О КРАЙ МОЙ...
                                   
                           "Страна моя - моя любовь 
                            навечно."  Шатобриан

Плыву к Тебе полночью звёздной                   
Прекрасный, напевный Край отчий,
     Где тучки хмурятся нежно,
         А ветер колышет сердечно.
     О Край мой, любимый 
         Навечно.
                  
         
Там был наш дом, ольховая рощица,
Церковка старая, древняя мельница
     В лиловых  отсветах сирени,
         О которых песни слагали и пели  -
     Прекрасные самые  в мире -
         Все они были.

Там тайна трясин и болота,
Старый дуб у ограды погоста,
     Наполеоновы тракты,
         Заросшие ивой...
     Но как говорили: что было -
         Уплыло

Поэты, пройдя ту  дорогу,
Мой край претворили  в легенду.
     Куда не посмотришь, там слово восходит,
         Чего ни коснёшься, там арфа застонет.
     О Край мой, видение 
         Дивное.

Есть у каждого малая родина: 
Кто-то из Крыма, Уэльса иль Кракова,
     А я из ранней юности родом,
         Из белопевного сада,
     Где долины, ольховники, реки -
         Далече.

Можно меня было выкинуть,
Из живых даже вычеркнуть,
     Закрыть дорогу обратно -
         Выгнать  так  безвозвратно...
     Но тоску запретить?
         Неподвластно.

Не луна светом  мёртвым всё озарила,
То тень моя воду позолотила,
     И не вода в мельнице плещется,
         То печаль поёт, как получится,
     Утешения просит в горести тихо,
         Как эхо.

Плыву и плыву звёздной ночью  
К Тебе, о прекрасный  Край отчий,
      Где небо ласково нежно,
           А ветры шумят безмятежно -
      О Край мой, любимый	 
           Навечно.


Песню на слова С.Балиньского в исполнении Ольги Маурер можно послушать здесь:
http://videos.indiapulse.com/video/Xu4Zvm7qR6E/Ola-Maurer-O-kraju-mój.html

а в исполнении Славы Пшыбыльской - здесь:
http://ulub.pl/xFV20f6olo/slawa-przybylska-o-kraju-moj

Илл.:http://max-helloween.livejournal.com/42936.html

Stanisław Baliński
O KRAJU MÓJ

'Mon pays sera mes amours
Toujours.'   Chateaubriand 

Płynę do ciebie po nocy,
Kraju mój, śpiewny, uroczy,
     Tam chmurki drżały z tkliwością
         A wiatr kołysał serdecznie -
     O Kraju mój, tyś mą miłością 
        Wiecznie.

Tam był nasz dom i olszyny,
Cerkiewka stara i młyny,
     I bzy w liliowej poświecie,
         O których pieśni mówiły,
    Że najpiękniejsze są w świecie -
         Bo były.

Tam - tajemnicze moczary
I cmentarz, przy nim dąb stary,
I napolioński gościniec,
           Zarosły czasu wikliną,
     Mówiono o nim, że płynie,
           Bo płynął..

Poeci przeszli tamtędy,
Zmienili ziemię w legendy,
      Gdzie spojrzeć, tam wschodzą słowa,
           Gdzie dotknąć, tam harfa jęknie,
      O moja ziemio widmowa, 
           Śnij pięknie.

Każdy skądś przecie pochodzi,
Ten z Krymu, ten z Walii, ten z Łodzi,
      A ja pochodzę od młodu
           Z białośpiewnego ogrodu,
      Z doliny, z olszyn i z rzeki
           Dalekiej
.
Można mnie stamtąd wyrzucić,
Można mi kazać nie wrócić,
     Można mnie z żywych wymazać,
          Wygnać, przepędzić za płoty,
    Ale jak można zakazać 
          Tęsknoty?

Nie martwy księżyc tam wraca,
To cień mój wodę ozłaca,
     Nie woda w młynie tam szumie,
          To żal mój śpiewa jak umie
     I woła gorzką pociechą
          Jak echo.

I płynę, płynę po nocy
Do Ciebie, kraju uroczy,
     Tam chmurki drżały z czułością
          A wiatr kołysał bezpiecznie -
     O Kraju mój, tyś mą miłością 
         Wiecznie.