In ultima terra, ubi lux et tenebrae miscentur, somni pulchri nati sunt.
Ad nos veniunt, volunt nos captum esse.
Anima victa, illa sorbetur in oceano orbi ignoti, ut ad oblivionem perveniat, quam
cognitum habuit aliquando et cognitum habebit.
Cum nox ad exitum perducit, anima luctuosa revertur et somniat tempus compressum esse,
Sed oblivio non possibile est, lux et tenebrae, nox et dies divisi sunt, corpus animusque regnum unum non habent: omnia, quae in mentem cordemque veniunt, tota abiunt et nihil per nos