαλύφθηκε στον Αβραάμ μόλις πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Τι γνωρίζετε για τον Αβραάμ, νεαρή κυρία;
  
  
  Ε: Είναι ο πατέρας των Ισραηλιτών.
  
  
  Α: Σωστά. Και οι Άραβες. Δύο μήλα που έπεσαν από το ίδιο δέντρο, το ένα δίπλα στο άλλο. Και αμέσως δύο μήλα έμαθαν να μισούν το ένα το άλλο.
  
  
  Ερώτηση: Τι σχέση έχει αυτό με την Κιβωτό;
  
  
  Α: Πεντακόσια χρόνια αφότου ο Θεός αποκαλύφθηκε στον Αβραάμ, ο Παντοδύναμος βαρέθηκε με τους ανθρώπους να συνεχίζουν να Του γυρίζουν την πλάτη. Όταν ο Μωυσής οδήγησε τους Εβραίους έξω από την Αίγυπτο, ο Θεός για άλλη μια φορά αποκαλύφθηκε στον λαό Του. Μόλις εκατόν σαράντα πέντε μίλια από εδώ. Και εκεί υπέγραψαν το συμβόλαιο. Από τη μια πλευρά, η ανθρωπότητα δέχεται να τηρήσει δέκα απλά σημεία.
  
  
  Ερώτηση: Οι Δέκα Εντολές.
  
  
  Απ.: Από την άλλη, ο Θεός συμφωνεί να δώσει στον άνθρωπο αιώνια ζωή. Αυτή είναι η πιο σημαντική στιγμή στην ιστορία - η στιγμή που η ζωή απέκτησε το νόημά της. Τρεις χιλιάδες πεντακόσια χρόνια αργότερα, κάθε άνθρωπος φέρει αυτό το συμβόλαιο κάπου στη συνείδησή του. Κάποιοι τον αποκαλούν φυσικό νόμο, άλλοι αμφισβητούν την ύπαρξη ή το νόημά του και θα σκοτώσουν και θα πεθάνουν για να υπερασπιστούν την ερμηνεία τους. Αλλά τη στιγμή που ο Μωυσής έλαβε τις Πινακίδες του Νόμου από τα χέρια του Θεού: τότε ξεκίνησε ο πολιτισμός μας.
  
  Ε: Και μετά ο Μωυσής βάζει τις πλάκες στην Κιβωτό της Διαθήκης.
  
  
  Α: Μαζί με άλλα αντικείμενα. Η Κιβωτός είναι το χρηματοκιβώτιο που κρατά το συμβόλαιο με τον Θεό.
  
  
  Ε: Κάποιοι λένε ότι η Κιβωτός έχει υπερφυσικές δυνάμεις.
  
  
  Α: Ανοησίες. Θα το εξηγήσω σε όλους αύριο που θα ξεκινήσουμε τη δουλειά.
  
  
  Ε: Δηλαδή δεν πιστεύετε στην υπερφυσική φύση της Κιβωτού;
  
  
  Α: Από τα βάθη της καρδιάς μου. Η μητέρα μου μου διάβαζε από τη Βίβλο ακόμη και πριν γεννηθώ. Η ζωή μου έχει αφιερωθεί στον Λόγο του Θεού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι έτοιμος να διαψεύσω οποιουσδήποτε μύθους ή δεισιδαιμονίες.
  
  
  Ερ.: Μιλώντας για δεισιδαιμονίες, εδώ και χρόνια η έρευνά σας ήταν αμφιλεγόμενη στους ακαδημαϊκούς κύκλους, οι οποίοι επικρίνουν τη χρήση αρχαίων κειμένων για το κυνήγι θησαυρού. Οι προσβολές ξεχύθηκαν και από τις δύο πλευρές.
  
  
  Α: Ακαδημαϊκοί... δεν μπορούσαν να βρουν τον κώλο τους με δύο χέρια και έναν φακό. Θα είχε βρει ο Σλήμαν τους θησαυρούς της Τροίας χωρίς την Ιλιάδα του Ομήρου; Θα έβρισκε ο Κάρτερ τον τάφο του Τουταγχαμών χωρίς τον ελάχιστα γνωστό πάπυρο Ούτε; Και οι δύο δέχθηκαν έντονη κριτική στην εποχή τους επειδή χρησιμοποιούσαν τις ίδιες μεθόδους όπως εγώ τώρα. Κανείς δεν θυμάται τους επικριτές του, αλλά ο Κάρτερ και ο Σλήμαν είναι αθάνατοι. Σκοπεύω να ζήσω για πάντα.
  
  [βίαιος βήχας]
  
  
  Ερώτηση: Ποια είναι η ασθένειά σας;
  
  
  Α: Δεν μπορείτε να περάσετε τόσα χρόνια σε υγρές σήραγγες αναπνέοντας λάσπη χωρίς να πληρώσετε ένα τίμημα. Έχω χρόνια πνευμονία. Ποτέ δεν απομακρύνομαι πολύ από μια δεξαμενή οξυγόνου. Παρακαλώ συνέχισε.
  
  
  Ερώτηση: Πού σταματήσαμε; Ω! ναι. Ήσασταν πάντα πεπεισμένοι για την ιστορική ύπαρξη της Κιβωτού της Διαθήκης ή η πίστη σας ανάγεται στην εποχή που ξεκινήσατε να μεταφράζετε τον Χάλκινο Κύλινδρο;
  
  Α: Μεγάλωσα Χριστιανός αλλά ασπάσθηκα τον Ιουδαϊσμό όταν ήμουν σχετικά νέος. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, μπορούσα να διαβάσω τα εβραϊκά καθώς και τα αγγλικά. Όταν άρχισα να μελετώ τον Χάλκινο Κύλινδρο του Κουμράν, δεν ανακάλυψα ότι η Κιβωτός ήταν αληθινή - το ήξερα ήδη. Με περισσότερες από διακόσιες αναφορές σε αυτό στη Βίβλο, είναι το αντικείμενο που περιγράφεται πιο συχνά στις γραφές. Αυτό που συνειδητοποίησα όταν κράτησα τον Δεύτερο κύλινδρο στα χέρια μου ήταν ότι θα ήμουν αυτός που θα ανακάλυπτα ξανά τελικά την Κιβωτό.
  
  
  Ερώτηση: Κατάλαβα. Πώς ακριβώς σας βοήθησε ο δεύτερος κύλινδρος να αποκρυπτογραφήσετε τον χάλκινο κύλινδρο του Κουμράν;
  
  
  Α: Λοιπόν, υπήρχε μεγάλη σύγχυση με σύμφωνα όπως he, het, mem, kaf, wav, zayin και yod...
  
  
  Ερώτηση: Με απλούς όρους, κύριε καθηγητά.
  
  
  Α: Ορισμένα σύμφωνα δεν ήταν πολύ καθαρά, δυσκολεύοντας την αποκρυπτογράφηση του κειμένου. Και το πιο περίεργο ήταν ότι μια σειρά από ελληνικά γράμματα μπήκαν σε όλο τον κύλινδρο. Μόλις είχαμε το κλειδί για την κατανόηση του κειμένου, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτά τα γράμματα ήταν τίτλοι ενοτήτων που άλλαζαν τη σειρά και επομένως το πλαίσιο. Ήταν η πιο συναρπαστική περίοδος στην επαγγελματική μου καριέρα.
  
  
  Ε: Πρέπει να ήταν απογοητευτικό να αφιερώνεις σαράντα τρία χρόνια από τη ζωή σου στη μετάφραση του Χάλκινου Κύλιου και μετά να λύνεις το όλο θέμα μέσα σε τρεις μήνες από την εμφάνιση του Δεύτερου Κύλιου.
  
  
  Α: Απολύτως όχι. Οι Χειρογράφοι της Νεκράς Θάλασσας, συμπεριλαμβανομένου του Χάλκινου Χειρογράφου, ανακαλύφθηκαν τυχαία όταν ένας βοσκός πέταξε ένα βράχο σε μια σπηλιά στην Παλαιστίνη και άκουσε κάτι να θρυμματίζεται. Έτσι βρέθηκε το πρώτο από τα χειρόγραφα. Αυτό δεν είναι αρχαιολογία: αυτό είναι τύχη. Αλλά χωρίς όλες αυτές τις δεκαετίες εις βάθος μελέτης, δεν θα είχαμε φτάσει ποτέ στον κύριο Κιν...
  
  
  Ερώτηση: Κύριε Κάιν; Για τι πράγμα μιλάς? Μη μου πείτε ότι ο Χάλκινος κύλινδρος αναφέρει δισεκατομμυριούχο!
  
  
  Α: Δεν μπορώ να το συζητήσω άλλο. Έχω ήδη πει πάρα πολλά.
  
  
  28
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Τετάρτη 12 Ιουλίου 2006 στις 7:33 μ.μ.
  
  
  Οι επόμενες ώρες ήταν έντονες πηγαινοέρχεσθε. Ο καθηγητής Forrester αποφάσισε να κατασκηνώσει στις εκβολές του φαραγγιού. Η τοποθεσία θα ήταν προστατευμένη από τον άνεμο με δύο πέτρινους τοίχους που πρώτα στένεψαν, στη συνέχεια διευρύνθηκαν και τελικά συνδέθηκαν για άλλη μια φορά σε απόσταση 800 ποδιών, σχηματίζοντας αυτό που ο Forrester ονόμασε δείκτη. Δύο κλάδοι του φαραγγιού στα ανατολικά και νοτιοανατολικά σχημάτιζαν το μεσαίο και δευτερεύον δάχτυλο του νυχιού.
  
  Η ομάδα θα ζει σε ειδικές σκηνές που σχεδιάστηκαν από μια ισραηλινή εταιρεία για να αντέχουν στη ζέστη της ερήμου και χρειάστηκε ένα μεγάλο μέρος της ημέρας για να στήσουν. Η δουλειά της εκφόρτωσης των φορτηγών έπεσε στους Robert Frick και Tommy Eichberg, οι οποίοι χρησιμοποίησαν υδραυλικά βαρούλκα σε φορτηγά KamAZ για να ξεφορτώσουν μεγάλα μεταλλικά κιβώτια με αριθμημένο εξοπλισμό για την αποστολή.
  
  "Τέσσερις χιλιάδες πεντακόσιες λίβρες τρόφιμα, διακόσιες πενήντα λίβρες ιατρικές προμήθειες, τέσσερις χιλιάδες λίβρες αρχαιολογικό εξοπλισμό και ηλεκτρικό εξοπλισμό, δύο χιλιάδες λίβρες σιδηροτροχιές από χάλυβα, ένα τρυπάνι και έναν μίνι εκσκαφέα. Τι πιστεύετε για αυτό?'
  
  Η Άντρεα έμεινε έκπληκτη και σημείωσε νοερά για το άρθρο της, ελέγχοντας τα στοιχεία στη λίστα που της είχε δώσει ο Τόμι. Λόγω της περιορισμένης εμπειρίας της στο στήσιμο σκηνών, προσφέρθηκε να βοηθήσει στην εκφόρτωση και ο Άιχμπεργκ την έβαλε να διευθύνει πού έπρεπε να πάει κάθε κιβώτιο. Δεν το έκανε από την επιθυμία της να βοηθήσει, αλλά επειδή κατάλαβε ότι όσο πιο γρήγορα τελείωσε, τόσο πιο γρήγορα μπορούσε να μιλήσει στον Φάουλερ και τον Χάρελ μόνη της. Ο γιατρός ήταν απασχολημένος βοηθώντας να στήσει τη σκηνή για το ιατρείο.
  
  "Αυτός είναι ο αριθμός τριάντα τέσσερα, Tommy", φώναξε ο Freak από το πίσω μέρος του δεύτερου φορτηγού. Η αλυσίδα στο βαρούλκο ήταν συνδεδεμένη με δύο μεταλλικούς γάντζους στις δύο πλευρές του κιβωτίου και έκανε έναν δυνατό ήχο κρότου καθώς κατέβαζε το φορτίο στο αμμώδη εδάφη.
  
  "Πρόσεχε, αυτό ζυγίζει έναν τόνο".
  
  Η νεαρή δημοσιογράφος κοίταξε με αγωνία τη λίστα, φοβούμενη ότι κάτι της είχε διαφύγει.
  
  "Αυτή η λίστα είναι λανθασμένη, Τόμι. Υπάρχουν μόνο τριάντα τρία κουτιά σε αυτό ".
  
  "Μην ανησυχείς. Το συγκεκριμένο κουτί είναι ξεχωριστό... και έρχονται οι υπεύθυνοι του", είπε ο Άιχμπεργκ καθώς έλυνε τις αλυσίδες του.
  
  Η Andrea σήκωσε το βλέμμα από τη λίστα της και είδε τη Marla Jackson και τον Tewi Waak, δύο από τους στρατιώτες του Dekker. Γονάτισαν και οι δύο δίπλα στο κουτί και άνοιξαν τις κλειδαριές. Το καπάκι βγήκε με ένα ελαφρύ σφύριγμα, σαν να είχε σφραγιστεί στο κενό. Η Άντρεα έριξε μια διακριτική ματιά στο περιεχόμενό του. Οι δύο μισθοφόροι δεν φάνηκαν να τους πείραξαν.
  
  Σαν να περίμεναν να παρακολουθήσω.
  
  Το περιεχόμενο της βαλίτσας δεν θα μπορούσε να ήταν πιο κοσμικό: πακέτα με ρύζι, καφέ και δημητριακά, τοποθετημένα σε σειρές των είκοσι. Ο Αντρέα δεν κατάλαβε. ειδικά όταν η Μάρλα Τζάκσον άρπαξε ένα πακέτο σε κάθε χέρι και ξαφνικά τα πέταξε στο στήθος της Άντρεα, με τους μύες στα χέρια της να κυλούν κάτω από το μαύρο δέρμα.
  
  "Έτσι είναι, Χιονάτη".
  
  Ο Αντρέα έπρεπε να ρίξει το τάμπλετ για να πιάσει τα δέματα. Ο Waaka έπνιξε ένα γέλιο, ενώ ο Jackson, αγνοώντας τον έκπληκτο δημοσιογράφο, άπλωσε το χέρι στο κενό αριστερά και τράβηξε δυνατά. Το στρώμα των δεμάτων μετατοπίστηκε, αποκαλύπτοντας ένα πολύ λιγότερο πεζό φορτίο.
  
  Τυφέκια, πολυβόλα και φορητά όπλα απλώνονταν στρώσεις πάνω σε δίσκους. Ενώ ο Τζάκσον και ο Γουάκα έβγαλαν τους δίσκους - έξι στο σύνολο - και τους τοποθέτησαν τακτοποιημένα πάνω από άλλα κουτιά, οι εναπομείναντες στρατιώτες του Ντέκερ, καθώς και ο ίδιος ο Νοτιοαφρικανός, πλησίασαν και άρχισαν να οπλίζονται.
  
  "Εξαιρετικοί, κύριοι", είπε ο Dekker. "Όπως είπε κάποτε ένας σοφός, οι μεγάλοι άντρες είναι σαν αετοί... χτίζουν τις φωλιές τους σε μοναχικά ύψη. Το πρώτο ρολόι ανήκει στον Τζάκσον και στους Γκότλιμπς. Βρείτε θέσεις κάλυψης εδώ κι εκεί και εκεί.' Έδειξε τρία σημεία στην κορυφή των τοίχων του φαραγγιού, το δεύτερο από τα οποία δεν ήταν πολύ μακριά από το σημείο όπου η Άντρεα νόμιζε ότι είχε δει τη μυστηριώδη φιγούρα λίγες ώρες νωρίτερα. "Σπάστε τη σιωπή του ραδιοφώνου μόνο για να κάνετε ρεπορτάζ κάθε δέκα λεπτά. επίσης, Τόρες." Αν ανταλλάξεις συνταγές με τον Μαλόνεϊ, όπως έκανες στο Λάος, θα πρέπει να ασχοληθείς μαζί μου. Μάρτιος.
  
  Οι δίδυμοι Γκότλιμπ και Μάρλα Τζάκσον ξεκίνησαν προς τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις, αναζητώντας προσιτές αναβάσεις σε φυλάκια από τα οποία οι στρατιώτες του Ντέκερ θα φρουρούσαν συνεχώς την αποστολή κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην εγκατάσταση. Μόλις καθιέρωσαν τις θέσεις τους, προσέδεσαν σχοινί και σκάλες αλουμινίου στον βράχο κάθε δέκα πόδια για να διευκολύνουν την κατακόρυφη αναρρίχηση.
  
  
  Ο Αντρέα, εν τω μεταξύ, θαύμασε την ευρηματικότητα της σύγχρονης τεχνολογίας. Ακόμη και στα πιο τρελά της όνειρα, δεν φανταζόταν ότι το σώμα της θα ήταν κοντά στην ψυχή μέσα στην επόμενη εβδομάδα. Όμως, προς έκπληξή της, μεταξύ των τελευταίων αντικειμένων που έπεσαν από τα φορτηγά ήταν δύο έτοιμα ντους και δύο φορητές τουαλέτες από πλαστικό και υαλοβάμβακα.
  
  "Τι συμβαίνει, ομορφιά;" Δεν χαίρεσαι που δεν χρειάζεται να σκάσεις στην άμμο;". είπε ο Ρόμπερτ Φρικ.
  
  Ο αποστεωμένος νεαρός αποτελείται μόνο από αγκώνες και γόνατα και κινήθηκε νευρικά. Ο Αντρέα αντέδρασε στη χυδαία παρατήρησή του με ένα δυνατό ξέσπασμα γέλιου και άρχισε να τον βοηθά να φτιάξει τις τουαλέτες.
  
  "Ακριβώς, Ρόμπερτ. Και από όσο μπορώ να δω, θα έχουμε ακόμη και τα μπάνια του και της..."
  
  "Είναι λίγο άδικο αν σκεφτεί κανείς ότι είμαστε μόνο τέσσερις και είκοσι από εμάς. Λοιπόν, τουλάχιστον θα πρέπει να σκάψετε το δικό σας σπίτι", είπε ο Φρικ.
  
  Η Άντρεα χλόμιασε. Κουρασμένη όσο ήταν, ακόμα και η σκέψη να πάρει ένα φτυάρι έκανε τα χέρια της να κάνουν φουσκάλες. Ο Φρικ έπαιρνε δυναμική.
  
  "Δεν καταλαβαίνω τι είναι τόσο αστείο σε αυτό".
  
  "Είσαι πιο λευκή από τον κώλο της θείας μου Μπόνι. Αυτό είναι το πιο αστείο πράγμα ".
  
  "Μην τον πειράζεις, αγάπη μου", είπε ο Τόμι. "Θα χρησιμοποιήσουμε τον μίνι εκσκαφέα. Θα μας πάρει δέκα λεπτά".
  
  "Πάντα καταστρέφεις τη διασκέδαση, Τόμι. Έπρεπε να την αφήσεις να ιδρώσει λίγο ακόμα ". Ο Φρικ κούνησε το κεφάλι του και έφυγε για να βρει κάποιον άλλο να ενοχλήσει.
  
  
  29
  
  
  
  ΧΑΚΑΝ
  
  Ήταν δεκατεσσάρων όταν άρχισε να σπουδάζει.
  
  Φυσικά, στην αρχή έπρεπε να ξεχάσει πολλά.
  
  Για αρχή όλα όσα έμαθε στο σχολείο, από τους φίλους του, στο σπίτι. Τίποτα δεν ήταν αληθινό. Όλα ήταν ένα ψέμα που εφευρέθηκε από τον εχθρό, τους καταπιεστές του Ισλάμ. Είχαν ένα σχέδιο, του είπε ο ιμάμης, ψιθυρίζοντάς του στο αυτί. "Ξεκινούν δίνοντας στις γυναίκες ελευθερία. Τους βάζουν στο ίδιο επίπεδο με τους άντρες για να μας αποδυναμώσουν. Ξέρουν ότι είμαστε πιο δυνατοί, πιο ικανοί. Γνωρίζουν ότι είμαστε πιο σοβαροί στις υποχρεώσεις μας προς τον Θεό. Μετά μας κάνουν πλύση εγκεφάλου, κυριεύουν τα μυαλά των αγίων ιμάμηδων. Προσπαθούν να θολώσουν την κρίση μας με ακάθαρτες εικόνες λαγνείας και φθοράς. Προωθούν την ομοφυλοφιλία. Λένε ψέματα, ψέματα, ψέματα. Λένε ψέματα ακόμη και για τις ημερομηνίες. Λένε ότι είναι είκοσι δύο Μαΐου. Αλλά ξέρεις τι μέρα είναι ".
  
  "Δέκατη έκτη μέρα του Σαουάλ, αφέντη".
  
  "Μιλούν για την ένταξη, για το πώς να τα πηγαίνουν καλά με τους άλλους. Αλλά ξέρεις τι θέλει ο Θεός ".
  
  "Όχι, δεν ξέρω, δάσκαλε", είπε το φοβισμένο αγόρι. Πώς θα μπορούσε να είναι στο μυαλό του Θεού;
  
  "Ο Θεός θέλει να εκδικηθεί τις Σταυροφορίες. σταυροφορίες που έγιναν πριν από χίλια χρόνια και σήμερα. Ο Θεός θέλει να αποκαταστήσουμε το χαλιφάτο που κατέστρεψαν το 1924. Από εκείνη την ημέρα, η μουσουλμανική κοινότητα έχει χωριστεί σε τμήματα εδάφους που ελέγχονται από τους εχθρούς μας. Αρκεί να διαβάσετε την εφημερίδα για να δείτε πώς ζουν οι μουσουλμάνοι αδελφοί μας σε μια κατάσταση καταπίεσης, ταπείνωσης και γενοκτονίας. Και η μεγαλύτερη προσβολή είναι ο πάσσαλος που ρίχνεται στην καρδιά του Νταρ αλ-Ισλάμ: του Ισραήλ".
  
  "Μισώ τους Εβραίους, δάσκαλε".
  
  'Οχι. Σκέφτεσαι μόνο αυτό που κάνεις. Ακούστε προσεκτικά τα λόγια μου. Αυτό το μίσος που νομίζεις ότι νιώθεις τώρα, σε λίγα χρόνια δεν θα μοιάζει τίποτα περισσότερο από μια μικροσκοπική σπίθα σε σύγκριση με τη φωτιά ενός ολόκληρου δάσους. Μόνο οι αληθινοί πιστοί είναι ικανοί για μια τέτοια μεταμόρφωση. Και θα γίνεις ένας από αυτούς. Είσαι μοναδικός. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάξω στα μάτια σου για να δω ότι έχεις τη δύναμη να αλλάξεις τον κόσμο. Να ενώσει τη μουσουλμανική κοινότητα. Φέρτε τη Σαρία στο Αμμάν, στο Κάιρο, στη Βηρυτό. Και μετά στο Βερολίνο. Προς Μαδρίτη. Στην Ουάσιγκτον.
  
  "Πώς το κάνουμε, δάσκαλε; Πώς μπορούμε να επεκτείνουμε τον ισλαμικό νόμο σε ολόκληρο τον κόσμο;".
  
  "Δεν είσαι έτοιμος για την απάντηση".
  
  "Ναι, είμαι εγώ, δάσκαλε".
  
  'Θέλεις να μάθεις με όλη σου την καρδιά, την ψυχή και το μυαλό;'
  
  "Δεν θέλω τίποτα περισσότερο από το να τηρώ τον λόγο του Θεού".
  
  'Οχι όχι ακόμα. Αλλά σύντομα...'
  
  
  τριάντα
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Τετάρτη 12 Ιουλίου 2006 στις 8:27 μ.μ.
  
  
  Τελικά οι σκηνές στήθηκαν, τουαλέτες και ντους, συνδέθηκαν σωλήνες στη δεξαμενή νερού και το πολιτικό προσωπικό της αποστολής ξεκουράστηκε μέσα στη μικρή πλατεία που σχηματίζουν οι γύρω σκηνές. Η Andrea, καθισμένη στο έδαφος με ένα μπουκάλι Gatorade στο χέρι, εγκατέλειψε την προσπάθεια να βρει τον πατέρα του Fowler. Φαινόταν ότι ούτε εκείνος ούτε ο Δρ. Χάρελ ήταν τριγύρω, κι έτσι αφοσιώθηκε στο να αναλογιστεί τις κατασκευές από ύφασμα και αλουμίνιο που δεν έμοιαζαν με τίποτα που δεν είχε δει ποτέ. Κάθε σκηνή ήταν ένας επιμήκης κύβος με πόρτα και πλαστικά παράθυρα. Υπήρχε μια ξύλινη εξέδρα που υψωνόταν περίπου ενάμιση πόδι πάνω από το έδαφος πάνω σε μια ντουζίνα τσιμεντόλιθους για να προστατεύει τους κατοίκους από την καυτή ζέστη της άμμου. Η οροφή ήταν κατασκευασμένη από ένα μεγάλο κομμάτι ύφασμα που ήταν στερεωμένο στο έδαφος στη μία πλευρά για να βελτιώσει τη διάθλαση των ακτίνων του ήλιου. Κάθε σκηνή είχε το δικό της ηλεκτρικό καλώδιο που οδηγούσε σε μια κεντρική γεννήτρια δίπλα στο φορτηγό καυσίμων.
  
  Από τις έξι σκηνές, οι τρεις ήταν ελαφρώς διαφορετικές. Ένα από αυτά ήταν το αναρρωτήριο, το οποίο είχε πιο ακατέργαστο σχέδιο αλλά ήταν ερμητικά σφραγισμένο. Ένα άλλο σχημάτισε μια συνδυασμένη σκηνή κουζίνας και τραπεζαρίας. Είχε κλιματισμό, ώστε τα μέλη της αποστολής να μπορούν να ξεκουράζονται εκεί τις πιο ζεστές ώρες της ημέρας. Η τελευταία σκηνή ανήκε στον Κάιν και ήταν λίγο απομακρυσμένη από τις άλλες. Δεν είχε ορατά παράθυρα και ήταν αποκλεισμένο, μια σιωπηλή προειδοποίηση ότι ο δισεκατομμυριούχος δεν ήθελε να τον ενοχλούν. Ο Kine έμεινε στο H3 του, το οποίο οδηγούσε ο Dekker, μέχρι που τελείωσαν το στήσιμο της σκηνής του και δεν εμφανίστηκε ποτέ.
  
  Αμφιβάλλω αν θα εμφανιστεί πριν το τέλος της αποστολής. Αναρωτιέμαι αν η σκηνή του έχει εντοιχισμένη τουαλέτα, σκέφτηκε η Άντρεα, πίνοντας μια γουλιά από το μπουκάλι της. Εδώ έρχεται αυτός που μάλλον ξέρει την απάντηση.
  
  "Γεια σας κύριε Russell".
  
  'Πώς είσαι?' είπε ο βοηθός χαμογελώντας ευγενικά.
  
  'Πολύ καλά, ευχαριστώ. Ακούστε, για αυτή τη συνέντευξη με τον κύριο Κέιν..."
  
  "Φοβάμαι ότι αυτό δεν είναι ακόμη δυνατό", παρενέβη ο Ράσελ.
  
  "Ελπίζω να με έφερες εδώ για κάτι περισσότερο από μια απλή περιήγηση στα αξιοθέατα. Θέλω να ξέρεις ότι...'
  
  "Καλώς ήρθατε, κυρίες και κύριοι", η δυσάρεστη φωνή του καθηγητή Forrester διέκοψε τα παράπονα του δημοσιογράφου. Σε αντίθεση με τις προβλέψεις μας, καταφέρατε να στήσετε όλες τις σκηνές στην ώρα τους. Συγχαρητήρια. Έχετε ένα χέρι σε αυτό.
  
  Ο τόνος του ήταν τόσο ανειλικρινής όσο το αχνό χειροκρότημα που ακολούθησε. Ο καθηγητής πάντα έκανε τους ακροατές του να νιώθουν λίγο άβολα, αν όχι ταπεινωμένοι, αλλά τα μέλη της αποστολής κατάφερναν να μείνουν στις θέσεις τους γύρω του όταν ο ήλιος άρχισε να δύει πίσω από τα βράχια.
  
  "Πριν προχωρήσουμε στο δείπνο και τη διανομή των σκηνών, θέλω να τελειώσω την ιστορία", συνέχισε ο αρχαιολόγος. "Θυμάστε που σας είπα ότι λίγοι εκλεκτοί πήραν τον θησαυρό από την πόλη της Ιερουσαλήμ; Λοιπόν, αυτή η ομάδα γενναίων ανδρών...".
  
  "Μια ερώτηση συνεχίζει να τρέχει στο κεφάλι μου", παρενέβη η Άντρεα, αγνοώντας το διαπεραστικό βλέμμα του γέρου. "Είπατε ότι ο Yirm Əy áhu ήταν ο συγγραφέας του Δεύτερου Κύλιου. Ότι το έγραψε αυτό πριν οι Ρωμαίοι καταστρέψουν το ναό του Σολομώντα. Κάνω λάθος?'
  
  "Όχι, δεν έχεις άδικο".
  
  "Άφησε άλλες σημειώσεις;"
  
  "Όχι, δεν το έκανε".
  
  "Οι άνθρωποι που έφεραν την Κιβωτό από την Ιερουσαλήμ άφησαν τίποτα;"
  
  'Οχι'.
  
  "Τότε πώς ξέρεις τι συνέβη; Αυτοί οι άνθρωποι έφεραν ένα πολύ βαρύ αντικείμενο καλυμμένο με χρυσό, τι, σχεδόν διακόσια μίλια; Το μόνο που έκανα ήταν να ανέβω σε αυτόν τον αμμόλοφο με μια κάμερα και ένα μπουκάλι νερό και ήταν...".
  
  Ο γέρος κοκκίνιζε περισσότερο με κάθε λέξη που έλεγε η Άντρεα, ώσπου η αντίθεση ανάμεσα στο φαλακρό κεφάλι και τα γένια του έκανε το πρόσωπό του να μοιάζει με κεράσι πάνω σε μια μπάλα από βαμβάκι.
  
  "Πώς κατάφεραν οι Αιγύπτιοι να χτίσουν τις πυραμίδες;" Πώς έστησαν οι ιθαγενείς του νησιού του Πάσχα τα αγάλματά τους που ζύγιζαν δέκα χιλιάδες τόνους; Πώς οι Ναβαταίοι χάραξαν την πόλη της Πέτρας από αυτούς τους ίδιους βράχους;".
  
  Έφτυσε κάθε λέξη στην Άντρεα, έγειρε πάνω της καθώς μιλούσαν μέχρι που το πρόσωπό του βρέθηκε δίπλα στο δικό της. Ο δημοσιογράφος γύρισε μακριά για να αποφύγει την ταγγισμένη ανάσα του.
  
  "Με πίστη. Χρειάζεσαι πίστη για να ταξιδέψεις εκατόν ογδόντα πέντε μίλια στον καυτό ήλιο και σε ανώμαλο έδαφος. Χρειάζεσαι πίστη για να πιστέψεις ότι μπορείς να το κάνεις ".
  
  "Λοιπόν, εκτός από τον δεύτερο κύλινδρο, δεν έχετε καμία απόδειξη", είπε η Άντρεα, μη μπορώντας να σταματήσει τον εαυτό της.
  
  'Όχι, δεν το κάνω. Αλλά έχω μια θεωρία, και ας ελπίσουμε ότι έχω δίκιο, δεσποινίς Οτέρο, αλλιώς θα πάμε σπίτι με άδεια χέρια".
  
  Η δημοσιογράφος ήταν έτοιμη να απαντήσει όταν ένιωσε ένα ελαφρύ κούνημα στα πλευρά της με τον αγκώνα της. Γύρισε και είδε τον πατέρα Φάουλερ να την κοιτάζει με μια προειδοποίηση.
  
  "Πού ήσουν, πατέρα;" ψιθύρισε εκείνη. "Κοίταξα παντού. Πρέπει να μιλήσουμε.'
  
  Ο Φάουλερ της έκανε νόημα να σωπάσει.
  
  "Οι οκτώ άνδρες που έφυγαν από την Ιερουσαλήμ με την κιβωτό έφτασαν στην Ιεριχώ το επόμενο πρωί". Ο Φόρεστερ οπισθοχώρησε και τώρα απευθυνόταν σε δεκατέσσερα άτομα που άκουγαν με αυξανόμενο ενδιαφέρον. "Τώρα μπαίνουμε στη σφαίρα των εικασιών, αλλά τυχαίνει να είναι η εικασία ενός ανθρώπου που συλλογίζεται αυτό ακριβώς το ερώτημα εδώ και δεκαετίες. Στην Ιεριχώ μάζευαν προμήθειες και νερό. Διέσχισαν τον ποταμό Ιορδάνη κοντά στη Βηθανία και έφτασαν στο King's Road κοντά στο όρος Nebo. Ο αυτοκινητόδρομος είναι η παλαιότερη αδιάκοπη γραμμή επικοινωνίας στην ιστορία, η διαδρομή που οδήγησε τον Αβραάμ από τη Χαλδαία στη Χαναάν. Αυτοί οι οκτώ Εβραίοι ταξίδεψαν νότια κατά μήκος αυτής της διαδρομής μέχρι να φτάσουν στην Πέτρα, όπου άφησαν τον αυτοκινητόδρομο και κατευθύνθηκαν προς την κατεύθυνση ενός μυθικού μέρους που θα φαινόταν στους Ιεροσολυμίτες το τέλος του κόσμου. Αυτό το μέρος.'
  
  "Κύριε καθηγητά, έχετε ιδέα πού να κοιτάξουμε στο φαράγγι;" Γιατί αυτό το μέρος είναι τεράστιο", είπε ο Δρ Χάρελ.
  
  "Εκεί παίζετε όλοι, από αύριο. Ντέιβιντ, Γκόρντον... δείξε τους τον εξοπλισμό".
  
  Εμφανίστηκαν δύο βοηθοί, ο καθένας φορώντας έναν περίεργο εξοπλισμό. Είχαν μια σφεντόνα στο στήθος τους, στην οποία ήταν στερεωμένη μια μεταλλική συσκευή σε μορφή μικρού σακιδίου. Το λουρί είχε τέσσερις ιμάντες, από τους οποίους κρέμονταν μια τετράγωνη μεταλλική κατασκευή που πλαισίωνε το σώμα στο ύψος των γοφών. Στις μπροστινές γωνίες αυτής της δομής υπήρχαν δύο αντικείμενα που έμοιαζαν με λάμπα που έμοιαζαν με τους προβολείς ενός αυτοκινήτου, τα οποία κατευθύνονταν προς το έδαφος.
  
  "Αυτό, καλοί άνθρωποι, θα είναι το καλοκαιρινό σας φόρεμα για τις επόμενες μέρες. Η συσκευή ονομάζεται μαγνητόμετρο μετάπτωσης πρωτονίων.
  
  Ακούστηκαν σφυρίγματα θαυμασμού.
  
  "Όνομα που ουρλιάζει, έτσι δεν είναι;" είπε ο Ντέιβιντ Παππάς.
  
  "Σκάσε, Ντέιβιντ. Εργαζόμαστε πάνω σε μια θεωρία ότι τα άτομα που επιλέχθηκαν από τον Yirm &# 601; στο &# 225; ε, έκρυψε την Κιβωτό κάπου σε αυτό το φαράγγι. Το μαγνητόμετρο θα μας δώσει την ακριβή τοποθεσία ".
  
  'Πως δουλεύει?' ρώτησε η Άντρεα.
  
  "Το όργανο στέλνει ένα σήμα που καταγράφει το μαγνητικό πεδίο της Γης. Μόλις συντονιστεί σε αυτό, θα ανιχνεύσει οποιαδήποτε ανωμαλία στο μαγνητικό πεδίο, όπως η παρουσία μετάλλου. Δεν χρειάζεται να καταλάβετε πώς ακριβώς λειτουργεί, επειδή το υλικό εκπέμπει ασύρματα απευθείας στον υπολογιστή μου. Αν βρεις κάτι, θα το μάθω πριν το κάνεις ".
  
  "Είναι δύσκολο να το διαχειριστείς;" ρώτησε η Άντρεα.
  
  "Όχι αν ξέρεις να περπατάς. Σε καθένα από εσάς θα ανατεθεί μια σειρά τομέων στο φαράγγι σε απόσταση περίπου πενήντα μέτρων μεταξύ τους. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να πατάτε το κουμπί "Έναρξη" στη ζώνη ασφαλείας και να κάνετε ένα βήμα κάθε πέντε δευτερόλεπτα. Σαν αυτό.'
  
  Ο Γκόρντον έκανε ένα βήμα μπροστά και σταμάτησε. Πέντε δευτερόλεπτα αργότερα, το όργανο εξέπεμψε ένα χαμηλό σφύριγμα. Ο Γκόρντον έκανε άλλο ένα βήμα και το σφύριγμα σταμάτησε. Πέντε δευτερόλεπτα αργότερα το σφύριγμα ήχησε ξανά.
  
  "Θα το κάνεις αυτό για δέκα ώρες την ημέρα σε βάρδιες μιάμιση ώρας, με δεκαπέντε λεπτά διαλείμματα", είπε ο Φόρστερ.
  
  Όλοι άρχισαν να παραπονιούνται.
  
  "Τι γίνεται με τους ανθρώπους που έχουν άλλες ευθύνες;"
  
  "Να τα προσέχετε όταν δεν εργάζεστε στο φαράγγι, κύριε Φρικ".
  
  "Περιμένεις να περπατάμε δέκα ώρες την ημέρα κάτω από αυτόν τον ήλιο;"
  
  "Σας συμβουλεύω να πίνετε άφθονο νερό - τουλάχιστον ένα λίτρο κάθε ώρα. Σε θερμοκρασία 111 βαθμών, το σώμα αφυδατώνεται γρήγορα ".
  
  "Κι αν δεν δουλέψουμε τις δέκα ώρες μας μέχρι το τέλος της ημέρας;" τσίριξε μια άλλη φωνή.
  
  "Τότε θα τα τελειώσετε το βράδυ, κύριε Χάνλεϊ".
  
  "Δεν είναι ωραία η δημοκρατία", μουρμούρισε η Άντρεα.
  
  Προφανώς δεν ήταν αρκετά ήσυχη, γιατί ο Φόρεστερ την άκουσε.
  
  "Σας φαίνεται άδικο το σχέδιό μας, δεσποινίς Οτέρο;" ρώτησε ο αρχαιολόγος με εγκάρδια φωνή.
  
  "Τώρα που το ανέφερες, ναι", απάντησε προκλητικά η Άντρεα. Έσκυψε στο πλάι, φοβούμενη τον άλλον αγκώνα του Φάουλερ, αλλά δεν ήρθε.
  
  "Η κυβέρνηση της Ιορδανίας μας έδωσε μια ψεύτικη άδεια για έναν μήνα για την εξόρυξη φωσφορικών αλάτων. Φανταστείτε να επιβράδυνα τον ρυθμό; Ίσως θα ολοκληρώσουμε τη συλλογή δεδομένων από το φαράγγι την τρίτη εβδομάδα και την τέταρτη δεν θα έχουμε αρκετό χρόνο για να σκάψουμε την Κιβωτό. Αυτό φαίνεται δίκαιο;".
  
  Η Άντρεα κούνησε το κεφάλι της ντροπιασμένη. Μισούσε πραγματικά αυτόν τον άντρα, δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό.
  
  "Κάποιος άλλος θα ήθελε να γίνει μέλος του σωματείου της Μις Οτέρο;" πρόσθεσε ο Φόρεστερ, κοιτάζοντας έντονα τα πρόσωπα των παρευρισκομένων. 'Οχι? Πρόστιμο. Από εδώ και πέρα, δεν είστε γιατροί, ιερείς, χειριστές εξέδρας ή μάγειρες. Είστε τα ζωάκια μου. Απολαμβάνω.'
  
  
  31
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 13 Ιουλίου 2006. 12:27 μ.μ.
  
  
  Βήμα, περίμενε, σφύριξε, βήμα.
  
  Η Andrea Otero δεν έκανε ποτέ μια λίστα με τα τρία χειρότερα γεγονότα στη ζωή της. Πρώτον, επειδή η Andrea μισούσε τις λίστες. Δεύτερον, επειδή, παρά την εξυπνάδα της, είχε μικρή ικανότητα για ενδοσκόπηση, και τρίτον, επειδή κάθε φορά που τα προβλήματα έρχονταν αντιμέτωπα μαζί της, η αμετάβλητη αντίδρασή της ήταν να φύγει βιαστικά και να κάνει κάτι άλλους. Αν είχε περάσει πέντε λεπτά το βράδυ πριν σκεφτεί τις χειρότερες εμπειρίες της, το περιστατικό με τα φασόλια θα ήταν σίγουρα στην κορυφή της λίστας.
  
  Ήταν η τελευταία μέρα του σχολείου και περπάτησε τα εφηβικά της χρόνια με ένα σταθερό και αποφασιστικό βήμα. Έφυγε από την τάξη έχοντας μόνο μια ιδέα στο κεφάλι της: να παρευρεθεί στα εγκαίνια μιας νέας πισίνας στο συγκρότημα διαμερισμάτων όπου έμενε η οικογένειά της. Γι' αυτό τελείωσε το γεύμα της, ανυπόμονη να φορέσει το μαγιό της πριν από όλους. Μασώντας ακόμα την τελευταία της μπουκιά, σηκώθηκε από το τραπέζι. Τότε ήταν που η μητέρα της έριξε τη βόμβα.
  
  "Ποιανού είναι η σειρά να πλένει τα πιάτα;"
  
  Η Andrea δεν δίστασε καν γιατί ήταν η σειρά του μεγαλύτερου αδελφού της Miguel Angel. Αλλά τα άλλα τρία αδέρφια της δεν ήταν έτοιμα να περιμένουν τον αρχηγό τους μια τόσο ξεχωριστή μέρα, έτσι απάντησαν από κοινού, "του Αντρέα!
  
  "Διάολε μοιάζει. Τρελάθηκες? Προχθές ήταν η σειρά μου ".
  
  "Αγάπη μου, σε παρακαλώ, μη με αναγκάσεις να πλύνω το στόμα σου με σαπούνι".
  
  "Έλα, μαμά. Το αξίζει", είπε ένα από τα αδέρφια της.
  
  "Μα μαμά, δεν είναι η σειρά μου τώρα", ψιθύρισε η Άντρεα, πατώντας το πόδι της στο πάτωμα.
  
  "Λοιπόν, θα τα κάνεις ούτως ή άλλως και θα τα προσφέρεις στον Θεό ως μετάνοια για τις αμαρτίες σου. Περνάς μια πολύ δύσκολη ηλικία", είπε η μητέρα της.
  
  Ο Μιγκέλ Άνχελ έπνιξε ένα χαμόγελο και τα αδέρφια του ώθησαν ο ένας τον άλλον θριαμβευτικά.
  
  Μια ώρα αργότερα, ο Andrea, που ποτέ δεν ήξερε πώς να συγκρατηθεί, βρήκε πέντε καλές απαντήσεις σε αυτή την αδικία. Αλλά εκείνη τη στιγμή, μπορούσε να σκεφτεί μόνο ένα πράγμα.
  
  'Μαμαααααααααααααααα'
  
  "Μαμά, τίποτα! Πλύνετε τα πιάτα και αφήστε τα αδέρφια σας να πάνε στην πισίνα".
  
  Ξαφνικά η Άντρεα κατάλαβε τα πάντα: η μητέρα της ήξερε ότι δεν ήταν η σειρά της.
  
  Θα ήταν δύσκολο να καταλάβεις τι έκανε μετά αν δεν ήσουν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά και το μοναδικό κορίτσι που μεγάλωσε σε μια παραδοσιακή καθολική οικογένεια όπου είσαι ένοχος πριν αμαρτήσεις. η κόρη ενός στρατιωτικού παλιού σχολείου που ξεκαθάρισε ότι οι γιοι του ήρθαν πρώτοι. Την Άντρεα την πάτησαν, την έφτυσαν, την κακομεταχειρίστηκαν και την πέταξαν στην άκρη μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκα, παρόλο που είχε πολλές από τις ιδιότητες ενός αγοριού και σίγουρα είχε τα ίδια συναισθήματα.
  
  Εκείνη την ημέρα, είπε ότι είχε χορτάσει.
  
  Η Άντρεα επέστρεψε στο τραπέζι και έβγαλε το καπάκι από την κατσαρόλα με φασόλια και ντομάτα στιφάδο που μόλις είχαν τελειώσει. Ήταν μισογεμάτο και ακόμα ζεστό. Χωρίς να το σκεφτεί δύο φορές, έχυσε το υπόλοιπο πάνω από το κεφάλι του Μιγκέλ Άντζελ και άφησε την κατσαρόλα να στέκεται εκεί σαν καπέλο.
  
  "Πλένεις πιάτα, κάθαρμα".
  
  Οι συνέπειες ήταν τραγικές. Όχι μόνο η Άντρεα έπρεπε να πλύνει τα πιάτα, αλλά ο πατέρας της σκέφτηκε μια πιο ενδιαφέρουσα τιμωρία. Δεν της απαγόρευσε να κολυμπήσει όλο το καλοκαίρι. Θα ήταν πολύ εύκολο. Της διέταξε να καθίσει στο τραπέζι της κουζίνας, που είχε όμορφη θέα στην πισίνα, και άπλωσε πάνω του επτά κιλά ξερά φασόλια.
  
  'Μέτρα τους. Όταν μου λες πόσοι είναι, μπορείς να κατέβεις στην πισίνα ".
  
  Η Άντρεα άπλωσε τα φασόλια στο τραπέζι και άρχισε να τα μετράει ένα ένα, βάζοντάς τα στην κατσαρόλα. Όταν έφτασε στο 1283, σηκώθηκε για να πάει στο μπάνιο.
  
  Όταν επέστρεψε, η κατσαρόλα ήταν άδεια. Κάποιος ξαναέβαλε τα φασόλια στο τραπέζι.
  
  Παπά, τα μαλλιά σου θα γκριζάρουν πριν με ακούσεις να κλαίω, σκέφτηκε.
  
  Φυσικά έκλαψε. Τις επόμενες πέντε μέρες, ανεξάρτητα από τον λόγο που άφηνε το τραπέζι, κάθε φορά που επέστρεφε έπρεπε να ξαναρχίσει να μετράει τα κουκιά, σαράντα τρεις διαφορετικές φορές.
  
  
  Χθες το βράδυ, η Andrea θα θεωρούσε το περιστατικό με τα φασόλια μια από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής της, ακόμη χειρότερη από τον άγριο ξυλοδαρμό που είχε υποστεί στη Ρώμη τον προηγούμενο χρόνο. Τώρα, ωστόσο, η εμπειρία του μαγνητομέτρου έχει σκαρφαλώσει στην κορυφή της λίστας.
  
  Η μέρα ξεκίνησε αμέσως στις πέντε, τρία τέταρτα της ώρας πριν την ανατολή του ηλίου, με μια σειρά από ηχητικά σήματα. Η Άντρεα έπρεπε να κοιμηθεί στο ιατρείο με τον Δρ. Χάρελ και την Κίρα Λάρσεν, τα δύο φύλα χώρισαν λόγω των αγιαστικών κανόνων του Φόρεστερ. Οι σωματοφύλακες του Ντέκερ βρίσκονταν σε μια άλλη σκηνή, οι συνοδοί σε μια άλλη και οι τέσσερις βοηθοί του Φόρεστερ και ο πατέρας Φάουλερ στις υπόλοιπες. Ο καθηγητής προτίμησε να κοιμηθεί μόνος του σε μια μικρή σκηνή που κόστιζε ογδόντα δολάρια και πήγε μαζί του σε όλες τις αποστολές του. Αλλά δεν κοιμήθηκε πολύ. Στις πέντε το πρωί βρισκόταν εκεί, ανάμεσα στις σκηνές, χτυπώντας την κόρνα του, ώσπου δέχθηκε μερικές απειλές θανάτου από ένα πλήθος ανθρώπων που ήταν ήδη εξαντλημένοι.
  
  Η Άντρεα σηκώθηκε, βρίζοντας στο σκοτάδι, αναζητώντας την πετσέτα και το νεσεσέρ που είχε αφήσει δίπλα στο αερόστρωμα και τον υπνόσακο που της χρησίμευε για κρεβάτι. Κατευθυνόταν προς την πόρτα όταν ο Χάρελ την φώναξε. Παρά τα ξημερώματα, ήταν ήδη ντυμένη.
  
  "Δεν σκέφτεσαι να κάνεις ντους, σωστά;"
  
  'Σίγουρα'.
  
  "Μπορεί να το μάθετε με τον δύσκολο τρόπο, αλλά πρέπει να σας υπενθυμίσω ότι τα ντους είναι κωδικοποιημένα μεμονωμένα και ο καθένας από εμάς επιτρέπεται να χρησιμοποιεί νερό μόνο για όχι περισσότερο από τριάντα δευτερόλεπτα την ημέρα. Αν ξοδέψετε το μερίδιό σας τώρα, θα μας εκλιπαρείτε να σας φτύσουμε απόψε. '
  
  Η Άντρεα έγειρε πίσω στο στρώμα, νικημένη.
  
  "Ευχαριστώ που μου κατέστρεψες τη μέρα".
  
  "Αλήθεια, αλλά σου έσωσα τη νύχτα".
  
  "Φαίνομαι απαίσια", είπε η Άντρεα, τραβώντας τα μαλλιά της σε μια αλογοουρά, κάτι που δεν έχει κάνει από το κολέγιο.
  
  'Χειρότερο από τρομερό'.
  
  "Διάολε, γιατρέ, θα έπρεπε να είχες πει, "Όχι τόσο κακός όσο εγώ" ή "Όχι, φαίνεσαι υπέροχη." Ξέρεις, γυναικεία αλληλεγγύη.
  
  "Λοιπόν, δεν ήμουν ποτέ μια συνηθισμένη γυναίκα", είπε η Χάρελ κοιτάζοντας κατευθείαν στα μάτια την Άντρεα.
  
  Τι διάολο εννοούσες με αυτό, γιατρέ; ρώτησε η Άντρεα καθώς φόρεσε το σορτσάκι της και δέρωνε τις μπότες της. Είσαι αυτός για τον οποίο σε παίρνω; Και το πιο σημαντικό... πρέπει να κάνω το πρώτο βήμα;
  
  
  Βήμα, περίμενε, σφύριξε, βήμα.
  
  Ο Στόου Έρλινγκ συνόδεψε την Άντρεα στη θέση της και τη βοήθησε να φορέσει το λουρί της. Να, λοιπόν, στη μέση μιας έκτασης πενήντα τετραγωνικών ποδιών, σημειωμένη με σπάγκο συνδεδεμένο σε κάθε γωνία σε ακίδες οκτώ ιντσών.
  
  Ταλαιπωρία.
  
  Πρώτα ήταν το βάρος. Τριάντα πέντε λίβρες δεν φάνηκαν πολλά στην αρχή, ειδικά όταν κρεμόταν από τη ζώνη. Αλλά τη δεύτερη ώρα, οι ώμοι της Άντρεα τη σκότωναν.
  
  Μετά ήταν η ζέστη. Μέχρι το μεσημέρι, το έδαφος δεν ήταν αμμώδες - ήταν μια ψησταριά. Και έμεινε από νερό μισή ώρα αφότου ξεκίνησε η βάρδια της. Οι περίοδοι ανάπαυσης μεταξύ κάθε βάρδιας διαρκούσαν ένα τέταρτο της ώρας, αλλά οκτώ από αυτά τα λεπτά καταναλώνονταν φεύγοντας και επιστρέφοντας στους τομείς και παίρνοντας μπουκάλια κρύο νερό, και άλλα δύο με την επαναφορά του αντηλιακού. Είχαν απομείνει περίπου τρία λεπτά, τα οποία ήταν ο Φόρεστερ να καθαρίζει συνεχώς το λαιμό του και να κοιτάζει το ρολόι του.
  
  Επιπλέον, ήταν η ίδια ρουτίνα ξανά και ξανά. Αυτό το ηλίθιο βήμα, περίμενε, σφύριξε, βήμα.
  
  Διάολε, θα ήμουν καλύτερα στο Γκουαντάναμο. Παρόλο που ο ήλιος τους χτυπά, τουλάχιστον δεν χρειάζεται να σηκώσουν αυτό το ανόητο βάρος.
  
  'Καλημέρα. Κάνει ζέστη, έτσι δεν είναι; είπε μια φωνή.
  
  "Πήγαινε στο διάολο, πατέρα".
  
  "Πιες λίγο νερό", είπε ο Φάουλερ, προσφέροντάς της ένα μπουκάλι.
  
  Ήταν ντυμένος με παντελόνι από twill και το συνηθισμένο μαύρο κοντομάνικο πουκάμισό του με γιακά ιερέα. Πήγε πίσω από το τεταρτημόριο της και κάθισε στο έδαφος, απολαμβάνοντας να την παρακολουθεί.
  
  "Μπορείς να εξηγήσεις ποιον δωροδοκήσατε για να μην χρειαστεί να φορέσετε αυτό το πράγμα;" ρώτησε η Άντρεα αδειάζοντας λαίμαργα το μπουκάλι.
  
  "Ο καθηγητής Forrester σέβεται πολύ τα θρησκευτικά μου καθήκοντα. Είναι επίσης άνθρωπος του Θεού, με τον δικό του τρόπο ".
  
  "Πιο πολύ σαν εγωιστής μανιακός".
  
  'Ειναι πολυ. Τι γίνεται με εσένα;".
  
  "Λοιπόν, τουλάχιστον η προώθηση της δουλείας δεν είναι ένα από τα λάθη μου".
  
  "Μιλάω για θρησκεία".
  
  "Προσπαθείς να σώσεις την ψυχή μου με μισό μπουκάλι νερό;"
  
  "Θα ήταν αρκετό;"
  
  "Χρειάζομαι τουλάχιστον ένα πλήρες συμβόλαιο".
  
  Ο Φάουλερ χαμογέλασε και της έδωσε ένα άλλο μπουκάλι.
  
  "Αν πιείτε μικρές γουλιές, θα ξεδιψάσετε καλύτερα".
  
  'Ευχαριστώ'.
  
  "Δεν θα απαντήσεις στην ερώτησή μου;"
  
  "Η θρησκεία είναι πολύ βαθιά για μένα. Προτιμώ να κάνω ποδήλατο ".
  
  Ο ιερέας γέλασε και ήπιε μια γουλιά από το μπουκάλι του. Φαινόταν κουρασμένος.
  
  "Έλα, δεσποινίς Οτέρο. μη με θυμώνεις που δεν χρειάζεται να κάνω τη δουλειά του γαϊδάρου αυτή τη στιγμή. Δεν νομίζεις ότι όλα αυτά τα τετράγωνα προέκυψαν ως δια μαγείας, σωστά;".
  
  Τα τεταρτημόρια ξεκινούσαν διακόσια πόδια από τις σκηνές. Η υπόλοιπη αποστολή απλώθηκε στην επιφάνεια του φαραγγιού, ο καθένας με το δικό του βήμα, περιμένοντας, σφυρίζοντας, πατώντας. Η Άντρεα έφτασε στο τέλος του τμήματός της και έκανε ένα βήμα προς τα δεξιά, γύρισε 180 μοίρες και μετά περπάτησε ξανά με την πλάτη στον ιερέα.
  
  "Λοιπόν, ήμουν εκεί έξω προσπαθώντας να σας βρω τους δύο... Έτσι κάνατε εσείς και ο Ντοκ όλη τη νύχτα".
  
  "Υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι εκεί, οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείς".
  
  "Τι εννοείς με αυτό, πατέρα;"
  
  Ο Φάουλερ δεν είπε τίποτα. Για πολλή ώρα υπήρχε μόνο ο ρυθμός του πατήματος, της αναμονής, του σφυρίσματος, του περπάτημα.
  
  'Πως ξέρεις?' ρώτησε η Άντρεα ανήσυχη.
  
  "Το υποψιαζόμουν. Τώρα ξέρω.'
  
  'Σκατά'.
  
  "Λυπάμαι που εισβάλλω στην ιδιωτικότητά σας, δεσποινίς Οτέρο".
  
  "Ανάθεμά σου", είπε η Άντρεα και δάγκωσε τη γροθιά της. "Θα σκότωνα για ένα τσιγάρο".
  
  "Τι σε εμποδίζει;"
  
  "Ο καθηγητής Forrester μου είπε ότι παρενέβαινε στα όργανα."
  
  "Ξέρετε τι, δεσποινίς Οτέρο; Για κάποιον που συμπεριφέρεται σαν να είναι πάνω από όλα, είσαι αρκετά αφελής. Ο καπνός του τσιγάρου δεν επηρεάζει το μαγνητικό πεδίο της Γης. Τουλάχιστον όχι σύμφωνα με τις πηγές μου ".
  
  'Γέρο κάθαρμα'.
  
  Η Άντρεα έσκαψε στις τσέπες της και μετά άναψε ένα τσιγάρο.
  
  "Θα το πεις στον Ντοκ, πατέρα;"
  
  "Ο Χάρελ είναι έξυπνος, πολύ περισσότερο από εμένα. Και είναι Εβραία. Δεν χρειάζεται τη συμβουλή του γέρου ιερέα ".
  
  'Θα έπρεπε εγω?'
  
  "Λοιπόν, είσαι καθολικός, σωστά;"
  
  "Έχασα την εμπιστοσύνη στον εξοπλισμό σου πριν από δεκατέσσερα χρόνια, πατέρα".
  
  'Ποιο από αυτά? Στρατιωτικός ή κληρικός;".
  
  "Και τα δύο. Οι γονείς μου με γάμησαν πραγματικά."
  
  "Όλοι οι γονείς το κάνουν αυτό. Έτσι δεν ξεκινάει η ζωή;".
  
  Η Άντρεα γύρισε το κεφάλι της και κατάφερε να τον δει με την άκρη του ματιού της.
  
  "Έχουμε λοιπόν κάτι κοινό".
  
  "Δεν μπορείς να φανταστείς. Γιατί μας έψαχνες χθες το βράδυ, Αντρέα;".
  
  Ο δημοσιογράφος κοίταξε τριγύρω πριν απαντήσει. Το πιο κοντινό άτομο ήταν ο Ντέιβιντ Παππάς, δεμένος στη ζώνη ασφαλείας του εκατό πόδια μακριά. Μια ριπή καυτού ανέμου φυσούσε από την είσοδο του φαραγγιού, σχηματίζοντας όμορφες δίνες άμμου στα πόδια του Αντρέα.
  
  "Χθες, όταν ήμασταν στην είσοδο του φαραγγιού, ανέβηκα με τα πόδια σε αυτόν τον τεράστιο αμμόλοφο. Στον επάνω όροφο άρχισα να γυρίζω με τον τηλεφακό μου και είδα έναν άντρα ".
  
  'Οπου?' Ο Φάουλερ πυροβόλησε.
  
  "Στην κορυφή του γκρεμού πίσω σου. Τον είδα μόνο για ένα δευτερόλεπτο. Φορούσε ανοιχτό καφέ ρούχα. Δεν το είπα σε κανέναν γιατί δεν ήξερα αν είχε να κάνει με το άτομο που προσπάθησε να με σκοτώσει στο Behemoth ".
  
  Ο Φάουλερ στένεψε τα μάτια του και πέρασε ένα χέρι πάνω από το φαλακρό του κεφάλι, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα. Το πρόσωπό του φαινόταν ανήσυχο.
  
  "Δεσποινίς Otero, αυτή η αποστολή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και εξαρτάται από τη μυστικότητα για την επιτυχία της. Αν κάποιος ήξερε την αλήθεια για το γιατί είμαστε εδώ...".
  
  "Θα μας διώξουν;"
  
  "Θα μας είχαν σκοτώσει όλους".
  
  'ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ'.
  
  Η Άντρεα σήκωσε το βλέμμα, έχοντας πλήρη επίγνωση του πόσο απομονωμένος ήταν ο τόπος και πόσο παγιδευμένοι θα ήταν αν κάποιος διέσχιζε τη λεπτή γραμμή των φρουρών του Ντέκερ.
  
  "Πρέπει να μιλήσω στον Άλμπερτ αμέσως", είπε ο Φάουλερ.
  
  "Νόμιζα ότι είπες ότι δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το δορυφορικό σου τηλέφωνο εδώ; Είχε σαρωτή συχνότητας ο Dekker;".
  
  Ο ιερέας απλώς την κοίταξε.
  
  "Ω σκατά. Όχι ξανά", είπε η Άντρεα.
  
  "Θα το κάνουμε απόψε".
  
  
  32
  
  
  
  2700 ΠΟΔΙΑ ΔΥΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΓ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006 1:18 π.μ.
  
  
  Ο ψηλός άντρας λεγόταν Ω, και έκλαψε. Έπρεπε να αφήσει άλλους ανθρώπους. Δεν ήθελε να τον δουν να δείχνει τα συναισθήματά του, πόσο μάλλον να μιλήσουν γι' αυτό. Και θα ήταν πολύ επικίνδυνο να αποκαλυφθεί γιατί έκλαιγε.
  
  Στην πραγματικότητα ήταν λόγω της κοπέλας. Του θύμισε πάρα πολύ τη δική του κόρη. Μισούσε να την σκοτώσει. Η δολοφονία του Ταχίρ ήταν απλή, στην πραγματικότητα μια ανακούφιση. Έπρεπε να παραδεχτεί ότι του άρεσε ακόμη και να παίζει μαζί του - να του δείχνει την κόλαση, αλλά εδώ στη γη.
  
  Το κορίτσι ήταν μια διαφορετική ιστορία. Ήταν μόλις δεκαέξι χρονών.
  
  Ωστόσο, οι D και W συμφώνησαν μαζί του: η αποστολή ήταν πολύ σημαντική. Δεν διακυβεύονταν μόνο οι ζωές των άλλων αδελφών που είχαν συγκεντρωθεί στη σπηλιά, αλλά και ολόκληρο το Νταρ αλ-Ισλάμ. Μητέρα και κόρη ήξεραν πάρα πολλά. Δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν εξαιρέσεις.
  
  "Ανόητος σκασμένος πόλεμος", είπε.
  
  "Δηλαδή μιλάς στον εαυτό σου αυτή τη στιγμή;"
  
  Ήταν ο W που σύρθηκε προς το μέρος μου. Δεν του άρεσε να ρισκάρει και μιλούσε πάντα ψιθυριστά, ακόμα και μέσα στη σπηλιά.
  
  'Προσευχήθηκα'.
  
  "Πρέπει να επιστρέψουμε στην τρύπα. Μπορούν να μας δουν ".
  
  "Υπάρχει μόνο ένας φρουρός στον δυτικό τοίχο και δεν έχει οπτικό πεδίο από εδώ. Μην ανησυχείς".
  
  "Κι αν αλλάξει θέση; Έχουν γυαλιά νυχτερινής όρασης ".
  
  "Είπα μην ανησυχείς. Μεγάλο μαύρο στο καθήκον. Καπνίζει όλη την ώρα και το φως από το τσιγάρο τον δυσκολεύει να δει οτιδήποτε", είπε ο Ο, ενοχλημένος που έπρεπε να μιλήσει όταν ήθελε να απολαύσει τη σιωπή.
  
  "Ας πάμε πίσω στη σπηλιά. Θα παίξουμε σκάκι ".
  
  Δεν τον κορόιδεψε ούτε στιγμή. Ξέραμε ότι ένιωθε κατάθλιψη. Αφγανιστάν, Πακιστάν, Υεμένη. Έχουν περάσει πολλά μαζί. Ήταν καλός φίλος. Όσο αδέξια κι αν ήταν οι προσπάθειές του, προσπάθησε να του φτιάξει τη διάθεση.
  
  Ο Ο απλώθηκε σε όλο το μήκος του σώματός του στην άμμο. Βρίσκονταν στο κενό στους πρόποδες του βράχου. Η σπηλιά που βρισκόταν στη βάση της ήταν μόνο περίπου εκατό πόδια τετραγωνικά. Ο Ω ήταν αυτός που το βρήκε τρεις μήνες νωρίτερα όταν σχεδίαζε τη χειρουργική επέμβαση. Δύσκολα θα υπήρχε χώρος για όλους, αλλά ακόμα κι αν η σπηλιά ήταν εκατό φορές μεγαλύτερη, ο Ο θα προτιμούσε να είναι έξω. Ένιωθε εγκλωβισμένος σε αυτή τη θορυβώδη τρύπα, τον οποίο του επιτέθηκαν τα ροχαλητά και οι κλανιές των αδελφών του.
  
  "Νομίζω ότι θα μείνω εδώ για λίγο ακόμα. Λατρεύω το κρύο ".
  
  "Περιμένεις το σήμα του Χουκάν;"
  
  "Θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να συμβεί αυτό. Οι άπιστοι δεν έχουν βρει τίποτα ακόμα ".
  
  "Ελπίζω να βιαστούν. Βαρέθηκα να κάθομαι αναπαυτικά, να τρώω από τενεκέδες και να τσαντίζομαι σε ένα τενεκεδάκι ".
  
  Α δεν απάντησε. Έκλεισε τα μάτια του και εστίασε στην ανάσα του αερίου στο δέρμα του. Η αναμονή του ταίριαζε μια χαρά.
  
  "Γιατί καθόμαστε εδώ και δεν κάνουμε τίποτα;" Είμαστε καλά οπλισμένοι. Λέω ότι θα πάμε εκεί και θα τους σκοτώσουμε όλους", επέμεινε ο W.
  
  "Θα ακολουθήσουμε τις εντολές του Χουκάν".
  
  "Ο Χούκαν παίρνει πάρα πολλά ρίσκα".
  
  'Ξέρω. Αλλά είναι έξυπνος. Μου είπε μια ιστορία. Ξέρετε πώς ένας θαμώνας βρίσκει νερό στην Καλαχάρι όταν είναι μακριά από το σπίτι; Βρίσκει μια μαϊμού και την παρακολουθεί όλη μέρα. Δεν μπορεί να αφήσει τη μαϊμού να τον δει ή έχει τελειώσει το παιχνίδι. Εάν ο Bushman κάνει υπομονή, η μαϊμού θα του δείξει τελικά πού να βρει νερό. Μια ρωγμή στο βράχο, μια μικρή πισίνα... μέρη που δεν θα έβρισκε ποτέ ένας θαμώνας".
  
  "Και τι κάνει τότε;"
  
  "Πίνει νερό και τρώει μαϊμού".
  
  
  33
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006 01:18
  
  
  Ο Στόου Έρλινγκ τσίμπησε νευρικά το στυλό του και έβρισε τον καθηγητή Φόρεστερ με όλη του τη δύναμη. Δεν φταίει που τα δεδομένα από έναν από τους τομείς δεν πήγαν εκεί που έπρεπε. Ήταν απασχολημένος με τα παράπονα των μισθωτών ανθρακωρύχων τους, βοηθώντας τους να φορέσουν και να βγάλουν τις ζώνες ασφαλείας τους, να αλλάξουν τις μπαταρίες στον εξοπλισμό τους και να βεβαιωθούν ότι κανείς δεν διέσχιζε τον ίδιο τομέα δύο φορές.
  
  Φυσικά, κανείς δεν ήταν κοντά για να τον βοηθήσει να φορέσει το λουρί του τώρα. Και δεν ήταν λες και η επιχείρηση ήταν εύκολη στη μέση της νύχτας, κάτω από το φως μόνο ενός φαναριού αερίου κατασκήνωσης. Ο Φόρεστερ δεν νοιαζόταν για κανέναν - για κανέναν εκτός από τον εαυτό του, δηλαδή. Τη στιγμή που ανακάλυψε την ανωμαλία στα δεδομένα, μετά το δείπνο, διέταξε τον Stowe να αναλύσει ξανά το Quadrant 22K.
  
  Μάταια ο Στόου παρακάλεσε -σχεδόν παρακαλούσε- τον Φόρεστερ να τον αφήσει να το κάνει την επόμενη μέρα. Εάν τα δεδομένα από όλους τους τομείς δεν ήταν συνδεδεμένα, το πρόγραμμα δεν θα λειτουργούσε.
  
  Γαμημένο τον Παππά. Δεν θεωρείται ο κορυφαίος τοπογραφικός αρχαιολόγος στον κόσμο; Επιδέξιος προγραμματιστής λογισμικού, σωστά; Σκατά είναι αυτό που είναι. Δεν χρειάστηκε ποτέ να φύγει από την Ελλάδα. Δεκάρα! Πιάνω τον εαυτό μου να φιλά τον κώλο του γέρου για να με αφήσει να ετοιμάσω τις κεφαλίδες για τους κωδικούς του μαγνητομέτρου και καταλήγει να τους δώσει στον Παππά. Δύο χρόνια, δύο ολόκληρα χρόνια, μελετώντας τις συστάσεις του Forrester, διορθώνω τα παιδικά του λάθη, αγόραζα φάρμακα, βγάζω τον κάδο απορριμμάτων γεμάτο μολυσμένο, ματωμένο ιστό. Δύο χρόνια και μου φέρεται έτσι.
  
  Ευτυχώς, ο Stowe είχε ολοκληρώσει την περίπλοκη σειρά κινήσεων και το μαγνητόμετρο ήταν τώρα στους ώμους του και λειτουργούσε. Πήρε το φανάρι και το έστησε στα μισά της πλαγιάς. Ο τομέας 22Κ κάλυψε μέρος της αμμώδους πλαγιάς κοντά στην άρθρωση του δείκτη του φαραγγιού.
  
  Το έδαφος εδώ ήταν διαφορετικό, σε αντίθεση με τη σπογγώδη ροζ επιφάνεια στη βάση του φαραγγιού ή τον καμένο βράχο που κάλυπτε την υπόλοιπη περιοχή. Η άμμος ήταν πιο σκούρα και η ίδια η κλίση είχε κλίση περίπου 14 τοις εκατό. Καθώς περπατούσε, η άμμος μετατοπίστηκε, σαν το ζώο να κινούνταν κάτω από τις μπότες του. Καθώς ο Στόου ανέβαινε στην πλαγιά, έπρεπε να κρατηθεί σφιχτά από τους ιμάντες του μαγνητομέτρου για να κρατήσει το όργανο ισορροπημένο.
  
  Καθώς έσκυψε για να βάλει το φανάρι στο έδαφος, το δεξί του χέρι ακούμπησε πάνω σε ένα θραύσμα σιδήρου που προεξείχε από το πλαίσιο. Έριξε αίμα.
  
  "Αχ, διάολε!"
  
  Ρουφώντας ένα κομμάτι, άρχισε να κινείται με το όργανο στην περιοχή με αυτόν τον αργό, ενοχλητικό ρυθμό.
  
  Δεν είναι καν Αμερικανός. Ούτε Εβραίος, φτου. Είναι ένας άθλιος γαμημένος Έλληνας μετανάστης. Ορθόδοξος Έλληνας πριν αρχίσει να εργάζεται σε καθηγητή. Ασπάστηκε τον Ιουδαϊσμό μόνο μετά από τρεις μήνες μαζί μας. Η γρήγορη μετατροπή είναι πολύ βολική. Είμαι τόσο κουρασμένος. Γιατί το κάνω αυτό; Ελπίζω να βρούμε την Κιβωτό. Τότε θα παλέψουν τα τμήματα ιστορίας για μένα, και μπορώ να βρω μια μόνιμη θέση. Ο ηλικιωμένος δεν θα αντέξει πολύ - πιθανώς τόσο πολύ για να πάρει όλα τα εύσημα για τον εαυτό του. Αλλά σε τρία τέσσερα χρόνια θα μιλάνε για την ομάδα του. Σχετικά με μένα. Μακάρι να άνοιγαν οι σάπιοι πνεύμονές του τις επόμενες ώρες. Αναρωτιέμαι ποιον θα έβαζε τότε ο Kine επικεφαλής της αποστολής; Δεν θα ήταν ο Παππάς. Αν σκάει στο παντελόνι του κάθε φορά που τον κοιτάζει καν ο καθηγητής, φανταστείτε τι θα κάνει αν δει τον Κίνε. Όχι, χρειάζονται κάποιον πιο δυνατό, κάποιον με χάρισμα. Αναρωτιέμαι τι είναι πραγματικά το Kine. Λένε ότι είναι πολύ άρρωστος. Αλλά τότε γιατί ήρθε μέχρι εδώ;
  
  Ο Στόου σταμάτησε στα ίχνη του, στα μισά της πλαγιάς και κοιτώντας τον τοίχο του φαραγγιού. Νόμιζε ότι άκουσε βήματα, αλλά ήταν αδύνατο. Κοίταξε πίσω στο στρατόπεδο. Όλα ήταν ακίνητα.
  
  Σίγουρα. Ο μόνος που δεν βρίσκεται στο κρεβάτι είμαι εγώ. Λοιπόν, εκτός από τους φρουρούς, αλλά είναι μαζεμένοι και μάλλον ροχαλίζουν. Από ποιον θα μας προστατέψουν; Θα ήταν καλύτερα αν-
  
  Ο νεαρός σταμάτησε ξανά. Άκουσε κάτι και αυτή τη φορά ήξερε ότι δεν το είχε φανταστεί. Έσκυψε το κεφάλι του στη μία πλευρά, προσπαθώντας να ακούσει καλύτερα, αλλά το ενοχλητικό σφύριγμα ήρθε ξανά. Ο Στόου έψαξε να βρει τον διακόπτη της συσκευής και τον πάτησε γρήγορα μία φορά. Με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να σβήσει τη σφυρίχτρα χωρίς να σβήσει το όργανο (που θα σήμανε συναγερμό στον υπολογιστή του Φόρεστερ) που μια ντουζίνα άτομα θα έδιναν χέρια και πόδια για να μάθουν χθες.
  
  Πρέπει να είναι δυο στρατιώτες που αλλάζουν βάρδιες. Έλα, είσαι πολύ μεγάλος για να φοβάσαι το σκοτάδι.
  
  Έσβησε το εργαλείο και ξεκίνησε να κατηφορίζει το λόφο. Τώρα που το σκέφτηκε, θα ήταν καλύτερα να ξαναπήγε στο κρεβάτι. Αν ο Φόρεστερ ήθελε να τσαντιστεί, αυτό ήταν δουλειά του. Ξεκίνησε πρώτο πράγμα το πρωί, παραλείποντας το πρωινό.
  
  Αυτό είναι όλο. Θα σηκωθώ μπροστά στον γέρο όταν έχει περισσότερο φως.
  
  Χαμογέλασε, επιπλήττοντας τον εαυτό του που ανησυχούσε για μικροπράγματα. Τώρα μπορούσε επιτέλους να πάει για ύπνο, και αυτό ήταν το μόνο που χρειαζόταν. Αν είχε βιαστεί, θα μπορούσε να κοιμηθεί τρεις ώρες.
  
  Ξαφνικά, κάτι τράβηξε το λουρί. Ο Στόου έγειρε πίσω, κουνώντας τα χέρια του στον αέρα για να κρατήσει την ισορροπία του. Αλλά τη στιγμή που σκέφτηκε ότι θα πέσει, ένιωσε κάποιον να τον αρπάζει.
  
  Ο νεαρός δεν ένιωσε την κόψη του μαχαιριού να τρυπάει το κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης. Το χέρι που τον είχε πιάσει από το λουρί τράβηξε πιο δυνατά. Ο Στόου θυμήθηκε ξαφνικά τα παιδικά του χρόνια, όταν μαζί με τον πατέρα του πήγαν στη λίμνη Chebacco για να ψαρέψουν μαύρη κράπι. Ο πατέρας του κράτησε το ψάρι στο χέρι του και μετά το απέσυρε με μια γρήγορη κίνηση. Η κίνηση έκανε έναν υγρό, συριγμό, σαν το τελευταίο πράγμα που είχε ακούσει ο Στόου.
  
  Το χέρι απελευθέρωσε τον νεαρό, που έπεσε στο έδαφος σαν κουρέλι κούκλα.
  
  Ο Στόου έβγαλε έναν σπασμένο ήχο καθώς πέθανε, ένα σύντομο, ξερό βογγητό και μετά επικράτησε σιωπή.
  
  
  34
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006 14:33
  
  
  Το πρώτο μέρος του σχεδίου ήταν να ξυπνήσει στην ώρα του. Μέχρι εδώ καλά. Από εκείνη τη στιγμή όλα έγιναν καταστροφή.
  
  Η Άντρεα τοποθέτησε το ρολόι της ανάμεσα στο ξυπνητήρι και το κεφάλι της, με το ξυπνητήρι ρυθμισμένο στις 2:30 π.μ. Υποτίθεται ότι θα συναντούσε τον Φάουλερ στο Quadrant 14B, όπου εργαζόταν, όταν είπε στον ιερέα ότι είδε τον άνδρα στον γκρεμό. Το μόνο που ήξερε ο δημοσιογράφος ήταν ότι ο ιερέας χρειαζόταν τη βοήθειά της για να εξουδετερώσει τον σαρωτή συχνοτήτων του Dekker. Ο Φάουλερ δεν της είπε πώς σχεδίαζε να το κάνει.
  
  Για να βεβαιωθεί ότι εμφανίστηκε στην ώρα της, ο Φάουλερ της έδωσε το ρολόι χειρός του, καθώς το δικό της δεν είχε ξυπνητήρι. Ήταν ένα τραχύ μαύρο MTM Special Ops με λουράκι velcro που έμοιαζε σχεδόν τόσο παλιό όσο και η ίδια η Andrea. Στο πίσω μέρος του ρολογιού υπήρχε η επιγραφή: Για να ζήσουν άλλοι.
  
  "Για να ζήσουν οι άλλοι." Τι είδους άνθρωπος φοράει τέτοιο ρολόι; Όχι ιερέας, φυσικά. Οι ιερείς φοράνε ρολόγια είκοσι ευρώ, στην καλύτερη περίπτωση ένα φτηνό Lotus με λουράκι από τεχνητό δέρμα. Τίποτα δεν έχει τέτοιο χαρακτήρα, Αντρέα σκέφτηκε πριν πώς να κοιμηθεί.Όταν χτύπησε το ξυπνητήρι, το έσβησε με σύνεση αμέσως και πήρε το ρολόι μαζί της. Η Φάουλερ ξεκαθάρισε τι θα της συνέβαινε αν το έχανε.Επιπλέον, ήταν αναμμένη μια μικρή λυχνία LED το πρόσωπό της που θα διευκόλυνε την πλοήγηση στο φαράγγι χωρίς να σκοντάψει πάνω από ένα από τα σχοινιά του τεταρτημορίου και να χτυπήσει το κεφάλι σου σε έναν βράχο.
  
  Ενώ έψαχνε τα ρούχα της, η Άντρεα άκουσε να δει αν είχε ξυπνήσει κανένας από το ξυπνητήρι. Το ροχαλητό της Kira Larsen ηρέμησε τη δημοσιογράφο, αλλά αποφάσισε να περιμένει μέχρι να βγει έξω για να φορέσει τις μπότες της. Σέρνοντας μέχρι την πόρτα, έδειξε τη συνηθισμένη της αδεξιότητα και πέταξε το ρολόι της.
  
  Η νεαρή δημοσιογράφος προσπάθησε να ελέγξει τα νεύρα της και να θυμηθεί τη διάταξη του αναρρωτηρίου. Στην άκρη ήταν δύο φορεία, ένα τραπέζι και ένα ντουλάπι με ιατρικά εργαλεία. Οι τρεις συγκάτοικοι κοιμήθηκαν στην είσοδο πάνω στα στρώματα και τους υπνόσακους. Η Άντρεα στη μέση, ο Λάρσεν στα αριστερά της, ο Χάρελ στα δεξιά της.
  
  Χρησιμοποιώντας το ροχαλητό της Kira για να βρει τον προσανατολισμό της, άρχισε να ψάχνει στο πάτωμα. Ένιωσε την άκρη του δικού της στρώματος. Λίγο πιο πέρα άγγιξε μια από τις πεταμένες κάλτσες του Λάρσεν. Έκανε ένα μορφασμό και σκούπισε το χέρι της στο πίσω μέρος του παντελονιού της. Συνέχισε στο δικό της στρώμα. Λίγο πιο πέρα. Πρέπει να είναι στρώμα Harel.
  
  Ήταν άδειο.
  
  Έκπληκτη, η Άντρεα τράβηξε έναν αναπτήρα από την τσέπη της και τον τίναξε, προστατεύοντας με το σώμα της τη φλόγα από τον Λάρσεν. Ο Χάρελ δεν ήταν πουθενά στο ιατρείο. Ο Φάουλερ της είπε να μην πει στον Χάρελ τι σχεδίαζαν να κάνουν.
  
  Η δημοσιογράφος δεν πρόλαβε να το σκεφτεί άλλο και έτσι πήρε το ρολόι που βρήκε ανάμεσα στα στρώματα και έφυγε από τη σκηνή. Το στρατόπεδο ήταν ήσυχο σαν τον τάφο. Η Άντρεα χάρηκε που το αναρρωτήριο βρισκόταν κοντά στο βορειοδυτικό τείχος του φαραγγιού, οπότε δεν θα συναντούσε κανέναν στο δρόμο της προς ή από το μπάνιο.
  
  Είμαι σίγουρος ότι ο Χάρελ είναι εκεί. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μπορούμε να της πούμε τι κάνουμε όταν ξέρει ήδη για το δορυφορικό τηλέφωνο του ιερέα. Αυτά τα δύο φτιάχνουν κάτι περίεργο.
  
  Λίγη ώρα αργότερα ακούστηκε το μπιπ του καθηγητή. Η Άντρεα πάγωσε, ο φόβος να την βασάνιζε σαν κυνηγητό. Στην αρχή νόμιζε ότι ο Φόρεστερ είχε ανακαλύψει τι έκανε, μέχρι που κατάλαβε ότι ο ήχος ερχόταν από κάπου μακριά. Ο ήχος της κόρνας ήταν πνιγμένος, αλλά αντηχούσε αχνά μέσα στο φαράγγι.
  
  Έγιναν δύο εκρήξεις και μετά σταμάτησαν όλα.
  
  Μετά άρχισε πάλι και δεν σταμάτησε.
  
  Αυτό είναι ένα σήμα κινδύνου. Θα στοιχημάτιζα τη ζωή μου σε αυτό.
  
  Η Άντρεα δεν ήταν σίγουρη σε ποιον να απευθυνθεί. Δεδομένου ότι η Χάρελ δεν φαινόταν πουθενά και ο Φάουλερ την περίμενε στο 14Β, το καλύτερο στοίχημά της ήταν ο Τόμι Άιχμπεργκ. Η σκηνή συντήρησης ήταν πιο κοντά της τώρα, και με τη βοήθεια του φωτός του ρολογιού, η Άντρεα βρήκε το φερμουάρ της σκηνής και όρμησε μέσα.
  
  "Τόμι, Τόμι, είσαι εκεί;"
  
  Μισή ντουζίνα κεφάλια σήκωσαν τα κεφάλια από τους υπνόσακους.
  
  "Για όνομα του Θεού, είναι δύο το πρωί", είπε ένας ατημέλητος Μπράιαν Χάνλεϊ, τρίβοντας τα μάτια του.
  
  "Σήκω, Τόμι. Νομίζω ότι ο καθηγητής έχει πρόβλημα ".
  
  Ο Τόμι είχε ήδη βγει από τον υπνόσακο του.
  
  'Τι συμβαίνει?'
  
  "Αυτό είναι το κέρατο του καθηγητή. Δεν σταμάτησε ".
  
  "Δεν ακούω τίποτα".
  
  'Ελα μαζί μου. Νομίζω ότι είναι στο φαράγγι ".
  
  'Ενα λεπτό'.
  
  "Τι περιμένεις, Χανουκά;"
  
  "Όχι, σε περιμένω να γυρίσεις. Είμαι γυμνός ".
  
  Η Άντρεα βγήκε από τη σκηνή μουρμουρίζοντας μια συγγνώμη. Έξω, η κόρνα ακουγόταν ακόμα, αλλά κάθε επόμενος ήχος ήταν πιο αδύναμος. Ο πεπιεσμένος αέρας τελείωνε.
  
  Ο Τόμι ήρθε μαζί της, ακολουθούμενος από τους υπόλοιπους άντρες στη σκηνή.
  
  "Πήγαινε να ελέγξεις τη σκηνή του καθηγητή, Ρόμπερτ", είπε ο Τόμι, δείχνοντας τον αδύνατο χειριστή της εξέδρας. "Κι εσύ, Μπράιαν, πήγαινε και ειδοποίησε τους στρατιώτες".
  
  Αυτή η τελευταία παραγγελία δεν ήταν απαραίτητη. Ο Ντέκερ, ο Μαλόνεϊ, ο Τόρες και ο Τζάκσον πλησίαζαν ήδη, όχι πλήρως ντυμένοι αλλά με πολυβόλα σε ετοιμότητα.
  
  'Τι στο διάολο συμβαίνει?' είπε ο Ντέκερ. Στο τεράστιο χέρι του ήταν ένα γουόκι-τόκι. "Τα παιδιά μου λένε ότι κάποιος κάνει κόλαση στο τέλος του φαραγγιού".
  
  "Η δεσποινίς Οτέρο πιστεύει ότι ο καθηγητής έχει πρόβλημα", είπε ο Τόμι. "Πού είναι οι οθόνες σας;"
  
  "Αυτός ο τομέας βρίσκεται σε τυφλή γωνία. Ο Βάακα ψάχνει για καλύτερη θέση ".
  
  'Καλό απόγευμα. Τι συμβαίνει? Ο κύριος Κιν προσπαθεί να κοιμηθεί", είπε ο Τζέικομπ Ράσελ καθώς πλησίαζε την ομάδα. Φορούσε μεταξωτές πιτζάμες κανέλας και τα μαλλιά του ήταν ελαφρώς ανακατωμένα. 'Νομιζα οτι...'
  
  Ο Ντέκερ τον διέκοψε με μια κίνηση. Το ραδιόφωνο χτύπησε και η ομοιόμορφη φωνή της Vaaka ακούστηκε από το ηχείο.
  
  "Συνταγματάρχη, βλέπω τον Φόρεστερ και ένα σώμα στο έδαφος. Πεπερασμένος.'
  
  "Τι κάνει ο καθηγητής Nest Number One;"
  
  "Έσκυψε πάνω από το σώμα. Πεπερασμένος.'
  
  "Αποδεκτό, Nest νούμερο ένα. Μείνετε στη θέση σας και καλύψτε μας. Φωλιές δύο και τρεις, μέγιστη ετοιμότητα. Αν το ποντίκι κλανίσει, θέλω να το μάθω".
  
  Ο Dekker έσπασε τη σύνδεση και συνέχισε να εκδίδει περαιτέρω εντολές. Εκείνες τις λίγες στιγμές που μίλησε με τον Βάακα, ξεκίνησε όλο το στρατόπεδο. Ο Tommy Eichberg άναψε έναν από τους ισχυρούς προβολείς αλογόνου που ρίχνουν τεράστιες σκιές στους τοίχους του φαραγγιού.
  
  Εν τω μεταξύ, η Άντρεα στεκόταν λίγο μακριά από τον κύκλο των ανθρώπων γύρω από τον Ντέκερ. Πάνω από τον ώμο του, μπορούσε να δει τον Φάουλερ να περπατάει πίσω από το ιατρείο, ντυμένος. Κοίταξε γύρω του και μετά πέρασε και στάθηκε πίσω από τον δημοσιογράφο.
  
  'Μην πεις τιποτα. Θα μιλήσουμε αργότερα.'
  
  "Πού είναι ο Χάρελ;"
  
  Ο Φάουλερ κοίταξε την Άντρεα και έσφιξε τα φρύδια του.
  
  Δεν έχει ιδέα.
  
  Ξαφνικά η Άντρεα υποψιάστηκε και στράφηκε στον Ντέκερ, αλλά ο Φάουλερ την άρπαξε από το χέρι και την κράτησε. Αφού αντάλλαξαν λίγα λόγια με τον Ράσελ, ο τεράστιος Νοτιοαφρικανός πήρε την απόφασή του. Άφησε τον Maloney επικεφαλής του στρατοπέδου και κατευθύνθηκε στον Sector 22K με τους Torres και Jackson.
  
  "Άσε με, πατέρα! Είπε ότι υπήρχε ένα πτώμα ". είπε η Άντρεα προσπαθώντας να ελευθερωθεί.
  
  'Περίμενε'.
  
  "Θα μπορούσε να είναι αυτή".
  
  'Περίμενε'.
  
  Εν τω μεταξύ, ο Ράσελ σήκωσε τα χέρια του και απευθύνθηκε στην ομάδα.
  
  'Παρακαλώ παρακαλώ. Είμαστε όλοι πολύ ενθουσιασμένοι, αλλά το τρέξιμο από το ένα μέρος στο άλλο δεν θα βοηθήσει κανέναν. Κοιτάξτε γύρω σας και πείτε μου αν λείπει κάποιος. Κύριε Άιχμπεργκ; Και ο Μπράιαν;".
  
  "Έχει να κάνει με μια γεννήτρια. Έχει χαμηλά καύσιμα ".
  
  "Κύριε Παππά;"
  
  "Όλοι εδώ εκτός από τον Στόου Έρλινγκ, κύριε", είπε νευρικά ο Παππάς, με τη φωνή του να ραγίζει από ένταση. "Ήταν έτοιμος να περάσει ξανά το τμήμα 22 χιλιάδων. Οι επικεφαλίδες στα δεδομένα ήταν λάθος.
  
  "Δόκτωρ Χάρελ;"
  
  "Ο Δρ Χάρελ δεν είναι εδώ", είπε η Κίρα Λάρσεν.
  
  'Δεν είναι έτσι; Έχει κανείς ιδέα πού μπορεί να είναι; είπε ο Ράσελ έκπληκτος.
  
  "Πού μπορεί να είναι κανείς;" είπε μια φωνή πίσω από την Άντρεα. Η δημοσιογράφος γύρισε, με μια ανακούφιση στο πρόσωπό της. Πίσω της στεκόταν ο Χάρελ, με μάτια ματωμένα, ντυμένος μόνο με μπότες και ένα μακρύ κόκκινο πουκάμισο. "Πρέπει να με συγχωρήσετε, αλλά πήρα ένα υπνωτικό χάπι και είμαι ακόμα λίγο έξω από το μυαλό μου. Τι συνέβη?'
  
  Καθώς ο Ράσελ ενημέρωσε τον γιατρό για το θέμα, η Άντρεα είχε ανάμεικτα συναισθήματα. Αν και χαιρόταν που ο Χάρελ ήταν καλά, δεν μπορούσε να καταλάβει πού θα μπορούσε να ήταν ο γιατρός όλο αυτό το διάστημα ή γιατί έλεγε ψέματα.
  
  Και δεν είμαι η μόνη, σκέφτηκε η Άντρεα καθώς παρακολουθούσε τον άλλο της σκηνοθέτη. Η Κίρα Λάρσεν κράτησε τα μάτια της στον Χάρελ. Υποψιάζεται ότι ο Dr. Είμαι σίγουρος ότι παρατήρησε ότι δεν ήταν στο κρεβάτι της πριν από λίγα λεπτά. Αν τα βλέμματα ήταν ακτίνες λέιζερ, ο Ντοκ θα είχε μια τρύπα στην πλάτη του στο μέγεθος μιας μικρής πίτσας.
  
  
  35
  
  
  
  KAINE
  
  Ο γέρος σηκώθηκε σε μια καρέκλα και έλυσε έναν από τους κόμπους που στήριζαν τους τοίχους της σκηνής. Το έδεσε, το έλυσε και το ξανάδεσε.
  
  "Κύριε, το ξανακάνετε".
  
  "Κάποιος είναι νεκρός, Τζέικομπ. Νεκρός.'
  
  "Κύριε, ο κόμπος είναι εντάξει. Παρακαλώ κατεβείτε. Πρέπει να το αποδεχτείς ". Ο Ράσελ άπλωσε ένα μικρό χάρτινο φλιτζάνι με μερικά χάπια.
  
  "Δεν πρόκειται να τα πάρω. Πρέπει να είμαι σε εγρήγορση. Θα μπορούσα να είμαι ο επόμενος. Σας αρέσει αυτός ο κόμπος;".
  
  "Ναι, κύριε Κίνε".
  
  "Λέγεται το διπλό οκτώ. Αυτός είναι ένας πολύ καλός κόμπος. Ο πατέρας μου μου έδειξε πώς να το κάνω ".
  
  "Είναι ένας τέλειος κόμπος, κύριε. Σε παρακαλώ, σήκωσε την καρέκλα σου".
  
  "Θέλω απλώς να βεβαιωθώ..."
  
  "Κύριε, ξαναπέφτετε σε ιδεοψυχαναγκαστική συμπεριφορά".
  
  "Μην χρησιμοποιείτε αυτόν τον όρο για μένα."
  
  Ο γέρος γύρισε τόσο απότομα που έχασε την ισορροπία του. Ο Τζέικομπ κινήθηκε για να πιάσει τον Κέιν, αλλά δεν ήταν αρκετά γρήγορος και ο γέρος έπεσε.
  
  "Είσαι καλά?" Θα τηλεφωνήσω στον γιατρό Χάρελ!".
  
  Ο ηλικιωμένος έκλαιγε στο πάτωμα, αλλά μόνο ένα μικρό μέρος των δακρύων του προκλήθηκαν από την πτώση.
  
  "Κάποιος είναι νεκρός, Τζέικομπ. Κάποιος είναι νεκρός ".
  
  
  36
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006 3:13 π.μ.
  
  
  'Δολοφονία'.
  
  "Είσαι σίγουρος γιατρέ;"
  
  Το σώμα του Στόου Έρλινγκ βρισκόταν στο κέντρο του κύκλου των λαμπτήρων αερίου. Ακτινοβολούσαν ένα χλωμό φως και οι σκιές στους γύρω βράχους διαλύθηκαν σε μια νύχτα που ξαφνικά φαινόταν γεμάτη κίνδυνο. Η Άντρεα κατέστειλε ένα ρίγος καθώς κοίταξε το σώμα στην άμμο.
  
  Όταν ο Dekker και η συνοδεία του έφτασαν στη σκηνή μόλις πριν από λίγα λεπτά, βρήκε τον ηλικιωμένο καθηγητή να κρατά το χέρι του νεκρού και να ανάβει συνεχώς το άχρηστο πλέον κέρατο. Ο Ντέκερ έσπρωξε τον καθηγητή στην άκρη και κάλεσε τον Δρ Χάρελ. Ο γιατρός ζήτησε από την Άντρεα να έρθει μαζί της.
  
  "Προτιμώ να μην το κάνω", είπε η Άντρεα. Ένιωσε ζάλη και σύγχυση όταν ο Ντέκερ είπε στο ραδιόφωνο ότι βρήκαν τον Στόου Έρλινγκ νεκρό. Δεν μπορούσε παρά να θυμηθεί πώς θα ήθελε η έρημος να καταπιεί τη δική του.
  
  'Σας παρακαλούμε. Ανησυχώ πολύ, Αντρέα. Βοήθησέ με.'
  
  Ο γιατρός φαινόταν πραγματικά ανήσυχος, οπότε χωρίς άλλη λέξη, η Άντρεα περπάτησε δίπλα της. Η δημοσιογράφος προσπάθησε να καταλάβει πώς θα μπορούσε να ρωτήσει τον Χάρελ πού στο διάολο βρισκόταν όταν ξεκίνησε αυτό το χάος, αλλά δεν μπορούσε να το κάνει χωρίς να αποκαλύψει ότι και εκείνη ήταν εκεί που δεν έπρεπε να είναι. Όταν έφτασαν στο Quadrant 22K, ανακάλυψαν ότι ο Dekker είχε καταφέρει να φωτίσει το σώμα έτσι ώστε ο Harel να προσδιορίσει την αιτία του θανάτου.
  
  "Πες μου αυτό, συνταγματάρχη. Αν δεν ήταν φόνος, ήταν μια πολύ αποφασιστική αυτοκτονία. Έχει ένα τραύμα από μαχαίρι στη βάση της σπονδυλικής στήλης, το οποίο είναι εξ ορισμού θανατηφόρο ".
  
  "Και είναι πολύ δύσκολο να γίνει", είπε ο Dekker.
  
  'Τι εχεις στο μυαλο σου?' Ο Ράσελ παρενέβη, στεκόμενος δίπλα στον Ντέκερ.
  
  Λίγο πιο πέρα, η Κίρα Λάρσεν ήταν οκλαδόν δίπλα στον καθηγητή προσπαθώντας να τον παρηγορήσει. Πέταξε την κουβέρτα στους ώμους του.
  
  "Εννοεί ότι ήταν μια τέλεια τοποθετημένη πληγή. Πολύ κοφτερό μαχαίρι. Η Στόου δεν είχε πολύ αίμα", είπε η Χάρελ καθώς αφαιρούσε τα γάντια από λατέξ που φορούσε για να επιθεωρήσει το σώμα.
  
  "Επαγγελματίας, κύριε Russell", πρόσθεσε ο Dekker.
  
  "Ποιος τον βρήκε;"
  
  "Ο υπολογιστής του καθηγητή Forrester έχει έναν συναγερμό που χτυπάει εάν ένα από τα μαγνητόμετρα σταματήσει να εκπέμπει", είπε ο Dekker, κουνώντας το κεφάλι του στον γέρο. Ήρθε εδώ για να μοιραστεί με τον Stowe. Όταν τον είδε στο έδαφος, νόμισε ότι κοιμόταν και άρχισε να φυσάει στο αυτί του μέχρι που κατάλαβε τι είχε συμβεί. Μετά συνέχισε να χτυπά την κόρνα του για να μας προειδοποιήσει ".
  
  "Δεν θέλω καν να φανταστώ πώς θα αντιδράσει ο κύριος Κέιν όταν μάθει ότι ο Στόου σκοτώθηκε, πού στο διάολο ήταν οι δικοί σου, Ντέκερ; Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό;".
  
  "Πρέπει να παρακολουθούσαν πέρα από το φαράγγι, όπως διέταξα. Υπάρχουν μόνο τρία από αυτά, ξεπερνούν μια πολύ μεγάλη περιοχή σε μια νύχτα χωρίς φεγγάρι. Έκαναν τα δυνατά τους ".
  
  "Δεν είναι τόσο πολύ", είπε ο Ράσελ, δείχνοντας το σώμα.
  
  "Ράσελ, σου είπα. Είναι τρελό να έρχεσαι σε αυτό το μέρος με μόλις έξι άνδρες. Επειγόντως, έχουμε τρεις άνδρες σε φρουρά για τέσσερις ώρες. Αλλά για να καλύψουμε μια εχθρική ζώνη όπως αυτή, χρειαζόμαστε πραγματικά τουλάχιστον είκοσι. Οπότε μη με κατηγορείς ".
  
  "Αποκλείεται. Ξέρετε τι θα συμβεί αν η κυβέρνηση της Ιορδανίας -'
  
  "Ίσως σταματήσετε να μαλώνετε!" Ο καθηγητής σηκώθηκε, με την κουβέρτα να κρέμεται από τους ώμους του. Η φωνή του έτρεμε από θυμό. "Ένας από τους βοηθούς μου είναι νεκρός. Το έστειλα εδώ. Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να σταματήσετε να κατηγορείτε ο ένας τον άλλον;".
  
  Ο Ράσελ έμεινε σιωπηλός. Προς έκπληξη του Andrea, ο Dekker έκανε το ίδιο, αν και έσωσε το πρόσωπο στρεφόμενος στον γιατρό Harel.
  
  "Μπορείς να μας πεις κάτι άλλο;"
  
  "Υποθέτω ότι σκοτώθηκε εκεί και μετά γλίστρησε στην πλαγιά, λαμβάνοντας υπόψη τους βράχους που έπεσαν μαζί του".
  
  "Φαντάζεσαι;" είπε ο Ράσελ σηκώνοντας το φρύδι.
  
  "Συγγνώμη, αλλά δεν είμαι ιατροδικαστής, αλλά ένας συνηθισμένος γιατρός που ειδικεύεται στην μαχητική ιατρική. Σίγουρα δεν είμαι ικανός να αναλύσω μια σκηνή εγκλήματος. Σε κάθε περίπτωση, δεν νομίζω ότι θα βρείτε ίχνη ή άλλες ενδείξεις στο μείγμα άμμου και βράχου που έχουμε εδώ ".
  
  "Ξέρετε αν ο Έρλινγκ είχε εχθρούς, κύριε καθηγητά;" ρώτησε ο Ντέκερ.
  
  "Δεν τα πήγαινε καλά με τον Ντέιβιντ Παππάς. Εγώ ήμουν υπεύθυνος για τον ανταγωνισμό μεταξύ τους ".
  
  "Τους έχεις δει ποτέ να τσακώνονται;"
  
  "Πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν ήρθε σε καυγά". Ο Φόρεστερ έκανε μια παύση και μετά κούνησε το δάχτυλό του στο πρόσωπο του Ντέκερ. 'Περίμενε ένα λεπτό. Δεν προτείνετε ότι ένας από τους βοηθούς μου το έκανε αυτό, σωστά;".
  
  Εν τω μεταξύ, η Andrea παρακολουθούσε το σώμα του Stowe Erling με ένα μείγμα σοκ και δυσπιστίας. Ήθελε να πάει στον κύκλο των λαμπτήρων και να τραβήξει την αλογοουρά του για να δείξει ότι δεν ήταν νεκρός, ότι ήταν απλώς το ηλίθιο αστείο του καθηγητή. Κατάλαβε τη σοβαρότητα της κατάστασης μόνο όταν είδε τον αδύναμο γέρο να κουνάει το δάχτυλό του στο πρόσωπο του γίγαντα Ντέκερ. Εκείνη τη στιγμή, το μυστικό που έκρυβε για δύο μέρες έσπασε σαν φράγμα πίεσης.
  
  "Κύριε Ντέκερ".
  
  Ο Νοτιοαφρικανός γύρισε προς το μέρος της, με την έκφρασή του σαφώς όχι φιλική.
  
  "Δεσποινίς Οτέρο, ο Σοπενχάουερ είπε ότι η πρώτη συνάντηση με ένα πρόσωπο μας κάνει μόνιμη εντύπωση. Μου έχει βαρεθεί το πρόσωπό σου προς το παρόν - το κατάλαβες;"
  
  "Δεν ξέρω καν γιατί είσαι εδώ, κανείς δεν σου ζήτησε να έρθεις", πρόσθεσε ο Ράσελ. "Αυτή η ιστορία δεν είναι προς δημοσίευση. Επιστροφή στο στρατόπεδο ".
  
  Ο ρεπόρτερ έκανε ένα βήμα πίσω, αλλά κράτησε το βλέμμα τόσο του μισθοφόρου όσο και του νεαρού αρχηγού. Αγνοώντας τη συμβουλή του Φάουλερ, η Άντρεα αποφάσισε να καθαρίσει.
  
  'Δεν φεύγω. Είναι πιθανό ο θάνατος αυτού του ατόμου να είναι δικό μου λάθος ".
  
  Ο Ντέκερ πλησίασε τόσο κοντά της που η Άντρεα ένιωθε την ξηρή ζέστη του δέρματός του.
  
  'Μίλα πιο δυνατά'.
  
  "Όταν φτάσαμε στο φαράγγι, νόμιζα ότι είδα κάποιον στην κορυφή αυτού του γκρεμού."
  
  'Τι? Και δεν σου πέρασε από το μυαλό να πεις κάτι;".
  
  "Εκείνη την εποχή δεν έδινα μεγάλη σημασία σε αυτό. Συγγνώμη.'
  
  "Καταπληκτικό, λυπάσαι. Τότε όλα είναι εντάξει. Δεκάρα!'
  
  Ο Ράσελ κούνησε το κεφάλι του κατάπληκτος. Ο Ντέκερ έξυσε την ουλή στο πρόσωπό του, προσπαθώντας να επεξεργαστεί αυτό που μόλις είχε ακούσει. Ο Χάρελ και ο καθηγητής κοίταξαν τον Αντρέα με δυσπιστία. Η μόνη που αντέδρασε ήταν η Kira Larson, η οποία παραμέρισε τον Forrester, όρμησε στην Andrea και τη χαστούκισε.
  
  'Σκύλα!'
  
  Η Άντρεα έμεινε τόσο έκπληκτη που δεν ήξερε τι να κάνει. Τότε, βλέποντας την αγωνία στο πρόσωπο της Κίρα, κατάλαβε και κατέβασε τα χέρια της.
  
  Συγγνώμη. Συγγνώμη.
  
  "Σκύλα", επανέλαβε ο αρχαιολόγος, χαζεύοντας την Άντρεα και χτυπώντας το πρόσωπο και το στήθος της. "Μπορούσες να πεις σε όλους ότι μας παρακολουθούσαν. Δεν ξέρεις τι ψάχνουμε; Όλοι μας;"
  
  Ο Χάρελ και ο Ντέκερ άρπαξαν τη Λάρσεν από τα χέρια και την τράβηξαν πίσω.
  
  "Ήταν φίλος μου", μουρμούρισε, τραβώντας ελαφρά προς τα πίσω.
  
  Εκείνη τη στιγμή έφτασε στο σημείο ο Δαυίδ Παππάς. Έτρεξε και ιδρώτας ξεχύθηκε από πάνω του. Ήταν φανερό ότι είχε πέσει τουλάχιστον μια φορά γιατί υπήρχε άμμος στο πρόσωπο και τα γυαλιά του.
  
  'Καθηγητής! Ο καθηγητής Φόρεστερ!
  
  "Τι συμβαίνει, Ντέιβιντ;"
  
  'Δεδομένα. Στόου δεδομένα", είπε ο Παππάς, σκύβοντας και ακουμπώντας στα γόνατά του για να πάρει ανάσα.
  
  Ο καθηγητής έκανε μια απορριπτική χειρονομία.
  
  "Τώρα δεν είναι η ώρα, Ντέιβιντ. Ο συνάδελφός σου είναι νεκρός ".
  
  "Μα κύριε καθηγητά, πρέπει να ακούσετε. Επικεφαλίδες. Τα διόρθωσα ".
  
  "Πολύ καλά, Ντέιβιντ. Θα μιλήσουμε αύριο.'
  
  Τότε ο Ντέιβιντ Παππάς έκανε κάτι που δεν θα έκανε ποτέ αν δεν υπήρχε η ένταση εκείνης της βραδιάς. Αρπάζοντας την κουβέρτα του Φόρεστερ, τράβηξε απότομα τον γέρο για να τον αντιμετωπίσει.
  
  'Δεν καταλαβαίνετε. Έχουμε μια κορυφή. 7911!'
  
  Ο καθηγητής Forrester δεν αντέδρασε στην αρχή, αλλά μετά μίλησε πολύ αργά και επίτηδες, με μια φωνή τόσο χαμηλή που ο Ντέιβιντ μετά βίας τον άκουγε.
  
  'Πόσο μεγάλο?'
  
  "Τεράστια, κύριε."
  
  Ο καθηγητής έπεσε στα γόνατα. Ανήμπορος να μιλήσει, έγειρε πέρα δώθε σε σιωπηλή ικεσία.
  
  "Τι είναι το 7911, Ντέιβιντ;" ρώτησε η Άντρεα.
  
  Το ατομικό βάρος είναι 79. Θέση 11 στον περιοδικό πίνακα", είπε ο νεαρός με σπασμένη φωνή. Ήταν σαν να είχε αδειάσει τον εαυτό του, μεταφέροντας το μήνυμά του. Τα μάτια του ήταν κολλημένα στο πτώμα.
  
  'Και αυτό ...?'
  
  "Χρυσό, δεσποινίς Οτέρο. Ο Στόου Έρλινγκ βρήκε την Κιβωτό της Διαθήκης".
  
  
  37
  
  
  
  Μερικά στοιχεία για την Κιβωτό της Διαθήκης που μεταγράφηκαν από το σημειωματάριο του καθηγητή Cecil Forrester "Moleskine"
  
  Η Βίβλος λέει: "Θα φτιάξουν μια κιβωτό από ξύλο σιτίμ, μήκους δυόμισι πήχες, πλάτος ενάμισι πήχες και ύψος ενάμισι πήχες. Και πρέπει να το σκεπάσεις με καθαρό χρυσό, μέσα και έξω πρέπει να το σκεπάσεις, και να κάνεις χρυσό στεφάνι γύρω του. Και για αυτό πρέπει να ρίξεις τέσσερα χρυσά δαχτυλίδια και να τα βάλεις στις τέσσερις γωνίες του. και δύο δακτύλιοι θα είναι στη μία πλευρά του και δύο δακτύλιοι στην άλλη πλευρά του. Και πρέπει να φτιάξετε κοντάρια από ξύλο shittim και να τους επικαλύψετε με χρυσό. Και πρέπει να βάλετε τα κοντάρια στα δαχτυλίδια στα πλάγια της Κιβωτού, ώστε να μπορεί να μεταφερθεί μαζί τους η Κιβωτός".
  
  Θα κάνω μετρήσεις σε κανονικό αγκώνα. Ξέρω ότι θα με επικρίνουν γιατί λίγοι επιστήμονες το κάνουν. βασίζονται στον αιγυπτιακό πήχη και στον "ιερό" πήχει, που είναι πολύ πιο λαμπεροί. Αλλά έχω δίκιο.
  
  Αυτό είναι που γνωρίζουμε με βεβαιότητα για την Κιβωτό:
  
  • Έτος κατασκευής: 1453 π.Χ. στους πρόποδες του όρους Σινά.
  
  • μήκος 44 ίντσες
  
  • πλάτος 25 ίντσες
  
  • ύψος 25 ίντσες
  
  • Χωρητικότητα 84 γαλονιών
  
  • 600 κιλά σε βάρος
  
  Υπάρχουν άνθρωποι που θα πρότειναν ότι το βάρος της Κιβωτού ήταν περισσότερο, περίπου 1100 λίβρες. Άλλωστε, υπάρχει ένας ηλίθιος που τόλμησε να επιμείνει ότι η Κιβωτός ζύγιζε περισσότερο από έναν τόνο. Αυτό είναι τρέλα. Και αυτοαποκαλούνται ειδικοί. Τους αρέσει να αυξάνουν το βάρος της ίδιας της Κιβωτού. Καημένοι ηλίθιοι. Δεν καταλαβαίνουν ότι ο χρυσός, ακόμα κι αν είναι βαρύς, είναι πολύ μαλακός. Τα δαχτυλίδια δεν θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ένα τέτοιο βάρος και οι ξύλινοι στύλοι δεν θα ήταν αρκετά μακρύι ώστε περισσότεροι από τέσσερις άνδρες να το μεταφέρουν άνετα.
  
  Ο χρυσός είναι ένα πολύ μαλακό μέταλλο. Πέρυσι είδα ένα ολόκληρο δωμάτιο καλυμμένο με λεπτά φύλλα χρυσού φτιαγμένο από ένα μόνο νόμισμα καλού μεγέθους, χρησιμοποιώντας μεθόδους που χρονολογούνται από την Εποχή του Χαλκού. Οι Εβραίοι ήταν επιδέξιοι τεχνίτες και δεν είχαν πολύ χρυσάφι στην έρημο και δεν θα φόρτωναν τον εαυτό τους με τόσο βάρος για να γίνουν ευάλωτοι στους εχθρούς τους. Όχι, θα χρησιμοποιούσαν μια μικρή ποσότητα χρυσού και θα δημιουργούσαν λεπτά φύλλα για να καλύψουν το ξύλο. Το ξύλο Shittim, ή ακακία, είναι ένα ανθεκτικό ξύλο που μπορεί να αντέξει για αιώνες χωρίς ζημιές, ειδικά αν έχει καλυφθεί με ένα λεπτό στρώμα μετάλλου που δεν σκουριάζει και αδιαφορεί για τις επιπτώσεις του χρόνου. Ήταν μια εγκατάσταση που χτίστηκε για την αιωνιότητα. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού ήταν ο Διαχρονικός που έδωσε τις οδηγίες;
  
  
  38
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006. 2:21 μ.μ.
  
  
  "Άρα τα δεδομένα έχουν παραποιηθεί".
  
  "Κάποιος άλλος πήρε τις πληροφορίες, πατέρα".
  
  "Γι" αυτό τον σκότωσαν".
  
  "Καταλαβαίνω τι, πού και πότε. Αν μου πεις απλά πώς και ποια, θα είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο ".
  
  'Το δουλεύω'.
  
  "Πιστεύεις ότι ήταν αουτσάιντερ; Ίσως ο άνθρωπος που είδα στην κορυφή του φαραγγιού;".
  
  "Δεν νομίζω ότι είσαι τόσο ανόητη, νεαρή κυρία".
  
  "Ακόμα νιώθω ένοχος".
  
  "Λοιπόν, πρέπει να σταματήσεις. Εγώ ήμουν αυτός που σου ζήτησα να μην το πεις σε κανέναν. Αλλά πιστέψτε με, κάποιος σε αυτήν την αποστολή είναι δολοφόνος. Γι' αυτό είναι πιο σημαντικό από ποτέ να μιλήσουμε με τον Άλμπερτ ".
  
  'Πρόστιμο. Αλλά νομίζω ότι ξέρεις περισσότερα από όσα μου λες - πολύ περισσότερα. Χθες, ασυνήθιστη δραστηριότητα για αυτήν την ώρα της ημέρας παρατηρήθηκε στο φαράγγι. Ο γιατρός δεν ήταν στο κρεβάτι της ".
  
  "Σου είπα... το δουλεύω".
  
  "Διάολε, πατέρα. Είσαι το μόνο άτομο που γνωρίζω που μιλάει τόσες πολλές γλώσσες αλλά δεν του αρέσει να μιλάει".
  
  Ο πατέρας Φάουλερ και ο Αντρέα Οτέρο κάθισαν στη σκιά του δυτικού τοίχου του φαραγγιού. Αφού κανείς δεν είχε κοιμηθεί πολύ χθες το βράδυ, μετά το σοκ της δολοφονίας του Stow Erling, η μέρα είχε αρχίσει αργά και βαριά. Ωστόσο, σιγά σιγά, η είδηση ότι το μαγνητόμετρο του Stowe βρήκε χρυσό άρχισε να επισκιάζει την τραγωδία, αλλάζοντας τη διάθεση στον καταυλισμό. Γύρω από το τεταρτημόριο 22Κ υπήρχε μεγάλη δραστηριότητα, με τον καθηγητή Forrester στο κέντρο: ανάλυση της σύστασης των πετρωμάτων, περαιτέρω δοκιμές με μαγνητόμετρο και, πάνω απ 'όλα, μετρήσεις της σκληρότητας του εδάφους για σκάψιμο.
  
  Η διαδικασία ήταν να περάσει ένα ηλεκτρικό καλώδιο μέσα από το έδαφος για να μάθουμε πόσο ρεύμα θα μπορούσε να αντέξει. Για παράδειγμα, μια τρύπα γεμάτη με γη έχει μικρότερη ηλεκτρική αντίσταση από την ανέγγιχτη γη γύρω της.
  
  Τα αποτελέσματα των δοκιμών ήταν πειστικά: το έδαφος εκείνη τη στιγμή ήταν πολύ ασταθές. Αυτό εξόργισε τον Forrester. Η Άντρεα τον παρακολούθησε να χειρονομεί άγρια, να πετάει χαρτιά στον αέρα και να προσβάλλει τους εργάτες του.
  
  "Γιατί είναι τόσο θυμωμένος ο καθηγητής;" ρώτησε ο Φάουλερ.
  
  Ο ιερέας κάθισε σε έναν επίπεδο βράχο περίπου ενάμιση πόδι πάνω από τον Αντρέα. Έπαιζε με ένα μικρό κατσαβίδι και μερικά καλώδια που είχε πάρει από την εργαλειοθήκη του Μπράιαν Χάνλεϊ, προσέχοντας ελάχιστα τι γινόταν γύρω του.
  
  "Έκαναν δοκιμές. Δεν μπορούν απλώς να σκάψουν την Κιβωτό", απάντησε η Άντρεα. Είχε μιλήσει με τον Ντέιβιντ Παππά λίγα λεπτά πριν. "Πιστεύουν ότι είναι σε μια τεχνητή τρύπα. Αν χρησιμοποιήσουν μίνι εκσκαφέα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να καταρρεύσει ο λάκκος ".
  
  "Ίσως θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν. Μπορεί να χρειαστούν εβδομάδες".
  
  Η Andrea τράβηξε άλλη μια σειρά λήψεων με την ψηφιακή της φωτογραφική μηχανή και μετά τις κοίταξε στην οθόνη. Είχε μερικές υπέροχες φωτογραφίες του Forrester, στις οποίες βγάζει κυριολεκτικά αφρούς από το στόμα. Μια φοβισμένη Κίρα Λάρσεν ρίχνει το κεφάλι της πίσω σοκαρισμένη στην είδηση του θανάτου του Έρλινγκ.
  
  "Ο Φόρεστερ τους φωνάζει ξανά. Δεν ξέρω πώς το άντεξαν οι βοηθοί του ".
  
  "Ίσως αυτό χρειάζονται όλοι σήμερα το πρωί, δεν νομίζεις;"
  
  Η Άντρεα ήταν έτοιμη να πει στον Φάουλερ να σταματήσει να μιλάει ανοησίες όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν πάντα υποστηρικτής της χρήσης της αυτοτιμωρίας ως τρόπου αποφυγής της θλίψης.
  
  Το LB είναι απόδειξη αυτού. Αν είχα κάνει πράξη αυτό που κήρυττα, θα τον είχα πετάξει από το παράθυρο εδώ και πολύ καιρό. Καταραμένη γάτα. Ελπίζω να μην φάει το σαμπουάν του γείτονα. Και αν το κάνει, ελπίζω να μην με κάνει να το πληρώσω.
  
  Οι κραυγές του Forrester έκαναν τους ανθρώπους να σκορπίζονται σαν κατσαρίδες όταν άναβαν τα φώτα.
  
  "Ίσως έχει δίκιο, πατέρα. Αλλά δεν νομίζω ότι η συνέχιση της δουλειάς δείχνει ιδιαίτερο σεβασμό για τον αποθανόντα συνάδελφό τους ".
  
  Ο Φάουλερ σήκωσε τα μάτια από τη δουλειά του.
  
  "Δεν τον κατηγορώ. Πρέπει να βιαστεί. Αύριο είναι Σάββατο.'
  
  'Ω! ναι. Σάββατο. Οι Εβραίοι δεν μπορούν να ανάψουν τα φώτα μετά τη δύση του ηλίου την Παρασκευή. Αυτό είναι ανοησία.'
  
  "Τουλάχιστον πιστεύουν σε κάτι. Σε τι πιστεύεις?'
  
  "Ήμουν πάντα πρακτικός άνθρωπος".
  
  "Υποθέτω ότι εννοείς άπιστο".
  
  "Υποθέτω ότι εννοώ πρακτικό. Το να περνώ δύο ώρες την εβδομάδα σε ένα μέρος γεμάτο θυμίαμα θα χρειαζόταν ακριβώς 343 ημέρες από τη ζωή μου. Χωρίς προσβολή, αλλά δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Ούτε για την υποτιθέμενη αιωνιότητα ".
  
  Ο ιερέας γέλασε.
  
  "Πίστεψες ποτέ σε τίποτα;"
  
  "Πίστευα στις σχέσεις".
  
  'Τι συνέβη?'
  
  'Τα θαλασσωσα. Ας πούμε ότι το πίστευε περισσότερο από εμένα".
  
  Ο Φάουλερ παρέμεινε σιωπηλός. Η φωνή της Αντρέα ακούστηκε ελαφρώς αναγκαστική. Κατάλαβε ότι ο ιερέας ήθελε να αποφορτιστεί.
  
  "Επιπλέον, πάτερ... Δεν νομίζω ότι η πίστη είναι ο μόνος κινητήριος παράγοντας για αυτήν την αποστολή. Η Κιβωτός θα κοστίσει πολλά χρήματα ".
  
  "Υπάρχουν περίπου 125.000 τόνοι χρυσού στον κόσμο. Πιστεύεις ότι ο κύριος Κιν πρέπει να πάει να πάρει δεκατρία ή δεκατέσσερα μέσα στην Κιβωτό;".
  
  "Μιλάω για τον Φόρεστερ και τις πολυάσχολες μέλισσές του", απάντησε η Άντρεα. Της άρεσε να μαλώνει αλλά το μισούσε όταν τα επιχειρήματά της διαψεύστηκαν τόσο εύκολα.
  
  'Πρόστιμο. Χρειάζεστε πρακτικό λόγο; Αρνούνται τα πάντα. Η δουλειά τους τους βοηθά να προχωρήσουν ".
  
  'Τι στο διάολο είναι αυτά που λες?'
  
  "The Stages of Mourning of Dr. K" 252; Μπλερ-Ρος".
  
  'Ω! ναι. Άρνηση, θυμός, κατάθλιψη και όλα αυτά".
  
  'Ακριβώς. Όλοι τους είναι στο πρώτο στάδιο ".
  
  "Κρίνοντας από τον τρόπο που ουρλιάζει ο καθηγητής, θα νόμιζες ότι ήταν στο δεύτερο".
  
  "Απόψε θα νιώσουν καλύτερα. Ο καθηγητής Forrester θα δώσει το gespede, το εγκώμιο. Πιστεύω ότι θα είναι ενδιαφέρον να τον ακούσουμε να λέει κάτι ωραίο για κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό του ".
  
  "Τι θα γίνει με το σώμα, πατέρα;"
  
  "Θα βάλουν το σώμα σε μια ερμητικά σφραγισμένη σακούλα και θα το θάψουν προς το παρόν".
  
  Η Άντρεα κοίταξε τον Φάουλερ δύσπιστα.
  
  'Αστειεύεσαι!'
  
  "Είναι εβραϊκός νόμος. Όποιος πεθάνει πρέπει να ταφεί μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες ".
  
  'Ξέρεις τι εννοώ. Δεν θα τον δώσουν πίσω στην οικογένειά του;".
  
  "Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να φύγει από το στρατόπεδο, δεσποινίς Οτέρο. Θυμάμαι?'
  
  Η Άντρεα έβαλε την κάμερα στο σακίδιό της και άναψε ένα τσιγάρο.
  
  "Αυτοί οι άνθρωποι είναι τρελοί. Ελπίζω αυτή η ηλίθια αποκλειστικότητα να μην καταλήξει να μας καταστρέψει όλους ".
  
  "Μιλάτε πάντα για την αποκλειστική σας, δεσποινίς Οτέρο. Δεν μπορώ να καταλάβω για τι είσαι τόσο απελπισμένος ".
  
  "Φήμη και πλούτος. Τι γίνεται με εσένα;".
  
  Ο Φάουλερ σηκώθηκε και άπλωσε τα χέρια του. Έσκυψε πίσω και η σπονδυλική του στήλη έσπασε δυνατά.
  
  "Απλώς ακολουθώ εντολές. Εάν η Κιβωτός είναι αληθινή, το Βατικανό θέλει να το μάθει, ώστε να την αναγνωρίσει ως αντικείμενο που περιέχει τις εντολές του Θεού".
  
  Πολύ απλή απάντηση, αρκετά πρωτότυπη. Και αυτό δεν είναι απολύτως αλήθεια, πάτερ. Είσαι πολύ κακός ψεύτης. Αλλά ας προσποιηθούμε ότι σε πιστεύω.
  
  "Ίσως", είπε η Άντρεα μετά από λίγο. "Αλλά σε αυτή την περίπτωση, γιατί τα αφεντικά σας δεν έστειλαν ιστορικό;"
  
  Ο Φάουλερ της έδειξε τι δούλευε.
  
  "Επειδή ένας ιστορικός δεν μπορούσε να το κάνει".
  
  'Τι είναι αυτό?' είπε η Άντρεα με περιέργεια. Έμοιαζε με έναν απλό ηλεκτρικό διακόπτη με μερικά καλώδια να βγαίνουν από αυτόν.
  
  "Θα πρέπει να ξεχάσουμε το χθεσινό σχέδιο να επικοινωνήσουμε με τον Άλμπερτ. Αφού δολοφονήσουν τον Έρλινγκ, θα είναι ακόμη πιο προσεκτικοί. Λοιπόν, αυτό θα κάνουμε αντ' αυτού...'
  
  
  39
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006 στις 3:42 μ.μ.
  
  
  Πατέρα, πες μου ξανά γιατί το κάνω αυτό.
  
  Γιατί θέλεις να μάθεις την αλήθεια. Η αλήθεια για το τι συμβαίνει εδώ. Γιατί μπήκαν στον κόπο να επικοινωνήσουν μαζί σου στην Ισπανία, όταν ο Kine θα μπορούσε να βρει χίλιους ρεπόρτερ, πιο έμπειρους και διάσημους από σένα, εκεί στη Νέα Υόρκη.
  
  Η συζήτηση συνέχισε να ηχεί στα αυτιά της Αντρέα. Η ερώτηση ήταν η ίδια που έκανε η αχνή φωνή στο κεφάλι της εδώ και αρκετό καιρό. Το έπνιξε η Φιλαρμονική Ορχήστρα Pride, συνοδευόμενη από τον Mr. Wise Debt, βαρύτονο και τη Miss Glory at Any Cost, σοπράνο. Αλλά τα λόγια του Φάουλερ έφεραν στο επίκεντρο την αδύναμη φωνή.
  
  Η Άντρεα κούνησε το κεφάλι της, προσπαθώντας να επικεντρωθεί σε αυτό που έκανε. Το σχέδιο ήταν να εκμεταλλευτούν την περίοδο που οι στρατιώτες θα προσπαθούσαν να ξεκουραστούν, να πάρουν έναν υπνάκο ή να παίξουν χαρτιά σε ώρα εκτός υπηρεσίας.
  
  "Εκεί μπαίνεις στο παιχνίδι", είπε ο Φάουλερ. "Με το σήμα μου, γλιστράς κάτω από τη σκηνή".
  
  "Μεταξύ ξύλινου δαπέδου και άμμου; Είσαι τρελός?'
  
  "Υπάρχει αρκετός χώρος. Θα πρέπει να σέρνετε περίπου ενάμιση πόδι μέχρι να φτάσετε στον ηλεκτρικό πίνακα. Το καλώδιο που συνδέει τη γεννήτρια και τη σκηνή είναι πορτοκαλί. Τραβήξτε το γρήγορα. συνδέστε το στην άκρη του καλωδίου μου και την άλλη άκρη του καλωδίου μου πίσω στον ηλεκτρικό πίνακα. Στη συνέχεια, πατήστε αυτό το κουμπί κάθε δεκαπέντε δευτερόλεπτα για τρία λεπτά. Μετά από αυτό, φύγετε γρήγορα από εκεί ".
  
  "Τι θα δώσει;"
  
  "Τίποτα πολύ περίπλοκο από τεχνολογική άποψη. Αυτό θα προκαλέσει μια μικρή πτώση του ηλεκτρικού ρεύματος χωρίς να το διακόψει τελείως. Ο σαρωτής συχνότητας θα απενεργοποιηθεί μόνο δύο φορές: μία φορά όταν το καλώδιο είναι συνδεδεμένο, τη δεύτερη όταν είναι αποσυνδεδεμένο.'
  
  "Και τον υπόλοιπο χρόνο;"
  
  "Θα είναι σε λειτουργία εκκίνησης, όπως ένας υπολογιστής όταν εκκινεί το λειτουργικό του σύστημα. Όσο δεν κοιτούν κάτω από τη σκηνή, δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα ".
  
  Εκτός από αυτό που ήταν: η ζέστη.
  
  Το να σέρνεσαι κάτω από τη σκηνή όταν ο Φάουλερ έδωσε το σήμα ήταν εύκολο. Η Άντρεα κάθισε οκλαδόν, προσποιούμενη ότι έδεσε το κορδόνι της, κοίταξε γύρω της και μετά κύλησε κάτω από την ξύλινη πλατφόρμα. Ήταν σαν να βουτούσα σε μια δεξαμενή με καυτό λάδι. Ο αέρας ήταν πυκνός από τη ζέστη της ημέρας, και η γεννήτρια δίπλα στη σκηνή παρήγαγε μια καταιγιστική έκρηξη θερμότητας που έπεσε στον χώρο όπου σέρνονταν η Άντρεα.
  
  Τώρα ήταν κάτω από τον ηλεκτρικό πίνακα και το πρόσωπο και τα χέρια της είχαν πάρει φωτιά. Έβγαλε τον διακόπτη του Φάουλερ και τον κράτησε έτοιμο στο δεξί της χέρι ενώ με το αριστερό τράβηξε απότομα το πορτοκαλί σύρμα. Το σύνδεσε στη συσκευή του Φάουλερ, μετά συνέδεσε το άλλο άκρο στον πίνακα και περίμενε.
  
  Αυτά τα άχρηστα κενά ρολόγια. Λέγεται ότι έχουν περάσει μόνο δώδεκα δευτερόλεπτα, αλλά φαίνεται περισσότερο σαν δύο λεπτά. Θεέ μου, δεν αντέχω αυτή τη ζέστη!
  
  Δεκατρία, δεκατέσσερα, δεκαπέντε.
  
  Πάτησε το κουμπί διακοπής.
  
  Οι φωνές των στρατιωτών από πάνω της άλλαξαν.
  
  Φαίνεται ότι παρατήρησαν κάτι. Ελπίζω να μην το πάρουν πολύ στα σοβαρά.
  
  Άκουσε πιο προσεκτικά τη συζήτηση. Ξεκίνησε ως ένας τρόπος για να της αποσπάσει την προσοχή από τη ζέστη και να μην λιποθυμήσει. Δεν είχε πιει αρκετό νερό εκείνο το πρωί και τώρα πλήρωνε το τίμημα. Ο λαιμός και τα χείλη της ήταν στεγνά και το κεφάλι της ήταν ελαφρώς ζαλισμένο. Αλλά τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα, αυτό που άκουσε έκανε την Άντρεα να πανικοβληθεί. Τόσο πολύ που μετά από τρία λεπτά ήταν ακόμα εκεί, πατώντας το κουμπί κάθε δεκαπέντε δευτερόλεπτα, καταπολεμώντας την αίσθηση ότι ήταν έτοιμος να λιποθυμήσει.
  
  
  40
  
  
  ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ κομητεία ΦΑΙΡΦΑΞ, ΒΑ
  
  
  Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006 8:42 π.μ.
  
  
  'Το έχεις?'
  
  "Νομίζω ότι έχω κάτι. Αυτό δεν ήταν εύκολο. Αυτός ο τύπος είναι πολύ καλός στο να καλύπτει τα ίχνη του ".
  
  "Χρειάζομαι κάτι περισσότερο από ένα προαίσθημα, Άλμπερτ. Οι άνθρωποι άρχισαν να πεθαίνουν εδώ ".
  
  "Οι άνθρωποι πάντα πεθαίνουν, έτσι δεν είναι;"
  
  "Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Με τρομάζει ".
  
  'Εσείς? Δεν πιστεύω σε αυτό. Δεν φοβήθηκες καν τους Κορεάτες. Και εκείνη τη φορά...'
  
  'Αλβερτος...'
  
  'Συγνώμη. Ζήτησα πολλές χάρες. Οι ειδικοί της CIA ανέκτησαν ορισμένα δεδομένα από υπολογιστές Netcatch. Ο Όρβιλ Γουάτσον βρίσκεται στα ίχνη ενός τρομοκράτη που ονομάζεται Χακάν ".
  
  'Σύριγγα'.
  
  'Αν το λες εσύ. Δεν ξέρω αραβικά. Φαίνεται ότι ο τύπος κυνηγούσε τον Κέιν.
  
  'Τίποτα άλλο? Ιθαγένεια? Εθνική ομάδα?'
  
  'Τίποτα. Απλώς ασαφείς πληροφορίες, μερικά υποκλαπέντα e-mail. Κανένας από τους φακέλους δεν γλίτωσε από τη φωτιά. Οι σκληροί δίσκοι είναι πολύ εύθραυστοι".
  
  "Πρέπει να βρεις τον Γουότσον. Είναι το κλειδί για όλα. Αυτό είναι επείγον".
  
  'Είμαι μέσα.'
  
  
  41
  
  
  
  ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ
  
  Η Μάρλα Τζάκσον δεν είχε συνηθίσει να διαβάζει εφημερίδες, γι' αυτό και κατέληξε στη φυλακή. Φυσικά η Μάρλα το είδε διαφορετικά. Νόμιζε ότι πήγε φυλακή επειδή ήταν καλή μητέρα.
  
  Η αλήθεια για τη ζωή της Μάρλα βρισκόταν κάπου ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα. Είχε μια φτωχή αλλά σχετικά φυσιολογική παιδική ηλικία-όσο φυσιολογική μπορεί να είναι για έναν άνδρα στο Λόρτον της Βιρτζίνια, του οποίου οι πολίτες τον αποκαλούσαν "μασχάλη της Αμερικής". Η Μάρλα γεννήθηκε σε μια μαύρη οικογένεια κατώτερης τάξης. Έπαιζε με κούκλες και σχοινάκι, πήγε σχολείο και έμεινε έγκυος σε ηλικία δεκαπέντε και μισής ετών.
  
  Η Μάρλα προσπαθούσε ουσιαστικά να αποτρέψει την εγκυμοσύνη. Αλλά δεν μπορούσε να ξέρει ότι ο Κέρτις είχε ανοίξει μια τρύπα στο προφυλακτικό. Δεν είχε επιλογή. Είχε ακούσει για μια τρελή πρακτική μεταξύ μερικών έφηβων αγοριών που προσπαθούσαν να κάνουν τον εαυτό τους να φαίνονται όμορφοι αφήνοντας κορίτσια έγκυες πριν τελειώσουν το γυμνάσιο. Αλλά αυτό συνέβη σε άλλα κορίτσια. Ο Κέρτις την αγαπούσε.
  
  Ο Κέρτις έφυγε.
  
  Η Μάρλα αποφοίτησε από το λύκειο και έγινε μέλος του όχι και τόσο επιλεγμένου κλαμπ για εφήβους μητέρες. Η μικρή Μέι έχει γίνει το κέντρο της ζωής της μητέρας της, καλώς ή κακώς. Τα όνειρα της Μάρλα να εξοικονομήσει αρκετά χρήματα για να σπουδάσει φωτογραφία καιρού είναι πίσω της. Η Μάρλα έπιασε δουλειά σε ένα τοπικό εργοστάσιο, το οποίο, εκτός από τα μητρικά της καθήκοντα, της έδινε λίγο χρόνο για να διαβάσει τις εφημερίδες. Κάτι που με τη σειρά της την έκανε να πάρει μια λυπηρή απόφαση.
  
  Ένα απόγευμα, το αφεντικό της ανακοίνωσε ότι ήθελε να αυξήσει τις ώρες εργασίας της. Η νεαρή μητέρα είχε ήδη δει γυναίκες να φεύγουν από το εργοστάσιο εξαντλημένες, με το κεφάλι κάτω, να κουβαλούν τις στολές τους σε τσάντες σούπερ μάρκετ. γυναίκες που οι γιοι τους έμειναν μόνοι και κατέληξαν είτε σε μεταρρυθμιστικό σχολείο είτε πυροβολήθηκαν σε συμμορία.
  
  Για να το αποτρέψει αυτό, η Μάρλα εγγράφηκε στο Στρατό της Εφεδρείας. Έτσι, το εργοστάσιο δεν μπορούσε να αυξήσει τις ώρες εργασίας του γιατί θα ήταν αντίθετο με τις οδηγίες του στη στρατιωτική βάση. Αυτό θα της επέτρεπε να περνά περισσότερο χρόνο με το μωρό May.
  
  Η Μάρλα πήρε την απόφαση να συμμετάσχει την επομένη της ειδοποίησης της Εταιρείας Στρατιωτικής Αστυνομίας για τον επόμενο προορισμό τους: το Ιράκ. Η είδηση εμφανίστηκε στη σελίδα 6 του Lorton Chronicle. Τον Σεπτέμβριο του 2003, η Μάρλα αποχαιρέτησε τον Μάιο και επιβιβάστηκε σε ένα φορτηγό στη βάση. Η κοπέλα, αγκαλιά με τη γιαγιά της, έκλαψε στα πνεύμονά της με όλη τη στεναχώρια που μπορεί να κάνει ένα εξάχρονο παιδί. Και οι δύο πέθαναν τέσσερις εβδομάδες αργότερα, όταν η κυρία Τζάκσον, που δεν ήταν τόσο καλή μητέρα όσο η Μάρλα, δοκίμασε την τύχη της καπνίζοντας μια τελευταία φορά στο κρεβάτι.
  
  Όταν της είπαν τα νέα, η Μάρλα βρήκε τον εαυτό της ανίκανο να επιστρέψει στο σπίτι και παρακάλεσε την έκπληκτη αδερφή της να κάνει όλες τις ρυθμίσεις για το ξύπνημα και την κηδεία. Στη συνέχεια ζήτησε παράταση της θητείας της στο Ιράκ και αφοσιώθηκε ολόψυχα στην επόμενη αποστολή της, ως βουλευτής σε μια φυλακή που ονομάζεται Abu Ghraib.
  
  Ένα χρόνο αργότερα, αρκετές ανεπιτυχείς φωτογραφίες εμφανίστηκαν σε ένα εθνικό τηλεοπτικό πρόγραμμα. Έδειξαν ότι κάτι μέσα στη Μάρλα είχε τελικά ραγίσει. Μια ευγενική μητέρα από το Lorton της Βιρτζίνια, έγινε βασανίστρια Ιρακινών κρατουμένων.
  
  Φυσικά, η Μάρλα δεν ήταν η μόνη. Κατά τη γνώμη της, για τον χαμό της κόρης της και της μητέρας της έφταιγαν κατά κάποιο τρόπο "τα βρώμικα σκυλιά του Σαντάμ". Η Μάρλα απολύθηκε ντροπιαστικά και καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση. Υπηρέτησε για έξι μήνες. Αφού βγήκε από τη φυλακή, πήγε κατευθείαν στην εταιρεία ασφαλείας DX5 και ζήτησε δουλειά. Ήθελε να επιστρέψει στο Ιράκ.
  
  Της έδωσαν δουλειά, αλλά δεν επέστρεψε αμέσως στο Ιράκ. Αντίθετα, έπεσε στα χέρια του Mogens Dekker. Κυριολεκτικά.
  
  Έχουν περάσει δεκαοκτώ μήνες και η Μάρλα έχει μάθει πολλά. Μπορούσε να σουτάρει πολύ καλύτερα, ήξερε περισσότερη φιλοσοφία και είχε εμπειρία να κάνει έρωτα με έναν λευκό άνδρα. Ο συνταγματάρχης Dekker άναψε σχεδόν αμέσως μια γυναίκα με μεγάλα, δυνατά πόδια και αγγελικό πρόσωπο. Η Μάρλα το βρήκε κάπως ανακουφιστικό και η υπόλοιπη άνεση προερχόταν από τη μυρωδιά της μπαρούτης. Ήταν η πρώτη της φορά που σκότωνε και της άρεσε.
  
  Πολύ.
  
  Της άρεσε επίσης το πλήρωμά της... μερικές φορές. Ο Ντέκερ τους είχε επιλέξει καλά: μια χούφτα δολοφόνους χωρίς συνείδηση που τους άρεσε να σκοτώνουν ατιμώρητα για κρατικές συμβάσεις. Όσο βρίσκονταν στο πεδίο της μάχης, ήταν αδέρφια εξ αίματος. Αλλά σε μια ζεστή, κολλώδη μέρα όπως αυτή, όταν αγνόησαν τις εντολές του Dekker να κοιμηθούν λίγο και αντί αυτού έπαιξαν χαρτιά, τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή. Έγιναν τόσο θυμωμένοι και επικίνδυνοι όσο ένας γορίλας σε ένα κοκτέιλ πάρτι. Ο χειρότερος από αυτούς ήταν ο Τόρες.
  
  "Με οδηγείς από τη μύτη, Τζάκσον. Και δεν με φίλησες καν", είπε η μικρή Κολομβιανή. Η Μάρλα ένιωθε ιδιαίτερα άβολα να παίζει με το σκουριασμένο ξυραφάκι του. Όπως κι εκείνος, ήταν εξωτερικά ακίνδυνο, αλλά ήταν ικανό να κόψει τον λαιμό του ανθρώπου σαν να ήταν βούτυρο. Ο Κολομβιανός έκοψε μικρές λευκές λωρίδες από την άκρη του πλαστικού τραπεζιού στο οποίο κάθονταν. Υπήρχε ένα χαμόγελο στα χείλη του.
  
  'Du schei β t' mich an, Torres. Ο Τζάκσον έχει γεμάτο σπίτι και είσαι γεμάτος σκατά", είπε ο Άλρικ Γκότλιμπ, ο οποίος πάλευε συνεχώς με αγγλικές προφάσεις. Ο ψηλότερος από τα δίδυμα μισούσε εκδικητικά τον Τόρες από τότε που παρακολούθησαν τον αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου μεταξύ των δύο χωρών τους. μιλούσαν ο ένας με τον άλλο άσχημο φίλο, χρησιμοποιήθηκαν γροθιές. Παρά το ύψος του έξι πόδια δύο, ο Άλρικ κοιμόταν άσχημα τη νύχτα. Αν ήταν ακόμα ζωντανός, αυτό θα μπορούσε να οφείλεται μόνο στο ότι ο Τόρες δεν ήταν σίγουρος ότι θα μπορούσε να νικήσει και τα δύο δίδυμα.
  
  "Το μόνο που λέω είναι ότι τα χαρτιά της είναι λίγο πολύ καλά", απάντησε ο Τόρες, χαμογελώντας ακόμη πιο πλατιά.
  
  "Λοιπόν, θα κάνεις μια συμφωνία ή τι;" ρώτησε η Μάρλα, η οποία απατούσε αλλά ήθελε να την κρατήσει ψύχραιμη. Είχε ήδη κερδίσει σχεδόν διακόσια δολάρια από αυτόν.
  
  Αυτό το σερί δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ περισσότερο. Πρέπει να αρχίσω να τον αφήνω να κερδίσει, αλλιώς μια νύχτα θα καταλήξω με αυτή τη λεπίδα στο λαιμό μου, σκέφτηκε.
  
  Σταδιακά, ο Τόρες άρχισε να μοιράζει, κάνοντας κάθε λογής γκριμάτσα για να τους αποσπάσει την προσοχή.
  
  Η αλήθεια είναι ότι αυτό το κάθαρμα είναι χαριτωμένο. Αν δεν ήταν τόσο ψυχολόγος και δεν μύριζε περίεργα, θα με είχε ενεργοποιήσει πολύ.
  
  Εκείνη τη στιγμή, ο σαρωτής συχνοτήτων που βρισκόταν στο τραπέζι, έξι μέτρα από το σημείο που έπαιζαν, άρχισε να ηχεί.
  
  'Τι διάολο?' είπε η Μάρλα.
  
  "Αυτός είναι ένας σαρωτής, Τζάκσον".
  
  "Τόρες, έλα να το δεις αυτό".
  
  "Σκατά, θα το κάνω. Θα σου βάλω στοίχημα πέντε δολάρια ".
  
  Η Μάρλα σηκώθηκε και κοίταξε την οθόνη του σαρωτή, μια συσκευή στο μέγεθος ενός μικρού βίντεο που κανείς άλλος δεν χρησιμοποιούσε, εκτός από το ότι είχε οθόνη LCD και κόστιζε εκατό φορές περισσότερο.
  
  "Όλα φαίνεται να είναι εντάξει. ξαναρχίζει", είπε η Μάρλα καθώς πήγαινε πίσω στο τραπέζι. "Θα δω τα πέντε σου και θα σηκώσω πέντε".
  
  "Φεύγω", είπε ο Άλρικ, γέρνοντας πίσω στην καρέκλα του.
  
  "Μαλακίες. Δεν έχει καν σύντροφο", είπε η Μάρλα.
  
  "Πιστεύετε ότι διευθύνετε την εκπομπή, κυρία Ντέκερ;" είπε ο Τόρες.
  
  Η Μάρλα ασχολήθηκε λιγότερο με τα λόγια παρά με τον τόνο του. Ξαφνικά ξέχασε ότι τον είχε αφήσει να κερδίσει.
  
  "Καμία περίπτωση, Τόρες. Ζω σε μια χρωματιστή χώρα, αδερφέ".
  
  'Τι χρώμα? Σκατά καφέ;".
  
  "Οποιοδήποτε χρώμα εκτός από κίτρινο. Γελοίο... το χρώμα του σώβρακου είναι το ίδιο με το πάνω μέρος της σημαίας σου".
  
  Η Μάρλα το μετάνιωσε μόλις το είπε. Ο Τόρες μπορεί να είναι ένας βρώμικος, εκφυλισμένος αρουραίος από το Μεντεγίν, αλλά για έναν Κολομβιανό, η χώρα του και η σημαία του ήταν τόσο ιερά όσο ο Ιησούς. Ο αντίπαλός της έσφιξε τα χείλη του μεταξύ τους τόσο σφιχτά που σχεδόν εξαφανίστηκαν και τα μάγουλά του έγιναν ελαφρώς ροζ. Η Μάρλα ένιωθε φοβισμένη και ταραγμένη ταυτόχρονα. της άρεσε να ταπεινώνει τον Τόρες και να απολαμβάνει την οργή του.
  
  Τώρα πρέπει να χάσω τα διακόσια δολάρια που κέρδισα από αυτόν και άλλα διακόσια δικά μου. Αυτό το γουρούνι είναι τόσο θυμωμένο που πιθανότατα θα με χτυπήσει, παρόλο που ξέρει ότι ο Dekker θα τον σκοτώσει.
  
  Ο Άλρικ τους κοίταξε περισσότερο από λίγο ανήσυχος. Η Μάρλα ήξερε πώς να φροντίζει τον εαυτό της, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωθε σαν να διέσχιζε ένα ναρκοπέδιο.
  
  "Έλα, Τόρες, σήκωσε τον Τζάκσον. Μπλοφάρει ".
  
  'Αφησε τον ήσυχο. Δεν νομίζω ότι σκοπεύει να ξυρίσει νέους πελάτες σήμερα, σωστά κάθαρμα;".
  
  "Τι λες, Τζάκσον;"
  
  "Μη μου πεις ότι δεν ήσουν ο λευκός επαγγελματίας χθες το βράδυ;"
  
  Ο Τόρες φαινόταν πολύ σοβαρός.
  
  "Δεν ήμουν εγώ".
  
  "Είχε την υπογραφή σου παντού: ένα μικρό, κοφτερό όργανο χαμηλά στην πλάτη".
  
  "Σου λέω, δεν ήμουν εγώ".
  
  "Και λέω ότι σε είδα να μαλώνεις με έναν λευκό μάγκα με αλογοουρά στο πλοίο".
  
  "Παράτα το, μαλώνω με πολλούς ανθρώπους. Κανένας δεν με καταλαβαίνει.'
  
  "Τότε ποιος ήταν; Σιμούν; Ή μήπως ιερέας;".
  
  "Φυσικά θα μπορούσε να ήταν ένα παλιό κοράκι".
  
  "Δεν είσαι σοβαρός, Τόρες", φώναξε ο Άλρικ. "Αυτός ο ιερέας είναι απλώς ένας πιο ζεστός γεννήτορας".
  
  "Δεν σου είπε; Αυτός ο μεγάλος δολοφόνος φοβάται μέχρι θανάτου τον ιερέα ".
  
  "Δεν φοβάμαι τίποτα. Απλώς σου λέω ότι είναι επικίνδυνος", είπε ο Τόρες κάνοντας μορφασμούς.
  
  "Νομίζω ότι κατάπιες την ιστορία ότι ήταν στη CIA. Για όνομα του Χριστού, είναι γέρος ".
  
  "Μόνο τρία ή τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος από τον γεροντικό φίλο σου. Και από όσο ξέρω, το αφεντικό μπορεί να σπάσει το λαιμό ενός γαϊδάρου με τα γυμνά του χέρια ".
  
  "Διάβολε σωστά, κάθαρμα", είπε η Μάρλα, που της άρεσε να καυχιέται για τον άνθρωπό της.
  
  "Είναι πολύ πιο επικίνδυνος από όσο νομίζεις, Τζάκσον. Αν έβγαζες για μια στιγμή το κεφάλι σου, θα διάβαζες την έκθεση. Αυτός ο τύπος είναι από το pararescue. Δεν υπάρχει καλύτερος. Λίγους μήνες πριν το αφεντικό σας επιλέξει για μασκότ της ομάδας, κάναμε μια επέμβαση στο Τικρίτ. Υπήρχαν μερικές ειδικές δυνάμεις στη μονάδα μας. Δεν θα πιστεύετε τι έχω δει αυτόν τον τύπο να κάνει... είναι τρελοί. Υπάρχει θάνατος σε όλους αυτούς τους μάγκες".
  
  "Τα παράσιτα είναι κακά νέα. Σκληρά σαν σφυριά", είπε ο Άλρικ.
  
  "Πήγαινε στο διάολο, δύο γαμημένα καθολικά μωρά", είπε η Μάρλα. "Τι νομίζεις ότι κουβαλάει σε αυτόν τον μαύρο χαρτοφύλακα;" "Τι θα κάνει, θα σε χτυπήσει με τη Βίβλο του; Ίσως ζητήσει από τον γιατρό ένα νυστέρι για να σου κόψω τις μπάλες".
  
  "Δεν ανησυχώ για την αποβάθρα", είπε ο Τόρες με μια απορριπτική κίνηση του χεριού του. "Είναι απλώς μια λεσβία της Μοσάντ. Μπορώ να τη χειριστώ. Αλλά ο Φάουλερ..."
  
  "Ξέχνα το παλιό κοράκι. Γεια σου, αν όλα αυτά είναι μια δικαιολογία για να μην παραδεχτείς ότι φρόντισες τον λευκό καθηγητή..."
  
  "Τζάκσον, σου λέω, δεν ήμουν εγώ. Αλλά πιστέψτε με, κανείς εδώ δεν είναι αυτός που λένε ότι είναι ".
  
  "Τότε, δόξα τω Θεώ, έχουμε το πρωτόκολλο Upsilon για αυτήν την αποστολή", είπε η Τζάκσον, δείχνοντας τα τέλεια λευκά της δόντια που κόστισαν στη μητέρα της ογδόντα διπλές βάρδιες στο εστιατόριο όπου εργαζόταν.
  
  "Μόλις ο φίλος σου πει "sarsaparilla", τα κεφάλια θα κυλήσουν. Το πρώτο άτομο που κυνηγάω είναι ο ιερέας."
  
  "Μην αναφέρεις τον κωδικό, κάθαρμα. Συνεχίστε και επάνω.
  
  "Κανείς δεν πρόκειται να αυξήσει τα πονταρίσματα", είπε ο Άλρικ, δείχνοντας τον Τόρες. Ο Κολομβιανός κράτησε τις μάρκες του. "Ο σαρωτής συχνότητας δεν λειτουργεί. Συνεχίζει να προσπαθεί να ξεκινήσει."
  
  'Σκατά. Κάτι δεν πάει καλά με το ρεύμα. Αστο ήσυχο.'
  
  "Halt die klappe Affe. Δεν μπορούμε να το σβήσουμε αυτό το πράγμα αλλιώς ο Dekker θα μας κλωτσήσει. Πάω να ελέγξω τον ηλεκτρικό πίνακα. Εσείς οι δύο συνεχίστε να παίζετε ".
  
  Ο Τόρες φαινόταν σαν να ήταν έτοιμος να συνεχίσει να παίζει, αλλά μετά κοίταξε ψυχρά τον Τζάκσον και σηκώθηκε.
  
  "Περίμενε, λευκός. Θέλω να τεντώσω τα πόδια μου ".
  
  Η Μάρλα συνειδητοποίησε ότι είχε πάει πολύ μακριά στο να κοροϊδεύει την αρρενωπότητα του Τόρες και ο Κολομβιανός την έβαλε ψηλά στη λίστα με τις πιθανές επιτυχίες του. Λυπήθηκε μόνο λίγο. Ο Τόρες μισούσε τους πάντες, οπότε γιατί να μην του δώσετε έναν καλό λόγο;
  
  "Φεύγω κι εγώ", είπε.
  
  Και οι τρεις βγήκαν στη φωτιά που έβραζε. Ο Άλρικ κάθισε οκλαδόν δίπλα στην εξέδρα.
  
  "Όλα φαίνονται καλά εδώ. Πάω να ελέγξω τη γεννήτρια ".
  
  Κουνώντας το κεφάλι της, η Μάρλα επέστρεψε στη σκηνή, θέλοντας να ξαπλώσει για λίγο. Αλλά πριν μπει μέσα, παρατήρησε έναν Κολομβιανό να γονατίζει στο τέλος της εξέδρας και να σκάβει στην άμμο. Πήρε το αντικείμενο και το κοίταξε με ένα παράξενο χαμόγελο στα χείλη του.
  
  Η Μάρλα δεν κατάλαβε την έννοια του κόκκινου αναπτήρα στολισμένου με λουλούδια.
  
  
  42
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006 στις 8:31 μ.μ.
  
  
  Η μέρα του Αντρέα ήταν στα πρόθυρα του θανάτου.
  
  Μετά βίας κατάφερε να βγει από κάτω από την εξέδρα όταν άκουσε τους στρατιώτες να σηκώνονται από το τραπέζι. Και ούτε ένα λεπτό νωρίτερα. Λίγα δευτερόλεπτα ακόμα ζεστού αέρα από τη γεννήτρια και θα είχε λιποθυμήσει για πάντα. Σύρθηκε από την απέναντι πλευρά της σκηνής από την πόρτα, σηκώθηκε και προχώρησε πολύ αργά προς το ιατρείο, κάνοντας ό,τι μπορούσε για να μην πέσει. Αυτό που πραγματικά χρειαζόταν ήταν ένα ντους, αλλά αυτό αποκλείονταν από τη στιγμή που δεν ήθελε να πάει προς αυτή την κατεύθυνση και να πέσει στον Φάουλερ. Άρπαξε δύο μπουκάλια νερό και την κάμερά της και έφυγε ξανά από τη σκηνή του αναρρωτηρίου, αναζητώντας ένα ήσυχο σημείο στα βράχια κοντά στον δείκτη της.
  
  Βρήκε καταφύγιο σε μια ελαφριά πλαγιά πάνω από το πάτωμα του φαραγγιού και κάθισε εκεί, παρακολουθώντας τους αρχαιολόγους σε δράση. Δεν ήξερε σε ποιο στάδιο είχε φτάσει τώρα η θλίψη τους. Κάποια στιγμή πέρασαν ο Φάουλερ και ο γιατρός Χάρελ αναζητώντας την μάλλον. Η Άντρεα έκρυψε το κεφάλι της πίσω από τα βράχια και προσπάθησε να συνενώσει αυτά που είχε ακούσει.
  
  Το πρώτο συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ήταν ότι δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τον Fowler -αυτό ήταν κάτι που ήξερε ήδη- και δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τον Doc- κάτι που την έκανε να νιώθει ακόμα πιο άβολα. Οι σκέψεις της για τον Χάρελ δεν ξεπερνούσαν πολύ την τεράστια φυσική έλξη.
  
  Το μόνο που έχω να κάνω είναι να την κοιτάξω και με ανάβουν.
  
  Αλλά η ιδέα ότι ήταν κατάσκοπος της Μοσάντ ήταν κάτι περισσότερο από ό,τι μπορούσε να αντέξει η Άντρεα.
  
  Το δεύτερο συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ήταν ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να εμπιστευτεί τον ιερέα και τον γιατρό αν ήθελε να βγει ζωντανή από αυτό. Αυτά τα λόγια για το πρωτόκολλο Upsilon υπονόμευσαν εντελώς την ιδέα της για το ποιος ήταν πραγματικά υπεύθυνος της επιχείρησης.
  
  Από τη μια πλευρά, υπάρχει ο Φόρεστερ και οι κολλητοί του, πολύ πράοι για να πάρουν ένα μαχαίρι και να σκοτώσουν έναν δικό τους. Ή μήπως όχι. Μετά είναι οι συνοδοί, δεμένοι με τις άχαρες δουλειές τους - κανείς δεν τους δίνει ιδιαίτερη σημασία. Kine και Russell, οι εγκέφαλοι πίσω από αυτή την τρέλα. Μια ομάδα μισθωτών στρατιωτών και μια μυστική κωδική λέξη για να αρχίσουν να σκοτώνουν ανθρώπους. Αλλά να σκοτώσει ποιον, ή ποιον άλλον; Αυτό που είναι ξεκάθαρο, καλώς ή κακώς, είναι ότι η μοίρα μας σφραγίστηκε τη στιγμή που μπήκαμε σε αυτήν την αποστολή. Και φαίνεται αρκετά προφανές ότι αυτό είναι προς το χειρότερο.
  
  Η Άντρεα πρέπει να αποκοιμήθηκε κάποια στιγμή, γιατί όταν ξύπνησε ο ήλιος έδυε και ένα έντονο γκρι φως αντικατέστησε τη συνηθισμένη υψηλή αντίθεση μεταξύ άμμου και σκιάς στο φαράγγι. Η Άντρεα μετάνιωσε που έχασε το ηλιοβασίλεμα. Κάθε μέρα προσπαθούσε να βεβαιωθεί ότι αυτή την ώρα πήγαινε στον ανοιχτό χώρο πέρα από το φαράγγι. Ο ήλιος βυθιζόταν στην άμμο, αποκαλύπτοντας στρώματα θερμότητας που έμοιαζαν με κύματα στον ορίζοντα. Η τελευταία του λάμψη φωτός ήταν σαν μια γιγάντια πορτοκαλί έκρηξη που παρέμεινε στον ουρανό για αρκετά λεπτά μετά την εξαφάνισή του.
  
  Εδώ, στον "δείκτη" του φαραγγιού, το μόνο σκηνικό του λυκόφωτος ήταν ένας μεγάλος γυμνός αμμώδης βράχος. Με έναν αναστεναγμό, άπλωσε το χέρι στην τσέπη του παντελονιού της και έβγαλε ένα πακέτο τσιγάρα. Ο αναπτήρας της δεν υπήρχε πουθενά. Έκπληκτη, άρχισε να ψάχνει σε άλλες τσέπες μέχρι που μια φωνή στα ισπανικά έκανε την καρδιά της να χοροπηδήσει στο λαιμό της.
  
  "Το ψάχνεις αυτό, μικρή μου σκυλίτσα;"
  
  Η Άντρεα σήκωσε τα μάτια. Πέντε πόδια από πάνω της, ο Τόρες ήταν ξαπλωμένος στην πλαγιά, με το χέρι του απλωμένο και προσφέροντάς της έναν κόκκινο αναπτήρα. Υπέθεσε ότι ο Κολομβιανός πρέπει να βρισκόταν εκεί για λίγο - την καταδίωκε - και της έκανε ρίγη. Προσπαθώντας να μην δείξει τον φόβο της, σηκώθηκε και άπλωσε τον αναπτήρα της.
  
  "Δεν σε έμαθε η μητέρα σου πώς να μιλάς σε μια κυρία, Τόρες;" είπε η Άντρεα, ελέγχοντας τα νεύρα της αρκετά ώστε να ανάψει ένα τσιγάρο και να εκπνεύσει τον καπνό προς τον μισθοφόρο.
  
  "Φυσικά, αλλά δεν βλέπω καμία κυρία εδώ".
  
  Ο Τόρες κοίταξε επίμονα τους λείους μηρούς του Αντρέα. Φόρεσε ένα παντελόνι, το οποίο ξεκούμπωσε πάνω από τα γόνατά της για να γίνει σορτς. Λόγω της ζέστης, τα τύλιξε ακόμα περισσότερο και το λευκό δέρμα πάνω από το μαύρισμά της του φαινόταν αισθησιακό και ελκυστικό. Όταν η Άντρεα παρατήρησε την κατεύθυνση του βλέμματος του Κολομβιανού, ο φόβος της αυξήθηκε. Γύρισε προς το τέλος του φαραγγιού. Μια δυνατή κραυγή θα ήταν αρκετή για να τραβήξει την προσοχή όλων. Η ομάδα είχε αρχίσει να σκάβει μερικές δοκιμαστικές τρύπες μερικές ώρες νωρίτερα, σχεδόν ταυτόχρονα με το μικρό τους ταξίδι κάτω από τη σκηνή των στρατιωτών.
  
