Бруно Ясеньски.
Лили скучает..


На кушетке, покрытой шкурой ягуара,
золотоволосая Лили
с фиалково- черными глазами филиппинки,
свернувшись  клубком, читает Метерлинка,
цедя сквозь белые зубы серебряный дым сигары.
У ее ног на шкуре  белоснежной козьей
гигант рыже-белый сенбернар
Наполеон
в выжидательной   позе
дремлет .
Тишина пополудня крадётся лениво.
Книга с шелестом падает на землю.
Лили зевает как кошка,
потягивается долго, красиво,
садится. 
Стройные ноги опирает на  пса ...
Она интересно бледнолица, 
губы в помаде карминные.
Может быть, слишком худы её руки
полудетская спинка,
ноги  стройные длинные.
Сладострастная - мягкой моделировки Rops"a .
Она сидит, загляделась  в окна,
за окнами дождь,
деревья мокнут.
Осень.
Люди ходят  по грязи в галошах .
Лили холодно,
Она стягивает черную шаль с кушетки
и закутывается  по шею ,
 как маленькая дикая кошка - 
мягкая . Хищная. Ничейная.
В гостиной  часы  пробили два.
В клетке над дверью
проснувшийся не совсем
большой  попугай выкликает слова       
заученно:
Le mal aime! Je vous aime! 
Наполеон виляет хвостом,
ластится,
дает ей свою лапу.
Лили  рассеянно его гладит,
полулёжа, опираясь на локти .
Пёс отходит в уголок под лампу . 
Лили  нервно смеётся, разглядывая
свои розовые  на просвет ногти.
Она берет сигару,
дымит.
Пёс зевает с протяжным звуком.
Дым тянется
 пепельной струйкой ,
Выкладывая наверху
литеры
СКУКА.
Часы тикают тихо,
попугай всё болтает.
Лили кажется, что ее комната зевает.
У ее ног
в складках текучих тканей 
шеренгой открытых карт зевнул Северянин .
Под стенной  нишей , украшенной лепниной,
зубы своих клавиш ощерило пианино.
В вазах цветочных зевает каждый листик.
Лили встает,
вертит в руках хлыстик.
В трюмо отражаясь мутно, 
она подходит к окну.
За оконной  розовой  гардиной
пасмурный осенний день смотрит нелюдимо.
Пастями ворот зевают сонные здания.
Она молчит,
пса, что за ней потащился, толкает ногой,
долго смотрит на улицу в ожидании.
Улица пуста.
Люди как будто  вымерли.
Никого , лишь вода рекой.
Звонит.
В дверях появляется черный глянцевый Чарли.
Минутное молчание.
За окном  дождь льёт сильнее ...
- "Подать мне авто, поеду в  Аллеи."

Jasieński Bruno - Lili nudzi się

Na kuszetce przykrytej skórą jaguara 
Słomianowłosa Lili 
Z oczami fiołkowo - czarnymi jak Chinka 
Zwinięta w kłębek czyta Maeterlincka 
Cedząc przez białe zęby srebrny dym cygara 
U jej nóg na szerokiej śniegopłatnej kozie 
Olbrzymi ryżobiały Saint - Bernard 
Napoleon 
W wyczekującej pozie 
Drzemie 
Leniwie czyhająca cisza popołudnia 
Książka z szelestem upada na ziemię 
Lili ziewa jak kot 
Przeciąga się długo, żmudnie 
Siada 
Miniaturowe stopy opierając o psa... 
Jest interesująco blada 
O ustach barwy karminowej szminki 
Może trochę za szczupła w ramionach 
Ma drobne dziecinne plecy 
I długie linijne nogi dziewczynki 
Lubieżnie - miękkiej modelacji Ropsa 
Siedzi zapatrzona w okno 
Za oknami deszcz pada 
Drzewa mokną 
Jesień 
Ludzie chodzą w kaloszach po błocie 
Lili jest zimno 
Ściąga z oparcia czarny szal fokowy 
I obtula się nim po szyję 
Jest jak małe dzikie kocię 
Miękkie. Drapieżne. Niczyje. 
W salonie na zegarze wolno bije druga 
W klatce nad drzwiami 
Walcząc ze snem 
Wielka zielona papuga 
Krzyczy swoje wieczne 
Je vous aime ! Le mal aime ! 
Napoleon macha ogonem 
Łasi się.
Podaje łapę 
Lili głaszcze go miękko z odwróconą głową... 
Nagle pies ze skowytem odskoczył dwa łokcie 
I wtulił się w kąt za kanapę 
Lili śmieje się nerwowo 
Oglądając pod światło różowe paznokcie 
Zaciąga się cygarem 
Dymi 
Chłoszcze szpicrutą swoje boskie uda 
Dym sączy się 
Wije się szeroka popielata smuga 
Aż układa się w górze 
Literami 
NUDA 
Cicho zegar cyka 
Krzyczy papuga 
Lili zdaje się, że jej pokój ziewa 
U jej nóg 
W fałdach spływających tkanin 
Szeregiem kart otwartych ziewał Siewierianin 
Pod ścianą z płytkiej wymoszczonej niszy 
Pianino szczerzyło zęby swych klawiszy 
W wazach ziewały kwiaty senne jak zatrute 
Lili wstaje 
Mnie w ręku szpicrutę 
Tremo odbija się mętnie 
Podchodzi do okna 
Za okna firanką różową 
Pochmurny dzień jesienny nudzi się deszczowo 
Paszczami bram ziewały sennie kamienice 
Milczy 
Psa co się powlókł za nią potrąca nogą 
Patrzy długo na ulicę 
Ulica pusta 
Jakby ludzie wymarli 
Nikogo 
Dzwoni 
W drzwiach staje czarny glansowany Charli 
Chwila - oczekiwanie - 
Za oknami deszcz leje... 
- "Podać mi auto. Pojadę w Aleje"