Пасмурнела. Iнея няма.
Шэрыя раскосыя галiнкi
У непаразуменнi: - Дзе зiма? -
Гойдаючы з срэбра павуцiнкi.

Дзе нi дзе не адляцеу лiсток
У апошнi шлях насустрач долу.
Туманамi выкрадзен масток,
Цешыцца малочнаю абновай.

Днём жа шэрань, змрокавая цень
Ад iмклiвых здыбленых аблокау...
Жауроковы клiн дауно ляцеу...

Збегчы б ад самотнасцi далёка,
Дзе цяпло, яскравасць летнiх трау,
Гоман птушак цешыць наваколле...

Гаманiлi гонкiя: - Пара! - 
Уздагон адпушчаным на волю..
  10.11.2004 редакция 01.02.2007
/из цикла 'Белорусскозвучное'/