ADAM  GWARA
SZA...

Адам Гвара.
Ша...
Тишина в  в цитадели.
В алебастровой постели
король в грёзе военной,
А в спальне из оникса
сердца боль и бессонница
королевы эбеновой.
Королю снятся  замки,
синеглазые полонянки,
гончие и фанфары.
Сломаны её крылья.
Ночь пролила чернила,
серый рассвет неярок.
 В раскрытом глазу ворот
конь оседланный ржёт.
Канделябр источает свет.
Королевский ночной мотыль
прилетает к нему на смерть,
превратиться в златую пыль.
Сквозь лабиринты комнат
бредёт королева в дрёме
в общую их юдоль.
Скоро под башней проснётся
в шахматном поле солнце,
алебастра король.


гADAM  GWARA
SZA...
Spowite ciszą miasto. 
W posłaniu z alabastru 
Król nowe śni wyprawy.
W komnacie onyksowej
Królowej hebanowej
Z rozpaczy serce krwawi.
Królowi białe zamki,
Niebieskookie branki.
Ogary i fanfary.
Jej połamane skrzydła.
Noc czarna jak obsydian. 
Chłód łoża świtem szarym.
W otwartym oku bramy
Rży biały koń siodłany.
Cieniami drży kandelabr.
Królewski nocny motyl 
Sypie się pyłem złotym.
Płonie jak liść. Umiera.
Labiryntami komnat
Królowa półprzytomna 
Do wspólnej mknie alkowy.
Pod wieżą mija gońca.
Na szachownicy w słońcu
Śpi król alabastrowy.
ag