  Όταν όμως γύρισε, δεν είδε κανέναν. Ο μίνι εκσκαφέας στεκόταν εκεί μόνος του, στο πλάι.
  
  "Όλοι πήγαν στην κηδεία, μωρό μου. Είμαστε όλοι μόνοι ".
  
  "Δεν πρέπει να είσαι στο πόστο σου, Τόρες;" είπε η Άντρεα, δείχνοντας έναν από τους γκρεμούς, προσπαθώντας να φανεί αδιάφορη.
  
  "Δεν είμαι ο μόνος που ήταν εκεί που δεν έπρεπε, σωστά; Αυτό είναι κάτι που πρέπει να διορθώσουμε, χωρίς ερωτήσεις".
  
  Ο στρατιώτης πήδηξε κάτω εκεί που στεκόταν ο Αντρέα. Βρίσκονταν σε μια βραχώδη πλατφόρμα που δεν ήταν μεγαλύτερη από ένα τραπέζι πινγκ πονγκ, περίπου δεκαπέντε πόδια πάνω από το πάτωμα του φαραγγιού. Σωρευμένος στην άκρη της πλατφόρμας ήταν ένας ακανόνιστος σωρός από βράχους που προηγουμένως ήταν η κρυψώνα της Αντρέα, αλλά τώρα εμπόδιζε τη διαφυγή της.
  
  "Δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάς, Τόρες", είπε η Άντρεα, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο.
  
  Ο Κολομβιανός έκανε ένα βήμα μπροστά. Τώρα ήταν τόσο κοντά στην Άντρεα που έβλεπε τις χάντρες του ιδρώτα να καλύπτουν το μέτωπό του.
  
  "Φυσικά και ξέρεις. Και τώρα θα κάνεις κάτι για μένα αν ξέρεις τι είναι καλό για σένα. Είναι κρίμα που ένα τόσο όμορφο κορίτσι πρέπει να είναι λεσβία. Αλλά νομίζω ότι είναι επειδή δεν είχες ποτέ μια καλή ρουφηξιά ".
  
  Η Άντρεα έκανε ένα βήμα πίσω προς τα βράχια, αλλά ο Κολομβιανός μπήκε ανάμεσά της και εκεί που είχε ανέβει στην εξέδρα.
  
  "Δεν θα τολμούσες, Τόρες. Άλλοι φρουροί μπορούν να μας παρακολουθούν αυτή τη στιγμή ".
  
  "Μόνο ο Βάακα μπορεί να μας δει... και δεν πρόκειται να κάνει τίποτα. Θα ζηλέψει λίγο, δεν θα το κάνει άλλο. Πάρα πολλά στεροειδή. Αλλά μην ανησυχείς, το δικό μου λειτουργεί καλά. Θα δεις.'
  
  Η Άντρεα συνειδητοποίησε ότι ήταν αδύνατο να ξεφύγει, κι έτσι πήρε την απόφασή της από απόλυτη απόγνωση. Έριξε το τσιγάρο στο έδαφος, φύτεψε και τα δύο πόδια του γερά στον βράχο και έγειρε ελαφρά μπροστά. Δεν επρόκειτο να του το κάνει εύκολο.
  
  "Τότε έλα, γιε πόρνης. Αν το θέλεις, έλα να το πάρεις ".
  
  Μια ξαφνική λάμψη άστραψε στα μάτια του Τόρες, ένα μείγμα ενθουσιασμού για την πρόκληση και θυμού για την προσβολή στη μητέρα του. Πέταξε μπροστά και άρπαξε το μπράτσο της Άντρεα, τραβώντας την πρόχειρα προς το μέρος του με μια δύναμη που φαινόταν αδύνατη για κάποιον τόσο μικρό.
  
  "Μου αρέσει που το ζητάς, σκύλα".
  
  Η Άντρεα έστριψε όλο της το σώμα και τον χτύπησε δυνατά με τον αγκώνα της στο στόμα. Το αίμα χύθηκε στις πέτρες και ο Τόρες έβγαλε ένα γρύλισμα οργής. Τραβώντας με μανία το μπλουζάκι της Αντρέα, της άνοιξε το μανίκι, αποκαλύπτοντας το μαύρο σουτιέν της. Βλέποντας αυτό, ο στρατιώτης διεγέρθηκε ακόμη περισσότερο. Έπιασε και τα δύο χέρια της Αντρέα, σκοπεύοντας να της δαγκώσει το στήθος, αλλά την τελευταία στιγμή ο δημοσιογράφος έκανε πίσω και τα δόντια του Τόρες έκλεισαν με τίποτα.
  
  "Έλα, θα σου αρέσει. Ξέρεις τι θέλεις ".
  
  Η Άντρεα προσπάθησε να τον γονατίσει ανάμεσα στα πόδια του ή στο στομάχι, αλλά, προσδοκώντας τις κινήσεις της, ο Τόρες γύρισε και σταύρωσε τα πόδια του.
  
  Μην τον αφήσεις να σε φέρει στο έδαφος, είπε στον εαυτό της η Άντρεα. Θυμήθηκε μια ιστορία που είχε ακολουθήσει πριν από δύο χρόνια σχετικά με μια ομάδα θυμάτων βιασμού. Πήγε με πολλές άλλες νεαρές γυναίκες σε ένα σεμινάριο κατά του βιασμού που διδάχθηκε από έναν εκπαιδευτή που παραλίγο να βιαστεί όταν ήταν έφηβη. Η γυναίκα έχασε ένα μάτι, αλλά όχι την παρθενιά της. Ο βιαστής έχασε τα πάντα. Αν σε πετάξει στο έδαφος, είσαι στα χέρια του.
  
  Ένα άλλο δυνατό κράτημα από τον Torres έσκισε το λουράκι του σουτιέν της. Ο Τόρες αποφάσισε ότι αυτό ήταν αρκετό και πίεσε περισσότερο τους καρπούς του Αντρέα. Μετά βίας μπορούσε να κουνήσει τα δάχτυλά της. Έστριψε βίαια το δεξί της χέρι αφήνοντάς το ελεύθερο. Η Άντρεα είχε τώρα την πλάτη της σε αυτόν, αλλά δεν μπορούσε να κουνηθεί λόγω της πίεσης του Κολομβιανού στο χέρι της. Την έκανε να σκύψει και κλώτσησε τους αστραγάλους της για να ανοίξει τα πόδια της.
  
  Ο βιαστής είναι πιο αδύναμος σε δύο σημεία, τα λόγια του εκπαιδευτή αντηχούσαν στο μυαλό της. Τα λόγια ήταν τόσο δυνατά, η γυναίκα ήταν τόσο σίγουρη για τον εαυτό της, τόσο έλεγχε τον εαυτό της, που η Άντρεα ένιωσε ένα κύμα νέας δύναμης. Πότε βγάζει τα ρούχα σου και πότε βγάζει τα δικά του. Εάν είστε τυχεροί και πυροβολήσει πρώτα τη δουλειά του, εκμεταλλευτείτε αυτό.
  
  Ο Τόρες έλυσε τη ζώνη του με το ένα του χέρι και το παντελόνι παραλλαγής του έπεσε στους αστραγάλους του. Ο Αντρέα έβλεπε την ανέγερσή του, σκληρή και απειλητική.
  
  Περίμενε μέχρι να σκύψει από πάνω σου.
  
  Ο μισθοφόρος έσκυψε πάνω από την Άντρεα, αναζητώντας το φερμουάρ στο παντελόνι της. Η δύσκαμπτη γενειάδα του έξυσε το πίσω μέρος του κεφαλιού της και αυτό ήταν το σήμα που χρειαζόταν. Ξαφνικά σήκωσε το αριστερό της χέρι, μετατοπίζοντας όλο της το βάρος στη δεξιά της πλευρά. Αιφνιδιασμένος, ο Τόρες άφησε το δεξί χέρι του Αντρέα και αυτό έπεσε στα δεξιά. Ο Κολομβιανός σκόνταψε πάνω από το παντελόνι του και έπεσε μπροστά, χτυπώντας δυνατά στο έδαφος. Προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά η Άντρεα ήταν πρώτη στα πόδια της. Τον κλώτσησε τρεις γρήγορες φορές στο στομάχι, φροντίζοντας ο στρατιώτης να μην την πιάσει από τον αστράγαλο και να την κάνει να πέσει. Τα σουτ προσγειώθηκαν και όταν ο Τόρες προσπάθησε να κυλήσει στην μπάλα για να αμυνθεί, άφησε ένα πολύ πιο ευαίσθητο σημείο ανοιχτό για επίθεση.
  
  Ευχαριστώ Θεέ μου. Δεν κουράζομαι ποτέ να το κάνω αυτό", παραδέχτηκε σιωπηλά η μικρότερη και μοναδική γυναίκα από τα πέντε αδέρφια, κλωτσώντας το πόδι της πίσω πριν φυσήξει τους όρχεις του Τόρες. Η κραυγή του αντήχησε στα τείχη του φαραγγιού.
  
  "Ας μείνει ανάμεσά μας", είπε η Άντρεα. "Τώρα είμαστε ίσοι".
  
  "Θα σε πάω, σκύλα. Θα σε πληγώσω τόσο πολύ που θα πνιγείς από τον κόκορα μου", γκρίνιαξε ο Τόρες σχεδόν κλαίγοντας.
  
  "Όταν το σκέφτεσαι..." άρχισε η Άντρεα. Έφτασε στην άκρη της βεράντας και ήταν έτοιμος να κατέβει, αλλά γρήγορα γύρισε και έτρεξε μερικά βήματα, σημαδεύοντας ξανά το πόδι της ανάμεσα στα πόδια του Τόρες. Ήταν άχρηστο για αυτόν να προσπαθήσει να καλυφθεί με τα χέρια του.δυνατός, και ο Τόρες έμεινε να πνίγεται, το πρόσωπό του κοκκίνισε και δύο μεγάλα δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά του.
  
  "Τώρα τα πάμε πραγματικά καλά και είμαστε ίσοι".
  
  
  43
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006 στις 9:43 μ.μ.
  
  
  Η Άντρεα επέστρεψε στο στρατόπεδο όσο πιο γρήγορα μπορούσε, χωρίς να καταφύγει στο τρέξιμο. Δεν κοίταξε πίσω ούτε ανησυχούσε για τα σκισμένα ρούχα της μέχρι να φτάσει στη σειρά από σκηνές. Ένιωσε μια παράξενη αίσθηση ντροπής για αυτό που είχε συμβεί, αναμεμειγμένη με τον φόβο ότι κάποιος θα μάθαινε για την παραβίαση του σαρωτή συχνοτήτων. Προσπάθησε να δείχνει όσο πιο φυσιολογική γινόταν παρά το μπλουζάκι της που κρέμονταν γύρω της και κατευθύνθηκε προς το ιατρείο. Ευτυχώς δεν έπεσε σε κανέναν. Καθώς επρόκειτο να μπει στη σκηνή, έπεσε πάνω στην Kira Larsen, η οποία μετέφερε τα πράγματά της έξω.
  
  "Τι συμβαίνει, Κίρα;"
  
  Ο αρχαιολόγος την κοίταξε ψυχρά.
  
  "Δεν είχες καν την αξιοπρέπεια να εμφανιστείς στο Hespede για το Stowe. Υποθέτω ότι δεν πειράζει. Δεν τον ήξερες. Ήταν απλά ένας κανένας για σένα, σωστά; Γι' αυτό δεν το έκανες καν νοιάζεσαι που πέθανε εξαιτίας σου".
  
  Η Άντρεα ετοιμαζόταν να της απαντήσει ότι άλλα πράγματα την κρατούσαν σε απόσταση, αλλά αμφέβαλλε ότι η Κίρα θα καταλάβαινε, οπότε δεν είπε τίποτα.
  
  "Δεν ξέρω τι κάνεις", συνέχισε η Κίρα, περνώντας από δίπλα της. "Ξέρεις πολύ καλά ότι ο γιατρός δεν ήταν στο κρεβάτι της εκείνο το βράδυ. Μπορεί να κορόιδεψε όλους τους άλλους, αλλά όχι εμένα. "Θα κοιμηθώ με τα άλλα μέλη της ομάδας. Χάρη σε σένα, υπάρχει ένα άδειο κρεβάτι."
  
  Η Άντρεα χάρηκε που την είδε να φεύγει - δεν είχε καμία διάθεση για περαιτέρω αντιπαραθέσεις και κατά βάθος συμφωνούσε με κάθε λέξη της Κίρα. Η ενοχή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καθολική της εκπαίδευση και οι αμαρτίες της παράλειψης ήταν τόσο συνεχείς και οδυνηρές όσο όλες.
  
  Μπήκε στη σκηνή και είδε τον γιατρό Χάρελ, ο οποίος γύρισε μακριά. Ήταν φανερό ότι είχε μαλώσει με τον Λάρσεν.
  
  "Χαίρομαι που είσαι καλά. Ανησυχούσαμε για σένα."
  
  "Γύρισε, γιατρ. Ξέρω ότι έκλαψες ".
  
  Ο Χάρελ γύρισε προς το μέρος της, τρίβοντας τα κατακόκκινα μάτια της.
  
  "Αυτό είναι πραγματικά ηλίθιο. Μια απλή έκκριση από τους δακρυϊκούς αδένες, κι όμως όλοι νιώθουμε αμηχανία γι' αυτό ".
  
  "Το ψέμα είναι ακόμα πιο ντροπιαστικό".
  
  Ο γιατρός παρατήρησε τότε τα σκισμένα ρούχα της Αντρέα, κάτι που η Λάρσεν, μέσα στο θυμό της, φαινόταν ότι είχε παραβλέψει ή δεν μπήκε στον κόπο να σχολιάσει.
  
  "Τι έπαθες;"
  
  'Επεσα από τις σκάλες. Μην αλλάζεις θέμα. Ξέρω ποιος είσαι.'
  
  Ο Χάρελ διάλεγε κάθε λέξη της προσεκτικά.
  
  'Τι ξέρετε?'
  
  "Γνωρίζω ότι η μαχητική ιατρική χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τη Μοσάντ, ή έτσι φαίνεται. Και ότι η επείγουσα αντικατάστασή σου δεν ήταν τόσο τυχαία όσο μου είπες".
  
  Ο γιατρός συνοφρυώθηκε και μετά πήγε προς την Άντρεα, η οποία έψαχνε το σακίδιο της για κάτι καθαρό να φορέσει.
  
  "Λυπάμαι που έπρεπε να το μάθεις με αυτόν τον τρόπο, Αντρέα. Είμαι απλώς αναλυτής χαμηλής βαθμίδας, όχι πράκτορας πεδίου. Η κυβέρνησή μου θέλει να έχει μάτια και αυτιά σε κάθε αρχαιολογική αποστολή που αναζητά την Κιβωτό της Διαθήκης. Αυτή είναι η τρίτη αποστολή στην οποία συμμετέχω εδώ και επτά χρόνια ".
  
  "Είσαι πραγματικά γιατρός;" Ή είναι κι αυτό ψέμα;". είπε η Άντρεα καθώς φορούσε ένα άλλο μπλουζάκι.
  
  'Είμαι γιατρός'.
  
  "Και πώς γίνεται που εσύ και ο Φάουλερ τα πάτε τόσο καλά;" Γιατί έμαθα και ότι είναι πράκτορας της CIA, σε περίπτωση που δεν το ήξερες ".
  
  "Ήξερε ήδη, και πρέπει να μου το εξηγήσεις", είπε ο Φάουλερ.
  
  Στάθηκε δίπλα στην πόρτα, συνοφρυωμένος, αλλά ανακουφισμένος από το ότι πέρασε όλη τη μέρα αναζητώντας την Άντρεα.
  
  "Βλακείες", είπε η Άντρεα, δείχνοντας το δάχτυλό της στον ιερέα, ο οποίος οπισθοχώρησε έκπληκτος. "Κόντεψα να πεθάνω από τη ζέστη κάτω από αυτή την πλατφόρμα, και επιπλέον, ένα από τα σκυλιά του Dekker προσπάθησε απλώς να με βιάσει. δεν έχω διάθεση να μιλήσω με τους δυο σας. Τουλάχιστον προς το παρόν".
  
  Ο Φάουλερ άγγιξε το μπράτσο της Άντρεα, παρατηρώντας τους μελανιές στους καρπούς της.
  
  "Είσαι καλά?'
  
  "Καλύτερα από ποτέ", είπε, σπρώχνοντας το χέρι της μακριά. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε ήταν η επαφή με έναν άντρα.
  
  "Δεσποινίς Οτέρο, ακούσατε τους στρατιώτες να μιλούν όταν ήσασταν κάτω από την εξέδρα;"
  
  "Τι στο διάολο έκανες εκεί;" - διέκοψε ο σοκαρισμένος Χάρελ.
  
  "Την έστειλα. Με βοήθησε να απενεργοποιήσω τον σαρωτή συχνοτήτων για να μπορέσω να καλέσω την επαφή μου στην Ουάσιγκτον".
  
  "Θα ήθελα να ενημερωθώ, πατέρα", είπε ο Χάρελ.
  
  Ο Φάουλερ χαμήλωσε τη φωνή του σχεδόν σε έναν ψίθυρο.
  
  "Χρειαζόμαστε πληροφορίες και δεν πρόκειται να τις κλειδώσουμε σε αυτή τη φούσκα. Ή νομίζεις ότι δεν ξέρω ότι βγαίνεις κρυφά κάθε βράδυ για να στείλεις μηνύματα στο Τελ Αβίβ;".
  
  "Άγγιξε", είπε ο Χάρελ κάνοντας μορφασμούς.
  
  Αυτό κάνατε, γιατρέ; σκέφτηκε η Άντρεα, δαγκώνοντας το κάτω χείλος της και προσπαθώντας να καταλάβει τι να κάνει. Ίσως έκανα λάθος και θα έπρεπε να σε είχα εμπιστευτεί τελικά. Το ελπίζω, γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
  
  "Ωραία, πατέρα. Θα σας πω και στους δύο αυτό που άκουσα..."
  
  
  44
  
  
  
  ΦΑΟΥΛΕΡ ΚΑΙ ΧΑΡΕΛ
  
  "Πρέπει να τη βγάλουμε από εδώ", ψιθύρισε ο ιερέας.
  
  Οι σκιές του φαραγγιού τους περικύκλωσαν και οι μόνοι ήχοι ακούγονταν από τη σκηνή του φαγητού όπου τα μέλη της αποστολής είχαν ξεκινήσει το δείπνο τους.
  
  "Δεν βλέπω πώς, πατέρα. Σκέφτηκα να κλέψω ένα από τα Hummer, αλλά έπρεπε να το περάσουμε σε αυτόν τον αμμόλοφο. Και δεν νομίζω ότι θα φτάναμε πολύ μακριά. Κι αν πούμε σε όλους στην ομάδα τι πραγματικά συμβαίνει εδώ;".
  
  "Ας υποθέσουμε ότι μπορούσαμε να το κάνουμε και μας πίστεψαν... τι καλό θα είχε αυτό;"
  
  Στο σκοτάδι, ο Χάρελ κατέπνιξε ένα βογγητό οργής και αδυναμίας.
  
  "Το μόνο πράγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι η ίδια απάντηση που μου έδωσες χθες για τον τυφλοπόντικα: περίμενε να δεις".
  
  "Υπάρχει ένας τρόπος", είπε ο Φάουλερ. "Αλλά θα είναι επικίνδυνο και θα χρειαστώ τη βοήθειά σου".
  
  "Μπορείς να βασιστείς σε μένα, πατέρα. Αλλά πρώτα, εξήγησέ μου τι είναι το Πρωτόκολλο Upsilon".
  
  "Αυτή είναι η διαδικασία με την οποία η υπηρεσία ασφαλείας σκοτώνει όλα τα μέλη της ομάδας που υποτίθεται ότι προστατεύουν, εάν μια κωδική λέξη εμφανιστεί στο ραδιόφωνο. Σκοτώνουν τους πάντες εκτός από το άτομο που τους προσέλαβε και όποιον λένε ότι πρέπει να μείνει μόνος ".
  
  "Δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να υπάρχει κάτι τέτοιο".
  
  "Επίσημα, δεν είναι. Αλλά λίγοι στρατιώτες ντυμένοι ως μισθοφόροι που υπηρέτησαν στις ειδικές δυνάμεις, για παράδειγμα, εισήγαγαν το concept από τις ασιατικές χώρες ".
  
  Ο Χάρελ πάγωσε για μια στιγμή.
  
  "Υπάρχει κάποιος τρόπος να μάθεις ποιος είναι;"
  
  "Όχι", είπε αδύναμα ο ιερέας. "Και το χειρότερο είναι ότι ο άνθρωπος που προσλαμβάνει τη στρατιωτική φρουρά είναι πάντα διαφορετικός από αυτόν που θα έπρεπε να είναι επικεφαλής".
  
  "Τότε ο Κάιν..." είπε η Χάρελ ανοίγοντας τα μάτια της.
  
  "Πολύ σωστά, γιατρέ. Ο Κάιν δεν είναι αυτός που μας θέλει νεκρούς. Είναι κάποιος άλλος ".
  
  
  45
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Σάββατο 15 Ιουλίου 2006 2:34 π.μ.
  
  
  Στην αρχή επικράτησε απόλυτη ησυχία στη σκηνή του αναρρωτηρίου. Εφόσον η Κίρα Λάρσεν κοιμόταν με τους άλλους βοηθούς, η αναπνοή των δύο εναπομεινάντων γυναικών ήταν το μόνο πράγμα που ακουγόταν.
  
  Μετά από λίγο, ακούστηκε ένα ελαφρύ ξύσιμο. Ήταν ένα φερμουάρ Hawnv ëiler, το πιο ερμητικό και αξιόπιστο στον κόσμο. Ούτε η σκόνη δεν μπόρεσε να μπει μέσα, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει την πρόσβαση ενός εισβολέα μόλις είχε αποκολληθεί περίπου είκοσι ίντσες.
  
  Ακολούθησε μια σειρά από αμυδρούς ήχους: κάλτσες πατημασιές σε ξύλο. το κλικ ενός μικρού πλαστικού κουτιού που ανοίγει. μετά ένας ακόμη πιο αμυδρός αλλά πιο απειλητικός ήχος: είκοσι τέσσερα νευρικά πόδια κερατίνης τρέχουν μέσα σε ένα μικρό κουτί.
  
  Έπειτα επικράτησε μια συγκρατημένη σιωπή, γιατί οι κινήσεις ήταν σχεδόν ακατάλληλες στο ανθρώπινο αυτί: το μισάνοιχτο άκρο του υπνόσακου σηκώνεται, είκοσι τέσσερα μικρά πόδια προσγειώνονται στο ύφασμα μέσα, το άκρο του υφάσματος επιστρέφει στην αρχική του θέση , καλύπτοντας τους ιδιοκτήτες αυτών των είκοσι τεσσάρων μικρών ποδιών.
  
  Για τα επόμενα επτά δευτερόλεπτα, η αναπνοή κυριάρχησε ξανά στη σιωπή. Το γλίστρημα των ποδιών στις κάλτσες που έφευγε από τη σκηνή ήταν ακόμα πιο ήσυχο από πριν, και ο αλήτης δεν έκλεισε το φερμουάρ όταν έφυγε. Η κίνηση που έκανε ο Αντρέα μέσα στον υπνόσακο ήταν τόσο σύντομη που δεν έκανε σχεδόν καθόλου ήχο. Ωστόσο, ήταν αρκετό για να προκαλέσει τους επισκέπτες του υπνόσακου της για να δείξουν τον θυμό και τη σύγχυσή τους αφού ο αλήτης τον ταρακούνησε τόσο δυνατά πριν μπει στη σκηνή.
  
  Το πρώτο τσίμπημα τη διαπέρασε και η Άντρεα έσπασε τη σιωπή με τις κραυγές της.
  
  
  46
  
  
  
  Εγχειρίδιο εκπαίδευσης της Αλ Κάιντα που βρέθηκε από τη Scotland Yard σε ένα κρησφύγετο, σελίδες 131 κ.ε. Μετάφραση από WM και SA 1.
  
  
  Στρατιωτική έρευνα για τζιχάντ κατά της τυραννίας
  
  
  Στο όνομα του Αλλάχ, του Ελεήμονος και Ελεήμων [...]
  
  Κεφάλαιο 14: Απαγωγές και δολοφονίες με τουφέκια και πιστόλια
  
  Καλύτερα να επιλέξετε περίστροφο, γιατί αν και έχει λιγότερα φυσίγγια από αυτόματο πιστόλι, δεν μπλοκάρει και μένουν άδεια κοχύλια στον κύλινδρο, δυσκολεύοντας τους ερευνητές.
  
  [...]
  
  
  Τα πιο σημαντικά μέρη του σώματος
  
  Ο σκοπευτής πρέπει να είναι εξοικειωμένος με σημαντικά μέρη του σώματος ή [πού] να προκαλέσει μια κρίσιμη πληγή προκειμένου να στοχεύσει σε αυτές τις περιοχές του ατόμου που θα σκοτωθεί. Αυτοί:
  
  1. Ο κύκλος που περιλαμβάνει τα δύο μάτια, τη μύτη και το στόμα είναι η ζώνη θανάτου και ο σκοπευτής δεν πρέπει να στοχεύει χαμηλότερα, αριστερά ή δεξιά ή να κινδυνεύει η σφαίρα να μην σκοτώσει
  
  2. Τμήμα του λαιμού όπου συγκλίνουν αρτηρίες και φλέβες
  
  3. Καρδιά
  
  4. Στομάχι
  
  5. Συκώτι
  
  6. Νεφρά
  
  7. Σπονδυλική στήλη
  
  Αρχές και κανόνες πυροδότησης
  
  Τα μεγαλύτερα λάθη στη στόχευση προέρχονται από σωματική ένταση ή νεύρα που μπορεί να προκαλέσουν σύσπαση του χεριού. Αυτό μπορεί να προκληθεί από την υπερβολική πίεση της σκανδάλης ή το τράβηγμα της σκανδάλης αντί να την τραβήξετε. Αυτό προκαλεί την απόκλιση του ρύγχους του όπλου από τον στόχο.
  
  Για το λόγο αυτό, τα αδέρφια πρέπει να ακολουθούν αυτούς τους κανόνες όταν στοχεύουν και πυροβολούν:
  
  1. Ελέγξτε τον εαυτό σας όταν πατάτε τη σκανδάλη για να μην κινείται το όπλο
  
  2. Πιέστε τη σκανδάλη χωρίς υπερβολική δύναμη ή πίεση
  
  3. Μην αφήνετε τον ήχο της λήψης να σας επηρεάσει και μην επικεντρωθείτε στο πώς θα ακουστεί γιατί θα τρέμουν τα χέρια σας.
  
  4. Το σώμα σας πρέπει να είναι κανονικό, όχι τεντωμένο και τα άκρα σας να είναι χαλαρά. αλλά όχι τόσο πολύ
  
  5. Όταν πυροβολείτε, στοχεύστε το δεξί σας μάτι στο κέντρο του στόχου
  
  6. Κλείστε το αριστερό σας μάτι εάν πυροβολείτε με το δεξί σας χέρι και το αντίστροφο
  
  7. Μην αργείτε να στοχεύσετε γιατί τα νεύρα σας μπορεί να σας απογοητεύσουν.
  
  8. Μην λυπάστε όταν πατάτε τη σκανδάλη. Σκοτώνεις τον εχθρό του Θεού σου
  
  
  47
  
  
  
  ΠΡΟΑΣΤΙΑ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ
  
  Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006 20:34 μ.μ.
  
  
  Ο Ναζίμ ήπιε μια γουλιά από την κόκα κόλα του, αλλά την άφησε αμέσως στην άκρη. Είχε πάρα πολύ ζάχαρη μέσα, όπως όλα τα ποτά σε εστιατόρια όπου μπορούσες να ξαναγεμίσεις το φλιτζάνι σου όσες φορές ήθελες. Το σουβλάκι "Mayur", όπου αγόρασε δείπνο, ήταν ένα από αυτά τα μέρη.
  
  "Ξέρεις, τις προάλλες έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για έναν τύπο που έτρωγε μόνο χάμπουργκερ McDonald's για ένα μήνα".
  
  'Είναι αηδιαστικό'.
  
  Τα μάτια του Χαρούφ ήταν μισόκλειστα. Για λίγο προσπάθησε να κοιμηθεί, αλλά δεν μπορούσε. Πριν από δέκα λεπτά, τα παράτησε και σήκωσε ξανά όρθια το κάθισμα του αυτοκινήτου. Αυτό το Ford ήταν πολύ άβολο.
  
  "Είπαν ότι το συκώτι του είχε μετατραπεί σε πâτε".
  
  "Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η χώρα με τους πιο χοντρούς ανθρώπους στον κόσμο. Γνωρίζετε ότι καταναλώνει έως και το 87 τοις εκατό των παγκόσμιων πόρων ".
  
  Ο Ναζίμ δεν είπε τίποτα. Γεννήθηκε Αμερικανός, αλλά διαφορετικός τύπος Αμερικανού. Δεν έμαθε ποτέ να μισεί τη χώρα του, παρόλο που τα χείλη του έλεγαν το αντίθετο. Γι' αυτόν, το μίσος του Χαρούφ για τις Ηνωμένες Πολιτείες φαινόταν υπερβολικά περιεκτικό. Θα προτιμούσε να δει τον πρόεδρο να γονατίζει αντιμέτωπος με τη Μέκκα στο Οβάλ Γραφείο παρά να δει τον Λευκό Οίκο να καταστρέφεται από φωτιά. Μια μέρα είπε κάτι τέτοιο στον Χαρούφ και ο Χαρούφ του έδειξε ένα CD με φωτογραφίες ενός μικρού κοριτσιού. Ήταν φωτογραφίες από τη σκηνή του εγκλήματος.
  
  "Ισραηλινοί στρατιώτες τη βίασαν και τη σκότωσαν στη Ναμπλούς. Δεν υπάρχει αρκετό μίσος στον κόσμο για κάτι τέτοιο ".
  
  Στη μνήμη αυτών των εικόνων, έβραζε και το αίμα του Ναζίμ, αλλά προσπάθησε να βγάλει τέτοιες σκέψεις από το μυαλό του. Σε αντίθεση με τον Χαρούφ, το μίσος δεν ήταν η πηγή της ενέργειάς του. Τα κίνητρά του ήταν εγωιστικά και διεστραμμένα. είχαν στόχο να πάρουν κάτι για τον εαυτό τους. Το έπαθλό του.
  
  Λίγες μέρες πριν, όταν μπήκαν στο γραφείο του Netcatch, ο Ναζίμ ήταν σχεδόν αναίσθητος. Κατά κάποιο τρόπο, ένιωθε άσχημα, γιατί τα δύο λεπτά που είχαν αφιερώσει καταστρέφοντας το Kafirun 2 είχαν σχεδόν σβήσει από το μυαλό του. Προσπάθησε να θυμηθεί τι είχε συμβεί, αλλά ήταν σαν να ήταν αναμνήσεις κάποιου άλλου, σαν τρελά όνειρα στις σικ ταινίες που άρεσαν στην αδερφή του, στις οποίες ο κεντρικός χαρακτήρας βλέπει τον εαυτό της απ' έξω. Κανείς δεν έχει όνειρα στα οποία βλέπει τον εαυτό του απ' έξω.
  
  "Χαρούφ".
  
  'Μίλησέ μου'.
  
  "Θυμάσαι τι συνέβη την περασμένη Τρίτη;"
  
  "Μιλάς για χειρουργική επέμβαση;"
  
  'Σωστά'.
  
  Ο Χαρούφ τον κοίταξε, ανασήκωσε τους ώμους του και χαμογέλασε λυπημένα.
  
  'Κάθε λεπτομέρεια'.
  
  Ο Ναζίμ απομάκρυνε το βλέμμα γιατί ντρεπόταν για αυτό που επρόκειτο να πει.
  
  "Εγώ... Δεν θυμάμαι πολλά, ξέρεις;"
  
  "Θα πρέπει να ευχαριστήσετε τον Αλλάχ, να είναι ευλογημένο το όνομά του. Την πρώτη φορά που σκότωσα κάποιον, δεν μπορούσα να κοιμηθώ για μια εβδομάδα ".
  
  'Εσείς?'
  
  Ο Ναζίμ άνοιξε διάπλατα τα μάτια του.
  
  Ο Χαρούφ ανακάτεψε περιπαικτικά τα μαλλιά του νεαρού.
  
  "Ακριβώς, Ναζίμ. Τώρα είσαι τζιχαντιστής και είμαστε ίσοι. Μην εκπλαγείτε που κι εγώ έχω περάσει δύσκολες στιγμές. Μερικές φορές είναι δύσκολο να συμπεριφέρεσαι σαν το σπαθί του Θεού. Αλλά έχετε ευλογηθεί με την ικανότητα να ξεχνάτε δυσάρεστες λεπτομέρειες. Το μόνο που σου μένει είναι υπερηφάνεια για αυτό που έχεις κάνει ".
  
  Ο νεαρός ένιωθε πολύ καλύτερα από τις προηγούμενες μέρες. Έμεινε για λίγο σιωπηλός λέγοντας ευχαριστήρια προσευχή. Ένιωσε τον ιδρώτα να τρέχει στην πλάτη του, αλλά δεν τόλμησε να ανάψει τη μηχανή του αυτοκινήτου για να ανάψει το κλιματιστικό. Η αναμονή άρχισε να μοιάζει ατελείωτη.
  
  "Είσαι σίγουρος ότι είναι εκεί; Αρχίζω να αναρωτιέμαι", είπε ο Ναζίμ, δείχνοντας τον τοίχο που περιέβαλλε το αρχοντικό. "Δεν πιστεύεις ότι πρέπει να ψάξουμε αλλού;"
  
  2 άπιστοι, σύμφωνα με το Κοράνι.
  
  Ο Χαρούφ σκέφτηκε για μια στιγμή και μετά κούνησε το κεφάλι του.
  
  "Δεν θα είχα την παραμικρή ιδέα πού να ψάξω. Πόσο καιρό τον ακολουθούμε; Μήνας? Ήρθε εδώ μόνο μια φορά, και ήταν φορτωμένος με δέματα. Έφυγε χωρίς τίποτα. Αυτό το σπίτι είναι άδειο. Απ' όσο ξέρουμε, θα μπορούσε να ανήκε σε φίλο και του έκανε τη χάρη. Αλλά είναι ο μόνος σύνδεσμος που έχουμε και θα πρέπει να σας ευχαριστήσουμε που τον βρήκατε".
  
  Ήταν αλήθεια. Μια μέρα, όταν ο Ναζίμ έπρεπε να ακολουθήσει μόνος του τον Γουάτσον, ο τύπος άρχισε να συμπεριφέρεται περίεργα, αλλάζοντας λωρίδα στον αυτοκινητόδρομο και επιστρέφοντας σπίτι σε μια διαδρομή που ήταν εντελώς διαφορετική από αυτή που χρησιμοποιούσε συνήθως. Ο Ναζίμ ανέβασε την ένταση στο ραδιόφωνο και παρουσιάστηκε ως χαρακτήρας στο Grand Theft Auto, ένα δημοφιλές βιντεοπαιχνίδι στο οποίο ο πρωταγωνιστής είναι ένας εγκληματίας που πρέπει να ολοκληρώσει αποστολές όπως απαγωγές, δολοφονίες, διακίνηση ναρκωτικών και μαζεύοντας πόρνες. Υπήρχε ένα μέρος του παιχνιδιού όπου έπρεπε να ακολουθήσεις ένα αυτοκίνητο που προσπαθούσε να απομακρυνθεί. Ήταν ένα από τα αγαπημένα του μέρη και αυτό που έμαθε τον βοήθησε να ακολουθήσει τον Watson.
  
  "Πιστεύεις ότι ξέρει για εμάς;"
  
  "Δεν νομίζω ότι ξέρει τίποτα για τον Χουκάν, αλλά είμαι βέβαιος ότι ο αρχηγός μας έχει καλό λόγο να τον θέλει νεκρό. Δώσε μου το μπουκάλι. Πρέπει να κατουρήσω."
  
  Ο Ναζίμ του έδωσε ένα μπουκάλι των δύο λίτρων. Ο Χαρούφ έβγαλε το φερμουάρ του παντελονιού του και κατούρησε μέσα. Είχαν μερικά άδεια μπουκάλια για να μπορούν να κατουρούν στο αυτοκίνητο διακριτικά. Ήταν καλύτερα να αντέξουμε την ταλαιπωρία και να πετάξουμε τα μπουκάλια αργότερα παρά να τα δει κανείς να τσαντίζονται στο δρόμο ή να πηγαίνουν σε ένα από τα τοπικά μπαρ.
  
  'Ξέρεις? Στο διάολο όλα αυτά, - είπε ο Χαρούφ μορφάζοντας. "Θα πετάξω αυτό το μπουκάλι στο δρομάκι και μετά θα πάμε να τον ψάξουμε στην Καλιφόρνια, στο σπίτι της μητέρας του. Στο διάολο όλα αυτά ".
  
  "Περίμενε, Χαρούφ".
  
  Ο Ναζίμ έδειξε τις πύλες του κτήματος. Το κουδούνι χτύπησε ένας κούριερ με μοτοσυκλέτα. Ένα δευτερόλεπτο αργότερα, κάποιος εμφανίστηκε.
  
  'Είναι εκεί! Βλέπεις, Ναζίμ, σου είπα. Συγχαρητήρια!'
  
  Ο Χαρούφ ήταν ενθουσιασμένος. Χτύπησε τον Ναζίμ στην πλάτη. Το αγόρι ένιωθε χαρούμενο και νευρικό ταυτόχρονα, σαν ένα καυτό κύμα και ένα κρύο κύμα να συγκρούστηκαν βαθιά μέσα του.
  
  "Τέλεια, παιδί. Επιτέλους θα τελειώσουμε αυτό που ξεκινήσαμε ".
  
  
  48
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Σάββατο 15 Ιουλίου 2006 2:34 π.μ.
  
  
  Ο Χάρελ ξύπνησε φοβισμένος από τις κραυγές του Αντρέα. Η νεαρή δημοσιογράφος κάθισε στον υπνόσακο της, κρατώντας το πόδι της καθώς ούρλιαζε.
  
  "Θεέ μου, αυτό πονάει!"
  
  Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ο Χάρελ ήταν ότι η Άντρεα είχε σπασμούς ενώ κοιμόταν. Πήδηξε όρθια, άναψε το φως στο ιατρείο και άρπαξε το πόδι της Αντρέα για να της κάνει μασάζ.
  
  Τότε ήταν που είδε τους σκορπιούς.
  
  Ήταν τρεις από αυτούς, τουλάχιστον τρεις από αυτούς, που είχαν συρθεί από τον υπνόσακο τους και έτρεχαν ξέφρενα τριγύρω, με τις ουρές τους ψηλά, έτοιμοι να τσιμπήσουν. Ήταν άρρωστα κίτρινα. Τρομοκρατημένος ο Δρ Χάρελ πήδηξε σε ένα από τα τραπέζια εξέτασης. Ήταν ξυπόλητη και επομένως εύκολη λεία.
  
  "Γιατρέ, βοήθησέ με. Θεέ μου, το πόδι μου έχει πάρει φωτιά... Γιατρέ! Ω Θεέ μου!'
  
  Τα κλάματα της Αντρέα βοήθησαν τον γιατρό να διοχετεύσει τον φόβο της στη σωστή κατεύθυνση και να σκεφτεί. Δεν μπορούσε να αφήσει αβοήθητο και ταλαιπωρημένο τον νεαρό φίλο της.
  
  Ασε με να σκεφτώ. Τι διάολο θυμάμαι από αυτά τα καθάρματα; Είναι κίτρινοι σκορπιοί. Ένα κορίτσι έχει το πολύ είκοσι λεπτά πριν τα πράγματα γίνουν άσχημα. Να την είχε τσιμπήσει μόνο ένας, δηλαδή. Αν περισσότερα από ένα...
  
  Μια φοβερή σκέψη πέρασε από το μυαλό του γιατρού. Αν η Andrea ήταν αλλεργική στο δηλητήριο του σκορπιού, είχε τελειώσει.
  
  "Ανδρέα, άκουσέ με πολύ προσεκτικά".
  
  Η Άντρεα άνοιξε τα μάτια της και την κοίταξε. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, σφίγγοντας το πόδι της και κοιτώντας ανέκφραστα μπροστά της, το κορίτσι ήταν εμφανώς σε αγωνία. Η Χάρελ έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ξεπεράσει τον δικό της παραλυτικό φόβο για τους σκορπιούς. Ήταν φυσικός φόβος ότι οποιαδήποτε Ισραηλινή γυναίκα, όπως αυτή, γεννημένη στη Βηρ-Σαβά, στην άκρη της ερήμου, θα είχε μάθει ως νεαρή κοπέλα. Προσπάθησε να βάλει το πόδι της στο πάτωμα, αλλά δεν τα κατάφερε.
  
  "Ανδρέα. Αντρέα, η λίστα με τις αλλεργίες που μου έδωσες περιελάμβανε καρδιοτοξίνες;".
  
  Η Άντρεα ούρλιαξε πάλι από τον πόνο.
  
  'Πώς ξέρω? Φέρνω μια λίστα γιατί δεν μπορώ να θυμηθώ περισσότερα από δέκα ονόματα ταυτόχρονα. Φουουουουουκ! Γιατρέ, κατέβα από εκεί, για όνομα του Θεού, ή για τον Ιεχωβά, ή οτιδήποτε άλλο. Ο πόνος είναι ακόμα πιο δυνατός..."
  
  Η Χάρελ προσπάθησε πάλι να αντιμετωπίσει τον φόβο της, βάζοντας το πόδι της στο πάτωμα και σε δύο άλματα βρέθηκε στο στρώμα της.
  
  Ελπίζω να μην είναι εδώ. Σε παρακαλώ τον Θεό μην τους αφήσει να είναι στον υπνόσακο μου...
  
  Έριξε τον υπνόσακο της στο πάτωμα, πήρε μια μπότα σε κάθε χέρι και επέστρεψε στον Αντρέα.
  
  "Θα πρέπει να φορέσω τις μπότες μου και να πάω στο κιτ πρώτων βοηθειών. Θα είσαι εντάξει σε ένα λεπτό", είπε, τραβώντας τις μπότες της. "Το δηλητήριο είναι πολύ επικίνδυνο, αλλά χρειάζεται σχεδόν μισή ώρα για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Περίμενε.'
  
  Η Άντρεα δεν απάντησε. Η Χάρελ σήκωσε τα μάτια της. Η Άντρεα έβαλε το χέρι της στο λαιμό της και το πρόσωπό της άρχισε να γίνεται μπλε.
  
  Ω, Άγιε Θεέ! Έχει αλλεργίες. Πέφτει σε αναφυλακτικό σοκ.
  
  Ξεχνώντας να φορέσει το άλλο της παπούτσι, η Χάρελ γονάτισε δίπλα στην Άντρεα, με τα γυμνά της πόδια να ακουμπούν στο πάτωμα. Ποτέ δεν είχε τόσο επίγνωση κάθε τετραγωνικής ίντσας της σάρκας της. Αναζήτησε το σημείο όπου οι σκορπιοί είχαν τσιμπήσει την Αντρέα και βρήκε δύο σημεία στην αριστερή γάμπα του ρεπόρτερ, δύο μικρές τρύπες, η καθεμία που περιβάλλεται από μια φλεγμονώδη περιοχή περίπου στο μέγεθος μιας μπάλας του τένις.
  
  Σκατά. Πραγματικά την πήραν.
  
  Το πτερύγιο της σκηνής άνοιξε και μπήκε ο πατέρας Φάουλερ. Ήταν και ξυπόλητος.
  
  'Τι συμβαίνει?'
  
  Ο Χάρελ έσκυψε πάνω από την Άντρεα, προσπαθώντας να της κάνει ανάνηψη στόμα με στόμα.
  
  "Πατέρα, σε παρακαλώ βιάσου. Είναι σε σοκ. Χρειάζομαι αδρεναλίνη ".
  
  'Που είναι?'
  
  "Στην ντουλάπα στο τέλος, στο δεύτερο ράφι από πάνω. Υπάρχουν πολλά πράσινα φιαλίδια. Φέρε μου ένα και μια σύριγγα ".
  
  Έσκυψε και εισέπνευσε περισσότερο αέρα στο στόμα της Αντρέα, αλλά το πρήξιμο στο λαιμό της εμπόδισε τον αέρα να φτάσει στους πνεύμονές της. Αν η Χάρελ δεν είχε συνέλθει από το σοκ αμέσως, η φίλη της θα ήταν νεκρή.
  
  Και θα φταις εσύ που είσαι τόσο δειλός και σκαρφαλώνεις στο τραπέζι.
  
  'Τι στο διάολο συνέβη?' - είπε ο ιερέας τρέχοντας προς την ντουλάπα. "Είναι σε σοκ;"
  
  "Φύγε έξω", φώναξε ο Ντοκ σε μισή ντουζίνα νυσταγμένα κεφάλια που κοιτούσαν στο ιατρείο. Ο Χάρελ δεν ήθελε ένας από τους σκορπιούς να τρέξει και να βρει κάποιο άλλο θήραμα. "Την τσίμπησε ένας σκορπιός, πατέρα. Είναι τρεις εδώ αμέσως τώρα. Να είσαι προσεκτικός.
  
  Ο πατέρας Φάουλερ τσακίστηκε ελαφρά με τα νέα και κινήθηκε προσεκτικά προς τον γιατρό με αδρεναλίνη και σύριγγα. Ο Χάρελ έκανε αμέσως ένεση πέντε CCS στον εκτεθειμένο μηρό του Andrea.
  
  Ο Φάουλερ άρπαξε από τη λαβή ένα δοχείο νερού πέντε γαλονιών.
  
  "Θα φροντίσεις τον Αντρέα", είπε στον γιατρό. 'Θα τα βρω'.
  
  Η Χάρελ έστρεψε τώρα ολόκληρη την προσοχή της στον νεαρό δημοσιογράφο, αν και μέχρι τώρα το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να παρακολουθήσει την κατάστασή της. Θα ήταν αδρεναλίνη, που θα έπρεπε να είχε το θαυματουργό της αποτέλεσμα. Μόλις η ορμόνη εισήλθε στην κυκλοφορία του αίματος της Andrea, οι νευρικές απολήξεις στα κύτταρά της άρχισαν να πυροδοτούνται. Τα λιποκύτταρα στο σώμα της θα άρχιζαν να διασπούν τα λιπίδια, απελευθερώνοντας περισσότερη ενέργεια, ο καρδιακός της ρυθμός θα αυξανόταν, θα υπήρχε περισσότερη γλυκόζη στο αίμα της, ο εγκέφαλός της θα άρχιζε να παράγει ντοπαμίνη και, το πιο σημαντικό, οι βρόγχοι της θα διαστέλλονταν και το πρήξιμο στο λαιμό της θα εξαφανιζόταν.
  
  Αναστενάζοντας δυνατά, η Άντρεα πήρε μόνη της την πρώτη της ανάσα. Για τον Δρ Χάρελ, ο ήχος ήταν σχεδόν τόσο όμορφος όσο τα τρία ξερά χτυπήματα στο βάζο γαλονιού του πατέρα Φάουλερ που άκουσε στο βάθος καθώς το φάρμακο συνέχιζε να λειτουργεί. Καθώς ο πατέρας Φάουλερ καθόταν στο πάτωμα δίπλα της, ο Ντοκ δεν είχε καμία αμφιβολία ότι οι τρεις σκορπιοί ήταν τώρα τρεις κηλίδες στο πάτωμα.
  
  "Και το αντίδοτο; Υπάρχει κάτι για να αντιμετωπίσετε το δηλητήριο; ρώτησε ο ιερέας.
  
  "Ναι, αλλά δεν θέλω να της κάνω ακόμη ένεση. Είναι φτιαγμένο από το αίμα αλόγων που έχουν εκτεθεί σε εκατοντάδες τσιμπήματα σκορπιού έτσι ώστε τελικά να αποκτήσουν ανοσία. Το εμβόλιο περιέχει πάντα ίχνη της τοξίνης και δεν θέλω να υποστώ άλλο σοκ".
  
  Ο Φάουλερ παρακολούθησε τον νεαρό Ισπανό. Το πρόσωπό της άρχισε σιγά σιγά να φαίνεται ξανά κανονικό.
  
  "Σας ευχαριστώ για όλα όσα έχετε κάνει, γιατρέ", είπε. "Δεν θα το ξεχάσω αυτό".
  
  "Κανένα πρόβλημα", απάντησε ο Χάρελ, ο οποίος εκείνη τη στιγμή είχε επίγνωση του κινδύνου που είχαν περάσει και άρχισε να τρέμει.
  
  "Θα υπάρξουν συνέπειες;"
  
  'Οχι. Τώρα το σώμα της μπορεί να πολεμήσει το δηλητήριο ". Κράτησε ψηλά το πράσινο φιαλίδιο. "Είναι καθαρή αδρεναλίνη, είναι σαν να δίνεις στο σώμα της ένα όπλο. Όλα τα όργανα στο σώμα της θα διπλασίαζαν τη χωρητικότητά τους και θα την εμπόδιζαν να πνιγεί. Θα είναι καλά σε μερικές ώρες, αν και θα αισθάνεται σαν σκατά".
  
  Το πρόσωπο του Φάουλερ χαλάρωσε ελαφρά. Έδειξε την πόρτα.
  
  "Σκέφτεσαι το ίδιο πράγμα με εμένα;"
  
  "Δεν είμαι ηλίθιος, πατέρα. Έχω πάει στην έρημο εκατοντάδες φορές στη χώρα μου. Το τελευταίο πράγμα που κάνω το βράδυ είναι να βεβαιωθώ ότι όλες οι πόρτες είναι κλειστές. Στην πραγματικότητα, κάνω διπλό έλεγχο. Αυτή η σκηνή είναι πιο ασφαλής από έναν ελβετικό τραπεζικό λογαριασμό".
  
  "Τρεις σκορπιούς. Όλα ταυτόχρονα. Μέση της νύχτας...'
  
  "Ναι, πατέρα. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που κάποιος προσπαθεί να σκοτώσει την Αντρέα ".
  
  
  49
  
  
  
  ΤΟ ΑΣΦΑΛΕΙΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ORVILL WATSON
  
  ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ, D.C.
  
  
  Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006 11:36 μ.μ.
  
  
  Από τότε που ο Orville Watson άρχισε να κυνηγά τρομοκράτες, έλαβε μια σειρά από βασικές προφυλάξεις: φρόντισε να έχει αριθμούς τηλεφώνου, διευθύνσεις και ταχυδρομικούς κώδικες με διάφορα ονόματα, και μετά αγόρασε ένα σπίτι μέσω μιας ανώνυμης ξένης ένωσης που μόνο μια ιδιοφυΐα μπορούσε να καταλάβει. σε αυτόν. Ένα καταφύγιο έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση που τα πράγματα πάνε στραβά.
  
  Φυσικά, το να έχεις ένα ασφαλές σπίτι που μόνο εσύ ξέρεις έχει τα προβλήματά του. Για αρχή, αν θέλετε να του προμηθεύσετε προμήθειες, θα πρέπει να το κάνετε μόνοι σας. Ο Όρβιλ το φρόντισε. Μια φορά κάθε τρεις εβδομάδες, έφερνε στο σπίτι κονσέρβες, κρέας για την κατάψυξη και μια στοίβα DVD με τις τελευταίες ταινίες. Στη συνέχεια ξεφορτώθηκε ό,τι ήταν ξεπερασμένο, κλείδωσε το ίδρυμα και έφυγε.
  
  Ήταν παρανοϊκή συμπεριφορά... χωρίς ερωτήσεις. Το μόνο λάθος που έκανε ο Όρβιλ, εκτός του ότι άφησε τον Ναζίμ να τον καταδιώκει, ήταν ότι την τελευταία φορά που ήταν εκεί, ξέχασε μια τσάντα με μπάρες Χέρσι. Ήταν ένας παράλογος εθισμός, όχι μόνο λόγω των 330 θερμίδων ανά μπάρα, αλλά και επειδή μια παραγγελία βιαστικών της Amazon θα μπορούσε να ενημερώσει τους τρομοκράτες ότι βρίσκεστε σε ένα σπίτι που παρακολουθούσαν.
  
  Αλλά ο Όρβιλ δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Θα μπορούσε να κάνει χωρίς φαγητό, νερό, πρόσβαση στο Διαδίκτυο, τη συλλογή από σέξι φωτογραφίες του, τα βιβλία του ή τη μουσική του. Όταν όμως μπήκε στο σπίτι νωρίς το πρωί της Τετάρτης, πέταξε το μπουφάν του πυροσβέστη στον κάδο απορριμμάτων, κοίταξε στην ντουλάπα όπου φύλαγε τη σοκολάτα και είδε ότι ήταν άδεια, η καρδιά του βούλιαξε. Δεν μπορούσε να ζήσει τρεις ή τέσσερις μήνες χωρίς σοκολάτα, καθώς ήταν εντελώς εθισμένος από τότε που χώρισαν οι γονείς του.
  
  Θα μπορούσα να είμαι εθισμένος και χειρότερα, σκέφτηκε, προσπαθώντας να ηρεμήσει. Ηρωίνη, κρακ, ψηφοφορία Ρεπουμπλικανών.
  
  Ο Όρβιλ δεν είχε δοκιμάσει ποτέ ηρωίνη στη ζωή του, αλλά ακόμη και η απίστευτη παραφροσύνη του ναρκωτικού δεν ταίριαζε με την ανεξέλεγκτη βιασύνη που ένιωσε όταν άκουσε τον ήχο του τριξίματος του φύλλου καθώς ξετύλιξε τη σοκολάτα.
  
  Αν ο Όρβιλ είχε γίνει εντελώς φροϋδικός, μπορεί να πίστευε ότι ήταν επειδή το τελευταίο πράγμα που έκανε η οικογένεια Γουάτσον μαζί πριν το διαζύγιο ήταν να περάσουν τα Χριστούγεννα του 1993 στο σπίτι του θείου του στο Χάρισμπουργκ της Πενσυλβάνια. Ως ειδικό δώρο, οι γονείς του πήγαν τον Όρβιλ στο εργοστάσιο του Χέρσι, το οποίο ήταν μόλις δεκατέσσερα μίλια από το Χάρισμπουργκ. Τα γόνατα του Όρβιλ λύγισαν καθώς μπήκαν για πρώτη φορά στο κτίριο και εισέπνευσαν το άρωμα της σοκολάτας. Του έδωσαν ακόμη και πολλά μπαρ Hershey με το όνομά του.
  
  Αλλά τώρα ο Όρβιλ ταράχτηκε ακόμη περισσότερο από έναν άλλο ήχο: τον ήχο του σπασίματος του γυαλιού, εκτός κι αν τα αυτιά του έπαιζαν ένα κόλπο.
  
  Παραμέρισε προσεκτικά ένα μικρό σωρό με περιτυλίγματα σοκολάτας και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Αντιστάθηκε να μην αγγίξει τη σοκολάτα για τρεις ώρες, ένα προσωπικό καλύτερο, αλλά τώρα που τελικά είχε υποκύψει στον εθισμό του, σχεδίαζε να τα βγάλει πέρα. Και πάλι, αν σκεφτόταν φροϋδικά, θα ανακάλυπτε ότι έφαγε δεκαεπτά σοκολάτες, μία για κάθε μέλος της παρέας του που σκοτώθηκε στην επίθεση της Δευτέρας.
  
  Όμως ο Όρβιλ δεν πίστευε στον Σίγκμουντ Φρόιντ και στον ίλιγγο του. Στη σπασμένη γυάλινη θήκη, πίστευε στους Smith & Wesson. Γι' αυτό κράτησε ένα ειδικό πιστόλι 0,38 δίπλα στο κρεβάτι του.
  
  Αυτό δεν μπορεί να είναι. Ο συναγερμός ενεργοποιήθηκε.
  
  Πήρε το όπλο και το αντικείμενο που βρισκόταν δίπλα του στο κομοδίνο. Έμοιαζε με μπρελόκ, αλλά ήταν ένα απλό τηλεχειριστήριο με δύο κουμπιά. Ο πρώτος έβαλε σιωπηλό συναγερμό στο αστυνομικό τμήμα. Ο δεύτερος άναψε τη σειρήνα σε όλο το κτήμα.
  
  "Είναι τόσο δυνατό που θα μπορούσε να ξυπνήσει τον Νίξον και να τον κάνει να χορέψει", είπε ο άνδρας που έβαλε το ξυπνητήρι.
  
  "Ο Νίξον είναι θαμμένος στην Καλιφόρνια".
  
  "Τώρα ξέρετε πόσο ισχυρό είναι".
  
  Ο Όρβιλ πάτησε και τα δύο κουμπιά, μη θέλοντας να το ρισκάρει. Χωρίς να ακούσει τις σειρήνες, ήθελε να διώξει τα χάλια από τον κρετίνο που εγκατέστησε το σύστημα και ορκίστηκε ότι δεν μπορούσε να απενεργοποιηθεί.
  
  Σκατά, σκατά, σκατά, ο Όρβιλ καταράστηκε στον εαυτό του, κρατώντας το όπλο του. Τι στο διάολο πρέπει να κάνω τώρα; Το σχέδιο ήταν να φτάσω εδώ και να είμαι ασφαλής. Τι γίνεται με το κινητό...
  
  Ήταν στο κομοδίνο πάνω από ένα παλιό αντίγραφο του Vanity Fair.
  
  Η ανάσα του έγινε ρηχή και άρχισε να ιδρώνει. Όταν άκουσε το γυαλί να σπάει -πιθανότατα στην κουζίνα- καθόταν στο κρεβάτι του, στο σκοτάδι, έπαιζε The Sims στο laptop του και ρουφούσε τη σοκολάτα που ήταν ακόμα κολλημένη στο περιτύλιγμα. Ούτε που κατάλαβε ότι το κλιματιστικό είχε σβήσει λίγα λεπτά νωρίτερα.
  
  Μάλλον έκοψαν το ρεύμα ταυτόχρονα με το υποτιθέμενο αξιόπιστο σύστημα συναγερμού. Δεκατέσσερις χιλιάδες δολάρια. Ο γιος της σκύλας!
  
  Τώρα που ο φόβος του και το κολλώδες καλοκαίρι του στην Ουάσιγκτον τον είχαν μούσκεμα με ιδρώτα, η λαβή του στο πιστόλι ήταν ολισθηρή και κάθε βήμα του φαινόταν επισφαλές. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ο Όρβιλ έπρεπε να φύγει από εκεί όσο πιο γρήγορα γινόταν.
  
  Διέσχισε το καμαρίνι και κοίταξε στο διάδρομο στον επάνω όροφο. Δεν υπάρχει κανένας εκεί. Δεν υπήρχε τρόπος να κατέβεις στον πρώτο όροφο εκτός από σκάλες, αλλά ο Όρβιλ είχε ένα σχέδιο. Στο τέλος του διαδρόμου, στην απέναντι πλευρά της σκάλας, υπήρχε ένα μικρό παράθυρο, και έξω φύτρωνε μια μάλλον εύθραυστη κερασιά που αρνιόταν να ανθίσει. Δεν έχει σημασία. Τα κλαδιά ήταν παχιά και αρκετά κοντά στο παράθυρο για να επιτρέψουν σε έναν ανεκπαίδευτο άντρα όπως ο Όρβιλ να προσπαθήσει να κατέβει με αυτόν τον τρόπο.
  
  Κατέβηκε στα τέσσερα και έβαλε το όπλο στο σφιχτό λάστιχο του σορτς του και μετά ανάγκασε το μεγάλο του σώμα να συρθεί κατά δέκα πόδια από το χαλί μέχρι το παράθυρο. Ένας άλλος θόρυβος στο πάτωμα από κάτω επιβεβαίωσε ότι κάποιος είχε πράγματι εισβάλει στο σπίτι.
  
  Ανοίγοντας το παράθυρο, έσφιξε τα δόντια του, όπως κάνουν χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά όταν προσπαθούν να μην κάνουν θόρυβο. Ευτυχώς, η ζωή τους δεν εξαρτάται από αυτό. δυστυχώς, η ζωή του σίγουρα εξαρτιόταν. Άκουγε ήδη βήματα που ανέβαιναν τις σκάλες.
  
  Εγκαταλείποντας κάθε προσοχή, ο Όρβιλ σηκώθηκε, άνοιξε το παράθυρο και έσκυψε έξω. Τα κλαδιά απείχαν περίπου πέντε πόδια μεταξύ τους και ο Όρβιλ έπρεπε να τεντωθεί ακόμη και για να βουρτσίσει τα δάχτυλά του ένα από τα πιο χοντρά.
  
  Δεν θα λειτουργήσει.
  
  Χωρίς να το σκεφτεί δύο φορές, έβαλε το ένα πόδι στο περβάζι, έσπρωξε και έκανε ένα άλμα που ακόμη και ο πιο ευγενικός παρατηρητής δεν μπορούσε να χαρακτηρίσει χαριτωμένο. Τα δάχτυλά του κατάφεραν να πιάσουν το κλαδί, αλλά στη βιασύνη του το όπλο γλίστρησε στο σορτς του και μετά από μια σύντομη κρύα επαφή με αυτό που αποκαλούσε "Baby Timmy", το κλαδί γλίστρησε στο πόδι του και έπεσε στον κήπο.
  
  Δεκάρα! Τι άλλο θα μπορούσε να πάει στραβά;
  
  Σε αυτό το σημείο, το κλαδί έσπασε.
  
  Όλο το βάρος του Όρβιλ ήταν στην πλάτη του, κάνοντας πολύ θόρυβο. Περισσότερο από το τριάντα τοις εκατό του υφάσματος στο σορτς του δεν είχε αντέξει την πτώση, κατάλαβε αργότερα όταν είδε τα αιμορραγικά κοψίματα στην πλάτη του. Αλλά εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή δεν τους πρόσεξε, γιατί η μόνη του ανησυχία ήταν να απομακρυνθεί το ίδιο πράγμα όσο το δυνατόν πιο μακριά από το σπίτι, έτσι κατευθύνθηκε προς την πύλη της ιδιοκτησίας του, περίπου εξήντα πέντε πόδια κάτω από το λόφο. Δεν είχε τα κλειδιά των πυλών, αλλά θα τα έσπαγε αν χρειαζόταν. Στα μισά της πλαγιάς, ο φόβος που τον είχε επιτεθεί από μέσα έδωσε τη θέση του σε μια αίσθηση ολοκλήρωσης.
  
  Δύο αδύνατες αποδράσεις σε μια εβδομάδα. Αντιμετώπισέ το, Μπάτμαν.
  
  Δεν μπορούσε να το πιστέψει, αλλά η πύλη ήταν ανοιχτή. Τα χέρια απλωμένα στο σκοτάδι, ο Όρβιλ κατευθύνθηκε προς την έξοδο.
  
  Ξαφνικά, μια σκοτεινή φιγούρα εμφανίστηκε από τη σκιά του τοίχου που περιβάλλει το ακίνητο και έπεσε στο πρόσωπό του. Ο Όρβιλ ένιωσε όλη τη δύναμη του χτυπήματος και άκουσε ένα τρομερό τρίξιμο καθώς έσπασε η μύτη του. Γλαυρίζοντας και σφιγμένος στο πρόσωπό του, ο Όρβιλ έπεσε στο έδαφος.
  
  Μια φιγούρα έτρεξε στο μονοπάτι από το σπίτι και έβαλε ένα όπλο στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Η κίνηση ήταν περιττή καθώς ο Όρβιλ είχε ήδη λιποθυμήσει. Ο Ναζίμ στεκόταν δίπλα στο σώμα του, κρατώντας νευρικά ένα φτυάρι, το οποίο χρησιμοποίησε για να χτυπήσει τον Όρβιλ στην κλασική στάση του μπαταριού μπροστά από τη στάμνα. Ήταν η τέλεια κίνηση. Ο Ναζίμ ήταν καλός χτυπητής όταν έπαιζε μπέιζμπολ στο γυμνάσιο και, κατά κάποιον παράλογο τρόπο, πίστευε ότι ο προπονητής του θα ήταν περήφανος αν τον έβλεπε να κάνει ένα τόσο φανταστικό σουτ στο σκοτάδι.
  
  "Δεν σου είπα;" ρώτησε ο Χαρούφ λαχανιασμένος. "Το σπασμένο γυαλί λειτουργεί κάθε φορά. Τρέχουν σαν τρομαγμένα κουνέλια όπου τους στείλεις. Έλα, άσε το κάτω και βοήθησέ με να το μεταφέρω στο σπίτι ".
  
  
  50
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Σάββατο 15 Ιουλίου 2006 6:34 π.μ.
  
  
  Η Άντρεα ξύπνησε νιώθοντας σαν να μασούσε χαρτόνι. Ξάπλωσε στο εξεταστικό τραπέζι, όπου ο πατέρας Φάουλερ και ο Δρ Χάρελ, και οι δύο με πιτζάμες, κοιμήθηκαν σε καρέκλες.
  
  Ήταν έτοιμος να σηκωθεί για να πάει στο μπάνιο όταν το φερμουάρ στην πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε ο Τζέικομπ Ράσελ. Ο βοηθός Κιν είχε ένα γουόκι-τόκι κρεμασμένο από τη ζώνη του και το πρόσωπό του ήταν συλλογισμένο. Βλέποντας ότι ο ιερέας και ο γιατρός κοιμόντουσαν, πλησίασε τις μύτες των ποδιών στο τραπέζι και ψιθύρισε στον Αντρέα.
  
  'Πώς είσαι?'
  
  "Θυμάσαι το πρωί μετά την ημέρα που έφυγες από το σχολείο;"
  
  Ο Ράσελ χαμογέλασε και έγνεψε καταφατικά.
  
  "Λοιπόν, είναι το ίδιο, αλλά είναι σαν να αντικατέστησαν το ποτό με υγρό φρένων", είπε η Άντρεα κρατώντας το κεφάλι της.
  
  "Ανησυχούσαμε πολύ για σένα. Τι έγινε με τον Έρλινγκ, και τώρα αυτό... Έχουμε πολλή κακή τύχη ".
  
  Εκείνη τη στιγμή ξύπνησαν ταυτόχρονα και οι φύλακες άγγελοι της Αντρέα.
  
  'Κακοτυχία? Αυτό είναι μαλακία", είπε η Χάρελ τεντώνοντας στην καρέκλα της. "Αυτό που συνέβη εδώ ήταν μια απόπειρα δολοφονίας".
  
  'Για τι πράγμα μιλάς?'
  
  "Θα ήθελα να μάθω κι εγώ", είπε η Άντρεα σοκαρισμένη.
  
  "Κύριε Ράσελ", είπε ο Φάουλερ, σηκώθηκε και πήγε προς τον βοηθό, "Ζητώ επίσημα να εκκενωθεί η δεσποινίς Οτέρο στο Behemoth".
  
  "Πατέρα Φάουλερ, εκτιμώ την ανησυχία σου για την ευημερία της δεσποινίδας Οτέρο, και κανονικά θα ήμουν ο πρώτος που θα συμφωνούσα μαζί σου. Αλλά αυτό θα σήμαινε παραβίαση των κανόνων ασφαλείας της επιχείρησης, που είναι ένα τεράστιο βήμα..."
  
  Κοίτα, τον διέκοψε η Άντρεα.
  
  "Η υγεία της δεν βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, έτσι δεν είναι, Δρ Χάρελ;"
  
  "Λοιπόν... τεχνικά όχι", είπε ο Χάρελ, αναγκασμένος να υποχωρήσει.
  
  "Μερικές μέρες και θα είναι σαν καινούργια".
  
  "Άκουσέ με..." επέμεινε η Άντρεα.
  
  "Βλέπεις, πατέρα, δεν θα είχε νόημα να εκκενώσεις τη δεσποινίς Οτέρο πριν είχε την ευκαιρία να ολοκληρώσει το έργο της".
  
  "Ακόμα κι όταν κάποιος προσπαθεί να τη σκοτώσει;" είπε ο Φάουλερ με ένταση.
  
  "Δεν υπάρχουν στοιχεία για αυτό. Ήταν μια ατυχής σύμπτωση που οι σκορπιοί μπήκαν στον υπνόσακο της, αλλά...
  
  'ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ!' Ο Άντρεα ούρλιαξε.
  
  Ξαφνιασμένοι, γύρισαν και οι τρεις προς το μέρος της.
  
  "Μπορείς σε παρακαλώ να σταματήσεις να μιλάς για μένα σαν να μην είμαι εδώ και να με ακούσεις για μια γαμημένη στιγμή;" Ή δεν επιτρέπεται να πω τη γνώμη μου πριν με διώξετε από αυτήν την αποστολή;".
  
  'Σίγουρα. Συνέχισε, Αντρέα", είπε ο Χάρελ.
  
  "Πρώτον, θέλω να μάθω πώς μπήκαν οι σκορπιοί στον υπνόσακο μου".
  
  "Ένα ατυχές ατύχημα", σχολίασε ο Ράσελ.
  
  "Δεν θα μπορούσε να ήταν ατύχημα", είπε ο πατέρας Φάουλερ. "Το ιατρείο είναι μια αεροστεγή σκηνή".
  
  "Δεν καταλαβαίνεις", είπε ο βοηθός του Κάιν, κουνώντας το κεφάλι του με απογοήτευση. "Όλοι είναι νευρικοί για το τι συνέβη στον Στόου Έρλινγκ. Οι φήμες κυκλοφορούν παντού. Κάποιοι λένε ότι ήταν ένας από τους στρατιώτες, άλλοι ότι ήταν ο Παππάς όταν έμαθε ότι ο Έρλινγκ ανακάλυψε την Κιβωτό. Εάν εκκενώσω τη Μις Οτέρο τώρα, πολλοί άλλοι άνθρωποι θα θελήσουν να φύγουν επίσης. Κάθε φορά που με βλέπουν, ο Χάνλεϊ, ο Λάρσεν και μερικοί άλλοι λένε ότι θέλουν να τους στείλω πίσω στο πλοίο. Τους είπα ότι για τη δική τους ασφάλεια, θα πρέπει να μείνουν εδώ γιατί απλά δεν μπορούμε να εγγυηθούμε ότι θα φτάσουν στο Behemoth με ασφάλεια. Αυτό το επιχείρημα δεν θα είχε μεγάλη σημασία αν σας εκκένωσα, δεσποινίς Οτέρο".
  
  Ο Αντρέα έμεινε σιωπηλός για λίγες στιγμές.
  
  "Κύριε Ράσελ, πρέπει να καταλάβω ότι δεν είμαι ελεύθερος να φύγω όταν το θέλω;"
  
  "Λοιπόν, ήρθα να σου προσφέρω μια προσφορά από το αφεντικό μου".
  
  'Είμαι όλη η προσοχή'.
  
  "Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνεις καλά. Ο ίδιος ο κύριος Κάιν θα σας κάνει πρόταση γάμου ". Ο Ράσελ έβγαλε το ραδιόφωνο από τη ζώνη του και πάτησε το κουμπί κλήσης. "Εδώ είναι, κύριε", είπε, δίνοντάς το στην Άντρεα.
  
  "Γεια σας και καλημέρα, δεσποινίς Οτέρο".
  
  Η φωνή του γέρου ήταν ευχάριστη, αν και είχε μια ελαφριά βαυαρική προφορά.
  
  Όπως αυτός ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια. Αυτός που ήταν ηθοποιός.
  
  "Δεσποινίς Οτέρο, είστε εδώ;"
  
  Η Άντρεα ξαφνιάστηκε τόσο πολύ όταν άκουσε τη φωνή του γέρου που της πήρε λίγη ώρα για να ανακτήσει τον ξεραμένο λαιμό της.
  
  "Ναι, είμαι εδώ, κύριε Kine".
  
  "Δεσποινίς Οτέρο, θα ήθελα να σας προσκαλέσω για ένα ποτό μαζί μου αργότερα κατά το μεσημέρι. Μπορούμε να συνομιλήσουμε και μπορώ να απαντήσω στις ερωτήσεις σας αν θέλετε.'
  
  "Ναι, φυσικά, κύριε Κέιν. Θα το ήθελα πολύ ".
  
  "Νιώθεις αρκετά καλά για να έρθεις στη σκηνή μου;"
  
  'Μάλιστα κύριε. Είναι μόνο σαράντα πόδια από εδώ ".
  
  "Λοιπόν, τα λέμε".
  
  Η Άντρεα επέστρεψε το ραδιόφωνο στον Ράσελ, ο οποίος τον αποχαιρέτησε ευγενικά και έφυγε. Ο Φάουλερ και ο Χάρελ δεν είπαν λέξη. απλώς κοίταξαν αποδοκιμαστικά την Άντρεα.
  
  "Σταμάτα να με κοιτάς έτσι", είπε η Άντρεα, επιτρέποντας στον εαυτό της να ακουμπήσει πίσω στο τραπέζι της εξέτασης και να κλείσει τα μάτια της. "Δεν μπορώ να αφήσω αυτή την ευκαιρία να περάσει από τα δάχτυλά μου".
  
  "Μη νομίζεις ότι είναι εκπληκτική σύμπτωση που σου πρόσφερε συνέντευξη τη στιγμή που ρωτήσαμε αν μπορούσες να φύγεις", είπε ειρωνικά ο Χάρελ.
  
  "Λοιπόν, δεν μπορώ να το αρνηθώ", επέμεινε η Άντρεα. "Το κοινό έχει δικαίωμα να μάθει περισσότερα για αυτόν τον άνθρωπο".
  
  Ο ιερέας κούνησε το χέρι του περιφρονητικά.
  
  "Εκατομμυριούχοι και δημοσιογράφοι. Είναι όλοι ίδιοι, νομίζουν ότι έχουν την αλήθεια ".
  
  "Ακριβώς όπως η Εκκλησία, πάτερ Φάουλερ;"
  
  
  51
  
  
  
  ΤΟ ΑΣΦΑΛΕΙΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ORVILL WATSON
  
  ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ, D.C.
  
  
  Σάββατο 15 Ιουλίου 2006 12:41
  
  
  Τα χαστούκια ξύπνησαν τον Όρβιλ.
  
  Δεν ήταν πολύ βαριά ή ήταν πάρα πολλά, ίσα ίσα για να τον φέρουν πίσω στη χώρα των ζωντανών και να τον κάνουν να βήξει ένα από τα μπροστινά του δόντια, που είχε καταστραφεί από την πρόσκρουση του φτυαριού. Καθώς ο νεαρός Όρβιλ το έφτυσε, ο πόνος μιας σπασμένης μύτης του πέρασε στο κρανίο σαν ένα κοπάδι άγριων αλόγων. Τα χαστούκια του αμυγδαλωτού άντρα ήταν ρυθμικά.
  
  'Κοίτα. Είναι ξύπνιος", είπε ο μεγαλύτερος στη σύντροφό του, που ήταν ψηλή και αδύνατη. Ο ηλικιωμένος χτύπησε τον Όρβιλ μια-δυο φορές ακόμα μέχρι που βόγκηξε. "Δεν είσαι στα καλύτερά σου, είσαι 3;"
  
  Ο Όρβιλ βρέθηκε ξαπλωμένος στο τραπέζι της κουζίνας, χωρίς να φορούσε τίποτα άλλο παρά μόνο το ρολόι του. Παρόλο που δεν μαγείρευε ποτέ στο σπίτι -για την ακρίβεια, δεν μαγείρευε πουθενά καθόλου- είχε μια πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα. Ο Όρβιλ καταράστηκε την ανάγκη του για τελειότητα καθώς κοίταζε όλα τα πιάτα παρατεταγμένα δίπλα στο νεροχύτη, ευχόμενος να είχε αγοράσει αυτό το σετ από κοφτερά μαχαίρια κουζίνας, τιρμπουσόν, σουβλάκια μπάρμπεκιου...
  
  'Ακούω...'
  
  'Σκάσε!'
  
  Ο νεαρός τον στόχευε με ένα πιστόλι. Ο μεγαλύτερος, που πρέπει να ήταν γύρω στα τριάντα του, σήκωσε ένα από τα σουβλάκια και το έδειξε στον Όρβιλ. Η αιχμηρή αιχμή έλαμψε στιγμιαία στο φως των φώτων αλογόνου στην οροφή.
  
  'Ξέρεις τι είναι?'
  
  "Αυτό είναι μπάρμπεκιου. Στο Wal-Mart κοστίζουν 5,99 $ το σετ. Κοίτα..." είπε ο Όρβιλ καθώς προσπαθούσε να καθίσει. Ένας άλλος άντρας έβαλε το χέρι του ανάμεσα στα χοντρά στήθη του Όρβιλ και τον ανάγκασε να ξαπλώσει ξανά.
  
  "Σου είπα να σωπάσεις".
  
  Σήκωσε το σουβλάκι και, γέρνοντας βαριά, βύθισε το σημείο κατευθείαν στο αριστερό χέρι του Όρβιλ. Η έκφραση του άντρα δεν άλλαξε ακόμα κι όταν το αιχμηρό μέταλλο κάρφωσε το χέρι του στο ξύλινο τραπέζι.
  
  Στην αρχή, ο Όρβιλ ήταν πολύ άναυδος για να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Τότε, ξαφνικά, ο πόνος πέρασε από το χέρι του σαν ηλεκτροσόκ. Αυτός ούρλιαξε.
  
  'Ξέρεις ποιος επινόησε τα σουβλάκια;' ρώτησε ο πιο κοντός άντρας, πιάνοντας το πρόσωπο του Όρβιλ για να τον αναγκάσει να κοιτάξει τον εαυτό του. "Αυτοί ήταν οι δικοί μας άνθρωποι. Στην Ισπανία μάλιστα τα έλεγαν μαυριτανικά κεμπάπ. Τα επινόησαν όταν θεωρούνταν κακή συμπεριφορά να τρως στο τραπέζι με το μαχαίρι ".
  
  Αυτό είναι, μαμάδες. Πρέπει να πω κάτι.
  
  Ο Όρβιλ δεν ήταν δειλός, αλλά δεν ήταν και ηλίθιος. Ήξερε πόσο πόνο μπορούσε να πάρει και ήξερε πότε τον χτυπούσαν. Πήρε τρεις θορυβώδεις αναπνοές από το στόμα του. Δεν τόλμησε να αναπνεύσει από τη μύτη του και να προκαλέσει περισσότερο πόνο.
  
  "Εντάξει, φτάνει. Θα σου πω αυτό που θέλεις να μάθεις. Θα τραγουδήσω, θα ξεστομίσω, θα σχεδιάσω ένα κατά προσέγγιση σχήμα, σχέδια. Δεν χρειάζεται βία ".
  
  Η τελευταία λέξη σχεδόν μετατράπηκε σε κραυγή όταν είδε τον άντρα να αρπάζει άλλο ένα σουβλάκι.
  
  'Φυσικα και εσυ θα. Αλλά δεν είμαστε επιτροπή βασανιστηρίων. Είμαστε η εκτελεστική επιτροπή. Το θέμα είναι ότι θέλουμε να το κάνουμε πολύ αργά. Ναζίμ, βάλε ένα όπλο στο κεφάλι του ".
  
  Αυτός που λέγεται Ναζίμ, με μια εντελώς απούσα έκφραση, κάθισε σε μια καρέκλα και έβαλε το ρύγχος ενός πιστολιού στο κρανίο του Όρβιλ. Ο Όρβιλ πάγωσε καθώς ένιωσε κρύο μέταλλο.
  
  "Όσο έχεις διάθεση να μιλήσεις... πες μου τι ξέρεις για τον Χακάν".
  
  Ο Όρβιλ έκλεισε τα μάτια του. Ήταν φοβισμένος. Εδώ είναι λοιπόν το θέμα.
  
  'Τίποτα. Απλώς άκουσα κάτι εδώ κι εκεί ".
  
  "Μαλακίες", είπε ο μικρός, χαστουκίζοντας του τρεις φορές. "Ποιος σου είπε να τον ακολουθήσεις; Ποιος ξέρει τι έγινε στην Ιορδανία;"
  
  "Δεν ξέρω τίποτα για τον Τζόρνταν".
  
  'Λες ψέματα'.
  
  'Αυτό είναι αλήθεια. Για τον Αλλάχ!'
  
