Каждую ночь я ставил перед тобой мисочки с красками,
чтобы была у тебя береза и кузнечик и снегирь,
спрятанные в моей памяти.
Длилось это много лет.
Ты была моей отчизной, потому что не стало иной.
Я думал, что будешь ты также посредником
между мной и добрыми людьми,
пусть будет их двадцать, десять,
или они бы ещё не народились .
Теперь признаюсь , что я в сомнении.
Есть моменты, когда кажется, что я зря растратил жизнь.
Потому что ты речь униженных ,
речь неразумных и ненавидящих
себя, возможно, больше, чем другие народы,
речь доносчиков,
речь помешанных,
больных своей невиновностью.
Но кто я без тебя.
Только школяр где-то в далекой стране,
без страха и унижения.
Да, вот кто я без тебя .
Философ такой же как и любой.
Я понимаю, таким должно быть моё образование:
ореол индивидуальности отнимается,
Грешнику из моралите
красный ковер подстелит великая слава,
и в то же самое время волшебный фонарь
бросает на полотно картины людской и божеской муки.
Моя верная речь,
Наверное, только тебя я должен оберегать.
Так что я буду и дальше ставить перед тобой мисочки с красками
яркими и чистыми, как только возможно,
потому что в несчастье необходимы какой-то порядок и красота.
Berkeley, 1968
Чеслав Милош.
30 июня 1911 родился в Литве выдающийся польский поэт, прозаик, эссеист, историк литературы, переводчик и дипломат. Он был выпускником Вильнюсского университета. В годы 1951 - 1993 в эмиграции. До 1960-х годов во Франции, потом в Соединенных Штатах. В Польше в 1980 году был запрещён цензурой. В 1980 году лауреат Нобелевской премии по литературе . Профессор Калифорнийского университета в Беркли и Гарвардского университета. Он умер 14 августа 2004 года, похоронен в Крипте Заслуженных в Кракове..
( Публикация и примечание К.М.Мантойфеля.)
30 czerwca 1911 roku urodził się w Szetajniach na Litwie wybitny polski poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz i dyplomata. Był absolwentem Uniwersytetu Wileńskiego. W latach 1951 - 1993 na emigracji. Do 1960 we Francji. Następnie w Stanach Zjednoczonych. W Polsce do 1980 obłożony cenzurą. W roku 1980 laureat Literackiej Ngarody Nobla. Profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkely i Uniwersytetu Harvarda. Zmarł 14 sierpnia 2004 roku, pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce.
Moja wierna mowo
Moja wierna mowo,
służyłem tobie.
Co noc stawiałem przed tobą miseczki z kolorami,
żebyś miała i brzozę i konika polnego i gila
zachowanych w mojej pamięci.
Trwało to dużo lat.
Byłaś moją ojczyzną bo zabrakło innej.
Myślałem że będziesz także pośredniczką
pomiędzy mną i dobrymi ludźmi, Milosz
choćby ich było dwudziestu, dziesięciu,
albo nie urodzili się jeszcze.
Teraz przyznaję się do zwątpienia.
Są chwile kiedy wydaje się, że zmarnowałem życie.
Bo ty jesteś mową upodlonych,
mową nierozumnych i nienawidzących
siebie bardziej może od innych narodów,
mową konfidentów,
mową pomieszanych,
chorych na własną niewinność.
Ale bez ciebie kim jestem.
Tylko szkolarzem gdzieś w odległym kraju,
a success, bez lęku i poniżeń.
No tak, kim jestem bez ciebie.
Filozofem takim jak każdy.
Rozumiem, to ma być moje wychowanie:
gloria indywidualności odjęta,
Grzesznikowi z moralitetu
czerwony dywan podścieła Wielki Chwał,
a w tym samym czasie latarnia magiczna
rzuca na płótno obrazy ludzkiej i boskiej udręki.
Moja wierna mowo,
może to jednak ja muszę ciebie ratować.
Więc będę dalej stawiać przed tobą miseczki z kolorami
jasnymi i czystymi jeżeli to możliwe,
bo w nieszczęściu potrzebny jakiś ład czy piękno.
Berkeley, 1968
Jedna z moich licznych publikacji na temat twórczości Czesława Miłosza: