БЕЛОРУССКОЗВУЧНОЕ
-----------------


Ёсць права кахаць, 
жыць каханым - калi давядзецца...
На лёс не крыўдуйся - 
магчымасць дае.
Чым быць пачуццю: 
цi праклёнам, 
цi сцягам для сэрца,
Учынкi адкажуць твае.

Ёсць права кахаць, 
у дарозе трымацца за мару,
Калi наваколле зацяне ў палон
Самотнаю сцюжай 
або безнадзейнасцi хмарай,
Застанецца шчасце - было!

Ёсць права кахаць... 
узаемна - надзея. 
Але ж ты
Да паразумення павiнен дайсцi
Ад шчасця каханых - 
атруты жаданай - 
залежыш,
Каб заставацца ў жыццi
 10.09.2004  редакцыя 16.02.2008

У змроку душы, нiбы прывiд, агiдныя твары -
Хвiлiнка знявагi: цяпер не сябе гаспадар...
Да выратавання скалечыш яскравыя Мары,
Што мiла i люба, атрутная злашчыць вада.

Ратунку не будзе - забойцы баюкаюць добра,
Непаразуменне ўчынкаў - i ты не пры чым...
Сляпым кацяняцi па попельнай сцезцы раздору,
Адзiнае выйсце - блукаць i блукаць па начы.

Калi ж нападкаешь да промняў святла, на здарэннi
На справы пачвараў глядзець не балюча... Але ж
У пошуках сэнса, адказаў "Хто ты?", выйсця з ценi
Адзiн заблукаешь, спасусу адведаўшы меж.
  20.06.2004 редакцыя 17.06.2008


Каточак руды, як прыгоды, вандроўка 
Куды прывяла? Не чуваць, цi жывы. 
Адносiцца феяй жыццё або воўкам? 
З вяршкамi мышацiнкi есцi адвык? 

Шарсцiнка твая росы лiжа ўранку, 
Калi сiлкавацца бяжыш на лужок? 
Каму вуркаваннем пяеш калыханку, 
Сябруе з карасiкам кiпцiк ужо? 

З сабачкамi справа аб мiры цi спрэчка: 
Дадому сцяжынка праходзiць праз плот? 
Пакоцаны хвосцiк i бок недарэчы? 
Утульнасць - прывiд, як i хаты цяпло? 

Каточак руды, дзе згубiўся? 
Твой пошук 
Прывеў у краiну, дзе мары - у жыццi?! 
Працяг успамiнуў цi будзе не горшым? 
А чым ты зацiх?.. 
03.09.2004 (ред. 26.05.2008) 



Белая Русь. Скрыжаванне, шалёныя кулi.
Людзi, якiя жывуць ад вайны да вайны.
Мары аб шчасце, ды вынiк: на блюдзечцы - дуля,
Колькi забiтых амаль без нiякай вiны.

Колькi чужынцау крывавiла нашы абшары,
Вогнiшчау колькi, а колькi зышло у палон...
Можа таму калi клiчаш - нiбы-та почвары,
У адзiноце гучыць твой набатавы звон.

Трэба кумекаць - свой скарб дзе схаваешь, у полi?!
Бегчы дарэмна - навокал дрыгва, не уцячы...
Толькi жыцце дараванае богам ды доля:
Лямантку чуць, у адказ на душы што - маучы!

Белая Русь - незвычайная, родная. Дзiва,
Велiч лясоу i блакiтных азер чысцiня.
Гэта твая, падарунак для сэрца, Радзiма,
Колькi гарэла, людзьмi адраджалась яна...
  06.01.2005

Насустрач сонцу - адхiленне цемры
Палоскай неба ўнiзе - зорны шлях.
Нетоеннае спачуванне веры: 
За шчасце - побач! - слезы на вачах.

Разумнасць дзе? Аднолькава, унiзе
Асфальтавая плынь, каменне гор.
Заплюшчыу вочы, крочыць по карнiзе,
Дзе крок - жыццю без розуму дакор.

Калi нiчога сэрца не стрымае
Ля блiзкага-далекага святла.
Паднiмешся вышэй ад небакраю -
Замест цябе зала...
  22.06.2004 

  
Не асуджай за незвычайны дар
Убачыць тое, што другiм не бачна,
Наўвогуле, астатняе нязначна,
Калi бяда, не вiнават званар.

Ён спачувае страцiўшым каня,
Хто з ворагам на бойку больш не ўстане.
Самотнае яго: "Выратаванне!" -
Шчыта цяжар i зброi вастрыня.

Ды марай - апынуцца ў небыццi
За цэлы свет, цудоўнасць асяроддзя.
Калi маўчыць званар, усе ў прыродзе
Вяселкай прыгажосцi зiхацiць.  
  17.06.2004


Ратуй i зберажы сярод прыгод дарожных,
Калi няма, здаецца, мэты для жыцця,
Ад стомленасцi цяжка крочыць асцярожна
Зыхожанай сцяжынкай - шляхам небыцця.

Ратуй i зберажы, пакуль агнi далёка,
Або калi аслепiць блiскавiцы твор,
Прытомленнасць даруй нясцi балюча-горкi
Цяжар жыццёвых спраў - цаны за хараство.