  Αυτά τα λόγια έμοιαζαν να ξυπνούν κάτι στους επιθετικούς του. Ο Ναζίμ πίεσε το στόμιο του όπλου πιο κοντά στο κεφάλι του Όρβιλ. Ένας άλλος έβαλε ένα δεύτερο σουβλάκι στο γυμνό σώμα του.
  
  "Με αρρωσταίνεις kunde. Κοιτάξτε πώς χρησιμοποιήσατε το ταλέντο σας για να καταρρίψετε τη θρησκεία σας και να προδώσετε τους μουσουλμάνους αδελφούς σας. Όλα για μια χούφτα φασόλια."
  
  Πέρασε την άκρη του σουβλιού πάνω από το στήθος του Όρβιλ, σταματώντας για μια στιγμή στο αριστερό του στήθος. Σήκωσε απαλά την πτυχή της σάρκας και μετά την άφησε ξαφνικά να πέσει, με αποτέλεσμα το λίπος να κυματίσει στην κοιλιά του. Το μέταλλο άφησε μια γρατζουνιά στη σάρκα, σταγόνες αίματος ανακατεμένες με τον νευρικό ιδρώτα στο γυμνό σώμα του Όρβιλ.
  
  "Μόνο που δεν ήταν μια χούφτα φασόλια", συνέχισε ο άντρας, βυθίζοντας το αιχμηρό ατσάλι λίγο πιο βαθιά στη σάρκα. "Έχετε πολλά σπίτια, ένα ωραίο αυτοκίνητο, υπαλλήλους... Και δείτε αυτό το ρολόι. ευλογημένο να είναι το όνομα Αλλάχ".
  
  Μπορείς να το έχεις αν το αφήσεις να φύγει, σκέφτηκε ο Όρβιλ, αλλά δεν είπε λέξη γιατί δεν ήθελε άλλη ατσάλινη ράβδος να τον τρυπήσει. Διάολε, δεν ξέρω πώς θα ξεφύγω από αυτό.
  
  Προσπάθησε να σκεφτεί κάτι, οτιδήποτε μπορούσε να πει για να κάνει τους δύο άντρες να τον αφήσουν ήσυχο. Όμως ο τρομερός πόνος στη μύτη και το χέρι του φώναζε ότι τέτοια λόγια δεν υπήρχαν.
  
  Με το ελεύθερο χέρι του ο Ναζίμ έβγαλε το ρολόι από τον καρπό του Όρβιλ και το έδωσε σε άλλον άντρα.
  
  "Γεια σου... Θηροφύλακας Lecoultre. Μόνο το καλύτερο, σωστά; Πόσο σας πληρώνει η κυβέρνηση επειδή είστε αρουραίος; Είμαι σίγουρος ότι είναι πολλά. Αρκετά για να αγοράσω ένα ρολόι είκοσι χιλιάδων δολαρίων".
  
  Ο άντρας πέταξε το ρολόι στο πάτωμα της κουζίνας και άρχισε να χτυπάει τα πόδια του σαν να εξαρτιόταν από αυτό η ζωή του, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να ξύσει το καντράν, κάτι που έκανε τη θεατρική του χειρονομία να χάσει όλη της την αποτελεσματικότητα.
  
  "Κυνηγώ μόνο εγκληματίες", είπε ο Όρβιλ. "Δεν έχετε το μονοπώλιο στο μήνυμα του Αλλάχ".
  
  "Μην τολμήσεις να ξαναπείς το όνομά Του", είπε ο μικρός φτύνοντας στο πρόσωπο του Όρβιλ.
  
  Το πάνω χείλος του Όρβιλ άρχισε να τρέμει, αλλά δεν ήταν δειλός. Ξαφνικά κατάλαβε ότι ήταν έτοιμος να πεθάνει, γι' αυτό μίλησε με κάθε δυνατή αξιοπρέπεια. "Omak zanya fih erd 4", είπε κοιτάζοντας κατευθείαν στο πρόσωπο του άντρα και προσπαθώντας να μην τραυλίσει. Ο θυμός άστραψε στα μάτια του άντρα. Ήταν ξεκάθαρο ότι οι δύο άντρες πίστευαν ότι μπορούσαν να σπάσουν τον Όρβιλ και να τον παρακολουθήσουν να εκλιπαρεί για τη ζωή του. Δεν περίμεναν να είναι γενναίος.
  
  "Θα κλάψεις σαν κορίτσι", είπε ο μεγαλύτερος.
  
  Το χέρι του σηκώθηκε και έπεσε δυνατά, βάζοντας ένα δεύτερο σουβλάκι στο δεξί χέρι του Όρβιλ. Ο Όρβιλ δεν μπορούσε να μην βγάλει μια κραυγή που διέψευσε το θάρρος του λίγες στιγμές νωρίτερα. Πιτσίλισε αίμα στο ανοιχτό του στόμα και άρχισε να πνίγεται, βήχοντας από σπασμούς που τίναξαν το σώμα του από τον πόνο καθώς τα χέρια του απομακρύνονταν από τα σουβλάκια που ήταν κολλημένα στο ξύλινο τραπέζι.
  
  Σταδιακά ο βήχας υποχώρησε και τα λόγια του άντρα έγιναν πραγματικότητα καθώς δύο μεγάλα δάκρυα κύλησαν στα μάγουλα του Όρβιλ πάνω στο τραπέζι. Αυτό φαινόταν να ήταν το μόνο που χρειαζόταν ο άνθρωπος για να απελευθερώσει τον Όρβιλ από τα βασανιστήρια του. Έχει μεγαλώσει ένα νέο κουζινικό σκεύος: ένα μακρύ μαχαίρι.
  
  "Τελείωσε, κόντε..."
  
  Ακούστηκε ένας πυροβολισμός που αντηχούσε από τα μεταλλικά τηγάνια που ήταν κρεμασμένα στον τοίχο και ο άνδρας έπεσε στο πάτωμα. Ο σύντροφός του δεν γύρισε καν για να δει από πού ήρθε ο πυροβολισμός. Πήδηξε πάνω από τον πάγκο της κουζίνας, ξύνοντας την ακριβή επένδυση με την πόρπη της ζώνης του, και προσγειώθηκε στα χέρια του. Ένας δεύτερος πυροβολισμός έσπασε μέρος του κουφώματος της πόρτας ενάμιση πόδι πάνω από το κεφάλι του καθώς ο Ναζίμ εξαφανίστηκε.
  
  Ο Όρβιλ, με το πρόσωπό του θρυμματισμένο, τις παλάμες του πυροβολημένες και αιμορραγώντας σαν κάποια παράξενη παρωδία ενός σταυρού, μετά βίας μπορούσε να γυρίσει να δει ποιος τον είχε σώσει από βέβαιο θάνατο. Ήταν ένας αδύνατος, ξανθός άντρας γύρω στα τριάντα, φορώντας τζιν και κάτι που έμοιαζε με κολάρο σκύλου ιερέα.
  
  "Ωραία πόζα, Όρβιλ", είπε ο ιερέας καθώς έτρεξε δίπλα του καταδιώκοντας τον δεύτερο τρομοκράτη. Κρύφτηκε πίσω από το πλαίσιο της πόρτας και μετά ξαφνικά έγειρε έξω, κρατώντας το όπλο στα δύο χέρια. Το μόνο πράγμα μπροστά του ήταν ένα άδειο δωμάτιο με ανοιχτό παράθυρο.
  
  Ο ιερέας επέστρεψε στην κουζίνα. Ο Όρβιλ θα έτριβε τα μάτια του έκπληκτος αν τα χέρια του δεν είχαν πιεστεί στο τραπέζι.
  
  "Δεν ξέρω ποιος είσαι, αλλά σε ευχαριστώ. Δες τι μπορείς να κάνεις για να με αφήσεις να φύγω, σε παρακαλώ. '
  
  Με την κατεστραμμένη μύτη του, ακουγόταν σαν "λευκό του πάγου, μπλαζέ".
  
  "Δώστε τα δόντια σας. Θα πονέσει", είπε ο παπάς πιάνοντας το σουβλάκι με το δεξί του χέρι. Αν και προσπάθησε να το βγάλει κατευθείαν, ο Όρβιλ εξακολουθούσε να ούρλιαζε από τον πόνο. "Ξέρεις, δεν είναι εύκολο να σε βρεις".
  
  Ο Όρβιλ τον διέκοψε σηκώνοντας το χέρι του. Η πληγή πάνω του φαινόταν καθαρά. Σφίγγοντας ξανά τα δόντια του, ο Όρβιλ κύλησε προς τα αριστερά και έβγαλε ο ίδιος το δεύτερο σουβλάκι. Αυτή τη φορά δεν ούρλιαξε.
  
  'Μπορείτε να πάτε?' ρώτησε ο ιερέας, βοηθώντας τον να σταθεί στα πόδια του.
  
  "Πολωνός Πάπας;"
  
  'ΟΧΙ πια. Το αυτοκίνητό μου είναι κοντά. Έχετε ιδέα πού πήγε ο καλεσμένος σας;".
  
  "Πώς στο διάολο πρέπει να ξέρω;" είπε ο Όρβιλ, πιάνοντας ένα ρολό πετσέτες κουζίνας κοντά στο παράθυρο και τυλίγοντας τα χέρια του σε παχιά στρώματα χαρτιού που έμοιαζαν με γιγάντια κομμάτια από μαλλί της γριάς που σιγά σιγά γίνονταν ροζ από το αίμα.
  
  "Άφησε το και φύγε από το παράθυρο. Θα σε δέσω στο αυτοκίνητο. Νόμιζα ότι ήσουν ειδικός σε τρομοκράτες ".
  
  "Και να υποθέσω ότι είσαι από τη CIA;" Νόμιζα ότι ήμουν τυχερός ".
  
  "Λοιπόν, λίγο πολύ. Το όνομά μου είναι Albert και είμαι από το ISL 5.'
  
  'Σύνδεσμος? Με ποιον? Βατικάνο?'
  
  Ο Άλμπερτ δεν απάντησε. Οι πράκτορες της Ιεράς Συμμαχίας δεν αναγνώρισαν ποτέ τη σχέση τους με την ομάδα.
  
  "Τότε ξεχάστε το", είπε ο Όρβιλ, καταπολεμώντας τον πόνο. "Κοίτα, δεν υπάρχει κανείς εδώ να μας βοηθήσει. Αμφιβάλλω ότι κάποιος άκουσε τους πυροβολισμούς. Οι πιο κοντινοί γείτονες είναι μισό μίλι μακριά. Έχεις κινητό; '
  
  "Δεν είναι πολύ καλή ιδέα. Αν εμφανιστεί η αστυνομία, θα σε πάει στο νοσοκομείο και μετά θα θέλει να σε ανακρίνει. Η CIA θα είναι στο δωμάτιό σας σε μισή ώρα με ένα μάτσο λουλούδια ".
  
  'Ώστε ξέρετε πώς να χειριστείτε αυτό το πράγμα;' είπε ο Όρβιλ δείχνοντας το όπλο.
  
  "Όχι πραγματικά. Μισώ τα όπλα. Είσαι τυχερός που μαχαίρωσα τον τύπο και όχι εσένα".
  
  "Λοιπόν, καλύτερα να αρχίσεις να τους αγαπάς", είπε ο Όρβιλ, σηκώνοντας τα χέρια του και δείχνοντας το όπλο του. "Τι είδους πράκτορας είσαι;"
  
  "Έχω κάνει μόνο βασική εκπαίδευση", είπε ο Άλμπερτ σκυθρωπός. "Οι υπολογιστές είναι το πράγμα μου".
  
  "Λοιπόν, αυτό είναι απλά υπέροχο! Έχω αρχίσει να ζαλίζομαι", είπε ο Όρβιλ, στα πρόθυρα της λιποθυμίας. Το μόνο πράγμα που τον εμπόδιζε να πέσει στο πάτωμα ήταν το χέρι του Άλμπερτ.
  
  "Πιστεύεις ότι μπορείς να φτάσεις στο αυτοκίνητο, Όρβιλ;"
  
  Ο Όρβιλ έγνεψε καταφατικά, αλλά δεν ήταν και πολύ σίγουρος.
  
  'Πόσοι είναι εκεί?' ρώτησε ο Άλμπερτ.
  
  "Έμεινε μόνο αυτός που τρόμαξες. Αλλά θα μας περιμένει στον κήπο ".
  
  Ο Άλμπερτ έριξε μια σύντομη ματιά έξω από το παράθυρο, αλλά δεν μπορούσε να δει τίποτα στο σκοτάδι.
  
  "Τότε πάμε. Κάτω από την πλαγιά, πιο κοντά στον τοίχο... θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε".
  
  
  52
  
  
  
  ΤΟ ΑΣΦΑΛΕΙΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ORVILL WATSON
  
  ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ, D.C.
  
  
  Σάββατο 15 Ιουλίου 2006 13:03.
  
  
  Ο Ναζίμ φοβήθηκε πολύ.
  
  Φαντάστηκε πολλές φορές τη σκηνή του μαρτυρίου του. Αφηρημένοι εφιάλτες στους οποίους θα πεθάνει σε μια τεράστια βολίδα, κάτι τεράστιο που θα μεταδοθεί τηλεοπτικά σε όλο τον κόσμο. Ο θάνατος του Χαρούφ αποδείχθηκε μια παράλογη απογοήτευση, αφήνοντας τον Ναζίμ μπερδεμένο και φοβισμένο.
  
  Έτρεξε στον κήπο, φοβούμενος μήπως εμφανιστεί η αστυνομία ανά πάσα στιγμή. Για μια στιγμή παρασύρθηκε από την κεντρική πύλη, που ήταν ακόμα μισάνοιχτη. Οι ήχοι από γρύλους και τζιτζίκια γέμισαν τη νύχτα με υπόσχεση και ζωή, και για μια στιγμή ο Ναζίμ δίστασε.
  
  Οχι. Αφιέρωσα τη ζωή μου στη δόξα του Αλλάχ και στη σωτηρία των αγαπημένων μου προσώπων. Τι θα γίνει με την οικογένειά μου αν σκάσω τώρα, αν πάω μαλακό;
  
  Έτσι, ο Ναζίμ δεν βγήκε από την πύλη. Έμεινε στη σκιά, πίσω από μια σειρά από κακώς παραμελημένα snapdragons που είχαν ακόμα μερικά κιτρινωπά μπουμπούκια. Προσπαθώντας να μειώσει την ένταση στο σώμα του, μετατόπισε το όπλο από χέρι σε χέρι.
  
  Είμαι σε καλή κατάσταση. Πήδηξα πάνω από τον πάγκο της κουζίνας. Η σφαίρα που με ακολούθησε έχασε κατά ένα μίλι. Ο ένας είναι ιερέας και ο άλλος είναι τραυματίας. Είμαι κάτι παραπάνω από ένα ταίρι για αυτούς. Το μόνο που έχω να κάνω είναι να ακολουθήσω το μονοπάτι προς την πύλη. Αν ακούσω αυτοκίνητα της αστυνομίας, θα σκαρφαλώσω στον τοίχο. Είναι ακριβό, αλλά μπορώ να το κάνω. Δεξιά υπάρχει ένα μέρος που φαίνεται λίγο πιο κάτω. Κρίμα που ο Χαρούφ δεν είναι εδώ. Ήταν ιδιοφυΐα στο άνοιγμα των θυρών. Η πύλη προς το κτήμα του πήρε μόλις δεκαπέντε δευτερόλεπτα. Αναρωτιέμαι αν είναι ήδη με τον Αλλάχ; Θα μου λείψει. Θα ήθελε να μείνω και να τελειώσω τον Γουότσον. Θα ήταν νεκρός αν ο Χαρούφ δεν περίμενε τόσο πολύ, αλλά τίποτα δεν τον εξόργισε περισσότερο από εκείνον που πρόδωσε τα αδέρφια του. Δεν ξέρω πώς θα βοηθούσε το τζιχάντ αν πέθαινα απόψε χωρίς να αφαιρέσω πρώτα την κούντα. Οχι. Δεν μπορώ να σκεφτώ έτσι. Πρέπει να επικεντρωθώ σε αυτό που είναι σημαντικό. Η αυτοκρατορία στην οποία γεννήθηκα είναι προορισμένη να πέσει. Και θα τον βοηθήσω να το κάνει με το αίμα μου. Αν και θα ήθελα να μην ήταν σήμερα.
  
  Ακούστηκε θόρυβος από το μονοπάτι. Ο Ναζίμ άκουγε πιο προσεκτικά. Πλησίαζαν. Έπρεπε να δράσει γρήγορα. Έπρεπε να ήταν...
  
  'Πρόστιμο. Πέτα το όπλο σου. Συνέχισε.'
  
  Ο Ναζίμ ούτε που το σκέφτηκε. Δεν έκανε την τελευταία προσευχή. Απλώς γύρισε με ένα όπλο στο χέρι.
  
  
  Ο Άλμπερτ, που είχε φύγει από το πίσω μέρος του σπιτιού και κρατήθηκε κοντά στον τοίχο για να φτάσει με ασφάλεια στην πύλη, βρήκε φθορίζουσες ρίγες στα αθλητικά παπούτσια του Nazim Nike στο σκοτάδι. Δεν ήταν το ίδιο όπως όταν πυροβόλησε ενστικτωδώς τον Χαρούφ για να σώσει τη ζωή του Όρβιλ και τον χτύπησε από καθαρή τύχη. Αυτή τη φορά, αιφνιδίασε τον τύπο λίγα μόλις μέτρα μακριά. Ο Άλμπερτ φύτεψε και τα δύο πόδια στο έδαφος, στόχευσε στο κέντρο του στήθους του Ναζίμ και πάτησε τη σκανδάλη μέχρι τη μέση, προτρέποντάς τον να ρίξει το όπλο. Καθώς ο Ναζίμ γύρισε, ο Άλμπερτ τράβηξε τη σκανδάλη μέχρι το τέλος, σκίζοντας το στήθος του νεαρού.
  
  
  Ο Ναζίμ γνώριζε μόνο αόριστα τη βολή. Δεν ένιωθε πόνο, αν και γνώριζε ότι τον είχαν χτυπήσει κάτω. Προσπάθησε να κουνήσει τα χέρια και τα πόδια του, αλλά ήταν άσκοπο και δεν μπορούσε να μιλήσει. Είδε τον πυροβολητή να γέρνει από πάνω του, ελέγχοντας τον σφυγμό στο λαιμό του και μετά κούνησε το κεφάλι του. Ο Γουάτσον εμφανίστηκε λίγο αργότερα. Ο Ναζίμ είδε μια σταγόνα από το αίμα του Γουότσον να πέφτει καθώς έσκυψε. Ποτέ δεν ήξερε αν η σταγόνα είχε ανακατευτεί με το δικό του αίμα που έτρεχε από την πληγή στο στήθος του. Η όρασή του θόλωνε κάθε δευτερόλεπτο, αλλά και πάλι μπορούσε να ακούσει τη φωνή του Γουάτσον να προσεύχεται.
  
  "Ευλογητός είναι ο Αλλάχ, που μας έδωσε ζωή και την ευκαιρία να τον δοξάσουμε δίκαια και τίμια. Ευλογημένος να είναι ο Αλλάχ που μας δίδαξε το Ιερό Κοράνι, το οποίο λέει ότι ακόμα κι αν κάποιος μπορεί να σηκώσει ένα χέρι εναντίον μας για να μας σκοτώσει, δεν πρέπει να σηκώνουμε χέρι εναντίον του. Συγχώρεσέ τον, Κύριε του Σύμπαντος, γιατί οι αμαρτίες του είναι αμαρτίες του εξαπατημένου αθώου. Προστάτευσέ τον από τα βασανιστήρια της κόλασης και προσέλκυσέ τον κοντά σου, Κύριε του Θρόνου".
  
  Ο Ναζίμ ένιωσε πολύ καλύτερα μετά από αυτό. Ήταν σαν να του είχαν σηκώσει ένα βάρος. Έδωσε τα πάντα για χάρη του Αλλάχ. Επέτρεψε στον εαυτό του να βυθιστεί σε μια κατάσταση τέτοιας γαλήνης που, ακούγοντας τις σειρήνες της αστυνομίας από μακριά, τις μπέρδεψε για τον ήχο των γρύλων. Ένας από αυτούς τραγουδούσε δίπλα στο αυτί του και αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που άκουσε.
  
  
  Λίγα λεπτά αργότερα, δύο ένστολοι μπάτσοι έσκυψαν πάνω από έναν νεαρό άνδρα που φορούσε ένα μπλουζάκι της Washington Redskins. Τα μάτια του ήταν ανοιχτά, κοίταζε τους ουρανούς.
  
  "Κεντρική, αυτή είναι η Μεραρχία είκοσι τρία. Έχουμε δέκα πενήντα τέσσερα. Στείλε ένα ασθενοφόρο -'
  
  'Ξέχνα το. Αυτός απέτυχε.'
  
  "Κεντρική, ακυρώστε αυτό το ασθενοφόρο προς το παρόν. Θα προχωρήσουμε και θα αποκλείσουμε τον τόπο του εγκλήματος με σχοινί ".
  
  Ένας από τους αστυνομικούς κοίταξε το πρόσωπο του νεαρού, νομίζοντας ότι ήταν κρίμα που πέθανε από τα τραύματά του. Ήταν αρκετά μικρός για να γίνει γιος μου. Αλλά ένα άτομο δεν θα έχανε τον ύπνο εξαιτίας αυτού. Είχε δει αρκετά νεκρά παιδιά στους δρόμους της Ουάσιγκτον για να σκεπάσει το Οβάλ Γραφείο. Κι όμως, κανένας τους δεν είχε πρόσωπο σαν αυτό.
  
  Για μια στιγμή σκέφτηκε να τηλεφωνήσει στον σύντροφό του και να τον ρωτήσει γιατί αυτός ο τύπος έχει τόσο γαλήνιο χαμόγελο. Φυσικά δεν το έκανε.
  
  Φοβόταν να μοιάζει με ανόητο.
  
  
  53
  
  
  
  ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ κομητεία ΦΑΙΡΦΑΞ, ΒΑ
  
  Σάββατο 15 Ιουλίου 2006 14:06.
  
  
  Το ασφαλές σπίτι του Όρβιλ Γουότσον και του Άλμπερτ απείχε σχεδόν είκοσι πέντε μίλια μεταξύ τους. Ο Όρβιλ κάλυψε την απόσταση στο πίσω κάθισμα του Toyota του Άλμπερτ, μισός κοιμισμένος και μισός συνειδητός, αλλά τουλάχιστον τα χέρια του ήταν σωστά δεμένα, χάρη στο κιτ πρώτων βοηθειών που είχε ο ιερέας στο αυτοκίνητό του.
  
  Μια ώρα αργότερα, ντυμένος με ένα μπουρνούζι, το μόνο πράγμα του Άλμπερτ που του ταίριαζε, ο Όρβιλ κατάπιε πολλά δισκία Tylenol, πλένοντάς τα με το χυμό πορτοκαλιού που του είχε φέρει ο ιερέας.
  
  "Έχεις χάσει πολύ αίμα. Αυτό θα σας βοηθήσει να σταθεροποιήσετε την κατάσταση ".
  
  Το μόνο πράγμα που ήθελε ο Όρβιλ ήταν να σταθεροποιήσει το σώμα του σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, αλλά λόγω της περιορισμένης ικανότητάς του, αποφάσισε ότι θα μπορούσε κάλλιστα να μείνει με τον Άλμπερτ.
  
  "Τυχαίνει να έχεις ένα Hershey's bar;"
  
  'Οχι συγνώμη. Δεν μπορώ να φάω σοκολάτα - μου προκαλεί ακμή. Αλλά μετά από λίγο, θα περάσω από το Seven Eleven για να αγοράσω κάτι να φάω, μερικά πολύ μεγάλα μπλουζάκια και ίσως γλυκά αν θέλεις".
  
  'Ξέχνα το. Μετά από αυτό που συνέβη απόψε, νομίζω ότι θα μισώ τον Χέρσι για το υπόλοιπο της ζωής μου ".
  
  Ο Άλμπερτ ανασήκωσε τους ώμους του. 'Εξαρταται ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ'.
  
  Ο Όρβιλ έδειξε τους πολλούς υπολογιστές που γέμισαν το σαλόνι του Άλμπερτ. Δέκα μόνιτορ στέκονταν σε ένα τραπέζι μήκους περίπου δώδεκα ποδιών, συνδεδεμένα με μια μάζα καλωδίων πάχους σαν τον μηρό ενός αθλητή που έτρεχαν κατά μήκος του δαπέδου δίπλα στον τοίχο. "Ο εξοπλισμός σας είναι εξαιρετικός, κύριε Διεθνείς Επικοινωνίες", είπε ο Όρβιλ για να εκτονώσει την ένταση. Βλέποντας τον ιερέα, συνειδητοποίησε ότι ήταν και οι δύο στο ίδιο σκάφος. Τα χέρια του έτρεμαν ελαφρά και φαινόταν λίγο χαμένος. Σύστημα HarperEdwards με μητρικές πλακέτες TINCom ... Άρα με εντοπίσατε, σωστά;"
  
  "Η υπεράκτια εταιρεία σας στο Νασάου, αυτή που χρησιμοποιήσατε για να αγοράσετε το ασφαλές σπίτι. Μου πήρε σαράντα οκτώ ώρες για να εντοπίσω τον διακομιστή όπου ήταν αποθηκευμένη η αρχική συναλλαγή. Δύο χιλιάδες εκατόν σαράντα τρία βήματα. Μπράβο.'
  
  "Κι εσύ", είπε ο Όρβιλ εντυπωσιασμένος.
  
  Οι δύο άνδρες κοιτάχτηκαν και έγνεψαν καταφατικά, αναγνωρίζοντας τους συναδέλφους τους χάκερ. Για τον Άλμπερτ, αυτή η σύντομη στιγμή χαλάρωσης σήμαινε ότι το σοκ που κρατούσε είχε εισβάλει ξαφνικά στο σώμα του σαν μια ομάδα νταής. Ο Άλμπερτ δεν κατάφερε να φτάσει στην τουαλέτα. Έκανε εμετό σε ένα μπολ με ποπ κορν που είχε αφήσει στο τραπέζι το προηγούμενο βράδυ.
  
  "Δεν έχω σκοτώσει ποτέ κανέναν πριν. Αυτός ο τύπος... Δεν πρόσεξα καν τον άλλον, γιατί έπρεπε να δράσω, πυροβόλησα χωρίς να το σκεφτώ. Αλλά το παιδί... ήταν απλώς ένα παιδί. Και με κοίταξε στα μάτια ".
  
  Ο Όρβιλ δεν είπε τίποτα γιατί δεν είχε τίποτα να πει.
  
  Έμειναν έτσι για δέκα λεπτά.
  
  "Τώρα τον καταλαβαίνω", είπε τελικά ο νεαρός ιερέας.
  
  'ΠΟΥ?'
  
  'Ο φίλος μου. Κάποιον που έπρεπε να σκοτώσει και που υπέφερε εξαιτίας αυτού ".
  
  "Μιλάς για τον Φάουλερ;"
  
  Ο Άλμπερτ τον κοίταξε καχύποπτα.
  
  "Πώς ξέρεις αυτό το όνομα;"
  
  "Επειδή όλο αυτό το χάος ξεκίνησε όταν η Kine Industries μου ανέθεσε συμβόλαιο για τις υπηρεσίες μου. Ήθελαν να μάθουν για τον πατέρα Άντονι Φάουλερ. Και δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι είσαι και παπάς ".
  
  Αυτό έκανε τον Άλμπερτ ακόμα πιο νευρικό. Άρπαξε τον Όρβιλ από τη ρόμπα.
  
  "Τι τους είπες;" φώναξε. 'Πρέπει να ξέρω!'
  
  "Τους είπα τα πάντα", είπε ο Όρβιλ με έμφαση. "Την εκπαίδευσή του, ότι είχε σχέση με τη CIA, με την Ιερά Συμμαχία..."
  
  'Ω Θεέ μου! Γνωρίζουν την πραγματική του αποστολή;".
  
  'Δεν γνωρίζω. Μου έκαναν δύο ερωτήσεις. Το πρώτο ήταν ποιος είναι αυτός; Δεύτερον: ποιος θα ήταν σημαντικός για αυτόν;".
  
  "Τι ανακάλυψες; Και πως?'
  
  "Δεν έμαθα τίποτα. Θα τα παρατούσα αν δεν είχα λάβει έναν ανώνυμο φάκελο με μια φωτογραφία και το όνομα του ρεπόρτερ: Andrea Otero. Το σημείωμα στον φάκελο έλεγε ότι η Φάουλερ θα έκανε τα πάντα για να διασφαλίσει ότι δεν θα της έκανε κακό".
  
  Ο Άλμπερτ άφησε τον μανδύα του Όρβιλ και άρχισε να περπατάει στο δωμάτιο, προσπαθώντας να τα συνδυάσει όλα.
  
  "Τα πράγματα έχουν αρχίσει να βγάζουν νόημα... Όταν ο Κιν πήγε στο Βατικανό και τους είπε ότι είχε το κλειδί για να βρει την Κιβωτό, ότι μπορεί να ήταν στα χέρια ενός ηλικιωμένου εγκληματία πολέμου των Ναζί, ο Σιρίν υποσχέθηκε να πάρει τον κουμπάρο του εμπλεγμένος. Σε αντάλλαγμα, ο Kine επρόκειτο να πάρει μαζί του έναν παρατηρητή από το Βατικανό στην αποστολή. Δίνοντάς σας το όνομα του Otero, ο Chirin βεβαιώθηκε ότι ο Kine θα επέτρεπε στον Fowler να συμμετάσχει στην αποστολή επειδή ο Chirin θα μπορούσε στη συνέχεια να τον ελέγξει μέσω του Otero και ότι ο Fowler θα δεχόταν την αποστολή να την προστατεύσει. Χειριστικός γιος της σκύλας", είπε ο Άλμπερτ, συγκρατώντας ένα χαμόγελο που ήταν μισό αηδία, μισό θαυμασμό.
  
  Ο Όρβιλ τον κοίταξε με το στόμα ανοιχτό.
  
  "Δεν καταλαβαίνω λέξη από αυτά που λες".
  
  "Είσαι τυχερός: αν το έκανες, θα έπρεπε να σε σκοτώσω. Απλά αστειεύομαι. Κοίτα, Όρβιλ, δεν έτρεξα να σώσω τη ζωή σου επειδή είμαι πράκτορας της CIA. Δεν είμαι έτσι. Είμαι απλώς ένας απλός κρίκος στην αλυσίδα που κάνει χάρη σε έναν φίλο. Και αυτός ο φίλος βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο, εν μέρει λόγω της αναφοράς που δώσατε για αυτόν στον Kain. Ο Φάουλερ στην Ιορδανία, σε μια άγρια αποστολή για να ανακτήσει την Κιβωτό της Διαθήκης. Και, παραδόξως, η αποστολή μπορεί να είναι επιτυχής ".
  
  "Χακάν", είπε ο Όρβιλ με μια μόλις ακουστή φωνή. "Έμαθα κατά λάθος κάτι για τον Τζόρνταν και τον Χουκάν. Μετέδωσα τις πληροφορίες στον Κέιν.
  
  "Τα παιδιά της εταιρείας το έβγαλαν από τους σκληρούς σας δίσκους, αλλά τίποτα άλλο".
  
  "Μπορούσα να βρω μια αναφορά του Kaine σε έναν από τους διακομιστές αλληλογραφίας που χρησιμοποιούσαν οι τρομοκράτες. Πόσα γνωρίζετε για την ισλαμική τρομοκρατία;".
  
  "Ακριβώς αυτό που διάβασα στους New York Times".
  
  "Τότε δεν είμαστε καν στο αρχικό στάδιο. Εδώ είναι ένα μάθημα συντριβής. Το υψηλό προφίλ των μέσων ενημέρωσης του Οσάμα Μπιν Λάντεν, του κακού αυτής της ταινίας, δεν έχει νόημα. Η Αλ Κάιντα ως σούπερ σατανική οργάνωση δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει κεφάλι εδώ για να κόψουμε. Η Τζιχάντ δεν έχει κεφάλι. Η Τζιχάντ είναι εντολή του Θεού. Υπάρχουν χιλιάδες κύτταρα σε διαφορετικά επίπεδα. Καταφέρνουν και εμπνέουν ο ένας τον άλλον, χωρίς να έχουν καμία σχέση μεταξύ τους ".
  
  "Είναι αδύνατο να το καταπολεμήσεις αυτό".
  
  'Ακριβώς. Είναι σαν να προσπαθείς να θεραπεύσεις μια ασθένεια. Δεν υπάρχει θαυματουργή θεραπεία όπως η εισβολή στο Ιράκ, στον Λίβανο ή στο Ιράν. Μπορούμε να παράγουμε μόνο λευκά αιμοσφαίρια για να σκοτώνουν τα μικρόβια ένα προς ένα ".
  
  "Αυτή είναι η δουλειά σου".
  
  "Το πρόβλημα είναι ότι είναι αδύνατο να διεισδύσουμε σε ισλαμικούς τρομοκράτες. Δεν μπορούν να δωροδοκηθούν. Αυτό που τους οδηγεί είναι η θρησκεία, ή τουλάχιστον η στρεβλή ιδέα τους γι' αυτήν. Φαντάζομαι ότι μπορείς να το καταλάβεις ".
  
  Η έκφραση του Άλμπερτ ήταν ντροπαλή.
  
  "Χρησιμοποιούν διαφορετικό λεξιλόγιο", συνέχισε ο Όρβιλ. "Είναι πολύ δύσκολη γλώσσα για αυτή τη χώρα. Μπορεί να έχουν δεκάδες διαφορετικά ψευδώνυμα, χρησιμοποιούν διαφορετικό ημερολόγιο... Οι Δυτικοί χρειάζονται δεκάδες ελέγχους και νοητικούς κώδικες για κάθε πληροφορία. Εδώ μπαίνω στο παιχνίδι. Με ένα κλικ, βρίσκομαι ακριβώς εκεί ανάμεσα σε έναν από αυτούς τους φανατικούς και σε άλλους τρεις χιλιάδες μίλια μακριά ".
  
  'Διαδίκτυο'.
  
  "Φαίνεται πολύ πιο όμορφο σε μια οθόνη υπολογιστή", είπε ο Όρβιλ, χαϊδεύοντας την πεπλατυσμένη μύτη του, που ήταν πλέον πορτοκαλί από το Betadine. Ο Όρβιλ στο νοσοκομείο, σε ένα μήνα θα πρέπει να του σπάσουν ξανά τη μύτη για να την ισιώσουν.
  
  Ο Άλμπερτ σκέφτηκε για μια στιγμή.
  
  "Αυτός ο Χακάν, λοιπόν, επρόκειτο να κυνηγήσει τον Κάιν".
  
  "Δεν θυμάμαι πολλά, εκτός από το ότι ο τύπος φαινόταν αρκετά σοβαρός. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που έδωσα στον Kain ήταν ωμές πληροφορίες. Δεν είχα την ευκαιρία να αναλύσω τίποτα λεπτομερώς ".
  
  'Επειτα...'
  
  "Ξέρεις, ήταν σαν ένα δωρεάν δείγμα. Τους δίνεις λίγο και μετά κάθεσαι και περιμένεις. Με τον καιρό, θα ζητήσουν περισσότερα. Μη με κοιτάς έτσι. Οι άνθρωποι πρέπει να κερδίζουν τα προς το ζην ".
  
  "Πρέπει να πάρουμε πίσω αυτές τις πληροφορίες", είπε ο Άλμπερτ, χτυπώντας τα δάχτυλά του στην καρέκλα του. "Πρώτον, επειδή οι άνθρωποι που σας επιτέθηκαν ανησυχούσαν για αυτά που ξέρατε. Και δεύτερον, γιατί αν ο Χουκάν είναι μέρος της αποστολής... '
  
  'Όλα μου τα αρχεία εξαφανίστηκαν ή κάηκαν'.
  
  'Οχι όλοι τους. Υπάρχει αντίγραφο ".
  
  Ο Όρβιλ δεν κατάλαβε αμέσως τι εννοούσε ο Άλμπερτ.
  
  'Ποτέ. Μην το αστειεύεστε καν. Αυτό το μέρος είναι απόρθητο ".
  
  "Τίποτα δεν είναι αδύνατο, εκτός από ένα πράγμα - πρέπει να ζήσω άλλο ένα λεπτό χωρίς φαγητό", είπε ο Άλμπερτ παίρνοντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου. "Προσπάθησε να χαλαρώσεις. Θα επιστρέψω σε μισή ώρα ".
  
  Ο ιερέας ήταν έτοιμος να βγει από την πόρτα όταν ο Όρβιλ τον φώναξε. Και μόνο η σκέψη να μπω στο φρούριο που ήταν ο Πύργος του Κάιν έκανε τον Όρβιλ να νιώθει άβολα. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε να αντιμετωπίσει τα νεύρα του.
  
  'Αλβερτος...?'
  
  'Ναί?'
  
  "Άλλαξα γνώμη για τη σοκολάτα".
  
  
  54
  
  
  
  ΧΑΚΑΝ
  
  Ο ιμάμης είχε δίκιο.
  
  Του είπε ότι η τζιχάντ θα μπει στην ψυχή και την καρδιά του. Τον προειδοποίησε για τους αδύναμους μουσουλμάνους που αποκαλούσε, επειδή αποκαλούσαν τους αληθινούς πιστούς ριζοσπάστες.
  
  Δεν μπορείτε να φοβάστε πώς θα αντιδράσουν οι άλλοι μουσουλμάνοι σε αυτό που κάνουμε. Ο Θεός δεν τους προετοίμασε για αυτό το έργο. Δεν μετριάστηκε τις καρδιές και τις ψυχές τους με τη φωτιά που είναι μέσα μας. Ας νομίζουν ότι το Ισλάμ είναι η θρησκεία της ειρήνης. Μας βοηθάει. Αυτό αποδυναμώνει την άμυνα των εχθρών μας. αυτό δημιουργεί τρύπες από τις οποίες μπορούμε να διεισδύσουμε. Σκάει στις ραφές ".
  
  Το ένιωσε. Άκουγε κραυγές στην καρδιά του που ήταν απλώς μουρμουρίσματα στα χείλη των άλλων.
  
  Το ένιωσε για πρώτη φορά όταν του ζητήθηκε να γίνει ηγέτης της τζιχάντ. Τον κάλεσαν γιατί είχε ιδιαίτερο ταλέντο. Δεν ήταν εύκολο να κερδίσει τον σεβασμό των αδελφών του. Δεν έχει πάει ποτέ στα χωράφια του Αφγανιστάν ή του Λιβάνου. Δεν ακολούθησε το ορθόδοξο μονοπάτι, κι όμως ο Λόγος προσκολλήθηκε στο βαθύτερο μέρος της ύπαρξής του, σαν κλήμα σε νεαρό δέντρο.
  
  Συνέβη έξω από την πόλη, σε μια αποθήκη. Αρκετοί αδελφοί συγκρατούσαν έναν άλλον που επέτρεψε στους πειρασμούς του έξω κόσμου να παρέμβουν στις εντολές του Θεού.
  
  Ο Ιμάμης του είπε ότι πρέπει να παραμείνει σταθερός, να αποδείξει ότι αξίζει. Όλα τα βλέμματα θα ήταν στραμμένα πάνω του.
  
  Στο δρόμο για την αποθήκη, αγόρασε μια υποδερμική βελόνα και πίεσε ελαφρά την άκρη της στην πόρτα του αυτοκινήτου. Έπρεπε να πάει και να μιλήσει με έναν προδότη, κάποιον που ήθελε να εκμεταλλευτεί τις ανέσεις που επρόκειτο να εξαφανίσει. Το καθήκον του ήταν να τον πείσει για το λάθος του. Εντελώς γυμνός, με τα χέρια και τα πόδια δεμένα, ο άντρας ήταν σίγουρος ότι θα υπάκουε.
  
  Αντί να μιλήσει, μπήκε στην αποθήκη, πήγε κατευθείαν στον προδότη και έριξε μια κυρτή σύριγγα στο μάτι του άντρα. Αγνοώντας τις κραυγές, τράβηξε τη σύριγγα, τραυματίζοντας το μάτι του. Χωρίς να περιμένει, τρύπησε το άλλο μάτι και το έβγαλε.
  
  Λιγότερο από πέντε λεπτά αργότερα, ο προδότης τους παρακάλεσε να τον σκοτώσουν. Ο Χακάν χαμογέλασε. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Η δουλειά του ήταν να πονάει και να κάνει όσους πήγαν ενάντια στον Θεό να θέλουν να πεθάνουν.
  
  Ο Χακάν. Σύριγγα.
  
  Εκείνη τη μέρα κέρδισε το όνομά του.
  
  
  55
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Σάββατο 15 Ιουλίου 2006 στις 12:34 μ.μ.
  
  
  "Λευκό Ρώσο, παρακαλώ".
  
  
  "Με εκπλήσσετε, δεσποινίς Οτέρο. Φανταζόμουν ότι θα πίνεις Μανχάταν, κάτι πιο μοδάτο και μεταμοντέρνο", είπε χαμογελώντας ο Ρέιμοντ Κέιν. "Αφήστε με να το ανακατέψω μόνος μου. Ευχαριστώ, Τζέικομπ.
  
  "Είστε σίγουρος, κύριε;" ρώτησε ο Ράσελ, ο οποίος δεν φαινόταν πολύ χαρούμενος να αφήσει τον γέρο μόνο του με την Άντρεα.
  
  "Χαλάρωσε, Τζέικομπ. Δεν πρόκειται να ξεσπάσω στη Μις Οτέρο. Αν δηλαδή δεν το θέλει η ίδια ".
  
  Η Άντρεα συνειδητοποίησε ότι κοκκίνιζε σαν μαθήτρια. Ενώ η δισεκατομμυριούχος ετοίμαζε ένα ποτό, ερεύνησε το περιβάλλον της. Τρία λεπτά νωρίτερα, όταν ο Τζέικομπ Ράσελ ήρθε να την πάρει στο ιατρείο, ήταν τόσο νευρική που έτρεμαν τα χέρια της. Αφού πέρασε μερικές ώρες για να διορθώσει, να γυαλίσει και μετά να ξαναγράψει τις ερωτήσεις της, έσκισε πέντε σελίδες από το σημειωματάριό της, τις τσάκωσε σε μια μπάλα και τις έβαλε στην τσέπη της. Αυτός ο άντρας δεν ήταν φυσιολογικός και δεν ήταν έτοιμος να του κάνει κανονικές ερωτήσεις.
  
  Όταν μπήκε στη σκηνή του Κάιν, άρχισε να αμφιβάλλει για την απόφασή της. Η σκηνή χωρίστηκε σε δύο δωμάτια. Το ένα ήταν ένα είδος φουαγιέ όπου προφανώς δούλευε ο Jacob Russell. Περιείχε ένα γραφείο, ένα φορητό υπολογιστή και, όπως υποψιαζόταν η Andrea, ένα ραδιόφωνο βραχέων κυμάτων.
  
  Έτσι κρατάς επαφή με το πλοίο... Νόμιζα ότι δεν θα αποσυνδεθείς όπως οι υπόλοιποι.
  
  Στα δεξιά, μια λεπτή κουρτίνα χώριζε το φουαγιέ από το δωμάτιο του Κινέ, απόδειξη της συμβίωσης μεταξύ του νεαρού βοηθού και του γέρου.
  
  Αναρωτιέμαι πόσο μακριά φτάνουν αυτοί οι δύο στη σχέση τους; Υπάρχει κάτι που δεν εμπιστεύομαι στον φίλο μας τον Ράσελ, με τη μετροσεξουαλική του συμπεριφορά και την αυτοσημασία του. Αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να υπαινίσσομαι κάτι τέτοιο σε μια συνέντευξη.
  
  Καθώς περνούσε μέσα από την κουρτίνα, έπιασε ένα αχνό άρωμα σανταλόξυλου. Ένα απλό κρεβάτι -αλλά σίγουρα πιο άνετο από τα στρώματα αέρα που κοιμόμαστε- καταλάμβανε τη μία πλευρά του δωματίου. Μια μικρότερη έκδοση της τουαλέτας/ντους που χρησιμοποιήθηκε από την υπόλοιπη αποστολή, ένα μικρό γραφείο χωρίς χαρτιά - και χωρίς εμφανή υπολογιστή - ένα μικρό μπαρ και δύο καρέκλες ολοκλήρωσαν τη διακόσμηση. Όλα ήταν λευκά. Μια στοίβα βιβλία τόσο ψηλά όσο η Άντρεα απειλούσε να γκρεμιστεί αν κάποιος πλησίαζε πολύ. Προσπαθούσε να διαβάσει τους τίτλους όταν εμφανίστηκε ο Κάιν και πήγε αμέσως κοντά της για να τη χαιρετήσει.
  
  Από κοντά, φαινόταν πιο ψηλός από όταν η Άντρεα τον είχε δει στο πίσω κατάστρωμα του Behemoth. Πεντάποδα επτά από ζαρωμένη σάρκα, λευκά μαλλιά, λευκά ρούχα, γυμνά πόδια. Ωστόσο, το συνολικό αποτέλεσμα ήταν παράξενα νεανικό μέχρι να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά στα μάτια του, δύο μπλε τρύπες που περιβάλλονταν από σακούλες και ρυτίδες που επαναφέρουν την ηλικία του.
  
  Δεν άπλωσε το χέρι του, αφήνοντας την Άντρεα κρεμασμένη στον αέρα καθώς την κοιτούσε με ένα χαμόγελο που ήταν περισσότερο συγγνώμη. Ο Τζέικομπ Ράσελ την είχε ήδη προειδοποιήσει ότι σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να προσπαθήσει να αγγίξει τον Κέιν, αλλά δεν θα ήταν αληθινή με τον εαυτό της αν δεν προσπαθούσε. Σε κάθε περίπτωση, της έδωσε ένα συγκεκριμένο πλεονέκτημα. Ο δισεκατομμυριούχος προφανώς ένιωσε λίγο άβολα όταν πρόσφερε στον Αντρέα ένα κοκτέιλ. Η ρεπόρτερ, πιστή στο επάγγελμά της, δεν επρόκειτο να εγκαταλείψει το ποτό, ανεξάρτητα από την ώρα της ημέρας.
  
  "Μπορείς να πεις πολλά για έναν άνθρωπο από το τι πίνει", είπε τώρα ο Κέιν, δίνοντάς της το ποτήρι. Κράτησε τα δάχτυλά του κοντά στην κορυφή, αφήνοντας αρκετό χώρο στην Άντρεα να το πάρει χωρίς να το αγγίξει.
  
  'Πραγματικά? Και τι λέει για μένα ένας λευκός Ρώσος;". ρώτησε η Άντρεα καθώς καθόταν και ήπιε την πρώτη της γουλιά.
  
  "Για να δούμε... Γλυκό μείγμα, πολλή βότκα, λικέρ καφέ, κρέμα. Μου λέει ότι σου αρέσει να πίνεις, ότι ξέρεις πώς να χειρίζεσαι το ποτό, ότι έχεις αφιερώσει λίγο χρόνο για να βρεις αυτό που σου αρέσει, ότι είσαι προσεκτικός με το περιβάλλον σου και ότι είσαι απαιτητικός".
  
  "Εξαιρετική", είπε η Άντρεα με κάποια ειρωνεία, η καλύτερη άμυνά της όταν ήταν ανασφαλής. "Ξέρεις τι; φρέσκια κρέμα σε κανένα φορητό μπαρ, πόσο μάλλον που ανήκει σε έναν αγοραφοβικό δισεκατομμυριούχο που σπάνια έχει πελάτες, ειδικά στη μέση του Ιορδανού έρημο, και που, απ' όσο μπορώ να δω, πίνει σκωτσέζικο νερό".
  
  "Λοιπόν, τώρα είμαι αυτός που εκπλήσσεται", είπε ο Κίνε, στεκόμενος με την πλάτη του στον δημοσιογράφο και έριξε ένα ποτό.
  
  "Αυτό είναι τόσο κοντά στην αλήθεια όσο και η διαφορά στα τραπεζικά μας υπόλοιπα, κύριε Κέιν".
  
  Ο δισεκατομμυριούχος γύρισε προς το μέρος της συνοφρυωμένος, αλλά δεν είπε τίποτα.
  
  "Θα έλεγα ότι ήταν περισσότερο ένα τεστ και σου έδωσα την απάντηση που περίμενες", συνέχισε η Άντρεα. "Τώρα, σε παρακαλώ, πες μου γιατί μου δίνεις αυτή τη συνέντευξη".
  
  Ο Κίνε πήρε άλλη μια καρέκλα, αλλά απέφυγε το βλέμμα της Άντρεα.
  
  "Αυτό ήταν μέρος της συμφωνίας μας".
  
  "Νομίζω ότι έκανα λάθος ερώτηση. Γιατί εγώ?'
  
  "Αχ, η κατάρα του g'vir, του πλούσιου. Όλοι θέλουν να μάθουν τα απώτερα κίνητρά του. Όλοι υποθέτουν ότι έχει ένα σχέδιο, ειδικά όταν είναι Εβραίος."
  
  'Δεν απάντησες στην ερώτησή μου'.
  
  "Νεαρή κυρία, φοβάμαι ότι θα πρέπει να αποφασίσετε ποια απάντηση θέλετε - την απάντηση σε αυτήν την ερώτηση ή σε όλες τις άλλες".
  
  Η Άντρεα δάγκωσε το κάτω χείλος της, θυμωμένη με τον εαυτό της. Το γέρο κάθαρμα ήταν πιο έξυπνο από όσο φαινόταν.
  
  Με προκάλεσε χωρίς καν να αναστατώσει τα φτερά του. Εντάξει, γέροντα, θα ακολουθήσω το παράδειγμά σου. Θα ανοίξω τελείως την καρδιά μου, θα καταπιώ την ιστορία σου, και όταν δεν το περιμένεις, θα μάθω ακριβώς αυτό που θέλω να μάθω, ακόμα κι αν χρειαστεί να σου βγάλω τη γλώσσα με τσιμπιδάκια.
  
  "Γιατί πίνεις εάν παίρνετε φάρμακα;" είπε η Άντρεα με τη φωνή της εσκεμμένα επιθετική.
  
  "Υποθέτω ότι καταλήξατε στο συμπέρασμα ότι παίρνω φάρμακα λόγω της αγοραφοβίας μου", απάντησε ο Κίνε. "Ναι, παίρνω φάρμακα για το άγχος και όχι, δεν πρέπει να πίνω. Το κάνω πάντως. , ο παππούς μου μισούσε να τον βλέπει κομψό. Είναι μεθυσμένο. Παρακαλώ, διακόψτε με αν υπάρχει μια λέξη Γίντις που δεν καταλαβαίνετε, δεσποινίς Οτέρο".
  
  "Τότε θα πρέπει να σε διακόπτω συχνά γιατί δεν ξέρω τίποτα".
  
  'Οπως θέλεις. Ο προπάππους μου έπινε και δεν έπινε και ο παππούς μου έλεγε "Θα πρέπει να ηρεμήσεις, Tate". Πάντα έλεγε: "Γαμήσου, είμαι ογδόντα χρονών και θα πιω αν θέλω". Πέθανε σε ηλικία ενενήντα οκτώ ετών όταν ένα μουλάρι τον κλώτσησε στο στομάχι ".
  
  Η Άντρεα γέλασε. Η φωνή του Κάιν άλλαξε καθώς μιλούσε για τον πρόγονό του, ζωντανεύοντας το ανέκδοτο του σαν γεννημένος παραμυθάς και χρησιμοποιώντας άλλες φωνές.
  
  "Ξέρεις πολλά για την οικογένειά σου. Ήσουν κοντά στους μεγαλύτερους σου;".
  
  "Όχι, οι γονείς μου πέθαναν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Παρόλο που μου έλεγαν ιστορίες, δεν θυμάμαι πολλά λόγω του πώς περάσαμε τα πρώτα μου χρόνια. Σχεδόν όλα όσα ξέρω για την οικογένειά μου έχουν συγκεντρωθεί από διάφορες εξωτερικές πηγές. Ας πούμε μόνο ότι όταν τελικά κατάφερα να το κάνω αυτό, χτένισα όλη την Ευρώπη αναζητώντας τις ρίζες μου ".
  
  "Πες μου για αυτές τις ρίζες. Σε πειράζει να ηχογραφήσω τη συνέντευξή μας;". ρώτησε η Άντρεα καθώς έβγαζε την ψηφιακή της συσκευή εγγραφής φωνής από την τσέπη της. Θα μπορούσε να ηχογραφήσει τριάντα πέντε ώρες φωνής της υψηλότερης ποιότητας.
  
  'Να συνεχίσει. Αυτή η ιστορία ξεκινά έναν σκληρό χειμώνα στη Βιέννη, με ένα ζευγάρι Εβραίων να περπατά προς ένα ναζιστικό νοσοκομείο..."
  
  
  56
  
  
  
  ELLIS ISLAND, Νέα Υόρκη
  
  Δεκέμβριος 1943
  
  
  Η Γιουντέλ έκλαψε ήσυχα στο σκοτάδι του αμπαριού. Το πλοίο ανέβηκε στην προβλήτα και οι ναύτες έκαναν νόημα στους πρόσφυγες που γέμισαν κάθε εκατοστό του τουρκικού φορτηγού να βγουν έξω. Όλοι έσπευσαν προς τα εμπρός αναζητώντας καθαρό αέρα. Όμως ο Γιουντέλ δεν κουνιόταν. Άρπαξε τα κρύα δάχτυλα της Jora Mayer, αρνούμενος να πιστέψει ότι ήταν νεκρή.
  
  Αυτή δεν ήταν η πρώτη του επαφή με τον θάνατο. Είχε δει πολλά από αυτά από τότε που έφυγε από το μυστικό μέρος στο σπίτι του δικαστή Ραθ. Η απόδραση από αυτή τη μικρή τρύπα, που ήταν ασφυκτική αλλά ασφαλής, ήταν τεράστιο σοκ. Η πρώτη του έκθεση στο φως του ήλιου τον είχε διδάξει ότι εκεί έξω ζούσαν τέρατα. Η πρώτη του εμπειρία στην πόλη τον είχε διδάξει ότι οποιαδήποτε μικρή γωνιά ήταν ένα κάλυμμα από το οποίο μπορούσε να δει το δρόμο πριν τρέξει γρήγορα στον επόμενο. Η πρώτη του εμπειρία με τα τρένα τον τρόμαξε με τον θόρυβο τους και τα τέρατα που περπατούσαν πάνω-κάτω στους διαδρόμους αναζητώντας κάποιον να αρπάξουν. Ευτυχώς, αν τους έδειχνες κίτρινες κάρτες, δεν σε ενόχλησαν. Η πρώτη του εμπειρία στο ανοιχτό γήπεδο τον έκανε να μισήσει το χιόνι και το τσουχτερό κρύο έκανε τα πόδια του να παγώσουν όταν περπατούσε. Η πρώτη του γνωριμία με τη θάλασσα ήταν μια γνωριμία με τρομακτικές και αδύνατες εκτάσεις, με τον τοίχο της φυλακής να φαίνεται από μέσα.
  
  Στο πλοίο που τον πήγε στην Κωνσταντινούπολη, ο Γιουντέλ ένιωσε καλύτερα όταν στριμώχτηκε σε μια σκοτεινή γωνιά. Χρειάστηκαν μόνο μιάμιση μέρα για να φτάσουν στο τουρκικό λιμάνι, αλλά χρειάστηκαν επτά μήνες για να μπορέσουν να φύγουν από αυτό.
  
  Ο Jorah Mayer πάλεψε ακούραστα για να πάρει βίζα εξόδου. Εκείνη την εποχή, η Τουρκία ήταν μια ουδέτερη χώρα και πολλοί πρόσφυγες συνωστίζονταν στις αποβάθρες, σχηματίζοντας μεγάλες ουρές μπροστά από προξενεία ή ανθρωπιστικές οργανώσεις όπως η Ερυθρά Ημισέληνος. Με κάθε νέα μέρα, η Μεγάλη Βρετανία περιόριζε τον αριθμό των Εβραίων που εισέρχονταν στην Παλαιστίνη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνήθηκαν να επιτρέψουν την είσοδο περισσότερων Εβραίων. Ο κόσμος έκλεισε τα αυτιά στα ανησυχητικά νέα για τις σφαγές στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ακόμη και μια διάσημη εφημερίδα όπως οι Times του Λονδίνου αποκάλεσε τη γενοκτονία των Ναζί απλώς "ιστορίες τρόμου".
  
  Παρ' όλα τα εμπόδια, η Τζόρα έκανε ό,τι μπορούσε. Παρακαλούσε στο δρόμο και σκέπαζε τη μικροσκοπική Γιουντέλ με το παλτό της τη νύχτα. Προσπάθησε να αποφύγει να χρησιμοποιήσει τα χρήματα που της έδωσε ο γιατρός Ρατ. Κοιμήθηκαν όπου μπορούσαν. Μερικές φορές ήταν ένα βρωμερό ξενοδοχείο ή ένα γεμάτο λόμπι της Ερυθράς Ημισελήνου, όπου τη νύχτα οι πρόσφυγες κάλυπταν κάθε εκατοστό του δαπέδου με γκρι πλακάκια, και το να σηκωθούν για να ουρήσουν ήταν πολυτέλεια.
  
  Το μόνο που μπορούσε να κάνει η Τζόρα ήταν να ελπίζει και να προσευχηθεί. Δεν είχε επαφές και μπορούσε να μιλούσε μόνο γίντις και γερμανικά, αρνούμενη να χρησιμοποιήσει την πρώτη της γλώσσα καθώς της έφερνε άσχημες αναμνήσεις. Η υγεία της δεν βελτιώθηκε. Το πρωί που έβηξε αίμα για πρώτη φορά, αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Μάζεψε το κουράγιο της και αποφάσισε να δώσει όλα τα λεφτά της που είχαν απομείνει σε έναν Τζαμαϊκανό ναύτη που εργαζόταν σε ένα φορτηγό πλοίο με αμερικανική σημαία. Το πλοίο έφυγε σε λίγες μέρες. Ένα μέλος του πληρώματος κατάφερε να τα περάσει λαθραία στο αμπάρι. Εκεί συναναστράφηκαν με εκατοντάδες ανθρώπους που είχαν την τύχη να έχουν Εβραίους συγγενείς στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι υποστήριξαν τα αιτήματά τους για βίζα.
  
  Η Jora πέθανε από φυματίωση τριάντα έξι ώρες πριν φτάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Γιουντέλ δεν την άφησε λεπτό, παρά τη δική του αρρώστια. Εμφάνισε σοβαρή λοίμωξη στο αυτί και η ακοή του ήταν μπλοκαρισμένη για αρκετές ημέρες. Το κεφάλι του ήταν σαν ένα βαρέλι γεμάτο μαρμελάδα και οι δυνατοί θόρυβοι ακουγόταν σαν άλογα να καλπάζουν πάνω από το καπάκι του. Γι' αυτό δεν άκουγε τον ναύτη που του φώναζε να φύγει. Κουρασμένος να απειλεί το αγόρι, ο ναύτης άρχισε να το κλωτσάει.
  
  Κουνήσου, κάθαρμα. Σε περιμένουν στο τελωνείο ".
  
  Ο Γιουντέλ προσπάθησε ξανά να συγκρατήσει τη Τζόρα. Ο ναύτης, ένας κοντός, με σπυράκια, τον άρπαξε από το λαιμό και τον έσκισε βίαια από αυτόν.
  
  Θα έρθει κάποιος να την πάρει. Εσύ βγες έξω!'
  
  Το αγόρι απελευθερώθηκε. Έψαξε το παλτό του Τζόρα και κατάφερε να βρει το γράμμα από τον πατέρα του για το οποίο του είχε πει τόσες φορές ο Τζόρα. Το πήρε και το έκρυψε στο πουκάμισό του προτού το αρπάξει ξανά ο ναύτης και το σπρώξει έξω στο τρομακτικό φως της ημέρας.
  
  Ο Γιουντέλ κατέβηκε το διάδρομο στο κτίριο, όπου τελωνειακοί ντυμένοι με μπλε στολές περίμεναν σε μεγάλα τραπέζια για να δεχτούν ουρές μεταναστών. Τρέμοντας από τον πυρετό, η Γιουντέλ περίμενε στην ουρά. Τα πόδια του έκαιγαν στις άθλιες μπότες, λαχταρώντας να τρέξει μακριά και να κρυφτεί από το φως.
  
  Τελικά ήρθε η σειρά του. Ένας τελωνειακός με μικρά μάτια και λεπτά χείλη τον κοίταξε πάνω από τα χρυσά γυαλιά του.
  
  - Όνομα και βίζα;
  
  Η Γιούντελ κοίταξε επίμονα το πάτωμα. Δεν κατάλαβε.
  
  Δεν έχω μια ολόκληρη μέρα. Το όνομά σας και η βίζα σας. Είσαι διανοητικά ανάπηρος;".
  
  Ένας άλλος νεότερος τελώνης με πλούσιο μουστάκι προσπάθησε να καθησυχάσει τον συνάδελφό του.
  
  Ηρέμησε, Creighton. Ταξιδεύει μόνος του και δεν καταλαβαίνει ".
  
  Αυτοί οι Εβραίοι αρουραίοι καταλαβαίνουν περισσότερα από όσα νομίζετε. Ανάθεμα! Σήμερα αυτό είναι το τελευταίο μου πλοίο και ο τελευταίος μου αρουραίος. Ο Μέρφι με περιμένει μια κρύα μπύρα. Αν σε κάνει χαρούμενο, φρόντισέ τον, Gunther.
  
  Ένας αξιωματούχος με μεγάλο μουστάκι περπάτησε γύρω από το τραπέζι και κάθισε οκλαδόν μπροστά στον Γιουντέλ. Άρχισε να μιλά με τον Yudel, πρώτα στα γαλλικά, μετά στα γερμανικά και μετά στα πολωνικά. Το αγόρι συνέχισε να κοιτάζει το πάτωμα.
  
  Δεν έχει βίζα και είναι ανόητος. Θα τον στείλουμε πίσω στην Ευρώπη με το επόμενο καταραμένο πλοίο", παρενέβη ο αξιωματούχος με γυαλιά. "Πες κάτι, ηλίθιε". Έσκυψε στο τραπέζι και χτύπησε την Γιουντέλ στο αυτί.
  
  Για ένα δευτερόλεπτο, ο Γιουντέλ δεν ένιωσε τίποτα. Αλλά τότε ξαφνικά ο πόνος γέμισε το κεφάλι του, σαν να τον είχαν μαχαιρώσει, και ένα ρεύμα καυτού πύου ξεπήδησε από το μολυσμένο αυτί του.
  
  Φώναξε τη λέξη "συμπόνια" στα Γίντις.
  
  "Ραχμόνες!"
  
  Ο μουστακοφόρος αξιωματούχος στράφηκε θυμωμένος στον συνάδελφό του.
  
  "Φτάνει, Κρέιτον!
  
  "Αγνώστου ταυτότητας παιδί, δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα, χωρίς βίζα. Απέλαση.'
  
  Ο άντρας με το μουστάκι έψαξε γρήγορα τις τσέπες του αγοριού. Δεν υπήρχε βίζα. Στην πραγματικότητα, δεν είχε τίποτα στις τσέπες του παρά μόνο λίγα ψίχουλα ψωμιού και έναν φάκελο με εβραϊκά γράμματα πάνω του. Έλεγξε για χρήματα, αλλά υπήρχε μόνο ένα γράμμα, το οποίο έβαλε πίσω στην τσέπη του Γιουντέλ.
  
  "Σε πήρε, διάολε! Δεν άκουσες το όνομά του; Μάλλον έχασε τη βίζα του. Δεν θέλεις να τον απελάσεις, Κρέιτον. Αν το κάνεις αυτό, θα είμαστε εδώ για άλλα δεκαπέντε λεπτά.
  
  Ο αξιωματούχος με γυαλιά πήρε μια βαθιά ανάσα και τα παράτησε.
  
  Πες του να πει το επίθετό του δυνατά για να τον ακούσω και μετά πάμε να πιούμε μια μπύρα. Αν αποτύχει, θα αντιμετωπίσει απευθείας απέλαση ".
  
  "Βοήθησέ με, μωρό μου", ψιθύρισε ο μουστακαλής. "Πιστέψτε με, δεν θέλετε να επιστρέψετε στην Ευρώπη ή να καταλήξετε σε ορφανοτροφείο. Πρέπει να πείσεις αυτόν τον τύπο ότι υπάρχει κόσμος που σε περιμένει έξω ". Προσπάθησε ξανά, χρησιμοποιώντας τη μοναδική λέξη Γίντις που ήξερε. "Μισπόχε;" σημαίνει οικογένεια.
  
  Με χείλη που έτρεμαν, μόλις ακούγονταν, ο Γιουντέλ πρόφερε τη δεύτερη λέξη του. "Κόεν", είπε.
  
  Με ανακούφιση, η μπάρα κοίταξε τον με γυαλιά.
  
  "Τον άκουσες. Το όνομά του είναι Raymond. Το όνομά του είναι Ρέιμοντ Κέιν".
  
  
  57
  
  
  
  KAINE
  
  Γονατισμένος μπροστά στην πλαστική τουαλέτα μέσα στη σκηνή, πάλεψε με την επιθυμία να κάνει εμετό ενώ η βοηθός του προσπαθούσε μάταια να τον κάνει να πιει λίγο νερό. Ο ηλικιωμένος κατάφερε τελικά να συγκρατήσει τη ναυτία του. Μισούσε τον εμετό, το χαλαρωτικό αλλά και εξαντλητικό συναίσθημα του να διώχνει ό,τι τον έτρωγε από μέσα. Ήταν μια αληθινή αντανάκλαση της ψυχής του.
  
  "Δεν έχεις ιδέα πόσο μου κόστισε, Τζέικομπ. Δεν έχεις ιδέα τι υπάρχει στο δάσος λόγου 6... Μιλώντας μαζί της, βλέπω τον εαυτό μου τόσο ανυπεράσπιστο. Δεν άντεξα άλλο. Θέλει άλλη μια συνεδρία ".
  
  "Φοβάμαι ότι θα πρέπει να το αντέξετε λίγο ακόμα, κύριε".
  
  Ο γέρος κοίταξε το μπαρ στην άλλη άκρη του δωματίου. Ο βοηθός του, παρατηρώντας την κατεύθυνση του βλέμματός του, τον κοίταξε αποδοκιμαστικά και ο γέρος κοίταξε αλλού και αναστέναξε.
  
  "Τα ανθρώπινα όντα είναι γεμάτα αντιφάσεις, Τζέικομπ. Καταλήγουμε να απολαμβάνουμε αυτό που μισούμε περισσότερο. Το να λέω σε έναν άγνωστο για τη ζωή μου έβγαλε ένα βάρος από τους ώμους μου. Για μια στιγμή ένιωσα συνδεδεμένος με τον κόσμο. Σχεδίαζα να την εξαπατήσω, ίσως ανακατεύοντας ψέματα με αλήθεια. Αντίθετα, της τα είπα όλα ".
  
  "Το έκανες γιατί ξέρεις ότι δεν είναι πραγματική συνέντευξη. Δεν θα μπορεί να το δημοσιεύσει ".
  
  'Μπορεί. Ή ίσως απλά έπρεπε να μιλήσω. Πιστεύεις ότι υποψιάζεται κάτι;".
  
  "Δεν νομίζω, κύριε. Σε κάθε περίπτωση, έχουμε σχεδόν φτάσει στο τέρμα ".
  
  "Είναι πολύ έξυπνη, Τζέικομπ. Παρακολουθήστε την προσεκτικά. Μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από μια δευτερεύουσα παίκτρια σε όλη αυτή την υπόθεση ".
  
  
  58
  
  
  
  ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕ
  
  Το μόνο πράγμα που θυμόταν από τον εφιάλτη ήταν κρύος ιδρώτας, την κυρίευσε ο φόβος και λαχάνιασε στο σκοτάδι, προσπαθώντας να θυμηθεί πού βρισκόταν. Ήταν ένα επαναλαμβανόμενο όνειρο, αλλά ο Αντρέα δεν ήξερε ποτέ περί τίνος επρόκειτο. Όλα σβήστηκαν τη στιγμή που ξύπνησε, αφήνοντάς της μόνο ίχνη φόβου και μοναξιάς.
  
  Αλλά τώρα ο Ντοκ ήταν αμέσως δίπλα της, σέρνοντας μέχρι το στρώμα της, καθόταν δίπλα της και έβαζε το χέρι του στον ώμο της. Η μία φοβόταν να πάει παραπέρα, η άλλη - ότι δεν θα πήγαινε. Η Άντρεα έβαλε τα κλάματα. Ο Ντοκ την αγκάλιασε.
  
  Τα μέτωπά τους άγγιξαν και μετά τα χείλη τους.
  
  Σαν αυτοκίνητο που πάλευε στην ανηφόρα για ώρες και τελικά έφτασε στην κορυφή, η επόμενη στιγμή έμελλε να είναι καθοριστική, η στιγμή της ισορροπίας.
  
  Η γλώσσα της Άντρεα έψαξε μανιωδώς τη γλώσσα του Ντοκ και εκείνη ανταπέδωσε το φιλί. Ο Ντοκ έβγαλε το μπλουζάκι της Άντρεα και πέρασε με τη γλώσσα της το υγρό, αλμυρό δέρμα του στήθους της. Η Άντρεα έγειρε πίσω στο στρώμα. Δεν φοβόταν πια.
  
  Το αυτοκίνητο κατηφόριζε με ταχύτητα, χωρίς φρένα.
  
  
  59
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Κυριακή 16 Ιουλίου 2006 1:28 π.μ.
  
  
  Έμειναν κοντά ο ένας στον άλλον για πολλή ώρα, μιλώντας. φιλώντας κάθε λίγες λέξεις, σαν να μην μπορούσαν να πιστέψουν ότι είχαν βρει ο ένας τον άλλον και ότι ο άλλος ήταν ακόμα εκεί.
  
  "Ουάου, γιατρ. Ξέρεις πραγματικά πώς να φροντίζεις τους ασθενείς σου", είπε η Άντρεα, χαϊδεύοντας τον λαιμό της Ντοκ και παίζοντας με τις μπούκλες στα μαλλιά της.
  
  "Είναι μέρος του υποκριτικού μου όρκου".
  
  "Νόμιζα ότι ήταν ο όρκος του Ιπποκράτη".
  
  "Έδωσα άλλον όρκο".
  
  "Όσο και να αστειεύεσαι, δεν θα με κάνεις να ξεχάσω ότι είμαι ακόμα θυμωμένος μαζί σου".
  
  "Συγγνώμη που δεν σου είπα την αλήθεια για τον εαυτό μου, Αντρέα. Υποθέτω ότι το ψέμα είναι μέρος της δουλειάς μου ".
  
  "Τι άλλο περιλαμβάνει η δουλειά σου;"
  
  "Η κυβέρνησή μου θέλει να μάθει τι συμβαίνει εδώ. Και μη με ρωτάς άλλο γι' αυτό, γιατί δεν πρόκειται να σου πω ".
  
  "Έχουμε τρόπους να σε κάνουμε να μιλήσεις", είπε η Άντρεα, μετατοπίζοντας τα χάδια της αλλού στο σώμα του Ντοκ.
  
  "Είμαι σίγουρος ότι μπορώ να αντεπεξέλθω στην ανάκριση", ψιθύρισε ο Ντοκ.
  
  Καμία γυναίκα δεν μίλησε για αρκετά λεπτά, ώσπου ο Ντοκ έβγαλε μια μακρά, σχεδόν άφωνη γκρίνια. Μετά τράβηξε την Άντρεα κοντά της και της ψιθύρισε στο αυτί.
  
  "Τσέντβα".
  
  'Τι σημαίνει?' Η Άντρεα ψιθύρισε πίσω.
  
  'Αυτό είναι το όνομά μου'.
  
  Η Άντρεα βούλιαξε ξαφνιασμένη. Ο Ντοκ ένιωσε χαρά μέσα της και την αγκάλιασε σφιχτά.
  
  "Το μυστικό σου όνομα;"
  
  "Μην το λες ποτέ δυνατά. Τώρα είσαι ο μόνος που ξέρει ".
  
  'Και οι γονείς σου?'
  
  "Δεν είναι πια ζωντανοί".
  
  'Συγγνώμη'.
  
  "Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν κορίτσι και ο πατέρας μου πέθανε στη φυλακή στο Negev".
  
  "Γιατί ήταν εκεί;"
  
  'Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να μάθεις; Είναι μια σκοτεινή, απογοητευτική ιστορία ".
  
  "Η ζωή μου είναι γεμάτη σκασμένες απογοητεύσεις, γιατρ. Θα ήταν ωραίο να ακούσεις κάποιον άλλο για αλλαγή ".
  
  Επικράτησε μια σύντομη σιωπή.
  
  "Ο πατέρας μου ήταν κάτσα, ειδικός πράκτορας της Μοσάντ. Είναι μόνο τριάντα από αυτούς τη φορά, και σχεδόν κανένας στο Ινστιτούτο δεν φτάνει σε αυτόν τον βαθμό. Είμαι σε αυτό για επτά χρόνια, και είμαι απλώς ένας bat leweiha, η κατώτερη τάξη. Είμαι τριάντα έξι χρονών, οπότε "δεν νομίζω ότι θα πάρω προαγωγή. Αλλά ο πατέρας μου ήταν κάτσα στα είκοσι εννιά του. Έκανε πολλές δουλειές εκτός Ισραήλ και έκανε ένα από τα τελευταία του χειρουργεία το 1983. Έζησε στη Βηρυτό για λίγους μήνες ".
  
  "Δεν πήγες μαζί του;"
  
  "Ταξίδεψα μαζί του μόνο όταν πήγε στην Ευρώπη ή τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τότε η Βηρυτό δεν ήταν το κατάλληλο μέρος για ένα νεαρό κορίτσι. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν το κατάλληλο μέρος για κανέναν. Εκεί γνώρισε τον πατέρα Φάουλερ. Ο Φάουλερ ήταν καθ' οδόν προς την κοιλάδα Μπεκάα για να σώσει μερικούς ιεραποστόλους. Ο πατέρας μου τον σεβόταν πολύ. Είπε ότι η διάσωση αυτών των ανθρώπων ήταν η πιο θαρραλέα πράξη που είχε δει ποτέ στη ζωή του, και δεν υπήρχε λέξη γι 'αυτό στον Τύπο. Οι ιεραπόστολοι απλώς είπαν ότι αφέθηκαν ελεύθεροι ".
  
  "Πιστεύω ότι αυτού του είδους η δουλειά δεν καλωσορίζει τη δημοσιότητα".
  
  'Οχι δεν είναι. Κατά τη διάρκεια της αποστολής, ο πατέρας μου ανακάλυψε κάτι απροσδόκητο: πληροφορίες που υποδηλώνουν ότι μια ομάδα Ισλαμιστών τρομοκρατών με ένα φορτηγό γεμάτο εκρηκτικά επρόκειτο να επιτεθεί σε ένα αμερικανικό εργοστάσιο. Ο πατέρας μου το ανέφερε στον προϊστάμενό του, ο οποίος απάντησε ότι αν οι Αμερικανοί βάλουν τη μύτη τους στον Λίβανο, τους άξιζε ό,τι πήραν ".
  
  "Τι έκανε ο πατέρας σου;"
  
  "Έστειλε ένα ανώνυμο σημείωμα στην αμερικανική πρεσβεία για να τους προειδοποιήσει. αλλά χωρίς αξιόπιστη πηγή που να το επιβεβαιώνει, το σημείωμα αγνοήθηκε. Την επόμενη μέρα, ένα φορτηγό φορτωμένο με εκρηκτικά έπεσε στις πύλες μιας βάσης πεζοναυτών, σκοτώνοντας 241 πεζοναύτες ".
  
  'Θεέ μου'.
  
  "Ο πατέρας μου επέστρεψε στο Ισραήλ, αλλά η ιστορία δεν τελείωσε εκεί. Η CIA ζήτησε εξηγήσεις από τη Μοσάντ και κάποιος ανέφερε το όνομα του πατέρα μου. Λίγους μήνες αργότερα, καθώς επέστρεφε στο σπίτι του από ένα ταξίδι στη Γερμανία, τον σταμάτησαν στο αεροδρόμιο. Η αστυνομία ερεύνησε τις τσάντες του και βρήκε διακόσια γραμμάρια πλουτώνιο και στοιχεία ότι προσπαθούσε να το πουλήσει στην ιρανική κυβέρνηση. Με αυτή την ποσότητα υλικού, το Ιράν θα μπορούσε να κατασκευάσει μια μεσαίου μεγέθους πυρηνική βόμβα. Ο πατέρας μου πήγε φυλακή, με ελάχιστη έως καθόλου δίκη ".
  
  "Κάποιος έβαλε στοιχεία εναντίον του;"
  
  "Η CIA πήρε εκδίκηση. Χρησιμοποίησαν τον πατέρα μου για να στείλουν ένα μήνυμα σε πράκτορες σε όλο τον κόσμο: αν μάθετε ξανά για κάτι τέτοιο, φροντίστε να μας ενημερώσετε διαφορετικά θα βεβαιωθούμε ότι θα σας γαμήσουν".
  
  "Ω γιατρέ, αυτό πρέπει να σε κατέστρεψε. Τουλάχιστον ο πατέρας σου ήξερε ότι πίστευες σε αυτόν ".
  
  Ακολούθησε μια άλλη σιωπή, αυτή τη φορά μεγάλη.
  
  "Ντρέπομαι που το λέω αυτό, αλλά... για αρκετά χρόνια δεν πίστευα στην αθωότητα του πατέρα μου. Νόμιζα ότι ήταν κουρασμένος, ότι ήθελε να κερδίσει κάποια χρήματα. Ήταν εντελώς μόνος. Όλοι τον ξέχασαν, συμπεριλαμβανομένου και εμένα ".
  
  "Μπορούσες να τον επανορθώσεις πριν πεθάνει;"
  
  'Οχι'.
  
  Ξαφνικά η Άντρεα αγκάλιασε τον γιατρό, ο οποίος άρχισε να κλαίει.
  
  "Δύο μήνες μετά το θάνατό του, αποχαρακτηρίστηκε μια άκρως εμπιστευτική έκθεση του Sodi Bayother. Ανέφερε ότι ο πατέρας μου ήταν αθώος, και αυτό υποστηρίχθηκε από συγκεκριμένα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι το πλουτώνιο ανήκε στις Ηνωμένες Πολιτείες."
  
  "Περίμενε... Λέτε ότι η Μοσάντ τα ήξερε όλα αυτά από την αρχή;"
  
  "Το πούλησαν, Αντρέα. Για να κρύψουν τη διπροσωπία τους, έδωσαν το κεφάλι του πατέρα μου στη CIA. Η CIA ήταν ικανοποιημένη και η ζωή συνεχίστηκε - εκτός από 241 στρατιώτες και τον πατέρα μου στο κελί της φυλακής υψίστης ασφαλείας ".
  
  "Καθάρματα..."
  
  "Ο πατέρας μου είναι θαμμένος στο Gilot, βόρεια του Τελ Αβίβ, σε ένα μέρος που προορίζεται για όσους έπεσαν στη μάχη κατά των Αράβων. Ήταν ο εβδομήντα πρώτος αξιωματικός της Μοσάντ που θάφτηκε εκεί με πλήρεις τιμές και χαιρετίστηκε ως ήρωας πολέμου. Τίποτα από αυτά δεν σβήνει την ατυχία που μου έχουν προκαλέσει ".
  
  "Δεν το καταλαβαίνω, γιατρ. Πραγματικά δεν ξέρω. Γιατί στο διάολο τους δουλεύεις;".
  
  "Για τον ίδιο λόγο που ο πατέρας μου ανέχτηκε τη φυλακή για δέκα χρόνια: γιατί το Ισραήλ έρχεται πρώτο".
  
  'Άλλος ένας τρελός, όπως ακριβώς ο Φάουλερ'.
  
  "Ακόμα δεν μου είπες πώς γνωριζόσουν οι δυο σας".
  
  Η φωνή της Αντρέα σκοτείνιασε. Αυτή η ανάμνηση δεν ήταν καθόλου ευχάριστη.
  
