Тадеуш Ружевич. Каштан.

Печальней всего - уезжать
из дома осенним утром
когда ничто не предвещает скорого возвращения

Каштан посаженный перед домом
отцом растет в наших глазах

мама маленькая
и можно носить её на руках

на полке стоят банки
в которых конфитюры
как богини со сладкими губами
сохранили вкус
вечной молодости

армия в углу шкафа уже
до конца света останется оловянной

и всемогущий Бог который примешивал
горечь к сладости
висит на стене беспомощный
и плохо намалёван

Детство похоже на затёртое лицо
на золотой монете, которая звенит
чисто.

Różewicz Tadeusz - Kasztan

Najsmutniej jest wyjechać
z domu jesiennym rankiem
gdy nic nie wróży rychłego powrotu

Kasztan przed domem zasadzony
przez ojca rośnie w naszych oczach

matka jest mała
i można ją nosić na rękach

na półce stoją słoiki
w których konfitury
jak boginie ze słodkimi ustami
zachowały smak
wiecznej młodości

wojsko w rogu szuflady już
do końca świata będzie ołowiane

a Bóg wszechmocny który mieszał
gorycz do słodyczy
wisi na ścianie bezradny
i żle namalowany

Dziećiństwo jest jak zatarte oblicze
na złotej monecie która dżwięczy
czysto.