Александр Собала.
За горизонтом

Там, где  огромной птицей
небо садится на воды,
там океану граница,
и кораблям нету хода.
Тучи  в сапфире неба
белыми пятнами тонут,
и выше взлетают рыбы,
чем закатное солнце.
Выйти я в море рискую
на яхте моей верной
тишь разрезать морскую ,
петь в унисон с ветром.
 К пятнице буду я вон там,
зачарую свои зеницы,
тем что за горизонтом
зрителя сторонится.
Яхта дойдёт без усилья
туда, где никто ещё не был,
и  развернёт крылья,
и поднимется в небо.
Дрейфовать мне осталось
в белой облачной пряже
и отыскать твой парус,
на неизвестном пляже.

Aleksander Sobala 
Za horyzontem 

Tam gdzie niebo się łączy
z nieujarzmioną falą,
ocean się już kończy
i statki zawracają.
Chmury toną w szafirze
dodając białych wtrąceń, 
a ryby skaczą wyżej 
niż zachodzące słońce. 
Wnet mi popłynąć przyjdzie
moim malutkim jachtem,
tnąc dziobem morską ciszę, 
śpiewając razem z wiatrem. 
Dotrę tam może w piątek, 
zachwycę swe źrenice, 
tym co za horyzontem 
kryje swe tajemnice. 
Mój statek sam popłynie, 
aż dotrze na skraj morza
i skrzydła tam rozwinie 
unosząc się w przestworza. 
Dryfował będzie niebem
pośród obłoków białych, 
szukając żaglem Ciebie, 
tam gdzie plaże zostały.