  "Τον Απρίλιο του 2005 ταξίδεψα στη Ρώμη για να καλύψω τον θάνατο του Πάπα. Κατά τύχη, έπεσα πάνω σε μια κασέτα στην οποία ένας κατά συρροή δολοφόνος λέει ότι σκότωσε μερικούς καρδινάλιους που υποτίθεται ότι θα συμμετείχαν στο κονκλάβιο επιλέγοντας τον διάδοχο του Ιωάννη Παύλου Β'. Το Βατικανό προσπάθησε να καλύψει αυτή την ιστορία και κατέληξα στην ταράτσα του κτιρίου, παλεύοντας για τη ζωή μου. Ας πούμε ότι ο Φάουλερ φρόντισε να μην μου λερωθεί στο πεζοδρόμιο. Αλλά στην πορεία, ξέφυγε με το αποκλειστικό μου ".
  
  'Καταλαβαίνω. Πρέπει να ήταν δυσάρεστο ".
  
  Η Άντρεα δεν είχε την ευκαιρία να απαντήσει. Έξω έγινε μια τρομερή έκρηξη που τάραξε τους τοίχους της σκηνής.
  
  'Τι ήταν αυτό?'
  
  "Για μια στιγμή σκέφτηκα ότι ήταν... Όχι, δεν θα μπορούσε να είναι..." Ο Ντοκ σταμάτησε στη μέση της πρότασης.
  
  Ακούστηκε ένα κλάμα.
  
  Και επιπλέον.
  
  Και μετά πολλά άλλα.
  
  
  60
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Κυριακή 16 Ιουλίου 2006 1:41 π.μ.
  
  
  Έξω επικρατούσε χάος.
  
  "Φέρτε κουβάδες".
  
  "Πάρτε τους εκεί".
  
  Ο Τζέικομπ Ράσελ και ο Μόγκενς Ντέκερ φώναζαν αντικρουόμενες εντολές στη μέση ενός ποταμού λάσπης που κυλούσε από ένα από τα φορτηγά με νερό. Η γιγάντια τρύπα στο πίσω μέρος της δεξαμενής εκτόξευσε πολύτιμο νερό, μετατρέποντας το έδαφος γύρω της σε ένα παχύ, κοκκινωπό γκάζι.
  
  Αρκετοί αρχαιολόγοι, ο Μπράιαν Χάνλεϊ, ακόμη και ο πατέρας Φάουλερ, έτρεχαν από το ένα μέρος στο άλλο με τα εσώρουχά τους, προσπαθώντας να παραταχθούν με κουβάδες για να μαζέψουν όσο περισσότερο νερό γινόταν. Σιγά σιγά ενώθηκαν μαζί τους και τα υπόλοιπα νυσταγμένα μέλη της αποστολής.
  
  Κάποιος - η Άντρεα δεν ήταν σίγουρη ποιος ήταν, γιατί ο άντρας ήταν καλυμμένος με λάσπη από την κορυφή ως τα νύχια - προσπαθούσε να χτίσει έναν τοίχο από άμμο κοντά στη σκηνή του Κάιν για να φράξει το ποτάμι της λάσπης που κατευθυνόταν προς το μέρος της. Έβαλε το φτυάρι στην άμμο ξανά και ξανά, αλλά σύντομα έπρεπε να φτυαρίσει τη λάσπη, κι έτσι σταμάτησε. Ευτυχώς, η σκηνή του δισεκατομμυριούχου ήταν λίγο ψηλότερα και ο Kine δεν χρειάστηκε να φύγει από την κρυψώνα του.
  
  Εν τω μεταξύ, η Andrea και ο Doc ντύθηκαν γρήγορα και εντάχθηκαν στη σειρά άλλων καθυστερημένων. Καθώς επέστρεφαν τους άδειους κάδους και έστελναν τους γεμάτους μπροστά, η δημοσιογράφος συνειδητοποίησε ότι αυτό που έκαναν εκείνη και ο Ντοκ πριν από την έκρηξη ήταν ο λόγος που ήταν οι μόνοι που είχαν μπει στον κόπο να φορέσουν όλα τους τα ρούχα πριν βγουν έξω.
  
  "Φέρτε μου έναν πυρσό συγκόλλησης", φώναξε ο Μπράιαν Χάνλεϊ από το μπροστινό μέρος της αλυσίδας δίπλα στο δεξαμενόπλοιο. Η αλυσίδα μετέδωσε την εντολή, επαναλαμβάνοντας τα λόγια του σαν λιτανεία.
  
  "Όχι κάτι τέτοιο", απάντησε η αλυσίδα.
  
  Ο Ρόμπερτ Φρικ βρισκόταν στην άλλη άκρη της γραμμής, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι με έναν πυρσό και ένα μεγάλο φύλλο χάλυβα μπορούσαν να κολλήσουν την τρύπα, αλλά δεν θυμόταν να την ξεπακετάρει και δεν είχε χρόνο να κοιτάξει. Έπρεπε να βρει κάποιον τρόπο να αποθηκεύσει το νερό που μπορούσαν να εξοικονομήσουν, αλλά δεν μπορούσε να βρει τίποτα αρκετά μεγάλο.
  
  Ξαφνικά συνέβη στον Frick ότι τα μεγάλα μεταλλικά δοχεία που χρησιμοποιούσαν για τη μεταφορά του εξοπλισμού μπορεί να περιείχαν νερό. Και αν το πήγαιναν πιο κοντά στο ποτάμι του νερού, μπορεί να είχαν μαζέψει περισσότερα. Τα δίδυμα Gottlieb, Marla Jackson και Tommy Eichberg σήκωσαν ένα από τα κουτιά και προσπάθησαν να το μεταφέρουν προς τη διαρροή, αλλά τα τελευταία πόδια ήταν αδύνατα καθώς τα πόδια τους έχασαν την πρόσφυση στο ολισθηρό έδαφος. Παρόλα αυτά, κατάφεραν να γεμίσουν δύο δοχεία πριν αρχίσει να μειώνεται η πίεση του νερού.
  
  "Τώρα είναι άδειο. Ας προσπαθήσουμε να κλείσουμε την τρύπα ".
  
  Καθώς το νερό πλησίαζε στο επίπεδο της τρύπας, μπόρεσαν να αυτοσχεδιάσουν έναν φελλό χρησιμοποιώντας πολλά πόδια αδιάβροχου καμβά. Τρία άτομα πίεσαν τον καμβά, αλλά η τρύπα ήταν τόσο μεγάλη και ακανόνιστη που το μόνο που έκανε ήταν να επιβραδύνει τη διαρροή.
  
  Μετά από μισή ώρα το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό.
  
  "Νομίζω ότι εξοικονομήσαμε περίπου 475 γαλόνια από τα 8700 που είχαν απομείνει στη δεξαμενή", είπε ο Ρόμπερτ Φρικ, απελπισμένος, με τα χέρια του να τρέμουν από εξάντληση.
  
  Τα περισσότερα από τα μέλη της αποστολής συνωστίζονταν μπροστά από τις σκηνές. Ο Frick, ο Russell, ο Dekker και ο Harel ήταν δίπλα στο τάνκερ.
  
  "Φοβάμαι ότι δεν θα γίνουν ντους για κανέναν άλλον", είπε ο Ράσελ. "Θα έχουμε αρκετό νερό για δέκα ημέρες αν διαθέσουμε λίγο πάνω από δώδεκα πίντες ανά άτομο. Θα είναι αρκετό, γιατρέ;"
  
  "Κάνει όλο και μεγαλύτερη ζέστη κάθε μέρα. Μέχρι το μεσημέρι η θερμοκρασία θα φτάσει τους 110 βαθμούς. Αυτό ισοδυναμεί με αυτοκτονία για όποιον εργάζεται στον ήλιο. Για να μην αναφέρω ότι πρέπει να τηρείτε τουλάχιστον λίγη προσωπική υγιεινή ".
  
  "Και μην ξεχνάτε ότι πρέπει να μαγειρέψουμε", είπε ο Φρικ, φανερά ανήσυχος. Λάτρευε τη σούπα και μπορούσε να φανταστεί ότι τρώει μόνο λουκάνικα για τις επόμενες μέρες.
  
  "Θα πρέπει να τα καταφέρουμε", είπε ο Ράσελ.
  
  "Κι αν χρειαστούν περισσότερες από δέκα ημέρες για να ολοκληρωθεί η δουλειά, κύριε Russell; Πρέπει να φέρουμε περισσότερο νερό από την Άκαμπα. Αμφιβάλλω ότι αυτό θα θέσει σε κίνδυνο την επιτυχία της αποστολής ".
  
  "Δρ Χάρελ, λυπάμαι που σας ενημερώνω, αλλά έμαθα από το ραδιόφωνο του πλοίου ότι το Ισραήλ βρισκόταν σε πόλεμο με τον Λίβανο τις τελευταίες τέσσερις ημέρες".
  
  'Πραγματικά? Δεν είχα ιδέα", είπε ψέματα ο Χάρελ.
  
  "Κάθε ριζοσπαστική ομάδα στην περιοχή υποστηρίζει τον πόλεμο. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν ένας τοπικός έμπορος έλεγε κατά λάθος στο λάθος άτομο ότι είχε πουλήσει νερό σε αρκετούς Αμερικανούς που τρέχουν στην έρημο; Το να είμαστε σπασμένοι και να αντιμετωπίζουμε τους εισβολείς που σκότωσαν τον Έρλινγκ θα ήταν το λιγότερο από τα προβλήματά μας".
  
  "Καταλαβαίνω", είπε η Χάρελ, συνειδητοποιώντας ότι η ικανότητά της να βγάλει την Αντρέα από εκεί είχε φύγει. "Αλλά μην παραπονιέσαι όταν όλοι παθαίνουν θερμοπληξία".
  
  "Γαμώτο!" είπε ο Ράσελ, εκφράζοντας την απογοήτευσή του καθώς κλωτσούσε ένα από τα λάστιχα του φορτηγού. Ο Χάρελ μόλις αναγνώρισε τον βοηθό του Κέιν. Το Καμπ 7, όπως είπε η Άντρεα, ήταν πάντα ήρεμος και ακλόνητος. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που τον άκουσε να βρίζει.
  
  "Απλώς σε προειδοποίησα", απάντησε ο Ντοκ.
  
  "Πώς είσαι, Ντέκερ; Έχεις ιδέα τι έγινε εδώ;". Ο βοηθός του Κιν έστρεψε την προσοχή του στον Νοτιοαφρικανό διοικητή.
  
  Ο Ντέκερ, ο οποίος δεν είχε μιλήσει από την αξιολύπητη προσπάθεια να σώσει μερικά από τα αποθέματά του νερού, ήταν γονατισμένος στο πίσω μέρος του φορτηγού νερού, κοιτάζοντας την τεράστια τρύπα στο μέταλλο.
  
  "Κύριε Ντέκερ;" επανέλαβε ανυπόμονα ο Ράσελ.
  
  Ο Νοτιοαφρικανός σηκώθηκε όρθιος.
  
  "Κοίτα: μια στρογγυλή τρύπα στη μέση του φορτηγού. Είναι εύκολο να γίνει. Αν αυτό ήταν το μόνο μας πρόβλημα, θα μπορούσαμε να το καλύψουμε με κάτι ". Έδειξε μια ακανόνιστη γραμμή που διέσχιζε την τρύπα. "Αλλά αυτή η γραμμή περιπλέκει τα πράγματα".
  
  'Τι εχεις στο μυαλο σου?' ρώτησε ο Χάρελ.
  
  "Όποιος το έκανε αυτό τοποθέτησε μια λεπτή γραμμή εκρηκτικών στη δεξαμενή, η οποία, μαζί με την πίεση του νερού στο εσωτερικό, έκανε το μέταλλο να λυγίσει προς τα έξω αντί να λυγίσει προς τα μέσα. Ακόμα κι αν είχαμε φακό συγκόλλησης, δεν μπορούσαμε να κλείσουμε την τρύπα. Αυτό είναι το έργο ενός καλλιτέχνη ".
  
  'Φοβερός! Έχουμε να κάνουμε με τον γαμημένο Λεονάρντο ντα Βίντσι", είπε ο Ράσελ κουνώντας το κεφάλι του.
  
  
  61
  
  
  
  Αρχείο MP3 που ανακτήθηκε από την αστυνομία της ερήμου της Ιορδανίας από την ψηφιακή συσκευή εγγραφής του Andrea Otero μετά την καταστροφή της αποστολής Moses
  
  ΕΡΩΤΗΣΗ: Καθηγητή Forrester, υπάρχει κάτι που με ενδιαφέρει πολύ, και είναι υποτιθέμενα υπερφυσικά φαινόμενα που έχουν συσχετιστεί με την Κιβωτό της Διαθήκης.
  
  
  ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έχουμε επιστρέψει σε αυτό.
  
  
  Ερώτηση: Κύριε καθηγητά, η Βίβλος αναφέρει μια σειρά από ανεξήγητα φαινόμενα, όπως αυτό το φως-
  
  
  Α: Αυτός δεν είναι "ο άλλος κόσμος". Αυτή είναι η Shekinah, η παρουσία του Θεού. Πρέπει να μιλάς με σεβασμό. Και ναι, οι Εβραίοι πίστευαν ότι κατά καιρούς εμφανιζόταν μια λάμψη ανάμεσα στα χερουβείμ, ένα σαφές σημάδι ότι ο Θεός ήταν μέσα.
  
  
  Ερώτηση: Ή ο Ισραηλίτης που έπεσε νεκρός αφού άγγιξε την Κιβωτό. Πιστεύετε πραγματικά ότι η δύναμη του Θεού βρίσκεται στο λείψανο;
  
  
  Α: Δεσποινίς Otero, πρέπει να καταλάβετε ότι πριν από 3500 χρόνια οι άνθρωποι είχαν μια διαφορετική αντίληψη για τον κόσμο και έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο σχέσης με αυτόν. Αν ο Αριστοτέλης, που είναι πάνω από χίλια χρόνια πιο κοντά μας, έβλεπε τον Παράδεισο σαν πολλές ομόκεντρες σφαίρες, φανταστείτε τι πίστευαν οι Εβραίοι για την Κιβωτό.
  
  
  Ε: Φοβάμαι ότι με έχετε μπερδέψει, κύριε καθηγητά.
  
  
  Α: Είναι απλώς θέμα επιστημονικής μεθόδου. Με άλλα λόγια, μια λογική εξήγηση - ή μάλλον, η έλλειψη μιας. Οι Εβραίοι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς ένα χρυσό σεντούκι θα μπορούσε να λάμπει με το δικό του ανεξάρτητο φως, έτσι περιορίστηκαν στο να δώσουν ένα όνομα και μια θρησκευτική εξήγηση σε ένα φαινόμενο που ήταν πέρα από την κατανόηση της αρχαιότητας.
  
  
  Ερώτηση: Και ποια είναι η εξήγηση, κύριε καθηγητά;
  
  
  Α: Έχετε ακούσει για την Μπαταρία της Βαγδάτης; Οχι φυσικά όχι. Δεν είναι κάτι που θα άκουγες στην τηλεόραση.
  
  
  ΕΡ.: Καθηγητής...
  
  
  Α: Η μπαταρία της Βαγδάτης είναι μια σειρά αντικειμένων που βρέθηκαν στο μουσείο της πόλης το 1938. Αποτελούνταν από πήλινα αγγεία που περιείχαν χάλκινους κυλίνδρους που συγκρατούνταν στη θέση τους από άσφαλτο, ο καθένας από τους οποίους περιείχε μια σιδερένια ράβδο. Με άλλα λόγια, το όλο θέμα ήταν ένα πρωτόγονο αλλά αποτελεσματικό ηλεκτροχημικό εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για την επικάλυψη διαφόρων αντικειμένων με χαλκό μέσω ηλεκτρόλυσης.
  
  
  Ε: Δεν είναι και τόσο περίεργο. Το 1938, αυτή η τεχνολογία ήταν σχεδόν ενενήντα ετών.
  
  
  Α: Δεσποινίς Οτέρο, αν με αφήνατε να συνεχίσω, δεν θα φαίνεστε τόσο ηλίθιος. Οι ερευνητές που ανέλυσαν την μπαταρία της Βαγδάτης διαπίστωσαν ότι προέρχεται από το αρχαίο Σούμερ και μπόρεσαν να την χρονολογήσουν στο 2500 π.Χ. Αυτό είναι χίλια χρόνια πριν από την Κιβωτό της Διαθήκης και σαράντα τρεις αιώνες πριν από τον Faraday, τον άνθρωπο που φέρεται να εφηύρε τον ηλεκτρισμό.
  
  
  Ερώτηση: Και η Κιβωτός ήταν παρόμοια;
  
  
  Α: Η Κιβωτός ήταν ένας ηλεκτρικός πυκνωτής. Ο σχεδιασμός ήταν πολύ έξυπνος, επιτρέποντας τη συσσώρευση στατικού ηλεκτρισμού: δύο χρυσές πλάκες που χωρίζονταν από ένα μονωτικό στρώμα ξύλου, αλλά συνδεδεμένες με δύο χρυσά χερουβείμ που λειτουργούσαν ως θετικοί και αρνητικοί ακροδέκτες.
  
  
  Ερώτηση: Αλλά αν ήταν πυκνωτής, πώς αποθήκευε ρεύμα;
  
  
  Α: Η απάντηση είναι μάλλον πεζή. Τα αντικείμενα στο Tabernacle and Temple κατασκευάστηκαν από δέρμα, λινό και τρίχες κατσίκας, τρία από τα πέντε υλικά που μπορούν να παράγουν τον πιο στατικό ηλεκτρισμό. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες, η Κιβωτός θα μπορούσε να εκπέμπει περίπου δύο χιλιάδες βολτ. Είναι λογικό ότι οι μόνοι που μπορούσαν να τον αγγίξουν ήταν οι "ελάχιστοι εκλεκτοί". Μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι λίγοι εκλεκτοί είχαν πολύ χοντρά γάντια.
  
  Ερώτηση: Δηλαδή επιμένετε ότι η Κιβωτός δεν προήλθε από τον Θεό;
  
  
  Α: Δεσποινίς Οτέρο, τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πρόθεσή μου. Το θέμα μου είναι ότι ο Θεός ζήτησε από τον Μωυσή να τηρεί τις εντολές σε ασφαλές μέρος, ώστε να μπορούν να τιμηθούν στους επόμενους αιώνες και να γίνουν κεντρική πτυχή της εβραϊκής πίστης. Και ότι οι άνθρωποι έχουν εφεύρει τεχνητούς τρόπους για να κρατήσουν ζωντανό τον μύθο της Κιβωτού.
  
  
  Ερώτηση: Τι γίνεται με άλλες καταστροφές, όπως η κατάρρευση των τειχών της Ιεριχούς, η άμμος και οι πυρκαγιές που κατέστρεψαν ολόκληρες πόλεις;
  
  
  Α: Έφτιαξε ιστορίες και μύθους.
  
  
  Ερώτηση: Απορρίπτετε λοιπόν την ιδέα ότι η Κιβωτός μπορεί να φέρει την καταστροφή;
  
  
  Α: Ασφαλώς.
  
  
  62
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Τρίτη 18 Ιουλίου 2006 13:02.
  
  
  Δεκαοκτώ λεπτά πριν από το θάνατό της, η Kira Larsen σκέφτηκε τα μωρομάντηλα. Ήταν ένα είδος ψυχικού αντανακλαστικού. Λίγο μετά τη γέννηση του μικρού Bente πριν από δύο χρόνια, ανακάλυψε τα οφέλη των μικρών πετσετών που ήταν πάντα υγρές και άφηναν ένα ωραίο άρωμα.
  
  Ένα άλλο πλεονέκτημα ήταν ότι ο άντρας της τους μισούσε.
  
  Δεν ήταν ότι η Κίρα ήταν κακός άνθρωπος. Για εκείνη, όμως, ένα από τα πρόσθετα οφέλη του γάμου ήταν ότι θα παρατηρούσε μικρές ρωγμές στην άμυνα του συζύγου της και θα έβαζε μερικά χαζομάρες για να δει τι θα συμβεί. Αυτή τη στιγμή, ο Άλεξ θα έπρεπε να αρκεστεί με μερικά μωρομάντηλα γιατί έπρεπε να φροντίσει τον Μπεντ μέχρι να τελειώσει η αποστολή. Η Κίρα επέστρεφε θριαμβευτική, με την ικανοποίηση να σκοράρει πραγματικούς πόντους κόντρα στον κ. "Με έκαναν-συνέταιρο-φίρμα".
  
  Είμαι κακή μητέρα, αφού θέλω να μοιραστώ μαζί του την ευθύνη για το παιδί μας; Είναι έτσι? Ούτε καν!
  
  Πριν από δύο μέρες, όταν μια εξουθενωμένη Kira άκουσε τον Jacob Russell να λέει ότι θα έπρεπε να επιταχύνουν τη δουλειά και ότι δεν θα υπήρχαν άλλα ντους, σκέφτηκε ότι μπορούσε να αντιμετωπίσει τα πάντα. Τίποτα δεν θα την εμποδίσει από το να κάνει όνομα ως αρχαιολόγος. Δυστυχώς, η πραγματικότητα και αυτό που φαντάζεται ένας άνθρωπος δεν συμπίπτουν πάντα.
  
  Υπέμεινε στωικά την ταπείνωση της έρευνας μετά την επίθεση στο φορτηγό νερού. Στεκόταν εκεί, καλυμμένη με λάσπη από το κεφάλι μέχρι τα νύχια, και παρακολουθούσε τους στρατιώτες να ψαχουλεύουν τα χαρτιά και τα εσώρουχά της. Πολλά μέλη της αποστολής διαμαρτυρήθηκαν, αλλά όλοι ανάσαναν με ανακούφιση όταν τελείωσε η έρευνα και δεν βρέθηκε τίποτα. Το ηθικό της ομάδας έχει αλλάξει πολύ ως αποτέλεσμα των πρόσφατων γεγονότων.
  
  "Τουλάχιστον δεν είναι ένας από εμάς", είπε ο Ντέιβιντ Παππάς καθώς τα φώτα έσβησαν και ο φόβος διαπέρασε κάθε σκιά. "Αυτό μπορεί να μας παρηγορήσει".
  
  "Όποιος κι αν είναι μάλλον δεν ξέρει τι κάνουμε εδώ. Θα μπορούσε να είναι ο Βεδουίνος, που είναι θυμωμένος μαζί μας που εισβάλαμε στο έδαφός τους. Δεν θα κάνουν τίποτα άλλο με όλα αυτά τα πολυβόλα στους γκρεμούς. '
  
  "Δεν είναι ότι τα πολυβόλα έκαναν πολύ καλό στον Στόου".
  
  "Ακόμα λέω ότι ο γιατρός Χάρελ γνωρίζει κάτι για τον θάνατό του", επέμεινε η Κίρα.
  
  Είπε σε όλους ότι, παρά το ότι προσποιήθηκε, ο γιατρός δεν ήταν στο κρεβάτι της όταν η Κίρα ξύπνησε εκείνο το βράδυ, αλλά κανείς δεν της έδωσε ιδιαίτερη σημασία.
  
  'Ηρεμήστε όλοι σας. Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε για τον Έρλινγκ και για τον εαυτό σας είναι να αποφασίσετε πώς θα σκάψουμε αυτό το τούνελ. Θέλω να το σκέφτεσαι ακόμα και όταν κοιμάσαι", είπε ο Φόρστερ, ο οποίος, μετά από προτροπή του Ντέκερ, άφησε την προσωπική του σκηνή στην απέναντι πλευρά του στρατοπέδου και ενώθηκε με τους άλλους.
  
  Η Κίρα τρόμαξε, αλλά εμπνεύστηκε από την έξαλλη αγανάκτηση του καθηγητή.
  
  Κανείς δεν πρόκειται να μας διώξει από εδώ. Έχουμε μια αποστολή να εκπληρώσουμε και θα την εκπληρώσουμε ανεξάρτητα από το κόστος. Τα πράγματα θα είναι καλύτερα μετά από αυτό, σκέφτηκε, μη συνειδητοποιώντας ότι είχε κλείσει το φερμουάρ του υπνόσακου της σε μια γελοία προσπάθεια να προστατεύσει τον εαυτό της.
  
  
  Σαράντα οκτώ εξαντλητικές ώρες αργότερα, μια ομάδα αρχαιολόγων χαρτογράφησε τη διαδρομή που θα ακολουθούσαν, σκάβοντας υπό γωνία για να φτάσουν στην τοποθεσία. Η Κίρα δεν επέτρεψε στον εαυτό της να το αποκαλέσει κάτι άλλο εκτός από "αντικείμενο" μέχρι να βεβαιωθούν ότι ήταν αυτό που περίμεναν και όχι...όχι απλώς κάτι άλλο.
  
  Μέχρι τα ξημερώματα της Τρίτης, το πρωινό είχε ήδη γίνει ανάμνηση. Όλα τα μέλη της αποστολής βοήθησαν στην κατασκευή μιας χαλύβδινης πλατφόρμας που θα επέτρεπε στον μίνι εκσκαφέα να βρει ένα σημείο επίθεσης στην πλευρά του βουνού. Διαφορετικά, το ανώμαλο έδαφος και η απότομη γωνία κλίσης θα σήμαιναν ότι υπήρχε κίνδυνος να ανατραπεί το μικρό αλλά ισχυρό μηχάνημα όταν άρχιζε να λειτουργεί. Ο Ντέιβιντ Παππάς σχεδίασε την εγκατάσταση έτσι ώστε να μπορέσουν να αρχίσουν να σκάβουν μια σήραγγα περίπου είκοσι πόδια πάνω από το πάτωμα του φαραγγιού. Σήραγγα βάθους πενήντα ποδιών και μετά διαγώνια προς την αντίθετη κατεύθυνση από το αντικείμενο.
  
  Αυτό ήταν το σχέδιο. Ο θάνατος της Kira θα ήταν μια από τις ακούσιες συνέπειες.
  
  
  Δεκαοκτώ λεπτά πριν το ατύχημα, το δέρμα της Κίρα Λάρσεν ήταν τόσο κολλώδες που φαινόταν σαν να φορούσε ένα βρωμερό λαστιχένιο κοστούμι. Οι υπόλοιποι χρησιμοποίησαν μέρος του σιτηρέσιου νερού τους για να είναι όσο το δυνατόν σε φόρμα. Όχι η Κίρα. Διψούσε απίστευτα - ίδρωνε πάντα πολύ, ειδικά μετά την εγκυμοσύνη - και έπινε ακόμη και μικρές γουλιές από τα μπουκάλια των άλλων όταν δεν την κοιτούσαν.
  
  Έκλεισε τα μάτια της για μια στιγμή και φαντάστηκε νοερά το δωμάτιο του Μπέντε: στη συρταριέρα υπήρχε ένα κουτί μωρομάντηλα, που εκείνη τη στιγμή θα ήταν θεϊκά στο δέρμα της. Φανταζόταν να τα τρίβει στο σώμα της, να αφαιρεί τη βρωμιά και τη σκόνη που είχαν συσσωρευτεί στα μαλλιά της, στο εσωτερικό των αγκώνων της και γύρω από τις άκρες του σουτιέν της. Και μετά αγκάλιασε το μωρό της, έπαιξε μαζί της στο κρεβάτι, όπως έκανε κάθε πρωί, και της εξήγησε ότι η μητέρα της είχε βρει έναν θαμμένο θησαυρό.
  
  Ο καλύτερος θησαυρός όλων.
  
  Η Kira κουβαλούσε μερικές ξύλινες σανίδες που ο Γκόρντον Δαρβίνος και ο Έζρα Λέβιν χρησιμοποίησαν για να ενισχύσουν τους τοίχους της σήραγγας για να αποτρέψουν την κατάρρευση. Θα ήταν δέκα πόδια πλάτος και οκτώ πόδια ύψος. Ο καθηγητής και ο Ντέιβιντ Παππάς μάλωναν για ώρες για τα μεγέθη.
  
  "Θα μας πάρει διπλάσιο χρόνο! Νομίζεις ότι αυτό είναι αρχαιολογία, Παππά; Είναι μια αιματηρή αποστολή διάσωσης και έχουμε περιορισμένο μόνο χρόνο σε περίπτωση που δεν το έχετε προσέξει!".
  
  "Αν δεν το κάνουμε αρκετά φαρδύ, δεν θα μπορούμε να βγάλουμε εύκολα τη γη από τη σήραγγα, ο εκσκαφέας θα χτυπήσει στους τοίχους και θα πέσει όλα πάνω μας. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πέσουμε στη βάση του βράχου, οπότε το τελικό αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας θα είναι να χάσουμε άλλες δύο ημέρες ".
  
  "Στο διάολο, Παππά, και το μάστερ σου από το Χάρβαρντ".
  
  Στο τέλος ο Ντέιβιντ κέρδισε και το τούνελ ήταν δέκα πόδια επί οκτώ.
  
  
  Η Κίρα βούρτσισε το σκαθάρι άφαντα από τα μαλλιά της καθώς προχωρούσε προς την άκρη του τούνελ, όπου ο Ρόμπερτ Φρικ πάλευε με τον χωμάτινο τοίχο μπροστά του. Εν τω μεταξύ, ο Tommy Eichberg φόρτωνε έναν ιμάντα μεταφοράς που διέσχιζε το δάπεδο του τούνελ και κατέληγε σε ενάμιση πόδι από την πλατφόρμα, υψώνοντας ένα σταθερό σύννεφο σκόνης πάνω από το δάπεδο του φαραγγιού. Το βουνό από χώμα που είχε σκαφτεί από την πλαγιά του λόφου ήταν τώρα σχεδόν τόσο ψηλό όσο το άνοιγμα του τούνελ.
  
  "Γεια σου, Κίρα", τη χαιρέτησε ο Άιχμπεργκ. Η φωνή του ακούστηκε κουρασμένη. "Έχεις δει τη Χάνλεϊ; Έπρεπε να με είχε αντικαταστήσει ".
  
  "Είναι κάτω και προσπαθεί να εγκαταστήσει μερικά ηλεκτρικά φώτα. Σύντομα δεν θα μπορούμε να δούμε τίποτα εδώ ".
  
  Είχαν βυθιστεί σχεδόν είκοσι πέντε πόδια στην πλαγιά του βουνού, και στις δύο το μεσημέρι το φως της ημέρας δεν έφτανε πλέον στο πίσω μέρος του τούνελ, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη τη δουλειά. Ο Άιχμπεργκ ορκίστηκε δυνατά.
  
  "Θα χρειαστεί να συνεχίσω να τσουγκράρω το έδαφος έτσι για άλλη μια ώρα;" Μαλακίες", είπε, πετώντας το φτυάρι στο έδαφος.
  
  "Μην πας, Τόμι. Αν φύγεις, ούτε ο Φρικ θα μπορεί να συνεχίσει ".
  
  "Λοιπόν, παίρνεις τον έλεγχο, Κίρα. Πρέπει να πάρω ένα τσουράκι ".
  
  Χωρίς άλλη λέξη, έφυγε.
  
  Η Κίρα κοίταξε το έδαφος. Η τσουγκράνα της γης στον μεταφορέα ήταν τρομερή δουλειά. Έγειρες συνέχεια, έπρεπε να τα κάνεις όλα γρήγορα και να προσέξεις τον μοχλό του εκσκαφέα για να βεβαιωθείς ότι δεν σε χτύπησε. Αλλά δεν ήθελε να φανταστεί τι θα έλεγε ο καθηγητής αν έπαιρναν μια ώρα άδεια. Θα την κατηγορούσε, ως συνήθως. Η Kira ήταν κρυφά πεπεισμένη ότι ο Forester τη μισούσε.
  
  Ίσως δυσανασχετούσε με τη συμμετοχή μου στο Stow Erling. Ίσως θα ήθελε να είναι στη θέση του Στόου. Βρώμικος ηλικιωμένος άντρας. Μακάρι να ήσουν στη θέση του αυτή τη στιγμή, σκέφτηκε, σκύβοντας να σηκώσει το φτυάρι.
  
  'Κοιτάξτε εκεί πίσω!'
  
  Ο Φρικ γύρισε λίγο τον εκσκαφέα και η καμπίνα κόντεψε να τρακάρει στο κεφάλι της Κίρα.
  
  'Πρόσεχε!'
  
  "Σε προειδοποίησα, ομορφιά. Συγγνώμη.'
  
  Η Kira έκανε μια γκριμάτσα στο αυτοκίνητο γιατί ήταν αδύνατο να θυμώσει με τον Frick. Ο χειριστής με φαρδιά κόκκαλα διακρινόταν από έναν αηδιαστικό χαρακτήρα, που έβριζε συνεχώς και έβγαζε αέρια κατά τη διάρκεια της εργασίας. Ήταν άντρας με όλη τη σημασία της λέξης, υπαρκτό πρόσωπο. Η Κίρα το εκτιμούσε αυτό περισσότερο απ' όλα, ειδικά όταν τον συνέκρινε με τις ωχρές μιμήσεις της ζωής που ήταν οι βοηθοί του Φόρεστερ.
  
  The Butt Kissing Club, όπως τους αποκαλούσε ο Stowe. Δεν ήθελε να έχει καμία σχέση μαζί τους.
  
  Άρχισε να φτυαρίζει τα σκουπίδια στον μεταφορικό ιμάντα. Μετά από λίγο θα έπρεπε να προσθέσουν ένα άλλο τμήμα στη ζώνη καθώς το τούνελ έμπαινε πιο βαθιά στο βουνό.
  
  "Γεια σου Γκόρντον, Έζρα! Σταματήστε την ενίσχυση και φέρτε ένα άλλο τμήμα για τον μεταφορέα, παρακαλώ. '
  
  Ο Γκόρντον Δαρβίνος και ο Έζρα Λέβιν υπάκουσαν μηχανικά τις εντολές της. Όπως όλοι, ένιωθαν ότι είχαν ήδη φτάσει στο όριο της αντοχής τους.
  
  Άχρηστα σαν τα βυζιά του βατράχου, που θα έλεγε ο παππούς μου. Αλλά είμαστε τόσο κοντά. Μπορώ να δοκιμάσω ορεκτικά στη δεξίωση καλωσορίσματος στο μουσείο της Ιερουσαλήμ. Άλλη μια τζούρα και θα κρατήσω όλους τους δημοσιογράφους μακριά. Ένα ακόμη ποτό και ο κύριος "Δουλεύω-αργά-με-τη-γραμματέα" θα πρέπει να με κοιτάξει για μια φορά. Ορκίζομαι στο θεό.
  
  Ο Δαρβίνος και ο Λέβιν μετέφεραν ένα άλλο τμήμα για τον μεταφορέα. Ο εξοπλισμός αποτελούνταν από δώδεκα επίπεδα λουκάνικα, μήκους περίπου ενάμιση ποδιού, συνδεδεμένα με ένα ηλεκτρικό καλώδιο. Ήταν κάτι περισσότερο από κύλινδροι τυλιγμένοι σε ισχυρή πλαστική ταινία, αλλά μετακινούσαν μεγάλη ποσότητα υλικού ανά ώρα.
  
  Η Κίρα σήκωσε ξανά το φτυάρι, μόνο και μόνο για να χρειαστεί οι δύο άντρες να κρατήσουν το βαρύ τμήμα του μεταφορέα λίγο περισσότερο. Το φτυάρι έβγαζε έναν δυνατό, μεταλλικό, κουδούνισμα.
  
  Για ένα δευτερόλεπτο, η εικόνα ενός φρεσκοανοιγμένου τάφου πέρασε από το μυαλό της Κίρα.
  
  Μετά από αυτό, η γη έγειρε. Η Kira έχασε την ισορροπία της και ο Darwin και ο Levin σκόνταψαν, χάνοντας τον έλεγχο του τμήματος που έπεσε στο κεφάλι της Kira. Η νεαρή γυναίκα ούρλιαξε, αλλά δεν ήταν κραυγή τρόμου. Ήταν μια κραυγή έκπληξης και φόβου.
  
  Η γη κουνήθηκε ξανά. Οι δύο άντρες εξαφανίστηκαν από το πλευρό της Κίρα σαν δύο παιδιά που κατέβαιναν με έλκηθρο έναν λόφο. Ίσως να ούρλιαζαν, αλλά εκείνη δεν τους άκουσε, όπως δεν άκουσε τα τεράστια κομμάτια χώματος που έσπασαν τους τοίχους και έπεσαν στο έδαφος με ένα θαμπό γδούπο. Δεν ένιωσε επίσης την αιχμηρή πέτρα που έπεσε από το ταβάνι και μετέτρεψε τον κρόταφο της σε αιματηρό χάος. και δεν άκουσε το τρίξιμο του μετάλλου καθώς ο μίνι εκσκαφέας βρόντηξε από την πλατφόρμα και έπεσε στα βράχια τριάντα πόδια πιο κάτω.
  
  Η Kira δεν γνώριζε τίποτα επειδή και οι πέντε αισθήσεις της ήταν εστιασμένες στα δάχτυλά της, ή ακριβέστερα, στις τεσσεράμισι ίντσες του καλωδίου που χρησιμοποιούσε για να κρατηθεί από τη μονάδα μεταφοράς, η οποία είχε πέσει σχεδόν παράλληλα με την άκρη του άβυσσος.
  
  Προσπάθησε να κλωτσήσει τα πόδια της για να βρει υποστήριξη, αλλά ήταν άχρηστο. Τα χέρια της ήταν στην άκρη της αβύσσου και το έδαφος άρχισε να κρεμάει κάτω από το βάρος της. Ο ιδρώτας στα χέρια της σήμαινε ότι η Κίρα δεν μπορούσε να κρατηθεί και οι τεσσεράμισι ίντσες του καλωδίου έγιναν τρεισήμισι. Άλλη μια τσουλήθρα, άλλο ένα τράβηγμα, και τώρα είχαν απομείνει μόλις δύο ίντσες καλωδίου.
  
  Σε ένα από αυτά τα περίεργα κόλπα του ανθρώπινου μυαλού, η Kira καταράστηκε γιατί έκανε τον Δαρβίνο και τον Lewin να περιμένουν λίγο περισσότερο από όσο έπρεπε. Αν είχαν αφήσει ένα τμήμα που βρίσκεται στον τοίχο της σήραγγας, το καλώδιο δεν θα είχε πέσει κάτω από τους χαλύβδινους κυλίνδρους του μεταφορέα.
  
  Τελικά, το καλώδιο εξαφανίστηκε και η Kira έπεσε στο σκοτάδι.
  
  
  63
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Τρίτη 18 Ιουλίου 2006. 2:07 μ.μ.
  
  
  "Πολλοί άνθρωποι είναι νεκροί".
  
  'ΠΟΥ?'
  
  "Λάρσεν, Δαρβίνος, Λέβιν και Φρικ".
  
  "Κόλαση όχι, όχι ο Levine. Τον έβγαλαν ζωντανό ".
  
  "Ο γιατρός είναι εκεί πάνω".
  
  'Εισαι σιγουρος?'
  
  'Γαμώ σου λέω.'
  
  'Τι συνέβη? Άλλη μια βόμβα;".
  
  "Ήταν μια κατάρρευση. Τίποτα μυστηριώδες".
  
  "Ήταν δολιοφθορά, ορκίζομαι. Σαμποτάζ.'
  
  
  Ένας κύκλος πονεμένων προσώπων συγκεντρώθηκε γύρω από την πλατφόρμα. Ένας ανήσυχος ψίθυρος ακούστηκε καθώς ο Παππάς έβγαινε από την είσοδο του τούνελ, ακολουθούμενος από τον καθηγητή Φόρεστερ. Πίσω τους στέκονταν οι αδερφοί Γκότλιμπ, οι οποίοι, λόγω της επιδεξιότητάς τους στην κατάβαση, ανατέθηκαν από τον Ντέκερ να σώσουν τυχόν επιζώντες.
  
  Οι Γερμανοί δίδυμοι πραγματοποίησαν το πρώτο σώμα σε φορείο, καλυμμένο με μια κουβέρτα.
  
  "Αυτός είναι ο Δαρβίνος. Αναγνωρίζω τις μπότες του".
  
  Ο καθηγητής πλησίασε την ομάδα.
  
  "Υπήρξε μια κατάρρευση λόγω μιας φυσικής κοιλότητας στο έδαφος που δεν σκεφτήκαμε. Η ταχύτητα με την οποία σκάβαμε το τούνελ δεν μας επέτρεπε..." Σταμάτησε, μη μπορώντας να συνεχίσει.
  
  Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο κοντινό που μπορεί να φτάσει στο να παραδεχτεί ένα λάθος, σκέφτηκε η Άντρεα καθώς στεκόταν στη μέση της ομάδας. Είχε μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι της, έτοιμη να τραβήξει φωτογραφίες, αλλά όταν έμαθε τι είχε συμβεί, έβαλε ξανά το καπάκι του φακού.
  
  Τα δίδυμα άφησαν προσεκτικά το σώμα στο έδαφος, μετά τράβηξαν το φορείο από κάτω και επέστρεψαν στο τούνελ.
  
  Μια ώρα αργότερα, τα πτώματα των τριών αρχαιολόγων και του χειριστή κείτονταν στην άκρη της εξέδρας. Ο Λέβιν ήταν ο τελευταίος που έφυγε. Χρειάστηκαν είκοσι λεπτά παραπάνω για να τον βγάλουν από το τούνελ. Αν και ήταν ο μόνος που επέζησε της αρχικής πτώσης, ο Δρ Χάρελ δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτόν.
  
  "Έπαθε πολύ εσωτερική βλάβη", ψιθύρισε στον Αντρέα μόλις βγήκε έξω. Το πρόσωπο και τα χέρια του γιατρού ήταν καλυμμένα με λάσπη. "Θα προτιμούσα..."
  
  "Μην πεις τίποτε άλλο", είπε η Άντρεα, σφίγγοντας κρυφά το χέρι της. Τον άφησε να καλύψει το κεφάλι της με το καπέλο της, όπως και η υπόλοιπη ομάδα. Οι μόνοι που δεν ακολούθησαν το εβραϊκό έθιμο ήταν οι στρατιώτες , ίσως από άγνοια.
  
  Η σιωπή ήταν απόλυτη. Ένα ζεστό αεράκι φύσηξε από τα βράχια. Ξαφνικά, τη σιωπή έσπασε μια φωνή που ακούστηκε βαθιά ταραγμένη. Η Άντρεα γύρισε το κεφάλι της και δεν πίστευε στα μάτια της.
  
  Η φωνή ανήκε στον Ράσελ. Περπατούσε πίσω από τον Ρέιμοντ Κεν, και δεν απείχαν περισσότερο από εκατό πόδια από την πλατφόρμα.
  
  Ο δισεκατομμυριούχος τους πλησίασε ξυπόλητος, έσκυψε τους ώμους του και σταύρωσε τα χέρια στο στήθος του. Ο βοηθός του τον ακολούθησε, με το πρόσωπό του σαν μπουλόνι από το μπλε. Ηρέμησε όταν κατάλαβε ότι οι άλλοι μπορούσαν να τον ακούσουν. Ήταν προφανές ότι βλέποντας τον Κίνε εκεί, έξω από τη σκηνή του, έκανε τον Ράσελ εξαιρετικά νευρικός.
  
  Σιγά-σιγά, όλοι γύρισαν για να κοιτάξουν τις δύο φιγούρες που πλησίαζαν. Εκτός από την Andrea και τον Dekker, ο Forrester ήταν ο μόνος θεατής που είδε τον Raymond Ken από κοντά. Και αυτό συνέβη μόνο μία φορά, κατά τη διάρκεια μιας μακροχρόνιας τεταμένης συνάντησης στον Πύργο Κιν, όταν ο Φόρεστερ, χωρίς να το σκεφτεί δύο φορές, συμφώνησε στις περίεργες απαιτήσεις του νέου του αφεντικού. Φυσικά, η ανταμοιβή για τη συμφωνία ήταν τεράστια.
  
  Όπως και το κόστος. Ξάπλωσε εκεί στο έδαφος, σκεπασμένος με κουβέρτες.
  
  Ο Κίνε σταμάτησε μια ντουζίνα μέτρα πιο πέρα, ένας τρέμοντας, αναποφάσιστος γέρος, φορούσε μια γιάρμουλα λευκή με τις υπόλοιπες ρόμπες του. Εμφανισιακά, η αδυνατότητά του και το κοντό ανάστημά του τον έκαναν ακόμα πιο εύθραυστο, αλλά παρά το γεγονός αυτό, η Άντρεα βρέθηκε να παλεύει με την επιθυμία να γονατίσει. Ένιωσε τις στάσεις των ανθρώπων γύρω του να αλλάζουν, σαν να επηρεάζονταν από κάποιο αόρατο μαγνητικό πεδίο. Ο Brian Hanley, που ήταν λιγότερο από τρία πόδια μακριά της, άρχισε να μετατοπίζει το βάρος του από το ένα πόδι στο άλλο. Ο Ντέιβιντ Παππάς έσκυψε το κεφάλι και ακόμη και τα μάτια του Φάουλερ έμοιαζαν να αστράφτουν παράξενα. Ο ιερέας στάθηκε χωριστά από την ομάδα, λίγο μακριά από τους άλλους.
  
  "Αγαπητοί μου φίλοι, δεν είχα την ευκαιρία να συστηθώ. Με λένε Ρέιμοντ Κιν", είπε ο γέρος, με την καθαρή φωνή του να διαψεύδει την αδύναμη εμφάνισή του.
  
  Κάποιοι από τους παρευρισκόμενους έγνεψαν καταφατικά, αλλά ο ηλικιωμένος δεν το πρόσεξε και συνέχισε να μιλάει.
  
  "Λυπάμαι που χρειάστηκε να συναντηθούμε για πρώτη φορά κάτω από τόσο άθλιες συνθήκες, και θα ήθελα να μας ζητήσω να συμμετάσχουμε στην προσευχή". Χαμήλωσε τα μάτια, έσκυψε το κεφάλι του και απήγγειλε: "Ελ μαλέι ραχαμίμ σότσεν μπαμρομίμ χαμτζί μενούουχα νεχόναχ αλ κανφέι χασετσίνα μπέμα αλοτ κεδοσίμ ουτετσορίμ κεζοχαρ χαρακίγια μεϊρίμ ουματζίριμ λενισμάτ. 8 αμήν."
  
  Όλοι επανέλαβαν το "Αμήν".
  
  Παραδόξως, η Άντρεα ένιωθε καλύτερα, αν και δεν καταλάβαινε τι άκουγε, και αυτό δεν ήταν μέρος της παιδικής της πίστης. Για λίγες στιγμές, μια άδεια, μοναχική σιωπή επικράτησε πάνω από την ομάδα, μέχρι που μίλησε ο Δρ Χάρελ.
  
  "Θα επιστρέψουμε σπίτι, κύριε;" Άπλωσε τα χέρια της σε μια χειρονομία σιωπηρής ικεσίας.
  
  "Τώρα πρέπει να παρατηρήσουμε το halak & # 225; 9 και να θάψουμε τα αδέρφια μας", απάντησε ο Κάιν. Ο τόνος του ήταν ήρεμος και λογικός, σε αντίθεση με τη βραχνή εξάντληση του Ντοκ. Μετά από αυτό θα ξεκουραστούμε για λίγες ώρες και μετά θα συνεχίσουμε τη δουλειά μας. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη θυσία αυτών των ηρώων να είναι μάταιη ".
  
  Αφού το είπε αυτό, ο Κιν επέστρεψε στη σκηνή του, ακολουθούμενος από τον Ράσελ.
  
  Η Άντρεα κοίταξε γύρω της και δεν είδε τίποτα παρά μόνο συμφωνία στα πρόσωπα των άλλων.
  
  "Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτοί οι άνθρωποι αγοράζουν αυτό το χάλι", ψιθύρισε στον Χάρελ. "Δεν μας πλησίασε καν. Στεκόταν λίγα μέτρα μακριά μας, σαν να υποφέραμε από πανώλη ή ήταν έτοιμος να του κάνουν κάτι.
  
  "Δεν είμαστε εμείς αυτοί που φοβόταν".
  
  'Τι στο διάολο είναι αυτά που λες?'
  
  Ο Χάρελ δεν απάντησε.
  
  Αλλά η κατεύθυνση του βλέμματός της δεν ξέφυγε από την Άντρεα, ούτε το βλέμμα συνενοχής που ανταλλάχτηκε μεταξύ του γιατρού και του Φάουλερ. Ο ιερέας έγνεψε καταφατικά.
  
  Αν δεν ήμασταν εμείς, τότε ποιος ήμασταν;
  
  
  64
  
  
  
  Έγγραφο που προέρχεται από τον λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Χαρούφ Ουαάντι που χρησιμοποιείται ως γραμματοκιβώτιο για την επικοινωνία μεταξύ τρομοκρατών που ανήκουν σε συριακό πυρήνα
  
  Αδέρφια, η επιλεγμένη στιγμή έφτασε. Ο Χακάν σας ζήτησε να προετοιμαστείτε για αύριο. Μια τοπική πηγή θα σας παράσχει τον απαραίτητο εξοπλισμό. Το ταξίδι σας θα σας μεταφέρει οδικώς από τη Συρία στο Αμμάν, όπου ο Ahmed θα σας δώσει περαιτέρω οδηγίες. Κ.
  
  
  Salaam Alaikum . Ήθελα απλώς να σας υπενθυμίσω πριν φύγω τα λόγια του Al-Tabrizi, τα οποία ήταν πάντα πηγή έμπνευσης για μένα. Ελπίζω ότι θα βρείτε την ίδια άνεση σε αυτούς καθώς ξεκινάτε την αποστολή σας. W
  
  "Ο Αγγελιαφόρος του Θεού είπε: Ένας μάρτυρας έχει έξι προνόμια ενώπιον του Θεού. Συγχωρεί τις αμαρτίες σας αφού ρίξει την πρώτη σταγόνα του αίματός σας. Σε παραδίδει στον παράδεισο, ελευθερώνοντάς σε από τον πόνο του τάφου. Σου προσφέρει τη σωτηρία από τη φρίκη της κόλασης και τοποθετεί στο κεφάλι σου ένα στέμμα δόξας, κάθε ρουμπίνι του οποίου αξίζει περισσότερο από ολόκληρο τον κόσμο και ό,τι υπάρχει σε αυτόν. Θα σε παντρέψει με εβδομήντα δύο ώρες με τα πιο μαύρα μάτια. και θα δεχτεί τη μεσιτεία σου για λογαριασμό των εβδομήντα δύο συγγενών σου".
  
  Ευχαριστώ W. Σήμερα η γυναίκα μου με ευλόγησε και με αποχαιρέτησε με ένα χαμόγελο στα χείλη. Μου είπε: "Από τη μέρα που σε γνώρισα, ήξερα ότι είσαι φτιαγμένος για μαρτύριο. Σήμερα είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου ". Ο Θεός να σε έχει καλά που μου κληροδότησες κάποια σαν αυτήν. ρε
  
  
  Ευλογίες σε σας D.O
  
  Δεν ξεχειλίζει η ψυχή σου; Αν μπορούσαμε να το μοιραστούμε με οποιονδήποτε, φωνάξτε το και στις τέσσερις πλευρές. ρε
  
  
  Θα ήθελα να το μοιραστώ κι εγώ, αλλά δεν νιώθω την ευφορία σας. Βρίσκω τον εαυτό μου παραδόξως ειρηνικό. Αυτό είναι το τελευταίο μου μήνυμα καθώς φεύγω σε λίγες ώρες με τα δύο αδέρφια μου για τη συνάντησή μας στο Αμμάν. W
  
  
  Συμμερίζομαι την αίσθηση ηρεμίας του W. Η ευφορία είναι κατανοητή, αλλά επικίνδυνη. Με ηθική έννοια, γιατί είναι η κόρη της υπερηφάνειας. Με την τακτική, γιατί μπορεί να σε κάνει να κάνεις λάθη. Πρέπει να καθαρίσεις τις σκέψεις σου, Δ. Όταν βρεθείς στην έρημο, θα πρέπει να περιμένεις πολλές ώρες για το σήμα του Χακάν κάτω από τον καυτό ήλιο. Η ευφορία σας μπορεί γρήγορα να μετατραπεί σε απόγνωση. Ψάξτε για αυτό που θα σας γεμίσει με γαλήνη. Ο
  
  
  Τι θα πρότεινες? ρε
  
  
  Σκεφτείτε τους μάρτυρες που ήρθαν πριν από εμάς. Ο αγώνας μας, ο αγώνας της ummah, αποτελείται από μικρά βήματα. Τα αδέρφια που έσφαξαν τους άπιστους στη Μαδρίτη έκαναν ένα μικρό βήμα. Τα αδέρφια που κατέστρεψαν τους δίδυμους πύργους έφτασαν σε δέκα τέτοια σκαλοπάτια. Η αποστολή μας αποτελείται από χίλια βήματα. Στόχος της είναι να γονατίσει για πάντα τους εισβολείς. Καταλαβαίνεις? Η ζωή σου, το αίμα σου θα οδηγήσει σε ένα τέλος που κανένας άλλος αδερφός δεν μπορεί καν να επιδιώξει. Φανταστείτε έναν αρχαίο βασιλιά που έκανε μια ενάρετη ζωή, πολλαπλασιάζοντας τους σπόρους του σε ένα τεράστιο χαρέμι, νικώντας τους εχθρούς του, επεκτείνοντας το βασίλειό του στο όνομα του Θεού. Μπορεί να κοιτάξει γύρω του με την ικανοποίηση ενός ανθρώπου που έχει κάνει το καθήκον του. Έτσι πρέπει να νιώθεις. Βρείτε καταφύγιο σε αυτή τη σκέψη και μεταδώστε την στους πολεμιστές που θα πάρετε μαζί σας στην Ιορδανία. Π
  
  
  Σκέφτομαι για ώρες αυτό που μου είπες, Ω, και είμαι ευγνώμων. Το πνεύμα μου είναι διαφορετικό, η ψυχική μου κατάσταση είναι πιο κοντά στον Θεό. Το μόνο που με στεναχωρεί ακόμα είναι ότι αυτά θα είναι τα τελευταία μας μηνύματα ο ένας στον άλλον, και ότι αν και θα είμαστε νικητές, η επόμενη συνάντησή μας θα είναι σε μια άλλη ζωή. Έμαθα πολλά από εσάς και μετέδωσα αυτή τη γνώση σε άλλους.
  
  Μέχρι την αιωνιότητα αδερφέ. Salaam Alaikum.
  
  
  65
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Τετάρτη 19 Ιουλίου 2006 11:34
  
  
  Κρεμασμένη από το ταβάνι από μια ζώνη είκοσι πέντε πόδια πάνω από το έδαφος στο ίδιο μέρος όπου είχαν πεθάνει τέσσερις άνθρωποι την προηγούμενη μέρα, η Άντρεα δεν μπορούσε παρά να αισθανθεί πιο ζωντανή από ό,τι είχε νιώσει ποτέ στη ζωή της. Δεν μπορούσε να αρνηθεί ότι η επικείμενη πιθανότητα θανάτου την είχε ενθουσιάσει και, κατά έναν περίεργο τρόπο, την είχε ξυπνήσει από τον ύπνο που είχε τα τελευταία δέκα χρόνια.
  
  Ξαφνικά οι ερωτήσεις σχετικά με το ποιον μισείς περισσότερο, τον πατέρα σου επειδή είναι ομοφοβικός φανατικός ή η μητέρα σου ότι είναι ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο, αρχίζουν να δίνουν τη θέση τους σε ερωτήσεις όπως "Θα κρατήσει αυτό το σχοινί το βάρος μου;"
  
  Η Άντρεα, που δεν έμαθε ποτέ να κάνει σκι, ζήτησε να την κατεβάσουν σιγά-σιγά στον πάτο της σπηλιάς, εν μέρει από φόβο και εν μέρει επειδή ήθελε να δοκιμάσει διαφορετικές γωνίες για τις λήψεις της.
  
  Ελάτε παιδιά. Κόψτε ταχύτητα. Έχω ένα καλό συμβόλαιο", φώναξε, ρίχνοντας το κεφάλι της πίσω και κοιτάζοντας τον Brian Hanley και τον Tommy Eichberg, που την κατέβασαν με ένα σήκωμα.
  
  Το σχοινί σταμάτησε να κινείται.
  
  Κάτω από αυτό κρύβονταν τα συντρίμμια ενός εκσκαφέα, σαν ένα παιχνίδι που το έσπασε ένα θυμωμένο παιδί. Μέρος του βραχίονα κόλλησε σε περίεργη γωνία και υπήρχε ακόμα ξεραμένο αίμα στο θρυμματισμένο παρμπρίζ. Ο Αντρέα τράβηξε την κάμερα μακριά από τη σκηνή.
  
  Μισώ το αίμα, το μισώ.
  
  Ακόμη και η έλλειψη επαγγελματικής της ηθικής είχε όρια. Επικεντρώθηκε στο κάτω μέρος της σπηλιάς, αλλά μόλις ήταν έτοιμος να πατήσει το κλείστρο, άρχισε να γυρίζει πάνω στο σχοινί.
  
  "Μπορείς να το σταματήσεις; Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.'
  
  "Δεσποινίς, δεν είστε φτιαγμένοι από πούπουλα, το ξέρετε;" Ο Μπράιαν Χάνλεϊ της φώναξε κάτω.
  
  "Νομίζω ότι είναι καλύτερα να συνεχίσουμε να σε αφήνουμε", πρόσθεσε ο Τόμι.
  
  'Τι συμβαίνει? Ζυγίζω μόνο οκτώ και μισή πέτρα - δεν το αντέχεις; Φαίνεσαι πολύ πιο δυνατή", είπε η Άντρεα, γνωρίζοντας πάντα πώς να χειραγωγεί τους άντρες.
  
  "Ζυγίζει πολύ περισσότερο από οκτώ πέτρες", παραπονέθηκε ήσυχα ο Χάνλεϊ.
  
  "Το άκουσα", είπε η Άντρεα, προσποιούμενη την προσβεβλημένη.
  
  Συγκινήθηκε τόσο πολύ από την εμπειρία που της ήταν αδύνατο να θυμώσει με τον Χάνλεϊ. Η ηλεκτρολόγος έκανε τόσο σπουδαία δουλειά φωτίζοντας τη σπηλιά που δεν χρειάστηκε καν να χρησιμοποιήσει το φλας στην κάμερά της. Το μεγαλύτερο άνοιγμα του φακού της επέτρεψε να πάρει εξαιρετικές λήψεις από το τελικό στάδιο της ανασκαφής.
  
  Δεν το πιστεύω. Είμαστε ένα βήμα μακριά από τη μεγαλύτερη ανακάλυψη όλων των εποχών και η φωτογραφία που εμφανίζεται σε κάθε πρωτοσέλιδο θα είναι δική μου!
  
  Ο δημοσιογράφος έριξε μια προσεκτική ματιά στο εσωτερικό του σπηλαίου για πρώτη φορά. Ο Ντέιβιντ Παππάς υπολόγισε ότι έπρεπε να χτίσουν μια διαγώνια σήραγγα μέχρι την υποτιθέμενη τοποθεσία της Κιβωτού, αλλά η διαδρομή - με τον πιο απότομο δυνατό τρόπο - έπεσε πάνω σε ένα φυσικό χάσμα στο έδαφος που συνόρευε με το τείχος του φαραγγιού.
  
  
  "Φανταστείτε τους τοίχους του φαραγγιού πριν από τριάντα εκατομμύρια χρόνια", εξήγησε ο Παππάς την προηγούμενη μέρα, κάνοντας ένα μικρό σκίτσο στο σημειωματάριό του. Τότε, υπήρχε νερό στην περιοχή, που δημιούργησε το φαράγγι. πέτρα που περιβάλλει τους τοίχους του φαραγγιού σαν γιγάντιο κάλυμμα που σφραγίζει το είδος των σπηλαίων που πέσαμε. Δυστυχώς, το λάθος μου κόστισε πολλές ζωές. Αν είχα ελέγξει για να βεβαιωθώ ότι το έδαφος ήταν σταθερό στο πάτωμα της σήραγγας..."
  
  "Μακάρι να μπορούσα να πω ότι καταλαβαίνω πώς νιώθεις, Ντέιβιντ, αλλά δεν έχω ιδέα. Μπορώ μόνο να σου προσφέρω τη βοήθειά μου, και στο διάολο όλα τα άλλα".
  
  "Ευχαριστώ, δεσποινίς Οτέρο. Σημαίνει πολλά για 'μένα. Ειδικά από τη στιγμή που ορισμένα μέλη της αποστολής εξακολουθούν να με κατηγορούν για τον θάνατο του Στόου μόνο και μόνο επειδή λογομαχούσαμε όλη την ώρα ".
  
  "Φώναξέ με Αντρέα, εντάξει;"
  
  'Σίγουρα'. Ο αρχαιολόγος ρύθμισε ντροπαλά τα γυαλιά του.
  
  Η Άντρεα παρατήρησε ότι ο Ντέιβιντ σχεδόν εκραγεί από το άγχος όλων. Σκέφτηκε να τον αγκαλιάσει, αλλά υπήρχε κάτι πάνω του που την έκανε να νιώθει όλο και πιο άβολα. Ήταν σαν η εικόνα που κοιτούσατε να φωτίστηκε ξαφνικά, αποκαλύπτοντας μια εντελώς διαφορετική εικόνα.
  
  "Πες μου, Ντέιβιντ, νομίζεις ότι οι άνθρωποι που έθαψαν την Κιβωτό γνώριζαν για αυτές τις σπηλιές;"
  
  'Δεν γνωρίζω. Ίσως υπάρχει μια είσοδος στο φαράγγι που δεν έχουμε βρει ακόμα, γιατί είναι καλυμμένο με βράχους ή λάσπη, κάτι που χρησιμοποίησαν όταν έβαλαν για πρώτη φορά την Κιβωτό εκεί. Μάλλον θα το είχαμε βρει μέχρι τώρα, αν αυτή η καταραμένη αποστολή δεν είχε οδηγηθεί με τόσο τρελό τρόπο, φτιάχνοντας τα πράγματα όσο προχωράμε. Αντίθετα, κάναμε κάτι που κανένας αρχαιολόγος δεν έπρεπε να κάνει ποτέ. Ίσως ένας κυνηγός θησαυρού, ναι, αλλά σίγουρα δεν είναι αυτό που μου έμαθαν".
  
  
  Η Andrea διδάχτηκε να βγάζει φωτογραφίες και αυτό ακριβώς έκανε. Παλεύοντας ακόμα με το περιστρεφόμενο σχοινί, άπλωσε το κεφάλι της με το αριστερό της χέρι και άρπαξε ένα κομμάτι βράχου που προεξείχε ενώ το δεξί της έστρεψε την κάμερα στο πίσω μέρος της σπηλιάς: ένας ψηλός αλλά στενός χώρος με ένα ακόμη μικρότερο άνοιγμα στο άκρο. . Ο Brian Hanley τοποθέτησε μια γεννήτρια και ισχυρά φανάρια, τα οποία τώρα ρίχνουν μεγάλες σκιές στον καθηγητή Forrester και τον David Pappas στον ακατέργαστο πέτρινο τοίχο. Κάθε φορά που ένας από αυτούς κινούνταν, μικροί κόκκοι άμμου έπεφταν από τον βράχο και επέπλεαν στον αέρα. Το σπήλαιο μύριζε ξηρό και οξύ, σαν πήλινο τασάκι που έμεινε πολύ καιρό στο φούρνο. Ο καθηγητής συνέχισε να βήχει, αν και φορούσε αναπνευστήρα.
  
  Η Άντρεα τράβηξε μερικές ακόμα λήψεις πριν ο Χάνλεϊ και ο Τόμι κουραστούν να περιμένουν.
  
  "Άσε την πέτρα. Θα σε πάμε στον πάτο ".
  
  Η Άντρεα έκανε ό,τι της είπαν και ένα λεπτό αργότερα βρέθηκε σε στέρεο έδαφος. Έλυσε το λουρί της και το σχοινί ανέβηκε ξανά. Τώρα είναι η σειρά του Brian Hanley.
  
  Η Άντρεα πλησίασε τον Ντέιβιντ Παππάς, ο οποίος προσπαθούσε να βοηθήσει τον καθηγητή να καθίσει. Ο γέρος έτρεμε και το μέτωπό του ήταν ιδρώτα.
  
  "Πιες λίγο από το νερό μου, καθηγητή", είπε ο Ντέιβιντ, προσφέροντάς του τη φιάλη του.
  
  'Βλάκας! Το πίνεις. Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να πας στη σπηλιά", είπε ο καθηγητής. Αυτά τα λόγια προκάλεσαν νέο βήχα. Έσκισε τη μάσκα του και έφτυσε μια τεράστια μπάλα αίματος στο έδαφος. Παρόλο που η φωνή του είχε χαλάσει από την ασθένεια , ο καθηγητής μπορούσε ακόμα να ρίξει μια αιχμηρή προσβολή.
  
  Ο Ντέιβιντ κρέμασε το φλασκί πίσω στη ζώνη του και πήγε προς την Άντρεα.
  
  "Σας ευχαριστούμε που ήρθατε να μας βοηθήσετε. Μετά το ατύχημα, μείναμε μόνο εγώ και ο καθηγητής... Και στην κατάστασή του, ελάχιστα τον ωφελεί", πρόσθεσε χαμηλώνοντας τη φωνή του.
  
  "Τα σκατά της γάτας μου φαίνονται καλύτερα".
  
  "Θα... καλά, ξέρεις. Ο μόνος τρόπος που μπορούσε να καθυστερήσει το αναπόφευκτο ήταν να πάρει το πρώτο αεροπλάνο στην Ελβετία για θεραπεία ".
  
  'Αυτό εννοούσα.'
  
  "Με τη σκόνη μέσα σε αυτή τη σπηλιά..."
  
  "Μπορεί να μην μπορώ να αναπνεύσω, αλλά η ακοή μου είναι τέλεια", είπε ο καθηγητής, αν και κάθε λέξη τελείωνε με συριγμό. "Σταμάτα να μιλάς για μένα και πήγαινε στη δουλειά. Δεν πρόκειται να πεθάνω μέχρι να βγάλεις την Κιβωτό από εκεί, άχρηστη ηλίθιε".
  
  Ο Ντέιβιντ φαινόταν έξαλλος. Για μια στιγμή η Άντρεα σκέφτηκε ότι θα απαντούσε, αλλά οι λέξεις έμοιαζαν να παγώνουν στα χείλη του.
  
  Είσαι σε πλήρη κώλο, έτσι δεν είναι; Τον μισείς μέχρι το μεδούλι, αλλά δεν μπορείς να του αντισταθείς... Δεν σου έκοψε απλώς τα καρύδια, σε έβαλε να τα φρυγανίσεις για πρωινό, σκέφτηκε η Άντρεα, νιώθοντας κάπως οίκτο για τον βοηθό.
  
  "Λοιπόν, Ντέιβιντ, πες μου τι να κάνω".
  
  'Ακολούθησέ με'.
  
  Περίπου δέκα πόδια μέσα στη σπηλιά, η επιφάνεια του τοίχου άλλαξε ελαφρώς. Αν δεν ήταν τα χιλιάδες watt που φωτίζουν τον χώρο, η Andrea μάλλον δεν θα το είχε προσέξει. Αντί για γυμνό συμπαγή βράχο, υπήρχε μια περιοχή που φαινόταν να σχηματίζεται από κομμάτια πέτρας στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο.
  
  Ό,τι κι αν ήταν, ήταν κατασκευασμένο από τον άνθρωπο.
  
  "Θεέ μου, Ντέιβιντ".
  
  "Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πώς κατάφεραν να χτίσουν έναν τόσο συμπαγή τοίχο χωρίς να χρησιμοποιήσουν κονίαμα και να μην μπορούν να δουλέψουν στην άλλη πλευρά".
  
  "Ίσως υπάρχει μια έξοδος στην άλλη πλευρά του κελιού. Είπες ότι ήταν γραφτό να γίνει".
  
  "Ίσως να έχεις δίκιο, αλλά δεν το νομίζω. Πήρα νέες μετρήσεις μαγνητομέτρου. Πίσω από αυτόν τον ογκόλιθο βρίσκεται μια ασταθής περιοχή, την οποία προσδιορίσαμε από τις αρχικές μας αναγνώσεις. Στην πραγματικότητα, ο Χάλκινος κύλινδρος βρέθηκε ακριβώς στον ίδιο λάκκο με αυτόν ".
  
  'Σύμπτωση?'
  
  'Αμφιβάλλω'.
  
  Ο Ντέιβιντ γονάτισε και άγγιξε απαλά τον τοίχο με τα δάχτυλά του. Όταν βρήκε την παραμικρή ρωγμή ανάμεσα στις πέτρες, προσπάθησε να τραβήξει με όλη του τη δύναμη.
  
  "Δεν υπάρχει τρόπος", συνέχισε. "Αυτή η τρύπα στη σπηλιά σφραγίστηκε σκόπιμα. και για κάποιο λόγο οι πέτρες συσκευάστηκαν ακόμη πιο σφιχτά απ' ό,τι όταν τοποθετήθηκαν για πρώτη φορά εκεί. Ίσως κατά τη διάρκεια δύο χιλιάδων ετών το τείχος να έχει υποστεί καθοδική πίεση. Σχεδόν σαν...'
  
  'Σαν τι?'
  
  "Είναι λες και ο ίδιος ο Θεός είχε σφραγίσει την είσοδο. Μην γελάς.'
  
  Δεν γελάω, σκέφτηκε η Άντρεα. Τίποτα από αυτά δεν είναι αστείο.
  
  "Δεν μπορούμε να βγάλουμε τις πέτρες μία-μία;"
  
  "Μη γνωρίζοντας πόσο παχύς είναι ο τοίχος και τι υπάρχει πίσω από αυτόν".
  
  "Και πώς θα το κάνεις;"
  
  'Κοιτάζοντας μέσα'.
  
  Τέσσερις ώρες αργότερα, με τη βοήθεια του Brian Hanley και του Tommy Eichberg, ο David Pappas κατάφερε να ανοίξει μια μικρή τρύπα στον τοίχο. Έπρεπε να αποσυναρμολογήσουν τη μηχανή μιας μεγάλης μηχανής γεώτρησης - την οποία δεν είχαν χρησιμοποιήσει ακόμα, αφού δεν είχαν παρά να σκάψουν χώμα και άμμο - και να την κατεβάσουν κομμάτι-κομμάτι στο τούνελ. Ο Χάνλεϋ συναρμολόγησε ένα παράξενο σκάφος από τα συντρίμμια ενός κατεστραμμένου μίνι-εκσκαφέα στο στόμιο μιας σπηλιάς.
  
  "Αυτό είναι ανακύκλωση!" είπε ο Χάνλεϊ, ευχαριστημένος με τη δημιουργία του.
  
  Το αποτέλεσμα, εκτός από άσχημο, δεν ήταν και πολύ πρακτικό. Χρειάστηκαν και οι τέσσερις για να τον κρατήσουν στη θέση τους, σπρώχνοντας με όλη τους τη δύναμη. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, μόνο τα μικρότερα τρυπάνια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αποφυγή υπερβολικών κραδασμών στον τοίχο. "Επτά πόδια", φώναξε ο Χάνλεϊ στον ήχο της μηχανής.
  
  Ο David πέρασε μια κάμερα οπτικών ινών συνδεδεμένη με ένα μικρό σκόπευτρο μέσα από την τρύπα, αλλά το καλώδιο που ήταν συνδεδεμένο με την κάμερα ήταν πολύ κοντό και άκαμπτο και το έδαφος στην άλλη πλευρά ήταν γεμάτο εμπόδια.
  
  'Σκατά! Δεν θα μπορέσω να δω κάτι τέτοιο ".
  
  Νιώθοντας κάτι να τη χτυπάει, η Άντρεα έβαλε το χέρι της στο πίσω μέρος του λαιμού της. Κάποιος της πέταξε μικρές πέτρες. Εκείνη γύρισε.
  
  Ο Φόρεστερ προσπάθησε να τραβήξει την προσοχή της, χωρίς να ακουστεί ο θόρυβος της μηχανής. Ο Παππάς προχώρησε και έσκυψε το αυτί του στον γέρο.
  
  "Αυτό είναι", φώναξε ο Ντέιβιντ, συγκινημένος και πανευτυχής ταυτόχρονα. "Αυτό θα κάνουμε, καθηγητή. Μπράιαν, πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις την τρύπα λίγο μεγαλύτερη; Ας πούμε, περίπου τρία τέταρτα της ίντσας και ένα τέταρτο;".
  
  "Μην αστειεύεσαι γι' αυτό", είπε ο Χάνλεϊ, ξύνοντας το πίσω μέρος του κεφαλιού του. "Δεν μας μένει ούτε ένα μικρό τρυπάνι".
  
  Φορώντας χοντρά γάντια, έβγαλε τα τελευταία τρυπάνια καπνίσματος που είχαν χάσει το σχήμα τους. Η Άντρεα θυμήθηκε πώς προσπάθησε να κρεμάσει μια φωτογραφία του ορίζοντα του Μανχάταν σε ένα όμορφο πλαίσιο σε έναν φέροντα τοίχο στο διαμέρισμά της. Το τρυπάνι της ήταν περίπου τόσο χρήσιμο όσο ένα μπαστούνι κουλούρι.
  
  "Ο Φρικ πιθανότατα θα ήξερε τι να κάνει", είπε ο Μπράιαν με θλίψη, κοιτάζοντας τη γωνία όπου είχε πεθάνει ο φίλος του. "Είχε πολύ περισσότερη εμπειρία με τέτοιου είδους πράγματα από εμένα".
  
  Ο Παππάς δεν είπε τίποτα για δυο λεπτά. Οι άλλοι σχεδόν άκουγαν τις σκέψεις του.
  
  "Τι θα γίνει αν σας αφήσω να χρησιμοποιήσετε τρυπάνια μεσαίου μεγέθους;" είπε τελικά.
  
  "Τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Θα μπορούσα να το κάνω σε δύο ώρες. Όμως η δόνηση θα είναι πολύ μεγαλύτερη. Η περιοχή είναι σαφώς ασταθής... είναι μεγάλος κίνδυνος. Το γνωρίζεις αυτό;".
  
  Ο Ντέιβιντ γέλασε, όχι χιουμοριστικά.
  
  "Με ρωτάτε αν καταλαβαίνω ότι τέσσερις χιλιάδες τόνοι βράχων θα μπορούσαν να καταρρεύσουν, μετατρέποντας το μεγαλύτερο αντικείμενο στην ιστορία του κόσμου σε σκόνη;" Ότι θα καταστρέψει χρόνια δουλειάς και εκατομμύρια δολάρια επενδύσεων; Τι θα έκανε άσκοπο να θυσιάσω πέντε ανθρώπους;".
  
  Σκατά! Σήμερα είναι τελείως διαφορετικός. Είναι το ίδιο... μολυσμένος από όλα αυτά όπως ο καθηγητής, σκέφτηκε η Άντρεα.
  
  "Ναι, το ξέρω, Μπράιαν", πρόσθεσε ο Ντέιβιντ. "Και θα πάρω αυτό το ρίσκο".
  
  
  66
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Τετάρτη 19 Ιουλίου 2006 19:01 μ.μ.
  
  
  Ο Αντρέα τράβηξε άλλη μια φωτογραφία του Παππά γονατιστός μπροστά σε έναν πέτρινο τοίχο. Το πρόσωπό του ήταν στη σκιά, αλλά η συσκευή που χρησιμοποιούσε για να κοιτάξει μέσα από την τρύπα ήταν καθαρά ορατή.
  
  Πολύ καλύτερα, Ντέιβιντ... Δεν είναι ότι είσαι ιδιαίτερα όμορφος, παρατήρησε ειρωνικά η Άντρεα στον εαυτό της. Σε λίγες ώρες θα μετάνιωνε για τη σκέψη, αλλά εκείνη τη στιγμή τίποτα δεν ήταν πιο κοντά στην αλήθεια. Αυτό το αυτοκίνητο ήταν καταπληκτικό.
  
  "Ο Στόου το αποκαλούσε επίθεση. Ενοχλητικός ρομποτικός εξερευνητής εδάφους, αλλά τον λέμε Φρέντυ ".
  
  "Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος;"
  
  "Για να γαμήσω τον Στόου. Ήταν ένα αλαζονικό τράνταγμα", απάντησε ο Ντέιβιντ. Ο Αντρέα ξαφνιάστηκε από την οργή που επέδειξε ο συνήθως συνεσταλμένος αρχαιολόγος.
  
  Το Freddie ήταν ένα τηλεκατευθυνόμενο σύστημα κινητής κάμερας που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε μέρη όπου η ανθρώπινη πρόσβαση θα ήταν επικίνδυνη. Σχεδιάστηκε από τον Stowe Erling, ο οποίος δυστυχώς δεν θα είναι εκεί για να παρακολουθήσει το ντεμπούτο του ρομπότ του. Προκειμένου να ξεπεραστούν εμπόδια όπως οι βράχοι, στον Freddie τοποθετήθηκαν πέλματα παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται στα τανκς. Το ρομπότ ήταν επίσης κάτω από το νερό για έως και δέκα λεπτά. Ο Έρλινγκ αντέγραψε μια ιδέα από μια ομάδα αρχαιολόγων που εργάζονταν στη Βοστώνη και την αναδημιούργησε με τη βοήθεια αρκετών μηχανικών του MIT που τον μήνυσαν επειδή πήγε σε εκείνη την αποστολή με το πρώτο πρωτότυπο, αν και αυτό ήταν κάτι που δεν ενοχλούσε πλέον τον Έρλινγκ.
  
  "Θα το βάλουμε μέσα από την τρύπα για να πάρουμε μια ιδέα για το εσωτερικό του σπήλαιο", είπε ο Ντέιβιντ. "Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι ασφαλές να καταστρέψουμε τον τοίχο χωρίς να καταστρέψουμε αυτό που βρίσκεται στην άλλη πλευρά".
  
  "Πώς μπορεί ένα ρομπότ να δει εκεί;"
  
  Ο Freddy είναι εξοπλισμένος με φακούς νυχτερινής όρασης. Ο κεντρικός μηχανισμός εκπέμπει μια υπέρυθρη ακτίνα που μόνο ο φακός μπορεί να ανιχνεύσει. Οι εικόνες δεν είναι πολύ καλής ποιότητας, αλλά είναι αρκετά καλές. Το μόνο που πρέπει να προσέξουμε είναι να μην κολλήσει και να μην κυλήσει. Αν συμβεί αυτό, έχουμε τελειώσει ".
  
  
  Τα πρώτα βήματα ήταν αρκετά εύκολα. Η εναρκτήρια σκηνή, αν και στενή, έδωσε στον Φρέντυ αρκετό χώρο για να μπει κρυφά στη σπηλιά. Η διέλευση του ανώμαλου χώρου μεταξύ του τοίχου και του εδάφους ήταν λίγο πιο δύσκολη καθώς ήταν ανώμαλη και γεμάτη χαλαρούς βράχους. Ευτυχώς, τα ίχνη του ρομπότ μπορούν να ελεγχθούν ανεξάρτητα, επιτρέποντάς του να στρίβει και να πλοηγείται σε μικρότερα εμπόδια.
  
  "Εξήντα μοίρες προς τα αριστερά", είπε ο Ντέιβιντ, εστιάζοντας στην οθόνη, όπου μπορούσε να δει κάτι περισσότερο από ένα πεδίο με βράχους σε μαύρο και άσπρο. Ο Tommy Eichberg χειριζόταν τα όργανα κατόπιν αιτήματος του David, καθώς είχε σταθερό χέρι παρά το παχουλό του Κάθε κομμάτι ελεγχόταν από έναν μικρό τροχό σε ένα τηλεχειριστήριο συνδεδεμένο με το Freddie μέσω δύο χοντρού καλωδίων που παρείχαν τροφοδοσία και μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να τραβήξει το μηχάνημα με το χέρι αν κάτι πήγαινε στραβά.
  
  'Είμαστε σχεδόν εκεί. Ωχ όχι!'
  
  Η οθόνη πήδηξε καθώς το ρομπότ παραλίγο να ανατραπεί.
  