Ратуй i зберажы, не асуджай за спробы
Крануцца таямнiц магчымасцей душы,
Жаданне адшукаць цудоўнага падобнасць,
Блукая к небасхiлу роспачы ў глушы. 

Ратуй i зберажы, не дай у цемры крочыць,
Бясконца змрок не будзе засцiлаць абшар.
У пэуны час дазволь пайсцi насустрач ночы...
У згодзе, у каханнi каб жыла душа.
  25.08.2004
  

ДЗЯДЫ
На могiлкi спакон вякоў прыходзяць 
Пашанаваць, каго даўно няма, 
У час, калi сумотнае у прыродзе 
Прададчуванне: крок, яшчэ - зiма... 

К вытокам дакрануцца сцiплым словам - 
Спрадвечнага дарунак, успамiн, 
Каб не згубiць жыцця апошнi сорам, 
Бо справу пачынаў не ты адзiн. 

Прад лютаю парою завiрушнай 
Увечар стол, каб шанаваць усiх, 
Хто ў ланцужку жыццёвым непарушна 
Наперадзе, жыцце - дарунак iх.. 
  02.11.2004


У лютым зыходзяцца дзiуныя днi
Яскравага сонца з цяплыняй апо?дня,
Дзе цiхiя ночы, дзе зорак агнi
Блiшчаць i нiбыта шапочуць лагодна.

Студзёная ранiца цешыцца зноу:
Калючай завеяй за шчокi кусае.
Нiдзе не схавацца ад лютых вятроу,
Прыслужка, зiмы адбягаючай стая,

Адмецiны ставiць, бярэ у палон.
Нам цэлае лета гаiць тыя раны.
У лютым цяпло - незвычайнасцi плён,
Марозная постаць ды шлях самы санны,

Яскравае сонца, счарнеласць снягоу,
Пакусаны дзi?на па?днёвыя бокi.
У месяцы лютым - дзiвосны час сноу,
Да цёплай вясны шлях такi недалекi.
  19.03.2005

Шэрань хмаркi кiне долу снег,
Выкрунтасы падаючых мушак.
У адзёжку кутацца прымушан,
Наваколлю восеньскаму - НЕ.

Белая пара, стракаты лёс,
Па лугах зацiшаных - завея.
Потым, калi лаянка сцiшэе,
З неба зоркi нiбы хто адбтрос

Ды па полi, па сцяжынцы кiнуу
Зiхацець на сонцы да цяпла.
Перадзiм"е не жадае зла:
Митуснёй сняжынак клiча зiму.
  17.11.2004

Зазiрнуць як звычайна: паштовая скрыня
Слоу звычайных слоу загубiла пяшчотны настрой.
Дачакацца... Калi вестку здалечы вынеш?
Зноу самоты пануе раз"юшаны рой. 

Шмат жа строчак не трэба: падзей небагата,
Патаёныя думкi даверыць цяпер?..
Для аповесцi доугай звычайнасць не варта:
Гэта ж час адшукаць! - выбачай за памер.  

Але колькi яшчэ - водгук з цемры не чутны,
Дзе уражанне: больш перашкодау няма?..
Быццам лютаю сцюжай абшар закрануты:
Па дарозе паштоукi згублiла зiма...
  06.12.2004

Калi-небудзь будзе паштоўкi канверцiк...
Ды толькi, як лыжку да стравы давай,
А час - справа самая сумная ў свеце:
Адкуль адшукаць мiж "Здароў" и "Бывай"?

Нiбыта ён ёсць, калi сэрцу самотна
Хвiлiны павольна цякуць i зусiм...
Няма змен падстау у настроi гаротным.
Пануе бязлiтаснасць - сон доугiх зiм.

Павiнны расходзiцца людзi па свеце,
У новыя справы кiдае iх лёс,
Зноу даты, што будуць стаяць на канверце,
Не будуць кранаць перажытага, слёз.

Цi ёсць адрасат, цi няма - сiта-годы
Забытага часу пажоўклы лiсток
Прапусце цi не праз свае перашкоды,
Пражытага часу як подых здалек?
  08.12.2004
  
Гiсторыя суседзям даравана,
Бо старажытны сцяг у крывi бацькоу.
Не гояцца залечаныя раны,
Па добрай волi цешым чужакоу.

У глыб iсцi - адказваць на пытаннi:
Карэннi дзе, чаму адна дрыгва?..
Дзе велiч спрау народнага паустання,
Дзе старажытнасць наша. Ёсць iмгла,

Якая над краiнай старажытнасць
Бярэ у палон маучання забыццём.
Наш доугi шлях прывiд цi рэчаiснасць,
Цi помнiш продкау слаунае жыццё? 

Мы маем шлях свой незвычайны, дзе ён?
Краiны цень у спрэчках, на краю.
Крывым люстэркам маляваць падзеi,
Не ведая гiсторыю сваю...
  17.08.2004

-------------
01 Ёсць права кахаць
02 Не асуджай
01 Белая Русь
04 Ратуй i зберажы
05 Спакон вякоу
06 У змроку душы
07 У лютым
08 Шэрань хмаркi
09 Зазiрнуць як звычайна
10 Калi-небудь будзе
11 Гiсторыя суседзям