  'Σκατά! Πρόσεχε, Τόμι", φώναξε ο Ντέιβιντ.
  
  "Ηρέμησε, αγόρι. Αυτοί οι τροχοί είναι πιο ευαίσθητοι από την κλειτορίδα μιας καλόγριας. Συγγνώμη για την έκφραση, δεσποινίς", είπε ο Τόμι, γυρίζοντας προς την Άντρεα. "Το στόμα μου είναι κατευθείαν από το Μπρονξ".
  
  'Μην ανησυχείτε γι 'αυτό. Τα αυτιά μου είναι από το Χάρλεμ", είπε η Άντρεα, συμφωνώντας με το αστείο.
  
  "Πρέπει να σταθεροποιήσετε την κατάσταση λίγο περισσότερο", είπε ο Ντέιβιντ.
  
  'Προσπαθώ να!'
  
  Ο Άιχμπεργκ γύρισε προσεκτικά το τιμόνι και το ρομπότ άρχισε να διασχίζει την ανώμαλη επιφάνεια.
  
  "Έχετε ιδέα πόσο μακριά κάλυψε ο Φρέντυ;" ρώτησε η Άντρεα.
  
  "Περίπου οκτώ πόδια από τον τοίχο", απάντησε ο Ντέιβιντ, σκουπίζοντας τον ιδρώτα από το μέτωπό του. Η θερμοκρασία ανέβαινε κάθε λεπτό από τη γεννήτρια και τον έντονο φωτισμό.
  
  "Και έχει - Περίμενε!"
  
  'Τι?'
  
  "Νομίζω ότι είδα κάτι", είπε η Άντρεα.
  
  'Εισαι σιγουρος? Δεν είναι εύκολο να αντιστραφεί αυτό το θέμα ".
  
  "Τόμι, σε παρακαλώ πήγαινε αριστερά".
  
  Ο Άιχμπεργκ κοίταξε τον Παππά, ο οποίος έγνεψε καταφατικά. Η εικόνα στην οθόνη άρχισε να κινείται αργά, δείχνοντας ένα σκούρο στρογγυλεμένο περίγραμμα.
  
  "Γύρνα λίγο πίσω".
  
  Εμφανίστηκαν δύο τρίγωνα με λεπτές προεξοχές, το ένα δίπλα στο άλλο.
  
  Μια σειρά από τετράγωνα ομαδοποιημένα.
  
  "Λίγο πιο πίσω. Είσαι πολύ κοντά ".
  
  Τέλος, η γεωμετρία έχει μετατραπεί σε κάτι αναγνωρίσιμο.
  
  'Ω Θεέ μου. Είναι ένα κρανίο ".
  
  Η Άντρεα κοίταξε τον Παππά με ικανοποίηση.
  
  "Εδώ είναι η απάντησή σου: έτσι κατάφεραν να σφραγίσουν τον θάλαμο από μέσα, Ντέιβιντ".
  
  Ο αρχαιολόγος δεν άκουσε. Ήταν συγκεντρωμένος στην οθόνη, μουρμουρίζοντας, με τα χέρια του να τον σφίγγουν σαν τρελός μάντης που κοιτάζει σε μια κρυστάλλινη μπάλα. Μια σταγόνα ιδρώτας κύλησε από τη λιπαρή μύτη του και έπεσε στο κρανίο εκεί που έπρεπε να ήταν το μάγουλο του νεκρού.
  
  Σαν δάκρυ, σκέφτηκε η Άντρεα.
  
  "Γρήγορα, Τόμι! Πήγαινε γύρω από το και μετά προχώρησε λίγο ακόμα", είπε ο Παππάς. Η φωνή του ακούστηκε ακόμα πιο τεταμένη. "Αριστερά, Τόμι!"
  
  "Εύκολο παιδί μου. Ας το κάνουμε ήρεμα. Νομίζω ότι υπάρχει...'
  
  "Αφήστε με να το κάνω", είπε ο Ντέιβιντ, πιάνοντας τα χειριστήρια.
  
  'Τι κάνεις?' είπε ο Άιχμπεργκ θυμωμένος. 'Σκατά! Αμολάω.'
  
  Ο Παππάς και ο Άιχμπεργκ πάλεψαν για λίγα δευτερόλεπτα, χτυπώντας το τιμόνι στην πορεία. Το πρόσωπο του Ντέιβιντ ήταν έντονο κόκκινο και ο Άιχμπεργκ ανέπνεε βαριά.
  
  'Πρόσεχε!' Η Άντρεα ούρλιαξε καθώς κοιτούσε την οθόνη. Η εικόνα κινήθηκε άγρια.
  
  Ξαφνικά σταμάτησε να κινείται. Ο Άιχμπεργκ άφησε τα χειριστήρια και ο Ντέιβιντ έπεσε προς τα πίσω, κόβοντας τον εαυτό του στον κρόταφο καθώς χτύπησε στη γωνία της οθόνης. Αλλά εκείνη τη στιγμή, ανησυχούσε περισσότερο για αυτό που μόλις είχε δει παρά για το κόψιμο στο κεφάλι του.
  
  "Αυτό προσπαθούσα να σου πω, παιδί μου", είπε ο Άιχμπεργκ. "Το έδαφος είναι ανώμαλο".
  
  'Σκατά. Γιατί δεν το άφησες;". Ο Ντέιβιντ ούρλιαξε. 'Το αυτοκίνητο ανατράπηκε'.
  
  "Απλά σκάσε", φώναξε ο Άιχμπεργκ. "Βιάζετε τα πράγματα".
  
  Η Άντρεα φώναξε και στους δύο να ησυχάσουν.
  
  "Σταμάτα να μαλώνεις! Δεν απέτυχε εντελώς. Ρίξε μια ματιά.' Έδειξε την οθόνη.
  
  Ακόμα θυμωμένοι, οι δύο άνδρες πλησίασαν την οθόνη. Ο Μπράιαν Χάνλεϊ, ο οποίος είχε βγει έξω για να πάρει κάποια εργαλεία και κατέβαινε το σχοινί κατά τη διάρκεια της σύντομης μάχης, πλησίασε επίσης.
  
  "Πιστεύω ότι μπορούμε να το φτιάξουμε", είπε, μελετώντας την κατάσταση. "Αν τραβήξουμε όλοι το καλώδιο ταυτόχρονα, πιθανότατα μπορούμε να επαναφέρουμε το ρομπότ στις ράγες του. Αν το τραβήξουμε πολύ απαλά, Θα το κάνουμε, θα τον σύρουμε και θα κολλήσει.
  
  "Δεν θα δουλέψει", είπε ο Παππάς. "Θα τραβήξουμε το καλώδιο".
  
  "Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε αν προσπαθήσουμε, σωστά;"
  
  Παρατάχθηκαν, κρατώντας ο καθένας το καλώδιο με τα δύο χέρια, όσο πιο κοντά στην τρύπα γινόταν. Η Χάνλεϊ τράβηξε σφιχτά το καλώδιο.
  
  "Κατά την εκτίμηση μου, τράβα όσο πιο δυνατά μπορείς. Ενα δύο τρία!'
  
  Οι τέσσερις τους τράβηξαν το καλώδιο ταυτόχρονα. Ξαφνικά τους φάνηκε πολύ χαλαρά στα χέρια τους.
  
  'Σκατά. Το απενεργοποιήσαμε ".
  
  Ο Χάνλεϊ συνέχισε να τραβάει το σχοινί μέχρι που ήρθε το τέλος.
  
  'Εχεις δίκιο. Σκατά! Συγγνώμη Παππά..."
  
  Ο νεαρός αρχαιολόγος γύρισε εκνευρισμένος, έτοιμος να χτυπήσει όποιον και οτιδήποτε βρεθεί μπροστά του. Σήκωσε το κλειδί και ήταν έτοιμος να χτυπήσει την οθόνη, ίσως ως αντίποινα για το κόψιμο που είχε κάνει δύο λεπτά νωρίτερα.
  
  Αλλά η Άντρεα ήρθε πιο κοντά και μετά κατάλαβε.
  
  Οχι.
  
  Δεν το πιστεύω.
  
  Επειδή ποτέ δεν πίστεψα πραγματικά σε αυτό, έτσι δεν είναι; Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι μπορείς να υπάρξεις.
  
  Η μετάδοση από το ρομπότ παρέμεινε στην οθόνη. Όταν τράβηξαν το καλώδιο, ο Φρέντι ίσιωσε προτού λυθεί το καλώδιο. Σε μια άλλη θέση, χωρίς κανένα κρανίο να εμποδίζει το δρόμο, η εικόνα στην οθόνη έδειχνε μια λάμψη από κάτι που ο Andrea δεν μπορούσε να καταλάβει στην αρχή. Τότε συνειδητοποίησε ότι ήταν μια υπέρυθρη ακτίνα που αντανακλούσε μια μεταλλική επιφάνεια. Η δημοσιογράφος νόμιζε ότι έβλεπε την οδοντωτή άκρη αυτού που φαινόταν να είναι ένα τεράστιο κουτί. Στην κορυφή, νόμιζε ότι είδε μια φιγούρα, αλλά δεν ήταν σίγουρη.
  
  Αυτός που ήταν σίγουρος ήταν ο Παππάς, που το κοίταξε μαγεμένο.
  
  "Είναι εκεί, δάσκαλε. Βρηκα αυτο. Σου το βρήκα...'
  
  Η Άντρεα γύρισε στον καθηγητή και τράβηξε τη φωτογραφία χωρίς να το σκεφτεί. Προσπαθούσε να πάρει την πρώτη του αντίδραση, όποια κι αν ήταν - έκπληξη, χαρά, το αποκορύφωμα της μακροχρόνιας αναζήτησης, της αφοσίωσης και της συναισθηματικής του απομόνωσης. Τράβηξε τρεις βολές πριν κοιτάξει πραγματικά τον γέρο.
  
  Δεν υπήρχε έκφραση στα μάτια του, και μόνο μια στάλα αίματος κυλούσε από το στόμα του, που έτρεχε στα γένια του.
  
  Ο Μπράιαν έτρεξε κοντά του.
  
  'Σκατά! Πρέπει να τον βγάλουμε από εδώ. Δεν αναπνέει ".
  
  
  67
  
  
  
  ΚΑΤΩ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ
  
  ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
  
  
  Δεκέμβριος 1943
  
  
  Ο Γιουντέλ ήταν τόσο πεινασμένος που μετά βίας ένιωθε το υπόλοιπο σώμα του. Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι τριγυρνούσε στους δρόμους του Μανχάταν, αναζητώντας καταφύγιο στα πίσω σοκάκια και στα σοκάκια, χωρίς να μένει ποτέ πολύ σε ένα μέρος. Πάντα ακουγόταν ένας ήχος, ένα φως ή μια φωνή που τον τρόμαζε, και έφευγε κρατώντας μια κουρελιασμένη αλλαξιά, που ήταν το μόνο πράγμα που είχε. Με εξαίρεση την παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη, τα μόνα σπίτια που γνώριζε ήταν το κρησφύγετο όπου έμενε με την οικογένειά του και το αμπάρι ενός πλοίου. Για το αγόρι, το χάος, ο θόρυβος και τα έντονα φώτα της Νέας Υόρκης ήταν μέρος μιας εκφοβιστικής ζούγκλας που ήταν γεμάτη κινδύνους. Έπινε από δημόσιες βρύσες. Κάποια στιγμή, ένας μεθυσμένος ζητιάνος άρπαξε το αγόρι από το πόδι καθώς περνούσε. Αργότερα, ένας αστυνομικός του φώναξε από τη γωνία. Το σχήμα του θύμιζε στον Yudel το τέρας που κρατούσε τον φακό που τους έψαχνε ενώ κρύβονταν κάτω από τις σκάλες στο σπίτι του δικαστή Ρατ. Έτρεξε να κρυφτεί.
  
  Ο ήλιος έδυε το απόγευμα της τρίτης μέρας του στη Νέα Υόρκη, όταν το εξουθενωμένο αγόρι σωριάστηκε σε ένα σωρό σκουπίδια σε ένα βρώμικο δρομάκι έξω από την Broome Street. Από πάνω του, τα σαλόνια γέμισαν με κρότους κατσαρόλες, καβγάδες, σεξουαλικές συναντήσεις, ζωή. Ο Γιουντέλ πρέπει να έχασε τις αισθήσεις του για μερικές στιγμές. Όταν συνήλθε, κάτι σέρνονταν στο πρόσωπό του. Ήξερε τι ήταν ακόμη και πριν ανοίξει τα μάτια του. Ο αρουραίος δεν του έδωσε σημασία. Πήρε τον δρόμο προς τον αναποδογυρισμένο κάδο απορριμμάτων, όπου μύρισε ξερό ψωμί. Ήταν ένα μεγάλο κομμάτι, πολύ μεγάλο για να το μεταφέρω, οπότε ο αρουραίος το έφαγε λαίμαργα.
  
  Ο Γιουντέλ σύρθηκε στον κάδο απορριμμάτων και άρπαξε τον κάδο, με τα δάχτυλά του να τρέμουν από την πείνα. Το πέταξε στον αρουραίο και αστόχησε. Ο αρουραίος του έριξε μια σύντομη ματιά και μετά επέστρεψε να μασήσει το ψωμί. Το αγόρι άρπαξε μια σπασμένη λαβή ομπρέλας και απείλησε τον αρουραίο με αυτό, ο οποίος τελικά έφυγε αναζητώντας έναν ευκολότερο τρόπο να ικανοποιήσει την πείνα του.
  
  Το αγόρι άρπαξε ένα κομμάτι μπαγιάτικο ψωμί. Άνοιξε το στόμα του λαίμαργα, αλλά μετά το έκλεισε και έβαλε το ψωμί στην αγκαλιά του. Έβγαλε ένα βρώμικο κουρέλι από το δέμα του, σκέπασε το κεφάλι του και ευλόγησε τον Κύριο για το δώρο του ψωμιού.
  
  "Μπαρούχ Ατάχ Αντονάι, Ελοχείνου Μελέχ χα-όλαμ, χα μοτζί λεχέμ μιν χα-αρέτς". 10
  
  Μια στιγμή πριν άνοιξε μια πόρτα στο δρομάκι. Ο ηλικιωμένος ραβίνος, απαρατήρητος από τον Yudel, είδε το αγόρι να παλεύει με έναν αρουραίο. Όταν άκουσε την ευλογία του ψωμιού από το στόμα ενός πεινασμένου παιδιού, ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό του. Δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Δεν υπήρχε απόγνωση ή αμφιβολία σε αυτή την πίστη.
  
  Ο ραβίνος συνέχισε να κοιτάζει το παιδί για πολλή ώρα. Η συναγωγή του ήταν πολύ φτωχή και μετά βίας μπορούσε να βρει αρκετά χρήματα για να την κρατήσει ανοιχτή. Για το λόγο αυτό, ούτε ο ίδιος κατάλαβε την απόφασή του.
  
  Αφού έφαγε το ψωμί, ο Γιουντέλ αποκοιμήθηκε αμέσως ανάμεσα στα σκουπίδια που σαπίζουν. Δεν ξύπνησε παρά μόνο όταν ένιωσε τον ραβίνο να τον σηκώνει προσεκτικά και να τον μεταφέρει στη συναγωγή.
  
  Η παλιά σόμπα θα κρατήσει το κρύο για μερικές ακόμη νύχτες. Για να δούμε τότε, σκέφτηκε ο ραβίνος.
  
  Καθώς έβγαζε τα βρώμικα ρούχα του αγοριού και τον σκέπαζε με τη μοναδική του κουβέρτα, ο ραβίνος βρήκε μια γαλαζοπράσινη κάρτα που είχαν δώσει οι αξιωματικοί στον Yudel στο Ellis Island. Στην κάρτα, το αγόρι αναγνωρίστηκε ως Raymond Kane, με την οικογένεια στο Μανχάταν. Βρήκε επίσης έναν φάκελο στον οποίο έγραφε στα εβραϊκά:
  
  Για τον γιο μου, τον Yudel Cohen
  
  Δεν θα διαβαστεί μέχρι το μπαρ mitzvah τον Νοέμβριο του 1951
  
  
  Ο ραβίνος άνοιξε τον φάκελο, ελπίζοντας ότι αυτό θα του έδινε μια ιδέα για την ταυτότητα του αγοριού. Αυτό που διάβασε τον άφησε σοκαρισμένο και μπερδεμένο, αλλά επιβεβαίωσε την πεποίθησή του ότι ο Παντοδύναμος είχε κατευθύνει το αγόρι στην πόρτα του.
  
  Έξω άρχισε να πέφτει βαρύ χιόνι.
  
  
  68
  
  
  
  Γράμμα από τον Τζόζεφ Κοέν στον γιο του Γιούντελ
  
  Φλέβα,
  
  Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 1943
  
  Αγαπητέ Yudel,
  
  Γράφω αυτές τις βιαστικές γραμμές με την ελπίδα ότι η στοργή που τρέφουμε για εσάς θα καλύψει λίγο από το κενό που αφήνει η επείγουσα ανάγκη και η απειρία του ανταποκριτή σας. Ποτέ δεν ήμουν από αυτούς που δείχνουν πολλά συναισθήματα, η μητέρα σου το ξέρει πολύ καλά. Από τότε που γεννήθηκες, η αναγκαστική εγγύτητα του χώρου στον οποίο ήμασταν φυλακισμένοι ροκανίζει την καρδιά μου. Με στεναχωρεί που δεν σε έχω δει ποτέ να παίζεις στον ήλιο και ούτε θα σε έχω δει ποτέ. Ο Αιώνιος μας έχει σφυρηλατήσει σε ένα καμίνι δοκιμασίας που έχει αποδειχθεί πολύ δύσκολο για εμάς να αντέξουμε. Στο χέρι σας είναι να κάνετε αυτό που δεν μπορούσαμε να κάνουμε.
  
  Σε λίγα λεπτά θα πάμε να βρούμε τον αδερφό σου και δεν θα επιστρέψουμε. Η μητέρα σου δεν ακούει τη λογική και δεν μπορώ να την αφήσω να πάει εκεί μόνη της. Συνειδητοποιώ ότι βαδίζω προς τον βέβαιο θάνατο. Μέχρι να διαβάσετε αυτό το γράμμα, θα είστε δεκατριών ετών. Θα αναρωτηθείτε τι είδους τρέλα οδήγησε τους γονείς σας να πάνε κατευθείαν στην αγκαλιά του εχθρού. Μέρος του σκοπού αυτής της επιστολής είναι να καταλάβω ο ίδιος την απάντηση σε αυτήν την ερώτηση. Καθώς μεγαλώνετε, θα γνωρίζετε ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να κάνουμε, παρόλο που γνωρίζουμε ότι τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εναντίον μας.
  
  Ο χρόνος τελειώνει, αλλά έχω κάτι πολύ σημαντικό να σας πω. Για αιώνες, μέλη της οικογένειάς μας ήταν οι φύλακες του ιερού αντικειμένου. Αυτό είναι το κερί που υπήρχε κατά τη γέννησή σας. Από μια ατυχή σύμπτωση, αυτό είναι πλέον το μόνο πράγμα που κατέχουμε και έχει οποιαδήποτε αξία, γι' αυτό η μητέρα σου με αναγκάζει να το ρισκάρω για να σώσω τον αδερφό σου. Θα είναι τόσο παράλογη θυσία όσο και η ίδια μας η ζωή. Αλλά δεν με πειράζει. Δεν θα το έκανα αυτό αν δεν είχατε μείνει πίσω. Πιστεύω σε σένα. Θα ήθελα να σας εξηγήσω γιατί αυτό το κερί είναι τόσο σημαντικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι ήταν αποστολή μου να τον κρατήσω ασφαλή, μια αποστολή που μεταδόθηκε από πατέρα σε γιο για γενιές και μια αποστολή στην οποία απέτυχα, όπως απέτυχα σε τόσες πολλές πτυχές της ζωής μου.
  
  Βρες ένα κερί, Γιουντέλ. Θα το πάμε στον γιατρό που κρατάει τον αδερφό σου στο Νοσοκομείο Παίδων Am Spiegelgrund. Εάν θα βοηθήσει τουλάχιστον να αγοράσει την ελευθερία του αδελφού σας, τότε μπορείτε να την αναζητήσετε μαζί. Εάν όχι, προσεύχομαι στον Παντοδύναμο να σας κρατήσει ασφαλείς και μέχρι να το διαβάσετε αυτό, ο πόλεμος έχει τελειώσει επιτέλους.
  
  Υπάρχει και κάτι άλλο. Πολύ λίγα απομένουν από τη μεγάλη κληρονομιά που προοριζόταν για εσάς και τον Έλαν. Τα εργοστάσια που ανήκαν στην οικογένειά μας είναι στα χέρια των Ναζί. Κατασχέθηκαν και οι τραπεζικοί λογαριασμοί που είχαμε στην Αυστρία. Τα διαμερίσματά μας κάηκαν κατά τη διάρκεια της Kristallnacht. Αλλά, ευτυχώς, μπορούμε να σας αφήσουμε κάτι. Διατηρούσαμε πάντα ένα οικογενειακό ταμείο έκτακτης ανάγκης σε μια τράπεζα στην Ελβετία. Το συμπληρώναμε σιγά σιγά, κάνοντας ταξίδια κάθε δύο ή τρεις μήνες, ακόμα κι αν αυτό που κουβαλούσαμε μαζί μας ήταν μόνο μερικές εκατοντάδες ελβετικά φράγκα. Η μαμά σου και εγώ απολαύσαμε τα μικρά μας ταξίδια και συχνά μέναμε εκεί για το Σαββατοκύριακο. Δεν είναι μια περιουσία, περίπου πενήντα χιλιάδες μάρκα, αλλά θα σας βοηθήσει με την εκπαίδευσή σας και να ξεκινήσετε μια δουλειά, όπου κι αν βρίσκεστε. Τα χρήματα πιστώνονται σε έναν αριθμημένο λογαριασμό στην Credit Suisse, με αριθμό 336923348927R, στο όνομά μου. Ο διευθυντής της τράπεζας θα ζητήσει κωδικό πρόσβασης. Αυτό είναι το "Perpignan".
  
  Αυτό είναι όλο. Πείτε τις προσευχές σας κάθε μέρα και μην αρνηθείτε το φως της Τορά. Να τιμάτε πάντα το σπίτι σας και τους ανθρώπους σας.
  
  Ευλογημένος να είναι ο Αιώνιος που είναι ο μόνος μας Θεός, η Συμπαντική Παρουσία, ο Αληθινός Κριτής. Με διατάζει και σε διατάζω. Είθε να σε κρατήσει ασφαλή!
  
  Ο πατέρας σας,
  
  Τζόζεφ Κοέν
  
  
  69
  
  
  
  ΧΑΚΑΝ
  
  Κρατήθηκε τόσο πολύ που όταν τελικά τον βρήκαν, το μόνο που ένιωθε ήταν φόβος. Τότε ο φόβος μετατράπηκε σε ανακούφιση, ανακούφιση που κατάφερε επιτέλους να απαλλαγεί από αυτή την τρομερή μάσκα.
  
  Υποτίθεται ότι θα γινόταν την επόμενη μέρα, το πρωί. Όλοι θα πάρουν πρωινό στη σκηνή φαγητού. Κανείς δεν θα υποψιαζόταν τίποτα.
  
  Πριν από δέκα λεπτά είχε συρθεί κάτω από την πλατφόρμα της σκηνής της τραπεζαρίας και την είχε στήσει. Ήταν μια απλή συσκευή, αλλά πολύ ισχυρή, τέλεια μεταμφιεσμένη. Θα ήταν πάνω από αυτό χωρίς να υποψιάζονται. Ένα λεπτό αργότερα έπρεπε να εξηγηθούν στον Αλλάχ.
  
  Δεν ήταν σίγουρος αν έπρεπε να δώσει σήμα μετά την έκρηξη. Θα έρθουν τα αδέρφια και θα συντρίψουν τα αλαζονικά στρατιωτάκια. Όσοι επέζησαν φυσικά.
  
  Αποφάσισε να περιμένει μερικές ώρες ακόμα. Θα τους έδινε χρόνο να τελειώσουν τη δουλειά τους. Καμία επιλογή, καμία διέξοδος.
  
  Θυμηθείτε τους Βουσμάνους, σκέφτηκε. Η μαϊμού βρήκε νερό, αλλά δεν το έχει φέρει πίσω ακόμα...
  
  
  70
  
  
  
  ΠΥΡΓΟΣ ΚΑΙΝ
  
  ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
  
  
  Τετάρτη 19 Ιουλίου 2006 23:22.
  
  
  "Κι εσύ, φίλε", είπε ο αδύνατος, ξανθός υδραυλικός. "Δεν με νοιάζει. Πληρώνομαι είτε δουλεύω είτε όχι.
  
  "Αμήν σε αυτό", συμφώνησε ο παχουλός υδραυλικός με την αλογοουρά. Η πορτοκαλί στολή κάθισε τόσο σφιχτά πάνω του που φαινόταν σαν να ήταν έτοιμος να σκάσει από πίσω.
  
  "Ίσως είναι καλύτερα έτσι", είπε ο φρουρός, συμφωνώντας μαζί τους. "Ελάτε αύριο και αυτό είναι. Μην περιπλέκετε τη γαμημένη μου ζωή. Δύο από τους άντρες μου είναι άρρωστοι και δεν μπορώ να διορίσω κανέναν να φροντίσει εσάς τους δύο. . : χωρίς μπέιμπι σίτερ κανένα εξωτερικό προσωπικό μετά τις οκτώ το βράδυ".
  
  "Δεν έχεις ιδέα πόσο ευγνώμονες είμαστε", είπε η ξανθιά. "Με ό,τι τύχη, η επόμενη βάρδια θα πρέπει να επιλύσει αυτό το πρόβλημα. Δεν έχω όρεξη να φτιάξω σωλήνες που έχουν σκάσει."
  
  'Τι? Περίμενε, περίμενε", είπε ο φρουρός. "Τι λες, έσκασαν σωλήνες;"
  
  'Μόνο αυτό. Απέτυχαν. Το ίδιο συνέβη σε Saatchi και Saatchi. Ποιος χειρίστηκε αυτή την υπόθεση, Μπένι;".
  
  "Νομίζω ότι ήταν ο Louis Pigtails", είπε ο χοντρός.
  
  "Υπέροχος τύπος Λούις. Ο Θεός να τον ευλογεί.'
  
  "Αμήν σε αυτό. Λοιπόν, τα λέμε αργότερα, λοχία. Καληνυχτα.'
  
  "Δεν πρέπει να πάμε στο Σπινάτο, φίλε;"
  
  "Σκατά στο δάσος οι αρκούδες;"
  
  Οι δύο υδραυλικοί μάζεψαν τον εξοπλισμό τους και βγήκαν έξω από την πόρτα.
  
  "Περίμενε", είπε ο φύλακας, όλο και πιο ανήσυχος κάθε λεπτό.
  
  "Ξέρεις, είχε μια έκτακτη ανάγκη όπως αυτή. Ένα βράδυ, δεν μπόρεσε να μπει στο κτίριο λόγω συναγερμού ή κάτι τέτοιο. Έτσι, οι σωλήνες αποχέτευσης έπεσαν υπό πίεση και άρχισαν να σκάνε, και, ξέρετε, υπήρχαν σκατά παντού και παντού".
  
  "Ναι... σαν το γαμημένο Βιετνάμ".
  
  "Φίλε, δεν έχεις πατήσει ποτέ το πόδι σου στο Βιετνάμ, σωστά; Ο πατέρας μου ήταν εκεί ".
  
  "Ο πατέρας σου πέρασε τη δεκαετία του εβδομήντα λιθοβολημένος".
  
  "Το θέμα είναι ότι ο Λούι με κοτσιδάκια είναι πλέον Φαλακρός Λούι. Σκεφτείτε πόσο χαζή ήταν αυτή η σκηνή. Ελπίζω να μην υπάρχει τίποτα πολύ πολύτιμο εκεί πάνω, γιατί μέχρι αύριο όλα θα είναι σκοτεινά καφέ".
  
  Ο φρουρός κοίταξε πίσω στην κεντρική οθόνη στο λόμπι. Ο φωτισμός έκτακτης ανάγκης στο δωμάτιο 328Ε αναβοσβήνει συνεχώς με κίτρινο χρώμα, υποδεικνύοντας ότι υπήρχε πρόβλημα με τους σωλήνες νερού ή αερίου. Το κτίριο ήταν τόσο έξυπνο που μπορούσε να σας πει πότε λύθηκαν τα κορδόνια σας.
  
  Έλεγξε τον κατάλογο για να ελέγξει τη θέση του 328Ε. Όταν κατάλαβε πού ήταν, χλόμιασε.
  
  "Διάολε, αυτή είναι η αίθουσα συνεδριάσεων στον τριάντα όγδοο όροφο".
  
  "Κακή συμφωνία, ε φίλε;" είπε ο χοντρός υδραυλικός. "Είμαι σίγουρος ότι είναι γεμάτο δερμάτινα έπιπλα και Van Gongs".
  
  "Γουάνγκ Γκονγκ; Τι διάολο! Δεν έχεις καθόλου πολιτισμό. Αυτός είναι ο Βαν Γκογκ. Θεός. Ξέρεις.'
  
  "Ξέρω ποιος είναι. Ιταλός καλλιτέχνης".
  
  "Ο Βαν Γκογκ ήταν Γερμανός και εσύ είσαι βλάκας. Ας χωρίσουμε και πάμε στο Spinato πριν κλείσουν. Εδώ πεινάω ".
  
  Ο φρουρός, που ήταν λάτρης της τέχνης, δεν μπήκε στον κόπο να ισχυριστεί ότι ο Βαν Γκογκ ήταν στην πραγματικότητα Ολλανδός, γιατί εκείνη τη στιγμή θυμήθηκε ότι υπήρχε πραγματικά ένας πίνακας του Zann κρεμασμένος στην αίθουσα συνεδριάσεων.
  
  "Παιδιά, περιμένετε ένα λεπτό", είπε καθώς βγήκε πίσω από τη ρεσεψιόν και έτρεξε πίσω από τους υδραυλικούς. "Ας μιλήσουμε για αυτό..."
  
  
  Ο Όρβιλ έπεσε στην προεδρική καρέκλα της αίθουσας συνεδριάσεων, μια καρέκλα που ο ιδιοκτήτης δεν χρησιμοποιούσε σχεδόν ποτέ. Σκέφτηκε ότι μπορεί να πάρει έναν υπνάκο εκεί, περιτριγυρισμένος από όλα αυτά τα πάνελ από μαόνι. Μόλις συνήλθε από την έκρηξη αδρεναλίνης που προκλήθηκε από την παράσταση μπροστά στον φύλακα του κτιρίου, η κούραση και ο πόνος στα χέρια του τον πλημμύρισαν ξανά.
  
  "Διάβολε, νόμιζα ότι δεν θα έφευγε ποτέ".
  
  "Έκανες πολύ καλή δουλειά που έπεισες τον τύπο, Όρβιλ. Συγχαρητήρια", είπε ο Άλμπερτ, βγάζοντας το επάνω επίπεδο της εργαλειοθήκης του, από το οποίο έβγαλε το σημειωματάριο.
  
  "Είναι μια αρκετά εύκολη διαδικασία για να μπεις εδώ μέσα", είπε ο Όρβιλ, τραβώντας τα τεράστια γάντια που κάλυπταν τα δεμένα χέρια του. "Είναι καλό που μπόρεσες να βάλεις τον κωδικό για μένα.
  
  'Ας αρχίσουμε. Νομίζω ότι έχουμε περίπου μισή ώρα πριν αποφασίσουν να στείλουν κάποιον να μας ελέγξει. Σε αυτό το σημείο, αν δεν καταφέρουμε να μπούμε μέσα, θα έχουμε περίπου πέντε λεπτά ακόμα πριν φτάσουν σε εμάς. Δείξε μου τον δρόμο, Όρβιλ".
  
  Το πρώτο πάνελ ήταν απλό. Το σύστημα ήταν προγραμματισμένο να αναγνωρίζει μόνο τα αποτυπώματα των χεριών του Raymond Kane και του Jacob Russell. Αλλά είχε ένα σφάλμα που είναι κοινό σε όλα τα συστήματα που βασίζονται σε έναν ηλεκτρονικό κώδικα που χρησιμοποιεί πολλές πληροφορίες. Και ολόκληρο το αποτύπωμα της παλάμης είναι, φυσικά, μια ολόκληρη δέσμη πληροφοριών. Κατά τη γνώμη του ειδικού, ο κώδικας ήταν εύκολο να εντοπιστεί στη μνήμη του συστήματος.
  
  "Μπιμ-μπαμ, ορίστε το πρώτο", είπε ο Άλμπερτ καθώς έκλεινε το φορητό υπολογιστή του καθώς ένα πορτοκαλί φως άναβε στη μαύρη οθόνη και η βαριά πόρτα άνοιξε βουητό.
  
  "Άλμπερτ... Θα καταλάβουν ότι κάτι δεν πάει καλά", είπε ο Όρβιλ, δείχνοντας την περιοχή γύρω από το πιάτο όπου ο ιερέας είχε χρησιμοποιήσει ένα κατσαβίδι για να ανοίξει το καπάκι για να φτάσει στα κυκλώματα του συστήματος. Το ξύλο ήταν τώρα ραγισμένο και θρυμματισμένος.
  
  "Το υπολογίζω".
  
  'Αστειεύεσαι'.
  
  "Εμπιστεύσου με, εντάξει;" είπε ο ιερέας, βάζοντας το χέρι στην τσέπη του.
  
  Το κινητό χτύπησε.
  
  "Πιστεύεις ότι είναι καλή ιδέα να απαντήσεις στο τηλέφωνο αυτή τη στιγμή;" ρώτησε ο Όρβιλ.
  
  "Συμφωνώ", είπε ο ιερέας. "Γεια σου, Αντώνη. Είμαστε μέσα. Κάλεσέ με σε είκοσι λεπτά". Έκλεισε το τηλέφωνο.
  
  Ο Όρβιλ άνοιξε την πόρτα και μπήκαν σε έναν στενό διάδρομο με μοκέτα που οδηγούσε στον ιδιωτικό ανελκυστήρα του Κιν.
  
  "Αναρωτιέμαι τι είδους τραύμα πρέπει να περάσει ένας άνθρωπος για να κλειδωθεί πίσω από τόσους τοίχους", είπε ο Άλμπερτ.
  
  
  71
  
  
  
  Αρχείο MP3 που ανακτήθηκε από την αστυνομία της ερήμου της Ιορδανίας από την ψηφιακή συσκευή εγγραφής του Andrea Otero μετά την καταστροφή της αποστολής Moses
  
  ΕΡΩΤΗΣΗ: Θέλω να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο και την υπομονή σας, κύριε Κέιν. Αυτό αποδεικνύεται πολύ δύσκολο εγχείρημα. Εκτιμώ πραγματικά πώς μοιραστήκατε τις πιο οδυνηρές λεπτομέρειες της ζωής σας, όπως η φυγή σας από τους Ναζί και η άφιξή σας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτά τα περιστατικά προσθέτουν πραγματικό ανθρώπινο βάθος στη δημόσια προσωπικότητά σας.
  
  
  ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αγαπητή μου νεαρή κοπέλα, δεν είναι σαν να χτυπάς γύρω από τον θάμνο πριν με ρωτήσεις τι θέλεις να μάθεις.
  
  
  Ε: Ωραία, όλοι φαίνεται να μου δίνουν συμβουλές για το πώς να κάνω τη δουλειά μου.
  
  
  Α: Λυπάμαι. Παρακαλώ συνέχισε.
  
  
  Ερώτηση: Κύριε Κέιν, καταλαβαίνω ότι η ασθένειά σας, η αγοραφοβία σας, προκλήθηκε από οδυνηρά γεγονότα στην παιδική σας ηλικία.
  
  
  Α: Αυτό πιστεύουν οι γιατροί.
  
  
  Ερώτηση: Ας συνεχίσουμε με χρονολογική σειρά, αν και ίσως χρειαστεί να κάνουμε κάποιες προσαρμογές όταν η συνέντευξη μεταδίδεται στο ραδιόφωνο. Έζησες με τον ραβίνο Menachem Ben Shlomo μέχρι την ενηλικίωση.
  
  
  Α: Έτσι είναι. Ο ραβίνος ήταν για μένα σαν πατέρας. Με τάιζε ακόμα κι αν έπρεπε να λιμοκτονήσει. Έδωσε ένα σκοπό στη ζωή μου για να μπορέσω να βρω τη δύναμη μέσα μου να ξεπεράσω τους φόβους μου. Πέρασαν περισσότερα από τέσσερα χρόνια μέχρι να μπορέσω να βγω έξω και να αλληλεπιδράσω με άλλους ανθρώπους.
  
  
  Ερώτηση: Ήταν ένα πραγματικό επίτευγμα. Ένα παιδί που δεν μπορούσε καν να κοιτάξει έναν άλλον στα μάτια χωρίς να πάθει κρίση πανικού, έγινε ένας από τους μεγαλύτερους μηχανικούς στον κόσμο...
  
  
  Α: Συνέβη μόνο λόγω της αγάπης και της πίστης του Ραβίνου Μπεν Σλόμο. Ευχαριστώ τον Πανάγαθο που με έδωσε στα χέρια ενός τόσο μεγάλου ανθρώπου.
  
  
  Ερ.: Μετά έγινες πολυεκατομμυριούχος και τελικά φιλάνθρωπος.
  
  
  Α: Προτιμώ να μην συζητήσω το τελευταίο σημείο. Δεν νιώθω πολύ άνετα να μιλάω για το φιλανθρωπικό μου έργο. Πάντα νιώθω ότι δεν είναι ποτέ αρκετό.
  
  
  Ε: Ας επιστρέψουμε στην τελευταία ερώτηση. Πότε συνειδητοποιήσατε ότι θα μπορούσατε να κάνετε μια κανονική ζωή;
  
  
  Ενα ποτέ. Πάλεψα με αυτήν την ασθένεια όλη μου τη ζωή, αγαπητέ μου. Υπάρχουν καλές και κακές μέρες.
  
  
  Ερώτηση: Διευθύνετε την επιχείρησή σας με σιδερένια γροθιά και είναι μία από τις κορυφαίες 50 από τις 500 εταιρείες του Fortune. Νομίζω ότι μπορείς να πεις ότι υπήρχαν περισσότερες καλές μέρες παρά κακές. Παντρευτήκατε κι εσείς και αποκτήσατε έναν γιο.
  
  
  Α: Έτσι είναι, αλλά θα προτιμούσα να μην μιλήσω για την ιδιωτική μου ζωή.
  
  
  Ερώτηση: Η γυναίκα σας έφυγε και πήγε να ζήσει στο Ισραήλ. Είναι καλλιτέχνης.
  
  
  Α: Ζωγράφισε μερικούς πολύ όμορφους πίνακες, μπορώ να σας διαβεβαιώσω.
  
  Ερώτηση: Τι γίνεται με τον Ισαάκ;
  
  
  Α: Ήταν υπέροχος. Κάτι το ιδιαίτερο.
  
  
  Ερώτηση: Κύριε Κέιν, μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο είναι για εσάς να μιλήσετε για τον γιο σας, αλλά αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο και θέλω να το συνεχίσω. Ειδικά βλέποντας το βλέμμα στο πρόσωπό σου. Είναι ξεκάθαρο ότι τον αγαπούσες πολύ.
  
  
  Α: Ξέρεις πώς πέθανε;
  
  
  Ερώτηση: Γνωρίζω ότι ήταν ένα από τα θύματα της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους. Και ως αποτέλεσμα... δεκατεσσάρων, σχεδόν δεκαπέντε ωρών συνεντεύξεων, καταλαβαίνω ότι ο θάνατός του πυροδότησε την επιστροφή της ασθένειάς σας.
  
  
  Α: Θα ζητήσω από τον Τζέικομπ να μπει τώρα. Θέλω να φύγεις.
  
  
  Ερώτηση: Κύριε Κέιν, νομίζω ότι κατά βάθος θέλετε πραγματικά να μιλήσετε για αυτό. χρειάζεσαι. Δεν πρόκειται να σε βομβαρδίσω με φτηνή ψυχολογία. Αλλά κάνε αυτό που νομίζεις ότι είναι καλύτερο.
  
  
  Α: Κλείστε το μαγνητόφωνό σας, νεαρή κυρία. θέλω να σκεφτώ.
  
  
  Ερώτηση: Κύριε Κέιν, σας ευχαριστώ που συνεχίσατε τη συνέντευξη. Οταν είσαι έτοιμος...
  
  
  Α: Ο Ισαάκ ήταν τα πάντα για μένα. Ήταν ψηλός, αδύνατος και πολύ όμορφος. Δείτε τη φωτογραφία του.
  
  
  Ε: Έχει ωραίο χαμόγελο.
  
  
  Α: Νομίζω ότι θα σου άρεσε. Στην πραγματικότητα, σου έμοιαζε πολύ. Θα προτιμούσε να ζητήσει συγχώρεση παρά άδεια. Είχε τη δύναμη και την ενέργεια ενός πυρηνικού αντιδραστήρα. Και ό,τι πέτυχε, το έκανε μόνος του.
  
  
  Ερ.: Με όλο τον σεβασμό, είναι δύσκολο να δεχτεί κανείς μια τέτοια δήλωση για ένα άτομο που γεννήθηκε για να κληρονομήσει μια τέτοια περιουσία.
  
  
  Α: Τι να πει ο πατέρας; Ο Παντοδύναμος είπε στον προφήτη Δαβίδ ότι "θα είναι γιος Του για πάντα". Μετά από τέτοια επίδειξη αγάπης, τα λόγια μου... Αλλά βλέπω ότι απλά προσπαθείς να με προκαλέσεις.
  
  
  Β: Συγχωρέστε με.
  
  
  Α: Ο Ισαάκ είχε πολλά λάθη, αλλά το να πάρεις τον εύκολο δρόμο δεν ήταν ένα από αυτά. Ποτέ δεν ανησυχούσε μήπως πάει ενάντια στις επιθυμίες μου. Πήγε για σπουδές στην Οξφόρδη, ένα πανεπιστήμιο στο οποίο δεν συνέβαλα.
  
  
  Ερώτηση: Και εκεί συνάντησε τον κ. Ράσελ, είναι σωστό;
  
  
  Α: Σπούδασαν μαζί μακροοικονομία και αφού ο Τζέικομπ τελείωσε τις σπουδές του, ο Ισαάκ μου τον σύστησε. Με τον καιρό, ο Τζέικομπ έγινε το δεξί μου χέρι.
  
  
  Ερώτηση: Η θέση που θα θέλατε να δείτε τον Ισαάκ.
  
  
  Α: Και που δεν θα δεχόταν ποτέ. Όταν ήταν πολύ μικρός... [συγκρατημένος λυγμός]
  
  
  Ερώτηση: Τώρα συνεχίζουμε τη συνέντευξη.
  
  Α: Ευχαριστώ. Συγχωρέστε με που είμαι συναισθηματικός σε αυτή την ανάμνηση. Ήταν μόνο παιδί, όχι μεγαλύτερος από έντεκα. Μια μέρα γύρισε σπίτι με ένα σκυλί που βρήκε στο δρόμο. Θύμωσα πολύ. Δεν μου αρέσουν τα ζώα. Σου αρέσουν τα σκυλιά, καλή μου;
  
  
  Ε: Εξαιρετική.
  
  
  Α: Λοιπόν, έπρεπε να το δεις. Ήταν μια άσχημη μιγάδα, βρώμικη και είχε μόνο τρία πόδια. Έμοιαζε σαν να ήταν στους δρόμους για χρόνια. Το μόνο λογικό πράγμα που πρέπει να κάνετε με ένα τέτοιο ζώο είναι να το πάτε στον κτηνίατρο και να βάλετε τέλος στην ταλαιπωρία του. Το είπα στον Ισαάκ. Με κοίταξε και είπε: "Σε πήραν και εσένα στο δρόμο, πατέρα. Πιστεύεις ότι ο ραβίνος έπρεπε να βάλει τέλος στα βάσανά σου;".
  
  Ερώτηση: Α!
  
  
  Α: Ένιωσα ένα εσωτερικό σοκ που προκλήθηκε τόσο από φόβο όσο και από υπερηφάνεια. Αυτό το παιδί ήταν ο γιος μου! Του έδωσα την άδεια να κρατήσει το σκυλί αν αναλάμβανε την ευθύνη γι' αυτό. Και το έκανε. Το πλάσμα έζησε άλλα τέσσερα χρόνια.
  
  
  Ε: Νομίζω ότι καταλαβαίνω τι είπατε νωρίτερα.
  
  
  Α: Ακόμα και όταν ήταν αγόρι, ο γιος μου ήξερε ότι δεν ήθελε να ζήσει στη σκιά μου. Την... τελευταία του μέρα πήγε σε μια συνέντευξη για δουλειά στο Cantor Fitzgerald. Ήταν στον 104ο όροφο του Βόρειου Πύργου.
  
  
  Ερώτηση: Θέλετε να μείνετε για λίγο;
  
  
  Α: Nichtgedeiget. Είμαι καλά, αγαπητέ. Ο Άιζακ με πήρε τηλέφωνο εκείνο το πρωί της Τρίτης. Παρακολούθησα τι γινόταν στο CNN. Δεν μίλησα μαζί του όλο το Σαββατοκύριακο, οπότε δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να ήταν εκεί.
  
  
  Ερώτηση: Πιείτε λίγο νερό, παρακαλώ.
  
  
  Α: Σήκωσα το τηλέφωνο. Είπε, "Μπαμπά, είμαι στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Έγινε μια έκρηξη. Φοβάμαι πολύ ". Ξυπνάω. Σοκαρίστηκα. Νομίζω ότι του φώναξα. Δεν θυμάμαι τι είπα. Μου είπε, "Προσπαθώ να σε προσεγγίσω εδώ και δέκα λεπτά. Το δίκτυο πρέπει να είναι υπερφορτωμένο. Μπαμπά σ 'αγαπώ'. Του είπα να παραμείνει ψύχραιμος, ότι θα καλέσω τις αρχές. Θα τον βγάλουμε από εκεί. "Δεν μπορούμε να κατεβούμε τις σκάλες, μπαμπά. Ο όροφος από κάτω μας έχει καταρρεύσει και η φωτιά εξαπλώνεται μέσα στο κτίριο. Εχει πολύ ζέστη. Θέλω..." Και αυτό ήταν. Ήταν είκοσι τεσσάρων ετών. [Μεγάλη παύση.] Κοιτάζω το τηλέφωνο, χαϊδεύοντάς το με τα δάχτυλά μου. δεν καταλαβα. Η σύνδεση διακόπηκε. Νομίζω ότι εκείνη τη στιγμή υπήρχε ένα βραχυκύκλωμα στον εγκέφαλό μου. Το υπόλοιπο της ημέρας διαγράφηκε εντελώς από τη μνήμη μου.
  
  
  Ερώτηση: Έχετε μάθει κάτι άλλο;
  
  
  Α: Μακάρι να ήταν έτσι. Την επόμενη μέρα άνοιξα τις εφημερίδες για νέα των επιζώντων. Μετά είδα τη φωτογραφία του. Ήταν εκεί, στον αέρα, ελεύθερος. Πήδηξε.
  
  
  Ερώτηση: Θεέ μου. Λυπάμαι, κύριε Κέιν.
  
  Α: Δεν είμαι έτσι. Οι φλόγες και η ζέστη πρέπει να ήταν αφόρητες. Βρήκε τη δύναμη να σπάσει τα τζάμια και να διαλέξει τη μοίρα του. Ίσως ήταν προορισμένο να πεθάνει εκείνη την ημέρα, αλλά κανείς δεν επρόκειτο να του πει πώς. Αποδέχτηκε τη μοίρα του ως άντρας. Πέθανε δυνατός, πετώντας, κύριος των δέκα δευτερολέπτων που ήταν στον αέρα. Τα σχέδια που είχα κάνει για αυτόν όλα αυτά τα χρόνια είχαν φτάσει στο τέλος τους.
  
  
  Β: Θεέ μου, αυτό είναι τρομερό.
  
  
  Α: Όλα αυτά θα ήταν για αυτόν. Ολα αυτά.
  
  
  72
  
  
  
  ΠΥΡΓΟΣ ΚΑΙΝ
  
  ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
  
  
  Τετάρτη 19 Ιουλίου 2006 11:39 μ.μ.
  
  
  "Είσαι σίγουρος ότι δεν θυμάσαι τίποτα;"
  
  'Σου λέω. Με έκανε να γυρίσω και μετά γρονθοκόπησε σε μερικά νούμερα ".
  
  "Δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι. Απομένουν ακόμη περίπου το εξήντα τοις εκατό των συνδυασμών που πρέπει να ολοκληρωθούν. Πρέπει να μου δώσεις κάτι. Οτιδήποτε.'
  
  Ήταν δίπλα στις πόρτες του ασανσέρ. Αυτή η ομάδα συζήτησης ήταν σίγουρα πιο περίπλοκη από την προηγούμενη. Σε αντίθεση με τον πίνακα που βασίζεται στην εκτύπωση παλάμης, ήταν ένα απλό αριθμητικό πληκτρολόγιο που έμοιαζε με ATM και ήταν σχεδόν αδύνατο να εξαχθεί μια σύντομη αριθμητική ακολουθία από οποιαδήποτε μεγάλη ποσότητα μνήμης. Για να ανοίξει τις πόρτες του ανελκυστήρα, ο Άλμπερτ συνέδεσε ένα μακρύ, χοντρό καλώδιο στο πάνελ της εισόδου, σκοπεύοντας να σπάσει τον κώδικα χρησιμοποιώντας μια απλή αλλά βάναυση μέθοδο. Με την ευρεία έννοια, αυτό συνίστατο στο να αναγκάσει τον υπολογιστή να δοκιμάσει κάθε δυνατό συνδυασμό, από όλα τα μηδενικά έως και τα εννιά, κάτι που θα μπορούσε να πάρει πολύ χρόνο.
  
  "Έχουμε τρία λεπτά για να μπούμε σε αυτόν τον ανελκυστήρα. Θα χρειαστούν τουλάχιστον άλλα έξι λεπτά για να σαρώσει ο υπολογιστής την ακολουθία των είκοσι ψηφίων. Δηλαδή, εφόσον δεν χαλάσει στο μεταξύ, επειδή άλλαξα όλη την ισχύ της CPU στο το πρόγραμμα αποκρυπτογράφησης.'
  
  Ο ανεμιστήρας στο φορητό υπολογιστή έβγαζε έναν θόρυβο, σαν εκατό μέλισσες παγιδευμένες σε ένα κουτί παπουτσιών.
  
  Ο Όρβιλ προσπάθησε να θυμηθεί. Γύρισε προς τον τοίχο και κοίταξε το ρολόι του. Δεν πέρασαν περισσότερα από τρία δευτερόλεπτα.
  
  "Θα το περιορίσω σε δέκα ψηφία", είπε ο Άλμπερτ.
  
  'Εισαι σιγουρος?' είπε ο Όρβιλ γυρίζοντας.
  
  'Απολύτως. Δεν νομίζω ότι έχουμε άλλη επιλογή ".
  
  'Πόση ώρα θα πάρει?'
  
  "Τέσσερα λεπτά", είπε ο Άλμπερτ, ξύνοντας νευρικά το πιγούνι του. "Ας ελπίσουμε ότι αυτός δεν είναι ο τελευταίος συνδυασμός που δοκιμάζει, γιατί τους ακούω να έρχονται".
  
  Στην άλλη άκρη του διαδρόμου, κάποιος χτυπούσε την πόρτα.
  
  
  73
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 6:39 π.μ.
  
  
  Για πρώτη φορά από τότε που έφτασαν στο Talon Canyon οκτώ μέρες νωρίτερα, η αυγή είχε πιάσει τα περισσότερα μέλη της αποστολής στον ύπνο. Πέντε από αυτά, κάτω από έξι πόδια άμμου και βράχων, δεν θα ξυπνούσαν ποτέ ξανά.
  
  Άλλοι έτρεμαν το πρωί κάτω από τις κουβέρτες παραλλαγής τους. Κοίταξαν εκεί που έπρεπε να ήταν ο ορίζοντας και περίμεναν να ανατείλει ο ήλιος, μετατρέποντας τον κρύο αέρα σε κόλαση για την πιο ζεστή μέρα ενός καλοκαιριού της Ιορδανίας εδώ και σαράντα πέντε χρόνια. Από καιρό σε καιρό έγνεψαν με ανησυχία και αυτό από μόνο του τους τρόμαζε. Για κάθε στρατιώτη, η νυχτερινή φρουρά είναι η πιο βαριά. Και για κάποιον με αίμα στα χέρια, αυτή είναι η στιγμή που τα φαντάσματα αυτών που σκότωσε μπορεί να του ψιθυρίσουν στο αυτί.
  
  Στα μισά του δρόμου μεταξύ των πέντε που ξεκουράζονταν υπόγεια και των τριών που φρουρούσαν τον γκρεμό, δεκαπέντε άτομα κύλησαν στους υπνόσακους τους. ίσως τους έλειπε ο ήχος της κόρνας που χρησιμοποίησε ο καθηγητής Φόρεστερ για να τους σηκώσει από το κρεβάτι πριν ξημερώσει. Ο ήλιος ανέτειλε στις 5:33 π.μ. και έγινε δεκτός με σιωπή.
  
  Γύρω στις 6:15 π.μ., περίπου την ίδια ώρα που ο Orville Watson και ο πατέρας Albert μπήκαν στο λόμπι του Kine Tower, το πρώτο μέλος της αποστολής που συνήλθε ήταν ο σεφ Nuri Zayit. Κλώτσησε τον βοηθό του Ράνι και βγήκε έξω. Μόλις έφτασε στη σκηνή του φαγητού, άρχισε να φτιάχνει στιγμιαίο καφέ χρησιμοποιώντας συμπυκνωμένο γάλα αντί για νερό. Δεν είχαν μείνει πολλές περιπτώσεις γάλακτος ή χυμού καθώς ο κόσμος τα έπινε για να αναπληρώσει την έλλειψη νερού και δεν υπήρχαν φρούτα, οπότε το μόνο που μπορούσε να κάνει ο σεφ ήταν να φτιάξει ομελέτες και ομελέτες. Ο γέρος μουγκός έβαλε όλη του την ενέργεια και μια χούφτα μαϊντανό που περίσσεψε στο γεύμα, επικοινωνώντας, όπως έκανε πάντα, με τις μαγειρικές του ικανότητες.
  
  Στη σκηνή του αναρρωτηρίου, η Χάρελ ελευθερώθηκε από την αγκαλιά της Αντρέα και πήγε να δει τον καθηγητή Φόρεστερ. Ο ηλικιωμένος άνδρας συνδέθηκε με μια δεξαμενή οξυγόνου, αλλά η κατάστασή του επιδεινώθηκε. Ο γιατρός αμφέβαλλε ότι θα αντέξει πολύ περισσότερο από εκείνο το βράδυ. Κουνώντας το κεφάλι της για να διώξει τη σκέψη, επέστρεψε για να ξυπνήσει την Αντρέα με ένα φιλί. Ενώ χάιδευαν ο ένας τον άλλον και μιλούσαν, άρχισαν και οι δύο να συνειδητοποιούν ότι ερωτεύονται. Τελικά ντύθηκαν και πήγαν στην τραπεζαρία να πάρουν πρωινό.
  
  Ο Φάουλερ, που πλέον μοιραζόταν μόνο μια σκηνή με τον Παππά, ξεκίνησε τη μέρα του ενάντια στην καλύτερη κρίση του και έκανε ένα λάθος. Νομίζοντας ότι όλοι στη σκηνή των στρατιωτών κοιμόντουσαν, γλίστρησε έξω και κάλεσε τον Άλμπερτ στο δορυφορικό τηλέφωνο. Ο νεαρός ιερέας απάντησε και του ζήτησε ανυπόμονα να ξανακαλέσει σε είκοσι λεπτά. Ο Φάουλερ έκλεισε το τηλέφωνο, ανακουφισμένος που η κλήση ήταν τόσο σύντομη, αλλά ανησυχούσε ότι θα έπρεπε να δοκιμάσει ξανά την τύχη του τόσο σύντομα.
  
  Όσο για τον David Pappas, ξύπνησε λίγο πριν τις έξι και μισή και πήγε να επισκεφτεί τον καθηγητή Forrester, ελπίζοντας ότι θα ήταν καλύτερα, αλλά και ελπίζοντας να απαλλαγεί από τις ενοχές που ένιωθε από το χθεσινό όνειρο στο οποίο ήταν ο μόνος αρχαιολόγος που έμεινε ζωντανός. όταν τελικά η Κιβωτός είδε το φως της ημέρας.
  
  Στη σκηνή του στρατιώτη, η Μάρλα Τζάκσον, από το στρώμα της, σκέπασε την πλάτη του διοικητή και του εραστή της - δεν κοιμόντουσαν ποτέ μαζί όταν βρίσκονταν σε αποστολή, αλλά κατά καιρούς πήγαιναν κρυφά μαζί για 'ευφυΐα'. Αναρωτήθηκε τι σκεφτόταν ο Νοτιοαφρικανός.
  
  Ο Ντέκερ ήταν ένας από αυτούς για τους οποίους η αυγή έφερε την ανάσα του νεκρού, που έκανε τις τρίχες στο πίσω μέρος του λαιμού του να σηκώνονται. Στη σύντομη στιγμή της εγρήγορσης ανάμεσα σε δύο διαδοχικούς εφιάλτες, νόμιζε ότι είδε ένα σήμα στην οθόνη του σαρωτή συχνότητας, αλλά ήταν πολύ γρήγορο για να τον εντοπίσει. Ξαφνικά πετάχτηκε και άρχισε να δίνει εντολές.
  
  Στη σκηνή του Ρέιμοντ Κέιν, ο Ράσελ άπλωσε τα ρούχα του αφεντικού του και τον παρότρυνε να πάρει τουλάχιστον το κόκκινο χάπι του. Απρόθυμα, ο Κάιν συμφώνησε και μετά το έφτυσε όταν ο Ράσελ δεν κοίταζε. Ένιωθε περίεργα ήρεμος. Επιτέλους όλος ο σκοπός των εξήντα οκτώ χρόνων του θα επιτευχθεί.
  
  Σε μια πιο λιτή σκηνή, ο Tommy Eichberg σήκωσε διακριτικά το δάχτυλό του στη μύτη του, έξυσε το κάτω μέρος του και πήγε στην τουαλέτα αναζητώντας τον Brian Hanley. Χρειαζόταν τη βοήθειά του για να φτιάξει ένα εξάρτημα που χρειαζόταν για ένα τρυπάνι. Έπρεπε να σκαρφαλώσουν οκτώ πόδια τοίχου, αλλά αν τρυπούσαν από πάνω, μπορούσαν να μειώσουν λίγο την κατακόρυφη πίεση και μετά να αφαιρέσουν τις πέτρες με το χέρι. Εάν δούλευαν γρήγορα, θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν σε έξι ώρες. Φυσικά, δεν βοήθησε το γεγονός ότι ο Hanley δεν φαινόταν πουθενά.
  
  Όσο για τον Χουκάν, κοίταξε το ρολόι του. Την τελευταία εβδομάδα είχε βρει το καλύτερο μέρος από το οποίο θα μπορούσε να έχει καλή θέα ολόκληρου του ιστότοπου. Τώρα περίμενε να αλλάξουν οι στρατιώτες. Η αναμονή του ταίριαζε μια χαρά. Περίμενε όλη του τη ζωή.
  
  
  74
  
  
  
  ΠΥΡΓΟΣ ΚΑΙΝ
  
  ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
  
  
  Τετάρτη 19 Ιουλίου 2006 στις 11:41 π.μ.
  
  
  7456898123
  
  Ο υπολογιστής βρήκε τον κωδικό σε ακριβώς δύο λεπτά και σαράντα τρία δευτερόλεπτα. Αυτό ήταν τυχερό γιατί ο Άλμπερτ υπολόγισε λάθος πόσο χρόνο θα χρειαζόταν για να εμφανιστούν οι φρουροί. Η πόρτα στο τέλος του διαδρόμου άνοιξε σχεδόν ταυτόχρονα με την πόρτα του ασανσέρ.
  
  'Κράτα το!'
  
  Δύο φρουροί και ένας αστυνομικός μπήκαν στο διάδρομο συνοφρυωμένοι, με τα πιστόλια τους σε ετοιμότητα. Δεν ήταν πολύ ευχαριστημένοι με όλον αυτόν τον ενθουσιασμό. Ο Άλμπερτ και ο Όρβιλ έτρεξαν στο ασανσέρ. Μπορούσαν να ακούσουν τον ήχο των ποδιών που έτρεχαν στο χαλί και είδαν ένα χέρι τεντωμένο για να προσπαθήσει να σταματήσει το ασανσέρ. Έχασε μερικά εκατοστά.
  
  Η πόρτα έκλεισε με τρίξιμο. Έξω άκουγαν τις πνιγμένες φωνές των φρουρών.
  
  "Πώς το ανοίγεις αυτό το πράγμα;" ρώτησε ο αστυνομικός.
  
  "Δεν θα πάνε μακριά. Για τη λειτουργία αυτού του ανελκυστήρα, χρειάζεστε ένα ειδικό κλειδί. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει να περάσει χωρίς αυτό ".
  
  "Ενεργοποιήστε το σύστημα έκτακτης ανάγκης που μου είπατε."
  
  'Μάλιστα κύριε. Αμέσως. Θα είναι σαν να πυροβολείς ένα ψάρι σε ένα βαρέλι ".
  
  Ο Όρβιλ ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά καθώς στράφηκε στον Άλμπερτ.
  
  "Διάολε, θα μας φτάσουν!"
  
  Ο ιερέας χαμογέλασε.
  
  "Τι στο διάολο συμβαίνει με σένα; Σκεφτείτε κάτι, σφύριξε ο Όρβιλ.
  
  "Το έχω ήδη. Όταν μπήκαμε στο σύστημα υπολογιστών Kayn Tower σήμερα το πρωί, ήταν αδύνατο να φτάσουμε στο ηλεκτρονικό κλειδί στο σύστημά τους που ανοίγει τις πόρτες του ανελκυστήρα."
  
  "Καταραμένο αδύνατο", συμφώνησε ο Όρβιλ, που δεν του άρεσε να τον χτυπάει κάτι, αλλά σε αυτή την περίπτωση έπεσε πάνω στη μητέρα όλων των τείχη προστασίας.
  
  "Μπορείς να είσαι μεγάλος κατάσκοπος και σίγουρα ξέρεις μερικά κόλπα... αλλά σου λείπει ένα πράγμα που χρειάζεται ένας μεγάλος χάκερ: να σκέφτεται έξω από το κουτί", είπε ο Άλμπερτ. Σταύρωσε τα χέρια του πίσω από το κεφάλι του σαν να ξεκουραζόταν στο σαλόνι του. "Όταν οι πόρτες είναι κλειδωμένες, χρησιμοποιείς τα παράθυρα. Ή σε αυτήν την περίπτωση, αλλάζετε τη σειρά που καθορίζει τη θέση του ανελκυστήρα και τη σειρά των ορόφων. Μια απλή κίνηση που δεν έχει μπλοκαριστεί. Τώρα ο υπολογιστής του Kayn πιστεύει ότι το ασανσέρ βρίσκεται στον τριάντα ένατο όροφο αντί για τον τριάντα όγδοο".
  
  "Και τι;" ρώτησε ο Όρβιλ, ελαφρώς ενοχλημένος από την καυχησιολογία του ιερέα, αλλά και περίεργος.
  
  "Λοιπόν, φίλε μου, σε μια τέτοια κατάσταση, όλα τα συστήματα έκτακτης ανάγκης σε αυτήν την πόλη κάνουν τους ανελκυστήρες να κατέβουν στον τελευταίο διαθέσιμο όροφο και μετά να ανοίξουν τις πόρτες".
  
  Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, μετά από ένα σύντομο ρίγος, το ασανσέρ άρχισε να ανεβαίνει. Άκουγαν τις κραυγές των σοκαρισμένων φρουρών έξω.
  
  "Το πάνω είναι κάτω και το κάτω είναι πάνω", είπε ο Όρβιλ, χτυπώντας τα χέρια του στη μέση ενός σύννεφου απολυμαντικού μέντας. "Είσαι μια ιδιοφυΐα".
  
  
  75
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006 6:43 π.μ.
  
  
  Ο Φάουλερ δεν ήταν διατεθειμένος να ρισκάρει ξανά τη ζωή της Αντρέα. Η χρήση δορυφορικού τηλεφώνου χωρίς καμία προφύλαξη ήταν τρελή.
  
  Δεν είχε νόημα κάποιος με την εμπειρία του να κάνει το ίδιο λάθος δύο φορές. Αυτή θα είναι η τρίτη φορά.
  
  Το πρώτο ήταν το προηγούμενο βράδυ. Ο ιερέας σήκωσε το βλέμμα από το βιβλίο προσευχής του καθώς η ομάδα ανασκαφών έβγαινε από τη σπηλιά, μεταφέροντας το μισοπεθαμένο σώμα του καθηγητή Φόρεστερ. Η Άντρεα έτρεξε κοντά του και του είπε τι είχε συμβεί. Ο δημοσιογράφος είπε ότι ήταν σίγουροι ότι το χρυσό κουτί ήταν κρυμμένο στη σπηλιά και ο Φάουλερ δεν είχε άλλες αμφιβολίες. Εκμεταλλευόμενος τον γενικό ενθουσιασμό που προκάλεσε η είδηση, τηλεφώνησε στον Άλμπερτ, ο οποίος του εξήγησε ότι επρόκειτο να προσπαθήσει για τελευταία φορά να πάρει πληροφορίες για την τρομοκρατική ομάδα και τον Χακάν γύρω στα μεσάνυχτα στη Νέα Υόρκη, μερικές ώρες μετά τα ξημερώματα στην Ιορδανία. Η κλήση διήρκεσε ακριβώς δεκατρία δευτερόλεπτα.
  
  Το δεύτερο συνέβη νωρίτερα εκείνο το πρωί όταν ο Φάουλερ έσπευσε και τηλεφώνησε. Αυτή η κλήση διήρκεσε έξι δευτερόλεπτα. Αμφέβαλλε ότι ο σαρωτής είχε χρόνο να προσδιορίσει από πού προερχόταν το σήμα.
  
  Η τρίτη κλήση έπρεπε να γίνει σε εξήμισι λεπτά.
  
  Άλμπερτ, για όνομα του Θεού, μη με απογοητεύσεις.
  
  
  76
  
  
  
  ΠΥΡΓΟΣ ΚΑΙΝ
  
  ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
  
  
  Τετάρτη 19 Ιουλίου 2006 11:45 μ.μ.
  
  
  "Πώς πιστεύεις ότι θα φτάσουν εκεί;" ρώτησε ο Όρβιλ.
  
  "Πιστεύω ότι θα φέρουν μια ομάδα SWAT και θα κατεβούν από την οροφή, ίσως να πυροβολήσουν στα γυάλινα παράθυρα και όλα αυτά τα σκατά".
  
  "Ομάδα SWAT για μερικούς άοπλους ληστές; Μη νομίζετε ότι είναι σαν να χρησιμοποιείτε ένα τανκ για να κυνηγήσετε μερικά ποντίκια ".
  
  "Κοίτα το από την άλλη πλευρά, Όρβιλ: δύο άγνωστοι εισέβαλαν στο ιδιωτικό γραφείο ενός παρανοϊκού πολυεκατομμυριούχου. Θα πρέπει να είστε χαρούμενοι που δεν πρόκειται να μας ρίξουν βόμβα. Τώρα επιτρέψτε μου να εστιάσω. Για να είναι ο μόνος με πρόσβαση σε αυτόν τον όροφο, ο Ράσελ πρέπει να έχει έναν πολύ ασφαλή υπολογιστή.'
  
  "Μη μου πείτε ότι μετά από όλα όσα περάσαμε για να φτάσουμε εδώ, δεν μπορείτε να μπείτε στον υπολογιστή του!"
  
  'Δεν είπα αυτό. Απλώς λέω ότι θα μου πάρει τουλάχιστον άλλα δέκα δευτερόλεπτα ".
  
  Ο Άλμπερτ σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό του και μετά άφησε τα χέρια του να κυματίσουν πάνω από το πληκτρολόγιο. Ακόμη και ο καλύτερος χάκερ στον κόσμο δεν θα μπορέσει να εισβάλει σε έναν υπολογιστή εάν δεν είναι συνδεδεμένος σε διακομιστή. Αυτό ήταν το πρόβλημά τους από την αρχή. Δοκίμασαν τα πάντα για να βρουν τον υπολογιστή του Russell στο δίκτυο του Kayn. Αυτό δεν ήταν δυνατό γιατί από την άποψη των συστημάτων, οι υπολογιστές σε αυτόν τον όροφο δεν ανήκαν στον Πύργο Kayn. Προς έκπληξή του, ο Albert έμαθε ότι όχι μόνο ο Russell αλλά και ο Kine χρησιμοποιούσαν υπολογιστές που ήταν συνδεδεμένοι στο Διαδίκτυο και μεταξύ τους μέσω καρτών 3G, δύο από τις εκατοντάδες χιλιάδες που λειτουργούσαν στη Νέα Υόρκη εκείνη την εποχή. Χωρίς αυτές τις ζωτικής σημασίας πληροφορίες, ο Albert θα μπορούσε να είχε περάσει δεκαετίες ψάχνοντας στο Διαδίκτυο για δύο αόρατους υπολογιστές.
  
  Πρέπει να πληρώνουν περισσότερα από πεντακόσια δολάρια την ημέρα για χρήση ευρυζωνικών συνδέσεων, για να μην αναφέρουμε τις κλήσεις, σκέφτηκε ο Άλμπερτ. Υποθέτω ότι δεν είναι τίποτα όταν αξίζεις εκατομμύρια. Ειδικά όταν μπορείς να κρατήσεις ανθρώπους σαν εμάς μακριά με ένα τόσο απλό κόλπο.
  
  "Νομίζω ότι τα κατάφερα", είπε ο ιερέας καθώς η οθόνη άλλαξε από μαύρη σε έντονο μπλε, υποδεικνύοντας την εκκίνηση του συστήματος. "Υπάρχει πρόοδος στην εύρεση αυτού του δίσκου;"
  
  Ο Όρβιλ έψαχνε τα συρτάρια και τη μοναδική αρχειοθήκη στο τακτοποιημένο και κομψό γραφείο του Ράσελ, τραβώντας τους φακέλους και πετώντας τους στο χαλί. Τώρα, σε μια φρενίτιδα, έσκισε φωτογραφίες από τον τοίχο, έψαξε για ένα χρηματοκιβώτιο και άνοιξε το κάτω μέρος των καρεκλών με ένα ασημένιο ανοιχτήρι.
  
  "Φαίνεται ότι δεν υπάρχει τίποτα να ψάξεις εδώ", είπε ο Όρβιλ, σπρώχνοντας μια από τις καρέκλες του Ράσελ με το πόδι του για να μπορεί να καθίσει δίπλα στον Άλμπερτ.
  
  "Παρανοϊκός γιος της σκύλας. Μιλούσαν μόνο μεταξύ τους. Δεν υπάρχουν εξωτερικά email. Ο Ράσελ πρέπει να χρησιμοποιήσει διαφορετικό υπολογιστή για να διευθύνει την επιχείρησή του".
  
  "Πρέπει να τον πήγε στην Ιορδανία".
  
  'Χρειάζομαι τη βοήθειά σου. Τι ψάχνουμε;".
  
  Ένα λεπτό αργότερα, αφού εισήγαγε κάθε κωδικό πρόσβασης που μπορούσε να σκεφτεί, ο Όρβιλ τα παράτησε.
  
  'Είναι μάταιο. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί. Και αν υπήρχε, το είχε ήδη σβήσει ".
  
  "Αυτό με κάνει να σκεφτώ. Περίμενε", είπε ο Άλμπερτ, βγάζοντας από την τσέπη του μια μονάδα flash όχι μεγαλύτερη από μια τσίχλα και συνδέοντάς την στην CPU του υπολογιστή ώστε να αλληλεπιδρά με τον σκληρό δίσκο. 'Ένα μικρό πρόγραμμα σε αυτό το crumb θα σας επιτρέψει να εξαγάγετε πληροφορίες από διαγραμμένα διαμερίσματα του σκληρού σας δίσκου. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από εκεί ".
  
  'Υπέροχο. Αναζητήστε το Netcatch.'
  
  'Σωστά!'
  
  Με λίγο θόρυβο, εμφανίστηκε μια λίστα με δεκατέσσερα αρχεία στο παράθυρο αναζήτησης του προγράμματος. Ο Άλμπερτ τα άνοιξε όλα μονομιάς.
  
  "Αυτά είναι αρχεία HTML. Αποθηκευμένοι ιστότοποι.'
  
  "Αναγνωρίζεις τίποτα;"
  
  "Ναι, τα έσωσα μόνος μου. Αυτό αποκαλώ συνομιλίες διακομιστή. Οι τρομοκράτες δεν αλληλογραφούν ποτέ όταν σχεδιάζουν επίθεση. Κάθε ηλίθιος γνωρίζει ότι το email μπορεί να περάσει από είκοσι ή τριάντα διακομιστές πριν φτάσει στον προορισμό του, οπότε ποτέ δεν ξέρεις ποιος παρακολουθεί το μήνυμά σου. Αυτό που κάνουν είναι να δίνουν σε όλους στο κελί τον ίδιο δωρεάν κωδικό πρόσβασης λογαριασμού και γράφουν ό,τι θέλουν να στείλουν ως πρόχειρο email. Είναι σαν να γράφεις στον εαυτό σου, μόνο που είναι ένα ολόκληρο κελί τρομοκρατών που μιλάνε μεταξύ τους. Το email δεν στάλθηκε ποτέ. Αυτό δεν θα σας οδηγήσει πουθενά γιατί καθένας από τους τρομοκράτες χρησιμοποιεί τον ίδιο λογαριασμό και...
  
  Ο Όρβιλ στάθηκε παράλυτος μπροστά στην οθόνη, τόσο ζαλισμένος που ξέχασε στιγμιαία να αναπνεύσει. Το αδιανόητο, κάτι που δεν είχε ποτέ φανταστεί, έγινε ξαφνικά εμφανές ακριβώς μπροστά στα μάτια του.
  
  "Αυτό είναι λάθος", είπε.
  
  "Τι συμβαίνει, Όρβιλ;"
  
  "... χακάρω χιλιάδες λογαριασμούς κάθε εβδομάδα. Όταν αντιγράφουμε αρχεία από διακομιστή web, αποθηκεύουμε μόνο το κείμενο. Αν δεν το κάναμε, οι εικόνες θα γέμιζαν γρήγορα τους σκληρούς μας δίσκους. Το αποτέλεσμα είναι άσχημο, αλλά μπορείτε ακόμα να το διαβάσετε ".
  
  Ο Όρβιλ έδειξε με ένα δεμένο δάχτυλο την οθόνη του υπολογιστή όπου γινόταν η συνομιλία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Maktoob.com μεταξύ των τρομοκρατών, δείχνοντας χρωματιστά κουμπιά και εικόνες που δεν θα υπήρχαν αν ήταν ένα από τα αρχεία που χάκαρε και αποθήκευσε.
  
  "Κάποιος συνδέθηκε στο Maktoob.com από ένα πρόγραμμα περιήγησης σε αυτόν τον υπολογιστή, Albert. Παρόλο που το έσβησαν μετά την ολοκλήρωση, οι εικόνες παρέμειναν στην κρυφή μνήμη. Και για να φτάσω στο Maktub..."
  
  Ο Άλμπερτ το κατάλαβε πριν καν προλάβει να τελειώσει ο Όρβιλ.
  
  "Όποιος ήταν εδώ πρέπει να γνώριζε τον κωδικό πρόσβασης."
  
  Ο Όρβιλ συμφώνησε.
  
  "Αυτός είναι ο Ράσελ, Άλμπερτ. Ο Ράσελ είναι χακάν".
  
  Εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν πυροβολισμοί που έσπασαν ένα μεγάλο παράθυρο.
  
  
  77
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006 6:49 π.μ.
  
  
  Ο Φάουλερ κοίταξε προσεκτικά το ρολόι του. Εννέα δευτερόλεπτα πριν τον συμφωνημένο χρόνο συνέβη το απρόοπτο.
  
  Ο Άλμπερτ τηλεφώνησε.
  
  Ο ιερέας πήγε στην είσοδο του φαραγγιού για να τηλεφωνήσει. Υπήρχε ένα τυφλό σημείο που ο στρατιώτης, που παρακολουθούσε από τη νότια άκρη του γκρεμού, δεν μπορούσε να δει. Τη στιγμή που άνοιξε το τηλέφωνο, χτύπησε το τηλέφωνο. Ο Φάουλερ κατάλαβε αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
  
  "Άλμπερτ, τι έγινε;"
  
  Στην άλλη άκρη της γραμμής, άκουσε πολλές φωνές που ούρλιαζαν. Ο Φάουλερ προσπάθησε να καταλάβει τι συνέβαινε.
  
  'Κλείνω το τηλέφωνο!'
  
  "Αξιωματικός, πρέπει να τηλεφωνήσω!" Η φωνή του Άλμπερτ ακούστηκε απόμακρη, σαν να μην είχε τηλέφωνο στο αυτί του, "Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Είναι θέμα εθνικής ασφάλειας".
  
  "Σου είπα να ρίξεις αυτό το γαμημένο τηλέφωνο".
  
  "Θα βάλω σιγά σιγά το χέρι μου κάτω και θα μιλήσω. Αν με δείτε να κάνω κάτι ύποπτο, τότε πυροβολήστε με ".
  
  "Αυτή είναι η τελευταία μου προειδοποίηση. Πέτα το!'
  
  "Αντώνι", η φωνή του Άλμπερτ ήταν ομοιόμορφη και καθαρή. Τελικά έβαλε το ακουστικό μέσα. "Με ακούς;"
  
  "Ναι, Άλμπερτ".
  
  "Ο Ράσελ είναι χακάν. Επιβεβαιωμένος. Πρόσεχε-'
  
  Η σύνδεση διακόπηκε. Ο Φάουλερ ένιωσε ένα κύμα σοκ να πλημμυρίζει το σώμα του. Γύρισε για να τρέξει προς το στρατόπεδο και μετά όλα σκοτείνιασαν.
  
  
  78
  
  
  
  ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΠΕΝΗΝΤΑΤΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ
  
  Η Άντρεα και ο Χάρελ σταμάτησαν στην είσοδο της σκηνής του φαγητού όταν είδαν τον Ντέιβιντ Παππά να τρέχει προς το μέρος τους. Ο Παππάς φορούσε ένα ματωμένο μπλουζάκι και έδειχνε αποπροσανατολισμένος.
  
  "Γιατρέ, γιατρέ!"
  
  "Τι στο διάολο συμβαίνει, Ντέιβιντ;" απάντησε ο Χάρελ. Είχε την ίδια κακή διάθεση από τότε που το περιστατικό με το νερό έκανε τον "σωστό καφέ" παρελθόν.
  
  "Αυτός είναι καθηγητής. Είναι σε κακή κατάσταση ".
  
  Ο Ντέιβιντ προσφέρθηκε εθελοντικά να μείνει με τον Φόρεστερ ενώ η Άντρεα και ο Ντοκ πήγαν για πρωινό. Το μόνο πράγμα που καθυστέρησε την κατεδάφιση του τοίχου για να φτάσει στην Κιβωτό ήταν η κατάσταση του Forrester, αν και ο Russell ήθελε να συνεχίσει τις εργασίες της προηγούμενης νύχτας. Ο Ντέιβιντ αρνήθηκε να ανοίξει την κοιλότητα έως ότου ο καθηγητής είχε την ευκαιρία να συνέλθει και να τους ενώσει. Ο Αντρέα, του οποίου η γνώμη για τον Παππά γινόταν όλο και χειρότερη τις τελευταίες ώρες, υποψιαζόταν ότι απλώς περίμενε τον Φόρεστερ να ξεφύγει επιτέλους από τη μέση.
  
  'Πρόστιμο'. Ο Ντοκ αναστέναξε. "Προχώρα, Αντρέα. Δεν έχει νόημα και οι δύο να παραλείπουμε το πρωινό ". Έτρεξε πίσω στο ιατρείο.
  
  Ο δημοσιογράφος κοίταξε γρήγορα μέσα στη σκηνή φαγητού. Ο Zayit και ο Peterke της έγνεψαν πίσω. Στον Αντρέα άρεσε ο βουβός μάγειρας και ο βοηθός του, αλλά οι μόνοι που κάθονταν στα τραπέζια εκείνη τη στιγμή ήταν δύο στρατιώτες, ο Αλόις Γκότλιμπ και ο Λούις Μαλόνεϊ, που έτρωγαν από τους δίσκους τους. Ο Αντρέα ξαφνιάστηκε που ήταν μόνο δύο, γιατί οι στρατιώτες συνήθως έπαιρναν πρωινό μαζί, αφήνοντας μόνο μια επιφυλακή στη νότια κορυφογραμμή για μισή ώρα. Στην πραγματικότητα, το πρωινό ήταν η μοναδική φορά που είδε στρατιώτες μαζί στο ίδιο μέρος.
  
  Επειδή η Άντρεα δεν νοιαζόταν για την παρέα τους, αποφάσισε ότι θα επέστρεφε και θα δει αν μπορούσε να βοηθήσει τον Χάρελ.
  
  Παρόλο που οι ιατρικές μου γνώσεις είναι τόσο περιορισμένες, πιθανότατα θα φορούσα μια νοσοκομειακή ρόμπα προς τα πίσω.
  
  Τότε ο Ντοκ γύρισε και φώναξε: "Κάνε μου τη χάρη, πάρε μου έναν μεγάλο καφέ, εντάξει;"
  
  Η Άντρεα κόλλησε με το ένα πόδι της στη σκηνή της καντίνας, προσπαθώντας να βρει την καλύτερη διαδρομή για να αποφύγει τους ιδρωμένους στρατιώτες που ήταν καμπουριασμένοι πάνω από το φαγητό τους σαν μαϊμούδες όταν κόντεψε να τρακάρει με τον Nuri Zayit. Ο μάγειρας πρέπει να είδε τον γιατρό να τρέχει πίσω στο ιατρείο γιατί έδωσε στον Αντρέα ένα δίσκο με δύο φλιτζάνια στιγμιαίο καφέ και ένα πιάτο τοστ.
  
  "Στιγμιαίος καφές διαλυμένος στο γάλα, έτσι είναι, Νούρι;"
  
  Ο βουβός χαμογέλασε και ανασήκωσε τους ώμους, λέγοντας ότι δεν έφταιγε αυτός.
  
  'Ξέρω. Ίσως απόψε να δούμε νερό να αναβλύζει από την πέτρα και όλα αυτά τα βιβλικά πράγματα. Σε κάθε περίπτωση, ευχαριστώ".
  
  Σιγά-σιγά, φροντίζοντας να μην χυθεί ο καφές γιατί ήξερε ότι δεν ήταν το πιο συντονισμένο άτομο στον κόσμο, αν και δεν θα το παραδεχόταν ποτέ φωναχτά, πήρε το δρόμο για το αναρρωτήριο. Ο Νούρι της έγνεψε από την είσοδο της τραπεζαρίας, χαμογελώντας ακόμα.
  
  Και μετά έγινε.
  
  Η Άντρεα ένιωσε σαν ένα γιγάντιο χέρι να τη σήκωσε από το έδαφος και να την πέταξε 6,5 πόδια στον αέρα πριν την πετάξει πίσω. Ένιωσε έναν οξύ πόνο στο αριστερό της χέρι και ένα φοβερό κάψιμο στο στήθος και την πλάτη της. Γύρισε ακριβώς στην ώρα της για να δει χιλιάδες μικρά κομμάτια φλεγόμενου υφάσματος να πέφτουν από τον ουρανό. Το νέφος του μαύρου καπνού ήταν το μόνο που είχε απομείνει από αυτό που ήταν μια σκηνή φαγητού δύο δευτερόλεπτα νωρίτερα. Ψηλά, ο καπνός φαινόταν να ανακατεύεται με άλλο, πολύ πιο μαύρο καπνό. Η Άντρεα δεν μπορούσε να καταλάβει από πού προερχόταν. Άγγιξε απαλά το στήθος της και συνειδητοποίησε ότι το πουκάμισό της ήταν καλυμμένο με ένα καυτό, κολλώδες υγρό.
  
  Ο Ντοκ ήρθε τρέχοντας.
  
  "Είσαι καλά?" Θεέ μου, είσαι καλά, αγαπητέ;".
  
  Η Άντρεα ήξερε ότι ο Χάρελ ούρλιαζε, αν και η φωνή της ακούστηκε πολύ μακριά από το σφύριγμα στα αυτιά της Άντρεα. Ένιωσε τον γιατρό να της εξέταζε το λαιμό και τα χέρια.
  
  'Το στήθος μου'.
  
  'Είσαι καλά. Είναι απλώς καφές ".
  
  Η Άντρεα σηκώθηκε προσεκτικά και είδε ότι είχε χυθεί ο καφές παντού. Το δεξί της χέρι έπιανε ακόμα το δίσκο ενώ το αριστερό της χτύπησε στην πέτρα. Κούνησε τα δάχτυλά της, φοβούμενη μήπως πληγωθεί περισσότερο. Ευτυχώς δεν έσπασε τίποτα, αλλά ολόκληρη η αριστερή της πλευρά έμοιαζε να έχει παραλύσει.
  
  Ενώ πολλά μέλη της αποστολής προσπάθησαν να σβήσουν τη φωτιά χρησιμοποιώντας κουβάδες άμμου, ο Χάρελ επικεντρώθηκε στη φροντίδα των πληγών της Αντρέα. Ο δημοσιογράφος είχε κοψίματα και γρατζουνιές στην αριστερή πλευρά του σώματός του. Τα μαλλιά και το δέρμα της στην πλάτη της είχαν καεί ελαφρά και τα αυτιά της βούιζαν συνεχώς.
  
  "Το βουητό θα φύγει σε τρεις με τέσσερις ώρες", είπε η Χάρελ, βάζοντας ξανά το στηθοσκόπιο στην τσέπη του παντελονιού της.
  
  "Συγγνώμη..." είπε η Άντρεα, σχεδόν ουρλιάζοντας χωρίς να το καταλάβει. Εκλαψε.
  
  "Δεν έχεις για τίποτα να ζητήσεις συγγνώμη".
  
  "Αυτός... ο Νούρι... μου έφερε καφέ. Αν πήγαινα μέσα να το πάρω, θα ήμουν νεκρός αυτή τη στιγμή. Θα μπορούσα να του ζητήσω να βγει και να καπνίσει μαζί μου ένα τσιγάρο. Θα μπορούσα να του σώσω τη ζωή ως αντάλλαγμα ".
  
  Ο Χάρελ έδειξε το περιβάλλον. Τόσο η σκηνή της καντίνας όσο και το φορτηγό καυσίμων ανατινάχτηκαν - δύο ξεχωριστές εκρήξεις ταυτόχρονα. Τέσσερις άνθρωποι έγιναν τίποτα άλλο παρά στάχτη.
  
  "Ο μόνος που πρέπει να νιώσει κάτι είναι ο γιος μιας σκύλας που το έκανε".
  
  "Μην ανησυχείτε για αυτό κυρία, το έχουμε", είπε ο Τόρες.
  
  Αυτός και ο Τζάκσον έσερναν έναν άντρα με χειροπέδες από τα πόδια. Το τοποθέτησαν στη μέση της πλατείας κοντά στις σκηνές, ενώ τα άλλα μέλη της αποστολής κοιτούσαν σοκαρισμένα, μη μπορώντας να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν.
  
  
  79
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006 6:49 π.μ.
  
  
  Ο Φάουλερ σήκωσε το χέρι στο μέτωπό του. Αιμορραγούσε. Η έκρηξη του φορτηγού τον έστειλε στο έδαφος και χτύπησε το κεφάλι του σε κάτι. Προσπάθησε να σηκωθεί και να επιστρέψει στο στρατόπεδο, κρατώντας ακόμα το δορυφορικό τηλέφωνο στο χέρι του. Στη μέση της μουντής όρασης και του πυκνού σύννεφου καπνού, είδε δύο στρατιώτες να πλησιάζουν με πιστόλια στραμμένα προς το μέρος του.
  
  "Εσύ ήσουν, ρε σκύλα!"
  
  "Κοίτα, κρατάει ακόμα το τηλέφωνο στο χέρι του".
  
  "Αυτό συνήθιζες να πυροδοτήσεις τις εκρήξεις, έτσι δεν είναι, κάθαρμα;"
  
  Το κοντάκι του όπλου τον χτύπησε στο κεφάλι. Έπεσε στο έδαφος, αλλά δεν ένιωσε κλωτσιές ή άλλα χτυπήματα στο σώμα του. Έχασε τις αισθήσεις του πολύ πριν από αυτό.
  
  
  "Αυτό είναι γελοίο", φώναξε ο Ράσελ, προσχωρώντας στην ομάδα που συνωστιζόταν γύρω από τον πατέρα Φάουλερ: ο Ντέκερ, ο Τόρες, ο Τζάκσον και ο Άλρικ Γκότλιμπ από την πλευρά του στρατιώτη• ο Άιχμπεργκ, ο Χάνλεϊ και ο Παππάς σε ό,τι είχε απομείνει από τους πολίτες.
  
  Με τη βοήθεια του Χάρελ, η Άντρεα προσπάθησε να σηκωθεί και να πλησιάσει την ομάδα των απειλητικών προσώπων που ήταν μαύρες από αιθάλη.
  
  "Δεν είναι αστείο, κύριε", είπε ο Ντέκερ, πετώντας το δορυφορικό τηλέφωνο του Φάουλερ. "Το είχε όταν τον βρήκαμε κοντά στο φορτηγό καυσίμων. Χάρη στον σαρωτή, ξέρουμε ότι έκανε ένα σύντομο τηλεφώνημα σήμερα το πρωί, οπότε τον υποπτευόμασταν ήδη Αντί να πάμε για πρωινό, πήραμε τις θέσεις μας και τον παρακολουθήσαμε. Ευτυχώς.
  
  "Απλώς..." άρχισε η Άντρεα, αλλά ο Χάρελ την τράβηξε από το χέρι.
  
  'Ησυχια. Δεν θα τον βοηθήσει", ψιθύρισε εκείνη.
  
  Ακριβώς. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι αυτό είναι το μυστικό τηλέφωνο που χρησιμοποιεί για να επικοινωνήσει με τη CIA; Δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να υπερασπιστείς την αθωότητά σου, ηλίθιε.
  
  "Αυτό είναι ένα τηλέφωνο. Σίγουρα κάτι που δεν επιτρέπεται σε αυτή την αποστολή, αλλά δεν αρκεί να κατηγορήσουμε αυτό το άτομο για την οργάνωση των βομβαρδισμών", είπε ο Ράσελ.
  
  "Ίσως όχι μόνο το τηλέφωνο, κύριε. Δείτε όμως τι βρήκαμε στον χαρτοφύλακά του. '
  
  Ο Τζάκσον πέταξε τον κατεστραμμένο χαρτοφύλακα μπροστά τους. Αδειάστηκε και το κάτω κάλυμμα σκίστηκε. Στη βάση ήταν κολλημένο ένα μυστικό διαμέρισμα με μικρές ράβδους που έμοιαζαν με αμυγδαλόπαστα.
  
  "Αυτό είναι το C4, κύριε Russell", συνέχισε ο Dekker.
  
  Η πληροφορία τους έκανε όλους να κρατήσουν την ανάσα τους. Τότε ο Άλρικ τράβηξε το πιστόλι του.
  
  "Αυτό το γουρούνι σκότωσε τον αδερφό μου. Επιτρέψτε μου να βάλω μια σφαίρα στο γαμημένο κρανίο του", φώναξε, δίπλα του με οργή.
  
  "Έχω ακούσει αρκετά", είπε μια απαλή αλλά σίγουρη φωνή.
  
  Ο κύκλος άνοιξε και ο Ρέιμοντ Κιν πλησίασε το αναίσθητο σώμα του ιερέα. Έσκυψε πάνω του, η μια φιγούρα μαύρη και η άλλη λευκή.
  
  "Μπορώ να καταλάβω τι έκανε αυτόν τον άνθρωπο να κάνει αυτό που έκανε. Αλλά αυτή η αποστολή έχει καθυστερήσει πάρα πολύ και δεν μπορεί πλέον να αναβληθεί. Παππά, σε παρακαλώ, γύρισε στη δουλειά και γκρέμισε τον τοίχο ".
  
  "Κύριε Κάιν, δεν μπορώ να το κάνω αυτό χωρίς να ξέρω τι συμβαίνει εδώ", απάντησε ο Παππάς.
  
  Ο Brian Hanley και ο Tommy Eichberg σταύρωσαν τα χέρια τους και προχώρησαν για να σταθούν δίπλα στον Παππά. Ο Κίνε δεν τους κοίταξε καν δύο φορές.
  
  "Κύριε Ντέκερ;"
  
  'Κύριε?' ρώτησε ο μεγάλος Νοτιοαφρικανός.
  
  "Παρακαλώ δείξτε την εξουσία σας. Ο καιρός για τις λεπτότητες έχει περάσει ".
  
  "Τζάκσον", είπε ο Ντέκερ, κάνοντας σήμα.
  
  Ο στρατιώτης σήκωσε το M4 της και το στόχευσε στους τρεις στασιαστές.
  
  "Πρέπει να αστειεύεστε", παραπονέθηκε ο Άιχμπεργκ, του οποίου η μεγάλη κόκκινη μύτη βρισκόταν μερικές ίντσες από το ρύγχος του όπλου του Τζάκσον.
  
  "Δεν είναι αστείο, αγάπη μου. Ξεκίνα να περπατάς αλλιώς θα σου ρίξω τον νέο κώλο". Ο Τζάκσον έσκυψε το όπλο της με ένα δυσοίωνο μεταλλικό κλικ.
  
  Αγνοώντας τους άλλους, ο Κάιν πλησίασε τον Χάρελ και την Άντρεα.
  
  "Όσο για εσάς, νεαρές κυρίες, ήταν χαρά να μπορώ να βασίζομαι στις υπηρεσίες σας. Ο κύριος Dekker εγγυάται την επιστροφή σας στο Behemoth ".
  
  'Για τι πράγμα μιλάς?' ούρλιαξε η Άντρεα, η οποία, παρά τα προβλήματα ακοής της, πήρε μερικά από αυτά που είχε πει ο Κάιν. "Καταραμένο γιο της σκύλας! Θα βγάλουν την Κιβωτό σε λίγες ώρες. Αφήστε με να μείνω μέχρι αύριο. Μου χρωστάς.'
  
  "Λες να χρωστάει ο ψαράς στο σκουλήκι; Παρ'τα. Α, και φρόντισε να φύγουν με αυτό που φοράνε. Ζητήστε από τη δημοσιογράφο να περάσει το δίσκο με τις φωτογραφίες της ".
  
  Ο Ντέκερ πήρε τον Άλρικ στην άκρη και του μίλησε ήσυχα.
  
  "Πάρ" αυτούς".
  
  "Μαλακίες. Θέλω να μείνω εδώ και να ασχοληθώ με τον ιερέα. Σκότωσε τον αδερφό μου", είπε ο Γερμανός με τα μάτια του ματωμένα.
  
  "Θα είναι ακόμα ζωντανός όταν επιστρέψεις. Τώρα κάνε αυτό που σου λένε. Ο Τόρες θα φροντίσει να είναι καλός και ζεστός μαζί σου ".
  
  "Διάβολε, συνταγματάρχη. Το ταξίδι από εδώ στην Άκαμπα και πίσω διαρκεί τουλάχιστον τρεις ώρες, ακόμα κι αν οδηγούμε με τελική ταχύτητα με Humvee. Αν ο Τόρες φτάσει στον ιερέα, δεν θα έχει μείνει τίποτα από αυτόν μέχρι να επιστρέψω".
  
  "Πιστέψτε με, Γκότλιμπ. Θα επιστρέψεις σε μια ώρα ".
  
  "Τι εννοείτε, κύριε;"
  
  Ο Ντέκερ τον κοίταξε σοβαρά, ενοχλημένος με τη βραδύτητα του υφισταμένου του. Μισούσε να λέει ορθογραφικά πράγματα.
  
  Sarsaparilla, Gottlieb. Και κάντε το γρήγορα ".
  
  
  80
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006 7:14 π.μ.
  
  
  Καθισμένη στο πίσω κάθισμα του H3, η Andrea μισόκλεισε τα μάτια της σε μια μάταιη προσπάθεια να ελέγξει τη σκόνη που έμπαινε ορμητικά από τα παράθυρα. Η έκρηξη του φορτηγού καυσίμων φύσηξε τα παράθυρα του αυτοκινήτου και έσπασε το παρμπρίζ, και παρόλο που ο Άλρικ έφτιαξε μερικές από τις τρύπες με κολλητική ταινία και μερικά πουκάμισα, δούλευε τόσο γρήγορα που σε μερικά σημεία μπήκε ακόμα άμμος. Ο Χάρελ παραπονέθηκε, αλλά ο στρατιώτης δεν απάντησε. Κρατούσε το τιμόνι με τα δύο του χέρια, με τις αρθρώσεις του λευκές και το στόμα του τεντωμένο. Είχε διασχίσει τον μεγάλο αμμόλοφο στο στόμιο του φαραγγιού σε μόλις τρία λεπτά, και τώρα πάτησε το γκάζι σαν να εξαρτιόταν η ζωή του από αυτό.
  
  "Δεν θα είναι το πιο άνετο ταξίδι στον κόσμο, αλλά τουλάχιστον φτάνουμε σπίτι", είπε η Ντοκ, βάζοντας το χέρι της στον γοφό της Αντρέα. Η Άντρεα έσφιξε το χέρι της σφιχτά.
  
  "Γιατί το έκανε, γιατρέ; Γιατί είχε εκρηκτικά στον χαρτοφύλακά του; Πες μου ότι του τα φύτεψαν", είπε σχεδόν παρακλητικά ο νεαρός δημοσιογράφος.
  
  Ο γιατρός έγειρε πιο κοντά ώστε ο Άλρικ να μην την ακούσει, αν και αμφέβαλλε ότι μπορούσε να ακούσει οτιδήποτε από τον θόρυβο της μηχανής και τον άνεμο που χτυπούσε τα προσωρινά καλύμματα στα παράθυρα.
  
  "Δεν ξέρω, Αντρέα, αλλά τα εκρηκτικά του ανήκαν".
  
  'Πως ξέρεις?' ρώτησε η Άντρεα, με τα μάτια της ξαφνικά σοβαρά.
  
  Γιατί μου είπε. Αφού άκουσες τους στρατιώτες να μιλούν όταν ήσουν κάτω από τη σκηνή τους, ήρθε σε μένα για βοήθεια με ένα τρελό σχέδιο να ανατινάξει την παροχή νερού ".
  
  "Γιατρέ, τι λες; Το ήξερες;".
  
  "Ήρθε εδώ εξαιτίας σου. Σου έσωσε ήδη μια φορά τη ζωή και σύμφωνα με τον κώδικα τιμής που ζουν άνθρωποι σαν αυτόν, πιστεύει ότι πρέπει να σε βοηθήσει όποτε χρειάζεσαι βοήθεια. Εν πάση περιπτώσει, για λόγους που δεν καταλαβαίνω καλά, ήταν το αφεντικό του που σε έβαλε αρχικά σε αυτό. Ήθελε να βεβαιωθεί ότι ο Φάουλερ ήταν στην αποστολή".
  
  "Γι' αυτό λοιπόν ο Κάιν ανέφερε το σκουλήκι;"
  
  'Ναί. Για τον Kaine και τους ανθρώπους του, ήσουν απλώς ένας τρόπος για να ελέγξεις τον Fowler. Όλα ήταν ένα ψέμα από την αρχή ".
  
  "Και τι θα γίνει με αυτόν τώρα;"
  
  "Ξέχνα τον. Θα τον ανακρίνουν και μετά... θα εξαφανιστεί. Και πριν πεις οτιδήποτε, μη σκέφτεσαι καν να γυρίσεις εκεί ".
  
  Η πραγματικότητα της κατάστασης εξέπληξε τον δημοσιογράφο.
  
  "Γιατί, γιατρέ;" Η Άντρεα απομακρύνθηκε από πάνω της με αηδία. "Γιατί δεν μου το είπες, μετά από όλα όσα περάσαμε;" Ορκίστηκες ότι δεν θα μου πεις ποτέ ξανά ψέματα. Ορκίστηκες όταν κάναμε έρωτα. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να είμαι τόσο ανόητος..."
  
  "Μιλάω πολύ". Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της Χάρελ, αλλά όταν συνέχισε, η φωνή της ήταν ατσάλινη. "Η αποστολή του είναι διαφορετική από τη δική μου. Για μένα, ήταν απλώς μια άλλη από αυτές τις ηλίθιες αποστολές που συμβαίνουν κατά καιρούς. Αλλά ο Φάουλερ ήξερε ότι θα μπορούσε να είναι αληθινό. Και αν ήταν έτσι, ήξερε ότι έπρεπε να κάνει κάτι γι' αυτό ".
  
  "Και τι ήταν αυτό; Να μας ανατινάξουν όλους;".
  
  "Δεν ξέρω ποιος πυροδότησε την έκρηξη σήμερα το πρωί, αλλά πιστέψτε με, δεν ήταν ο Άντονι Φάουλερ".
  
  "Μα δεν είπες τίποτα".
  
  "Δεν μπορούσα να πω τίποτα χωρίς να χαρίσω τον εαυτό μου", είπε ο Χάρελ κοιτάζοντας αλλού. "Ήξερα ότι θα μας έβγαζαν από εκεί... Ήθελα να είμαι μαζί σου. Μακριά από το σκάψιμο. Μακριά από τη ζωή μου, υποθέτω.
  
  "Τι γίνεται με τον Forrester; Ήταν ο ασθενής σου και τον άφησες εκεί."
  
  "Πέθανε σήμερα το πρωί, Αντρέα. Μάλιστα, λίγο πριν την έκρηξη. Είναι άρρωστος εδώ και χρόνια, το ξέρεις ".
  
  Η Άντρεα κούνησε το κεφάλι της.
  
  Αν ήμουν Αμερικανός, θα κέρδιζα βραβείο Πούλιτζερ, αλλά με ποιο κόστος;
  
  'Δεν το πιστεύω. Τόσος θάνατος, τόση βία, όλα για χάρη ενός γελοίου μουσείου ".
  
  "Ο Φάουλερ δεν σου το εξήγησε; Πολύ περισσότερα διακυβεύονται..." Ο Χάρελ αποσύρθηκε καθώς το Hammer επιβράδυνε.
  
  "Αυτό είναι λάθος", είπε, κοιτάζοντας μέσα από τις χαραμάδες του παραθύρου. "Δεν υπάρχει τίποτα εδώ".
  
  Το όχημα σταμάτησε απότομα.
  
  "Γεια σου Άλρικ, τι κάνεις;" είπε η Άντρεα. Γιατί σταματάμε;".
  
  Ο μεγάλος Γερμανός δεν είπε τίποτα. Πολύ αργά, έβγαλε τα κλειδιά από την ανάφλεξη, έβαλε το χειρόφρενο και βγήκε από το Hummer χτυπώντας την πόρτα.
  
  'Σκατά. Δεν θα τολμούσαν", είπε ο Χάρελ.
  
  Η Άντρεα είδε τον φόβο στα μάτια του γιατρού. Άκουγε τα βήματα του Άλρικ στην άμμο. Πήγε στο πλευρό του Χάρελ.
  
  "Τι συμβαίνει, γιατρέ;"
  
  Η πόρτα άνοιξε.
  
  "Βγες έξω", είπε ψυχρά ο Άλρικ, με το πρόσωπό του απαθές.
  
  "Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό", είπε ο Χάρελ χωρίς να κουνηθεί ούτε μια ίντσα. "Ο διοικητής σου δεν θέλει να κάνει εχθρούς με τη Μοσάντ. Είμαστε πολύ κακοί εχθροί για να έχουμε".
  
  Μια παραγγελία είναι μια παραγγελία. Βγες έξω.'
  
  "Όχι αυτή. Τουλάχιστον αφήστε την να φύγει, σε παρακαλώ".
  
  Ο Γερμανός έβαλε το χέρι του στη ζώνη του και έβγαλε ένα αυτόματο πιστόλι από τη θήκη του.
  
  'Τελευταία φορά. Βγες από το αμάξι.'
  
  Ο Χάρελ κοίταξε την Άντρεα, παραιτήθηκε από τη μοίρα της. Ανασήκωσε τους ώμους της και άρπαξε τη λαβή του συνοδηγού πάνω από το πλαϊνό παράθυρο με τα δύο της χέρια για να βγει από το αυτοκίνητο. Αλλά ξαφνικά έσφιξε τους μυς των χεριών της και, κρατώντας ακόμα τη λαβή, έδιωξε τα πόδια της, χτυπώντας τον Άλρικ στο στήθος με τις βαριές μπότες της. Ο Γερμανός πυροβόλησε ένα πιστόλι, το οποίο έπεσε στο έδαφος. Ο Χάρελ πέταξε πρώτα το κεφάλι στον στρατιώτη, χτυπώντας τον στο έδαφος. Ο γιατρός πετάχτηκε αμέσως και κλώτσησε τον Γερμανό στο πρόσωπο, κόβοντάς του το φρύδι και τραυματίζοντας το μάτι. Ο Ντοκ σήκωσε το πόδι της στο πρόσωπό του, έτοιμος να τελειώσει τη δουλειά, αλλά ο στρατιώτης συνήλθε, άρπαξε το πόδι της με το τεράστιο χέρι του και τη γύρισε απότομα προς τα αριστερά. Ακούστηκε ένας δυνατός ήχος από το σπάσιμο των οστών καθώς έπεσε ο Ντοκ.
  
  Ο μισθοφόρος σηκώθηκε και γύρισε. Η Άντρεα τον πλησίαζε, έτοιμη να χτυπήσει, αλλά ο στρατιώτης την απαλλάχτηκε με ένα χτύπημα πίσω, αφήνοντας μια άσχημη κόκκινη φλέβα στο μάγουλό της. Η Άντρεα έπεσε πίσω. Καθώς έπεσε στην άμμο, ένιωσε κάτι στερεό κάτω της.
  
  Τώρα ο Άλρικ έσκυψε πάνω από τον Χάρελ. Άρπαξε μια μεγάλη χαίτη από σγουρά μαύρα μαλλιά και την τράβηξε, σηκώνοντάς την σαν να ήταν μια κουρελή κούκλα, μέχρι που το πρόσωπό του ήταν δίπλα στο δικό της. Ο Χάρελ εξακολουθούσε να ταράζεται από το σοκ, αλλά κατάφερε να κοιτάξει τον στρατιώτη στα μάτια και να τον έφτυσε.
  
  'Γάμησέ σε, σκατά'.
  
  Ο Γερμανός την έφτυσε ως απάντηση και στη συνέχεια σήκωσε το δεξί του χέρι, στο οποίο κρατούσε ένα μαχαίρι μάχης. Το βούτηξε στο στομάχι της Χάρελ, απολαμβάνοντας το θέαμα των ματιών του θύματός του να γουρλώνουν πίσω και το στόμα να ανοίγει καθώς εκείνη πάλευε να αναπνεύσει. Ο Άλρικ έστριψε το μαχαίρι στην πληγή και μετά το τράβηξε πρόχειρα. Αίμα ανάβλυσε, πιτσίλισε τη στολή και τις μπότες του στρατιώτη. Έδιωξε τον γιατρό με μια έκφραση αηδίας στο πρόσωπό του.
  
  'Όχι!'
  
  Τώρα ο μισθοφόρος στράφηκε προς τον Αντρέα, ο οποίος είχε προσγειωθεί στο πιστόλι και προσπαθούσε να βρει τη λαβή ασφαλείας. Ούρλιαξε με όλη της τη δύναμη και πάτησε τη σκανδάλη.
  
  Το αυτόματο πιστόλι πήδηξε στα χέρια της, μουδιάζοντας τα δάχτυλά της. Ποτέ δεν είχε πυροβολήσει πιστόλι πριν, και φάνηκε. Η σφαίρα πέρασε πάνω από τον Γερμανό και έπεσε στην πόρτα του Hummer. Ο Άλρικ φώναξε κάτι στα γερμανικά και όρμησε πάνω της. Σχεδόν χωρίς να κοιτάξει, ο Αντρέα έριξε άλλες τρεις βολές.
  
  Μια σφαίρα χάθηκε.
  
  Ένας άλλος τρύπησε ένα ελαστικό σε ένα Humvee.
  
  Το τρίτο χτύπησε με το στόμα ανοιχτό του Γερμανού. Λόγω της ορμής του σώματός του 200 λιβρών, συνέχισε να πλησιάζει την Αντρέα, αν και τα χέρια του δεν είχαν πλέον σκοπό να της αφαιρέσουν το όπλο και να την στραγγαλίσουν. Έπεσε μπρούμυτα, προσπαθώντας να μιλήσει, αίμα έτρεχε από το στόμα του. Με φρίκη, ο Αντρέα είδε ότι η βολή έσπασε αρκετά από τα δόντια του Γερμανού. Παραμέρισε και περίμενε, εξακολουθώντας να στρέφει το όπλο της προς το μέρος του - αν και αν δεν είχε καταφέρει να τον πληγώσει κατά τύχη, θα ήταν άσκοπο, αφού το χέρι της έτρεμε πολύ και δεν είχε μείνει δύναμη στα δάχτυλά της. Το χέρι της πονούσε από την πρόσκρουση του όπλου.
  
  Ο Γερμανός χρειάστηκε σχεδόν ένα λεπτό για να πεθάνει. Η σφαίρα πέρασε από το λαιμό του, καταστρέφοντας τον νωτιαίο μυελό του και τον άφησε παράλυτο. Έπνιξε το ίδιο του το αίμα καθώς πλημμύρισε τον λαιμό του.
  
  Όταν βεβαιώθηκε ότι ο Άλρικ δεν αποτελούσε πλέον απειλή, η Άντρεα έτρεξε στον Χάρελ, ο οποίος αιμορραγούσε στην άμμο. Κάθισε όρθια και αγκάλιασε το κεφάλι του Ντοκ, αποφεύγοντας να κοιτάξει την πληγή καθώς ο Χάρελ προσπαθούσε αβοήθητη να κρατήσει το εσωτερικό της με τα χέρια της.
  
  "Περίμενε, γιατρ. Πες μου τι να κάνω. Θα σε βγάλω από εδώ, ακόμα κι αν είναι απλώς για να σου κλωτσήσω γιατί μου είπες ψέματα ".
  
  "Μην ανησυχείς", απάντησε ο Χάρελ με αδύναμη φωνή. 'Το ξεπέρασα. Πίστεψέ με. Είμαι γιατρός.'
  
  Η Άντρεα έβαλε τα κλάματα και ακούμπησε το μέτωπό της στον Χάρελ. Ο Χάρελ έβγαλε το χέρι του από την πληγή και άρπαξε έναν από τους δημοσιογράφους.
  
  'Μην το λες αυτό. Παρακαλώ μην.'
  
  "Σου έχω πει αρκετά ψέματα. Θέλω να κάνεις κάτι για μένα ".
  
  'Ονόμασέ το'.
  
  "Σε ένα λεπτό, θέλω να μπείτε στο Hammer και να οδηγήσετε δυτικά σε αυτό το μονοπάτι κατσίκας. Είμαστε περίπου ενενήντα πέντε μίλια από την Άκαμπα, αλλά θα μπορέσετε να φτάσετε στο δρόμο σε μερικές ώρες". Έκανε μια παύση και έσφιξε τα δόντια της από τον πόνο. "Το αυτοκίνητο διαθέτει ανιχνευτή κατεύθυνσης GPS. Αν δείτε κάποιον, βγείτε από το Hammer και ζητήστε βοήθεια. Αυτό που θέλω να κάνεις είναι να φύγεις από εδώ. Ορκιστείτε μου ότι θα το κάνετε;".
  
  'Ορκίζομαι'.
  
  Ο Χάρελ μόρφασε από τον πόνο. Η λαβή της στο χέρι της Άντρεα χαλάρωνε κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε.
  
  "Κοίτα, δεν έπρεπε να σου πω το πραγματικό μου όνομα. Θέλω να κάνεις κάτι άλλο για μένα. Θέλω να το πεις δυνατά. Κανείς δεν το έκανε ποτέ αυτό ".
  
  "Τσέντβα".
  
  "Φώναξε πιο δυνατά".
  
  'ΤΣΕΝΤΒΑ!' Η Άντρεα ούρλιαξε, η αγωνία και ο πόνος της έσπασαν τη σιωπή της ερήμου.
  
  Ένα τέταρτο αργότερα, η ζωή του Chadva Harel κόπηκε για πάντα.
  
  
  Το να σκάψεις έναν τάφο στην άμμο με τα γυμνά σου χέρια ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που είχε κάνει ο Αντρέα. Όχι λόγω της προσπάθειας που χρειάστηκε, αλλά λόγω του τι σήμαινε. Επειδή ήταν μια άσκοπη χειρονομία και επειδή, εν μέρει, η Τσέντβα πέθανε εξαιτίας των γεγονότων που κίνησε. Έσκαψε έναν ρηχό τάφο και τον σημάδεψε με μια κεραία Hammer και έναν κύκλο από πέτρες.
  
  Όταν τελείωσε, η Andrea έψαξε στο Hammer για νερό, αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία. Το μόνο νερό που μπορούσε να βρει ήταν στη φιάλη του στρατιώτη που κρέμονταν από τη ζώνη του. Ήταν γεμάτη τα τρία τέταρτα. Πήρε και το καπάκι του, αν και για να το κρατήσει έπρεπε να το προσαρμόσει με μια παραμάνα που βρήκε στην τσέπη της. Έβγαλε επίσης ένα από τα πουκάμισα που ήταν χωμένα στα σπασμένα παράθυρα και άρπαξε έναν ατσάλινο σωλήνα από τον κορμό του Hummer. Έσκισε τους υαλοκαθαριστήρες και τους έβαλε στο σωλήνα, τυλίγοντας το πουκάμισό της γύρω τους για να φτιάξει μια αυτοσχέδια ομπρέλα.
  
  Στη συνέχεια επέστρεψε στην πίστα που είχε αφήσει ο Χάμερ. Δυστυχώς, όταν ο Χάρελ της ζήτησε να ορκιστεί να επιστρέψει στην Άκαμπα, δεν γνώριζε την αδέσποτη σφαίρα που πέρασε από το μπροστινό της λάστιχο, επειδή η πλάτη της ήταν στο αυτοκίνητο. Ακόμα κι αν η Άντρεα ήθελε να κρατήσει την υπόσχεσή της, κάτι που δεν την έκανε, θα της ήταν αδύνατο να αλλάξει η ίδια το λάστιχο. Όσο κι αν έψαξε, δεν έβρισκε γρύλο. Σε έναν τόσο βραχώδη δρόμο, το αυτοκίνητο δεν θα μπορούσε να έχει ταξιδέψει εκατό πόδια χωρίς έναν μπροστινό τροχό που λειτουργεί.
  
  Η Άντρεα κοίταξε προς τα δυτικά, όπου μπορούσε να δει την αμυδρή γραμμή του κεντρικού δρόμου να ελίσσεται ανάμεσα στους αμμόλοφους.
  
  Ενενήντα πέντε μίλια στην Άκαμπα στον μεσημεριανό ήλιο, σχεδόν εξήντα στον κεντρικό δρόμο. Είναι τουλάχιστον μερικές μέρες περπάτημα σε ζέστη 100 βαθμών με την ελπίδα ότι θα βρω κάποιον και δεν έχω αρκετό νερό ούτε για έξι ώρες. Και αυτό υποθέτουμε ότι δεν θα χαθώ προσπαθώντας να βρω ένα σχεδόν αόρατο μονοπάτι, ή ότι αυτοί οι γιοι των σκύλων δεν έχουν πάρει ακόμα την Κιβωτό και δεν έχουν χτυπήσει πάνω μου καθώς έφευγαν από εδώ.
  
  Κοίταξε προς τα ανατολικά, όπου τα ίχνη του Hammer ήταν ακόμα φρέσκα.
  
  Οκτώ μίλια προς αυτή την κατεύθυνση ήταν οχήματα, νερό και μια κουτάλα του αιώνα, σκέφτηκε καθώς άρχισε να περπατά. Για να μην αναφέρω ένα σωρό ανθρώπους που με θέλουν νεκρό. Πλεονεκτήματα? Έχω ακόμα την ευκαιρία να πάρω πίσω τον δίσκο μου και να βοηθήσω τον ιερέα. Δεν έχω ιδέα πώς, αλλά θα προσπαθήσω.
  
  
  81
  
  
  
  κρύπτη με λείψανα
  
  ΒΑΤΙΚΑΝΟ
  
  
  δεκατρείς μέρες νωρίτερα
  
  
  "Θέλεις λίγο πάγο για αυτό το χέρι;" ρώτησε η Σιρίν. Ο Φάουλερ έβγαλε ένα μαντήλι από την τσέπη του και το έδεσε γύρω από τις αρθρώσεις του, οι οποίες αιμορραγούσαν από πολλά κοψίματα. Αποφεύγοντας τον αδελφό Σεσίλιο, ο οποίος προσπαθούσε ακόμη να επισκευάσει τη θέση που είχε καταστρέψει με τις γροθιές του, ο Φάουλερ πλησίασε τον επικεφαλής της Ιεράς Συμμαχίας.
  
  "Τι θέλεις από μένα, Καμίλο;"
  
  "Θέλω να το επιστρέψεις, Άντονι. Αν υπάρχει πραγματικά, το μέρος για την Κιβωτό είναι εδώ, σε ένα οχυρωμένο δωμάτιο εκατόν πενήντα πόδια κάτω από το Βατικανό. Δεν είναι τώρα η ώρα να εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο σε λάθος χέρια. Για να μην πω, αφήστε τον κόσμο να μάθει την ύπαρξή της ".
  
  Ο Φάουλερ έτριξε τα δόντια του με την αλαζονεία της Σιρίν και όποιου βρισκόταν από πάνω του, ίσως ακόμη και ο ίδιος ο Πάπας, που νόμιζε ότι μπορούσαν να αποφασίσουν για την τύχη της Κιβωτού. Αυτό που του ζήτησε η Sirin ήταν πολύ περισσότερο από μια απλή αποστολή. πάτησε σαν ταφόπλακα σε όλη του τη ζωή. Οι κίνδυνοι ήταν ανυπολόγιστοι.
  
  "Θα το κρατήσουμε", επέμεινε η Σιρίν. "Ξέρουμε πώς να περιμένουμε".
  
  Ο Φάουλερ έγνεψε καταφατικά.
  
  Θα πήγαινε στην Ιορδανία.
  
  Ήταν όμως και ικανός να παίρνει τις δικές του αποφάσεις.
  
  
  82
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006 9:23 π.μ.
  
  
  "Ξύπνα, πατέρα".
  
  Ο Φάουλερ αναρρώνει σιγά σιγά, χωρίς να γνωρίζει πού ακριβώς βρισκόταν. Ήξερε μόνο ότι πονούσε όλο του το σώμα. Δεν μπορούσε να κουνήσει τα χέρια του γιατί του είχαν δεμένες χειροπέδες στο κεφάλι. Οι χειροπέδες ήταν κατά κάποιο τρόπο κολλημένες στον τοίχο του φαραγγιού.
  
  Όταν άνοιξε τα μάτια του το επιβεβαίωσε, αλλά και την ταυτότητα του ατόμου που προσπάθησε να τον ξυπνήσει. Ο Τόρες στάθηκε μπροστά του.
  
  Πλατύ χαμόγελο.
  
  "Ξέρω ότι με καταλαβαίνεις", είπε ο στρατιώτης στα Ισπανικά. "Προτιμώ να μιλάω στη δική μου γλώσσα. Έτσι μπορώ να χειριστώ πολύ καλύτερα τις λεπτομέρειες".
  
  "Δεν υπάρχει τίποτα εκλεπτυσμένο σε σένα", είπε ο ιερέας στα Ισπανικά.
  
  "Κάνεις λάθος, πατέρα. Αντίθετα, ένα από τα πράγματα που με έκαναν διάσημο στην Κολομβία ήταν το πώς χρησιμοποιούσα πάντα τη φύση για να με βοηθήσει. Έχω μικρούς φίλους που κάνουν τη δουλειά μου για μένα ".
  
  "Έτσι, βάλτε τους σκορπιούς στον υπνόσακο της δεσποινίδας Οτέρο", είπε ο Φάουλερ, προσπαθώντας να βγάλει τις χειροπέδες χωρίς να το καταλάβει ο Τόρες. Ήταν άχρηστο. Ήταν κολλημένοι στον τοίχο του φαραγγιού με ένα ατσάλινο καρφί που είχε καρφωθεί στον βράχο.
  
  "Εκτιμώ τις προσπάθειές σου, φίλε. Αλλά ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά τραβάς, αυτές οι χειροπέδες δεν θα κουνηθούν", είπε ο Τόρες. 'Αλλά έχεις δίκιο. Ήθελα να πάρω τη μικρή σου ισπανίδα. Δεν λειτούργησε. Τώρα λοιπόν πρέπει να περιμένω τον φίλο μας τον Άλρικ. Νομίζω ότι μας άφησε. Πρέπει να διασκεδάζει με τις δύο πόρνες σου. Ελπίζω να τους γαμήσει και τους δύο πριν τους ξεστομίσει το κεφάλι. Είναι τόσο δύσκολο να βγεις αίμα από τη στολή σου".
  
  Ο Φάουλερ τράβηξε τις μανσέτες, τυφλωμένος από θυμό και ανίκανος να ελέγξει τον εαυτό του.
  
  "Έλα εδώ, Τόρες. Ελα εδώ!'
  
  "Γεια σου! Τι συνέβη?' είπε ο Τόρες απολαμβάνοντας την οργή στο πρόσωπο του Φάουλερ. "Μου αρέσει να σε βλέπω εξοργισμένο. Οι μικροί μου φίλοι θα το λατρέψουν ".
  
  Ο ιερέας κοίταξε προς την κατεύθυνση που έδειχνε ο Τόρες. Όχι πολύ μακριά από τα πόδια του Φάουλερ, υπήρχε ένας τύμβος στην άμμο με πολλές κόκκινες φιγούρες να κινούνται κατά μήκος του.
  
  "Solenopsis catusianis. Δεν ξέρω πραγματικά λατινικά, αλλά ξέρω ότι αυτά τα μυρμήγκια είναι σοβαρά, φίλε. Είμαι πολύ τυχερός που βρήκα έναν από τους λόφους τους τόσο κοντά. Μου αρέσει να τους βλέπω να δουλεύουν και δεν τους έχω δει να κάνουν τη δουλειά τους εδώ και πολύ καιρό..."
  
  Ο Τόρες κάθισε οκλαδόν και σήκωσε την πέτρα. Σηκώθηκε όρθιος, έπαιξε με την πέτρα για λίγες στιγμές και μετά οπισθοχώρησε μερικά βήματα.
  
  "Αλλά φαίνεται ότι δουλεύουν πολύ σκληρά σήμερα, φίλε. Οι μικροί μου φίλοι έχουν τέτοια δόντια που δεν θα το πιστέψεις. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το καλύτερο μέρος είναι όταν κολλάνε το κεντρί τους μέσα σου και κάνουν ένεση με δηλητήριο. Ορίστε, επιτρέψτε μου να σας δείξω ".
  
  Τράβηξε το χέρι του πίσω και σήκωσε το γόνατό του σαν στάμνα του μπέιζμπολ και μετά πέταξε έναν βράχο. Χτύπησε το ανάχωμα, καταστρέφοντας την κορυφή του.
  
  Ήταν σαν να είχε ζωντανέψει η κόκκινη μανία στην άμμο. Εκατοντάδες μυρμήγκια πέταξαν έξω από τη φωλιά. Ο Τόρες οπισθοχώρησε λίγο και πέταξε άλλη μια πέτρα, αυτή τη φορά σε ένα τόξο, έτσι ώστε να προσγειωθεί στα μισά του δρόμου μεταξύ του Φάουλερ και της φωλιάς. Η κόκκινη μάζα πάγωσε για μια στιγμή και μετά όρμησε στον βράχο, με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί κάτω από την οργή της.
  
  Ο Τόρες οπισθοχώρησε ακόμα πιο αργά και πέταξε έναν άλλο βράχο που προσγειώθηκε περίπου ενάμιση πόδι από τον Φάουλερ. Τα μυρμήγκια μετακινήθηκαν ξανά στην πέτρα μέχρι που η μάζα δεν απείχε περισσότερο από οκτώ ίντσες από τον ιερέα. Ο Φάουλερ άκουγε τα έντομα να τρίζουν. Ήταν ένας αποκρουστικός, τρομακτικός ήχος, σαν κάποιος να κουνάει μια χάρτινη σακούλα γεμάτη καπάκια μπουκαλιών.
  
  Χρησιμοποιούν την κίνηση για να καθοδηγηθούν. Τώρα θα ρίξει άλλη μια πέτρα πιο κοντά μου για να με κάνει να κινηθώ. Αν το κάνω αυτό, τελείωσα, σκέφτηκε ο Φάουλερ.
  
  Και αυτό ακριβώς συνέβη. Η τέταρτη πέτρα έπεσε στα πόδια του Φάουλερ και τα μυρμήγκια του επιτέθηκαν αμέσως. Σταδιακά, οι μπότες του Fowler καλύφθηκαν από μια θάλασσα από μυρμήγκια που μεγάλωνε κάθε δευτερόλεπτο καθώς περισσότερα μυρμήγκια αναδύονταν από τη φωλιά. Ο Τόρες πέταξε περισσότερες πέτρες στα μυρμήγκια, τα οποία έγιναν ακόμη πιο μοχθηρά, λες και η μυρωδιά των συντετριμμένων αδερφών τους αύξησε τη δίψα τους για εκδίκηση.
  
  "Παραδέξου το, φίλε. Είσαι τσακισμένος", είπε ο Τόρες.
  
  Ο στρατιώτης πέταξε άλλη μια πέτρα, αυτή τη φορά όχι στο έδαφος, αλλά στο κεφάλι του Φάουλερ. Έχασε δύο εκατοστά και έπεσε σε ένα κόκκινο κύμα που κινούνταν σαν θυμωμένος ανεμοστρόβιλος.
  
  Ο Τόρες έγειρε ξανά και διάλεξε μια μικρότερη πέτρα που ήταν πιο εύκολο για αυτόν να πετάξει. Πήρε προσεκτικό στόχο και το πυροβόλησε. Η πέτρα χτύπησε τον παπά στο μέτωπο. Ο Φάουλερ πάλεψε με τον πόνο και την επιθυμία να κινηθεί.
  
  "Αργά ή γρήγορα θα τα παρατήσεις, φίλε. Σκοπεύω να περάσω το πρωί έτσι ".
  
  Έσκυψε πάλι, ψάχνοντας για πυρομαχικά, αλλά αναγκάστηκε να σταματήσει καθώς το walkie-talkie του αναζωογονήθηκε.
  
  "Τόρες, ο Ντέκερ ακούει. Πού στο διάολο είσαι;".
  
  "Φροντίζω τον ιερέα, κύριε".
  
  "Αφήστε το στον Άλρικ, θα επιστρέψει σύντομα. Του υποσχέθηκα και, όπως είπε ο Σοπενχάουερ, ένας μεγάλος άνθρωπος αντιμετωπίζει τις υποσχέσεις του ως θεϊκούς νόμους ".
  
  "Καταλαβαίνω, κύριε".
  
  'Αναφορά στο Nest One'.
  
  "Με όλο τον σεβασμό, κύριε, δεν είναι η σειρά μου τώρα".
  
  "Με όλο τον σεβασμό, αν δεν εμφανιστείς στο Nest One σε τριάντα δευτερόλεπτα, θα σε βρω και θα σε γδέρσω ζωντανό. Ακούτε?'
  
  "Καταλαβαίνω, συνταγματάρχη".
  
  'Χαίρομαι που το ακούω. Πεπερασμένος.'
  
  Ο Τόρες ξαναέβαλε το ραδιόφωνο στη ζώνη του και πήγε αργά πίσω. "Τον άκουσες, πατέρα. Μετά την έκρηξη, έχουμε μείνει μόνο πέντε, οπότε θα πρέπει να αναβάλουμε το παιχνίδι μας για μερικές ώρες. Όταν επιστρέψω, θα είσαι στα χειρότερα σου. Κανείς δεν μπορεί να καθίσει ακίνητος για τόσο πολύ ".
  
  Ο Φάουλερ παρακολούθησε τον Τόρες να στρογγυλεύει μια στροφή στο φαράγγι κοντά στην είσοδο. Η ανακούφισή του δεν κράτησε πολύ.
  
  Αρκετά μυρμήγκια στις μπότες του άρχισαν να ανεβαίνουν σιγά σιγά στο πόδι.
  
  
  83
  
  
  
  ΜΕΤΩΡΟΛΟΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ AL QAHIR
  
  ΚΑΪΡΟ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006 9:56 π.μ.
  
  
  Δεν ήταν ακόμα δέκα το πρωί και η μπλούζα του νεαρού μετεωρολόγου ήταν ήδη μουσκεμένη. Είναι όλο το πρωί στο τηλέφωνο, κάνει τη δουλειά κάποιου άλλου. Ήταν το αποκορύφωμα της καλοκαιρινής περιόδου και όλοι όσοι ήταν οποιοσδήποτε είχαν φύγει και βρίσκονταν στην ακτή του Σαρμ ελ Σέιχ, παριστάνοντας τους έμπειρους δύτες.
  
  Αλλά ήταν ένα από τα καθήκοντα που δεν μπορούσαν να αναβληθούν. Το θηρίο που πλησίαζε ήταν πολύ επικίνδυνο.
  
  Για κάτι που φαινόταν σαν τη χιλιοστή φορά από τότε που επιβεβαίωσε τις μετρήσεις του, ο αξιωματούχος σήκωσε το τηλέφωνο και τηλεφώνησε σε μια άλλη περιοχή που υποτίθεται ότι επλήγη από την πρόβλεψη.
  
  "Λιμάνι της Άκαμπα".
  
  "Salaam alaikum, αυτός είναι ο Jawar Ibn Daoud από το Μετεωρολογικό Ινστιτούτο Al Qahira."
  
  "Alaikum salaam Jawar, αυτός είναι ο Najjar". Αν και οι δύο άνδρες δεν έχουν συναντηθεί ποτέ, έχουν μιλήσει στο τηλέφωνο δεκάδες φορές. "Θα μπορούσες να με καλέσεις ξανά σε λίγα λεπτά;" Είμαι πολύ απασχολημένος σήμερα το πρωί.
  
  "Ακούστε με, αυτό είναι σημαντικό. Νωρίς σήμερα το πρωί παρατηρήσαμε μια τεράστια αέρια μάζα. Κάνει πολύ ζέστη και κατευθύνεται προς το μέρος σου ".
  
  "Σιμούν; Πας προς αυτόν τον τρόπο; Διάολε, θα πρέπει να τηλεφωνήσω στη γυναίκα μου και να της πω να φέρει μπουγάδα από το πλυντήριο ".
  
  "Καλύτερα να σταματήσεις να αστειεύεσαι. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα που έχω δει ποτέ. Είναι πάνω από την κορυφή. Εξαιρετικά επικίνδυνο ".
  
  Ο μετεωρολόγος στο Κάιρο σχεδόν άκουγε τον λιμενάρχη να καταπίνει δυνατά στην άλλη άκρη της γραμμής. Όπως όλοι οι Ιορδανοί, έμαθε να σέβεται και να φοβάται το simun, μια αμμοθύελλα που κινούνταν σε κύκλους σαν ανεμοστρόβιλος, με ταχύτητες έως και 100 μίλια την ώρα και θερμοκρασίες 120 βαθμών Φαρενάιτ. Όποιος ήταν αρκετά άτυχος να δει ένα simun σε πλήρη ισχύ σε εξωτερικούς χώρους, θα πέθαινε αμέσως από καρδιακή ανακοπή λόγω της έντονης ζέστης και το σώμα θα απογυμνωθεί από κάθε υγρασία, αφήνοντας ένα άδειο, αποξηραμένο πλαίσιο όπου βρισκόταν ένας άνθρωπος μόλις λίγα λεπτά πριν . Ευτυχώς, οι σύγχρονες μετεωρολογικές προβλέψεις έχουν δώσει στους πολίτες αρκετό χρόνο για να λάβουν προφυλάξεις.
  
  'Καταλαβαίνω. Έχετε φορέα; ρώτησε ο λιμενάρχης, τώρα φανερά ανήσυχος.
  
  "Έφυγε από την έρημο του Σινά πριν από λίγες ώρες. Νομίζω ότι απλώς θα περάσει την Άκαμπα, αλλά θα τρέφεται από τα ρεύματα εκεί και θα εκραγεί πάνω από την κεντρική σας έρημο. Θα πρέπει να καλέσετε όλους για να μπορέσουν να μεταδώσουν ένα μήνυμα.'
  
  "Ξέρω πώς λειτουργεί το δίκτυο, Τζάβαρ. Ευχαριστώ.'
  
  "Απλά φρόντισε να μην φύγει κανείς πριν από απόψε, εντάξει; Αν όχι, θα μαζέψεις μούμιες το πρωί ".
  
  
  84
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006 11:07 π.μ.
  
  
  Ο Ντέιβιντ Παππάς έσπρωξε την κεφαλή του τρυπανιού στην τρύπα για τελευταία φορά. Είχαν μόλις ολοκληρώσει τη διάνοιξη ενός κενού στον τοίχο περίπου έξι πόδια πλάτος και τρεισήμισι ίντσες ύψος, και χάρη στο Eternity, η οροφή του κελιού στην άλλη πλευρά του τοίχου δεν κατέρρευσε, παρόλο που προκλήθηκε ένας ελαφρύς τρόμος από δονήσεις. Τώρα μπορούσαν να αφαιρέσουν τις πέτρες με το χέρι χωρίς να τις χωρίσουν. Το να τα μαζέψεις και να τα βάλεις στην άκρη ήταν άλλο θέμα, αφού ήταν αρκετά.
  
  "Αυτό θα διαρκέσει άλλες δύο ώρες, κύριε Κίνε".
  
  Ο δισεκατομμυριούχος κατέβηκε στη σπηλιά μισή ώρα νωρίτερα. Στάθηκε στη γωνία με τα δύο του χέρια πίσω από την πλάτη του, όπως έκανε συχνά, απλώς κοιτούσε και φαινόταν να χαλαρώνει. Ο Ρέιμοντ Κέιν φοβόταν να πάει κάτω από την τρύπα, αλλά μόνο με ορθολογικό τρόπο. Πέρασε όλη τη νύχτα προετοιμάζοντας διανοητικά γι' αυτό και δεν ένιωσε τον συνηθισμένο φόβο να σφίγγει το στήθος του. Ο σφυγμός του επιταχύνθηκε, αλλά όχι περισσότερο από το συνηθισμένο για έναν άνδρα εξήντα οκτώ ετών που είχε δεθεί στη ζώνη ασφαλείας του για πρώτη φορά και είχε χαμηλώσει σε μια σπηλιά.
  
  Δεν καταλαβαίνω γιατί νιώθω τόσο καλά. Είναι επειδή είμαι κοντά στην Κιβωτό που με κάνει να νιώθω έτσι; Ή μήπως είναι η στενή μήτρα, εκείνο το ζεστό πηγάδι που με ηρεμεί και με παρηγορεί;
  
  Ο Ράσελ πλησίασε και του ψιθύρισε ότι έπρεπε να πάει να φέρει κάτι από τη σκηνή του. Ο Κάιν έγνεψε καταφατικά, αποσπασμένος από τις δικές του σκέψεις, αλλά περήφανος που απελευθερώθηκε από τον εθισμό του στον Τζέικομπ. Τον αγαπούσε σαν γιο και ήταν ευγνώμων για τη θυσία του, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί μια στιγμή που ο Τζέικομπ δεν ήταν στην άλλη άκρη του δωματίου, έτοιμος να βοηθήσει ή να δώσει συμβουλές. Πόσο υπομονετικός ήταν μαζί του ο νεαρός.
  
  Αν δεν ήταν ο Τζέικομπ, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί ποτέ.
  
  
  85
  
  
  
  Μεταγραφή της επικοινωνίας μεταξύ του πληρώματος του Behemoth και του Jacob Russell
  
  20 Ιουλίου 2006
  
  
  MOSES 1: Behemoth, Moses 1 είναι εδώ. Μπορείς να με ακούσεις?
  
  
  BEHEMOTH: Behemoth. Καλημέρα κύριε Russell.
  
  
  ΜΩΥΣΗΣ 1: Γεια σου Θωμά. Πώς είσαι;
  
  
  ΙΠΠΟΣ: Ξέρετε, κύριε. Πολλή ζεστασιά, αλλά νομίζω ότι όσοι από εμάς γεννηθήκαμε στην Κοπεγχάγη δεν θα τη χορτάσουμε ποτέ. Πώς μπορώ να βοηθήσω?
  
  
  MOSES 1: Thomas, ο κύριος Kine χρειάζεται BA-609 σε μισή ώρα. Πρέπει να οργανώσουμε μια επείγουσα συλλογή. Πείτε στον πιλότο να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα καύσιμα μαζί του.
  
  
  BEHEMOTH: Κύριε, φοβάμαι ότι δεν θα είναι δυνατό. Μόλις λάβαμε ένα μήνυμα από τη Λιμενική Αρχή της Άκαμπα που μας ενημερώνει ότι μια τεράστια αμμοθύελλα κινείται στην περιοχή μεταξύ του λιμανιού και της τοποθεσίας σας. Διέκοψαν κάθε εναέρια κυκλοφορία μέχρι τις 18:00.
  
  
  ΜΩΥΣΗΣ 1: Θωμά, θα ήθελα να μου διευκρινίσεις κάτι. Υπάρχει έμβλημα του λιμανιού της Άκαμπα ή της Kine Industries στο πλοίο σας;
  
  
  HIPPO: Kine Industries, κύριε.
  
  
  ΜΩΥΣΗΣ 1: Το νόμιζα. Κάτι άλλο. Έτυχε να με ακούσετε όταν σας είπα το όνομα του ατόμου που χρειάζεται το BA-609;
  
  
  BEHEMOTH: Χμ, ναι κύριε. Κύριε Κάιν, κύριε.
  
  
  ΜΩΥΣΗΣ 1: Πολύ καλά, Θωμά. Τότε σας παρακαλώ να είστε τόσο ευγενικοί ώστε να ακολουθήσετε τις εντολές που σας έδωσα, διαφορετικά εσείς και ολόκληρο το πλήρωμα αυτού του πλοίου θα μείνετε χωρίς δουλειά για ένα μήνα. Είμαι ξεκάθαρος?
  
  
  BEHEMOTH: Πολύ σαφές, κύριε. Το αεροπλάνο θα κατευθυνθεί αμέσως προς το μέρος σας.
  
  
  ΜΩΥΣΗΣ 1: Πάντα απόλαυση, Θωμά. Πεπερασμένος.
  
  
  86
  
  
  
  Χ ΟΥΚΑΝ
  
  Ξεκίνησε υμνώντας το όνομα του Αλλάχ, του Σοφού, του Αγίου, του Ελεήμονα, αυτού που του επέτρεψε να κερδίσει τους εχθρούς του. Αυτό το έκανε ενώ ήταν γονατισμένος στο πάτωμα, φορώντας μια λευκή ρόμπα που κάλυπτε ολόκληρο το σώμα του. Μπροστά του ήταν ένα μπολ με νερό.
  
  Για να βεβαιωθεί ότι το νερό έφτασε στο δέρμα κάτω από το μέταλλο, αφαίρεσε το δαχτυλίδι με την ημερομηνία αποφοίτησής του χαραγμένη πάνω του. Ήταν δώρο από την αδελφότητα. Στη συνέχεια έπλυνε και τα δύο χέρια μέχρι τους καρπούς, συγκεντρώνοντας τις περιοχές ανάμεσα στα δάχτυλα.
  
  Έπιασε το δεξί του χέρι, αυτό που δεν άγγιξε ποτέ τα ιδιωτικά του μέρη σε καμία περίπτωση, και μάζεψε λίγο νερό και μετά ξέπλυνε το στόμα του δυνατά τρεις φορές.
  
  Γέμισε ξανά την παλάμη του με νερό, το έφερε στη μύτη του και εισέπνευσε με δύναμη για να καθαρίσει τα ρουθούνια του. Επανέλαβε το τελετουργικό τρεις φορές. Με το αριστερό του χέρι, καθάρισε το υπόλοιπο νερό, την άμμο και τη λάσπη.
  
  Χρησιμοποιώντας ξανά το αριστερό του χέρι, έβρεξε τα δάχτυλά του και βούρτσισε την άκρη της μύτης του.
  
  Σήκωσε το δεξί του χέρι και το έφερε στο πρόσωπό του, μετά το κατέβασε για να βουτήξει στη λεκάνη και έπλυνε το πρόσωπό του τρεις φορές από το δεξί αυτί στο αριστερό.
  
  Μετά από το μέτωπό του στον λαιμό του τρεις φορές.
  
  Έβγαλε το ρολόι του και έπλυνε ζωηρά και τους δύο πήχεις, πρώτα τον δεξιό και μετά τον αριστερό, από τον καρπό μέχρι τον αγκώνα.
  
  Βρέχοντας τις παλάμες του, έτριψε το κεφάλι του από το μέτωπό του μέχρι το πίσω μέρος του λαιμού του.
  
  Κόλλησε τους υγρούς δείκτες του στα αυτιά του, ξεπλένοντάς τους πίσω από τα αυτιά του και μετά τους λοβούς με τους αντίχειρές του.
  
  Τέλος, έπλυνε και τα δύο πόδια μέχρι τους αστραγάλους, ξεκινώντας από το δεξί πόδι και φροντίζοντας να πλύνει ανάμεσα στα δάχτυλα.
  
  "Ash hadu an la ilaha illa Allah wahdahu la shara lahu wa anna Muhammadan 'abduhu wa rasuluh", απήγγειλε με θέρμη, τονίζοντας την κεντρική αρχή της πίστης του ότι δεν υπάρχει Θεός εκτός από τον Αλλάχ, που δεν έχει ίσο, και ότι ο Μωάμεθ είναι δικός του. υπηρέτης και αγγελιοφόρος.
  
  
  Αυτό ολοκλήρωσε το τελετουργικό της πλύσης που θα σήμαινε την αρχή της ζωής του ως δηλωμένος πολεμιστής τζιχάντ. Τώρα ήταν έτοιμος να σκοτώσει και να πεθάνει για τη δόξα του Αλλάχ.
  
  Άρπαξε το όπλο, επιτρέποντας στον εαυτό του ένα σύντομο χαμόγελο. Άκουγε τους κινητήρες του αεροπλάνου. Είναι ώρα για σήμα.
  
  Με μια επίσημη χειρονομία, ο Ράσελ έφυγε από τη σκηνή.
  
  
  87
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006. 13:24.
  
  
  Ο πιλότος του BA-609 ήταν ο Howell Duke. Κατά τη διάρκεια είκοσι τριών ετών πτήσης, πέταξε 18.000 ώρες με διάφορους τύπους αεροσκαφών σε όλες τις πιθανές καιρικές συνθήκες. Επέζησε από χιονοθύελλα στην Αλάσκα και ηλεκτρική καταιγίδα στη Μαδαγασκάρη. Αλλά ποτέ δεν ένιωσε πραγματικό φόβο, αυτό το αίσθημα ψυχρότητας που κάνει τις μπάλες σου να συρρικνώνονται και ο λαιμός σου να στεγνώνει.
  
  Μέχρι σήμερα.
  
  Πέταξε σε ανέφελους ουρανούς με βέλτιστη ορατότητα, αποσπώντας κάθε τελευταία σταγόνα ιπποδύναμης από τους κινητήρες του. Το αεροπλάνο δεν ήταν το ταχύτερο ή το καλύτερο που πέταξε, αλλά σίγουρα ήταν το πιο διασκεδαστικό. Θα μπορούσε να χτυπήσει 315 mph και μετά να αιωρείται μεγαλοπρεπώς στη θέση του σαν σύννεφο. Όλα πήγαιναν τέλεια.
  
  Χαμήλωσε τα μάτια του για να ελέγξει το υψόμετρο, το μετρητή καυσίμου και την απόσταση από τον προορισμό του. Όταν ξανασήκωσε το βλέμμα του, το σαγόνι του έπεσε. Κάτι φάνηκε στον ορίζοντα που δεν υπήρχε πριν.
  
  Στην αρχή φαινόταν σαν ένας τοίχος από άμμο εκατό πόδια ύψος και μερικά μίλια πλάτος. Δεδομένων πολλών ορόσημων στην έρημο, ο Ντιουκ στην αρχή σκέφτηκε ότι αυτό που είδε ήταν ακόμα. Σταδιακά κατάλαβε ότι τα πράγματα κινούνταν και συνέβαινε τόσο γρήγορα.
  
  Βλέπω ένα φαράγγι μπροστά. Σκατά. Δόξα τω Θεώ δεν συνέβη πριν από δέκα λεπτά. Αυτό πρέπει να είναι το simun για το οποίο με προειδοποίησαν.
  
  Θα του έπαιρνε τουλάχιστον τρία λεπτά για να προσγειωθεί το αεροπλάνο και ο τοίχος ήταν λιγότερο από είκοσι πέντε μίλια μακριά. Έκανε έναν γρήγορο υπολογισμό. Ο Simun θα χρειαζόταν άλλα είκοσι λεπτά για να φτάσει στο φαράγγι. Πάτησε τη λειτουργία μετατροπής ελικοπτέρου και ένιωσε τους κινητήρες να επιβραδύνουν αμέσως.
  
  Τουλάχιστον λειτουργεί. Θα έχω χρόνο να φυτέψω αυτό το πουλί και να το στριμώξω στον μικρότερο χώρο που μπορώ να βρω. Αν έστω και τα μισά από αυτά που λένε για αυτό είναι αλήθεια...
  
  Τρεισήμισι λεπτά αργότερα, το σασί BA-609 προσγειώθηκε στο επίπεδο έδαφος μεταξύ του στρατοπέδου και του χώρου ανασκαφής. Ο Ντιουκ έσβησε τη μηχανή και, για πρώτη φορά στη ζωή του, δεν μπήκε στον κόπο να περάσει από τον τελευταίο έλεγχο ασφαλείας, αλλά κατέβηκε από το αεροπλάνο σαν να είχε πάρει φωτιά το παντελόνι του. Κοίταξε γύρω του, αλλά δεν είδε κανέναν.
  
  Πρέπει να ενημερώσω όλους. Μέσα σε αυτό το φαράγγι, δεν θα δουν αυτό το πράγμα μέχρι να απέχει τριάντα δευτερόλεπτα.
  
  Έτρεξε προς τις σκηνές, αν και δεν ήταν σίγουρος αν ήταν το πιο ασφαλές μέρος μέσα στη σκηνή. Ξαφνικά, μια φιγούρα ντυμένη στα λευκά πήγε προς το μέρος του. Σύντομα ανακάλυψε ποιος ήταν.
  
  "Γεια σας κύριε Russell. Βλέπω ότι έγινες ντόπιος", είπε ο Ντιούκ, νιώθοντας νευρικότητα. 'Δεν σε είδα...'
  
  Ο Ράσελ ήταν είκοσι πόδια μακριά μου. Εκείνη τη στιγμή, ο πιλότος παρατήρησε ότι ο Ράσελ είχε ένα πιστόλι στο χέρι του και σταμάτησε νεκρός.
  
  "Κύριε Ράσελ, τι συμβαίνει;"
  
  Ο αρχηγός δεν είπε τίποτα. Απλώς στόχευσε στο στήθος του πιλότου και έριξε τρεις γρήγορες βολές. Στάθηκε πάνω από το πεσμένο σώμα και πυροβόλησε άλλες τρεις φορές στο κεφάλι του πιλότου.
  
  Σε μια κοντινή σπηλιά, ο Oh άκουσε πυροβολισμούς και ειδοποίησε την ομάδα.
  
  "Αδέρφια, αυτό είναι το σήμα. Πηγαίνω.'
  
  
  88
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006. 13:39.
  
  
  "Είσαι μεθυσμένος, Nest Three;"
  
  "Συνταγματάρχη, επαναλαμβάνω ότι ο κ. Ράσελ μόλις φύσηξε το κεφάλι του πιλότου και μετά έτρεξε στο σκάψιμο. Ποιες είναι οι παραγγελίες σας;".
  
  'Σκατά. Έχει κανείς φωτογραφία του Ράσελ;".
  
  "Κύριε, αυτό είναι το Nest two. Ανεβαίνει στην εξέδρα. Είναι ντυμένος με περίεργο τρόπο. Πρέπει να πυροβολήσω μια προειδοποιητική βολή;".
  
  "Αρνητικό, jack two. Μην κάνετε τίποτα μέχρι να μάθουμε περισσότερα. Nest One, με ακούς;".
  
  '...'
  
  "Nest One, με ακούς;"
  
  "Φωλιά νούμερο ένα. Τόρες, πάρε αυτό το γαμημένο ραδιόφωνο".
  
  '...'
  
  'Φωλιά δύο, έχεις φωτογραφία του nest one;'
  
  "Επιβεβαιώνω, κύριε. Έχω μια φωτογραφία, αλλά ο Τόρες δεν είναι εκεί, κύριε".
  
  'Σκατά! Εσείς οι δύο, κρατήστε τα μάτια σας στην είσοδο της ανασκαφής. Καθ'οδόν.'
  
  
  89
  
  
  
  ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΚΑΝΥΟΝΙΟΥ ΔΕΚΑ ΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ
  
  Η πρώτη μπουκιά ήταν στη γάμπα του πριν από είκοσι λεπτά.
  
  Ο Φάουλερ ένιωσε έναν οξύ πόνο, αλλά ευτυχώς δεν κράτησε πολύ, δίνοντας τη θέση του σε έναν θαμπό πόνο που έμοιαζε περισσότερο με σκληρό χαστούκι παρά με τον πρώτο κεραυνό.
  
  Ο ιερέας σχεδίαζε να καταπνίξει τυχόν κραυγές σφίγγοντας τα δόντια του, αλλά ανάγκασε τον εαυτό του να μην το κάνει ακόμα. Θα το δοκίμαζε με την επόμενη μπουκιά.
  
  Τα μυρμήγκια δεν ήταν πιο ψηλά από τα γόνατά του και ο Φάουλερ δεν είχε ιδέα αν ήξεραν ποιος ήταν. Προσπάθησε ό,τι μπορούσε για να φαίνεται μη βρώσιμος ή επικίνδυνος, και για τους δύο λόγους δεν μπορούσε να κάνει ένα πράγμα: να κινηθεί.
  
  Ο επόμενος πυροβολισμός πόνεσε πολύ περισσότερο, ίσως γιατί ήξερε τι επακολουθούσε: πρήξιμο στην περιοχή, το αναπόφευκτο όλων, μια αίσθηση ανικανότητας.
  
  Μετά την έκτη μπουκιά έχασε το μέτρημα. Μπορεί να τον τσίμπησαν δώδεκα φορές, ίσως και είκοσι. Δεν είχαν μείνει πολλά, αλλά δεν άντεξε άλλο. Είχε εξαντλήσει όλους τους πόρους του-έσφιξε τα δόντια του, δάγκωσε τα χείλη του, άνοιξε τα ρουθούνια του αρκετά διάπλατα ώστε να μπει ένα φορτηγό; Κάποια στιγμή, νιώθοντας απελπισμένος, διακινδύνευσε ακόμη και να στρίψει τους καρπούς του με χειροπέδες.
  
  Το χειρότερο ήταν να μην ξέρεις πότε θα ερχόταν το επόμενο χτύπημα. Μέχρι αυτό το σημείο, ήταν τυχερός, καθώς τα περισσότερα από τα μυρμήγκια είχαν μετακινηθεί μισή ντουζίνα πόδια στα αριστερά του, με μόνο μερικές εκατοντάδες να καλύπτουν το έδαφος από κάτω του. Ήξερε όμως ότι με την παραμικρή κίνηση θα επιτεθούν.
  
  Έπρεπε να επικεντρωθεί σε κάτι άλλο εκτός από τον πόνο, διαφορετικά θα πήγαινε ενάντια στην καλύτερη κρίση του και θα άρχιζε να προσπαθεί να συνθλίψει τα έντομα με τις μπότες του. Μπορεί ακόμη και να είχε καταφέρει να σκοτώσει λίγους, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν περισσότεροι και τελικά θα έχανε.
  
  Ένα νέο χτύπημα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ο πόνος διέτρεξε τα πόδια του και εξερράγη στα γεννητικά του όργανα. Ήταν στα πρόθυρα να χάσει το μυαλό του.
  
  Κατά ειρωνικό τρόπο, ήταν ο Τόρες που τον έσωσε.
  
  "Πάτρε, σου επιτίθενται οι αμαρτίες σου. Ένα ένα, όπως καταβροχθίζουν την ψυχή ".
  
  Ο Φάουλερ σήκωσε τα μάτια. Ο Κολομβιανός στεκόταν σχεδόν τριάντα πόδια μακριά και τον παρακολουθούσε με μια χαρούμενη έκφραση.
  
  "Ξέρεις, βαρέθηκα να βρίσκομαι εκεί πάνω, οπότε επέστρεψα να σε δω στη δική σου ιδιωτική Κόλαση. Κοίτα, δεν θα μας ενοχλήσουν έτσι", είπε, κλείνοντας το ραδιόφωνο με το αριστερό του χέρι. Στο δεξί του χέρι κρατούσε μια πέτρα σε μέγεθος μπάλας του τένις. 'Λοιπόν πού σταματήσαμε;'
  
  Ο ιερέας ήταν ευγνώμων που ο Τόρες ήταν εκεί. Του έδωσε κάποιον στον οποίο θα μπορούσε να επικεντρώσει το μίσος του. Που, με τη σειρά του, θα του έδινε λίγα λεπτά ακινησίας, λίγα λεπτά ακόμα ζωής.
  
  "Ω ναι", συνέχισε ο Τόρες. "Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε αν θα κάνατε την πρώτη κίνηση ή αν θα το έκανα εγώ για εσάς".
  
  Πέταξε μια πέτρα και χτύπησε τον Φάουλερ στον ώμο. Η πέτρα έπεσε εκεί που είχαν συγκεντρωθεί τα περισσότερα μυρμήγκια, για άλλη μια φορά ένα παλλόμενο θανατηφόρο σμήνος, έτοιμο να επιτεθεί σε οτιδήποτε απειλούσε το σπίτι τους.
  
  Ο Φάουλερ έκλεισε τα μάτια του και προσπάθησε να ελέγξει τον πόνο. Η πέτρα τον είχε χτυπήσει στο ίδιο σημείο που τον είχε πυροβολήσει ο ψυχοπαθής δολοφόνος δεκαέξι μήνες νωρίτερα. Το βράδυ, όλη η περιοχή ήταν ακόμα άρρωστη και τώρα ένιωθε σαν να ξαναζούσε όλη τη δοκιμασία. Προσπάθησε να επικεντρωθεί στον πόνο στον ώμο του για να μουδιάσει τον πόνο στα πόδια του, χρησιμοποιώντας ένα κόλπο που του είχε διδάξει ο εκπαιδευτής από αυτό που φαινόταν πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια: ο εγκέφαλος μπορεί να διαχειριστεί μόνο έναν οξύ πόνο τη φορά.
  
  
  Όταν ο Φάουλερ άνοιξε ξανά τα μάτια του και είδε τι γινόταν πίσω από τον Τόρες, έπρεπε να κάνει ακόμη περισσότερες προσπάθειες για να ελέγξει τα συναισθήματά του. Αν πρόδιδε τον εαυτό του έστω και για μια στιγμή, θα είχε τελειώσει. Το κεφάλι του Αντρέα Οτέρο εμφανίστηκε πίσω από έναν αμμόλοφο που βρισκόταν λίγο πιο πέρα από την έξοδο προς το φαράγγι όπου ο Τόρες τον είχε κρατήσει αιχμάλωτο. Η δημοσιογράφος ήταν πολύ κοντά και αναμφίβολα θα τους έβλεπε σε λίγες στιγμές, αν δεν το είχε ήδη κάνει.
  
  Ο Φάουλερ ήξερε ότι έπρεπε να είναι απολύτως σίγουρος ότι ο Τόρες δεν θα γύριζε προς αναζήτηση άλλης πέτρας. Αποφάσισε να δώσει στον Κολομβιανό αυτό που λιγότερο περίμενε ο στρατιώτης.
  
  "Σε παρακαλώ, Τόρες. Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ".
  
  Η έκφραση του Κολομβιανού άλλαξε εντελώς. Όπως όλοι οι δολοφόνοι, λίγα πράγματα τον άναψαν περισσότερο από τον έλεγχο που νόμιζε ότι είχε στα θύματά του όταν παρακαλούσαν.
  
  "Τι εκλιπαρείς, πατέρα;"
  
  Ο ιερέας έπρεπε να πιέσει τον εαυτό του να συγκεντρωθεί και να βρει τις κατάλληλες λέξεις. Όλα εξαρτιόνταν από το αν ο Τόρες δεν θα γυρίσει. Η Άντρεα τους είδε και ο Φάουλερ ήταν σίγουρος ότι ήταν κοντά, αν και την έχασε από τα μάτια του επειδή το σώμα του Τόρες του έκλεινε το δρόμο.
  
  "Σε ικετεύω να μου χαρίσεις τη ζωή. Η αξιολύπητη ζωή μου. Είσαι στρατιώτης, πραγματικός άντρας. Σε σύγκριση με εσάς, δεν είμαι τίποτα ".
  
  Ο μισθοφόρος χαμογέλασε πλατιά, δείχνοντας τα κιτρινωπά δόντια του. "Καλά τα λες, φίλε. Και τώρα...'
  
  Ο Τόρες δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να τελειώσει τη φράση του. Δεν ένιωσε καν τον αντίκτυπο.
  
  
  Η Andrea, η οποία είχε την ευκαιρία να δει τη σκηνή καθώς πλησίαζε, επέλεξε να μην χρησιμοποιήσει το όπλο της. Αν θυμάται τι άσχημη βολή είχε κάνει με τον Άλρικ, το περισσότερο που μπορούσε να ελπίζει ήταν ότι η αδέσποτη σφαίρα δεν θα χτυπούσε τον Φάουλερ στο κεφάλι με τον ίδιο τρόπο που χτύπησε το ελαστικό του Χάμερ νωρίτερα. Αντίθετα, έβγαλε τους υαλοκαθαριστήρες από την αυτοσχέδια ομπρέλα της. Κρατώντας τον ατσάλινο σωλήνα σαν ρόπαλο του μπέιζμπολ, σύρθηκε αργά προς τα εμπρός.
  
  Ο σωλήνας δεν ήταν πολύ βαρύς, οπότε έπρεπε να επιλέξει προσεκτικά τη γραμμή επίθεσης. Μόλις λίγα βήματα πίσω του, αποφάσισε να βάλει στόχο το κεφάλι του. Ένιωσε τις παλάμες της να ιδρώνουν και προσευχήθηκε να μην τα βγάλει. Αν ο Τόρες γυρίσει, είναι νεκρή.
  
  Δεν το έκανε. Η Άντρεα φύτεψε γερά τα πόδια της στο έδαφος, κούνησε το όπλο της και χτύπησε με όλη της τη δύναμη τον Τόρες στο πλάι του κεφαλιού, κοντά στον κρόταφο.
  
  "Πάρε, μαμά!"
  
  Ο Κολομβιανός σωριάστηκε στην άμμο σαν πέτρα. Η μάζα των κόκκινων μυρμηγκιών πρέπει να ένιωσε τη δόνηση γιατί αμέσως γύρισε και κατευθύνθηκε προς το πεσμένο σώμα του. Χωρίς να γνωρίζει τι είχε συμβεί, άρχισε να σηκώνεται. Ακόμα μισοσυνείδητος από το χτύπημα στον κρόταφο, τρεκλίστηκε και έπεσε ξανά καθώς τα πρώτα μυρμήγκια έφτασαν στο σώμα του. Όταν ένιωσε τις πρώτες μπουκιές, ο Τόρες σήκωσε τα χέρια του στα μάτια με απόλυτη φρίκη. Προσπάθησε να γονατίσει, αλλά αυτό εκνεύρισε ακόμη περισσότερο τα μυρμήγκια και του επιτέθηκαν ακόμη περισσότερο. Ήταν σαν να περνούσαν ένα μήνυμα ο ένας στον άλλο μέσω των φερομονών τους.
  
  Εχθρός.
  
  Σκοτώνω.
  
  "Τρέξε, Αντρέα!" Ο Φάουλερ φώναξε. "Φύγε μακριά τους".
  
  Ο νεαρός δημοσιογράφος έκανε μερικά βήματα πίσω, αλλά πολύ λίγα από τα μυρμήγκια γύρισαν για να ακολουθήσουν τους κραδασμούς. Ανησυχούσαν περισσότερο για τον Κολομβιανό, που ήταν καλυμμένος μέσα τους από την κορυφή μέχρι τα νύχια, ουρλιάζοντας από αγωνία, κάθε κύτταρο του σώματός του δεχόταν επίθεση από αιχμηρά σαγόνια και δαγκώματα σαν βελόνα. Ο Τόρες κατάφερε να σηκωθεί ξανά και να κάνει μερικά βήματα, με τα μυρμήγκια να τον σκεπάζουν σαν περίεργο δέρμα.
  
  Έκανε άλλο ένα βήμα, μετά έπεσε κάτω και δεν ξανασηκώθηκε.
  
  
  Η Άντρεα, εν τω μεταξύ, αποσύρθηκε στο σημείο όπου της έπεσαν οι υαλοκαθαριστήρες και το πουκάμισό της. Τύλιξε τους υαλοκαθαριστήρες σε ένα πανί. Στη συνέχεια, κάνοντας μια μεγάλη παράκαμψη γύρω από τα μυρμήγκια, πήγε στον Φάουλερ και άναψε το πουκάμισό του στη φωτιά με τον αναπτήρα της. Καθώς το πουκάμισο έκαιγε, σχεδίασε έναν κύκλο με αυτό στο έδαφος γύρω από τον ιερέα. Πολλά μυρμήγκια που δεν είχαν συμμετάσχει στην επίθεση στον Τόρες τράπηκαν σε φυγή στη ζέστη.
  
  Χρησιμοποιώντας έναν ατσάλινο σωλήνα, έσπρωξε πίσω τις χειροπέδες του Φάουλερ και την ακίδα που τις κράτησε από την πέτρα.
  
  "Ευχαριστώ", είπε ο ιερέας με τα πόδια του να τρέμουν.
  
  
  Όταν ήταν περίπου εκατό πόδια μακριά από τα μυρμήγκια και ο Φάουλερ νόμιζε ότι ήταν ασφαλείς, έπεσαν στο έδαφος, εξαντλημένοι. Ο ιερέας σήκωσε το παντελόνι του για να ελέγξει τα πόδια του. Εκτός από μικρά κοκκινωπά σημάδια από δαγκώματα, πρήξιμο και συνεχή αλλά θαμπό πόνο, τα είκοσι μονό δαγκώματα δεν είχαν κάνει πολύ μεγάλη ζημιά.
  
  "Τώρα που σου έσωσα τη ζωή, υποθέτω ότι το χρέος σου απέναντί μου έχει εξοφληθεί;" είπε η Άντρεα σαρκαστικά.
  
  "Ο γιατρός σου είπε για αυτό;"
  
  "Θέλω να σε ρωτήσω για αυτό και πολλά άλλα πράγματα".
  
  'Που είναι αυτή?' ρώτησε ο ιερέας, αλλά ήξερε ήδη την απάντηση.
  
  Η νεαρή γυναίκα κούνησε το κεφάλι της και άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Ο Φάουλερ την αγκάλιασε τρυφερά.
  
  "Λυπάμαι πολύ, δεσποινίς Οτέρο".
  
  "Την αγάπησα", είπε, βάζοντας το πρόσωπό της στο στήθος του ιερέα. Κλαίγοντας, η Άντρεα συνειδητοποίησε ότι ο Φάουλερ ξαφνικά σκληρύνθηκε και κράτησε την ανάσα του.
  
  'Τι συνέβη?' ρώτησε.
  
  Απαντώντας στην ερώτησή της, η Φάουλερ έδειξε τον ορίζοντα, όπου η Άντρεα είδε έναν θανατηφόρο τοίχο από άμμο να τους πλησιάζει τόσο αναπόδραστα όσο η νύχτα.
  
  
  90
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006 στις 1:48 μ.μ.
  
  
  Εσείς οι δύο, κρατήστε τα μάτια σας στην είσοδο του χώρου ανασκαφής. Καθ'οδόν.
  
  Αυτά τα λόγια ήταν που οδήγησαν, έστω και έμμεσα, στον θάνατο της εναπομείνασας ομάδας του Dekker. Όταν έγινε η επίθεση, τα μάτια των δύο στρατιωτών κοίταξαν οπουδήποτε αλλού εκτός από πού προερχόταν ο κίνδυνος.
  
  Ο Tewi Waaka, ένας τεράστιος Σουδανός, έπιασε μια ματιά στους εισβολείς ντυμένους στα καφέ μόνο όταν βρίσκονταν ήδη στον καταυλισμό. Ήταν επτά από αυτούς, οπλισμένοι με καλάσνικοφ. Ειδοποίησε τον Τζάκσον μέσω του ασύρματου και οι δυο τους άνοιξαν πυρ. Ένας από τους δράστες έπεσε κάτω από χαλάζι από σφαίρες. Οι υπόλοιποι κρύφτηκαν πίσω από σκηνές.
  
  Ο Βάακα εξεπλάγη που δεν απάντησαν στα πυρά. Μάλιστα, αυτή ήταν η τελευταία του σκέψη, γιατί λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, δύο τρομοκράτες που είχαν σκαρφαλώσει στον γκρεμό του έστησαν ενέδρα από πίσω. Δύο εκρήξεις καλάσνικοφ και ο Tevi Vaaka ένωσε τους προγόνους του.
  
  
  Στην άλλη πλευρά του φαραγγιού στο Nest 2, η Marla Jackson είδε τη Vaaka να πυροβολείται μέσα από το M4 της και ήξερε ότι θα είχε την ίδια μοίρα. Η Μάρλα ήξερε καλά τους βράχους. Είχε περάσει τόσες ώρες εκεί όταν δεν είχε τίποτα να κάνει παρά να κοιτάξει γύρω της και να αγγίξει τον εαυτό της μέσα από το παντελόνι της όταν κανείς δεν την κοιτούσε, μετρώντας τις ώρες μέχρι να έρθει ο Ντέκερ και να την πάει σε μια ιδιωτική αποστολή αναγνώρισης.
  
  Κατά τη διάρκεια των ωρών της υπηρεσίας φρουρού, φαντάστηκε εκατοντάδες φορές πώς υποθετικοί εχθροί μπορούσαν να ανέβουν και να την περικυκλώσουν. Τώρα, κοιτάζοντας την άκρη του γκρεμού, είδε δύο πολύ πραγματικούς εχθρούς μόλις ενάμιση πόδι μακριά της. Τους έβαλε αμέσως δεκατέσσερις σφαίρες.
  
  Δεν έβγαλαν ήχο καθώς πέθαναν.
  
  
  Τώρα είχαν μείνει τέσσερις εχθροί για τους οποίους ήξερε, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα από τη θέση της χωρίς κάλυψη. Το μόνο πράγμα που μπορούσε να σκεφτεί ήταν να συμμετάσχει στην ανασκαφή με τον Dekker για να καταλήξουν σε ένα σχέδιο μαζί. Ήταν μια άθλια επιλογή γιατί θα έχανε το πλεονέκτημα ύψους της και μια ευκολότερη οδό διαφυγής. Αλλά δεν είχε άλλη επιλογή, γιατί τώρα άκουσε τρεις λέξεις στο walkie-talkie της:
  
  "Μάρλα... βοήθησέ με".
  
  "Dekker, πού είσαι;"
  
  'Στον πάτο. Στο κάτω μέρος της εξέδρας ".
  
  Χωρίς να νοιάζεται για τη δική της ασφάλεια, η Μάρλα κατέβηκε τη σκάλα του σχοινιού και έτρεξε προς το σημείο της ανασκαφής. Ο Ντέκερ ήταν ξαπλωμένος δίπλα στην εξέδρα με μια πολύ άσχημη πληγή στη δεξιά πλευρά του στήθους του και με το αριστερό του πόδι χωμένο κάτω από αυτόν. Πρέπει να έπεσε από την κορυφή της σκαλωσιάς. Η Μάρλα εξέτασε την πληγή. Ο Νοτιοαφρικανός κατάφερε να σταματήσει την αιμορραγία, αλλά η ανάσα του ήταν...
  
  Γαμημένο σφύριγμα.
  
  ... ανησυχεί. Είχε τρυπημένο πνεύμονα, κάτι που ήταν άσχημα αν δεν έβλεπαν αμέσως γιατρό.
  
  "Τι έπαθες;"
  
  "Ήταν ο Ράσελ. Αυτός ο γιος της σκύλας... με ξάφνιασε όταν μπήκα μέσα".
  
  "Ράσελ;" είπε έκπληκτη η Μάρλα. Προσπάθησε να σκεφτεί. "Θα είσαι εντάξει. Θα σε βγάλω από εδώ, συνταγματάρχη. Ορκίζομαι."
  
  'Ποτέ. Πρέπει να φύγεις από εδώ μόνος σου. Τελείωσα. Ο Δάσκαλος το είπε καλύτερα: "Η ζωή για τη συντριπτική πλειοψηφία είναι ένας διαρκής αγώνας για απλή ύπαρξη, με τη βεβαιότητα ότι τελικά θα ξεπεραστεί". '
  
  "Μπορείς να αφήσεις τον γαμημένο Σοπενχάουερ μόνο του για μια φορά, Ντέκερ;"
  
  Ο Νοτιοαφρικανός χαμογέλασε λυπημένα στο ξέσπασμα του αγαπημένου του και έκανε μια ελαφριά κίνηση με το κεφάλι του.
  
  "Ακολούθησέ σε, στρατιώτη. Μην ξεχνάς αυτό που σου είπα ".
  
  Η Μάρλα γύρισε και είδε τέσσερις τρομοκράτες να την πλησιάζουν. Άνεσαν και χρησιμοποίησαν τους βράχους για κάλυψη, ενώ η μόνη της προστασία θα ήταν ένας βαρύς μουσαμάς που προστατεύει το υδραυλικό σύστημα και τα ρουλεμάν της πλατφόρμας από χάλυβα.
  
  "Συνταγματάρχη, νομίζω ότι τελειώσαμε και οι δύο".
  
  Κρεμώντας το M4 στον ώμο της, προσπάθησε να σύρει τον Dekker κάτω από τη σκαλωσιά, αλλά μπόρεσε να τον μετακινήσει μόνο μερικά εκατοστά. Το βάρος της Νοτιοαφρικανής ήταν πολύ μεγάλο ακόμα και για μια τόσο δυνατή γυναίκα σαν αυτήν.
  
  "Άκουσέ με, Μάρλα".
  
  'Τι στο διάολο θέλεις?' είπε η Μάρλα, προσπαθώντας να σκεφτεί καθώς καθόταν οκλαδόν δίπλα στα ατσάλινα στηρίγματα της σκαλωσιάς. Παρόλο που δεν ήταν σίγουρη αν θα έπρεπε να ανοίξει πυρ πριν πετύχει μια ακριβή βολή, ήταν σίγουρη ότι θα το έκαναν πολύ νωρίτερα από εκείνη.
  
  'Παράδοση. Δεν θέλω να σε σκοτώσουν", είπε ο Ντέκερ, με τη φωνή του να αδυνατίζει.
  
  Η Μάρλα ήταν έτοιμη να μαλώσει ξανά τον διοικητή της όταν μια γρήγορη ματιά προς την είσοδο του φαραγγιού της είπε ότι η παράδοση μπορεί να ήταν η μόνη διέξοδος από αυτή την παράλογη κατάσταση.
  
  'Τα παρατάω!' αυτή ούρλιαξε. "Ακούτε, μαλάκες; Τα παρατάω. Γιάνκι, πάει σπίτι".
  
  Πέταξε το τουφέκι της λίγα μέτρα μπροστά της και μετά το αυτόματο πιστόλι της. Μετά σηκώθηκε όρθια και σήκωσε τα χέρια της.
  
  Βασίζομαι σε εσάς μαμάδες. Αυτή είναι η ευκαιρία σας να ανακρίνετε τη γυναίκα κρατούμενη λεπτομερώς. Μη με πυροβολείς, μαμά.
  
  Οι τρομοκράτες πλησίασαν αργά, με τα τουφέκια στραμμένα στο κεφάλι της, κάθε ρύγχος του καλάσνικοφ έτοιμη να φτύσει μόλυβδο και να δώσει τέλος στην πολύτιμη ζωή της.
  
  "Τα παρατάω", επανέλαβε η Μάρλα καθώς τους έβλεπε να προχωρούν.Σχημάτισαν ένα ημικύκλιο, τα γόνατά τους λυγισμένα, τα πρόσωπά τους καλυμμένα με μαύρα κασκόλ, σε απόσταση περίπου είκοσι μέτρων μεταξύ τους, ώστε να μην είναι εύκολοι στόχοι.
  
  Ανάθεμα, τα παρατάω, ρε σκύλες. Να χαίρεσαι τις εβδομήντα δύο παρθένες σου.
  
  "Τα παρατάω", φώναξε για τελευταία φορά, ελπίζοντας να πνίξει τον θόρυβο του ανέμου που ανεβαίνει που μετατράπηκε σε έκρηξη καθώς ο τοίχος της άμμου πέρασε πάνω από τις σκηνές, καταπίνοντας το αεροπλάνο και μετά ορμώντας προς τους τρομοκράτες.
  
  Δύο από αυτούς γύρισαν σοκαρισμένοι. Οι υπόλοιποι δεν έμαθαν ποτέ τι τους χτύπησε.
  
  Όλοι πέθαναν ακαριαία.
  
  Η Μάρλα όρμησε στον Ντέκερ και τους τράβηξε τον μουσαμά σαν μια αυτοσχέδια σκηνή.
  
  Πρέπει να κατέβεις. Καλύψτε τον εαυτό σας με κάτι. Μην πολεμάτε τη ζέστη και τον άνεμο γιατί θα ξεραθείτε σαν σταφίδα.
  
  Αυτά έλεγε ο Torres, ο οποίος ήταν πάντα καυχησιάρης, καθώς έλεγε στους συντρόφους του τον μύθο του simun ενώ έπαιζαν πόκερ. Ίσως θα λειτουργούσε. Η Μάρλα άρπαξε τον Ντέκερ και προσπάθησε να κάνει το ίδιο, αν και το κράτημά του ήταν αδύναμο.
  
  "Κρατήστε εκεί, συνταγματάρχη. Σε μισή ώρα θα είμαστε μακριά από εδώ ".
  
  
  91
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006. 13:52.
  
  
  Η τρύπα δεν ήταν τίποτα άλλο από μια ρωγμή στη βάση του φαραγγιού, αλλά ήταν αρκετά μεγάλη για να στριμώξουν δύο άτομα. Μετά βίας κατάφεραν να στριμωχτούν πριν το simoon πέσει στο φαράγγι. Μια μικρή προεξοχή βράχου τους προστάτευε από το πρώτο κύμα καύσωνα. Έπρεπε να φωνάξουν για να ακουστούν πάνω από το βρυχηθμό της αμμοθύελλας.
  
  "Χαλαρώστε, δεσποινίς Οτέρο. Θα είμαστε εδώ για τουλάχιστον είκοσι λεπτά. Αυτός ο άνεμος είναι θανατηφόρος, αλλά ευτυχώς δεν διαρκεί πολύ ".
  
  "Έχεις ξαναπάει σε αμμοθύελλα, έτσι δεν είναι, πατέρα;"
  
  'Επανειλημμένα. Αλλά δεν έχω δει ποτέ Simun. Μόλις διάβασα για αυτό στον άτλαντα του Rand McNally.
  
  Η Άντρεα έμεινε για λίγο σιωπηλή προσπαθώντας να πάρει ανάσα. Ευτυχώς, η άμμος που φύσηξε μέσα από το φαράγγι μόλις και μετά βίας εισχώρησε στο κρησφύγετό τους, παρόλο που η θερμοκρασία ανέβηκε στα ύψη και ο Αντρέα δυσκολευόταν να αναπνεύσει.
  
  "Μίλα μου, πατέρα. Νιώθω ότι κοντεύω να λιποθυμήσω ".
  
  Ο Φάουλερ προσπάθησε να αλλάξει θέση για να μπορέσει να τρίψει τα πονεμένα πόδια του. Τα τσιμπήματα χρειάζονταν απολυμαντικά και αντιβιοτικά το συντομότερο δυνατό, αν και αυτό δεν ήταν προτεραιότητα. Το να φύγει ο Αντρέα από εκεί ήταν.
  
  "Μόλις σταματήσει ο άνεμος, θα τρέξουμε στο H3 και θα δημιουργήσουμε μια εκτροπή, ώστε να μπορέσετε να φύγετε από εδώ και να κατευθυνθείτε προς την Άκαμπα πριν αρχίσει κάποιος να πυροβολεί. Ξέρεις να οδηγείς, έτσι δεν είναι;".
  
  "Θα ήμουν στην Άκαμπα μέχρι τώρα αν μπορούσα να βρω το βύσμα σε εκείνο το καταραμένο Hummer", είπε ψέματα η Άντρεα. "Κάποιος το πήρε".
  
  "Είναι κάτω από το εφεδρικό ελαστικό σε ένα τέτοιο όχημα."
  
  Όπου, φυσικά, δεν κοίταξα.
  
  "Μην αλλάζεις θέμα. Έχετε χρησιμοποιήσει τον ενικό. Δεν έρχεσαι μαζί μου;".
  
  "Πρέπει να ολοκληρώσω την αποστολή μου, Αντρέα".
  
  "Ήρθες εδώ εξαιτίας μου, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, τώρα μπορείς να φύγεις μαζί μου ".
  
  Ο ιερέας άργησε λίγα δευτερόλεπτα πριν απαντήσει. Στο τέλος αποφάσισε ότι ο νεαρός ρεπόρτερ πρέπει να μάθει την αλήθεια.
  
  "Όχι, Αντρέα. Με έστειλαν εδώ για να ανακτήσω την Κιβωτό ό,τι κι αν γίνει, αλλά ήταν μια εντολή που δεν σχεδίαζα ποτέ να ακολουθήσω. Υπάρχει λόγος που είχα εκρηκτικά στον χαρτοφύλακά μου. Και αυτός ο λόγος είναι μέσα σε αυτή τη σπηλιά. Ποτέ δεν πίστεψα πραγματικά ότι υπήρχε, και ποτέ δεν θα δεχόμουν την αποστολή αν δεν συμμετείχατε. Το αφεντικό μου μας χρησιμοποίησε και τους δύο ".
  
  "Γιατί, πατέρα;"
  
  "Είναι πολύ περίπλοκο, αλλά θα προσπαθήσω να το εξηγήσω όσο το δυνατόν συνοπτικά. Το Βατικανό εξέτασε τις πιθανότητες για το τι θα μπορούσε να συμβεί εάν η Κιβωτός της Διαθήκης επέστρεφε στην Ιερουσαλήμ. Οι άνθρωποι θα το έπαιρναν ως σημάδι. Με άλλα λόγια, ως ένδειξη ότι ο Ναός του Σολομώντα πρέπει να αποκατασταθεί στην αρχική του θέση ".
  
  "Πού βρίσκονται ο Θόλος του Βράχου και το Τζαμί Αλ Άκσα".
  
  'Ακριβώς. Η θρησκευτική ένταση στην περιοχή θα εκατονταπλασιαστεί. Αυτό θα προκαλούσε τους Παλαιστίνιους. Το τέμενος Al-Aqsa τελικά θα καταστραφεί έτσι ώστε ο αρχικός ναός να μπορέσει να ξαναχτιστεί. Δεν είναι απλώς μια εικασία, Αντρέα. Αυτή είναι η θεμελιώδης ιδέα. Αν μια ομάδα έχει τη δύναμη να συντρίψει μια άλλη και πιστεύει ότι έχει μια δικαιολογία, καταλήγει να το κάνει ".
  
  Η Άντρεα θυμήθηκε μια από τις ιστορίες που δούλευε στην αρχή της επαγγελματικής της καριέρας, επτά χρόνια νωρίτερα. Ήταν Σεπτέμβριος του 2000 και δούλευε στο διεθνές τμήμα της εφημερίδας. Ήρθε η είδηση ότι ο Αριέλ Σαρόν επρόκειτο να περπατήσει, περικυκλωμένος από εκατοντάδες αστυνομικούς, στο Όρος του Ναού - στα σύνορα μεταξύ του εβραϊκού και του αραβικού τομέα, στην καρδιά της Ιερουσαλήμ, μιας από τις πιο ιερές και αμφισβητούμενες περιοχές στην ιστορία, η τοποθεσία του Ναού του Βράχου, η τρίτη η σημασία του τόπου στον ισλαμικό κόσμο.
  
  Αυτή η απλή βόλτα οδήγησε στη Δεύτερη Ιντιφάντα, η οποία συνεχιζόταν ακόμη. Σε χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. σε βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας από τη μια και στρατιωτικές επιθέσεις από την άλλη. Σε μια ατελείωτη σπείρα μίσους που υποσχόταν ελάχιστες πιθανότητες συμφιλίωσης. Εάν η ανακάλυψη της Κιβωτού της Διαθήκης σήμαινε την ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα όπου βρίσκεται τώρα το τέμενος Al-Aqsa, κάθε ισλαμική χώρα στον κόσμο θα ξεσηκωνόταν εναντίον του Ισραήλ, εξαπολύοντας μια σύγκρουση με αδιανόητες συνέπειες. Εφόσον το Ιράν βρίσκεται στα πρόθυρα να αξιοποιήσει το πυρηνικό του δυναμικό, δεν θα υπάρχει όριο στο τι μπορεί να συμβεί.
  
  "Αυτό είναι μια δικαιολογία;" είπε η Άντρεα και η φωνή της έσπασε από συγκίνηση. "Άγιες εντολές του Θεού της Αγάπης;"
  
  "Όχι, Αντρέα. Αυτή είναι η ιδιοκτησία της Γης της Επαγγελίας".
  
  Ο δημοσιογράφος μετακινήθηκε άβολα.
  
  "Τώρα θυμάμαι αυτό που ο Φόρστερ το ονόμασε... συμβόλαιο των ανθρώπων με τον Θεό. Και τι είχε να πει η Kira Larsen για το αρχικό νόημα και τη δύναμη της Κιβωτού. Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι σχέση έχει ο Kain με όλα αυτά ".
  
  "Ο κύριος Κιν έχει ξεκάθαρα ανήσυχο μυαλό, αλλά ταυτόχρονα είναι βαθιά θρησκευόμενος. Καταλαβαίνω ότι ο πατέρας του του άφησε ένα γράμμα ζητώντας του να εκτελέσει την αποστολή της οικογένειάς του. Αυτό είναι το μόνο που ξέρω ".
  
  Η Άντρεα, που γνώριζε αναλυτικότερα όλη την ιστορία από τη συνέντευξή της στον Κάιν, δεν το διέκοψε.
  
  Αν ο Φάουλερ θέλει να μάθει τα υπόλοιπα, ας αγοράσει το βιβλίο που σκοπεύω να γράψω μόλις φύγω από εδώ, σκέφτηκε.
  
  "Από τότε που γεννήθηκε ο γιος του, ο Κάιν έχει ξεκαθαρίσει", συνέχισε ο Φάουλερ, "ότι θα βάλει όλους τους πόρους του για να βρει την Κιβωτό, ώστε ο γιος του..."
  
  'Ισαάκ'.
  
  "...για να μπορέσει ο Ισαάκ να εκπληρώσει τον σκοπό της οικογένειάς του".
  
  "Για να επιστρέψετε την κιβωτό στο Ναό;"
  
  "Όχι πραγματικά, Αντρέα. Σύμφωνα με μια ορισμένη ερμηνεία της Τορά, όποιος είναι σε θέση να ανακτήσει την Κιβωτό και να ξαναχτίσει τον Ναό - ο τελευταίος σχετικά εύκολα δεδομένης της κατάστασης του Κάιν - θα είναι ο Υποσχεμένος: ο Μεσσίας ".
  
  'Ω Θεέ μου!'
  
  Το πρόσωπο του Αντρέα άλλαξε εντελώς καθώς το τελευταίο κομμάτι του παζλ μπήκε στη θέση του. Εξήγησε τα πάντα. παραισθήσεις. Εμμονική συμπεριφορά. Τρομερό τραύμα από το μεγάλωμα δημιουργήθηκε σε αυτό το στενό χώρο. Η θρησκεία ως απόλυτο γεγονός.
  
  "Αυτό είναι", είπε ο Φάουλερ. "Επιπλέον, θεώρησε τον θάνατο του γιου του Ισαάκ ως θυσία που απαιτούσε ο Θεός για να μπορέσει ο ίδιος να πετύχει αυτό το πεπρωμένο.
  
  "Μα, πατέρα... αν ο Κάιν ήξερε ποιος ήσουν, γιατί διάολο σε άφησε να πάτε σε μια αποστολή;"
  
  "Ξέρεις, είναι ειρωνικό. Ο Κάιν δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει αυτή την αποστολή χωρίς την ευλογία της Ρώμης, τη σφραγίδα της έγκρισης ότι η Κιβωτός ήταν πραγματική. Έτσι μπόρεσαν να με πάρουν στην αποστολή. Αλλά και κάποιος άλλος διείσδυσε στην αποστολή. Κάποιος με μεγάλη δύναμη που αποφάσισε να εργαστεί για τον Kain αφού ο Isaac του είπε για την εμμονή του πατέρα του με την Κιβωτό. Φαντάζομαι, αλλά στην αρχή μάλλον πήγε στη δουλειά για να αποκτήσει πρόσβαση σε εμπιστευτικές πληροφορίες. Αργότερα, όταν η εμμονή του Kain εξελίχθηκε σε κάτι πιο συγκεκριμένο, ανέπτυξε τα δικά του σχέδια ".
  
  "Ράσελ!" Η Άντρεα λαχάνιασε.
  
  'Είναι σωστό. Ο άνθρωπος που σε πέταξε στη θάλασσα και σκότωσε τον Stowe Erling σε μια αδέξια προσπάθεια να καλύψει την ανακάλυψή του. Ίσως αργότερα σχεδίαζε να σκάψει μόνος του την Κιβωτό. Και είτε αυτός είτε ο Kaine - είτε και οι δύο - είναι υπεύθυνοι για το Πρωτόκολλο Upsilon ".
  
  "Και μου έβαλε σκορπιούς στον υπνόσακο, κάθαρμα".
  
  "Όχι, ήταν ο Τόρες. Έχετε ένα πολύ εκλεκτό φαν κλαμπ ".
  
  "Μόνο από τότε που γνωριστήκαμε, πατέρα. Αλλά ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί ο Ράσελ χρειάζεται την Κιβωτό ".
  
  "Ίσως για να το καταστρέψω. Αν ναι, αν και αμφιβάλλω, δεν πρόκειται να τον σταματήσω. Νομίζω ότι μπορεί να θέλει να το βγάλει από εδώ για να το χρησιμοποιήσει σε κάποιο τρελό σχέδιο εκβιασμού της ισραηλινής κυβέρνησης. Ακόμα δεν έχω καταλάβει αυτό το κομμάτι, αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: τίποτα δεν θα με εμποδίσει να πραγματοποιήσω την απόφασή μου ".
  
  Η Άντρεα προσπάθησε να κοιτάξει προσεκτικά το πρόσωπο του ιερέα. Αυτό που είδε την έκανε να παγώσει.
  
  "Αλήθεια θα ανατινάξεις την Κιβωτό, πατέρα; Τόσο ιερό αντικείμενο;".
  
  "Νόμιζα ότι δεν πίστευες στον Θεό", είπε ο Φάουλερ με ένα ειρωνικό χαμόγελο.
  
  "Υπήρξαν πολλές περίεργες στροφές στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό", απάντησε λυπημένα η Άντρεα.
  
  "Ο νόμος του Θεού είναι χαραγμένος εδώ κι εκεί", είπε ο ιερέας, αγγίζοντας το μέτωπό του και μετά το στήθος του. "Η Κιβωτός είναι απλώς ένα κουτί από ξύλο και μέταλλο, το οποίο, αν επιπλεύσει, θα οδηγήσει στο θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων και σε εκατό χρόνια πολέμου. Αυτό που έχουμε δει στο Αφγανιστάν και το Ιράκ είναι μόνο μια ωχρή σκιά του τι θα μπορούσε να συμβεί στη συνέχεια. Γι' αυτό δεν φεύγει από εκείνη τη σπηλιά ".
  
  Η Άντρεα δεν απάντησε. Επικράτησε μια ξαφνική σιωπή. Το ουρλιαχτό του ανέμου ανάμεσα στα βράχια στο φαράγγι σταμάτησε επιτέλους.
  
  Ο Simun τελείωσε.
  
  
  92
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006. 2:16 μ.μ.
  
  
  Βγήκαν προσεκτικά από την κρυψώνα τους και μπήκαν στο φαράγγι. Το τοπίο μπροστά τους ήταν ένα σκηνικό καταστροφής. Οι σκηνές είχαν ξεριζωθεί από τις πλατφόρμες τους και ό,τι υπήρχε μέσα ήταν πλέον σκορπισμένο σε όλη τη γύρω περιοχή. Τα παρμπρίζ των Hummers έσπασαν από μικρές πέτρες που είχαν ξεκολλήσει από τους βράχους του φαραγγιού. Ο Φάουλερ και η Άντρεα περπατούσαν προς τα αυτοκίνητα όταν ξαφνικά άκουσαν τον κινητήρα ενός από τα Χάμερ να ζωντανεύει.
  
  Το H3 κατευθυνόταν προς το μέρος τους με πλήρη ταχύτητα χωρίς προειδοποίηση.
  
  Ο Φάουλερ έσπρωξε τον Αντρέα από τη μέση και πήδηξε στην άκρη. Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, είδε τη Μάρλα Τζάκσον να οδηγεί, με τα δόντια της σφιγμένα από θυμό. Το τεράστιο πίσω ελαστικό του Hummer πέρασε σε απόσταση λίγων εκατοστών από το πρόσωπο του Andrea, πιτσιλίζοντας το με άμμο.
  
  Πριν προλάβουν να σηκωθούν οι δυο τους, ο H3 έκανε μια στροφή στο φαράγγι και εξαφανίστηκε.
  
  "Νομίζω ότι είμαστε οι μόνοι εδώ", είπε ο ιερέας, βοηθώντας τον Αντρέα να σηκωθεί. "Ήταν ο Τζάκσον και ο Ντέκερ, που έφευγαν σαν να τους κυνηγούσε ο ίδιος ο διάβολος. Δεν νομίζω ότι πολλοί από τους συντρόφους τους ήταν αριστερά.'
  
  "Πατέρα, δεν νομίζω ότι είναι τα μόνα πράγματα που έχουν εξαφανιστεί. Φαίνεται ότι το σχέδιό σας να με βγάλετε από εδώ έχει στραβώσει", είπε ο δημοσιογράφος, δείχνοντας τα τρία εναπομείναντα EV.
  
  Και τα δώδεκα ελαστικά κόπηκαν.
  
  Περπάτησαν στα ερείπια των σκηνών για λίγα λεπτά αναζητώντας νερό. Βρήκαν τρεις μισογεμάτες καντίνες και μια έκπληξη: Το σακίδιο της Αντρέα με τον σκληρό της δίσκο σχεδόν χωμένο στην άμμο.
  
  "Τα πράγματα έχουν αλλάξει", είπε ο Φάουλερ, κοιτάζοντας γύρω του ύποπτα. Έδειχνε αβέβαιος για τον εαυτό του και καταδίωκε σαν ένας δολοφόνος στα βράχια να μπορούσε να τους τελειώσει ανά πάσα στιγμή.
  
  Η Άντρεα τον ακολούθησε, με την πάπια του φόβου.
  
  "Δεν μπορώ να σε βγάλω από εδώ, οπότε μείνε δίπλα μου μέχρι να καταλάβουμε κάτι".
  
  Το BA-609 κυλήθηκε στην αριστερή του πλευρά σαν πουλί με σπασμένο φτερό. Ο Φάουλερ μπήκε στην καμπίνα και εμφανίστηκε ξανά τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα, κρατώντας πολλά καλώδια.
  
  "Ο Ράσελ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το αεροπλάνο για να μεταφέρει την Κιβωτό", είπε καθώς πέταξε τα καλώδια και μετά πήδηξε πίσω. Στρύγωσε καθώς τα πόδια του άγγιξαν την άμμο.
  
  Πονάει ακόμα. Αυτό είναι τρελό, σκέφτηκε η Άντρεα.
  
  "Έχεις ιδέα πού μπορεί να είναι;"
  
  Ο Φάουλερ ήταν έτοιμος να απαντήσει, αλλά αντ' αυτού σταμάτησε και κατευθύνθηκε στο πίσω μέρος του αεροπλάνου. Κοντά στους τροχούς υπήρχε ένα θαμπό μαύρο αντικείμενο. Ο παπάς το σήκωσε.
  
  Ήταν ο χαρτοφύλακάς του.
  
  Το επάνω κάλυμμα έμοιαζε σαν να είχε κοπεί, ώστε να μπορείτε να δείτε πού ήταν το πλαστικό εκρηκτικό που χρησιμοποίησε ο Φάουλερ για να ανατινάξει τη δεξαμενή νερού. Άγγιξε τον χαρτοφύλακα σε δύο σημεία και το μυστικό διαμέρισμα άνοιξε.
  
  "Είναι κρίμα που κατέστρεψαν το δέρμα. Αυτός ο χαρτοφύλακας ήταν μαζί μου εδώ και πολύ καιρό", είπε ο ιερέας, μαζεύοντας τις τέσσερις εναπομείνασες σακούλες με εκρηκτικά και ένα άλλο αντικείμενο, στο μέγεθος ενός καντράν ρολογιού, με δύο μεταλλικά κουμπώματα.
  
  Ο Φάουλερ τύλιξε εκρηκτικά σε ένα κοντινό ρούχο, το οποίο ανατινάχθηκε μακριά από τις σκηνές κατά τη διάρκεια μιας αμμοθύελλας.
  
  "Βάλε το στο σακίδιο σου, εντάξει;"
  
  "Καμία περίπτωση", είπε η Άντρεα κάνοντας ένα βήμα πίσω. "Αυτά τα πράγματα με τρομάζουν στο διάολο".
  
  "Είναι ακίνδυνο χωρίς συνδεδεμένο πυροκροτητή."
  
  Η Άντρεα υποχώρησε απρόθυμα.
  
  Καθώς κατευθύνθηκαν προς την εξέδρα, είδαν τα πτώματα των τρομοκρατών να περιτριγυρίζουν τη Μάρλα Τζάκσον και τον Ντέκερ πριν χτυπήσει το simoon. Η πρώτη αντίδραση της Αντρέα ήταν να πανικοβληθεί μέχρι που συνειδητοποίησε ότι ήταν νεκροί. Όταν έφτασαν στα πτώματα, η Άντρεα δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Τα πτώματα ήταν τοποθετημένα σε περίεργες θέσεις. Ένας από αυτούς φαινόταν να προσπαθεί να σηκωθεί - το ένα του χέρι ήταν σηκωμένο και τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα, σαν να κοίταζε την Κόλαση, σκέφτηκε η Άντρεα με μια έκφραση δυσπιστίας.
  
  Μόνο που δεν είχε μάτια.
  
  Οι κόγχες των ματιών των πτωμάτων ήταν όλες κενές, τα ανοιχτά στόματά τους δεν ήταν παρά μαύρες τρύπες και το δέρμα τους ήταν γκρίζο σαν χαρτόνι. Η Andrea έβγαλε τη φωτογραφική της μηχανή από το σακίδιο της και τράβηξε μερικές φωτογραφίες από τις μούμιες.
  
  Δεν το πιστεύω. Λες και η ζωή τους έχει ξεριζωθεί χωρίς καμία προειδοποίηση. Ή σαν να συμβαίνει ακόμα. Θεέ μου, τι φρίκη!
  
  Η Άντρεα γύρισε και το σακίδιο της ακούμπησε πάνω στο κεφάλι ενός από τους άντρες. Μπροστά στα μάτια της, το σώμα του άνδρα διαλύθηκε ξαφνικά, αφήνοντας μόνο ένα μείγμα από γκρίζα σκόνη, ρούχα και κόκαλα.
  
  Νιώθοντας άρρωστος, ο Αντρέα στράφηκε στον ιερέα. Είδε ότι δεν υπέφερε από τις ίδιες τύψεις όταν επρόκειτο για τους νεκρούς. Ο Φάουλερ παρατήρησε ότι τουλάχιστον ένα από τα πτώματα εξυπηρετούσε έναν πιο χρηστικό σκοπό και τράβηξε ένα καθαρό καλάσνικοφ από κάτω του. Έλεγξε το όπλο και είδε ότι ήταν ακόμα σε καλή κατάσταση. Έβγαλε πολλά ανταλλακτικά κλιπ από τα ρούχα του τρομοκράτη και τα έβαλε στις τσέπες του.
  
  Με το ρύγχος του τουφεκιού του έδειξε την εξέδρα που οδηγεί στην είσοδο της σπηλιάς.
  
  "Ο Ράσελ είναι εκεί πάνω".
  
  'Πως ξέρεις?'
  
  "Όταν αποφάσισε να βγει, προφανώς κάλεσε τους φίλους του", είπε ο Φάουλερ, κουνώντας το κεφάλι του προς τα πτώματα. "Αυτοί είναι οι άνθρωποι που προσέξατε όταν φτάσαμε για πρώτη φορά. Δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλοι ή πόσοι μπορεί να υπάρχουν, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι ο Russell είναι ακόμα κάπου εκεί, επειδή δεν υπάρχουν ίχνη στην άμμο που να οδηγούν μακριά από την πλατφόρμα. Ο Σίμουν τα είχε προβλέψει όλα. Αν είχαν βγει, θα μπορούσαμε να βλέπαμε τα ίχνη. Είναι εκεί, όπως και η Κιβωτός ".
  
  'Τι θα κάνουμε?'
  
  Ο Φάουλερ σκέφτηκε για λίγα δευτερόλεπτα, σκύβοντας το κεφάλι.
  
  "Αν ήμουν έξυπνος, θα ανατίναζα την είσοδο της σπηλιάς και θα τους άφηνα να πεθάνουν από την πείνα. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλοι. Eichberg, Kine, David Pappas..."
  
  "Λοιπόν, θα πας εκεί;"
  
  Ο Φάουλερ έγνεψε καταφατικά. "Δώστε μου εκρηκτικά, παρακαλώ".
  
  "Άσε με να έρθω μαζί σου", είπε η Άντρεα, δίνοντάς του το πακέτο.
  
  "Δεσποινίς Οτέρο, μείνετε εδώ και περιμένετε μέχρι να βγω. Αν τους δεις να βγαίνουν, μην πεις τίποτα. Απλά κρύψου. Βγάλε μερικές φωτογραφίες αν μπορείς, μετά φύγε από εδώ και πες το στον κόσμο".
  
  
  93
  
  
  
  ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΠΗΛΑΙΑ, ΔΕΚΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΛΕΠΤΑ ΝΩΡΙΣ
  
  Το να απαλλαγεί από τον Dekker ήταν πιο εύκολο από όσο μπορούσε να φανταστεί. Ο Νοτιοαφρικανός έμεινε έκπληκτος από το γεγονός ότι πυροβόλησε τον πιλότο και ήταν τόσο πρόθυμος να του μιλήσει που δεν πήρε την παραμικρή προφύλαξη όταν μπήκε στο τούνελ. Αυτό που βρήκε ήταν μια σφαίρα που τον έκανε να κυλήσει από την πλατφόρμα.
  
  Η υπογραφή του Πρωτοκόλλου Upsilon πίσω από την πλάτη του γέρου ήταν μια λαμπρή κίνηση, σκέφτηκε ο Russell, συγχαίροντας τον εαυτό του.
  
  Κόστισε σχεδόν δέκα εκατομμύρια δολάρια. Ο Dekker ήταν αρχικά καχύποπτος μέχρι που ο Russell συμφώνησε να του πληρώσει ένα επταψήφιο ποσό μπροστά και άλλα επτά αν αναγκαζόταν να χρησιμοποιήσει πρωτόκολλο.
  
  Ο βοηθός του Κέιν χαμογέλασε ικανοποιημένος. Οι λογιστές της Kine Industries θα παρατηρήσουν την επόμενη εβδομάδα ότι λείπουν χρήματα από το συνταξιοδοτικό ταμείο και θα προκύψουν ερωτήματα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή θα ήταν πολύ μακριά και η Κιβωτός θα βρισκόταν σε ασφαλές μέρος στην Αίγυπτο. Θα ήταν πολύ εύκολο να χαθείς εκεί. Και τότε το καταραμένο Ισραήλ, το οποίο μισούσε, θα έπρεπε να πληρώσει το τίμημα για την ταπείνωση που είχαν επιφέρει στον οίκο του Ισλάμ.
  
  Ο Ράσελ περπάτησε σε όλο το μήκος του τούνελ και κοίταξε μέσα στη σπηλιά. Ο Κίνε ήταν εκεί, παρακολουθώντας με ενδιαφέρον καθώς ο Άιχμπεργκ και ο Παππάς αφαιρούσαν τις τελευταίες πέτρες που εμπόδιζαν την πρόσβαση στο κελί, εναλλάσσοντας τη χρήση του ηλεκτρικού τρυπανιού και των χεριών τους. Δεν άκουσαν τον πυροβολισμό όταν πυροβόλησε στον Ντέκερ. Τη στιγμή που ήξερε ότι ο δρόμος για την Κιβωτό ήταν καθαρός και δεν τους χρειαζόταν πια, θα είχαν σταλεί.
  
  Όσο για τον Κάιν...
  
  Καμία λέξη δεν μπορούσε να περιγράψει τη ροή μίσους που ένιωθε ο Ράσελ για τον γέρο. Βούλιαξε στα βάθη της ψυχής του, τροφοδοτούμενη από τις ταπεινώσεις που τον ανάγκασε να υπομείνει ο Κάιν. Το να βρίσκομαι κοντά στον γέρο τα τελευταία έξι χρόνια ήταν βασανιστικό, βασανιστήριο.
  
  Κρυβόταν στο μπάνιο για να προσευχηθεί, φτύνοντας το αλκοόλ που αναγκάστηκε να προσποιηθεί ότι έπινε για να μην τον υποψιαστούν οι άνθρωποι. Φροντίδα για το άρρωστο και φοβισμένο μυαλό ενός γέρου οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας. Προσποιητή φροντίδα και στοργή.
  
  Όλα αυτά ήταν ένα ψέμα.
  
  Το καλύτερο όπλο σας θα είναι η taqiyya, η εξαπάτηση του πολεμιστή. Ένας τζιχαντιστής μπορεί να πει ψέματα για την πίστη του, μπορεί να προσποιηθεί, να κρύψει και να διαστρεβλώσει την αλήθεια. Μπορεί να το κάνει αυτό σε έναν άπιστο χωρίς να αμαρτήσει, είπε ο ιμάμης πριν από δεκαπέντε χρόνια. Και μην πιστεύετε ότι θα είναι εύκολο. Θα κλαις κάθε βράδυ από τον πόνο στην καρδιά σου σε σημείο που δεν ξέρεις ποιος είσαι.
  
  Τώρα ήταν πάλι ο εαυτός του.
  
  
  Με όλη την ευκινησία του νεαρού και καλά εκπαιδευμένου σώματός του, ο Ράσελ κατέβηκε το σχοινί χωρίς τη βοήθεια ιμάντων με τον ίδιο τρόπο που το είχε σκαρφαλώσει λίγες ώρες νωρίτερα. Η λευκή του ρόμπα φτερούγιζε καθώς κατέβαινε, τραβώντας την προσοχή του Κέιν καθώς κοίταζε σοκαρισμένος τον βοηθό του.
  
  "Τι νόημα έχει η μεταμφίεση, Τζέικομπ;"
  
  Ο Ράσελ δεν απάντησε. Κατευθύνθηκε προς την κοιλότητα. Ο χώρος που άνοιξαν ήταν περίπου πέντε πόδια ύψος και έξι και μισό πόδια πλάτος.
  
  "Είναι εκεί, κύριε Ράσελ. Το έχουμε δει όλοι", είπε ο Άιχμπεργκ, τόσο ταραγμένος που δεν πρόσεξε στην αρχή πώς φορούσε ο Ράσελ. "Ε, τι είναι αυτό το γρανάζι;" ρώτησε τελικά.
  
  'Ηρέμησε και φώναξε τον Παππά'.
  
  "Κύριε Ράσελ, θα έπρεπε να είστε λίγο περισσότερο..."
  
  "Μη με αναγκάσεις να το ξαναπώ", είπε ο βοηθός, βγάζοντας ένα όπλο κάτω από τα ρούχα του.
  
  'Δαβίδ!' Ο Άιχμπεργκ τσίριξε σαν παιδί.
  
  "Τζέικομπ!" φώναξε ο Κιν.
  
  "Σκάσε, γέρο κάθαρμα".
  
  Το αίμα έτρεξε από το πρόσωπο του Kaine στην προσβολή. Κανείς δεν του είχε μιλήσει ποτέ έτσι, πόσο μάλλον στον άνθρωπο που ήταν ακόμα το δεξί του χέρι. Δεν πρόλαβε να απαντήσει γιατί ο Ντέιβιντ Παππάς βγήκε από τη σπηλιά, αναβοσβήνει καθώς τα μάτια του προσαρμόστηκαν στο φως.
  
  'Τι στο καλό...?'
  
  Όταν είδε το όπλο στο χέρι του Ράσελ, κατάλαβε αμέσως τα πάντα. Ήταν ο πρώτος από τους τρεις που κατάλαβε, αν και όχι αυτός που ήταν πιο απογοητευμένος και σοκαρισμένος. Αυτός ο ρόλος ανήκε στον Κέιν.
  
  'Εσείς!' αναφώνησε ο Παππάς. 'Καταλαβαίνω τώρα. Είχατε πρόσβαση στο πρόγραμμα μαγνητόμετρου. Εσύ είσαι αυτός που άλλαξε τα δεδομένα. Σκότωσες τον Στόου".
  
  "Ένα μικρό λάθος που κόντεψε να μου κοστίσει ακριβά. Νόμιζα ότι είχα καλύτερο έλεγχο της αποστολής από ό,τι πραγματικά είμαι", παραδέχτηκε ο Ράσελ ανασηκώνοντας τους ώμους. "Και τώρα μια μικρή ερώτηση. Είσαι έτοιμος να βγάλεις την Κιβωτό;".
  
  "Γαμήσου, Ράσελ".
  
  Χωρίς να το σκεφτεί, ο Ράσελ σημάδεψε το πόδι του Παππά και πυροβόλησε. Το δεξί γόνατο του Παππά μετατράπηκε σε αναβρασμό και έπεσε στο έδαφος. Οι κραυγές του αντηχούσαν στους τοίχους του τούνελ.
  
  "Η επόμενη σφαίρα θα είναι στο κεφάλι σου. Τώρα απάντησε μου Παππά ".
  
  "Ναι, είναι έτοιμο για δημοσίευση, κύριε. Το μονοπάτι είναι καθαρό", είπε ο Άιχμπεργκ, σηκώνοντας τα χέρια του στον αέρα.
  
  "Αυτό ήθελα να μάθω", απάντησε ο Ράσελ.
  
  Ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί διαδοχικά. Το χέρι του έπεσε και ακολούθησαν άλλες δύο βολές. Ο Άιχμπεργκ έπεσε πάνω στον Παππά, χτυπήθηκαν και οι δύο στο κεφάλι, με το αίμα τους τώρα να ανακατεύεται στο βραχώδες έδαφος.
  
  "Τους σκότωσες, Τζέικομπ. Τους σκότωσες και τους δύο ".
  
  Ο Κίνε στριμωγμένος σε μια γωνία, με το πρόσωπό του μια μάσκα φόβου και ακατανοησίας.
  
  "Λοιπόν, καλά, γέροντα. Για ένα τόσο τρελό παλιό κάθαρμα, είσαι πολύ καλός στο να λες το αυτονόητο", είπε ο Ράσελ. Κοίταξε μέσα στη σπηλιά, στρέφοντας ακόμα το πιστόλι του στον Κάιν. Όταν γύρισε, είχε μια έκφραση ικανοποίησης στο πρόσωπό του. "Τελικά το βρήκαμε, Ρέι; Το έργο μιας ζωής. Κρίμα που θα σου λυθεί το συμβόλαιο ".
  
  Ο βοηθός προχώρησε προς το αφεντικό του με αργά μετρημένα βήματα. Ο Κίνε στριμώχτηκε περισσότερο στη γωνία του, εντελώς παγιδευμένος. Το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο από ιδρώτα.
  
  "Γιατί, Τζέικομπ;" αναφώνησε ο γέρος. "Σε αγάπησα σαν τον δικό μου γιο".
  
  "Το λες αγάπη;" Ο Ράσελ φώναξε καθώς πλησίαζε τον Κιν και τον μαχαίρωσε πολλές φορές με το πιστόλι του, πρώτα στο πρόσωπο, μετά στα χέρια και το κεφάλι. "Ήμουν σκλάβος σου, γέροντα. Κάθε φορά που έκλαιγες σαν κορίτσι στη μέση της νύχτας, έτρεχα κοντά σου, υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου γιατί το κάνω αυτό. Έπρεπε να σκεφτώ τη στιγμή που θα σε νικούσα επιτέλους και θα ήσουν στο έλεός μου ".
  
  Ο Κάιν έπεσε στο έδαφος. Το πρόσωπό του ήταν πρησμένο, σχεδόν αγνώριστο από τα χτυπήματα. Αίμα έτρεχε από το στόμα του και ράγισαν τα ζυγωματικά.
  
  "Κοίταξέ με, γέροντα", συνέχισε ο Ράσελ, σηκώνοντας τον Κιν από τον γιακά του πουκαμίσου του έτσι ώστε να είναι πρόσωπο με πρόσωπο.
  
  "Αντιμετωπίστε τη δική σας αποτυχία. Σε λίγα λεπτά, οι άντρες μου θα κατέβουν σε αυτή τη σπηλιά και θα ανακτήσουν την πολύτιμη κιβωτό σας. Θα δώσουμε στον κόσμο αυτό που του αξίζει. Όλα θα είναι όπως θα έπρεπε να είναι πάντα ".
  
  "Συγγνώμη, κύριε Ράσελ. Φοβάμαι ότι θα πρέπει να σε απογοητεύσω ".
  
  Ο βοηθός γύρισε απότομα. Στην άλλη άκρη του τούνελ, ο Φάουλερ μόλις είχε κάνει ραπέλ και στόχευε εναντίον του ένα καλάσνικοφ.
  
  
  94
  
  
  
  ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006. 2:27 μ.μ.
  
  
  "Πατέρας Φάουλερ".
  
  "Χακάν".
  
  Ο Ράσελ τοποθέτησε το αδύνατο σώμα του Κάιν ανάμεσα στον ίδιο και τον ιερέα, ο οποίος εξακολουθούσε να στρέφει το τουφέκι του στο κεφάλι του Ράσελ.
  
  "Φαίνεται ότι ξεφορτώθηκες τους ανθρώπους μου".
  
  "Δεν ήμουν εγώ, κύριε Ράσελ. Ο Θεός το φρόντισε. Τα έκανε σκόνη ".
  
  Ο Ράσελ τον κοίταξε σοκαρισμένος, προσπαθώντας να καταλάβει αν ο ιερέας μπλόφαρε. Η βοήθεια των βοηθών του ήταν απαραίτητη για την υλοποίηση του σχεδίου του. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα και προσπάθησε να παίξει για ώρα.
  
  "Λοιπόν, έχεις το πάνω χέρι, πατέρα", είπε, επιστρέφοντας στον συνηθισμένο ειρωνικό τόνο του. "Ξέρω πόσο καλός σουτέρ είσαι. Σε αυτή την απόσταση δεν μπορείς να χάσεις. Ή φοβάσαι να χτυπήσεις το απροειδοποίητο Μεσσίας?'
  
  "Ο κύριος Κιν είναι απλώς ένας άρρωστος γέρος που πιστεύει ότι κάνει το θέλημα του Θεού. Από την άποψή μου, η μόνη διαφορά μεταξύ σας είναι η ηλικία σας. Ρίξτε τα όπλα σας".
  
  Ο Ράσελ ήταν ξεκάθαρα εξοργισμένος από την προσβολή, αλλά ανίσχυρος να κάνει οτιδήποτε για την κατάσταση. Είχε κρατήσει το δικό του πιστόλι από την κάννη αφού είχε χτυπήσει με αυτό τον Κάιν και το σώμα του γέρου δεν του παρείχε επαρκή προστασία. Ο Ράσελ ήξερε ότι μια λάθος κίνηση θα είχε ως αποτέλεσμα μια τρύπα στο κεφάλι του.
  
  Άνοιξε τη δεξιά του γροθιά και άφησε το πιστόλι του, στη συνέχεια άνοιξε την αριστερή του και απελευθέρωσε τον Κινέ.
  
  Ο γέρος κατέρρευσε σε αργή κίνηση, καμπουριασμένος σαν να μην ήταν συνδεδεμένες οι αρθρώσεις του μεταξύ τους.
  
  "Εξαιρετικά, κύριε Ράσελ", είπε ο Φάουλερ. "Τώρα, αν δεν σας πειράζει, παρακαλώ κάντε δέκα βήματα πίσω..."
  
  Μηχανικά, ο Ράσελ έκανε ό,τι του είπαν, με το μίσος να έκαιγε στα μάτια του.
  
  Για κάθε βήμα που έκανε ο Ράσελ πίσω, ο Φάουλερ έκανε ένα βήμα προς τα εμπρός μέχρι που το πρώτο ήταν με την πλάτη στον τοίχο και ο ιερέας στάθηκε δίπλα στον Κάιν.
  
  'Πολύ καλά. Τώρα βάλε τα χέρια σου στο κεφάλι σου και θα βγεις από αυτό σώος και αβλαβής ".
  
  Ο Φάουλερ κάθισε οκλαδόν δίπλα στον Κάιν, νιώθοντας τον σφυγμό του. Ο γέρος έτρεμε και το ένα του πόδι έμοιαζε να τρέμει. Ο ιερέας συνοφρυώθηκε. Η κατάσταση του Kine τον ανησυχούσε - είχε όλα τα σημάδια ενός εγκεφαλικού και η ζωτικότητά του φαινόταν να εξατμίζεται κάθε στιγμή.
  
  Εν τω μεταξύ, ο Ράσελ κοίταζε γύρω του, προσπαθώντας να βρει κάτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο εναντίον του ιερέα. Ξαφνικά ένιωσε κάτι από κάτω του στο έδαφος. Κοίταξε κάτω και παρατήρησε ότι στεκόταν σε μερικά καλώδια που κατέληγαν ενάμιση πόδι στα δεξιά του και ήταν συνδεδεμένα σε μια γεννήτρια που παρείχε ρεύμα στη σπηλιά.
  
  Αυτός χαμογέλασε.
  
  Ο Φάουλερ πήρε το χέρι του Κέιν, έτοιμος να τον τραβήξει μακριά από τον Ράσελ αν χρειαστεί. Με την άκρη του ματιού του είδε τον Ράσελ να πηδάει. Χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, πυροβόλησε.
  
  Μετά έσβησαν τα φώτα.
  
  Αυτό που θα έπρεπε να ήταν μια προειδοποιητική βολή κατέληξε να καταστρέψει τη γεννήτρια. Ο εξοπλισμός άρχισε να εκτοξεύει σπινθήρες κάθε λίγα δευτερόλεπτα, φωτίζοντας τη σήραγγα με ένα σποραδικό μπλε φως που εξασθενούσε, σαν ένα φλας κάμερας που χάνει αργά την ισχύ του.
  
  Ο Φάουλερ έσκυψε αμέσως, μια θέση που είχε πάρει εκατοντάδες φορές καθώς πετούσε με αλεξίπτωτο στο εχθρικό έδαφος τις νύχτες χωρίς φεγγάρι. Όταν δεν ήξερες τη θέση του εχθρού σου, το καλύτερο που είχες να κάνεις ήταν να καθίσεις ακίνητος και να περιμένεις.
  
  Μπλε σπίθα.
  
  Ο Φάουλερ σκέφτηκε ότι είδε μια σκιά να τρέχει κατά μήκος του τοίχου στα αριστερά του και πυροβόλησε. Έχασε. Βρίζοντας την τύχη του, κινήθηκε λίγα μέτρα ζιγκ-ζαγκ για να βεβαιωθεί ότι ο άλλος δεν θα αναγνώριζε τη θέση του μετά τη βολή.
  
  Μπλε σπίθα.
  
  Μια άλλη σκιά, αυτή τη φορά στα δεξιά του, αν και πιο μακριά και ευθεία στον τοίχο. Πυροβόλησε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Έχασε ξανά και υπήρχε περισσότερη κίνηση.
  
  Μπλε σπίθα.
  
  Ήταν καρφωμένος στον τοίχο. Δεν μπορούσε να δει πουθενά τον Ράσελ. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι αυτός
  
  Με μια κραυγή, ο Ράσελ έπεσε στον Φάουλερ, χτυπώντας τον πολλές φορές στο πρόσωπο και το λαιμό. Ο ιερέας ένιωσε τα δόντια του άλλου να βυθίζονται στο χέρι του σαν ζώου. Μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά, πυροβόλησε με καλάσνικοφ. Για ένα δευτερόλεπτο ένιωσε τα χέρια κάποιου άλλου. Πολέμησαν και το τουφέκι χάθηκε στο σκοτάδι.
  
  Μπλε σπίθα.
  
  Ο Φάουλερ ξάπλωσε στο έδαφος καθώς ο Ράσελ προσπαθούσε να τον πνίξει. Ο ιερέας, μπόρεσε τελικά να δει τον εχθρό του, έσφιξε τη γροθιά του και γρονθοκόπησε τον Ράσελ στο ηλιακό πλέγμα. Ο Ράσελ βόγκηξε και κύλησε στο πλάι του.
  
  Το τελευταίο, αχνό μπλε φλας.
  
  Ο Φάουλερ κατάφερε να δει τον Ράσελ να χάνεται μέσα στο κελί. Μια ξαφνική αμυδρή λάμψη του είπε ότι ο Ράσελ είχε βρει το όπλο του.
  
  Στα δεξιά του ακούστηκε μια φωνή.
  
  'Πατέρας'.
  
  Ο Φάουλερ ανέβηκε στο ετοιμοθάνατο Κιν. Δεν ήθελε να προσφέρει στον Ράσελ έναν εύκολο στόχο σε περίπτωση που αποφάσιζε να δοκιμάσει την τύχη του και να στοχεύσει τυχαία στο σκοτάδι. Ο ιερέας τελικά ένιωσε το σώμα του γέρου μπροστά του και έβαλε το στόμα του στο αυτί του.
  
  "Κύριε Κάιν, υπομονή", ψιθύρισε. "Μπορώ να σε βγάλω από εδώ".
  
  "Όχι, πατέρα, δεν μπορείς", απάντησε ο Κάιν, και παρόλο που η φωνή του ήταν αδύναμη, μίλησε με σταθερό τόνο μικρού παιδιού. "Θα είναι καλύτερα έτσι. Θα πάω να δω τους γονείς μου, ο γιος και ο αδερφός μου. .Είναι λογικό ότι όλα θα τελειώσουν με τον ίδιο τρόπο".
  
  "Τότε αφοσιωθείτε στον Θεό", είπε ο ιερέας.
  
  "Έχω. Θα μπορούσες να μου δώσεις ένα χέρι ενώ φεύγω;"
  
  Ο Φάουλερ δεν είπε τίποτα, αλλά ένιωσε το χέρι του ετοιμοθάνατου, κρατώντας το ανάμεσα στο δικό του. Λιγότερο από ένα λεπτό αργότερα, στη μέση μιας ψιθυρισμένης εβραϊκής προσευχής, ακούστηκε μια κουδουνίστρα θανάτου και ο Ρέιμοντ Κέιν πάγωσε.
  
  Σε αυτό το σημείο, ο ιερέας ήξερε τι έπρεπε να κάνει.
  
  Μέσα στο σκοτάδι, έβαλε τα δάχτυλά του στα κουμπιά του πουκαμίσου του και τα ξεκούμπωσε και μετά έβγαλε μια σακούλα με εκρηκτικά. Έψαξε για τον πυροκροτητή, τον έβαλε στις ράβδους του C4 και πάτησε τα κουμπιά. Στο μυαλό του, μέτρησε τον αριθμό των μπιπ.
  
  Μετά την εγκατάσταση, έχω δύο λεπτά, σκέφτηκε.
  
  Αλλά δεν μπορούσε να αφήσει τη βόμβα έξω από την κοιλότητα όπου βρισκόταν η Κιβωτός. Ίσως δεν θα ήταν αρκετά ισχυρό για να σφραγίσει το σπήλαιο για άλλη μια φορά. Δεν ήταν σίγουρος πόσο βαθιά ήταν η κατάθλιψη και αν η Κιβωτός βρισκόταν πίσω από μια βραχώδη επιφάνεια, μπορεί να είχε επιβιώσει χωρίς γρατσουνιά. Αν επρόκειτο να αποτρέψει αυτή την τρέλα να ξανασυμβεί, θα έπρεπε να είχε τοποθετήσει μια βόμβα δίπλα στην Κιβωτό. Δεν μπορούσε να το πετάξει σαν χειροβομβίδα γιατί μπορούσε να ξεκολλήσει ο πυροκροτητής. Και θα έπρεπε να είχε αρκετό χρόνο για να δραπετεύσει.
  
  Η μόνη επιλογή ήταν να νικήσει τον Russell, να πάρει το C4 στη θέση του και μετά να τρέξει με όλη του τη δύναμη.
  
  Σύρθηκε τριγύρω, ελπίζοντας να μην κάνει πολύ θόρυβο, αλλά ήταν αδύνατο. Το έδαφος ήταν καλυμμένο με μικρές πέτρες που κινούνταν καθώς κινούνταν.
  
  "Σε ακούω να έρχεσαι, ιερέα".
  
  Ακούστηκε μια κόκκινη λάμψη και ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Η σφαίρα έχασε τον Φάουλερ σε μεγάλη απόσταση, αλλά ο ιερέας παρέμεινε προσεκτικός και γρήγορα κύλησε προς τα αριστερά. Η δεύτερη σφαίρα χτύπησε εκεί που βρισκόταν μόλις λίγα δευτερόλεπτα πριν.
  
  Χρησιμοποιεί το φλας από το όπλο του για να πάρει τον ρουλεμάν του. Αλλά δεν μπορεί να το κάνει πολύ συχνά διαφορετικά θα του τελειώσουν τα πυρομαχικά, σκέφτηκε ο Φάουλερ, μετρώντας νοερά τις πληγές που είχε δει στα σώματα του Παππά και του Άιχμπεργκ.
  
  Πιθανότατα πυροβόλησε μια φορά τον Ντέκερ, τρεις φορές τον Παππά, δύο φορές τον Άιχμπεργκ και δύο φορές εμένα. Αυτό είναι οκτώ σφαίρες. Υπάρχουν δεκατέσσερις σφαίρες στο πιστόλι, δεκαπέντε αν υπάρχει μία στη θαλάμη. Αυτό σημαίνει ότι του έμειναν έξι, ίσως και επτά σφαίρες. Θα πρέπει να επαναφορτιστεί σύντομα. Όταν το κάνει, θα ακούσω το κλικ του περιοδικού. Επειτα...
  
  Εξακολουθούσε να μετράει καθώς δύο ακόμη πυροβολισμοί φώτιζαν την είσοδο της σπηλιάς. Αυτή τη φορά, ο Φάουλερ αποσύρθηκε από την αρχική του θέση ακριβώς στην ώρα του. Η βολή τον έχασε κατά περίπου τέσσερις ίντσες.
  
  Έχουν μείνει τέσσερις-πέντε.
  
  "Θα πάω σε εσένα, Σταυροφόρο. Θα σε πάρω γιατί ο Αλλάχ είναι μαζί μου ". Η φωνή του Ράσελ ακούστηκε απόκοσμη στη σπηλιά. "Φύγε από εδώ όσο μπορείς".
  
  Ο Φάουλερ άρπαξε έναν βράχο και τον πέταξε στην τρύπα. Ο Ράσελ πήρε το δόλωμα και πυροβόλησε προς την κατεύθυνση του θορύβου.
  
  Τρεις ή τέσσερις.
  
  "Πολύ έξυπνος, Σταυροφόρος. Αλλά δεν θα σου κάνει καλό ".
  
  Δεν είχε τελειώσει την ομιλία του όταν πυροβόλησε ξανά. Αυτή τη φορά δεν υπήρξαν δύο, αλλά τρεις βολές. Ο Φάουλερ κύλησε προς τα αριστερά και μετά προς τα δεξιά, χτυπώντας τα γόνατά του σε αιχμηρά βράχια.
  
  Μία σφαίρα ή άδειος γεμιστήρας.
  
  Λίγο πριν κάνει τη δεύτερη ρίψη, ο ιερέας σήκωσε για λίγο το κεφάλι. Διήρκεσε ίσως μόνο μισό δευτερόλεπτο, αλλά αυτό που είδε στο σύντομο φως των πλάνων θα του έμενε για πάντα στη μνήμη.
  
  Ο Ράσελ στάθηκε πίσω από ένα γιγάντιο χρυσό κουτί. Στην κορυφή, δύο ωμά γλυπτές φιγούρες έλαμπαν έντονα. Με ένα φλας από ένα πιστόλι, ο χρυσός φαινόταν ανομοιόμορφος, τσαλακωμένος.
  
  Ο Φάουλερ πήρε μια βαθιά ανάσα.
  
  Ήταν σχεδόν μέσα στην ίδια την αίθουσα, αλλά δεν είχε αρκετό χώρο για ελιγμούς. Αν ο Ράσελ πυροβόλησε ξανά, ακόμα κι αν ήταν απλώς μια βολή για να δει πού βρισκόταν, σχεδόν σίγουρα θα τον χτυπούσε.
  
  Ο Φάουλερ αποφάσισε να κάνει αυτό που λιγότερο περίμενε ο Ράσελ.
  
  Με μια γρήγορη κίνηση, πήδηξε και έτρεξε στην τρύπα. Ο Ράσελ προσπάθησε να πυροβολήσει, αλλά η σκανδάλη έκανε ένα δυνατό κλικ. Ο Φάουλερ πήδηξε και πριν προλάβει να αντιδράσει ο άλλος, ο ιερέας έγειρε με όλο το βάρος του στην κορυφή της κιβωτού, η οποία έπεσε πάνω στον Ράσελ, το καπάκι άνοιξε και το περιεχόμενο χύθηκε έξω. Ο Ράσελ πήδηξε προς τα πίσω και σχεδόν απέφυγε να τον συνθλίψουν.
  
  Αυτό που ακολούθησε ήταν ένας τυφλός αγώνας. Ο Φάουλερ μπόρεσε να χτυπήσει τον Ράσελ στα χέρια και το στήθος αρκετές φορές, αλλά ο Ράσελ κατάφερε με κάποιο τρόπο να χωρέσει έναν γεμάτο γεμιστήρα στο όπλο του. Ο Φάουλερ άκουσε το όπλο να ξαναγεμίζει. Με το δεξί του χέρι γρύλιζε στο σκοτάδι, με το αριστερό κρατούσε το χέρι του Ράσελ.
  
  Βρήκε μια επίπεδη πέτρα.
  
  Με όλη του τη δύναμη χτύπησε με αυτό τον Ράσελ στο κεφάλι και ο νεαρός έπεσε στο έδαφος αναίσθητος.
  
  Η δύναμη της πρόσκρουσης έκανε κομμάτια τον βράχο.
  
  Ο Φάουλερ προσπάθησε να ανακτήσει την ισορροπία του. Ολόκληρο το σώμα του πονούσε και το κεφάλι του αιμορραγούσε. Χρησιμοποιώντας το φως από το ρολόι του, προσπάθησε να προσανατολιστεί στο σκοτάδι. Κατεύθυνε μια λεπτή αλλά έντονη δέσμη φωτός στην αναποδογυρισμένη Κιβωτό, δημιουργώντας μια απαλή λάμψη που γέμισε το δωμάτιο.
  
  Είχε πολύ λίγο χρόνο να το θαυμάσει. Εκείνη τη στιγμή, ο Φάουλερ άκουσε έναν ήχο που δεν είχε προσέξει στον αγώνα ...
  
  Ηχητικό σήμα.
  
  ... και συνειδητοποίησε ότι ενώ κυλιόταν, απέφευγε τους πυροβολισμούς ...
  
  Ηχητικό σήμα.
  
  ..δεν σημαίνει...
  
  Ηχητικό σήμα.
  
  ...ενεργοποίησε τον πυροκροτητή...
  
  ... ακούστηκε μόνο τα τελευταία δέκα δευτερόλεπτα πριν την έκρηξη ...
  
  Μπεεεεεεεεεεεεεεεεε.
  
  Οδηγημένος από το ένστικτο και όχι από τη λογική, ο Φάουλερ πήδηξε στο σκοτάδι πέρα από το κελί, πέρα από το αχνό φως της Κιβωτού.
  
  Στα πόδια της εξέδρας, ένας νευρικός Andrea Otero της δάγκωσε τα νύχια. Τότε ξαφνικά το έδαφος σείστηκε. Το ικρίωμα λύγισε και βόγκηξε καθώς ο χάλυβας απορρόφησε την πρόσκρουση της έκρηξης, αλλά δεν κατέρρευσε. Ένα σύννεφο καπνού και σκόνης ξεπήδησε από το άνοιγμα του τούνελ, σκεπάζοντας τον Αντρέα με ένα λεπτό στρώμα άμμου. Έτρεξε λίγα μέτρα από το ικρίωμα και περίμενε. Για μισή ώρα τα μάτια της έμειναν καρφωμένα στο στόμιο της σπηλιάς που κάπνιζε, αν και ήξερε ότι ήταν άχρηστο να περιμένει.
  
  Δεν βγήκε κανείς.
  
  
  95
  
  
  
  ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΚΑΜΠΑ
  
  ΕΡΗΜΟΣ AL-MUDAWWARA, ΙΟΡΔΑΝΙΑ
  
  
  Πέμπτη 20 Ιουλίου 2006 9:34 μ.μ
  
  
  Η Andrea έφτασε στο H3 με φουσκωμένο λάστιχο όπου το άφησε, πιο εξαντλημένη από ποτέ στη ζωή της. Βρήκε τον γρύλο ακριβώς εκεί που είχε πει ο Φάουλερ και απήγγειλε νοερά μια προσευχή για τον νεκρό ιερέα.
  
  Σίγουρα θα είναι στον Παράδεισο, αν υπάρχει τέτοιο μέρος. Αν υπάρχεις, ο Θεός. Αν είσαι εκεί πάνω, γιατί δεν στέλνεις δυο αγγέλους να με βοηθήσουν;
  
  Κανείς δεν εμφανίστηκε, οπότε η Άντρεα έπρεπε να κάνει τη δουλειά μόνη της. Όταν τελείωσε, πήγε να αποχαιρετήσει τον Ντοκ, ο οποίος ήταν θαμμένος όχι περισσότερο από δέκα πόδια μακριά της. Ο αποχαιρετισμός κράτησε για αρκετή ώρα και η Άντρεα συνειδητοποίησε ότι είχε ουρλιάσει και κλάψει δυνατά πολλές φορές. Ένιωθε σαν να βρισκόταν στα πρόθυρα -εν μέσω- νευρικού κλονισμού μετά από όσα είχαν συμβεί τις τελευταίες ώρες.
  
  
  Το φεγγάρι είχε αρχίσει να ανατέλλει, φωτίζοντας τους αμμόλοφους με το ασημί μπλε φως του, καθώς ο Αντρέα συγκέντρωσε επιτέλους τη δύναμη να αποχαιρετήσει τον Τσάντβα και να σκαρφαλώσει στο Η3. Ένιωθε αδύναμη, έκλεισε την πόρτα και άνοιξε το κλιματιστικό. Ο κρύος αέρας που άγγιζε το ιδρωμένο δέρμα της ήταν υπέροχος, αλλά δεν είχε την πολυτέλεια να τον απολαύσει για περισσότερα από λίγα λεπτά. Το ρεζερβουάρ καυσίμου ήταν μόνο ένα τέταρτο γεμάτο και θα χρειαζόταν ό,τι είχε για να φτάσει στο δρόμο.
  
  Αν είχα δώσει προσοχή σε αυτή τη λεπτομέρεια όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο σήμερα το πρωί, θα είχα καταλάβει τον πραγματικό σκοπό του ταξιδιού. Ίσως ο Τσέντουα να ήταν ακόμα ζωντανός.
  
  Εκείνη κούνησε το κεφάλι της. Έπρεπε να συγκεντρωθεί στην οδήγηση. Με λίγη τύχη, θα φτάσει στο δρόμο και θα βρει μια πόλη με βενζινάδικο πριν τα μεσάνυχτα. Αν όχι, θα πρέπει να περπατήσει. Ήταν σημαντικό να βρείτε έναν υπολογιστή με σύνδεση στο Διαδίκτυο το συντομότερο δυνατό.
  
  Είχε κάτι να πει.
  
  
  96
  
  ΕΠΙΛΟΓΟΣ
  
  
  Η σκοτεινή φιγούρα επέστρεψε αργά στο σπίτι. Είχε πολύ λίγο νερό, αλλά ήταν αρκετό για έναν άνθρωπο σαν αυτόν, που διδάχτηκε να επιβιώνει στις χειρότερες συνθήκες και να βοηθά άλλους να επιβιώσουν.
  
  Κατάφερε να βρει τη διαδρομή με την οποία ο επιλεγμένος Yirma əi áhu μπήκε στις σπηλιές πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Ήταν το σκοτάδι στο οποίο είχε ριχτεί λίγο πριν την έκρηξη. Μερικές από τις πέτρες που το σκέπασαν παρασύρθηκαν από την έκρηξη. Του πήρε μια ακτίνα ηλιακού φωτός και αρκετές ώρες συντριπτικής προσπάθειας για να βγει ξανά στα ανοιχτά.
  
  Κοιμόταν τη μέρα όπου έβρισκε σκιά. Ανάπνεε μόνο από τη μύτη του, από ένα αυτοσχέδιο μαντίλι που έφτιαχνε από πεταμένα ρούχα.
  
  Περπατούσε τη νύχτα, ξεκουραζόταν δέκα λεπτά κάθε ώρα. Το πρόσωπό του ήταν εντελώς καλυμμένο στη σκόνη και τώρα που είδε το περίγραμμα ενός δρόμου λίγες ώρες μακριά, συνειδητοποίησε όλο και περισσότερο το γεγονός ότι ο "θάνατός" του θα μπορούσε τελικά να προσφέρει την απελευθέρωση που έψαχνε όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα χρειαζόταν πλέον να είναι στρατιώτης του Θεού.
  
  Η ελευθερία του θα ήταν μία από τις δύο ανταμοιβές που έλαβε για αυτό το εγχείρημα, παρόλο που δεν θα μπορούσε ποτέ να μοιραστεί κανένα από αυτά με κανέναν.
  
  Έβαλε το χέρι στην τσέπη του για ένα κομμάτι βράχου όχι μεγαλύτερο από την παλάμη του. Ήταν το μόνο που είχε απομείνει από το flat rock με τον οποίο είχε χτυπήσει τον Russell στο σκοτάδι. Σε όλη την επιφάνειά του υπήρχαν βαθιά αλλά τέλεια σύμβολα που δεν ήταν χαραγμένα από ανθρώπινο χέρι.
  
  Δύο δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά του, αφήνοντας ίχνη στη σκόνη που κάλυψε το πρόσωπό του. Οι άκρες των δακτύλων του χάραξαν τα σύμβολα στην πέτρα και τα χείλη του τα μετέτρεψαν σε λέξεις.
  
  Loh Tirtzach.
  
  Δεν πρέπει να σκοτώσεις.
  
  Εκείνη τη στιγμή ζήτησε συγχώρεση.
  
  Και συγχωρέθηκε.
  
  
  Ευγνωμοσύνη
  
  
  Θέλω να ευχαριστήσω τους παρακάτω ανθρώπους:
  
  Στους γονείς μου, στους οποίους είναι αφιερωμένο αυτό το βιβλίο, που απέφυγαν από τους βομβαρδισμούς του Εμφυλίου Πολέμου και που μου χάρισαν μια παιδική ηλικία τόσο διαφορετική από τη δική τους.
  
  Η Antonia Kerrigan για την καλύτερη λογοτεχνική πράκτορα στον πλανήτη με την καλύτερη ομάδα: Lola Gulias, Bernat Fiol και Victor Hurtado.
  
  Σε σένα, αναγνώστη, για την επιτυχία του πρώτου μου μυθιστορήματος, ο Κατάσκοπος του Θεού, σε τριάντα εννέα χώρες. Σας ευχαριστώ ειλικρινά.
  
  Στη Νέα Υόρκη, στον Τζέιμς Γκράχαμ, τον "αδερφό" μου. Αφιερωμένο στους Rory Hightower, Alice Nakagawa και Michael Dillman.
  
  Στη Βαρκελώνη, ο Enrique Murillo, ο εκδότης αυτού του βιβλίου, είναι ακούραστος και κουραστικός ταυτόχρονα, γιατί έχει μια ασυνήθιστη αρετή: μου έλεγε πάντα την αλήθεια.
  
  Στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, ο Μανουέλ Σουτίνο, ο οποίος έβαλε τη σημαντική κατανόηση της μηχανικής σε περιγραφές της εκστρατείας του Μωυσή.
  
  Στη Ρώμη, ο Giorgio Celano για τις γνώσεις του για τις κατακόμβες.
  
  Στο Μιλάνο η Πατρίσια Σπινάτο, δαμαστής των λέξεων.
  
  Στην Ιορδανία μουφτή Samir, Bahjat al-Rimawi και Abdul Suheyman, που γνωρίζουν την έρημο όσο κανένας άλλος και που μου δίδαξαν το τελετουργικό gahwa.
  
  Τίποτα στη Βιέννη δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τον Kurt Fischer, ο οποίος μου έδωσε πληροφορίες για έναν πραγματικό χασάπη από το Spiegelgrund που πέθανε στις 15 Δεκεμβρίου από καρδιακή προσβολή.
  
  Και στη σύζυγό μου Katuxa και στα παιδιά μου Andrea και Javier για την κατανόηση των ταξιδιών μου και του προγράμματός μου.
  
  Αγαπητέ αναγνώστη, δεν θέλω να τελειώσω το βιβλίο χωρίς να ζητήσω μια χάρη. Επιστρέψτε στην αρχή αυτών των σελίδων και διαβάστε ξανά το ποίημα του Samuel Keane. Κάντε αυτό μέχρι να θυμάστε κάθε λέξη. Διδάξτε αυτό στα παιδιά σας. στείλτε το στους φίλους σας. Σας παρακαλούμε.
  
  
  Ευλογημένος είσαι, Θεέ, η Αιώνια, Συμπαντική Παρουσία που κάνεις το ψωμί να φυτρώνει από τη γη.
  
 Ваша оценка:
Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список

Кожевенное мастерство | Сайт "Художники" | Доска об'явлений "Книги"